Tom V (I)

I.

IBIAŃSKI h. ŁABĘDŹ. Elżbieta 1695 r. Grzegorz 1699 r., tego syn Maciej. Józef, syn Macieja, 1760 r. (Ks. Gr. i Wyr. Tryb. Piotrk.). N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r.

IBIAŃSKI h. MOGIŁA. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r.

IBIAŃSKI h. OSTOJA. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. Paweł, syn Piotra, dóbr Andruszkańcy, Franciszek, dóbr Rodyki, Mikołaj, dóbr Romaszki, synowie Nikodema, Franciszek, syn Ignacego, i Konstanty, syn Piotra, dóbr Romaszki, Mikołaj, syn Kazimierza, dóbr Żemajtkiemie, Wincenty, syn Adama, dóbr Żagowicze, Justyn, syn Jerzego, dóbr Użumiszki, Stanisław, syn Emeryka, dóbr Paukie, i Julian, syn Stanisława, dóbr Jonajcy dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r.

IBIAŃSKI h. TOPÓR. Kazimierz podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. trockiem (Vol. Leg.). N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 roku.

ICENKO. Szymon, syn Zacharyasza, pułkownik wojsk ros., otrzymał przyznanie szlachectwa w Cesarstwie 1853 r. z zasady stopnia oficerskiego i z synem Janem zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.

ICHNATOWSKI v. IHNATOWSKI h. ACHINGER. Adam, wojski latyczowski 1671 r. (Sigil.). Piotr z wojew. bełzkiem i Jan z wojew. Sandomierskiem 1697 r. podpisali elekcyę. Jan-Hilary, dziedzic Trzepnicy i Piwaków, cześnik ciechanowski 1728 r., z żony Katarzyny Olszowskiej, łowczanki inowrocławskiej, miał dzieci: Maryannę za Józefem Szalewskim, Kunegundę za Sebastyanem Zdzitowskim, Antoniego i Ludwika.

Antoni, żonaty z Maryanną Lenczewską, pozostawił syna Łukasza, po którym z żony Justyny Roznajewskiej syn Damazy-Adam, inspektor policyi w m. Piotrkowie, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.

Ludwik, drugi syn Jana-Hilarego, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sieradzkiem; chorąży latyczowski 1779 r., poślubił Magdalenę Malczewską i z niej miał synów, Jana, chorążego kawaleryi narodowej, i Walentego, po którym z Pauliny Olechowskiej, wojszczanki wiślickiej, syn Kazimierz, urzędnik w Banku Polskim, wylegitymowany w Królestwie 1843 r.

Ignacy, skarbnik podolski 1773 r., wojski mniejszy 1778 r., ostatnio cześnik czerwonogrodzki 1785 r., posesor dóbr Irczyki i Czubińce (Sigil., Kancl.). Tomasz, wojski latyczowski 1785 r.

ICHNIOWICZ. Michał, sędzia bracławski, podpisał Unię Litwy z Koroną 1569 r. z wojew. bracławskiem.

IDZELEWICZ v. IDZELLEWICZ h. JELITA. Gałąź tej rodziny, osiedlona na Litwie, zapisaną została do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej  w 1820 r. Emilia, dziedziczka dóbr Rabiszki 1882 r., w gub. kowieńskiej.

IDZELLEWICZ h. NAŁĘCZ. Ks. Michał, sekretarz kapituły lwowskiej, ks. Jan Nepomucen, Kazimierz i Józef, subdelegat grodzki lwowski, synowie Franciszka i Anny Jarockiej, w 1782 r., a Albin-Kazimierz-Józef, syn Józefa, i Leonard-Marcin-Albin, wnuk Józefa, porucznik wojsk austryjackich, w 1842 - 1856 r. wylegitymowani w Galicyi.

IDZIKOWSKI h. NAŁĘCZ. Piszą się z Idzikowic, w pow. łęczyckim; licznie rozrodzeni brali przydomki: Brudzik, Gzałka, Kozubek i inne. Bartłomiej, burgrabia grodzki przedecki 1539 r. Andrzej, syn Jana, 1567 r. Marcin, syn Wojciecha, żonaty z Anną Rusiecką, miał synów, Jana i Wojciecha (Ks. Gr. Przedeckie). Helena, żona Wawrzyńca Jerzmanowskiego 1670 r. Andrzej i Wojciech podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. inowrocławskiem. Andrzej, syn Aleksandra i Łucyi Miłaczewskiej, 1700 r. Jan zaślubił Krystynę z Lubrańca Dąmbską i z niej miał córkę Maryannę za Janem Kamińskim 1702 r. (Ks. Gr. Brzeskie). Andrzej 1704 r., Stanisław 1733 r., Franciszek 1772 r. w wojew. inowrocławskiem. Franciszek, podstoli łęczycki 1746 r. (Sigil.).

IDZIKOWSKI h. ŚLEPOWRON. W wojew. płockiem. Aleksander, Jerzy i Maciej z ziemią zakroczymską 1648 r., Marcin z wojew. podlaskiem 1697 r. i Jan z wojew. połockiem 1764 r. podpisali elekcye. Maciej, podstarosta zakroczymski 1669 r. (Sigil.). Michał otrzymał wieś Kalińce v. Breleckie 1774 r. Jan, radca nadworny królewski 1789 r. (Kancl.).

IDZIŃSKI h. ŚLEPOWRON. Jakóbi potomstwo Józefa otrzymało nobilitacyę 1765 r. (Vol. Leg.). Po Jakóbie, wojskim mniejszym, staroście rawickim (Kancl.), z żony Agnieszki Moszczeńskiej syn Franciszek, obywatel w Łukowie, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.

IDZIŃSKI. Hyacynt, prokurator Trybunału w Suwałkach, a w 1842 r. sędzia apelacyjny, otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1837 r. z zasady posiadanego urzędu.

IDŹKOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Na Podlasiu, szlachta po większej części zagrodowa. Bartłomiej i Maciej, synowie Andrzeja, Piotr i Marcin, synowie Stefana, Jan i Wincenty, synowie Augusta, dziedzice na Idźkach-Wyknie, w ziemi bielskiej 1585 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). Adam, syn Jana, komornik ziemski bielski 1685 r., miał syna Franciszka, vicesgerenta grodzkiego brańskiego (Don. Vars.). Po Mateuszu, subdelegacie grodzkim brańskim 1721 r., dziedzicu wsi Idźki i Truskolasy, pochodzący: Stefan, syn Józefa i Józefaty z Czajkowskich, Grzegorz, syn Jana, Maciej i Piotr, synowie Sylwestra, Franciszek i Jan, synowie Andrzeja, Michał, syn Pawła, Maciej, syn Andrzeja i Ewy z Kobylińskich, Andrzej, syn Walentego i Joanny z Paszkowskich, Antoni, syn Józefa, Józef, Augustyn i Adam, synowie Pawła, wylegitymowani w Królestwie 1839 - 1856 r., a nadto Adam, syn Pawła, jeden ze zdolniejszych budowniczych ostatnich czasów, restaurował kościół św. Jana katedralny w Warszawie, i otrzymał w 1851 r. prawa nowego szlachectwa; jego syn Jan.

Po Adamie, w 1721 r. właścicielu osady Idźki-Młynowięta, w pow. brańskim, pochodzący: Wawrzyniec, syn Wawrzyńca i Rozalii z Gladissów (Gladiss), urzędnik Prokuratoryi, i Michał, syn Jakóba, wylegitymowani w Królestwie 1843 - 1851 r.

Po Adamie, właścicielu w pow. brańskim 1685 r., ożenionym z Zofią Piotrowską, pochodzący: Ignacy, burmistrz w mieście Kozienicach, Szymon i Feliks, synowie Franciszka i Konstancyi z Kalinowskich, Maciej z synem Błażejem, Jakób i Grzegorz, komornik Trybunału augustowskiego, synowie Macieja, oraz Paweł, syn Andrzeja i Apolonii z Perowskich, wylegitymowani w Królestwie 1839 - 1856 r.

IDŹKOWSKI h. LUBICZ. Po Mateuszu, herbu Jastrzębiec, subdelegacie grodzkim brańskim 1721 r., pochodzący Benedykt, syn Wojciecha, wylegitymowany w Królestwie 1843 r.

IDŹKOWSKI h. ŚLEPOWRON. Pisano ich także Idzikowski; na Podlasiu i w północnem Mazowszu, brali przydomek Korwin. Jakób Bujno z Idźkowa, notowany w aktach wąsoskich 1439 r. Michał, syn Antoniego i Barbary z Gołaszewskich, komornik ziemski bielski, regent archiwum Komisyi edukacyjnej 1780 - 1793 roku, żonaty z Maryanną Czerniewską, miał syna Jana (Don. Vars.). Michał, sędzia pokoju pow. tykocińskiego 1810 roku.

Po Adamie, komorniku ziemskim bielskim 1721 r. (herbu Jastrzębiec), syn Franciszek, vicesgerent bielski 1735 r., tego syn Paweł, ożeniony z Wiktoryą Kruszewską, miał syna Benedykta, właściciela wsi Truskolasy-Lachy, w pow. łomżyńskim, wylegitymowanego w Królestwie 1846 r. ze swym wnukiem Michałem, podoficerem w wojsku ros., synem Mikołaja i Anny z Grzymałów; z tej linii Roman, syn Franciszka-Pawła i Salomei z Budziszewskich, wylegitymowany w Królestwie 1860 r.

Po Antonim-Stanisławie, synu Feliksa, dziedzicu wsi Łopienie-Pomięciaki 1739 r., syn Stanisław pozostawił syna Walentego, po którym synowie, Tomasz i Franciszek, właściciele wsi Skłody-Przyrussy, w pow. łomżyńskim, wylegitymowani w Królestwie 1840 r.

IDZYKOWSKI h. KOTWICZ. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r.

IGAŃSKI h. JUNOSZA. Byli w ziemi liwskiej, i wzięli nazwisko od wsi Iganie. Walenty, syn Bronisza, 1598 roku (Wyr. Tryb. Lubel.). Stanisław i Marcin podpisali elekcyę 1648 r. z ziemią liwską. Walenty-Stanisław, komornik ziemski liwski, cytowany w Vol. Leg. 1697 - 1699 r. Antoni, dziedzic Wierzbicy, podczaszy liwski 1782 r. Jan wylegitymowany w Galicyi 1782 r.; z żony Rozalii Tatarowiczówny, podstolanki smoleńskiej, 2v. Tadeuszowej Mireckiej, miał synów, Piotra i Ignacego (Bon.).

IGELSTRÖM h. IGELSTRÖM. Hrabiowie, baronowie i szlachta. Herb - w polu błękitnem rzeka srebrna, na ukos od prawej ku lewej stronie, na powierzchni której pięć pijawek, dwie, jedna i dwie; na hełmie w koronie łabędź trzyma w dziobie pijawkę. Herb hrabiów Igelströmów - tarcza w czworo przedzielona z małą tarczą w środku, na której herb rodzinny; pola I i IV czerwone bez znaków, w II i III w polach błękitnych łabędź stojący na murawie w prawo z podniesionemi skrzydłami, trzyma w dziobie pijawkę, przez całą tarczę na ukos od prawej ku lewej stronie rzeka srebrna, na powierzchni której dziesięć pijawek.

Harald, syn Bengla, pułkownik szwedzki, otrzymał nobilitacyę szwedzką 1645 r. z nazwiskiem Igelström; umarł 1667 r. Harald, syn Haralda, nabył w Polsce, w pow. bracławskim, część hrabstwa drujskiego, a mianowicie osady Uklę, Pustynie i inne; po Haraldzie syn Harald miał sześciu synów: Haralda-Wilhelma, Ottona-Reinholda, Gustawa-Henryka, Leonarda-Jana, Jerzego i Karola, którzy w 1739 r. otrzymali tytuł baronowski saski od króla Augusta III, i z nich, Jerzy i Karol byli oficerami w wojsku polskiem, lecz nie zostawili potomstwa.

Gustaw-Henryk, landrat w Inflantach, zostawił potomstwo, istniejące dotychczas.

Otto-Reinhold, podpułkownik wojsk polskich, miał dwóch synów, Ottona-Henryka, oficera wojsk ros., poległego w bitwie pod Gross-Jâgensdorff i Reinholda-Jana, majora wojsk ros., szambelana króla Stanisława Augusta 1794 r.

Leonard-Jan, pułkownik artyleryi wojsk polskich, starosta gulbiński, otrzymał w 1768 r. indygenat polski, a w 1775 r. pozyskał pozwolenie na odstąpienie starostwa gulbińskiego swemu synowcowi Ottonowi-Henrykowi, generałowi wojsk ros.

Harald-Wilhelm, najstarszy z synów Haralda, kapitan wojsk polskich, zostawił trzech synów; z tych:

1) Harald-Gustaw, szambelan polski, otrzymał w 1792 r. tytuł hrabiowski od elektora saskiego dla siebie i swych braci rodzonych; jego syn Aleksander, generał wojsk ros., um. 1855 r., zostawiwszy pięciu synów: Aleksandra, Jerzego, Haralda, Piotra i Gustawa, którzy zostali zatwierdzeni w tytule hrabiowskim w Rosyi 1844 r.

2) Jakób-Jan, podpułkownik i szambelan austryjacki, hrabia saski 1792 r., umarł 1805 r.

3) Otto-Henryk, a przeszedłszy na wyznanie prawosławne, Józef Andrzejewicz, generał piechoty wojsk ros., ambasador w Warszawie 1794 r., w 1775 r. otrzymał przez cesyę stryja Leonarda-Jana starostwo gulbińskie i tegoż roku to starostwo prawem emfiteutycznem otrzymała jego żona Honorata z Stempkowskich, wojewodzianka kijowska, rozwódka poprzednio z dwoma mężami, Marcinem ks. Lubomirskim i Teofilem Załuskim, podskarbim nadwornym koronnym (Metr. Kor.).

IGNASZEWICZ h. SAS. Antoni, dziedzic na Hrebennem, zmarły 1800 r., pozostawił synów: Ignacego, Kazimierza, Tadeusza i Tomasza (Bon.).

IGNATOWICZ v. IHNATOWICZ h. GODZIEMBA. Na Białej Rusi. Antoni z synami: Józefem i tego synowie: Antoni i Kazimierz, Karolem i Janem, po którym synowie: Antoni, Wincenty, Józef, Justyn i Mikołaj z synem Franciszkiem, Felicyan z synami: Kajetanem, Waleryanem i Ludwikiem, oraz inni, razem 61 osób, w pow. dzisneńskim i połockim, wylegitymowani w Cesarstwie 1860 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

Michał, syn Wincentego, dziedzic dóbr Antoginie, w gub. kowieńskiej 1882 r.

IGNATOWICZ h. ŚWIAT odm. Odmiana herbu - w polu czerwonem na kuli ziemskiej strzała bez pióropusza, dwukrotnie przekrzyżowana, dolne przekrzyżowanie krótsze od górnego; w koronie nad hełmem trzy pióra strusie.

Licznie rozrodzeni na Litwie i Białej Rusi, a jedna ich linia przemieszkiwała w Małopolsce; mają przydomek Łubiański, a wielu z nich pisało się i pisze Ihnatowicz, i ta nawet pisownia jest właściwą tej rodzinie. Jan, sekretarz królewski 1652 r. (Metr. Kor.). Andrzej, miecznik trocki 1704 r., podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem. Andrzej, podwojewodzy stężycki 1738 - 1750 r. Władysław, porucznik wojsk polskich 1830 r.

Władysław, oficer wojsk litewskich, z synami, Stanisławem i Janem zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1803 r. Samuel, syn Tomasza, wylegitymowany w Cesarstwie 1843 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. mińskiej.

Joachim, syn Tymoteusza, otrzymał przyznanie szlachectwa w Cesarstwie 1853 r. i z synami, Platonem i Pawłem zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.

IGNATOWSKI h. NOWINA. Adam, skarbnik mozyrski 1712 roku, z żony Anny Wyszyńskiej miał syna Antoniego.

Po Marcinie, w 1743 r. właścicielu wsi Wyszonki (Akta Brańskie), syn Jan, ożeniony z Antoniną Szaniecką, pozostawił syna Juliana, urzędnika w Banku Polskiem, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r.

Jan, syn Ignacego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1802 r. Hipolit i Michał, synowie Bazylego, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1845 r. (Bon.).

IGOR-KONDRATOWICZ. Na Litwie, pisali się z Giniata. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r.

IHNATOWICZ v. IGNATOWICZ h. GODZIEMBA. Franciszek, Marcin i Tomasz podpisali manifest szlachty litewskiej 1763 r. (Vol. Leg). Felicyan, podstoli wizki 1775 r. (Vol. Leg.).

IHNATOWICZ h. IŁGOWSKI. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r.

IHNATOWICZ h. ŚWIAT odm. Na Litwie, mają przydomek Łubiański; taż familia co Ignatowicz, herbu Świat odmienny. Andrzej, Petruszko, Paweł i Maciej, bojarzy nowogrodzcy 1511 r. Petrasz i Fedko 1528 r. Michał, dworzanin królewski 1541 r. (Metr. Lit.). Eustachy, Jan i Samuel podpisali elekcyę 1648 r. z wojew. wileńskiem, Jan, stolnik i porucznik kowieński 1663 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Franciszek, w chorągwi hetmana Wincentego Gosiewskiego, był z nim wzięty do niewoli moskiewskiej pod Werkami, a oswobodzony 1662 r.; poseł na sejm 1668 r. (Vol. Leg.). Eustachy-Władysław, cześnik i podstarosta oszmiański, i Jerzy-Łukasz, stolnik witebski, Ihnatowiczowie Łubiańscy z pow. oszmiańskim, Aleksander, rajca i poseł m. Wilna, z wojew. wileńskiem 1674 r., Jan z wojew. Sandomierskiem, Maciej z ziemią czerską i Michał z wojew. trockiem 1697 roku, Ignacy, porucznik pow. grodzieńskiego, i Joachim, komornik ziemski grodzieński, 1764 roku podpisali elekcye. Ignacy, podstoli 1764 roku, stolnik 1770 r., wojski 1775 - 1780 r., a chorąży grodzieński 1786 r., ożeniony z Barbarą Lindeman, procesował się o majątek z Felicyanem Ihnatowiczem swym krewnym, podstolicem wiłkomierskim, ożenionym z N. Sopocko, i na rozstrzygnięcie ich sporu wyznaczoną została komisya z sejmu 1775 r. (Vol. Leg.). Jan, syn Stanisława, miecznika trockiego, dziedzic na Jastrzębiu 1765 r., z żony Maryanny Jastrzębskiej miał syna Adama, a 2-iej żony Agnieszki Arciechowskiej syna Michała (Ks. Gr. Czerskie, Bon.). Teofil, biskup czerniechowski obrządku wschodniego 1778 - 1784 roku.

Jan, syn Michała i Łucyi, ur. 1790 r. w Warszawie, postąpił jako kadet do 1 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1812 r. został podporucznikiem w 14 pułku piechoty; odbył kampanie 1807 r. przeciw Prusom, w 1809 r. przeciw Austryi, a w 1812 r. był w bitwach pod Smoleńskiem i Borysowem (Ks. Wojskowe). Jan, syn Ignacego, lekarz rządowy w gub. pskowskiej 1874 r.

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. grodzieńskiej: Maciej, Ludwik, Józef i Ignacy, wszyscy z potomstwem, 1865 r., 2) gub. wileńskiej: Maciej, syn Jerzego, Ludwik, syn Pawła, z synami, Ludwikiem i Ottonem, oraz Józef, syn Ludwika, 1835 - 1842 r.

IHNATOWSKI h. ŚWIAT. W Małopolsce i na Podolu. Michał i Antoni cytowani w aktach latyczowskich 1732 r. Urszula, żona Andrzeja Bucenia 1770 r. Jan, wojski mniejszy latyczowski 1780 r. Bazyli-Aleksander z synami, Hipolitem i Michałem, syn Józefa, wnuk Franciszka, wylegitymowany w Cesarstwie 1802 - 1845 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. podolskiej.

IKE h. DUNINOWSKI. Herb - tarcza w poprzek przedzielona; w górnej części złotej pół orła czarnego dartego, głową zwróconego w prawo, na jego piersiach półksiężyc rogami w górę, w nim krzyż srebrny, w części dolnej czerwonej, trzy listki koniczyny, dwa i jeden. Na hełmie w koronie między dwoma trąbami, z których prawa w górnej połowie złota, w dolnej czerwona, a lewa przeciwnie, w górnej połowie czerwona, a w dolnej złota, panna w białej sukni i w niebieskim berecie na głowie, ozdobionym piórem strusiem szarem, trzyma w prawej ręce listek koniczyny. Tarczę podpierają z prawej strony lew, z lewej gryf, pod tarczą dewiza: Honeste et publice; labry herbowe złote i czerwone.

Ten herb wraz ze szlachectwem polskiem otrzymał w 1844 r. Karol-Albrecht, syn Karola-Fryderyka, tajny radca sprawiedliwości w Królestwie Pruskiem, dziedzic dóbr Duninowskich w Królestwie Polskiem, w nagrodę zasług oddanych krajowi w podniesieniu gospodarstwa i przemysłu.

IKER. Paweł-Chrystyan z żoną Dorotą-Zofią Szmurło otrzymali potwierdzenie przywileju na wieś Brzeźnicę 1766 r. Zofia, żona Józefa Manteja 1766 r. (Kancl.).

IKIERAT h. ŚWINKA. Wojciech, syn Michała i Maryanny Jurkiewiczówny, wnuk Wawrzyńca, prawnuk Joachima, sędziego wileńskiego, wylegitymowany w Galicyi 1788 r., miał syna Franciszka, żonatego z Petronelą de Camps (Bon.).

IKSKIEL v. IXKIEL. Eberhard, major rajtarski wojsk litewskich, zasłużony w wojnach z Turkami i Kozakami, otrzymał indygenat 1676 r. z przydomkiem z Jakiel; podpisał elekcyę z pow. rzeczyckim (Vol. Leg.).

ILASOWICZ. Mustafa, Tatar, zaliczony do bojar litewskich 1528 r. (Metr. Litew.).

ILCEWICZ v. ILCZEWICZ h. IŁGOWSKI. Jan i Władysław podpisali pospolite ruszenie 1698 r. Andrzej podpisał konwokacyę generalną litewską, a Kazimierz, skarbnikowicz wiłkomierski, elekcyę 1764 r. z pow. wiłkomierskim. Karol, syn Tomasza potomek Leona, dziedzica dóbr Trabuszki-Ejszyszki, w pow. lidzkim 1687 r., zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1812 r. (Bon.). Franciszek, syn Karola, urzędnik w gub. wileńskiej, otrzymał przyznanie szlachectwa w Cesarstwie 1843 r. i z synami: Maksymilianem, Władysławem, Janem i Stanisławem zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.

ILCEWICZ h. KORCZAK. Jan, syn Andrzeja, z synem Wincentym, i Antoni, syn Szymona, z synami: Janem, Justynem i Pawłem, potomkowie Michała, dziedzica dóbr Ciejkinie, w oszmiańskiem 1654 r., zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1800 r. (Bon.).

ILCEWICZ h. LUBICZ. Józef z synami: Benedyktem, Bartłomiejem, Janem i Maryanem, Bonifacy z synami: Antonim, Jakóbem, Janem, Józefem i Klemensem, oraz Józef i Bartłomiej z synami, Bartłomiejem i Jerzym, synowie Kazimierza, wnukowie Jakóba, a potomkowie Walentego, dziedzica dóbr Bartowty, w pow. lidzkim 1676 r., zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1820 r. (Bon.).

ILCHEN v. ILCHIN. Stanisław, rotmistrz królewski 1627 r., na mocy konsensu królewskiego ustąpił grunta zwane Hurki, leżące we wsi Meszar, pow. lubomlskiego, na rzecz Piotra Dzikorskiego. Samuel, cześnik ziemi mielnickiej 1699 r. (Metr. Kor., Sigil.).

ILESZKO. Jan, dziedzic na Hołobach, w bracławskiem, sprzedał 1609 r. swe części tych dóbr ks. Ostrogskiemu (Bon.).

ILEWICZ v. ILLEWICZ h. ZAREMBA. Michał cytowany w Metr. Litew. 1528 r. Konstanty, sekretarz królewski, patron Trybunału w Wilnie 1686 - 1699 r. Zofia, żona Jana Borowicza 1750 r.

Teodor, proboszcz grecko-katolicki w Nowosiółce, miał synów, Klemensa, archipresbitera w Jarczowcach, żonatego z Anną Nowakowską, i Michała, po którym z Maryi Domkowiczówny syn Jan, proboszcz grecko-katolicki w Mszanie, zaślubił Izabelę Dąbrowicką i z niej pozostawił synów: Włodzimierza, Juliana i Piotra, żonatego z Włodzimierą Kuszykówną (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza).

ILEWSKI. Jan-Władysław, skarbnik brzesko-litewski 1658 r. (Vol. Leg.).

ILIAK. Mateusz, miecznik bracławski 1710 r., sekretarz pieczęci większej koronnej 1717 r.; cześnik trembowelski 1720 r., następnie miecznik inflancki, miał dwie żony, Cecylię Rażycką i Katarzynę Zawiszankę (Metr. Kor., Sigil., Kancl.).

ILIASEWICZ v. ILIASZEWICZ h. GIEJSZ. Juchno, bojar żmudzki, cytowany w Metr. Litew. 1528 roku. Mateusz, oficer straży pogranicznej w Królestwie 1865 r.

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: a) gub. podolskiej: Jan, Waleryan i Hipolit z synami: Pawłem, Antonim i Mikołajem, synowie Antoniego, 1849 r.; b) gub. kijowskiej, Jan-Waleryan, syn Antoniego, z synem Janem 1862 r.

Eustachy, syn Józefa, dziedzic dóbr Misztowty, gub. kowieńskiej 1882 r.

ILICZ v. ILLICZ. Dymitr cytowany w aktach nowogrodzkich 1597 r. Dominik i Jan podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. bracławskiem, a Aleksander pospolite ruszenie 1698 roku. N., cześnik wołkowyski 1730 r. (Sigil.). N., szlachcic litewski, jego córka Barbara Szemesz 1790 r.

ILIKOWSKI h. OSTOJA. Mikołaj, dziedzic na Ilikowicach, w krakowskiem 1470 r. (Lib. Ben.). Jan, syn Bazylego i Agnieszki Tyszkowskiej, wylegitymowany w Galicyi Zachodniej 1804 r. (Bon.).

ILINICZ v. ILLINICZ h. KORCZAK. Hrabiowie i szlachta. Senator w rodzinie, Mikołaj, wojewoda smoleński 1529 r.

Dawna i magnacka litewska rodzina. Paprocki wywodzi ją od Czuppy, pana litewskiego, który na sejmie w Horodle wziął herb Korczak. Brali przydomek Czupa, większa jednak ich ilość brała przydomek Zubka, który nawet jedna linia Iliniczów wzięła za nazwisko; któryś z tej rodziny dostał w nagrodę zasług od wiel. ks. Witolda majątek Poryck, na Wołyniu, który gdy około 1500 r. przeszedł po kądzieli do Teodora Wasilewicza ks. Zbaraskiego, ten wziął od niego nazwę księcia Poryckiego.

Iwan, rotmistrz królewski, należał do tych kilku rycerzy, którym w bitwie pod Chojnicami z Krzyżakami 1454 r. powierzoną była straż osoby królewskiej; po przegranej bitwie towarzyszył w ucieczce Kazimierzowi IV, a gdy byli oskoczeni od pogoni krzyżackiej, dał mu czas do ucieczki, lecz został wzięty do niewoli; wdzięczny król hojnie go za tę przysługę majątkami obdarzył. Iwan, koniuszy witebski 1473 r., namiestnik drohicki 1482 r., a smoleński 1486 r., z żony Anny Dowgirdówny pozostawił trzech synów: Krzysztofa, Mikołaja i Juriego.

Krzysztof, starosta lidzki i mścisławski 1530 r., marszałek litewski, nieprzyjaciel Michała Glińskiego, za jego podmową miał sobie odjęte starostwo lidzkie.

Mikołaj, marszałek hospodarski, namiestnik miński 1494 r., został 1499 r. namiestnikiem smoleńskim; z żony Hanny Nacowiczówny miał córki: Hannę za Mikołajem Zenowiczem, Elżbietę za Janem Szemetowiczem i N. za Zbożnym Wernerowiczem, oraz syna Mikołaja. Mikołaj, dziedzic Szyłowic, wojewoda smoleński 1529 roku, z żony Elżbiety, córki Jakóba Szczyta, pozostawił córkę Hannę za Janem Giedrojcem i synów, Jana, dworzanina królewskiego, i Szczęsnego.

Jurij, ostatni z synów Iwana i Dowgirdówny, dziedzic dóbr Izblany, marszałek litewski i namiestnik lidzki 1501 r., starosta brzeski i kowieński, sekretarz królewski 1506 - 1522 r., marszałek nadworny litewski 1519 r., dostał w 1490 r. od swej krewnej Anny Butrym obszerny majątek Mir. Jurij, żonaty z N. Zabrzezińską, miał córki, Hannę za Piotrem Kiszką, kasztelanem trockim, Jadwigę, żonę Jana Józefowicza i czterech synów: Mikołaja, Stanisława, Jana i Szczęsnego; z nich:

Jan, dziedzic dóbr Czornawczyce, namiestnik mścisławski 1528 roku, ożeniony z Elżbietą z Felsztynu Herburtówną, 2v. za Janem Radziwiłłem, umarł bezpotomnie.

Szczęsny, starosta brzesko-litewski, dziedzic Mira, Czornawczyc i Biały, zmarł 1541 r., pozostawiwszy z żony Zofii, córki Jana Brodacza ks. Radziwiłła, syna Jerzego, marszałka litewskiego, który w 1555 r. od cesarza niemieckiego miał otrzymać tytuł hrabiego państwa rzymskiego, lecz umarł bezpotomnie, a jego majątki, Mir, Biała i Czornawczyce przeszły do Radziwiłłów.

Z tej familii. Paszko, bojar bracławski 1514 r. Elżbieta, starościanka doruchowska, żona Michała Aleksandrowicza, cześnika smoleńskiego 1560 r. Bazyli, horodniczy mścisławski, deputat na Trybunał litewski 1674 r., podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. mścisławskiem. Samuel-Kazimierz, skarbnik mścisławski, Andrzej, Antoni, Bazyli-Konstanty, podsędek mścisławski, Jan i Michał z wojew. mścisławskiem, a Kazimierz i Stanisław z wojew. Sandomierskiem 1697 r. podpisali elekcyę. Antoni-Tadeusz, stolnik mścisławski 1732 r., ożeniony z Katarzyną Szaniawską, chorążanką parnawską, wdową po Korzeniowskim, miał syna Jana, posła mścisławskiego. Józef, starosta kożuchowski 1733 r. Mikołaj, podczaszy 1770 r., a stolnik mścisławski 1772 r., podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. mścisławskiem. Tomasz, oboźny kowieński 1770 r., chorąży preński 1793 r. Jerzy, pisarz grodzki mścisławski 1780 - 1788 r. Jan Nepomucen, podczaszy mścisławski 1780 - 1794 r. Ignacy, cześnik mścisławski 1775 r. (Metr. Lit., Metr. Kor., Bon.).

ILIŃSKI h. KORCZAK. Cyryl, syn Grzegorza, ze swym synem Sabbą, szlachcic polski, osiedlił się w Rosyi i jego potomkowie zostali nadani majątkiem ziemskim 1699 r. Obecnie są zapisani do ksiąg szlachty gub. kurskiej.

ILIŃSKI h. LIS. Hrabiowie i szlachta. Jeszcze w XVIII stoleciu Ilińscy brali herb Korczak, lecz gdy podnieśli się hierarchicznie i zaczęli wywodzić się od książąt szczepu Ruryka, panujących w XIV wieku na Ilińsku i Borysowie, przybrali herb Lis.

Ostafi, syn Szymona, skarbny miński, otrzymał 1503 r. od króla Aleksandra Jagiellończyka zatwierdzenie nadania ziemi, zwanej Wołkowyjskie i Pustosze; jego syn Bohdan miał syna Bazylego, namiestnika zwiachelskiego 1582 r., po którym z żony Anny Mokrzańskiej córki, Domna za Mikołajem Świackim, Aleksandra za Ostafim Krajewskim i syn Jan.

Jan, posesor Żerowa 1639 r., zaślubił Dorotę Szczepanowską i z niej pozostawił córkę Domicelę za Adamem Radlińskim i syna Aleksandra. Aleksander, wojski czerniechowski i burgrabia łucki 1660 r., podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. czerniechowskiem; z żony Reginy Korczewskiej miał córki, Petronelę za Piotrem Ruszczycem, Annę, żonę Krzysztofa Magnuszewicza i syna Piotra-Stanisława.

Piotr-Stanisław podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. czerniechowskiem; wojski czerniechowski 1686 r., z żony Zofii Skarbkówny pozostawił córkę Konstancję za Janem Szulborskim i synów, Aleksandra i Kazimierza. Aleksander tytułowany wojskim czerniechowskim, zaślubił Annę Kamińską i z niej miał synów, Kazimierza i Antoniego.

Kazimierz v. Józef-Kazimierz, syn Aleksandra, wojskiego czerniechowskiego, wojski i regent grodzki kijowski, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. kijowskiem; podczaszy żytomierski 1780 r., z żony Heleny Szuszczewiczówny miał córkę N. za Buczyńskim i synów, Antoniego i Heliodora. Heliodor sprzedał Konstantemu Nowomiejskiemu dobra Paputyńce 1786 r. i z żony Anny Żurowskiej pozostawił synów: Franciszka, Tadeusza i Ignacego.

Franciszek, dziedzic Chrabużnej, z żony Korduli Wiśniewskiej miał syna Ignacego, oficera wojsk polskich 1830 roku, po którym z Kamili Jastrzębskiej syn Dymitr ożeniony z Ludwiką Abramowiczówną.

Tadeusz zaślubił Karolinę z Kołyszków i z niej pozostawił córkę Waleryę, zaślubioną Augustowi Spira i syna Józeta, żonatego z Anną Iwaszkiewiczówną.

Ignacy, ostatni z synów Heliodora, dziedzic dóbr Maniowce, ożeniony z Joanną z Kornelowskich, miał synów: 1) Heliodora, ożenionego z Honoratą hr. Dunin-Borkowską, z której synowie, Heliodor i Czesław; 2) Kazimierza, żonatego z Jelską, z niej synowie, Józef i Kazimierz.

Antoni, młodszy syn Aleksandra, wojskiego czerniechowskiego, i Anny z Kamińskich, horodniczy Winnicki 1772 r., zaślubił Brygidę z Wirskich i z niej miał syna Ksawerego, żonatego z Chrzanowską, z której syn Aleksander z żony N. Szczawińskiej pozostawił synów: 1) Seweryna, żonatego z Jadwigą Paczowską, z niej synowie: Bronisław, Cezary i Aleksander, i 2) Henryka, ożenionego z Kadłubiską, z której syn Antoni.

Kazimierz, młodszy syn wojskiego Piotra-Stanisława, starosta niżyński 1718 r., wojski kijowski i pułkownik wojsk koronnych 1723 r., miał pretensyę do skarbu koronnego za wydane pieniądze na utrzymanie fortecy w Białej Cerkwi, co sejm 1717 r. przyrzekł mu zwrócić; z żony Anny Szuszczewiczówny pozostawił córkę Maryannę za Szymonem Tarłą, starostą skalskim, i synów: Jana-Kajetana, Jana-Benedykta i Jana Nepomucena; z nich:

Jan Nepomucen, starosta cudynowski 1751 r., słynny myśliwy, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. kijowskiem; cześnik owrucki 1768 r., przyjaciel i towarzysz hetmana Ksawerego Branickiego, dziedzic dóbr Skarapice (?), z żoną Karoliną Giżycką bezpotomny.

Jan-Benedykt, z dworzanina królewskiego podkomorzy królewski 1759 r., starosta niżyński, um. 1761 r. bezdzietnie.

Jan-Kajetan, starosta żytomierski 1759 - 1789 r., wybudował pałac w swoim majątku Romanowie 1765 r., i podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. kijowskiem; kawaler orderu św. Stanisława, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., z żony Józefy Wesslówny, wdowy po Aksaku, miał córki, Ludwikę za Bartłomiejem Giżyckim, Annę za Franciszkiem Zabierzowskim, szambelanem królewskim, i dwóch synów, Józefa-Augusta i Janusza-Stanisława, z których Janusz-Stanisław, generał-inspektor wojsk koronnych, marszałek sejmiku żytomierskiego 1791 r. i kawaler orderu św. Stanisława, poległ pod Markuszowem 1792 r. od wojsk rosyjskich, gdy niebacznie wyjechał na czaty.

Józef-August, pisarz wielki koronny, szef regimentu pieszego grenadyerów 1788 r. i kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, następnie rzeczywisty tajny radca ros., generał-lejtnant, szef pułku grenadyerów kamienieckich i szambelan dworu ros., pozyskał względy cesarza Pawła i otrzymał starostwo ulanowskie na własność, a starostwo cudynowskie na 50 lat posiadania. Józef-August, komandor maltański 1799 r., marszałek szlachty gub. wołyńskiej, kupił od Fersena księztwo ostrogskie i otrzymał 1779 r. tytuł hrabiowski galicyjski, przyznany w Rosyi 1850 r. z następującą odmianą w herbie - tarcza na pięć części podzielona; w części I złotej mitra książęca, w II części błękitnej srebrna kotwica uchem na dół, w części III błękitnej orzeł srebrny ukoronowany, w IV złotej na zielonej murawie brama srebrna zamknięta, a w V środkowej części czerwonej, stanowiącej tarczę, strzała bez opierzenia żelezcem w górę, dwa razy skrzyżowana. W koronie hrabiowskiej nad hełmem, pół lisa czerwonego; labry czerwone podbite srebrem (Hr. Ostr.).

Hr. Józef-August przyłożył się do urządzenia zakonu maltańskiego w Rosyi i do utrzymania praw i języka polskiego w guberniach południowych; z wielkim przepychem ozdobił pałac w Romanowie, tak że nie ustępował wielu rezydencyom monarszym; założył instytut głuchoniemych, fundował Jezuitów i Wizytki, wybudował fabryki sukienne i młyn parowy w Romanowie; umarł blisko 80-letni w Petersburgu 1844 r., pozostawiwszy z żony Eleonory-Antoniny hr. Komorowskiej córkę Ludwikę za Bartłomiejem Giżyckim, generałem, i synów, Janusza i Henryka.

Hr. Janusz, ur. 1785 r., tajny radca i senator ros., autor i muzyk, marszałek szlachty gub. wołyńskiej 1838 r., kawaler maltański, z żony Oktawii Morawskiej pozostawił córki: Leonię za Adolfem Kaszowskim, których syn Aleksander przybrał tytuł i nazwisko hr. Iliński-Kaszowski, Joannę zaślubioną Edwardowi hr. Kellerowi, Henrykę za Arturem hr. Krasickim, Stefanię za Władysławem Laskim, Oktawię za Gustawem Kurzenieckim i syna, hr. Aleksandra, dziedzica dóbr Tajkur i Oktawina, pułkownika wojsk ros., żonatego z Franciszką Kaszowską, która po rozwodzie z Aleksandrem wyszła za Edwina ks. Druckiego-Lubeckiego.

Hr. Henryk, dziedzic Romanowa, marszałek gub. wołyńskiej 1815 - 1840 r., szambelan dworu ros., poślubił Michalinę Bierzyńską i z niej pozostawił córkę Jadwigę, żonę Henryka Steckiego (Metr. Kor., Kancl., Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Bork., Żychl., Bon.).

ILIŃSKI. Stanisław, syn Sebastyana, sprzedał dobra Hrehorowie, w ziemi bielskiej, Jakóbowi Sarnackiemu 1724 r.; jego syn Jan pozostawił syna Michała, po którym z Antoniny Sawickiej syn Emanuel, burmistrz w m. Sokołowie, następnie urzędnik policyjny na stacyi kolei żelaznej Freda, w pow. maryampolskim, wylegitymowany w Królestwie 1863 r.

Michał, syn Jana i Elżbiety, ur. 1786 r., wstąpił do 16 pułku jazdy Ks. Warszawskiego i w 1813 r. został podporucznikiem w tymże pułku, a w 1816 r. przeszedł do 3 pułku ułanów. Był w kampanii 1809 r. przeciw Austryi, a w 1812 r. brał udział w bitwach pod Mirem, Romanowem, Możajskiem i Cerykowem.

ILKIEWICZ h. IŁGOWSKI. Stefan, Mikołaj i Jan, synowie Bazylego, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1853 r.

ILKIEWICZ v. ILKOWICZ h. KORCZAK. W wojew. brzesko-litewskiem. Jan, Fedko i Marya 1541 r. Mikołaj 1644 r. cytowany w aktach wąsoskich. Marcin, dzielny wojownik, dobroczyńca Jezuitów 1681 r. Marcin, podstarosta grudziącki 1765 r. (Met. Lit., Kancl.). Kazimierz, syn Marcina, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r.

ILKOWSKI h. ABDANK. Pisano ich też Iłgowski. Andrzej, syn Andrzeja, dworzanin i rewizor dóbr królewskich na Litwie 1560 r. N. zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r.

ILLASSEWICZ h. ABDANK. Rodzina tatarska na Litwie. Mustafa, syn Macieja, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1819 r.

ILLATYCZ. Na Litwie; z nich Władysław podpisał pospolite ruszenie 1698 r.

ILLESCHASI v. ILLEHAZY. Gabryel, hrabia na Trenczynie i Liptowie, ces. król, konsyliarz, otrzymał indygenat 1663 r.; hr. Gabryel był żonatym z Zofią z Tarnowa, wdową po Andrzeju Firleju, kasztelanie lubelskim, która 3v. była za Jerzym Prażmowskim, chorążym nadwornym koronnym (Sigil., Zap. Tryb. Lubel.).

ILLICZ v. ILICZ. Jan, syn Aleksandra, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1816 r.

ILLUKIEWICZ h. ZAREMBA. Edward i Michał wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Edward z żony Magdaleny Zebrzydowskiej pozostawił syna Edwarda-Wojciecha, po którym z Franciszki Aleksandrowiczówny syn Michał-Wacław był żonatym z Amelią Drozdowską (Bon.). Seweryn, pomocnik inżyniera w gub. radomskiej 1865 r.

ILLUSTROWSKI v. ILUSTROWSKI. Karol, syn Wincentego i Anieli z Juszkiewiczów, urodzony w m. Żyżmorach 1787 r., wszedł na służbę 1809 r. i w 1810 r. został podporucznikiem w 9 pułku piechoty, a w 1811 r. awansował na porucznika i w tymże roku postąpił na kapitana; w 1820 r. był majorem 7 pułku piechoty liniowej. Odbył kampanie 1809 r. przeciw Austryi, 1810 - 1812 r. w Hiszpanii, a w 1812 r. był w bitwie nad Berezyną. Karol um. 1829 r., pozostawiwszy z żony Joanny z Meisnerów syna Stanisława, patrona Trybunału w Lublinie, wylegitymowanego w Królestwie 1844 r. z zasady stopnia oficerskiego swego ojca (Ks. Wojskowe).

ILMANOWSKI h. ILMANOWSKI. Herb - tarcza w podłuż na dwa pola podzielona; w części prawej czerwonej trzy złote włócznie (herb Jelita), w części lewej błękitnej jeleń naturalnego koloru; w koronie nad hełmem dwa orle białe skrzydła przebite strzałą, w ich środku róża biała, a nad nią trzy gwiazdy sześciopromienne.

Krzysztof, syn Baltazara, przywrócony do szlachectwa z nadaniem herbu powyższego 1581 r.; posesor wójtowstwa Krzeczów 1590 r., pisarz kancelaryi mniejszej królewskiej 1593 r., był żonatym z Anną N. (Metr. Kor., Zap. Tryb. Lubel.).

ILNER. Wincenty, towarzysz kawaleryi narodowej, otrzymał nobilitacyę 1790 r.

ILNICKI h. DOLIWA. Wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej, Leopold, syn Rufina, 1834 r.

ILNICKI h. PIETYROG. Piszą się z Ilnika; osiedleni na Podolu. Mikołaj, komornik grodzki przemyślski 1756 r., miał syna Jakóba, po którym z żony Ewy Kruszelnickiej syn Tymoteusz, urzędnik w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1851 r.

ILNICKI h. SAS. Licznie rozrodzeni w ziemi przemyślskiej. Fedko, Jan, Hrycko, Sienko i Stecko, synowie Jacka, dziedzice na Uhercach 1585 r. Jan, Mikołaj i Bazyli, synowie Pawła, 1660 r. Grzegorz, Teodor i Piotr, synowie Mikołaja, 1665 r. Bazyli, Hrehory i Łukasz, synowie Teodora, 1671 r. Teodor i Jan podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. ruskiem. Mikołaj, komornik graniczny przemyślski 1770 r. Andrzej, dziekan fastowski 1771 r. Marcin, skarbnik sochaczewski 1779 r. Andrzej, porucznik wojsk koronnych 1790 r. (Kancl., Sigil., Wyr. i Zap. Tryb. Lubel.).

Wylegitymowani w Galicyi:
1) z przydomkiem Czerciowicz: Eliasz, Michał, Jan, Józef, Bazyli i inni 1782 r., a Onufry, Jakób, Eustachy i Andrzej, wnukowie Józefa, 1847 r.;
2) z przydomkiem Fedynicz: Bazyli, Grzegorz, Aleksander, dwóch Szczepanów, Teodor i dwóch Michałów 1782 r., a Grzegorz i Piotr, wnukowie, Józef, Bazyli, Piotr, Eliasz, Jan i Michał, prawnukowie Aleksandra, 1841 r.;
3) z przydomkiem Hucułowicz: Jakób, pięciu Janów, Jacek, Maciej, Tomasz, Aleksander i inni 1782 roku, a Jan, Bazyli, Piotr, Grzegorz i Szczepan, synowie Jacka, oraz Michał, syn, Aleksander, Jan i Józef, wnukowie Jana, Mikołaj i Jan, synowie Macieja, Prokop, syn, i Jan, Bazyli, Aleksander i Szczepan, wnukowie Jana, wszyscy 1832 r.;
4) z przydomkiem Hulanowicz: Michał i Grzegorz 1782 r., a Jan, syn, Mikołaj, Aleksander, Jan, Onufry i Grzegorz, wnukowie Grzegorza, 1833 r.;
5) z przydomkiem Janinowicz: Michał i dwóch Janów 1782 r., a Mikołaj, syn, Jan, Aleksander i Grzegorz, wnukowie Michała, 1833 r.;
6) z przydomkiem z Ilnika-Czerciowicz: Michał, Jan, Onufry i Szczepan 1782 r.;
7) z przydomkiem z Ilnika i Jawory-Telepianowicz, Daniel 1782 r.;
8) z przydomkiem z Ilnika, Stanisław 1782 roku;
9) z przydomkiem Jaroszewicz: dwóch Bazylich, Stanisław, Józef, Gabryel, Onufry, Aleksander i inni 1782 r.; a Michał, syn Józefa, Jan i Jakób, wnukowie Aleksandra, 1833 r., Andrzej, Jan i Gabryel, wnukowie Pawła, 1832 r., oraz Mikołaj, syn, i Piotr, wnuk Grzegorza, 1834 r.;
10) z przydomkiem Lepech, Grzegorz i Jan 1782 r.;
11) z przydomkiem Mykitycz: Jan, Teodor i Piotr 1782 r., a Aleksander i Andrzej, synowie Jana, 1833 r.;
12) z przydomkiem Rybczyc: Aleksander, dwóch Janów, Józef, Tomasz, dwóch Bazylich, Stanisław, Michał, Jacek i inni 1782 r., a Grzegorz, syn Szczepana, Onufry, Jan i Gabryel, wnukowie Bazylego, 1842 r., Piotr i Eliasz, synowie Aleksandra, 1832 r., Andrzej, Jan, Grzegorz i Aleksander, synowie drugiego Bazylego, 1829 roku, Jan, Jerzy, Pantaleon, Aleksander i Antoni, synowie, i Józef, wnuk Józefa, 1833 r., Mikołaj, syn, a Jan i Andrzej, wnukowie Jana, Antoni, Grzegorz, Michał, Andrzej, Leon i Jerzy, synowie Tomasza, 1833 r., Grzegorz, syn, Szczepan, Onufry, Jan i Gabryel, wnukowie Bazylego, 1846 r., Grzegorz, syn, Jakób, Jan i Józef, wnukowie Michała, 1847 r., Eliasz, Bazyli i Jan, wnukowie Jana, 1845 r.;
13) z przydomkiem Rybczyc-Kołhanowicz: dwóch Andrzejów, Bazyli, dwóch Jerzych, dwóch Grzegorzów, trzech Janów, Aleksander, dwóch Teodorów i Paweł 1782 r., a Bazyli i Andrzej, wnukowie Teodora, 1841 r., Grzegorz i Łukasz, wnukowie Andrzeja, 1841 r., Szczepan, syn Jana, 1833 r., Szczepan, Piotr, Jan i Jakób, wnukowie Jana, 1847 r.;
14) z przydomkiem Seniuszkowicz: Paweł, Bazyli, Grzegorz, Stanisław, Aleksander, Jacek i Piotr 1782 r., Teodor 1795 r., a jego synowie, Jacek i Andrzej 1830 r.;
15) z przydomkiem Telepianowicz: trzech Jacków, Szymon, Piotr, pięciu Bazylich, dwóch Pawłów, dwóch Aleksandrów, dwóch Janów i inni 1782 r., a Adam i Jan, synowie Jana, 1833 r., Jan, syn Bazylego, 1844 r., Teodor i Onufry, synowie Jana, 1847 r.;
16) z przydomkiem Zankowicz: Bazyli, Jerzy, Samuel, Eliasz, dwóch Grzegorzów, dwóch Andrzejów i inni 1782 r., Tomasz i Stanisław, wnukowie Pawła, 1834 r., Michał, Grzegorz i Konstanty, wnukowie, i Jan, prawnuk Piotra, 1841 r., a Grzegorz, syn Teodora, 1842 r.;
17) bez przydomku, Jan, syn Antoniego, Jan, syn Michała, Bazyli, syn Michała, Piotr, Michał, Stanisław, Paweł, Szczepan i inni 1782 r., Eliasz i Emilian, wnukowie Jana, 1849 r.

Po Pawle, żyjącym około 1680 r., syn Jan miał synów, Grzegorza i Aleksandra; po Grzegorzu był syn Józef, od którego potomstwo, po Aleksandrze zostali synowie, Andrzej i Jan, z nich Jan miał synów, Mikołaja, po którym potomstwo, i Aleksandra, po którym potomstwo; pochodzący od nich: Emeryk, Jan i Sylwester, synowie Mikołaja, wnukowie Aleksandra, prawnukowie Grzegorza, 1850 r.; synowie Józefa: Jan, Waleryan z synem Romanem, i Łukasz z synem Romualdem 1845 r.; synowie Mikołaja: Jan, Daniel, Antoni i Bazyli 1845 r.; po Aleksandrze synowie: Marek, Jan z synami, Andrzejem i Jeremiaszem, Paweł z synami: Michałem, Bazylim i Szymonem i tego syn Mikołaj 1845 r.

Ignacy, syn Jana, wnuk Fabiana, prawnuk Jana, praprawnuk Jana, syna Aleksandra, i od tego Aleksandra syn Bazyli, po którym, Maciej i Jakób, których synowie, po Macieju: Antoni, Łukasz i Jan, a po Jakóbie, Benedykt-Ludwik wylegitymowani 1847 i 1857 r.

Aleksander, Andrzej i Konstanty, synowie Stefana-Pawła, oraz Benedykt, Jan i Teodor, synowie Jana, wylegitymowani 1847 i 1857 r.; Michał z synami, Edwardem i Antonim, Józef z synami, Janem i Teodozym, oraz Tymofiej z synem Michałem 1857 r., wszyscy trzej synowie Antoniego; Aleksander z synami: Mikołajem, Fabianem i Józefem, Paweł i Teodor, synowie Teodora, Julian i Adam, ten drugi z synami, Janem i Janem Nepomucenem 1857 r., synowie Grzegorza, wnukowie Jana, prawnukowie Jana, syna Aleksandra, a wnuka Jana, potomka Pawła, żyjącego około 1680 r.

Wszyscy powyżsi wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.

ILSINGER h. ILSINGER. Herb - tarcza podzielona na dwie połowy; w części górnej błękitnej pół gryfa złotego, a w części dolnej złotej druga połowa gryfa czarna. W koronie nad hełmem między dwoma czarnemi rogami pół gryfa złotego (Hr. Ostr.).

Paweł otrzymał szlachectwo 1573 r. od cesarza Maksymiliana II; jego potomkowie zamieszkiwali w Galicyi (Bork.).

ILSKI. Krzysztof, stolnik mścisławski, sekretarz królewski, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. mścisławskiem.

ILTHEM. Szlachta inflancka. Stanisław, podkomorzy wendeński 1652 r., komisarz do opatrzenia zamku Dynemborka (Vol. Leg.).

ILWICKI. Na Podolu. Jan, żyjący około 1670 r., miał syna Piotra, a ten Bazylego, po którym synowie, Mikołaj i Jan; po Mikołaju synowie: Jan z synem Michałem, Józef, Stanisław, Grzegorz z synem Pawłem i Mikołaj z synami, Emilem i Feliksem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1849 r.

Po Janie, młodszym synu Bazylego, synowie: Tomasz z synami: Józefem, Janem i Szczepanem, Karol z synem Jakóbem i Jan z synami: Apolinarym, Wojciechem i Feliksem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1832 - 1835 r.

IŁACHOWSKI. Dominik z ziemią dobrzyńską podpisał elekcyę 1697 r.

IŁGOWSKI h. IŁGOWSKI. Herb - w polu błękitnem Abdank biały, na którego środku strzała bez piór, w górę żelezcem, na niej w środku pierścień czerwony; niektórzy kładą pole czerwone, Abdank i pierścień biały lub złoty. Kojałowicz nazywa ten herb Syrokomlą odmienną.

Na Żmudzi i Litwie. Andrzej, dworzanin królewski 1560 r., rewizor królewszczyzn na Litwie 1575 r. (Metr. Kor.); jego brat Jan, podstarosta żmudzki 1561 r., ciwun weszwiański, poseł na sejm Unii 1569 r. Wojciech, pisarz skarbowy 1586 roku (Metr. Kor.). Eliasz, ciwun twerski, sprzedał majątek Aul Aleksandrowi Gąsiewskiemu 1631 r. (Vol. Leg.). Andrzej i Jan służyli w wojsku kwarcianem około 1670 r. Andrzej, syn Jerzego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r.

IŁGOWSKI h. SYROKOMLA odm. Fedor, syn Iwana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r.

IŁŁAKOWICZ h. DOLIWA. Na Litwie. Paweł, syn Stefana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. Adolf, Karol i Franciszek, synowie Franciszka, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej 1840 r. Dominik, syn Franciszka, dziedzic dóbr Swolkienie, w gub. kowieńskiej 1882 r.

IŁOWIECKI v. IŁOWICKI h. NAŁĘCZ. W ziemi chełmskiej, dom dawny i podobno jednego pochodzenia ze Zbąskimi. Piotr, Stanisław, Wawrzyniec i Wojciech, dziedzice Iłowca 1578 r. (Ks. poborowe). Mikołaj, syn Wojciecha, 1611 r. Piotr, syn Stanisława, dziedzic Iłowca 1614 r. Krzysztof, podstoli wołyński, deputowany do kwarty 1620 r. Zacharyasz Bożeniec, stolnik kijowski 1627 r. Stefan podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. chełmskiem; z żony Teofili Siestrzewitowskiej pozostawił syna Kazimierza, po którym z Teresy Sulimowskiej synowie, Franciszek i Antoni. Daniel, dziedzic dóbr Łanowce, podkomorzy krzemieniecki 1652 r. Jakób, pisarz ziemski krzemieniecki 1653 r. Marcyan, wojski i podstarosta krzemieniecki, żonaty z Katarzyną z Rostoka Bołbasówną 1674 r. Mikołaj, stolnik nowogrodzki 1673 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Jan, wojski chełmski 1700 r. Antoni, podsędek bełzki 1728 r., żonaty z Anną Lipską, stolnikówną kijowską. Stefan, pisarz grodzki łucki 1779 r. (Kancl.).

IŁOWIECKI h. OSTOJA. Dawna i zamożna wielkopolska rodzina. Jan, syn Jakóba, sprzedał wieś Cerekwicę i części na Strzyżewie Stanisławowi Cieleckiemu w 1599 r.; jego synowie, Jerzy z żoną Zofią Wilkowską bezpotomny, i Łukasz. Łukasz, dziedzic na Iłowcu Wielkim i Małym 1580 r. (Ks. poborowe), po którym z Małgorzaty Bojanowskiej syn Jan, ożeniony z Zofią Gałczyńską, pozostawił czterech synów: Wojciecha, który podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. poznańskiem, bezpotomnego, Władysława, Przecława i Jerzego; z nich Przecław z Katarzyny Marszewskiej miał synów: 1) Wojciecha, który podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. poznańskiem; z żony Katarzyny Rajskiej jego synowie: Konstanty, opat lędzki, um. 1777 roku, Franciszek, po którym z żony Łojkowskiej syn Roch bezpotomny; 2) Adryana, kanonika poznańskiego, proboszcza w Brodach; 3) Piotra bezpotomnego.

Jerzy, najmłodszy syn Jana i Gałczyńskiej, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. kaliskiem; z żony Zofii Marszewskiej miał trzech synów: Stefana bezpotomnego, Karola i Stanisława; z nich Karol podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. kaliskiem; z Anną Zakrzewską miał synów, Jakóba i Stanisława, po którym z Konstancyi Miaskowskiej synowie: 1) Karol, dziedzic Obrzębina, ożeniony z Marcyanną Nasierowską; 2) Józef, po którym syn Marcin; 3) Wojciech ożeniony z Esterą Nasierowską.

Stanisław, ostatni syn Jerzego, z 1-ej żony Woźnickiej miał syna Konstantego, bezdzietnego, a z 2-iej żony Heleny Gądkowskiej synów: Wawrzyńca, sędziego grodzkiego wałeckiego 1770 - 1780 r., Jana, kanonika gnieźnieńskiego i poznańskiego 1768 - 1791 r., prałata poznańskiego 1788 r., i Adama.

Franciszek kupił w 1760 r. wieś Przybyłowice od Unińskich (Akta Poznańskie); jego synowie: 1) Stanisław, po którym syn Józef wylegitymowany w Królestwie 1838 r.; 2) Wojciech, po którym syn Józef-Aleksander wylegitymowany w Królestwie 1838 r.

W genealogii Iłowieckich, powyżej przytoczonej, niema wcale Franciszka z 1760 r., Stanisław zaś, podług dokumentów Heroldyi syn tego Franciszka, ma być synem Karola, a Wojciech, syn Stanisława podług genealogii, jest bratem tegoż Stanisława podług wywodu dokumentów w Heroldyi; trudno więc oznaczyć, po której stronie omyłka.

IŁOWSKI h. PRAWDZIC. Senatorowie w rodzinie: Aleksander, kasztelan zakroczymski 1544 r., wyszogrodzki 1554 r., wojewoda płocki 1556 - 1563 r. Andrzej, kasztelan wizki 1560 - 1582 r. Wojciech, kasztelan wizki 1625 - 1630 r. Feliks, kasztelan wizki 1641 - 1642 r.

Rodzina mazowiecka i jednej dzielnicy ze Szczawińskimi, wzięła nazwisko od wsi Iłowa, pod Mławą, i w XV wieku zamieszkiwała w wojew. płockiem, a od początku XVI stolecia w północnem Mazowszu, gdzie w ziemiach łomżyńskiej i wizkiej liczyła się do najmajętniejszych obywateli. Jan, posesor wsi Ostrówek 1503 r. Aleksander, syn Erazma, dziedzic dóbr Iłowa i Mierzanowa, posiadacz wsi Dzierzązna 1520 r., dzielny wojownik przeciw Krzyżakom, w nagrodę zasług otrzymał starostwo pasyńskie 1522 r.; poborca ziemi łomżyńskiej i wizkiej, cześnik wizki 1532 r., chorąży ciechanowski 1535 r., kasztelan zakroczymski 1544 r., kasztelan wyszogrodzki 1554 r., wojewoda płocki 1556 r., kupił znaczny majątek Sławiec. Wojewoda z żony Anny Niszczyckiej, wojewodzianki płockiej, pozostawił pięciu synów: Andrzeja, Jana, Kacpra, dziedzica dóbr Grądy 1577 r., Krzysztofa i Stanisława.

Andrzej, kasztelan wizki 1560 r., starosta ostrołęcki, poseł na sejm 1565 r., podpisał akt elekcyi Henryka Walezego; pokłóciwszy się z Grajewskim, kasztelanem zakroczymskim, zniszczył jego majątek, a Grajewskiego, jadącego z Wąsosza, napadł i zamordował, a ciało jego spalił w majętności Glinki brata swego Stanisława. Ta zbrodnia wywołała powszechne oburzenie i Andrzej, pozbawiony godności senatorskiej, został ścięty w Wiznie 1582 r. Kasztelan był żonatym z Działyńską, wojewodzianką pomorską, i z niej zostawił syna Aleksandra.

Jan, cześnik wizki 1584 r., stolnik płocki 1587 r., z żony Doroty Kliczowskiej miał synów: Stanisława, Aleksandra, Feliksa, Samuela i Wojciecha, z których: 1) Stanisław był podstolim łomżyńskim 1612 - 1640 r. i z żony Zofii Żelskiej pozostawił syna Jana; 2) Aleksander, dziedzic dóbr Grądy i Sławiec, podczaszy wizki, podpisał elekcyę 1632 r.; był żonatym z Ewą Wesslówną 1604 r.; 3) Feliks v. Szczęsny, z chorążego łomżyńskiego 1605 r. kasztelan wizki 1641 r., poborca łomżyński 1616 r. i deputat na Trybunał radomski 1628 r., poseł na sejm 1632 r., cytowany w Vol. Leg. 1641 r., miał dwóch synów, Krzysztofa, który podpisał elekcye 1632 i 1648 r. z wojew. płockiem, i Władysława, sekretarza królewskiego i podkomorzego łomżyńskiego 1659 r., posła na sejmy, który podpisał elekcye 1632 i 1648 r. z ziemią łomżyńską. Władysław um. 1676 r., pozostawiwszy z Barbary Opackiej synów: Jana, Franciszka, Samuela i Szymona, w 1680 r. dziedziców dóbr Sławiec; z nich Jan, stronnik Stanisława Leszczyńskiego, był od niego mianowany w 1708 r. ze skarbnika cześnikiem łomżyńskim; 4) Samuel bezpotomny.

Krzysztof, wojewodzic płocki, dziedzic dóbr Glinki 1580 r., zaślubił Apolonię Kotowiczównę i z niej pozostawił córkę Małgorzatę i synów, Floryana i Wojciecha.

Wojciech, z podkomorzego kasztelan wizki 1625 - 1630 r., miał dwie żony, Jadwigę Jałbrzykowską i Katarzynę Zamoyską; z nich synowie, Paweł podpisał elekcyę 1648 r., i Jakób, który sprzedał w 1658 r. swój majątek Glinki i Rostraszew, podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią wizką.

Z tej rodziny. Jan, dziedzic dóbr Iłowa, sędzia ziemski łomżyński 1558 r. Stanisław, kanonik płocki 1584 r. Aleksander, cześnik łomżyński 1640 r., ożeniony z Anną Grodzicką. Daćbog, podwojewodzy chełmski 1664 r. Stanisław, podkomorzy i marszałek sejmiku łomżyńskiego 1690 r. Wojciech, cześnik i poseł 1696 r., a chorąży płocki 1704 r., podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. płockiem. Jan-Wojciech, stolnik płocki 1696 r., dziedzic dóbr Staroguby (Metr. Kor., Sigil., Ks. Gr. Przedeckie i Sochaczewskie, Conv. Piotrk., Don. Vars., Zap. Tryb. Lubel.).

IMBIER de OBIEZIERZE. Stanisław, poborca kwarty w Wielkopolsce i ziemi wschowskiej 1493 r. (Metr. Kor.).

IMBRA h. PELIKAN. Franciszek podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r., a Antoni, krajczy starodubowski, podpisał elekcyę 1764 r. z pow. starodubowskim. Ignacy, budowniczy starodubowski 1791 - 1793 r. Feliks, radca stanu, sędzia apelacyjny w Królestwie 1865 r.

Adam, syn Ignacego i Dominiki, urodzony we wsi Kopciuszki, w grodzieńskiem 1791 r., postąpił na służbę 1812 r. do 12 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1816 r. został podporucznikiem z przeniesieniem do 1 pułku strzelców pieszych (Ks. Wojskowe).

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej, Ignacy, syn Rafała, z synami: Feliksem, Emilianem i Pawłem 1847 r.

IMBRAM v. IMRAM. Piszą się z Większej Modlnicy. Jan-Salomon, obywatel krakowski, miał córkę Barbarę Stadnicką i synów: Andrzeja, Stanisława i Mikołaja, uwolnionych od wyprawy wojennej 1518 r. (Metr. Kor.).

IMIASZEWICZ. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1841 r.

IMIENIŃSKI h. PRAWDZIC. Prokop z żony Maryanny Laskowskiej miał córkę Annę za Charytonem Sieleckim 1598 r. (Ks. Perp. Czerskie). Marcin podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. Franciszek podpisał elekcyę 1764 r. z pow. rzeczyckim.

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej: Antoni, syn Wincentego, kasyer pow. Słonimskiego, z synem Oktawiuszem, Jan, syn Wincentego, z synami: Wincentym, Janem i Lucyanem, oraz Andrzej i Jan, synowie Marcina, 1847 r.

IMOWSKI. Jan, syn Antoniego, dziedzic dóbr Wołmontowicze, w gub. kowieńskiej 1882 r.

IMSZENNIK h. JANINA. Mają przydomek Kondratowicz. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego: Stanisław, Łukasz i Józef, synowie Piotra, 1843 r., Wandalin i Michał, synowie Ignacego, 1850 r. Zenon, syn Wincentego, stanowy prystaw w pow. wyłkowyskim 1845 r.

IMSZENNIK h. SYROKOMLA. N. N. byli zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r.

IMSZENNIK. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego 1845 r.

IMSZEŃSKI h. SYROKOMLA. Na Litwie, mają przydomek Kondratowicz. Andrzej, syn Konrada, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1832 r.

INCZYK h. JUNCZYK. Ludwik żonaty z Heleną Chłopicką 1758 r. Józef, Benedykt, Karol, Bartłomiej, Bazyli i Dominik 1759 r. (Ks. Gr. Mińskie). N. N. prowadzili proces 1775 r. o spadek po podkomorzym trockim Iwaszkiewiczu.

Dominik, syn Benedykta, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r.

INDRYCHOWICZ. Stanisław, bojar wileński, dostawiał czterech zbrojnych konnych na potrzeby wojenne 1528 r. (Metr. Lit.).

INERSKI. Krzysztof, deputat z wojew. pomorskiego na Trybunał koronny, um. 1616 r.

INES v. INNES h. INES. Herb - w polu błękitnem półksiężyc złoty rogami w górę, nad nim trzy gwiazdy złote rzędem; w koronie trzy pióra strusie.

Familia podobno portugalska, bierze przydomek de Leon, niewiadomo kiedy osiedliła się w Polsce i czy otrzymała indygenat. Dwóch braci, Wilhelm, kapitan w wojsku koronnem, i Wojciech, Jezuita, poeta i historyk, pisał po łacinie, um. 1658 r. Andrzej, kapitan wojsk koronnych 1671 r. (Kancl., Zap. Tryb. Lubel.).

Tomasz, pułkownik wojsk koronnych 1684 roku, z żony Teofili z Kownackich miał synów: Aleksandra, Andrzeja i Jakóba, posesorów dóbr Chocimia. Aleksander z żony Maryanny Żurakowskiej pozostawił córki, Katarzynę za Stefanem Makaryczem Hołyńskim, Helenę, żonę Pawła Soszora Hołyńskiego, i syna Jana, po którym z Katarzyny Kuliczkowskiej synowie: Jan, Michał i Piotr wylegitymowani w Galicyi 1782 r.

Jakób zaślubił Zofię Jasińską i z niej pozostawił syna Antoniego, dziedzica na Brzeźnicy, towarzysza chorągwi pancernej 1750 r.

Andrzej, syn Tomasza, cześnik żydaczowski, z Maryanny Hołyńskiej miał synów: Jakóba, Jana i Antoniego; po Jakóbie z Anny Witwickiej synowie, Antoni i Jan, po Janie z Katarzyny Łabęckiej synowie, Andrzej i Stanisław, i po Antonim z Katarzyny Hoszowskiej synowie, Jan i Tomasz wylegitymowani w Galicyi 1782 r. (Bon.). Z nich:

Stanisław zaślubił Teresę Turkułłównę i z niej pozostawił córki: Rozalię Biernacką, Maryannę Zielińską, Magdalenę Dobrzańską, Elżbietę Piotrowską, Katarzynę bar. Korb i synów: Ignacego, Nikodema i Wincentego. Nikodem, kapitan wojsk Ks. Warszawskiego 1812 r., następnie komisarz obwodu lubelskiego, wylegitymowany w Królestwie 1839 r., z żony Justyny Małczyńskiej pozostawił córki, Waleryę za Edwardem Młodeckim i Adelę za Wincentym Dunikowskim.

Wincenty, kapitan sztabu głównego 1824 r., kawaler Legii Honorowej, był żonatym z Anną Szyndlerówną (Ks. Wojskowe).

Jakób-Antoni z przydomkiem Juszczakiewicz otrzymał potwierdzenie dawnego polskiego szlachectwa w Galicyi 1819 r.

INKOWSKI. Michał, porucznik wojsk polskich, otrzymał nobilitacyę 1775 r. (Vol. Leg.).

INWALDSKI v. INWAŁDSKI v. INWALSKI h. KORNICZ. Wzięli nazwisko od wsi Inwałdu, blisko Krakowa. Stanisław na Inwałdzie i Jan na Porębie dziedzice 1581 r. (Ks. poborowe). Stanisław, wojski oświęcimski, wprowadzony 1570 r. do części dóbr Zbilowice (Ks. Gr. Piotrk.); deputat na Trybunał koronny 1585 r., podpisał kaptur po śmierci króla Stefana 1586 r., a 1587 r. reces warszawski około elekcyi; był żonatym z Zuzanną N. (Vol. Leg., Don. Vars., Zap. Tryb. Lubel.). Floryan i Stanisław 1690 r. (Bon.).

IPATEWICZ-MOSKIEWICZ. Kazimierz podpisał elekcyę z wojew. mścisławskiem 1697 r. (Vol. Leg.).

IRASZEWSKI v. IRASZOWSKI h. DOLIWA. Antoni-Sebastyan, syn Wojciecha i Magdaleny Podlewskiej, oraz Franciszek, syn Józefa i Heleny Podoskiej, wnuk Jana i Barbary Gawrońskiej (Bon.), wylegitymowani w Galicyi 1782 r.

IRLICZ. Pius, wojski żytomierski 1748 r., podczaszy 1765 r., ostatnio 1766 r. stolnik owrucki, um. 1767 r., a stolnikostwo otrzymał po nim Baczyński (Sigil., Kancl.).

IRWING. Jakób, pułkownik wojsk królewskich, zeznał testament, na mocy którego zapisał majątek swój ruchomy żonie Małgorzacie Tomsonównie i synowi swemu Wojciechowi 1673 r. (Don. Vars.).

IRYCKI v. IRECKI h. ABDANK. Piszą się z Irki, w pow. kościańskim. Jasiek 1395 roku i Piotr 1398 roku. Aleksander, skarbnik rzeczycki 1637 r. (Bon.).

IRZEWSKI. Feliks, syn Franciszka-Jana, wnuk Piotra, prawnuk Michała, wylegitymowany w Cesarstwie i z synami: Apolinarym, Wincentym, Adamem, Klemensem i Kajetanem zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1841 r.

IRZYKIEWICZ v. IRZYKOWICZ h. LELIWA. Stara i znakomita litewska rodzina, gałąź rodu Monwidów. Podług Kojałowicza, Mikołaj Olechnowicz Dorohostajski, wnuk wojewody wileńskiego Monwida, zostawił syna Jerzego, którego synowie: Żuk, Szczęsny i Jędrzej od imienia ojcowskiego pisali się Jerzykowiczami v. Irzykowiczami, i tę nazwę przyjęli za nazwisko ich potomkowie.

W połowie XVI wieku żyło trzech braci: Melchior, Jan i Kacper. Z nich Jan, dziedzic dóbr Baciki, dworzanin królewski 1546 r., starosta drohicki 1549 r., ostatnio 1554 r. starosta mielnicki, pozostawił córkę Elżbietę za Prosperem Prowaną, starostą będzińskim, i synów: Heronima, Oktawiana, Przecława i Olbrachta. Heronim de Baciki, sędzia deputat z wojew. podlaskiego 1591 r., poborca drohicki i mielnicki 1592 r., podkomorzy drohicki 1598 r., z żony Krystyny Niemierzanki miał synów, Stefana i Gabryela, podkomorzego mielnickiego 1635 roku.

Oktawian, wojski mielnicki 1608 r., pozostawił synów: Piotra, Jakóba i Stanisława 1619 roku, z których Piotr był podczaszym podlaskim 1624 roku, a Jakób i Stanisław, Jezuitami.

Olbracht, ostatni z synów starosty Jana, pisarz ziemski drohicki 1599 r., miał mieć syna Kacpra, miecznika podlaskiego 1648 r., po którym córka Anna za Zbigniewem Ossolińskim i synowie, Gabryel i Tomasz.

Kacper, najmłodszy z braci, Jana i Melchiora, podkomorzy mielnicki, poseł na sejm 1569 r., podpisał Unię Polski z Litwą; z żony N. Raczkówny zostawił córkę Annę za Teodorem Pociejem, sędzią ziemskim brzeskim, i synów: Przecława, dworzanina królewskiego, Jana, starostę mielnickiego 1592 r., i Bartłomieja. Bartłomiej sprzedał Marcinowi Niemirze swoją połowę dóbr Berezy na Litwie 1611 r.; miał synów, Stanisława, wojskiego podlaskiego, który podpisał elekcyę z wojew. podlaskiem 1648 r., i Jerzego.

Jerzy, marszałek wiłkomierski, podkomorzy drohicki i rotmistrz królewski 1651 r., podpisał elekcyę z wojew. podlaskiem 1648 r.; Jerzy miał żony, Maryę Wizgerdównę, podkomorzankę upicką, i Helenę Kazanowską, starościankę łukowską, z których pozostawił córkę Eleonorę za Nikodemem Jabłonowskim, pisarzem ziemskim nurskim, i syna Władysława-Kacpra, który podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. podlaskiem.

Gabryel, Jan i Kazimierz 1648 r. z wojew. podlaskiem, Franciszek i Marcin 1697 r. z wojew. Sandomierskiem, oraz Franciszek 1764 r. z wojew. nowogrodzkiem podpisali elekcye.

Stanisław, prowincyał i wizytator Jezuitów, um. 1659 r. Jakób, rektor kolegium jezuickiego w Brześciu Litewskim, zm. 1680 r., zapisał 4000 zł. kolegium sandomierskiemu. Marcin, syn Jakóba, 1701 r. Józef 1704 r., żonaty z Katarzyną Micowską, miał córkę Annę za Wojciechem Radońskim i syna Antoniego, po którym z Jadwigi Dembińskiej syn Franciszek, pułkownik chorągwi pancernej 1768 r. Po Franciszku z żony Ewy Stawiskiej synowie: Ignacy, Kajetan i Tomasz wylegitymowani w Galicyi 1782 r., a córki: Katarzyna za Janem, Róża za Andrzejem Padlewskimi, i Wiktorya za Kazimierzem Pokutyńskim, cześnikiem żytomierskim. Konstanty, cześnik dobrzyński 1789 r., z żony Franciszki Pączkowskiej pozostawił syna Antoniego (Metr. Lit., Sigil., Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Bon.).

Pochodzący po Tomaszu, w 1670 r. dziedzicu dóbr Moszczonna, Baciki i inne, na Podlasiu, Tomasz, syn Antoniego i Agnieszki z Morzkowskich, dziedzic dóbr Długie-Kamieńskie, w pow. siedleckim, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.

IRZYKOWICZ. Antoni, syn Franciszka, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r.

IRZYKOWSKI h. OSTOJA. Niektórzy z Jerzykowskich, herbu Ostoja, pisali się Irzykowskimi. Maciej, zastępca pisarza ziemskiego poznańskiego 1655 r. (Vol. Leg.). Jan z synem Janem, Jan i Maciej 1782 r., oraz Jan, Antoni i Franciszek, prawnukowie Macieja, 1834 r. wylegitymowani w Galicyi.

ISACZKOWICZ. Tomko, ziemianin włodzimierski 1511 roku. Jakim i Piotr 1512 r. (Metr. Lit.).

ISAJEWICZ. Jan z pow. kowieńskim podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Franciszek, syn Józefa, porucznik wojsk ros., sędzia pow. dziśniańskiego 1840 r.

ISAJKOWSKI h. PRUS I odm. Odmiana herbu - w hełmie skrzydło przeszyte strzałą.

Senatorowie w rodzinie: Franciszek, biskup smoleński 1649 r., um. 1654 r. Jan, kasztelan smoleński 1659 r., 1662 r.

Rodzina rusko-wołyńska, właściwe jej nazwisko Dołmat, a przydomek Isajkowski, który wzięli od wsi Isajki, w starostwie kaniowskiem. Dołmat Jeremiewicz (syn Jeremiego), ziemianin owrucki, pułkownik królewski, dzielny wojownik pod hetmanem Ostrogskim, w 1522 r. dostał w nagrodę zasług majątek Isajki, a w 1540 r. Czychyry; Dołmat pozostawił dwóch synów, z których Dymitr miał dwie żony, Fedorę Bukojemską i Maryę ks. Krapotkównę, córkę ks. Jakóba, dziedziczkę dóbr Jełowicze, w pow. dubieńskim, i z tej pozostawił kilku synów, i między innymi, Samuela, dziedzica dóbr Jełowicze, bezdzietnego, i Jana.

Jan, pisarz skarbowy litewski 1604 - 1621 r., podkomorzy oszmiański 1621 r. i klucznik wileński, dziedzic na Wołkołacie, przeniósł się na Litwę, gdzie nabył znaczne majątki, a między innemi m. Duniłowicze, w którem to mieście fundował kościół parafialny 1624 r. z obowiązkiem, aby proboszcze utrzymywali szkołę. Jan z żony Heleny Telatyckiej miał ośmiu synów: Jana, Marcina, Jerzego, Andrzeja, Franciszka, Karola-Piotra, Mikołaja i Samuela, wszystko ludzi majętnych i krajowi zasłużonych; z nich:

Jan, dworzanin królewski, z żony Eudoksyi ks. Druckiej-Korskiej pozostawił córki: Helenę 1v. za Adamem Chreptowiczem, 2v. żonę Krzysztofa Jundziła, Zofię 1v. za Janem Rudominą, marszałkiem brasławskim, 2v. za Samuelem Pacem i 3v. żonę Wiktoryna Mleczki i syna Jana, dworzanina królewskiego, z podstolego stolnika żmudzkiego 1647 r., który podpisał elekcyę 1648 r. z księztwem żmudzkiem.

Marcin podróżował po Włoszech, za powrotem do ojczyzny został w młodym wieku zabity.

Jerzy, służąc wojskowo przeciw Moskwie pod rozkazami hetmana Chodkiewicza, umarł z postrzału.

Andrzej, wojski oszmiański, całe życie strawił w obozie, w 1619 r. wysłany był od Zygmunta III do traktowania z Kozakami o posiłki przeciw Tatarom.

Franciszek, sekretarz królewski 1635 r., przez poparcie kanclerza Alberta ks. Radziwiłła, z kanonika wileńskiego 1630 r. kustosz wileński 1632 r., regent kancelaryi wielkiej litewskiej, pisarz i referendarz litewski 1641 r., proboszcz katedralny wileński 1648 r., grodzieński i trocki, wreszcie biskup smoleński 1649 r., um. 1654 r.; wielki przyjaciel Jezuitów, fundował im kolegium w Grodnie 1633 r., uposażywszy je majątkiem Świsłocz. Franciszek jako referendarz i pisarz litewski podpisał elekcyę 1648 roku z wojew. trockiem.

Karol-Piotr, z wojskiego oszmiańskiego 1632 r. łowczy wiel. litewski 1637 r., dobry wojownik i mówca, ożeniony z Anną Pacówną, wojewodzianką trocką, pozostawił córkę Elżbietę za Krzysztofem Rudominą, marszałkiem brasławskim, i syna Piotra, zmarłego dzieckiem.

Mikołaj na Sitcach i Duniłowicach, dzierżawca wirszupski, stolnik upicki, łowczy wiel. litewski 1640 r., podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. wileńskiem; Mikołaj ofiarowanej sobie kasztelanii smoleńskiej nie przyjął, um. 1668 r., pozostawiwszy syna Jana, dworzanina królewskiego, kasztelana smoleńskiego 1659 r., po którym z Joanny Naruszewiczówny, referendarzówny litewskiej, syn Stanisław, chorąży grodzieński 1680 r., był żonatym z Heleną Ogińską.

Samuel, ostatni z synów podkomorzego Jana, stolnik wołyński 1638 r., dworzanin pokojowy królewski, podpisał elekcye 1648 r. i 1674 r. z wojew. wołyńskiem; sędzia ziemski łucki, poseł na sejmy 1668 - 1677 r., fundował i hojnie nadał Dominikanów w swej wsi Jełowicze, a tę fundacyę zatwierdził sejm 1667 r.; z żony Katarzyny Bokijówny, jego córka Katarzyna była 1v. za Hulewiczem, a 2v. za Manieckim.

Hrehory, chorąży starodubowski, ożeniony z Joanną Ogińską, wojewodzianką połocką, 1638 r. Elżbieta, żona Krzysztofa Białozora, chorążego litewskiego 1680 r. (Sigil., Kancl., Wyr. i Zap. Tryb. Lubel., Bon.). N., leśniczy litewski 1784 r., człowiek zacny, kłócił się z Naruszewiczem, który chcąc mu dokuczyć, zarzucił cudzoziemskie pochodzenie, lecz ten zarzut jako bezzasadny łatwo upadł.

ISAJSKI. Konstanty-Piotr, chorąży degestańskiego pułku piechoty, 1848 r., i Karol, konduktor inżynierów, w 1850 r., synowie Andrzeja-Leopolda, urodzonego w Galicyi, porucznika wojsk ros., otrzymali przyznanie praw nowego szlachectwa z zasady stopnia oficerskiego ich ojca.

ISAKIEWICZ v. ISAKOWICZ. Heronim, dziedzic dóbr Budziszcze, w połockiem, miał syna Grzegorza, rotmistrza wojsk królewskich 1721 r. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej: Aleksander i Ferdynand, synowie Jana, 1853 r., a Witold, syn Aleksandra, 1863 r.

IŚCIEWICZ. Piotr z wojew. mińskiem podpisał elekcyę 1697 r.

ISERNICKI. Rusko-wołyńska rodzina, jedna jej gałąź brała od swojego majątku Łosiatyna, w pow. krzemienieckim, przydomek Łosiatyński i pisała się Isernicki-Łosiatyński. Wasil 1601 r., miał córkę Katarzynę za Stefanem Gurowskim i synów: Bazylego, Stefana i Teodora. Andrzej z wojew. wołyńskiem i Mikołaj z wojew. bracławskiem podpisali elekcyę 1632 r. Dymitr 1702 r. cytowany w aktach krzemienieckich.

ISIORA v. ISZORA h. ISIORA. Herb - tarcza czerwona wzdłuż przedzielona, w prawej części skrzydło sępie barkiem w lewo, do góry, w lewej części krzyż złoty, a nad nim gwiazda sześciopromienna; w koronie skrzydło sępie jak na tarczy. Ten herb przez Niesieckiego zwany Isiora, a przez Kojałowicza Kruczyn, był własnym rodziny litewskiej Isiora v. Iszora.

Mikołaj, proboszcz oszmiański 1590 r. N., archidyakon wileński, człowiek pobożny i zacny, miał synowca Aleksandra, sekretarza królewskiego około 1660 r. Aleksander 1648 r. z wojew. wileńskiem, Rafał 1674 r. z pow. wołkowyskim podpisali elekcye.

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej jako Iszora, Józef, syn Józefa, z synami: Kazimierzem, Stanisławem, Stefanem i Janem 1841 i 1845 r.

ISKIERSKI h. ISIORA. Eliasz Iskierski-Isiora podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią czerską; był żonatym z Rozalią Tyborowską i z niej pozostawił syna Józefa 1798 r. (Don. Vars.).

ISKOROTYŃSKI. W wojew. kijowskiem; brali przydomek Łaniewicz. Tomasz, ziemianin owrucki 1556 r. Stefan Chomicz 1588 r. Maciej, współwłaściciel dóbr Wychowa 1618 r. (Bon.). Stefan, syn Teodora, prystaw w pow. żytomierskim 1845 r.

ISKRA h. TOPACZ. Na Wołyniu i Litwie. Wojciech, dziedzic dóbr Czechy 1633 r. Władysław v. Wacław, stolnik buski, porucznik w chorągwi Bielińskiego, należał do wyprawy na Wołoszczyznę; pułkownik 1685 r., w 1688 r. miał sobie poleconą od hetmana Jabłonowskiego obronę Wołynia i dzielnie walczył przeciwko Tatarom; poległ na Wołoszczyznie 1693 r., pozostawiwszy z żony Anny Kosińskiej córki: Helenę Rzeczycką, Anielę Potępską i Teresę, żonę kasztelana halickiego Józefa Branickiego. Klemens i Grzegorz, synowie Zacharyasza, posesorowie Lisienki 1699 r. Michał, stolnik buski 1697 - 1702 r., miał syna Andrzeja, stolnika buskiego, po którym z Konstancyi Kruszyńskiej syn Wacław, porucznik wojsk koronnych, był żonatym z Teresą Górecką. Ignacy, chorąży pancerny 1759 r. Józef i Ignacy z ziemią halicką podpisali elekcyę 1764 r. Józef, stolnik buski 1774 r., posesor dóbr Rudki, w pow. krzemienieckim (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Sigil., Kancl.).

ISKRZYCKI h. JELITA. Pisali się z Iskrzycy. Jan, dworzanin skarbowy litewski 1588 roku, miał syna Wawrzyńca, stolnika nowogrodzkiego 1604 r., po którym synowie, Dominik i Wawrzyniec. Po Wawrzyńcu synowie: Joachim, Michał, Roman i Szymon, dziedzice Iskrzycy i Horochowiec; z nich Joachim pozostawił syna Ławryna, po którym synowie, Samuel i Michał. Samuel miał syna Stefana, po którym synowie: Grzegorz, Szymon i Teofil; z nich Grzegorz 1780 r., pozostawił synów, Jakóba i Jana. Grzegorz z synem Bazylim, Teofil z synami, Bazylim i Stefanem, i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1817 r. (Bon.). Hilary, syn Bernarda, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1850 - 1859 r.

ISKRZYCKI h. POBÓG. Bazyli i Kiryło otrzymali nobilitacyę 1659 r. (Sigil.). Z tych braci, Bazyli miał syna Michała, pułkownika kozackiego, który ożenił się z Ewą, siostrą hetmana Tetery, dziedziczką Demidowa, i z niej pozostawił syna Bazylego, dworzanina Jana III, pułkownika wojsk zaporożskich, który był używany do traktowania z Mazepą i w 1690 r. starał się o połączenie Kozaczyzny zadnieprskiej z Koroną. Bazyli z żony Katarzyny Wolskiej pozostawił córkę Juliannę, żonę Daniela Apostoła, hetmana Kozaków zadnieprskich, i synów, Grzegorza, który przeszedł na Zadnieprze, był setnikiem w pułku jumskim i poległ w boju z Buławinem, jego potomstwo istnieje dotychczas w Rosyi, w gub. czerniechowskiej, i Pawła, który został się w Polsce i miał mieć syna Wojciecha.

Po Wojciechu syn Jan miał syna Kazimierza, a ten syna Feliksa, w wojsku ros., wylegitymowanego w Królestwie 1852 r.

ISKRZYCKI h. TRĄBY. Mikołaj, rotmistrz królewski 1508 r., stolnik kamieniecki 1513 r., posesor dóbr Dawidkowicze 1519 r., starosta olsztyński 1522 r., komisarz z ziemi podolskiej 1528 r., został 1530 r. podkomorzym kamienieckim; Mikołaj z żony Katarzyny z Jagielnicy miał córkę Annę za Janem Jordanem 1547 r. Stanisław, Jan i Heronim, synowie Stanisława, 1583 r. (Metr. Kor., Zap. Tryb. Lubel.).

Po Bazylim, nobilitowanym 1659 r. (Iskrzycki, herbu Pobóg), syn Marcin miał syna Walentego, po którym z Tekli Wolskiej syn Andrzej, dziedzic dóbr Siemszyce, w pow. łęczyckim, wylegitymowany w Królestwie 1838 roku.

Podaję tę genealogię z akt Heroldyi Królestwa, widocznie jednak brak jednego, lub i dwóch pokoleń, a nawet zdaje mi się, że ci Iskrzyccy należą do starej rodziny, którą Niesiecki pod herbem Poraj, a Paprocki pod herbem Trąby zamieścił, ta bowiem rodzina zamieszkiwała w Wielkopolsce w XVIII stoleciu.

ISZATOWICZ h. ŚWIAT. Stefan, syn Teodora, z synem Henrykiem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1851 r.

ISZLIŃSKI h. ŁABĘDŹ. Biorą przydomek Mimmont. Piotr, syn Tomasza, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r.

ISZORA v. ISIORA h. ISIORA. Jako Iszora wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1841 r. Józef, syn Józefa, Iszoro, dziedzic dóbr Toroki, w gub. kowieńskiej 1882 r.

ITFELD. Henryk, burmistrz m. Torunia, podpisał 1512 r. przywileje kapituły warmińskiej (Vol. Leg.).

IWANCZEWSKI. Ludwik, syn Szymona i Antoniny Siemińskiej, urodzony 1809 r. w m. Kodeniu, wojew. podlaskiem, postąpił na służbę 1828 r. do 3 pułku strzelców pieszych i w 1831 r. został podporucznikiem, a następnie był porucznikiem legii cudzoziemskiej w Algierze i otrzymał order St.-Ferdinand d’Espagne; um. 1843 r. (Ks. Wojskowe).

IWANEŃKO. Bazyli, setnik wojsk zaporożskich, otrzymał nobilitacyę 1676 r. (Vol. Leg.).

IWANICKI h. IWANICKI v. PEŁNIA. Herb - w polu czerwonem księżyc w pełni, na którym krzyż, i którego każde ramię przekrzyżowane; w koronie nad hełmem między dwoma szablami, ostrzami na wewnątrz, trzy pióra strusie.

Dawna i Rzeczypospolitej zasłużona wołyńsko-ruska rodzina, wzięła nazwisko od wsi Iwanice, w pow. włodzimierskim. Podług familijnej tradycyi jej herb pierwszy miał przyjąć Bogdan, wojewoda Lubarta ks. Włodzimierskiego, który korzystając z nocy, pełnią księżyca oświeconej, przejrzał obóz polski i wskazał Lubartowi miejsce, którem, jak był otoczony przez wojska polskie, mógł bezpiecznie uchodzić; mogło to być 1351 r. za Kazimierza Wielkiego w czasie wojny Polski z ks. Lubartem, ja zaś widziałem na pieczęci Iwanickich z XVI stolecia świat z krzyżem potrójnym i sądzę, że to jest ich herb właściwy. Bohusz, ziemianin wołyński 1541 r., z żony N. Szpakowskiej miał synów, Wasila, zabitego przez Tatarów, i Wawrzyńca, dziedzica na Starych Iwanicach, który podpisał Unię 1569 r., a z żony Matreny Iwanickiej pozostawił synów: Łazarza, Tymofieja i Andrzeja; z nich:

Łazarz, dworzanin królewski 1570 r., sędzia grodzki włodzimierski 1580 r., z żony Rainy Hoholewskiej pozostawił czterech synów: Gabryela, Macieja, Jana i Jerzego, rotmistrza wojsk królewskich, który poległ w wojnie z Moskwą; z nich:

Gabryel, wojski, podstarosta i sędzia grodzki włodzimierski 1631 r., delegowany do rewizyi ksiąg ziemskich i grodzkich włodzimierskich, zaślubił Apolonię, córkę Bazylego Bykowskiego i z niej miał synów, Tobiasza i Pawła. Paweł podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. wołyńskiem, a nabywszy majątek Straszyn, pod Gdańskiem, tam się osiedlił, i pozostawił synów: Jerzego z Iwanowic, instygatora sądowego 1664 r., Gabryela, Jana i Bogusława.

Tobiasz, cześnik czerniechowski 1660 r., miał dwie żony, Teodorę Czaplicównę, z której syn Benedykt-Jan, i Barbarę Orzechowską, z niej syn Jerzy. Benedykt-Jan, miecznik żytomierski 1681 r., podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. bełzkiem; miał on dwie żony, Annę ze Stojeszyna i Zuzannę z Czarnocina, i z nich pozostawił synów: Jacka, Jana i Felicyana. Jacek podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. bełzkiem; skarbnik nowogrodzki 1719 r., z żony Rozalii Konieckiej miał syna Ludwika, skarbnika nowogrodzkiego 1736 r.

Maciej v. Matyjasz, drugi syn Łazarza i Hoholewskiej, poseł z Wołynia na sejm 1632 r., podstarosta włodzimierski, cześnik czerniechowski, dziedzic na Drewninie, cytowany w Vol. Leg. 1638 r., podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. wołyńskiem; z żony Maryanny-Małgorzaty ks. Kurcewiczówny, córka Anna-Beata Janowa Woroniczowa i synowie: Stefan, Dominikanin, Samuel poległ w bitwie ze Szwedami pod Tczewem, w Prusach, i Daniel ożeniony z Wolską.

Jan, trzeci syn Łazarza i Hoholewskiej, po śmierci żony Anny Jaszowskiej podróżował do Rzymu i Ziemi Świętej; jego synowie: Konstanty, kanonik łucki i kamieniecki, proboszcz międzyborski, kilkakrotnie deputat na Trybunał, słynny kaznodzieja 1651 r., Świętosław i Stefan.

Stefan, miecznik czerniechowski 1650 r., poseł na sejm 1668 r., podsędek włodzimierski 1670 r., miał dwie żony, Maryannę Meleszkównę i Zofię Kaszowską i z nich pozostawił synów, Stanisława, łowczego nowogrodzkiego 1691 r., i Konstantego.

Konstanty, cześnik nowogrodzki 1692 r., sędzia grodzki 1701 r. i podstarosta, ostatnio wojski włodzimierski, zaślubił Maryannę Karwicką, miecznikównę smoleńską i z niej miał córkę Juliannę za Janem Wilczyńskim, miecznikiem żytomierskim, i synów: Stefana, chorążego czerniechowskiego i deputata na Trybunał koronny 1725 r., żonatego z Anną Kurowicką, Józefa, łowczego nowogrodzkiego 1732 r., i Kazimierza.

Kazimierz, podstarosta czerniechowski 1716 r., pułkownik wojsk królewskich, chorąży nowogrodzki 1733 r., z żony Anny Pajewskiej miał syna Józefa-Konstantego, łowczego nowogrodzkiego 1746 r., sędziego ziemskiego włodzimierskiego 1765 r. i kawalera orderu św. Stanisława, który wylegitymował się w Galicyi 1782 r.; sędzia z żony Maryanny Kurdwanowskiej pozostawił synów, Makarego, pisarza ziemskiego czerniechowskiego, i Karola, pułkownika królewskiego i cześnika włodzimierskiego 1790 r., żonatego z Antoniną Nabelską.

Tymofiej, drugi syn Wawrzyńca i Iwanickiej, z żony Bohdany Prażmowskiej pozostawił syna Wawrzyńca 1638 r., po którym czterech synów: Fryderyk, dzielny wojownik i pułkownik Lisowczyków, odznaczył się w Niemczech, Wacław w wyprawie przeciw Moskwie, Jan w wojnie z Turkami polegli, a czwarty Aleksander zaślubił N. Iwanicką.

Marcyan, cześnik czerniechowski, dziedzic dóbr Iwanic, deputowany do ułożenia pacta conventa, Jan, Bogusław, Konstanty i Stanisław w 1674 r. z wojew. wołyńskiem podpisali elekcyę. Marcyan, sędzia ziemski czerniechowski 1678 r., żonaty z Barbarą Stecką. Antoni, łowczy nowogrodzki 1704 r., deputat na Trybunał koronny 1724 r., podstarosta grodzki włodzimierski 1727 r. Leon, syn Józefa i Agnieszki Gurowskiej, 1761 r. Ignacy, podczaszy lubaczowski 1776 - 1780 r. Wincenty, vicesgerent grodzki nowogrodzki 1788 - 1793 r. Antoni, kapitan gwardyi koronnej, z żoną Anną Kozłowską wprowadzeni do dóbr Kalenia i Borowa 1790 r.

Franciszek miał synów, Jana i Tomasza; z nich Tomasz, ożeniony z Agnieszką Trzcińską, dziedziczką części we wsiach Cyganówka, Trzcianka i Giełcza, w ziemi czerskiej 1785 r., pozostawił syna Tomasza (Kancl., Sigil., Ks. Gr. Sochaczewskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).

Józef, kanonik lwowski, proboszcz rohatyński, członek Stanów, Wincenty i Jakób, synowie Szymona i Maryanny Jastrzębskiej, Piotr i Prokop wylegitymowani w Galicyi 1782 - 1799 r.

Po Janie zostali synowie: a) Filip-Jakób, po którym synowie, Jan i Aleksander w 1852 r., i b) Antoni, po którym synowie: 1) Tomasz z synami, Celestynem i Franciszkiem i 2) Eliasz z synami, Feliksem i Dyonizym w 1860 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.

IWANICKI h. SAS. Feliks, syn Wojciecha, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1852 r.

IWANICKI h. SKARBNIK. Józef, syn Andrzeja, urzędnik Komisyi Skarbu w Królestwie, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1843 r. z zasady posiadanego urzędu.

IWANICKI. Jan, pisarz grodzki sandomierski 1687 r. Antoni z wojew. Sandomierskiem podpisał elekcyę 1697 r. Tomasz i Jakób z przydomkiem Babiaczek wylegitymowani w Galicyi 1782 r.

IWANKIEWICZ h. TRĄBY. Michał, podczaszy owrucki 1725 roku (Sigil.). Gabryel, syn Grzegorza, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1882 r.

IWANKIEWICZ. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej w 1803 r.

IWANOWICZ h. ABDANK. Józef, syn Jerzego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1800 r.

IWANOWICZ h. IŁGOWSKI. Stara żmudzka rodzina. Grzegorz, marszałek litewski, fundował kościół w Białej 1520 r. Michał, poseł do Moskwy 1545 r. Paweł i Iwan, synowie Andrzeja, 1693 r. Józef i Teodor 1632 r., Stanisław i Andrzej 1674 r., oraz Stanisław, ciwun Małych Dyrwian, 1697 r. podpisali elekcye z księztwem żmudzkiem. Antoni, podczaszy żmudzki 1693 r. Adam, starosta korklański 1743 r. Jerzy i Mojżesz podpisali manifest szlachty litewskiej 1763 r. Józef, ciwun korszewski 1765 r. Adam, ciwun retowski 1768 - 1770 r. Jan, sędzia ziemski szawelski 1788 - 1793 r. Mikołaj, syn Ignacego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r.

Albert, syn Cypryana, dóbr Lale, Jerzy, syn Stefana, dóbr Dworwice i Polepie, Jan, syn Ignacego, dóbr Janowiec, Podole i Ławki, Marcin, syn Stefana, dóbr Ławkodomie, w gub. kowieńskiej 1882 r. dziedzice.

IWANOWICZ. Jan, syn Pantaleona i Racheli z Jankowiczów, ur. 1789 r. w m. Wotstayn, w Wiel. Ks. Poznańskiem, postąpiwszy na służbę 1806 r. do pułku strzelców pieszych, w 1807 r. został podporucznikiem, a następnie przeniesiony do 3 pułku piechoty Ks. Warszawskiego; porucznik 1807 r., awansował 1812 r. na kapitana w 5 pułku piechoty, i w 1820 r. przeniesiony do 3 pułku strzelców pieszych. Odbył kampanie 1807 - 1809 roku, a w 1812 r. był w bitwach pod Poniewieżem i Bowskiem (Ks. Wojskowe).

IWANOWSKI h. ŁODZIA. Na Podlasiu, piszą się z Iwanowa. Maciej, poborca 1539 r. i podstarosta 1544 r. łukowski. Mikołaj, dziedzic Iwanowa-Kwasy, i Stanisław, dziedzic Iwanowa-Kiki 1580 r. (Ks. poborowe). Po Janie z Jadwigi Gruszczyńskiej córka Jadwiga za Waleryanem Stradomskim i synowie, Mikołaj i Stanisław 1590 r. Aleksy osiadł w krakowskiem, z żony Zebrzydowskiej pozostawił dwóch synów, z których Aleksander ożenił się w Wielkopolsce z Kołucką około 1580 r.

Jakób, syn Adama, podczaszy podlaski, poseł na sejm 1626 r., deputowany na Trybunał radomski 1628 r., w 1631 r., będąc deputatem na Trybunał koronny, pokłócił się z Lasockim i od niego został zabity; z żony Anny, córki Mikołaja Kiszki, starosty drohickiego, pozostawił córkę Barbarę za Zbigniewem Ossolińskim, i syna Piotra. Jan, syn Piotra, miał syna Wojciecha, po którym syn Jakób pozostawił syna Stefana, a ten syna Andrzeja, dziedzica wsi Werowa i Kielce, w pow. gostyńskim, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r. wraz z synem Władysławem, urodzonym z Michaliny Przepałkowskiej.

Aleksy dostał w 1654 r. glejt na lat dwa od kondemnaty. Stanisław, rotmistrz pancerny, miecznik czerniechowski 1658 - 1674 r. Jan, porucznik pancerny, ciężko raniony w bitwie pod Chocimem, a jego żonę i dzieci wzięli Turcy do niewoli; sejm w 1678 r., przez wzgląd na jego zasługi i stan podupadły, wyznaczył mu 2000 złotych. Krzysztof, żonaty z Maryanną Kisielnicką, miał syna Wojciecha 1690 r., po którym z Katarzyny Czyszkowskiej syn Kazimierz był żonatym z Ewą Trzcińską. Urszula 1754 r. restaurowała klasztor i kościół Bernardynów na Pradze, zniszczone za czasów wojny szwedzkiej za króla Augusta II. Wojciech, stolnik liwski, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem.

Do tego herbu należą Iwanowscy osiedleni na Wołyniu. Jerzy 1734 r., miał syna Adryana, dziedzica Myszowa, po którym z Anny Czerniawskiej syn Maciej, skarbnik latyczowski 1788 - 1793 r., kupił dobra Szeremówkę, Chałaimgrodek i Sołomnę, na Podolu, od Morawskich 1787 r., i z żony Zuzanny Chomętowskiej miał córkę Annę za Erazmem Pruszyńskim i synów: Aleksandra, Wincentego, po którym z Potockiej córka Zuzanna za Władysławem Podhorodeńskim, i Dezyderego, marszałka szlachty pow. żytomierskiego 1822 i 1825 r., którego syn Eustachy wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1841 r.

Po Aleksandrze, marszałku pow. zasławskiego, z dwóch żon, Julii z Bejzymów i Maryi Madalińskiej, generałówny wojsk polskich, synowie, Jan, dziedzic Sołomny, z dziećmi, Marceliną i Aleksandrem, oraz Tytus wylegitymowani w Cesarstwie 1841 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej. Po Tytusie, wylegitymowanym 1834 r., z żony Hilaryi Pińskiej córka Marya za Stanisławem hr. Tarnowskim.

Kacper kupił dobra Stynka od Czarneckich 1788 r. Ignacy, sędzia grodzki kijowski 1791 - 1793 r. Jan, kanonik kamieniecki 1792 r. (Metr. Lit., Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Arch. Jarmolinieckie). Andrzej, syn Jana, w 1800 r. i Piotr, syn Mikołaja, w 1806 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Jan miał syna Antoniego, wylegitymowanego w Cesarstwie i zapisanego do ksiąg szlachty gub. podolskiej z córkami, Olgą i Leonidą 1854 r.

Stanisław, syn Antoniego i Katarzyny Kamieńskiej, oraz Michał, syn Franciszka i Eufrozyny Poradowskiej, 1782 r., a Marcin, syn Michała, 1836 r. wylegitymowani w Galicyi.

IWANOWSKI h. ROGALA odm. Odmiana herbu - na tarczy zamiast rogu bawolego róg łosia; w koronie trzy pióra strusie.

Jan, pisarz ziemski 1539 r. i sędzia grodzki drohicki 1541 r., z żony Elżbiety Zebrzydowskiej miał synów, Krzysztofa, stolnika królewskiego 1566 r., i Stanisława, podstarościego łukowskiego, po którym syn Jakób-Adam 1586 r. Feliks, syn Jakóba, podpisarz grodzki łukowski 1582 r. (Metr. Lit., Don. Vars.). Michał i Mikołaj, wzięci do niewoli przez Moskwę, przez lat 14 w niej zostawali, o czem konstytucya 1677 r. Remigian i Stanisław, rotmistrz pieszy, z wojew. mińskiem, a Władysław, podczaszy wileński, z pow. wiłkomierskim podpisali elekcyę 1674 r. Aleksander z wojew. wileńskiem i Stanisław z wojew. mińskiem podpisali pospolite ruszenie 1698 r.

Aleksander i Dezydery, synowie Macieja, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1834 - 1860 roku. Piotr i Szymon podpisali konfederacyę olkienicką 1700 r. Władysław, podstoli wiłkomierski 1701 r. Kajetan, skarbnik orszański 1762 r. Michał i Kazimierz podpisali manifest szlachty litewskiej 1763 r. Antoni z pow. wiłkomierskim podpisał elekcyę 1764 r. Józef-Michał, starosta miński 1746 - 1758 r., dziedzic dóbr Czerkasy, Przytułek i Kurki, na Litwie, poseł na sejm 1735 r., z żony Maryanny ks. Żyżemskiej miał synów: Ignacego, posła na sejm 1762 r., starostę mińskiego 1762 - 1768 r., i Stanisława, sędziego ziemskiego nowogrodzkiego 1778 r., a podług dowodów złożonych w Heroldyi Królestwa Polskiego i Szczepana, po którym z Antoniny Romanowiczówny syn Michał, wójt gminy Kukowo, w pow. augustowskim, wylegitymowany w Królestwie 1849 r. razem z synami: Wiktorem, Stefanem i Janem, urodzonymi z Doroty Ostrowskiej.

Wincenty, regent nowogrodzki 1778 r., podstoli witebski 1783 r. Kazimierz, podstoli witebski 1788 r. Jerzy, podstoli 1777 r., a sędzia ziemski nowogrodzki 1780 - 1793 roku. Kacper, szambelan Stanisława Augusta 1782 r., kawaler orderu św. Stanisława (Kancl., Sigil.). Wojciech-Zygmunt, syn Pawła i Agnieszki Kuszewskiej, oraz Kacper, syn Kajetana i Teresy Sławińskiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. (Bon.).

Zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej, Samuel, syn Bazylego, i Dominik, syn Jakóba, 1799 r., a Dominik, syn Michała, 1800 r. i Franciszek, syn Jakóba, 1805 r.

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej: Kazimierz i Dominik, synowie Jakóba, 1819 r., i po Dominiku synowie, Szymon z synem Marcinem i Jan z synem Andrzejem 1839 - 1853 roku.

IWANOWSKI. Piotr, syn Józefa i Katarzyny, ur. 1785 r. w m. Salamy, w Rosyi, wszedł na służbę 1813 r. jako lekarz 3-iej klasy do 14 pułku piechoty Ks. Warszawskiego, a w 1815 r. przeniesiony został do 4 pułku strzelców pieszych. Piotr z żony Katarzyny pozostawił dwóch synów, Augustyna, ur. w Kaliszu 1811 r., i Józefa, ur. we wsi Łopuszny, w pow. kieleckim, 1817 r. (Ks. Wojskowe).

IWANOWSKI-OWSIANIKOW. Daniło, Ihnat i Jarema, synowie Demiana, Auryn, Iwan i Michał, synowie Ostapa, posesorowie wsi Iwanowce, w starostwie chmielnickiem 1615 r. (Bon.).

IWAŃSKI h. JASTRZĘBIEC. Senator w rodzinie, Adam, kasztelan brzesko-kujawski, um. 1713 r.

Wzięli nazwisko od wsi Iwanie (dziś Iwonie), w Sieradzkiem. Jakób i Marcin, bracia, 1500 r.; po Marcinie był syn Gabryel, tego syn Jan, poseł z Wielkopolski. Wojciech, burgrabia krakowski 1619 r. Mikołaj, syn Mateusza, 1631 r. Michał walczył na Węgrzech i Wołoszczyznie; jego syn Wojciech, dziedzic wsi Iwan i Pruszkowa 1638 r., z żony Rudnickiej, za którą wziął majątek Rudniki, pozostawił dwóch synów, Piotra-Konstantego i Michała.

Piotr-Konstanty podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. brzesko-kujawskiem; miecznik łęczycki, dziedzic dóbr Rudniki, poseł na sejmy i deputat na Trybunał koronny, miał dwie żony, z 1-ej Leźnickiej miał synów, Szymona, kanonika płockiego i wieluńskiego, i Stefana, dziedzica dóbr Pruszkowa, męża wojennego, po którym z Miłońskiej synowie: Aleksander poległ na Bukowinie za króla Jana III, Ludwik, kanonik uniejowski, proboszcz pleszewski, Zygmunt ożeniony z Czarnecką i Rafał ożeniony z Kąsinowską; miecznik z 2-iej żony Sułkowskiej, sędzianki inowrocławskiej, pozostawił trzech synów: Marcina, Jezuitę, zm. 1687 r., Gabryela i Władysława; z nich:

Gabryel, dziedzic dóbr Sułkowa 1680 r., z 1-ej żony Anny Wlańskiej pozostawił syna Konstantego, który w 1702 r. sprzedał dobra Sułkowo i Siemnowo Wielkie, a z 2-iej żony Katarzyny Trzebickiej, podstolanki sieradzkiej, miał synów, Gabryela i Konstantego; po tym drugim z żony Masłowskiej syn Stanisław, ksiądz Paulin w Częstochowie.

Władysław, dziedzic dóbr Rudniki 1680 r., deputat na Trybunał, zasłużony w obywatelstwie, z 2-iej żony Borysławskiej miał syna Jerzego, wojownika za Jana III, a z 1-ej żony Gostyńskiej trzech synów: Krzysztofa, Jezuitę, rektora kolegium w Rawie i Brześciu Litewskim, Jana, kanonika kujawskiego, kanclerza poznańskiego i deputata na Trybunał koronny, i Piotra, rotmistrza pow. sieradzkiego 1709 r., który z Eleonory Olszewskiej, starościanki wieluńskiej, pozostawił synów: Mikołaja, Wojciecha i Adama; po tym ostatnim syn Błażej miał syna Franciszka, urzędnika w Królestwie, wylegitymowanego 1852 r., a jego dzieci, urodzone z Joanny Diessing, Kazimierz, Franciszek, Emilia i Joanna wylegitymowane w Królestwie 1852 r.

Michał, młodszy syn Wojciecha i Rudnickiej, łowczy łęczycki, a następnie sieradzki 1650 r., z żony Szamowskiej pozostawił synów: Kazimierza-Stefana, podczaszego łęczyckiego 1687 r., posła na sejmy i deputata na Trybunał, żonatego z Anną Wierzbowską, chorążanką łęczycką, synowicą biskupa poznańskiego, bezpotomnego, Krzysztofa, dziedzica dóbr Zygry, Adama i Jana, deputata na Trybunał koronny 1676 r., podsędka łęczyckiego, po którym z Elżbiety Ciosnowskiej syn Adam.

Adam, dziedzic dóbr Rycerzew i Radzyń, stolnik łęczycki 1701 r., podkomorzy, następnie kasztelan brzesko-kujawski, um. 1713 r.; z żony Heleny Gębickiej, podkomorzanki poznańskiej, miał córki: Franciszkę, żonę Antoniego Szembeka, kasztelana nakielskiego, Marcyannę za Niszczyckim, kasztelanem raciążskim, i Maryannę za Janem Cichockim, oraz dwóch synów, Stanisława, posła na sejm 1730 r., żonatego z Maryanną Mączyńską, podkomorzanką sieradzką, po którym syn Adam, burgrabia grodzki łęczycki 1789 r., i Józefa, kanonika kujawskiego i archidyakona gnieźnieńskiego, a w 1742 r. administratora arcybiskupstwa gnieźnieńskiego.

Adam z żony Potockiej, herbu Szeliga, miał czterech synów: 1) Franciszka, po którym ze Świnarskiej syn Antoni, adjutant hetmana Józefa Potockiego; 2) Wojciecha, Franciszkanina; 3) Władysława, który poległ w bitwie pod Kaliszem 1706 r.; 4) Jana, po którym z Żychlińskiej syn Karol, kanonik łęczycki i proboszcz lutomierski.

Jan, Kazimierz i Krzysztof z wojew. łęczyckiem 1674 r. podpisali elekcyę. Rafał, stolnik trembowelski 1729 r. Konstanty, cześnik nurski 1766 r., z żony Maryanny Bryndzówny-Nackiej, cześnikówny mozyrskiej, miał synów, Józefa i Jana (Sigil., Ks. Gr. Brzeskie i Przedeckie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Nies.).

Antoni, syn Michała, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1840 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej.

IWASZEŃCEWICZ v. IWASZEŃCOWICZ. Jakób, namiestnik mozyrski, poseł do cara perekopskiego 1506 r. Andrzej, Bohdan i Dymitry otrzymali 1509 r. dobra Oczków, Tohanów i in., w pow. kijowskim; z nich Dymitry miał synów, Daniła i Fedora, a Bohdan pozostawił synów: Fedora,  Grzegorza, Makarego i Pawła. Makary, dworzanin królewski 1530 r., miał synów, Mikołaja i Krzysztofa. Mikołaj, dziedzic dóbr Woronin-Makarów 1600 r., miał dwie żony, Annę Charlęską, z której synowie: Aleksander, Andrzej i Krzysztof, i Katarzynę z Grabiów, 2v. za Adamem ks. Żyżemskim, z niej córka Helena za Waleryanem Łaszczem i syn Jerzy. Krzysztof, dziedzic dóbr Koziatycze 1630 r., był żonatym z Anną Jełowiczówną-Malińską (Metr. Lit., Bon.).

IWASZKIEWICZ h. GOZDAWA. Michał, podstarosta drohicki 1661 r., regent grodzki żydaczowski 1682 r. Marcin, dziedzic dóbr Buryszki 1680 r., miał syna Aleksandra, łowczego czerniechowskiego 1696 r., następnie koniuszego trockiego, który podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. brzeskiem. Kazimierz, syn Aleksandra, pozostawił syna Andrzeja, rotmistrza pow. oszmiańskiego 1775 r., po którym syn Leonard był chorążym wojsk litewskich 1791 r. Melchior, syn chorążego Leonarda, pozostawił syna Leonarda, po którym synowie: Edmund, Janusz i Józef.

Antoni, drugi syn koniuszego Aleksandra, podstarosta trocki 1741 r., miał synów: Aleksandra, Franciszka i Michała, potomkowie których, a mianowicie: Waleryan, syn Piusa, Antoni, syn Wincentego, Torpet i Witalis, synowie Dawida, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. witebskiej 1833 r. (Bon.).

Jan, horodniczy, i Jan, podstoli troccy, podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. trockiem. Łukasz, podczaszy żytomierski 1725 r., żonaty z Barbarą Poniatowską. Michał, Jan, Jerzy, Piotr i Kazimierz z przydomkiem Rudoszański podpisali konfederacyę olkienicką 1700 r. Józef i Antoni podpisali manifest szlachty litewskiej 1763 r. Stanisław, syn Krzysztofa, 1799 r., Kazimierz, syn Jakóba, 1800 r., Stanisław, syn Piotra, 1804 r., Jerzy, syn Kazimierza, 1807 r., Stanisław, syn Szymona, 1819 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani: a) do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej: Maciej, syn Antoniego, z synem Mikołajem 1839 r., Andrzej, syn Józefa, z synami: Feliksem, Klemensem i Franciszkiem, i tego ostatniego synowie: Stefan, Gustaw i Antoni 1844 r.; b) gub. wileńskiej: Mateusz, syn Stanisława, i Dominik, syn Jakóba, 1842 r., a po Dominiku synowie, Józef i Józef-Kajetan 1851 r.

IWASZKIEWICZ h. TRĄBY. Na Litwie; biorą przydomek Ostik, wywodząc się od Hrehorego Ostika przez jego syna Iwaszka (Jana), po którym wnukowie, a synowie Wojciecha, Jan i Bogdan mieli wziąć nazwisko od imienia dziadowskiego. Wojciech, miecznik litewski 1499 r. Stanisław, marszałek litewski 1499 r. Waśko, skarbnik trocki 1510 r. Hrehory, klucznik, a Timofiej, koniuszy witebscy 1524 r. Stanisław, Iwan i inni, bojarowie miedniccy 1528 r. Mikołaj z żoną Anną założyli altaryę w kościele parafialnym w Żyżmorach 1530 r. Mikołaj 1539 r. i Wasil 1540 r., dworzanie królewscy. Aleksander na Żmudzi 1615 r., nadany lennością w Siewierszczyznie 1646 r. (Vol. Leg.). Jerzy, chorąży petyhorski na wyprawie przeciw Moskwie 1664 r., sędzia grodzki trocki 1680 r.

Mateusz, syn Piotra, Abraham, syn Kazimierza, Dawid, syn Abrahama, Adam, syn Hrehorego, Stefan, syn Stanisława, i Jacek, syn Jana, 1799 r., Franciszek, syn Jana, 1805 r., Felicyan, syn Jerzego, 1810 r., Andrzej i Marcin, synowie Jakóba, Aleksander-Krzysztof 1812 r., Kazimierz-Franciszek, syn Pawła, oraz Jan i Jerzy, synowie Józefa, w 1820 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani: a) do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej, Ludwik, syn Jerzego, 1832 r.; b) gub. wileńskiej, Jakób, syn Tomasza, z synem Michałem i Jan, syn Tadeusza, z synami, Michałem i Konstantym 1839, 1841 i 1855 r.

IWASZKIEWICZ. Franciszek, chorąży petyhorski, poseł i vicemarszałek sądów kapturowych trockich, i Józef z wojew. trockiem podpisali elekcyę 1764 r. Franciszek, Bazyli, Maciej, Jerzy i Tadeusz podpisali konwokacyę generalną litewską 1764 r. Franciszek, sędzia ziemski wołkowyski i deputat na Trybunał litewski 1768 r. Jan, sędzia grodzki i podstarosta 1775 r., a sędzia ziemski rzeczycki 1780 - 1793 r. Aleksy, cześnik 1782 r., a podczaszy rzeczycki 1783 - 1791 r. Franciszek, podstarosta 1788 - 1793 r., a podstoli wołkowyski 1791 r. Felicyan, strukczaszy upicki 1788 - 1793 r. Michał, burgrabia pograniczny bracławski 1791 r. Szymon-Józef kupił dobra Ułasówkę od hetmana Seweryna Rzewuskiego 1792 r. Justyn, pułkownik gwardyi ros., następnie 1842 r. kasyer generalny poczt w Królestwie Polskiem.

Po Adamie, żyjącym około 1700 r., był syn Marcin, po którym zostało trzech synów: Szymon, Kacper i Wojciech; z nich:

1) Szymon miał syna Ignacego, którego synowie, Maurycy z synem Ksawerym i Longin z synami: Janem-Nepomucenem, Tytusem i Baltazarem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1832 - 1847 r.

2) Kacper pozostawił synów: Kazimierza, Jana i Ksawerego; z których po Kazimierzu synowie: Piotr z synem Ferdynandem, Wacław i Antoni, a po Janie synowie, Leonard z synami: Anzelmem, Józefem i Leonem, oraz Józef z synem Cezarym i po Ksawerym syn Ludwik z synem Józefem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1832 r. i 1847 r.

3) Wojciech, po którym synowie: Felicyan, Ludwik i Jakób wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1829 - 1832 r.

Anzelm, syn Ignacego i Anny, ur. 1790 roku we wsi Łukaszowie, w Rosyi, postąpił na służbę 1808 r. do 3 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i 1809 r. został podporucznikiem, w 1811 r. porucznikiem, a 1812 r. kapitanem w tymże pułku. Odbył kampanię 1809 r. przeciw Austryi, a w 1812 r. był w bitwach pod Smoleńskiem, Możajskiem, Czerykowem i nad Berezyną (Ks. Wojskowe).

Józef, syn Franciszka, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1823 r. Jan, syn Stefana, zasiadający w sądzie powiatu słuckiego 1851 r. Antoni, syn Felicyana, prezes sądu ziemskiego gub. mińskiej 1845 r.

Julian, syn Józefa, dóbr Dowgieliszki, Józef, syn Konstantego, dóbr Tronkinie, Stanisław, syn Antoniego, dóbr Sutkuny, Jerzy, syn Dawida, dóbr Milwidy, Jan, syn Dominika, dóbr Janydzie, i wielu innych, dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r.

IWASZKOWSKI. Na Rusi Czerwonej; brali przydomek Gniewosz. Jan, miecznik piński 1727 r., żonaty z Katarzyną Ługowską. Samuel, Teodor i Stefan cytowani w aktach latyczowskich 1743 r. Jan 1775 r. (Vol. Leg.). Antoni, miecznik owrucki 1780 r., żonaty 1v. z Heleną Strzygocką, 2v. z Teresą Pakoszewską (Bon.).

IWICKI h. PAPRZYCA. Ich gniazdem wojew. łęczyckie, z którego przenieśli się na Litwę. Andrzej, dziedzic Iwiczny 1550 r., i Maciej 1559 r., synowie Jana (Conv. Piotrk.). Tomasz, syn Jana, 1584 r. Łukasz i Jan, kanonik ołomuniecki, synowie Stanisława, dziedzice Wawrzyszewa, w ziemi łęczyckiej 1593 r. Mikołaj, Jakób, kanonik łęczycki, i Łukasz, bracia rodzeni, 1596 r. (Don. Vars.). Feliks, syn Stanisława, 1605 r. Mikołaj, syn Łukasza, dziedzic Iwiczny 1637 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Mikołaj, dzielny wojownik przeciw Tatarom, wzięty od nich do niewoli, w niej lat kilka zostawał.

Maciej w nagrodę zasług wojennych otrzymał 1621 r. wieś Śleporód, w siewierskiem (Metr. Kor.). Jan z wojew. mścisławskiem podpisał elekcyę 1697 r. Jakób, Kazimierz i Paweł z wojew. trockiem podpisali pospolite ruszenie 1698 r.

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej: Antoni, syn Mateusza, z synami: Ludwikiem, Tomaszem, Robertem i Walentym, oraz Jerzy, syn Franciszka, z synem Justynem 1833 - 1851 r.

IWIŃSKI h. GRZYMAŁA. Dersław, kasztelan gnieźnieński 1381 r., wspólnie z bratem Domaratem byli przywódcami w wojnie z Nałęczami. Domarat, starosta generalny wielkopolski, kasztelan poznański 1382 r. Teodoryk z Międzychodu, chorąży poznański 1415 r. (Bon.).

IWIŃSKI v. IWIEŃSKI h. ŁODZIA. W Wielkopolsce, jeden dom z Tomickimi i dlatego pisali się z Tomic; nazwisko wzięli od swego dziedzictwa wsi Iwna, w pow. szrodzkim. Jarosław, podkomorzy kaliski, podpisał traktat z Krzyżakami 1422 r. Jan z Tomic Iwiński, podkomorzy kaliski 1527 r. i poborca wojew. poznańskiego 1528 r.; jego córki, Anna, żona Piotra Smoguleckiego i Katarzyna za Mikołajem Radziwiłłem, a synowie, Jan, podkomorzy kaliski 1549 r., należał do uroczystego przyjęcia w Poznaniu Henryka Walezego 1574 r. i był żonatym z N. Działyńską, podkomorzanką chełmińską, oraz Krzysztof, który jeździł od szlachty wielkopolskiej do szlachty płockiej w bezkrólewiu 1573 r. z proźbą, aby referendarzowi Czarnkowskiemu nie odejmowali starostwa płockiego i w 1574 r. należał do szlachty przyjmującej w Poznaniu Henryka Walezego. Krzysztof, z żony Anny Kościeleckiej, miał córkę Jadwigę za Adamem Sędziwojem Czarnkowskim, wojewodą łęczyckim. Piotr, syn Józefa, dziedzic wsi Gniazdowa 1688 r. Szymon-Kanty, łowczy nowogrodzki 1726 r., cześnik kruszwicki 1757 r., żonaty z Anną Wolską, po śmierci żony miał długi proces o sukcesyę z jej krewnymi, na co komisya z sejmu 1775 r. (Vol. Leg.).

Franciszek, syn Macieja i Zofii z Zorskich, ur. 1798 r. w Szańcu, w pow. stopnickim, wszedł na służbę 1817 r. do 5 pułku piechoty liniowej i w 1824 r. został podporucznikiem z przeznaczeniem do 2 pułku piechoty liniowej; porucznik 5 pułku piechoty, postąpił 1831 r. na kapitana do 10 pułku piechoty, otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari; z żony Ludwiki Solekiemczówny pozostawił syna Adolfa.

Tomasz, syn Macieja i Zofii, ur. 1803 r. we wsi Łątkowie, w wojew. krakowskiem, wszedł na służbę 1823 r. do 5 pułku piechoty liniowej i w 1831 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe).

Krzysztof, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1806 roku.

IWŁADOWSKI. Maciej, Piotr i Jakób, posesorowie wsi Hlaodowle, wójtowstwa chmielnickiego i wsi Dunniki, w pow. kamienieckim, otrzymali 1540 r. potwierdzenie nadania tych dóbr prawem posesyi od Teodoryka Buczackiego, kasztelana kamienieckiego ich przodkowi Mikołajowi 1442 r. i synowi tegoż Heronimowi w 1488 r. (Metr. Kor.).

IWONICZ h. LELIWA. Kazimierz, syn Ambrożego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1812 r.

IWOSZEWSKI. Szymon podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r.

IZABELSKI. Jakób Lenartowicz, ziemianin wojew. witebskiego 1598 r. (Bon.).

IZAJEWICZ. Klemens, syn Ignacego i Maryanny Au, ur. 1784 r. w Gorcach, pod Warszawą, wszedł na służbę 1806 r. do 2 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1811 roku został podporucznikiem, a w 1812 roku porucznikiem w tymże pułku i w 1818 r. awansował na kapitana. Odbył kampanie 1807 - 1809 r., a w 1812 r. brał udział w bitwach pod Smoleńskiem, Możajskiem, Woronowem, Czerykowem, Wiazmą i Tarutynem.

Piotr, syn Ignacego i Maryanny Au, ur. 1795 r. w Warszawie, postąpił na służbę 1817 r. do batalionu saperów i w 1819 r. został przeniesiony do pułku grenadyerów gwardyi, a w 1822 r. mianowany podporucznikiem z przeniesieniem do 8 pułku piechoty liniowej (Ks. Wojskowe).

N. N. wylegitymowani w Cesarstwie 1841 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.

IZBICKI h. KOŚCIESZA. Ignacy i Wincenty, synowie Bonawentury, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1843 r.

IZBICKI h. PRAWDZIC. Felicyan i Adam podpisali manifest szlachty litewskiej 1763 r. Daniel procesował się z wojewodą Horainem 1775 r. (Vol. Leg.). Antoni, vicesgerent żytomierski 1788 - 1793 r. Jan, łowczy halicki 1759 r., z żony Katarzyny Horodyskiej miał syna Kazimierza i córki, Teofilę za Stanisławem Bystrzyckim, wojskim warszawskim, i Maryannę za Franciszkiem Gadomskim, skarbnikiem ciechanowskim (Don. Vars.).

Norbert, syn Antoniego i Teresy, ur. 1779 r. we wsi Rześniawka, w Rosyi, postąpił na służbę 1817 r. do 2 pułku strzelców pieszych i w 1819 r. został podporucznikiem w batalionie saperów, a w 1831 r. naznaczony kapitanem klasy II (Ks. Wojskowe).

Mikołaj, syn Stanisława, 1819 r. w gub. kowieńskiej, i Gabryel, syn Antoniego, w gub. wileńskiej 1819 r. zapisani do ksiąg szlachty.

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej: Antoni, syn Leona, z synem Adolfem, Zenon i Adam, synowie Józefa, Józef, syn Walentego, z synami: Jerzym, Augustynem, Stefanem, Julianem i Antonim 1844 i 1852 r.

IZBIŃSKI v. IZBIEŃSKI h. PORAJ. Senator w rodzinie, Benedykt, biskup kamieniecki 1545 r., a poznański 1546 r., um. 1553 r.

Jedna rodzina z Rusieckimi, która od nabytych dóbr Izdebna, w pow. kcyńskim, pisała się Izdbieński, zachowując pierwotną siedzibę „z Ruśca“ przy nowem nazwisku. Marcin, dziedzic Izdebna 1491 r., z żony Małgorzaty ze Smoszewa, pozostawił kilku synów, z których Benedykt, sekretarz królewski, kanonik krakowski 1528 roku, gnieźnieński 1537 roku, wyznaczony do korekty praw 1530 r.; kantor krakowski 1539 r., kanonik poznański, kanclerz gnieźnieński 1544 r., wreszcie biskup kamieniecki 1545 r., a poznański 1546 r., um. 1553 r. Kapłan gorliwy o utrzymanie wiary katolickiej, starał się o zaprowadzenie karności między duchowieństwem w swojej dyecezyi. Piotr, brat Benedykta, kanonik krakowski, sekretarz królewski, um. 1527 r. Jakób, dziedzic Ruszczy 1550 r., z żony Katarzyny Gnoińskiej miał synów: Prokopa, Wacława, Bartłomieja i Jana. Marcin, syn Jana z Ruśca i Katarzyny Szypnieńskiej, scholastyk krakowski, kanonik gnieźnieński, archidyakon poznański, kapłan pobożny, wybudował kościoły w Izdebnie i Strzałkowie; umarł w Krakowie 1594 r. Jan, marszałek szlachty wielkopolskiej, zostawił opis tego zjazdu; surogator poznański, um. 1599 r. Jan, podsędek, następnie sędzia ziemski kaliski 1603 r. (Metr. Kor., Conv. Piotrk., Bon.).

IZBIŃSKl h. PRAWDZIC. W wojew. rawskiem i w ziemiach, czerskiej i warszawskiej, jednego pochodzenia z Poryckimi, herbu Prawdzic, i Radzanowskimi. Piszą się z Izdebna i dlatego niektórzy zwali się Izdbieńskimi. Wacław, ożeniony z Małgorzatą Czerniewską 1508 r., miał syna Wacława, dziedzica na Izdebnie 1540 r., po którym z żony Katarzyny Baryczkówny syn Stanisław (Metr. Kor., Ks. Gr. Czerskie). Stanisław, dziedzic na Izdebnie i Ossowcu 1579 r. (Ks. poborowe), cześnik sochaczewski 1582 roku, miał synów, Adama i Sebastyana.

Adam, cześnik sochaczewski i poborca 1595 r., ostatnio 1619 r. sekretarz królewski, zaślubił Annę Błędowską i z niej pozostawił synów: Adama, Aleksandra, Abrahama, Mikołaja, żonatego z Katarzyną Bolską, Kacpra i Adryana, dziedzica dóbr Czerno 1640 r., chorążego wyszogrodzkiego, po którym z żony Anny synowie, Jakób i Franciszek.

Adam, cześnik sochaczewski 1658 r., miał dwie żony, Zofię Żerkównę, z której synowie, Piotr i Arnolf, i Konstancyę Orzelską, z niej córka Zofia za Adamem Stamirowskim 1662 r. i synowie: Stefan, Łukasz, Wojciech i Feliks przeprowadzili dział dóbr Kozery i Kuklówka 1676 r.

Piotr, dziedzic dóbr Reszki i Bieniewo, cześnik gostyński 1647 r., podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią gostyńską; pozostawił córkę Katarzynę za Franciszkiem Sienickim i syna Samuela, żonatego z Zofią Lejewską. Arnolf, cześnik sochaczewski 1663 r., podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią sochaczewską; z żony Anny Kożuchowskiej pozostawił córki; Konstancyę za Stanisławem Sułowskim, starostą grójeckim, Marcyannę 1v. za Pawłem Magnuszewskim, 2v. za Franciszkiem Skulskim, stolnikiem bracławskim, 3v. za Wojciechem Kosackim, miecznikiem łomżyńskim, i Zofię za Bogusławem Łuszczewskim, oraz syna Tomasza, dziedzica dóbr Klembów i Dębinki 1721 r., podstolego, a ostatnio pisarza ziemskiego czerskiego 1739 r., po którym z Franciszki Piechockiej syn Józef, skarbnik wyszogrodzki 1750 r., z żony Apolonii Truszewskiej miał synów, Kazimierza i Tomasza, komornika granicznego lubelskiego 1790 r.

Łukasz, syn Adama i Orzelskiej, miecznik 1689 r., a od 1697 r. stolnik sochaczewski, zaślubił Urszulę Miklaszewską i z niej pozostawił córkę Teresę za Wojciechem Mokrskim i synów, Karola i Aleksandra, stolnika sochaczewskiego 1702 r.

Karol, wojski 1735 r., łowczy sochaczewski 1738 r., z żony Konstancyi Oborskiej, chorążanki liwskiej, miał synów, Franciszka, właściciela Chlewni, i Józefa, łowczego sochaczewskiego 1747 r., który podpisał elekcyę z ziemią warszawską 1764 roku.

Aleksander, drugi syn cześnika Adama i Błędowskiej, dziedzic Izdebna 1640 r., z żony Barbary Skulskiej pozostawił córkę Annę za Marcinem Wilkowskim i synów: Adama, Jana, po którym z Apolonii Bielawskiej synowie, Franciszek i Wawrzyniec 1691 r., Stanisława, dziedzica dóbr Krośnica 1671 r., żonatego z Zofią Kozerską i Wacława, którzy w 1674 r. podpisali elekcyę z ziemią sochaczewską.

Adam, dziedzic na Krośnicy 1670 r., ożeniony z Katarzyną Leszczyńską, miał synów: Heronima, Kazimierza, Tomasza, Zygmunta, po którym dzieci: Jan, Maciej, Rozalia i Katarzyna, Łukasza i Olbrachta, ożenionego z Maryanną Chojnacką, 1690 r.

Heronim podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią warszawską; burgrabia warszawski 1721 r., zaślubił Agnieszkę Mikołajewską i z niej pozostawił synów, Pawła i Michała, miecznika 1736 r., a w 1738 r. wojskiego sochaczewskiego.

Kazimierz, syn Adama i Leszczyńskiej, podstoli bracławski 1701 r., z żony Katarzyny Dąbrowskiej miał córkę Teresę 1v. za Szymonem Słonczyńskim, 2v. żonę Aleksandra Jaworskiego i synów: Jana, podstolego bracławskiego 1740 r., Dominika i Józefa. Dominik, wojski sochaczewski 1746 r., z żony Anny Nagórskiej miał syna Jana-Maksymiliana, burgrabiego sochaczewskiego 1786 r.

Józef, najmłodszy syn podstolego Kazimierza, burgrabia grodzki sochaczewski 1726 r., pisarz grodzki 1730 r., sędzia kapturowy ziemi sochaczewskiej 1733 r., miecznik 1734 r., wojski 1741 r., został 1746 r. sędzią ziemskim sochaczewskim; z żony Magdaleny Kretkowskiej, chorążanki gostyńskiej, jego córka Monika za Aleksandrem Karczewskim, podkomorzym królewskim 1789 roku, i syn Placyd-Franciszek, łowczy 1785 r., miecznik, a w 1788 r. podstoli mszczonowski, z żony Karoliny Czempińskiej pozostawił córkę Maryannę 1v. za Gabryelem Wodzińskim, 2v. za Maurycym Siemianowskim i synów, Kazimierza i Adama, porucznika wojsk Ks. Warszawskiego, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r.

Kazimierz, radca 1812 r., sędzia pokoju pow. błońskiego 1830 r., żonaty z Maryanną Goiszewską, chorążanką mszczonowską, miał córki: Maryę za Tomaszem i Annę za Józefem Wodzińskimi, Teresę za Feliksem Paschalisem-Jakubowiczem i synów, Wincentego, dziedzica Zaborowa, w pow. warszawskim, w 1837 r. i Tomasza w 1857 r., wylegitymowanych w Królestwie.

Abraham, trzeci syn cześnika Adama i Błędowskiej, miał dwie żony, Maryannę Gumowską, z tej córka Maryanna za Janem Krosnowskim, skarbnikiem warszawskim, i Maryannę Niszczycką, chorążankę wyszogrodzką, z której córki: Teofila za Jakóbem Głębockim, kasztelanicem wendeńskim, Helena, żona Jana Plichty, Ewa za Stanisławem Wągrodzkim, podsędkiem zakroczymskim, i synowie: Wawrzyniec żonaty z Dorotą Trzcińską 1670 r., Samuel, Adam żonaty z Katarzyną Chorkowską i Dobrogost v. Bonawentura ożeniony 1v. z Łucyą Świejkowską 1671 r., 2v. z Magdaleną Łuszczewską 1684 r.

Samuel, dziedzic na Sułkowie 1688 r., zaślubił Jadwigę Błędostowską i z niej miał synów: Władysława, Heronima, Józefa i Pawła, dziedziców na Izdebnie 1694 r. Władysław, miecznik 1699 r., starosta sochaczewski 1701 r. i rotmistrz królewski 1708 r., ostatnio cześnik gostyński, był żonatym z Teresą Dąbrowską.

Samuel miał mieć jeszcze piątego syna Leona, po którym syn Franciszek pozostawił syna Andrzeja, a ten synów: Heronima-Pawła, Józefa i Adama, wylegitymowanych w Cesarstwie i zapisanych do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1845 r.

Kacper, syn cześnika Adama i Błędowskiej, żonaty z Zofią z Pasków, pozostawił synów: Piotra, dworzanina królewskiego 1667 r., Stanisława i Konstantego-Wojciecha; z nich Stanisław, ożeniony z Teodorą Skulską, miał synów, Sebastyana i Tomasza 1683 r., a Konstanty-Wojciech zaślubił Zofię Sieklucką 1678 r.

Jan, syn Krzysztofa i Jadwigi Bykowskiej, ożeniony z Agnieszką Suchorską 1662 r. Łukasz, podstoli latyczowski 1700 r. Antonina, żona Wojciecha Bieniewskiego, podstolego sochaczewskiego 1750 r. Zofia, żona Józefa Bujny, sędziego ziemskiego liwskiego 1760 r. Józef-Michał, miecznik żydaczowski 1750 r. (Metr. Kor., Sigil., Ks. Gr. Sochaczewskie, Brzeskie, Czerskie (Don. Vars., Zap. Tryb. Lubel., Bon.).

IZBIŃSKI. Kazimierz, syn Józefa i Heleny Zajączkowskiej, oraz Szczepan-Józef, syn Michała, wylegitymowani w Galicyi 1782 r.

IZBRANT. Jan, kapitan artyleryi koronnej, otrzymał nobilitacyę 1673 r. (Vol. Leg.); pułkownik, został 1689 r. łowczym malborgskim. Krzysztof-Karol, podpułkownik wojsk koronnych 1719 r. (Sigil.).

IZDEBSKI h. POMIAN. Gniazdem Izdebskich jest ziemia łukowska, z której przenieśli się w różne strony kraju, a głównie na Litwę. Stanisław, dziedzic dóbr Izdebki 1579 r. (Ks. poborowe). Jakób i Maciej, synowie Krzysztofa, 1599 r. Feliks, syn Feliksa, dziedzic na Izdebkach, pisarz grodzki łukowski 1627 r., komornik graniczny lubelski 1634 r. Jan, syn Adama, dziedzic Horodna 1627 r. Piotr, komornik ziemski krakowski, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. krakowskiem. Cecylia, żona Marcyana Borowskiego, komornika wiślickiego 1650 r. Jan, pisarz grodzki bełzki 1659 r. Aleksander, podstoli łukowski 1658 roku, sędzia wojskowy 1669 roku, dwadzieścia kilka lat służył wojskowo. Stanisław-Kazimierz, komornik ziemski łukowski 1684 r. Józef, dziedzic na Czyżykowie i Biełce, miecznik czerniechowski 1698 r., łowczy buski 1702 r., z żony Franciszki Jełowickiej miał syna Wojciecha, łowczego bracławskiego, po którym z Konstancyi Hoszowskiej córka Franciszka za Michałem Jełowickim, łowczym łuckim. Tomasz, skarbnik łukowski, z żony Magdaleny Życkiej miał syna Kazimierza 1766 r., po którym z Maryanny Proszkowskiej synowie, Jan i Feliks. Andrzej, skarbnik żytomierski, zaślubił Aleksandrę Straszównę i z niej miał synów, Tomasza 1761 r. i Kajetana, który podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sieradzkiem.

Franciszek z wojew. Sieradzkiem, a Jan i Mikołaj z ziemią chełmską podpisali elekcyę 1697 r. Antoni, patron w Siedlcach 1820 r. Wojciech, podsędek w Węgrowie, i Antoni, radca wojew. podlaskiego 1830 r. Karol, porucznik i Aleksander, podporucznik wojsk polskich 1831 r.

Feliks-Karol, syn Jakóba-Franciszka, komornik ziemski lubelski 1664 r., pozostawił synów, Macieja i Mikołaja.

Po Macieju syn Marcyan miał syna Macieja, a ten syna Kazimierza, po którym z 1-ej żony Rozalii Ostojeckiej pozostawił synów, Stanisława, właściciela części wsi Niezabitowo, w pow. lubelskim, w 1847 r. i Cypryana, nauczyciela szkół publicznych w Płocku, wylegitymowanych w Królestwie; a z 2-ej żony Elżbiety Łysakowskiej miał syna Jana, urzędnika sądowego, wylegitymowanego w Królestwie 1847 r.

Mikołaj, drugi syn Feliksa-Karola, miał syna Andrzeja, po którym syn Wojciech pozostawił syna Józefa, a ten syna Grzegorza, którego z żony Maryanny Brzozowskiej syn Mikołaj-Feliks, podoficer wojsk ros., wylegitymowany w Królestwie 1847 r.

Stanisław-Kazimierz, komornik ziemski łukowski 1674 r., miał synów, a) Kazimierza i b) Piotra; po a) Kazimierzu syn Bartłomiej miał syna Ludwika, a ten syna Kazimierza, po którym z Maryanny Modzelewskiej synowie, Leon i Andrzej wylegitymowani w Królestwie 1849 r.

Po b) Piotrze synowie, 1) Franciszek i 2) Maciej; z nich 1) Franciszek z żony Barbary Lipińskiej pozostawił syna Jakóba, wylegitymowanego w Królestwie 1849 r. razem z synem Antonim, żołnierzem w wojsku ros., ur. z Maryanny Soszyńskiej; 2) Maciej z Ewy Znamierowskiej pozostawił trzech synów: Mikołaja i Stanisława, wylegitymowanych w Królestwie 1849 r., i Michała, po którym z Weroniki Sobiczewskiej syn Antoni wylegitymowany w Królestwie 1850 r.

Andrzej kupił w 1730 r. dobra Lubiatów, w pow. piotrkowskim; jego syn Ignacy z żony Józefy Stamirowskiej miał syna Hilarego, dzierżawcę wsi Wola Flaszczyna, w pow. sieradzkim, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r. Z tej linii Michał, podporucznik w legionach włoskich, kapitan wojsk Księztwa Warszawskiego, intendent w administracyi tabacznej, syn Mikołaja, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.

Jerzy, z przydomkiem Rusiłowicz, syn Krzysztofa, i Kajetan, syn Ignacego, komornik graniczny żydaczowski, wylegitymowani w Galicyi 1782 r.

Wojciech, syn Ludwika, a wnuk Adama, z synami: 1) Ludwikiem,  ten z synami, Maryanem i Michałem, 2) Wiktorem, 3) Konradem, ten z synem Aloizym, 4) Antonim i 5) córką Maryą-Eleonorą wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1817 - 1856 r.

Z Izdebskich na Litwie i Białej Rusi osiedlonych. Maciej, rotmistrz, zginął w oblężeniu Smoleńska 1611 r. Wojciech, kanonik wileński, archidyakon i oficyał smoleński, sekretarz królewski i profesor Akademii wileńskiej 1644 r. Mikołaj-Kazimierz, strażnik smoleński 1650 r. Jan-Feliks, podstarosta trocki 1656 r. Kazimierz, strażnik smoleński, Bogusław i Mikołaj podpisali pospolite ruszenie 1698 r. Kazimierz, koniuszy i poseł trocki, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. trockiem; miał on trzech synów: a) Kazimierza, b) Tomasza i c) Józefa; z nich: a) Kazimierz miał syna Józefa, po którym z Tekli Zalewskiej synowie: Adolf, Ludwik i Antoni, ten ostatni z synem Adolfem wylegitymowani w Królestwie 1843 r.; b) Tomasz, po którym synowie: 1) Wojciech z żony Anny Suskiej miał syna Antoniego, wylegitymowanego w Królestwie 1847 r.; 2) Antoni, po którym z żony Jadwigi Skolimowskiej syn Gracyan, dziedzic dóbr Mosty, w pow. bielskim, wylegitymowany w Królestwie 1839 r.; 3) Józef, po którym syn Stanisław i córka Otylia wylegitymowani w Królestwie 1840 r., a drugi syn Aleksander, dziedzic wsi Nakory, w pow. siedleckim, wylegitymowany w Królestwie 1839 r.; c) Józef pozostawił syna Pawła, a ten syna Ignacego, po którym z żony Zofii Paschalskiej synowie: Władysław, Józef i Julian wylegitymowani w Królestwie 1843 r.

Wojciech, którego z Franciszki Zdanowskiej synowie: Karol, Jan i Piotr wylegitymowani w Królestwie 1840 r., i Jan, po którym z Barbary Soceńskiej syn Antoni, nauczyciel gimnazyum w Łomży, wylegitymowany w Królestwie 1840 r.

Władysław, syn Tomasza, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej, Feliks, syn Dominika, i Ferdynand, syn Marcina, z synami: Piotrem, Tomaszem, Maciejem i Leonardem 1849 - 1859 r.

Do tej linii Izdebskich należą. Maciej, syn Bartłomieja i Maryanny, ur. 1787 r. we wsi Szczypiornie, w wojew. kaliskiem, wszedł na służbę 1806 r. do 8 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1813 r. został porucznikiem, a w 1815 r. przeznaczony do 7 pułku piechoty, wyszedł do dymisyi 1816 roku.

Michał, syn Kajetana i Łucyi, ur. 1787 r. w m. Lwowie, postąpił na służbę 1809 r. do pułku gwardyi konnej litewskiej i w 1810 r. został podporucznikiem w 16 pułku piechoty Ks. Warszawskiego, a w 1813 r. awansował na porucznika w 11 pułku piechoty, i w tymże roku postąpił na kapitana adjutanta do sztabu 7 dywizyi 10 korpusu; umarł w Warszawie 1852 r. (Ks. Wojskowe).

IZMAIŁOWICZ. Kazimierz i Teodor podpisali manifest szlachty litewskiej 1763 r. (Vol. Leg.).

IZOPOLSKI h. POGONIA. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1838 r.

IZOWSKI. Kazimierz podpisał pospolite ruszenie 1698 r.

IŻYCKI h. BOŃCZA. Gniazdem tego domu wieś Iżyce, w wojew. lubelskiem; licznie rozrodzeni, brali przydomki: Łoś, Notto, Sołtan, Wścieklica i inne. Jan, żyjący około 1550 r., miał syna Mikołaja, tego syn Wojciech pozostawił syna Stanisława, a ten syna Gabryela, dziedzica dóbr Iżyce 1680 r., po którym syn Michał.

Michał, stolnik gostyński 1714 r., z żony Teresy Leszczyńskiej miał syna Stanisława, komornika grodzkiego halickiego 1751 r., po którym z Maryanny Grocholskiej synowie: Wiktoryn, Józef, Ignacy, Michał i Antoni.

Wiktoryn zaślubił 1774 r. Scholastykę Olszewską, skarbnikównę żytomierską, i z niej miał kilku synów, z których: 1) Mateusz, dziedzic dóbr Pohoryła, prezydent sądu granicznego pow. uszyckiego 1837 r., zaślubił Rafalinę Sobańską i z niej miał córki: Kamilę 1v. za Konstantym Olizarem, 2v. za Ludomirem Sierakowskim, Maryę za Dominikiem Rabsztyńskim, Ewelinę za Bolesławem Janiszewskim, Józefę za Cypryanem Tokarzewskim i synów: Jana-Franciszka, żonatego z Konstancyą Rościszewską, Piotra-Juliusza, ożenionego z Jadwigą Rutkowską, Wiktoryna, ożenionego z Jadwigą Popowską i Władysława, żonatego z Maryą Kremerówną (Bon.); Piotr-Juliusz z synami, Antonim i Oktawianem, oraz Wincenty z synami, Maciejem i Michałem w 1840 - 1865 r.; 2) Samuel, po którym syn Ignacy z synem Adamem 1864 r.; 3) Józef, po którym synowie: Karol, Rafał, Michał i Leon 1840 - 1865 r.; 4) Kajetan z synami: Henrykiem, Władysławem i Aleksandrem 1840 r.; 5) Teodor z synami: Wiktorem, Wincentym, Franciszkiem i Maksymilianem 1840 r.; 6) Jakób z synami: Feliksem, Karolem, Ludwikiem, Stanisławem i Augustynem 1860 - 1864 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.

Piotr, zwany Łoś, nabył Bychawkę 1580 r. Stanisław z lżyć 1583 r. Krzysztof, syn Baltazara, zwany Ząbek, ustąpił części dóbr lżyć bratu Józefowi 1590 r. Mikołaj, Stanisław i Walenty, synowie Jana, 1590 r. Szymon, syn Leonarda, podpisarz grodzki lubelski 1590 r., komornik ziemski lubelski 1602 r., z żony Anny Bełdowskiej miał synów: Aleksandra, Jakóba, Jana, Łukasza, Stanisława i Stefana, dziedziców Bychawki 1630 r. Z nich Jan, miecznik lubelski, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. lubelskiem; z żony Jadwigi Unieszowskiej jego syn Jan, podstarosta lubelski 1680 r., kupił dobra Ożarów i inne od Remigiusza Broniewskiego, i z Zofii Wierzbickiej pozostawił syna Jana, który miał syna Stanisława, a po Stanisławie syn Józef z Maryanny Skibińskiej pozostawił syna Józefa, budowniczego pow. przasnyskiego, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r.

Feliks, syn Mikołaja i Reginy Rudnickiej, 1594 r. Stanisław i Adam, synowie Adama, 1599 r. Krzysztof, syn Heronima, dziedzic na Sobieszczanach 1600 r. Stanisław, sędzia ziemski stężycki 1602 r. Daniel, sędzia ziemski lubelski 1602 r. Gacpar, Jakób, Stanisław i Łukasz, synowie Aleksandra, 1603 r. Dobrogost, syn Andrzeja i Doroty Dobrzyńskiej, 1604 r. Stefan, poborca wojew. bełzkiego 1629 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).

Jan 1632 r. w ziemi różańskiej. Daniel, sekretarz królewski 1632 r., sędzia ziemski lubelski 1638 r., podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. lubelskiem; poseł na sejm 1641 r., zasłużony w obywatelstwie, z Konstancyi Dobromirskiej, pisarzówny kamienieckiej, miał synów, Stanisława i Michała, oraz córki, Annę i Konstancyę; pochodzący po Stanisławie, Walenty z Józefy Gutowskiej miał synów, Piotra, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r., i Józefa, dziedzica dóbr Krześlin, Dubienka i inne, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r.

Józef, sędzia pokoju pow. siedleckiego 1832 r., zaślubił Karolinę Moraczewską i z niej miał córkę Felicyę za Jeremiaszem ks. Woronieckim i synów. Henryka, dziedzica dóbr Krześlin i Chołubia, w pow. siedleckim 1858 r., i Józefa, dziedzica Kurowa, po którym z Olgi Czackiej, córki Wiktora, synowie, Józef żonaty z Leonią Dachowską i Władysław ożeniony z Ireną Rzewuską.

Jan i Stanisław 1648 r., Jan i Mikołaj 1674 r. z wojew. lubelskiem, Wacław z ziemią różańską i Antoni z ziemią chełmską 1697 r. podpisali elekcye. Piotr, vicegerent grodzki lubelski 1719 roku. Jakób, deputat na Trybunał koronny 1725 r. Adam i Floryan, posłowie na sejm 1733 r.

Po Floryanie, cześniku latyczowskim, dziedzicu dóbr Bogucin i Garbów, synowie, Ignacy i Władysław, wojski mniejszy lubelski 1791 r., po którym z Barbary Trzcińskiej synowie: Józef, dziedzic dóbr Ługowa, w pow. lubelskim, Benedykt i Antoni, dziedzic dóbr Chmielnika, w pow. lubelskim, wylegitymowani w Królestwie 1837 r.

Aleksander-Jacek, syn Jana-Jakóba, cześnika, i Katarzyny z Szornelów, subdelegat grodzki lubelski 1744 r., miał syna Wincentego, po którym z Anieli Puchalskiej synowie, Kazimierz, dziedzic części wsi Chojna, w pow. krasnostawskim, i Antoni wylegitymowani w Królestwie 1843 r.

Ignacy, łowczy i poseł łukowski, Stanisław, Wiktoryn i Władysław podpisali elekcyę 1764 r. z wojew. lubelskiem. Józef, cześnik nowogrodzki, syn Konstantego i Katarzyny Trzcińskiej, zaślubił Annę Niezabitowską i z niej miał synów, Floryana i Jakóba 1742 r. Józef, syn Andrzeja i Katarzyny Hermanowskiej, wnuk Daniela, 1758 r.

Kazimierz, właściciel części Tarnawki 1732 r., żonaty z Katarzyną Zbigniewską, miał syna Józefa, po którym z Heleny Ściborówny synowie, Ignacy i Jakób, dziedzice na Tarnawce 1806 r.

Józef-Tomasz, łowczy rawski 1757 r., dziedzic dóbr Kłębowa, zaślubił Katarzynę Domańską i z niej miał syna Aleksandra-Walentego, burgrabiego grodzkiego warszawskiego 1780 r., po którym z Józefy Gutowskiej syn Józef-Teodor.

Stanisław-Klemens, sędzia ziemski lubelski 1772 roku, syn Jakóba, wnuk Józefa (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). Adam i Kajetan, synowie Stanisława, wnukowie Felicyana i Aleksandry Ligęzianki, wylegitymowani w Galicyi 1805 r. (Bon.).

Stanisław, komornik grodzki lubelski 1788 r.; po jego synu Kajetanie z żony Maryanny Wiszniowskiej syn Ferdynand, urzędnik Tow. Kred. Ziem, w Kielcach, wylegitymowany w Królestwie 1854 r.

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej, Michał, syn Stefana, z synami: Stanisławem, Marcinem i Józefem 1845 r.

IŻYCKI h. PRAWDZIC. Jan, dziedzic na Iżycach 1724 r., pozostawił syna Józefa, po którym synowie, Ludwik i Tadeusz; z nich Ludwik z synami, Bonifacym i Józefem, a Tadeusz z synami, Dominikiem i Wincentym zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1800 r. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej: Wiktor, syn Szymona, i Ludwik, syn Józefa, z synami, Bonifacym i Józefem 1840 - 1866 r.

IŻYCKI h. RAWICZ. Ignacy, syn Stanisława, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1854 r.

IŻYCKI h. SAS. Mikołaj, syn Antoniego, wnuk Józefa, wylegitymowany w Galicyi 1782 roku.

IŻYCKI. Bazyli i Benedykt, synowie Konstantego i Anny Kruszelnickiej, wnukowie Jana, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. (Bon.).

IZYRYN. Józef, podczaszy inflancki, pozwany o części Parchowa przez Annę Hotnikowską, miecznikowę kijowską, 1756 r. (Wyr. Tryb. Lubel.).