Tom V (JAB-JAR)

J.

JABCZARSKI. Tomasz, łowczy trembowelski 1783 roku (Kancl.), pracą i oszczędnością zebrał znaczny majątek i nabył dobra Druhowę, Bystrzyce, Stołpów i inne; prowadził na znaczną skalę handel z Gdańskiem, wysełając do tego miasta własne i zakupione w okolicy zboże; umarł w późnej starości 1824 r.

JABŁECKI. Wojciech, Stanisław i Jan, dziedzice Jabłeczniki Kamienne 1695 r. Andrzej i Stanisław podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią zakroczymską. Jan-Walenty, stolnik chełmiński 1724 r., był żonatym z Eufrozyną Żurowicką. Po Władysławie syn Michał zaślubił Dorotę z Nietyksów i z niej miał synów, Mateusza i Aleksandra 1789 r. (Metr. Kor., Don. Vars.).

JABŁKOWSKI h. WCZELE. Dawna wielkopolska rodzina, pisze się z Jabłkowa, w pow. gnieźnieńskim. Katarzyna ustąpiła wieś Międzychód synom swoim, Stanisławowi i Wojciechowi 1519 r. Wojciech, dworzanin królewski, posesor dóbr Borzantow 1534 r. (Metr. Kor.). Wojciech i Wacław, bracia rodzeni, i ich bracia stryjeczni: Klemens, Jan, Jerzy i Świętosław 1580 r. Jan, dziedzic Cienina, Świętosław na Kobelicach, Wacław, dziedzic Jabłkowa i Roznowa, a Wojciech, właściciel Pomarzanki 1580 r. (Ks. poborowe). N. poległ pod Kirholmem 1605 r. Ignacy, konsyliarz konfederacyi barskiej w wojew. Sieradzkiem, poległ w bitwie 1769 r.

Jan 1687 r., z 1-ej żony Maryi Radoszewskiej miał syna Ludwika-Antoniego, a z 2-iej żony Konstancyi Tymienieckiej pozostawił syna Marcina, starostę zgierskiego 1762 r., ożenionego z Katarzyną Mierzejewską, z której syn Jan Kanty.

Po Janie Kantym, burgrabim 1763 r., a komorniku ziemskim sieradzkim 1780 - 1788 r., cześniku Szadkowskim 1790 r., dziedzicu dóbr Woli Krokockiej, synowie, Władysław, dzierżawca dóbr, i Karol, po którym z żony Brygidy Moraczewskiej syn Rafał, urzędnik policyjny w Warszawie, wylegitymowani w Królestwie 1839 r.

Ludwik-Antoni, dziedzic dóbr Cielce, w wojew. Sieradzkiem, podczaszy zakroczymski 1738 r., podstoli sieradzki 1744 r., miał dwie żony, Maryannę Rupniewską, z tej córka Antonina Wężykowa, kasztelanicowa wieluńska, i synowie: Stanisław, Jan i Kajetan, a z 2-iej żony Joanny Lipskiej syn Ignacy; z nich:

Stanisław, komisarz królewski 1775 r. (Vol. Leg.), wojski mniejszy Szadkowski 1780 r., miecznik piotrkowski, a ostatnio 1785 r. podstoli sieradzki, z żony Zofii Dobkówny pozostawił syna Józefa, podkomorzego nadwornego królewskiego, posła na sejm czteroletni, starostę piotrkowskiego 1784 r., żonatego z Prowidencyą Szamocką (Metr. Kor., Don. Vars.).

Teofil, syn Stanisława i Rozalii, ur. 1775 r. we wsi Srebrnej, w pow. kaliskim, postąpił na służbę 1806 r. do 7 pułku piechoty Ks. Warszawskiego, i w 1808 r. został podporucznikiem, a 1810 r. porucznikiem w tymże pułku; przeniesiony 1815 r. do 1 pułku strzelców pieszych, awansował 1824 r. na kapitana z przeznaczeniem do pułku W. Ks. Mikołaja i w 1830 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanię 1807 r. przeciw Prusom, 1808 - 1811 r. był w Hiszpanii w wielu bitwach, a 1812 r. nad Berezyną został ciężko ranny (Ks. Wojskowe).

Jan, drugi syn podstolego Ludwika-Antoniego, cześnik Szadkowski 1778 r., dziedzic dóbr Rzekty, Drużbina i Siedlątkowa, zaślubił Kunegundę Mączyńską i z niej miał syna Izydora, dziedzica Siedlątkowa, pułkownika wojsk polskich i radcę departamentu kaliskiego 1813 r., wylegitymowanego w Królestwie 1838 r., po którym z Maryanny Kurdwanowskiej synowie: Ludwik, ur. w Kutnie 1802 r., kapitan 1 pułku strzelców konnych, Edmund i Jan żonaty z Teklą Zakrzewską.

Kajetan, trzeci syn podstolego Ludwika-Antoniego, skarbnik 1770 r., a podstoli sieradzki 1788 r., z żony Cecylii Zielonackiej miał synów: Andrzeja, Władysława, Tomasza i Ignacego-Ludwika. Z nich Andrzej, komisarz cywilno-wojskowy wojew. sieradzkiego, poślubił Maryannę Obniską, wojszczankę drohicką, i z niej pozostawił synów, Walerego, ur. 1795 r. we wsi Karnicach, pow. kaliskiego, porucznika 2 pułku strzelców pieszych 1821 r., wylegitymowanego w Królestwie 1840 r., i Ludwika, ur. 1801 r. we wsi Wierzbie, pow. wieluńskiego, kapitana 11 pułku piechoty wojsk polskich 1831 r., zm. 1865 r. w Poznaniu.

Ignacy-Ludwik, rotmistrz kawaleryi narodowej 1791 r., następnie 1807 r. szef szwadronu do 4 pułku jazdy Ks. Warszawskiego, żonaty 1v. z Karoliną hr. Schöneich-Carolath, miał syna Józefa, dziedzica dóbr Ralewice, a z 2-iej żony Maryanny z Glinkiewiczów pozostawił syna Andrzeja-Albina, ur. 1830 r., wylegitymowanych w Królestwie 1839 - 1862 r. Józef z żony Rozalii Gumkowskiej miał syna Teodora, dziedzica Ralewic, który zaślubił Kazimierę Kossowską i z niej ma syna Stanisława i córkę Zofię za Kazimierzem Czarnieckim.

Ignacy, ostatni z synów podstolego Ludwika-Antoniego, dziedzic dóbr Cielce 1744 r., miał syna Ignacego, po którym z żony Zuzanny Kożuchowskiej syn Józef, dziedzic wsi Cielce, radca Tow. Kred. Ziem. 1842 - 1858 r., wylegitymowany w Królestwie 1837 r. z synami, Teodorem i Adolfem (Metr. Kor., Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Bon.).

Antoni, syn Grzegorza i Magdaleny Kanieckiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 roku.

JABŁONOWSKI h. EICHOLZ. Niektórzy z członków rodziny Ejcholtz v. Wicholtz, w Prusach Wschodnich, brali od swego dziedzictwa, wsi Jabłonowo, nazwisko Jabłonowski; ostatni tego nazwiska i herbu był Grzegorz, żyjący około 1600 r., którego córka Zofia zaślubiła Jana Dąbrowskiego, starostę radzyńskiego. Od tych Jabłonowskich-Wicholtzów wywodzono mylnie rodzinę Jabłonowskich, herbu Prus III.

JABŁONOWSKI h. GRZYMAŁA. Hrabiowie i szlachta. Senatorowie w rodzinie: Roch-Michał, kasztelan wiślicki 1757 - 1780 r. Andrzej, kasztelan połaniecki 1764 r., um. 1773 r.

Dawna mazowiecka rodzina, wzięła nazwisko od wsi Jabłonowa, w ziemi nurskiej; w drugiej połowie XVII stolecia rozdzieliła się na dwie gałęzie, jedną, która przeniosła się na Ruś Czerwoną i drugą, która pozostała na Mazowszu.

Gałąź czerwonoruska. Protoplastą tej gałęzi był Szymon, z regenta 1627 r., pisarz ziemski nurski, zdolny prawoznawca i zasłużony w swej ziemi, deputat na Trybunał koronny 1620 r., który podpisał elekcyę 1632 i 1648 r. z ziemią nurską; z żony Katarzyny Wojsławówny, wdowy po Jakóbie Kuczyńskim, miał córkę Annę za Mikołajem Kiszką, starostą drohickim, i dwóch synów, Tomasza, łowczego nurskiego, i Andrzeja, miecznika nurskiego, który podpisał elekcyę z ziemią nurską 1697 r.; po Andrzeju z Urszuli Skiwskiej, sędzianki-bielskiej, synowie: Antoni, Stanisław i Stefan przesiedlili się na Ruś Czerwoną; z nich:

Antoni, dziedzic dóbr Gowarczowa, miecznik podlaski 1720 r. i pułkownik wojsk koronnych, z żony Anny Rybińskiej, starościanki czerniechowskiej, miał syna Ignacego.

Stanisław, skarbnik kijowski 1699 r., chorąży trembowelski 1702 r., z żony Katarzyny Bogatkówny, starościanki kiślackiej, pozostawił synów, Andrzeja i Rocha-Michała.

Andrzej, szambelan królewski, chorąży i rotmistrz pow. pilznieńskiego, podpisał elekcyę z wojew. Sandomierskiem 1764 r.; kasztelan połaniecki 1764 r., starosta bulkowski, umarł 1773 r., z żoną Maryanną Kobielską, stolnikówną pomorską, bezdzietny.

Roch-Michał, dziedzic dóbr Wielopole, Sośnicy i innych, starosta bulkowski, kasztelan wiślicki 1757 r., starosta korsuński, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem; marszałek Trybunału koronnego 1766 r., kawaler orderu św. Stanisława, na sejmie 1767 r. gorąco występował w obronie ludu wiejskiego i podał projekt opieki rządowej nad nim; w 1768 r. deputat do poprawy prawa, przystąpił do konfederacyi barskiej. Kasztelan w 1779 r. otrzymał tytuł hrabiowski od cesarzowej Maryi Teresy z odmianą w herbie - na tarczy w polu złotem, na zielonej murawie, mur czerwony z trzema basztami i bramą otwartą, w której stoi rycerz z mieczem w prawej i tarczą w lewej ręce; nad środkową basztą orzeł austryjacki dwugłowy, lecz bez koron. Nad tarczą korona hrabiowska, w której trzy hełmy; na środkowym orzeł czarny dwugłowy, na prawym pięć piór strusich: 1, 3 i 5 złote, 2 i 4 czerwone, na których trzy baszty jak na tarczy, na lewym hełmie pół rycerza zbrojnego w hełmie na głowie, lewą ręką podpartego pod bok, a w prawej trzymającego szablę wzniesioną do cięcia.

Kasztelan z żony Katarzyny Ossolińskiej, starościanki nurskiej, zostawił cztery córki i dwóch synów, Ksawerego i Józefa; z córek: Teresa 1v. za Józefem-Maksymilianem Ossolińskim, 2v. za Ignacym Trzebińskim, Aloiza Kuczyńska, Ludwika, żona Jana Świdzińskiego, kasztelanica radomskiego, i Anna za Stanisławem hr. Wodzickim, prezesem Senatu Rzeczypospolitej krakowskiej.

Hr. Ksawery, kanonik katedralny kujawski 1793 r. i kawaler orderu św. Stanisława, wylegitymowany w Galicyi 1782 r.

Hr. Józef, dziedzic dóbr Lubień, starosta korsuński, członek Stanów galicyjskich, po którym z żony Maryanny Świdzińskiej, kasztelanki radomskiej, córka Zofia 1v. za Stanisławem hr. Skarbkiem, 2v. za Aleksandrem hr. Fredrą i czterech synów:

1) Hr. Ludwik-Józef, dziedzic dóbr Lubień, należał do powstania 1848 r. i był dowódcą ułanów rewolucyjnych; członek Stanów galicyjskich, z żony Franciszki Włodkówny pozostawił syna Stanisława.

2) Hr. Franciszek, dziedzic dóbr Wiszniowej, zaślubił Elżbietę Bratkowską, miecznikównę kor. galic., i z niej miał syna Kazimierza, po którym z Elżbiety Wiktorówny syn Stanisław żonaty z Anną Romerówną.

3) Hr. Kazimierz, dziedzic dóbr Dubanowice, z Katarzyny Bratkowskiej, miecznikówny kor. galic., jego córka Maryanna za Henrykiem hr. Fredrą.

4) Hr. Leon, dziedzic dóbr Krościenka, zaślubił Cecylię hr. Fredrównę i z niej pozostawił córki, Emilię za Ksawerym Skrzyńskim i Zofię za Stanisławem Starowiejskim.

Stefan, trzeci syn miecznika Andrzeja, cześnik nurski, starosta horyhladzki 1738 r., ożeniony z Maryanną Drohojowską, stolnikówną bielską, miał z niej pięciu synów, z których:

Maciej, podstoli nurski, członek Stanów galic. 1782 r., chorąży halicki 1785 r., wylegitymowany w Galicyi 1782 r., z żony Maryanny Orchowskiej, miecznikówny wendeńskiej, miał syna Feliksa, po którym z Wiktoryi Poradowskiej synowie, Leon i Franciszek wylegitymowani w Galicyi 1836 r.

Józef-Ignacy, sędzia grodzki latyczowski, poseł na sejm 1764 r., stolnik trembowelski, chorąży, a ostatnio podkomorzy halicki 1783 r., starosta horyhladzki, dwukrotnie deputat na Trybunał koronny, członek Stanów galic., viceprezes sądów szlacheckich lwowskich, radca apelacyjny 1785 r., podkomorzy koronny galicyjski 1782 - 1788 r., wylegitymowany w Galicyi 1782 r.; miał dwie żony Teklę Strutyńską, starościankę horodelską, z tej córka Antonina za Ignacym Pietruskim, i Ludwikę Grabińską, starościankę smoleńską, z niej dwie córki, Maryanna 1v. za Ksawerym, 2v. za Aleksandrem hr. Starzeńskimi, Urszula za Wincentym Głogowskim, szambelanem królewskim, i dwóch synów, Kacpra i Stanisława.

Kacper, dziedzic dóbr Gowarczowa, z żony Tekli Straszówny, kasztelanki Królestwa, pozostawił synów: Romana, dziedzica dóbr Gowarczowa, ożenionego z Emilią bar. Rejską, Adolfa, ożenionego z Teodorą Stojowską z Pińczyc i Aleksandra, oficera wojsk polskich, bezpotomnych.

Stanisław, drugi syn Józefa-Ignacego i Grabińskiej, dziedzic dóbr Rawy Ruskiej, w Galicyi, oficer wojsk polskich, ożeniony z Łucyą Głogowską, starościanką krzywicką, pozostawił synów, Ludwika, ożenionego z Hortensyą hr. Karsznicką, i Stanisława-Józefa, dziedzica dóbr Rawy Ruskiej, członka Stanów galicyjskich 1844 r., ożenionego z Józefą hr. Bąkowską, który adoptował Marcina hr. Kalinowskiego.

Gałąź mazowiecka. Szymon, podstarosta ostrołęcki 1620 r., ożeniony z Elżbietą Zarembianką. Stanisław, miecznik 1636 r., łowczy nurski 1647 r., deputat na Trybunał koronny 1643 roku, chorąży nurski, dzielny żołnierz przeciwko Szwedom, w 1658 r. uwolniony za wstawieniem się hetmanów od infamii sądowej, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. podlaskiem; był żonatym z Dorotą Wyszyńską. Nikodem, cześnik nurski, rotmistrz królewski, poseł na sejm 1632 r., wymownie na tym sejmie powstawał przeciwko dysydentom, niestosownemi wymaganiami zakłócającym obrady. Nikodem, pisarz ziemski i podsędek nurski 1654 r., kilkakrotnie poseł na sejmy, podpisał elekcyę 1648 r. i 1674 r. z ziemią nurską; umarł 1694 r., pozostawiwszy z żony Eleonory Irzykowiczówny, podkomorzanki drohickiej, syna Adama, który podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią nurską. Stanisław, miecznik trembowelski 1661 r. Tomasz, syn Szymona, łowczy nurski 1654 r., z żony Jadwigi Sokołowskiej miał syna Adama. Adam, cześnik łomżyński 1696 r., zaślubił Maryannę Bielską i z niej pozostawił syna Michała, stolnika 1737 r., chorążego łomżyńskiego 1749 r., ożenionego z Anną Rybińską. Józef, burgrabia sieradzki 1780 r. Augustyn, regent ziemski i grodzki nurski 1790 r.

Stanisław, podstoli nurski 1751 r., z żony Heleny Krasnosielskiej pozostawił córkę Marcyannę za Ignacym Przyjemskim, starostą łomżyńskim, i syna Ignacego, dziedzica Woli Rokickiej, podstolego smoleńskiego 1763 r., który podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią łomżyńską; Ignacy z żony Józefy Przyjemskiej miał synów: Michała, pisarza ziemskiego i grodzkiego nurskiego 1791 roku, Stanisława i Józefa-Aleksandra, wylegitymowanego w Królestwie 1837 roku.

Stanisław, poseł na sejm czteroletni, protestował przeciw Konstytucyi 3 Maja; konsyliarz Targowicy 1792 r., podstoli nurski 1793 r., z żony Józefy Skarżyńskiej pozostawił syna Aloizego, wylegitymowanego w Królestwie 1847 r.

Po Piotrze, synu Jana, dziedzicu wsi Jabłonowo-Wypychy 1677 r., pochodzący: Józef, Paweł i Adam, sędzia Trybunału augustowskiego 1842 r., synowie Macieja i Eleonory z Zalewskich, wylegitymowani w Królestwie 1840 r. (po Adamie z żony Michaliny Ejdziatowiczówny syn Feliks w wojsku rosyjskiem); Julian, Andrzej i Wojciech 1840 r., oraz Jan 1853 r., synowie Jakóba, wylegitymowani w Królestwie.

Hipolit, dziedzic dóbr Jabłonowo i Godlewo-Cechny 1754 r., zaślubił Maryannę Bogucką i z niej miał syna Franciszka, ożenionego z Konstancyą Uścińską, z której syn Feliks wylegitymowany w Królestwie 1853 r. (Metr. Kor., Kancl., Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie, Bon.).

Józef, syn Jana, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1847 r.

Jan, syn Antoniego i Konstancyi z Sienickich, ur. 1798 r. we wsi Zaborowie, w obwodzie mławskim, postąpił na służbę 1817 roku do pułku strzelców pieszych i w 1825 r. został podporucznikiem, a 1830 r. awansował na porucznika w tymże pułku (Ks. Wojskowe).

JABŁONOWSKI h. JASIEŃCZYK. Felicyan, syn Bolesława, z synem Stanisławem wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1848 r.

JABŁONOWSKI h. PRUS I. Byli na Podlasiu i w ziemi łomżyńskiej, a wzięli nazwisko od wsi Jabłonowa, w ziemi bielskiej. Mikołaj i Maciej z Jabłonowa 1441 r. (Mil.). Piotr, Szczepan i Maciej, synowie Marcina. Wojciech i Stanisław, synowie Piotra, oraz Jakób, syna Jana, 1528 r. (Metr. Lit.). Stanisław i Wacław, synowie Grzegorza, Michał i Wawrzyniec, synowie Stanisława, Mikołaj, syn Macieja, Sebastyan, syn Pawła, 1545 r. Erazm, syn Stanisława, żonaty z Elżbietą Kropiwnicką 1546 roku. Augustyn, syn Grzegorza Głowacza, 1547 r. Jan i Walenty, synowie Mikołaja z Jabłonowa, 1548 roku (Mil.). Stanisław, syn Michała, i Szczęsny, syn Wawrzyńca, 1580 r. dziedzice na Jabłonowie (Ks. poborowe).

Stanisław z Jabłonowa miał syna Jana, po którym syn Michał, dziedzic na Popławach i Brzeźnicy, w pow. brańskim 1738 r., pozostawił synów, Pawła i Ignacego. Z nich Paweł miał syna Jana, po którym syn Piotr pozostawił synów: Aleksandra, Juliana i Władysława.

Aleksander, ur. 1829 r. w Goźlinie, w ziemi czerskiej, znany historyk i badacz dziejów polskich, wydał cenne dzieło „Źródła Dziejowe.“

Julian, ur. 1832 r., doktór medycyny na Ukrainie, zaślubił Maryę, córkę ks. Józefa Woronieckiego, i z niej pozostawił synów, Lesława i Władysława.

Ignacy, młodszy syn Michała, miał synów, Antoniego i Franciszka; po Antonim syn Ignacy pozostawił syna Gustawa, a po Franciszku synowie: 1) Józef miał syna Piotra, 2) Grzegorz, tego syn Bronisław, 3) Marcin, po którym syn Stanisław i 4) Walenty, proboszcz w Brześciu Litewskim (Bon.).

JABŁONOWSKI h. PRUS III. Książęta i szlachta. Senatorowie w rodzinie: Stanisław-Jan, wojewoda ruski 1664 r., hetman polny koronny 1676 r., hetman wielki koronny 1682 r., kasztelan krakowski 1692 r., um. 1702 r. Jan-Stanisław, wojewoda wołyński 1694 r., a ruski 1697 r., um. 1731 r. Stanisław-Wincenty, wojewoda rawski 1735 r., um. 1754 r. Jan-Kajetan, wojewoda bracławski 1754 r., um. 1764 r. Józef-Aleksander, wojewoda nowogrodzki 1755 r., ustąpił 1773 r. Antoni-Barnaba, wojewoda poznański 1760 r., kasztelan krakowski 1782 r. Stanisław-Paweł, kasztelan Księztwa Warszawskiego 1807 r., wojewoda Królestwa Polskiego 1815 r., um. 1822 r. Maksymilian, kasztelan 1821 r., wojewoda Królestwa Polskiego 1825 r.

Dawna mazowiecka rodzina, wzięła nazwisko od wsi Jabłonowa, w pow. mławskim; niektórzy z heraldyków, a nawet drzewo genealogiczne rodziny, wywodzą ją od Jabłonowskich, herbu Eicholz, w Prusach. Prawdopodobniej przecież Jabłonowscy, herbu Prus III, są jednego pochodzenia z Jabłonowskimi, herbu Prus I, i Krzyżewskimi, gdyż te rodziny zamieszkiwały z nimi w jednych stronach kraju, a w XV stoleciu zostawały w ciągłych majątkowych stosunkach. W aktach płockich, mławskich wizkich i szreńskich częste są ślady tej rodziny i między innymi cytowani: Prokop, dziedzic wsi Jabłonowo 1451 r., Włost 1470 r., Mikołaj i Maciej 1477 r., Jan 1554 r., Mroczysław, syn Jana, 1556 r., oraz Wojciech, Bartłomiej i Paweł, bracia, 1530 - 1560 roku.

Paweł, podobno rotmistrz królewski, ma być protoplastą gałęzi tego domu, która w XVII wieku podniosła się do senatorskich dostojności i pierwszorzędnego znaczenia w kraju, a w 1744 r. pozyskała tytuł książęcy od cesarza Karola VII i istnieje dotychczas. Tego Pawła z żony N. Kuklińskiej syn Jerzy miał syna Walentego, zasłużonego żołnierza, który obłożony został kondemnatą sądową za udział w rokoszu wojskowym, lecz od tego uwolniony na instancyę wojska. Walenty z żony Doroty Jabłonowskiej zostawił trzech synów: Kacpra, który walczył przeciwko Gdańszczanom 1577 r., i podobno umarł bezpotomnie, Macieja, po którym pochodzi gałąź książęca, i Pawła, protoplastę szlacheckiej gałęzi tego domu.

Gałąź książęca. Jej założyciel Maciej, rotmistrz królewski, wojownik przeciwko Szwedom i Moskwie, zmarły 1619 r., z wojew. płockiego przeniósłszy się na Pokucie, zabiegłem gospodarstwem znaczny zebrał majątek, a powiększył go posagiem po żonie Katarzynie Kłomnickiej, 2v. za Jakóbem Potockim, podczaszym podolskim, i nabył dobra Szarygród i Kniażołukę.

Jan-Stanisław, syn Macieja, miecznik koronny 1640 r., podczaszy królowej Cecylii Renaty 1638 r., komisarz do układów ze Szwecyą 1646 r., kilkakrotnie 1637 i 1640 r. marszałek izby poselskiej, wymowny i jeden z najzacniejszych ludzi swojego czasu, widząc zgubne dla kraju skutki z powodu ciągle wzrastającej niesforności szlachty i rwania obrad, wniósł na sejmie 1647 r. projekt, aby opisać surowemi prawami wybór posłów i rozstrzygać obrady większością głosów; ten jego wniosek oburzył sejmujących do tego stopnia, że mu przerwano mowę i zarzucono obelgami. Miecznik um. 1647 r., pozostawiwszy z żony Anny, córki Jana Ostroroga, wojewody poznańskiego, dwie córki i syna Stanisława-Jana; z córek, Zofia za Franciszkiem Dzieduszyckim, wojewodą podolskim, i Katarzyna za Krzysztofem Chodorowskim, podkomorzym lwowskim.

Stanisław-Jan, jeden z najdzielniejszych wojowników w końcu XVII wieku, rotmistrz królewski 1655 r., pułkownik 1657 r., z oboźnego polnego 1659 r. strażnik wielki koronny 1660 r., oboźny wielki koronny 1661 r., wojewoda ruski 1664 r., hetman polny 1676 r., a wielki koronny 1682 r., kasztelan krakowski 1692 r., marszałek Trybunału skarbowego 1697 r., starosta żydaczowski, kamieniecki, świecki, mościcki, błoński, buski, janowski, bohusławski, Winnicki, korsuński, niżyński, sieradzki, barski, białocerkiewski i międzyrzecki.

Wysokie swoje wyniesienie zawdzięczał istotnej zasłudze, zaledwie bowiem siedemnastoletni, dzielnie walczył pod Beresteczkiem przeciwko Kozakom 1651 r., w 1652 r. odparł Turków pod Baworowem, a w 1655 r., przebiwszy się przez armię szwedzką, oblegającą Kraków, wywiózł z tego miasta insignia królewskie do Częstochowy. Jeden z pierwszych przystąpiwszy do konfederacyi tyszowieckiej, chlubnie odznaczył się w wojnie ze Szwedami w bitwach pod Jarosławiem, Gołębiem, Toruniem i t. d.; należał do wyprawy holsztyńskiej Czarnieckiego, dzielnie walczył przeciwko Kozakom i Moskwie i również przyłożył się do zwycięztwa pod Chmielnikiem i Cudnowem, a w buncie Jerzego Lubomirskiego, wierny królowi, walczył pod Mątwami. Związawszy się z Janem Sobieskim ścisłą przyjaźnią, nieodstępnym był jego towarzyszem w wyprawach wojennych przeciwko Turkom, Tatarom i Kozakom, walczył pod Podhajcami, Grodkiem, Komarnem i t. d., a w elekcyi 1674 r. głównie przyczynił się do wyniesienia na tron przyjaciela, przedstawiwszy, że naród, zamiast szukania monarchy między obcymi, powinien oddać berło zwycięzcy w kilkunastu bitwach i zbawcy kraju od jarzma tureckiego. Hetman dla kraju nie szczędził ofiar, znaczne sumy wydawał na uzbrojenie wojska, własnemi funduszami przyłożył się do wyniesienia fortecy Okopy św. Trójcy, a gdy pomimo traktatu karłowickiego Turcy wahali się zwrócić Polsce Kamieniec Podolski, z własnej kieszeni dał 20000 dukatów hanowi tatarskiemu, aby się nie sprzeciwiał oddaniu tej twierdzy. Popularność między szlachtą miał wielką, bo pierwszy dygnitarz kraju, nie zapomniał, że z niej wzrósł, i był dla wszystkich zawsze uprzejmy i względny. Wielkiej pobożności, fundował Dominikanów we Lwowie i Bernardynów we Pradze. Stanisław-Jan umarł 1702 r., pozostawiwszy z żony Maryanny Kazanowskiej, wojewodzianki bracławskiej, trzy córki: Annę, która zaślubiła Rafała Leszczyńskiego, podskarbiego wielkiego koronnego, i z nim miała syna Stanisława, późniejszego króla, Jadwigę za Janem Bonawenturą Krasińskim, wojewodą płockim, i Elżbietę, oraz trzech synów: Jana-Stanisława, Aleksandra-Jana i Stanisława-Karola, z których: Jan-Stanisław i Aleksander-Jan są założycielami dwóch linij tego domu, starszej i młodszej, a Stanisław-Karol, starosta błoński, bohusławski i janowski, oboźny koronny, um. 1703 r.; z żoną Maryanną Potocką, kasztelanką krakowską, 2v. za Adamem Tarłą, wojewodą lubelskim, bezpotomny.

Linia starsza. Jej założyciel Jan-Stanisław, chorąży wielki koronny 1687 r., wojewoda wołyński 1694 r., a ruski 1697 r., starosta świecki, białocerkiewski i czehryński, znakomitość swojego czasu, wysoko ukształcony i wielkich zdolności, zrażony intrygami partyi francuzkiej w bezkrólewiu 1697 r., przeszedł na stronę saską, i nakłoniwszy do niej ojca, przeważnie przyłożył się do wyniesienia na tron Augusta II, a nawet podzielał w części jego zamysły reformy Rzeczypospolitej i podpisał konfederacyę sandomierską w jego obronie 1704 r., lecz już tego roku, przeszedłszy na stronę Stanisława Leszczyńskiego, swojego siostrzeńca, gorąco popierał jego stronę; w 1706 r. został mianowany przez tego króla kanclerzem wielkim koronnym, a przywiązanie do Leszczyńskiego zachował i po jego detronizacyi, popierał jego sprawę w Polsce i Szwecyi, i z tego powodu uwięziony był od Augusta II. Jego staraniom zawdzięczał Wołyń 1706 r, że nie został zniszczony ogniem i mieczem od króla szwedzkiego Karola XII, rozgniewanego o oporne popieranie strony Augusta II przez ziemian tej prowincyi. Jan-Stanisław z żony Joanny margrabianki de Béthune, siostrzenicy królowej Maryi Kazimiery Sobieskiej, zostawił trzy córki: Eleonorę-Scholastykę, zakonnicę, Sakramentkę we Lwowie, Katarzynę za Maksymilianem Ossolińskim, podskarbim wielkim koronnym, Maryannę za ks. Trémouille-Talmont, i trzech synów: Jana-Kajetana, Stanisława-Wincentego i Dymitra.

Jan-Kajetan, wojewoda bracławski 1754 roku, starosta czehryński, grand hiszpański, feldmarszałek cesarsko-niemiecki, kawaler Złotego Runa, książę państwa rzymskiego od 1744 r., stronnik Stanisława Leszczyńskiego 1733 r. i poseł w jego sprawie od konfederacyi dzikowskiej do hana tatarskiego, mając dwie żony, Teresę Wielhorską, kasztelankę wołyńską, i Annę Sapieżankę, generałównę artyleryi litewskiej, dziedziczkę dóbr Siemiatycze, Kock i inne, słynną z cnót, rozumu, gruntownej nauki i wzorowego zarządu rozległych swoich majątków, umarł 1764 r. bezpotomnie.

Stanisław-Wincenty, wojewoda rawski 1735 r., starosta białocerkiewski, wybudował przy kościele jasnogórskim w Częstochowie bogatą kaplicę, w której kazał się pogrzebać; stronnik Leszczyńskiego, w 1744 r. pozyskał dla siebie i swych braci rodzonych i stryjecznych tytuł księcia państwa rzymskiego z odmianą w herbie - tarcza w czworo przedzielona z małą tarczą środkową, pokrytą mitrą, na której w polu białem orzeł czarny łbem w prawo, na jego piersiach tarcza szachowana biało i niebiesko; na głównej tarczy, w I części, w polu czerwonem, półtora krzyża srebrnego (herb Prus I), w II części, przedzielonej w podłuż na pola czerwone i błękitne kosa z połową podkowy złączone, na nich półtora krzyża srebrnego (herb Prus III), w III części, w polu czerwonem, dwie kosy ostrzami na wewnątrz w górze krzyżujące się, w IV części, w polu błękitnem, noga zbrojna w kolanie na dół zgięta, złota. Na tarczy głównej trzy hełmy, na środkowym mitra książęca, na niej orzeł dwugłowy czarny ukoronowany, na prawym hełmie korona hrabiowska, na tej ramię w zbroi, zgięte w łokciu na dół, trzyma w ręce miecz do cięcia, na lewym hełmie korona hrabiowska, na niej noga w prawo, w zbroi złotej, zgięta w kolanie na dół; między trzema hełmami i wzdłuż tarczy, do jej połowy, z obu stron labry, z prawej strony czerwone, z lewej błękitne, tarczę pokrywa płaszcz książęcy z frendzlami złotemi, podbity gronostajami, u szczytu mitra książęca.

Wojewoda Stanisław-Wincenty miał dwie żony, Maryannę Potocką, starościankę grabowiecką, i Dorotę Broniszównę, kasztelankę kaliską; z 1-ej żony, córka Felicya za Józefem ks. Lubomirskim, podstolim litewskim, i synowie, Jan, młodo zmarły i Stanisław, starosta międzyrzecki, bezpotomny, z 2-iej żony syn Antoni-Barnaba.

Ks. Antoni-Barnaba, wojewoda poznański 1760 r., kasztelan krakowski 1782 r., starosta świecki i międzyrzecki, dziedzic dóbr Ostrogskich, Annopolskich, Wysockich i innych, marszałek Trybunału koronnego 1768 r., deputat do traktowania z mocarstwami, rozbierającemi Polskę 1773 roku, w 1774 r., należąc do partyi patryotycznej, protestował przeciwko działaniom Czartoryskich, a na sejmie rozbiorowym, przeciwko nadużyciom Ponińskiego i gwałtom Rosyi. Kasztelan, podzielając zasady sejmu czteroletniego, zapisał się do mieszczaństwa w Międzyrzecu, i zostawił ciekawy pamiętnik swojego czasu; um. 1799 r., pozostawiwszy z dwóch żon, Anny ks. Sanguszkówny, marszałkówny wielkiej litewskiej, i Tekli Czaplicówny, łowczanki wiel. koronnej, potomstwo, z 1-ej żony córki, Barbara-Dorota za ks. Józefem Czartoryskim, stolnikiem litewskim, Tekla za Jerzym Potockim, starostą tłumackim, i syn Stanisław-Paweł, z 2-iej żony, córka Teresa, Kanoniczka w Wiedniu, i syn Maksymilian.

Ks. Stanisław-Paweł, generał-major i szef gwardyi litewskiej 1792 r., poseł na sejm czteroletni i z niego poseł do dworu berlińskiego 1790 r., kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, kasztelan Ks. Warszawskiego 1807 r., a wojewoda Królestwa Polskiego 1815 r., deputat w 1812 r. do króla Fryderyka-Augusta z zawiadomieniem o utworzonej konfederacyi generalnej, mąż zacny i dobry patryota, um. 1822 r. w podróży na Wołyń, pozostawiwszy z żony Teodory Walewskiej, wojewodzianki sieradzkiej, 1v. Janowej Steckiej, synów, Stanisława i Antoniego.

Ks. Stanisław, ur. 1796 r. w Annopolu, gub. wołyńskiej, postąpił 1816 r. jako podchorąży do gwardyi artyleryi konnej i w 1817 r. został podporucznikiem, a w 1826 r. wyszedł do dymisyi w stopniu porucznika; z żonami, Maryą hr. Wielopolską i Wandą hr. Ossolińską bezdzietny.

Ks. Antoni, szambelan i vicereferendarz Królestwa Polskiego, otrzymał 1844 r. potwierdzenie tytułu w Rosyi; um. 1855 r., z żony Pauliny hr. Mniszchówny jego córka Dorota 1v. za Stanisławem hr. Krasińskim, 2v. za hr. Franciszkiem Malatesta.

Ks. Maksymilian, drugi syn ks. Antoniego-Barnaby, kasztelan 1821 r., a wojewoda Królestwa Polskiego 1825 r., wielki ochmistrz dworu polskiego do 1830 r., w 1840 r. tajny radca i ochmistrz dworu ros., członek Rady Stanu Królestwa, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.; um. 1846 r., z żony Teresy, córki ks. Michała Lubomirskiego, jego córka Jadwiga za Marcelim ks. Lubomirskim, dziedzicem Dubna, na Wołyniu, i syn ks. Władysław, szambelan dworu ros. 1848 r., ożeniony z Ludgardą hr. Tyszkiewiczówną, córką hr. Benedykta, bezpotomny.

Dymitr, najmłodszy syn Jana-Stanisława, wojewody ruskiego, dziedzic na Podkamieniu i Gniewoszowie, starosta świecki, biecki i kowelski, książę państwa rzymskiego od 1744 r., stronnik Leszczyńskiego, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. czerniechowskiem; miał dwie żony, Katarzynę Szembekównę, wojewodziankę sieradzką, i Józefę Mycielską, kasztelankę poznańską, z 1-ej żony córka Konstancya za Stanisławem Mycielskim, starostą lubiatowskim, z 2-iej żony córka Joanna za Januszem ks. Czetwertyńskim, kasztelanem czerniechowskim, i synowie: Franciszek bezpotomny, Janusz, kanonik warszawski i łucki, Stanisław, Józef, Karol i Maciej.

Ks. Stanisław, starosta wiszniowski, należał do deputacyi szlachty galicyjskiej do Wiednia w 1790 r.; um. 1806 r., z żony Anny hr. Siemieńskiej miał córki, Petronelę za Józefem hr. Wodzickim i Józefę za Antonim hr. Stadnickim.

Ks. Józef, rotmistrz kawaleryi narodowej 1784 r., oboźny polny koronny 1789 r., generał-major wojsk litewskich 1791 r.

Ks. Karol, dziedzic dóbr Ostrogskich, na Wołyniu, zmarły 1841 r., miał dwie żony Teklę Czacką, strażniczankę. koronną, i Józefinę Morzkowską, z tej syn ks. Feliks bezpotomny; z 1-ej żony syn ks. Karol, dziedzic dóbr Ostrogskich, zmarł 1850 r., po którym z żony Pelagii Potockiej syn ks. Artur, ur. 1825 r., bezpotomny.

Ks. Maciej, ostatni z synów ks. Dymitra, rotmistrz kawaleryi narodowej 1786 r., prefekt departamentu lubelskiego 1812 r., członek rządu tymczasowego galicyjskiego 1809 r., umarł 1844 r., pozostawiwszy z żony Maryanny Szeptyckiej syna Ludwika.

Ks. Ludwik, szambelan, tajny radca i poseł austryjacki w Neapolu, koniuszy wielki w 1817 r., a kuchmistrz wielki galicyjski 1834 r., miał dwie żony, Karolinę Wojniankę i Ludwikę z Nobil Donnę de Marin, z której syn Stanisław; z 1-ej żony córka Zofia za hr. Aloizym Palfy, gubernatorem austryjackim w Wenecyi, i synowie: Karol, Feliks i Maurycy.

Ks. Karol, radca tajny i szambelan austryjacki, marszałek wielki galicyjski 1847 roku, deputat Stanów 1842 - 1843 roku, czynny brał udział w przedsiębiorstwach galicyjskich, a głównie w zarządzie dróg żelaznych; z żony Eleonory, córki hr. Ignacego Skarbka, pozostawił córki, Ludwikę za Nikodemem hr. Potockim, Karolinę, żonę hr. Józefa Husarzewskiego i syna ks. Stanisława, dziedzica dóbr Bursztyńskich, żonatego z Jadwigą Stecką, córką Henryka, z której dzieci: ks. Marya-Eleonora ur. 1877 r., ks. Stanisław ur. 1879 r. i ks. Eleonora-Marya ur. 1884 r.

Ks. Feliks, drugi syn ks. Ludwika, kuchmistrza galicyjskiego, feldmarszałek-lejtnant i szambelan austryjacki.

Ks. Maurycy, trzeci syn ks. kuchmistrza Ludwika, pułkownik i szambelan austryjacki, ożeniony 1v. z Anną Jouberton de Vambertie i 2v. z Joanną z Kernów, pozostawił z 1-ej żony syna ks. Karola-Władysława, ożenionego z Ludwiką-Franciszką de Mohr, z której córka ks. Marya zaślubiona Maurycemu Bernhardtowi, a z 2-iej żony miał córkę ks. Zofię za Stanisławem Gadomskim i syna ks. Karola, ur. 1857 r.

Ks. Stanisław, najmłodszy syn ks. kuchmistrza Ludwika, oficer wojsk austryjackich, zaślubił Stefanię Massalewską i z niej ma syna ks. Feliksa, ur. 1872 r. w Wiedniu.

Linia młodsza. Jej założyciel Aleksander-Jan, drugi syn hetmana Stanisława-Jana, chorąży koronny, starosta buski, dźwinogrodzki i korsuński, złożył dostojność chorążego 1724 r., i umarł 1733 r., pozostawiwszy z żony Teofili Sieniawskiej, wojewodzianki wołyńskiej, córki, Maryannę Janową Wielopolską, wojewodzinę sandomierską, Jadwigę za Nikodemem Woroniczem, kasztelanem kijowskim, i syna Józefa-Aleksandra.

Józef-Aleksander, starosta buski 1733 r., gorliwie popierał sprawę swojego krewnego Stanisława Leszczyńskiego, i był posłem do Francyi od konfederacyi dzikowskiej 1734 r., a na sejmie 1738 r. żądał, aby obradujący zajęli się przedewszystkiem interesami powiększenia wojska; stolnik litewski 1744 r., wojewoda nowogrodzki 1755 r., starosta dźwinogrodzki i korsuński, kawaler orderów Złotego Runa, św. Michała i św. Huberta, gorliwie zajmował się literaturą, pisał po polsku, łacinie i francuzku, a najwięcej w przedmiotach historycznych i heraldycznych. Wojewoda przez cześć dla poety Jana Kochanowskiego kupił jego dziedzictwo wieś Czarnolas, ozdobił ją i zachował od zagłady pamiątki po poecie; w 1760 r. założył w Gdańsku towarzystwo uczonych i przeznaczył fundusz na wynagrodzenie celujących rozpraw, a następnie 1768 r. przeniósł swój zapis do Lipska i otrzymał jego zatwierdzenie od elektora saskiego. Towarzystwo to znane pod nazwą Societas Jabłonoviana, z funduszów przez ks. Józefa-Aleksandra złożonych, rozdaje corocznie nagrody za najlepsze rozprawy z historyi polskiej, ekonomii politycznej, fizyki i matematyki.

Józef-Aleksander wspólnie z braćmi stryjecznymi otrzymał tytuł książęcy od cesarza Karola VII; podpisał konfederacyę generalną warszawską i wziął udział w konfederacyi barskiej, gdy zaś omyliła go nadzieja, złożył dostojność wojewodzińską 1773 r. i przeniósł się do Lipska, gdzie umarł 1777 r.; miał dwie żony, Karolinę, córkę ks. Karola Radziwiłła, kanclerza wiel. litewskiego, i Wiktoryę, córkę ks. Franciszka Woronieckiego, z 1-ej żony córki, Teofila-Strzeżysława za Józefem ks. Sapiehą i Anna-Dobrogniewa za Maciejem Lanckorońskim, kasztelanem kijowskim, a z 2-iej żony syn August-Dobrogost.

Ks. August-Dobrogost, zwany księciem kozackim, dziedzic dóbr Steblowskich, rotmistrz kawaleryi narodowej 1778 r., nietylko nie lubił zwykłej etykiety, ale nawet, wyrzekłszy się wszelkich związków rodzinnych i szlacheckich, przestawał tylko z ludem, i przebrany po kozacku, prowadził towary na Krym; um. 1792 r.

Gałąź szlachecka. Założycielem tej gałęzi Jabłonowskich, herbu Prus III, jest Paweł, syn Walentego, który z dwóch żon zostawił trzy córki i siedmiu synów. Z synów: Jan ożeniony z Bąkowską, Marcin żonaty z Konarską, Stanisław, stolnik lwowski 1681 r., miał dwie żony, Jadwigę Witkowską i Helenę Potocką, i Tomasz licznie rozrodzili tę gałąź i wielu z jej członków przesiedliło się do południowej prowincyi Rzeczypospolitej.

Tomasz, syn powyższego Pawła, poślubił Annę Leszczyńską i z niej miał syna Tomasza, posła na sejm 1696 r., podczaszego, podstarostę i sędziego grodzkiego łomżyńskiego 1692 r., po którym z żony Małgorzaty Chyczewskiej córki: Teresa za Janem Zieleniewskim, Katarzyna za Antonim Orchowskim, Zofia za Stanisławem Paprockim, i sześciu synów: 1) Mikołaj, łowczy trembowelski 1720 r., pułkownik wojsk koronnych i sekretarz legacyi do Turcyi, po którym z żony Teresy Zbijewskiej syn Antoni i córka Ludwika za Ignacym Nieżychowskim, podkomorzym wschowskim; 2) Wojciech, ksiądz Dominikanin; 3) Jacek, proboszcz w Żółkwi; 4) Roch, podstoli trembowelski 1748 r., po którym z żony Anny Konarzewskiej syn Franciszek i dwie córki; 5) Stanisław, stolnik stężycki 1740 r, tego z żony Katarzyny Żebrowskiej syn Konstanty, generał-adjutant wojsk koronnych, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. kaliskiem; 6) Hilary, kanonik poznański i płocki 1738 r.

Antoni-Sebastyan, syn Franciszka i Maryanny Lisowskiej, wnuk podstolego Rocha, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., zaślubił Wiktoryę Dobrowolską i z niej miał córkę Antoninę za Janem Stecewiczem i syna Ignacego, po którym z Emilii Sińskiej synowie, Józef żonaty z Kornelą Walewską i Roman, radca skarbowy austryjacki, ożeniony z Seweryną, córką Ottona Chłędowskiego.

Józef, starosta horyhladzki, radca Najwyższego Trybunału, podkomorzy wiel. koronny i członek Stanów galic., 1782 r., Stanisław, syn Józefa, 1817 r., Stanisław-Józef, wnuk Józefa, członkowie Stanów, 1844 r. wylegitymowani w Galicyi.

Marcin, dziedzic na Adamowie i Grębowie 1656 r., zaślubił Elżbietę Gołębiowską i z niej miał syna Aleksandra, rotmistrza wojsk kor. 1683 r., po którym syn Antoni, podczaszy buski 1723 r., z żony Antoniny Drzewieckiej pozostawił syna Felicyana, stolnika wyszogrodzkiego 1755 r, który podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. wołyńskiem; Felicyan, oboźny polny koronny 1772 r., starosta koropecki i kawaler orderu św. Stanisława, po którym z Elżbiety ks. Woronieckiej synowie, Józef i Jan.

Józef, starosta koropecki i kawaler orderu św. Stanisława 1789 r., wylegitymowały w Galicyi 1788 r., z żoną Teklą Dunin-Borkowską, kasztelanką gostyńską, 1v. za Stanisławem Worcelem, kasztelanem halickim, 2v. za Józefem Mrozowickim, pułkownikiem królewskim, bezpotomny.

Jan, członek Stanów galic., wylegitymowany w Galicyi 1817 r., zaślubił Maryannę z hr. Krasińskich, generałównę wojsk koronnych, i z tej miał syna Józefa-Stanisława, dziedzica dóbr Zagwoźdź, posła na sejm galic., wylegitymowanego w Galicyi 1857 r., po którym z Wandy z hr. Dunin-Borkowskich córka Olga zaślubiona Mieczysławowi Brykczyńskiemu i syn Stanisław-Wilhelm, wylegitymowany w Galicyi 1857 r., ożeniony z Michaliną Oświęcimską, ma córkę Maryę i syna Józefa, ur. 1892 r.

Sądzę, że do tej gałęzi należą. Stanisław, skarbnik nurski 1697 r. Jan-Hilary, syn Aleksandra, rotmistrza królewskiego, dziedzic dóbr Krzeczkowo, w ziemi nurskiej, ożeniony z Dorotą Ciechanowską, podstarościanką zambrowską 1695 r.; jego syn Stanisław, chorąży wojsk królewskich 1719 r. Andrzej, Paweł i Stefan z wojew. płockiem, Sebastyan z ziemią ciechanowską i Jakób z wojew. kaliskiem podpisali elekcyę 1697 r. Stanisław, skarbnik płocki 1764 r. Hilary, kanonik inflancki 1780 - 1788 r. Konstanty, pułkownik wojsk koronnych, inspektor mennicy warszawskiej 1787 r. Władysław, przezwany Czarny, syn emigranta polskiego, osiedlonego w Lotaryngii z królem Stanisławem Leszczyńskim, pobierał nauki w Brienne i kolegował z Bonapartym, późniejszym cesarzem Napoleonem I; wielkiej odwagi i poświęcenia dla kraju, czynny w emigracyi 1795 r., należał do utworzenia legionów, a w 1801 r. był dowódcą Polaków wysłanych przeciwko powstańcom na Saint-Domingo; umarł na tej wyspie. (Metr. Kor., Kancl., Sigil., Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Conv. Vars., Bon., Bork.).

Po Wojciechu, dziedzicu wsi Jabłonowo-Kąty 1677 r. (Akta Brańskie), pochodzący Grzegorz, syn Sylwestra i Jadwigi z Jabłońskich, podpisarz sądu w Łomży wylegitymowany w Królestwie 1838 r.

Po Janie, dziedzicu wsi Jabłonowo-Kąty 1680 r., pochodzący: Marcin i Konstanty z synem Janem, synowie Piotra i Anieli z Płońskich, Franciszek, syn Antoniego i Maryanny z Bujnów, w 1852 r., i Jan, syn Sylwestra, w 1860 r. wylegitymowani w Królestwie.

Po Michale, subdelegacie grodzkim brańskim 1786 r., z żony Antoniny Ulatowskiej syn Józef, asesor sądowy w Suwałkach, wylegitymowany w Królestwie 1843 r.

JABŁONOWSKI h. ZAREMBA. Podług Paprockiego dom dawny w Wielkopolsce i pisze się z Jabłonowa, w pow. poznańskim. Jan, burgrabia poznański 1454 r. Krzysztof, dziedzic na Jabłonowie i Mierosławicach 1580 r. (Ks. poborowe). Mikołaj, pułkownik husarski, podpisał elekcyę 1733 r. Tadeusz, syn Barnaby, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r.

JABŁOŃSKI h. BOŃCZA. Wzięli nazwisko od wsi Jabłonny, w wojew. lubelskiem. Stanisław, burgrabia lubelski 1508 r. Jakób, podstarosta lubelski 1509 r. (Metr. Kor.). Jan, dziedzic na Piotrowicach 1578 r., miał synów: Michała, Szymona i Krzysztofa, po którym z żony Anny Mogilnickiej synowie: Andrzej, Jan, Seweryn i Mikołaj. Seweryn żonaty z Izabelą Nieledowską 1625 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). Grzegorz i Mikołaj podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią nurską. Franciszek, Jezuita w Sandomierzu, ratując zapowietrzonych, sam się zaraził i umarł 1708 r. Samuel, cześnik podolski 1724 r., z żony Petroneli Żabickiej miał córkę Katarzynę za Antonim Niewiarowskim, łowczym drohickim, i syna Antoniego, żonatego z Brygidą Staniszewską. Józef 1753 r., syn Wojciecha i Katarzyny z Kozłowskich, wnuk Kazimierza i Maryanny z Kiszków (Akta Lubelskie).

Po Nikodemie, pisarzu ziemskim nurskim 1682 r., pochodzący: Kazimierz i Stanisław z synem Michałem, synowie Wawrzyńca i Maryanny Średnickiej, Maciej z synem Stanisławem i Feliks, po którym syn Adam, synowie Ignacego i Katarzyny z Maruszewskich, Wojciech i Daniel, po którym synowie, Franciszek i Antoni, synowie Antoniego i Maryanny z Łoniewskich, oraz Maciej, syn Franciszka i Rozalii z Prószyńskich, wylegitymowani w Królestwie 1846 - 1862 r.

Po Idzim, dziedzicu wsi Gierałty, cytowanym w aktach brańskich 1711 r., pochodzący: Michał, dziedzic wsi Średnicy-Makowięta, syn Piotra i Urszuli z Mystkowskich, Jakób i Andrzej, ten drugi z synem Wojciechem, synowie Pawła, wylegitymowani w Królestwie 1841 - 1846 r.

Z osiedlonych na Litwie. Mikołaj i Jan, synowie Marcina, 1799 r., Krzysztof, syn Pawła, 1820 r. i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Antoni z synem Onufrym i tego synowie, Jakóbi Antoni-Adam, synowie Teofila, i inni, wszyscy z przydomkiem Szuba, wylegitymowani w Cesarstwie 1846 - 1856 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.

JABŁOŃSKI h. DĄBROWA. Gniazdem tej rodziny północne Mazowsze, z którego jedna ich linia już w końcu XV stolecia osiedliła się na Podlasiu. Domarat, syn Bernarda, dziedzic Jabłoni-Dobki 1548 r. Katarzyna, przeorysza w Staniątkach 1553 r. Stanisław i Piotr, synowie Dobiesława, dziedzice na Jabłoni-Dobkach 1589 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). Stanisław, komornik ziemski bielski, dziedzic na Jabłoni-Dobkach 1660 r. Adam, podsędek bielski 1770 r. Walenty, subdelegat grodzki brański 1789 r.

Po Janie, dziedzicu dóbr Melachowicze, w wojew. wileńskiem 1728 r., syn Jan, ożeniony z Reginą Falkowską, miał syna Dawida, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r.

Po Janie, komorniku ziemskim bielskim 1658 r., dziedzicu dóbr Jabłoń-Dąbrowa, było trzech synów: Marcin, Andrzej i Wojciech; pochodzący po Marcinie: Jan, syn Tomasza, w 1841 r., Julian, syn Józefa i Maryanny ze Skorupskich, z synem Wincentym, urodzonym z Elżbiety Majewskiej, i braćmi, Grzegorzem i Stanisławem, urzędnikami w Lublinie, w 1852 r., Augustyn, syn Grzegorza, Walenty, syn Marcina, Marcin, syn Franciszka, Michał, syn Augustyna, Paweł, ożeniony z Petronelą Jabłońską, z synem Walentym, dziedzicem dóbr Jabłoń-Dąbrowa, w 1840 - 1860 r. wylegitymowani w Królestwie.

Pochodzący po Andrzeju, drugim synu komornika Jana, Tomasz, syn Pawła i Maryanny z Brzozowskich, w 1850 r., a pochodzący po Wojciechu, bracie Andrzeja: Stefan, syn Stanisława, Józef, syn Piotra, Józef i Edward, synowie Franciszka i Maryanny z Kornackich, w 1854 r. wylegitymowani w Królestwie.

JABŁOŃSKI h. JASIEŃCZYK. Licznie rozrodzona rodzina w północnem Mazowszu, zkąd już w początkach XV wieku przeniosła się na Podlasie i tu w ziemi bielskiej założyła kilka osad z nazwą Jabłoń. Podług Metr. Lit. z 1528 r. winni byli dostawiać trzech zbrojnych konnych na potrzeby wojenne, a w 1569 r. po przyłączeniu Podlasia do Korony 13 z nich złożyło przysięgę wierności Polsce; jedna też ich gałąź przesiedliła się na Litwę w początkach XVI wieku.

Z osiedlonych w Koronie. Tomasz w 1476 r., a Jan 1479 r. notowani w aktach łomżyńskich. Stanisław, dziedzic dóbr Trzebucza i Stawiska 1540 r. Adam, syn Adama, poborca ziemi liwskiej 1582 r., podstarosta 1591 r., został 1600 r. pisarzem ziemskim liwskim. Tomasz, pisarz grodzki liwski 1602 r.

Mikołaj z wojew. ruskiem, Jakób, Jan, Krzysztof i Paweł z ziemią liwską, Mikołaj z wojew. bełzkiem 1648 r., a Stanisław Kurcz z wojew. ruskiem 1674 r. podpisali elekcye. Michał, miecznik bracławski 1694 r. Aleksander, rotmistrz królewski, wzięty za czasów króla Jana III do niewoli tureckiej, dopiero w 1729 r. był wykupiony przez oo. Trynitarzy. Stanisław, komornik ziemski łomżyński 1778 r.

Adam, ur. 1776 r. w Warszawie, kamerjunkier Stanisława Augusta 1796 r., został 1808 r. podporucznikiem w wojsku Ks. Warszawskiego, a 1810 r. sekretarzem w ministeryum wojny, umarł w Warszawie 1852 r.

Antoni, syn Andrzeja i Maryanny, ur. 1776 r. we wsi Łuszczewie, w wojew. lubelskiem, postąpił 1807 r. na służbę do 1 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1812 r. został kapitanem 4 pułku piechoty (Ks. Wojskowe). Franciszek, deputowany na sejm 1830 r. z pow. olkuskiego. Jakób, sędzia pokoju pow. ostrołęckiego 1842 r.

Po Adamie, pisarzu i poborcy ziemi liwskiej 1613 r., syn Aleksander, poborca liwski 1631 r., żonaty z Zofią Staniszewską (Don. Vars.), miał syna Stanisława, po którym synowie, Wojciech i Wawrzyniec; po Wojciechu syn Dominik miał syna Antoniego, tego syn Stanisław, ożeniony z Karoliną Ćwierkówną, pozostawił syna Arkadego, a z 2-iej żony Maryanny Bogusławskiej, synów: Teodora, Ludwika i Stefana, wylegitymowanych w Królestwie 1861 roku.

Po Wawrzyńcu, drugim synu Stanisława, pochodzący Józef, syn Benedykta i Franciszki z Drągowskich, wylegitymowany w Królestwie 1866 roku.

Po Stanisławie, z przydomkiem Respont, cześniku różańskim, dziedzicu dóbr Koczani 1742 r., w wojew. Sieradzkiem, pochodzący: Wincenty, dziedzic dóbr Chobrzyny, syn Franciszka i Anny z Czaplickich, w 1838 r., Jakób, syn Jana, dziedzic dóbr Wiatrowiec, w pow. warszawskim 1845 r., Antoni, syn Antoniego, z synem Maksymilianem 1845 r., i Aleksander, syn Józefa, dziedzic dóbr Gulina, w pow. radomskim, w 1846 r., wylegitymowani w Królestwie.

Adam, cześnik nowogrodzki 1745 r., wojski łomżyński 1763 - 1767 r., podpisał elekcyę 1764 roku z ziemią łomżyńską; pisarz ziemski i regent łomżyński 1770 - 1790 roku, dziedzic dóbr Jeziorko, Motyka Górna i Dolna i inne, z żony Franciszki Szabłowskiej, chorążanki trembowelskiej, jego synowie: 1) Maciej, regent grodzki i ziemski łomżyński 1788 r.; 2) Wawrzyniec, ożeniony z Kunegundą Więckowską, miał syna Jana Nepomucena, dziedzica dóbr Rzężewo, w pow. kujawskim, wylegitymowanego w Królestwie 1847 r.; 3) Ignacy, tego syn Franciszek, dzierżawca folwarku Kożuchów, w pow. łomżyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1843 r.; 4) Syneziusz, łowczy wizki, którego z Heleny Okęckiej synowie, Jakób, dziedzic dóbr Księżopole, sędzia pokoju pow. ostrołęckiego, wylegitymowany w Królestwie 1838 r., i Jan, ur. 1775 r. we wsi Księżopolu, w pow. ostrołęckim, audytor w 4 pułku strzelców konnych 1819 r., był żonatym z Zofią Kruszewską; 5) Tomasz, skarbnik 1786 r., wojski mniejszy łomżyński 1791 r., tego z żony Teresy Korabiewskiej syn Franciszek, dziedzic dóbr Jaczkowo, w pow. rawskim, w 1840 r., a z 2-iej żony Anny Żebrowskiej, sędzianki stężyckiej, synowie, Stanisław i Ludwik wylegitymowani w Królestwie 1841 r.

Stanisław, ur. 1789 r. we wsi Jeziorku, w pow. łomżyńskim, major 3 pułku strzelców pieszych 1830 r., był w bitwach w Hiszpanii i w Rosyi 1812 r. nad Berezyną; um. 1850 r. w Suwałkach, pozostawiwszy z żony Magdaleny Broniewskiej syna i córki.

Ludwik, ur. 1793 r. we wsi Jeziorku, kapitan pułku grenadyerów gwardyi wojsk polskich, a następnie 1831 r. podpułkownik 10 pułku piechoty (Ks. Wojskowe).

Po Walentym, burgrabim ziemskim poznańskim 1751 r., syn Konstanty z żony Anny Jałbrzykowskiej pozostawił syna Adama, dziedzica dóbr Lipa, w pow. stopnickim, wylegitymowanego w Królestwie 1841 r. z synem Adamem, urodzonym z Maryanny Gostkowskiej.

Po Antonim, dziedzicu dóbr Pągów-Ladawy, w wojew. Sieradzkiem 1771 r., pochodzący: Antoni i Stanisław, urzędnik w Warszawie, synowie Wojciecha i Maryanny z Raczyńskich, w 1842 r., Mikołaj, rewizor skarbowy w gub. podlaskiej, i Kazimierz, synowie Walentego, w 1837 - 1838 r., oraz Stanisław, syn Ignacego i Petroneli Piaseckiej, właściciel wsi Dworaki-Pikuty, w pow. łomżyńskim, w 1837 r. wylegitymowani w Królestwie.

Powyższy Stanisław, dziedzic dóbr Dworaki-Pikuty, żonaty z Wiktoryą Budziszewską, miał synów, Adama i Romana.

Adam, właściciel dóbr Pniewo i Rybno, radca dyrekcyi szczegółowej Tow. Kred. Ziem, w Łomży, miał dwie żony, Barbarę Budziszewską, z tej córka Stanisława za Franciszkiem Wierzbickim, dziedzicem Boguszyc, w łomżyńskiem, i Emilię Budziszewską, z której córka Wanda za Ignacym Piwnickim i synowie, Józef-Karol żonaty z Maryą Wosińską i Stefan ożeniony z Maryą Pohorecką.

Roman, młodszy syn Stanisława, właściciel Romanowa, zaślubił Ludwikę Łaguniankę i z niej pozostawił syna Adama, ożenionego z Wiktoryą Sorokówną (Bon.).

Z osiedlonych na Podlasiu. Andrzej, stolnik podlaski 1582 r., żonaty 1v. z Anną Zamojską, 2v. z Barbarą Troszczanką, pozostawił córkę Dorotę za Samuelem Pomorskim i synów: Jana, Mikołaja i Olbrachta. Adam, vicegerent brański, stronnik Stanisława Leszczyńskiego 1733 r. Antoni, miecznik podlaski 1759 r. Maciej, vicegerent łukowski 1762 r.

Po Heronimie, który w 1632 r. podpisał elekcyę, pochodzący Paweł, właściciel wsi Dobki i Zambrowszczyzna 1700 r., zostawił synów, Piotra i Walentego; po Piotrze syn Andrzej miał syna Antoniego, tego syn Stanisław, po którym synowie, Ludwik, urzędnik w Warszawie, i Erazm wylegitymowani w Królestwie 1853 - 1855 r.

Walenty, drugi syn Pawła, pozostawił potomstwo, z którego: Antoni, Ludwik i Jan, synowie Jakóba i Franciszki z Brzoskich, w 1842 r., Augustyn, syn Jana, Bonawentura, urzędnik w Banku Polskim, i Adolf, synowie Józefa i Heleny z Tomaszewskich, oraz Samuel-Antoni, syn Franciszka, wylegitymowani w Królestwie 1845 - 1850 r.

Z osiedlonych na Rusi Czerwonej. Jerzy, chorąży lubaczowski 1780 r. Konstanty, syn Kazimierza, Antoni, syn Andrzeja, w 1782 r., a tego wnukowie: Franciszek, Michał, Karol, Aleksy, Wawrzyniec i Jan, synowie Jakóba, 1830 r. wylegitymowani w Galicyi.

Z osiedlonych na Litwie. Mroczko 1520 r., pisał się z Jabłoni-Samsonów, i przez skrócenie z Samsonów, ztąd też wielu z jego potomków wzięło przez niewiadomość herb Samson. Kazimierz-Heronim z Samsonów, podstoli mozyrski, stronnik Stanisława Leszczyńskiego 1733 r., podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. nowogrodzkiem. Jan, cześnik nowogrodzki, generał-adjutant buławy polnej litewskiej 1742 r., żonaty z Eleonorą Wańkowiczówną. Jan, oboźny nowogrodzki 1743 r. Aleksander, miecznik miński 1744 r., ożeniony z Maryanną z Budnych, pozostawił syna Franciszka. Adam, podczaszy nowogrodzki 1747 r. Jan, generał-major wojsk litewskich 1762 r., komisarz wojskowy 1768 r. Kazimierz z Samsonów, horodniczy i poseł wojew. nowogrodzkiego, podpisał elekcyę 1764 r.; wojski nowogrodzki 1768 r., był w 1769 r. strażnikiem polnym litewskim. Franciszek, cześnik 1765 r., sędzia ziemski nowogrodzki 1778 r., deputat do poboru podatku czopowego 1775 r. (Vol. Leg.) i kawaler orderu św. Stanisława 1792 r. Jerzy, marszałek, a Antoni, konsyliarz Targowicy w pow. nowogrodzkim i starodubowskim 1792 r. Ignacy, syn Józefa, deputat szlachty pow. bobrujskiego 1851 - 1860 r. Maciej, syn Jana, Adolf, syn Marcina, i Konstanty, syn Romualda, urzędnicy na Litwie 1840 - 1860 r.

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: a) gub. wileńskiej: Wincenty, Jan i Andrzej, synowie Jerzego, Marcin, syn Jana, Adam, syn Jana, z synami: Janem, Jerzym, Pawłem, Ludwikiem i Wincentym 1845 - 1855 r.; b) okręgu białostockiego: Stanisław, syn Grzegorza, z synami: Stanisławem, Franciszkiem, Rafałem i Wiktorem 1840 r., Antoni, Wojciech i Jan, synowie Franciszka, i po Janie synowie, Wincenty i Adolf 1850 roku.

Jest też tego herbu rodzina tatarska na Litwie; z niej Omar został przywrócony do czci 1649 r. (Vol. Leg.). Samuel, syn Kantymira, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1819 r.

JABŁOŃSKI h. SAMSON. Wzięli nazwisko od wsi Jabłoń-Samsony, w ziemi bielskiej, lecz do ich herbu przeszło wielu z Jabłońskich, herbu Jasieńczyk, osiedlonych na Litwie. Stefan i Feliks, synowie Ciszka, Adam, syn Stefana, Mikołaj, syn Ściszka, Jan zwany Samson i inni przysięgali na wierność Koronie po przyłączeniu do niej Podlasia (Mil.). Michał, cześnik i podstarosta starodubowski 1720 r.

Mikołaj z synem Józefem i Ksawery, synowie Ignacego, wnukowie Tomasza, zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1812 r. (Bon.).

Wincenty, syn Franciszka, szambelan dworu polskiego, z synami: Antonim, Franciszkiem i Aleksandrem wylegitymowani w Cesarstwie 1853 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.

JABŁOŃSKI h. SENNIKI. Sebastyan-Kazimierz, pisarz komory celnej warszawskiej, otrzymał nobilitacyę 1768 r., a na sejmie 1775 r. w nagrodę kilkudziesięcioletniej gorliwej służby publicznej uwolnienie od scartabelatu (Vol. Leg.); z jego synów: 1) Tomasz miał syna Aleksandra, po którym z żony Aleksandry Grabowskiej syn Alfred wylegitymowany w Królestwie 1854 r.; 2) Leon, tego z żony Maryanny Malanowskiej synowie: Hilary, dozorca policyjny w Warszawie, Ludwik, Tomasz i Wincenty z synem Leonardem wylegitymowani w Królestwie 1837 - 1838 r.

JABŁOŃSKI. Licznie rozrodzeni w Wielkopolsce. Walenty, syn Wilhelma, dziedzic Rojęczyna 1563 roku. Aleksy i Jan, dziedzice na Upale, w łęczyckiem 1576 r. (Ks. poborowe). Aleksander żonaty z Anną Boglewską 1588 r. Heronim ożeniony z Heleną Boglewską 1590 r. Jan z wojew. łęczyckiem, Jan z wojew. kaliskiem, Stanisław z wojew. inowrocławskiem 1697 r. i Tomasz z wojew. poznańskiem 1764 r. podpisali elekcye. Mateusz-Franciszek, syn Ludwika i Maryanny Czapskiej 1742 r. (Ks. Gr. Brzeskie). Agnieszka, żona Gracyana Bystrzyckiego, sędziego ziemskiego brańskiego 1790 r. Adam, sędzia pokoju pow. szydłowieckiego 1830 r.

JABŁOSZEWSKI h. PRUS I. Norbert-Ludwik, syn Andrzeja i Zofii z Bańkowskich, wnuk Benedykta, prawnuk Jakóba, podporucznik wojsk polskich 1830 r., z bratem Jakóbem wylegitymowani w Królestwie 1839 r.

Dominik, syn Andrzeja i Zofii Bańkowskiej, ur. 1794 r. w m. Opolu, postąpił do 20 pułku piechoty Ks. Warszawskiego 1812 r. i został 1816 r. podporucznikiem 8 pułku piechoty liniowej, a 1826 r. awansował na kapitana (Ks. Wojskowe).

JABŁOWSKI. N., pisarz królewski, wyznaczony od króla Kazimierza IV w 1456 roku do ściągania poborów królewszczyzn na wojnę pruską z Krzyżakami (Bielski). Jakób, kanonik kaliski 1451 r., poznański 1464 r. Wojciech 1481 r. Jan, dziedzic na Gąsinie 1489 r. Jakób i Mikołaj z Jabłowa 1513 r. (Metr. Kor., Ks. Gr. Brzeskie).

JABROMOWSKI. Jan, syn Stanisława, dziedzic Kałuszyna-Jabramy 1599 r. Jan, syn Józefa, cytowany w aktach warszawskich 1782 r. (Don. Vars.).

JACEWICZ h. JELITA. Michał podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. wileńskiem, a Kazimierz pospolite ruszenie 1698 roku z wojew. mińskiem. Franciszek, syn Józefa, z synami, Kazimierzem-Kajetanem i Witalisem, obywatele pow. borysowskiego, wylegitymowani w Cesarstwie 1857 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.

Ignacy, marszałek szlachty pow. telszewskiego, jego córka N. za Józefem Kamińskim 1830 r.

JACEWICZ h. LELIWA. Jan, syn Hrehorego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1812 r.

JACEWICZ h. LUBICZ. Na Litwie, mają przydomek Mejnard; z nich Jan podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. Hrehory, syn Macieja, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1798 r.

JACEWICZ h. SULIMA. Jerzy-Michał ożeniony z Katarzyną Zakrzewską 1712 r. (Ks. Gr. Sochaczewskie). Jan, syn Jerzego, i Jan, syn Stanisława, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej przed 1831 r.

JACEWSKI. Władysław, syn Erazma, Adolf, Kazimierz i Władysław, synowie Aleksego, wylegitymowani w Królestwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1845 r. (Bon.).

JACHIMOWICZ h. DĄBROWA. Andrzej z pow. lidzkim 1674 r., Jan, Józef i Marcin z wojew. mińskiem, a Stanisław z ziemią wizką 1697 r. podpisali elekcye. Jerzy podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. Jan-Wawrzyniec, regent grodzki kowieński 1767 r.

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: a) gub. wileńskiej, Kazimierz, syn Franciszka, z synem Józefem i tego synami: Franciszkiem, Aleksandrem i Justynem 1853 r.; b) gub. grodzieńskiej: Jan, syn Ignacego, z synem Ignacym, Aleksy, syn Bogusława, z synami: Mikołajem, Aleksandrem, Gerwazym, Rafałem i Konstantym, Antoni, Franciszek i Stanisław, synowie Kazimierza, i Józef, syn Franciszka, 1840 r.

Rafał, syn Wiktora, Adam, syn Wincentego, i Antoni, syn Felicyana, urzędnicy na Litwie 1840 - 1860 r. Konstanty, syn Wincentego, deputat szlachty pow. brzesko-litewskiego, i Michał, syn Jana, deputat szlachty pow. rosieńskiego 1869 r.

JACHIMOWICZ h. HOŁOWNIA. Paweł, pisarz skarbu Wiel. Ks. Litewskiego 1611 r. Krzysztof, pisarz skarbu litewskiego 1632 r. (Vol. Leg.). Stanisław, stolnik mozyrski 1748 r. Teodor-Antoni, oboźny pow. mozyrskiego 1763 r. Antonina, żona Tomasza Zawistowskiego 1773 r. (Ks. Gr. Pińskie). Ignacy i Onufry, synowie Józefa, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r.

JACHIMOWICZ h. KORWIN. Kazimierz, syn Franciszka, 1820 r. zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Maksymilian, syn Daniela, Michał i Gabryel, synowie Piotra, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1846 r., a Tomasz, syn Marcina, w gub. wileńskiej, i Witold, syn Januarego-Cypryana, w gub. mińskiej 1863 r.

JACHIMOWICZ h. OGOŃCZYK. Michał, syn Eustachego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r.

JACHIMOWICZ h. POBÓG. Mateusz, syn Piotra, z synami, Justynem i Joachimem, ten ostatni z synami, Waleryanem i Justynem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1853 r.

JACHIMOWICZ. Baron. Grzegorz, z sufragana lwowskiego, biskupa pompejopolitańskiego, biskup unicki przemyślski 1848 - 1859 r., ostatecznie 1859 - 1863 r. arcybiskup unicki lwowski i metropolita unicki, otrzymał tytuł barona i ekscelencyi w Galicyi; um. 1863 r.

JACHIMOWSKI h. BUDWICZ. Piszą się z Jachimowic, w pow. sandomierskim. Stanisław podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem; był żonatym z Aleksandrą z Grabianków. Wawrzyniec, syn Macieja, wylegitymowany w Galicyi 1809 r., z żony Teresy Morawskiej miał syna Wincentego, po którym z Anieli Singerówny-Wyszogórskiej syn Maryan-Feliks wylegitymowany we Lwowie 1877 r. (Bon.).

JACHIMOWSKI h. DĄBROWA. Antoni, syn Michała, z synami, Antonim i Janem wylegitymowani w Cesarstwie 1835 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.

JACHIMOWSKI h. TOPÓR. Michał, syn Michała, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1835 r.

JACHNIEWICZ. Teodor, syn Błażeja, podpisał 1698 r. pospolite ruszenie z pow. oszmiańskim. Feliks, syn Stanisława, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1839 r.

JACHNOWICZ h. TOPÓR. Szymon i Dyonizy z synem Józefem, synowie Augustyna, wnukowie Stefana, dziedzica dóbr Gołdziszki-Jachnowicze, w pow. lidzkim, zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1816 r. (Bon.).

JACHOWICZ h. DĄB odm. Herb - tarcza w poprzek przedzielona, górne pole czerwone, dolne czarne, w środku tarczy na obu polach obrączka złota, do niej przyczepione trzy żołędzie złote, na szypułkach złotych, prostych, dwie i jedna; na hełmie w koronie gałązka dębowa z żołędzią i dwoma listkami, między dwoma trąbami, których górne połowy czerwone, a dolne czarne.

Piszą się z Wolfowic, lub von Wolfik, a niektórzy zmieniają nazwisko na Jachewicz. Walenty-Kajetan, Szczepan, geometra zakroczymski, i Augustyn, synowie Stanisława i Anny z Piwów, wnukowie Marcina i Jadwigi z Okrzesińskich, wylegitymowani w Galicyi 1787 r.; po Walentym-Kajetanie syn Józef, registrant sądu lwowskiego, 1834 r., a jego syn Korneli, porucznik wojsk austryjackich, następnie 1864 r. nadtelegrafista w Suczawie, 1852 r. wylegitymowani w Galicyi.

JACHOWICZ. Jan z żony Elżbiety Jelińskiej miał synów, Jana Kantego i Kazimierza. Jan Kanty, regent grodzki halicki 1728 r., zaślubił Annę Witkowską i z niej miał córki, Maryannę 1v. za Stanisławem Sulatyckim, 2v. za Adalbertem Rogozińskim, Teresę za Marcinem Zwierzchowskim i syna Stanisława, po którym z Maryi Pruskiej córka Teresa za Dominikiem Szeptyckim, skarbnikiem latyczowskim.

Kazimierz, młodszy syn Jana, subdelegat grodzki żydaczowski, z żony Reginy Smoniewskiej miał córkę Katarzynę za Heronimem Popowskim i synów, Wojciecha i Filipa, wylegitymowanych w Galicyi 1782 r. Wojciech, rządca dóbr hr. Tarnowskich w Dzikowie, żonaty z Wiktoryą Dobrzańską, pozostawił synów, Józefa i Stanisława (Bon.).

Stanisław, ur. 1796 r. w Dzikowie, pedagog, filantrop i poeta, głównie zajmował się wychowaniem młodzieży, i dla niezamożnych z zebranych składek założył szkółkę bezpłatną; z jego dzieł najcelniejsze są bajki, prawie wyłącznie przeznaczone dla dzieci i do ich pojęcia zastosowane. Stanisław pozyskał w Królestwie 1852 r. prawa nowego szlachectwa i umarł 1857 r. w Warszawie, pozostawiwszy z żon, Salomei Jabłońskiej i Joanny Ośniałowskiej synów: Dobrosława, Eryka i Rudolfa.

JACHOWSKI. Na Mazowszu. Idzi podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią nurską. N., podporucznik wojsk polskich, poległ 1808 r. przy szturmie Saragossy, w Hiszpanii.

JACIMIERSKI v. JACYMIRSKI h. SULIMA. Dawna małopolska rodzina, której jedna gałąź już w początkach XV stolecia osiedliła się na Rusi Czerwonej. Fryderyk, cytowany 1419 r. w aktach krakowskich, miecznik sanocki 1448 r., dziedzic Jaćmierza i Bażanówki, miał trzy żony: Jadwigę Pstroską, z niej dzieci: Jan, Piotr i Zofia, Annę, wdowę po Bolestraszyckim, z której synowie: Fryderyk, Mikołaj i Jakób, i Elżbietę, po której syn Marcin. Z synów:

Jan, stolnik lwowski, dostał 1463 roku w posesyę wieś Horożanę, a w 1464 r. podpisał konfederacyę ziemi lwowskiej; Jan pozostawił syna Andrzeja, który wspólnie z Janem otrzymał 1488 r. w posesyę wieś Zubrzę, w pow. lwowskim.

Fryderyk wspólnie z Janem i Pawłem byli dziedzicami wójtowstwa w Jaśle 1502 r., a Marcin żonaty z Małgorzatą N. 1493 r.

Leonard, rotmistrz królewski 1531 r., z żony Anny Sienieńskiej pozostawił synów: Stanisława, podsędka kamienieckiego, Adryana, podczaszego podolskiego 1610 r., żonatego 1v. z Elżbietą Jarmolińską, 2v. z Elżbietą Płazianką, starościanką lubaczowską, Pawła i Krzysztofa.

Paweł, dworzanin królewski 1561 r., wojski buski 1572 r., z żony Elżbiety z Porudna miał synów, Piotra, żonatego z Felicyanną Gorajską i Mikołaja, po którym z Izabeli Żulińskiej córki: Elżbieta za Piotrem Witkowskim, Krystyna Chomętowska i Teofila 1v. za Józefem Silnickim, 2v. za Władysławem Polanowskim.

Krzysztof, ostatni z synów rotmistrza Leonarda, zaślubił Dorotę Orzęcką i z niej miał synów, Stanisława, ożenionego z Elżbietą Chocimierską, i Pawła, po którym z Anny Chocimierskiej córka Maryanna za Janem Romerem i syn Jan, ożeniony z Zofią Malską i N. Chomętowską, pozostawił synów: Aleksandra, Andrzeja, Jana, Krzysztofa i Mikołaja. Z nich:

Krzysztof z żony Heleny Niezabitowskiej miał córkę Zofię za Kazimierzem Mierzejewskim, podczaszym latyczowskim, a Aleksander był żonatym z Heleną Witowtówną (Metr. Kor., Bon.).

Antoni z synami, Janem i Włodzimierzem, Bazyli z synami, Janem i Józefem, Piotr z synami: Andrzejem, Antonim, Augustynem, Franciszkiem, Konstantym, Stanisławem, Adamem i tego synowie: Cezar, Karol i Wilhelm, Daniel z synami, Grzegorzem i Janem, Grzegorz z synem Dymitrem i wielu innych wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1843 - 1844 r.

JACKIEWICZ h. BAWOLA GŁOWA. Marcin, syn Onufrego, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1804 r. Józef, syn Samuela, z synami, Aleksandrem i Ludwikiem zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1835 r.

JACKIEWICZ h. GOZDAWA. Po Onufrym, synu Franciszka, potomstwo, Aleksy i Kajetan, synowie Marcina, wylegitymowani w Cesarstwie 1855 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

JACKIEWICZ h. JELITA. Leon i Jan, synowie Stefana, Antoni, syn Józefa, z synami, Szymonem i Tomaszem, oraz inni, razem osób 39, wylegitymowani w Cesarstwie 1859 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.

JACKIEWICZ h. SULIMA. Onufry, syn Franciszka, z synem Marcinem i tego synowie, Aloizy i Kajetan wylegitymowani w Cesarstwie 1850 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej, a Tomasz, syn Jakóba, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1861 r.

JACKIEWICZ h. TOPÓR. Fabian i Mikołaj z synem Bartłomiejem i tego synowie, Maciej i Stanisław, synowie Adama, wylegitymowani w Cesarstwie 1853 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.

JACKIEWICZ. Jan podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. mińskiem. Maciej, sędzia ziemski oszmiański 1768 r. Martynian, syn Gabryela, wnuk Jana, wylegitymowany w Galicyi 1783 r.

JACKOWICZ. Wojciech, bojar 1528 r., Dawid 1532 r., Semko i Zdan 1540 r. dworzanie królewscy. Jan, podstarosta brzeski 1547 roku. Mikołaj, dworzanin królewski 1551 r. (Metr. Lit.).

JACKOWSKI hr. GOZDAWA. Piszą się z Jackowic, w wojew. łęczyckiem, zkąd przesiedlili się do południowych prowincyj Królestwa; są jednego pochodzenia z Wituskimi. Tomasz, syn Szymona, Szymon i Kacper, synowie Andrzeja, na Jackowicach, Kacper na Wituszy, a Andrzej na Pacynie 1580 roku dziedzice (Ks. poborowe). Feliks-Krzysztof 1632 r., Jan-Kazimierz na Brudzicach 1648 r., Adam, Ścibor i Wojciech 1697 r., a Maciej z Jackowa, subdelegat grodzki piotrkowski, 1764 r. podpisali elekcye z wojew. Sieradzkiem. Piotr, syn Jana i Maryanny Witkowskiej, wylegitymowany w Królestwie 1849 r.

Stanisław, syn Macieja, dziedzic na Jackowie 1574 r., ustąpił części tych dóbr bratu Janowi (Ks. Gr. Piotrk.). Wojciech, syn Jana, dziedzic dóbr Rzeki Małe 1648 r., zaślubił Annę Bartkowską i z niej pozostawił syna Macieja, po którym z Anny Gieckowskiej synowie, Jan żonaty z Krystyną Święcicką i Kazimierz.

Kazimierz, dziedzic na Gieckach, ożeniony z Agnieszką Słostowską, miał syna Stanisława, po którym z żony Rozalii Wronowskiej synowie, Józef i Stanisław. Józef, żonaty z Gertrudą Fabianowską, miał syna Tomasza, właściciela dóbr Borowe, Promna i Wodziczna, w pow. czerskim, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r., po którym z Elżbiety Łaznińskiej synowie: Jakób, Marceli i Floryan.

Jakób, właściciel Gostomi, w pow. rawskim, z żony Anieli Dzianotówny, pozostawił córki, Wandę i Bronisławę za Wincentym Łoskowskim, i synów: Władysława, Bolesława, dziedzica Gostomi, żonatego z Jadwigą Gostomską, i Stefana, dziedzica dóbr Borowe.

Marceli, drugi syn Tomasza, właściciel Promny, poślubił Maryę Makomaską i z niej pozostawił córki, Helenę 1v. za Konstantym Sakowiczem, 2v. za Stanisławem Suchodolskim, Maryę za Hipolitem Makomaskim, i synów: Tomasza, ożenionego z Zuzanną Joung de Blankenheim, Bronisława, dziedzica Promny, ożenionego z Michaliną, córką ks. Bolesława Woronieckiego, Stanisława i Marcelego.

Floryan, najmłodszy z synów Tomasza, właściciel Wodziczny i Dylowa, z żony Antoniny Barańskiej ma córki, Janinę za Władysławem Kiślańskim, Halinę i synów: Jerzego, Wacława i Henryka (Ks. Gr. Piotrk., Bon.).

Bazyli, gubernator szkłowski, podpisał elekcyę 1674 r. z pow. orszańskim. Michał Tryzna, cześnik latyczowski 1717 r., cześnik żytomierski 1731 r., podczaszy kijowski 1736 r. (Vol. Leg.), z żony Zofii Blikowskiej jego syn Kajetan cytowany w Vol. Leg. 1775 r., a córki, Teresa za Jerzym, łowczym kijowskim, i Antonina za Wawrzyńcem, podstolim żytomierskim, Potockimi. Feliks, komornik bracławski, i Marcin, komornik łucki, cytowani w Vol. Leg. 1775 r. Stanisław, stolnik bielski 1776 r. Tomasz, vicesgerent grodzki łucki 1777 - 1794 r.

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej: Jan, syn Aleksandra, z synami, Ignacym i Michałem, Aleksander, syn Marcina, sztabskapitan wojsk ros., z synem Janem i tego synowie: Ignacy, Jan i Michał 1844 r.; 2) w okręgu białostockim, Jerzy, syn Onufrego, w 1830 r.; 3) gub. mińskiej: Stanisław, syn Piotra, z synami: Floryanem, Bronisławem i Józefem 1854 r.

JACKOWSKI h. OKSZA. Andrzej, syn Jakóba, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1836 - 1841 roku.

JACKOWSKI h. OSTOJA. Licznie rozrodzeni w pow. radomskim, brali różne przydomki. Maciej, Michał i Wojciech Piotrowicze, Jan Liskowicz, Jan Sroka, Andrzej Rabycy, Jakób i Maciej Głąbikowie, Jan Ścibor i inni, dziedzice na Jackowie 1552 r. (Ks. poborowe). Samuel, posesor dóbr Misiaki, w piotrkowskiem 1643 r., żonaty z Maryanną Kotkowską.

JACKOWSKI h. RYŚ. Herb - lampart, lub ryś ukoronowany, w lewo, lecz z łbem w prawo zwróconym i językiem wyciągniętym; na jego piersi mała tarcza, na niej serce z dwoma małemi różkami u góry (właściwy herb Nostitz). Na hełmie w koronie trzy gałązki liliowe, każda z lilią u wierzchu, środkowa gałąź wsparta na gwiaździe złotej sześciopromiennej.

Jan, syn Wawrzyńca Nostitza, pochodzący ze znakomitej pomorskiej rodziny, w pierwszej połowie XVI stolecia zmienił herb rodzinny Nostitzów przydaniem do niego lamparta, na którego piersi położył herb rodzinny; jego czterej synowie wzięli od majątków nazwiska: Choczowski, Lewartowski, Bąkowski i Jackowski, i to ostatnie nazwisko powstało od wsi Jackau v. Jacków, na Kaszubach. Rafał podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. pomorskiem.

Po Janie-Jacku, dziedzicu dóbr Boczkowo i Szczypiorno 1720 r., pochodzący, Michał i Wojciech, synowie Andrzeja, właściciele dóbr Dąbrówka, w pow. sieradzkim, wylegitymowani w Królestwie 1838 r.

Aleksander, podstoli parnawski, poseł na sejm 1766 r., z żony Maryanny Kożewskiej miał syna Ksawerego, dzierżawcę dóbr Gozdowo, w pow. mławskim, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r.

JACOWSKI. Na Rusi Czerwonej. Samuel, łowczy latyczowski 1671 r. (Sigil.). Michał, syn Rafała, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. N., oficer w legionach włoskich 1800 r.

JACUŃSKI h. SULIMA. W wojew. trockiem; piszą się z Jacunów. Bartłomiej, Jan i inni podpisali pospolite ruszenie 1698 r., a Michał-Stanisław z wojew. trockiem i Michał z wojew. brzeskiem podpisali elekcyę 1697 r. Franciszek, strażnik trocki 1738 r. Michał, strażnik trocki 1712 r., ożeniony z Heleną z Desztrunków (Bon.).

Ambroży, syn Adama, z synem Klemensem, dziedzicem dóbr Pietryszki, w gub. kowieńskiej, i tego synami: Kazimierzem, Leonem i Longinem 1841 r., Antoni, syn Jerzego, z synem Szymonem i tego synem Kazimierzem 1844 r., Mateusz, syn Jakóba, z synami: Reinholdem, Teofilem i Ignacym 1853 r., i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.

JAĆWIĄSKI v. JAĆWIĘSKI. W pow. ciechanowskim; piszą się z Jaćwiązina v. Jaćwięzina. Mikołaj, syn Jana, 1540 roku. Maciej, Jakób i Marcin, dziedzice Jaćwięzina 1549 r. (Metr. Kor.).

JACYNA h. ODROWĄŻ. Na Białej Rusi. Kazimierz, syn Macieja, z synami: Józefem, Aleksandrem, Justynem, Tomaszem i ich potomstwem wylegitymowani w Cesarstwie 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.

JACYNA-ONOSZKOWICZ h. JACYNA. Herb - w polu czerwonem podkowa złota stojąca, w niej z prawej strony strzała rozdarta stojąca, a z lewej półtora krzyża.

Protoplasta tej rodziny Onoszko, ożeniony z Hanną ks. Czetwertyńską, zostawił pięciu synów, z których Fedor cytowany w Metr. Litew. 1528 r., trzech innych bezpotomnych, a piąty Jacyna pisał się po ojcu Onoszkowicz i ten przydomek zachowali jego potomkowie. Jan, podstarosta 1546 r., następnie podskarbi i klucznik brzeski (Metr. Lit.). Michał, Piotr i Andrzej, synowie Jana, osiedlili się w wojew. Smoleńskiem i z niem w XVII stoleciu przeszli pod panowanie Moskwy; z nich Piotr służył w wojsku zaporożskiem i od niego wysłany był do układów z hetmanem Żółkiewskim 1619 r. Po Michale, synu Jana Jacyny Onoszkowicza, pozostał syn Fedor, po którym z żony N. Leniewiczówny dwóch synów: 1) Jan, po którym synowie, Michał przesiedlił się do Moskwy, a Tomasz miał syna Antoniego, strażnika smoleńskiego, i po tym synowie, Jan i Samuel; 2) Jerzy, ożeniony z N. Niemiryczówną, pozostawił syna Konstantego, po którym z żony N. Szymkowiczówny synowie: Piotr, Józef i Kazimierz; po Józefie z Daniszewskiej synowie: Franciszek, Seweryn, Tomasz, Antoni, Józef i Maciej 1730 r., a po Kazimierzu, ożenionym z N. Hłaskówną, synowie: Konstanty, Tomasz, Dominik, Stefan i Trojan 1730 r.

Z innych członków tej familii. Ludwik, syn Feliksa, z synami, Henrykiem i Ignacym zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1797 - 1816 r. Adam-Antoni, w młodości ksiądz, doktór filozofii w Uniwersytecie lipskim 1818 r., sekretarz Uniwersytetu warszawskiego 1820 r., pracował i pisał wiele; umarł 1822 r. Józef, deputat sądów pow. połockiego 1840 r. Konstanty, syn Jerzego, z synami: Kazimierzem, Józefem, Piotrem i Aleksandrem wylegitymowani w Cesarstwie 1841 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.

JACYNICZ v. JACZYNICZ h. ODROWĄŻ. Jestto gałąź rodziny Jacyna, herbu Odrowąż, ruskiego pochodzenia, w pow. Słonimskim; jej pierwotnym herbem był znak podobny do Abdanka, lecz na jego środkowem ramieniu była utkwiona strzała bez pióropusza. Iwan, rotmistrz ks. Konstantego Ostrogskiego 1499 r. Ostafi (Eustachy), dworzanin królewski, winien był dostawiać ze swych posiadłości 17 zbrojnych konnych na potrzeby wojenne 1528 r. (Metr. Lit.); był on żonatym z Hanną ks. Łukomską. Jan, podstarosta brzeski 1546 r., marszałek Słonimski 1562 r. Marek, poborca, i Michał, syn Jana, podsędek Słonimscy 1590 r. Stefan, podstoli 1610 r., podsędek 1623 r., a marszałek Słonimski 1630 r., podpisał elekcyę 1632 r.; umarł 1637 r., był ożeniony z N. Piasecką. Stefan podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. nowogrodzkiem; towarzysz pancerny w wojsku litewskiem 1710 r. Leon, horodniczy Słonimski 1760 r. Szymon podpisał elekcyę 1764 r. z pow. orszańskim. Kajetan, palestrant asesoryi litewskiej 1788 r.

Adam, syn Jana i Franciszki z Narbutów, ur. 1793 r. we wsi Kobrowce, gub. grodzieńskiej, postąpiwszy na służbę 1812 r. do 20 pułku piechoty Ks. Warszawskiego, został 1824 r. podporucznikiem i umarł w tymże roku (Ks. Wojskowe).

Stanisław i Faustyn, synowie Adama, wylegitymowani w Cesarstwie 1836 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. Andrzej i Adolf, synowie Macieja, dziedzice dóbr Rawszki, w gub. kowieńskiej 1882 r.

JACZEWSKI h. LELIWA. Piotr z Lisowa dostał w 1419 r. od Janusza Ks. Mazowieckiego 10 włók gruntu, w północnem Mazowszu, i na nim założył osadę z nazwą Jaczewo, od której jego potomkowie wzięli nazwisko Jaczewski. Adam, syn powyższego Piotra, miał syna Feliksa, a ten syna Jana, tego syn Paweł pozostawił syna Grzegorza, po którym syn Kazimierz miał syna Piotra, a ten syna Konstantego; Mikołaj, syn Konstantego, pozostawił syna Macieja, ożenionego z Maryanną Górską, z której synowie, Franciszek, ur. 1832 r., biskup lubelski, i Antoni, urzędnik w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1851 r.

Z innych członków tej rodziny. Łukasz, Jakób, Szymon, Stanisław i Wojciech, synowie Wojciecha, 1557 r. (Don. Vars.). Antoni, regent ziemski 1760 - 1775 r. (Vol. Leg.), żupnik, pisarz ziemski i grodzki liwski 1770 r. (Sigil.), podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią liwską; z żony Anny Bączalskiej jego syn Adam, sędzia Trybunału w Siedlcach 1812 r., radca wojew. mazowieckiego, z żony Joanny Dłużewskiej miał synów, Wiktora, dziedzica dóbr Pniewnik, w pow. stanisławowskim, i Karola, dziedzica dóbr Ossowno, w pow. stanisławowskim, wylegitymowanych w Królestwie 1837 r.

Antoni, syn Jana, wylegitymowany w Cesarstwie 1839 r. i zapisany do ksiąg szlachty okręgu białostockiego.

Jedna gałąź tej rodziny osiedliła się w XVIII stoleciu na Ukrainie i znaczne w tej prowincyi w początkach XIX stolecia posiadała majątki. Antoni, podczaszy dźwinogrodzki i kawaler orderu św. Stanisława 1789 r. Wincenty, dziedzic części dóbr Pererosłe 1793 r. Dyonizy, syn Ksawerego, marszałek szlachty pow. kijowskiego 1851 r. Teodor, syn Adama, marszałek szlachty pow. kaniowskiego 1859 r.

JACZYNOWSKI. Antoni i Stanisław, synowie Jana, wylegitymowani w Cesarstwie 1852 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.

JACZYŃSKI h. DĄBROWA. Bracia, Piotr i Jakób, dziedzice Jaki, dostawszy w nagrodę zasług 12 włók gruntu w ziemi wizkiej od Władysława Ks. Mazowieckiego, założyli osadę Jaki, od której ich potomstwo brało nazwisko Jaczyński, lecz z czasem przeszli do herbu Jastrzębiec odm.

JACZYŃSKI h. JASTRZĘBIEC odm. Odmiana herbu - w podkowie na tarczy dwa złote krzyże, jeden nad drugim; w koronie nad hełmem jastrząb trzyma w prawej łapie podkowę z krzyżami jak na tarczy.

Wzięli nazwisko od wsi Jaki, w ziemi wizkiej, której część nabyli od Jaczyńskich, herbu Dąbrowa; szlachta po większej części zagrodowa. Paweł, syn Jakóba, 1669 r. cytowany w aktach wizkich. Kazimierz, Marcin, Paweł, Stanisław i Tomasz podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią wizką.

Po Bernardzie, dziedzicu dóbr Rydzewo i Wiązownica 1755 r., z żony Wiktoryi Wroczyńskiej synowie: 1) Leon, komornik ziemski wizki 1792 r., ożeniony z Katarzyną Mazewską, z niej syn Józef wylegitymowany w Królestwie 1844 r.; 2) Franciszek, ożeniony z Maryanną Popowską, pozostawił synów, Kazimierza i Romualda, a po Romualdzie z żony Krystyny Wojnianki syn Gustaw, wylegitymowani w Królestwie 1840 - 1854 r.

JACZYŃSKI h. ODROWĄŻ. Byli na Kujawach. Gabryel, dziedzic Janowic, w pow. inowrocławskim, z żony Maryanny Łaguszewskiej, 2v. za Franciszkiem Mniewskim, kasztelanicem brzezińskim, miał córkę Felicyannę za Janem Paruszewskim, podsędkiem inowrocławskim, i synów, Marcina i Piotra, dziedziców wsi Janowice, cytowanych w aktach inowrocławskich 1745 r.; po Piotrze z żony Anny Miruckiej syn Adam, ożeniony z Maryanną Trzebińską, pozostawił syna Michała, posesora dóbr Michałowa, w pow. kujawskim, następnie właściciela dóbr Piaski, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r., z żoną Maryanną Grabską, 1v. Rzeszotarską, bezpotomnego, i Kazimierza. Zofia, córka Czesława, dziedzica dóbr Piaski, zaślubiona bar. Janowi Chłapowskiemu 1892 roku.

JADALD h. SZRENIAWA. N., litwin, po przyłączeniu Litwy do Korony przybrał herb Szreniawę 1413 r. (Vol. Leg.).

JADAMCZOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Byli w wojew. Sieradzkiem. Jan i Wawrzyniec, dziedzice Maciszowic 1563 r. (Zap. Tryb. Piotrk.).

JADAMOWSKI v. ADAMOWSKI. Andrzej, Jerzy i Mikołaj nabyli 6 włók lasu, zwanego Ciemny, w pow. kamienieckim 1584 r. Seweryn, syn Pawła, 1602 r. Paweł, syn Jerzego, 1626 r. Jan i Katarzyna, dzieci Sebastyana-Stanisława, nieletni 1767 r. (Don. Vars., Kancl.).

JADKIEWICZ h. DOŁĘGA. Krzysztof, syn Dawida, i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1798 r.

JADKOWSKI. Józef z wojew. trockiem podpisał elekcyę 1697 r.

JADOWSKI. Byli w wojew. sieradzkiem, pisali się z Jadowa; z nich Bogumił cytowany w aktach sieradzkich 1398 r. Maciej 1513 r., ożeniony z Kosińską, w rawskiem.

JAGIELNICKI v. JAGILNICKI h. LELIWA. Zygmunt z Jagielnicy na Rusi Czerwonej, sędzia ziemski kamieniecki 1469 r. Jan, chorąży kamieniecki 1485 r., poborca wojew. podolskiego, pozostawił syna Zygmunta 1499 r. (Metr. Kor.). Antoni z synami: Szymonem, Stefanem i Onufrym, Andrzej z synami: Antonim, Józefem, Aleksandrem i Izydorem, Franciszek i Michał, synowie Szymona, w 1847 r., a Michał, syn Franciszka, z synami: Franciszkiem, Aleksandrem i Konstantym, oraz Eustachy, Zenon i Mieczysław, synowie Stefana, w 1849 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.

JAGIELSKI h. ŁABĘDZIK. Herb - w polu czerwonem, na zielonym pagórku, łabędź srebrny ukoronowany, trzymający jabłko złote w dziobie; w koronie na hełmie ogon pawi, na którym gwiazda złota sześciopromienna (Hr. Ostr.).

Stanisław-Antoni-Franciszek, syn Wojciecha, rzeczywisty radca stanu, komisarz pełnomocny Królestwa Polskiego przy Rzeczypospolitej krakowskiej, a po tej upadku komisarz Królestwa Polskiego do odbioru soli w Wieliczce, otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie z zasady posiadanego urzędu 1843 r.; jego synowie, Franciszek Ksawery i Stanisław wylegitymowani w Królestwie 1845 r.

JAGIELSKI. Na Litwie, a głównie w wojew. brzesko-litewskiem. Gabryel, poborca brzesko-litewski 1613 roku. Jan, chorąży wojsk koronnych 1670 r. Wawrzyniec podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. nowogrodzkiem. N., rotmistrz w wojsku Augusta II, walczył w jego obronie i przyłożył się do zdobycia Malborga na Szwedach 1709 r. Józef, subdelegat grodzki sandomierski 1730 roku. Adam-Stefan, sekretarz królewski i geometra przysięgły 1753 r. (Sigil.). Aleksander, syn Franciszka, 1785 r.

JAGIELSKI. Józef, major wojsk koronnych, otrzymał w 1790 r. nobilitacyę od króla Stanisława Augusta; z żony Katarzyny Rutkowskiej jego synowie: Marcin, urzędnik skarbowy, i Tomasz, urzędnik administracyjny, z synami, Antonim i Józefem, urodzonymi z Maryanny Rutkowskiej, wylegitymowani w Królestwie 1841 - 1854 r.

Józef, ur. 1788 r. we wsi Brzyźnie, w obwodzie sieradzkim, postąpiwszy na służbę 1807 r., w 1812 r. został podporucznikiem 4 pułku jazdy, a w 1816 r. przykomenderowany do 1 pułku strzelców; odbył kampanię 1812 r. i był w bitwach pod Smoleńskiem, Czerykowem, Rożestwem, Możajskiem i nad Berezyną. Józef z żony Pankracyi Kotarskiej miał synów, Gustawa i Eugeniusza.

Jan, syn Kacpra i Agnieszki z Arciszewskich, ur. 1800 r. we wsi Wartce, w obwodzie rawskim, wszedł na służbę 1818 roku do 4 pułku piechoty liniowej i 1822 r. został podporucznikiem, a 1831 r. kapitanem, otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe).

JAGIELSKI. Była także miejska krakowska tego nazwiska rodzina, i z niej pochodził Adam, doktór filozofii Akademii krakowskiej; ta rodzina miała swój herb - snop zboża stojący, nad nim trzy gwiazdy; na hełmie w koronie ptak w lewo, trzymający kwiatek w dziobie.

JAGIEŁŁO h. ŁABĘDŹ. Pisano ich także Jawgiełło. Józef, Kazimierz i Stefan podpisali konfederacyę generalną litewską 1764 r. (Vol. Leg.). Michał, syn Bartłomieja, z synem Justynom i tego syn Maciej-Andrzej w 1845 r., oraz Mateusz, syn Jakóba, z synami: Porfirym, Janem, Władysławem i Józefem 1847 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.

JAGIEŁŁO h. POGOŃ. Michał, syn Andrzeja, z synami: Augustynem, Jerzym i Antonim wylegitymowani w Cesarstwie 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.

JAGIEŁŁO. Ignacy, syn Józefa, z zasady orderu św. Włodzimierza IV klasy otrzymał przyznanie szlachectwa w Cesarstwie i z synami, Ferdynandem i Stanisławem zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1855 r.

JAGIEŁŁOWICZ h. ŁABĘDŹ. Milko, Miecuk i inni, bojarzy żmudzcy, cytowani w Metr. Lit. 1528 r. Stanisław ożeniony z Dorotą Makowską 1660 r. Krzysztof nadał cerkiew zubaczewską, w pow. borysowskim 1667 r. Franciszek, stolnik wendeński, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew, wileńskiem. Grzegorz, Antoni, Konstanty, synowie Szczęsnego, i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej i wileńskiej 1799 i 1804 roku. Ignacy, syn Józefa, sędzia pow. lipowieckiego 1840 roku.

Adam, wyprzedawszy się z majętności na Litwie, przesiedlił się do wojew. bełzkiego i tam zaślubił N. Koźmianównę; z jego potomków, Mikołaj, pisarz grodzki, a następnie ziemski, i Adam, łowczy bełzcy 1674 - 1686 r. Adam z wojew. podolskiem podpisał elekcyę 1674 r. Wojciech, subdelegat grodzki Winnicki 1784 r.

Modest, syn Antoniego i Maryanny, ur. 1773 r. w m. Wejerowie, w Prusach, postąpił 1816 r. na służbę jako kapelan do 7 pułku piechoty liniowej (Ks. Wojskowe).

JAGIEŁŁOWICZ. Ludwik i Władysław z synem Adamem, synowie Adama, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1847 roku.

JAGINTOWICZ h. LELIWA. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r.

JAGINTOWICZ h. TOPÓR. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1810 r.

JAGLIŃSKI v. JAGLEŃSKI. Paweł i Jan 1600 r. (Don. Vars.). Paweł z wojew. Sandomierskiem podpisał elekcyę 1648 r. Jan, wojski nowokorczyński 1701 r. Jan Kanty, kanonik warszawski 1761 r. (Sigil.).

JAGMIN h. LIS. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r.

JAGMIN h. PELIKAN. W Metr. Litew. z 1528 r. napotykamy bojarów żmudzkich z nazwą Jagmin i Jagminowicz, jak Macieja, bojara welońskiego, Lelka (Leluszka), bojara żmudzkiego, i innych.

Piotr, dziedzic Werdukszni 1560 r., w pow. szawelskim, miał synów, Łukasza i Stanisława. Z nich Łukasz pozostawił syna Kacpra, po którym syn Jerzy zaślubił Maryannę z Mielwidów i z niej miał syna Jana-Kazimierza; po Janie-Kazimierzu córka Helena za Stanisławem Kierbedziem i synowie: Tadeusz, ciwun twerski 1788 r., viceadministrator dóbr stołowych królewskich na Litwie, Józef i Antoni.

Józef, ożeniony z Gertrudą Rybińską, miał trzech synów: 1) Jana, radcę wojew. augustowskiego 1824 r., sędziego pokoju pow. kalwaryjskiego 1830 r.; 2) Bonifacego, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r., po którym córki, Józefa Świdowa i Aniela Buchowiecka zmarła w Łomży 1901 r.; 3) Michała, kapitana artyleryi wojsk polskich, dziedzica dóbr Pojeziory, po którym synowie, Józef i Aleksander. Józef z żony Elwiry Witkiewiczówny ma synów, Ignacego i Józefa.

Bonifacy, ur. 1780 r. we wsi Bartnikach, w wojew. augustowskiem, postąpił 1799 roku jako podchorąży do wojska pruskiego pułku dragonów i w 1801 r. został podporucznikiem w tymże pułku, a w 1807 r. wyszedł do dymisyi w stopniu porucznika. Powołany na służbę w kraju, Bonifacy 1809 roku w stopniu porucznika wstąpił do 5 pułku Ks. Warszawskiego i w 1810 r. został kapitanem w tymże pułku, a w 1813 r. szefem szwadronu z przeznaczeniem do 12 pułku ułanów i w 1814 r. w stopniu majora przeznaczony na komendanta do szwadronu instrukcyjnych strzelców konnych; podpułkownik 1815 r. strzelców konnych gwardyi, w 1820 r. postąpił na pułkownika w tymże pułku z przeznaczeniem na fligiel-adjutanta cesarskiego. Odbył kampanie 1806 i 1807 r. w Prusach, 1809 r. przeciw Austryi, a 1812 r. przyjmował udział w bitwach w Rosyi i został ozdobiony krzyżem srebrnym kawalerskim Legii Honorowej i krzyżem złotym Virtuti Militari (Ks. Wojskowe).

Antoni, trzeci syn Jana-Kazimierza, dziedzic dóbr Wołodkańce i Birsztany, koniuszy żmudzki 1775 r., zaślubił Konstancyę Giedyminównę i z niej miał synów, Szymona i Jana; po Szymonie syn Waleryan, prezes sądów pow. wileńskiego 1858 r., a po Janie, dziedzicu Wołodkaniec, z żony Antoniny Karpowiczówny synowie, Stanisław-Maksymilian i Julian, generałowie wojsk rosyjskich.

Stanisław, młodszy syn Piotra, dziedzica Werdukszni, miał syna Zygmunta, dziedzica części Werdukszni 1652 r., po którym z Zofii Putwińskiej syn Jerzy zaślubił Potencyę Racewiczównę i z niej pozostawił syna Andrzeja, żonatego z Katarzyną z Majżymów.

Kazimierz, syn Andrzeja, zaślubił Agatę z Krewerów i z niej pozostawił trzech synów: Pawła, chorążego kobryńskiego 1793 r., marszałka Trybunału litewskiego i kawalera orderu św. Stanisława, Feliksa, krajczego trockiego 1780 r., i Kajetana, deputata na Trybunał litewski, po którym z Domiceli Maliszewskiej było trzech synów; z nich:

1) Paweł, marszałek szlachty pow. brzesko-litewskiego 1860 r., z Konstancyi Szostakówny zostawił córki: Konstancyę za Piotrem Ordą, Maryannę za Władysławem Gutowskim, Paulinę Wisłocką, Franciszkę Mirską i syna Stanisława.

2) Stanisław, kamerjunkier dworu ros. i marszałek szlachty pow. kobryńskiego, z Pauliny Wołłowiczówny miał córkę Maryę Jezierską i synów, Feliksa i Kazimierza, żonatego z Joanną Siedlichowską.

3) Feliks, kamerjunkier dworu ros. i marszałek pow. brzesko-litewskiego, z żony Zofii Mierzejewskiej zostawił synów: Kaliksta, Juliana, Augusta, Kajetana, Feliksa, Henryka i Adama (Ks. Gr. Oszmiańskie, Bon.).

Z tej familii wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1856 r., Antoni, syn Jana, z synami: Ambrożym, Szymonem, Ignacym i Janem.

Franciszek, syn Franciszka i Julianny, ur. 1785 r. we wsi Maraszach, w obwodzie oszmiańskim, postąpił na służbę do 5 pułku jazdy Ks. Warszawskiego i w 1815 r. został przeniesiony do piechoty; odbył kampanię 1809 r. przeciw Austryi, a w 1812 r. był w bitwach w Rosyi i 1814 r. we Francyi (Ks. Wojskowe).

JAGNIĄTKOWSKI h. LUBICZ. Senator w rodzinie, Franciszek-Dezydery, kasztelan czchowski 1715 - 1722 r.

Wzięli nazwisko od wsi Jagniątki, w pow. orłowskim. Andrzej, Jan, Stanisław i Wojciech, synowie Kacpra, 1578 r. Jan, Heronim, Krzysztof, Paweł, Mikołaj i Stanisław, synowie Jana, 1579 r. Jan, syn Andrzeja, 1624 r. Krzysztof podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. krakowskiem. Andrzej, pułkownik piechoty, odznaczył się w wojnach z Kozakami i Szwedami 1640 - 1660 r. Aleksander, podstoli wiłkomierski 1683 r. Jan 1674 r., Antoni i Jan-Stanisław z wojew. krakowskiem, a Stanisław z wojew. łęczyckiem 1697 r. podpisali elekcye. Krzysztof, syn Krzysztofa, żonaty z Anną z Tarnowa Leśniewską 1690 r. Franciszek-Dezydery, podczaszy łęczycki i poseł sandomierski 1697 r., sędzia grodzki i marszałek konfederacyi oświęcimskiej 1705 roku, gorąco popierał Stanisława Leszczyńskiego, i chciał zawiązać w 1708 r. na jego korzyść konfederacyę w Małopolsce, lecz był schwytany i uwięziony od stronników Augusta II; mianowany ze stolnika sandomierskiego w 1715 r. kasztelanem czchowskim, jeden z pierwszych wziął udział w konfederacyi tarnogrodzkiej. Kasztelan pisał się z Jagniątek na Podolanach; umarł 1722 r., pozostawiwszy z żony Barbary Pieniążkówny, wojewodzianki sieradzkiej, syna Heronima.

Heronim, dziedzic dóbr Podolany 1750 r., żonaty z Zofią Janicką, podczaszanką radomską, pozostawił synów: Michała, Józefa, Jezuitę, Antoniego i Ignacego. Michał, dziedzic dóbr Podolany, miecznik radomski 1757 r., chorąży chorągwi pow. sandomierskiego, wojski 1764 r., łowczy, a ostatnio cześnik radomski, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem. Antoni, podwojewodzy sandomierski 1764 r., wojski i podstarosta 1774 r., łowczy 1775 r., cześnik sandomierski 1786 r. Kazimierz, podczaszy żytomierski 1771 r.

Po Antonim, podczaszym łęczyckim i subdelegacie grodzkim piotrkowskim 1762 r., syn Sebastyan miał syna Ignacego, po którym synowie: Józef, Michał i Franciszek; po Franciszku synowie: Ludwik, doktór, Adam, magister prawa i administracyi, b. podsędek, w 1867 r. komisarz gubernialny sądowy w Kielcach, i Karol-Leopold, którego z żony Klary Małdorskiej synowie: Konrad, Leon, Czesław i Stanisław wylegitymowani w Królestwie 1852 r.

JAGNIŃSKI h. TARNAWA. Wojciech nabył 1497 r. wieś Zelichin, w pow. rawskim (Metr. Kor.). Felicyan Broniewski, herbu Tarnawa, cześnik sandomierski, dostawszy w 1511 r. w dziale majątkowym wieś Jagnin, w pow. sandomierskim, od niej wziął nazwisko Jagniński; jego wnuk Paweł, syn Stanisława, dziedzic na Kurozwękach i Niedźwiedziu, ulubiony dworzanin Zygmunta III, z żony Żórawskiej pozostawił syna Kacpra, podstolego sandomierskiego, po którym z żony Janowskiej synowie: Paweł podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. Sandomierskiem, Jan, Wojciech, Seweryn i Remigian; z nich: Jan, wojski nowokorczyński, sędzia grodzki sandomierski 1707 r., bezdzietny, a Seweryn, komornik ziemski sandomierski, deputat na Trybunał koronny 1694 r., poseł na sejm 1705 r., podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem. Seweryn miał dwie żony, N. Mikułowską, z niej synowie, Józef i Władysław, i Zofię Grabkowską, z której synowie, Remigian, Jezuita, zm. 1718 r., i Tomasz, vicegerent stężycki, po którym z żony Barbary Błędowskiej synowie: Stefan, Kazimierz, Remigian i Franciszek.

Wojciech, drugi syn Kacpra, miał trzech synów: Floryana, Stanisława i Jana; z nich Stanisław, skarbnik 1722 r., miecznik sandomierski 1726 r., łowczy różański, kilkakrotnie poseł na sejmy, chorąży stężycki 1736 r., a Jan, dziedzic dóbr Czerników 1695 r., wielce pobożny i hojny na kościoły, a szczególniej na kolegiatę sandomierską, zostawił syna Michała, który w wojnie szwedzkiej 1702 - 1710 r. znacznie nadwyrężył majątek; jego syn Seweryn miał syna Tomasza, a ten syna Remigiana, po którym syn Seweryn, ożeniony z Domicelą Mikułowską, pozostawił syna Wincentego, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r. wraz z synem Janem, urodzonym z żony Róży Gołuchowskiej.

JAGOCKI. Kazimierz, cześnik smoleński 1688 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Gabryel, dziedzic dóbr Hruśniewo 1723 r. (Bon.).

JAGODNICKI. Wojciech, Jan i Mikołaj, synowie Piotra z Wisławic, w pow. kaliskim, skazani na utratę dóbr za niestawienie się na wojnę 1497 r. (Metr. Kor.).

JAGODYŃSKI v. JAHODYŃSKI h. KORWIN. Jestto gałąź rodziny mazowieckiej Jagodzińskich, herbu Ślepowron, która już w XV stoleciu, osiedliwszy się w bełzkiem, zmieniła herb Ślepowron na Korwina, a nazwisko Jagodziński na Jagodyński, lub na Jahodyński. Kacper, sędzia ziemski i poborca bełzki 1598 - 1601 roku, miał dwie żony, Zofię Komorowską, z niej synowie, Jerzy i Wawrzyniec, i Jadwigę Lipską, z której trzech synów: Świętosław, Andrzej i Wacław; z tych: Wawrzyniec, podsędek buski 1630 r., żonaty z Elżbietą Horyszowską, Świętosław, z podsędka podstoli bełzki 1640 r., a Andrzej, sekretarz królewski, sędzia marszałkowski, miecznik bełzki, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. bełzkiem. Marcin, osiedliwszy się około 1770 r. na Mazowszu, z żony Joanny Jurkowskiej zostawił córkę Barbarę 1v. Zabłocką, 2v. za Józefem Miklaszewskim i syna Tomasza-Antoniego (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).

JAGODZIŃSKI h. KORWIN. Maciej, syn Jana, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1867 r.

JAGODZIŃSKI h. ŚLEPOWRON i KORWIN. Dawna zagrodowa rodzina w północnem Mazowszu, brała dowolnie herby Ślepowron i Korwin; z niej Błażej 1559 r., Jan 1687 r., i inni cytowani w aktach warszawskich i ciechanowskich. Antoni podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. kaliskiem. Kazimierz, kanonik pułtuski i proboszcz w Przytułach 1711 r. Leon, podporucznik 1790 r., porucznik wojsk koronnych 1791 r.

Po Antonim, subdelegacie grodzkim poznańskim 1770 r., syn Stanisław pozostawił syna Stanisława, urzędnika w Warszawie, wylegitymowanego w Królestwie 1857 r.

JAGOTYŃSKI-JACKOWICZ. Paweł, syn Piotra, kapitan wojsk ros., otrzymał przyznanie szlachectwa w Cesarstwie z zasady stopnia oficerskiego i został zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1847 r.

JAGOWD h. KEJSTUCZ (?). Kazimierz, chorąży pojurski 1786 r. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1807 r.

JAGOWD h. LUBICZ. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1798 r.

JAGUCZYŃSKI h. CIETRZEW. Potomstwo Feliksa, syna Antoniego, a między innymi: Ferdynand i Władysław, synowie Antoniego, Konstanty i synowie Józefa, oraz inni wylegitymowani w Cesarstwie 1835 - 1866 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

de JAHNKE v. JANKE h. JAHNKE. Hrabiowie. Herb - tarcza przedzielona srebrną belką poprzeczną, w górnej części złotej gryf czerwony, w dolnej błękitnej, trzy złote gwiazdy rzędem.

Rodzina pochodzenia polskiego na Pomorzu. Ernest, Wilhelm, Karol, Fryderyk i Krystyan de Janke otrzymali tytuł hrabiowski od Stanisława Augusta 1766 r. N., oficer wojsk pruskich, um. 1806 r. (Sigil., Led.).

JAHODOWSKI. Piotr prowadził proces z mieszczanami z Kamionki 1494 r. (Metr. Kor.).

JAHODYNSKI h. KORWIN. Taż familia co Jagodyński i Jagodziński.

JAHOŁKOWSKI h. JACYNA. Na Podlasiu. Piotr, vicegerent grodzki łukowski 1724 r., miał dwóch synów, Mikołaja i Józefa; Mikołaj pozostawił syna Konstantego, po którym syn Aleksander wylegitymowany w Królestwie 1855 roku, a Józef miał syna Mikołaja, którego syn Jan wylegitymowany w Królestwie 1859 r.

JAHOŁKOWSKI h. LELIWA. Stanisław, syn Ignacego, z synem Sewerynem-Ferdynandem 1850 r. i Antoni, syn Jana-Władysława, w 1860 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.

JAHOŁKOWSKI h. ŚLEPOWRON i KORWIN. Licznie rozrodzeni na Podlasiu i w przyległych tej prowincyi powiatach litewskich; wzięli nazwisko od wsi Jahołki. Jan podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. brzesko-litewskiem. Jakób, dziedzic dóbr Sławno 1676 r. Jan 1674 r. i Jan, strażnik połocki, 1697 r. z wojew. brzesko-litewskiem podpisali elekcye. Teodor, dziedzic części wsi Jahołki; jego syn Leon toczył długi proces z właścicielami innych części i był właścicielem majątków Kulniew i Sławno 1720 r. Antoni, Franciszek, Ignacy, Stefan i Tomasz podpisali manifest szlachty litewskiej 1763 r. Jan i Benedykt wylegitymowani w Galicyi 1796 r.

Teodor, syn Ludwika, Adam, syn Andrzeja, z synem Józefem, Jakób i Paweł, synowie Kazimierza, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1845 - 1856 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. Jan, syn Kazimierza, deputat szlachty pow. prużańskiego 1840 r. Cypryan, syn Zacharyasza, strapczy pow. Słonimskiego 1845 r.

JAJEWICZ. Kazimierz z wojew. nowogrodzkiem i Kazimierz z wojew. Sandomierskiem podpisali elekcyę 1697 roku.

JAJKOWSKI v. JAYKOWSKI h. JELITA. Wzięli nazwisko od wsi Jajki, w wojew. sieradzkiem. Licznie rozrodzeni brali przydomki; Cuszyk, Dziadkowicz, Jasionek, Kukła i inne i w 1552 r. dziedziczyli na Jajkach (Ks. poborowe). Jan, Aleksander i Grzegorz, dziedzice części Jajek 1497 r. (Metr. Kor.). Krzysztof, rotmistrz w wojsku Dymitra II samozwańca, posłował od tego wojska do króla Zygmunta w 1610 r.; zostawiony na załodze w Moskwie, był jednym z głównych podżegaczy rokoszu wojskowego 1612 r., za co skazany na banicyę, uwolniony od niej został na proźbę wojska na sejmie 1616 r.; w 1623 r. walczył przeciwko Szwedom w Inflantach. Jan podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. łęczyckiem.

Byli i na Wołyniu Jajkowscy, lecz nie wiem jakiego herbu; z nich Teodor cytowany w Metr. Litew. 1528 r. Józef, miecznik mozyrski 1746 r. Marcin, komornik graniczny łucki 1768 roku, komisarz królewski 1775 roku (Vol. Leg.).

JAKACKI h. RADWAN. Dawna w północnem Mazowszu rodzina, wzięła nazwisko od wsi Jakacz, w ziemi ciechanowskiej, i jest jednego pochodzenia z Magnuszewskimi, herbu Radwan. W 1437 r. dwaj bracia, Piotr i Jakób z Jakacza v. Magnuszewa, dostali od Władysława Ks. Mazowieckiego 12 włók gruntu w ziemi wizkiej z prawem niemieckiem. Jan i Kacper, synowie Piotra, 1544 r. Jan żonaty z Barbarą Turkowską 1550 r. Abraham, podsędek łomżyński, w 1554 r. sędzia ziemski i poborca łomżyński, otrzymał w 1550 r. wraz z innymi Radwańczykami, wywodzącymi się od Comesa Gotarda, a mianowicie: Magnuszewskimi, Uchańskimi i Służewskimi, zatwierdzenie od króla Zygmunta Augusta dawnych przywilejów swojej rodziny. Jakób, syn Gotarda, dziedzic na Jakaczu 1559 r. Stanisław, łożniczy królewski 1566 r. Piotr, pisarz ziemski różański 1578 - 1584 r., sędzia i poborca wizki 1564 r., żonaty z Dorotą z Magnuszewa, i Floryan, cześnik łomżyński 1570 r., ożeniony z Elżbietą Bełdowską, synowie sędziego Abrahama, posłowie mazowieccy na sejm Unii, podpisali ją 1569 r. Floryan, syn Wojciecha, 1584 r. Abraham i Stanisław, synowie Jana, 1601 r. (Metr. Kor., Don. Vars.). Stanisław, syn Krzysztofa, Andrzej, Wojciech, Jan i Kazimierz, synowie Stanisława, 1667 r. Wojciech, dziedzic dóbr Jakacz-Borki 1679 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.). Kazimierz podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią łomżyńską. Stanisław, komornik ziemski nurski 1769 r. Stanisław, sędzia pokoju pow. pułtuskiego 1812 - 1826 r.

Po Marcinie, współdziedzicu wsi Jakacz 1591 r., syn Jan miał syna Stanisława, a tego syn Kazimierz pozostawił syna Walentego, a ten syna Jana, po którym synowie: 1) Walenty, ożeniony z Kunegundą Górską, miał synów: Ludwika, Karola, Juliana, Wincentego, patrona Trybunału w Płocku, i Franciszka, wylegitymowanych w Królestwie 1837 r.; 2) Jan, tego syn Łukasz wylegitymowany w Królestwie 1837 r.

Po Walentym, w 1717 r. dziedzicu wsi Jakać-Borki, Milewo i Truszki, z żony Konstancyi Truszkowskiej syn Franciszek, po którym trzech synów; z tych: 1) Józef ożeniony z Maryanną z Łubów, z niej synowie, Walenty, dziedzic wsi Jakać-Borki, i Piotr z synem Tomaszem wylegitymowani w Królestwie 1843 - 1849 r.; 2) Jakób, tego z żony Rozalii Jastrzębskiej synowie, Nikodem i Franciszek wylegitymowani w Królestwie 1850 r.; 3) Szymon, po którym synowie, Paweł i Andrzej wylegitymowani w Królestwie 1850 - 1853 r.

Po Szymonie, synu Samuela, właścicielu wsi Truszki-Sapki 1753 r., syn Marcin miał syna Dominika, ożenionego z Heleną z Gałązków, z niej syn Piotr wylegitymowany w Królestwie 1865 r.

JAKICZY. Rodzina tatarska na Litwie; z niej Anasz, towarzysz roty Szmelinga, na proźbę posłów ziemskich przywrócony do czci szlacheckiej 1631 r. (Vol. Leg.).

JAKIELSKI. Rodzina miejska krakowska, przez nabycie majątków ziemskich weszła w prawa szlachty; z niej Franciszek-Mikołaj, poeta i autor łaciński 1730 r. Józef, subdelegat grodzki krakowski 1777 r., żonaty z Salomeą Waligórską, miał córki, Salomeę Strzyżowską, Teklę za Michałem Żelechowskim i syna Józefa.

JAKIMOWICZ h. DĄBROWA. Bazyli, łowczy witebski 1650 r. Jan, podsędek wołkowyski 1658 r. Eustachy-Kazimierz, podczaszy wiłkomierski, i Michał podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. trockiem. Samuel i Piotr Hołownia podpisali manifest szlachty litewskiej 1763 roku. Samuel cytowany w Vol. Leg. 1775 r. Michał, syn Tomasza, w 1782 r., a syn jego Franciszek 1833 r. wylegitymowani w Galicyi.

Michał, syn Augustyna, 1850 r., Zenon, syn Konstantego, 1854 r. i Adolf, syn Rafała, 1861 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.

JAKIMOWICZ h. KORWIN. Jan, syn Andrzeja, z synem Maciejem i wnukami, Marcinem i Janem wylegitymowani w Cesarstwie 1855 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.

JAKIMOWICZ h. OGOŃCZYK odm. Odmiana herbu - strzała na Ogończyku przekrzyżowana, a w koronie trzy pióra strusie.

Byli na Wołyniu. Szymon, horodniczy Słonimski, podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Ignacy i Jakób podpisali elekcyę 1733 r. Aleksander, syn Aleksandra, podpułkownik wojsk rosyjskich 1863 r.

JAKIMOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Maciej Czartkowski, herbu Jastrzębiec, dziedzic na Sulisławicach 1508 r., otrzymawszy za żoną Beatą Jakimowską część Jakimowic, w Sandomierskiem, pisał się na Jakimowicach, a syn ich Jan, kanonik sandomierski 1527 r., a od 1536 r. kanonik poznański, przyjął nazwisko Jakimowski (Bon.).

JAKIMOWSKI h. NOWINA. Piszą się z Jakimowic, w pow. opoczyńskim. Jan, syn Andrzeja z Jakimowic i Małgorzaty Gawrońskiej, 1540 r. Jakób i Jan, synowie Stanisława z Jakimowic, 1542 r. (Ks. Gr. Opoczyńskie). Bartłomiej, Jan i Stanisław, dziedzice na Jakimowicach 1577 r. (Ks. poborowe). Stanisław 1580 r., z żony Anny Mokrskiej miał córki: Agnieszkę, Annę, Helenę, Katarzynę i Zofię (Zap. Tryb. Lubel.).

JAKLIŃSKI h. JELITA. Senator w rodzinie, Józef, kasztelan oświęcimski 1758 - 1775 r.

W wojew. krakowskiem, piszą się z Jasienny, a biorą przydomek Saryusz. Andrzej, syn Tobiasza, odznaczył się w wojnie z Turkami i Kozakami 1633 r. Piotr 1680 r., miał dwie żony, Zuzannę z Leszczyny, z niej córka Zofia za Krzysztofem Janiszewskim, i syn Jan, i Krystynę Żydowską, z której córka Barbara 1v. Gawrońska, 2v. za Aleksandrem Kałuszowskim, łowczym wiłkomierskim, i synowie, Stefan, chorąży gostyński i subdelegat grodzki oświęcimski 1717 r., i Andrzej.

Jan, z żony Heleny z Zarzewa, pozostawił synów, Stefana, chorążego gostyńskiego, i Franciszka, po którym z Teofili Stojowskiej syn Ignacy zaślubił Febronię Bielańską i z niej miał synów, Michała i Tomasza, wylegitymowanych w Galicyi 1782 r.

Andrzej, najmłodszy syn Piotra, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem; podstarosta i sędzia grodzki oświęcimski 1728 r., z żony Katarzyny Starowiejskiej miał córki, Magdalenę za Wojciechem Zaćwilichowskim, Teresę 1v. za Kazimierzem Drohojowskim, stolnikiem wołyńskim, 2v. za Jakóbem Łosiem, stolnikiem inflanckim, i syna Józefa. Józef, podczaszy łomżyński 1727 r., sędzia grodzki oświęcimski i Zatorski 1734 r., deputat na Trybunał koronny 1758 r. i tegoż roku kasztelan oświęcimski, kawaler orderu św. Stanisława, podpisał elekcyę 1764 r. z ks. oświecimskiem; Józef zaślubił Barbarę Otfinowską, miecznikównę bracławską, i z niej miał córkę Zuzannę za Adamem Pisarzowskim, kapitanem wojsk koronnych, następnie chorążym krakowskim, i syna Tomasza.

Tomasz, dziedzic Rogowa i Babicy, burgrabia krakowski, podpisał elekcyę 1764 r. z ks. oświecimskiem; pisarz ziemski i podsędek oświęcimski 1765 r., został 1776 r. podsędkiem krakowskim i wylegitymował się w Galicyi 1782 r.; podsędek otrzymał order św. Stanisława i przywilej na jarmarki dla swego m. Ogrodzieńca 1784 r. Tomasz poślubił Zuzannę Otfinowską, łowczankę pomorską, i z niej pozostawił córki, Barbarę, żonę Jana Sławińskiego, podstolica oświęcimskiego, Antoninę za Janem Mieroszewskim i syna Józefa, sędziego pow. pilickiego (Kancl., Sigil., Ks. Gr. Krakowskie, Bon.).

JAKOBSON v. JAKUBSON h. JEDLINA. Herb - tarcza owalna o skraju złotym, wzdłuż przedzielona; w prawej błękitnej części pół lwa wspiętego złotego, w lewej części czerwonej gwiazda, a nad nią trąbka myśliwska, złote; na hełmie w koronie trzy pióra strusie. Tarczę podpiera z prawej strony rycerz zbrojny, czerwoną szarfą przez piersi i boki opasany, w szyszaku na głowie, ozdobionym trzema piórami strusiemi, w lewej ręce trzyma kopię.

Ten herb wraz ze szlachectwem otrzymał na sejmie 1790 r. Wilhelm-Krystyn, kupiec warszawski, po którym z żony Karoliny Michlerówny synowie: 1) Teofil, dzierżawca dóbr Bujały, w pow. rawskim, wylegitymowany w Królestwie 1838 r.; 2) Karol zaślubił Emilię Dunquerque i z niej pozostawił syna Karola, wylegitymowanego w Królestwie 1850 r.

JAKOBSON. Jakób von Embden, sługa królewski 1621 roku, dworzanin królewski 1624 r., otrzymał w posesyę królewszczyznę Nowydwór, należącą do ekonomii maryenburgskiej 1625 r., a w 1633 r. jako generalny administrator mennicy dostał w dzierżawę starostwo osieckie i tenutę Międzyleś. Abraham, syn Jakóba, będąc niepełnoletnim, otrzymał w 1634 r. pozwolenie królewskie do działania w swoich sprawach.

W 1642 r. Jakób von Embden, zwany Gehema, sługa królewski, wspólnie z żoną Esterą von Dalen i dziećmi: Jakóbem, Abrahamem, Anną i Esterą otrzymali nobilitacyę z herbem - tarcza na dwa pola przedzielona, w części prawej złotej skrzydło orle koloru srebrnego, w części lewej czerwonej noga orla złota w postawie stojącej; w koronie nad hełmem skrzydło orle i noga jak na tarczy.

Abraham de Gehema, starosta tygenhofski (nowodworski), zabezpieczył bratu swemu Danielowi i siostrze Annie-Maryi, żonie Macieja Rudgera, na dobrach swych prawo udziału do sumy 420000 zł., należnych ojcu ich Jakóbowi od skarbu litewskiego 1644 r. Abraham de Gehema, jako dworzanin królewski, otrzymał w 1648 r. indygenat i został zaliczonym w poczet szlachty Korony i Litwy (Metr. Kor.).

JAKOŁOWICZ v. JAKUŁOWICZ. Józef podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. płockiem; w 1773 r. został szambelanem Stanisława Augusta Sigil.).

JAKOWICKI h. JELITA. Wzięli nazwisko od wsi Jakowicze, w pow. włodzimierskim. Wańko z Hubina, ziemianin wołyński 1529 r. Panko, dworzanin królewski 1537 r. (Metr. Lit.). Hawryło, dziedzic Owadna, podsędek włodzimierski 1571 r., z żony Maryi Janczyńskiej miał synów: Grzegorza, Jana, Michała, Pawła i Piotra.

Michał podpisał konfederacyę olkienicką 1700 r. z pow. orszańskim. Ignacy, mostowniczy i sędzia grodzki orszański 1766 r. Józef, rotmistrz pow. orszańskiego 1768 r. Aleksander, chorąży kawaleryi narodowej 1781 r. (Don. Vars.). Antoni, subdelegat grodzki winnicki 1788 r. Michał, koniuszy witebski 1792 r. Ignacy, doktór medycyny, profesor mineralogii w Uniwersytecie wileńskim 1832 - 1841 r. Ignacy, syn Antoniego, urzędnik w pow. poniewiezkim 1840 r. Ferdynand, syn Józefa, deputat sądów pow. borysowskiego 1851 r. Julian, syn Stanisława, major wojsk ros., horodniczy w Czerykowie 1851 r. Ludomir, syn Cypryana, urzędnik w gub. suwalskiej 1873 roku.

Po Józefie, dziedzicu dóbr Choroszczewo 1773 r., z żony Magdaleny Gronowskiej syn Wawrzyniec, ożeniony z Maryanną Ratajską, właściciel domu w Warszawie wylegitymowany w Królestwie 1838 r.

JAKOWICZ h. JAKOWICZ (?). Potomstwo Andrzeja, syna Krzysztofa, a między innymi: Ignacy, syn Władysława, Józef i Ildefons, synowie Teofila, Kazimierz i Stanisław, synowie Benedykta, wylegitymowani w Cesarstwie 1851 - 1865 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

JAKOWICZ h. JELITA. Potomstwo Kazimierza, syna Andrzeja, a między innymi: Antoni, syn Marka, z synami: Franciszkiem, Grzegorzem, Ignacym, Sylwestrem i Wincentym, Aloizy i Ignacy, synowie Walentego, i inni 1852 - 1862 r., oraz potomstwo Józefa, syna Jerzego, a między innymi Wincenty, syn Franciszka, Wawrzyniec, syn Macieja, i inni 1845 - 1853 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

JAKOWICZ h. LELIWA. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r.

JAKOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Na Wołyniu i Rusi Czerwonej; z nich N., rotmistrz wojsk królewskich, poległ w wojnie z Kozakami 1648 r. Po Wojciechu, sędzim grodzkim łuckim 1773 r., syn Mikołaj pozostawił syna Mikołaja, po którym syn Józef, naczelnik poczty w mieście Biała, na Podlasiu, ożeniony z Izabelą Dworakowską miał syna Wojciecha, wylegitymowanego w Królestwie 1860 r.

JAKSIŃSKI h. GRYF. Jan, syn Józefa, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1831 r.

JAKSIŃSKI h. TRĄBY. Piotr, syn Jana, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1848 - 1853 r.

JAKSMAŃSKI h. LELIWA. Samuel, syn Aleksandra i Febcyanny z Boratyńskich, cytowany w aktach radomskich 1727 r.

JAKSZEWICZ v. JAKSEWICZ h. GRYF. W wojew. mińskiem. Gabryel, Floryan i Adam 1776 r. (Ks. Gr. Mińskie). Kazimierz, syn Macieja, z synem Franciszkiem, Kazimierz, syn Stefana, i Jan, syn Franciszka, wylegitymowani w Cesarstwie 1846 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej. Hipolit, syn Aleksego, dziedzic dóbr Ruksze 1882 r.

JAKSZEWICZ h. ZNIN. Potomstwo Adama, syna Jana, a między innymi: Apolinary i Witold, synowie Jana, Franciszek i Aleksander, synowie Ignacego, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1843 - 1866 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

JAKSZTOWICZ h. KOŚCIESZA. Potomstwo Andrzeja, syna Bartłomieja, a między innymi: Szymon, syn Rocha, Paweł i Antoni, synowie Kazimierza, Ignacy, syn Kacpra, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1855 - 1867 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

JAKTOROWSKI h. PORAJ. Senator w rodzinie, Andrzej, kasztelan brzeziński 1535 r.

Pisali się z Boryszowic, i byli jednego pochodzenia z Krzepickimi. Jan, Maciej i Wincenty, dziedzice na Jaktorowie, w pow. kcyńskim 1433 r. Mikołaj, scholastyk kruszwicki 1510 r., kanonik poznański 1511 r. (Bon.). Andrzej, administrator starostw wielkopolskich 1517 r. Mikołaj, kanonik poznański 1524 r. Andrzej, starosta szremski 1531 r., kasztelan brzeziński 1535 r. (Metr. Kor.). Andrzej, Krzysztof, Feliks i Łukasz, bracia, wprowadzeni do dóbr Gosławice, Kuchary, Kuźnica i Piaszczyce 1570 r. (Ks. Gr. Piotrk.). Z nich Łukasz, właściciel części wsi Przystanki, w Wielkopolsce 1564 r. Feliks, poseł wielkopolski, w pierwszych trzech bezkrólewiach, czynny i wymowny, w 1573 r. popierał elekcyę Piasta, a w 1575 r. Stefana Batorego; był dziedzicem Czeradza (?), Gaju i Witkowic, w poznańskiem 1580 r. (Ks. poborowe).

JAKUBOWICZ h. RAWICZ. Bazyli, Tomasz i Adam, synowie Szymona, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1849 r.

JAKUBOWICZ. Wojtko, syn Wojciecha, bojar weloński, i Mikołaj, chorąży oszmiański, cytowani w Metr. Lit. 1528 r. Stefan cytowany w aktach wileńskich 1559 r. Jan 1602 r. w pow. Słonimskim. Antoni, sekretarz królewski 1789 r. (Sigil.). Mikołaj, syn Marcina, urzędnik w Petersburgu 1863 r. Stanisław, komisarz obwodowy w Przemyślu 1864 r.

JAKUBOWICZ-PASCHALIS h. JAKUBOWICZ. Herb - w polu zielonem, na wzgórku, baran biały w lewo, trzyma w przedniej prawej łapie czerwoną chorągiewkę; w koronie na hełmie skrzydło czarne orle, barkiem w lewo, przeszyte w poprzek strzałą w lewo.

Rodzina pochodzenia ormiańskiego. Paschalis Jakubowicz, kupiec i przemysłowiec warszawski, założyciel słynnej w swoim czasie fabryki pasów w Kobyłce, pod Warszawą, otrzymał nobilitacyę 1790 r.; posiadał znaczny majątek ziemski jak Zielonki, Prusy i Lipków, w ziemi warszawskiej. Paschalis za Księztwa Warszawskiego był deputowanym na sejmy i członkiem Komisyi likwidacyjnej krajowej; z żony Maryanny Muradowiczówny, jego córki, Elżbieta za Karolem Zambrzyckim, sekretarzem królewskim, Maryanna za Józefem Czarnowskim i synowie: Marek-Józef, Feliks i Aleksander (Don. Vars.).

Marek-Józef, dziedzic Lipkowa, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., ożeniony z Ludwiką Ryxówną, starościanką piaseczyńską, pozostawił synów, Franciszka i Władysława, ożenionego z Jadwigą Tomorowiczówną.

Feliks, kapitan wojsk polskich, chlubnie odznaczył się w kampanii 1809 r.; umarł młodo 1812 r.

Aleksander, oficer wojsk polskich 1809 r., dziedzic dóbr Święcice, pod Warszawą, ożeniony z Katarzyną Ryxówną, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., pozostawił synów: Feliksa, ożenionego z Teresą, córką Kazimierza Izbińskiego, Seweryna, żonatego z Teklą Ryxówną, i Aleksandra.

JAKUBOWSKI h. JAKUBOWSKI. Baronowie. Herb - w polu czerwonem topór srebrny z toporzyskiem złotem, pochylony w prawo, na nim, u wierzchu toporzyska, gołąb biały z rozpostartemi skrzydłami i złotą gwiazdą w tyle; w koronie trzy pióra strusie. Tarczę podpiera z jednej strony lew, z drugiej orzeł biały.

Ten herb przy otrzymaniu tytułu baronowskiego w Austryi zmieniono w następujący sposób - tarcza w czworo przedzielona; w pierwszej części srebrnej mur czerwony o trzech rzędach cegieł, na murze orzeł dwugłowy czarny, darty, w drugiem polu właściwy herb rodzinny, w trzeciem polu czerwonem zwykły herb topór z toporzyskiem złotem, w czwartem polu błękitnem, srebrna rzeka, u której brzegu z prawej strony krzyż srebrny; tarczę podpierają z prawej strony orzeł biały siedzący, z lewej lew wspięty. Nad tarczą dwa hełmy, na prawym w koronie orzeł dwugłowy czarny, darty, na lewym w koronie topór. Jest to właściwie nieco zmieniony herb, zatwierdzony przy nadaniu szlachectwa Wojciechowi Jakubowskiemu, pułkownikowi wojsk francuzkich.

Michał, Kazimierz i Felicyan, synowie Franciszka, mieszczanie krakowscy, otrzymali na sejmie 1764 r. nobilitacyę z herbem powyżej przytoczonym i przydaniem do niego orła i lwa.

Michał nabył dobra Czermno, w pow. opoczyńskim, i pozostawił syna Franciszka-Michała, wylegitymowanego w Królestwie 1842 r.

Kazimierz, właściciel Weryni, podstoli owrucki 1767 r. (Don. Vars.), zapisany do stanu Magnatów w Galicyi 1782 r., miał kilku synów, z których Tadeusz, chorąży w wojsku koronnem 1778 r., z żony Wiktoryi Burczyńskiej pozostawił córkę Antoninę, żonę Leona Dunina-Wąsowicza.

Felicyan, ostatni z synów Franciszka, właściciel Łopuszna, Żuklina i Podzamcza 1778 r., zapisany do stanu Magnatów w Galicyi 1782 r., zaślubił Antoninę Kiecką i z niej pozostawił córki, Józefę za Borgiaszem Skrzyńskim, Antoninę za Maksymilianem Denhofem i dwóch synów, Wincentego i Ignacego.

Wincenty, starosta w Bochni, otrzymał 1808 r. tytuł baronowski austryjacki z odmianą herbu i z prawem przeniesienia tego tytułu na bratanka swego Czesława; Wincenty, żonaty z bar. Franciszką de Convay de Watlerfort, umarł bezpotomnie.

Ignacy, młodszy syn Felicyana, dziedzic Łopuszna i Żuklina, z żony Maryanny Strzegockiej miał syna Czesława, który na mocy dekretu prezydyalnego otrzymał 1832 roku przyznanie tytułu baronowskiego, nadanego jego stryjowi. Czesław, dziedzic Łopuszna i Żuklina, z żony bar. Maryi Kottulińskiej pozostawił córkę Maryę za bar. Gustawem von Gerumingenem i syna Józefa, ożenionego z Aleksandrą Micewską (Kancl, Bork., Bon.).

JAKUBOWSKI h. KOPACZ odm. Odmiana herbu - na tarczy w polu białem orle skrzydło, z którego wychodzi szpona orla.

Ten herb wraz ze szlachectwem otrzymał neofita N. Jakubowski w nagrodę zasług oddanych Rzeczypospolitej (Kancl.).

JAKUBOWSKI h. OKSZA. Jan, syn Jakóba, z synami, Bazylim i Ildefonsem wylegitymowani w Cesarstwie 1835 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego.

JAKUBOWSKI h. ROKOWIEC. Herb - w polu błękitnem koło, godło fortuny, czarne z ozdobami złotemi na dzwonach i piaście, nad niem gwiazda srebrna pięciopromienna; w koronie dwa skrzydła orle szare, między niemi rosyjska litera P (R).

Ten herb wraz ze szlachectwem otrzymał w Królestwie w 1836 r. Salwian, neofita, bankier warszawski, który w 1860 r. zbankrutowawszy, przed wierzycielami uciekł do Ameryki.

JAKUBOWSKI h. TOPÓR. Dawna małopolska rodzina, wzięła nazwisko od wsi Jakubowice, w pow. proszowskim, lecz pisała się z Ostrowiec, właściwego swojego gniazda familijnego, na pamiątkę tej posiadłości; jej linia nadana hojnie od króla Kazimierza IV majątkami w Prusach Zachodnich, założyła w nich osadę tej samej nazwy i od niej wzięła nazwisko Ostrowicki, jedna zaś z linij małopolskich od majątku Marcinkowice nazwała się Marcinkowskimi. Już w początkach XV stolecia Jakubowscy tego herbu licznie byli rozrodzeni, a w następnych dwóch wiekach przesiedlali się na Litwę i do południowych prowincyj Rzeczypospolitej.

Tomasz (Tomko) i Maciej, kanonicy krakowscy 1369 r. Jan, dziedzic na Ostrowcach, należał w 1401 r. do poselstwa wysłanego od króla Władysława Jagiełły dla układów małżeństwa tego monarchy z Anną hr. Cylejską. Zygmunt, kanonik krakowski, kustosz kielecki, um. 1433 r. Jan, kanonik krakowski 1524 - 1510 r. Rafał, komornik graniczny krakowski, chorąży nadworny koronny 1550 r., sędzia ziemski krakowski 1561 r., z żony Anny Czuryłówny miał córkę Katarzynę 1v. za Janem Dembińskim, 2v. żonę Stanisława Krasickiego i syna Jana, żonatego z Anną Rożnówną. Andrzej, w 1546 r. poseł do Turcyi od króla Zygmunta I w interesach węgierskich, poborca sandomierski 1577 r., starosta leżajski i sekretarz królewski, zostawił czterech synów: Jana-Walentego, Krzysztofa, Piotra i Andrzeja-Stanisława, od których pochodzi większa część Jakubowskich tego herbu, obecnie żyjących; z tych braci:

Jan-Walenty, sekretarz królewski 1578 r., pisarz grodzki krakowski, niepospolity mówca i poeta, umarł młodo 1582 r.; jego potomkowie przenieśli się w większej części na Podlasie i z nich Mikołaj-Tadeusz, wojski mielnicki 1732 r., miał syna Szymona, a ten syna Józefa, po którym synowie, Julian, urzędnik celny, i Rudolf wylegitymowani w Królestwie 1860 - 1861 roku.

Krzysztof, drugi syn starosty Andrzeja, łowczy sandomierski 1582 r., rządca majątków Piotra Zborowskiego, wojewody krakowskiego, posłował do Węgier dla sprowadzenia do Polski królowej Izabeli; z żony Barbary Rzeszowskiej zostawił córkę Annę, żonę Hermolausa Ligęzy, podskarbiego koronnego.

Piotr, trzeci syn starosty Andrzeja, dziedzic na Owadnie, z żony N. Sławkówny zostawił synów: Jana, Rafała i Franciszka, dwóch ostatnich potomstwo nieznane, a Jan, dworzanin Zygmunta III, pozostawił syna Władysława-Grzegorza, po którym syn Jan z żony Zofii Druszkowskiej miał trzech synów: Stanisława, który poległ pod Wiedniem 1683 r., Aleksandra-Kazimierza i Władysława-Wojciecha; z nich:

Aleksander-Kazimierz, dziedzic dóbr Unika, Łosiennic i inne, w ziemi przemyślskiej, pozostawił z żony Eufrozyny Łopieńskiej synów, Krzysztofa i Stanisława.

Krzysztof, dziedzic Ilnika, zaślubił Teresę Wojnowską i z niej pozostawił syna Jana, właściciela Tczycy 1715 r., po którym z Agnieszki Świrskiej syn Wojciech, podczaszy owrucki, z żony Aleksandry Zawadzkiej miał synów, Tomasza, żonatego z Urszulą Zawadzką, i Antoniego.

Antoni, dziedzic dóbr Tczycy 1740 r., poślubił Franciszkę Leszczyńską i z niej miał syna Wincentego-Wojciecha, ożenionego 1v. z Tychowiczówną, z tej syn Antoni i córka Barbara, i 2v. z Faustyną Polańską, z której syn Tadeusz.

Antoni, marszałek szlachty pow. Winnickiego 1810 r., z żony Leopoldyny Domaniewskiej miał synów: Seweryna, Karola i Leopolda. Seweryn, dziedzic Szepijówki, zaślubił Paulinę Pruszyńską i z niej pozostawił córki, Maryę Tatarowską, Sewerynę za Zbigniewem Kazimierskim i synów, Czesława i Marcelego. Karol, dziedzic Kutyszcz, marszałek szlachty pow. Winnickiego 1859 r., z żony Eweliny Hlebickiej-Józefowiczównej, chorążanki mohylowskiej, pozostawił córkę Jadwigę za Kazimierzem Pułaskim i syna Edwarda-Stanisława. Leopold, trzeci syn marszałka Antoniego, dziedzic Lemieszówki, z Otylii Sawickiej ma córki: Anielę, Felicyę, Stefanię i synów: Adama, Antoniego i Władysława.

Tadeusz, syn Wincentego-Wojciecha i Polańskiej, zapisany do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1834 r., miał syna Tytusa, po którym pozostały córki: Julianna, Helena, Leontyna i Marya (Bon.).

Stanisław, młodszy syn Aleksandra-Kazimierza, z żony Maryanny Jaworskiej pozostawił synów, Jana i Kazimierza; po Janie z żony Krystyny Gumińskiej synowie, Ignacy i Roman.

Ignacy, ur. 1785 r. we wsi Gołąbiu, w obwodzie lubelskim, postąpił na służbę 1808 r. do 3 pułku piechoty Ks. Warszawskiego, i w tymże roku został podporucznikiem, a w 1809 r. porucznikiem w 10 pułku piechoty i w tymże 1809 r. awansował na kapitana w korpusie sztabu generalnego francuzkiego; przeniesiony 1815 r. do 4 pułku strzelców pieszych, wyszedł do dymisyi 1817 r. Odbył kampanie 1809 r. przeciw Austryi, 1812 i 1813 r. przeciw Rosyi i znajdował się w oblężeniu Gdańska, a 1813 r. otrzymał krzyż kawalerski Legii Honorowej (Ks. Wojskowe).

Po Kazimierzu, drugim synu Stanisława i Jaworskiej, syn Józef niepospolitych zdolności matematycznych, ukształcony w szkole wojskowej w Metz, kapitan artyleryi wojsk polskich i profesor kadetów w Warszawie, odznaczył się jako zdolny pedagog; w 1781 r. został księdzem misyonarzem i w 1796 r. był generalnym wizytatorem w Polsce tego zgromadzenia. W 1794 r. powołał go Kościuszko do obrony Warszawy, oblężonej przez wojska pruskie, i Jakubowski, kierując artyleryą, chlubnie wywiązał się z przyjętego obowiązku; umarł 1814 r.

Władysław-Wojciech, trzeci syn Jana i Druszkowskiej, dziedzic dóbr Bykowiec i Borek, z żony Maryanny Szklińskiej zostawił trzech synów: Józefa, Antoniego, rektora Jezuitów, i Wojciecha, kanonika łuckiego i deputata na Trybunał koronny 1748 r.

Józef, najstarszy z synów Władysława-Wojciecha, komornik ziemski chełmski 1754 r., zaślubił Magdalenę Domaszewską i z niej miał synów, Gabryela, kanonika przemyślskiego 1790 r., i Stanisława, generał-adjutanta królewskiego, wylegitymowanego w Galicyi 1782 r., żonatego z Maryanną z Woroniczów.

Z tej linii Leon, syn Walentego-Aleksandra i Maryanny z Cieńskich, obywatel m. Kalisza, wylegitymowany w Królestwie 1844 r.

Andrzej-Stanisław, ostatni z synów starosty Andrzeja, pisarz grodzki krakowski 1586 r., zostawił syna Jana, po którym dwóch synów, Cyryl, dziedzic dóbr Tczycy, w wojew. krakowskiem, został Bernardynem, i Karol, po którym z żony Justyny Czapskiej syn Stanisław, rotmistrz królewski, ożeniony z Katarzyną Potocką, podkomorzanką bracławską, miał syna Zbigniewa-Aleksandra, porucznika pancernego, miecznika żytomierskiego, po którym z żony Anastazyi Podlewskiej trzech synów: Jan, Józef i Stefan.

Jan, miecznik żytomierski 1710 r., podstarosta owrucki, chorąży żytomierski, a ostatnio 1757 r. chorąży kijowski, deputat na Trybunał koronny 1746 r., z żony Anny Rybińskiej miał córkę Franciszkę za Aleksandrem Dzierzbickim, kasztelanem brzezińskim, i syna Józefa, podczaszego żytomierskiego 1751 r., stolnika owruckiego, a następnie kijowskiego i posła na sejm 1764 r., chorążego kijowskiego 1770 r., podkomorzego żytomierskiego 1775 r., zm. 1783 roku.

Jan, dóbr Ostrowiec, Bartłomiej, dóbr Rzendowic, Andrzej, dóbr Słaboszowic, Zbigniew, dóbr Krzykos, i Mikołaj, dóbr Wadowa dziedzice 1579 r. (Ks. poborowe).

Jan i Michał z ziemią nurską, Wojciech z ziemią mielnicką, Stanisław z wojew. Sandomierskiem 1697 r., a Szymon, chorąży bracławski, z wojew. kijowskiem 1764 r. podpisali elekcye.

Michał, podczaszy pomorski 1748 r., miał synów, Walentego, wojskiego Winnickiego, i Fortunata, skarbnika dźwinogrodzkiego 1777 r., miecznika bracławskiego 1780 r., po którym z żony Julianny Sikorskiej córka Dorota za Władysławem Kołyszką. Felicyan, skarbnik owrucki 1761 r., żonaty z Antoniną Kiecką, miał córkę Józefę za Franciszkiem Skrzyńskim. Michał, wojski mniejszy Winnicki 1774 r. Po Michale, podstolim smoleńskim 1780 r., z 1-ej żony Maryanny, córki Franciszka Nitkowskiego, syn Sebastyan, podporucznik kawaleryi narodowej wojsk litewskich, z 2-iej żony Sarneckiej córka Anna za Jakóbem Jaworskim, a z 3-iej żony Sierakowskiej córka Rozalia za Stanisławem Bończa Włodarskim, chorążym wojsk litewskich, przeprowadzili działy majątku, pozostałego po swym ojcu Michale 1790 r. (Metr. Kor., Kancl., Sigil., Conv. i Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Chęcińskie i Radomskie).

Wojciech, adwokat sądu grodzkiego przemyślskiego, 1782 r., a Antoni i Jan Nepomucen, synowie Franciszka i Heleny Jasińskiej, 1787 r. wylegitymowani w Galicyi.

Bazyli, syn Jana i Katarzyny Winnickiej, z synami: Samuelem, Jerzym i Antonim, urodzonymi z Katarzyny Kulczyckiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r., a po Antonim z żony Anastazyi Bilińskiej synowie: Bazyli, Jerzy, Józef, Łukasz i Piotr wylegitymowani 1828 r.

Adam, syn Joachima, z synami: Kalikstem, Grzegorzem i Wilhelmem 1839 r., a Beniamin, syn Franciszka, z synem Stanisławem 1840 roku wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.

Z osiedlonych na Litwie. Ignacy, mostowniczy trocki, i Tadeusz podpisali manifest szlachty litewskiej 1763 r. Hilary, syn Stefana, urzędnik w gub. mińskiej 1840 r. Henryk i Maurycy, synowie Macieja, deputaci sądowi w gub. kowieńskiej 1859 r.

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: a) gub. wileńskiej: Joachim, syn Stanisława, z synami: Mikołajem, Jerzym i Michałem i wnukiem Kazimierzem, synem Mikołaja, 1854 r.; b) gub. grodzieńskiej: Szymon, syn Hipolita, Adolf i Mieczysław, synowie Józefa, 1811 r., Jan, syn Andrzeja, z synami: Władysławem, Konstantym i Karolem 1863 r.; c) w okręgu białostockim: Adolf i Leon, synowie Tomasza, i Oktawiusz, syn Jana, 1853 - 1858 r.; d) gub. kijowskiej: Leopold, syn Antoniego, Leon i Kazimierz, synowie Wincentego, i kilkunastu innych 1850 - 1867 r.; e) w gub. mińskiej: Teodor z synami, Janem i Wincentym, Rafał z synami, Mikołajem i Maryanem, Jan z synami: Wincentym, Józefem i Adamem, Tadeusz, syn Karola, i kilkunastu innych 1844 - 1862 r.

JAKUBOWSKI h. TOPÓR odm. Odmiana herbu - w polu czerwonem topór srebrny z rękojeścią złotą, z prawej strony toporzyska półksiężyc złoty barkiem w prawo; nad hełmem korona (Hr. Ostr.).

Ten herb i szlachectwo otrzymał 1790 r. Sebastyan, adjutant-podporucznik w dywizyi pierwszej litewskiej (Vol. Leg.).

JAKUBOWSKI h. TRZASKA. Z tym herbem otrzymał w 1838 r. przyznanie szlachectwa w Królestwie Karol, syn Antoniego i Maryanny z Rodowiczów, ur. 1797 r. we wsi Meniszkach, w obwodzie rosieńskim, który 1814 r. postąpił na służbę do 7 pułku ułanów legii nadwiślańskiej i w 1825 roku został podporucznikiem w batalionie weteranów czynnych. Karol 1835 roku został umieszczony w komendach inwalidnych 10 okręgu straży wewnętrznej (Ks. Wojskowe).

JAKUBOWSKI. Wojciech, szlachcic państwa rzymskiego, kawaler orderu św. Ludwika, pułkownik rot niemieckich w wojsku francuzkiem, syn Franciszka i Katarzyny z Rupniewa Rupniewskiej, otrzymał 1764 r. nobilitacyę i zatwierdzenie herbu, nadanego mu przez Karola VII, z dodaniem po bokach tarczy - lwa i orła. Herb przedstawia tarczę na cztery części podzieloną; w pierwszej części na srebrnym piasku mur czerwony, z niego powstaje orzeł czarny o dwóch głowach, w niższej części na prawej stronie, w polu czerwonem topór srebrny o złotem toporzysku, w drugiej wyższej części, w czerwonem polu, takiż topór pochylony, na którego toporzysku stoi gołąb biały z wzniesionemi do lotu skrzydłami i złotą gwiazdą w tyle, w czwartej części niższej lewej, w polu błękitnem, srebrna rzeka, u której brzegu z prawej strony krzyż srebrny. Nad tarczą trzy hełmy, dwa skrajnie ku sobie zwrócone; w koronie prawego dwa skrzydła orle czarne, na środkowym w koronie lew między dwoma trąbami myśliwskiemi i u każdej z nich cztery dzwonki zawieszone, w koronie lewego hełmu trzy pióra strusie. Boki tarczy podtrzymują z prawej strony orzeł biały, z lewej, lew.

Wojciech podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią mielnicką; generał-major 1768 r., generał-brygady 1779 r., ostatnio 1781 r. marszałek polny francuzki, wychowany na dworze lunewilskim, ukształcony i zdolny, był wysłany do Polski od gabinetu wersalskiego jako agent dyplomatyczny; um. 1784 r., pozostawiwszy z żony Salomei Łęskiej, chorążanki owruckiej, córki, Barbarę za Andrzejem Boskim, i Izabelę, żonę Juliana Krosnowskiego, miecznika pilznieńskiego (Kancl., Sigil., Don. Vars.).

JAKUBOWSKI. Kazimierz, syn Wawrzyńca i Teresy Łozińskiej, Jan, Karol i Kazimierz, synowie Michała i Maryanny Solskiej, oraz Marcin i Wojciech, synowie Stefana i Anny Berezowskiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. (Bon.).

JAKUBOWSKI. Jan otrzymał nobilitacyę 1775 r. (Sigil.).

JAKUBSKI h. TOPÓR. Kazimierz, syn Wincentego, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1858 roku.

JAKUCEWICZ h. JASIEŃCZYK. Potomstwo Józefa, syna Mikołaja, a mianowicie: Augustyn i Bolesław, synowie Jana, Antoni, Wojciech, Michał i Bogusław, synowie Józefa, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1840 - 1866 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

JAKUCEWICZ h. JASTZĘBIEC. Podług Wielądka na Białej Rusi. Szymon, dziedzic majętności Lisiczyno, w pow. orszańskim 1686 r., z żony Katarzyny Hromykówny miał syna Pawła, zastawnego posesora dóbr Mańkowszczyzna, w wojew. mińskiem, po którym z żony Konstancyi Truszkowskiej synowie, Tadeusz, Dominikanin, Józef-Konstanty, Pijar, i córka Anna Łyczkowska, łowczyna orszańska.

JAKUNOWSKI h. NOWINA. Józef, syn Franciszka, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1857 r.

JAKUSZEWSKI h. JAKUSZEWSKI v. SZAŁAWA odm. Herb - w polu błękitnem złoty pierścień, na jego wierzchu i w środku złoty krzyż kawalerski (Hr. Ostr.).

Na Wołyniu i Podolu. Jan, poseł bracławski 1632 r. Michał podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. wołyńskiem. Gabryel i Stanisław, synowie Jana i Krystyny Ostrowskiej, 1664 r. (Zap. Tryb. Lubel.).

JAKUSZOWICZ v. JAKUSZEWICZ v. JAKUSEWICZ. Seweryn, syn Edwarda, deputat sądów pow. białostockiego, i Mikołaj, syn Mikołaja, deputat sądów pow. czerykowskiego 1845 r. Szymon, syn Andrzeja, kanonik mohylowski 1873 r.

JAKUSZYŃSKI. Piszą się z Jakuszyniec, w pow. Winnickim. Bohdan z żony Hanny Wojciechowskiej miał syna Jana, wojskiego Winnickiego 1622 r. Po Janie z Barbary Wierzbowskiej córka Anastazya 1v. za Szymonem Potockim, 2v. za Jakóbem Rościszewskim, pisarzem ziemskim płockim 1663 r. (Bon.).

JAKUTOWICZ h. TOPÓR. Stanisław, syn Józefa, 1630 r. w pow. pińskim. Józef, szambelan Stanisława Augusta, prowadził długi proces z książętami Woronieckimi 1775 r. (Vol. Leg.); był żonatym z Anną Piotrowską, 1v. żoną ks. Floryana Woronieckiego. Kazimierz, ożeniony z Anną Rówieńską, dziedzic dóbr Grabowa i Olszanki 1778 r. Marcin, radca pow. warszawskiego 1813 r. Jan, dziedzic dóbr Wola Stryjewska, i Marcin, dziedzic dóbr Wysoka, w Królestwie 1858 r. Jan, syn Antoniego, urzędnik w pow. borysowskim 1859 r.

JALECKI. Andrzej naznaczony poborcą do wybierania poborów w pow. rzeczyckim 1580 r. (Vol. Leg.).

JAŁBRZYK h. GRABIE. Michał, Andrzej, Gosław, Wojciech, Stanisław i Chlewiotka z Drożewa, w ziemi ciechanowskiej, w 1415 r. za przywilejem Janusza ks. Mazowieckiego, zamienili ze Ściborem z Sąchocina swój majątek Drożew na jego Jałbrzykow-Stok, blisko Łomży, i od tego majątku wzięli nazwę Jałbrzyk (Mil.). Od tych Jałbrzyków pochodzą rodziny: Wądołowski, Wyszyński i Jałbrzykowski. Jan z Małego Kroszyna zapisał wiano żonie Dorocie ze Szyroczek 1496 r. Mikołaj z Jałbrzyków, poseł podlaski, podpisał ugodę będzińską 1589 r., a Mateusz, podsędek bielski, elekcyę 1648 r. z wojew. podlaskiem.

JAŁBRZYKOWSKI h. GRABIE. Wojciech i Gosław, nabywszy 1415 r. majątek Jałbrzykow-Stok, w ziemi łomżyńskiej (zobacz Jałbrzyk, herbu Grabie), pisali się od niego Jałbrzyk, a ich potomkowie tę nazwę zmienili na nazwisko Jałbrzykowski. Seweryn, syn Bartłomieja z Jałbrzykowego-Stoku, 1544 r. Paweł, viceregent ziemski wizki 1553 r. Jerzy, syn Stanisława, 1557 r. Stefan, proboszcz w Gerajnowach na Litwie, scholastyk wileński 1574 r. Jarosz, komornik ziemski zambrowski 1579 r., miał syna Serafina, dziedzica dóbr Koziki. Wojciech, dziedzic dóbr Koziki-Jałbrzykow-Stok 1680 r. Stanisław podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią łomżyńską, a Tomasz z wojew. poznańskiem 1764 r. Heronim, wojski łomżyński 1698 r.

Marcin, sędzia ziemski i marszałek zambrowski 1667 - 1693 r., z żony Doroty Mężeńskiej zostawił trzech synów; z tych: 1) Stanisław, sędzic zambrowski, podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią łomżyńską; jego syn Wojciech miał syna Marcina, którego syn Hilary, ożeniony z Maryanną Krajewską, pozostawił synów, Walentego, wylegitymowanego w Królestwie 1847 r., i Tomasza, po którym synowie, Leonard i Seweryn, urzędnik w Warszawie, wylegitymowani w Królestwie 1850 r.; 2) Adam, sędzic ziemski zambrowski, podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią łomżyńską; jego syn Karol miał syna Andrzeja, tego syn Franciszek, z żony Katarzyny Mnichowskiej pozostawił synów, Mateusza-Joachima, właściciela wsi Sambory-Bukowo, w pow. łomżyńskim, i Stanisława, po którym syn Jan Kanty, wylegitymowanych w Królestwie 1853 r. z herbem Kościesza.

JAŁOMOWSKI. Byli w północnem Mazowszu; z nich Aleksander cytowany w aktach ostrołęckich 1665 r.

JAŁOWICKI v. JAŁOWIECKI h. BRAMA v. JAŁOWICKI. Herb - w polu czerwonem nad dwiema srebrnemi krokwiami, tworzącemi literę W, strzała złota żelezcem w górę i dwa miecze ostrzami do dołu na niej ukośnie skrzyżowane; nad hełmem w koronie trzy strusie pióra (Hr. Ostr.).

Niektórzy członkowie rodziny Jełowicki, herbu Brama, zmieniali nazwisko na Jałowicki v. Jałowiecki, a nawet je stale przyjęli. Antoni, sędzia, i Sasin, podsędek krzemienieccy 1590 r. Zacharyasz, wojski krzemieniecki, sekretarz królewski, lustrator do Kijowa 1611 roku (Vol. Leg.), stolnik kijowski 1629 r., żonaty z Zofią z Ledóchowa (Metr. Kor.). Krzysztof, towarzysz husarski, którego na proźbę wojska sejm 1666 r. uwolnił od kondemnaty. Jan, łowczy wołyński 1710 r. (Vol. Leg.). Antoni, chorąży nowogrodzki 1748 r. (Don. Vars.). Jan z ziemią chełmską 1697 r., a Antoni Bożeniec, chorąży pow. nowogrodzkiego i poseł wojew. czerniechowskiego, 1764 r. z wojew. czerniechowskiem podpisali elekcye.

Potomstwo Kazimierza, syna Kacpra, a między innymi: Bolesław i Józef, synowie Feliksa, Tomasz, syn Felicyana, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1842 -1866 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

JAŁOWIECKI h. ŁODZIA. Po Jerzym-Felicyanie, wojskim kaliskim 1735 r., dziedzicu dóbr Budziska 1755 r. (Akta Kamieńczykowskie), z żony Brygidy Goiszewskiej było dwóch synów: 1) Józef, ożeniony z Elżbietą Gawrońską, miał synów, Adama, asesora Trybunału, podsędka w Warszawie, tego syn Ludwik, i Franciszka, sędziego Najwyższej Instancyi, w 1842 r. rzeczywistego radcę stanu i członka Senatu, wylegitymowanych w Królestwie 1840 r.; 2) Ludwik ożeniony z Bogumiłą Gosławską, z niej synowie, Józef i Franciszek wylegitymowani w Królestwie 1841 r. Edmund, syn Franciszka, następnie sędzia Trybunału 1865 r., był żonatym z Ewą Sadkowską. Aleksander, syn Adama, mecenas w Warszawie 1873 r.

JAŁOWSKI h. SYROKOMLA odm. Odmiana herbu - strzała na Habdanku w koronie dwukrotnie przekrzyżowana od prawej ku lewej stronie.

Jakób, syn Ambrożego, 1604 r. (Ks. Gr. Przedeckie). Kacper, rektor Jezuitów w Łomży 1663 r. Krzysztof z Kołyszyna podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. rawskiem.

JAŁOZ v. JAŁOZA. Dominik podpisał pospolite ruszenie 1698 r. z wojew. mińskiem. Aleksander, syn Józefa, oficer wojsk rosyjskich, z synami, Stanisławem i Aleksandrem wylegitymowani w Cesarstwie 1856 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Kazimierz, syn Romana, kasyer pow. dynaburskiego 1860 r.

JAMBORSKI. Wojciech wylegitymowany w Galicyi 1783 r.

JAMBRAMOWSKI h. DĄBROWA. Jedna gałąź rodziny Śledziowskich, w ziemi liwskiej, brała od majątku Jambramowice nazwisko Jambramowski, ale już w XVII stoleciu powróciła do swej właściwej nazwy. Józef, dziedzic na Jambramowicach Jambramowski, żyjący około 1610 r., miał syna Jana, którego wnuk Jakób pisał się już Śledziowskim.

JAMBRZYKOWICZ. Wojciech z ziemią nurską podpisał elekcyę 1697 roku.

JAMIEŃSKI v. JAMIŃSKI h. SAS. Wzięli nazwisko od wsi Jamna, na Rusi Czerwonej. Stanisław i Piotr, synowie Zygmunta, 1629 r. Stefan, komornik graniczny 1638 roku, miecznik sanocki 1639 r., z żony Teofili Grochowskiej miał synów: Wacława, Teodora, Pawła i Jana 1641 r. (Don. Vars.). Paweł, komornik ziemski sanocki 1666 r., z żony Beaty Cikowskiej miał córkę Annę za Stanisławem Leśniowskim i dwóch synów, Marcina i Michała. Jan, pleban gr.-katolicki w Turzańsku, z żony Maryanny Ławrowskiej pozostawił syna Teofilakta, plebana w Monastercu, wylegitymowanego we Lwowie 1873 r., po którym z Anieli Spławskiej synowie, Roman, konsyliarz sądu apelacyjnego we Lwowie, i Dyonizy żonaty 1v. ze Stefanią Ławrowską, 2v. z Zofią Łaszowską (Bon.).

JAMIOŁKOWSKI h. DOLIWA. Dawna w północnem Mazowszu i na Podlasiu rodzina, wzięła nazwisko od wsi Jamiołki, w ziemi bielskiej, od której toż w XV stoleciu pisała się Jamiołek. Podług Metryki Litewskiej z 1528 r. dostawiała 12 zbrojnych konnych na potrzeby wojenne. Aron Stroński, syn Jana, oflcyalista arcybiskupa Drzewickiego 1531 - 1535 r., zaślubiwszy Wiktoryę Łyżkowską, dziedziczkę na Jamiołkach, nazwał się od tej wsi Jamiołkowskim, i to nazwisko przyjęło sześciu jego synów. Jan, sztygar, a Łukasz, pisarz w Wieliczce, Stanisław, pisarz kancelaryi mniejszej koronnej, Marcin i Andrzej, służący wojskowo, i Piotr byli herbu Doliwa, i ten herb przyjęli i inni Jamiołkowscy, chociaż nie ich pokrewni; rozróżnienie obu tych rodzin, jednego nazwiska i herbu, jest obecnie niepodobnem dla ich licznego rozrodzenia się. Stanisław i Wojciech, synowie Marcina, dziedzice na Jamiołkach 1596 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). Jan 1632 r., a Andrzej z wojew. podlaskiem i Stanisław z ziemią nurską 1697 r., Grzegorz 1764 r. z ziemią bielską podpisali elekcye. Władysław i Rafał, synowie Łukasza 1696 r. Konstancya, żona Stanisława Brzozowskiego, pisarzowicza ciechanowskiego 1760 r. Benedykt, viceregent grodzki kamieniecki 1773 r., żonaty z Agnieszką Lisowską, łowczanką owrucką. Jan, syn Wojciecha i Apolonii Kalinowskiej, żonaty z Katarzyną Malinowską 1795 r. Andrzej, syn Wojciecha i Joanny Stypułkowskiej, sprzedał części dóbr Jamiołki-Świetliki bratu Stanisławowi 1796 r. (Ks. Gr. Sochaczewskie).

Po Andrzeju-Stanisławie, synu Wojciecha, komorniku granicznym bielskim 1667 r., regencie grodzkim goniądzkim 1668 r. i poborcy ziemi bielskiej 1683 r., z żony Maryanny Brzostowskiej, córki Protazego, było trzech synów: Paweł, Marcin i Kazimierz.

Po Pawle pochodzący: Wincenty i Tomasz, synowie Franciszka i Petroneli z Konopków, Józef, syn Piotra, Ignacy, syn Franciszka i Katarzyny z Bruszewskich, Stanisław, Tomasz, Roch, Kazimierz i Jan, synowie Michała i Franciszki z Jamiołkowskich, Mateusz, syn Walentego, Wojciech i Stanisław, synowie Tomasza, wylegitymowani w Królestwie 1846 - 1860 r.

Pochodzący po Marcinie: Adam, syn Franciszka, woźny w kancelaryi namiestnika, z synem Franciszkiem, Stefan i Paweł, synowie Bartłomieja, oraz Antoni, syn Ignacego i Józefaty z Uszyńskich, pisarz Magazynu solnego w Iłży, wylegitymowani w Królestwie 1842 - 1856 r.

Pochodzący po Kazimierzu, trzecim synu Andrzeja-Stanisława: Ignacy, syn Kazimierza i Kunegundy z Jamiołkowskich, dziedzic Noski-Święte w pow. łomżyńskim, Wojciech, syn Stanisława, i Szymon, syn Andrzeja, wylegitymowani w Królestwie 1848 r.

Po Walentym-Stanisławie, synu Andrzeja, dziedzicu wsi Mostówka, viceregencie ziemskim i grodzkim warszawskim 1714 r., pochodzący: Piotr, syn Macieja, dziedzic wsi Jamiołki, sekretarz marszałka szlachty gub. augustowskiej, Wojciech i Antoni, synowie Szymona, Stanisław i Ignacy z synem Piotrem, urodzonym z Karoliny Zaremba, synowie Mateusza i Eleonory z Truskolaskich, wylegitymowani w Królestwie 1838 - 1844 r.

Pochodzący po Bartłomieju, dziedzicu wsi Kobylino i Ołtarze 1729 r., syn Grzegorz z Eleonorą Stypułkowską miał synów, Macieja i Piotra, wylegitymowanych w Królestwie 1843 r.; po Piotrze syn Jan, w wojsku rosyjskiem 1854 r.

JAMIOŁKOWSKI h. GODZIEMBA. Byli na Podlasiu i wzięli nazwisko od wsi Jamiołki-Godziemby. Bartłomiej, syn Mikołaja Godziemby, zastawił części Jamiołki bratu rodzonemu Leonardowi 1551 r. Bartłomiej i Michał, synowie Macieja z Jamiołek, 1544 r. Maciej, Jan i Mojżesz, synowie Stanisława, dziedzice Jamiołek-Godziemby 1567 r. (Mil.).

JAMNICKI v. JAMIŃSKI h. SAS. Stanisław Troska żonaty z Zofią Charbicką 1497 r. Stefan, komornik graniczny sanocki 1635 r. (Metr. Kor.). Ludwik, b. pisarz audytoryatu, dymisyonowany 1828 r., został porucznikiem 20 pułku piechoty 1831 r. (Ks. Wojskowe).

JAMOŃSKI. Byli w pow. pińskim; z nich Jerzy 1648 r.

JAMONT h. ORZEŁ (?). Krzysztof, syn Konstantyna, żyjący w połowie XVIII stolecia, zostawił synów, Michała i Władysława; po Michale synowie, Marcin i Józef, a po Marcinie: Ambroży, Aleksander i Józef, i po Aleksandrze, Bolesław i Konstanty wylegitymowani w Cesarstwie 1866 r. Po Józefie, synu Michała, wnuku Krzysztofa, synowie, Wacław i Szymon; po Wacławie syn Józef, a po Szymonie: Tomasz, Piotr, Ludwik i Antoni. Po Władysławie, drugim synu Krzysztofa, syn Stanisław, tego synowie: Antoni, Maciej i Mateusz wylegitymowani w Cesarstwie 1850 - 1865 r. i wszyscy zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

JAMONT h. POBÓG. Dom dawny na Litwie, bierze przydomek Polewicz, który wielu brało za nazwisko. Michał-Kazimierz, skarbnik trocki 1674 r., wojski i sędzia grodzki lidzki 1683 r. Antoni podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. mińskiem. Teodor, chorąży twerski 1786 r. Maciej, syn Kazimierza, urzędnik w gub. wileńskiej, z synami, Józefem i Ludwikiem wylegitymowani w Cesarstwie 1835 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.

Potomstwo Adama, syna Tomasza, a między innymi: Feliks, Jan, Antoni, Jakób, Anicety i Marcin, synowie Tomasza, Benedykt, syn Klemensa, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1835 - 1852 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

Michał Jawojsz, porucznik 4 pułku piechoty liniowej, otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari 1831 r. (Ks. Wojskowe).

JAMSKI. Bernard, dziedzic na Strupicach, w pow. sandomierskim 1508 r. (Ks. poborowe).

JAMULSKI. Antoni, syn Aleksandra i Izabeli Chyczewskiej, 1697 r.

JANAKOWSKI h. TRĄBY. Leon, syn Stanisława, z synem Julianem i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1833 - 1856 r.

JANASZ. Jerzy, subdelegat brański i sędzia kapturowy liwski 1764 r., miał syna Krystyana, a ten syna Konstantego, po którym z żony Konstancyi Wesołowskiej synowie: Władysław, Bolesław i Mieczysław wylegitymowani w Królestwie 1852 r.

Teofil, syn Teofila i Anny, ur. 1792 r. w Warszawie, postąpił na służbę 1806 r. do artyleryi pieszej, a 1815 r. przeznaczony do 8 pułku piechoty liniowej, wyszedł w 1816 r. do dymisyi. Odbył kampanię 1809 r. przeciw Austryi, a w 1813 r. był w bitwach pod Bobrujskiem i Borysowem (Ks. Wojskowe).

JANCEN. Filip, syn Antoniego-Kornelego, zapisał żonie swej Maryannie Burakowskiej 300 flor. 1654 r. (Con. Vars.).

JANCEWICZ h. DZIAŁOSZA. Jerzy i Kazimierz podpisali manifest szlachty litewskiej 1763 r. Onufry podpisał elekcyę 1764 r. z pow. orszańskim. Karol, sędzia grodzki rosieński 1793 r. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej: Napoleon, syn Jana, sędzia pow. grodzieńskiego 1859 roku, z synami: Władysławem-Onufrym, Konstantym i Władysławem-Karolem 1851 roku.

JANCEWICZ h. ROLA. Maciej, syn Antoniego, z synami: Adamem, Aloizym i Antonim wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.

JANCEWICZ h. ŚWIEŃCZYC. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r.

JANCZARSKI. Karol, syn Karola, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1845 r.

JANCZEWSKI h. DOŁĘGA. Karol, regent ziemski rosieński 1775 r., sędzia grodzki żmudzki 1780 r. Potomstwo Adama, syna Franciszka, a między innymi: Ludwik i Adam, synowie Adama, Floryan, syn Jerzego, i inni 1858 - 1866 r., oraz potomstwo, Henryka i Filipa, a między innymi: Waleryan, syn Franciszka, marszałek powiatowy szlachty, Kazimierz i Edward, synowie Cypryana, Tadeusz, syn Karola, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1851 - 1856 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Po Kazimierzu z żony Heleny z Oskierków córka Helena, żona Antoniego Chrapowickiego. Anna, żona Jana Abramowskiego 1840 r.

JANCZEWSKI h. JACYNA. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r.

JANCZEWSKI h. JANCZA (?). Karol i Stanisław, synowie Franciszka, wylegitymowani w Cesarstwie 1844 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.

JANCZEWSKI h. JASTRZĘBIEC. Pisano ich także Jąnczewski; byli w wojew. płockiem i ziemi dobrzyńskiej. Piotr, kanonik płocki 1446 r. Mikołaj z Janczewa otrzymał części Janczewa od braci: Pawła, Jana i Alberta Dussy z Janczewa 1497 r. (Metr. Kor.). Wojciech, komornik ziemski 1542 r., podstarosta płocki 1555 r. Walenty z wojew. płockiem, a Jan, Marcin, Stanisław i Szymon z ziemią dobrzyńską podpisali elekcyę 1697 r.

Wojciech, podwojewodzy płocki 1620 r., miał dwóch synów, Jana i Jakóba; po Janie syn Marcin miał syna Jakóba, a ten syna Mateusza, ożenionego z Agnieszką Rychwalską, z której syn Faustyn wylegitymowany w Królestwie 1850 r.

Po Jakóbie, młodszym synu podwojewodzego Wojciecha, syn Wojciech pozostawił syna Adama, a ten syna Jana, po którym syn Walenty, ożeniony z Konstancyą Wojtkowską, miał synów, Jakóba, urzędnika w Komisoryacie rosyjskim, i Wawrzyńca, pisarza wojskowego w Brześciu Litewskim, wylegitymowanych w Królestwie 1852 - 1853 r.

Inni potomkowie Wojciecha z 1620 r. wylegitymowali się w Królestwie z herbem Lubicz.

JANCZEWSKI h. LARYSSA. N. N. zostali zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r.

JANCZEWSKI h. LUBICZ. Bracia: Stanisław, Piotr, Jan, Andrzej i Jakusz (Jakób), dziedzice Bledzewa, nabywszy w 1409 r. za przywilejem Ziemowita ks. Mazowieckiego wieś Janczewo, w ziemi wizkiej, wzięli od niej nazwisko Janczewski; niektórzy z ich potomków przesiedlili się na Litwę i do Prus Zachodnich, gdzie posiadali w 1854 r. majątek Popówko, w Warmii. Jan i Marcin, synowie Jakóba z Janczewa, 1485 r. Ambroży, syn Andrzeja, przy pomocy braci stryjecznych Stanisława, syna Wojciecha, i Mateusza, syna Mateusza, udowodnił swoje szlachectwo 1623 r.

Po Wojciechu, podwojewodzym płockim 1620 r. (herbu Jastrzębiec), pochodzący Franciszek, syn Michała i Apolonii z Rybickich, wylegitymowany w Królestwie 1850 r.

JANCZEWSKI h. NAŁĘCZ. Jakób, pisarz skarbu koronnego, Błażej i Maciej, bracia rodzeni, otrzymali nobilitacyę 1556 r. i herb Nałęcz, nadany im przez Czarnkowskich (Metr. Kor.).

JANCZEWSKI h. OGOŃCZYK. Po Mateuszu, właścicielu wsi Bronaki, w ziemi łomżyńskiej 1715 r., syn Jan miał syna Rajmunda, właściciela wsi Bronaki-Olki, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r.

JANCZEWSKI h. TRZASKA. Jedna gałąź rodziny Glinka, herbu Trzaska, dziedzicząca na majątku Janczewie, brała od niego nazwisko Janczewski, zachowawszy przydomek Glinka. Stanisław, wójt w Łomży 1423 r. Stanisław, chorąży wizki, otrzymał od książąt mazowieckich 1510 r. w nagrodę zasług prawo niemieckie i różne przywileje dla swej wsi Janczewo (Metr. Kor.). Wojciech, podsędek i poseł ziemi wizkiej 1563 r., sędzia ziemski wizki 1571 r., miał syna Walentego 1582 r. Jerzy, syn Stanisława, 1578 r. miał synów, Adama i Krzysztofa, regenta ziemi wizkiej 1589 r. Szymon, pisarz grodzki i poborca mielnicki 1618 r., był poborcą wizkim 1624 r. Adam, pisarz ziemski wizki, i Tomasz 1648 r., Antoni i Jakób 1697 r. z ziemią wizką, Adam, Aleksander, Jan, Józef, Piotr i Wojciech 1697 r. z ziemią nurską podpisali elekcye. Marcin, podwojewodzy wizki 1658 - 1667 r. Michał, syn Wacława, 1666 r. Jan, regent 1679 r., a pisarz ziemski wizki 1683 r. Tomasz, dziedzic dóbr Janczewo-Jeziorki, żonaty z Maryanną Skulską 1682 r. Paweł cytowany w Vol. Leg. 1775 r. (Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.).

Po Krzysztofie, pisarzu grodzkim wizkim 1591 - 1616 r., dziedzicu wsi Janczewo, synowie, Marcin i Stanisław; po Marcinie syn Jan miał syna Jana, a tego syn Maciej pozostawił syna Łukasza, a ten syna Antoniego, ożenionego z Rozalią Dąbrowską, z której syn Wojciech wylegitymowany w Królestwie 1854 roku.

Po Stanisławie, młodszym synu pisarza Krzysztofa, pochodzący: Marceli, podoficer wojsk rosyjskich, syn Józefa, Leon, syn Mateusza i Ewy z Grądzkich, Piotr, geometra rządowy, syn Wojciecha, (Piotr miał przyznane prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1844 r.), Jan, Leonard i Franciszek, synowie Józefa i Elżbiety z Budwiłłów, Apolinary i Ewaryst, synowie Franciszka i Józefy z Mioduszewskich, Wincenty, dziedzic dóbr Żywkowo, w okręgu białostockim, syn Józefa, Romuald, syn Piotra z synem Apolinarym, urzędnik w Kaliszu, Józef, syn Michała, Jan, nadleśny rządowy w gub. płockiej, Wawrzyniec i Kazimierz, urzędnik leśny, synowie Piotra (Kazimierz otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie w 1841 r., jego syn Hipolit w wojsku rosyjskiem 1860 r.), wszyscy wylegitymowani w Królestwie 1837 - 1860 r.

Grzegorz, Mateusz i Teodor, synowie Ignacego, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r. Leon wylegitymowany w Galicyi 1782 r.

Potomstwo Michała, syna Jana, a między innymi: Ignacy z potomstwem, syn Michała, Bolesław i Michał, synowie Jana, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1854 - 1867 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

JANCZURA h. AKSAK. Rodzina tatarskiego pochodzenia na Litwie. Mahmed, syn Samuela, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1819 r.

JANCZYCKI. Na Podolu i Ukrainie. Prokop, porucznik pancerny 1664 r. Józefat, koadjutor i archimandryta owrucki 1767 r., a kaniowski 1774 r. (Kancl.). Honorata 1v. za Adamem Abramowiczem, 2v. za Wincentym Krzyżanowskim 1803 r. Spirydion, syn Ignacego, z synami: Pawłem, Edwardem i Adamem wylegitymowani w Cesarstwie 1862 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.

JANCZYŃSKI v. JĄCZYŃSKI v. JACZYŃSKI h. BARANIA GŁOWA. Bartłomiej, dziedzic Skoraczewa i części dóbr Bilęcina, Brylewa i Karchowa, w kościańskiem 1581 r. (Ks. poborowe), starosta wolborski, na zarzucone sobie szlachectwo 1602 r. postawił świadków na sejmiku deputackim pod Stargardem, Jana Jączyńskiego, Macieja i Jerzego Czołdańskich, którzy zeznali, że dziad ich Jerzy Czołdański i dziad Bartłomieja, Bartosz Janczyński byli braćmi rodzonymi z familii Feltów, herbu Barania Głowa, t. j. Jerzy Felt z Czołdanek miał syna Stanisława ojca Macieja i Jerzego Czołdańskich, a Bartosz Felt z Jącznik pozostawił synów, Macieja, ojca świadka Jana Jączyńskiego i Piotra ojca Bartłomieja. Świadek Jan Henegowski zeznał, że matka Bartłomieja Jączyńskiego, Marta Żabińska była siostrą cioteczną ojca jego Jakóba.

Bartłomiej z żony Anny Kiełczewskiej pozostawił synów, Wojciecha, Jana i córki: Barbarę, Zofię i Dorotę 1612 roku. Grzegorz, syn Wojciecha i Małgorzaty Masłowskiej, 1614 r. Maciej, sędzia grodzki sieradzki 1618 r. Feliks żonaty z Małgorzatą Dąbrowską 1628 r. Tomasz, Jezuita w Kaliszu, um. 1651 r. (Wyr. Tryb. Piotrk., Ks. Gr. Przedeckie).

JANCZYŃSKI h. POMIAN. Dawna rodzina na Rusi Czerwonej i Wołyniu. Andrzej i Bryczko cytowani w Metr. Litew. 1528 roku; z nich Bryczko miał syna Iwana, a Andrzej, żonaty z Nastazyą, pozostawił córki. Marya, żona Hawryły Jakowickiego, podsędka włodzimierskiego 1571 r. Andrzej, syn Stefana, regent grodzki halicki 1770 - 1782 r., podstoli kołomyjski 1780 - 1790 r., sędzia grodzki lubelski 1781 r., łowczy dźwinogrodzki 1789 - 1796 r. (Kancl.), wylegitymowany w Galicyi 1783 r. Józef, podczaszy halicki 1788 r. Michał, cześnik trembowelski 1791 - 1794 r.

JANDA. Aleksander, syn Wojciecha i Doroty z Kczewskich, cytowany w aktach piotrkowskich 1709 r.

JANDUŁA. (mylnie, ma być JANKUŁA). Kosten (Konstanty), szlachcic wołoski z synami: Aleksandrem, Mironem i Potomirem otrzymali indygenat na sejmie 1638 roku (Vol. Leg.).

von der JANE. Jan, wojewoda pomorski, otrzymał 1457 r. w posesyę m. Stargard, a 1458 roku wsie: Babelnaw, Bobaw, Pancze, Wonental, Szwarczenwalt, Weissenwalt, Moelwalt i Landesende, leżące w pow. stargardzkim (Metr. Kor.).

JANECKI. W Wielkopolsce. Mikołaj, dziedzic dóbr Wola Kcewojewska 1773 roku, w pow. kcyńskim, miał syna Stanisława, po którym z żony Maryanny Wolanowskiej syn Franciszek, dzierżawca wsi Golędzin, w pow. radomskim, wylegitymowany w Królestwie 1850 r.

Adam, syn Józefa, z synem Janem wylegitymowany w Cesarstwie 1842 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. podolskiej.

JANGRODZKI. Jan cytowany w aktach latyczowskich 1777 roku. Józef z synami, Joachimem i Sewerynem, Leonard z synem Aleksandrem, synowie Pawła, oraz Stanisław, syn Ignacego, z synami: Wawrzyńcem i Aleksandrem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1838 - 1846 r. Jan, syn Antoniego, urzędnik w pow. lityńskim 1860 r.

JANICKI h. ROLA. Piszą się z Janic, w pow. łęczyckim, zkąd przenieśli się na Ruś Czerwoną; licznie rozrodzeni brali przydomki: Kozioł, Krampik, Pawlik, Tworek i inne. Bernard, syn Adama, odstąpił części dóbr Janice bratu stryjecznemu Maciejowi 1580 r. Andrzej i Stanisław, synowie Stanisława, 1624 r.

Stanisław, dziedzic dóbr Spiczyńce, rotmistrz królewski 1649 r., był w oblężeniu Zbaraża: poseł do hana tatarskiego, aby go skłonić do odstąpienia Kozaków, wojski żydaczowski 1655 r., z żony Anny Skarżyńskiej miał trzech synów: Stanisława, Rafała-Aleksandra i Mikołaja.

Rafał-Aleksander, podstoli podolski 1694 r., oboźny polny koronny, poseł na sejm 1696 r., z żony Maryanny Sowińskiej pozostawił syna Karola, podstolego podolskiego 1716 r., po którym z Eufrozyny Żebrowskiej synowie: Zygmunt, Roman i Andrzej.

Zygmunt, żonaty z N. Ciemińską, miał córki: Eufrozynę za Józefem Świętojańskim, Anielę Słabkowską, Honoratę za Kazimierzem Winnickim i synów: Mikołaja, regenta ziemskiego żydaczowskiego 1772 r., Ignacego i Jana, wylegitymowanego w Galicyi 1820 r.

Andrzej, najmłodszy z synów podstolego Karola, sędzia grodzki żydaczowski i poseł ziemi halickiej, podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią halicką; pisarz i sędzia ziemski lwowski, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., zaślubił Annę Morysonównę i z niej pozostawił córkę Wiktoryę za Karolem Sarneckim i synów, Jana Duklana i Karola.

Jan Duklan, żonaty z Maryanną Rzewuską, pozostawił córki, Julię, żonę Antoniego Morawskiego, i Katarzynę, żonę Ksawerego Zuba.

Karol, dziedzic Martynowa Starego 1798 r., z żony Heleny Dziokowskiej miał synów, Michała, żonatego z Herybertą Małachowską, z której syn Ryszard, i Ignacego, po którym z Elżbiety Zawadzkiej córka Maryanna za Maksymilianem Kunaszowskim i synowie, Franciszek i Stanisław.

Mikołaj, trzeci syn Stanisława i Skarzyńskiej, posesor dóbr Lipowce, rotmistrz królewski 1654 r., miecznik lwowski 1660 r., z żony Anny Cieszkowskiej miał syna Jana-Albrychta, dziedzica dóbr Sielpi, dworzanina królewskiego, miecznika lwowskiego, który podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. Sandomierskiem. Jan-Albrycht miał dwie żony, Maryannę Medyńską, z niej syn Stefan, i Annę Stamirowską, z której dwóch synów, Melchior i Mikołaj.

Stefan zaślubił Annę Czerkawską i z niej miał syna Stanisława, wylegitymowanego w Galicyi 1792 r., po którym z Aurelii Piątkowskiej syn Józef-Franciszek z Antoniny Naganowskiej pozostawił synów, Jana i Franciszka, wylegitymowanych w Galicyi 1831 r.

Melchior, drugi syn Jana-Albrychta, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem; z łowczego sandomierskiego cześnik latyczowski, burgrabia i łowczy opoczyński 1736 r., z żony Zofii Cieciszowskiej miał syna Antoniego, dziedzica dóbr Dzibałtów, deputata na Trybunał 1766 r.; jego syn Wojciech pozostawił syna Antoniego, po którym z żony Justyny Gawrońskiej synowie, Telesfor wylegitymowany w Królestwie 1857 r., i Kacper, którego z żony Praksedy Turskiej synowie, Rudolf i Bolesław wylegitymowani w Królestwie 1857 r.

Mikołaj, ostatni z synów Jana-Albrychta, pozostawił potomstwo, z którego pochodzący: Paweł, syn Stanisława i Magdaleny z Tarnowskich, urzędnik w Warszawie, Teodor, syn Jana, urzędnik w Banku Polskim, i Wawrzyniec, syn Jana, wylegitymowani w Królestwie 1843 - 1849 r.

Po Józefie, dziedzicu wsi Pawlikowie 1787 r., cytowanym w aktach radomskich, syn Wojciech z żony Honoraty Kozaneckiej miał syna Jana Nepomucena, wylegitymowanego w Królestwie 1847 r.

Piotr, starosta taborowski 1663 r., z żony Teresy Łahodowskiej miał syna Karola, starostę taborowskiego, zm. 1703 r.

Jakób, starosta taborowski 1680 r., zaślubił Annę Rylską, kasztelankę gostyńską, i z niej pozostawił kilku synów, z których Wojciech, cześnik kijowski 1720 r., ożeniony z Anną Michalczewską, miał córki: Annę za Kazimierzem Zawadzkim, podczaszym mielnickim, Ludwinę za Józefem Wieruskim, Barbarę za Janem Lisickim, Teresę za Franciszkiem Arciszewskim i synów: Józefa, Stanisława i Pawła, po którym z Jadwigi Lisickiej syn Stanisław wylegitymowany w Galicyi 1782 r., z Brygidy Brzozowskiej pozostawił córkę Józefę za Piotrem Jaźwińskim, generałem wojsk polskich.

Z innych członków tej rodziny. Jan-Mikołaj, posesor dóbr Lipowce, Bereski i Białowieszcze, w kijowskiem 1638 r., pułkownik wojsk koronnych i dowódca załogi we Lwowie 1653 r., żonaty z Katarzyną Zebrzydowską, starościanką śniatyńską, miał córkę Zofię za Janem Domaradzkim, cześnikiem żydaczowskim. Krzysztof, kanonik kamieniecki, proboszcz międzyrzecki 1648 r., zrobił znaczny zapis kolegium barskiemu Jezuitów. Heronim podpisał elekcye 1674 r. i 1697 r. z wojew. Sandomierskiem; miecznik lwowski 1687 r., podczaszy radomski 1726 r., z żony Angeli Dunin-Wąsowiczówny, łowczanki sandomierskiej, pozostawił córki, Zofię za Heronimem Jagniątkowskim, kasztelanicem czchowskim, i Annę, żonę Stanisława Kwaśniewskiego, miecznika stężyckiego. Andrzej i Józef z wojew. łęczyckiem, Mateusz z ziemią dobrzyńską, Mikołaj z ziemią chełmską, Zygmunt z ziemią halicką i Stanisław, pisarz grodzki kamieniecki, z wojew. Sandomierskiem podpisali elekcyę 1697 r. Mikołaj, podczaszy liwski 1717 r. Franciszek, łowczy różański 1748 r. Stanisław, cześnik żytomierski 1760 r. Adam, kanonik łowicki 1762 r. Stanisław, syn Ludwika i Tekli z Ulidowskich, profesor szkoły politechnicznej w Warszawie 1830 r., następnie radca Dyrekcyi Ubezpieczeń, um. 1855 r. Józef, prałat sandomierski, dziedzic dóbr Miłoszowice, w gub. radomskiej 1858 r. (Metr. Kor., Kancl., Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Przedeckie, Don. Vars., Bon., Ks. Gr. Sochaczewskie).

Marcin i Piotr, synowie Tadeusza, wnukowie Franciszka, wylegitymowani w Galicyi 1811 r.; z nich Piotr miał dwie żony, Krajewską, z tej syn Ignacy, i Katarzynę Wierzbicką, z której syn Maciej, z żony Apolonii Korzeniowskiej, pozostawił syna Marcina, żonatego z Michaliną Melchertówną, z której synowie, Piotr i Aleksander (Bon.).

Jan wylegitymowany w Galicyi 1782 r., a jego syn Wiktor-Jan, urodzony z Joanny Bidermanówny, wylegitymowany 1847 r.

Jan, Michał, Marcin i Józef, synowie Franciszka i Maryanny Śniatowskiej, wnukowie Ignacego, wylegitymowani w Galicyi 1782 r.

Dyonizy, syn Franciszka, wylegitymowany w Cesarstwie 1852 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej.

JANICKI. Andrzej, członek Stanów galic., przyjęty do grona Stanów 1782 r. Michał-Heronim, syn Józefa i Franciszki Sędzimirówny, wnuk Józefa, wylegitymowany w Galicyi 1785 r. Andrzej, Bazyli i Teodor, synowie Piotra, wnukowie Stefana, wylegitymowani w Galicyi 1782 r., a po Bazylim wnukowie: Jakób, Piotr i Michał, synowie Jakóba i Maryanny Stefańskiej, 1838 r. Rozalia, żona Jana Abramowicza 1800 r.

JANICZ h. JUNOSZA. Franciszek-Ernest i Małgorzata Krokowska, małżonkowie, dziedzice połowy dóbr Pietrzyków, pozwali 1685 r. Gulcza Franciszka o 14000 złp.; w 1691 r. Franciszek-Ernest był posesorem dóbr Turze (Wyr. Tryb. Piotrk.).

JANICZ v. JANITZ h. RYŚ. Na Pomorzu i w Prusach Zachodnich, mieli przydomek Lipowski. Jan-Ernest, podpułkownik regimentu dragonów 1720 r. Józef, asesor sądu ziemskiego lemburskiego, syn Aleksandra i Aldegundy von Geheme, 1746 r. (Sigil., Don. Vars.). Jan Dietrych, nadleśny rządowy na Pomorzu, um. 1806 r.

Do tej rodziny w XVIII stoleciu należały znaczne majątki w Prusach Zachodnich jak Gościeńczyno, Zalesie i inne.

JANIEŁOWICZ. Mikołaj, syn Jana, szlachcic litewski, sługa kasztelana Stanisława Warszyckiego, pozwał 1606 r. Krockiego o poczynione krzywdy (Conv. Vars.).

JANIEŃSKI. Franciszek podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem.

JANIEWICZ-JANIEWSKI h. JANINA. Na Wołyniu i Litwie; właściwe ich nazwisko Janiewicz, a przydomek Janiewski, który jednak wielu z nich bierze za nazwisko, a większa część używa w złączeniu z właściwem nazwiskiem. Piotr, dziedzic Janiewic, w pow. grabowieckim 1578 r. (Ks. poborowe). Jan, podstoli dobrzyński, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. wołyńskiem; z żony Katarzyny Jaszczowskiej miał córkę Zofię za Woronieckim i syna Jana, ożenionego 1v. z Maryanną Rajecką, 2v. z Pisarską. Kazimierz podpisał elekcyę 1764 r. z księztwem żmudzkiem.

Jakób, syn Bazylego, radca stanu, z synami: Kajetanem, Konstantym i Hipolitem 1835 r., Aleksy i Jan z synem Janem, Jan i Konstanty 1854 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego.

Metody i Paweł, synowie Jana, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1834 - 1849 r.

Teodozy, syn Szymona, vicegubernator grodzieński 1845 r. Aleksander, kapitan wojsk rosyjskich 1858 r. Aleksy, syn Jana, urzędnik gub. kowieńskiej 1859 r. Mieczysław, syn Antoniego, lekarz rządowy w gub. twerskiej 1874 r.

JANIKOWICZ h. JANINA. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r.

JANIKOWICZ h. TOPÓR. Po Piotrze, synu Andrzeja, syn Maciej, tego syn Antoni miał syna Jerzego, po którym synowie, Wincenty i Julian wylegitymowani w Cesarstwie 1859 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

JANIKOWICZ h. TRZASKA. Potomstwo Antoniego, syna Marcina, a między innymi: Piotr, Franciszek i Józef, synowie Tomasza, Albin i Leonard, synowie Józefata, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1848 - 1865 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

JANIKOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Dawna w pow. opoczyńskim rodzina, wzięła nazwisko od wsi Janikowice. Adam, dziedzic Janikowic w 1398 r. Przybek i Mikołaj, dziedzice Janikowic, cytowani w aktach radomskich 1419 - 1437 r. Stanisław z Janikowic, pisarz ziemski sandomierski 1430 r. Jan notowany w aktach krakowskich 1448 r. Anna, żona Jana Białobrzeskiego, skarbnika krakowskiego 1530 r. Stanisław i Bartłomiej, synowie Piotra, i ich synowcowie, Jakób i Mateusz, synowie Jana Kiełbasy, 1543 r. Jan i Stanisław, synowie Jana, 1575 r. Jan i Stanisław Przybkowie, Wawrzyniec Stańczyk, oraz Andrzej i Bartłomiej, dziedzice na Janikowicach 1577 r. (Ks. poborowe). Jan-Stanisław, sądowy tczewski, rotmistrz królewski, poseł pomorski na sejmy, deputat na Trybunał radomski 1637 r., dobry żołnierz, zaszczytnie odznaczył się w wojnie ze Szwedami w Inflantach i chlubny miał udział w bitwach pod Kircholmem i Białym Kamieniem. Jego brat Maciej, rotmistrz w wojsku Dymitra Samozwańca II, wysłany od niego do Zygmunta III w 1610 r. z propozycyą odstąpienia Siewierszczyzny Polsce, jeśli mu Zygmunt dopomoże do zdobycia Moskwy. Mikołaj-Kazimierz, pisarz grodzki malborski, burgrabia pomorski 1694 r., poseł na sejm 1696 r., ożeniony z Maryą Poczernicką. Stanisław 1697 r., Franciszek i Konstanty, chorążyce parnawscy, 1764 r. z wojew. Sandomierskiem, Mikołaj 1697 r. z wojew. pomorskiem, a Balcer, Franciszek, Konstanty i Stanisław 1764 r. z wojew. sieradzkiem podpisali elekcye.

Andrzej, syn Wojciecha, 1738 r. Konstanty, pułkownik wojsk koronnych, poseł na sejmy 1776 - 1792 r., deputat na Trybunał piotrkowski 1779 r., ostatecznie podkomorzy bohusławski, dziedzic dóbr Przyłęk, pod Brześciem Litewskim, serdeczny przyjaciel hetmana Ksawerego Branickiego, i jego obrońca na sejmie czteroletnim. Stanisław, chorąży parnawski 1780 r. Walenty, porucznik 1780 r., następnie 1789 r. kapitan wojsk koronnych. Kazimierz, syn Mateusza i Doroty, ur. 1790 r. we wsi Zatorze, w Galicyi, postąpił 1806 r. na służbę i w 1813 r. został porucznikiem 6 pułku piechoty Ks. Warszawskiego, a w 1819 r. otrzymał dymisyę w stopniu kapitana. Odbył kampanie przeciw Prusom, Austryi i Rosyi i za kampanię 1809 r. ozdobiony krzyżem złotym polskim; um. 1844 r. na wyspie Jersey.

Jan, syn Konstantego, deputat sądów pow. wasilkowskiego 1845 r. Sabba, syn Jana, strapczy pow. Wasilkowskiego 1852 r. (Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Ks. Gr. Opoczyńskie i Radomskie, Ks. Wojskowe).

Po Andrzeju, dziedzicu wsi Kokoszki w 1713 r., syn Jan Nepomucen miał syna Bonifacego, po którym czterech synów: Stanisław w 1840 roku, Jan, konduktor komunikacyi w 1848 r., Andrzej, słynny lekarz i chirurg, profesor Uniwersytetu warszawskiego 1826 - 1830 r., członek rady lekarskiej 1832 r., jeden z założycieli szkoły farmaceutycznej w Warszawie, prezes Towarzystwa lekarskiego 1843 - 1850 r., w 1859 r. profesor i sekretarz naukowy Akademii Medycznej warszawskiej, i Teofil, sędzia Trybunału handlowego w Warszawie 1831 - 1832 r., radca Towarzystwa ogniowego 1839 r., założyciel pierwszej ochronki dla dzieci w Warszawie 1838 r., zm. 1840 r., wylegitymowani w Królestwie 1839 - 1848 r. Z nich Andrzej otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1852 r.

Po Walentym, który podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem, z żony Wiktoryi Śmiecińskiej syn Józef, ur. 1789 r. w Warszawie, postąpiwszy 1806 r. do 1 pułku jazdy Ks. Warszawskiego, został 1807 r. podporucznikiem, a w 1809 r. porucznikiem 13 pułku piechoty i w tymże roku awansował na kapitana z przeznaczeniem do 14 pułku piechoty; przeniesiony w 1815 r. do 3 pułku strzelców pieszych, wyszedł 1819 r. w stopniu majora do dymisyi. Odbył kampanie 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, a w 1812 r. był w Rosyi; ozdobiony krzyżem Legii Honorowej i krzyżem złotym polskim. Józef zaślubił Wiktoryę Zboińską i z niej pozostawił synów: Józefa, Ignacego, dziedzica wsi Książenice, Władysława, Aleksandra i Kazimierza, wylegitymowanych w Królestwie 1843 - 1847 r.

JANIKOWSKI h. ŁADA. Licznie rozrodzeni w ziemi łomżyńskiej, zkąd przenieśli się na Podlasie. Dobiesław, Dobrogost i Marcin z Partniewa, herbu Łada, nabywszy w 1410 r. część wsi Janikowo, w ziemi łomżyńskiej, wzięli nazwisko Janikowski. Jan, Wojciech, Stanisław, Chojno i Mirek, dziedzice Janikowa 1436 r. Falisław, Maciej, Dobek i Adam, bracia rodzeni z Janikowa 1469 r., Mikołaj i Jakób z Janikowa 1479 r. Paweł, Piotr i Grzegorz, synowie Chojny z Janikowa 1501 r. (Mil.).

JANIOWSKI. Piszą się z Janiowic, leżących koło Szczebrzeszyna, w pow. grabowieckim. Jan, rotmistrz i sługa królewski 1492 r., miał córkę Barbarę, żonę Jana Wojnowskiego, która stryjowi swojemu Mikołajowi ustąpiła 1494 r. części dóbr Janiowic (Metr. Kor.).

JANISŁAWSKI h. LELIWA. Jan, syn Wojciecha, z potomstwem zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1808 r. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani, do ksiąg szlachty: a) gub. grodzieńskiej, Jan, syn Rafała, z synami, Augustem i Ignacym 1847 r.; b) gub. mińskiej: Ksawery, Wincenty i Faustyn, synowie Bartłomieja, Jan i Fabian, synowie Andrzeja, i inni, w pow. słuckim, razem 22 osoby, w 1843 r.

JANISZEWSKI h. JASTRZĘBIEC. Józef, syn Antoniego i Agnieszki Zemlińskiej, wnuk Kazimierza, prawnuk Grzegorza i Katarzyny Zameckiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., miał dwóch synów, Jana i Tomasza. Z nich Jan z żony Maryi Drobnickiej pozostawił syna Mateusza, wylegitymowanego w Galicyi 1832 r., a Tomasz, podskarbi koronny galic. i członek Stanów galic. 1817 r., z żony Anny Zbykalskiej, miecznikówny płockiej, miał syna Bonifacego, członka Stanów galic., i tego syn Julian, wylegitymowany 1833 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza).

JANISZEWSKI h. JUNOSZA. Piszą się z Janiszowa, w pow. lubelskim, i biorą przydomek Piotrowin. Aleksander, Andrzej, Krzysztof, Stanisław i Wacław, dziedzice Janiszowa 1576 r. (Ks. poborowe). Wawrzyniec-Dominik-Kajetan, syn Konstantego, podczaszego mozyrskiego 1748 r., następnie łowczego nurskiego, wnuk Andrzeja, prawnuk Grzegorza i Maryanny Stasińskiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r.

Adam, zaślubiwszy Szwejkowską, osiedlił się na Litwie i był pisarzem grodzkim mińskim, a w 1697 r. podpisał elekcyę z wojew. mińskiem; Adam pozostawił dwóch synów, Franciszka i Kacpra.

Franciszek, stolnik smoleński 1700 r., dziedzic dóbr Woroniki, z żony N. Pakoszówny zostawił synów: Ignacego, stolnika smoleńskiego, następnie sędziego grodzkiego mińskiego 1768 r., Heronima, proboszcza mińskiego, i Adama, posła na sejm 1733 r., po którym z żony N. Pruszanowskiej, podczaszanki rzeczyckicj, synowie, Tadeusz i Tomasz, ożeniony z Esterą Stryjewską, miał synów, Jana i Karola, pisarza sądowego w Pułtusku, z synem Paulinem, urodzonym z Wilhelminy Budnianki, wylegitymowanych w Królestwie 1839 r.

Kacper, pisarz grodzki miński 1696 r., podstoli smoleński, z żony N. Zarankówny, podczaszanki wołkowyskiej, pozostawił synów: Jana, Stanisława i Michała, łowczego owruckiego 1756 r.; po jednym z nich pochodzący: Józef, syn Antoniego, z synami, Aleksandrem i Czesławem, oraz Klemens, syn Michała, wylegitymowani w Cesarstwie 1854 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.

Wojciech, łowczy smoleński 1779 r., ożeniony z Rozalią Lipską. Józef, cześnik ciechanowski 1780 r. Franciszek, skarbnik smoleński 1794 r. Juliusz, syn Sylwana, sędzia pow. wilejskiego 1859 r. Bazyli, syn Piotra, lekarz rządowy w gub. samarskiej 1874 r.

JANISZEWSKI h. OSTOJA. Gniazdem tej rodziny było Podgórze krakowskie, lecz jedna jej linia już w XV stoleciu osiedliła się w północnem Mazowszu, w którem na pamiątkę gniazdowej podgórskiej założyła wieś Janiszewo. Maciej, towarzysz husarski, dobry żołnierz 1609 r. Stanisław, cześnik parnawski 1670 r. Franciszek, instygator skarbu koronnego 1673 r., pisarz grodzki stężycki 1677 r., zaślubił Elżbietę ze Stojeszyna. Piotr, ożeniony z Zofią Godaczewską, pozostawił syna Kazimierza-Bogusława, łowczego podlaskiego 1678 r., po którym z żony Teodory z Wysokiego córka Zofia za Konstantym Janowskim, podstolim zakroczymskim, i syn Samuel (Arch. Jarmolinieckie).

Po Marcinie-Teodorze, podstolim ciechanowskim 1731 - 1747 r., było czterech synów; z tych: 1) Paweł, vicegerent łukowski 1749 - 1763 r., miał syna Tadeusza, tego syn Hipolit z żony Pauliny Zdanowiczówny pozostawił synów, Agrypina i Lucyana, wylegitymowanych w Królestwie 1855 r.; 2) Kazimierz, cześnik smoleński 1769 r.; 3) Józef; 4) Wawrzyniec, po którym potomstwo wylegitymowane w Królestwie z herbem Strzemię. Z tej linii Anzelm-Witalis, syn Grzegorza, wylegitymowany w Królestwie 1847 r.

Po Piotrze, dziedzicu w 1570 r. wsi Janiszewo (Akta Radomskie), syn Andrzej miał syna Jana, tego syn Rafał pozostawił syna Pawła, po którym syn Jan miał syna Tomasza; po Tomaszu syn Karol, ożeniony z Izabelą Staniszewską, pozostawił synów: Juliana, Władysława, Eugeniusza i Kamila, wylegitymowanych w Królestwie 1853 r.

Po Tomaszu, cześniku trembowelskim 1781 r., syn Leon, ożeniony z Joanną Owczarską, pozostawił syna Leona i córki, Praksedę i Leontynę, wylegitymowanych w Królestwie 1853 r.

JANISZEWSKI h. SAS. Tadeusz-Stanisław-Ignacy Leskiewicz, syn Antoniego i Teresy Żelińskiej, wylegitymowany w Galicyi 1808 r., a syn jego Hipolit, urodzony z Magdaleny Jabłońskiej, wylegitymowany 1850 r.

Jan, Andrzej i Szczepan, synowie Stanisława i Konstancyi Majkowskiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r., a po Janie z Maryi Płoszczakówny syn Antoni wraz z synami: Janem, Bazylim, Szczepanem i Piotrem wylegitymowani 1831 r.

JANISZEWSKI v. JANISZOWSKI h. STRZEMIĘ. Wzięli nazwisko od wsi Janiszewa, w ziemi czerskiej, lecz już w XVII stoleciu zamieszkiwali w wojew. sandomierskiem, na Kujawach i w Prusach Zachodnich. Mikołaj z Janiszewa, stolnik inowrocławski, został 1184 r. podsędkiem brzesko-kujawskim. Andrzej, Piotr i Stanisław podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. sandomierskiem. Jerzy-Paweł, ożeniony z Katarzyną Turowską 1670 r., miał synów, Kazimierza, dziedzica części wsi Turów 1711 r., który podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią czerską, i Jacka, dziedzica dóbr Skurów, po którym z żony Konstancyi Łuszczewskiej syn Antoni, cześnik nurski 1757 r, po którym z żony Maryanny Karśnickiej synowie: 1) Ignacy, sekretarz pieczęci wielkiej koronnej 1789 - 1794 r., ożeniony z Anną Chlebowską, z niej syn Jan-Ludwik ożeniony z Magdaleną Humiecką, z tej syn Kajetan-Antoni; 2) Tomasz ożeniony z Wiktoryą Badowską, z której syn Leon-Kazimierz, skarbnik owrucki 1733 r.

Po Adamie z Anny Borzechowskiej syn Romuald, skarbnik urzędowski 1766 r., zaślubił Ludwikę Koszycównę i z niej miał syna Kazimierza, po którym z dwóch żon, Ewy Michalskiej i Ludwiki Skarszewskiej synowie: Kajetan, Sykstus i Ignacy.

Kajetan, żonaty z Teklą Skarszewską, miał syna Hilarego-Ludwika-Tadeusza, po którym z Antoniny Krynickiej córka Konstancya za Przemysławem Iżyckim i synowie, Stanisław-Bolesław i Władysław; po Stanisławie-Bolesławie z żony Ewy Iżyckiej córka Laura za Stefanem Tokarzewskim-Karaczewiczem i syn Czesław żonaty z Zofią Sobańską, a po Władysławie z Józefy Sękowskiej córki, Marya za Józefem Florkowskim, Marya-Stefania za Wacławem Śliwińskim i syn Władysław ożeniony z Anną Stankiewiczówną (Bon.).

Po Jakóbie, skarbniku 1779 r., a wojskim urzędowskim 1780 r., pisarzu ziemskim lubelskim 1781 r., z żony Konstancyi Wnorowskiej syn Kacper, dziedzic wsi Tarnówki, w pow. krasnostawskim, wylegitymowany w Królestwie 1843 r.

Po Janie, vicegerencie lubelskim 1787 - 1794 r., deputacie na Trybunał koronny, syn Felicyan, ożeniony z Wiktoryą Czarkowską, miał syna Fortunata, nauczyciela gimnazyum w Szczebrzeszynie, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r.

Po Kazimierzu, cześniku sanockim 1788 r., z żony Ludwiki Skarzewskiej synowie: 1) Rudolf wylegitymowany w Królestwie 1845 r.; 2) Ignacy, ożeniony z Karoliną Szuster, miał synów, Adama i Ignacego, urzędnika w Siedlcach, wylegitymowanych w Królestwie 1844 r.

Po Wawrzyńcu, podstolim kruszwickim 1759 r., synu Marcina-Teodora, podstolego ciechanowskiego, herbu Ostoja, syn Józef, ożeniony z Anną Węglińską, pozostawił syna Franciszka, wylegitymowanego w Królestwie 1844 r. z herbem Strzemię.

Sądzę, że tego herbu. Jan, podstoli dobrzyński 1670 r., żonaty z Teofilą ks. Koziczanką. Jan, miecznik chełmiński 1707 r. Wojciech, łowczy dobrzyński, ożeniony z Anną Kaszowską 1748 r. Kazimierz-Michał, podstoli oszmiański 1756 r. Franciszek, sędzia grodzki 1768 - 1775 r. (Vol. Leg.), pisarz grodzki czerniechowski 1780 roku, deputat na Trybunał koronny. Józef, vicegerent stężycki 1799 r. Józef, syn Józefa, Robert, syn Michała, i inni licznie zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1800 - 1816 roku. Ludwik, syn Onufrego, marszałek szlachty pow. ihumeńskiego 1859 roku.

JANISZEWSKI. Jan, pisarz grodzki przemyślski 1524 roku. Adam i Stanisław, synowie Marcina i Anny Chrząszczewskiej, 1701 r. (Ks. Gr. Brzeskie). Dominik, Fabian, Franciszek, Jan, Łukasz, Michał i Stanisław, synowie Jana i Apolonii Kamińskiej, wnukowie Antoniego i Franciszki Malawskiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r., a Feliks, Ignacy, Karol, Piotr i Wojciech, synowie Fabiana i Hrankowskiej, Tomasz-Wincenty, Eleutry-Wincenty i Floryan, synowie Łukasza i Katarzyny Horodyskiej, oraz Józef i Ludwik, synowie Jana i Maryi Kolwowskiej, wylegitymowani w 1842 - 1847 roku. Po Dominiku syn Walenty-Kazimierz ur. 1801 roku.

Marcin, syn Wojciecha i Anny Wereszczakówny, wnuk Władysława i Katarzyny Łaskówny, oraz Michał, Antoni, kanonik kijowski, Franciszek i Walenty, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. (Bon.).

Jan, syn Jana i Julianny, urodzony w m. Kamieńcu 1790 r., postąpił na służbę 1808 r. do 3 pułku ułanów Ks. Warszawskiego i 1813 r. został podporucznikiem w 8 pułku legii nadwiślańskiej, a w 1815 r. przeznaczony do 2 pułku strzelców konnych, wyszedł do dymisyi w tymże roku. Odbył kampanię 1809 r. przeciw Austryi i był w bitwach w Rosyi; ozdobiony krzyżem złotym polskim.

Jan, syn Stanisława i Anny, ur. 1791 r. w m. Kamieńcu, postąpił 1808 r. do 3 pułku ułanów Ks. Warszawskiego i 1812 r. został podporucznikiem w 15 pułku ułanów, a w 1816 r. przykomenderowany z reformy do 2 pułku strzelców konnych. Odbył kampanię 1809 r. przeciw Austryi i w 1812 r. był w bitwach pod Mirem, Romanowem i Bobrujskiem (Ks. Wojskowe).

Piotr z synami, Augustynem i Aleksandrem, Jan i Paweł, synowie Józefa, wylegitymowani w Cesarstwie 1860 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.

JANISZEWSKI. Stanisław, syn Ignacego i Maryanny z Karwierów, ur. 1801 r. we wsi Przegalinach, w wojew. podlaskiem, postąpił 1824 r. do 1 pułku strzelców pieszych i w 1827 r. został pisarzem sztabu 3 brygady 1 dywizyi piechoty; w 1831 r. został porucznikiem 10 pułku piechoty.

Stanisław, postąpił na służbę 1808 r. do wojska Ks. Warszawskiego i w 1825 r. został podporucznikiem komend inwalidnych 10 okręgu straży wewnętrznej. Stanisław z zasady stopnia oficerskiego otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1837 r.; z żony Franciszki z Arciszewskich pozostawił syna Józefa-Antoniego, ur. 1835 r., podoficera 2 pułku instrukcyjnego (Ks. Wojskowe).

JANISZOWSKI v. JANISZEWSKI h. TĘPA PODKOWA. Podług Niesieckiego byli na Białej Rusi i Ukrainie. Wojciech i Michał w wojew. mińskiem 1631 r. Adam-Aleksander, posesor Kozina, miecznik liwski, ożeniony z Teresą Jełowicką 1701 r. Franciszek, wojski nowogrodzki 1763 r., sędzia ziemski czerniechowski 1787 r. Michał z wojew. kijowskiem podpisał elekcyę 1764 r. Szymon, syn Józefa i Maryanny Borowskiej, wylegitymowany w Galicyi 1783 r., a wnukowie jego, Teofil-Aleksander i Jan, synowie Wojciecha i Maryanny Kułakowskiej, oraz prawnuk Michał, syn Jana i Zuzanny Bromirskiej, wylegitymowani 1856 r. (Bon.).

JANISZOWSKI v. JANISZEWSKI h. TOPÓR. Mikołaj, syn Józefa, z synami: Cypryanem, Bertoldem, Pantaleonem-Cyrylem i Aleksandrem, Euzebiusz i Prot, synowie Józefa, oraz Henryk, Ludwik i Stanisław, synowie Ludwika, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1838 - 1859 r. (Bon.).

JANKIEWICZ h. ABDANK. Podług Ledebura tego herbu był Ignacy, dziedzic dóbr Skrzetuszewo, w W. Ks. Poznańskiem 1840 r.

JANKIEWICZ h. JANINA. N. N. byli zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 - 1804 r.

JANKIEWICZ h. JANKIEWICZ. Herb - tarcza wzdłuż przedzielona pasem srebrnym, w prawej części błękitnej złota gwiazda, w lewej części czerwonej ramię zbrojne trzyma w ręku strzałę.

N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r.

JANKIEWICZ h. JASTRZĘBIEC. Antoni, syn Jakóba, miał syna Feliksa, tego synowie: Aleksander, Cypryan, Ignacy i Józef wylegitymowani w Cesarstwie 1853 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

JANKIEWICZ h. JELITA. Samuel, chorąży wojsk litewskich 1788 r. Po Tomaszu, regencie grodzkim upickim 1779 r., syn Ignacy miał syna Kazimierza, urzędnika Komisyi Skarbu Królestwa, po którym z żony Józefy Iłowieckiej syn Ludomir wylegitymowany w Królestwie 1863 r.

Po Antonim, dziedzicu wsi Szankowo (?), notowanym w aktach brańskich 1784 r., z żony Teresy Tarnowskiej syn Jan, urzędnik w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1844 r.

Łukasz, syn Stefana, z synami, Łukaszem i Janem, Franciszek, syn Tomasza, z synami: Janem, Karolem i Władysławem, Adam, syn Leona, z synem Floryanem, oraz Franciszek, syn Stefana, z synami, Łukaszem i Michałem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1845 - 1860 r. (Bon.).

JANKIEWICZ h. LUBORERUM (?). Stanisław, syn Marcina, i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1798 r.

JANKIEWICZ h. ŚLEPOWRON. Potomstwo Józefa, syna Jerzego, a między innymi: Stanisław i Jan, synowie Józefa, Józef, syn Stanisława, i inni 1844 - 1865 r; potomstwo Jana, syna Dawida, a między innymi: Józef i Kazimierz, synowie Hipolita, Felicyan, syn Augustyna, i inni 1862 - 1866 r., oraz potomstwo Stefana, syna Stanisława: Wincenty, syn Franciszka, z synem Kazimierzem, Michał i Józef, synowie Jerzego, i inni 1836 - 1866 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

JANKIEWICZ h. TOPÓR. Na Białej Rusi, mają przydomek Płotnicki; z nich Józef, syn Ignacego, z synami, Antonim i Michałem i bratem swoim Mikołajem wylegitymowani w Cesarstwie 1850 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.

JANKIEWICZ. Teodozy z wojew. ruskiego, nowo nobilitowany, za niedopełnienie powinności wojskowej zapozwany do Trybunału koronnego 1686 roku (Wyr. Tryb. Lubel.).

Tomasz, syn Daniela i Magdaleny, ur. 1789 r. we wsi Radwańcach, w Galicyi, postąpił na służbę 1809 r. do gwardyi narodowej; przeniesiony 1811 r. do 13 pułku piechoty Ks. Warszawskiego, został 1813 r. podporucznikiem w tymże pułku, a w 1815 r. przeznaczony do 4 pułku piechoty liniowej, wyszedł do dymisyi 1820 r. Odbył kampanię 1809 r. przeciw Austryi, a w 1812 r. był w bitwach pod Pawłowicami, Uściługiem, Homonciskami i Starym Zamościem (Ks. Wojskowe).

JANKO. Jan 1833 r., Henryk 1864 r. członek Tow. Gosp. Kredytowego, dziedzice dóbr Holszany w cyrkule Samborskim, i Karol, dziedzic dóbr Kalinkowo 1864 r., zamieszczeni jako szlachta i właściciele dóbr ziemskich w Galicyi. Z nich Henryk czynny brał udział w korpusie Dwernickiego i za waleczność okazywaną w wielu bitwach został podporucznikiem 1831 r. i otrzymał krzyż srebrny Virtuti Militari (Ks. Wojskowe).

JANKOWICKI. Byli na Podlasiu, z nich Marcin cytowany w aktach łomżyńskich 1587 r.

JANKOWSKI h. AMADEJ. W wojew. sieradzkiem. Marcin ustąpił części dóbr Jankowa synowi Mikołajowi i Eustachemu, synowi Adama, wnukowi swemu 1570 r. Jan podarował części dóbr Jankowa 1571 r. swemu synowi Stanisławowi (Ks. Gr. Piotrk.). Maryan podpisał 1674 r. elekcyę z wojew. sieradzkiem. Marcyan, syn Jana, burgrabia sieradzki 1677 r. (Zap. Tryb. Lubel).

JANKOWSKI h. DĄBROWA. Potomstwo Stefana, syna Michała, a mianowicie: Stanisław, Michał, Michał-Anioł i Jakób, synowie Jana, Fortunat i Józefat, synowie Jerzego, i inni w 1853 - 1860 r., oraz potomstwo Jana, syna Jerzego, a między innymi: Marceli i Józef, synowie Feliksa, Wincenty i Józef, synowie Ludwika, w 1860 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

Byli także w ziemi łomżyńskiej Jankowscy tego herbu z przydomkiem Młodzianowski, i ci wywodzili się ze szlachectwa od 1631 roku, lecz w XVIII wieku przeszli do herbu Jastrzębiec.

JANKOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Dwie są rodziny tego nazwiska i herbu, jedna w wojew. krakowskiem, pisząca się z Jankowic, z której Piotr i wielu innych cytowani są w aktach krakowskich 1398 - 1450 roku i druga, pisząca się z Jankowa, w wojew. płockiem, a która, nadana gruntami w ziemi łomżyńskiej, założyła tam osadę także z nazwą Jankowo; ta rodzina, po większej części zagrodowa, już w XV stoleciu przesiedliła się na Podlasie, a ztąd na Litwę i na Ruś Białą. Siemian z Jankowa notowany 1408 r. w przywileju danym Boleścicom przez Ziemowita ks. Mazowieckiego. Andrzej, Marcin, Siemko i Jan, synowie Siemka, cytowani w aktach ostrowskich 1492 r. Dobiesław, Ścibor i wielu innych w ziemi łomżyńskiej 1450 - 1550 r. Stanisław, chorąży roty hetmana Chodkiewicza, niebacznie w oblężeniu chocimskiem 1621 r. zapędziwszy się za Turkami, złamany od ich przeważnej liczby, stracił chorągiew i życie. Daniel, rektor Jezuitów w Łomży 1677 r. Wojciech, syn Wojciecha i Anny z Kmitów, komornik ziemski błoński 1716 r. i burgrabia warszawski 1718 r., ożeniony z Konstancyą Grzegorzewską, pozostawił syna Kazimierza, dziedzica dóbr Otrembusy (Don. Vars.).

Stanisław, syn Krzysztofa, miecznik podolski 1684 r., żonaty z Zofią Matczyńską, pisarzówną kamieniecką, pozostawił syna Antoniego, miecznika podolskiego 1728 r., po którym z żony Anastazyi Borakówny syn Leon z żony Barbary miał syna Macieja, dziedzica Nowego Sioła, wylegitymowanego w Galicyi 1801 r. bez podania herbu, i żonatego z Urszulą Mańczukowską (Zap. Tryb. Lubel., Bon.).

Jerzy, syn Walentego i Maryanny Iwanickiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 roku, z żony Maryanny Białoskórskiej miał kilkoro dzieci, z których, Aloizy ożeniony z Teklą Romanowską i Ignacy z żony Antoniny pozostawił córki, Agnieszkę i Karolinę (Bon.).

Po Wojciechu, w 1700 r. dziedzicu dóbr Śmielnik Górny, w wojew. brzesko-kujawskiem, pochodzący, Antoni, syn Jana i Justyny z Tańskich, urzędnik w Komisyi Skarbu, wylegitymowany w Królestwie 1844 r. (inni członkowie jego rodziny wylegitymowali się z herbem Poraj).

Po Antonim, właścicielu wsi Śmielnik, notowanym w aktach kowalskich 1748 r., syn Stanisław miał syna Bartłomieja, po którym z żony Katarzyny Bielickiej synowie: Rafał-Gabryel, dziedzic wsi Księża Kępka, w pow. kujawskim, w 1839 r., Aleksander w 1844 r. i Karol 1850 r. wylegitymowani w Królestwie (inni potomkowie Antoniego wylegitymowali się z herbem Korab).

Po Janie, dziedzicu dóbr Jankowo-Młodzianowo 1643 r. (właściwie herbu Dąbrowa) z żony Zofii z Łubów syn Wojciech miał syna Sebastyana, tego syn Jan pozostawił syna Macieja, a ten syna Dominika, po którym synowie: 1) Aleksander, tego syn Józef, ożeniony z Konstancyą Jankowską, z niej syn Antoni, podoficer w wojsku rosyjskiem, wylegitymowany w Królestwie 1843 r.; 2) Mikołaj, tego synowie: a) Jan Kanty ożeniony z Katarzyną Rogowską, z niej syn Stefan wylegitymowany w Królestwie 1850 r., i b) Wawrzyniec, po którym syn Adam wylegitymowany w Królestwie 1859 r.

Z osiedlonych na Litwie. Szymon, syn Mikołaja, dziedzic dóbr Trypli, w pow. oszmiańskim 1590 r., miał syna Andrzeja, regenta grodzkiego oszmiańskiego 1638 r., po którym z żony Doroty Kociełłówny syn Jakób pozostawił trzech synów: Jana, Stanisława i Łukasza. Jan, dziedzic dóbr Trypli 1690 r., miał syna Michała, po którym synowie: Michał-Maciej, Antoni, regent ziemski oszmiański, i Franciszek. Franciszek, dziedzic dóbr Trypli 1756 r., miał syna Wincentego, regenta grodzkiego lidzkiego, następnie 1794 r. sędziego granicznego oszmiańskiego, dziedzica dóbr Trypli, bezpotomnego.

Wojciech, dziedzic dóbr Polany, regent grodzki oszmiański 1750 r., zaślubił Annę Zahorską i z niej miał synów: Franciszka, Andrzeja, Wojciecha, Macieja, Adama i Mikołaja. Z nich: Andrzej, regent grodzki oszmiański 1764 r., Maciej, komornik lidzki 1778 r., Mikołaj, miecznik oszmiański 1783 r., poseł na sejm 1786 r., a Adam podpisał elekcyę 1764 r. z pow. oszmiańskim.

Franciszek, najstarszy z synów regenta Wojciecha, dziedzic dóbr Polany, regent lidzki 1764 r., podpisał elekcyę tegoż roku z pow. lidzkim; strażnik 1771 r., koniuszy lidzki 1773 r., dostał w 1775 r. prawem emfiteutycznem starostwo pokretońskie, w pow. oszmiańskim, i z żony Józefy Koziełłówny pozostawił synów, Ambrożego i Aloizego, podporucznika 2 pułku ułanów wojsk Ks. Warszawskiego.

Ambroży, dziedzic dóbr Polany, marszałek szlachty pow. oszmiańskiego 1821 r., żonaty z Karoliną Kontrymówną, miał syna Karola, po którym z żony Wandy Benisławskiej, podkomorzanki lucyńskiej, syn Czesław, dziedzic dóbr Polany, redaktor i poeta (Bon.).

Mikołaj z pow. rzeczyckim 1674 r., Andrzej i Jan z pow. orszańskim i Franciszek z wojew. połockiem 1764 r. podpisali elekcye. Heronim, krajczy grodzieński 1707 r. Aleksander, regent grodzki oszmiański 1774 r. Michał, cześnik parnawski 1775 r. Ignacy, krajczy mozyrski 1775 - 1780 r. Mikołaj, regent sądów podkomorskich smoleński 1775 r. Michał 1780 r. regent grodzki oszmiański. Franciszek, regent ziemski 1770 r., podczaszy smoleński 1780 r. Józef, kanonik smoleński 1780 r. Joachim, krajczy mozyrski 1780 - 1790 r. Sebastyan, scholastyk żmudzki 1781 - 1789 roku. Ignacy, krajczy smoleński 1791 r. Ignacy, kanonik żmudzki 1793 r.

Po Franciszku, sędzim ziemskim oszmiańskim 1787 r., syn Jerzy, ożeniony z Anielą Bogusławską, miał syna Michała, urzędnika w Warszawie, wylegitymowanego w Królestwie 1853 r.

Heronim, syn Wincentego, wnuk Stanisława, Andrzej, Antoni, Jan i Wawrzyniec, synowie Piotra, wnukowie Jana, Antoni, Floryan, Józef i Wincenty, synowie Jakóba, Mikołaj, syn Jana, wnuk Szymona, Benedykt i Franciszek, synowie Kazimierza, oraz Ignacy, syn Antoniego, wylegitymowani w ziemstwie orszańskim 1773 r. (Bon.).

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. grodzieńskiej: Józef, syn Marcina, z synem Marcinem, Michał, syn Józefa, z synami: Janem-Mikołajem, Aleksandrem i Michałem i inni 1844 - 1850 r.; 2) gub. wileńskiej: Kazimierz, syn Samuela, z synem Onufrym i wnukami: Felicyanem, Józefem i Antonim, Ignacy, syn Mateusza, i inni 1842 - 1863 r.; 3) gub. mińskiej: Józef, syn Pawła, z synem Aleksandrem, Floryan, syn Wincentego, Onufry, syn Kazimierza, z synem Janem-Onufrym i inni 1837 - 1856 r.

JANKOWSKI h. JELITA. Ludwik, syn Jana, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1845 r.

JANKOWSKI h. JUNOSZA. Senator w rodzinie, Wacław, kasztelan słoński 1620 r.

W ziemi dobrzyńskiej, jednego pochodzenia z Karnkowskimi i dlatego pisali się z Karnkowa. Po Mikołaju Karnkowskim z Jankowa synowie: Jan, Marcin i Stanisław w 1543 r. (Metr. Kor.). Marcin, poborca 1564 r., a podsędek ziemski dobrzyński 1572 r., zostawił czterech synów; z tych:

1) Wacław, niepospolitej odwagi i siły, kasztelan słoński 1620 r., z żony Rudnickiej miał córkę Annę za Lasockim i synów: Marcina, podstolego wyszogrodzkiego 1620 r., Tomasza, posesora dóbr Prusy, w ziemi lwowskiej 1650 r., i Jana.

2) Michał, wojownik przeciwko Turkom na Węgrzech, bezpotomny.

3) Stanisław, dworzanin arcybiskupa Karnkowskiego 1591 r.

4) Jakób, dzielny żołnierz przeciwko, Gdańszczanom 1577 r. i Moskwie 1578 - 1581 r., dostał w nagrodę zasług od króla Stefana Batorego w posesyę majątek Lipno, w ziemi dobrzyńskiej w 1583 r., i z żony Zofii Kinickiej miał synów, Marcina, rotmistrza królewskiego 1605 r., żonatego z Heleną Watlewską i Tomasza, pisarza ziemskiego 1630 r., a od 1649 r. sędziego ziemskiego bełzkiego, po którym z żony Anny Jarczewskiej synowie: Jakób, Jerzy i Stanisław (Metr. Kor., Don. Vars., Zap. Tryb. Lubel.).

Jan i Wojciech podpisali elekcyę 1648 r. z ziemią dobrzyńską. Kazimierz-Franciszek, skarbnik bracławski 1670 r. Stefan, żonaty z Konstancyą Noskowską, miał syna Franciszka, komornika ziemskiego lwowskiego 1657 r., pisarza grodzkiego żydaczowskiego, który podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. ruskiem.

Andrzej, syn Stanisława i Maryanny Skolimowskiej, wnuk Józefa, i Eufrozyny Drozdowskiej, wylegitymowany w Galicyi 1783 r., miał dwie żony, Maryę Głowacką, z której synowie: Kazimierz, Marceli i Jan, i Maryę Luderowiczównę, z niej syn Michał miał syna Jana.

Kazimierz, dziedzic Krowinki, z Agnieszki Bratkowskiej pozostawił córkę Teklę za Michałem Wereszczyńskim i syna Wojciecha, żonatego z Franciszką Lewicką.

Marceli zaślubił Zofię Górską i z niej miał córkę Marcelinę Stupnicką i syna Macieja-Anzelma, po którym z Karoliny Pomiankowskiej syn Kazimierz-Wojciech.

Jan, ostatni z synów Andrzeja i Głowackiej, poślubił Ludwikę Kędzielską i z niej pozostawił synów: Ignacego, Antoniego i Wojciecha, wylegitymowanych w Galicyi 1834 r. Z nich Ignacy, dziedzic Bażykowa, członek Stanów galic., miał córkę Honoratę za Nikodemem Zawadzkim, a po Wojciechu z Wiktoryi Bocheńskiej córka Wiktorya za Dyonizym Zawadzkim i syn Jakób-Ignacy (Bon.).

JANKOWSKI h. KORAB. Licznie rozrodzeni w ziemi nurskiej i pisali się z Janek. Po Krzysztofie, dziedzicu na Jankach 1578 r. (Ks. poborowe), syn Prokop 1610 r. Jakób, podpisarz ziemski wąsoski 1580 r. Hipolit, podsędek bielski 1580 r., następnie sędzia ziemski bielski, miał syna Jana, podstarostę bielskiego, żonatego 1v. z Dorotą Kozerską, 2v. z Agnieszką Sieklucką, z której syn Kazimierz-Stanisław, podstarosta kamieniecki 1593 r. (Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).

Kazimierz i Stefan 1648 r. z wojew. podlaskiem, Paweł 1674 roku z wojew. brzesko-litewskiem, Aleksander, Joachim, Stefan z ziemią nurską 1697 r., oraz dwóch Ignaców i Stanisław z wojew. brzesko-litewskiem i Łukasz z ziemią bielską 1764 r. podpisali elekcye.

Po Kazimierzu z Katarzyny Kozłowskiej syn Antoni, skarbnik rzeczycki 1782 roku, żonaty z Anną Mietelską, miecznikówną zakroczymską (Don. Vars.). Stanisław, burgrabia zambrowski i komornik ziemski łomżyński 1786 r.

Po Józefie, dziedzicu dóbr Kamionna, w wojew. poznańskiem 1722 r., z żony Doroty Malskiej synowie: 1) Antoni, tego syn Józef, poborca kasy w pow. warszawskim, wylegitymowany w Królestwie 1839 r.; 2) Franciszek, po którym syn Hipolit, ożeniony z Anną Grabińską, pozostawił syna Antoniego, wylegitymowanego w Królestwie 1856 r.

Po Stanisławie, synu Antoniego, dziedzicu dóbr Śmielnik, na Kujawach 1760 r., pochodzący, Augustyn i Emil, synowie Piotra, wylegitymowani w Królestwie 1861 - 1862 r. (inni potomkowie pochodzący od tego Stanisława wylegitymowani z herbem Jastrzębiec).

JANKOWSKI h. LUBICZ. Potomstwo Macieja, syna Piotra, a między innymi: Piotr, syn Mikołaja, Jan-Józef i Jan-Stanisław, synowie Andrzeja, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1852 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

JANKOWSKI h. ŁADA. Byli w ziemi łomżyńskiej i pisali się z Wielkiego Jankowa, lecz następnie przeszli do herbu Jastrzębiec. Piotr, syn Jakóba, wywiódł swoje szlachectwo w grodzie łomżyńskim 1610 r.

JANKOWSKI h. NOWINA. Wzięli nazwisko od wsi Jankowa, pod m. Opocznem. Jan 1508 r., a Mikołaj 1577 r. dziedzice Jankowa (Ks. poborowe). Przecław, podstoli królewski 1653 r. Jan żonaty z Zofią Odrzywolską 1670 r. Po Heronimie, synu Andrzeja, synowie: Stanisław, Jan i Piotr 1674 r. (Akta Radomskie). Antoni, Grzegorz i Sebastyan podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem. Wojciech, żonaty z Agnieszką Kwaśniewską 1698 r., pozostawił syna Antoniego.

Antoni, wojski i regent grodzki 1720 r., pisarz grodzki opoczyński 1748 r., poślubił Zofię Kietlińską i z niej miał synów: Konstantego, kanonika kijowskiego, archidyakona kurzelowskiego i proboszcza w Sławnie 1760 r., Józefa.

Józef, ze stolnika chorąży radomski 1757 - 1768 r., generał-major wojsk koronnych, komendant w Zamościu, deputat na Trybunał koronny 1756 r., z żony Aleksandry Kwaśniewskiej, miecznikówny stężyckiej, miał trzech synów: Ignacego, Kajetana i Konstantego.

Ignacy, pułkownik wojsk koronnych, poseł na sejm 1780 r., podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem; dziedzic dóbr Wolanów, ożeniony z Ludwiką Chronowską, pozostawił synów, Józefa, dziedzica dóbr Chronówko, pułkownika wojsk polskich 1831 r., wylegitymowanego w Królestwie 1837 r., i Antoniego.

Antoni, ur. 1783 roku we wsi Chronówku, w obwodzie radomskim, wszedłszy do służby 1806 r. jako podporucznik 2 pułku jazdy Ks. Warszawskiego, został przeniesiony 1808 r. w stopniu porucznika klasy 2-iej do pułku szwoleżerów gwardyi polsko-francuzkiej i w 1809 roku mianowany porucznikiem klasy 1-ej, a w 1811 r. postąpił na kapitana; szef szwadronu w tymże pułku 1815 r., został 1815 r. pułkownikiem i w 1816 r. przeznaczony na dowódcę 1 pułku strzelców konnych. Odbył kampanie 1806 i 1807 r., 1808 - 1810 r. był w bitwach w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi, a 1814 r. we Francyi; w 1808 r. otrzymał krzyż Legii Honorowej, a w 1813 r. na placu bitwy pod Friedburgiem został oficerem Legii Honorowej. Antoni w 1831 r. mianowany generałem brygady, wkrótce postąpił na generała dywizyi, a otrzymawszy dowództwo korpusu przeciwko oddziałowi wojsk rosyjskich w wojew. lubelskiem, za niespełnienie polecenia oddany pod sąd, od zburzonego pospólstwa został zabity; z 1-ej żony Zofii Tomkowiczówny jego córka Aniela za Eustachym Potkańskim, i synowie, Heliodor i Józef, a z 2-iej żony Apolonii Brzezińskiej synowie: Ludwik, generał-major wojsk rosyjskich 1874 r., chlubnie odznaczył się w kampanii krymskiej, Adam i Antoni wylegitymowani w Królestwie 1853 - 1861 r.

Kajetan, drugi syn chorążego Józefa, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem; ze skarbnika 1768 r. wojski mniejszy radomski 1793 r., umarł bezżenny, podług akt zaś Heroldyi miał pozostawić syna Jana, a ten Józefa, po którym z żony Rozalii Maciejowskiej synowie, Leonard i Erazm wylegitymowani w Królestwie 1863 - 1865 r.

Konstanty, trzeci syn chorążego Józefa, niewiadomo z jakiego powodu brał herb Poraj; kapitan gwardyi królewskiej, a następnie szambelan 1780 r., deputat na Trybunał koronny 1779 r., konsyliarz Rady Nieustającej, chorąży sandomierski, poseł na kilka sejmów i grodzieński 1793 r., śmiało występował na nim przeciwko czynom ambasadora rosyjskiego. Konstanty miał dwie żony, Maryannę de la Magdelaine, pułkownikównę wojsk koronnych, z której córka Maryanna za Józefem Tomkowiczem, szambelanem królewskim, i Annę Duninowską, z niej syn Józef.

Józef, ur. 1794 r. we wsi Strzałkowie, w obwodzie radomskim, postąpiwszy na służbę 1813 r., został 1816 r. podporucznikiem w 5 pułku piechoty liniowej, a w 1822 r. wyszedł do dymisyi w stopniu porucznika. Odbył kampanie 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi; w 1813 r. ozdobiony krzyżem Legii Honorowej, umarł w Warszawie 1857 roku (Ks. Wojskowe).

Filip, podług akt Heroldyi, czwarty syn chorążego Józefa, miał syna Jakóba, urzędnika w Warszawie wylegitymowanego w Królestwie 1848 r. z synem Julianem, urodzonym z Teresy Szczepańskiej.

Podług akt Heroldyi wojski Antoni miał mieć jeszcze syna Piotra, po którym syn Józef pozostawił syna Józefa, wylegitymowanego w Królestwie 1845 r.

Z tej familii. Marcin, viceregent grabowiecki 1725 r., dziedzic dóbr Brudna. Aleksander, subdelegat stężycki 1741 r. Tomasz, vicegerent sandomierski 1755 r. Piotr, syn Stefana. (Szczepana) i Maryanny z Wilrejków, ur. 1786 r. w m. Trzemesznie, w Wiel. Ks. Poznańskiem, postąpił na służbę 1806 roku do 11 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1808 roku został podporucznikiem, 1810 r. porucznikiem, a 1813 r. kapitanem w tymże pułku i w 1815 r. przeznaczony do 4 pułku strzelców pieszych; ostatnio major wojsk polskich. Odbył kampanię 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, a w 1812 r. był w bitwach pod Ekau, Illuxt i Labiau. W 1825 roku umieszczony jako kontroler kasy przy kanale nawigacyjnym, został następnie poborcą kasy obwodu łęczyckiego, a w 1849 r. na mocy decyzyi Heroldyi, z zasady posiadania dóbr Śmielnik Górny i połowy Dolnego przez ojca jego Stefana, został zatwierdzony w szlachectwie w Królestwie z prawem zapisania do ksiąg szlachty gub. warszawskiej. Piotr um. 1857 r. w Warszawie, pozostawiwszy córkę i dwóch synów (Ks. Wojskowe).

Do herbu Nowina przypuszczony został Kazimierz-Franciszek, towarzysz husarski, dobry żołnierz, na zalecenie Jana Sobieskiego nobilitowany 1673 r. Kazimierz-Franciszek miał dwóch synów; z nich: 1) Franciszek pozostawił syna Wawrzyńca, a ten syna Andrzeja, po którym syn Jan, żonaty z Agnieszką Balińską, pozostawił syna Leopolda, wylegitymowanego w Królestwie 1844 r.; od tego Franciszka pochodzący: Stanisław, syn Mikołaja i Agnieszki z Raczyńskich, Franciszek, syn Adama, i Michał, syn Walentego i Franciszki z Chojnowskich, wylegitymowani w Królestwie 1842 - 1860 r.; 2) Mateusz, po którym pochodzący: Floryan i Jan, synowie Stanisława, Nikodem, syn Franciszka, wnuk Mateusza, właściciel wsi Grabowo-Wądołowo, w pow. łomżyńskim, Łukasz, syn Jana, Jan i Damazy, synowie Pawła i Maryanny z Szabłowskich, wylegitymowani w Królestwie 1842 - 1843 r.

Wylegitymowani Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej, Józef z synem Andrzejem i wnukami, Władysławem i Ziemowitem, i Tadeusz, synowie Tomasza, 1852 r.; 2) gub. kowieńskiej, Józef, syn Jakóba, z synem Janem-Pawłem 1852 r.

JANKOWSKI h. OGOŃCZYK. W wojew. łęczyckiem i na Rusi Czerwonej. Zygmunt z przydomkiem Ptaczek, podsędek przemyślski 1456 roku (Akta Krakowskie). Jakób, Mikołaj i Andrzej, synowie Piotra, 1477 r. Jan, rotmistrz królewski 1494 r. Maciej, syn Bartłomieja, miał synów: Grzegorza, Jana, Stanisława, Tomasza i Wawrzyńca 1556 r. Sebastyan i Bernard Pierzchotowie, Sebastyan, syn Andrzeja Lossotki, i Jan Widmo, dziedzice na Jankowicach Trojanowych i Domasławowych, a Andrzej, syn Macieja, Baltazar, Bernard, Marcin i Piotr, dziedzice na Jankowicach Pakoszowych 1576 r. Piotr, łożniczy Stefana Batorego 1579 r. Piotr, syn Jana, miał syna Teodora 1627 r. Paweł, syn Jana, żonaty z Ewą Ogorzelską 1638 r. Baltazar, syn Mikołaja, żonaty z Jadwigą Krzewską, miał synów, Adama i Macieja 1610 r. (Metr. Kor., Ks. Gr. Brzeskie i Przedeckie).

Walenty 1648 r., Jan i Stanisław 1697 r. z wojew. łęczyckiem podpisali elekcye. Ignacy, komornik ziemski inowłodzki 1680 r., z żony Katarzyny Grzybowskiej miał córkę Maryannę za Jerzym Grodzińskim. Franciszek, podkomorzy lwowski, żonaty z Anną z Modzelewskich 1681 roku. Franciszek, podczaszy i sędzia grodzki żytomierski 1718 r. Mikołaj, komornik krakowski 1770 r., z żony Katarzyny Głowackiej miał córkę Helenę za Michałem Chreptowiczem, skarbnikiem grodzieńskim. Stanisław, chorąży sanocki 1793 r., radca departamentu siedleckiego 1816 r., pozostawił synów, Ignacego i Wincentego, oficerów wojsk polskich (Don. Vars.).

Wojciech i Marcin, synowie Antoniego i Magdaleny Wielogórskiej, wnukowie Franciszka i Wiktoryi Dwernickiej, wylegitymowani w Galicyi 1809 r., a bracia ich rodzeni: Andrzej, Augustyn, Józef-Antoni i Józef-Marcin w 1810 r. (Bon.). Joachim, kanonik i kustosz katedralny krakowski, w młodości Pijar i nauczyciel w domu Sołtyków, doktór obojga praw i senator Rzeczypospolitej Krakowskiej, um. 1833 r.

Po Józefie, dziedzicu wsi Busęków (?), w wojew. łęczyckiem 1758 r., syn Andrzej miał syna Mateusza, żonatego z Maryanną Mieczkowską, z której syn Maciej, właściciel wsi Jaworzyna, w pow. gostyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1840 r.

JANKOWSKI h. PORAJ. Senator w rodzinie, Bodzanta, biskup krakowski 1348 r., um. 1366 r.

Pisali się z Jankowa. Bodzanta, z dziekana biskup krakowski 1348 r., zabiegły gospodarz, podniósł znacznie majątki biskupie karczowaniem lasów i zakładaniem osad; fundator miasta Bodzencina, przyozdobił katedrę krakowską, zajścia o dziesięciny biskupów z ziemianami małopolskimi zgodnie ułożył, a stanąwszy w obronie odrzuconej od króla Kazimierza W-go królowej Adelajdy, ściągnął na siebie gniew tego monarchy, i to było powodem śmierci wikaryusza krakowskiego ks. Baryczki. Bodzanta, kanonik gnieźnieński 1432 r. i łęczycki 1440 r. Łukasz w Małopolsce 1564 r. Kacper, komornik króla Zygmunta Augusta 1572 r.

Po Józefie, dziedzicu dóbr Kamionna, notowanym w aktach przedeckich 1728 r., syn Andrzej miał syna Władysława, a ten syna Antoniego, po którym syn Ludwik, ożeniony z Magdaleną Skulską, pozostawił syna Antoniego, podoficera w wojsku rosyjskiem, wylegitymowanego w Królestwie 1851 r. (inni potomkowie Józefa wylegitymowani z herbem Korab).

Po Wojciechu, dziedzicu dóbr Śmielnik Górny 1700 r., (herbu Jastrzębiec), pochodzący: Bogumił, syn Szymona i Agaty z Byszewskich, dziedzic dóbr Woli Branickiej, w pow. łęczyckim, radca wojew. mazowieckiego 1830 r., sędzia pokoju okręgu zgierskiego, i Jan, syn Antoniego, wylegitymowani w Królestwie 1841 - 1855 r.

Po Stanisławie, dziedzicu wsi Śmielnik Górny, cytowanym w aktach przedeckich 1760 r., syn Jan miał syna Wincentego, po którym z żony Julianny Jaraczewskiej synowie: Jan w biurze Namiestnika w Warszawie, Julian i Romuald wylegitymowani w Królestwie 1849 r. (inni potomkowie Wojciecha i Stanisława, dziedziców dóbr Śmielnik, wylegitymowali się w Królestwie z herbami, Jastrzębiec i Korab).

JANKOWSKI h. RAWICZ. Senatorowie w rodzinie: Wit, kasztelan połaniecki 1348 r. Grot, kasztelan połaniecki 1401 r., małogoski 1413 r.

Piszą się z Jankowic, w pow. radomskim. Wit, dziedzic na Jankowicach, kasztelan połaniecki 1348 r. Grot z Jankowie, kasztelan połaniecki 1401 r., a małogoski 1413 r., podpisał uchwały Unii horodelskiej; pozostawił on kilku synów, z których Grotek był dworzaninem królewskim 1442 r. Grot, burgrabia krakowski 1451 r. (Bon.). Jan, Michał i wielu innych notowani w aktach krakowskich 1450 - 1460 r.

JANKOWSKI h. TOPÓR. N. N. udowodnili szlachectwo w gub. kowieńskiej 1798 r.

JANKOWSKI. Michał, pisarz ziemski 1550 r., sędzia ziemski halicki 1562 r. (Metr. Kor.). Stefan, syn Stanisława, miał dwie żony, Zofię z Zawiszów i Ewę Kociszewską 1644 r. Michał, skarbnik nowogrodzki 1646 r. Remigian, syn Adama, żonaty z Agnieszką Śniadkowską 1653 r. Paweł-Władysław, miecznik kijowski 1670 r. Grzegorz, vicesgerent kijowski 1734 r. Mikołaj, asesor sądów zadwornych 1780 r. Jakób, burgrabia grodzki warszawski 1790 r. Stanisław, radca departamentu podlaskiego 1812 r.

Franciszek, syn Franciszka i Anny z Jonów, ur. 1788 r. w Warszawie, postąpił na służbę 1806 r. jako podporucznik do 1 pułku jazdy Ks. Warszawskiego, i w 1808 r. przeniesiony do 10 pułku piechoty, w 1809 r. został porucznikiem, a w 1811 r. awansował na kapitana z przeniesieniem do 5 pułku piechoty liniowej; w 1820 r. postąpił na majora. Odbył kampanie 1806 i 1807 r. przeciw Prusom, a w 1812 r. był w bitwach w Rosyi i 1830 r. otrzymał znak honorowy za 20 lat oficerskiej służby.

Józef, syn Juliana i Maryanny, ur. 1793 r. w Krakowie, wszedł do służby 1809 r. do 6 pułku ułanów Ks. Warszawskiego i w tymże roku postąpił na podporucznika, a w 1813 r. został porucznikiem w tymże pułku; wyszedł do dymisyi 1815 r.

Marcin, syn Jakóba i Barbary z Frankowskich, urodzony we wsi Szymonie, w obwodzie sieradzkim 1798 r., postąpiwszy na służbę 1815 r., do batalionu grenadyerów gwardyi, został 1821 r. podporucznikiem w 1 pułku piechoty liniowej, a w 1824 r. otrzymał dymisyę.

Teofil, syn Franciszka i Anny z Jancenów, ur. 1798 r. w Warszawie, postąpił 1818 r. na służbę do artyleryi pieszej Ks. Warszawskiego i w 1820 r. został podporucznikiem z przeniesieniem do 6 pułku piechoty liniowej, a w 1825 r. przeszedł na adjutanta placu m. Warszawy; w 1831 r. został kapitanem 6 pułku piechoty. Odbył kampanię 1809 r. przeciwko Austryi, a w 1812 r. był w bitwach pod Włodzimierzem i Pawłowicami.

Tomasz, syn Jakóba i Ewy z Rudnickich, ur. 1796 roku w Krośniczynie, w obwodzie krasnostawskim, wszedłszy do służby do 13 pułku piechoty Ks. Warszawskiego, postąpił 1819 r. na podporucznika, a w 1827 r. został porucznikiem; w 1831 r. awansował na kapitana. Odbył kampanię 1812 r. w Rosyi i znajdował się w bitwach pod Pawłowicami i Dubienką.

Wacław, urodzony w Polanach, porucznik 6 pułku strzelców konnych, a Wincenty, podporucznik 7 pułku ułanów 1831 r.

Wincenty, syn Józefa i Katarzyny, kapitan 5 pułku piechoty liniowej 1815 r., następnie podpułkownik 7 pułku ułanów i dyrektor szpitala wojskowego w Łowiczu, został 1831 r. dowódcą szwadronu 10 jazdy sandomierskiej (Ks. Wojskowe).

Jan, syn Filipa, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1844 r.

JANKOWSKI. Felicyan, neofita, otrzymał nobilitacyę 1764 r. (V. Leg.).

JANKUŁA (w Vol. Leg. mylnie JANDUŁA). Konstanty, wojewoda i hetman wojsk wołoskich, wraz z synami, Aleksandrem i Protominorem na zalecenie hetmana Stanisława Koniecpolskiego, otrzymał 1638 r. indygenat i zatwierdzenie herbu - w polu błękitnem anioł uzbrojony w pancerz rycerza i trzymający miecz; w koronie nad hełmem dodano rękę uzbrojoną w miecz. Miron po śmierci ojca swego Konstantego dostał 1650 r. w posesyę wieś Nowosiołkę Nową, należącą do starostwa barskiego (Metr. Kor.).

JANKWITZ h. ABDANK. Dawna szlązka rodzina, jednego pochodzenia z Posadowskimi i Ankwiczami, pisała się z Posławic. Michał, żyjący około 1400 r., miał 12 synów, z których Ambroży, kanonik wrocławski um. 1477 r. Mikołaj, starosta wrocławski 1537 r. Maciej i Franciszek otrzymali w 1729 r. tytuł kawalerów (Ritter) Królestwa Czeskiego (Led.).

JANNEWITZ v. JANWITZ h. WIENIAWA. Rodzina kaszubska, pochodząca z osadników polskich z czasów Kazimierza IV. Kacper, przekonany o związki ze Szwedami, został ukarany śmiercią z rozkazu hetmana Stanisława Koniecpolskiego 1628 r. N., dziedzic dóbr Orle, w Prusach Wschodnich 1820 roku.

JANOTTA. Józef, syn Walentego i Rozalii z Gronczewskich, ur.  1808 r. w m. Płocku, postąpił 1827 r. jako ochotnik do 1 pułku piechoty liniowej (Ks. Wojskowe).

JANOWICKI. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r.

JANOWICKI. Eustachy i Szymon, synowie Stefana, otrzymali przyznanie szlachectwa dla zasług wojennych w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1841 r.

JANOWICZ h. JANINA. Paweł i Metody, synowie Jana, wylegitymowani w Cesarstwie 1833 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego.

JANOWICZ h. LELIWA. Stanisław, syn Stefana, z synami: Janem, Stefanem i Józefem wylegitymowani w Cesarstwie 1859 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.

JANOWICZ h. RADWAN. Dawna żmudzka rodzina, miała przydomek Krotki, który wielu z jej członków brało za nazwisko. Wodzisław, bojar upicki, dostawiał 6 zbrojnych konnych na potrzeby wojenne, a Ławryn, Grzegorz i inni cytowani w Metr. Litew. 1528 r. Wojciech, chorąży litewski, starosta kowieński 1499 r., w 1494 r. należał do poselstwa do Moskwy; jego syn Maciej, starosta żmudzki 1543 r. Mikołaj, chorąży upicki, był wysłany od Stanów litewskich 1563 r. na sejm warszawski dla traktowania o Unii. Wawrzyniec, kanonik wendeński, wymowny kaznodzieja 1668 r. Maciej, syn Stanisława, wnuk Wojciecha, prawnuk Aleksandra, regent grodzki nowogrodzki, starosta małosielecki 1763 r. (Bon.). Wit, rotmistrz pow. wiłkomierskiego, podpisał elekcyę 1764 r. z pow. wiłkomierskim. Antoni, cześnik wiłkomierski, za zakłócenie Trybunału litewskiego skazany na wieżę, od niej uwolniony na sejmie 1764 r. Marcyan, horodniczy 1770 r., regent ziemski 1768 - 1780 r., cześnik 1775 - 1778 r., podczaszy 1780 r., podstoli 1782 r., a ostatnio stolnik wiłkomierski 1790 r. i poseł na sejmy.

Andrzej, syn Wincentego i Anny Polanówny, wylegitymowany w Galicyi 1783 roku, a wnuk jego Krzysztof-Tadeusz, syn Kajetana, oraz prawnuk Aleksander-Maryan, syn Krzysztofa-Tadeusza i Anastazyi Kułakowskiej, wylegitymowani 1854 r. (Bon.).

Po Kazimierzu, synu Andrzeja, dziedzicu dóbr Janowicze 1764 r., syn Stanisław, ożeniony z Magdaleną Radzimską, pozostawił synów: Stanisława, Władysława, Wincentego, podinspektora Akademii Medycznej w Warszawie, i Kazimierza, wylegitymowanych w Królestwie 1858 - 1861 r.

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: a) gub. kowieńskiej: potomkowie Jerzego, syna Aleksandra, a mianowicie: Władysław, Edward, Juliusz i Aleksander, synowie Józefa, Adolf i Władysław, synowie Karola, i inni 1841 - 1867 r.; b) gub. mińskiej: Daniel, syn Michała, z synem Jakóbem, Antoni, Ignacy, Ksawery, Adam, Krzysztof, Napoleon i Aleksander, synowie Ignacego, i inni 1841 - 1854 r.

Aloizy, syn Michała i Katarzyny Rudzińskiej, ur. 1793 r. w Nowogródku, był kapitanem 3 pułku ułanów, a w 1831 r. został podpułkownikiem w 13 pułku ułanów, i otrzymał krzyż kawalerski Virtuti Militari.

Karol, syn Michała i Katarzyny z Krzywopisów, ur. 1798 r. we wsi Lesiszczu, gub. grodzieńskiej, postąpił 1816 r. do 4 pułku piechoty liniowej i w 1823 r. został podporucznikiem, w 1831 r. porucznikiem, a następnie kapitanem z przeniesieniem do 13 pułku ułanów (Ks. Wojskowe).

JANOWIECKI h. JANINA. Franciszek z synem Antonim i Kajetan, synowie Jana, oraz Józef, syn Benedykta, obywatele w pow. borysowskim, wylegitymowani w Cesarstwie 1842 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.

JANOWSKI h. GOZDAWA. Piotr, Aleksander i Leon, synowie Bazylego, wylegitymowani w Cesarstwie 1844 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej.

JANOWSKI h. JANINA. Piszą się z Janowic, w pow. sandomierskim. Wit z Janowic 1421 r. Andrzej, komornik sandomierski 1449 r. Mikołaj i Stanisław, dziedzice na Janowicach 1508 r. (Ks. poborowe). Jan, opat jędrzejowski 1570 r. Piotr, Stanisław i Szczęsny 1580 r., zostawili potomstwo. Stanisław, syn Rafała i Katarzyny z Bieńkowskich, 1742 r. w wojew. Sandomierskiem. Stanisław, w 1817 r. dziedzic dóbr Tuszkowo, w poznańskiem, jego syn Ignacy 1854 r.

Z osiedlonych na Litwie. Franciszek i Waleryan z przydomkiem Janik podpisali konfederacyę generalną litewską 1764 r. Aleksander, cześnik wiłkomierski 1764 r. Samuel, opat unicki grodzieński 1768 r. Franciszek, syn Andrzeja, porucznik wojsk rosyjskich, deputat sądów pow. sieneńskiego 1845 roku. Mojżesz, syn Tymoteusza, urzędnik w gub. kurskiej 1874 roku.

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. grodzieńskiej: Wincenty, syn Adama, z synami: Teofilem, Antonim, Romualdem i Stanisławem, Wincenty i Witalis, synowie Teofila, i inni 1834 - 1852 r.; 2) gub. wileńskiej, Tomasz, syn Kazimierza, z synem Walentym i wnukiem Bolesławem 1841 r.; 3) gub. kowieńskiej, potomstwo Abrahama, syna Stanisława, a między innymi: Ignacy i Adam, synowie Stefana, Józef i Adam, synowie Ignacego, i inni 1844 - 1845 r.; 4) gub. mińskiej: Henryk, Aleksander, Jan z synem Józefem i Ignacy z synem Franciszkiem, synowie Mateusza, Kazimierz z synami, Michałem i Bonifacym, Benedykt, syn Józefa, i inni 1835 - 1862 r.

JANOWSKI h. JANOWSKI. Herb - w polu błękitnem krzyż św. Stefana; w koronie ramię srebrne, trzymające miecz w ręku, wzniesiony do cięcia.

W Prusach Zachodnich i Saksonii; z nich Piotr, miecznik malborski 1747 r. N., sztabs-major w Erfurcie (Led.).

JANOWSKI h. JASIEŃCZYK. Byli w wojew. Sandomierskiem. Andrzej 1609 r., ożeniony z N. Bobolanką, siostrą słynnego Andrzeja, podkomorzego koronnego.

JANOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Licznie rozrodzeni w pow. książskim. Pietrasz 1411 r., a Jan 1472 r. notowani w aktach krakowskich.

W XVI stoleciu spotykamy Jastrzębczyków-Janowskich na Mazowszu, gdzie dziedziczyli na Janowcu-Jastrząbkach, Janowcu Kościelnym i Janowcu-Leśnikach, jak Bernard, Bartłomiej, Grzegorz, Krystyn, Maciej, Marcin, Sebastyan i wielu innych w 1578 r. (Ks. poborowe). Po Stanisławie syn Mikołaj, skarbnik warszawski 1628 r., dziedzic na Milczycach, żonaty z Zofią Czubińską, pozostawił dwóch synów, Stanisława, ożenionego z Zofią Wilkońską, i Adama, dziedzica na Czubinie, po którym z Anny Okęckiej córka Anna za Maciejem Niziołyńskim (Metr. Kor., Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie).

Jakób, Kazimierz z Janowa, trzech Maciejów, Maciej z Janowa i Wojciech z Purzyc podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią ciechanowską.

Konstanty, podstoli zakroczymski 1691 r., z żony Zofii Janiszewskiej, łowczanki podlaskiej, miał syna Antoniego, bezpotomnego. Stefan, skarbnik, a następnie łowczy różański 1699 r., dziedzic dóbr Leksino-Kempa i Białobrzegi, poślubił Maryannę z Obór Łaźniewską i z niej miał synów: Adama, Antoniego, cześnika płockiego, Kacpra i Stefana.

Kacper poślubił Anielę Gasztołdównę-Sebastyanowiczównę i z niej miał synów, Antoniego i Ignacego-Apolinarego; po Antonim synowie, Dominik i Stanisław, a po Ignacym-Apolinarym, staroście ustrzyckim 1763 r., który nabył dobra Sławożyce, z żony Katarzyny Ostrowskiej, podczaszanki smoleńskiej, 1v. Temezwarowej, pochodzący Wojciech, syn Jakóba i Katarzyny z Szałeckich, rejent w Błoniu, wylegitymowany w Królestwie 1839 r. (Arch. Jarmolinieckie).

Z osiedlonych na Litwie. Marcin, syn Pawła, z synem Tadeuszem, Andrzej, Jan i Józef, synowie Andrzeja, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1842 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. Stanisław, syn Antoniego, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1861 r.

JANOWSKI h. LESZCZYC. Senator w rodzinie, Mikołaj, kasztelan szremski 1463 r.

W wojew. kaliskiem, piszą się z Janowego Młyna. Mikołaj, dziedzic dóbr Włoszynów i Janów Młyn, burgrabia kcyński 1446 r., gnieźnieński 1453 r., a kasztelan szremski 1463 r., żonaty z Agnieszką z Pakości. Wojciech Janowski v. Włoszynowski, żonaty z Barbarą Latalską, kasztelanką gnieźnieńską 1534 r. Maciej i Mikołaj, dziedzice na Desnej, w kaliskiem 1579 r. (Bon., Metr. Kor.).

JANOWSKI h. NAŁĘCZ. Byli na Rusi Czerwonej, a pisali się z Mianocina. Jakusz, syn Wawrzyńca, 1401 - 1419 r., cytowany w aktach lwowskich. Kazimierz z Mianocina podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. ruskiem. Dominik, syn Mikołaja i Wiktoryi Bukowskiej, wnuk Stanisława i Katarzyny Swęderskiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. (Bon.).

JANOWSKI h. PILAWA. Byli w wojew. krakowskiem. Floryan-Amand, opat tyniecki 1762 r., biskup tarnowski 1786 r., zm. 1801 r., i Stanisław, synowie Kazimierza i Zuzanny Kościeniówny, stolnikówny latyczowskiej, wnukowie Aleksandra, skarbnika starodubowskiego i Anny Paczkówny, oraz Ignacy, syn Wojciecha i Jadwigi Monikowskiej, wnuk Zygmunta i Anny Myszkowskiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. (Bon.).

Po Wojciechu, dziedzicu wsi Łączki 1674 r., pochodzący Erazm, syn Ignacego i Anny z Janowskich, urzędnik w Kaliszu, wylegitymowany w Królestwie 1840 r.

JANOWSKI h. POBÓG. Mikołaj, Pantaleon i Jan, synowie Konstantego, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1840 - 1860 r.

JANOWSKI h. STRZEMIĘ. Byli w wojew. krakowskiem i pisali się się z Opatkowic. Piotr, Jan, Stanisław i Andrzej cytowani w aktach krakowskich 1420 - 1462 r. Po Stanisławie synowie: Andrzej, Mikołaj, Sebastyan, żonaty z Anną Minorówną, i Stanisław sprzedali dobra Opatkowice Naporzyńskie Adamowi, synowi Feliksa, Janowskiemu 1614 r. (Metr. Kor.). Adam, podsędek krakowski 1628 r., z żony Elżbiety Bogusławskiej zostawił córkę N., żonę Szczęsnego Czaryskiego i synów: Heronima, Jana i Mikołaja. Stanisław, brat Adama, podsędek krakowski, dobry żołnierz, w 1606 r. należał do rokoszu Zebrzydowskiego; poborca proszowski 1613 r., walczył pod Chocimem 1621 r., deputat na Trybunały i poseł na sejmy, z żony N. Morskiej zostawił syna Adama.

Adam zaślubił Reginę z Lubochowa i z niej miał córki: Katarzynę za Sebastyanem Czapskim, podstarostą chęcińskim, Zofię za Janem Łochowskim, podsędkiem sandomierskim, Krystynę za Stanisławem Ważyńskim i N. za Samuelem Jarzyną.

Adam, Antoni, Józef, Maciej, Franciszek z Janówka i dwóch Stanisławów podpisali elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem.

Franciszek, Filip, Stanisław i Walenty, synowie Józefa, wnukowie Pawła i Maryanny Zakrzewskiej, 1782 r., Ignacy i Michał, synowie Józefa i Kunegundy Stojowskiej, wnukowie Kazimierza i Heleny Zalewskiej, 1783 r., a Ignacy, syn Michała, 1825 r., oraz Wojciech, syn Ignacego, Paweł, syn Aleksandra, Antoni, vicesgerent grodzki sanocki, 1782 roku, i Zygmunt, dziedzic dóbr Głębokie, syn Rocha i Tekli Pieniążkówny, wnuk Antoniego, 1845 r. wylegitymowani w Galicyi (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza).

Po Antonim, synu Kazimierza, dziedzicu dóbr Przybysławice i inne w 1740 r., syn Józef miał syna Michała, ożenionego z Apolonią Zakrzewską, po którym syn Kazimierz, sędzia Trybunału w Płocku, wylegitymowany w Królestwie 1846 r.

JANOWSKI h. SYROKOMLA. Dawna w wojew. lubelskiem rodzina, należał do niej majątek Syrokomla, i dziedzic tego majątku, Mikołaj cytowany w Lib. Benef. około 1470 r.

Franciszek i Jan z synami: Józefem, Michałem i Atanazym, synowie Dominika, wylegitymowani w Cesarstwie 1846 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.

JANOWSKI h. SZELIGA. W wojew. Sieradzkiem. Tomasz, podkomorzy sieradzki, podpisał traktat z Krzyżakami 1436 r. Andrzej, komornik ziemski sieradzki 1649 r. (Ks. Ziem, i Gr. Sieradzkie).

JANOWSKI h. TOPÓR. Piszą się z Janowic, w pow. wiślickim. Jan i Stanisław, dziedzice na Janowicach 1545 r. Piotr, dziedzic Janowic 1579 r., pisarz grodzki oświęcimski 1596 r. Paweł, Piotr, Prokop i Stanisław, synowie Andrzeja, 1614 r. Seweryn, pisarz grodzki i oświęcimski 1634 r., miał syna Baltazara (Wyr. i Zap. Tryb. Lubel.).

Po Mikołaju, skarbniku warszawskim 1628 r. (właściwie herbu Jastrzębiec), pochodzący: Stanisław, syn Pawła i Maryanny z Majewskich, dzierżawca dóbr Dębie, w pow. sandomierskim, Karol, syn Tomasza, właściciel wsi Kołaki, w pow. przasnyskim, Dyonizy, Maryan i Jan, nauczyciel szkoły elementarnej w m. Złoczewie, synowie Marcina i Magdaleny z Węsławskich, wylegitymowani w Królestwie 1847 - 1854 r.

JANOWSKI. Jakób, burgrabia brzeski 1449 r. Mikołaj i Jakób, synowie Tomasza z Janowic, 1456 r. Mikołaj i Andrzej, synowie Marcina, 1479 r. Jan Kościenek i Jan Żółtek, dziedzice na Janowicach 1566 r. Bartłomiej, syn Jakóba z Janowic, 1593 r. (Ks. Gr. Brzeskie). Jakób, kanonik inflancki 1781 r. Mikołaj, kanonik krakowski 1820 r.

Jan, syn Michała, z synami: Antonim, Bazylim, Ignacym, Michałem i Pawłem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1848 r., a Józef, syn Jana, Bazyli, syn Bazylego, Andrzej, syn Piotra, i Mikołaj, syn Jana, 1866 r.

Kazimierz, syn Karola i Maryanny z Górskich, wylegitymowany w Królestwie 1863 r.

Antoni, syn Antoniego, z synami: Heronimem, Stefanem i Konstantynem wylegitymowani w Cesarstwie 1859 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.

JANOWSKI. Stanisław, urzędnik Komisyi Skarbu, otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1845 r. z zasady otrzymanego orderu św. Stanisława, a jego synowie, Konstancyusz i Józef wylegitymowani w Królestwie 1858 r.

JANOWSKI-WIEPRZYŃSKI. Stefan żonaty z Wiktoryą Godyńską 1750 r. Antoni, pułkownik wojsk koronnych 1766 r. (Don. Vars.).

JAŃSKI h. DOLIWA. Piszą się z Jańska, w ziemi wizkiej. Po Samuelu z Teresy Domaradzkiej syn Piotr, stolnik owrucki 1716 r., poślubił  Ewę Wołkównę i z niej miał córkę Konstancyę, żonę Benedykta Zaleskiego, stolnika czerniechowskiego. Tyburcyusz, żonaty 1v. z Konstanęyą Trzaskowską, 2v. z Maryanną Olszańską, miał synów, Tyburcyusza i Ignacego, komornika 1771 r., wojskiego wyszogrodzkiego 1774 r. (Don. Vars., Sigil.).

Po Wincentym, dziedzicu dóbr Niepokojczyce, w wojew. brzesko-litewskiem 1789 r., syn Ignacy ożeniony z Magdaleną Zborowską, z której córka Katarzyna za Floryanem Zwierkowskim i kilku synów; z nich Seweryn, dziedzic dóbr Kalenia, kasyer Towarzystwa Kredytowego w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1845 r., był sędzią pokoju pow. rawskiego 1874 r.; Seweryn żonaty z Katarzyną Turobojską.

JANSZYC. Dość licznie rozrodzeni na Litwie. Jakób podpisał konfederacyę generalną litewską 1764 r. (Vol. Leg.).

JANTA-POŁCZYŃSKI h. JANTA. Herb - w polu błękitnem gwiazda sześciopromienna złota.

Rodzina kaszubska, pochodząca z osadników polskich z XV stolecia, brała od majątków przydomki Lipiński i Polczyński v. Pulczyński, które wielu z jej członków zmieniło na nazwisko.

Bartłomiej, dziedzic na Polcznie 1528 r., miał syna Jana, po którym syn Tomasz pozostawił synów, Pawła i Jana; po Pawle syn Paweł miał syna Piotra, a po Janie syn Maciej, żonaty z Agnieszką, pozostawił synów, Michała i Urbana Jantów v. Pulczyńskich 1623 r. (Metr. Kor.).

Marcin, żonaty z Katarzyną Dąbrowską, miał synów, Michała, ożenionego z Katarzyną Pruszakówną, i Jana 1720 r.; Jan miał dwie żony, Maryannę Wryczównę-Rekowską, z tej syn Maciej, i Konstancyę Główczewską, z której córki: Maryanna Łącka, Elżbieta Pałubicka, Katarzyna Leszczyńska i synowie: Jan, chorąży wojsk koronnych 1769 r., Tomasz, Andrzej, Piotr, generał brygady wojsk pruskich, Józef i Jakób.

Józef, właściciel dóbr Wysoka 1780 r., z żony Anny Stefensonówny miał córki: Katarzynę i Teklę za Łukowiczem, Agnieszkę za Józefem Janta-Połczyńskim, Maryannę i synów: Adama, Antoniego i Wincentego, kamerjunkra dworu polskiego.

Maciej, najstarszy z synów Jana, właściciel Dąbrówki, stolnik inflancki 1754 r., poślubił Katarzynę Kossobudzką i z niej pozostawił córki, Klarę Kalkstein-Osłowską, Annę Falken-Płachecką i syna Teodora, po którym z Joanny Żelewskiej synowie, Józef i Stanisław; z nich:

Józef, dziedzic dóbr Wysoka, poślubił Agnieszkę Janta-Połczyńską i z niej pozostawił córkę Urszulę Pawłowską i synów, Adama, żonatego z Leontyną i Heleną Zabłockiemi, i Nepomucena, ożenionego z Augustyną Bojanowską.

Stanisław, ur. 1820 r., właściciel Zakrzewa, miał dwie żony, Pruszakównę, z niej córka Wanda Ossowska, i Anielę Grąbczewską, z której córka Hortensya za Stanisławem Chrzanowskim i dwóch synów, Roman ożeniony z Anną Wałdowską i Władysław żonaty z Różą Paruszewską (Żychl.).

JANTZEN. Daniel-Eilhard otrzymał urząd burgrabiego m. Gdańska 1755 r. (Sigil.).

JANUCHNOWICZ. Na Litwie, mają przydomek Rutycki. Marcin 1661 r. cytowany w aktach nowogrodzkich. Aleksander, Samuel Rutycki, i Waleryan podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. nowogrodzkiem.

JANUCHTA. Walenty, syn Andrzeja i Julianny z Chaberskich, ur. 1776 r. we wsi Brzezinkach, w obwodzie kieleckim, postąpił 1794 r. do wojska austryjackiego, a następnie przeszedł do legionów polskich we Włoszech; w 1815 r. umieszczony w 7 pułku piechoty liniowej, został 1821 r. podporucznikiem, a w 1824 r. przeniesiony do korpusu inwalidów w stopniu porucznika. Odbył kampanię we Włoszech i w 1801 r. był na wyspie San Domingo, a 1804 r. w Hiszpanii (Ks. Wojskowe).

JANULEWICZ h. DOLIWA. Piotr, bojar kowieński, notowany w Metr. Lit. 1528 r. Bartłomiej podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. Józef, podstoli mścisławski 1792 r. Adolf, Aleksander i Kajetan, synowie Bartłomieja, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1833 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego.

JANULEWICZ h. SAMSON. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. Wylegitymowani w Cesarstwie 1859 r. potomkowie Bartłomieja, syna Franciszka, a między innymi: Wit i Nikodem z synem Józefem, synowie Antoniego, Wincenty, syn Kazimierza, i inni.

JANULEWICZ. Józef, towarzysz w brygadzie pieszej litewskiej, otrzymał nobilitacyę 1790 r. (Sigil.) i herb - w polu błękitnem trzy srebrne lilie, dwie i jedna; nad tarczą korona szlachecka (Hr. Ostr.).

JANUSZEWICZ h. DĄBROWA. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r.

JANUSZEWICZ v. JANUSZOWICZ h. GIERALT. Wylegitymowani w Cesarstwie 1841 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej, Ignacy, syn Piotra, z synem Konstantym i wnukami: Władysławem, Konradem i Ludwikiem.

JANUSZEWICZ v. JANUSZOWICZ h. LUBICZ. Jerzy, sekretarz królewski 1657 r. Jan, cześnik owrucki 1702 r. Benedykt, miecznik wileński 1712 r. Antoni, subdelegat grodzki stężycki 1729 r. Andrzej, z komornika grodzkiego radomskiego pisarz grodzki sandomierski 1754 r. Wiktor, oboźny inflancki 1767 r. Franciszka, żona Karola Abramowicza 1785 r.

Piotr i Jan, synowie Marka, oraz Michał, Wiktor i Antoni, synowie Piotra, wylegitymowani w Cesarstwie 1853 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego.

JANUSZEWICZ h. POBÓG. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r.

JANUSZEWICZ h. TĘPA PODKOWA. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1812 r. Seweryn, syn Edwarda, deputat sądów pow. brzesko-litewskiego 1851 r.

JANUSZEWSKI h. ŁADA. Pisano ich także Januszowski, licznie rozrodzeni na Mazowszu, w Prusach Zachodnich i na Białej Rusi. Eustachy z Januszewa 1416 r. Jan, kanonik warszawski 1452 r. Eustachy, podczaszy ks. Bolesława, i Jan, synowie Janusza, 1473 r. Mateusz, Wawrzyniec, Jan i Dorota, dzieci Jana z Mostek, 1510 r. Dersław, syn Andrzeja, dziedzic na Januszewie 1596 r. (Metr. Kor., Wyr. Tryb. Lubel.). Piotr, komornik graniczny sochaczewski 1741 r., z żony Franciszki Dąbrowskiej miał córkę Annę za Franciszkiem Kaliszem, chorążym rażańskim.

Po Jakóbie, żyjącym 1695 r., z żony Teresy Ambrożewiczówny synowie, Maciej i Jan-Ignacy. Po Pawle, vicegerencie łukowskim 1760 r., syn Maciej miał syna Ludwika, ożenionego z Magdaleną Ożyńską, z niej synowie: Wilhelm, Antoni i Józef wylegitymowani w Królestwie 1858 r.

Osiedleni na Litwie, byli zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1802 r., a do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r.

Jest także tego herbu rodzina tatarska na Litwie i zapisana do ksiąg szlachty gub. wileńskiej w 1819 r.

Jan, syn Stefana i Heleny, ur. 1776 r. we wsi Ostrowiu, w obwodzie grodzieńskim, postąpił na służbę 1793 r. do 5 pułku jazdy litewskiej i w 1812 r. został podporucznikiem w 3 pułku strzelców litewskich; przeniesiony 1815 r. do 3 pułku piechoty liniowej, awansował 1816 r. na porucznika, a w 1831 r. został kapitanem. Odbył kampanie w Prusach, w Austryi i był we Francyi, a 1812 r. brał udział w pochodzie przeciw Rosyi.

Jan, syn Jakóba i Teresy z Janowskich, ur. w Warszawie 1806 r., postąpił w 1823 r. na służbę i w 1830 r. został podporucznikiem w 1 pułku strzelców pieszych, a w 1831 r. awansowany na porucznika w 22 pułku piechoty, w tymże roku postąpił na kapitana (Ks. Wojskowe).

JANUSZEWSKI v. JANUSZOWSKI h. POBÓG. Michał, syn Kazimierza, z synami: Kazimierzem, Maurycym i Janem wylegitymowani w Cesarstwie 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. Jan, syn Jana, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1865 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

JANUSZEWSKI. Jan, podoficer wojsk rosyjskich, syn Samuela, kapitana wojsk polskich 1824 r., i Maryanny z Chaleckich, otrzymał w 1861 r. przyznanie szlachectwa w Królestwie Polskiem z zasady stopnia oficerskiego swojego ojca.

Jan, porucznik wojsk polskich 1830 r., a w 1836 r. porucznik inwalidów rosyjskich, otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1838 r. z zasady stopnia oficerskiego; jego syn Samuel, w wojsku rosyjskiem, wylegitymowany 1850 r.

JANUSZKIEWICZ v. JANUSZKOWICZ h. DĄBROWA. Potomstwo Pawła, syna Grzegorza, a między innymi: Antoni, Edward i Hipolit 1826 - 1861 r.; potomstwo Macieja, syna Jana, i między innymi: Wincenty, Benedykt z synem Ignacym, synowie Jerzego, w 1823 - 1852 r.; potomstwo Jerzego, syna Jerzego, jakoto: Floryan i Dominik, synowie Antoniego, 1855 - 1873 roku, oraz potomstwo Piotra, syna Jana, t. j. Dominik i Józef, synowie Feliksa, Modest, Zenon, Waleryan i Albert, synowie Józefa, i inni w 1852 r., wszyscy wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

JANUSZKIEWICZ v. JANUSZKOWICZ h. LUBICZ. Rozrodzeni na  Litwie i na Białej Rusi. Januszko, pisarz litewski 1460 r., jego syn Fedko Januszkowicz, pisarz litewski 1486 r., namiestnik żyżmorski 1495 r., skirstymoński 1502 r. i włodzimierski 1503 r., a od 1506 r. starosta łucki i marszałek ziemi wołyńskiej. Michał, Serafin, Hrehory i inni cytowani w Metr. Litew. 1528 r. Jerzy, syn Stanisława, pisarz grodzki upicki 1593 r. Piotr notowany w aktach oszmiańskich 1662 r. Karol, skarbnik brzesko-litewski 1697 r., miał synów, Bazylego i Apolinarego. Józef z przydomkiem Merło, sędzia kapturowy wileński i podczaszy brzesko litewski 1764 r. Piotr podpisał elekcyę 1764 roku z pow. orszańskim. Ignacy, major wojsk koronnych 1773 r. (Kancl.). Kazimierz, oboźny żmudzki 1786 r.

Po Michale, podpułkowniku wojsk litewskich, dziedzicu dóbr Dziahylna, w mińskiem, z żony Tekli Sokołowskiej synowie: Adolf, Eustachy, January i Romuald.

Adolf, znakomitych zdolności i ukształcenia, wziął czynny udział w powstaniu 1831 r. i za karę zesłany w stepy Kirgizów.

Eustachy czynny brał udział w powstaniu 1831 roku, a po jego upadku emigrował do Francyi, gdzie zaślubił Eugenię bar. Larischównę i z niej pozostawił córkę Maryę, żonę Konstantego Popiela.

Romuald, urodzony we wsi Ussów, w mińskiem, podporucznik wojsk polskich 1831 r., poślubił Maryę Letronne i z niej pozostawił córki, Karolinę, Maryę i syna Tadeusza (Bon.).

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. grodzieńskiej: Józef, syn Ludwika, z synami, Wojciechem i Ludwikiem, Justyn, Andrzej, Kajetan i Ludwik, synowie Jana, i inni 1851 r.; 2) gub. wileńskiej, Feliks, syn Józefa, z synami: Ludwikiem, Michałem i Fabianem 1851 r.; 3) gub. mińskiej, Franciszek, syn Felicyana, z synami, Leopoldem i Piotrem i braćmi: Sylwestrem, Michałem i Ksawerym, Józef, syn Antoniego, z synami, Wincentym i Antonim, oraz inni 1861 r.; 4) gub. kowieńskiej, potomstwo Samuela, syna Ignacego, a między innymi: Kazimierz, Michał i Jakób z synem Bonifacym, synowie Ignacego, 1836 r., i potomstwo Wojciecha, syna Grzegorza, a między innymi, Józef, syn Antoniego, z synami: Franciszkiem, Ignacym i Pantaleonem 1842 - 1844 r.

JANUSZKIEWICZ h. ROLA. Faustyn i Anastazy, synowie Wincentego, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1852 r.

JANUSZKOWSKI h. POBÓG. Bogdan, horodniczy witebski 1594 r. Hrehory, mostowniczy witebski 1613 roku. Bonifacy, archimandryta trocki 1666 r. Jan, wzięty do niewoli przez Moskwę, 14 lat więziony, o czem konstytucya 1677 r. (Vol. Leg.).

Józef z synami, Felicyanem i Pawłem, Daniel z synami: Mikołajem, Władysławem i Michałem, synowie Władysława, Jan z synem Tomaszem i inni, osób 44, wylegitymowani w Cesarstwie 1846 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.

JANUSZOWICZ h. KŁOŚNIK. Herb - w polu czerwonem z dwoma od góry wycinkami białemi, w części czerwonej, na złotej ziemi, kłos zboża na sypułce, na której z każdej strony dwa listki (niektórzy z rodziny nie kładą wycinków na tarczy, tylko całą czerwoną); w koronie nad hełmem trzy pióra strusie.

Pierwotne ich nazwisko Januszowski, zostało następnie zmienione na Januszowicz. Po Andrzeju, subdelegacie grodzkim oświęcimskim 1750 r., dziedzicu dóbr Górki 1761 r. (Akta Lwowskie), syn Symplicyusz, ożeniony z Zofią Kownacką, pozostawił syna Józefa, urzędnika dyrekcyi Tow. Kredytowego w Radomiu, i Piotra, wylegitymowanych w Królestwie 1837 r.

JANUSZOWICZ. Rodzina miejska krakowska. Rafał, kanonik krakowski, doktór obojga praw, zm. 1644 r.; jego brat Aleksander, rajca krakowski 1646 r.

Aleksander, towarzysz roty pancernej, w nagrodę zasług wojennych otrzymał nobilitacyę 1662 r. (Sigil.) i herb - na tarczy snop jęczmienny, przepasany wstęgą, stojący między trzema listkami dębowemi (Hr. Ostr.).

JANUSZOWSKI h. KŁOŚNIK. Rodzina miejska krakowska, właściwe jej nazwisko było Andrysowicz. Jan, syn Łazarza, zamożnego kupca i drukarza w Krakowie, jeden z najuczeńszych ludzi swojego czasu, autor i wydawca kilku wielkiej wartości dzieł polskich i łacińskich, pisarz pokojowy królów Zygmunta Augusta i Stefana Batorego, porzuciwszy dwór, w 1577 r. zajął się drukarstwem, a po śmierci żony został księdzem i był archidyakonem sandeckim i proboszczem w Solcu. Nobilitacyę otrzymał 1588 r. i wtedy zmienił rodzinne nazwisko Andrysowicz na Januszowski; umarł 1613 r., pozostawiwszy czterech synów: Krzysztofa, Stanisława, Stefana, podstarostę oświęcimskiego 1619 r., ożenionego z Anną Kremską, i Michała. Jerzy, kanonik krakowski 1650 r. Jan, dziedzic Garlicy i Pętkowic, cześnik owrucki 1702 r., żonaty z Salomeą Stradomską, 2v. za Władysławem Omańskim. Andrzej, komornik graniczny sieradzki 1754 r.

JANUSZOWSKI h. POBÓG. Piszą się z Januszowic, w pow. opoczyńskim, zkąd przeszli do ziemi przemyślskiej i na Litwę; biorą przydomek Łoś i są jednego pochodzenia z Łosiami. Heronim, dworzanin królowej Elżbiety 1501 r., zapisał posag żonie swej Annie z Koszyc na połowie dóbr Januszowic (Metr. Kor.). Mikołaj na Januszowicach 1508 r. (Ks. poborowe). Piotr, rotmistrz królewski 1528 r. Jan, syn Mikołaja z Januszowie, 1540 r. (Ks. Gr. Opoczyńskie). Stanisław Łoś żonaty z Małgorzatą Dunikowską 1540 r. Mikołaj Łoś, dziedzic na Rudołowicach 1693 r., ożeniony z Aleksandrą, córką Jakóba Krzywkowskiego. N., podstoli smoleński i pisarz grodzki miński 1697 r. (Bon.). Tomasz-Stanisław, podczaszy rzeczycki 1700 r.

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej, Józef, syn Szymona, z synami, Marcinem, Feliksem i wnukiem Julianem 1841 r.; 2) gub. kowieńskiej, potomstwo Michała, syna Stanisława, a między innymi: Władysław i Eugeniusz, synowie Jana, i Jan, syn Jana, 1838 - 1865 r., oraz potomstwo Andrzeja, syna Wojciecha: Hipolit i Faustyn z synami, Piotrem i Stefanem i inni 1847 - 1865 r.

JANUSZOWSKI h. ROLA. Podług Paprockiego byli w wojew. rawskiem; z nich Franciszek ożeniony z Anną Grochowską 1701 r.

JANUSZOWSKI. Józef i Onufry, syn Józefa i Zofii Sadkowskiej, 1782 r., a bracia, Kacper i Michał 1783 r. wylegitymowani w Galicyi.

JANUSZYŃSKI. Antoni, sierżant 3 pułku piechoty liniowej, został 1831 r. podporucznikiem i w tymże roku awansował na porucznika; ozdobiony krzyżem Virtuti Militari, um. 1862 r. w Warszawie.

Franciszek, syn Michała i Ludwiki, ur. 1778 r. w m. Skokach, w W. Ks. Poznańskiem, postąpił na służbę 1806 r. do 12 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1808 r. został podporucznikiem, a w 1809 r. porucznikiem; w 1813 r. awansował na kapitana w tymże pułku i w 1815 r. umieszczony w 4 pułku strzelców pieszych, wyszedł do dymisyi 1817 r. Odbył kampanie 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, a w 1813 r. był w bitwach pod Gabel, Lebau i Lipskiem.

Piotr, syn Franciszka i Magdaleny, ur. 1802 r. w Poznaniu, z korpusu kadetów postąpił 1818 r. do 3 pułku strzelców konnych i w 1829 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe).

JANWITZ v. JANWICZ h. WIENIAWA. Erazm, surrogator grodzki pucki 1654 r. (Metr. Kor.). Franciszek, podkomorzy bracławski, pułkownik wojsk królewskich i poseł na sejm 1735 r.

JAPOWICZ. Stanisław podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r.

JARACZEWSKI v. JARACZOWSKI h. ZAREMBA. Hrabiowie i szlachta. Senatorowie w rodzinie: Heronim, kasztelan lendzki 1735 r., um. 1737 r. Józef, kasztelan Ks. Warszawskiego 1811 r.

Dawna wielkopolska rodzina, wzięła nazwisko od swego dziedzicznego majątku Jaraczewa, w pow. pyzdrskim. Sędziwój Baryczka z Jaraczewa 1467 r. Baltazar 1541 r., miał córkę Jadwigę za Janem Szczawińskim. Wojciech, cześnik kaliski 1546 r. Andrzej, Apolinary, Jan i Wojciech, dziedzice na Jaraczewie 1578 r. (Metr. Kor., Ks. poborowe) Władysław-Aleksander, poseł na sejmy, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. poznańskiem, a na sejmie 1652 r. był deputatem do konstytucyi; sekretarz królewski i pisarz skarbu koronnego 1660 r. Benedykt, ksiądz Paulin w Częstochowie, wysłany był od Kordeckiego do oblegających klasztor jasnogórski Szwedów dla zawiązania z nimi układów 1655 roku. Krzysztof, podsędek wschowski 1662 r., żonaty z Anną Brodnicką. Stanisław, podstoli kaliski 1672 r. Aleksander i Władysław z wojew. Sieradzkiem, a Antoni, Franciszek i Władysław z wojew. kaliskiem podpisali elekcyę 1697 r. Maciej, kapitan wojsk  koronnych, ożeniony z Zofią Bujaczewską 1690 r.

Heronim, łowczy wschowski 1731 roku, starosta solecki, kasztelan lendzki 1735 r., umarł 1737 r., pozostawiwszy z żony Eleonory Koźmińskiej, kasztelanki rogozińskiej, córkę Apolinarę za Maciejem Ponińskim, chorążym wschowskim, i syna Tadeusza, starostę soleckiego, który podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. inowrocławskiem.

Tadeusz, kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, z żony Maryanny hr. Wielopolskiej, córki Karola, miał synów, Heronima i Józefa, kasztelana Ks. Warszawskiego 1811 r., komisarza publicznego porządku w Wielkopolsce 1794 r., czynnego i gorliwego patryotę, z żoną Ludwiką-Eleonorą Bierzyńską, kasztelanką żytomierską, bezpotomnego.

Po Kazimierzu z Ludwiki Bardzkiej syn Andrzej, dziedzic dóbr Grodny, w łęczyckiem, podstoli bracławski 1750 r., z żony Konstancyi Obiezierskiej miał dwóch synów, Antoniego i Zygmunta.

Antoni z żony Franciszki Szczawińskiej miał synów, Izydora i Juliana. Izydor, właściciel Lipna, porucznik 6 pułku ułanów 1831 r., z żony Weroniki Sulerzyskiej pozostawił synów: Mieczysława, Juliana i Lucyana.

Julian, drugi syn Antoniego, właściciel Bronikowa i Boguszyna, porucznik wojsk polskich 1818 r., wyszedł do dymisyi 1823 r. w stopniu kapitana; zaślubił Antoninę Koszutską i z niej pozostawił córki: Stefanię za Aleksandrem Sowińskim, Eleonorę 1v za Stanisławem Łubieńskim, 2v. żonę Władysława Grabowskiego, Maryę 1v. za Franciszkiem Mecherzyńskim, 2v. za Ordęgą i synów: Mścisława, żonatego z Maryą Kowalikówną, Gustawa, pułkownika wojsk włoskich, ożenionego z Elwirą de Saloioni, i Edwarda, żonatego z Eugenią de Beaulieu.

Zygmunt, syn podstolego Andrzeja, dziedzic dóbr Ławęcice, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., z żony Anny Szadkowskiej miał syna Edwarda, dziedzica Jaraczewa, po którym z Konstancyi z Chwalibogów córki: Henryka za Edwardem Koczorowskim, Anna za Tadeuszem Lipowskim, Kazimiera za Stefanem Nowickim i syn Zygmunt z Elizy Stablewskiej pozostawił córki, Zygmuntynę za Kazimierzem Świnarskim i Gabryelę, żonę hr. Michała Broel-Platera.

Po Tadeuszu, instygatorze gnieźnieńskim 1776 r., z Anieli Jaskólskiej syn Tadeusz, zaślubił Różę Łakińską i z niej pozostawił synów: Józefa, Zenona i Teodora. Z nich Józef, właściciel Jaworowa i Sobiejuch, z Emilii Sikorskiej pozostawił córkę Władysławę za Tadeuszem Kierskim i synów, Zygmunta i Jarosława. Zenon, właściciel Mielżyna, pozostawił z Praksedy Gutowskiej córki, Leokadyę i Maryę. Teodor, właściciel Wronowa, z Ludwiki Mierosławskiej ma synów, Witolda i Włodzimierza, ożenionego z Anną Znaniecką (Żychl.).

Antoni, dziedzic dóbr Wódek Grzybowych, z żony Teresy Bronikowskiej pozostawił synów, Ignacego, szambelana dworu polskiego, który otrzymał 1810 r. tytuł hrabiowski pruski, bezpotomnego, i Wojciecha, po którym z Wiktoryi Żychlińskiej syn Nikodem z żony Maryi Jaraczewskiej pozostawił: Emilię za Józefem Duszyńskim, Nikazego, ożenionego z Salomeą Złotnicką, Eleonorę za Antonim Truchlińskim, Wandę za Maciejem Kąsinowskim, Seweryna, ożenionego z Amelią Konopnicką i Edmunda, żonatego z Nepomuceną Skotnicką.

Po Józefie 1784 r., z Franciszki Ponińskiej syn Teodor zaślubił Antoninę Radoszewską i z niej pozostawił synów, Antoniego, ożenionego z Waleryą Fijałkowską i Heronima, żonatego z Wandą Duszyńską (Bon.).

Adam, podporucznik wojsk francuzkich 1804 r., porucznik 1810 r., został kapitanem 1811 r., a szefem szwadronu 7 pułku lekko-konnego 1812 r.; major 4 pułku ułanów 1815 r., w nagrodę zasług otrzymał krzyż oficerski Legii Honorowej. W 1831 r. był pułkownikiem i dowódcą jazdy lubelskiej, a następnie został generałem brygady.

Adam, syn Dominika i Anny z Neumanów, ur. 1798 r. we wsi Janowcu, w obwodzie gnieźnieńskim, postąpił na służbę 1817 r., i w 1824 r. został podporucznikiem, a 1828 r. wyszedł do dymisyi w randze porucznika (Ks. Wojskowe).

JARACZOWSKI. W ziemi sanockiej. Jan 1583 r. (Metr. Kor.). Jan podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. ruskiem.

JARANOWSKI v. JARNOWSKI h. TOPÓR. Wincenty, ur. 1796 r. we wsi Janisławicach, w obwodzie rawskim, postąpił na służbę 1825 r. jako aplikant do Komisyi Rządowej Wojny i w 1831 r. został podporucznikiem 5 pułku strzelców pieszych; umarł we Francyi 1835 r. Maryanna, żona Józefa Byszewskiego 1800 r. Konstanty, sędzia pokoju pow. radziejowskiego 1830 r.

JARCEWICZ. Na Litwie, brali przydomek Byczkowski, który jedna ich gałąź wzięła za nazwisko. Wasil, bojar mścisławski 1528 r. Samuel-Kazimierz, skarbnik Słonimski 1670 r. Justyna, żona Jakóba Dalewskiego 1770 r.

JARCZEWSKI v. JARCZOWSKI h. NAŁĘCZ. Wzięli nazwisko od wsi Jarczewo, w wojew. lubelskiem. Kacper, dziedzic na Przetocznie i Ługostowie, w pow. radomskim 1508 r. Benedykt ożeniony z Anną z Leżenic 1522 r. Antoni na Jarczowie 1523 r., poślubił Zofię, córkę Jakóba Żeleńskiego, pisarza ziemskiego łukowskiego. Zofia, żona Jana Chmielewskiego 1560 r. Po Andrzeju, dziedzicu na Jarczewie 1570 r., synowie: Wiktoryn ożeniony z Dorotą Troszyńską, starościanką łomżyńską, Stanisław i Andrzej żonaty z Dorotą z Magnuszewskich 1590 r. (Bon.).

Stanisław, właściciel części Chodywaniec, dzielny wojownik za króla Stefana Batorego, zostawił córkę Katarzynę za Jerzym Wozuczyńskim i trzech synów: Jana, który, pod Cecorą 1620 roku popadłszy w niewolę, uszedł z niej szczęśliwie 1622 r., Stanisława, towarzysza husarskiego, który poległ w wojnie z Turkami pod Chocimem 1621 r., i Andrzeja, rotmistrza w wojsku Dymitra II samozwańca 1609 - 1611 r. Z nich Jan z żony Zofii Lipskiej, podczaszanki bełzkiej, miał synów, Andrzeja i Jerzego. Anna, żona Tomasza Jankowskiego, sędziego ziemskiego bełzkiego 1649 r. Wojciech, Jezuita, um. 1645 r. Zofia, żona Pawła Brodowskiego, wojskiego grabowieckiego 1665 r. Józef na Jarczewie i Michał, podczaszy buski 1670 r., podpisali elekcyę 1674 r. z wojew. bełzkiem. Salomea, żona Macieja Boruckiego, wojskiego mniejszego przedeckiego 1765 r.

Józef-Adam, dziedzic Jarczewa, podczaszy buski 1703 r., z żony Teresy Kurdwanowskiej miał synów, Antoniego i Stanisława. Antoni z Agnieszki Sulatyckiej pozostawił syna Wojciecha, wylegitymowanego w Galicyi 1782 r., a syn jego Michał 1835 r. i wnuk Edward 1859 r.

Stanisław, drugi syn podczaszego Józefa-Adama, z żony N. Rosochackiej miał syna Tadeusza, po którym synowie, Feliks z synem Medardem i Leon z synami, Józefem i Konstantym wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1859 r. (Bon.).

JARCZYŃSKI. Stanisław, Tekla Pniewska i Elżbieta Tolińska, sukcesorowie Klemensa Tarczyńskiego 1806 r. (Bon.).

JARDECKI. Antoni, syn Jana, cytowany w aktach radziejowskich 1750 roku.

JARGOCKI h. NAŁĘCZ. Walenty, skarbnik smoleński, otrzymał godność szambelana Stanisława Augusta 1789 roku (Sigil.). Wincenty, syn Tomasza, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1845 r.

JARGUSZ. Marcin podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r.

JARKIEWICZ. Michał, syn Jakóba i Maryi, ur. 1797 r. we wsi Kolankowie, w obwodzie płockim, postąpił na służbę 1817 r. do 8 pułku piechoty liniowej i w 1823 r. został podporucznikiem w 5 pułku piechoty liniowej; porucznik 1831 r., awansował w tymże roku na kapitana (Ks. Wojskowe). Antoni-Onufry, komornik pow. rawskiego 1842 r.

JARKOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Wojciech, syn Józefa, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1846 roku.

JARKOWSKI h. KORCZAK. Z Podgórza krakowskiego przenieśli się na Litwę. Andrzej podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. Adalbert, profesor matematyki w szkole łuckiej, został 1789 r. geometrą, przysięgłym królewskim (Sigil.). Antoni, ożeniony z Magdaleną Jastrzębską, miał córkę Joannę Jagodyńską 1780 r.

Antoni z synem Mieczysławem i Aleksander, synowie Wojciecha, wnukowie Józefa, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1846 r. (Bon.).

JARŁUCKI. Piszą się z Jarłut, w ziemi ciechanowskiej. Sebastyan, syn Marcina, 1582 r. Stanisław, syn Jana, 1586 r. (Don. Vars.).

JARMASEWICZ h. JASTRZĘBIEC. Na Litwie, mają przydomek Boruta. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r.

JARMOLIŃSKI h. KORCZAK. Chodko v. Chwiedko (Teodor), rodem Kroata, przeszedł ze służby wojennej węgierskiej do wojska polskiego i od króla Władysława Jagiełły w 1407 r. dostał w nagrodę zasług majątek Jarmolińce, w wojew. podolskiem. Po zabitym na wojnie Chodku został syn Olechno (Aleksander), który w 1455 r. za przywilejem Kazimierza IV zamienił wieś Jarmolińce na miasto.

Olechno z żony Bohdany Kalenniczanki miał córki, Annę za Szczęsnym Szarawskim, Maruszę, żonę Fedora Łastowickiego i syna Dachnę, po którym z żony Waśki Wronowickiej, córki Aleksandra, starosty Winnickiego, pozostało trzech synów: Seweryn, ożeniony z Hanną Kuniewską, zabity 1571 r. na Wołoszy, Bazyli, dziedzic Łostkowiec, po którym z żony Darny Leśnickiej córka Małgorzata za Andrzejem Czołhańskim, i syn Juchno, dziedzic Jarmoliniec 1560 r., zaślubił Maruchnę Korniłowską i z niej pozostawił synów: Steczka, Pawła, Romana i Mateusza.

Roman, żonaty z Tyssarowską, miał syna Andrzeja, po którym z żony Anny Mikulińskiej syn Jerzy, dziedzic na Semenowie 1630 r., pozostawił córkę Annę za Podwysockim.

Mateusz v. Maciej, dziedzic Jarmoliniec 1570 r., miał córki, Maruszę za Andrzejem Rusieckim, Zofię Skarszewską i synów: Heronima i Wacława bezpotomnych, oraz Mikołaja 1617 r., po którym z 1-ej żony Jełowickiej syn Mikołaj, a z 2-iej żony ks. Sokolińskiej syn Jerzy.

Mikołaj, dziedzic na Jarmolińcach 1630 r., podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. ruskiem; poślubił on Katarzynę Czuryłównę, córkę Marcina i Firlejówny, i z niej miał córki: Elżbietę za Pawłem Potockim, kasztelanem kamienieckim, Barbarę Trypolską, Zuzannę 1v. za Aleksandrem Korycińskim, wojewodą rawskim, 2v. za Jakóbem-Olbrachtem Szczawińskim, wojewodą inowrocławskim, 3v. za Michałem Stryblem i Annę za Tomaszem Humieckim, łowczym podolskim.

Jerzy, młodszy syn Mateusza, dziedzic dóbr Jarmolińce 1642 r., ożeniony z Zuzanną Kalinowską, łowczanką podolską, miał syna Tomasza, po którym z Konstancyi Kossakowskiej córki, Anna, zaślubiwszy Jana-Zygmunta Szepinga, stolnika inflanckiego, przeniosła do jego rodziny majątek Jarmolińce, a Barbara, żona Aleksandra Bałabana, starościca Winnickiego.

Konstanty, syn Macieja, dziedzic na Semenowie 1590 roku, żonaty z Reginą Bohowitynówną-Szumbarską, miał synów, Jana i Władysława, dziedziców dóbr Melech i Szumbar, w pow. krzemienieckim 1635 r. Jan, sędzia ziemski krzemieniecki 1645 r., zaślubił Katarzynę Stryblównę i z niej miał córki, Ewę Łabęcką, Barbarę Pruszyńską i Reginę Humnicką. Maryna za Jerzym ks. Puzyną, łowczym wołyńskim 1630 r. Jan i Mikołaj podpisali elekcyę 1648 r. z wojew. brzesko-litewskiem.

Po Andrzeju, podczaszym sanockim, dziedzicu dóbr Nowy Staw 1718 r., syn Stanisław miał dwóch synów: 1) Dominika, po którym z żony Maryanny Wałągiewiczówny syn Fabian, nadleśny rządowy w gub. augustowskiej, wylegitymowany w Królestwie 1845 r.; 2) Jakóba, po którym z żony Maryanny Saksińskiej syn Maciej, nadleśny rządowy w 1865 roku w lasach radomskich, wylegitymowany w Królestwie 1848 r.

Szymon, syn Samuela, Michał, syn Jana, z synem Justynem i inni, razem 12 osób, obywatele pow. słuckiego, wylegitymowani w Cesarstwie 1841 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.

JARMOŁA h. KOŚCIESZA. Jarmoła, zamożny białoruski szlachcic, ożeniony z ks. Massalską 1560 r., zostawił potomstwo, które po większej części wzięło nazwisko Jarmołowicz; z tych co zostali przy nazwie Jarmoła, Jan, rewizor królewszczyzn na Litwie, miał syna Jana, po którym synowie, Kazimierz i Stefan cytowani 1670 r. u Kojałowicza.

JARMOŁKIEWICZ h. KOŚCIESZA. Na Białej Rusi, mają pochodzić od Jarmołów, herbu Kościesza. Adam z synami, Wincentym i Teofilem i tego syn Bonifacy-Franciszek, oraz Jerzy, synowie Kazimierza, i inni, razem 22 osoby, wylegitymowani w Cesarstwie 1847 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.

JARMOŁOWICZ h. KOŚCIESZA. Jestto gałąź rodziny Jarmoła, herbu Kościesza, na Litwie i Białej Rusi osiedlona. N., dworzanin wojewody Adama Kmity 1648 r. Konstanty, skarbnik trocki, podpisał elekcyę z wojew. Witebskiem 1674 r.; był ożenionym z Łucyą Kowalewską. Kazimierz, skarbhik wiłkomierski 1709 r., żonaty z Katarzyną Wańkowiczówną (Bon.).

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: a) gub. wileńskiej: Antoni, syn Michała, z synami: Janem, Ignacym i Józefem i tego synem Janem 1853 r.; b) gub. kijowskiej: Szymon, Walenty, Grzegorz, Jan i Jakób, synowie Michała, 1863 r.; c) gub. mińskiej, Andrzej z synami, Antonim, Wincentym, ten z synami, Adamem i Janem, i inni, razem osób 29. obywatele pow. dziśnieńskiego i słuckiego, w 1863 r.

JARMUŁOWICZ. Mikołaj, syn Leona i Teodory z Kościuszków, ur. 1790 r. we wsi Polaczyńce, w obwodzie słuckim, postąpił na służbę 1812 r. do 23 pułku strzelców pieszych i w 1822 roku został podporucznikiem w 3 pułku strzelców pieszych, a w 1831 roku awansowany na porucznika. Odbył kampanię 1812 r. w Rosyi i przyjmował udział niemal we wszystkich bitwach; ozdobiony krzyżem złotym Virtuti Militari (Ks. Wojskowe).

JARMUND h. KIERDEJA. Po Piotrze, dziedzicu dóbr Romanki, na Podlasiu 1763 r., ożenionym z Małgorzatą Willersówną, pochodzący Kazimierz, syn Franciszka i Brygidy, ur. 1790 r. w gub. wołyńskiej, postąpił na służbę 1811 r. do 2 pułku jazdy Ks. Warszawskiego i w 1812 r. został podporucznikiem w tymże pułku, a w 1817 r. awansował na porucznika w 3 pułku strzelców pieszych (Ks. Wojskowe); naddzierżawca ekonomii Mierzyce, w pow. wieluńskim, wylegitymowany w Królestwie 1843 r., z żony Karoliny Łubieńskiej miał córkę Kazimierę 1v. za Janem Łubieńskim, senatorem, a 2v. za Muchanowym, tajnym radcą rosyjskim i dyrektorem Komisyi Spraw Wewnętrznych w Królestwie Polskiem 1862 r.

JARMUND. Stanisław, neofita litewski, otrzymał nobilitacyę 1764 r.

JARMUNDOWICZ h. PRZYJACIEL odm. Herb - serce przebite strzałą na ukos w górę od lewej ku prawej stronie.

Kazimierz, doktór prawa, dziekan olkuski, kanclerz kolegiaty Wszystkich Świętych w Krakowie, rektor Akademii Lubrańskich w Poznaniu, a ostatecznie profesor Akademii krakowskiej, zdolny numizmatyk i prawnik, autor i poeta 1726 - 1757 r.

JARMUNDOWICZ. Ignacy otrzymał nobilitacyę 1790 r. (Vol. Leg.).

JARNICKI h. LIS. W ziemi nurskiej i na Podlasiu. Mikołaj, syn Andrzeja, dziedzic dóbr Jarnice 1578 r. Jan, Stanisław i Wojciech, synowie Marcina, 1598 roku. Jakób, Jan i Jerzy, synowie Piotra, dziedzice dóbr Jarnice 1660 roku. Antoni, podczaszy żytomierski 1743 r., ożeniony z Konstancyą Szczepkowską, córką Stanisława i Maryanny Zawiszanki (Wyr. i Zap. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Czerskie).

Po Andrzeju, komorniku ziemskim bielskim, na sejmie 1646 r. uwolnionym od kondemnaty, syn Adam podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią nurską; Wojciech, syn Adama, miał syna Ignacego, tego syn Józef, ożeniony z Józefatą Zawistowską, pozostawił syna Michała, dziedzica wsi Krzeczkowo-Mianowskie, w pow. ostrołęckim, wylegitymowanego w Królestwie 1844 r.

JARNISZOWSKI. Stanisław, regent kancelaryi opoczyńskiej 1671 r., pozwany przez Jana Zaleskiego o nieprzyjęcie protestu (Zap. Tryb. Lubel.).

JARNOŁTOWSKI v. JARNUŁTOWSKI v. JARUNTOWSKI h. PRUS. W północnem Mazowszu; wzięli nazwisko od wsi Jarnołty, w ziemi łomżyńskiej, licznie w XV-m stoleciu rozrodzeni, zmienili nazwisko na Jaruntowski w XVI wieku. Abraham 1391 r. Marcin Rosust z Jarnoltowa, w wojew. kaliskiem 1411 r., miał syna Mikołaja (Bon.). Marcisz i Jan, dziedzice Jarnołt 1473 r. Jerzy, syn Wojciecha, dziedzic na Jarnułtach 1584 r. Adam, syn Marka, ustąpił dzierżawę Feliksowi, synowi Wojciecha, 1584 r.

JARNOWSKI v. JARANOWSKI h. TOPÓR. Senatorowie w rodzinie: Stefan, kasztelan kowalski 1669 r., ustąpił 1681 r., kasztelan nowogrodzki 1683 r. Andrzej, kasztelan kowalski 1704 r. Dawna kujawska rodzina, wzięła nazwisko od wsi Jaranowa v. Jarunowa v. Jarnowa, w pow. brzeskim, i dlatego pisała się Jaranowski, Jarunowski i Jarnowski; z tą ostatnią pisownią legitymowała się w Królestwie. Ligoszcz i Wincenty z Jarunowa podpisali 1433 r. zapewnienie wyniesienia na tron syna Jagiełły.

Stanisław z Wielkiego Jarunowa, łowczy inowrocławski 1480 r., pozostawił synów: Andrzeja, Jana i Wincentego. Mikołaj żonaty z Dorotą z Goczanowa 1480 r. Po Wojciechu synowie, Jan i Marcin 1483 r. Jan. Sebastyan, Wincenty i Wojciech, dziedzice na Jarnowie 1566 r. Maciej miał syna Sebastyana, żonatego z Dorotą Piotrkowską 1571 r. Andrzej, sekretarz królewski 1580 r., i Mikołaj, bracia rodzeni. Po Janie synowie: Grzegorz, Sebastyan i Adam, podczaszy brzeski 1587 r., deputat na Trybunał koronny 1589 r. Wojciech, dziedzic Brzezia i Jaronowa Małego, pozostawił synów: Jana, Piotra i Sebastyana 1575 r.; po Sebastyanie synowie: Bartłomiej żonaty z Wiktoryą Skarbkówną, Heronim, Jakób, Jerzy, Marcin i Wojciech, a po Jakóbie synowie: Feliks, Jakób, Łukasz i Wojciech 1604 roku.

Sebastyan, dziedzic na Jarunowie, miał syna Wojciecha, pisarza i sędziego grodzkiego przedeckiego 1589 r., deputata na Trybunał koronny 1594 r. i poborcę wojew. brzeskiego 1596 r., po którym z żony Krystyny Komorowskiej synowie, Jan i Stanisław, żonaty 1v. z Ewą Działyńską, 2v. z Bogumiłą Ponętowską, został 1631 r. subdelegatem grodzkim przedeckim.

Wincenty, pisarz grodzki radziejowski 1623 r., sędzia grodzki inowrocławski 1632 r., żonaty 1v. z Małgorzatą Pełczycką, 2v. z Dorotą Mochiską. Jakób, Sebastyan, Stefan i Zygmunt z wojew. brzesko-kujawskiem, a Łukasz z Jaranowa, skarbnik inowrocławski i podwojewodzy brzeski, z wojew. inowrocławskiem podpisali elekcyę 1648 r. Świętosław, marszałek sejmiku radziejowskiego 1663 r. Wojciech, łowczy brzesko-kujawski 1668 r.

Stefan, cześnik dobrzyński, marszałek sejmiku radziejowskiego 1658 r., sędzia ziemski inowrocławski 1662 r., kasztelan kowalski 1669 r., ustąpił z tego urzędu 1681 r. i w 1683 r. został kasztelanem nowogrodzkim; kasztelan miał dwóch synów, Sebastyana i Andrzeja.

Sebastyan, podsędek brzeski 1662 r. i poseł na sejm 1668 r., podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. inowrocławskiem; podkomorzy brzeski 1680 r., żonaty z Ludwiką Suszewską, miał synów: Daniela, Jana i Mikołaja. Daniel, żonaty z Teresą Charbicką, 1674 r., a Jan, ożeniony z Barbarą Trzebuchowską, 1697 r. z wojew. brzeskiem podpisali elekcye.

Andrzej, młodszy syn kasztelana Stefana, dworzanin królewski 1672 r., stolnik brzeski 1685 r., kasztelan kowalski 1704 r., żonaty z Katarzyną Goleniowską, miał czterech synów: Bogumiła, Jakóba, Stanisława i Stefana. Stanisław, ożeniony z Maryanną z Duninów, miał syna Jana.

Krzysztof podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią dobrzyńską; cześnik dobrzyński 1662 r., żonaty z Zofią Pławińską. Bartłomiej, Stanisław i Stefan, cześnik podolski, żonaty z Anną Ślepowrońską, z wojew. brzesko-kujawskiem, a Andrzej-Ludwik, Ignacy, Jakób, porucznik wojsk królewskich. Jerzy, Kazimierz i Krzysztof z wojew. inowrocławskiem 1674 r., a Andrzej, stolnik brzeski, Bartłomiej, Franciszek, Jakób, żupnik brzeski, Marcin, Wojciech, łowczy brzeski, i Zygmunt z wojew. brzeskiem, Antoni i Stanisław, cześnik inowrocławski, z wojew. inowrocławskiem, oraz Antoni z wojew. Sieradzkiem 1697 r. podpisali elekcye.

Franciszek, miecznik inowrocławski 1685 r., stolnik brzeski 1707 r., żonaty z Teodorą Kruszyńską, miał syna Stanisława, ożenionego z Maryanną Brzezińską, z której synowie, Bartłomiej i Franciszek. Wojciech, łowczy brzeski 1701 r., miał córkę Wiktoryę za Stanisławem Kaszowskim. Sebastyan, podkomorzy brzeski, miał dwie żony, Katarzynę Kiełczewską, z tej syn Paweł, i Ludwikę Szarzejską, z której syn Stanisław-Wojciech 1704 r. Jakób, żupnik brzesko-kujawski 1701 r., miał dwie żony, Maryannę-Katarzynę Wichrowską i Barbarę Wysocką, z których córki, Maryanna za Joachimem Modlińskim, żupnikiem brzesko-kujawskim, Magdalena za Pawłem Sułkowskim i synowie: Szymon, Jakób, Józef i Stanisław.

Stanisław, cześnik 1690 r., miecznik inowrocławski 1711 r., miał dwie żony, Teresę Ossowską i Helenę Zakrzewską, z których synowie: Andrzej, Wojciech, Stefan i Jan. Wojciech, generał-adjutant wojsk królewskich 1722 r., pułkownik wojsk koronnych 1738 r., z żony Antoniny Bolimowskiej miał synów: Andrzeja, Aleksandra i Franciszka. Stefan, cześnik inowrocławski 1723 r., z żony Maryanny Przysieckiej pozostawił syna Andrzeja i córkę Zofię. Jan zaślubił Ludwikę Sułkowską i z niej miał synów, Tomasza i Antoniego; po Antonim z 1-ej żony Maryanny Gomulińskiej syn Krzysztof, a z 2-iej Rozalii Zdanowskiej syn Anzelm 1748 r.

Po Krzysztofie, podczaszym nowogrodzkim 1696 r., z Anny Żochowskiej syn Franciszek-Stanisław, stolnik brzesko-kujawski 1705 r., żonaty z Elżbietą Duczymińską. Po Szymonie, żupniku kujawskim 1733 r., mieczniku kruszwickim, z Barbary Modzelewskiej syn Joachim 1772 r. Stanisław, łowczy inowrocławski 1756 r., stolnik kruszwicki 1770 r., a inowrocławski 1772 r., z żony Konstancyi Szembekówny, córki Stanisława, miał synów: Jakóba, Józefa, Marcina i Wincentego. Józef, miecznik kruszwicki 1772 r., żonaty z Teodorą Starzeńską. Jadwiga, żona Wiktora Bojanowskiego, generał-majora wojsk koronnych 1775 r. (Metr. Kor., Ks. Gr. Brzeskie  i Przedeckie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Don. Vars.).

Po Jakóbie-Krzysztofie, dziedzicu dóbr Chwaliszewo 1690 r., pochodzący Konstanty, syn Karola, dziedzic dóbr Wysocina, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.

Józef, ur. 1772 r. w Paruszewie, w W. Ks. Poznańskiem, postąpił na służbę 1792 r. do brygady wielkopolskiej, a w 1807 r. został wcielony jako kapitan nadliczbowy do 6 pułku jazdy Ks. Warszawskiego i w 1813 r. przeznaczony w stopniu majora na dowódcę jazdy w twierdzy w Modlinie. Odbył kampanie 1806 - 1809 r. przeciw Prusom i Austryi (Ks. Wojskowe).

JARNUSZKIEWICZ h. LUBICZ. Jan, syn Antoniego, wylegitymowany w Królestwie 1854 r.

JAROCHOWSKI h. PRZEROWA. Piszą się z Jaroch, w pow. grójeckim. Jan i Mikołaj, synowie Stefana, oraz Mikołaj, syn Stanisława, 1483 r. Jan i Stanisław, synowie Wojciecha Matusicza, dziedzice na Jarochach 1513 r. Jan i Paweł, synowie Mikołaja, 1583 r. Wojciech, syn Macieja, sprzedał części dóbr Jarochy 1606 r. Franciszek, syn Macieja, dziedzic na Jarochach, miał synów: Bartłomieja, Grzegorza, Jana, Macieja i Stanisława 1608 roku. Jakób, Franciszek, Paweł, Krzysztof, Stanisław, Wacław i Wojciech, synowie Stanisława, dziedzice na Rososzy 1625 r. Z nich Paweł ożeniony z Maryną Jastrzębską, Jakób zaślubił Aleksandrę Hurkównę, a Krzysztof żonaty z Maryną Byczyńską.

Maciej, syn Pawła, żonaty z Anną, córką Adama Rososkiego 1635 r. Grzegorz, syn Franciszka, ożeniony z Dorotą Chudzyńską, miał syna Tomasza 1635 r. Jakób, syn Walentego i Anny Słonawskiej, żonaty z Anną Lisowską 1636 r. Grzegorz, żonaty z Anną Turowską, miał synów: Andrzeja i Mikołaja 1670 r. Paweł podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią gostyńską (Ks. Gr. Grójeckie i Czerskie).

Łukasz, syn Jana, dziedzica Uścieniec, właściciel dóbr Sokolniki, w pow. szamotulskim 1756 r., pozostawił syna Józefa, pułkownika wojsk koronnych 1789 r., po którym z Krystyny Gołębowskiej córka Józefa za Janem Raczyńskim i syn Cypryan-Łukasz.

Cypryan-Łukasz, dziedzic Sokolnik, podporucznik wojsk polskich 1831 r., kawaler krzyża złotego Virtuti Militari, miał dwie żony, Zofię, córkę Jana Mielęckiego, pułkownika wojsk koronnych, z tej syn Władysław, i Konstancyę Trąmpczyńską, córkę Wojciecha, z której córki: Otolia za Leopoldem Karpińskim, Bronisława za Leonem Wagnerem, Walerya za Józefem Świnarskim i synowie: Kazimierz, Cypryan, Joachim, Stanisław, Wojciech i Karol.

Władysław, ożeniony z Maryą Mroczkowską, pozostawił syna Cypryana, żonatego z Józefą Orłowską i córki, Zofię, żonę Stanisława Mierzyńskiego i Wandę za Stanisławem Gwoździckim.

Kazimierz, poseł do sejmu pruskiego, znany historyk, z żony Maryi Koszutskiej pozostawił dzieci: Józefa, żonatego z Heleną Koźmińską, Maryę, żonę Jacentego Sulimierskiego, Kazimierza, ożenionego z Janiną Żywanowską i Helenę.

Joachim, dziedzic Sokolnik, z żony Stanisławy Kosseckiej pozostawił córki, Otolię za Janem Modzelewskim i Wandę, żonę Henryka Skarzyńskiego.

Stanisław, właściciel Pierwoszewa, ożeniony z Heleną Faliszewską, pozostawił córkę Zofię za Józefem Popławskim.

Wojciech, profesor we Wrocławiu, poślubił Jadwigę Moraczewską i z niej ma dzieci: Konstancyę, Irenę, Joachima, Jadwigę, Wojciecha i Halinę.

Karol, ożeniony ze Stanisławą Wybicką, ma dzieci: Janinę, Wojciecha i Reginę (Żychl.).

JAROCHOWSKI h. ROLA. Senator w rodzinie, Stanisław, kasztelan konarski 1540 - 1542 r.

Małgorzata Jarochowska, herbu Lubicz, zaślubiwszy około 1500 r. Wargawskiego, herbu Rola, wniosła mu w posagu dobra Jarochowo, w pow. łęczyckim, od których jego potomkowie wzięli nazwisko Jarochowski (Bon.). Jan, miecznik łęczycki 1536 r. Stanisław, kasztelan konarski 1540 r. Ludwik, Bernard i Jan, synowie Mikołaja, dziedzice dóbr Brzezina 1549 r. Sebastyan, syn Jana, ożeniony z Jadwigą z Garnyszów 1576 r. Stanisław i Walenty, synowie Jana, Andrzej, Bernard i Maciej, dziedzice na Jarochowie Wielkim i Małym 1576 r. Po Stanisławie synowie, Jakób i Wojciech, dziedzice Ostałowa 1586 r.

Po Janie z żony Zuzanny Dąmbskiej syn Samuel 1625 r. Sebastyan, dziedzic części dóbr Smolice, zaślubił Dorotę Stolecką i z niej miał synów: Aleksandra, Jana, Samuela, Sebastyana i Stefana 1631 r. Wojciech, sędzia ziemski wschowski 1656 r., z żony Heleny miał synów, Krzysztofa-Franciszka i Jana. Marcin, regent grodzki biecki 1682 r.

Adam, Stanisław i Zygmunt z wojew. łęczyckiem, Jan i Jan-Wawrzyniec z wojew. poznańskiem, a N. z wojew. kaliskiem podpisali elekcyę 1697 r. Antoni, posesor dóbr Modława (?), w wojew. kaliskiem 1765 r. (Ks. Gr. Przedeckie, Wyr. i Zap. Tryb. Piotrk., Don. Vars.).

JAROCIŃSKI h. JASTRZĘBIEC. Piszą się z Jarocina, w pow. pyzdrskim. Stanisław, regent ziemski sieradzki 1784 r., ożeniony z Rozalią Siemiątkowską. Wawrzyniec, dziedzic dóbr Kembłowo, w pow. pyzdrskim 1723 r., po którym potomstwo: Wojciech i Sylwester, synowie Stanisława, Wojciech i Ignacy z synem Walentym, synowie Jana i Elżbiety Żalińskiej, wnukowie Wawrzyńca, podpułkownika wojsk polskich, wylegitymowani w Królestwie 1839 r.

Wojciech, ur. 1764 r. we wsi Kruczu, w obwodzie kaliskim, postąpił na służbę 1789 r. i w 1807 r. został kapitanem 6 pułku piechoty Ks. Warszawskiego, a w 1813 r. awansował na majora z przeniesieniem do 5 pułku piechoty liniowej; wyszedł do dymisyi 1819 r. w randze podpułkownika (Ks. Wojskowe).

JAROCKI h. RAWICZ. Senator w rodzinie, Stanisław, kasztelan zawichostski 1514 r., marszałek nadworny koronny.

Stanisław, dziedzic Jaroszyna v. Jarocina i Bendzina, starosta na Sławkowie 1502 r., starosta chęciński 1504 r., kasztelan zawichostski 1514 r., marszałek nadworny koronny, um. 1515 r., pozostawiając z żony Maryny córkę Dorotę, żonę 1v. Jakóba Rupniewskiego, pisarza ziemskiego krakowskiego, 2v. za Krzysztofem Wielogłowskim, i kilku synów, z których Jan otrzymał dobra Jaroszyn, Daniel osiadł w Górnym Szlązku i od niego mają pochodzić hrabiowie von Jarotschin, Stanisław, dziedzic dóbr Siedlce, a Jerzy, dziedzic dóbr Klimontów i Zagórze 1564 r., zostawił kilku synów.

Aleksander-Waleryan z Luźnej z wojew. krakowskiem i Piotr z wojew. Sandomierskiem podpisali elekcyę 1648 r. Aleksander, miecznik przemyślski 1671 r., starosta tuszyński 1684 r. Józef, stolnik nowogrodzki siewierski 1686 r., żonaty z Katarzyną ze Sławna, pozostawił córkę Teresę za Janem Zajączkowskim, podczaszym podolskim. Andrzej i Franciszek z wojew. Sandomierskiem, Jan z wojew. krakowskiem, Stefan z wojew. bełzkiem, a Jerzy i Władysław z wojew. ruskiem podpisali elekcyę 1697 r. Aleksander, łowczy nowogrodzki 1725 r. Antoni, krajczy i regent ziemski 1764 r., cześnik bracławski 1765 r. Ludwik, komornik nurski 1774 r. Nikodem, cześnik bracławski 1785 r. (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Radomskie i Czerskie).

Przecław, dziedzic dóbr Zagórze, miał syna Józefa, po którym z żony Anny z Krzeszów syn Antoni z żony Pelagii Popławskiej miał córkę Katarzynę, zaślubioną Kacprowi Romanowskiemu i syna Piotra, kanonika żytomierskiego, proboszcza kłodzieńskiego 1836 r.

Franciszek, dziedzic Plesny 1718 r., z żony Anny Ziemiańskiej miał syna Jerzego, po którym syn Władysław, dziedzic dóbr Jaroszyna 1771 r.. wojski mścisławski, miał syna Macieja, stolnika opoczyńskiego 1785 r., majora wojsk polskich, żonatego z Teklą Kobylińską, z której synowie: Feliks-Paweł i Wincenty wylegitymowani w Królestwie 1838 r.; po Feliksie-Pawle, profesorze Uniwersytetu warszawskiego, z żony Emilii Romanowskiej synowie, Ludwik i Łukasz wylegitymowani w Królestwie 1841 - 1850 r. Z tej linii, Józef, syn Tadeusza, i Adolf, syn Michała, wylegitymowani w Królestwie 1838 - 1841 r.

Floryan, syn Michała i Heleny Skowrońskiej, wnuk Andrzeja i Ewy Zakliczanki, wylegitymowany w Galicyi 1808 r.

Grzegorz, Jan, Paweł i Wincenty, synowie Stanisława, Antoni, z synem Nestorem, Bazyli, Gabryel, Jan z synami, Leonem i Michałem, Piotr z synami, Aleksandrem i Ignacym, synowie Grzegorza, Stefan, Teodor z synem Janem, synowie Jana, Bronisław i Feliks, synowie Jana, Jan i Antoni, synowie Piotra, Eliasz i Jan, synowie Bazylego, Grzegorz, syn Antoniego. i Jan, syn Gabryela, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1846 - 1866 r.

JAROCYK. Samuel podpisał elekcyę 1648 r. z księztwem żmudzkiem.

JAROGNIEWSKI h. SZASZOR (ORLA). Piszą się z Jarogniewic, w pow. kościańskim. Janusz, dziedzic Jarogniewic, łowczy poznański 1409 r., miał syna Jerzego, dziedzica na Chobienicy. Jarosław, podsędek poznański 1430 r. Jan, dzierżawca nowomiejski 1432 r. Michał, burgrabia kościański 1433 r. Jan z Kopanicy 1456 r. (Bon.).

JAROMA. Józef, syn Jakóba i Maryanny, ur. 1791 r. w Chełmnie, w wojew. bydgoskiem, postąpił na służbę 1807 roku do 12 pułku piechoty i w 1811 r. został podporucznikiem, a w 1813 r. porucznikiem w tymże pułku; 1825 r. kapitan, awansował 1831 r. na majora 8 pułku piechoty i otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. Odbył kampanie, 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, a 1812 r. był w bitwach w Rosyi; pozostawił syna Tomasza (Ks. Wojskowe).

JAROMIRSKI h. SAMSON. Jan, dziedzic Jaromierza, w pow. kościańskim 1409 r. Piotr i Jan, bracia rodzeni, 1538 r. Jan, dziedzic Jaromierza i Reklina, a Jan i Piotr, dziedzice dóbr Karny 1580 r. (Zap. Tryb. Piotrk., Ks. poborowe). Janusz, miecznik poznański 1617 r. Maciej podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. pomorskiem.

JARONIEWICZ. Mateusz 1796 r., którego żona Domicela, córka Mateusza Krassowskiego i Małgorzaty Kosińskiej, ustąpiła części dóbr Krassowice braciom swym rodzonym, Tomaszowi i Krzysztofowi Krassowskim (Don. Vars.).

JARONOWSKI. Stanisław, syn Józefa i Teresy Starzyńskiej, ur. 1791 r. we wsi Wólce Adamkowej, w obwodzie kujawskim, postąpił na służbę 1811 r. do 5 pułku piechoty Ks. Warszawskiego, a w 1815 r. jako podporucznik przeznaczony został do 4 pułku strzelców pieszych; odbył kampanię w 1812 r. (Ks. Wojskowe).

JAROŃSKI h. STARŻA. Adam, kanonik łowicki 1673 r. (Ks. Gr. Sochaczewskie). Józef, syn Bartłomieja i Katarzyny, urodzony w Lublinie 1683 r.; chrztu udzielał mu Jakób Jaroński, wikaryusz kolegiaty lubelskiej. Antoni zaślubił Maryannę Sadowską i z niej miał syna Marcina, właściciela części dóbr Myśliszewice i wójtowstwa w Kozłowie 1762 r., po którym z żony Franciszki Kroczewskiej synowie: Tomasz-Józef, Feliks i Andrzej-Mikołaj, ur. 1779 r., proboszcz w Bobrownikach.

Tomasz-Józef, ur. 1775 r. w par. Jedlnia, miał córki, Maryę za Kowalewskim, Waleryę i syna Feliksa-Placyda, ur. 1823 r. w Kielcach, żonatego 1v. z Światopełk-Zawadzką, a 2v. z Wiktoryą Tuszyńską; po Feliksie-Placydzie z Tuszyńskiej synowie: Floryan, ur. 1859 r., ożeniony ze Stanisławą Szymanowską, Mieczysław ur. 1861 r., Stanisław, ur. 1863 r., żonaty z Bertą z Laubaczów, Piotr, ur. 1867 r., ożeniony z Wandą Mejerówną, Wiktor, ur. 1870 r., poseł do dumy państwowej, Franciszek ur. 1872 r., Kazimierz ur. 1876 r. i córka Zofia ur. 1875 r.

JAROSŁAWICZ. Książęta. Ks. Jarosław, syn Wołodimira Chrobrego, wnuk Andrzeja, a prawnuk wiel. ks. moskiewskiego Iwana Kalety, otrzymał na mocy testamentu połowę Horodca i Mało-Jarosławiec. Ks. Wasil Jarosławicz przeszedł na Litwę, gdzie od Kazimierza Jag. dostał Brańsk, Homel, Starodub i Mścisław. Ks. Iwan Wasilewicz otrzymał 1499 r. potwierdzenie nadania dóbr Klecka i Dawidowa; ożeniony z Eudoksyą, córką ks. Fedora Worotyńskiego, miał córki, Juliannę za Hrehorym ks. Holszańskim, Wasilisę za Aleksandrem Chodkiewiczem i syna Fedora.

Ks. Fedor poślubił 1498 r. Aleksandrę, córkę Semena Olelkowicza i otrzymał za nią księztwo pińskie, a w 1511 r. dostał od króla Zygmunta dobra Hodyłowce, w czeczerskiej włości. Ks. Fedor umarł bezpotomnie 1520 r., a Pińsk dostał się królowej Bonie (Metr. Lit., Wolff, Bon.).

JAROSŁAWSKI h. NOWINA. Mikołaj, Piotr i Stanisław, dziedzice na Jarosławicach, w pow. pyzdrskim 1412 roku. Wojciech, syn Wolfganga, 1689 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.). Adam, syn Jana, dziedzic na Koprzywnicy, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. łęczyckiem; z żony Potencyanny Bukowskiej miał synów, Jana i Kazimierza. Piotr ożeniony z Ludwiką Grzegorzewską 1742 r. (Metr. Kor., Ks. Gr. Czerskie).

JAROSZEWICZ h. PRUS I. Biorą przydomek Kwaczyński. Jerzy-Piotr, regent grodzki witebski 1716 r., sekretarz królewski, ożeniony z Eufrozyną Kownacką. Benedykt i Franciszek podpisali manifest szlachty litewskiej 1763 r. Ludwik podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. mścisławskiem. Jan, syn Gotfryda, wylegitymowany w Królestwie 1851 r.

Franciszek z synami: Cypryanem, Józefem i Maryanem, Karol z synami: Heliodorem, Julianem i Zygmuntem, synowie Józefa, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1845 - 1865 r.

JAROSZEWICZ. Paweł, syn Wojciecha i Maryanny z Szymańskich, ur. 1789 r. we wsi Janowie, w obwodzie białostockim, postąpił na służbę 1804 r. do wojska pruskiego, a w 1807 r. przeszedł do 6 pułku ułanów Ks. Warszawskiego i w 1809 r. został podporucznikiem, 1810 r. porucznikiem, a 1813 r. awansował na kapitana w 9 pułku ułanów i 1830 r. postąpił na majora do 3 pułku strzelców konnych. Odbył kampanie 1806 - 1809 roku, a w 1812 r. był w bitwach pod Krasnem, Smoleńskiem, Możajskiem i Borysowem i w tymże roku otrzymał krzyż srebrny Legii Honorowej.

Paweł, major komend inwalidnych 10 okręgu straży wewnętrznej, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1838 r.; z żony Krystyny miał córkę Józefę Weber (Ks. Wojskowe).

JAROSZEWSKI h. JANINA. Baltazar, syn Erazma, dziedzic na Jaroszowie 1598 r. Stanisław, cześnik chełmski 1691 r. Aleksander, łowczy latyczowski 1698 r. Maryanna, żona Jana Cyryny-Dogiela, podstarosty bracławskiego 1705 r. Romuald, skarbnik urzędowski 1766 r.

Dominik-Heronim, syn Józefa, z synami, Antonim i Feliksem wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1852 r. (Bon.).

JAROSZEWSKI h. KORNICZ. Jakób, syn Jana i Maryanny Rzeszotarskiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., a syn jego Franciszek, urodzony z Anastazyi Kniehinickiej, w 1830 r.

JAROSZEWSKI h. ZAGŁOBA. Piszą się z Jaroszewa, w wojew. płockiem. Stanisław, syn Marcina, i Wojciech, syn Jana, dziedzice na Jaroszowie 1578 r. Wojciech i Chryzostom, synowie Macieja i Anny Skrzetuskiej, 1668 r. Po Wojciechu dzieci: Stanisław, Wojciech i Teresa 1683 r. Walenty, burgrabia grodzki płocki 1684 r. Adam, pisarz grodzki gostyński, został 1695 r. pisarzem ziemskim płockim. Szczęsny podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. płockiem. Piotr, miecznik płocki 1699 r. Paweł, chorąży płocki 1716 roku, marszałek Trybunału koronnego, sędzia grodzki i podstarosta 1720 r., mianowany 1728 r. starostą płockim, pozostawił synów, Pawła-Franciszka i Jakóba.

Paweł-Franciszek, pisarz grodzki płocki 1724 r., stolnik zawskrzyński 1727 r., sędzia ziemski 1735 r., podkomorzy płocki 1746 r., był żonatym z Katarzyną Zielińską, kasztelanką sierpską. Jakób, miecznik zawskrzyński 1729 r., miecznik płocki 1730 r., podstoli zawskrzyński 1735 r., podczaszy 1738 r., stolnik 1752 r., a ostatnio 1757 r. chorąży zakroczymski, z żony Anny Kuczborskiej miał córkę Salomeę 1v. za Janem Lasockim, 2v. za Aleksandrem Karczewskim i synów: Jakóba, Pawła i Stanisława.

Paweł, dziedzic Jaroszewa, kapitan gwardyi pieszej 1769 r., miał potomstwo, z którego pochodzący Piotr, syn Marcina, wylegitymowany w Królestwie 1839 r.

Stanisław, stolnik zakroczymski 1757 r., podpisał elekcyę 1764 r.; chorąży zakroczymski 1768 r., miał syna Jana, po którym pochodzący: Pankracy, syn Teodora, Piotr, syn Marcina, Andrzej, syn Stanisława, Franciszek, syn Franciszka, Stanisław, syn Józefa, Andrzej i Józef, synowie Norberta, i Edward, syn Piotra, wylegitymowani w Królestwie 1837 - 1841 r.

Z tej familii. Kazimierz-Paweł, miecznik płocki 1703 roku. Antoni, skarbnik zakroczymski 1720 r., wojski zawskrzyński 1727 r. Joanna za Stanisławem Kisielnickim 1761 r. Antoni, komornik zawskrzyński 1772 r. (Metr. Kor., Don. Vars., Ks. Gr. Płockie i Sochaczewskie).

Henryk, syn Longina i Elżbiety z Lamparskich, ur. 1808 r. we wsi Jasieńcu, w obwodzie gostyńskim, postąpił 1826 r. na służbę do 3 pułku strzelców pieszych i w 1831 r. został podporucznikiem; ozdobiony krzyżem złotym Virtuti Militari.

Józef, syn Andrzeja i Bogumiły Chryniewieckiej, ur. 1804 r. we wsi Niestępowie, w obwodzie pułtuskim, postąpił na służbę 1822 r. do 2 pułku piechoty liniowej i 1831 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe).

Jan, syn Kazimierza, z synami, Faustynem i Tytusem, Anzelm i Władysław, synowie Faustyna, Karol, syn Piotra, z synem Zbigniewem, Romuald z synami: Bogdanem, Dyonizym, Ludwikiem i Mikołajem, a Maryan z synami, Augustynem i Witoldem, synowie Ludwika, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1845 - 1892 r.

JAROSZEWSKI v. JAROSZOWSKI. W Wielkopolsce. Ambroży, Jan, Maciej, Piotr, Sebastyan i Wojciech, dziedzice na Jaroszowie 1579 r. (Ks. poborowe). Wojciech żonaty z Zofią Przedwojewską 1638 r. Mikołaj ożeniony z Zofią Fajewską 1644 r. Stanisław z wojew. kaliskiem 1674 r. i Jan z wojew. łęczyckiem 1697 r. podpisali elekcye. Jakób, syn Szymona i Konstancyi Dąmbskiej, burgrabia grodzki brzeski 1737 r., żonaty z Anną Turską. Rafał, burgrabia grodzki radziejowski 1760 r., wojski większy przedecki 1767 r., łowczy inowrocławski 1775 r. Tomasz, viceregent grodzki inowrocławski 1771 r. Jan. wojski większy przedecki 1774 r. Kajetan, regent grodzki brzeski 1788 r. (Ks. Gr. Przedeckie i Brzeskie).

JAROSZKOWSKI h. PORAJ. Andrzej, Jan, Wincenty, Adam i Stanisław, synowie Jarosza, 1559 r. Marcin-Stefan, syn Stanisława, komornik graniczny 1660 r., pisarz grodzki łęczycki 1673 r. Paweł, syn Melchiora, 1695 r. Marcin 1674 r., a Adam i Andrzej 1697 r. z wojew. łęczyckiem podpisali elekcye. Adam, syn Pawła, miał syna Wojciecha 1735 r. Józef. Wojciech i Kazimierz, synowie Andrzeja, 1739 roku. Szymon, syn Stefana i Ewy Bębnowskiej, 1775 r. (Zap. Tryb. Lubel., Wyr. Tryb. Piotrk., Don. Vars., Ks. Gr. Sochaczewskie i Brzeskie).

JAROSZOWICZ. Grzegorz i Jan podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. ruskiem.

JAROSZYŃSKI h. KORCZAK odm. Odmiana herbu - przez wręby przechodzi strzała ostrzem na dół; w koronie nad tarczą trzy pióra strusie: czerwone, złote i błękitne przeszyte strzałą.

Starożytna rodzina na Wołyniu, zkąd przeszła na Podole i Ukrainę; pisze się z Jaroszyniec. Dymitr, dziedzic Jaroszyniec 1629 r., miał syna Piotra, ożenionego z Maryanną Pieńkowską, z której córka Maryanna, żona Sebastyana Kaletyńskiego, i synowie: Jan, miecznik bracławski 1653 r., Stefan, rotmistrz wojsk koronnych, posiadacz dóbr Kierdany, w wojew. kijowskiem, żonaty z Anną Stołpczanką, i Fedor (Teodor), dziedzic dóbr Uhluwki (?), podczaszy żytomierski 1652 r., podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. wołyńskiem. Fedor z żony Anastazyi Jurewiczówny miał córki, Maryannę za Adamem Szeptyckim, Annę zaślubioną 1v. Maciejowi Sumowskiemu, 2v. Michałowi Lipskiemu, chorążemu nowogrodzkiemu, i syna Pawła-Joachima, dziedzica dóbr Jaroszyńce, Olizarów i Maryanówka, podczaszego owruckiego 1700 r., rotmistrza wojsk koronnych 1708 r., podkomorzego i marszałka bracławskiego 1735 r., posła na kilka sejmów, który zaślubił Bogumiłę Piasecką i z niej miał córki, Petronelę za Feliksem Borejką, 2v. za Kazimierzem Świdzińskim, stolnikiem dźwinogrodzkim, Annę 1v. za Pawłem Niestojewskim, a 2v. żonę Sebastyana Woronicza, i trzech synów: Augustyna, dziedzica dóbr Wasylówka, miecznika bracławskiego 1726 r., deputata na Trybunał radomski 1734 r., Adama, chorążego wojsk koronnych 1730 r. i łowczego bracławskiego, żonatego z Eleonorą Pruszyńską, i Zacharyasza.

Zacharyasz, dziedzic Olizarowa, Podlisiec i inne, miecznik Winnicki 1736 r., starosta dymitrowski, podstoli Winnicki, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. bracławskiem; ożeniony z Maryanną Szczeniowską, zostawił sześciu synów: Mikołaja, Ignacego, Hipolita, Antoniego, Wincentego i Czesława.

1) Mikołaj, dziedzic dóbr Krzywego Jeziora, starosta wyszogrodzki, wojski mniejszy 1772 r., podczaszy dźwinogrodzki 1777 r., podczaszy bracławski 1784 r., stolnik Winnicki, kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława, poseł na sejm czteroletni, zaślubił Maryannę Kordyszównę, stolnikównę bracławską, i z niej miał córki: Józefę, zaślubioną Fabianowi Lipińskiemu, Honoratę za Wacławem Jełowickim, Justynę Michałowską i syna Jana, dziedzica dóbr Miastkówki, Stawek, Haraczkowki i in., generał-majora wojsk ros., który miał dwie żony, Annę Malczewską, z tej syn Konstanty, dziedzic dóbr Szarapanówki, z żony Waleryi Budzyńskiej pozostawił syna Konstantego, żonatego z Anną Madejską, marszałkówną kijowską, i Julię Tyzenhauzównę, z której synowie: Bolesław, Witold i Zygmunt.

Bolesław zaślubił Konstancyę Samsonowiczównę i z niej pozostawił syna Józefa-Jana i córki, Henrykę i Julię.

Witold, dziedzic Haraczkowki, miał dwie żony, Konstancyę Pajewską, z niej synowie, Julian i Kazimierz, i Maryę de Salis, z której syn Stanisław żonaty z Ziembicką.

Zygmunt, najmłodszy z synów Jana i Tyzenhauzówny, dziedzic Stawek, z żony Jadwigi, córki Stanisława Tyzenhauza, pozostawił synów: Zygmunta, Józefa, Maryana i córkę Zofię.

2) Ignacy, dziedzic dóbr Dzwonichy, starosta wyszogrodzki 1790 r., kawaler orderu św. Stanisława, ożeniony z Elżbietą z Czeczelów, wojszczanką bracławską, pozostawił syna Franciszka, podkomorzego hajsyńskiego, marszałka szlachty pow. bracławskiego, po którym z Anny Drzewieckiej synowie: Oktawian, Edward i Józef.

Oktawian, marszałek szlachty gub. kijowskiej, szambelan dworu ros., ożeniony z Matyldą Czarnomską, pozostawił synówę Wiencesława i Mikołaja.

Edward, dziedzic dóbr Bogdanówki, żonaty z Karoliną Rakowską.

Józef, dziedzic dóbr Dzwonichy i inne, zaślubił Karolinę Drzewiecką i z niej ma córki: Annę, Maryę, Julię i synów: Franciszka, żonatego z Leną Rudnicką, Władysława, ożenionego z Maryą Złotnicką, Józefa i Karola.

3) Hipolit, dziedzic dóbr Żerdynówki, podkomorzy hajsyński 1801 r., z żony Maryi Potockiej miał syna Piotra, a z 2-iej żony Teresy Paszkowskiej pozostawił synów: Antoniego, Aleksandra i Jana, oraz córki, Klarę za Mikołajem Czarnoniskim i Franciszkę, żonę Ignacego Bagińskiego.

Aleksander, ur. 1801 r. we wsi Hubnik, w gub. podolskiej, postąpił 1827 r. na służbę do 3 pułku strzelców pieszych i w 1831 r. został podporucznikiem wojsk polskich.

4) Antoni, dziedzic dóbr Kuny, Podlisiec i inne, szambelan Stanisława, Augusta 1792 r., kawaler orderu św. Stanisława, a ostatnio marszałek szlachty pow. hajsyńskiego, z żony Józefy Jełowickiej pozostawił syna Mikołaja, zmarłego bezpotomnie.

5) Wincenty, dziedzic dóbr Jaroszynki, szambelan Stanisława Augusta 1790 r. i kawaler orderu św. Stanisława, zaślubił Bogumiłę Bentkowską i z niej miał synów, Antoniego i Seweryna, który z żony Salomei Szołajskiej pozostawił syna Stanisława, dziedzica Dzygówki, po którym z Zofii Kownackiej syn Zygmunt.

6) Czesław, ostatni z synów Zacharyasza, dziedzic dóbr Tywrowa, Kuny i inne, chorąży lwowski 1787 r., kawaler orderu św. Stanisława, marszałek szlachty pow. hajsyńskiego, zaślubił Ewę Kamieńską, generałównę wojsk koronnych, z której synowie: Brunon, Henryk i Edward, oraz córki: Konstancya za Józefem Drzewieckim, Michalina, 1v. żona Kacpra Orłowskiego, 2v. za Władysławem Zdziechowskim, marszałkiem pow. lityńskiego, Julia za Eustachym ks. Czetwertyńskim i Hortensya za Karolem Drzewieckim.

Henryk, dziedzic dóbr Tywrowa, marszałek szlachty pow. Winnickiego, zaślubił Franciszkę Gadomską, córkę Antoniego, marszałka płoskirowskiego i z niej ma córkę Krystynę za Karolem Czosnowskim i synów: Walerego, Antoniego i Adama; po Antonim z żony Salomei Jaroszyńskiej syn Stanisław i córki, Marya za Tytusem Mniszkiem i Zofia.

Edward, dziedzic dóbr Kuny i inne, zaślubił Eleonorę Świejkowską i z niej pozostawił córkę Maryę za Michałem Bonieckim i syna Czesława, dziedzica dóbr Kuny, po którym z żony Elżbiety Stempkowskiej, marszałkówny zasławskiej, syn Edward żonaty z Wandą hr. Sierakowską i córki, Marya za Stefanem hr. Ponińskim i Joanna (Bon.).

JAROSZYŃSKI. Jan, Józef, Mikołaj i Wawrzyniec z synem Józefem-Felicyanem, synowie Wojciecha, wnukowie Sebastyana, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1851 roku.

Karol, syn Franciszka i Karoliny, ur. 1786 r. we wsi Pniewku, w obwodzie lubelskim, postąpił na służbę 1809 r. do 6 pułku jazdy Ks. Warszawskiego i w 1815 r. został podporucznikiem w 1 pułku strzelców pieszych; odbył kampanię w Rosyi 1812 r. i był w potyczce pod Pankratowicami, a w bitwie nad Berezyną, i odbył oblężenie w twierdzy w Modlinie, za co ozdobiony krzyżem srebrnym polskim.

Tomasz, syn Wojciecha i Zofii z Kasprzyckich, ur. 1798 r. we wsi Stefanowie, w obwodzie warszawskim, wszedł do służby 1816 r. do 3 pułku strzelców pieszych i w 1820 r. został podporucznikiem, 1830 r. porucznikiem, a 1831 r. kapitanem; ozdobiony krzyżem złotym Virtuti Militari (Ks. Wojskowe).

JAROWSKI v. JAREWSKI. Grzegorz żonaty z Magdaleną ks. Czetwertyńską, łowczanką pińską 1625 r. Jan podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. trockiem. Teresa, żona N. Pomiana (Ks. Gr. Czerskie).

JARUD. Wiktor, regent ziemski i pułkownik pow. rosieńskiego 1686 r., został ciwunem gondyńskim (Vol. Leg.).

JARUNTOWSKI v. JARONTOWSKI h. PRUS III. Senator w rodzinie, Adam-Władysław, kasztelan sanocki, ustąpił 1712 r.

Rodzina mazowiecka, na Rusi Czerwonej osiedlona, pisała się z Jarnołt v. Jarunt, w ziemi łomżyńskiej. Maciej, syn Szlachty z Jarnołt, 1444 r. Maciej, Bernard, Szlachta, Eliasz, Mojżesz, Maciej i Piotr z Jarnołt 1469 r. Edward i Mojżesz, synowie Szlachty z Jarnołt, 1472 r. (Mil.). Jan, syn Jakóba, 1650 r. (Don. Vars.).

Wojciech, sędzia grodzki żydaczowski, zaślubił N. Popkowską, z której córki, Dorota za Janem Starzyńskim, Jadwiga za Przygodzkim i syn Bartłomiej, stolnik parnawski, miał córki: Barbarę za Samuelem Orzechowskim, Teofilę za Józefem Humnickim, łowczym sanockim, Teresę za Michałem Skotnickim, chorążym zakroczymskim, i syna Adama-Władysława, stolnika parnawskiego 1681 r., kasztelana sanockiego, po którym z żony Katarzyny Druszkiewiczówny, kasztelanki chełmskiej, synowie: Tobiasz, Zygmunt i Aloizy, oraz córki, Antonina za Stanisławem Siekierzyńskim, miecznikiem latyczowskim, i Angela za Antonim Szaniawskim, pisarzem grodzkim włodzimierskim.

Zygmunt zaślubił Konstancyę Stadnicką i z niej miał córkę Annę 1v. za Józefem Dydyńskim, 2v. za Kunaszowskim i dwóch synów, Jakóba i Jana. Jakób, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., z żony Anny Mańczukowskiej pozostawił syna Jana-Zygmunta, członka Stanów galic. 1817 r., po którym z Maryanny Zawadzkiej córka Marya, żona Franciszka margr. Léalie, i synowie, Jan-Andrzej i Antoni.

Jan-Andrzej, dziedzic dóbr Twierdza, oficer wojsk polskich, członek Stanów galic. 1842 r., z żony Karoliny Kraińskiej miał córki, Aleksandrę za Bronisławem Ujejskim, Kamilę za Adolfem Rakowskim i syna Jana, dziedzica dóbr Demianów, po którym z Maryi margr. Léalie córka Marya, za Klemensem hr. Dzieduszyckim, i synowie, Franciszek i Władysław.

Antoni, drugi syn Jana i Zawadzkiej, dziedzic dóbr Jabłonki, członek Stanów galic. 1844 r., ożeniony z Anielą Kraińską, pozostawił córkę Marcelinę, zaślubioną Zenonowi Słoneckiemu.

Aloizy, najmłodszy z synów kasztelana Adama-Władysława, żonaty z Teofilą Giżycką, miał syna Adama, po którym z Barbary Nowickiej syn Tadeusz, dziedzic dóbr Sforcowa, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., z żony Tekli Suchodolskiej pozostawił córkę Konstancyę za Nikorowiczem i synów, Dominika i Franciszka. Dominik z Ewy Rościszewskiej pozostawił syna Tytusa, wylegitymowanego w Galicyi 1832 r., żonatego 1v. z Pelagią ks. Woroniecką, 2v. z Teofilą Wysocką. Franciszek zaślubił Anielę Bajewską i z niej miał syna Zygmunta, oficera wojsk austryjackich (Bon.).

JARUZELSKI h. ŚLEPOWRON. W wojew. podlaskiem. Maciej, syn Stanisława, dziedzic na Jaruzelach 1606 r. (Don. Vars.). Wacław, stolnik 1687 r., chorąży bielski 1691 r. Stefan, podstoli podlaski 1706 r. Władysław, chorąży bielski, zaślubił Anastazyę Kurzeniecką i z niej miał syna Franciszka, łowczego, a następnie podczaszego bielskiego 1738 r., po którym z Maryanny Niwińskiej syn Wojciech podpisał elekcyę z ziemią bielską 1764 r.; Wojciech wojski podlaski 1765 r., stolnik 1779 r., a od 1788 r. chorąży bielski, miał syna Benedykta, po którym z Petroneli Mierzwińskiej syn Antoni-Józef wylegitymowany w Królestwie 1840 r. Z tej linii Wincenty, syn Wojciecha, wylegitymowany w Królestwie 1841 r.

Antoni, syn Wojciecha i Anny, ur. 1786 r. we wsi Hoszczy, w obwodzie bialskim, postąpił na służbę 1809 r. do 17 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1811 r. został podporucznikiem w tymże pułku, a w 1815 r. przeznaczony do 1 pułku piechoty liniowej, wyszedł do dymisyi 1818 roku. Odbył kampanię 1812 r. i był w bitwach pod Pankratowicami i nad Berezyną (Ks. Wojskowe).

JARYKOWSKI. Paweł podpisał elekcyę 1648 roku z ziemią łomżyńską.

JARZĄBKOWSKI h. GOZDAWA. Dawna rodzina w wojew. sandomierskiem. Jakób, dziedzic części Oskowic, w pow. sandomierskim 1578 r. (Ks. poborowe). Mikołaj, żonaty z Zofią Iłowską, miał córkę Jadwigę za Wawrzyńcem Barzykowskim 1643 r. Wojciech podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. poznańskiem. Adam ożeniony z Katarzyną Skomorowską 1735 r. Józef ożeniony z Rozalią Osmolską 1767 r. Michał, właściciel części Kaznowa 1786 r. (Bon.).

JARZECKI v. JARZYCKI h. ROGALA. Łukasz 1668 r., zaślubił Teresę Kraszewską. Stanisław ożeniony z Maryą N. 1678 roku (Wyr. Tryb. Piotrk.).

JARZEMBIŃSKI v. JARZĘBIŃSKI h. DĄBROWA. Jan, posesor Moszczan 1612 roku, żonaty z Zofią Zbranianką (Bon.). Dorota, żona Stanisława Albingiewicza 1750 r.

JARZĘBSKI. Aleksander i Jan podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią wizką. Piotr, syn Stefana, wnuk Andrzeja, 1778 r. Józef ożeniony z Antoniną Poradowską 1781 r. (Ks. Gr. Czerskie, Don. Vars.).

JARZYMOWSKI. Józef, syn Wincentego, Antoni, Dyonizy, Gustaw i Modest, synowie Ignacego, Stanisław i Władysław, synowie Józefa, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1851 - 1884 r. (Bon.).

JARZYNA h. TRZASKA. Senatorowie w rodzinie: Chryzostom, kasztelan inowłodzki 1650 r. Marcin, kasztelan sochaczewski 1661 r. Stanisław, kasztelan sochaczewski 1678 r.

Dawna mazowiecka rodzina. Jan i Piotr, synowie Macieja, 1552 r. Jan, syn Piotra, 1564 r. Jan, zwany Woda, syn Wojciecha, dziedzic Trembaczewa, Rosochy i Jajkowic, w pow. rawskim, podstoli 1576 r., a od 1580 r. stolnik królewski, zaślubił Dunin-Szpotównę i z niej pozostawił dwóch synów, Piotra i Jana.

Piotr, dziedzic na Zalesiu, Woli Roskowej i Woli Brzosteckiej, rotmistrz królewski i podkomorzy rawski 1605 r., deputat na Trybunał koronny, zaślubił 1v. N. Wolską i z niej miał córkę Annę 1v. za Andrzejem Koniecpolskim, 2v. za Stanisławem Wilkanowskim, i 2v. Helenę Maszkowską, z której siedmiu synów: Andrzej-Tomasz, cześnik podlaski, Piotr, żonaty z Heleną Krzetowską, Chryzostom, Jan, Władysław, po którym córka Aleksandra 1v. za Arnolfem Łaguną, chorążym zakroczymskim, 2v. za Aleksandrem Łuszczewskim, Heronim i Racibor.

Chryzostom podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. rawskiem; kasztelan inowłodzki 1650 r., zaślubił Annę Przeczkowską i z niej pozostawił córkę Maryannę za Pawłem Karskim, podstolim sochaczewskim, i syna Jakóba-Karola.

Jan podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. Sandomierskiem; Jan miał syna Jana, pisarza grodzkiego rawskiego, a od 1667 r. wojskiego nowogrodzkiego, który 1674 r. podpisał elekcyę z wojew. rawskiem, był żonatym z Urszulą, córką Adama Karskiego, i miał synów: Adama, Stanisława i Michała. Michał żonaty z Anną Rychlińską.

Heronim, dziedzic na Kłopoczynie 1670 r., z żony Anny Bełdowskiej miał córki: Maryannę za Dobrogostem Dzibonim, Teresę, żonę Wojciecha Zbrożka, Joannę i synów: Kazimierza, Piotra, Stanisława, Adama, Mikołaja, kanonika kamienieckiego, i Jerzego.

Kazimierz, żonaty z Teresą Madalińską, 2v. za Józefem Słąnką, miał syna Konstantego, a Jerzy, wojski nowogrodzki 1702 r., zaślubił Maryannę Kowalkowską i z niej miał synów: Adama, Jakóba, Piotra i córkę Annę za Franciszkiem Prażmowskim.

Adam, syn Heronima, miał dwie żony, Petronelę Bańkowską i Zofię Turowską; jego syn Wacław, dziedzic dóbr Smolana Wólka, podczaszy inowłodzki 1732 r.

Racibor, najmłodszy z synów podkomorzego Piotra, dziedzic dóbr Rożew i Nieszęcin 1642 r., podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. rawskiem; Racibor miał córki, Annę i Konstancyę za Kazimierzem Kossowskim, oraz synów: Mateusza, Adama, Andrzeja, Tomasza i Zygmunta 1671 r. Z nich Adam zaślubił Maryannę Stamirowską i z niej miał córki, Maryannę za Karolem Malczewskim i Zofię 1v. za Ludwikiem Wróblewskim, 2v. za Józefem Stodolskim.

Wojciech, poborca rawski 1603 r. Maksymilian, pisarz grodzki krakowski, sędzia ziemski sochaczewski 1624 r., podstarosta i pisarz ziemski krakowski 1639 r., podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. krakowskiem; z żony Aleksandry Libiszowskiej miał syna Stanisława i córki: Katarzynę, Elżbietę, Annę, Maryannę i Agnieszkę. Anna za Marcinem Borkowskim, sędzią ziemskim lwowskim 1640 r. Aleksander ożeniony z Dorotą, córką Stanisława Ręczajskiego 1650 r. Samuel, instygator lubelski 1649 r., ożeniony z Janowską, pozostawił córkę Zofię za Andrzejem Wodzińskim i synów: Adama, Andrzeja, Franciszka, Kazimierza i Marcina. Jakób, Kazimierz i Stefan z wojew. Sieradzkiem, a Kazimierz z wojew. bracławskiem podpisali elekcyę 1697 r.

Abraham, dziedzic dóbr Rudki 1650 r., dobry żołnierz i skrzętny gospodarz, znaczny zebrał majątek; z żony N. Zawadzkiej miał córkę Maryannę Domaniewską, a z 2-iej żony Brzostowskiej pozostawił synów, Tomasza i Marcina.

Marcin, wojski rawski 1654 r., kasztelan sochaczewski 1661 r., podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. rawskiem; po kasztelanie Marcinie synowie: Abraham-Adam, Stanisław, Rafał i Stefan.

Stefan podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. rawskiem; wojski rawski 1688 r, z żony Beaty miał synów, Abrahama, żonatego z Anną Brzeską i Adama, ożenionego z Barbarą Popławską, z której córka Helena.

Rafał podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. rawskiem; z żoną Zofią Zbroską bezpotomny.

Abraham-Adam, najstarszy z synów kasztelana Marcina, wojski 1661 r, chorąży rawski 1672 r, starosta Stanisławski, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. rawskiem; podkomorzy rawski 1681 r., miał dwie żony, Annę, córkę Heronima Lipskiego i Konstancyę Lipską, wojewodziankę rawską.

Stanisław, drugi syn kasztelana Marcina, dworzanin królewski, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. rawskiem; kasztelan sochaczewski 1678 r, um. 1698 r, pozostawiwszy z żony Joanny Zapolskiej syna Jana, cześnika grabowieckiego 1718 r, żonatego z Elżbietą Młocką, podkomorzanką zakroczymską, po którym syn Rafał, stolnik rawski, i córka Teodora za Feliksem Kochanowskim, kasztelanem połanieckim. Rafał zaślubił Ludwikę Grabowską i z niej miał syna Jana.

Antoni, burgrabia grodzki warszawski 1786 roku. Stanisław, komornik graniczny chełmski 1787 r. Franciszek wylegitymowany w Galicyi 1789 r. (Metr. Kor, Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Don. Vars., Ks. Gr. Sochaczewskie, Rawskie i Czerskie).

Maksymilian, sędzia ziemski sochaczewski 1632 r, miał mieć syna Jana, którego dwóch synów, Adam i Stanisław; po jednym z nich pochodzący Józef, syn Michała, wylegitymowany w Królestwie 1841 r, a po Józefie syn Maryan wylegitymowany 1851 r.

JARZYŃSKI h. TRZASKA. Licznie rozrodzeni na Mazowszu. Felicyan w wojew. brzesko-kujawskiem 1764 r. Jakób podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. płockiem. Józef, syn Jana, wylegitymowany w Królestwie 1851 r.