Tom IX (ŁA-ŁO)

ŁAPIŃSKI. Franciszek Ksawery, dyrektor kancelaryi Komisyi Skarbu w Królestwie Polskiem, otrzymał prawa nowego szlachectwa w 1842 r. 

ŁAPKA h. SZRENIAWA v. DRUŻYNA. Stara małopolska rodzina, której jedna linia wzięła nazwisko Łapanowski, a druga Rozenkowski. Piotr notowany w aktach krakowskich 1431 r. Klemens, syn Piotra z Gruszowa i Kobylec, cytowany w aktach krakowskich, skazany na grzywny za zabicie Łapanowskiego 1459 r. (Akta Krakowskie). Piotr i Mikołaj (Miklasz), bracia, prowadzili proces o spadek do Milatyna 1466 r. Urban, dziedzic wsi Ramiona około 1470 r. (Lib. Benef.). Piotr do późnej starości służył wojskowo i za wysługę dostał królewszczyznę pod Barem 1500 r. Jakóbi Aleksander, synowie Stanisława, dziedzice Łapanowa 1557 r. Stanisław, komornik królewski 1572 r. Jan, syn Stanisława, dziedzic Łukawicy i Rostoka 1583 r. Jakób, żupnik wielicki 1586 r., z żony Katarzyny miał syna Adama. Wawrzyniec, Joachim, Jakób, Jan i Zygmunt, synowie Jana, dziedzice Łukawicy 1590 r. Heronim, dziedzic Łapanowa 1591 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). Gaspak1603 r. Piotr, posesorwsi Kudrawce, na Podolu 1629 r. (Akta Lustracyi). 

ŁAPNICKI. Hrehory z wojew. wileńskiem podpisał elekcyę 1697 r. 

ŁAPPA h. LUBICZ. Taż sama rodzina co Łapa, herbu Lubicz. Jan, syn Matysa, 1805 r. i Gabryel, syn Jana, 1820 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

ŁAPURKO. Michał, syn Grzegorza, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r. 

ŁAPUSZEWSKI h. JASTRZĘBIEC. Jan i Antoni, synowie Macieja, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r. Aleksander, syn Felicyana, urzędnik intendentury rosyjskiej 1865 r. ŁASAN0WSKI. Pisano ich także Łasonowski, jest to nazwisko zmienione z właściwego Łasan; byli w pow. Słonimskim. Mikołaj i Wojciech 1734 r. (Metr. Litewska). 

ŁAŚCISZEWSKI h. PRAWDZIC. Patrz Łajściszewski. 

ŁAŚCISZEWSKI v. ŁAJSZCZEWSKI h. ŚLEPOWRON. Szczęsny, podsędek sochaczewski, deputat z koła poselskiego do umówienia i wyprawienia legacyi 1653 roku (Vol. Leg.). Barbara, żona Dominika-Józefa Kochanowskiego, wojskiego sandomierskiego 1700 r. 

ŁASICKI v. ŁASIECKI h. ABDANK. W wojew. Sandomierskiem i rawskiem. Jan z Łasic 1565 r. Heronim, dziedzic Tworowic 1565 r. Jan, 1605 r., słynny historyk i autor dysydencki, podróżował prawie po całej Europie i zostawił kilka dzieł treści historycznej i teologicznej po polsku i po łacinie. Kacper, poborca sochaczewski 1615 r. Wojciech 1632 r. z wojew. Sandomierskiem, Jan 1648 i 1669 r., oraz Franciszek 1674 r. z ziemią sochaczewską podpisali elekcyę. Franciszek, syn Franciszka i Katarzyny Libiszowskiej, 1677 r. Aleksander, instygator Trybunału lubelskiego 1678 r. Franciszek ożeniony z Maryanną Zaleską i Mikołaj, synowie Jana, dziedzice Łasic 1684 roku (Conv. Vars., Piotrk., Wyr. Tryb. Lubek, Ks. Gr. Sochaczewskie). Szczepan, ksiądz, urzędnik w Konsystorzu warszawskim 1856 r. 

ŁASIENICKI Byli wpółnocnem Mazowszu; z nich Borzym z Bacz cytowany w aktach łomżyńskich 1460 r.

ŁASIEWICKI h. ROLA. Wzięli nazwisko od wsi Łasiewity, w ziemi różańskiej. Maciej, dziedzic wsi Łasiewity 1688 r., z Maryanny Miłuńskiej miał syna Mikołaja, a ten syna Jana, po którym syn Adam pozostawił dwóch synów: 1) Pawła, po którym z Anny Miecznikowskiej syn Franciszek, młodszy cenzor w Warszawie, wylegitymowany w Królestwia 1856 r., i2) Teodora, po którym syn Ignacy z Katarzyny Bełdykowskiej miał syna Wawrzyńca, właściciela części we wsi Łasiewity, wylegitymowanego w Królestwie 1855 r. 

ŁASIŃSKI v. ŁASIEŃSKI h. ABDANK. Byli w ziemi łomżyńskiej. Jan z Łętownicy 1474 r. Grzegorz, podstarosta drohicki 1546 r. Piotr, pisarz grodzki chęciński 1586 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

Stanisław z Grochowa, z Katarzyny Niegoszewskiej, miał trzech synów: Samuela, który umarł w Moskwie 1612 r., Daniela i Jana, po którym zostało potomstwo. 

Jan (pisany także Łaziński) kwituje 1614 r. Borkowskiego z sumy, a 1632 r. zawiera imieniem syna swego Przecława, ur. z Izabeli z Wnorowa Gniewoszówny, układ z Gniewoszami (Akta Gr. Krakowrskie). 

Jakób, aptekarz w Lublinie, darował 1703 roku wraz z żoną Judytą z Biozeckich dom przy ulicy Rybnej położony oo. Trynitarzom warszawskim. Jan, miecznik chełmski 1711 r. Józef, pisarz ziemski chełmski, wysłany był 1739 r. do liana tatarskiego, aby go wstrzymał od napadu na Polskę. Dominik, Jezuita, od 1763 r. penitencyaryusz w Loretto, zostawił opis tego świętego miejsca; urn. 1799 r. 

Jakób, ur. 1787 r., syn Wojciecha i Morawówny, posiadacz po ojcu i dziadku sołtysostwa w Odrowążu, żonaty lv. z Anną z Wilczków, z której syn Jan-Franciszek ur. 1812 r., zostawił z drugiej żony Teresy Kolkowic synów: i) Jana Kantego, ur. 1814 r., żonatego z Bezardową, wdową po majorze wojsk austryjackich, 2) Karola, zmarłego bezżennie, 3) Ignacego, 4) Józefa, 5) Stanisława, 6) Franciszka, po którym z Dzielskiej syn Józef, ur. 1859 r., miał z Jadwigi Hoszówny syna Włodzimierza, zmarłego młodo, i 7) Jana, ur. 1820 r., żonatego z Heleną Dzielską, bratanicą bratowej Franciszkowej, po którym: córka Eugenia, ur. 1882 r., wydana za Borkowskiego, oraz Stanisław 1894 r., a Jan 1902 r. zmarli bezżennie, Mieczysław, ur. 1871 r., oficer wojsk austryjackich, sekretarz gal. dyrekcyi poczt i telegrafów, żonaty z Maryą Matusińską, ma z niej córkę Wandę ur. 1904 r.; Edmund, ur. 1874 r., żonaty z Jadwigą Kiernikówną, z której: Marya, Leszek i Zbigniew (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

ŁASKARZ h. GODZIEMBA. W ziemi różańskiej. Bernard, 1590 r., miał córkę Katarzynę. Marcin z Łaskarek - Nożewa, syn Adama, pozwał 1638 roku Jana Kordowskiego, podsędka różańskiego, o napad w Ostrołęce. Andrzej i Paweł z Łaskarzów-Dobrołęki, synowie Pawła Łaskarza, z pow. różańskiego, zeznali 1620 r. w Trybunale lubelskim, że Andrzej Łaskarz Nożewski, ich brat stryjeczno-rodzony, jest synem Wawrzyńca, herbu Godziemba; dziadem Andrzeja był Andrzej i tego brat rodzony Mikołaj. 

Andrzej, otrzymawszy części Łaskarki-Nożewo, wziął nazwisko Nożewski, i z żony Doroty Wysockiej, herbu Godziemba, pozostawił dwóch synów, Wawrzyńca, żonatego z Dorotą Rostkowską, herbu Lubicz, z której syn Andrzej, i Pawia, po którym zeznający, Andrzej i Paweł. 

Mikołaj, brat rodzony Andrzeja, wziąwszy z działów części na Żeraniu, pisał się z Żerania, a synowie jego, Paweł i Stanisław przybrali nazwisko Żerański; po Pawle pozostał syn Jan, a po Stanisławie syn Andrzej (Don. Gr. Warsz.). 

ŁASKARZEWSKI h. ŁABĘDŹ. W Małopolsce i na Wołyniu. Paweł, syn Adama, 1560 roku (Akta Różańskie). Jan, 1561 r. dziedzic dóbr Wodzisławia, gorliwy Aryanin. Paweł, syn Adama, 1567 r. (Akta Różańskie). Marcin i Szymon podpisali z ziemią rożańsko-makowską elekcyę Michała Korybuta 1669 r. Adam z Rudna żonaty z Anną z Łusławic 1673 r. 

Mateusz, syn Wiktora, z Maryanny Żaboklickiej miał syna Fabiana 1748 r., po którym z Katarzyny Zakrzewskiej syn Franciszek, dziedzic części Piasecznicy 1778 r, (Ks. Gr. Sochaczewskie). 

Apolonia, iv. Jackowa Kawiecka, stolnikowa latyczowska, 2v. Joachimowa Kadłubiska, starościna szyjneńska, objęła 1776 r. sposobem zastawu dobra Białykamień zapisane jej w grodzie lwowskim w sumach przez pierwszego męża. Kajetan, dziedzic dóbr Koziatyn 1780 r. Karol Dunin, regent ziemski pow. Nowogrodu wołyńskiego 1815 r. Kazimierz, syn Franciszka, zasiadający wsądzie pow. dubieńskiego 1840 r. (Zbiory Dr. M. Dunina Wąsowicza we Lwowie). 

ŁASKAWSKI h. NIECZUJA PRUSKA. Herb-na tarczy pieniek leżący w poprzek o trzech sękach, ugóry jeden, u dołu dwa. (Wittyg). 

Piszą się od majątku „z Łaskawy". Jan, dziedzic z Łaskawy 1549 r., miał synów: Jana, Mikołaja i Stanisława 1555 r. Mikołaj, dziedzic wsi Kalnicy, w konińskiem, Mikołaj, dziedzic wsi Łuszczanowa 1579 r., w kaliskiem, a Jan, dziedzic części Kretkowa, w ziemi wschowskiej 1591 r. Jerzy, syn Mikołaja, 1608 r., miał syna Mikołaja, ożenionego z Reginą z Palędzia 1633 r. Andrzej, pisarz ziemski halicki 1629 r. Jan z ziemią czerską 1648 r., Andrzej z wojew. brzesko-kujawskiem 1674 r., a Antoni, Stefan i Tomasz z wojew. kaliskiem 1733 roku podpisali elekcye. 

Jan z żony Anny Borkowskiej miał córki: Annę, Katarzynę, Konstancyę, Magdalenę, Maryannę, Zofię i synów: Andrzeja, Kazimierza i Remigiana 1663 r. Wojciech, Maciej i Kazimierz, synowie Mikołaja, 1678 r. 

Kazimierz z Maryanny Rysowskiej pozostawił córkę Annę za Antonim Korytowskim 1738 r. Stefan 1741 r. (Sigil., Conv. Piotrk., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel.).

ŁASKAWSKI h. WŁASNEGO. Herb - na tarczy trzy róże, dwie i jedna, nad niemi gwiazda sześciopromienna (Wittyg). Marcin, kanonik krakowski i sandomierski, oflcyał i proboszcz wiślicki 1752 r., doktór obojga prawa i medycyny, um. 1757 r. (Sigil.). 

ŁASKI h. KORAB. Hrabiowie i szlachta. Senatorowie w rodzinie: Wojciech, kasztelan lendzki 1417 r. Jan, kanclerz wielki koronny 1505- 1511 r., arcybiskup gnieźnieński, prymas 1510 r., um. 1531 r. Jarosław (Heronim), wojewoda łęczycki 1507 r., sieradzki 1511-1520 r. Jarosław (Heronim), wojewoda inowrocławski 1524 r., sieradzki 1524 r., um. 1542 r. Stanisław, kasztelan przemętski 1540 r., wojewoda sieradzki 1544 r., um. 1550 r. Olbrycht, wojewoda sieradzki 1567-1597 r. 

Przodkowie tego domu pisali się w XIV wieku z Radlić i z nich Jan Radlica, był biskupem krakowskim 1382 r. Przy końcu tegoż stolecia jedna linia Radliców od majątku Łask, w wojew. Sieradzkiem, zaczęła pisać się z Łaska, a następnie Łaskimi. Od początku XVI wieku Łascy stali się jedną z najmożniejszych rodzin krajowych, tytułowali się hrabiami państwa rzymskiego, który to tytuł, zdaje się, że otrzymali między latanii 1515 a 1525 r. i baronami na Kesmarku wWęgrzech; w tym też stoleciu ubiegali się o panowanie nad księstwem Siedmiogrodzkiem i przeważny wpływ wywierali na sprawy krajowe, jednakże już przy końcu tego XVI stolecia przez przejście po kądzieli ich majątków w cudze ręce, a głównie przez rozrzutność i ambicye swych członków, zrujnowali się majątkowo i zgaśli w najmożniejszych liniach. Z obecnie istniejących Łaskich tego herbu, jedni, zdaje się, że rzeczywiście należą do możnego domu, o którym mowa, lecz też wielu przybrało tylko herb Korab, opuściwszy Prus i Rogala. 

Mroczko z Jopuchowa odznaczył się w wojnie przeciw Krzyżakom 1410 r. Wojciech, kasztelan lendzki 1417 r.; jego syn Stanisław, chorąży sieradzki. Jakób, kanonik gnieźnieński 1473 r. Po Janie, dziedzicu na Łasku synowie: Andrzej, kustosz gnieźnieński, kanonik krakowski, kujawski i poznański, proboszcz szredzki 1510 r., zmarły młodo 1512 r., Jan i Jarosław v. Heronim. 

Jan, jeden z najznakomitszych ludzi swojego czasu, dziekan wrocławski 1498 r., kanonik krakowski, kanclerz gnieźnieński, proboszcz Skalmierski, poznański i krakowski 1501 r., sekretarz wielki koronny 1502 r., kanclerz wielki koronny 1505 r., arcybiskup gnieźnieński 1510 r., zdolny, uczony i czynny, pozyskał względy króla Aleksandra Jagiellończyka, którego odwiódł od surowego ukarania niechętnych Panów litewskich, a ostrzegał o ambitnych zamysłach Michała Glińskiego; również umiał zyskać względy Zygmunta Ii od niego używany był do rozmaitych poselstw i traktowania z zagranicznemi mocarstwami. Jako poseł na sobór lateraneński 1513 r., powszechne uznanie pozyskał, a gdy posłowie Krzyżaccy upominali się o władztwo nad Prusami, tak dowodnie wykazał niedorzeczność ich wymagań, że papież raz na zawsze tę sprawę za ukończoną na korzyść Polski kazał uważać; kanclerz wyrobił tytuł Legatus natus dla arcybiskupów gnieźnieńskich. Radził Zygmuntowi I małżeństwo z Anną ks. Mazowiecką przez co Mazowsze złączyłoby się z Koroną, a w 1530 r. zapozwany był do Rzymu, że wspomagał swego synowca wojewodę Heronima w wojnie przeciwko Szwedom i Węgrom i w sprowadzeniu na nich Turków; w 1511 r. ułożył projekty, aby król Zygmunt I został mistrzem Krzyżackim, a mistrz Albrycht arcybiskupem gnieźnieńskim, lub dostał odpowiedni majątek, ale ten projekt nie przyszedł do skutku. Na synodzie w Łęczycy 1523 r. wyklął wszystkich heretyków i ogłosił bullę Leona X, potępiającą Lutra i zachęcał papieża do zwołania generalnego konsylium. Cenną jego pracą było, że zebrał w jedną księgę rozproszone prawa polskie i ten zbiór znany jest powszechnie pod nazwą statutu Łaskiego, jest też kilka innych dzieł w druku; hojnym był dla ubogich i kościołów, fundował w Łasku i bogato nadał kolegiatę, której proboszczowie na wieki mieli być wybierani z jego familii, lub też z herbowników Korabia. Arcybiskup ogromny posiadał majątek, którym wzbogacił swych synowców, a szczególniej Jarosława, wojewodę sandomierskiego, a ponieważ był stronnikiem królowej Bony, obudzą! przeciw sobie niechęć w ojczyźnie i umarł w zmartwieniu 1531 r. 

Jarosław v. Heronim, trzeci syn Jana, z wojskiego mniejszego sieradzkiego 1488 r. wojewoda łęczycki 1507 r., a sieradzki 1511 r., wsparty pomocą brata prymasa Jana podniósł swoją rodzinę do magnackiego znaczenia i on to, jak się zdaje, pozyskał tytuł hrabi państwa rzymskiego; był dziedzicem dóbr Łaska i Stryjkowa, a za żoną Zuzanną Lanckorońską, ostatnią z linii na Lanckoronie, bogaty otrzymał posag, a między innemi dobra Lanckoronę, iztą żoną miał córki: Katarzynę Tenczyńską, wojewodzinę krakowską, Zuzannę Myszkowską, kasztelanowę sandomierską, N. Wolską, kasztelanowę sandomierską, i trzech synów: Jarosława, Jana i Stanisława. 

Jarosław v. Heronim, kraj czy koronny, nabył 1521 r. dobra Rytwiany; z wojewody inowrocławskiego wojewoda sieradzki, zdolny, wysoko ukształcony, lecz niepomiarkowanej ambicyi i rozrzutności, nadwyrężywszy majątek i zrażony zawiścią zazdrosnych względów, jakie miał u króla Zygmunta I, ofiarował swe usługi Janowi Zapolskiemu, strąconemu z tronu węgierskiego przez cesarza Ferdynanda, a pozyskawszy zręcznością Turków, przy ich pomocy przywrócił berło Janowi, i ten w nagrodę nadał mu majątki na Węgrzech Kezmark i Dunawiec i w zarząd ks. siedmiogrodzkie, lecz gdy ambitny Łaski dążył do pozyskania niezależności w tern księstwie, Jan odjął mu je, a samego Łaskiego uwięził; uwolniony za wstawieniem Zygmunta I-go, przeszedł na stronę cesarza Ferdynanda, i od niego wysłany w poselstwie do Carogrodu, aby pozyskać pomoc przeciw Janowi Zapolskiemu, gdy odrzucił ofiarowane sobie przez sułtana wysokie dostojeństwa i dostatki, aby przyjął jego służbę i islamizm, zagrożony śmiercią, został uwięziony; uwolniwszy się, wrócił do ojczyzny, lecz gdy zamyślał o wyprawie do Węgier w celu odzyskania nadań, umarł otruty 1542 r. Wojewoda zostawił córki, Jadwigę za Ciołkiem-Żelechowskim, N. Hornostajową, wojewodzinę brzesko litewską, i dwóch synów, Jarosława, młodo zmarłego 1532 r., i Olbrychta v. Wojciecha. 

Olbrycht, wojewoda sieradzki, starosta zakroczymski, spiski i mławski 1567 r., pisał się hrabią państwa rzymskiego i baronem na Kezmarku, Łasku, Rytwianach i Dunawcu; równie zdolny i ambitny jak ojciec, w 1561 r. wyprawił się na Wołoszczyznę pod pozorem dopomagania Janowi Heraklidesowi do opanowania hospodarstwa, w istocie, aby je sam prędzej lub później pozyskał; wdzięczny Heraklides nadał mu powiat chocimski, wkrótce jednak odjął, poznawszy istotne zamysły Łaskiego; odzyskał ten przecież nadanie 1564 r., ale zwrócił Wołoszy za naleganiem króla Zygmunta Augusta, lękającego się, aby ta grabież nie wywołała wojny z Turcyą. Olbrycht w 1568 r. wyprawił się przeciw Tatarom, przeważnie pogromił ich pod Oczakowem, lecz dla braku żywności zmuszony był do powrotu do ojczyzny bez wielkich korzyści; w sprawach publicznych czynny brał udział: w 1573 r. posłował do Paryża z zawiadomieniem Henryka Walezego o wyborze na tron, w 1575 r. gorliwie popierał elekcyę rakuską, przekupiony od cesarza, którego nawet cieniowi był wierny, jak mówiono, a Stefan Batory upornemu zabrał Lanckoronę i nie wrócił, a z się upokorzył; w 1586 roku popierał elekcyę Zygmunta III. Pan ogromnego majątku, był niepomiarkowanej rozrzutności, na miliony liczono jego wydatki, dlatego był w ciągłych pieniężnych kłopotach, i aby je zaspokoić dwukrotnie bogato się żenił, pierwszy raz zwęgierką, wdową po magnacie Seredy, drugi raz z Beatą Kościelecką, kasztelanką wojnicką, wdową po ks. liii Ostrogskim, panią kolosalnej fortuny, którą zagarnął, a żonę uwięził w Kezmarku na Węgrzech; trzecią jego żoną była jakaś francuzka Sabina de Scheve; zrujnowany na majątku, umarł koło 1600 roku, zostawiwszy dwóch synów, Heronima, stronnika Zygmunta III, który zdobył pod Guzowem na Januszu Radziwille szkatułkę z ważnemi papierami i projektem detronizacyi Zygmunta III, i Alberta, dziedziców dóbr Łask; po jednym z nich był syn Wojciech-Kazimierz, rotmistrz królewski 1666 r.

Jan, drugi syn wojewody Jarosława, proboszcz gnieźnieński i łęczycki, kustosz płocki, a od 1531 r. kanonik krakowski, następnie biskup wespriński na Węgrzech, miał sobie zapewnione biskupstwo kujawskie od Zygmunta I, jednak 1543 roku porzucił stan duchowny, ożenił się i przyjął wyznanie kalwińskie, a będąc wymownym i uczony, taką sławę pozyskał w protestanckim ówczesnym świecie, że wybito na jego cześć medal, a w Danii, Anglii i Niemczech powierzano mu superintendentury kościołów; wróciwszy do kraju gorliwie szerzył, wzmacniał i bronił protestantyzmu; umarł 1560 r., zostawiwszy kilkanaście dzieł treści teologicznej, powszechną w swoim czasie wziętość mających; miał trzech synów: Heronima, gorliwego stronnika Zygmunta III, Samuela, również gorliwego Zygmuntowi III, którego był rotmistrzem, sekretarzem i posłem do Szwecyi 1593-1597 r. i do Królewca 1609 r., ożenionego z Zofią Kónigseck, 2v. za Medemem, podkomorzym parnawskim, i Jana. Po tych trzech braciach miało zostać potomstwo w różnych stronach kraju, a głównie na Podlasiu. 

Stanisław, trzeci syn Jarosława, wojewody sieradzkiego, i Lanckorońskiej, z kasztelana przemętskiego wojewoda sieradzki 1544 r., starosta łęczycki, posłował od króla Zygmunta I do Niemiec i dał się nakłonić do kompromisu z ks. Pruskim, którego jednak król Zygmunt August nie przyjął, lękając się, aby przez to prawo jego zwierzchnicze w Prusach nie było podane wwątpliwość; wojewoda z żony Beaty Odrowążówny, wojewodzianki ruskiej, pozostawił cztery córki i synów, Stanisława, podobno kasztelana inowrocławskiego, i Mikołaja, dziedzica dóbr Strykowa i Łasku, kraj czego nadwornego koronnego 1565-1576 r., starostę krasnostawskiego i malborgskiego, żonatego z Zofią Śmigielską, równie jak jego brat bezdzietnego (Metr. Kor., Conv. Vars. i Piotrk., Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.). 

Z Łaskich tego herbu wróżnych czasach żyjących. Tomasz, dziedzic części Szukowy, w pow. kruszwickim 1557 r. (Ks. poborowe). Wojciech, syn Gabryela, i Jan, syn Antoniego, 1590 r. Klemens, syn Macieja, 1601 r. Marcin, Jezuita, pisał niezłe komedye i dyalogi, um. 1618 roku. Franciszek, cześnik zakroczymski 1699 r. 

Józef, subdelegat grodzki piotrkowski 1775 r. Kazimierz, miecznik horodelski 1788 r. Marcin, prałat i oficyał mohylowski, administrator tego biskupstwa 1848 r., uczony, pobożny i miłosierny dla ubogich, um. 1853 r. Kalikst, dziedzic dóbr Kulik, w Królestwie Polskiem 1856 r. 

Stanisław, zwany Pogoda, miał syna Jana, vicegerenta grodzkiego 1650 r., komornika łukowskiego, po którym z Katarzyny Sługockiej synowie: Franciszek, Jakób, Jerzy, Stanisław i Wojciech; z nich Wojciech, dziedzic na Łazach, pozostawił synów: Adama i Andrzeja, którzy nabyli części dóbr Łazy Pogodowskie, Antoniego, Michałai Stanisława. 

Adam, podstarosta 1735 r., podwojewodzy 1753 r. łukowski, zaślubił Joannę Jezierską i z niej miał syna Adama, po którym z Eleonory Turskiej synowie: Ignacy-Błażej, ur. 1756 r., Feliks-Jan, ur. 1776 r. i Józef Joachim-Benedykt, 1776 r., wylegitymowani w Galicy! Zachodniej 1803 r. 

Antoni, syn powyższego Wojciecha, vicesgerent grodzki 1753 r., komornik ziemski 1760 r., podsędek 1761 r., z sędziego ziemskiego chorąży 1786 r. łukowski, z żony Wieszczyckiej miał synów, Wincentego, ur. 1760 r. i Karola-Józefa-Wojciecha, ur. 1766 r., wylegitymowanych w Galicyi Zachodniej, których potomstwo legitymowało się w Królestwie. 

Wojciech, zwany Pogoda, miał syna Pawła, który w 1706 r. sprzedał części dóbr Łazy, i z żony Agnieszki Domańskiej miał syna Antoniego, ur. 1742 r., po którym z Maryanny N. syn Franciszek, ur. 1769 r., wylegitymowany w Galicyi Zachodniej 1803 r. 

Jacek, syn Krzysztofa, dziedzic na Łazach, z żony Maryanny Jagodzińskiej pozostawił syna Antoniego-Jana Nepomucena, ur. 1761 r., wylegitymowanego w Galicyi Zachodniej 1803.

Franciszek, dziedzic dóbr Domaniny-Kozły 1750 r., zaślubił Jadwigę Zaleską i z niej miał syna Wojciecha, ur. 1765 r„ wylegitymowanego w Galicyi Zachodniej 1803 r. 

Andrzej i Maciej, synowie Jana i Agaty Domańskiej, sprzedali 1767 r. części dóbr Łazy; po Andrzeju z Maryanny Moszczybrodzkiej synowie: Antoni, ur. 1759 r., Jan, ur. 1768 r., i Józef-Benedykt, ur. 1779 r., wylegitymowani w Galicyi Zachodniej 1804 r. 

Franciszek, chorąży bracławski 1762 r., miał dwie żony, Katarzynę Rzewuską, z niej synowie, Antoni-Feliks, ur. 1743 r. i Wojciech, ur. 1745 r., i Annę Celińską, z której synowie, Jakób-Józef, ur. 1767 r. i Ignacy-Franciszek, ur. 1772 r., wylegitymowani w Galicyi Zachodniej 1803 r. (Quaterniones, Akta po-Galicyjskie). 

istnieją następujące linie tej rodziny. 

I. Pochodząca od Wojciecha, w 1665 roku dziedzica dóbr Brzeżno; z niej Gracyan, syn Augustyna, dziedzic wsi Grądy, w pow. łomżyńskim, w 1834 r., Wojciech i Ignacy, synowie Grzegorza, 1852 r., Stanisław, syn Stanisława, w 1850 r., Jan, syn Felicyana, w 1860 r., Eugeniusz, syn Maksymiliana, 1859 r. wylegitymowani w Królestwie. 

II. Pochodząca od Adama, podwojewodzego łukowskiego 1723 roku, którego syn Ignacy miał syna Adama, a ten z Brygity Zimnoch pozostawił synów, Antoniego, dziedzica wsi Chomejowa Wola, w pow. radzyńskim, wylegitymowanego w Królestwie 1842 roku, iJózefa, po którym z Teresy Supińskiej synowie: Aleksander, podpisarz Trybunałuw Lublinie, ks. Apolinary i Feliks wylegitymowani w Królestwie 1843 r. Do tej linii należą także synowie Ignacego, Franciszek wylegitymowany w Królestwie 1844 r. iJózef, po którym z Maryanny Kulińskiej syn Władysław wylegitymowany w Królestwie 1851 r. 

III. Pochodząca od Franciszka, który w 1749 r. sprzedał Rzewuskim majątek Szczepanki; z jego potomków: Romuald, syn Franciszka, 1838 roku, Karol, członek Senatu, i Konstanty, synowie Józefa z Tekli Jasieńskiej, w 1843 r. wylegitymowani w Królestwie. 

IV. Pochodząca od Wojciecha, chorążego bracławskiego, dziedzica dóbr Szczepanki 1767 r., który z Katarzyny Waligórskiej miał syna Jana, dziedzica dóbr Sobolew, w gub. podlaskiej, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r. z synem Rafałem, dziedzicem dóbr Wola Zadyska, w pow. łukowskim. 

V. Pochodząca od Augustyna, burgrabiego rawskiego 1787 r., który miał synów: Franciszka, Józefa, Gracyana, Feliksa i Maksymiliana; z tych braci Franciszek z Barbary Marszałkiewiczówny pozostawił syna Karola, dzierżawcę dóbr Horoszczyce, w pow. hrubieszowskim, wylegitymowanego w Królestwie 1842 r. 

VI. Pochodząca od Antoniego, chorążego i posła łukowskiego 1791 r., którego synowie: 1) Wincenty z żony Franciszki Wolskiej miał syna Seweryna, urzędnika policyi w Warszawie, wylegitymowanego w Królestwie 1839r.; 2) Karol, po którym z Tekli Moczulskiej synowie: Józefat, Aleksander i Kalikst wylegitymowani w Królestwie 1839 r. 

Stefan, komornik ziemski wąsoski, syn Andrzeja i Heleny Skrockiej, wnuk Wojciecha-Kazimierza Saby, elektora Michała Korybuta z ziemi wiskiej, i Justyny z Załuskich, zostawił z Zofii Pieniążkówny syna Józefa, podsędka ziemskiego bełskiego, żonatego z Józefą z Biedrzyckich, córką Macieja, cześnika liwskiego, dziedzica Bujał, w rawskiem, i Konstancyi z Gródeckich, wylegitymowanego z przydomskiem Sabba w sądzie grodzkim bełskim 1782 r. 

Jan, podwojewodzy lwowski, zostawił z Zuzanny z Jaskólskich syna Jana, który 1733 r. jako cześnik nowogrodzki głosował z wojew. bełskiem na Stanisława Leszczyńskiego, później zaś występuje jako podczaszy i stolnik podolski. Posiadacz Kuniowa, nabytego od Olszewskich, zeznał w 1733 r. w grodzie lwowskim z żoną Maryanną z Olszewskich, cześnikówną buską isędzianką grodzką żydaczowską, zapis wspólnego dożywocia; z tej żony syn Jan Kanty, general-adjutant buławy polnej koronnej, starosta kopajgrodzki, dziedzic Środopolec, na których zapisał oo. Augustyanom w Witkowie 15,000 zł., bezpotomny, i córki: Anna za Stanisławem Borszą-Drzewieckim, łowczym włodzimierskim, Zofia za Michałem Łepkowskim, podstolim nowogrodzkim, i Maryanna za Janem Krzuckim, miecznikiem podlaskim. Matka ich, Maryanna z Olszewskich, zapisała 1755 r. oo. Trynitarzom we Lwowie 10,000 zł., z których ją 1758 r. pokwitowali w grodzie lwowskim; 1785 r. udowodniła w wydziale Stanów galicyjskich szlacheckie pochodzenie swe i męża swego, a 1786 r. umarła we Lwowie. 

Z herbem Korab legitymowali się przed deputacyą guber. wołyńskiej 1832 r. Stanisław-Ksawery z synem Sewerynem-Wincentym i jego stryjeczni bratankowie, Adam i Michał-Marceli w sposób następujący. Andrzej 1638 r. miał syna Adama, żonatego z Zofią Ratomską 1659 r. (w tym samym akcie ta Zofia także nazwana Rutkowską), z niej syn Krzysztof otrzymał 1677 r. od ojca część Perekał, a 1685 r. intromitowany do Hlińska; Krzysztof, stolnik kijowski 1683 r., miał syna Dominika, 1708 r. małoletniego, wwiązanego do dóbr po ojcu i do Zarzycka, które on i synowie jego sprzedali 1787 r. Szczeniowskim. 

Po Dominiku z żony Małgorzaty N. synowie: Jan Nepomucen, Ignacy i Michał, po którym z żony Joanny N. syn Ludwik chrzczony w Nizieniu 1787 roku i który z Teresy Saligrodzkiej pozostawił synów, Adama, chrzczonego 1813 r. w Klewaniu, i Michała-Marcelego, chrzczonego 1815 r. w Derazneniu. 

Jan Nepomucen, ur. 1741 r., z żony Zofii z Giernerów miał córkę Józefę i synów, Stanisława-Ksawerego, ur. 1780 r., i Ignacego; po Stanisławie Ksawerym z Elżbiety Rudnickiej syn Seweryn-Wincenty, chrzczony 1808 r. w Krzemieńcu. 

Wywód to atoli mylny, bo Krzysztof 1683 roku stolnik kijowski, to nie Łaski, lecz znany z czasów króla Jana III rotmistrz pancerny i pułkownik królewski, Łasko v. Laszko, żonaty z Lubicz-Potocką (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

ŁASKI h. PRUS. Wzięli nazwisko od wsi Łas-Toczyłowo, w ziemi wizkiej, dla której Jan i Maciej z Toczyłowa w nagrodę zasług otrzymali w 1428 r. od Janusza ks. Mazowieckiego prawo niemieckie; ten przywilej w 1463 r. zatwierdzili Konrad, Kazimierz, Bolesław i Jan ks. Mazowieccy Bartłomiejowi, dziedzicowi tej wsi; licznych potomków tego Bartłomieja w 1535 r. tą wsią podzielił Piotr Gamrat, biskup przemyślski, jako komisarz królewski; w następnym XVII stoleciu Łascy tego herbu przeszli prawie wszyscy do herbu Korab. 

Jakób i Klemens 1447 r. Jan, Maciej, Stanisław, Wojciech iWłościbor, synowie Bartłomieja i Heleny ze Strankowa, 1485 r. Maciej i Wojdo, synowie Jakóba, 1486 r. Po Włościborze syn Bartłomiej miał syna Stanisława 1507 r. Andrzej i Paweł, synowie Piotra, 1509 r. Andrzej, Marcin i Paweł, synowie Macieja, 1511 r. Damian, Marcin, Michał, Stanisław i Wojciech, synowie Jana z Łas-Toczyłowa, 1512 r. Jan, Maciej i Filip, synowie Stanisława, 1512 r. Bartłomiej, Jan i Wojciech, synowie Stanisława, 1513 roku. Augustyn, Bartłomiej, Erazm, Jakób, Jan, Paweł i Trojan, synowie Wojciecha, 1541 r. (Mil.). 

Maciej, Wawrzyniec i Walenty, synowie Jakóba, 1590 roku. Marcin, syn Wojciecha, 1651 r. Marcin. Piotr i Wojciech, synowie Krzysztofa, 1651 r. Andrzej, syn Augustyna z Łasia, żonaty z Elżbietą 1700 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Andrzej z woje w. lubelskiem, Wawrzyniec z wojew. podlaskiem, a Ignacy i Michał z wojew. mazowieckiem podpisali elekcyę 1733 r. Michał, vicegerent grodzki łukowski 1751 r. Stanisław, komornik ziemski łukowski 1775 r. Wojciech, komornik ziemski łukowski 1783 r., wojski mniejszy łukowski 1791 r. Kazimierz, komornik ziemski wizki 1796 r. 

ŁASKI h. ROGALA. Aleksander, łowczy trembowelski, następnie żytomierski, syn Andrzeja i Teresy z Kowalskich, zostawił z 1-ej żony Heleny z Dąbrowskich syna Józefa, zaś z 2-iej żony Wiktoryi z Rubczyńskich syna Jana-Daniela, dziedzica Żyznomierza, którzy obaj udowodnili 1782 r. szlachectwo swe wsądzie grodzkim halickim (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

ŁASKI-STRUŚ. Adam z żoną Heleną Łopacianką, oraz córka ich Helena, żona Adama ks. Gedroica pozwani o poranienie Kiewlicza 1633 r. (Arch. Szem.). 

ŁASKO v. LASZKO h. LELIWA odm. Odmiana herbu - na tarczy nad Leliwą skrzyżowane dwie belki; na hełmie pawi ogon. Ta sama rodzina co Hłasko v. Chłasko; brali przydomki, Czernczycki, Czerczycki i Złoba. Olechno, ziemianin wołyński 1525 roku. Michał, sędzia grodzki Winnicki, poborca bracławski 1601 r., w 1604 r. był podsędkiem Winnickim. Jan, podstarosta owrucki 1616 r. Fedor posiadał 1629 r. Borysowkę i Buszynki, w lipowieckim powiecie (Sł. geogr.); wojski bracławski w 1640 r., miał córkę Maryannę, którą gwałtem porwał i zaślubił Krzysztof Wykowski, o co zaniósł manifest jej brat Stefan-Adam, pisarz ziemski owrucki 1648 r. Krzysztof, elektor Jana III z wojew. kijowskiego, rotmistrz królewski i pułkownik pancerny, później stolnik kijowski, zmarły 1700 r., procesował 1699 r. wraz z drugą swą żoną Maryanną Lubicz-Potocką, 2v. Ludwikową Maniecką, chorążyną czerniechowską, Potockich, zarzucając nieważność testamentu jej stryjecz nego brata, Józefa Potockiego, łowczego bracławskiego. Z pierwszej jego, niepodanej w aktach, żony syn Piotr, dziedzic na Zarzecu, stolnik kijowski, starosta dymirski i sieluński, otrzymał 1710 r. prawo wspólności na toż starostwo dla żony Teresy z Kossakowskich, która w 1726 roku już wdowa po nim procesowała Sanguszkówo Czernczyce-Czewelicze, dobra jego dziedziczne (Sigil, w Ossolineum, Akta Grodz. Lwowskie i Tryb. Lubel.). 

Eliasz,’ 1733 r. elektor Stanisława Leszczyńskiego z wojew. kijowskiego, łowczy Winnicki, zostawił z Rozalii z Olszamowskich córkę Agnieszkę, której pierwszy mąż Michał Radecki, podstarosta grodzki bełski, zabezpieczył 1766 r. 20,000 zł. na Sobiechlewie, a zmarłą 1791 r. jako 2v. Julianowa Kleczkowska, i syna Mikołaja, dziedziczącego na Horodyłowicach, który 1791 r. obrał sobie kuratorem Radeckiego ze Zdzar, a um. 1807 r. w Omelanie, pod Równem (Akta Gr. Bełskie, Lwowskie For. Nob. i Tab. Galicyjskie). 

Niektórzy z nich brali przydomek za nazwisko i z tych Józef żonaty był 1770 r. z Lipnicką, a Euzebi, Antoni i Ignacy, synowie Macieja i Kunegundy Budzyńskiej, a wnukowie Jerzego i Katarzyny Galińskiej, wylegitymowali się 1782 r. wsądzie ziemskim bełskim, jako Czerczyccy-Łaskowie (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

ŁASKOWNICKI. Jan w Wielkopolsce 1612 r. 

ŁASKOWSKI. Jan, syn Feliksa, 1611 r. Marcin, instygator koronny 1619 r. Andrzej żonaty z Anną Gruszecką 1627 r. Adam, syn Piotra, 1676 r. Wojciech, poborca mielnicki 1679 r. (Metr. Kor., Vol. Leg., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

ŁASTOWIECKI h. LARYSA. Bogdan z Łastowiec sprzedał 1534 r. część swą w Nowosiółce i Hinkowcach Kostiukowi z Hinkowiec (Wołodyjowskiemu). Daszko (Daniel w aktach Trybunału lubelskiego Dersławem nazwany), w 1546 r. dziedzic na Łastowcach, zostawił z Katarzyny z Łastowskich córkę Annę, zeznającą 1590 r. zapis wspólnego dożywocia z mężem Iwanem z Żywaczowa Żywaczowskim, zwanym Halicki, i synów: Jana (Iwachno), po którym z Anastazyi N., 2v. Grabowskiej, córka Małgorzata, alias Maruchna 1587 r., lv. za Jerzym. Samborem, 2v. zaś w latach 1590-1597 r. za Hryckiem Pawłowiczem Swaryczewskim; Hrehorego (Grzegorza), żyjącego 1589 r., którego z niewiadomej żony córka Małgorzata, 1627 r. żona Wawrzyńca Białokura; Bazylego, Jerzego, Mikołaja i Jarosza. 

Bazyli (Wasil, także Wacławem zwany), rotmistrz piechoty królewskiej w Kamieńcu Podolskim, który za zasługi w wojnie moskiewskiej otrzymał od króla Stefana 1585 r. dożywocie na części Olchowca, które już ojciec jego Daszko posiadał, a 1607 r. uzyskał konsens na wykupno wsi Podwysokie, do starostwa śniatyńskiego należącej; z żony Anny Świstelnickiej, 2v. 1617 r. Marcinowej Leskiej, nie zostawił on potomstwa. 

Jerzy (Jurko) 1593 r., żonaty z Katarzyną Świstelnicką; jego dzieci Jan. Zacharyasz, po którym z Doroty Przerowskiej synowie, Bazyli-Filip, sprzedający 1639 r. część swą w Uhrynkowcach Dydyńskiemu, i Filon żonaty z Paraszką Andruszkiewicz, z której córki, Anna 1640 r. za Stefanem Sokołowskim, Maryanna lv. Filipowa Szczeniowska, 2v. Ludwikowa Odojska, syn Jan żonaty z Joanną Chodyjowską, córką Michałai Katarzyny Jeżowskiej. 

Mikołaj w 1587 roku zabezpieczył żonie Aleksandrze Bałabanównie, córce Jerzego, 300 fl. posagu i dożywocie; drugą jego żoną była Zofia Brzozowska, a jako jego synowie występują; Stanisław, Jerzy aprobujący 1635 r. umowę z żoną Małgorzatą Podfilipską i Aleksander, zapisujący 1644 r. żonie Katarzynie z Wolskich, po matce Katarzynie z Jacimirskich Piotrowej Wolskiej, dziedziczce części SokołaiUścia, dożywocie na swej części w Łastowcach. Tego to zapewne Aleksandra, lecz z pierwszej żony, bo Elżbiety z Przystałowskich, syn Heronim był 1766 r. posiadaczem wsi Pukienicze. 

Jarosz (Heronim), ostatni z synów Daszka, żonaty 1603 r. z Teodozyą, córką Teodora Zagwojskiego; była to widocznie druga żona, bo akta mówią, i z z Zofii N. zostawił on Małgorzatę za Hordyjem Żytyńskim, Jana, Piotra i Prokopa wspominanych razem w latach 1612-1617; Wasyla, porucznika królewskiego, po którym z Halszki Sołomińskiej dzieci: Katarzyna Andrzejewa Szaniawska, Michał i Aleksander, zeznający 1645 r. z żoną Zofią Wrzeszczówną zapis dożywocia, i w końcu Stanisława, dziedzica na Uhrynkowcach, posiadacza wójtostwa Żydaczów, zmarłego 1658 r., ale już 1612 r. żonatego z Marusią Komarówną-Sutyską, z której córki, Anastazya za Michałem Kozłowskim, Zofia za Aleksandrem Żurakowskim, dziedzicem części Żurak i Staruni i synowie: Stefan, Nikodem i Teodor-Konstanty. 

Stefan, dziedzic części Łastowiec, Isakowiec i Uhrynkowiec, zeznał 1658 r. z żoną Barbarą Kędzierzyńską, córką Jana i Heleny Stradomskiej, 2v. Janową z Chyżowa Romerową, zapis dożywocia i zostawił z niej córkę Jadwigę za Zygmuntem z Sławczyna Siemieńskim 1680 r., i syna Krzysztofa, zeznającego 1690 r. zapis dożywocia z żoną Barbarą Sławczyńską, córką Jacka i Zofii Wronowskiej, po którym córka Zofia za Józefem Budzyńskim i synowie: Tomasz, Stefan i Marcin, cześnik lubaczowski, który 1744 r. uzyskał wraz z rodzeństwem wyrok na ks. Czetwertyńskich o nie prawne zagarnięcie przez nich Jankowa, należącego się im w spadku po wspomnianej Marusi Komarównie, a z żony N. Rogalanki pozostawił synów. Tytusa, Leonarda i córkę Zawadzką. 

Tomasz, towarzysz pancerny chorągwi kasztelana kijowskiego, nazywany w aktach trembowelskich 1728 r. cześnikiem i podstolim bracławskim; będzie to zapewne ta sama osoba, którą inne akta zwą Tomaszem Mikołajem, a najczęściej tylko Mikołajem, po którym z Ewy Rudzińskiej córka Anna za Stanisławem Odrowąż-Straszem i synowie: Michał, zeznający 1722 r. zapis dożywocia z Katarzyną Żurowską, cześnikówną sochaczewską, Franciszek i Józef. Franciszek, podstoli stężycki 1715 r., burgrabia czerski 1720 r. z Jadwigi Czyszkowskiej miał syna Ignacego, komornika granicznego czerskiego 1767 r., i córki, Joannę i Franciszkę za Franciszkiem Gołaskim. 

Józef, namiestnik lekkiej chorągwi Gałeckiego, później z podstolego nowogrodzkiego podstoli stężycki, żonaty z Barbarą z Kłopockich, po którym syn Antoni otrzymał 1749 r. dożywociem Cichostaw, w lubelskiem; w 1757 r. sprzedał swą szarzę chorążego artyleryi koronnej Ciszewskiemu za 2000 zł., a 1767 roku już jako kapitan artyleryi odstąpił od rozpoczętego w Trybunale koronnym procesu z Orzeszkami. Antoni z żony Zofii Prawdzie Bielskiej, w wiązanej 1792 r., wraz z siostrą swą Jezierską do dóbr Nosów, miał syna Józefa-Mikołaja Michała-Franciszka, wylegitymowanego 1803 r. w Zachodniej Galicyi, żonatego lv. z Anielą z Brodowskich, a 2v. z Teklą z Borowskich, który z pierwszej żony pozostawił syna Klemensa-AntoniegoJózefa-Jana, wylegitymowanego wraz z przyrodnim bratem Janem-Jakóbem przed 1841 roku w Królestwie, zaś z drugiej żony synowie, Maksymilian i wspomniany Jan-Jakób. Ostatni z Julii z Ryszkowskich miał dzieci: Wincentę Różę, Sabinę-Karolinę, Seweryna-Jana i Wiktora-Klemensa. 

Nikodem, drugi syn Stanisława z Komarówny, posiadacz wójtostwa w Żydaczowie 1664 r., podstarosta nowogrodzki, otrzymał 1666 r. przywilej królewski na opustoszałą wieś Hawryłow-Kamień, którą 1701 r. odstąpiła wdowa po nim, Katarzyna Rakowska, podstolanka nowogrodzka, Skarbkom kasztelanostwu halickim; po Nikodemie córka Aleksandra, zeznająca 1699 r. zapis dożywocia z mężem Samuelem Topczewskim i syn Stanisław, cześnik bracławski, żonaty z Krystyną Kruszyńską, córką Jana i Anny Ulenieckiej z której córki, Anna za Jakóbem Krępskim, podstolim nowogrodzkim, Teofila za Ludwikiem Laskowskim, skarbnikiem zakroczymskim, i syn Michał, 1747 r. towarzysz pancerny starosty korytnickiego, skarbnik latyczowski, żonaty 1749 r. z Katarzyną Stawską. 

Teodor-Konstanty, trzeci syn Stanisława i Komarówny, 1668 r. towarzysz husarski chorągwi późniejszego króla Jana III, żonaty lv. z Katarzyną Kępińską, a 2v. 1680 roku z Konstancyą Brzeską, córką Wacława z Brzeszcza, miał z pierwszej żony córkę Jadwigę, lv. Franciszkową Burakowską, występującą 1733 r. jako wdowa po drugim mężu Samuelu Lasockim, i syna Jana, któremu ojciec w 1695 r. odstąpił dożywocia na majątku jego matki, a on tegoż roku żonie Maryannie z Sławczyna Siemieńskiej zabezpieczył 2000 zł. posagu. Jan miał córki, Joannę wydaną 1733 roku za Jakóba Dziewulskiego, Maryannę, zeznającą w 1733 roku zapis dożywocia z mężem Antonim Jędrzejowskim, i synów Zygmunta, zabitego 1719 r. przez żyda arendarza w Ropie, i Krzysztofa-Antoniego, żonatego z Zofią Chajęcką, z której syn Józef-Kazimierz, procesował się 1781 roku w imieniu całej rodziny o Majanów, część klucza Sutyskiego, należący się im po nadbabce Komarownie. Józef-Kazimierz wylegitymowany wsądzie grodzkim bieckim 1782 roku, z Kunegundy z Miłkowskich pozostawił córki: Teklę, Teodozyę, lv. Żaczyńską, 2v. Romanowiczową i Barbarę Kraszewską i syna Piotra. 

Piotr, żonaty z Maryanną Klings, córką Jana i Barbary Morozowicz, właścicieli Sieteszy i Chodakówki, miał córkę Emilię za Michałem Koskowskim i synów, Antoniego-Piotra-Wojciecha i Jana-Józefa Ludwika, po którym z Miłżeckich synowie: Franciszek-Antoni-Jan, Higeniusz-Antoni-Jan i Bronisław-Adam-Idzi, oraz córki: Rufila, Felicya Stanisławowa Żalasińska, i Ludwina zmarła panną. 

Antoni-Piotr-Wojciech, ożeniony 1845 r. w Rzeszowie z Teklą z Żeromskich, pozostawił synów, Zygmunta na Lipniku, po którym z Magdaleny z Wierzchowskich syn Aleksander-Adam-Zygmunt ur. 1878 r., Piotra ur. w Sieteszy 1860 roku, dziedzica Hadlego, żonatego w Jeziorzanach 1889 r. z Wandą-Eleonorą z Kozickich, z której: Marya-Olga ur. 1890 r., Antoni Maryan-Stanisław ur. 1892 roku i Janina-Stanisława ur. 1895 r. chrzczeni w Jaworniku Polskim. 

Teodor-Konstanty z drugiej żony Konstancy! Brzeskiej pozostawił córki: Krystynę Andrzej ową Sokołowską, Annę zmarłą panną, Teresę, zakonnicę i syna Tomasza, cześnika bracławskiego, po którym z Ewy Odorowskiej córka Wiktorya i synowie: Wawrzyniec ur. 1720 r. w Jazłowcu, Stanisław iJózef tytułowany od 1775 roku cześnikiem bracławskim, a od 1777 r. prowadzący proces o dobra spadkowe Strzelczyńce, Sielawa, Dymidówka, Gratów, Łastowce i Isakowce (Akta Grodz, i Ziemskie Kamieniec Podolskie, Grodzkie Biec., Halic., Sandec., Krakow., Żydacz., Trembow., Tryb. Lubel. i Galie. Tabuli Kraj.). 

Nie znaleźli w powyższej genealogii pomieszczenia. Maciej i Fedya z Łastowiec, Chodubska, występująca w aktach wołyńskich 1593 r. Oluchna z Łastowiec wdowa po Eliaszu Baranieckim, w 1593 r. dożywotniczka na Łuce, wspominana w grodzie trembowelskim. Andrzej, Kazimierz i Tomasz z rożańsko-makowskiej, a Sebastyan z przemyślskiej ziemi elektorzy w 1669 r. Bartłomiej otrzymał 1669 roku od króla za zasługi ogród we Lwowie. Jan cytowany w aktach sandomierskich 1681 r. z żoną Katarzyną z Pobiedzińskich. Mikołaj, towarzysz pancerny, mianowany 1684 r. podstolim bracławskim. Teofila cytowana 1680 r. jako druga żona Jana Linkhausa, pułkownika królewskiego i chorążego owruckiego. Po Stanisławie córka Zuzanna i synowie, Stanisław i Franciszek, dziedzice Górzna 1720 r. Mikołaj, syn Andrzeja i Teresy Krajewskiej, obierający 1779 r. w grodzie halickim pełnomocników do windykowania spadku po Krajewskich (Ks. Gr. Czerskie, Metr. Kor. i Wyr. Tryb. Lubel., Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie).

ŁASTOWSKI h. GŁOWA BAWOLA. Jan, syn Szczęsnego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

ŁASTOWSKI h. SAS. Sasin Tomkowicz, 1593 r. ziemianin hospodarski powiatu wileńskiego, i Fedor 1594 r. pieczętarz, świadkujący w grodzie kowieńskim. Fedor, pisarz grodzki oszmiański 1605 r. (Arch. Dubr.). Fedor i Krzysztof Chominicze, bracia rodzeni, ziemianie hospodarscy brasławscy, sprzedali Szostakowskim w tym grodzie 1627 r. włókę w Ochremowiczach i Niebierwiczach spadłą na nich po dziadzie swym Stefanie Ochremowiczu i ojcu Chomie Fedorowiczu (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Jan, sędzia ziemski oszmiański 1775 r. (Vol. Leg.). N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1800 r. Synowie Jakóba: Józef z synem Maciejem, Antoni z synem Janem i Felicyan wylegitymowani w Cesarstwie 1853 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

ŁASZCZ h. PRAWDZIC. Senatorowie w rodzinie: Aleksander, kasztelan czerski 1577-1580 r. Marcin, kasztelan lubaczowski, um. 1604 roku. Piotr, kasztelan lendzki 1633 r. Stefan, kasztelan konarsko-kujawski 1666 r. Zygmunt, kasztelan lendzki 1669 r. Zygmunt na Brudzewie, kasztelan kujawski 1669 r. Aleksander-Michał, kasztelan bełzki 1699 r., wojewoda bełzki 1710 r., um. 1720 r. 

Stara mazowiecka rodzina, wzięła za nazwisko imię Łukasz, przepolszczone na Łaszcz; już w początkach XV stolecia była osiedloną w wojew. bełzkiem, a w XVI wieku licznie rozrodzona brała przydomki od majątków Tuczapski, Nieledowski, Obrowiecki v. Kobielski, Strzemielecki. Z tych linij Tuczapska była najmożniejszą i w końcu XVII stolecia liczyła się do magnackich, lecz już w środku XVIII stolecia zgasła; podobnież wróżnych czasach zgasłyi inne linie. 

Łaszcz z Wrońska, podkomorzy mazowiecki, był na zjeździe prawodawczym mazowieckim 1377 r. Jan, podkomorzy podolski, starosta zynkowski, otrzymał 1433 r. dobra Słobódkę, Bielikowce i Ksylatkę, w pow. kamienieckim-podolskim; dzielny wojownik przeciw Tatarom, których pod Latyczowem 1453 r. z małą garstką swoich na głowę pobił i zabił ich dowódcę, lecz w 1457 r. razem z Bartłomiejem Buczackim poległ w walce z nimi otoczony od przeważającej siły; jego syn Łazarz, dziedzicz na Tuczapach, pisał się od nich z Tuczamp v. Tuczap i był łowczym bełzkim, starostą tyszowieckim i jak ojciec dzielnie walczył z Tatarami. Łazarz otrzymał 1523 r. konsens wykupna wójtostwa w Tyszowcach i Mikulinie, a także zatwierdzenie przywileju odnoszącego się do tych wsi. Agnieszka, córka Łazarza, zaślubiła Dembowskiego, wojewodę bełzkiego, a synowie byli protoplastami tych kilku linij rodziny, o których wspomniałem powyżej. 

Linia Tuczapska. Aleksander, dziedzic Jeziora, podkomorzy bełzki, starosta tyszowiecki, 1554 r., kasztelan czerski 1577 r., starosta kowalski i chełmski, poseł na sejmy i w 1750 r. deputat do kwarty, szafarz bełzki 1567 r., czynny w bezkrólewiach 1573 i 1575 r., zamienił w 1579 r. swą wieś Domarzysz na miasto, które z czasem wzięło nazwisko Łaszczów; kasztelan zostawił czterech synów: Stanisława, młodo zmarłego, Marcina, archidyakona gnieźnieńskiego, kanonika krakowskiego i łowickiego, sekretarza króla Stefana, zdolnego i uczonego, który także umarł młodo, Aleksandra i Jana. 

Jan, podkomorzy belzki 1572 roku, starosta chełmski i tyszowiecki, kraj czy królowej Anny Jagiellonki, stronnik Stefana Batorego w elekcyi 1575 r., jeździł do niego 1576 r. z zawiadomieniem o wyborze na tron; deputat do kwarty 1576 r., z żony Anny, córki Stanisława Wielopolskiego, wdowy po Strzale, miał syna Jana, dziedzica Oleska i Stawki. 

Aleksander, już 1591 roku chorąży bełzki, żonaty z Zofią z Karabczewskich, wraz z którą pokwitowany 1593 r. przez Mączyńskiego z sum na Krasnostawcach, spisał 1601 r. testament (Akta Ziem. Kam.-Podolskie), a 1629 r. otrzymał Zubków, w trembowelskiem; miał on córki, Annę, Elżbietę i synów: Jana, Klemensa, Samuela i Stanisława. 

Samuel, syn Aleksandra, wypuścił zastawem 1616 r. Orynin i Zahucie Kliczanowskiemu w1,600 zł. Samuel z Tuczap, strażnik polny koronny, starosta owrucki i kaniowski 1638 r., chorąży podolski, regimentarz wojsk koronnych, jeden z najdzielniejszych wojowników swojego czasu przeciw Tatarom i Kozakom, których w wielu potyczkach, jak pod Sinemi Wodami 1643 roku, szczęśliwie gromił, lecz z natury gwałtowny i kłótliwy, a ufny w protekcyę hetmana Koniecpolskiego, najeżdżał, uciemiężał i łupił szlachtę i panów południowych stron kraju, za nic mając sobie ich skargi i wyroki trybunalskie; dopiero po śmierci Koniecpolskiego wojewoda kijowski Tyszkiewicz, zebrawszy 12,000 wojska, uderzył na zuchwalca i pokonawszy go, poskromił. Łaszcz odsądzony był wtedy od strażnikostwa, a starostwo owruckie zaś już w 1642 r. odstąpił Niemiryczowi, i niedługo umarł 1649 roku, pozostawiwszy z Katarzyny Kaszowskiej córkę Zofię i dwóch synów, Michałai Piotra-Jana bezpotomnych. 

Do tej linii Tuczapskiej vel z Łaszczowa należeli. Paweł i Marcin, synowie Stanisława z Tuczap, 1574r. na Uniwersytecie w Krakowie; z nich Paweł żonaty 1583 r. z Elżbietą Krzywicką. Joachim, dziedzic Radziewa, sędzia ziemski buski 1581 r. Świętosław 1587 r. Po Marcinie z Tuczap synowie, Marcin i Stanisław 1611 r. Aleksander dziedziczył na Radziechowie, Tuczapach i Nabrożu, o których dzierżawę ułożył się 1640 r. z Komorowskim. Po Aleksandrze z żony Katarzyny z Rytwian synowie, Samuel i Stanisław 1661 r. 

Samuel na Tuczapach, elektor 1669 r. Michała i 1674 r. Jana III z wojew. bełskiego, roborował ugodę dzielczą z Gorajskim 1675 r. w grodzie bełskim; z podczaszego stolnik buski 1678 r., miał z Heleny z Humieńca córkę Eufrozynę, lv. Stanisławowę Andrzejewską, która zeznała 1679 r. zapis wspólnego dożywocia z drugim mężem Mikołajem Komorowskim, skarbnikiem bracławkim, i syna Aleksandra-Michała. 

Aleksander v. Aleksander-Michał, starosta grabowiecki 1696 r., jasielski i medycki, stronnik Augusta II i pan -ogromnego majątku, jak Łaszczowa, Waręża, Wielkie-Oczy, i in., w czasie konfederacyi Tarnogrodzkiej ukrył swą gotówkę i precioza wartości 5 milionóww Janowcu, lecz Sasi zdobywszy tę fortecę 1715 r., zabrali je. 

Aleksander-Michał otrzymał 1698 r. konsens odebrania Miączyny od bezprawnych posiadaczy i drugi, cedowania starostwa grabowieckiego; kasztelan bełski, otrzymał 1699 r. wolny wręb do lasów tyszowieckich, a po chorążynie owruckiej spalone przez Moskwę włości Rakówkę, Demidówkę, Abrahamówkę i Woronówkę. Aleksander został 1710 r. wojewodą bełskim i um. 1720 r., pozostawiwszy z żony Elżbiety Modrzewskiej, podskarbianki koronnej, 2v. za Janem Tarłą, wojewodą lubelskim, córkę Maryannę Potocką, wojewodzinę smoleńską, która po śmierci jedynego brata Józefa przeniosła cały majątek w dom męża. 

Józef sprzedał 1722 r. Polany i Cieszanów Bielińskiej; dziedzic na Tuczapach, Łaszczowie i Warężu, kanonik gnieźnieński, zapisał 1729 r. na Łaszczowie 3000 zł. dla tamtejszych proboszczów; kanonik krakowski, chełmski i koadjutor, a 1731 r. już sufragan kijowski i biskup antypatryjski, dwukrotnie prezydent, sprowadził do Łaszczowa oo. Jezuitów i wyposażył ich dobrami Miękkie. 

Linia na Strzemilcach. Zdaje się, że jej protoplastą był Jan, który w tej włości założył obronny zamek 1539 r.; ta linia przyjęła wyznanie kalwińskie i była jego protektorką na Rusi Czerwonej. 

Maciej ze Strzemielca otrzymał 1511 r. prawo wykupu wsi Pierutyny, a 1519 r. otrzymał przywilej na wójtostwo w Stojanowie. Mikołaj ze Strzemielca, dworzanin królewski 1539 r., ożeniony z Barbarą N., i Melchior, bracia rodzeni. 

Krzysztof, syn Adama, zwanego Strzemilecki, swoje i po braciach, Macieju i Mikołaju odziedziczone części w Strzemilczu, Smarzowie i Radziechowie, oraz Adam, syn Andrzeja ze Strzemilcza, swoje, a Elżbieta z Młodatycz Skorucianka, wdowa po Stanisławie, jej zapisane części sprzedali 1594 r. Prońskiemu; po Krzysztofie syn Rafał, łowczy bełski 1654 roku (Akta Gr. Busk, i Tryb, z 1780 r.). 

Stanisław, rotmistrz i dworzanin królewski 1578 r., deputat bełski, ważną rolę odgrywał w pierwszych elekcyach i przyłożył się do wyniesienia na tron Stefana Batorego; po Stanisławie synowie: Heronim, Marek, Piotr, Wacław i Stefan, dziedzice m. Strzemielec 1602 r.; Wacław podpisał 1632 r. elekcyę z wojew. kaliskiem, z żony Eufrozyny z Olizarów miał syna Rafała, który pozostawił synów, Józefa i Mikołaja. 

Mikołaj, poseł wojew. bełskiego, z temże, a Stefan i Zygmunt ze Strzemielca z wojew. kaliskiem podpisali elekcyę 1648 r. Stefan-Mikołaj żonaty z Małgorzatą Skotnicką, córką Aleksandrą, nieżyjącą już 1646 r., pozostawił córkę, Marcybelę, żonę Andrzeja Kuropatnickiego, późniejszego kasztelana bieckiego, która nabyła 1665 r. od Skotnickich połowę Tarnowca, Brzozówki i Sandkowej (Akta Gr. Hal. i Lwów.). 

Piotr, posesor wsi Litynka Mała, w starostwie chmielnickim, rotmistrz królewski 1588 r., starosta lityński, dzielny, lecz burzliwy wojownik, dowodził za Batorego rotą Elearów; za Zygmunta III czynny wziął udział w rokoszu Zebrzydowskiego, lecz w bitwie pod Guzowem, widząc przewagę hufców królewskich, wykrzykiem „zginęliśmy" tak strwożył swoich stronników, że uciekli z pola bitwy, co sprawiło powszechny pogrom buntowników; podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. kaliskiem. Piotr, kasztelan lendzki 1633 r., z żony Jadwigi Latalskiej miał syna Stefana, dziedzica na Strzemielcu, kasztelana konarsko-kujawskiego 1666 r., który 1669 r. podpisał elekcyę z wojew. kaliskiem; jego córka Katarzyna ze Strzemielec była żoną Wojciecha Radolińskiego 1684 r. 

Linia Obrowiecka v. Kobielska (z Obrowca). N. nabył 1489 r. Obrowiec od Marcina z Łaznina za 230 grzywien. Andrzej i Ambroży, synowie Wawrzyńca z Obrowca, 1546 r. na Uniwersytecie krakowskim. Ciż Ambrożyi Andrzej, wojski lubaczowski, podpisali 1572 r. konfederacyę województwa bełskiego w czasie bezkrólewia. Paweł, syn Andrzeja na Obrowcu, i Eustachy, syn Ambrożego na Witkowie, 1584 r. studenci Uniwersytetu krakowskiego; po Eustachym syn Chryzostom, dziedzic Witkowa. Stanisław żonaty z Zofią Grabianką 1591 r. Marcin, kasztelan lubaczowski, um. 1604 r. Stanisław, poseł bełski 1668 r. 

Linia Nieledowska. Stanisław, żonaty z Anną Wituchowską, córką Michała, dziedziczką części Gródka, który 1560 r. sprzedała Komorowskiemu, zastawną posiadaczką części Rusina; w 1566 r. wojski horodelski dziedzic Beresteczka, łowczy bełski 1572 r., podpisał wraz z Bartoszem z Kobla Janem, podkomorzym bełskim, i Janem Świrchoioskim Łaszczami konfederacyę województwa bełskiego w sprawie bezkrólewia (Akta Gr. i Ziem. Bełs.); po Stanisławie synowie, Floryan i Mikołaj. Marcin-Jerzy, zapewne trzeci syn Stanisława, dziedzic na Nieledowie, stolnik bełski 1598 r., żonaty z Elżbietą N., która pozwała 1594 r. Komorowskich. 

Po Floryanie syn Jerzy, dziedzic Floryanowa i Narol, z żony Katarzyny z Jaszczowa pozostawił synów; Aleksandra, Franciszka, Jana, Nazaryusza i Stefana 1650 r. Katarzyna, córka Floryana, zaślubiła Jana Komorowskiego, a w 1650 r. pozwała spadkobierców Stanisława i Jerzego o wypłacenie jej posagu, zabezpieczonego na Floryanowie i Chyżnem. 

Mikołaj z żoną Anną Zebrzydowską, posesorowie m. Szczerzec i wsi Ostrów, Siemianówka i Chrosno 1629 r. Jerzy i Stanisław dzielą się Łaszczowką, Jezierną, Rudą, Nederowem (zapewne Neledowem) Floryanowem i innemi dziedzicznemi dobrami i dział ten oblatują 1630 roku w aktach ziemskich bełskich. Mikołaj Nieledowski żonaty z Barbarą z Ożarowa, która 1635 r. już 2v. Janowa Komorowska, podczaszymi bełska, nabyła od spadkobierców Jarczewskiego Sachryn, a 1641 roku już nie żyła (Akta Gr. i Ziem. Bełskie.). 

Anna z Więcborga Łaszczowa, sołtysowa szczerzecka, czynna 1627 r. w grodzie lwowskim. Mikołaj, sołtys szczerzecki, nie żył 1637 r., w którym sołtysostwo to po nim otrzymał Czermiński (Akta Gr. Lwowskie). 

Zofia z Pohorzec (Podhorzec?) Kędzierzawska, lv. Walentowa Łęska, 2v. po Stanisławie Nieledewskim wdowa, aprobowała 1641 r. wraz z synami układ zawarty z Komorowskimi, a 1643 r. procesowała Bełżeckich i Turkowieckich (Akta Gr. Bełskie). 

Jadwiga z Kuropatnik, wdowa po Stanisławie z Nieledowa, otrzymała 1666 r. wraz z Jadwigą, żoną Tomasza Kuropatnickiego i Franciszką Łaszczównami (zapewne córkami) list żelazny do sprawy z Łysakowską (Sigil, w Ossolineum). 

Kazimierz z Nieledowa wraz z żoną Konstancyą z Wojutyna Hulewiczową procesowani 1681-1683 r., a w końcu pokwitowani z sumy przez Komorowskich (Akta Gr. Bełskie). 

Stefan wraz z żoną Konstancyą llińską otrzymali 1700 r. konsens wykupna Wąsowszczyzny na Wołyniu (Sigil, w Ossolineum). Jan Neledowski, syn Franciszka i Zofii Snlatyckiej, sprzedał 1704 roku Grzymale w grodzie bełskim części Nizniowa, Bratyszowa i inne; Jan zaślubił Franciszkę Obertyńską i z niej pozostawił syna Michała i córki: Ludwikę za Janem Szaniawskim, Anielę za Stefanem Śledziewskim i Maryannę za Antonim Wieniawskim 1760 r. 

Nie wiem, której linii. Po Adamie synowie: Krzysztof, Maciej, Marcin, Mikołaj i Stefan 1583 roku; z nich po Marcinie synowie: Marcin, Piotr i Stanisław, a po Mikołaju z N. Bronowskiej synowie: Andrzej, Marcin i Wincenty. Marcin, Jezuita, rektor w Toruniu i Krakowie, znakomity teolog, kaznodzieja, polemik i autor, któremu nawet dysydenci, jakkolwiek zawzięcie piórem z nimi walczył, oddawali należną cześć jego pobożności i charakterowi; um. 1615 r. Dorota, żona Samuela Lipskiego, sędziego ziemskiego bełskiego 1612 r. Po Pawle, wojskim bełskim, syn Aleksander, starosta Winnicki 1625 r. Samuel, kanonik łucki, zabity od Kozaków 1648 r. Zygmunt, kasztelan lendzki, z wojew. kaliskiem, Zygmunt na Brudzewie, kasztelan kujawski, z wojew. brzesko-kujawskiem 1669 r. podpisali elekcyę. Michał, Mikołaj i Samuel, synowie Józefa, 1699 r. Po Aleksandrze z Zofii Odojskiej córki, Eufrozyna Grzybińska i Helena lv. Ostrowska, 2v. Podhorodeńska 1700 r. 

Józef, starosta grabowiecki, deputat na Trybunał 1723 r., miał syna Antoniego, którego syn Antoni, z Maryanny Skorupskiej pozostawił syna Tomasza, podpułkownika w Komunikacyi lądowej i wodnej, wylegitymowanego w Królestwie 1854 r. z synem Ludwikiem, urzędnikiem w Królestwie Polskiem, urodzonym z Amelii Daman, dziedzicem wsi Staniszewice, w pow. wareckim 1858 r.; ten Ludwik, ożeniony z Adełiną Dulac, miał syna Edmunda, dziedzica dóbr Karczewszczyzna, w gub. warszawskiej, żonatego w 1886 r. z Karoliną Studniarską, córką Maksymiliana, nauczyciela szkoły realnej w Poznaniu, i Gabryel! Pomorskiej (Metr. Kor., Metr. Litew., Conv. Vars. Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubek, Sigil., Kanck, Vol. Leg.). 

ŁASZCZEWSKI h. GRZYMAŁA. Zobacz Łaszewski, herbu Grzymała. 

ŁASZCZEWSKI h. PRAWDZIC. W wojew. rawskiem, taż familia co Łajszczewski. Z piszących się Łaszczewski. Hipolit ożeniony z Anną Boską 1591 r. Paweł, syn Wawrzyńca, 1622 r. Maciej i Marcin, synowie Sebastyana, stolnika sochaczewskiego, 1666 r. (Ks. Gr. Cze skie, Przedeckie, Wyr. Tryb. Piotrk.). Sebastyan z ziemią rawską 1669 r. Jan 1733 r. z wojew. ruskiem podpisali elekcye. 

Franciszek z przydomkiem Dobek 1752 r., syn Krzysztofa i Maryanny Zawadzkiej (Akta Warszawskie). Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1855 r., po Józefie synowie: Ignacy z synami. Piotrem i Kazimierzem i Michał z synem Bartłomiejem, a w 1833 r. Mikołaj, syn Stanisława, zapisany do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. 

ŁASZCZEWSKI h. SZELIGA. Jerzy, z miecznika wojski sanocki 1768 r., miał potomstwo, które przybrało nazwisko Łaszewski i legitymowało się w Królestwie. 

ŁASZCZUSKI. Karol został podstolim pomorskim 1702 r. po śmierci Franciszka Koźmińskiego (Sigil.). 

ŁASZCZYŃSKI h. WIERZBNA. Rodzina wielkopolska, pisała się od herbu z Werbna lub de Verbno. Jan, dziedzic części Wygnanowa, w krotoszyńskiem 1488 r. Marcin, dziedzic dóbr Gazewo 1579 r., i Jan, dziedzic części wsi Szczury 1580 r., w pow. kaliskim (Ks. poborowe). 

Marcin, syn Andrzeja, 1609 r. Jakób 1622 r. Marcin 1651 r. pod Beresteczkiem. Wojciech, 1669 r. elektor z wojew. kaliskiego. Jan z Anny Kowalewskiej miał córkę Ludmiłę 1684 r. Franciszek, syn Wojciecha, dziedzic wsi Chruca 1686 r. Stefan i Krzysztof, synowie Andrzeja 1691 roku. Krzysztof i Stanisław podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. kaliskiem. Paweł, podstoli wschowski 1699 r. Stanisław (Łajszczyński) został 1700 r. łowczym wiskim. 

Wojciech, podczaszy wiski 1710 roku. Michał, instygator Trybunału piotrkowskiego 1710 roku. Teodor, stolnik wschowski 1712 roku. Michał żonaty z Konstancyą Koszucką 1750 roku. Ignacy, skarbnik wschowski 1775 r., z żony Konstancy! lir. Starzeńskiej miał córkę Teresę za Ignacym Jaźwińskim. Ignacy wprowadzony 1791 r. do dóbr Dłusk, Mińsk, Arynów, Niedziałko i Osiny. Michał z Werbna, porucznik 1779 r., major 1789 roku wojsk koronnych. Dezydery ożeniony 1790 r. zJózefą Krzycką, kasztelanką biechowską (Ks. Gr. Czerskie, Przedeckie, Wyr. i Zap. Tryb. Piotrk. i Lubek, Sigil., Kancl.).

Po Michale, dziedzicu dóbr Pigłowice 1748 r., synowie: Józef i Ksawery; po Józefie, dziedzicu wsi Powązek, pod Warszawą, z Antoniny Zambrowskiej synowie: 1) Jakób, jeden z najwięcej zasłużonych urzędników z czasów ostatnich, prezydent m. Warszawy 1831-1837 r., gubernator cywilny warszawski 1856 roku, tajny radca i członek Pady Administracyjnej 1863 r., członek Rady Stanu 1862 roku, wielkiej pracy i nieposzlakowanej prawości, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.; jego syn Józef ożeniony z Antoniną Kożuchowską, córką Tadeusza, radcy Tow. Kredyt. Ziems., i Konstancy! z Goślino wskich; 2) Stanisław, podporucznik gwardyi wojsk polskich, jego synowie: Bolesław, malarz ożeniony zJózefą i Moraczewską i Władysław, doktór filozofii ożeniony z Maryanną Moraczewską, rodzonemi siostrami, a synowicami słynnego historyka Moraczewskiego, Feliks i Ignacy wylegitymowani w Królestwie 1837-1839 r. 

Ksawery, drugi syn Michała, zJózefy Dobrogojskiej miał syna Józefa, dziedzica dóbr Marymowa, sędziego pokoju pow. konińskiego, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r. Z tej linii Ignacy, syn Kazimierza i Anny Tauber, wylegitymowany w Królestwie 1837 roku. Stanisław, poseł wrzesiński na sejm pruski 1854 r. Antoni żonaty z Joanną Turską 1870 r. 

ŁASZEWSKI h. GRZYMAŁA. Rodzina kaszubska; brała przydomek Silberschwecht i w XVIII stoleciu posiadała znaczne majątki w Prusach Zachodnich jak Buchwalde, Ostrowite, Żeronim i inne. Anna, żona Wojciecha Kobierzyckiego 1500 r. Andrzej, starosta baldemborgski 1549 r., ożeniony z Heleną Konarską, wojewodzianką pomorską. Jan, syn Stanisława i Barbary Karśnickiej, 1660 r. Stanisław, kanonik wieluński, Marcin i Jakób, synowie Stanisława i Katarzyny Chotwickiej, 1668 r. 

Michał-Remigian, sufragan warmiński, biskup makateński 1742 roku. Aleksander zaślubił N. Jordan, wojewodziankę bracławską, około 1730 roku. Antoni, z stolnika podstoli parnawski, deputat na Trybunał piotrkowski 1746 r. Jerzy, chorąży michałowski, syn Jana i Justyny Bystramówny, zapisał 1756 r. pewną sumę wnuczce swej Barbarze, córce Andrzeja. Regina, żona Jana-Pawła Jezierskiego, sędziego ziemskiego tucholskiego 1760 r. Helena, żona Józefa Klińskiego, chorążego bracławskiego, 1775 r. Tymoteusz, syn Antoniego, zasiadający wsądach pow. rówieńskiego 1845 r. 

Józef, syn Jakóba, stolnika bracławskiego, i Katarzyny Tuchołko, dziedzic dóbr Solemin, Sierakowice i Kamienica w 1766 roku, z Petroneli Iskorskiej miał syna Tadeusza, po którym z Anny Wolskiej syn Jan Nepomucen, podsędek w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1837 r. z synem Janem, podoficerem wojsk rosyjskich, urodzonym z Augustyny Śliwińskiej. Z tej linii Ignacy, Stanisław i Edward, podoficer wojsk rosyjskich, synowie Feliksa-Jana i Julii Lewińskiej, wylegitymowani w Królestwie 1837 r. 

ŁASZEWSKI h. OSORYA. W wojew. Sieradzkiem, kaliskiem i na Rusi Czerwonej; pisali się także Łaszczewski i Łaszewski z Kraszkowic.

Wojciech pozostawił syna Andrzeja, po którym z Katarzyny Giżyckiej syn Jan, naganiony w szlachectwie, postawił 1627 r. przed sądem braci swych stryjecznych, Mikołaja, syna Jana, wojskiego wieluńskiego, i Stanisława, syna Jana, którzy zaprzysięgli jego szlachectwo. 

 Jan z przydomkiem Dubicz, dziedzic dóbr Kraszkowic, wojski wieluński 1595 r., zm. 1626 r., z Zofii Kowalskiej miał synów: Gabryela, Mikołaja i Joachima; z nich Gabryel z Katarzyny Broniewskiej pozostawił synów: Ludwika, Stanisława i Stefana; z tych braci Ludwik z Zofii Olewińskiej miał synów: Daniela, Marcina, Ludwika i Gabryela, dziedziców Popowa; po Gabryelu z Katarzyny Madalińskiej synowie, Józef i Karol, łowczy sieradzki, dziedzic dóbr Cienie Wielkie 1779 r.; z jego synów Heronim, skarbnik piotrkowski 1778 r., iJózef bezpotomni, a Antoni, major wojsk Ks. Warszawskiego, komendant na Pradze, dziedzic dóbr Cienie, pozostawił synów: Wojciecha, podpułkownika wojsk polskich 1830 r., Konstantego, oficera wojsk Ks. Warszawskiego, i Michała, kapitana wojsk Ks. Warszawskiego, dziedzica dóbr Krzemieniewa, w'pow. łęczyckim, wylegitymowanych w Królestwie 1842 r. z herbem Szeliga. 

Z tej familii Jan, posesor młyna 1608 r. Samuel i Krzysztof, synowie Krzysztofa, 1671 r. 

Aleksander i Ludwik podpisali elekcyę 1669 r. i Stanisław 1697 r. z wojew. Sieradzkiem. Mateusz, dziedzic Korzkwy, żonaty z Elżbietą Rembiewską 1688 r. 

Karol z wojew. Sieradzkiem, a Stanisław z ziemią wieluńską podpisali elekcyę 1733 roku. Ludwik, dziedzic dóbr Stężyce, łowczy bracławski 1740 r. Franciszek z żoną Teresą otrzymali 1746 r. wójtostwo we wsi Zamoście. Floryan, skarbnik 1755 r., wojski 1769 r., stolnik ostrzeszowski 1771 roku. Hipolit, wojski ostrzeszowski 1772 roku (Metr. Kor., Sigil., Conv. Piotrk., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubek, Ks. Gr. Czerskie). 

ŁASZEWSKI h. PRAWDZIC. Senator w rodzinie, Jakób, kasztelan raciążski 1498 r., um. 1518 r. 

Jestto ta sama rodzina co Łajszczewski; piszą się z Łaszewa, wpłockiem. Przedbor, syn Jakóba, 1484 r. Jakób, z podkomorzego płockiego kasztelan raciążski 1498 r., otrzymał 1502 r., z żoną i dziećmi list ochronny; kasztelan w sprawie z Grzepskimi otrzymał 1509 r. wygranę 10 kop.; um. 1518 r., a kasztelanię po nim dostał Andrzej Ośnicki (Metr. Kor.). Jan z Grodzanowa Wielkiego 1523 r. i Jakób, synowie Jana. N., żona Tomasza Kosmaczewskiego, cześnika płockiego 1525 roku. Zygmunt, chorążypłocki 1530 r., miał córkę Helenę za Jakóbem Koziebrodzkim. Stanisław, syn Bernarda, 1538 r. 

ŁASZEWSKI v. ŁASZOWSKI h. SZELIGA. Mikołaj Laschowski, albo Wisiński, zwolniony 1520 r. od wyprawy wojennej z powodu przeznaczenia go do innej służby (Metr. Kor.). Krzysztof podpisał z ziemią wieluńską elekcyę 1648 r. Jan, posiadacz wybraniectwa w Bystrzycy, umarł 1697 r. (Sigil, w Ossolineum). 

Franciszek, łowczy wieluński, syn Marcina, sędziego ziemskiego wieluńskiego, i Jadwigi Wierusz-Niemojewskiej, zeznał 1736 r. z żoną Teresą Olszewską, łowczanką podlaską, wdową po Stanisławie Bobińskim, burgrabim zamku krakowskiego, zapis wspólnego dożywocia, a 1738 r. zabezpieczył Kowalkowskiemu na swym Cieciułowie 18000 zł. (Tab. Kraj. Gal., i Akta Gr. Krakowskiego). 

Stefan z Kraszkowic, według tradycyi rodzinnej wnuk Jana, wojskiego wieluńskiego, (a więc herbu Osorya), zostawił z Zofii z Pogorzeli, Gabryela i Karola, posiadaczy Wróblika Szlacheckiego, o który ich pozwała 1719 roku właścicielka tegoż z Hynków Grabkowska, stolnikowa owrucka. Zapewne Stefana córką była panna Urszula, składająca 1696 r. na ołtarzu Matki Boskiej Starowiejskiej srebrne oczy, w podziękę za wyleczenie się z ocznej choroby. Z synów Gabryel, stolnik bracławski 1702 roku, sprzedał 1715 r. wzięte w dziale po ojcu Humniska bratu Karolowi, podstolemu pomorskiemu, a z Maryanny z Wysuczki Wasilkowskiej zostawił synów: Aleksandra, miecznika wieluńskiego, Stefana, chorążego pieszego pułku, Wincentego, oraz córki, Annę i Barbarę 1725 r. jeszcze małoletnich. Anna lv. Marcinowa Wybranowska, miecznikowa żytomierska, była 1750 r. 2v. za Wojciechem Łazowskim, z stolnika owruckiego chorążym ciechanowskim, zaś Aleksander, miecznik wieluński, procesujący 1741 r. swą stryjenkę Barbarę z Łajszczewa, 3v. rozwiedzioną Drohojowską, zostawił z Teresy Jordanówny, wojewodzianki bracławskiej, córkę Annę, lv. Ignacową Kossowską, 2v. żonę Wojciecha Kluszewskiego, kasztelana nominata wojnickiego, która od ciotki swej z Jordanów Łętowskiej nabyła 1759 roku połowę Małkowic iGórki z przyległościami, a 1784 roku została damą austryjackiego krzyża gwiaździstego (Akta Gr. Biec., Krakow., Nowokorcz., Sanoc., Lwów. For. Nob. Wydziału Stanów galic.). 

Karol, młodszy brat Gabryela, podstoli pomorski, wwiązany 1715 r. do Humnisk, zabezpieczył już 1708 r. pierwszej żonie Annie Drohojowskiej stolnikównie bielskiej, 25000 zł. posagu na całym swym majątku. Drugą jego żoną była Barbara z Łajszczewa, lv. Adryanowa Kuczborska, kasztelanicowa rypińska, a 1723 roku 3v. za Andrzejem Adamem Drohojowskim, stolnikiem bielskim, z którym się jednak wkrótce rozwiodła. Z pierwszej żony jedyny syn jego Anńmi-Szymon Juda, ur. w Humniskach 1710 roku, wwiązany do tychże 1726 r., zeznał 1735 i 1782 r. w grodzie sanockim zapisy dożywocia z żoną Teresą z Bukowskich, córką Jerzego, z łowczego kasztelana sanockiego, i Jadwigi z Odrzywolskich; z podwojewodzego miecznik, a ostatecznie podsędek ziemski sanocki, legitymował się w sądzie ziemskim lwowskim 1782 r. z herbem Dolicz (sic); umarł 1783 r., a żona jego Teresa 1791 r., i oboje pochowani w Humniskach. Pozostałe dzieci podzieliły się zaraz po śmierci matki majątkiem i już 1792 r. sprzedały Humnika ks. biskupowi przemyślskiemu Gołaszewskiemu. Dzieci tych było dziesięcioro: 1) Jan Kanty, w zakonie oo. Franciszkanów ks. Heronim, który 1761 r. część majątku przez rodziców jemu wyznaczoną darował klasztorowi w Krośnie i w czasie działu majątku rodzicielskiego już nie żył; 2) Salomea, żona Wincentego Tarnawieckiego, podstarościca grodzkiego sanockiego, który jej zabezpieczył 1778 r. na swym Temeszowie 30000 zł. posagu; 3) Ks. Franciszek Salezy, kanonik i proboszcz katedralny przemyślski, współpracownik wydawnictwa „Akademia z history! kościelnej ku czci Matki Boskiej" drukowanego 1759 r., zmarły 1797 r.; 4) Ks. Józef, kanonik kolegiaty w Brzozowie, proboszcz w Humniskach; 5) Ks. Piotr, proboszcz w Dydni, dziekan sanocki, spisujący testament 1797 r.; 6) Ks. Teodor, proboszcz w Leszczowatem, spisał testament w Rozwiennicy 1802 r., a umarł w Jarosławiu 1803 r., przekazawszy cały swój majątek najmłodszemu bratu Andrzejowi-Mikołajowi; 7) Ignacy-Pantaleon, 8) Jerzy-Walenty, 9) Wacław i 10) Andrzej-Mikołaj. 

lgnacy-Pantaleon, pułkownik pieszej gwardyi królewskiej, wojski, a od 1769 r. miecznik przemyślski, zaślubił w Humniskach 1768 r. Barbarę Pinińską, starościankę pilzneńską; pisał się zazwyczaj Ignacy-Dulicz de Łazowski, a w testamencie brata Piotra nazwany utracyuszem, mieszkał to w żoninym Zwierniku, to w Sarnach; Ignacy pozostawił syna Ferdynanda, podporucznika w legionach, pułkownika generalnego sztabu wojsk polskich 1830 r., który nie chcąc brać udziału w powstaniu 1831 r., przeszedł do wojska rosyjskiego jako generał-major i wylegitymowany w Królestwie 1845 r. Jego też zapewne syn Antoni, właściciel części Poznanki, żonaty z Ludwiką Barbarą z Zaporskich, z której syn Józef-Franciszek chrzczony 1813 r. w Łące, a córka (lub może już wnuczka) Antonina, prowadząca od 1838 r. proces separacyjny z mężem Mateuszem Morawskim. 

Jerzy-Walenty, jako podwojewodzy sanocki, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. ruskiem; wojski większy 1768 r., łowczy sanocki 1769 r., przeniósł się później do Przemianowa, pod Warszawą, i zostawił z Julianny Wierskiej (Winskiej v. Wieńskiej) syna Macieja (Mateusza), prowadzącego w początku XIX wieku proces spadkowy o Cięciołów i córki: Elżbietę, Amalię zamężną Zawadzką iJózefę 1799 r. jeszcze pannę; po Macieju syn Józef z Maryanny Jabłońskiej pozostawił synów: Juliana, urzędnika dyrekcyi ubezpieczeń, z synem Lucyanem urodzonym z Michaliny Magdzickiej, 1852 r., Władysława 1853 r., wylegitymowanych w Królestwie. 

Wacław podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. ruskiem jako miecznikowicz sanocki; z Klary Kraińskiej, 2v. żony Marcina Kędzierskiego, radcy sądów szlacheckich we Lwowie, zostawił syna Antoniego-Józefa-W«cpr«, urodzonego w Humniskach 1780 r., i córkę Wiktoryę. 

Andrzej-Mikołaj, ur. 1753 r. w Humniskach, nabył 1803 r. wraz z żoną Joanną z Bożych Górek Górską v. Gurską, zmarłą w Suchodole 1835 r., dobra Suchodół z Bednarówką i Trojanówką, które odsprzedali 1819 r. synowi swemu Floryanowi. Oprócz tego syna mieli jeszcze córki: Rozalię 1865 r., Eleonorę 1869 r. we Lwowie, Teklę w Zabłostowie zmarłe pannami i Martę, żonę Karola Sienkiewicza, profesora liceum krzemienieckiego (Akta Gr. Przemys., Sanoc., Tabuli i Tryb. Galie., Lwów, i Tarnów. For. Nob.). Wspomniany wyżej Floryan-Viws, ur. 1795 r. w Krakowcu, dziedzic Suchodołuz przyległościami, od 1828 r. członek Stanów galicyjskich, zmarły we Lwowie 1861 r., od 1830 r. żonaty z Ifigenią-Franciszką Ksawerą-Eufemią ze Stutułów, córką Jerzego i Maryi z Matynów, po pierwszym mężu Fryderyku Oloffie, protomedyku galicyjskim, dziedziczką Zniesienia, krewną Zofii Szczęsnowej Potockiej z Tulczyna. W 1836 r. odstąpił jej dobra swe Suchodół, które ona sprzedała Korytce 1840 r. i 1841 r. rozpoczęłazmężem proces seperacyjny. Umarła we Lwowie 1859 r. Ich dzieci: 

A) Mieczysław-Franciszek Ksawery ur. 1831 r. we Lwowie, od młodości w wojsku austryjackiem, brał jako oficer kawaleryi udział w wojnach 1849 i 1866 r., ostatecznie generał-porucznik i kawaler wysokich austryjackich orderów, umarł w Wiedniu 1904 r., zostawiającz Emilii Gerard of Rochsoles, autorki poczytnych angielskich, na tle życia polskiego pisanych, powieści, dwóch synów: 1) Artura, ur. 1872 r., obecnie starszego komisarza powiatowego w Volkermarkt, w Karyntyi, od 1910 r. żonatego z Maryą Pleschiutschnigg, właścicielką dóbr ziemskich, z której syn i córka-bliźnięta, urodzone 1911 r.; 2) Alfreda, ur. 1874 r., obecnie rotmistrza austryjackich ułanów, od 1911 r. żonatego z Wandą Moes, dziedziczką Bobolic, w powiecie bendzińskim, córką Alfreda i Wandy z Gadomskich. 

B) Tymon-Floryan, ur. 1834 r., uczestnik walki 1863-1864 r., nieżonaty, zmarł we Lwowie 1870 r. 

C) Zygmunt Stanisław-Andrzej, ur. 1837 r., a zmarły 1911 roku we Lwowie, dziedzic Zniesienia, tłumacz dzieł Szekspira, zostawił z zaślubionej 1861 r. Wiktoryi-Heleny Sas-Berezowskiej, córki Augustyna z Bukatynki i Teofili z Bylinów: 1) Jana-Zygmunta, ur. 1862 r., referenta galicyjskiego Banku krajowego we Lwowie; 2) Zofię lv. za dr. Dyonizym Jamińskim, adwokatem krajowym, 2v. za dr. Eugeniuszem de Karchesy, starszym lekarzem sztabowym wojska austryjackiego, i 3) Helenę-Małgorzatę za Rajmundem Schmidtem, c. kr. austr. zastępcą Prokuratoryi Państwa (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

ŁASZEWSKI. Stanisław, wylegitymowany bez procedencyi i herbu w sądzie ziemskim lwowskim 1782 r., zm. 1788 r. we Lwowie, zostawił z Doroty N., procesującej się 1794 roku z masami krydalnemi Teppera i Szulca, Teresę zmarłą panną, Krystynę, 1792 r. żonę Stanisława Ciechalewskiego, podczaszyca gostyńskiego, i Wawrzyńca, urodzonego 1764 r. we Lwowie. Ten, piszący się często Feliks-Wawrzyniec, zmarły we Lwowie 1824 r., zostawił z Rozalii z Kozickich synów: Ludwika od 1809 roku w wojsku rosyjskiem, Franciszka, oficera piechoty austryjackiej, i Karola, urzędnika austr. buchalteryi, wylegitymowanych w galicyjskich Stanach 1828 r.

Oprócz tych synów miał nieprawe potomstwo: a) z Rozalii Przybylskiej córki, Wincentę ur. 1803 r. i Izabelę nr. 1809 r.; b) z Teresy Bieńkowskiej, Józefa ur. 1815 r., Wincentego ur. 1821 r. i Alojzego ur. 1823 r. Tej Bieńkowskiej pozapisywał on różne sumy, o które ją 1826 r. procesowali w lwowskim sądzie szlacheckim prawi jego synowie. Zapewne do tych należy Prakseda Raszewska, której w podziękę za pielęgnowanie w chorobie Gołuchowski, starosta letniowicki, darował 1813 r. wieś Starogród nad Bugiem (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Aleksander, syn Jana, kapitan wojsk rosyjskich, wylegitymowany w Cesarstwie 1848 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej. 

ŁASZEWSKI-ELIASZEWICZ h. TRZASKA. Andrzej Eliaszewicz, syn Pantaleona i Anny z Podhorodeckich, legitymował się wsądzie grodzkim halickim 1783 r.; zostawił on z żony Anny synów, Jana, bezpotomnego, zmarłego 1794 r., Piotra icórkę Maryannę, żonę Wojciecha Żurakowskiego która procesowała 1795 r. brata Piotra o część majątku, należnego jej po rodzicach io spadek po bracie Janie, we Lwowie (Zbiory Dr. M. Dunina Wąsowicza we Lwowie). 

ŁASZKIEWICZ h. LELIWA. Przodek tej rodziny Jan Laszko otrzymał szlachectwo w 1563 r. od Zygmunta Augusta; jego potomkowie przybrali nazwisko Daszkiewicz i zamieszkują obecnie na Ditwie w Galicyi i gub. nowogrodzkiej. Dukasz, namiestnik wojew. kijowskiego 1751 r. N., generał wojsk polskich, ożeniony z Anną ks. Radziwiłłówną, lv. za Narbutem, 2v. za Chrapowickim, zm. 1857 r. i pochowaną w Dreźnie. 

Tomasz, syn Marcina i Barbary Chęckiej, zostawił z Maryanny z Denhoffów: Jana, pisarza propinacyjnego w Skalacie, który udowodnił szlachectwo swe 1782 r. wsądzie grodzkim trembowelskim; z Franciszki Kurowskiej jego synowie, Paweł-Antoni 1783 r. i Piotr-Jan 1789 r. udowodnili swe pochodzenie w wydziale Stanów galicyjskich 1821 r. 

Paweł, dzierżawca Kupiczwoli, zmarły 1802 r., ks. Jan grecko-katolicki proboszcz w Uhnowie, bezżenny, zmarły 1815 r. i Teodora, zamężna Królikowska, rodzeństwo. Ks. Aleksy, proboszcz w Brzozdowcacb, umarł 1810 r., zapisując swój majątek siostrzeńcowi Janowi Radkiewiczowi (Zap. i Wyr. Tryb. Dubel., Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Dwowie). 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej: Ignacy, syn Floryana, z synem Bernardem i Jerzy, syn Eliasza, z synem Mateuszem 1851 r., a Antoni, syn Franciszka, z synami, Józefem i Janem 1853 r. 

ŁASZKO. Hrehory otrzymał 1635 r. w posiadanie dobra Borkowicze, w połockiem (Metr. Ditew.). 

ŁASZKOWSKI. Andrzej ożeniony z Dorotą N. 1596 r. Mikołaj żonaty z Anną N. 1596 r. Marcin 1598 r. (Wyr. Tryb. Dubel.).

ŁASZOWSKI v. ŁASZEWSKI h. NOWINA. Franciszek, starosta wojnicki 1757 r. (Kancl., Wittyg). 

ŁASZOWSKI z ŁASZOWA. Jakób, syn Antoniego i Maryanny Kosińskiej, wnuk Andrzeja i Zofii Czaplińskiej, legitymował się bez herbu w grodzkim sądzie trembowelskim (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

ŁASZYŃSKI. Sędziwój z Łaszyna popadł w niewolę krzyżacką pod Chojnicami 1454 r. Franciszek, skarbnik warszawski 1717 roku (Metr. Kor.). Ignacy, syn Łukasza, i jego potomstwo zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. 

ŁATKOWICZ. Bazyli i Jan wwiązani za konsensem królewskim 1757 r. do Szaflar (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

ŁATKOWSKI h. MOŚCIC. Jedna gałąź znakomitego w XIV stoleciu domu Mościców, w Wielkopolsce, pisała się od majątku Latkowski; ich herb Moście był jakąś odmianą Ostoi. Wojciech z Łątkową cytowany w Cod. Rzyszcz. pod 1433 r. 

ŁATKOWSKI h. PORAJ. Jakób, syn Stanisława z Latkowa, z dyecezyi kujawskiej 1547 r., a Tomasz, syn Macieja Latkowskiego z Szadkowa, z dyecezyi gnieźnieńskiej 1587 r. na Uniwersytecie w Krakowie. 

Macieja i Anny z Cieszacinka córce Katarzynie, kwitującej Boratyńskiego z sum 1586 r. zapisał mąż Stanisław Zawadzki, dziedzic Głobikowej, cały swój ruchomy i nieruchomy majątek (Akta Ziem. Pilzneń. i Grodz. Sanockie). 

Stanisław pozwany 1736 r. o szkody w dobrach Jabłonowskich poczynione (Akta Grodz. Halickie). 

ŁATYŃSKI h. PRUS I. Zdaje się, że taż familia co Latyński; z niej Maciej podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. połockiem. Wincenty i Andrzej, synowie Antoniego, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1850 r. 

ŁATYSZKIEWICZ. Kazimierz z pow. wołkowyskim podpisał pospolite ruszenie 1698 r. 

ŁAWCEWICZ h. JASTRZĘBIEC. Na Litwie. Wacław żyjący 1601 r. miał syna Samuela, tego syn także Samuel pozostawił syna Jerzego, po którym syn Andrzej miał syna Józefa, a ten syna Stanisława, po którym z Wiktoryi Grzymała czterech synów: Feliks, urzędnik w Suwałkach, Albert, urzędnik w Maryampolu, Władysław, podkomorzy rządowy w gub. płockiej, i Jan, urzędnik, w gub. augustowskiej, wylegitymowani w Królestwie 1860 r.

Marcin, syn Andrzeja, i Adam, syn Jana, synowie Michała, w 1845 r., oraz Kazimierz, Adam, Antoni i Stanisław, synowie Teodora, Klemens i Hilary, synowie Jana, i wielu innych potomków Jerzego-Samuela, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1842 r. 

ŁAWCEWICZ h. SZEPTYCKI. Na Litwie. Potomstwo Benedykta, Józefa, Wacława i Jerzego, synów Jana, wnuków Michała, zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1807 r.; synowie i wnukowie powyższych wylegitymowani w Cesarstwie 1851 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Nie wiem, którego herbu Michał ze Żmudzią podpisał pospolite ruszenie 1698 r. N., burgrabia grodzki stężycki, obrany plenipotentem 1720 r. (Metr. Kor.). Kalikst, syn Wincentego, dóbr Dzidy, Stefan, syn Felicyana, dóbr Kalwiszki, Teodor, syn Pawła, dóbr Lełajce, Jan, syn Antoniego, dóbr Montwidze i Sutki, Franciszek, syn Antoniego, dóbr Puty, i Łucya, córka Piotra, dóbr Jonajcy dziedzice 1882 r. w gub. kowieńskiej. 

ŁAWECKI h. POMIAN. Andrzej, syn Adama, dziedzic wsi Ławki, miał synów, Tomasza i Antoniego; po Tomaszu synowie, Jakób i Józef, dziedzice na Januszówce, wylegitymowani w Galicyi Zachodniej 1803 r. (Quaterniones, Akta po-Galicyjskie). 

ŁAWECKI h. ROLA. Andrzej 1517 r., Wawrzyniec 1541 r., synowie Feliksa, na Uniwersytecie krakowskim. Jakób, Krzysztof, Maciej, Sebastyan i Walenty, dziedzice dóbr Ławki 1584 r. Jan, syn Pawła, żonaty z Katarzyną Skolimowską 1625 r. Jan, syn Wojciecha Cieluszczyk, 1629 r. Adam, tego córka Zofia, żona Tomasza Słotwińskiego 1633 r. Jan, syn Tomasza, ożeniony z Barbarą Komorowską 1636 r. Marcin Pierściński v. Ławecki 1649 r. Jan, syn Wojciecha, 1650 r. Stanisław, syn Andrzeja, dziedzic wsi Ławki 1651 r. Jakób, syn Walentego, 1654 r. Aleksander w ziemi wiskiej 1670 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Ks. Gr. Czerskie). 

Andrzej podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. brzesko-litewskiem. Ks. Wawrzyniec, proboszcz unicki w Majdanie Sieniawskim, um. 1819 r. bezpotomnie. N., syn Antoniego, stanowy prystaw w po w. witebskim 1852 r. 

ŁAWICKI. Piotr 1592 r. w ziemi łomżyńskiej. Jan, syn Erazma Banki, wnuk Jana, sumę po Magdalenie Bankównie ustąpił 1644 r. Łasowskiemu. N., żona Adama-Karola Kleszeńskiego 1780 r. 

Michał, syn Romana, doktór medycyny, lekarz rządowy w pow. białostockim 1840 r. N., żona Józefa Kiedrowska 1840 roku. Wincenty, dziedzic wsi Bzowa, wW. Ks. Poznańskiem 1845 r. Adam, urzędnik w mennicy warszawskiej 1865 r.

ŁAWIŃSKI h. LELIWA. N. N. udowodnili szlachectwo w gub. wileńskiej 1819 r.

ŁAWRON h. PODKOWA. Herb w polu niebieskiem złota podkowa stojąca, w jej środku krzyż kawalerski biały; w koronie nad hełmem orle skrzydło barkiem w lewo. 

Rodzina polskiego pochodzenia w Cesarstwie rosyjskiem, nadana majątkiem ziemskim 1636 r., istnieje dotychczas. 

ŁAWRONOWICZ. Jan podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. (Vol. Leg.). 

ŁAWROWSKI. Na Wołyniu i Rusi Czerwonej. Stefania za ks. Dyonizym 1800 r., a Maryanna 1840 r. za Janem, plebanem w Turzańsku Jamińskimi. Jan, doktór św. Teologii, prałat i dziekan przemyślski grecko-unicki, profesor Uniwersytetu lwowskiego, uczony i zacny, zamożną swą bibliotekę przekazał na użytek publiczny; um. 1846 r. Jan, syn Jana, urzędnik w gub. wołyńskiej 1852 r. N., vice-marszałek sejmu galicyjskiego i jego żona Kamila Malewska, umarli 1873 r. Julian, poseł na sejm galicyjski 1861 r. 

ŁAWRUSIEWICZ h. KOŚCIESZA. Felicyan-Maciej, subdelegat grodzki łucki 1747 r., burgrabia 1776 r., był żonatym z Anną Kurcewicz (Wyr. Tryb. Lubel.). 

ŁAWRYNOWICZ h. BIAŁYNIA. Zacharyasz, syn Ławryna, dostał nobilitacyę i 12 włók ziemi, zwanej Poszyle na Żmudzi od króla Zygmunta Augusta 1552 r.; potomkowie tego Zacharyasza wzięli nazwisko Ławrynowicz, a przydomek od majątku Poszylski. Hilary, komornik ziemski żmudzki 1780 r., z żony Ludwiki Milwidówny miał kilku synów, między innymi Stanisława, którego syn Jerzy pozostawił dwóch synów, Stanisława i Jana; potomkowie tych w liczbie przeszło czterdziestu wylegitymowani w Cesarstwie 1854 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Niektórzy z tej rodziny pisali się Ławrynowski, a wielu przeszło do herbu Ślepowron. 

ŁAWRYNOWICZ h. KORAB. Biorą przydomek Poszylski. Adam, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

ŁAWRYNOWICZ h. POBÓG. Jan, Antoni iJózef, synowie Tomasza, zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1802 r., a piętnaście osób wylegitymowanych w Cesarstwie zapisano w tejże gubernii w 1861 r. 

ŁAWRYNOWICZ h. RADWAN. Na Litwie. Potomkowie Jana, syna Krzysztofa, a mianowicie: Maciej i Szymon, ten drugi z synami: Franciszkiem, Józefem, Szymonem, Klemensem i Maciejem-Kazimierzem, urzędnikiem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

ŁAWRYNOWICZ h. ŚLEPOWRON. Niektórzy z Ławrynowiczów, herbu Białynia, zmienili ten herb na Ślepowron, zatrzymawszy przydomek Poszylski. Potomkowie Wawrzyńca, syna Matyasza, w liczbie blizko czterdziestu, a między innymi: Bartłomiej, Wincenty, urzędnik, i Jerzy, synowie Tadeusza, oraz Ludwik i Aleksander, radca honorowy, synowie Damiana, wylegitymowani w Cesarstwie 1843 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

ŁAWRYNOWICZ. Piotr 1541 r. Mikołaj, Szczęsny i Paweł 1542 r. Paweł, wójt trocki 1549 roku (Metr. Litew.). Jerzy z synem Stanisławem 1580 r. Ambroży sprzedał 1621 r. w ziemstwie kowieńskiem majętność swą w polu Smolkienickiem z tern, co nabyli jego przodkowie Jan, Leszek i Augustyn. Jan i Antoni w pow. Słonimskim 1736 roku. Andrzej, syn Józefa, geometra pow. lepelskiego 1852 r. 

ŁAWRYNOWICZ-PILECKI h. ŁABĘDŹ. Wzmiankuje o nich Wielądek. 

ŁAWRYNOWSKI h. BIAŁYNIA. Pochodzą od Ławrynowiczów, herbu Białynia. Jerzy w 1574 roku posiadał znaczną część majętności Pole Pouślejskie, na Litwie. 

ŁAWSKI h. POBÓG. Senatorowie w rodzinie: Paweł, kasztelan czerski 1484 r. Stanisławy kasztelan wiski 1546-1553 r., wojewoda mazowiecki 1554 r., um. 1574 r. 

Można niegdyś rodzina, wzięła nazwisko od majątku Ławsk, w północnem Mazowszu, a prócz innych posiadała majętności Strzegocin i Czymiankę, w ziemi ciechanowskiej. Mikołaj 1478 roku (Akta Ostrołęckie) miał synów: Bartłomieja i Jakóba 1529 roku i Jana 1542 roku na Uniwersytecie w Krakowie. Bartłomiej, wojski 1552 roku, stolnik wiski, pozostawił trzech synów: Mikołaja, sędziego ziemskiego wiskiego 1565 r., Macieja i Wielisława, regenta 1560 r., a pisarza ziemskiego wiskiego 1563 roku, dworzanina królewskiego 1564 r. i posła na sejm Unii, którą podpisał, i po którym dzieci: Augustyn, Heronim, Anna, Zofia i Elżbieta 1578 r. (Bartłomiejowi, wojskiemu, i Wielisławowi, pisarzowi, P. Wittyg daje herb Dołęga). 

Heronim pozostawił syna Jana, który podpisał elekcyę 1632 roku z ziemią wiską; Jan, podstoli wiski 1640 roku, po którym synowie: Jakób, Paweł i Sebastyan. 

Paweł, z chorążego ciechanowskiego 1476-1482 r. kasztelan czerski 1484 r., starosta wiski 1476 r., miał syna Rafała, chorążego i starostę ciechanowskiego 1499 r., podkomorzego łomżyńskiego i starostę ostrołęckiego 1497 r., wojownika przeciw Wołoszy 1497 roku; jego syn Stanisław, chorąży warszawski 1529 r., kasztelan wiski 1546 r., a wreszcie wojewoda i vicesgerent mazowiecki, dziedzic dóbr Strzegocina, Chojna i innych, zasłużony krajowi w utrzymaniu porządku w elekcyi 1573 r., przyłożył się do poprawy statutu Mazowieckiego. Wojewoda umarł 1574 roku, zostawiwszy córkę Katarzynę za Janem Brochowskim, wojskim warszawskim, i trzech synów: Augustyna, słynnego swego czasu kaznodzieję 1590 -1614 roku, Jana i Heronima, dziedzica dóbr Ławsk i Czymianka, po którym z żony Zuzanny Węgierskiej synowie, Stanisław 1632 r. podpisał elekcyę z ziemią wiską i Jan. 

Jan, posesor królewszczyzny Księża-wieś, um. 1666 r.; pozostawił on syna Sebastyana, który straciwszy ojczysty majątek, ożenił się z Anną Bałaban i osiadł w Inflantach; z jego córek Barbara była za Szadurskim, a z synów: Józef, umarł młodo, Stanisław był Jezuitą, a Sebastyan v. Ignacy Sebastyan notowany miecznikiem inflanckim 1732-1738 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Conv. Piotrk.). 

ŁAWSKI h. POMIAN. W wojew. Sandomierskiem i na Podolu. Andrzej, subdelegat grodzki sanocki 1710 r. Mikołaj 1718 r. czynny w Sprowej, jest w latach 1730-1736 plenipotentem Komorowskich. On to zapewne, chociaż jako Józef-Mikołaj jest 1736 r. subdelegatem grodzkim sandeckim, a 1739 r. sandomierskim (Akta Grodz. Kraków, i Sandeckie). 

Jakób, susceptant 1788 r., a vicegerent grodzki kamieniecki 1791- 1793 r. Antoni, pisarz grodzki sandomierski 1782 r., sędzia grodzki, a ostatecznie sędzia ziemski sandomierski od 1792 r., wylegitymowany w Galicyi Zachodniej 1803 r., miał syna Aleksego, dziedzica dóbr Mirogonowice, w pow. opatowskim, wylegitymowanego w Królestwie 1844 r. 

ŁAWUJ. Zygmunt podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią ciechanowską. 

ŁAYKA h. KOŚCIESZA. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej przed 1830 r.; właściwie jestto rodzina Łojko, herbu Kościesza. 

ŁAZA. Konstancya, żona Józefa Jelskiego, chorążego grodzieńskiego 1700 r. N. za Zygmuntem Bispingiem, marszałkiem starodubowskim 1730 r. Konstancya z Jundziłłów Łazowa, kasztelanowa mścisławska, pozwała 1742 r. w grodzie grodzieńskim Dylewskiego o sumę; jej córka Franciszka, żona Tadeusza Jundziłła, podkomorzego i marszałka grodzieńskiego 1760 r. 

ŁAZAŃSKI h. JASTRZĘBIEC. Jan, vicegerent grodzki trembowelski 1667 r. Kacper-Antoni, sekretarz królewski 1690 r. (Vol. Leg.). Wojciech z Łazan, miecznik trembowelski 1699 r., z Marcyanny Niewiarowskiej miał syna Józefa. 

Sebastyan z żoną Konstancyą i Michał z żoną Anną, dzierżawcy części Trościanca, procesowali 1726 r. Królikowskiego (Akta Tryb. Lubel.). Józef, stolnik nurski, 1733 r. elektor Stanisława Leszczyńskiego z wojew. sandomierskiego. 

Stanisław z Teresy N. zostawił syna Andrzeja, ur. 1730 r. w Jazłowcu, po którym z Maryanny N. syn Antoni, ur. 1764 r. w Jazłowcu, wylegitymował się w wydziale Stanów galic. 1787 r. Paweł, syn Jana i Rozalii, występował 1841 r. przed sądem karnym w Stanisławowie. Wacław, dziedzic dóbr Szandrowiec, w Galicyi 1855 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie).

ŁAZAREW h. SULIMA. Grzegorz, syn Józefa, z synami: Apolinarym, Mojżeszem, Jakóbem i Aleksandrem i tego synowie: Aleksander, Włodzimierz i Grzegorz wylegitymowani w Cesarstwie 1832 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

ŁAZAREW. Konstanty, syn Konstantego, otrzymał przyznanie prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1854: r. z zasady stopnia oficerskiego swego ojca. 

ŁAZAROWICZ h. KOŚCIESZA. Michał, porucznik wojsk kor., w nagrodę zasług wojennych, otrzymał nobilitacyę 1662 r. (Vol. Leg., Sigil.); z jego potomków Grzegorz w wojew. nowogrodzkiem 1671 r. Józef 1726 r. Bogusław z wojew. nowogrodzkiem podpisał elekcyę 1764 roku. Paweł, syn Zacharyasza, sekretarz marszałka szlachty gub. mohylowskiej 1839 r. Romuald, syn Antoniego, w gub. wileńskiej i Feliks, syn Andrzeja, w Królestwie, urzędnicy, 1852 r. 

Tomasz, syn Bazylego, z synami: Janem, Tomaszem, Antonim i Józefem wylegitymowani w Cesarstwie 1835 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej, a czterdzieści pięć osób wylegitymowanych w Cesarstwie 1841-1843 r. zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

ŁAZAROWICZ i ŁAZAREWICZ. Waśko Iwanowicz 1524 r. Bohdan miał syna Trochima, bojara mścisławskiego 1551 roku. Andrzej, 1635 r. dzierżawca czopowego w wojew. ruskiem Bogdan, Ormianin ze Lwowa, otrzymał 1672 r. moratoryum na rok i sześć tygodni od króla. 

Zofia, 1719 roku żona Kazimierza kn. Glińskiego (Akta Tryb. Litewskiego). Jan-Wilhelm 1750 r. (Metr. Litew., Wyr. Tryb. Lubel.). 

ŁAZAROWSKI. Jan na Rusi Czerwonej 1651 r. Teresa, żona lv. Wacława Kumarzowskiego, posiadacza Cierpisza, 2v. Kazimierza Ostrowskiego, odstąpiła 6000 zł. na Cierpiszu Wąsowiczowi, które ten przekazał 1689 r. Korniaktowi w grodzie przemyślskim (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

ŁAZARSKI h. PRAWDZIC. Jakób z żoną Anną-Dorotą Niedabylską, burgrabianką grodzką horodelską, sprzedali 1666 r. folwark w Horodle parochowi z Łuszkowa Fedorowiczowi (Akta Gr. Horodelskie). Michał-Stanislaw, towarzysz pancerny królewski, otrzymał 1666 r. dwa sołectwa w Domysławiu, w starostwie człuchowskiem (Sigil, w Ossolineum). Michał z sieradzkiego ożenił się z Barbarą z Kłopockich, córką Przecława i Grotówny, nieżyjącą już 1693 r. (Pam. Wąsowicza); ich syn Franciszek (Akta Radomskie). Józef, syn Władysława, żonaty z Maryanną Gościcką 1725 roku. Józef-Kazimierz, syn Jerzego i Teresy, ochrzczony 1776 r. w kościele Maryackim w Krakowie. Tadeusz legitymował się bez procedencyi z herbem Prawdzie w sądzie grodzkim przemyślskim 1782 roku. Heronim, susceptant grodzki 1783 r., vicegerent grodzki żytomierski 1791 r.

Józef, dziedzic części Jeleśni, zmarły 1886 r., zostawił z Weroniki Witkowskiej: 1) Stanisława, doktora praw i filozofii, adwokata krajowego w Wieliczce, posła na sejm galicyjski, członka austryjackiej Rady Państwa i 1911 r. prezesa Koła Polskiego w Wiedniu, żonatego z Martą Szermańską, z której córki, Felicya i Teodora, oraz synowie: Otmar, Roman, Edgar i Artur; 2) Mieczysława, dr. filozofii, profesora i rektora Szkoły Politechnicznej we Lwowie, z Joanną z Unickich bezdzietnego; 3) Józefa, dr. medycyny i magistra farmacyi, profesora Uniwersytetu austryjackiego i radcę dworu w Krakowie, lv. z Maryą Trzecieską, i 2v. z Anną Habdank-Hankiewiczówną, córką austryjackiego radcy dworu Apoloniusza, bezpotomnego, i4) Karola, magistra farmacyi, który wyemigrował do Argentyny (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

ŁAZARZ h. PRUS. Łazarz było pierwotnem nazwiskiem, a potem przydomkiem Karmanowskich. Jan z synami, Andrzejem i Mikołajem, współdziedzice dóbr Karmanowice, oraz Michał, syn Zbigniewa, i inni Karmanowscy przeprowadzili 1594 r. granice dóbr ze wsią Czelenów (Zap. Tryb. Lubek).

ŁAZECKI v. ŁAZĘCKI. Łukasz, syn Sebastyana, nabył 1639 roku części dóbr Czajki; był żonatym z Zofią Sokołowską 1649 r. (Don. Var.). 

ŁAZEWSKI h. KRZYWDA. Stefan z pow. owruckim podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Wiktorya, żona Benedykta Korsaka, chorążyca połockiego 1720 r. Jan w 1802 r. zapisany do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

ŁAZICKI h. JASTRZĘBIEC. Podług Paprockiego dom znaczny w wojew. Sandomierskiem, wziął nazwisko od wsi Łaziska, w pow. radomskim. Stanisław z Łazisk 1471 r. (Akta Krakowskie). Jakób, dziedzic Łazisk 1508 r. (Ks. poborowe). Jan i Adryan, synowie Jana, 1593 r. Mikołaj, syn Stanisława, dziedzic Mikulic 1593 r. Stanisław, syn Jana, 1600 r. 

Waleryan, komornik ziemski Zatorski 1653 r., miał synów: Jakóba, Jana i Stefana. Mikołaj podpisał elekcyę 1669 r., a Jakób, elektor Augusta II obaj z wojew. sandomierskiego. Jan-Łukasz z Łazisk, towarzysz pancerny, otrzymał 1698 r. po Łazińskim królewszczyznę Świdyń (Sigil, w Ossolineum). 

Franciszek podpisał 1733 r. z wojew. bełskiem elekcyę Stanisława Leszczyńskiego. Aleksander z Katarzyny Kossakowskiej pozostawił synów, Franciszka na Rusi Czerwonej i Józefa 1750 r. Dominikowi i żonie jego Tekli z Stradomskich przyznał lwowski sąd szlachecki 1787 r. spadek po jej bracie Janie Stradomskim (Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Franciszek, subdelegat grodzki opoczyński 1760 r., miał syna Dominika, po którym z Tekli Stradomskiej syn Jan Kanty, urzędnik ekonomiczny w gub. augustowskiej, wylegitymowany w Królestwie 1853 r. 

ŁAZIEŃSKI v. ŁAZIŃSKI h. OGOŃCZYK. Maciej opłacał pobór ze wsi Huty, w pow. krakowskim 1546 roku, a w imieniu brata swego Wawrzyńca ze wsi Biertułtowic, w pow. szczyrzyckim 1565 r. (Wittyg). Są to właściwie Łazińscy, herbu Krzywda. 

ŁAZIEŃSKI v. ŁAZIŃSKI. Byli na Podlasiu, w ziemi drohickiej. Stanisław, syn Stanisława, rotmistrz królewski, otrzymał 1666 r. wójtostwo bielskie i prawo ustąpienia wójtostwa w Starem Kobie bratu Marcinowi, towarzyszowi pancernemu, a w Strzałkowicach bratu Wojciechowi. Wojciech otrzymał 1666 r. pozwolenie odstąpienia wójtostwa w Jodłówce (Sigil, w Ossolineum. 

ŁAZIŃSKI h. JELITA. Pisali się także Borowski z Małego Borówka, w wojew. krakowskiem. Jan 1560 roku ożeniony z Stradomską. Bardzo też często w dokumentach z XVI wieku Łaźnińskich, herbu Jelita, pisano Łazińskimi. Stanisław, właściciel części wsi Żdżary, w pow. łęczyckim 1557-1566 r.

ŁAZIŃSKI h. KRZYWDA. Pisali się z Łazina i brali przydomek Saryusz. Po Szymonie synowie, Jakóbi Maciej 1546 r. Wawrzyniec, dworzanin królewski, sprzedał 1547 r. część Biertułtowic Wojciechowi Łazińskiemu; instygator koronny 1556 r., był żonatym z Jadwigą Wojciechowską. Abraham z Łazina 1557 r., miał synów, Jana i Sebastyana, żonatego z Justyną Kuczyńską. Bartłomiej, dziedzic części Gnina, w kościańskiem 1580 r. 

Jakób, syn Baltazara z Dobegniewa, w dyecezyi płockiej 1583 r., student w Krakowie. Katarzyna, żona Jana Czarnkowskiego, kasztelana santockiego 1590 r. Stanisław, dziedzic Kozłowa i Kupice 1596 r., z żony Katarzyny miał syna Remigiana. Zygmunt, dziedzic na Łazinie 1596 r. 

Stanisław wraz z żoną Anną z Chmielnika procesowani 1610 r. przez Narajowską (Akta Ziem. Przemyślskie). Po Macieju synowie, Cyryak i Erazm 1614 r. Paweł, syn Wojciecha, 1618 r. Adam, syn Jana, 1626 r. 

Władysław i Jakób z Łazina podpisali elekcyę 1648 r. z wojew. łęczyckiem. Jan, pisarz ziemski przemyślski 1653 r. Po Janie syn Marcin 1660 roku, z żony Katarzyny z Ołdaków pozostawił synów: Jana, żonatego z Maryanną Kostrówną-Kurzewską, Macieja, ożenionego z Maryanną Gośniewską, i Mikołaja. Maciej miał syna Marcina, dziedzica dóbr Olendry, żonatego z Katarzyną Kosmowską 1663 r. Teodor z żony Teofili Zielińskiej pozostawił synów, Daniela i Franciszka 1664 r. Po Aleksandrze synowie: Andrzej, Arnolf i Jan 1666 r. Andrzej, chorążyi poseł chełmiński 1668 r. Po Szymonie syn Kazimierz 1667 r. Zofia, żona Stanisława Gurbskiego 1684 r. Jan podpisał elekcyę 1669 r. z ziemią rawską, i Jan był elektorem 1697 r. z wojew. łęczyckiego. 

Stanisław-Konstanty, podczaszy rzeczycki 1690 r., żonaty z Teodorą Paskiewicz. Gabryel, podczaszy inowłodzki, żonaty z Heleną z Kędzierzyńskich, która 1699 r. już wdowa pozwała w grodzie przemyślskim Wąsowicza i Lubomirskiego o depozyt rzekomo w Żołyni zostawiony; ich syn Mikołaj. Apolonia Łazińska, posiadaczka Smidynia, um. 1700 r. (Sigil, w Ossolineum).

Stanisław, skarbnik inowłodzki 1703 r. Tomasz żonaty z Katarzyną Teresą Święcicką 1729 r. Mikołaja i Zofii z Gadomskich córka Anna, wdowa po Wawrzyńcu Sulejowskim, zatwierdziła 1745 r. w grodzie krakowskim, pewną tranzakcyę zawartą z Moszczeńskim. Jan, miecznik orłowski 1783 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Zbiory Dr. M. Dunina Wąsowicza we Lwowie). 

ŁAZIŃSKI. Łukasz, syn Wojciecha, z synem Ignacym wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1833 r. 

ŁAŹNIEWSKI v. ŁAŹNIOWSKI h. PRAWDZIC. Piszą się z Obór i podług tradycyi familijnej pochodzą od Oborskich, herbu Kolumna, lecz odmienili herb, przeniósłszy się do wojew. bełskiego z Mazowsza, w którem leży ich majętność gniazdowa Łaźniew; ten herb Prawdzie przyjęli także niektórzy z Łaźniewskich, herbu Prus II, osiedleni w ziemi sochaczewskiej. Jan z Dłużniowa, starosta horodelski 1462 r. Maciej, posesor wójtostwa we wsi Prusy 1533 r. Jan z Dłużniowa podpisał konfederacyę wojew. bełskiego w sprawie bezkrólewia 1572 roku (Arch. Jana Zamoyskiego). Jakób i Maciej, synowie Jana i Elżbiety Chodorowskiej, dziedzice Dłużniowa i Winnik, procesowani przez Komorowskich w latach 1561-1581 w sprawie podziału tych dóbr. Jakóba pokwitował ks. Sanguszko, kasztelan bracławski, z sum 50 i 20 tysięcy zł., zabezpieczonych na Rozdziałowie i Korczynie, zwrócił mu te dobra i umorzył wszystkie procesy, a 1613 r. zabezpieczył Annie z Irzędzia, wdowie po Jakóbie, jej bratanek Piotr, podczaszy przemyślski, 500 zł. na swych dobrach (Akta Ziem. Bełskie i Przemyślskie). 

Paweł podpisał z wojew. bełskiem elekcyę 1632 r. Krzysztof pokwitował 1645 roku w ziemstwie bełskiem Komorowską z procesu. Jan, elektor króla Michała Korybuta w ziemi przemyślskiej. Stanisława i Heleny Prejsówny z Kawska córka, Eufrozyna, ochrzczona 1688 r. w Warężu. Maryanna z Obór, żona Stefana Janowskiego, łowczego różańskiego 1690 roku. Jan z wojew bełskiem podpisał elekcyę 1697 r. N. mianowany 1697 r. (po Jabłońskim) miecznikiem bracławskim (Sigil, w Ossolineum). 

Władysław-Ludwik z Obór, syn Jana-Michała, cześnika, chorąży czerniechowski 1728 r. Jana-Wojciecha, miecznika bracławskiego, i Joanny Gurskiej, córce Katarzynie zabezpieczył 2 tys. zł. w grodzie bełskim 1744 r. mąż Jan-Kazimierz Horodelski, zaś w 1752 r. jest ona 2v. żoną Floryana Mickiewicza, towarzysza pancernego chorągwi Ossolińskiego, chorążego nadwornego (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Po Waleryanie, pisarzu ziemskim i grodzkim sochaczewskim (a więc herbu Prus II) pochodący: Władysław-Edmund, urzędnik pocztowy, 1850 r. i Roch-Bartłomiej, 1851 r., synowie Kazimierza, wnukowie Stanisława wylegitymowani w Królestwie. 

ŁAŹNIEWSKI v. ŁAŹNIOWSKI h. PRUS II. Wzięli nazwisko od wsi Łaźniewa, w ziemi warszawskiej, którą nabyli od Łaźniewskich, herbu Prawdzie. Stanisław, syn Kacpra, 1563 roku. Jan, Maciej i Stanisław, synowie Mikołaja, 1577 r.; po Stanisławie syn Paweł 1598 r., a Adam, syn Macieja, 1606 r. 

Kacper i Paweł podpisali elekcyę 1648 roku z ziemią warszawską. Kacper z Łaźniewa miał syna Waleryana, podstarostę 1658 roku, pisarza grodzkiego 1662 r. i sędziego grodzkiego sochaczewskiego, który miał dwie żony, Annę Białyńską i Katarzynę Kłopocką, i z nich córki: Joannę, Dominikankę w Sochaczewie 1700 r., Katarzynę i Zofię i synów: Jana-Michała, Kacpra, Marcina, Mateusza, Mikołaja-Franciszka, dziedzica Woli Gawartowej, kanonika lateraneńskiego 1696 r., i Stanisława, dziedzica dóbr Kożuszki, Mściszki i Złota, skarbnika nowogrodzkiego i pułkownika wojsk królewskich 1651 r., następnie 1709 r. stolnika nowogrodzkiego, żonatego z Agnieszką Grabską. 

Jan-Michał, cześnik gostyński 1686 roku, zaślubił Teofilę Lasocką i z niej pozostawił córkę Justynę-Józefę lv. za Janem Ossolińskim, pułkownikiem gwardyi koronnej 1728 r., 2v. za Zygmuntem Kretkowskim, wojewodą chełmińskim, i syna Stanisława. 

Kacper z Łaźniewa, podstarosta i sędzia grodzki sochaczewski 1698 r., z łowczego podczaszy sochaczewski 1712 r., z żony Teresy Smarzewskiej miał synów: Andrzeja, podczaszego i sędziego grodzkiego sochaczewskiego 1746 r., żonatego lv. z Katarzyną Rusiecką, 2v. z Urszulą Łuszczewską, Kacpra i Pawła-Augustyna, dziedzica Woli Gawartowej, kanonika lateraneńskiego 1744 r. 

Kacper, poseł i sędzia kapturowy sochaczewski 1697 r., sprzedał Łuszczewskim w 1735 r. swą wieś Wolę Gawartową, w ziemi sochaczewskiej; pochodzący od niego wylegitymowali się w Królestwie: Teodor, współdziedzic dóbr Dębek, w wojew. płockiem, i Andrzej, synowie Jana i Antoniny Braneckiej, 1838 r.; Józef, syn Stefana, dziedzic wsi Kąty, mąż uczony i zacny 1838 roku; Jan Nepomucen i Mikołaj, synowie Antoniego i Moniki Bielskiej 1839 r. 

Marcin, trzeci syn Waleryana, urodzony z Anny Białyńskiej, kanonik kamieniecki, łucki i płocki, proboszcz bełski i sekretarz królewski 1690 r., scholastyk kamieniecki i sędzia deputat na Trybunał koronny 1695 roku. 

Marcin, burgrabia sochaczewski 1658 roku. Stefan podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. rawskiem. Jan-Wojciech, miecznik sochaczewski 1711 r. Józef, miecznik sochaczewski 1727 r. Ignacy-Karol, Jezuita, profesor św. Teologii w seminaryum w Warszawie 1740 r. Władysław, stolnik 1740 r., chorąży zakroczymski 1757 roku, żonaty z Teresą Zambrzuską, miał syna Tomasza. Kazimierz, syn Tomasza, dziedzic dóbr Rochale, ożeniony z Ludwiką Zakrzewską 1751 r. Adam, łowczy przasnyski 1770 r., został 1773 r. chorążym zakroczymskim (Metr. Kor., Conv. Vars., Ks. Gr. Sochaczewskie, Sigil., Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). 

ŁAŹNIEWSKI h. SZELIGA. Mikołaj i Stanisław opłacali 1563 roku pobór ze wsi Witek-Łaźniewa, w ziemi warszawskiej (Wittyg).

ŁAŹNIŃSKI h. JELITA. Senator w rodzinie, Andrzej, kasztelan łęczycki 1501 r. 

Wzięli nazwisko od wsi Łaźnina, w wojew. łęczyckiem, i mają pochodzić od Floryana Szarego z czasów króla Łokietka; biorą przydomek Saryusz. Rodzina ordynacka i hrabiowska Zamoyskich pochodzi od nich, gdyż Tomasz z Łaźnina, w XV stoleciu przeniósłszy się z wojew. łęczyckiego na Ruś Czerwoną i tam nabywszy majątek Zamość, od niego wrziął nazwisko Zamoyski, dlatego też rozporządzeniem Jana Zamoyskiego Łaźnińscy przypuszczeni zostali do dziedzictwa ordynacyi wrazie wygaśnięcia potomkóww prostej linii, założyciela tej ordynacyi. To rozporządzenie stało się tatalnem dla Łaźnińskich linii wołyńskiej, a szczególniej dla Łukasza, podkomorzego ostrogskiego, dziedzica dóbr Korostowa, na Wołyniu 1790 r., który zarzucając linii Zamoyskich, obecnych posiadaczy ordynacyi, nieprawność tej posesyi, a chcąc udowodnić prawa swoje, stracił majątek. 

Włodko i Jan z Łaźnina cytowani w aktach łęczyckich 1390 roku. Trzech Jakóbów, Maciej, Adam i Dyonizy notowani 1402-1428 r. Po Dyonizym (Dziwiszu), zm. 1428 r., synowie, Tomasz i Adam; z nich Tomasz po śmierci ojca dostał część na wsiach Łaźninie i Zawodowie, a Adam wójtostwo w Trzaskocinie i tego potomstwo rozrodziło się w wojew. łęczyckiem. Tomasz zaślubił w 1430 r. Małgorzatę, córkę Macieja z Bielaw, kasztelana brzezińskiego, i nabył od Andrzeja Piwo w 1447 r. wsie Wierzba i Zamość, na Rusi Czerwonej, za które dał 12 zagonów roli we wsi Żdżary, w wojew. łęczyckiem i 500 grzywien dopłaty, z których 400 zaraz wyliczył a na 100 dał rewers; jest on protoplastą Zamoyskich. Andrzej z Łaźnina, kasztelan łęczycki 1501 r. 

Pisano ich w XVI wieku bardzo często Łaziński, a jedna ich linia pisała się Łaźniński v. Żakowski. Mikołaj, Jan, Stanisław i inni byli dziedzicami wsi Łaźnina i Leżajna, w pow. orłowskim, a Paweł Łaźniński v. Żakowski, właścicielem części wsi Łaźnina 1557-1566 r. (Ks. poborowe). Stanisław, syn Jana, właściciel części wsi Jasienna, w pow. orłowskim 1557-1566 r. 

Jan podpisał konfederacyę wojew. bełskiego w sprawie bezkrólewia 1572 r. (Arch. J. Zamoyskiego). Stanisław, rotmistrz 1670 r., skarbnik halicki i pułkownik królewski 1688 r., żonaty z Apolonią Sosińską. Piotr, Tomasz i dwóch Franciszków głosowało z wojew. łęczyckiem na Augusta II, aN. i drugi N. (Jan), cześnik łęczycki, podpisali z wojew. lubelskiem elekcyę Stanisława Leszczyńskiego. 

Kazimierz, miecznik łęczycki 1735 r. Maryanna, żona Jakóba Gostkowskiego 1750 r. Walenty, skarbnik orłowski 1770 r., łowczy wielki koronny, starosta stoiński 1780 r., żonaty 1788 r. z Anielą-Honoratą Krzucką, lv. Bonawenturową Niemiryczową, starościną nowosielską, nie zostawił z niej potomstwa. Franciszek, rotmistrz królewski, szambelan Stanisława Augusta 1784 roku. Bonawentura, pisarz ziemski przasnyski 1785 r. (Sigil., Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek).

Wojciech, żonaty z Dominiką Niemiryczówną, córką Bonawentury i Krzuckiej, 2v. Łaźnińskiej, zmarłą 1806 r. jako 2v. Niklewiczowa, zostawił: Antoninę za Józefem Wybranowskim, Teofilę 1810 r. za Sierakowskim, Pelagię za Kuczyńskim, Walentynę i Łukasza, przeprowadzającego sprawę spadku po matce w lwowskim sądzie szlacheckim 1810 r. Łukasz, dziedzic Korostowa, na Wołyniu, szambelan królewski, podkomorzy ostrogski, miał córkę Klementynę za Szymonem Konopackim, podkomorzym zwiahelskim (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Dyonizy i Jakusz ze Zbójna, bracia. Po ostatnim poszli, Stanisław i Jakób, po którym z Jadwigi Górskiej syn Jakóbożeniony z Barbarą Rogowską; po Jakóbie synowie: Adam, Stanisław, Wojciech i Maciej żonaty z Dorotą Benikierską (powinno zapewne być Besiekierską), z której synowie, Arnolf i Cypryan. Cypryan zostawił z Zofii Witkowskiej synów: 1) Jakóba Kazimierza, którego syn Stanisław, ksiądz w zgromadzeniu oo. Pijarów; 2) Władysława i 3) Teodora, żonatego z Teofilii Zdanek, z której syn Daniel. 

Franciszek, ożeniony z Maryanną Proszewską, miał córki: Maryannę Dobrską, Bogumiłę, Zofię, Rozalię Wojszycką, i synów: Jana, Tomasza, Józefa, Aleksandra i Pawła, ożenionego z Teresą Kossowską, z której syn Tomasz, cześnik sanocki, zostawił z Wiktoryi z Szatkowskich: Petronelę Antoniową Gutowską, łowczynę nurską, Jana i Bonawenturę, żonatego z Giżycką, z której córka Maryanna i synowie, Jan i Franciszek. 

Franciszek Ksawery, 1782 r. paź królewski, 1784 r. chorąży przybocznej gwardyi króla, a 1792 r. generał brygady, odznaczył się chlubnie w powstaniu 1794 r.; ożenił się 1794 r. w Murafie, ze zmarłą już 1819 r. w Warszawie Teklą Grocholską, córką Franciszka i Leśniewskiej, z której córka Aniela i syn Wiktor ur. 1796 r. w Pizie, podał powyższą genealogię do akt ziemskich Winnickich w 1820 r. Wiktor, marszałek szlachty pow. Winnickiego, um. 1845 r. w Brodecku, zostawiwszy z zaślubionej w Zabokrzyczu 1828 r. Natalii z Brzozowskich, córki Piotra Beliny, marszałka olgopolskiego, i Teofili Orłowskiej, córki: Ewelinę, urodzoną w Obodówce 1833 r., od 1849 r. Januarową Sulatycką, Jadwigę, urodzoną w Obodówce 1834 r., od 1851 r. Wacławową Mańkowską, Teklę, urodzoną w Chroślinach 1836 r., od 1854 r. Waleryanową Mańkowską i syna Aleksandra, urodzonego w Chroślinach 1829 r., zmarłego w Kamieńcu 1877 r., po którym z Olimpii Czerwińskiej, córki Juliana i Alfozyny Czajkowskiej córki, Ewelina, ur. 1859 r., za Przemysławem Russanowskim, Tekla, ur. 1863 r., za Kazimierzem Szaszkiewiczem, i syn Franciszek ur. 1865 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

ŁAŹNIŃSKI h. ROLA. Jan opłacał pobór 1563 r. ze wsi Łaźnina, w pow. orłowskim (Wittyg). 

ŁAZOWIECKI v. ŁAZOWICKI h. KORAB. Wincenty, syn Daniela, żonaty z Teofilą, córką Jana Męciny 1661 roku. Paweł miał córkę Krystynę 1733 r. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej przed 1830 rokiem. 

ŁAZOWSKI h. KRZYWDA. Dawna rodzina podlaska, wzięła nazwisko od wsi Łazy, pod Tykocinem; ona pierwsza miała wziąć herb Krzywda, który też jeszcze w XVI stoleciu nazywany był niekiedy Łazowski; jedna jej linia już w środku XVI stolecia osiedliła się na Litwie. Dymitr miał syna Grzegorza, ziemianina drohickiego 1524 r. Wojciech 1548 r. Jan pozostawił synów: Jakóba, Jerzego i Sebastyana 1563 r.; po Jerzym, dziedzicu na Łazach, syn Jerzy, podwojewodzy podlaski 1582 r., miał synów: Jerzego, Franciszka, Krzysztofa i Pawłaiz nich Jerzy pozostawił synów, Franciszka i Stanisława, dziedzicówdóbr Olendy 1600 r. Po Marcinie syn Jan żonaty 1582 r. z Zofią Złocką. Andrzej miał synów, Adama i Jana 1590 r. 

Jan, syn Mikołaja, wywiódł swoje szlachectwo w grodzie tykocińskim 1608 r.; z jego synów: Stanisław podpisał elekcyę 1632 r. Andrzej i Marcin był posesorem Dobrzechowa 1665 r. 

Marcin, syn Gabryela, burgrabia drohicki 1711 r., dziedzic dóbr Podosie, Tarnowo i inne, miał syna Stanisława, komornika granicznego nurskiego 1783 r. Fabian, syn Waleryana, subdelegata grodzkiego warszawskiego, żonaty z Scholastyką Manteufel-Kiełpińską 1766 r. Antoni, syn Franciszka, dziedzic części Stypuły, miał braci, Franciszka i Stanisława i siostry: Katarzynę Morawską, Ludwikę, Maryannę i Zofię Gołębiowską 1790 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.). 

Stanisław i Andrzej, synowie Baltazara, ustąpili bratu Maciejowi swe części we wsi Łazach 1670 r.; pochodzący od tych braci: Piotr, sędzia apelacyjny, dziedzic dóbr Strumiany, w pow. łomżyńskim, syn Felicyana, i Franciszek, syn Bartłomieja i Rozalii Chodkowskiej, wylegitymowani w Królestwie 1840 r. 

Andrzej, podstarosta wołkowyski 1570 r. Stanisław, syn Tomasza, z Hernian, w dyecezyi łuckiej, 1589 r. na Uniwersytecie w Krakowie. Samuel, elektor Władysława IV z wojew. brzesko-litewskiego. Baltazar żonaty z Dorotą z Biernackich, córką Janusza, a wdową po Stanisławie Sadowskim, która 1643 r. zawarław grodzie mielnickim umowę zcórką swą Sadowską (Arch. Wileńskie). 

N. z wojew. brzesko-litewskiem i Wojciech z ziemią chełmską podpisali elekcyę Augsta II, a Jakób, Jan, Józef, Marcin i Piotr 1733 r. z wojew. podlaskiem obiór Stanisława Leszczyńskiego. Aleksander, Franciszek, Kacper i inni podpisali konwokacyę generalną litewską 1764 r. 

Jan z Maryanny z Winnickich i Mikołaj z Ewy z Steblowskich synowie Bazylego, a wnukowie Pawła i Katarzyny z Wańkowiczów-Bilińskich, udowodnili swe staroszlacheckie pochodzenie w Wydziale Stanów galicyjskich 1787 r. 

Bazyli, syn Gabryela, nabył 1708 r. część dóbr Stany Małe; z żony Apolonii Błońskiej jego syn Heronim, nr. 1730 r. w Stanach Wielkich, wylegitymowany w Galicyi 1804 r. 

Bazyli wraz z synami swymi, Antonim i Marcinem sprzedali 1741 r. części dóbr Krynica Janowi Wężowi, cześnikowi drohickiemu; Wojciech, syn Antoniego i Anny, nr. 1756 r. w Stanach, wylegitymowany w Galicyi 1804 r. (Quaterniones). 

Antoni, syn Jana i Ewy Korowickiej, sprzedał 1772 r. części Tchórznicy - Wyszki Maurycemu Korowickiemu, chorążemu podlaskiemu; Walenty, syn Antoniego i Teresy Krasnodębskiej, chrzczony 1760 r. w Zembrowie, otrzymał 1786 r. urząd komornika granicznego lidzkiego, a 1803 r. legitymował się w Galicyi Zachodniej (Akta po-Galicyjskie). 

Wylegitymowani w Cesarstwie: Józef, syn Floryana, major wojsk rosyjskich, Jakób, syn Józefa, z synami: Kazimierzem, Konstantym i Ludwikiem i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1848 r.; Kazimierz, syn Wojciecha, i Kazimierz-Melchior, syn Jana, zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego 1838 r. W 1862 r. dwadzieścia osób, a w 1863 r. pięć osób wylegitymowanych w Cesarstwie zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej. Jakób, syn Józefa, major wojsk rosyjskich, stanowy prystaw pow. Wiłkomirskiego 1841 r. 

ŁAZOWSKI h. LUBICZ. Gabryel (h. Krzywda) nabył 1721 r. części Łazowa od Bazylego i Jana, synów Marcina Łazowskiego; jego syn Grzegorz miał syna Józefa, po którym z Zofii Zawistowskiej syn Ignacy legitymował się w Galicyi Zachodniej 1803 r. (Akta po-Galicyjskie). 

ŁAZOWSKI h. ŁADA. Licznie rozrodzona zagrodowa szlachta w północnem Mazowszu; jej przodkiem był Marcin Łada, żyjący w XV stoleciu, który od majątku Łazy wziął nazwisko Łazowski, gdy jego brat Andrzej od wsi Skrzynna nazwał się Skrzyński. Maciej 1632 r. z ziemią czerską. Maciej i Wojciech 1669 r. z ziemią bielską, Felicyan, Józef, dwóch Stanisławów, dwóch Wojciechówz ziemią nurską 1697 r., a Kazimierz i Piotr z ziemią ciechanowską 1764 r. podpisali elekcyę. 

Niektórzy przenieśli się na Ruś Czerwoną. Teodozy, z biskupa chełmskiego i bełskiego od 1566 roku biskup włodzimierski, gwałtownego charakteru, nieznający obrządków religijnych i szarpiący majątki biskupie, spowodował możną opozycyę przeciw sobie w duchowieństwie, którą zbrojno zwalczał; jego córka była żoną Michała Dubnickiego, wójta włodzimierskiego. Mikołaj, archimandryta kijowski 1649 roku. Stanisław, stolnik owrucki 1650 r., z żony Apolonii Osuchowskiej pozostawił syna Wojciecha, po którym z żony Maryi Pilli córka Tekla za Antonim Kraińskim, cześnikiem pilzneńskim. 

Władysław, łowczy sanocki 1723 roku. Kazimierz, burgrabia grodzki ciechanowski, komisarz do rewizyi archiwum ciechanowskiego 1764 roku. Piotr, burgrabia grodzki socbaczewski 1790 r. (Metr. Kor., Metr. Litew., Conv. Vars., Zap i Wyr. Tryb. Lubek). 

Marcin i żona jego Zofia z Saporowa wzięli 1644 r. w dzierżawę od podskarbiego Ossolińskiego Izbiska, Jamy, Partynię, Podborze i Podlesie Schabowe, w pilzneńskiem, a w 1662 r. zawarli z Drohojowskimi umowę; syn ich Mikołaj zeznał 1686 r. zapis wspólnego dożywocia z żoną Anną z Drohojowskich, a 1689 r. został pozwany przez Drohojowskich o zwrot posagu i wyprawy po bezpotomnej śmierci wspomnianej Anny (Akta Grodz. Sanoc. i Przem.). 

Stanisław, drugi syn Marcina, zostawił syna Wojciecha, z stolnika owruckiego chorążego ciechanowskiego, posła na sejm 1740 r., kilkakrotnie marszałka sejmików, żonatego z Anną z Łaszewskich, lv. Marcinową Wybranowską, miecznikową żytomierską, z której córka Tekla, żyjąca jeszcze 1784 r. jako wdowa po Antonim Kraińskim, dziedzicu Hermanowie i Leszczowatego, oraz synowie. 

Błażej i Tadeusz wylegitymowani wsądzie ziemskim lwowskim 1782r. Błażej, dziedzic Markuszowej, zostawił z Zofii z Chronowskich syna Ksawerego, ur. 1767 r. w Dobrzechowie, po którym z Wiktoryi z Romerów, córki Jakóba, syn Franciszek, urodzony w Lubli 1790 r. Z drugiej żony Błażeja, Anny z Gumowskich, syn Wincenty wspominany w aktach Wydziału Stanów galicyjskich 1817 r. 

Tadeusz, brat Błażeja, pokwitował 1780 r. Wybranowskiego z majątku po rodzicach, zaś z żoną Maryanną z Psarskich pozywał 1778 roku Wąsowicza, starostę budziszewskiego, o sumę z Chyczy. Jego dzieciom: Józefowi, Jadwidze i Barbarze zabezpieczył 1802 r. ich opiekun Michał Kochanowski na dobrach swych Konary sumę, podjętą z Grabna i Woli Wężykowej (Obiaty Grodz. Krak, i Tab. Galie.). 

Synem Marcina był widocznie i. Andrzej, po którym z Jadwigi z Wysoczańskich syn Antoni zostawił z żony Zofii Chodorowskiej córkę Teklę i synów: Józefa, Felicyana i Franciszka, wylegitymowanych wsądzie grodzkim przemyślskim 1782 r. Z nich Felicyan (Feliks), dziedzic na części Bełwina i Turzego Pola, zmarł 1818 r., nie zostawiwszy z zmarłej 1816 r. Maryanny z Wasiutyńskich, lv. Jastkiewieżowej, potomstwa, zaś Józef miał z Justyny z Cieszanowskich synów, Karola i Franciszka Ksawerego. Franciszek, dziedzic części Bełwina, ożeniwszy się 1823 r. z Salomeą z Jaszowskich, współdziedziczką Ostrowa i Kurzkowic, prowadził z nią od 1828 r. proces rozwodowy (Akta Lwów. For. Nob.). 

Bardzo bliskim krewnym (bratem, lub może najstarszym synem) Marcina był Jan wysłany 1651 r. wraz z innymi z pod Beresteczka celem stłumienia buntu Napierskiego na Podtatrze; dziedziczył on na Kalembinie, był cześnikiem trembowelskim igłosował jeszcze na Augusta II z wojew. Sandomierskiem; z Anny z Trzecieskich zostawił córkę Aleksandrę za Stefanem Nieczują Dembińskim i synów, Stanisława i Mikołaja-Władysława. 

Stanisław, stolnik owrucki 1718 r., 1733 r. łowczy kijowski, podpisał z wojew. krakowskiem obiór Stanisława Leszczyńskiego, a później był także cześnikiem trembowelskim; z żony Aloizy z Giebułtowskich, chorążanki bracławskiej, córki Stanisława i Heleny Korzenickiej, zostawił Stanisław synów, Michałai Kazimierza. 

Michał, dziedzic Krzywego,, zostawił z Zofii Jaskmanickiej dzieci: Maryannę, wydaną 1767 r. za Ignacego Wybranowskiego, z którym 1783 r. rozpoczęła proces rozwodowy, Bazylego, sprzedającego 1776 r. Kalembinę Rogójskim, i Jana-Wiktoryna, wylegitymowanego w sądzie ziemskim lwowskim 1782 r. Ten Jan, nazywany w aktach chorążym latyczowskim, dziedzic Suszycy Wielkiej, więziony za długi, z wielkim trudem wykupił się z rąk żydów 1785 r.; zostawił z Joanny z Dzianotów, lv. Józefowej Pieściorowskiej, która się atoli z nim rozwiodła, tylko córkę Józefatę, wydaną za Andrzeja bar. Lewartowskiego (Akta Lwów. For. Nob.). 

Kazimierz, brat Michała, cześnik zakroczymski, nabył 1763 r. od Wąsowiczów, starościców lubczańskich, Pstrągową, Górną, dziedziczył też na Lubnem i Rabach z Huczwiczami; legitymował się w sądzie ziemskim sanockim 1782 r. Cześnik był dwa razy żonaty, lv. z Justyną z Pieściorowskich, 2v. z Antonilą z Wisłockich, wdową po Ludwiku Sobolewskim, i zostawił z pierwszej żony dzieci: Maryannę za Andrzejem Kobylańskim, N., w 1782 r. żonę Stanisława Podbielskiego, komornikiewicza zambrowskiego ziemskiego (będzie to Wiktorya, występująca później jako 2v. Kromerowa), Józefa, który od Wisłockich nabył 1796 r. Stuposiany, a z Bogumiły z Wisłockich zostawił synów: Dyonizego na Stuposianach i Jana, wspomnianych w aktach Wydziału Stanów galic. z 1842 r., jakoteż Adolfa, dziedzica Łuha, zmarłego 1840 r. Adolf miał z pierwszej żony Petroneli z Niesiołowskich córkę, z drugą żoną Martyną Łazowską, zaślubioną za dyspensą, bezpotomny, zaś z trzecią Cecylią z Bilińskich, 2v. baronową Wildburgową, dzierżawczynią Małkowic synów, Bolesława i Adolfa-Władysława-Aleksandra. Ostatni dziedzic Łuha, fundował 1871 r. stypendya dla uczni poświęcających się nauce literatury polskiej (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Józef, syn Mikołaja, nabył 1766 r. pewne sumy od Tarkowskiego; Michał, syn Józefa i Katarzyny, ur. 1764 r. w Tchorzewie, wylegitymowany w Galicyi 1804 r. (Quaterniones). 

ŁAZOWSKI h. ŁUKOCZ. W ziemi drohickiej; z nich Samuel, dziedzic wsi Pyłkowice Nadolne 1731 r., miał syna Jana, a ten syna Macieja, po którym z Rozalii Kowalskiej syn Antoni wylegitymowany w Królsotwie 1856 roku. 

ŁAZOWSKI h. ROGALA. Pisali z Łazów-Podkrajewa, w pow. szreńskim (Ks. poborowe). 

ŁAZOWY. Senator w rodzinie, Samuel, kasztelan mścisławski 1730- 1738 roku. 

Z ziemi ciechanowskiej przenieśli się na Litwę. Zygmunt za usługi wojenne otrzymał 1674 r. wieś Obłapy. Andrzej i Michał podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią ciechanowską. N., starosta dorohobuski, stronnik Leszczyńskiego 1706 roku. Samuel, wojski grodzieński, deputat na Trybunał litewski 1717 roku, kasztelan mścisławski 1730 roku, żonaty z Elżbietą Karpiówną, podkomorzanką bielską (Wyr. Tryb. Piotrk., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Vol. Leg.). 

ŁAŻYŃSKI. Patrz Łążyński. 

ŁĄCKI h. JASTRZĘBIEC. Eliasz, urodzony z Arciszewskiej, siostry słynnego Krzysztofa, generała artyleryi, jeden z dzielniejszych wojownikówz czasów 1650-1685 r., podpułkownik gwardyi Jana Kazimierza, generałmajor i dowódca trzeciej brygady piechoty na wyprawie wiedeńskiej 1683 r., jako pułkownik i komendant we Lwowie dzielnie bronił tego miasta przeciw Turkom i walczył pod Chocimem 1674 roku i w innych okazyach; chorąży ziem pruskich miał dwie żony, Teofilę Markowską i Katarzynę Kochanównę. Z jego braci, Joachim, porucznik w chorągwi wojewody Myszkowskiego, poległ w wojnie z Rakoczym 1657 roku, N. poległ pod Cudnowem 1660 r. i Piotr, który w nagrodę zasług i śmierci swych braci dostał w 1662 r. na lat 15 królewszczyzny w ziemi opoczyńskiej Pląskowice, Jurowice i Rudziska. Piotr i Jadwiga, małżonkowie, otrzymali 1666 r. konsens odstąpienia Pląskowic, Jurowic i Rudzisk (Sigil, w Ossolineum Metr. Kor.). 

ŁĄCKI h. JELITA v. KOŹLEROGI. Senator w rodzinie, Adam, kasztelan czchowski 1768 r., sandomierski 1774 r., um. 1784 r. 

Piszą się z Nadola, w Wielkopolsce, a wzięli nazwisko od wsi Łąkie i Łącko, w pow. orłowskim, w wojew. łęczyckiem; brali przydomek Saryusz. Warcisław z Łąki 1535 r. Sebastyan, dziedzic części Mirosławice, Andrzej i Sebastyan, synowie Stanisława, dziedzice wsi Łąkie 1557 r. (Ks. poborowe). Maciej z Gawron, podwojewodzy opoczyński 1562 r. Piotr trzymał Mroczków zastawem od Wąsowicza, który wydzierżawił mu te dobra 1563 r. (Dekr. Grodz. Opocz.). Franciszek, archidyakon pomorski 1589 r., biskup margarytański, sułragan kujawski 1614 r. Mikołajowi, podstaroście trembowelskiemu, nakazał król 1591 roku oddać Salvaressiemu beczkę małmazyi, a Pawłowi dał król tegoż roku nakaz do rajców lwowskich, by mu nie robili trudności w objęciu spadku po matce (Akta Grodz. Lwowskie). Walenty wydzierżawił 1593 r. od Drohojowskiego Niebieszczany, Wielopole, Wysoczany i in. (Akta Grodz. Przemyślskie). 

Wojciech podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. wołyńskiem, a KonstantyHeronim z Nadola na Łopatowie z wojew. Sandomierskiem 1648 r. Paweł, pisarz grodzki łęczycki 1645 r. Mikołaj, podstarosta chęciński 1649 r., żonaty z Aleksandrą Grodzicką. Barbara, 1667 r. żona Macieja Hurki, łowczego halickiego (Akta Gr. Kam.-Podolskie). 

Andrzej-Konstanty, Jan i Krzysztof-Michał z Sandomierskiem województwem pisali się na elekcyę Michała Korybuta, zaś dwóch Aleksandrów, Jan, Krzysztof, N. i Stanisław z Sandomierskiem województwem, a Andrzej Saryusz, stolnik czerniechowski, z Sieradzkiem województwem głosowali na Augusta II; ów Andrzej był żonatym z Teresą Siemianowską, kasztelanką wieluńską. 

Remigian, sędzia ziemski tczewski 1670 r., z Gertrudy Powalskiej lv. Gissa, miał czterech synów: Feliksa, przeora w Oliwie, Andrzeja, scholastyka kruszwickiego, kanonika łęczyckiego, sekretarza królewskiego 1673 r., prałata i kanclerza gnieźnieńskiego, infułata ołyckiego, administratora 1691 r., a następnie opata mogilnickiego 1693 r., prezydenta Trybunału koronnego 1697 r., Piotra, pułkownika wojsk koronnych, bezpotomnego z żoną N. Czaplic, i Floryana-Kazimierza, sędziego deputata z wojew. malborgskiego 1682 r., podstolego malborgskiego 1686 r., po którym z Aleksandry Rudnickiej syn Józef, podstoli malborgski 1720 r., dziedzic dóbr Skotniki, ożeniony z Apolonią Małachowską, pozostawił syna Krzysztofa. 

Jacek, syn Piotra, kanonik chełmski 1670 r. Władysław z Nadola 1671 r. Krzysztof, syn Wojciecha z Nadola, miecznik mozyrski, pozostawił synów, Piotra i Konstantego 1672 r. Jan, dziekan łęczycki, kanonik poznański 1683 r. 

N., miecznik halicki, umarł 1702 r. (po nim nastąpił Łączyński) (Sigil. w Ossolineum). Marcin, towarzysz roty hetmana Sieniawskiego, miał z Agnieszki N. córkę Maryannę, urodzoną 1723 r. w Brzeżanach. 

Krzysztof-Stanisław Saryusz, sprzedał Mokre i Suche Góry 1726 r. Tomaszowi Bierzyńskiemu, żonatemu z Petronelą z Nadola Łącką (Akta Gr. Opoczyńskie). Antoni, syn Michała, podsędka łęczyckiego 1730 roku. Stanisław poręczył 1733 roku Zawadzkiemu sumę za małżonkówKłodnickich (Akta Gr. Trembowelskie). 

Jan z wołyńskiem, a Jan, Józef, Józef, sędzia kapturowy z powiatu opoczyńskiego, z Sandomierskiem i ten sam Józef, po raz drugi, z Sieradzkiem województwem głosowali 1733 r. na Stanisława Leszczyńskiego. Paweł, syn Andrzeja, komornik sochaczewski 1743 r. 

Wojciech, elektor Stanisława Augusta z wojew. sandomierskiego, później zastawny posiadacz Woli Grabowej (Grabowskiej), żonaty z Teresą Jadwigą Duninówną-Wąsowiczówną, łowczanką sandomierską, zm. 1826 r. w Janikowie, zostawił z niej córkę, po imieniu w akcie nie podaną, i synów: 1) Jana, urodzonego w Kossowie, komisarza w Janikowie, zm. 1824 r. po którym z Rozalii z Dąbrowskich, córki Walentego: a) Dorninik-Karol Michał, b) Sewer-Paweł, c) Stanisław-Pankracy urodzony i zmarły 1812 r. id) Ludwika-Aleksandra-Balbina urodzona 1815 roku; 2) Aleksego, rządcę w Janikowie, który 1828 r. ożenił się z powyżej podaną wdową po bracie, zmarłą w miesiąc po ślubie, i3) Walentego zamieszkałego 1826 r. w Rawie. 

Aleksander z żoną Joanną z Duninów-Wąsowiczów, stolnikówną opoczyńską, pokwitowali 1774 r. Pętkowskiego z sumy (Akta Gr. Opoczyńskie). Antoni, syn Franciszka, burgrabia łęczycki 1778 r., miał syna Jana, żonatego z Gabryelą Święcicką.

Krzysztof, syn Dominika i Teresy Myszkowskiej, zostawił z Anny z Hadziewiczów, Kacpra-Stanisława i Antoniego, zamieszkałych w Orzechowie, obu wylegitymowanych 1782 r. w sądzie ziemskim pilzneńskim. 

Józef, syn Aleksandra i Katarzyny ze Stradomskich, zeznał 1733 r. z Magdaleną z Kosmińskich, córką Józefa i Katarzyny z Gołuchowskich, zapis wspólnego dożywocia. Jego syn Jan, urodzony w Zarwanicy 1755 r., legitymował się w Wydziale Stanów galicyjskich 1811 r. 

Wincenty, nieżyjący już 1799 r. wziął za żoną Justyną z Hebdów 13,600 fl. posagu, którego jednak jej z powodu swej przedwczesnej śmierci niezabezpieczył (Arch. Fedorowiczóww Oknie). Wojciecha ze Zborzenny syn Fortunat - Roman - Albin, urodzony z Heleny ze Służewskich, ochrzczony w Skrynnie 1819 roku. Katarzyna z Łąckich, wdowa po zmarłym 1831 r. Józefie Hebdzie, dziedzicu Tur z przyległościami zmarła 1837 r. 

Józef, syn Andrzeja i Agnieszki Grabiankówny, zostawił z Agnieszki Wodnickiej syna Józefa, zamieszkałego w Pitryczach, wylegitymowanego, lecz bez podania herbu, w sądzie ziemskim buskim 1782 roku. Tego Józefa syn Mikołaj umarł w Pitryczach 1849 roku jako wdowjec, zostawiając: Franciszkę, Marcina, Wojciecha i Jana, pisanych w aktach lwowskiego sądu szlacheckiego jako Łonslci (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Feliks, dziedzic części wsi Piotrkowice, w Czerskiem 1564 r. Krzysztof, syn Baltazara, wprowadzony do dóbr Żelazna 1653 r., miał synów: Stefana, Jerzego i córkę Maryannę za Janem Dziewulskim. Paweł, skarbnik gostyński, pozostawił synów: Franciszka, żonatego z Anną Okrąglicką, Marcina i Pawła, oraz córkę Teresę za Janem Płochockim 1670 r. Franciszek ustąpił 1687 r. części dóbr Okrąglicy synowi Andrzejowi, żonatemu z Katarzyną Badowską. 

Józef, kanonik płocki, proboszcz nurski, Benedykt i Stanisław, bracia rodzeni, 1728 r. Józef, proboszcz żarnowski, syn Stanisława i Jadwigi Leżeńskiej, prawnuk Adama Sułowskiego, wojewody rawskiego, i Barbary Działyńskiej, 1747 r. Jan, syn Andrzeja i Ewy Szydłowskiej, żonaty z Anną Łączyńską 1752 r. Kazimierz, syn Jana, 1763 r. 

Adam, dziedzic Okrąglicy i Siekluk, z cześnika podstoli opoczyński 1737 roku, pułkownik wojsk królewskich i deputat na Trybunał koronny 1760-1761 r., chorąży opoczyński, cytowany w Vol. Leg. 1764 r., nabył 1767 r. części Miedzerza i Radonia; kasztelan czchowski 1768 r., sandomierski 1774 r., generał-lejtnant wojsk koronnych 1777 r., stronnik króla Stanisława Augusta, któremu zawdzięczał dostojności, członek Rady Nieustającej 1773 r., i kawaler orderu św. Stanisława, w 1775 r. otrzymał prawem emfiteutycznem królewszczyzny Godow, Kamoszyce i inne; dziedzic dóbr Skotniki, w Sandomierskiem, um. 1784 r., pozostawiwszy z dwóch żon, Anny Potkańskiej i Antoniny Prószyńskiej, syna Józefa, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r., icórkę N. lv. za Rutkowskim, 2v. za Janem Łubieńskim, senatorem Królestwa. 

Po Pawle, dziedzicu dóbr Łąki w 1747 r., syn Antoni miał synów, Leopolda, rzeczywistego radcę stanu i członka Rady Stanu, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r., który otrzymał prawa nowego szlachectwa w 1865 r., Jana Chrzciciela, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r., i Karola, dziedzica dóbr Słup, w pow. gostyńskim, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r. z synem Teodorem, urodzonym z Franciszki Elżanowskiej. 

Po Maurycym, synu Franciszka, który w 1743 r. sprzedał majątek Karsznice Radlickim, pochodzą, Jakób, syn Marcina i Marcyanny Trzebuchowskiej, w 1839 r., i Józef, syn Wincentego, dzierżawca dóbr z synami, Ignacym i Bolesławem, urodzonymi z Antoniny Skałeckiej, w 1841 roku wylegitymowani w Królestwie. 

ŁĄCKI h. KORZBOG. Hrabiowie i szlachta. Senatorowie w rodzinie: Jan, kasztelan biechowski 1670 r., kasztelan kaliski 1674 r„ um. 1694 r. Aleksander, kasztelan krzywiński 1687 r. Władysław, kasztelan kruszwicki 1717 r., um. 1726 r. 

Rodzina wielkopolska, podług tradycyi rodowej ma pochodzić od szląskich bar. Kurtzbachów, a nazwisko wzięła od dóbr Łąki. Jan Korzbog, żyjący około 1400 r., miał synów, Jana i Piotra; Jan, dziedzic na Zawadach jest protoplastą Rybieńskich i Zawadzkich, a Piotr, dziedzic na Trzebowie, przedstawicielem Strykowskich i Łąckich. 

Piotr, dziedzic w Zawadach i Łąkach, starosta babimostski 1430 r., podkomorzy poznański 1446 r., miał syna Wincentego, po którym z Jadwigi Sobolewskiej syn Wincenty, dziedzic Wielkich i Małych Łąk 1471 roku, pozostawił córkę Jadwigę Rybieńską i synów, Sędziwoja i Zygmunta, kanonika poznańskiego 1520 r. 

Sędziwój, dziedzic na Łąkach 1500 r., zaślubił Barbarę N. i z niej miał synów, Jana, kanonika poznańskiego 1541 r., i Wincentego, po którym synowie, Jan i Zygmunt; Jan pozostawił syna Zygmunta, po którym z żony Heleny ks. Lignickiej syn Juliusz. 

Zygmunt, drugi syn Wincentego, dziedzic na Łąkach 1567 r., z Anny Zborowskiej, kasztelanki krakowskiej, miał syna Piotra, dziedzica Chraplewa, żonatego z Agnieszką Prusimską, z której synowie, Jan i Piotr, ożeniony z Urszulą Sokołowską. 

Jan, starosta nakielski 1630 r., pułkownik królewski, otrzymał 1634 r. za zasługi wojenne roczną pensyę, a 1641 r. otrzymał konsens na ustąpienie starostwa nakielskiego; sędzia kapturowy 1648 roku, zaślubił Jadwigę Grudzińską, kasztelankę nakielską, i z niej pozostawił synów, Jana i Piotra, chorążego, który w 1649 r. ustąpił starostwo poznańskie. 

Jan, dziedzic Biezdrowa 1650 r., podpisał elekcyę 1669 r.; podkomorzy wschowski 1661 roku, z kasztelana biechowskiego kasztelan kaliski 1674 r., fundował Reformatóww Szamotułach 1680 r., a zaślubiwszy Ludwikę Kostkównę, ostatnią z tego rodu, otrzymał za nią znaczne majątki w Prusach i Wielkopolsce i zaliczał się do najmożniejszych rodzin; kasztelan miał mieć dwie żony, Eleonorę Grudzińską, z niej córka Izabela Kamieniewska, kasztelanowa międzyrzecka, i Ludwikę Kostkównę, z której córki, Helena lv. za Jakóbem Szczawińskim, wojewodą inowrocławskim, 2v. za Janem Działyńskim, wojewodą pomorskim, Ludwika, w zakonie Dominikanek, i synowie: Aleksander, z łowczego kaliskiego kasztelan krzywiński 1687 r., żonaty lv. z Reginą z Gogolewa Rośnowską, 2v. z Anną Szołdrską, cześnikówną poznańską, bezpotomny, Jan, dziedzic Szamotuł, podkomorzy wschowski 1687 r., żonaty iv. z Teresą Dąmbską, wojewodzianką brzesko-kujawską, 2v. z Katarzyną Mycielską, stolnikówną poznańską, bezpotomny, i Władysław. 

Władysław, dziedzic na Szamotułach, Łąkach i in., podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. kaliskiem; kasztelan kruszwicki 1717 roku, zaślubił Marcybellę Kadzidłowską, 2v. za Karolem Wodzyńskim, miecznikiem mozyrskim, i z niej pozostawił córki, Ludwikę za Franciszkiem Szczanieckim, Maryannę i syna Józefa. 

Józef, dziedzic dóbr Sierakowy i Woli Jurkowej, deputat na Trybunał koronny 1760 r., podkomorzy bizesko-kujawski 1761 r. i pułkownik znaku husarskiego, zaślubił Jadwigę-Nepomucenę Pawłowską, córkę Macieja, kasztelana biechowskiego, wdowę po Franciszku Garczyńskim, i z niej miał córkę Weronikę za Adamem Kwileckim, kasztelanem przemętskim, i syna Melchiora. 

Melchior, rotmistrz kawaleryi narodowej, kawaler orderu św. Stanisława, wspólnie z siostrą prowadzili proces o majątek po ojcu i Andrzeju, łowczym kaliskim, na co komisya z sejmu 1775 r.; Melchior nabył 1793 r. dobra Kuflew, a po rozbiorze kraju został pułkownikiem wojsk polskich 1805 r. i um. 1823 r., pozostawiwszy z niewiadomej nam żony syna Antoniego, ur. 1797 r., dziedzica dóbr Lwówek i Radgoszcze, w poznańskiem 1845 roku, po którym z Nimfy Szczanieckiej córki: Emilia za Ignacym hr. Bnińskim, Emilia za Bronisławem Dąbrowskim, Kazimiera, żona Tertuliana Stablewskiego i synowie: Bolesław, Władysław i Zygmunt, dziedzic Konina. 

Władysław, ur. 1821 r., poseł na sejm pruski, ordynat na Posadowię i Lwówku, hrabia pruski 1893 r., um. 1908 r. i z Antoniny Skórzewskiej, córki hr. Heliodora, pozostawił córki: Antoninę za Feliksem hr. Tyszkiewiczem, Helenę, Irenę, żonę Stefana hr. Mycielskiego, Izabelę za Józefem hr. Tyszkiewiczem, Maryę za Alfredem hr. Mycielskim i synów, Stanisława, królewskopruskiego kamerjunkra, żonatego z Emilią hr. Mielżyńską, i Stefana, ordynata na Posadowię i Lwówka, posła na sejm poznański, ożenionego z Konstancyą Mierzyńską. 

Zapewne do tej rodziny należą. Piotr, rotmistrz królewski 1493 r. Kacper i Maciej, synowie, Jana, dziedzice dóbr Łąki 1530 r. Stanisław, syn Walentego, dziedzic Łąki 1535 r. Mikołaj, sędzia ziemski kaliski 1555 r. Mikołaj, syn Baltazara, dziedzic Siczyna, chorąży poznański 1589 r., deputat na Trybunał koronny 1594 r., pozostawił syna Piotra, komornika granicznego poznańskiego 1606 r. Jan, chorąży poznański 1596 r. Mikołaj, syn Wojciecha, ustąpił 1597 r. części dóbr Łąki bratu Wincentemu, żonatemu z Jadwigą Krzyżanowską. 

Po Adamie córki: Krystyna, Maryanna, Zuzanna i synowie, Walenty i Stanisław 1621 r. Adam, syn Jana, 1650 r. Andrzej-Jacek, kanonik gnieźnieński i łowicki 1676 r., proboszcz radomskowski i sieradzki. 

Aleksander, wojski łęczycki 1701 r. Franciszek, syn Aleksandra, 1711 r. Jan, Józef i Floryan, synowie Stanisława, dziedzice Ślachcina 1726 r. Andrzej, Grzegorz, poseł woje w. pomorskiego, Michał, chorążyi poseł wojew. pomorskiego, i Mikołaj podpisali elekcyę 1733 r. z wojew. pomorskiem, a Jan 1764 r. z wojew. poznańskiem. Antoni, syn Franciszka, wnuk Józefa, dziedzic dóbr Wychny 1787 r. Tomasz, syn Wojciecha, dziedzic Unisławic 1789 roku (Metr. Kor., Conv. Piotrk., Sigil., Kancl., Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.). 

ŁĄCKI h. LIS. Za czasów Paprockiego rozrodzeni w wojew. Sieradzkiem. Jakóbz Wielanowa 1484 r. Maciej, tego córka Jadwiga za Mikołajem Złockim 1492 r. Maciej, archidyakon gnieźnieński, scholastyk kujawski, kanonik krakowski i dziekan łowicki, doktór obojga prawa, był także rektorem Akademii krakowskiej; um. 1557 roku. Stanisław ustąpił 1571 r. części dóbr Łąki Wielkie bratu Kacprowi. Jan i Wojciech, bracia, dziedzice Klizyna 1574 r. Stanisław i Brykcy, synowie Mikołaja, 1575 r. Stanisław, syn Jana i Zofii, żonaty z Anną Parzklińską 1579 r. Maciej i Piotr, synowie Heronima, 1579 r. 

Sebastyan, kanonik poznański i kaliski 1651 roku. Mikołaj uposażył zbór luterski w Piotrkowie 1613 r. Aleksander, syn Heronima, żonaty z Katarzyną z Balina 1635 r. Arnolf, pułkownik królewski 1666 r. Bieniasz i Stanisław podpisali elekcyę 1669 r. z ziemią wieluńską, a Michał 1697 roku z wojew. Sieradzkiem. 

Antoni, syn Andrzeja i Jadwigi, 1717 r. Franciszek, syn Aleksandra, 1720 r. (Metr. Kor., Don. Vars., Conv. Piotrk., Ks. Gr. Piotrk.). 

ŁĄCKI h. PIERZCHAŁA v. KOLUMNA. Pisali się z Chraplina i z Chraplewa, a brali herb Kolumnę lub Pierzchałę; w XVI stoleciu przeszli na wyznanie kalwińskie. Jan, komornik królewski 1572 r. Piotr, pastor kalwiński 1550 r. Mikołaj, chorąży poznański i poseł 1587-1617 r., poborca poznański 1590 r. Adam i Maciej, synowie Stanisława, 1583 r. Maciej, Paweł, Dorota i Regina, dzieci Pawłai Doroty, 1585 r. Stanisław, Jan i Maryanna, dzieci Wojciecha, 1666 r. Jan i Piotr, synowie Krzysztofa, 1670 r. Aleksander, podstoli łęczycki 1719 r., miał syna Andrzeja. Piotr i Paweł z Chraplewa podpisali 1786 roku zaświadczenie oczyszczenia się z przyganionego szlachectwa w grodzie radziejowskim. 

ŁĄCKI h. PILAWA odm. Piszą się ze wsi Łęka, w pow. pilzneńskim. Jan i Zygmunt, dziedzice tej wsi 1508 r. Antoni, syn Franciszka, sprzedał w 1749 r. Maciejowi Rybińskiemu swoje dobra Wierzbinek i Zakrzewko; burgrabia łęczycki 1770 r., miał syna Jana, stolnika przemyślskiego 1788 r., po którym z Gabryeli Święcickiej synowie: Jan Nepomucen, Stanisław Kostka, Józef i Wincenty, dziedzice Kochowa, Kochówka, Maciejowszczyzny i Zagorszczyzny, w po w. sandomierskim, wylegitymowani w Galicyi Zachodniej 1804 r.; a Stanisław, dziedzic wsi Witosławice, w opatowskiem, Wincenty, urzędnik skarbowy w Warszawie, synowie powyższego Jana i Gabryeli, wylegitymowani w Królestwie 1839 r. Stanisław, burmistrz wm. Wolborzu, następnie prezydent w Częstochowie, 1845 roku, Antoni i Jan, synowie Franciszka, 1843 r., Seweryn i Karol, synowie Jana i Rozalii Dąbrowskiej, 1839 r., Józef, Antoni i Wincenty, synowie Piotra, 1845 r., oraz Ignacy, syn Antoniego i Elżbiety Zawadzkiej, 1850 r. wylegitymowani w Królestwie. 

ŁĄCKI h. PRUS. Paweł Pereti, rodem węgier, za waleczność otrzymał nobilitacyę i przyjętym został do herbu Prus, a od miejsca walki „Łąka“ wziął nazwisko Łącki, i z żony Małgorzaty Bobrzanki zostawił syna Walentego; Walenty wspólnie z synami, Andrzejem i Wojciechem, urodzonymi z Elżbiety Czelatyckiej otrzymali 1608 r. zatwierdzenie nadanego szlachectwa ich ojcu i dziadkowi (Metr. Kor.). 

ŁĄCKI h. RAWICZ. Michał, syn Andrzeja i Katarzyny z Kustowskich, udowodnił swe staroszlacheckie pochodzenie wsądzie grodzkim halickim 1782 r.; umarł on 1793 r., zostawiającz pierwszej nie podanej w aktach żony również imiennie nie wyliczone potomstwo, zaś z drugiej żony Antoniny z Spławskich, dziedziczki części Hnilcza, zmarłej tamże 1800 r., Maryannę i Feliksa (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

ŁĄCKI h. TOPÓR. Senator w rodzinie, Mikołaj, kasztelan kamieński 1560 r. 

Biorą nazwisko od wsi Łąkie, w przedeckiem; licznie rozrodzeni na Kujawach. Piotr, dziedzic dóbr Łąkie Większe, Wola Paruszewa, Grodziec, Boniewo, Smolsko, Nowawieś i Jądrowice, sędzia grodzki brzesko kujawski 1474 r., miał synów, Feliksa i Jana; po Feliksie, dziedzicu Smolska i Jądrowic, z żony Barbary, córki Jana Siemieńskiego, syn Marcin, dziedzic dóbr Łąkie i Smolsko, zaślubił Annę, córkę Marcina Wyszeckiego, podstolego brzeskiego, i z niej pozostawił córki: Jadwigę, Małgorzatę i Zofię, oraz synów, Walentego i Wojciecha. 

Jan, syn Piotra, sędziego, dziedzic Jądrowic, łowczy brzeski 1524 r., zaślubił Agnieszkę, córkę Krystyna ze Smolska, kasztelana inowrocławskiego, i z niej miał syna Wojciecha, łowczego brzeskiego 1561 r., po którym synowie: Gabryel, Jan i Walenty, ożeniony z Anną Bielińską 1573 r.; po Gabryelu, dziedzicu dóbr Łąkie Wielkie, Wola Paruszewa i Krupki, synowie: Krzysztof, Paweł i Piotr, i po Krzysztofie syn Jan, Paweł, syn Gabryela, dziedzic na Krupkach 1630 r., z żony Reginy Lubomęskiej pozostawił synów: Jana, Macieja, ożenionego z Jadwigą Wysocką, Mikołaja i Piotra. 

Jaszczołd i Maciej, bracia, dziedzice Grodzca 1480 r.; po Macieju synowie, Jan i Mikołaj. Wojciech żonaty z Jadwigą z Małego Bodzanowa 1488 r. Jan, syn Trojana, 1490 r. Maciej, syn Piotra, 1548 r. Po Klemensie ze Smolska syn Mikołaj, kasztelan kamieński 1560 roku (Niesiecki daje mu herb Pierzchałę), miał kilku synów, z których Kacper, poseł do Inflant, w rozruchu pospólstwa, poduszczonego przez Kawalerów Mieczowych, został zabity 1556 roku; rozgniewany król Zygmunt August, wypowiedział wojnę Mistrzowi Zakonu, który widząc niemożność sporu, upokorzył się. Maciej i Jan, synowie Wojciecha, zastawili części Łąkie i Woli Paruszewej 1598 r. 

Paweł, syn Sebastyana, 1614 r. Piotr, syn Piotra, żonaty z Urszulą Sokołowską 1628 r. Mikołaj podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. brzesko-kujawskiem, a Wojciech z temże województwem 1733 r. 

Piotr zaślubił Annę z Żelic Żeliską i z niej miał syna Stefana, chorążego poznańskiego 1650 r., zm. 1667 r., po którym z Zofii z Wierzbna Rydzyńskiej syn Jan z żony Zofii Przybyszewskiej pozostawił syna Jana, towarzysza znaku pancernego 1731 r., po którym z Salomei Słubickiej syn Sylwester zeznał powyższą procedencyę 1755 r. w grodzie brzesko-kujawskim; po Sylwestrze syn Tomasz, burgrabia przedecki 1791 r. 

Wojciech z żony Jadwigi Stempczyńskiej miał córkę Rozalię, wdowę po Janie Dąmbskim, i synów: Franciszka, Józefa i Tomasza; Tomasz, burgrabia grodzki inowrocławski 1751 roku, zaślubił Magdalenę Kornecką i z niej pozostawił córki: Józefatę, Katarzynę, Maryannę i Rozalię (Ks. Gr. Brzeskie i Przedeckie). 

ŁĄCKI. Piotr, syn Wojciecha, 1538 roku. Teodor, dziedzic Nosowa i Bolkowie 1595 r. Mikołaj, wojski lubelski 1600 r. Mateusz, sędzia grodzki kamieniecki 1638 r. Piotr-Kazimierz, starosta radoński, poseł wojew. trockiego 1648 r. Stefan, syn Adama, 1654 r. Kazimierz, rotmistrz królewski 1666 r. Aleksander-Teodor, marszałek nadworny litewski 1667 r., ożeniony z Katarzyną z Komorowa. Władysław, syn Zygmunta, Krzysztof, syn Wojciecha, Andrzej, syn Remigiana, i Zygmunt, syn Piotra, 1670 r. Władysław-Piotr i Konstanty, synowie Krzysztofa, 1677 roku. Jadwiga, żona Wojciecha Krakowskiego, kasztelana krzywińskiego. 

Michał-Franciszek, chorąży halicki 1701 r., syn Piotra, miecznika halickiego, i Zofii Jasieńskiej. Franciszek, miecznik halicki 1710 r. Jan-Stanisław, starosta latyczowski 1719 roku. Kazimierz Sabba, dziedzic dóbr Racibory, komornik graniczny wiski 1791 roku (Metr. Kor., Sigil., Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Don. Vars.). 

ŁĄCKI. Franciszek, syn Wojciecha i Salomei Zarzyckiej, kapitan wojsk Ks. Warszawskiego 1813 r., otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie z zasady stopnia oficerskiego 1838 r.

ŁĄCZAWSKI v. ŁĄCZEWSKI. Jakób z potomstwem, syn Antoniego, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r. 

ŁĄCZKIEWICZ. N., księgarz kaliski, został 1759 r. sekretarzem królewskim (Sigil.). 

ŁĄCZKOWSKI h. NAŁĘCZ ze strzałą. Jan, posiadacz wójtostwa w Kozicach, umarł 1700 r. (Sigil, w Ossolineum). Wawrzyniec, pisany także Łęczkowskim, żonaty z Maryanną z Borkowskich, pokwitował 1750 roku w grodzie trembowelskim jej matkę Teresę z Lisowskich z 200 zł. posagu. Wiktoryn, syn Józefa, podstoli Winnicki 1754 r. Antoni, stolnikiewicz halicki 1787 r. 

Stanisław, chorąży husarski, ciężko ranny pod Wiedniem, spisując 1684 roku testament, puścił nadane mu prawem lennem wójtostwo Narożev. Bzów, w starostwie lanckorońskiem, córce swej Jadwidze, żonie węgra Stefana Migacza, na lat 12, t. j. a z do pełnoletności syna Wojciecha, bez obowiązku składania rachunków przed kimkolwiekbądź (Akta Gr. Oświęcimskie). Tego Wojciecha z żony Maryanny syn Marcin zostawił z Agnieszki Możdzińskiej: Antoniego, pisarza komory w Jordanowie, od 1781 r. podstolego halickiego, Marcina i Józefa, od 1781 r. podczaszego sanockiego, których pochodzenie szlacheckie uznały Stany galicyjskie 1789 r. Józef, żonaty z Katarzyną z Chłopickich, córką Józefa, lv. Wosińską, która 1801 r. podzieliła się majątkiem ojcowskim z rodzeństwem, zostawił syna Romualda; po Marcinie zaś została córka Maryanna wspomniana wraz z Romualdem w aktach Wydziału Stanów galicyjskich (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

ŁĄCZKOWSKI h. ZADORA. Wzięli nazwisko od wsi Łączkowice, w ziemi czerskiej; rodzina zagrodowa i rozrodzona, przeniosła się w inne strony kraju, a przeważnie w sieradzkie. Piotr, syn Andrzeja, dziedzic dóbr Łączkowice 1579 roku. Stanisław Bąk, Sebastyan i Jan, synowie Andrzeja, sukcesorowie Walentego, chorążego kamienieckiego, i Doroty z Miękiszów, małżonkówBąk 1592 r. 

Chryzostom i Stanisław podpisali elekcyę 1669 r. z wojew. Sieradzkiem. Władysław żonaty z Teresą N. 1677 r. Stanisław 1690 r. Jan z wojew. Sieradzkiem podpisał elekcyę 1697 r. Krzysztof 1700 r. 

Heronim z Konaryka, sędzia deputat Trybunału koronnego 1706 r. Ludwik, syn Mikołaja i Katarzyny, podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. Sieradzkiem. Paweł żonaty z Katarzyną Zakrzewską 1763 r. Jakób, Konstanty, Maksymilian, Stanisław, Teodor i Wiktor podpisali elekcyę 1764 r. z ziemią czerską. Marcin, syn Antoniego i Ludwiki Bronikowskiej, wnuk Władysława i Konstancy! Łubieńskiej, 1773 r. Nepomucen, syn Franciszka, dziedzic Kawęczyna 1787 r. Konstanty, chorąży wojsk koronnych 1782 r. Aleksander, burgrabia liwski 1791 r. (Ks. Gr. Czerskie, Brzeskie, Piotrk., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubek, Sigil.).

Krzysztof, Stanisław iWładysław odziedziczyli w 1662 r. po ojcu Aleksandrze część majątku Łączkowice i Kawęczyno; z tych braci Stanisław miał syna Wojciecha, a ten syna Józefa, po którym syn Wiktor pozostawił pięciu synów: Maksymiliana, Wojciecha, Konstantego, Jakóba i Teodora, z których: 

Maksymilian, sędzia pokoju sieradzki 1816 roku, z Ludwiki Pstrokońskiej miał synów: Antoniego, właściciela połowy wsi Wielgie, w pow. sieradzkim, Wincentego, dziedzica wsi Bębnów, w pow. wieluńskim, Wacława i Ignacego, wylegitymowanych w Królestwie 1840 r. 

Wojciech, drugi syn Wiktora, pozostawił syna Adolfa, wylegitymowanego w Królestwie 1840 r. 

Konstanty, trzeci syn Wiktora, miał syna Łukasza, po którym z Wiktoryi Jagnińskiej syn Lucyan wylegitymowany w Królestwie 1860 r. 

ŁĄCZNIKIEWICZ. Antoni, subdelegat grodzki nowowiejski (nowokorczyński) 1720 roku, obecny jako świadek przy wyroku zjazdowym (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

ŁĄCZYŃSKI h. KOŚCIESZA. Wzięli nazwisko od majątku Łączyna, w ziemi ciechanowskiej; w XVI stoleciu zmienili herb Kościeszę na Nałęcz, niektórzy jednak jak Maksymilian, którego córka Joanna była żoną Jana Tańskiego, instygatora koronnego 1661 r., łączyli jeszcze w XVII stoleciu herb Kościeszę z Nałęczem. Jan z Łączyna, herbu Kościesza, burgrabia i pisarz ziemi krakowskiej, miał dwie żony, Annę Łyczko iN. Pieniążek; z drugiej żony syn Kacper młodo umarł i córka Zuzanna za Jerzym Obalkowskim 1600 roku (Ks. Gr. Krak.). 

ŁĄCZYŃSKI h. LUBICZ odm. Odmiana herbu - podkowa stojąca, na niej krzyż kawalerski, a w niej strzała żelezcem na dół. 

Rodzina kaszubska, posiadała majątek Schónau, w Warmii, a pod Toruniem Szewo; z niej Wojciech, zmarły około 1720 r., miał syna Jana Antoniego 1740 r. 

ŁĄCZYŃSKI h. NAŁĘCZ. Hrabiowie i szlachta. Senator w rodzinie, Jerzy, kasztelan lwowski 1746 r., um. 1754 r. 

Rodzina mazowiecka, wzięła nazwisko od majątku Łączyna, w ziemi ciechanowskiej, pierwotnym jej herbem był Kościesza, lecz gdy Samuel Łączyński, dworzanin królewski, pokłóciwszy się z jakimś Szwedem od niego był ciężko raniony, a król Zygmunt I, który to zobaczył, własną chustką obwiązał jego ranę, Samuel na pamiątkę tej dobroci królewskiej, ową chustkę, czyli Nałęcz, przybrał za herb, i za jego przykładem poszli i jego krewni; to podanie o zmianie herbu Łączyńskich przytacza Niesiecki, podając nadto genealogię tego domu, która przecież i co do dat i osób jest zupełnie mylną. Z wiarogodnych źródeł pokazuje się, że już w XVII stoleciu Łączyńscy dzielili się na dwie gałęzie, mazowiecką i czerwonoruskąpodolską, i pierwsza gałąź rozdzieliła się na dwie linie, jedną dziedziczącą w ziemi warszawskiej i na gniazdowym majątku Łączynie, drugą dziedziczącą w ziemi gostyńskiej. 

Gałąź Mazowiecka. Piotr, dziedzic Łączyna 1578 r. Wojciech, dziedzic na Łączynie, miał córki, Justynę, Krystynę za Krzysztofem Rzyszko 1627 r. i syna Marcyana, dziedzica dóbr Kąty 1630 r., po którym z Krystyny Siennickiej syn Jan 1637 r. Stanisław z Wołyniec podpisał elekcyę 1632 roku z ziemią liwską, a Wojciech 1669 r. z ziemią czerską. 

Wojciech, syn Remigiana, miał dwie żony, Zolię Roman 1670 r. i Zuzannę Walęcką 1678 r., z której syn Daniel. Po Macieju pułkowniku wojsk koronnych, z Maryanny Łączyńskiej synowie: Floryan, Jan i Szymon. Floryan poległ pod Wiedniem 1683 r. i z Katarzyny Kamieniewskiej pozostawił trzech synów: Józefa-Marcina, Andrzeja, Jezuitę 1730 r., i Władysława Wojciecha, zm. 1736 r. 

Franciszek, skarbnik warszawski 1729 r. Stanisław, burgrabia ciechanowski 1788 r. Adam, komornik graniczny płocki 1788-1791 r. (Conv. Vars., Ks. Gr. Czerskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Protoplastą drugiej linii tej gałęzi był Jan-Franciszek, syn Heronima i Maryanny Gadomskiej, łowczy 1668 r., skarbnik różański 1674 roku, z cześnika podstoli latyczowski 1687 r., starosta kampinoski, dziedzic dóbr Kobyłki, który podpisał elekcyę 1669 roku z ziemią różańską, makowską i wyszogrodzką i 1674 r. z ziemią warszawską i wyszogrodzką, i po którym z żony Anny-Zofii Lasockiej, podkomorzanki zakroczymskiej, były córki, Helena, Ewa, żona Piotra Łuszczewskiego, stolnika zakroczymskiego, i sześciu synów: Józef, Jan, Franciszek, Ludwik-Kazimierz, Michał i Stanisław, towarzysz pancerny. 

Franciszek podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. brzesko-kujawskiem; skarbnik warszawski, następnie miecznik gostyński, z żony Eleonory Mokronowskiej miał tylko córki, Antoninę Wieszczycką i Rozalię lv. za Janem Strzemboszem, miecznikowiczem sandomierskim, 2v. za Teodorem Radlickim, wojskim piotrkowskim. 

Ludwik-Kazimierz, namówiony przez posła moskiewskiego Gołowkina, wszedł do służby rosyjskiej, podobał się cesarzowi Piotrowi W, który go mianował swym szambelanem iużywał do poselstw, jak do Anglii i Kopenhagi, a ostatecznie mianował ambasadorem w Wiedniu; na tej posadzie Łączyński, odznaczając się biegłością dyplomatyczną, zostawał lat 30; um. 1751 r., z żoną hr. Issendyk bezpotomny, a o sukcesyę po nim były spory w rodzinie niezałatwione jeszcze 1775 r. 

Michał, łowczy gostyński, podstoli podolski 1718 r., służąc wojskowo, popadł w niewolę turecką i zrobił votum, że jeśli się z niej uwolni, zostanie księdzem; jednak oswobodzony, nietylko swojego ślubu nie dopełnił, ale ożenił się z Barbarą Zawadzką, lecz gdy ta po roku umarła, uczynił zadość swojemu votum i został 1725 roku Franciszkaninem w Węgrowie, oddawszy majątek bratu Ludwikowi. 

Józef, najstarszy z braci, cześnik latyczowski 1716 r., skarbnik gostyński, z Heleny Niemojewskiej miał sześciu synów; z nich Jan Kanty, Jan i Michał bezpotomni, Franciszek z żony Aleksandry Gadomskiej miał synów, Floryana, porucznika wojsk koronnych, który poległ pod Brześciem Litewskiem 1794 r., i Kajetana, Antoni i Konstanty. 

Antoni, dziedzic dóbr Rybno i Koszajec, z łowczego podsędek gostyński 1770 r., chorąży gąbiński 1774 r., podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. rawskiem; z żony Konstancy! Stempkowskiej miał pięciu synów: Józefa, Macieja, Stanisława, Dyonizego i Augustyna, komornika ziemi gostyńskiej 1783 r.; po Józefie, cześniku bracławskim 1771 r., z żony Anny Lasockiej syn Józef ożeniony z Józefą Lasocką. 

Maciej, czynny i zabiegły, poseł na sejmy, regent poboru kwarcianego i hybernowego 1722-1777 r., żupnik sochaczewski, starosta gostyński 1783- 1791 r., dziedzic m. Kiernozyi, dla którego wyrobił przywilej na jarmarki 1784 r., w 1775 r. dostał prawem emfiteutycznem królewszczyzny Strzelce i Lucin, w ziemi gostyńskiej; z Ewy Zaborowskiej jego córka Antonina za Michałem Lasockim i synowie: Józef, Heronim i Teodor Teodor, dziedzic dóbr Walewice, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., a jego syn Konstanty, ożeniony z Bronisławą Karską, wysoko ukształconą, zostawił potomstwo. 

Stanisław podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. rawskiem; burgrabia grodzki ciechanowski 1770 r., z chorążego gąbińskiego 1781 r. podkomorzy gostyński 1790 r., deputat na Trybunał, ożeniony z Joanną Słubicką. 

Dyonizy, starosta strzelecki, kapitan gwardyi królewskiej 1788 r., deputat na Trybunał koronny, poseł na sejm czteroletni, sędzia pokoju pow, gostyńskiego 1812 roku, po którym z Teodory Podczaskiej synowie, Paulin i Adolf. 

Adolf, ur. 1796 roku w Gradowie, w pow. sochaczewskim, w 1808 r. wstąpił do kadetów, a później do liceum warszawskiego, zkąd w 1816 r. przeszedł na Uniwersytet do Wrocławia. Po powrocie do Warszawy pracował w Radzie Stanu, a po wyjściu ze służby osiadł w majątku Biała. W 1830 roku zaciągnął się do 2-go pułku huzarów, jako podporucznik i adjutant, walczył we wszystkich prawie bitwach i za walkę pod Grochowem otrzymał krzyż Virtuti Militari. Porucznik 1831 r., po upadku powstania, został wysłany do Orenburga, gdzie zostawał do 1837 r. Po powrocie do kraju, zaślubił Rozalię br. Ponińską, wdowę po Julianie hr. Dąmbskim, nabył majątek Kościelec, pod Inowrocławiem, i tu stale się osiedlił; um. 1870 r. w Poznaniu (Ks. Wojskowe). 

Konstanty, drugi syn Józefa i Heleny Niemojewskiej, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. rawskiem; stolnik 1765 r., podczaszy gąbiński 1777 r., z żony Maryanny Plichta pozostawił synów, Ignacego, kanonika płockiego 1783-1788 r., proboszcza pozorowskiego, zmarłego młodo w Rzymie, i Piotra, pisarza ziemskiego gostyńskiego, regenta skarbu koron. 1783-1788 r., stolnika i podstarostę gostyńskiego 1791 r., posła na sejm 1786 r., sędziego sądów zadwornych, po którym z żony Zofii Okęckiej córki: Maryanna lv. Rembielińska, 2v. Ledóchowska, starościna bronowska, Józefa lv. za Rembielińskim, 2v. za Lutosławskim, Barbara Narzymska, Teresa Budziszewska i trzech synów: Władysław, Edward, radca wojew. mazowieckiego 1830 roku, i Kazimierz wylegitymowani w Królestwie 1837 roku (Metr. Kor., Ks. Gr. Sochaczewskie, Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.). 

Gałąź Czerwonorusko - Podolska. Mikołaj, według Niesieckiego, syn Piotra ze Skniłowskiej, a wnuk Heronima, chorążego kijowskiego, już 1571 r. pisarz skarbu koronnego, 1580 r. komisarz królewski do sprawy Trzebińskiego z Herburtem, otrzymał od króla Stefana 1580 r., widocznie z jakichś bliżej nieznanych powodów, ponowną nobilitacyę, a do herbu przyjętym został od Wojciecha Sędziwoja Czarnkowskiego, generała wielkopolskiego już w 1574 r.; starosta kałuski 1584 r., w 1588 r. już nie żył. (Metr. Kor., Akta Gr. Lwowskie i Vol. Leg.). Z Zofii ze Skrutowa syn jego Andrzej, dziedzic po babce Kutkorza, a 1590 r. i Jaśnicza, pisarz skarbu koronnego, zostawił z Zofii Narajowskiej syna Józefa. 

Józef, dziedzic na Kutkorzu, wypróbowanej wierności imęstwa wojownik, mianowany przez Władysława IV komendantem Kudaku, obronił tę fortecę przed Kozakami i Tatarami; z pułkownika wojska cudzoziemskiego generał-major wojsk koronnych, otrzymał 1658 r. list przypowiedni na pułk dragonii i został starostą guzowskim, a później z miecznika lwowskiego starostą buskim. Józef otrzymał ponadto różne królewszczyzny, zaś 1671 r. uwolniony od ponoszenia wszelkich ciężarów i opłat z browaru na przedmieściu Iwowskiem, a nadto pozwolił mu król odstąpić kilka wsi z starostwa buskiego synowi Andrzejowi, urodzonemu z Katarzyny Laskownickiej. Drugą jego żoną była Zofia z Boglewic, urodzona z Zofii Lanckorońskiej, a wdowa lv. po Janie Baranowskim, 2v. po Stanisławie Przyłuskim, z której nie miał potomstwa; po jej śmierci zawarł 1674 r. umowę o spadek po niej z Duninami-Wąsowiczami i Przyłuskimi. Starosta głosował z województwami bełskiem i ruskiem na Jana III, żył jeszcze 1678 r., w którym to roku zabezpieczył Wąsowiczowi, majorowi wojsk królewskich, w grodzie radomskim 3000 zł. 

Wspomniany już, jedyny syn jego Andrzej, wysoko wykształcony, w powszechnem był poważaniu w obywatelstwie i kilkakrotnie posłował na sejmy i był deputatem na Trybunał; z dowódcy ojcowskiego pułku dragonii porucznik husarskiej chorągwi króla Jana III, walczył pod Wiedniem; został 1685 r. podkomorzym nowogrodzkim, i z Teresy Fredrówny, wojewodzianki podolskiej, zostawił córki: Anielę, Ludwikę, lv. Makowiecką, starościnę byszowską, 2v. Cetnerową, starościnę tymbarską, procesującą się 1721 r. z spadkobiercami Makowieckiego, i Wiktoryę lv. Chłopicką, 2v. Łuszczewską, które obie wzięły 1767 r. po bracie Jerzym w spadku Pacław z przyległościami, oraz czterech synów, z których Józef, Tomasz i Michał zmarli młodo, a Jerzy-Antoni, dziedzic Kutkorza, 1711 r. poborca szelążnego ziemi lwowskiej, skarbnik przemyślski, sędzia grodzki lwowski, mianowany 1724 r. chorążym żydaczowskim, 1736 r. był administratorem dóbr Gidzińskiego, w 1737 r. chorążym, 1738 r. podkomorzym, a w końcu 1746 r. kasztelanem lwowskim. 

Jerzy-Antoni wielokrotnie poseł na sejmy i deputat na Trybunały, sędzia kapturowy lwowski 1733 r., założył przy swej wsi Kutkorzu miasto, które nazwał Maryanów; kasztelan był trzy razy żonatym: lv. z Anną z Ossolińskich, z której córka Teresa Ustrzycka, stolnikowa lwowska, 2v. z Maryanną Zielonkówną, bezpotomny, a 3v z Teresą z Karśnickich, lv. Gałecką, miecznikową podlaską, z której syn Józef zmarły przed ojcem. Kasztelanowa fundowała kościół w Milatynie 1788 r., a jej mąż kościół w Kutkorzu 1719 r. i oo. Kapucynów; kasztelan umarł 1754 r., a rodzinny Kutkorz przeszedł na inną linię Łączyńskich (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Antoni, syn Wojciecha i Justyny z Roszkowskich, wnuk Piotra, wojskiego sandomierskiego, i Maryanny z Łąckich, prawnuk Kacpra, cześnika krakowskiego, i Barbary z Wereckich, córki Macieja, podwojewodzego krakowskiego, chorąży pancerny, z skarbnika radomskiego cześnik bracławski, 1733 r. sędzia kapturu i poseł na sejm, później dziedzic Kutkorza z przyległościami, żonaty zRóżą z Bajbuzów, córką Szczęsnego Hrybunowicza i Teresy z Bogdanowiczów, cześnikostwa bracławskich (Borkowski), pozostawił synów: Jerzego, Józefa, Jana i córki, Justynę, żonę Michała Hordyńskiego, łowczego żydaczowskiego, później konsyliarza galic. Trybunału apelacyjnego, zmarłą jako wdowa 1807 r. we Lwowie, i Katarzynę Mikołajową Paparową, dzielących się 1774 r. w grodzie buskim za pozwoleniem matki majątkiem ojcowskim. 

Jerzy, łowczy bracławski, dziedzic Kropiwny Niższej i Antoniówki, w bracławskiem, a Ostrowa i Rusiłowa, w bełskiem, umarł w Kropiwny 1780 r., zostawiwszy z Barbary z Karszów, 2v. Zdrożewskiej, zmarłej 1804 r. w Kropiwnej: Stanisława 1768 r., Antoniego 1770 r., Ludwika 1773 r., Michała 1775 r. i Petronelę 1771 r., urodzonych w Kutkorzu. Stanisław i Antoni wzięli Ostrówi Rusiłów, Michał, dzierżawił Sorokotiażynce, a Ludwik otrzymał po śmierci matki Kropiwnę z Antoniówką. 

Stanisław, wylegitymowany w Stanach galicyjskich 1836 r., zostawił z Elżbiety z Wierzbickich: Józefa-Napoleona, po którym z Domiceli z Paparów: a) Izydor-Wincenty żonaty z Otylią z Zabielskich, z której Gustaw Maryan i Zygmunt-Stanisław, b) Stanisław wylegitymowany 1883 roku wraz z tymi dwoma bratankami w galicyjskim Wydziale krajowym. 

Antoni, po podziale z bratem zastawny posiadacz Szuszna i Stojanowa, zmarły 1822 r., zostawił z Józefy Pągowskiej, miecznikówny czerniechowskiej, córki, Różę-Sydonię, ur. 1806 r. w Kutkorzu, za Józefem-Aleksandrem hr. Łączyńskim, Antoninę, ochrzczoną 1813 r. w Tartakowie, i synów: Napoleona-Romana, Kazimierza-Antoniego i Jacka-Kajetana-ffipolitaAugustyna, ochrzczonego 1820 r. w Radziechowie. Ten ostatni zostawił z Celestyny z Winnickich syna Stefana-Kazimierza-Józefa, wylegitymowanego w 1862 r. w galicyjskim Wydziale Krajowym. 

Jan, najmłodszy syn Antoniego i Bajbuzianki, zaślubił Teklę z Czernieckich, córkę Jana, cześnika sochaczewskiego; pokwitował 1781 r. matkę swej żony Katarzynę z Szydłowskich z 10000 zł. posagu i zapisał żonie dożywocie na całym swym majątku; umarł w Truszowich 1783 r., nie pozostawiwszy potomstwa. 

Józef, średni syn Antoniego i Bajbuzianki, 1779 r. generał-adjutant królewski, dziedzic Kutkorza z przyległościami, a wraz z żoną i klucza Glinna, nabył 1789 r. od Potockich za 690,000 zł. Szczuczyn, a 1782 r. udowodnił swe pochodzenie wraz z synami brata Jerzego w sądzie ziemskim lwowskim. Następnie członek Stanów galicyjskich, powołując się na to, i z jeden z jego rodziny był posłem moskiewskim na dworze niemieckiego cesarza Leopolda, a drugi kasztelanem lwowskim, otrzymał 1788 r. od cesarza Józefa II dziedzicznie tytuł hrabiego galicyjskiego, umarł w Kutkorzu 1800 r.; z Róży z Kobylnickich, chorążanki wyszogrodzkiej, lv. Wiszniewskiej, która 1807 r. trzeciemu mężowi swemu Janowi Winnickiemu, kapitanowi wojska austryjackiego zapisała 150,000 zł., zostawił hr. Józef syna Augustyna. 

Hr. Augustyn, ur. 1776 r. w Kutkorzu, generał-adjutant król., pułkownik 3 pułku ułanów 1809 r., generał brygady wojsk Ks. Warszawskiego 1812 r. i kawaler orderu Virtuti Militari, zaślubił 1804 r. Henryetę Zabielską, 2v. ŚlepowronOlszewską, arcystolnikównę galicyjską, której zapisał 200,000 zł. na Kutkorzu, a nadto dożywocie na Szusznie, Tobołowie i Zabawie. Hr. Augustyn nabył 1807 r. od matki swej żony połowę klucza Glinna; od 1817 r. członek Stanów galic., umarł w Dreźnie 1822 r., zostawiwszy syna Józefa Henryka-Aleksandra, urodzonego w Kutkorzu 1804 r., żonatego z Różą-Sydonią z Łączyńskich, z której syn Henryk-Mieczysław-Ludwik-Antoni-Józef, ur. 1840 r., dziedzic Kutkorza z przyległościami, a także Bałuczyna i Bezbrud, kawaler maltański, tajny szambelan papieski, autor dramatyczny, żonaty z Weroniką hr. Łosiówną z Dmytrowic, córką hr. Jana, z którą się 1890 r. rozwiódł, i umarł 1903 r. w Peszcie. Jego córki: Henryka-Marya Róża, ur. 1866 r., za Michałem hr. Plater-Zyberkiem, na którego prośbę jednak papież to małżeństwo 1896 r. unieważnił, i Stefania-Marya-Petronela, ur. 1878 r., kanoniczka sabaudzka, zaślubiła 1896 r. dr. Adama Czerniakowskiego, właściciela dóbr ziemskich, który się atoli od niej separował (Metr. Kor., Ks. Gr. Czerskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Mikołaj, dziekan przemyślski 1576 r., a lwowski 1577 r. Stanisław, wójt narewski i bielski 1588 r., żonaty z Anną Gedroic. Po Janie z żony Zofii Czermińskiej syn Jan z Samogoszcza, sekretarz królewski 1588 roku, burgrabia i regent grodzki krakowski, stolnik przemyślski 1596 roku, miał córkę Katarzynę za Abrahamem Łętowskim. 

Mikołaj-Heronim, dzielny wojownik, komisarz skarbu koronnego 1611 r. Jan, pisarz skarbu koronnego 1663 r. Krzysztof, pułkownik chorągwi kozackiej 1679 roku, miał syna Jana, ożenionego z Maryanną Sokołowską. Jan-Zygmunt, podstołi żydaczowski, vicerotmistrz wojsk król. 1680 r. 

Stefan zostawił z Maryanny ze Stebnickich, córki Andrzeja i Teofili z Trzecieskich, 2v. Janowej Chruszczewskiej, córki, Apolonię za Janem Bronikowskim, skarbnikiem łomżyńskim, i Teresę za Antonim Krupińskim, która 1756 r. prowadziłaróżne sprawy imieniem siedmiorga sierot po siostrze Apolonii w grodach bieckim, lwowskim i nowokorczyńskim. Kazimierz i Antoni, synowie Stanisława, i z nich Kazimierz, podstarosta isędzia grodzki sanocki 1743 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

ŁĄCZYŃSKI. Antoni z synami, Mikołajem i Józefem, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1848 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej. 

ŁĄKAWSKI. Heronim, poborca rawski 1532 r. Piotr, pisarz ziemski różański 1587 r. Jan zMłosowa, dziedzic Marcinkowic 1591 r. Andrzej, pisarz grodzki halicki, podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. bracławskiem (Metr. Kor., Wyr. Tryb. Lubek, Vol. Leg.). 

ŁĄKIŃSKI h. ŁABĘDŹ. Taż sama rodzina co Lakiński, herbu Łabędź. Z piszących się Łąkiński. Mikołaj, stolnik przedecki, wziął 1562 roku w posesyę dobra Dybów. Marcin i Wawrzyniec zGłembocza, synowie Macieja, 1586 r.; po Marcinie syn Wojciech. Bartłomiej i Grzegorz z Bogułomic 1590 r. (Ks. Gr. Przedeckie i Brzeskie, Zap. Tryb. Piotrk.). 

ŁĄKOCKI h. LEWART. Tomasz opłacał pobór 1563 roku ze wsi Rembowa i Poznowskiej Woli, w ziemi czerskiej (Ks. poborowe). 

ŁĄKOCKI v. ŁAKOCKI h. RAWA. Pisali się z Łąkocina, w pow. inowrocławskim. Eliasz 1560 r. Andrzej z Łąkocina 1576 r. Marcin i Paweł, dóbr Łąkocin, Erazm i Sebastyan, dóbr Baciszewo, i Bartłomiej, dóbr Wilczkowice dziedzice w 1583 r., a Piotr, dziedzic wsi Wola-Płowiecka, w pow. konińskim 1586 r. (Ks. poborowe). Adam, syn Stefana, 1595 roku. Jan, syn Wojciecha, dziedzic Łąkocina 1597 roku. Jan i Wojciech, synowie Pawła, oraz Wojciech, syn Mikołaja, 1609 roku (Conv. Vars. i Piotrk., Ks. Gr. Brzeskie). 

ŁĄKOSZYŃSKI h. ROLA. Senator w rodzinie, Jan, kasztelan łęczycki 1383-1419 r. 

Paprocki daje im herb Półkozic, tymczasem Stefan z Łąkoszyna, stając jako świadek przy oczyszczaniu się w zarzucie nieszlachectwa Mikołaja z Dobni, podaje herb Rolę. 

Rodzina wielkopolska, pisała się z Łąkoszyna. Jan, kasztelan łęczycki, bronił zaniku kaliskiego przeciw partyi Nałęczan 1383 r., awr. 1413 podpisał uchwały w Horodle. Piotr z Łąkoszyna cytowany w aktach krakowskich 1430 r. Stefan, świadek przy oczyszczeniu szlachectwa 1432 r. Piotr, pisarz publiczny 1475 r. (Ks. Gr. i Ziem. Łęczyckie). 

ŁĄSZEWSKI h. BOLEŚCIC. Piszą się z Łąszewa, w raciążskiem (Ks. poborowe). 

ŁĄSZEWSKI h. PRAWDZIC. Niektórzy z Kryskich, herbu Prawdzie, pisali się od majątku z Łąszewa, jak Ninogniew, podsędek płocki 1435 r., jednak już w końcu XV stolecia zniknęła ta nazwa. 

ŁĄTKIEWICZ h. PRUS I. Kacper żonaty z Małgorzatą z Kowalskich, której 1622 r., już 2v. Władysława Cebrowskiego żonie, zabezpieczył Świrski 800 zł. Taż Małgorzata pokwitowała 1622 r. swych synów, Stanisława i Jana Łątkiewiczówz 600 fl., a oni obaj Świrskiego z sum zabezpieczonych na Ostałowicach. Jan 1633 r. stawił się z pocztem swym na lustracyi pospolitego ruszenia (Akta Gr. Lwowskie). 

Joachim, podpoborca komory celnej w Piwnicznej 1660 r., złożył 1661 r. przysięgę jako poborca. Zapewne on to, chociaż Joachim-AIeksander, pokwitował wrraz z żoną Wiktoryą z Pudłowskich 1685 r. Karczewskiego z sumy, a ona sama, już jako wdowa-i jej dzieci: Jan, Stanisław i Kunegunda 1693 r. Kochańskich z sumy zabezpieczonej na Komborni (Akta Grodz. Sandeckie) Stanisław-Aleksander, elektor Augusta II z wojew. ruskiego. Antoni ma 1828 roku sprawy w tarnowskim sądzie szlacheckim (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Synowie Kazimierza: Justyn, Józef z synem Stanisławem i Wincenty wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

ŁĄTKOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Taż rodzina co Łętkowski. Nie wiem, czy tego herbu Szymon, syn Onufrego, w gub. grodzieńskiej 1852 r.

ŁĄŻYŃSKI h. LUBICZ. Wzięli nazwisko od wsi Łążyna, w pow. lipnoskim. Jakóbz przydomkiem Zielonka, dziedzic części Łążyna i Osieczek 1564 r. Sebastyan 1614 r. Paweł, wmjski i poborca dobrzyński 1626 r., deputat na Trybunał radomski 1628 r. Andrzej z ziemią dobrzyńską, Cyryak z wojew. łęczyckiem, Łukasz z wojew. chełmińskiem 1632 r., a Bartłomiej 1648 r. z ziemią dobrzyńską podpisali elekeye. 

Szymon żonaty z Magdaleną Ciecholewską 1660 r. Łukasz, pisarz i sędzia ziemski dobrzyński 1660 r., następnie sędzia ziemski chełmiński, miał syna Andrzeja 1670 r. Kazimierz i Paweł z ziemi gostyńskiej, a Andrzej, chorąży chełmiński, i Kazimierz, poseł z chełmińskiego, podpisali z temże województwem elekcyę Michała Korybuta. Chorąży Andrzej nie żył już 1673 r. (Metr Kor.). Ignacy, syn Marcina, 1677 r. 

Adam, syn Kazimierza i Maryanny (Anny) Szczekówny (Szerekówny), starosta domaniowiecki (domaniowski), mianowany 1736 i 1738 roku łowczym latyczowskim, nabył 1746 r. Skorosze i część Czechowicz; umarł 1749 r., w którym urodzone z Marcyanny Mazarakówny pozostałe dzieci: Teresa, zamężna Krokowska, Kazimierz, Antoni, Jan i Karol podzieliły się ojcowizną, a 1754 r. zawarłyz Rybczyńskim umowę o dobra. Z nich Kazimierz, dzierżawca Pietniczan, nieżyjący już 1774 r. zostawił: Ewę Grabowską i synów: Feliksa, Wincentego, Józefa i Tadeusza. 

Po Janie syn Wincenty-Aleksy, dziedzic części Strzałkowic, zostawił z pierwszej żony Katarzyny z Grużewskich: Paulinę 1796 r., EugeniuszaKonstantego 1797 r., Józefę-Brygidę 1798 r., Teklę-Juliannę 1801 roku i Jana-Ignacego 1802 r., zaś z drugiej żony Maryanny Katowskiej, KlaręAgatę-Józefę 1807 r. chrzczonych w Borszczowie. 

Karol, ostatni syn Adama, starosta domaniowiecki, zabezpieczył oo. Karmelitom lwowskim 1762 r. sumę, którą zapłacić mieli jego synowie. Wdowa po nim Franciszka z Trojan Niezabitowska, 2v. Karolowa Sobolewska, procesowała 1768 r. oo. Karmelitów jasielskich w grodzie lwowskim o majątek po Krzeszu, cześniku wieluńskim. Z niej dzieci Karola: Maryanna za Jaworskim, Kazimierz, Józef, Aloizy, Jan, Feliks (później ksiądz) i Aleksander wylegitymowani wsądzie ziemskim lwowskim 1782 r. Jego też dziećmi byli: Ignacy, Marek i Ęwa wspomnieni 1789 r. tak samo jak i Aloizy, jako już nieżyjący. 

Z wylegitymowanych, Józef, pułkownik wojsk polskich, dzierżawca Taurowa, zmarły 1806 r., zostawił ze zmarłej 1812 r. Salomei Karwowskiej, skarbnikówny wiskiej: Helenę ur. 1781 r., za Józefem z Dryszczowa Olszewskim, która darowała 1814 r. drugiemu mężowi Joachimowi Babeckiemu, zapisane jej przez pierwszego męża na Dryszczowie sumy i tegoż roku umarła, Karolinę, ur. 1789 r., dziedziczkę Seredyniec, za Damazym Rakszawskim, i Leona-Marcina, ur. 1793 r., a zmarłego 1813 r. w Siedliskach. 

Aleksander, zmarły 1816 r. w Gajach Niższych, zostawił z Magdaleny Malczewskiej, córki Feliksa, dwie córki ochrzczone we Lwowie, MaryannęEleonorę-Agnieszkę, ur. 1804 r., później za de Vivienem, i Justynę, ur. 1805 r., które 1837 r. brały spadek po Janie Uruskim. 

Kazimierz, najstarszy z braci, sprzedał 1775 roku odziedziczone po ojcu dobra Krzywe Sobolewskiemu, lecz w kilka lat później nabył je z powrotem na licytacyi; z Balbiny Niedźwiedzkiej zostawił: Antoninę 1832 r. za Pisulskim, Rozalię za Nejmanowskim, Maryę (bliźnią ostatniej), później Adamową Siekierzyńską, Grzegorza, Mikołaja, Feliksa i Jana - Tomasza Adama, urodzonego w Krzywem 1797 roku. Adam ożenił się 1826 roku w Rawie Ruskiej z Julią z Sommerfeltów, lv. Konstantową Krukowiczową, dożywotniczką na Hrebennem, a 1821 r. sprzedał swoją część Krzywego bratu Feliksowi, który w 1822 r. wraz z swą częścią odstąpił Karolinie z Ubyszów Łążyńskiej (nie powiedziano w aktach tabularnych czyjej żonie). Również nie udało mi się odszukać, czyją żoną była Zofia z Szymanowskich Łążyńska, która, jako wdowa, obierała 1787 r. w Wiśniowczyku plenipotentów (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie).

Andrzej nabył 1774 r. część Wasylkowiec, Jurkowiec i Berezyniec. Był on synem Stanisława, stolnika krakowskiego, i Anny Krylińskiej, i z Maryi Egypcianki Jaworskiej miał córkę Felicyannę, wydaną za Piotra Horodyskiego, podczaszego żydaczowskiego, któremu w grodzie trembowelskim znaczne poczynił zapisy, ale 1782 roku wraz z żoną z powodu malwersacyi Horodyskiego zapisy te odwołał i wyłącznie tylko na córkę przelał. Była ona 2v. za Różańskim, w 1791 r. jednak zabezpieczyła Józefowi Szczęsnowiczowi na Wasylkowcach 10,000 zł., gdyby za niego nie wyszła. Andrzej żył jeszcze 1784 roku, podpisując zobowiązanie, i z stale mieszkać będzie w Galicyi (Akta Tab. Galie.). 

ŁĄŻYŃSKI h. NAŁĘCZ. Ci Łążyńscy, którzy przenieśli się na Litwę, wzięli herb Nałęcz. Balcer około 1580 r. zamieszkał na Litwie; jego synowie: Stanisław, mąż rycerski, Grzegorz, mierniczy oszmiański, po którym synowie, Jerzy i Heronim około 1670 r. i Maciej, po którym syn Kazimierz. Kazimierz i Władysław podpisali elekcyę 1648 r. z wojew. mińskiem. Stanisław, dziekan raduński, proboszcz iwieński i dudeński 1667 roku (Arch. Szem.). Wiktor, dziedzic dóbr Kosarzyńce, deputat sądu podolskiego 1850 r. 

ŁEBIŃSKI v. ŁĘBIŃSKI h. WŁASNEGO. Herb-na tarczy półksiężyc rogami w górę, na każdym rogu gwiazda; przez półksiężyc przechodzi strzała ostrzem na dół i maczuga. 

Rodzina wielkopolska. Wojciech żonaty z Anną z Tempskich 1680 r. Jakób miał synów: Jakóba, dziedzica dóbr Warzno Wielkie, asesora mirachowskiego, Wojciecha i Konstantego 1690 r. Maciej-Kazimierz, regent ziemski poznański 1710 r., żonaty z Anną Wyssogota-Zakrzewską. Jan, sędzia ziemski mirachowski, został 1731 r. podczaszym bracławskim. 

Wojciech, ożeniony z Konstancyą Gostomską, pozostawił córkę Ewę za Stanisławem Wieckim i synów: Adama, Antoniego, Franciszka, Józefa, dziedziców Brzedmowa i Ossówka 1757 roku. Feliks, sędzia ziemski mirachowski 1765 r. Ignacy, komisarz ekonomii malborgskiej 1766 r., generał major wojsk koronnych 1770 r. Jakób żonaty z Barbarą Kczewską 1767 r. (Metr. Kor., Sigil., Kancl., Ks. Gr. Brzeskie). 

ŁEBKOWSKI h. DĄBROWA. Rodzina mazowiecka, wzięła nazwisko od wsi Łebki v. Lepki, w ziemi ciechanowskiej, i dlatego niektórzy, legitymując się, podali pisownię Łebkowski. Józef, syn Józefa, burgrabiego grodzkiego ciechanowskiego, wprowadzony do dóbr Jarłuty Małe, ustąpionych mu przez brata rodzonego Marcina, wylegitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 r. (Quaterniones). 

Jakób, wojski rzeczycki, dziedzic dóbr Mieszki-Bardony 1758 roku, miał trzech synów: Feliksa, po którym z Anny Brzozowskiej syn Wiktor wylegitymowany w Królestwie 1839 r., Ludwika i Tomasza; po Ludwiku z Rozalii Ciemniewskiej synowie, Hilary wylegitymowany w Królestwie 1839 r. i Stanisław, którego z Pelagii Morskiej syn Maksymilian, dziedzic dóbr Pęsławice, wylegitymowany w Królestwie 1839 r. 

Tomasz, trzeci syn wojskiego Jakóba, pozostawił syna Cypryana, po którym z Karoliny Grabowskiej synowie: Tomasz, Michał, Szymon i Franciszek wylegitymowani w Królestwie 1839 r. 

Pochodzący po Józefie, dziedzicu wsi Wierzbica-Jacki 1713 r.: Rajmund Feliks, syn Ignacego i Maryanny Jeżowskiej, dziedzic wsi Wyszyn, w pow. mławskim, w 1839 r., Kajetan, syn Szymona, żołnierz w wojsku rosyjskiem, w 1855 r. i Stanisław, syn Franciszka, w 1851 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Teodor, urzędnik w Płocku, i Antoni, podpisarz sądowy w Olkuszu 1830 r. Wiktor, dziedzic dóbr Kotermań, w pow. przasnyskim 1858 r. 

Wylegitymowanych w Cesarstwie zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej w 1846 r. osób dwadzieścia jeden. 

ŁEMBIŃSKI. Byli w Prusach Zachodnich; z nich Jakób posiadał królewszczyznę Kielno, w wojew. pomorskiem 1771 r. (Patrz Łebiński). 

ŁEMKIEWICZ. Karol podpisał elekcyę 1607 r. z wojew. mińskiem (Vol. Leg.). 

ŁEMNICKI. Kazimierz, kapitan artyleryi litewskiej, otrzymał 1771 r. konsens królewski do otrzymania królewszczyzny Janów, w ziemi łomżyńskiej (Sigil.). 

ŁEMPICKI h. JUNOSZA. Senator w rodzinie, Ludwik, kasztelan Królestwa Polskiego 1830-1831 r., um. 1871 r. 

Gniazdem tej licznie rozgałęzionej rodziny jest wieś Łempice, w ziemi zakroczymskiej; niewiadome jest nadanie tej wsi, lecz zapewne sięga pierwszych lat XIV-stolecia, gdyż już w początkach XV wieku była rozdzieloną na kilka części, które skupili bracia, Wojciech i Mieczko w 1436 roku, a synowie Mieczka otrzymali w 1476 r. przywilej książęcy, zatwierdzający im posiadanie tego majątku. Nadto niektórzy z tych Junoszów z Łempic założyli w ziemi wiskiej wieś, której dali od swej gniazdowej, nazwę Łempice i ta wieś już w 1425 r. także była rozdzieloną na drobne części. 

Gałąź Wiska. Brali pierwotnie nazwę Łampica. Mikołaj i Klemens, synowie Wojciecha, kupili w 1474 r. od ks. Kazimierza Mazowieckiego włókę ziemi, a Jan cytowany w aktach ostrołęckich 1477 r. i Przybysław, synowie Wojciecha, wnukowie powyższego Wojciecha, w 1484 r. dostali zatwierdzenie pewnych przywilejów od ks. Bolesława. Mikołaj miał syna Marcina, po którym z żony Jachny synowie: Andrzej, Heronim, Łukasz i Trojan, którego syn Rafał nabył 1557 r. części Łempic od stryja swego Heronima, i pozostawił synów: Walentego, Krzysztofa i Rafała; po Łukaszu syn Jan miał syna Jakóba.

Andrzej, najstarszy z synów Marcina, dworzanin królewski 1532 r., zaślubił N. Karską i z niej pozostawił syna Wojciecha, po którym z Anny Olbrachcickiej syn Adam, dziedzic na Łempicach 1620 r., po śmierci żony proboszcz i kanonik smoleński 1641 r., z Anny Mieszkowskiej miał synów; Andrzeja, Bartłomieja, kanonika gnieźnieńskiego, płockiego i łowickiego 1647 r., archidyakona gnieźnieńskiego 1680 r., Marcina i Szymona, instygatora Trybunału lubelskiego 1654 r.; po Marcinie syn Piotr żonaty z Teresą Górecką. 

Klemens, syn Wojciecha, dziedzic na Łempicach, pozostawił syna Jana, po którym trzech synów: Jakób, Jerzy i Mikołaj bezpotomny; Jakób, zmarły około 1598 r., miał synów: Adama, Jana, po którym synowie, Jakóbi Mateusz, i Marcina, dziedzica na Łempicach 1590 r., którego córka Magdalena była za Wawrzyńcem Konopką i synowie, Tomasz i Wawrzyniec, dziedzice na Łempicach 1623 r., i Wawrzyniec pozostawił syna Felicyana. 

Jerzy, drugi syn Jana, dziedzic na Łempicach 1590 r., miał dwóch synów, Jakóba i Jana, i z nich Jakób ustąpił 1596 r. części Łempic bratu swemu Janowi, i zostawił dwóch synów, Jakóba i Wojciecha. 

Jakób zastawił część Łempic 1611 r. bratu Wojciechowi i z żony Felicyssy Kossakowskiej pozostawił synów: Jakóba, Jana, po którym syn Walenty, i Stanisława, którego syn Mateusz miał dwie żony, Maryannę Kuczewską i Zofię, córkę Wojciecha Szczuki, i z nich pozostawił córki, Maryannę i Katarzynę 1670 r. 

Wojciech, drugi syn Jakóba, dziedzic na Łempicach, podpisał elekcyę 1632 r. z ziemią wiską, i z żony Małgorzaty N. miał synów, Andrzeja i Grzegorza, po którym z Jadwigi, córki Jakóba Rozeńskiego, syn Bartłomiej był żonatym 1668 r. z Dorotą, córką Mikołaja Moczarskiego. 

Andrzej, starszy syn Wojciecha i Małgorzaty, dziedzic dóbr Sokoły Łempice, podstarosta i sędzia grodzki wąsoski 1616 r., poborca ziemi wiskiej, sędzia ziemski wiski 1621 r., miał dwie żony, N. Karską i Zofię Chotomską, i z nich córka Maryanna lv. za Stefanem Milewskim, 2v. za Gabryelem Karskim i dwóch synów, Stanisław i Wojciech; po Stanisławie synowie: Andrzej, Jakóbi Wojciech 1650 r. 

Wojciech, syn sędziego Andrzeja, dziedzic Łempic i Pstrągowa, podstarosta i sędzia grodzki łomżyński 1631 roku, z podsędka sędzia ziemski łomżyński, podpisał elekcyę 1648 roku z ziemią wiską; marszałek sejmiku łomżyńskiego 1662 r., mąż powszechnie szanowany w obywatelstwie, miał dwie żony, Maryannę Krasińską, stolnikównę ciechanowską, i Maryannę Łepkowską i z nich pozostawił córkę Scholastykę, ksienię Benedyktynek w Łomży, i syna Andrzeja, dziedzica dóbr Sokoły-Łempice, który podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią wiską, i z żony Eufrozyny Kraszewskiej pozostawił córkę Maryannę za Michałem Danowskim i dwóch synów, Jakóba i Wojciecha. 

Wojciech, dziedzic dóbr Sokoły-Łempice 1728 r., miał dwie żony, Małgorzatę Zrobkównę, wdowę po Antonim Karwowskim, i Konstancyę Liszewską; pozostawił dwóch synów, Franciszka, urodzonego z Konstancyi Liszewskiej, dziedzica dóbr Sokoły-Łempice, żonatego z Maryanną, córką Macieja Nowakowskiego, i Leona, komornika ziemskiego wąsoskiego, po którym syn Antoni ożeniony z Maryanną, córką Jakóba Laguny, 1728 r. 

Piotr, dziedzic na Łempicach 1490 r., miał syna Jana, zwanego Kiepura, dziedzica części dóbr Łempice 1522 r., żonatego z Anną, córką Racibora z Obrytego Rostachowa, po którym siedmiu synów: Jakób, Marcin, Michał, Piotr, Stanisław, Szymon i Wojciech, dziedzice na Łempicach 1547 r.; po Wojciechu z żony Zofii Milewskiej syn Jakób, sekretarz królewski, doktór obojga praw, kanonik gnieźnieński i krakowski 1595 r„ protonotariusz apostolski, dziekan łęczycki i wolborski, archidyakon łowicki, opat lubieński 1605 r., um. 1618 r. 

Jakób, dziedzic na Łempicach 1547 roku, miał dwie żony, Elżbietę Czerznicką i Ewę N., z nich synowie: Adam i Marcin bezpotomni, Feliks, Jan, Stanisław i Wojciech, po którym syn Jerzy-Kazimierz, zamieszkały na Żmudzi, był żonatym z Anną-Aleksandrą Sperczanką. 

Feliks, dziedzic na Łempicach 1586 r., sprzedał 1592 r. części tych dóbr Wojciechowi Kossakowskiemu; nie żył w 1637 r. i z żony Magdaleny Bagieńskiej z Bagienic pozostawił dwie córki, Annę za Idzim Bzurą, Zofię za Janem Bagieńskim i syna Adama, mającego w 1637 r. zaledwie lat 10. 

Adam, dziedzic na Bagienicach, pokwitował w 1641 roku z sumy 70 fl. za dzierżawę tych dóbr Macieja Bagieńskiego; Adam miał jedynego syna Jana, dziedzica części Łempic, który sprzedał 1682 r. swój majątek Szymonowi Bukowskiemu i sam przeniósł się do ziemi dobrzyńskiej, gdzie w 1728 r. syn jego Tomasz, urodzony z Łucyi Słuckiej, nabył części dóbr Giżyńka, w pow. rypińskim, za 4360 tymfów od Wojciecha Giżyńskiego. 

Tomasz, dziedzic na Giżynku, zapisał 1000 tymfów przyszłej swej żonie Barbarze, córce Tomasza Raczyńskiego i Maryanny Ośniałowskiej; w 1736 r. Tomasz jest dziedzicem połowy Nasiegniewa i na tych dobrach i połowie Uniechowa, które nabył od Kazimierza Murzynowskiego, stolnika halickiego, zabezpieczył Agnieszce Borzewskiej 1000 tymfów. Tomasz z żony Barbary Raczyńskiej, 2v. Dziewanowskiej, pozostawił pięciu synów: Adalberta, vicegerenta ziemskiego 17 59 r., komornika granicznego dobrzyńskiego 1773 r., dziedzica dóbr Moszczonne, Franciszka, Jana, kanonika katedralnego płockiego 1762 r., Macieja, po którym z Bogumiły Karskiej córka Maryanna, a w zakonie Norbertanek Małgorzata, i synowie: Franciszek, Michał i Piotr, i Mateusza, po którym z Teresy Marszewskiej synowie, Józef i Teodor, dziedzic dóbr Pręczki, w pow. rypińskim, skarbnik wiski 1786 r. 

Tomasz zapewne oprócz powyższych miał jeszcze dwóch synów, Kazimierza, kanonika płockiego, proboszcza wiskiego 1739 r., i Szymona, którzy przed aktami bobrownickiemi występują jako stryjowie, Józefa i Teodora, synów Mateusza. 

Szymon pozostawił syna Antoniego, dziedzica dóbr Kowalki, w pow. rypińskim 1760 r., po którym z Joanny-Maryanny, córki Wawrzyńca Starorypińskiego, podstarościego bobrownickiego, i Maryanny Modzelewskiej, synowie: Franciszek, towarzysz kawaleryi narodowej 1768 r., Felicyan, dziedzic dóbr Godziszewy, w ziemi dobrzyńskiej, komornik ziemski dobrzyński 1786 r., i Ignacy, viceregent grodzki bobrownicki 1786 r. Pochodzący po powyższych braciach: Jan Nepomucen, dziedzic dóbr Stojeszyn, referendarz Stanu, syn Ignacego, Jan, dziedzic dóbr Godziszewy, w wojew. płockiem, syn Felicyana, w 1837 r., Walenty, syn Antoniego, w 1843 r., Józef, syn Antoniego, z synem Antonim, i tego syn Teofil w 1843 r., Aleksander, syn Franciszka i Zofii Niemieryczówny, w 1838 roku wylegitymowani w Królestwie. 

Franciszek, najstarszy z synów Tomasza, dziedzic Uniechowra i Zarzeczewa, nabytego 1771 r. od Antoniego Kuczkowskiego, wojski rypiński 1767 r., miał dwie żony, Katarzynę Kuczkowską, łowczankę wiską, córkę Antoniego i Maryanny Lasockiej, Franciszkę, córkę Stanisława Orłowskiego, komornika granicznego ziemi dobrzyńskiej, i Magdaleny Dąbrowskiej, i z 2-iej żony zostawił córkę Katarzynę za Karolem Podczaskim 1785 r. i synów: Sylwestra-Melchiora, ur. 1751 r., Józefa i Juliana, ur. 1764 r., chrzczonych w par. Zaduśniki, Sylwester i Julian z Rogienic legitymowali się w Galicyi Zachodniej 1804 r. 

Julian, dziedzic Rogienic, Ogarek, Marzęcina, Grzybowa i Rzędowa, szambelan Stanisława Augusta 1787 r., sędzia graniczny wojew. krakowskiego 1792 r., zaślubił Barbarę Saryusz-Wolską, wdowę po Feliksie Kubańskim, wojskim chęcińskim, i z niej miał córkę Katarzynę Strzemboszową i synów, Antoniego i Jana Kantego. 

Antoni, dziedzic Rogienic i Gierczyc, radca Tow. Kred. Ziems. w Kielcach, żonaty z Anną Straszewską, zmarłą w Krakowie, pozostawił córki, Ludgardę-Wandę. za Romualdem Straszewskim, Laurę-Annę-Krystynę i synów, Józefa-Floryana-Augusta, zm. 1840 r. w Paryżu na emigracyi, i Kazimierza Franciszka-Sylwestra, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r. 

Kazimierz, dziedzic Gierczyc, w Sandomierskiem, zaślubił Emilię Baczyńską i z niej pozostawił córkę Maryę za Henrykiem Zarzyckim z Nasławic i syna Antoniego, żonatego lv. z Zofią, 2v. z Maryą Karskiemi, córkami Wincentego, po którym synowie, Kazimierz zm. 1904 r. i August (Zbiory Antoniego i Maryi z Karskich, małżonków Łempickich). 

Oprócz powyższych znajdujemy jeszcze następujących Łempickich w tej ziemi. Bronisz, podstarosta ostrołęcki 1531 r. Marcin z Łempic miał synów, Andrzeja i Piotra 1578 r., po którym syn Sebastyan pozostawił synów, Stanisława i Wojciecha 1609 r. Adam, syn Jana, dziedzic na Łempicach 1598 r. 

Jakób z Łempic - Pisarek miał synów: Jana-Marcina, Stanisława i Walentego 1606 r.; po Stanisławie synowie: Andrzej, Jakóbi Wojciech 1654 r. Po Marcinie, dziedzicu na Gzowie i Łempicach, synowie, Jan i Wojciech 1631 r., i po Janie syn Jakób, dziedzic na Gzowie 1664 r. Jan 1669 r., Jan, Marcin, Tomasz i Wojciech 1697 r. podpisali elekcye z ziemią wiską. 

Maciej miał syna Pawła, a Bartłomiej syna Wojciecha 1701 r. Po Stefanie syn Jakób żonaty z Ewą Gradowską 1709 r. Jan pozostawił syna Krzysztofa 1711 r. Adam, syn Jakóba, 1712 r. miał syna Wojciecha 1722 r. Maciej, burgrabia drohicki, Paweł i Wojciech, cześnik Winnicki, podpisali elekcyę 1733 r. z wojew. podlaskiem. Jan, podczaszy kijowski 1734 r. Antoni, syn Szymona, 1737 r. 

Stanisław, syn Jakóba i Franciszki Moczarskiej, 1755 r. Adam, syn Pawła, komornik ziemski łomżyński 1766 r., a ostrowski 1772 r. Józef, kanonik chełmski 1769 r. Jan-Antoni-Jakób, miecznik pilzneński, syn Jana, nabył 1770 r. części dóbr Tłuścieć i Perzanowo. Jan, burgrabia 1783 r., łowczy wiski i sędzia grodzki goniądzki 1790 r. Jan, syn Adama, wnuk Tomasza, podwojewodzy 1777 r., komornik ziemski łomżyński 1786 r., konsyliarz łomżyński konfederacyi Targowickiej 1792 r. 

Stanisław miał synów, Jana i Stanisława, dziedziców na Łempicach Wielkich 1608 r.; po Stanisławie z żony Heleny Kędzierzawskiej synowie, Andrzej i Wojciech. 

Wojciech, dziedzic części Chrostowa i Nożewa 1667 r., zaślubił Zofię Wdziekońską i z niej pozostawił synów: Andrzeja, Marcina, Pawła, Stefana, Tomasza i Walentego; po Tomaszu, dziedzicu Chrostowa 1677 r., z żony Heleny Suskiej syn Adam nabył 1738 r. części Chrostowa, i z żony Franciszki Choromańskiej pozostawił synów: Adama, Jana, dziedzica na Kłeczkowie, i Stanisława, dziedzica na Słostawie, komornika ziemskiego łomżyńskiego 1774 r., wylegitymowanych w Galicyi Zachodniej 1804 r. 

Jan, rotmistrz wojsk koronnych, miał synów, Mateusza i Michała, Jezuitę; po Mateuszu, podstarościm grodzkim płockim, który podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. płockiem, mieczniku łomżyńskim 1688 r., syn Józef, dziedzic dóbr Łempice, Koniecko i Brzezno, zaślubił Teklę Potkańską i z niej pozostawił syna Józefa, po którym z Domiceli Trzcińskiej synowie: Faustyn, dziedzic dóbr Bronowo i Zalesie, i Stanisław, dziedzic dóbr Zongot, Machcina i Łękawa, i Ludwik wylegitymowani w Królestwie 1837 r. Faustyn pozostawił synów, Karola i Ludwika, sędziego kryminalnego w Płocku. 

Po Wojciechu, dziedzicu w 1660 r. wsi Kumelsko, w pow. kolneńskim, pochodzący: Ludwik, dziedzic dóbr Seroczyna, Jan, dziedzic dóbr Uniecko, w pow. mławskim, i Wiktor, synowie Józefa i Teresy Danowskiej, w 1839 r.; y Leon, Paweł i Andrzej, synowie Tadeusza i Franciszki Grzybowskiej, Baltazar, urzędnik w pow. kalwaryjskini, z synem Sewerynem, Nikodem z synami, Julianem i Aleksandrem, synowie Wawrzyńca i Anny Wądołowskiej; Franciszek iJózef, synowie Franciszka, w 1837 r.; Jan, Leon i Adam, synowie Jakóba i Zofii Grądzkiej, w 1839 r. wylegitymowani w Królestwie (Metr. Kor., Metr. Litew., Conv. Vars., Ks. Gr. i Ziem. Wąsoskie, Bobrownickie, Chęcińskie, Czerskie, Piotrkowskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Kancl., Sigil.). 

Grzegorz, Jan i Benedykt, synowie Pawła, i Karol, syn Wojciecha, z synem Janem wylegitymowani w Cesarstwie 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. 

Gałąź Zakroczymska. Z Łempickich pochodzących z Łempic, w ziemi zakroczymskiej. Jakób ustąpił 1435 roku pół swego młyna w Łempicach (Lampicze) Grzegorzowi. Mikołajowi, Stanisławowi i Wojciechowi, braciom rodzonym z Łempic. Piechna, córka Jakóba z Łempic, odstąpiła 1436 roku swą część Łempic, w pow. zakroczymskim, braciom rodzonym Mieczkowi i Wojciechowi z Łempic. Małgorzata, córka Wawrzyńca z Łempic, ustąpiła część swą w Łempicach bratu rodzonemu Świętosławowi. Mikołaj z Łempic sprzedał 1441 r. części swe w Łempicach Wojciechowi, Pawłowi, Katarzynie, Swanchnie i Małgorzacie, synowcom i synowicom swoim, a dzieciom Mieczka z Łempic. Gosław z Łempic winien zapłacić 1450 r. ośm kop Świętosławowi z Łempic. Sylam z Łempic część swą w Łempicach, nabytą od synów Tworka, sprzedał 1454 r. Broniszowi i Pawłowi, braciom z Łempic (Metr. Ducum Masoviae). 

Jan z Łempic z żony Anny Kownackiej miał syna Marcina 1546 r., po którym dwóch synów, Jerzy i Piotr żonaty z N. Kępską; po Jerzym, pisarzu ziemskim zakroczymskim 1570 roku, z żony Maryanny Sobańskiej synowie, Jan i Wojciech, sufragan i oficyał krakowski, biskup laodyceński 1651 roku. 

Jakób, dziedzic dóbr Nożewo, z dwóch żon, N. Kryskiej i Anny Dembowskiej miał córki, Dorotę Gostkowską, Katarzynę Puławską i synów: Adama, Pawła, Józefa i Wojciecha; Wojciech, podstarosta, sędzia grodzki i burgrabia zakroczymski 1714 r., zaślubił Katarzynę Iwańską i z niej pozostawił córkę Wiktoryę za Janem Morawskim, rotmistrzem wojsk koronnych i czterech synów: Jakóba i Franciszka Ksawerego, proboszczówi dziekanów zakroczymskich, Jana i Pawła, przedstawicieli dwóch linij tej gałęzi. 

Linia Jana. Jan, skarbnik warszawski 1737 r., zm. 1740 r., z Maryanny Gościmińskiej miał czterech synów: Kazimierza, podstarostę i sędziego grodzkiego, z cześnika podstołego zakroczymskiego 1757 r., który podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią zakroczymską, i z żony N. Urbanowskiej miał syna Tadeusza; Wawrzyńca komornika ziemskiego zakroczymskiego 1771 r., skarbnika ciechanowskiego 1772-1793 r., który dostał 1774 r. na dożywocie królewszczyznę Witki, w wojew. mazowieckiem, i z żony Anny Zbierzchowskiej pozostawił synów: Jana, Wiktora i Franciszka; Jana, łowczego 1748 r., starostę różańskiego i kawalera orderu św. Stanisława 1770 r., dziedzica dóbr Rzęchów i Kałęczyn, który dostał prawem emflteutycznem na lat 50 starostwa makowskie iróżańskie 1775 roku, z żoną Maryanną z Mniszków, lv. Siemińską bezdzietnego, i Ignacego. 

Ignacy podpisał elekcyę z ziemią zakroczymską; podstarosta i sędzia grodzki różański 1772-1775 r., cześnik zakroczymski 1775-1783 r., z Maryanny Hiżówny, wdowy po Ignacym - Czesławie Łempickim, miał synów, Jana Nepomucena, dziedzica dóbr Świerków, i Rafała, dziedzica dóbr Malużyno, w gub. płockiej, wylegitymowanych w Królestwie 1840 r. 

Jan Nepomucen, pułkownik wojsk polskich 1814 r., prezes Tow. Kred. Ziem, w Lublinie, z żony Antoniny Wiercińskiej pozostawił córki, Felicyę za Stanisławem Koźmianem, Natalię za Arturem Piaskowskim i dwóch synów, Karola, dziedzica Laskowa, w hrubieszowskiem, po którym z Gabryeli Kulikowskiej syn Stefan, i Konstantego, dziedzica Stojeszyna, w lubelskiem, którego z Zofii Starnalskiej córki: Marya, Róża, Zofia i synowie, Jan iWładysław. 

Linia Pawła. Paweł, syn sędziego Wojciecha, burgrabia grodzki 1731 r., podsędek 1738 r., sędzia ziemski zakroczymski 1748 r., um. 1762 r., pozostawiwszy z Doroty Łempickiej, łowczanki różańskiej, córki: Katarzynę za Janem Karczewskim, starostą bulkowskim, Kunegundę za Wojciechem Nakwaskim, pisarzem ziemskim wyszogrodzkim, Maryannę za Andrzejem Zaborowskim, cześnikiem zakroczymskim, i pięciu synów, z których Kazimierz, Konstanty, ks. Floryan iJózef otrzymali z sejmu 1775 r. komisyę do podziału między siebie dóbr ojcowskich, i Wiktoryn. Z nich Kazimierz, dziedzic dóbr Połowin, podczaszy 1772 roku, stolnik i podstarosta zakroczymski 1773 - 1793 r., poseł na sejm czteroletni, z Maryanny Klickiej, łowczanki różańskiej, miał trzech synów: Heronima, dziedzica dóbr Goławin, Teofila, urzędnika Banku Polskiego, wylegitymowanych w Królestwie 1837 r., i Szymona. Wiktoryn, dziedzic dóbr Pieścideł, podstoli zakroczymski 1774 r., miał dwie żony, Józefę Romocką i Maryannę Niemojewską, z której córki: Izabela Ciechomska, Teofila Trzebińska i Walerya za Michałem Badenim. Konstanty, szambelan Stanisława Augusta, ożeniony z Nieborską. 

Józef, najmłodszy z synów sędziego Pawła, dziedzic dóbr Noskowo, stolnik 1777 r., poseł na sejm 1776 r., chorąży wyszogrodzki 1792 r., szambelan królewski, z żony Urszuli hr. Mikorskiej córki Józefa, kasztelana rawskiego, miał trzech synów: Ludwika, Henryka, dziedzica dóbr Strzembowo, z żonami, Moszczeńską i Lewocką, bezdzietnego, i Ignacego, dziedzica dóbr Noskowo iPłonne, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r., po którym z Maryanny, córki hr. Tadeusza Tyszkiewicza, kasztelana Królestwa, synowie: Józef, dziedzic dóbr Płonne, Władysław, dziedzic dóbr Balwierzyski, ożeniony z Aleksandrą hr. Kossakowską, córką Stanisława, i córka Marya. 

Ludwik, dziedzic dóbr Planta, Iwaniska i inne, kasztelan Królestwa Polskiego 1830 r., mąż zacny i dobry patryota, na sejmie 1830 r. jako deputowany opatowski upominał się o wolność druku; um. 1871 r. w Krakowie, pozostawiwszy z 1-ej żony Konstancyi Sołtykówny córki: Adelajdę za Tomaszem hr. Lubieńskim, Cecylię, zakonnicę w Paryżu, i Maryę, siostrę Miłosierdzia w Warszawie, Jadwigę za Hipolitem hr. Lubienieckim, Józefę, żonę Kajetana Morawskiego, Konstancyę za Gabryelem Rostworowskim, Zofię i trzech synów: Adama, Karola i Stanisława, dziedzica dóbr Planta, w Sandomierskiem, żonatego z Katarzyną, córką hr. Stanisława Kossakowskiego, prezesa Heroldyi. 

Adam, dziedzic dóbr Krzysztoforzyce, w krakowskiem, zaślubił Maryę, córkę Piotra Michałowskiego i Julii hr. Ostrowskiej i z niej pozostawił córki, Julię, Różę i syna Dominika.

Karol, dziedzic dóbr Kucice, sędzia pokoju pow. płońskiego, wylegitymowany w Królestwie 1850 r., ożeniony z Maryą, córką Stanisława Rostworowskiego, pułkownika wojsk polskich, i Urszuli Potulickiej, pozostawił córkę Martynę, żonę Władysława Łabęckiego. 

Kastelan Ludwik z 2-iej żony Zofii, córki Józefa Dunina-Wąsowicza i Maryi z Popielów, pozostawił córki: Augustę za Zdzisławem Marchwickim, Kazimierę za Zygmuntem Fudakowskim, Urszulę za Kazimierzem hr. Kicińskim i dwóch synów, Juliusza i Ludwika, dziedzica dóbr Burty, w Galicyi, ożenionego z Karoliną bar. von Hagen-Schwerin. 

Paweł, vicegerent grodzki zakroczymski 1775 r., skarbnik zakroczymski, kupił od Mokrskich dobra Biędostowo i Smogorzewo 1791 r.; z żony Maryanny Mokrskiej jego syn Mikołaj, dziedzic dóbr Błędostowa, wylegitymowany w Królestwie 1839 r. 

Po Janie, synu Jakóba, dziedzicu dóbr Gzowo, Górki i Witowice, pochodzący: Kajetan, syn Walentego, podoficer wojsk rosyjskich, w 1846 r., Józef, Faustyn i Antoni, synowie Wincentego i Agnieszki Dzierżanowskiej, w 1849 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Nie wiem której linii. Adam kanonik smoleński 1636 r.. fundował bursę dla ubogiej młodzieży. Bogusław, kanonik gnieźnieński, kujawski i łęczycki 1648 r. Jakób z ziemią różańską, Jan, Szymon i Wojciech z ziemią zakroczymską, Kacper z ziemią warszawską, Piotr z ziemią sochaczewską, Kacper z wojew. Sieradzkiem 1648 r., Adam, Felicyan, Jakób i Melchior, Wawrzyniec, podsędek zakroczymski, z ziemią zakroczymską, Maryan i Maciej z ziemią gostyńską, Franciszek z ziemią warszawską, Rachwał i Szymon z wojew. poznańskimi 1669 r., Adam z ziemią ciechanowską, Franciszek z ziemią warszawską, Jakób, Jan, Julian, Marcin-Wojciech, Paweł i Tomasz z ziemią zakroczymską, Jan z wojew. Sandomierskiem, Wojciech z wojew. poznańskiem 1697 r., Adam, Bartłomiej, Jakób, Jan, Józef, podwojewodzy różański, i Stanisław z wojew. mazowieckiem, Mikołaj z wojew. lubelskiem 1733 r., a Bonawentura, miecznik zakroczymski, Paweł, komornik zakroczymski, i Stanisław z ziemią zakroczymską, oraz Maciej z ziemią ciechanowską 1764 r. podpisali elekcye; z powyższych Bonawentura, cześnik zakroczymski 1768 r. miał syna Tadeusza. 

Po Franciszku z Anny Niedźwieckiej synowie, Kazimierz i Stefan, burgrabia grodzki warszawski 1731 r., z Katarzyny Pajewskiej miał syna Jana-Antoniego, podczaszego kijowskiego 1782 r., żonatego z Anną Humańską, podstolanką kijowską. 

Kazimierz, nieżyjący już 1759 r., syn Franciszka i Niedźwieckiej, zostawił z Franciszki z Drzewieckich synów, Mikołaja, podczaszego gostyńskiego, Marcina i Jana, którzy 1760 r. występują w grodzie sanockim w sprawie dzierżawionych przez ich ojca dóbr Wróblika. Z nich Jan, cześnik płocki, żonaty z Franciszką z Brodzkich, nabył 1759 r. od Lisowskich dobra Barycz i zostawił syna Stanisława, dziedzica tych dóbr, wylegitymowanego w ziemstwie pilzneńskiem 1782 r.; Marcin zaś, dziedzic dóbr Niebylec, w ziemi sanockiej, łowczy nurski 1763 r., posiadacz Paniszczowa, nieżyjący już 1779 r., trzy razy żonaty, zostawił: a) z Ewy z Rozwadowskich, lv. Borkowej: Anielę za Damianem Niesiołowskim i Kajetana, procesującego 1781 r. w grodzie sanockim trzecią żonę ojca o majątek po nim; b) z Salomei z Raczkowskich: Franciszkę za Józefem Śreniawskim, Benedyktę, Ludwinę, Juliannę i Katarzynę; wreszcie c) z trzeciej żony, Franciszki z Brześciańskich, lv. Franciszkowej Ksawerowej Chodorowskiej: Konstantego, Marcina i Elżbietę za Tadeuszem Górskim, dziedzicem Paniszczowa, Wydrnego i Rosolina. 

Konstanty, porwawszy wychowankę klasztoru w Przemyślu, Barbarę Balównę, zaślubił ją i otrzymał za nią dobra Zabrucze, Solinę i Polańczyk, i z niej miał córkę Zofię, żonę hr. Ankwicza. Ów Konstanty z braćmi: Kajetanem, Marcinem i Stanisławem, oraz Antoni, Kajetan, Ignacy i Stefan wylegitymowani w Galicyi 1782-1805 r.; po Antonim synowie, Amand i Bernard. 

Janowi i Bazylemu, synom Piotra, towarzysza chorągwi husarskiej królewicza Jakóba, i Anny Duranowskiej, a bratankom Jakóba i Stanisława, synom Stanisława, dziedzica części w Łępicy, wydała 1715 roku zebrana w Wodnikach szlachta i towarzysze-koledzy Piotra świadectwo, oblatowane wsądzie grodzkim halickim, i z są szlachtą, synami, względnie wnukami posesyonatów ziemi różańskiej. Tym świadectwem udowodnią! Stefan, syn powyższego Jana i Anny Unickiej, swe szlachectwo w Wydziale Stanów galicyjskich 1789 r. 

Franciszek, wojski rypiński 1765 r., miał synów, Jana i Klemensa, wylegitymowanych w Królestwie 1837 r. Mikołaj, miecznik łukowski 1775 r. Wojciech, komornik graniczny dobrzyński 1774 r. Paweł, viceregent grodzki nowomiejski, komisarz Boni Ordinis 1779 roku, skarbnik zakroczymski 1787 r. Józef, regent grodzki płocki 1783 r. Ignacy, viceregent dobrzyński 1783 r. Stanisław regent grodzki opoczyński 1783 r., skarbnik bełski 1788 r. Antoni, subdelegat grodzki stężycki 1793 r. 

Wojciech, syn Adama, sędziego grodzkiego zakroczymskiego, podstarosta, następnie łowczy różański, podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. mazowieckiem; sędzia ziemski różański, z żony Katarzyny Lasockiej, sędzianki ziemskiej wyszogrodzkiej, miał córkę Dorotę za Pawłem Łempickim, sędzią ziemskim zakroczymskim, i syna Tomasza, dziedzica Uniechowa, po którym z Maryanny Walewskiej synowie: Adam, Jan i Wojciech, burgrabia grodzki, łowczy zakroczymski 1791 r. 

Ignacy, ur. 1766 r. w Warszawie 1786 r., chorąży wojsk koronnych, syn Ignacego-Czesława, generał-adjutanta królewskiego, i Maryanny Hiżówny, córki Jana, pułkownika gwardyi, i Katarzyny Adelgundy Markówny, 2v. Ludwichowej (zapewne Ludwigowej), wnuk Jana, ostatecznie pułkownika wojsk koronnych, i Antoniny Dudasówny, córki Gabryela, pułkownika piechoty węgierskiej, i Ewy Hedrówny, która 1740 r. w grodzie halickim pokwitowała macochę swą Konstancyę z Deregulsztetów Dudasową z posagu i wyprawy, a prawnuk Adama i Felicyanny Rembowskiej, legitymował się w Wydziale Stanów galic. 1805 r. Dziedziczył ten Ignacy na Poroczu, żonaty z Aleksandrą z Olszewskich, opiekował się rodzoną siostrą Eufemią (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

Franciszek, dziedzic dóbr Kąpiołki, w pow. olkuskim, i Tomasz, urzędnik w Warszawie, synowie Adama i Zuzanny Lubienieckiej, w 1838 r.; Adam, dziedzic wsi Pi zezdziecko-Grzyroały, i Franciszek Salezy, dziedzic wsi Wierzbowo, w gub. augustowskiej, synowie Jana i Antoniny Święckiej, w 1839 r.; Eugeniusz, sędzia pokoju pow. gąbińskiego, Wojciech i Piotr, synowie Wojciecha i Katarzyny Bagieńskiej, 1837 r., oraz Sylweryusz, syn Jana i Joanny Zajączkowskiej, i Rafał, syn Ignacego, w 1841 r. wylegitymowani w Królestwie (Metr. Kor., Ks. Gr. i Ziem. Zakroczymskie, Płockie, Sigil., Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek i Piotrk.). 

ŁEMPIŃSKI h. WŁASNEGO. Herb - na tarczy dwie kotwice (dolne części) połączone z sobą kółkiem; przez ich środek przechodzi trójząb podwójny (Witty g). 

Wzięli nazwisko od wsi Łempino Wielkie. Jakób, syn Stanisława, dziedzic wsi Czubaków, w pow. raciążskim 1552 r. (Ks, poborowe). Adam miał synów: Andrzeja, Feliksa, Jana, Stanisława i Wojciecha 1618 r.; po Wojciechu syn Jan, podwojewodzy płocki 1627 r. Maciej, syn Wojciecha, poborca 1665 r., podstarosta płocki 1668 r., był żonaty z Maryanną Wesslówną, a 1669 r. podpisał elekcyę z wojew. płockiem (Sigil., Conv. Vars., Wyr. Tryb. Piotrk.). 

Jan i Paweł z wojew. płockiem 1632 r., a Jakóbz wojew. mazowieckiem 1733 r. podpisali elekcye. Ignacy, generał-major wojsk koronnych, obrany komisarzem do rozsądzenia sprawy o starostwo borzechowskie 1768 roku (Vol. Leg.). 

ŁEŃSKI h. OSTOJA. Aleksander, syn Pawła, udowodnił szlachectwo w gub. wileńskiej 1840 r. 

ŁEPKOWSKI v. ŁEBKOWSKI v. LEPKOWSKI v. ŁĘPKOWSKI h. DĄBROWA. Piotr z Łepkowa, w ziemi ciechanowskiej, otrzymawszy 1413 r. od ks. Janusza 10 włók nad rz. Skroda, w pobliżu Nowogrodu, założył wieś Lepki. Marek otrzymał 1514 r. przywilej na pustkę w dobrach Suderewskich, w pow. wileńskim. Piotr, syn Marcina, 1545 r., a Stanisław, syn Grzegorza, obaj z dyecezyi płockiej 1553 r. na Uniwersytecie w Krakowie. Serafin, tego synowie, Jan i Mikołaj 1578 r. Michał, sędzia grodzki i podstarosta wąsoski 1588-1604 r. Jakób, dziedzic dóbr Lepki i Górki, tego synowie: Jan, Michał, Paweł i Stanisław z Małego Łepkowa 1592 r. Feliks z żony Jadwigi Rzeczkowskiej miał córki, Annę, Katarzynę i synów, Jana i Macieja 1592 roku. 

Po Wojciechu, podstarościm ciechanowskim 1601 r., syn Jan z Łepków podpisał z wojew. lubelskiem elekcyę 1632 r., zaś Marek z temże, a Maciej zpłockiem wojew., nadto Felicyan z ziemią ciechanowską głosowali na Michała Korybuta 1669 r. Jakób pozostawił synów, Franciszka i Gotarda 1634 r. Jan, dziedzic dóbr Glinki 1640 r., miał synów, Feliksa i Wojciecha 1658 r. Po Walentym syn Jan 1652 r. Szymon i Walenty, synowie Łukasza, 1666 roku. 

Józef, syn Floryana i Jadwigi z Rożniatowskich, siostrzeniec Katarzyny z Rożniatowskich Stanisławowej Borkowskiej, zawarł z tymże 1678 r. w grodzie halickim ugodę o spadek po tej ciotce. Zofię z Łepkowskich Bazylową Śnitowską pozwali 1678 r. takżew tym grodzie Płoscy o majątek po ich stryju, a jej pierwszym mężu, Mikołaju Płoskini z Mazowsza (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Stanisław, towarzysz chorągwi koniuszego koronnego, przydzielony 1693 r. do wyborowej chorągwi wysłanej do Okopów św. Trójcy. On to za pewne głosował z ziemią wiską na Augusta II, a 1731 roku otrzymał uroczyszcze Koszowata, w kijowskiem, zaś 1733 r. jako stolnik żydaczowski podpisał z wojew. ruskiem obiór Stanisława Leszczyńskiego. Kazimierz-Michał, podstoli kijowski 1693 r., z Anny Ożarowskiej miał syna Stanisława. Po Wojciechu z Anny Borzęckiej syn Mikołaj 1693 r., żonaty z Józefą Rybińską. Elekcyę Augusta II podpisali dwóch Adamów, Bartłomiej, dwóch Janów, Karol, Maciej, Maksymilian i Wojciech z wiską, a Piotr z ciechanowską ziemiami, zaś Grzegorz i Tomasz z płockiem, Jan z Sandomierskiem i Mikołaj z ruskiem województwami. 

Mikołaj odstąpił 1701 roku w grodzie przemyślskim należną mu od Borkowskich sumę Jordanowi. Bogusław-Franciszek na Wielkich Łepkach, podstoli kijowski 1712 r., i Marcin-Andrzej, posesor Sosnowicy, skarbnik czerniechowski, bracia; skarbnik z Anny Brodzińskiej miał syna Antoniego, który otrzymał od stryja Bogusława dobra Błyskowice. Antoni, vicegerent łukowski 1715 r., podstoli kijowski 1728 r., sędzia kapturowy ziemi chełmkiej 1733 r., z żony Konstancyi Gozdzkiej miał synów, Jana i Tomasza, chorążego wojsk koronnych. 

Anna z Koczów, wdowa po Antonim, zapisała sumę na Rzeczycy Mokrej i Sulistrowicach przyszłemu swemu mężowi Władysławowi Marchockiemu 1731 r. w grodzie sandomierskim. 

Antoni z mazowieckiego, Franciszek z sandomierskiego, N. z witebskiego, i powyższy Antoni, podstoli kijowski, poseł do ziemi chełmskiej, 1733 r. elektorzy Stanisława Leszczyńskiego. 

Paweł, miecznik podolski 1715 r., pokwitował 1727 r. Kurdwanowskiego z 10000 zł., danych na zastaw Zawiszni; zostawił z 1-ej żony Marcyanny z Ostrowskich syna Marcyana, później także miecznika podolskiego, zmarłego w Radkowie bezżennie, Konstancyę już 1722 r. za Andrzejem Kucharskim z Podlodowa i Maryannę za Tomaszem Gujskim, których troje procesowało się w grodzie grabowieckim 1747 r. o spadek po wuju Franciszku Ostrowskim, stolniku smoleńskim; zaś z drugiej żony, Zofii z Poryckich, córki: Anielę, zmarłą panną, Katarzynę za Kazimierzem Czechowskim, Annę za Kazimierzem Kosteckim i syna Antoniego, bezdzietnego z Antoniną z Kucharskich, która 1748 r. sprzedała swą część Podlodowa w grodzie bełskim Konstancy! Kucharskiej. 

Kazimierz żonaty z Franciszką z Grobczyńskich, lv. Szymonową Wierzbowską, która 1770 r. w grodzie grabowieckim, już 3v. Stanisławowa Grabińska, imieniem swych dzieci pokwitowała Głogowskiego z 1000 zł. Józef, koadiutor arcybiskupstwa grecko-unickiego smoleńskiego 1767 roku, następnie arcybiskup i kawaler orderu św. Stanisława 1775 roku. Helena wspominana 1782 r. w aktach grodu halickiego, jako już nieżyjąca, żona Stanisława Ślepowron-Kordeckiego. 

Ignacy, sędzia ziemski graniczny i komisarz cywilno-wojskowy zawskrzyński, żonaty z Maryanną z Jeżewskich, stolnikówną płocką, pokwitował 1792 r. w grodzie mławskim jej matkę z posagu. 

Szymon, piszący się Łępkowski, zostawił z Małgorzaty z Kozłowskich synów: Jana, z subdelegata grodzkiego stężyckiego adwokata lwowskiego, Antoniego i Jakóba, wylegitymowanych w sądzie ziemskim lwowskim 1782 r. Z nich Antoni, pełnomocnik Pinińskich, od 1791 roku dzierżawca klucza Krzywcze, miał z Barbary ze Źrebieckich: Salomeę Załęską, Zofię Kozubowską, Kunegundę, Wincentego Feraryusza, ochrzczonego w Czaszynie 1782 r., Karola-Franciszka Salezego 1783 r. i Faustyna-Ignacego 1784 roku, chrzczonych w Latoszynie. 

Po Wincentym, dziedzicu części Czaszyna, z Apolonii Załęskiej synowie: Józef-Wiktoryn, kapitan wojsk austryjackich, Rafał-Jan, dziedzic Czaszyna i Brzozowie, po którym z Konstancyi Schmidtówny, córki Konstantego i Maryanny z Załęskich, syn Stanisław chrzczony w Porażu 1860 r.; AntoniKacper-Teofil, adjunkt austryjackiej prokuratoryi skarbu, i Adolf-Leonard, podpułkownik inżynieryi austryjackiej, po którym córka i syn Fryderyk, 1860 r. kadet austryjackiej marynarki. 

Po Karolu, dziedzicu Zasławia, z Józefy z Załęskich syn Maksymilian Jan, porucznik wojsk austryjackich, a po Faustynie, dzierżawcy Hnatkowic, z Maryi-Lorety z Załęskich córki: Józefa 1834 r. za Józefem Stobieckim, profesorem gimnazyalnym w Przemyślu, Zofia, Klara, Salomea, Faustyna zmarła 1841 r., i synowie, Apolinary i Witalis-Zygmunt, major austr. inżynieryi, wylegitymowani wraz z braćmi stryjecznymi w Wydziale Stanów galicyjskich 1859 roku (Metr. Litew., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Kancl., Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Jan, podstoli kijowski 1760 r., zaślubił Ludwikę Prejs, córkę Jakóba i Katarzyny Piotrowskiej, i z niej pozostawił synów: Antoniego, Jezuitę, następnie Reformata, Ignacego, Jezuitę, następnie kanonika kijowskiego 1770 r., Jakóba, łowczego wieluńskiego, zm. 1762 r., Józefa-Mń hałai Wiktora-Dominika. 

Józef-Michał na Łahodyńcach, podstoli nowogrodzki 1762 r., później kijowski, miał dwie żony, Zofię Łaską, z której córka Anna wwiązana po dziadku do spadku Kuniowa, a w 1771 roku należał do spadku z siostrami żony po bracie ich generale Janie, i Honoratę Grujankę, z niej synowie, Ignacy i Józef.

Ignacy, dziedzic na Popowcach, zm. 1840 roku, z żony Magdaleny Spendowskiej córki, Józefa, dziedzica dóbr Rajgródka i Ostołopowa, wpow. hajsyńskim, pozostawił córkę Nikodemę Edwardową Pinińską i synów, Leonarda, żonatego z Klementyną Budzyńską, i Teofila. 

Józef, dziedzic na Łahodyńcach, chorąży starokonstantynowski 1814 r, z żony Wincentyny Ilińskiej miał córkę Wincentynę za Leonardem Domaniewskim i syna Numę, po którym z Konstancyi Czarnołuskiej córka Zofia za Franciszkiem Szuszkowskim. 

Wiktor-Dominik, ostatni z synów Jana i Prejsówny, dziedzic Lewkowic, cześnik wieluński 1775 r., podstoli kijowski 1794 r., z żony Wiktoryi Hryniewieckiej miał córki: Annę Malczewską, Barbarę za Wincentym Majewskim, Kasyldę, żonę Pijusa Sulimy-Załęskiego, Katarzynę za Antonim Chomentowskim, wojskim nowogrodzkim, Teklę Chłopicką, i syna Jana. 

Jan, chorąży starokonstantynowski 1823 r., z żony Antoniny Drużbackiej pozostawił córki: Germmikę za Józefem Poznańskim, Kasyldę za Karolem Batorskim, Leokadyę za Aleksandrem Pawłowskim, Otyldę, lv. Łuczyńską, 2v. za Rodrygiem Braunem i synów: Kaliksta, Honorego i Numę. 

ŁEPKOWSKI h. PRZEROWA. Kapica-Milewski podaje, że tego herbu byli Łepkowscy, dziedziczący na Łepkach Wielkich i Małych, w ziemi wiskiej, jak Tomasz, Marcin, Bartłomiej, Mikołaj, Marek i Jan, dziedzice na Łepkach 1481 r. Jan, starosta orszański 1758 roku. Ignacy, regent grodzki zambrowski 1778 r. Józef, surogator ziemski orszański 1794 r. 

ŁĘCKI h. JANINA. Podług Paprockiego dom starożytny w wojew. lubelskiem. Łukasz, dworzanin i łożniczy Zygmunta Augusta, starosta wołpiński 1569 r. Jan, rotmistrz królewski 1570 r., miał syna Marcina. Mikołaj, dziedzic Jabłonny, wojski lubelski 1572 r., pozostawił synów: Krzysztofa, Pawłai Zbożnego. Stanisław, syn Adama, 1593 r. Adam i Jan podpisali eh kcyę 1648 r. z wojew. Sandomierskiem. Jerzy i Wojciech, synowie Gotarda, 1683 r. Stefan, pisarz ziemski stężycki 1691 r. 

Maryanna, żona Macieja Grzymały 1746 r. Józef, podkomorzy brzeskokujawski, pułkownik husarski 1767 r. Józef, skarbnik, został wojskim większym warszawskim 1768 r. Konstanty, kapitan wojsk koronnych, nabył 1790 r. części Mysłowa (Conv. Vars., Wyr. Tryb. Lubek, Kanck). 

Stanisław, major wojsk polskich 1829 roku, za udział w powstaniu 1831 r. zesłany wgłąb Rosyi. Wojciech, dziedzic dóbr Ochruścinek, w pow. gostyńskim 1858 r. Jan, naczelnik okręgu wschodniego górniczego w Królestwie 1865 r. 

ŁĘCKI h. NAŁĘCZ. Cytowani w Niesieckim; wzięli nazwisko od wsi Łęki, w pow. kruszwickim, której część posiadali jeszcze w 1554-1566 r. (Ks. poborowe). 

ŁĘCKI h. ŚLEPOWRON. Jaromir, rotmistrz piechoty wojsk koronnych 1580 r. (Wittyg).

ŁĘCZKOWSKI. Benedykt podpisał elekcyę 1697 roku z wojew. Witebskiem (Vol. Leg.). 

ŁĘCZYCKA h. NIESOBIA. Licznie rozrodzeni w łukowskiem, a nazwisko wzięli od wsi Łęczycka. Mikołaj, syn Macieja, 1591 r. Wit, dziedzic dóbr Łęczycka, miał syna Józefa 1593 r. Po Marcinie, dziedzicu na Łęczyckach, syn i Maciej, a Jakób i Paweł, synowie Bartłomieja, 1594 r. 

Jan i Walenty, synowie Stanisława, 1654 r. Grzegorz i Marcin, synowie Zygmunta, 1658 r. Kazimierz i Wojciech, synowie Jana, dziedzica na Łęczyckach, 1670 r. 

Benedykt, żyjący około 1670 roku, miał syna Sebastyana, dziedzica części Łęczycki, który sprzedał części Łęczycki Walentemu, synowi Wawrzyńca, Łęczycka 1697 r., i po którym syn Antoni, dziedzic części dóbr Pliszki 1757 r., pozostawił synów: Idziego, Krzysztofa i Mateusza, dziedziców Smoniewa, legitymujących się w Zachodniej Galicyi 1803 r. 

Jan, syn Szymona, sprzedał 1708 r. części dóbr Łęczycka Maciejowi, synowi Wacława Łęczycka. Karol, syn Macieja, nabył 1749 r. części Łęczycki od Wojciecha, syna Franciszka Łęczycka, i z żony Marceli Olendzkiej pozostawił syna Walentego, który nabył 1795 r. części dóbr Łęczycki od Kazimierza, syna Bartłomieja Łęczycka i Anny Plucianki, i legitymował się 1803 r. 

Michał, dziedzic części w Łęczyckach, syn Marcina, dziedzica części Trembic Nagórnych 1758 r., wnuk Fabiana, prawnuk Wojciecha, legitymował się 1803 r. 

Fabian, syn Wojciecha, pokwitowany 1745 r. z sumy przez Trembickich; Marcin, syn Fabiana, sprzedał 1767 r. części Łęczycki bratu Sebastyanowi. Po Sebastyanie z żony Maryanny Raczyńskiej synowie: Michał Józef, Piotr, dziedzic części Raczyny, i Wojciech legitymowali się 1803 r. 

Jan, syn Szymona, dziedzic części Łęczycki 1708 r., miał syna Bartłomieja, po którym z Anny Plucianki syn Grzegorz legitymował się 1803 r. Grzegorz, syn Marcina, dziedzica części wsi Łęczycki 1730 r., miał syna Tomasza, po którym syn Jan legitymował się 1803 r. 

Jan, syn Szymona, nabył 1766 roku części Łęczycki od Krzysztofa i Jakóba, synów Kazimierza Pliszki; Jan z Zalesia, syn Józefa i Katarzyny, wnuk Jana, legitymował się 1804 r. 

Wojciech, syn Franciszka, dziedzic części Łęczycki 1749 r., miał syna Franciszka, po którym syn Adam, dziedzic części Łęczycki, legitymował się 1803 r. 

Jakób, syn Aleksandra, nabył 1761 r. części Łęczycki od Jana, syna Jana zwanego Bobrek, Tomasz, syn Jakóba, zamienił się dobrami Łęczycki z bratem rodzonym Szymonem i obaj legitymowali się 1803-1804 r. 

Michał, syn Szymona i Franciszki, ochrzczony 1759 r. w par. Paprotna; Grzegorz, syn Michała, sprzedał 1762 r. części Łęczycki Bartłomiejowi Łęczycka 1771 roku. Szymon, syn Antoniego, zamienił części wsi Łęczycki 1771 roku, a Antoni sprzedał 1790 roku części Łęczycki Idziemu synowi Fabiana, Łęczycka (Wyr. Tryb. Lubek, Akta po - Galicyjskie, Quaterniones). 

ŁĘCZYCKA Eustachy, urzędnik w Warszawie, pozyskał prawo nowego szlachectwa w Królestwie 1849 r, 

ŁĘCZYCKI h. NIESOBIA. Jan, Mikołaj, Walenty, Paweł, Stanisław, Wit, Maciej, Wojciech, Bartłomiej, Piotr, Marcin, Heronim i Wawrzyniec przeprowadzili 1545 r. działydóbr. Jan zm. 1598 r. Daniel, typograf krakowski, osiadł na Litwie i był gorliwym kalwinem; jego syn Mikołaj, Jezuita, jeden z najlepszych teologów swojego czasu, niezwykłej pobożności kapłan, autor, umarł w opinii świętości 1652 r. Paweł, Bernardyn, kapelan kasztelana Oleśnickiego, z którym był w Moskwie 1606 r., znany historyk i geograf. 

Marcin-Piotr, subdelegat lubelski 1717 r. Antoni, prebendarz 1730 r., a Floryan, dziekan w Zwoleniu, w wojew. Sandomierskiem 1731-1743 r. Karol, syn Antoniego, pisarza ziemskiego trembowelskiego, sprzedał 1730 r. Dobryń, w kijowskiem, Borkowskiemu. 

Antoni, chorąży przedniej straży wojsk koronnych 1770 r. Antoni i Tadeusz, synowie Adama, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. Pius, Fabian i Wincenty, synowie Macieja, i in. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1840 r. (Metr. Litew., Wyr. Tryb. Lubel.). 

ŁĘGOWSKI. Ignacy, syn Pawła, dziedzic wsi Łęgi i Czaplice 1771 r., w ziemi łomżyńskiej, ożeniony z Antoniną Krajewską. Andrzej, prowincyał ks. Reformatów 1855 r. 

ŁĘKAWSKI h. NOWINA. Podług Paprockiego w wojew. krakowskiem; jeden dom z Młoszewskimi i Łaganowskimi. Otto i Żegota 1399 r., a Piotr 1423 r. notowani w aktach krakowskich. Łukasz i Kacper 1574 r. Jan, syn Stanisława, 1592 r. Aleksander, podpisarz grodzki chęciński 1648 r. MaciejRemigian, regent grodzki chęciński 1651 r. Jakób, regent kancelaryi koronnej 1672 r. Jakób-Konstanty, podwojewodzy chęciński 1674 r., miał synów, Michała i Wojciecha 1693 roku (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). 

ŁĘKAWSKI h. POBÓG. W wojew. krakowskiem; z nich Jan 1692 r. Michał 1705 r. w wojew. krakowskiem (Akta Krakowskie). Jakób 1782 r., a jego synowie, Teodor i Bazyli i wnukowie: Jan, Antoni, Jakób, Aleksander i Michał 1831 r. wylegitymowani w Galicyi. Mikołaj i Sebastyan, żonaty z Maryanną Karską, wojszczanką sanocką, chcieli się legitymować w Galicyi Zachodniej 1803 r. Aleksander, urzędnik w Żurawnie w Galicyi 1864 r. 

ŁĘKAWSKI h. PRUS I. Piotr z Łękawy Nadolnej udowodnił szlachectwo 1405 r. z herbem Prus I (Akta Krakowskie). 

ŁĘKIŃSKI h. NAŁĘCZ. Senator w rodzinie, Nikodem, kasztelan nakielski 1569 r.

Stara, już w XVI stoleciu piastująca wyższe urzędy wielkopolskie, rodzina, pisała się z Łękna. Trojan, sędzia kaliski 1434-1436 r. Piotr 1520 r. Dorota, wdowa po Feliksie z Gaja, posesorka dóbr Oborniki 1522 r. Maciej zwolniony od służby wojennej 1524 r. Mikołaj, kanonik krakowski, archidyakon sandomierski 1580 r. Nikodem, stolnik poznański 1563 r., kasztelan nakielski 1569 r., w 1569 r. lustrator do Rusi Czerwonej (Vol. Leg.), gorliwy katolik, popierał elekcyę Henryka Walezego 1573 roku; miał zajście z Złotkowskim o swą kasztelanię, lecz to na jego korzyść rozstrzygnięto 1573 roku. Kasztelan z żony Zebrzydowskiej, siostry biskupa, zostawił pięć córek: Barbarę za Kmitą, Katarzynę za Łąckim, Dorotę za Lubiatowskim, Marcyannę za Jeżewskim i Annę za Pieczanowskim (Metr. Kor., Conv. i Don. Vars.). Eleonora, żona Józefa Bielińskiego 1700 r. 

ŁĘKOWSKI h. DOŁĘGA. Na Kujawach, pisali się z Łęgu; dawna lecz już, jak się zdaje, zgasła rodzina. N., podstarosta kaliski 1388 r. Maciej 1427 r. Andrzej 1445 r. Piotr, dziekan kujawski 1492 r. Marcin, dr. św. Teologii, proboszcz w Szremie 1650 r. 

ŁĘKOWSKI h. LUBICZ. Senator w rodzinie, Mateusz, kasztelan wyszogrodzki 1388 r. 

Stara i niegdyś zamożna mazowiecka rodzina; wzięła nazwisko od wsi Lękowo, na Mazowszu. Świętosław, kustosz płocki, i Paweł, leśnik płocki, żyli około 1360 r. Po Pawle synowie, Paweł, podstoli płocki, Mateusz, kasztelan wyszogrodzki 1388 r., po którym synowie: Mikołaj, Andrzej, proboszcz płocki, zmarły w Rzymie, i Maciej 1451 r.; Maciej zN. Kucharskiej, kasztelanki zakroczymskiej, zostawił pięciu synów: Mikołaja, kanonika płockiego, proboszcza w Łęku, Szczęsnego, dworzanina króla Jana-Alberta, Andrzeja, Jana i Stanisława. 

Jan, dziedzic Łękowa 1548 roku, zaślubił N. Gołyńską i z niej miał syna Franciszka, po którym z Wilkanowskiej synowie: Adam, podczaszy i poborca płocki 1577-1581 r., Szymon i Jan. 

Stanisław, ostatni syn Macieja i Kucharskiej, uwolniony 1509 r. od wyprawy wojennej, marszałek arcybiskupa Boryszewskiego, z żony N. Bogackiej, wojewodzianki mazowieckiej, pozostawił synów, Stanisława i Mikołaja, po którym z Katarzyny Gołyńskiej, kasztelanki czerskiej, syn Stanisław, podstoli ciechanowski 1574 r., miał synów: Melchiora, Mikołaja, Tomasza i Wojciecha. Mikołaj, podstoli ciechanowski 1615 r., a po Wrojciechu syn Stanisław, dziedzic Łękowa, miał syna Wojciecha 1687 r. 

Mikołaj 1511 r. Andrzej ze Szczepek 1523 r. Franciszek, syn Jana, 1556 roku. Po Mikołaju syn Łukasz 1578 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

W początku XVII stolecia upadła majątkowo ta rodzina, a wielu jej członków przeniosło się na Litwę. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1800 r., a Łukasz, syn Franciszka, 1805 r. do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. Samuel, syn Kazimierza, iJózef, syn Mateusza, z synami: Ignacym, Adolfem i Konstantym wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1845 r., a potomstwo Kazimierza, Jakóba i Andrzeja, synówWłodzimierza, wnuków Kazimierza, zapisane 1854 r. do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

ŁĘKOWSKI h. POIMIAN. Na Litwie. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r., a Józef i Jan, synowie Antoniego, wnukowie Jana, i synowie Jana: Feliks, Michał, Jan, Bartłomiej i Rafał wszyscy z potomstwem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1844-1866 r. 

ŁĘKSZYCKI h. GOZDAWA. Piszą się od wsi Łększyce, w pow. proszowskim. Sebastyan opłacał 1552 r. pobór ze wsi Stradlice, w proszowskiem (Wittyg). 

ŁĘPACZYŃSKI. Pisali się z Brzostowa; z nich Jerzy, sufragan i archidyakon żmudzki 1648 r. 

ŁĘPKOWSKI h. DĄBROWA. Taż rodzina co Łepkowski; z piszących się Łępkowski, Jan, adwokat lwowski, Antoni i Jakób wylegitymowani w Galicyi 1782 roku. (Patrz Łepkowski). ŁĘSKI h. BOLEŚCIC. Piszą się z Łęgów-Kleszczy, w pow. mławskim. Jakób i Wojciech, dziedzice Łęgów-Kleszczy 1552 r. (Ks. poborowe). 

ŁĘSKI h. DOŁĘGA. Maciej (Mateusz), sędzia grodzki inowrocławski 1565 r., a kruszwicki 1567 r. Paweł, dziedzic dóbr Gorazdowa 1575 r. Michał-Stanisław, komornik graniczny inowrocławski 1681 r. Ignacy żonaty z Elżbietą Ostrowską 1766 r. (Ks. Gr. Brzeskie). 

ŁĘSKI h. JANINA. Dwie są odrębne rodziny tego nazwiska i herbu w wojew. Sandomierskiem, jedna gniazdowa w tern województwie, a która od wsi Łęgi brała nazwisko Łęski, druga przybyszowa z Prus Zachodnich, pisząca się de Zem vel de Zehmen, abędąca herbu Ostoja, który jednak zmieniła na Janinę, osiadłszy w Sandomierskiem.

Z tej to rodziny, której niektórzy członkowie przyjęli obywatelstwo krakowskie, byli w początkach XVI stolecia. Marcin, słynny typograf króla Zygmunta III. Stanisław, dziedzic Dobry, Korczmy, Zaleszany i inne w pow. pilzneńskim 1582 r.; jego syn Jan, dziedzic wsi Łęgi 1652 r., z Izabeli-Reginy zGłobic Konopkówny miał syna Wojciecha, zwanego Zem 1683 r., po którym z Magdaleny Kańgowskiej było dwóch synów, Jan i Jerzy. 

Jan, posesor Konika, dziedzic wsi Paliłaki, z Magdaleny Emler pozostawił syna Konstantego, ur. 1746 r. i ochrzczonego w par. łęknijskiej, który w 1790 r. nabył Mistówi legitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 r.; po Konstantym syn Andrzej-Stanisław, urzędnik 1812 r., po którym z Ludwiki Wosidło syn Ludwik, podporucznik wojsk polskich 1830 r., następnie urzędnik w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1839 r. Ludwik z Józefy Niedziałkowskiej pozostawił syna Andrzeja i córkę, Antoninę i Ludwikę (Akta po-Galicyjskie). 

Jerzy-Antoni, drugi syn Wojciecha-Zem, major w pułku Wielopolskiego 1758 r., z podpułkownika pułkownik wojsk koronnych 1782 r., z żony Barbary Łukowskiej miał synów, Józefa i Teodora; z nich Józef, znakomity astronom i matematyk w 1794 r., był majorem inżynieryi, adjutantem Kościuszki, a wzięty przez Prusaków do niewoli pod Warszawą, gdy nie zdradził rozkładu i sił armii ojczystej, okuty w kajdany, odesłany był do fortecy głogowskiej; uwolniony, po upadku kraju, został w 1798 r. dyrektorem obserwatoryum krakowskiego, następnie był profesorem Liceum warszawskiego, a od 1811 do 1823 r. profesorem Akademii krakowskiej. Józef umarł w Warszawie 1825 r. 

Józef z żony Karoliny Hubę pozostawił synów: Stanisława, kapitana inżynieryi wojsk polskich, który poległ pod Możajskiem 1812 r., Edwarda, zm. 1830 r., i Adama, szambelana rosyjskiego, prezesa Tow. Kred, w Królestwie Polskiem, następnie ministra Stanu Królestwa Polskiego, ostatecznie rzeczywistego tajnego radcę, senatora i członka Rady Państwa rosyjskiego. 

Teodor, drugi syn pułkownika Jerzego-Antoniego, kapitan wojsk polskich, dziedzic dóbr Swojczany, wylegitymowany w Królestwie 1839 r., z żony Teresy Sikorskiej miał synów: Ludwika, Samuela, Teodora, Napoleona i Konstantego. 

Kacper miał synów: Andrzeja, Jana i Stanisława 1595 r. Stefan, syn Marcina, 1618 roku. Po Piotrze syn Jan 1639 r. pozostawił synówr, Jerzego i Piotra 1698 r. Jan z ziemią gostyńską i Jan z wojew. bełskiem 1669 r. podpisali elekcyę. Mikołaj, cześnik krakowski 1672 r. 

Jan-Michał, instygator koronny 1701 r., żonaty z Anną Brzeską. Józef, podczaszy żytomierski 1715 r. Jerzy v. Jan-Jerzy, starosta korytnicki 1715 r., miecznik żytomierski 1716 r. Salomea, chorążanka owrucka, żona Wojciecha Jakubowskiego 1770 r. Teodor, podporucznik wojsk koronnych 1790 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. LubeL). 

ŁĘSKI h. OSTOJA. Byli w Prusach Zachodnich, pisali się niekiedy z niemiecka Lenski vel Lenszky, a niektórzy brali przydomek Zem, von Zehm, lub von Zehmen; posiadali zaś między innemi majątki Erben 1820 r., Klotainen, Gross-Lensk i in. 

Krzysztof, dziedzic na Łęgach, rotmistrz królewski 1560 r., miał syna Bartłomieja, w wojew. Sandomierskiem, po którym z Jadwigi Tarłówny córka Jadwiga za Zbigniewem Siemieńskim i syn Jan-Walenty, podstoli lubelski, dziedzic na Łęgach 1614 r., pozostawił syna Piotra. 

Piotr, dziedzic Kocudza, w lubelskiem 1651 r., zaślubił Helenę Kruszównę i z niej miał synów: Jana, Jerzego i Kazimierza, po którym z Katarzyny Zygmuntowskiej synowie, Jerzy i Józef, dziedzice dóbr Wożuczyn, w lubelskiem 1714 roku. 

Jan, dziedzic dóbr Kocudza i Płaskie, z żony Doroty Dramińskiej pozostawił synów: Józefa-Stefana, Piotra i Wojciecha; po Piotrze synowie: Józef, Mikołaj i Szymon, z których Szymon miał synów, Jana i Jerzego, a Józef, skarbnik zakroczymski 1754 r., pozostawił syna Józefa, po którym z Maryanny Kostrowickiej synowie, Wincenty ur. 1805 roku i Ludwik ur. 1806 roku. 

Józef-Stefan, najstarszy syn Jana i Dramińskiej, dziedzic dóbr Kożany, skarbnik bielski 1738 r., zaślubił Bogumiłę Łopotównę i z niej miał czterech synów: Pawła-Antoniego, Ignacego, Kazimierza, regenta grodzkiego goniądzkiego 1783 r., i Michała, sędziego grodzkiego brańskiego 1783 r. 

Ignacy, dziedzic Łastowszczyzny, szambelan Stanisława Augusta 1781 r., z żony Weroniki Billewiczówny pozostawił synów: Józefa, Pawłai Stanisława; Po Pawle, ur. 1792 r., z Maryanny Zaleskiej synowie, Aleksy i Kalikst. 

Paweł-Antoni, najstarszy syn skarbnika Józefa-Stefana, dziedzic dóbr Kożany i Czerewki, starosta lubonicki i buchtyński 1780 r., kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława, miał dwie żony, Elżbietę Zarankównę i Petronelę Baczyńską, z której córka Weronika Oborska i synowie, Aleksander i Antoni. 

Aleksander, marszałek szlachty pow. mińskiego, następnie gub. wileńskiej, zm. 1881 roku, pozostawił córkę Aleksandrę za Józefem hr. Ledóchowskim i syna Hilarego, dziedzica dóbr Waka, w wileńskiem, i Starzynki, w mińskiem, po którym z Maryi ks. Lubeckiej syn Paweł. 

Antoni, ur. 1797 r., prezydent sądu granicznego mińskiego 1831 r., z żony Zofii Zaleskiej, starościanki szwentowskiej, pozostawił córki, Maryę Wojniłłowiczową, Michalinę za Joachimem Brzozowskim, i synów: Aleksandra, Konstantego, dziedzica dóbr Antopol, w mińskiem 1865 roku, Michałai Zenona. 

Aleksander, dziedzic dóbr Suła, zaślubił Sabinę Korkosewiczównę i z niej pozostawił córkę Elżbietę i synów: Michała, Konstantego i Zenona. 

Zenon, drugi syn Antoniego, ur. 1841 roku, z żony Anny Brzozowskiej ma córkę Janinę i synów: Władysława, Leona, Stanisława i Michała. 

Michał, ostatni syn Antoniego, ur. 1843 r., dziedzic dóbr Chotowa, w mińskiem, z żony Maryi Giecewiczówny ma córkę Zofię (ŻychL). 

Zygmunt z wojew. malborgskiem 1669 r., Franciszek z wojew. poznańskiem iJózef z wojew. kaliskiem 1733 r. podpisali elekcyę. Nepomucen, kanonik chełmiński 1791 r. Ignacy, komornik ziemski inowrocławski 1793 r. i poseł na sejm. 

Jedna gałąź tej rodziny przeniosła się do Małopolski i wzięła herb Janinę, a druga osiadła na Litwie, i z niej Aleksander, syn Pawła, wylegitymowany w Cesarstwie 1835 roku i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.

ŁĘTKOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Senator w rodzinie, Dominik, kasztelan konarsko-łęczycki 1720 r., a następnie brzeziński, um. 1730 r. 

W wojew. kaliskiem i łęczyckiem; wzięli nazwisko od wsi Łętkowa, w wojew. łęczyckiem, pow. orłowskim. Wojciech 1574 r. N., chorąży łęczycki 1598 r. Andrzej, Jan, Marcin i Seweryn, synowie Macieja, 1607 r., i z nich Jan, dziedzic Karszewa, w łęczyckiem 1615 r., a Marcin z Anny Łowickiej miał synów, Jana i Marcina 1621 r. 

Adam, syn Marcina, podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. kaliskiem, a Grzegorz z wojew. kaliskiem, Jan z wojew. łęczyckiem i Zygmunt z ziemią czerską głosowali 1669 r. 

Sebastyan, wojski kaliski 1659 r., zm. 1664 r., miał syna Tomasza, po którym z Jadwigi Trzebickiej synowie: Jan, kanonik gnieźnieński i krakowski 1706-1736 r., Sebastyan i Norbert. Anna, żona Stanisława Jemielskiego, kasztelana inowrocławskiego 1670 r. Jan z Łętkowa pozostawił syna Dominika, który podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. łęczyckiem; Dominik, sędzia deputat 1699 r., kasztelan konarsko-łęczycki 1720 r., a następnie kasztelan brzeziński, zm. 1730 r., z Maryanny Gembickiej, kasztelanki płockiej, miał córki, Annę Lipską, regentowę koronną, późniejszą kasztelanowę bełzką, i Maryannę Poniatowską, i synów: Jana, Macieja, stolnika łęczyckiego, i Stefana chorążego, inowłodzkiego 1731 r., posła na sejm 1736 r. Maciej, stolnik łęczycki 1737 r., otrzymał na sejmie 1768 r. uprawnienie swego ślubu z Anną Stawowską i potomstwa z nią zrodzonego. 

Po Adamie, dziedzicu Niedzerzowa, synowie: Michał, Paweł i Tomasz 1701 r. Zofia, żona Jana-Zygmunta Kiełczewskiego, skarbnika kaliskiego 1702 r. Katarzyna, żona Aleksandra Obidowskiego, cześnika dobrzyńskiego 1730 r. Sebastyan, elektor 1733 r. z wojew. kaliskiego. Antoni, stolnik łęczycki 1777 r., marszałek Trybunału koronnego. Ignacy, regent grodzki zawskrzyński 1781 r. (Don. Vars., Metr. Kor., Ks. Gr. Przedeckie, Brzeskie i Łęczyckie, Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Sigil.). 

ŁĘTOWSKI h. OGOŃCZYK. Ta rodzina wzięła nazwisko od wsi Łętowa, w ziemi czerskiej, a już w początkach XVII stolecia rozdzieliła się na dwie linie, jedną, która zamieszkała w krakowskiem i dopiero w początkach XVIII wieku przeniosła się na Podlasie, a z tego na Litwę, drugą, która przesiedliła się do Małopolski. 

Linia pierwsza. Mikołaj, dziedzic na Łętowie, i Grzegorz, syn Sambora, 1462 r. Wojciech, syn Jana, 1520 r. Baltazar, podkomorzy sieradzki 1565 r. Stanisław z Łętowa miał córkę Jadwigę za Krzysztofem Tałubskim i synów: Jana, Krzysztofa i Stanisława, dziedziców na Łętowie 1593 r. 

Stanisław, dziedzic na Łętowie, pozostawił córkę Małgorzatę za Walentym Palczewskim i synów: Adama, Bartłomieja, Krzysztofa, Stanisława, Jana i Abrahama, subdelegata grodzkiego czerskiego 1582 r. 

Adam, dziedzic na Łętowie, miał synów, Jana i Melchiora, żonatego z Maryą Staniszewską 1623 r., z której syn Jan.

Jan, syn Stanisława, zaślubił Poliksenę Ostrowską i z niej pozostawił synów, Jana, ożenionego z Zofią Kożuchowską, i Stanisława, żonatego z Ewą Bielawską 1623 r., z której synowie: Abraham, Jakób i Stanisław. 

Abraham podpisał elekcyę 1669 r. z ziemią czerską, i z żony Maryanny Zawiszanki-Kamińskiej miał synów, Jana, elektora ziemi czerskiej 1669 r., żonatego z Katarzyną Baranowską, i Józefa, dziedziców dóbr Wilkta i Dudki; po Józefie z Katarzyny Sokołowskiej córka Joanna Roguska i synowie: Antoni żonaty z Ludwiką Lisowską, Franciszek i Jan (Conv. Vars., Ks. Gr. Czerskie). 

Krzysztof, syn Jana, ustąpił 1625 roku części Łętowa bratu przyrodniemu Stanisławowi. Mikołaj, syn Mikołaja, podstarościego wareckiego, ożeniony z Dorotą Ryniewską 1644 roku. Stanisław, syn Pawła 1660 roku. 

Andrzej z wojew. kaliskiem, N. i Marcin z wojew. Sandomierskiem podpisali elekcyę 1669 r. Jan sprzedał 1688 r. część wsi Łętowa Parysom. 

Teofila, żona Bogusława Kotkowskiego, podczaszego nowogrodzkiego 1720 r. N. za Andrzejem Ankwiczem, chorążym nowogrodzkim 1720 r. 

Szymon, syn Stanisława, wnuk Wawrzyńca, prawnuk Wojciecha, syna Jana, sędzia miński, dziedzic wsi Wiśniówce, wylegitymowany w Cesarstwie 1840 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

Kazimierz i Szymon z synem Szymonem-Piotrem, synowie Stanisława, wylegitymowani w Cesarstwie 1838 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. Józef-Kazimierz z synami: Józefem, Stanisławem, Stefanem i Janem wylegitymowany w Cesarstwie 1838 r., a w Królestwie 1860 r. Józef, patron Trybunału w Siedlcach 1864 roku. Mateusz, syn Wincentego, i Feliks, syn Kacpra, urzędnicy w okręgu besarabskim 1865 r. 

Linia Małopolska. Protoplastą drugiej linii, liczącej się do możniejszych w wojew. krakowskiem w XVIII stoleciu, był Stanisław, czwarty syn Stanisława z Łętowa, którego z Jadwigi Lipnickiej syn Jan, podwojewodzy biecki, 1669 roku podpisał elekcyę z wojew. krakowskiem, i z żony Konstancy! Baranowskiej miał syna Stanisława, dziedzica dóbr Gorlice, podstarostę isędziego grodzkiego bieckiego 1710 roku, skarbnika krakowskiego 1709 r., chorążego krakowskiego i deputata na Trybunał 1714 roku, posła na sejm 1724 r., który przyłożył się wiele do zawiązania konfederacyi Tarnogrodzkiej; chorąży miał dwie żony, Helenę Zborowską z Rytwian, ostatnią z linii Samuela, i Maryannę z Wierzbic Remerównę, wdowę po Kurdwanowskim, i z pierwszej żony miał sześciu synów: Aleksandra, starostę owruckiego, z Maryanną Kossakowską, wdową po Sewerynie Potockim, łowczym owruckim, bezdzietnego, Antoniego, Michała, ks. Reformata, Stanisława, Jana, który z Anny Remerówny, podstolanki pilzneńskiej, miał córkę Joannę lv. Siedlecką, 2v. Stojowską, iJózefa, sędziego ziemskiego owruckiego, a z drugiej żony synów, Aleksandra i Tomasza, burgrabiego krakowskiego 1756 r., starostę staszkowskiego, wylegitymowanego w Galicyi 1782 r.

Antoni, podstoli wieluński, chorąży pancerny 1726 r., z żony Agnieszki Chwalibóg, kasztelanki sandeckiej, miał syna Ignacego, podstarostę bieckiego, wylegitymowanego w Galicyi 1782 r. 

Aleksander, syn Stanisława i Remerówny, łowczy 1760 r., podczaszy 1764 r., a stolnik krakowski 1781 r., starosta jadownicki i boruniecki, marszałek sejmiku krakowskiego 1764 r., marszałek konfederacyi wojew. krakowskiego, ofiarowanej sobie kasztelanii przez króla Stanisława Augusta nie chciał przyjąć; poseł na sejm 1775 r. i kawaler orderu św. Stanisława, miał dwie żony, Annę Łubieńską, córkę Kazimierza, starosty lelowskiego, i Jadwigi Rudnickiej, z której córka Józeta-Agnieszka za Michałem Miłkowskim, szambelanem Stanisława Augusta, i Maryannę Dunin-Wąsowiczównę, starościankę budziszewską, z której synowie: Jan, kapitan wojsk Ks. Warszawskiego, bezdzietny, młodo zmarły, Feliks, który był w wojsku Ks. Warszawskiego, a wzięty do niewoli, zesłany był na Kaukaz, i Teofil, major wojsk polskich, dziedzic dóbr Rozdzielę i Glinnik, w Galicyi 1853 r., z Zakliczanki pozostawił syna Marcelego. 

Stanisław, czwarty syn chorążego Stanisława i Zborowskiej, podstarosta i sędzia grodzki biecki 1733 r., podstoli krakowski, rotmistrz husarski, dziedzic dóbr Bobowy, Koszyc i in., kilkakrotnie poseł na sejmy i deputat na Trybunały, poseł na sejmy i członek delegacy!, pobożny i hojny na kościoły, miał dwie żony, Konstancyę Jordanównę, wojewodziankę bracławską, z niej synowie: Michał, Stanisław, Adam, proboszcz niegowiecki, kanonik krakowski 1767 r., um. 1778 r., Franciszek i córki, Konstancya, żona Ewarysta Kuropatnickiego, kasztelana bełskiego, heraldyka, i Helena za Miroszewskim, generałem wojsk kor.; z drugiej żony Krystyny Dembińskiej, lv. Romerowej, syn Andrzej młodo zmarłyicórka Konstancya Rupniewska, starościna zabnieńska. 

Michał, pisarz grodzki biecki, sędzia kapturowy 1764 r., a pisarz ziemski krakowski 1772 r. i komisarz Boni Ordinis 1779 r., z żoną Katarzyną Lubieniecką, kasztelanką ciechanowską, bezpotomny. 

Stanisław, generał-adjutant królewski, pułkownik wojsk koronnych, podwojewodzy krakowski 1772-1777 r., wylegitymowany w Galicyi 1782 r. 

Franciszek, czwarty syn Stanisława i Jordanówny, superintendent małopolski, zm. 1811 r., z żony Teresy Balickiej pozostawił córki, Antoninę, za Stanisławem bar. Puszetem, Justynę, pannę i czterech synów: Józefa, podprefekta w Olkuszu 1813 r., bezpotomnego, Franciszka, sędziego Trybunału w Kielcach 1830 r., wylegitymowanego w Królestwie 1841 r.; Ignacego, kapitana wojsk polskich, ciężko rannego pod Smoleńskiem 1812 r., ożenionego z Honoratą Bzowską, Ludwika, kapitana wojsk Ks. Warszawskiego i adjutanta ks. Józefa Poniatowskiego, który w 1816 r. został księdzem. 

Ludwik, w 1818 r. proboszcz w Końskich, w 1820 r. deputowany na sejm, w 1825 r. marszałek sejmiku powiatu stopnickiego, w 1827 i 1840 r. senator Rzeczypospolitej krakowskiej, w 1829 r. wysłany był od Rzeczypospolitej krakowskiej do cesarza Mikołaja, winszując mu koronacyi na króla polskiego, od 1838 r. kustosz krakowski, od 1845 r. biskup joppejski, w 1841 r. administrator biskupstwa krakowskiego, uczony i pracowity, jest autorem kilku ważnych dzieł historycznych, jak Biskupi i Kanonicy Krakowscy, Katedra na Wawelu i in. 

ŁĘTOWSKI h. RAWICZ. Senator w rodzinie, N., kasztelan wyszogrodzki około 1450 r. 

Wzięli nazwisko od wsi Łętowa, w ziemi łomżyńskiej. N., kasztelan wyszogrodzki około 1450 r.; jego brat Antoni, kanonik krakowski 1444 r. Maciej, Jakób, Andrzej, Józef i Przybysław, dziedzice wsi Łętowa 1445 r. Andrzej, Stanisław, Piotr i Mikołaj, synowie Marcina, 1502 r. 

Stefan, syn Macieja, sprzedał Ołdakowskim wieś Kołomyje, w ziemi łomżyńskiej 1695 r.; pochodzący od niego Andrzej, właściciel części wsi Świecka, w pow. łęczyckim, syn Pawła, z synem Szymonem i Adam, Marcin i Piotr, synowie Stanisława, wylegitymowani w Królestwie 1842 r. 

ŁGOCKI. Piszą się na Lgocie; jestto taż sama rodzina co Lgocki. Józel-Franciszek i Kazimierz 1782 r., a Jan Nepomucen, wnuk Kazimierza, porucznik wojsk austryjackich, w 1843 r. wylegitymowani w Galicyi. Ludwik, dziedzic dóbr Lgoty 1853 r. Aleksander, dziedzic dóbr Brzana, i Feliks, dziedzic dóbr Jankowice 1855 r. w Galicyi. 

ŁOBACEWICZ-LANDSBERG. Osób 12 wylegitymowane w Cesarstwie zapisano w 1846 r. do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

ŁOBACZEWSKI h. JASTRZĘBIEC. Na Wołyniu; biorą przydomek Wnuczek. Jan 1663 r. Stefan 1679 r., dziedzic Drołowa i Radlina, miał syna Michała 1718 r. Jan-Józef, vicegerent i subdelegat grodzki lubelski 1722 r. Paweł, syn Ferdynanda, ustąpił 1774 r. pustkowie Morawsko-Zarzyckie Józefowi Wuc^-Łobaczewskiemu. Piotr, vicegerent sądowy włodzimierski 1791-1793 r. Patrycy, burgrabia 1788 r., a skarbnik nowogrodzki 1790 roku. Feliks, vicegerent 1791 r., horodniczy 1793 r. czerniechowski (Sigil., KancL, Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Józef, podoficer w powstaniu 1831 r., następnie emigrant we Francyi. Teodozy, syn Patryka, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1842-1848 r. 

ŁOBACZEWSKI h. ŁADA. N., pułkownik wojsk koronnych, poseł czerniechowski na sejm 1793 r. Piotr ('może ten co poprzedni), major wojsk koronnych, używany od króla Stanisława Augusta w tajemnych misyach politycznych do Petersburga, w 1818 r. rzeczywisty radca stanu rosyjski, um. 1822 r.; napisał kilka broszur politycznych po polsku i francusku. Ignacy, syn Ignacego, porucznik gwardyi rosyjskiej 1852 r. Hijacynt, profesor botaniki i mineralogii w Uniwersytecie lwowskim, a zarazem dyrektor ogrodu botanicznego lwowskiego, autor w językach polskim, niemieckim i łacińskim 1839-1859 r. Ignacy, urzędnik rosyjski, z synem Ignacym wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1842 r.

ŁOBARZECKI. Mikołaj, syn Józefa i Katarzyny Strzałkowskiej, dziedzic dóbr Winnica, w Sandomierskiem; jego żona Krystyna Rudzka 1732 r. Stefan z żoną Katarzyną Pohorecką ustąpili 1770 r. sołtysostwo w starostwie bieckiem (Kancl). 

ŁOBARZEWSKI h. STRZEMIĘ. Jan z żony Krystyny Tokarskiej miał córkę Barbarę za Michałem Szczepańskim 1750 r. Ignacy, kapitan 1789 r., został 1790 r. majorem wojsk koronnych (Kancl.). 

ŁOBESKI h. KORAB. Podług Paprockiego dom starodawny w wojew. poznańskiem. Floryan, podstarosta tykociński 1554 r., leśniczy królewski. Piotr, syn Łukasza, z księstwa Zatorskiego, ustąpił wójtostwo Dziećwinowo 1666 r. synowi swemu Bartłomiejowi, żonatemu z Agnieszką Goiszewską. Antoni, burgrabia 1691 r., podwojewodzy gostyński, z wojew. lubelskiem, i Stefan z wojew. bracławskiem podpisali elekcyę 1697 r. (Conv. Vars., Ks. Gr. Czerskie, Wyr. Tryb. Lubek). 

Ignacy, Józef, Jerzy, Ludwik i Leopold wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Nikodem, urzędnik w Galicyi 1828 r. Leon, emigrant we Francyi 1831-1846 r. Walenty czynny brał udział w działaniach patryotycznych, za co więziony w Austryi 1833-1834 roku. Felicyan, malarz, poeta i powieściopisarz, umarł we Lwowie 1859 r. 

ŁOBKO. N., bojar smoleński, właściciel dóbr 1497 r. (Metr. Litew.). 

ŁOBOCKI v. ŁOBODZKI. Senator w rodzinie, Mikołaj, kasztelan spicymirski 1550 r., um. 3 558 r. 

Wzięli nazwisko od wsi Łobodzice, w pow. piotrkowskim. Mikołaj z Łobodzic 1498 r. Świętosław miał córkę Justynę 1538 roku. Jan zwany Gamba, dziedzic Łobodzic 1544 r., pozostawił syna Mikołaja 1548 r. Jan i Mikołaj, dziedzice Łobodzic 1552 roku (Ks. poborowe). Mikołaj, kasztelan spicymirski, pozwany 1550 r. o zadane rany, a 1555 r. ustanowiony arbitrem do rozsądzenia sprawy; um. 1558 r., i kasztelanię po nim objął Gomoliński. Stanisław, dziedzic dóbr Góra 1596 r., z żony Elżbiety miał synów: Bartłomieja, Jana i Stanisława. Aleksander, żonaty z Dorotą Skrzynecką, Krzysztof i Marcin, synowie Łukasza, 1625 r. Adam z wojew. łęczyckiem, Marcin i Władysław z wojew. Sieradzkiem podpisali elekcyę 1669 r. Wojciech, syn Pawła, a synowiec Krzysztofa (Chryzostoma) 1692 r. 

Jan z wojew. łęczyckiem podpisał elekcyę 1733 r. Antoni, pisarz grodzki łęczycki 1782 r. Marcin, pisarz grodzki 1783 r., cześnik 1788 r., podczaszy łęczycki 1791 r. Walerya, żona Stanisława Cieleckiego 1800 r. (Conv. Vars., Piotrk., Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.). 

Maciej w 1782 r., a jego wnukowie: Franciszek, Jan, Michał i Piotr 1833 r. wylegitymowani w Galicyi. 

ŁOBOD v. ŁOBODA h. KORAB. Rodzina ukraińska; polscy autorowie piszą ją Łoboda. Archory, dzielny wojownik przeciw Tatarom, stanął na czele zbuntowanych przeciw Polsce Kozaków 1596 r., lecz pobity od hetmana Żółkiewskiego, gdy z nim zawiązał układy o poddanie się, Kozacy, nie chcąc zgody, za poduszczeniem Nalewajki schwytali go i ścięli; jego syn Fedor był pułkownikiem pułku pereasławskiego, a wnuk Jan poległ w wojnie 1667 r. Ta rodzina istnieje dotychczas i jest wylegitymowaną w Rosyi. 

ŁOBODYŃSKI. Stefan 1773 r., miał syna Józefa (Kancl.). 

ŁOBODZIŃSKI. Piszą się z Łobodna. Jan i Marcin, dziedzice Łobodna 1552 r. Krzysztof-Maciej pozostawił syna Jana 1616 r. Mikołaj ustąpił 1620 r. Łobodno synowi swemu Janowi (Metr. Kor., Conv. Vars.). N., żona Regina z Sieleckich 1789 r. 

ŁOBOS v. ŁOBOZ v. ŁOBOZA. Byli na Ukrainie. Piotr z żony Tatiany Butowiczówny miał pięciu synów: Zynowa, Damiana, Grzegorza, Piotra i Jana, zabitego na wojnie moskiewskiej 1610 roku; ich siostrę wraz z matką zabrali do niewoli Tatarzy. Daniel z wojew. ruskiem podpisał elekcyę 1648 r. 

ŁOBOZOWSKI. Bryczko dostał przywilej w 1541 r. na kniaziostwo (sołtystwo), we wsi Rowień, na Rusi Czerwonej. 

ŁOBUCKI v. ŁOBOCKI. Sebastyan pozwany 1687 r. o gwałty (Wyr. Tryb. Piotrk.). 

ŁOCHAŃSKI. Hipolit i Aleksander z potomstwem, synowie Antoniego, zapisani w 1802 r. do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. ŁOCHIŃSKI h. JELITA. Patrz Łochyński. 

ŁOCHOCKI h. JUNOSZA. Senatorowie w rodzinie: Erazm, kasztelan słoński 1569 r. Stefan, kasztelan rypiński 1712 r., dobrzyński 1722 r., um. 1724 r. Stanisław, kasztelan dobrzyński 1724 r., um. 1737 r. 

Zamożna dobrzyńska rodzina, wzięła nazwisko od wsi Łochocin, w pow. lipnoskim, i tę wieś w 1564 r. posiadał Sebastyan Łochocki (Ks. poborowe), a do niej należały między innemi majątki Krotoszyn, Barcin, Słupowo i Bielawy. 

Po Wojciechu, skarbniku dobrzyńskim, z Katarzyny Ugoskiej synowie, Erazm i Szymon, dziedzic dóbr Obory, skarbnik dobrzyński 1556 r., który miał syna Wojciecha. Erazm wmłodości wojownik, długi czas sędzia ziemski dobrzyński 1553 r., następnie kasztelan słoński 1569 r., dziedzic dóbr Kawno, Niedźwiedź i inne, w pow. lipnoskim 1564 roku, po którym z Elżbiety Kryskiej syn Aleksy miał synów, Stefana i Wojciecha. Piotr, stolnik dobrzyński, i Wojciech, dziedzic dóbr Głęboczek i Obory, w pow. rypińskim 1564 roku. Sebastyan, miecznik dobrzyński, dziedzic Łochocina 1583 r., pozostawił syna Marcina.

Stanisław, syn Erazma i Katarzyny z Kiełpiny Pręczkowskiej, 1648 r. z ziemią dobrzyńską, a Marcin 1697 roku z wojew. poznańskiem podpisali elekcye. Kazimierz, podsędek dobrzyński 1680 roku, sędzia ziemski ciechanowski 1692 r., a dobrzyński 1695 r. Kazimierz - Maciej miał syna Wojciecha 1686 r. 

Stefan, kasztelan rypiński 1712 r., a dobrzyński 1722 r., z żony Unimierskiej miał córkę Eleonorę Niszczycką, kasztelanowę raciążską, i synów, Stanisława i Jana; z nich Jan-Antoni na Łochocinie, starosta krzeczkowski, dziedzic dóbr Stękiny i in., podstoli bracławski 1723 r., podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. krakowskiem, i z żony Krystyny Czerny miał córkę Reginę Apolinarę, którą dla jej ogromnego posagu zaślubił Piotr Małachowski, wojewoda krakowski. 

Stanisław, starszy syn kasztelana Stefana, stolnik 1713 r., z chorążego kasztelan dobrzyński 1724 r., starosta osiecki 1737 r., podpisał elekcyę 1733 r. z ziemią dobrzyńską, a kupił od Lubomirskich w 1736 r. Nieborówi bardzo go upiększył; z Teofili Rydzyńskiej pozostawił dwóch synów, JanaJózefa, dziedzica Sokołowa, starostę osieckiego ibłońskiego, wójta we wsi Opipy, który w 1764 r. podpisał elekcyę z wojew. rawskiem, a w 1766 r. sprzedał Nieborów Ogińskim, i Wojciecha, generała-majora, wojsk koronnych, starostę murzynowskiego, po którym z Anny Kalksztein zostało pięć córek i dwóch synów, Ignacy-Ksawery i Jan-Anastazy, rotmistrz wojsk koronnych, obydwaj brali tytuł hrabiówi starali się o jego zatwierdzenie w Prusach 1798 r., lecz bezskutecznie; zcórek Teofila za N. Piechowskim (Metr. Kor., Kancl., Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). 

ŁOCHOWICKI. N. z wojew. nowogrodzkiem podpisał pospolite ruszenie 1698 r. 

ŁOCHOWSKI h. BELINA. W wojew. rawskiem, z którego jedna linia przeniosła się do wojew. sandomierskiego, inna na Litwę. Stanisław i Krystyn z Łochowa 1509 r. Stefan, kanonik przemyślski 1516 roku. Jan z Michałowic 1523 r. Maciej, syn Michałaz Wielkiego Łochowa, 1552 r. Jerzy, syn Dersława, 1563 roku. Mikołaj, dziedzic Łochowa, Paplina, Parzymiech i Zadniej Woli 1576 r., podstarosta kamieniecki 1578 roku. Po Erazmie synowie, Mikołaj i Stanisław 1578 r., i z nich Stanisław miał syna Baltazara. Jan, syn Pawła, 1578 roku pozostawił synów, Jana i Stanisława. Jerzy, syn Wawrzyńca, i Andrzej, syn Jana, dziedzice Łochowa 1579 roku. Mikołaj, syn Jarosława, i Stanisław, syn Stanisława, dziedzice na Łochowie 1581 r. Jan, Michał i Stanisław, synowie Jana, dziedzice Łochowa 1592 r. Po Janie córka Zofia za Rylskim i syn Wojciech 1596 r. 

Adam, syn Macieja, 1609 r. Piotr, syn Marcina, 1618 r. Marcin Szymon, syn Jana, 1623 r. Aleksander, syn Pawła, 1635 r. 

Andrzej, syn Stefana, z wojew. Sieradzkiem, Jan z wojew. Sandomierskiem, Stanisław z wojew. Sieradzkiem, Wawrzyniec z ziemią rawską 1669 roku podpisali elekcyę. Teodor iWładysław, bracia, cedowali dobra Żerdziny 1660 r. Łukasz, syn Jana, 1680 r. miał syna Tomasza, po którym syn Piotr 1724 r. 

Marcin żonaty z Anną Sobierzeńską 1749 r. Franciszek i Marcin, synowie Piotra, 1754 r. Andrzej z żoną Małgorzatą Sielską wprowadzeni 1755 r. do Badowa-Dańki. Wojciech, generał-major wojsk koronnych 1759 r. (Conv. i Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubek). 

Licznie zamieszkali w ziemi czerskiej. Mikołaj, dziedzic na Łochowie 1604 roku, miał córkę Agnieszkę za Sebastyanem Mlądzkim i syna Stanisława, dziedzica na Tarnowie, pisarza grodzkiego opoczyńskiego 1623 roku, po którym z Jadwigi Promińskiej córka Anna za Zygmuntem Saczyńskim z Saczyna i synowie: Bartłomiej żonaty lv. z Jadwigą Pikarską, 2v. z Katarzyną Szpotówną, Jan, Krzysztof i Stanisław żonaty z Izabelą Sulistrowską; po Krzysztofie synowie: Jakób, Wawrzyniec i Wojciech 1666 roku. 

Jan, drugi syn pisarza Stanisława, z żony Maryanny Olszewskiej miał córkę Helenę za Kacprem Piotrowskim i synów: Bartłomieja, żonatego z Elżbietą Dąbrowską 1662 r., Franciszka i Remigiana. 

Franciszek, dziedzic na Łochowie 1667 r., podpisał elekcyę 1669 r. z ziemią czerską; z Maryanny Magnuszewskiej pozostawił córki, Annę za Sebastyanem Rykalskim, Barbarę Machnacką i syna Pawła, po którym z Anny Michałowskiej synowie: Antoni, Franciszek i Krzysztof. 

Remigian, ostatni syn Jana i Olszewskiej, podpisał elekcyę 1648 r. i 1669 roku z ziemią czerską; miał dwie żony, Annę Suffczyńską, z której córki: Konstancya za Aleksandrem Mystkowskim, Katarzyna za Janem Wręckim, Krystyna za Franciszkiem Malczewskim, Prakseda, żona Antoniego Korbuta, Teodora za Franciszkiem Sagatowskim; i Annę Podoską, z niej syn Jan. 

Oprócz powyższych dzieci miał Remigian jeszcze córkę Maryannę za Janem Góreckim i synów: Ludwika, żonatego z Ludwiką Suchorzewską, Piotra-Szymona, Dominikanina, Kazimierza i Wojciecha; bracia Ludwik, Kazimierz i Wojciech, urodzeni z Suffczyńskiej, przeprowadzili 1711 roku dział Suffczyna, i po Wojciechu pozostali: Andrzej, Dominik, Agnieszka, Eufrozyna i Maryanna 1737 r. 

Jan, syn Remigiana, dziedzic dóbr Suffczyn i Wola Suffczyńską 1685 r., miał syna Bartłomieja. Bartłomieja syn Rafał, burgrabia grodzki 1768 r., podwojewodzy 1783 r. czerski, po którym córka Rozalia za Karolem Puchałą i synowie, Antoni i Józef, geometra przysięgły, sprzedali 1778 r. części Łochowa. Józef z Tarnowa i Antoni legitymowali się 1804 r. w Galicy! Zachodniej. Antoni z Bogumiły Bogdaszewskiej pozostawił syna Józefa, którego synowie: Teofil, urzędnik w Warszawie, Paweł, major wojsk polskich, dziedzic wsi Czasławice, w wojew. lubelskiem, i Antoni, dziedzic dóbr Tarnowa, w pow. krasnostawskim, w 1842 roku, a Tytus, zamieszkały w gub. wołyńskiej, w 1847 r. i Ludwik, geometra sądowy w gub. grodzieńskiej, w 1851 r. wylegitymowani w Królestwie.

Łukasz na Zawadach, ur. 1763 roku, syn Marcina i Krystyny Roguskiej, wnuk Tomasza, nabył 1787 roku części Roguszyna, a Jan ze Świętochowa, ur. 1760 r. w Pniewie, syn Jana i Katarzyny z Noiszewskich, wnuk Jakóba, nabył 1784 roku części Świętochowa od brata rodzonego Fabiana; Łukasz i Jan legitymowali się w Galicyi Zachodniej 1803 r. (Ks. Gr. Czerskie, Quaterniones, Akta po-Galicyjskie). 

Z osiedlonych na Litwie. Jan-Łukasz, łowczy grodzieński 1690 r. Kazimierz, stolnik nowogrodzki 1700 r., ożeniony z Katarzyną Makowiecką, wdową po Pusłowskim, chorążym rzeczyckim. Franciszek, stolnik rzeczycki, sędzia kapturowy lwowski, podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. ruskiem; z żony Heleny N. jego córka Gruszecka, cześnikowa podolska. Franciszek podpisał elekcyę 1733 r. ze Żmudzią. Józef, regent grodzki wileński i regent Trybunału litewskiego, Felicyan, sędzia grodzki wileński, i Jan, kanonik żmudzki, dziekan trocki, bracia; po jednym z nich Ludwik, ks. Benedyktyn w Nieświeżu 1850 r. 

ŁOCHOWSKI h. PAPRZYCA v. KUSZABA. Wpółnocnem Mazowszu i w Prusach, w których między innemi posiadali majątek Borcken. Stefan, kanonik włocławski 1526 r. Po Michale syn Jan miał syna Michała 1539 r. Stanisław, syn Jakóba, 1539 r. Jan, poborca nurski 1616 r. Szymon 1633 r. z ziemią nurską, Teodor 1669 r. z ziemią chełmską i Piotr 1733 r. z wojew. podlaskiem podpisali elekcye (Ks. Gr. Brzeskie, Vol. Leg.). 

Michał, syn Franciszka, nabył 1764 r. części Łochowa, w ziemi nurskiej, od stryja swego Marcina, syna Piotra, dziedzica na Łochowie, i legitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 r. (Quaterniones). 

ŁOCHOWSKI. Jan, syn Antoniego, z synem Medardem wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1838 r. 

ŁOCHWINOWICZ. Bogdan, dzierżawca kiecki, z żoną Maryną otrzymali 1546 r. przywilej na dobra (Metr. Litew.). Stefan cytowany w Metryce Litewskiej 1550 roku. N. dostał od Zygmunta Augusta prawem wiecznem ziemię Obyjenicką, w starostwie lubeckim, w wojew. kijowskiem (Lustracya wojew. kijowskiego 1616 r.

ŁOCHYŃSKI v. ŁOCHIŃSKI h. JELITA. Ich gniazdem wieś Łochyńsko v. Łochińsko, w wojew. Sieradzkiem, w pow. piotrkowskim. Mikołaj, syn Jakóba, 1552 r. Jan i Piotr, synowie Grzegorza i Doroty, 1553 r.; z nich Jan, kanonik płocki 1579 r., a Piotr, dziedzic na Łochińsku i Straszowie, podstarosta wieluński 1565 r., sędzia grodzki piotrkowski 1571 r., miał syna Jana. Wojciech, syn Jakóba, sprzedał 1570 r. części Łochińska i Straszowa. Mikołaj, syn Jana, dziedzic na Łochińsku, żonaty z Anną Złoczeńską 1579 r. 

Jan żonaty z Reginą Wolicką 1614 r. Mikołaj, dzierżawca królewszczyzny Duminki, w starostwie chmielnickiem 1616 r. Aleksander, pisarz grodzki nakielski 1622 r., Piotr, Samuel i Marcin, synowie Jana, 1630 r. Marcin podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. kaliskiem, a po Aleksandrze syn Adam z tegoż województwa elektor 1669 r. Marcyan, podwojewodzy kaliski 1644 r., ożeniony z Jadwigą Głoskowską. Wojciech, syn Mikołaja, 1645 r. Mikołaj, komornik graniczny opoczyński 1654 r., miał córkę Katarzynę za Józefem Trzecieskim. Stanisław, syn Floryana, z żony Katarzyny Plichta pozostawił syna Andrzeja, który podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. Sandomierskiem; Andrzej miał dwie żony, Zuzannę Kiełpińską 1678 roku i Zofię Podczaską 1685 r. (Conv. Piotrk., Ks. Gr. Piotrk., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubek, Ks. Gr. Sochaczewskie). N. z żony N. Łagiewnickiej pozostawił synów: Andrzeja, Michałai Jana, Jezuitę 1741 r. 

ŁODIATYCZ. Andrych otrzymał 1508 r. przywilej na poddanych. Tenże Andrych wspólnie z bratem Janem przeprowadzili dział majątkowy po bracie Juryim, który wstąpił 1518 r. do zakonu (Metr. Litew.). 

ŁODWIGOWSKI h. LUNNOW. Stanisław, pocztmistrz w Radomiu i sekretarz królewski, otrzymał 1769 r. nobilitacyę i herb Lunnów (Kanck). Patrz Lodwigowski, herbu Lunnow. 

ŁODYŃSKI. Na Rusi Czerwonej; piszą się z Łodyny. Fabian z ziemią przemyślską 1669 r., a Bazyli i Piotr 1697 r. z wojew. ruskiem podpisali elekcye. Andrzej w 1782 r., a jego syn Piotr, członek Stanów galic., 1817 r. i wnukowie, Józef i Heronim-Eliasz, dziedzic Milatyna i Sokołowa, 1840 r. wylegitymowani w Galicyi. Piotr, dziedzic dóbr Dublan, Onufry i Franciszek, urzędnicy we Lwowie 1854 r. Stanisław, członek Towarzystwa agronomicznego lwowskiego 1865 r. 

ŁODZIA. Jan, syn Wojciecha, 1585 r. Piotr z Wierzchowisk 1585 r. Jan, syn, Anna, Katarzyna i Zofia, córki Mikołaja 1586 roku. Jan, dziedzic Kowala 1586 r., ożeniony z Anną N., nabył części dóbr Dzielna; jego syn Jan 1633 roku icórka Maryna za Janem Lesiewskim (Conv. Vars., Ks. Gr. Czerskie). 

ŁODZIATA h. OGOŃCZYK. Jan, ziemianin wołyński 1591 r. (Notaty Dziadulewicza). 

ŁODZIATA v. ŁODZIATO h. WADWICZ odm. Odmiana herbu - dwa karpie brzuchami do siebie zwrócone, prawy łbem na dół, lewy łbem do góry. 

Na Czarnej Rusi, z której jedna linia osiedliła się w wojew. połockiem. Stanisław w wojew. nowogrodzkiem 1597 r. Mikołaj 1648 r., a Jerzy 1669 r. podpisali elekcye z wojew. nowogrodzkiem. Daniel, kanonik wendeński, dziekan i proboszcz raduński i dubiecki na Litwie, zostawił pamiętnik historyczny swoich czasów od 1649 do 1669 r. w rękopisie. Aleksander Augustyn, biskup grecko-unicki 1685 r., um, 1691 r. Antoni, krajczy, a Jerzy, strażnik nowogrodzcy, iJózef-Kazimierz z wojew. połocKiem podpisali elekcyę 1697 r. Bohdan podpisał pospolite ruszenie 1698 r. z wojew. mińskiem. 

Eustachy, przeor Dominikanów wileńskich 1704 r. Adam miał córkę Teresę-Ludwikę, żonę Szymona Mrokowskiego 1745 roku (Ks. Gr. Czerskie). Jan podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. 

ŁODZIŃSKI h. RADWAN. Z wojew. rawskiego jedna linia tej rodziny przeniosła się już w końcu XVI stolecia do wojew. krakowskiego, a ztąd do Prus Zachodnich. Pisali się z Chorągwicy i Radwanowie. Wojciech z Radwanowie 1583 r. miał syna Jana 1585 r., po którym synowie: Krzysztof, dziedzic dóbr Sadek, Adam i Mikołaj; po Krzysztofie synowie, Jan i Paweł 1624 r. Po Stanisławie, dziedzicu Chorągwicy 1583 r., synowie: Andrzej, Gabryel, który podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. krakowskiem, Sebastyan i Zygmunt ożeniony z Anną z Balic; po Sebastyanie syn Piotr, dziedzic na Chorągwicy podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. krakowskiem, i pozostawił syna Aleksandra. 

Kacper, pułkownik, mąż rycerski 1607 r., zaszczytnie odznaczył się w oblężeniu Moskwy 1611 r. i nie chciał przystąpić do związku wojskowego. Frydrych z Chorągwicy z wojew. ruskiem 1632 r., a Marcin i Mikołaj 1669 r. z wojew. krakowskiem podpisali elekeye. Jan, z dworzanina królewskiego ksiądz 1640 r. Paweł z Radwanowie, wojski żytomierski 1659 r., ożeniony z Zuzanną z Czołhanowa. Stefan, syn Zygmunta, 1670 r. Franciszek, żonaty z Anną-Teresą Wielowiejską z Wielgiej Wsi 1679 roku, miał córki, Maryannę, Teresę i synów, Michała-Franciszka, kanonika krakowskiego 1712 r., i Mikołaja, dziedzica dóbr Paczowic, burgrabiego krakowskiego 1706 r., posła na sejm 1697 r., po którym synowie: Ignacy, Antoni, Franciszek i Mikołaj; z nich Ignacy, burgrabia zamku krakowskiego 1743 r. 

Michał, chorąży zakroczymski i rotmistrz królewski, podpisał elekcyę 1697 r., a w 1698 r. kupił dobra Tokarnię, Wieczerz i Skomielno, w wojew. krakowskiem; jego synowie, Antoni i Zygmunt. Franciszek żonaty z AnnąTeresą Karnkowską, wdową po Dezyderym Lubomirskim, 1679 r. Jan, vicerotmistrz królewski 1681 r. Józef z Horodowicz 1682 roku. Józef-Marcin nabył 1691 r. części Gzdowa i Zatorza; jego córka Barbara za Franciszkiem Grzegorzewskim i synowie, Adam i Wawrzyniec. Kazimierz z Chorągwice z wojew. krakowskiem i Jan z wojew. ruskiem 1697 r. podpisali elekcyę. 

Marcin, syn Jana, prokurator Trybunału lubelskiego 1717 r. Józef Antoni, dr. św. Teologii, definitor Karmelitów, słynny kaznodzieja 1726 r. Jan, cześnik brasławski 1733 r. Teresa, żona Józefa Śmietanki, łowczego Zatorskiego 1734 roku. Antoni z wojew. krakowskiem, Franciszek Radwan, podstoli zatorski oświęcimski, z ks. zatorskiem 1733 roku, Jan z ks. zatorskiem i Sebastyan, delegat wojew. krakowskiego, z wojew. krakowskiem 1764 r. podpisali elekeye. Józef, wójt w Wyczerpach 1774 r. Adam, miecznik krakowski 1788 roku. Adam z Choragivicy, Teodor-Tomasz, Ignacy, Jakób, Kazimierz-Józef, Jan-Kacper, Maciej-Michał i Jakób, kanonik inflancki, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Michał, podsędek w Staszowie 1824 r. Jakób, dziedzic dóbr Skomielno, w Galicyi 1843 r. Wiktor, dziedzic dóbr Wierzbice, w pow. miechowskim 1858 r. 

Franciszek, podstoli 1740 roku, podczaszy 1767 r., cześnik Zatorski ioświęcimski 1770 r., miał synów, Jana i Tomasza; po Tomaszu syn Wincenty, ur. 1756 r., nabył dobra Bulowice Dolne, woświecimskiem, i wylegitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 roku (Sigil., Kaucl., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). 

Krzysztof około 1600 r. przeniósł się do Prus; jego syn Jan, rotmistrz, za żoną Żalińską, wojewodzianką pomorską, znaczny otrzymał majątek, i z którego dobra Tuszewo jeszcze w 1728 r. były w ręku jego potomków. 

Adam, posesor królewszczyzn Zezulińce, na Podolu 1616 r., Kalince i części Bachrynowa, na których jego przodkowie mieli sumę zapisaną przez Władysława III (Lustracya wojew. podolskiego). 

Tomasz, syn Kacpra, z potomstwem zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r. 

Po Kazimierzu, dziedzicu dóbr Czaniec, w wojew. krakowskiem, synowie, Jan i Franciszek 1731 r.; z nich Jan miał syna Konstantego, a ten syna Bonawenturę, dziedzica wsi Wierzbice, w pow. miechowskim, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r. 

ŁOJBO-MONTIGERD h. WADWICZ. Na Litwie; z nich Jerzy z wojew. trockiem podpisał pospolite ruszenie 1698 r- Andrzej, regent grodzki wiłkomierski 1793 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1844 roku, Klemens, syn Stefana, z braćmi: Tomaszem, Julianem i Ludwikiem i Stefan, syn Ludwika. 

ŁOJECKI h. SAMSON. Taż rodzina co Łojewski, herbu Samson; z niej Wawrzyniec, kantor przemyślski, magister nauk wyzwolonych i filozofii, profesor Akademii krakowskiej, mąż uczony, w wielkich był łaskach u królowej Anny Jagiellonki 1580-1590 r. (Wyr. Tryb. Lubek). 

ŁOJEWICZ. Byli na Rusi Czerwonej; z nich Chodko dostał w nagrodę zasług od Władysława ks. Opolskiego wieś Gozdziec, w pow. kołomyjskim 1373 r. 

ŁOJEWSKI v. ŁOJOWSKI h. BELINA. Piszą się od wsi Łoje, w ziemi warszawskiej. Feliks, syn Andrzeja, dziedzic wsi Łoje 1563 roku, miał syna Mikołaja 1592 r. (Don. Vars., Ks. poborowe). 

ŁOJEWSKI h. BROCHWICZ. Paweł, burgrabia grodzki Winnicki, syn Szymona i Marcyanny Dąbrowskiej, nabył części dóbr Sobieszczany 1788 r., po którym z Heleny Łaskiej córka Tekla, ur. 1784 r., ochrzczona w par. niędrzwickiej, wylegitymowana w Galicyi Zachodniej 1804 r. (Quaterniones). 

ŁOJEWSKI v. ŁOJOWSKI h. JASIEŃCZYK. Wzięli nazwisko od wsi Łoje, w ziemi ciechanowskiej. Wojciech 1669 r. i Benedykt 1697 roku z ziemią ciechanowską podpisali elekcye. Mateusz, dziedzic Łoje w 1715 r., zostawił potomstwo, z którego Franciszek, dziedzic części wsi Smoleń-Brzęcki, w pow. przasnyskim, syn Franciszka i Maryanny Morawskiej, wylegitymowany w Królestwie 1853 roku z herbem Jasieńczyk, a Antoni, syn Adama i Bogumiły Wąsoskiej, wylegitymowany w Królestwie 1862 roku z herbem Radwan. 

ŁOJEWSKI h. JEZIERZA. Wzięli nazwisko od wsi Łoje, w ziemi wiskiej. Krystyn Łoj z Głoszewa dostał w 1439 roku w nagrodę zasług od Władysława ks. Mazowieckiego 30 włók gruntu w ziemi wiskiej, na których założył osadę Łoje; z jego potomków Wojciech z synami: Marcinem, Maciejem, Janem i Trojanem notowani 1484 r. (Akta Wiskie, Mil.). 

ŁOJEWSKI h. JUNOSZA. Pomścibor i Paweł z Kowalewa dostali w nagrodę zasług od ks. Mazowieckiego Władysława w 1444 r. wieś Łojewo, nad rzeką Jurzec, w ziemi wiskiej, od której ich potomkowie wzięli nazwisko Łojewski. Jan, Wojciech i Jakób, dziedzice Olszewa 1570 r. Jakób, syn Stanisława, 1590 r. Piotr i Jakób, synowie Macieja, 1596 r.; po Jakóbie syn Piotr icórki: Anna, Helena i Katarzyna. Jan, syn Wojciecha, 1598 r. 

Mikołaj, syn Aleksandra i Zofii Rochalskiej, pozostawił syna Stanisława, ożenionego z Katarzyną Łaźniewską 1625 r. Andrzej 1632 i 1648 r., Kazimierz, Piotr i Walenty 1669 r., a Józef, Leonard, Mateusz i Wawrzyniec 1697 r. z ziemią wiską podpisali elekcye. 

Andrzej, sędzia grodzki i podstarosta wiski 1658 r. Leon, syn Macieja, 1666 r. Samuel, rotmistrz królewski 1666 r. Stanisław miał córkę Jadwigę za Stanisławem Myszczyńskim i syna Zygmunta, żonatego z Reginą Proszowską 1671 r. Sebastyan, ożeniony z Zofią Osiemborowską, pozostawił syna Stanisława 1675 r. 

Wawrzyniec, syn Stanisława, dziedzic dóbr Pieńki i Grodzisko-Łoje 1701 r. Grzegorz, dziedzic Borzechowa, miał syna Wojciecha 1724 r. Jan z Maryanny Oborskiej miał synów: Stanisława, ks. Franciszkanina, Samuela i Pawła bezpotomnych 1740 roku. Stanisław żonaty z Antoniną Montrezor 1781 r. Hipolit, susceptant krakowski 1791-1793 roku (Conv. i Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie i Sochaczewskie, Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubek). 

ŁOJEWSKI v. ŁOJOWSKI h. RADWAN odm. Odmiana herbu - zamiast krzyża trójliśó (Wittyg). 

Na Podolu. Iwaszko i Wasil, dziedzice dóbr Łojewiec i Mukarowa Tatarskiego, w wojew. podolskiem 1565 r. (Wittyg). Sienko ustąpił 1600 r. części Patorzyniec, w pow. kamienieckim synowi swemu Janowi (Metr. Kor.). Hryczko żonaty z Anną Jarmolińską 1600 r. Jan, posesor części Selechowa, na Podolu 1616 r., ożeniony z Małgorzatą Oborską (Księgi Lustracyi). Antoni podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. brzesko-litewskiem. 

ŁOJEWSKI h. SAMSON. W Wielkopolsce. Wojciech, vicegerent wałecki 1749 r., miał syna Pawła, po którym z Magdaleny Perzanowskiej synowie: Józef wylegitymowany w Królestwie 1844 r., i Andrzej, po którym z Katarzyny Wasiłowskiej syn Józef, żołnierz w wojsku rosyjskiem, wylegitymowany w Królestwie 1845 r. 

ŁOJEWSKI Aleksander, kapitan żandarmów wojsk polskich, a następnie rosyjskich, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1837 r. 

ŁOJEWSKI-WOLSKI. N. Łojewski, porucznik wojsk pruskich 1820 r., przybrał nazwę Wolski, nie wiem z jakiej zasady. ŁOJKIEWICZ. Szymon, kanonik smoleński 1695 r. 

ŁOJKO h. KOSCIESZA. Wylegitymowany w Cesarstwie 1836 roku i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej, Ignacy, syn Pawła, z synami: Józefem, Ignacym, Janem i Justynem. 

ŁOJKO h. WĄŻ odmienny. Odmiana herbu - wąż w koronie stojący. Na Litwie, dokąd się mieli przenieść z Korony; ich przydomek Rędziejewski v. Rędziewski, który niekiedy zmieniali na Rydzewski, i jedna ich linia ten przydomek Rędziewski wzięła za nazwisko. Stefan, marszałek mozyrski 1572-1575 r.; jego siostra Tomiła za Andrzejem Babińskim. 

Mikołaj, chorąży poznański 1590 r. Maciej na Litwie 1590 r. Paweł i Dominik, bracia, polegli pod Kowalem w Prusach w bitwie ze Szwedami 1629 r. Antoni, krajczy, a następnie wojski oszmiański, starosta bociesnicki, marszałek Trybunału litewskiego 1735-1736 roku. Karol, łowczy orszański, osiedlił się w Wielkopolsce, i z Teofili Wojnarowskiej miał synów: Pawła, Józefa, Jezuitę, zm. 1779 r., i Felicyana-Franciszka, dziedzica dóbr Strużany, pokojowego królewskiego 1746 r., podczaszego orszańskiego 1749 r., starostę szropskiego, szambelana, królewskiego, posław 1764 r. do Francyi i Hiszpanii z zawiadomieniem o wstąpieniu na tron Stanisława-Augusta, i we Francyi nieprzyjaznej tej elekcyi długo nie był przyjęty. Szambelan wziął czynny udział w konfederacyi barskiej i był jej delegatem do cesarza niemieckiego 1769-1771 r. Po pierwszym podziale Polski wydrukował bardzo ważne dzieło, wykazujące czczość pretensyi mocarstw sąsiednich do zabranych polskich prowincyj; pisał także o monecie, skarbowości i miastach dawnej Rzeczypospolitej, a w 1775 r. był deputatem do Komisy! skarbowej, i w 1779 roku konsyliarzem Rady Nieustającej; um. 1779 roku. Jan, kanonik chełmski, um. 1788 roku. Ignacy, regent grodzki miński 1815 roku. Edward, porucznik artyleryi wojsk rosyjskich w 1865 r., należał do redakcyi Dziennika Warszawskiego. 

Osób 20 wylegitymowano w Cesarstwie i zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1859 r., a 30 osób zapisano w tychże księgach w 1860 r. 

ŁOJWO h. WĄŻ. Na Litwie; z nich Tadeusz, syn Michała, wnuk Jana, prawnuk Wojciecha, z synami: Karolem, Teodorem i Jerzym i ich potomstwem wylegitymowani w Cesarstwie 1856 i 1859 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

ŁOKACZEWSKI. Gabryel z wojew. połockiego 1640 r.; jego córka N. za Stefanem Sadowskim, podpisarzem grodzkim połockim (Conv. Vars,). 

ŁOKEWSKI (?). Mikołaj został podczaszym ostrzeszowskim po Józefie Kołaczkowskim 1726 r. (Sigil.). 

ŁOKICKI. Jan i Jerzy, komornik królewski, z wojew. trockiem podpisali elekcyę 1648 r. (Metr. Kor., Vol. Leg.). 

ŁOKNICKI h. NIECZUJA. Senator w rodzinie, Maryan, kasztelan podlaski 1630 r. 

Na Podlasiu i w wojew. brzesko-litewskiem; pisali się z Łoknicy i Leniewa. Stanisław, dziedzic Łoknicy i Leniewa, sekretarz królewski 1586-1590 r., rewizor królewszczyzn w Inflantach, ekonom dorpacki 1589 r. Jan, wojski bielski, z Jasieńskiej miał synów: Jana, Maryana, sekretarzy królewskich, którym w 1581 r. zlecił Stefan Batory dostawę żywności dla wojska walczącego w Moskwie, Przecława i Stanisława; z tych braci Maryan był kasztelanem podlaskim 1630 r. i z żony Anny Hamszej miał dwie córki, Zofię-Magdalenę, która hojnie nadała klasztor Dominikanóww Brześciu Litewskiem, i Maryannę Buchowiecką. 

Mikołaj, chorąży bielski, rotmistrz podlaski 1631 r., miał brata Stanisława Aleksandra, sekretarza królewskiego, wojskiego brzesko-litewskiego, 1610 r., który z wojew. podlaskiem i brzesko-litewskiem podpisał elekcyę 1632 r., i po którym synowie, Krzysztof, opat Cystersów oliwskich 1666 r., zm. 1683 r., i Jerzy, rektor Jezuitów w Nowogródku. Mikołaj, chorążyc bielski, z wojew. brzesko-litewskiem i Bartłomiej z ziemią bielską 1669 r. podpisali elekcyę. Bartłomiej, podczaszy grodzieński 1673 r., dziedzic części Leniewa, żonaty z Anną Kossowską. Aleksander, wojski derpski 1686 r. Stefan, miecznik lidzki 1687 r., ożeniony z Zuzanną N. Antoni, syn Mikołaja, dziedzic dóbr Mokrany, podstoli grodzieński 1689 r., podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. brzesko-litewskiem. Piotr, opat oliwski 1691 r. Teodor Leon Karp, podczaszy grodzieński, poborca bielski 1695 r. (Conv. Vars., Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).

ŁOKOSIEWSKI. Nikodem, poborca oszmiański 1640 r. (Arch. Dubr.). 

ŁOKOWICZ. Jan podpisał elekcyę 1733 r. z wojew, trockiem. 

ŁOKTOWSKI. Stanislaw 1671 r. Jan, stryj, oraz Jakób, Stanisław i Wojciech, synowie Wojciecha, synowcowie 1679 r. Józef i Stanisław, bracia rodzeni 1790 r. (Metr. Kor., Zap. Tryb. Piotrk.). 

ŁOKUCIEWSKI v. ŁOKUCIEJEWSKI h. BOŃCZA. Na Litwie. FelicyanMichał, skarbnik inflancki, Stanisław i Szymon podpisali pospolite ruszenie 1698 r. Adam, starosta nieroski, i Franciszek podpisali elekcyę 1764 r. z pow. oszmiańskim; z nich Adam, oboźny oszmiański 1775-1783 r. (Vol. Leg.). Adolf żonaty z Emilią Kamińską 1850 roku. Ludwik, dziedzic dóbr Łukawicy w Galicyi 1855 r. Wincenty, syn Józefa, urzędnik w ministeryum Stanu Królestwa Polskiego 1865 r. 

ŁOKUCZEWSKI v. ŁOKUCIEWSKI. Aleksander z Polan i Ostrowca, dziedzic na Podfilipiu, Turylczach iSłobodzie Turyleckiej, burgrabia grodzki kamieniecko-podolski 1711 r., stolnik trembowelski 1717 r., żonaty z Konstancyą Borkowską, um. około 1740 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). 

ŁOMANOWICZ. Antoni był stronnikiem Augusta III. 

ŁOMANOWSKI. Jan, tego z żony Jadwigi N. synowie, Józef i Wojciech 1711 r. pozwali Żółkowskich jako nieletni w asystencyi matki oróżne poczynione krzywdy (Wyr. Tryb. Lubek). ŁOMIKOWSKI. Leonty miał syna Aleksandra 1679 r. Jakób, subdelegat grodzki lwowski 1718 r. Parteniusz, archidyakon lwowski 1728 roku (Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). 

ŁOMILAS. Maciej, syn Stanisława, dziedzic Naczechowa 1533 r., był żonatym z Elżbietą Obalkowską. Marcin-Stanisław ustąpił 1536 r. części dóbr Wietrzychowic bratu rodzonemu Maciejowi (Ks. Gr. Przedeckie). 

ŁOMIŃSKI h. SUCHE-KOMNATY. Teodor, towarzysz pancerny, za zasługi wojenne nobilitowany 1685 r. z tym herbem na zalecenie hetmańskie; regent grodzki łucki, komornik graniczny krzemieniecki 1684 roku (Vol. Leg., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). 

ŁOMIŃSKI v. ŁOMIEŃSKI h. TRZYWDAR. Na Mazowszu i Białej Rusi. Piszą się z Łomny, w ziemi warszawskiej. Jan, syn Stanisława, dziedzic dóbr Gołąbki 1563 r., miał synów: Adama, żonatego z Barbarą ze Służewa, Jakóba, Mikołaja i Piotra, wprowadzonych 1564 r. do Kiełpina, a 1579 r. do dóbr Radomie; po Mikołaju synowie, Jan i Piotr, dziedzice z Łomny 1615 roku.

Piotr, syn Jana, dziedzic na Łomnie 1601 r., miał synów, Jana i Pawła; po Janie syn Krzysztof żonaty z Dorotą Chinowską, a Paweł pozostawił syna Adama. 

Marcin, dziedzic na Łomnie 1580 roku, miał córki, Jadwigę, Zofię i synów: Jana, Marcina i Mikołaja; po Janie córka Anna, żona Krzysztofa Cieciszewskiego 1626 r. (Conv. i Don. Vais., Ks. Gr. Czerskie). 

Jan podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. mścisławskiem. Michał, ożeniony z Joanną Soczkowską, pozostawił córkę Katarzynę Kurzątkowską 1721 r. Ksawery, Jezuita 1775 r. Franciszek, syn Andrzeja, strapczy pow. latyczowskiego 1865 r. Kazimierz, dziedzic dóbr Słowienie, w gub. mohylowskiej 1880 r. 

ŁOMNICKI h. MECZUJA. Na Rusi Czerwonej. Krzysztof, dzierżawca Hanówki, dziedzic wsi Łękorza, w pow. bieckim. Jakób 1597 roku. Fedym ustąpił sołectwo we wsi Borki 1586 r. Mateusz ożeniony z Joanną Konarską 1630 r. Samuel i Chwedor, synowie Jana, 1658 r. 

Antoni, Bartłomiej, Franciszek, Jan, Józef, Michał, Paweł, Roman i Walenty 1782 .r., a Jakób syn, Franciszek, Karol-Adam i Jakób-Rajmund, wnukowie Jana, 1831 r., oraz Józef i Szymon, synowie, i Jakób, wnuk Michała, i Jan, Józef i Wojciech, synowie Franciszka, 1849 r. wylegitymowani w Galicyi. Karol, syn Jakóba, doktór medycyny i chirurgii w Galicyi, znakomity lekarz 1860 r., dziedzic dóbr Waręż. 

ŁOMSKI v. ŁOMZSKI h. PRUS III. Senator w rodzinie, Maciej, biskup kamieniecki 1480 r., chełmski 1484-1504 r. 

Pisali się ze wsi Starej Łomży, swego dziedzictwa, w ziemi łomżyńskiej, a właściwą ich nazwą była Lankuna. Mikołaj Lankuna, wójt w Siemieniu i jego synowiec, Mieczysław z Jarnułt 1431 r. Chudor, Piotr, Rampko i Stanisław, synowie Lankuny ze Starej Łomży 1444 r. Marek, Andrzej, Stefan i Mikołaj, synowie Mikołaja, wójta w Łopuchowie, kupili w 1463 r. od Ks. Mazowieckich majątek Strękowo v. Niebocząc, w pobliżu Narwi, od którego wzięli nazwisko Strękowski; w tym też czasie inni, jak Stanisław, Chudor i Piotr od majątku Radule pisali się Radulski. 

Jedna linia osiadła w wojew. bełskiem, i z nich Maciej, z kamienieckiego biskup chełmski, który katedrę biskupią z Chełma przeniósł do Krasnego Stawu, a w 1504 r. wyrobił pewne przywileje dla miasta Skawina. Jan, Stanisław i Maciej, synowie Borzyma 1504-1510 r. (Akta Łomżyńskie, Mil.). Jan, sekretarz królewski 1620 r., żonaty z Halszką ks. Horską, podkomorzanką orszańską. 

ŁOMSZYCKI h. TĘPA PODKOWA. Krzysztof,dziedzic wsi Strzelczysk, w pow. brzezińskim 1571 r. (Ks. poborowe). 

ŁOMŻYCKI. Mikołaj, posesor dóbr Zwinogrodu i Strzałki 1589- 1590 r., pozywał Korytkow, właścicieli tych dóbr o należnemu sumy (Wyr. Tryb. Lubel.).

ŁOMŻYŃSKI h. LUBICZ (Wittyg). Adam, podpułkownik wojsk koronnych 1714 r., żonaty z Maryanną N. Adam, starosta dumanowski, otrzymał 1744 r. wspólność dożywocia dla żony swej Józefy Walewskiej na dobrach Dymaniówi Łysieć. Jakóbz Osieka 1765 r. Wincenty, podporucznik wojsk koronnych 1791 r. (Sigil., Kancl., Zap. Tryb. Lubek). 

ŁONIEWSKI h. NAŁĘCZ. Jeden z Ninińskich, herbu Nałęcz, otrzymawszy działem majątek Łoniewo, w wojew. płockiem, od niego pisał się Łonieckim, lub Łoniewskim z Ninina. Andrzej, kustosz łucki 1585 r. Krzysztof, kanonik regularny, autor kilku dzieł treści religijnej 1617 roku. Jan z wojew. poznańskiem 1697 roku, a Daniel z wojew. ruskiem i Walenty z wojew. płockiem 1764 r. podpisali elekcye. Franciszek, ożeniony z Dominiką Rogowską, i Walenty, bracia, wprowadzeni do dóbr Lisice 1736 roku. Tomasz, syn Grzegorza, nabył części dóbr Goślina 1737 roku. Józef podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. Jan posiadał królewszczyznę Bogdanówkę 1771 r, Walenty, syn Stanisława, 1773 r. (Ks. Gr. Sochaczewskie i Czerskie). 

Po Mateuszu, dziedzicu wsi Łoniewo 1740 r., z Justyny Gostkowskiej syn Walenty miał syna Antoniego, po którym z Kunegundy Bogdańskiej syn Tomasz wylegitymowany w Królestwie 1855 r. 

Dwóch Janów, Jerzy, Konstanty, Michał, dwóch Mikołajów, Paweł i Teodor 1782 r., Jan, Michał i Jakób Gawłowicze, wnukowie Jana, 1833 r., oraz Jan Gawłowicz, wnuk Teodora, 1837 roku wylegitymowani w Galicyi. 

Stefan, syn Łukasza, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r. Franciszek, kapitan w powstaniu 1831 roku, więziony dla swych patryotycznych dążności 1834 r. w Galicyi i Ludwik, podporucznik w 1831 roku, emigranci we Francyi 1846 r. Wiktor, dziedzic dóbr Gnojno, w pow. stopnickim 1858 r. 

ŁONOWSKI. Byli na Mazowszu; z nich Ignacy 1730 r. Rozalia, żona Piotra Kłodawskiego 1780 r. 

ŁOPACIŃSKI h. LUBICZ. Senatorowie w rodzinie: Jan-Dominik, biskup żmudzki 1762 r., um. 1778 r. Mikołaj-Tadeusz, wojewoda brzesko-litewski 1777 r., um. 1778 r. 

Gniazdem tej rodziny jest wieś Łopacin, w ziemi zakroczymskiej, od której wzięli także nazwisko Łopaccy, herbu Lubicz, dwie te zatem rodziny są jednego pochodzenia. Paweł w ziemi bełskiej 1462 r. (Metr. Kor.). W drugiej połowie XV stolecia Bogdan z Łopacina przeniósł się na Ruś Białą i w nagrodę zasług otrzymał od ks. Michała, syna Jana, LingwienowiczaMścisławskiego, około 1490 r. obszerne nadania między rzekami Białai Czarna Nepota i majętności Kołotowin. Ten Bogdan założył na tych nadaniach wieś Łopacin, z ruska Łopatin, od której jego potomkowie a z do połowy XVII stolecia brali nazwisko Łopatyński. Bogdan, namiestnik mścisławski, dziedzic dóbr Gradobickie, miał syna Józefa, rotmistrza mścisławskiego, po którym dwóch synów, Fedor i Michał; linia Fedora, zdaje się, że zgasła, po Michale, zaś dworzaninie królewskim, byli synowie, Hrehory i Fedor. Fedor z Łopacina, podsędek mścisławski 1590 r., pozostawił pięciu synów: Jana, stolnika, następnie wojskiego upickiego, którego potomkowie osiedli na Wołyniu i zachowali dotychczas nazwisko Łopatyński, zmieniwszy herb Lubicz na herb Łopot, Aleksandra, żonatego z Ludwiką Puciata, Hrehorego, marszałka, królewskiego, po którym z żony Szczęsnej ks. Borowskiej tylko córki zostały, Wacława v. Wieczysława, protoplastę gałęzi senatorskiej i Mikołaja, pisarza ziemskiego upickiego 1596 r., protoplastę gałęzi upickiej. Gałąź Senatorska. Jej protoplasta Wacław v. Wieczysław, instygator litewski 1581 r., posłował od Stefana Batorego w 1579 roku do cara Iwana Groźnego, i gdy ten nie chciał zgodzić się na słuszne warunki pokoju, wypowiedział mu wojnę w imieniu swego monarchy, bez względu na niebezpieczeństwo, jakie mu groziło; jego syn Jan-Tomasz, zm. 1653 r., z żony Zofii Orłówny miał synów, Piotra, rotmistrza mścisławskiego, z żoną Lubą Woroniczówną, bezpotomnego, i Łukasza, rotmistrza mścisławskiego, zm. 1705 r. z ran w wojnie z Moskwą otrzymanych, po którym z żony Katarzyny Górskiej, wdowy po Raczku, pozostało trzech synów: Prokop, Piotr bezpotomny i Leon. Prokop, stolnik smoleński, więziony przez Moskwę 1709 r., z żony Maryanny Kościuszkówny pozostawił syna Antoniego, cześnika smoleńskiego, dziedzica dóbr Nowosiółek i Bezwodzic, zmarłego 1754 r., z żoną Apolonią Parczewską bezpotomnego. Leon, miecznik i mostowniczy mścisławski, rotmistrz królewski, walczył na Węgrzech 1684 r.; dziedzic znacznych dóbr Łopacina, Bezwodzic, Nowosiółek i inne, zm. 1732 r., z dwóch żon, Eufrozyny Stachowskiej i Reginy Święcickiej miał trzy córki i trzech synów: Jana-Dominika, Mikołaja Tadeusza i Ignacego-Błażeja, z których dwaj ostatni są protoplastami dwóch osobnych linij tej gałęzi. Z córek: Eufrozyna lv. Kiryacka, 2v. Ciechanowiecka, starościna sołoska, Krystyna, żona Józefata Naramowskiego, koniuszego oszmiańskiego, i Róża, zakonnica. 

Jan-Dominik, ur. 1709 r. w Łopacinie, z kapelana króla Stanisława Leszczyńskiego, proboszcz krożski i oniksztyński, kanonik 1743 r. i scholastyk wileński 1753 r., sekretarz wielki litewski 1755 r., biskup żmudzki 1762 r., podpisał elekcyę 1764 r. z ks. żmudzkiem; zacny i staranny kapłan, urządził misye duchowne w swej dyecezyi i podźwignął z upadku seminaryum żmudzkie, które z Kroż przeniósł do Miednik i rozpoczął budowę pięknego kościoła w Szydłowie 1760 r., um. 1778 r. 

Linia Mikołaja-Tadeusza. Mikołaj - Tadeusz, mąż zdolny pracowity i biegły prawnik, z dworzanina króla Stanisława Leszczyńskiego 1733 r. podczaszy mścisławski 1743 roku, instygator litewski 1750 roku, złożył ten urząd 1761 r.; starosta mścisławski, podpisał elekcyę 1764 roku z wojew. mścisławskiem; pisarz wielki litewski 1764 r., marszałek Trybunału litewskiego 1776 r., wojewoda brzesko-litewski 1777 r., starosta kopciowski, radoński i poradnicki, szesnaście razy poseł na sejmy, sześć razy deputat, a dwukrotnie marszałek Trybunału, w 1764 roku deputat do traktowania z Rosyą, deputat do konstytucyi 1766 roku, dziedzic znacznych dóbr, jak Łopacin, Malatycze, Leonopole, Rosieje i inne, stronnik Czaitoryskich i Stani sława-Augusta, z żony Barbary Kopeć, pisarzówny litewskiej, miał dwie córki, Kazimierę za Justynianem Niemiryczem - Szczytem, kasztelanem inflanckim, Brygittę za Tadeuszem Sulistrowskim, szambelanem królewskim, i czterech synów: Jana-Nikodema, Józefa, Stanisława, generał-adjutanta buławy polnej litewskiej, zm. młodo 1775 r., i Tomasza-Ignacego. 

Jan-Nikodem, chorąży husarski i starosta mścisławski, od 1767 r. starosta łozdziejski, poseł na sejm 1768 r., dziedzic dóbr Łopacina, hrabstwa Dryświatskiego i innych, po pierwszym rozbiorze Polski nie chciał przysiądz na wierność cesarzowej Katarzynie II, która kazała mu skonfiskować znaczny majątek na Białej Rusi; kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, miał dwie żony, Helenę-Wiktoryę Ogińską, starościankę dorsuńską, iJózefę Ogińską, wojewodziankę trocką, i z nich córki: Barbarę lv. za Ignacym Skarbek-Ważyńskim, szambelanem królewskim, 2v. Toczyłowską, Antoninę Białozór, Anielę lv. za Ignacym, szambelanem, 2v. za Józefem Żabami, i synów: Józefa, z Katarzyną Wolską bezpotomnego, Tomasza i Ignacego. 

Tomasz, dziedzic dóbr Szarkowszczyzny, wylegitymowany w Cesarstwie 1837 r., z żony Teresy Rudnickiej, starościanki rugijskiej, zostawił córkę Izabelę Święcicką, a z Heleny Rudomina synów: Jana, Floryana, Michała i Adama, żonatego z Pauliną Szumborską. 

Ignacy, dziedzic dóbr Dryświat, wylegitymowany w Cesarstwie 1837 r., z żony Tekli Wołłowiczówny miał córki, Annę za Ignacym Zaleskim, Kazimierę za Tadeuszem hr. Tyszkiewiczem i syna Bolesława, urzędnika rosyjskiego. 

Józef, syn wojewody Mikołaja-Tadeusza, scholastyk wileński 1772 r., z kanonika sufragan żmudzki, biskup tyraspolski, tłomaczył z francuzkiego języka kilka dzieł treści moralnej; kapłan zacny io dobro Kościoła gorliwy, um. 1803 r. 

Tomasz-Ignacy, ostatni z synów wojewody Mikołaja-Tadeusza, dziedzic dóbr Bezdan, Saryi, Balina i innych, szambelan Stanisława Augusta 1775 r., kawaler orderu św. Stanisława, ostatnio marszałek szlachty powr. drysieńskiego, z żony Barbary Szadurskiej miał córkę Elżbietę za Antonim Szadurskim, marszałkiem szlachty pow. drysieńskiego, i syna Józefa-Mikołaja, marszałka szlachty pow. drysieńskiego, kamerjunkra dworu rosyjskiego, dziedzica dóbr Saryi, Hulidowa, Leonopola, Norzycy, Bezdan i inne, po którym z Doroty Morykoni, pani wielkich przymiotówi talentów, córki Marya za Lucyanem Morykonim, Józefa zmarła we Włoszech 1848 r. i syn Ignacy, marszałek szlachty pow. drysieńskiego 1855 r., dziedzic dóbr Kopciówki, Rosicy, Tomaszpola i klucza Saryjskiego, w gub. witebskiej, fun’ dowal kościół z grobami tamilijnemi w Saryi; z żony Maryanny, córki Stanisława Szumskiego, marszałka gub. wileńskiej, jego syn Stanisław żonaty z Teklą, córką hr. Michała Borcha, icórka Zofia za Feliksem Rzewuskim. 

Linia Ignacego-Błażeja. Ignacy-Błażej, trzeci syn Leona, pisarz skarbowy litewski 1764-1776 r., sędzia ziemski brasławski, czterokrotnie poseł na sejmy i tyleż krotnie deputat na Trybunał litewski, dziedzic dóbr Socyańcza, Jod, Dyrwian i inne, z żony Judyty Prozorówny, wojszczanki kowieńskiej, zostawił córki, Annę za Mateuszem Billewiczem, wojskim żmudzkim, Katarzynę lv. za Janem Korsakiem, marszałkiem horodeckim, 2v. za Jakóbem Sawiczem-Zabłockim, marszałkiem horodelskim, i sześciu synów: Mateusza, Ludwika, młodo zmarłego, Marcina, Tadeusza, Józefa i Mikołaja. 

Mateusz, dziedzic dóbr Stachowiec, miecznik inflancki, z żony Anny Sołłohubówny, łowczanki żmudzkiej, miał córkę Konstancyę za Michałem Wawrzeckim, marszałkiem brzeskim. 

Marcin, dziedzic dóbr Jod, Kamionka i inne, szambelan królewski 1791 r., dwa razy deputat na Trybunał, kawaler orderu św. Stanisława, ostatnio podkomorzy dziśnieński, w 1790 roku zapisał się do obywatelstwa Wilna; zacny i rozsądny patryota, um. 1850 r., pozostawiwszy z żony Anny Wołłowiczówny, starościanki purwińskiej, córki, Dominikę za Antonim Chełchowskim, Konstancyę, pannę i syna Aleksandra, porucznika wojsk polskich, poległego 1831 r. pod Warszawą, po którym z Kazimiery Wołoszewskiej córka Anna za Antonim Łopacińskim i syn Henryk, dziedzic dóbr Jod, Kamionki i Tumiłowo, z żony Maryanny Mirskiej pozostawił synów: Aleksandra, Zdzisława, Maryana, Henryka icórki, Annę za Janem Witkiewiczem, Zofię i Waleryę. 

Tadeusz, dziedzic dóbr Annodwor i in., deputat na Trybunał litewski, z żony Anny Hłasko miał córki, Franciszkę Doboszyńską, Józefę Kazanowską i synów: Ludwika, oficera 1831 roku, Stanisława, bezpotomnego i Ignacego. 

Ignacy, marszałek szlachty pow. dziśnieńskiego 1826-1833 r., kamerjunkier rosyjski, z żony Ewy Moniuszko pozostawił córkę Annę za Adamem Kostrowickim, chorążym dziśnieńskim, i synów: Wilhelma, Konstantego i Ignacego, ożenionego z Anną Szczepkin, tytułowanego w spisie urzędników rosyjskich hrabią, lecz nie wiem na jakiej zasadzie, po którym syn Siergiej. 

Józef, piąty syn Ignacego-Błażeja i Prozorówny, rotmistrz kawaleryi narodowej litewskiej, deputat na Trybunał, dziedzic dóbr Rafałów, Dryświat i in., fundował kościół w Borodziniczach; miał dwie żony, Paulinę Ogińską, starościankę dorsuńską, i Klotyldę Ruszczyć, z której córki: Judyta, żona Józefa Koziełła-Poklewskiego, Klotylda za Wacławem Łopacińskim, Pelagia za Janem Czechowiczem, Zofia Kopciówna i synowie: Józef, oficer 1831 r., Antoni, po którym z Anny Łopacińskiej córka Alina za Edmundem Niezabytowskim, i Władysław, prezydent graniczny zawilejski, po którym z Barbary Skarbek-Ważyńskiej, marszałkówny oszmiańskiej, synowie: Józef, major wojsk rosyjskich, Antoni i Władysław. 

Mikołaj, ostatni z synów Ignacego-Błażeja i Prozorówny, pisarz Trybunału litewskiego, dziedzic dóbr Judycyn, zm. 1804 r., po którym z Joanny Kiełpszówny, oboźnianki brasławskiej, syn Aleksander, podkomorzy dziśnieński, z Anieli Boguckiej miał córkę Ludwikę za Władysławem hr. Wielhorskim i synów: Klaudiusza, dziedzica dóbr Ustronie, Wacława, dziedzica dóbr Judycyn, którego z Klotyldy Łopacinskiej synowie: Medard, Marceli, Kazimierz i Aleksander, i Mikołaja, dziedzica Mikołajewa, kuratora magazynóww pow. dziśnieńskim, po którym z Kamili Korsak syn Mikołaj, ur. 1871 r. 

Gałąź Upicka. Jej protoplasta Mikołaj, pisarz ziemski upicki, z żony Zofii Andrejewny miał syna Krzysztofa, pisarza ziemskiego, następnie podkomorzego upickiego, po którym z Doroty Osmolskiej córki: Anna Krasowska, Halszka Białozorowa, Petronela Kaszewska, Zofia za Samuelem Lewonem i trzech synów: Jan, dziedzic dóbr Dowmagole, Mikołaj, dziedzic Bojnarowa, sędzia ziemski upicki, ożeniony z N. Amforówną 1639 r. i Stanisław. 

Stanisław, dziedzic Padowginie, miał synów: Adama, Krzysztofa, Mikołaja i Piotra, po którym syn Franciszek, sędzia grodzki upicki, rotmistrz wileński, podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. trockiem, i pozostawił synów: Antoniego, Jana i Stanisława; po Antonim syn Mateusz, a Jan miał córkę Teresę Judycką. 

Adam, łowczy upicki, miał syna Antoniego, rotmistrza pow. upickiego, po którym z Justyny Święcickiej córka Barbara Dalewska i synowie, Jan i Paweł ożeniony zJózefą Wołłowiczówną, podkomorzanką rzeczy cką, z której syn Artur, ur. 1822 r. 

Jan, kapitan wojsk polskich, kawaler Legii Honorowej, zaślubił Fomannę, margrabiankę de Ville Nueve i z niej pozostawił córkę Glicerę, żonę Kaliksta Witkowskiego, prezydenta m. Warszawy. 

Mikołaj, syn Stanisława, a wnuk Krzysztofa, cześnik mścisławski 1672 r., miał dwóch synów, Andrzeja i Stanisława, sędziego grodzkiego upickiego, po którym z dwóch żon, Anny Burniewiczówny, łowczanki pińskiej, i Eleonory N., córki, Beata Giełgudowa, Helena Koryzna, i syn Antoni. 

Antoni, sędzia grodzki i rotmistrz upicki, podpisał elekcyę 1764 r. z pow. upickim; z żony Bogumiły Bykowskiej pozostawił synów, Mikołaja i Stanisława, podczaszego i pisarza grodzkiego upickiego, po którym synowie, Ignacy i Józef; po Józefie synowie: Jakób, Ludwik i Władysław wylegitymowani w Cesarstwie 1847 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Mikołaj, rotmistrz upicki, miał syna Franciszka, sędziego upickiego, po którym z N. Kościuszko synowie: Ludwik, Maciej, Franciszek, Nikodem, Aleksander, Jan i Antoni wylegitymowani w Cesarstwie 1847 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej; Aleksander, dziedzic Remiszowa, ożeniony z Maryą Mohlówną.

Oprócz powyższych. Piotr, dziedzic Podruksza, pisarz grodzki bracławski 1758 r.. z żony Małgorzaty Milkiewiczówny miał córki, Klotyldę za Hipolitem Zienkowiczem, Konstancyę Ostrowińską i synów, Karola, dziedzica Podruksza, ożenionego z Zofią Mordasówną, i Karola, porucznika gwardyi litewskiej, po którym z Katarzyny Jaskołdówny syn Bolesław (Metr. Kor., Metr. Litew., Akta Tryb. Litew., Arch. Dubr., Żychl.). 

Jest jeszcze jedna linia Łopacińskich, od czterech, wieków oddzielona od dwóch poprzednich, bo pochodząca od tych członków rodziny, którzy, dziedzicząc na gniazdowej wsi Łopacinie, pozostali w Koronie; z niej Fabian i Eliasz, dziedzice wsi Budziszewo 1763 r. Adam wylegitymowany w Galicyi 1782 r. Józef, urzędnik sądowy 1849 r., poeta i rzeźbiarz 1860 r. 

ŁOPACIŃSKI v. ŁOPACIEŃSKI h. ROLA. Wzięli nazwisko od wsi Łopatno, w wojew. krakowskiem; z nich Jan, dziedzic wsi Łaziska około 1470 r. cytowany w Lib. Benef. Tomasz w ziemi przemyślskiej 1472 roku (Kodeks Lwowski). 

ŁOPACKI h. KORAB. Andrzej, syn Jakóba, z przydomkiem 'Wiązkowicz, dziedzic dóbr Łopatek, w pow. płońskim 1552 r. (Ks. poborowe, Wittyg). 

ŁOPACKI h. KOTWICA v. STRUMBERG. Rodzina miejska krakowska, ma pochodzić od Łopackich, herbu Lubicz, osiedlonych w ziemi zakroczymskiej; jakoż jednemu z tych Łopackich, Mikołajowi, marszałkowi sejmu 1635 r., daje Niesiecki, lecz sądzę, że mylnie, herb Strumberg. Jacek, syn Antoniego, sekretarz królewski, rajca krakowski, profesor Akademii i znakomity w swym czasie lekarz 1660-1702r., z Urszuli Wielowiejskiej miał dwóch synów, Jacka-Augustyna, doktora filozofii i medycyny, kanonika krakowskiego i archipresbitera kościoła Panny Maryi 1742 r., hojnego na kościoły, który wspierał i leczył bezpłatnie ubogich i tak powszechny zyskał szacunek, że miasto Kraków wybiło na jego cześć medal, i StanisławaAntoniego. 

Stanisław-Antoni, doktór medycyny i filozofii, profesor Akademii krakowskiej, dziedzic dóbr Chorągwicy, zm. 1738 r., miał synów, Józefa, intendenta ceł szlązkich, bezdzietnego, i Kazimierza, dziedzica dóbr Chorągwicy, po którym z Urszuli Rakowskiej syn Jacek, w 1771 r. konfederat barski, w 1783 r. wylegitymowany w Galicyi, dziedzic dóbr Bilczyc, pozostawił synów: Józefa, kanonika krakowskiego, autora i kaznodzieję, Bernarda, porucznika wojsk austryjackich, zm. 1824 r., Andrzeja, młodo zmarłego, i Jana Kantego, po którym z Agnieszki Gostkowskiej synowie: Władysław, Andrzej, Ludwik i Heronim 1844 r. 

ŁOPACKI h. ŁELIWA. Andrzej, rotmistrz królewski 1580 r., konsystujący w Surażu (Ks. poborowe, Wittyg).

ŁOPACKI h. LUBICZ. Senatorowie w rodzinie: Mikołaj-Krzysztof, kasztelan zakroczymski 1642 r., um. 1655 r. Franciszek-Andrzej, kasztelan zakroczymski 1737 r., um. 1748 r. 

Zamożna w ziemi zakroczymskiej rodzina, wzięła nazwisko od wsi Łopacin, w ciechanowskiem, od której jedna jej linia nazwała się Łopaciński; od Łopackich zaś herbu Lubicz mają pochodzić Łopaccy, herbu Strumberg, lecz to rzecz niepewna; jedna linia tej rodziny brała przydomek Gosz. Marcin był wsłużbie Macieja Huniada, króla węgierskiego i walczył z nim przeciw ojczyźnie 1474 r. Michał i Jan, 1585 r. synowie Aleksego. Andrzej z Anny Lelowskiej miał syna Mikołaja-Krzysztofa, podczaszego i starostę ciechanowskiego 1616 r., kilkakrotnie posła na sejmy, marszałka Izby poselskiej 1635 r., deputata na Trybunał radomski 1627 r., podkomorzego zakroczymskiego od 1624 r., który 1624 r. nabył Sarnów. Mikołaj-Krzysztof jako podkomorzy 1632 r., a jako kasztelan zakroczymski 1648 r. podpisał elekcye z ziemią zakroczymską, poległ w walce ze Szwedami 1655 roku, i z Anny Opackiej pozostawił córki, Zofię-Potencyannę lv. za Marcinem Cieciszewskim, 2v. za Janem Oborskim, Cecylię za Aleksandrem Kobylnickim, i synów: Celestyna, opata orłowskiego, Marcina, dziedzica dóbr Leszno, ożenionego z Maryanną Chlewicką, który podpisał elekcye, 1648 i 1669 r. z ziemią ciechanowską, i Jana, chorążego zakroczymskiego, posła 1648 r. i pułkownika, który poległ w wojnie ze Szwedami 1658 r., i z żony Doroty Łajszczewskiej, kasztelanki sochaczewskiej, pozostawił synów, Felicyana, po którym syn Antoni, dziedzic dóbr Modzele i Raki, i Adama. 

Adam podpisał elekcyę 1697 roku z ziemią zakroczymską; chorąży zakroczymski 1698 r., po którym z Elżbiety Mdzewskiej synowie: Jan poległ w wojnie przeciw Szwedom 1702 r., Stanisław, po którym z Ostaszewskiej syn Szymon, i Wojciech, podstoli ciechanowski 1706 r., wprowadzony 1712 r. do dóbr Zakiew, Granicznik i Kulki, a w 1723-1729 r. prowadził długi proces o majątek z kasztelanem Wesslem; Wojciecha z żony Zofii Grabianka, stolnikówny czerskiej, córka Barbara za Mikołajem Komorowskim, łowczym buskim, i synowie: Antoni, kanonik płocki, Ignacy, Jezuita, Franciszek i Marcin. Franciszek-Andrzej, kapitan artyleryi koronnej, otrzymał 1724 r. przywilej na wójtostwo; podstoli ciechanowski, podpisał elekcyę 1733 r. z ziemią ciechanowską; kasztelan zakroczymski 1737 r., wiele przyczynił się do surowego ukarania Torunia 1724 r. Kasztelan był starostą krasnosielskim i pułkownikiem królewskim, i z żony Anny Krosnowskiej, starościanki petrykowskiej, miał córki, Konstancyę, Wizytkę w Warszawie, Barbarę za Antonim Krosnowskim, miecznikiem chełmskim, i syna Jana-Ludwika, rotmistrza przasnyskiego, posła i skarbnika ciechanowskiego, który podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią ciechanowską. 

Marcin, ostatni syn podstolego Wojciecha, miał syna Adama, po którym syn Walenty pozostawił syna Kazimierza, właściciela części we wsi Źmijewie-Panki, w pow. mławskim, wylegitymowanego w Królestwie 1840 r. z synem Dyonizym, żołnierzem w wojsku rosyjskiem, urodzonym z Tekli Gizińskiej. 

Adam i Jan podpisali elekcyę 1632 r. z ziemią zakroczymską. Stanisław i Szymon, synowie Stefana, 1713 r. Jacenty, archiprezbiter i kanonik krakowski 1736 r. Jan legitymował się w Galicyi 1782 r. bez wskazania herbu. (Conv. Vars., Metr. Kor., Ks. Gr. Czerskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Kanck). 

ŁOPATA h. ŁOPOT. Wylegitymowani w Cesarstwie 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej, potomstwo Kazimierza, Michała i Antoniego, synów Aleksandra, wnuków Jana, w liczbie 33 osób. 

ŁOPATA v. ŁOPATO h. MOGIŁA. Jan, syn Jerzego, z synami: Wiktorem, Platonem, Franciszkiem i Ottonem i ich potomstwem zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1799 r., a ich potomstwo wyligitymowane w Cesarstwie 1847 r. i zapisane do tychże ksiąg. 

Nie wiem, którego herbu. N. Łopata wyznaczony od Kazimierza IV w 1456 r. do wybierania podatków z wojew. kaliskiego na wojnę przeciw Prusakom. 

Teodor Horain otrzymał 1506 roku przywilej na Horoszów, w pow. wołkowyskim. Szczepan, dworzanin królewski 1541 roku. Michał, sędzia radliński 1546 r. Stanisław, pisarz komory celnej krośnieńskiej 1589 r. N. poległ pod Chocimem 1621 r. Krzysztof 1666 r. w pow. Słonimskim. 

Trojan 1648 r., Adam, Jan, Trojan iWładysław 1669 r. z wojew. wileńskiem, Jan 1674 r. z pow. lidzkim i Waleryan 1764 r. z pow. wołkowyskim podpisali elekcye. Trojan, cześnik parnawski 1678 roku (Metr. Litew., Wyr. Tryb. Lubel.). 

Waleryan, w 1803 r. zamieszkały w Chełmie, miał się legitymować w Galicyi Zachodniej. Wincenty, syn Ludwika, kasyer pow. rosieńskiego 1840 roku. Wincenty, syn Wincentego, urzędnik w pow. rosieńskim 1852- 1865 roku. 

Niektórzy z tego nazwiska pisali się także Łopatto, inni brali przydomek Bykowski. 

ŁOPATECKI h. KORAB. Podług Paprockiego dom starodawny w wojew. Sieradzkiem, i mają być jednego pochodzenia z Łaskimi, herbu Korab; piszą się od wsi Łopatki. Marcin, kanonik gnieźnieński 1518 r. Marcin, burgrabia uniejowski, wolny 1519 r. od wyprawy wojennej. Jan, dziedzic wsi Łopatki 1556 r., miał syna Stanisława, po którym z Elżbiety Osieckiej córka Zofia za Mikołajem Andraszowiczem i synowie, Samuel i Stanisław; Stanisław z Łasku, dziedzic na Osieku, żonaty 1639 r. z Katarzyną Mikołajewską. Aleksander miał córkę Krystynę za Stanisławem Domikowskim 1629 r. 

Stefan, syn Stanisława, posesor Lubowidza 1681 r., podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. Sieradzkiem, a Kazimierz-Karol z Łasku, 1674 r. elektor z tegoż województwa; po Stefanie synowie: Marcin, Stanisław i Szymon 1699 r. (Metr. Kor., Conv. Vars. i Piotrk., Zap. Tryb. Piotrk.). 

Kazimierz, poseł na sejmy, deputat na Trybunały, sędzia wojskowy, wojownik przeciw Turkom 1670 r. Andrzej z wojew. Sieradzkiem i Stanisław z wojew. poznańskiem podpisali elekcyę 1697 r. 

Antoni, Wojciech i Jan, bracia 1745 r. (Akta Sieradzkie). Michał, potomek Stanisława, dziedzica Osieka i Dobryszewa, dziedzic Lubowidza, w rawskiem 1729 r., z Anny Grabowskiej miał syna Adalberta, po którym z Salomei Tarnowskiej syn Łukasz, ochrzczony 1759 r. w par. brudzewskiej, wylegitymowany w Galicyi Zachodniej 1804 r., z Maryanny Rozbickiej pozostawił synów, Erazma i Feliksa, podoficeróww wojsku rosyjskiem, wylegitymowanych w Królestwie 1846 r. 

ŁOPATKA. Stara na Rusi Czerwonej rodzina; brała przydomek Ostalewski. Łopatycz z Ostałowic 1409-1450 r. N. Łopatko, ziemianin wołyński 1525 r. Jan, przełożony monastyru św. Jerzego we Lwowie 1549 roku, był władyką lwowskim 1569 r. Arseni, biskup grecki lwowski 1550 r. 

ŁOPATKO h. ŁADA. Pisali się także Łopata. Szymon, syn Macieja, z synem Szymonem i wnukami: Józefem, Stanisławem i Justynem zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1801 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie 1856 r. i zapisani do ksiąg szlachty tejże gubernii. 

ŁOPATYN. N., posesor dóbr w Smoleńszczyznie 1651 r. (Metr. Litew.). 

ŁOPATYŃSKI h. ŁOPOT. Dwie są odrębne rodziny tego nazwiska i herbu, jedna pochodząca od Łopacińskich, herbu Lubicz, i druga, która nazwisko Łopot zmieniła na Łopatyński; do pierwszej, piszącej się z Brzozowa, należał Jerzy, sufragan i archidyakon żmudzki 1648 roku. Wacław, poseł do Moskwy 1579 roku. Michał, Dymitr, Łukasz, Jan, Fedko i Mateusz otrzymali 1600 roku pewne części we wsi Łopatyńce, w starostwie barskiem. 

Mikołaj, ożeniony z Feliksą Świtowską, miał synów, Jana i Stanisława 1710 r. Paweł i Stefan, synowie Jana i Ewy, 1719 r. Stanisław, subdelegat grodzki podolski 1720 r., sędzia ziemski chełmski 1739 r. Andrzej zwany Czarnota 1762 r. Michał, Iwaszko, Paweł, Maciej i Waśko prowadzili 1763 r. proces o Łopatyńce. Michał ustąpił 1767 r. Łopatyńce Barszczewskiemu. Stefan otrzymał 1768 r. wójtostwo w Leszczynach. Jan, vicegerent nowogrodzki 1788 r., pisarz grodzki włodzimierski 1791 - 1794 roku. Maciej, vicegerent sądowy włodzimierski 1793 r. (Metr. Kor., Kancl., Wyr. i Zap. Tryb. Lubel.). 

ŁOPATYŃSKI h. ŚLEPOWRON. Szczepan w 1783 roku, a Jan, Szymon, Grzegorz, Jakóbi Hipolit w 1832 r. wylegitymowani w Galicyi. Ignacy, proboszcz w Porohach, w Galicyi 1864 r.

ŁOPCZYŃSKI (?). Jan z wojew. braclawskiem podpisał elekcyę 1648 r. 

ŁOPIAN. Na Litwie; z nich Bonifacy podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. (Vol. Leg.). 

ŁOPIENICKI h. GRZYMAŁA. Grzymałowie, dziedzice wsi Łopienite, w ziemi łomżyńskiej, brali od niej w XV stolecin nazwisko Łopienicki, jak Wacław 1421 r., Nasieband, Marcin 1482 r. i inni. (Akta Łomżyńskie). 

z ŁOPIENNIK. Gotard 1423 roku. Bystram, sędzia grodzki lwowski 1445 r. Lasota ustąpił 1471 roku królewszczyznę Wilkotowską Wolę Dersławowi z Rytwian; po Lasocie synowie, Andrzej i Stanisław, i Andrzej otrzymał 1512 r. konsens na wykupno wójtostwa Krampiec (Metr. Kor.). 

ŁOPIEŃSKI h. BOŃCZA. Wojciech i Stanislaw, synowie Marcina, dziedzice wsi Łopienie 1581 r., w ziemi bielskiej (Ks. poborowe, Wittyg). 

ŁOPIEŃSKI h. LUBICZ. Dwie są rodziny tego nazwiska i herbu, jedna w Wielkopolsce, ta wzięła nazwisko od wsi Łopienno, pod Wągrowem, druga na Podlasiu, której gniazdem wieś Łopienie, w ziemi bielskiej, i ta brała przydomek Pirog-, niektórzy z jej członków pisali się Łopiński. Z rodziny wielkopolskiej. Jan, burgrabia kaliski 1447 r. Benedykt, kanonik krakowski 1464 r. Jan, opat w Mogilnie 1550 r. Jakób, opat w Lubieniu 1648 r. 

Z rodziny podlaskiej. Stanisław i Erazm przeprowadzili 1542 r. działydóbr; po Erazmie synowie: Jakób, Jan, Paweł i Wojciech 1598 r. Paweł, syn Andrzeja z Łopienie, i Andrzej, syn Stanisława Bzelągowicz, dziedzic na Grochach 1546 r. Jerzy, syn Romana, dziedzic na Łopieniacb i Grochach 1548 r. Jan i Piotr, synowie Marcina Pamięcie, 1556 r. Mikołaj, syn Wojciecha, 1582 r. Jan, syn Jerzego z Łopienie, 1583 r. Maciej, syn Jana, 1594 r. Jan, syn Mikołaja, 1596 r. 

Gabryel 1632 r. z wojew. podlaskiem, a Jan, Jarosz, Marcin i Tomasz 1669 r. z ziemią bielską podpisali elekcye. Aleksander-Stanisław, instygator Trybunału lubelskiego 1680 r., cześnik sanocki 1681 r., vicegerent grodzki przemyślski 1687 r. Antoni, stolnik bielski, żonaty z Józefą Zielińską 1785 r. Jan, regent grodzki włodzimierski 1788 r. Kajetan, kanonik lubelski 1824 r. (Metr. Litew., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). 

Po Piotrze, synu Wojciechu, dziedzicu części wsi Grochy 1638 r. (Akta Suraskie), pochodzący Jan, właściciel wsi Łopienie-Zyski, w pow. łomżyńskim, syn Michała i Franciszki Perkowskiej, wylegitymowany w Królestwie 1848 r. 

Adam, dziedzic wsi Łopienie-Bogusze 1699 r. (Akta Suraskie), pochodzący: Kazimierz, proboszcz parafii dobroszczyńskiej, syn Tomasza, i Mikołaj, syn Jerzego, Kazimierz, Ludwik i Franciszek, synowie Józefa i Rozalii Ożarowskiej, w 1840 r., Dyonizy, syn Pawła, 1844 r., Wawrzyniec, syn Adama, 1848 r., Bernard, syn Antoniego i Franciszki Idzkowskiej, oraz Wojciech, syn Michała, w 1849 r., i Franciszek, syn Jana i Petroneli Piekutowskiej, w 1850 r. wylegitymowani w Królestwie. 

ŁOPOT h. ŁOPOT. Herb - w polu czerwonem dwa jelca (zasłony od cięcia wrękę) szabli na krzyż złożone; w koronie trzy pióra strusie. 

Stara rusko litewska rodzina, z której jedna linia wzięła nazwisko Bykowski, druga zmieniła to nazwisko na Łopata, Łopatto i Łopatyński. Paweł, poborca w pow. wołkowyskim 1578 r. Franciszek z wojew. nowogrodzkiem podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Bogumiła, żona Józefa-Stefana Łęskiego, skarbnika bielskiego 1738 r. Elżbieta, żona Stefana Bykowskiego, chorążego mińskiego 1760 r. Stanisław, skarbnik litewski, żonaty 1775 r. z Franciszką Dederkówną, skarbniczanką orszańską. Samuel, stolnik wołkowyski 1778 r. Michał, kawaler maltański, starosta bobrujski, które to starostwo dostał prawem emfiteutycznem w 1775 r. na lat 50; oboźny litewski 1776 r, tę dostojność złożył w 1781 r., poseł 1776 r., nabył dobra Ihumenowo; starosta miał dwie żony, Katarzynę Morawską, córkę Ignacego, pisarza litewskiego, urodzoną z Teofili Radziwiłłówny, wielce marnotrawną, z nią stracił majątek, i Annę Czosnowską. Michał w 1792 r. należał do Targowicy, w 1793 r. był posłem na sejm grodzieński, i należał do partyi antynarodowej; z Morawskiej miał syna Adama, który, straciwszy majątek, osiadł na dworze ks. Dominika Radziwiłłai umarł bezdzietny (Arch. Dubr.). 

ŁOPUSKI h. ŚLEPOWRON. Na Podlasiu, wzięli nazwisko od wsi Łopusze, w ziemi drohickiej. Jan na Rusi Czerwonej 1447 roku. (Kodeks Lwowski), sędzia ziemski przemyślski 1456 r. Mateusz, syn Marcina, dziedzic dóbr Łopusze 1627 r. Kazimierz i Marcin, synowie Wojciecha, 1643 r. Kazimierz, syn Pawła, i Mateusz, syn Bartłomieja, 1650 r. Krzysztof-Aleksander, pisarz grodzki, deputat wileński 1646 r. 

Jakób, syn Sebastyana, 1724 r. Walenty podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. podlaskiem. Józef, regent grodzki 1736 r., pisarz grodzki 1744 r., skarbnik 1746 r., miecznik 1754 r., podsędek 1750 r., podstarosta chełmski, podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią chełmską. Marcin, zasłużony w obywatelstwie swej ziemi, łowczy 1752 - 1775 r., podstoli 1775 r. i podstarosta 1776 r., sędzia ziemski 1783 r., wreszcie podkomorzy drohicki 1791 r. Antoni, dziedzic Patrykozy i Nieciec, syn podkomorzego Marcina, legitymował się w Galicyi 1804 r. Bazyli, Jan i Michał, synowie Eliasza i Teresy, 1753 r. Antoni, generał buławy polnej koronnej, dobry tłumacz z francuzkiego, um. 1785 r. Kajetan, szambelan Stanisława Augusta 1786 r. Jan, chorąży kawaleryi 1789 r. (Metr. Kor., Kancl., Sigil., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb Piotrk. i Lubel.). 

Jan, syn Stanisława i Heleny, ur. 1706 r., ochrzczony w Ostrożanach, zaślubił 1739 r. Teresę Wyganowską i z niej miał syna Marcina, ur. 1754 r., ochrzczonego w Ostrożanach, który części wsi Łopusze, w imieniu swem i brata Pawła sprzedał 1786 roku bratu stryjecznemu Grzegorzowi, synowi Konstantego, a w 1795 r. odstąpił znowu części wsi Łopusze bratu stryjecznemu Tomaszowi, synowi Konstantego; Jan Kanty i Józef, synowie Marcina, ur. 1783 r., ochrzczeni w Kazimierzu, legitymowali się w Galicyi Zachodniej 1804 r. (Akta po-Galicyjskie). 

Franciszek, syn Marka, z synami: Wincentym, Michałem i Antonim, oraz Szymon i Wawrzyniec, synowie Michała, z potomstwem wylegitymowani w Cesarstwie 1849 roku i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. 

Jan, dziedzic wsi Klepacze-Rykały i Łopusze 1710 roku, miał syna Walentego, a ten syna Tomasza, po którym z Magdaleny Szymańskiej syn Franciszek wylegitymowany w Królestwie 1840 r. 

ŁOPUSZAŃSKI h. JASTRZĘBIEC. Władysław, Antoni i Wojciech, synowie Juliana-Wojciecha, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1855-1857 r. Julian-Wojciech wylegitymował się z herbem Sas. 

ŁOPUSZAŃSKI h. SAS. Na Rusi Czerwonej. Iwan otrzymał 1605 r. wójtostwo w Łopusznicyi Bazyli i Eliasz, bracia 1637 roku. Jan, syn Mikołaja, 1710 r. Paweł z Lubieńca, syn Mikołaja i Anny Gołuchowskiej, 1718 r. Bazyli z Komarnik, subdelegat grodzki owrucki 1722 r. Kazimierz nabył 1789 r. wieś Rawicę. Grzegorz, wojski mniejszy horodelski 1791 r. Augustyn, burgrabia grodzki piotrkowski 1791 r. (Metr. Kor., Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). 

Aleksander, Bazyli, Grzegorz, pleban szumiacki, dwóch Janów. Jerzy, dwóch Michałów, dwóch Teodorówz przydomkiem Homicz v. Hamiecz, 1782-1832 r.; dwóch Antonich, Augustyn, Grzegorz, Józef, Karol, Kazimierz, Samuel i Teodor z przydomkiem z Komarnik 1782 - 1823 r., a Aleksander, Antoni, Bazyli, dwóch Janów, Jerzy, dwóch Michałów, Samuel i Szczepan z przydomkiem z Komarnik Giemujnowicz 1782 r. wylegitymowani w Galicyi. Karol, redaktor pism peryodycznych i pisarz dramatyczny w Galicyi 1810-1818 r. Jakób, syn Bazylego, i Jan, syn Grzegorza, urzędnicy w gub. podolskiej 1852 r. Edward i Henryk, urzędnicy w Galicyi 1864 r. 

Jan i Wojciech, synowie Jana, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1836-1853 r. 

ŁOPUSZYŃSKI. Wzięli nazwisko od wsi Łopuszno, w pow. chęcińskim. Andrzej, dziedzic części Łopuszna 1508 r. Kacper, Maciej i Wojciech, dziedzice Łopuszna 1590 r. (Wyr. Tryb. Lubek). Mikołaj podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. brzesko-litewskiem. 

ŁOŚ h. DĄBROWA. Hrabiowie i szlachta. Senatorowie w rodzinie: Krystyn, kasztelan zakroczymski 1563 r., wyszogrodzki 1564 r. Stanisław, kasztelan wyszogrodzki 1577 r., rypiński 1579 r., urn. 1584 r. Jan, kasztelan wyszogrodzki 1591 r. Paweł, kasztelan płocki 1593 r., um. 1596 r. Andrzej Wojciech, kasztelan słoński 1623-1633 r., Władysław-Stanisław, kasztelan chełmiński 1681 r., wojewoda pomorski 1685 r., malborgski w 1694 r. Władysław, kasztelan rypiński 1707 r., um. 1711 r. Michał, kasztelan kamieniecki 1740 r., lwowski 1754 r., um. 1758 r. Feliks-Antoni, wojewoda pomorski 1779 r., ustąpił 1790 r. 

Dawna wpółnocnem Mazowszu rodzina, która wzięła przydomek Łoś za nazwisko; pisała się w XV stoleciu z Drażdżewa, następnie z Wronnego, później z Krzynowłogi, a ostatnio z Grodkowa, w ziemi dobrzyńskiej. Jan, chorąży czerski 1410 r. Mikołaj, burgrabia rabsztyński 1439 r. Jan, chorąży czerski 1410 r. Mikołaj, burgrabia rabsztyński 1439 r. Jan, burgrabia rabsztyński 1440 r. Jan z Grodkowa, syn Andrzeja, dziedzic wsi Januszowie, podkomorzy zakroczymski 1453 roku. Mikołaj z Wronnego, sędzia ziemski ciechanowski 1496 r. Jan, podsędek ciechanowski 1519 r., miał dwóch synów, Krystyna i Jakóba. Krystyn wprowadzony do dóbr Moszny 1564 r., a do dóbr Włochy i Skorosze 1572 roku, kasztelan zakroczymski 1563 r., a wyszogrodzki i poseł na sejm 1564 r., miał córki: Annę za Janem Czyszkowskim, Dorotę za Łukaszem Zielińskim, stolnikiem płockim, Zofię, żonę Marcina Dąbrowskiego, i synów, Jana i Stanisława; po Janie synowie, Maciej i Wojciech. 

Jakób, drugi syn podsędka Jana, sędzia ziemski płocki 1570 roku, stolnik ciechanowski 1581 r., deputat z wojew. mazowieckiego 1582 r., pozostawił trzech synów: Jana, Walentego i Wojciecha, z których Jan z ziemią nurską, a Wojciech z wojew. płockiem podpisali elekcyę 1632 r. 

Andrzej z Wronnego, stolnik ciechanowski 1550 r., miał trzech synów: Heronima, Jakóba i Stanisława, dziedzica dóbr Półwiesk, Ruskowo i Znaniec, kasztelana wyszogrodzkiego 1577 r., a rypińskiego 1579 r., po którym syn Jan. 

Jan, kanonik płocki 1563 r. Paweł, kanonik kurzelowski 1563 roku. Paweł z Wronnego, chorąży ciechanowski 1592 r., pozostawił synów: Jakóba, stolnika ciechanowskiego, po którym córka Jadwiga Żelska, Jana, kasztelana wyszogrodzkiego, i Stanisława, podobno kasztelana rypińskiego, po którym z żony Elżbiety Sturnicz synowie: Andrzej-Wojciech i Mateusz (Maciej). 

Andrzej-Wojciech, chorąży chełmiński, kasztelan słoński 1623 r., pozostawił córki, Dorotę za Rudnickim, Maryannę i synów: Feliksa-Piotra, Jana, Pawła, Władysława-Stanisława, i Ludwika-Aleksandra, opata peplińskiego; po Feliksie-Piotrze, podczaszym wiskim 1654 r., z żony Maryanny Niszczyckiej synowie: Andrzej, Jan i Władysław, stolnik płocki i pułkownik, podpisał elekeye, 1669 i 1674 r. z wojew. malborgskiem. 

Władysław-Stanisław, zdolny i wymowny, należy do historycznych ludzi swego czasu; z stolnika płockiego 1661 r. i posła na sejm z wojew. malborgskiego 1664 r., chorążypłocki 1668 r., kasztelan chełmiński 1681 r., a następnie wojewoda pomorski i podskarbi ziem pruskich 1685 r., umarł wojewodą malborgskim 1694 r., był też starostą pokrzywnickim i latowickim. W 1666 r. stronnik królowej Maryi-Ludwiki, z jej namowy zerwał sejm, a to dlatego, aby król Jan Kazimierz nie uległ naleganiom posłówi nie przebaczył Jerzemu Lubomirskiemu; walczył przeciw Szwedom 1656 roku, przeciw królowej po stronie Lubomirskiego, głównie pod Częstochową 1665 r., i w Holsztynie pod Czarnieckim przeciw Moskwie 1668 r.; był stronnikiem elektora Brandeburgskiego i bronił go w sprawie zerwania małżeństwa ks. Radziwiłłówny z królem Jakóbem. W 1689 roku posłował do Wiednia dla utworzenia ścisłej ligi przeciw Turkom, ta jednak nie przyszła do skutku, dla wahania się cesarza, który przecież pragnął, aby Sobieski prowadził tę wojnę i łudził go nadzieją małżeństwa królewicza Andrzeja z swą córką. Wojewoda miał dwie żony, Barbarę Guldenstern, kasztelankę gdańską i Elżbietę Kryszpin, podskarbiankę litewską, wdowę po Wojciechu Opackim, podkomorzym warszawskim, i z tej żony miał syna Jana, starostę pokrzywnickiego, posła malborgskiego na sejm 1696 r„ młodo zmarłego w Paryżu w skutek upadku z konia icórkę Konstancyę-Różę Potocką, kasztelanowę krakowską, hetmanowę wielką koronną; z 1-ej żony byłycórki, Eleonora Warszycka, wojewodzina łęczycka, i Ludwika lv. Janowa Działyńska, 2v. ks. Antoniowa Czartoryska, 3v. ks. Holsztyńska. 

Stanisław, służebnik wojewody wileńskiego 1546 r. Paweł, kasztelan płocki 1593 r., um. 1596 r. Andrzej z żony Elżbiety z Barzykowa miał synów: Aleksandra, który 1648 r. z ziemią nurską podpisał elekcyę, Dominika i Michała 1661 r. Po Feliksie z żony Katarzyny z Kosina syn Aleksander, podstoli chełmski 1665 r., podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. Sandomierskiem; żonaty z Justyną-Teofilą z Przytyka Podlodowską. Maryanna za Anzelmem Kobylnickim, podkomorzycem wyszogrodzkim 1674 r. Jacek, sędzia ziemski bełski 1680 r., ożeniony z Teresą Jezierską, komorniczanką bełską. 

Jakób z żony Elżbiety z Rożniatowic pozostawił syna Jacka, dziedzica Grodkowa, komornika granicznego halickiego 1701 r., stolnika brzesko-kujawskiego 1706 r., podczaszego bełskiego 1714 r., po którym z Aleksandry Iwaszkiewiczówny córka Magdalena i synowie, Jacek i Jakób, stolnik inflancki, żonaty z Teresą Jaklińską, podstarościanką oświęcimską. Władysław, kasztelan rypiński 1707 r., um. 1711 r.; z żony Elżbiety Czapskiej miał córkę Konstancyę za Janem Lubicz-Orłowskim, miecznikiem dobrzyńskim. Józef, łowczy sanocki 1713 r. Stanisław, podczaszy czerniechowski, pisarz grodzki lwowski 1714 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Arch. Dubr.). Dwóch Benedyktów, N., podstoli liwski, N., podstoli podolski, i N., sędzic bełski, 1733 roku podpisali elekcyę z wojew. ruskiem. 

Franciszek, cześnik latyczowski 1764 r., z żony Barbary Pawłowskiej miał córkę Teklę, żonę Feliksa Gawrońskiego, marszałka szlachty pow. płoskirowskiego. Joachim, chorąży czerwonogrodzki 1768 r. Ignacy, skarbnik żydaczowski 1769 r. Jan, z cześnika został 1769 r. podstolim żydaczowskim. Tomasz, z skarbnika został wojskim mniejszym żydaczowskim 1769 r. Józefa za Feliksem Augustynowiczem 1770 r. Michał, podstoli żydaczowski 1771 r. Stefan, szambelan Stanisława Augusta 1788 r. Maryanna, żona Wiktora Drohojowskiego, kasztelanica przemyślskiego 1790 roku (Arch. Dubr. i Jarmolinieckie, Kancl., Sigil.). 

Odnoga hrabiowska. Stanisław z Grodkowa i Januszowa, wójt w Swynczy, zaślubił Małgorzatę-Maryannę Dunikowską, łowczankę przemyślską, i z niej miał syna Marcina, dziedzica na Januszowie i Wołczachacłi 1596 r., po którym z Jadwigi Błędowskiej dwóch synów, Aleksy i Wojciech, przedstawiciele dwóch gałęzi tego rodu. 

Gałąź I. Aleksy na Grodkowie, dziedzic Krzynowłogi 1615 r., z żony Elżbiety Żółtowskiej pozostawił syna Wojciecha, dziedzica Krzynowłogi 1670 r., po którym z Anny Surowickiej syn Wojciech, dziedzic na Brzuchowicach, Pilatkowicach, Tłustem i Zwiahlowcach, podstoli 1692 roku, podstarosta isędzia grodzki lwowski 1695 r., starosta karaczkowski 1701 r., pułkownik wojsk koronnych i rotmistrz chorągwi pancernej 1705 r., chorąży sanocki 1714 r., deputat na Trybunał koronny i poseł na sejmy, gorliwy stronnik Stanisława Leszczyńskiego, miał dwie żony, Joannę Karczewską, kasztelankę halicką, i Maryannę Abramowiczównę, z których synowie: Aleksander, podstoli, pisarz grodzki lwowski 1691 r., stolnik żytomierski 1695 r., żonaty z Barbarą Pokrzywnicką, Antoni, Franciszek, Jezuita, Józef, stolnik dobrzyński, i Michał. 

Michał, mąż zacny, z chorążego czerwonogrodzkiego kasztelan kamieniecki 1740 roku, a lwowski 1754 roku, marszałek Trybunału koronnego 1748 r. i rotmistrz kawaleryi narodowej, fundator Trynitarzy we Lwowie, zm. 1758 r., pozostawił z żony Heleny Skarbkówny, kasztelanki łęczyckiej, córkę Maryę za Nakwaskim, i synów, Feliksa-Antoniego i Joachima. 

Feliks-Antoni, starosta wyszyński i skarszewski, poseł ziemi przemyślskiej, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. ruskiem; generał wojsk koronnych, wojewoda pomorski 1779 r., złożył tę dostojność 1790 r. i został kuchmistrzem wielkim koronnym galicyjskim 1782 r., a hrabią galicyjskim 1783 r., um. 1804 r.; był żonatym z N. Moszczeńską, wojewodzianką inowrocławską. 

Joachim, chorąży czerwonogrodzki 1772 roku, starosta zwiahelski i berezański, zaślubił Anielę Kurdwanowską, starościankę baranowską, 2v. Chrzanowską, i z niej miał syna Maurycego, który w 1783 r. został hrabią galicyjskim. 

Antoni, syn chorążego Wojciecha, podstoli żydaczowski 1722 roku, major wojsk królewskich, z żony Anny Sobieszczańskiej, skarbniczanki nowogrodzkiej, pozostawił syna Józefa, łowczego inowłodzkiego 1778 roku, po którym z Małgorzaty Kopestyńskiej, podczaszanki bracławskiej, syn Mikołaj, dziedzic na Dmytrowicach, członek Stanów galicyjskich, przyjęty do grona Magnatów 1817 roku, zaślubił Teresę z Jatsrzębskich, starościankę dołputowską, z której synowie, Jan i Karol; z nich Jan, dziedzic dóbr Dmytrowice, z żony Antoniny z Borkowskich pozostawił córkę Weronikę, zaślubioną Henrykowi lir. Łączyńskiemu.

Karol, dziedzic na Kulmatyczach, zatwierdzony w tytule hrabiowskim w Austryi 1861 roku, miał dwie żony, Antoninę z Szeptyckich, córkę Józefa, i Barbarę z Berezowskich, córkę Stefana; z 1-ej żony: 

Hr. Emil, dziedzic dóbr Chocin, z żony Emilii Szymanowskiej, córki Szymona, ma dzieci: Zenobię, ur. 1876 roku, za Marcelim Bogonowiczem, Stefana, ur. 1878 r., Jadwigę i Stanisławę. 

Hr. Włodzimierz, właściciel dóbr Domażyrz i Stawisko, viceprezydent namiestnictwa galicyjskiego, zaślubił Helenę z ks. Ponińskich, córkę ks. Ludwika-Nikodema, z niej dzieci: Adam ur. 1883 r., Stefania, Aleksander, Jerzy i Witold. 

Hr. Karol z 2-iej żony pozostawił córki, Zofię za Piotrem Skwarczyńskim, Maryę za Włodzimierzem Boguckim i syna Tadeusza, żonatego z Klementyną z hr. Dunin-Borkowskich, córką hr. Seweryna, z której córka Marya, ur. 1894 r., Seweryna i Klementyna ur. 1896 r. 

Gałąź II. Wojciech, protoplasta drugiej gałęzi tej odnogi, dziedzic na Kornalewicach 1621 roku, zaślubił Annę Hordyńską, i z niej pozostawił syna Mikołaja, skarbnika lwowskiego 1667 roku, po którym z Aleksandry Krzywkowskiej syn Józef z Grodkowa, skarbnik halicki, podstarosta isędzia grodzki lwowski, dziedzic dóbr Meryszczówi Wołków, którego synowie: Benedykt, Marcin, Michał i Stanisław, i z nich Marcin i Stanisław są przedstawicielami dwóch linij tej gałęzi, a Benedykt, skarbnik lwowski, z żony Anieli Łoś, podstolanki żydaczowskiej, miał córkę Józefę-Ludwikę, lv. za Antonim Jastrzębskim, starostą dołputowskim, 2v. za bar. Remigianem Karnickim, i Michał-Maurycy, podkomorzy królewski, członek Stanów galicyjskich 1782 r., z żony Maryanny Worcellówny, kasztelanki halickiej, pozostawił córkę Ludwikę za Antonim Kownackim, starostą niżynieckim. 

Linia Marcina. Marcin, dziedzic Krasiejowa, Wolkowa, Zadarowa i in., podstoli podolski 1731 r., wojski i regent ziemski lwowski 1738 roku, deputat na Trybunał koronny, ostatnio podsędek lwowski 1748 r., zaślubił Annę hr. Dunin-Borkowską, kasztelankę gostyńską, i z niej miał synów: Józefa, Franciszka, członka Stanów galicyjskich, Feliksa i Michała-Maurycego, szambelana królewskiego, bezdzietnego. 

Józef, członek Stanów galicyjskich 1782 r., członek rady najwyższej galicyjskiej w czasie zajęcia Galicyi przez wojska polskie 1809 r., dziedzic dóbr Bartków, Krasiejow i Zadarow, został hrabią galicyjskim 1789 roku; z żony Maryanny Drzewieckiej, miecznikówny czerniechowskiej, pozostawił trzech synów: Justyniana, dziedzica dóbr Bartków, Tadeusza-Konstantego i Zygmunta. 

Hr. Tadeusz-Konstanty, członek Stanów galicyjskich 1830 r., dziedzic dóbr Narolu, z Anielą Kownacką miał córkę Maryę i synów, Adolfa, młodo zmarłego iWłodzimierza, dziedzica dóbr Dołżanki i Domamoryczu, po którym z Pauliny hr. Baworowskiej, córki hr. Adama, syn Zdzisław icórka Elżbieta, dama krzyża gwiaździstego, zaślubiona Jerzemu hr. DuninBorkowskiemu, znanemu heraldykowi.

Hr. Zygmunt, ostatni syn Józefa i Drzewieckiej, dziedzic dóbr Werchrata, członek Stanów galicyjskich, żonaty z Anną ks. Woroniecką, córką ks. pułkownika Wincentego, 2v. za Kacprem hr. Stadnickim, pozostawił córki: Józefinę hr. Dzieduszycką, Zuzannę Sokołowską, Wincencyę Paparową, i syna Augusta, dziedzica Werchraty, posła do Rady państwa 1885 roku, ożenionego z Joanną Ponińską, z której córka Emilia i synowie: August, Maryan i Justyn. 

Hr. August, dziedzic Bartkowa i Skniłowa, w pow. złoczowskim, członek rady powiatowej, zaślubił Maryę, córkę Oktawa Pietruskiego, i z niej ma syna Zygmunta, ur. 1887 r. 

Hr. Maryan, dziedzic dóbr Czyżki, Bylice i Bońkowka, w pow. Samborskim, oficer wojsk austryjackich, członek rady powiatowej, z żony Heleny, córki Stanisława Kotarskiego, ma syna Stanisława i córki, Joannę i Maryę. 

Hr. Justyn, najmłodszy syn Augusta i Ponińskiej, komisarz powiatowy w Żywcu, żonaty z Heleną, córką hr. Stanisława Dzieduszyckiego, ma dwoje dzieci. 

Franciszek, drugi syn Marcina i Borkowskiej, dziedzic dóbr Brzuchowice, Rajskie i in., w Galicyi, członek Stanów galicyjskich 1782 roku, oficer wojsk austryjackich, został 1789 r. hrabią galicyjskim; z żony Rozalii, córki Michała Brześciańskiego, podkomorzego sanockiego, jego córka Teresa Cykowska i synowie, Ignacy i Karol. 

Hr. Ignacy, członek Stanów galic., radca sądu foralnego we Lwowie, znakomity numizmatyk, zm. 3 861 r., pozostawił z Emilii Trzecieskiej córki: Anielę Laskowską, Maryę Petro wieżową i Julię Urbańską. 

Hr. Karol, dziedzic dóbr Łowczyce i Rajskie, oficer wojsk polskich 1824 r., członek Stanów galicyjskich 1842 roku, zaślubił Franciszkę, córkę Jana Gromnickiego, i z niej pozostawił córki: Jadwigę za Karolem hr. Bobrowskim, Julię, Urszulę, żonę Kornelego hr. Gołejowskiego, i dwóch synów, Andrzeja, oficera wojsk austryjackich, i Bronisława, dziedzica na Łowczycach i Rajskiem, szambelana austryjackiego 1874 r., posła na sejm galicyjski, żonatego z Zofią, córką lir. Agenora Gołuchowskiego, austryjackiego ministra spraw wewnętrznych. 

Feliks, ostatni syn Marcina i Borkowskiej, podsędek lwowski 1790 r., oficer gwardyi austryjackiej, został 1789 r. hrabią galicyjskim; z żony Julianny, córki Jakóba Fryczyńskiego generała-majora wojsk litewskich, miał synów, Juliana, dziedzica Mikulina, na Wołyniu, po którym z Maryi Kamieńskiej córka Marya za Janem hr. le Tonnelier de Breteuil, Feliksa i Marcelego, dziedzica dóbr Jurowa, w pow. hrubieszowskim, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r. 

Hr. Feliks, zm. 1831 r. pod Modlinem, z żony Olimpii z Siemońskich, córki Adama, pozostawił córkę Melanię za Władysławem Siemońskim i synów, Adama i Alfreda; hr. Adam, dziedzic Czajenczyc i Jurowa, z żony Euzebii z Kirchmayerów Ragen von Altenkirchen ma syna Wincentego, znanego powieściopisarza, żonatego z Aleksandrą z Jasieńskich, córką Zdzisława, Maryę za Stanisławem bar. von Hagen-Schwerin, Irenę, kanoniczkę berneńską, i Witolda, dziedzica dóbr Żyznów, w rzeszowskim, członka rady pow. rzeszowskiej, żonatego lv. z Heleną z Straszewskich, córką Marcelego, 2v. z Maryą, córką hr. Jana Tarnowskiego, z której syn Adam. 

Hr. Alfred, drugi syn Feliksa i Olimpii z Siemońskich, dziedzic na Bobinie, Leksicach i Wolwanowicach, w pow. miechowskim, zaślubił Konstancyę z hr. Lubienieckich, córkę Hipolita, i z niej pozostawił: Idalię za Stanisławem Pileckim, Stanisława, dziedzica dóbr Deszna, w kieleckiem, żonatego z Maryą z Wielowiejskich, córką Adama, z której córka Marya ur. 1895 roku, syn Andrzej i troje innych, Augusta, ożenionego z Maryą, córką Leona Zaleskiego, z tej trzech synów, i Maryę, zaślubioną Adamowi Romiszowskiemu. 

Linia Stanisława, szlachecka. Stanisław, dziedzic na Brykoni, Dublanach, Dusanowie, Wypyskach i in., komornik graniczny lwowski 1732 r., sędzia kapturowy lwowski 1733 r., z stolnika inflanckiego podstoli żydaczowski 1744 r., zaślubił Katarzynę de Lamora, stolnikównę inflancką, i z niej miał syna Michała, dziedzica na Dusanowie i Tucznem, chorążego zawskrzyńskiego 1761 r., po którym z Zofii Skarbek-Leszczyńskiej, chorążanki sandomierskiej, syn Ignacy-Baltazar. 

Ignacy-Baltazar, dziedzic na Tucznem i Łabuniu, deputat szlachty gub. wołyńskiej 1807 r., poślubił Annę, córkę Marcina Szawłowskiego, chorążego trembowelskiego, i z niej pozostawił syna Mikołaja, dziedzica Kamienia, w pow. zwiahelskim, po którym z Erazminy Płaczkowskiej, córki Wincentego, oficera gwardyi francuzkiej, synowie: Adolf, urzędnik wydziału krajowego we Lwowie, z żony Eugenii Krzysztofowiczówny ma córkę Maryę, Leon, urzędnik dyrekcyi ruchu kolei państwowych we Lwowie, z żony Heleny de Goilav ma syna Maryana, ur.. 1897 roku, i córkę Zofię, i Maryan ur. 1867 r., podporucznik rezerwy wojsk austryjackich. 

Niektórzy z członków tej familii osiedlili się na Litwie. Jan, namiestnik lennicki 1634 r., a czerświacki 1535 r. Bohusz, dworzanin królewski 1550 r. (Metr. Litew.). Jerzy-Michał, dworzanin królewski, podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Mikołaj, syn Kazimierza, z synami, Janem i Józefem, i synami Jana: Michałem, Albinem i Tadeuszem wylegitymowani w Cesarstwie 1852 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej, a Aleksander, syn Mateusza, Jan, syn Bartłomieja, i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1861-1863 r. 

ŁOŚ h. ZAGŁOBA. Byli w ziemi łomżyńskiej w XV stoleciu i od swego dziedzictwa wsi Śledzewo wzięli nazwisko Śledzewski v. Śledziewski. Iwasko z synami, Bartłomiejem i Janem 1473 r., Marcin i Jan 1488 r. i inni cytowani w aktach łomżyńskich. 

ŁOŚCIEJEWSKI. Marcin, sędzia arcybiskupa gnieźnieńskiego 1762 r., żonaty z Maryą-Brygittą Celińską (Ks. Gr. Sochaczewskie).

ŁOŚCISŁOWSKI v. ŁOŚCIŁOWSKI. Andrzej z wojew. kaliskiem podpisał elekcyę 1648 r. 

ŁOSEWSKI. Kazimierz z ziemią wizką podpisał elekcyę 1697 roku. Zapewne to Łosowski. 

ŁASIATYŃSKI h. ŁASIATYŃSKI. Herb - na tarczy koło, w niem krzyż kawalerski; nad kołem strzała jelcem wgórę. Mieli przydomek Szernicki, który wielu z nich brało za nazwisko. Michno, ziemianin wołyński 1543 r. Waśko i Andrzej 1545 r. Gabryel i Michno, dziedzice dóbr Łosiatyniec i Bakowiec, na Wołyniu 1545 r. Iwan, żonaty z Nastazyą Hoscką 1550 roku. Bohdan i Masko, ziemianie wołyńscy 1550 r. Mikołaj, syn Jana, nabył 1620 r. dobra Walentów; z żony N. Łoboza jego córka Elżbieta za Bieleckim. Jan w wojew. kijowskiem 1638 r, Teodor, chorąży wołyński 1651 roku. Jacek, sędzia i komisarz do spraw granicznych 1677 roku. Jan z synem Stefanem pozwani 1693 roku o należne sumy przez Konstantową Łosiatyńską i jej krewnych Hulanickich. Heronim, miecznik kijowski 1706 roku (Metr. Litew., Metr. Kor., Wyr. Tryb. Lubek, Sigil.). 

ŁOSICKI h. ŁOSIATYŃSKI Osób 38 wylegitymowanych w Cesarstwie zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1846 r. 

ŁOSICKI v. ŁOSIECKI h. ROGALA. Piotr, towarzysz roty Strusia, pieszo szedł do szturmu Pskowa 1581 r. Wojciech, dziedzic dóbr Tarchały Topola 1681 r. Sebastyan, przeor Dominikanów w Sandomierzu 1681 r. Stanisław, żonaty z Jadwigą Boniecką 1690 r. Józef, w pow. pińskim 1743 r. Mikołaj podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. N. żonaty z Kunegundą Głażewską 1795 roku. Emilian, syn Jana, nauczyciel gimnazyum w Stawropolu 1865 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). Osób 43 wylegitymowane w Cesarstwie zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1847 r. 

ŁOSIEW h. LELIWA. Rodzina pochodzenia polskiego, już w 1678 r. posiadała majątki ziemskie w Cesarstwie Rosyjskiem i istnieje dotychczas. 

ŁOSIEWICZ. Michał, vicesgerent grodzki horodelski 1720 r., ożeniony z Franciszką Komodzińską, cześnikówną bracławską. Michał żonaty z Antoniną Kamieniecką 1820 r. 

ŁOSIEWSKI h. NIECZUJA. W północnem Mazowszu i na Rusi Czerwonej. Maciej, syn Marcina, dziedzic wsi Zagroby-Łętownica, poborca 1665 r., burgrabia grodzki zambrowski, podpisał elekcyę 1669 r. z ziemią łomżyńską; miał synów: Jana, Franciszka, Samuela, Bonawenturę i Macieja 1694 roku; Bonawentura, Franciszek i Samuel podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią łomżyńską. Piotr, burgrabia grodzki zambrowski, podpisał elekcyę 1669 roku z wojew. mazowieckiem. Fortunat, ks. Franciszkanin, kaznodzieja i autor 1729-1744 r. Grzegorz, komornik ziemski zambrowski 1772 r. Jan, podstoli i komisarz cywilno-wojskowy ziemi rawskiej 1791 r. (Ks. Gr. Czerskie, Sigil., Wyr. Tryb. Lubek). Kazimierz, adwokat w Warszawie 1788 r. Maryanna, żona Michała Krajewskiego, burgrabiego łomżyńskiego 1790 r. 

Tomasz, subdelegat żydaczowski, wylegitymowany w Galicyi 1782 r.; 1783 r. podstoli pomorski, pozostawił synów: Tomasza, po którym z Ewy Langiert synowie, Korneli wylegitymowany w Królestwie 1846 r. i Michał, którego z żony Onufryny Sokołowskiej syn Kazimierz, żołnierz w wojsku rosyjskiem, wylegitymowany w Królestwie 1850 r. 

ŁOSINOWSKI. Jan, syn Felicyana, dziedzic wsi Łosie 1690 roku (Akta Wiskie). 

ŁOSIŃSKI h LUBICZ. Na Litwie. Maciej, dziedzic wsi Myrzanowice, w Sandomierskiem 1508 r. Gabryel, dziedzic wsi Łosieniec 1580 r. (Ks. poborowe). Maciej, syn Jakóba, 1596 r. (Conv. Vars.) żonaty z Zofią Kakulińską. Jerzy na Żmudzi 1671 r. Tomasz podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r, Donat, syn Justyna, urzędnik w gub. nowogrodzkiej 1865 r. Franciszek, Benedykt i Józef, synowie Ignacego, wnukowie Franciszka, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1803 r.; a ich kilkudziesięciu potomków wylegitymowanych w Cesarstwie 1854 roku zapisano do ksiąg tejże gubernii. 

ŁOSKI. Książęta. Byli na Litwie kniaziowie tego nazwiska, a wzięli je od majątku Łosk, w wojew. wileńskiem. Po ostatniej z tego domu Annie, zmarłej około 1500 r., dobra Łosk zagarnął Stanisław Kiszka, marszałek litewski, opierając się na przywileju, jaki otrzymał od króla Zygmunta I, ale szwagier zmarłej, jakiś ks. Iwan Jarosławowicz wytoczył mu proces, chcąc te dobra prawem sukcesyi pozyskać, jednak utrzymał się przy nich Kiszka. 

ŁOSKI h BRODZIĆ. Senator w rodzinie, Jan, kasztelan wiski 1525-1526 r., wojewoda i vicegerens mazowiecki 1533 r. 

Rodzina mazowiecka; jej przodkowie do XVI wieku pisali się od swego dziedzictwa w ziemi czerskiej z Woli Chynowskiej, a na początku XVI wieku rozdzielili się na dwie linie, jedną, która od wspomnionej wsi pisała się Chynowski, i drugą, która od majątku Łosie, w ziemi czerskiej, wzięła nazwisko Loski. Nasi heraldycy dają mylnie Łoskim herb Rogala, gdyż zawsze pieczętowali się Brodzicem. 

Pierwszym, zdaje się, który wziął to nazwisko był Jan, ochmistrz (marszałek) dworu ks. Anny Mazowieckiej, która umierając, znaczne zrobiła mu zapisy. Jan, piszący się z Woli Chynowskiej, sędzia ziemski czerski 1524 r., kasztelan wiski 1525 r., podpisał dekret przeciw heretykom; marszałek 1530 r., w 1533 r. wojewoda i namiestnik mazowiecki, pozostawił córkę Barbarę za Pawłem Chynowskim i synów: Adryana, Gabryela i Stanisława, po którym córka Dorota i synowie: Mikołaj, Piotr i Wojciech prowadzili 1663 r. proces o wieś Kozły. 

Adryan, dziedzic Wólki Łoskiej i Chynowskiej Woli 1567 r., dzielny rotmistrz wojsk królewskich, zaślubił Annę, córkę Jerzego Drwalewskiego, i z niej pozostawił córkę Katarzynę za Piotrem Bełskim i synów: Abrahama, Jana, Krzysztofa, Piotra i Stanisława. 

Abraham nabył 1591 r. części Jeżewa i Wólki Jeżewskiej, a w 1599 r. wieś Ossowo; z dwóch żon, Zofii Chojnackiej i Anny Magnuszewskiej miał synów: Adama, Mikołaja, Piotra, żonatego z Agnieszką Magnuszewską i Zygmunta. Zygmunt w 1621 r. bratu swemu Piotrowi, a Mikołaj w 1641 roku tego żonie Agnieszce z Magnuszewskich sprzedali części swe w Jeżewie i Wólce Jeżewskiej. 

Jan, drugi syn wojewodzica Adryana, dziedzic na Łosiu, pozostawił córkę Jadwigę i synów, Adryana i Jana; Adryan przeprowadził w 1599 r. działydóbr Łoś iWólka Loska z bratem Piotrem, a w 1633 r. nabył części wsi Drwalewice. Adryan z Woli Chynowskiej podpisał 1632 r. z ziemią czerską, i z dwóch żon, Katarzyny Prażmowskiej i Urszuli, córki Mikołaja, Osuchowskiego, 2v. za Aleksandrem Łoskim, miał synów: Aleksandra, Jana, Kacpra, Seweryna i Stanisława. 

Aleksander, dziedzic dóbr Łoś, Wólka Loska i Wągrodno 1650 r., elektor 1648 r. z ziemią czerską, pleban górski i proboszcz nowowiejski 1661 r., kanonik; łucki i proboszcz kleszczelowski 1667 r., kusztosz i oficyał łucki, proboszcz jasionecki 1678 roku, podpisał elekcyę 1669 roku z ziemią rawską. 

Jan, dziedzic na Łosiu 1664 roku, z żony Agnieszki Przedworskiej pozostawił synów: Antoniego, Józefa, Pawła-Franciszka, który po śmierci żony Maryanny Wojciechowskiej został księdzem i był 1706 r. kanonikiem wrocławskim i plebanem magnuszewskim, a 1726 r. kanonikiem kijowskim, Stefana i Walentego, proboszcza brzezińskiego 1700 r., i córki: Maryannę Nieziołyńską, Annę lv. Podwysocką, 2v. Płochocką, i N. Świdzińską. 

Seweryn, syn Adryana, dziedzic na Łosiu i Wólce Łoskiej 1656 r., zaślubił Krystynę Bogusławską i z niej miał syna Kazimierza, elektora 1697 r. z ziemi czerskiej, po którym z Katarzyny Jastrzębskiej córki, Maryanna, Teresa i syn Wojciech podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią czerską. 

Piotr, syn wojewodzica Adryana, dziedzic na Łosiu, Ryni i Chrościelach, z żony Katarzyny Turowskiej pozostawił synów: Andrzeja, żonatego z Anną Warpęsówną 1613 r„ Jana, żonatego z Dorotą Chamską, i Stanisława, dziedzica na Sułkowicach 1620 r. 

Stanisław, ostatni syn wojewodzica Adryana, dziedzic na Kruszowie, z żony Elżbiety Bogatkówny miał synów: Feliksa, Franciszka, Jana, Krzysztofa, Piotra i Wojciecha, dziedzica Dobczyna, Kozłowa, Grochówka i Woli Kozłowskiej, ożenionego lv. z Anną, córką Jarzyny, podstolego królewskiego, 2v. z Katarzyną Tarnowską.

Franciszek, dziedzic na Łosiu iWólce Łoskiej, ustąpił 1614 r. części tych dóbr bratu Piotrowi; miał dwie żony, Poliksenę Raciborską i Zuzannę Uwielińską, i pozostawił syna Walentego, dziedzica na Łosiu, który podpisał 1669 roku z ziemią czerską elekcyę, i po którym z Jadwigi Młochowskiej córka Zuzanna Zamojska i synowie, Aleksander i Maciej. 

Piotr, syn Stanisława z Krusowa, przeprowadził 1605 r. dział dóbr z braćmi, i z Katarzyny Bełskiej pozostawił synów, Andrzeja i Felicyana. 

Gabryel, drugi syn wojewody Jana, dziedzic na Łosiu i Wólce Łoskiej 1564 r., miał syna Krzysztofa, dziedzica części dóbr Łoś Wólka Loska 1580 r.» po którym z Małgorzaty, córki Jana Skolimowskiego i Anny Kosackiej, córka Zofia za Władysławem Wolskim i synowie: Kacper, Krzysztof, Paweł, dziedzic na Łosiu i Wólce Łoskiej 1642 r., i Stefan. 

Stefan, dziedzic na Łosiu 1615 r., zaślubił Barbarę Wolską i z niej pozostawił syna Tomasza, który miał dwie żony, Magdalenę Dunin-Szpotównę 1651 r. i Jadwigę Pilikównę 1658 r., z której syn Krzysztof, elektor 1697 r. z ziemi czerskiej, ożeniony z Katarzyną Pobierowską 1680 r., stolnik kijowski 1699 r. 

Jan, syn Tomasza, poślubił Petronelę Gosiewską i z niej pozostawił syna Jakóba 1744 r. i córkę Maryannę, żonę Łukasza Sankowskiego. 

Kacper, drugi syn Krzysztofa, a wnuk Gabryela, miał dwie żony, Jadwigę Wolską 1612 r. i Katarzynę Uwielińską, z której dwóch synów, Andrzej i Marcin żonaty z Katarzyną Rudzką. 

Andrzej podpisał elekcyę 1669 i 1697 r. z ziemią warszawską, i z żony Zofii Pilikówny pozostawił córki, Barbarę za Kazimierzem Płochockim, sędzią ziemskim warszawskim, Eleonorę i syna Franciszka-Aloizego; ten mąż wielkich zdolności i biegłości w prawie, z sekretarza królewskiego pisarz ziemski warszawski i sędzia grodzki 1687 r., podczaszy zakroczymski 1691-1705 r., podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią nurską i warszawską; podstarosta 1697 r., chorąży 1703 r., a podkomorzy warszawski od 1717 r., regent kancelaryi mniejszej koronnej od 1719 r., poseł na sejmy, deputat do hyberny 1710 r., ad pacta conventa 1697 r., do konstytucyi 1718 r., na sąd toruński 1724 r., autor i dobry poeta, z Teresy Czaczkowskiej, pisarzówny skarbu koronnego, miał trzy córki, z których Cecylia młodo zmarła, Katarzyna, zakonnica, i Joanna Sułkowska i trzech synów: Andrzej, Franciszek wprowadzony 1728 r. do dóbr Seroczyn, Buki i Kołodziądz i Adam. 

Adam, podstoli warszawski 1746 r., pułkownik wojsk koronnych, wreszcie chorąży owrucki 1764 r., po którym z Maryanny Wężyk-Rudzkiej dwie córki, Salomea za Wojciechem Jakubowskim, generałem wojsk francuzkich ipłynnym swego czasu poetą, Antonina za Franciszkiem Jerowskim, podpułkownikiem wojsk koronnych, i czterech synów: Józef, wojski 1765 r., podstoli warszawski 1785 r., Karol, podpułkownik 1790 r., major artyleryi koronnej 1793 r., Nikodem, fligel-adjutant wojsk koronnych 1773 r., następnie podstoli warszawski, i Onufry.

Onufry, szambelan Stanisława Augusta 1790 r., zaślubił Felicissimę Lisowską i z niej pozostawił syna Jana, dziedzica dóbr Kostomłoty, w pow. bialskim, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r., po którym syn Józef, literat i radca Tow. Kredyt. Ziem. 1880 r. (Conv. Vars., Metr. Kor., Sigil., Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Don. Vars.). 

Oprócz powyższych. Anna, żona Mikołaja Bromirskiego, łowczego płockiego 1620 r. Jerzy podpisał elekcyę 1669 r. z ziemią czerską, aJózef, skarbnik i poseł ziemi warszawskiej, 1764 r. z ziemią warszawską. Michał, vicegerent łukowski 1766-1766 r. Aniela, żona Augusta Gierszta, kapitana wojsk polskich 1820 r. Jan, major wojsk polskich 1829 r. 

ŁOSKOWSKI h. LUBICZ. Wpółnocnem Mazowszu. Lazar, syn Abrahama, 1564 r. (Conv. Vars.). Wojciech podpisał elekcyę 1733 r. z ziemią chełmską. Józef, vicegerent liwski 1764 roku, miał syna Wojciecha, po którym z Florentyny Orłowskiej syn Feliks, właściciel folwarku Kęszyce, wylegitymowany w Królestwie 1854 r. 

Wincenty ożeniony z Bronisławą Jackowską 1870 roku. Józef, syn Ignacego, zasiadający w sądzie pow. siebieskiego, w gub. witebskiej 1840 r. 

ŁOŚMIŃSKI h. RAMULT. W wojew. płockiem; z nich Stefan około 1660 r.; jego córka N. za Jerzym Meszczerynem. 

ŁOŚNIEWSKI h. KOWNIA. Podług Paprockiego dom rycerski w ziemi trembowelskiej. 

ŁOSOSIŃSKI h. PRUS I. Podług Paprockiego dom starodawny w wojew. krakowskiem. Jarosz z Łososina cytowany w aktach krakowskich 1408 r. Mikołaj 1504 r. (Metr. Kor.). 

ŁOSOWICKI. Stanisław wraz z ojcem Pawłem pozwani przez Jakóba Witosławskiego 1678 r. o skasowanie banicyi niesłusznie na nich uzyskanej (Wyr. Tryb. Piotrk.). 

ŁOSOWICZ h. SYROKOMLA odm. Herb - w polu czerwonem dwie krokwie srebrne, tworzące niecałą literę W, druga połowa której na dół złamana; na wierzchu krzyż. Nad hełmem w koronie trzy pióra strusie (Ostr.). 

Senator w rodzinie, Jan, biskup łucki 1463 r., biskup wileński 1468 r. 

Pisano ich także osowicz i Losowski; Jan, biskup łucki 1463 r., a następnie 1468 r. biskup wileński, kapłan pobożny i uczynny, fundował Bernardynów w Wilnie 1496 r. 

ŁOSOWSKI v. KOSSOWSKI h. PRUS III. Na Rusi Białej i Czerwonej. Mikołaj-Nicefor, biskup grecko-unicki, koadjutor połocki, administrator biskupstwa ostrogskiego 1637-1649 r., władyka witebski i archimandryta żydaczowski 1650 r., kapłan zacny, dobry patryota i dlatego prześladowany od Chmielnickiego Bogdana. Krzysztof-Aleksander, pisarz grodzki wileński z wojew. wileńskiem, a Jan z wojew. połockiem podpisali elekcyę 1648 r. Mikołaj, łowczy Słonimski 1674 r.; jego syn Stanisław z wojew. trockiem podpisał pospolite ruszenie 1698 r. 

Stanisław, mąż rycerski, poległ w wojnie z Kozakami około 1650 r.; jego syn Wojciech z Franciszki Brzeskiej miał trzech synów: Stanisława, konfederata tarnogrodzkiego 1716 r., po którym z Kociszewskiej synowie, Ignacy i Franciszek; Marcina, który za młodu służył wojskowo, następnie został księdzem i był scholastykiem, proboszczem kamienieckim, prałatem i dziekanem lwowskim 1734 r., deputatem na Trybunał 1725 r.; Macieja także męża rycerskiego. 

Trojan, stolnik rzeczycki 1717 r. Jan, łowczy i deputat Słonimski 1745 r., ożeniony z Konstancyą z Morozów (Arch. Dubr. i Szem.). Antoni, vicegerent halicki 1775-1779 r. Marcin-Mikołaj wylegitymowany w Galicyi 1782 r., a jego wnukowie, Antoni-Tadeusz i Michał 1830 r. Katarzyna, żona Mikołaja Korna, budowniczego inflanckiego. 

Z tej familii wylegitymowanych w Cesarstwie zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej w 1861 r. 10 osób, a 1862 r. 21 osób. 

ŁOSOWSKI v. ŁOSSOWSKI v. ŁOSZOWSKI h. SZELIGA. W północnem Mazowszu. Zofia, żona Stanisława Jaszewskiego 1540 r. Stanisław, żonaty z Eufemią Krasińską, sędzianką ciechanowską 1560 r. Jan z Żyrzyna, z podsędka sędzia ziemski zakroczymski 1564 r., miał trzech synów: Adama, żonatego z Barbarą Biejkowską 1601 r., Gaspra i Stanisława, podkomorzego zakroczymskiego 1594 r. 

Gaspar pozostawił syna Kacpra v. Kacpra-Aleksandra, podstarostę zakroczymskiego 1667 r., a ciechanowskiego 1668 r., który podpisał elekcyę 1669 r. z ziemią ciechanowską i był żonaty z Anną Chełchowską. 

Rosłan, podwojewodzy wyszogrodzki 1581 r. Tomasz, syn Stanisława, w ziemi zakroczymskiej 1591 r. Jan, łowczy zakroczymski 1616 roku, zm. 1620 r., miał dwóch synów, Jakóba i Pawła, który w 1632 r. podpisał elekcyę z ziemią gostyńską, i z Zofii Nieborskiej pozostawił synów, Aleksandra Stanisława, podstarościego grodzkiego wyszogrodzkiego 1663 roku, i Jana-Konstantego, elektora 1669 r. z ziemi gostyńskiej. 

Mateusz miał syna Jana v. Jana-Kazimierza, pisarza grodzkiego 1660 r., sędziego grodzkiego sochaczewskiego, podstarostę gostyńskiego 1663 r., a podstarościego sochaczewskiego 1667 r. Stanisław, łowczy dobrzyński, um. 1666 r. Stanisław, podczaszy dobrzyński 1679 roku, żonaty z Jadwigą-Katarzyną Sienieńską. 

Jan i Stanisław z ziemią ciechanowską, Jan z ziemią wyszogrodzką i Jan z wojew. łęczyckiem podpisali elekcyę 1669 r. Michał, łowczy 1692 r., a Kazimierz, skarbnik 1694 r. wyszogrodzcy. 

Stanisław-Wojciech, burgrabia wyszogrodzki 1711 roku, ożeniony z Anną Szumlańską. Wojciech, towarzysz roty pancernej 1717 r., deputat na Trybunał koronny 1726 r. Franciszek, burgrabia grodzki wyszogrodzki 1730 r., miał syna Józefa, po którym z Katarzyny Cywińskiej synowie, Aleksy, urzędnik w dyrekcyi Tow. Kred., i Ignacy, urzędnik sądowy w Pułtusku, wylegitymowani w Królestwie 1841 r. (Ks. Gr. Sochaczewskie, Conv. Vars., Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubek). 

Wincenty, pisarz sądu kryminalnego w Sandomierzu 1824 r. Łukasz, sędzia Trybunału w Płocku 1830 r. Witalis, urzędnik w Pułtusku 1842 r. 

ŁOSTAJSKI. Ułan-Mustafa, chorąży tatarski 1663 r. (Sigil.). 

ŁOSZACKI h. ŁUKOCZ. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1802 r. 

ŁOSZEL h. ŁOSZEL (?). Na Litwie; z nich Protazy, skarbnik oszmiański, dworzanin skarbowy królewski 1737 r. 

ŁOSZEWSKI v. ŁOSZOWSKI h. LUBICZ. W północnem Mazowszu. Jakób, podsędek łomżyński 1436 r., miał syna Piotra, tego syn Paweł pozostawił syna Macieja, po którym syn Mateusz miał syna Wawrzyńca; Wawrzyńca syn Piotr, a tego syn Wojciech, którego syn Walenty pozostawił syna Antoniego, po którym z Anny Maliszewskiej syn Grzegorz, adjunkt akt dawnych gub. augustowskiej 1866 r., wylegitymowany w Królestwie 1850 r. z synem Aleksandrem, urodzonym z Franciszki Porowskiej. 

ŁOSZKIEWICZ v. ŁOSKIEWICZ. Michał, komornik ziemski 1779 r., skarbnik bracławski 1770 r. Ignacy, pisarz grodzki Winnicki 1782 r., wojski bracławski 1785 r. Łukasz, vicegerent kijowski 1775 r., obrany komisarzem do rozsądzenia sprawy granicznej (Sigil., Kancl., Vol. Leg.). 

ŁOSZYŃSKI. Franciszek, Samuel i Stanisław, Helena Lipnicka, Katarzyna i Krystyna, synowie icórki Stanisława i Petroneli Wrzeszczówny, zawarli 1693 r. pewien układ kompromisarski z Wrzeszczami i Gostyńskimi (Zap. Tryb. Lubel.). 

ŁOTATNICKI. Byli w początkach XV wieku na Rusi Czerwonej, a wzięli nazwisko od wsi Łotatniki, swego dziedzictwa. 

ŁOTECKI. Bartłomiej, podporucznik wojsk koronnych 1666 r. (Sigil.). Dominik, Wojciech i Michał wylegitymowani w Galicyi 1811 r. 

ŁOTOCKI h. OSTRZEW. Aleksander, Michał, Stefan i Grzegorz, synowie Antoniego, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r. Ignacy, Marcin, Bruno i Teodor z potomstwem, synowie Antoniego, wylegitymowani w Cesarstwie 1826 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. Antoni, syn Daniela, zasiadający wsądach pow. Winnickiego 1840 r. Gabryel, syn Bazylego, geometra rządowy pow. dubieńskiego 1840 r. Juliusz, syn Daniela, ks. unicki w Galicyi 1865 r. 

ŁOTOCKI. Jakób, syn Stefana, z synem Leonem wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1850 r.

ŁOTOCZKO h. TOPÓR. Ignacy, syn Michała, z synami: Adamem, Józefem i Marcinem, oraz Piotr i Władysław, synowie Jerzego, wylegitymowani w Cesarstwie 1859 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub.wileńskiej. 

ŁOTOWSKI. Nicefor, mianowany biskupem unickim łuckim 1637 r., nie był dopuszczony do tej dostojności od biskupa dyzunickiego Puzyny. 

ŁOW v. LOW. Robert, sekretarz królewski, otrzymał 1713 r. przywilej na wójtostwo; nabył dobra od Forbesa i tegoż roku kupił wójtostwo we wsi Mokrzany, w pow. Samborskim (Metr. Kor.). 

ŁOWCZOWSKI v. ŁOWCZESKI h. GRYF. Pochodzą od rodziny Dobek, herbu Gryf, a wzięli nazwisko od wsi Łowczowa, w pow. pilzneńskim, zachowując pierwotne nazwisko jako przydomek i niektórzy pisali się Łowczycki; w XVI stoleciu można rodzina, zdaje się, że już zgasła. Janusz z Łowczewa, chorąży czerski 1471 r. Klemens, dziedzic wsi Pląszyny i części Łowczowa i Rychwałdu, w pow. pilzneńskim 1508 r. (Ks. poborowe), a Bartłomiej [dóbr Rychwałdu, i inne. Jan, opat tyniecki 1536 r., um. 1568 r.; zebrał w Tyńcu znaczną bibliotekę i hojnie nadał Akademię krakowską. Mikołaj 1546 r. przyjął Stanisława Krzy szewski ego do herbu Gryf. Zygmunt 1555 r. Stanisław, Marcin. Sebastyan i Jan 1567 roku; po Sebastyanie syn Piotr. Stanisław, sędzia ziemski kamieniecki, poseł podolski, podpisał Unię 1569 r. Andrzej szedł pieszo do szturmu Pskowa 1581 r. Jan należał do turnieju na weselu Jana Zamoyskiego 1583 r. Jan, Feliks, Kacper, Andrzej, Nikodem i Tobiasz, synowie Mikołaja, 1590 r. Feliks Dobek z Łowczówka i Rychwałdu, komornik graniczny sandomierski 1598 roku, a następnie pilzneński, z Jadwigi Sikorskiej miał syna Zbigniewa, dziedzica Miastowego i Kowalowego, żonatego z Anną Nagórską, córką Heronima 1653 r. Jan Dobek, podstoli krakowski 1606 r., w 1610 r. był wysyłany od Zygmunta III do Polaków, będących przy Samozwańcu, aby ich skłonić do połączenia się z wojskami królewskiemi, a w 1611 roku był wyznaczonym deputatem do kwarty z Małopolski. Stanisław, syn Stanisława, i Michał, syn Andrzeja, 1691 r. (Met. Kor., Conv. i Don. Vars., Vol. Leg., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

ŁOWCZYCKI h. GRYF. Piszą się z Łowczyc. Jan, właściciel części wsi Zaborowa, w pow. pilzneńskim 1536 roku (Ks. poborowe). Stanisław i Konrad, synowie Stanisława, dziedzica Łowczyc, 1566 r. Jan i Wojciech, bracia, 1644 r. Andrzej, chorąży roty pancernej, otrzymał wójtostwo we wsi Włosinowej, w samborskiem 1676 r. (Conv. Vars., Sigil.). 

ŁOWCZYCKI. Rodzina litewsko-tatarska. Bohdan-Murza, dziedzic Łuki 1675 roku, żonaty z Bohdaną Achmieciejówną, miał syna Czambaja, dziedzica dóbr Łuki 1696 r. (Arch. Dubr.). ŁOWCZYŃSKI. N., rotmistrz lekkiej chorągwi na wyprawie moskiewskiej 1632-1634 r. Joanna, żona Szachana Abrahimowicza, rotmistrza tatarskiego 1744 r.

ŁOWECKI v. ŁOWĘCKI h. NAŁĘCZ. Jeden dom z Ninieńskimi, w Wielkopolsce; wzięli nazwisko od wsi Łowęcina, w pow. poznańskim, którą posiadali jeszcze w 1580 r. (Ks. poborowe). Anna z Ninina, żona Pawła Gembickiego 1550 r. Jan z Łowęcina 1565 r. Marcin głosował w elekcyi 1573 r. za Henrykiem Walezym. Bartłomiej dóbr Mączniki, Łukasz dóbr Gotarzyca, w pow. pyzdrskim 1578 roku, a Jan, części wsi Gnuszyno, w pow. poznańskim 1580 roku dziedzice (Ks. poborowe). Dorota z Łowęcina, żona Piotra Gembickiego 1581 r. Jan żonaty z Zofią Kawiecką 1635 r. 

Była także rodzina tego nazwiska na Ukrainie, lecz nie wiem, czy herbu Nałęcz. Jerzy i Andrzej 1632 r. Marcin 1648 r. w kijowskiem. Aleksander, horodniczy kijowski 1673 r., towarzysz roty husarskiej, ożeniony z Maryanną Tatomir, cytowany w Vol. Leg. 1678 r. (Conv. Vars., Sigil.). Łoweccy zmienili następnie nazwisko na Łowiecki. 

Stanisław i Franciszek, synowie Daniela, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1838 r. 

ŁOWEJKO v. ŁOWIEYK0 h. KMICIC odm. v. KOTWICA. Odmiana herbu - w polu czerwonem kotwica bez gwiazd. Stara rodzina na Litwie. Fedor, bojar połocki 1506 r. (Metr. Litew.). Michał 1569 i 1598 r. notowany w Vol. Leg. Stefan, wojski i poborca mozyrski 1589 r. Jan, sekreterz królewski, marszałek mozyrski, a od 1598 r. marszałek litewski, deputat do traktowania z Moskwą o wymianę jeńców 1583 r. Krystyna, żona Eustachego Chrapowickiego, wojskiego mozyrskiego 1620 r. Terassy z wojew. mińskiem 1697 r., a Antoni 1733 r. z wojew. brzesko-litewskiem podpisali elekcye (Arch. Dubr.). 

ŁOWEJKO v. ŁOWIEYKO h. KOSCIESZA. Jan i Józef z potomstwem, synowie Kazimierza, wnukowie Jerzego, wylegitymowani w Cesarstwie 1845 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Marcin około 1680 r. ożeniony z Maryanna Salmonowicz. Wincenty, syn Jana, urzędnik w pow. nowoaleksandrowskim, i Jan, syn Stanisława, stanowy prystaw w pow. dryźnieńskim 1852 r. 

ŁOWEJKOWICZ. Hrynko otrzymał 1501 r. przywilej na posiadanie wsi w połockiem. Michał, dworzanin królewski 1534 r. (Metr. Litew.). Nikifor Michajłowicz Hrehorowicz zapisał w 1554 r. swój majątek swym krewnym Białłozorom. 

ŁOWICKA Księżna. Joanna, córka Antoniego Grudzińskiego, zaślubiwszy związkiem morganatycznym w 1820 roku Konstantyna Pawłowicza Wiel. Ks. Rosyjskiego, syna cesarza Pawła, a naczelnego wodza wojsk polskich, otrzymała tytuł ks. Łowickiej, a zarazem iwłasność tego Księstwa, które przekazała testamentem na własność królów polskich. 

ŁOWICKI v. ŁOWIECKI h. NAŁĘCZ. Senator w rodzinie, Jan, kasztelan nakielski 1625 r., lendzki 1628 r., inowrocławski 1632-1635 r.

Już w XIV wieku majątek Łowicz, na Kujawach, od którego poszło nazwisko Łowicki, był w posiadaniu Nałęczan; z jego dziedziców Krzesław i Piotrko, notowani w Kod. Rzyszczewskiego, kłócili się 1359 r. o wieś Cieleszyce z biskupami kujawskimi, lecz sprawę przegrali. Jan i Dersław z Łowicza, bracia 1443 r. i po Janie syn Stanisław 1470 roku. Jan Brosina 1453 r. Jakób Potrzasz żonaty z Elżbietą N. 1481 r. 

Maciej i Piotr, synowie Jana, 1531 r. Aleksy żonaty 1560 r. z Katarzyną Dydyńską. Floryan, Jakób, Jan, Maciej i Wojciech, dziedzice na Łowiczu 1569 r.; z nich Floryan, syn Macieja, dziedzic dóbr Denkowo, w pow. gnieźnieńskim 1580 r., był żonaty zN. Sułkowską, a Jan na Gawronach i Ławęcinie, dziedzic części Dobrosołowa, w gnieźnieńskiem (Ks. poborowe). 

Katarzyna z Chmielnika, wdowa po Andrzeju Łowickim 1581 roku. Wojciech i Paweł, bracia rodzeni 1583 r. Jakób, syn Macieja, starosta gnieźnieński 1588 r., podkomorzy brzeski 1591 r., poseł 1598 r., ożeniony zN. Grudzińską. Paweł, syn Wojciecha, 1585 r. Erazm ożeniony z Katarzyną Myszczyńską, córką Mateusza, 1592 r. Paweł, syn Jerzego, dziedzic Łowicza 1592 r. Piotr, Jan .i Jakób, synowie Stanisława, 1593 r. 

Jan, dziedzic wsi Chojny, z sekretarza królewskiego 1611-1618 r., sędzia ziemski 1619 r., podkomorzy 1620 roku, starosta brzesko-kujawski 1620-1630 r., kasztelan nakielski 1625 r., lendzki 1628 r., a w końcu inowrocławski, odstąpił 1629 r. m. Izbicę i wieś Łysaków synowi Andrzejowi, i podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. kaliskiem; mąż wymowny i zdolny, marszałkowa! Izbie poselskiej 1624 r. i ostro wypowiedział Zygmuntowi III nieszczęścia Rzeczypospolitej, wynikające z jego nadużyć i niedbalstwa; lustrator królewszczyzn wielkopolskich, deputat na Trybunał radomski 1618 i 1625 r., komisarz 1628 r. do traktowania ze Szwedami o spokój, a 1629 r. wyznaczony do komisyi dla zapłaty wojska, otrzymał 1623 r. starostwo bobrownickie i wójtostwo w Gumowie, a 1625 roku wójtostwo inowrocławskie, i w 1630 r. sprzedał wieś Łowiecko i Świnki. Kasztelan był żonatym z Ewą Zadzikówną, siostrą biskupa, i pozostawił synów, Andrzeja i Wojciecha, który podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. brzesko-kujawskiem, i był wyznaczony do boku królewskiego (Metr. Kor., Conv. Vars., Ks. Gr. Brzeskie i Przedeckie, Don. Vars., Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubek). 

Adam, sekretarz królewski 1702 r. Andrzej z wojew. krakowskiem, a dwóch Kazimierzówz wojew- ruskiem podpisali elekcyę 1733 r. 

ŁOWIECKI h. OSTOJA. Jurek ze wsi Dęby, Józef z Nakła 1552 r., a Aleksy z Łowce, w ziemi przemyślskiej 1566 r. opłacali pobory (Wittyg). 

ŁOWIECKI v. ŁOWICKI h. ŚLEPOWRON. Na Litwie. Marcin z wojew. kijowskiem podpisał elekcyę 1648 r. Tomasz, Szymon i Stefan, synowie Jana-Michałaz Wojciechowa i Zofii Leszczyńskiej, 1706 r. Tomasz, cześnik bielski 1719 r., żonaty z Jadwigą Urbańską. Jerzy z Wojciechowa, stolnik wendeński 1737 r., żonaty z Antoniną Zielenczanką (Zap i WyrTryb. Lubel.). Kazimierz, cześnik nowogrodzki 1750 r., żonaty z Ludwiką Kossecką, podczaszanką mielnicką, miał córkę Krystynę za Aleksandrem Kosseckim, miecznikiem czerniechowskim. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego: I) 1841 r. synowie Mikołaja: a) Marcin z synami: 1) Michałem, 2) Antonim, 3) Walentym i tego synowie, Franciszek i Leopold, 4) Antonim i ten z synami, Fawentym i Bolesławem ib) Józef z synami: Aleksandrem, Maciejem, Konstantym i Romualdem; II) w 1852 i 1861 roku. Mikołaj i Teodor, synowie Macieja, oraz Bolesław iJózef, synowie Michała; III) w 1865 r. Konstanty, Stanisław i Władysław, synowie Michała-Franciszka. 

ŁOWIECKI. Wzięli też nazwisko Łowiecki niektórzy z Łowickich, herbu Nałęcz i Łoweccy, dziedziczący na Ukrainie; do tych drugich, sądzę, że należą Łowieccy: Antoni, syn Franciszka, urzędnik w Żytomierzu 1852 r.; Stanisław, prałat i oficyał łucko-krzemieniecki 1852 r.; Józef, syn Franciszka, lekarz rządowy pow. skwirskiego 1865 r. 

ŁOWIEK. Jan, chorąży mozyrski 1587 r., podpisał akt konfederacyi generalnej warszawskiej. Michał naznaczony komisarzem do rozgraniczenia powiatu mozyrskiego 1598 r. (Vol. Leg.). 

ŁOWIENIECKI h. TOPÓR. Wzięli nazwisko od wsi Łowienicy, swego dziedzictwa, w wojew. Sandomierskiem, a w końcu XVI stolecia przenieśli się na Litwę; jedna ich linia osiedlona w księstwie Smoleńskiem, przeszła z niem pod panowanie Rosyi. Jan, z przydomkiem Ciołek, miał chorągiew na wyprawie przeciw Rusi 1376 r. Łukasz, dziedzic dóbr Wola-Łowienicka, Andrzej, dziedzic wsi Kurów, zapisał czynsz na tej wsi ks. wikaryuszom 1489 r., i Jan, dziedzic wsi Malzin 1470 r. (Lib. Benef.). Maciej, dziedzic Łowienicy 1572 r., poseł sandomierski 1576 r., jego córka N. za Zakliką i syn Stanisław 1588 r. Stanisław i Zygmunt, synowie Jana, 1591 r. (Conv. Vars.). 

Aleksander, cześnik i podstarosta mozyrski, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. mińskiem. Krzysztof, żona Zuzanna Stradomska 1666 r. Adam i Aleksander, synowie Piotra, i Andrzej, syn Adama, 1713 r. Jan, podczaszy podolski 1722 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). Wacław, chorąży mozyrski 1754 r. Antoni podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. 

Piotr, syn Ignacego, z synami, Cezarym i Gustawem wylegitymowani w Cesarstwie 1843 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej, a następnie w gub. mohylowskiej. 

ŁOWIŃSKI v. ŁOWIEŃSKI h. DRZEWICA. Przedbor z Łowiny udowodnił szlachectwo 1409 roku. Andrzej z Łowiny cytowany w aktach 1439 r. Stanisław otrzymał konsens na ustąpienie probostwa wieluńskiego 1507 roku. Jan, syn Piotra, 1625 r. (Metr. Kor., Conv. Vars.). 

ŁOWIŃSKI Wawrzyniec, syn Antoniego, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1843 r.

ŁOWISZEWSKI. Na Kujawach; pisali się z Łowiszewa, w wojew. brzesko-kujawskiem. Wojciech z Łowiszewa 1462 r., żonaty z Dorotą Smolską 1682 r. Krzesław i Erazm, dziedzice Łowiszewa i Bogusławie 1557 r.; po Krzesławie, sędzim grodzkim kowalskim, córka Magdalena za Stanisławem Siczewskim i syn Maciej, pisarz grodzki kowalski 1609 r. (Conv. Vars., Ks. Gr. Brzeskie i Przedeckie). 

ŁOWKIAŃSKI h. ŚLEPOWRON odm. Odmiana herbu - kruk wylata w prawą stronę tarczy, trzymającw jednej łapie gałązkę oliwną, w drugiej pierścień. Zamieszkiwali w XVII wieku w wojew. wileńskiem. 

ŁOWMIAŃSKI h. BOGORYA. Antoni, syn Karola, z synem Pawłem i Jerzy, syn Antoniego, z synami, Michałem i Jerzym wylegitymowani w Cesarstwie 1851 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

ŁOWMIAŃSKI h. ŚLEPOWRON. N. N. udowodnili szlachectwo w gub. wileńskiej 1810 r. 

ŁOWNICKI. Adam z Wadowa cytowany w aktach krakowskich 1462 r. Heronim, dziedzic wsi Słoptów, w pow. sandomierskim 1508 roku (Ks. poborowe). 

ŁOWOCKI. Jerzy z synem Janem sprzedali 1641 r. części Syrmeza, w pow. święciańskim Piotrowi Przezdzieckiemu (Arch. Szem.). 

ŁOZA h. KORAB. Andrzej i Jerzy 1585 r. Stanisław, woźny, został 1586 r. komornikiem ziemskim drohickim 1586 r. Jan, syn Wawrzyńca, 1589 r. i Maciej, syn Jana, 1591 r. dziedzice dóbr Łozy. Katarzyna, żona Borysa Groźnego, łowczego nowogrodzkiego 1620 r. 

Jakób z wojew. podlaskiem 1632 roku podpisał elekcyę. Stanisław, sufragan i ofieyał generalny łucki, biskup argiweński, proboszcz ołycki i tykociński, um. 1639 r. Jan i Wojciech, synowie Piotra, 1653 r. Malcher podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. kaliskiem. Wojciech, syn Mikołaja, 1670 r. Wawrzyniec, podczaszy kijowski, miał córkę Helenę za Jakóbem Kaszowskim, vicerotmistrzem królewskim 1682 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Jan, kanonik lwowski i chełmski 1773-1793 r. Tomasz z przydomkiem Dubalski, Jan, kanonik lidzki, i Antoni legitymowani w Galicyi 1782 r. 

Stanisław, syn Marcina, nabył 1725 r. części wsi Łozy od Szymona Trębickiego i z żony Małgorzaty Łęczycka pozostawił synów, Jana, ur. 1772 r. i Szymona, ur. 1779 roku, legitymujących się w Galicyi Zachodniej 1803 r. (Akta po-Galicyjskie). 

Leon, syn Tomasza, sprzedał 1787 r. części dóbr Łozy Ignacemu, synowi Andrzeja Łozy, bratu swemu stryjecznemu, który legitymował się w Galicyi 1804 r.

Mateusz Łęczycka sprzedał 1784 r. części wsi Łęczycki Maciejowi, synowi Łukasza Łozy; Adam, syn Macieja i Maryanny z Łęczycków, ur. 1773 r., legitymował się w Galicyi 1804 r. (Quaterniones). 

ŁOZICKI h. JASTRZĘBIEC. Na Litwie; Stefan, regent grodzki piński 1748 r. Józef z pow. starodubowskim podpisał elekcyę 1764 r. Roman wylegitymowany w Galicyi 1782 r. Aleksy, Maciej, Grzegorz i Józef z potomstwem, synowie Jakóba, 1794 r., a Franciszek, Józef, Floryan i Michał, synowie Bazylego, w 1802 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. Marcin i Antoni, synowie Stanisława, oraz Marek, Józef, Antoni i Andrzej, synowie Gabryela, wszyscy z potomstwem wylegitymowani w Cesarstwie 1860 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej, a 51 osób wylegitymowanych w Cesarstwie zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1864 r. Nie wiem, czy tej familii Łoziński, z przydomkiem Malkoivski, Mikołaj podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. (Vol. Leg.). 

ŁOZIŃSKI h. KRZYWDA. W wojew. lubelskiem i na Rusi Czerwonej. Tomasz podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. lubelskiem. Łukasz, Augustyn i Wincenty w 1783 r., a Franciszek i Antoni, synowie Augustyna, w 1846 r. wylegitymowani w Galicyi. 

ŁOZIŃSKI h. LELIWA. Do tego herbu zalicza Okolski Jacka, który 18 lat pod hetmanami Żółkiewskim i Kazanowskim służył wojskowo. Stanisław, dziedzic części wsi Otorowo, w pow. poznańskim 1580 roku. 

ŁOZIŃSKI h. LUBICZ. Wzięli nazwisko od wsi Łozina, na Rusi Czerwonej. Maciej, Adam, Stanisław, Franciszek, Abraham i Piotr, synowie Mikołaja z Łozina 1559 r. Michał, marszałek litewski, deputat do Unii Litwy z Polską 1564 r. Jan, syn Jakóba, 1599 r. Kacper, pułkownik w Moskwie, 1611 r. aby zapewnić żołd swojemu wojsku, zdobył skarbiec carski i wielkie z niego uniósł bogactwa. Andrzej, podstarosta kałuski 1620 roku. Jan, łożniczy królewski 1623 r., w 1625 r. wprowadzony do wsi Branki. 

Paweł, wojski żytomierski 1665 r. Jan, burgrabia łucki 1796 roku. Franciszek, skarbnik sandomierski 1726 r., miał synów, Michała i Józefa. N. z wojew. wołyńskiem, dwóch Jacentych i Mikołaj z wojew. ruskiem podpisali elekcyę 1733 r. 

Następujący Łozińscy z różnemi przydomkami legitymowali się w Galicyi z wskazaniem, lub bez właściwego herbu. Daniel, czterech Janów, Aleksander, dwóch Andrzejów, dwóch Teodorów, Szczepan, Symeon, dwóch Grzegorzów, dwóch Jacków, dwóch Bazylich i Michał z przydomkiem Dzieża 1782 r. Teodor, siedmiu Janów, Jerzy, Józef, Damian, dwóch Danielów, dwóch Bazylich, Szczepan, Piotr, Grzegorz, Ignacy, Aleksander, oraz Dymitr, syn Jana, Jarmołowicze 1782-1837 r. Antoni, Eliasz i Jan z przydomkiem Jarmoloivicz-Czernik 1782 r. Dwóch Szczepanówi Jan Jarmołowicz-Kardasz 1792 r. Aleksy i Jan Jarmołowicz-Lewiński 1782 r. Grzegorz i Łukasz Jarmoloivicz-Mudry 1819 r. Dwóch Mikołajów, Szczepan, Konstanty, dwóch Piotrów, dwóch Bazylich, Grzegorz, trzech Janów, dwóch Aleksandrów, Antoni i Michał, synowie Jana, Feliks, Józef i Jan, wnukowie Szczepana, Jan i Konstanty, wnukowie Grzegorza, z przydomkiem Jarmołowicz-Sajko 1782-1849 r. Piotr, Józef i Michał 1782 r., a Andrzej Tadeusz, syn, Wawrzyniec, Franciszek i Marcin, wnukowie Michała, 1824 r. z przydomkiem Strus-Dzieża. Dwóch Michałów, czterech Janów, Aleksander, Pantaleon, Gabryel, Stanisław, Teodor, Mikołaj, Piotr, Bazyli, Daniel, Szczepan 1782 r., a Michał, Onufry i Grzegorz, wnukowie Michała, Franciszek-Karol, wnuk, i Leon-Antoni, prawnuk Michała, 1847 roku, oraz Szczepan i Maciej, prawnukowie Gabryela, 1838 r. z przydomkiem Zgałat, a Jan, Eliasz, Szczepan, Piotr, Grzegorz i Teodor Zgałat-Meloch 1782 r. 

Michał z potomstwem, syn Andrzeja, w 1817 roku i Konrad, Jan, Kajetan i Terency, synowie Jana, w 1802 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. Floryan, Gabryel, Joachim i Mikołaj, synowie Marcina, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1829-1859 r. 

ŁOZIŃSKI h. ROGALA. Edmund, syn Antoniego, wylegitymowany w Cesarstwie 1859 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej. 

ŁOZIŃSKI de SCHWERTTREU. Michał, major wojsk austryjackich, zapisany do ksiąg szlachty galicyjskiej 1854 r., otrzymawszy tegoż roku nobilitacyę od cesarza Franciszka Józefa I. ŁOZIŃSKI. Antoni, Józef, Jan, Grzegorz, Joachim i Michał wyle gitymowani w Galicyi 1782-1783 r. Michał, kapitan, Antoni iJózef, podporucznicy wojsk polskich 1831 roku. 

ŁOZKA v. LOSKA v. LOSZKA h. BROCHWICZ (Wittyg). Pisano ich także Loszko; bogata w XVI stoleciu ruska rodzina. Marcin, pisarz litewski 1457 r. Borys, syn Wasila, zmarły 1507 r., pan ogromnego majątku na Ukrainie i Litwie, miał córkę Eudotię, żonę Tymoli ej a Proskury i trzech synów: Andrzeja, dziedzica dóbr Milczyce, Olechnę, horodniczego kijowskiego, dziedzica dóbr Zarudzie, Łuki i inne, i Jacka. 

Andrzej otrzymał 1510 roku przywilej na posesyę w pow. beresteckim, a 1512 r. jako leśniczy berestecki, na wieś Kozikałów; wojski berestecki, dostał przywilej na wsie Dobryń i Pożezno, a był żonatym z Tomiłą N. 1546 r. 

Jacek, namiestnik nowogrodzki, dziedzic dóbr Stawiszcz, Pukowa i in., na Ukrainie i Litwie, 1512 roku otrzymał wieś Terechowicze, w pow. mozyrskim; jego synowie: Feliks, 1522 r. dziedzic dóbr Horodyszcze, Żerebiatyn i in., na Ukrainie; Bohdan, dziedzic dóbr Terechowicze, Żuczki i in., Wasil, dziedzic dóbr Puków, Batyow, Rakowszczyzna i in., po którym synowie: 1) Stefan, marszałek królewski, wojski i poborca rzeczycki 1578 r., podczaszy i poborca kijowski 1589 r., podkomorzy 1598 r., marszałek isędzia ziemski mozyrski, dziedzic dóbr Łatki, Chilczyce Rosew i in., miał córkę Reginę za Filipem Jelcem, podstolim kijowskim 1600 r.; 2) Wasil podsędek mozyrski, ożeniony z Anną Kostiukówną; 3) Ławryn (Wawrzyniec), dworzanin królewski, cześnik kijowski 1601-1611 r., z żony Anny Hulewiczówny pozostawił córki: Barbarę za Aleksandrem Krasieńskim, rotmistrzem wołyńskim 1620 r., Elżbietę za Ludwikiem Olizarem i Ewę-Helenę za Jakóbem Kaszowskim (Metr. Litew., Vol. Leg.). 

Z tej familii. Jan, ciwun wileński 1581 r. Joachim, syn Mateusza, dziedzic dóbr Banki 1586 r. Jan, chorąży mozyrski 1587 roku. Jan, pisarz ziemski kijowski, 1605 r. Stefan fundował Bernardynóww Mozyrzu 1645 r. (Wyr. Tryb. Lubek). 

ŁOŹNICKI. Pisali się z Łożnic. Aleksander, cześnik i podstarosta mozyrski, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. mińskiem (Vol. Leg.). 

ŁOZNOWSKI. Paweł, posesor królewszczyzny Łozna, na Podolu 1616 r. (Lustracya wojew. Podolskiego). 

ŁOZOWICKI v. ŁOZWICKI. Bohdan, ziemianin berestecki 1522 r. Hrehory, goniec do Moskwy 1580 r. (Metr. Litew.). 

ŁOZOWSKI. Marcin, regent drohicki, posesor wsi Kurowice 1725 r. Andrzej, odźwierny królewski 1758 r. Stanisław i Kacper podpisali konwokacyę generalną litewską 1764 r. N., komornik nurski 1780 r. (Zap. Tryb. Lubek, Sigil., Kanck). 

ŁOŻYCKI. Siemian, Samuel i Adam, synowie Bazylego Krajnik Gwozdeckiego, otrzymali 1673 roku rolę w Iwanczowiątach (Sigil). 

ŁOŻYŃSKI. Jan, Jacek, Piotr i Tomasz, synowie Pawła/ 1589 r. Sebastyan, syn Mikołaja de Łozy, podczaszy podlaski 1616 r. Piotr, administrator starostwa 1721 r. (Conv. Vars., Wyr. Tryb. Lubek, Metr. Kor.).