Wyszukiwanie zaawansowane Wyszukiwanie zaawansowane

Tom IX (LEW-LYR)


LEW h. LEW. Herb - w polu czerwonem lew w prawą stronę tarczy, z przedniemi nogami jakby do biegu podniesionemi; w hełmie trzy pióra strusie. 

Byli na Ukrainie. Stefan, dzielny lecz burzliwy wojownik, ścigany za różne nadużycia prawem i obłożony infamią, otrzymał zniesienie kary na sejmie 1631 r.; obrany przez szlachtę kijowską rotmistrzem przeciw Kozakom 1618 r., otoczony przez przeważające ich siły w m. Machnówce, został na głowę pobity, ciężko ranny i ledwie z życiem ujść zdołał (Vol. Leg.). Stefan, tytułowany łowczym nowogrodzkim, prowadził 1647 r. proces z Stanisławem Warszyckim (Zap. Tryb. Lubel.). 

LEWAKOWSKI. Stanisław, członek Towarzystwa agronomicznego lwowskiego 1864 r. Jan, syn Teodora, profesor Uniwersytetu charkowskiego 1865 roku. 

LEWALSKI. Franciszek otrzymał 1657 r. dobra Jakimowo, w Smoleńskiem (Metr. Litew.). Franciszek-Szymon, syn Antoniego, dziedzic Grzybowa, burgrabia grodzki czerski 1789 r., z żony Maryanny Nieborskiej miał synów, Jana i Tadeusza. Marcin i Maciej, synowie Michała, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r. 

LEWALT h. LEWALT. Herb - w polu czerwonem ramię w zbroi w prawo trzyma w ręku pierścień złoty z turkusem; w koronie panna w długiej szacie trzyma w ręku pierścień z turkusem, na głowie jej korona ozdobiona trzema piórami czarnemi cietrzewia v. bażanta. Rodzina luzacka, osiedlona w Prusach około 1400 r.; właściwe jej nazwisko Lehwald, a przydomek von Eisen. Piotr-Aleksander podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. malborgskiem. Jerzy, dziedzic dóbr Otla i Otełka, zm. 1652 r. Hans, generał-feldmarszałek pruski, dzielny wojownik Fryderyka II, zm. 1768 r. Józef, podporucznik wojsk polskich 1831 r. Feliks, syn Antoniego, asesor Trybunału w Warszawie 1866 r. Rudolf, dziedzic dóbr Lawgory, w pow. wiłkomierskini 1880 r. 

LEWALT v. LEWALD h. ROGALA. Byli w Prusach i w XVI stoleciu od majątków przybrali różne nazwiska jak Powalski, Jezierski i inne. 

LEWANDOWSKI h. DOŁĘGA. Jan z wojew. kaliskiem, Jan z wojew. lubelskiem 1697 r., Antoni i Ludwik z wojew. kaliskiem 1733 r. podpisali elekcye. Józef, towarzysz chorągwi rotmistrzostwa Mikołaja Żabickiego w Łabiszynie 1711 r., miał syna Stanisława, w 1756 r. pisarza ziemskiego poznańskiego, w 1767 r. delegata poznańskiego, ostatnio 1773 r. rotmistrza wojsk koronnych, po którym czterech synów: Ludwik, Antoni, Michał i Wojciech. Z nich Ludwik miał syna Andrzeja, po którym z żony Małgorzaty Szczepańskiej] jedyna córka Ludwika-Róża wylegitymowana w Królestwie 1844 roku. 

Antoni, właściciel dóbr Koryta, w ziemi łęczyckiej, ożeniony z Różą Grochowską, herbu Junosza, córką Wojciecha, kapitana wojsk koronnych, pozostawił synów, Felicyana i Kajetana-Stefana, wylegitymowanych w Królestwie 1846 roku. 

Felicyan, ur. 1810 r., podchorąży 37 pułku strzelców konnych wojsk polskich 1830 r., sędzia prezydujący b. Trybunału cywilnego warszawskiego, członek Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności, kawaler orderów, właściciel dóbr Dąbrówka, w ziemi łęczyckiej, ożeniony z Aleksandrą Dąbrowską, herbu Jastrzębiec, właścicielką dóbr Jasionna, w ziemi łęczyckiej, pozostawił synów: Antoniego, Michała - Eugeniusza, Władysława i Wincentego. 

Antoni, były właściciel dóbr Rososz, w ziemi czerskiej i dóbr Rekle, w ziemi piotrkowskiej, z żony Aleksandry Grzybowskiej, herbu Poraj, córki Antoniego i Maryi z Rubinkowskich, właścicieli dóbr Żdżary, Cmiszew i Pawłów, w ziemi sochaczewskiej, ma córkę Maryę-Irenę i syna Feliksa Felicyana. 

Michał-Eugeniusz, adwokat przysięgły, ożeniony z Ludwiką Zazierską, pozostawił syna Wacława. Władysław, b. właściciel dóbr Dąbrówka, w ziemi łęczyckiej, żonaty z Matyldą Przechadzką, córką Wincentego, dziedzica dóbr Galew, w ziemi turekskiej, ma córki, Aleksandrę i Maryę. 

Wincenty, ostatni syn sędziego Felicyana, vice-dyrektor fabryki cukru, zaślubił Józefinę Ochocką, córkę dziedzica dóbr Humieńce, pod Kamieńcem Podolskim, i z niej ma syna Jerzego. 

Michał, trzeci syn pisarza Stanisława, zaślubił Brygittę Aniołkowską i z niej pozostawił synów, Józefa, w wojsku rosyjskiem, i Antoniego, wylegitymowanego w Królestwie 1850 r.

Wojciech, ostatni syn pisarza Stanisława, z Maryanny Okońskiej pozostawił syna Wincentego, wylegitymowanego w Królestwie 1852 r. Piotr, syn Jana, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1841-1857 r. 

LEWANDOWSKI h. LEWALT. Wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej, Józef, syn Franciszka, z synami: Maciejem, Feliksem i Franciszkiem. 

Konstanty i Rudolf z synami: Konstantym, Edwardem i Rudolfem, synowie Jerzego, wnukowie Konstantego, prawnukowie Jerzego, syna Jana, a wnuka Grzegorza; Jan i Felicyan z synem Adamem i wnukami, Kazimierzem i Janem, synowie Michała, wnukowie Józefa, prawnukowie Jakóba, oraz Adolf, Felicyan, Franciszek i Wincenty, synowie Jana, wnukowie Michała, wylegitymowani w Cesarstwie 1832, 1845 i 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

LEWANDOWSKI h. NIEZGODA. Wojciech-Jan w 1793 r., a jego wnuk Wilhelm w 1828 r. wylegitymowani w Galicyi. 

LEWANDOWSKI h. OLIWA. Antoni, Franciszek i Łukasz, synowie Mateusza, i wielu innych wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1851 r. 

LEWANDOWSKI h. PRAWDZIC. Józef, Jan i Antoni wylegitymowani w Galicyi 1783 r. Felicyan w 1838 r. i Ludwik 1858 r. urzędnicy w Galicyi. 

LEWANDOWSKI h. SAS. Marcin, w ziemi halickiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. 

LEWANDOWSKI. Franciszek, Ignacy, Ludwik i Antoni, synowie Jakóba i Krystyny, 1780 r. Bartłomiej z przydomkiem Powaga 1782 r. wylegitymowany, a Sylwester, 1817 r. członek Stanów, przyjęty do grona Stanów w Galicyi. Roch, wojski 1784 r., sędzia ziemski Winnicki 1786 r. (Sigil.). Tomasz, pisarz Sądu Kryminalnego w Chęcinach 1824 r. Piotr, regent w Galicyi 1830-1842 r. Zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej, Franciszek, syn Jakóba, 1802 r., i Tomasz, syn Kacpra, 1803 r. 

Franciszek, syn Jana i Tekli, ur. 1791 r. we wsi Prusadzie (?), w płockiem, wstąpił 1807 r. na służbę do 2 pułku ułanów; w 1817 r. umieszczony w pułku strzelców konnych gwardyi, w 1830 r. został podporucznikiem w korpusie weteranów i inwalidów. Odbył kampanie: 1809 r. i był w bitwach pod Raszynem, Grochowem, Zamościem i Sandomierzem, 1812 r. pod Mirem, Romanowem, Smoleńskiem, Możajskiem, Wiaźmą, Mokrą, Moskwą, Medyną, Krasnem i nad Berezyną, 1813 r. w Niemczech pod Itterbock, Wirtembergiom, Dreznem, Wiitzen, Lipskiem i Hanau, a 1814 r. we Francyi.

Grzegorz, syn Szymona i Anny z Wróblewskich, ur. 1788 r. w m. Wernyhorodek, w kijowskiem, wszedł na służbę 1809 r. do pułku artyleryi konnej i w 1815 roku został podporucznikiem w 2 bateryi artyleryi lekkokonnej, a w 1822 r. postąpił na porucznika. Odbył kampanie: 1812 r. przeciw Rosyi i znajdował się w bitwach pod Mirem, Romanowem, Rożestwem, Orszą i nad Berezeną, 1813 roku przeciw sprzymierzonym pod Lipskiem i Wirtembergiom, a 1814 r. pod Paryżem. W 1812 r. został ozdobiony krzyżem srebrnym Virtuti Militari, a 1813 r. krzyżem kawalerskim Legii Honorowej. Grzegorz w 1831 r. został kapitanem 2 klasy i tegoż roku awansował na kapitana klasy I. 

Jacenty, syn Walentego i Agaty z Wiśniewskich, ur. 1785 roku we wsi Dorposzu, w poznańskiem, postąpił 1808 r. do 12 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1827 r. awansował na podporucznika w korpusie weteranów. Odbył kampanie, 1809 r. przeciw Austryi i był pod Toruniem i Jedlińskiem, 1812 r. w Rosyi, pod Smoleńskiem, Kaługą i Wiaźmą; um. 1830 r. 

Jan, syn Ignacego i Katarzyny, ur. 1786 r. we wsi Wólce, na Podlasiu, wszedł 1806 r. do 2 pułku jazdy Ks. Warszawskiego i w 1820 r. został podporucznikiem w batalionie weteranów czynnych, a 1822 r. przeniesiony do korpusu pociągu, przeznaczonym został na dowódcę kompanii 3 batalionu 2 pociągu. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom i przyjmował udział w bitwach pod Gdańskiem, Kotami i Ostrołęką, 1809 r. przeciw Austryi, pod Raszynem, Grochowem, Sandomierzem, Zamościem i Krakowem, 1812 r. w Rosyi pod Mirem, Nieświeżem, Romanowem, Bobrujskiem, Mohylowem i Borysowem, 1813 r. w Niemczech, a 1814 r. we Francyi. Jan 1812 r. ozdobiony krzyżem srebrnym Virtuti Militari, a 1813 r. został kawalerem Legii Honorowej. 

Kajetan, syn Ignacego i Barbary, ur. 1788 roku wm. Dunajowcu, w bracławskiem, wstąpił 1809 r. do 15 pułku jazdy Ks. Warszawskiego i w 1813 r. został podporucznikiem w 4 pułku jazdy, a następnie powróciwszy z niewoli, został 1815 r. przeznaczony do 2 pułku ułanów i w 1820 r. postąpił na porucznika, a 1830 r. na kapitana do 4 pułku strzelców konnych. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi pod Tarnopolem, Wieniawką, Chorostkowem i Zaleszczykami, 1812 r. w Rosyi pod Mirem, Romanowem, Pankratowicami i Borysowem, a 1813 r. w Niemczech, i za kampanię 1812 r. ozdobiony krzyżem srebrnym Virtuti Militari. 

Michał, syn Józefa i Józefy z Kalickich, ur. 1795 roku w Zamościu, wszedł 1820 roku jako lekarz batalionowy do 5 pułku piechoty liniowej, i w 1821 roku przeszedł do 1 pułku strzelców pieszych na sztabs-lekarza, a w 1827 r. przeznaczony na sztabs-lekarza stałego do szpitala głównego, um. 1831 r. w Warszawie, pozostawiając żonę i czworo dzieci. 

Michał, syn Błażeja i Katarzyny Jankowskiej, ur. 1790 r. we wsi Dąbrowie, w pow. kaliskim, postąpił 1807 r. na służbę do 1 pułku ułanów gwardyi francuskiej i był z cesarzem Napoleonem na wyspie Elbie; po powrocie do kraju wstąpił do szwadronu ułanów gwardyi i w 1817 r. wyszedł do dymisyi w stopniu podporucznika. Odbył kampanie: 1808 r. w Hiszpanii, 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech, a 1814 r. we Francyi, za co został ozdobiony krzyżem srebrnym kawalerskim Legii Honorowej (Ks. Wojskowe). 

LEWANDOWSKI. Hipolit, kasyer główny Dyrekcyi Ubezpieczeń w Królestwie Polskiem, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie Polskiem 1841 r. 

LEWAŃSKI h. SUCHE-KOMNATY. Gabryel 1728 r. Jan 1735 roku (Wyr. Tryb. Lubel.). Józef, porucznik 1778 r., sztabs-kapitan wojsk koronnych 1789 r. (Kancl., Sigil.). 

Po Kazimierzu, subdelegacie grodzkim sandomierskim 1766 r., syn Maciej miał syna Waleryana, po którym zJózefy Radlickiej syn Leopold wylegitymowany w Królestwie 1859 r. 

LEWART. Maciej, pisarz ziemski drohicki 1538 r., żonaty z Anną ks. Lubecką (Bon.). 

LEWARTOWSKI h. LEWART. Baronowie i szlachta. Herb - w polu czerwonem lampart srebrny wspięty z koroną na głowie; nad hełmem w koronie pół lamparta takiegoż. 

Pochodzą od pruskiej rodziny von Nostitz, a wzięli nazwisko od wsi Lewartowa, w brzeskiem; jak się zdaje już w początkach XVII stolecia przenieśli się do Małopolski, a niektórzy osiedlili się na Węgrzech, gdzie założyli wieś od swego nazwiska nazwaną Lewartów. Jakób, towarzysz husarski, poległ na Węgrzech 1683 r., a Felicyan, dziedzic dóbr Chróścina, w krakowskiem, z Maryanny Miłkowskiej miał syna, Teodora, po którym z Katarzyny Otfinowskiej były córki, Salomea Zawadzka, Antonina Trębecka i synowie, Józef, ten poległ w wojnie ze Szwedami, i Aleksander. 

Aleksander, dziedzic Siedlca, z Reginy Wolskiej, zaślubionej 1716 r., miał syna Pawła-Jana, dzierżawcę klucza Radłów, tytułowanego cześnikiem nowogrodzkim, wylegitymowanego w ziemstwie pilzneńskiem 1782 roku, a 1783 r. wyniesionego przez cesarza Józefa II wraz z potomstwem płci obojga do stanu baronów galicyjskich. Paweł-Jan z zaślubionej 1744 r. Rozalii z Jordanów Stojowskich, skarbnikówny buskiej, miał 21 dzieci, z których w chwili jego śmierci 1786 r. żyli: Józef-Jan, ur. 1745 r., z towarzysza pancernego, ks. Norbertanin, proboszcz w Ostrowie kujawskim, 1774 r. administrator opactwa sandeckiego, zmarły proboszczem w Staszkówce 1789 r.; Salomea od 1770 r. za Maciejem Cybulskim; Helena od 1776 r. za Adamem Skarżyńskim, dziedzicem Lewniowy; Kunegunda od 1777 r. za Stanisławem Hubickim, dziedzicem Kępanowa; Tekla od 1782 r. za Andrzejem Nideckim, Eufrozyna zmarła panną 1788 r.; Andrzej, ur. 1760 r., po którym z Józefy Łazowskiej tylko córka Karolina, od 1813 r. za Hipolitem Zbyszewskim; Stanisław, austr. komornik graniczny sandecki, l-oz Agatą z Boczkowskich, 2-oz Salomeą z Osińskich bezpotomny, zmarły 1810 r.; Juda-Tadeusz bezżenny, zmarły 1828 r.; Michał-Mateusz, Kazimierz i Franciszek.

Bar. Michał-Mateusz, ur. 1747 r., dzierżawca Radgoszczy, ożenił się 1776 r. z Dominiką-Kornelią z Niwickich, z której córki: Izabela-Elżbieta, zmarła panną 1836 r., Karolina-Felicya, żona Jana Wojciechowskiego, zmarła 1855 r., Zofia-Helena od 1839 r. za Stanisławem Stolińskim, urzędnikiem drogowym miasta Krakowa, i synowie: Ludwik-Bartłomiej, pułkownik wojsk austryjackich, bezżenny, zmarływ Bernie 1858 r.; Nikodem w wojsku polskiem, zginął 1812 r. nad Berezyną, Jacek-Roch, oficer wojsk austryjackich, a 1831 r. wojsk polskich, ozdobiony krzyżem złotym Virtuti Militari, ożeniony 1820 r. z Antoniną z Łapińskich, umarł w Orleanie 1833 roku, zostawiająccórki, Rudolfinę wydaną za Hostyńskiego, nauczyciela ludowego, i Emilię za Bilewiczem, urzędnikiem magistratu w Tarnowie; Jan Nepomucen-Szymon i Józef-Gabryel. 

Bar. Jan Nepomucen-Szymon, ur. 1777 r., ożenił się 1802 r. z AnieląBrygidą z Łapińskich i zostawił Kornelię-Ludmiłę, ur. 1803 r., od 1832 r. za Eugenim Gromanem de Gronau; Florentynę-Julię, ur. 1805 r., od 1822 r., za Józefem Jasińskim, dzierżawcą Woli Grządzkiej, Salomeę-Dominikę, ur. 1808 r., zmarłą panną 1836 r. w Raju, Karola-Leopolda, ur. 1806 r., zmarłego jako kontradmirał austryjackiej marynarki w Tryeście 1865 r.; HenrykaKryspina, ur. 1811 r., majora wojsk austryjackich, żonatego 1v. z Teresą v. Bartsch, z której córka Aniela, wydana 1869 r. za Henryka Maxa, adwokata w Wiedniu, 2 v. z Karoliną z Ochockich, zmarłą 1899 r., z której Wilhelm ur. 1853 r., Karol, ur. 1859 r., od 1902 r. żonaty z Anną Liniewiczówną, i ks. Michał, ur. 1859 r., z kapelana domowego arcybiskupa lwowskiego od 1895 r. proboszcz-kanonik w Tartakowie. 

Bar. Józef-Gabryel, ur. 1801 r., ożenił się 1833 r. z Emilią v. Schmieden, dziedziczką Dobrocieszy Górnej, z której synowie, Roman, ur. 1833 r., dziedzic po matce Dobrocieszy, ożenił się 1865 r. z Konstancyą z Rogoyskich i ma z nią: Karola ur. 1869 r., Stefanię ur. 1870 r. i Józefa ur. 1875 r., i Włodzimierz, ur. 1835 r., ostatecznie starosta w Brzeżanach, ożenił się 1869 r. w Wiedniu z Maryą z Napadiewiczów-Więckowską, z której córka Marya, ur. 1870 r., legitymowana 1895 r. w galic. Wydziale Krajowym, wydana za Bogusława Kieszkowskiego, radcę Namiestnictwa i starostę w Samborze. 

Bar. Kazimierz, syn Pawła-Jana, ur. 1749 r., po rodzicach dziedzic Siedlca-Łąki, od 1786 r. członek Stanów galic., żonaty z Justyną z Czermińskich, z której: Urszula od 1792 roku za Ignacym Strusem, Kasylda od 1801 r. za Kacprem Bilińskim, zamordowanym przez włościan w Radziechowicach 1846 roku, Onufry, major wojsk francuzkich i polskich, kawaler Legii Honorowej, zabity przez własnego sługę 1824 r., i Inocenty, ożeniony lv. 1816 r. z Józefą Petryczynówną, dziedziczką Gnojnika, z której córka Kazimiera, od 1840 roku żona Wilhelma Homolacza, dziedzica Ilkowicy, 2v. 1826 r. z Justyną z Pietruskich, z której urodzone 1830 roku bliźniaczki, Leonarda (Leonora), wydana 1849 r. za Erazma Wisłockiego i Emeryka, żona Ksawerego Burzyńskiego, zmarła 1901 roku. 

Bar. Franciszek, syn bar. Pawła-Jana, ur. 1756 r., ożeniony 1780 r. z Teklą Piekarską, zmarły 1809 r. w Zboiskach, pozostawił córki: Maryannę lv. za Fiszerem, rządowym mandataryuszem, 2v. 1828 r. za Pawłowskim, Rozalię od 1815 r. za Karolem Piatkiewiczem, w Myślenicach, Teodorę za lekarzem Józefem Hrebendą, Anielę, urodź. 1792 r., niezamężna, i synów: Pawła, ur. 1790 r., kapitana wojsk polskich, zabitego pod Lipskiem 1813 r., Rafała-Aleksandra, ur. 1783 r., którego losy nieznane, Bernarda i Jerzego, najprzódw legii polskiej w Hiszpanii, następnie od 1816 r. majora żandarmeryi w Królestwie, gdzie mu tytuł baronowski przyznano 1824 r., żonatego lv. 1820 r. zJózefą Rathówną, dziedziczką Niegoszowic, a 2v. z Szumską, z której: 1) Franciszek, ur. 1831 r., oficyalista prywatny, prezes rady powiatowej ^myślenickiej, ożeniony 1856 r. z Eweliną z Siemońskich, po którym synowie, Adam, adwokat krajowy, żonaty od 1893 r. z Romualdą z Konopków, i Zygmunt, oficer wojsk austr., żonaty od 1893 r. zRóżą z Sikorskich; 2) Sylwestra, ur. 1822 r. i 3) Sabina-Marya zamężna Krzyżanowska. Synem Jerzego był zapewne także Karol-Ludwik, ur. 1821 r., ks. proboszcz w Inwałdzie, autor religijny, zmarły 1866 r. 

Bar. Jerzy, syn powyższego Franciszka i Tekli Piekarskiej, ur. 1785 r. wm. Sączu, w Galicyi, wszedł 1806 roku do pułku gwardyi francuzkiej i w 1808 r. został podporucznikiem w 2 pułku legii nadwiślańskiej; porucznik 1811 r., kapitan 1812 r. w tymże pułku, w 1815 r. przeznaczony do 3 pułku strzelców pieszych i 1817 r. przeniesiony do korpusu żandarmeryi, w 1850 r. wyszedł do dymisyi w randze majora. Odbył kampanie: 1807 r. w Prusach pod Tylżą, 1808 i 1811 r. w Hiszpanii i znajdował się pod Madrytem, Tudelą, Saragossą i Walencyą, a w 1812 r. w Rosyi w oblężeniu Bobrujska, w 1813 r. walczył przeciw sprzymierzonym pod Dreznem i Peterswald (Ks. Wojskowe). 

Bar. Bernard, najstarszy syn Franciszka, ur. 1781 r., ożenił się 1801 r. z Teklą z bar. Wyszyńskich, dziedziczką Zimnowody, um. 1842 r., zostawiając córki: Barbarę-Amalię od 1830 r. za Białobrzeskim, Julię od 1826 r. za Cypryanem Gostwickim, dziedzicem Niewodny, Teofilę od 1842 r. za Lik’em, aptekarzem w Krakowie, Wandę od 1849 r. za Leopoldem Lgockim, urzędnikiem krakowskiego Towarzystwa ubezpieczeń, i synów: Napoleona-Apolinarego, ur. 1860 r., porucznika białych Krakusów 1831 r., po matce dziedzica Zimnowody, żonatego z Franciszką Zafigórską, wdową po Janie Pieniążku, dziedzicu Mielca, z której: Henryka ur. 1836 r., Maryanna ur. 1841 r., Władysław, ur. 1834 r., szambelan papieski, zmarły 1873 r., Bronisław, ur. 1845 r., poległy 1863 r. i Aleksander-Korneli-Michał, ur. 1839 r., urzędnik rachunkowy galic. Wydziału krajowego, mający z Celestyny Bołoz-Antoniewiczówny syna Pawła ur. 1863 r. i córki: Jadwigę, Annę, Zofię, Aleksandrę, Wandę i Eugenię (Akta Tarnowskiego i Lwowskiego Sądów szlacheckich, Zbiory Dr. M. Dunin-Wąsowicza).

LEWENDAL. Hrabiowie. Hr. Waldemar, marszałek Francyi, żonaty z Barbarą Szembekówną, córką stolnika koronnego, i Magdaleny z Tarłów, był posesorem starostwa mszczonowskiego i Woli Pękoszewskiej 1751 roku, a w 1754 r. posesorem Radziejowa; ich córka Antonina-Benedykta zaślubiła hr. Aleksandra z Tenczyna Ossolińskiego, starostę drohickiego i bratkowskiego (Ks. Gr. Sochaczewskie i Czerskie, Wyr. Tryb. Lubel). 

LEWENFRATER. Michał, namiestnik burgrabstwa grodzkiego owruckiego 1732 r. (Wyr. Tryb. Lubek). 

LEWES v. LEWUS. Ryszard, burgrabia malborgski 1634 r., sekretarz królewski, ustąpił swe prawa do dóbr swym synom, Ryszardowi i Karolowi. Jerzy został burgrabią malborgskim 1651 r<>ku. Krzysztof, kapitan 1666 r., major wojsk Rzeczypospolitej, na zalecenie hetmanów nobilitowany 1676 r. (Metr. Kor., Wyr. Tryb. Lubek, Vol. Leg.). 

LEWGOWD h. HERBURT. Wylegitymowani w Cesarstwie 1840 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej: Franciszek, Józef, Ignacy i Wiktor z synami, Antonim i Wincentym, synowie Stanisława, wnukowie Marcina, prawnukowie Krzysztofa, syna Franciszka, wnuka Andrzeja, a prawnuka Antoniego. Po Józefie, synu Mikołaja, synowie, Władysław i Jerzy, i z nich Jerzy miał synów: Macieja, Franciszka, Gabryela, Jerzego i Andrzeja; po Jerzym syn Eustachy pozostawił synów, Tomasza i Franciszka, z których Tomasz miał synów: Aleksandra, Mateusza, tego synowie, Franciszek i Antoni z synem Franciszkiem, Stanisława, tego synowie: Kajetan, Ludwik z synem Józefem, Franciszek z synem Bernardem. 

Andrzej, ostatni syn Jerzego, a wnuk Józefa, miał synów, Franciszka i Stanisława; po Stanisławie synowie: Piotr, Michał i Franciszek. Piotr pozostawił synów: Jakóba, Jerzego i Lwa; po Jakóbie synowie: Jan z synem Józefem, Jóżefat z synami, Albertem i Emerykiem; Jerzy pozostawił synów: Józefa z synem Emerykiem, Jana z synem Pawłem, Jerzego z synem Wincentym i Wacława z synami, Feliksem i Janem, a Lew miał synów, Antoniego, po którym syn Adam i Józefa, którego synowie: Ksawery, Antoni i Zefiryn. 

Michał, drugi syn Stanisława, a wnuk Andrzeja, pozostawił synów, Fabiana i Melchiora; po Fabianie synowie: Jan z synem Józefem, Antoni z synem Ignacym i Józef, a po Melchiorze synowie, Kazimierz i Roch z synem Antonim. 

Franciszek, ostatni syn Stanisława, a wnuk Andrzeja, pozostawił synów: Marcina, Antoniego i Jana. 

LEWGOWD h. LEWGOWD (?). Wylegitymowani w Cesarstwie 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej: Jerzy, syn Józefa, miał syna Jerzego, po którym synowie, Eustachy i Jerzy; po Jerzym trzech synów: Tadeusz, Wincenty i Maciej i z nich Tadeusz miał synów: Michała, Stanisława i Tadeusza; Wincentego dwóch synów, Jan z synem Romualdem i Antoni z synem Franciszkiem, a Maciej pozostawił syna Wincentego, po którym synowie: Aleksander, Kazimierz, Józef, Antoni i Marcin. 

LEWGOWD h. ŚLEPOWRON. Andrzej, syn Antoniego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

LEWICKI h. BIBERSZTEIN. Niektórzy z Lewickich, herbu Rogala, zmienili swój herb na Bibersztein, a mianowicie Waleryan, który podpisał elekcyę 1764 r. z pow. orszańskim, oraz wylegitymowany w Cesarstwie 1841 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej, Józef, syn Franciszka, z synem Józefem. 

LEWICKI h. RAWICZ odm. Odmiana herbu - w koronie ramię złote z mieczem w prawo. 

Rudolf-Benedykt, kanonik honorowy przemyślski grecko-katolicki, profesor teologii, Ignacy-Benedykt i Konstanty-Grzegorz otrzymali 1848 r. nobilitacyę galicyjską i powyższą odmianę herbową. 

LEWICKI h. ROGALA. Hrabiowie i szlachta. Senator w rodzinie, Jan-Ignacy, kasztelan inflancki 1769 r., ustąpił 1778 r. 

Z Mazowsza, gniazdowej swojej prowincyi, przenieśli się w różne strony kraju, a mianowicie na Podlasie i Ruś Czerwoną. Jan, kantor płocki, kanonik lwowski 1528 r. Andrzej, ożeniony z Burnetą, sprzedał Ujazd 1540 r. N., opat czerwiński, kapłan pobożny i uczony 1575 r. Maciej z Niewodnicy, dziedzic Dolistowa, podsędek bielski 1540 r., dzierżawca zabielski 1550 r., sędzia ziemski bielski 1554 r., zm. 1576 r., z żony Anny ze Zbaraża, córki Aleksandra ks. Poryckiego, miał córki: Helenę za Mikołajem Pęskim, Katarzynę, żonę Krzysztofa Węża, podsędkowicza drohickiego, Zofię, żonę Przecława Padkowskiego, sędzica ziemskiego mielnickiego, podstarosty drohickiego, i synów: Macieja, dziedzica dóbr Kozany, cześnika podlaskiego 1604 r., Jana, podstolego podlaskiego 1603 r., i Mateusza, po którym synowie, Andrzej i Franciszek. 

Po jednym z powyższych synów sędziego Macieja i Anny ks. Poryckiej, Stanisław, dziedzic Niewodnicy, Romejek, Juchnowszczyzny i Złotnik, podczaszy podlaski 1631 r., podpisał elekcye 1632 i 1648 r. z wojew. podlaskiem; podkomorzy bielski 1658 r., zaślubił Zofię z Karniewa MontanowąMłodzianowską i z niej pozostawił córkę Zofię, żonę Stanisława Wilkanowskiego, kasztelana wyszogrodzkiego, i synów: Krzysztofa, elektora 1632 r. z ziemi wyszogrodzkiej, podstolego podlaskiego 1654 r., po którym z Doroty Kanigowskiej córka Justyna, żona Stanisława Rukiewicza, cześnika nowogrodzkiego, Stefana, Samuela, elektora 1669 r. z ziemi bielskiej, stolnika bielskiego 1673 r., ożenionego z Joanną Zwierzówną, i Stanisława. 

Stanisław, podstoli podlaski 1668 r., podpisał elekcye 1669 i 1674 r. z ziemią bielską, i z żony Konstancyi, córki Hektora Wilczewskiego, sędziego ziemskiego malborgskiego, 2v. za Stanisławem-Janem Mokrzyckim, stolnikiem brańskim, miał synów: Aleksandra, łowczego i pisarza grodzkiego bielskiego 1717 r., Jana, Józefa, Stefana, Stanisława, stolnika podlaskiego 1710 r., Samuela i Felicyana. 

Józef, dziedzic dóbr Łysowiec, Myszkowice i Duplewice, cześnik nowogrodzki, chorąży bielski 1711 r., miał syna Jana, po którym synowie, Józef i Walenty; Józef z żony Kunegundy Chojnackiej pozostawił synów, Feliksa i Kacpra, dziedzica dóbr Kacprowo, wylegitymowanego w Królestwie 1844 r., a Walenty zaślubił Joannę Fleiszman i z niej miał syna Stanisława, dziedzica dóbr Rogów, w pow. radomskim, wylegitymowanego w Królestwie 1849 r. 

Feliks, ur. 1801 r. we wsi Miedziejowicach, w cyrkule bocheńskim, wstąpił 1819 r. do 1 pułku ułanów i w 1830 r. został podporucznikiem i za waleczność otrzymał krzyż srebrny Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

Felicyan v. Felicyan-Józef, podstoli bielski 1736 roku, miał synów, Leona i Michała; po Leonie, chorążym bracławskim 1750 r., z żony Anny Markowskiej syn Dyonizy pozostawił synów: Michała, Jana i Leona, a po Michale, drugim synu podstolego Felicyana, cześniku bielskim, z żony Zofii syn Jan-Dyonizy 1776 r. 

Stanisław, podstoli podlaski 1668 r., z żony Konstancy! Wilczewskiej miał mieć i syna Adama, po którym z żony Joanny Horbowskiej syn Kazimierz zaślubił Antoninę Paszkowską i z niej pozostawił synów, JanaIgnacego, przedstawiciela linii hrabiowskiej, i Józefa. 

Linia hrabiowska. Jan Ignacy, dziedzic na Leszczawie, Birczy, Trzciancu i Rostoce, deputat na Trybunał koronny 1756 r., podstarosta grodzki przemyślski, łowczy lwowski 1764 r., kasztelan inflancki 1769 r., mąż zacny i biegły prawnik, miał dwie żony, Samuelę Morską i Maryannę Tarnawiecką, stolnikównę Winnicką, i z tej drugiej żony pozostawił córkę Joannę, żonę Michała Błońskiego, stolnika sanockiego, i syna Samuela, starostę krzeczkowskiego, posła ziemi przemyślskiej, który 1764 r. podpisał elekcyę z wojew. ruskiem. Samuel, dziedzic na Leszczawie, podsędek przemyślski 1767 r., członek Stanów galic. 1782 r., kawaler orderu św. Stanisława 1790 r., został hrabią galicyjskim 1783 roku z odmianą herbu - na tarczy dwudzielnej w 1 polu prawem czerwonem róg jeleni brunatny, w polu lewem srebrnem takiż róg bawoli; nad koroną hrabiowską dwa hełmy ukoronowane, w pierwszym orzeł austryjacki z literą i cyfrą J. II na piersiach, w drugim róg bawoli i róg jeleni jak na tarczy (Hr. Ostr.). Hr. Samuel z żony Teresy Katarzyny Humnickiej, stolnikówny bielskiej, miał synów: Józefa, Jana i Ignacego. 

Hr. Józef, dziedzic na Chorostkowie, Karaszyńcach, Wierzchowcach i in., strażnik wielki sreber koronnych 1829 r., koniuszy wielki koronny galic. 1834 r., kawaler orderu Leopolda, zaślubił Katarzynę Kaczkowską, cześnikównę owrucką, i z niej pozostawił córkę Emilię za Adamem hr. Baworowskim, członkiem Stanów galic., i syna Kajetana, dziedzica Chorostkowa, Chłapówki, Karaszyniec, Wierzchowiec i in., fundatora kościoła w Chorostkowie i założyciela ordynacyi Chorostkowskiej, szambelana austryjackiego 1823 r., tajnego radcę i członka Stanów galic. 1832 r., strażnika wielkiego sreber kor. galic. 1841 r., podczaszego 1842 r., sokolnika 1845 r., łowczego wielkiego kor. i kawalera orderu Żelaznej Korony 2 kl. 1850 r., członka wielu towarzystw naukowych, po którym z Melanii Chołoniewski ej, córki hr. Jana, marszałka szlachty pow. włodzimierskiego, córka Zofia, właścicielka ordynacyi Chorostkowskiej, dama Krzyża Gwiaździstego, zaślubiona Wilhelmowi hr. Siemieńskiemu, szambelanowi i tajnemu radcy austryjackiemu, który od 1869 r. przybrał nazwisko hr. Siemieński-Lewicki. 

Józef, drugi syn Kazimierza i Antoniny Paszkowskiej, łowczy ciechanowski 1774 r., z żony Teresy Smolskiej miał synów Wacława, sztabs-kapitana wojsk koronnych 1790 r., majora 1792 r., i Jana-Joachima, po którym z Julianny Gorzkowskiej, podstolanki żydaczowskiej, synowie, Józef i Wincenty. 

Józef-Filip-Adam, dziedzic Bonowa i Lubieni, członek Stanów galic., wylegitymowany w Galicyi 1832 r., z żony Maryi, córki hr. Stanisława Siemieńskiego, pozostawił syna Jana-Józefa, dziedzica dóbr Żmigród, w pow. jasielskim, Bartne, Jasionka, Radocin i in., w pow. gorlickim, po którym syn Rudolf. 

Wincenty, drugi syn Jana-Joachima, dziedzic Czernichowa, Koniuszek Siemianowskich i Zagórza, członek Stanów galic. i rotmistrz ułanów wojsk austr., wylegitymowany w Galicyi 1833 r., z żony Eligii Siemianowskiej pozostawił syna Mieczysława, dziedzica dóbr Czernichów, Koniuszki i Zagórze, posła do Rady państwa w Wiedniu 1888 r. 

Jan-Antoni, syn Andrzeja i Anastazyi Haszkiewiczówny, komornik bracławski 1718 r., vicesgerent bełzki 1719 r., komornik graniczny kijowski, pisarz grodzki 1726 r., podstarosta isędzia grodzki bełzki 1730 roku, przedstawił 1732 roku w Trybunale lubelskim następujące dowody swego szlachectwa. Jakóbi Feliks, synowie Andrzeja, dziedzica Lewiczyna, w ziemi płockiej 1580 r. Jan, syn Feliksa z Lewiczyna, zeznał sumę na rzecz Jana, syna Erazma Lewickiego z Lewiczyna, 1614 roku. Kacper, syn Jana z Lewiczyna, pokwitował 1663 r. z sumy brata swego Andrzeja. Maciej, syn Jana, ustąpił 1686 r. części Lewiczyna Bońkowskiemu. Andrzej, syn Jana, zapisał 1689 r. posag żonie swej Anastazyi Haszkiewiczównie. 

Stanisław, Franciszek i Marcyan, synowie Walentego, 1572 roku, i z nich Stanisław, dziedzic na Lewiczynie 1576 r. Maciej, Andrzej, Jakób, Stanisław, Paweł i Erazm, synowie Walentego z Lewiczyna-Krempy, wpłockiem 1582 r. Piotr, syn Stanisława, ustąpił 1583 r. części Lewiczyna i Woli Lewickiej bratu Janowi. Erazm ożeniony z Katarzyną Myszczyńską, a brat jego Stanisław, dworzanin królewski 1592 roku. Stanisław, syn Bartłomieja sprzedał 1585 r. części Lewiczyna i Woli Lewickiej Odrzywolskiemu. Jerzy, syn Mikołaja, 1588 r. Andrzej, syn Walentego, Franciszek i Jan, synowie Macieja, 1592 r. Piotr i Jan, synowie Stanisława z Lewiczyna, 1593 r. 

Zofia, żona Jerzego Scypiona Campo, sekretarza królewskiego 1619 r. Marcyan, syn Pawła, w nagrodę zasług rycerskich przeciw Szwedom, Turkom i w oblężeniu Smoleńska, dostał 1634 r. od Władysława IV dobra Księstwo, w ziemi łomżyńskiej. Mikołaj 1648 roku z wojew. Sandomierskiem, Stanisław z wojew. Sandomierskiem, Wawrzyniec z ziemią gostyńską 1669 roku, Józef 1674 r. z ziemią bielską, Jan z wojew. kaliskiem, Michał z wojew. krakowskiem 1697 roku, Antoni z wojew. nowogrodzkiem, Józef z wojew. ruskiem 1733 r. podpisali elekcye. Kazimierz, kanonik warszawski 1680 r. 

Mikołaj żonaty z Zofią z Prynkowy 1700 roku. Stanisław ożeniony z Felicyą Chalecką 1710 roku. Józef, biskup grecko-unicki chełmski 1717 r., administrator biskupstwa włodzimierskiego, um. 1730 r. Franciszek, wójt w Hyżynach 1768 r. Jan, kanonik warszawski 1773 r. Wojciech, kanonik smoleński 1793 roku. Maksymilian, członek rządu narodowego łwowskiegj 1809 r., mąż zacny i dobry patryota, był następnie referendarzem Stanu za Ks. Warszawskiego. Józef, ur. 1774 r., członek rządu narodowego galicyjskiego 1809 r. Michał, kanonik lwowski 1809 r., biskup grecko-unicki kamieniecki 1813 r., metropolita lwowski 1816 r., kawaler orderu Leopolda, kapłan zacny, prawy, pobożny i dbałyo dobro kościoła, lecz słabego charakteru, niejednokrotnie ulegał woli wyższej, choć ta niezgadzała się z jego przekonaniem; był rzeczywistym tajnym radcą austryjackim, prymasem galicyjskim 1848 r., a ostatecznie kardynałem 1856 r., um. 1858 r. Szczepan wylegitymowany w Galicyi 1814 roku (Metr. Kor., Metr. Litew., Conv. Vars., Kancl., Sigil., Vol. Leg., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Hr. Dunin-Borkowski). 

Józef w 1773 r. sprzedał Węgierskim wieś Dubicze-Tafiłowce, w pow. brańskim; z żony Joanny Malinowskiej jego synowie: 1) Szczepan, dzierżawca dóbr Radkowice, w pow. opatowskim, wylegitymowany w Królestwie z synem Hipolitem, urodzonym z Anny Suchodolskiej, 1839 r.; 2) Ludwik-Leopold, ur. 1775 r., wylegitymowany w Galicyi Zachodniej 1804 r., mecenas w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1839 r. z synami, Józefem i Michałem, urodzonymi z Maryanny Wyrzykowskiej; 3) Wincenty z Barbary Niepokojczyckiej, miał synów, Maksymiliana i Teodora, wylegitymowanych w Królestwie 1839 r.; 4) Jan z Anny Żukowicz pozostawił syna Daniela, pisarza magazynu solnego w Olicie, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r. 

Zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej: Michał, Jan i Teodor, synowie Piotra, 1802 r., Zacharyasz, Wojciech i Jan, synowie Stanisława, 1802 r., Stanisław, syn Franciszka, 1802 r., oraz Antoni i Józef, synowie Michała, 1832 r. Jan, syn Józefa, z synami, Ignacym i Jakóbem wylegitymowani w Cesarstwie 1835-1838 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej. 

Leon, Wincenty i Jan, synowie Dyonizego, i Jan, syn Jana, wylegitymowani w Cesarstwie 1835 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. Osób dziewięć wylegitymowanych w Cesarstwie 1839-1850 r. zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

Zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej, wylegitymowani w Cesarstwie 1862 r., synowie Jerzego, wnukowie Piotra: Józef i Stanisław i tego drugiego syn Józef z synami: 1) Adamem, tego synowie, Ignacy i Frańciszek, 2) Stanisławem, tego synowie: Tomasz, Józef, Władysław i Ignacy i3) Ignacym, tego synowie: Ignacy, Karol, Floryan, Norbert i Jan. 

Konstanty, syn Jana, prezes sądów pow. łuckiego 1845 r. Jan, syn Pawła, zasiadający wsądach pow. skwirskiego, i Teodor, syn Jakóba, strapczy pow. skwirskiego 1845 r. Antoni, syn Kazimierza, stanowy prystaw pow. wieliskiego, Antoni, syn Tomasza, sędzia pow. bracławskiego 1840 r. Dymitr, syn Szymona, zasiadający wsądach pow. starokonstantynowskiego 1852 r. Tymon, syn Stefana, stanowy prystaw w Owruczu 1852 r. Mikołaj, syn Pawła, rzeczywisty radca stanu 1863 r. Tymoteusz, syn Prokopa, kasyer, pow. kijowskiego. Mikołaj, syn Pawła, urzędnik gubernialny w gub. podolskiej. Benedykt, syn Teodora, sędzia pow. mohylowskiego 1865 roku. 

LEWICKI h. ROGALA odm. Odmiana herbu - tarcza wzdłuż przedzielona, i w prawej białej części róg jeleni czarny, w lewej części niebieskiej róg bawoli biały; w koronie z prawej strony róg jeleni czarny, z lewej róg bawoli biały. Ten herb ze szlachectwem galicyjskiem otrzymał w 1808 r. JózefJan Lewicki, dziedzic dóbr w Galicyi. 

LEWICKI. Byli w ziemi czerskiej. Andrzej 1417 r. Andrzej, starosta czerski 1457 r. Marcin, pleban w Zaborowie 1564 r. Piotr, syn Stanisława, żonaty z Barbarą Chruściechowską, sprzedał 1590 r. części dóbr WJlczytarg, a brat jego rodzony Jan ustąpił 1617 r. części dóbr Zbroszy synowi swemu Janowi. Jakób, syn Jana i Elżbiety Podstolskiej, był żonatym z Maryanną Serocką 1623 r. Felicyanna, córka Jana, żona Krzysztofa Łychowskiego 1646 r. (Ks. Gr. Czerskie). 

Floryan i Jan 1782 r„ Grzegorz, Szymon i Tomasz 1783 r., a Antoni 1789 r.; po Janie synowie: Mikołaj 1833 r„ Atanazy, Ignacy, Jan i Antoni 1834 r., oraz po Grzegorzu syn Jan, ksiądz, 1840 r. wylegitymowani w Galicyi. 

Szymon, syn Marcina i Maryanny z Oczkowskich, ur. 1789 r. we wsi Pohoryła, w wmjew. wołyńskiem, wszedł 1809 r. do 13 pułku ułanów Ks. Warszawskiego i w 1812 r. został podporucznikiem; porucznik 1820 r. w 1 pułku ułanów, awansował 1830 r. na kapitana do 4 pułku ułanów. Odbył kampanię 1813 r. przeciw sprzymierzonym i był w bitwach pod Dreznem, Mayssen, Torgau, Pirnau, Plaum i Neudorf (Ks. Wojskowe). 

LEWIECKI h. DRYA. Antoni, syn Jana, i in. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1861 r. 

LEWIECKI h. LEWIECKI. Herb - tarcza podzielona w poprzek na trzy pola, górne niebieskie, środkowe czarne, dolne czerwone, na niej lew wspięty w prawo ze łbem wprost zwróconym; nad tarczą dwa hełmy w koronach, na prawym pół lwa w lewo ze zwróconym łbem prosto, w lewym skrzydło orle czarne barkiem w prawo.

Ten. herb z szlachectwem galicyjskiem otrzymał Michał Lewiecki 1786 r.; jego syn Piotr, urzędnik w Komunikacyi lądowej i wodnej w Królestwie, wylegitymowany w Królestwie 1841 r. 

LEWIECKI h. ODROWĄŻ. Józef w 1782 r., a jego syn Feliks, członek Stanów, w 1833 r. wylegitymowani w Galicyi. 

LEWIECKI. Andrzej i Stanisław, synowie Mikołaja, 1530 r. Jan, Magdalena i Zuzanna, dzieci Katarzyny, wdowy po Wojciechu Malanowskiem i Stanisława Lewieckiego, zrodzone po za małżeństwem, przyznane zostały przez króla za dzieci legalne i mające wszystkie prawa państwowe 1624 r. (Conv. Vars., Metr. Kor.). 

Mikołaj, Jan, Michał, Szymon i Ksawery wylegitymowani w Galicyi Wschodniej 1782 roku. 

LEWIKOWSKI h. ABDANK. Mieli przydomek Skarbek, a wzięli nazwisko od wsi Lewików, w pow. radomskim. Jan i Jakóbz synem Jerzym, dziedzice Lewikowa 1580 r. (Ks. poborowe). Adam, syn Piotra, nabył 1591 r. części Żabieńca. Jerzy, dziedzic części Czaplina 1599 r. Mikołaj, syn Adama, 1599 r. Krzysztof, rotmistrz królewski 1611 r. Stanisław, syn Adama, żonaty z Barbarą Pilichowską 1612 r. Wojciech, rotmistrz królewski, i żona Barbara otrzymali 1620 r. wieś Kuryłówce. Michał, dzielny wojownik pod Chocimem 1621 r. Krzysztof, syn Jana, 1621 r. Jerzy, syn Jana, nabył części Lewikowa 1625 r. Stanisław, syn Marcina, 1635 r. Stefan, pisarz ziemski stężycki 1640 r., instygator koronny 1654 r. Wojciech, syn Jerzego, ożeniony z Elżbietą Boską, komornikówną czerską 1650 r. Zygmunt, instygator lubelski 1657 r., komornik graniczny lelowski, wójt stężycki, żupnik olkuski 1667 r., um. 1717 r.; syn jego Aleksander 1686 r. Aleksander, wojski stężycki 1693 r., podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem; żonaty z Maryanną Giżycką, chorążanką owrucką, miał syna Antoniego, dziedzica na Lewikowie, icórkę Elżbietę lv. Szczawińską, 2v. za Józefem Malinowskim, podczaszym inflanckim. 

Wawrzyniec-Walenty, subdelegat grodzki stężycki 1731 r. N. podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. krakowskiem. N., stolnik kijowski, jego córka Antonina za Ludwikiem Cieszkowskim, sędzią grodzkim liwskim 1764 r. Aleksander, dziedzic Pohoryły Niższej, w pow. konstantynowskim, podstoli bełzki 1790 r., żonaty z Apolonią Cieszkowską (Metr. Kor., Conv. Vars., Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Baltazar, syn Aleksandra, ur. 1796 roku, z synem Łukaszem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1855 r.; po Baltazarze z Elizy Kaczkowskiej, 2v. Hubertowej Żardeckiej syn Aleksander, żonaty ze Zbyszewską icórka Marya Pruska. 

Byli na Litwie. Mikołaj z pow. lidzkim 1674 r., a Józef z wojew. trockim 1733 r. podpisali elekcye. Jan-Kazimierz, syn Krzysztofa, z synem Janem wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r, i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.

LEWIN. Jan, dziedzic Rzyszyna, skarbnik inowrocławski 1509 r., dobra Wilkostowo, będące w jego posiadaniu, odstąpił, Sędziwojowi z Wilkostowa (Ks. Gr. Brzeskie). 

von LEWIN. Aleksander, syn Karola, z synami, Rudolfem i Mikołajem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1861 r. 

LEWINGTON. Jan, porucznik wojsk saskich, otrzymał indygenat 1768 r. (Vol. Leg.). 

LEWINOWSKI. Jan, porucznik gwardyi pieszej, został sztabs-kapitanem wojsk koronnych 1782 r., a w 1786 r. kapitanem tegoż regimentu gwardyi pieszej (Sigil.). 

Antoni, syn Wincentego i Franciszki, ur. 1806 r. we wsi Bzy woli (?), pow. radzyńskiego, wstąpił 1825 r. do 2 pułku ułanów i w 1831 r. został podporucznikiem w 5 pułku strzelców konnych (Ks. Wojskowe). 

LEWIŃSKI h. BROCHWICZ. Senatorowie w rodzinie: Feliks, biskup podlaski, senator Królestwa Polskiego 1818-1825 r. Ksawery, kasztelan senator Królestwa Polskiego 1828-1831 r. 

W wojew. pomorskiem, biorą nazwisko od wsi Lewina i mieli przydomek Zleka. Paweł, sędzia ziemski mirachowski, Jakóbi Wojciech, dziedzice Lewina, otrzymali 1526 r. przywilej dla swej wsi Lewina, w pow. mirachowskim. Jan, wojski trembowelski 1585 r. Maciej, sędzia mirachowski 1593 r. Władysław, chorąży dragonów wojsk koronnych 1626 r. Jan, regent kancelaryi radomskiej 1673 r. Jan, Andrzej i Anna, synowie icórka Jarosława i Elżbiety Dąbrowskiej, obrali 1687 r. plenipotentów (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Kancl.). 

Jan żonaty z Anną Kętrzyńską 1700 r. Elżbieta, żona Franciszka Kętrzyńskiego, chorążego wojsk królewskich 1720 r. Antoni, poseł wojew. pomorskiego, z pow. tczewskiego, Franciszek, chorąży królewski, Marcin, burgrabia lemburski i bytowski, oraz dwóch Antonich, trzech Janów, dwóch Marcinów, dwóch Michałów, dwóch Stanisławów, Władysław iN., kapitan, jako posłowie z wojew. pomorskiego, 1733 r., Antoni z wojew. chełmińskiem, Franciszek, Ignacy, Jan, Józef i Wojciech z wojew. pomorskiem 1764 r. podpisali elekcye. Michał, dziedzic dóbr Szewno 1774 r. 

Po Janie z 1733 r. syn Wacław miał syna Józefa, a ten syna Ferdynanda, po którym syn Ferdynand z Teresy Żółkowskiej pozostawił syna Leonarda, urzędnika, wylegitymowanego w Królestwie 1859 r.; po tymże Janie z 1733 r., pochodzący Franciszek z Tekli Stawiskiej zostawił synów: Tadeusza, urzędnika w Warszawie, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r., a jego synowie, urodzeni z Lucyny Krzeczunowicz, Władysław i Bolesław w 1858 r., i Józefa, dziedzica wsi Rzętków, w pow. łęczyckim, wylegitymowanego w Królestwie 1861 r.

Po Marcinie byli synowie: 1) Ksawery, radca w Królestwie Polskiem, zdolny urzędnik, kasztelan senator Królestwa 1828 r., w słynnym sądzie sejmowym 1828 r. pierwszy dał głos za uwolnieniem obwinionych o spisek patryotyczny, a w 1831 r. był ministrem sprawiedliwości; z żony Apolonii Dąbrowskiej jego syn Augustyn wylegitymowany w Królestwie 1843 roku; 2) Marcin, po którym synowie: a) Wincenty, komisarz policyi w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1848 r. z synami, Marcelim i Janem, urodzonymi z Joanny Spiegel; b) Antoni, regent sądu granicznego wileńskiego, wylegitymowany w Królestwie Polskiem 1844 r., a w Cesarstwie 1845 r., i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

Wincenty, syn Marcina i Heleny z Sarneckich, ur. 1785 r. we wsi Gintowszczyznie, w wileńskiem, 1812 r. wszedł do 17 pułku jazdy litewskiej i 1831 r. został podporucznikiem w 2 pułku mazurów, a ostatnio był porucznikiem (Ks. Wojskowe). 

Z tej rodziny. Feliks, kanclerz kujawski, deputat na Trybunał koronny 1788 i 1790 r., proboszcz gdański 1790 r., komisarz cywilno-wojskowy brzesko-kujawski 1791 r. i kawaler orderu św. Stanisława, sufragan kujawski, biskup eretrieński, dziekan kujawski, scholastyk łęczycki, proboszcz w Brześciu Kujawskim, administrator dyecezyi kujawskiej i pomorskiej od 1806 r., sędzia pokoju radziejowski 1809 r., biskup podlaski, senator Królestwa od 1818 r., um. 1825 r.; jego brat Franciszek-Ignacy, dziekan katedralny, sufragan i administrator biskupstwa podlaskiego, biskup eleuteropolitański od 1825 r., proboszcz łosicki, dziedzic dóbr Zakrze, um. 1854 r. 

LEWIŃSKI h. LEW. Podług Ledebura są Lewińscy, mający w herbie lwa, trzymającego w łapie szablę. 

LEWIŃSKI h. LEWIŃSKI. Herb - tarcza na cztery kwadraty przedzielona; wIi IV polach czerwonych lew srebrny wspięty z językiem wywieszonym w prawo, w II i III polach srebrnych pół orła czarnego dartego; w koronie między dwoma czarnemi orlemi skrzydłami, pół lwa w prawo, jak na tarczy. 

Ten herb otrzymał w 1784 r. w Austryi Wacław-Wojciech z Lewina, urzędnik, a następnie tajny radca austryjacki, vice-prezes sądu apelacyjnego we Lwowie; indygenat zaś galicyjski pozyskał 1787 r. 

Józef, urzędnik w Białej 1809 r. Jan-Ludwik, prezes sądu apelacyjnego we Lwowie 1829 r. Karol, vice-prezes sądu krajowego galicyjskiego 1859 r., prezes sądu okręgowego morawskiego, zm. 1869 r.; z jego braci jeden był profesorem w Teresianum w Wiedniu, drugi został baronem austryjackim 1861 r., lecz umarł bezdzietnie. 

LEWIŃSKI h. POMIAN. Nikodem i Tadeusz wylegitymowani w Galicy! Wschodniej 1788 r.

LEWIŃSKI h. WŁASNEGO. Herb-na tarczy w polu białem lew z rogiem jelenim w łapach; w koronie nad hełmem kapelusz biskupi. 

Ten to herb wraz z szlachectwem otrzymał 1768 r. Stefan, kanclerz katedralny włodzimierski (Vol. Leg., Kancl.). 

Szczepan, Jan, Andrzej i Szymon, wszyscy z przydomkiem Sygidyńczyk 1783 r., a Szczepan 1782 r. wylegitymowani w Galicyi. 

LEWIŃSKI. Bazyli, syn Antoniego i Emilii, ur. we wsi Buczynie, w cyrkule Samborskim 1791 r., wstąpił 1809 r. do 15 pułku jazdy Ks. Warszawskiego i w 1811 r. został podporucznikiem; w 1813 r. przeszedł do 6 pułku jazdy, 1814 r. do pułku Krakusów, 1815 r. był w pułku 2 ułanów i tu 1819 r. awansował na porucznika, a 1829 r. na kapitana. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi, za co ozdobiony krzyżem złotym polskim i krzyżem Legii Honorowej. W 1831 r., za szczególne odznaczenie się w boju, w marcu postąpił na majora, a w lipcu tegoż roku na podpułkownika. Jakób, syn Józefa, ur. 1792 r. w Warszawie, jako kadet 1808 roku postąpił na podporucznika do sztabu głównego wojsk Ks. Warszawskiego, 1809 r. został porucznikiem, a 1811 r. kapitanem; kapitan-adjunkt sztabu głównego 1815 r., w 1818 r. awansował na majora, a 1824 r. na podpułkownika i w 1826 r. został przeznaczony na szefa jazdy. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. przeciw Rosyi i 1813 r. przeciw sprzysiężonym, za co został ozdobiony krzyżem srebrnym Legii Honorowej i krzyżem złotym orderu wojskowego polskiego. 

Jakób, pułkownik wojsk polskich 1831 r., mąż zacny i nieposzlakowanej prawości, w 1862 r. był członkiem Rady Stanu i um. 1867 r. w Warszawie. 

Józef, syn Krzysztofa i Agnieszki z Piaseckich, ur. 1798 r. w Warszawie, pisarz sztabu korpusu żandarmeryi 1819 r., przeszedł 1822 r. jako aplikant do sztabu placu m. Warszawy i w 1823 r. został podsekretarzem w tymże sztabie. 

Józef, syn Michała i Katarzyny z Żartnickich, ur. 1781 r. we wsi Boguchwale, w cyrkule rzeszowskim, wstąpił 1809 r. do 1 pułku strzelców konnych i w 1815 roku został urzędnikiem klasy III lazaretu wojskowego i w 1817 roku był przeniesiony na pisarza do dyrekcyi inżynierów placu m. Warszawy. 

Michał, syn Józefa i Eufrozyny Laskiej, ur. 1792 r. w Warszawie, w 1808 r. wszedł do kadetów artyleryi i 1810 r. został podporucznikiem, 1811 r. porucznikiem II klasy artyleryi pieszej, a 1812 r. porucznikiem I klasy; kapitan-adjutant połowy 1813 r., w 1827 r. wyszedł do dymisyi w stopniu majora i został dyrektorem zarządu komunikacyj lądowych i wodnych. Michał w 1824 roku otrzymał nobilitacyę wraz z synowcem Ludwikiem, a będąc radcą stanu, został zatwierdzonym w szlachectwie w Królestwie 1847 r. (Ks. Wojskowe).

LEWART-LEWIŃSKI h. LEWART. Grzegorz, syn Stanisława, i in. wylegitymowani w Cesarstwie 1854 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej. 

LEWKOWICZ h. ABDANK. Adam, syn Marcina, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1863 r. 

LEWKOWICZ h. DROGOSŁAW. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej przed 1820 r., a do szlachty gub. grodzieńskiej 1830 r. 

LEWKOWICZ h. HULANICKI. Michał, syn Stefana, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1844- 1848 roku. 

LEWKOWICZ h. ŁUK. Gniazdem tej rodziny jest wieś Lewkowicze, w pow. owruckim, którą posiadała już w XVI stoleciu; nie wiem, czy wszyscy, czy też jedna jej linia nosi przydomek Gudym. Sidor, bojar owrucki 1530 r. Michał, Jakób, Ambrożyi Jan 1542 r. Bohdan, dworzanin królewski 1542 r. Hawryło otrzymał wójtowstwo w Samborze 1568 r. (Metr. Litew., Metr. Kor.). 

Jan z wojew. mińskiem iN. z wojew. brzesko-litewskiem podpisali elekcyę 1697 r. Michał z wojew. mińskiem podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Jan miał syna Marcina 1700 r. 

Antoni z wojew. Witebskiem podpisał elekcyę 1733 r. Józef, cześnik bracławski, na sejmie 1744 r. dostał trzy włóki w Zadubiu i Kodeńcu, ekonomii brzeskiej, lecz się ich zrzekł na rzecz podskarbiego Fleminga 1748 r. Maryanna, skarbniczanka brzeska, żona Józefa Katowskiego, rotmistrza inflanckiego 1750 r. Kazimierz i Dominik podpisali konwokacyę litewską 1764 r. Michał, cześnik bracławski 1765-1775 r. 

Wincenty, syn Józefa, z synami: Franciszkiem, Felicyanem, Józefem i Aleksandrem wylegitymowani w Cesarstwie 1828-1837 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

Sykstus, doktór medycyny i chirurgii, w wojsku polskiem 1809 r., profesor w Uniwersytecie krakowskim 1819-1829 r., um. 1838 r. Joachim, syn Jana, porucznik wojsk rosyjskich, marszałek szlachty pow. Wasilkowskiego 1840 r. Mikołaj, syn Joachima, pułkownik wojsk rosyjskich, marszałek szlachty pow. kaniowskiego 1845 r., a Wasilkowskiego 1852-1865 r. 

LEWKOWICZ. Feliks, podporucznik wojsk polskich 1813 r., następnie urzędnik Komisyi wojew. sandomierskiego, został 1831 r. prezydentem m. Radomia, i otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1837 roku z racyi orderu św. Stanisława; jego syn Michał wylegitymowany w Królestwie 1846 r. 

LEWKOWICZ. Ksawery, syn Stanisława i Maryanny, ur. 1796 roku w Paryżu, wszedł 1812 r. jako urzędnik zdrowia klasy III do 17 pułku jazdy, i w 1815 r. został przeznaczony na podlekarza do 8 pułku piechoty liniowej i tegoż roku wyszedł do dymisyi (Ks. Wojskowe). 

CIECHANOWICZ-LEWKOWICZ h. AŃCUTA. Jedynaście osób wylegitymowano w Cesarstwie i zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1862 roku. 

LEWKOWSKI h. TRĄBY. Szlachta zagrodowa w pow. owruckim. N. N. otrzymali 1480 r. zatwierdzenie posiadania swych dóbr w pow. owruckim. Marcin, ataman kozacki, Fedor, Daniel, Hrehory i Piotr 1663 roku. Jan, viceregent grodzki lwowski, sekretarz królewski 1666 r. Krzysztof Stanisław, cześnik bielski 1666 roku. Mateusz, porucznik wojsk koronnych 1668 r. Teodor, podstarosta owrucki 1682 roku. Aleksander, syn Bazylego, 1692 r. Bazyli, Jan, Leon 1693 r. 

Daniel, regent grodzki 1703 r., skarbnik owrucki 1710 r., miał syna Antoniego, który podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. kijowskiem. Szymon, cześnik smoleński, regent grodzki żytomierski 1715 roku, wojski owrucki 1735 r. Andrzej, Bazyli, Jan, namiestnik grodzki kijowski, i Teodor podpisali elekcyę 1733 r.; po Teodorze synowie, Piotr i Jan 1779 r, Anna, żona Teodora Jezierskiego 1760 r. (Zap. i Wyr. Tryb, Lubel., Kancl., Sigil., Ks. Gr. Sochaczewskie). 

Stefan i Ignacy, synowie Jana, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1842 r. 

LEWOCKI. Onufry, ur. wm. Żytomierzu, z nauczyciela prywatnego urzędnik, a ostatecznie wizytator szkół w Królestwie Polskiem, autor kilku dzieł naukowych, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1847 r.; um. 1854 r., pozostawiwszy żonę Katarzynę z Lipińskich, jedną z lepszych autorek swego czasu, syna Józefa-Stanisława, ur. 1823 r. w Warszawie, dziedzica wsi Chociszewo, w pow. płockim, icórkę Helenę-Józefę za Łempickim.

LEWON v. LEWOIN h. GOZDAWA. Na Litwie można w początkach XVII stolecia rodzina. Bartłomiej, dworzanin królewski, starosta dijamentowski 1580 r. Jan, sędzia ziemski wileński 1600 r. Jerzy około 1610 roku ożeniony z Dorotą Osmolską, wdową po Łopacińskim. Jan, chorąży upicki 1635 r., Samuel ożeniony z Zofią Łopacińską i Mikołaj, dzielny wojownik przeciw Szwedom w Inflantach, ożeniony z Anastazyą Karwacką, bracia rodzeni. 

Niektórzy członkowie z tej rodziny wzięli nazwisko Lewoniewski, inni Lewonowicz, zachowawszy herb Gozdawę. 

LEWONIA h. LILIA. Taż rodzina co Lewon, herbu Gozdawa. 

LEWONIECKI v. LEWONIEWSKI h. GOZDAWA. Na Litwie, taż rodzina co Lewon. Wojciech, syn Piotra, dziedzic dóbr Hryniewice 1598 r. Aleksander, syn Jerzego, 1832 r.; po Jerzym, synu Jerzego, synowie: Michał, Mateusz, Onufry, Ignacy z synem Feliksem, Tadeusz z synem Stanisławem i Piotr z synami: Antonim, Aleksandrem i Piotrem 1845 r., oraz Aleksander i Michał, synowie Aleksandra, 1849 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

LEWONIEWSKI h. STRZEMIĘ. Wiktor, syn Piotra, wylegitymowany w Cesarstwie 1863 roku i zapisany do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. 

LEWONIEWSKI v. LEWANIEWSKI. Piotr, syn Ludwika, dziedzic dóbr Hargasy, Władysław, dóbr Żadwojne i Bolcze, i Artur dóbr Burbiszki dziedzice, synowie Antoniego, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

LEWONOWICZ-WOŁKh. GOZDAWA. Właściwem nazwiskiem tej litewsko-ruskiej rodziny jest Wołk, a Lewonowicz przydomkiem. Joachim otrzymał przywilej 1524 r. na dwór Bolbany. Ilia, bojar smoleński 1530 r. Bartłomiej, syn Mikołaja, komornik rzeczycki 1546 r., dworzanin królewski 1549 r. Żdan, namiestnik lubecki 1549 r. (Metr. Litew.). Eliasz i Stanisław w wojew. wileńskiem 1615 r. Iwan i Tymoteusz nabyli ziemię Kuwieczyską, w wojew. kijowskiem, za przywilejem Władysława IV 1634 r. (Akta Lustracyi). Maciej z pow. pińskim podpisał pospolite ruszenie 1698 r. 

Aleksander, krajczy i poseł rzeczycki, podpisał elekcyę 1764 roku. Aleksy, strażnik rzeczycki 1777-1788 r. Floryan, regent ziemski rzeczycki 1772-1777 r. Hrehory, syn Pawła, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1800 r. 

LEWOŃSKI. Kondrat, syn Tomasza, dziedzic dóbr Buczuny 1882 r., w gub. kowieńskiej. 

LEWOSZYŃSKI. Mikołaj na Rusi Czerwonej 1651 roku. Franciszek, miecznik przemyślski, żonaty z Anną z Sienna 1660 r., stolnik podolski i rotmistrz 1664 (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

LEWSZECKI. Kazimierz, syn Józefa, i Tomasz, syn Franciszka, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1842 roku. 

LEWSZEWICZ. Mikołaj otrzymał przywilej na poddanych na Żmudzi 1507 r. (Metr. Litew.). 

LEX h. PRAW0MYŚL. Herb - na tarczy przedzielonej na dwie części, w polu górnem błękitnem słońce złote, w polu dolnem czerwonem złota krokiew winkiem do góry, po bokach i w środku której trzy złote pszczoły (Hr. Ostr.).

Józef, syn Józefa i Krystyny, nr. 1791 roku w Warszawie, wszedł 1812 r. na służbę z korpusu kadetów warszawskich na podporuczmika-elewa do szkoły aplikacyjnej artyleryi inżynierów i w 1813 r. postąpił na porucznika klasy II do korpusu inżynierów, a w 1815 r. uznany przez komitet wojskowy porucznikiem I klasy w tymże korpusie i w 1818 r. awansował na kapitana do sztabu kwatermistrzostwa generalnego wojska. Odbył kampanie, 1812 r. w Polsce, 1813 r. w Niemczech i znajdował się w bitwach pod Gabel, Löwenburg, Goldberg i Lipskiem; w 1813 r. otrzymał krzyż złoty wojskowy, a w 1819 r. order św. Anny klasy III. Józef w 1832 r. otrzymał dymisyę i został mianowany referentem Dyrekcyi generalnej towarzystwa ogniowego, a w 1836 r. zamianowany rysownikiem głównym Heroldyi Królestwa Polskiego, z zasady rangi i orderów otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1837 r.; um. 1866 r. w Warszawie, pozostawiwszy z żony Teresy córkę Maryę, żonę Kazimierza Przystańskiego (Ks. Wojskowe). 

LEY-NEUHOFF h. LEY. Baronowie i szlachta. Herb - dwie obrączki założone przez siebie, a u góry iu dołu dwie półobrączki, czy też pierścienie; w koronie między dwoma orlemi skrzydłami obrączki w takiż sposób złożone jak na tarczy. 

Rodzina mazowiecka i właściwe jej nazwisko von der Ley, a przydomek Neuhoff, w XVI stoleciu była osiedlona w Inflantach, i jedna jej gałąź w osobie Macieja, rotmistrza wojsk austryjackich, otrzymała tytuł baronowski w Austryi 1805 r. W drugiej połowie XVII stolecia Leyowie osiedlili się w wojew. trockiem, na Litwie. Ewald 1688 r. Karol, rotmistrz i Wilhelm, kapitan jkr. mci, podpisali elekcyę 1733 r. z wojew. trockiem. Romuald, syn Józefa, dziedzic dóbr Moszkowic i Siechniewic, marszałek szlachty pow. prużańskiego 1845 r. 

Jan z synem Romanem, Józef, syn Józefa, z synem Tadeuszem wylegitymowani w Cesarstwie 1852 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej, a Krzysztof, syn Ernesta-Wilhelma, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1842 r. LEYEN h. 

LEYEN. Franciszek, syn Adama, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r. 

LEYKO h. LUBICZ. Dwóch Władysławów z wojew. wileńskiem podpisali elekcyę 1697 r. Franciszek Ksawery, oficer wojsk polskich 1831 r. Ignacy, syn Jana, z synami: Cyprianem i Hipolitem i wnukiem Adolfem wylegitymowani w Cesarstwie 1853 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

LEYMAN. N. otrzymał indygenat 1509 r. Piotr otrzymał 1589 roku grunt w starostwie wendeńskiem.

LEŻAJSKI h. OGOŃCZYK. (P. Wittyg). Piszą się z Leżajny, w pow. orłowskim. Tomasz, syn Jana, właściciel części Leżajny 1557-1568 roku (Ks. poborowe). Stanisław z żoną Anną Głuszyńską wprowadzeni do Piecząkowa 1566 r.; ich syn Kacper. Aleksander z żony Jadwigi miał syna Stanisława, dziedzica na Leżajnie 1566 r. (Ks. Gr. Brzeskie). 

LEŻAŃSKI h. NAŁĘCZ. Na Litwie. Wojciech 1695 r., ożeniony z Maryanną Czernicką (Akta Prużańskie). Kazimierz i Ferdynand, synowie Ignacego, i po Ferdynandzie synowie: Bolesław, Józef i Julian 1842 r., a Zygmunt; syn Józefa, 1865 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

LEŻEŃSKI v. LEŻYŃSKI h. NAŁĘCZ. Senatorowie w rodzinie: Jakób, wojewoda mazowiecki 1390 r. Jan, wojewoda łęczycki 1400 r. Jan, wojewoda czerski 1436 r. Sędziwój, wojewoda sieradzki 1461-1466 r. Jan, kasztelan konarski 1541 r., połaniecki 1543 r., małogoski, ustąpił 1563 r. Tomasz, biskup chełmski 1658 r., łucki 1666 r., urn. 1675 r. 

Jedna z najdawniejszych naszych senatorskich rodzin, a zarazem jedna z głównych gałęzi rodu Nałęczan; jednego pochodzenia z Nowodworskimi, a jak się zdaje i z Ostrorogami. Przejście przodków tej rodziny na Mazowsze z Wielkopolski nie jest wiadome, to tylko pewna, że już w XIV stoleciu liczyli się do znakomitszych rodzin tej prowincyi, a w początkach XV wieku od majątku Leżenice wzięli nazwisko Leżeński, zmieniane na Leżyński. Jakób, wojewoda mazowiecki 1390 r. Jan, wojewoda łęczycki 1400 r. Jan Głowacz, wojewoda czerski 1436 r.; jego syn Sędziwój Głowacz, z chorążego sandomierskiego i starosty lubelskiego 1457 r., podkomorzy sandomierski 1458 r., starosta inowłodzki, otrzymał 1458 r. w zastaw Lubochnię; wojewoda sieradzki 1461 r., mąż rycerski, brał udział w wyprawach Witowda, walczył z Krzyżakami i pod Chojnicami popadł w niewolę 1454 r. Sędziwój w 1455 r. założył w pow. radomskim miasto, które nazwał od swego przydomka Głowaczów, a w 1466 r. wysłany był od Kazimierza IV na synod do Łęczycy z żądaniem posiłków na wojnę pruską; wojewoda z niewiadomej nam żony pozostawił dwóch synów, Dobrogosta i Bartłomieja-Sędziwoja, jednego z pierwszych bogaczy małopolskich, który posiadał między innemi majątki, Leżenice, Głowaczów, Bobrowmiki, Chotków i in., a wspólnie z bratem posiadali starostwa inowłodzkie i przedborskie. 

Sędziwój, posesor Lubochni i Rzeczycy, zapisał 1513 r. posag żonie swej Dorocie z Pikar, córce Tomasza, i z niej pozostawił synów: Abrahama, Heronima i Mikołaja, dziedziców Świenet; po Mikołaju z żony Barbary córka Zofia za Walentym Nadarzyńskim, kasztelanem ciechanowskim. 

Abraham, dziedzic Łęki 1519 r., starosta przedborski, otrzymał za żoną Anną Szydłowską połowę Szydłowca i z tej żony miał córkę Katarzynę za Janem Stokowskim z Romiszewic i syna Jana, dziedzica Chełma i Szydłowca, który to majątek sprzedał Mikołajowi ze Szydłowca, kasztelanowi sandomierskiemu; Jan, starosta przedborski, poborca sieradzki, otrzymał w 1529 r. wójtowstwo w Przedborowie i sołectwo we wsi Zuzowie. Jan wojski sieradzki 1541 r., kasztelan konarski tegoż roku, kasztelan połaniecki 1543 r., został ostatnio kasztelanem małogoskim, i z żony Anny Firlej, kasztelanki krakowskiej, pozostawił córkę Barbarę za Dobrogóstem Malskini i dwóch synów, Jana, stolnika sandomierskiego, z żoną Dorotą Trzcieńską bezpotomnego, i Stanisława, dziedzica Chełma, Niedospielina, Głowaczowa i Tyrzyna. 

Heronim, dziedzic Chełma, Bobrownik, Lipy i in., dzierżawca przedborski 1519 r., miał dwóch synów, Jana, żonatego z Katarzyną Warpęs, i Stanisława, dziedzica dóbr Głowaczów, Tyrzyn, Burzec i in., po którym z Urszuli Maciejowskiej, siostry Samuela, biskupa płockiego i podkanclerzego koronnego, córki: Anna za Benedyktem Jarczewskim, Dorota za Marcinem Falęckim, kasztelanem rozpierskim, Urszula i trzech synów: Jan, Marcin i Mikołaj, którzy w 1558 r. przeprowadzili dział dóbr Leżenice, Głowaczów, Bobrowniki, Chotków, Kobelniki, Strych, Burzec, Wola Burzecka, Paprotna, Studzianka i Nowa Wola. 

Jan, dziedzic na Głowaczowie, Lipiu i Bobrownikach 1579 r., zaślubił Annę Jeżewską, sędziankę warszawską, i z niej pozostawił synów, Jerzego, dziedzica na Leżenicach, po którym synowie, Krzysztof i Maryan, żonaty z Krystyną Gorzeńską, i Stanisława, dziedzica na Leżenicach i Chotkowie 1585 r., po którym córki: Jadwiga za Zygmuntem Minostowskim, Zuzanna za Piotrem Kochanowskim, Poliksena za Andrzejem Kłopockim i synowie: Aleksander, tego z żony Bieniedzkiej dzieci: Jerzy, Franciszek, Kazimierz i Maryanna, Jan, Samuel i Stanisław, dziedzic Głowaczowa, sekretarz królewski 1640 r., żonaty z Zuzanną Bystrzejowską. 

Samuel, dziedzic na Głowaczowie, Leżenicach i Chotkowie 1626 r., zaślubił Zofię Odrowąż-Chlewicką, lv. Boglewską, i z niej miał synów, Jacka i Kazimierza-Benedykta, przeora Dominikanów krakowskich 1693 r., sufragana warmińskiego, biskupa himeryeńskiego, oficyała pomorskiego i gdańskiego, ostatnio opata Cystersów wistyńskich. 

Jacek, dzielny żołnierz przez lat 20, zaślubił N. Boglewską i z niej pozostawił syna Jacka-Mmzshzzca, skarbnika sandomierskiego 1698 r., starostę reszelskiego, żonatego 2v. z Maryanną Dąmbską, wojewodzianką brzeskokujawską, 2v. za Plichtą, starostą gostyńskim, po którym z 1-ej żony Elżbiety z Chlewisk Chlewickiej córki: Anna, Katarzyna, Konstancya za Michałem Sarneckim, podczaszym żytomierskim, Maryanna za Mikołajem Dębowskim i synowie: Franciszek, Józef i Michał. 

Marcin, drugi syn Stanisława i Maciejowskiej, dziedzic dóbr Głowaczów, Tyrzyn i in., sędzia ziemski łukowski 1572 r., miał synów, Grzegorza i Mikołaja, dziedzica dóbr Burzec, łowczego lubelskiego 1621 r., po którym córki, Anna za Jakóbem Gorzeńskim, Zofia za Stanisławem Samborzeckim i syn Marcin. 

Grzegorz, dziedzic Grabowa i Woli Grabowskiej, zapisał 1633 r. na tych dobrach posag żonie swej Annie Drohojowskiej, podkomorzance przemyślskiej, z której miał trzech synów: Adryana, Feliksa i Tomasza, dziedziców na Leżenicach, Chotkowie, Studziance i Nowej Woli, i Adryan i Feliks sprzedali 1641 r. części Leżenie bratu Tomaszowi, a Adryan sprzedał 1642 r. części dóbr Grabna Wola i Paprotna Aleksandrowi Leżeńskiemu; po Adryanie synowie, Feliks i Tomasz. 

Feliks (Szczęsny), syn Grzegorza i Drohojowskiej, dziedzic na Grabnej Woli i Paprotnie 1642 r., zaślubił Zofię Parys, córkę Zygmunta, kasztelana czerskiego, i z niej pozostawił córkę Zofię za Teodorem Kiełczewskim i dwóch synów, Grzegorza, miecznika czerskiego 1680 r., żonatego z Anną Opacką, i Tomasza. 

Tomasz, dziedzic Bukowna, podpisał elekcyę 1669 r. z ziemią czerską; cześnik czerski 1680 roku, zaślubił Teresę z Moszczony Moszczyńską, 2v. Witkowską, i z niej pozostawił córki: Izabelę za Łukaszem Lasockim, Konstancyę lv. za Antonim Raciborskim, miecznikiem liwskim, 2v. za Janem Michałem Trzebińskim, łowczym czerniechowskim, i syna Antoniego żonatego 1704 r. z Konstancyą Nakwaską. 

Tomasz, ostatni z synów Grzegorza i Drohojowskiej, pisarz najwyższy skarbowy, sekretarz królewski 1640 r., dziedzic na Głowaczowie, Bobrownikach, Lipiu i Łukawie, archidyakon sandomierski, kanonik warszawski i pisarz wielki koronny, biskup chełmski 1658 r., a łucki i brzeski 1666 r., administrator opactwa wąchockiego i ostatnio opat wąchocki, podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. wołyńskiem, a 1648 r. jako pisarz skarbowy i administrator opactwa wąchockiego z ziemią czerską. Biskup, mąż uczony, pobożny i zdolny, brał udział w wyprawie 1648 roku przeciwko Kozakom, a w 1665 r. przyłożył się do pogodzenia Jana Kazimierza z Lubomirskim; Jan Sobieski, szanując go wielce, przeznaczył go na prymasa, lecz śmierć Tomasza te zamiary zniweczyła. 

Mikołaj, ostatni z synów Stanisława i Maciejowskiej, dziedzic Tyrzyna 1590 r., miał synów: Abrahama, Mikołaja i Stanisława, dziedziców na Głowaczowie, Grabnej Woli i Paprotnie; po Mikołaju syn Mikołaj był dziedzicem Kaszowa i Woli Kaszowskiej. 

Abraham z Leżenic, dziedzic znacznego majątku, miał dwie żony, Jadwigę z Bukowna Dembowską i Annę Mysłowską i z 1-ej żony pozostawił synów: Abrahama, sekretarza królewskiego 1640 r., dziedzica na Raszowie, Woli Kaszowskiej, Kobylnikach i Wielogórze, sędziego kapturowego, który podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. Sandomierskiem, i po którym z żony Zofii Kostka synowie, Adam żonaty z Dorotą Baranowską i Jan ożeniony z Jadwigą ze Skrzynna Duninówną, Jerzego i Sędziwoja v. Jana Sędziwoja, którzy w 1618 r. dzielili się dobrami, Głowaczów, Bobrowniki, Lipa, Łukawa, Kaszów i Wola Kaszowska. 

Jerzy, dziedzic na Bobrownikach, Łukawie i Głowaczowie, łowczy ziemi czerskiej 1624 r., sekretarz królewski, administrator ceł wojew. płockiego, mazowieckiego, podlaskiego i pow. radomskiego, stężyckiego, chęcińskiego i opoczyńskiego, podpisał elekcyę 1632 r. z ziemią czerską, a w 1638 r. sprzedał schedę wm. Wawrzyńców i wsiach Glinianka, Czarnówka, Rząsawy, Wola Rakowna i Jabłonna bratu Abrahamowi, sekretarzowi królewskiemu, i z żony Magdaleny Gumowskiej miał córki, Maryannę, Zuzannę i synów: Abrahama, żonatego z Anną z Ranachowa, Marcina, który 1631 r. nabył dobra Gurzno, a w 1632 r. podpisał elekcyę z ziemią czerską, łowczego lubelskiego 1650 r., żonatego z Heleną Laskowską, 2v. Firlej ową, Mikołaja, sekretarza królewskiego, proboszcza żelechowskiego, plebana trzebieszowskiego 1652 r., kanonika krakowskiego 1654 r., koadiutora opactwa wąchockiego 1668 r., a ostatnio opata wąchockiego 1672 r., i Remigiana, ks. Karmelitę. 

Sędziwój v. Jan - Sędziwój, dziedzic na Bobrownikach, Łukawie i Głowaczowie 1620 r., surogat i pisarz ziemi czerskiej 1637 r., zaślubił Jadwigę Duninównę z Ujazdu, cześnikównę liwską, i z niej pozostawił córki, Cecylię za Remigianem Pikarskim, Dorotę-Rozalię, żonę Jerzego Sługockiego, i dwóch synów, Jana-Konstantego, który podpisał elekcyę 1669 r. i pozostawił syna Aleksandra, i Szczęsnego-Sędziwoja. 

Szczęsny-Sędziwoj z Leżenie, dziedzic na Głowaczowie, Bobrownikach, Lipie i Łukawie, sprzedał 1665 r. m. Wawrzyńców i wsie Gliniankę, Czarnówkę i in. Janowi Krasińskiemu, podskarbiemu koronnemu, a 1669 roku podpisał elekcyę z ziemią czerską; administrator poborów czopowych, żonaty z Anną Sułowską z Kołyszyna, córką Adama, wojewody rawskiego, miał synów: Adama, Krzysztofa, Tomasza, Mikołaja, porucznika wojsk koronnych, Szczęsnego i Władysława, którzy podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem i ziemią czerską. 

Krzysztof, porucznik wojsk koronnych 1704 r., podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią czerską, i z żony Ewy Przedworskiej pozostawił syna Józefa, skarbnika bracławskiego 1740 r., a radomskiego 1758 r., pisarza żup solnych 1762 r., po którym z 1-ej żony Maryanny Karwowskiej, lv. Braneckiej, córki: Joanna, Franciszka i Katarzyna, a z 2 iej żony Maryanny Krasnodębskiej, 2v. Gołuchowskiej syn Benedykt, ur. 1758 r., dziedzic Czyżowki i Dembowicy, burgrabia grodzki nurski 1791 r. 

N., żona Katarzyna Bielińska, sędzianka brzesko-kujawska 1590 r. Anna za Maciejem Kadłubskim 1620 r. Jadwiga, żona Jana Krosnowskiego, cześnika warszawskiego 1630 r. Dorota, żona Piotra Biejkowskiego, cześnika czerskiego 1630 r. Joanna, żona Stanisława Domaszewskiego, kasztelana lubelskiego 1632 r. Jadwiga, żona Jana Czosnowskiego, cześnika warszawskiego 1635 r. N., żona Rafała Bedlińskiego, sędziego grodzkiego krakowskiego 1640 r. Dorota, żona Krzysztofa Sułowskiego, wojewody rawskiego 1645 r. Michał, poseł i deputat malborgski 1657 r. Tomasz, Jacek, Jan, Wojciech i Piotr, synowie Jana, sędziego ziemskiego sanockiego 1660 r. Stanisław, sędzia ziemski opoczyński 1681 r. Jadwiga, żona Stefana Chlewickiego, podczaszego sandomierskiego 1685 r. Stanisław i Wojciech podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. bracławskiem. 

Katarzyna, żona Dobrogosta Skolimowskiego, skarbnika bracławskiego 1700 r. Józef, burgrabia radomski 1709 r. Jacek, stolnik brzesko-kujawski 1711 r.; jego syn Kajetan podpisał elekcyę 1733 r. Józef, stolnik podlaski 1735 roku, ożeniony z Domicelą Rudzieńską, lv. żoną Antoniego Przyłuskiego, podstolego halickiego. Stanisław, kanonik katedralny poznański, proboszcz nieborowski 1758 r. Franciszek, łowczy podolski 1768 roku, z żony Maryanny Sławińskiej miał syna Tomasza, zapisanego 1803 r. do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. N., szambelan Stanisława Augusta 1790 r., poseł bracławski na sejm 4-letni (Metr. Kor., Conv. Vars. i Piotrk., Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie, Vol. Leg., Kancl., Sigil., Ks. Gr. Brzeskie i Sochaczewskie, Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubek). 

LEŹNICKI h. NAŁĘCZ. Wzięli nazwisko od wsi Leźnica, w wojew. łęczyckiem. Jakób, dóbr Leźnica, Marcin, dóbr Noskowiec i Śniatowa, Zacheusz, części dóbr Chodno, Jan, dóbr Podłęże i Krzysztof, części dóbr Leźnica Mała, w łęczyckiem 1557 r. dziedzice (Ks. poborowe). Stanisław, ożeniony z Anną Głuszyńską 1566 r., miał syna Kacpra. Jan, syn Krzysztofa, 1576 r. Marcin otrzymał w zastaw Janowice 1576 r. Aleksy, łożniczy królewski 1576 r. Mikołaj, tego córka Dorota, żona Antoniego Lubowieckiego. Jerzy ustąpił połowę wsi Kossowa i Podłęże bratu Stanisławowi 1581 r. Mikołaj, syn Mikołaja, 1592 r. 

Adam, syn Marcina z Budzinki, 1604 roku. Elżbieta, żona Heronima Bielińskiego, sędziego grodzkiego brzesko-kujawskiego 1610 r. Paweł żonaty z Dorotą Rowińską 1614 r. Samson, Marcin, Mikołaj, Herkules, Jan, Aleksander, Stanisław i Teodor 1616 r. Paweł, syn Jakóba, nabył wójtowstwo wsi Kopy 1621 r. Wacław, Paweł i Feliks, synowie Mikołaja, 1635 r. N., żona Piotra Iwańskiego, miecznika łęczyckiego 1640 r. Tomasz, Stanisław, Zygmunt i Jan, synowie sędziego Stanisława, 1666 r. Paweł, podwojewodzy łęczycki 1646 r., z wojew. łęczyckiem, Samuel z woje w. podlaskiem 1632 r., Jan i Marcin z wojew. Sieradzkiem, oraz Michał i Mikołaj z wojew. łęczyckiem 1697 r. podpisali elekcye. N., stolnik żytomierski 1740 r. (Metr. Kor., Ks. Gr. Brzeskie, Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lube].). 

Paweł, żyjący 1700 r., z żony Jadwigi Borzewickiej miał dwóch synów, Marcina i Łukasza, dziedziców dóbr Śniatowo, Jasionki i Skórki, w wojew. łęczyckiem; po Łukaszu dwóch synów, Józef i Walenty i z nich Józef, dziedzic dóbr Śniatowo 1752 r., pozostawił syna Kacpra, a ten syna Wawrzyńca, żonatego z Magdaleną Zaborowską, z której syn Antoni, urzędnik w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1843 roku. Walenty, drugi syn Łukasza, miał syna Aleksego, a ten syna Andrzeja, wylegitymowanego w Królestwie 1854 r. 

Mikołaj i Michał, synowie Marcina, 1715 r. Jan z wojew. rawskiem podpisał elekcyę 1733 r. N., starosta żytomierski 1740 roku. Wojciech, syn Mikołaja, 1756 r. Stanisław z żony Jadwigi Bratoszewskiej pozostawił córkę Maryannę Guzowską 1760 r. Jan, podczaszy łęczycki, dziedzic wsi Łęki 1782 r. Gaspar, burgrabia łęczycki 1790 r. (Metr. Kor., Conv. Piotrk. i Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Pio rk. i Lubek, Ks. Gr. Brzeskie, Łęczyckie i Przedeckie).

LĘCKI v. LENDZKI h. JANINA. Pisali się zLędu, w pow. radomskim. Piotr i Andrzej, dziedzice Lendu 1508 r. Łukasz, łożniczy królewski, starosta wołpiński 1569 r., miał syna Łukasza. Stanisław, dziekan przemyślski, i Mikołaj, wojski lubelski, bracia rodzeni, 1580 r. Po Mikołaju, wojskim, dziedzicu Jabłony, z żony Anny z Malic synowie: Zbożny, Paweł i Krzysztof, dziedzice Jabłony 1590 r. Stanisław, syn Mikołaja, 1596 r. 

Krystyna, żona Heronima Biało brzeskiego, sekretarza królewskiego 1620 r. Gotard, syn Adama, 1623 r. Łukasz, dworzanin królewski 1629 r., hojny na kościołyi szpitale, z żony Polikseny Kochanowskiej, córki Jana, poety, pozostawił syna Jana, dziedzica Czarnegolasu 1655 roku, po którym z Aleksandry Kielczewskiej syn Stefan icórka Teofila, żona Waleryana Lesiewskiego. Gotard z ziemią ciechanowską i Jan z wojew. Sandomierskiem podpisali elekcyę 1632 r. Bonawentura, gwardyan Franciszkanóww Warszawie 1677 r. Jan, syn Adama, 1693 r. Adam, Stefan, pisarz ziemski stężycki, z wojew Sandomierskiem, Maciej i Stanisław z wojew. kaliskiem podpisali elekcyę 1697 r. 

Po Stefanie, pisarzu, stężyckim, który prowadził proces o dobra Strzeszkowice, z żony Maryanny Tarnowskiej syn Antoni icórka Felicya 1731 r. Antoni i Stefan z wojew. Sandomierskiem i Franciszek z wojew. kaliskiem podpisali elekcyę 1733 r. (Metr. Kor., Ks. Gr. Czerskie, Sochaczewskie, Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel.). Adam, podstoli bracławski 1714 r. Felicyan, dziedzic Niedarzowa 1760 r., sędzic ziemski stężycki, żonaty z Katarzyną Tymińską; ich synowie, Adam, Franciszek i córki: Ewa Siekierzyńska, Antonina i Dorota. Antoni i Stefan z wojew. Sandomierskiem, i Franciszek z wojew. kaliskiem podpisali elekcyę 1733 r. Stefan, Jan, Franciszek, Józef, synowie i Justyna, córka Antoniego z Lendu, sędzica ziemskiego stężyckiego, i Konstancyi Prokopowiczówny, 1757 roku. 

LĘDZIANOWSKI. Wojciech, syn Kazimierza i Maryanny z Pieniążków, ur. 1790 r. we wsi Złakowie, w pow. gostyńskim, wstąpił 1807 r. do 6 pułku piechoty i 1820 r. został podporucznikiem, a w 1828 r. przeniesiony do korpusu weteranów, otrzymał w 1838 r. przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie z zasady stopnia oficerskiego (Ks. Wojskowe). 

LGOCKI h. JASTRZĘBIEC. Piszą z Lgoty, w pow. wadowickim. Jakób na Lgocie 1380 roku. Jakób, Stanisław, Dobrochna i Helena, bracia i siostry, mieli 1416 r. sprawę z Mikołajem z Lgoty. Jan i Jakób z Kylan, synowie Jakóba z Dembna, kasztelana i starosty krakowskiego, przeprowadzili 1487 r. dział dóbr, i Jakób otrzymał Mirów, Kotowice, Jaworniki, Leśniow, Lgotę i in. Jan z żoną Martą posiadali w pewnej sumie królewszczyznę Lgotę i dobra te przeszły 1502 r. na córkę ich Katarzynę, wdowę po Janie z Lasek. Po Piotrze córka Elżbieta, żona Feliksa Dembińskiego 1526 r. Jan i Bernard, bracia rodzeni, dziedzice na Lgocie 1550 r. 

Jan, dziedzic Lgoty, zaślubił Annę, córkę Jerzego Owsieńskiego i z niej miał syna Stanisława, azi-ej żony nam nieznanej pozostawił synów: Gabryela, Jana, dziedzica na Stryszowie, żonatego z Jadwigą Grabską, Krzysztofa, Marcina i Mikołaja, po którym z Anny, córki Piotra Owsieńskiego, dwie córki, Anna i Regina. 

Gabryel, najstarszy syn Jana, dziedzic na Lgocie 1580 r., zaślubił Jadwigę Jagniątkowską i z niej pozostawił synów: Gabryela, Jana, Krzysztofa, Stanisława, plebana w Chodczy, i Zygmunta, dziedzica na Lgocie 1630 r., po którym syn Samuel był żonatym z Katarzyną Ścibor-Marchocką, córką Krzysztofa, dziedzica na Chodczy. 

Gabryel, syn Gabryela, dziedzic na Lgocie 1625 r., żonaty z Krystyną Frydryćhowską, miał syna Andrzeja, po którym z Teresy Michałowskiej córka Anna, żona Antoniego Błońskiego. 

Jan, syn Gabryela, dziedzic na Lgocie 1631 r., z żony Katarzyny Przybkowskiej pozostawił synów, Jakóba i Stanisława; po Jakóbie z żony Cecylii Remerówny córka Apolinara, zakonnica w Krakowie. 

Krzysztof, syn Gabryela, dziedzic na Lgocie 1634 r., zaślubił Jadwigę Naryńską i z niej pozostawił córkę Urszulę za Mikołajem Paszkowskim i syna Zygmunta, po którym z Brygidy Paszkowskiej córki, Dorota, zakonnica, Zofia za Aleksandrem Garlickim i trzech synów: Andrzej, Dominik, proboszcz w Bobinie 1713 r., i Franciszek, który z Magdaleny Dembińskiej miał córki: Annę za Janem Achingierem, Barbarę, Franciszkę, Katarzynę i synów: Dominika, Franciszka, Józefa, żonatego z Gertrudą Kossowską i 'Stanisława, skarbnika łęczyckiego 1743 r., subdelegata grodzkiego krakowskiego, żonatego lv. z Anną Łukawską, 2v. z Teresą, córką Franciszka Pożarowskiego, podstarosty siewierskiego; po Stanisławie z Łukawskiej syn Jan Kanty. 

Andrzej, dziedzic na Lgocie, podwojewodzy lelowski 1680 r., pozostawił z Teresy Bełchackich, kasztelanki bieckiej, córki, Katarzynę za Bonawenturą Mieczyńskim, Salomeę za Józefem Jezierskim, skarbnikiem owruckim i trzech synów: Adryana-Kazimierza, kanonika sandomierskiego, kanclerza kapituły inflanckiej, proboszcza bocheńskiego i gałuszowskiego, żyjącego jeszcze 1783 r., Jerzego i Józefa, którzy są przedstawicielami dwóch linij tej rodziny. 

Linia Jerzego. Jerzy, dziedzic na Lgocie, podczaszy dźwinogrodzki, zaślubił Annę Radecką, starościankę romanowską, i z niej pozostawił córkę Barbarę za Zebaldem Zaćwilichowskim, i synów: Andrzeja, Antoniego i Waleryana. Po Antonim, podczaszym inowłodzkim (w innych aktach mielnickim),' dziedzicu Lelowie, legitymującym się 1804 r. w Galicyi Zachodniej, i składającym herb Jastrzębiec, z Teresy Chwalibogówny córki: Maryanna Stradomska, Rozalia za Marcinem Więckowskim, Tekla Wincentowa Jordanowa, Benigna, zmarła panną 1808 r., Eufemia Ignacowa Duninowa, Pelagia Damianowa Lgocka i synowie: Franciszek, proboszcz w Oświęcimiu, zmarły 1825 r., Józef żonaty lv. z Petronelą z Napiórkowskich, 2v. z N. Pawłowską, Marek żonaty lv. z Teklą Kmicianką, 2v. z Elżbietą z Węgierskich, z której córka Karolina, ur. 1812 r., Wincenty zmarły 1816 roku, po którym z Brygidy Białobrzeskiej córka Ludwika, zamężna Piotrowska i syn Leopold, urzędnik Krakowskiego Towarzystwa ubezpieczeń, żonaty z Wandą bar. Lewartowską, zmarły 1877 r.; wreszcie Serafin, radca wojew. krakowskiego, wylegitymowany w Królestwie z herbem Szaszor, zmarły 1850 r., po którym zRóżyzGórskich córka Maryanna za Stanisławem Grodzickim, i syn Józef-Franciszek-Antoni, ur. 1803 r., któremu cesarz Franciszek Józef I zatwierdził 1851 r. staropolskie szlachectwo z herbem Jastrzębiec. Ostatni zostawił z Maryanny z Nideckich córkę Matyldę za Jakóbem Wojnarowskim i syna Jana, dziedzica Koczanowa, zmarłego 1889 r., po którym z Apolonii baronówny Gostkowskiej córka Henryka za Bronisławem Górczyńskim, dziedzicem na Brzeźnicy Radwańskiej. 

Linia Józefa. Józef, syn Andrzeja i Bełchackiej, z podstolego inflanckiego chorąży bracławski, pozostawił z Wiktoryi' z Korneckich, podstolanki inowłocławskiej, 2v. za Stefanem Zakrzewskim, chorążym wieluńskim, synów, Sebastyana, cześnika bracławskiego, który podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. krakowskiem, i Kazimierza wojskiego oświecimsko-zatorskiego 1766 r., z miecznika chorążego bracławskiego, dziedzica części Lgoty i nabytej 1773 roku od Starowiejskich połowy Tłuczan, wylegitymowanego 1782 r. w grodzie oświęcimskim jako Łgocki bez herbu, i po którym z Agnieszki Starowiejskiej, cześnikówny Zatorskiej, synowie, Damian, po którym z Pelagii Lgockiej córka Emilia lv. Stanisławowa Jankowska, 2v. za Józefem Nenadal’em, austr. urzędnikiem pocztowym, i Józef. 

Józef, dziedzic na Lgocie, żonaty z Felicyą Duninówną, cześnikówną stężycką, z której synowie: Jan-Feliks, major wojsk austr., wylegitymowany w Stanach galicyjskich 1843 r., z Maryą bar. Pongratz bezpotomny, Ludwik, Kazimierz i Fryderyk, dziedzic na Jaskowicach, zmarły 1866 r., po którym z Konstancyi z Kowalskich córki, Marya za Wiktorem Brzeskim, cesarsko królewskim notaryuszem w Krakowie, i Zofia za Henrykiem na Oświęcimiu Dąmbskim, zmarła 1889 r. 

Ludwik, dziedzic na Lgocie, oficer austr. ułanów, zmarły 1867 r., po którym z 1-ej żony Honoraty Kuliczkowskiej syn Józef, dziedzic na Lgocie, pozostawił z Katarzyny z Kozłowskich córkę Józefę ur. 1884 r., a z drugiej żony Emilii Marcoin, córka Ludwika i syn Henryk, ur. 1861 r., dr. prawa, żonaty z Jadwigą z Hałacińskich, ma dzieci: Jana ur. 1891 r., Krzysztofa ur. 1895 r. i Barbarę ur. 1896 r. 

Kazimierz, syn Józefa i Duninówny, dziedzic na Lipnicy Murowanej, zmarły 1891 r., pozostawił z Kamili Tetmajerówny synów: 1) Stanisława, ur. 1853 roku, dziedzica na Wolicy, żonatego z Karoliną Mejsnerówną z której: Kazimierz ur. 1885 r., Zofia ur. 1889 r. i Wawrzyniec ur. 1891 r., 2) Aleksandra, ur. 1855 r., dziedzica na Łopusznie, tego z Anieli Szczytnickiej syn Jan ur. 1893 r., i3) Adolfa, ur. 1856 r., dziedzica części Tymowej (Metr. Kor., Kancl., Sigil., Ks. Ziem, i Gr. Krakowskie i Zatorskie, Quaterniones, Wyr. Tryb. Lubel., Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza).

LGOCKI h. LELIWA. Stanisław, subdelegat krakowski 1752-1755 r., miał syna Józefa, a ten syna Karola, po którym z Maryanny Szpakowskiej syn Adam, zastępca wójta gminy Mnin. wylegitymowany w Królestwie 1859 roku. 

LGOCKI h. ORLA. Józef, (herbu Jastrzębiec), dziedzic wsi Mękarzewo 1760 r., z Wiktoryi Korneckiej pozostawił jeszcze syna Sebastyana, po którym z Justyny Czaplickiej syn Aleksander wylegitymowany w Królestwie 1848 r. z synem Ludwikiem, urodzonym z Tekli Cywińskiej. 

Franciszek-Aleksander miał syna Teodora, po którym z Franciszki Dziembowskiej syn Michał, podoficer wojsk rosyjskich, wylegitymowany w Królestwie 1848 r. 

LGOCKI h. SZASZOR. Jerzy kupił w 1744 r. od Wilskich majątek Lelowice; jego syn Antoni, legitymujący się w Galicy i 1803 r. z herbem Jastrzębiec, ożeniony z Teresą Chwalibóg, miał syna Serafina-Marcina, dziedzica wsi Koczanów, w pow. miechowskim, radcę wojew. krakowskiego 1824 r., wylegitymowanego w Królestwie 1839 r. 

LGOCKI h. TOPÓR. Stanisław opłacał pobór 1564 r. ze wsi Lgoty, w wojew. krakowskiem (P. Wittyg). 

de L’HODIESNIERE. Juliusz-Prosper Bertrand, ur. 1785 r. w Normandy!, wszedł 1810 roku do 7-go pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego i w 1811 r. przeniesiony został na podsekretarza do Dyrekcyi generalnej popisów wojska, a w 1812 r. przeszedł jako porucznik-komendant kompanii do 16 batalionu pociągów Irancuzkich; ostatnio był kapitanem 7 pułku ułanówi wyszedł do dymisyi 1825 r. Juliusz z żony Magdaleny-Eleonory z Gmehlingów miał synów: M ładysława-Ambrożego 1819 r., Edmunda-Romualda 1824 r. i Juliusza-Michała-Józefata 1828 r., urodzonych w Warszawie (Ks. Wojskowe i Ks. Stanu Cywilnego). 

LIALAŃSKI h. POKORA. Ludwik i Zenon, synowie Józefa, i in. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1849-1865 r. 

LIBBA. Franciszek, kapitan piechoty wojsk koronnych 1779 r., wyszedł do dymisyi 1777 r. (Sigil.). 

LIBDAN. Kacper, celnik kowieński, został 1548 r. horodniczym i ciwunem trockim (Metr. Litew.). 

de LIBE. Jan, kapitan wojsk litew. 17.78 r., został 1779 r. szambelanem Stanisława Augusta (Sigil.). 

LIBEK h. SZACHOWNICA. Herb - zdaje się, że jestto herb Wezele, lub jego odmiana.

Jan, oberszter wojsk litewskich, i żona jego Elżbieta Grolówna 1678 r. (Vol. Leg.). Jan-Karol, syn Fryderyka, z synami: Szymonem i tego syn Bolesław 1862 r., Franciszkiem i tego synowie, Józef i Paweł i Piotrem, kapitanem wojsk rosyjskich, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Piotr i Antoni, synowie Wojciecha, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1839-1859 r. 

LIBER h. LEWALT. Samuel, syn Jana, iJózef, syn Jakóba, wylegitymowani w Cesarstwie 1840 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej 1820 -1840 r. Józef, syn Jakóba i Ludwiki z Pilczewskich, ur. 1799 r. wm. Słonimie, w 1817 r. wszedł do 4 pułku ułanów i w 1823 r. został podporucznikiem, a w 1831 r. był majorem 11 pułku ułanów (Ks. Wojskowe). 

LIBERACKI v. LIBERADZKI h. DOŁĘGA. Niektórzy z Luberackich v. Luberadzkich, herbu Dołęga, pisali się Liberacki v. Liberadzki, jak Antoni, podstarosta wiski 1562 r. Mikołaj, opat pokrzywnicki 1586 roku. JanKrzysztof, syn Michała, 1666 r. Jan z wojew. płockiem, Marcin i Wojciech z wojew. kaliskiem 1669 r., Stanisław 1697 r. z wojew. płockiem, a Tomasz 1733 roku z wojew. inowrocławskiem podpisali elekcye. N., jeden z dzielniejszych naszych wojownikówz końca ostatniego wieku, w 1794 r. służącw brygadzie Wyszkowskiego, przedarł się z nią w pomoc Kościuszce; w 1797 roku służył w Legionach włoskich i chlubnie odznaczył się jako pułkownik przeciw Austryjakom i zdobył Weronę, lecz poległ na placu boju, pod Weroną Włosi wznieśli mu pomnik, a dyrektoryat oddał jego męztwu publiczną pochwałę. 

Józef, syn Antoniego i Agnieszki, ur. 1794 r. we wsi Ostapowie, w po w. gostyńskim, wstąpił 1806 r. do 3 pułku piechoty i w 1812 r. został adjutantem podoficerem, a w 1817 roku wyszedł do dymisyi jako kawaler Legii Honorowej i w 1831 roku został podporucznikiem 19 pułku piechoty (Ks. Wojskowe). 

LIBERAWSKI. Stanisław na Mazowszu 1674 r. 

LIBICHOWSKI. Jan na Mazowszu 1667 r. 

LIBICKI h. JELITA. W wojew. krakowskiem. Po Andrzeju z żony Anny synowie, Andrzej i Jan 1583 r. Bartłomiej w ziemi ciechanowskiej 1585 r. Jan miał 1627 r. nadane dobra (Metr. Kor.); sekretarz króla Władysława IV i Jana Kazimierza, z żony Maryanny miał synów: Marcina, Stanisława, Jana i Franciszka 1672 r. (Zap. Tryb. Lubel.) Franciszek z Kozłorogów, poseł urzędowski, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. lubelskiem. 

Jan, dziedzic wsi Rybno, w pow. bieckim, zaślubiwszy Maryannę Bychowską, dziedziczkę części wsi Bychawki, w wojew. lubelskiem, przeniósł się do tego województwa około 1660 r. i miał trzech synów. Z nich: 1) Marcin, rotmistrzów pułku węgierskim, z Heleny Jakubowskiej miał syna Stanisława, towarzysza husarskiego; 2) Franciszek-Antoni, dziedzic wsi Rudawczyk, w wojew. lubęlskiem, towarzysz petyhorski, um. 1705 roku w opinii świętości; 3) Jan miał dwie żony, Annę Piotrowską, z niej synowie, Jan, bezpotomny, i Wojciech, dziedzic wsi Moszczenki, w wojew. lubelskiem, po którym z Anny Wałeckiej (Walęckiej) córka Krystyna za Kamieńskim i synowie, Jakóbi Piotr 1758 r., ożeniony z Anną Kołodyńską; z2-ej żony Joanny Mioduszewskiej pozostawił Jan syna Antoniego cześnika mińskiego, po którym z Anny Bończa-Kunickiej, cześnikówny latyczowskiej syn Maciej - Franciszek, miecznik łomżyński, dziedzic Lipiny, Dębowce i części dóbr Jeziorkowszczyzna we wsi Rudawczyk, sprzedał 1754 r. te dobra Dembińskiemu, z żony Katarzny Roszkowskiej jego synowie: Adalbert, Ignacy wylegitymowany w Galicyi Zachodniej 1804 r. i Stanisław. 

Stanisław z 1-ej żony Katarzyny Piotrowskiej miał syna Jana bezpotomnego, a z 2-iej żony Katarzyny Sawiczówny pozostawił syna Franciszka, subdelegata chełmskiego 1742 r., burgrabiego lubelskiego 1748 r., po którym z 1-ej żony Jabłońskiej syn Kazimierz, dziedzic dóbr Poniatowo, towarzysz pancerny, a z 2-iej żony Katarzyny Boguckiej syn Wawrzyniec; po Wawrzyńcu syn Jan, a tego syn Antoni, po którym z żony Floryanny Gradowskiej synowie, Tomasz, urzędnik do szczególnych poruczeń przy Rządzie gub. płockim, w 1854 r., i Konstanty, urzędnik celny w 1856 roku wylegitymowani w Królestwie. 

Jakób, syn Antoniego i Agnieszki, ur. 1788 r. w Nowej Wsi, w pow. żytomierskim, wszedł 1809 r. do 12 pułku jazdy Ks. Warszawskiego, a będąc przeznaczonym 1815 r. do 1 pułku strzelców konnych, wyszedł 1819 r. do dymisyi w stopniu podporucznika; odbył kampanie: 1809 roku przeciw Austryi i był w bitwach pod Tarnopolem i Wieniawką, w 1812 r. w Rosyi, pod Mirem, Romanowem, Smoleńskiem, Możajskiem, Kaługą, Czerykowem i Medyną, 1813 r. w Saksonii i 1814 r. we Francyi, za co otrzymał Krzyż złoty polski. 

Sylwester, syn Michała i Salomei, ur. 1805 r. w Trojanowie, w pow. łukowskim, wszedł 1824 r. na kanoniera klasy 2 do kompanii 1 pozycyjnej artyleryi pieszej, i w 1831 roku został podporucznikiem 18 pułku piechoty i miał order Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

LIBIKOWSKI. Andrzej i Marcy an, synowie Franciszka, obrali plenipotentem Marcina Libikowskiego 1616 r. Paweł sprzedał dobra Niestepowo Marcinowi i Marcyanowi Libikowskim 1623 r. Marcin nabył dobra Mieszki 1625 r., w pow. mielnickim, od Jana Chądzyńskiego, starosty nurskiego. Krzysztof, podwojewodzy łęczycki 1735 r. (Metr. Kor., W7yr. Tryb. Lube!., Conv. i Don. Vars.).

LIBISZOWSKI v. LIBISZEWSKI h. WIENIAWA. Piszą się Prandota de Perstein z Libiszowa, albo na Libiszowie, a pochodzą od Leszczyńskich, herbu Wieniawa, z których Prandota, starosta malborgski i podskarbi ziem pruskich, dzielny wojownik przeciw Krzyżakom, założył wieś Libiszów (pierwotnie Lubiszow) w pow. opoczyńskim, od której jego potomkowie wzięli nazwisko Libiszowski. Jan, dziedzic Międzyborza 1423 roku. Jaszek z żony Anny miał syna Jana 1430 r. Hektor, Prandota i Jan, bracia rodzeni, przeprowadzili 1435 r. dział dóbr, i Hektor z Prandotą otrzymali połowę Sobawin, a Jan Międzyborze i Trzciankę z obowiązkiem wyposażenia sióstr, Doroty i Katarzyny. Jan, syn Janusza i Elżbiety, otrzymał 1435 r. części Sobawin. Mikołaj, syn Jana z Międzyborza, 1440 roku. Jan i Prandota wzięli 1458 r. w zastaw dobra Radzice im. Gielniów od Jana ze Skrzynna, starosty opoczyńskiego. Jan z Libiszowa nabył 1464 r. od Krystyna z Karwie wieś Kroszowiec (Kruszewice). 

Jan zamienił 1493 r. dobra Sadykierz, w pow. opoczyńskim, na dobra Brzoza, Idzikowice i Idzikowska Wola. Bernard otrzymał za zasługi wojenne 1499 r. w posesyę dobra królewskie Luboszowy, w pow. brzezińskim. 

Bartłomiej (Bartosz), dziedzic Sobawin 1503 r., żonaty z Reginą, Heronim i Jan, bracia rodzeni, synowie Jana, dziedzice Libiszowa. Heronim, dziedzic Brzozy i Idzikowic, ożeniony z Barbarą z Komorowa, miał synów: Andrzeja, Jana, Mikołaja, Macieja i Wojciecha. 

Andrzej, dziedzic Idzikowic, Sobawin i Żelazowic 1531 r., z żony Zuzanny, córki Leonarda Popławskiego, pozostawił synów; Jana, podstarostę krzemienieckiego 1607 r., żonatego z Magdaleną Tymińską, Zacharyasza, Stanisława, którego córka Zuzanna była za Gabryelem Sopocką i Tomasza, dziedzica na Idzikowicach 1561 r., po którym z Doroty, córki Heronima Noskowskiego, syn Wawrzyniec 1589 r. 

Jan, dziedzic na Libiszowie, Idzikowicach i Sobawinach, odstąpi! 1531 r. część tych dóbr bratu Mikołajowi; zaślubił on Zofię, córkę Pawła Chlewickiego i z niej miał synów: Jana, Stanisława i Zacharyasza, dziedzica na Kroszewcach 1585 r. 

Mikołaj, trzeci z synów Heronima, dziedzic na Idzikowicach i Sobawinach, z żony Barbary de Błogie Duninówny pozostawił synów, Jana i Waleryana, ożenionego z Anną, córką Feliksa z Wielkiego Skrzynna, z niej synowie, Andrzej i Jan żonaty z Zuzanną Silnicką. Jan, starszy syn Mikołaja i Duninówny, pozostawił synów, Ambrożego, proboszcza w Lubrańcu, i Stanisława. 

Maciej, dziedzic na Libiszowie 1540 roku, żonaty z Barbarą, córką Stanisława Prymusa, miał synów: Jana, Jerzego i Melchiora 1571 r., komornika ziemskiego opoczyńskiego 1598 r., po którym z Ewy Koziołkowskiej córka Anna, żona Jana Dunina-Wolskiego, i syn Krzysztof, dziedzic na Libiszowie i Brzozy 1619 r„ podwojewodzy i poborca łęczycki 1635 r., z Anny Jarzynianki miał czterech synów: Adryana, który podpisał elekcyę 1G69 r. z wojew. Sandomierskiem, Aleksandra, który w 1624 r. otrzymał dobra Rudki, Andrzeja i Kazimierza, dziedzica dóbr Brzoza, ożenionego z Zofią Borowską; po Adryanie z żony Maryanny Boglewskiej córka Dorota, żona Franciszka Siemieradzkiego, sprzedała 1674 roku części dóbr Brzoza, Idzikowice i Kroszewce Andrzejowi Libiszowskiemu. 

Wojciech, ostatni z synów Heronima, dziedzic na Libiszowie, Idzikowicach i Sobawinacb 1540 r., nabył 1555 r. części dóbr Trzcianka od Sobawińskiego; miał on dwie żony, N. i Jadwigę Kobielską i z nich pozostawił córki: Ewę za Maciejem Ślachcińskim, Katarzynę, żonę Fedora Bykowskiego, Małgorzatę za Jakóbem Kozarskim i dwóch synów, Bartłomieja, po którym córka Anna za Mikołajem Radziątkowskim, i Stanisława, dziedzica na Brzozie, Idzikowicach i Sobawinach 1567 r., który miał trzech synów: Jana, Waleryana i Zacharyasza. 

Jan, dziedzic na Libiszowie, Międzyborzu i Sobawinach 1600 r., zaślubił Katarzynę, córkę Floryana Radziątkowskiego, i z niej pozostawił dwóch synów, Aleksandra i Andrzeja. 

Aleksander, dziedzic dóbr Libiszow, Idzikowice i in. 1633 r., miał syna Maksymiliana, który w 1697 r. podpisał elekcyę z wojew. Sandomierskiem; jego syn Kazimierz pozostawił syna Wojciecha, po którym syn Maciej z żony Zofii Jaszowskiej miał dwóch synów, Ignacego, urzędnika sądowego w Radomiu, wylegitymowanego w Królestwie 1846 r., i Jana, po którym z Konstancy! Borkowskiej syn Antoni-Wincenty wylegitymowany w Królestwie 1848 r. 

Andrzej, drugi syn Jana i Radziątkowskiej, dziedzic dóbr Brzoza, Idzikowice i Kroszewce 1646 r., zaślubił Ewę Bratkowską i z niej pozostawił synów: Franciszka, Kazimierza, Konstantego-Modesta i Stanisława, z których Konstanty-Modest i Stanisław podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem. Andrzej, wybierając się 1649 r. do Tatarów dla wykupienia jeńców, uczynił testament i żonie swej Bratkowskiej polecił odebarć należne mu sumy. Konstanty-Modest w 1693 roku kupił dobra Bedlno, Trzemeszno i Przybyszewy, w wojew. Sandomierskiem, i z żony Zuzanny Domaszewskiej miał dwóch synów, Franciszka i Stefana, przedstawicieli dwóch linij tego rodu. 

Linia Franciszka. Franciszek, dziedzic na Libiszowie, miecznik stężycki 1729 r., podczaszy radomski 1736 roku, podstarosta isędzia grodzki opoczyński 1750 r., podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem; stolnik radomski, dziedzic dóbr Kierzków i Cerekiew, z Katarzyny Dunin Brzezińskiej, kasztelanki radomskiej, pozostawił trzy córki i sześciu synów: Leona, Stefana, proboszcza w Nieznamirowicach, który ustąpił połowę Kierzkówa bratu Marcinowi, dziekana skrzyńskiego, kanonika katedralnego inflanckiego 1789 r., Kazimierza, Marcina, Felicyana i Filipa. 

Leon, dziedzic na Libiszowie, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem; regent 1752 r., pisarz grodzki opoczyński 1763 r., sędzia grodzki 1777 r., ostatnio skarbnik opoczyński 1786 r. 

Kazimierz, viceregent grodzki opoczyński, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem; komornik ziemski rawski 1773 r., sędzia grodzki opoczyński 1785-1793 roku, z żony Maryanny Morskiej miał kilka córek i syna Nereusza-^amsZawa, ur. 1769 roku w Libiszowie, legitymującego się 1803 r. w Zachodniej Galicyi, i po którym z Joanny Zajączkowskiej synowie, Emilian-Franciszek i Henryk-Kajetan wylegitymowani w Królestwie 1837 r. jako Prandotowie de Perstein z Libiszowa. 

Henryk, syn Stanisława i Joanny Zajączkowskiej, ur. 1802 r. w Zajączkowie, w opoczyńskiem, wstąpił 1821 r. do 3 pułku piechoty liniowej i w 1829 r. został pisarzem kasyerem. 

Marcin, dziedzic dóbr Kierzków, Cerekiew iZłotopolice, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem; łowczy 1772 r., podczaszy opoczyński 1775 r., um. 1788 r., pozostawiwszy z żony Anny Dunin-Karwickiej, kasztelanki połanieckiej, córkę Teklę i trzech synów: Franciszka Salezego, dziedzica Sosnówki, w Sandomierskiem, chorążego opoczyńskiego 1794 r., ożenionego 1803 r. zJózefą Skarbkówną, z której córka Eleonora za Juliuszem bar. Brinckenem, zmarła 1872 r., Karola i Antoniego. 

Karol, dziedzic dóbr Mroczków, w pow. opoczyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1837 roku jako Prandota de Perstein z Libiszowa, zaślubił Annę Dembińską, chorążankę krakowską, siostrę rodzoną słynnego generała Henryka Dembińskiego, i z niej pozostawił córkę Maryę za Teodorem Sary usz-Skórkowskim. 

Antoni, syn podczaszego Marcina i Anny Dunin-Karwickiej, ur. 1786 r. w Libiszowie, dziedzic dóbr Kierzków, Cerekiew i Złotopolice, które 1807 r. sprzedał Cieciszewski mu, i dóbr Jeleniowa, w pow. opatowskim, które nabył 1821 roku od Franciszki z Małachowskich Karwickiej, kapitan w pułku 13 jazdy huzarów 1811 r., kawaler Legii Honorowej 1812 r., marszałek sejmiku pow. opatowskiego 1824 r. i poseł z tegoż powiatu 1830 r., w 1831 r. został dowódcą pułku jazdy 50 dymowej wojew. sandomierskiego, otrzymał polecenie zebrania siły zbrojnej i wymarszu do Warszawy 1831 r.; wylegitymowany w Królestwie 1837 roku jako Prandota de Perstein z Libiszowa. 

Antoni, kawaler orderu Krzyża złotego, był dwa razy żonaty, z 1-ą żoną Heleną Colonna-Walewską bezpotomny, z 2-iej żony Anicety Górskiej pozostawił córki: Maryę,' Anielę, Justynę, Helenę, zakonnicę w klasztorze sióstr Serca Jezusowego, Anicetę i dwóch synów, Antoniego i Jana, po którym synowie: Antoni, Józef i dr. Wacław. Antoni, syn Antoniego i Górskiej, dziedzic Mroczkowa, w opoczyńskiem, dwa razy ponawiał związki małżeńskie, z 1-ą żoną Kazimierą SaryuszSkórkowską bezpotomny, z 2 iej żony Maryi Grabkowskiej, poślubionej 1876 r., ma córkę Kazimierę za Aleksandrem Sławoszewskim, dziedzicem dóbr Nowosiółki, na Wołyniu, i dwóch synów, Szczęsnego, ur. 1881 r., i Stefana, ur. 1887 r. 

Felicyan, syn Franciszka i Dunin-Brzezińskiej, kapitan artyleryi koronnej, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem; miecznik opoczyński 1783 r., wojski rawski 1788 r., cześnik opoczyński 1791 roku, zaślubił Katarzynę Bykowską, cześnikównę inowłodzką, i z niej pozostawił synów: Erazma, Karola i Stefana; po Karolu syn Wincenty wylegitymowany w Cesarstwie 1837 r. 

Filip-Jan, ostatni syn podczaszego Franciszka i Dunin-Brzezińskiej, ur. 1744 r., podpułkownik wojsk koronnych 1770 roku, sędzia pokoju pow. koneckiego 1816 r., z żony Salomei Fajgiel, cześnikówny sanockiej, pozostawił czterech synów: Jana, Józefa, Karola i Wojciecha, z których Jan Prandota de Perstein z Libiszowa wylegitymowany w Królestwie 1837 r. 

Linia Stefana. Stefan, dziedzic na Libiszowie, z wojskiego podczaszy stężycki 1734 r., zaślubił Agnieszkę Mirecką i z niej miał synów: Daniela, Ignacego, ur. 1734 r., dziedzica na Libiszowie, Konstantego i Mikołaja, ur. 1746 r., którzy 1764 r. podpisali elekcyę z wojew. Sandomierskiem. 

Daniel, dziedzic na Straszowej Woli i Miedzny Murowanej 1758 r., z żony Kunpgundy de Foxy Potockiej pozostawił syna Rocha-Jheenteyo, ur. 1759 r., dziedzica Miedzny Murowanej, komornika ziemskiego radomskiego 1789 r., po którym z Jadwigi Bąkowskiej syn Czesław, ur. 1789 r. legitymował się w Galicyi Zachodniej 1803 r. 

Konstanty, syn podczaszego Stefana i Mireckiej, dziedzic dóbr Przybyszowy 1767 r., pozostawił syna Izydora, po którym syn Adam na Libiszowie wylegitymowany w Królestwie 1838 r. 

Oprócz powyższych w aktach występują. Wincenty, dziedzic Kruszewiec i Trzebini 1550 r., po którym dwóch synów, Stanisław ożeniony z Anną Dobiecką i Zacharyasz, dziedzic na Kruszewicach, żonaty z Anną Biberstinówną (Star o wiejską); po Zacharyaszu syn Adam, dziedzic na Kruszewicach 1614 r., ożeniony z Anną Dobrzelewską. Aleksandra, żona Maksymiliana Jarzyny, podstarosty i pisarza ziemskiego krakowskiego 1620 r. Baltazar z żoną Maryną byli 1645 r. posesorami wójtowstwa petrykowskiego. Leon, sekretarz królewski 1649 r. Konstancya, żona Samuela Grui, podkomorzego inflanckiego 1660 r. Zuzanna za Samuelem Gruszeckim, stolnikiem czerniechowskim 1670 r. Maryanna za Józefem Raciborowskim, stolnikiem owruckim 1740 r. Kazimierz ożeniony z Franciszką Jaworską, starościanką kotelnicką 1750 r. Zuzanna, żona Kazimierza Komeńskiego, skarbnika owruckiego 1750 r. Paweł, z cześnika podstoli wiślicki 1789 r. Kazimierz żonaty z Heleną Popielówną 1800 r. (Metr. Kor., Ks. Gr. i Ziem. Opoczyńskie, Radomskie i Czerskie, Kanck, Sigil., Vol. Leg., Conv. Vars. i Piotrk., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubek, Quaterniones, Akta po-Galicyjskie, Zbiory P. Antoniego Libiszowskiego z Mroczkowa). 

Karol, syn Tomasza i Katarzyny z Orczy, ur. 1803 r. we wsi Olborzu, w pow. piotrkowskim, wszedł 1824 r. do 3 pułku strzelców pieszych i w 1830 r. został podporucznikiem gwardyi ruchomej zawiślańskiej. 

Karol, syn Piotra i Elżbiety z Lipińskich, ur. 1799 r. wm. Kempnie, w poznańskiem, wszedł 1817 r. do szwadronu strzelców konnych gwardyi i w 1827 r. postąpił na porucznika w w 2 pułku ułanów, a 1831 r. otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

LIBOCHAŃSKI. Mikołaj Grzegorzewicz otrzymał 1605 roku pewne uroczysko. Jakób i Sebastyan dostali od Zygmunta III uroczysko Siennicę, w starostwie białocerkiewskiem 1611 roku (Lustracya wojew. kijowskiego z 1616 r.). 

LIBORCZAJ (?). Kazimierz, mostowniczy wojew. nowogrodzkiego 1714 r. (Arch. Dubr.). 

de LIBOW. Herman, syn Jana, z synem Janem-Dyonizym, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1858 r. 

LIBOWICZ. Mikołaj, podstoli litewski 1607 r., obrany komisarzem z sejmu (Vol. Leg.). Franciszek, kanonik poznański 1726 r. 

LIBUDZIŃSKI. Antoni i Jan, synowie Piotra, i in. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1861 r. 

LIBUSKI. Maciej, dworzanin hetmana Lanckoronskiego 1615 roku, pisarz grodzki latyczowski 1620 r., pisarz grodzki Winnicki 1625 r., w 1626 r. otrzymał konsens na dobra Pawłówi Kuzelowa; miał syna Teodora (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). Jadwiga, żona Kazimierza Dulskiego, starosty rajgrodzkiego 1650 r. 

LICHAŃSKI. Piszą się z Lichanic. Andrzej 1416 r., Sulisław 1420 r. notowani w aktach czerskich. Sebastyan 1530 r., żona Urszula Boska. 

Jan, syn Marcina, dziedzic części Lichanic 1626 r. Stanisław, syn Jana, ustąpił części Lichanic bratu Marcinowi 1628 r. Wojciech, syn Jana, 1629 r. Po Janie córka Zofia za Janem Grzegorzewskim 1651 r. Anna, córka Marcina i Zofii Serockiej, żona Stanisława Rzyszko 1672 r. (Księgi Gr. Czerskie). Szczęsny z ziemią czerską podpisał elekcyę 1669 i 1697 r. Jan, Jacek, Józef, Kazimierz i Ludwik, synowie Feliksa i Katarzyny Głuchowskiej, 1730 r., po Jacku synowie: Leon, Michał i Mikołaj, i po Kazimierzu z Urszuli Zaleskiej syn Józef żonaty z Krystyną Sankowską 1777 r. (Ks. Gr. Czerskie). Paweł z Lichania wylegitymowany w Galicyi 1782 roku. 

W połowie XIX wieku była szlachta zagrodowa tego nazwiska w pow. humańskim. 

LICHARZOWSKI. Teodor, rotmistrz wojew. kijowskiego 1658 r. (Zap. Tryb. Lubek). 

LICHAWSKI h. ŁABĘDŹ. (P. Wittyg). Jan z Lichawy, dziedzic Syczanowa, 1563 r. pozwany o poranienie poddanych kapituły gnieźnieńskiej Jakób, dziedzic Licbawy, w pow. Szadkowskim, pozwany 1565 r. o wycięcie lasu w Sendziejowicach (Zap. Tryb. Piotrk.). 

LICHIMOWICZ. Atanazy, Jan, Iwan i dziad ich Wąsko, bojarowie królewscy pow. wileńskiego 1541 roka (Metr. Litew.). 

LICHIŃSKI h. GODZIEMBA. Senatorowie w rodzinie: Łaszcz, kasztelan koniński 1384 r. Andrzej-Laskary, biskup poznański 1414 r. Jan, kasztelan szremski 1423 r., wojewoda brzeski 1430 r. 

Z Godziembitów, od wieków osiedlonych w konińskieni, gnieźnieńskiem i w łęczyckiem, najwybitniejsze stanowisko zajmowali dziedzice obszernych i pięknych dóbr Gosławickich z miasteczkiem Lichiń v. Lichen, od którego wzięli nazwisko Lichińskich. Miasteczko Licheń z zamkiem w czasie wojen szwedzkich spustoszone zostało i na wieś zamienione. W tern miejscu zaznaczyć wypada, że pod Sobotą, niedaleko Orłowa, istnieją drugie Gosławice, których Nałęcze byli właścicielami. Zwali się oni już na końcu XIV wieku Gosławskimi z przydomkiem Kiełbasa, i czy przez ożenienie się, czy drogą spadku, lub prostego kupna, zostali na początku XIV stolecia częściowymi posiadaczami dóbr Gosławice, do Godziembów należących. Wskutek tego heraldycy nasi w braku dokładniejszych informacyj pomieszali jednych z drugimi, mając wszystkich za Nałęczów. Gudziembowie z Gosławic i Lichina, pod Roninem, Goslawskimi nigdy się nie pisali. 

Komes Łaszcz z Gosławic, niezawodnie syn Łaszcza, kasztelana lendzkiego z 1314 r., występuje w aktach 1360 - 1368 r. jako podłowczy lendzki i podług Nekrologu lendzkiego umarł, będąc kasztelanem konińskiem. On i Komes Wawrzyniec z Kozarzewa, którego również wspomina tenże Nekrolog, byli dobrodziejami klasztoru, jak o tern świadczy herb Godziemba w zakrystyi kościoła lendzkiego malowany. Synowie jego Dersław i Laskary, dziedzice Lichina, Gosławic, Pątnowa, Przyłukow, i w Gosławicach, Pątnowie i w Przyłukach były zamki obronne; w Gosławicach zamek z czasów Kazimierza Wielkiego dotąd istnieje. 

Laskary z żony Doroty zostawił czterech synów: Laskarego, Wojciecha, Andrzeja-Laskarego i Dersława. Wojciech, dziedzic miasteczka Bielewa i części na Przyłukach, po śmierci braci Laskarego i Dersława w 1406 r. procesował się z bratową Anną, wdową po Dersławie i jej synem Janem, jako też z bratem rodzonym Andrzejem-Laskarym, wtedy proboszczem włocławskim, o las w Przyłukach, który niesłusznie w całości sobie przywłaszczył. Późniejsze dzieje o Wojciechu milczą, choć widocznem jest, że zostawił potomstwo, różne nazwiska od dóbr swoich przybierające, a przeważnie od Rudzicy, Szulanek i Pątnowa, zkąd Rudziccy, Szulańscy, Pątnowscy. Pątnowscy byli dziedzicami Kniewiecza, w gnieźnieńskiem, który sprzedali w roku 1541. W roku 1398 Godziemba de Knyewyecz wraz z Powałką i Dobiesławem z Szyszyna jest świadkiem Uniesława z Szyszyna. 

Andrzej Laskary, syn Laskarego i Doroty, przed 1392 r. uzyskał bakalaureat prawa kanonicznego w Pradze, został proboszczem włocławskim i był wysłanym do Krzyżaków; kanclerz królowej Jadwigi, po jej śmierci jedzie do Padwy i otrzymuje doktorat. W 1413 r. Andrzej-Laskary, proboszcz, dziedzic Piotrkowic, z Janem, dziedzicem Polic, ustanawiają granice tychże dóbr. Posłuje znów kilka razy, a w 1414 r. był na Węgrzech, gdy obrano go biskupem poznańskim. Wystany wraz z Pawłem Włodzimirowiczem na Sobór Konstancyjski, pierwszorzędną odegrał rolę i odznaczył się wiedzą i wymową; brał również ważny udział w procesie przeciwko papieżowi Janowi XXIII i Janowi Husowi. Biskup Andrzej-Laskary i Włodzimirowicz byli najwybitniejszymi przedstawicielami nauki polskiej w XV stoleciu. Andrzej-Laskary wraz z Andrzejem z Lubrańca, sędzią generalnym kujawskim, podpisał pod Czerwińskiem 1419 r. traktat przymierza między Jagiełłą, ks. Witoldem i Erykiem, królem duńskim. W 1406 r. występuje jako proboszcz włocławski i doktór dekretów i tegoż roku wskutek sprawy wytoczonej przez brata jego rodzonego Wojciecha, o las w Przyłukach, a w r. 1412 z przyczyny procesu z Świętosławem z Gleczewa przyrzeka przynieść do sądu akt podziału majątkowego, zdziałany z nieboszczykiem bratem Dersławem. Poświęciwszy całe swoje życie sprawie publicznej, znakomity mąż ten zmarł dnia 25 sierpnia 1426 r. w starożytnym zamku gosławickim, starannie przez niego odrestaurowanym, a pochowanym został w Poznaniu. 

Dersław, brat biskupa, dziedzic dóbr Lichina i Gosławic, podłowczy koniński, w 1394 roku procesuje Jugona z Janowic, i w sześć lat później podłowczy koniński, wraz z Janem i Berwoldem z Bieganowa i matką ich Małgorzatą mają sprawę przeciwko krewnym swoim Laskaremu i Janowi z Kozarzewa, synom, czy też wnukom komesa Wawrzyńca z Kozarzewa, którzy z synami swymi i 60-ma kmieciami napadli na nich i ciężko poranili. Rzecz oparła się osąd króla w Gnieźnie, lecz widać, że jakoś się pogodzili, gdy w 1404 r. Dersław Lichiński, wtedy już łowczy kaliski, i Laskary z Kozarzewa, żupnik koniński, jako sędziowie, zasiadają obok siebie w sądzie. W 1403 roku, gdy Szymon de Kiki, naganiony przez Piotra z Pągowa, i Pełka z Głuszyna, naganiony również przez Niemstę de Zbylczyce, udowodnili swoje szlachectwo przed sądem w Bródnie, świadczył jako Godziembita Dersław de Lichin, łowczy kaliski wraz ze swymi krewnymi: Berwoldem de Głownia, podstolim dobrzyńskim, Janem de Ludbrancz, Mikołajem Koszyk de Miłochowo, Unisławem i Wojciechem de Szyszyn. Dersław Lichiński umarł w 1406 r., pozostawiając z żony Anny kilkoro dzieci, z których Jan zaszczytny brał udział w dziejach naszego kraju. 

Jan, cześnik kaliski i starosta koniński w 1412 r., został w 1423 r. kasztelanem szremskim. Następnego roku wraz ze stryjem Andrzejem-Laskarym, biskupem poznańskim, był wysłany cło Rzymu, gdzie podpisał protest przeciwko pamfletowi Falkemberga na Polaków i na króla Jagiełłę. Mianowany wojewodą i starostą brzeskim kujawskim w r. 1430, należy od tej chwili do wszystkich spraw państwowych. Jako poseł z sejmu w 1430 r., a potem od króla w 1432 r. jedzie do ks. Świdrygajły; w tymże roku, d. 18 października, w Wilnie jest mediatorem przy ugodzie między Jagiełłą iW. Ks. Litewskim, i podpisuje d. 30 października przywileje przez monarchę nadane Litwinom i Rusinom. Dnia 14 kwietnia 1433 r. ze szlachtą kujawską obowiązuje się w Brześciu obrać za króla jednego z synów zmarłego Jagiełły, a w dwa lata później z Krzyżakami traktuje o pokój. Ku końcowi swego życia jedzie znowu jako poseł d. 27 marca 1446 r. na Litwę do ks. Kazimierza, który nie chciał przyjąć polskiej korony. Jan um. 1447 r., pozostawiając z żony Anny z Sieroszewa, czterech synów: Andrzeja Laskarego, kanonika gnieźnieńskiego, Jana, Aleksandra i Wojciecha, którzy w 1447 r. wprowadzeni zostali w posiadanie dóbr ojczystych, t. j. Lichina, Bielewa, Gosławic, Niesłusza, Nowej Wsi, Pątnowa, Malinie, Wielkopola, Radwanczewa, Grodźca, Laskowca i królewszczyzny Czerniec z lasem. 

Andrzej-Laskary, kanonik gnieźnieński, jako współwłaściciel powyższych dóbr występuje z swymi braćmi w 1447 roku wróżnych aktach przeciwko Grotowi z Przejmy, Stanisławowi z Rudzicy, synom Mikołaja z Grandlina, i burmistrzowi m. Konina o granice i rozmaite pretensye. Bracia jego Aleksander i Wojciech Lichińscy w 1453-1456 r. zaczynają się pisać wraz z swojem potomstwem z Nowej Wsi i z Ruszkowa, i Wojciech miał za żonę Katarzynę, a 1476 r. występuje wróżnych sprawach jako pełnomocnik królewski, i żył jeszcze w 1483 r. 

Drugi syn Jana wojewody, Jan Lichiński, współdziedzic dóbr Gosławice i miasteczka Lichin, żonaty był z Zuzanną. W 1474 r. w Koninie oświadc a, że choć zaprotestował przeciw pozwowi starosty generalnego, Macieja z Bnina, stawia się jednak w sądzie na prośbę brata swego Wojciecha. W rok później już nie żył i synowie jego, Jan i Andrzej Lichińscy odziedziczyli po nim rodzinne majątki, lecz od 1510 r. zaczynają występować w konińskich aktach Gosławscy-AzWZmowze z Markowa, jako współwłaściciele tych dóbr i zdaje się, że ostatecznie wyparli dawnych właścicieli rodowych, ponieważ od tej pory znika nazwisko Lichińskich. Nareszcie w 1511 r. Zuzanna Licbińska, wdowa po Janie, a matka Jana i Andrzeja, odstępuje Heronimowi Moszyńskiemu, całewójtowstwo w Lichinie, i części swe posagowe na połowie miasteczek Bielewo i Lichin i wsiach Gosławice, Wielkopole i Pątnowo, jakie z miłości małżeńskiej zapisał jej nieboszczyk mąż (Kodeks Wielkopolski, Ziems. i Grodz. Konińskie, Ks. Gr. i Ziems. Brzeskie, Zbiory Hr. Kajetana Dąmbskiego). 

LICHNOWSKI. Jan z wojew. kaliskiem podpisał elekcyę 1669 roku. Dorota, żona Jakóba Komierowskiego 1720 r. Jan, podporucznik wojsk koronnych 1790 r. (Kanck).

LICHOCKI Józef, sekretarz królewski 1771 r. Karol, porucznik artyleryi wojsk koronnych, otrzymał 1790 r. nobilitacyę, a 1792 r. został sztabs-kapitanem (Sigil.). Jan, porucznik w korpusie artyleryi koronnej, otrzymał 1790 r. nobilitacyę. Błażej cytowany w aktach lubelskich 1791 r. (Vol. Leg., Metr. Litew.). 

LICHODZIEJEWSKI v. LICHODZIEJSKI h. KSIĄŻĄT GLIŃSKICH. Podług Paprockiego książęta Glińscy, herbu Gliński, którzy nie przenieśli się do Moskwy, wzięli nazwisko Lichodziejski v. Lichodziejewski. Jakoż ta rodzina litewska, jakkolwiek od XVII stolecia tak zubożała, że niektórzy z jej członków, jak Karol 1764 r. (Vol. Leg.), nie umieli pisać, kładła zawsze mitrę na tarczy i brała herb ks. Glińskich, a niektórzy jej członkowie, jak Stefan w grodzie połockim 1699 roku, pisali się i tytułowali urzędownie Gliński ks. Lichodziejewski. Bardzo prawdopodobnie tedy, gdy ten tytuł nie był im zaprzeczany, pochodzili od któregoś z bardzo licznych książąt Glińskich w XVI stoleciu, który od swej posiadłości, podług ówczesnego zwyczaju, pisał się księciem Lichodziejewskim, a niekiedy Lichodziejskim. 

Stefan, podstoli lidzki 1732 r. N., żona Ignacego Godebskiego, skarbnika pińskiego 1760 r. Kazimierz, Bogusław, Wacław, Karol i inni podpisali konfederacyę generalną litewską 1764 r. Krzysztof, rotmistrz nowogrodzki 1769 r., strażnik 1774 r., horodniczy 1783 r., a stolnik miński 1791-1793 r., był zarazem mecenasem Trybunału litewskiego i przez usilną pracę zebrał ogromny kilkomilionowy majątek i nabył kilka dóbr na Litwie, a między innemi Ziębin, w pow. borysowskim, i ten majątek, umierając przy końcu zeszłego XVIII stolecia, legował swemu synowcowi Janowi, właścicielowi małego majątku Wołkowszczyzna, w wojew. wileńskiem. Jan, dziedzic znacznego majątku po stryju, człowiek zdolny i ukształcony, lecz tak marnotrawny i niedbały, że całą ogromną stryjowską fortunę w lat kilka stracił, a sam za granicą przebywając, pracą i służbą zarabiał na życie, i był tak łubiany od poddanych, że złożyli 100,000 złp., aby ocalić Ziębin od sprzedaży (Wyr. Tryb. Lubek, Arch. Dubr., Vol. Leg.). 

LICHODZIEJEWSKI h. JASTRZĘBIEC. Wylegitymowanych w Cesarstwie 8 osób zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej w 1850 roku, a w 1862 r. osób 43. 

LICHOWID0WICZ. Dymitr, posesor ziemi Sielczańskiej, Welitec i Siemieniec, w wojew. kijowskiem 1616 r., nadanych następnie prawem wiecznem jego potomstwu. 

LICHOWSKI h. JASIEŃCZYK. Podług Paprockiego dom starodawny w wojew. Sieradzkiem. Dobiesław, Jan i Stanisław, dziedzice Lichowa, w ziemi czerskiej 1564 r. Bartłomiej, syn Bartłomieja, 1577 r. Mikołaj, syn Bartłomieja, ożeniony z Dorotą Miedzechowską, a Gabryel, syn Andrzeja, dziedzic na Lichowie, zaślubił Katarzynę Miedzechowską 1590 r. Jan i Melchior, synowie Dobiesława, 1590 r. Jan, żonaty z Zofią Czyszkowską, cześnikówną liwską, i Piotr, synowie Stanisława, 1592 r.; po Janie syn Paweł 1603 roku (Ks. Gr. Czerskie, Don. Vars., Wyr. Tryb. Lubek). 

Jakób, lustrator królewszczyzn w Mazowszu i na Podlasiu 1609 r. (Vol. Leg.). Jan, podstoli w 1647 r., następnie podkomorzy bełzki, ożeniony z Anną Wojuczyńską; ich córka Barbara za Jerzym Bobowskim. Adam, towarzysz w wojsku koronnem 1669 r. N. z wojew. Sandomierskiem, N. z wojew. brzesko-litewskiem i Franciszek z ziemią czerską 1697 r. podpisali elekcye. 

LICHTAŃSKI h. POKORA. Podług Okolskiego mieli być w wojew. ruskiem. 

LICHTARZEWSKI h. LICHTARZ. Kuropatnicki i Małachowski cytują tę rodzinę, nie podając bliższych szczegółów. 

LICHTEMBERG v. LICHTENBERG h. WŁASNEGO. Herb - na tarczy przedzielonej na połowę gryf ukoronowany, w połowie górnej białyw polu czerwonem, a w połowie dolnej żółty w polu błękitnem; w koronie nad hełmem cztery pióra strusie: pierwsze żółte, drugie błękitne, trzecie białei czwarte czerwone (Metr. Kor.). 

Jan nobilitowany od cesarza niemieckiego Maksymiliana; syn tego Jana, Stanisław, urodzony z Szembekówny, dworzanin królewski, otrzymał indygenat w Polsce 1601 r. i zatwierdzenie szlachectwa z prawem używania nadanego herbu (Metr. Kor., Vol. Leg.). 

Nie wiem, czy do tej rodziny należy rodzina Lichtenberg, dotąd istniejąca w Prusach, a mająca w herbie, w polu niebieskiem, dwa czarne rogi dzikiego kozła (gemzy). 

Ludwik-Ernest w 1773 r. porucznik wojsk pruskich, a jego syn Karol, autor znakomitego dzieła prawno-wojskowego, urzędnik w Prusach 1843 roku. 

LICHTENSZTEIN v. LICHTENSTEIN h. LICHTENSTEIN. Stara niemiecka rodzina w Prusach Zachodnich i Saksonii. Jakóbz wojew. poznańskiem podpisał elekcyę 1764 r. 

LICHTENWALD. Jan, pisarz i sekretarz w. ks. Witolda 1410 - 1418 r. (Wolff). 

LICHTFUSS h. LICHTFUSS. Herb - w polu czarnem białagłowa niedźwiedzia z szyją i z pyskiem krwią zbroczonym w prawo; na tarczy czapka książęca, na niej pół niedźwiedzia białego trzyma w łapach wieniec laurowy zielony, na którym zatkwione trzy pióra strusie, środkowe czerwone, prawe białe, lewe niebieskie. 

Rodzina miejska toruńska, z której Idzi, burgrabia m. Torunia, nobilitowany od króla Zygmunta I w 1527 r. Fryderyk, sekretarz i dworzanin królewski 1664 r. Henryk, chorąży gwardyi królewskiej, i Ernest, major wojsk Rzeczypospolitej, z wojew. chełmińskiem podpisali elekcyę 1674 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Vol. Leg.). 

LICHTYAN h. LICHTYAN. Herb - w polu czerwonem białe kołomłyńskie oośmiu zębach; w koronie pawi ogon, na nim takie koło jak na tarczy. 

Stara przychodnia z Niemiec rodzina w Prusach i na Pomorzu; właściwe jej nazwisko Lichtenhahn, które obecnie nosi. Polacy spolszczyli to nazwisko na Lichtyan. N., kanonik warmiński 1579 r. N., żona JakóbaStanisława Kostki, miecznika ziem pruskich 1580 r. Adam i Jan, synowie Jerzego, 1600 r. Jan, poborca pomorski 1613 r. Barbara, żona Jerzego Tyszkiewicza, pisarza ziemskiego Słonimskiego 1614 r. Paweł, sądowy chełmiński, dziedzic dóbr Orla i Czeczewa 1616 r. Stanisław, sędzia chełmiński, ożeniony z Reginą Wiesiołowską, wdową po Bartlińskim 1640 r. Jan, sędzia chełmiński, ożeniony zN. Frącką. Jerzy-Ludwik, podpułkownik wojsk pruskich, um. 1811 roku. 

LICKI. Szymon, syn Szymona, i in. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1861 r. 

LICKIEWICZ v. LIDZKIEWICZ. Franciszek, woźny wojew. nowogrodzkiego 1745 r. (Arch. Dubr.). 

LICŁAWSKI v. LICZŁAWSKI. Byli w Wielkopolsce i pisali się także Kaczanowski. Wojciech Licławski v. Kaczanowski, dziedzic wsi Nietrzanowa, w pow. pyzdrskim 1578 r. (Ks. poborowe). 

LICZBIŃSKI v. LIDZBIŃSKI h. ABDANK. Michał, kanonik krakowski 1589 r., sekretarz królewski, pisarz skarbu koronnego. Jan, zwany Janusz, i Paweł, synowie Łukasza Liczbie i szlachetnej Anny Zielińskiej, oraz Andrzej, syn Pawła, otrzymali 1590 roku nobilitacyę i herb Abdank (Metr. Kor., Wyr. Tryb. Lubel.). Nie wiem, czy tej familii N., podporucznik, służył w wojsku węgierskiem 1850 r., następnie w Turcyi 1857 r. Antoni, urzędnik kolei żelaznej 1865 r. 

LICZKO. Rafał, Marcin, Mikołaj i Piotr 1552 r. Stanisław, dzierżawca pleszowski 1592 r. Mikołaj, tego syn Marcin, dziedzic dóbr Reglice 1592 r. Pantaleon, syn Mikołaja, 1612 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

LICZKUN h. POBÓG. Jakób, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1800 r. Wiktorya, córka Józefa, dziedziczka dóbr StawryłyMaldenie, Serapi, syn Jerzego, i Maryanna, córka Jana, dziedzice dóbr Bugeni, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

LICZNICKI. Grzegorz z ziemi łęczyckiej zeznał 1590 r. trzysta złp. długu na rzecz Potencyanny, wdowy po Krzywczyckim (Conv. Vars.), 

LICZWAWSKI. Marceli i Wojciech, bracia rodzeni, pozwali 1557 r. Marcina Gałczyńskiego, kustosza poznańskiego, proboszcza łowickiego i kanonika gnieźnieńskiego, do grodu poznańskiego o zarzuty krzywdy (Akta Gr. Warsz.). 

LICZYŃSKI. Jan z Nowej Wsi otrzymał 1498 r. pewne dobra. Jan z Chojnego, wojski sieradzki 1525 r. (Metr. Kor., Conv. Piotrk.). 

LIDINGHAUSEN v. LINDINGHAUSEN. Biorą przydomek Wolf. Jerzy otrzymał 1605 r. dobra Tylen, w Inflantach. Wilhelm otrzymał posesye wm. Rydze po zdrajcach, Janie Dunte i Stefanie Roemerze 1623 r. (Metr. Kor.). 

LIGĘZA h. PÓŁKOZIC. Senatorowie w rodzinie: Jan, kasztelan łęczycki 1383 r., wojewoda łęczycki 1401 r., um. 1413 r. Jan, wojewoda łęczycki 1386 r. Stanisław, wojewoda łęczycki, um. 1399 r. Jan, kasztelan biecki 1444-1451 r. Stanisław, kasztelan małogoski 1444-1459 r. Mikołaj, kasztelan san decki 1540 r. Piotr, kasztelan, Czechowski 1541 r., um. 1549 r. Stanisław-Feliks, kasztelan chełmski 1549 r., żarnowski 1564 r. Feliks, arcybiskup lwowski 1554 r., um. 1560 r. Mikołaj, kasztelan Czechowski 1563 r., zawichostski 1566 r., a wiślicki 1577 r. Mikołaj-Spytek, kasztelan Czechowski 1576 r., żarnowski 1613 r., a sandomierski 1619 r. Hermolaus, kasztelan zawichostski 1620 r., sandomierski 1631 r., podskarbi wielki koronny 1624 r. Achacy, kasztelan Czechowski 1651 r. 

Jedna z najdawniejszych znanych naszych senatorskich rodzin, wzięła imię słowiańskie Ligęza v. Liganza za nazwisko; jej gniazdem było województwo łęczyckie, lecz i w wojew. krakowskiem już w XIV stoleciu posiadała znaczne majątki, jak Bobrek, z którego się pisała, Niewiarów, Gorczyce i in.; kilka rodzin, a między niemi Niewiarowscy i Kurdwanowscy pisali się Ligęzami, wywodząc się od nich. Jedna gałąź tej rodziny brała przydomek Jłfwior, który nawet używała niekiedy za nazwisko. Jan, wojewoda łęczycki 1386 r. Stanisław, wojewoda łęczycki, um. 1399 r. Jan, z kasztelana 1383 r. wojewoda łęczycki 1401 r., pisał się z Niewiarowa’ i od niego wywodzi się rodzina Niewiarowskich; jego syn Stanisław z Gorczyc, dziedzic Bobrku, kasztelan małogoski 1444 r. Dorota, żona Fredry z Pleszowic, starosty szczyrzyckiego 1430 r. Stanisław podpisał przymierze z Krzyżakami 1436 r. Jan, dzielny wojownik przeciw Turkom, dostał w nagrodę męztwa pozwolenie od Władysława III zawieszenia swej chorągwi w kościele Panny Maryi w Budzie 1443 r. Leszek v. Aleksander, jeden z najdzielniejszych naszych wojownikówwsłużbie Władysława III przeciw Turkom, poległ pod Warną 1444 r. Jan, kasztelan biecki, posłował w 1451 r. od Stanów koronnych do Kazimierza IV z prośbą, aby ten monarcha po śmierci Świdrygiełły nie przyłączał do Litwy, lecz powrócił Polsce Wołyń. Elżbieta, żona Piotra Bilczewskiego 1460 r. 

Stanisław, jeden z najbogatszych panów małopolskich, dziedzic dóbr Bobrek, Wielopole, Czyżów, Psary i in., otrzymał 1456 r. wójtowstwo wm. Sol, w ziemi przemyślskiej; z niewiadomej nam żony miał córkę Małgorzatę za Janem Bohunem, burgrabim krakowskim, i synów: Piotra, Feliksa, Przecława i Mikołaja, dziedzica Dolczy, Przecławia i Rudy, po którym z Zofii z Zuchowa synowie: Feliks, kanonik krakowski 1538 r., proboszcz przecławski, z administratora arcybiskup lwowski 1555 r., um. 1560 r., Zbożny i Stefan, dziedzic Przecławia, wojski sanocki, pozostawił córkę Elżbietę za Mikołajem Firlejem, wojewodą krakowskim 1565 r. 

Piotr, dziedzic dóbr Chrzanów 1527 roku i Bobrek, kasztelan Czechowski 1541 r., żonaty z Nawojką (Natalią) Kmicianką z Wiśnicza, stolnikówną nadworną koronną, 2v. za Stanisławem Stadnickim, wojewodzicem bełzkim, następnie kasztelanem zawichostskim, um. 1549 r. z nią bezpotomnie. Piotr, kasztelan, z Katarzyny Leszczyńskiej miał naturalnego syna Jakóba, kanonika metropolitalnego lwowskiego, którego Feliks Ligęza, arcybiskup lwowski za zezwoleniem króla adoptował i przyjął do swego herbu (Metr. Kor.). 

Feliks z Bobrku, dziedzic dóbr Gorzyce, burgrabia krakowski 1508 r., zaślubił Zofię z Tarnowa i z niej miał córki: Annę, żonę Mikołaja Odnowskiego Herburta, wojewody krakowskiego 1540 r., Elżbietę za Stanisławem Przedbor-Koniecpolskim, kasztelanem sieradzkim, Zofię za Adamem Niewiarowskim i trzech synów: Stanisława-Feliksa, Mikołaja i Zygmunta, cześnika 1545 r., podczaszego królowej 1548 r., ostatnio podkomorzego krakowskiego 1549 r., starostę krzepickiego i tyszowskiego, zm. 1558 r. 

Stanisław-Feliks, posesor Boguczyc, dziedzic na Skorczewie i Rykach, burgrabia grodzki krakowski 1523 r., poborca ceł krakowskich, nabył m. Jacymierz i wsie Posadę, Wróblik, Bziankę i Bazauówkę; kasztelan chełmski 1549 r., a żarnowski 1564 r., po którym córki, Agnieszka, żona Pawła Korytki, kasztelana przemyślskiego, N. Starzechowska i syn Jan, dziedzic m. Jacymierz, wojski sanocki 1579 r., po którym syn Jan, dziedzic Jacymierza i Lutorzyska. 

Mikołaj, dziedzic na Przecławiu, z chorążego nadwornego kasztelan Czechowski 1564 r., zawichostski 1566 r., wiślicki 1577 r., starosta biecki, chełmski i żydaczowski, w bezkrólewiu 1576 r. wybrany był przez szlachtę kasztelanem radomskim, lecz Stefan Batory tej elekcyi jako przeciwnej prawu nie zatwierdził; w pierwszem bezkrólewiu 1572 r. zobowiązał się do wystawienia hufcu na obronę granic od Węgier, i wziął udział w rokoszu Zebrzydowskiego; kasztelan z Elżbiety Jordan, kasztelanki krakowskiej, wdowy po Stanisławie Bonarze, miał dwie córki, Annę za Krzysztofem Sobkiem, kasztelanem sandomierskim, 2v. żonę Krzysztofa Bogusza, Zofię, żonę Jana Skotnickiego, chorążyca halickiego, i dwóch synów, Mikołaja Spytka i Jana, z których Jan z żony Anny Dembińskiej, Ostarościanki czorsztyńskiej, pozostawił dwóch synów, Jana, Jezuitę i Mikołaja; po Mikołaju synowie, Jan i Paweł. Paweł podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. ruskiem; miecznik przemyślski 1642 r., z żony Zofii Gołuchowskiej pozostawił córki, Annę, Zofię, i synów: Mikołaja, Piotra i Wojciecha, posiadaczy części wsi Hroszkowa.

Mikołaj-Spytek, starszy syn kasztelana Mikołaja, z kasztelana Czechowskiego 1576 r. kasztelan żarnowski 1613 r., a ostatecznie sandomierski 1619 r., starosta biecki, robczycki i żydaczowski, dziedzic dóbr Sędziszów, Rzeszów, Dąbrowa i in., zabiegłyi gospodarny, zebrał znaczny majątek i należał do najbogatszych panów małopolskich swego czasu, nie lubił budowli drewnianych i wznosił tylko murowane; wymurował kilka kościołów i klasztor Bernardynóww Rzeszowie, w każdym z swoich majątków ufundował i hojnie nadał szpital. Mikołaj-Spytek miał dwie żony, Elżbietę Kormanicką, kasztelankę Czechowską, i Zofię Krasińską, wojewodziankę płocką, 2v. za Krzysztofem Opalińskim, wojewodą sandomierskim, z której miał dwie córki, Pudencyannę za Władysławem ks. Zasławskim, wojewodą krakowskim, Konstancyę za Jerzym Lubomirskim, marszałkiem wielkim koronnym, które w domy mężów przeniosły ogromny majątek ojcowski, gdyż ich bracia, Mikołaj i Jan młodo zmarli. 

Przecław, ostatni z synów Stanisława, dziedzic na Bobrku 1515 r., zaślubił Annę, córkę Stanisława Mieleckiego, i z niej miał córkę Annę, żonę Andrzeja Koniecpolskiego, kasztelana połanieckiego, i synów: Achacego, Teodora, Stanisław i Hermolausa. 

Achacy z Bobrku, zamordowany przez sąsiada, o co trwał długi proces, pozostawił dwóch synów Achacego i Stanisława, dziedzica dóbr Zawady, Braciejowa i Kretkowa, podczaszego królowej węgierskiej Izabeli, następnie sędziego grodzkiego nowokorczyńskiego, który z żony Doroty z Motycznej Woli miał synów, Marcina i Stanisława. 

Teodor, dziedzic Świebodzina, Grądów i Jurkowa 1548 r., gorliwy inowierca, zaślubił Annę Królewską i z niej pozostawił dwóch synów, Zbożnego (Auktus) i Stanisława, dziedzica Bolesławia, starostę opoczyńskiego 1584 r., dzielnego wojownika, lecz gwałtownego charakteru i dokuczliwego poddanym, który zostawszy katolikiem, zaczął budować wspaniały kościół w Bolesławiu, i którego fundacyę, umierając przekazał swemu synowi; po Stanisławie staroście z żony Katarzyny Kretkowskiej, kasztelanki brzeskiej pozostało dwóch synów, Przecław i Zbożny; Zbożny miał mieć córki, Annę za Janem Górnickim i Katarzynę za Janem Kozietulskim. 

Hermolaus, ostatni syn Przecława, dziedzic dóbr Jurkowa i Brzeźnicy 1560 r., miał córki, Annę, Zofię i czterech synów: Hermolausa, Jana, Mikołaja i Stanisława, i po Janie z Bobrku pozostali synowie: Abraham, żonaty z Jadwigą Ramułtówną, Jan i Jacek, po którym z Krystyny Lipowskiej syn Jan. 

Hermolaus, dziedzic dóbr Sędziszów, wmłodości marszałek dworu ks. kardynała Jerzego Radziwiłła, następnie kasztelan zawichostski 1620 r., a w 1621 r. deputat do kwarty, deputat i marszałek Trybunału 1621 r., lustrator do wojew. wołyńskiego 1628 r., podskarbi wielki koronny, kasztelan sandomierski 1631 r., a ostatecznie starosta olsztyński, Samborski i drohobycki, urządził zniszczony skarb iwłasnemi zasobami dopomagał Rzeczypospolitej, która też przyznała mu należność 100,000 złotych i w nich puściła starostwo olsztyńskie na lat 30; podskarbi z żony Anny Jakubowskiej, łowczanki sandomierskiej, miał córkę Maryannę lv. za Tarłą, kasztelanem wiślickim, 2v. za Samuelem-Karolem ks. Koreckim, starostą robczyckim, ostatnim z swego domu, i trzech synów: Stanisława, Mikołaja i Gabryela - Kiliana, łożniczego królewskiego 1618 r., dobrego poetę, wszystkich bezpotomnych. 

Mikołaj z Bobrku, syn Hermolausa, miał syna Feliksa, po którym syn Franciszek pozostawił synów: Mikołaja, który podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. Sandomierskiem, Stanisława i Marcina; Marcin podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. Sandomierskiem i miał synów: Jana, Marcina, dziedzica dóbr Pierzchno, Pawła i ks. Stanisława; po Pawle synowie, Aleksander i Antoni. 

Stanisław, najstarszy syn Hermolausa, dziedzic Jurkowa, podstoli sandomierski 1576 r., zaślubił Zofię Prochońską i z niej pozostawił synów, Achacego i Pawła, towarzysza husarskiego, jednego z najgorętszych członków wojska związkowego 1663 r., który protestował przeciw zgodzie z królem, utrzymując, że ten nie dotrzymał obietnicy i nie wypłacił wojsku wszystkiego zaległego żołdu. 

Achacy, dziedzic znacznego majątku, kasztelan Czechowski 1651 r., zaślubił Zuzannę z Głogowy Kossowską i z niej miał córkę Elżbietę-Felicyannę za Janem Walewskim i syna Kazimierza-Stanisława, dziedzica Dolczy, który podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. Sandomierskiem, sędziego deputata z wojew. sandomierskiego 1678 roku, cześnika ciechanowskiego 1679 r., podwojewodzego krakowskiego 1684 r., pułkownika królewskiego i chorążego Zatorskiego 1690 r., żonatego z Anną z Wielokurów. 

Z tej rodziny. Mikołaj, podobno kasztelan sądecki 1540 r., ożeniony z Grochowską, kasztelanką Czechowską, wdową po Trzcińskim. Katarzyna, żona Mikołaja Kuropatwy 1550 roku. Mikołaj walczył na turnieju z okazyi zaślubin Zygmunta Augusta 1553 r. Aleksander, dworzanin Zygmunta Augusta, umarł przed 1565 r. Mikołaj i Stanisław podpisali uchwały proszowskie 1587 roku. Sebastyan i Jan-Zbożny podpisali kaptur krakowski 1586 roku; po Sebastyanie, dziedzicu Łysakowa, podstolim sandomierskim 1588 r., z żony Barbary Trojanowskiej synowie, Marcin i Stanisław, wojski sandomierski 1617 r. Jan, podstoli sandomierski, dziedzic dóbr Iwaniska 1612 r. N., żona Jerzego^ Czerny, starosty białocerkiewskiego 1620 r. N., rotmistrz, poległ pod Beresteczkiem 1651 r. Ewa, córka Heronima i Elżbiety z Gołkowa, żona Władysława Lasockiego 1653 r. Jan-Kazimierz, poseł 1669 r. Teofila, żona Andrzeja Wickiego, 2v. za Stanisławem Kochanowskim 1680 r. N. z pow. pińskim podpisał pospolite ruszenie 1698 r. 

Stanisław z Bobrku, ożeniony z Heleną Kobierzycką, córką Władysława i Jadwigi z Oderwolf-Dziatkowskiej, jniał syna Tomasza 1714 r. 

Adam podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. Antoni, urzędnik Komisyi wojny w Królestwie Polskiem 1830 r. Andrzej, kapitan głównego sztabu wojsk polskich, kawaler krzyża wojsk polskich 1831 r. Wincenty, dziedzic dóbr Dąbrowa, Chruślice i innych w Galicyi 1855 roku (Metr. Kor., Conv. Vars. i Piotrk., Don. Vars., Sigil., Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Vol. Leg.). 

Józef, dziedzic dóbr Sipowicze, w pow. kowieńskim 1772 r., miał syna Gabryela, po którym z Brygitty Makowskiej synowie: Onufry, regent i sekretarz Trybunału cywilnego augustowskiego, wylegitymowany w Królestwie 1839 r. z synem Maksymilianem-Edwardem, podoficerem wojsk rosyjskich, Paweł wylegitymowany w Królestwie 1854 r., Wincenty, po którym z Franciszki Witkowskiej syn Andrzej wylegitymowany w Królestwie 1854 roku. 

Jeden z Ligęzów, jak się zdaje na początku XV lub w końcu XIV stolecia żyjący, miał dwóch synów, którym dał imię Jan, a dla odznaczenia jednego przezywał Major, drugiego Minor, potomkowie drugiego brali przydomek ojcowski za nazwę, do której dodawali rodzinną, Ligęza. 

Protoplasta tej gałęzi miał mieć syna N., wojewodę łęczyckiego, po którym synów dwóch, N., kasztelan sanocki, i Bronisław, starosta niepołomski: po Bronisławie pochodził Jan z Biechowa, starosta pilznieński, podsędek krakowski 1520 r., który miał dwie żony, Beatę Tęczyńską, dziedziczkę Chrobrza, Kozubowa, Michałowa i Pawłowa, i Katarzynę Lubomirską, i z tych żon miał potomstwo, z którego Sebastyan był sędzią krakowskim, a Adryan pozostawił czterech synów: Trojana, Jana, którego syn Sebastyan lat 24 służył rycersko, Sebastyana, dzielnego wojownika na Węgrzech i pod Byczyną; z jego synów, Ludwik poległ 19-letni pod Bobrką w walce z Tatarami i Sebastyan, i Aleksandra. 

Aleksander wysłany od Stefana Batorego walczył przez lat siedm w Siedmiogrodzie; z jego synów, Heronim i Tobiasz, pułkownik królewski i dzielny wojownik, odznaczył się w wielu bitwach z Kozakami, głównie pod Ostropolem i Zbarażem, i posłował od króla Władysława IV do cesarza Ferdynanda; pułkownik z żony N. Warszówny miał córkę Ludwikę Solecką i synów: Aleksandra i Jerzego, a podobno i Kazimierza, z których Aleksander, dzielny wojownik odznaczył się w bitwie z Kozakami i służył wiernie Janowi-Kazimierzowi w walce z Jerzym Lubomirskim. 

LIGĘZA Andrzej z Byszewic, w rawskiem, otrzymał 1511 r. nobilitacyę i prawo nabycia wsi Bogusławczewice (Metr. Kor.). 

Antoni, syn Szczepana i Maryanny Tycz, ur. 1789 r. w Piastowie, w pow. radomskim, wstąpił 1811 roku do 1 pułku strzelców konnych i w 1820 r. został podporucznikiem w 1 pułku piechoty liniowej, a w 1825 r. był przeniesiony do administracyi Komisyi rządowrej wojny; odbył kampanię 1812 r. przeciw Rosyi i był w bitwach pod Grodnem, Mirem i Romanowem i w tej bitwie dostał się do niewoli, będąc rannym w piersi (Ks. Wojskowe).

LIGIEJKO h. ŚLEPOWRON. Antoni-Piotr, syn Mateusza, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. Edward, syn Ignacego, dziedzic dóbr Randze, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

LIGIENIEWICZ. Jacko sprzedał 1514 r. służbę człowieka swego Bronduka Jakóbowi Kuncewiczowi (Metr. Litew.). 

LIGNAU. Teofil, syn Józefa i Teresy de Rabbe, ur. 1798 r. w Warszawie, wszedł 1810 r. do szkoły kadetów artyleryi w Warszawie i w 1816 r. został konduktorem nadliczbowym przy korpusie inżynierów i tegoż roku postąpił na konduktora etatowego, a w 1819 r. awansował na podporucznika; wyszedł 1828 r. do dymisyi w stopniu porucznika (Ks. Wojskowe). 

de LIGNE h. WŁASNEGO. Książęta. Herb - w polu złotem pas czerwony ukośny w prawo; w koronie nad hełmem mała tarcza złota z pasem jak na tarczy głównej, wsparta na dwóch okrągłych zębatych ekranach srebrnych (Hr. Ostr.). 

Jeden z najznakomitszych domów w Belgii, wywodzi swoje pochodzenie od królów czeskich i hrabiów Alzacyi; ta rodzina w 1449 r. otrzymała tytuł hrabiowski, a następnie książęcy i spokrewniła się prawie ze wszystkiemi panującemi domami Europy. Ks. Karol, feldmarszałek austryjacki, zm. 1814 r., komandor maltański, przyjaciel Fryderyka Wielkiego, króla pruskiego, otrzymał w 1780 r. indygenat polski; ożeniony z ApoloniąHeleną ks. Massalską, córką podskarbiego nadwornego litewskiego Józefa, miał z niej córkę Sydonię 1794 r.; jego wnuk Eugeniusz-Lamoral, kandydat do tronu belgijskiego w 1830 r., od 1852 r. prezes Senatu belgijskiego, zaślubił 3v. Jadwigę ks. Lubomirską, córkę ks. Henryka, i w 1855 r. był dziedzicem dóbr Zbaraż, Zarudzie i inne w Galicyi (Metr. Litew., Sigil., Vol. Leg., Ks. Gr. Warsz.). 

de LIGNY-LUXEMBURG. Hrabiowie. N., rotmistrz wojsk polskich, następnie horodniczy ługski, radca honorowy, w 1858 r. przemianowany został na rotmistrza i zaliczony do jazdy armii, z pozostawieniem przy dotychczasowych obowiązkach (Ks. Wojskowe). 

LIGOCKI h. SZASZOR. Zdaje się, że jestto ta sama rodzina co Lgocki, herbu Szaszor; podług Paprockiego dom starodawny. Jakób 1552 r. Piotr z Ligoty 1563 r. Jadwiga, żona Szymona Jasieckiego 1594 roku. N., dzielny wojownik, poległ przeciw Szwedom pod Rygą 1601 r. Marcin, tego syn Mikołaj 1650 r. N. 1669 r. z ks. oświecimskiem, N. 1697 r. z wojew. łęczyckiem, Józef i Stanisław 1733 r. z wojew. krakowskiem podpisali elekcye. Samuel 1690 r. Wojciech posiadał wójtostwo w Ostrówku, w wojew. łęczyckiem 1771 r. (Ks. Gr. Łęczyckie, Przedeckie, Zap. i Wyr, Tryb. Piotrk. i Lubek). 

Byli i na Litwie. Walenty, bojar hospodarski 1564 r. (Metr. Litew.). Filip, syn Jana, zasiadający w sądach pow. latyczowskiego 1865 r.

LIGOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Byli w ziemi dobrzyńskiej i na Mazowszu, a wzięli nazwisko od wsi Ligowa, w pow. lipnoskim. Andrzej z Ligowa 1445 r. Jakób 1510 r. i Wojciech 1519 r. zwolnieni od wyprawy wojennej. Adam, Maciej i Rudolf, dziedzice na Ligowie 1564 r. Jakób, Maciej, Ambrożyi Walenty, bracia, dziedzice na Kukowie, w pow. lipnoskim 1564 r. (Ks. poborowe). Adam, burgrabia grodzki 1619 r., pisarz grodzki bobrownicki 1626 r. Walenty z żoną Magdaleną nabyli 1647 r. dobra Buczków; tego syn Benedykt 1661r. Marcin, rotmistrz wojsk królewskich 1666 r. żonaty z Barbarą. Stanisław z ziemią przemyślską podpisał elekcyę 1669 r., a Adam, Marcin i Paweł, elektorowie z ziemi dobrzyńskiej 1697 r. Filip z żoną Katarzyną, posesorowie sołectwa Kłokocin 1674 r. Walenty i Stanisław z Ligowa 1690 r. Kazimierz 3 691 r., a Stanisław 1698 r. dziedzice na Zamiechowie (Ks. Gr. Piotrk., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk.). 

Paweł, syn Jana, dziedzic dóbr Mysłakowa, w pow. płockim 1710 r. Maciej ożeniony 1714 r. z Felicyanną. Jan, Michał iN. z ziemią dobrzyńską 1733 r. podpisali elekcyę. Wojciech z żoną Anną byli 1768 r. posesorami wójtostwa we wsi Ostrówek (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Conv. Vars., Kancl.). Stanisław w 1778 r. i Jakóbw 1793 r. burgrabiowie grodzcy dobrzyńscy. Jakób, patron Trybunału w Płocku 1830 r. 

Tomasz, dziedzic dóbr Kukowo i Grabowice 1762 r., z żony Heleny Bobrownickiej miał syna Jakóba, po którym z Magdaleny Jasieńskiej synowie, Aleksy i Antoni, sędzia apelacyjny w 1862 r., wylegitymowani w Królestwie 1840 r.; z tej linii Jan, syn Jana i Maryanny Dobrosielskiej, wylegitymowany w Królestwie 1844 r. 

LIGOWSKI h. SASZOR. N. N. udowodnili szlachectwo i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1800 r. 

LIJEWSKI h. GODZIEMBA. Piszą się z Lijewa, w brzeskiem. Bartosz, sędzia grodzki brzeski 1438 r., temu Mikołaj, syn Wojciecha, sprzedał części Lijewa; po Bartoszu synowie: Jan, Mikołaj i Stanisław 1450 r. Jan, syn Stefana, 1446 r. Stanisław, burgrabia brzeski 1452 r.. Jan, syn Bartosza, żonaty z Jadwigą Walewską, córką Dawida, posesorowie na Poddembicach 1460 roku. Mikołaj z Bodzanowa, syn Bartosza, pleban w Kłobi 1462 r. Feliks, syn Bartłomieja z Wielkich Poddambic, 1492 r. Mikołaj, syn Andrzeja z Większych Puddambic, miał córki, Agnieszkę i Jadwigę i syna Wawrzyńca, po którym synowie, Jakób żonaty z Jadwigą Brzezińską i Stanisław 1586 r. ożeniony z Barbarą Podczaską. Maciej żonaty z Dorotą Ponętowską 1621 r. Wojciech i Maciej, synowie Stanisława, 1623 r. i Maciej żonaty z Zofią Grochowską. Paweł żonaty z Jadwigą N. 1668 r. Mikołaj żonaty z Jadwigą 1670 r. Aleksander i Konstanty 1680 r. (Ks. Gr. Brzeskie i Przedeckiej. 

LIKOWSKI Stanisław, pisarz ziemski ciechanowski 1503 r. Walenty i Tomasz z Likowa 1552 r. Jan z Likowa 1559 r. Stanisław i Jakób 1570 r. Mikołaj, syn Tomasza, żonaty z Pełczyńską 1590 r. Stanisław, syn Jana, 1610 r. (Ks. Gr. Przedeckie). 

LILEJKO h. LUBICZ. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1800 r. Po Antonim, synu Kazimierza, syn Marcin z synami: Tadeuszem, Stanisławem i Mateuszem i tego ostatniego synowie: Jan, Piotr, Józef i Ignacy wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Fortunat, syn Tadeusza, zasiadający w sądach pow. telszewskiego, i Józef, syn Fortunata, urzędnik pow. telszewskiego 1865 roku. 

LILIENHOFF. Baronowie. Wojciech, podpułkownik 1773 r., pułkownik wojsk koronnych 1776 r. (Sigil., Kan cl.). 

LILIENSTROHM. Aleksy, chorąży wojsk koronnych 1659 r. (Sigil.). 

LIMANOWICZ h. LIMONT. Jakób, syn Kazimierza, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

LIMANOWSKI h. ALEMANNI. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1807 r. Jan, syn Andrzeja, miał syna Andrzeja, po którym syn Szymon pozostawił synów: Jana, Andrzeja, Mateusza i Jakóba. Z nich Jan miał synów, Onufrego i Dyonizego, po którym synowie, Aleksander i Dyonizy; Andrzej pozostawił synów: Dominika, tego syn Adam, Wincentego, którego syn Wincenty i Rafała, po którym syn Rafał; Mateusz miał synów: Bonifacego, Jana i Antoniego z synem Karolem; Jakób, tego synowie: Fortunat, Jan i Kazimierz. 

Stanisław, syn Jana, miał syna Jana, po którym dwóch synów, Andrzej i Benedykt; po Andrzeju syn Ignacy miał synów: Antoniego, Jana i Wincentego, a Benedykt pozostawił syna Justyniana, po którym synowie Adam i Józef-wszyscy powyżsi wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1855 r. 

Włodzimierz, syn Antoniego, urzędnik celny 1852 r. Jan, syn Andrzeja, i Adam, syn Dominika, dziedzic dóbr Dąbrowo 1882 r. w gub. kowieńskiej. 

LIMIŃSKI v. LEMIŃSKI. N. N., synowie i córki Dawida i Anny z Dębskich, otrzymali 1682 r. części dóbr Dębe, Budziska i Kołaczki, w pow. czerskim, od wuja swego Jana Dębskiego, sufragana przemyślskiego. Maryanna, zakonnica, Brygitka. Marcin wylegitymowany w Galicyi 1880 r. 

LIMONT v. LIMUNT h. LIMONT. Herb - w polu czerwonem miecz utkwiony w kuli, przy nim z każdej strony kula; w koronie miecz ostrzem do góry między dwoma piórami strusiemi. Senator w rodzinie, Marcin, kasztelan witebski 1667 r., um. 1670 r. 

Dawna na Litwie rodzina, podobno włoskiego pochodzenia. Piotr, starosta świsłocki 1584 r. Filip, ożeniony z Barbarą ks. Sołomerecką 1594 r., ciwun cyryński. Mikołaj, deputat na Trybunał litewski 1620 roku. Mikołaj, podczaszy trocki 1630 r. Jan z wojew. trockiem, Leon, Mikołaj, wojski lidzki, z wojew. wileńskiem 1632 r. podpisali elekcyę; po Mikołaju, wojskim, syn Marcin, sędzia ziemski lidzki 1652 r., komisarz do otwarcia mennicy, starosta wasiliski, kasztelan witebski 1667 r., fundował 1658 r. Dominikanów w Wasiliskach, którą to fundacyę zatwierdził sejm 1662 r., na który posłował sam fundator; kasztelan, komisarz do wypłaty wojska 1658 roku (Vol. Leg.), i deputat do konstytucyi 1658 r., podpisał elekcyę z wojew. Witebskiem i pacta conventa 1669 r., um. 1670 r. Lew, towarzysz usarski, podpisał elekcyę 1648 roku z wojew. wileńskiem; jego syn Jan, podczaszy lidzki, z żony Anny Połubińskiej, sędzianki ziemskiej Słonimskiej, miał synów Kazimierza, służącego wojskowo, zmarłego 1683 r., i Krzysztofa, Jezuitę. Jerzy-Piotr, cześnik lidzki, 1648 roku z wojew. wileńskiem, a Józef, skarbnik mozyrski, z wojew. mińskiem 1674 r. podpisali elekcye. 

Floryan, starosta sokołowski, dworzanin królewski, wniósł 1716 r. protest przeciw Izabeli hr. Flemingowej w sprawie jej rozwodu zmężem. Krzysztof, rektor Jezuitów drobickich 1728 r. (Metr. Kor., Ks. Gr. Czerskie). 

N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. Wylegitymowani w Cesarstwie 1860 r.: 1) Jan, syn Krzysztofa, z synem Józefem; 2) Jakób, syn Jerzego, z synami: Ignacym i tego syn Julian, Aleksandrem, Kajetanem, Tomaszem, Wincentym i tego syn Józef i Sylwestrem i tego synowie: Antoni, Józef, Ignacy i Waleryan; 3) Bartłomiej, syn Jerzego, z synami: Józefem, Kajetanem i tego synowie: Wincenty, Józef i Stanisław i Janem z synami: Adamem, Franciszkiem, Janem i Antonim; 4) Jan, syn Jerzego, z synami, Franciszkiem i Janem; 5) Dominik, syn Jana, z synami: Ignacym i tego syn Józef, Janem i tego synowie, Wincenty i Tomasz i Dominikiem z synami, Dominikiem i Ferdynandem. Wincenty, syn Jakóba, dziedzic dóbr Milszyki, w gub. kowieńskiej 1882 roku. 

LIMPA. Jakób zapisał 1688 r. pewną sumę, o którą prowadził proces z Opaleńskim (Wyr. Tryb. Piotrk.). 

LINCHAUS. Patrz Linkhaus v. Linkauz. 

LINCZ h. GRYZIMA. Henryk, dworzanin i strukczaszy królewski 1570 r. (P. Wittyg). 

LINCZEWSKI v. LINCZOWSKI h. STRZEMIĘ. Jestto taż sama rodzina co Lenczewski, herbu Strzemię, i pisze się z Górnych Lincz. Z piszących się Linczewski Krzysztof 1582 r. Błażej 1582 r. Wojciech, trabant królewski, otrzymał 1593 r. dobra Mojsa, w Inflantach. Błażej, Jan i ng. Walenty, synowie Jana, 1613 r. Jan, syn Mikołaja, dziedzic dóbr Lincze Zarzeczne 1647 r. Łukasz, syn Marcina, 1653 r. Krzysztof, syn Jana, 1663 r. Felicyan, Floryan, Fabian, Waleryan żonaty z Elżbietą Sieradzką, i Sebastyan, synowie Piotra, 1664 r.; z nich Fabian, pisarz grodzki sądecki, podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. krakowskiem. 

Jan, ożeniony z Zuzanną Hulewiczówną, miał synów: Piotra, Gabryela, Wacława i Michała 1670 r. Po Przecławie córka Elżbieta i syn Waleryan 1676 r. Jan, ożeniony z Katarzyną Iwanicką 1678 r., pozostawił syna Gabryela. Stanisław, syn Jana, 1683 r. Aleksander, syn Gabryela i Anny Kiełczewskiej, 1685 r. Wojciech i Krzysztof, synowie Fabiana, 1687 roku. Piotr, syn Aleksandra i Teresy z Moszny Łepkowskiej, 1690 roku. Gabryel, komornik graniczny włodzimierski 1692 r., krzemieniecki 1701 roku, sędzia grodzki włodzimierski 1717 r., miecznik wołyński 1706 r., poborca wołyński 1712 r., wojski łucki 1718 r. 

Fabian z Lincze, Aleksander, Andrzej, Zygmunt, Wojciech i Chryzostom, synowie Wojciecha (Gabryela?), miecznika wołyńskiego, komornika granicznego krzemienieckiego 1710 r. Jan, komornik graniczny krzemieniecki 1720 r. Andrzej, podwojewodzy wołyński 1736 r. Stanisław, podwojewodzy biecki 1743 r. Paweł, miecznik bracławski 1744 r. Jan-Józef, skarbnik inflancki 1751 r. Kazimierz, podstoli wołyński 1756 r. Ignacy, pisarz grodzki krakowski 1781 r., szambelan królewski 1788 r. Tomasz, łowczy żytomierski 1791 r. (Metr. Kor., Kancl., Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). 

Ludwik i Sebastyan Lawsowa, synowie. Jana i Anny Włockiej, wnukowie Waleryana i Elżbiety Sieradzkiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 roku. 

LIND Jan, dworzanin królewski, główny dyrektor nauk w korpusie kadetów, otrzymał indygenat na sejmie 1768 roku (Kancl., Vol. Leg.). 

LINDA v. de LINDAU v. de LINDE h. LINDA. Herb - w polu czerwonem drzewko żółte na ukos od lewej ku prawej stronie o pięciu liściach, z których trzy z lewej, a dwa z prawej strony drzewka; w koronie dwa drzewka, z których prawe ma na zewnątrz dwa, a lewe trzy liście. 

Jedna z najznakomitszych rodzin pruskich za czasów Krzyżackich; właściwe jej nazwisko von der Linda. N., marszałek zakonu krzyżackiego 1378 r. Godfryd, dzielny wojownik, marszałek zakonu 1397 r. Jan z Kleszowa, sekretarz gdański, otrzymał 1472 roku w zastaw wieś Bojany. Jan, obywatel gdański, otrzymał 1504 r. glejt. Mikołaj, burgrabia toruński 1557 r. Adryan-Mikołaj 1579 r. 

Andrzej otrzymał 1602 r. kaduk. Adryan, burgrabia gdański 1628 r. Mikołaj, syn Jana-Mikołaja, dziedzic dóbr Przywidz 1640 r. Walenty i Jan, bracia rodzeni, 1643 r. Adryan, starosta (burgrabia) mirachowski 1660 roku. Zygmunt, asesor sądu ziemskiego mirachowskiego 1672 r. Mikołaj, asesor sądu ziemskiego mirachowskiego 1684 r. Bogusław-Marcin, sędzia mirachowski 1685 r. Adryan, dziedzic dóbr Lisewa 1691 r., podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. pomorskiem, a Ignacy 1764 r. elektor z tegoż województwa. Karol, poseł mirachowski na sejm grudziądzki 1699 r. Andrzej-Adryan, kanonik warmiński 1702 r. Dominik, kanonik inflancki 1791 r. (Metr. Kor., Kancl., Sigil., Vol. Leg., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Po Janie, w 1734 r. dziedzicu dóbr Zabienko (Akta Tczewskie), pochodzący Ignacy, dziedzic dóbr Piekary 1790 r., z żony Anny Smoleńskiej miał syna Bonawenturę, dziedzica dóbr Piekary, w pow. błońskim, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r. wraz z synami urodzonymi z Heleny Rudzkiej: 1) Antonim, podporucznikiem wojsk polskich, dziedzicem dóbr Brzyska Wola, w pow. radomskim, ten z synem Antonim, urodzonym z Antoniny Postawka; 2) Stefanem, podporucznikiem wojsk polskich, następnie inżynierem pow. płockiego, a który otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1866 r.; 3) Teodorem, nadstrażnikiem celnym w Królestwie Polskiem, tego z Karoliny Kossakowskiej synowie, Adolf i Teodor. Jerzy-Stanisław-Rudolf 1810 r. syn, i Filipina-Zofia 1811 r. córka Bonawentury i Heleny Rudzkiej, rodzili się w Warszawie (Akta Stanu Cywilnego). 

Antoni, syn Bonawentury, ur. 1802 r. w Piekarach, wstąpił 1820 r. do bateryi 2 artyleryi lekkokonnej i w 1823 r. został podoficerem klasy II, a w 1828 roku podporucznikiem w3 pułku ułanów; porucznik, awansował 1831 r. na kapitana w 12 pułku ułanów. 

Stefan, syn Bonawentury, ur. 1803 r. w Piekarach, postąpił 1821 r. do batalionu saperów; przeniesiony do szkoły aplikacyjnej w Warszawie, został 1824 r. porucznikiem w korpusie inżynierów (Ks. Wojskowe). 

LINDE h. SŁOWNIK. Herb - w polu błękitnem dąb starożytny, na nim u dołu oparta księga z wyrazem słowiańskim Cjioso (słowo); po prawej stronie księgi latorośl winna z gałązką w przeciwną stronę spuszczoną, Nad tarczą w koronie trzy pióra strusie. 

Jan Jakobson-Linde, rodem Szwed z Dalekaryi, ślusarz z rzemiosła, osiadł w Toruniu i był radcą tego miasta; jego syn Samuel-Bogumił, urodzony 1771 r., członek Rady wrychowania publicznego, dyrektor biblioteki publicznej warszawskiej, członek Towarzystwa Przyjaciół Nauk i wielu innych towarzystw uczonych, rektor Liceum warszawskiego, autor i tłomacz kilku dzieł naukowych i literackich, wsławił się szczególniej ułożeniem słownika polskiego, która to kolosalna praca wynagrodzoną była powszechnem uznaniem współziomków i złotym medalem. W nagrodę też tej pracy, jako i ważnych usług przyniesionych oświacie krajowej, otrzymał nobilitacyę 1826 roku, a wylegitymował się z szlachectwa w Królestwie 1837 r.; umarł 1847 r„ pozostawiwszy z żony Ludwiki z Burgerówcórki: Ludwikę-Eleonorę 1815 r., Aleksandrę-Bogumiłę 1818 r., Annę-Zofię 1820 r. i synów, Stanisława-Juliana 1809 roku, Jana Chrzciciela 1823 r. urodzonych, w Warszawie (Akta Stanu Cywilnego).

LINDE. Dominik, syn Józefa, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1846 r. 

LINDEMAN. Byli w pow. kowieńskim. Wiktor-Michał, miecznik kowieński, podpisał pospolite ruszenie 1698 r., a w 1713 r. wraz z żoną Justyną otrzymali uroczysko Potumulsze; deputat pow. kowieńskiego 1728 roku. Aleksander otrzymał 1709 r. sto włókw Kibartach, a 1716 roku dzierżawę Pogierniewo. Józef, stronnik Augusta III, podstoli i deputat kowieński, żonaty z Zofią Rdułtowską 1746 r. (Metr. Kor., Metr. Litew., Vol. Leg., Arch. Dubr.). Karolina, żona Józefa Jelskiego 1820 roku. 

Jan-Ludwik 1815 r., Ludwik 1819 r., Jan 1823 r., synowie, HelenaKarolina 1820 r. i Julianna-Ludwika, córki Jana i Heleny z Giebenhanów, a Jan-Fryderyk 1818 r. i Jan-Wilhelm 1825 r., synowie Fryderyka i Anny z Junków, urodzeni w Warszawie (Akta Stanu Cywilnego). 

LINDENOWSKI h. WŁASNEGO. Herb - na tarczy rozdzielonej na dwie połowy, w polu górnem czerwonem pół lwa złotego, w polu dolnem cztery pasy, dwa srebrne, dwa błękitne; w koronie nad hełmem między dwiema trąbami, od góry błękitnemi, od dołu czerwonemi pół lwa złotego (Hr. Ostr.). 

Stara szlązka rodzina. Jan-Chrystyan, rezydent pruski w Gdańsku, następnie tajny radca wojenny, otrzymał odnowienie szlachectwa w Prusach 1799 r. 

LINDNER. Teodor-Fryderyk, dworzanin królewski 1773 r. (Kancl.). Urszula, żona Stanisława Chmieleckiego, majora wojsk polskich 1800 roku. Feliks-Faustyn 1810 r., Józef 1813 r., Antoni 1816 r., Piotr-Paweł 1822 r., synowie Józefa i Małgorzaty z Rytnerów, Pantaleon-Napoleon, syn Fryderyka i Doroty z Braunów, 1811 roku, Józef-Karol, syn Jana i Katarzyny z Barszczewiczów, 1815 roku, oraz Adam, syn Wilhelma i Zofii Sułowskiej, 1821 r., Michał, syn Wilima i Zofii Olszewskiej, 1824 r. urodzeni w Warszawie (Akta Stanu Cywilnego). Baronówna Michalina, żona Michała Chłapowskiego 1895 r. 

LINDORF v. LINDROW h. LINDA. Jan - Kazimierz, wojski mścisławski, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. mścisławskiem. N., starosta mścisławski, obrany 1728 r. komisarzem do zawarcia pokoju (Vol. Leg.). N. N. udowodnili szlachectwo w gub. wileńskiej 1798 r. Jan, stolnik mścisławski, żył jeszcze 1800 r. 

LINDSAY h. BALKARAS (?). Jan, major, i Aleksander, kapitan w regimencie pieszym buławy koronnej, otrzymali nobilitacyę 1764 r. Wilhelm, pułkownik wojsk koronnych 1776 r. Paweł, porucznik wojsk koronnych 1792 r. (Vol. Leg., Sigil., Kancl.).

Synowie Aleksandra, Adam i Klemens, ten drugi z synami, Piotrem i Antonim zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1819 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie 1836 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. Ignacy, kapitan-adjutant placu w Modlinie, dymisyonowany 1816 r., został 1831 r. kapitanem gwardyi honorowej i tegoż roku jako kapitan 15 pułku piechoty był przeznaczonym na komendanta placu Potyczy (Ks. Wojskowe). 

LINEBURG h. PALMY. Herb - w polu błękitnem krzyż czerwony, pod nim dwie złote gałązki palmowe ukośnie skrzyżowane i związane złotą wstęgą; nad hełmem w koronie trzy pióra strusie (Hr. Ostr.). 

Ludwik, syn Godfryda, naczelnik poczty w Suwałkach, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1841 r.; jego synowie Ksawery w 1851 r., a Stanisław-Antoni w 1852 r. wylegitymowani w Królestwie. 

de LINGEN. Jan-Fryderyk, major wojsk koronnych 1787 r. (Kancl. Sigil.). 

LINGENAU h. LINGENAU. Herb-tarcza na dwa pola przedzielona; w polu górnem błękitnem półksiężyc rogami wgórę i po bokach dwie gwiazdy, w polu dolnem srebrnem drzewo kwitnące; w koronie nad hełmem podobneż drzewo. 

Stanisław otrzymał 1772 r. wójtostwo we wsi Czubrowice. Marcin żonaty 1777 r. z Maryanną N. Stanisław zaszczycony szlachectwem z nadaniem herbu 1775 r., wylegitymował się w Galicyi 1782 r., a w 1792 r. kupił od Józefa Potockiego majątek Dąbrowicę, w wojew. lubelskiem; z żony Eleonory Heinrych jego syn Stanisław-Józef, dziedzic dóbr Płonszowic i Dąbrowicy, wylegitymowany w Królestwie 1850 r. (Vol. Leg., Sigil., Kancl., Metr. Lit., Akta po-Galicyjskie). 

LINGWIENIEWICŻ v. LINGWIENICZ h. POGOŃ LITEWSKA. Książęta. Lichwen v. Lingwen v. Luchwen, na chrzcie obrządku greckiego Szymon, trzeci syn Olgerda z Julianny ks. Twerskiej, a brat Władysława Jagiełły, w 1389 r. został namiestnikiem nowogrodzkim. Opuściwszy jednak tę Rzeczpospolitą, dzielnie służył ks. Witoldowi, zdobył na księciu Moskiewskim w 1403 r. Wiazmę, a w 1404 r. przyłożył się do zdobycia Smoleńska; w latach 1407-1411 został powtórnie namiestnikiem w Nowogrodzie, pobił napastujących go Szwedóww 1414 r., lecz zrażony niestałością Nowogrodzian, wrócił na Litwę i dostał na udział księstwo mścisławskie, którem władał do swej śmierci 1431 r. Ks. Szymon miał dwie żony, Maryę, córkę w. ks. moskiewskiego, Dymitra Dońskiego, i N., z których pozostawił dwóch synów, i ci po ojcu zwali się Lingwienicz v. Lingwieniewicz. 

Ks. Jarosław-Teodor poległ w bitwie pod Wiłkomierzem 1435 roku, a ks. Jerzy, w 1432 r. stronnik Świdrygiełły, dostał się do niewoli partyi przeciwnej 1432 r. i wiel. ks. Zygmunt kazał go uwięzić w Trokach i zabrać mu dobra, lecz wkrótce wypuszczono go na wolność i zwrócono mu majątki. Ks. Jerzy wziął udział w buncie Smoleńszczan i uszedł do Moskwy, z której wrócił 1442 r., a w 1444 r. został namiestnikiem w Nowogrodzie, lecz za wzięcie udziałuw knowaniach Michała, syna Zygmunta Kiejstutowicza, stracił Mścisław i tułał się po Prusach i Moskwie, umarł około 1447 r., pozostawiwszy z żony Zofii N. syna Jana, ks. Mścisławskiego, zmarłego około 1494 r., po którym z żony Julianny N. zostały tylko córki, Julianna, żona Michała ks. na Zasławiu Litewskim i Anastazya, żona ks. Szymona Słuckiego. Michał, mąż Julianny, dostał w posagu księztwo mścisławskie i zwany był niekiedy, lubo niewłaściwie, Lingwienicz. 

LINIECKI v. LINICKI. Wojciech, deputat z wojew. sieradzkiego na Trybunał koronny 1583 r. Wojciech, rotmistrz wojsk koronnych 1783 r. Łukasz, chorążyw regimencie pieszym wojsk koronnych 1786 roku (Zapisy i Wyr. Tryb. Lubek, Sigil.). 

LINIEWICZ h. ŚLEPOWRON. Kazimierz z pow. grodzieńskim podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Franciszek, starosta taborowski 1713 roku. Franciszek, chorąży wojsk koronnych 1715 roku. Antoni podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. wołyńskiem (Zap. Tryb. Label., Sigil.). Potomstwo Pawła, syna Jana, zapisane 1811 r. do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

LINIEWICZ Teodor otrzymał nobilitacyę 1790 r. (Vol. Leg.). 

LINIEWSKI h. KORCZAK. Józef, syn Macieja, i Ignacy, syn Fabiana, z synami: Fabianem, Piotrem i Feliksem zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1819 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie 1860 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

LINIEWSKI h. PRZYJACIEL odm. v. LINIEWSKI Herb - w polu białem miecz nagi o złotej rękojeści, z jego każdej strony u dołu serce czerwone; w koronie trzy pióra strusie. 

Senator w rodzinie, Michał kasztelan lubaczowski 1697 r., kasztelan wołyński 1709 r., um. 1714 r. 

Stara wołyńska rodzina, wzięła nazwisko od wsi Liniewa, w pow. łuckim. Michał notowany w Metryce Litewskiej 1528 r. Wasil Fedorowicz, dworzanin królewski 1530 roku. Tychno Olechnowicz z synami, Januszem i Jakimem i Wasil z synami, Janem i Michałem i po Janie syn Paweł, dziedzice wsi Liniewa 1530-1586 r. Michał, poborca wołyński, poseł i deputat na Trybunał 1581 r. Jan 1595 r. Teodor, poborca wołyński 1618- 1619 r. (Vol. Leg.). Andrzej, poborca wołyński 1624 r., poseł i deputat na Trybunał radomski 1626 r., podsędek łucki 1638 r., sędzia grodzki włodzimierski 1638 r., ostatnio sędzia ziemski łucki 1644 r., podpisał elekcyę 1632 i 1648 r. z wojew. wołyńskiem; sędzia z niewiadomej nam żony miał synów: Achacego, Jana, Stefana, Teodora i Władysława.

Jan, rotmistrz wołyński, podpisał elekcyę 1632 i 1648 r. z wojew. wołyńskiem; w 1651 r. dostał się do niewoli kozackiej, z której uszedłszy, dał ważne objaśnienia o położeniu wojsk, co przyczyniło się do zwycięztwa pod Beresteczkiem; mianowany pułkownikiem królewskim, poległ w wojnie z Kozakami 1653 r. 

Stefan, sędzia grodzki włodzimierski 1640 r., rotmistrz królewski 1640 r., ostatnio chorąży parnawski 1649 roku, zaślubił Teofilę Lisowską i z niej pozostawił córkę Maryannę lv. za Stanisławem Sawickim, chorążym mielnickim, 2v. za Abrahamem Korystańskim. 

Teodor, czwarty syn Andrzeja, podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. wołyńskiem; z żony Katarzyny Hulewiczówny jego synowie, Michał, podczaszy dobrzyński 1700 r., żonaty z Teresą Hulewiczówną, podstarościanką krzemieniecką, i Piotr, stolnik kijowski. 

Władysław, ostatni z synów sędziego Andrzeja, poborca wołyński 1631 r., miał syna Wacława, poborcę wołyńskiego 1649 r., po którym synowie: Eustachy, poborca wołyński 1677 r., Łukasz, poborca włodzimierski 1685 r., Gabryel, skarbnik wendeński 1722 r., i Tomasz, towarzysz chorągwi rotmistrza ks. Czartoryskiego 1670 r., cześnik bracławski 1727 r.; po Łukaszu z Ewy Budziszewskiej syn Kazimierz 1730 r. 

Szymon, dziedzic na Liniewie 1640 r., miał dwóch synów, Jana i Marcina. Jan, dzielny wojownik, poległ pod Cudnowem 1660 r., pozostawiwszy córkę Maryannę lv. za Abrahamem Gołuchowskim, podkoniuszym litewskim, 2v. za Eustachym Grotusem, kasztelanem żmudzkim. 

Marcin, dziedzic m. Kisielina, podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. wołyńskiem; podstarosta włodzimierski, łowczy bracławski 1659 r., rotmistrz królewski, powszechnie szanowany od wojska, został od związkowego mianowany marszałkiem 1659 r., lecz je wkrótce nakłonił do uległości; zacny obywatel, łowczy bełzki i pułkownik 1664 r., z żony Anny Strzemeskiej miał córki, Joannę, Jadwigę i synów: Krzysztofa, Franciszka, Kazimierza, Michała, Konstantego i Stanisława. 

Michał, dziedzic na Liniewie, łowczy bełzki 1682 r., podwojewodzy krakowski i sędzia deputat, vicerotmistrz pancerny 1694 r. i poseł na sejm z wojew. bełzkiego 1697 roku, kasztelan lubaczowski 1697 r., a wołyński od 1709 r., stronnik Augusta II, po którym z Joanny Branickiej córka Maryanna, żona Jerzego Potockiego, starosty grabowieckiego, zmarła bezpotomnie, a dobrami Liniewem podzielili się Michał i Ignacy Liniewscy 1759-r. 

Stanisław, dziedzic na Drohiczanach, miecznik bracławski, łowczy i deputat kijowski 1704 r., starosta zwinogrodzki ożeniony z Ewą Stępkowską, kasztelanką bracławską, pozostawił-córkę Antoninę za Mikołajem Kunickim, starostą choteckim, i dwóch synów, Adama i Antoniego. 

Adam, v. Adam-Mikołaj, starosta zwinogrodzki 1712 roku, podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. ruskiem; jego żona Ewa Szaniawska, kasztelanka lubelska, z której syn Michał 1759 r.

Antoni, drugi syn Stanisława, łowczego, łowczy kijowski 1716 roku, sędzia kapturowy chełmski 1733 r., czynny wziął udział w Konfederacyi targrodzkiej, o co mszcząc się Sasi zniszczyli mu majątek; z Anny Romanownoskiej, podkomorzanki chełmskiej, jego synowie, Jan i Ignacy. Ignacy, łowczy grabowiecki 1750 r., wojski krasnostawski, podpisał elekcyę 1764 r., z ziemią chełmską; podstoli, a ostatnio cześnik krasnostawski 1778 r., wylegitymowany w Galicyi 1782 r., z żony Doroty z Cyrynów-Dogel miał synów: Jana, Piotra i Franciszka, który podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią chełmską; Franciszek, łowczy krasnostawski 1791 r., po którym z Wiktoryi Wereszczyńskiej syn Józef, dziedzic dóbr Lejno, w pow. płockim, wylegitymowany w Królestwie 1842 r. 

Oprócz powyższych. Michał, deputat wołyński 1591 r. Marusza, żona Teodora Hulewicza, chorążyca wołyńskiego 1600 r. Katarzyna, żona Jana Rzyszczewskiego 1610 r. Krystyna, żona Romana Hulewicza, poborcy wołyńskiego 1621 r. Stanisław żonaty z Aleksandrą Hołowińską 1706 r. JanPiotr, kanonik łucki 1713 roku. Anna, żona Benedykta Dunin-Karwickiego 1720 r. Karol, dziedzic części dóbr Synów, porucznik wojsk królewskich 1726 r., cześnik sanocki 1728 r., był żonatym z Teklą Janowską, łowczanką różańską. Eleonora, łowczanka kijowska, żona Stanisława Grzymały, cześnika podolskiego 1780 r. Adam, syn Onufrego, z synem Rafałem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1865 r. (Metr. Litew., Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Conv. Vars., Kancl., Sigil., Arch. Jarmolinieckie). 

LINIŃSKI v. MEDIANCZYC. Tymoteusz, zasłużony żołnierz w wojnie moskiewskiej, otrzymał wspólnie z żoną Anną 1637 r. w dożywocie połowę wójtostwa we wsi Lininie, w starostwie samborskiem, wakującego po śmierci ostatniego posiadacza Jacka Linińskiego (Metr. Kor.). 

LINK. Kacper, chorąży wojsk królewskich 1672 r., kapitan wojsk koronnych 1677 r. Wacław żonaty z Heleną Radońską 1761 r. (Metr. Kor., Sigik, Wyr. Tryb. Piotrk.). 

Jan, syn Jana i Joanny z Kowalskich, ur. 1801 r. w Warszawie, wstąpił 1821 r. do kompanii 1 lekkiej artyleryi pieszej i w 1821 r. został podporucznikiem, a w 1830 r. przeniesiony z kompanii 1 pozycyjnej do kompanii i lekkiej był kasyerem brygady I i w 1831 r. otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. 

LINKE. Karol, syn Dawida i Barbary z Głogowskich, ur. 1808 r. w Lublinie, wstąpił 1827 r. do 2 pułku strzelców pieszych i w 1831 roku z podoficera został podporucznikiem piechoty (Ks. Wojskowe). 

LINKELMAN. Jan, kapitan 1748 r„ a Jan-Jerzy, major wojsk koronnych 1761 r. (Sigil.).

LINKHAUZ v. LINCHAUZ v. LINKAUZ. Jan, major 1660 r., pułkownik wojsk królewskich w wojsku litewskiem, dobry żołnierz, otrzymał nobilitacyę 1662 r. w nagrodę zasług; posesor wójtostwa Unino 1686 roku, chorąży owrucki 1672 r., miał dwie żony, Krystynę Drozdowską, z niej syn Stanisław-Paweł, i Teofilę Łastowiecką. Stanisław-Paweł, miecznik owrucki, pułkownik królewski, nabył 1689 r. m. Żelechówi wsie Wolę Żelechowską, Guzówkę, Ciechomin, Powały, Kamionę iKębłow, a 1697 r. podpisał elekcyę z wojew. Sandomierskiem; jego syn Jan 1711 roku (Ks. Gr. Sochaczewskie, Czerskie, Conv. Vars., Sigil., Vol. Leg., Zap. i Wyr. Tryb. Lube!.). 

LINKIEWICZ h. KOTWICZ. Niektórzy członkowie rodziny LenkiewiczIpohorski, herbu Kotwicz, pisali się Linkiewicz. Jan, dworzanin królewski, wyznaczony sędzią do sprawy granicznej 1540 r. Roman, podczaszy trembowelski, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. ruskiem; podkomorzy mozyrski, vicerotmistrz pancerny 1686 r., z żony Konstancy! z Bliskowic miał syna Zbigniewa, starostę krzemienieckiego 1694 roku. Szymon podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. bełzkiem. 

Franciszek, żonaty z Katarzyną Skulską, miał syna Józefa, wojskiego Winnickiego, ożenionego z Maryanną Ulatowską 1746 r. Stanisław, posesor sołectwa proniatyńskiego 1766 r., wojski zwinogrodzki 1768 r., cześnik Winnicki 1769 roku (Ks. Gr. Sochaczewskie, Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). Adam,, pisarz ziemski mozyrski, komisarz sejmowy i delegowany z sejmu 1775 r. do układów z mocarstwami rozbierającemi Polskę (Vol. Leg.). 

Paweł-Piotr, syn Jana i Wiktoryi, ur. 1727 r. w Dąbroszynie, w pow. konińskim, wstąpił 1790 r. do 2 brygady kawaleryi wojska polskiego; następnie przeszedł do wojska francuzkiego i tam z podporucznika został porucznikiem i kapitanem. Major wojsk polskich w 7 pułku ułanów 1809 r., przeznaczony 1815 r. do 3 pułku piechoty liniowej, awansował 1816 r. na podpułkownika w 2 pułku piechoty liniowej. Odbył kampanie: 1792 r. przeciw Austryi, 1796 r. przeciw Rosyi, 1805 r. we Włoszech przeciw Austryi, 1806 r. przeciw Prusom, a w 1809-1810 i 1811 r. w Hiszpanii; w 1808 r. ozdobiony krzyżem Legii Honorowej i 1811 r. krzyżem kawalerskim polskim (Ks. Wojskowe). Bazyli, syn Michała, urzędnik poczt w Rosyi 1852 roku. Antoni, syn Wincentego, dóbr Hryszczatyszki, Tomasz, syn Tomasza, dóbr Randzie, i Aleksander, syn Franciszka, dóbr Wieżoławki dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

LINKOWSKI. Andrzej obrany plenipotentem 1729 r. (Ks. Gr. Czerskie). Józef, syn Władysława i Justyny z Kwiatkowskich, ur. 1779 r. we wsi Zawieprzyce, w pow. lubelskim, wstąpił 1800 r. do wojska austryjackiego, do pułku artyleryi, i w 1815 r. wcielony został w stopniu podoficera do kompanii 2 pozycyjnej artyleryi pieszej, a 1819 r. przeniesiony jako podoficer klasy II do kompanii 1 artyleryi garnizonowej i w 1825 r. postąpił na sierżanta klasy I. Odbył kampanie: 1804 r. przeciw Francyi, 1806 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi pod Raszynem, Sandomierzem i Zamościem, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym w oblężeniu twierdzy Torunia, gdzie po kapitulacyi dostał się do niewoli rosyjskiej (Ks. Wojskowe). Tadeusz, syn Jana, dziedzic dóbr Szukie, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

LINKSZA v. LINXa h. PÓŁKOZIC. W ziemi czerskiej. Kazimierz komornik czerski 1650 r. Po Janie z Anny Bonieckiej syn Marcin zaślubił Magdalenę Osiemborowską i z niej miał dwóch synów, Adama-Władysława i Jana. Adam-Władysław podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią czerską i z żony Ewy Głoskowskiej pozostawił córkę Annę i syna Michała. 

Michał, dziedzic dóbr Zbrosza Mniejsza i Promna, w ziemi czerskiej 1712 r., żonaty z Katarzyną Lisicką, miał dwóch synów, Jakóba i Michała; po Jakóbie z Maryanny Brzeskiej córki, Eleonora za Janem Parulem, Sabina za Piotrem Sankowskim i syn Józef 1767 r. Franciszek Ksawery, syn powyższego Józefa, dziedzic części dóbr Brzuminy, Pawłowice i Płowy, w pow. tarczyńskim, legitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 r. (Ks. Gr. Czerskie, Wyr. Tryb. Lubel., Akta po-Galicyjskie). 

LINKSZEWICZ. Alfons, syn Wincentego, dóbr Krowiszki, Regina, córka Kazimierza, dóbr Zachary dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

LINOWSKI h. POMIAN. Senatorowie w rodzinie: Zygmunt, kasztelan łęczycki 1754 roku. Aleksander, senator kasztelan Królestwa Polskiego, zm. 1820 r. 

Podług Paprockiego dom dawny w wojew. Sandomierskiem, jego gniazdem przecież była w Wielkopolsce wieś Linowiec. w pow. gnieźnieńskim itę wieś posiadał w 1850 r. Stanisław (Ks. poborowe). Sebastyan i Maciej, synowie Leonarda, 1572 r. Baltazar, Waleryan i Wojciech, synowie Stanisława, nabyli 1588 r. wieś Piotrowice; po Baltazarze syn Seweryn 1618 r. Łukasz, kanonik poznański 1611 r. Andrzej, deputat do rozpłaty wojsku 1620 roku. Seweryn otrzymał 1625 roku wójtostwo radziejowskie, a w 1626 roku nazwany starostą raciborowskim; z żony Anny Bojaneckiej miał trzy córki: Katarzynę za Pawłem Zaleskim, Zofię za Melchiorem Czaplickim i Teofilę lv. za Jackowskim, 2v. za Orlewskim i synów: Marcina, Sebastyana, Krzysztofa i. Kazimierza. Jan v. Jan-Seweryn, pisarz grodzki inowrocławski, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. inowrocławskiem; poborca brzeski 1653 r., pisarz grodzki kruszwicki 1655 r., skarbnik brzeski 1661 r., podsędek inowrocławski 1663 r. Stefan, chorąży poznański, rotmistrz wojsk koronnych 1658 r. Wincenty, sędzia ziemski inowrocławski 1667 r. Franciszek i Jan z wojew. kaliskiem podpisali elekcyę 1697 r. 

Stanisław z Urszuli Lipskiej miał trzech synów: Marcina i Wojciecha bezpotomnych, i Jana, po którym z Anny Krzyckiej, kasztelanki poznańskiej, trzech synów: Stanisław, Zygmunt i Prokop. Zygmunt, starosta lipnicki i zgierski 1736 r., z podkomorzego kasztelan łęczycki 1754 r., starosta lubaczowski, miał dwie żony, Maryannę Oborską i Zofię Kochanowską, z której córka Justyna-Regina za Niesiałowskim 1699 r. 

Prokop, towarzysz chorągwi pancernej 1741r., wojski nowokorczyński 1772 r., pozostawił dwóch synów: Ignacego, po którym z Zofii Wiernickiej synowie: Henryk, urzędnik w Warszawie, i Kazimierz, dziedzic dóbr Chruszczyny Małej, w pow. miechowskim, wylegitymowani w Królestwie 1838 r.; Wojciecha, po którym z Salomei Zakrzewskiej syn Ignacy wylegitymowany w Królestwie 1839 roku z synem Wincentym, urodzonym z Maryanny Miłoszewskiej. 

Stanisław, najstarszy syn Jana i Krzyckiej, dziedzic wsi Kościelniki, podpisał elekcyę 1733 roku z wojew. kaliskiem; jego syn Jan z Magdaleny Śląskiej pozostawił synów: Kacpra, Adama i Wincentego; po Kacprze, dzierżawcy dóbr rządowych Konary, wylegitymowanym w Królestwie 1837 roku, synowie, Ludwik, dzierżawca dóbr, i Roman, podpisarz Senatu, obaj ożenieni z siostrami Grąbczew skiemi, icórka Zofia za Kuszewskim. 

Adam-Tomasz, dziedzic dóbr Sieniawa, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., z żony Czaplickiej miał syna Stanisława, dziedzica dóbr Śreniawa, ożenionego z N. Zielińską. 

Wincenty (Feraryusz)-Adam, ostatni syn Jana i Śląskiej, wylegitymowany w Królestwie 1839 r. z synem Rudolfem, urodzonym z Domiceli Dębińskiej, starościanki wałeckiej. 

Jan, chorąży bydgoski, miał córkę Izabelę za Wojciechem Cieciszowskim, kasztelanem liwskim 1689 r. Adam, Kazimierz i Franciszek, bracia 1695 r. Jan sprzedał wieś Swojków 1696 r. (Akta Sandomierskie); jego syn Andrzej pozostawił syna Antoniego, a ten syna Jakóba, po którym z żony Maryanny Domagalskiej syn Antoni, wójt gminy w Makowie, w pow. lipnoskim, wylegitymowany w Królestwie 1841 r. z synem Apolinarym, urodzonym z Rozalii Cholewińskiej (Conv. Vars., Metr. Kor., Ks. Gr. Przedeckie, Brzeskie i Sochaczewskie, Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.). 

Z tej linii. Aleksander, rotmistrz wojsk koronnych, szambelan królewski, poseł na sejm 4-letni, zdolny i wymowny, należał do układu kolisty tucyi 3 Maja i gorąco jej bronił; komisarz rządu narodowego, na sejmie 1809 r. obraził jednego z posłów, czem był sejm zakłócony; w 1806 r. był członkiem rządu tymczasowego. Na pogrzebie ks. Józefa Poniatowskiego miał mowę, w której między innemi wyraził się, że żył dla ojczyzny, a umarł dla sławy, i zwracając się do obecnych Rosyan dodał: „przedstawiłem obraz prawego Polaka, i proszę pamiętać, że można z nas mieć braci, ale nigdy dobrowolnych niewolników". Za Księstwa Warszawskiego był radcą Stanu, za Królestwa dyrektorem policyi i poczt, a ostatecznie senatorem kasztelanem; jego córka za Władysławem Orsettim i syn Konstanty, kamerjunkier Królestwa Polskiego 1830 r., bezdzietny. 

LINOWSKI h. RAWICZ. Wzięli nazwisko od wsi Linów, pod Zawichostem. Jan, dziedzic dóbr Linów. Andrzej, dziedzic wsi Linów 1508 r. (Ks. poborowe). Heronim, dziedzic Linowa, Rzuchowa, Ilkowic i Ramułtowic 1583 roku, miał syna Walentego icórki, Barbarę za Janem Stanisławskim i Dorotę, żonę Jana Grotowskiego. Benedykt 1599 r. Wojciech ożeniony z Adryanną Grochowicką 1615 r. Adryan, żonaty z Heleną Nowowiejską, i Szymon, synowie Wojciecha, 1615 r. Adam, Zygmunt i Stanisław, synowie Krzysztofa, dziedzica dóbr Linówi Wola-Linowska 1624 roku. Paweł z wojew. Sandomierskiem 1632 r., Paweł 1632 r., Mikołaj 1648 r. z wojew. ruskiem podpisali elekcye. 

Andrzej, sędzia ziemski łucki 1644 r. Floryan, vicegerent grodzki 1653r., regent ziemski sanocki 1687 roku. Konstanty, vicegerent grodzki lwowski 1678 r. Jan, skarbnik podlaski 1685 r. Piotr, regent grodzki wło dzimierski 1689 r. Michał, poborca 1690 r., łowczy bełzki 1691 r, Mikołaj, Wacław i Gabryel, synowie Teodora, 1690 roku. Andrzej, syn Bartłomieja, 1690 r. Władysław, dziedzic dóbr Wilczków 1691 roku. Stanisław i Tomasz podpisali elekcyę 1697 r. 

Jan na Linowie, dziedzic dóbr Żółcice i Dzierzązna, miał synów: Aleksandra, Maksymiliana, żonatego z Franciszką Stachorzewską, Stanisława i Tomasza 1710 r. Stanisław i Tomasz z wojew. Sandomierskiem 1697 r., a Michał i Stanisław 1733 r. z wojew. ruskiem podpisali elekcye. Ksawery 1791 r., Rupert 1792 r. podporucznicy wojsk koronnych (Zap. i Wyr. Tryb. Lube!., Ks. Gr. Sandomierskie). 

LINOWSKI. Zygmunt, Pijar, dobry kaznodzieja, nauczyciel i rektor szkół pijarskich w Wieluniu i Krakowie, po 1798 roku prowincyał swego zgromadzenia, założył w Opolu seminąryum pijarskie; um. 1808 r. 

Ignacy, dymisyonowany kapitan 6 pułku ułanów Ks. Warszawskiego, w 1831 r. major 2 pułku Krakusów, dostał się do niewoli i był zesłany do gub. wiatskiej. 

Kacper, syn Jana i Magdaleny, ur. 1792 r. we wsi Zdanowicach, w pow. kieleckim, wszedł 1809 r. do 8 pułku piechoty Ks. Warszawskiego; podporucznik 17 pułku piechoty, porucznik w 18 pułku piechoty, 1813 r. został kapitanem w tymże pułku, a 1815 r. przeznaczony został do 8 pułku piechoty liniowej, w 1816 r. zaliczony został do rezerwy, i w 1817 roku otrzymał dymisyę. Odbył kampanię 1812 r, w Rosyi i był w bitwach pod Smoleńskiem, Możajskiem, Czerykowem i Kaługą, za co otrzymał krzyż Legii Honorowej. 

Konstanty, oficer wojsk rosyjskich, wstąpił do wojska polskiego 1831 r. jako major, a następnie był majorem wojsk belgijskich 1846 r. i miał krzyż złoty Virtuti Militari; pułkownik wojsk belgijskich, um. 1858 roku w Paryżu (Ks. Wojskowe). 

LINSENBARTH h. BRUNN. Herb - w polu czerwonem pas biały od prawej ku lewej stronie na ukos, na nim rzędem trzy głowy niedźwiedzie ze złotemi obrożami w prawo; w koronie pół niedźwiedzia w prawo ze złotą obrożą na szyi.

Aleksander, syn Michałai Heleny z Markiewiczów, ur. 1790 roku w Starej Sieniawie, na Wołyniu, wstąpił 1809 r. jako kadet do szkoły wojskowej wr korpusie inżynierów Ks. Warszawskiego i w 1811 r. postąpił na podporucznika, 1812 r. na porucznika z odkomenderowaniem do 32 dywizyi wojska francuzkiego; 1815 r. umieszczony w korpusie wojska polskiego, 1818 r. postąpił na kapitana klasy II, 1822 r. na kapitana klasy I, a w 1829 r. awansował na podpułkownika. Aleksander w 1831 r. był pułkownikiem inżynieryi i otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari; referent techniczny dyrekcyi ubezpieczeń, ostatnio inspektor objazdowy, otrzymał 1844 r. przyznanie praw nowego szlachectwa, a w 1848 r. nadany został herbem powyższym. 

Aleksander odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi pod Kobryniem, Jabelinem, Łupiennicą, Świsłoczą i Wołkowyskiem, w 1813 r. przeciw sprzymierzonym pod Kaliszem, Lutzen, Bautzen, Dreznem, Cenwaldem, Lipskiem i Feyburgiem, i w nagrodę męztwa otrzymał Legię Honorową, order św. Włodzimierza IV klasy i św. Stanisława III klasy, a w 1830 r. znak honorowy za lat XV. Aleksander um. 1861 r. w Warszawie, pozostawiwszy syna icórkę (Ks. Wojskowe).

LIŃSKI. Jan, drabant Zygmunta Augusta 1572 r. Wojciech, administrator m. Stryj 1653 r. Kazimierz 1733 r. Maciej, podwojewodzy pomorski 1767 r. Antoni, sędzia ziemski mirachowski 1767 r. Ignacy, kanonik kujawski 1777 r. (Kanck, Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). N., marszałek szlachty gub. wileńskiej; jego córka Aleksandra, żona Józefa hr. Ledóchowskiego 1864 roku. 

LINTORSZT. N., posesor dóbr w Smoleńskiem 1654 r. (Metr. Lit.). LIORKO. Andronik, syn Gabryela, z zasady posiadanych orderów św. Stanisława IV klasy i św. Anny III klasy zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1843 r. 

LIPCZYC. Mikołaj, dworzanin królewski 1531 r. Hryń, bojar wileński 1541 r. (Metr. Litew.). 

LIPCZYŃSKI h. KORWIN. Na Rusi Czerwonej i Litwie. Walenty, podkomorzy inowrocławski 1565 r. Jakób, żona Katarzyna Rudnicka I582 r. Jan, prokurator sądu 1583 r. Andrzej z Jarosławia 1589 r. Tomasz, syn Jana, komendant zamku nowogrodzkiego 1619 r., cześnik nowogrodzki siewierski, sracił ten urząd, lecz w 1616 r. uchwałą sejmową został do niego przywrócony. Stanisław, brat Tomasza, nabył Rybno, w gostyńskiem 1620 r.; był żonatym z Anną Nowosielską 1629 roku. Paweł w ziemi przemyślskiej 1632 r. z wojew. ruskiem, a Łukasz 1648 r. z wojew. brzesko -litewskiem podpisali elekcye. Aleksander, vicerotmistrz pow. czerskiego 1650 r. Kazimierz Stanisław, dziedzic dóbr Niedanowo, żonaty z Jadwigą Tymińską 1658 r., łowczy przemyślski, podpisał elekcę 1674 r. z wojew. ruskiem (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek).

Józef, porucznik, żonaty z Ludwiką Jełowicką 1777 roku. Faustyn, vicegerent grodzki trembowelski, syn Jana i Katarzyny Słotwińskiej, wnuk Joachima i Katarzyny Trzcińskiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 roku. Ignacy, dziedzic dóbr Karniów, poseł na sejm galicyjski, i Antoni, dziedzic dóbr Ściejowice, Dąbrowa i in., w Galicyi 1855 r. Jan, dzierżawca dóbr, członek Towarzystwa agronomicznego lwowskiego 1864 r. 

Ludwik, syn Faustyna i Enercyanny, ur. 1796 r. we wsi Chałuszczyńcach, w Galicyi, wstąpił 1816 r. na podchorążego do batalionu strzelców gwardyi i w 1818 roku wyszedł do dymisyi w stopniu podporucznika (Ks. Wojskowe). 

Seweryn, Wiktor, Leon-Władysław, Mikolaj-Władysław i Antoni, synowie Franciszka, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1832 r. 

Heronim, poseł na sejm, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. brzeskolitewskiem; jego syn Piotr miał syna Stanisława, a ten syna Józefa, po którym syn Wojciech pozostawił syna Walentego, i po Walentym z żony Katarzyny Dobrowolskiej syn Jan, w wojsku rosyjskiem, wylegitymowany w Królestwie 1860 r. 

LIPCZYŃSKI h. LINIEWSKI. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r.

LIPECKI. Grzegorz ze Stapkowa, wójt Samborski, Iwan, Bazyli, Jerzy i Demetry, synowie Fereusza, 1659 r. Stanisław z ziemią przemyślską podpisał elekcyę 1669 r. Samuel, syn Bazylego i Teodory, 1680 roku (Wyr. Tryb. Lubek). Jan z wojew. ruskiem podpisał elekcyę 1697 roku. 

LIPEN h. LELIWA. Osób 54 wylegitymowano w Cesarstwie i zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1861 r. 

LIPIAŃSKI h. PUCHAŁA. Augustyn, syn Tomasza, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1864 r. 

LIPICKI h. LIS. 

Podług Paprockiego dom rozrodzony w wojew. Sieradzkiem. Mikołaj, dziedzic wsi Lipie, w ziemi wieluńskiej 1363 roku. Swaszczo, dziedzic wsi Lipie, fundował Mansyonarzów w mieście Warcie 1480 roku. 

LIPICKI h. RAWICZ. Senator w rodzinie, Świętosław, kasztelan konarski 1565 r., rozpierski 1574 r. 

Podług Paprockiego dom dawny w wojew. rawskiem. Maciej 1554 r. Świętosław z Lipie, kasztelan konarski 1555 roku, a następnie rozpierski, bardzo był czynny w elekcyi 1573'r. (Vol. Leg.); kasztelan pozostawił córkę Annę za Janem Chrostowskim i syna Bartłomieja (Conv. Vars., Zap. Piotrk., Ks. Gr. Brzeskie i Przedeckie).

LIPIEŃSKI h. LIPIN. Teodor, syn Kazimierza i Ewy, ur. 1789 r. w Warszawie, wszedł 1809 r. do 14 pułku piechoty Ks. Warszawskiego, a wcielony 1814 r. do batalionu wzorowego grenadyerów, został 1819 roku podporucznikiem w batalionie weteranów czynnych i w 1825 r. przeszedł do korpusu inwalidów i weteranów. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosy i pod Bobrujskiem i Borysowem, 1813 r. w Niemczech pod Lipskiem, 1814 r. we Francyi pod Soisson i Arcis. Teodor otrzymał 1837 r. przyznanie praw nowego szlachectwa z zasady stopnia oficerskiego, a synowie jego: Antoni, Onufry i Franciszek, oraz córka Zuzanna, urodzeni z Magdaleny Juszyńskiej, wylegitymowali się w Królestwie 1842 r. (Ks. Wojskowe). 

LIPIEWICZ. Andrzej, kanonik krakowski od 1773 r., doktór filozofii i obojga prawa, profesor Akademii krakowskiej 1744-1749 r., następnie rektor Akademii poznańskiej, pleban w Igołomii i Luborzycy, um. 1778 r. 

LIPIGÓRSKI. Grzegorz z wojew. kaliskiego pozwany przez AdamaOstrowickiego o niedopuszczenie intromisyi do dóbr 1588 r. (Ks. Gr. Przedeckie i Brzeskie). 

LIPINK v. LIPING h. ŚLEPOWRON. W ziemi czerskiej. Paweł, kapitan wojsk koronnych 1668 r., a od 1672 roku pułkownik, i Jerzy, major w pułku ks. Kurlandzkiego, w nagrodę zasług indygenowani 1685 r. Paweł, dziedzic dóbr Kargolin 1688 r., pozostawił syna Franciszka 1727 r. Jerzy, podpułkownik, zaślubił Krystynę Porwaniecką i z niej miał córkę Katarzynę za Janem Załęskim i synów: Aleksandra, Antoniego, Jana, Józefa, Kazimierza i Stanisława, dziedzicówdóbr Żelazna, w ziemi czerskiej 1717 r. Stanisław podpisał eiekcyę 1697 r. z ziemią czerską, a Jerzy 1732 r. elektor z wojew. ruskiego. 

Józef pozostawił syna Józefa, dziedzica dóbr Łukawica 1754 roku, który odstąpił te dobra Maciejowi Lipinkowi. Kazimierz, syn podpułkownika Jerzego, zaślubił Annę Laskowską i z niej miał syna Macieja, po którym syn Ignacy wylegitymowany w Królestwie 1841 roku (Metr. Kor., Ks. Gr. Czerskie, Zap. i Wyr. Tryb. LubeL). 

LIPIŃSKI h. BEZTRWOGI. Herb-tarcza z krajem złotym, na niej w polu niebieskiem dwa miecze skrzyżowane ostrzami w górę, w ich przecięciu granat palący się; w koronie miecz utkwiony prostopadle. 

Ten herb przyznano w 1814 r. Wilhelmowi, synowi Jana, radcy rządu gub. lubelskiej, i Anny Sprajnowskiej, ur. 1797 roku w Piotrkowie, w kaliskiem, porucznikowi wojsk polskich 1825 r., kapitanowi grenadyerów gwardyi 1831 r., kawalerowi krzyża złotego Virtuti Militari, który w 1837 r. otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa. 

LIPIŃSKI h. BRODZIC. Marcin, syn Krzysztofa, żonaty z Reginą Zarzyńską 1618 r. Mateusz z Kuligowa, syn Krzysztofa, sprzedał 1698 r. pole w Kuligowie. Józef i Franciszek, synowie Piotra, oraz Jan, syn Walentego, notowani 1700-1718 roku w aktach warszawskich. Maciej, syn Andrzeja i Maryanny Płaskiej, 1758 r. Paweł, syn Jana, wnuk Stanisława, sprzedał 1769 r. część dóbr Szawły braciom swym stryjecznym, Janowi i Jakóbowi, synom Marcina (Ks. Gr. Czerskie). Tomasz, syn Antoniego i Katarzyny, nabył części dóbr Kuczki 1785 r. 

Stanisław, Antoni i Kazimierz, synowie Jana, rozdzielili między sobą majątki Chmielowo, Rybno i inne 1738 roku; z tych braci Stanisław miał syna Macieja, po którym z Jadwigi Żórawskiej syn Marcin, urzędnik celny w Królestwie Polskiem, wylegitymowany w Królestwie 1848 r. z synami: Stanisławem, Pawłem iJózefem, urodzonymi zJózefiny Petz; po Kazimierzu, synu Jana, syn Szymon z Elżbiety Borkowskiej pozostawił syna Łukasza, wylegitymowanego w Królestwie 1853 r. 

Stanisław (h. Rawicz), w 1765 r. dziedzic dóbr Zdzieborz Małyi Skórki (Akta Warszawskie), miał syna Jana, po którym z Genowefy Nosarzewskiej syn Stanisław, dziedzic dóbr Skórki, wylegitymowany w Królestwie 1837 r. 

LIPIŃSKI h. DOŁĘGA. Franciszek i Aleksander, synowie Karola, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1838 r. 

LIPIŃSKI h. GOZDAWA. Mieli zamieszkiwać wpółnocnem Mazowszu i na Podolu. Po Janie, herbu Rawicz, wojskim nurskim w 1724 r., synowie, Adam i Kacper. Adama synowie: Maciej, Józef i Ignacy; z nich Ignacego syn Stefan, a tego syn Grzegorz, żonaty z Felicyanną Podleską, pozostawił synów, Jana i Józefa, dzierżawcę dóbr Borowe, w pow. zamojskim, wylegitymowanego w Królestwie 1843 roku z synami: Antonim, Aleksandrem i Adamem, urodzonymi z Emilii Moczydłowskiej. 

Jan, syn Grzegorza, ur. 1785 r. we wsi Górnym, w Sandomierskiem, postąpił 1806 r. do 2 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1809 r. został podporucznikiem; porucznik 1811 r., kapitan 1812 r., przeniesiony 1815 r. do 5 pułku piechoty liniowej, awansował 1815 r. na majora i w 1830 r. wyszedł do dymisyi w stopniu podpułkownika. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1808 r. przeciw Austryi-pod Raszynem, Grochowem i Jedlińskiem, 1812 r. w Rosyi - pod Łachwami i pod Mirem, gdzie wzięty do niewoli, 2 lata w niej przebywał (Ks. Wojskowe). 

Kacper, drugi syn Jana, wojskiego, miał synów: Mateusza i Stanisława, burgrabiego i viceregenta kamieńczykowskiego 1780 roku, żonatego z Maryanną Niebrzydowską, z której synowie, Hilary wylegitymowany w Królestwie 1851 r., i Paweł-Józef, którego syn Józef z Karoliny Sojeckiej miał syna Kazimierza, wylegitymowanego w Królestwie 1856 roku. Mateusz, drugi syn Kacpra, miał syna Baltazara, który z Teresy Sawickiej pozostawił synów, Tomasza, urzędnika wm. Oszmianie, na Litwie, i Benedykta, wylegitymowanych w Królestwie 1848 roku.

Tego herbu Jan, nobilitowany 1765 r., miał syna Bartłomieja, a ten syna Leona, po którym z Konstancy! Barówny synowie: Józef w 1839 r., a Kajetan i Wincenty w 1847 r. wylegitymowani w Królestwie. 

LIPIŃSKI h. KORSAK. Aleksander i Jan wylegitymowani w Galicy! 1782 roku. 

LIPIŃSKI h. LINIEWSKI. Marcin wylegitymowany w Galicyi 1788 r. Piotr, syn Jakóba, sprzedał części wsi Lipiny 1761 roku Jakóbowi, synowi Walentego Lipińskiego; Michał, syn Jakóba, legitymując się 1803 r. w Galicyi Zachodniej, przedstawił herb Liniewski (Akta po-Galicyjskie). N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

LIPIŃSKI h. LUBICZ. Samuel, syn Macieja, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1803 r., a Bernard, syn Antoniego, do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1819 r. 

LIPIŃSKI h. MUTYNA (?). Jan i Karol, synowie Bartłomieja, Kalikst, syn Józefa, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1853-1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej. 

LIPIŃSKI h. RAWICZ. Senator w rodzinie, Antoni, kasztelan halicki 1778-1793 r. 

Rawiczanie-Lipińscy należą do starych rodów dawnej Polski, które od XV wieku posiadają archiwalne dowody, stwierdzające ich łączność i pochodzenie. Niewiele rodzin przechowało w swem posiadaniu prastare gniazda rodzinne, a przeważnie większa część, a szczególnie Mazowszanie, wyprzedawali rozdrobione podziałami rodzinne siedziby i sami przechodzili do sąsiedniej Litwy, lub w odległe okolice Ukrainy szukać szczęścia i dobrobytu. Do rodzin zasiedziałych na swej niwie ojczystej należą RawitaLipińscy, albowiem jeszcze w pierwszej połowie XIX wieku posiadali swe gniazda rodowe. 

Dwie kolebki spotykamy tego rodu: Lipnę, w ziemi rawskiej, i Lipiny, na Mazowszu, w powiecie kamieńczykowskim. Pierwsza jednak była znacznie wcześniejszą, a może i najstarszą, i ztąd się zapewne Lipińscy rozchodzili, przybierając różne herby, kiedy bowiem w wieku XV-ym mamy wiadomości o Lipińskich, jako dawno osiadłych na Lipnie, to na Lipinach osiedlają się Lipińscy dopiero w wieku XVI. Prawdopodobnie mieli Lipińscy swe gniazdo i na Pomorzu, albowiem tam około 1460 r. zostały im nadane dobra Lipnice, a w 1590 roku na sejmie generalnym w Warszawie, występuje już jako wojewodzie pomorski Jan Lipiński, który pokwitował Walentego Czerskiego z odbioru sumy 200 florenów polskich długu. 

Lipińscy na Lipnie. Ziemia rawska należała do urodzajniejszych okolic Rzeczypospolitej, a wieś Lipna, należąca do gminy i parafii Lubani, zaliczała się do obszerniejszych i żyzniejszych posiadłości w okolicy.

W drugiej połowie XV wieku właścicielami Lipny (pierwotnie nazywano Lipno i Lipna) byli dwaj rodzeni bracia, Andrzej i Abraham Lipieńscy (Lipińscy do XVII wieku notowani są w aktach jako Lipieńscy, bardzo rzadko Lipińscy), oraz siostra ich rodzona Małgorzata, która wyszła 1470 r. za Jana z Polikna Poliknowskiego, właściciela Jasieńca i Czechowa, w ziemi czerskiej. W 1495 r. Małgorzata występuje już jako wdowa i zapisuje synowi swemu Janowi 18 kop groszy. Miała ona oprócz powyższego syna jeszcze czterech innych: Andrzeja, Mikołaj a-Groto, Jakóba i Feliksa, piszących się z Czechowa, którzy w 1504 r. przeprowadzają dział dóbr ojczystych i macierzystych, na mocy którego Feliks otrzymał część w Czechowie, Andrzej siedlisko w Poliknie, Jakób części Polikna i Czechowa, a Mikołaj-Grot otrzymał całą część w Lipnie, jaka na nich przypadła po wuju ich Andrzeju Lipieńskim, i obowiązał się dopłacić do niej 20 kop groszy, które miały być użyte na spłacenie długów ojcowskiego, matczynego, ciotki ich Barbary Czechowskiej i wuja Abrahama Lipieńskiego. 

Mikołaj, nazywany Grot, odziedziczywszy Lipnę, pisze się stale z Lipny i w 1508 r. pozywa Jakóba z Częstuniewa. W roku 1512 r. Mikołaj Grot z Lipny kwituje brata swego Andrzeja z Polikna ze zwrotu 6 kop gr., i w tymże roku pozwany przez szlachtę z Okurowa, nie chce stanąć na sądy i odpowiadać za pewne szkody poczynione w Okurowie. Raz w 1527 r. spotykamy Mikołaja-Grota nazwanym Czechowskim z Lipny, kiedy części w Jasieńcu zastawia zięciowi swemu Pawłowi ze Skurowa. Od 1537 r. Mikołaj Grot występuje w aktach jako właściciel dóbr Lipny, Kłopoczynka i Skarbnikowej Wsi (dziś Skarbkowa Wieś); kiedy te dwa ostatnie majątki nabył, lub otrzymał, niewiadomo. Zostawił on dwoje dzieci, córkę Barbarę za Pawłem Skurowskim, która w 1537 r. zrzekła się na rzecz ojca swego działu z dóbr Lipny, Kłopoczynka i Skarbnikowej Wsi i syna Bartłomieja v. Bartosza, który po ojcu został właścicielem Lipny, Skarbnikowej Wsi iKłopoczynka i w 1547 r. sprzedał pewne pola w Kłopoczynku Jaksonowi Żelezińskiemu. 

Bartłomiej, zwany po ojcu Grotem-Lipieńskim, wyprzedał częściowo majątek ojczysty. Przed 1550 r. sprzedał część Kłopoczynka Maciejowi i Walentemu Bilanowskim, którzy, nie mogąc wypłacić należności, zmuszeni byli w 1550 r. ustąpić z nabytych praw, a Bartłomiej odstąpił te dobra Mikołajowi Kłopockiemu, stolnikowi rawskiemu. Sprawa ta stała się przyczyną niezgody Bilanowskich z Lipieńskim Bartłomiejem,' i przyjęła tak groźne rozmiary, że koniec jej rozgrywa się na generalnym zjeździe w Piotrkowie, gdzie w 1552 r. występuje ów Mikołaj Kłopocki i pozywa Macieja Bilanowskiego o zabójstwo Bartłomieja Grota-Lipieńskiego. Po Bartłomieju pozostał małoletni syn Józef, a wdowa Katarzyna Bartoszowa Lipieńska objęła zarząd majątkiem i w 1564 r. opłacała podatki skarbowe. 

Józef, dziedzic na Lipnie, pierwszy raz jako pełnoletni występuje w 1588 r. i wypożycza niewielkie sumy od Walentego Kłopockiego. Stan jego majątkowy poprawił się znacznie w 1591 r. po otrzymaniu posagu za żoną Elżbietą Święcicką, albowiem w tym czasie kwitują go ze zwrotu należności Stanisław Klopocki i Piotr Święcicki. Krótko też żył Józef Lipieński, gdyż na zjeździe 1609 r. w Piotrkowie występują po nim synowie: Piotr, Floryan i Tomasz, oskarżając Floryana Radzimińskiego o zabójstwo brata ich Sebastyana. Z tych braci Floryan umarł 1615 roku i pochowany w kościele opatowskim, o czem świadczą szczątki pomnika zachowanego tamże, a Piotr z Zofii Łuszczewskiej pozostawił pięcioro dzieci: Józefa Franciszka, Maryannę, Teresę i Annę, w 1683 r. posesorów dóbr Braty, Guzowatka i Chajęty-Jaktory. 

Jakiemi były dalsze dzieje tej gałęzi Lipieńskich, którzy przybywszy z ziemi czerskiej, przybrali nazwisko rodowe i herb swej matki, niewiadomo, przypuszczać tylko należy, że wyprzedawszy się z majątku, wynieśli się w inne strony kraju, ponieważ części Lipny i Skarbnikowej Wsi przeszły do Kłopockich, Duninów-Szpotów i innych. 

Abraham Lipieński, rodzony brat Andrzeja i Małgorzaty Poliknowskiej, miał zapewne syna Jana, właściciela Skarbnikowej Wsi v. Małego Kłopoczynka, którego żona Elżbieta, córka niegdy Jakóba Koskowskiego, sprzedała w 1550 r. części tych dóbr, należących do dóbr Lipny Jerzemu Grotowskiemu. W 1579 r. właścicielem części Lipny jest Stanisław, a w rok później występuje syn jego Marcin i wraz z siostrą swą Elżbietą wnoszą protest o poczynione szkody przeciw Serafinowi Lutoborskiemu, a następnie prowadzą dość długi proces o różne nadużycia. 

Marcin Lipieński dość często występuje przed aktami i prowadzi szereg procesów z Józefem Lipieńskim, który go trapił napadami na wieś i poddanych; były to spory graniczne i nieporozumienia o zagon ojczysty. W 1588 r. Marcin zastawił części dóbr Skarbnikowej Wsi Janowi Koskowskiemu i w tymże roku wraz z żoną swą Agnieszką Czerwieńską został pozwanym o sumy przez Stanisława Kłopockiego, a w 1591 r. Katarzyna zKłopockich Dunin-Szpotowa, Marcin Rzeszotarski i Mikołaj Krosnowski prowadzą z Lipińskim Marcinem proces o sadzawki w Lipnie. Marcin miał i drugą żonę Urszulę, córkę Stanisława Gośniewskiego, wdowę po Floryanie Grotowskim, której w 1596 r. zapisał 200 zip. na połowie dóbr swych Lipnie. Marcin pozostawił dwóch synów, Heronima i Walentego. Heronim, urodzony z Katarzyny Babskiej, trzeciej żony Marcina, pokwitował 1674 r. z sum Jana Babskiego, a w 1677 r. już jako łowczy województwa bracławskiego i porucznik kohorty pancernej Stanisława Warszyckiego, kasztelana krakowskiego, pokwitował z należnych mu 8000 złp. ks. Jerzego Dymitra Wiśniowieckiegó. 

Heronim w 1678 r. nabył od Korycińskiego dobra Lasochówi Wiśnicz, w pow. chęcińskim, a w 1683 r. dobra Ludynię i Częstków; po nim syn Floryan i córka Anna z Lipny Lipieńska, łowczanka bracławska, wyszła 1700 r. za Piotra Nieczuję-Dembińskiego, kasztelana bieckiego, i zmarła 1728 r., pochowana w Kossocicach. Była ona matką Stanisława Kostki Marcina Dembińskiego, wojewody krakowskiego, a prababką Henryka Dembińskiego, słynnego generała wojsk polskich i naczelnego wodza armii polskiej z 1831 r. 

Floryan z Lipna, dziedzic dóbr Lasochowa, Wiśnicza, Ludyni i Częstkowa, łowczy bracławski i major wojsk królewskich, zastawił 1713 r. Ludynię i Częstków Laskowskiemu, i z niewiadomej nam żony pozostawił syna Jana, zwanego Kłos, dziedzica Lasochowa 1759 r., cześnika parnawskiego, który nabył Bąkowe i z żony Katarzyny Sadowskiej miał synów: Antoniego, Ignacego, Józefa, Konstantego i Stanisława. Józef zaślubił 1806 r. w Krakowie Józefę Gaszyńską i z niej pozostawił synów, Napoleona-Jana, ur. 1809 r. w Luborzycu, dr. medycyny, lekarza pow. miechowskiego, ożenionego z Aleksandrą Radońską, 1850 roku i Faustyna 1856 r., wylegitymowanych w Królestwie. 

Walenty, starszy syn Marcina, urodzony z 1-ej żony Agnieszki Czerwieńskiej, pierwszy raz występuje przed aktami w Grójcu 1613 r., kiedy zobowiązał się zapłacić 500 złp. długu na nowy 1614 rok żonie swej Elżbiecie Bonieckiej, córce Marcina; w roku następnym przed aktami w Czersku asystuje żonie swej, kiedy ta sprzedaje części dóbr Kącina Zofii Chinowskiej, wdowie po Macieju Bonieckim. Walenty z żony Elżbiety Bonieckiej miał dwóch synów, Wojciecha i Krzysztofa. 

Wojciech, dziedzic części Lipny, zaślubił Jadwigę Przyłuską, i z niej miał córkę Maryannę, żonę Tomasza Gasparskiego, która pokwitowała 1682 r. z należnej jej, po babce Elżbiecie Bonieckiej, sumy stryja swego Krzysztofa Lipieńskiego, i syna Aleksandra. Aleksander, dziedzic części dóbr Lipny, sprzedał w Opocznie w 1680 r. stryjowi swemu Krzysztofowi całą część dóbr Lipny i pokwitował go z odbioru 500 złp. należnych mu po babce swej Elżbiecie Bonieckiej. Aleksander poślubił Maryannę Gasparską, której w 1682 r. zapisał 300 złp. przywianku, i z niej miał tylko córkę Elżbietę za Antonim Otrębusem, która w 1756 r. pokwitowałaz sum Gasparskich. 

Krzysztof, młodszy syn Walentego i Elżbiety Bonieckiej, dziedzic dóbr Lipny, podpisał elekcyę 1669 r. z ziemią rawską; w 1684 roku nabył części dóbr Kłopoczyna Wielkiego od Baltazara Świejkowskiego, a poślubiwszy Petronelę Wędrogowską, która po jego śmierci wyszła 1699 r. za Macieja Podkońskiego, pozostawił córkę Maryannę za Mikołajem Nożowskim i dwóch synów, Feliksa i Marcina, z których Marcin zapisał 1713 r. pewne sumy Jerzemu Parulowi, a w 1720 r., jako dziedzic części dóbr Lipny, ustąpił te dobra synowcowi swemu Krzystofowi. Marcin żonatym był z Maryanną Karnicką, lv. Pawiową Galińską, 2v. Pawiową Błażejewską, a 3v. Adamową Wylezińską, która w 1739 r., występując jako wdowa po Marcinie Lipińskim, aprobuje sprzedaż dóbr Galiny. 

Feliks v. Felicyan, starszy syn Krzysztofa i Petroneli Wędrogowskiej, dziedzic dóbr Lipny i części Kłopoczyna, zaślubił Katarzynę Okuniównę, wdowę po Kłopockim, która w 1699 r. pokwitowałaz sum Macieja Podkońskiego i z niej pozostawił syna Krzysztofa, któremu w 1722 r. ojciec odstąpił wszystkie części dóbr Lipny. Krzysztof, jedyny syn Feliksa i Katarzyny Okuniówny, ur. 1675 r. w Lipnie, skrzętny, gospodarz i dbałyo swoich poddanych, nabył w 1720 r. części dóbr Kłopoczyna od brata swego przyrodniego MichałaKłopockiego, syna z pierwszego małżeństwa Katarzyny Okuniówny, i w 1733 r. podpisał elekcyę z ziemią rawską; w 1738 r. już jako dziedzic Lipny iKłopoczyna został pokwitowanym z sumy 400 złp., a w 1746 r., wygrawszy z procesu od Kłopockiej 1680 złp., ustąpił takowe Leszczyńskiemu. W roku następnym prowadzi proces z Piaseckim o krzywdy wyrządzone poddanym dóbr Lipny, a w 1751 r. Jan Wojtarczyk zapisał się w poddaństwo do dóbr Lipny i przyrzekł posłuszeństwo za siebie i swoich sukcesorów. Od 1765 roku Krzysztof występuje wraz z synem swoim Marcinem i manifestują się przeciw Jackowi Sarnowskiemu, proboszczowi bielskiemu, o zatrzymanie ludzi z dóbr Lipny. 

Krzysztof poślubił Bronisławę Kamińską, córkę Daniela i Teofili z Chłochołów, która w 1754 roku pokwitowała z 400 złp., zapisanych jej na dobrach Grzybowie, w ziemi mielnickiej leżących, brata swego rodzonego Polikarpa Kamińskiego, stolnika dobrzyńskiego. Krzysztof um. 1775 roku, pozostawiając syna Marcina icórki: Agnieszkę zaślubioną 1767 roku w Lubani Adamowi Gajewiczowi, która w 1769 roku pokwitowała z sumy posagowej 1000 złp. rodziców swoich, i Franciszkę, której mąż Tomasz Karnicki, dziedzic dóbr Galinki, zapisał 1772 r. na swych dobrach 1200 złp. posagu. 

Marcin Lipiński, jedyny syn Krzysztofa i Bronisławy Kamińskiej, ur. 1728 r. w Lipnie, dziedzic na Lipnie, żonaty z Salomeą Rykaczewską, córką Gaspara i Gertrudy Pruskiej, pokwitował w 1780 r. Łukasza Opackiego z sumy 1750 złp. W 1786 r. nabył części dóbr Lipny, zwane Kłopoczczyzna za 4500 złp. od Józefa Leszczyńskiego, łowczego rawskiego. Wstępując w ślady ojca, opiekuje się poddanymi, a chwilowego dzierżawcę dóbr Lipny, Skulskiego, za złe obchodzenie się z kmieciami pozywa i usuwa z majątku. W 1788 r. Marcin zapisał klasztorowi korabiowskiemu oo. Maryanów Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny 1000 złp. i takowe w 1799 r. zabezpiecza na dobrach swoich Lipnie, a w 1789 r. przy wykazach intraty dóbr ziemskich, poczynionych w celu oznaczenia poboru, zwanego „Ofiara dziesiątego grosza“ na wojsko Rzeczypospolitej, obowiązuje się płacić rocznie złp. 45 gr. 14. W 1798 roku. Marcin sprzedał części Kłopoczyna, zwane Grotowizna, Krasowszczyzna i Stanisławowizna za 5000 złp. Mateuszowi Kłopockiemu; umarł on 1815 r. w Lipnie, pozostawiającz Salomei Rykaczewskiej, zm. 1814 r., trzech synów: Józefa, ur. 1779 r. w Lipnie, oficera wojsk polsldch, który odbył kampanie 1809 r., a następnie jako jeniec rosyjski, umarł w niewoli, Joachima, który zginął bez wieści, i Jana. 

Jan ur. 1780 r. w Lipnie, dziedzic dóbr Lipny, Przyłuski i Zabłocie, fizylier 11 pułku piechoty wojsk polskich, był 1812 r. w niewoli rosyjskiej po powrocie do kraju, zaślubił 1812 r. Zofię Gnoińską, córkę Fabiana i Salomei z Mikolowskich, objął w posiadanie dobra dziedziczne Lipnę, i w 1820 r. jako jedyny sukcesor został wpisanym do ksiąg hipotecznych województwa mazowieckiego, gdzie pisze się jeszcze Lipieński, a w pięć lat potem sprzedał swoją ojcowiznę za 20,000 zip. Franciszkowi Szyndlerowi. Zofia Lipińska, żona Jana, otrzymała w spadku po stryju swoim Rupercie Gnoińskim dobra Przyłuski, część których w 1833 i 1834 r. nabył Jan Lipiński od Kunegundy Wojuckiej, Franciszka i Andrzeja Gnoińskich. Jan z żony Zofii Gnoińskiej, zmarłej 1845 roku w Galinkach, miał trzech synów: Józefa ur. 1813 roku, zmarłego bezpot., Jana ur. 1814 roku, zmarłego w tymże roku, i Mateusza Michała i Jan wyprzedawszy się z dóbr, osiadł w Warszawie i tu umarł 1849 r. 

Mateusz-Michał, ur. 1815 r. w Lipnie, zaślubił 1844 r. Wiktoryę-Maryannę Lewandowską, córkę Jana i Konstancyi ze Zwiercińskich. Posiadał dobra Żyrowek, w ziemi czerskiej, i Podkonice Wielkie, w ziemi rawskiej. Zmarł w Warszawie 1895 r., pozostawiwszy czterech synów: Józefa, Feliksa, Ludwika Władysława i dwie córki: Zuzannę, zaślubioną Adolfowi Grochowalskiemu, inżynierowi w Żytomierzu, i Weronikę.

Józef, najstarszy syn Mateusza-Michała, zapisany do ksiąg szlachty gub. warszawskiej, właściciel dóbr Zaborów Leśny, pod Warszawą, tudzież nieruchomości w Warszawie, poślubił w 1881 r. Stefanię-Julię Leo, córkę Edwarda Leo, mecenasa, publicysty i redaktora Gazety Polskiej, i z niej ma dwie córki, Zofię zaślubioną w 1902 r. Stefanowi Giniatowiczowi-Piłsudskiemu, i Jadwigę. Józef był sekretarzem głównym Dyrekcyi Towarzystwa Kredytowego miasta Warszawy, przyjmował czynny udział w organizacyi i zarządzie różnych instytucyj przemysłowych i finansowych, jako dyrektor i prezes, a jako deputat handlowy m. Warszawy otrzymał order św. Stanisława III klasy. 

Ludwik, właściciel dóbr Dąbrówka, w gub. łomżyńskiej, w pow. makowskim, ożeniony w 1893 r. z Leokadyą Brodowską, córką pułkownika wojsk rosyjskich, dziedzica dóbr Chociwo, w gub. mińskiej, ma cztery córki: Maryę, Wandę, Helenę i Hannę, i syna Józefa. 

Władysław, właściciel domu w Warszawie, ostatni syn Mateusza-Michała, zaślubił 1889 roku Stefanię Oraczewską i z niej ma córkę Leonię i synów, Władysława i Romana. 

(Ks. Ziem. Grójeckie, Rawskie-Bielskie, Czerskie, Zap. Piotrk., Conv. Vars., Gr. Chęcińskie, Sandomierskie, Krakowskie, Radomskie, Grodu Warszawskiego, Baylage Acten, Akta Stanu Cywilnego). 

Lipińscy na Lipinach. Lipiny obszerne dobra książąt Mazowieckich, leżące w pow. kamieńczykowskim, parafii Niegowa, otrzymali bracia rodzeni, Bartłomiej i Maciej, a w 1526 roku Jan i Jakób, synowie Bartłomieja, Adam i Dominik, synowie po Macieju, Lipieńscy w nagrodę zasług dostali dla dóbr tych prawo magdeburgskie. Już odtąd dobra powyższe dzielą się na dwie części, z których jedna przybiera nazwę Lipiny Antiqua (Stare), druga zostaje nazwaną Lipiny Nova, vel Wagan, z czego w następstwie powstała zupełnie nowa nomenklatura Wagan; pierwsze dobra pozostawały w rękach Lipińskich prawie do naszych czasów, drugie w XVII stoleciu przeszły w ręce obce, a Lipińscy osiedlają się na Mazowszu, Litwie i Ukrainie, zakładając coraz nowe osady nazywane Lipiny. 

Gałąź na Lipinach Nowych v. Wagan. Dziedzicem tych dóbr w 1544 r. jest Jan, syn obdarowanego Bartłomieja, który pisze się już Lipieńskim, i wraz z synem swoim Mikołajem potwierdza pewien kontrakt. Mikołaj i Stanisław, synowie powyższego Jana nazywają już w 1570 r. część swoją Lipiny Nova i zeznają dług na rzecz Chądzyńskiego. Z nich Stanisław miał dwóch synów, Jana i Wojciecha, z tych Wojciech, piszący się Lipieński z Lipin Wagan, zastawił w 1604 r. część tych dóbr Grzegorzowi Mościckiemu, a Jan, dziedzic części dóbr Lipiny Wagan, zastawia w 1574 r. te dobra Młodzieńskiemu. Widocznie Jan wyprzedał swe części, a sam się przeniósł na Wołyń, ponieważ występująca po nim córka Małgorzata, wdowa po Wojciechu Jackowskim, dobra pozostałew ziemi wołyńskiej po bracie swym rodzonym Adamie odstąpiła 1663 r. Piotrowi, synowi po Janie Lipieńskim, właścicielowi dóbr Braty. 

Mikołaj, starszy syn Jana, piszący się Lipieński z Nowych Lipin Wagan, zaślubił Katarzynę Laskowską, która po jego śmierci wyszła za Marcina. Młodyńskiego, i z niej miał córkę Zofię i synów: Floryana, Zygmunta i Jana, którzy w 1572 r. pozywają Jana z Mościsk o pewne sumy, a w 1577 roku wraz z matką wchodzą w posiadanie dóbr Lipny Wagan. Z nich Floryan poślubił Elżbietę, córkę Andrzeja Starzyńskiego, i 1604 r. zapisał jej dożywocie, a w 1610 r. wraz z bratem Janem sprzedali części dóbr Lipny Wagan Mateuszowi Mościckiemu; ostatecznie w 1632 r., już jako podwojewodzy liwski wyprzedaje pozostałą część dóbr Lipny Wagan. 

Jan żonatym był z Anną, córką Jana Gzowskiego, której 1610 roku zapisał dożywocie; miał on trzech synów: Piotra, Pawła i Wojciecha; z tych Wojciech z żony Doroty Komorowskiej pozostawił córkę Dorotę, Piotr, dziedzic dóbr Braty i części Lipin Wagan, pokwitował 1643 r. z sum Jadwigę Mościcką, a 1662 r. wraz z bratem Pawłem zcedował pewną sumę Maciejowi Komorowskiemu. Piotr miał za żonę Zofię Dąbrowską, i umarł około 1682 r., gdyż w tym roku dzieci jego: Józef, Franciszek, Ewa, Anna i Justyna, ogłosili testament ojca i otrzymali sumę od Ludwika Wolińskiego. Józef i Franciszek, towarzysze kohorty pancernej Stanisława Potockiego, odziedziczyli dobra Nowiny i Glinną Dąbrowę, do których w 1699 r. zostali wprowadzeni, i z nich Franciszek był burgrabią grodzkim kamienieckim i w 1712 r. został pokwitowanym przez siostrę Ewę z pewnych - sum jej należnych, a Józef, podstoli czerski, miał trzech synów: Antoniego, wojskiego latyczowskiego 1789 roku, Franciszka, kapitana wojsk koronnych 1794 r., Jana i dwie córki, Maryannę i Joannę. 

Paweł, średni syn Jana i Anny Gzowskiej, dziedzic dóbr Ciszki, ustąpił 1667 r. części tych dóbr bratu rodzonemu Wojciechowi; został on następnie komornikiem ziemi mielnickiej i pozostawił syna Ignacego, który w 1690 r. pozwał Węża o należne mu sumy. Zapewne Paweł oprócz powyższego syna miał jeszcze synów, Stanisława i Jana, gdyż są oni dziedzicami dóbr Ciszki. Z nich Stanisław miał syna Jana, żonatego z Maryanną Mierzęcką, z której syn Antoni w 1772 roku ustąpił części dóbr Ciszki synowi swemu Rochowi. Antoni zaślubił Katarzynę Pajewską i z niej pozostawił trzech synów: Macieja, Rocha i Tomasza, z których Maciej w imieniu swem i braci sprzedał części dóbr Ciszki bratu stryjecznemu Mateuszowi Lipińskiemu. 

Jan, trzeci syn Pawła, pozostawił synów, Adama i Kacpra, i z nich Adam w 1724 r. zapisał 200 złp. żonie swej Kunegundzie, córce Adama Gąsiorowskiego, i z niej miał trzech synów: Macieja, Józefa i Ignacego, z których Maciej zaślubił Brygidę, córkę Franciszka Chojeckiego, Ignacy miał syna Stefana, po którym syn Grzegorz, żonaty z Felicyanną Podleską pozostawił syna Józefa, wylegitymowanego w Królestwie wraz z synami swymi: Antonim-Józefem, Aleksandrem i Adamem-Józefem, urodzonymi z Emilii Moczydłowskiej, z herbem Gozdawa. 

Kacper, młodszy syn Jana, dziedzic dóbr Ciszki, miał dwóch synów, Stanisława i Mateusza, z których Stanisław, żonaty z Maryanną Niebrzydowską, pozostawił synów, Hilarego, w 1851 r. i Pawła-Józefa, którego syn Józef, z żony Karoliny Sojeckiej miał syna Kazimierza, w 1856 r. wylegitymowanych w Królestwie. 

Mateusz, syn Kacpra, dziedzic dóbr Ciszki, poślubił w 1774 roku Agnieszkę Mieszkowską, lv. Mościcką, z której syn Baltazar z żony Teresy Sawickiej pozostawił synów, Tomasza i Benedykta, wylegitymowanych w Królestwie 1848 r. Ci złożyli przy legitymacyi herb Gozdawę. 

Gałąź na Lipinach Starych, senatorska. Starsza gałąź Lipińskich, dziedzicząca na Lipinach Starych, liczniej rozrodzona, należała do mniej zamożnej i dlatego też wielu z członków jej opuścili rodzinną zagrodę, i na urzędach w swych lub innych województwach szukali odpowiedniego zajęcia, i ztąd właśnie powstał dość znaczny poczet urzędników ziemskich w rodzinie Lipińskich, z pomiędzy których Antoni doszedł do senatorskiej godności. 

Maciej, rodzony brat Bartłomieja, dziedzic połowy dóbr Lipiny, zmarły przed 1526 roku, miał dwóch synów, Adama i Dominika, z których Adam pozostawił dzieci: Jana, Mikołaja i Annę, występujących ze skargą w 1543 r., a Dominik, piszący się z Lipin, zeznał pewną sumę 1549 r. na rzecz synowca swego Mikołaja. Dominik już od 1555 r. przybiera nazwisko Lipieński i wraz z bratem swoim stryjecznym Janem, oraz synowcem powyższym Mikołajem, jako dziedzice Lipin, pozywali Laskowskiego o granicę tych dóbr. Dominik umarł przed 1556 r., albowiem w tym roku synowie po nim: Maciej, Jan i Paweł pokwitowali z sum brata swego stryjecznego Mikołaja, syna Adama. Dominik żonatym był z Barbarą i ona to wraz z synami: Janem, Maciejem, Wojciechem i Pawłem, pozwała w 1560 r. dziedziców Obrębu o zadanie ran.

Paweł zaślubił Zofię Laskowską, której w 1556 roku zapisał wiano. Wojciech, piszący się już ze Starych Lipin, pozostawił synów, Tomasza i Jakóba, w 1590 r. żonatego z Ewą, córką Macieja Obrembskiego. Maciej, dziedzic części dóbr Lipiny Stare, miał córkę Dorotę i czterech synów: Mikołaja, Stanisława, Jakóba i Dominika, prowadzących 1571 r. proces z Janem i Pawłem Lipieńskimi, stryjami swymi. 

Mikołaj umarł przed 1584 r., a pozostali synowie: Mateusz, Krzysztof i Serefin oskarżają Szorca o bezprawne zajęcie dóbr Lipiny. Stanisław w imieniu swem i brata rodzonego Jakóba zastawił 1573 r. części dóbr Lipiny Stare stryjowi swemu Wojciechowi, a syn jego Krzysztof występujący 1604 r. te same części zastawił Dorocie Mościckiej, wdowie po Zygmuncie Lipieńskim. Ów Krzysztof pozostawił dwóch synów, Marcina, który w 1643 r. zastawił części dóbr Lipiny Stare Janowi Mościckiemu, i Krzysztofa, żonatego z Jadwigą Klukowską, który w 1670 roku zastawił części dóbr Lipiny Stare Tomaszowi Świętochowskiemu. Krzysztof miał i drugą żonę, gdyż w 1701 roku występują Mateusz, Jakób i Jadwiga, jako dzieci Krzysztofa i Maryanny Dąbrowskiej i pokwitowali z sum Grzymałę. 

Jan, drugi z rzędu syn Dominika i Barbary, dziedzic dóbr Lipiny Stare, miał trzech synów: Jakóba, Mateusza i Krzysztof, z których Jakóbi Mateusz w 1583 r. pozwali Jana Lipieńskiego z Lipin Wagan o zadanie ran, a Krzysztof w 1604 r. odstąpił dzierżawę w dobrach Wagan Floryanowi Lipieńskiemu. Z tych braci o potomstwie Krzysztofa i Mateusza nie mamy danych, a Jakób, dziedzic dóbr Lipiny Stare i Kryski, umarł przed 1630 r. i pozostawił czterech synów: Jana, Wawrzyńca, Stanisława i Marciną, z których Wawrzyniec nabył 1633 r. części dóbr Lipiny Stare od brata swego Jana, a Stanisław i Wawrzyniec w tymże roku wzięli w dzierżawę części tych dóbr od brata Marcina. O Janie i Wawrzyńcu nie ma dalszych wiadomości, a Stanisław i Marcin są protoplastami dwóch obecnie żyjących linij tej gałęzi. 

Linia I. Stanisław, dziedzic dóbr Mościska, pozostawił trzech synów: Jana, Wojciecha i Floryana, którzy 1662 r. zostali pokwitowani z pewnej sumy przez Komorowskiego, a w 1674 r. cedowali sumę Modzelewskim. Z nich Floryan zaślubił Elżbietę, córkę Michała Łochowskiego i wspólnie z nią pokwitował z sum 1701 r. Tyszkę. 

Wojciech, żonaty z Teresą z Laskowskich, dziedzic dóbr Lipiny i Obrąb, miał trzech synów: Ludwika, Wiktoryna bezpotomnie zmarłego, po którym części dóbr Obrąb Ludwik sprzedał 1768 roku Zambrzyckiemu i Krzysztofa, po którym było dwóch synów, Jan i Paweł. Z nich Jan miał kilkoro dzieci, z których: 1) Kazimierz żonaty z Eleonorą Uszyńską, pozostawił syna Antoniego, wylegitymowanego w Królestwie 1841 r. i 2) Ambroży, którego syn Jakób miał syna Franciszka, kanonika kaliskiego, proboszcza parafii Promna, w pow. warszawskim 1849 r., i Walentego w 1854 r. wylegitymowanych w Królestwie; b) Paweł, tego synowie: Jan wylegitymowany w Królestwie 1840 r. i Szymon, którego z Domiceli Skolimowskiej synowie: Jan iJózef w 1845 r. i po trzecim Antonim z Antoniny Wiśnickiej syn Stanisław w 1847 r. wylegitymowani w Królestwie; c) Wojciech, tego syn Augustyn z żony Antoniny Wyszyńskiej pozostawił syna Krzysztofa, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r. 

Paweł, drugi syn Krzysztofa, dziedzic dóbr Lipiny, miał trzech synów 1) Szymona, żonatego z Domicelą Skolimowską, z niej synowie, Jan i Józef, wylegitymowani w Królestwie 1841 r.; 2) Wojciecha, którego syn Augustyn zaślubił Antoninę Uszyńską, i z niej pozostawił syna Krzysztofa, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r.; 3) Antoniego, którego syn Stanisław Serafin wylegitymowany w Królestwie 1843 r. 

Linia II. Marcin, najmłodszy z synów Jakóba, dziedzic dóbr Lipiny Stare, wydzierżawił 1633 r. części tych dóbr braciom swym rodzonym Stanisławowi i Wawrzyńcowi; Marcin umarł przed 1659 r., pozostawiwszy jedynego syna Adama, który w tym roku zastawił części dóbr Lipiny Wylezińskiemu. Adam żonatym był z Maryanną Pomaską, której w 1659 roku zapisał dożywocie, a w 1670 r. nabył części dóbr Krągi od Stanisława Lipieńskiego. Adam zmarł 1686 roku, pozostawiając dwoje dzieci, Maryannę, żonę Pawła Zdzieborskiego, której w 1672 r. zapisał sumy, i Jana-Ignacego, dziedzica dóbr Krągi i Chmielewko. Jan - Ignacy, zamożniejszy i dobry gospodarz, w 1699 roku objął w posiadanie części dóbr Sowino od Wojciecha Żebrowskiego, które następnie kupił, i w tymże roku nabył części dóbr Kozłowa od Pawła Bystrzyckiego. W kilka lat później spotykamy JanaIgnacego jako wojskiego ziemi nurskiej, który 1711 r. pokwitował z pewnej sumy Stefana Gniewosza; w 1720 r. nabył on części dóbr Zdzieborz Wielki od Hipolita Zdzieborskiego i w tymże roku wraz z synami swymi spisał pewien kompromis z Glinką. Jan-Ignacy potrzykroć ponawiał związki małżeńskie; pierwszą jego żoną była Maryanna Wągrodzka, z której syn Stanisław, drugą Dorota Pęczkowska, po której: Józef, Jezuita, Władysław, Piotr i Antoni, i trzecią Konstancya de Gisse Gizianka, lv. Michałowa Siennicka, podstołina czerniechowska, której w 1721 r. zapisał dożywocie i oddał jej w zastaw dobra Skórki, Zdzieborz i Ostrowy, leżące w pow. kamienieckim; z tej ostatniej żony miał syna Kazimierza. Z tych synów, Władysław, viceregent grodzki kamieniecki podolski i Piotr zmarli bezpotomnie, a pozostali w 1738 r. przeprowadzili działy dóbr Krągi, Chmielewko, Skórki, Zdzieborz i części dóbr Lipiny, Mościska i Sowino. 

Antoni, komornik wojew. podolskiego, odstąpił 1744 r. poddanego swego z dóbr Krągi Andrzejowi Załuskiemu; w 1745 r. został miecznikiem podolskim, 1748 r. otrzymał pisarstwo ziemskie podolskie, a w trzydzieści lat potem w nagrodę zasług zaliczonym został w poczet senatorów, będąc obdarowanym godnością kasztelana halickiego. Kasztelan, dziedzic dóbr Sowina, kawaler orderu Orła Białego, posesor królewszczyzny Karaczkowce, okazale ugaszczał Stanisława Augusta 1781 r. w Sowinie. 

Kazimierz, piszący się także Kazimierzem-Józefem, został 1759 r. miecznikiem podolskim, a w rok potem postąpił na podstolnikostwo laty czowskie po Markowskim. Następnie w 1767 r., będąc zanominowany podkomorzym latyczowskim, na sejmie ordynaryjnym warszawskim, jako poseł z wojew. podolskiego i deputat do konstytucyi z Małopolski, na sesyi dnia 18 października 1776 r. składa przed królem i skonfederowanemi Stanami Rzeczypospolitej obszerną relacyę o komisyi edukacyjnej narodowej; kawaler orderów, św. Stanisława i Orła Białego 1791 roku. Czy po Kazimierzu zostało potomstwo, niewiadomo, bo choć w Królestwie wylegitymował się 1853 roku z herbem Brodzie Łukasz, syn Szymona i Elżbiety Borkowskiej, a wnuk Kazimierza, podając Kazimierza z braćmi, Stanisławem i Antonim jako dziedziców Chmielewa i Rybna, to jednak wobec dowodów, że ów Szymon, legitymujący się w Galicyi 1804 r. z herbem Rawicz, jest synem innego Kazimierza, nieżyjącego już w 1773 r., trzeba stanowczo zaprzeczyć temu połączeniu rodzinnemu. 

Stanisław, syn Jana-Ignacego, wojskiego nurskiego, i Maryanny Wągrodzkiej, dziedzic dóbr Zdzieborz Mały i Wielki i Skórki, w pow. pułtuskim, w 1718 r. burgrabia grodzki kamieniecki, został w tymże roku podpisarzem ziemskim i grodzkim kamienieckim i złożył na ten urząd przysięgę, a w 1722 r. zapisał dożywocie żonie swej Zuzannie Ciechalskiej, z której pozostawił trzech synów: Ludwika, dziedzica części dóbr Ciszki, Wiktora, dziedzica dóbr Zdzieborz i Skórki, który 1777 r. sprzedał części dóbr Ciszki Mateuszowi Lipińskiemu z Ciszek i Jana, podpisarza ziemskiego i grodzkiego kamienieckiego; po Wiktorze syn Stanisław, urodzony z Genowefy Nosarzewskiej, dziedzic dóbr Skórki, wylegitymowany w Królestwie 1839 r. z herbem Brodzie. 

Leon, syn Wiktora i Genowefy Nosarzewskiej, ur. 1806 r. w Skórkach, w pow. pułtuskim, postąpił 1825 r. do pułku 1 strzelców pieszych i w 1830 r. został podporucznikiem w pułku 2 strzelców pieszych, a po bitwie pod Rajgrodem awansował na porucznika (Ks. Wojskowe). 

W aktach b. Heroldy i znajdujemy dowody, że Stanisław, podpisarz ziemski i grodzki kamieniecki, miał mieć jeszcze czwartego syna Macieja, żonatego z Jadwigą Żorawską, po którym syn Marcin z żony Józefy Petz pozostawił synów: Stanisława, Pawła i Józefa, wylegitymowanych w Królestwie 1853 roku z herbem Brodzie. Czy to jednak potomstwo Stanisława, syna Ludwika, pewności niema. 

(Kamieńczykowskie Gr. Recogn., Oblags. Gr. Warsz. Wyr. Lubek, Don. Gr. Warsz., Sigil., Kancl., Radomskie, Gr. Obiaty, Radomskie Ingros., Akta b. Heroldyi). 

Następujący Lipińscy legitymowali się 1803-1804 r. w Galicyi Zachodniej, pokładając herb Rawicz. Dominik, dziedzic części Role, w łukowskim 1732 r., miał syna Floryana, po którym z Doroty Domańskiej syn Józef-Sylwester, ochrzczony 1768 r. w Łukowie. 

Grzegorz, dziedziec części Lipiny i Ługi, w pow. radzyńskim, miał syna Pawła 1729 roku, po którym syn Piotr zaślubił Magdalenę Jastrzębską i z niej pozostawił syna Antoniego, ur. 1746 r. w Lipinach.

Stanisław, dziedzic części Lipiny 1722 r., miał syna Józefa, po którym syn Andrzej, ochrzczony w par. zbuczyńskiej. 

Mateusz, syn Walentego, nabył 1759 r. części wsi Pniewiski i pozo stawił syna Mateusza. 

Walenty, syn Walentego, wnuk Jakóba, dziedzica części Lipiny, w łukowskiem 1750 r. 

Jan 1790 r. i Roch 1793 r. ochrzczeni w Niemojkach, synowie Pawła i Eleonory Głuchowskiej, wnukowie Stanisława, dziedzica części Lipiny, prawnukowie Andrzeja. 

Jan, syn Franciszka, wnuk Szymona, prawnuk Feliksa, dziedzica na Zalesiu-Kukawkach. Jakóbi Michał, synowie Andrzeja, wnukowie Walentego, prawnukowie Walentego, dziedzica na Lipinach. 

Jan syn Jana, wnuk Krzysztofa, prawnuk Krzysztofa; Mateusz, syn Jakóba, wnuk Pawła; Grzegorz, Stanisław i Piotr, synowie Wojciech, wnukowie Walentego, oraz Franciszek-Izydor, ur. 1764 r., Paweł ur. 1769 r., i Wojciech, synowie Józefa, wnukowie Kiliana, dziedzica na Lipinach (Akta po-Galicyjskie). 

Jan, syn Pawła, nabył 1757 części wsi Bolesty; jego synowie, Wawrzyniec 1779 r. i Kazimierz 1785 r. urodzeni w Bolestach z matki Małgorzaty Boleścianki. 

Aleksander nabył 1728 r. części wsi Suchelipie, w pow. krasnostawskim, i pozostawił syna Franciszka, ochrzczonego 1735 r. w par. Płonka; po Franciszku syn Stanisław Kostka ochrzczony w Płonce 1763 r. 

Andrzej, syn Marcina, z żoną Maryanną Pniewską, nabyli 1773 r. części wsi Sawice-Bronisze; ich synowie, Mikołaj 1764 r. i Tomasz 1767 r. ochrzczeni w par. Paprotna. 

Maciej, syn Mateusza, nabył 1778 r. części wsi Lipiny; jego synowie: Roch i Ignacy 1785 r., Jan 1788 r. i Antoni 1793 r. ochrzczeni w par. Niemojki. 

Jan, syn Krzysztofa, nabył 1749 r. części Bartosikowizny; jego syn Jan ur. 1747 z żony Zofii N. 

Krzysztof, syn Józefa, nabył 1771 r. części wsi Lipiny, a Szymon, syn Kazimierza, kupił 1773 r. części Radzikowa (Quaterniones). 

Jan, syn Jerzego, z synami, Szymonem i Rochem zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej, a 19 osób wylegitymowano w Cesarstwie i zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1843-1852 r. 

LIPIŃSKI h. SCHUR. Kazimierz IV około 1460 r. nadał niektórej szlachcie majątek Lipnice, już to w nagrodę zasług okazanych w wojnie z Krzyżakami, już też pod obowiązkiem bronienia granic kraju od Pomorzan. Ta szlachta w krótkim czasie bardzo się rozrodziła i przybrała przydomki Janta, Kospot, Pych, Roman, Schur v. Szur i Wnuk, a nazwisko Lipiński; wszyscy, czy też niektórzy z niej brali herb następujący - na tarczy owalnej niebieskiej gwiazda złota sześciopromienna i takaż gwiazda w koronie nad hełmem. 

Władysław w 1702 r. sprzedał Błociszewskim swą wieś Miłostowo, w wojew. poznańskiem; jego syn Jakób miał syna Marcina, a ten syna Andrzeja, po którym syn Feliks, urzędnik celny, wylegitymowany w Królestwie 1843 r. 

Jakób w 1788 r. dziedzic dóbr Powałków, Kłodowo i in., w wojew. poznańskiem, pozostawił syna Onufrego, a ten syna Józefa-Mateusza, po którym z Teresy Krzymuskiej syn Aleksander wylegitymowany w Królestwie 1844 r. 

Dwóch Adamów, Andrzej, Franciszek, Jakób, dwóch Janów, Kazimierz, Marcin, Mateusz i dwóch Wojciechów, jako posłowie wojew. pomorskiego, pow. człuchowskiego, a Antoni z wojew. malborgskiem podpisali elekcyę 1733 r. Józef Janicz z wojew. sieradzkiego i Paweł, komornikowicz bobrownicki z ziemi mielnickiej elektorowie 1764 r. Antoni, kanonik kruszewicki 1766 r. Jan, łowczy poznański, burgrabia skarszewski 1767 roku. Jakób, regent pomorski, skarbnik gnieźnieński, pisarz grodzki pomorski 1768 r. (Kancl., Sigil.).

Benedykt, syn Józefa i Balbiny, ur. 1806 r. w Trzemesznie, wstąpił do bateryi artyleryi pozycyjnej konnej gwardyi i w 1831 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

LIPIŃSKI h. STRZAŁA. Herb - w polu błękitnem miecz między dwoma sercami w górę obróconemi; w chełmie w koronie trzy pióra strusie. Herb powyższy i nobilitacyę otrzymał Jan Lipiński w 1765 r. w nagrodę gorliwości dla wiary św. rzymsko-katolickiej (Kancl., Vol. Leg.). 

LIPIŃSKI h. SUCHEKOMNATY. Zamieszkiwali w północnem Mazowszu, a wzięli nazwisko od wsi Lipnik, którą w 1496 r. sprzedał Czerwonkom Jan Lipiński. Jan, dziedzic dóbr Lipniki zw. Domastoch, miał syna Bartłomieja, a ten syna Macieja, którego syn Mikołaj pozostawił syna Mateusza, a ten syna Jakóba; po Jakóbie syn Adam miał syna Kazimierza, po którym Baltazar wylegitymowany w Królestwie 1849 r. 

Stanisław, syn Jana, i Gabryel, syn Grzegorza, dziedzice Lipniki Domastochy 1603 r. Jan, Maciej, Mateusz, Paweł, Walenty i Wojciech, synowie Mikołaja, dziedzica Lipniki Domastochy 1616 r. Stanisław z ziemią ciechanowską podpisał elekcyę 1632 roku, a Józef elektor 1697 roku z ziemi wizkiej (Ks. Gr. Wąsoskie i Wiskie). 

LIPIŃSKI. Imbram z Lipna 1472 r. Jan, dziedzic na Lipnie 1504 r. Jakób, syn Mikołaja, 1561 roku. Adam, chorąży bełzki 1612 r., miał synów, Jana i Stanisława. Samuel, chorąży żytormierski 1577 r. Andrzej i Krzyszto z wojew. podlaskiego elektorowie 1597 r. Piotr z wojew. nowogrodzkiem, Samuel i Krzysztof z wojew. mińskiem podpisali pospolite ruszenie 1698 r. 

Dominik z wojew. nowogrodzkiem, Franciszek z wojew. wołyńskiem, Kazimierz Adamowicz z wojew. brzesko-litewskiem i Trojan z wojew. mińskiem podpisali elekcyę 1733 r. Antoni, kanonik kujawski 1772 r. Augustyn, kanonik płocki 1772 r., kanonik krakowski 1788 r., deputat na Trybunał koronny 1790 r., w 1799 r. oficyał, a w 1803 r. kustosz krakowski, za Ks. Warszawskiego przeznaczony był na biskupstwo poznańskie; um. 1814 r. Jan, cześnik bracławski 1779 r. Andrzej, Fabian-Sebastaan z Lipna, Franciszek, Jan, Józef i Mikołaj wylegitymowani w Galicyi 1782-1783 r. 

Ignacy, syn Konstantego i Maryanny Świteckiej, ur. 1802 r. w Korostkach, w pow. starokonstantynowskim, wstąpił 1820 r. do sztabu kwatermistrzostwa generalnego wojska i w 1827 roku został podporucznikiem; um. 1836 r. w St.-Maur (Indre). 

Jan, ur. 1793 r. we wsi Iwańczyk, gub. podolskiej, wstąpił 1814 r. jako adjutant podoficer do ekkierów, a w 1815 r. jako podchorąży umieszczony w 8 pułku liniowej piechoty, został podporucznikiem z przeznaczeniem na adjutanta potowego przy generale Krasińskim i w 1816 r. wyszedł do dymisyi. 

Józef, syn Konstantego i Maryanny Świteckiej, ur. 1799 r. wm. Żelwa, gub. grodzieńskiej, wstąpił 1817 roku do 7 pułku piechoty liniowej i w 1820 r. został podporucznikiem, a w 1831 r.- porucznikiem. 

Józef, syn Adama i Ewy, ur. 1796 r. wm. Kijowie, wstąpił 1815 roku jako podchorąży do 3 pułku piechoty liniowej i tegoż roku został podporucznikiem z przeznaczeniem na adjutanta polowego przy generale Krasińskim. 

Karol, syn Stanisława i Petroneli z Dobrańskich, ur. 1801 r. we wsi Popowcach, w pow. starokonstantynowskim, wszedł 1820 r. do pułku strzelców konnych gwardyi i 1825 r. został podporucznikiem w 4 pułku strzelców konnych; w 1831 r. jako porucznik był w bitwie pod Wawrem i został wzięty do niewoli. 

Leopold, syn Piotra i Józefy z Massalskich, ur. 1807 r. w Krakowie, wstąpił 1827 r. do 1 pułku ułanówi 1831 r. został podporucznikiem w 6 pułku ułanów. 

Ludwik, syn Walentego i Apolonii Zakrzewskiej, ur. 1812r. w Warszawie, wstąpił 1829 r. do 2 pułku strzelców pieszych, i 1831 roku został podporucznikiem. 

Paweł, syn Józefa i Konstancyi, ur. 1807 roku we Lwowie, wszedł 1821 r. do 3 pułku ułanów i w 1830 r. został podporucznikiem, a w 1831 r. otrzymał krzyż złoty wojskowy Virtuti Militari. 

Stanisław, syn Józefa i Franciszki, ur. 1787 r. w Maznikach, w pow. kamienieckim, postąpił 1812 r. na służbę do 18 pułku jazdy Ks. Warszawskiego, i w 1831 r. został podporucznikiem, a w 1831 r. otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

Stefan, syn Bogusława, krajczy witebski, zapisany 1801 r. do ksiąg szlachty gub. mohylowskiej. Gabryel z synami, Antonim-Henrykiem i Stanisławem, Dyonizy z synami, Michałem i Andrzejem, synowie Andrzeja, wnukowie Jana, prawmikowie Jana, syna Pawła, wprowadzonego 1759 r. do dóbr Puplak, w wojew. podolskiem, wylegitymowani w Cesarstwie 1859 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej. 

LIPKA h. LEW. Michał, syn Jana, z synami, Antonim i Franciszkiem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1850 r. 

LIPKA h. NAŁĘCZ. Licznie rozrodzeni na Podlasiu; nazwisko wzięli od wsi Lipki, w ziemi drohickiej, a w miarę rozrostu rodu przybierali przydomki Bartosik, Chudzik, Dukalik, Kozanka, Zanszyk i inne. Stanisław miał syna Mikołaja 1507 r. Jakóbi Wojciech, ziemianie drohiccy 1511 roku. Jan,« bojar hospodarski 1524 r. Jan, dziedzic Lipki, był żonatym z Jadwigą Wszebor 1580 r. Stefan pozostawił syna Stanisława 1584 r. Bartłomiej, syn Szymona, i Kacper, syn Piotra, 1590 roku. Po Walentym synowie: Jerzy, Krzysztof i Maciej, dziedzice na Lipce 1590 r.; po Krzysztofie syn Jerzy 1591 r. Józef miał syna Jakóba 1590 roku, po którym synowie, Wojciech i Sebastyan 1612 r. 

Tomasz z Elżbiety Kietlińskiej pozostawił synów: Heronima, Jana, Justyniana i Przecława 1637 r. Jan, syn Jerzego, 1634 r. Po Mateuszu syn Sebastyan miał dwóch synów, Jana i Marcina, dziedziców na Lipce 1618 r.; po Marcinie synowie: Andrzej, Jan, Walenty, Wawrzyniec i Wojciech. Jan, Mikołaj, Szymon i Jakób 1640 r., dziedzice części dóbr Lipki; Paweł, syn Piotra, Stanisław i Fabian, synowie Adama i Katarzyny, występują 1670 r. jako krewni przy wywodzie szlachectwa. Antoni z wojew. podlaskiem, Kazimierz i Ludwik z wojew. brzesko-litewskiem podpisali elekcyę 1733 roku. Maciej, syn Andrzeja, żonaty z Honoratą Bojsanówną 1790 r. Andrzej, syn Szymona, dziedzic części Zawady 1791 r. (Metr. Kor., Metr. Litew., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Conv. Vars., Don. Vars.). 

Hilary, Jan i Leon Auguściki, synowie Antoniego i Rozalii Dukalik, wnukowie Stefana, prawnukowie Sebastyana; Adam i Antoni Bartosikowie, synowie Kazimierza, wnukowie Walentego, prawnukowie Jana, dziedzica na Lipce; Adam Bartosik, ur. 1784 r., syn Bartłomieja i Katarzyny, wnuk Michała, prawnuk Jana; Franciszek Bartosik, syn Macieja, wnuk Jana, prawnuk Walentego; Walenty Bartosik, syn Michała, ur. 1708 r., wnuk Jana, prawnuk Walentego; Adam, Jakób i Mateusz Chudzikowie, synowie Franciszka, wnukowie Hilarego, dziedzica części Lipki w 1750 r.; Andrzej Chudzik, syn Józefa, wnuk Wojciecha, prawnuk Adama z 1650 r.; Piotr i Stanisław Bukoliki, synowie Józefa, wnukowie Jana, prawnukowie Michała; Wojciech Kozanka z synami: Janem, Tomaszem i Wojciechem, Jakób z synem Wojciechem, synowie Andrzeja, wnukowie Adama; Fabian i Hilary Zanszykowie, synowie.Jana, urodzonego 1712 r., wnukowie Andrzeja 1690 r., prawnukowie Jana, dziedzica na Lipce; Jan i Wawrzyniec, synowie Jakóba i Teresy, wnukowie Michała; Jan-Tomasz, syn Dyzmy i Joanny, wnuk Jana, prawnuk Szymona, dziedzica części Wierzbice-Strupki, oraz Wincenty, syn Walentego i Maryanny Lipka. Wszyscy powyżsi składali dowody do legitymacyi w Zachodniej Galicyi 1803 r. (Akta po-Galicyjskie). 

Bartłomiej, Walenty i Jakób Bartosiki, synowie Michała, nabyli 1771 r. części Lipki; po Bartłomieju z żony Katarzyny syn Adam ochrzczony 1784 r. w par. Stoczku. ; 

Franciszek Bartosik, syn Macieja, sprzedał 1784 r. części Lipki Kazimierzowi Lipce. 

Tomasz sprzedał 1759 roku części Lipki Kazimierzowi Bartosik, synowi Walentego; Adam, syn Kazimierza i Rozalii, ochrzczony 1742 roku w par. Stoczku. 

Jan, syn Jakóba Bartosik i Teresy, wnuk Michała, ochrzczony 1778 r. w par. Stoczku. 

Jan, Marcin i Józef Chudziki, synowie Piotra i Eleonory Gostkówny Lipczanki, nabyli 1788 r. części dóbr Lipki, w ziemi drohickiej, od Andrzeja, syna Szymona Michalik i Maryanny Lipczanki Wszatczykówny. 

Józef Chudzik, syn Wojciecha, ustąpił części Lipki Wawrzyńcowi i Adamowi Lipkom; Andrzej, syn Józefa i Klary, ochrzczony 1742 roku w par. Stoczku. 

Franciszek Chudzik nabył 1770 r. części Lipki; Adam 1770 r., Mateusz 1792 r. i Jakób 1781 r., synowie Franciszka, ochrzczeni w Stoczku. 

Hilary Zanszik, syn Jana, sprzedał 1791 r. części Lipki bratu rodzonemu Fabianowi. 

Kazimierz, syn Wojciecha, żonaty 1675 r. z Agnieszką Łuniewską, miał sjna Michała, po którym synowie: Floryan, Łukasz i Józef; Antoni 1754 roku, Gaspar 1761 r., synowie Łukasza, i Agnieszki, ochrzczeni w par. Hoszczy. 

Józef, żonaty z Franciszką Księżopolską, pozostawił synów, Marcina 1753 r., i Mikołaja 1765 r., ochrzczonych w par. Hoszczy. 

Andrzej, dziedzic na Żelazowie, ustąpił 1790 r. części tych dóbr synowi swemu Maciejowi. Wszyscy wyżej wymienieni wylegitymowali się w Galicyi 1804 r. (Quaterniones). 

Piotr, syn Mateusza i Joanny Sochackiej, ur. 1804 r. we wsi Rossowie, w wojew. podlaskiem, postąpił 1823 r. na kadeta do pułku grenadyerów gwardyi i w 1831 r. został podporucznikiem, a następnie tegoż roku porucznikiem i otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. 

Walenty, syn Dyonizego i Ewy, ur. 1770 roku we wsi Wierzbice, w siedleckiem, wszedł 1792 r. do artyleryi pieszej legii włoskiej i 1798 r. mianowany porucznikiem w tejże legii, a 1815 roku został przeznaczony w tymże stopniu do 3 pułku piechoty liniowej i 1818 r. przeszedł do korpusu weteranów. Od 1793 r. do 1800 r. odbywał wszystkie kampanie: we Włoszech, Hiszpanii i na wyspie St. Domingo (Ks. Wojskowe). 

Andrzej i Antoni, synowie Adama, sprzedali w 1751 r. swój majątek Toczyski i Czortki Jarnutowskie; z tych braci po Andrzeju syn Wojciech z żony Franciszki Ryttelówny pozostawił synów, Tomasza i Wojciecha, wylegitymowanych w Królestwie 1848 r. 

Antoni, drugi syn Adama, miał synów: a) Jana, tego synowie: 1) Szymon, jego syn Wojciech pozostawił syna Ignacego, wylegitymowanego w Królestwie 1850 r.; 2) Józef, tego syn Piotr miał syna Marcina, po którym syn Franciszek z Józefaty Kobylińskiej pozostawił syna Ignacego, podoficera wojsk rosyjskich, wylegitymowanego w Królestwie 1862 r.; b) Józefa, tego syn Jan wylegitymowany w Królestwie 1849 r.; c) Michała, którego syn Adam wylegitymowany w Królestwie 1849 r.; d) Hilarego, żonatego z Teklą Sierpińską, z której syn Kajetan, nadleśny rządowy w lasach piotrkowskich, wylegitymowany w Królestwie 1849 roku z synem Franciszkiem, urodzonym z Józefy Celińskiej. 

Aleksander, syn Stefana, urzędnik w pow. wiłkomierskim 1832 r. Paweł, dziedzic dóbr Łubienica, w pow. pułtuskim 1858 r. Karol, komisarz obwodowy w Rzeszowie 1858 r. w Galicyi. 

LIPKO Antoni, syn Macieja, z zasady zasług cywilnych i rangi wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej 1853 roku. 

LIPKOWSKI h. BROCHWICZ. Jan 1557 r. na Mazowszu. Walenty, syn Andrzeja, 1565 r. Jan z ziemią chełmską podpisał elekcyę 1697 r. Zygmunt, podstoli inflancki, posesor dóbr Czarnorudka, dziedzicznych ks. Lubomirskiego, podstolego litewskiego 1747 r. 

Tadeusz, podstoli inflancki, posesor dóbr Jerczyki Wielkie, w pow. kijowskim, dziedzicznych ks. Lubomirskich, pozwał 1776 r. Synhajewskiego, sędziego pogranicznego bracławskiego, o różne szkody. Jan, sędzia pograniczny bracławski 1788 r. Henryk, dziedzic Krasnosiołki 1850 r., miał dwie żony, Anielę i Józefę Kołyszkówny, córki generała wojsk polskich. Tekla, żona Emeryka Mańkowskiego 1855 r. Leon z żony Krystyny Mańkowskiej miał córkę Annę za Franciszkiem Zaleskim, sędzią pow. skwirskiego 1866 r. N. żonaty z Barbarą Kossowską 1860 r. Józefa, żona Gabryela Czeczela 1870 r. Jan z Jadwigi Kozakowskiej pozostawił córkę Janinę za Leonem hr. Rzewuskim 1890 r. Marya, żona Seweryna Zaleskiego z Krzywaczyniec 1891 r. 

LIPLAŃSKI v. LIPLEŃSKI. Jan, syn Bogusza, w pow. łuckim 1571 r. Jerzy, dziedzic dóbr Lipiany 1635 r., posesor Ruszowa i Czerepina, rotmistrz chorągwi tatarskiej, miał córkę Marynę za Samuelem Dublańskim 1665 r. Jan, podwojewodzy kijowski 1636 r. Jan, podstarosta kijowski 1727 r. Mikołaj, skarbnik wendeński 1727 r. Daniel z Lipian, kanonik kijowski, proboszcz czemiernicki 1721-1728 r. Jerzy, syn Stanisława, podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. kijowskiem; był żonatym z Anną N. 1728 r. Po Jerzym, dziedzicu części Beżowa, z żony Maryanny synowie: Antoni, Marcin i Łukasz pozwani 1745 r. przez Niemiryczówo części Beżowa. Marcin 1783 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).

LIPNARSKI. Ludwik, towarzysz chorągwi pancernej Stanisława Jabłonowskiego 1701 r. (Wyr. Tryb. Lubek). 

LIPNICKI h. HOŁOBOK. Stara w wojew. Sandomierskiem rodzina; wzięła nazwisko od wsi Lipniki, w pow. sandomierskim. Jakób, dziedzic wsi Lipniki i części wsi Wysokie, burgrabia sandomierski 1488 r., poborca czopowego 1501 r., miał syna Stanisława, kanonika sandomierskiego 1518 r. Stanisław 1497 r., a Mikołaj 1498 r. otrzymali dobra. Paweł, dziedzic wsi Lipniki 1508 r., w pow. sandomierskim. Feliks, dworzanin królewski, otrzymał 1526 r. wójtostwo we wsi Zbigniew. Po Janie syn Stanisław otrzymał 1527 roku Lipnicę i Świeżowę; wojski sandomierski 1547 r., był żonatym z Anną N. Paweł, podsędek żarnowski, poborca ziemi sandomierskiej 1528 r. Mikołaj dostał myto na rz. Łukawie 1528 r. Jan i Andrzej, dziedzice Lipnik 1533 r. Feliks, wojski lubelski 1536 r., burgrabia sandomierski, otrzymał 1539 roku wieś Kozice. N., dworzanin królewski, walczył na turnieju w Krakowie 1553 r. i był żonatym z N. Tarnowską, wojewodzianką sandomierską, a brat jego Stanisław, stolnik sandomierski, był żonatym z N. Ligęza. Jan, dziedzic Miłoszewic, pleban połaniecki 1550 r. Gotard ożeniony z Dorotą N. 1555 r. Jan, kanonik krakowski 1564 r.
Po Mikołaju, podwojewodzym 1538 r., następnie łowczym sandomierskim 1546 r., syn Stanisław, podstoli sandomierski 1570 r., pozostawił synów: Jana, żonatego z Zofią, córką Pawła Czernego z Witowie, Marcina i Stanisława. Anna, żona Zbożnego Kormanickiego, kasztelana czchowskiego 1570 r. Jakób miał synów, Andrzeja i Wojciecha, dziedzicówdóbr Uhorce i Radiłowice 1581 r. Jan, podwojewodzy sandomierski 1586 roku, miał synów: Andrzeja, Krzysztofa, dziedzica Grodna, Marcina, Stanisława i Wojciecha. Po Baltazarze synowie, Jakóbi Stanisław 1595 r. Paweł, burgrabia wieluński 1596 r. 

Po Marcinie, dziedzicu Marzęcic, w radomskiem, synowie: Sebastyan, Stanisław i Wojciech, i z nich Sebastyan miał syna Jana, dziedzica dóbr Wielkie Wysokie 1600 r., po którym syn Krzysztof, pułkownik wojsk królewskich 1638 r. Samuel, syn Krzysztofa, miał syna Kazimierza, dziedzica dóbr Lipniki 1666 r. Zofia, żona Pawła, Chocimowskiego, podsędka sandomierskiego 1600 r. Tomasz żonaty z Anną Komorowską 1620 r. Wojciech, kanonik krakowski 1623 r. Adam i Jerzy podpisali elekcyę 1632 r. z wojew. Sandomierskiem. Władysław z Wielkiej Lipnicy miał synów: Gabryela, Rafała, Władysława i Michała; po Władysławie, rotmistrzu królewskim 1646 r., z żony Katarzyny Wrembskiej syn Jan-Władysław, wojski lubecki 1664 r. Dwóch Lipnickich bez imienia i Piotr 1669 r. z wojew. Sandomierskiem, Jan 1674 r. z wojew. ruskiem, Andrzej i Franciszek z wojew. krakowskiem, Aleksander z wojew. ruskiem, Jan i Stanisław z wojew. Sandomierskiem 1697 roku podpisali elekeye. Jan pozostawił syna Kazimierza 1670 r. Seweryn, wojski latyczowski 1672 r. Stanislaw, syn Jerzego, 1677 r. Sebastyan, Michał, Klemens, Katarzyna, Maryanna i Eufrozyna, synowie icórki Władysława i Zofii z Winiar, 1677 r. Jerzy, Paweł i Przecław, synowie Jana z Lipnik, 1678 r. Samuel, łowczy przemyślski, rotmistrz królewski 1679 r. Aleksander, syn Stanisława i Anny Kowalkowskiej, 1680 r. 

Adam pozostawił syna Stanisława, wojskiego latyczowskiego 1700 r., po którym z Katarzyny Gostyńskiej syn Michał. Józef, regent grodzki lubelski 1726 r. Aleksander, syn Jana, stolnika sandomierskiego, i Katarzyny, 1720 r. Michał, syn Piotra, 1721 r. Stanisław, syn Krzysztofa, 1749 r. Mikołaj, vicegerent grodzki lubelski 1752 r. Maciej 1764 r. podpisał elekcyę z woje w. krakowskiem (Metr. Kor., Sigil., Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk.). 

Adam, Jan, Krzysztof i Stanisław, bracia rodzeni, dziedzice dóbr Motykały, w wojew. brzeskiem; z nich Adam miał syna Jerzego, po którym syn Łukasz sprzedał 1729 r. dobra Motykały Floryanowi Grabowskiemu; po Łukaszu z żony Katarzyny syn Konstanty-Jerzy, ur. 1730 roku we wsi Rogoźnica, wylegitymowany w Galicyi 1804r., z żony Antoniny z Tworowskich miał synów: Stanisława, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r., i Antoniego, dziedzica dóbr Radzików, radcę Tow. Kredytowego isędziego pow. siedleckiego, wylegitymowanego w Królestwie 1840 r. z swym wnukiem Konstantym, synem Józefata i Karoliny Wąż. 

Karol, syn Michałai Jadwigi, ur. 1770 roku w Krakowie, postąpił 1809 r. na urzędnika zdrowia klasy 2 do 15 pułku piechoty Ks. Warszawskiego, i w 1815 r. został umieszczonym w kompanii 1 lekkiej artyleryi pieszej, a w 1817 r. był przeniesiony do korpusu weteranów; odbył kampanię 1812 r. w Rosyi i był w bitwach pod Smoleńskiem, Możajskiem i nad Berezyną, gdzie wzięty był do niewoli (Ks. Wojskowe). 

Jedna gałąź tej rodziny osiedliła się na Litwie. Krzysztof i Stanisław z wojew. mińskiem, a Marcyan z wojew. inflanckiem podpisali 1632 r. elekcyę. Ń., pułkownik wojsk lit. 1640 r.; jego synowie: Stanisław, z stolnika mozyrskiego podkomorzy, a w końcu marszałek mozyrski, pułkownik królewski i starosta szwejski, dzielnie walczył przeciw Szwedom w Kurlandyi 1659 r. i dostał w nagrodę królewszczyzny Nahurcy i Daszkowę, w pow. mozyrskim; marszałek podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. mińskiem i odznaczył się pod Chocimem 1673 roku i w innych bitwach, za co w nagrodę otrzymał cztery służby w pow. mozyrskim, a w 1676 r. 30,000 złotych na starostwie szwejskiem za 40-to letnią wojenną służbę. Deputat do zapłaty wojska 1667 r., podpisał elekcyę 1674 r. z pow. mozyrskim; jego syn Stanisław z Lipnik podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. mińskiem, a był wzięty do niewoli pod Werkami przez Moskwę. Bracia marszałka: Jerzy, Stefan i Jan, kanonik krakowski. Teresa, żona Michała Haraburdy, horodniczego wileńskiego 1670 roku. Andrzej i Jan, stolnik mozyrski, z pow. mozyrskim, podpisali elekcyę 1674 r. Stanisław, dworzanin pokojowy królewski 1676 r. Andrzej - Karol z Lipnika, miecznik i deputat mozyrski 1680 roku (Wyr. Tryb. Lubel., Metr. Lit., Arch. Szemet.). 

N., rotmistrz z ks. żmudzkiem 1733 r., a Floryan z wojew. połockiem 1764 r. podpisali elekcye. Daniel podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. Siedm osób zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1815 r. Ignacy, syn Jakóba, urzędnik w gub. wileńskiej 1852 r. 

Wincenty, syn Józefa, i Jan, syn Andrzeja, z synami: Grzegorzem, Stanisławem, Franciszkiem, Feliksem i Dominikiem wylegitymowani w Cesarstwie 1846 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. 

Józef i Wincenty, synowie Antoniego, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1862-1863 r. 

LIPNICKI h. JANINA. Jakób, dziedzic części wsi Bystrzejowice, cytowany w Liber. Benef. 1470 r. 

LIPNICKI h. LUBICZ. Kazimierz i Szymon, synowie Józefa, i ich brat Mateusz z synami: Janem, Antonim i Aleksandrem wylegitymowani w Cesarstwie 1855 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

LIPNICKI h. PÓŁKOZIC. Wzięli nazwisko od wsi Lipniki, w pow. chęcińskim. Jan, dziedzic dóbr Bolesław, Świebodzin, Brzeźnica i inne około 1470 roku (Lib. Benef.). Jan, Andrzej i Stanisław, dziedzice Lipnik 1508 roku (Ks. poborowe). Wojciech, syn Jana i Katarzyny Jakubowskiej, sekretarz królewski, oficyał krakowski 1640 r., administrator dyecezyi krakowskiej 1645 r., sufragan kujawski, mąż uczony i pobożny, um. 1657 r. 

LIPNICKI h. PORAJ. Wzięli nazwisko od wsi Lipnicy, w pow. poznańskim, a zamieszkiwali i w wojew. Sieradzkiem. Dobiesław z Lipnicy 1398 r. (Akta Sieradzkie). Melchior i Wojciech, dziedzice Lipnicy 1580 r., a Stanisław, dziedzic wsi Popowo, w wojew. poznańskiem 1580 r. Piotr, burgrabia wieluński 1595 r. Jan, gorliwy kalwin, był na synodzie toruńskim 1595 r. N. podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. poznańskiem. Jan i Władysław na Podgórzu 1687 roku. Józef, burgrabia 1718 r., następnie cześnik ostrzeszowski. N., dziedzic dóbr Brzozowice, pod Mogilnem 1772 r. Aleksander, Jan, Michał, Mikołaj i Szymon wylegitymowani w Galicyi 1812 r. (Ks. Gr. Sieradzkie, Kaliskie, Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel.). 

Stanisław, regent grodzki wieluński 1700 roku, wojski latyczowski 1708 r., wojski wieluński, pisarz grodzki ostrzeszowski, kupił od Bogdańskich w 1716 r. majątek Przytocznicę i część wsi Gosłowizna; jego syn Krzysztof miał syna Jana, po którym z Aleksandry Pretficzówny syn Marcyan, wylegitymowany w Królestwie 1840 r. 

Marcyan, ur. 1779 r. we wsi Przytocznicy, pow. ostrzeszowskim, wszedł 1797 r. do legionu francuzkiego i w 1806 roku został porucznikiem 7 pułku piechoty Ks. Warszawskiego, a w 1814 roku kapitanem w tymże pułku; 1815 r. przeznaczony do 7 pułku piechoty liniowej, otrzymał 1817 r. dymisyę w stopniu majora. Marcyan w 1825 r. powrócił do służby w stopniu kapitana na reformie i w 1831 r. był komendantem placu m. Wodzisławia, w krakowskiem; odbył kampanie: 1797 r. we Włoszech, 1807 roku przeciw Prusom i 1812 roku w Rosyi. W 1808 r. ozdobiony krzyżem złotym orderu wojskowego polskiego, a 1812 r. kawalerskim krzyżem (Ks. Wrojskowe).

LIPNICKI. Jan, dziedzic wsi Mędrzechów (Mandrzechów) 1470 r. (Lib. Benef.). Władysław jako komendant poddał się Szwedom 1627 r. Mikołaj, podczaszy liwski, ożeniony z Aleksandrą Mężeńską 1650 r. Stanisław, dworzanin pokojowy królewski 1685 r. (Vol. Leg.). Maciej z Lipnika 1782 r. i Kazimierz 1783 r. wylegitymowani w Galicyi. 

Dyonizy, syn Andrzeja, wylegitymowany w Cesarstwie 1845 roku i zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej, a Antoni, syn Grzegorza, z synami i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1845-1881 r. 

LIPNIEWICZ h. DOŁĘGA. Samuel w 1799 r., a Jan, syn Kacpra, w 1800 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

LIPNIEWICZ h. HOŁOBOK. Maciej, syn Piotra, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1806 r. 

LIPNIEWSKI. Jan podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. 

LIPOMAN v. LIPPOMAN. Mają pochodzić od znakomitej włoskiej rodziny Lippomani, z której Aloizy, biskup Werony, szlachcic wenecki, był nuncyuszem w Polsce 1555 - 1559 r. i wiele przyczynił się do utrzymania katolicyzmu u nas, a Heronim był posłem weneckim 1575 r. i zdał relacyę tego poselstwa senatowi weneckiemu, w której zawiera się wiele ważnych szczegółów do naszych dziejów z końca XVI stolecia. 

Gotfryd, syn Jana, zasiadający w sądach pow. skwirskiego (gub. kijowska) 1840 r. Władysław, syn Jana, stanowy prystaw pow. zasławskiego, i Stanisław, syn Jana, sędzia pow. skwirskiego 1845 r. Adam, syn Kazimierza, urzędnik w Kijowie 1852 r. 

LIPOWIECKI h. CIOŁEK. Jeszcze w XVI stoleciu pisali się Lipowiec. Stanisław, kanonik gnieźnieński i kujawski 1534 r., um. 1540 r. Bartłomiej, kanonik płocki 1534 r. Stanisław na Mazowszu 1647 r. 

LIPOWSKI h. CIOŁEK. Wzięli nazwisko od majątku Lipowiec, w wojew. Sandomierskiem. Po Andrzeju synowie: Stanisław, Mikołaj i Jan otrzymali 1505 r. prawo magdeburgskie dla dóbr swych Lipowca, w zawskrzyńskiem. Jan z Mydłowca, dziedzic Lipowca i Świejkowa 1583 roku, miał synów: Jana, Mikołaja, Seweryna i Stanisława; Seweryn z Lipowca, komornik graniczny i poborca sandomierski, zm. 1646 r., z żony Jadwigi Bidzińskiej pozostawił córkę Katarzynę, żonę Łukasza Dydyńskiego. Stanisław, dziedzic dóbr Przewody 1636 roku, w wojew. Sandomierskiem. Zofia, żona Stefana Karwosieckiego 1640 r. Po Stefanie z Katarzyny Czermińskiej syn Adam 1664 r. Jadwiga, żona Franciszka Drohojowskiego 1665 r. 

Jan z wojew. Sandomierskiem 1632 r., Seweryn z wojew. Sandomierskiem, Mikołaj z ziemią ciechanowską, Tomasz i Wojciech na Lipowcu z wojew. płockiem, i dwóch braci N. z ziemią chełmską 1669 r., Seweryn z wojew. Sandomierskiem 1674 r., N. z wojew. podlaskiem, Franciszek, skarbnik płocki, z wojew. Sandomierskiem, Kacper i Stefan z Gadomic ziemią ciechanowską 1697 r., oraz Seweryn, komornik ziemi sandomierskiej, z wojew. Sandomierskiem i Wojciech z wojew. łęczyckiem 1764 r. podpisali elekcye. 

Aleksander, skarbnik płocki 1711 r., sędzia deputat na Trybunał lubelski 1717 r. Heronim, skarbnik płocki 1717 r., miał syna Franciszka. Tomasz, Paweł, Kazimierz i Józef, synowie Stefana, w ziemi ciechanowskiej 1719 r. Piotr, namiestnik włodzimierski 1740 r. Mikołaj, wojski niniejszy 1773 r., miecznik 1775 r., wojski większy, ostatnio cześnik wiślicki 1780 r. Michał, cześnik i podstarosta 1785 r., następnie 1790 r. podstoli wiślicki. Rozalia, żona Zygmunta Bobra 1820 r. Wiktorya, żona Piotra Grabskiego. 1820 r. Marceli, dziedzic dóbr Dąbrówka-Sowice, w pow. łęczyckiem 1858 r. 

Konstanty-Wawrzyniec-Hipolit, dziedzic Szczucina, syn Antoniego, porucznika wojsk pruskich, majora kawaleryi narodowej, i Salomei z Chwalibogów, wnuk Mikołaja i Franciszki Kossowskiej, otrzymał 21 listopada 1848 r. od austryjackiego cesarza Ferdynanda potwierdzenie staropolskiego szlachectwa z herbem Ciołek i zostawił z Laury-Magdaleny z Chwalibogów: 1) Włodzimierza-Walerego-Antoniego-Józefa, rotmistrza austr. dragonów, który swe pochodzenie udowodnił w galic. Wydziale krajowym 1875 roku: 2) Tadeusza-Jerzego-Walerego, ożenionego z Anną Jaraczewską, z której syn Zygmunt-Wilhelm urodzony 1861 r. w Jaraczewie, w poznańskiem, i 3) Konstantego - Antoniego, ur. 1840 roku, tak samo jak obaj starsi bracia w Szczucinie (Akta galic. Wyd. kraj.). 

Ignacy, syn Mateusza i Justyny Paprockiej, ur. 1804 roku we wsi Poddembicach, w kaliskiem, postąpił 1822 r. z korpusu kadetów do 5 pułku piechoty liniowej i w 1830 r. został podporucznikiem, a w 1831 r. awansował na porucznika i tegoż roku był kapitanem w tymże pułku i kawalerem krzyża złotego Virtuti Militari. 

Józef, syn Wojciecha i Anny Gezorelli, ur. 1809 roku w Saragosie w Hiszpanii, wszedł na kadeta 1821 roku do korpusu kadetów kaliskich i w 1827 r. został wcielony do pułku 1 ułanów i w 1830 r. otrzymał rangę podporucznika, a w 1831 r. jako podporucznik pułku 3 piechoty liniowej był ozdobiony krzyżem złotym Virtuti Militari. 

Wojciech-Jerzy, syn Antoniego i Maryanny Kępińskiej, ur. 1772 r. wm. Rogowie, w krakowskiem, wszedł 1790 r. do pułku wielkiej buławy i w 1794 r. został podporucznikiem, 1797 r. porucznikiem i przeniesiony do 1 pułku legii włoskiej; kapitan w 1 pułku legii nadwiślańskiej 1807 roku, przeznaczony na audytora do 3 pułku piechoty liniowej, w 1825 r. postąpił na audytora dywizyi ułanów. Odbył kampanie: 1793 r. przeciw Rosyi, 1797 r. przeciw Austryi, 1806 r. przeciw Neapolitańczykom, 1808 r. w Hiszpanii i w 1809 r. otrzymał krzyż Legii Honorowej, a 1812 r. był mianowanym kawalerem francuzkim z dotacyą 1000 franków (Ks. Wojskowe). 

Kacper, w 1644 r. dziedzic dóbr Lipowiec, z żony Heleny Duczymińskiej miał syna Stanisława, a ten syna Józefa, po którym syn Antoni pozostawił syna Walentego, żonatego z Maryanną Łosiewrską, z której syn Jan wylegitymowany w Królestwie 1852 r. Marcin, subdelegat grodzki piotrkowski 1739 r., miał syna Józefa, a ten syna Andrzeja, po którym Ludwik żonaty z Florentyną Dobiecką pozostawił synów, Adama i Hipolita, wylegitymowanych w Królestwie 1850 r. 

LIPOWSKI h. GRYF. Jan, dziedzic części wsi Słączyn, cytowany w Lib. Benef. około 1470 r. 

LIPOWSKI z LIPOWIC. Władycy czescy, otrzymali incolat czeski 1669 r., baronowie galicyjscy, otrzymali w Galicyi indygenat 1827 r. 

Bar. Karol-Józef, porucznik wojsk austr., dziedzic Huciska, Sławkowie i Winiar, syn Emanuela, austr. starosty w Myślenicach, później prezydenta i generalnego konsula w Krakowie, mianowanego 1816 r. komisarzem do oznaczenia granic między Austryą, Prusami i Rosyą, otrzymał 1827 r. od sejmu galicyjskiego indygenat, a umierając 1857 r., zostawił z Maryanny Kruszewskiej syna Adolfa i córek cztery: dwie za Komarami, jedna za Skrzyńskim i czwarta za N. 

Bar. Adolf, ur. 1830 r. w Sławkowi each, dziedzic Rudnika, ożeniony 1859 r. w Szaflarach z Zofią-Wandą z Uznańskich, umarł 1907 r., zostawiwszy: Maryę ur. 1861 r. za Tomaszem na Wielkiej Kalinie Dąmbskim; Alfreda-Antoniego-Fryderyka, ur. 1869 r., radcę skarbowego w Galicyi; Gustawa Maryę-Karola, ur. 1860 roku w Hucisku, żonatego z Wiktoryą-Julią Maryą z Czorsztyna Drohojowską, z której: Zofla-Celina-Marya 1891 r., Jadwiga Honoryna-Marya 1894 r. i Honorata-Marya 1895 r., wszystkie trzy w Winiarach urodzone, i wreszcie Edwarda-Adama-Macieja, ur. 1866 r., rezerwa porucznika austr. ułanów, dziedzica Huciska i Niżowej, żonatego od 1890 r. z Izabelą hr. Geldern-Egmond z Arcen, z której synowie: Tadeusz Gustaw-Adolf-Józef ur. 1891 r. w Hucisku, Witołd-Gustaw-Lamoral-Marya ur. 1893 r. w Wiedniu i Jerzy-Adam ur. 1897 r. w Krakowie (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

LIPPA h. LIPPA. Herb - w polu czerwonem złota korona, z której wychodzi w połowie szary kozioł ze złotem! rogami; na hełmie podobny kozioł (Led.). 

Rodzina pochodzenia polskiego w górnym Szlązku. N., porucznik wojsk pruskich, dziedzic dóbr Nieder-Marklowitz, blizko miasta Rybnika 1836 r. Fryderyk, przełożony pensyonatu męzkiego w Częstochowie, sędzia pokoju okręgu częstochowskiego 1870 r.; jego synowie: Leon, urzędnik górniczy w Królestwie Polskiem, Antoni i Michał. 

LIPPI v. de LIPPIS h. NAŁĘCZ. Szymon w 1542 r. był plenipotentem Macieja Cioli. Prosper, syn Franciszka, pisarza biskupa w Patawui, rodem z Wenecyi, z swmim wujem Mikołajem de Bucellis, lekarzem króla Stefana Batorego, przybywszy do Polski, odznaczył się męztwem w wojnie moskiewskiej 1578-1581 r., i otrzymał indygenat, a do herbu Nałęcz został przyjętym przez Gostomskich; Prosper z żony N. Podoskiej miał dwóch synów, Heronima, młodo zmarłego, i Mikołaja, dziedzica dóbr Rzemieniowiec i Trębaczowa, w wiślickiem, który odznaczył się w walkach pod Chocimem 1621 r. Jan Chrzciciel 1599 r. Baltazar, syn Michała, żonaty z Maryanną Laskowską 1717 r., rezygnował 1757 r. z urzędu wojskiego ostrzeszowskiego. Józef, proboszcz osmoliński 1759 r. Askaniusz, szambelan Stanisława Augusta 1791 r. (Metr. Kor., Ks. Gr. Piotrk., Sigil.). 

LIPPIN. Paweł, hetman zaporoski, oberszterlejtnant królewski, otrzymał 1659 r. swobodny przejazd (Sigil.). 

LIPSKI h. ABDANK. Feliks, kupiec krakowski, otrzymał nobilitacyę 1521 r. z dziećmi: Feliksem, Wojciechem, Fortunatem, Anną, Katarzyną, Agnieszką i Wiktoryą, a do herbu przyjęci zostali przez przedstawicieli szlachty herbu Abdank (Metr. Kor.). 

LIPSKI h. DOLIWA. Piotr, dziedzic na Lipie, w wojew. Sandomierskiem, cytowany w Lib. Benek w 1470 r. Marcin miał synów, Jana i Mikołaja 1512 r. Andrzej, kanonik krakowski 1603 r. Piotr z Łipia, stolnik halicki 1650 r., żonaty z Katarzyną z Leżenie. Aleksander 1669 roku, N., regent gostyński, 1733 roku podpisali elekeye z wojew. Sandomierskiem. Po Janie, staroście Sandomierskiem, z żony Katarzyny Sapieha synowie: Jan, Paweł i Szymon 1690 roku. Antoni, starosta Czechowski, i Jan, synowie Jana, starosty sandeckiego 1715 roku. Karol, wojski urzędowski 1779 roku (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

LIPSKI h. GRABIE. Senatorowie w rodzinie: Andrzej, biskup łucki 1617-1622 r., podkanclerzy koronny 1618 r., kanclerz wielki koronny 1620-1624 r., biskup kujawski 1622 r., biskup krakowski w 1630 r. Prokop, kasztelan rogoziński 1717 r., um. 1726 r. Jan-Aleksander, podkanclerzy koronny 1722-1736 r., biskup łucki 1731 r., krakowski 1732 r. i kardynał 1736 r., um. 1746 r. Józet-Antoni, kasztelan bełzki 1737 r., kasztelan łęczyckis1750 r., um. 1752 r. Tadeusz, kasztelan brzeziński 1761 r., kasztelan łęczycki 1763 r., um. 1796 r. Jan, kasztelan santocki 1781 r., um. 1786 r. 

Gniazdem tej szeroko rozgałęzionej rodziny ma być wieś Grabina Wola, blizko miasta Piotrkowa, w wojew. Sieradzkiem; w XV wieku rodzina ta wzięła nazwisko Lipski, od nabytego dziedzictwa wsi Lipie, w wojew. kaliskiem, a w XVI stoleciu wielu z jej członków przesiedliło się na Ruś Czerwoną, Mazowsze i Litwę. 

Mirosław i Wojciech, dziedzice Lipego 1401 r.; po Mirosławie synowie: Jakóbi Mikołaj, z których Jakób pozostawił synów, Filipa i Stanisława, a Mikołaj, dziedzic na Lipem 1450 r., miał syna Marcina, po którym kilku synów i z nich Stanisław, dziedzic na Lipem 1530 r., zaślubił Małgorzatę Rosnowską i pozostawił syna Macieja, po którym czterech synów: Maciej, Wacław, Jan i Świętosław, są przedstawicielami dwóch gałęzi tego rodu, Maciej i Wacław wielkopolskiej, a Jan i Świętosław bełzkiej. 

Wielkopolska. Maciej, dziedzic Rychnowa, Osuchowa i Nakwasina 1587 r., miał syna Stanisława, stolnika 1626 r., następnie 1630 r. chorążego poznańskiego, żonatego lv. z N. Zapolską, 2v. z N. Gądkowską, 3v. z Dorotą Cielecką; z 1-ej żony syn Józef, sekretarz królewski, proboszcz w Jeżewie, i córki, Anna za Adamem Poniatowskim, chorążym sieradzkim, i Barbara za Wojciechem Miaskowskim; z 2-iej żony córka Anna za Ludwikiem Chłapowskim i synowie: Adam, Aleksander, Jan, Kazimierz i Stanisław, proboszcz sandomierski. 

Adam z Lipia, dziedzic Ciołkowa 1670 r., zaślubił Zofię Wyssogota Zakrzewską i z niej pozostawił synów, Michała, łowczego wschowskiego 1724 r., żonatego z Barbarą Żychlińską, starościanką stawiszyńską, i Stanisława, dziedzica na Ciołkowie, po którym synowie, Andrzej i Wojciech. 

Andrzej z Lipia, żonaty z Teresą Koczorowską, miał synów: Antoniego, Jakóba, kanonika poznańskiego i proboszcza wągrowieckiego 1750 r., Marcina, Stanisława, ożenionego z Anną Siemiątkowską i Wojciecha, dziedzica Ostrowa, podkomorzego poznańskiego, żonatego z Barbarą Płonczyńską; po Marcinie, staroście grabowieckim 1756 r., z żony Weroniki Borowskiej córka Teresa za Pawłem Wyganowskim i syn Jakóbz żony Maryanny Załuskiej pozostawił córkę Agnieszkę, żonę Stanisława Baranowskiego. 

Wojciech, drugi syn Stanisława, dziedzic Nieżychowa i Potulina, podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią nurską; miecznik nurski, żonaty z Katarzyną Krzycką, miał córki, Maryannę za Maciejem Kurnatowskim, Wiktoryę, żonę Józefa Łukomskiego i synów, Aleksego, dziedzica Nieżychowa, generała wojsk koronnych 1755 r., po którym z Ludwiki Słuckiej syn Józef, i Jana, dziedzica Czerniejewa, wojskiego kaliskiego 1770 r., starostę kościańskiego 1779 r., ostatnio 1781 r. kasztelana santockiego, po którym z Tekli Biegańskiej córka Maryanna za Janem Siemiątkowskim i synowie, Ksawery, dziedzic Rudnica, żonaty z Maryanną Małachowską, pułkownikówną wojsk koronnych, i Wojciech. 

Wojciech, dziedzic Lewkowa, starosta Szymborski, sędzia surogat i łowczy kaliski 1779 r., deputat na Trybunał piotrkowski, generał-adjutant królewski i kawaler orderu św. Stanisława 1791 r., zaślubił Salomeę Objezierską i z niej miał córki, Józefę Zakrzewską, Teklę Stawską i synów, Jana, po którym z Wilczyńskiej córki: Albertyna Nieżychowska, Emilia Tadeuszowa Radońska, Seweryna za Tadeuszem Bieczyńskim, i Michała, dziedzica Lewkowa, prokuratora Trybunału kaliskiego, po którym zJózefy Zarembianki syn Wojciech. 

Wojciech, dziedzic Lewkowa, oficer wojsk polskich i kawaler krzyża Virtuti Militari 1830 roku, znakomity obywatel kraju i dobry patryóta, z żony Stanisławy Grodzickiej pozostawił syna Józefa, dziedzica Lewkowa, radcę ziemiańskiego, po którym z Antoniny Koczorowskiej córki, Marya, Stanisława i synowie, Wojciech ur. i860 r. i Kazimierz ur. 1870 r.

Wacław, drugi syn Macieja, wnuk Stanisława, stolnik kaliski 1622 r., zaślubił Zofię Cerekwicką i z niej miał synów, Piotra, stolnika kaliskiego 1653 r., po którym z Jadwigi z Leżenie synowie: Jan, dworzanin królewski 1640 r., Maciej i Piotr, i Prokopa, dziedzica na Lipem, pisarza ziemskiego i surogatora kaliskiego, asędziego deputata na Trybunał, po którym z Barbary Zychlińskiej córka Maryanna za Adamem Żychlińskim i syn Jan. 

Jan z Lipego, pisarz ziemski 1661 r., sędzia ziemski kaliski 1666 r., z 1-ej żony Anny Bojanowskiej miał córki, Urszulę za Stanisławem Linowskim, Waleryę, zakonnicę, Franciszkankę, i synów: Stanisława, archidyakona i proboszcza gnieźnieńskiego, Wacława, Wojciecha, Prokopa, pisarza grodzkiego poznańskiego, następnie stolnika wschowskiego, a od 1717 r. kasztelana rogozińskiego, kilkakrotnie posła na sejmy, po którym z żony Aleksandry Nieżychowskiej córki, Barbara za Łukaszem Kwileckim, kasztelanem lendzkim, Ludwika za Stanisławem Kościelskim, kasztelanem bydgoskim, a z 2-iej żony Zofii Chmielówny pozostawił sędzia Jan córkę Annę za Maciejem Trzebińskim. 

Wacław z Lipego zaślubił Barbarę Miaskowską, podsędkównę wschowską, i z niej miał córki. Konstancyę lv. za Konstantym Mielęckim, 2v. za Józefem Nowowiejskim, Maryannę Włyńską i dwóch synów, Andrzeja, miecznika poznańskiego, po którym z Katarzyny Potulickiej syn Jan-Józef, starosta parchowski, żonaty z Anną Małachowską, 2v. żoną Heronima Lubomirskiego, cześnika koronnego, i Jana-Aleksandra. 

Jan-Aleksander, z kanonika gnieźnieńskiego i krakowskiego, proboszcz poznański, kantor gnieźnieński, deputat na Trybunał koronny, podkanclerzy koronny 1722 r., opat mogilski i proboszcz miechowski, od 1731 r. biskup łucki, a w 1732 r. biskup krakowski, ofiarowanego sobie arcybiskupstwa gnieźnieńskiego nie przyjął i w 1736 r. został kardynałem. Wierny stronnik domu saskiego, bardzo był łubiany od króla Augusta II, a do wyniesienia na tron Augusta III, którego koronował, wiele przyłożył się, protestując się przeciw elekcyi Stanisława Leszczyńskiego 1733 r. Kardynał um. 1746 r. i pochowany w Krakowie. 

Wojciech, dziedzic na Lipem, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. kaliskiem, i z żony Teofili Tokarskiej miał córki: Annę i Maryannę, zakonnice, Urszulę Bieńkowską, i synów: Jana, kanonika gnieźnieńskiego i kustosza kolegiaty warszawskiej 1740 roku, Prokopa i Stanisława, dziedzica Marszewa, po którym z Joanny Bartochowskiej córki, Flawia, Sakramentka w Warszawie, Rozalia, żona Teodora Niemojewskiego i syn Michał, opat lubieński 1758 r., proboszcz w Choczu, pisarz wielki koronny 1764 r., z referendarza sekretarz wielki koronny 1778 r. 

Prokop, dziedzic Gorzewa, z miecznika chorąży poznański 1735 r. i pułkownik husarski, starosta szremski, oboźny wielki koronny 1742 roku, zmarły 1758 r., pozostawił z żony Jadwigi Dąmbskiej, marszałkówny nadwornej koronnej, córkę Sewerynę za Maciejem Mielżyńskim, podkomorzym wschowskim, i dwóch synów, Chryzostoma i Jana, dziedzica Czernjewa, który podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. kaliskim, generała-majora wojsk koronnych, który wmłodości przebywał na dworze Karola ks. Saskiego, i z żony Maryanny Koźmińskiej, podczaszanki kaliskiej, miał córki, Helenę za Rajmundem Skórzewskim, Katarzynę Szołdrską i syna Józefa, pułkownika wojsk polskich, żonatego z Józefą Szołdrską. 

Chryzostom, dziedzic dóbr Pusołowa (?), Kąpiel i Oborniki, w 1775 r. dostał prawem emfiteu tycz nem królewszczyzny Kleszczów 7 i Pietrzyków, i po którym zi -ej żony Joanny Łakińskiej syn Józef icórka Zofia za Franciszkiem Brenrestel, a z 2-iej z żony Beaty Chmielewskiej córka Teresa za Teodorem Dembińskim i syn Ignacy, dziedzic dóbr Ludomy, radca ziemiański, z dwoma żonami, Teresą Skarżyńską i Franciszką Klingier, bezpotomny. 

Józef, dziedzic Jaktorowa i (Jsarzewa, rotmistrz wojsk pruskich 1823 r., zaślubił Antoninę Kraszkowską i z niej pozostawił córkę Zenobię, żonę Józefa Żychlińskiego (Metr. Kor., Conv. Piotrk., Ks. Gr. Kaliskie i Sieradzkie, Żychl.). 

Gałąź Betzka. Jan, dziedzic Rzeplina 1585 r., z żony Anny Rzeplińskiej miał córki: Annę lv. za Świętosławem Podhoreckim, 2v. za Janem Mukańskim, Dorotę za Stanisławem Brzezickim, Zofię za Jakóbem Bełchackim i trzech synów: Andrzeja, Jana, sędziego ziemskiego bełzkiego 1618 r., żonatego lv. z Dorotą Sładkowską, 2v. zN. Wilczek, z której córka Katarzyna za Jerzym Światopełk-Zawadzkim; Adama z Lipego, chorążego bełzkiego, starostę tarnogórskiego, pułkownika Lissowczyków, który podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. bełzkiem i dzielnie walczył na Wręgrzech i w Austryi, i z żony Katarzyny Wierzbickiej pozostawił synów: Jana, starostę tarnogórskiego 1635 r., elektora 1648 r. z wojew. bełzkiego, Andrzeja, starostę bogucińskiego, po których pozostało potomstwo rozrodzone na Rusi Czerwonej i Podolu. 

Andrzej, ur. 1572 r. w Rzeplinie, przeszedłszy na wyznanie katolickie, został księdzem i był kustoszem gnieźnieńskim i płockim, deputatem na Trybunał 1610 r.; sekretarz królewski 1603 r., kanonik krakowski 1613 r., scholastyk krakowski 1616 r., w tymże roku towarzyszył królewiczowi Władysławowi jako komisarz na wyprawie moskiewskiej i w 16.17 roku został biskupem łuckim, w 1618 r. podkanclerzym koronnym, w 1620 r. kanclerzem wielkim koronnym, w 1622 r. biskupem kujawskim, a odmówiwszy godności prymasowskiej, został w 1630 r. biskupem krakowskim i w 1631 r. umarł. Uczony i biegływ prawie, zręczny w sprawach publicznych, kilka kościołówi klasztorów fundował, lub restaurował i hojnie nadał, a oszczędnością zebrał ogromny majątek, który, umierając, prawie cały Zygmuntowi III i jego rodzinie legował; w Choczwi, w wojew'. kaliskiem, wystawił wspaniały kościół ze szkołą na 12 młodzieży, mającej się ćwiczyć nietylko w naukach zwykłych, lecz i w muzyce, którą bardzo lubił; infułatami tego kościoła z jego rozporządzenia mieli być przed innymi Lipscy, herbu Grabie.

Świętosław, dziedzic Czaśnik i Przeworska, podstarosta bełzki 1580 r., wojski horodelski 1590 r., a następnie podkomorzy bełzki, z żony Anny Podhoreckiej miał trzy córki: Elżbietę za Andrzejem Podhoreckim, sędzią ziemskim bełzkim, Jadwigę, żonę Gaspra Jahodyńskiego, Zofię lv. za Heronimem Cieszanowskim, 2v. za N. Wierzbickim, sędzią ziemskim chełmskim, i dwóch synów, Andrzeja i Samuela, przedstawicieli dwóch linij tej gałęzi. 

Linia Andrzeja. Andrzej, dziedzic na Przeworsku, podczaszy bełzki, z 1-ej żony Zofii Russyan miał córkę Zofię lv za Janem Sawickim, 2v. Jarczewską, 3v. za Bykowskim, kasztelanem sieradzkim, z 2-iej zaś żony Katarzyny Zulińskiej pozostawił pięciu synów: Świętosława i Jarosława, którzy z4-a innymi Lipskimi polegli w bitwie ze Szwedami na Pradze 1657 r., Jana, archidyakona katedralnego chełmskiego, Adaukta i Heronima. 

Adaukt, dziedzic na Lipem 1623 r., z Teresy Brześciańskiej miał synów: Jana, który poległ pod Wiedniem, Zygmunta i Adaukta, po którym z Agnieszki Nartowskiej synowie: Jan. Józef i Samuel; po Samuelu z MaryannyHeleny Głuchowskiej synowie: Jakób, Idzi, Michał i Tomasz. Jakóbz żony N. Mazurkowskiej pozostawił synów, Kazimierza i Wincentego, a Idzi z Lipego zaślubił N. Grabską i z niej miał synów: Fabiana. Jana, Mateusza, Romana i Seweryna. 

Heronim, z wojskiego chorąży horodelski 1664 r., miał dwie żony, Zofię Rudnicką i Dorotę Gorzkowską, z których córki, Katarzyna Młocka i Teresa, żona Mikołaja Radeckiego, chorążego horodelskiego, i czterech synów: Jana, który podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. bełzkiem. Antoniego, zakonnika, Kazimierza i Michała, bezpotomnego. 

Jan. chorąży buski, zostawił z Barbary Spendowskiej synów, Marcina i Stanisława-Tomasa, po którym z Ludwiki z Lewickich synowie: Antoni Onufry, Józef, Bartłomiej. Jan i Tomasz wylegitymowani w sądzie ziemskim bełzkim 1782 r. 

Antoni-Onufry, szambelan Stanisława Augusta, wziął 1779 r. wraz z bratem Józefem od Potockiego część starostwa sokalskiego zastawem, a 1783 r. procesuje Osieckiego o pewne iany w Sawczynie i Ilkowcach, do tej zastawy należące; z Barbary Dłużewskiej syn jego Stanisław zostawił z Heleny Grzybińskiej syna jedynaka Antoniego 1844 roku na Hnidawie, w łuckiem. 

Józef, tytułowany w aktach starostą łapiwickim, miał syna Stanisława, wspomnianego w aktach Stanów galic. 1822 roku, zaś Jan, starosta kniażeński, zostawił z Tekli z Piaseckich: Annę, Zenobię, Nikodema, Ludwika, Antoniego i Gabryela, urodzonego 1808 roku we Lwowie, a później w Bołdurach zamieszkałego. 

Kazimierz, syn Heronima, nabył 1701 r. od spadkobierców Wąsowiczównej część Rusina; chorąży nowogrodzki 1711 r., zostawił zaś z Eleonory Matczyńskiej: Józefa na Rusinie, po którym z Eleonory Gąseckiej, zmarłej jako wdowa 1787 roku, córki: Gertruda Wojakowska, Wiktorya 1787 r. niezamężna, Franciszka lv. Strzemińska, 2v. Tauszowa i synowie: Tadeusz i Michał, dziedzice Rusina, oraz Karol, posiadacz Pniówka, Latyczyna i Lipia Mokrego, wylegitymowali i przed Komisyą magnatów galicyjskich 1782 r. Z nich Tadeusz, wojski lubaczowski, zostawił z Tekli Radeckiej, stolnikówny nowogrodzkiej, Konstancyę, Jana, Józefa, żonatego z Skrzyńską, Adama, występujących w latach 1817-1819 wsądzie łuckim, jako plenipotenci matki w sprawie spadku po jej stryju chorążym Wawrzyńcu Radeckim. 

Linia Samuela. Samuel, drugi syn Świętosława, z wojskiego sędzia ziemski bełzki 1614 r., założył miasto Lipsk i wsie Lipie i Bełżec, w wojew. bełzkiem, i to miasto a z do końca XVlII-go wieku zostawałowrękach jego potomków; z żony Zofii Łaszcz miał dwóch synów, Jana i Andrzeja, dziedzica dóbr Przeworsk, po którym z Teofili Łychowskiej córki, Krystyna Poguska i Teresa Czarnoluska. 

Jan, dziedzic na Lipsku, starosta sandomierski 1677 r., z żony Heleny Boguskiej, kasztelanki santockiej, miał córki, Barbarę Gorajską, Maryannę lv. Ubysz, 2v. Stępkowską, i synów: Adama, który poległ na Pradze 1657 r., Aleksandra, Andrzeja i Samuela; po Aleksandrze, podstolim latyczowskim, z żony Justyny Fredrówny córki, Róża Dzieduszycka, chorążyna trembowelska, i Teresa Konarska, kasztelanowa wiślicka. 

Andrzej, dziedzic na Lipsku, skarbnik bełzki, podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. bełzkiem; z żony Maryanny Chamcówny miał córki: Zofię lv. za Antonim Skarbkiem, kasztelanem halickim, 2v. za Walewskim, Konstancyę za Wojciechem Obertyńskim, podstolim nowogrodzkim, Gryzeldę Albinowską i synów: Antoniego, Michała i Stanisława. 

Antoni, skarbnik bełzki, deputat na Trybunał koronny 1738 r., chorąży horodelski, z Zofii Czeskiej miał córkę Annę za Skoroszewskim, kapitanem wojsk królewskich, i synów: Mikołaja, kanonika i oficyała krakowskiego, zm. 1755 r., Marcina, Damazego i Florentego. 

Marcin z Lipego, miecznik buski, podstarosta grodzki bełzki isędzia kapturowy, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. bełzkiem; podstoli buski 1772 r. i starosta jabłonowski, marszałek Trybunału koronnego, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., nabył od rządu austryjackiego królewszczyznę Suchostow; prezes Trybunału we Lwowie, z żony Teresy Markowskiej, sędzianki podolskiej, miał córkę Zofię Borzysławską i synów: Jana, Wojciecha, Maurycego i Stefana. 

Jan, piszący się tak jak ojciec starostą jabłonowskim, od 1784 r. zastawny dzierżawca Kobyłowłok, miał z Balbiną z Stadnickich, chorążanką podolską, Brygidę-Anielę, urodzoną w Kobyłowłokach 1787 r., i Zacharyasza, żonatego z Rozalią bar. Kirst, z której Mikołaj, dziedzic Holeniszowa i Żarnówki, ur. 1815 r., a zmarły 1863 r., zostawił z Ludwiki z Krokowskich, córki Aleksandra, marszałka podolskiego, i Magdaleny Bończa Markowskiej: Jadwigę od 1861 r. za Aleksandrem Kęszyckim, Annę od 1868 r. za Hipolitem Bednarowskim, Ludwikę od 1875 r. za Janem na Jankułowie Górskim Maryę, Ewelinę, Aleksandra, nr. 1851 r., żonatego z Markowską, wdową po Sokolnickim i Karola, rezerwowego porucznika austr. ułanów, dziedzica dóbr po ojcu, od 1884 r. żonatego z Maryą Mniszek-Tchórznicką, z której córki: Janina, Honorata, Marya, Stefania, Konstancya i syn Mieczysław. 

Michał z Lipego zaślubił Wiktoryę Stawską i z niej pozostawił syna Macieja, wojskiego bełzkiego 1761 r., po którym córki: Apolonia, Kasylda Hryniewska, Zuzanna Nieciecka i synowie, Wincenty i Tadeusz. 

Stanisław, ostatni z synów Andrzeja i Chamcówny, z skarbnika podczaszy buski 1764 r., miał dwie żony, Konstancyę Matczyńską, podczaszankę bracławską, i Justynę Olsztyńską, podkomorzankę wiską; z 1-ej żony miał córki: Antoninę, zakonnicę, Katarzynę Mirecką, Klarę za Józefem Załuską, Maryannę Maszkiewiczową, Zofię Czuryłłową i synów: Augustyna, skarbnika buskiego 1789 r., ożenionego z Siennicką, i Kajetana, generałaadjutanta wojsk królewskich; z 2-iej żony Stanisław pozostawił córki: Brygidę, Honoratę, Juliannę i kilku synów, z których Wojciech, kanonik chełmski i infułat chocki 1797 r., i Euzebiusz, dziedzic dóbr Kościelniki, sędzia ziemski żydaczowski, członek Stanów galic., wylegitymowany w Galicy i 1782 r., z żony Katarzyny Liniewskiej, podstolanki krasnostawskiej, pozostawił córkę Anielę, żonę Jana Szeptyckiego. 

Samuel, ostatni syn Jana i Boguskiej, stolnik kijowski, rotmistrz husarski 1680 roku, kilkakrotnie poseł na sejmy i deputat na Trybunały, miał trzy żony: Annę Stadnicką, kasztelankę przemyślską, z niej syn Józef Antoni, z drugą żoną Konstancyą Szczawińską, kasztelanką kruszwicką, bezpotomny, a z Joanny Bobowskiej syna Tomasza i dwie córki, Justynę za Konstantym Szeptyckim, miecznikiem przemyślskim, i Annę Iłowiecką, podsędkowę bełzką. 

Józef-Antoni, chorąży buski i regent kancelaryi koronnej, starosta ciechanowski, poseł kilkakrotnie na sejmy, deputat na Trybunał 1727 roku, kasztelan bełzki od 1737 r., a łęczycki 1750 r., dostał prawem dziedzicznem wieś Nowogroblę 1736 r.; kasztelan miał dwie żony, Annę Bętkowską, kasztelankę konarską, i Wiktoryę Skaławską, kasztelankę gnieźnieńską, i z 1-ej żony pozostawił dwie córki, Kandydę Czapską, generałową wojsk koronnych, i Cecylię za Franciszkiem Żabą, wojewodzicem mińskim, i trzech synów: Benedykta, Jezuitę, Tadeusza i Michała-Amanda, zmarłego młodo. 

Tadeusz, szambelan króla Augusta III od 1748 roku, generał-major wojsk kor. 1760 r., kasztelan brzeziński od 1761 r., a łęczycki od 1763 r., komisarz do urządzenia Kurlandyi po wygnaniu Birona 1763 r., w 1764 r. należał do partyi patry o tycznej, lecz następnie stał się jednym z najgorliwszych stronników Stanisława Augusta i pobierał od niego pensyę; konsyliarz Rady Nieustającej 1782 r., w 1776 r. żądał ewakuacyi wojsk rosyjskich z Polski, a w 1773 roku projektował ogłoszenie pospolitego ruszenia w obronie kraju, i w 1764 r. podpisał manifest przeciw gwałtom Czartoryskich i należał do redakcyi Konstytucyi 3 maja. Kasztelan był przez lat 12 komisarzem skarbowym; ożeniony z Joanną Siemieńską, kasztelanką lwowską, pozostawił liczne rodzeństwo, z którego córka Anna była za Zawiszą, a synowie, Samuel z Eleonory Popielówny miał synów, Aloizego i Franciszka, Ksawery zaś z Barbary Prozorówny pozostawił córki, Annę, Józefę i synów: Kacpra, Augusta-Cezarego, infułata w Choczu i kanonika katedry włocławskiej, Franciszka i Stanisława. 

Tomasz, syn stolnika Samuela i Bobowskiej, chorąży buski 1701 r., zaślubił Zofię Granowską i z niej miał córki, Justynę lv. za Turskim, stolnikiem sieradzkim, 2v. za Piekarskim, starostą hrubieszowskim, i synów: Franciszka, Jezuitę, Kazimierza, archidyakona kujawskiego, proboszcza infułata chockiego 1734 r., i Stanisława (Metr. Kor., Sigil., KancL, Akta Ziem. Bełzkie, Lwowskie, Przemyślskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Żychl.). 

Jan, podkomorzy rawski, starosta inowłodzki 1652 r., poseł na sejmy, właściwie herbu Łada; pochodzący od niego Jakób miał syna Wawrzyńca, po którym trzech synów: a) Szymon pozostawił synów trzech: 1) Wawrzyńca, po którym z żony Magdaleny de Verny synowie: Aleksander, Leopold, Jan, Ferdynand i Izydor wylegitymowani^ w Królestwie 1838 r.; 2) Marcina, wylegitymowanego w Królestwie 1840 r. z synami, Adryanem i Stanisławem i tego synem Władysławem; 3) Bartłomieja, po którym z żony Maryanny Szymborskiej syn Kazimierz wylegitymowany w Królestwie 1840 r.; b) Jakób, tego syn Antoni, po którym syn Ignacy z żony Anny Pawłowskiej pozostawił syna Stanisława, wylegitymowanego w Królestwie 1840 r.; c) Franciszek, tego syn Józef, którego syn Kacper z żony Maryanny Dylewskiej miał syna Grzegorza, wylegitymowanego w Królestwie 1854 r. 

Po Franciszku, podczaszym kamienieckim, dziedzicu dóbr Bełżyce 1754 r., syn Józef-Cyryl, którego syn Jakób-Józef z Julianny Majerówny pozostawił syna Władysława, nauczyciela szkół rządowych w Warszawie, wylegitymowanego w Królestwie 1853 r. 

Po Janie, dziedzicu dóbr Gorysławice w 1755 roku, syn Wincenty z żony Anny Lenarskiej miał syna Jana Nepomucena, urzędnika w Banku Polskim, wylegitymowanego w Królestwie 1841 r. 

Feliks, syn Wincentego i Anny Lenarskiej, ur. 1797 r. we wsi Słomnikach, w krakowskiem, wszedł 1813 r. do pułku 12 piechoty Ks. Warszawskiego i 1817 roku został podporucznikiem, 1825 r. porucznikiem, a w 1831 r. kapitanem i w tymże roku awansował na majora, otrzymawszy krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

Po Stanisławie, skarbniku bielskim 1771-1777 r., z żony Domiceli Dąbrowskiej syn Antoni, dziedzic dóbr Liskowo, w wojew. kaliskiem, wylegitymowany w Królestwie 1844 r.

Antoni, sędzia ziemski krakowski 1794 r., z żony Heleny Chomętowskiej pozostawił syna Jacka, urzędnika górniczego w Królestwie Polskiem, dziedzica dóbr Skąpe, wylegitymowanego w Królestwie 1841 r. 

Z tej rodziny. Jakób, podczaszy kaliski 1580 roku. Wawrzyniec, z podsędka sędzia ziemski kaliski 1598 r. Jan, Piotr, stolnik kaliski, i Wacław z wojew. kaliskiem, a Stanisław, stolnik poznański, z wojew. poznańskiem 1632 r., Adam, Jan z wojew. kaliskiem 1648 r., Jan z Lipego, podsędek kaliski, z wojew. kaliskiem i dwóch Piotrówz wojew. poznańskiem 1669 r., dwóch Wojciechówi Wacław z wojew. kaliskiem 1697 r., dwóch Janów, Wojciech z wojew. kaliskiem iN., miecznik poznański, z wojew. Sieradzkiem 1733 roku podpisali elekcye. Jan, Stanisław i Maciej w poznańskiem 1674 r. Wojciech i Jakób, synowie Wacława, dziedzice Konarzewa i Szczerkowa, w poznańskiem 1677 r. Władysław, Aleksander i Stefan, synowie Stanisława, dziedzice dóbr Jastrzębniki, w kaliskiem 1685 r. 

Ignacy, łowczy wschowski 1772 - 1793 roku, dziedzic dóbr Błaszki. Wojciech, generał-adjutant królewski 1775 r., dziedzic dóbr Rudnice. Wojciech, surogator grodzki kaliski 1783-1788 r., wojski kaliski 1793 r. Jakób, rotmistrz wojsk koronnych, sprzedał Bajkowskim majątek Małe Białe Jankowo 1789 r. Stanisław-Konstanty, podczaszy kaliski 1793 r. Aleksy, pułkownik wojsk koronnych 1775 r., ożeniony z Ludwiką Słucką. Mateusz, z sekretarza metropolity Siestrzeńcewicza, którego był ulubieńcem i zawdzięczał mu swoje wyniesienie, kanonik mohylowski, prałat białoruski, sufragan połocki, asesor w petersburgskiem kolegium katolickiem 1820 r., biskup aurepolitański, delegowany na koronacyę 1826 roku, biskup miński 1829 r., um. 1841 r. 

Antoni-Onufry, podkomorzy królewski, Bartłomiej, Jan, Tomasz, Bazyli, Kajetan, ks. Wojciech, Aloizy-Samuel, piszący się z Lipia, iJózef wylegitymowani w Galicyi 1782 r., a Aloizy i Inocenty, członkowie Stanów, przyjęci 1817 r. do grona Stanów. 

Krzysztof, syn Michałai Zofii Zielickiej, żonaty 1775 r. z Petronelą Bilińską, miał synów, Józefa-Jana i Franciszka Ksawerego, którzy składali dowody do legitymacyi 1803 r. w Zachodniej Galicyi. Józef-Jan, legitymując się w Królestwie, przedstawił herb Łada. 

Józef składał przysięgę 1789 r. jako deputat na Trybunał piotrkowski, a Antoni, wybrany 1794 r. na kandydata do sęstwa ziemskiego krakowskiego, legitymowali się w Galicyi 1804 r. 

Antoni, syn Jana i Tekli Chądzyńskiej, ur. 1801 r. w Kniażu, w Galicyi, wszedł 1816 r. na kanoniera klasy 2 do kompanii 2 garnizonowej artyleryi, a w 1818 r. przeniesiony do kompanii 2 pozycyjnej artyleryi pieszej, został 1827 r. podoficerem klasy 1, a 1831 r. oficerem w bateryi Puzyny i otrzymał krzyż złoty wojskowy Virtuti Militari. 

Erazm, syn Jana i Tekli z Piaseckich, ur. 1803 r. w Kniażu, postąpił 1823 r. do kompanii 2 pozycyjnej artyleryi pieszej i w 1830 r. został podporucznikiem. 

Rafał, syn Michała i Ludwiki Siekierskiej, ur. 1783 r. w Bogusławicach, w kaliskiem, wstąpił 1807 r. do pułku 1 gwardyi konnej, a przeniesiony 1822 roku do batalionu 3 pociągu 2 połowy 4 kompanii, awansował 1823 r. na podporucznika z przeznaczeniem do korpusu weteranów kompanii 3. Odbył kampanie: 1808 i 1809 r. w Hiszpanii, 1809 r. w Austryi  1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Saksonii i 1814 r. we Francyi, za co otrzymał krzyż Legii Honorowej i dotacyę 500 fr. rocznie. 

Tadeusz, syn Antoniego i Heleny, ur. 1794 r. we wsi Łysa Góra, w -Galicyi, wszedł 1813 r. do gwardyi cesarskiej i 1814 r. postąpił na podporucznika, a w 1815 r. przeznaczony do 8 pułku piechoty liniowej, został 1821 r. porucznikiem i w 1828 r. wyszedł do dymisyi w stopniu kapitana; w 1830 r. wstąpił do wojska i 1831 r. został majorem. Odbył kampanie, 1813 r. w Saksonii i 1814 r. we Francyi (Ks. Wojskowe). 

Andrzej, syn Tomasza, i wielu innych, wylegitymowanych w Cesarstwie 1845-1860 r., zapisano do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej. 

Wylegitymowani w Cesarstwie 1836 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej: Adam, Tadeusz i Wincenty, synowie Mateusza, i po Tadeuszu synowie: Józef, Karol iJózefat, a po Wincentym synowie, Mateusz i Konstanty, a także Leon, Nikodem, Józefat i Tadeusz, synowie Stanisława, i po Tadeuszu synowie: Stanisław, Tadeusz, Aleksander, Antoni i Kamil. 

Jan, marszałek szlachty gub. witebskiej, dziedzic dóbr Maryenhauz, Swolne, Kucharzewo i inne 1836 roku, miał dwie żony, N. Zawisza i Alinę Ryk, i z nich córki: Maryę, Rafaelę i Zofię. Po Szymonie, dziedzicu dóbr na Litwie, zm. 1838 r., zostały się córki: Józefa za Januarym Filipowiczem, Magdalena za Wincentym Czerniawskim, Rozalia lv. Kozłowska, 2v. Szmulkiewicz, Zuzanna i syn Szymon, dziedzic majątku Bukowszczyzny, po którym z Anny Jabłońskiej pięciu synów: 1) Joachim ożeniony z Teklą Dziewiel, z niej syn Paweł; 2) Michał, dziedzic dóbr Koniecpol, ożeniony z Pauliną Feckiewicz, z niej córki: Eufemia, Oktawia i Józefa 1864 r.; 3) Jan, 4) Ezechiel, 5) Adryan. 

LIPSKI h. KORCZAK. Senator w rodzinie, Jan, kasztelan bełzki 1613 roku. 

Pochodzą od Korczaków-Gorajskich, a wzięli nazwisko od wsi Lipska, w ziemi chełmskiej. Około 1580 r. żyło dwóch braci, Jan, wojownik i mąż zasłużony Rzeczypospolitej, gorliwy kalwin, pisał się z Goraja na Lipsku i Krasnobrodzie, podkomorzy bełzki 1611 r., kasztelan bełzki 1613 r., z żony Anny Słupeckiej miał synów: Adama, Jana, Feliksa i Zbigniewa, ożenionego z Anną Pruszyńską. Brat kasztelana Mikołaj osiadł na Wołyniu koło Sokala. Jan 1669 r., Antoni 1697 r. z ziemią chełmską podpisali elekcye. Andrzej, podczaszy chełmski 1682 r., żona Jadwiga Mstowska. Michał ożeniony z Anną Jaroszyńską 1700 r. Samuel, stolnik kijowski 1721 r., jego żona Anna ze Żmigroda (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). 

LIPSKI h. LIPSKI (?). Jan z żony Katarzyny Juszkiewiczówny miał syna Jakóba, strażnika żmudzkiego, po którym zostało trzech synów: Ignacy, Jakób i Kazimierz, oficerów wojsk rosyjskich. 

Ignacy, podpułkownik wojsk rosyjskich, zaślubił Józefę Kretkowską, wdowę po Janie Rutkowskim; w 1842 roku otrzymał prawa nowego cławszlachectwa w Królestwie Polskiem z synami: Wacławem, Karolem i Konstantym. Czwarty jego syn Ignacy był oficerem wojsk rosyjskich, następnie dziedzicem dóbr Chodecz 1870 r. i pozostawił potomstwo. 

LIPSKI h. LUBICZ. Senator w rodzinie, Jan, kasztelan wizki 1473-1492 r. 

Wpółnocnem Mazowszu; wzięli nazwisko od wsi Lipie, w ziemi nurskiej. Jan, sędzia ziemski ciechanowski 1471 r., podkomorzy warszawski 1465-1470 r., kasztelan wizki 1473-1492 r., cytowany w aktach łomżyńskich. Jan, Jakóbi Michał, synowie Macieja, 1502 r. Marcin, kanonik płocki 1534 r. Maciej, syn Andrzeja, dziedzic wsi Lipie 1611 r. Maciej 1632 r., Adam, czterech Janów, dwóch Jakóbów, dwóch Kazimierzów, dwóch Franciszków, Walenty, Wawrzyniec, Marcin, Grzegorz, Leonard, Mateusz, dwóch Mikołajówi Tomasz 1697 r. z ziemią nurską, a dwóch Janówi Paweł 1733 roku z wojew. mazowieckiem podpisali elekcye. 

Józef i Ambroży, synowie Michała, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1848-1860 r. 

LIPSKI h. LADA. Hrabiowie i szlachta. Senatorowie w rodzinie: Franciszek-Feliks, kasztelan sochaczewski 1631 r., kasztelan rawski 1639 r., um 1643 r. Jan, biskup chełmiński 1635 r., arcybiskup gnieźnieński 1639 r., um. 1641 r. Kacper-Zygmunt, kasztelan rawski 1643-1648 r. Jan-Olbracht, wojewoda rawski 1670 - 1676 r. Konstanty, arcybiskup lwowski 1679 r., um. 1698 r. Jan-Franciszek, kasztelan małogoski 1689 r. Aleksander-Feliks, kasztelan sieradzki 1696 r., wojewoda kaliski 1698-1702 r. 

Przodkiem tej rodziny był Jakób, syn Jarosława, podskarbiego ks. Mazowieckich; ten Jakób kupił w wojew. rawskiem dobra Lipie i Krzemienicę, i w 1454 r. otrzymał w nagrodę zasług prawo niemieckie dla tych dóbr od ks. Mazowieckich i od wsi Lipie wziął nazwisko Lipski. Z jego czterech synów: Mikołaj był plebanem w Krzemienicy, Jan i Wojciech zmarli bezdzietni, a Marcin 1469 r. z Małgorzaty Wągrowskiej pozostawił synów, Andrzeja, męża rycerskiego, bezpotomnego, i Macieja, po którym z Doroty Ruszkowskiej czterech synów, z których: Andrzej, Heronim i Stanisław bezpotomni, a Piotr najstarszy miał dwie żony, Katarzynę Bujalską i Małgorzatę Czerwińską, z której byli synowie, Jakób, proboszcz w Krzemienicy, i Heronim, a z 1-ej żony syn Andrzej, po którym z żony Emerencyanny Rembielińskiej dwóch synów, Franciszek i Wawrzyniec. 

Franciszek z Lipia przy protekcyi prymasa Uchańskiego archidyakon krakowski, kanclerz i kanonik gnieźnieński, kanonik kujawski i łęczycki, sekretarz królewski, był blizko 20 razy deputatem na Trybunał; mąż zacny i skromny, ofiarowanych sobie wyższych dostojności duchownych nie przyjmował; w 1612 r. sprzedał Wolę Łasicką synowcowi swemu Franciszkowi i umarł 1618 r.

cławWawrzyniec, z podsędka sędzia ziemski rawski 1587 r. r., poseł na sejmy i deputat na Trybunały, z żony Anny z Kołacina Plichcianki miał 9-u synów, z których trzech było senatorami: Arnolda, dzielnego wojownika, który poległ na Wołoszczyznie, Dadziboga, wojownika z Tatarami, poległego 1629 r., Filipa, scholastyka gnieźnieńskiego, kanonika sandomierskiego i opata wąchockiego, Jana, Franciszka-Feliksa, Stanisława, kanonika krakowskiego ipłockiego, regenta kancelaryi koronnej, Maciej a-Jerzego, wojskiego rawskiego 1633 r., deputata na Trybunał radomski 1629 r., marszałka Trybunału koronnego 1631 i 1632 r., posła na sejmy i dzielnego wojownika przeciw Turkom i Tatarom, i Samuela na Lipiu, dworzanina, starostę rawskiego i Stanisławskiego, ostatnio podkomorzego rawskiego, który podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. rawskiem. 

Jan, z proboszcza i kanclerza krakowskiego opat wąchocki, referendarz koronny 1632 r., kanclerz królowej Konstancyi, żony Zygmunta III, biskup chełmiński 1635 r., poseł od Władysława IV do cesarza Ferdynanda III dla układów małżeńskich króla z arcyksiężniczką Cecylią Renatą, po dojściu do skutku tego małżeństwa dostał w nagrodę starań od cesarza dla siebie i swego domu tytuł hrabi państwa rzymskiego 1637 r, a 1639 r. za protekcyą królowej został arcybiskupem gnieźnieńskim i um. 1641 r. Mąż zdolny i uczony cieszył się wielkiemi względami papieża Urbana VIII, który mówił, że ze wszystkich listów, jakie z różnych stron świata odbierał, za najlepsze uważał listy Lipskiego. 

Franciszek-Feliks, podsędek sochaczewski 1618 r., z podkomorzego rawskiego kasztelan sochaczewski 1631 roku, a następnie rawski, podpisał elekcyę 1632 r. z ziemią sochaczewską i um. 1643 r., pozostawiwszy z Jadwigi Brochowskiej trzech synów: Jana-Olbrachta, Kacpra-Zygmunta i Konstantego, dziekana i kanonika gnieźnieńskiego, sandomierskiego i wieluńskiego 1676 r., nominata arcybiskupstwa lwowskiego 1678 roku, ostatnio 1679 r. arcybiskupa lwowskiego, który w 1669 r. jako dziekan gnieźnieński i kanonik sandomierski podpisał elekcyę z ziemią rawską. 

Jan-Olbracht, z chorążego sochaczewskiego i sekretarza królewskiego 1642 r. starosta inowłodzki i podkomorzy rawski 1659 roku, wojewoda rawski 1670 r., poseł na sejmy i deputat na Trybunały, vicemarszalek Trybunału kor. 1667 r., rewizor skarbu kor. 1669 r., podpisał elekcye 1648, 1669 i 1674 r. z ziemią rawską; z żony Maksymilianny Ossolińskiej, podskarbianki nadwornej koronnej, miał córkę Annę Grzybowską, stolnikową nurską, i dwóch synów, Franciszka, chorążego rawskiego, który podpisał elekcyę 1669 r. z ziemią rawską, i z żony Radoszewskiej pozostawił córkę Konstancyę Mokronowską, a po śmierci żony został ks. Paulinem w Częstochowie, i Aleksandra-Feliksa. 

Aleksander-Feliks, dziedzic dóbr Łasieczniki i Wola Łasicka, starosta inowłodzki, rzeczycki i rawski 1690 r., z kasztelana sieradzkiego 1696 r. wojewoda kaliski 1698 r., marszałek Trybunału koronnego 1694 i 1698 r., stronnik Contego w elekcyi 1697 r., a w 1702 r. poseł do Karola XII, aby cławgo skłonić do pokoju, miał w skarbie 10,000 złotych, które sejm 1768 roku kazał wypłacić jego potomkom. Wojewoda długo był ulubieńcem szlachty, lecz w 1702 r. podejrzany od niej o przychylność dla Szwedów, zarąbany został 1702 r. w obozie pod Gorzycami, pozostawiwszy z Urszuli Krasickiej, kasztelanki przemy ślski ej, iv. Andrzej owej Modrzewskiej, podskarbiny nadw. koronnej, 2v. Granowskiej, starościny żytomierskiej, syna Józefa, starostę rawskiego, młodo zmarłego, po którym z Zofii Olszewskiej, wojewodzianki rawskiej, została się córka Maryanna Granowska, generałowa wojsk koronnych, i syn Stefan. 

Kacper-Zygmunt, syn kasztelana Franciszka-Feliksa i Brochowskie!, z chorążego sochaczewskiego 1632 r. kasztelan rawski 1643 r., podpisał elekcyę 1632 r. z ziemią sochaczewską, a 1648 r. z ziemią rawską; poseł na sejmy i marszałek Trybunału koronnego, w młodości dzielny wojownik, z żony Zofii Krzystoporskiej, starościanki ostrzeszowskiej, miał trzy córki: Katarzynę, Zofię Niszczycką i Annę za Derszniakiem, starostą radoszyckim, i trzech synów, Stanisława, Jana-Franciszka i Wojciecha, zabitego w bitwie ze Szwedami. 

Jan-Franciszek, starosta rawski, podpisał elekcyę 1669 r. z ziemią rawską; kasztelan małogoski 1689 r., zaślubił Izabelę z Brzezia Lanckorońską, kasztelankę radomską, i z niej miał dwie córki, Helenę lv. Wężykową, starościnę sieradzką, 2v. za Aleksandrem Krasickim, kasztelanicem przemyślskim, i Konstancyę lv. Lanckorońską, 2v. Humiecką, wojewodzinę podolską. 

Oprócz powyższych. Andrzej z Krzemienicy 1509 r. Jan z Niesławie 1512 r. Wojciech z Rembielina 1532 r. Jan, podsędek sochaczewski 1560 r. Maciej z Lipia, wojski rawski, podpisał elekcyę 1632 i 1648 roku z ziemią rawską. Świętosław, kanclerz włocławski, sekretarz królewski 1566 r. Adam i Kazimierz, synowie Kazimierza, 1691 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Ks. Gr. Sochaczewskie). 

Franciszek, dziedzic Błaszek, Borysławie i innych 1725 r., miał syna Michała, a ten syna Krzysztofa, po którym syn Józef, podsędek we Włodawie, wylegitymowany w Królestwie 1842 r. 

LIPSKI h. RAWICZ. Jedna gałąź rodziny Gano brała od majątku przydomek Lipski i pisała się Gano-Lipski. Stanisław otrzymał 6 łanów gruntu we wsi Srocko 1457 roku. Piotr 1674 r., Chryzostom i Kazimierz 1697 r., Michał, stolnik smoleński 1733 r. i Józefat 1774 r. z wojew. Witebskiem podpisali elekeye. 

LIPSKI h. ROGALA. W ziemi czerskiej. Jan, syn Mikołaja, dziedzic Rosochowa 1598 r. Stanisław, syn Stanisława, z synem Janem, dziedzice dóbr Lipia 1601 r. Piotr, syn Jana, 1604 r. miał syna Stefana, który 1649 r. sprzedał dobra Jasiona-Srebranka braciom swoim, Andrzejowi i Stanisławowi Mojżeszowi, żonatemu z Anną Sadowską; po Stanisławie-Mojżeszu córka Barbara za Maciejem Kaweckim i synowie, Jakóbi Tomasz. Krzysztof i Stanisław, synowie Stanisława, 1615 r. (Ks. Gr. Czerskie). Stanisław z ziemią czerską podpisał elekcyę 1669 r. 

LIPSKI h. SZRENIAWA bez krzyża. Stara małopolska rodzina, od której bardzo prawdopodobnie pochodzą Lubomirscy; wzięła nazwisko od wsi Lipie v. Lipia, w dyecezyi krakowskiej, której dziedzicem około 1470 r. był Stanisław (Lib. Benef.). Michał, doktór Akademii krakowskiej, opat Benedyktynów świętokrzyskich, poseł od Kazimierza IV do papieża, um. 1476 r. Jan, dziedzic Woli Smarzowej 1508 r., i Mikołaj, dziedzic wsi Mała 1536 r., w pow. pilzneńskim. 

Mikołaj, syn Andrzeja, i Stanisław, syn Mikołaja, 1540 r. na Uniwersytecie krakowskim. Zofia z Kosseckich lv. Stanisławowa Lipska, 2v. Gabryelowa Zborowska, a 3v. Tobiaszowa Kossecka, mająca zapis oprawy na Lipiu, uzyskała 1556 r. na Andrzeja, brata, i Jana, bratanka wspomnianego Stanisława wyrok. Ten Jan umarł 1556 roku, a ona procesuje dalej Andrzeja, dziedzica części Lipia, jako spadkobiercę Stanisława i Jana. Floryan wraz z siostrą Agnieszką 1571 r., a Jakób 1584 r. pozywali Wąsów z Lenczów o poranienie. 

Andrzej, niedopuszczony 1615 r. do objęcia Kańczugi i Nowejwsi przez Komorowskiego, uzyskał na niego wyrok za nieoddanie mu zastawem puszczonych wsi Stronia, Januszowice i Chocznia. Andrzej pozwany 1623 r. przez opata tynieckiego o granice między Skawiną i Borkiem. Jakób zaślubił 1641 r. Jadwigę Malinowską uP. Maryi w Krakowie. Samuel, dowódca załogi w Żywcu, procesuje się 1645 r. z Komorowskim o zbiegłych poddanych z Rychwałdu; jego synowie, Heronim, towarzysz husarski, poległ 1675 r., i Jan, starosta sądecki, pereasławski i Czechowski 1673-1678 roku, pułkownik królewski, podpisał elekcye 1669 i 1674 r. z wojew. krakowskiem, i był ożeniony z Katarzyną-Anną Sapieha, córką Pawła, hetmana wiel. litewskiego, wdową po Lubomirskim, staroście sądeckim, z której miał córkę Teresę Dembińską, stolnikowę krakowską, i synów, Antoniego, starostę ciechanowskiego 1705 r., i Jana. 

Achacy i Andrzej z Lipia 1669 i 1674 r. z wojew. krakowskiem podpisali elekcye. Heronim, podstoli chełmiński, zapisał 1680 r. 00. Franciszkanom w Nowym Sączu 600 zł. na Limanowej. 

Aleksander zostawił z Ludwiki z Dobrzynieckich córkę Maryannę, która 1725 r. zeznała z mężem Franciszkiem Światopełk-Zawadzkim zapis dożywocia, a w 1726 r. wraz z siostrą swą Teklą obrała plenipotentów. Jerzy, podczaszy chełmiński, podpisał 1733 roku z województwem krakowskiem elekcyę Stanisława Leszczyńskiego. Jan zaślubił 1742 r. Katarzynę Kucharską w kościele P. Maryi w Krakowie. Jan, podczaszy chełmiński, zmarły 1753 r., zostawił z Heleny z Otwinowskich: ks. Jerzego, kanonika kijowskiego, posiadacza Tropią, zmarłego 1788 r., Elżbietę za Aleksym Stanisławem Reklewskim, wojskim i pisarzem grodzkim sandomierskim, Barcławbarę za Stanisławem Chwalibogiem, burgrabią zamku krakowskiego i podsędkiem ziemskim Zatorskim, i Annę za Wojciechem Szczepanowskim, podczaszym nowogrodzkim, którzy sprzedali 1757 r. ojcowskie Zabełcze. 

Paweł zaślubił 1758 r. Barbarę Zemłowską (metr, uP. Maryi w Krakowie). Zapewne ten Paweł nabył 1789 r. od Ossolińskiego Głębokie, Tokarnię, Karlikówi Wolę Piętrową. Franciszka z Lipskich, lv. Jeleńska (żona Jana z Fursztów, dziedzica części Lencz i Zarzecza), obrała 1809 r. w Lenczach już jako 2v. Zakrzowska plenipotentów (Akta Ziem, i Gr. Krakowskie, Oświęcimskie, Bieckie, Archiwum Fedorowiczóww Oknie, Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza).

LIPSKI. Jakób, syn Pawła, dziedzic dóbr Godlewo-Łuby 1720 r. (Akta Nurskie), z żony Katarzyny Stokowskiej miał syna Józefa, tego syn Antoni pozostawił syna Jakóba, a ten syna Mateusza, po którym z żony Franciszki Laskowskiej synowie, Jan i Adolf wylegitymowani w Królestwie 1861 roku. 

Franciszek, syn Józefa i Katarzyny Kowalskiej, ur. 1802 r. we wsi Dziekanowicach, w pow. hrubieszowskim, wstąpił 1819 r. do 2 pułku strzelców pieszych i w 1831 r. został podporucznikiem 10 pułku ułanów. 

Hipolit, syn Walentego i Maryanny, ur. 1790 r. we wsi Siecku, na Wołyniu, postąpił 1809 r. do 16 pułku jazdy Ks. Warszawskiego i' w 1813 r. awansował na podporucznika; umieszczony 1815 roku w3 pułku strzelców konnych, wyszedł 1817 r. do dymisyi. Odbył kampanie, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Saksonii. 

Mikołaj, syn Jana i Franciszki Gadomskiej, ur. 1803 r. w Warszawie, wszedł 1820 r. do 4 pułku piechoty liniowej i w 1831 r. został podporucznikiem. 

Stanisław, syn Antoniego i Tekli Piekarskiej, ur. 1805 r. w Warszawie, z korpusu kadetów kaliskich wstąpił do 5 pułku piechoty liniowej, i w 1831 r. jako porucznik umieszczony w 6 pułku ułanów (Ks. Wojskowe). 

LIPSKI h. KOŚCIESZA-KUSZABA. Herb-w polu białem kamień młyński (naturalnego koloru); nad tarczą w hełmie dziewięcioro szczeniąt (Kancl.). Bracia, Karol i Stanisław, neofici, otrzymali nobilitacyę i herb powyższy 1764 roku za gorliwość w wierze katolickiej. 

LIPSTOWSKI h. SULIMA. Jan Zawiszyc z Garbowa, Michał i Hektor, bracia, 1451 r. (Akta Krakowskie). Bartłomiej 1518 r. (Metr. Kor.). 

LIRCHENFELDT v. LERCHENFELDT. Fryderyk na zalecenie hetmanów nobilitowany 1685 r. (Vol. Leg.). LISACKI. Andrzej z wojew. poznańskiem podpisał elekcyę 1697 r. 

LISAK. Stefan podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. lubelskiem.

LISAKIEWICZ. Fryderyk otrzymał 1772 r. rangę porucznika w wojsku koronnem (Sigil.). 

LISANDER. N., mianowany 1767 r. chorążym w pułku konnym buławy litewskiej, otrzymał 1768 r. dymisyę z rangą porucznika. Jan-Magnus, kapitan, następnie 1785 r. major regimentu pieszego wojsk koronnych (Sigil., Ranch). 

LISAŃSKI v. LISIAŃSKI h. LIS. Rodzina małoruska na Ukrainie i Rusi Czerwonej, jedna jej linia już w XVII stoleciu przez odpadnięcie Ukrainy Zadnieprskiej przeszła pod panowanie Rosyi. Herakli, doktor św. Teologii, ks. Bazylianin unicki, z sekretarza generalnego i superiora połockiego 1743 roku prowincyał i generał zakonu Bazylianów, a arcybiskup unicki smoleński i siewierski i opat onufrejski od 1762 r., pobożny i zacny kapłan, um. 1771 r. 

W 1803 r. Lisańscy, zamieszkujący w Rosyi, uwieczniając odbycie podróży na około kuli ziemskiej jednego z swych członków, zmienili swój herb w sposób następujący-tarcza rozdzielona w poprzek; wgórnej części herb Lis, dolna część rozdzielona w podłuż, w prawej części, w polu niebieskiem, medal srebrny, na którym okręt z rozwiniętemi żaglami, a wkoło medalu napis wjęzyku rosyjskim „Za podróż w około świata 1803 roku“, w lewej części, w polu złotem, srebrna wyspa, na niej wzgórze czarne; w koronie pół lisa, jak w herbie. 

LISIATYCKI. Józef, adjutant - porucznik 1779 r., kapitan 1787 r. wojsk koronnych (Sigil., Kan cl.). 

LISICKI h. LIS. Gracyan, syn Mateusza, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1848 r. 

LISICKI v. LISIECKI h. PRUS I. Gniazdem tej rodziny wojew. płockie, a nazwisko pochodzi od wsi Lisice, niedaleko m. Mławy położonej; już w początkach XVII wieku wielu członków tej rodziny przesiedliło się na Podlasie i do Małopolski, a niektórzy przybrali herb Prus II. 

Andrzej, Marcin i Jan, synowie Mikołaja, 1533 r. Krzysztof, regent ziemski warszawski 1589 r., miał synów, Zygmunta i Jana; po Janie syn Stanisław, dziedzic dóbr Lisiec 1613 r., pozostawił syna Fabiana. Aleksander, syn Marcina, dziedzic dóbr Uwieliny i Wola Turkowa, żonaty z Zofią Głuchowską, nabył 1622 r. dobra Zielonki, Lubkowo Pruskie, Wierzuchowo i Strzykuły; Jan i Stanisław, jego bracia rodzeni. Władysław, syn Stanisława, podpisał elekcyę 1669 r. z ziemią czerską,  z 1-ej żony Anny Zielińskiej miał syna Pawła, elektora 1697 r. z ziemi czerskiej, instygatora 1700 r., viceregenta 1712 r„ ostatnio 1720 r. komornika granicznego czerskiego, żonatego z Ludwiką Gołkowską, a z 2-iej żony Anny Prackiej pozostawił Władysław synów: Aleksandra, Franciszka, Krzysztofa, Jana i Wojciecha, z których Aleksander z wojew. płockiem, Krzysztof z wojew. krakowskiem, a Wojciech z wojew. Sandomierskiem podpisali elekcyę 1733 r. Po Franciszku z Anny Laskowskiej syn Wojciech pozostawił synów, Augustyna i Wojciecha 1781 r. Krzysztof, towarzysz pancerny, dziedzic folwarku Straszewskie, z żony Maryanny Hebdowskiej miał synów, Andrzeja, dożywotniego posiadacza wójtostwa w Pisarzowej, iWładysława, dziedzica folwarku ojcowskiego, wylegitymowanych wsądzie grodzkim sandeckim 1782 r. Władysław zostawił z Apolonii z Osieckich synów, Antoniego, registratora, i Tomasza, susceptanta ziemskich pilzneńskich, wylegitymowanych w sądzie ziemskim lwowskim 1782 r. Z nich Antoni sprzedał 1792 r. ojcowiznę Straszewskie v. Straszów i był dwa razy żonaty, lv. z zaślubioną w Lubczy 1782 roku Maryanną z Służewskich, 2v. z Anielą z Gumińskich, 2v. Tomaszewską, z której synowie, Ignacy i Feliks, i córki, Józefa i Anna, żona podsędka Olszyńskiego; z Służewskiej zaś pozostał tylko Antoni-Piotr żonaty z Reginą Lejmanówną, z której syn Henryk, ur. 1839 r., wylegitymowany wraz z ojcem w Wydziale Stanów galic. 1847 r. 

Jan, syn Władysława z Prackiej, dziedziczący na częściach Łopuszny i Łętowni, cześnik owrucki, zmarły 1752 r., którego z Barbary Janickiej, cześnikówny kijowskiej, synowie: Ignacy, Floryan, Romuald i ks. Ambroży, proboszcz w Jordanowie i Łętowni, dziekan myślenicki, dziedzic części Łętownia Dolna, legitymowali się 1782 r. w sądzie grodzkim sandeckim jako Lisiecki z Lisie. Czy nie ten Jan, cześnik nurski, zostawił z Agnieszki Szymanowskiej córkę Teresę 1747 r. za Pawłem na Gruszowie Janickim, podpułkownikiem wojsk koronnych. 

Ignacy 1758 r. pokwitowany z sumy przez Wąsowiczową, starościnę lubczańską, później członek Stanów’ galic., wydzierżawił 1786 roku dobra swe Zborówek i Zabłocie Makomaskiemu. Floryan, również członek Stanów galic., żonaty z Zofią z Lewickich, darował 1787 r. część „Gałochówka" zwaną w Łętowni bratanicy swej Maryannie; zaś Romuald, dziedzic części Łętowni, Chrobacze i Łopuszny, żonaty był z Barbarą z Petryczynów, zmarłą przed 1800 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Powyższy Aleksander, syn Władysława i Prackiej, miał syna Michała, który podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. podlaskiem i po którym syn Anastazy pozostawił syna Romana-Kazimierza, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r. z synem Feliksem, urzędnikiem straży pogranicznej zawichostskiej, urodzonym z Barbary Kordaszew’skiej. 

Roman-Kazimierz, syn Anastazego i Eleonory z Wolskich, ur. 1786 r. we wsi Gościeradowie, w krakowskiem, wszedł 1809 r. do 8 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1813 r. został podporucznikiem w tymże pułku; przeniesiony 1313 r. w stopniu porucznika do batalionu gwardyi konnej pułku eklerów, a w 1815 r. przeznaczony do 1 pułku ułanów, w 1823 roku awansował na kapitana w 1 pułku ułanów. Odbył kampanie: 1809 r. pod Raszynem, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech, za co ozdobiony został krzyżem srebrnym polskim. Lisicki za odznaczenie się w boju rozkazem dziennym postąpił na majora (Ks. Wojskowe).

Wawrzyniec, burgrabia warszawski 1635 r. Jan, z cześnika podczaszy 1661 r., miecznik podlaski 1664 r., posesor Siemiatycz, podpisał elekcyę 1G69 r. z ziemią drohicką, a 1674 r. z wojew. podlaskiem i pozostawił syna Aleksandra, łowczego drohickiego 1702 r., po którym z Teresy z Zakrzowa synowie: Jan, stolnik podlaski 1722 r., Franciszek, Ignacy, cześnik, i Michał, podpisarz czerscy; Michał podpisał elekcyę 1764 r. z ziemię mielnicką, a po Janie, łowczym podlaskim, synowie, Anastazy i Jan 1759 r. 

Jan, komornik graniczny bełzki, z wojew. bełzkiem, Tobiasz z wojew. Sandomierskiem 1669 r., Jerzy z wojew. wołyńskiem 1674 r., Felicyan, żonaty z Jadwigą Servalówną, z wojew. Sandomierskiem 1697 r., Antoni, dwóch Łukaszówi Piotr z wojew. podlaskiem, Ignacy z wojew. ruskiem i Stanisław z wojew. krakowskiem 1733 r. podpisali elekcye. Maryanna, żona Józefa Lasockiego, cześnika łukowskiego 1736 r. Jan, cześnik podlaski 1776 r. Ignacy, komornik graniczny podlaski 1779 r., z żony Józefy Napiórkowskiej miał synów, Kajetana i Tadeusza. 

Franciszek, towarzysz pancerny, syn Macieja, chorążego pancernego, dziedzic dóbr Skiby, w chęcińskiem, ustąpił części tych dóbr 1764 r. bratu Antoniemu. Antoni, dziedzic na Skibach, z łowczego cześnik chęciński 1776 r., podstoli i podstarosta chęciński 1788 r., żonaty z Rozalią Dembińską, składał 1803 r. dowody do legitymacyi w Galicyi Zachodniej, a w 1804 r. został wylegitymowanym. Po Franciszku, burgrabim grodzkim chęcińskim, synowie, Joachim ur. 1774 r. i Mateusz, dziedzic na Skibach legitymowali się w Galicyi Zachodniej 1803 r. (Metr. Kor., Sigil., Kancl., Conv. Varsav., Ks. Gr., Czerskie iPłockie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubek i Piotrk., Don. Vars.). 

Adam, dziedzic wsi Stróże, Bugaj i inne, miał syna Józefa 1743 r., tego syn Maciej pozostawił syna Aleksandra, a ten syna Wojciecha, po którym syn Konrad z żony Magdaleny Chwalibóg miał syna Piotra-Bogusława, dzierżawcę dóbr Bobrowniki, w pow. opoczyńskim, wylegitymowanego w Królestwie 1844 r. 

Antoni, w 1743 roku dziedzic wsi Kowiesie i części wsi Zawady, w wojew. płockiem, z żony Franciszki Wolskiej miał syna Franciszka, po którym z Zofii Koleżeńskiej synowie: 1) Maciej, dziedzic dóbr Obrąb, w pow. lipnoskim, wylegitymowany w Królestwie 1842 r. z synem Adolfem, urzędnikiem w Komisyi skarbu, urodzonym z Katarzyny Łukowskiej; 2) Michał wylegitymowany w Królestwie 1842 r. 

Jan, w 1754 roku dziedzic wsi Żorawie Mniejsze; z jego synów: 1) Franciszek pozostawił syna Walentego, po którym z Maryanny Niewęgłowskiej syn Romuald wylegitymowany w Królestwie 1839 r.; 2) Wawrzyniec, którego synowie, Jan wylegitymowany w Królestwie 1840 r. z herbem Prus II, i Benedykt, którego z Antoniny Hansliger syn Erazm, dziedzic wsi Ślepkowo Szlacheckie, w pow. płockim, wylegitymowany w Królestwie 1843 r. także z herbem Prus II. Z tej linii Dominik, syn Stanisława i Rozalii Łuszczewskiej, urzędnik pocztowy w Maryampolu, wylegitymowany w Królestwie 1840 r.

Jan-Antoni, dziedzic wsi Bezek 1767 r., starosta długołęcki 1766 r., syn Michała, łowczego, i Joanny Słotwińskiej, wnuk Aleksandra, miał synów: Jana, Karola, Stefana i Teodora; po Janie z Maryanny Kurcewicz syn Michał, komornik Trybunału lubelskiego, wylegitymowany w Królestwie 1838 r., z żony Justyny Trzcińskiej pozostawił synów, Konstantego i Hipolita, wylegitymowanych w Królestwie 1838 r. z przydomkiem Dzierżek

LISICKI h. PRUS II. Taż sama rodzina co Lisicki herbu Prus I. Jan, syn Władysława, h. Prus 1, miecznik owrucki, kupił w 1722 r. od StefanaGerlicza wsie Łętownia i Chrobacze; jego syn Ignacy miał syna Tadeusza, po którym z żony Maryanny Węgierskiej syn Roman wylegitymowany w Królestwie 1749 r. Innych Lisickich z herbem Prus II zobacz pod Lisickimi herbu Prus I. 

Franciszek, syn Tadeusza i Maryanny Węgierskiej, ur. 1800 r. we wsi Łętowni, w cyrkule myślinickim, wstąpił 1817 r. do 6 pułku piechoty liniowej i w 1821 r. zastał sierżantem. 

LISICKI. Kazimierz otrzymał 1666 roku dymisyę z pod chorągwi Buttlera. Aleksander żonaty z Heleną ze Świdzińskich lv. Adamową Chrzcząnowską, która 1707 r. kwituje z sumy na Kłopoczynie jej zabezpieczonej (Akta Grodzkie Rawskie). 

Józef z Lisic obrał wraz z żoną Heleną z Grodkowa Łosiówną w grodzie horodelskim 1718 r. plenipotentówi podpisał się: Józef Dzierżek Lisicki. (Arch. Wileńskie). Adam z żoną Maryanną z Rynczewskich pozwali 1726 r. Kałuszowskiego o Niemirówkę (Zap. Tryb. Lubel.). Zofia, żona Jana Słowikowskiego obrała 1784 r. plenipotenta (Akta Lwowskie For. Nob.). 

Tadeusz obierał 1796 i 1802 r. plenipotentów. Maryanna, córka Wincentego i Wiktoryi z Młyńskich, 1810 r. wydana za Franciszka Czarnomskiego, od 1830 roku wdowa. Stanisław,oficyalista prywatny, umarł wWęgierce 1829 r., zostawiwszy z Rozalii z Moczydłowskich: Juliannę, Cecylię, Konstantego i Marcelego; jego najbliżsi krewni: Anna zamieszkała w Krasiczynie, Józefa Ankwiczowa, Antoni i Feliks, stryjeczne siostry i bracia (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

Franciszek, syn Maurycego i Maryanny Jelińskiej, ur. 1803 roku w Białogonie, w kieleckiem, postąpił 1812 r. do 3 pułku piechoty liniowej i w 1830 r. został podporucznikiem, a w 1831 r. porucznikiem w 14 pułku piechoty i wkrótce awansował na kapitana, otrzymawszy krzyż złoty Virtuti Militari. 

Michał, syn Jana i Maryanny, ur. 1798 r. we wsi Bruzne (?), w krasnostawskiem, wstąpił 1818 r. do 4 pułku ułanów i wystąpił 1821 r. 

Michał, syn Szczepana i Anieli Ćwiklińskiej, ur. 1805 r. we wsi Pawłowie, w krasnostawskiem, postąpił 1823 r. na służbę jako ochotnik do 1 pułku ułanów i w 1831 roku został podporucznikiem w 4 pułku ułanów (Ks. Wojskowe). 

LISIECKI h. DRYA. Stara wielkopolska rodzina, wzięła nazwisko od wsi Lisiec, w wojew. kaliskiem, pow. konińskim; pisała się z Liszna Liszki i Kiszewy, i od tej drugiej wsi niektórzy jej członkowie, zwłaszcza zamieszkali na Litwie, brali przydomek Kiszewa. Niesiecki, jak się zdaje, z papierów familijnych tej rodziny zamieścił dość obszerną jej genealogię, z której okazuje się, że przodkiem tego domu był Jan, żyjący w pow. konińskim 1430 r., który z Agnieszki Laskowskiej miał trzech synów: Macieja, Krzysztofa i Marcina; po Macieju pochodzili, Maciej, opat świętokrzyski 1589 roku, i Wojciech, Jezuita, który, ratując zapowietrzonych, um. 1627 roku. 

Marcin z Katarzyny Łubnickiej pozostawił sześciu synów: Jana i Jerzego bezpotomnych, Stanisława, Adama, Marcina i Mikołaja; po Stanisławie pochodził Andrzej z Kiszewy, dziedzic Jaruntowa i Godziątkowa, surogator grodzki kaliski 1631 r., instygator wielki koronny 1632 r., jeden z najznakomitszych prawników swojego czasu, autor prawniczy i historyk, przyjaciel Jezuitów, i ich kolegium kaliskiemu, umierając, zapisał znaczną swą bibliotekę; Andrzej zostawił córkę Dorotę, żonę Krzesława Dunin-Karwickiego, dziedzica dóbr Oblasy, i pięciu synów, z których Franciszek bezpotomny, Stefan, Jezuita, Jan, Andrzej i Ludwik, podstarosta krzemieniecki 1659 r., miecznik lwowski 1669 r., po którym z żony Teofili Zamojskiej synowie, Aleksander i Andrzej 1700 r. 

Po Adamie, synu Marcina i Łubnickiej, z trzech żon było czterech synów: 1) Piotr, który miał syna Jana, 2) Świętosław, po którym z Elżbiety Zbijewskiej synowie: a) Jakób, dziedzic dóbr Tchorzewo, skarbnik bydgoski 1728 roku, po którym z żony Teresy Godlewskiej syn Walenty, ks. Bazylianin, Kacper, Wojciech i Dominik, skarbnik wschowski, po którym córka Maryanna, żona Stanisława Gzowskiego; b) Jan, cześnik wołyński, zm. 1713 r. bezpotomnie; c) Mikołaj, ’ten służąc wojskowo, osiedlił się w wojew. wołyńskiem i z żony Milińskiej pozostawił syna Antoniego, cześnika gostyńskiego, po którym z Podhorodeńskiej synowie: Łukasz ożeniony zN. Horain, Franciszek i Świętosław; d) Wojciech osiedlił się w wojew. brzesko-litewskiem, i z Teofili Kurczewskiej miał trzech synów: Jakóba, Jezuitę, Józefa i Ignacego; po jednym z nich pocłn dzą Lisieccy tego herbu osiedleni na Litwie, z których Andrzej, syn Wincentego, i Jan,syn Franciszka, z synami, Stanisławem i Wincentym wylegitymowani w Cesarstwie 1848 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

Mikołaj, szósty syn Marcina i Łubnickiej, z Barbary Smoszewskiej miał trzech synów: Marcina, Mateusza i Chryzostoma; z nich Marcin, sędzia ziemski wałecki 1668 r., z żony Maryanny Kobierzyckiej miał trzech synów, z których Stanisław 1685 r., zaślubił Annę Bardzką i z niej pozowił synów: Jakóba, Franciszka i Jana; Jakób z żony Rogalińskiej miał syna Stanisława, elektora Stanisława Leszczyńskiego 1733 r. z wojew. poznańskiego, po którym z Franciszki Gzowskiej synowie: Aleksander, Władysław, Eustachy i Maciej 1740 roku. 

Mateusz, drugi syn Mikołaja i Smoszewskiej, z żony Dokowskiej miał trzech synów: Wojciecha, elektora 1669 r. z wojew. poznańskiego, żonatego z Elżbietą Ubysz, Kazimierza i Marcina; po Marcinie z żony ElżbietyTeresy Szołdrskiej, kasztelanki biechowskiej, córki, Teofila Wysocka, Konstancya Złotnicka, i syn Antoni, kanonik poznański około 1740 r. 

Chryzostom, ostatni z synów Mikołaja i Smoszewskiej, z żony Słuszkowskiej miał trzech synów: Mikołaja, bezpotomnego, Wojciecha, po którym z Gliszczyńskiej synowie, Jan i Andrzej, i Macieja, po którym z Anny Falęckiej synowie: Walenty, Stanisław i Marcin. Walenty z żony N. Kossowskiej miał syna Samuela, po którym synowie: Andrzej i Jan, i po Janie z dwóch żon pięciu synów: Józef poległ w walce z Moskwą 1733 r., Wojciech, kanonik uniejowski, Paweł, Jezuita 1740 r., Franciszek bezpotomny i Mikołaj, dziedzic dóbr Dembe i Biernatki 1751 r., po którym z żony N. Mikołajewskiej synowie: Tomasz, Kazimierz, Jan iJózef 1761 r.; z tych braci Tomasz z Maryanny Mikołajewskiej pozostawił syna Franciszka, archiwistę akt dawnych w Kaliszu, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r. 

Grzegorz, dziedzic dóbr Ręcz, w wojew. poznańskiem 1728 roku, miał syna Antoniego, a ten syna Andrzeja, wylegitymowanego w Królestwie 1843 roku z synem Janem Nepomucenem urodzonym z Antoniny Łąckiej. 

Po Stanisławie, który w 1699 r. kupił od Wojciecha Reut majątek Kamienicę, pochodzący Jan-Paweł, syn Kacpra, wylegitymowany w Królestwie 1838 r. z synami, Walentym, podoficerem wojsk rosyjskich, i Wincentym, nauczycielem szkół rządowych w Łowiczu, urodzonymi z Maryanny Gzowskiej. 

Anna, żona Piotra Giżyckiego, kasztelanka rawskiego 1560 roku. Jan, syn Jana, 1616 roku. Wawrzyniec, syn Krzysztofa, 1658 roku. Grzegorz, syn Jana, 1662 r. Sebastyan z wojew. rawskiem, Stanisław z wojew. poznańskiem 1669 r., Balcer z wojew. inowrocławskiem, Andrzej z wojew. poznańskiem, Andrzej z ziemią chełmską 1697 r., Franciszek z wojew. poznańskiem, Michał i Wojciech z wojew. brzesko-kujawskiem 1733 r. podpisali elekcye. 

Wojciech, syn Mikołaja, 1701 r.; po Wojciechu syn Adam żonaty z Franciszką Świderską 1715 r. Jan, syn Andrzeja i Jadwigi Kolczyńskiej, zaślubił Eleonorę Wawrowską 1739 r. Paweł i Antoni, synowie Franciszka i Zofii Kromolickiej 1739 r. Antoni, ożeniony z Cecylią Wolską 1740 roku, i Jan, żonaty z Franciszką Kudelską 1743 r., synowie Aleksandra. Michał, burgrabia łęczycki, żonaty z Rozalią Wierzbowską 1744 r. Ignacy, burgrabia malborgski 1766 r. Michał, skarbnik ciechanowski 1777 r., pisarz grodzki 1778 roku. Antoni, burgrabia rawski 1773 r. Wilhelm, skarbnik czerniechowski 1773 r. (Ks. Gr. Kaliskie, Czerskie, Sieradzkie, Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel.). 

Mikołaj, syn Kazimierza, nabył 1775 r. części dóbr Budzisk, w nurskiem, od Balickiej i z żony Antoniny Malinowskiej pozostawił syna PiotraPawła, ur. 1762 r., wylegitymowanego w Galicyi 1804 r.

Gaspar, syn Andrzeja, stolnik nowogrodzki, nabył 1736 roku części dóbr Bejdy, Klimy, Skolimowo, Rogozice, Sosenki, Zielezniki i Kamionki od Krasnodębskiego; jego syn Michał sprzedał 1779 r. część dóbr Ostrowiec i Liszki Kobylińskiemu, i z żony Ewy Sarneckiej pozostawił synów, Wawrzyńca, 1803 r. i Jana, po którym z Franciszki Czarnockiej synowie, Feliks i Ignacy-Franciszek-Walenty 1804 roku wylegitymowani w Galicyi (Quaterniones) 

Maciej, syn Bartłomieja, wnuk Krzysztofa, prawnuk Marcina, dziedzic na Bujałach-Gniewoszach; Jakób, syn Tomasza, wnuk Kazimierza, prawnuk Tomasza, syna Wojciecha; Łukasz i Piotr, synowie Mikołaja i Antoniny Malinowskiej, wnukowie Kazimierza, dziedzica Świnotopy i Łazy; oraz Jan, syn Macieja i Katarzyny Czapskiej, dziedzica wsi Liszki, wnuk Jakóba, syna Krzysztofa, składali dowody do legitymacyi 1803 r. w Zachodniej Galicyi (Akta po-Galicyjskie). 

Gabryel, Andrzej iJózef, synowie Adama, i wielu innych wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1850- 1860 roku. 

Lisieccy, h. Drya, zamieszkali na Litwie, brali przydomek Kiszewa, od dziedzictwa swego Kiszewy, w pow. konińskim, którą posiadali w 1580 r., a niektórzy pisali się Kiszewski. Wojciech, właściciel części Ogorzelczyno, w pow. konińskim 1580 r., a Krzysztof, dziedzic części wsi Lisiew 1578 r. Jan, Stanisław, Adam i Mikołaj, dziedzice części wsi Lubnicy, w pow. kruszwickim 1557-1566 r. (Ks. poborowe). 

Marcin i Michał-Józef, rotmistrz wiłkomierski, z przydomkiem AYszewa podpisali elekcyę 1764 roku z pow. wiłkomierskim. Apolonia, żona Piotra Kozakowskiego, sędziego pow. wiłkomierskiego 1800 r. 

LISIECKI h. LELIWA. Jakób i Paweł, synowie Szymona, składali dowody do legitymacyi w Galicyi Zachodniej 1803 r. 

LISIECKI h. LIS. W ziemi liwskiej i na Podlasiu; piszą się z Liszek. Paweł, syn Mikołaja, 1580 r., i Andrzej, syn Marcina, 1598 r. dziedzice części dóbr Liszki. Tobiasz 1666 r. (Akta Warszawskie). Ignacy 1787 r. kupił wieś Gozdziec-Skrzeki, w ziemi liwskiej. Po Stanisławie, dziedzicu wsi Zelkowo-Zeliwie 1567 roku, w ziemi liwskiej, pochodzący Wawrzyniec z Wiktoryi Rzewuskiej miał synów, Dominika i Łukasza, urzędników w Warszawie, wylegitymowanych w Królestwie 1837 roku. Z tych braci Dominik, współredaktor pism peryodycztiych, przełożył dobrym wierszem z francuzkiego kilka dzieł dramatycznych; porzuciwszy urzędowanie, był dziedzicem dóbr Żeliszew, w gub. lubelskiej; um. 1846 r., pozostawiwszy z żony Emilii Gostomskiej syna Ludwika. 

Ludwik, miecznik lwowski, wziął 1714 r. od Potockich w zastaw Tyszkowce i Czortowiec, a w 1728 r. wdowa po nim Aniela z Jagodzińskich procesowała Potockich o sumy dane na te dobra. Jan żonaty 1726 r. z Katarzyną z Rohozów.

Fabian, dziedzic na Liszkach, syn Jakóba, wnuk Krzysztofa, sprzedał 1781 r. części dóbr Liszki, w drohickiem, Hryniewieckiemu; Mateusz sprzedał 1788 r. części dóbr Czaple-Andrzejewicze Jakóbowi i Walentemu, synom Tomasza Lisieckiego. Powyżsi składali dowody do legitymacyi w Galicyi Zachodniej 1803 r. 

Wojciech, z ziemi drohickiej, zostawił z Agnieszki Czapskiej, córki Macieja: Agnieszkę za Adamem Trembickim, Rosłana, żonatego z Maryanną Suchonarską, Tomasza, Krzysztofa, którzy wszyscy trzej mieli potomstwo, i Łukasza, po którym z Maryanny Kunatówny - Wyrozębskiej: Anastazya za Szymonem Czapskim, Franciszka za Pawłem Czapskim, Helena za Skwirczyńskim, Walenty żonaty z Maryanną Obrąpalską, i Szymon, obaj bezpotomni, Stanisław z Zofią Skorupczanką, Piotr z Maryanną Czarnocką, ożenieni, i wreszcie Jakóbv. Jakób-Filip żonaty z Maryanną Kostecką, z tej żony zostawił: Annę, Marcyannę za Maciejem Grudzińskim, Konstancyę, w zakonie SS. Dominikanek, Antoniego, vicesgerenta grodzkiego kamienieckiego, Piotra, Kajetana, Ignacego i Kazimierza, wylegitymowanego wsądzie ziemskim lwowskim 1782 r., żonatego z Teresą Tabęcką, z której syn ks. Antoni, piszący się z Liszek, z proboszcza w Sniatynie prałat-scholastyk kapituły lwowskiej, deputat Stanów galicyjskich, otrzymał potwierdzenie szlachectwa 1831 r., a córka Rozalia zmarła 1835 r. jako wdowa po Kacprze Małeckim. 

Józef właściwie Wojciech-Józef, kapitan kon. pułku buławy wielkiej, legitymował się bez procedencyi w sądzie ziemskim przemyślskim 1782 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Franciszek, syn Józefa, major wojsk rosyjskich, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1843-1851 roku. 

LISIECKI h. PRZYJACIEL i MUTYNA. Herb-zapewne jest złożony z dwóch herbów, Przyjaciela i Mutyny, lecz nie wiem w jaki sposób. Wylegitymowani w Cesarstwie 1829-1847 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej potomkowie Józefa, syna Bartłomieja, a mianowicie: synowie Wincentego: Henryk, Józef i Wacław; synowie Aloizego: Kazimierz, Stanisław i Zygmunt, oraz Aleksander, syn Piotra. 

LISIECKI. Szymon, syn Stanisława i Małgorzaty, ur. 1788 roku we wsi Łazach, wstąpił 1812 r. do 1 pułku jazdy; opuściwszy wojsko, postąpił 1813 r. do drukarni Komisyi Rządowej Wojny i w 1820 r. został inspektorem tej drukarni. Odbył kampanie, 1812 i 1813 r., pod Romanowem, Smoleńskiem, Jelenią, Orszą i Lipskiem (Ks. Wojskowe). 

LISIENIECKI. Apoloniusz i ks. Józef, bracia rodzeni; ks. Józef, greckokatolicki paroch w Podhajcach, umarł 1819 r., zostawiwszy z Julianny Zawalnickiej synów: Bazylego, ks. Piotra, Jana, Józefa, Teodora i córki, Maryannę za Białeckim i Juliannę za Remizowskim (Akta Lwowskie Forum Nobilium).

LISIEWICZ. Paweł pozostawił z Agnieszki N. córkę Agnieszkę, pozwaną 1713 roku wraz z matką o6 tys. zł. przez Suzyna (Tryb. Lubek). Feliks, syn Józefa i Maryi z Kotkowskich, 1738 r. (Akta Radomskie). N. głosował 1733 r. z wojew. wołyńskiem na Stanisława Leszczyńskiego. Ks. Tomasz, proboszcz w Łopatynie, umarł 1808 r., a spadek po nim wziął brat, zamieszkały w Krasnorosyi, nienazwany po imieniu (Akta Lwowskie Forum Nobilium). 

LISIEWSKI h. DRYA. Senator w rodzinie, Gabryel, kasztelan sochaczewski 1772-1775 r. 

W województwie mazowieckiem. Balcer 1648 r. z ziemią czerską, a Marcin 1697 r. z ziemią wizką podpisali elekcye. Stanisław-Marcin na Lisach, burgrabia wizki 1714 r. Aleksander żonaty z Ludwiką Papieską 1749 r. N., porucznik wojsk koronnych 1772 r. Gabryel, kasztelan sochaczewski 1772 r. 

LISTKIEWICZ h. SZELIGA. Konstanty, syn Pawła, sprzedał wieś Wołoszyniec Janowi Lipińskiemu 1736 r.; jego syn Franciszek miał syna Ludwika, dzierżawcę folwarku Wieprzca, w pow. zamojskim, i Karola, wylegitymowanych w Królestwie 1840 r. 

Ks. Józef, rektor seminarium w Sandomierzu 1781 r., kanonik i proboszcz sandomierski 1784 r. (Akta Grodzkie Lwowskie). Julianna, wdowa po Janie Rylskim, pozwała 1782 r. Ustrzyckich o dzierżawę Telatycz, a 1783 r. wydałacórkę za Sobolewskiego. Ignacy pozwał 1786 r. Kucińskiego o sumę (Tryb. Gal.). Ks. Teodor, grecko-katolicki paroch w Kurku, umarł 1804 r., zostawiającz Katarzyny z Styslewiczów (Stesłowiczów?): Maryannę za ks. Michałem Chojnackim w Hordyni, Rozalię i Tomasza. 

Ks. Mateusz, grecko-katolicki paroch w Warężu, zostawił: Maryannę Puchowiczową, Katarzynę, ks. Pawła, Michała i Jakóba-Jana, grecko-katolickiego parocha w Teniatyskach, zmarłego 1809 r., po którym z WasylisyBarbary Kondratowiczówny, córki ks. Teodora, 2v. 1813 roku Tomaszowej Jankowskiej: Maryanna ur. 1802 r., Bazyli ur. 1799 r. i Eliasz ur. 1808 r. 

Mateusz, dziedzic Trześni, radca sądu szlacheckiego w Tarnowie, zmarły 1825 r., zostawił z Emilii z Laskowskich ze Stadniczówki krótko przed nim także 1825 r. zmarłej: Eufemię ur. 1814 r., Antoniego ur. 1817 r., Eustachego ur. 1819 r. i Włodzimierza-Władysława ur. 1821 r. Jego siostry: N. Kochlewska, Marcyanna Gliniecka, Tekla Hippmannowa i Urszula Malawska (Akta Lwowskie Forum Nobilium, Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

LISIOJAMSKI. Stanisław, Wojciech i Aleksy, dziedzice wsi Lisiojamy, w pow. orłowskim, wojew. łęczyckim 1557-1566 r. (Ks. poborowe). 

LISIOWSKI. Stanisław 1684 r. na Rusi Czerwonej. 

LISKI. Andrzej, Krzysztof i Urban mieli 1541 r. sprawę o sumy. Jan 1548 r. prowadził proces o wieś. Mateusz, sędzia grodzki krzemieniecki 1637 r. (Zap. Tryb. Lubek, Metr. Litew.).

LISKOWACKI h. SAS. Dymitr i bratańce jego, Michał i Jan otrzymali od króla Władysława IV na popostwo w Liskowatem przywilej, przechowywany dotychczas w rodzinie. Dymitr miał syna Jana, żonatego z Maryanną z Kulczyc Zamojską 1677 roku. Michał zostawił z Magdaleny z Katyńskich syna Mikołaja, parocha w Liskowatem, po którym syn Jan nr. 1741 r. i Teodor ur. 1747 r. Po Janie z Maryi z Bandrowskich synowie: a) ks. Jan, grecko-katolicki paroch w Uhercach, żonaty z Maryą z Pruskich, z której Justyn-Andrzej ur. 1815 r., Ludwika ur. 1820 r., i Leon ur. 1826 r. wylegitymowani w wydziale Stanów galic. 1833 r.; b) Teodor żonaty z Julianną Wajcówną (właściwie Waitzówną), z której ks. Grzegorz żonaty z Honoratą Kubajewiczówną pozostawił córki: Józefę za ks. Bazylim Krynickim; Emilię za Janem Mykitą, sędzią powiatowym; Maryę za Piotrem Hordyńskim, dyrektorem szkół ludowych, i synów: Oresta, zmarłego bezżennie; Władysława, żonatego z Julią Niżankowską, z której syn Aleksander icórka Helena, i Jana, ur. 1865 roku, porucznika austryjackiej obrony krajowej i starszego radcę rachunkowego we Lwowie, mającego z Maryi Kapuściańskiej: Borysa ur. 1903 r. i Nadieżdę, ur. 1906 r., wylegitymowanych wraz z ojcem w galicyjskim Wydziale krajowym. 

Po Teodorze, grecko-katolickim parochu w Liskowatem, wylegitymowanym wraz z bratem Janem w sądzie ziemskim przemyślskim 1782 roku, pozostali z Anny N. synowie, Antoni ur. 1796 r., właściciel apteki w Brodach, bezpotomny, i Bazyli, ur. 1792 r„ żonaty z Robertą N., z której synowie: Mikołaj, Hilaryon, Nazaryon i Józef zapisani w aktach Wydziału Stanów galic. 1846 r. 

Druga linia, nosząca przydomek Michałowie, wywiodła się od Jaczka (Jakóba), zapewne syna Michała. 

Tymko, właściwie Tomasz, elektor Michała Korybuta z ziemi przemyślskiej, synrJaczka i Maryanny Sienkowskiej, zostawił z Fenny (Teodozyi) z Krzeczkowskich synów: Stanisława, elektora Augusta II z wojew. ruskiego, Pawłai Aleksandra. 

Paweł, żonaty z Katarzyną z Terleckich, zostawił: a) Michała, ożenionego z Maryanną z Krzeczkowskich, z której synowie, Jan i Jerzy; b) Aleksandra, dziedzica części w Libuchowej, żonatego z Anną z Baczyńskich, po którym Helena 1783 r. za Ignacym z Mokrego Dybowa Dybowskim, Michał, żonaty z Rozalią z Krzeczkowskich, zmarły 1825 roku, Andrzej, Grzegorz i Jan wylegitymowani wraz z oboma braćmi stryjecznymi wsądzie grodzkim przemyślskim 1782 roku; z nich Jerzy postradał szlachectwo 1801 r., brat zaś jego Jan zostawił z Maryanny Prokopowiczówny syna Józefa, który 1828 r. utracił szlachectwo. 

Grzegorz, syn Aleksandra, zmarł w Libuchowej 1814 roku, zostawiwszy z pierwszej żony Rozalii z Teleśnickich: Maryę za Nanowskim w Rossochach, Katarzynę i dwóch synów, obu Janów, zaś z drugiej żony Anny z Pabierowskich syna Michała. Jan, syn Aleksandra, żonaty z Czajkowską Teodozyą, miał z niej syna Łukasza, którego z Eudoksyi Polańskiej synowie: Bazyli, Mikołaj, Anastazy i Szymon uzyskali 1822 r. potwierdzenie swego szlachectwa od austryjackiego cesarza Franciszka I. 

Aleksander, syn Tomasza, a brat Pawła, żonaty z Barbarą-Maryanną Laskowską, zostawił z niej dwóch Janów; Jan 1-szy żonaty z Maryanną Bilińską miał synów, Andrzeja i Franciszka, wylegitymowanych w sądzie grodzkim przemyślskim 1782 r., z których Franciszek tegoż roku legitymował się poraź wtóry także w sądzie grodzkim halickim, zaś Jan II, zwany „Janeczko" z Eufrozyny Prokopowiczówny Terleckiej pozostawił synów: 1) Michała, zmarłego już 1779 r., po którym z Antoniny z Pacławskich jedyna córka Maryanna była później za Marcinem Kamińskim; 2) Andrzeja, wylegitymowanego wraz z stryjecznemi braćmi w sądzie grodzkim przemyślskim 1782 r.; 3) drugiego Andrzeja i kilkoro jeszcze dzieci, z których jeden syn, zarzuciwszy rodowe nazwisko, pisał się tylko Janeczko i stworzył żyjącą w Galicyi rodzinę Janeczków. 

Andrzej I, zmarły 1794 r., zostawił z Rozalii z Żegotów: Agnieszkę Gabryelową Terlecką, Maryannę, Jerzego, Józefa, Jana, zmarłego w Libuchowej 1822 r., po którym z Anny z Rogozińskich: Maryanna, Katarzyna za Andrzejem Bobikiem, Wiktorya 1840 r. za Józefem Lewickim, krawcem we Lwowie, Mikołaj i Teodor także Eliaszem zwany obaj 1839 r. w aktach Stanów galic. wzmiankowani; i Tomasza, którego synowie: Michał, Andrzej 1849 r. podprefekt szlachty w Libuchowej, i Bazyli wciągnięci 1844 r. w akta Stanów galicyjskich. 

Andrzej II, urodzony w Terle 1759 r., zostawił z Wiktoryi z Kosteckich: Józefa ur. 1801 r. w Świstelnikach, po którym z Katarzyny Kołodyńskiej [synowie: Lubin 1828 r., Marceli 1829 r. i Piotr 1830 r. urodzeni w Korostowicach, i wraz z ojcem wylegitymowani 1834 r. w Wydziale Stanów galic. Z nich Piotr, żonaty z Malwiną z Ostrowskich, dziedziczką Głębokiego, zostawił synów, Józefa, dzierżawcę Czerniatyna, Kazimierza i Tadeusza (Akta Lwowskie For. Nob., Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

LISKOWACKI. Mikołaj, syn Ludwika, i in. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1817-1819 r. 

LISKOWSKI. Podług Ledebura w Prusach Zachodnich iW. Ks. Poznańskiem. Świętosław, dziedzic dóbr Golaski 1578 roku. Wojciech, syn Jana, 1578 r. (Conv. Vars.). Stanisław, syn Wojciecha, 3 603 r. i Jan, syn Świętosława, 1613 r. (Ks. Gr. Przedeckie). N., dziedzic dóbr Wódki, wW. Ks. Poznańskiem 1845 r. 

LISMAN. Jan, jako rajca m. Torunia, podpisał 1525 roku ugodę z Ks. Pruskiem (Vol. Leg.). 

LISOGÓRSKI. Tomasz, syn Karola, z rodzeństwem wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1816 r.

LISOSKÓRSKI. Jan cytowany w aktach wieluńskich 1577 r. 

LISOWIEC. Hawryłło, kozak, nobilitowany 1659 r. (Vol. Leg.). 

LISOWIECKI h. LIS. Józef z podlaskiego, zmarły w Zamościu 1788 r., zostawił z Justyny N., 2v. Kodowskiej: Apolonię, Franciszkę, Petronelę, Józefę, Benedykta, Józefa-Macieja-Maurycego i Kacpra-Melchiora-Baltazara, nabywcę kluczów, Niegłowice i Morochów, członka Stanów galic., który wraz z oboma braćmi udowodnił swe szlachectwo w wydziale tychże Stanów 1816 r. Ks. Grzegorz, grecko-katołicki paroch w Majdanie, zmarł jako bezdzietny wdowiec 1827 r. Antoni, dziedzic dóbr Niegłowice 1855 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Benedykt-Antoni, syn Józefa i Justyny z Ludomskich, ur. 1783 r. we wsi Niegłowicach, w sanockiem, postąpił 1803 r. jako kadet do wojska austryjackiego pułku piechoty, a w 1809 roku jako kadet przeszedł do 6 pułku ułanów Ks. Warszawskiego i w 1827 r. został porucznikiem w korpusie inwalidów i weteranów. Odbył kampanie, 1809 r. w Galicy! i 1812 r. w Rosyi pod Witebskiem, Smoleńskiem, Moskwą i Kaługą. 

Józef, syn Józefa i Justyny, ur. 1785 r. wm. Tarnogrodzie, w lubelskiem, wstąpił 1809 r. jako urzędnik zdrowia w szpitalu w Krakowie, a 1811 r. został przeniesiony do szpitala w twierdzy Zamościu; umieszczony 1815 r. jako sztabs-lekarz w7 pułku piechoty liniowej, tegoż roku przeniesiony na sekretarza wydziału lekarskiego w Komisyi Rządowej Wojny, i w 1818 r. został lekarzem dywizyjnym w dywizyi ułanów; um. 1828 r. Odbył kampanie, 1812 i 1813 r. (Ks. Wojskowe). 

LISOWSKI h. BOŃCZA. W Małopolsce; wzięli nazwisko od wsi Lisowa, w pow. sandomierskim. Wojciech, starosta stryjski i gródecki 1358 r., miał syna Wawrzyńca. Mikołaj z Krzelczyc, proboszcz miechowski 1459 r. Mikołaj, dziedzic Lisowa 1580 r. (Ks. poborowe). Krzysztof, administrator opactwa tynieckiego 1606 r. Jan, dziedzic majątku pod miastem Krosnem 1687 r. Aleksander, Michał, Kazimierz i Stanisław podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem, a Antoni z wojew. krakowskiem 1764 r. 

Krzysztof, subdelegat grodzki przemyślski 1770 r. Kajetan Bończa żonaty z Anielą z Wrzeszczów, córką Michała, dziedziczką części Szczeniowiec, którą to część odstąpiła 1798 r. jedynej swej córce Justynie, wydając ją za Seweryna z Rokszyc Pągowskiego, a ta część tę sprzedała 1802 r. Nartowskiemu (Tab. Galie.). 

Maksymilian Bończa, sędzia dominikalny w Łękach, żonaty z Julianną z Ostrowskich, spisał 1820 r. w Zabłociu testament, z którego wynika, i z zostawił syna Konstatego icórki, Maryannę i Waleryę-Balbinę (ur. 1819 r. w Tarnowie), pod opieką brata rodzonego ks. Józefa, proboszcza w Szczucinie. Testament ten podpisał jako świadek, Stanisław Bończa Lisowski, registrator sądów szlacheckich w Tarnowie. Stanisław zaślubił 1826 roku w Tarnowie Salomeę z Waśniewskich (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). Jest rodzina tatarska tego herbu; z niej Daniel w 1714 r. dostał w nagrodę zasług dożywociem królewszczyznę Studzianka; pochodzący od niego; 1) Jakóbz. Eufrozyny Azułewiczówny miał syna Dawida, dziedzica wsi Studzianka, w pow. bielskim, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r.; 2) Mustafa, strażnik tabaczny wm. Radzyniu, i3) Samuel, pułkownik wojsk rosyjskich, synowie Michałaz Felicyanny Aleksandrowiczówny, wylegitymowani w Królestwie 1858 r. 

LISOWSKI h. JEŻ. Herb-jeż w prawo w polu czerwonem; w koronie trzy pióra strusie. 

Gniazdem tej rodziny wojew. pomorskie, z którego za króla Zygmunta Augusta przeniosło się na Litwę czterech braci Lisowskich, tego herbu: Jerzy, Krzysztof, Szczęsny i Jan. Z nich Jerzy był dworzaninem królewskim i starostą sokalskim, dobry żołnierz. Krzysztof, dziedzic dóbr Oziery, dworzanin królewski, a Feliks v. Szczęsny, dworzanin kardynała Jerzego Radziwiłła 1600 r. 

Jan, najmłodszy z braci, dziedzic na Krokoszynie i Wolkach, dworzanin królewski 1572 r., podwojewodzy połocki, zwiedziwszy cudze kraje, zaślubił Annę Szurkównę i z niej miał trzy córki i pięciu synów. Z tych Józef-Aleksander, jeden z najdzielniejszych wojowników swojego czasu, walczył pod Kircholmem 1605 r., następnie w rokoszu Zebrzydowskiego przeciw królowi; w 1615 r. jako pułkownik królewski, wysłany do Moskwy, bystrością rozporządzeń i obrotów tak przeważne odnosił zwycięztwa, że na sam odgłos jego ciągnienia ustępowały znaczniejsze hufce nieprzyjaciół; umarł na tej wyprawie rażony apopleksyą 1616 r. Jan, rotmistrz królewski 1618 roku, dzielny wojownik przeciw Szwedom w Inflantach, w Węgrzech i na Wołoszczyźnie, był posłem do Stambułu od Konstantego Mohiły, które tak mu się udało szczęśliwie, że hospodarstwo dla Konstantego pozyskał. Stanisław, rotmistrz pieszy w Inflantach, dzielny wojownik w Moskwie, poległ w oblężeniu klasztoru Troickiego. Stefan poległ pod Smoleńskiem. 

Mikołaj, syn Jana i Anny Szurkówny, miał syna Karola, dziedzica na Krokoszynie 1686 r., po którym z żony Aleksandry Strzępowickiej synowie; Aleksander, Daniel, Dominik, Michał, Stanisław i Teofil; po Aleksandrze z żony Katarzyny Ostrouch synowie: Józef, Marcin i Stanisław. 

Józef, dziedzic dóbr na Litwie 1740 r., zaślubił Konstancyę Łepkowską i z niej pozostawił synów: Antoniego, Herakliusza, biskupa mścisławskiego, witebskiego, orszańskiego i mohylowskiego, opata onufrejskiego, ostatnio arcybiskupa połockiego 1788 r. i kawalera orderu św. Stanisława, Jana, Tadeusza i Wincentego, szambelana Stanisława Augusta 1787 r., po którym z Maryanny Malinowskiej synowie: Franciszek, Jakób i Stanisław. 

Antoni, rotmistrz bracławski 1782 r., z żony Antoniny Popławskiej, strażnikówny oszmiańskiej, miał synów, Aleksandra i Bogusława, a Tadeusz, łowczy nadworny koronny 1779 r., z żony Franciszki Wilczewskiej, starościanki oszmiańskiej, pozostawił synów, Józefa i Stanisława. 

Jan, szambelan Stanisława Augusta 1784 r., zaślubił Gertrudę Poniatowską, pisarzównę ziemską mścisławską, i z niej miał synów, Erazma iJózefa-Leona, sztabs-rotmistrza konnej gwardyi rosyjskiej, po którym z Heleny Hrebnickiej synowie: Jan-Ignacy, Józef, dziedzic dóbr Pyszniki, z żony Wyszyńskiej miał syna Stanisława icórkę Maryę, Tomasz iWładysław, sztabs-kapitan wojsk 'rosyjskich, dziedzic Wyrzenki, z żony Emilii Jasiewicz pozostawił syna Antoniego. 

Jan-Ignacy, dziedzic Prokopówki, rotmistrz huzarów wojsk rosyjskich, z żony Teresy Sołtanówny, marszałkówny newelskiej, pozostawił synów: Aleksandra, Józefa i Stanisława. 

Tomasz, dziedzic dóbr Dołoszy, sztabs-kapitan inżynieryi wojsk rosyjskich, z żony Zofii Bodźkówny pozostawił córki: Lidyę, Leontynę,' Zofię i synów: Eugeniusza, porucznika gwardyi moskiewskiego pułku 1877 r., Józefa, Michałai Tomasza, podporuczników kazańskiego pułku, i Seweryna, sztabs-rotmistrza petersburgskiego pułku ułanów. 

Karol i Jan, synowie Jana, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1811 r. Wincenty, marszałek lepelski 1812 r. Stanisław, podkomorzy lepelski 1812 r., żonaty z Zuzanną Światopełk-Mirską. Jakób, dziedzic Worończa, marszałek lepelski 1814 r. Józef, podkomorzy lepelski 1818 r. Michał, dziedzic Korbadziewszczyzny, skarbnik starodubowski 1820 r., ożeniony z Teresą Ciundzienicką. 

LISOWSKI h. LELIWA. Podług Paprockiego dom starodawny w ziemi czerskiej. Jakób w ziemi czerskiej 1480 r., miał córkę Małgorzatę za Andrzejem Bonieckim i syna Jakóba-Stanisława z przydomkiem Stryjec. Marcin i Mikołaj 1525 r. Wawrzyniec, Mikołaj i Stanisław, synowie Krzysztofa, dziedzica Lisowa, 1592 r. Jakób i Jan, synowie Jakóba, 1609 r. Jakób, podstoli czerski 1628 r., zaślubił Elżbietę Bełdowską i z niej miał synów: Arnolfa, elektora 1632 r., Felicyana, elektora 1632 i 1669 r., ożenionego z Katarzyną Wolską, i Władysława, elektora 1669 r., dziedziców Lisowa Nagórnego, Dąbie i Mięsy; po Arnolfie, wojskim lwowskim, syn Arnolf 1688 r. 

Jan, brat podstolego Jakóba, z żony Katarzyny Męcina pozostawił synów, Jana i Stanisława, po którym trzech synów: Jan, Kacper, elektor 1669 r. i Andrzej, dziedzic dóbr Wilcza Wola i Trzebień, z żony Izabeli Dunin-Goździkowskiej miał syna Wojciecha, dziedzica dóbr Bobrek 1730 r. 

Jan, najstarszy syn Stanisława, dziedzic na Trzebieniu 1670 r., zaślubił Agnieszkę Boską i z niej pozostawił synów: Aleksandra, Mateusza, żonatego z Maryanną Kozerską 1687 roku, z której synowie, Jan i Antoni i Stanisława, po którym z Barbary Głogowskiej, kasztelanki radomskiej, syn Andrzej ożeniony z Barbarą Staniszewską. 

Jan, syn Jana i Katarzyny Męcina, miał dwóch synów, Janusza i Kacpra; Janusz podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią czerską, a w 1676 r. nabył dobra Częstuniewo i Dąbie od brata stryjecznego Władysława i z żony Zofii z Rudawicy Rudawskiej pozostawił córki Maryannę za Pawłem Malaszewskim, Zofię za Mikołajem Janiszewskim i synów: Jana, żonatego z Zuzanną Staniszewską, Stanisława, Wawrzyńca i Franciszka, po którym z Anny Zgierskiej synowie: Józef, Jakób i Michał. 

Stanisław, elektor 1697 r. z ziemi czerskiej, zaślubił Teresę Strzałkowską i z niej miał synów: Antoniego, Franciszka, Piotra, i córki, Maryannę i Ludwikę, żonę Antoniego Łętowskiego; po Antonim z Zofii Kaliszewskiej synowie, Wawrzyniec i Wojciech, a Franciszek z Konstancy! Turowskiej pozostawił syna Kazimierza 1746 r., po którym z Rozalii Laskowskiej syn Adam 1779 r. 

Po Wojciechu synowie, Krzysztof i Wawrzyniec ożeniony z Katarzyną z Ratoszyna 1623 r. Ludwik miał synów, Piotra i Stanisława 1623 r.; po Stanisławie syn Ludwik żonaty z Jadwigą Laskowską. Kazimierz, syn Sebastyana i Maryi z Rajeckich, 1671 r. Paweł, proboszcz czerski 1655 r. Heronim, prowincyał oo. Bernardynów 1755 r. (Ks. Ziem, i Gr. Czerskie). 

Lisowscy zamieszkali w Galicyi brali przydomek Zryżek (może to ma znaczyć z Ryżek?). Jan i Wawrzyniec, synowie Wojciecha i Justyny Nowickiej, wnukowie Marcina i Barbary Dąbrowskiej, udowodnili swe szlachectwo w sądzie grodzkim trembowelskim 1782 roku. Po Janie szedł Adam zmarły 1843 roku, po którym z Elżbiety N. syn Maciej, zaś po Wawrzyńcu syn Antoni, zamieszkały w Kozowej, obierający wraz z żoną Scholastyką z Fessingerów 1799 roku plenipotentów. Wiktor, syn Wawrzyńca, miał z Julii z Walchów, Emiliana-Hipolita i Maryana-Aleksego, wylegitymowanych 1868 r. w galicyjskim wydziale krajowym; po Maryanie-Aleksym z Julii Gerstmanówny syn Aleksander-Otto, ur. 1878 r. we Lwowie, wylegitymowany 1897 r. 

Do Leliwitów należą. Jan, wdowiec, który zaślubił 1746 r. Zofię Cechlicką, wdowę. Jan ur. 1747 r., Tomasz ur. 1753 r. i Józef ur. 1756 r., synowie Michała i Katarzyny małżonków, oraz Franciszek, syn Kazimierza i Maryanny N., urodzony 1761 roku, zapisani w księgach parafii Janów Trembowelski (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

LISOWSKI v.  LISSOWSKI h. LIS. Gniazdem tego domu podług Paprockiego jest wojew. sieradzkie, z którego przenieśli się w różne strony Korony i ci brali przydomek Mądrostka. Jan-Krzysztof, syn Jana, 1584 roku. Maciej, syn Mikołaja i Zofii Sługockiej, miał syna Stefana, żonatego z Anną Piotrowską 1624 r. Jan i Jacek, synowie Zygmunta 1654 r. Piotr, syn Piotra, 1659 roku. Aleksander i Jan, synowie Stanisława, 1663 r. Marcyan, syn Marcyana, 1687 r. Wojciech i Konstanty, synowie Andrzeja, 1689 r. Jan z Lisowa, vicegerent grodzki trembowelski 1692 r. 

Józef, Wojciech, Marcin, Michał i Tomasz, synowie Kazimierza, wnukowie Sebastyana, 1719 roku. Piotr, vicegerent grodzki włodzimierski 1737 r. (Wyr. i Zap. Tryb. Lubek).

Jan-Wojciech Mądrostka, plenipotent Glinki, pozwał 1699 r. Wąsowicza, posiadacza królewrszczyzny Zarwanica, o szkody. Ten Jan-Olbracht, 1702 r. cześnik trembowelski, żonaty z Aleksandrą Makowiecką, miecznikówną przemyślską. Teresa, córka Jana-Olbrachta, cześnika trembowelskiego, i drugiej jego żony Joanny z Rzeczyckich, żona Wojciecha Borkowskiego, kwituje 1748 roku Sołtyka z 200 zł. (Akta Gr. Halickie, Sanockie i Trembowelskie). 

Michał Mądrostka, syn Marcina i Konstancyi z Mierzyńskich, procesujący się 1739 roku w grodzie bieckim o majątek, zostawił z Zofii z Wilkońskich synów: Mikołaja, Maryana i Arancm/tćz-Mikołaja-Mateusza, ur. 1755 r. w Krzęcinie, później dziedzica części Jasienicy, któremu Wydział Stanów galic. odmówił 1788 r. potwierdzenia szlachectwa dla braku oryginalnych metryk przodków, i dopiero 182.3r. austryjacki cesarz Franciszek I takowe mu zatwierdził; po Franciszku z Elżbiety Łąckiej synowie: Józef Maciej, ur. 1788 r. wr Radłowie, i Jan Kanty, ur. 1798 r. w Otfinowie (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Stanisław, syn Jana, dziedzic na Trzebieniu i Wilczej Woli (h. Leliwa), miał syna Antoniego, a ten syna Szymona, po którym syn Antoni, żonaty z Franciszką Ciemniewską, pozostawił syna Michała, dziedzica wsi Przyłęk, w pow. radomskim, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie 1835 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej: Jan, syn Kazimierza, z synami, Michałem i Józefem; Stanisław, syn Macieja, z synami, Aleksandrem i Maciejem; Mikołaj, syn Macieja, z synami: Mikołajem, Michałem, Andrzejem, Franciszkiem i Janem, oraz Onufry, syn Macieja, z synami, Kacprem i Kazimierzem. 

Stanisław, syn Józefa, oficer wojsk rosyjskich, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1846 r., i inni 1845-1862 r. 

LISOWSKI h. LUBICZ. W pow. płockim i ziemi dobrzyńskiej. Mikołaj z Lissowa 1438 r. Mikołaj uwolniony od wyprawy wojennej 1502 r. Maciej i Jan otrzymali przywilej na dobra Chojno 1526 r. Paweł, syn Jana, dziedzic dóbr Pruskie Stany 1554 r. Justyna, żona Bogusława Garczyńskiego, chorążego chełmińskiego 1660 r. Jan żonaty z Heleną ze Skrzypną 1684 r. Mikołaj 1684 r. Jan, syn Grzegorza, 1684 r. (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.). 

Kacper, Jan, Stanisław i Wojciech 1697 r. z ziemią dobrzyńską, Andrzej, dwóch Franciszków, Jan, Józef, Maciej, Walenty i Wojciech z wojew. płockiem, Franciszek i Józef z ziemią dobrzyńską 1733 r., a Jakób, Jan i Wawrzyniec z wojew. płockiem 1764 r. podpisali elekcye. 

Józef, w 1738 r. dziedzic dóbr Kozarzewka, pozostawił potomstwo, z którego pochodzący Kacper z żony Katarzyny Krzymuskiej pozostawił syna Marcelego, dziedzica dóbr Ostałowo, w pow. gostyńskim, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r.

Teodor, syn Jakóba, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1843-1858 r. 

LISOWSKI h. NAŁĘCZ. Tomasz, dziedzic części Parznice i Brzeszczany, w radomskiem 1788 roku, miał synów, Aleksandra i Wawrzyńca, wylegitymowanych w Galicyi 1804 r. (Quaterniones). 

Antoni, syn Stanisława, z synem Konstantym, Ignacy, syn Stanisława, z synami, Antonim i Kazimierzem, oraz Tomasz, syn Stanisława, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej 1836-1849 r. 

LISOWSKI v. LISSOWSKI z LISOWIC h. NOWINA v. ZŁOTOGOLEŃCZYK. Marcyan, dziedzic Sudkowic i Chliplego z Wolą, zostawił z Elżbiety zBączalskich, dwóch synów, Kazimierza i Krzysztofa. 

Kazimierz, łowczy żydaczowski, współwłaściciel dóbr po ojcu, na których zapisał 1677 r. żonie Elżbiecie z Romanowa Świrskiej oprawę, miał syna Dominika, elektora Augusta II z wojew. ruskiego, później również łowczego żydaczowskiego, zwalniającego 1726 r. Annę z Lisowskich Janową Karnicką z winy i kary banicyi; Dominik zostawił z zaślubionej 1715 r. Barbary z Szeptyckich, cześnikówny trembowelskiej, córki: Petronelę 1740 r. za Franciszkiem Denefeltem, łowczym buskim, żyjącą jeszcze 1781 r. jako wdowa, Annę Siromską, Zuzannę Szumlańską i syna Romana, łowczego żydaczowskiego, dziedzica Sudkowic i Chliplego, zmarłego 1804 r., po którym z Jadwigi Topór Hinkówny, podstarościanki i sędzianki grodzkiej lwowskiej, której zabezpieczył 1754 r. posag i przywianek na swych dobrach, żyjącej jeszcze 1815 r., zostawił Paulinę za Adamem na Rogoźnie Popieleni, nieżyjącą już 1808 r., oraz Ignacego-Wawrzyńca, ur. 1752 r., Jana Kantego, ur. 1753 r., i Ludwika- Antoniego, ur. 1763 roku, wylegitymowanych w sądzie ziemskim lwowskim 1782 r. 

Ignacy, łowczy przemyślski, dziedzic Sudkowic, zmarły 1815 r., zostawił z Józefy z Łosiów tylko córkę Antoninę, wydaną 1811 r. za Adama Sozańskiego, podczaszyca nurskiego; Jan, dziedzic Chliplego, miał z Justyny z Urbańskich syna Hipolita, właściciela Słohyni, umysłowo chorego, a Ludwik, po matce dziedzic części Podlisek i Wiszenki, z Magdaleny z Ortyńskich, zmarłej 1803 r., pozostawił dwie córki, Franciszkę i Eugenię, która to ostatnia zamężna Stankiewiczowa, po śmierci ojca, uznaną została 1850 r. dziedziczką całego majątku po rodzicach. 

Krzysztof, drugi syn Marcyana i Bączalskiej, elektor Michała Korybuta z ziemi przemyślskiej, współdziedzic dóbr ojcowskich, cześnik żydaczowski, biorący 1668 r. część Kalnikowa od Trzebuchowskich zastawem, umarł przed styczniem 1687 r., kiedy to Rzewuska, pozostałą po nim wdowę, Gryzeldę z Trzebuchowskich, i brata jego Kazimierza pozwała o wycięcie lasów w Jatwięgach, a synowie jego, Marcin, Stanisław, Mikołaj i Walenty wraz z matką procesowali Rybińskich o dzierżawę Krukienic. Z córek jego Konstancya za Marcinem Brodowskim, a Apolonia 1704 roku jeszcze niezamężna.

Mikołaj, skarbnik przemyślski, zostawił z Kunegundy Łubkówny, Zofię za Małeckim (zapewne Malickim) i Krzysztofa, 1749 r. żonatego z Eufrozyną Popielówną, podczaszanką nowogrodzką, wnuczką Kazimierza i Justyny z Smogorzowa Wąsowiczówny, Popielów, podczaszostwa drohickiech, których pokwitował 1753 r. z sumy na Podliskach i Wiszence, żonie jego przez tę babkę zapisanej, zaś 1774 roku jako niegdy Zofii Swiatopełk-Zawadzkiej Marcinowej Grzybowskiej prawnuk, Wacława i Elżbiety Łysakowskiej Zawadzkich praprawnuk, naturalny Konstancy! z Puzynów Rostkowskiej spadkobierca o przyznanie mu Starej Wsi i Kmiczyna, zaś 1775 roku manifestował się w sprawie majątku ciotki z Łubków Sadowskiej. Synowie jego: Aloizy-Antoni 1766 r. i Franciszek Ksawery-Ignacy-Józef 1767 roku w katedrze przemyślskiej ochrzczeni. Krzysztof żył jeszcze 1787 r., obierając wraz z żoną we Lwowie Hordyńskich plenipotentami (Akta Grodzkie Przemyślskie, Trembowelskie i Lwowskie For. Nob.). 

Walenty, brat Mikołaja, współdziedzic Sudkowic i Woli Chliplewskiej, nazwany w akcie legitymacyjnym podczaszycem żydaczowskim, żonaty z Apolonią z Zaleskich, zostawił syna Adama, również podczaszycem żydaczowskim nazywanego. Ten Adam ożenił się z Franciszką Czuliczówną 1749 r. i miał z niej córkę Wiktoryę-Taresę-Małgorzatę ur. 1749 r. (obie metryki w katedrze w Przemyślu) i wraz z synami: Tomaszem, Maciejem, Ignacym i drugim Tomaszem wylegitymował się w sądzie ziemskim przemyślskim 1782 r. Macieja z Zofii N. syn Stanisław, ur. 1764 r. w Kozówce, legitymując się 1817 r. wraz z synami, Janem Kantym 1792 r. i Mikołajem 1798 r. urodzonymi z Wiktoryi N. w Kopyczyńcach, podał, i z jest herbu Ślepowron, co mimo legitymacyi dziadka Wydział Stanów galic. zatwierdził. 

Jana Kantego córka Wiktorya, a syn Edward, z sędziego dominikalnego naczelnik sądu powiatowego w Zborowie, zmarły 1877 r., żonaty lv. z Maryą Malewską, zmarłą 1862 r., z drugą żoną Maryą Abrahamowiczówną, zmarłą 1895 roku bezdzietny, zostawił z pierwszej żony: Emerykę, zmarłą 1887 r., żonę Franciszka Miszkiewicza, austr. starszego radcy skarbowego; Albinę lv. Ignacową Korczyńską, 2v. drugą żonę wspomnianego nadradcy Miszkiewicza, Albina, Maryana, obu młodo zmarłych, dr. Mieczysława, lekarza w Skolem, bezżennego, zmarłego 1883 r., Jana, właściciela apteki we Lwowie, iWładysława, lustratora dóbr rządowych w Galicyi, zmarłego 1897 r., po którym z Teresy Jetmarówny: Antonina Wojciechowa Kurnikowa, Kazimierz, zmarłymłodo, Władysław, żonaty z Heleną Kocowską, Józef ożeniony z Heleną Lipecką, Edward żonaty z Emilią Kuncelmanówną, Mieczysław i Franciszek. 

Rafał, należący do Nowinów, legitymował się bez procedencyi w sądzie grodzkim przemyślskim 1782 r.; a 1790 r. wraz z żoną Józefą z Manasterskich obierał plenipotentów i zabezpieczył sumę Jaworskiemu (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

LISOWSKI h. PRZEGONIĄ. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1819 r.

LISOWSKI v. LISSOWSKI h. PRZEGONIĄ odm. Odmiana herbu - na każdym z rogów księżyca gwiazda. 

W wojew. chełmińskiem i na Litwie. Kazimierz z wojew. wileńskiem podpisał elekcyę 1733 r. Stanisław, dziedzic dóbr Wymysłowa, w Prusach Zachodnich 1762 r. Jakóbi Gabryel, synowie Jana, i Gabryel z synem Stanisławem, oraz Gabryel, syn Ignacego, wylegitymowani w Cesarstwie 1862 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

LISOWSKI h. ŚLEPOWRON. Paweł, syn Michała, z synami, Konstantym i Bernardem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1848 r. 

LISOWSKI v. LISSOWSKI h. ŚLEPOWRON odm. Odmiana herbu- kruk stoi na dwóch strzałach zwróconych w prawo; w koronie trzy pióra strusie. Ten herb Kojałowicz nazywa Korwinem. 

Na Litwie. Mateusz z pow. grodzieńskim podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Kacper, łowczy i leśniczy berżański, miał dwóch synów, Jana i Szymona 1765 r. 

Onufry i Apolinary, synowie Tadeusza, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1842 r. 

LISOWSKI. Andrzej, syn Stanisława, z dyecezyi przemyślskiej 1589 r. na uniwersytecie w Krakowie. Paweł, ojciec i Maciej, syn sprzedali 1608 r. cale Bratkowice Drohojewskiemu (Akta Gr. Lwowskie). Maciej, żonaty z Zofią z Pierzcińskich, córką Kacpra, a wdową po Kacprze Wąsowiczu, która w 1679 r. już jako wdowa odstąpiła sumę Wąsowiczowi, majorowi królewskiemu (Akta Gr. Radomskie). Stanisław z żoną Jadwigą z Wielkiego Ligowa zawarli 1684 r. z Branicką układ o dzierżawę dóbr. Piotr, domownik Wąsowicza, więziony przez Ogińskiego; syn Piotra, Zygmunt. 

Teresa, zamężna Mikołajewska, córka Piotra i Zuzanny z Zielińskich, oraz Szymon Lisowski (niepowiedziano czy brat Teresy) uzyskali 1721 roku na Łowieckich wyrok o sumę. Teresa z Lisowskich, wdowa po Adamie Laskowskim procesuje 1716 r. Brzuchowskich o dzierżawę Sulgostowa. Konstancya, wdowa po Aleksandrze, zamieszkała w Mnichowicach, pozwana 1717 roku przez Iskrów o nieprawne uzyskanie na nich wyroku. Stanisław, syn Franciszka, ekonom żółkiewski, wdowiec, zaślubił 1754 r. w Magierowie Joannę Burzyńską, łowczankę latyczowską, córkę Józefa i Elżbiety zGłogowskich, a 1759 r. pokwitował wraz z siostrą Ewą Głogowskiego z spadku po matce. Ewa, wdowa po Andrzeju Zielonce, pokwitowała 1776 r. wraz z dziećmi Górskiego z 3000 zł. z Tapina. Jana pozwał 1741 r. Komorowski o zbiegłych z Rogoźna poddanych. Ten czy inny Jan, 1759 r. administrator Niewiarkowa. 

Arnolfa z Magdaleny z Niewęgłowskich córka Anna, lv. Dominikowa Gumowska, podsędkowa ziemska przemyślska, zeznała 1678 i 1693 r. zapisy dożywocia z drugim mężem Pawłem Grocholskim, skarbnikiem przemyślskim. Aleksandra z Anny Tudorowskiej córka Zofia zeznała 1743 r. zapis dożywocia z Kazimierzem Chylińskim. Aleksander, łowczy owrucki, żonaty z Katarzyną z Bachmińskich, która 1748 r. pokwitowała rodzicówz 2000 zł., a 1773 r. była 2v.. za Stanisławem Zawadzkim, cześnikiem stężyckim. Sebastyan z Lusławic zaślubił 1778 r. w Starym Sączu Annę, córkę Macieja Reszkiewicza. Krystyna z Lisowskich, żona Walentego z Niedrzwicy Górskiego, pułkownika gwardyi litewskiej, instabulowała 1793 r. zapis dożywocia. Jan, syn zmarłego 1790 r. Mateusza i Parascewii N., a wnuk zmarłego 1749 r. Jakóba, chorążego pancernego,,i Jeżowskiej, nie otrzymał 1793 r. od Stanów galic. potwierdzenia, z powodu, i z nie mógł dowieść, i z zmarły w Rudce 1749 r. dziad jego Jakób, jest tym samym, co żonaty 1700 r. z Jeżowską. Walentemu cedował 1798 r. Iwaszkiewicz sumę przysądzoną Wendorffowi, rotmistrzowi kawaleryi narodowej, od Wołodkowicza. Antoni i Wojciech, bracia rodzeni; Wojciech, ekonom w Swirzu, umarł 1817 r., zostawiwszy z Maryanny ze Śmigielskich, Karola i Feliksa. Szymon żonaty 1829 r. z Anną z Hurkiewiczów, córką ks. Mikołaja (Akta Gr. Przemyślskie, Ziem. Przeworskie, Bełzkie, Nowokorczyńskie, Krakowskie, Buskie, Bieckie, Akta Lwów. For. Nob.). 

Kazimierz, syn Michała i Barbary z Wielkiej Wsi Wielowiejskiej, pokwitował 1734 r. brata Józefa z opieki. Ten Józef, cześnik wendeński, 1733 r. elektor Stanisława Leszczyńskiego, zostawił z Róży z Rylskich, 2v. Adamowej Lipskiej: Barbarę za Józefem Muchowieckim i Jerzego, posiadacza Przybówki i Widacza, żonatego z Barbarą z Bogdanów, wdową po Andrzeju Trzecieskim, a 3v. Wojciechową Cybulską, łowczyną bracławską, z której syn Mikołaj. Temu zapisała babka Róża testamentem z 1755 r. różne sumy, o co go Muchowieccy 1773 r. procesują. W 1768 r. Mikołaj, piszący się cześnikowiczem wendeńskim, zeznał zapis dożywocia z żoną Barbarą z Górskich, córką Wojciecha-Antoniego, łowczego mielnickiego i pisarza grodzkiego bieckiego, i Maryanny z Lipnickich, nabył Przybówkę i Widacz na własność, a 1782 r. legitymował się w sądzie ziemskim pilzneńskim bez podania herbu. Jego córkami były, Katarzyna Michałowa Szreniawska, i Maryanna Kajetanowa Witowska. 

Stanisław, syn Walentego i Barbary Rzeszotarskiej, wnuk Andrzeja i Zofii Świechowskiej, legitymowany wsądzie ziemskim pilzneńskim 1782 r. także bez herbu, zostawił Stanisława-Kajetana, wspominanego w aktach Stanów galicyjskich z 1815 r. 

Antoni, legitymowany w ziemskim sądzie pilzneńskim 1782 r., przełożył przytem następującą genealogię, nie podając atoli również herbu. Stanisław, spadkobierca stryja swego Marcina, bezdzietnego z Wyszyńską, sam z pierwszą żoną Mamczyńską bezpotomny, zostawił z drugiej żony, Lubieńskiej: 1) Krzysztofa z Barbarą Leśniowską bezdzietnego i2) Zygmunta, uczestnika walki pod Beresteczkiem, po którym zN. z Wnorowa Łapczanki córka N., żona Stanisława Zakliki, podstolego nowogrodzkiego, i czterech synów: Jan, Andrzej, dziedzic Glinnika, i Stanisław, wszyscy trzej bezpotomni i Aleksander, cztery razy żonaty. Z pierwszej żony Gostwickiej zostawił Aleksander, Helenę Dydyńską i Barbarę Sobieszczańską; z drugiej Malujówny nie miał potomstwa; z czwartej Cieplińskiej byli: Anna Leszczyńska i Ignacy żonaty z Dydyńską, z której Kunegunda (Eufrozyna) za Miklaszewskim, Maryanna (Anna) i Helena, oraz Józef, kapitan w pułku Działyńskich, i Michał, który 1793 r. wraz z siostrami obrał szwagra Miklaszewskiego plenipotentem do windykowania majątku po bracie Józefie. Z trzeciej zaś żony, Baranowskiej miał Aleksander tylko syna Jana, dziedzica Baryczy, cześnika brzesko-kujawskiego, nieżyjącego już 1759 r., po którym z Zofii Wielowiejskiej: Konstancya Orzechowska, Jadwiga za Antonim Krzysztoporskim, podczaszym smoleńskim, Stanisław i Antoni, łowczy trocki, legitymujący się. Antoni, dziedzic Rycerki, zabezpieczył 1795 r. na tych dobrach sumę Orzechowskim, Stanisław zaś umarł w Książnicach 1796 r., zostawiając z 1-szej żony Magdaleny z Kurowskich: Agnieszkę, Joannę, Wiktoryę, Annę, Bartłomieja, a z 2-iej żony Petroneli z Trzecieskich syna Feliksa (Akta Ziem. Pilzneńskie, Akta For. Nob., Zbiory Dr. M. Dunina Wąsowicza we Lwowie). 

Józef, syn Franciszka i Elżbiety z Łęckich, ur. 1793 roku we wsi Zdrowcu, w Galicyi, postąpił 1809 r. do 3 pułku ułanów Ks. Warszawskiego i w 1815 r. został podchorążym w 1 pułku ułanów, a w 1816 r. wyszedł do dymisyi w stopniu podporucznika; odbył kampanie, 1812 r. w Rosyi- pod Mirem i Możajskiem, a 1813 r. przeciw sprzymierzonym. 

Michał, syn Tadeusza i Józefy, ur. 1790 r. w Warszawie, wszedł 1807 r. do 4 pułku jazdy Ks. Warszawskiego, a 1815 r. został przeniesiony do 1 pułku strzelców i w 1816 roku otrzymał dymisyę; odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 roku w Rosyi. W 1831 r. jako porucznik jazdy sandomierskiej otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. 

Stanisław, syn Józefa i Agnieszki, ur. 1792 r. we wsi Sozań, w samborskiem, wszedł 1809 r. do 11 pułku jazdy Ks. Warszawskiego i w 1815 r. został podporucznikiem w 1 pułku strzelców konnych, a w 1813 r. wyszedł do dymisyi; odbył kampanie, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Saksonii, za co w 1812 r. otrzymał krzyż srebrny polski (Ks. Wojskowe). 

Wojciecha z Anny Laskowskiej syn Antoni 1730 r. miał syna Kazimierza, a ten syna Franciszka, po którym z żony Maryanny Wolskiej syn Szczepan, żołnierz w wojsku rosyjskiem, wylegitymowany w Królestwie 1867 roku. 

LISTOPACKI h. KRZYWDA. Andrzej, syn Marcina, z synami wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1843 r. 

LISTOPACKI h. LUBICZ. Andrzej, Antoni i Stanisław, synowie Pawła, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1850 r.

LISTOPAD h. MORA. W Wielkopolsce. Stanisław, w 1780 roku burgrabia grodzki gnieźnieński, miał syna Józefa, po którym synowie, Wilhelm i Walenty wylegitymowani w Królestwie 1851 r. 

LISTOWSKI h. STRZEGONIA. Herb - w polu błękitnem dwie myśliwskie trąbki otworami na dół, barkami ku prawej stronie tarczy obrócone; nad koroną chart w obroży ze smyczą w prawo wspinający się. 

Tomasz, cześnik kijowski, zostawił z Krystyny z Dyowskich: Józefa i Franciszka ur. 1713 r. w Janowie Trembowelskim; z nich Józef, 1733 r. elektor Stanisława Leszczyńskiego, z wojew. bełzkiego, później skarbnik latyczowski (Sigil.), ożenił się z Maryanną Gierłowską, córką Macieja i Konstancy! z Drozdowskich, łowczych smoleńskich, która 1744 r. pokwitowała braci swych z 2000 zł. posagu; z tej żony synowie, Michał i Karol-Stanisław Kostka urodzony 1748 r. Oprócz tych synów występują 1781 i 1782 r. Dominik, Kajetan, Katarzyna, żona Jana Drohomireckiego, Franciszka, żona Jana Lecą i Maryanna, żona Krynickiego, jako dzieci skarbnika Józefa i Stępkowskiej, siostry Antoniego, podstolego ciechanowskiego, bezpotomnie zmarłego, o spadek po tymże wuju. 

Michał, zmarły 1802 roku, zostawił z Tekli z Pleszczyńskich, 2v. w 1803 r. Gniewoszowej: Antoninę ur. 1796 r., Zofię ur. 1797 r., Annę ur. 1798 r. i Mikołaja ur. 1802 r., a zmarłego dzieckiem; zaś Karol-Stanisław Kostka wylegitymowany 1782 r. wsądzie ziemskim lwowskim, później austryjacki komornik graniczny w Brodach, od 1799 roku dziedzic nabytych od Pleszczyńskiego Kątz Brachówką, umarł 1811 r., zostawiwszy z Agnieszki Pleszczyńskiej, 2v. Pawłowskiej, siostry bratowej Michałowej: 1) Józefa, ur. 1791 r. w Glinianach, ożenionego 1817 r. w Olesku z Katarzyną Strowską, dziedziczką Szył, która się z nim 1833 r. separowała, z niej Władysław i Alfred prowadzący od 1851 r. proces rozwodowy z żoną Aleksandrą z Miączyńskich; 2) Nikodema; 3) Michała, ur. 1793 r. dziedzica połowy Kątz Brachówką, od 1817 r. członka Stanów galicyjskich; 4) Antoniego-Bazylego, ur. 1799 r., po którym z Ewy z Bilczyńskich: Aleksander ur. 1826 r., dziedzic Koropca, zostawił z Henryki Wiszniewskiej: Bolesława, ur. 1855 r., Antoniego ur. 1856 roku i Zygmunta ur. 1861 roku; 5) Napoleona, dziedzica Koropca i6) Franciszka-Karola, bliźnięta, urodzonych 1810 r. Ostatni żonaty z Florentyną z Trzcińskich zostawił Karola-Kazimierza, ur. 1847 r., wylegitymowanego 1865 r. w galic. Wydziale krajowym, i Maryę-Nikodemę-Ludwikę w 1873 r. za Napoleonem Walentym Gołaszewskim. Córką Karola była zapewne Maryanna, 1826 r. wdowa po Kazimierzu Sieleckim w Sielcu (Sigil., Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Pacyfik, pisarz sądu w Zamościu 1824 r. Julian, dziedzic dóbr Okół i Ossowiec, w pow. augustowskim 1858 r. Edward, syn Wacława, pułkownik wojsk rosyjskich 1863 r. Andrzej, z podpułkownika wojsk rosyjskich urzędnik w Warszawie, tłomacz kilku dzieł dramatycznych, biegły muzyk, zm. 1860 r. Marya, dziedziczka dóbr Suchary, w gub. mohylowskiej 1880 r

LISTYCKI. Mikołaj podpisał elekcyę 1G69 r. z ks. żmudzkiem. 

LISZCZYŃSKI h. STRZAŁA. Na Litwie. Maciej, syn Remigiana, 1661 r. Ignacy, syn Jakóba, i Wincenty, syn Wincentego, z synami, Zacharyaszeni i Maksymem wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

LISZECKI. Piotr z Liszek podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. krakowskiem. 

LISZEWSKI h. MORA. Jan i Grzegorz otrzymali przywilej na dobra Liszewo i część Gołembiewa 1526 r. (Metr. Kor.). Bartłomiej, Wawrzyniec i Zygmunt z ziemią dobrzyńską podpisali elekcyę 1697 r. N. zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

Jerzy, biegły malarz portrecista, nadworny malarz króla pruskiego, zm. 1750 r., miał córki, Annę-Rozynę, Annę-Dorotę i syna Krzysztofa, po którym były córki, Julia i Fryderyka. 

LISZEWSKI. Ludwik, major 1780 r., podpułkownik w pułku przedniej straży wojsk litewskich 1781 r. (Kancl., Sigil.), otrzymał nobilitacyę 1790 r. (Vol. Leg.). 

Ignacy, syn Beniamina i Maryanny Zakrzewskiej, ur. 1806 roku w Warszawie, wstąpił 1822 roku na kadeta do pułku grenadyerów gwardyi i w 1822 r. został sierżantem, a w 1828 r. awansował na podporucznika; porucznik 1831 r. w2 pułku piechoty liniowej, przeszedł do 16 pułku piechoty liniowej i tu awansował na kapitana (Ks. Wojskowe). 

LISZKA. N., rotmistrz na wyprawie chocimskiej, odważny i zręczny 1621 r. Krzysztof, na Wołyniu, został napadnięty w domu i zabity od swego szwagra Jerzego Hołuba, przyczem kilkunastu ludzi postradało życie 1632 r.; jego córka Katarzyna za Puzyną. Ignacy, urzędnik w górnictwie w Królestwie 1865 r. 

LISZKIEWICZ. Aleksander, syn Marcina, z rodzeństwem zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r. 

LITENGEM. Jan, ziemianin chełmski, zwolniony 1519 r. od wyprawy wojennej zdóbr swoich w pow. sztumskim (Metr. Kor.). 

LITEWSKI. Andrzej, Jakóbi Wawrzyniec otrzymali 1526 r. przywilej. na dobra Litestwo (Metr. Kor.). 

LITFUS v. LICHTFUS h. LICHTFUS. Ernest, major jkr. mci, Fryderyk, dworzanin królewski, i Henryk, chorąży gwardyi jkr. mci, podpisali elekcyę 1674 r. z wojew. chełmińskiem. 

LITOPOLSKI. Teodor otrzymał 1628 r. pasiekę, łąki i pola we wsi Potoku (Metr. Kor.).

LITTAWER v. LITTAUER h. WŁASNEGO. Rodzina pomorska. Konstanty, Szymon i Marcin, synowie Joachima, zm. 1482 r., i Katarzyny Eisacken, wnukowie Ludwika, prawnukowie Ernesta, dworzanina króla Kazimierza 1454 r., i Eufrozyny Lemken, przedstawili 1506 r. tę procedencyę za podpisem Wolfganga, Krystyna i Fryderyka Littawerow. Maciej, powołujący się na powyższą procedencyę, dworzanin skarbu litew., dworzanin królewski i kawaler św. Marka, wraz z braćmi stryjecznymi otrzymał 1635 r. indygenat i nobilitacyę wraz z dodaniem do dawniejszego herbu rodzinnego nogi opancerzonej z golenią i ostrogą opatrzoną pięciu szpicami, koloru polerowanego żelaza, której zgięcia są pozłacane (Metr. Kor.). 

LITWICKI. Michał, syn Jana i Maryanny Żarskiej, ur. 1796 w Żarnowcu, w kieleckiem, wszedł 1817 roku do 1 pułku strzelców konnych i w 1829 r. został podporucznikiem, a 1831 r. otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

LITWINOWICZ h. JELITA. W pow. pińskim i na Rusi Czerwonej; jedna ich linia od swego majątku Wyłazy, w pow. pińskim, brała przydomek Wyłaski. Mikołaj ożeniony z Heleną Hołowka, dziedzic wsi Wyłazy 1700 roku. 

LITWINOWICZ h. POGOŃ LITEWSKA. Augustyn i Ludwik z brzeskolitewskiem, aN. z wojew. ruskiem podpisali 1733 r. elekcyę Stanisława Leszczyńskiego. Mikołaj wykazał 1787 r. w Stanach galicyjskich, i z herbem jego rodziny jest Pogoń litewska. 

Ks. Szymon, grecko-katolicki paroch w Urmaniu i Dryszczowie, zmarły 1829 r., zostawił: Parascewię, żonę zmarłego 1823 r. ks. Bazylego Winnickiego, zmarłą w Hnilczu 1839 r., Eulampię za Kamińskim, Jana, ks. Eliasza, Michała, który wyemigrował do Rosyi, Onufrego w wojsku austryjackiem, ks. Grzegorza, Chryzostoma, Stefana i Aleksandra. Z nich: ks. Eliasz, grecko-katolicki paroch w Mużyłowie, zmarły 1869 r. zostawił: Natalię Sabatowiczową, Teklę Soniewicką, Annę Zadarecką, Juliannę Miskiewiczową, Seweryna, Atanazego, ks. Spirydyona, ur. 1810 r., proboszcza u św. Barbary i rektora grecko-katolickiego seminaryum w Wiedniu, biskupa Canathu in part, int, sufragana, koadjutora i dziekana grecko-katolickiej metropolii lwowskiej 1857 r., a administratora tejże dyecezyi 1858 r., posła i wicemarszałka sejmu galicyjskiego, oraz posła do austryjackiej Rady państwa, wiceprezesa tejże Rady i radcę sekcyjnego w ministerstwie oświaty 1861 r. i tegoż roku jeszcze grecko-katolickiego arcybiskupa lwowskiego i biskupa kamienieckiego, a 1863 r. metropolitę halickiego, hrabiego rzymskiego, prałata domowego i asystenta tronu papieskiego, członka Stanów galicyjskich i austryjackiej Izby panów, zmarłego 1869 r. we Lwowie. 

Ks. Grzegorz, młodszy brat ks. Eliasza, grecko-katolicki paroch w Nowosiółkach, apóźniej w Torskiem, zostawił z Drozdowskiej: Piotra, aptekarza w Jassach, bezdzietnego, ks. Grzegorza i ks. Sofrona.

Ks. Grzegorz żonaty z Kotowiczówną zostawił: Kamillę, Natalię, ks. Grzegorza, doktora św. teologii i ks. Michała, grecko-katolickiego parocha w Kudryńcach, żonatego z Drohomirecką; zaś ks. Sofron, nr. 1816 r., żonaty był z Julianną z Stachurskich, z której: Emilia ur. 1842 roku za ks. Janem Celewiczem, Anna, Eugenia, Olga za ks. Janem Krzyżanowskim, grecko-katolickim parochem w Oleszowie, ks. Jan ur. 1840 r., po którym z Michaliny z Fortunówcórka Melania, za Bohdanem Krynickim, radcą sądowym w Stanisławowie, Orest ur. 1846 r., doktór med., lekarz powiatowy wTłumaczu, ks. Kornel ur. 1852 r., greckodtatolicki paroch w Bratyszowie, z Klementyną Chomińską bezdzietny i Hipolit ur. 1844 r., radca apelacyjny i prezes I senatu sądu cywilnego we Lwowie, po którym z Karoliny z Ławrowskich: Wranda, Orest ur. 1877 r., doktór med., głośnej sławy laryngoskop, i Tadeusz ur. 1876 r., także doktór medycyny i lekarz miejski we Lwowie, ożeniony z Anną-Maryą Bozowską, córką Aloizego i Maryi z Hoszowskich, ma z niej, Jadwigę-Maryę 1909 roku i Zbigniewa-Hipolita 1910 r. urodzonych we Lwowie (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

LITWINOWICZ. Justyn, Aleksander, Antoni, Jan i Ludwik, synowie Jana, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1845 r. 

LITWINOWSKI. Piotr, marszałek królewski 1598 r., żona Elżbieta. Rafał i Aleksander uzyskali 1659 r. w Trybunale lubelskim dekret banicyi na Krasickiego (Sigil, w Ossolineum). Jan, Teodor, Jacek i Michał, posiadacze sołtysostwa w Podborcach, pozwani 1699 r. przez plebana z Prus o dziesięcinę (Akta Grodzkie Lwowskie). 

LITWIŃSKI h. GRZYMAŁA. Wawrzyniec 1718 r. plenipotent Malinowskich, skarbnik bracławski, żonaty z Aleksandrą Bobińską (Grodzkie Sandomierskie). Antoni, z parafii Kopeczyńce, zaślubił 1762 r. w Janowie Trembowelskim Katarzynę Humowiczównę. Wojciech ożenił się 1776 roku z Maryanną Brzezińską, podczaszanką dobrzyńską, lv. Józefową Szczepanowską, cześnikową rzeczycką, zmarłą bezpotomnie 1778 roku (metr, i sepult. w Dubnie). 

Jacek, dzierżawca Jurczyc, urodzony w Dziekanowicach, syn Józefa i Teresy N., udowodnił swe szlacheckie pochodzenie w sądzie ziemskim czchowskim 1783 r. Stanisław i Jan, synowie Tomasza, nie otrzymali 1812 r. od Wydziału Stanów galic. potwierdzenia szlachectwa dla braku oryginalnej metryki ich ojca (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Michał, syn Jakóba i Tekli, ur. 1794 roku we wsi Łące, w Galicyi, wszedł na służbę 1811 r. do 4 pułku szaserów Ks. Warszawskiego, a w 1815 r. przeniesiony do 2 pułku strzelców konnych, został 1816 r. pisarzem płatnikiem i w 1818 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanię 1812 r. w Rosyi pod Smoleńskiem, Możajskiem, Czerykowem, Medyną, Wiazmą i Borysowem. W 1831 r. Michał ponownie wstąpił do wojska jako podporucznik 2 pułku jazdy kaliskiej (Ks. Wojskowre).

Walenty, doktór obojga praw, rektor Uniwersytetu krakowskiego 1815 r., sędzia apelacyjny Rzeczypospolitej krakowskiej, zdolny prawnik i autor, um. 1823 r. 

LITWIŃSKI h. JELITA. W północnem Mazowszu. Jerzy, syn Andrzeja, dziedzic dóbr Lepary i Popowieś (?), miał syna Józefa, po którym synowie: 1) Jerzy z Antoniny Lejtman pozostawił syna Adolfa, urzędnika skarbowego, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r.; 2) Józef z Katarzyny Bobrowiczówny miał syna Jana, wylegitymowanego w Królestwie 1848 r. Z tej linii Konstanty i Aleksander, synowie Jakóba i Anny z Chrzanowskich, dziedziców 7 wsi Zaremby i Safiny(?), wpow. ostrołęckim, wylegitymowani w Królestwie 1850 r. Franciszek, dziedzic dóbr Skudele(?), wpow. augustowskim 1850 r. 

Szymon i Jan, synowie Ignacego, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1849 r. 

LITWIŃSKI. Joachim 1779 r., a Józef 1780 r., chorążowie wojska koronnego. Wojciech, sztabs-kapitan 1790 roku, a Tadeusz, podporucznik 1791 r. wojska koronnego. Wojciech, szambelan królewski 1791 r. (Kancl., Wyr. Tryb. Lubek). 

LITYŃSKI, h. GRZYMAŁA odm. v. LITYŃSKI. Herb-w polu złotem mur czerwony o pięciu blankach, na środkowej blance krzyż czarny, w murze brania otwarta, w niej od lewej strony belka złamana; w koronie pięć piór strusich, z których diugie i czwarte złote, inne czerwone. Podług Niesieckiego ma być brama srebrna w murze o sześciu cegłach, na murze cztery blanki, w środku których złoty krzyż, w bramie pół drąga, albo zapory złamanej; na hełmie trzy pióra strusie. 

Stara ruska rodzina, wzięła nazwisko od majątku Lityń, na Wołyniu, lecz który za poduszczeniem królowej Bony odjął jej Zygmunt I, o co były skargi na zjeździe lwowskim 1538 r., i Zygmunt skłoniony zwrócił tę majętność Janowi Lityńskiemu, ale jemu, czy jego potomkom odebrał znowu te dobra Zygmunt August, i nadał Filonowu Kmicie, słynnemu wojownikowi, o co ze strony Lityńskich i szlachty ruskiej mocna była opozycya, której, ulegając król, Kmicie nadał inny majątek, ale Lityń nie wrócił do dawnych dziedziców i został zamieniony w królewszczyznę. 

Jacek około 1530 r., jego córka N. Iwanicka. Bazyli-Ksenofon ożeniony z Manasterską 1560 r. Po Aleksym synowie: Ordyan i Kosmar bezpotomni i Iwan 1610 r. na Rusi Czerwonej, po którym z Anastazy! Horain syn Mikołaj z żony Katarzyny Rostockiej pozostawił córkę Annę Żółkiewską. Stefan żonaty z Katarzyną Hulewicz 1630 r. Tomasz 1669 r. z ziemią przemyślską podpisał elekcyę. Bazyli, Konstanty i Marek, synowie Marka, 1659 r. Marcin, łowczy lubelski 1664 r. Michał, syn Teodora, z żony Teodory Hulewicz pozostawił syna Teodora, dziedzica Końskiej Woli 1676 r. Konstanty, podstoli dobrzyński, um. 1699 r.

Lityńscy, herbu Grzymała, przydomku Piskorowicz. Samuel, syn Konstantego i Ewy z Pohoreckich, zostawił z Maryanny z Popielów syna Jana, wylegitymowanego wsądzie grodzkim przemyślskim 1782 r. Jan Piskorowicz umarł w Kulczycach 1822 roku, zostawiającz Maryi z Manasterskich: Annę, Piotra, Jana i Teodora. Siostra jego Teresa zamężna Horodyska. Michał, syn Jana i Heleny z Nowosieleckich, pozwał 1721 r. swem jakoteż imieniem braci, Jana i Bazylego, współdziedziców części Biliny Nowosieleckich w sprawie tych dóbr (Akta Ziems. Przem.). Po Janie był Hrehory (Grzegorz), a po Bazylim i Maryannie z Kaczkienowiczów-Bilińskich, Jan, którzy obaj udowodnili swe szlachectwo w sądzie grodzkim przemyślskim 1782 r. Z nich Grzegorz, dziedzic części Biliny zostawił ze zmarłej 1793 r. Barbary z Łuckich: Mikołaja, Tacyannę Hordyńską, Annę i Maryannę za Bilińskimi i Helenę zamężną Ohar-Assafatową; Jan zaś żonaty z Justyną zSłotyłów-Bilińskich zostawił: Zofię, drugą żonę Michała Odynaka-Łuckiego z Łąki, od 1827 r. wdowę i Joachima, ożenionego z Katarzyną z Horoszkiewiczów-Jaworskich, których córka Maryanna zaślubiła 1817 r. Eliasza Mileszewicza Godź-Bilińskiego, a syn Jan, po ojcu dziedzic części w Bilinie Wielkiej, Zofię z Rupniewa Ujejską. Po Janie syn Michał, dziedzic części w Bykowie, poseł na sejmy galicyjskie, zostawił z Malwiny z Ortyńskich: 1) Bronisława-Michała i 2) Bolesława, wylegitymowanych wraz z ojcem w galicyjskim Wydziale Krajowym 1880 r. 

Michał, najstarszy z synów Jana i Heleny Nowosieleckiej, zostawił z Magdaleny N., Karola ur. 1763 r. i Jana-Wacława-Michała ur. 1769 r. w Żałoźcach, wylegitymowanych 1796 r. w Wydziale Stanów galicyjskich. Z nich Karol zostawił z Teresy Smólskiej syna Stanisława, urodzonego w Komarnie 1798 r., po którym z Balbiny Mazurkiewiczówny syn Józef, ur. 1824 r. w Podkamieniu, sekretarz magistratu w Stanisławowie, wylegitymowany w galic. Wydziale Krajowym 1879 r. 

Po Janie-Wacławie-Michale poszli: 1) Gabryel, 2) Stefan, którego syn Meliton, ur. z Maryanny z Kulikowskich, dziedzic cząstki w Horychladach, zaślubił 1846 r. w Kutkorzu Dyonizę Zawadzką współwłaścicielkę Firlejówki; 3) Aleksander, po którego synie Ferdynandzie była niezamężna córka Janina, i4) Paweł żonaty z Agnieszką z Lachowskich, z której synowie, Józef i Leopold-Andrzej. Ostatni ożenił się 1857 roku z Józefą ze Sługockich i zostawił: Klementynę Bałabanową, Helenę Lichtensteinową, Maryę za dr. Kielanowskim, lekarzem miejskim we Lwowie, Leopolda, przemysłowca, po którym z Prohaskówny zostało dwoje dzieci, i Michała dyrektora II wyższej szkoły realnej we Lwowie (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Zdaje się, że do Grzymalitów należy: ks. Jan Bapt. Kaffillewicz-Lityński, pisarz apostolski przy grecko-katolickim biskupstwie przemyślskim, 1779 r. administrator tegoż biskupstwa. 

Józef, Jezuita, um. 1718 roku. Jerzy, komornik ziemski bracławski 1783-1788 roku. Feliks, Wincenty i Karol, dziedzice części wsi Drozdnie 1792 r. (Akta Lubieńskie).

Modesty. Eugeni, Wacław, Kazimierz i Jan, synowie Tadeusza, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1843 r. 

LITYŃSKI h. LUBICZ. Na Litwie. Bernard, syn Antoniego, z synem Władysławem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej: Julian, syn Jana, stanowy prystaw, w pow. stebiezkim, gub. witebskiej 1652 r. 

LITYŃSKI h. SAS. Wzięli nazwisko od Lityni, w ziemi przemyślskiej. Iwasko otrzymał 1530 r. konsens na wykupienie Winnik, w samborskiem, od ich posiadaczy (Metr. Kor.). Klemens zamienił 1554 r. na sejmie w Lublinie z królem Zygmuntem Augustem rodzinne dobra Litynię, Tyniówi Siedliska, w samborskiem, za Hruszówi Krowicę, w ziemi bełzkiej. Fedor zapewnił 1596 r. żonie swej Annie, córce Sawy Fedorowicza i Eufemii, małż, ormianinów, różne sumy (Akta Grodzkie i Ziemskie Lwowskie). Michałacórce, Fennie, zabezpieczył 1590 r. mąż Piotr Iwanowicz Jaworski 300 zł. (Akta Ziemskie Krakowskie). 

Aleksander żonaty 1606 roku z Anastazyą Sulerzycką. Jan, Łukasz i Mikołaj zastawili 1615 r. Hruszów Komorowskiemu w 2000 zł., od którego nabywa 1628 r. ten zastaw Adam. Anna z Pletenic, wdowa po Janie, zatwierdziła umowę z Komorowskim 1616 r., a 1617 r. odstąpiła sumę u Komorowskich synom swym: Danielowi, Filipowi, Andrzejowi, Eliaszowi i Konstantemu. Jan, żonaty z Maruchną Tarzawską (a może Tarzańską?), odstąpił 1622 roku część Krowicy Stanisławowi i Jerzemu, synom swoim (Akta Grodzkie i Ziemskie Bełzkie i Grodzkie Lwowskie). Zuzanna, żona Jana Błażowskiego, pozwała 1632 r. Komorowską o Kornelowice (Akta Ziemskie Przemyślskie). Bazyli i Ksenofont 1632 r. elektorzy Władysława IV z wojew. ruskiego. Serafin, Janusz i Adam, bracia; Adam nie żył już 1638 r., a opiekunami jego córki, Anny, byli stryjowie (Akta Grodzkie Bełzkie). 

Michał głosował na Augusta II z wojew. Sandomierskiem, a Wojciech Stanisław, podstoli czerwonogrodzki, 1733 r. z wojew. ruskiem na Stanisława Leszczyńskiego. Wojciech nabył 1740 roku od Łochowskich część Czerepowa. Maryanna z Lityńskich Podhorska część swą w Czerepowie sprzedała 1772 r. Czartoryskim (Akta Grodzkie Latyczowskie). 

Teodor, skarbnik czerwonogrodzki, dzierżawca Korczyna, syn Mikołaja i Franciszki z Krzyszkowskich, wnuk Tomasza i Anny z Euszczewiczów, zostawił z Petroneli z Lityńskich, Marcina, wylegitymowanego w sądzie grodzkim bełzkim 1782 roku, Magdalenę, która 1778 roku w grodzie grabowieckim zeznała zapis dożywocia zmężem Franciszkiem Mierzwińskim i Annę za Michałem Gasztoldem, która 1784 r. wraz bratem Marcinem pozwała masę krydalną Ponińskiego o 30,000 zł. 

Józef-Feliks, Karol i Wincenty uzyskali 1780 r. w sądzie ziemskim halickim wyrok na Bielskich o sumę pożyczoną u Ciechalewskiego. Z nich Józef-Feliks, sędzia kapturowy, pisarz grodzki bełzki, elektor Stanisława Augusta z tegoż województwa, legitymował się bez procedencyi w sądzie ziemskim bełzkim 1782 r., będącw onczas podstarościm isędzią grodzkim bełzkim. Był on synem Stanisława-Bazylego, skarbnika mścisławskiego, 1733 r., elektora Stanisława Leszczyńskiego z wojew. bełzkiego, i Teresy z Wierzbickich, a zeznał 1765 r. zapis dożywocia z żoną Anną z Paparów, stolnikówną dobrzyńską. Umarł 1801 r., zostawiwszy synów: Ignacego-Kazimierza 1775 r., Wojciecha-Józefa 1777 r. i Stefana-Jana 1779 r. ochrzczonych w Gródku Lubelskim. 

Wojciech-Józef na Olesku, zmarły 1854 r., miał z Dyzmy Zielińskiej córkę Teresę lv. za Karolem Zagórskim, dziedzicem Kolodziejówki, 2v. za Antonim Kownackim 1840 r. 

Stefan-Jan, dziedzic Wierzbicy, zmarły 1855 r., zostawił z Rozalii z Paparów: Sabinę Paparową, Antoninę lv. za Sewerynem Obertyńskim, dziedzicem Tuszkowa, 2v. za dr. med. Stanisławem Wierzchowskim 1845 r., Annę-Wenancyę de Croisse, Maryę-Magdalenę Paparową i syna Józefa-Gabryela. 

Mikołaj, Józef, żonaty z Franciszką Iwańską, i Jan bracia, ostatni dwaj legitymowani bez procedencyi wsądzie ziemskim lwowskim 1782 r. Z nich Jan, zmarły 1804 r., dzierżawca Glinnej, zostawił z Justyny z Pohoreckich: Helenę Nowoświecką, Teklę, drugą żonę Józefa Obmińskiego, od 1820 roku wdowę, Magdalenę, Zofię, Katarzynę, Maryannę, Juliannę, Jana, Stanisława-Eustachego, Michała, Franciszka, Józefa i Leona. 

Leon, urodzony w Glinnej 1791 r., dzierżawca Kąkolnik, pozostawił z Agnieszki z Szymańskich: Wenantego - Aloizego, urodzonego wr Ottynii 1818 r., dziedzica Litwinowa, wylegitymowanego w Wydziale Stanów galic. 1857 r., żonatego z Ludwiką Jorkasch-Kochówmą, z której syn Edmund Franciszek, ożeniony z Maryą z Jankowskich, oraz z synem swym ZygmuntemWojciechem-Wincentym, wylegitymowany w galicyjskim Wydziale krajowym 1886 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Józef, dziedzic wrsi Platyna, dostał w 1761 roku wolny wrąb w lasach królewszczyzny Rzeczyca; po jego synie Józefie syn Jan-Stefan, dziedzic wsi Łubcza, w pow. hrubieszowskim, wylegitymowany w Królestwie 1838 roku. 

Powyższy Marcin, syn Teodora, skarbnika czerwonogrodzkiego 1775 r., z Pelagii Słotwińskiej pozostawił synów: Tomasza, dziedzica wsi Bereście, w pow. hrubieszowskim, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r., Teodora, wylegitymowanego w Królestwie 1848 r., i Leona, dzierżawcę dóbr w pow. zamojskim, wylegitymowanego w Królestwie 1852 r. 

Konstanty, syn Józefa i Franciszki Iwańskiej, ur. 1779 r. w Batyatycach w lubelskiem, wystąpił 1801 r. do wojska austryjackiego, a następnie 1809 r. przeszedł do wojska polskiego i tegoż roku został podporucznikiem w 8 pułku jazdy; porucznik 1813 r., przeznaczony 1815 r. do pułku 1-go strzelców konnych, awansował 1822 roku na kapitana. Odbył kampanie: 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Saksonii i 1814 r. we Francyi (Ks. Wojskowe).

de LIVORNETTE. Piotr-Jan, medyk jkr. mci, został 1758 r. konsyliarzem królewskim (Sigil.). 

LIWEN. Krzysztof, syn Jerzego-Krzysztoia, z Birzchowa, otrzymał 1727 r. prawo dziedziczenia po ojcu. Piotr i Wilhelm, bracia rodzeni, 1772 r. (Metr. Kor.). Aleksander, syn Krzysztofa, dziedzic Szukiłowo i Degule, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

LIWICKI. Jakób w nagrodę zasług rycerskich, otrzymał nobilitacyę 1768 r. (Vol. Leg., Sigil.). 

LIWIŃSKI. Iwan otrzymał wójtostwo wsi Liwin 1578 r. (Metr. Kor.). Abdon z ziemią bielską podpisał elekcyę 1764 r. Ludwik oficer wojsk polskich 1831 r. 

LIWOJCKI v. LIWOJTSKI. Walenty, bojar wileński, wspólnie z żoną Hanną pozwali Koncewicza o napad 1549 r. (Metr. Litew.). 

LIWOWSKI. Konstanty, instygator lwowski grodzki, występuje 1679 r. w sprawie z urzędu (Wyr. Tryb. Lubel.). 

LIWSKI h. KOLUMNA. Taż familia co Oborski. Stanisław, dziedzic dóbr Obory, ożeniony z Mścichną, córką Rosława z Sobiekurska, cytowany w aktach czerskich 1409 i 1417 r. 

LIWSKI h. NIESOBIA. Wojciech otrzymał grunty we wsi Wielkowola 1579 roku (Metr. Kor.). Prokop, stolnik wschowski, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. kaliskiem; jego syn Maciej miał syna Dominika, po którym z Doroty Płoskiej syn Stanislaw, ekspedytor poczty wm. Sieluniu, gub. płocka, wylegitymowany w Królestwie 1848 r. 

LIZANDER v. LISANDER. Michał, Stanisław, Aleksy i Teodor 1724 r. (Wyr. Tryb. Lubek). 

LIZKUN v. LICZKUN h. POBÓG. Na Litwie; z nich N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej w 1800 r. i następnych. Wylegitymowani w Cesarstwie 1847 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej: po Jerzym, synu Jakóba, synowie: 1) Jerzy z synem Jerzym i tego synowie: Ferdynand, Serwacy, Kleofas z synem Stefanem, Soter i Zenon; 2) Chryzostom z synem Stanisławem i tego synowie, Michał i Stanisław. 

LIZZANO. Piotr-Abraham, kapitan jkr. mci 1773 r. (Kanck). 

LNISKI h. OSTOJA odm. Odmiana herbu - w polu niebieskiem dwa półksiężyce barkami od siebie odwrócone, w ich górnem odłączeniu gwiazda; w koronie takież same półksiężyce i gwiazda. Dewiza herbowa „utraqe duce“. W samej rzeczy ten herb nie jest odmienną Ostoją, lecz właściwym herbem rodziny Lniski.

Lniscy pochodzenia saskiego, już za Krzyżaków osiedleni w Prusach, wzięli nazwisko od dziedzicznej wsi Lniskie, pod Gdańskiem, a pisali się z Laskowic, majątku w pow. świeckim. Jan, Gotard i Bernard dla Lniska Małego, a Piotr dla Lniska otrzymali 1526 r. przywileje. 

Samuel 1661 roku świadek ślubu krewnego swego Jana, sędziego ziemskiego mirachowskiego, syna Michałai Teresy z Lerchenleldów z Jeżewskich, z Teresą Lewald-Jezierską. Stanisław, elektor Michała Korybuta z wojew. kaliskiego, zaś Andrzej z tegoż, a Adam, chorąży mirachowski, z pomorskiego wojew. Augusta II. Elżbieta za Mikołajem Jezierskim, sądowym tucholskim 1678 r. Samuel, sędzia ziemski świecki, umarł około 1680 r. 

Ks. Samuel, proboszcz kowalowiecki, mianowany 1701 r. po Dąbskim, kanoniku inowłodzkim, proboszczem lubińskim (Sigil. Ossol.). Adam-Gabryel, syn Jana, odstąpił 1703 r. część Brodnicy Górnej i Grzebieńca młodszemu bratu swemu Janowi (Akta Ziemskie Tucholskie). Jan, asesor ziemski mirachowski, syn powyższego Jana i Jezierskiej, zabezpieczył 1722 r. posag żonie Apolonii z Lebińskich (Akta Grodzkie Skarszewskie). MichałWładysław, syn asesora Jana, komisarz graniczny 1765 r, łowczy podlaski, odstąpił 1752 r. wraz z żoną Joanną z Grąmczeskich bratu Jakóbowi, cześnikowi bracławskiemu, część swą w Brodnicy (Akta sądu cywil. Berneńskiego); asesor derszawski 1764 r., podwojewmdzy pomorski, biegły prawnik i gorliwy konfederat barski, um. 1777 r. Trzeci brat Ignacy, archidyakon kruszwicki, instalowany 1765 r. na kanonię włocławską (Akta kapituł.). Antoni, asesor 1745 r., mianowany 1766 r. sędzią ziemskim mirachowskim. Józef i Onufry, synowie Michała, podwojewodzego pomorskiego; z nich Onufry aprobował 1781 r. kwit przez ojca na rzecz Wybickiego zeznany. Paweł, 1785 roku podwojewodzy pomorski (Don. Vars.). Paweł-Hilary, syn Michała-Władysława, asesora derszawskiego, nabył od .Rogalińskich Korzeniówi Nagoszyn i udowmdnił swe pochodzenie szlacheckie w wydziale Stanów galicyjskich 1788 r. (Metr. Kor., Sigil., Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Antoni, dziedzic dóbr Lubieczyno i Brodnica 1767 r., i Jakób, synowie Jana; z nich po Antonim syn Marcin z Franciszki Węsierskiej pozostawił syna Jana, wylegitymowanego w Królestwie 1842 r. 

LOBACZ. Jan i Leon podpisali elekcyę 1669 r. z ziemią bielską. 

LOBAN0WICZ. Stanisław, wójt wileński 1549 r. (Metr. Litew.).

LOBEL v. LOBELS. Joachim, kupiec ragneński w Prusiech, otrzymał 1635 r. prawo handlu. Jan, podpułkownik wojsk litewskich 1665 roku. Zygmunt, rotmistrz wojsk koronnych 1671 r. (Metr. Kor.). 

LOBERT. Wojciech, prezydent m. Starej Warszawy 1774 roku (Kancl.). 

LOBESKI h. KORAB. Tego nazwiska Floryan, podstarosta tykociński 1554 r., strażnik lasów tykocińskich 1576 r. (Metr. Kor., Conv. Vars.).

Bartłomiej z ziemią czerską podpisał elekcyę 1669 r. Ci Lobescy zmienili nazwisko na Łobeski. 

LOBESKI h. PRAWDZIC. Stanisław Biegański 1482-1531 r., herbu Prawdzie, ożeniony się z Anną Laskowską, dziedzic dóbr Lobesz, w Wiełkopolsce, pisał się od nich Lobeskim. 

LOBKOWIC h. LOBKOWIC (Hr. Ostr.). Książęta. Właściwie Lobkowitz; znakomita rodzina czeska, której początek odnoszą historycy do IX wieku; dzieli się na dwie linie, jedną piszącą się książętami na Raudnitz, hrabiami de Sternstein, drugą książęcą na Raudnitz i Mielniku. Z pierwszej pochodził August-Longin, gubernator Galicyi, tajny radca i podkomorzy austryjacki. kawaler Orła Białego, mąż zacny i uczony, zm. 1842 r., który w 1825 r. otrzymał indygenat galicyjski. 

LOBKOWICZ. Baronowie. Teodor i Jan, bracia, kapitanowie wojsk koronnych 1719 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

LOBMAJER. Zygmunt, syn Jana i Barbary z Bergerów, sprzedał 1639 r. części dóbr Dydryzdoff (Don. Vars.). LOBOCKI. Wojciech, wójt w Breznicy 1545 r. (Metr. Kor.). Andrzej i Maciej, synowie Chryzostoma, 1629 r. (Zap. Tryb. Piotrk.). Sebastyan i Wacław z wojew. Sieradzkiem podpisali elekcyę 1697 r. 

LOBRY. Jakób 1672 r. i Fryderyk 1673 r. kapitani wojsk koronnych (Sigil.). 

LOBUS Semen otrzymał nobilitacyę 1659 r. (Sigil.). 

LOCCI v. LOCI h. LEW. Rodzina włoska, pisząca się de Raimundi. Augustyn-Wincenty, inżynier królewski, zasłużony Zygmuntowi III, Władysławowi IV i Janowi - Kazimierzowi, w nagrodę zasług ojca i swoich otrzymał wraz z braćmi indygenat 1673 r.; podpisał jako stolnik wyszogrodzki elekcyę 1697 r. razem z bratem Pawłem, cześnikiem łukowskim. 

Augustyn, dworzanin królewski, podczaszy nowogrodzki 1686 roku, otrzymał wójtostwo Mokotów i Wiskitki 1730 roku; był żonatym z Anną Szymanowską. Po jego bracie Pawle synowie, Kazimierz i Franciszek, dziedzic Słubicy i Rakowca 1753 r., z żony Franciszki Szymanowskiej pozostawił syna Hilarego, po którym z Magdaleny Tyszkiewiczówny synowie, Ignacy i Teodor 1796 r.; Ignacy-Pantaleon, dziedzic dóbr Muchlin, w pow. kaliskim, w 1824 r. komisarz obwodu kaliskiego, w 1830 r. referendarz Stanu Królestwa Polskiego, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., był żonaty z Antoniną Węgrzecką. 

Antoni-Felicyan, subdelegat grodzki 1766 r., komornik ziemski sochaczewski 1769 r., z wojskiego 1781 r. łowczy mszczonowski 1793 r., żonaty z Agnieszką Boczkowską (Vol. Leg., Sigil., Ks. Gr. Sochaczewskie, Conv. Vars., Metr. Kor., Don. Vars., Oblig. Gr. Warsz.). 

Teodor, syn Ignacego i Felicyanny, ur. 1812 r. w Niewodowie, w wojew. mazowieckiem, wstąpił 1824 r. na kadeta pensyonarza do korpusu kadetóww Kaliszu; przeniesiony 1831 r. do batalionu gwardyi ruchomej wojew. kaliskiego, został tegoż roku podporucznikiem w 10 pułku piechoty (Ks. Wojskowe). 

LOCHERT. Baltazar, podpułkownik wojsk królewskich, otrzymał wyroki 1698 r. na różne osoby (Sigil.). 

LOCHEWIDOWICZ. Posiadali ziemię sielczańską, w starostwie lubeckiem, nadaną od Władysława III, a przywilej zatwierdził Pantalejmowi i Fedorowi Władysław IV w 1634 r. 

LOCHMAN h. SZRENIAWA. Sebastyan, generalny ekonom dóbr Kańczuga, pozwany 1678 r. przez Gorayskich (Grodzkie Przem.). Jan nobilitowany 1768 r. (Vol. Leg.), później miecznik bracławski, obrał 1794 roku synów swych, Karola, scholastyka skalbmierskiego i proboszcza sławkowskiego, jakoteż Macieja plenipotentami (Akta Gr. Nowokorczyńskie). Synami jego musieli być także: Stefan wylegitymowany bez procedencyi w grodzie lwowskim 1783 r. i Piotr 1788 r., kapitan wojsk koronnych, a córką Wiktorya zaślubiona 1770 r. w Limanowej Michałowi Krasuskiemu. 

Wspomniany Maciej, miecznikowicz bracławski, żonaty z Konstancyą z Pomorskich, nabył 1796 r. od Męcińskiego dobra Mzorów, a testamentem z 1801 r. zapisał jedną trzecią tych dóbr synowi Janowi, który 1819 i 1824 r. nabył resztę tych dóbr od brata Marcina i spadkobierców nieżyjącej już siostry Maryanny Mękarskiej (Akta hipot.) i wylegitymował się w Królestwie 1839 r. Brat jego Marcin, żonaty z Kordulą z Zakrzewskich, miał z niej: Teofilę za Feliksem Przecławskim, Maryannę za Ludwikiem Boratyńskim, Antoninę i Karola, obierających 1830 r. wraz z ojcem do sprawy o spadek po Bontanich plenipotentem krewnego swego Dembińskiego (Akta Lwowskie For. Nob., Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

LOCHMAN. Rodzina miejska krakowska. Jan-Marcin, poeta 1666 r., sekretarz i radca krakowski. Franciszek-Dominik, doktór obojga praw, dziekan 1702 r. i proboszcz sandomierski 1702 r., kanonik krakowski 1704 r., archipresbiter kościoła Panny Maryi w Krakowie, opat hebdowski, um. 1738 r. Jan, miecznik bracławski 1752 r. Karol, kanonik krakowski i archipresbiter kościoła Panny Maryi 1782 r., um. 1803 r. (SigiL, Metr. Kor.). 

Aleksander, ur. 1797 r. w Warszawie, wszedł 1817 r. jako aplikant do Komisyi Rządowej Wojny i tegoż roku został pisarzem w kasie, generalnej wojskowej; 1823 roku mianowany kalkulatorem w Komisyi Rządowej Wojny, został uwolniony 1824 r., lecz powrócił do służby 1826 r. (Ks. Wojskowe).

LOCIŃSKI. Stanisław, kanonik warszawski 1760 r. (Sigil.). Antoni, podczaszy króla Stanisława Augusta 1777 roku, procesował się o majątek Szypowice, na Litwie, o co Komisya z sejmu 1775 r. (Vol. Leg.). 

LODE v. LODEN h. LODE. Herb - w polu czerwonem trzy lwie głowy złote, dwie i jedna; w koronie nad hełmem trzy pawie pióra. 

Stara pomorska familia, która już w początkach XV stolecia posiadała majątek Bublitz, na Pomorzu; z tej lub też z familii Lode v. Lohde, osiadłej w Kurlandyi, Jan i Maciej 1614 r. Krzysztof, dziedzic Długołęki, sekretarz królewski, starosta rygski 1620 r., pisarz ziemski wendeński, został w 1631 r. podkomorzym derpskim; mąż zacny i uczony, um. 1644 r. (Metr. Koron., Don. Vars.). Krzysztof, podkomorzy derpski, 1648 r. podpisał elekcyę z ks. inflanckiem; komisarz do ułożenia spraw kurlandzkich 1642 r. 

LODNICKI. Jan z żoną Maryanną Kępską, posesorowie wójtostwa we wsi Głogowa, ustąpili to wójtostwo Julianowi Skotnickiemu 1666 roku (Ks. Gr. Przedeckie). 

LODOROWSKI h. PORAJ, przydomku a LANDER. Paweł a Lander (właściwie Berens), towarzysz pancerny w chorągwi wojewody ruskiego, otrzymał nobilitacyę 1685 r. i nazwisko Lodorowski (Vol. Leg.). Ten Paweł, później podwojewodzy halicki, żonaty z Anną Sakinówną, 2v. 1696 r. Michałową Adamowiczową, zostawił córkę Joannę 1715 r. za Teodorem Woroszyłą, stolnikiem wołkowyskim, a 2v. za Kazimierzem Ossowskim, cześnikiem wendeńskim (Ks. Gr. Lwowskie, Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

LODOWSKI. N., podkomorzyc różański, podpisał elekcyę 1697 roku z wojew. Sandomierskiem. 

LODWIGOWSKI h. LUNNOW. Herb - w polu niebłeskiem półksiężyc srebrny; nad koroną orzeł wzlatujący, trzyma w szponie pierścień. Stanisław, pocztmajster pow. radomskiego i sekretarz królewski, otrzymał nobilitacyę i herb powyższy 1769 roku. Wojciech, syn Stanisława i Wiktoryi zGóreckich, ur. 1769 r. w Radomiu, chorąży wojsk koronnych 1792 r. (Sigil.), legitymował się w Galicyi 1804 r. (Quaterniones). 

LODYKOWSKI. Józef, pisarz kuchenny jkr. mci, otrzymał 1667 r. półłanek roli we wsi Strzyłkacz (Sigil.). 

LODYŃSKI. Jan i Stefan otrzymali wieś Turek, w starostwie samborskiem 1602 roku. Michał ustąpił część wójtostwa Prokopowi i Wasilowi Londyńskim 1628 r. (Metr. Kor.). 

LODZĄ. Jakób, sekretarz królewski 1780 r. (Kancl.).

LODZIŃSKI. Na Litwie; Jan, Stanisław i Andrzej 1596 r. Stanisław otrzymał 1580 r. posesyę Krogulcza (Metr. Kor.). Mikołaj, posesor wójtostwa, we wsi Lubienie, w przemyślskiem 1602 r. Adam otrzymał konsens na ustąpienie wsi Kanicze 1673 roku. Jakób kupił dobra Jaksze 1733 r. Onufry, syn Kacpra, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1819 r. 

de LOE. Jan, burmistrz m. Elbląga, podpisał ugodę króla z ks. Albertem Pruskim 1525 r.; burgrabia elblągski 1540 r. (Vol. Leg., Metr. Kor.). 

LOELHOEFFEL de LOEVESPRUNG- Zobacz Lelewel. de LOEN. Baronowie. Jan. major, został pułkownikiem wojsk koronnych 1767 r. (Sigil.). LOESEKAN. N. otrzymał patent na podpułkownika z kohortą w regimencie artyleryi koronnej 1717 r. (Sigil.). 

LOGA v. LOKA h. ROGALA. Jedna z gałęzi starej niemieckiej, już za Krzyżaków osiedlonej w Prusach, rodziny Cigel, vel von Ziegel, która wzięła nazwisko Loga v. Loka; drugie jednak nazwisko więcej byłoużywanem. Jakób de Zambino 1497 r. Stanisław, komornik ziemski derszawski 1583 r. Michał podpisał elekcyę 1648 roku z wojew. malborgskiem. Jan, sekretarz poczt 1731 r., pocztmistrz generalny ziem pruskich 1732 r. Bogusław i żona jego Elżbieta Magierówna byli posesorami wójtostwa we wsi Rogoźno 1744 r. Jan, Krzysztof i Wawrzyniec otrzymali 1766 r. przywilej na grunta we wsi Lubienka. 

W grodzie sieradzkim pod 1786 r. znajdujemy następujący wywód szlachectwa tej rodziny dokonany w Gnieźnie. 

Filip-Joachim miał syna Krzysztofa, kapitana w wojsku brandeburgskiem, po którym dwóch synów, Ekard i Fryderyk. Ekard pozostawił synów, Jana-Krzysztofa i Bogusława; po Janie-Krzysztofie sześciu synów: Józef, Ludwik, Jakób, Wawrzyniec, Jan i Wiktor 1783 r., a Bogusław miał syna Ludwika. 

Fryderyk, drugi syn kapitana Krzysztofa, zaślubił Annę z Zandrowic i z niej pozostawił synów: Krzysztofa, Jana i Wawrzyńca, burgrabiego grodzkiego wałeckiego 1774 r. 

Józef de Grochowiec, dziedzic wsi Kobyle i części na wsi Boczkach, w pow. Szadkowskim 1789 r., wywiódł na sejmiku gnieźnieńskim 1774 r. stare swoje szlachectwo, który to wywód sejm 1775 r. zatwierdził; jego brat Wawrzyniec, a syn Ignacy, po którym z żony Antoniny Zaborowskiej synowie, Antoni, żołnierz w wojsku rosyjskiem, 1852 r. i Karol w 1861 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Kajetan, syn Jana i Ludwiki z Sułkowskich, ur. 1804 r. we wsi Zbrachlinie, wszedł 1823 r. do 1 pułku strzelców pieszych i w 1831 r. został podporucznikiem w 19 pułku piechoty (Ks. Wojskowe).

LOGA h. TOPACZ. Podług Ledebura ta rodzina otrzymała szlachectwo polskie 1775 r. (a może to poprzedni wywód); z niej Władysław, urzędnik pruski 1836 r. Stanisław, 1848 r. dziedzic dóbr Ruchocinek, w pow. gnieźnieńskim. Herman, landrat pruski, dziedzic dóbr Niemczyk i Wichorze, w ziemi chełmińskiej 1854 roku. 

LOGOFET Jerzy Mauroti, szlachcic ziemi wołoskiej, otrzymał indygenat 1607 r. (Vol. Leg.). 

LOIS. Stefan i Jan, bracia, wzięli 1570 roku w dzierżawę warzenie soli, 1576 roku zastawili dobra swoje Tigenhoffe, Orłów, Landekog, Tiegie i Seneberck Jakóbowi Rokosowskiemu, a w kilka miesięcy później zostali wprowadzeni do dóbr Giemlice, Skrzydłowo, Byssyny, Bissodorff, Smolinej Cetnowo i Szarpakry, wydzierżawionych w 1576 r. przez biskupa pomorskiego. Jan wziął w zastaw 1576 r. od Latalskiego dobra Luissin i Kijanki, w pow. gostyńskim. Jan żonaty z Esterą a Baren 1577 r. Daniel Tistemberg, major legionów obcych 1668 r. (Metr. Kor., Sigil). 

LOKA h. ROGALA. Taż familia co Loga, herbu Rogala; z niej Mikołaj w 1509 r., a Jan w 1547 r. podkomorzowie pomorscy. Andrzej, sędzia ziemski człuchowski 1572 roku. Mikołaj, kanonik warmiński, opat oliwski, utrzymany na tem opactwie pomimo protestacyi Rzymu; um. 1569 r. Jan i Floryan, bracia rodzeni, 1610 r. Jan, starosta borzechowski 1611 r., jego żona Eufrozyna Knut, 2v. za Janem Kossem, wojewodą chełmińskim, a córka Zofia za Piwem, podczaszym płockim 1649 roku. Jan, sądowy tczewski 1613 r. Mikołaj, syn Jana, 1653 r. 

Krzysztof, dziedzic Obozina 1679 r., żonaty z Agnieszką N. Stanisław i Jerzy 1684 r. Marcin, syn Floryana, asesor sądowy tczewski 1685 r. Floryan, Jezuita, kapłan pobożny 1700 r. Krzysztof otrzymał* wraz z żoną Zuzanną Pawłowską 1701 r. konsens na ustąpienie wybraniectwa w Pliskiej Woli (Sigil.). Heronim, ks. Cysters, kaznodzieja 1722 r. Paweł i Jakób, Jezuici 1740 r. Józef-Michał, opat Cystersów oborskich 1744 r., a w 1756 r. bledzewskich, dokończył budowy kościoław Rokitnie i restaurował klasztor w Bledzewie, a umierając 1762 r., zostawił znaczny fundusz na dokończenie tej restauracyi; w 1758 r. wymurował kościół w Nowej Wsi. Jabób, palestrant Komisyi skarbu koronnego 1788 r. Wiktor, burgrabia grodzki warszawski 1791-1793 roku. Franciszek, dziedzic dóbr Kotomierz, w W. Ks. Poznańskiem 1845 r. (Conv. Vars., Don Gr. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.). 

LOKUCIŃSKI. Aleksander z ziemią halicką podpisał elekcyę 1697 r. 

LOMER. Piotr, podporucznik legionu i dworzanin królewski, wyjęty z pod sądów ziemskich i grodzkich 1688 r. (Sigil.).

LOMKAU. Franciszek-Józef otrzymał 1769 r. nominacyę na konsyliarza królewskiego (Sigil.).

LONCHAMPS de BERIER h. WŁASNEGO. Herb - w polu czerwonem gołąb biały, wzlatujący ku prawej stronie, na wskroś strzałą przeszyty. 

Rodzina francuzka, najprzód w Mińsku, a później we Lwowie osiadła. Franciszek, mianowany 1753 r. przez Augusta III dworzaninem (Sigil.), został 1760 r. konsyliarzem królewskim (Oryginały) i 1767 r. burmistrzem m. Lwowa (Kancl.); z Genowefy de Mercenier zostawił: Genowefę za Andrzejem Meisnerem, dziedzicem Kalnikowa, zmarłą 1806 r., Annę Wemerową, Pelagię za Gotierem, Katarzynę za Franciszkiem Pique de Replonge, Eleonorę za Franciszkiem Polem, konsyliarzem galicyjskiego Trybunału apelacyjnego, matkę poety Wincentego, Jana zmarłego kawalerem, Józefa, Antoniego nieżyjącego, już 1819 r. i Aleksandra, ur. 1766 r. we Lwowie, aożenionego z Eleonorą z Rudnickich, córką Józefa na Strzyłkach, z której bliźnięta, Bogusław i Wincenty, urodzeni 1808 r. we Lwowie, obaj uczestnicy walki 1831 roku. 

Bogusław mianowany w 1831 r. porucznikiem w pułku legii nadwiślańskiej, później doktór medycyny, lekarz miejski we Lwowie, żonaty z Leokadyą Deputowiczówną, umarł 1888 r., zostawiwszy dzieci: Zofię za Władysławem Lewakowskim, Maryę za Aleksandrem Kręczyńskim. Wincentę, dyrektorkę żeńskich szkół wydziałowych we Lwowie, Franciszka i Bronisława. 

Franciszek, uczestnik walk 1863 i 1864 r., wziął udział w 22 bitwach i potyczkach, następnie urzędnik austryjackich kolei żelaznych, ma z Wandą z Dybowskich: Helenę za Stanisławem Esterreicherem, Wandę, Jana, Mieczysława i Bogusława; zaś Bronisław, doktór medycyny, starszy lekarz pułkowy i generalny komendant szpitali XIV korpusu wojska austryjackiego, z Heleny z Riegerów, ma córkę Jadwigę, oraz synów, Romana ur. 1883 r. we Lwowie i Andrzeja ur. 1886 r. w Serajewie. 

Wincenty, bliźni brat Bogusława, podporucznik legii nadwiślańskiej 1831 roku, następnie notaryusz przy sądzie obwodowym w Przemyślu, żonaty z cioteczną swą siostrą Wiktoryą Polówną, zostawił córkę, Kazimierę za dr. Antonim Grossem, notaryuszem w Zaleszczykach, Bogusława, Wincentego i Zygmunta, którzy czynny brali udział w walce 1863 i 1864 r. 

Wincenty 1866 r. ochotnik, następnie oficer 13 pułku austryjackiego ułanów, zmarł jako rotmistrz ułanów 1894 r. we Lwowie, zaś Zygmunt również w tym pułku, otrzymał za nadzwyczajne odznaczenie się w bitwie pod Custozzą; austryjacki order żelaznej korony z dekoracyą wojenną, później jako rotmistrz przeszedł wsłużbę pruską i był komendantem pułku huzarów zw. „Trupia głowa“. Obecnie generał kawaleryi niemieckiej na pensyi, nie zostawia z Ludwiki Hermensówny potomstwa. Temu Zygmuntowi zatwierdził Franciszek Józef I starodawne szlachectwo z prerogatywami austryjackiego stanu rycerskiego i opisanym powyżej herbem. 

Amalia, córka Józefa, syna Franciszka, wydana za Józefa Słotwińskiego, registratora tabularnego we Lwowie, prowadziła z nim od 1824 r. proces separacyjny w Iwowskiem Forum Nobilium (Zbiory Dr. M. Dunina Wąsowicza we Lwowie). 

LONCZEWSKI. Walenty i Wojciech z ziemią ciechanowską podpisali elekcyę 1697 r. 

de LONDU de BOCHAM. Krzysztof, oberszter wojsk koronnych, otrzymał indygenat 1673 r. (Vol. Leg.). 

LONDYGIER h. WŁASNEGO. Herb - na tarczy jeleń stojący na dwóch tylnich nogach, przedniemi oparty osłup, nad którym gwiazda sześciopromienna; w koronie nad tarczą połowa jelenia (Wittyg). 

Michał, sekretarz królewski Augusta III w 1748 r. (Sigil.), od 1749 r. subdelegat grodzki sandecki, posiadacz dóbr Swolin, zaślubił 1753 r. Rozalię z Trzecieskich, 2v. za Gabryelem Mierosławskim, i z niej pozostawił syna Jana Nepomucena-Antoniego, ur. 1755 r., .ochrzczonego w Limanowej, który wylegitymował się wsądzie ziemskim czchowskim 1782 r., a 1786 r. zawarł w Trybynale galicyjskim z ojczymem układ o majątek po ojcu (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

LONGA. Eliasz, kapitan wojsk królewskich, pozywany w sprawach o najazdy 1663 r. (Sigil.). 

LONGAJŁOWICZ. Tadeusz podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. (Vol. Leg.). 

LONGEAUX. Aleksander otrzymał patent na porucznika wojsk koronnych 1792 r. (Kancl., Sigil.). 

LONKIEWICZ. Na Białej Rusi. Adam, kraj czy połocki 1777 r. LONSERT. Samuel-Bogusław, doktór medycyny, został konsyliarzem królewskim 1787 r. (Sigil.). 

LORENCOWSKI. Celestyn z żoną Zofią zawarli ugodę 1638 roku w grodzie oświęcimskim z Komorowskim. 

LORK h. ROGALA. Fabian, ekonom biskupa warszawskiego, opłacał 1554 r. podatek z dóbr biskupich (Wittyg). 

LORKOWSKI. Wojciech, pisarz skarbu koronnego 1640 r. (Conv. Vars.). Po Adamie zmarłym bezpotomnie otrzymał 1699 r. spadek Naramowski. Stanisław, instygator skarbu koronnego 1701 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). Michał z żoną Katarzyną otrzymali 1772 r. sołectwo we wsi Lubieszowie (Kancl.). Szymon ożeniony z Maryanną N. 1780 r. 

LOSAN v. LOSANOWSKI. Byli w pow. Słonimskim; z nich Mikołaj i Wojciech, synowie Stanisława, i po Mikołaju syn Jan 1635 r. Pisano ich także Łosanowski.

LOSCHARD. Jan-Michał został 1738 r. konsyliarzem handlowym (Sigil.). 

de LOSE de PLAISENAE. Baronowie. Jan otrzymał 1729 r. paszport na wyjazd (Sigil.). 

LOSIŃSKI. Jerzy i Piotr podpisali elekcyę 1669 r. z ks. żmudzkiem. 

LOSSA v. LOSSE. Baltazar, jego żona Jadwiga 1680 r. Melchior, dziedzic dóbr Gorzyce 1683 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.). Aleksander podpisał elekcyę 1697 r. z woje w. kaliskiem. Krystyn, syn Melchiora, dziedzic dóbr Łagowice, w Wielkopolsce 1698 r. Fryderyk, właściciel połowy wsi Barchowo, w wojew. poznańskiem 1775 r. (Vol. Leg.). 

LOSSOW v. LOSSA v. de LOSSAU h. WŁASNEGO. Herb - tarcza ukośnie przedzielona, i w części górnej białej i dolnej czerwonej pantera lub ryś skacząca z lewej strony w prawo; w koronie nad hełmem w Zawoju czerwono-srebrnym między czterema strusiemi piórami pół pantery. 

Stara pomorska rodzina, wzięła nazwisko od wsi Lossow, blizko Frankfurtu nad Odrą, którą już w 1305 r. posiadała. Piotr, prałat i kanonik wrocławski, um. 1616 r. Kacper, rotmistrz wojsk szląskich 1623 r., z żony Maryi de Larisch miał syna Jerzego-Wilhelma, kapitana wojsk austryjackich. Daniel-Fryderyk, generał-porucznik wojsk pruskich 1650 r. 

Krystyn de Lossow, dziedzic dóbr Obrzycko, miał córkę Maryannę za Janem Zajdlicem i syna Baltazara, po którym z Doroty Zajdlicówny syn Melchior-Baltazar, dziedzic dóbr Obrzycko 1660 r., zaślubił Barbarę Schlichting i z niej pozostawił córkę Barbarę za Stanisławem Mojaczewskim i synów: Adama, Henryka, Krystyna i Melchiora. 

Adam z żony Maryanny de Podewils miał córkę Annę za Bogusławem Żychlińskim i syna Zygmunta, po którym z Maryanny Mojaczewskiej synowie, Sebastyan i Aleksander-Krzysztof, dziedzic dóbr Gołęcmwa i Złotkowa, z Anny Zajdlicówny pozostawił córki, Justynę za Franciszkiem Kleistem i Maryannę, żonę Jerzego Żychlińskiego, rotmistrza wojsk saskich. 

Krystyn, syn Melchiora-Baltazara, z żony Barbary Drzewieckiej miał synów, Baltazara i Bogusława, po którym córki: Elżbieta za Bartłomiejem Wierzbińskim, Ludwika lv. Kurnatowska. 2v. Oppeln-Bronikowska, Krystyna de Bachstein i Karolina, żona Karola Unruga. 

Baltazar, dziedzic Kosiczyna i Chlastowa, podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. kaliskiem; miał dwie żony, Annę Zajdlic, z niej córka Anna Kurnatowska i syn Zygmunt i Emę Brudzewską, z której syn Karol żonaty z Zuzanną Kosicką. 

Zygmunt, dziedzic Bolęcina, zaślubił Joannę Lukówną (de Luki), i z niej pozostawił synów: Aleksandra, Karola, Stefana, Zygmunta i Konstantego, dziedzica Bolęcina, Gryżyny, Boruszyna i Leśniewa, po którym z Matyldy Twardowskiej synowie: Apolinary, Józef i Wilhelm, dziedzic Le śniewa, z Joanny Dobrogojskiej miał córki, Maryannę za Władysławem Prądzyńskim, Zofię za Tomaszem Zakrzewskim i syna Władysława, podporucznika wzorowego batalionu grenadyerów wojsk polskich 1815 roku, ożenionego z Łyskowską. 

Apolinary, dziedzic Gryżyny, zm. 1876 r., z żony Seweryny Twardowskiej pozostawił córki: Helenę za doktorem Antonim Ossowieckim, Teofilę za Wojciechem Zakrzewskim, Wandę Bronikowską i synów, Aleksandra i Dobrogosta, dziedzica dóbr Grabonoga. 

Aleksander, ur. 1848 r., dziedzic Gryżyny, zaślubił Joannę Lossow i z niej pozostawił córki: Elizę, Sewerynę za Feliksem Kurnatowskim, Stanisławę za Zdzisławem, Zofię za Mieczysławem Watta-Skrzydlewskimi i synów, Dobrogosta. ożenionego z Maryą Szczaniecką iJózefa, żonatego z Heleną hr. Szembekówną (Ks. Gr. i Ziems. Kaliskie, Gnieźnieńskie, Poznańskie i Wschowskie, Żychl.). 

LOSTIN h. LELIWA. Rodzina kaszubska, posiadała majątek Wargów, na Pomorzu 1575 r. Henryk, generał-lejtnant wojsk pruskich, odznaczył się w bitwie pod Lipskiem 1813 r.; um. 1839 r. (Led.). 


LOSTOWSKI. Michał, łowczy Słonimski, podpisał elekcyę 1674 r. z pow. Słonimskim. 


LOSZCZKA. Stefan, podczaszy kijowski, obrany 1589 r. poborcą do wybierania poborówi czopowego w kijowskiem (Vol. Leg.). 


LOSZEL. Franciszek otrzymał przywilej na wieś Skajsce 1705 r., a Protazy 1726 r. na wieś Wołowice v. Sudoniszki (Metr. Kor.). N. otrzymał 1740 r. wójtostwo ludwinowskie, w kowieńskiem (Metr. Litew.). 


LOTKOWSKI. Jan, Stanisław i Wojciech podpisali elekcyę 1669 r. z wojew. chełmińskiem. 


LOTOMSKI. Ludwik, syn Antoniego, cytowany w aktach Radomskich 1752 r. 


LOTTICH v. LOTTYCH h. PODBIAŁ. Herb - tarcza w podłuż przedzielona, w prawej części, w polu czerwonem, trąbka myśliwska w złote sztuczki oprawna z nawiązaniem, na którem krzyż złoty, w lewej części błękitnej statua kobieca, idąc za siebie oglądająca się, oznaczająca żonę Lota, niby w bałwan soli obróconą, w kolorze szaro-zielonawym, czyli soli kamiennej; z jednej strony tej statui znajduje się planta, nazywająca się podbiał (Tarfara), liście tej planty od spodu są białe, z wierzchu zielone, kwiatki zaś żółte na białych łodygach. W koronie nad tarczą trzy pióra strusie.

Ten herb i nobilitacyę otrzymał w 1791 r. Daniel, syn Jana, dziedzic dóbr Krzuwki; z żony Norberty Skalskiej jego synowie, Józef i Jan-Daniel 1811 r. (Metr. Lite w., Don. Vars.). 


LOTYŃSKI. Jan z wojew. ruskiem podpisał elekcyę 1697 r. 


de LOUENTICO. Aleksander Luciusz, Sabaudczyk, otrzymał 1623 r. nominacyę na sekretarza królewskiego (Metr. Kor.). 


LOUFFT. Karol otrzymał 1779 r. pisarstwo i sekretarstwo ks. Kurlandzkiego (Kancl.). 


LOUPIA v. de LOUPI. Józef-Benedykt, rajca 1721 roku, następnie burmistrz Starej Warszawy (Metr. Kor.). Józef żonaty z Agnieszką N. 1726 r. (Zap. Tryb. Piotrk.). Franciszka, żona Jana-Wilhelma Hiza, sekretarza królewskiego 1730 roku. Eleonora za Piotrem Hizem, kapitanem inżynierów wojsk koronnych 1760 r. Franciszka za Janem Chęckim, sekretarzem królewskim 1765 roku. Wojciech, kapitan regimentu gwardyi pieszej koronnej, został 1786 majorem (Kancl., Sigil.). 


LOW v. LOUW. Robert, sekretarz królewski, pozwany 1712 roku przez kupca Aleksandra Ross o niesłuszne wymuszanie poboru, a w 1717 r. domagał się wyznaczenia Komisyi do sprawdzenia rachunków ekonomii Samborskiej (Metr. Kor., Sigil.). 


LOWE. Robert i Wilhelm, porucznicy wojsk saskich, oraz Jerzy i Jakób otrzymali indygenat 1775 r. (Vol. Leg.). 


LÖWENTHAL h. LÖWENTHAL (?). Ernest-Karol, syn Jana, otrzymał 1837 r. prawa nowego szlachectwa w Królestwie z rangi i orderu. 


z LOZAN Giorgi (Grzegorz), szlachcic ziemi wołoskiej, otrzymał indygenat 1607 r. (Vol. Leg.). 


LOZYKANT. Chrystyan, podpułkownik regimentu artyleryi koronnej, pozwany 1720 r. przez Bogatkę o szkody (Wyr. Tryb. Lubek). LUBA. Franciszek otrzymał 1779 r. patent na porucznika wojsk koronnych (Kancl.). Antoni, syn Jana i Tekli z Radwanów, ur. 1809 roku w Warszawie. 


LUBACKI. Jakób, podkomorzy i marszałek nadworny Ks. Mazowieckich 1465 r. 


LUBACZEWSKI v. LUBACZOWSKI h. SAS. Franciszek-Ignacy, subdelegat grodzki żydaczowski 1719 r. (Wyr. Tryb. Lubek). Stanisław-Maciej, syn Jana i Katarzyny Sobierajskiej, udowodnił swe szlacheckie pochodzenie wsądzie grodzkim halickim 1782 r. i zostawił z Anieli N. synów: Wojciecha i Andrzeja-Franciszka-Maciej a, urodź. 1758 roku, po którym z Anny Zwierzyńskiej syn Kacper-Melchior-Baltazar urodzony w Obertynie 1797 r.; tego z Maryanny Strychowskiej syn Wojciech, ur. 1824 r., wzmiankowany w aktach Wydziału Stanów galic. w latach 1844 -1848 r. Franciszek 1808 r. i Józef 1814 r., synowie Michała i Maryanny Michałowskiej, a Cypryan, syn Jana i Zuzanny Łuszczewskiej, 1822 r. urodzeni w Warszawie (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie, Akta Stanu Cywilnego). 


LUBAŃSKI h. GRZYMAŁA. Jedna z gałęzi Grzymalitów, przeniósłszy się w końcu XIV stolecia do Małopolski, wzięła nazwisko Lubański od wsi Lubani, w pow. chęcińskim; niektórzy zaś członkowie tej rodziny przesiedlili się do Litwy w XVII stoleciu i posiadali znaczne majątki w pow. Słonimskim. Jakóbz Lubani, kanonik krakowski 1421 r. Andrzej, komornik ziemski dobrzyński 1441 r. Jakób, dziedzic wsi Strojnów, pod Kielcami około 1470 roku (Lib. Benef.). Mikołaj, kanonik krakowski, proboszcz kujawski 1474 r. Jan 1502 r. Jakób otrzymał 1519 r. dobra w pow. dubrownickim. Andrzej żonaty z Katarzyną Jaszewską 1520 r. Jan, w 1573 r. dziedzic dóbr Brochówek, w wojew. rawskiem. Stanisław, dziedzic Lubani, miał synów: Grzymałę, Piotra, Krzysztofa i Wojciecha 1589 r.; po Grzymale synowie, Sebastyan i Stanisław 1598 r. Maciej, pisarz ziemski oświęcimski, deputat z wojew. krakowskiego 1582 roku. 

Adam, syn Jana, 1660 r. Andrzej, rotmistrz wojsk koronnych 1661 r., żonaty z Cecylią z Borowy. Stanisław, Władysław i Andrzej, synowie Sebastyana, 1681 roku. Adam z wojew. lubelskiego, a Aleksander, Krzysztof i Ludwik z sandomierskiego, elektorzy Michała Korybuta. Aleksander z żoną Elżbietą Mietelską pozwał 1668 r. jej stryjenkę Elżbietę z Łukowa Krzysztofową Mietelską o sumę (Gr. Chęcińskie). 

Wojciech zostawił z Zofii z Prackich, 2v. Michałowej Czosnowskiej, Antoniego nieżyjącego już 1738 roku, w którym wdowa po nim, Ludwika z Belgardów wraz z dziećmi: Andrzejem, Ignacym, Maryanną, Teresą i Apolonią pokwitowała z sumy Rzeszowskiego w grodzie kamienieckim. 

Ludwik, syn Franciszka, cześnika liwskiego, i Barbary z Marszyckich, zeznał 1769 r. z żoną Anną Duninówną z Smogorzowa Wąsowiczówną, podczaszanką inowłodzką, współdziedziczką Podlisek i Wiszenki, zapis wzajemnego dożywocia, a 1772 r. pokwitował jej brata z 33000 fi. posagu (Akta Gr. Przem.). Ludwik, jako Ludwik-Bartłomiej, legitymował się bez procedencyi wsądzie grodzkim lwowskim 1782 r., a syn jego Ignacy, ur. 1773 r. w Rychcicach, 1803 r. w Zachodniej Galicyi (Quaterniones). 

Andrzeja, cześnika liwskiego, i Justyny Dulskiej, córce Joannie, zabezpieczył 1778 r. mąż Michał z Szpanowa Czaplic, podstoli żytomierski, na swych dobrach dożywocie. Stanisław-Wincenty, cześnik liwski 1779 r., żonaty z Salomeą Kozłowską. Marcin, miecznik chęciński 1783 r., następnie wojski. Zofia N., wdowa po Andrzeju, kwituje 1791 r. Sanguszkową z sumy zabezpieczonej jej przez męża (Don. Vars.). 

Szymon-Tadeusz, ur. 1741 roku w Bodzentynie, posiadacz Kisielówki, syn Władysława, 1727 r. dziedzica Strój nowa, i Heleny z Ujeńskich, a wnuk Jana także na Strojnowie i Katarzyny z Trojanowych Różyc, udowodnił swe szlachectwo w sądzie grodzkim sandeckim 1782 r. (Zbiory Dr. M. Dunina Wąsowicza we Lwowie). 

Do Grzymalitów należą. Stanisław, elektor Augusta II z wojew. sandomierskiego, Jerzy 1733 r. elektor Stanisława Leszczyńskiego z brzeskolitewskiego, zaś Feliks z sandomierskiego. Anna za Rafałem Kamienieckim, miecznikiem radomskim 1780 r. Ignacy 1811 r. pełnomocnik Lubomirskich w Galicyi. Krystyna, córka Katarzyny Gumienieckiej, lv. Jakubowska, 2v. Lubańska odstąpiła 1817 roku sumę małżonkom Blikowskim (Akta Lwowskie For. Nob.). 

Feliks, syn Stefana, dziedzic Podlasia, podwojewodzy, wojski chęciński, sprzedał Bonawenturze Psarskiemu swą wieś Krassów 1772 r.; jego syn Piotr z Konstancyi Oraczewskiej miał syna Jana Nepomucena, dziedzica dóbr Błogie, w pow. opoczyńskim, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r. 

Z osiedlonych na Litwie. Mikołaj-Sylwester ożeniony z Izabelą Wieliczko 1755 r. Wiktor, komornik ziemski piński, deputat na Trybunał litewski 1775 r., dostał pozwolenie przemiany dwóch dworzyszcz w majątku Duboi z prawa lennego na zwykłe dziedziczne i prawem emfiteutycznem na lat 50 starostwo oziereckie, w pow. pińskiem; krajczy 1779 r., oboźny piński 1780-1793 r., podpisał elekcyę 1764 r. z pow. pińskim. Wincenty, regent grodzki i ziemski 1785 r., krajczy piński 1793 r. 

Wiktor, syn Michała i Maryanny, ur. 1785 r. we wsi Albrychtowie, w mińskiem, wstąpił 1809 r. do 1 pułku gwardyi konnej i w 1811 r. został podporucznikiem, a 1813 r. porucznikiem; przeznaczony 1815 r. do 4 pułku ułanów, wyszedł 1818 r. do dymisyi w stopniu kapitana, a 1831 r. był majorem 13 pułku ułanów. Odbył kampanie: 1808 r. w Hiszpanii pod Samosierą, Burgos, Madrytem, Bonawenta i Santa Crux, 1809 r. w Austryi pod Wagram; 1810 i 1811 r. w Hiszpanii pod Almeidą i Rodrygo; 1812 r. w Rosyi pod Witebskiem, Smoleńskiem, Moskwą, Jarosławcem, Kaługą i nad Berezyną; 1813 r. w Saksonii pod Lutzen, Bautzen, Dreznem, Lipskiem i Hanau i 1814 r. we Francyi; za zasługi otrzymał Krzyż Legii Honorowej i krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 


LUBAŃSKI h. PORAJ. Feliks (h. Grzymała), wojski mniejszy chęciński, został 1768 roku wprowadzony do dóbr Lścin, Jasionna, Grotowice i Rakówek, w pow. książskim, pozostałych po jego rodzicach; Piotr-AntoniWincenty, syn powyższego Feliksa i Maryanny Rodońskiej, ur. 1770 r. wLścinie, wylegitymowany w Galicyi Zachodniej 1804 r. (Quaterniones). 


LUBAŃSKI h. RADWAN. W ziemi sochaczewskiej. Jan, cześnik sochaczewski 1563 r., z żony Jadwigi Szymanowskiej miał syna Stanisława, dziedzica Grochowa. Andrzej, podkomorzy rawski, żonaty z Zofią Świdzińską, nie żył już 1588 r. (Ziems. Rawskie). Adam, syn Jana, dziedzic dóbr Orły, w ziemi sochaczewskiej 1654 r. Józefowi i żonie jego Katarzynie zatwierdził 1670 roku król posiadanie Sielec Bieńkowych, wsi cedowanej im przez Radziejowskiego (Obi. Grodz. Lwów.). Stefan, elektor Michała Korybuta z rawskiej, aJózef, Jana III z gostyńskiej ziemi. Józet-Jan otrzymał 1701 r. po Ulanowskim tenutę Lachowic i Milatowic (Sig. w Ossolineum). Jan-Józef, syn Józefa, cześnika bracławskiego, i Maryanny Rzuchowskiej, wnuk Stanisława i Jadwigi Osuchowskiej, podkomorzanki sochaczewskiej, sprzedał 1702 r. Szczuce część swą wPózniewku, Gąsinie i Granicach (Don. Vars.). Wojciech głosował z wojew. płockiem na elekcyi Stanisława Augusta. Franciszek, 1819 r. notaryusz powiatu radziejowskiego (Ks. Gr. Czerskie i Sochaczewskie). 

Paweł, syn Stanisława i Maryanny z Brzezińskich, ur. 1788 roku w Bobrownikach, wstąpił 1807 r. do 1 pułku strzelców pieszych i w 1812 r. został podporucznikiem, a 1813 r. porucznikiem w tymże pułku; w 1813 r. przeszedł do 1 pułku piechoty, a 1818 roku do 8 pułku piechoty liniowej i w 1821 r. awansował na kapitana. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i nad Berezyną, a 1813 r. w Saksonii (Ks. Wojskowe). 


LUBAŃSKI h. RÓŻA. W Prusach Zachodnich. Krzysztof 1620 roku, z Barbary Pampowskiej miał syna Jana. 


LUBAŃSKI h. ZAGŁOBA. Na Litwie. Ignacy, syn Jakóba, i Jan, syn Jana, z? synami: Janem, Eustachym i Aleksandrem wylegitymowani w Cesarstwie 1865 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. Zenon, syn Jana, dziedzica dóbr Markowskie, w wileńskiem, marszałek szlachty pow. wilejskiego 1846 roku. 


LUBAROWSKI. Kacper, łowczy różański 1761 r., z żony Barbary Sokolnickiej pozostawił syna Kajetana, posesora Koszelówki 1787 roku (Wyr. Tryb. Lubek). 


LUBART0WICZ h. POGONIĄ  LITEWSKA. Książęta. Cytowani w Kuropatnickim i Małachowskim, lecz mylnie, gdyż Lubartowicz nie było nigdy nazwiskiem, lecz tylko przydomkiem niektórych księżąt litewskich, plemienia Olgerda, pochodzących od jego syna Lubarta. Zobacz Sanguszko. 


LUBASZCZYŃSKI. Na Białej Rusi; z nich Jan, sędzia grodzki witebski 1772-1777 r. (Vol. Leg.). 


LUBASZEWICZ. Byli w wojew. brzesko-litewskiem; z nich Mikołaj, generał (woźny) brzesko-litewski 1772 r. 


LUBASZEWSKI. Jan występuje 1700 r. jako świadek w sprawie (Zap. Tryb. Lubek).


LUBASZKIEWICZ. Jan żonaty z Kunegundą Popowską 1791 roku (Plenipotencje Gr. Warsz.). 


LUBATYŃSKI h. WIENIAWA. Na Litwie i Podlasiu. Jan, syn Franciszka, z synami: Benedyktem, Władysławem i Adolfem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. 


LUBAWSKI h. RADWAN. Jan zaślubił 1653 r. w kościele Maryackim w Krakowie Annę Rzepecką. 


LUBCZEWSKI. Franciszek podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. kaliskiem (Vol. Leg.). 


LUBCZYŃSKI h. GODZIEMBA. Podług Wielądka w wojew. sie radzkiem. Jadwiga, właścicielka części wsi Makowiec 1564 r., w pow. lipnoskim (Ks. poborowe). Jakób, nieżyjący już 1645 r., był żonaty z Maryanną Gniewoszówną, córką Piotra, a wdową po Andrzeju Rutkowskim (Akta Gr. Krakowskie). Kazimierz pozwał 1722 r. Trypolskich o sukcesyę. Kazimierz, elektor 1733 r. z wojew. ruskiego. Jan z Katarzyny Chmielowskiej miał syna Stanisława, a ten z Zofii Horodłowskiej syna Michała, po którym z Anny Gaszczyńskiej syn Franciszek, ożeniony z Katarzyną Kruszewską, pozostawił synów, Szymona, dziedzica części we wsi Lubo ni, w pow. piotrkowskim, i Benedykta 1815 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 


LUBECKI h. BOŃCZA. Senatorowie w rodzinie: Jakób, kasztelan wizki 1487 r. Aleksy, kasztelan wyszogrodzki 1520 r. 

Byli w XV stoleciu na Mazowszu; z nich Jakób, podkomorzy wyszogrodzki 1462 r., marszałek mazowiecki 1468 r., podkomorzy warszawski 1468 r., kasztelan wizki 1487 r. Aleksy, kasztelan wyszogrodzki 1520 r. (Metr. Kor., Akta Płockie). 


LUBECKI właściwie DRUCKI-LUBECKI h. DRUCK. Książęta. Herbem tej rodziny jest herb książąt Druckich, jednakże na starych pieczęciach tego domu z XVI stolecia kładziono miecz w środku tarczy, a z każdej strony rękojeści półksiężyc rogami na zewnątrz. Senatorowie w rodzinie: Szymon-Dominik, kasztelan miński 1710 r., umarł tegoż roku. Franciszek, kasztelan piński 1793 r. Ksawery, minister skarbu Królestwa Polskiego 1820-1831 r. 

Książęta Lubeccy, a właściwie, to jest, jak się zawsze pisali Druccy Lubeccy, są gałęzią rozgałęzionego domu książąt Druckich, pochodzących od Ruryka, władcy Rusi. Pierwszy z ks. Druckich, który wziął nazwisko Lubecki od swej posiadłości Lubczy, w pow. łuckim, był Wasil Michajłowicz, który 1484 r. miał otrzymać Lubczę. Wasil od dóbr Widynia brał niekiedy nazwisko Widynicki, i z niewiadomej nam żony miał dwóch synów Bohdana i Romana.

Ks. Roman, dziedzic Lubczy, Perespy, Bolneszówki, Sołowina, Lincowki i in. 1500 r., zaślubił Helenę Sapieżankę, córkę Bohdana, wojewody smoleńskiego, i z niej pozostawił córkę Hannę, żonę Matysa Dąbrowskiego i pięciu synów: Iwana, Bohdana, dworzanina królewskiego 1628 r., nazywającego się Widynickim, po którym z Zofii Dowojno córka Anna za Mikołajem Charlęskim, podkomorzym łuckim 1555 r., Dymitra, Wasila, dworzanina królewskiego, zm. 1536 roku, i Janusza, dworzanina królewskiego 1532 r., który miał dwie żony, Hannę ks. Zasławską, z niej syn Paweł, dziedzic Chodecza i Kaszperowa, żonaty 1569 roku z Anną Podoską, i Polonię Krzywiec, córkę Olechny Teodorowicza, horodniczego trockiego, 2v. za Iwanem Mikuliczem. 

Ks. Dymitr Romanowicz, zwany Widynickim, dworzanin królewski 1533 r., zaślubił Fennę, córkę Semena Położy, klucznika kijowskiego, i z niej pozostawił syna Bohusza, młodo zmarłego, i córkę Fennę lv. za Melchiorem Nasiłowskim, 2v. żonę Feliksa Charlęskiego, podkomorzego kijowskiego 1575 r. 

Ks. Iwan, najstarszy z synów Romana Wasilewicza, jest protoplastą jednej z gałęzi ks. Druckich-Lubeckich dotąd istniejącej; jego potomkowie zamieszkiwali na Litwie, a głównie w pow. pińskim i orszańskim i w wojew. wołyńskiem; podupadli majątkowo i wielu z nich nie nosiło nawet tytułu kniaziów, dopiero przy końcu XVII stolecia podnieśli się z długoletniego upadku, a od drugiej połowy XVIII stolecia zajęli stanowisko w części odpowiednie znakomitemu ich pochodzeniu. 

Podług genealogii tego domu ks. Iwan Romanowicz, komornik królewski 1540 roku, z żony Heleny Malińskiej miał synów, Grzegorza i Wasila, dziedzica na Drucku i Lubowiczach. 

Ks. Hrehory (Grzegorz), dziedzic na Lubczy, Zalesiu, Sołowinie, Kozinie i in. 1580 r„ miał córkę Aleksandrę-Magdalenę za Iwanem Hulewiczem, i dwóch synów, Iwana i Pawła, sędziego grodzkiego łuckiego 1595 r., zmarłego bezpotomnie. 

Ks. Iwan, dziedzic na Lubczy, Kozinie, Sołowinie i in., podstarosta orszański 1620 r., poseł na sejm 1636 roku, zaślubił Anastazyę Kisielównę, i z niej pozostawił córkę Katarzynę i trzech synów: Grzegorza, bezpotomnego, Jana, Jezuitę, i Mikołaja, dziedzica na Lubowiczach, w orszańskiem, Łuninie i Pokoście 1668 r., po którym z Krystyny Stetkiewiczówny, córki Bohdana, kasztelana nowogrodzkiego, synowie, Szymon-Dominik i BohdanKazimierz. 

Ks. Szymon-Dominik, starosta włodzimierski 1695 r., stolnik owrucki 1707 r., marszałek Trybunału litewskiego 1693 r., następnie w 1710 r. kasztelan miński, umarł tegoż roku, nie objąwszy dostojności; miał dwie żony, Joannę Godebską, chorążankę pińską, i Franciszkę Kopeć, 2v. za Karolem Załuskim, kuchmistrzem litewskim, z której syn Józef podpisał elekcyę 1733 r. z ziemią wieluńską; z żoną Dorotą Ossolińską, córką Stanisława, starosty drohickiego, umarł bezpotomnie.

Ks. Bohdan-Kazimierz, dziedzic na Lubowiczach, deputat na Trybunał litewski 1699 r., podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. brzeskiem; z żony N. Wojnianki, starościanki bracławskiej, miał jedynego syna Józefa, dziedzica na Lubowiczach, Pokoście i Łuninie, pułkownika wojsk litewskich 1704 r., stolnika orszańskiego i gorliwego stronnika domu Saskiego, który z żony Wiktoryi Skirmuntówny, córki Aleksandra, horodniczego pińskiego, pozostawił synów, Franciszka Ksawerego i Pawła.

Ks. Franciszek Ksawery, pan znacznego majątku, dziedzic na Lubowiczach, Pokoście i in., sędzia ziemski 1772 r., chorąży 1773-1778 roku (Vol. Leg.), marszałek piński 1783-1794 r., podpisał elekcyę 1764 r. z pow. pińskim; stronnik dworu, wziął udział w Targowicy i był od niej mianowany kasztelanem pińskim; członek Rady Nieustającej 1794 r. i kawaler orderu św. Stanisława, zabiegły gospodarz, z żony Genowefy Olizarówny, córki Onufrego, stolnika kijowskiego, miał pięć córek: Annę za Józefem Strutyńskim, Teresę za Józefem Scipionem, starostą lidzkim, Józefę za Wojciechem Pusłowskim, Teklę za Józefem Szczytem, marszałkiem dawidgrodzkim, Zofię i czterech synów: Onufrego, Franciszka, Heronima i Karola, marszałka szlachty pow. pińskiego, zm. 1860 r., po którym z Nimfy Sliźniówny, córki Rafała, instygatora litewskiego, córka Tekla lv. za Władysławem hr. Wodzickim, 2v. za Michałem Zbijewskim i synowie, Konstanty żonaty z Albertyną ks. Lubecką iWłodzimierz zatwierdzony w tytule w Rosyi 1851 r. 

Ks. Onufry, dziedzic na Pokoście i Lubowiczach, w pińskiem, marszałek szlachty pow. pińskiego 1790 r., radca stanu rosyjski 1800 r., zaślubił Eleonorę Żabiankę, córkę Tadeusza, wojewody połockiego, i z niej miał córki: Karolinę za Stanisławem Szczytem, majorem wojsk rosyjskich, Maryę za Ignacym Chlewickim 1850 r., Paulinę za Mikołajem Hrebnickim, marszałkiem szlachty gub. witebskiej, Teresę, żonę Kazimierza Czudowskiego, pułkownika wojsk rosyjskich, i syna Stanisława-Józefa-Ignaceyo, dziedzica na Mańkowiczach, w wileńskiem, marszałka szlachty pow. dziśnieńskiego, zatwierdzonego w tytule w Rosyi 1851 roku, który miał dwie żony, Maryę Śnitko i Adelę Światopołk-Mirską, córkę Tomasza, z której córka Marya za Heronimem Łęskim i syn Władysław, szambelan dworu rosyjskiego i kawaler orderów, żonaty z Maryą de Brelin. 

Ks. Franciszek Ksawery, dziedzic na Czerlonnie, w grodzieńskiem, jeden z najznakomitszych naszych mężów Stanu XIX stolecia, za młodu służył wojskowo, a przeszedłszy do służby cywilnej, został marszałkiem szlachty powiatu, a następnie gub. grodzieńskiej 1812 r.; gubernator cywilny grodzieński 1813 r., a 1816 r. wileński, pozyskał względy cesarza Aleksandra Iiw 1815 r. był członkiem rządu tymczasowego w Ks. Warszawskiem. Mianowany ministrem skarbu Królestwa Polskiego, mądremi środkami podniósł do wysokiego stopnia zamożność kraju, zakładał fabryki, podźwignął przemysł i rolnictwo i jemu Królestwo zawdzięcza utworzenie Towarzystwa Kredytowego, instytucyę, która do wysokiego stopnia podniosła dobrobyt obywateli ziemskich; w 1818 i 1819 r. był komisarzem do układów finansowych z Prusami i choć trudne, pomyślnie załatwił bez odniesienia się do Sejmu; zaciągnął pożyczkę 42 milionów złotych, założył Bank Polski w Warszawie, kazał kopać kanał augustowski i projektował sprzedaż większej części dóbr narodowych; w 1810 r. wyznaczony był od cesarza Aleksandra I do ułożenia organizacyi Litwy, a w 1814 r. do komitetu mającego urządzić Polskę. Jakkolwiek dobry patryota, widząc niepodobieństwo, aby powstanie 1831 r. mogło się udać, odsunął się od niego; minister spraw wewnętrznych Królestwa, 1833 r. został tajnym radcą Stanu i członkiem Rady Państwa rosyjskiego. 

Ks. Franciszek Ksawery, kawaler wielu orderów, um. 1846 r. w Petersburgu, pozostawiwszy z żony Maryi Scypionówny del Campo, córki Józefa, starosty lidzkiego, córki: Augustę, żonę Leona Siemieńskiego, Genowefę za Władysławem, marszałkiem oszmiańskim, Julię za Ksawerym, marszałkiem Słonimskim, szambelanem dworu rosyjskiego, Puslowskimi, Jadwigę za Stanisławem Bychowcem, generałem wojsk rosyjskich, Sewerynę Zaleską i dw*óch synów, Aleksandra i Gabryela, zm. 1880 r. 

Ks. Aleksander, dziedzic Szczuczyna i Czerlonny, potwierdzony w tytule 1851 r. w Rosyi, zaślubił Maryę, córkę Jerzego Szemiota, i z niej pozostawił synów: Aleksandra, Franciszka Ksawerego iWładysława, dziedzica Szczuczyna, prezydenta m. Grodna 1909 r., po którym z Maryi, córki hr. Zdzisława Zamoyskiego, córki, Marya-Aleksandra, Teresa i syn Jan-Maryan ur. 1897 roku. 

Ks. Aleksander zaślubił Maryę Żurowską, córkę Eugeniusza, i z niej ma córkę Maryę i synów, Bohdana ur. 1895 r. i Ksawerego ur. 1897 r. 

Ks. Heronim, ostatni z synów kasztelana Franciszka Ksawerego, dziedzic na Łuninie, Dubowiczach, Bohdanówce i in., marszałek szlachty pow. pińskiego 1817 r., zaślubił Krystynę Szczytównę, córkę Józefa, marszałka szlachty pow. dawidgrodzkiego, i z niej pozostawił córki: Albertynę za Konstantym ks. Lubeckim, Elfrydę za Gustawem bar. Hartingiem, Ewelinę za Tomaszem Puszkinem, Wandę za Ottonem Lublczankowskim, dr. medycyny, Alinę i Wiktoryę, żony Ignacego Wołodkowicza i dwóch synów: Bronisława, kamerjunkra dworu rosyjskiego, potwierdzonego w tytule w Rosyi 1851 r., i Edwina. 

Ks. Edwin, dziedzic na Łuninie, marszałek szlachty pow. pińskiego 1859 r., zatwierdzony w tytule w Rosyi 1852 r., miał dwie żony, Jadwigę, córkę Konstantego Radziwiłła, z niej synowie, Feliks i Heronim, i Franciszkę, córkę Adolfa Kaszowskiego, z której córka Jadwiga za Adolfem Załęskim i syn Franciszek, sekretarz rosyjskiej Rady Państwa. 

Ks. Heronim, dziedzic na Nowem Polu, w mińskiem, poseł do Dumy rosyjskiej, zaślubił Maryę, córkę Adama hr. Goetzendorf - Grabowskiego i z niej ma córki, Maryę, Krystynę i synów, Konstantego, ur. 1893 roku, i Józefa, ur. 1897 r. (Metr. Kor., Metr. Lit., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Don. Vars., Kancl., Sigil., Bon., Żychl., Hr. Bork.).

LUBECKI. Byli na Litwie. Jan, pułkownik dragonów 1660 r. Adam i Jakóbw pow. orszańskim 1686 roku. Michał, stolnik bracławski, sędzia grodzki żmudzki, i Samuel podpisali pospolite ruszenie 1698 r. 

Tomasz podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. kijowskiem. Jerzy 1734 r. Jan, cześnik orszański 1736 r. Antoni, podczaszy oszmiański 1744 r. Adam 1785 roku. Aleksander i żona Brygida Makomaska, posesorowie wójtostwa w Czersku 1793 r. (Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Ks. Gr. Czerskie). 

LUBECKI. Konstanty - Teofil, prokurator Trybunałuw Lublinie, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1856 r.; jego syn Grzegorz wylegitymowany w Królestwie 1857 r. 

LUBEK v. ŁUBEK h. LUBICZ. Pisali się z Łubek v. z Łubków, Wojciech, syn Mikołaja, 1680 r. Łukasz, syn Mikołaja, 1689 r. Stanisław, syn Łukasza, 1719 r. (Wyr. Tryb. Lubek). 

Łukasz, stolnik parnawski 1720 r. Paweł pozwany 1723 r. przez Kozłowskich o Balice, zostawił z Zofii Pieszkowskiej córkę Kunegundę, żonę Mikołaja Lisowskiego już nieżyjącą 1775 r., zaś brat jego Łukasz z Zofii Radwańskiej miał synów: Stanisława, subdelegata przemyślskiego 1727 r., 1733 r. elektora Stanisława Leszczyńskiego z wojew. ruskiego, później podwojewodzego przemyślskiego, pokwitowanego 1741 roku przez Wąsowicza z sum, zmarłego bezpotomnie; Jana, cześnika buskiego, który 1744 r. otrzymał dobra Koniuszki, elektora Stanisława Leszczyńskiego, i Stanisława Augusta, pułkownika wojsk kor. 1764 r., posła na sejm z ziemi przemyślskiej, posiadacza Grochówie, pozywanego 1762 roku przez klasztor Hussakowski o sumy, icórkę Elżbietę lv. Adamową Kozłowską, miecznikową sochaczewską, która 2v. jako Michałowa Sadowska, cześnikowa sochaczewska, pokwitowała Charzewskiego 1759 r. z sumy, a 1773 r. brata Jana z spadku po bracie Stanisławie (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Akta Gr. Przemyślskie, Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

LUBELSKI. Marcin podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. brzesko-litewskiem (Vol. Leg.). 

Filip, syn Joachima i Zofii z Zarembów, ur. 1787 roku w Zamościu, wszedł 1811 r. jako sztabs-lekarz do sztabu głównego Ks. Warszawskiego, a 1815 r. przeznaczony do 1 pułku strzelców konnych, został 1821 r. przeniesiony do lazaretu głównego. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi pod Kobryniem i Włodawą, 1813 r. w Saksonii pod Gabel, Lebau, Penig i Lipskiem, za co otrzymał krzyż srebrny Legii Honorowej; Filip był żonatym z Wilhelminą Frankenstejnówną (Ks. Wojskowe). 

LUBERACKI v. LUBORADZKI v. LIBERADZKI h. DOŁĘGA. Mikołaj, opat koprzywnicki 1591 r. Jan Luboracki zaślubił 1658 r. Annę Gumińską w kościele Maryackim w Krakowie. Jan zpłockiem, a Marcin i Wojciech Liberaccy z kaliskiem wojew. podpisali elekcyę 1669 r. Stanisław Liberacki zpłockiego, a Franciszek, Stanisław i Stefan z łęczyckiego województwa, elektorzy Augusta II w 1697 r. 

Tomasz Liberacki z inowłodzkiem, aN.. Luboracki z wołyńskiem województwem pisali się 1733 r. na obiór Stanisława Leszczyńskiego. Jan, burgrabia łęczycki 1768 r. 

Franciszek Liberacki żonaty z Teresą z Borowskich, która 1777 r. część swą w Tymowej sprzedała Trzeciakowi (Akta Ziemskie Czchowskie). Tomasz, z chorążego porucznik 1786 r., a Ksawery, kapitan wojsk koronnych 1774 r. (Sigil.). Antoni, kanonik płocki 1793 r. Klemens, radca Tow. Kred. Ziem, w Płocku 1830 r. 

Józef, syn Andrzeja i Franciszki z Lisieckich, zawarł 1725 r. w grodzie krzemienieckim zapis dożywocia z żoną, córką Andrzeja N., cześnika bracławskiego. Z niej Wiktorya zamężna Żołyńska, Mikołaj, pułkownik królewski, później skarbnik nowogrodzki, i Władysław, stolnik smoleński, który 1770 roku imieniem wszystkich trojga wniósł do grodu buskiego manifest o majątek rodzicielski. Władysław żonaty 1774 r. z Heleną z Pilichowskich, skarbników ną wyszogrodzką, lv. Antoniową Wierzejską, podczaszyną bracławską, posiadaczką Pietrycz i Olszanki, - zaś Mikołaj zaślubił Annę z Postempskich, cześnikównę buską. Obaj bracia legitymowali się wsądzie ziemskim lwowskim, 1782 r. Józef, syn Mikołaja z Postempskiej, i Julianna Drużbacka (zapewne jego siostra) pozwali 1809 r. przed Trybunał galicyjski Dobruckiego o 3,060 flor. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Franciszek, dziedzic wsi Bieniewice, w ziemi sochaczewskiej 1762 r., miał syna Stefana, po którym z Antoniny Łąckiej syn Mateusz wylegitymowany w Królestwie 1839 r. z synami, Stanisławem i Ludwikiem, podoficerami w wojsku rosyjskiem, urodzonymi z Elżbiety Maciejowskiej. 

LUBIANIEC. Na Litwie; z nich Mateusz podpisał konfederacyę generalną litewską 1764 r. 

LUBIANKOWSKI. Wojciech, syn Stanisława, 1582 r. dziedzic Lubiankowo, w rawskiem, pozwany przez Bełdowskiego o różne zatargi. Katarzyna Sokołowska, wdowa po Wojciechu, wspólnie z synem Stanisławem pozwała 1620 r. Mateusza Plichtę, podczaszego rawskiego, o porwanie córki swej Jadwigi Lubiankowskiej (Conv. Vars.). 

LUBIANOWSKI. Jan nabył wójtostwo we wsi Wronczynie 1611 r., w poznańskiem (Metr. Kor.). 

LUBIAŃSKI h. ABDANK. Biorą przydomek Piętka, a pochodzą od Ustarbowskich; byli w Prusach Zachodnich. 

LUBIAŃSKI h. GODZIEMBA. Na Litwie; brali przydomek Ihnatowicz, a pisali się niekiedy Lubański. Jan, stolnik kowieński, poseł na sejm 1668 r. (Vol. Leg.). Jerzy-Łukasz, stolnik witebski, i Eistachy-Władysław, pódstarosta oszmiański, podpisali elekcyę 1669 roku, z wojew. wileńskiem. Jerzy podpisał konfederacyę generalną litewską 1764 roku. 

LUBIASKI. Michał podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. 

LUBIATOWSKI h. ABDANK. Piszą się z Lubiatowa Małego i Wielkiego, w pow. kościańskim. Kacper opłacał 1566 r. pobór ze wsi Tworzymierki, w kościańskiem (Ks. poborowe). 

LUBIATOWSKI h. GRZYMAŁA. Stara rodzina na Kujawach; wzięła nazwisko od wsi Lubiaty, w pow. kowalskim. Mikołaj, syn Feliksa, z dyecezyi gnieźnieńskiej, 1454 r. na Uniwersytecie krakowskim. Mikołaj, łowczy sieradzki 1495 r., poborca, w 1497 r. wolny od wyprawy wojennej, był żonatym z Ewą Drzewiecką, kasztelanką żarnowską (Metr. Kor., Conv. Vars.). Stanisław, dziedzic wsi Lubiatowo, i Bartłomiej, dziedzic części Moszczenicy, w piotrkowskiem 1552 r. Feliks, dziedzic Gostkowa i Wikna, w łęczyckiem 1557 r. Wiktor, rotmistrz królewski, wojownik przeciw Moskwie 1568 r., ożeniony z Anną Trzeciak, starościanką dynaburgską. Jan, syn Andrzeja, 1572 r. Wojciech, syn Kacpra, 1594 r. 

Wojciech (Olbracht), syn Wiktoryna, wziął 1607 r. od Strussa zastawem Warwaryńce; umarł 1612 r., zostawiając z Anny z Górskich, 2v. 1613 r. Janowej Borkowskiej, córkę Ewę (Akta Gr. Trembowelskie). Kacper, syn Krzysztofa, 1628 r. Jan, elektor Władysława IV z wojew. sieradzkiego. Aleksander z sieradzkiego, Jan z łęczyckiego, a Brykcy, Marcin i Wojciech z kaliskiego województwa podpisali elekcyę 1669 r. Jan z Konar zostawił z Katarzyny z Waliszewskich córkę Maryannę 1690 roku za Markiem Grodzickim (Akta Gr. Kaliskie i Sieradzkie). 

Stanisław, starosta władysławski 1710 r. Franciszek, syn Jana, żonaty z Katarzyną Załuską 1717 r. Weronika, żona Macieja Kucieńskiego, łowczego brzezińskiego 1740 roku. Stanisław żonaty z Heleną Kurczewską 1763 r. Franciszek i Stanisław, sędzia kapturowy łęczycki, obaj z Lubiatowa, podpisali z województwem łęczyckiem elekcyę w 1764 r. 

Pochodzący po Krzysztofie, dziedzicu wsi Przewodowic i Raducz 1699 r., Wincenty, syn Jana i Petroneli Stokowskiej, dziedzic wsi Sikawy, w pow. łęczyckiem, w 1837 r. i Wojciech, syn Jana i Maryanny Estkówny, w 1838 r. wylegitymowani w Królestwie. Józef, dziedzic Sikawy 1858 r. 

LUBIATOWSKI h. WILCZE KOSY. Jan, dzierżawca Kuplina 1565 r., w wojew. podolskiem (Wittyg). 

LUBICKI h. JELITA. Wawrzyniec z Lubić, dzierżawca wsi Kłoniewa, w pow. proszowskim 1565 r. 

LUBICKI v. LUBIECKI h. TĘPA PODKOWA. Wzięli nazwisko od wsi Lubiec, w pow. piotrkowskim. Maciej, Wojciech i Stanisław, właściciele części tej wsi 1552 r. (Ks. poborowe). Maciej w ziemi łomżyńskiej 1556 r. Stanisław 1626 r. 

LUBICZANKOWSKI h. LUBICZ. Stefan 1615 r. ziemianin nowogrodzki (Wittyg).

LUBICZEWSKI. Feliks, wójt osmolski 1551 r. (Metr. Litew.). 

LUBIECKI h. OGOŃCZYK. Stanisław i Marcin, synowie Mikołaja, bracia stryjeczni Mikołaja, z pow. Szadkowskiego, udowodnili szlachectwo 1599 r. w grodzie sieradzkim (Ks. Gr. Sieradzkie). 

LUBIEJEWSKI h. TRZASKA. Niektórzy z członków rodziny Lubiewski, szczególniej dziedziczący na Litwie, zmieniali swe nazwisko na Lubiejewski. Adam, dziedzic wsi Zakrzew z wojew. brzesko-litewskiem podpisał elekcyę 1648 r. Stanisław, syn Andrzeja i Maryanny Wasilewskiej, żonaty 1756 r. z Joanną Lasocką, miał syna Piotra (Ks. Gr. Czerskie). Jan, łowczy wendeński 1769 roku. Józef, Wiktor i Piotr, synowie Stanisława, 1784 r. (Zap. Wyr. Tryb. Lubel.). Józef, syn Józefa i Tekli Pelegrint, ur. 1808 r. w Syrocku, na Mazowszu, wszedł 1821 roku na kadeta funduszowego do korpusu kaliskiego i w 1828 r. w stopniu podoficera został przeznaczony do 4 pułku ułanów, a w 1831 r. awansował na podporucznika (Ks. Wojskowe). 

LUBIENIECKI h. ROLA. Hrabiowie i szlachta. Senator w rodzinie, Augustyn, kasztelan Czechowski 1750-1759 r. 

Podług Paprockiego dom na Kujawach dawny i możny, już w XVI stoleciu przeniósł się do Małopolski, gdzie jedna jego linia, przeszedłszy na wyznanie sociańskie, gorliwie je popierałai ustąpiłaz Polski z innymi swymi współwyznawcami. 

Andrzej z Nieprośni 1498 r. Jan z Lubieńca miał synów, Stanisława i Macieja icórki, Annę i Zofię 1500 r. Andrzej, pisarz ziemski brzeski 1521 r., cześnik kaliski i starosta koniński 1538 roku, dziedzic dóbr Żabno, Klisz i Szwaradz, wojski kruszwicki 1541 roku, miał dwie żony, Elżbietę Borzymowską, z niej Wojciech, Barbara, Katarzyna i Łucya, i Konstancyę Czerny, z której synowie: Jan, Stanisław i Walenty. 

Stanisław, dziedzic dóbr Krzesimów 1580 r., pozostawił synów: Andrzeja, Jana, Krzysztofa, Pawła i Stanisława, dziedziców Lubieńca, Krzesimowa i Górki; po Janie syn Stefan, dziedzic dóbr Jabłonna 1631 r., a po Krzysztofie synowie: Andrzej, dziedzic dóbr Kostry, żonaty z Zofią Wierzbicką, Krzysztof, Paweł i Stanisław, który pozostawił syna Władysława 1668 r. 

Paweł, syn Stanisława, dziedzic m. Orchowa, i wsi Okuńcu i Lutka, im. Wysokie 1600 r., z Jadwigi Gorzkowskiej miał syna Mikołaja, który 1632 r. podpisał elekcyę z wojew. ruskiem, i z żony Heleny z Czerniechowa pozostawił córkę Konstancyę i synów, Bogusława i Tomasza-Trojana; po Tomaszu-Trojanie z dwóch żon, Agnieszki Wyszota, dziedziczki części Wyszoty, i Jadwigi Bieńkowskiej synowie: Feliks, Kazimierz-Tomasz i ks. Jan Damascen, dr. św. Teologii 1698 r. 

Stanisław, syn Stanisława, miał dwóch synów, Jana i Krzysztofa 1605 r., dziedziców na Lubieńcu i Krzesimowie; po Krzysztofie syn Aleksander, 1654 r. dziedzic na Krzesimowie. 

Andrzej, najstarszy syn Stanisława, zaślubił Krystynę z Ostrowa i z niej miał synów, Marka i Piotra 1625 r.; po Marku synowie, Andrzej i Jan. 

Andrzej, dziedzic dóbr Świnary, skarbnik dobrzyński 1684 r., zaślubił Aleksandrę Biberszteinównę i z niej pozostawił córkę Konstancyę i synów: Karola, Ludwika, skarbnika dobrzyńskiego 1745 r., Michała i Władysława. 

Władysław, podczaszy gostyński, z Barbarą z Lubienieckich Franciszkową Warszewicką (zapewne siostrą ojca), dziedzic Łucławic Dolnych z Janowicami i połowy Lubienki, pozwał 1721 r. przed Trybunał Gabryela Michalczewskiego, poddzierżawcę królewszczyzny Siemichów, a męża swej siotry Jadwigi, o naruszenie granic; zostawił, zaś z Justyny z Wronowa Księskiej: Franciszka, Antoniego, Rozalię za Kazimierzem Pączkiem, podczaszym mielnickim, Barbarę za Franciszkiem Kośmińskim, stolnikiewiczem latyczowskim, i Kunegundę Franciszkową Lenczewską, które 1739 r. w grodzie bieckim wspomniane wyżej dobra sprzedali Niemyskiemu. 

Franciszek podpisał 1733 r. jako podczaszyc gostyński z księstwem oświecimsko-zatorskiem elekcyę Stanisława Leszczyńskiego i zostawił z Józefy z Piegłowskich Izydora i Stanisława. Izydor żonaty z Klarą z Jakubowskich, córką Ignacego i Rozalii z Posadowskich, która 1804 roku już wdowa, zrzekła się połowy po rodzicach otrzymanego sołtysostwa w Jodłowej na rzecz swych dzieci: Anieli, Estery, Michała i Leona, a które to zrzeczenie się podpisał jako świadek stryj tych dzieci Stanisław. Tenże wraz z bratankami: Michałem-Heronimem-Spirydyonem, ur. 1801 r., Aleksandrem Gabryelem-Wincentym, wyżej Leonem nazwanym, ur. 1803 r. w Jodłowej, legitymował się w Wydziale Stanów galicyjskich 1808 r. 

Wojciech, miecznik i poborca brzeski 1520 roku, z żony Katarzyny Kościelskiej, kasztelanki kowalskiej, miał synów: Aleksandra, Ezechiela i Stanisława. Michał zamianowany 1542 roku łowczym brzeskim, a Wawrzyniec, po krewnym swym Andrzeju, dworzaninie królewskim i wojskim kruszwickim, również 1542 r. został miecznikiem brzeskim, miał syna Andrzeja, dziedzica Zakrzewa 1578 r., dworzanina królewskiego. Małgorzata N„ wdowa po Jakóbie Lubienieckim vel Malejowskim, podzieliła 1574 roku Malejowice między syna Jana i córkę Barbarę. 

Piotr, 1620 r. podstarosta rohatyński, pokwitował 1625 r. Suchodolskiego z 1000 zł., a 1632 r. podpisał elekcyę Władysława IV z wojew. wołyńskiem. Tęż elekcyę podpisali także Andrzej, Jarosz, Krzysztof, Paweł i drugi Paweł, sędzia kapturowy, jakoteż Stanisław i Stefan z lubelskiem, a Mikołaj z ruskiem województwem.

Andrzej asystuje 1627 r. jako bliski krewny Zbiejowskiej, z domu Budkówny, przy sprzedaży Kalnikowa. Mikołaj, pisany to z Lubieńca, to z Lubienia, otrzymał 1636 r. od teścia swego Babińskiego 13,000 zł. zabezpieczonych w Rokitnie i Maciewiczach, dziedzictwie Hojskich. W1640 roku wziął od Komorowskich część Dołobyczowa zastawem 1641 i 1643 r. procesował się z nimi o ten zastaw io 14,000 zł., a 1653 r. zawiera z Wodzińskim umowę o sumy u Dobromirskiego i Charzewskiego. Teofila, pierwsza żona Jerzego Dydyńskiego, podkomorzego podolskiego, nieżyjącego już 1640 r. Wojciech, chorąży sieradzki 1648 r., żonaty z Teofilą Górską, córką Andrzeja, wojewody mazowieckiego. 

Aleksander, Andrzej, Mikołaj, Stanisław i Tomasz z lubelskiem, Stanisław z Sandomierskiem, Marek z wołyńskiem, a Władysław z krakowskiem województwami pisali się na elekcyę Jana Kazimierza. Z nich Władysław zawarł 1663 roku z Borkowskim umowę o Dobrocieszę, Kąty i Wojakową. 

Stanisław, archidyakon lwowski, kanonik gnieźnieński i warszawski, sekretarz królewski 1655 r., um. 1666 r. (Sig. w Ossolineum). Jan, Daniel i Marcin, dzieci Heronima (Jarosza) i Katarzyny Krukiewówny, pozwali 1667 r. rodzonego brata Pawła. Michał, burgrabia zamku włodzimierskiego 1668 i 1681 r., żonaty z Joanną z Owłoczyna, zawarł umowę o część Pierkowicz. 

Adam z łęczyckiem, Aleksander i Daniel z lubelskiem, a Konstanty z wołyńskiem województwem podpisali elekcyę 1669 r., zaś Marek, Michał i Paweł z województwem wołyńskiem elekcyę 1674 r. 

Adam otrzymał 1678 r. konsens wykupna wójtostwa w Marszkienicach od Anny z Tarnowskich Wąsowiczowy, kasztelanicowej małogoskiej. Andrzej zaślubił 1693 r. w kościele Maryackim w Krakowie Barbarę Morsztynównę. 

Aleksander z poznańskiem, Jakób z łęczyckiem, Jan-Paweł, pułkownik królewski, z ruskiem województwami, a Kazimierz z ziemią czerską głosowali na elekcyi Augusta II. Paweł, dworzanin i generał-adjutant królewski otrzymał 1697 r. wójtostwa Pomorze i Janowę. N. N., małżeństwo Lubienieccy otrzymali 1701 r. konsens wykupna Dragni, Podstół zwójtostwem i Wierzbicy z rąk Chełmskiego (Sigil, w Ossolineum). 

Józef, posiadacz Szpanowa, pozwany 1701 r. o rozkopanie granic od Pawołoszcżyzny. Konstancya, podstolanka nowogrodzka, za Wojciechem Cieszkowskim, cześnikiem trembowelskim 1702 r. Antoni, cześnik czerniechowski, żonaty z Barbarą Kuberską, wojszczanką wizką 1703 r. Franciszek dzierżawił 1713 r. Nezolę od archimandryty żydyczyńskiego. Helena, wdowa po xMichale Chłocholu, obrała 1715 r. w Lublinie plenipotentów. 

Zbigniew pozwał 1715 r. Koniecpolskich o sumę, a 1725 r. występował jako sukcesor Rafała Farensbacha w sprawie o sumy ze Śniatynki. Andrzej-Jan Lubieniecki-Rudnicki, 1726 r. cześnik owrucki, pozwał 1720 r. generała Roppa o szkody na 6000 zł. Ks. Jan, Mikołaj i Teresa, dzieci Kazimierza i Teofili Kochanowskiej, otrzymali 1723 r. od wujów część ich matce należącą. Aleksander zostawił z Jadwigi z Kosmińskich, Anielę, która 1731 r. zmężem Józefem Światopełk-Zawadzkim, regentem grodzkim trembowelskim, zeznała zapis dożywocia, i Barbarę, żonę Machowskiego. 

Antoni, Józef, podczaszy nowogrodzki, N., chorąży chorągwi powiatu krzemienieckiego, Stanisław i Wojciech, cześnik czerniechowski, z wołyńskiem, Michał z krakowskiem, aWładysław z czerniechowskiem województwami podpisali 1733 r. elekcyę Stanisława Leszczyńskiego. Stanisław, komornik ziemski czerniechowski, obrał 1738 r. plenipotentów. Antoni, podczaszy kijowski, ojciec, Mikołaj, łowczy nowogrodzki, i Wojciech, cześnik czerniechowski, synowie, pozwani 1743 r. przez Radziwiłłów. Mikołaj, łowczy nowogrodzki, został 1766 r. cześnikiem czernichowskim 1766r. 

Stanisław z Rozdziela zaślubił 1750 r. Zofię Zdzieńską z Młynnego, z której syn Felicyan ochrzczony w Łososinie 1752 r. Teresa, córka Ludwika, skarbnika dobrzyńskiego, zaślubiła 1759 roku w Sanoku Dominika Pieniążka, łowczego wiślickiego. Jadwiga Teresa, wdowa po Józefie, podczaszym nowogrodzkim i Zofia, żona lv. Jana, łowczego brzesko-kujawskiego, a 2v. Zygmunta Gródeckiego, stolnika mielnickiego, urodzone Mireckie, wojszczanki horodelskie, zawarły 1756 roku z Bystrzonowskim układ o Siedliska. Ewa, córka Józefa, podczaszego nowogrodzkiego, żona Gabryela Ochota-Pereliatkiewicza, chorążyca smoleńskiego (od 1766 r. stolnika Winnickiego), zawarła 1765 r. układ o Siedliska z matką Jadwigą-Teresą. Jadwiga z Mireckich Lubieniecka i Magdalena z Komorowskich Franciszkowa Lubieniecka zawarły 1765 r. umowy pieniężne i o dobra. 

Fortunata iv. Piotrowa Sawicka, cześnikowa dobrzyńska, 2v. za Jerzym Korzeniowskim, burgrabią pińskim, komornikiem granicznym brzeskim, zabezpieczyła 1763 r. posag córce oddanej do klasztoru. Brygida, wdowa po Michale Ubyszu, cześniku wyszogrodzkim, pokwitowana 1774 roku przez córkę Błońską, podstolicową kijowską. Marcin ustanowił 1778 r. dla Magdaleny iJózefa, dzieci swych, urodzonych z pierwszej żony Katarzyny z Rycharskich. Andrzej legitymował się w grodzie lwowskim 1782 r. bez procedencyi, na podstawie świadectwa wystawionego mu przez sąd ziemski czchowski. 

Józef, syn Stanisława z Niegoszewskiej, zostawił z N. Grodzickiej syna, Stanisława, zaś z drugiej żony Katarzyny Tomaszewskiej, Wincentego iJózefa, wszystkich trzech wylegitymowanych 1782 r. wsądzie ziemskim pilzneńskim i grodzkim lwowskim. Wincenty, tajny radca i szambelan saski, urodzony 1762 r., umarł w Dreźnie 1833 r. 

Zbigniew, 1658 r. sędzia grodzki włodzimierski, otrzymał 1666 roku jako opiekun Andrzej a-Jana, syna Marka, potwierdzenie królewskie wyroku banicyi na Wielowiejskiego; 1667 r. występuje z żoną Elżbietą z Bukowca, 1669 r. podpisał z wojew. wołyńskiem elekcyę króla Michała, a jako sędzia włodzimierski i stolnik wendeński z tern samem województwem był elektorem 1674 r. za Jana III i 1686 r. pozwał Błońskiego o część w Łucławicach, 1689 r. jako interceptor włości Brodzkiej pozwany o najazd na Brody, 1693 roku z żoną Elżbietą zBłońskich pokwitował Aleksandrę Lubieniecką zastawu Łucławic. Zbigniew zostawił jedynego syna Jana (Sig. w Ossolineum, Zap. Tryb. Lub., Akta Gr. Nowokor. i Sandeckie). 

Jan (Paweł), dziedzic na Skrzyszowie i Ostrowie, pułkownik królewski, elektor Augusta II z wojew. ruskiego, 1700 r. chorąży nowogrodzki, 1704 r. marszałek Trybunału koronnego, zostawił z Anny Horlemesówny: Michała, żonatego z Anną ze Strussów, która 1723 r. 2v. była za Krzysztofem Tomickim, miecznikiem sieradzkim i uzyskałaz braćmi pierwszego męża: Dominikiem, stolnikiem dobrzyńskim, Heronimem i Augustynem wyrok o Skrzyszów (Bork., Wyr. Tryb. Lubek). 

Dominik, 1733 r. starosta pilzneński, elektor Stanisława Leszczyńskiego z wojew. sandomierskiego, zostawił z Katarzyny z Kulczyc Kumanickiej, podczaszanki owruckiej, Kajetana i Antoniego, i, jak się zdaje, Teresę, występującą w drugiej połowie XVIII wieku przed aktami przemyślskiemi i pilzneńskiemi. 

Kajetan, dziedzic Ostrowa i Koziej Woli, 1766 roku cześnik czerniechowski, wylegitymowany wsądzie ziemskim 1782 r., członek Stanów galic., kawaler orderu św. Stanisława, zapisał żonie Barbarze z Kleczyńskich 20,000 zł. na Ostrowie; synowie jego: Michał, Jan, kawaler orderu św. Stanisława, i Maksymilian (Tab. Galie.). 

Antoni, dziedzic Witkowie, Skrzyżowa i Kiełczewa, stolnik pilzneński, elektor Stanisława Augusta z sandomierskiego, później chorąży pilzneński, wylegitymowany w sądzie ziemskim lwowskim 1782 r., członek Stanów galicyjskich, otrzymał 1783 r. od cesarza Józefa II wraz z stryjecznym bratem Kajetanem i stryjecznymi bratankami, Augustynem i Janem Kantym tytuł hrabiów galicyjskich z następującą odmianą herbową: tarcza w czworo przedzielona, w1-ej części herb Rola, w2-iej herb Jastrzębiec, w3-iej herb Nałęcz, w4-tej herb Rogala; nad tarczą korona hrabiowska o dziewięciu perłach, na niej cztery hełmy, na 1-ym ozdoby herbu Rola, na 2-im ozdoby herbu Jastrzębiec, na 3-m ozdoby herbu Nałęcz, a na 4-m ozdoby herbu Rogala; tarcza podparta z każdej strony przez gryfa, w górnej połowie czerwonego, w dolnej połowie białego. Podług nowego Herbarza Galicyjskiego ten herb ma być - tarcza rozdzielona w poprzek, górna zaś część rozdzielona w podłuż, w 1-ej części herb Roła, w 2-iej części herb Sas, w dolnej części herb Rogala; na tarczy cztery hełmy, na pierwszym orzeł czarny darty łbem w lewo, na drugim ogon pawi, na trzecim ogon pawi przeszyty strzałą poziomo ostrzem w lewo, na czwartym ozdoby herbu Rogala. Antoni, żonaty lv. z Różą z Dulskich, 2v. z stryjeczną bratanicą Maryanną Lubieniecką, zostawił z pierwszej żony syna Jana i córkę Anielę zamężną Chwalibogową, zgłaszających się 1800 roku do spadku po Felicyannie z Dulskich Lipskiej, siostrze ich matki. Hr. Jan ożenił się z swą krewną Waleryą Drohojowską, córką Michała-Franciszka i Eleonory z Lubienieckich, wojskich przemyślskich, której zapisał 1805 r. wieś Zwierzyce i dożywocie na całym majątku (Akta Lwowskie For. Nob.).

Augustyn, brat Dominika, dziedzic Święcian, Lipin i Łęki, podpisał 1733 r. z wojew. Sandomierskiem elekcyę Stanisława Leszczyńskiego jako starosta lubiński, a 1758 r. prowadził jako kasztelan Czechowski, wraz z synami, Adamem i Franciszkiem w ziemstwie stężyckiem proces o granice Parkosza. Kasztelan z Teresy Zborowskiej, komornikówny radomskiej, oprócz wspomnianych synów zostawił jeszcze: Katarzynę za Michałem Łętowskim, pisarzem ziemskim krakowskim, Michała, zakonnika pod imieniem ks. Anioła, Pawła, kanonika łuckiego, proboszcza-infułata, wikarego generalnego, a wreszcie 1786 r. administratora biskupstwa tarnowskiego, członka Stanów galic., w pilzneńskiem, i w końcu Kajetana, delegata wojew. krakowskiego i 1764 r. elektora, później hrabiego, żonatego ze zmarłą wSędziszowie 1802 r Elżbietą z Lenczowrskich, dziedziczką Olchowy i Sielca, wylegitymowanych w lwowskim sądzie ziemskim 1782 r.

 Franciszek, dziedzic Badrzychowic, zostawił z Reginy z Potockich: Eleonorę iv. za Michałem Drohojowskim, wojskim przemyślskim, 2v. za Stanisławem Zbyszewskim, dzierżawcą Medyki, zmarłą 1804 r., Maryannę, drugą żonę Antoniego hr. Lubienieckiego, a 2v. Michałowę Jordanową i Annę, dziedziczkę Łęk Dolnych, która w 1795 i 1798 r. zawarła umowy majątkowe z mężem Franciszkiem Bartoszewskim, a 1801 r. już nie żyła (Akta Gr. Nowokorczyńskie i Lwów. For. Nob., Tab. Galie.). 

Adam, najstarszy z synów kasztelana, dziedzic na Balicach, generał wojsk kor., elektor Stanisława Augusta z wojew. sandomierskiego, po którym zJózefy Piegłowskiej: Maryanna, Anna, Augustyn i Adam-Jan Kanty pozostający 1780 r. pod opieką stryja Kajetana. 

Jan Kanty, ur. 1764 r. w Balicach, zaślubił w Przemyślu 1801 roku Felicytatę hr. Konarską; był deputatem na Trybunał, posłem na sejm czteroletni, kawalerem orderu św. Stanisława, później radcą departamentu krakowskiego, 1812 r. posłem na sejm z pow. szydłowskiego; otrzymał 1819 r. zatwierdzenie tytułu hrabiowskiego przez Senat Królestwa, a jego potomstwo przyznanie tego tytułuw Królestwie i Cesarstwie w latach 1845 i 1856. Hr. Jan Kanty zostawił Jakóba-TKpoZita-Augustyna-Ignacego. urodzonego w Janinie 1809 r., dziedzica dóbr Balice, ożenionego 1836 r. w Iwaniskach z Jadwigą Ludwiką Łempicką, kasztelanką Królestwa, z której ośmioro dzieci. 

1) Helena-Konstancya-Marya-Saturnina, ur. 1837 r., za Karolem na Chmielniku Tańskim; 2) hr. Zdzisław-Jan Kanty-Ludwik-Gracyan, ur. 1838 r., dziedzic Bogoryi i Zimnejwody, zaślubił 1883 r. Stanisławę-Maryę z Abramowiczów, dziedziczkę Krykał; 3) hr. Jan Kanty-Ludwik-Tadeusz-Albin, ur. 1840 r., dziedzic Ponar, od 1871 roku żonaty z Eweliną z Chrapowickich, z której: hr. Marya ur. 1872 r., od 1899 r. za Leonardem Mieroszewskim i hr. Artur ur. 1874 r.; 4) hr. Konstancya-Józefa-Adela-Felicya, ur. 1842 r., od 1862 r. za Arturem hr. Łosiem; 5) hr. Włodzimerz-Konstanty-Ignacy Rupert, ur. 1844 r., dziedzic Zameczka, żonaty lv. z Felicyą z Drużbackich, córką Ignacego Gierszta, adoptowanego Drużbackiego, i Emilii z Manugiewiczów, 2v. z Jadwigą z Rostworowskich, ma z pierwszej żony: hr. Zdzisława, ur. 1868 r., w 1896 r. żonatego z Maryą Skarżyńską, hr. Maryę-Felicyę wydaną 1893 r. za Henryka Hubal-Dobrzańskiego i hr. Stanisława, ur. 1872 r., od 1902 r. żonatego z hr. Emilią Broel-Platerówną; 6) hr. Marya-Jadwiga-Teresa-Kazimiera, ur. 1848 r., zaślubiona 1886 r. Stanisławowi Rostworowskiemu, malarzowipejzażyście; 7) hr. Józefa-Marya-Emilia-Hipolita, ur. 1853 r., lv. Ksawerowa Jagnińska, 2v. Stefanowa Rostworowska, zmarław Nizzy 1899 r., i według Almanachu Borkowskiego-8) hr. Amelia od 1881 r. za Ludwikiem z Raciborska na Pławowicach Morsztynem (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Mikołaj, Wincenty i Kazimierz, synowie Michała, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1845 r. 

Linia socyańslca v. aryańska wydała kilku ludzi zdolnych, autorówi gorliwych obrońców swego wyznania; z nich między 1580r. a 1620 r. żyło trzech braci: Andrzej, Stanisław i Krzysztof, z których Andrzej, ur. 1550 r., dworzanin królów Zygmunta Augusta, Henryka, Stefana Batorego i Zygmunta III, następnie pastor protestancki w Szmiglu, Hoszczy i innych miejscach, autor kilku dzieł teologicznych i history! polskiej, um. 1622 r.; jego córka Elżbieta za Rupniewskim Joachimem, pastorem socyańskim w Siedliskach, w wojew. lubelskiem. 

Stanisław, z dworzanina królewskiego, pastor socyański w Tropieniu, w Rakowie, a ostatecznie w Lucławicach, umarł po 1645 r.; autor kilku dzieł teologicznych. 

Krzysztof, dworzanin królewski, um. 1624 r., pozostawiającz Anny Otfinowskiej syna Krzysztofa, pastora socyańskiego w Rakowie, autora kilku dziel teologicznych, zm. 1648 r., po którym z Katarzyny Filipowskiej syn Stanisław historyk astronom i znakomity pisarz teologiczny, cały oddał się na usługi swego wyznania; zostawił trzech synów, z których Bogdan słynny swego czasu rysownik, malarz i sztycharz, powrócił do ojczyzny 1706 r. i umarł po 1729 r.; Krzysztof biegły malarz, umarł w Amsterdamie 1729 r., i Teodor, pułkownik rosyjski, wzięty do niewoli przez Szwedów pod Narwą, udał się do Prus, gdzie został mianowany tajnym podkomorzym królewskim. 

LUBIENIECKI v. LUBIENIECKI h. SAS. Rodzina wyszła z Lubieniec v. Łubieniec, w ziemi stryjskiej, rozpadła się z czasem na kilka gałęzi biorących celem rozróżnienia się różne przydomki. Jerzy z Łubieniec i brat jego Aleksander z Rybotycz 1439 r. Stanko, Andrejko i Ilko, dziedzice Łubieniec, bracia, mają sprawę z Aleksandrem z Hubiczwioła (i Rybotycz) 1442 r., a 1460 r. Stanko (Stanisław) z Łubieniec i Siemiginowa, jakoteż Iwan alias Hołubiej z Siemiginowa poręczyli za Dmytra z Botlanowic. 

Andrzej, syn Stanisława Łubienieckiego, z dyecezyi lwowskiej 1581 r., na Uniwersytecie w Krakowie. Aleksander z ziemią chełmską, a Gabryel i Mikołaj z przemyślską podpisali elekcyę 1669 r. Gabryel żonaty lv. z Katarzyną, wdową po Romanowiczu, zostawił 1692 r. wdowę Annę, która procesowała się z Romanowiczami, pasierbami mężaz pierwszej żony (Akta Gr. Przemy ślskie). Aleksander głosował z wojew. ruskiem na Augusta II, a Michał podpisał z temże województwem 1733 r. obiór Stanisława Leszczyńskiego. 

Eleonora z Chromohorbu Lubieniecka jest wiatach 1710-1720 żoną Jakóba Czarnockiego (Akta Gr. Żydacz.). Michał z Litwinowiąt Sałowicz Lubieniecki, syn Tadeusza i Heleny z Tustanowskich, sprzedał wraz z żoną Krystyną z Nahujowskich 1731 r. część swą w Chromohorbie Wieniawskim (Akta Gr. Tremb.). Jego to zapewne potomkowie: Grzegorz, Michał i Aleksander wylegitymowali się bez procedencyi w sądzie ziemskim lwowskim 1782 r. z przydomkiem Litwonicz, a nie jak w Poczecie-Litwonicz?. Aleksander Kuydacz, syn Jerzego i Anny Filipianki Lubienieckiej, część swą własną i po bracie Antonim nań spadłą w Lubieńcach, sprzedał 1736 roku wraz z dziećmi swemi, Michałem i Heleną, wdową po Stefanie Winnickim w grodzie żydaczowskim Wieniawskiemu. Maryanna, wdowa po Stanisławie Pisarskim, czynna 1752 r. w grodzie halickim. Jan żonaty z Reginą z Sieleckich, 2v. 1789 r. Łobodzińską, miał z niej Józefa i Wiktoryę. Franciszek, Stanisław, Wiktorya Pokutyńska i Katarzyna panna pokwitowali 1773 roku Jabłonowską z sumy zabezpieczonej 1740 roku ich ojcu. Franciszek zmarł widocznie wkrótce potem, bo 1777 r. już tylko Stanisław, Wiktorya Pokutyńska i Katarzyna Janowa Pilichowska, dzieci Stefana, uzyskali wyrok na Bielską o dzierżawę i sumy po ojcu (Akta Gr. i Ziem. Halickie). 

Stanisław z Demenki, syn Stefana i Maryanny z Chojeckich, wnuk Aleksandra i Katarzyny z Rudzkich, udowodnił swe szlachectwo w sądzie ziemskim lwowskim 1782 r. 

Teodor, przydomku Hłoda, zostawił z Anny Popielówny: a) Stanisława, żonatego lv. z Anną Hoszowską, z której Jan miał z Barbary Muszyńskiej: Józefa, zaś 2v. z Anną Klimuntowską, z której drugi Jan. z wspomnianym bratankiem Józefem, wylegitymowany w sądzie grodzkim halickim 1782 r.; b) Aleksandra, ożenionego z Anną z Drohomireckich, którego syn Stefan udowodnił swe szlachectwo wraz z powyższymi stryjecznym bratem i bratańcem. 

Jan, urodzony z Klimuntowskiej, miał syna Józefa, wspomnianego w 1819 r. w aktach Stanów galicyjskich, a Stefan, zamieszkały w Nowosielcach, zostawił z Heleny z Łysakowskich: Wincentego, zamieszkałego w Ostrowie, Grzegorza, zamieszkałego w Chodorowie, żonatego z Kamińską, Jana, zmarłego bezpotomnie w Nowosielcach, i wreszcie Piotra na części w Nowosielcach po ojcu. Z Heleny Łysakowskiej zostawił Piotr: Maryannę, Wiktoryę, Dymitra, który się przypadkowo utopił, Jakóba, parocha greckokatolickiego w Wołczniowie, i Jana, ks. w Lubszy. 

Hilary, syn ks. Jakóba, żonaty z Jadwigą ze Zbikalskich, zmarły jako nadzarządca poczt i telegrafu w Stanisławowie 1892 r., zostawił: JózefaKazimierza, radcę sądowego i zastępcę prokuratora, ożenionego z Maryą Ruebenbauerówną, córką austryjackiego radcy dworu, z której Jadwiga ur. 1904 r. i Stanisław ur. 1908 r. we Lwowie. 

Józef, syn Jana, umarł w Dryszczowie 1811 r., zostawiwszy z pierwszej żony: Agnieszkę za Maciejem Wilczyńskim i Maryannę, obie zamieszkałe w Hnilczu, zaś z drugiej żony Maryanny N., 2v. Mikołajowej Wesołowskiej, synów, MichałaiJózefa, pod opieką stryjecznego brata Teodora z Dydiatycz. Ten Teodor był także opiekunem dzieci swego rodzonego brata, Leona, zmarłego również w Dryszczowie 1816 r., po którym z Agnieszki N., 2v. Żurawickiej zostali: Jan, Michał, Maryanna za Janem Klimuntowskim i Anna. Zapewne ten to Teodor był w 1822 r. grecko-katolickim parochem w Wołczniowie (Akta Lwowskie For. Nob.). Cyryl, syn Józefa i Marty z Winnickich, leśniczych w Wysuczce, zarządca dóbr Janów Trembowelski, zaślubił tamże 1847 r. Rozalię Leliwa Pilecką z Dołhego (Zbiory Dr. M. Dunina Wąsowicza we Lwowie). 

LUBIEŃSKI h. DOLIWA. Senatorowie w rodzinie: Jan, biskup przemyślski, um. 1435 r. Marek v. Marcin, wojewoda brzesko-kujawski 1441 r., um. 1446 r. Jakób, podskarbi koronny 1448 r., kasztelan sieradzki. Stanisław, kasztelan lwowski 1461 r. Andrzej, kasztelan kruszwicki 1487 r., brzesko-kujawski do 1496 r., wojewoda brzesko-kujawski 1496-1498 r. Łukasz, kasztelan kowalski 1545-1566 r. 

Znakomita rodzina kujawska w XV stoleciu, była gałęzią rodu Doliwa, szczepu Lutek, który to szczep już w XIV stoleciu rozdzielił się na trzy rodziny: z Brzezia v. Brzeziński, z Lubienia v. Lubieński i Lutek; gniazdem Lubieńskich jest ich dziedzictwo m. Lubień, na Kujawach. W początkach XVI stolecia Lubieńscy podupadli majątkowo i obecnie jedna ich linia istnieje na Litwie. 

Stanisław, z przydomkiem Szyrzyk, syn Świętosława 1320 r. Jan, dziedzic dóbr Lubień 1371-1399 r., zdaje się, właściwy przodek tej rodziny. Dobiesław, stolnik kujawski 1424 r. Andrzej, podsędek generalny kujawski 1420 r., podkomorzy dobrzyński i podskarbi koronny 1431-1439 r. Jan, biskup przemyślski, um. 1435 r. Jan, żona Stachna z Janowic 1438 r. Mikołaj, starosta halicki, wojownik, poległ w walce z Wołoszą 1450 r. Wincenty, cześnik brzeski 1450 roku, miał córkę Małgorzatę za Janem z Goczanowa. Jakób, podskarbi koronny 1448-1450 roku i podobno kasztelan sieradzki, dzielny wojownik przeciw Turkom na Węgrzech; królWładysław III, wynagradzając jego zasługi, nadał mu 200 grzywien zabezpieczonych na królewszczyźnie Lubowla, w wojew. Sieradzkiem 1440 r. Marek, pisano go także Marcin, wojewoda brzesko-kujawski, um. 1446 r., pozostawiwszy sześciu synówi trzy córki. Stanisław, kasztelan lwowski 1461 r. Andrzej, chorąży brzeski, kasztelan kruszwicki 1487 r., z kasztelana w 1596 r. wojewoda brzesko-kujawski. Łukasz, kasztelan kowalski 1545 r., dziedzic dóbr Kamienna, Osiec, Łania i in., w wojew. brzesko-knjawskiem 1557 r. (Ks. poborowe), miał syna Heronima. Leonard, syn Stanisława, z dyecezyi płockiej na Uniwersytecie krakowskiem 1558 roku. Heronim v. Jeremiasz, dworzanin Zygmunta Augusta 1560 r., z żony Lubienieckiej miał córkę Zofię Kryską, kanclerzynę koronną. Jakób, syn Jana, 1563 r. Walenty, syn Stanisława, żonaty z Dorotą Dobiecką 1579 r. 

Tomasz, urodzony 1804 r. w Falejówce, syn Michała, wnuk Piotra, prawnuk Józefa, Aleksandra w 5, Kazimierza w 6, a Heronima w 7 pokoleniu, prawy potomek, zostawił Piotra, który z Franciszki Dedyńskiej miał: Wincentę, Euzebię, Maryannę, Józefę, Ludwika 1864 r., Czesława 1869 r. i Adolfa 1872 r. urodzonych i w aktach galic. Wydziału krajowego z 1878 r. wspomnianych (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Wylegitymowani w Cesarstwie 1858 i 1561 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej: po Macieju, synu Michała, synowie, Ignacy i Karol i tego drugiego syn Cezary, z synami: Karolem, Ksawerym i Antonim icórką Albiną. 

LUBIEŃSKI h. PRZOSNA. Tyburcy, dziedzic części dóbr Lubień, w pow. kaliskim 1579 r. Stanisław, właściciel części wsi Osiek Mały, w pow. konińskim 1579 r. (Es. poborowe). Piotr, Jan, Wojciech i Krzysztof, synowie Tyburcego 1580 r. Maciej, syn Stanisława, 1641 r. Wojciech, z stolnika chorąży sieradzki 1646 r. (Conv. Vars.). 

LUBIEŚLERSKI h. LUBICZ. Ludwik, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r. 

LUBIESZOWSKI h. WIENIAWA. Pisano ich także Lubiszewski i Lubiszowski, a nawet Lubieszewski; jestto taż sama rodzina co Libiszowski. Bernard, dziedzic wsi Żelazowice 1470 r. (Lib. Benef.). Zacharyasz 1587 r. (Vol. Leg.). Andrzej podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. łęczyckiem. Aleksander, żonaty z Zuzanną Łoszatyńską, dostał od Zygmunta III przywilej na 6włók we wsi Rudka, w starostwie kowalskiem, a 12 włók dokupił. Konstanty, posesor zastawny wsi Strzemeszno 1688 r. Stefan, porucznik pancerny 1757 r. 

LUBIESZYCKI. Jan otrzymał 1526 r. przywilej na dobra Broszew i Pantkowo, w pow. derszawskim (Metr. Kor.). 

LUBIEWSKI h. TRZASKA. W ziemi nurskiej i innych północnego Mazowsza, piszą się z Zakrzewa, będąc jednej dzielnicy z Zakrzewskimi, herbu Trzaska; niektórzy wzięli nazwisko Lubiejewski. Piotr i Maciej, synowie Trojana, i Jan, syn Pomścibora, dziedzice w 1470 r. wsi Lubiewo, w ziemi nurskiej. Wojciech i Maciej, synowie Jana, 1529 r. Jan otrzymał 1590 r. grunt w pow. parnawskim. Seweryn, syn Andrzeja, 1610 r. Adam, z Zakrzewa, syn Jana, dworzanin królów Zygmunta III iWładysława IV, dzierżawca korytnicki, podpisał elekcyę 1682 r. z ziemią czerską. Marcin, syn Wojciecha i Ewy Bykowskiej, dziedzic części Byki 1675 r., był żonaty z Jadwigą Brzozowską. Walenty, syn Marcina i Anny Mierzejewskiej, dziedzic wsi Mierzejewo 1690 r. Jan i Wojciech podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią nurską. Walenty ożeniony z Jadwigą Branecką 1709 r. 

Po Zygmuncie, w 1600 r. dziedzicu wsi Lubiewo, syn Jan, tego syn Wojciech miał syna Piotra, a ten syna Walentego, którego syn Stanisław, pozostawił syna Jana, po którym trzech synów: 1) Antoni, żonaty z Anastazyą Kulesza, miał syna Jana, wylegitymowanego w Królestwie 1849 r.; 2) Błażej z żony Tekli Prosieńskiej pozostawił synów, Andrzeja i Walentego, wylegitymowanych w Królestwie 1853 r.; 3) Wojciech z żony Konstancy! Żochowskiej miał syna Stanisława, wylegitymowanego w Królestwie 1853 roku.

 LUBIKOWSKI. Klemens, właściciel części wsi Groszki, w wojew. łęczyckiem 1557-1566 r. (Ks. poborowe). Jakób, dziedzic Paplina, miecznik nurski 1619 r. miał syna Samuela, po którym z Zofii Miastkowskiej syn Stanisław. Stanisław, posesor wójtostwa w Hoczewie 1620 r. Maciej z żoną Zofią ustąpili 1659 r. wójtostwo Zbojno (Metr. Kor., Sigil.). Dwóch Janów, Marcin i Samuel z ziemią gostyńską, Paweł z wojew. łęczyckiem 1669 r. i Marcin z wojew. rawskiem 1733 r. podpisali elekcye. 

Stanisław jest 1672 r. opiekunem Michała i Jana, synów Tomasza Lubikowskiego. Jan. syn Jana, sprzedał 1678 r. część Lubikowa Gumińskiemu. Marcin z żoną Jadwigą Gajewską sprzedali 1678 r. części Lubikowa Pawłowi Lubikowskiemu, żonatemu z Maryanną Podczaską, który 1696 r. ustąpił części Osmolina synowi swemu Janowi ożenionemu z Maryanną Brzozowską. 

Marcin i Floryan, synowie Wojciecha, pokwitowali 1752 r. z sumy Arciechowskiego. Marcin, Floryan i Tomasz ustąpili 1757 roku wójtostwo w Osmolinie na rzecz Dębskiego. Andrzej pokwitował 1765 roku z sumy Arciechowskiego (Ks. Gr. Sochaczewskie). 

LUBIŃSKI h. DOLIWA. Kazimierz, syn Stanisława, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1848 r. 

LUBIŃSKI h. LUBICZ. Piotr, syn Stanisława, i Nikodem, syn Piotra, opłacali 1581 r. pobór ze wsi Lubina, w ziemi bielskiej (Wittyg). 

LUBIŃSKI v. LUBIEŃSKI h. NAŁĘCZ (?). Wieś Lubin, w pow. kościańskim. Tyburcy, starosta krobski 1566 r. (Wittyg). LUBIŃSKI h. POMIAN. Osób 11 wylegitymowano w Cesarstwie i zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1846 r. 

LUBIŃSKI h. WIENIAWA. Floryn, chorąży piotrkowski 1744 roku, miał syna Wojciecha, a ten syna Józefa, po którym z Maryanny Rutkowskiej syn Kazimierz-Faustyn, urzędnik w Suwałkach, z żony Weroniki Iwanewskiej pozostawił synów: Zygmunta, Kazimierza, Władysława i Józefa, wylegitymowanych w Królestwie 1859 r. 

Józef, syn Jana i Maryi, ur. 1789 roku wm. Łasku, w Sieradzkiem, wstąpił 1830 r. na lekarza batalionowego do kompanii 2 artyleryi i następnie został lekarzem klasy II Akademii warszawskiej (Ks. Wojskowe). 

LUBIWICZ. Andrzej-Władysław podpisał elekcyę 1669 roku z ks. żmudzkiem. 

LUBKIEWICZ v. LUBKOWICZ h. ROLA. Na Litwie; z nich Andrzej podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. brzesko-litewskiem, a Jan konfederacyę generalną litewską 1764 r. Stanisław-Józef, syn Andrzeja, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1807 r. 

LUBKIEWICZ h. TRZASKA. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1821 r. 

LUBKOWSKI. Marcin, drabant króla Zygmunta Augusta 1572 roku. Stanisław podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sieradzkiem. 

LUBLICKI. Jan, posesor wsi Bolkowa 1527 r. (Metr. Kor.). Stanisław zaślubił 1700 r. w kościele Maryackim w Krakowie Teresę Gatkowiczównę, a Mikołaj 1749 r. w Limanowej Katarzynę Trzecieską; po Mikołaju synowie, Onufry-Antoni 1760 r., a Wincenty 1762 r. ochrzczeni w Łososinie. Stanisław, burgrabia krakowski 1732 r. 

Józef zostawił z Wiktoryi z Gawrońskich: Gabryela-Józefa-Jana 1790 r. i Stanisława-Jana 1791 r. ochrzczonych w Lubczy. Tegoż Józefa pozwali 1792 r. w grodzie krakowskim Gutowscy o nieprawne nabycie pewnej części Tuliszowa (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Antoni, syn Józefa i Wiktoryi z Gawrońskich, ur. 1793 r. we Tuliszowie, w olkuskiem, wstąpił 1809 r. do pułku 15 piechoty Ks. Warszawskiego, a przeniesiony 1812 r. do pułku 21 piechoty Ks. Warszawskiego, został tegoż roku podporucznikiem; w 1815 roku przeznaczony do pułku 3 strzelców pieszych, awansował 1816 r. na porucznika, i w 1821 r. wyszedł do dymisyi z prawem noszenia munduru. Odbył kampanie, 1812 r. w Rosy! pod Borysowem i Wiłnem, 1813 r. przeciw sprzymierzonym w oblężeniu twierdzy Modlina (Ks. Wojskowe). 

LUBLIŃSKI h. ROLA. Jerzy zaślubił 1715 r. w kościele Maryackim w Krakowie Elżbietę Żywiecką. Jan i Anna małżonkowie, jakoteż brat jego Michał pozwali się 1722 roku z Gostyńskim o zapisy dla oo. Dominikanów włodzimierskich (Zap. Tryb. Lubek). Antoni i Jerzy z wołyńskiem, a Franciszek i Ludwik z witebskim województwem podpisali elekcyę Stanisława Leszczyńskiego 1733 r. 

Zygmunt, dworzanin Wielopolskich, pozwany 1738 roku w grodzie krzemienieckim przez Drohojowskich o nieprawne zatrzymanie rzeczy poBrzuchowskim. Antoni, wojski nowogrodzki, z żoną Maryanną z Jakubowskich uzyskał 1774 r. wsądzie ziemskim bełskim wyrok na Węglińskich (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

LUBNICKI h. POBÓG. Jestto taż rodzina co Łubnicki, w XV i XVI wiekach rozrodzona w pow. zambrowskim. 

LUBNICKI. Pisali się z wsi Lubnicy, w pow. kruszwickim. Jan Kramsko, starosta koniński, cześnik kaliski 1450 r. Jan, żona Małgorzata 1518 r. (Metr. Kor.). Maciej, syn Jana, dzierżawca królewszczyzny Bolków, dziedzic dóbr Janowice i Nowej Wsi 1557-1566 r. (Ks. poborowe). Maciej kupił 1576 r. dobra Biesiekierz. Stanisław, kasztelan wieluński 1581 r.

LUBOCHIŃSKI h. OSTOJA. Na Litwie; z nich synowie Justyna: Antoni, Mikołaj i Jan-Aleksander, ten ostatni z synami, Justynem i Janem wylegitymowani w Cesarstwie 1862 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

LUBOCHIŃSKI h. PRZEGONIĄ. Jestto gałąź rodziny Dulskich. herbu Przegonią, która od swego dziedzictwa wsi Lubochini, w Prusach Zachodnich, wzięła nazwisko Lubochiński, lecz zgasła około 1600 r. na Zygmuncie i jego córce N., żonie Piotra Wojanowskiego. 

LUBOCHOŃSKI. Iwan Andrzej ewicz 1588 r. i Maciej Andrzej ewicz 1596 r. woźni pow. oszmiańskiego (Arch. Dubr.). Jan, Stanisław, Heronim, Aleksander i Andrzej prowadzili 1612 r. proces z Turno (Zap. Tryb. Lubel.). LUBOCHORSKI. Damian i Hrycko, posesorowie sołectwa we wsi Lubochorzy 1581 r. Teodor ustąpił 1593 r. wójtostwo we wsi Lubochorza synom swoim. Jacko ustąpił 1593 r. synowi swemu połowę wójtostwa we wsi Lewkowo. 

LUBOCHOWSKI h. OSTOJA. Podług Paprockiego w wojew. krakowskiem. Andrzej i Jan 1399 r. Marcin z Lubochowa cytowany w aktach krakowskich 1466 r. Regina, żona Adama Janowskiego 1640 r. 

LUBOCHOWSKI h. WŁASNEGO. Herb - w polu koloru nieoznaczonego trzy oszczepy, dwa skrzyżowane żelezcami na dół, trzeci przez środek żelezcem do góry. 

Piszą się z Lubochy, w łęczyckiem. Marcin, prefekt Bełdrzychowa i Góry Bełdrzychowskiej, własności opactwa sulejowskiego 1552 r. (Wittyg). 

LUBOCKI v. LUBODZKI h. LUBOCKI. Herb - w polu białem trzy zielone listki na jednej gałązce; w koronie pawi ogon, na nim trzy oszczepy żelezcami na dół. 

Pochodzili od niemieckiej rodziny von Holdau, a wzięli nazwisko od wsi Lubodzin, w Prusach Zachodnich, lecz już w połowie XVII stolecia zgaśli. Henryk, poborca wojew. pomorskiego 1520 r. Piotr, sędzia ziemski pucki, zm. 1624 r. (Metr. Kor.).

LUBODZIEJSKI v. LUBODZIESKI h. NAŁĘCZ odm. Odmiana herbowa - między jeleniemi rogami mąż z zawiązaną głową trzyma rogi obiema rękami. 

Senator w rodzinie, Jan, biskup chełmiński 1552 r. 

Dawna pruska rodzina, wzięła nazwisko od dziedzicznej wsi Lubo dzieszy. Mikołaj, poborca wojew. pomorskiego 1520 r., otrzymał 1526 r. przywilej na Goślino. Jan, biskup chełmiński 1552 r., um. 1562 r. Jakób, dziedzic dóbr Bartoszewic, w wojew. chełmińskiem, uczony i zacny; jego brat Krzysztof, rotmistrz 1580 r., dobry żołnierz, z żony N. Knut zostawił potomstwo. Justyna, żona Jana Karnkowskiego 1600 r. Wacław z wojew. chełmińskiem podpisał elekcyę 1648 r. 

LUBOIŃSKI v. LUBOJEŃSKI. Piszą się z Lubojny, pod Częstochową. Maciej z Grabiszcz 1555 r. Piotr z Luboinka 1559 r. Maciej żonaty z Jadwigą Kobielską 1612 roku (Conv. Piotrk.). Jakóbi Wojciech podpisali elekcyę 1669 roku z wojew. Sieradzkiem. Jan, syn Wojciecha i Barbary z Trepków, ożeniony z Teresą Brzeską 1684 r. N. podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. Sieradzkiem. Anna, żona Józefa Garnysza 1768 r. 

LUBOJEMSKI v. LUBOIMSKI. Stanisław z Wielunia 1617 r. Maciej, syn Stanisława, 1617 r., miał synów 7, Marcina i Stanisława 1640 roku (Zap. Tryb. Lubek). Maryanna, w 1797 r. żona Michała Gromadzkiego, zawaria 1815 r. z Leszczyńskim umowę o wydanie córki za niego (Akta Lwowskie For. Nob.). 

LUBOMESKI v. LUBOMĘSKI h. WIENIAWA. Rodzina wielkopolska. N., dziedzic części wsi Gosławo, w pow. poznańskiem 1580 r. (Ks. poborowe). Sebastyan, syn Jana, 1603 r. Krzysztof, syn Jakóba, dziedzic Trzebuchowa 1611 r., miał synów, Jana i Pawła. Tomasz i Baltazar, synowie Gabryela, 1618 r. Paweł zapisał wiano żonie swej Annie Klonowskiej 1618 r. Adam, syn Piotra, 1620 r. Jan, syn Krzysztofa, zabezpieczył posag żonie swej Dorocie Karskiej 1620 r. i pozostawił synów, Michałai Jakóba, 1641 r. dziedziców Chrostowa (Ks. Gr. Przedeckie). Andrzej z wojew7. poznańskiem podpisał elekcyę 1697 r. N., dziedzic dóbr Tupadły Małe 1845 r., a August, dziedzic dóbr Gniewdcow 1885 r., wW. Ks. Poznańskiem. 

LUBOMĘSKI h. POMIAN. Wojciech podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. kaliskiem. Mikołaj, syn Aleksandra i Zofii Głembockiej, zostawił z Katarzyny Wodeckiej syna Macieja, wylegitymowanego wsądzie ziemskim pilzneńskim 1782 r., po którym z Maryanny z Kleczyńskich syn Stanisław, dzierżawca Broniszowa, miał z Salomei z Smarzewskich syna Erazma-Jana Onufrego, sędziego dominikalnego w Lataczu, który w 1811 roku zaślubił w Jazłowcu Rozalię z Zabłockich i pozostawił syna Zenona, nr. 1813 r. w Lataczu. Zenon udowodnił swe pochodzenie w galicyjskim Wydziale krajowym 1868 i 1875 r. z synami urodzonymi z Julianny z Schaelingów: z ks. Zenonem-Franciszkiem Ksawerym, ur. 1838 r., z katechety gimnazyalnego kanonikiem-prałatem metropolitalnym lwowskim, Władysławem-Rupertem, ur. 1841 r., agronomem i Stanisławem-Emilem ur. 1848 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

LUBOMIRSKI h. SZRENIAWA bez krzyża. Szlachta, hrabiowie i książęta. Senatorowie w rodzinie: Sebastyan, kasztelan małogoski 1590 r., biecki 1598 r., wojnicki 1603 r., um. 1613 r. Stanisław, wojewoda ruski 1625 r., krakowski 1638 r., um. 1649 r. Jerzy-Sebastyan, marszałek nadworny kor. 1649 r., marszałek wielki koronny 1650 r., ustąpił 1665 r., hetman polny koronny 1657 r. Aleksander-Michał, wojewoda krakowski 1668 r., um. 1676 r. Stanisław-Herakliusz, marszałek nadworny koronny 1663 r., marszałek wielki koronny 1676 r., um. 1702 r. Heronim-Augustyn, marszałek nadworny kor. 1683 r., podskarbi wielki kor. 1692 r., wojewoda krakowski i hetman polny koronny w 1702 r., kasztelan krakowski i hetman wielki koronny 1702 r. Józef-Karol, marszałek nadworny koronny 1693 r., wielki koronny 1702 r., um. 1702 r. Jerzy-Dominik, wojewoda krakowski 1726 r., um. 1727 r. Józef, wojewoda czerniechowski 1726 r., um. 173'2r. Jerzy-Aleksander, wojewoda sandomierski 1729 r., um. 1736 r. Teodor-Jan, wojewoda krakowski 1732 r., um. 1745 r. Antoni, wojewoda lubelski 1752 r., krakowski 1778 r., kasztelan krakowski 1779 r., um. 1782 r. Stanisław, wojewoda bracławski 1764 r., kijowski 1772 r., ustąpił 1785 r. Stanisław, marszałek wielki koronny 1766 r., um. 1783 roku. Aleksander, kasztelan kijowski 1785 r., ustąpił 1790 r. Józef, kasztelan kijowski 1790 r. Józef, kasztelan Królestwa Polskiego 1825 r. 

Lubomirscy należą do tej gałęzi Szreniawitów, która już w początkach XIV stolecia posiadała rozległe majątki w południowej stronie wojew. krakowskiego, a mianowicie w pow. sandeckim. Paprocki naznacza im wspólne pochodzenie z Stadnickimi i Lipskimi, herbu Szreniawa; jakoż gniazdowe posiadłości tych trzech rodzin Stadniki i Zygartowice Stadnickich, Lubomierz i Lasocice Lubomirskich i Lipie Lipskich znajdują się nietylko w tej samej stronie kraju, lecz i są od siebie niezbyt odległe, również jak i Słupia, gniazdo rodziny Słupskich i Wiśnicz Kmitów; do których to włości jeżeli dodamy inne, w XV jeszcze stoleciu należące do rodu Szreniawitów, jak Górę, Krasne i in., widzimy, że one stanowią jeden obszerny przestwór ziemi, jakiemi są zwykle posiadłości i nadania rodowe z XII i XIII stolecia. Nadto we wsi Lasocicach mieli swoją część Lipscy, w Zygartowicach Lubomirscy, a Krasne należało wspólnie do Słupskich, Stadnickich i Lipskich, co przeświadczą o dawnej łączności familijnej tych rodzin, a więc i o wspólnem ich pochodzeniu. Jak z małym wyjątkiem wszystkie nasze domy, tak i Lubomirscy dopiero w XV stoleciu utworzyli właściwą rodzinę przez przybranie familijnego nazwiska od swego dziedzictwa wsi Lubomierza, jedna przecież ich linia wygasła w pierwszej połowie XVII wieku, dziedzicząca na Zbłudowicach, w wojew. Sandomierskiem, wzięła przydomek Sadło, co naprowadza na domysł, i z wspólni przodkowie tych rodzin w wiekach uprzednich nosili według ówczesnego zwyczaju dla odróżnienia od innych gałęzi Szreniawitów, miano Sadło, że zaś w pobliżu wsi Zbłudowa leżą wsie Skotniki, Swięsławice i inne odwiecznie do rodu Szreniawitów należące, zasadnie przypuścić można, że właśnie w tej stronie kraju było pierwiastkowe gniazdo tej gałęzi Szreniawitów, które z czasem przeniosło się w południowe strony wojew. krakowskiego i sandomierskiego. 

Lubomirscy już w XVI stoleciu należeli do możniejszych rodzin wojew. krakowskiego, a od początku XVII wieku jedna ich linia w osobie Sebastyana, kasztelana małogoskiego, wyrosła do magnackiego znaczenia, senatorskich dostojności i zaszczyciła się tytułem hrabskim Państwa Rzymskiego; ta też linia, gdy inne szlacheckie zgasły, reprezentowała wyłącznie dom Lubomirskich, była jedną z najpotężniejszych rodzin kraju, przeważnie wpływała na jego losy, a nawet niejednokrotnie dobijała się o koronę, i na tym Wysokiem stanowisku utrzymała się a z do upadku Rzeczypospolitej, przez ciąg dwóch wieków wydawszy dwóch kasztelanów i sześciu wojewodów krakowskich, pięciu marszałków wielkich i tyluż nadwornych i wreszcie jednego wielkiego i dwóch polnych koronnych hetmanów. 

W pierwszej połowie XVII stolecia Lubomirscy otrzymali tytuł książęcy Państwa Rzymskiego, a w XVIII złączyli się związkami pokrewieństwa z niektóremi domami panującemi niemieckiemi, to zaś wysokie stanowisko zajmowane w Rzeczypospolitej zawdzięczali tak rzeczywistym zasługom kilku z swych członków jak i ogromnemu majątkowi, którego podstawą był długoletni zarząd żup solnych, dochody bogatego spiskiego starostwa, dziedzicznie przez więcej niż stolecie będącego w ich ręku, hojność monarchów, rządność i zapobiegliwość kilku z nich, a wreszcie bogate, familijne związki, itą drogą weszław ich dom większa część kolosalnej ordynacyi ks. Ostrogskich. Obecnie, po wygaśnięciu innych, istnieją jeszcze dwie gałęzie tego domu, i obydwie mają wspólnego najbliższego przodka w Jerzym-Sebastyanie, marszałku wielkim koronnym, zm. 1666 r., a pochodzą od jego synów, Heronima-Augustyna, kasztelana krakowskiego, i Aleksandra, starosty sandeckiego. 

Pierwszym, którego znamy z Szreniawitów, dziedziców na Lubomierzu, był Mikołaj, któremu w 1405 r. w nagrodę zasług Władysław Jagiełło wyznaczył 20 kop groszy na królewszczyznie Morze, w wojew. łęczyckiem. Stanisław, dziedzic wsi Lasocice, i Piotr, dziedzic wsi Lubomierz około 1470 r. (Lib. Benef.). Piotr, zmarły 1487 r., dziedzic dóbr Pasierbicze i Wołowa Góra, posesor (tenutarius) wsi Lubomierza, był podług genealogii tej rodziny, zamieszczonej w monografiach hr. Kossakowskiego, właściwym przodkiem Lubomirskich, który z Doroty ze Zbigniewa miał córkę Elżbietę za Janem Damiechowskim i pięciu synów: Piotra, dziedzica na Grabiu i Lubomierzu, ożenionego z Małgorzatą Błędowską, bezpotomnego, Jakóba, Stanisława, Dzietrzycha i Feliksa.

Jakób, dziedzic na Lubomierzu, Nieprześnie, Krzesławicach i Dziekanowicach, podstarosta i sędzia grodzki 1493 r., wojski krakowski 1518 r., z żony Anny z Wieruszyc pozostawił syna Joachima, dworzanina królewskiego 1524 r., dziedzica dóbr Grabia, Sierakowa, Krzesławici Pasierbicz, gorliwego aryanina, starostę jasielskiego i rotmistrza królewskiego, z żoną Anną Dąbrowską bezpotomnego. 

Stanisław, dziedzic dóbr Lubomierza, Zborczyc i Sławkowie, podstarosta krakowski 1513 r., zaślubił Annę z Pacanowa i z niej pozostawił córki, Konstancyę za Stanisławem Stadnickim, kasztelanem zawichostskim, Dorotę za Gabryelem Rakowskim i trzech synów: Marcina, Piotra, dworzanina królewskiego i posław 1541 r. do królowej Izabeli węgierskiej, i Stanisława, który miał dwóch synów, Seweryna, podstarostę sanockiego, i Piotra, po którym Piotr, dworzanin pokojowy królewski, z żony Anny z Żarnowca miał syna Stanisława, dziedzica dóbr Lubomierz, podstarostę sandeckiego i podźupnika wielickiego, ożenionego z Magdaleną Palczewską. 

Dzietrzych, czwarty syn Piotra i Zbigniewskiej, miał córkę Elżbietę za Siedlickim i trzech synów: Piotra, żonatego z Agnieszką Przypkowską, i Jakóba bezpotomnych, i Mikołaja, dziedzica Surówki, starostę tymbarskiego, wagmistrza bocheńskiego, sędziego grodzkiego bieckiego, aryanina, który z Barbary Chociszewskiej pozostawił trzy córki: Beatę za Janem Mstowskim, Jadwigę za Pawłem Samborzeckim, Barbarę iv. za Mikołajem Palczewskim, 2v. za Krzysztofem Niewiarowskim, i synów, którzy wrócili do katolicyzmu, Mikołaja, dziedzica Grabia i Kawca, burgrabiego krakowskiego, starostę tymbarskiego 1593 r., z Zofią Minocką, bezpotomnego, Prokopa, zmarłego młodo w Wilnie i Sykstusa. 

Sykstus, dziedzic Potoka i Parnawy, starosta glinnicki 1710 r., zaślubił Annę Palczewską i z niej miał córki: Zofię, zakonnicę Norbertankę, Katarzynę lv. za Piotrem Jordanem, 2v. za Pawłem Gajewskim, Jadwigę za Wojciechem Niewiarowskim, i synów: Mikołaja, kanonika krakowskiego 1612 r., poetę, Joachima, starostę bukowskiego, z żoną Katarzyną Domiechowską, wdową po Oleśnickim, bezpotomnego, i Sykstusa, dziedzica Palczowic i Smolić, wojskiego krakowskiego, posła i deputata na Trybunał radomski 1631 r., który wystawił wm. Kąty kaplice na cześć świętego Jana Kantego, i po którym z żony Zofii Staszkowskiej syn Dezydery-Aleksander, który 1648 r. podpisał elekcyę z woje w. krakowskiem; rotmistrz pancerny 1658 r., z żoną Anną Karnkowską, 2v. za Franciszkiem Łodzińskim bezpotomny. 

Feliks, ostatni z synów Piotra i Zbigniewskiej, zastawny posesor od Heronima Dębickiego dóbr Klukowa i Rzuchowa, w pow. pilzneńskim 1536 r. (Ks. poborowe), dziedzic dóbr Sławkowie, Grabia i Pasierbicz, miał dwie żony, Beatę Jawecką, z niej córka Elżbieta za Janem Minockim, i synowie: Jakób, kanonik sandecki, pleban w Dziekanowicach, Piotr, pleban w Żabnie, Sebastyan, starosta sanocki i stolnik krakowski, zmarły 1558 r., Wawrzyniec bezpotomny i Stanisław, i Annę N., z której syn Seweryn podstarosta sanocki 1556 r., z żony Odrowąż-Dembińskiej pozostawił córki Barbarę lv. za Augustynem Siemianowskim, 2v. za Marcinem Suskrajewskim, Zofię, zakonnicę, i syna Stanisława, podżupnika wielickiego 1577 r., podstarostę sandeckiego 1600 r., po którym z Magdaleny Palczewskiej córka Zofia za Krzysztofem Rarowskim i syn Sebastyan, starosta sandecki, z żoną Elżbietą Drohojowską bezpotomny. 

Stanisław, dziedzic Sławkowie, Wolicy i Trąbek, z żony Barbary Hruszowskiej miał córki, Annę, Katarzynę za Janem Przypkowskim i syna Sebastyana. 

Sebastyan, dziedzic Sławkowie i Sułowa, z burgrabiego i żupnika krakowskiego kasztelan małogoski 1590 r., biecki 1598 r„ wojnicki 1603 r., starosta dobczycki, spiski i sandomierski, twórca wielkości swojej rodziny, na administracyi salin, starostwach, z których spiskie zastawione Węgrom wykupił i wreszcie zabiegłem gospodarstwem i oszczędnością zebrał ogromny majątek i skupiwszy wiele posiadłości, głównie należących niegdyś do Szreniawitów, między innemi Wiśnicz, wyrobił dla siebie i swych potomków od cesarza Rudolfa tytuł hrabi Państwa Rzymskiego na Wiśniczu 1595 r. Ten jego tytuł i majątek poruszył zazdrosnych, jednakże Lubomirski, jakkolwiek oszczędny, nie skąpił pieniędzy na dobro ojczyzny i kościoły; pod Byczyną przeciw Maksymilianowi i pod Smoleńsk po 500 ludzi własnym kosztem uzbrojonych wysłał, podobnież znaczne hufce dostarczył królowi Stefanowi przeciw Moskwie, a po śmierci tego króla wystawił sto pieszych i tylu konnych na obronę granic. Kasztelan miał dwie żony, Annę Pieniążkównę, sędziankę krakowską, ztą bezpotomny, i Annę Branicką, córkę Grzegorza, starosty niepolomickiego, z której sześć córek: Katarzyna zaślubiła Janusza ks. Ostrogskiego, kasztelana krakowskiego, Zofia za Mikołajem Oleśnickim, wojewodą lubelskim, Barbara za Janem Zebrzydowskim, miecznikiem koronnym, Krystyna za Stanisławem Koniecpolskim, kasztelanem krakowskim, Anna i Eleonora, zakonnice, i dwóch synów, Joachim, starosta dobczycki, lipnicki i tymbarski, umarł młodo w obozie pod Smoleńskiem, i Stanisław. 

Hr. Stanisław, z podczaszego koronnego 1620 r. wojewoda ruski 1625 r. a krakowski od 1638 r., ofiarowanej sobie kasztelanii krakowskiej nie chciał przyjąć; posiadał dziesięć starostw, między innemi krakowskie, sandomierskie, spiskie, niepołomickie, dobczyckie, Zatorskie i białocerkiewskie, pisał się hrabią na Wiśniczu i Jarosławiu, lecz ofiarowanego sobie tytułu księcia Państwa Rzymskiego od cesarzy niemieckich Ferdynanda II i III (od tego drugiego w 1647 r.) nie nosił, ten tytuł jednak przyjęli jego potomkowie. Wojewoda odznaczył się pod Smoleńskiem 1611 r., a w 1621 r. po śmierci hetmana Chodkiewicza, objąwszy dowództwo nad wojskiem Rzeczypospolitej pod Chocimem, szczęśliwie odparł szturmy Turkówi zmusił ich do pokoju; pobił Tatarów 1629 r., a na sprawy publiczne ważny wpływ wywierał w bezkrólewiu 1632 r.; Kozaków nie ralził orężem, ale łagodnemi środkami uspokoić i współcześni nazywali go najgodniejszym obywatelem Rzeczypospolitej. Pan ogromnego majątku, zwiększył go jeszcze zabiegłem gospodarstwem, kupiwszy dobra Łańcut od Stadnickich, wymurował w nich zamek, który opatrzył 80 działami, silną załogą i zapasem żywności na 3 lata; dziedziczne swe miasto Połonne, w wojew. wołyńskiem, wzmocnił okopami i murero, dwadzieścia kościołów wystawił lub restaurował, a Pijarom, którymi szczególniej się opiekował, wymurował klasztor w Podolińcu. Wojewoda zmarł 1649 roku, pozostawiwszy z żony Zofii ks. Ostrogskiej, wojewodzianki wołyńskiej, za którą dostał w posagu majątek Przeworsk, na Rusi Czerwonej, dwie córki, Krystynę, żonę Alberta ks. Radziwiłła, kanclerza wielkiego litewskiego, i Konstancyę, żonę Franciszka Czarnkowskiego, kasztelana poznańskiego, i trzech synów: Aleksandra-Michała, Jerzego-Sebastyana i Konstantego-Jacka, z kraj czego podczaszego koronnego, starostę sandeckiego, białocerkiewskiego, gołubskiego i grzybowskiego, który umarł 1633 r. bezpotomnie z żoną Barbarą-Domicelą Szczawińską, wojewodzianką brzesko-kujawską. 

Ks. Aleksander-Michał, koniuszy koronny 1645 roku, wojewoda krakowski 1668 r., starosta sandomierski, Zatorski, lubaczowski, płoskirowski, rycki i niepołomicki, należał do poselstwa Jerzego Ossolińskiego do Rzymu 1633 r.; podczaszy królowej 1643 r., jeden z komisarzy wojskowych w wyprawie przeciw Kozakom 1648 roku, niezachwianie wierny Janowi-Kazimierzowi w czasie wojny szwedzkiej, nie chciał nawet wziąć udziału przeciw niemu w buncie swego brata Jerzego-Sebastyana, w 1669 i 1694 r. podpisał elekcyę z wojew krakowskiem; w początku przeciwnik, wkrótce pojednał się z Michałem Wiśniowieckim, był jego przyjacielem i egzekutorem testamentu. Wojewoda hojny na kościoły i ludzi rycerskich, um. 1676 r., pozostawiwszy z żony Tekli-Heleny Ossolińskiej, córki słynnego kanclerza Jerzego, syna Józefa-Karola. 

Ks. Józef - Karol, dziedzic na Zasławiu i ordynacyi Ostrogskiej, z koniuszego koronnego 1683 r. marszałek nadworny koronny 1693 r., wielki koronny w 1702 r., starosta sandomierski, Zatorski, lubaczowski, niepołomicki, lubomski i rycki, brał udział w wyprawie przeciw Turkom 1683 roku i pod Parkanami był w niebezpieczeństwie życia, straciwszy dwukrotnie konia. Nieudolny i lekkomyślny, mały brał udział w sprawach publicznych, aożeniony z Teofilą ks. Zasławską i Ostrogską, wojewodzianką krakowską, wdową po Dymitrze ks. Wiśniowieckim, kasztelanie krakowskim, a siostrzenicą Jana III, ostatnią z swojej familii, stał się posiadaczem kolosalnej ordynacyi Ostrogskiej, przy której utrzymał się przy poparciu króla Jana III, chociaż podług przepisów po wygaśnięciu dziedziców w linii męzkiej miała ona przejść na kawalerów maltańskich. Marszałek um. 1702 r., zostawiwszy dwie córki, Teresę, żonę Karola ks. Neuburgskiego, szwagra przez siostry cesarza Leopolda Ii królewicza Jakóba Sobieskiego, Józefę-Maryę, żonę Pawła Karola Sanguszki, marszałka wielkiego litewskiego, która po bezdzietnym zgonie swej siostry i brata Józefa, starosty sandomierskiego, zm. 1720 r., przeniosła w dom męża ordynacyę Ostrogską i inne majątki tej linii Lubomirskich. 

Ks. Jerzy-Sebastyan, syn Stanisława i Zofii ks. Ostrogskiej, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. krakowskiem; marszałek nadworny koronny 1649 r., a wielki koronny 1650 r., hetman polny koronny od 1657 r., starosta krakowski, spiski, chmielnicki, pereasławski, sandecki, olsztyński, vicemarszałek Trybunału koronnego 1664 r., zdolny, wymowny, dobry wódz i zręczny dyplomata, lecz zarazem człowiek namiętny, gwałtowny i ambitny, ważną rolę odegrał w dziejach naszego kraju i był jednym z tych, którzy się najwięcej przyłożyli do jego upadku w przyszłości. Już w 1643 r., chociaż zaledwie dwudziestosześcioletni, został marszałkiem izby poselskiej, lecz przyczyniwszy się do uchwały spłaty długów króla Władysława IV, był jednym z najgwałtowniej popierających rozpuszczenie wojska zebranego przez tego króla przeciw Turkom; w bezkrólewiu 1648 r. walczył niefortunnie przeciw zbuntowanym Kozakom, wziął też udział w bitwach pod Beresteczkiem, Zborowem i Zwańcem 1632 r. i ocalił wojsko polskie, umiejąc zręcznie skłonić hana tatarskiego do odstąpienia buntowników; za wojny szwedzkiej gorliwie należał do utworzenia zbawczej konfederacyi tyszowieckiej, sprowadził Jana Kazimierza ze Szlązka i poruszywszy nietylko szlachtę, lecz i gmin wiejski, przeważnie przyłożył się do ocalenia kraju i wyrugowania Szwedów. Nie uląkłszy się pogróżek, a świetnemi obietnicami Rakoczego niezłudzony, mszcząc jego napad na Polskę i spalenie swego miasta Łańcuta, ogniem i mieczem spustoszył Siedmiogród; w 1659 r. oswobodził prawie całe Prusy; również szczęśliwy w wojnie z Moskwą, przeważnie przyłożył się do zwycięztwa pod Cudnowem. W nagrodę zwycięztw i dzielności Rzeczpospolita pozwoliła mu na odbycie tryumfalnego wjazdu do Warszawy 1661 r. i przez kanclerza Korycińskiego ogłosiła „Ojcem ojczyzny". 

Od tego czasu rozpoczyna się druga epoka w życiu Lubomirskiego. Dotychczas, lubo nie lubił króla Jana Kazimierza i wzajem był nielubiany, wiernym mu był jednak, a niechęć pokątnie tylko wynurzał, teraz gwałtowniej goniąc za popularnością, a mszcząc lekceważenie dworu, zawichrzał sejmy i sejmiki, bunt wojskowy Świderskiego popierał, i zrazu stronnik projektu królowej Maryi Ludwiki, uchylenia zgubnej elekcyi z otwartą opozycyą wystąpił; król rozgniewany, zwołał na niego sąd sejmowy 1664 r. i ten odsądził go od majątków, czci i honoru. Lubomirski wiedziony zemstą i złudzony przez Austryę przeciwną porządkowi w Polsce, a która Lubomirskiemu przyznała tytuł książęcy nadany ojcu, zamianowała dowódcą swych wojsk w zamierzonej wojnie z Turkami i zapewniała mu po śmierci Jana Kazimierza berło całej Polski, lub w razie niemożności, udzielne panowanie nad Małopolską, wystąpił z otwartym buntem i przeciągnąwszy pozorem patryotyzmu na swą stronę znaczną część szlachty i wojska, pobił wojska królewskie pod Częstochową 1665 r. i w stanowczej bitwie pod Mątwami 1666 r. król musiał porzucić swoje projekty mogące ocalić kraj od przyszłej zguby, Lubomirski zaś miał być wrócony do czci i dostojności, usunął się jednak z Polski i wkrótce potem umarł we Wrocławiu 1667 r. 

Marszałek miał dwie żony, Konstancyę Ligęza, kasztelankę sandomierską, za którą dostał w posagu dobra Rzeszowskie, na Rusi Czerwonej, i miał z niej córkę Krystynę za Feliksem Potockim, kasztelanem krakowskim, i synów: Stanisława-Herakliusza, Heronima-Augustyna i Aleksandra, i Barbarę Tarłównę, kasztelankę wiślicką, wdowę po Janie Daniłowiczu, staroście czerwonogrodzkim, ztą w posagu dostał dobra Janowiec i pozostawił córkę Annę lv. za Franciszkiem Sapiehą, koniuszym litewskim, 2v. za Dominikiem ks. Radziwiłłem, kanclerzem wielkim litewskim, i synów, Franciszka - Sebastyana, starostę olsztyńskiego, stronnika Contego, który miał sobie powierzoną obronę Łobzowa w bezkrólewiu 1696 roku i umarł bezpotomny 1699 roku, i Jerzego-Dominika. Z tych synów, Stanisław-Herakliusz i Jerzy-Dominik byli protoplastami dwóch gałęzi tego domu, zgasłych w drugiej połowie XVIII stolecia, a Heronim-Augustyn i Aleksander są protoplastami dwóch gałęzi dotąd istniejących. 

I Gałąź Stanisława-Heraldirisza. Ks. Stanisław-Herakliusz, najstarszy syn marszałka Jerzego-Sebastyana i gorliwy jego obrońca na sejmach iu dworu, na sejmie elekcyjnym 1669 r. zniósł wyrok kondemnaty ciążący na jego pamięci, i na tymże sejmie, gdy panowie przeciwni elekcyi Michała Wiśniowieckiego, a między innymi marszałek izby Potocki, ustąpili z sali obrad, on podniósł opuszczoną laskę marszałkowską, kontynuował obrady i utwierdził elekcyę Michała; w 1670 r. marszałek izby poselskiej i podstoli koronny, w 1673 r. nadworny, a w 1676 r. marszałek wielki koronny, starosta spiski, mąż uczony i zacny, pisał wiele prozą i wierszem, a w 1683 r. dostał w nagrodę zasług dziedzicznem prawem Ujazdów pod Warszawą, w którym wymurował okazały pałac. Długo wierny Janowi III, w końcu zrażony intrygami Maryi Kazimiery, wziął udział w spisku panów przeciw temu królowi; wymurował klasztor Bernardynóww swej wsi Czerniakowie pod Warszawą, złożył w nim kości świętego Bonifacego i, umierając 1702 r., kazał się tam pogrzebać z napisem na nagrobku: „Hic jacet peccator, hujus loci fundator". Powszechnie dla łagodnego charakteru i uczciwości łubiany i poważany, marszałek miał dwie żony, Zofię Opalińską, marszałkównę nadworną koronną, z której córka Elżbieta była żoną Adama Sieniawskiego, kasztelana krakowskiego, i Elżbietę Dbnhoffównę, córkę Teodora, podkomorzego koronnego, z tej było trzech synów: Teodor, Franciszek, generał wojsk koronnych, zm. 1721 r. bezżenny, i Józef. 

Ks. Teodor, starosta spiski i barciski 1700 r., wojewoda krakowski 1732 roku; podpisał elekcyę 1733 roku; w młodości jeden z najgorliwszych stronników Leszczyńskiego, zebrawszy znaczny hufiec wojska, dzielnie walczył w jego obronie przeciw partyzantom Augusta II; pogodziwszy się jednak z tym monarchą, był już wiernym jego stronnikiem i przyczynił się do wyniesienia na tron Augusta III, należąc do liczby tych niewielu, którzy w 173.3r. protestowali przeciw elekcyi Leszczyńskiego i ustąpili na Pragę. Wojewoda, kawaler orderu Orła Białego i Złotego Runa, rozwiódłszy z mężem słynną z piękności mieszczkę krakowską Maryannę Krystynę Kumina, poślubił ją i z niej miał córkę Annę za Mikołajem hr. Esterhazym i syna Kacpra, generała wojsk rosyjskich w wojnie siedmioletniej, dziedzica dóbr Pawołoczy, Zwiahla, Ujazdów, które wraz z Łazienkami sprzedał królowi Stanisławowi Augustowi, i dla którego król, ponieważ był dzieckiem przedślubnem, wyrobił osobną konstytucyę na sejmie 1768 r., uprawniającą jego urodzenie; posła na sejmy, kawalera św. Stanisława i Aleksandra Newskiego, małych zdolności, po którym z żony Barbary ks. Lubomirskiej, córki Jerzego-lgnacego, dwie córki, Józefa lv. za Adamem Walewskim, wojewodzicem sieradzkim, 2v. za generałem rosyjskim Wittem, i Maryannę-Elżbietę lv. za Protem Potockim, wojewodą kijowskim, 2v. za Waleryanem Zubowym, 3v. za Fedorem Uwarowym, generałem wojsk rosyjskich. 

Ks. Józef, drugi syn Stanisława-Herakliusza i Doenhoffówny, dziedzic Łańcuta, generał wojsk cesarskich, wojewoda czerniechowski, miał dwie żony, Katarzynę Bełżecką, kasztelankę bełzką, ztą bezpotomny, i Teresę Mniszchównę, marszałkównę wielką koronną, wdowę po Stadnickim, z której pozostawił córkę Annę, żonę Wacława Rzewuskiego, kasztelana krakowskiego, i dwóch synów, Stanisława i Antoniego, posła na sejmy, deputata na Trybunał radomski i poborcę czopowego 1745 r., rotmistrza pancernego 1746 r., strażnika koronnego, wojewodę lubelskiego a zarazem marszałka królewiczów 1752 r., wojewodę krakowskiego 1778 r., ostatnio kasztelana krakowskiego 1779 r., starostę szremskiego, jasielskiego, generała-majora wojsk koronnych i kawalera orderu Orła Białego, gorącego republikanina, który brał udział w konfederacyi barskiej, a przy podziale ordynacyi Ostrogskiej dostał z niej dobra Pikówz 33 wsiami, z warunkiem dostawiania na potrzeby Rzeczypospolitej 20 zbrojnych; kasztelan z Zofią Krasińską, kasztelanką wiślicką, wdową po wojewodzie Tarle, żył bezpotomnie. 

Ks. Stanisław, starszy syn Józefa i Mniszchówny, mąż niepospolitych zdolności, minister czynny, zabiegłyi sprawiedliwy, rozsądny i zacny patryota, poseł na wszystkie sejmy od 1746 do 1764 r., strażnik koronny 1752 r., podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem; marszałek wielki koronny 1766 roku, starosta wiślicki, lubocheński, lubaczowski, kałuski i wodnicki, pan ogromnego majątku, między innemi Łańcuta, Wiśnicza, Krzeszowa, Wilanowa, Brzeżan, Satanowa i Grzymałowa, zaślubiwszy Izabelę ks. Czartoryską, wojewodziankę ruską, podzielał zamysły familii podźwignienia i urządzenia ojczyzny, a po śmierci obu Czartoryskich, wojewody i kanclerza, zostawszy naczelnikiem partyi, chciał utworzyć silne stronnictwo, do którego pragnął wciągnąć króla. Celem tego stronnictwa miało być uwolnienie kraju od wpływu obcych dworówi ustanowienia rządu stałego i silnego; te jego zamysły, które podzielali najzacniejsi ludzie epoki, rozbiły się o nieudolność Stanisława Augusta io moralne ze psucie ogółu ludzi wpływowych owej epoki; marszałek umarł 1783 r., pozostawiwszy z żony ks. Czartoryskiej cztery córki: Izabelę za Ignacym Potockim, marszałkiem wielkim litewskim, Julię za Janem Potockim, krajczym koronnym, Konstancyę za Sewerynem Rzewuskim, hetmanem polnym koronnym, i Aleksandrę, dziedziczkę Wilanowa, zmarłą 1831 r., za Stanisławem Potockim, generałem artyleryi koronnej. 

II Gałąź Jerzego-Dominika. Ks. Jerzy-Dominik, syn Jerzego-Sebastyana i Tarłówny, dziedzic Połonny i Międzyrzec Korecki, starosta kazimierski, janowski, rycki, barski i olsztyński, podstoli koronny 1695 r., z podkomorzego koronnego wojewoda krakowski 1726 r., miał dwie żony, Urszulę de Alten-Bokum, stolnikównę litewską, i Magdalenę Tarłównę, wojewodziankę lubelską, z której dwóch synów, Antoni i Franciszek, starosta biecki, barski, olsztyński, rycki i kazimierski, z miecznika chorąży koronny 1773 r. 

Ks. Antoni, dziedzic Połonny, podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. lubelskiem; major wojsk koronnych, miecznik koronny 1754 r., starosta lipnicki i kazimierski, kawaler orderu Orła Białego, zaślubił Annę Ożarowską, obozniankę koronną, i z niej pozostawił córkę Magdalenę lv. za Józefem ks. Lubomirskim, 2v. żonę Aleksandra ks. Sapiehy, kanclerza litewskiego, i syna Marcina-Jerzego, starostę lipnickiego, olsztyńskiego, barskiego i kazimierskiego, generała-lejtnanta wojsk koronnych, zm. 1811 r., po którym z 1-ej żony Maryi hr. Hadik córka Łucya za Jerzym hr. Tyszkiewiczem, a z 2-iej żony Honoraty Stępkowskiej, wojewodzianki kijowskiej, 2v. za Teofilem Załuskim, podskarbim nadwornym koronnym, syn Stanisław. 

III Gałąź Heronima-Augustyna. Jej protoplasta ks. Heronim-Augustyn, trzeci syn marszałka Jerzego-Sebastyana, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. krakowskiem; miecznik koronny 1674 r., chorąży koronny 1676 r., marszałek nadworny koronny 1682 r., podskarbi nadworny 1683 r., wielki koronny 1692 r., wojewoda krakowski i hetman polny koronny 1702 r., tegoż roku kasztelan krakowski i hetman wielki koronny, starosta ryczy wolski, marszałek izby poselskiej 1681 r., w młodości przeznaczony do stanu duchownego, kawaler maltański i opat tyniecki, pospolicie kawalerem Lubomirskim nazywany, podniecany od Francyi, zebrawszy znaczny hufiec wojska, poszedł na pomoc Węgrom zbuntowanym przez Tekelego, o co na sejmie 1681 r. skarżyli się poseł austryjacki i stronnicy tego dworu; niedługo jednak zmienił chorągiew, bo zyskany przez Austryę, gorliwym był jej partyzantem i walczył w jej obronie pod Wiedniem 1683 r. i na Węgrzech. Poprzednio już w 1670 roku, lubo nieuwolniony jeszcze z ślubów zakonnych, zaślubił Konstancyę de Alten-Bokum, stolnikównę litewską. Kasztelan drugą po swym ojcu Jerzym-Sebastyanie jest znakomitością w rodzinie Lubomirskich; połączył w sobie wszystkie jego przymioty i wady, a więc jak on, mogąc być chlubą naszych dziejów, zbawcą Rzeczypospolitej, smutną tylko zostawił po sobie pamięć; jego chęć zawładnięcia koroną, powiększyła nieszczęścia kraju w wojnie szwedzkiej za Augusta II, a intrygi zakłócały Rzeczpospolitę i paraliżowały resztę jej sił żywotnych. 

Ks. Heronim-Augustyn umarł 1706 r., pozostawiwszy z wspomnianej żony Bokumówny cztery córki: Urszulę, Wizytkę w Krakowie, Elżbietę za Jakóbem-Zygmuntem Rybińskim, wojewodą chełmińskim, Annę za Franciszkiem Wielopolskim, wojewodą krakowskim, Maryannę za Krzysztofem Towiańskim, podkomorzym koronnym, i synów: Jerzego-Ignacego, AleksandraJakóba i Jana-Kazimierza, dziedzica Wiązowny i Rybotycz, starostę bolimowskiego i posła na sejmy, zm. 1736 r., po którym z Karoliny Branickiej, wojewodzianki podlaskiej, córka Marya-Karolina za Karolem ks. Radziwiłłem, wojewodą wileńskim. 

Ks. Aleksander-Jakób, dziedzic Miropola, kuchmistrz koronny 1724 r., miecznik koronny 1728 r., złożył tę dostojność 1748 r., generał-adjutant i generał piechoty saskiej, starosta solecki, gniewski, pyzdrski i ratneński, jeden z najpierwszych stronników domu saskiego, opuścił nawet ojczyznę i przesiedlił się do Drezna, gdzie umarł 1772 r.; z żony Fryderyki-Karoliny hr. von Witzthum pozostawił cztery córki: Maryannę-Wilhelminę niezamężną, Ludwikę Amelię za Augustem hr. Rutowskim, feldmarszałkiem saskim, FryderykęKonstancyę za Rolandem hr. des Alleurs de Guer, posłem francuzkim w Stambule, i Henrykę-Karolinę za Jakóbem-Jerzym hr. Flemingiem, ministrem saskim. 

Ks. Jerzy-Ignacy, najstarszy z synów, kasztelana Heronima-Augustyna, dziedzic na Rzeszowie i Cudnowie, pisarz polny koronny 1726 r., chorąży koronny 1746 r., starosta libuski, bohusławski i ryczywolski, generał wojsk koronnych i kawaler Orła Białego, stronnik saski, walczył przeciw konfederacyi Tarnogrodzkiej; um. 1753 r., pozostawiwszy z 1-ej żony Maryi Bielińskiej, marszałkówny wielkiej koronnej, wdowy po Erneście Dónhoff, generale artyleryi litewskiej, syna Heronima-Teodora icórkę MaryęAnnę za Adamem Jordanem, kasztelanem wojnickim, az2-iej żony Joanny bar. von Sztein, generałówny austryjackiej, córki, Zofię-Józefę za Adamem ks. Ponińskim, podskarbim wielkim koronnym, Barbarę lv. za Kacprem ks. Lubomirskim, 2v. za Kalikstera ks. Ponińkim, bratem Adama, 3v. za N. Winnickim, szambelanem, 4v. za N. Sołłohubem, generałem wojsk rosyjskich, i synów Adolfa, który podpisał elekcyę 1764 r. z woje w. kijowskiem, Jerzego, kawalera maltańskiego, i Franciszka. 

Ks. Heronim-Teodor, cześnik koronny 1759 r., starosta bohusławski, ryczywolski i pereasławski, generał-major wojsk koronnych, dziedzic dóbr Rzeszowskich, dostał po rozdziale ordynacyi Ostrogskiej przeszło 90 wsi, a między innemi majątki Cudnow, Januszpol, Kamionkę, Krasnopol i Piątkę; z żoną Eleonorą Małachowską, kanclerzanką wielką koronną, bezpotomny. 

Ks. Franciszek podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem; podkomorzy wielki galicyjski, od 1785 r. szambelan austryjacki, otrzymał zatwierdzenie tytułu książęcego w Galicyi 1786 r. i um. 1812 r., pozostawiwszy z 1-ej żony Agaty Mossakowskiej córki, Teofilę, żonę Józefa Świderskiego, Pelagię lv. Dolińską, 2v. za Franciszkiem Gostyńskim, az2-iej żony Anny Dobrzyńskiej synów, Jerzego-Romana, męża wielkich zdolności i zacnego patryotę, który zostawił znaczny fundusz na poparcie literatury ojczystej, pod zarządem Towarzystwa naukowego krakowskiego, z żoną Felicyt} hr. Mniszchówną bezpotomnego, i Adama, dziedzica dóbr Krakowca, ożenionego w 1840 r. z Karoliną ks. Konińską, córką Karola, z której córki, Marya, Wanda za Stanisławem ks. Lubomirskim, i dwóch synów, HeronimAdam i Adam-Franciszek. 

Ks. Heronim-Adam, ur. 1844 r., dziedzic dóbr Rozwadów, Bąków, Dąbrowa, Pilchów, Rzeczyca i in, członek rady pow. przemyślskiej 1867 r., zaślubił Felicyę Markiewiczównę i z niej ma córkę Karolinę i syna Jerzego, ur. 1882 r., dziedzica Rozwadowa, Świetlawy, Nezdenic i Wasilska. 

Ks. Adam-Franciszek, ur. 1852 r., dziedzic na Miżyńcu, Borotyczach, Bykowie, Gdeszycach, Pleszowicach i in., poseł na sejm galic. i członek rady pow. przemyślskiej, zm. 1893 r., pozostawił z Maryi, córki hr. Franciszka Zamoyskiego, córki: Jadwigę, ur. 1889 r., Hankę ur. 1891 r. i Zofię ur. 1893 r. 

IV Gałąź Aleksandra. Jej protoplasta ks. Aleksander, syn marszałka Jerzego-Sebastyana, starosta sandecki i pereasławski, poseł na sejmy, marszałek Trybunału koronnego 1671 roku, walczył pod Chocimem 1673 roku, a w 1674 r. podpisał elekcyę z wojew. krakowskiem; umarł młodo 1675 r., pozostawiwszy z żony Katarzyny Sapieżanki, córki słynnego wojownika Pawła, wojewody wileńskiego i hetmana wielkiego litewskiego, córkę AnnęKonstancyę lv. za Janem hr. Wielopolskim, starostą krakowskim, 2v. za Stanisławem Małachowskim, wojewodą poznańskim, i trzech synów: Michała, podstolego koronnego 1704 r, starostę pereasławski i sandeckiego, bezżennego, Józefa, opata tynieckiego, zm. 1696 r. młodo, i Jerzego-Aleksandra. 

Ks. Jerzy-Aleksander, z oboźnego koronnego generał-feldmarszałek austryjacki, wojewoda sandomierski 1729 r., starosta sandecki, jahorlicki, makarowski i sandomierski, kawaler Orła Białego, stronnik Contego, radził mu udać się do Wielkopolski, i stanąwszy na czele tamtejszej szlachty, walczyć z Augustem II; ozdobił pałac w swym majątku Dąbrowie, w wojew. Sandomierskiem, a na nim pod herbem swoim położył dewizę „Semper affluit, nunquam defluit". Wojewoda miał dwie żony, z drugą Anielą Michowską, skarbniczanką bracławską, wdową po Suchodolskim, bezpotomny, a z 1-ej żony Joanny-Karoliny Starkhausen miał córkę Annę-Karolinę za Józefem Dąmbskim, wojewodą brzesko-kujawskim, i synów, Stanisława i Józefa, podstolego koronnego 1744 r., marszałka Trybunału koronnego 1741 r., starostę jahorlickiego, pereasławskiego i sandeckiego, generała - lejtnanta wojsk koronnych, który z ordynacyi Ostrogskiej dostał klucze Stepański, Czartoryski i inne więcej niż z stoma wsiami. Józef z dwoma żonami, Felicyanną ks. Jabłonowską, wojewodzianką rawską, i Magdaleną Lubomirską, miecznikówną koronną, bezpotomny.

Ks. Stanisław, starosta sandecki od 1735 r., marszałek Trybunału radomskiego 1739 r., wojewoda bracławski 1764 r., a kijowski 1772 r., złożył tę dostojność 1785 r.; jeden z najzamożniejszych panów swojego czasu, prócz spadku po ojcu i bracie, nabywszy w części od Walewskich, w części przemocą zagarnąwszy, stał się panem ogromnego spadku po Koniecpolskich dóbr Pobereżai Smilańszczyzny, a przy rozdziale ordynacyi Ostrogskiej, dostał Dubno i Warkowicze z więcej niż 70 wsiami. Wojewoda w młodości rządny, zabiegłyi odważny, ufając swoim związkom familijnym, a głównie chcąc położyć opozycyę popieranej przez Rosyę elekcyi Stanisława Augusta, podał się na kandydata do tronu 1764 r. i miał stronników w partyi patryotycznej, dobrowolnie jednak ustąpił tej kandydatury, widząc niebezpieczeństwo zwalczenia potężnego obcą protekcyą przeciwnika; urn. 1793 r., pozostawiwszy z żony Ludwiki-Honoraty Pociej, strażnikówny litewskiej, córki, Rozalię, zmarłą młodo, Ludwikę, żonę Józefa-Makarego Potockiego, starosty halickiego i czterech synów: Aleksandra, Michała, Józefa i Franciszka Ksawerego, z których Michał, Józef i Franciszek są przedstawicielami trzech linij tej gałęzi. 

Ks. Aleksander, kasztelan kijowski 1785 r., ustąpił 1790 r.; sprzedał ogromne dobra Raszkowskie cesarzowej Katarzynie II; mąż wielkiej odwagi i niezmordowany podróżnik, um. 1807 roku, pozostawiając z żony Rozalii hr. Chodkiewiczówny, starościanki żmudzkiej, słynącej z rozumu i piękności, przyjaciółki Maryi-Antoniny królowej francuzkiej, obwinionej o ułatwienie jej związków z zagranicą, i uwięzionej przez komitet rewolucyjny, a gilotynowanej w Paryżu 1793 r., córkę Rozalię, żonę hr. Wacława Rzewuskiego, słynnego podróżnika. 

Linia Dubieńska. Ks. Michał, generał-lejtnant wojsk koronnych i szef regimentu ordynacyi Ostrogskiej 1792 r., dziedzic m. Dubna, które znakomicie podniósł i wyrobił dla niego jarmarki 1789 r.; marszałek nadworny koronny, z żony Magdaleny hr. Raczyńskiej, marszałkówny wielkiej koronnej, miał córkę Teresę, żonę ks. Maksymiliana Jabłonowskiego, wojewody Królestwa, i synów: Marcelego, oficera wojsk polskich, poległego w walce z Austryjakami pod Sandomierzem 1809 r, Edwarda, ur. 1796 r., zdolnego i ukształconego urzędnika poselstwa rosyjskiego w Wiedniu, Londynie i Berlinie, który w 1823 r. zabity został w pojedynku od Grocholskiego, a umierając, większą część swego majątku, t. j. dobra Radzymin, pod Warszawą, zapisał na założenie Instytutu oftalmicznego w Warszawie, i Kazimierza, dziedzica dóbr Dubna, który pragnąc przyjść z pomocą nieszczęśliwym ofiarom wojny 1812 r., założył własnym kosztem lazarety w Dubnie na 7000 chorych, lecz doglądając ich, sam się zaraził gorączką tyfoidalną i um. 1813 roku, z żoną Maryanną hr. Granowską, starościanką tarnogrodzką, lv. Chreptowiczową, 2v. Zamoyską bezdzietny, i Józefa. 

Ks. Józef, kasztelan Królestwa 1830 r., następnie tajny radca rosyjski, dziedzic dóbr Dubna, z żony Doroty Steckiej, chorążanki koronnej, pozostawił syna Marcelego, który przy lekkomyślności i marnotrawstwie stracił majątek, i z żony Jadwigi ks. Jabłonowskiej, córki Maksymiliana, tajnego radcy rosyjskiego, niewiasty wielkich cnóti przymiotów, miał syna Józefa, nr. 1839 r., żonatego lv. z Franciszką z Troussel des Saussages, 2v. z Seweryną bar. von Lbwenthal, bezdzietnego. 

Linia Przeworska. Ks. Józef, trzeci syn wojewody Stanisława i Pociejówny, dziedzic Przeworska i Smilańszczyzny, kasztelan kijowski, starosta romanowski 1790 r., zmarły 1817 r., z żony Ludwiki Sosnowskiej, hetmanówny polnej litewskiej, pozostawił córkę Hełenę, żonę Stanisława hr. Mniszka i synów: Karola, młodo w 1818 r. zmarłego, Fryderyka i Henryka. 

Ks. Fryderyk, dziedzic Równego idóbr Pobereskich, vicegubernator wołyński 1816 r., zm. 1842 r., z Franciszki hr. Załuskiej, 2v. za bar. Roenne, pozostawił synów, Władysława, dziedzica dóbr Korosteszewa, zm. 1841 r. bezdzietnie, i Kazimierza, ur. 1812 r., dziedzica Równego, kuratora gimnazyum wm. Równem, na Wołyniu, znakomitego autora muzycznego, po którym z żony Zeneidy Hołyńskiej jego córka Marya, zaślubiona Remigiuszowi hr Lannes de Montebello i syn Stanisław. 

Ks. Stanisław, dziedzic na Równem, zaślubił 1868 r. Wandę z ks. Lubomirskich, córkę ks. Adama i Karoliny z ks. Ponińskich i z niej ma córki, Maryę i Annę za Januszem ks. Radziwiłłem, i synówr, Adama i Huberta; po Adamie z żony Maryi Jełowickiej córka Marya. 

Ks. Henryk, prefekt departamentu krakowskiego za ks. Warszawskiego, komandor maltański, założyciel ordynacyi Przeworskiej, mąż zacny, i miłośnik zabytków ojczystych, testamentem Józefa-Maksymiliana Ossolińskiego mianowany kuratorem zakładu naukowego imienia Ossolińskich, gorliwie wypełniał te obowiązki i temu zakładowi przekazał znaczną część swych własnych zbioróww medalach, książkach i malowidłach; ks. Henryk um. 1850 r-., pozostawiwszy z żony. Teresy ks. Czartoryskiej córki: Izabelę zaślubioną ks. Władysławowi Sanguszce, Dorotę zmarłą panną i Jadwigę zaślubioną Eugeniuszowi de Ligne, prezesowi senatu belgijskiego, i syna Jerzego. 

Ks. Jerzy, ur. 1817 r., ordynat Przeworski, zacny patryota, ożeniony z Cecylią hr. Zamoyską, córką Andrzeja, z niej pozostawił córki, Teresę, zaślubioną ks. Karolowi Radziwiłłowi, młodo zmarłą, Maryę zaślubioną Benedyktowi hr. Tyszkiewiczowi i synów, Andrzeja i Kazimierza, dziedzica dóbr Uhersko, Rokietnica, Jawmrnik i in., posła na sejmy galicyjskie, po którym z Teresy, córki hr. Józefa Wodzickiego, syn Henryk icórka Cecylia. 

Ks. Andrzej, ordynat na Przeworsku, członek austryjackiej Izby panów, kurator zakładu narodowego imienia Ossolińskich, poseł na sejm galicyjski, zaślubił Eleonorę, córkę hr. Józefa Husarzewskiego, i z niej ma córki: Helenę, Teresę, Maryę i syna Jerzego, ur. 1887 r. 

Linia Dubrowieńska. Jej przedstawiciel ks. Franciszek Ksawery, dziedzic Smilańszczyzny, staro'sta sieciechowski, ostatnio generał-porucznik wojsk rosyjskich, miał trzy żony: Adelajdę-Antoninę Potocką, wojewodziankę kijowską, z niej córka Klementyna za Piotrem Krogerem, Teofilę Rzewuską, wojewodziankę podolską, z której córki, Amelia lv. za Janem Czorbą, generałem wojsk rosyjskich, 2v. za Janem Stępkowskim, Karolina za Feliksem Strutyńskim, starostą horodelskim, i synowie, Konstanty i Eugeniusz, i Franciszkę-Maryę hr. Naryszkin, z której córka Izabela za Ignacym hr. Cetnerem, i synowie, Antoni i Aleksander, ur. 1802 r., kamerjunkier cesarskorosyjski, żonaty z Julią ks. Radziwiłł. 

Ks. Antoni, ur. 1801 r., pułkownik wojsk rosyjskich, zaślubił Honoratę Kraszewską i z niej pozostawił córki: Dorotę za Józefem Mlodeckim, Julię za Władysławem hr. Karnickim, Maryę, żonę Augusta hr. Komarowskiego, Stefanię za Gustawem hr. Tarnowskim i synów, Antoniego, dziedzica Berezówki, z żoną Maryą Waśkowską bezpotomnego, i Franciszka, ur. 1833 r., dziedzica Wodniawki i Antonówki, oficera wojsk rosyjskich, po którym z Maryi, córki Zygmunta Działyńskiego, syn Leon, żonaty z Maryą Hawlaczek, ma synów, Aleksandra, ur. 1892 r., i Stefana, ur. 1894 r. 

Ks. Konstanty, syn Franciszka Ksawerego i Rzewuskiej, generałporucznik wojsk rosyjskich, marszałek szlachty gub. wołyńskiej 1841 r., żonaty z Katarzyną hr. Tołstojówną, córką Mikołaja, wielkiego mistrza dworu rosyjskiego, pozostawił córki: Annę za Franciszkiem hr. Łubieńskim, Jadwigę, żonę Adama hr. Goetzendorf-Grabowskiego, Krystynę za Eugeniuszem hr. Lubomirskim, Maryę lv. za Władysławem hr. Goetzendorf-Grabowskim, 2v. za Romanem hr. Ronikierem, Teofilę, zakonnicę Sercankę, Walentynę, żonę Rajmunda hr. Segur d’Anguesseau, i syna Zygmunta, dziedzica na Zdołbunowie i Piatyhorach, na Wołyniu, kamerjunkra dworu rosyjskiego, po którym z Aleksandry, córki hr. Aleksandra Guriew, generałgubernatora kijowskiego, córka Katarzyna zaślubiona 1887 r. Bratysławowi Bartoszewskiemu. 

Ks. Eugeniusz, drugi syn Franciszka Ksawerego i Rzewuskiej, dziedzic na Dubrownie, miał dwie żony, Maryę, córkę Tadeusza Czackiego, i Klementynę, córkę ks. Marcina Czetwertyńskiego, 2v. za Konstantym bar. Ungern-Sternberg, i z 1-ej żony miał synów: Stefana, marszałka szlachty gub. mohylowskiej, Władysława, marszałka szlachty pow. orszańskiego, Eugeniusza i Jana-Tadeusza. 

Ks. Eugeniusz, dziedzic Dubrowna, Kruszyny i Niegoszowic, żonaty lv. z Krystyną, córką ks. Konstantego Lubomirskiego, 2v. z Różą, córką hr. Andrzeja Zamoyskiego, pozostawił z 2-iej żony córki, Maryę-Krystynę, żonę Władysława hr. Tyszkiewicza, Różę za Arturem hr. Potockim, i synów: Stefana, Władysława, Konstantego, ur. 1868 roku, żonatego z Maryą, córką hr. Maurycego Potockiego, i Stanisława, ur. 1875 r., dziedzica dóbr Kuflewa, w pow. nowomińskim, ożenionego z Jadwigą, córką Adolfa Jełowickiego. 

Ks. Stefan, ur. w 1862 r., zaślubił Natalię, córkę hr. ordynata Tomasza Zamoyskiego, i z niej ma córki, Natalię, Krystynę i synów: Heronima, Tomasza i Władysława.

Ks. Władysław, ur. 1866 r., dziedzic dóbr Rajcza, w pow. żywieckim, poślubił Elżbietę, córkę bar. Karola de Vaux, i z niej ma córki, Leonię, Różę i synów, Eugeniusza i Stefana. 

Ks. Jan-Tadeusz, ur. 1826 r., dziedzic dóbr Mała Wieś, w powr. grójeckim, Zawrów, Lechówi Wolica, na Wołyniu, wieloletni prezes Warsz. Tow. Dóbr, i prezes rady nadzorczej Tow. Kred. m. Warszawy, żonaty z Maryą, córką hr. Zdzisława Zamoyskiego, pozostawił córki: Zofię za Zygmuntem ks. Czartoryskim, Helenę, żonę Stanisława Gawrońskiego, Jadwigę za Franciszkiem hr. Kwileckim, i syna Zdzisława, dziedzica Małej Wsi, po którym z Maryi, córki hr. Władysława Branickiego, córki, Julia, ur. 1894 r., Dorota i syn Jerzy ur. 1896 r. (Metr. Kor., Sigil., Kancl., Conv. Vars, Zap. i Wyr. Tryb. Lubek i Piotrk., Ks. Gr. Sandomierskie, Radomskie, Czerskie, Wiślickie, Chęcińskie, Krakowskie, Żychk, Hr. Bork.). 

LUBOMSKI. Wawrzyniec 1595 r. Michał i Piotr z wojew. poznańskiem, a Stanisław z wojew. Sieradzkiem podpisali elekcyę 1669 r. Mikołaj, dziedzic dóbr Krasusze 1692 r. Stanisław, tego syn Wojciech 1719 r. Jan i Kazimierz z Rysia 1721 r. (Metr. Kor., Wyr. Tryb. Lubek). 

LUBOMYSKI v. LUBOMYŚLSKI h. POMIAN. Wzięli nazwisko od wsi Lubomyśl, w pow. konińskim. Jan, dziedzic Lubomyśla 1510 r. Tomasz żonaty z Anną ze Świerczyna 1510 r. Marcin otrzymał 1544 r. prawo na pobieranie cła; w 1553 r. opłacał pobór ze wsi Denkowa, połowy Szyszłowa, Nierzewnicy, Giewartowa, Czatomia i Izdebna. Krzysztof dostał 1578 r. sołectwo we wsi Wilkowo. Jan, dziedzic Lubomyśla, w konińskiem 1579'r. Wojciech, dziedzic części Wargawy, w pow. poznańskim 1580 roku. Jan, dziedzic Szyszłowa, w kałiskiem 1591 r. Krzysztof, syn Jakóba, 1593 r. (Ks. Gr. Przedeckie, Metr. Kor., Ks. Gr. Brzeskie, Ks. poborowe). 

LUBONIECKI v. LUBONICKI. Jerzy 1580 r., a Maciej 1582 r. sprzedali w grodzie halickim części swe w Luborńcach Janowi z Kuchar. Mikołaj z dziećmi: Janem, Franciszkiem, Katarzyną Gardzińską, Dorotą Czarnecką, Jadwigą i Zofią pozwał 1685 roku Święcickiego o sumy (Wyr. Tryb. Piotrk.). 

LUBOŃSKI h. GRYF. Jakób, Gabryel i Ewa opłacali podatek 1552 r. ze wsi Luboni, w piotrkowskiem (Wittyg). 

LUBOŃSKI v. LUBONISKI h. LESZCZYC. Podług Paprockiego dom zasłużony w wojew. kałiskiem, lecz byli i w Małopolsce, a wzięli nazwisko od wsi Lubonia, w pow. piotrkowskim. Jakób, Gabryel, Benedykt i Wojciech, dziedzice wsi Lubonie w 1552 r. (Ks. poborowe). Maciej, posiadacz gruntów wsi Dwory 1569 r., pisarz ziemski oświęcimski 1582 r., miał syna Stanisława, pisarza grodzkiego konińskiego 1627 r. Jan, Mikołaj, Wojciech i Maciej, synowie Piotra, Jan, Stanisław i Andrzej, synowie Stanisława, oraz Jan i Stanisław, synowie Andrzeja, 1571 r. (Ks. Gr. Przedeckie). Jan, dziedzic na Śmietniku 1574 r. Stanisław, syn Stanisława, 1581 r. Mikołaj z Kucina żonaty z Katarzyną z Krzykos 1591 r. (Ks. Gr. Brzeskie). Wawrzyniec nabył 1599 r. części Lubonie. Jan i Paweł, synowie Wojciecha, 1605 roku. 

Maciej, dziedzic części w Szubinej, w kutnowskiem, płacił od 3 łanów i 6 osad (Ks. poborowe). Ten, czy inny Maciej ugodził się 1569 roku o krzywdy z Komorowskimi. Jan, syn Andrzeja z Rajska, z dyecezyi gnieźnieńskiej 1573 r. student krakowskiego Uniwersytetu. Niemierza, tego córka Jadwiga, żona Marcina Raciborskiego 1574 r. Zygmunt i Anna pozwali 1576 r. Komorowskich o część Krzeszowa. Jan, dziedzic Chylin, zawarł 1616 r. z Komorowskim ugodę o granice dóbr (Akta Ziem. Zatorskie). Andrzej podpisał z wojew. lubelskiem elekcyę 1669 r. 

N., podczaszy łukowski, żonaty 1720 r. z Maryanną Cetysówną. Jan, cześnik łukowski, komornik graniczny wyszogrodzki, nabył 1744 r. od swej siostry ciotecznej Mści wuj owskiej część Srok i Jarząbkowa, którą 1760 r. sprzedał Dewiczowi (Tab. Galie.). Jan, chorąży pancerny 1751 r. (Sigil.). 

Maryanna, żona Jana Witta, generał-lejtnanta wojsk koronnych, względnie jej dzieci: Antonina, Maryanna, Mikołaj, Wiktoryn, Jan, Brygida i Aniela, dzieci Antoniego, oraz Jadwiga, córka Jana, a żona Józefa Falkowskiego, porucznika artyleryi koronnej brali 1783 r. spadek po Kalinowskich przez głowę Anny-Zuzanny z Kalinowskich Rykowskiej (Tab. Galie ). 

Stanisław, później dzierżawca Gołkowic, i Ignacy, synowie Józefa i Ludwiki Piorówny, wnukowie Łukasza i Anny z Gostkowskich, udowodnili swe szlachectwo wsądzie ziemskim czchowskim 1782 r. Marcin, syn Piotra, dziedzica dóbr Janowice, Wilkowice i Kropidła, i Tekli z Piotrowskich, zostawił z Teresy z Piekarskich synów: Józefa i Szymona, wylegitymowanych wsądzie grodzkim przemyślskim 1782 r. Z nich Szymon miał z Teresy z Głogowskich: Jana, urodzonego 1777 r. w Gródku, którego pochodzenie uznał Wydział Stanów galic. 1841 r. i który w 1844 r. legitymował się w Królestwie (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

LUBORACKI h. DOLIWA. Piszą się z Luboracza Małego, w pow. łęczyckim 1576 r. (Ks. poborowe). 

LOBORADZKI h. DOŁĘGA. Taż rodzina co Luberadzki, Luboracki i Liberacki; z piszących się Luboradzki. Jan, wojownik pod Chocimem 1621 r. Jan, dworzanin królewski 1648 roku. Stanisław, subdelegat grodzki płocki 1712 r., regent zambrowski, pisarz ziemski zakroczymski 1718 roku, podczaszy sochaczewski 1727 r. Maciej, żonaty z Franciszką Suchodolską 1758 r., miał syna Antoniego. 

Po Wojciechu syn Franciszek, dziedzic Bieniewic 1762 r., z żony Teresy Boguszewskiej miał synów, Piotra i Stefana; po Stefanie z Antoniny Łąckiej synowie, Franciszek i Mateusz z synami, Stanisławem i Ludwikiem wylegitymowani w Królestwie 1837 r. 

Po Janie, dziedzicu wsi Potrzasków, w pow. rawskim 1763 r., syn Chryzostom z Maryi Janiszewskiej pozostawił synów, Wojciecha, urzędnika w Płocku 1839 r. i Andrzeja w 1842 r. wylegitymowanych w Królestwie. 

LUBORADZKI h. POBÓG. Jan, Antoni i Zygmunt opłacali podatek 1552 r. ze wsi Luboradza Podbornego, w pow. szreńskim (Wittyg). 

LUBORSKI. Jan, dworzanin królewski, ustąpił 1589 r. dobra królewskie Derkolminsche i Gerichhof, w gdańskiem (Metr. Kor.). Stanisław ożeniony z Jadwigą Łychowską 1653 r. Andrzej żonaty z Heleną Czerniecką 1665 r. (Wyr. Tryb. Lubek). 

LUBORZECKI. Jerzy i Wawrzyniec otrzymali w posesyę dobra Czekanowe, w pow. brodnickim 1526 r. (Metr. Kor.). 

LUBOSZCZYŃSKI. Na Białej Rusi. Michał podpisał elekcyę z wojew. Witebskiem 1674 r., a pospolite ruszenie 1698 r. Józef, szambelan Stanisława Augusta 1791 r. (Sigil.). Marek, syn Mikołaja, oberprokurator 3-go departamentu Senatu w Petersburgu 1852 r., senator 1865 r. 

LUBOTYŃSKk Stara rodzina w północnem Mazowszu, wzięła nazwisko od wsi Lubotyń, na której posiadanie otrzymała przywilej w 1240 r. potwierdzony 1530 r. Stanisław 1471 r. Mikołaj i Andrzej, synowie Abrahama, 1486 r. w ziemi łomżyńskiej. Jan, ks. pleban nawierski (?) 1659 r. 

LUBOWICKI h. LUBICZ. Na Podlasiu. Paweł 1509 r. Stanisław, syn Andrzeja, i Maciej, syn Jana, 1533 r. Abraham, komornik ziemski drohicki 1539 r. Piotr, syn Wawrzyńca, 1591 r. Krzysztof, syn Abrahama, dziedzic wsi Lubowicz 1605 r. Jan, syn Leonarda, 1606 r. Jan, Adam,i Walenty, synowie Jana, dziedzice Lubowiec, Wojny i Bakalarze-Kucino 1629 r. 

Jan, komornik ziemski drohicki 1639 roku, ożeniony z Elżbietą N. Jakób, syn Jana, 1645 r. Adam podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. podlaskiem. Zygmunt-Aleksander ożeniony z Heleną de Kowale 1686 r. Stanisław podpisał elekcyę 1697 roku z ziemią drohicką (Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). Jan-Antoni, vicegerent grodzki drohicki 1718 r. 

LUBOWICKI h. SZRENIAWA. Taż rodzina co Lubowidzki i Lubowiecki, herbu Szreniawa. Piotr, syn Michała, w 1676 r. sprzedał Janowi Sokołowskiemu swój majątek Krassowo; jego syn Franciszek miał syna Jana, a ten syna Michała; Jan, syn Michała, z Anny Wnorowskiej pozostawił synów: Franciszka, Antoniego i Józefa, wylegitymowanych w Królestwie 1845 r. 

Cypryan, syn Grzegorza, dziedzic wsi Tafiłowce 1791 r., miał syna Wincentego, po którym z Józefy Statkiewicz synowie, Antoni i Wiktor wylegitymowani w Królestwie 1844 r.

Michał, syn Wincentego iJózefy Stetkiewiczówny, ur. 1803 r. we wsi Dubowie, w białostockiem, wstąpił 1821 r. do 4 pułku ułanówiw 1824 r. został podporucznikiem/aw 1831 r. porucznikiem i otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

LUBOWICZ h. LUBICZ. Mateusz i Nikodem, synowie Piotra; Krzysztof, Stanisław i Wojciech, synowie Macieja; Piotr i Wojciech, synowie Michała, dziedzice Bodaki-Lubino 1594 r. (Wyr. Tryb. Lubek). Mikołaj wylegitymowany w Galicyi 1782 r. Jan, syn Filipa, z synem Ludwikiem i tego synowie, Jan i Ludwik wylegitymowani w Cesarstwie 1855 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

LUBOWIDZKI h. KOPACZ, następnie TOPACZ. Piszą się z Lubowidzy, w ziemi rawskiej. Jan z Lubowidzy pozwany 1427 r. o szkody. Jan, sędzia ziemski rawski 1449 r. Jan, kanonik i brat jego Ubisław otrzymali 1523 r. przywilej dla Lubowidzy. Jan z Lubowidzy 1579 roku, miał synów, Jakóba i Wawrzyńca, dziedzica Lubowidzy, po którym trzech synów: Stefan, Jan Chryzostom iN.; po N. dwie córki, Maryanna Krassowska i Barbara, żona Stanisława Gosławskiego. 

Jan Chryzostom, dziedzic Lubowidzy 1688 roku, z niewiadomej nam żony miał syna Stefana, który zaślubił Teresę Dunin-Głuszyńską, dziedziczkę, Kraszewa i z niej pozostawił córki, Wiktoryę za Emanuelem-Konstantym Fabry cym, N. Dołwnerową i czterech synów: Jana, Michała, Pawłai Stanisława. 

Jan, dziedzic Strzemeszna, cześnik kijowski 1739 r., posesor Głowna, z stolnika kijowskiego łowczy rawski 1747 r., miał trzy żony: Justynę Dąmbską, z niej córka Rozalia lv. za Kazimierzem Łuszczewskim, 2v. za Rusieckim, wojskim sochaczewskim, i dwóch synów, Eleonorę Zabłocką, z tą bezdzietny, i Barbarę Kruszewską, z której córka Anna za Antonim Mikułowskim z Wielogóry i czterech synów: Andrzej, Feliks, Franciszek, dziedzice Konopnicy, Żydowic i Zagórza 1762 r., zm. bezpotomnie, i Michał. 

Michał, dziedzic dóbr Osiny i Ostrołęka, stolnik owrucki 1766 roku, cześnik bydgoski, z żony Rozalii Piagga, siostry Wojciecha, kanonika łowickiego, miał córki: Annę za Piotrem Babskim, Franciszkę, żonę Antoniego Gostkowskiego, Maryannę Kobierzycką, Zofię lv. za Tadeuszem Rogozińskim, 2v. za Aleksandrem Brodzkim i dwóch synów, Antoniego i Władysława-Jana. 

Antoni, dziedzic dóbr Osiny 1800 roku, zaślubił Salomeę Mirecką i z niej pozostawił córki, Teklę Lubosiewicz, Teresę, żonę Walentego Grekowicza i syna Franciszka, po którym z Karoliny Krause, 2v. Bocheńskiej, córki, Marya za Sewerynem Siennickim, Róża i syn Antoni, rejent w Płocku, miał trzy żony: Karolinę Konarzewską, z tej syn Władysław, zmarł młodo i córka Zofia za Wiktorem Broniewskim, Felicyę Turską, z której syn Antoni-Tadeusz i Jadwigę Ostrowską. 

Władysław-Jan, dziedzic Lubowidzy, Osin i in., rządca (gubernator) starostwa ostrołęckiego 1791 r., z żony Maryanny, córki Antoniego Dzierżańskiego, miał córki, Maryannę-Katarzynę za Tadeuszem Bocheńskim, PraksedęMagdalenę za Wawrzyńcem Trzcińskim i synów, Józefa-Gabryela i Mateusza-Eustachego-Michała. 

Józef-Gabryel, dziedzic Lubowidzy, Osin i Szczecina, marszałek sejmu 1830 r., wylegitymowany w Królestwie 1837 r., prezes Banku Polskiego, radca stanu i kawaler orderów św. Anny I klasy, św. Stanisława I klasy i Orła Czarnego II klasy, zaślubił Cecylię, córkę Franciszka Koneckiego i z niej' miał córkę Zofię-Wiktoryę-Matyldę, żonę Antoniego lir. Grabowskiego, zmarłą 1910 r. w Warszawie. 

Mateusz-Eustachy-Michał, dziedzic Widzowa, viceprezydent m. Warszawy do 1830 r., dyrektor Wydziału przemysłui handlu w Królestwie, senator, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., z żony Tekli Rotkiewiczówny pozostawił synów, Władysława, Karola i córki, Anielę za Teodorem Dobieckim i Jadwigę, żonę Artura bar. Reiskiego, dziedzica Drzewicy, kontynuatoraredaktora Herbarza Polskiego ś. p. Bonieckiego. 

Karol zaślubił Jadwigę Cichowską i z niej pozostawił córki, Teklę, Nazaretankę, Janinę, żonę Kazimierza Podoskiego i dwóch synów, Józefa, inżyniera, z żoną Stefanią Przemyską bezpotomnego, i Stanisława, po którym z Maryi Chwalibożanki córki, Marya i Marta za Czesławem Preissem. 

Paweł, trzeci syn Stefana iGłuszyńskiej, z skarbnika podstoli 1763 r., a ostatnio podczaszy kowalski 1767 r., zaślubił Konstancyę Piagga i z niej miał córki: N. Dunin, N. Łempicką, N. Taurowską i dwóch synów, Jana i Marcina, bezpotomnego. 

Jan, marszałek prymasa Łubieńskiego 1767 r., miecznik mszczonowski, następnie 1778 roku miecznik rawski, zaślubił Maryannę Lubowidzką, podczaszankę inowłodzką lv. Strumiłłową, 3v. Mirecką, i z niej pozostawił syna Jakóba, dziedzica Kraszewa, Ostrołęki i Wymysłowa, w brzezińskiem, po którym z Bony Sułowskiej córki, Eufemia Hoffman, Olimpia i synowie: Adolf, Teofil i Wincenty wylegitymowany w Królestwie 1837 r. 

Adolf, żonaty z Salomeą Ignatowską, miał syna, zmarłego dzieckiem, i trzy córki: Wandę, w zakonie Maryę-Michaelę, Laurę, w zakonie Maryę Gabryelę i Felicyę, w zakonie Maryę-Rafaelę, Nazaretanki. 

Stanisław, czwarty syn Stefana i Głuszyńskiej, dziedzic Kraszewa, podczaszy inowłodzki 1739 r., zaślubił Antoninę Blejzankę i z niej miał córki: Franciszkę za Antonim Łukaszewiczem, Józefę, żonę Augustyna Rykaczewskiego, Maryannę lv. za Strumiłłą, stolnikiem czerniechowskim, 2v. za Janem Lubowidzkim, 3v. za Aleksym Mireckim, i trzech synów: Jakóba, pułkownika wojsk koronnych, szambelana królewskiego 1791 r., Michała, majora wojsk koronnych, i Stefana. 

Stefan, dziedzic Nowochwastowa, na Ukrainie, generał-major wojsk koronnych 1787 r., kawaler orderu św. Stanisława i Orła Białego, z żony Franciszki Czarneckiej, starościanki karolińskiej, pozostawił córki: Katarzynę za Gabryelem Niemojewskim, Teofilę za Erazmem Russanowskim, Wiktoryę za Bonawenturą Niemojewskim i czterech synów: Edwarda, marszałka szlachty, Józefa, żonatego z Mianowską, Ksawerego i Wacława, po którym z Doroty Pruszyńskiej córki: Cecylia za Tadeuszem Saryusz-Zaleskim, Józefa za Tadeuszem Bobrowskim i Konstancya, żona Józefa de Montresor. 

LUBOWIECKI h. PAPRZYCA v. KUSZABA. Wzięli nazwisko od wsi Łubowice, w ziemi dobrzyńskiej, pisano ich też Luboweski. Paweł i Maciej, dziedzice wsi Łubowice 1560 roku. Bartłomiej, w wojew. krakowskiem, z Borzykowskiej miał dwie córki i pięciu synów, z których Abraham, zm. 1616 r., był ożeniony z Elżbietą Niewiarowską, wdową po Janie Kmicie. Po Adamie 1580 roku byli synowie, Felicyan, po którym została się córka Niewiarowska, i Jan, którego syn Władysław, sędzia ziemski krakowski 1657-1661 r., dziedzic dóbr Szczytnik i Bilczyc, dostał w nagrodę zasług na sejmie 1660 r. dla tych dóbr pewną ilość drzewa z lasów koronnych; sędzia nabył 1663 r. dobra Niegowice, a 1672 r. zabezpieczył Karmelitankom krakowskim na Proszówce i Krzyżanowicach 10000 złp.; deputat do mennicy 1658 r., mąż zacny i powszechnie w obywatelstwie szanowany, był marszałkiem sejmu 1658 r., lecz z powodu jego niedbałości i zaufania do pewnego z przyjaciół, w konstytucyi tego sejmu wcisnęło się wiele fałszywych, o co na następnych sejmach skarżyli się posłowie; Władysław z żony Heleny z Wieruszyc Wieruskiej pozostawił syna Adama-Józefa. 

Adam-Józef, starosta oświęcimski i jadownicki, pułkownik królewski, dziedzic dóbr Niewiarów, Wieruszyc i inne 1715 r., w 1678 r. nabył wójtostwo w Marszkienicach; starosta miał dwie żony, Urszulę-Konstancyę Krasicką, kasztelankę przemyślską, lv. za Janem Suchodolskim, łowczym czerniechowskim, z tej córka Anna lv. za Janem Tarłą, wojewodą lubelskim, lecz z nim się rozwiodła, 2v. za Franciszkiem Rzewuskim, starostą czułczyńskim, i Konstancyę Denhoffównę, lv. Wielhorską, 2v. Potocką. Stefan Stanisław, podstarosta spiski 1658 roku, chorąży generalny krakowski 1659 r. Stanisław z ziemią dobrzyńską, Jakób z kaliskiem, Stanisław z inowrocławskiem 1697 r., Jerzy i Walenty z brzesko-kujawskiem, Michał z inowrocławskiem, a Stanisław z kaliskiem 1733 r. podpisali elekcye. Jacek, miecznik radziejowski 1778 r. N., dziedzic dóbr Piaski, w wojew. inowrocławskiem 1782 roku. Maciej, łowczy kołomyski 1774 r., miecznik radziejowski 1788-1793 roku, podczaszy kruszwicki i podstarosta inowrocławski 1790-1793 r. 

Walenty, dziedzic wsi Toporzyszczewo i Dąbrówki 1753 r.; pochodzący po nim: Adam, dzierżawca majątku Sosnów, w pow. kujawskim, i Walenty, synowie Felicyana i Agnieszki Skrzypińskiej, oraz Jan, syn Macieja i Maryi Madalińskiej wylegitymowani w Królestwie 1838 r. 

Ignacy, syn Felicyana i Agnieszki, ur. 1807 roku we wsi Wąsowie, w pow. kujawskim, wstąpił 1823 r. do 4 pułku piechoty liniowej i w 1831 r. został podporucznikiem w 21 pułku piechoty (Ks. Wojskowe). 

LUBOWIECKI v. LUBOWICKI h. SZRENIAWA. Senator w rodzinie, Jan-Franciszek, kasztelan chełmski 1659-1661 r., kasztelan wołyński 1661 r., 

Rozgałęziona wróżnych stronach kraju rodzina; jej gniazdem województwo sandomierskie. Piotr, porucznik, umarł z trudów wojennych pod Smoleńskiem; jego brat Wacław odznaczył się w wojnie moskiewskiej 1606-1612 r. Paweł, również dzielny żołnierz 1610-1620 r., popadł w niewolę tatarską, lecz z niej wykupiony. Maryan zabezpieczy! 1612 r. Karmelitankom Bosym w Krakowie 2000 złp. na Marszowicach. Stefan i Władysław 7 na Lubowcu podpisali z wojew. krakowskiem elekcyę 1632 r. Piotr z żoną Maryanną z Gotuchowa, lv. Marcinową Wielowiejską, procesowani 1645 r. przez Chrząstowskiego (Akta Gr. Krakowskie). Franciszek, Gabryel, sekretarz królewski, i Wacław podpisali z wojew. kaliskiem elekcyę 1648 r. Jan-Franciszek, zdolny mąż i stronnik rządu, poufny domownik kanclerza Ossolińskiego, stolnik ciechanowski i sekretarz królewski 1648 r., elektor z wojew. kaliskiego, jeździł z polecenia Władysława IV w 1646 r. na Ukrainę pod pozorem rewizyi fortec, a w samej rzeczy, aby namawiać i zbierać Kozaków do zamierzonej przez króla wojny z Turcyą 1745 r.; wtedy zaprzyjaźnił się z Chmielnickim i trzymał mu syna do chrztu, a następnie 1648-1656 roku kilkakrotnie z pomyślnym skutkiem posłował do niego; obersztlejtnant wojsk koronnych 1659 r., kasztelan chełmski 1659 r., a wołyński 1661-1674 r., otrzymał 1659 r. na sejmie zniesienie infamii; starosta puński i lipiński, deputat do konstytucyi 1662 r., komisarz do zapłaty wojska 1648 i 1661 r., komisarz do układów z Kozakami 1670 r., w 1669 r, podpisał akt abdykacyi Jana Kazimierza; z polecenia Michała Wiśniowieckiego starał się o pogodzenie go z królem, i jako jeden z komisarzy do zawarcia przymierza z Turkami w Buczacu; zasłużony krajowi i zawsze wierny monarchom, um. 1674 r. Kasztelan był ożeniony z Konstancyą Charlęską lv. za Puzyną. 

Maciej wraz z żoną Zofią Zaleską otrzymali 1666 r. wójtostwo płockie, w ziemi łomżyńskiej (Sig. w Ossolineum). Marcin i Stanisław z krakowskiem, Franciszek, Andrzej z Łubowic, Maciej, Marcin, Paweł i Waleryan z poznańskiem, a Jakób z kaliskiem wojew. podpisali elekcyę 1669 r. (Akta Ziem, i Gr. Krakowskie i Lwowskie). 

Świętosław i Maryanna, małżonkowie, otrzymali 1701 r. przywilej wspólności na wójtostwo w Skotnikach i wybraniectwo w Radziejowie (Sig w Ossolineum). Ks. Jacek, dr. św. teologii, przeor oo. Dominikanów w Przemyślu, pozwany 1711 r. przez Kossakowską. Jakób zawarł 1730 r. imieniem Zamoyskich zWąsowiczem, starostą hajsyńskim, umowę o ewikcyę sumy 60000 złp. wpłaconych na Krzeczowice i Bobrkę, zaś 1735 r. umowę o Podlodów z Glowerami. Stanisława, ojca, Józefa i Kazimierza synów, pozwał 1774 r. w grodzie lwowskim Polanowski o 34000 złp. Hyacent i Maciej, dziedzice Jamowa i Dąbrowy (Akta Gr. Przemyślskie i Lwowskie).

 Zygmunt, żonaty z Heleną Kowalską, stolnikówną lwowską, dziedziczką Jasławiec, Hermanowa i połowy Biłki, wraz z którą otrzymał 1668 r. do różnych spraw glejt królewski, zostawił z niej Katarzynę lv. Kaczkowską, 2v. Błeszyńską, Jana i Kazimierza, cześnika nowogrodzkiego, ożenionego 1696 r. z Ludwiką Jagielską, córką Dominika i Katarzyny z Kosińskich, po którym córka Teresa, żona Stanisława Kurdwanowskiego i syn Antoni. Antoni wraz z stryjem Janem sprzedał Jasławice, Biłkę i in. ciotecznej swej babce Annie z Kosińskich Minorowej, kasztelanowej chełmskiej, 1728 r., o które dobra jednak jego dzieci i siostra Kurdwanowska pozywali 1755 r. spadkobierców Minorowej. Antoni, podczaszy kijowski, sędzia kapturowy lwowski 1733 r., żonaty z Eufrozyną Czołhańską, córką Stanisława, podczaszego kijowskiego, i Katarzyny Kunaszowskiej, nie żył już 1755 r., a jego dziećmi, Piotrem i Apolonią opiekuje się Makary Kurdwanowski. 

Piotr, dziedzic dóbr Śniatycze i Wola Śniatycka 1774 roku (Akta Lwowskie), pułkownik wojsk koronnych, szambelan Stanisława Augusta 1781 r., później podstoli horodelski, po rozbiorze kraju członek Stanów galic., wylegitymowany wsądzie grodzkim bełskim 1783 r., nabył 1790 r. w spółce z Matczyńskim i Debolim od Mniszchowej cały klucz cieszanowski; z Delfiny Russanowskiej, córki Świętosława, stolnika grabowieckiego, i Rozalii Mijowskiej, zaślubionej 1774 r., syn jego, Ignacy-Antoni-Jan Nepomucen, ochrzczony w Dubie 1782 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Ignacy, radca stanu, prezes Komisyi wojew. lubelskiego 1830 roku, za młodu służył w wojsku Ks. Warszawskiego i otrzymał krzyż wojskowy polskij wylegitymowany w Królestwie 1837 roku; jego córka Marya, żona Waleryana, hr. K. Wileckiego. 

Wojciech, syn Antoniego, kupił dobra Łąki od Milewskich 1729 r.; jego syn Stanisław, tego syn Jan z Ludwiny Mogilańskiej miał syna Macieja, dziedzica wsi Sroczkowa, w pow. stobnickim, wylegitymowanego w Królestwie 1841 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego: Wincenty, syn Piotra, z synem Walentym i tego synami: Janem, Mikołajem, Adamem i Tomaszem-Ignacym 1837 r.; Adam, syn Sebastyana, z synami, Bartłomiejem i Janem i tego synem Walentym 1837- 1854 r.; Wawrzyniec, Maciej i Antoni, i tych braci synowie: Macieja, Piotr i Stanisław, a Wawrzyńca, Andrzej i Adam 1849 r.; Wincenty, Ludwik i Wiktor, synowie Wojciecha, oraz Szymon i Wawrzyniec, synowie Michała, 1849 r.; Mikołaj, syn Stanisława, z synami: Janem, Ignacym, Leonem i Tomaszem 1852 r. 

LUBOWIECKI. Wawrzyniec, syn Mateusza i Anny Bielskiej, ur. 1788 r. we wsi Kościelna Wieś, na Kujawach, wstąpił 1806 r. do 5 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i w 1825 r. został umieszczony w batalionie weteranów czynnych; odbył kampanie, 1809 r. przeciw Austryi pod Rawą i Pilicą, a 1812 r. w Rosyi pod Smoleńskiem, Możajskiem i Kaługą. 

Filip, syn Feliksa, i Agnieszki Czepowskiej, ur. 1800 roku we wsi Piaskach, w poznańskiem, wszedł 1816 r. do 4 pułku piechoty liniowej 1819 r. został podporucznikiem, 1828 r. porucznikiem, a 1831 r. kapitanem wojsk polskich. 

Ignacy w 1806 r. wszedł do wojska Ks. Warszawskiego i w 1807 r. został kapitanem, a 1809 r. szefem szwadronu; z decyzyi komitetu wojskowego podpułkownik 1814 r., rozkazem dziennym z tegoż roku przeznaczony na podszeła sztabu dywizyi strzelców konnych, w 1815 r. otrzymał urlop nieograniczony. Odbył kampanie:’ 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. przeciw Rosyi i w nagrodę zasług został ozdobiony krzyżem kawalerskim wojska polskiego (Ks. wojskowe). 

LUBOWIEDZKI Andrzej, furyer w regimencie ks. Radziwiłła, otrzymał 1790 r. nobilitacyę, a 1792 r. składał przysięgę na wierność Rzeczypospolitej (Vol. Leg., Metr. Litew.). 

LUBOWSKI. Wzięli nazwisko od wsi Łubowa, w pow. gnieźnieńskim. Wojciech z Łubowa 1493 r. Piotr 1500 r. Maciej wolny 1509 r. od wyprawy wojennej; w 1513 r. był burgrabią gnieźnieńskim. Marcin z Ustronia 1543 r. Jan i Fabian, synowie Jerzego, 1549 r. Mikołaj z Kucina, żonaty 1571 roku z Katarzyną z Krzykos. Małgorzata, dziedziczka części Łubowa 1580 r. Paweł, syn Wojciecha, 1588 r. posesor wójtostwa Kubłowa. Janusz, dziedzic na Tarchałach 1598 r. Mikołaj 1600 r. Stanisław, komornik ziemski łęczycki 1609 r. Jan, syn Wojciecha, 1610 r. Wojciech, syn Adama, uczynił testament 1648 r. Abraham, żonaty z Anną z Chrzanowa 1687 r. (Metr. Kor., Ks. Gr. Brzeskie, Bobrownickie i Przedeckie, Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. rLubel., Don. Vars., Conv. Piotrk.). 

LUBRAŃSKI h. GODZIEMBA. Hrabiowie. Senatorowie w rodzinie: Grzegorz, podkanclerzy koronny 1484-1497 r. Mikołaj, kasztelan spicymirski 1492 r., lendzki 1496 r., gnieźnieński 1498 r., wojewoda kaliski 1501 r., poznański 1510 r. Jan, biskup płocki 1497 r., biskup poznański 1498 r., urn. 1520 r. Bernard, kasztelan brzesko-kujawski 1501 r., um. 1509 r. Tomasz, kasztelan brzesko-kujawski, um. 1537 r. Lubrańscy pochodzą od tej gałęzi rodu Godziembów, która w początkach XIV stolecia posiadała znaczne majątki na Kujawach z osadą Lubraniec, a która w końcu tegoż XIV stolecia rozpadła się na rodziny Lubrański, Dąmbski, Paniewski, już zaś w połowie XV stolecia jedna linia Lubrańskich wzięła nazwisko Radecki; ze wszystkich rodzin Godziembów 

Lubrańscy najwyżej wynieśli się pod względem znaczenia i majątku, w XV stoleciu należeli do rodzin pierwszorzędnych krajowych i tytułowali się hrabiami (Comes) na Lubrańcu, wkrótce przecież, albowiem w pierwszej połowie następnego stolecia zgaśli. 

Kujawscy Godziembowie na Lubrańcu, będąc licznie rozrodzeni, utrzymywali ścisłe stosunki i stanowili jedną dzielnicę z Godziembami z konińskiego i łęczyckiego, gdzie wspólnie z nimi posiadali majątki.

Pierwszymi członkami tej rodziny, źródłowo znanymi na Kujawach, są Andrzej, Jugon, Przedbor, Jan i Mikołaj z Lubrańca. 

Andrzej w 1381 r. w brzeskim sądzie, nazajutrz po święcie Ścięcia św. Jana, wyznaczył wraz z siostrami, Małgorzatą i Hanką termin przeciwko Piotrowi Konopce z Zakrzewa; Małgorzata była żoną drugiego Andrzeja z Lubrańca, w 1428 r. już nie żyjącego. Brat jej Andrzej, 1409 r. chorąży kujawski, podpisał w cztery lata później, jako sędzia generalny kujawski, list Unii Litwy z Polską w Horodle, i przyjął do herbu swego bojara Stanisława Butowtowicza. Od tej pory do śmierci swej w 1444 r. brał stale udział w sprawach państwowych, a jako dzielny rycerz, niezawodnie walczył też na polach grunwaldzkich. W 1419 roku pod Czerwińskiem, on i kuzyn jego, Andrzej Laskary Godziemba z Gosławic, biskup poznański, między innemi obowiązują się dotrzymać przymierza zawartego przez Jagiełłę i ks. Witolda z Erykiem, królem duńskim. Andrzej był dziedzicem dóbr Lubranieckich, a Kobilska nabył w 1418 roku od Jana Koszyka Godziemby z Kłóbki, Końca i Poddembic; z niewiadomej nam żony pozostawił córkę Małgorzatę, żonę w 1462 r. Mikołaja zSąpólna i Jarantowa i dwóch synów: Andrzeja-Laskarego i Jana. 

Andrzej-Laskary, w aktach występuje zwykle tylko jako Laskary, był współwłaścicielem dóbr Lubraniec, Kobilska i Wola, na połowie których w 1444 roku zabezpieczył 200 kop i 24 grzywien posagu i wiana żonie swojej Katarzynie, córce Mikołaja z Broniewa, łowczego brzeskiego, i Beaty z Siewierska; następnego roku z bratem Janem zastawił w Janiszewie część młyna Krystynowi z Zadusznik. Jan po śmierci Andrzeja-Laskarego w 1456 r. dzielił się jego dobrami z wdową, która w 1483 r. już nie żyła. Z powyższymi Lubrańskimi, jakoteż z Janem z Ossowa Lubrańskim, zażyłe utrzymywał stosunki Bernard de Dąmbie, widocznie blizki ich krewny, co wynika z licznych aktów, notowanych w księgach brzeskich. 

Jugon, brat sędziego Andrzeja, posiadał na Lubrańcu części zwane później od jego imienia Jugonowemi; z żony Świątomiry, dziedziczki Różnieczyc 1402 r., miał córkę, Jachnę i syna Stanisława, dziedzica na Mniejszym Lubrańcu, który wykupił 1440 r. od Mikołaja z tegoż Lubrańca część tamże zastawioną przez Jachnę. 

Przedbor na Ludbrańsku, brat rodzony Andrzeja i Jugona, w 1398 r. ustanowił w Brześciu termin przeciwko Jalbrzykowi (Wojciechowi) Turowskiemu. Od jego imienia posiadłość jego na Lubrańcu nazwana została Przedborowicami; umarł wmłodym wieku 1411 r., zostawiając z żony Tomisławy synów: Włodka, Jana, Mikołaja i prawdopodobnie Grzymka.

Włodek pisze się z Małego Lubrańca, v. z Przedborowic, a był żonaty z Katarzyną z Turowa 1421 r., zapewne córką Wojciecha. 

Jan, zwany Strasz, burgrabia brzeski 1438 roku, miał syna Jakóba 1436 r., a sprzedał części swe na Przedborowicach 1445 r. stryjowi swemu Stanisławowi z Wielkiego Lubrańca.

Mikołaj, trzeci syn Przedbora, zwany Strasz, zeznał 1440 r., i z Stanisław z Małego Lubrańca zapłacił mu 15 kop za całą część Jugona, którą to część Mikołaj trzymał w zastawie od Jachny, córki tegoż Jugona; żoną Mikołaja była 1421 r. Katarzyna Klarska. 

Jan, brat Przedbora i Andrzeja, w 1394 r. jest świadkiem w Łęczycy, z drugim Godziembą, chorążym Janem Chosisko, t. Koszyk, w sprawie Berwolda z Lubina, a jako dziedzic z Lubrańca występował 1399 r. w charakterze superarbitra w sprawie między plebanem brdowskim iwłaścicielem Modzerowa. W tymże roku, w Brześciu miał sądownie przyznaną 1 kopę i pół od Mikołaja z Lubrańca. O jego potomstwie nie mamy wcale wiadomości. 

Mikołaj, brat Andrzeja, Jugona i Przedbora, założyciel głównej linii Lubrańskich, nabył od Jarosława z Pomarzan, oraz od brata i matki jego, w Łęczycy w 1389 roku wieś Lganowo, na Kujawach położoną; żona jego Elżbieta z Oporowa h. Sulima miała sprawę 1398-1399. z swym rodzonym bratem, łowczym z Oporowa, o spadek po zmarłym stryju, a w 1406- r. zapisała 200 grzywien posagu na swojej wsi Lganowie synowej swej Annie, żonie Bernarda, w imieniu tegoż syna i innych dzieci, dopóki nie nastąpi podział majątkowy między nimi. Podział zaś dóbr Ludbrancz i Janiszewo polubownie przeprowadzonym został dopiero w 1425 roku przez Andrzeja z Lubrańca, sędziego generalnego kujawskiego, i Jaranda zKłobi, kasztelana brzeskiego kujawskiego, po śmierci Mikołaja, pomiędzy pozostałą po nim wdową, córką Anną i synami, Stanisławem, Bogusławem i Bernardem. 

Bogusław z Lubrańca, syn Mikołaja i Elżbiety z Oporowa, mając zatarg z Krzesławem z Dowierzyna (Dobierzyna), sprowadził 1418 roku do sądu Berwolda z Kłobki, Mikołaja i Jakóba Bogaczów, Emrycha z Czołpina, Mikołaja z Przedborowic i Stanisława z Świerczyna; sprawy nie było, ponieważ pogodził się z Krzesławem. Przy wywodzie szlachectwa Godziembów Wysockich świadczył 1424 r. Bogusław Lubrański, dziedzic Chodowa; wspomina również o nim Długosz. Bogusław, otrzymawszy w 1425 roku w udziale Lganowo i znaczną część Ossowa, odtąd stale pisze się z tej ostatniej wsi. W 1430 r. miał sprawę o poczynione szkody w młynie Kłobia, w Ossowie, i częste prowadził zatargi z rodzeństwem; skarbnik brzeski kujawski od 1434 r., w dwa lata później świadczył z bratem rodzonym Stanisławem Chodowskim w sprawie Jakóba z Miłochowa Godziemby z bratem Janem de Redecz. Bogusław um. w 1444 roku, a druga jego żona, Sandka z Lganowa, z córkami: Halszką, Małgorzatą, Katarzyną i Anną z Ossowa, oraz z dziećmi po 1-ej żonie: Janem, Jadwigą, Katarzyną i Magdaleną dzielili się majątkami po nim pozostałem]. 

Jan został się tylko przy Ossowie, gdyż Lganowo oddać musiał rodzeństwu i szwagrom swoim, Wojciechowi i Andrzejowi Kretkowskim i innym; w 1449 r. Parzysch z Woli pokwitował go wraz z macochą z wszelkich należności na wójtostwie Iganowskim; um. 1484 r., a siostra jego Katarzyna, żona Jakóba z Grodźca, zrzekła się wtedy dóbr Ossowa jej przy padłych; dobra te pozostały nadal w ręku Godziembów. W dziesięć lat później, Jan de Satczyce (Samszyce) z Kłóbka, zwany Podskarbi, wnukowi swemu Janowi, a synowi Stanisława, zastawił za 50 grzywien część swą na Ossowie. Nareszcie w 1520 r. ten Jan Podskarbi sprzedaje posiadłość swą tamże Mikołajowi z tegoż Ossowa, temuż Mikołajowi zaś Marcin z Dambia odstąpił swe prawo bliższości na Ossowie w 1513 r. za 50 grzywien. 

Stanisław, syn Mikołaja i Elżbiety z Oporowa, w 1425 r. występuje z tytułem mistrza, zkąd prosty wniosek, i z ów stopień otrzymał w Krakowie, lub w innym uniwersytecie zagranicą; akademickie jednak wykształcenie niewiele złagodziło charakter mistrza Stanisława, niemniej butnego od brata swego Bogusława. To też widzimy go w ciągłych kłótniach z krewnymi, z Laskarym z Lubrańca, Bernardem z Dąmbia, o Kalny Redecz io Krowi Redecz, a przeważnie z bratem rodzonym Bernardem, lub jego dziećmi; w 1424 roku ma termin z Mościcem zDąmbia o granice między Świerczynem i Janiszewem. Ponieważ otrzymał największy dział na Chodowie, od 1425 r. pisze się często Chodowskim, a czasam tylko Lubrańskim, później zaś stale z Wielkiego Lubrańca. Z Godziembitą Jakóbem z Miłachowa zamienił pewną część na Krowim Redczu czyli Krowicach 1436 r. W tymże czasie nabywa od Jana i Anny z Sieroszewa części ich na Janiszewie, za które płaci sto grzywien średnich groszy, plus 50 grzywien zwykłej monety i dodaje konia wartości 20 grzywien. 

Stanisław podzielił się z bratem Bernardem w latach 1441 i 1442 częściami dóbr Lubranieckich i Janiszewskich, z wyroku sądu polubownego, z samych krewnych złożonego, to jest: Andrzeja z Lubrańca, sędziego generalnego, Janusza z Biernacie, Jana z Małego Lubrańca, Wawrzyńca i Jakóba Rogaczom z Kłobki, Tadeusza z Kaniewa i Bartosza z Powołowic. W trzy lata później zaś jest sędzią polubownym przy podziale dóbr Ossowo, zę strony dzieci po zmarłym bracie Bogusławie. Części Jugonowskie i Janowskie na Przedborowicach nabył 1439 roku od Stanisławy z Nowej wsi, a 1448 r. części tamże od Mikołaja Strasza Lubrańskiego, i Mikołaj Godziemba z Miłochowa sprzedał mu 1452 r. udział swój tamże. Stanisław, podkoniuszy brzeski 1462 r., w niektórych aktach figurował z przydomkiem Kapustki. Miał on dwie żony, Owkę, córkę Marka z Wąsewa, kasztelana rawskiego, za którą dostał 1428 r. sto grzywien posagu, i Małgorzatę, córkę Wojciecha z Ośna, której zabezpieczył 1458 r. posag na Krowim Redczu. Zmarł 1469 r. w podeszłym bardzo wieku. Dzieci jego: Anna, Małgorzata, Dorota, żona Pakosława, Mikołaj, Jan i Stanisław piszą się z Wielkiego Lubrańca. 

Mikołaj, syn Stanisława z 1-ej żony, zwany Cesarz, dziedziczy na Krowim Redczu, Przedborowicach i na Sieroszewie 1430 r., zkąd zowie się Sieroszewskim. Ma często do czynienia z Bernardem i Wincentym z Dąmbia, z którym graniczy; z żony Katarzyny z Lubrańca, córki Jana z Biernacie i Lubrańca 1481 r., miał syna Macieja Sieroszewskiego, którym opiekowała się Anna z Lubrańca, żona Hebdy zGóry 1484-1488 r.

Maciej oddał 1513 r. części swe na Małym Lubrańcu wojewodzie Mikołajowi Lublańskiemu, a dostał od niego w zamian wieś Kaszewo; żoną jego była Agnieszka zGłuszyna, córka Jana, z której syn Wojciech Sieroszewski nabył od ojca swego Miłochowo w 1533 r. W 1530 r. Grzegorz z Lubrańca, wojewodzie poznański, występuje przeciwko Maciejowi o zajęcie Lubrańca. 

Jan, zwany Krakowski, syn mistrza i podkoniuszego Stanisława, dziedzic Krowiego Redcza, Biernacie i Małego Lubrańca, wziął 1458 r. wraz z bratem Mikołajem Wielki Lubraniec w zastaw od ojca; miał jakieś części na Dąmbiu i takowe w 1480-1482 r. zastawiał. Jan zapisał 200 kop groszy 1466 roku na swych dobrach żonie swej Katarzynie z Sarnowa, córce Jana, i z niej pozostawił: Katarzynę, żonę Mikołaja Cesarza-Lubrańskiego, alias Sieroszewskiego z Krowiego Redcza, Annę, żonę Hebdy z Góry, Elżbietę, żonę Jakóba z Ogorzelewa, Zofię i Konochnę z Małego Lubrańca; Mikołaj 1479 r. i Adam w 1480 r. już nie żyli. 

Adam, zwany Krakowczyk, pisze się Lubrańskim v. Biernackim v. Świerczyńskim, i był dopuszczony do dóbr Mniejszego Lubrańca 1515 roku przez wojewodę Mikołaja Lubrańskiego; poślubił on Katarzynę, dziedziczkę Swierczyna, a osiadłszy widać na tym majątku, począł się nazywać Świerczyńskim i żona na tych dobrach zapisała mu 1505 r. trzysta zł. węgierskich. Adam Świerczyński był podług ustawy ordynacyi Lubranieckiej jednym z ewentualnych jej spadkobierców. Po śmierci Adama syn jego Maciej z Biernacie Świerczyński odstąpił 1528 r. matce swej połowę Świerczyna, a przy akcie asystowali mu stryjowie jego, Marcin i Jakób z Dąmbia. 

Stanisław, trzeci syn podkoniuszego Stanisława, sprzedał 1476 roku schedę swą na Wielkim Lubrańcu bratu rodzonemu Janowi za 120 grzywien i w dwa lata później ustanowił opiekę nad synami swymi, Janem i Stanisławem. W 1483 r. jest podkomorzym brzeskim kujawskim. Syn jego Jan zapisał 1496 roku 60 grzywien żonie swe Elżbiecie z Nieszkowa, córce Teofila, na dobrach swych Mniejszy Lubraniec, Krowi Redecz, Biernacice, i Przyborowice, które to dobra w rok później sprzedał Bernardowi z Wielkiego Lubrańca, miecznikowi brzeskiemu kujawskiemu za 1300 zł. węgierskich. 

Bernard, najstarszy z synów Mikołaja i Elżbiety z Oporowa, pisał się z Ossowa; łagodniejszy od braci swoich i spokojniejszy, nie ma tak częstych spraw z rodziną i z sąsiadami. Wiadomo, że już 1406 r. był żonaty z Anną, lecz od tego czasu do roku 1423, nie spotykamy w aktach żadnej o nim wzmianki. W tymże ostatnim roku Jan z Ossowa obowiązał się zapłacić mu 2 kopy i6 groszy. Żona jego Anna wybrała go 1428 r. swym plenipotentem. Jak wyżej wspomniano w 1441 r. Andrzej z Lubrańca, sędzia generalny brzeski, Janusz z Biernacie, Jan z Małego Lubrańca, Wawrzyniec i Jakób z Kłóbki, Tadeusz z Kaniewa i Bartosz z Powołowic, sami Godziembowie, i jako sędziowie, polubownie podzielili Bernarda i Stanisława z Wielkiego Lubrańca temiż dobrami, a w rok później ciż bracia dzielili się również Janiszewem. Bernard dziedziczył również na Kalnym Redczu, Chodowie i Niewieszu. Po śmierci Bernarda dzieci jego: Marta, Rumpracht, Lazar, Jan, Mikołaj, Grzegorz, Wacław wraz z matką, uskutecznili 1448 r. podział majątkowy. 

Rumpracht, czyli Rumprecht, dostał w łęczyckiem dobra Niewiesz, i odtąd rzadko występował w aktach brzeskich, odstępując w 1458 r. Bernardowi zDąmbia część swą na Kalnym Redczu. 

Lazar z dóbr ojczystych otrzymał Lubraniec, i w 1441 r. wystąpił przeciwko stryjom Stanisławowi, który nie chciał płacić kary należnej bratu Bernardowi, a ojcu jego; z tymże stryjem podzielił się 1450 roku Wielkim Lubrańcem, a między innymi asystowali im: Jan z Wielkiego Lubrańca, Dersław z Paniewa i Michał zKłobi, Godziembowie. Żona Lazara, Małgorzata z Bodzanowa, córka Grzymisławy Pilchowskiej, zagorzałej heretyczki, wyznawała husytyzm, o co w 1480 roku oskarżoną została przed biskupem Zbigniewem Oleśnickim. Lazar, podsędek brzesko-kujawski 1476 roku, miał dwie córki, Dorotę, żonę Wojciecha z Tulibowa, i Małgorzatę, żonę Jana Karnkowskiego, skarbnika inowrocławskiego. 

Jan, czwarty syn Bernarda i Anny, miał przeznaczone części, jakie posiadał ojciec jego na Chodowie; w 1460 roku pokwitował Macieja, Jana i Floryana z Bogusławie z posagu i wyprawy za siostrą ich i żoną swą Elżbietą. 

Mikołaj, tak jak brat Wacław, dostał w spadku połowę Kalnego Redcza; w 1456 roku zmarł bezpotomnie, a bracia jego podzielili się schedą pozostałą po nim. 

Grzegorz, zwany Deitarus, najmłodszy z synów Bernarda i Anny, został dziedzicem części na Janiszewie i Ossowie, i z tej ostatniej wsi początkowo się pisywał. Stopień bakałarza sztuk wyzwolonych otrzymał w Uniwersytecie krakowskim, a następnie służył wojskowo. Mężny, rozumny, i dowcipny, stał się przybocznym rycerzem i ulubionym towarzyszem Kazimierza Jagiellończyka i .jeździł cztery razy w 1469 r. jako jego poseł do króla czeskiego; żupnik wielicki i bocheński 1453 r., sekretarz królewski, długo te urzędy piastował. Znużony życiem świeckiem, poświęcił się stanowi duchownemu, a po uzyskaniu od Sykstusa IV bulli dyspensyjnej 1472 r., został kolejno kanonikiem krakowskim 1476 r., gnieźnieńskim 1478 r., archidyakonem krakowskim i proboszczem Skalmierza i św. Floryana, a 1484 r. podkanclerzem koronnym do roku 1497. Sam król rok przed tern, przypominając przymioty i zasługi Grzegorz

a z Lubrańca, z troskliwością poleca go względom arcybiskupa gnieźnieńskiego. W 1489 r. był opiekunem dzieci po hetmanie Szczęsnym Godziembie z Paniewa; ofiarowanego sobie biskupstwa płockiego w 1497 r. nie przyjął „przez pokorę", lecz prosi króla o tę katedrę dla swego bratanka Jana, który ją otrzymał. Z powodu podeszłego wieku składa 1497 r. urząd podkanclerzego, który tak świetnie piastował. W Lubrańcu, gdzie był poprzednio proboszczem, wybudował kościół (1490-1497 r.) i klasztor dla 12 kanoników regularnych Lateraneńskicb; umarł 1500 r., 23 kwietnia, i pochowano go w katedrze krakowskiej. Światłyi roztropny dyplomata, jak również zabiegły i mądry gospodarz, zebrał ogromny majątek, który synowcom przekazał. Rodzina Lubrańskich zawdzięcza mu po większej części swoją świetność i potęgę. 

Wacław dostał w udziale połowę Halnego Redcza i stale się pisał z tego majątku; ze stryjem Stanisławem z Wielkiego Lubrańca, do którego podobnym jest z usposobienia, często się rozprawia, jak również z Bernardem zDąrabia, współwłaścicielem Halnego Redcza. Niesnaski między tymi ostatnimi długie trwały lata, a Bernard w 1461 r. wraz z swym poddanym Maciejem pozwał Wacława o zadanie ran io inne poczynione gwałty wDąmbiu; zresztą nie lepiej obchodzi się Stanisław z braćmi rodzonymi, gdy Grzegorza nie wpuszcza 1474 r. do dóbr Redecz. Wacław z niewiadomej nam żony pozostawił jedną córkę Aleksandrę, zaślubioną Maciejowi Głowackiemu, z ziemi sieradzkiej, i pięciu synów: Jana, Bernarda, kanonika poznańskiego, Mikołaja, wojewodę poznańskiego, Bernarda, kasztelana brzeskiego kujawskiego, i Feliksa, o których dalej będzie mowa. 

Jan, najstarszy syn Wacława z Halnego Redcza, ur. 1456 r„ uzyskał w Krakowie 1478 r. stopień mistrza filozofii, a następnie dyplom doktora obojga praw we Włoszech. Dzięki głębokiej wiedzy, znajomości obcych języków i porywającej wymowie, został ulubieńcem czterech z kolei polskich monarchów, którzy należycie oceniali zalety jego umysłui serca. Poświęcił się służbie bożej i w 1484 r. jest kapelanem wielickim, kanonikiem gnieźnieńskim 1485 r., kanonikiem poznańskim 1489 r., sekretarzem królewskim 1491 r., proboszczem poznańskim 1493 r. Obrany biskupem płockim 1497 r., krótko rządzi tą dyecezyą, lecz funduje tam w Skempem kościół i klasztor Bernardynów; dnia 21 kwietnia 1498 r. został biskupem poznańskim. Odtąd należy do wszystkich ważnych spraw państwowych, i odznaczył się jako rozważny senator i gorący miłośnik swego kraju. W 1501 r. Stany wysłały go do Brześcia Litewskiego, do nowoobranego króla Aleksandra, aby odebrać od niego przysięgę; po śmierci zaś tegoż monarchy, jedzie wraz z innymi ofiarować Zygmuntowi polską koronę od narodu. Poseł do Władysława Węgierskiego 1507 r. do odnowienia z nim traktatów, do księcia Meklemburgskiego 1510 r. celem zawarcia ugody przedślubnej, komisarz na zjeździe w Poznaniu, gdzie świetne zgromadzenie z okazałością przyjmował, posłuje również 1512 r. do Stefana Zapolyi w sprawie małżeństwa króla i sprowadza do Krakowa Barbarę, oblubienicę swego monarchy. Następnego roku przyjmuje u siebie z niebywałą wspaniałością parę królewską; na sławnym zjeździe monarchóww Wiedniu 1515 r. był towarzyszem i doradcą króla; 1518 r. sprowadził z Wiednia do Krakowa przyszłą królowę Bonę Sforza. Zygmunt I szczególnie obdarzał biskupa Jana nieograniczonem zaufaniem i nic nie poczynał, nie zasiągnąwszy światłej jego rady.

Rozliczne są fundacye Lubrańskiego, lecz nad wszystkiemi. góruje założenie i uposażenie wyższej szkoływ Poznaniu, zwanej Akademią lubraniecką, która lat trzysta istniałai liczny wydała poczet ludzi krajowi zasłużonych. Dziełem tern na zawsze upamiętnił się Jan Lubrański. On też był założycielem wspólnie z bratem Mikołajem, wojewodą poznańskim, ordynacyi Lubranieckiej, uroczyście zatwierdzonej przez Zygmunta i w Krakowie, dnia 5 maja 1518 roku z udziałem prymasa, kanclerza koronnego i najwyższych dygnitarzy państwa. Poprzednio za jego staraniem Lubraniec został wyniesionym do rzędu miast. Z jego też rozporządzenia ułożonem zostało dzieło pierwszorzędnej wagi dla historyi naszego kościoła, pod tytułem „Liber Beneficiorum diaecesis Posnaniensis“. Mąż ten pełen zasług dla Kościoła i Rzeczypospolitej, należy do najwybitniejszych polskich biskupów i jest najchlubniejszą postacią domu Lubrańskich. Zszedł z tego świata 22 maja 1520 roku w Busku; pochowany zaś w Poznaniu w katedrze, gdzie wdzięczny biskup Tomicki, który mu zawdzięczał całą swoją kary erę, postawił mu pomnik, jako nieporównanemu swemu dobrodziejowi. 

Bernard, syn Wacława z Kalnego Redcza, ur. 1459 r., oddał się stanowi duchownemu; bullą z 1488 r. papież Inocenty VIII zamianował go referendarzem i protonotaryuszem stolicy apostolskiej, wtedy był już kanonikiem krakowskim. Sekretarz Jana Olbrachta od 1493 roku, świadczy w 1496 roku wraz z braćmi rodzonymi, Mikołajem, kasztelanem lendzkim, i Janem, proboszczem poznańskim, przy nadaniu na lennem prawie ziemi czerskiej przez króla Konradowi Mazowieckiemu. W Poznaniu wybudował w gotyckim stylu psałieryę, w gmachu tym mieści się dziś biblioteka Larchiwum dyecezyalne. Zmarł 26 lutego 1499 roku, jak opiewa napis pomnika wystawionego przez brata biskupa Jana, w katedrze poznańskiej. Przepiękny nagrobek ten z bronzu, dzieło sławnego Piotra Fischera, należy dziś do cenniejszych zabytków naszych. 

Mikołaj, trzeci syn Wacława z Kalnego Redcza, zwany był Gardziną-, mylnie jednak autorowie upatrują w tern przezwisku, jakoby określenie charakteru Mikołaja; Gardzina stanowi bowiem dawny rodowy przydomek, albowiem spotykamy go w XIV wieku u Godziembówz konińskiego i z łęczyckiego. W 1387 r. Stanisław Gordzina z Wysoki występuje w Łęczycy o 6 grzywien przeciwko Naczkowi i Klemensowi z Odąchowa. W Sieradzu 1398 r. Gardzina de Kiki ręczy za cztery grzywny dla swego brata. 

Mikołaj młode lata spędził na wojennych wyprawach, a dzielnym musiał być rycerzem, skoro Jan Olbracht w 1501 r. wynagradza go za usługi wyświadczone Kazimierzowi Jagiellończykowi na Podolu, przeciwko Tatarom, jak również i sobie w czasie zaprosin do węgierskiej korony, i przeznacza mu sumy na Brzegu i Luboli. Tak jak ówcześni Lubrańscy cieszy się też Mikołaj łaskami czterech Jagiellonów, którzy nieustannie obsypywali go różnemi nadaniami, wskutek czego staje się panem olbrzymiej fortuny.

Mikołaj, chorąży królewski, otrzymał 1492 r. kasztelanię spicymierską, a w cztery lata później lendzką, w 1498 r. gnieźnieńską; wojewoda kaliski 1501 r., starosta brzesko-kujawski, łęczycki i przedecki, podpisał przywilej Unii Litwy z Polską. Od króla Aleksandra otrzymał w 1504 r., ze względu na zasługi i cnoty, konsens na nabycie od biskupa lubuskiego miasteczka Kazimierz, w konińskiem, z piętnastoma wsiami doń należącemi; w 1510 r. Mikołaj postąpił na województwo poznańskie, w 1513 r. otrzymał w posesyę Osmolin, a w 1515 r. otrzymał prawem kaduka wieś Kalinowiec. Zabiegliwy i nader do swego rodu przywiązany, przez długie lata pracuje, nabywając z niemałym trudem od licznych krewnych ich części na dobrach lubranieckich, aby utworzyć jeden duży kompleks; gdy dopiął celu, pragnąc utrwalić potęgę i znaczenie swego domu, urządził wespół z bratem Janem, biskupem, ordynacyę tychże dóbr w 1518 r. Rozporządzenie owe stało się powodem długich i krwawych zajść familijnych. Mikołaj założył również za opłatą kapitału dwustu grzywien nowy kanonikat przy katedrze poznańskiej, imienia Godziembów, do którego prezentowała familia ta a z do ostatnich czasów. Został więc wojewoda Mikołaj od 1518 r. pierwszym ordynatem na Lubrańcu, a dnia 21 lutego 1524 r. zszedł z tego świata. 

Podług ustawy ordynackiej, porządek sukcesyjny miał być jak następuje: pierwszy syn wojewody i jego potomkowie płci męskiej, drugi w braku takowych, Tomasz z Lubrańca, syn Bernarda, kasztelana brzeskiego kujawskiego, posesor dóbr królewskich Piotrków; trzeci Bernard z Biernacie i Kalnego Redcza; czwarty Laskary z Biernacie i Kalnego Redcza, posesor Lubowli, którzy to Tomasz, Bernard i Laskary pochodzili od tego samego dziadka Wacława z Lubrańca, ojca wojewody Mikołaja; piąty Adam z Biernacie Świerczyński, brat Marcina i Jakóba z Dąmbia, pochodzący z Lubrańca; szósty Jan z Paniewa, starosta żydaczowski, syn hetmana Szczęsnego. Córki zaś pozbawione zupełnie wszelkiego prawa do ordynacyi, dostawać miały tylko pięćset zł. węgierskich, lub dwieście w razie wstąpienia do klasztoru. 

Ordynat Mikołaj z małżeństwa z Jadwigą z Zagórzyna Żychlińską, h. Szeliga, starościanką konińską, miał jednego syna Grzegorza i pięć córek: Annę, żonę Mikołaja Russockiego, kasztelana biechowskiego, Zofię, żonę Mikołaja Niewieskiego, v. Świnieckiego, Dorotę, żonę Wincentego Świdwy z Turbina Szamotulskiego, kasztelana gnieźnieńskiego, Barbarę, żonę Jana Opaleńskiego, chorążego poznańskiego a praprababkę królowej Anny z Opaleńskich Leszczyńskiej, i Jadwigę, żonę Macieja Opaleńskiego, kasztelana lendzkiego. 

Wojewodzina Jadwiga Lubrańska, obawiając się niezgod rodzinnych po swojej śmierci, ustanowiła 1526 r. opiekę nad swym synem Grzegorzem, i uczyniła go jedynym spadkobiercą dóbr swoich osobistych, w kaliskiem: Zagórzyna, Kiączyna, Żegocina, Proszkowa Wielkiego i Małego, Kirowa, Podlesia, Kliszowa, Dojutrowa i Gudowa. 

Wojewodzie Grzegorz, zwany Gardzina, po dojściu do pełnoletności został drugim ordynatem na Lubrańcu i panem licznych innych majątków, nienależących do tego fideikomisu, a król zachował go przy pięcioletnej posesyi dóbr koronnych Zgierz i Rataje. W 1530 r. Maciej z Lubrańca Sieroszewski, syn Mikołaja, choć sprzedał był w 1513 roku części swe na Lubrańcu wojewodzie Mikołajowi Lubrańskiemu, zamierzał zająć Lubraniec, lecz ordynat Grzegorz tego nie dopuścił; żonaty z Anną z Oporowa, córką Jana, wojewody brzeskiego-kujawskiego, zabezpieczył jej 4000 zł. węgierskich posagu i wiana na dobrach Kazimierz, Toporzyszczewo i Gawrony. Grzegorz przedwcześnie zakończył życie 1533 roku, prawdopodobnie otruty przez którego z krewnych lub szwagrów; żonie zapisał dobra Kazimierskie testamentem przez króla zatwierdzonym. Ponieważ zmarł bezpotomnie, na mocy ustawy, ordynacya przeszła na wskazanego Tomasza Lubrańskiego, syna kasztelana Bernarda, i odtąd rozpoczynają się straszne zatargi familijne, o których Bielski wspomina temi słowy „o czem kłopotu i mordów było dosyć". 

Feliks z Kalnego Redcza Biernacki, syn Wacława z tegoż Redcza, dał 1486 roku poręczenie bratu swemu Bernardowi z Wielkiego Lubrańca, a w roku następnym z bratem stryjecznym Szymonem, odroczył termin Pawłowi z Sułkowa. Feliks z żoną swoją Katarzyną z Tomisławic zastawił 1497 r. części swoje na Biernacicach Bernardowi z Wielkiego Lubrańca; cześnik brzeski 1501 r., a następnie podkomorzy brzeski kujawski, umarł bezdzietnie 1510 r. 

Bernard, piąty syn Wacława z Kalnego Redcza, pierwszy raz występuje w aktach brzeskich 1488 r., gdy Anna z Wielkiego Lubrańca, żona Hebdy zGóry, opiekunka Macieja z Małego Lubrańca Sieroszewskiego, odracza termin do zgody z Janem i tymże Bernardem w Brześciu. Bernard, miecznik brzeski 1497 r., kupuje od Jana z Wielkiego Lubrańca jego części w dobrach Lubraniec, Redecz Krowi, Biernacice i Przedborowice; skarbnik brzeski-kujawski 1498 r., podkomorzy brzeski-kujawski 1499 r., dozwala intromisyi następnego roku Feliksowi Biernackiemu z Kalnego Redcza, swemu bratu, do Lubrańca. W 1501 r. jest kasztelanem brzeskim kujawskim, a 1504 r. podpisał przywilej króla Aleksandra wraz z braćmi Janem biskupem i Mikołajem wojewodą. Kasztelan urn. w 1509 r., pozostawiwszy z żony Barbary z Kretkowa, siostry Mikołaja Kretkowskiego, wojewody inowrocławskiego, sześcioro dzieci: Małgorzatę, żonę Wacława z Tulibowa, która nazywa 1509 r. Feliksa z Kalnego Redcza, swego stryja, swoim opiekunem, zkąd wynika ze kasztelan Bernard wtedy już nie żył; Annę, żonę Wincentego Malskiego z Większej Charłupi, która w 1512 roku występuje przeciwko Tomaszowi z Lubrańca, swemu bratu, o wypłacanie posagu; Tomasza, kasztelana brzeskiego kujawskiego, Bernarda, Jana-Laskarego, podkomorzego brzeskiego kujawskiego, i Adama. 

Bernard z Biernacie i Kalnego Redcza, zwany Radecki, trzeci ewentualny sukcesor ordynacyi Lubranieckiej, zabitym został 1546 r. w czasie nieporozumień rodziny z racyi ordynacyi przez Walentego Dąmbskiego, który widocznie popierał brata swego Adama Świerczyńskiego, piątego ewentualnego spadkobiercę ordynacyi; Bernard umarł bezpotomny. 

Jan-Laskary, syn Bernarda, kasztelana brzeskiego, 'Zwykle występujący tylko jako Laskary, był czwartym ewentualnym sukcesorem ordynacyi Lubranieckiej i w 1511 r. otrzymał od Zygmunta I konsens na wykupienie dóbr Lubola, w Sieradzkiem, od Jana Głowackiego; po stryju Feliksie mianowany podkomorzym brzeskim kujawskim 1510 r., już w 1531 r. nie żyje, a brat jego Tomasz opiekuje się pozostałą jedynie po nim córką Anną, której król zostawił dobra koronne Lubola. 

Adam, najmłodszy z synów kasztelana Bernarda, współdziedzic Lubrańca, umarł młodo i bezpotomnie. 

Tomasz, najstarszy z synów kasztelana Bernarda, współdziedzic dóbr Lubranieckich, dworzanin 1510-1534 r. Zygmunta I, u którego był w wielkich łaskach i król ten w 1515 roku dał mu pozwolenie na wykupienie od Łukasza Górki dóbr koronnych Piotrkówi Tuszyn. Jako cześnik brzeski 1520 roku otrzymał miasto Szrera; jest jeszcze w 1532 roku na dworze Zygmunta I, który zamianował go podkomorzym poznańskim, a wkrótce potem, po Janie Leszczyńskim, został kasztelanem brzeskim kujawskim i ożenił się z Anną z Oporowa, wdową po ordynacie Grzegorzu Lubrańskim. Śmierć tego ostatniego w 1533 roku spowodowała, i z Tomasz stosownie do ustawy został drugim ordynatem na Lubrańcu, lecz zięć założyciela ordynacyi, Mikołaj Rusocki, kasztelan biechowski, nie chcąc dopuścić by tak znaczna fortuna przeszławręce Tomasza, w lesie, pod Koninem na czele 40 do 50 ludzi, zamordował go siedzącego w pojeździe, na publicznej drodze w 1537 r. O tę zbrodnię, głośną w całym kraju, kasztelan biechowski pozwanym został 1538 r. przed sąd królewski, w Piotrkowie. Rusocki stawił się na sejmie z „wielką zgrają przyjaciół”, lecz widząc, że króli posłowie są ku niemu jaknajgorzej usposobieni, spokojnie do domu odjechał. Żonę jego, Annę z Lubrańskich tegoż roku, zapozwałarównież do sądu brzeskiego wdowa po kasztelanie Tomaszu, Anna z Oporowa, gwałtem wyrzucona przez kasztelanowę biechowską zdóbr Toporzyszczewo i Gawrony, na których miała zabezpieczony posag przez pierwszego swego męża Grzegorza Lubrańskiego. 

Zaciekłość Rusockich i innych dzieci po wojewodzie Mikołaju, doszła do tego, że nawet czyhali na życie wdowy po zabitym Tomaszu Lubrańskim. Biedna ta kobieta udać się musiała 1540 r. pod opiekę Zygmunta I; król zaopatrzył ją wtedy listem żelaznym, w którym grozi najcięższemi karami tymy wszystkim którzyby się ważyli na jej życie i zdrowie targnąć. Mimo to, ordynatowa Anna, nie czując się bezpieczną, wyszła po raz trzeci za mąż za Jana z Woźnik, podkomorzego łęczyckiego, zapisując mu dobra Kazimierskie, po pierwszym mężu Grzegorzu Lubrańskim; majątki te bowiem starali się Rusoccy wszelkiemi sposobami jej odebrać. Wszystko uchodziło zabójcy ordynata Tomasza, i kary żadnej nie otrzymał; to też w trzy lata później, nieletni wtedy Wawrzyniec Lubrański, syn zabitego, a zatem czwarty prawny ordynat na Lubrańcu, pozywa swego opiekuna w Brześciu, mordercę swego ojca o 120 grzywien głowczyzny na przyszłe generalne sądy brzeskie. 

Wobec tych ciężkich zajść Zygmunt I, znaglony prośbami spadkobierców w prostej linii wojewody Mikołaja, jak również żony i syna kasztelana Tomasza, zaprowadził w 1541 i 1543 r. sekwestr dóbr Lubranieckich, trwać mający do końca zatargu; ustanowił jako opiekunów Andrzeja hr. Górkę, kasztelana poznańskiego, starostę wielkopolskiego, i Łukasza hr. Górkę, biskupa włocławskiego, dla pierwszych, a Jana hr. na Tarnowie, kasztelana krakowskiego, hetmana wielkiego koronnego, dla nieletniego Wawrzyńca Lubrańskiego. 

Długo jeszcze trwały familijne niesnaski, a Zygmunt August, nie mogąc doczekać się ich zakończenia, oddał dobra Lubranieckie 1552 roku w administracyę Erazmowi Kretkowskiemu, kasztelanowi gnieźnieńskiemu, za zgodą opiekunów. Już od pięciu lat nie żył wtedy Mikołaj Rusocki, a wdowa po nim, Anna z Lubrańca, uspokoiwszy się, za umówioną sumę ustąpiłaz pretensyi swoich na rzecz Wawrzyńca Lubrańskiego. 

Dnia 24 października 1559 r., w Brześciu, Wawrzyniec Lubrański, dziedzic m. Lubraniec z zamkiem i z przyległościami, zapisał 4,000 złp. posagu i wiana żonie swej, Katarzynie, córce Jana Sierakowskiego z Bogusławie, wówczas kasztelana łęczyckiego, na wsi Chodowo. Wawrzyniec umarł bezdzietnie 1563 r. jak się zdaje nienaturalną śmiercią, licząc zaledwie lat 29, a wdowa po nim wyszła za Wincentego Przerembskiego, kasztelana rozpirskiego. Dzięki zabiegom Zofii Lubrańskiej, siostry rodzonej Wawrzyńca, i jej męża, Jakóba Odrowąż Chlewickiego, król Zygmunt August w tymże 1563 r. rozwiązał ordynacyę, mimo to, dopiero w 1570 r. uzyskali Chlewiccy urzędową intromisyę do dóbr Lubranieckich z powodu niezawodnie opozycyi innych krewnych. Jeszcze następnego roku Kacper z Paniewa, roszczący prawo do ordynacyi jako synowiec zmarłego Jana, ewentualnego spadkobiercy, usiłował objąć Lubraniec, lecz Chlewiccy wsparci łaską królewską, nie dopuścili intromisyi. W końcu XVI wieku znika nazwisko Lubrańskich; potomkowie tej rodziny istnieją jednak, ale już pod innemi nazwiskami, jak Paniewscy, Dąmbscy, Radeccy i inni (Ks. Ziem, i Gr. Brzeskie, Przedeckie Sieradzkie, Radziejowskie, Conv. Vars. i Piotrk., Metr. Kor., Kromer, Bielski, Vol. Leg., Milewski, Theiner, Statut Łaskiego, Zbiory i opracowanie hr. Kajetana Dąmbskiego). 

LUBSIŃSKI v. LUBSZYŃSKI v. LUPSIŃSKI h. ŁABĘDŹ. Pochodzą od Duninów ze Skrzynna i są jednej dzielnicy z Wąsowiczami, a nazwisko wzięli od wsi Lubsina, w wojew. brzesko-kujawskiem.Włodko z Lubsina 1433 r. Daniel, dziedzic Lubsina i Gradowa, otrzymał 1510 r. plac w Radziejowie, a w 1533 r. sprzedał wójtostwo we wsi Rzadka Wola, i z żony Anny pozostawił syna Walentego, podkomorzego inowrocławskiego 1561 r., po którym z żony Agnieszki Piekarskiej synowie: Andrzej. Feeliks, Janusz, Walenty, Władysław icórki: Anna za Benedyktem Sadowskim, Katarzyna, Agnieszka, Jadwiga i Elżbieta. Janusz, dziedzic na Potułowie, z żony Elżbiety z Goczanowa pozostawił syna Piotra 1594 r. 

Andrzej 1544 r. Walenty, wójt w Sokołowie 1554 r. Mikołaj, wójt w Brdowie 1555 r. Franciszek i Jan, synowie Stanisława, dziedzice na Gradowie 1556 r. Wojciech, Jan i Walenty, dziedzice wsi Lubsina 1557 r. Po Mikołaju syn Andrzej, żonaty z Dorotą N. 1570 r.; po nim syn Stanisław 1624 r. Adam, syn Piotra, ożeniony z Jadwigą N. 1571 r. N., podwojewodzy poznański 1576 r. Felcz, kanonik łęczycki 1589 r. Jan, syn Wojciecha, sprzedał 1590 r. części Lubsina. Andrzej, syn Tymoteusza, z poznańskiego, pisarz kancelaryi koronnej 1613 r. (Metr. Kor., Don. Vars., Ks. Gr. Brzeskie). 

LUBSTOWSKI h. LESZCZYC. Senatorowie w rodzinie: Mikołaj, kasztelan kruszwicki 1436 r. Konstanty, kasztelan bydgoski 1659 r., kasztelan nakielski 1680 r. 

Podług Paprockiego dom dawny i możny na Kujawach i w łęczyckiem; wzięli nazwisko od wsi Lubstów, w pow. konińskim. Piotr, syn Macieja, kustosz poznański 1426 r., kłócił się o wieś Orle z biskupem kujawskim 1426 r. (Cod. Rzyszcz.). Mikołaj, z chorążego kujawskiego kasztelan kruszwicki 1436 r., jego córka za Rysińskim, kasztelanem kowalskim. 

Bartosz z Paniewa i Wierzbia, podkomorzy brzeski 1510 r., otrzymał 1521 roku wójtostwo konińskie, a 1522 roku był poborcą podatków na Kujawach. Jan, chorąży inowrocławski 1544 r. Jan, dziedzic dóbr Ośno Podleśne, Wierzbie i Brzezie 1550 r. Wojciech 1554 r., ożeniony z Bogumiłą Mielżyńską. Jan, dziedzic Lubstowo, Jakóbi Maciej, dziedzice wsi Lubstowo Małei Bartłomiej dziedzic wsi Police, w pow. konińskim 1578 r. (Ks. poborowe). Bartłomiej, podkomorzy inowrocławski około 1570 r. Jan i Bartłomiej, bracia, wystawili znaczne poczty na wojnę przeciw Gdańszczanom 1576 roku. Bartłomiej, syn Wojciecha, dziedzic Sampolna 1577 r. Jakób, Piotr i Bartłomiej, synowie Macieja, dziedzice Lubstówka 1577 r. Jan i Bartłomiej, synowie Wawrzyńca, 1580 r. Małgorzata, żona Stanisława Chalińskiego, skarbnika brzeskiego 1581 r. Eufrozyna, żona Piotra Gomolińskiego, kasztelana spicymierskiego 1599 r. 

Jan, cześnik brzeski 1581 r., chorąży kaliski 1597 r., z żony Anny Pstrokońskiej miał synów, Adama i Wojciecha; po Adamie, dziedzicu na Jurkowie, który podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. inowrocławskiem, staroście kruszwickim 1633 r., synowie: Kazimierz, Konstanty i Mikołaj, starosta kruszwicki 1660 r., podpisał elekcye: 1648 r. jako sędzia kapturowy inowrocławski, a 1669 r. jako rotmistrz bydgoski. 

Konstanty, starosta kruszwicki, podpisał elekcyę 1648 r.; kasztelan bydgoski 1659 r., a nakielski 1680 r, z żony Zofii N. pozostawił syna Rafała, po którym z Heleny Latalskiej córka Joanna za Szygowskim, starostą kruszwickim, i synowie: Aleksander, Filip, Karol, Konstanty, Władysław i Zygmunt.

Adam, dziedzic Żołwina i Plitowa, poseł inowrocławski 1668 r., stolnik inowrocławski 1670 r., starosta kruszwicki 1668 r., z żony Izabeli-Eufrozyny z Mielęcina miał synów: Adama, starostę kruszwickiego 1701 roku, Andrzeja, Stanisława i Macieja, po którym syn Andrzej podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. kaliskiem. Benedykt, opat lendzki, wizytator generalny Cystersóww Polsce 1788 r. (Metr. Kor., Conv. Piotrk., Wyr. i Zap. Tryb. Piotrk., Ks. Gr. Brzeskie, Przedeckie, Sigil., Vol. Leg.). 

z LUBSZY. Piotr, syn Mikołaja, udowodnił szlachectwo 1414 roku w grodzie krakowskim (Ks. Gr. Krakowskie). 

LUBZENIECKI. Władysław otrzymał 1702 r. podczaszostwo gostyńskie po śmierci Bielickiego (Sigil.). de 

LUCE. Markizowie. Seilans otrzymał 1776 r. rangę majora wojsk koronnych (Sigil.). 

LUCEŃSKI h. GISSA. Po Michale, chorążym buskim 1709 r., syn Franciszek; tego syn Michał miał syna Wawrzyńca, a ten syna Ksawerego, urzędnika magistratu warszawskiego, po którym z Malwiny Radziewiczówny synowie, Stanisław i Aleksander wylegitymowani w Królestwie 1862 r. 

LUCHAŃSKI. Feliks, Anna, Floryanna i Zuzanna, dzieci Marcina i Zofii Serockiej, oraz stryj ich Wojciech, dziedzice części Luchanic, pozwali 1668 r. Annę Osiemborowską o sumy (Wyr. Tryb. Piotrk.). 

LUCHNICKI. Jakób nabył 1779 r. w ziemstwie przemyślskim sumę od Zawadzkiego. 

LUCHTOWSKI h. KROJE odm. Odmiana herbu - na połączeniu Kroi ptaszek stojący. Jan występował 1571 r. w grodzie lubelskim (Wittyg). 

LUCIAN0WSKI. Petrasz z Lucianowic cytowany w aktach krakowskich 1399 r. Stanisław 1417 r. Jan z Lucianowic zapozwał do sądów Piotra Szafrańca, podkomorzego krakowskiego o przyganienie jego herbowi. Piotr, prokurator krakowski, wypożyczył 1458 r. królowi 100 grzywien; pisarz generalny ziemski krakowski 1464 r. (Akta Krakowskie). 

LUCIŃSKI h. GOZDAWA. Byli w pow. gostyńskim 1579 roku (Ks. poborowe). 

LUCIŃSKI h. WCZELE. Andrzej, syn Tomasza, osiadływ wojew. Sandomierskiem, miał syna Tomasza, konsyliarza i podczaszego dworu króla Stanisława Augusta 1794 r., dziedzica dóbr Rowry, po którym z Barbary Pazowskiej synowie, Felicyan i Tadeusz. Antoni prowadził proces z Miączyńskim, starostą krzepickim, o wieś Starą Piłę, na uspokojenie którego wyznaczona komisya z sejmu 1775 r. Antoni z żoną Anielą otrzymali 1775 r. dobra Szybowice, Dzwonowice, Szyce i Serkowice (Vol. Leg., Kancl.). 

LUCK (LUK) h. ROGALA odm. Odmiana herbu - w koronie czapka biała tatarska z czerwonym zawojem, ozdobiona sześciu koguciemi piórami na dół zwieszającemi się. 

Stara szląska rodzina, pisała się dawniej Lukówi Lukaw i już w 1337 r. posiadała majątek Peterwitz (Petrowice), kolo Trzebnicy. 

Są w Prusach dwie inne rodziny tego nazwiska, jedna pochodząca od Daniela, kamerdynera króla Fryderyka I Pruskiego i od niego nobilitowana 1701 r., druga pisząca się na Bugusławicach (von Boguslawitz) nobilitowana na Szlązku w XVII stoleciu. Joanna, żona Karola-Ludwika Fiszera, generała-adjutanta królewskiego 1760 r. 

LUCKE. Sebastyan, major 1732 r., pułkownik 1743 r. wojsk koronnych. Konstanty, kapitan wojsk koronnych 1783 r. (Sigil.). 

de LUCKNER v. LUCHNER h. LUCKNER. Baronowie. Herb - tarcza przedzielona na cztery części; wIi IV części w polu srebrnem niebieski moździerz; w II i III części w polu czerwonem stojący złoty lew. Bar. Franciszek - Karol otrzymał 1776 r. szambelaństwo od Stanisława Augusta. Bar. Ferdynand został 1777 r. szambelanem Stanisława Augusta (Sigil., Kancl.). 

LUCŁAWSKI h. PIERZCHAŁA. Andrzej 1399 r. i Jan Pierzchała z Lucławic 1441 r. notowani w aktach krakowskich. N. N. posiadali wieś Biesznik, w dyecezyi krakowskiej około 1470 r. (Lib. Benef.). Jan, Franciszek i Stanisław Pierzchała cytowani w Metr. Koronnej 1518 r. 

LUCY. Dominik otrzymał 1752 r. dochód z mostowego (Metr. Kor.). Wincentemu-Jakóbowi-Ignacemu, urzędnikowi rządu gubernialnego lubelskiego, i Władysławowi urodzonemu we Włodawie, synom Onufrego, lekarza 1 dywizyi w wojsku polskiem przed 1831 r., i Józefy z Korsunowskich, przyznane zostały prawa szlachectwa w Królestwie 1854 r. z zasady stopnia oficerskiego ich ojca. Onufry miał i drugą żonę Maryannę-Teofilę Opoczyńską, z której pozostawił trzy córki i syna Franciszka, ur. 1815 r. w Warszawie (Akta Stanu Cywilnego). 

LUCZELIŃSKI v. LUCZYLIŃSKI v. LUCZYWIŃSKI h. JELITA. Podług Paprockiego byli osiedleni pod m. Kołem, w Wielkopolsce, a pisali się z Luczywna. Jan, syn Mikołaja, zapisał 1556 r. wnuczce swej Zofii 48 grzywien na dobrach Luczywno i Racieczy. Stanisław i Gabryel, właściciele części we wsi Racięcice, w pow. konińskim 1579 r. (Ks. poborowe); po Gabryelu synowie: Andrzej, Jan i Wacław, a po Stanisławie synowie, Krzysztof i Rafał. Sebastyan i Walenty, synowie Jana, 1608 r. (Ks. Gr. Przedeckie). Jan 1629 r. w inowrocławskiem.

LUCZYWKA. N. N. z wojew. brzesko-litewskiem podpisali elekcyę 1697 roku. 

LUDCZENKO. N., współposesor ziemi wiacholskiej, w starostwie owruckiem 1620 r. (Lustracya tego starostwa). 

a LUDEWIG. Baronowie. Jan-Fryderyk otrzymał indygenat 1769 r.; kapitan wojsk rosyjskich, został mianowany w 1774 r. baronem od Stanisława Augusta z następującą odmianą herbową - tarcza przedzielona wzdłuż na dwa pola; w prawej części w polu czarnem dawny herb rodzinny, t. j., dwa pasy złote, idące z strony lewej ku prawej ukośnie, w środku których podkowa złota z ostrogą; w prawej części w polu czerwonem pół orła białego. Nad tarczą dwa hełmy, nad prawym korona, w której ozdoby dawne, t. j. dwa skrzydła czarne, w pośrodku nich krzyż, nad lewym w koronie trzy pióra strusie (Kancl., Sigil.). 

LUDINGHAUSEN-WOLFF patrz Wolff. 

LUDKIEWICZ v. LUTKIEWICZ h. DOLIWA. Na Litwie. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: gub. wileńskiej, Paweł, syn Jana, i Aleksy, syn Franciszka, 1835 r.; gub. kowieńskiej: synowie Kazimierza: 1) Bartłomiej z synami, Wincentym i tego synowie, Józef i AmbrożyiJózetatem, ten z synami, Józefatem i Tadeuszem; 2) Ignacy z synem Onufrym i tego synowie, Bronisław i Jan, wszyscy 1842 r. 

LUDKIEWICZ v. LUTKIEWICZ v. LUTKOWICZ h. JELITA. Na Litwie. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej: I) synowie Macieja, wnukowie Kazimierza, prawnukowie Krzysztofa: Rafał, Józef z synami: Aleksandrem, Stanisławem i Teodorem, ElizeuszIgnacy i Hilary z synami: Józefem, Ignacym, Feliksem i Norbertem 1839 r.; II) synowie Mateusza, syna Michała: Michał z synami: Michałem, Józefem i Janem, iJózef z synem Mateuszem i tego synowie: Mateusz, Franciszek i Jan 1847 r.; III) Adam, syn Piotra, z synem Marcelim 1847 r.; IV) Michał, syn Jerzego, z synami: Teodorem, Karolem, Piotrem i Ottonem 1847 r.; V) Jerzy, syn Kazimierza, z synami: Michałem i tego syn Leonard, i Ludwikiem i tego synowie: Szymon, Adam i Antoni 1848 r.; VI) Tadeusz, syn Mateusza, z synami: Józefem i tego syn Franciszek, Szymonem i tego syn Feliks, Klemensem, tego syn Józef, Wincentym, Mateuszem i tego synowie: Jakób, Franciszek z synem Janem, Jan z synami: Benedyktem, Leonem i Janem, Tomasz z synami: Konstantym, Szymonem, Marcinem iJózefem 1865, 1866 i 1867 r. 

LUDKIEWICZ h. LELIWA. Jan i Kazimierz, synowie Michała, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r. 

LUDKIEWICZ h. ORLA. Jan, syn Adama, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r.

LUDKIEWICZ v. LUDKOWICZ v. LUTKIEWICZ. Andrzejowi Ludkowiczowi i synom jego (w akcie niewymienionym) nadał król 1634 roku popostwo w Pokrowcach (Akta Gr. Lwowskie). Jan nabył w ziemstwie upitskim 1639 r. od Borkowskiej połowę jej ojczystej majętności w BilunachGruzach (Archiwum Wileńskie). 

Kazimierz podpisał 1733 roku elekcyę Stanisława Leszczyńskiego z ks. żmudzkiem. Grzegorz, syn ks. Michała, grecko-unickiego parocha w Drużynie, otrzymał 1758 r. pozwolenie od władyki lwowskiego Szeptyckiego starania się o prezentę po ojcu. Jan i Antoni podpisali konfederacyę generalną litewską 1764 roku. Ignacy, horodniczy szawelski 1791 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Adolf, Zygmunt, Władysław i Wiktor, synowie Konstantego, dóbr Jawgiele i Milejkiszki, Kazimierz, syn Dominika, dóbr Antoginie, Leon, syn Macieja, i Jan, syn Aleksandra, dóbr Swile i Poszuszwie, Ryszard, syn Wiktora, dóbr Antopłasztowka, Szymon, syn Ludwika, dóbr Tyrszlany, Maciej, syn Macieja, dóbr Poszokinie, Telesfor, syn Marcelego, dóbr Bejnarowo, Teodor i Aleksander, synowie Stanisława, dóbr Rajuny, Konstanty, syn Onufrego, dóbr Szyła-Podegli, Tadeusz, syn Józefa, dóbr Ponikielpie i Wołmontowicze dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

LUDOMSKI h. ŁODZIĄ. Piotr służył w wojsku Matiasza, króla węgierskiego 1474 r. i walczył przeciw ojczyźnie. Mikołaj 1515 roku. Wojciech wolny od wyprawy wojennej 1520 r. (Metr. Kor.). 

LUDOWICZ h. ŁODZIĄ. Hrehory, syn Augustyna, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1812 r. 

LUDOWIK. Jan, kapitan gwardyi królewskiej 1680 r., żonaty z Katarzyną Gravine (Don. Vars ). 

de LUDWICH. Kazimierz, kapitan 1767 r., major gwardyi pieszej, pułkownik wojsk koronnych. Andrzej-Kazimierz, kapitan 1767 r., major gwardyi pieszej, pułkownik wojsk koronnych, ostatnio generał-adjutant Komisyi wojskowej koronnej, w nagrodę zasług nobilitowany 1775 r. (Vol. Leg., Sigil.), był żonatym z Aldegundą de Matece (Metr. Kor.). Józef, kanonik warmiński 1771 r. 

LUDWIG h. LUDWIG (?). Kazimierz, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r. 

LUDWIG. Juliusz, superintendent kościołów wyznania ewangelickiego, vice-prezes konsystorza ewangelicko-augsburskiego w Królestwie Polskiem, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa z zasady posiadanej posady 1833 r.

LUDWIG v. LUDWIK. Antoni ożeniony z Katarzyną Korabiów ską 1680 r. (Don. Vars.). Andrzej, pułkownik wojsk koronnych, żonaty z Katarzyną de Mathy, lv. żoną Jana Hiża, 1770 r. 

LUDWIGOWSKI Andrzej, dziedzic Szawulowicz, żonaty ze Zbigniewą Kaszowską, córką Stanisława, która część swą miasta Wysokie z przyłegłościami sprzedała kasztelanowi poznańskiemu Górce, a ten część tę odgraniczył 1550 r. od części jej siostry Jadwigi, zamężnej Wąsowiczowej, w ziemstwie lubelskiem (Conv. Piotrk., Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

LUDWIKOWSKI v. LUDWIGOWSKI. Byli w Prusach; z nich N. miał córkę za hrabią von Eulenburg 1520 r. N. służył w wojsku pruskiem 1660 roku. Antoni żonaty z Wiktoryą Pijanowską 1789 roku (Ks. Gr. Przedeckie i Brzeskie). 

LUDWISKI v. LUDWIŃSKI. Waszko, dziedzic wsi Ludwiszcze, na Wołyniu 1545 r. (Akta Lustracyi). N. posiadał cztery części Ledochowa, o którą toczył proces z Ledóchowskimi 1600 r. (Sumaryusz Wołyński). 

LUDZICKI h. GRZYMAŁA. Z Kujaw przenieśli się na Ruś Czerwoną. Jarosław Brzozogłowy z Ludziska w latach 1460 -1462 podsędek, a 1466-1482 roku sędzia ziemski inowrocławski (Metr. Kor.). Mikołaj już w 1560 roku żonaty z Barbarą Kopycińską, córką Mikołaja z Kopyczyniec iBłudnik, 1591 r. wojski i komornik ziemski halicki, był 1593 r. zastępcą podkomorzego; posiadał Bucykówi Leżanówkę z przyległościami, a w 1597 r. już nie żył, zostawiwszy córki, Katarzynę, Krystynę i trzech synów: Macieja, Olbrachta v. Wojciecha i Jana (Metr. Kor., Akta Gr. Trembowelskie, Wyr. Tryb. Lubek). 

Maciej zawarł 1600 r. z Wąsowiczem, rotmistrzem królewskim, umowę, z której go tenże pokwitował 1601 r. (Akta Gr. Trembowelskie). Olbracht procesował w 1606 r. ks. Zbaraskiego o zbiegłych z Okna poddanych; 1611 r. odgraniczył dobra swe Bucyków, Leżanówkę, Grzymałów, Okno od Toustego i Zielonej. 

Olbracht 1613 r. zabezpieczył bratowej Barbarze z Wilczków 2200 zł., 1616 r. otrzymał jako dobrze Rzeczypospolitej zasłużony 2500 11. węgier. na wykupno żony, Zofii z Ulina i dziatek z niewoli; 1617 r. pokwitowany przez Borkowskiego z procesu, kupił 1629 r. Orzechowiec i Czernyszówkę; podpisał jako wojski trembowelski, wraz z synem Prokopem i bratankiem Marcinem elekcyę Władysława IV z wojew. ruskiem. Prokop, syn wojskiego Olbrachta, mianowany cześnikiem chełmskim, żonaty był z Anną z Wielhorów, która 1653 r. puściła dobra Chlibów zastawem Kraśnickim (Vol. Leg., Metr. Kor., Akta Grodz. Lwowskie i Trembowelskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). Olbrachta dziećmi byli zapewne także: Kacper, pozywający 1621 r. wraz z żoną Dorotą z Łaganowa ks. Wiśniowieckich o wypędzenie z Łopusznej i Pachynek, i Anna w 1605 r. żona Andrzeja Kosińskiego, dziedzica Iszczkowa, Denysowa i in. (Akta Tryb. Lubelskiego). 

Jan, trzeci syn Mikołaja, dziedzic części Kopyczyniec, Słobódki i Kabowe, zostawił z Barbary z Boczowa Wilczkówny, 2v. Wojciechowej Górskiej, syna Marcina, który 1605 r. pokwitował się wzajemnie z Kopczyńskim; 1626 r. pozwanym został przez Borkowskiego o pobicie i ciężkie poranienie (Akta Gr. Trembowelskie), a 1627 r. sprzedał Kopyczyńce. 

Mikołaja zapewne bratem był Marcin, którego pokwitował w 1572 r. Zakrzewski, podsędek ziemski kamieniecki, z procesu o ruchomości po Annie z Zakrzewa, swej siostrze, a jego żonie (Akta Ziem. Kam.-Pod.). Ten to zapewne Marcin cytowany w Wyr. Trybunału Lubelskiego z 1591 r. z drugą żoną Zofią (Conv. Vars., Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

LUDZISŁAWSKI V. KACZANOWSKI h. WCZELE. Podług Paprockiego dom starodawny w Wielkopolsce; pisano ich także Ludsławski. Marcin i Wrojciech, bracia rodzeni 1582 r. (Metr. Kor.). 

LUEGER de THURNFELD h. THURNFELD. Herb - tarcza wzdłuż przedzielona, w pierwszej części niebieskiej baszta srebrna na wzgórzu zielonem, w lewej czerwonej części ramię zbrojne mieczem w prawo; w koronie dwa hełmy, na prawym pięć piór strusich pierwsze, trzecie i piąte białe, drugie niebieskie, czwarte czarne, na lewym ramię w prawo mieczem zbrojne. Ten herb z przydomkiem von Thurnfeld i szlachectwem galicyjskiem otrzymał w 1787 r. Józef Lueger, naczelnik powiatowy w Sanoku. 

LUGA. Kacper, syn Jana i Karoliny z Fiszerów, ur. wm. Opolu 1796 r., wstąpił 1809 r. do 16 pułku piechoty i w 1820 r. został podporucznikiem, a w 1821 roku był przeniesiony do 4 pułku strzelców pieszych; odbył kampanię 1812 r. przeciw Rosyi i był w bitwach pod Mirem, Smoleńskiem, Możajskiem, Czernikowem, Tułą, Wiaźmą i Krasnem (Ks. Wojskowe). 

LUGAIŁO v. LUGAYŁO h. LUBICZ. Na Litwie. Jan podpisał elekcyę 1674 roku z pow. kowieńskim. Ignacy, szambelan dworu polskiego 1808 r. w oszmiańskiem. Bartłomiej, syn Piotra, strapczy pow. telszewskiego 1852 roku. 

Zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej, wylegitymowani w Cesarstwie: 1) w 1839 r. Bartłomiej, syn Macieja, z synem Maciejem i tego synowie: Adam, Feliks, Wincenty, Antoni z synem Piotrem, Nikodem z synami, Józefem i Sebastyanem i Piotr z synem Bartłomiejem; 2) w 1862 r. po Janie, synu Piotra, synowie: a) Jan z synami,] Antonim i Jakóbem; b) Jerzy z synami, Wincentym i Piotrem, ten z synem Aleksandrem; c) Franciszek z synami, Janem i Józefem id) Adam.

LUGOSTOWICZ. Wojciech został 1727 r. sekretarzem królewskim. Adalbert, rajca i kupiec poznański, otrzymał 1763 roku pewien przywilej królewski (Sigil.). 

LUHE. Leopold, syn Leopolda i Joanny, ur. 1778 roku w Berlinie, wszedł 1794 roku jako podlekarz do wojska pruskiego batalionu fizylierówi 1801 r. przeniesiony do pułku kirasyerów; w 1805 r. mianowany lekarzem batalionowym, w 1807 r. przeszedł jako lekarz batalionowy do 6 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego, a w 1808 r. postąpił na sztabs-lekarza; po powrocie z niewoli rosyjskiej 1815 r. umieszczony w 2 pułku strzelców pieszych, a 1818 r. przeniesiony do batalionu saperów, awansował 1819 r. na lekarza dywizyi strzelców konnych. Odbył kampanie, 1809 r. przeciw Austryi pod Sandomierzem, 1812 r. przeciw Rosyi pod Smoleńskiem, Możajskiem i nad Berezyną. 

Leopold, doktor medycyny, otrzymał 1820 r. order św. Stanisława IV klasy, a 1828 r. order św. Włodzimierza IV klasy i w 1830 r. znak honorowy za XX lat służby oficerskiej i przyznano mu prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1848 r.; um. 1848 r. w Warszawie, pozostawiwszy z żony Karoliny z Junglingówcórkę Cecylię-Wandę za Marcelim Lempe, urzędnikiem górnictwa, i syna Aleksandra, budowniczego rządowego w Częstochowie 1870 r., który z Mierosławskiej zostawił potomstwo. 

Jest tego nazwiska rodzina w Prusach, która wW. Ks. Meklemburgskiem posiadała dostojność dziedziczną kuchmistrzowską. 

LUKA v. LUKO h. PRAWDZIC. Piotr Kurski, gdy sprzedał Szczanieckim swój majątek Kursk, w Wielkopolsce w 1513 r., jego potomkowie wzięli nazwisko Luka. Maciej otrzymał 1528 r. przywilej na sołectwo w Komorowie. Wolfgang i Jerzy Kurscy Łukowie; po Jerzym córka Dorota za Kacprem Szczanieckim 1563 r. Jerzy, dziedzic dóbr Zamostowo, w pow. poznańskim 1580 r. Melchior 1600 r., miał córkę Małgorzatę Kurską. Fryderyk podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. poznańskiem. Dobrogost-Aleksander i Krzysztof z wojew. kaliskiem, Sebastyan z wojew. poznańskiem i Walenty z Kawęczyna z ziemią warszawską podpisali elekcyę 1697 r. 

LUKIANSKI h. PRZYJACIEL. Na Litwie, jedna ich linia pisze się Łukiański. Hilary, rotmistrz królewski 1661 r. (Sigil.). Aleksander, podstarosta upicki 1791 r. 

Zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej, wylegitymowani w Cesarstwie: I) w 1843 i 1844 r. synowie Kazimierza, syna Gabryela: a) Michał z synami: 1) Jerzym, po którym synowie: Ignacy, Józef, Gabryel, ten z synami, Józefem i Andrzejem, i Kazimierz; b) Jerzy z synem Adamem i tego synem Kazimierzem; II) w 1845 r. Andrzej, syn Michała, z synem Bogumiłem; III) Antoni, syn Andrzeja, z synem Benedyktem i tego synem Janem 1853 r.; IV) Józef-Stanisław, syn Wawrzyńca, z synami, Józefem i Longi nem 1861 roku; V) Ignacego, syna Jerzego, synowie, Kazimierz iJózef 1865 r. Wiktorya, córka Kazimierza, dziedziczka dóbr Szelwieny, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

LUKIEJCZYK Miron, pułkownik wojsk zaporoskich, nobilitowany 1676 r. (Vol. Leg.). 

LUKINI Jan, kanonik krakowski 1736 r. 

LUKINICZ. Teodor podpisał 1697 roku elekcyę z woje w. brzesko-litewski em. 

LUKOCKI. Jan, Piotr i Krzysztof otrzymali 1526 r. przywilej na wsie Mulsowo, Zduny, Kobierzyno, połowę Sumina, Lukotyn i Rakocin, w pow. derszawskim (Metr. Kor.). 

LUKS v. LUX Kazimierz, syn Michała i Emilii, ur. 1780 r. w Warszawie, wstąpił 1796 r. jako furyer do legionów polskich we Włoszech, i w 1800 r. został podporucznikiem; porucznik 1802 r., kapitan 1809 r., awansował 1812 r. na majora i służył w 16 i 17 pułkach piechoty. Odbył kampanie do 1801 r. we Włoszech, 1802 r. w Ameryce, a w 1807 r. powróciwszy do kraju, wszedł w szeregi Ks. Warszawskiego i walczył 1809 roku przeciw Austryjakom, a 1812 r. odbył wyprawę jako szef batalionu i ozdobiony został krzyżem wojskowym złotym; wyszedł do dymisyi 1820 roku. W 1821 roku wszedł do służby cywilnej jako komisarz obwodu płockiego, a następnie przeniesiony do obwodu przasnyskiego, gdzie odznaczył się jako czynny i gorliwy urzędnik. Kazimierz um. 1846 r. w Warszawie (Ks. Wojskowe). 

LUKSAROWICZ v. LUXAR0WICZ. Szymon odstąpił 1710 r. za konsensem królewskim sołtysostwo w Jodłowej Różańskim (Akta Gr. Biec.). Elżbieta, żona Aleksandra Dąmbskiego, łowczego krakowskiego 1750 roku. Teresa z Luksarowiczów, dziedziczka dóbr Przedbrzezany, żona Michała Chwaliboga, podstolego bracławskiego, wspomniana 1771 roku w aktach grodzkich krakowskich jako już nieżyjąca (Zbiory Dr. M. Dunina Wąsowicza we Lwowie). 

LUKSASKI. Michał podpisał konfederacyę generalną litewską 1764 roku (Vol. Leg.). 

LULA v. LULE v. LULI. Brali przydomek Gintofft. Michał i Wacław, bracia, 1685 r. (Ks. Gr. Piotrk.). Józef z ziemią łomżyńską i Wacław, cześnik nowogrodzki, z wojew. brzeskiem podpisali elekcyę 1697 r. Michał Gintofft, stolnik chełmiński, um. 1744 r., z żoną Elżbietą Gomolińską bezpotomny i spadek po nich otrzymał Andrzej Kamocki, siostrzeniec (Sigil.).

LULEWICZ h. KOŚCIESZA. Józef, syn Hrehorego,’ zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. LULEWICZ. Adam, syn Jerzego iJózefy, ur. 1787 r. we wsi Justanowie, pow. sejneńskim, wszedł 1812 r. jako porucznik do pułku 22 piechoty Ks. Warszawskiego, a w 1815 r. przeznaczony do pułku 3 strzelców pieszych, wyszedł 1818 r. do dymisyi w stopniu kapitana. 

Ignacy, syn Jerzego i Józefy, ur. 1792 r. w Warszawie, wstąpił 1812 r. do 22 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i tegoż roku został podporucznikiem; umieszczony 1815 r. jako adjutant połowy przy generale brygady Falkowskim w sztabie dywizyi 2 piechoty, postąpił 1816 r. na porucznika, a w 1821 r. przeznaczony do 4 pułku strzelców pieszych, otrzymał dymisyę 1822 r. dla interesów familijnych. Odbył kampanię 1812 roku w Rosyi i był w bitwie pod Kejdanoweni (Ks. Wojskowe). 

LULKOWSKI h. POKORA. Mają być na Litwie. 

LUNKIEWICZ. Maciej, syn Dominika, dziedzic dóbr Pietkuny, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

LUNOWSKI h. ROGALA. Pochodzą od familii Siegel v. von Ziegel w Prusach Zachodnich, a wzięli nazwisko od majątku Lunowa (Lunau), w ziemi chełmińskiej. 

LUPIA. Józef-Benedykt 1726 r. Józef-Antoni, radny m. Warszawy 1765 r. (Metr. Kor.). Tomasz, kanonik inflancki 1771 r. LUPPINI. Ferdynand, sekretarz królewski 1662 r. (Metr. Kor.). 

LURENOWICZ. Remigian żonaty z Zuzanną Żulińską, córką Stanisława, która 1617 r. odziedziczyła po bracie Aleksandrze część Balic Podleśnych (Akta Gr. Lwowskie). 

LUSAŃSKI. Felicyan i Floryan, synowie Marcina i Zofii Serockiej, dziedzice dóbr Szeroki 1678 r. (Ks. Gr. Sochaczewskie). 

LUSDORSKI v. LUZDORSKI. Mikołaj podpisał elekcyę 1674 roku z wojew. rawskiem. 

LUSIŃSKI h. DOŁĘGA. Biorą nazwisko od wsi Lusin, w ziemi gostyńskiej. N., dziedzic wsi Rychty, na Podolu 1785 r. (Wittyg). 

LUSKOWSKI. Stanisław z Jełowicz cytowany w aktach krakowskich 1432 roku. 

LUŚNIEWSKI. Maciej, starosta rakiborski, 1615 r. występował jako świadek (Zap. Tryb. Lubel.).

LUST. Franciszek nobilitowany 1790 r. (Vol. Leg.). Jan ożeniony z Maryanną Krosnowską, miecznikówną chełmską 1790 r. 

LUSTOWSKI. Jan żonaty z Katarzyną, posesorowie wsi Laski, w pow. lwowskim 1519 r. (Metr. Kor.). 

LUSZKOWSKI v. LUSKOWSKI h. KORCZAK. W ziemi chełmskiej. Kacper, dziedzic z Doniecpola 1589 r. Jan, podstarosta horodelski 1605 r„ i Szymon-Juda, synowie xMacieja, dziedzice Łuskowa 1597 r. Marcin, syn Olbrachta, nabył 1659 r. Krosniczyn, Brzeziny, Starą Wieś, Wolicę i Drewniki; z żony Czapskiej miał syna icórkę Miączyńską, wojewodzinę wołyńską, zmarłą 1730 r. Stanisław, syn Jana i Ewy Sulkowskiej miał córkę Ludwikę za Wojciechem Sulkowskim 1726 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

LUSZKOWSKI v. LUSZKOWSKI h. TRESTKA. Jedna gałąź rodziny Trestka, w Prusach Zachodnich, wzięła nazwisko Luszkowski v. Luszkowski. Stanisław, proboszcz wrociszewski 1670 r. (Ks. Gr. Brzeskie). Jan z ziemią dobrzyńską podpisał elekcyę 1697 r. 

LUSZYŃSKI. Byli w Prusach Zachodnich; z nich N. ożeniony z Kryspiną Doręgowską około 1660 r. 

LUTASZEWSKI. Jan, syn Antoniego i Maryanny, ur. 1808 r. we wsi Piątnicy, w pow. łomżyńskim, wstąpił 1826 roku do 3 pułku ułanów, i w 1831 r. został podporucznikiem w 13 pułku ułanów (Ks. Wojskowe). 

LUTECKI v. LUTOCKI h. PRAWDZIC. Piszą się z Lutocina, w pow. sierpeckim. Andrzej na Lutocinie 1565 r. Mateusz, syn Jakóba i Krystyny, 1612 r. Marcin wyznaczony 1667 r. w grodzie krasnostawskim przez Borkowskiego opiekunem jego córki. Damian, łowczy królewski, posesor Małej Wsi 1668 r., miał syna Michała, po którym syn Andrzej występuje 1680 r. w grodzie sochaczewskim (Wyr. i Zap. Piotrk., Ks. Gr. Sochaczewskie). N. z ziemią ciechanowską podpisał elekcyę 1697 r. 

LUTEK v. LUTKO h. D0LIWA. Lutek był przydomkiem jednej z gałęzi rodu Doliwa, lecz byłai rodzina tego nazwiska, pisząca się także Lutocki, lecz już w XVII stoleciu zgasła. Jan, Stanisław i inni, dziedzice Domaradzie 1474 r. (Metr. Kor.). 

LUTEŃSKI v. LUTYŃSKI h. KORAB. Senator w rodzinie, Jan, kasztelan szremski 1422 r. 

Podług Paprockiego dom starodawny i rozrodzony w wojew. Sieradzkiem, miał także posiadłości w ziemi warszawskiej; piszą się z Lutyni. Jan, kasztelan szremski 1422 r. Jadwiga, żona Stanisława Wolskiego, kasztelana sochaczewskiego 1556 r.

LUTKIEWICZ h. PRUS. Zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. a wylegitymowani w Cesarstwie 1851-1870 r. pochodzący od Bartłomieja, syna Jana: Józef, Aleksander, Antoni i Jan, synowie Stanisława, Dominik i Karol, synowie Wiktora, Leon, Wincenty, Karol, Leopold i Emeryk, synowie Mateusza, Jan i Julian, synowie Aleksandra, Onufry i Maryan, synowie Dominika, i kilkudziesięciu innych. 

LUTKOWSKI v. LUDKOWSKI. Wzięli nazwisko od wsi Ludcza, w pow. pilznieńskim. Anna, właścicielka tej wsi 1508 r. (Ks. poborowe). N., dobry żołnierz, poległ pod Kircholmem 1605 r. 

LUTNICKI. Wincenty, syn Franciszka i Maryanny, ur. 1804 roku w Ostrołęce, wstąpił 1828 r. do 2 pułku ułanówi 1831 r. został podporucznikiem i walczył we wszystkich bitwach tego roku (Ks. Wojskowe). 

LUTOBORSKI v. WIDOWSKI h. LUBICZ. W wojew. płockiem i rawskiem; wzięli nazwisko od wsi Lutobor, w wojew. rawskiem, a że posiadali wieś Widow, brali też nazwisko Widowski. Wojciech, syn Macieja, 1504 r., a Marcin, syn Zygmunta, 1585 r. na Uniwersytecie w Krakowie. Maciej, sługa Wąsowicza, proboszcza w Skrzynnie, pozwał 1558 r. Rzuchowskiego o poranienie (Dekr. Gr. Opoczyńskie). Adam i Andrzej, synowie Feliksa, dziedzica Pabiany, Widowa, Podlesia i Górki 1616 r. Jadwiga lv. Lutoborska, 2v. Komorowska i jej synowie, Piotr i Stefan Lutoborscy, dziedzice Marzęcina, uzyskali 1643 r. z Potocką dekret o dobra. Piotra pozwali 1643 roku Komorowscy o zabór gruntóww Kozmicach (Akta Gr. Bełskie). Seweryn i Stanisław podpisali elekcyę 1669 r. z ziemią, a Mikołaj elekcyę Jana III z wojew. rawskiem. Łukasz 1692 r. (Zbiory Dr. M. DuninaWąsowicza we Lwowie). 

Szymon z żony Katarzyny Sielskiej miał córki Salomeę, Krystynę i synów, Mikołaja i Tomasza 1764 r. Antoni, burgrabia rawski 1763-1775 r. Marcin, susceptant rawski 1795 r., podpisarz sądowy w Rawie 1816 roku. Ignacy, asesor sądowy 1842 r., sędzia pokoju pow. płockiego 1866 r. (Ks. Gr. Sochaczewskie i Rawskie). 

Jacek sprzedał Dąbrowskim wieś Wólkę Lesiewską 1761 r.; jego syn Józef z Elżbiety Linde miał syna Wincentego, asesora sądowego, wylegitymowanego w Królestwie 1842 r. 

Marcin, burgrabia grodzki rawski 1765 r., z Ludwiki Służewskiej pozostawił syna Wojciecha, wylegitymowanego w Królestwie 1848 r. 

Andrzej, syn Wojciecha i Anny z Popielów, ur. 1797 r. we wsi Rudacza, w pow. rawskim, wstąpił 1815 r. do 4 pułku ułanów i w 1825 roku wyszedł do dymisyi jako wachmistrz, a w 1831 r. był kapitanem 7 pułku ułanów (Ks. Wojskowe). 

LUTOMIRSKI v. LUTOMIERSKI h. JASTRZĘBIEC. Senatorowie w rodzinie: Baltazar, kasztelan Czechowski 1530 r. Mikołaj, kasztelan czechowski 1549 r., zawichostski 1565 r. Jan, kasztelan brzeziński 1549 r., rawski 1553 r., sieradzki 1563 r., podskarbi nadworny koronny 1549 r., um. 1567 r. 

Stara w ziemi dobrzyńskiej i wojew. Sieradzkiem rodzina; w XVI stoleciu należała do możniejszych w kraju; jej gniazdem ziemia dobrzyńska, wieś Chełmica Wielka, którą już w XIV stoleciu posiadała, i od niej pisała się, lecz gdy w 1406 r. Przedbor z synem Janem w nagrodę męztwa okazanego w obronie ziemi chełmińskiej od Krzyżaków otrzymali połowę miasta i dóbr Lutomiersk, w wojew. Sieradzkiem, od niego zaczęli pisać się, a ich potomkowie przybrali nazwisko Lutomierski v. Lutomirski. Mikołaj Rej pisze o Lutomierskich, że byli zamożni, a natura dawała im wzrost, urodę i rozum. 

Mikołaj, syn Jana, wnuk Przedbora, podsędek dobrzyński, miał synów: Jana i Pawła, który dostał działem Chełmicę Wielką i pozostawił syna Jana, a ten Kacpra bezpotomnego. 

Jan, sędzia ziemski sieradzki 1468 r., z Doroty Lasockiej, podkomorzanki dobrzyńskiej, miał trzech synów: Baltazara, Michałai Piotra. 

Baltazar, kasztelan Czechowski, pozostawił syna Mikołaja, dziedzica Prusimowic, Wilamowa i Kalinicza, wojskiego sieradzkiego 1535 r., kasztelana Czechowskiego 1549 r., a zawichostskiego 1565 r., po którym z Zofii Ossolińskiej córka Jadwiga za Krzysztofem Komorowskim, kasztelanem sandeckim, i synowie: Mikołaj bezpotomny, Piotr i Baltazar, dworzanin królewski 1567 r., starosta sieradzki i łęczycki 1576 r., podkomorzy sieradzki 1578 r., który przyjąwszy wyznanie braci Czeskich, oddał im farę katolicką w Lutomiersku 1570 r., i wiele działał w elekcyi 1573 r.; Baltazar z żony Beaty Tarnowskiej, wojewodzianki sandomierskiej, miał synów, Mikołaja dziedzica Chełmicy, i Baltazara-Jana, po którym z Doroty Rowińskiej syn Joachim 1641 roku. 

Michał, drugi syn sędziego Jana, miał dwóch synów, Michała, dziedzica Lutomierska, Suliborowic i Klewa, z łowczego podkomorzego sieradzkiego 1552 r., i Jana, podkomorzego sieradzkiego 1543 r., kasztelana brzezińskiego 1549-1550 r., rawskiego 1553 r., sieradzkiego 1563-1567 r., podskarbiego nadwornego koronnego, starostę radomskiego i łęczyckiego 1549 r., burgrabiego krakowskiego i żupnika olkuskiego i chęcińskiego, rewizora królewszczyzn w Prusach 1563 r.; był to mąż zacny, lecz burzliwego charakteru i, pokłóciwszy się z braćmi Mikołajewskimi, od nich był zabity 1567 r., i jeden z jego morderców śmiercią w Piotrkowie ukarany został; podskarbi był nieżonaty. 

Piotr, ostatni z synów Jana, sędziego, podkomorzy sieradzki 1506 r., dziedzic części Żołtowa, miał dwie żony, z drugiej były tylko córki, az1-ej Szczanieckiej synowie: Jerzy, Stanisław i Piotr, komornik sieradzki, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. płockiem. 

Jerzy, chorąży kamieniecki, za służbę na pograniczu otrzymał 1545 r. sumę na Brzeżanach; z żony Potockiej pozostawił synów, 1) Mikołaja, dworzanina królewskiego i poborcę krakowskiego 1530 r., po którym z Zofii Lasockiej, wojszczanki rawskiej, synowie Jerzy i Jan, i 2) Stanisława, dziedzica Bechcic, Wrzący, Czołczyna i Zalewia, ożenionego z Laską. 

Stanisław, dziedzic Radgoszczy i Bałut, kanonik przemyślski 1552 r., sekretarz królewski, proboszcz w Koninie i w Tuszynie, człowiek uczony i zdolny, przeszedłszy na wyznanie aryańskie, był jednym z najgorliwszych jego obrońców i teologów; jako superintendent tego wyznania zakładał synody swoich współwyznawców w Mordach 1563 r., w Brzezinach i Węgrowie 1565 r., umarł 1575 r. i pozostawił w druku kilka dzieł, które wielki w swoim czasie miały rozgłos nietylko w kraju, lecz i zagranicą, a zapozwany o herezyę, stawił się z biblią w ręku i w licznym orszaku szlachty przed sądem (Metr. Kor., Conv. Piotrk. i Vars., Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Ks. Gr. Brzeskie). 

Mikołaj, syn Baltazara, 1510 r., Stanisław, syn Macieja, 1511 roku, Jerzy, syn Piotra, 1532 r., Mikołaj, syn Adama, 1534 r., Wawrzyniec, syn Jana, 1536 r., Paweł, syn Jakóba, 1540 r., Jakób, syn Mikołaja, 1548 r., Stanisław, syn Stanisława, Paweł, syn Jana, 1556 r„ Stanisław, syn Macieja Panka, 1560 r., Bartłomiej, syn Jana, 1570 r., Jan, syn Dawida, 1581 roku, Łukasz, syn Bartłomieja, 1582 r. i wreszcie Stanisław, syn Bartłomieja Żelazko, 1587 r. studenci Uniwersytetu krakowskiego. 

Po Aleksym dzieci: Feliks, Aleksy, Katarzyna, Dorota i Jadwiga 1555 r. Piotr, właściciel części wsi Bedlno, w pow. orłowskim, a Stanisław, Piotr i Mikołaj, dziedzice wsi Paprotna i Polek, w wojew. łęczyckiem 1557 r. (Ks. poborowe). Mikołaj z żony Barbary miał córki: Krystynę, Katarzynę, Barbarę i synów: Jerzego, Jana, Mikołaja i Achacego 1598 r. 

Mikołaj żonaty z Anną z Łabiszyna 1614 r. Adam, syn Stanisława, ożeniony z Katarzyną Szyszkowską 1638 r. Jan zasłużony na multańskiej i moskiewskiej wojnie, otrzymał od Zygmunta III Lipowę nad Rumnem, którą 1634 r. Władysław IV nadał Janowi Babickiemu, rotmistrzowi swemu, żonatemu z Elżbietą Lutomirską, córką Jana, w dożywocie z warunkiem odbudowania zameczku, a to po Krzysztofie Gozdowskim, który Lipowę najechał i Lutomirskiemu odebrał, lecz przed nieprzyjaciółmi bronić nie chciał (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Jan, miecznik czerniechowski 1635 r. Jan, kanonik kruszwicki, podpisał z wojew. płockiem elekcyę 1648 r. Jerzy z żoną Anną z Błażowa zapewnił Kozłowskiej 600 zł., której córka Błędowska sumę tę odstąpiła Kórnickiemu (Akta Gr. Kam.-Podolskie). Zuzanna, żona Jana Zawadzkiego, który jej w 1659 r. odstąpił część Błażowa i Woli Błażowskiej (Akta Ziem. Przemyślskie). Jakób i Maciej głosowali z płockiem, a Samuel z wileńskiem województwem na Augusta II. 

Katarzyna 1730 r. za Piotrem Bobrowskim, podwojewodzym chełmińskim (Akta Ziem. Trembowelskie). Andrzej podpisał 1733 r. z wojew. płockiem obiór Stanisława Leszczyńskiego. Mikołaj, syn Jana i Krystyny Mroczkówny, cześnik żytomierski, nie żył już 1750 r., w którym siostra jego Zofia Marcinowa Kucharska miała sprawy w grodzie trembowelskim (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Franciszek, w 1767 r. dziedzic dóbr Kwasiborzyna, z Katarzyny Giżewskiej miał dwóch synów: Dominika, po którym syn Franciszek wylegitymowany w Królestwie 1844 r., iJózefa, wylegitymowanego w Królestwie 1844 r. z synem Ignacym, urodzonym z Antoniny Chorzowskiej. 

LUTOMIRSKI h. ŚLEPOWRON. N. z przydomkiem Sobol opłacał 1552 r. pobor ze wsi Lutomierzyna, w pow. płońskim (Wittyg). 

LUTOMSKI h. DRUŻYNA. Piszą się z Lutomi, w pow. poznańskim (Ks. poborowe). Jakób i Paweł podpisali elekcyę z wojew. pomorskiem 1632 r. Jakób 1697 r. i Wawrzyniec 1764 r. podpisali elekcye z wojew. poznańskiem. Waleryan, z porucznika 1777 roku kapitan wojsk koronnych 1778 r. Andrzej, kapitan 1778 r., kwatermistrz wojsk koronnych 1779 r. (Vol. Leg., Sigil., Kancl.). 

LUTOMSKI h. LUTOMSKI v. SZELIGA odm. Herb w polu czerwonem pół księżyc rogami w górę, w jego środku miecz prosto rękojeścią w górę; w koronie pawi ogon, na którym herb jak na tarczy. 

W Prusach Zachodnich. Marcin, sądowy tucholski, poseł na sejm 1730 r., i Franciszek, poseł pomorski na sejm 1736 r., bracia rodzeni; z nich Franciszek miał synów, Jana i Mikołaja, po którym z Józefy Gockowskiej synowie: Jakób, Jan i Władysław. 

Jan, dziedzic Mościsk i Gowarzewa, sądowy tucholski 1761 r., zaślubił Elżbietę Węsierską, córkę Kazimierza, pisarza ziemskiego tucholskiego, i z niej pozostawił córkę Annę i synów: Antoniego, Jezuitę, następnie 1791 roku, kanonika smoleńskiego, Franciszka, Konstantego, Józefa, Marcina i Stanisława; po Józefie, kasyerze komisyi edukacyjnej 1783 r., z żony Ewy Łakińskiej córka Elżbieta za Melchiorem Korytowskim i syn Maciej, a po Stanisławie, kapitanie wojsk koronnych, synowie, Jan i Teofil. 

Marcin, brat posła Franciszka, zaślubił Katarzynę Tuchołkównę, starościankę jasieniecką i z niej miał córkę Barbarę i synów, Franciszka i Kazimierza, podstolego rzeczyckiego 1780 r., po którym z Ęwy Szeliskiej córka Wiktorya za Michałem Guttrym i syn Wojciech-Aleksander żonaty z Józefą Miaskowską. 

Franciszek, ożeniony z N. Czarlińską, miał córkę N. za Feliksem Pląskowskim i synów: Marcina, Teodora, kanonika warmińskiego 1772 r., iN. żonatego zN. Czarlińską. 

Marcin z żony Heleny Bystramówny pozostawił synów: Franciszka, ks. Jana, Walentego i Wawrzyńca; Franciszek z żony Julii Potockiej miał córkę Cecylię za Adamem Poleskim i syna Antoniego, po którym z Barbary Miaskowskiej synowie, Jan żonaty z Zofią Kurcewską i Jakób-Aleksy. 

Jakób-Aleksy, dziedzic Jabłonki, w słupeckiem, tego z żony Augustyny Śniegockiej, 2v. za Józefem Zabłockim, podczaszym poznańskim, córka Rozalia za Józefem Bojanowskim i synowie, Józef i Mikołaj; Józef, dziedzic Jabłonki, zm. 1856 r., z żony Rozalii Broniszówny pozostawił córkę Wandę za Józefem hr. Krasickim i synów: Bolesława, Izydora i Teodora. Bolesław, ur. 1838 roku, dziedzic dóbr Staw, z żony Jadwigi Otto-Trąpczyńskiej ma córki: Maryę za Franciszkiem Watta-Skrzydlewskim, Zofię za Romualdem Rzewuskim, i synów, Henryka, dziedzica dóbr Staw, i Stefana, dziedzica Grzybowa. 

Teodor, trzeci syn Józefa i Broniszówny, z niewiadomej nam żony pozostawił córki: Helenę, Jadwigę, Teodorę, Zofię i synów: Dyonizego, Konstantego, Maryana i Władysława (Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Sigil., Żychl.). 

Bartłomiej, syn Antoniego i Ludwiki, ur. 1790 roku we wsi Woli, w poznańskiem, wszedł 1808 r. do 10 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1812 r. został podporucznikiem; umieszczony 1815 r. w 5 pułku piechoty liniowej, postąpił 1816 r. na porucznika, a w 1818 r. otrzymał dymisyę. W 1831 r. był majorem 14 pułku piechoty; odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w oblężeniu Gdańska. 

Melchior, syn Antoniego i Magdaleny Biskupskiej, ur. 1799 r. we wsi Szydłowie, w pow. powidzkim, wszedł 1811 r. do 11 pułku piechoty Ks. Warszawskiego, i w 1817 r. awansował na podporucznika w 1 pułku strzelców pieszych, a 1819 r. został porucznikiem; um. w Płocku 1824 r. Odbył kampanie, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym (Ks. Wojskowe). 

LUTOMSKI h. SZELIGA. W Wielkopolsce. Pochodzący po JózefieAntonim, dziedzicu dóbr Zapędowo, Łubowo, Łubowka i Zarzecze, w wojew. poznańskiem 1751 r., Antoni z Ludwiki Żeleskiej miał syna Jakóba, dziedzica wsi Jarotek, w pow. konińskim, wylegitymowanego w Królestwie 1837 roku. 


LUTOMSKI. Franciszek ekonom w Żabnie, procesował od 1771 roku Stadnickiego o zatrzymanie zasługi i zabór ruchomości i uzyskał 1779 r. w ziemstwie pilzneńskiem na niego wyrok (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie).

LUTOSŁAWSKI h. JELITA. Wzięli nazwisko od wsi Lutosławic, lecz pisali się z Biestrzykowa; Paprocki i Niesiecki piszą ich Litosławski; byli w ziemi przemyślskiej, z której przesiedlili się na Ukrainę i Mazowsze. Jakób, syn Marcina, 1441 r. Paweł i Jakób 1486 r. Wojciech z żony Elżbiety Srockiej miał syna Jakóba w Uniwersytecie krakowskim 1537 roku. Bartłomiej, syn Heronima, miał synów, Jana i Macieja 1544 roku; po Janie syn Stanisław 1570 r. Szymon ustąpił 1570 r. części Lutosławic bratu Benedyktowi. 

Jan długie lata strawił przy hetmanie Jazłowickim 1570 roku. Aleksander Kus zawarł 1583 r. w grodzie piotrkowskim układ o rolę w Lutosławicach z Jaworskim. 

Marcin, pisarz i sędzia grodzki sandecki, podpisał uchwały proszowskie 1587 r.; poborca krakowski 1598 r., miał syna Prozalikopa. Wojciech, dziedzic dóbr Cieszęcin, miecznik, podstarosta i burgrabia przemyślski 1580 r., pozostawił synów: Jana, pisarza ziemskiego przemyślskiego 1606 r., Heronima, dziedzica Gnojnicy i Woli Gnojnickiej, i Piotra. Marcin zabezpieczył 1614 r. w grodzie sandeckim 140 złp. na Sowiinach dla kościoław Łopanowie. Sebastyan nabył 1626 r. części w Kodrambiu od Jaworskich, i miał syna Felicyana, żonatego z Anną Dobiecką. Tomasz miał syna Andrzeja 1627 r. Po Bartłomieju syn Piotr 1650 r. Stanisław, elektor 1669 r. z wojew. sieradzkiego, pisarz grodzki opoczyński 1670 r., z Anny Gawrońskiej miał córki: Agnieszkę, Jadwigę i Maryannę. Feliks (Szczęsny), elektor 1669 r. z wojew. sieradzkiego, poborca sieradzki 1673 r., pozostawił synów: Franciszka, Jakóba, ożenionego z Urszulą Konarską 1692 r., i Stanisława, po którym synowie, Kazimierz, dziedzic Zakrzewa 1760 r., i Zygmunt.

Dwóch Andrzejów, dwóch Marcinów 1669 r., Adam i Jan z wojew. Sieradzkiem, Andrzej i N. z wojew. Sandomierskiem 1697 r. podpisali elekcye. Jakób zawarł 1682 w grodzie piotrkowskim umowę z Jaworskimi. 

Andrzej z żoną Dorotą-Franciszką Duninówną-Szpotówną pokwitowali 1701 r. w grodzie radomskim z sumy podkomorzego sandomierskiego Wąsowicza. Wojciech podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. Sieradzkiem. 

Jan, syn Kacpra, z miecznika stolnik bracławski, z żony Franciszki Zielińskiej miał czterech synów: Michała, komornika wizkiego, podstarostę i sędziego grodzkiego wąsoskiego 1783 r., dziedzica dóbr Bruszewo, ożenionego z Józefą Łączyńską, wdową po Rembielińskim, Felicyana, Aleksandra, ożenionego z Maryanną Jaworską, i Jakóba-Franciszka, komornika ziemi wizkiej 1788 r., który kupił od Olszyńskich wieś Taraskowo, i z żony Antoniny Burskiej pozostawił syna Wincentego, dziedzica dóbr Rembielino, w pow. przasnyskim, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r. 

Edward, dziedzic dóbr Rembielino, a Franciszek, dziedzic dóbr Drozdowo Górne i Taraskowo 1858 r. w Królestwie Polskiem. 

LUTOSŁAWSKI h. ŁADA. Marcin, pisarz grodzki sandecki 1573 r., właściwie herbu Jelita (Wittyg). 

LUTOSŁAWSKI h. ŚLEPOWRON. Zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej, wylegitymowani w Cesarstwie synowie Jerzego, syna Jana, wnuka Jeremiego, prawnuka Kacpra: 1) Marcin z synami: Józefem, Bartłomiejem i Jakóbem, tego ostatniego synowie, Tomasz i Józef i synowie Józefa, Karol i Jerzy; 2) Jan, tego syn Mateusz, a tego syn Antoni, którego syn Kazimierz i tego synowie, Telesfor i Franciszek 1828-1853 r. 

LUTOSTAŃSKI h. JELITA. W wojew. łęczyckiem i pow. konińskim. Wojciech, podpisarz 1658 r., regent grodzki sandomierski 1663 roku, komornik wiślicki 1678 r. Marcin, dziedzic dóbr Grzybowo 1762 r., z Zofii Konopka miał syna Bartłomieja, dziedzica wsi Nieborzyn, w pow. konińskim, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r.

Julian, syn Bartłomieja i Rozalii, ur. 1809 r. we wsi Dobrosławie, w konińskiem, wszedł 1828 r. do 3 pułku strzelców konnych i w 1831 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

Józef, dziedzic .dóbr Cząstkówi Nieborzyn 1858 r. Ignacy, dziedzic dóbr Cieniu Zaborny, w gub. kaliskiej, z żony Izabeli Kłokockiej pozostawił synów: Bronisława, Stefana, Ignacego i Bolesława 1869 r. 

Jakób, herbu Ślepowron, miał syna Wojciecha, po którym dwóch synów, Filip żonaty z Anną Saniewską i Piotr z żony Maryanny Nowomiejskiej pozostawił syna Pawła, dziedzica na Dąbrówce i Wylazłach, który legitymując się w Galicyi Zachodniej 1804 r., podał herb Jelita. 

LUTOSTAŃSKI h. KORWIN. W Północnem Mazowszu, taż sama rodzina, co Lutostański herbu Ślepowron. Paweł, burgrabia grodzki liwski, kupił od Marcina Włodka w 1789 r. wieś Żebraki i część Wólki Stawiskiej; z żony Maryanny Goss jego synowie: 1) Ludwik, sędzia pokoju okręgu warszawskiego, wylegitymowany w Królestwie 1840 r.; 2) Wincenty, urzędnik w Radomiu, wylegitymowany w Królestwie 1840 r.; 3) Adam wylegitymowany w Królestwie 1841 r.; 4) Józef, porucznik wojsk polskich, wylegitymowany w Królestwie 1844 r. z synem Józefem, podoficerem wojsk rosyjskich, urodzonym z Tekli Kamieńskiej. 

Józef-Ignacy, syn Pawłai Maryanny Gozonowny,' ur. 1793 r. we wsi Czuryła, w pow. siedleckim, wszedł 1812 r. do pułku Krakusów; umieszczony 1817 r. w 5 pułku piechoty liniowej, został 1822 r. podporucznikiem, odbył kampanię 1813 r. w Niemczech i znajdował się w bitwach pod Dreznem, Lebau, Cytau i Lipskiem. 

Maksymilian, syn Pawłai Maryanny, ur. 1806 r. we wsi Dąbrówce, w siedleckiem, wszedł 1824 r. do 5 pułku piechoty liniowej i w 1831 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

LUTOSTAŃSKI h. PILAWA. Gałąź Piłatów, nosząca miano Kot, nabywszy część wsi Lutostań, w ziemi łomżyńskiej, od niej brała nazwisko Lutostański. Andrzej 1422 r.; jego syn Marcin 1442 r. Mikołaj, syn Abrahama, 1470 r. (Akta Łomżyńskie). 

LUTOSTAŃSKI h. ŚLEPOWRON. Wzięli nazwisko od wsi Lutostań, w ziemi łomżyńskiej, że zaś tę wieś posiadali już w XIV stoleciu, to jest dowodem, że podług zwyczaju ówczesnego stolecia pisali się od niej Lutostań, to jest, brali jej nazwę za miano; w XVI stoleciu Lutostańscy należeli do najliczniej rozrodzonych rodzin swej ziemi i w aktach miejscowych ciągle widzimy ich ślady. Jalbrzyk Lutostań 1439 r. Sulisław 1453 r. Mikołaj z Lutostań 1462 r. Po Wojciechu syn Bartłomiej 1578 r. Marcin, regent grodzki sandomierski 1581 r. Stanisław, syn Marka, 1593 r. 

Job, syn Jana, 1601 r. Gabryel, syn Jana, 1616 r. Jakób miał syna Stanisława 1625 r., po którym z Anny Bojemskiej syn Stanisław. Wojciech wyznaczony 1660 r. opiekunem dzieci Skarżyńskiego, podczaszego łomżyńzaliskiego. Jerzy z wojew. bracławskiem, Franciszek i Jan z ziemią łomżyńską, a Zygmunt z ziemią nurską podpisali elekcyę 1697 r. Po Stanisławie syn Bazyli, dziedzic dóbr Ożary 1700 r. Wojciech, Jezuita, syn Andrzeja, dziedzica dóbr Lutostań-Gronostaje, komornika ziemskiego zambrowskiego 1708 r. Dominik 1732 r. Po Mikołaju, podstarościm nowogrodzkim, synu Stanisława, zostało pięciu synów, z których Aleksander z Eufemii Chaleńskiej miał synów: Jana, Mikołaja i Tomasza; z nich Jan z Maryanny Siennickiej miał córki, Katarzynę Błażowską, Maryannę Krynicką i synów: Andrzeja, komornika grodzkiego czerniechowskiego, Stanisława i Mikołaja 1756 r. Joachim, chorąży wojsk koronnych 1779 r. Po Zacharyaszu syn Adam miał syna Tadeusza, dziedzica dóbr Lutostań, Koty, Garłachy, Żelechów, Gronostaje, Puszcze, w zambrowskiem, żonatego z Maryanną, córką Piotrowskiego Teodora 1796 r. Po Jakóbie, synu Stanisława, dziedzicu wsi Lutostań-Dobki 1677 r., pochodzą wszyscy Lutostańscy wylegitymowani w Królestwie z herbem Slepowron; ich rodowód jest następujący: Jakób pozostawił syna Jakóba, po którym czterech synów: Jan, Walenty, Wawrzyniec i Wojciech. Jan miał syna Antoniego, a ten syna Pawła, po którym syn Piotr zaślubił Antoninę Godlewską i z niej pozostawił synów: Jana, Stanisława i Jacentego, wylegitymowanych w Królestwie 1849 r. Walenty, drugi syn Jakóba, pozostawił syna Mateusza, a ten syna Łukasza, po którym syn Józef wylegitymowany w Królestwie 1849 r. Wawrzyniec, trzeci syn Jakóba, miał syna Zacharyasza, a ten syna Adama, po którym syn Baltazar pozostawił syna Ignacego, wylegitymowanego w Królestwie 1850 r. 

Wojciech, ostatni syn Jakóba, miał syna Piotra, a ten czterech synów: Wiktora, Teodora, Wojciecha i Dyonizego; po Wiktorze syn Stanisław z Józefaty Gronostajskiej pozostawił synów, Franciszka i Karola, wylegitymowanych w Królestwie 1848 r. Teodor miał synów, Walentego i Pawła, wylegitymowanych w Królestwie 1842 r. Wojciech pozostawił synów, Grzegorza i Franciszka, po Grzegorzu syn Walenty, a po Franciszku syn Szymon wylegitymowani w Królestwie 1842 r. Dyonizy pozostawił synów, Damazego i Antoniego; po Damazym syn Chryzostom, a po Antonim synowie, Mateusz i Stanisław wylegitymowani w Królestwie 1842 r. 

Z tej linii Piotr, syn Hilarego, i Konstanty, syn Pawła i Konstancy! Lutostańskiej, w 1842 r., Franciszek, syn Jana i Franciszki Zaniewskiej, w 1850 r., Karol, syn Antoniego i Anny Kołakowskiej, w 1853 r., Wincenty, syn Piotra i Gertrudy Zakrzewskiej, 1854 r., Damazy, syn Piotra i Maryanny Leśniewskiej, 1854 r., oraz Józef, syn Adama i Maryanny Godlewskiej, w 1856 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej, Deodat, syn Mikołaja, i inni 1857 r.; gub. kowieńskiej: 1) synowie Antoniego, wnukowie Piotra: a) Józef z synami: Onufrym, Józefatem i Kazalizimierzem i tego syn Hipolit; b) Jakób z synem Michałem i tego synowie: Jan, Szymon i Adolf; 2) Kazimierz z synem Maciejem i tego synowie, Wincenty i Antoni z synem Władysławem. 

LUTOSZEWSKI h. JELITA. Jan, 1614 r. pisarz grodzki (czerski). Mikołaj zapewnił 1624 r. żonie Katarzynie Mostowskiej na swych dobrach dożywocie. Bazyli w wiązany wraz z żoną Katarzyną 1646 r. do Woronałowszczyzny (Don. Vars.) Mikołaj zeznał 1668 r. zapis dożywocia z żoną Maryanną Stanclewską i podpisał z ziemią warszawską elekcyę Michała Korybuta; miał on synów, Waleryana, żonatego z Katarzyną Grotowską 1652 r. i Wawrzyńca. Maryanna odstąpiła 1675 r. wraz z siostrą swą Szczakowską dobra po rodzicach Stanclewskiemu, a 1701 r. wraz z synem Wawrzyńcem pokwitowała Sankowskiego. Wawrzyniec zeznał zapis dożywocia z żoną Zofią z Lasockich 1699 r., a 1700 r. w wiązany do Szebrzanki, zaś 1709 r. do Czechrów. Dzieciom jego Aleksandrowi i Franciszce zapisał 1708 r. Lasocki sumę na Dąbrówce. Ten Aleksander wraz z braćmi: Michałem, Stanisławem i Ludwikiem puścili 1731 r. część w Dąbrówce zastawem klerykom z Góry. 

Ludwik, żonaty 1746 r. z Kunegundą z Miedzechowskich, córką Andrzeja i Maryanny z Bogdańskich, zeznał z nią zapis dożywocia, a 1747 r. wraz z nią kwituje Olszewskich z sumy. Syn jego Paweł otrzymał 1773 r. od matki sumy na Sułkowicach i Dąbrówce, a 1778 r. wraz z żoną Maryanną z Kasperkiewiczów, lv. Łukaszową Jakubowską, pokwitował Szaffa, zaś 1789 r. ona sama, już wdowa, kwitowała Wesslówz sumy. Oprócz Pawła miał Ludwik jeszcze synów: Piotra, Aleksandra, Stanisława iN., pisarza grodzkiego czerskiego (Akta Gr. Czerskie i Don. Grodu Warsz.). 

Pawła z Kasperkiewiczówny dzieci: Marcyanna za Kośmińskim, Katarzyna zmarła panną, N. za Księżopolskim w Drążgowie, N. za Płonką, pocztmistrzem w Łomży, i Jan urodzony 1772 r., a zmarływGórznie 1824 r., z Franciszki z Dąbrowskich, zwanej w aktach niekiedy Żebrowską, zostawił: Wiktoryę za Kosińskim, Annę za Aleksandrem Mrozowskim, Emilię i czworo innych zmarłych dziećmi, oraz Jana-Aleksandra, ur. 1818 r., po którym z Salomei-Julii z Nawrockich, zmarłej 1871 r. w Rudce: Marya, Julia, Emilia, Józefa, Józef, Marceli, Antoni, wszyscy bezpotomnie zmarli, i Konstanty-Stanisław, ur. 1860 r., urzędnik galic. Wydziału Krajowego, z Maryą-Anielą-Jadwigą Wąsowiczówną, córką Leopolda i Józefy ze Stępniewskich, bezdzietny (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

LUTOWSKI. Rafał, syn Benedykta i Zofii Siewierskiej, ur. 1798 r. we wsi Grzybowa Góra, w opoczyńskiem, wstąpił 1818 r. do pułku grenadyerów gwardyi i w 1829 r. został podporucznikiem, a w 1831 r. przeniesiony do 4 pułku piechoty liniowej; porucznik 1831 r. w 8 pułku piechoty. 

Wojciech, elew szkoły politechnicznej, podoficer kompanii 3 pozycyjnej artyleryi pieszej, awansował 1831 r. na podporucznika w batalionie artyleryi (Ks. Wojskowe).

LUTROWSKI. Łukasz, właściciel części wsi Piżyce (Pyrzyce), w pow. kaliskim 1579 r. (Ks. poborowe). 

LUTYK h. ŁABĘDŹ. Rozrodzona obecnie w gub. kowieńskiej rodzina; z niej zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej, wylegitymowani w Cesarstwie: I) w 1839 roku synowie Mateusza, syna Michała: a) Szymon, b) Jan z synami: 1) Piotrem, a ten z synami, Stefanem i tego synowie: Apolinary, Leopold, Benedykt i Wandalin, i Mikołajem, ten z synami: Józefem, Leopoldem, Teodorem i Floryanem; 2) Anzelmem z synami: Ignacym i tego synowie: Cezar, Ignacy, Stanisław i Zygmunt; Franciszkiem, Szymonem, Janem i tego synowie: Aleksander, Jerzy i Ludwik, Anzelmem, tego syn Hipolit, Donatem i Mikołajem; c) Stanisław z synami, Michałem i Bonifacym; d) Andrzej z synem Antonim; II) w r. 1847 po Stefanie, synu Stanisława, synowie: 1) Jan z synem Maciejem i tego synami: Józefem, Maciejem i Janem, 2) Stanisław z synem Janem i tego synowie: Władysław, Adam i Antoni. 

Stanisław i Zygmunt, synowie Ignacego, dóbr Zorany i Herordy, Adam, syn Stefana, dóbr Bnkońcy, Franciszek, syn Michała, dóbr Połuszy, Wandalin, Napoleon, Cezary i Stefan, synowie Stefana, dóbr Bugieni, Apolinary, syn Stefana, dóbr Kunigiszki dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

LUTYŁOWSKI. Walenty został wojskim nurskim 1568 r. (Metr. Kor.). 

LUTYN h. HIPOCENTAURUS. Marcin w 1800 r. zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

LUTYŃSKI. Teodor, nobilitowany 1765 r. (Metr. Litew.). Teodor, ulubiony dworzanin ks. Karola Radziwiłła 1790 r. Gabryel, urzędnik wm. Biała. Ludwik, rewizor tabaczny 1842 r. Aleksander, syn Leona, urzędnik w Cesarstwie 1852 r. 

LUTZA. Baronowie. Bar. Franciszek, fligiel-adjutant wojsk królewskich 1774 r. (Sigil.). LUWSKI. Stanisław z wojew. nowogrodzkiem podpisał elekcyę 1697 r. 

LUZECKI h. LUBICZ. Właściwie Łużecki, lecz niektórzy pisali się Lużecki. Wojciech, sędzia grodzki drohicki 1643 r., jego synowie: Stanisław, Tomasz i Wojciech. Stanisław, starosta szmeltyński, a jako Stanisław Karol, kasztelan podlaski, ożeniony z Katarzyną Humiecką, lv. za Jackiem Szembekiem, kasztelanem kamienieckim, otrzymali w posiadanie 1677 r. starostwo łukowskie i wsie Jankowo i Trzebiegosze. Antoni-Abdon, kasztelanie podlaski, pokojowy królewski, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. podlaskiem (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Vol. Leg.).

LUZEŃSKI v. LUZIŃSKI h. LUZIŃSKI. Herb - w polu niebieskiem pieniek złoty o trzech korzeniach ukosem w prawo (podług Niesieckiego stojący prosto), na wierzchniej jego części gałązka o trzech zielonych liściach; w koronie panna z rozpuszczonemi włosami, w sukni czerwonej, trzyma w prawej ręce dwa rogi jelenie, a w lewej gałązkę o trzech liściach. 

Pochodzą od rodziny niemieckiej von Walden, a wzięli nazwisko od wsi Luzin, w wojew. pomorskiem; piszą się także Lużyński. Jan otrzymał konsens na dobra Jakubicze 1514 roku (Metr. Kor.). Abraham trzymał w zastawie starostwo przedborskie 1540 r. (Ks. poborowe). Jan i Stanisław, synowie Walentego, 1555 roku. Jakób, drabant Zygmunta Augusta 1572 r. Marcin-Szymon, syn Adama Gładysz z Luźny, 1606 r. Zuzanna, żona Mikołaja Kozłowskiego, sędziego ziemskiego sanockiego 1620 r. Stanisław podpisał elekcyę z wojew. łęczyckiem 1697 r. Łukasz i Antoni, synowie Andrzeja, 1760 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

LUZYAŃSKI h. LUZYAŃSKI. Herb - w polu czerwonem dwie białe szczęki szczupaka ku sobie zwrócone; w koronie dwa skrzydła sępie, jedno na drugiem położone, na nich szczęki szczupaka jak na tarczy. 

Senatorowie w rodzinie: Fabian, biskup warmiński 1512 roku, um. 1523 r. Jan, wojewoda chełmiński 1514 r., um. 1551 r. 

Właściwe nazwisko tej rodziny było von Rosselin i liczyła się ona do dawniejszych prusko-niemieckich, a za panowania Krzyżaków wielkie miała znaczenie; w początkach XVI stolecia pisała się de Lusianis, a następnie spolszczyła nazwisko na Luzyański od swego dziedzicznego majątku Luseinen, w Warmii. Z tej rodziny w pierwszej połowie XVI stolecia żyło dwóch braci i dwie siotry, Achacowa Gema, wojewodzina malborgska i hrabina von Eulenburg. Fabian, z kanonika biskup warmiński 1512 roku, człowiek bardzo bogaty, jednocześnie wyświęcony był na księdza i biskupa; uczony, lecz mało gorliwy katolik, był mianowany kardynałem, lecz umarł nim mu kapelusz został nadesłany; w 1520 r. posłował do książąt Pomorskich i był delegowany do uspokojenia rozruchów z powodu dysydentów. 

Jan, brat Fabiana, posesor wsi Kislinwald i Radzynia 1519 r., wyniesiony 1514 r. na województwo chełmińskie dzięki bogactwu i stosunkom, um. 1551 r., pozostawiwszy z Otty Machwiczówny, wojewodzianki pomorskiej, dwie córki, Fabianową Gema, wojewodzinę pomorską, N. Dąbrowską, wojewodzinę chełmińską, i syna Marcina, posesora Radzynia i Działdowa 1521 roku. 

Wojciech, żyjący około 1550 r., miał trzy córki: dwie za braćmi von Truchsel, jedną za Kamińskim. N., żona Kryspina Doręgowskiego 1610 r. (Metr. Kor.). 

LWÓW. Stefan 1637 r. żonaty z Mikulińską (Akta Bracławskie). 

z LWOWA Maciej, mieszczanin, wychowaniec Uniwersytetu krakowskiego, za staraniem i prośbą Piotra z Dąbrowicy, kasztelana chełmińskiego otrzymał nobilitacyę 1531 r. i do herbu Lewart przyjętym został przez Piotra Tomickiego, biskupa krakowskiego, podkanclerzego koronnego, oraz Andrzeja i Jana z Tenczyna (Metr. Kor.). 

LWOWICZ h. KOSTROWIEC. Stara ruska na Litwie rodzina; Kojałowicz do niej zalicza Teodora i Juszkę, którzy w 1401 r. mieli podpisać Unię Polski z Litwą, i Jana zabitego od Krzyżaków pod Wilnem. Zdaje się jednak, że rzeczywistym przodkiem tej rodziny był Michał, syn Lwa, a więc Lwowicz, szlachcic smoleński, który po odpadnięciu Smoleńska do Moskwy 1514 r. wiernym został Polsce i od Zygmunta i w nagrodę straconych dóbr dostał majątek Połowiany. Michał z żony Anny ks. Wiśniowieckiej miał syna Michała, a ten dwóch synów, Daniela i Krzysztofa; po Danielu, stolniku wiłkomierskim, byli synowie, Rafał, chorąży wiłkomierski, i Jozue; po Krzysztofie, wojskim wiłkomierskim, z żony N. Rudomina był syn Chwalibóg, wojski wiłkomierski, po którym syn N., Dominikanin, przeor grodzieński, i Chryzostom, stolnik mozyrski, który podpisał elekcyę 1674 r. z ks. żmudzkiem. 

Kazimierz z przydomkiem Bejnar, łowczy kowieński, podpisał elekcyę 1669 i 1674 r. z ks. żmudzkiem. Michał, łowczy mozyrski 1686 r. Jan, urodzony z Kierdejówny, kasztelanki żmudzkiej, cześnik wiłkomierski, sekretarz królewski, z żony N. Nartowtówny miał córkę Emerencyannę za Michałem Cichnickim 1726 r. 

N., landwójt brzeski i pisarz ceł W. Ks. Litewskiego, zostawił opis m. Pińska 1787 roku. Bazyli i Eliasz, synowie Bazylego, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r. Paweł, syn Bazylego, urzędnik w Żytomierzu 1852 r. 

LWOWSKI h. GRZYMAŁA odm. Odmiana herbu - na tarczy herb Grzymała bez rycerza w bramie. N. opłacał 1553 r. pobór ze wsi Otoczna, Sędziwojewa i Stanisławowa, w pow. gnieźnieńskim (Wittyg). 

LWOWSKI h. NAŁĘCZ. Senatorowie w rodzinę: N., kasztelan kowalski 1538 r. Wojciech, kasztelan sandecki 1553 r. Marcin, kasztelan kamieniecki 1580 r. 

Zamożna wielkopolska rodzina, jest gałęzią rodu Ostrorogów, która od dóbr Lwówek wzięła nazwisko Lwowski, a na pamiątkę wspólnego pochodzenia z Ostrorogami, pisała się od dóbr swych z Ostroroga. Jerzy, poborca poznański 1527 roku. N., kasztelan kowalski 1538 r., z żony Urszuli z Sierpca, miał syna Stanisława, starostę międzyrzeckiego 1552 r. Wojciech, kasztelan sandecki 1553 r., zaślubił Zofię Zborowską i z niej pozostawił synów, Andrzeja, dziedzica Gawłowa, Wikłowa i in., i Marcina, dziedzica m. Ostroroga, Trzciela, Santopa, Witomisła, Róży, Kamera, Mitręgi, Jabłonki, Rybojady, Hamrzyska, m. Lwówka, Chmielnika, Komorowa, Zębowa, Lgoty, Nowej Wsi, Olszowy, Kruszyny, Gołembina, Borowa i Bab, w pow. poznańskiem, kasztelana kamienieckiego 1580 r., żonatego z Jadwigą Przerembską (Metr. Kor., Ks. poborowe). 

LYRO h. LYRO. Herb - tarcza na cztery kwadraty przedzielona; wIi IV, w polu białem róża czarna, w II i III polu niebieskiem po dwie gwiazdy jedna nad drugą, lecz ukosem od prawej strony; nad tarczą dwa hełmy, na prawym róża czarna między dwoma skrzydłami orlemi, z których prawe w górnej połowie białe, w dolnej czarne, lewe w górnej połowie czarne, w dolnej białe, na lewym hełmie gwiazda złota między dwoma myśliwskiemi trąbami. 

Ten herb wraz z szlachectwem galicyjskiem otrzymał 1784 r. Józef Franciszek, radca sądowy w Galicyi.

keyboard_arrow_up