Tom VI (KA-KLIŃ)

KABAT. Aleksander i Apanas, ziemianie mścisławscy 1655 r. (Bon.). Magdalena, żona Mieczysława, i Marya, żona Stanisława bar. Czechowiczów 1875 roku. 

KABŁOK. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie, i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1840 r. 

KABRYT. Fryderyk, bankier warszawski, zacny i gorliwy patryota, otrzymał nobilitacyę 1790 r. 

KACHLIŃSKI. Serafin, właściciel części we wsi Otorowo, w pow. poznańskim 1580 r. (Ks. poborowe). 

KACHNICKI. Ignacy, łowczy wiłkomierski 1791 r. 

KACIMIERSKI h. BIBERSZTEIN. Franciszek, syn Marcyana, cytowany w aktach radziejowskich 1672 r. 

KACIUCIEWICZ v. KACIUCEWICZ h. CZERWNIA. Wincenty, miecznik i rotmistrz 1775 r., a skarbnik orszański 1780-1793 r. Piotr zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie 1840 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

KACPERSKI. Taż rodzina co Kasperski. 

KACPRZYCKI. Kacper, zebrawszy własnym kosztem chorągiew, dzielnie walczył przeciwko Szwedom 1655-1658 r., lecz przez to stracił znaczną część majątku; jego synowie mieli być nobilitowani w nagrodę zasług ojca 1658 r.

KACZANOWSKI h. NAŁĘCZ. Grzegorz, metrykant kancelaryi litewskiej 1788 r., poseł inflancki 1791 r. (Vol. Leg), wójt wołkowyski, szambelan Stanisława Augusta 1793 r., był żonatym z Konstancyą, córką Wilhelma Ryczą, konsyliarza królewskiego (Don. Vars.). 

Grzegorz, syn Grzegorza i Konstancyi, ur. w Warszawie 1796 roku, wszedł na konduktora nadkompletnego 1816 r. do sztabu kwatermistrzostwa generalnego wojska; przeniesiony 1820 roku do 4 pułku piechoty liniowej, wrócił wkrótce jako konduktor do sztabu kwatermistrzostwa generalnego i w 1825 r. był podporucznikiem, a w 1831 r. porucznikiem (Ks. Wojskowe). 

KACZANOWSKI h. OSTOJA. Aleksander, pisarz grodzki oszmiański 1600 r. Bazyli, horodniczy i poborca piński 1616 r. (Vol. Leg.). Aleksander i Jan z wojew. wileńskiem 1648 r.. Jan z pow. brasławskim 1674 r., Samuel Morycz z wojew. bracławskiem, a Dominik z wojew. Witebskiem 1697 r. podpisali elekcye. Piotr-Krzysztof, podczaszy brasławski, fundował Dominikanów w mieście Drucku, na Litwie 1697 r. Jan-Kazimierz, skarbnik wołkowyski i starosta dawgieliski, zaślubił Maryannę-Teklę Naruszewiczównę, 1v. wdowę po Chodkiewiczu, a 2v. po Pacu, wojewodzie trockim. Władysław-Hilary, miecznik witebski, podpisał konfederacyę olkienicką 1700 r. Józef-Kazimierz, sędzia grodzki grodzieński, starosta dawgieliski 1730 r. 

Wawrzyniec-Jan, dziedzic dóbr Porsy i Baczyn 1690 r., z żony Maryanny Hołubówny miał syna Jana, a ten syna Mikołaja, po którym syn Andrzej pozostawił syna Rocha, którego z Praksedy Juszennikówny syn Józef wylegitymowany w Królestwie 1841 r. 

Andrzej cytowany w aktach krzemienieckich 1702 r. Franciszek, podczaszy witebski 1750 r. Ignacy, pisarz ziemski i poseł witebski na sejm 1762 r. Józef-Antoni, pułkownik i wojski wołkowyski, podpisał elekcyę 1764 r. z pow. wołkowyskim; chorąży wołkowyski 1766 r. Ludwik, sędzia ziemski witebski 1765 r. Jan, kraj czy wołkowyski 1780 r. Tadeusz, komornik ziemski wiłkomierski, i Eliasz, podczaszy połocki 1791-1793 r. Paweł, stolnik witebski, regent dekretowy ziemiański i grodzki piński 1793 r. Klemens, kapitan, i Paweł, porucznik ułanów wojsk polskich 1831 r. 

Karol, syn Pawła, podporucznik artyleryi, został 1831 r. porucznikiem 4 kompanii pozycyjnej; kapitan, został ozdobiony krzyżem złotym Virtuti Militari. Po wyjściu z wojska wstąpił do zakonu Zmartwychwstańców i podczas wojny krymskiej był kapelanem pułkowym przy oddziale Zamoyskiego; w 1862 r. był przełożonym misyi bułgarskiej, umarł w Rzymie 1873 r. (Ks. Wojskowe). 

N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1798 r. Wylegitymowani w Cesarstwie: Fabian, syn Benedykta, z synami, Józef i tego syn Jakób, Apolinary z synem Janem i tego synowie: Bolesław, Jan, Wojciech, Cezar, Eugeniusz i Hipolit, oraz Romuald i tego syn Leon, i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej w 1844 r. Bolesław, dziedzic dóbr Dawotary, w gub. kowieńskiej 1882 r.

KACZANOWSKI h. WCZELE. Wzięli nazwisko od wsi Kaczanowa niedaleko m. Wrześni, w Wielkopolsce; podług Paprockiego dom starodawny i znaczny. Józef z wojew. Sieradzkiem 1697 r. podpisał elekcyę. 

Piotr, syn Pawła i Maryanny, urodzony we wsi Imitkach, w obwodzie gnieźnieńskim 1785 r. postąpił 1807 r. do 2 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i 1808 r. został podporucznikiem 10 pułku piechoty; porucznik 1809 r., awansował 1811 r. na kapitana i w 1817 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie, 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, a w 1812 r. był w bitwach w Rosyi (Ks. Wojskowe). 

KACZEŃSKI. Kazimierz w 1764 r. podpisał elekcyę z wojew. połockiem (Czy nie Kaczyński?). 

KACZEWICZ. Andrzej, bojar retowski, cytowany w Metr. Lit. 1526 r. Kazimierz 1697 r. podpisał elekcyę z wojew. nowogrodzkiem. 

KACZKOWSKI h. NAŁĘCZ. W Wielkopolsce. Zygmunt, dziedzic na Stropieżynie 1579 r., w wojew. kaliskiem (Ks. poborowe). Jan z wojew. kaliskiem podpisał elekcyę 1648 r. Jerzy, deputat na Trybunał radomski 1654 r. Zygmunt z wojew. poznańskiem podpisał elekcyę 1697 r. Franciszek 1710 r., po którym z żony Agnieszki Dobiejewskiej syn Antoni, towarzysz pancerny, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sieradzkiem. Mikołaj, regent grodzki kaliski 1775 r. Teodor, dziedzic dóbr Mierzejewo, w pow. gnieźnieńskim, poseł na sejm poznański 1854 r. Franciszek, syn Grzegorza, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1847 r. 

KACZKOWSKI h. POMIAN. Senatorowie w rodzinie: Wojciech, kasztelan kowalski 1513 r., a kruszwicki 1514 r. N., kasztelan konarsko-kujawski 1602 r. 

Stara kujawska rodzina, wzięła nazwisko od wsi Kaczkowa, w wojew. inowrocławskiem. Niczko podpisał konfederacyę szlachty wielkopolskiej 1382 r. N., łowczy inowrocławski, podpisał traktat z Krzyżakami 1436 r. Wojciech, cześnik i poborca inowrocławski 1502 r., sędzia ziemski inowrocławski 1507 r., kasztelan kowalski 1513 r., został 1514 r. kasztelanem kruszwickim. Jarosław, stolnik inowrocławski 1554 r. N., kasztelan konarsko-kujawski 1602 r. Adam, dziedzic na Rojewie, poseł inowrocławski na sejm i deputat na Trybunał radomski 1618 r., miał syna Jerzego, żonatego z Anną Tarnowską. Wojciech, podsędek płocki 1654 r. Wojciech, poborca pow. kruszwickiego 1658 r. Władysław, cześnik kowalski 1733 r. Józef 1736 r. i Wojciech 1754 r. komornicy ziemscy brzescy. 

Wawrzyniec, dziedzic na Kaczkowie 1568 r., miał syna Andrzeja, dziedzica Rojewa 1583 r., po którym syn Bartłomiej, z podczaszego w 1630 r. chorąży inowrocławski, ożeniony z Zofią Sierakowską, kasztelanką inowrocławską, pozostawił syna Jana z Rojewa, który z wojew. inowrocławskiem podpisał elekcyę 1648 r. Jan, rotmistrz królewski 1674 r., miecznik inowrocławski 1685 r., zaślubił Annę Urbańską i z niej miał synów: Andrzeja, Bartłomieja, Jana, Kazimierza, Michała, Pawła i Stanisława; po Bartłomieju synowie, Antoni i Józef (Ks. Gr. Przedeckie).

Po Jakóbie z Barbary Gierzyńskiej syn Antoni, dziedzic Łagiewnik i Witkowie, miał dwie żony, Konstancyę Skrzetuską, z niej córka Elżbieta za Marcinem Umińskim i syn Jakób, i Annę Czeszewską, z której córka Apolonia za Andrzejem Kiedrowskim i syn Teodor z żony Mielęckiej pozostawił córkę Eleonorę za Żychlińskim i synów, Aleksandra i Antoniego. 

Jakób, ożeniony z Joanną Irzykowską, miał syna Józefa, po którym z Maryanny Bylczyńskiej synowie: Ignacy, Edmund i Feliks; po Ignacym, który legitymował się w Galicyi 1810 r., z Teresy Niklewiczówny syn Zygmunt, znany powieściopisarz, um. 1896 r. w Paryżu (Bon.). 

N. z Konstancyi Kolczyńskiej pozostawił synów: Jana, pisarza grodzkiego kowalskiego, Józefa, Władysława, cześnika kowalskiego 1710 r., i Pawła. Stanisław, syn Wawrzyńca, dziedzic dóbr Wnory, kupił majątek Truskolasy 1728 r. (Akta Brańskie); jego syn Tomasz miał synów: Wojciecha, po którym z Maryanny Jamiołkowskiej syn Mateusz, dziedzic dóbr Truskolasy i Wola, wylegitymowany w Królestwie 1848 r., i Michała, po którym z Konstancyi Idźkowskiej syn Antoni wylegitymowany w Królestwie 1848 r. 

Po Aleksandrze, żyjącym około 1770 r., z żony Doroty Kobielskiej synowie, Walenty i Józef, poseł piotrkowski na sejm 1812 r., wojski mniejszy radomski 1793 r.; z nich Walenty sprzedał bratu Józefowu swój majątek Turzyn i część Biały, w pow. lelowskim, i Lipowczyce, w wojew. Sieradzkiem 1784 r. Po Józefie, wojskim mniejszym radomskim 1791 roku, ożenionym z Bogumiłą Chrzanowską, synowie, Leon bezdzietny i Franciszek, dziedzic dóbr Wronikowo; po Franciszku synowie: Ignacy ożeniony z Anną Stobińską, Kwiryn osiedlił się w Częstochowie 1870 r., Józef, dziedzic dóbr Cieciołów, w pow. wieluńskim 1858 r., Stanisław i córki, Józefa za Edmundem Stawiskim i Stanisława za Henrykiem Byszewskim. 

Stanisław, 1784 r. dziedzic dóbr Bełchatów, zastępca prokuratora Trybunału cywilnego kaliskiego za Ks. Warszawskiego, a za Królestwa Polskiego poseł na sejmy, radca pow. sieradzkiego 1812 r., radca Towarzystwa Kredytowego z wojew. kaliskiego, um. 1855 r.; z żony Izabeli Babskiej jego dzieci: Eugeniusz, biegły skrzypek, po 1831 r. osiedlił się na Szlązku, gdzie nabył majątek, w którym umarł, i Ludwik, dziedzic dóbr Bełchatów, miał dwie żony, N. Morawską i Julię Niemojewską, po której zostawił synów, Edwarda i Aleksandra, młodo zmarłych. 

KACZKOWSKI h. PRUS I. Na Mazowszu i Rusi Czerwonej. Samuel, podstarosta sandomierski 1632 r. Joachim, podwojewodzy pilzneński 1670 r. Stanisław podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem. 

Paweł, syn Ignacego i Teresy, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., miał dwie żony, Teresę, z której synowie, Mikołaj i Jan, i Katarzynę Metelską, z niej syn Stanisław; po Janie synowie: Tadeusz, Antoni i Franciszek 1834-1847 r., a po Stanisławie synowie: Tomasz, Michał, Jan i Józef 1816 r. wylegitymowani w Galicyi (Bon.).

Kajetan, miecznik podolski 1776 r. (herbu Świnka), podług akt złożonych w Heroldyi Królestwa miał mieć dwóch synów, Ignacego i Macieja; po Macieju z Antoniny Górskiej synowie, Józef i Ignacy, z nich Józef, urzędnik pocztowy, wraz z synem Józefem, urodzonym z Maryanny Kosickiej, 1848 r., a po Ignacym z Magdaleny Lekiszówny synowie, Wincenty, urzędnik pocztowy w Warszawie, 1849 r. i Józef 1852 r. wylegitymowani w Królestwie. 

KACZKOWSKI h. SAS. Piszą się z Rożewa. Michał z Rożewa, dziedzic na Żuraku, syn Jana i Reginy Jachimowskiej, wnuk Andrzeja i Joanny Dąbrowskiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. (Bon.). 

KACZKOWSKI h. ŚWINKA. Piszą się z Kaczek, w wojew. Sieradzkiem. Jan Jakubowicz, Jan Mrokowicz i Józef Tomkiewicz, dziedzice na Kaczkach 1535 r. (Ks. poborowe). Antoni podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sieradzkiem. 

Józef, syn Michała i Reginy Ruszkowskiej, wnuk Tomasza i Krystyny Miślińskiej, wylegitymowany w Galicyi 1784 r., z żony Maryanny Jasińskiej pozostawił synów: Szczepana, Wojciecha, Jakóba, Antoniego, Jana i Michała, wylegitymowanych w Galicyi 1824 r.; po Antonim z Maryi Mussadówny syn Emanuel-Daniel. 

Antoni, drugi syn Michała i Ruszkowskiej, z żony Tekli Królikiewiczówny pozostawił synów: Antoniego, Tadeusza, Maksymiliana-Franciszka i Marcina-Teodora, wylegitymowanych w Galicyi 1831 r. (Bon.). 

Franciszek, syn Erazma i Teresy Kotowskiej, stolnikówny starodubowskiej, skarbnik podolski, z Maryanny Niewiarowskiej miał dwóch synów, Ksawerego i Kazimierza. Ksawery, skarbnik podolski, podpisał elekcyę 1764 roku z wojew. podolskiem; sędzia grodzki kamieniecki 1768-1780 r., wojski mniejszy, miecznik, a ostatnio podczaszy podolski 1778-1780 roku, w 1775 r. wyznaczony do rewizyi starych akt kamienieckich, z żony Konstancyi Jełowickiej miał dwóch synów, Seweryna i Kajetana. 

Seweryn, łowczy 1782 r., cześnik czerwonogrodzki 1793 r. i komisarz cywilno-wojskowy latyczowski 1793 r., w 1778 r. kupił dobra Łojowce od Morawskich, lecz je wkrótce odprzedał Lipskiemu; rotmistrz kawaleryi narodowej i konsyliarz Targowicy w wojew. podolskiem 1792 r. 

Kajetan, sędzia pograniczny podolski, podczaszy owrucki 1766 roku, miecznik podolski 1776 r., pozyskał przywilej na jarmarki w swem mieście Busza, w wojew. podolskiem; podstoli nowogrodzki 1786 r., sędzia grodzki podolski i podczaszy czerwonogrodzki 1788 r., kawaler orderu św. Stanisława, pozostawił syna Józefa, komisarza cywilno-wojskowego kamienieckiego, który w 1792 r. był sędzią pogranicznym podolskim (Kancl., Sigil.).

Kazimierz, młodszy syn Franciszka i Niewiarowskiej, łowczy 1750 r., podstoli 1769 r., a ostatnio 1774 r. podczaszy latyczowski, z żony Joanny Łodzińskiej miał syna Kajetana, a z 2-iej żony Antoniny Świrskiej syna Seweryna, sędziego pogranicznego podolskiego 1781 r., i córkę Barbarę za Antonim Kakowskim, łowczym wendeńskim. 

Kajetan, sędzia grodzki kamieniecki 1783 r., z żony Anny Cieleckiej pozostawił córkę Katarzynę za Józefem hr. Lewickim i syna Dominika, porucznika wojsk koronnych, ożenionego z Maryanną Lipską, z której córka Cecylia za Antonim Potruskim (Bon.). 

Jan Chryzostom, kanonik łucki 1770 r., deputat na Trybunał koronny 1780 r., sufragan łucki, oficyał i archidyakon brzesko-litewski, biskup karyapolski 1787 r. 

Ksawery kupił wieś Kacmazów od Stanisława księcia Lubomirskiego 1753 r. (Akta Lubelskie); jego syn Michał z żony Rozalii Skrzetuskiej pozostawił synów: Jana Chrzciciela, Stanisława, kontrolera handlu w mieście Staszowie, Kacpra, dziedzica dóbr Ossolin, w pow. sandomierskim, Michała, Marcina, Tomasza i córkę Salomeę Kleczkowską, wylegitymowanych w Królestwie 1839 r. 

Aleksander, cześnik bracławski, poseł na sejm 1752 r., miał syna Józefa, dziedzica dóbr Wronikowa, w pow. kaliskim, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r. 

Józef, syn Bogumiła i Józefy, ur. 1792 r. we wsi Wronikowie, w obwodzie piotrkowskim, wszedł do służby 1809 r. do 5 pułku strzelców konnych i w 1812 roku został podporucznikiem z przeznaczeniem do 6 pułku piechoty; w 1817 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanię 1813 r. i w 1814 r. był we Francyi (Ks. Wojskowe). 

Po Kazimierzu, łowczym latyczowskim w 1750 r., syn Kajetan miał syna Ignacego, po którym synowie: Stanisław w 1851 r., Józef, urzędnik celny w Królestwie, którego z Emilii Juszyńskiej synowie: Kazimierz w 1851 r. Stanisław i Jan w 1854 r. wylegitymowani w Królestwie. 

KACZKOWSKI. Kazimierz, syn Antoniego, łowczego łęczyckiego i Katarzyny Balińskiej, wnuk Józefa, skarbnika wyszogrodzkiego, i Zofii Iwańskiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. (Bon.). 

KACZOROWSKI h. JELITA. W wojew. krakowskiem i na Rusi Czerwonej. Grzegorz pod Krakowem 1580 r. Maciej, pisarz kancelaryi koronnej, dostał prawem kaduka pewne własności w Lublinie, lecz je sejm 1659 r. skasował (Vol. Leg.). Wojciech, miecznik owrucki 1678 r. Łukasz, stolnik czerniechowski 1700 r. 

Jan, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., z żony Katarzyny Serwackiej miał syna Franciszka, wylegitymowanego 1833 r. Jan zaślubił Helenę Wyszpolską i z niej miał synów, Antoniego, subdelegata grodzkiego lwowskiego Józefa, po którym z Konstancyi Brzozowskiej synowie: Aleksander, Antoni, Józef, Michał i Jacek-Tadeusz wylegitymowani w Galicyi 1808 r.; po Michale z Agaty Tarnowskiej synowie, Aleksander i Wojciech 1833 r.

Antoni z synami, Adolfem i Władysławem, Adolf, Franciszek, Narcyz, Stanisław i Teofil, synowie Stanisława, Adolf i Jan, synowie Mikołaja, Karol-Emeryk, syn Teodora, Stanisław, syn Stefana, z synami, Prosperem i Wincentym, Adolf, Erazm i Karol, synowie Karola-Emeryka, Jan, Mikołaj i Medard, synowie Jakóba, oraz Bolesław i Mieczysław, synowie Medarda, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1836-1868 r. 

KACZOROWSKI h. ROGALA. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

KACZOROWSKI. Łukasz, syn Józefa i Teresy, ur. 1775 r. we wsi Szamracinku (?), w wojew. kijowskiem, wszedł na służbę 1791 r. do pułku buławy polnej wojska polskiego, i w 1797 r. udał się do Włoch, gdzie umieszczony został w legionach włosko-polskich, a w 1812 r. został podporucznikiem legii nadwiślańskiej; porucznik 1817 r. w 1 pułku strzelców konnych, wyszedł do dymisyi 1819 r. Odbył kampanie od 1792-1794 r. w Polsce, 1797 r. nad Renem, 1807 r. w Prusach, od 1808 - 1812 r. w Hiszpanii, a 1812 r. był w bitwach pod Smoleńskiem i Możajskiem. Żonaty z Józefą z Kulczeńskich miał syna Ludwika-Antoniego, ur. 1828 r., podoficera mohylowskiego pułku piechoty. 

Stanisław, syn Stanisława i Franciszki, ur. 1794 r. na Pradze, wstąpił 1810 r. do 14 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1831 r. został podporucznikiem, a następnie porucznikiem (Ks. Wojskowe). 

KACZOWSKI. Piotr, dziedzic na Rudniku, w pow. rawskim 1579 r. (Ks. poborowe). Walenty podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. płockiem. 

KACZURA. Szymon, syn Joachima, deputat szlachty pow. nowogrodzko-wołyńskiego 1845 r. Włodzimierz, syn Szymona, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1846 r. 

KACZYŃSKI h. POMIAN. Stara rodzina w północnem Mazowszu, wzięła nazwisko od wsi Kaczyna, w ziemi łomżyńskiej. Jan 1424 r., a jego syn Mikołaj 1469 r. Paweł dostał w 1462 r. przywilej od Konrada ks. Mazowieckiego na prawo zastawu pewnych gruntów we wsi Kaczyno Piotrowi, synowi Pomiana, z Kaczyna. Jan, syn tego Piotra 1458 r., a jego synowie, Piotr-Stefan, podsędek ostrowski 1484 r., i Mikołaj 1492 r, cytowani w aktach łomżyńskich i wizkich. Po Mikołaju syn Stanisław 1551 r., a tego synowie, Andrzej, dziedzic dóbr Kaczyno-Tobolice, ożeniony z Zofią Korczakowską 1609 r., i Piotr ożeniony z Zofią Gerwatowską 1574 r. Tomasz i Andrzej, dziedzice wsi Kaczyno Stare 1604 r. Tomasz, syn Jakóba, ożeniony z Maryanną ze Strzemiecznych 1675 r. Jan, Ludwik, Szymon, Tomasz i Wojciech z ziemią nurską, a Adam z ziemią zakroczymską podpisali elekcyę 1697 r. 

Bolesław, syn Mateusza, dziedzic wsi Kaczyno-Herbusy 1703 r., miał synów: Stanisława, księdza, Marcina, Szymona i Pawła.

Marcin miał synów. Fabiana i Walentego; po Fabianie syn Stanisław, dziedzic wsi Rabendy, w pow. łomżyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1838 r. razem z synem Antonim, dziedzicem dóbr Garbowa Nowego, w pow. łomżyńskim, urodzonym z Rozalii Dąbrowskiej, a po Walentym synowie: Maciej, Józef, Kazimierz i Szymon. 1) Maciej z Małgorzaty Kaczyńskiej pozostawił synów, Andrzeja, wylegitymowanego w Królestwie 1848 r., i Jana, po którym z Maryanny Dąbrowskiej syn Wincenty wylegitymowany w Królestwie 1860 r., a z drugiej żony Józefaty Dąbrowskiej syn Macieja Paweł wylegitymowany w Królestwie 1851 r.; 2) Józef z Łucyi Szepietowskiej pozostawił syna Wincentego, dziedzica wsi Kaczyno-Herbusy, w pow. łomżyńskim, wylegitymowanego w Królestwie 1852 r.; 3) Kazimierz, po którym syn Krzysztof miał syna Józefa, a tego z Rozalii Wróblewskiej syn Stefan, majtek floty rosyjskiej, wylegitymowany w Królestwie 1862 r.; 4) Szymon, którego syn Grzegorz z żony Franciszki Rosochackiej miał syna Jana, wylegitymowanego w Królestwie 1854 r. 

Szymon, trzeci syn Bolesława, miał synów, Stanisława i Hilarego, dziedzica wsi Oginty, w pow. kowieńskim, na Litwie, wylegitymowanego w Królestwie 1854 r.; po Stanisławie synowie: 1) Szymon z żony Anny Wojtkowskiej pozostawił syna Jana, wylegitymowanego w Królestwie 1854 r.; 2) Ignacy z żony Ewy Boguckiej miał syna Tomasza w 1848 r. i Stanisława 1849 r. wylegitymowanych w Królestwie; 3) Wojciech miał syna Krzysztofa, a ten Ignacego, po którym z Małgorzaty Brzoskówny synowie: Andrzej i Aleksander w 1853 r. wylegitymowani w Królestwie Polskiem, i Jan, po którym z Maryanny Niewiarowskiej syn Piotr w 1851 r. wylegitymowany w Królestwie. 

Paweł, czwarty syn Bolesława, miał syna Mikołaja, a ten syna Feliksa, po którym z żony Rozalii Świtalskiej syn Paweł, urodzony 1799 r., w 1824 r. nauczyciel matematyki w Hrubieszowie, od 1829 r. profesor w szkole politechnicznej w Warszawie, następnie nauczyciel w instytucie gospodarstwa w Marymoncie i w gimnazyum realnem w Warszawie 1844-1850 r., wylegitymowany w Królestwie 1855 r. 

Do tej linii Kaczyńskich należą: Piotr, Jan i Stanisław, synowie Mikołaja i Magdaleny z Mioduszewskich, Bartłomiej, syn Piotra i Rozalii z Dąbrowskich, Jan i Michał, synowie Marcina i Joanny z Godlewskich, Józef i Juliusz, synowie Wiktora i Katarzyny ze Strawińskich, Stanisław, syn Kazimierza, i Fabian-Sebastyan, syn Macieja, wylegitymowani w Królestwie 1847-1849 roku. 

Wojciech, w 1714 r. dziedzic dóbr Rosochate Kościelne, miał synów, Jakóba i Wawrzyńca; po Jakóbie syn Franciszek pozostawił synów, Jana, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r., i Stanisława, po którym z Heleny Dąbrowskiej syn Bartłomiej, dziedzic wsi Kaczyno Stare, w pow. ostrołęckim, wylegitymowany w Królestwie 1843 r.; po Wawrzyńca syn Jerzy miał synów: Michała i Jana Chrzciciela, wylegitymowanych w Królestwie 1849 r., i Mikołaja, po którym z Ewy Godlewskiej syn Franciszek wylegitymowany w Królestwie 1849 r.

Walenty, dziedzic wsi Kaczyno-Tobolice, w pow. płockim 1744 r., miał synów, Franciszka i Kazimierza; z nich Franciszek pozostawił synów, Ignacego, sędziego sądu kryminalnego gub. płockiej i augustowskiej, i Wojciecha, wylegitymowanych w Królestwie 1837 r. urodzonych z Magdaleny z Mierzejewskich. 

Kazimierz, drugi syn Walentego, miał syna Baltazara, po którym z Maryanny Dąbrowskiej syn Ignacy, urzędnik do szczególnych poruczeń w Komisyi Sprawiedliwości, wylegitymowany w Królestwie 1852 r. 

Jedna linia Kaczyńskich, pochodząca z Kaczyna-Herbusów, brała przydomek Chmara; z niej Stanisław, sędzia kapturowy drohicki, podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią mielnicką. Jan, scholastyk radomski 1768 r. 

Kazimierz, kanonik smoleński, autor 1640 r. Andrzej, pisarz grodzki wiłkomierski, Jerzy i Nikodem podpisali elekcyę 1648 r. z wojew. wileńskiem. Andrzej, starosta rumborski i sędzia ziemski wiłkomierski 1665 r. Michał, sędzia ziemski wiłkomierski 1686 r. Andrzej z ks. żmudzkiem i Wojciech, skarbnik upicki, z wojew. trockiem podpisali elekcyę 1697 r. Antoni ze Susza, rotmistrz wiłkomierski 1764 r. Mateusz, koniuszy wiłkomierski 1774 roku. 

Zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej, Jan, syn Jerzego, 1799 r. i Nikodem, syn Mikołaja, 1819 r. 

Leon, syn Jana, Józef z synami: Kacprem, Saturninem, Adolfem i Wincentym, oraz Wincenty, synowie Ksawerego, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1843-1861 r. 

KACZYŃSKI. Tomasz, nobilitowany 1768 r., z Anny Kierstejnówny miał synów: Piotra 1847 r., Józefa-Wincentego 1849 r. i Jana, urzędnika sądowego, po którym z Maryanny Miedzielskiej synowie, Aleksander-Izydor, urzędnik sądowy, i Józef, żołnierz w wojsku rosyjskiem, 1838 r. wylegitymowani w Królestwie. Piotr, ur. 1787 r. we wsi Różanej, w pow. Słonimskim, urzędnik Komisyi Rządowej Wojny, umarł w Warszawie 1861 r., pozostawiwszy żonę i dzieci. 

KADENACY h. KADENACY. Józef-Antoni, syn Józefa, porucznika gwardyi koronnej, z synami: Janem, Józefem i Mikołajem zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1820 r. (Bon.). 

KADŁUBIŃSKI h. KORCZAK. Feliks, syn Franciszka, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1847-1854 r. 

KADŁUBISKI h. KORCZAK. Wzięli nazwisko od wsi Kadłubisk, w ziemi bełzkiej; niekiedy, lecz mylnie pisano ich Kadłubicki. Prokop i Czesław, bracia, żyli około 1600 r.; po Czesławie był syn Stefan. Prokop z N. Hołubianki miał synów: Jana, Pawła, Zbrocha, zmarłego w Kijowie bezpotomnie, Mikołaja, po którym z Anastazyi Serebryskiej syn Jan poległ w bitwie pod Cudnowem 1660 roku, i Wojciecha, po którym z Katarzyny Orchowskiej synowie: 1) Jan poległ pod Żółtemi Wodami 1648 r.; 2) Wacław, po którym z Konstancyi Iłowskiej 1698 r. pozostał syn Ludwik bezpotomny, i 3) Wojciech, skarbnik buski 1676 r., z 1-ej żony Zofii Zwolskiej miał synów, Jana i Franciszka.

Jan, stolnik i sędzia grodzki buski 1718 r., po którym z Teofili Rakowskiej synowie, Antoni, łowczy żytomierski, z 1-ej żony N. Brynkówny pozostawił synów, Józefa i Aleksandra, a z 2-iej żony Anieli Olszańskiej, syna Kajetana, i Mikołaj, po którym z Maryanny Olszańskiej synowie: Adam, Hipolit, ks. Paweł i Wojciech-Józef wylegitymowani w Galicyi 1782 r. 

Franciszek, drugi syn skarbnika Wojciecha, z Magdaleną Grotowską miał syna Józefa, podstolego buskiego 1730 r., ożenionego z Ludwiką Izdebską. 

Wojciech, skarbnik buski, z 2-iej żony Anny Skopowskiej miał synów, Eustachego, bezpotomnego, i Waleryana, po którym z Antoniny Porwanieckiej synowie: Antoni, Jakób i Ignacy wylegitymowani w Galicyi 1782 r., a z 3-iej żony Joanny Sokołowskiej syn Stanisław, vicegerent grodzki buski, żonaty z Maryanną Podhorodyńską. 

Jan-Wojciech, skarbnik brzesko-kujawski 1697 r. Joachim sprzedał Komorowskim majątek Skrzynno 1787 r. Hipolit kupił od Małachowskich w 1788 r. część dóbr Oleksiniec. Ignacy, komornik podolski 1788 r., podstoli krzemieniecki 1791-1793 r. i kawaler orderu św. Stanisława. Feliks, pisarz ziemski żytomierski 1787 r., komornik grodzki żytomierski 1788 r., komornik ziemski krzemieniecki 1791-1794 r. Karol, adjutant buławy wielkiej koronnej 1791 r., podpułkownik wojsk koronnych 1793 r. Augustyn, buńczuczny buławy wielkiej litewskiej 1793 r. 

Daniel, syn Ignacego i Anny, ur. 1789 r. we wsi Semenowie, w wojew. wołyńskiem, wstąpił 1812 r. do 16 pułku jazdy Ks. Warszawskiego i w 1817 r. został podporucznikiem w 4 pułku strzelców konnych; w 1820 r. wyszedł do dymisyi w randze porucznika. Odbył kampanie, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. przeciw Rosyi. 

KADŁUBOWSKI h. BELINA. Wzięli nazwisko od wsi Kadłubowa, w ziemi wyszogrodzkiej. Kazimierz, skarbnik 1666 r., a 1682 r. stolnik bełzki, żonaty z Eufrozyną Porczyńską. Wojciech zaślubił Ludwikę Jaroszewską i z niej miał synów, Romualda i Pawła. Romuald, dziedzic dóbr Zaborowo, podsędek wyszogrodzki 1782 r., poseł i sędzia sejmowy 1781 r., po którym z Maryanny Miszewskiej synowie: 1) Feliks, radca wojew. płockiego 1830 r., 2) Józef, 3) Filip, dziedzic dóbr Zaborowa, w gub. płockiej, wylegitymowani w Królestwie 1837 r., i 4) Leonard, ur. 1804 r. we wsi Zaborowie, w wojew. płockiem, oficer wojsk polskich, dziedzic dóbr Góra, w gub. płockiej, wylegitymowany w Królestwie 1837 r. 

Paweł, drugi syn Wojciecha, dziedzic dóbr Ciecimin (?) i Chylino, miecznik 1748 r., podsędek 1766-1770 r., a ostatnio sędzia ziemski wyszogrodzki 1780 r., żonaty 1v. z Elżbietą Koziebrodzką, wojszczanką zawskrzyńską, 2v. z Ludwiką Wybranowską, pozostawił z 3-iej żony Antoniny Cisowskiej syna Teofila (Ks. Gr. Płockie, Don. Vars.).

KADŁUBOWSKI h. DRZEWICA. Wzięli nazwisko od wsi Kadłubówki, na Podlasiu. Szlachectwo miał im nadać Zygmunt August w 1564 r., które Zygmunt III zatwierdził osobnym listem w 1591 r. Ambrożemu i Jakóbowi; gdy ich dyplom pierwotny w przypadkowym pożarze w Kadłubowce pogorzał, potomkowie wyżej wzmiankowanych nobilitowanych, a mianowicie: Maciej, Jerzy, Serafin, Wawrzyniec, Marcin, Jakób, Feliks, Gaspar, oraz Anna po Macieju i Maryanna po Szymonie córki, uzyskali w 1654 r. od Jana-Kazimierza list udowadniający ich szlachectwo i tegoż roku konstytucyą sejmową toż szlachectwo utwierdzający, a ich dziedzictwo wieś Kadłubówkę do ziemi bielskiej i do jurysdykcyi grodu brańskiego dołączający. Prawnuk Jerzego z 1654 r., ks. Michał, scholastyk, sufragan i oficyał grodzieński, prałat inflancki i proboszcz białostocki 1791 r. 

KADŁUBSKI h. DOLIWA. Wzięli nazwisko od wsi Kadłubka, w pow. wareckim. Jan, dziedzic na Kadłubku 1550 roku, zaślubił Małgorzatę Pęcławską i z niej miał synów: Jana, Stanisława i Macieja, po którym z Anny Leżeńskiej córka Anna za Piotrem Karczewskim i syn Jakób, wojski czerski 1643 r., z Anny Oborskiej pozostawił syna Adama-Wincentego. Stanisław żonaty z Anną Cieciszewską, cześnikówną liwską 1605 r. Jan podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. bełzkiem. 

KADMUS Jan, syn Jurka, ur. 1801 r. we wsi Gorajcu, w wojew. lubelskiem, wszedł do służby 1823 roku do 3 pułku strzelców pieszych i w 1831 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

KADO. Michał Kadau, ur. 1765 r. w Warszawie, jako kadet wstąpił 1783 r. do artyleryi koronnej; porucznik w 1790 r., kapitan inżynierów polskich 1794 r., odbył kampanie 1792 i 1794 r., a w 1790 r. otrzymawszy nobilitacyę, zmienił nazwisko na Kado. Michał w 1799 r. został profesorem architektury w Uniwersytecie wileńskim, a w 1809 r. doktorem nauk wyzwolonych i filozofii; w 1810 r., wszedł do wojska Księztwa Warszawskiego i chlubnie odbył kampanie 1812 i 1813 r. i walczył pod Grodnem, Borysowem i t. d. W 1814 r został mianowany dozorcą szkoły kadetów, a w 1816 r. szefem wydziału artyleryi i inżynieryi w Komisyi Wojny Królestwa, w 1817 r. uwolniony ze służby wojskowej ze stopniem majora, był w 1818 r. profesorem architektury cywilnej w Uniwersytecie warszawskim i za jego staraniem powstała przy tym Uniwersytecie szkoła inżynieryi cywilnej; umarł 1824 r. w Warszawie, pozostawiwszy żonę (Ks. Wojskowe). 

KADOWSKI h. DOŁĘGA. Jan-Wilhelm zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. Zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej, wylegitymowani w Cesarstwie 1848 r., Franciszek, syn Marcina, z synami: Zygmuntem, Stanisławem i Janem i tego syn Edward.

KADYJOWSKI. Aleksander cytowany w aktach latyczowskich 1739 r. 

KADYSZ h. KADYSZ. Książęta. Herb - na tarczy w polu srebrnem roślina o sześciu gałęziach i dwóch, lub trzech korzeniach. 

Ks. Piotr, chorąży tatarski 1446 r., pozostawił trzech synów: Dymitra, Kadysza i Kasyma; z nich Kadysz, chorąży tatarski, miał synów: Andrzeja, Iwaszkę, chorążego tatarskiego, Jachnę i Machmeta (Bon.). 

KADZICKI. Piszą się z Kadzie. Jakób, syn Aleksandra, pozwał Zubczewskiego o gwałty 1616 r. (Don. Vars.). 

KADZIDŁOWSKI h. OGOŃCZYK. Senatorowie w rodzinie: N., kasztelan konarsko-łęczycki około 1560 roku. N., kasztelan inowłodzki około 1580 r. Wojciech, kasztelan inowrocławski 1658 r. 

Zasłużona i niegdyś zamożna na Kujawach i w wojew. łęczyckiem rodzina. Trojan, podczaszy łęczycki 1456 r. Mikołaj, starosta radziejowski, syn inowłodzkiego, a wnuk konarsko-łęczyckiego kasztelanów, rotmistrz królewski 1581-1621 r., z żony Sierakowskiej pozostawił syna Wojciecha, pisarza ziemskiego łęczyckiego i sekretarza królewskiego 1632 r., regenta kancelaryi wielkiej koronnej, starostę łęczyckiego, posła na sejm 1648 r., lustratora królewszczyzn wielkopolskich 1635 r., ostatnio kasztelana inowrocławskiego 1658 r., i fundatora klasztoru Kamedułów we wsi Bieniszewie pod miastem Kazimierzem, w wojew. kaliskiem. 

Wojciech, dziedzic na Kadzidłowej 1550 r. z żony Anny Cieplińskiej miał dwóch synów, Jana i Mikołaja. Jan, sędzia grodzki bobrownicki 1620 r., podstarosta i sędzia grodzki 1626 r., cześnik 1635 r., sędzia ziemski łęczycki 1635 r., podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. łęczyckiem. Jan Konstanty, dziedzic dóbr Kazimierza i Izbicy, i Kazimierz w 1648 r. z wojew. łęczyckiem, Wit z ziemią wizką 1674 r., a Jan, podkomorzy inowrocławski, z synem Józefem z wojew. inowrocławskiem 1697 r. podpisali elekcye. Kazimierz, starosta radziejowski, miał syna Jana, podstolego 1677 r., następnie 1697 r. podkomorzego inowrocławskiego, po którym z Konstancyi Dąmbskiej, kasztelanki konarskiej, syn Józef i córka Maryanna za Antonim Chrząstowskim, kasztelanicem nakielskim (Ks. Gr. Przedeckie, Brzeskokujawskie, Sigil. Zap. Tryb. Lubek, Don. Vars.). 

KADZINOWICZ. Na Białej Rusi. Tomasz, viceregent miński 1791 r., regent ziemski miński 1793 r. 

KADZIŃSKI. Katarzyna, dziedziczka Wyganowa, w pow. pyzdrskim 1578 r. (Ks. poborowe). Michał, dziedzic na Przeroślu 1750 r. (Bon.). 

KAFFCZYŃSKI. Franciszek-Kajetan, sekretarz królewski 1761 r., żonaty z Konstancyą Oczkowską (Don. Vars.).

KAFFEMAN. Wylegitymowani w Cesarstwie 1836 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej: Waleryan z synem Józefem i tego synowie, Jakób i Tadeusz, ten drugi z synami: Julianem, Aleksandrem i Jakóbem. Tadeusz, syn Jakóba, dziedzic dóbr Gosztyny 1882 r., w gub. kowieńskiej. 

KAFFMAN. Paweł, rajca krakowski, dziedzic Modlnicy Małej, posesor dóbr Lgoty 1521 r. (Bon.). 

KAGIEL h. MURDELIO. Wylegitymowani w Cesarstwie 1848 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej, Wincenty-Mateusz, syn Jana, z synami: Michałem, Jerzym i Ludwikiem. 

KAHLE. Jan żonaty z Zuzanną de Greden 1753 r. Samuel, komisarz królewski, dziedzic części Żerdzi, Lubna i Moczydłowa 1779 r. (Vol. Leg., Don. Vars.). 

KAJEWICZ. Jan-Antoni podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. trockiem. 

KAJEWSKI. Pochodzą z Kajewa, w pow. łęczyckim. Bogusław, syn Mirosława, 1441 r. Antoni, cześnik bracławski 1736 r. (Bon.). 

KAJSER h. KAISER. Herb - tarcza wzdłuż przedzielona, w prawej części w polu błękitnem lew złotawy wspięty, młotek w łapach trzymający, w lewej części w polu srebrnem trzy błękitne pagórki. Rodzina niemiecka, saska, nie wiem jednak czy indygenowana w Polsce. Mikołaj około 1780 r. geometra przysięgły w wojew. brzesko-litewskiem. 

KAJSER v. KAISER. Ludwik, syn Jana, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1848 r. 

KAJSZA h. CIOŁEK. Sześć osób wylegitymowanych w Cesarstwie zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1844 r.

KAKANOWSKI h. ŚWINKA. Podług Paprockiego w wojew. Sieradzkiem. Jakób cytowany w aktach sieradzkich 1530 r. 

KAKARACKI. Jerzy, chorąży w rocie strażnika koronnego, na zalecenie hetmana nobilitowany 1676 r. (Vol. Leg.). 

KAKAWSKI. W wojew. kaliskiem, ich gniazdem wieś Kakawy. Po Jakóbie syn Adam 1531 r. (Bon.). Feliks, dziedzic na Bogwiedzy 1579 r. (Ks. poborowe). 

RAKOWSKI h. KOŚCIESZA. Wzięli nazwisko od wsi Kaki, na Mazowszu, z którego przenieśli się na Ruś Czerwoną i do Litwy. Józef i synowcowie jego, Jan i Sebastyan, synowie Niemierzy, otrzymali 1537 roku potwierdzenie nabycia części Starych Pieczysk w 1495 r. przez Jana, syna Wawrzyńca (Metr. Kor.). N., rotmistrz królewski 1627 r., dostał w nagrodę zasług wieś Rożniatów (Akta Lubelskie). Wojciech ożeniony z Katarzyną Podoską 1637 r. Stefan żonaty z Truskolaską, 2v. Dominikową Potocką, podskarbiną nadworną koronną 1680 r. Po Stanisławie syn Michał, podczaszy nowogrodzki 1688 r., podstoli dobrzyński 1695 r., z żony Bogumiły Przyborowskiej miał synów, Michała, który podpisał elekcyę z ziemią dobrzyńską 1697 r., i Adama, żonatego z Maryanną Koczańską.

Jan podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. inowrocławskiem. Walenty, ożeniony z Justyną Poniatowską, miał synów, Franciszka i Jana, po którym syn Walenty 1734 r. (Don. Vars.). 

Andrzej, podstarosta bełzki 1640 r., miał synów: Andrzeja, Heronima i Jakóba. Jakób, podwojewodzy bełzki 1642 r. Stefan, syn Andrzeja, zaślubił Justynę Raczyńską i z niej pozostawił synów: Benedykta, Stanisława, towarzysza husarskiego, i Andrzeja, cześnika. trembowelskiego, posła na sejm i deputata na Trybunał radomski 1727 r., komisarza do konfederacyi tarnogrodzkiej, po którym z żony Heleny Baworowskiej synowie, Stefan, Jezuita, i Gabryel, pułkownik pancerny, chorąży nowogrodzki i poseł na sejmy 1732 i 1733 r., oraz córka Justyna Ledóchowska. 

Benedykt, najstarszy syn Stefana i Raczyńskiej, podczaszy bracławski 1718 r., a podobno i cześnik trembowelski, z żony Maryanny Stanisławskiej miał syna Antoniego, wylegitymowanego w Galicyi 1783 r., i córkę Helenę Sokolnicką, skarbnikowę ciechanowską. 

Antoni, syn Grzegorza i Ewy Ulatowskiej, łowczy wendeński, członek Stanów galic., wylegitymowany w Galicyi 1782 r., był żonatym z Barbarą Kaczkowską, podczaszanką latyczowską. 

Michał i Tomasz, synowie Wojciecha i Franciszki Zbijewskiej, wnukowie Marcelego i Magdaleny Brylińskiej, oraz Jan, członek Stanów, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. (Bon.). 

Aleksander sprzedał Szymonowi Niestojemskiemu dobra Kaki, Kosmany i Witułdy, które w 1697 r. odziedziczył po Stanisławie Rakowskim; z żony Katarzyny Młodeckiej jego córka Anna za Aleksandrem Parulem i syn Michał miał synów, Wojciecha i Jana. Z nich po Wojciechu syn Baltazar z Maryanny Szczepankowskiej pozostawił syna Antoniego, dziedzica wsi Załogi-Cibory, w pow. przasnyskim, wylegitymowanego w Królestwie 1840 r., a po Janie syn Walenty z żony Agnieszki Rudzieńskiej miał syna Stanisława, wylegitymowanego w Królestwie 1840 r. 

N., sędzia grodzki witebski, miał córkę Katarzynę za Bogdanem Starosielskim, podsędkiem Witebskiem 1714 r. Marcin, podczaszy nowogrodzki 1744 r. Jan, budowniczy witebski 1767 r. 

KAKUKOWSKI. Szymon podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. (Vol. Leg.). 

KAKULIŃSKI. W Wielkopolsce. Feliks 1517 r. Zofia, wdowa po Macieju Łosińskim, za Janem Biegańskim 1600 r. (Akta Poznańskie).

KALANOWSKI. Jan podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. 

de KALBERG. Baronowie. Henryk-Teodor, poseł palatyna Renu przy dworze saskim, indygenowany 1775 r. (Vol. Leg.). 

KALECKI v. KALĘCKI h. KOTWICZ. Zygmunt I przywrócił do szlachectwa, a właściwie nobilitował Stanisława, wójta w Mąkolinie, w wojew. płockiem, i jego krewnych Jana, Zygmunta i Pawła, doktora prawa, opata, kanonika, wikarego i oficyała płockiego, zmarłego 1573 roku; po Stanisławie, wójcie mąkolińskim, byli synowie: Filip, kanonik pułtuski, i Maciej, kantor płocki, proboszcz pułtuski, kanonik wileński, proboszcz trocki, pleban makowski i sekretarz królewski, zmarły 1576 r. Kacper, Jan, Andrzej i Stanisław, synowie Jana, wójta warszawskiego, 1592 r. Jakób, syn Jana, ożeniony z Potencyanną Czychrowską 1609 r. Maciej, syn Piotra, 1612 r. Jakób, syn Mikołaja, dziedzic na Zaborówku 1618 r. (Don. Vars.). 

KALECZYCKI h. KOTWICZ. Jerzy, miecznik wizki 1660 r. (Sigil.). Leonard i Teodor, synowie Antoniego, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1842-1844 r. 

KALECZYCKI v. KALECZYCKI h. SAS. Na Litwie, biorą przydomek Sasin. Mikołaj, syn Pawła, 1591 r. Maciej i Paweł, synowie Michała i Anny Kosińskiej, 1594 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Jan, Andrzej, Daniel i Stanisław z pow. pińskim 1632 r., Andrzej, Daniel, Jan, Stanisław, Jerzy i Maksymilian, strukczaszy królewski, z wojew. brzesko-litewskiem 1632 i 1648 r., Bazyli i Krzysztof 1648 r. z wojew. brzeskiem, Rafał i Bazyli z wojew. mińskiem i Stanisław z pow. grodzieńskim 1674 r. podpisali elekcye. Antoni z wojew. nowogrodzkiem podpisał pospolite ruszenie 1698 r. 

de KALEMBERG v. CALEMBERG. N. został generał-majorem wojsk koronnych 1766 r. (Sigil.). 

KALEMKOWICZ. Michał, kozak w wojsku zaporoskiem, otrzymał nobilitacyę 1661 r. (Vol. Leg.). 

KALENCZYŃSKI h. ŚLEPOWRON. Taż sama w północnem Mazowszu rodzina co Kałęczyński. Jan cytowany w aktach łomżyńskich 1550 r. Osób 4 zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1799 r., a 8 osób wylegitymowano 1861 roku w Cesarstwie i zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

KALENICKI h. LELIWA. Jan, syn Teodora, dziedzic dóbr Kosiorki i Poniaty, w pow. drohickim 1631 r. (Don. Vars.). 

KALENICZENKO. Bohdan, pułkownik w wojsku zaporoskiem, w nagrodę zasług otrzymał nobilitacyę 1659 r. (Vol. Leg.).

KALENIK h. LELIWA. Przodkiem tej rodziny jednego pochodzenia z Tyszkiewiczami miał być Kalenik Miszkowicz, który dziedziczył w ziemi krzemienieckiej; niektóre ich majątki przeszły po kądzieli do Sieniutów i Jarmolińskich, a jedna ich linia miała zmienić nazwisko na Kalenicki. Kalenik otrzymał 1437 r. sioło Barkowce, w pow. żytomierskim; jego syn Seńko był podskarbim i podkanclerzym w. ks. Świdrygiełły 1450 r. (Bon.). 

KALENIUS. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1831 r. 

KALENKIEWICZ v. KALENKOWICZ h. KOTWICZ. Na Litwie, z której przenieśli się na Ruś Czerwoną i pisali się ze Strupowa. Mikołaj, dzierżawca komor celnych lubelskiej, sandomierskiej i lwowskiej 1562 r. Samuel, podskarbi ks. Anny z Kostków Ostrogskiej, wielki dobrodziej Jezuitów w Jarosławiu 1628 r., z żoną Maryanną Szczawińską bezpotomny; jego brat Jan, Jezuita, rektor toruński 1638 r. Jacek ze Strupowa, sekretarz królewski, dziedzic Dąbrówki 1631 r. Magdalena, żona Teodora Ancypy 1666 r. Jacek z wojew. ruskiem 1632 r., Konstanty z wojew. trockiem 1697 r., oraz Jan i Stanisław z pow. grodzieńskim 1764 r. podpisali elekcye. Mikołaj i Józef podpisali manifest szlachty litewskiej 1763 roku. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej, Maciej, syn Mikołaja, z synami: Andrzejem, Wincentym i tego synem także Wincentym 1845 r. 

Ignacy z synami: Henrykiem, Władysławem i Janem, Dominik z synami: Aleksandrem, Andrzejem i Franciszkiem, oraz Emeryk, synowie Andrzeja, 1855 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

KALEŃSKI h. JELITA. Mikołaj, regent grodzki kijowski i pisarz grodzki żytomierski 1767 r. Michał, komornik ziemski owrucki 1779 r. Jakób, regent ziemski kijowski 1784 r. Jan, regent ziemiański kijowski 1788 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1838 r. 

Teodor, syn Bazylego, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1854 r. 

KALEŃSKI h. SZABLA. Bazyli, syn Pawła, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1832-1861 r. 

KALETYŃSKI v. KALITYŃSKI. Jerzy i Michał-Jan, synowie Jana i Katarzyny Trzebińskiej, 1688 r. (Akta Radomskie). N., rotmistrz w konfederacyi tarnogrodzkiej, odznaczył się w wojnie z Sasami 1715 r. Michał Jan, skarbnik podolski, chorąży bracławski 1729 r., poseł na sejm 1735 r., dziedzic miasta Tywrowa, dostał w 1736 r. przywilej na jarmarki w tem mieście i fundował w nim Dominikanów 1742 r.; był żonatym 1v. z Katarzyną Ochotnicką, 2v. z Domicelą ks. Czetwertyńską, podsędkówną bracławską.

Jerzy, stolnik czerniechowski 1703 r., starosta kahorlicki 1706 r., z dwóch żon, Zofii Borowskiej i Teresy Zubówny miał córki: Konstancyę za Marcyanem Stempkowskim, miecznikiem żytomierskim, Helenę za Władysławem Krzewskim, cześnikiem nowogrodzkim, Zofię za Lenkiewiczem i Elżbietę za Teodorem Kulikowskim, 2v. za Stanisławem Jełowickim. 

Bazyli, syn Michała, z synami, Pawłem i Wincentym, dziedzice dóbr Radowel, w pow. owruckim 1760 r. (Bon.). 

KALEWSKI. Wojciech z ziemią ciechanowską podpisał elekcyę 1648 r. Franciszek, profesor w szkołach pińczowskich, wierszopis 1712 r. 

KALICIŃSKI. Ignacy, subdelegat grodzki nowokorczyński 1782 r. 

KALICKI h. DOŁĘGA. Pisano ich niekiedy Kaliski; na Podlasiu. Aleksander, vicegerent łukowski 1758 r., komornik graniczny 1766-1770 r., a pisarz ziemski mielnicki 1778-1780 r., miał syna Aleksandra, po którym z Franciszki Izdebskiej syn Kazimierz, dziedzic części Izdebki-Wąsy, w pow. siedleckim, wylegitymowany w Królestwie 1844 r. Karol, subdelegat grodzki grabowiecki, miał syna Bonifacego, po którym syn Ignacy pozostawił syna Maurycego, a ten z Ludwiki Korolewiczówny miał syna Prokopa, wylegitymowanego w Królestwie 1862 r. 

KALICKI h. JASTRZĘBIEC. Paweł, syn Jana, Jan, syn Józefa, Ludwik, syn Macieja, Józef, syn Kazimierza, Grzegorz, syn Marcina, Adam, syn Adama, Mikołaj, syn Jakóba, i Grzegorz, syn Walentego, wylegitymowani w Galicyi Zachodniej 1804 r. (Bon.). 

KALICKI h. KOTWICZ. Zdaje się, że taż sama rodzina co Kalecki na Litwie; z niej zapisani do ksiąg szlachty: a) gub. kowieńskiej, Tadeusz, syn Wawrzyńca, 1819 r.; b) gub. wileńskiej, Jan, syn Kazimierza, 1819 r. 

KALICKI. Ludwik, syn Aleksandra i Katarzyny z Głuchowskich, ur. 1781 r. we wsi Jakuszach, w obwodzie łukowskim, postąpił 1809 r. do szwadronów przewodnich przy ks. Józefie Poniatowskim i tegoż roku został podporucznikiem w 12 pułku ułanów Ks. Warszawskiego, a w 1816 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanię przeciw Austryi 1809 r., a w 1812 r. był w bitwie w Rosyi pod Mirem (Ks. Wojskowe). 

KALIGARY. Piotr, syn Piotra i Teresy, ur. 1782 r. w Medyolanie, postąpił 1806 r. do 4 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i 1809 r. został podporucznikiem, a 1810 r. porucznikiem w tymże pułku; kapitan 1815 r. w 4 pułku piechoty liniowej, awansował 1831 r. na majora do korpusu inwalidów i weteranów. Odbył kampanie, 1806 i 1807 r. przeciw Prusom, od 1808 do 1812 r. był w Hiszpanii, a 1812 r. przyjmował udział w bitwach w Rosyi (Ks. Wojskowe). 

KALINA h. JELITA. Rodzina tatarska na Litwie; z niej Abubekier, syn Mustafy, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 roku. Są też wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej w 1831 r.

KALINA. Jan, sługa królewski, posesor gruntów Borowina, w starostwie łomżyńskiem 1620 r. Stefan, koniuszy królewski 1622 r., miał syna Jana (Metr. Kor., Don. Vars.). 

KALINICZENKO. Nicefor posiadał wieczyście ziemię zardeńską, w wojew. kijowskiem; jego przywileje zatwierdził Władysław IV w 1634 r. 

KALINIEWICZ h. KOTWICZ. Sześć osób wylegitymowano w Cesarstwie i zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1846 r. 

KALINKIEWICZ v. KALENKIEWICZ. Tomasz na Piotrkówku i Pieczysku, żonaty z Konstancyą ze Szczawina 1667 r. (Ks. Gr. Sochacz.). Jan z pow. grodzieńskim podpisał pospolite ruszenie 1698 r. 

KALINKOWSKI. Teodor, syn Piotra i Petroneli, ur. 1782 r. we wsi Wojciechowie, w obwodzie krakowskim, postąpił 1807 r. jako podporucznik do pułku strzelców pieszych Ks. Warszawskiego i w tymże roku został porucznikiem, a 1808 r. kapitanem w 6 pułku piechoty; major 1813 r. w 1 pułku piechoty, wyszedł do dymisyi 1819 r. Odbył kampanie, 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, a w 1812 r. był w bitwach w Kosyi; w 1809 r. został ozdobiony krzyżem złotym polskim. Z Maryanny Komornickiej miał syna Włodzimierza, ur. 1819 r., podoficera niżegorodzkiego pułku piechoty, uznanego szlachcicem w Królestwie 1860 r. z zasady stopnia oficerskiego swego ojca. 

KALINOWICZ. W wojew. rawskiem. Andrzej 1764 r. 

KALINOWSKI h. KALINOWA. Hrabiowie i szlachta. Herb - w polu czerwonem strzała biała w złotem żelezcu, rozdarta u dołu, a na końcu każdego rozdarcia gwiazda złota; w koronie trzy pióra strusie, przez które w poprzek żelezcem w prawo przechodzi strzała rozdarta i z gwiazdami, jak na tarczy. Herb linii hrabiowskiej - tarcza w czworo przedzielona w jej środku mała tarcza z herbem rodzinnym, jak powyżej; w pierwszej części, w polu złotem, ramię zbrojne w lewo z mieczem podniesionym do cięcia, w drugiej części błękitnej herb Zadora, w trzeciej błękitnej herb Pilawa, w czwartej części błękitnej herb Stołobot (raczej Waga). W koronie trzy hełmy, na środkowym ozdoba jak w herbie Kalinowa, na prawym ramię w prawo zbrojne z mieczem na dół, na lewym pół lwa zionącego ogniem (herb Zadora). 

Senatorowie w rodzinie: Marcin, wojewoda czerniechowski 1635 r., hetman polny koronny 1646 r., zabity 1652 r. Marcin, kasztelan kamieniecki 1712 r., um. 1738 r. 

Stara majętna i zasłużona rodzina, jej gniazdem ma być wieś Kalinowo, na Szlązku, blisko miasta Wielkie Strzelce, w której wybudowała ogromny zamek.

Niektórzy członkowie tej rodziny osiedlili się w Polsce już w drugiej połowie XV stolecia, a chlubnie odznaczywszy się w wojnach, i w nagrodę zasług ogromne w południowych stronach kraju, szczególniej na Ukrainie i Podolu, otrzymawszy majątki, wznieśli się od początku XVIII wieku do magnackiego znaczenia; wprawdzie nie mogli utrzymać się długo na tem stanowisku, zawsze jednak jedna ich linia liczyła się do możniejszych krajowych rodów i w początkach XIX stolecia pozyskała dostojność hrabiowską. Ułożenie dokładnej genealogii tej rodziny jest prawie niepodobne, już że kilka jej gałęzi, zubożawszy, mało po sobie zostawiło śladów, już też dlatego, że do ich herbu dołączyły się rodziny innych herbów, lecz tego samego nazwiska. 

Pierwszym z Kalinowskich, herbu Kalinowa, historycznie znanych, a zarazem protoplastą głównej linii rodziny tej w Polsce był Andrzej, dzielny wojownik, któremu, gdy poległ pod Obertynem 1530 r., wojsko usypało mogiłę, istniejącą jeszcze w końcu 1770 r.; zostawił on dwóch synów, Adryana i Jana. Z nich Adryan miał osiąść na Podlasiu i od niego wywodzi się większa część Kalinowskich w tem województwie osiedlonych, a po Janie, dziedzicu na Działkowcach i Kamionce, w pow. kołomyjskim, było trzech synów: Jan, dziedzic Wołkowie i Grodziska, po którym tylko córka pozostała, a Marcin i Krzysztof są protoplastami dwóch odrębnych linij, istniejących do obecnych czasów. 

Linia Marcina. Jej protoplasta Marcin był dziedzicem na Husiatynie, Humińcach, Nefedowcach i Demiankowicach, zm. 1574 r., który służył wojskowo pod hetmanem Jazłowieckim, a z Zofii Sieciechówny, córki Andrzeja, wojskiego kamienieckiego, miał córkę Barbarę za Janem Lanckorońskim, podkomorzym podolskim, i syna Walentego-Aleksandra, generała ziem podolskich 1614 r., starostę bracławskiego i Winnickiego. Generał, dzielny wojownik, odpierał najazdy Tatarów na Ruś Czerwoną, własnym kosztem wybudował zamek w Winnicy, a przeciw rokoszanom Zebrzydowskiego dzielnie stawał i był ranny pod Guzowem; w nagrodę zasług otrzymał prawem dziedzicznem na Ukrainie w 1609 r. obszerny, na mil 30 wzdłuż rozciągający się, przestwór kraju, zwany puszczą Umańską, na którym pozakładał liczne osady i miasto Umań, a w 1616 r. król Zygmunt III podarował mu sumę 5,000 kop litewskich na starostwie winnickiem. Komisarz do urządzenia Kozaków 1619 r., uchodząc z pod Cecory, i przeprawiając się przez Dniestr, utonął 1620 r. Walenty-Aleksander, wielki zwolennik Jezuitów, osadził ich w Winnicy; z żony Elżbiety Strusiówny, kasztelanki halickiej, pozostawił cztery córki: Zofię za Stanisławem Rewerą Potockim, hetmanem wielkim koronnym, Izabelę za Janem Stadnickim, Maryannę 1v. Prusinowską, a 2v. Boguską, kasztelanowę sanocką, i Krystynę Herburtowę, kasztelanowę kamieniecką, oraz synów trzech: Adama, Marcina i Jerzego. 

Jerzy, poseł na sejmy 1625 i 1632 r., deputat na Trybunał radomski 1627 r., z Anną Warszycką, wojewodzianką mazowiecką, bezpotomny.

Marcin, jeden z najznakomitszych naszych wojowników, podkomorzy kamieniecki 1626 r., podkomorzy i poseł podolski 1632 r., wojewoda czerniechowski 1635 r., hetman polny koronny 1646 r., starosta czerniechowski, bracławski, lityński 1631 r., lubecki i łojowski, całe życie strawił w obozach; w 1626 r. walczył w Prusach przeciw Szwedom, w 1633 r. pod Smoleńskiem, gdzie był ciężko ranny, dostał się do niewoli pod Korsuniem 1648 r., w której dwa lata zostawał, i przyłożył się do zwycięztwa pod Beresteczkiem 1651 roku, gdzie dowodził lewem skrzydłem, a dowodząc 8000 wojska, zdradziecko pod Batogem napadnięty od Kozaków, uszedł do pobliskich lasów, lecz chcąc uratować syna, o którym nie wiedział, że poległ, wrócił się ku dawnemu swemu obozowi i otoczony od tłumu nieprzyjaciół, nie chcąc poddać się, poległ 1652 r. Hetman fundował dwa kościoły w Winnicy; z żony Heleny Koreckiej miał syna Samuela, oboźnego koronnego, starostę bracławskiego, lityńskiego i lubeckiego 1643 r., towarzysza zwycięztw i klęsk ojca z Kozakami, który walczył pod Korsuniem, Zbarażem i Beresteczkiem, a w bitwie pod Batogem poległ 1652 r. Samuel z żony Urszuli-Brygidy Ossolińskiej, córki Jerzego, słynnego kanclerza wielkiego koronnego, pozostawił trzech synów, z których Jerzy i Józef młodo zmarli, a Marcin-Adam, starosta łojowski i gniewkowski, z żony Krystyny Zebrzydowskiej, kasztelanki lubelskiej, wdowy po Korycińskim, staroście gniewkowskim, miał córkę Helenę, żonę wojewody sandomierskiego Jakóba-Władysława Morsztyna. 

Adam, najstarszy z synów Walentego-Aleksandra, generała podolskiego, starosta bracławski, Winnicki, łojowski i lubecki, dzielny wojownik przeciw Szwedom, Kozakom i Tatarom, walczył pod Chocimem 1621 r., pod Tczewem, Niedźwiedzicami, Łazami i Kamieńcem. Komisarz do urządzenia Kozaków 1623 r., w 1632 r. w kłótni z wojewodzicem Daniłowiczem był od niego ciężko porąbany, fundował Dominikanów w Nesterwarze, i należał do uspokojenia Kozaków 1623 r.; um. 1638 r. Starosta z żoną Krystyną Strusiówną żył bezpotomnie, podług dowodów zaś złożonych w Heroldyi jego potomkowie mieli osiąść na Podlasiu i z upływem czasu zeszli na zagrodową szlachtę. Ów Adam miał mieć syna Grzegorza, po którym było dwóch synów, Jan i Walenty. Jan miał syna Adama, a ten syna Wojciecha, tego syn Grzegorz pozostawił syna Wojciecha, po którym z żony Magdaleny Krajewskiej syn Józef, urzędnik sądowy w Łomży, wylegitymowany w Królestwie 1856 r. Walenty, drugi syn Grzegorza, miał synów: 1) Stanisława, 2) Piotra i 3) Pawła. Po 1) Stanisławie syn Maciej miał syna Wojciecha, którego z 1-ej żony Franciszki Olszewskiej synowie: Marcin, podpisarz sądowy w Ostrołęce, Wincenty, Tomasz i Łukasz, ten ostatni z synem Kajetanem, żołnierzem w wojsku rosyjskiem, urodzonym z Tacyanny Romańskiej, wylegitymowani w Królestwie w 1840 r. Wojciech z 2-iej żony Anieli Mościckiej miał syna Karola, żołnierza w wojsku rosyjskiem, wylegitymowanego w Królestwie 1846 r., a jego syn Czesław, urodzony z Filipiny Orłowskiej, wylegitymowany w Królestwie 1866 r.

Po 2) Piotrze było synów trzech: a) Wawrzyniec miał syna Wojciecha, a ten syna Jana, po którym z Tekli Umińskiej synowie: Adam, Julian i Józef, urzędnik sądowy w Płocku, wylegitymowani w Królestwie 1854 r.; b) Stanisław pozostawił syna Macieja, po którym z Julii Kossakowskiej synowie, Franciszek i Wojciech wylegitymowani w Królestwie 1849 r.; c) Jan, po którym synowie, Walenty i Józef; z nich po Walentym syn Franciszek z Antoniny Gronostajskiej pozostawił syna Józefa, wylegitymowanego w Królestwie 1854 r., a po Józefie syn Jakób z Julianny Kruszewskiej pozostawił syna Mateusza, majtka we flocie rosyjskiej, wylegitymowanego w Królestwie 1862 r. 

Po 3) Pawle syn Antoni, tego synowie: a) Jan miał syna Michała, po którym z Elżbiety Naruszewiczówny synowie, Feliks, lekarz w wojsku rosyjskiem, i Michał, urzędnik magistratu m. Suwałk, wylegitymowani w Królestwie 1856 r.; b) Jakób miał synów, Andrzeja, wylegitymowanego w Królestwie 1851 r., i Macieja, po którym syn Kazimierz z Eleonory Ogonowskiej pozostawił synów, Melchiora i Michała, wylegitymowanych w Królestwie 1855 roku. 

Linia Krzysztofa. Krzysztof, syn Jana, dziedzica na Dziatkowicach, rotmistrz królewski, w imieniu wojska witał Stefana Batorego, przybywającego do Polski; z Małgorzaty Świrskiej, wojszczanki trembowelskiej, miał pięciu synów: Marcina, około 1610 r. zmarłego na wyprawie moskiewskiej, Mikołaja, Bartłomieja, Wojciecha i Walentego. 

Mikołaj, starosta chmielnicki, rotmistrz królewski, zabity w Kamieńcu od Tatarów; jego syn Adam walczył w Moskwie 1606 r., popadłszy w niewolę turecką, lat 9 w niej zostawał, a na wyprawę chocimską 1621 r. przyprowadził 20 Kozaków. Adam z żony Izabeli Łaszczówny zostawił tylko córkę za Kruszelnickim. 

Bartłomiej, rotmistrz królewski, z żony Zofii Wierzbowskiej miał syna Idziego, dzielnego lecz burzliwego wojownika, który popadłszy w niewolę turecką pod Chocimem 1621 r., za wielkiem staraniem i okupem został oswobodzony; zebrał pułk Lisowczyków za rozkazem Zygmunta III i na jego czele mężnie walczył w Niemczech, a w 1626 r. za nadużycia w wojnie pruskiej ze Szwedami wytrąbiony został z wojska. 

Wojciech, łowczy podolski 1629 r., po którym z Jadwigi Lanckorońskiej córki: Maryanna Janowa Chocimierska, a 2v. Boguszowa, Zofia Skotnicka, Zuzanna Jarmolińska i dwóch synów: Wojciech poległ pod Cecorą 1620 r. i Andrzej, po którym z Barbary Kopycińskiej trzy tylko córki zostały; z tych Zofia za Franciszkiem Rzeszowskim, a Jadwiga za Jerzym Kosińskim. 

Walenty, wojski halicki, wojownik pod Gdańskiem 1577 r., z Ewy Dworzyckiej jego synowie: 1) Jan, dzielny wojownik, miecznik bracławski, popadłszy w niewolę turecką, musiał walczyć przeciw Persom; w nagrodę zasług dostał majątek Werbniki, umarł bezpotomny, i 2) Jakób, wojski czerwonogrodzki 1636 r., łowczy podolski 1639 r., w nagrodę zasług rycerskich dostał królewszczyznę Podwysokie; z Jadwigi Śmiotanczanki, chorążanki podolskiej, miał córkę Annę Świrską i syna Walentego-Jana, cześnika halickiego, który podpisał elekcyę 1697 r., a z żony Eufrozyny Bydłowskiej miał synów: Antoniego, cześnika halickiego 1731 r., podkomorzego inflanckiego 1760 r., ożenionego z Gidzińską, Marcina, Aleksandra, Jakóba i Józefa.

Marcin, podczaszy halicki 1703 r., kasztelan kamieniecki 1712-1738 r., pułkownik husarski 1715 r., stronnik Augusta II, fundator Dominikanów w Sidorowie, z żony Anny Tarnowskiej, chorążanki trembowelskiej, miał syna Ludwika, starostę Winnickiego 1738-1755 r., który fundował Kapucynów 1745 r. w Winnicy; Ludwik miał dwie żony, Zofię Potocką, wdowę po Puzynie, i Elżbietę Ponińską, kasztelankę poznańską; z 1-ej żony córka Maryanna za Józefem Ponińskim, wojewodzicem poznańskim, z 2-iej żony córka Barbara za Augustem Ulińskim. 

Aleksander, podstoli bracławski 1701 r., podczaszy halicki 1709 r., zaślubił Elżbietę Strzemeską, starościankę hadziacką, i z niej pozostawił syna Adama-Jana, chorążego pancernego 1765 r. 

Jakób, cześnik halicki 1719 r., pułkownik pancerny 1729 r., walczył przeciwko Turkom 1698 r.; z żony Izabeli Sierakowskiej, kasztelanki bełzkiej, miał córki, Teresę i Urszulę, oraz syna Józefa. 

Józef, najmłodszy syn Walentego i Bydłowskiej, chorąży halicki 1715 r., starosta mukarowski, z żony Anny Lanckorońskiej, wdowy po Firleju, kasztelanie kamińskim, miał synów: 1) Ignacego, i 2) Adama; z nich: 

1) Ignacy, cześnik halicki 1746 r., starosta lelowski, dziedzic dóbr Kamionki, Sucharów i Dziatkowce, pułkownik królewski i poseł na sejm 1762 r., porucznik pancerny 1759 r., wylegitymowany w Galicyi 1782 r., członek Stanów galic., z żony Justyny Borzęckiej, podstolanki litewskiej, miał córki: Justynę, Antoninę, Agnieszkę, Józefę i Franciszkę, oraz synów, Seweryna i Ludwika-Bartłomieja, arcystolnika galicyjskiego. 

Seweryn, piszący się z Husiatyna i Kamionki Wielkiej, członek Stanów galic., został hrabią austryjackim, i otrzymał odmianę w herbie 1818 roku; z żony Elżbiety z Bielskich, kasztelanki halickiej, miał córkę Justynę za Józefem hr. Russockim i synów, Józefa i Ignacego. 

Hr. Józef, dziedzic Kamionki Wielkiej, Machnówki, Lubani, Udnowa i in., generał wojsk polskich, kawaler orderu Legii Honorowej i krzyża Virtuti Militari, zaślubił Emilię z Potockich, córkę Prota, wojewody kijowskiego, i z niej pozostawił córki, Józefę i Olgę zaślubione kolejno Ireneuszowi ks. Ogińskiemu. 

Hr. Ignacy-Franciszek-Antoni, wylegitymowany 1830 r., dziedzic na Kurzanach i Białokiernicy, członek Stanów galic., zaślubił Hortensyę z hr. Karśnickich, córkę hr. Antoniego, członka Stanów galic., i z niej pozostawił syna hr. Władysława, ur. 1831 r., dziedzica na Rakowcach, Boberce i in., po którym z żony Cecylii ze Szeliskich dzieci:

Hr. Jadwiga, ur. 1859 r., zaślubiona Arturowi Cieleckiemu. 

Hr. Marcin, ur. 1860 r., dziedzic Czeremoszni, przy adoptacyi przybrał nazwisko Kalinowski-Jabłonowski. 

Hr. Józef, ur. 1861 r., zaślubił Wandę, córkę hr. Władysława Russockiego. Hr. Jerzy i hr. Władysław ożeniony z Karoliną, córką Bronisława Sieminigowskiego. 

Adam, drugi syn Józefa, chorążego halickiego, miecznik latyczowski 1761 r., z żony Maryanny Boryszewskiej miał syna Józefa, wylegitymowanego w Galicyi 1782 r., a podług akt Heroldyi Królestwa i syna Karola, po którym syn Grzegorz z Katarzyny Bagińskiej pozostawił synów: Jakóba, konduktora pocztowego, w 1851 r., Marcina i Mikołaja w 1854 r. wylegitymowanych w Królestwie. 

Szymon, w 1667 r. dziedzic dóbr Przedwieczany (?), w krakowskiem, zapisał na nich 3000 złotych Karmelitom w Krakowie, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. krakowskiem; jego synowie, 1) Wojciech i 2) Krzysztof. 

Po 1) Wojciechu syn Grzegorz miał syna Marcina, po którym syn Walenty z Heleny Zalewskiej pozostawił synów, Juliana, konduktora pocztowego, wylegitymowanego w Królestwie 1849 roku, i Bogumiła, po którym z żony Pauliny Nadoskiej córka Teofila-Maryanna wylegitymowana w Królestwie 1851 roku. 

Po 2) Krzysztofie syn Paweł miał syna Antoniego, po którym z Krystyny Tepperówny syn Mikołaj wylegitymowany w Królestwie 1857 r. 

Paweł z żoną N. Kuleszanką miał synów, Kazimierza i Pawła, dziedzica części we wsi Czochanie i Góra 1786 r. (Akta Zambrowskie); po Pawle syn Walenty z Katarzyny Grądzkiej pozostawił synów, Jana, żołnierza wojsk rosyjskich 1865 r., i Józefa, majtka we flocie rosyjskiej, 1866 r. wylegitymowanych w Królestwie. 

Franciszek w 1804 r. i Jan, syn Michała, 1815 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) okręgu białostockiego, Szymon z synami: Wiktorem, Wincentym i Władysławem, Jerzy z synami, Romualdem i Janem 1855 r., obadwaj synowie Stefana; 2) gub. wileńskiej: Jan, syn Leona, z synami, Józefem i Augustem, Antoni, syn Leona, 1854 r.; Józef-Kajetan, radca stanu, Andrzej, Alfons, Antoni i Justyn, synowie Szymona, 1855 r., oraz Andrzej, syn Jerzego, urzędnik rosyjski, 1855 r. 

Nie wiem czy tego herbu Jakób, gorliwy Aryanin, brał udział we wszystkich synodach tego wyznania za króla Zygmunta Augusta. 

Po Mateuszu 1697 r., byli synowie: Jan Chryzostom, Mateusz i Łukasz; z nich Jan Chryzostom z żoną Konstancyą Czybowiczówną miał synów, Dominika-Kajetana i Andrzeja. Dominik-Kajetan, radca stanu, prezes Komisyi Likwidacyjnej w Królestwie, służył w wojsku 1794 r., następnie w 1805 r. asesor przy regencyi w Kaliszu; w 1809 r. sędzia Trybunału, następnie sędzia apelacyjny, prezes Dyrekcyi Głównej Towarzystwa Kredytowego, do którego utworzenia wiele przyłożył się, i przez co przyczynił się do podniesienia kraju z finansowego upadku. Czynny i zdolny urzędnik, um. 1828 r. w Warszawie; był żonatym z Salomeą Wolińską.

KALINOWSKI h. KORWIN i ŚLEPOWRON. Wzięli nazwisko od wsi Kalinowa, w ziemi bielskiej, a brali herb Ślepowron i Korwin, z ostatnim jednak tylko wylegitymowani zostali w Królestwie. Większa część tych podlaskich Kalinowskich przeszła do herbu Kalinowa. Bogdan Wieprzyk z Kalinowa podpisany na przywileju z 1413 i 1436 r. Piotr Rzuczek z Kurzęcina dostał w nagrodę zasług w 1439 r. od Władysława ks. Mazowieckiego cztery włóki gruntu we wsi Kalinowo. Z jego i Bogdana potomków: Wojciech, Mikołaj, Maciej i Marcin, dziedzice dóbr Kalinowa, przyłożyli się do fundacyi kościoła w Rokitnicy 1493 r. (Mik). Feliks, syn Serafina, Maciej, syn Bernarda, i Mojżesz, syn Pawła, złożyli przysięgę po przyłączeniu Podlasia do Korony 1569 r. W aktach brańskich i surazkich w XVI stoleciu jest cytowanych kilkudziesięciu członków tej rodziny. Benedykt i Stanisław, synowie Walentego, 1584 r. Maciej, syn Jakóba, dziedzic wsi Maleszewo-Łynki, w pow. zambrowskim, z Anny Milewskiej miał syna Pawła 1781 r. Kazimierz 1788 r., syn Jana, dziedzica wsi Kalinowo, i Rozalii Niwińskiej. Maciej, dziedzic części we wsi Kalinowo 1760 r. Jan, komornik ziemski wizki 1769 roku. Jakób, kanonik smoleński 1793 roku. 

Jan i Zygmunt-Sebastyan z wojew. Sandomierskiem, Stanisław i Szymon z wojew. krakowskiem 1674 r., a Jakób z ziemią nurską 1697 r. podpisali elekcye. Stanisław, regent kancelaryi litewskiej 1711 r. Józef, starosta kobyliński 1754 r. 

Józef, syn Krzysztofa i Maryanny Sędzimirówny, wnuk Szymona i Katarzyny z Chwalibogów, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., z żony Jadwigi Błońskiej miał synów, Antoniego i Franciszka (Bon.). 

KALINOWSKI h. TOPÓR. Jan, syn Marcina, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1850 r. 

KALINOWSKI h. TRÓJSTRZAŁ. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej: Józef, Ignacy i Franciszek, synowie Jakóba, 1850 r., a Józef, syn Józefa, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1845 r. 

KALIŃSKI h. JELITA. Właściwe ich nazwisko Kaleński, które dopiero w XVI stoleciu zmienili na Kaliński, a wzięli to nazwisko od wsi Kaleń, swego dziedzictwa w pow. piotrkowskim. Stanisław, dziedzic wsi Kaleń 1425 r. Jan i Piotr, bracia, dworzanie Władysława III, dostali od tego monarchy w zastawie 270 grzywien, pożyczonych sobie od ich ojca Stanisława, wsie Niwki i Jasieniec z połową lasu zwanego Druwy 1441 r. Marcin, podsędek łęczycki 1551 r. Jan z Wielkich Przyborów, poborca łęczycki 1576 r., poseł na sejmy 1587 i 1588 r., pisarz ziemski łęczycki 1589 r. miał synów: Aleksandra, Jakóba, Marcina i Stanisława, po którym syn Jan żonaty z Konstancyą Zorzewską. Dwóch Adamów i Jan z wojew. łęczyckiem 1697 r., a Józef, poseł ziemi nurskiej, z ziemią nurską 1764 r. podpisali elekcye. Stanisław, burgrabia wyszogrodzki 1721 r. Wilhelm, doktór teologii, słynny kaznodzieja swojego czasu, profesor Akademii wileńskiej, rzadkiej cnoty i nauki, powszechnie szanowany, umarł 1789 r. Wojciech, syn Antoniego, w wojew. łęczyckiem 1791 r.

Antoni, dziedzic dóbr Goliszewa 1758 r. (Akta Łęczyckie), pochodzący od niego Walenty z żony Wiktoryi Kożuchowskiej pozostawił synów: Józefa, Dyonizego, Jana, Romualda, Adolfa, Wojciecha i córkę Aleksandrę Honoratę, wylegitymowanych w Królestwie 1839 r. 

KALIŃSKI h. ŚLEPOWRON. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1852 r. 

KALIŃSKI h. SULIMA. Grzegorz i Gabryel, synowie Łukasza, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1838-1843 r. 

KALIŃSKI h. SZRENIAWA. Jan, syn Józefa, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1850 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej. 

KALIŃSKI h. TOPÓR. Wzięli nazwisko od wsi Kaliny, w pow. ksiąskim. Jan, kanonik krakowski 1379 r., um. 1383 r. Piotr posiadał część wsi Polanowice 1480 r. Jan, proboszcz w m. Kraśniku, przyłożył się do wymurowania kościoła w tem mieście około 1480 r. Marcin, towarzysz chorągwi marszałka Zborowskiego, i N., towarzysz chorągwi Tarnowskiego, kasztelana sandomierskiego, szli pieszo do szturmu Pskowa 1582 r. Lasota w krakowskiem 1598 r. Jan, dworzanin biskupa Szyszkowskiego, był kilka lat w niewoli tureckiej; zasłonił i podniósł z ziemi Zygmunta III, ranionego przez Piekarskiego, za co od królowej otrzymał 1620 r. w nagrodę łańcuch złoty, a od króla dobra Bieńkowice, w Sandomierskiem. Feliks, rotmistrz królewski, walczył pod Chocimem 1621 r., umarł 1624 r. Łukasz, biskup nikopolitański, sufragan lwowski, poprzednio kustosz 1617-1625 r. i dziekan kapituły lwowskiej 1627 r., umarł 1633 r.; wystawił ołtarz w katedrze lwowskiej, i dał 2000 złotych kolegium jezuickiemu we Lwowie. 

Po Stanisławie z Elżbiety Oborskiej syn Seweryn, starosta bracławski, pułkownik kwarciany, przeszedł do Szwedów 1655 r. i należał do oblężenia Częstochowy; jego brat Jakób Lasota, podczaszy sanocki 1659 roku, walczył przeciwko Tatarom i Kozakom 1653 r. Zaślubił Zofię Skotnicką, wdowę po Firleju i Herburcie, i z tego powodu miał zajścia z jej synem Janem Firlejem, który przemocą opanował skarby pozostałe po swym dziadku, a ojcu matki; po żonie dziedzic połowy dóbr Odrzykońskich, chciał bronić zamku odrzykońskiego przeciw Rakoczemu 1656 r., lecz uległ przemocy. Jakób pozostawił dwóch synów, Seweryna i Franciszka bezpotomnych i córkę Urszulę 1v. Dąmbską, kasztelanową biecką, 2v. za Janem-Kazimierzem Zamoyskim, wojewodą bełzkim. Podług wywodów heroldyi Królestwa, Jakób miał mieć i trzeciego syna Mikołaja, po którym syn Jakób pozostawił syna Franciszka, a ten z Tekli Neubaurówny syna Franciszka, urzędnika w intendenturze rosyjskiej, wylegitymowanego w Królestwie 1851 r.

Jakób, regent ziemski kijowski, i Mikołaj, pisarz ziemski żytomierski 1788 r. Andrzej i Antoni, synowie Michała, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

Heronim, syn Franciszka i Zofii z Turskich, dziedzic wsi Grabowczyka, w pow. hrubieszowskim, audytor generalny wojsk polskich 1830 r., następnie sędzia najwyższej instancyi w Królestwie, członek Senatu i rzeczywisty radca stanu, zm. 1860 r. 

KALIŃSKI. Aleksander, Józef, Kazimierz, Marcin i Paweł, synowie Błażeja i Katarzyny Barskiej, wnukowie Waleryana i Maryanny Bielińskiej, 1782 r., a po Aleksandrze synowie: Jakób, Stanisław i Wojciech 1834 roku wylegitymowani w Galicyi (Bon.). 

KALIŃSKI-RADZINOWICZ h. ŁUK. Siedemnaście osób wylegitymowanych w Cesarstwie zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1836 r. 

KALISKI. Piszą się z Kalisk, w pow. konińskim. Jakób, dziedzic na Kaliskach 1579 r. (Ks. poborowe). Jan, Jerzy i Stanisław, dziedzice na Kaliskach, synowie Piotra, 1584 r. (Wyr. Tryb. Lubek). Maciej, syn Piotra, 1589 r. Jan podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. poznańskiem. 

KALISZ h. JELITA. Piszą się od wsi Kalisze, w ziemi warszawskiej. Jerzy i Piotr, synowie Stanisława, Jakób i Stefan, synowie Michała, oraz Adam, syn Mikołaja, dziedzice na Kaliszach-Książkach i Regułach-Malichach 1580 r. (Ks. poborowe). Adam, dziedzic na Kaliszach i Czechowicach, żonaty z Zofią, córką Jakóba Regulskiego 1580 r. Erazm, syn Jakóba, 1592 r. Błażej, Łukasz i Maciej, synowie Piotra, dziedzice dóbr Kalisze 1593 r. Jakób, syn Jerzego, wnuk Stanisława, dziedzic na Kaliszach-Książkach, z żony Marcyanny, córki Józefa Orłowskiego, pozostawił syna Wojciecha 1648 r. 

Bonawentura, syn Stanisława, dziedzic dóbr Reguły 1657 r., z żony Apolonii Juszyńskiej miał synów, Szymona i Marcina, który podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią warszawską; po Marcinie z Felicyanny Opackiej córka Maryanna 1v. za Wacławem Skulskim, 2v. za Marcinem Ogrodzieńskim i syn Franciszek, dziedzic na Komorowie, miecznik gostyński 1748 r., chorąży parnawski 1757 r., a ostatnio chorąży kijowski, miał dwie żony, Annę Domańską, z której córka Maryanna za Janem Kryńskim i synowie, Wojciech i Andrzej, i Annę Janczewską, z niej córka Julianna za Tomaszem Siekierzyńskim i synowie, Zygmunt i Mikołaj. 

Mikołaj, dziedzic na Jasieńcu 1780 r., z żony Franciszki Różeckiej miał córkę Katarzynę za Adamem Ostromęckim.

Po jednym z powyższych braci, pochodzący Seweryn, syn Mikołaja i Franciszki Rozickiej, dzierżawca wsi Brzeźno, w pow. ostrołęckim, wylegitymowany w Królestwie 1838 r. Wojciech, łowczy buski 1758 r., z żony Anny Proszkowskiej miał synów, Bonawenturę i Franciszka, burgrabiego grodzkiego 1788 r., a w 1792 r. sędziego ziemskiego czerskiego. 

Wojciech, w 1772 r. dziedzic Czaplina, podług akt Heroldyi miał mieć jeszcze syna Mateusza, po którym z Tekli Laskowskiej syn Piotr, dziedzic dóbr Branica, w gub. sandomierskiej, wylegitymowany w Królestwie 1837 r. 

Jan, syn Michała, zaślubił Finetę Uwielińską i z niej miał syna Remigiana, dziedzica dóbr Reguły-Malichy, który podpisał elekcyę 1674 roku z ziemią warszawską; Remigian z Anny Cedrowskiej pozostawił syna Tomasza, żonatego z Anną Pruską 1717 r. 

Andrzej podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią warszawską. Jan, kanonik sandomierski 1724 r. Kazimierz, syn Bartłomieja, żonaty z Maryanną Regulską 1760 r. Mikołaj, chorąży liwski 1776 r. (Don. Vars., Ks. Gr. Sochaczewskie i Czerskie). 

KALISZKOWSKI h. NAŁĘCZ. Wzięli nazwisko od wsi Kaliszkowice, w pow. ostrzeszowskim. Wojciech i Marcin 1432-1434 r. Stanisław z przydomkiem Rubin, dziedzic Kaliszkowic, z Barbary Mielońskiej miał synów, Jana i Macieja 1519 r.; z nich Jan z Jadwigi Tarchalskiej pozostawił syna Stanisława 1568 r., po którym z Barbary Pruszakówny syn Samuel 1619 r., zaślubił Zofię Urbańską i z niej miał synów, Mikołaja i Samuela 1676 r. Samuel, żonaty z Katarzyną Łochowską, pozostawił syna Franciszka 1730 r., po którym syn Samuel miał syna Piotra, sędziego kapturowego poznańskiego, który podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. poznańskiem. Piotr, dziedzic dóbr Malczewo, w pow. gnieźnieńskim 1802 r. 

KALITA. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1840 r. 

KALITOWICZ. Paweł, syn Piotra, deputat sądów powiatu żytomierskiego 1810 r. Sylwester, Antoni, Józef, Paweł, Michał i Karol, synowie Piotra, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1853 r. 

KALK Jan, kapitan wojsk koronnych, otrzymał nobilitacyę 1790 r. 

KALKOWSKI. Jan pisał się z Gwozdziec w XVI wieku. Jerzy, Maciej i Jan, szlachta zagrodowa we wsi Kalki, w pow. łęczyckim 1557-1566 r. (Księgi poborowe). 

KALKREJTER vel KALCKREUTH h. KALCKREUTH. Hrabiowie i baronowie. Herb - na tarczy ukośno podzielonej na pola prawe srebrne, lewe czarne, dwoje złotych, ukośnie skrzyżowanych wideł; w koronie na hełmie panna, prawa jej połowa ubrania biała, lewa czarna, trzyma złote widły w każdej ręce.

Stara szląska rodzina, pochodzenia saskiego, już w XV wieku posiadała na Szlązku znaczne majątki jak Liepsa, Malsen i in. Z niej Karol Fryderyk otrzymał baronostwo czeskie 1687 r., a bracia Fryderyk-Adolf i Ernest-Jan, baronowie, zostali hrabiami pruskimi 1786 r. 

Adam i Karol-Magnus, dostarczywszy 50 rejtarów na wojnę przeciw Turkom, otrzymali indygenat polski 1676 r., wywiedli zaś swoje szlachectwo i złożyli przysięgę 1678 r. Adam w 1697 r. podpisał elekcyę z wojew. kaliskiem. Karol-Zygmunt kupił w 1725 r. majątek Czołowo, w wojew. poznańskiem od Wojciecha Kosińskiego. 

Z tej rodziny posiadali majątki w Wiel. Ks. Poznańskiem w 1845 r.: Leopold dobra Kursko, Konrad dobra Gorzyce, a Gustaw dobra Jańsko. 

KALKSTEIN v. KALCKSTEIN h. KOS odm. Odmiana herbu - na tarczy srebrnej trzy pasy czerwone, jeden nad drugim; w koronie skrzydło orle barkiem w prawo między dwiema trąbami myśliwskiemi w pasy srebrne i czerwone. Rodzina niemiecka, w ostatnich czasach panowania krzyżackiego osiedlona w Prusach. Jan w nagrodę wierności dla Zakonu dostał w 1459 r. majątek Łunawy (Lunau) po traktacie toruńskim. Jedni z Kalksteinów osiedli w Prusach Wschodnich, inni w Zachodnich, i ci od majątków Stolna, Polaszek i Osłowa wzięli nazwiska Stoliński, Poleski i Osiowski, niektórzy przecież te nazwiska używali jako przydomki, a brali nazwisko rodzinne Kalkstein; była i trzecia linia Kalksteinów, która od majątku Koblina brała przydomek, a niekiedy i nazwisko Kobliński v. Kobyliński. Jan, dziedzic dóbr Partsch, sędzia ziemski rastenburski 1609 r. Ludwik, konsyliarz nadworny ks. pruskiego, podpisał pewien akt 1612 r. Krystyn-Ludwik, pułkownik wojsk pruskich, starosta oleski, syn Albrechta, generała-lejtnanta wojsk pruskich, protestował przeciw nadużyciom i uciskowi szlachty pruskiej przez elektora, za co uwięziony, oswobodziwszy się, uszedł do Polski i pobudzał szlachtę polską do manifestowania się; schwytany przez rezydenta Brandta, został wywieziony do Prus i tam w Memlu ścięty. Krzysztof-Wilhelm, generał-feldmarszałek pruski i kawaler orderu Orła Czarnego, odznaczył się w wojnie siedmioletniej; umarł 1759 roku, z Krzysztofory Brandtówny jego syn Karol Ludwik, generał-feldmarszałek pruski i kawaler Orła Czarnego, gubernator Magdeburga, umarł 1800 roku bezdzietny. N., major wojsk pruskich 1836 r. Z linii Kalksteinów z przydomkiem Stoliński osiedlonych w Polsce. Jan i Jakób, pułkownik, odznaczyli się w wojnie ze Szwedami 1603-1606 r. Michał poległ pod Cecorą 1620 r. Andrzej, chorąży w rocie Firleja, poległ, a Jerzy, jego krewny, odznaczył się pod Chocimem 1621 r. Melchior podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. pomorskiem. Krzysztof, porucznik kawaleryi wojsk polskich 1710 r. Melchior, pisarz grodzki chełmiński, starosta baldenburski 1734 r., pisarz ziemski, chorąży 1748 r., został 1762 r. podkomorzym chełmińskim. Stanisław, sędzia ziemski michałowski 1750 r., żonaty z Anną Pawłowską. Jan, syn Samuela i Maryi de Kampiery, kanonik gnieźnieński 1757 r. Samuel i Kazimierz z wojew. chełmińskiem, a Rafał z wojew. malborskiem podpisali elekcyę Jan, dziedzic Kleczewa, sądowy ziemski i podwojewodzy malborski 1696 r., cześnik bracławski 1688 r., miał z Katarzyny Kożuchowskiej dwóch synów: a) Stanisława, sądowego ziemskiego michałowskiego, po którym z żony Pawłowskiej syn Jan bezpotomny i córka Maryanna za Józefem Gissowskim, starostą starorypińskim, i b) Jerzego, pisarza ziemskiego malarskiego, chorążego chełmińskiego 1762 r., po którym z żony Joanny Kuersiej synowie. 1) Walenty ożeniony z Jeżewską; 2) Augustyn, dziedzic eczewa, landrat malborski, a następnie landdyrektor, z żony Wiktoryi onimieiskiej miał syna Michała; 3) Piotr, dziedzic dóbr Świncza, pisarz ziemski malborski 1780 r., z żoną N. Kalksteinówną miał syna Wincentego; 4) Jerzy podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. malborskiem; w 1786 r. deputowany od szlachty pruskiej do złożenia homagium królowi Fryderykowi Wilhelmowi II, dyrektor ziemskiego departamentu gdańskiego, z żony Róży Grąbczewskiej pozostawił syna Stanisława, po którym z January! Pląskowskiej córki: Hortensya za Teodorem Donimierskim, Olimpia za Leopoldem Mieczkowskim, Cecylia Łukowiczowa, Teodozya za Antonim, a Katarzyna za Szymonem Rudowskimi, Bernarda za Władysławem Mittelstaedtem, Leokadya za Leonem Rybińskim i synowie, Edward i Michał, żonaty z Izabelą Borzewską, bezdzietny. 

Edward, dziedzic Jabłówka, zaślubił Zofię Nostitz-Jackowską i z niej pozostawił dwóch synów, Teodora, dyrektora banku ziemskiego w Poznaniu, po którym z Maryi Brezianki córka Antonina za Henrykiem hr. Plater Zyberkiem, i Stanisława, żonatego z Pauliną Zakrzewską, z której synowie, Jerzy i Zygmunt (Bon.). 

Po Janie, dziedzicu Polaszek, synowie, Jerzy i Jan. Jerzy, dziedzic Babalic i Skłodzewa, zaślubił Jadwigę Rutkowską i z niej miał syna Jakóba, dziedzica dóbr Babalic, kapitana wojsk koronnych 1750 r., po którym z Bogumiły Kczewskiej córki, Teodora za Piotrem Kalksteinem, pisarzem ziemskim pomorskim, Felicyanna za Ksawerym Leskim, oraz synowie, Ignacy i Józef. Ignacy, kapitan wojsk królewskich 1789 r., zaślubił Maryannę Nostitz-Jackowską i z niej pozostawił córki, Dorotę Wałdowską, Bogumiłę Tomaszowę Czapską i synów, Wincentego i Franciszka. Wincenty, właściciel Nogatu, z żony Katarzyny Kalksteinówny pozostawił synów, Romana, żonatego z Anną Węgierską, i Anastazego, po którym z Dezyderyi Cieleckiej synowie, Aleksander i Józef. Franciszek, kapitan wojsk polskich, dzierżawca dóbr Bonisławic, w pow. mławskim, wylegitymowany w Królestwie 1848 r., z żony Krystyny Łempickiej miał synów: Władysława, ożenionego z Zofią Łempicką, Eugeniusza, żonatego z Apolonią Karłowską, Aleksandra, Bronisława i Antoniego, oraz córki: Maryannę, Józefę i Joannę 1764 roku.

Józef, młodszy syn Jakóba i Kczewskiej, szambelan Stanisława Augusta 1792 r., z żony Zofii Wilkszyckiej miał córki, Małgorzatę za Franciszkiem Kossowskim, Kunegundę za Wawrzyńcem Kawęczyńskim i syna Karola, żonatego 1v. z Domicelą Karnkowską, z której córka Izabela 1v. za Władysławem Kruszyńskim, 2v. za Janem Sadowskim, i 2v. z Antoniną Szczaniecką, z niej córki: Zofia za Franciszkiem Kobylińskim, Józefa za Janem-Józefem Czapskim, Jadwiga, żona Seweryna Radońskiego, i syn Antoni żonaty z Antoniną hr. Sierakowską. 

Jan, młodszy syn Jana, dziedzica Polaszek, z żony Czarlińskiej miał syna Michała, dziedzica Polaszek, sędziego ziemskiego malborskiego 1733 r., który miał trzy żony: Annę Kalksteinównę-Osłowską, Konstancye Kruszyńską, kasztelankę gdańską, z niej syn Michał-Antoni, i N. Pawłowską, sędziankę ziemską świecką, po której synowie, Waleryan i Kazimierz. Po Michale-Antonim z Anny Goetzendorf-Grabowskiej synowie, Józef i Konstanty, a po Kazimierzu z żony Działowskiej córka Katarzyna za Ksawerym Rutkowskim (Żychl.). 

Andrzej, dziedzic Kleczewa, z Barbary Sielskiej miał syna Andrzeja, po którym z Franciszki Tomickiej syn Maciej zaślubił Rozalię Kułakiewiczównę i z niej pozostawił synów, Michała, kanonika smoleńskiego, i Jana. Jan, pisarz grodzki 1777 r., sędzia pokoju w Wągrowcu, z Maryanny Bromirskiej miał córki, Katarzynę, żonę Ignacego Świnarskiego, Teklę za Pantaleonem Szumanem i synów, Wincentego i Ferdynanda. Wincenty, dziedzic dóbr Psarskie, oficer wojsk polskich, z żony Konstancyi Świnarskiej pozostawił córki: Julię za Aleksandrem Guttrym, Leokadyę za Stanisławem hr. Ponińskim, Jadwigę za Konstantym hr. Bilińskim, Walentynę za Ferdynandem Magnuskim i Wincentynę, żonę Tadeusza Nekandy-Trepki. 

Ferdynand, oficer wojsk polskich, z żony Pauliny Radzimińskiej pozostawił córkę Bronisławę za Aleksandrem hr. Miączyńskim i synów Mieczysława, Zygmunta i Kazimierza. Zygmunt, dziedzic Mieleszyna, zaślubił Franciszkę hr. Bnińską i z niej pozostawił córkę Izabelę za Michałem Chłapowskim i syna Ignacego, żonatego z Celiną Koszutską. 

Kazimierz, najmłodszy syn Ferdynanda, dziedzic Mieleszyna, z żony Anny Żółtowskiej pozostawił syna Ferdynanda, po którym z Korneli Podczaskiej synowie, Kazimierz, Jerzy i córka Wanda (Bon.). 

KALM. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej po 1840 r. 

KALM-PODOSKI h. WŁASNEGO. Herb - tarcza przedzielona wzdłuż, w lewej jej części herb Junosza, a w prawej rozdzielonej w poprzek na połowę lew wspięty w prawo, w górnem polu czarnem część lwa złota, a w dolnem złotem czarna; nad tarczą w hełmie z biało-czerwonym Zawojem lew wspięty.

Fryderyk, syn Jerzego-Henryka von Kaim, generał wojsk rosyjskich, zaślubił Rozalię Podoską, marszałkównę jampolską, i z niej miał synów: Jerzego, Leona i Mikołaja, którzy na mocy adoptacyi przyłączyli nazwisko swe i herb do nazwiska swej matki. Leon, dziedzic Monasterzysk 1872 r., zaślubił Zofię hr. Drohojowską i z niej pozostawił syna Leona, żonatego z Jadwigą Sulatycką, z której córka Jadwiga za Tytusem Podoskim i synowie: Jan, Jerzy i Józef (Bon.). 

de KALNASY. Zygmunt, burgrabia wartemborski, właściciel dóbr Tumiany, w Warmii, żonaty z Katarzyną Strachowską 1749 r. (Bon.). 

KALNICKI. Piszą się z Kalnicy, na Podlasiu. Andrzej, syn Michała, dóbr Kalnicy-Malinowa, a Maciej, Baltazar, Andrzej, Jakób, Piotr i Waleryan, synowie Marcina, dóbr Domanowa dziedzice 1598 r. (Wyr. Tryb. Lubek). Piotr z Zofii Markowskiej miał syna Jana i córkę Annę za Janem Mroczkowskim 1648 r. (Mil.). Piotr podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. wileńskiem. 

KALO h. POBÓG. Kalo, pan litewski, wziął herb Pobóg na zjeździe horodelskim 1413 r. 

KALSKI h. PORAJ. Senator w rodzinie, Tomasz, kasztelan wiślicki 1437 r. 

Tomasz, dziedzic Prawęcina, w ziemi sandomierskiej, ożeniony z Katarzyną z Morawii, służył w wojsku węgierskiem, jednak na wezwanie Władysława Jagiełły stawił się przeciw Krzyżakom i odznaczył się w bitwie pod Koronowem 1410 r.; kasztelan wiślicki 1437 r. i posesor dóbr Brzeziny (Akta Krakowskie). Teodor na Litwie podpisał konfederacyę olkienicką 1700 r. Baltazar i Karol, synowie Andrzeja i Jadwigi z Brzumińskich, dziedzice na Brzuminie-Pawłowicach 1771 r. (Don. Vars.). 

KALUCHIEWICZ h. ŚLEPOWRON. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. Jan z synem Romanem i Maryan z synami: Wiktorem, Marcinem i Julianem, synowie Józefa, 1833 r., a Aleksander, syn Wiktora, 1861 r. 

KALWIŃSKI. Antoni, Floryan, Józef i Tadeusz, bracia, wprowadzeni do dóbr Łychowa, w ziemi czerskiej 1769 r. (Ks. Gr. Czerskie). 

KAŁACZYŃSKI. Zacharyasz, syn Łukasza, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1817 r. 

KAŁAJ. Gabryel-Franciszek z żoną Heleną Zwiartowską wprowadzeni w posiadanie dóbr Patoki i Jaruzel, w ziemi sochaczewskiej 1683 r. (Ks. Gr. Sochaczewskie). 

KAŁAUR. Podług Małachowskiego w wojew. brzesko-litewskiem. Teodor, syn Samuela, nabył części dóbr Mieściotycze (?) 1757 r. Daniel, syn Daniela, sprzedał części dóbr Kałaurowicze Antoniemu i Danielowi, synom Leona, Kałaurom 1767 r. Piotr, syn Kazimierza, deputat sądów pow. pińskiego 1831-1840 r. 

KAŁDOWSKI h. POBÓG. Kazimierz, subdelegat grodzki radomski 1775 r. Stanisław, porucznik wojsk koronnych 1782 r. (Sigil.). 

KAŁĘCKI v. KALECKI Jan i Mikołaj, dziedzice na Goli 1579 r. (Ks. poborowe). Jakób, syn Mikołaja, 1588 r. Andrzej i Jakób, synowie Jana, wójta, sprzedali części swych dóbr bratu Janowi, wójtowi warszawskiemu 1593 r. Gaspar, Stanisław i Jan, wójt warszawski, synowie Jana, dziedzice na Kałęczynie 1594 r. Jakób, syn Mikołaja, 1608 r (Don. Vars.). Jan żonaty z Polikseną Hornowską 1628 r. (Mil.). 

KAŁĘCZYŃSKI h. ŚLEPOWRON. Byli na Mazowszu, zkąd się przenieśli do Litwy; z nich Jan, syn Mikołaja, z przydomkiem Klis, cytowany w aktach wizkich 1565 r., był dziedzicem Kałęczyna. Ignacy na Litwie, podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 roku. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej po 1840 r. 

KAŁKOWSKI. Jan, Jerzy i Maciej, dziedzice wsi Kałki, w łęczyckiem 1576 r. (Ks. poborowe). 

KAŁKUŁA Piotr, asawuła zaporoski, nobilitowany 1676 r. (Vol. Leg.). 

KAŁOWSKI h. KORAB. Wzięli nazwisko od wsi Kałowa, w pow. łęczyckiem. Kilian, syn Sebastyana,1590r. Franciszek, syn Jana, miał syna Jana, posesora wsi Młochowa i Starej Wsi, w ziemi warszawskiej 1620 r., który był żonatym z Anną Szeczewską. Mikołaj i Wojciech, synowie Bartłomieja, 1625 r. Andrzej, sędzia grodzki i poseł łęczycki, i Stanisław 1674 r., a Paweł 1764 r. z wojew. łęczyckiem podpisali elekcye. Po Andrzeju z Katarzyny Walewskiej syn Aleksander 1712 r., z żony Maryanny Piwówny miał córki, Wiktoryę za Aleksandrem Łubieńskim, starostą wągłczewskim, i Julię za Jakóbem Łubieńskim. Józef, wojski inowrocławski 1716 r. Józef, szambelan Stanisława Augusta 1767 r. Kazimierz, syn Wojciecha, dziedzic części wsi Gąsiory, w wojew. łęczyckiem 1791 r. Karol, dziedzic dóbr Gąsiory, w pow. gostyńskim 1858 r. (Ks. Gr. Przedeckie, Don. Vars., Bon.). 

KAŁUSKI h. ROGALA. Pisali się z Kałuszyna, w ziemi liwskiej, zkąd niektórzy przenieśli się na Podlasie i do Litwy. Jakób, podsędek liwski 1503 r. Przecław, syn Pawła, 1512 r. Jakóbi Jan, synowie Gotarda, 1538 r. Stanisław, chorąży liwski 1539 r., miał córkę Barbarę za Erazmem Kołubielskim i syna Stanisława, podsędka liwskiego 1564 r., żonatego z Małgorzatą Czyszkowską, cześnikówną liwską. Ambroży, syn Marcina, 1570 r. Jan, cześnik liwski 1576 r. Stanisław, syn Marka, w 1590 r. swój majątek Siemień i Kałuszyn - Falbogi przekazał Stanisławowi i Walentemu Kossakowskim, swoim krewnym po matce. Samuel, podsędek 1623 i 1627 r. podstarosta liwski. Wojciech i Franciszek, synowie Stanisława, a Wojciech, syn Franciszka, 1580 r. Przecław. Paweł i Stanisław, synowie Jana, cześnika liwskiego 1590 r. Wawrzyniec, syn Stanisława, podsędka liwskiego, żonaty z Anną Klembowską 1599 r. (Don. Vars.). Wojciech, syn Stanisława i Anny Męczyńskiej, podsędek liwski 1629 r. Adam, syn Stanisława, ożeniony z Zofią Kamińską 1668 r. Krzysztof w wojew. krakowskiem 1670 r. Samuel, podwojewodzy podlaski, w 1674 r. i Marcin z ziemią nurską 1697 r. podpisali elekcye. 

Samuel, łowczy drohicki 1678 r., miał córkę Krystynę za Franciszkiem Oborskim, skarbnikiem liwskim 1682 r. Antoni, syn Kazimierza, dziedzic na Gołębkowicach 1737 r., z żony Teresy Żelazowskiej pozostawił syna Kacpra, wylegitymowanego w Galicyi 1782 r. Stefan-Aleksander, syn Stefana i Anny Manieckiej, wnuk Samuela, cześnik chełmiński 1780 roku, z żony Teresy Długoszowskiej miał syna Jana-Ignacego-Antoniego, wylegitymowanego w Galicyi 1782 r. 

Jan, członek Stanów galic., z Maryanny Szczepanowskiej miał syna Józefata, dziedzica Żegartowic 1844 r., po którym z Julii z Mejsnerów córka Jadwiga za Władysławem Radziejowskim i syn Stefan żonaty z Jadwigą Chrzanowską (Bon.). 

KAŁUSZ Jan z Brodu, rotmistrz królewski, otrzymał 1505 r. nobilitacyę i herb Ciołek, t. j., w polu złotem na zielonej murawie ciołek czerwony (Metr. Kor.). 

KAŁUSZEWSKI. Michał, rotmistrz królewski 1624 r. Jan, syn Wacława, miał dwie żony, Annę Staniszewską, z niej syn Jakób, i Zuzannę Odrzywolską, z której syn Zybert 1690 r. Jakób, dziedzic na Duchnicach, podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią czerską; był żonatym 1v. z Maryanną Lisicką, 2v. z Maryanną Umięcką (Zap. Tryb. Lubek, Don. Vars,). 

KAŁUSZOWSKI i KAŁUSOWSKI v. KAŁUZOWSKI h. KAŁUSZ0WSKI. Herb w polu czerwonem dwie szable, rękojeściami w górę, ostrzami ku sobie zwrócone, stojące, koloru naturalnego, przewiązane (niektórzy kładą bez przewiązania); w koronie pięć piór strusich, na nich szabla ukosem w lewo. 

Stara rusko-wołyńska rodzina. Piotr i Maciej 1528 r. Marek dostał od króla Aleksandra Jagielonczyka majątek Wierbiczno, na Wołyniu 1545 r. Iwan, poborca w pow. włodzimierskim 1566 r. Jan, sędzia grodzki włodzimierski 1568 r. Adam, rotmistrz ks. Janusza Ostrogskiego, kasztelana krakowskiego około 1610 r. Daniel podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. wołyńskiem, a Jan-Kazimierz 1697 r. z wojew. nowogrodzkiem. Konstanty żonaty z Teodorą ks. Czetwertyńską, podsędkówną łucką 1650 r. Adam, posesor Kołodna, w oszmiańskiem 1668 r., żonaty z Katarzyną, córką Stanisława Kiewlicza i Zofii Chodosowiczówny (Arch. Szem.). Jan-Teofil, Michał, Jan i Leopold z pow. wołkowyskim podpisali pospolite ruszenie 1698 r. 

Kazimierz podpisał konfederacyę olkienicką 1700 r. Anastazya, żona Dymitra Bałabana 1702 r. Michał, miecznik smoleński, deputat na Trybunał koronny 1723 r., pisarz ziemski czerniechowski 1726 r., z Teresy Koźmińskiej miał córkę Wiktoryę 1v. za Józefem Gołuchowskim, miecznikiem owruckim, 2v. za Stefanem Różyckim, cześnikiem kijowskim, i 3v. za Józefem Duninem-Wąsowiczem, cześnikiem wendeńskim (Bon.). Floryan, dziedzic dóbr Łopienica-Parów, ożeniony z Katarzyną Brodowską 1730 r., syn Samuela, łowczego wołkowyskiego. Józef podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. Jerzy, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 roku. Pięć osób wylegitymowanych w Cesarstwie zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1856 r. 

KAMCIŃSKI. Zygmunt z pow. starodubowskim podpisał elekcyę 1697 roku. 

KAMELSKI h. ROCH II. Na Podlasiu. Michał, pleban kiecki, pisarz dekanatu Zatorskiego 1753 r. Jan kupił od Kuleszów wieś Stawki-Ludwikowce 1745 r. (Akta Mielnickie); jego syn Andrzej z żony Apolonii Glinickiej miał syna Heronima, sędziego Trybunału handlowego, wylegitymowanego w Królestwie 1844 r. 

KAMIENIECKI h. PILAWA. Senatorowie w rodzinie: Klemens, podkanclerzy koronny 1387 r., kasztelan wiślicki 1402 r. Henryk, kasztelan sanocki 1474-1488 r. Mikołaj, kasztelan sandomierski 1501 r., wojewoda sandomierski 1505 r., hetman wielki koronny 1503 r., wojewoda krakowski 1507 r. Klemens, kasztelan sanocki 1508 r. Jan, kasztelan lwowski 1509 r. Marcin, kasztelan lwowski 1512 r., wojewoda podolski 1515 r. 

Znakomita i dziełami rycerskiemi wsławiona rodzina, w pierwszej połowie XVI stolecia liczyła się do pierwszorzędnych krajowych, wkrótce jednak majątkowo podupadłszy, zeszła do mierności szlacheckiej. Klemens Moskorzewski, podkanclerzy koronny 1387 r., starosta sanocki, kasztelan wiślicki 1402 r., starosta krakowski 1405 r., dziedzic na Kamieńcu, dzisiejszym Odrzykoniu, pod Krosnem, od którego jego potomkowie brali nazwisko Kamieniecki. Po kasztelanie Klemensie zostało trzech synów: Klemens, dziedzic na Moskorzewie, Mikołaj, kanonik krakowski 1415 r., kustosz kielecki i pleban lelowski, zm. 1445 r., i Marcin. 

Marcin, dziedzic na Kamieńcu 1410 r., zaślubił Katarzynę, córkę Piotra z Kotek, i z niej miał córki, Dorotę i Małgorzatę, oraz synów: Mikołaja, Piotra, starostę dobczyckiego, dzielnego wojownika na Węgrzech przeciw Turkom, który dostał od Władysława III pozwolenie zawieszenia swojej chorągwi w kościele Panny Maryi w Budzie 1444 roku, Marcina i Henryka. 

Henryk, dziedzic na Odrzykoniu, kasztelan sanocki 1474 r., żonaty z Katarzynę z Witowie Pieniążkówną, podkomorzanką krakowską, pozostawił synów: Mikołaja, Jana, Henryka, poległego 1494 r. w bitwie z Tatarami pod Wiśniowcem, Stanisława, Klemensa i Marcina.

Mikołaj, dzielny wojownik, dworzanin królewski, starosta bełzki i sanocki 1494 r., kasztelan sandomierski 1501 r., hetman wielki koronny od 1503 r., wojewoda sandomierski 1505 r., a ostatecznie od 1507 r. wojewoda i starosta krakowski, walczył pod Wiśniowcem 1494 r.; odzyskał Pokucie i zawojował Wołochy 1509 r., zdobył Chocim, Czerniowce i dotarł do Soczawy, zmuszając ich wojewodę Bogdana do hołdu 1510 r., a w 1512 r. pobił Tatarów pod Łopuszną. Hetman pilnie i szczęśliwie strzegł południowych stron kraju, poważny w obyczajach, w bitwach walczył jako prosty żołnierz, a ludzkością powszechnie zyskiwał serca; z żoną Anną z Melsztyna żył bezpotomnie, i um. 1515 r. 

Jan, dworzanin królewski 1494 r., rotmistrz królewski, starosta chełmski, buski, bełzki i horodelski, od 1509 r. kasztelan lwowski, z żony Anny Buczackiej miał córki: Katarzynę za Jakóbem Secygniowskim, starostą buskim, Małgorzatę za Mikołajem Bolestraszyckim i Annę 1v. za Stanisławem Wspinkiem, kasztelanem małogoskim, 2v. za Janem z Tęczyna, kasztelanem wojnickim, oraz syna Mikołaja, starostę buskiego 1515 r., zmarłego bezpotomnie. 

Klemens, dworzanin królewski 1504 r., kasztelan sanocki 1508 r., dziedzic na Kamieńcu, z żony Elżbiety z Paniowa pozostawił synów: Mikołaja, żonatego z Anną Kwilińską, Andrzeja i Stanisława, po którym z Zofii Wielogłowskiej córki: Katarzyna Niewiarowska, Dorota za Janem Malowskim, Zofia za Wojciechem Kozielskim i syn Kacper, podstarosta halicki 1589 r., żonaty z Barbarą Lachowicką. 

Marcin, ostatni z synów kasztelana Henryka, dworzanin królewski 1502 r., podkomorzy sanocki 1509 r., kasztelan lwowski 1512 r., od 1515 r. wojewoda podolski, walczył pod Łopuszną 1512 r., pod Sokalem 1519 r. i pobił Tatarów pod Trembowlą 1518 r. W 1516 r. fundował miasto Załośce, a w 1528 r. hojnie przyjmował w swym zamku Kamieńcu Jana króla węgierskiego, wypędzonego z Królestwa przez cesarza Ferdynanda. Wojewoda um. 1530 r., pozostawiwszy z Jadwigi Sienieńskiej, podkomorzanki przemyślskiej, córki, Elżbietę za Bernardem Maciejowskim, kasztelanem lubelskim, Barbarę za Mikołajem Mniszchem, podkomorzym nadwornym koronnym, i syna Jana, starostę gródeckiego, lubaczowskiego i drohobyckiego 1536 r., po którym z Anny Kościeleckiej, wojewodzianki łęczyckiej, córka Elżbieta za Janem Potockim, wojewodą bracławskim, i synowie: Wojciech, Jan i Stanisław. 

Jan miał być sekretarzem Stefana Batorego; Stanisław, rotmistrz króla Stefana, dzielny wojownik, ożeniony z Bohdaną Siemaszkówną, wdową po Łahodowskim, był podobno podkomorzym lwowskim 1605 r.; jego córka Elżbieta, żona wojewody bełzkiego, Stanisława Włodka, a podobno była i druga córka N., żona Łukasza Sapiehy. 

Wojciech, najstarszy z synów Jana, starosty, wojownik za Stefana Batorego, z żony Zofii Sienickiej, wdowy po Chodorowskim, miał syna Piotra, zasłużonego orężem i radą krajowi, po którym z Ewy Kalinowskiej syn Stanisław, dziedzic na Kamieńcu, Olesku 1639 r., podobno był rotmistrzem; jego syn Michał, pułkownik wojsk koronnych 1683 r., ożeniony z Teresą Piasecką, pozostawił syna Krzysztofa, rotmistrza i pułkownika, wiernego stronnika Augusta II, który pobił pod Żarkami 1712 r. Sapiehę, starostę bobrujskiego. Po Krzysztofie syn Kazimierz, dziedzic na Olesku, sędzia grodzki lwowski, utrzymywał swym kosztem i kształcił w naukach 12 młodzieży szlacheckiej; miał poledz w obronie Lwowa przeciw konfederatom tarnogrodzkim, pozostawiwszy syna Józefa, cześnika oszmiańskiego, po którym z Wiktoryi Glinojeckiej córka Maryanna za Mikołajem Bojarskim i synowie: Dominik, Ludwik i Ignacy.

1) Dominik, deputat na Trybunał koronny 1779 r., z cześnika latyczowskiego podczaszy podolski, komisarz wojskowy za Ks. Warszawskiego. 

2) Ludwik, generał-major wojsk koronnych 1791 r., generał brygady wojsk polskich, komendant m. Warszawy 1809 r., um. 1816 r.; z żoną Anną Czerską bezpotomny. 

3) Ignacy, najstarszy syn Józefa, dziedzic Leszczotowa, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. szambelan Stanisława Augusta i pułkownik wojsk koronnych 1793 r., z żony Barbary Macpherlan (z Mekfelów) pozostawił córki, Ludwikę za Ksawerym Oczosalskim, Teofilę za Adamem Szydłowskim i syna Jana, ur. 1787 r. w m. Sokalu. Jan postąpił na służbę 1806 r. do sztabu 1 legii wojska polskiego i w 1807 roku został podporucznikiem, a w 1808 r. porucznikiem; kapitan 1809 r., awansował 1813 r. na majora i w 1816 r. był podpułkownikiem w 1 pułku strzelców konnych, a w 1817 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie 1806 i 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, a w 1812 r. był w Rosyi. Adjutant ks. Józefa Poniatowskiego, przedarł się do Wiednia z raportami do cesarza Napoleona I i w nagrodę pozyskał od niego order Legii Honorowej, a dla ks. Józefa Poniatowskiego pałasz honorowy; z Rozalii Zabielskiej pozostawił syna Mikołaja, wylegitymowanego w Galicyi 1833 r. (Ks. Wojskowe). 

Stanisław, podstarosta krzemieniecki 1570 r. Waleryan, podkomorzy sandomierski 1632 r., żonaty z N. Kamieniecką. Kazimierz, starosta bystrzycki i sejweński, z ks. żmudzkiem 1648 r., Michał z wojew. wileńskiem i Andrzej z wojew. Sandomierskiem 1697 r. podpisali elekcye. Jan, syn Bieniasza i Zofii Wierzbickiej 1666 r. Franciszek, stolnik zakroczymski 1670 r., żonaty z Barbarą Dembińską. Jan, horodniczy łucki 1702 r. Franciszek i Ignacy, cześnik chełmiński, podpisali elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem. 

Michał, syn Ignacego i Anny Łuszczewskiej, wnuk Marcina i Elżbiety Boiszewskiej, kapitan wojsk koronnych, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., z żony Barbary Piotrowskiej miał synów, Ignacego i Kazimierza. (Metr. Kor., Kancl., Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lub., Bon.). 

Andrzej, w 1712 r. dziedzic dóbr Wola Podczasza i Kociużyńce, w wojew. Sandomierskiem, cześnik kijowski 1720 r., miał dwie żony, Teofilę Nowomiejską, z niej córki: Magdalena za Stanisławem Wysokińskim, Barbara za Józefem Nesterowiczem, Eleonora za Aleksandrem Koszewskim i synowie, Aleksander, Jezuita i Stanisław, i Anielę Odrowążównę-Kietlińską, z której synowie: Rafał i Tomasz podpisali elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem, oraz Ignacy. 

Rafał, dziedzic Woli Podczaszej, miecznik radomski 1790 r., zaślubił Annę Lubańską i z niej miał synów: Antoniego, żonatego z Teklą Krechowiecką, z której syn Cezary, Feliksa, Ignacego i Sylwestra. 

Feliks, ur. 1781 r. we wsi Wola Podczasza, postąpił 1807 r. jako podporucznik do 1 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1818 r. został porucznikiem, a w 1809 r. kapitanem z przeniesieniem do 11 pułku piechoty; odbył kampanię 1809 r. przeciw Austryi i w 1812 r. był w Rosyi. Dziedzic Kozieńca, z żony Miaskowskiej pozostawił córki: Antoninę za Michałem Łosiewiczem, Anielę za Bolesławem Czerejskim, Anastazyę za Bronisławem Zdzitowieckim i syna Cezarego, dziedzica Kośmina i Strzyżowie, po którym z Anieli Boskiej córka Marya za Janem Kochanowskim i synowie, Wacław i Władysław (Ks. Wojskowe). 

Ignacy, dziedzic dóbr Sokolniki Mokre, zaślubił Magdalenę Zwarzyńską i z niej miał syna Konstantego-Aleksandra, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r., po którym z Julii Dutkiewiczówny córka Marya za Aleksandrem Kamienieckim i synowie, Eustachy żonaty z Maryą Komorowską i Włodzimierz. 

Sylwester z żony Ewy Baszmanowskiej miał synów: Walentego, inżyniera dróg żelaznych w Rosyi, wylegitymowanego w Królestwie 1858 r., Józefa i Feliksa. 

Byli i na Litwie. Ludwik, syn Macieja, z synami: Pawłem, Felicyanem i Ignacym wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1812-1850 r. 

KAMIENIECKI h. POMIAN. Sergiusz, syn Jana, z synami, Konstantym i Hilaryonem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1845 r. 

KAMIENIEWSKI h. JUNOSZA. Rodzina wielkopolska, wzięła nazwisko od wsi Kamieniewic, niedaleko Poznania. Pietrasz, komornik ziemski poznański 1424 r. Jakób, syn Mikołaja, 1425 r. Stanisław dał orszak zbrojny na wojnę turecką 1498 r. (Bon.). Stefan, dziedzic dóbr Kamionek, Piotrowic, Daszewic i Taczał, chorąży poznański, kilkakrotnie poseł na sejmy, wojownik przeciw Turkom, Rakoczemu i Moskwie, z żony Izabeli Łąckiej, kasztelanki biechowskiej, pozostawił córkę Joannę Przyjemską, podkomorzynę kaliską, i synów: 1) Waleryana, rotmistrza husarskiego, bezpotomnego; 2) Jana, stolnika poznańskiego, czterokrotnie posła na sejmy, z Elżbiety Rogalińskiej jego synowie, Michał, wojski poznański, i Gabryel, podstoli wschowski; 3) Karola, podczaszego kaliskiego, posła na sejmy, po którym z żony Barbary Żychlińskiej synowie, Stanisław, komornik poznański, i Wojciech-Stefan w Wielkopolsce 1637 r. Jerzy, z podwojewodzego poznańskiego chorąży kaliski, dwukrotnie deputat na Trybunał koronny, z Anny Golińskiej miał syna Sebastyana, z Justyną Twardowską bezpotomnego 1648 r.  

KAMIENOHORSKI. Adam, syn Onufrego, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1853 r. 

KAMIEŃSKI h. CHOLEWA. Podług Paprockiego dom starodawny w ziemi dobrzyńskiej. Andrzej, cześnik dobrzyński 1662 r. Andrzej 1674 r., Jan, Wojciech, dwóch Tomaszów i Wawrzyniec 1697 r. z ziemią dobrzyńską podpisali elekcye. Polikarp, miecznik dobrzyński 1752 r. 

Kazimierz kupił w 1776 r. dobra Tuliszków, Drzewica i Gulczow (Akta Przasnyskie); komornik ziemski ciechanowski 1780 r., komisarz cywilno-wojskowy, z żony Katarzyny Niski miał synów: 1) Stanisława, dziedzica dóbr Chojnowa, sędziego pokoju pow. przasnyskiego 1820 r., wylegitymowanego w Królestwie 1839 r.; 2) Franciszka, po którym syn Jan Aleksander z Maryanny Bagińskiej pozostawił synów, Franciszka i Bolesława, wylegitymowanych w Królestwie 1855 r. 

KAMIEŃSKI v. KAMIŃSKI h. DOŁĘGA. Na Kujawach i w łęczyckiem. N., kanonik kujawski, um. 1553 r. Wawrzyniec, podstarosta płoński około 1570 r. Joachim, Kazimierz, dwóch Maciejów, Marcin, Walenty i Wawrzyniec podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią ciechanowską. Wawrzyniec, burgrabia zakroczymski 1720 r. Tomasz, burgrabia warszawski 1732 r., posesor wójtostwa w Lipiu, w ciechanowskiem. Stanisław, cześnik łęczycki 1765-1770 r. Leopold, syn Konstantego i Anny Mieczkówny, dziedzic części wsi Kamienna 1780 r. Wojciech, syn Władysława, dziedzic dóbr Drozdów, komornik ziemski łęczycki 1788-1793 roku. Łukasz, syn Andrzeja i Anny Górskiej, 1789 r. (Akta Łęczyckie). Wojciech, komornik ziemski brzeskokujawski 1782 r., pisarz grodzki inowrocławski 1793 roku. 

Józef w 1791 r. sprzedał Gembartowi swój majątek Stobno i Borek (Akta Kaliskie); jego syn Zygmunt z Katarzyny Lewickiej miał syna Aloizego, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r. 

Kazimierz w 1755 r. kupił dobra Jabłeczniki od Jana Skwarskiego (Akta Zakroczymskie); jego synowie: 1) Tomasz, po którym z Konstancyi Godaczewskiej synowie, Feliks i Kazimierz wylegitymowani w Królestwie 1841 r.; 2) Szymon, po którym Jan z Maryanny Obiedzińskiej pozostawił syna Walentego, wylegitymowanego w Królestwie 1854 r. 

Jan, syn Grzegorza, z synem Janem i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1832-1852 r. 

KAMIEŃSKI v. KAMIŃSKI h. JASTRZĘBIEC. W wojew. Sieradzkiem, na Wołyniu i Litwie. Miklasz, dziedzic na Końskich i Karwicach 1508 r., w opoczyńskiem, i Stanisław, dziedzic Jabłonicy i Zagórza 1577 r., w radomskiem (Ks. poborowe). Mikołaj, podstarosta żytomierski 1584 roku. Walenty, poborca kijowski 1588-1590 r. Aleksander w 1632 r. z wojew. wołyńskiem podpisał elekcyę. Krzysztof, wojski sandomierski 1624 r., miał syna Jana. Remigian, dziedzic na Kamionce, w pow. kowalskim około 1630 r., miał syna Adama, a ten z Małgorzaty Bielickiej pozostawił syna Jana-Pawła, komornika grodzkiego łęczyckiego, po którym córka Helena za Bernardem Grabianką, łowczym halickim, i syn Jan-Szymon, kanonik płocki, proboszcz woźnicki. Po Marcyanie z Ewy Pokrzywnickiej syn Stanisław, burgrabia krzemieniecki 1650-1671 r., sędzia grodzki krzemieniecki, um. 1694 r., pozostawiwszy z Maryanny Kozubowskiej synów: Jana, Jakóba, Antoniego, Józefa i Władysława, podstolego mozyrskiego 1720 r.

Antoni, dziedzic dóbr Ludwiszcze, miał syna Jakóba, burgrabiego 1758 roku, łowczego 1765 roku, podczaszego krzemienieckiego i kawalera orderu św. Stanisława 1791 r., po którym z Ewy Żabianki, miecznikówny owruckiej, syn Stanisław, burgrabia krzemieniecki, chorąży malborski 1784 r., zaślubił Barbarę Kuczabską iz niej pozostawił synów, ks. Nikodema i Antoniego, dziedzica dóbr Kołki, kuratora honorowego gimnazyum rówieńskiego, zm. 1862 r., żonatego z Franciszką Czarnecką, chorążanką litewską, z której syn Juliusz ożeniony z Rozyną Zarembianką (Bon.). 

Marcin, dziedzic dóbr Kudrawka-Bobry i Kamińskie-Jaśki-Podleśne 1679 r., miał syna Grzegorza, a ten Michała, po którym syn Franciszek wylegitymowany w Królestwie 1841 r. 

Antoni, rotmistrz krzemieniecki, podpisał elekcyę Leszczyńskiego 1705 r. Krzysztof, wojski, następnie sędzia ziemski oszmiański 1715 r., dziedzic dóbr Kamionki i Dunajowce, dostał w 1708 r. od króla Stanisława Leszczyńskiego przywilej na dożywocie wsi Sinokole; z żony Krystyny-Anny Szemberkówny jego córka Konstancya-Aleksandra za Aleksandrem Przezdzieckim, kasztelanem inflanckim, i syn Antoni miał syna Franciszka, rotmistrza nowogrodzkiego, po którym z Franciszki Jakubowskiej synowie, Józef, dzierżawca folwarku Świack, w pow. augustowskim, i Antoni wylegitymowani w Królestwie. Po Józefie, dziedzicu dóbr Pojeziory, w pow. rosieńskim, z Tekli z Jacewiczów syn Jan-Remigian pozostawił syna Adama-Stanisława, dziedzica dóbr Kozubowszczyzny i Oderawce (?). 

Po Wojciechu, w 1676 r. dziedzicu dóbr Kamieńsko Wielkie (Akta Wąsoskie), pochodzący: 1) Ignacy, urzędnik w Warszawie, i Tomasz 1837 r., a Leopold 1838 r., synowie Macieja i Doroty z Roszkowskich; 2) Franciszek, dziedzic części Klimaszewnicy, w pow. augustowskim, w 1837 r., syn Stanisława i Ewy z Wierciszewskich, wylegitymowani w Królestwie. 

Wojciech kupił w 1687 r. dobra Chmielewo Wielkie, w ziemi zakroczymskiej, od Zofii Gnatowskiej; jego syn Jan miał syna Szymona, a ten Franciszka, po którym Sylwester z żony Agnieszki Gąsowskiej pozostawił syna Macieja, wylegitymowanego w Królestwie 1854 r. razem z synami, Michałem i Józefem, zamieszkałymi na Litwie w pow. wiłkomierskim, urodzonymi z Karoliny z Czeczotów.   

Stanisław, w 1731 r. dziedzic dóbr Kamieńczyk, w ziemi nurskiej, z żony Zofii Łuniewskiej miał syna Pawła, po którym syn Adam z Anastazyi Łuniewskiej pozostawił syna Jana, żołnierza w wojsku ros., wylegitymowanego w Królestwie 1860 r. 

Po Grzegorzu, żyjącym około 1700 r., syn Walenty miał syna Franciszka, a ten syna Józefa, po którym synowie: Wincenty i Antoni 1847 r., Jan, Michał i Aleksander 1848 roku, a Walenty w 1850 r. wylegitymowani w Królestwie. Do tej linii Kamieńskich należą: Maciej wylegitymowany w Królestwie 1848 r., syn Kajetana i Katarzyny z Jabłońskich, Józef wylegitymowany w Królestwie 1848 r., syn Grzegorza i Maryanny z Łapińskich, oraz Wincenty-Szymon, syn Józefa. 

Józef, wojski wołyński 1765 r., z żony Zofii Wolskiej miał córkę Eleonorę 1v. za Michałem ks. Radziwiłłem, koniuszym litewskim, 2v. za Stanisławem Nowakowskim, szambelanem Stanisława Augusta. Jan, starosta lubecki 1769 r. Stanisław, burgrabia kijowski 1776 r. Brunon, stolnik krzemieniecki 1789 r., generał wojsk koronnych, żonaty z Konstancyą Bobrówną-Piotrowicką, miał córkę Ewę za Czesławem Jaroszyńskim, marszałkiem Winnickim (Arch. Szem., Bon.). Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej, Józef, syn Franciszka. 1845 r. i Józef-Maciej, syn Sylwestra, 1859 roku. KAMIEŃSKI h. KORZBOG. W wojew. poznańskiem. Zygmunt, kanonik gnieźnieński 1480 r., a poznański 1487 r. Po Sędziwoju syn Jan, kanonik poznański 1508 r. Jan żonaty z Heleną Jaraczewską 1712 r. (Bon.). 

KAMIEŃSKI h. LELIWA. Wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty okręgu białostockiego, Bernard, syn Józefa, z synami: Bolesławem, Józefem, Wiktorem, Aleksandrem, Janem, Waleryanem i Adamem 1852 r. 

KAMIEŃSKI h. ŁUK NAPIĘTY odm. Odmiana herbu - strzała na tarczy czerwonej na dół żelezcem obrócona. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej: Kazimierz, syn Józefa, z synem Tadeuszem i wnukami, Janem i Adamem 1819-1838 r., oraz Tytus-Roman, syn Adama. 

KAMIEŃSKI h. NAŁĘCZ. W wojew. kaliskiem. Dobrogost z Kamiony, starosta kaliski 1419 r. Joachim, podstarosta poznański 1565 r. Zygmunt 1674 r. z wojew. poznańskiem, a Aleksander i Piotr, burgrabia kościański, z wojew. kaliskiem 1697 r. podpisali elekcye (Bon.). KAMIEŃSKI h. ODROWĄŻ. Na Żmudzi i w wojew. wileńskiem, piszą się z Kamionogrodu. Zygmunt, poborca żmudzki 1578 r., jego syn Zygmunt zasłużony w obywatelstwie i delegowany do posług publicznych 1611 r., poseł wiłkomierski na sejm 1632 r. i deputowany do poprawy monety. Jan, podkomorzy wiłkomierski, około 1630 r. ożeniony z Krystyną Połubińską, wojewodzianką parnawską. Jan, cześnik bracławski 1641 r. Piotr-Władysław, dworzanin królewski 1649 r. Paweł, Andrzej, cześnik bracławski, Gabryel, starosta ryski, Jerzy, wojski rzeczycki, i Jan, cześnik bracławski, 1674 r. podpisali elekcye. Melchior-Kazimierz, cześnik wileński, podpisał kontederacyę olkienicką 1700 r.  

KAMIEŃSKI h. OGOŃCZYK. W Wielkopolsce. Mikołaj, syn Klemensa, 1440 r. Dwóch Aleksandrów podpisało elekcyę 1697 r. z wojew. kaliskiem. Wojciech, komornik ziemski brzeski 1785 r., a od 1788 r. pisarz grodzki inowrocławski (Bon.). 

KAMIEŃSKI h. PILAWA. Jan, syn Józefa, asesor kolegialny, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1836 r., otrzymał przyznanie dziedzicznego szlachectwa w Cesarstwie w 1848 r. wraz z synami, Pawłem Konstantym, Aleksandrem i córkami: Olgą, Maryą i Elżbietą. 

KAMIEŃSKI v. KAMIŃSKI h. PRZEROWA. Licznie rozrodzeni w ziemi czerskiej; brali przydomek Zawisza. Walenty, syn Jana, dziedzic na Dudce 1570 r., miał dwie żony, Annę Krzeską i Annę Wąsowiczównę. Po Franciszku, synu Jana, dziedzicu na Kamionce 1612 r., z żony Ewy Kosińskiej córka Anna za Marcinem Sufczyńskim i syn Adam żonaty z Konstancyą Mazowiecką. 

Stanisław, dziedzic na Dudce 1580 r., z Zuzanny Goślickiej pozostawił syna Mikołaja, po którym z Zofii Wolskiej synowie, Krzysztof żonaty z Maryanną Falęcką i Jan miał dwie żony, Agnieszkę Górską, z niej syn Jan, i Jadwigę Łupińską, z której córka Jadwiga za Kazimierzem Leśnowolskim. Jan, ożeniony z Krystyną Magnuszewską, pozostawił synów: Stanisława, kanonika poznańskiego 1709 r., Tomasza, Heronima, żonatego z Anną Kucharzewską, Seweryna i Michała, pisarza ziemskiego i grodzkiego czerskiego, ożenionego z Anną Ujejską, który z ziemią czerską podpisał elekcyę 1697 r. (Ks. Ziem i Gr. Czerskie, Don. Vars.). 

KAMIEŃSKI h. RAWICZ. Bartłomiej, Jan i Michał wylegitymowani w Galicyi 1788 r. Napoleon, ur. 1806 r., studyował prawo w Berlinie, a 1830 r. wstąpił do wojska i odbył kampanię 1831 r. jako porucznik artyleryi. Po powrocie do Poznania założył księgarnię i w 1846 r. był redaktorem Gazety Poznańskiej; um. 1873 r. (Ks. Wojskowe). 

KAMIEŃSKI v. KAMIŃSKI h. ROLA. Marcin, starosta miadziuszyski 1702 r., miał syna Szymona, dziedzica dóbr Pietraszun. Stefan, dziedzic Kamionki, w pow. lidzkim, oboźny, następnie cześnik lidzki 1709 r. Jan, podsędek 1759 r., sędzia ziemski lidzki 1765 r. Benedykt-Tadeusz, stolnik 1768 r., pisarz ziemski lidzki 1773 r. Józef, sędzia grodzki i podstarosta lidzki 1780 r. Fulgenty, rotmistrz pow. lidzkiego, horodniczy lidzki 1786 r. Justyn, regent ziemski lidzki 1787 r.  

Ludwik, szambelan Stanisława Augusta, chorąży ejszyski, prezydent sądów głównych wileńskich 1811 r. (Bon.). 

Jerzy z synem Danielem, Antoni z synem Julianem, Adam z synami: Cypryanem, Karolem i Ludwikiem, Jerzy z synami: Fulgentym, Karolem i Ludwikiem, Jan-Ludwik, vice-gubernator miński, z synami: Aleksandrem, Józefem, Julianem, Konstantym i Sewerynem, oraz Józef, syn Kazimierza, zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1817-1829 r. 

KAMIEŃSKI v. KAMIŃSKI h. ŚLEPOWRON i ŚLEPOWRON odm. Odmiana herbu-jedna linia tej rodziny, a zdaje się osiedlona na Litwie, kładzie krzyż w podkowie. 

Senatorowie w rodzinie: Jan, kasztelan mścisławski 1643 r., ur. 1644 r. Michał, kasztelan mścisławski 1703 r. 

Na Podlasiu i Litwie, pisali się z Kamionki i Kamienia, zdaje mi się nawet, że dwie różne rodziny, na Podlasiu i w ziemi dobrzyńskiej pierwotnie osiedlone, wzięły jeden herb i nazwisko. Jan, dziedzic na Kamionce, miał trzech synów: Włodzimierza, Aleksandra i Seweryna. Włodzimierz, wojski, a następnie chorążym ścisławski 1601 r., dzielny wojownik przeciw Moskwie, z żony Zofii Sapieżanki pozostawił syna Jana, z podczaszego kasztelana mścisławskiego 1643 r., deputata na Trybunał, który restaurował zamek w Mścisławiu i pobił pod tym miastem Moskwę z małą stratą swoich; Jan z żony Potencyanny Rajskiej miał dwóch synów, z których Piotr Władysław, rotmistrz królewski, młodo umarł, a Włodzimierz-Dadzibog, horodniczy, .chorąży 1648-1659 r., a podkomorzy mścisławski 1668-1676 r., podpisał elekcye 1648 i 1674 r. z wojew. mścisławskiem; czynny i zacny obywatel, był ośm razy deputatem na Trybunał i kilkanaście razy posłem na sejmy i fundował Dominikanów w Maletyczach 1676 r.; z żony Marcybeli ks. Druckiej-Sokolińskiej jego, zdaje się, synami byli, Teodor 1730 r. i Kazimierz, sędzia ziemski mścisławski 1733 r. 

Aleksander, z pisarza ziemskiego sędzia ziemski mścisławski 1608 r., z żony N. Wołowiczówny miał synów: Krzysztofa, podczaszego mścisławskiego, Jana, Andrzeja i Teodora. Stanisław, deputat na Trybunał litewski 1613 r., wyznaczony do wyszukiwania i wybierania w wojew. trockiem zaległych podatków na wojsko. Wojciech, pisarz grodzki drohicki, poborca mielnicki 1626 r. Jan, wojski starodubowski 1635 r. Jan i Walenty z wojew. podlaskiem, Jan, Prokop i Teodor z wojew. mścisławskiem 1648 r., Maciej, Waleryan i Wojciech z wojew. podlaskiem]1697 r. podpisali elekcye. 

Łukasz, wojski trembowelski, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. podlaskiem; z żony Katarzyny Hornowskiej jego synowie: Karol, Zygmunt i Jan, cześnik drohicki 1730 r., towarzysz pancerny, z żony Konstancyi Gruszeckiej miał synów: Aleksandra i Kazimierza, szambelana królewskiego, cześnika drohickiego 1769 r., honorowego kuratora szkół kamienieckich 1775-1779 r., po którym z Karoliny Matczyńskiej synowie, Wincenty, wojski trembowelski 1791 r., i Tadeusz-Aleksy, kapitan wojsk litewskich, po którym z Wincentyny Czosnowskiej syn Ludwik miał z Józefy Krobickiej synów, Stanisława i Wincentego-Feliksa, a ten z Petroneli Sługockiej synów, Hipolita i Władysława w Galicyi 1856 r.  

Michał, wojski 1700 r., kasztelan mścisławski 1703 r., żonaty z Eufrozyną Drobyszówną, miał syna Kazimierza, sędziego grodzkiego mścisławskiego. Paweł, cześnik mścisławski, podpisał konfederacyę olkienicką 1700 r. Polikarp, viceregent mielnicki 1725 r. Franciszek, burgrabia drohicki 1728 r. Paweł, Teodor i Józef z przydomkiem Burczymucha 1733 r. Michał i Jan 1735 r. procesowali się o majątek Lacka Kamionka niesłusznie sprzedany. Łukasz, miecznik starodubowski 1750 r. 

Michał, pułkownik wojsk koronnych 1659 r., starosta borecki, z żony Anny Mysłowskiej pozostawił syna Zygmunta. Zygmunt, pułkownik wojsk koronnych, podczaszy nowogrodzki 1695 r., regimentarzował wojskom i posłany był od Jana III w poselstwach do Szwecyi i walczył pod Wiedniem 1683 r.; z Maryanny Wardyńskiej, skarbnikówny buskiej, jego syn Michał Stanisław, generał-major wojsk koronnych 1750 r., starosta borecki i suraski, z żony Maryanny Kuczyńskiej miał syna Zygmunta, który był także generałem wojsk koronnych w 1759 r. 

Michał, sędzia grodzki łucki, dziedzic dóbr Struświcy (?), podkomorzy wendeński 1765 r., z żony Brygidy Skirmuntówny miał syna Jana Nepomucena, dziedzica Tuszebina, po którym z Antoniny Kordyszówny pozostawił córki: Delfinę za hr. Krasickim, Franciszkę Russanowską, Kazimierę za Leonem Podoskim i synów, Andrzeja i Henryka. 

Andrzej, dziedzic dóbr Tuszebin, w pow. dubieńskim, z żony Rozalii miał syna Mikołaja, ur. 1799 r., który postąpiwszy 1816 r. w stopniu konduktora do korpusu kwatermistrzostwa generalnego, został 1820 r. podporucznikiem i tegoż roku porucznikiem w 1 pułku ułanów. Mikołaj, kapitan 5 pułku ułanów 1831 r., major, następnie został podpułkownikiem w 7 pułku ułanów i otrzymał krzyż kawalerski Virtuti Militari. W 1848 r. jako pułkownik wszedł na służbę do wojska piemonckiego i od króla Sardynii dostał medal zasługi wojskowej; um. 1873 r. w Paryżu, mając z żony Adaminy hr. Potockiej syna Mieczysława, który poległ pod Magentą 1859 r. 

Henryk, w 1806 r. wszedł do gwardyi polskiej przy cesarzu Napoleonie, a w 1809 r. przeszedł do piechoty i został dowódcą 10 pułku; kawaler krzyża wojsk polskich i Legii Honorowej, postąpił 1831 r. na generała brygady i tegoż roku został generałem dywizyi. Henryk poległ pod Ostrołęką 1831 r., pozostawiwszy z żony Franciszki Kochanowskiej córkę Laurę 1v. za Kajetanem Sufczyńskim, 2v. za Dyonizym Trzcińskim i syna Henryka, dziedzica wsi Ruda, w pow. krasnostawskim, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r. 

Antoni, syn Jakóba i Katarzyny z Tańskich, ur. 1808 r. we wsi Radzanów, w obwodzie płockim, wstąpił 1828 r. do 3 pułku strzelców pieszych i w 1831 roku został podporucznikiem, a wkrótce awansował na kapitana i otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. 

Ignacy-Dadzibog, syn Antoniego, oficera napoleońskiego, dziedzic dóbr Przystanki, w pow. szamotulskim, kapitan wojsk polskich 1831 r., kawaler krzyża złotego Virtuti Militari, zaślubił Salomeę, córkę Józefa Żółtowskiego, i z niej pozostawił synów: Karola, żonatego z Kazimierą Tarnowską i Henryka (Ks. Wojskowe). 

Wojciech, w 1696 r. dziedzic dóbr Dąbrowa-Kamień (Akta Brańskie), miał synów, Tomasza i Mateusza, po którym synowie: 1) Adam, tego z Maryanny Dmochowskiej synowie, Jakób, dziedzic dóbr Bieńki Nowe, w pow. ostrołęckim, i Jan wylegitymowany w Królestwie 1840 r.; 2) Jan, po którym z Katarzyny Kaczyńskiej syn Jan-Julian wylegitymowany w Królestwie 1850 r. 

Tomasz, starszy syn Wojciecha, z Maryi Gautier pozostawił syna Tomasza, dziedzica dóbr Wieliszewa, w powiecie warszawskim, wylegitymowanego w Królestwie 1845 r. 

Wojciech w 1696 roku sprzedał Sułkowskim swój majątek Wojny (Akta Brańskie); jego syn Dyonizy z żony Maryanny Piętkowny miał synów: 1) Tomasza, wylegitymowanego w Królestwie 1840 r.; 2) Michała, po którym z Urszuli Srzednickiej synowie, Jakób, dziedzic wsi Wojny-Szuby, w pow. łomżyńskim, i Jan wylegitymowani w Królestwie 1840 r. 

Andrzej, burgrabia liwski 1716 r., miał syna Aleksandra, a ten syna Tomasza, po którym syn Faustyn z Anieli Ołdakowskiej pozostawił syna Antoniego, wylegitymowanego w Królestwie 1850 r. 

Antoni, syn Piotra, dziedzic dóbr Kutyłowo i Złotki 1746 r., z żony Maryanny Katowskiej miał syna Marcina, a ten z Małgorzaty Kozłowskiej pozostawił córkę Teklę za Leopoldem Rożyńskim, kapitanem wojsk polskich, i synów, Franciszka, kapitana w sądzie obwodowym w gub. tulskiej, i Feliksa, aptekarza w Częstochowie, dziedzica wsi Pierzchno pod Częstochową, marszałka sejmiku, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r., z żoną Klarą Szlechtówną bezpotomnego. 

Piotr, dziedzic dóbr Kamieńsk 1740 r. (Akta Białostockie), z Joanny Strzemińskiej pozostawił syna Jana, mecenasa w Warszawie, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r. razem z synem Michałem-Ignacym, urodzonym z Zofii Leśniowskiej. 

Baltazar, podsędek nurski 1783 r., miał synów: 1) Feliksa, po którym z Katarzyny Tymińskiej syn Piotr, dziedzic wsi Kutyłowo i Poryte, wylegitymowany w Królestwie 1847 r.; 2) Jana, po którym z Franciszki Pławińskiej synowie, Józef i Ignacy wylegitymowani w Królestwie 1847 r. 

Jan, syn Jakóba, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. Rafał, syn Jerzego, z synami: Józefem, Stanisławem, Franciszkiem, Gabryelem i Antonim wylegitymowani w Cesarstwie 1842 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1830-1842 r. Zygmunt, syn Józefa, z synem Józefem 1844 r., Ferdynand i Otton, ten z synem Marcinem, synowie Marcina, 1860 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.   

KAMIEŃSKI h. TOPÓR. Antoni i Piotr, synowie Antoniego, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1845 roku. 

KAMIEŃSKI. Józef, Kazimierz, Wojciech-Józef i Aleksander z Białego Kamienia wylegitymowani w Galicyi 1782-1783 r. 

Stanisław sprzedał dobra Kamieńskie, Łuki i Grzymki, w pow. drohickim 1691 r.; jego syn Wojciech-Stanisław miał syna Mateusza, a ten syna Marcina, po którym syn Michał zaślubił Joannę Krasuską i z niej pozostawił syna Stanisława, wylegitymowanego w Królestwie 1862 r. 

Józef, syn Ignacego i Ewy z Tyszkiewiczów, ur. 1789 r. w m. Czeczelniku, w gub. podolskiej, jako kadet wstąpił 1806 r. do 2 pułku jazdy Ks. Warszawskiego i w 1807 r. został podporucznikiem w gwardyi francuzko-polskiej; porucznik 1808 r., w 1809 r. szef batalionu 2 pułku legii nadwiślańskiej, był przeniesiony w 1811 r. na szefa szwadronu w 13 pułku huzarów, i w 1812 r. postąpił na podpułkownika do 19 pułku ułanów litewskich, a w 1815 r. wyszedł do dymisyi. W 1816 r. wszedł napowrót do służby i w 1820 r. awansował na pułkownika, a w 1825 r. przeznaczono go na dowódcę 4 pułku strzelców konnych; w 1831 r. był generałem brygady. Odbył kampanię 1807 r. przeciw Prusom, w 1808 r. był w bitwach w Hiszpanii, a 1812 r. przyjmował udział w wyprawie na Rosyę, i 1809 r. otrzymał krzyż kawalerski Legii Honorowej.; w 1829 r. został ozdobiony orderem św. Anny II klasy z koroną cesarską. 

Karol, syn Adama i Katarzyny z Zawiszów, ur. 1794 r. we wsi Wyzyskach (?), w obwodzie liskim, gub. grodzieńskiej, wstąpił 1812 r. do 17 pułku ułanów Ks. Warszawskiego, i w 1826 r. postąpił na podporucznika w 4 pułku strzelców konnych, a w 1831 r. został porucznikiem; odbył kampanię 1812 r. przeciw Rosyi (Ks. Wojskowe). 

KAMIEŃSKI. Jan, syn Józefa, uznany z zasług cywilnych szlachcicem w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1836 r. 

Maksymilian, syn Kajetana i Barbary z Zielonackich, ur. 1786 r. we wsi Kurczewie, w obwodzie krotoszyńskim, wstąpił 1806 r. jako podporucznik do 7 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1807 r. postąpił na porucznika; kapitan 1810 r., wyszedł do dymisyi 1815 roku. Odbył kampanie 1806 i 1807 r. przeciw Prusom, a od 1808 do 1812 r. był w Hiszpanii. Po wyjściu z wojska naczelnik poczty w Kole, miał sobie przyznane szlachectwo w Królestwie 1839 r. 

Antoni, członek Rady wychowania, urzędnik w Komisyi Spraw Wewnętrznych Królestwa Polskiego, z Rozalii Micińskiej miał synów: Adolfa, Juliana i Antoniego, oraz córki: Zofię, Stefanię i Natalię, którzy w 1850 r. otrzymali przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie z zasady stopnia urzędniczego ich ojca. 

KAMIŃSKI h. CHOLEWA. Ra Rusi Czerwonej. Tadeusz, syn Józefa i Zofii Strzeleckiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., zaślubił Katarzynę Kruszelnicką i z niej miał synów: Piotra, Józefa, Andrzeja, Jana, Franciszka, Marcina i Mikołaja; po Franciszku z Justyny Holajkówny syn Jan i córki, Franciszka i Maryanna (Bon.).

KAMIŃSKI h. DOŁĘGA. Wojciech, dziedzic wsi Chmielew 1687 r. (Akta Zakroczymskie), miał syna Jana, a ten syna Szymona, po którym syn Romuald pozostawił syna Szymona, dziedzica wsi Ostaszewo, w pow. pułtuskim, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r.; po Szymonie syn Walenty z Małgorzaty Barcikowskiej pozostawił syna Józefa, wylegitymowanego w Królestwie 1860 r. Inni potomkowie Wojciecha piszą się Kamieński i wylegitymowali się w Królestwie z herbem Jastrzębiec. 

KAMIŃSKI h. ŁADA. Kazimierz, syn Floryana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1817 r. 

KAMIŃSKI h. ŁUK NAPIĘTY. W wojew. nowogrodzkiem, taż rodzina co Kamieński, herbu Łuk Napięty, i odmiana ich herbowa taż sama. Krzysztof, podstoli nowogrodzki, pułkownik wojsk królewskich 1630 r., żonaty z Heleną ks. Drucką-Horską. Mikołaj, miecznik nowogrodzki, i Krzysztof podpisali elekcyę 1648 r. z wojew. nowogrodzkiem. Samuel, syn Krzysztofa, miecznika nowogrodzkiego, i Izabeli z Puksztów 1670 r. Leopold, miecznik smoleński, wojownik 1673 r. Kazimierz i Stanisław podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. nowogrodzkiem. Po Jacku, 1723 r. dziedzicu wsi Kobyla Wola, pochodzący Ignacy z Maryi Modzelewskiej miał synów: Jana, Józefa, Felicyana i Wojciecha, ten z synem Józefem urodzonym z Korneli Wiśniewskiej, wylegitymowanych w Królestwie 1837-1850 r. 

Józef, pisarzewicz nowogrodzki, z żony Joanny Sadowskiej miał synów, Łukasza i Antoniego, oraz córkę Klarę, dziedziców dóbr Pruszyn 1746 roku; z synów: 1) Antoni pozostawił syna Antoniego, po którym z Doroty Harrichówny syn Karol, budowniczy rządowy w pow. maryampolskim, wylegitymowany w Królestwie 1843 roku; 2) Łukasz miał syna Macieja, a ten Antoniego, urzędnika w Komisyi Skarbu, po którym z Elżbiety z Pfreuglów syn Jan wylegitymowany w Królestwie 1862 r. 

Ignacy, syn Jana i Anny Wojcieszewskiej, wnuk Franciszka i Heleny Pruskiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., pozostawił synów: Aleksandra, Erazma, Marka-Marcelego i Piotra; Marek-Marceli wylegitymowany w Galicyi 1838 r. (Bon.). 

Mateusz, syn Leopolda, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1856-1860 r. 

KAMIŃSKI v. KAMIEŃSKI h. ODROWĄŻ. Andrzej, cześnik brasławski 1708 r., miał syna, Aleksandra-Floryana, strażnika oszmiańskiego, po którym dwóch synów, Antoni, strażnik oszmiański, i Mikołaj; po Antonim syn Jerzy z synami, Aloizym i Antonim, a po Mikołaju syn Bernard z synami: Ignacym, Janem, Ksawerym, Michałem i Napoleonem zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1819 r. (Bon.).  

KAMIŃSKI-PUDWELS h. PUDWELS. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej: Hilary, syn Jana, z synami: Józefem, Piotrem, Julianem i Szymonem, oraz Józef, syn Tomasza, z synem Janem 1844 r. 

KAMIŃSKI h. RAWICZ. Taż rodzina co Kamieński, herbu Rawicz, na Mazowszu. Heronim, komornik ziemski zawskrzyński 1731 r., miał synów: Benedykta, Józefa, Wojciecha, Franciszka i Pawła, którzy w 1761 r. sprzedali Adamowi Dębskiemu odziedziczone po ojcu majątki Dębski Wolę Dębską; z tych braci: 1) Wojciech pozostawił syna Antoniego, ekspedytora poczty w Zwoleniu, po którym z Ludwiki Skorupskiej dzieci: Józef, Wincentyna, Bronisława i Kazimierz 1846 r., a Karol, żołnierz w wojsku rosyjskiem, 1847 r. wylegitymowani w Królestwie; 2) Franciszek miał syna Antoniego, a ten Wincentego, po którym synowie: Wojciech, inżynier łazienek warszawskich, wylegitymowany w Królestwie 1847 r. Piotr wylegitymowany w Królestwie razem z synem Wincentym, urodzonym z Pelagii Rogolińskiej, Marcin i Józef wylegitymowani w Królestwie 1847 r. 

Do tej rodziny należy Wincenty, którego synowie, Antoni i Jan wylegitymowani w Królestwie 1853 r. 

KAMIŃSKI h. SAS. Antoni wylegitymowany w Galicyi 1783 r. 

KAMIŃSKI h. ŚLEPOWRON. Taż rodzina co Kamieński, herbu Korwin. Józef, sędzia kapturowy łukowski 1764 r., miał syna Michała, po którym z Heleny Raczyńskiej synowie: Jakób, właściciel częściowy we wsi Zawady, w pow. bielskim, Stanisław, ten z synem Michałem, urodzonym z Joanny Biernackiej, wylegitymowani w Królestwie 1849 r. 

Po Franciszku, w 1789 r. burgrabim drohickim, z Heleny Łopuskiej syn Heronim-Franciszek, dziedzic wsi Tarkówka, w pow. bialskim, wylegitymowany w Królestwie 1842 r. 

Jan, syn Tomasza-Kazimierza, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r. 

KAMIŃSKI h. STARZA. Wojciech i Łukasz, synowie Jana, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1853-1861 r. 

KAMIŃSKI v. KAMIEŃSKI h. SULIMA. Stanisław, syn Stanisława, żonaty z Ewą Bykowską 1666 r. Waleryan, syn Wojciecha, prowadził proces z Małachowskim 1672 r. Wojciech, syn Adama, 1681 r. Jakób, syn Marcina, żonaty z Jadwigą z Owsianych, był towarzyszem chorągwi husarskiej Potockiego 1691 r. Aleksander, syn Stanisława, ożeniony z Katarzyną Rusiecką 1700 r. Wojciech, syn Samuela, żonaty z Heleną Mikorską 1714 r. Wojciech, syn Franciszka, zapisał posag żonie swej Ludwice Gradowskiej 1716 r. Jan-Szymon, syn Jana-Pawła, kanonik katedralny płocki 1717 r. Józef, syn Władysława i Maryanny Różyckiej, żonaty z Barbarą Mikorską 1758 r.   

Walenty, Waleryan i Wojciech podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. łęczyckiem. Seweryn, syn Marcina, sędzia grodzki gostyński i podstoli czerniechowski 1705 r., podczaszy gostyński 1712 r., ożeniony z Katarzyną z Plichtów. Wojciech, podstoli czerniechowski, posesor Kożuchowa 1720 r., żonaty 1v. z Magdaleną Śladkowską, 2v. z Katarzyną Chrzanowską. Po Stanisławie, cześniku łęczyckim, z żony Marcyanny Łaźnińskiej córka Julianna za Hilarym Zabokrzyckim 1770 r. Wojciech, burgrabia grodzki łęczycki 1772 r. (Ks. Gr. Sochaczewskie i Czerskie, Don. Vars). 

Leon sprzedał w 1768 r. Pawłowi Kryńskiemu swój majątek Niemyje-Rudy; pochodzący po nim Franciszek, syn Leona, dziedzic wsi Dąbie, w pow. łukowskim, wylegitymowany w Królestwie 1844 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej: Franciszek, syn Józefa, z synami, Emilianem i Józefem, Andrzej i Maciej, synowie Józefa, Jan i Franciszek, synowie Antoniego, 1858 r. 

Z przydomkiem Burczymucha. Stanisław, vicesgerent grodzki żytomierski 1767 r. Ignacy, syn Antoniego, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1859 roku. 

KAMIŃSKI h. TOPÓR. Kamińscy tego herbu licznie byli rozrodzeni na Rusi Czerwonej. Jan, cześnik sanocki 1642 r. Jan podpisał elekcyę 1648 r., a Stanisław 1697 r. z wojew. ruskiem. Jerzy-Konstanty, miecznik sanocki 1690 r., syn Stanisława-Kazimierza i Barbary z Lesiowskich, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. ruskiem; podczaszy sanocki 1703 r., żonaty z Magdaleną Proszkowską. Remigian, pisarz grodzki chęciński 1697 roku, miał syna Michała, parocha greko-unickiego w Tomaszowcach, po którym z Anny Czarkowskiej syn Grzegorz z Anastazyi Procewiczówny pozostawił synów: 1) Jana, parocha greko-unickiego, po którym syn Benedykt, paroch greko-unicki w Chmielnicy; 2) Grzegorz, adwokat we Lwowie, dziedzic wsi Wolice, Łączki i Sowimi, wylegitymowany w Galicyi 1808 r.; od niego pochodzą Felicyan i Roman, dziedzice dóbr w Galicyi 1856 r.; 3) Teodor, paroch greko-unicki w Zabłotowie, po którym Jan, paroch w Czołchanach, tego dwaj synowie, Józef, nauczyciel szkół w Galicyi 1856 r., i Leon, nauczyciel prywatny; 4) Bazyli, paroch greko-unicki w Tomaszowcach, z żony Anny Kolankowskiej miał synów, Jana, starostę w Hawryłówce 1864 r., którego synowie: Jan, Benedykt i Mikołaj, i Bazylego, starostę w Lachowcach 1864 r. 

Andrzej, cześnik sanocki 1676 r., podsędek lwowski 1679 r., z żony Anieli Olewińskiej miał córki: Barbarę za Mikołajem Ossolińskim, podczaszym sanockim, Helenę 1v. za Stefanem Wojnarowskim, stolnikiem owruckim, 2v. za Waleryanem Mniszewskim, miecznikiem żytomierskim, Agatę, żonę Marka Drogomira, podkomorzego wendeńskiego, i syna Stanisława, po którym synowie, Antoni i Józef; po Józefie syn Jakób z Anny Górskiej miał syna Franciszka, po którym z Teresy Piotrowskiej synowie, Feliks i Antoni wylegitymowani w Galicyi 1808 r. 

Paweł, obywatel m. Lwowa, z żony Maryanny Paszyńskiej miał syna Antoniego, po którym z Justyny Czerkawskiej synowie: Jakób, Michał, Andrzej, Roch i Kacper wylegitymowani w Galicyi 1797 r., a po Andrzeju z Maryi Kryńskiej syn Ludwik, c. k. generał brygady wojsk austryjackich i kawaler orderów, wylegitymowany w Galicyi 1856 r., był żonatym z Różą bar. de Saint-Vincent.

Ludwik, podporucznik w sztabie ks. Józefa Poniatowskiego 1806 r., porucznik 1807 r., tegoż roku kapitan, został mianowanym 1809 r. szefem batalionu 5 pułku piechoty; podpułkownik 4 pułku piechoty liniowej, w 1831 r. był w sztabie głównym jako pułkownik, a ostatnio vice-gubernatorem Warszawy. Odbył kampanie, 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi i w nagrodę zasług otrzymał krzyż kawalerski. Po wyjściu z wojska osiadł w swej wsi Górki, w wojew. podlaskiem i oddawał się naukom, przełożył na język polski Jerozolimę Wyzwoloną, Tassa i część Komedyi Boskiej Dantego; umarł w Warszawie 1867 r., pozostawiwszy z żony Barbary, córki Felicyana Walknowskiego, córkę Zofię, znaną autorkę, 1v. za Mielęckim, 2v. za Węgierskim (Ks. Wojskowe). 

Po Adamie z Nanowskiej synowie: Teodor, po którym syn Aleksander wylegitymowany w Galicyi 1809 r., Tomasz, tegoż synowie, Jan-Michał w 1816 r. i Bazyli 1833 r. wylegitymowani w Galicyi. 

Stanisław, w 1743 r. dziedzic dóbr Rudzeń, Nowa-Wieś i Piotrkowsko (Akta Łęczyckie), miał synów: 1) Jana, po którym Ildefons z żony Bibianny Moszczyńskiej pozostawił córki, Kamilę i Emilię wylegitymowane w Królestwie 1841 r.; 2) Jana-Stanisława, po którym z Maryanny Olszewskiej syn Maciej, dziedzic dóbr Janoszyc, w pow. lipnoskim, z żony Anny Dzierżanowskiej pozostawił syna Aleksandra, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r.; 3) Ignacy-Stanisław z żony Scholastyki Ładowny miał syna Franciszka, dziedzica dóbr Chojen, w pow. łęczyckim, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r. 

Benedykt, Wojciech, Franciszek, Józef i Paweł, dziedzice dóbr Dębsk 1761 r.; z nich Benedykt miał syna Stanisława, po którym z Anny Pniewskiej syn Józef-Joachim, wieczysty posiadacz folwarku Łątczyn, w pow. ostrołęckim, wylegitymowany w Królestwie 1839 r. Inni potomkowie po wyżej wzmiankowanych pięciu braciach wylegitymowani w Królestwie z herbem Rawicz. 

Są tego herbu Kamińscy na Litwie. Jan, syn Walentego, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1834 r. 

KAMIŃSKI h. TRÓJSTRZAŁ. Klemens, syn Jana, z synami, Stanisławem i Władysławem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1844 r. 

KAMIŃSKI h. ZAŁUK. Piotr, komisarz obwodu kieleckiego, następnie naczelnik pow. hrubieszowskiego, dziedzic dóbr Dańczypól, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1839 roku; żonaty z Emilią Sznukówną, pozostawił córki: Julię, żonę Leona Maciejowskiego, Helenę za Stanisławem Horodyskim, Zofię za Tadeuszem Lipskim, Emilię za Adolfem Lokuciejewskim i synów, Bronisława i Rajmunda, po którym z Felicyi Telszewskiej syn Zygmunt i córki, Emilia i Wanda (Bon.).  

KAMIŃSKI h. ZNIN. Jerzy, syn Bogusława, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1805 r. Józef-Kajetan, Andrzej, Antoni, Alfons i Justyn, synowie Szymona, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1835 r. 

KAMIŃSKI. Teodor, Antoni, Józef, Dominik i Andrzej, synowie Stanisława, wnukowie Adama i Maryanny z Nanowskich, Piotr i Sebastyan, synowie, a Michał i Józef, wnukowie Józefa, Andrzej, dwóch Janów i Szczepan, oraz Julian wnuk, Antoni i Teofil, prawnukowie Jana, wylegitymowani w Galicyi 1782-1856 r. 

Piotr, syn Wincentego i Anny z Grędkiewiczów, ur. 1806 r. w m. Dąbie, w obwodzie łęczyckim, wszedł 1819 r. do korpusu kadetów kaliskich i w 1827 r. został pisarzem kwatermistrza. W 1829 r. przeszedł na aplikanta w Komisyi Rządowej wojny i w 1831 r. był mianowany podporucznikiem 5 pułku strzelców pieszych. 

Seweryn, syn Floryana i Rozalii, ur. 1801 r. we wsi Zarudzie, gub. podolskiej, wszedł 1818 r. do 3 pułku strzelców konnych i w 1823 r. został podporucznikiem 1 pułku ułanów, a w 1831 r. awansował na porucznika; był ozdobiony krzyżem złotym Virtuti Militari. 

Wawrzyniec, syn Walentego i Maryi ze Śląskich, ur. 1793 r. we wsi Ostaszewie, w obwodzie pułtuskim, postąpił 1811 r. do 4 pułku jazdy Ks. Warszawskiego i w 1823 r. został podporucznikiem z przeznaczeniem do kompanii 2 dywizyi pociągu gwardyi, przydzielonej do pułku strzelców konnych gwardyi; odbył kampanię w Rosyi 1812 r. i był w bitwach pod Smoleńskiem, Możajskiem, Czerykowem, Wiazmą i Borysowem (Ks. Wojskowe). 

KAMIŃSKI Józef, chorąży w chorągwi marszałka koronnego, otrzymał nobilitacyę 1790 r. 

KAMIŃSKI. Stanisław, syn Franciszka i Anny z Białostockich, ur. 1791 r. we wsi Szymanowie, w obwodzie warszawskim, postąpił 1806 r. do 2 pułku ułanów Ks. Warszawskiego i w 1817 r. był przeniesiony do pułku strzelców konnych gwardyi, a w 1825 r. został podporucznikiem w 3 kompanii weteranów i w 1835 r. umieszczony w komendach inwalidnych straży wewnętrznej 10 okręgu; ozdobiony krzyżem kawalerskim Legii Honorowej, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1838 r. 

Mikołaj, sztabs-kapitan wojsk rosyjskich, następnie komisarz policyi przy zarządzie lekarskim w Warszawie, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1853 r. 

KAMIŃSKI-SZABECKI. Antoni, syn Franciszka, z synami: Adamem. Ignacym, Józefem, Karolem i Wincentym zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1805 r. (Bon.). 

KAMIONACKI h. KOPACZ. Senator w rodzinie, Dobiegniew, kasztelan konarsko-sieradzki 1425 r. 

W wojew. Sieradzkiem, wzięli nazwisko od swego dziedzictwa wsi Kamionacza. Mikołaj z Kamionacza, komornik sieradzki 1398 r. (Akta Sieradzkie). Dobiegniew, komornik ziemski sieradzki, od 1425 r. kasztelan konarsko-sieradzki. Jan, wojski Samborski, starosta drohobycki, lubaczowski i gródecki 1531-1538 r., w wielkich był łaskach u Zygmunta I i królowej Bony. Jan 1648 r. z wojew. Sieradzkiem podpisał elekcyę. 

KAMIONKA. Samuel, ziemianin połocki, wnuk Sergiusza, burmistrza połockiego, 1659 r. Mikołaj żonaty z Zofią Diahilewiczówną, posesorowie dóbr Sokolizny i Dziemowicze, w połockiem 1667 r. (Bon.). 

KAMIONOMOJSKI v. KAMIONOMOSCKI h. PAPARONA. Niektórzy z heraldyków mylnie dają im herb Łabędź; wzięli nazwisko od Kamionomostka, w pow. Szadkowskim. Jan i Piotr w 1451 r., dziedzice na Kamionomostku. Jan, Wojciech i Wawrzyniec, bracia, dziedzice dóbr Pęcławice, Pstrokonie i in. 1479 r.; z tych braci Wojciech, wziąwszy działem wieś Pstrokonie, od niej nazwał się Pstrokońskim. Po Piotrze dwóch synów, Jan i Wawrzyniec 1490 r.; po Janie z Heleny z Pęcherzowa pozostały córki, Beata za Jakóbem Wodzińskim i Małgorzata za Mikołajem Malanowskim, a po Wawrzyńcu z Doroty z Gajewnik syn Piotr ustąpił części dóbr Kamionowskich bratu rodzonemu Stanisławowi 1570 r. Piotr, syn Piotra, winien sumę Radzimińskiemu 1593 r. Zofia, córka Piotra, za Adamem Bonieckim 1620 r. (Ks. Gr. Piotrk., Don. Vars.). 

KAMIONOWSKI h. KORWIN. Wzięli nazwisko od wsi Kamionowo, w ziemi łomżyńskiej, której w 1476 r. byli dziedzicami bracia, Grzegorz i Mikołaj; z nich Grzegorz miał synów: Stefana, Jana, Stanisława i Piotra, cytowanych w aktach ostrołęckich 1484 r. Piotr, dziedzic Kamionowa, długie wiódł spory z Piotrem Jakackim i od niego napadnięty, stracił wiele majątku, o co skarżył się przed sądem 1510 r. 

Piotr miał czterech synów: Serafina, Pawła, Grzegorza i Mikołaja, z których Grzegorz miał synów, Piotra i Jana, a Paweł miał syna Macieja, po którym syn Marcin pozostawił synów, Pawła i Mikołaja; po Mikołaju dziedzicu części we wsi Kamionowie 1631 r., syn Wawrzyniec, po którym Wiktor, dziedzic części we wsi Kamionowie 1692 r., zostawił synów: Mikołaja i Tomasza 1722 r., których potomstwo niewiadome. Paweł, starszy syn Marcina, miał syna Damiana, a ten syna Macieja, po którym z Urszuli Gniazdowskiej synowie: 1) Paweł, tego z Katarzyny Dobrowolskiej syn Aleksy v. Aleksander, radca honorowy, naczelnik pow. sieradzkiego, wylegitymowany w Królestwie 1849 r.; 2) Michał, po którym z Antoniny Modzelewskiej syn Michał wylegitymowany w Królestwie 1850 r.; 3) Fabian, którego syn Jakóbz Maryanną Jakacką miał syna Franciszka-Wincentego, wylegitymowanego w Królestwie 1852 r.   

Stefan, starszy syn Grzegorza z 1476 r., miał synów: Wojciecha, Jakóba, Pawła i Macieja; z nich Paweł miał syna Wita, ożenionego z Anną Sokołowską 1587 r., a Wojciech pozostawił syna Michała, po którym synowie: Cherubin, Wojciech, Michał ożeniony z Anną Przezdziecką i Józef, dziedzic wsi Kamionowo 1639 r., po którym z Anny Niedźwiedzkiej synowie Kazimierz i Jakób; ten drugi, 1666 r. ożeniony z Elżbietą Ratowską, miał syna Jana, a ten syna Kazimierza, tego syn Stanisław pozostawił syna Walentego, po którym z Józefy Wielądkówny synowie, Józef, radca rządu gub. augustowskiej, i Wiktor wylegitymowani w Królestwie 1844 roku.

KAMOCKI h. JELITA. Wzięli nazwisko od wsi Kamocina, w pow. piotrkowskim. Po Janie z Kamocina syn Mikołaj 1414 r. Jan, dziedzic Paszkowic, Leonard, dziedzic Mniszkowa i Jaworu, a Stanisław, dziedzic na Mikułowicach 1508 roku, oraz Maciej, Mikołaj i Wincenty, na Dużym i Małym Kamocinie i Jan, Mikołaj, Stanisław i Wojciech na Woli Kamockiej 1552 r. dziedzice (Ks. poborowe). Piotr 1549 r. i Stanisław 1577 r. cytowani w aktach ostrzeszowskich. Andrzej i Tomasz, synowie Mikołaja, 1570 r. dziedzice na Kamocinie. Jakób, Jan i Stanisław, synowie Stanisława, a Katarzyna i Paweł, dzieci Jana, dziedzice na Kamocinie 1595 r. (Wyr. Tryb. Lubek). Marcin, żyjący około 1600 r., z żony Barbary Jaktorowskiej miał synów, Stanisława i Zbigniewa; z nich Zbigniew 1631 r., z żony Barbary Starczewskiej pozostawił syna Jakóba, po którym z żony N. Gniewoszówny syn Marcin zaślubił Katarzynę Siemieńską i z niej miał córkę Maryannę za Otwinowskim, i synów, Franciszka, ożenionego z Ujejską, wdową po Kowalskim, i Zbigniewa, ożenionego z Drzewiecką. 

Stanisław, starszy syn Marcina, z żony N. Majówny, miał syna Mikołaja, dziedzica dóbr Wola Kamocka 1654 r., którą sprzedał 1688 r.; Mikołaj z żony Barbary Stańskiej pozostawił synów: Kacpra, kanonika krakowskiego 1698 r., Floryana i Bartłomieja. 

Floryan miał syna Macieja, a ten syna Bogumiła, po którym z Felicyanny Bobrownickiej syn Mateusz, dziedzic dóbr Kocierzewy, w pow. piotrkowskim, wylegitymowany w Królestwie 1840 roku. Od tegoż Floryana pochodzący Szymon z Jadwigi Komorowskiej miał synów: Jana Nepomucena, podporucznika gwardyi artyleryi wojsk polskich 1830 r., wylegitymowanego w Królestwie 1838 r., Franciszka Ksawerego, urzędnika w Płocku, wylegitymowanego w Królestwie 1838 roku wraz z synami, Antonim i Józefem, urodzonymi z Bogumiły Nędzkiej. Jan Nepomucen, ur. 1796 r. w Łęczycy, jako kadet wszedł na służbę 1818 r. do bateryi pozycyjnej artyleryi konnej gwardyi i w 1827 r. został wachmistrzem, a w 1830 r. otrzymał dymisyę w stopniu podporucznika. 

Bartłomiej, ostatni z synów Mikołaja i Stańskiej, miał syna Józefa, a ten pozostawił syna Marcina, po którym z Urszuli Niemojewskiej syn Szymon, dzierżawca, wsi Wola Zajkowska, w pow. piotrkowskim, wylegitymowany w Królestwie 1841 r.  

Jakób, Jan i Stanisław, synowie Stanisława, 1595 r. Jerzy, stolnik sieradzki, komisarz do rozgraniczenia ziemi wieluńskiej od Szlązka 1611 r. Franciszek, regent grodzki krakowski 1667 r., sekretarz królewski, miał syna Józefa. Wojciech w 1670 r. sprzedał swą wieś Kamionnę, w wojew. łęczyckiem, Stanisławowi Wyrowskiemu; jego syn Wincenty z Eleonory Piekarskiej miał syna Wojciecha, po którym z Brygidy Bębnowskiej synowie, Antoni i Stanisław, szambelan Stanisława Augusta, który z żony Tekli Paklerskiej pozostawił synów, Ignacego, dziedzica dóbr Węgrzynowic, w pow. rawskim, i Aleksandra, wylegitymowanych w Królestwie 1838 r. 

Ignacy z żony Pauliny Kurzewskiej pozostawił córki: Eleonorę za Ignacym Boskim, Maryę Poradowską i Lucynę za Władysławem Brodzińskim, a Aleksander, żonaty z Celestyną Trosiewiczówną, pozostawił córki: Zofię za Władysławem Wojniczem, Jadwigę za Adolfem Gostomskim, Waleryę za Zygmuntem Myszkowskim i syna Stanisława, dziedzica Węgrzynowic, po którym z Teresy Bartoszewickiej córki, Irena i Marya (Bon.). 

Antoni, syn Wojciecha z Bębnowskiej, komornik ziemski rawski i deputat na Trybunał koronny 1784 r., skarbnik 1785 r., ostatnio podstoli bielski, miał dwie żony, Ewę Rychłowską i Katarzynę Gogolewską. 

Zygmunt, w 1756 r. dziedzic wsi Krzemienice, w pow. piotrkowskim, jego syn Franciszek z Tekli Skorupskiej miał synów, Antoniego, dziedzica dóbr Ostrów i Klimuntowo, w pow. miechowskim, i Feliksa-Mikołaja, dziedzica dóbr Kodręb, w pow. piotrkowskim, wylegitymowanych w Królestwie 1838 roku. 

Józef, w 1762 r. dziedzic wsi Tązowy (Akta Piotrkowskie), miał syna Tomasza, po którym z Tekli Treterówny synowie: Teodor, dziedzic dóbr Niewierszyno, w pow. opoczyńskim, i Jan wylegitymowani w Królestwie 1838 r., a Józef z żony Wincentyny Popławskiej pozostawił synów, Oswalda i Włodzimierza, oraz córki, Emilię i Teofilę, wylegitymowanych w Królestwie 1838 r. 

Jan, ur. 1802 r. we wsi Niewierszynie, w obwodzie opoczyńskim, postąpił 1818 r. na służbę do 2 pułku strzelców konnych i w 1825 r. został podporucznikiem, a w 1831 r. porucznikiem; kapitan, otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. 

Michał, dziedzic dóbr Zolanie (?) 1774 r. (Akta Piotrkowskie), z żony Anny Krakowskiej miał synów, Walentego, podsędka w Radomiu, i Erazma, wylegitymowanych w Królestwie 1837 r. 

Erazm, ur. 1797 r. w m. Krzepicach, wszedł na służbę 1815 r. do 3 pułku piechoty liniowej i w 1822 r. został podporucznikiem, a w 1831 r. porucznikiem; następnie był kapitanem w pułku weteranów (Ks. Wojskowe). 

Floryan, Maryan, Mikołaj i Stanisław z wojew. Sieradzkiem, Jan z wojew. łęczyckiem, Stanisław z ziemię ciechanowską, Jerzy z wojew. krakowskiem, Stanisław z wojew. ruskiem, oraz Jan z wojew. brzeskiem litewskiem 1697 r., a Anastazy, Jan, dwóch Józefów, Stefan i Zygmunt z wojew. Sieradzkiem 1764 r. podpisali elekcye. Stanisław, miecznik halicki 1702 r. Andrzej, kantor i kanonik łucki 1775 r. Franciszek, skarbnik sieradzki 1780 r., żonaty z Maryanną Wierusz-Kowalską (Metr. Kor., Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Ks. Gr. Piotrk., Radomskie i Czerskie).  

KAMODZIŃSKI h. BOŃCZA. Ignacy, syn Antoniego i Katarzyny Janiszewskiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. (Bon.). 

KAMODZIŃSKI h. GRZYMAŁA. Stanisław, Maciej i Stanisław Kokoszka, dziedzice Kamodzieic (następnie Kamodzienic), w pow. wiślickim 1579 r. (Ks. poborowe). Stanisław, burgrabia grodzki opoczyński 1595 roku. Wawrzyniec, syn Kazimierza i Anny z Cianowskich, 1679 r. pozostawił syna Antoniego, cześnika bracławskiego i podwojewodzego bełzkiego, który miał cztery żony: Teofilę Czermińską, z tej córka Magdalena za Janem Oraczewskim, Teresę Siekierzyńską, z niej córka Franciszka za Michałem Lesiewiczem, vicesgerentem grodzkim horodelskim, N. Teleżyńską, z której synowie, Antoni, Marcin, kanonik opatowski, i córka Domicela Mościcka, i Eufrozynę Gąsecką, po której syn Onufry, wojski mniejszy lubaczowski, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. (Bon.). 

Wojciech, komornik grodzki pilzneński, podstarosta chęciński 1685 r. Jan, stolnik czerniechowski, i Teodor z wojew. bracławskiem, a Mikołaj i Seweryn z wojew. Sandomierskiem 1697 r. podpisali elekcyę. Jan, podczaszy podolski 1700 r. Michał, deputat z wojew. bracławskiego do konfederacyi sandomierskiej 1704 r., wojski nowokorczyński 1713 r., żonaty z Zuzanną Oborską. Michał, stolnik czerniechowski 1711 r., z Agnieszki Załuskiej miał synów, Michała, księdza, bardzo pobożnego, zmarłego w opinii świętobliwości w końcu 1768 r. we Lwowie, i Szymona, wylegitymowanego w Galicyi 1782 r., który w 1764 r. podpisał elekcyę z wojew. bełzkiem. 

Szczęsny, syn Józefa, z synami, Cypryanem i Zenonem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1847 r. 

KAMOTA h. KORCZAK. Jerzy i Jakób, proboszcz w Horodyszczu, synowie Jana Kamociaka i Apolonii Matkowskiej, sprzedali 1778 r. grunta w Horodyszczu Michałowi, synowi Bazylego i Maryanny ze Stupnickich, Kamociakowi. Stanisław, syn Konstantego, żonaty z Anną Bereźnicką 1777 r. Paweł z żony Ewy Kulczyckiej miał syna Bazylego 1801 r., który pisał się Horodyskim. Andrzej, żonaty z Maryanną Czajkowską 1810 r., miał córkę Maryannę za Janem Monasterskim i syna Antoniego, żonatego z Anną Stupnicką 1821 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KAMPA. Scypian wraz z synem swoim Scypianem w nagrodę zasług wojennych otrzymali 1589 r. od króla Stefana w dożywocie dobra Harasimowice, Stoczne i Horodyszcze. Jerzy z przydomkiem Scypion, sekretarz królewski, dzierżawca olicki, został 1619 r. podkomorzym grodzieńskim (Arch. hr. Przezdzieckich). Sukcesorowie podkomorzego Jerzego przydomek Scypion przyjęli za nazwisko.

KAMPENHAUZEN h. KAMPENHAUZEN. Baronowie i szlachta. Herb podług Niesieckiego - na tarczy mur o trzech wieżach, lub basztach, równych między sobą; nad tarczą korona. Podług Dołhorukiego, i zdaje się zasadniej, herb Kampenhauzenów, starszej linii - na tarczy w polu srebrnem, na zielonej równinie, mur czerwony z dwoma basztami i bramą w środku z drzwiami zamkniętemi i czarnemi oknami, ku murowi zwrócone trzy złote strzały w srebrnych żelezcach, z błękitnem opierzeniem, z nich dwie boczne do góry, a trzecia środkowa na dół skierowane; nad tarczą hełm, na nim wieniec laurowy, z za którego wychodzą dwie ręce czerwone, z których każda trzyma takąż strzałę jak na tarczy, żelezcem do góry zwróconą; linia młodsza Kampenhauzenów ma mieć takiż sam herb, z wyjątkiem że mur i baszty są czarne. 

Rodzina pochodzenia niemieckiego, i właściwe jej nazwisko Kampenhausen. Wawrzyniec, podpułkownik szwedzki, otrzymał szlachectwo szwedzkie 1665 r., i od niego pochodzi starsza, czyli szwedzka gałąź tej rodziny; jego brat Jan-Herman, kapitan inżynieryi, a następnie pułkownik szwedzki, otrzymał szlachectwo szwedzkie 1675 r., i był protoplastą młodszej linii Kampenhauzenów. Jan-Herman umarł 1705 r., z żoną Agnesą-Małgorzatą baronówną Guldenhoff miał trzech synów: Eryka, który umarł młodo, Jana-Joachima i Jana-Baltazara, od dwóch ostatnich, t. j. Jana-Joachima pochodzi linia polska, a od Jana-Baltazara linia rosyjska, vel baranowska. 

Jan-Joachim, z pułkownika generał-major wojsk koronnych, z rozkazu Augusta II uformował lekki pułk husarzów, który dał początek późniejszym ułanom; w 1716 r. był komendantem m. Lwowa, lecz konfederaci tarnogrodzcy, ubiegłszy podstępem miasto, wzięli go do niewoli. Podkomorzy parnawski 1722 r., w 1726 r. deputat do traktowania ze Szwedami, komendant w Kamieńcu 1737 r., ur. 1742 r.; z żony Maryi-Łucyi Dessieur jego córki, Klaudya Wielowiejska, cześnikowa żytomierska, Julia za Tomaszem Dembowskim, podkomorzym płockim, i synowie, Ignacy i Jan-Atanazy, 

Ignacy, kapitan, następnie podpułkownik wojsk koronnych, starosta sielecki 1752 r., z żony Konstancyi Cieszkowskiej, podkomorzanki włodzimierskiej, miał córkę Teklę za Antonim-Stanisławem ks. Czetwertyńskim, kasztelanem przemyślskim, i syna Józefa Kalasantego, dziedzica dóbr Chrapoń, Dembówka i Boguszewice. 

Jan-Atanazy, dziedzic na Łukomiu i Rościszewie 1752 r., podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. płockiem; miał dwie żony, Eleonorę Czernicką, podczaszankę wiłkomierską, z niej syn Józef, i Maryannę Rościszewską cześnikównę dobrzyńską, z której syn Robert, podwojewodzy dobrzyński i chorąży kawaleryi narodowej 1790 roku. 

Józef, dziedzic Stapina i Pionek 1780 r., zaślubił Serafinę Rokossowską i z niej pozostawił synów: Kajetana, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r. z synem Józefem, urodzonym z Ludwiki Kokoszczyńskiej, i Franciszka Ksawerego, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r. z synami, Korneliuszem, żołnierzem w wojsku rosyjskiem, a w 1866 r., asesorem sądowym w Płocku, i Ignacym, urodzonymi z Józefy Kosmowskiej (Sigil., Don. Vars., Ks. Gr. Piotrk. i Płockie).   

Jan-Baltazar, młodszy syn Jana-Hermana, major w wojsku szwedzkiem, przeszedłszy do służby rosyjskiej, umarł 1758 r. jako generał-lejtnant; został baronem szwedzkim 1744 r. Jego synowie: Krzysztof, rzeczywisty tajny radca, senator i członek Rady Państwa rosyjskiego, ur. 1785 r.; Aksel, podpułkownik wojsk austryjackich; Baltazar, gubernator inflancki, senator rosyjski, po którym syn Baltazar, zm. 1823 r., tajny radca, członek Rady Państwa, kontroler generalny, a przy końcu życia, minister spraw wewnętrznych rosyjski. 

de KAMPIERY v. CAMPIERY h. NAŁĘCZ. Marya-Karolina, żona Samuela Kalksteina 1718 r. (Bon.). 

KAMPOWSKI. Aleksander, łowczy wschowski 1692 r., podpisał pospolite ruszenie 1698 r.; stolnik brzesko-litewski, deputat z wojew. wileńskiego, starosta dywiński, podpisał konfederacyę sandomierską 1704 r. Aleksander był żonatym z Teresą Pociejówną. 

KAMYSZOWSKI h. JELITA (Bon.). Jan, dziedzic Kamyszowa, w pow. wiślickim 1570 r. (Ks. poborowe). 

KAMZETZER. Jan, major inżynieryi, otrzymał szlachectwo 1790 r. 

KANAFOJSKI. Teodor, syn Waska, dziedzic Kanafostów, w ziemi przemyślskiej 1643 r. (Zap. Tryb. Lubek). Jerzy, syn Teodora i Maryanny z Rudnickich, wnuk Jana i Maryanny z Nanowskich, prawnuk Teodora, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. (Bon.). 

KANANOWSKI Tadeusz, syn Stanisława i Katarzyny, ur. 1789 r. we wsi Dalczowie, w cyrkule tarnowskim, postąpił na służbę 1807 r. do 4 pułku piechoty legii nadwiślańskiej i w 1810 r. został podporucznikiem, a w 1812 r. porucznikiem; kapitan 1815 r., był przeznaczonym do 3 pułku piechoty liniowej, a 1816 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie, 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1809-1811 r. w Hiszpanii, a 1812 r. przyjmował udział w bitwach w Rosyi i 1813 r. otrzymał krzyż Legii Honorowej (Ks. Wojskowe). 

KAŃCZEWSKI v. KAŃCZOWSKI. Piotr, podstoli i poborca połocki 1595 r. Bartłomiej, poborca połocki 1590 r. (Vol. Leg.). 

KANDELGISSER. Szlachta inflancka. Jan-Bogdan, łowczy wendeński, ożeniony z Eleonorą Oborską, posesorowie Klepacza 1700 r. 

KANDEROWSKI. Mikołaj, podstoli Słonimski 1631 r. Piotr-Jan, pisarz grodzki nowogrodzki 1638 r. (Bon.).    

KANDYBA h. KAMPENHAUZEN. Mieli przydomek Prolesza. Mateusz, Jerzy iWładysław podpisali konfederacyę olkienicką 1700 r. Antoni podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. Adam, syn Adama, z synem Piotrem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1820 i 1833 r. 

KANIA de GÓRKA h. CIOŁEK. . Wojciech z Górki otrzymał nobilitacyę i herb Ciołek 1508 r. Maciej żonaty z Zofią Domaniewską 1598 r. (Metr. Kor., Ks. Gr. Czerskie). 

KANICKI v. KANIECKI. Balcer z ziemią ciechanowską podpisał elekcyę 1697 r. Mikołaj i Jacek cytowani w aktach latyczowskich 1745 r. Floryan, subdelegat grodzki Winnicki 1790 r. 

KANICZ v. KANITZ. Fryderyk otrzymał 1588 r. dwór Wastawer, w pow. felińskim (Metr. Kor.). Salomon, komisarz pow. Saken 1609 r. Teodoryk, komisarz pow. Balgen 1612 r., w prowincyi pruskiej (Vol. Leg.). 

KANIEWSKI h. NAŁĘCZ. Piszą się z Kaniewa, w pow. brzesko-kujawskim. Przedpełk miał synów, Daćboga i Pełkę 1440 r. Andrzej, sędzia grodzki brzeski 1442 r. Tomasz, dziedzic na Mchowie 1544 r. Po Andrzeju synowie, Wacław i Wawrzyniec; po Wacławie, właścicielu Łakna, synowie: Jan, Piotr i Wojciech 1590 r., z których Jan miał syna Wojciecha, a Piotr syna Jana. Wawrzyniec, żonaty z Dorotą Łącką, pozostawił syna Marcina, ożenionego z Zofią Wyszczelską 1592 r. Tomasz, sędzia grodzki przedecki 1590 r., miał syna Grzegorza, po którym z Elżbiety Arciszewskiej synowie: Jan, Mikołaj i Stanisław. 

Jan, kanonik sandomierski 1615 r. Andrzej żonaty z Anną Czekanowską 1634 r. Stefan, syn Piotra, 1636 r. Aleksander, syn Wawrzyńca i Katarzyny Rowińskiej, żonaty z Agnieszką Rozwadowską, córką Stanisława, 1694 r. Kazimierz podpisał elekcyę 1697 r, z wojew. inowrocławskiem. Floryan, cześnik wschowski 1725 r., miał dwie żony, Joannę Jeżewską, z niej synowie, Jan i Józef, i Teofilę Rylską, z której syn Wawrzyniec; z nich Jan, dziedzic Wólki Żerzyńskiej, cześnik łukowski 1751 r., zaślubił Antoninę z Littaworów i z niej pozostawił córkę Ewę za Joachimem Potockim, generał-lejtnantem wojsk koronnych, i synów: Ignacego, Pawła i Stanisława (Ks. Gr. Brzeskie, Przedeckie i Czerskie, Don. Vars.). 

Pochodzący od powyższych braci: Aleksander z Anny Wisłockiej miał synów: Józefa dzierżawcę wsi Włochy, w pow. warszawskim, i Aleksandra w 1838 r., a Jacka i Michała w 1840 r., wylegitymowanych w Królestwie; Piotr z Nepomuceny Biernackiej pozostawił synów, Władysława w 1853 r. i Stanisława, w 1854 r. wylegitymowanych w Królestwie. 

Floryan, cześnik wschowski 1780 r., ożeniony z Katarzyną Kosacką. Tomasz, subdelegat grodzki warszawski 1781 r. Jan, dziedzic dóbr Wólki Żerzyńskiej i Zagoźdź, w pow. warszawskim 1775 r., miał syna Ksawerego, miecznika podlaskiego 1787 r., podkomorzego nadwornego królewskiego, po którym syn Jan-Ksawery, ur. 1809 r. w Krasiłowie, na Wołyniu, znakomity malarz, członek cesarsko-rosyjskiej Akademii Sztuk Pięknych, dyrektor Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1855 r. 

Antoni z synem Bolesławem i Cypryan z synem Abdonem, synowie Kazimierza, zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej, wylegitymowani w Cesarstwie 1840 r. 

KANIEWSKI. Rafał w nagrodę zasług wojennych w wyprawach przeciw Moskwie i Gdańszczanom otrzymał 1593 r. nobilitacyę i herb - w polu błękitnem łeb dzika, w paszczę którego wbija się ręka ozdobiona czerwoną szatą; w koronie nad hełmem trzy pióra strusie (Metr. Kor.). 

KANIEWSKI. Julian, syn Tymoteusza, major wojsk polskich, miał syna Stanisława, który w 1862 r. otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa z zasady stopnia oficerskiego swego ojca. 

KANIGOWSKI h. LIS. Senatorowie w rodzinie: Andrzej, kasztelan sierpski 1468 r. Franciszek, kasztelan wyszogrodzki 1777 r., um. 1785 r. 

Od swego dziedzictwa wsi Kangowa v. Kanigowa, w pow. płockim, wzięli nazwisko Kangowski, v. Kanigowski. Andrzej, kanonik płocki, um. 1446 r. Andrzej, starosta płocki 1449 r. Andrzej, podczaszy płocki 1462 r., kasztelan sierpski 1468 r. Piotr, dziedzic Kanigowa i Olszewa 1520 r., miał dwóch synów, Pawła i Piotra, który otrzymawszy Olszewo, nazwał się Olszewskim. Paweł, dziedzic Kanigowa 1530 r., z Elżbiety Wiśniewskiej miał córkę Katarzynę za Pawłem Kossobudzkim i synów, Stanisława i Andrzeja, po którym z Elżbiety Bromirskiej syn Bartłomiej, podstarosta 1581 r., a od 1592 r. pisarz ziemski ciechanowski, pozostawił syna Stanisława, sędziego ziemskiego płockiego 1616 roku. 

Jakób, podstarosta ciechanowski 1585 r. Krzysztof, komisarz królewski, podstoli ciechanowski, został pisarzem ziemskim płockim 1626 r., i był deputatem na Trybunał radomski 1617 i 1627 r., um. 1639 r.; jego synowie, Jan żonaty z Ewą Niszczycką i Krzysztof, dziedzic wsi Gostkowo, w ziemi nurskiej 1660 r. Wojciech 1645 r., ożeniony z Zofią Tołwińską. Idzi-Franciszek z ziemią zakroczymską podpisał elekcyę 1648 r. Jan z Ewy Niszczyckiej miał syna Stanisława, podstarostę łomżyńskiego 1663 r., po którym: Jan i Jakób 1670 r., a Zygmunt miał synów: Kazimierza, Wojciecha, Tomasza, Władysława i Pawła; z nich Kazimierz, podstoli bielski 1670 r., podsędek, a ostatnio sędzia ziemski i marszałek sejmiku bielskiego 1692 r., miał syna Kazimierza, a ten syna Pawła, po którym Maciej Samuel z Elżbiety Romerówny pozostawił syna Fryderyka-Wilhelma, wylegitymowanego w Królestwie 1848 r. Do tej linii Kanigowskich należy Paweł, po którym z Agnieszki Dąmbskiej synowie: a) Teofil, radca prawny rządu gub. płockiej, wylegitymowany w Królestwie 1838 roku; jego syn Włodzimierz, ożeniony z Florentyną Kanigowską, dziedzic dóbr Bachorze i inne, w wojew. płockiem 1869 r., radca Tow. Kredyt, w Płocku 1860 r.; b) Franciszek, dziedzic dóbr Szulerzysz, w wojew. płockiem, wylegitymowany w Królestwie 1838 r.; c) Ignacy wylegitymowany w Królestwie 1841 r.   

Tomasz, podstoli parnawski 1671 r. Mikołaj ożeniony z Izabelą Leżeńską 1680 r. Tomasz, skarbnik płocki 1725 r., podczaszy wyszogrodzki 1738 r. Franciszek, sufragan kujawski, biskup turoneński, deputat na Trybunał koronny 1738 r., archidyakon płocki, fundował Reformatów w Płocku 1756 r.; umarł 1759 r. Dominik, skarbny grodzieński 1745 r. Tomasz, skarbnik nowogrodzki 1757 r., z Domiceli Humięckiej, wdowy po Zielińskim, miał syna Pawła, po którym syn Franciszek pozostawił syna Mikołaja, tego syn Józef z żony Zofii Bieniaszewskiej miał syna Wojciecha, podoficera wojsk rosyjskich, wylegitymowanego w Królestwie 1864 r. 

Franciszek, podczaszy od 1746 r., a stolnik wyszogrodzki od 1750 r., podpisał elekcyę 1764 r.; marszałek konfederacyi radomskiej w ziemi wyszogrodzkiej 1767 r., kasztelan wyszogrodzki 1777 r., umarł 1785 r., pozostawiwszy z żony Apolinary Niemojewskiej córkę Józefę za Michałem Podoskim, kasztelanem rypińskim, i synów, Tomasza i Antoniego. Antoni, dziedzic dóbr Kościelna Wieś, Józefów, Łowiczek, Świnki i in. 1804 r., z żony Julianny Stawiskiej pozostawił syna Tomasza, dziedzica dóbr Lubojny, sędziego pokoju okręgu częstochowskiego 1856 r., wylegitymowanego w Królestwie 1838 r., po którym z Eruherdyny Garczyńskiej córki: Florentyna za Włodzimierzem Kanigowskim, Ludomiła za Władysławem Skotnickim, dziedzicem dóbr Lubojenka, w pow. częstochowskim, i Stefania (Metr. Kor., Sigil., Ks. Gr. Płockie, Zap. Tryb. Lubek, Don. Vars.). 

KANIMIR h. ABDANK. Dziedziczyli w pow. łukowskim i wojew. lubelskiem, wywodzili się zaś od Kazimierza Abdańczyka, który swój majątek Bieganów w 1198 r. nadał klasztorowi miechowskiemu; pisano ich też Kagniemir i Kaimir. Stanisław-Piotr, podkomorzy chełmski, podpisał traktat z Krzyżakami 1436 r.; miał dwie żony, Jadwigę z Mazowszan i Elżbietę z Leżenie, wojewodziankę mazowiecką, z których miał trzech synów: Jana, Macieja i Sędziwoja. Maciej, dziedzic Mazowszan, Żakowic, Życzyna i Godów 1508 r., podsędek, a następnie sędzia ziemski łukowski, miał czterech synów: Jana, Jakóba, Piotra i Mikołaja; z których Jan, poborca lubelski 1567 r. (Vol. Leg.), wojski parczowski, z Chlewickiej miał synów: Stanisława, dworzanina królewskiego 1570 r., wojskiego parczowskiego, Jakóba i Michała, oraz córki: Urszulę za Danielem Prusińskim, Dorotę za Józefem Powsińskim, Annę za Mikołajem, a Barbarę za Andrzejem Branickimi, herbu Korczak. 

Jakób., wojski parczowski 1556 r., miał synów, Franciszka, podsędka łukowskiego 1608 r., i Jakóba, wojskiego parczowskiego 1598 r. Piotr żonaty z Katarzyną Oborską 1560 r. Michał, syn Jana, dziedzic Jedlanki 1580 r., żonaty z Zofią Gumowską. Jan, dziedzic dóbr Celiny, miał syna Stanisława, żonatego z Katarzyną Siedlecką, z której synowie: Andrzej, Jan i Michał. Jan z ziemią różańską i Wojciech z wojew. podlaskiem podpisali elekcyę 1648 r. (Ks. Gr. Radomskie i Czerskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Don. Vars.).      

KANIŃSKI. N., dziedzic na Kaninie i Brzykowie, w pow. Szadkowskim 1552 r. (Ks. poborowe). Piotr i Wojciech, bracia rodzeni 1570 r. (Ks. Gr. Piotrk.). Walenty, poborca wojew. kijowskiego 1580 r. 

KANIOWSKI h. SAS. Stanisław, syn Pantaleona i Anastazyi z Bukowskich, wnuk Teodora i Tacyanny Wysłobockiej, prawnuk Hrehorego i Maryanny z Drohomireckich, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. (Bon.). 

KANIOWSKI. Antoni, syn Walentego, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1848-1852 r. 

KANISZEWICZ. Krzysztof, pisarz nadworny litewski 1631 r. 

KANISZEWSKI h. TOPÓR. Stanisław, subdelegat sandomierski 1736 r., miał syna Franciszka, a ten syna Feliksa-Józefa, po którym z Małgorzaty Księskiej syn Sabin wylegitymowany w Królestwie 1860 r. 

KANITZ. Karol, podpułkownik wojsk koronnych 1773 r. Heronim, chorąży regimentu konnego 1783 r. (Sigil., Don. Vars.). 

KANNIUS. Otto, sekretarz m. Rygi, sprzedał wieś Murykas, w pow. frejdskim i łan gruntu pod m. Rygą 1592 r. (Metr. Kor.). 

KANON. Jerzy, burgrabia grodzki sandomierski 1649 r., a jego brat stryjeczny Andrzej, Jezuita 1662-1690 r. uczony swego czasu, autor i kaznodzieja. Franciszek, rektor kolegium jezuickiego 1670 r. Jerzy, cześnik łukowski 1690 r. 

KANOŃSKI. Teodor i Grzegorz, synowie Macieja, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r. 

KAŃSKI h. JANINA. Podług Paprockiego w wojew. lubelskiem. Marcin, na Kozicach 1531 r., a Wawrzyniec, na Racławicach 1578 r. dziedzice (Ks. poborowe). Aleksander i Rafał, synowie Mikołaja, 1595 r. Jan, syn Burcego, dziedzic na Kani 1602 r. Adam, Andrzej, Jerzy i Krzysztof, synowie Jakóba, 1610 r. Krzysztof, dziedzic na Kozicach 1615 r., miał synów: Andrzeja, Jana i Krzysztofa. 

Andrzej, komornik ziemski lubelski, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. lubelskiem; podstarosta 1649 r., sędzia ziemski 1654 r., podkomorzy chełmski 1662 r., z żony Salomei Grochowskiej pozostawił córkę Rozalię za Kazimierzem-Samuelem Bielskim, chorążym chełmskim, i syna Michała. 

Krzysztof pozostawił synów, Mikołaja i Andrzeja, żonatego z Rozalią Bielską, który podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. lubelskiem. Jan, syn Andrzeja, zaślubił Annę Klichowską i z niej miał synów, Andrzeja, wylegitymowanego w Galicyi 1782 r., i Piotra. 

Gabryel podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. lubelskiem; cześnik mielnicki, zaślubił Zofię Borzęcką i z niej miał córkę Magdalenę Ołtarzewską, starościnę makowiecką 1749 r. Jan 1755 r., syn Kazimierza i Anny Truszkiewiczówny. Ludwik, syn Franciszka i Teofili Szaczyńskiej, pisarz i sędzia grodzki krzemieniecki 1777 r., z żony Wiktoryi Ostrowskiej pozostawił syna Stanisława Kostkę, wylegitymowanego w Galicyi 1783 r., wojskiego mniejszego krzemienieckiego, po którym syn Piotr-Celestyn, dziedzic dóbr Hołotki (Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Sigil., Don. Vars., Bon.).   

Ferdynand, syn Jakóba, z synami, Jakóbem i Władysławem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podoskiej 1845 r. Józef, syn Antoniego, zasiadający w sądach gub. kijowskiej 1845 r. 

KANTAKUZEN h. KANTAKUZEN. Książęta. Herb - w polu złotem orzeł czarny dwugłowy, na każdej jego głowie podwójna korona. 

Znakomita grecka rodzina, właściwe jej nazwisko Kantakuzenos. Jedna ich linia osiedliła się w Rosyi, i z tej linii w wojnie o niepodległość Grecyi odznaczyli się w 1820-1821 r. Aleksander i Jerzy-Mikołaj. 

Niektórzy w XVII wieku osiedlili się w Polsce. Emanuel, posesor dóbr Babcza, w połockiem 1654 r., żonaty z Maryną ze Sielawów. Anna za Albrychtem-Konstantym Ciechanowieckim, starostą orszańskim 1663 r. Anna za Samuelem Kmicicem, strażnikiem litewskim 1686 r. 

Rudolf i żona Elżbieta, posesorowie sołectwa bachtyńskiego 1761 r. Leopoldyna, dziedziczka dóbr Ottynia, zaślubiła Henryka hr. O’donnel, generała wojsk austryjackich 1780 r.; zmarła 1791 r. w Krakowie. Wiktorya, żona Mikołaja bar. Zotty 1841 r. (Sigil., Bon.). 

KANTELLI h. PORAJ. Franciszek - Stanisław, posesor wójtostwa w Piotrkowicach, w oświecimskiem, kapitan wojsk koronnych 1698 r. Jan z Barbary Dłuskiej miał syna Jana, prowincyała oo. Karmelitów, i córki, Joannę 1v. Karniewską, 2v. za Cypryanem Nowickim i Salomeę za Józefem Hubickim (Bon.). 

KANTOWICZ h. ŁABĘDŹ. Stanisław, syn Daniela, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r. 

KANUSZEWICZ h. BAWOLA GŁOWA. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

KARCZEWSKI h. KOPYCKI. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

KAPELLA v. KAPELLI h. MARS. Herb - w polu czerwonem postać Marsa w białej szacie z hełmem na głowie, trzymającego miecz w prawej, a tarczę w lewej ręce; nad tarczą hełm na którym orzeł biały. Antoni, porucznik 1779 r., od 1786 r. kapitan artyleryi koronnej, otrzymał nobilitacyę 1790 roku (Kancl., Sigil., Don. Vars.). 

KAPIC h. TUCZYŃSKI v. TUSZYŃSKI. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r.  

KAPICA h. JASTRZĘBIEC. Biorą swą nazwę od wsi Kapice, w wojew. podlaskiem. Walenty, syn Pawła, 1594 r. Jakóbi Wawrzyniec, synowie Jana, dziedzice na Kapicach 1598 r. Marcin, syn Jana, miał synów: Andrzeja, Stanisława i Tomasza, dziedziców na Kapicach 1602 r. Wojciech, syn Michała i Anastazyi Bajkowskiej, żonaty z Ludwiką Szulcówną 1733 r. Piotr podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią bielską. Andrzej, syn Mateusza i Maryanny Niecieckiej, dziedzic na Leśnem Milewku 1773 r. Franciszek, syn Stefana i Bieńkowskiej, 1780 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Don. Vars.). 

Po Michale, dziedzicu dóbr Kapice-Lipniki 1696 r., pochodzący: Józef, Jan, Teodor i Piotr, synowie Adama, Adam i Bartłomiej, synowie Jana, oraz Józef, syn Tomasza, wylegitymowani w Królestwie 1838-1852 r. 

KAPLIŃSKI h. TOPÓR. Antoni i Grzegorz, synowie Szymona, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1841 r. Telesfor, syn Teodora, deputat sądów pow. borysowskiego 1841 r. 

KAPLIŃSKI. Bogdan, Franciszek, Anastazya i Krystyna, dzieci Fedora, dziedzice na Ładyżnicach 1599 r. Adam, cześnik smoleński 1767 r., żonaty z Maryanną Więckowską, miał córkę Eleonorę za Józefem Żarskim (Wyr. Tryb. Lubek). 

Ludwik i Waleryan z synem Anzelmem, synowie Jakóba, Marcin, syn Pawła, z synami: Janem, Grzegorzem i Onufrym, oraz po Grzegorzu synowie: Andrzej, Jan i Michał, a po Onufrym syn Marcin wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1837-1866 r. 

KAPŁOŃSKI. Harasim z braćmi nobilitowani 1659 r. (Vol. Leg.). Erazm otrzymał prawem lennem 1661 r. m. Perohowie (?) i wsie Nerubajkę i Moszurów, należące do starostwa Winnickiego (Bon.). 

KAPOSTAS h. KAPOSTAS. Herb-tarcza rozdzielona w podłuż na pola, prawe błękitne, w którem pelikan srebrny na murawie w lewo, karmiący swe pisklęta, w lewem polu czerwonem Odrowąż srebrny; w koronie na hełmie trzy pióra strusie (Hr. Ostr.). Andrzej, bankier warszawski, gorliwy patryota, otrzymał nobilitacyę 1791 r. (Sigil.). 

KAPPEL h. LELIWA. Jan, syn Pawła, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej po 1831 r. de KAPRI v. CAPRI h. CAPRI. Baronowie i szlachta. Bar. Jan i Andrzej z przydomkiem Merecej wylegitymowani w Galicyi 1791 r., a bar. Aryton, Jakób i Mikołaj, synowie Andrzeja, oraz Bogdan, syn Jana, wylegitymowani 1799 r. Bar. Antoni, komisarz cyrkularny w Czerniowcach 1808 r. Mikołaj, dziedzic dóbr Rudostcy, na Bukowinie 1833 r. Grzegorz, dóbr Meretzej 1838 r., Michał, dóbr Botoszewicy, Jan, dóbr Fogodestie i Andrzej, dóbr Romanesztie dziedzice 1853 roku, na Bukowinie. Emanuel, urzędnik w Czerniowcach 1864 roku.    

KAPTUN. Leon z wojew. brzesko-litewskiem podpisał elekcyę 1697 r. 

KAPUŚCIŃSKI h. ODROWĄŻ. W ziemi chełmskiej. Paweł 1708 r. ożeniony z Anną Brodowską, wdową po Krzysztofie Komorowskim. Aleksander, dziekan leśniowiecki, pleban starobrodzki, wylegitymowany w Galicyi 1783 r. Jan i Wojciech, synowie Marcina, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. 

Maciej, ur. 1811 r. w m. Czeladzi, ukończył studya w Uniwersytecie wrocławskim 1836 r.; z żony Izabeli Dobrowolskiej pozostawił córkę Jadwigę, ur. 1841 r. w Środzie. Regina, dziedziczka dóbr Łęka, w pow. olkuskim 1858 r. 

KAPUŚCIŃSKI. Jan, właściciel części Lubaczowa, żonaty z Maryanną Chołodecką 1820 r. Po Mateuszu, synu Antoniego, synowie: Mateusz, Józef z synem Adamem i tego syn Antoni, Adam z synami: Julianem, po którym synowie, Franciszek i Michał, Ignacym, Konstantym, Piotrem i Aleksandrem, oraz Antoni z synami, Kajetanem i Józefem i tego drugiego syn Józef z synami: Andrzejem, Piotrem i Antonim wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1850-1865 r. Piotr, syn Piotra, urzędnik Komisyi Sprawiedliwości w Królestwie 1866 r. 

KAPUSTA h. ODROWĄŻ. Książęta. Senator w rodzinie, ks. Andrzej, kasztelan bracławski 1566 r., um. 1572 r. 

Stara książęca wołyńska rodzina, jej pochodzenie nie jest wiadome, Kojałowicz odnosi je do książąt Perejasławskich. Prawdopodobnie któryś z kniaziów, może z rodu Ruryka, dostał przydomek Kapusta, i ten jego potomkowie z czasem zmienili na nazwisko. Ks. Timofiej Iwanowicz, dworzanin królewski 1496 r., starosta czerkaski i radoszkowski 1512 r., miał z żony Anny córkę Owdotię za Tychną Kozińskim i syna Andrzeja. Ks. Andrzej, dworzanin królewski 1536 r., starosta owrucki 1547-1561 r., kasztelan bracławski 1566 r., wojował z Moskwą i Tatarami, a 1569 r. podpisał unię Litwy z Koroną; posiadał w pow. owruckim majątki Chilczyce, Rokitno, Klewieź, Radów, Hortowicze i Zamysłowicze. Z żony Hanny Szymkówny jego córki, Maryna, żona Bohdana Sapiehy, wojewody mińskiego, Aleksandra, żona Aleksandra ks. Wiśniowieckiego, i synowie, Filip i Jan. N., marszałek kalenicki około 1570 r. 

KAPUSTYŃSKI h. TOPÓR. Piszą się z Zęczyna. Mikołaj cytowany w aktach krzemienieckich 1702 r. 

KAPUSZCZEWSKI. Jerzy, stolnik miński 1617 r., miał córkę Katarzynę za Grzegorzem Mirskim, strażnikiem litewskim (Bon.).    

KAR h. KAR. Herb - w polu zielonem biała głowa jelenia, nad którą krokiew biała, a na niej trzy czarne gwiazdy. 

Rodzina szkocka, osiedliła się w Rosyi w końcu 1620 r.; z niej Bazyli, pułkownik wojsk rosyjskich, otrzymał indygenat w Polsce 1768 roku (Vol. Leg.). 

KARABANOWICZ. Na Białej Rusi; z nich Wincenty, syn Bazylego, urzędnik w gub. mińskiej 1845 r. Jan, syn Bazylego, urzędnik w gub. wileńskiej 1846 r. 

Leopold, syn Franciszka i Anny ze Śliwińskich, ur. 1795 r. w m. Wilnie, postąpił na służbę 1817 r. do 3 pułku strzelców pieszych i w 1824 r. został podporucznikiem, a w 1831 r. porucznikiem w tymże pułku; z żony Małgorzaty miał syna Wacława, ur. 1822 r. we wsi Rybnie, w obwodzie sochaczewskim (Ks. Wojskowe). 

KARABANOWSKI. Krzysztof, podczaszy bracławski 1698 r. (Bon.). 

KARABAT. Jan-Wojciech, vicesgerent horodelski 1685 r. Konstancya, żona Jana Dąbkowskiego 1720 r. (Bon.). 

KARABATAKI v. KORABATAKI. Konstanty, Wołoszyn, prześladowany od Turków, osiedlił się w Polsce i otrzymał nobilitacyę 1676 r. 

KARACZEWSKI v. KARABCZEWSKI h. OSTOJA. Stara rusko-podolska rodzina, pisze się z Karabczewa, w pow. kamienieckim. Prokop i Semenko podpisani na przywileju z 1375 r. Wasil, dworzanin wiel. ks. Witolda 1383 r., dostał od niego w nagrodę zasług znaczny obszar na Podolu, na którym później założone było miasto Parygród. 

Mikołaj i Seweryn, synowie Jana i Konstancyi Popławnickiej, dziedzice na Karabczewie i Kadyjowcach 1536 r. Mikołaj, miecznik 1555 r., a następnie cześnik kamieniecki, żonaty z Katarzyną Hynkówną, podkomorzanką kamienieckę, miał córkę Zofię za Aleksandrem Łaszczem, chorążym bełzkim, i synów, Piotra i Mikołaja. 

Piotr, ożeniony z Katarzyną Magierówną, kasztelanką bełzką, pozostawił córkę Zofię 1v. za Romanem ks. Rużyńskim, 2v. żonę Heronima Chodkiewicza, kasztelana wileńskiego, i synów, Jana i Piotra (Bon., Wyr. i Zap. Tryb. Lubel.). 

Jan, syn Feliksa, deputat sądów pow. Wasilkowskiego, gub. kijowskiej w 1840 r. Jan, syn Stefana, sędzia pow. czauskiego, w gub. mohylowskiej 1845 r. 

KARACZUN v. KARACZON. Mikołaj, chorąży nadworny litewski 1588 r., poborca upicki 1590 r.; um. 1610 r. 

KARAFFA-KORBUT h. KORCZAK. Onufry i Stefan wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1843 r., a w 1856 r. wylegitymowało się osób 23.  

KARAŚ h. DĄBROWA. Senator w rodzinie, Kazimierz, kasztelan wizki 1764 r., um. 1775 roku. 

Gniazdem tego domu Mazowsze, z którego przenieśli się na Litwę. Jakób, syn Marcina, i Marcin, dziedzice dóbr Karasie-Żdżary 1578 r. (Ks. poborowe). Aleksander i Mikołaj-Jan z pow. grodzieńskim, Samuel z wojew. nowogrodzkiem 1648 r., Stefan, burmistrz, z wojew. wileńskiem 1674 r., Jan z ziemią zakroczymską, Jan i Michał z wojew. brzesko-litewskiem i wojew. nowogrodzkiem 1697 r., a Kazimierz, cześnik liwski i poseł ziemi warszawskiej, z ziemią liwską i ziemią warszawską 1764 r. podpisali elekcye. 

Ignacy, dziedzic na Opolu, łowczy połocki 1730 r., miał synów, Kazimierza i Karola. Kazimierz, ur. 1711 r., zaufany domownik Stanisława Poniatowskiego, kasztelana krakowskiego, cześnik buski 1746 r., a od 1757 r. cześnik liwski i pułkownik wojsk koronnych, w 1764 r. administrator generalny poczt, został kasztelanem wizkim, a 1765 r. marszałkiem dworu królewskiego; kawaler orderu św. Stanisława, zacny i dobry patryota, nie mieszał się do intryg politycznych; dostał starostwa ryckie, zadybskie, goszczyńskie i nowodworskie, um. 1775 r. Z 1-ej żony Maryi-Franciszki Devraux miał córkę Annę za Bernardem Szwykowskim, starostą okińskim, a z 2-iej żony Elżbiety Hubińskiej, podczaszanki rzeczyckiej, pozostawił trzy córki i dwóch synów, Kajetana i Michała; z córek, Teresa za Feliksem Górskim, podkomorzym warszawskim, a Ludwika za Onufrym Bromirskim. 

Kajetan, porucznik wojsk koronnych 1782 r., szambelan Stanisława Augusta, starosta zadybski i rycki, dziedzic dóbr Opole i łganie, um. 1798 r.; był ożeniony z Anną Oknińską, córką Jana, wojskiego liwskiego. 

Michał, sekretarz królewski, starosta zadybski 1793 r., sędzia pokoju okręgu żelechowskiego 1830 r., posesor dóbr Zadybia, w pow. łukowskim wylegitymowany w Królestwie 1840 r., z żony Franciszki Guzkowskiej miał córkę Maryę za Janem Finke-Piaskowskim. 

Karol, młodszy syn łowczego Ignacego, żonaty z Franciszką Russocką, miał syna Karola, posesora dóbr Krzepice 1793 r., po którym z Salomei Kamińskiej syn Michał z żony Seweryny Szrednickiej pozostawił syna Stefana, lekarza pułkowego wojsk austryjackich, który w 1898 r. otrzymał zatwierdzenie szlachectwa od cesarza Franciszka Józefa (Kancl., Sigil., Metr. Kor., Don. Vars., Bon.). 

KARASIEWICZ v. KARASIOWICZ. Hrehory z wojew. brzesko-litewskiem podpisał elekcyę 1648 r. Onufry, vicesgerent latyczowski 1770-1791 r. Michał, podsędek pow. szydłowskiego 1824 r. Feliks, rejent w m. Kozienicach 1865 r. 

Jan i Bazyli, synowie Eliasza, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1810 r. 

KARASIŃSKI h. DĄBROWA. Na Podlasiu. Paweł, syn Stanisława, sprzedał w 1769 r. Zaszczyńskim swój majątek Wólka Jasionowska; jego synowie: Józef, dziedzic dóbr Czarnowsze, w pow. siedleckim, Stanisław, z synami: Antonim, Ignacym, Józefem i Teofilem, urodzonymi z Apolonii Mokickiej, oraz Paweł i tego synowie, Józef i Stanisław wylegitymowani w Królestwie 1843-1854 r.

Po Franciszku, subdelegacie grodzkim radomskim, pochodzący Andrzej, syn Leona, wylegitymowany w Królestwie 1849 r. 

KARASOWSKI. Piotr, chorąży 1781 r., następnie 1784 r. porucznik wojsk koronnych (Sigil.). Antoni, syn Jana i Katarzyny Radomyskiej, z żony Zofii Baranowiczówny miał syna Wiktoryna, komornika granicznego krasnostawskiego, wylegitymowanego w Galicyi 1782 r., żonatego z Teklą Wolańską, po którym syn Wacław (Bon.). Kazimierz, syn Andrzeja, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r. 

KARASZ von GRANZBERG h. KARASZ. Herb - w polu błękitnem karaś srebrny w prawo, nad którym złota gwiazda ośmiopromienna; w koronie trzy pióra strusie, środkowe żółte, boczne niebieskie. Jan Karasz otrzymał szlachectwo galicyjskie z przydomkiem von Grynberg w 1801 r. 

KARASZEWICZ. Mają przydomek Tokarzewski, który już w XVIII stoleciu wzięli za nazwisko. 

KARASZEWICZ. Józef, subdelegat grodzki latyczowski 1766 roku. N. nobilitowany 1775 r. (Vol. Leg.). 

KARAWACKI. Andrzej podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. (Vol. Leg.). KARBIŃSKI. Jan, pisarz kancelaryi koronnej 1672 r., z żony Elżbiety Rybińskiej miał synów, Jana, ożenionego z Zuzanną Wykińską, i Pawła, który z ziemią czerską podpisał elekcyę 1697 r. (Ks. Gr. Czerskie). 

KARBON v. de CARBON. Franciszek, pułkownik wojsk francuzkich, przybył do Polski i tu zaślubił Katarzynę Więckowską, chorążankę podolską, z której miał córki: Salomeę Reszkową, cześnikowę bialską, Maryannę Wiśniewską, podczaszynę pińską, Teresę, żonę Preusa, kapitana wojsk koronnych, i synów: ks. Jana, Jacka, porucznika artyleryi litewskiej, Antoniego, ks. Franciszka, Ludwika, pułkownika huzarów rosyjskich 1780 r., i Fryderyka. Z nich Antoni pozostawił syna Fabiana, rotmistrza wojsk polskich 1794 r., i córkę Józefę za Kazimierzem Pogorzelskim, a Fryderyk, kapitan kawaleryi saskiej 1763 r., zaślubił Juliannę Grabowską i z niej miał syna Ignacego i córkę Maryę (Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie, Bon.). KARBOT h. TRZY BUŁAWY. Rodzina węgierska, spokrewniona po kądzieli z Batoremi, pisała się z Małęcina. Jan, pisarz grodzki nowomiejski, miał synów, Heronima, wojownika, i Jana, komornika granicznego pilzneńskiego 1632 r. Marcin podpisał elekcyę 1632 r.; jego syn Stanisław 1672 r. Michał, pisarz grodzki żytomierski 1635 r. Stanisław, syn Wawrzyńca, cytowany w aktach radomskich 1672 r.     

KARBOWSKI h. SAS. Stanisław z wojew. Sandomierskiem i Stefan z ziemią ciechanowską podpisali elekcyę 1797 r. Michał był komendantem załogi w Białej Cerkwi na Ukrainie 1765 r. Andrzej, cześnik żydaczowski 1767 r. Jan, kapitan wojsk koronnych 1777 r. (Sigil.). Franciszek, syn Andrzeja, i stryj jego Jerzy, syn Bazylego i Katarzyny Drozdowskiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r., a Onufry i Michał, synowie Stanisława, wnukowie Jerzego, wylegitymowani 1832 r. (Bon.). 

KARBOWSKI h. SZRENIAWA. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1810 r. Pochodzący od Mateusza, syna Wacława, synowie: a) Kazimierz z synem Stefanem i tego syn Ignacy; b) Szymon i tego synowie: 1) Józef z synem Janem, 2) Tadeusz z synem Jerzym i tego synowie: Jan, Justyn, Kazimierz i Antoni, 3) Antoni z synami, Ignacym, po którym: Antoni, Szymon i Jan i Wawrzyńcem, po którym synowie: Augustyn, Antoni i Justyn z synami: Ignacym, Antonim, Janem, Wincentym, oraz Józef, syn Tadeusza, z synami: Ignacym, Wincentym, Aleksandrem i Stanisławem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1846-1866 r.

KARBOWSKI. Rudolf, syn Józefa i Maryanny z Łukowskich, ur. 1799 r. we wsi Lacko, w Galicyi, w 1809 r. wszedł do służby do pułku ułanów Ks. Warszawskiego iw 1817 r. został podporucznikiem w 2 pułku strzelców konnych, aw 1825 r. awansował na porucznika z przeznaczeniem do 1 pułku ułanów (Ks. Wojskowe). 

KARCHOWSKI h. TRZY KARPIE v. KRAKWICZ. Herb - w polu czerwonem trzy karpie złote głowami do siebie zwrócone, jeden wprost głową na dół, drugie dwa ukośne; w koronie trzy pióra strusie. 

Rodzina szlązka, brała przydomek Pretficz, a nazwisko wzięła od wsi Karchowa, w pow. kościańskim. Kacper, dziedzic na Karchowie i Belęcinie 1579 r. (Ks. poborowe). Jego brat Andrzej, biegły w sztuce rycerskiej, dziedzic na Karchowie, Belęcinie i Trzebcu, dworzanin królewski 1581 r., burgrabia kościański, odznaczył się w bitwie z Gdańszczanami pod Tczewem 1577 r. i w nagrodę został starostą sejświeckim, oraz dostał na niem w 1589 r. zapis 5000 złotych. Maciej, syn Macieja, żonaty z Anną N. 

Aleksander podpisał elekcyę 1632 r.; posesor dóbr Bartodzieje, był żonatym z Ewą Reklewską. Adam ożeniony z Teresą Cielecką 1667 r. Aleksander z wojew. poznańskiem podpisał elekcyę 1697 r. N., kapitan w legionach włoskich 1800 r. (Metr. Kor., Vol. Leg., Don. Vars.). 

KARCHOWSKI h. WCZELE. Stanisław, żonaty z Jadwigą Pruszkowską, miał synów, Jakóba i Sebastyana, dziedziców na Karchowie i Bratko

KARCZEWSKI. wie 1556 r.; z nich Jakób pozostawił synów, Jarosława i Wacława, a Sebastyan miał syna Stanisława. Jakób, syn Jarosza, 1619 r. Krzysztof, ożeniony z Agnieszką Kozicką, miał córkę Ludwikę (Ks. Gr. Przedeckie, Don. Vars.). 

KARCZEWSKI h. JASIEŃCZYK. Senatorowie w rodzinie: Tomasz, kasztelan halicki 1690 r., um. 1691 r. Antoni, kasztelan liwski 1738 r. Piotr, kasztelan konarsko-łęczycki 1748 r., um. 1761 r. Stara mazowiecka rodzina. Wit, dziedzic Dudy i Karczewia, w ziemi czerskiej, stolnik czerski 1428 r., miał synów: Jana, Pawła, Piotra i Wita. Wit, dziedzic na Karczewiu, pozostawił córkę Pachnę za Stanisławem z Lipia i synów: Marcina, Stefana i Wojciecha.

Marcin, dziedzic Woli i Karczewia 1480 roku, miał synów: Jakóba, kanonika warszawskiego, podkanclerzego mazowieckiego 1497 roku i kustosza warszawskiego, Pawła, wojskiego warszawskiego, Andrzeja, proboszcza w Babicach, i Marcina. Marcin, dziedzic Jabłonny i Karczewia, wojski liwski 1499 r., a następnie 1513 r. wojski czerski, miał trzech synów: Jakóba, proboszcza w Górze, Jana i Franciszka, którzy 1548 r. otrzymali przywilej na erekcyę m. Karczewia.

Jan, dziedzic na Karczewiu i Miedzechowie 1534 r., zaślubił Barbarę Ducką  i z niej pozostawił córki, Elżbietę za Wawrzyńcem Sobiekurskim, Annę za Tomaszem Sufczyńskim i synów: Sebastyana, żonatego z Anną Młądzką, Jakóba, ożenionego z Małgorzatą Dybowską, Franciszka i Stanisława, żonatego z Katarzyną Lasocką, po którym synowie, Mikołaj ożeniony z Jadwigą Trzebińską i Bartłomiej.

Franciszek, żonaty z Anną Młądzką, miał syna Andrzeja, dziedzica na Młądzu 1600 r., po którym z Doroty Bielawskiej synowie, Jan i Mikołaj. Jan, dziedzic na Woli 1642 r., pozostawił syna Tomasza, posesora dóbr Sokolniki, w ziemi lwowskiej 1665 r., łowczego chełmskiego, chorążego lwowskiego 1681 r., a ostatnio 1690 r. kasztelana halickiego, który jako podczaszy sanocki, oboźny i pułkownik królewski podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. ruskiem. Tomasz miał dwie żony, Barbarę Przerębską, z niej córki: Joanna za Wojciechem Łosiem, Zuzanna za Aleksandrem Potockim, wojewodą smoleńskim, Maryanna za Prokopem Granowskim, starostą żytomierskim, i synowie: Antoni, Józef i Stefan, i Eleonorę Mniewską, 1v. Głębocką.

Józef, starosta żytomierski 1700 r., właściciel dóbr Lekarcice i Falęcice, zaślubił Rozalię Żebrowską i z niej pozostawił syna Piotra, kasztelana konarsko-łęczyckiego 1748 r., żonatego z Joanną Czacką. Stefan, dziedzic Kąkolewo 1710 r., w pow. kościańskim, miał być kasztelanem czerniechowskim; zaślubił Annę Rzewuską, podskarbiankę nadworną koronną, i z niej pozostawił syna Michała, po którym z Maryanny Zawadzkiej syn Jan-Kajetan, dziedzic Przystałowic, w pow. opoczyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1843 r 

Franciszek, syn wojskiego Marcina, dziedzic na Miedzechowie i Karczewiu 1530 r., z żony Małgorzaty Duckiej miał syna Jana, dziedzica Jabłonny, podczaszego czerskiego 1580 r., po którym z Zofii Boglewskiej, chorążanki warszawskiej, córki: Anna, Barbara, Dorota za Baltazarem Walbachem i synowie, Jan i Stanisław, Jan, dziedzic na Karczewiu 1598 r., żonaty z Anną Odrzywolską, miał córki, Aleksandrę za Krzysztofem Sufczyńskim, Eleonorę za Wojciechem Kłembowskim i syna Władysława, po którym z Anny Dunin-Wąsowiczówny córka Wiktorya za Waleryanem Oborskim i synowie: Jan, Samuel i Zygmunt. Jan, dziedzic na Karczewiu, podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią czerską; podczaszy warszawski 1682 r., zaślubił Zofię Komońską, i z niej miał córki: Annę za Arciechowskim, Maryannę Bojemską i Joannę za Kazimierzem Zdziarskim, oraz dwóch synów, Kazimierza i Antoniego.

Kazimierz, dziedzic dóbr Rudzienko i Pogorzeli, podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią czerską; sędzia grodzki liwski 1701 r., wojski czerski, z żony Konstancyi Bojemskiej miał syna Józefa, wojskiego czerskiego 1725 r., następnie 1738 r. wojskiego wyszogrodzkiego, po którym z Justyny Przezdzieckiej, sędzianki wyszogrodzkiej, córki, Antonina za Adamem Smoniewskim, skarbnikiem wyszogrodzkim, Maryanna za Michałem Szymakowskim, stolnikiem ciechanowskim, i syn Aleksander, łowczy liwski 1749 r., żonaty z Heleną Sufczyńską, chorążanką czerską. Antoni, młodszy syn podczaszego Jana, skarbnik 1715 r., następnie pisarz ziemski i grodzki czerski 1726 r., kasztelan liwski 1738 r., z żony Heleny z Grabianków miał córki, Dorotę Niszczycką, kasztelanowę raciążską, Agnieszkę Okęcką, chorążynę warszawską, i synów: Józefa, Michała, Kajetana, księdza Trynitarza, i Konstantego. 

Józef, starosta liwski i budziszewski 1759 -1790 roku, szambelan króla Augusta III 1757 r., podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią czerską i liwską; dziedzic dóbr Ciepielów, marszałek konfederacyi barskiej, zaślubił Antoninę, córkę Jana-Stanisława Ossolińskiego, kasztelana gostyńskiego, i z niej miał córki: Annę Bratkowską, Ludwikę szambelanowę Chociszewską, Maryannę Mrozowicką i synów, Joachima i Józefa. 

Joachim, poseł na sejm 1824 r., dziedzic Ciepielowa, z żony Zofii Świdzińskiej, kasztelanki radomskiej, miał synów: Floryana, Cyryaka, Franciszka Salezego i Patrycego. 

Floryan, dziedzic dóbr Wielgie, w pow. opatowskim, radca Tow. Kredytowego 1812 r., wylegitymowany w Królestwie 1839 r., miał dwie żony, Maryannę Świdzińską, z której syn Feliks żonaty z bar. Justyną Heydel, i Sewerynę Dąbrowską, z niej syn Seweryn; po Feliksie córka Wanda za Adamem bar. Horochem i synowie: Wacław, Kazimierz i Bronisław. 

Cyryak, sędzia pokoju okręgu soleckiego, dziedzic dóbr Ruda Kościelna, w pow. opatowskim, wylegitymowany w Królestwie 1839 r. 

Franciszek Salezy, dziedzic dóbr Brzozowy, w pow. sandomierskim, wylegitymowany w Królestwie 1839 r., z żony Józefy Brzezińskiej pozostawił córki: Teodozyę za Edwardem Domańskim, Karolinę za Julianem Rostkowskim, Maryę za Jakóbem Popowskim, Emilię Dobrzańską i synów, Henryka, żonatego z Aleksandrą hr. Komorowską, i Felicyana, po którym z Heleny Łabędzkiej synowie, Stefan i Jan.

Patrycy, dziedzic dóbr Dobrowoda, w pow. stopnickim, wylegitymowany w Królestwie 1850 r., z żony Mrozowickiej pozostawił syna Joachima, dziedzica Strykowic, żonatego z N. Skórkowską. 

Józef, młodszy syn szambelana Józefa, dziedzic dóbr Pierzchni 1796 r., z żony Bony Świdzińskiej, kasztelanki radomskiej, pozostawił córki, Bonę Wincentynę, Barbarę za Antonim Szczepanowskim i Antoninę, dziedziczkę Jakóbowa i Chruściechowa, w Sandomierskiem, żonę Stefana Domańskiego, wylegitymowane w Królestwie 1845 r. 

Michał, drugi syn kasztelana Antoniego, cześnik 1745 r., pisarz ziemski, podkomorzy i kilkakrotnie poseł czerski na sejmy, podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią czerską; z żony Teresy Załuskiej, starościanki regnowskiej, pozostawił syna Stanisława, który podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią czerską, a podług akt Heroldyi miał mieć i syna Kazimierza, po którym syn Walenty pozostawił syna Stefana, po którym syn Franciszek z Małgorzaty Milewskiej miał syna Karola, dzierżawcę wsi Zastawie, w pow. ostrołęckim, wylegitymowanego w Królestwie 1856 r. 

Konstanty, ostatni z synów kasztelana Antoniego, łowczy liwski 1740 r., starosta prusinowski 1749 r., żonaty z Ludwiką Walicką, stolnikówną rawską, miał syna Antoniego, wylegitymowanego w Galicyi 1782 r. 

Aleksander z wojew. nowogrodzkiem 1648 r., a Aleksander z powr. Słonimskim i Aleksander, skarbnik kijowski, z wojew. kijowskiem 1674 r., Jan z wojew. nowogrodzkiem, Paweł z ziemią wizką 1697 r., oraz Aleksander, Antoni i Jan z ziemią warszawską, a Tomasz z ziemią liwską 1764 r. podpisali elekcye. Stanisław, komornik bielski 1688 r. Stanisław, podczaszy sochaczewski 1710 r. 

Konstanty, właściciel Iłowiec 1700 r., żonaty z Maryanną Rudzieńską, miał synów: Antoniego, kanonika kruszwickiego, Jana, miecznika łukowskiego, i Michała, wojskiego wyszogrodzkiego 1763 r., który miał dwie żony, Teresę Zbaraszewską, z niej dzieci: Antonina, Kazimierz i Maciej, i Maryannę Lipińską, z której córka Maryanna. Aloizy, Andrzej i Ignacy Jan, synowie Dominika, wnukowie Aleksandra i Zofii Lubojańskiej, przywróceni do szlachectwa 1775 r. 

Julian, komornik graniczny płocki 1746 roku, wojski ciechanowski 1750 r., sędzia kapturowy, podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią warszawską; z żony Konstancyi Karczewskiej pozostawił córkę Maryannę 1v. za Michałem Zalewskim, cześnikiem nowogrodzkim, 2v. za Ignacym Osieckim, szambelanem królewskim, i trzech synów: Antoniego, starostę bulkowskiego, żonatego z Brygidą Radwańską, Aleksandra i Jana. Aleksander, komornik graniczny czerski 1774 r., szambelan Stanisława Augusta, żonaty z Moniką Izbińską, sędzianką sochaczewską. a Jan. dziedzic Jeżewa, starosta bulkowski 1773 r., szambelan Stanisława Augusta 1781 r., deputat na Trybunał koronny i rotmistrz kawaleryi narodowej 1791 r., z żony Katarzyny Łempickiej miał córki: Balbinę za Ludwikiem Rokitnickim, Ludwikę Łempicką, Ewę Konarzewską i syna Tertuliana, po którym z Barbary Żórawskiej córka Henryka za Edmundem Skarżyńskim i syn Gustaw (Metr. Kor., Kancl., Sigil., Don. Vars., Ks. Ziem, i Gr. Czerskie i Wareckie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). 

Michał, rotmistrz pancerny, szambelan Stanisława Augusta 1770 r., starosta pokutyniecki i kawaler orderu św. Stanisława 1787 r., syn Stanisława, podstolego latyczowskiego, i Anieli Stawskiej, wnuk Józefa i Anastazyi Gutowskiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. 

Józef, Jan i Szymon, synowie Franciszka i Anieli Leszczyńskiej, wnukowie Stanisława i Anny Kobierskiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r., a Tomasz, syn Antoniego, subdelegata grodzkiego halickiego, i Joanny Medyńskiej, wylegitymowany tegoż roku. 

Szymon z Anastazyi Zalewskiej miał synów, Antoniego, po którym z Rozalii Raczyńskiej syn Jan, i Jana, żonatego z Honoratą Szpotowską, z której synowie, Jakób i Wojciech wylegitymowani w Galicyi 1831 r. (Bon.). 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej: Józef, syn Mikołaja, i Andrzej, syn Jana, z synem Antonim-Bazylim 1855 r., a Józef, syn Stanisława, i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1831 r. 

KARCZEWSKI h. MOGIŁA. Piotr, syn Benedykta, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

KARCZEWSKI h. NAŁĘCZ. Ośm osób wylegitymowanych w Cesarstwie zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1846 r.  

KARCZEWSKI h. PORAJ odm. Odmiana herbu - w koronie nad hełmem sokół wychodzący z płomieni. 

Maciej Szczudlik za odznaczenie się przy zdobyciu Połocka i Sokoła nobilitowany 1579 r., a przez Jana Bużeńskiego, sekretarza królewskiego, przypuszczony do herbu Poraj (Metr. Kor.). 

KARCZEWSKI v. KARCZOWSKI h. SAMSON. W Wielkopolsce, wzięli nazwisko od wsi Karczewa, w pow. kościańskim. Wincenty, kanonik poznański 1479 r. Świętomir w pow. kościańskim 1518 r. Michał z żony Matyldy Garczyńskiej miał syna Wojciecha, po którym z Katarzyny Ocieskiej, synowicy kanclerza, było dwóch synów, Melchior i Marcin; z nich Melchior, dzielny wojownik pod Dorohostajskim, marszałkiem wielkim litewskim, z Doroty Retkowskiej pozostawił synów: Jana, Aleksandra i Władysława, a Marcin, właściciel części wsi Karczewo 1580 r., z dwóch żon, Ponińskiej i Parczewskiej miał synów: Piotra, Daniela, żonatego z Modliszewską, i Aleksandra, po którym z żony Jaskuleckiej potomstwo. Ci Karczewscy przeszli po większej części na wyznanie kalwińskie. 

Bogusław podpisał elekcyę 1697 roku z wojew. kaliskiem. Marcin, skarbnik bydgoski 1742 r. Po Bogusławie syn Dobrogost, dziedzic wsi Wyszakowo i Biernatki, miał synów: Ludwika-Piotra, Aleksandra, Tobiasza, Andrzej a Jana, Bogusława i Adama; z których: 1) Ludwik-Piotr z Elżbiety Milęckiej pozostawił syna Jana, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r.; 2) Aleksander z pierwszej żony Reginy Mikuliczówny miał synów, Piotra w 1837 r. i Stefana w 1839 r. wylegitymowanych w Królestwie, a z drugiej żony Amelii z Hornów syna Hipolita, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r.; 3) Tobiasz z Anny Karczewskiej pozostawił synów: Jana, Władysława i Bronisława, wylegitymowanych w Królestwie 1840 r.; 4) Andrzej Jan z żony Teofili Chlebowskiej miał synów, Ignacego-Leona, radcę Prokuratoryi, i Marcelego-Pawła w 1837 r. wylegitymowanych w Królestwie; 5) Bogusław z żony Aleksandry Bukowieckiej miał syna Aleksandra, a ten pozostawił syna Hipolita.

Józef, syn Mikołaja, z synem Józefem i tego synami: Julianem, Henrykiem i Józefem-Benedyktem wylegitymowani w Cesarstwie 1838-1842 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

KARCZEWSKI. Józef, syn Jana i Ludwiki z Kickich, ur. 1785 r. we wsi Wierzchowiskach, w obwodzie lubelskim, w 1809 r. postąpił na służbę do 10 pułku jazdy Ks. Warszawskiego i w 1826 r. został podporucznikiem w korpusie weteranów; odbył kampanię w Rosyi 1812 r. Wojciech, syn Teodora i Agnieszki z Żaczkiewiczów, ur. 1792 roku w Gnieźnie, wszedł do służby 1806 r. do 9 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1822 r. został podporucznikiem, a w 1831 r. porucznikiem i kapitanem w 7 pułku piechoty liniowej; odbył kampanie 1806 i 1807 r. w Prusach, a od 1808-1812 r. w Hiszpanii. 

Wojciech, syn Jana i Tekli Puchaczewny, ur. 1796 r. we wsi Gromadzice, w obwodzie wieluńskim, wstąpił 1821 r. do 7 pułku piechoty liniowej i w 1831 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe).

KARCZEWSKI. Wincenty, kapitan w 2  pułku piechoty liniowej wojsk polskich od 1815 r., otrzymał przyznanie praw szlachectwa w Królestwie 1839 r. z zasady posiadanego stopnia oficerskiego. 

KARCZMARZEWSKI h. SAS. Daniel, syn Jerzego, z synem Kazimierzem, Grzegorz, syn Jana, i Stefan, syn Dymitra, z synem Janem zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1806 r. 

KARCZYŃSKI h. SAS. N., dzierżawca dóbr Różanno, w Prusach Zachodnich 1820 r. (Led.). 

KARCZYŃSKI. Andrzej, syn Ludwika i Magdaleny z Kośmińskich, ur. 1786 roku we wsi Piotrkowicach, w obwodzie kościańskim, wszedł do służby 1806 r. do 1 pułku jazdy legii nadwiślańskiej i w 1817 r. otrzymał dymisyę w stopniu podporucznika; odbył kampanie, 1807 r. przeciw Prusom, od 1808 r. do 1813 r. w Hiszpanii, a 1814 r. we Francyi i był kilkakrotnie ranny (Ks. Wojskowe).

KARDAMOWICZ h. TOPÓR. Michał zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. 

KARDASEWICZ. Jan i Mikołaj z przydomkiem Siewierz, synowie Jana, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1834 r. 

KARDASZEWSKI. Leon, syn Piotra, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1852 r. 

KARDOLIŃSKI h. JASTRZĘBIEC. Posiadali podług Ledebura w Prusach Zachodnich majątek Łążyn 1855 roku. Ignacy, syn Piotra, adwokat w Warszawie 1866 r. 

KARER Wacław nobilitowany 1790 r. (Vol. Leg.). 

KARĘGA h. KARĘGA. Herb - tarcza w czworo przedzielona, w 1 i 4 części pole białe, w 2 i 3 szare; w koronie trzy pióra strusie. 

Brali przydomek de Quarto. Jerzy, łożniczy królewski 1592 r., z żony Hanny ks. Sokolińskiej miał synów, Jana i Krzysztofa, po którym z Anny Rajeckiej córka Anna za Janem Grotowskim. Michał podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. wileńskiem. Władysław, skarbnik trocki 1648 r., podczaszy wiłkomierski, starosta siewierski, deputat na Trybunał litewski 1668 r., sędzia grodzki trocki, um. 1670 r., pozostawiwszy z Konstancyi Naruszewiczówny, referendarzówny litewskiej, syna Michała, a ten miał córkę Różę za Bogusławem Kudźkowskim, skarbnikiem trockim, i synów, Franciszka, starostę kukanowskiego, i Marcyana, po którym z Tekli z Sielawów córka Barbara za Franciszkiem Żabą, cześnikiem witebskim, i synowie: 1) Michał, starosta kukanowski 1764 r., ożeniony z Judycką miał syna Michała, i 2) Józef Tadeusz, podstarosta 1775 r. i sędzia grodzki kowieński, z Petroneli Prozorówny zostawił synów: a) Stanisława i b) Hektora-Benedykta-Bonifacego, dziedzica dóbr Kirsna, w pow. augustowskim, wylegitymowanego w Królestwie 1839 roku z synem Hektorem-Ignacym, urodzonym z Anny Przeciszewskiej, marszałkówny oszmiańskiej. 

KARGIER. Ignacy, syn Ferdynanda i Barbary z Eignerów, ur. 1775 r. w Puławach, w obwodzie lubelskim, postąpił na służbę 1807 r. do 1 legii artyleryi pieszej Ks. Warszawskiego i w 1809 r. został podporucznikiem, a 1812 r. porucznikiem, i w 1815 r. był przeznaczony na adjutanta placu do twierdzy w Zamościu; w 1831 r. awansował na kapitana z odkomenderowaniem do obowiązków adjutanta placu m. Warszawy (Ks. Wojskowe). 

KARGOLSKI. Mikołaj, dziedzic Kargolina, w piotrkowskim 1552 r. (Ks. poborowe). Jan i Andrzej, synowie, Walentego, 1579 r. Jakób, syn Jana, 1624 r. (Ks. Gr. Piotrkowskie). 

KARGOWSKI h. BOŃCZA. Właściwe ich nazwisko Kargoski, od wsi Kargoszyna. Feliks i Maciej, dziedzice na Kargoszynie 1578 r. (Ks. poborowe). Jan 1613 r. Paweł, podstarosta i poborca ciechanowski 1620 r., sędzia grodzki płocki 1631 r. N., sędzia ziemski płocki, ożeniony z Anną Kryską około 1630 r. Maciej, syn Jana, ożeniony z Elżbietą Iłowską 1642 r. Maciej, syn Wojciecha, 1647 r. Jan, Krzysztof, Stanisław i Wojciech z ziemią ciechanowską 1648 r., Felicyan, Jan, Kazimierz i Paweł 1697 r. z wojew. płockiem 1697 r. podpisali elekcye.

Kazimierz w 1699 r. kupił od Adama Rosochackiego wieś Kargoszyn, na Podlasiu (Akta Brańskie); jego syn Adam miał syna Michała, po którym z Franciszki Dmosińskiej syn Stanisław, dziedzic wsi Olszanka, w pow. pułtuskim, wylegitymowany w Królestwie 1842 r. 

KARIO h. GOZDAWA. Jan i Stanisław, synowie Ludwika, zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1815 r. 

KARKAZAN. Szlachta owrucka. Aleksander zrabowany od Kozaków 1648 r. 

KARKOWSKI. Piotr 1632 r. podpisał elekcyę z wojew. Sandomierskiem, a Jan 1697 r. z wojew. brzesko-kujawskiem. 

KARKOWSKI. Daniel, towarzysz w wojsku koronnem, w nagrodę zasług wojennych nobilitowany 1673 r. 

KARLEWICZ h. OSTOJA. Podług Wielądka z Inflant przenieśli się na Żmudź i do pow. pińskiego. Mateusz z Anną Wiktorowiczówną miał synów: Leona, Bartłomieja i Jana; z tych braci, Leon z Anny z Korabiewiczów pozostawił synów: Jana, instygatora królewskiego w ekonomiach litewskich, Aleksandra, komornika ziemskiego pińskiego, po którym z Joanny Jessówny synowie, Ignacy i Franciszek, i Ignacego, dworzanina skarbu litewskiego. Bartłomiej z Julianny Drużyłowskiej miał synów, Józefa i Szymona. Jan, ostatni z synów Mateusza, instygator ekonomij litewskich, z Elżbiety Postolskiej pozostawił synów, Leona i Jakóba.

KARLEWSKI h. OSTOJA. Leon i Bazyli, synowie Mateusza, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

KARLI. Jan podpisał konstytucye sejmu 1736 r. Michał, patrycyusz m. Krakowa, został kawalerem złotej ostrogi 1740 r. (Vol. Leg., Sigil.). 

KARLING. Samuel, podstoli orszański, podpisał z wojew. trockiem elekcyę 1697 r. 

KARLIŃSKI h. OSTOJA. Wzięli nazwisko od wsi Karlina, w wojew. krakowskiem, pod Kromołowem. Abraham 1521 r., miał synów, Kacpra i Marcina; z tych braci: Kacper, dzielny wojownik, miał dziesięciu synów, z których siedmiu poległo na wojnie, a najmłodszy Zygmunt był jeszcze przy mamce, gdy Karliński, dowodząc załogą w zamku olsztyńskim po stronie króla Zygmunta III w 1587 r., był oblężony przez arcyksięcia Maksymiliana, a gdy nie chciał mu poddać się, arcyksiąże postanowił przypuścić szturm do zamku, a że uprowadzona mamka z dzieckiem popadli mu w ręce, kazał je prowadzić przed wojskiem, ufny, że załoga nie będzie śmiała strzelać do syna swego dowódcy; Karliński, widząc wahanie się załogi, sam wycelował armatę ku nieprzyjacielowi i od strzału zginęło jego dziecko, a załoga mężnie walcząc, odparła szturm nieprzyjaciela.

Z pozostałych synów Kacpra i Zofii Żeromskiej, Walenty i Marcin służyli wojskowo, i z nich Marcin, chorąży smoleński 1627 r., rotmistrz i pułkownik królewski, należał do dzielniejszych wojowników swojego czasu, odznaczył się pod Smoleńskiem, a w 1632 r. do tego miasta, ściśle przez wojsko moskiewskie oblężonego, potrafił wprowadzić świeże posiłki i zapasy żywności, które pozwoliły stawiać opór nieprzyjacielowi, aż do nadejścia króla Władysława IV; posłował na sejm 1628 r. i z niego deputat do zapłaty wojska, poseł na sejm 1642 r., w 1632 r. był delegowany do traktowania z Moskwą o pokój. Chorąży Marcin zaślubił Helenę ks. Sokolińską i z niej pozostawił córkę Katarzynę za Samuelem Ciechanowieckim, starościcem mścisławskim. Anastazya, żona Marka Dogiela 1670 r. 

Aleksander z ziemią ciechanowską podpisał elekcyę 1632 r. Jan, pisarz grodzki grabowiecki 1636 r., podstarosta buski 1642 r., miał syna Jakóba. Piotr, pisarz grodzki radomski 1640 r., żonaty z Zofią Rajecką. Jerzy, podkoniuszy Władysława IV, towarzyszył mu do wód w Baden 1640 r. Franciszek i Jan z wojew. krakowskiem podpisali elekcyę 1697 r. Stanisław w wojew. krakowskiem 1710 r., z żony Zofii Woszczowskiej miał syna Michała, ożenionego z Katarzyną Drohojowską, stolnikówną wołyńską. 

KARLIŃSKI. Licznie rozrodzeni w pow. piotrkowskim i piszą się z Karlina. Jakób, syn Mikołaja, ustąpił części na Karlinie bratu Janowi 1571 r. Stanisław, syn Piotra, notowany w aktach radomskich 1672 r. Jarosz, Mikołaj i Wojciech podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. łęczyckiem. 

Waleryan, syn Tadeusza i Kunegundy, ur. 1801 r. we wsi Wojskach, w obwodzie rawskim, wstąpił 1819 r. do 6 pułku piechoty liniowej i w 1825 r. został podporucznikiem, a w 1831 r. porucznikiem; otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

KARŁOWICZ h. KARŁOWICZ. Na Litwie i Podlasiu, posiadali majątek Karłowszczyznę, który w 1539 r. sprzedał razem z majątkiem Zaholszany Wojciech Karłowicz. Michał-Jerzy, stolnik rzeczycki 1760 r. Michał, starosta subortowski na Litwie 1775 r., słynny mecenas 1780 r. Józef, mostownicy trocki 1788 r. 

Wincenty i Aleksander z synem Janem, synowie Ludwika, Józef i Michał, synowie Antoniego, zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1817 r., a potomkowie powyższych wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1832-1853 r.

KARŁOWICZ h. NAŁĘCZ. Kazimierz, syn Krzysztofa, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r. 

KARŁOWICZ. Konstanty, syn Krzysztofa, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej 1859 r. 

KARŁOWSKI h. PRAWDZIC. W Wielkopolsce, na Kujawach i w Prusach Zachodnich. Tomasz, kanonik wileński 1636 r. Jan z wojew. inowrocławskiem i Jan z ziemią nurską, Michał z wojew. brzesko-kujawskiem i Władysław z wojew. poznańskiem podpisali elekcyę 1697 r. Aleksander z Krystyny Iłowskiej miał syna Jana 1714 r. Kacper, horodniczy włodzimierski 1740 r. Longin, syn Józefa, miecznika dobrzyńskiego, i Teresy Chrząstowskiej, podstoli bydgoski, dworzanin Potockiego, wojewody kijowskiego, przy jego poparciu zaślubił bogatą dziedziczkę i Maryannę Mierównę, kasztelankę słońską, i w 1760 r. został starostą kruszwickim; młody i śmiały, w 1764 r. w bezkrólewiu zebrawszy zbrojną gromadę, chciał stawić opór partyi Czartoryskich, a zarazem zmusić majętnego, a bezdzietnego stryja do oddania sobie majątku, napadł go więc zbrojno, lecz starzec zdołał ujść do Kossowskiego, podskarbiego nadwornego koronnego, który schwytawszy starostę, oddał go pod sąd kapturowy i śmiercią jako wichrzyciela spokojności publicznej ukarał; sejm 1768 r. przywrócił do czci jego pamięć. Wojciech, syn Tomasza i Teodory Przeczkowskiej, 1771 r. Szymon, syn Józefa, komornik zakroczymski 1784 r. Augustyn, podkomorzy królewski, major wojsk koronnych 1793 r. (Ks. Gr. Czerskie, Don. Vars.). 

Andrzej w 1783 roku kupił od Bukowieckich dobra Dziemianowce i Ślepowo; jego syn Antoni z żony Augusty Kattenówny miał synów, Aleksandra-Józefa, urzędnika celnego na komorze w Modrzejowie, w 1852 r., i Ludwika, urzędnika skarbowego w Kielcach, w 1854 r. wylegitymowanych w Królestwie. 

Jan i Michał, synowie Pawła, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1841 r. 

KARMANOWSKI h. PRUS. Andrzej i Piotr, dziedzice Karmanowic i Bielin, w wojew. lubelskiem około 1470 r. (Lib. Benef.). Andrzej, syn Jana, żonaty z Urszulą Otwinowską 1579 r. Adryan, Jakób, Melchior i Teofil, synowie Zbigniewa, dziedzice na Szczukach 1604 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Jerzy z wojew. lubelskiem 1632 r., Jan z wojew. wołyńskiem 1648 r. i Albrycht z wojew. mińskiem 1697 r. podpisali elekcye. 

KARMAŃSKI h. RADWAN. Jan cytowany w aktach krzemienieckich 1702 r. Jan z synami, Janem i Dymitrem, urodzonymi z Anny Szczepanowskiej, oraz synowiec jego Jan, syn Teodora, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. (Bon.).

KARMAZYNOWICZ h. LESZCZYC. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. N., dzierżawca dóbr Hurnowszczyzna, w pow. płockim 1807 r. 

KARMAZYNOWSKI. Stanisław, syn Adama i Rozalii Bobrowskiej, wnuk Wojciecha i Katarzyny Zielińskiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., żonaty z Teresą Ziobrowską, miał córkę Agnieszkę za Janem Szuszkiewiczem i syna Marcina, po którym z Katarzyny Gąsiorowskiej synowie: Józef, Jan i Andrzej (Bon.). 

KARMIN. Jan - Kazimierz z wojew. wileńskiem podpisał elekcyę 1687 roku. 

KARMIŃSKI h. WCZELE. Podług Paprockiego dom starodawny w Wielkopolsce; pisali się też Karmieński i Karmański. Maciej Kemblan, dziedzic na Karminie, w pow. kościańskim, miał synów: Bartłomieja, Jana, Krzysztofa, Seweryna, dziedzica na Karminie 1580 r. (Ks. poborowe), Stanisława i Wojciecha. Stanisław, gorliwy dysydent, był starszym zboru w wojew. krakowskiem i rektorem rozpraw na synodzie sandomierskim 1570 r. Felicyan, sędzia grodzki zakroczymski 1711 r. Michał, burgrabia grodzki stężycki 1729 r. 

Andrzej, syn Michała, sprzedał w 1698 r. swój majątek Kurów, w pow. kościańskim, Wincentemu Granowskiemu; jego syn Michał miał synów, Jana i Walentego. Po Janie z Maryanny Cieleckiej synowie: Jan Nepomucen, nauczyciel gimnazyum w Radomiu, w 1850 r., Ludwik, urzędnik przy drodze żelaznej warszawsko-wiedeńskiej, w 1850 r. i Józef, po którym z Weroniki Heyne synowie: Heronim, urzędnik w rządzie gubernialnym radomskim, Saturnin i Soter w 1851 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Po Walentym, młodszym synu Michała, synowie: Stanisław pozostawił synów, Adama i Jana w 1855 r., a Antoni z Ewy Krzywańskiej miał syna Aleksandra, żołnierza w wojsku ros., w 1857 r. wylegitymowanych w Królestwie. 

KARNAZEWICZ v. KARNAZIEWICZ h. KORNIC. Wylegitymowani w Cesarstwie 1840 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej: Antoni, syn Antoniego, z synami: 1) Onufrym i tego syn Ignacy z synami, Józefem i Stanisławem; 2) Adamem, a ten z synami, Józefem i Ignacem i tego drugiego synowie, Antoni i Konstanty. 

KARNECKI h. ŚLEPOWRON. Jan, subdelegat piotrkowski 1778 r., miał syna Jana Nepomucena, po którym z Weroniki Kiedrzyńskiej synowie, Karol - Błażej - Edward, urzędnik w biurze marszałka gub. warszawskiej, w 1852 r. i Julian, urzędnik w Dyrekcyi Ubezpieczeń, w 1855 roku wylegitymowani w Królestwie. 

Józef, syn Jana i Katarzyny z Dorochockich, ur. 1787 r. we wsi Przespolewie, w obwodzie kaliskim, postąpił 1806 roku do 6 pułku jazdy Ks. Warszawskiego i w 1807 r. został podporucznikiem, a 1809 r. porucznikiem w 16 pułku piechoty; kapitan 1813 r., przeniesiony 1821 r. do 5 pułku piechoty liniowej, awansował 1831 r. na majora. Odbył kampanie 1806 i 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, a 1812 r. był w Rosyi; ozdobiony krzyżem złotym polskim (Ks. Wojskowe).

KARNER h. KARNER. Józef, syn Franciszka, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1839 r. 

KARNICKI h. IŁGOWSKI i KOŚCIESZA. Hrabiowie, baronowie i szlachta. Prawdopodobnie pierwotnym herbem Karnickich był Lis, i ten herb daje Długosz 1470 r. Dersławowi, kanonikowi i scholastykowi płockiemu, doktorowi obojga prawa 1470-1484 r.; z czasem przecież zmienili Lisa na podobny mu herb Kościeszę, z którego znowu wytworzył się herb Iłgowski i pod tym zamieszczają tę rodzinę Kojałowicz i Niesiecki. 

Stara w wojew. rawskiem rodzina; jej gniazdem wieś Karnice, od której w XV stoleciu wzięła nazwisko Karnicki, jej zaś pierwotnem mianem było Siestrzanek, które zachowywała jako przydomek jeszcze w XIX wieku. Jedna jej linia z wojew. rawskiego przeniosła się do północnego Mazowsza, druga osiedliła w Inflantach, inna zaś na Rusi Czerwonej i w wojew. krakowskiem. Mikołaj, kanonik kujawski 1456 roku. Dersław, kanonik krakowski i scholastyk płocki 1472 roku, był w wielkich łaskach u książąt mazowieckich. Jan Siestrzanek, starosta wizki 1460-1463 r., dziedzic wsi Karnice, zasłużony na dworze książąt mazowieckich, dostał w nagrodę zasług od księcia Mazowieckiego, a biskupa płockiego, Kazimierza, wieś Brzostowo, w ziemi wizkiej w 1472 r., które to nadanie Janusz ks. Mazowiecki zatwierdził w 1486 r.; z żony Małgorzaty Krassowskiej, kasztelanki wizkiej, miał trzy córki: Elżbietę za Bernardem Kołakowskim, Barbarę i Katarzynę, oraz czterech synów: Stefana, Michała, Jana i Mikołaja, cytowanego w aktach wizkich 1486 z., po którym był syn Jan 1519 r. Z tych czterech braci. 

Michał, dostawszy w dziale po ojcu majątek Brzostowo, od niego brał nazwisko Brzostowski, które to nazwisko zachowali jego potomkowie (zobacz Brzostowski, herbu Kościesza). 

Stefan, dziedzic dóbr Karnice, w wojew. rawskiem, i Dzierżanowo, w północnem Mazowszu, z żony N. Krasińskiej, córki Sławka, miał synów: Jana, Andrzeja i Stanisława, mylnie przez Niesieckiego tytułowanego oboźnym wielkim koronnym, który pozostawił syna Jana, po którym z Rylskiej było trzech synów: Stanisław bezpotomny, Jan i Mikołaj; z tych braci Jan, dziedzic majątku Tyle, z żony Grzymkowskiej miał syna Kacpra, dzielnego wojownika, który w nagrodę zasług rycerskich, oddanych w wojnach przeciw Moskwie i Szwedom, dostał od Zygmunta III majątek w Inflantach, i ten Jan jest przodkiem linii Karnickich, osiedlonej w Inflantach i na Rusi Białej, z której niektórzy członkowie brali herb Iłgowski. Syn tego Kacpra, Stanisław, z żony N. Jaworskiej miał syna Samuela, po którym Andrzej, miecznik miński, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. mińskiem i pozostawił syna Jana, którego syn Andrzej-Dyonizy, pisarz grodzki, następnie wojski inflancki, w 1733 r. nadał kościół w Lucynie, w Inflantach; z żony Maryanny Szostakowskiej miał synów, Ignacego i Jana.

Ignacy, cześnik inflancki, dziedzic dóbr Zabłocie, z żony Rozalii Mohlówny pozostawił synów: Tadeusza, rotmistrza inflanckiego, zmarłego w opinii świętości, Jana, horodniczego inflanckiego i sekretarza pieczęci mniejszej koronnej 1768-1775 r., podstolego 1778 r., a sędziego ziemskiego inflanckiego 1788-1793 r., żonatego z Domicelą Suską, regentówną koronną, który otrzymał 1769 r. prawem dziedzicznem dobra Eweysmujzę, a prawem lennem dobra Mołodków i Ośniki, w krzemienieckiem, a Sołusze, w bracławskiem, i Andrzeja. 

Andrzej, łowczy inflancki 1758 r., podpisał elekcyę 1764 r. z ks. inflanckiem; cześnik inflancki 1770-1793 r., z żony Anieli Kublickiej miał syna Mikołaja, szambelana królewskiego, podkomorzego, a ostatnio marszałka szlachty pow. lucyńskiego, po którym z żony Doroty Szczytówny-Niemirowiczówny córki: Aniela za hr. Gustawem Wielhorskim, Adela za Konstantym ks. Radziwiłłem i Antonina za Edmundem Sulistrowskim, oraz synowie: Justynian, Jan i Józef. 

Justynian, dyrektor honorowy, następnie vice-prezes Tow. Zachęty Sztuk Pięknych w Królestwie, znawca i miłośnik malarstwa, um. 1876 r. w Warszawie. 

Jan, sekretarz Stanu, tajny radca i senator, wielkich zdolności, czynny wziął udział w sprawach krajowych 1861-1863 r. i jego w części dziełem były te ulepszenia, jakie rząd rosyjski zaprowadził w tym czasie w Królestwie; z żony Emilii Karnickiej, córki Marcina, marszałka szlachty gub. witebskiej, pozostawił córki: Zofię, Maryę i Ludwikę, oraz synów: 1) Michała, dziedzica Lanckorony, vice-referendarza Rady Stanu w Królestwie, 1867 r., po którym z Konstancyi Sołtykówny syn Roman i córka Ludwika; 2) Józefa, kamerjunkra dworu i senatora Cesarstwa rosyjskiego. 

Jan, młodszy syn Andrzeja-Dyonizego, z żony Zofii Wereszczyńskiej miał syna Józefa, wojskiego czerniechowskiego, po którym z Rozalii Jodkówny syn Franciszek, podkomorzy 1799 r. i marszałek szlachty pow. lucyńskiego, szambelan Królestwa, z żony Anny Benisławskiej pozostawił synów: Wiktora, Marcina i Józefa. 

Marcin, chorąży lucyński, marszałek szlachty gub. witebskiej, szambelan rosyjski, wielkich zasług w obywatelstwie, z żony Zofii hr. Borchówny, marszałkówny witebskiej, miał córkę Emilię, żonę Jana Karnickiego, sekretarza Stanu. 

Józef, podkomorzy i marszałek szlachty pow. lucyńskiego 1822 r., z żony Amelii Lenkiewiczówny pozostawił córkę Maryę i synów: 1) Franciszka, po którym z Anieli, córki Euzebiusza Korsaka, synowie, Józef i Bronisław, oraz córka Amelia za Houwaltem; 2) Adama-Aleksandra, po którym z Waleryi, córki Leopolda Benisławskiego synowie, Stanisław i Wacław, oraz córki, Amelia i Marya.

Jan, dziedzic na Rakowcu i Powsinku, cześnik płocki 1579 r. Stanisław, starosta latowicki, miał syna Jana 1580 r. Stanisław, posesor Brycowszczyzny 1635 r., miecznik sochaczewski, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. Sandomierskiem; z żony Izabeli Skulskiej pozostawił synów: Stanisława, Abrahama i Adama. Kacper 1660 r., miał synów, Stefana, kapitana wojsk koronnych, żonatego z Anną Karską, i Marcyana, ożenionego z Ewą Babską. 

Seweryn z wojew. rawskiem 1648 r., a Kazimierz i Stefan z wojew. mińskiem 1697 r. podpisali elekcye. Stanisław, posesor Brycowszczyzny 1667 r., żonaty z Krystyną Komorowską, wojewodzianką sandomierską. Andrzej-Benedykt, łowczy i podstarosta miński 1724 r., marszałek sądów kapturowych, miał synów, Ignacego i Władysława. Antoni, łowczy miński 1733 r. Ignacy, porucznik petyhorski i podstoli, a następnie sędzia ziemski miński 1765 r., dziedzic dóbr Wozginiszek, został 1775 r. podkomorzym mińskim. Adam, cześnik inflancki 1778 roku. Aloizy, generał-adjutant wojsk litewskich około 1790 roku. Ignacy, syn Felicyana, deputat szlachty pow. wilejskiego 1845 roku. 

Łukasz z wojew. rawskiem podpisał elekcyę 1648 r.; jego córka Dorota była za Janem Jarzyną, a syn Mikołaj z 1-ej żony Maryanny z Wydżgów miał córkę Annę za Józefem Borzęckim, a z 2-iej żony Teresy Michałowskiej syna Jana-Antoniego, cześnika trembowelskiego, zm. 1742 r., po którym z Anny Lisowskiej, łowczanki żydaczowskiej, córki, Wiktorya za Jakóbem Niestojemskim, Deodata za Stanisławem Skiwskim i syn Jakób Karol, poseł żydaczowski, podpisał elekcyę 1764 r.; wojski 1765 r., a następnie łowczy lwowski, dziedzic dóbr Michalewice, Wołczuchy, w wojew. ruskiem, i Jelicze, w wojew. Sandomierskiem, zm. 1776 r., miał dwie żony, Katarzynę Wielowiejską, z której córka Antonina, żona Stanisława Broniewskiego, starosty Wierzbowskiego, i syn Remigian-Feliks, i Konstancyę Bielską, cześnikównę żydaczowską. 

Remigian-Feliks, dziedzic Jelicz, członek Stanów galic. 1782 roku, został w tymże roku baronem galicyjskim; z żony Ludwiki z Łosiów z Grodkowa, skarbniczanki lwowskiej, pozostawił córki, Weronikę 1v. za Marcinem Szeptyckim, 2v. za Cypryanem hr. Komorowskim, Konstancyę za Antonim hr. Komorowskim i synów: Jana Chrzciciela-Prospera, Kajetana-Cyryaka i Romana. 

Bar. Jan Chrzciciel-Prosper, szambelan austryjacki i członek Stanów galicyjskich 1817 r., kawaler orderu Leopolda z żony Julii hr. Dzieduszyckiej pozostawił syna Feliksa-Cypryana, dziedzica dóbr Rogoźna, w Galicyi, który został hrabią austryjackim w 1844 r., i z żony Eweliny Czackiej, marszałkówny wołyńskiej, miał syna Michała, żonatego z Maryą hr. Komorowską, z której córki, Ida i Marya. 

Bar. Kajetan-Cyryak, szambelan austryjacki, członek Stanów galicyjskich 1820 roku, dziedzic dóbr Michalewice, Wołczuchy, Wysokie i in., został hrabią austryjackim 1844 roku; z żony Teofili Grzębskiej, damy Krzyża gwiaździstego austryjackiego, pozostawił córkę Maryę za bar. hełmem von Buol-Berenberg, szambelanem austryjackim, i synów: 1) hr. Teodora, szambelana i rotmistrza austryjackiego, dziedzica dóbr Michalewice i Wołczuchy, ożenionego z Matyldą ze Schubertów, z której córki: Helena Niemanowa, Marya zaślubiona Krystyanowi Nachodsky von Neudorf i Emilia, i 2) hr. Władysława, dziedzica dóbr Wysokie, w Królestwie, szambelana i posła austryjackiego w Kassel, ożenionego 1v. z Gabryelą hr. Bąkowską, dziedziczką dóbr Uście i Komorówek, w Galicyi, i 2v. z Julią ks. Lubomirską, córką ks. Antoniego, z której córka Aleksandryna.

Bar. Roman, najmłodszy syn Remigiana-Feliksa, członek Stanów galic. 1827 r., hrabia austryjacki 1844 r., zaślubił Henrykę, córkę hr. Jana Wincentego Bąkowskiego, i z niej pozostawił córkę Sabinę, żonę hr. Tadeusza Morsztyna (Metr. Kor, Sigil., Kancl., Wyr. i Zap. Lubek, Ks. Gr. Czerskie i Sochaczewskie, Don. Vars., Bon.). 

KARNIEWSKI h. DĄBROWA. Wzięli nazwisko od wsi Karniewa, w pow. makowskim. Domarat z Karniewa miał dwóch synów: Piotra, po którym synowie, Stanisław, podsędek ciechanowski 1384 r., i Boksa, marszałek książąt mazowieckich 1387 r., i Krystyna, którego potomkowie od majątków wzięli nazwiska Młodzianowski, Smolechowski, Mikoszewski, a podobno i Kostka. Urban, skarbnik ciechanowski 1432 r. Dadzibog z Karniewa kupił wieś Młodzianów za przywilejem Bolesława ks. Mazowieckiego w 1442 r. Jan, dziedzic Młodzianowa, podstoli ciechanowski, a brat jego Stanisław, dziedzic Karniewa i Ośnicy 1472 r. Rafał, syn Rafała, w ziemi ciechanowskiej 1477 r. Jan, magister nauk wyzwolonych, przeor w Czernie i Pniewniku 1523 r. Jan, syn Stanisława, dziedzic dóbr Rembów 1556 r., miał synów, Jana, dziedzica Karniewa, chorążego ciechanowskiego 1578 r., i Sebastyana, dziedzica na Karniewie, po którym syn Tomasz, stolnik ciechanowski 1645 r. 

Myślibor, syn Jana, podsędek różański i makowski, poborca różański 1578 r., dziedzic dóbr Karniewa, ożeniony z Zofią Święcicką, stolnikówną wyszogrodzką, miał córkę Annę za Janem Służewskim i synów, Adama, sędziego ziemskiego różańskiego, i Franciszka. Jan, chorąży ciechanowski i poborca 1580 r., żonaty z Dorotą Laskowską, podczaszanką nurską. Mikołaj z żony Czernickiej miał synów: Michała, kanonika i oficyała pułtuskiego 1581 r., Szczepana i Stanisława. Wojciech z ziemią różańską 1648 r., a Stanisław i Mikołaj, posłowie z ziemi różańskiej, 1674 r. podpisali elekcye. Tomasz zapisał wieś Malechy na wybudowanie kościoła Jezuitów w Pułtusku 1647 r. 

Mikołaj z Teresy Zgierskiej, podsędkówny zakroczymskiej, miał syna Michała, miecznika 1711 r., a ostatnio 1730 r. podstolego różańskiego, po którym z Zofii Prenówny córki, Ludwika Stanisławowa Chrzczonowska i Salomea za Bartłomiejem Smulskim, oraz synowie: Wincenty, Ignacy, Piotr, Jezuita, i Józef. Ignacy, subdelegat różański 1763 r., wojski ciechanowski 1776 r., stolnik różański 1785-1793 r., kawaler orderu św. Stanisława 1786 r., starosta wiechoryski, w wojew. kijowskiem 1789 r., został sędzią grodzkim nurskim 1778 roku.

Stefan ożeniony z Dorotą Nieborską, ich córka Jadwiga za Michałem Suskim 1721 r. Felicyan, wojski różański 1728 r., miał synów: Rocha, żonatego z Franciszką Sagatowską, Jakóba i Wiktoryna-Tadeusza. 

Jakób, wojski różański 1731 r., miał dwie żony, Katarzynę Karnkowską, kasztelankę wyszogrodzką, i Apolonię Matemberską, z której syn Antoni-Ludwik wylegitymowany w Galicyi 1782 r. Antoni-Ludwik zaślubił Julię Radzikowską i z niej miał syna Wojciecha, po którym z Marty, córki hr. Adama Zamoyskiego, syn Tadeusz, oficer wojsk austryjackich. 

Wiktoryn-Tadeusz, najmłodszy z synów wojskiego Felicyana, regent ziemski, pisarz ziemski i grodzki różański i makowski 1764-1780 r., podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią różańską; deputat do kwarty 1764 r., poseł na sejm 1764 i 1775 r., dziedzic Karniewa, Ośnicy, Brodowa i in., wyznaczony do traktowania z mocarstwami rozbierającemi Polskę, dostał prawem emfiteutycznem na lat 50 starostwo mławskie. Wiktoryn-Tadeusz um. 1781 r., zostawiwszy z żony Katarzyny Moranti, 1v. Chądzyńskiej synów: Adama, wojskiego różańskiego, Aleksandra, Bernarda, Jana i Pankracego, z których Adam, Aleksander, Jan i Pankracy wraz z ojcem podpisali elekcyę 1764 r. z ziemią różańską. 

Jan, syn Bernarda i Teresy z Bromirskich, ur. 1802 r. we wsi Kowalewie, w obwodzie mławskim, jako kadet wstąpił 1820 r. do pułku grenadyerów gwardyi i w 1827 r. został podporucznikiem z przeznaczeniem do 2 pułku strzelców pieszych; w 1831 r. ozdobiony krzyżem złotym Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

Pankracy, stolnik sierpski, podstarosta i sędzia grodzki płocki 1788-1793 r., szambelan Stanisława Augusta, dziedzic dóbr Nowa-Wieś i Piączyn, które kupił 1768 r.; z żony Maryanny Remiszewskiej, kasztelanki sierpskiej, pozostawił syna Wincentego, dziedzica tychże dóbr Nowa-Wieś i Piączyn, w wojew. płockiem, wylegitymowanego w Królestwie 1846 r. 

Michał, dziedzic wsi Karniewo-Tłucznice, w ziemi ciechanowskiej 1750 r., miał syna Chryzantego, po którym z Maryanny Młodzianowskiej synowie: Władysław, posesor wsi Pajewo, w pow. przasnyskim, Wawrzyniec, dziedzic wsi Tłucznice, w pułtuskim, sędzia pokoju okręgu pułtuskiego 1856 r., i Andrzej wylegitymowani w Królestwie 1837 r. Andrzej, ur. 1802 r. we wsi Tłucznice, w obwodzie pułtuskim, wszedł do służby 1821 r. do 5 pułku piechoty liniowej i w 1825 r. został podporucznikiem. 

Michał, podstarosta i sędzia grodzki różański i makowski 1750 r., miał syna Kazimierza, w 1757 r. dziedzica dóbr Karniewo-Tłucznice, po którym z Maryanny Dębskiej syn Franciszek, dziedzic wsi Karniewa, wylegitymowany w Królestwie 1837 r. 

KARNIEWSKI h. ROGALA. Pisali się z Karniewa, w wojew. płockiem. Mikołaj, dziedzic Karniewa 1567 r. (Ks. poborowe). 

KARNIKOWSKI v. KARŃKOWSKI h. ŁABĘDŹ. W XVII stoleciu w wojew. brzesko-litewskiem.

KARNIŃSKI v. KARNISKI h. WIENIAWA. Senator w rodzinie, Iwo, kasztelan szremski 1410 r. 

Iwo z Karnina, starosta brzeski 1404 r., kasztelan szremski 1410 r. Stefan z Karnina, dziedzic Leszna 1405 r., miał trzech synów: Iwona, Rafała i Dersława. Rafał, dziedzic Leszna, jest protoplastą Leszczyńskich, a Iwo, dziedzic na Karninie, pozostawił kilku synów, z których Jan, starosta lipowiecki 1500 r., żonaty z Zofią z Kosmyrzowa, miał syna Stanisława, dziedzica Leksandrowic, posła krakowskiego na sejm 1575 r., żonatego z Jadwigą Gosławską (Bon.). 

KARNIOWSKI h. BERSZTEN. Piotr i Spytek, dziedzice Karniowa, nabyli 1447 r. części dóbr Giebułtowa i otrzymali dla tych dóbr prawo chełmińskie 1450 r. Piotr, podsędek radomski 1578 r. (Metr. Kor.). 

KARNKOWSKI h. JUNOSZA. Senatorowie w rodzinie: Jan, kasztelan lendzki 1500 r., a kasztelan gnieźnieński 1502 r. Jan, biskup przemyślski 1527 r., kujawski 1531 r., um. 1538 r. Stanisław, biskup kujawski 1567 r., arcybiskup gnieźnieński 1581 r., um. 1603 r. Jan, kasztelan lendzki 1602 r. Dadźbog, wojewoda derpski 1614 r. Jan, wojewoda płocki 1617 r. Stanisław, kasztelan dobrzyński 1617 r. Erazm, kasztelan rypiński 1618 r. Andrzej, kasztelan kowalski 1640 r. Stanisław, kasztelan wyszogrodzki 1643 r. Stanisław, kasztelan dobrzyński 1648 r. Gabryel, kasztelan raciążski 1664 r., um. 1667 r. Adam, kasztelan wyszogrodzki 1699 r., um. 1724 r. Antoni, kasztelan kujawsko-konarski 1783-1796 r. Stefan, kasztelan senator Królestwa Polskiego 1820 r., um. 1824 r. 

Stara w ziemi dobrzyńskiej rodzina, wzięła nazwisko od wsi Karlikowa, która dotychczas w jej posiadaniu zostaje. Stanisław z Karnkowa 1404-1427 r. Jan, z przydomkiem Polak, długi czas wojował w Niemczech, w wojsku cesarskiem; powróciwszy do ojczyzny, w 1485 r. wysłany na pomoc Stefanowi, wojewodzie wołoskiemu, dzielnie walczył przeciw Turkom. W 1491 r. mianowany starostą głogowskim, utrzymał to księztwo dla Jana Alberta; kasztelan lendzki 1500 r., a następnie 1502 r. gnieźnieński, starosta międzyrzecki, um. 1503 r., mając lat 75. 

Mikołaj z Karnkowa, właściciel Zagoździa i Pasieczny, miecznik halicki 1472 r., podstoli lwowski 1483 r., miał dwie żony, Annę z Łankowic i Dorotę Korytkównę, z której pozostawił synów, Jana i Tadeusza. 

Jan, kanonik krakowski i sekretarz królewski 1511 r., proboszcz skarbimierski 1526 r., następnie biskup przemyślski 1527 r., a kujawski 1531 r., uczony i rozumny, posłował do Władysława i jego syna Ludwika królów węgierskich. Biskup wyrestaurował zamek raciążski, przyłożył się do elekcyi Zygmunta Augusta 1531 r. i posłował do Litwy z zawiadomieniem o tej elekcyi; um. 1538 r. w Raciążu. 

Tadeusz, młodszy syn podstolego Mikołaja i Doroty Korytkówny, z żony Elżbiety Olszewskiej z Kanigowa, miał synów: Stanisława, Jana i Piotra, starostę dobrzyńskiego.

Stanisław, jeden z najznakomitszych ludzi swojego czasu, referendarz nadworny koronny, kanonik wieluński 1558 r., kanonik i kantor gnieźnieński, scholastyk łęczycki, sekretarz wielki koronny 1563 r., biskup kujawski 1567 r., a ostatnio arcybiskup gnieźnieński 1581 r., wymowny, uczony, nieskażonych obyczajów, um. 1603 r. w Łowiczu. W bezkrólewiu 1573 r. popierał elekcyę Henryka Walezego i podał mu projekt podniesienia władzy monarchicznej i znaczenia senatu, czem obruszył na siebie szlachtę. Zakładał, restaurował i nadawał hojnie kościoły, a w 1570 r, założył kolegium jezuickie w Kaliszu. 

Jan, ze skarbnika podkomorzy dobrzyński i starosta łęczycki 1588 r., odziedziczył po bracie arcybiskupie jego majątki ziemskie; kasztelan lendzki 1602 r., z żon, Jadwigi Smoguleckiej, podług genealogii Lasockich, Nadborowskiej i Doroty-Anny Moszczeńskiej pozostawił sześć córek: Elżbietę 1v. za Rogalińskim, 2v. za Węgierskim, Zofię za Adamem Czerskim, kasztelanem dobrzyńskim, Katarzynę za Przerębskim, Annę za Jakóbem Szczawińskim, wojewodą brzesko-kujawskim, Jadwigę za Tomaszem Stępowskim, podkomorzym gostyńskim, i N., zakonnicę w Łęczycy, oraz synów: Marcina Teodora, Jana, Stanisława, Erazma i Andrzeja. 

Marcin-Teodor, dziekan gnieźnieński, kustosz łęczycki i kanonik krakowski 1592-1631 r., nadawca Jezuitów w Kaliszu. 

Jan, dziedzic dóbr Nadborów, po którym z Justyny Lubodzieskiej syn Wojciech, buńczuczny hetmana Koniecpolskiego, bezdzietny i córka Dorota za Aleksandrem Korniaktem. 

Stanisław, z podkomorzego kasztelan dobrzyński 1617 r., dziedzic dóbr Karuków, Borowie i Glinianki, po którym z Płonkowskiej córki, Jadwiga za Stanisławem Orłowskim, Elżbieta za Stanisławem Gembartem i syn Stanisław, kasztelan dobrzyński 1648 r., starosta tołkmiński, żonaty z Maryanną Kuczborską, kasztelanką sierpską, bezpotomny. 

Erazm, dziedzic Nowej Wsi, podkomorzy łęczycki, kasztelan rypiński 1618 r., z żoną Zofią Kretkowską bezdzietny. 

Andrzej, najmłodszy z synów kasztelana Jana, kasztelan kowalski 1640 r., miał mieć trzy żony: Gryzeldę Przerębską, Elżbietę Działyńską, Katarzynę Olszewską, z której miał córkę za Dezyderym Lubomirskim, 2v. za Franciszkiem Łodzińskim. 

Piotr, najmłodszy syn Tadeusza i Olszewskiej, starosta dobrzyński, podkomorzy płocki 1582 r., starosta bobrownicki, um. 1604 r., pozostawiwszy z żony Anny Moszczeńskiej, cześnikówny dobrzyńskiej, synów: Tadeusza, Dadźboga i Jana. 

Dadźbog, deputat na Trybunał koronny 1599 r., rotmistrz królewski, starosta bobrownicki, wojewoda derpski 1614 r., starosta dobrzyński i odolanowski, delegowany do traktowania z Moskwą 1611 r., był ożeniony 1v. z Katarzyną Konarską, 2v. z Anną-Gryzeldą Sobieską, ciotką króla Jana III, która po śmierci męża wyszła za Jana Rozdrażewskiego; Dadźbog umarł bezpotomnie.

Jan, podkomorzy 1608 r., a od 1617 r. wojewoda płocki i starosta wyszogrodzki, deputat na Trybunał radomski 1620 r., z żony Zofii Rokszyckiej miał córki, Izabelę 1v. za Garwaskim, 2v. za Krzysztofem Kiełczewskim, cześnikiem łęczyckim, i 3v. za Samuelem Konarskim, wojewodą malborgskim, i Maryannę za Heronimem Kryskim, oraz synów: Michała, Piotra, który podpisał elekcyę 1648 roku z wojew. płockiem, Gabryela, kanonika płockiego i sekretarza królewskiego, zm. 1647 r., i Stanisława. 

Michał, starosta wyszogrodzki 1632-1655 r., poseł na sejmy, podpisał elekcyę z ziemią wyszogrodzką; starosta zapisał swe dobra Nadarzyn, Walentów i Wolicę, w ziemi warszawskiej, na fundacyę kolegium jezuickiego w Płocku, co sejm 1661 r. zatwierdził. 

Stanisław, kasztelan wyszogrodzki 1643 r., podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią wyszogrodzką; z żony Anny Łużeckiej miał córkę Joannę Tulibowską, kasztelanową słońską, i synów, Jana i Gabryela. 

Jan zaślubił Zofię Kryską, kasztelankę raciążską, i z niej miał córkę Agnieszkę za Władysławem Skarbkiem, kasztelanem konarsko-łęczyckim. 

Gabryel, dziedzic dóbr Sikorz, kasztelan raciążski 1664 r., miał dwie żony, Konstancyę Mniewską, z niej syn Adam, i Teresę Leszczyńską. 

Adam, kasztelan wyszogrodzki 1699 r., miał dwie żony, Ewę Lasocką, kasztelankę inowrocławską, z niej córka Agnieszka 1v. za Franciszkiem Zboińskim, łowczym nadwornym koronnym, 2v. za Aleksandrem Szygowskim, i synowie: Ignacy, kanonik i kustosz płocki 1726 r., Kazimierz, Bernardyn w Skępem, i Stanisław, i Teofilę Żółtowską, z której córki, Antonina, Benedyktynka w Sierpcu, i Katarzyna za Jakóbem Karniewskim, wojskim różańskim. 

Stanisław, dziedzic na Karnkowie, żonaty z Wiktoryą Niszczycką, kasztelanką płocką, pozostawił córkę Apolonię za Józefem Piegłowskim, kasztelanem słońskim, i synów: Antoniego, Andrzeja, kanonika płockiego 1748 r., Sylwestra, łowczego sierpskiego, żonatego z Franciszką Rumocką, Józefa i Piotra. 

Antoni, dziedzic Łagiewnik, chorąży radziejowski 1764 r., kasztelan konarsko-kujawski 1783 r., z żony Maryanny Głembockiej miał syna Stefana, deputata na Trybunał koronny, posła na sejmy Ks. Warszawskiego, kasztelana i senatora Królestwa 1820 r., po którym z dwóch żon, Eleonory i Maryanny Jeżewskich córki: Maryanna za Cypryanem Zawiszą, Józefa za Gabryelem Podoskim, Julianna 1v. za Stanisławem, marszałkiem sejmowym, 2v. za Janem, pułkownikiem wojsk polskich, Piwnickimi, i Tekla za Antonim Sumińskim. 

Józef, dziedzic Zbójna i Lelic, starosta mokrski 1758 r., po śmierci żony Julianny Ostromęckiej został księdzem i był kanonikiem katedralnym włocławskim; pozostawił córkę Teklę, żonę Emeryka Bratoszewskiego, i synów, Piotra i Rafała. 

Piotr, właściciel Mazewa, podkomorzy króla Stanisława Augusta 1791 r., żonaty z Franciszką Lasocką, kasztelanką sochaczewską, miał syna Adama, po którym z Heleny Morzkowskiej synowie, Juliusz, dziedzic dóbr Mchów, żonaty z Salomeą Zakrzewską, i Anastazy, dziedzic dóbr Świeszew, ożeniony z Maryą Osińską, wylegitymowani w Królestwie 1839 roku.

Rafał, młodszy syn starosty Józefa, dziedzic Broniowa, Pogrzybowa i Jelitowa, zaślubił Brygidę Rybińską, cześnikównę przedecką, i z niej miał córki, Eleonorę za Prokopem Skórzewskim i Juliannę, żonę Jana Piwnickiego, pułkownika wojsk polskich. 

Piotr, najmłodszy z synów Stanisława i Niszczyckiej, dziedzic Karnkowa i Chlebowa, zaślubił Salomeę Nakwaską, chorążankę wyszogrodzką, i z niej miał córkę Jadwigę za Tomaszem Wyczałkowskim i synów, Franciszka i Józefa. 

Franciszek, dziedzic Karnkowa i Chlebowa, sędzia pokoju okręgu lipnoskiego 1819 r., wylegitymowany w Królestwie 1837 r., zaślubił Gertrudę Karwosiecką, podkomorzankę płocką, i z niej pozostawił córkę Domicelę, żonę Karola Kalksteina, i synów: Gabryela, Jana, oficera wojsk polskich, i Konstantego; po Gabryelu z Anny Mioduskiej córka Władysława za Adolfem Chełmickim, a po Konstantym z Maryanny Chełmickiej córki: Emilia Biesiekierska, Aniela Brandlowa, Zofia za Tomaszem Duninem-Wąsowiczem i synowie, Antoni żonaty z Cisowską i Ignacy, dziedzic Karnkowa żonaty z Pelagią, córką hr. Feliksa Czackiego. 

Józef, młodszy syn Piotra i Nakwaskiej, dziedzic Czamanina, poślubił Eustachię z Orsettich i z niej miał synów: Adolfa, Teodora, Piotra i Sylwestra, wylegitymowanych w Królestwie 1837 r. 

Adolf, dziedzic Leszna, zaślubił Bronisławę Otocką i z niej pozostawił córkę Maryę za Janem Wodzińskim i synów, Stanisława, żonatego z Jadwigą Rulikowską i Gustawa, ożenionego z Ludwiką Gerliczówną. 

Piotr, żonaty z Kamilą Karnkowską, miał synów: Ludwika, Wincentego, Władysława, ożenionego z Teodorą Krzymuską, Edwarda, po którym z Heleny Otockiej córki: Felicya za Janem Byszewskim, Helena za Karolem hr. Jezierskim i Marya. 

Sylwester, dziedzic dóbr Żeronice, z żony Felicyi Krzymuskiej pozostawił synów, Stefana i Witolda (Metr. Kor., KancL, Sigil., Ks. Gr. Płockie, Przedeckie, Czerskie i Sochaczewskie, Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Bon.). 

KARNOCH. Samuel, z podsędka, w 1624 r. sędzia ziemski rawski (Akta Rawskie). 

KARNOWICZ h. KORAB. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej po 1840 r., a w gub. mińskiej 17 osób zapisano 1860 r. 

KARNOWSKI h. KARNOWSKI. Herb - na tarczy ramię zbrojne trzyma w ręku trzy gwoździe; na hełmie w koronie ogon pawi.

Zgasła szlązka rodzina, posiadała majątek Lenartowice, w księztwie opawskiem; jedna jej gałąź osiedliła się w Krakowie i z niej był Jan, rajca tego miasta 1494 r. 

KAROLEWICZ. Aleksander, komornik piński 1785 r. 

KAROLEWSKI h. KOŚCIESZA. Józef, subdelegat grodzki piotrkowski 1705 r., miał syna Franciszka, po którym syn Jakób pozostawił syna Wincentego, którego syn Ludwik, urodzony z Maryanny Bienieckiej, wylegitymowany w Królestwie 1862 r. 

KAROŃSKI h. SYROKOMLA. Stanisław, kanonik poznański 1780-1788 r., i jego brat Amon, subdelegat grodzki krakowski 1784 r., nobilitowani 1775 r. (Sigil., Vol. Leg.). Po Amonie z Antoniny Miklaszewskiej synowie: 1) Józef, właściciel Osieka, sędzia pokoju okręgu lelowskiego 1820 r., z żony Maryanny Paciorkowskiej pozostawił córkę N. za Bolesławem Hubickim i syna Romana, dziedzica dóbr Osiek, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r.; 2) Stanisław, dziedzic dóbr Naramice, z Eufemii Prądzyńskiej pozostawił syna Piotra, dziedzica dóbr Słoników Mokry, w pow. kaliskim 1856 r., wylegitymowanego w Królestwie 1847 r. 

KAROŃSKI. Jan, towarzysz pancerny, w nagrodę zasług wojennych nobilitowany 1685 r. (Vol. Leg.). Jan, podwojewodzy podolski 1702 r. 

KAROWE Józef otrzymał nobilitacyę 1790 r. (Vol. Leg.). 

KAROZI v. CAROSI h. CAROSI. Bogumił-Józef-Sykst, syn Jana Filipa, wylegitymowany w Królestwie 1838 r. 

KARP h. KARP. Herb - w polu błękitnem trzy gwiazdy, dwie i jedna; w koronie cztery pióra strusie. 

Senator w rodzinie, Józef-Michał, biskup żmudzki 1736 r., um. 1739 r. 

Karp Jesipowicz, dworzanin królewski 1522 r., posiadacz wójtowstwa zabielskiego, z żony Pelagii Hryńkówny miał syna Jana, dziedzica Brzozowa, dworzanina królewskiego 1565 r., następnie starostę nowodworskiego, po którym córka Katarzyna za Samuelem Magnuszewskim i trzech synów: Józef, Mikołaj i Kazimierz. 

Józef, marszałek wołkowyski, dziedzic dóbr Repie 1630 r., w których wystawił kościół; z żony N. Scypionówny, cześnikówny grodzieńskiej, miał synów, Stefana i Jana-Piotra; z nich Stefan był marszałkiem wołkowyskim i miał syna Stanisława-Władysława, a Jan-Piotr, dziedzic Karpowicz, podstoli podlaski, podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. trockiem, i pozostawił córkę Katarzynę 1v. za Kazimierzem Komorowskim, 2v. za Samuelem Opackim, stolnikiem warszawskim, i dwóch synów, Józefa i Kazimierza. 

Józef, dziedzic Brzostowicy, z dworzanina pokojowego podkomorzy bielski 1658-1678 r., podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. podlaskiem; miał dwie żony, Teresę Sapieżankę, kasztelankę wileńską, i Annę Rajecką, z których pozostawił czterech synów: Krzysztofa-Ubaldego, Teodora-Leona, Antoniego-Stanisława i Chryzostoma.

Krzysztof-Ubaldy, poseł ziemi bielskiej, podpisał elekcyę 1674 r., po którym syn Józef, podkomorzy bielski, podpisał elekcyę z ziemią bielską 1674 r.; Józef z Anny Grotkowskiej miał córkę Elżbietę za Samuelem Razowym, kasztelanem mścisławskim, i syna Franciszka, Jezuitę. 

Teodor-Leon, rotmistrz i poseł bielski, dziedzic Brzostowicy Drewnianej, podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią bielską. 

Chryzostom, dziedzic Luszniewa, pozostawił dwóch synów, Jana i Franciszka; z nich Jan, dziedzic Karpowicz, wojski grodzieński 1730 r., starosta polepski, z żony Kotowiczówny, łowczanki litewskiej, miał syna Mikołaja, oboźnego Słonimskiego, a Franciszek, dziedzic Iwankowicz, pozostawił syna Stanisława, dziedzica Iwankowicz, koniuszego Słonimskiego, po którym z Konstancyi Jundziłłówny syn Józef, dziedzic Brzostowicy Murowanej, miał syna Józefa, zapisanego do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. z przydomkiem Isypowicz. 

Mikołaj, młodszy syn starosty nowodworskiego Jana, dziedzic Nowosiółek, podkomorzy wołkowyski i starosta nowodworski 1617 r., z Maryanny Skaszewskiej miał synów: Stanisława - Kazimierza, deputata wołkowyskiego, sekretarza królewskiego 1632 r., Piotra i Stefana. 

Piotr, dziedzic Kurtowian 1643 r., wojski wołkowyski 1645 r., miał pięciu synów: Piotra, kanonika wileńskiego, Jakóba, wojskiego wołkowyskiego 1712 r., a następnie cześnika upickiego, Mikołaja-Stanisława, Pawła Chryzostoma i Stefana-Kazimierza. 

Mikołaj-Stanisław, wojski nowogrodzki, podpisał elekcyę 1697 roku z wojew. trockiem; wojski upicki 1701 r., starosta jodkański. pozostawił syna Józefa, starostę polepskiego 1733 r. 

Paweł-Chryzostom podpisał pospolite ruszenie 1698 r.; oboźny 1708 r., a ostatnio podkomorzy upicki, miał synów, Jakóba-Ignacego i Stefana. 

Jakób-Ignacy, starosta płungiański, poseł na sejm 1735 r., z żony Joanny Godebskiej pozostawił córkę Felicyannę za Romualdem Strutyńskim, chorążym brasławskim, i synów: Kazimierza, starostę pokodzkiego, Karola, starostę Szymańskiego, którzy podpisali elekcyę 1764 r. z pow. upickim, i Benedykta. 

Benedykt, starosta płungiański, rotmistrz orszański, chorąży upicki 1765 r., podpisał elekcyę 1764 r.; dobry i zacny patryota, zapisał się do obywatelstwa m. Wilna. Benedykt zaślubił Karolinę ks. Puzyniankę i z niej miał córki: Joannę za Michałem hr. Tyszkiewiczem, Józefę za Piotrem Potockim, kasztelanem lubelskim, Maryannę za Ferdynandem Broel-Platerem i syna Ignacego, zapisanego 1799 r. do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

Stefan-Kazimierz, syn wojskiego Piotra, ciwun birżański, podpisał elekcyę 1697 r.; pisarz grodzki żmudzki, starosta ejragolski 1703 r., ostatnio podsędek żmudzki, z żony Barbary Godlewskiej pozostawił synów, Józefa, podstolego smoleńskiego i sekretarza królewskiego, deputata na Trybunał litewski 1711 r., który zostawszy księdzem, był prałatem i kustoszem wileńskim, a z sekretarza wielkiego litewskiego zanominowany biskupem żmudzkim 1736 r., um. 1739 r., i Franciszka-Antoniego. 

Franciszek-Antoni, horodniczy 1710 r., sędzia grodzki i podstarosta żmudzki, ostatnio 1726 r. ciwun ejragolski i starosta polepski, z żony Krystyny Białozorówny, starościanki kiernowskiej, miał córkę Annę za Józefem de Raesem, sędzią ziemskim trockim, i syna Józefa, wojskiego żmudzkiego, następnie 1759 r. ciwuna ejragolskiego, po którym z Barbary Nagórskiej synowie: Ignacy, wojski żmudzki 1764 r., sędzia ziemski rosieński, Maurycy-Franciszek i Felicyan. 

Felicyan, dziedzic Karpowicz, sędzia ziemski rosieński 1780 r., zaślubił Karolinę hr. Broel-Platerównę i z niej pozostawił syna Eustachego, marszałka szlachty gub. wileńskiej, po którym z Anny hr. Broel-Platerówny synowie, Felicyan i Franciszek. 

Felicyan, rotmistrz gwardyi rosyjskiej, marszałek szlachty gub. wileńskiej 1863 r., z żony Anny Gilet de la Failette pozostawił córki, Maryannę za Benedyktem Karpiem, Felicyę za Józefem-Szymonem Mejsztowiczem i synów, Ignacego, ożenionego z Marceliną Hannówną, i Eustachego, żonatego z Olgą z Koniarów. 

Franciszek, młodszy syn marszałka Eustachego, dziedzic Janiszek, kurator szkół gub. kowieńskiej, z żony Scholastyki Antonowiczówny, pozostawił córkę Paulinę za Władysławem Mejsztowiczem i synów: Maurycego, Benedykta, ożenionego z Maryanną Karpiówną i Józefa, żonatego z N. bar. Drachenfels. 

Wylegitymowani w Cesarstwie 1840 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej: Eustachy, syn Felicyana, z synami: Konstantym, Eustachym, Franciszkiem, radcą kolegialnym, i Felicyanem, rotmistrzem gwardyi rosyjskiej, a ten z synami, Eustachym i Ignacym. 

Dymitr, dworzanin królewski i podwojewodzy wileński 1605 r., żonaty z Katarzyną Wiesiołowską. Stefan i Zygmunt z ks. żmudzkiem 1674 r., a Krzysztof, krajczy wołkowyski 1697 r. z wojew. nowogrodzkiem podpisali elekcye. Andrzej, Cysters w Mogile 1701 r. Jan, cześnik żmudzki 1708 r. Adam, podstoli upicki 1716 r. Franciszek, kanonik wileński 1751 r. (Metr. Lit., Wyr. i Zap. Tryb. Lubel. i Litew., Arch, Dóbr  i Szem., Bon.). 

KARPENKO. Izydor, w wojsku zaporożskiem, nobilitowany 1661 r. z nadaniem dóbr Wodiamki (Vol. Leg.). 

KARPENKO. Paweł, syn Jana, z zasady urzędu przyznany w szlachectwie w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1818 r.; jego synowie: Wiktor, Mikołaj i Konstanty. 

KARPIŃSKI h. KORAB. Gniazdem tej rodziny wieś Karpino, w ziemi nurskiej, która przeszła po kądzieli do Pokrzywnickich. Jan, syn Marcina, dziedzica na Karpinie, szedł pieszo do szturmu Pskowa 1582 r. Piotr około 1590 r., z żony Niedźwieckiej miał synów, Andrzeja i Jakóba. Andrzej pozostawił syna Szymona, urodzonego z N. Grabowskiej, który całe życie strawił w obozie i walczył pod Smoleńskiem i Cecorą 1620 r.; kilkakrotnie raniony, dostał w nagrodę prawo kaduka 1627 r.

Jakób, rotmistrz królewski 1621 r., miał synów: Pawła, Wawrzyńca, Wojciecha i Adama; z nich Paweł pozostawił synów: Antoniego, Piotra i Jana, z których Antoni miał syna Jakóba, a ten syna Jana Kantego, którego syn Gabryel, nauczyciel szkół w Sieradzu, wylegitymowany w Królestwie 1844 r.; po Gabryelu z pierwszej żony Magdaleny Nicieckiej syn Adam, naczelnik w Komisyi Skarbu, a z drugiej żony Maryanny Wieczorkiewiczówny syn Ignacy-Wawrzyniec, nauczyciel gimnazyum w Piotrkowie, wylegitymowani w Królestwie 1851 r. 

Piotr, drugi syn Pawła, miał syna Jana, a ten syna Kazimierza, którego syn Tomasz pozostawił synów: Bogumiła, naczelnika poczty w Płocku, Ignacego, urzędnika pocztowego w Warszawie, i Jana, wylegitymowanych w Królestwie 1846 r. 

Jan, najmłodszy z synów Pawła, miał kilku synów; po jednym z nich pochodzący Paweł z Justyny Krajewskiej pozostawił syna Dyonizego, wylegitymowanego w Królestwie 1849 r. 

Wojciech, trzeci syn Jakóba, rotmistrza, miał syna Wojciecha, tego syn Stefan pozostawił syna Aleksandra, po którym z Julianny Zakrzewskiej syn Leon, burmistrz w m. Chełmie, pow. krasnostawskim, wylegitymowany w Królestwie 1849 r. 

Po Jakóbie z 1580 r. pochodzący: Tomasz, podoficer w wojsku rosyjskiem, i Wincenty 1849 r., Aleksander, dziedzic dóbr Strzegowo, w pow. mławskim, 1860 r. i Nestor 1861 r., synowie Wincentego i Heleny z Kórnickiej, wnukowie Jakóba, prawnukowie Teodora, wylegitymowani w Królestwie; po Pawle syn Tomasz z Karoliny Kuczborskiej miał synów, Józefa i Jana w 1845 roku, a po Janie z Franciszki Jasieńskiej syn Ludwik w 1848 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Jan z wojew. Sieradzkiem i Piotr z ziemią nurską podpisali elekcyę 1697 r.; po Piotrze z Teresy Zielińskiej syn Krzysztof-Mikołaj z Maryanny Winnickiej miał syna Andrzeja, po którym z Rozalii Spendowskiej córki, Maryanna za Aleksandrem Zankowskim, Zuzanna za Feliksem Kowalskim i synowie: Antoni, proboszcz w Chocimierzu, Franciszek i Tomasz. 

Franciszek, ur. 1741 r. w Hołoskowie, w pow. kołomyjskim, jeden z najznakomitszych poetów z czasów Stanisława Augusta, otrzymawszy przywilej na pusty kawał ziemi z lasem w wojew brzesko-litewskiem, założył na nim Karpin i tu um. 1825 r.; pochowany w Łyskowie. 

Wojciech 1713 r., syn Tomasza i Anny Jabłonowskiej. Bazyli z przydomkiem Koropowicz, żyjący około 1720 r., miał z Maryanny Lastowieckiej synów: 1) Stefana, po którym z Zofii Gorczakowskiej syn Szymon wylegitymowany w Galicyi 1782 r. i 2) Jana, po którym z Teresy Matkowskiej syn Jan wylegitymowany w Galicyi 1782 r.

Grzegorz, żyjący około 1720 r., z Anny Pełczyńskiej miał syna Szymona, a ten z Agaty Hubickiej pozostawił syna Jakóba, wylegitymowanego w Galicyi 1782 r. 

Cypryan, syn Benedykta, i Konstanty, syn Karola, z synami: Franciszkiem, Ignacym i Piotrem - Pawłem zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1822 r. 

Kazimierz, syn Franciszka, Erazm, Jakób z synami: Eufemim, Ignacym, Jakóbem, Janem i Onisimem, a Jan z synami: Heronimem, Piotrem i Sylwianem, synowie Michała, 1845-1855 r.; Bartłomiej z synami, Adamem i Augustynem, Bazyli z synami: Karolem, Piotrem i Tomaszem, synowie Gabryela, Józef, syn Grzegorza, z synami: Grzegorzem, Janem, Piotrem i Tymoteuszem 1848 r., oraz Mieczysław, syn Tomasza, 1856 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej. 

Wincenty, syn Tomasza i Tekli z Niedzielskich, ur. 1801 r. w m. Widawie, wszedł do służby 1821 r. do 5 pułku piechoty liniowej i w 1831 r. został podporucznikiem, a następnie porucznikiem z pozostawieniem przy obowiązkach adjutanta polowego (Ks. Wojskowe). 

KARPIŃSKI. Ignacy, podporucznik w legionach włoskich 1800 r., następnie kapitan wojsk Ks. Warszawskiego 1808 r., otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1838 r. 

Wojciech, asesor Trybunału, następnie podsędek w Stobnicy, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1847 r. 

KARPISZ Wojciech, syn Józefa i Anny, ur. 1782 r. w m. Dolnym Szańcu, w Galicyi, postąpił do 1 brygady włosko-polskiej do 2 pułku legii nadwiślańskiej i w 1812 r. został podporucznikiem w 140 pułku liniowym francuzkim; w 1815 r. przeznaczony do 3 pułku piechoty liniowej, w 1821 r. do korpusu weteranów i inwalidów, a jako sztabs-kapitan umarł w Warszawie 1852 r., pozostawiwszy żonę Teodozyę z Zychowiczów. Odbył kilka kampanij (Ks. Wojskowe). 

KARPOWICZ h. GRYF. Wylegitymowany w Cesarstwie 1834 roku i zapisany do ksiąg szlachty okręgu białostockiego, Stanisław z synami: Karolem, Wacławem, Michałem i Stanisławem. 

KARPOWICZ h. KORAB. Zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej: Mikołaj, syn Michała, 1799 r., Antoni, syn Krzysztofa, 1819 r., i Maciej, syn Marcina, 1820 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani: 1) do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1835 r. Jan, syn Balcera; 2) do ksiąg szlachty gub. wileńskiej, Stanisław, syn Józefa, z synami, Janem i Stanisławem 1834 r. 

Paweł miał syna Dominika, w 1700 r. dziedzica dóbr Dowgirdy-Warsiady, na Żmudzi; jego syn Jan pozostawił syna Grzegorza, po którym z Ksieni Stankiewiczówny syn Franciszek, radca honorowy, urzędnik w rządzie gubernialnym augustowskim, wylegitymowany w Królestwie 1853 r. 

Jerzy, dziedzic Szukieliszek i Podubicia, na Żmudzi 1670 r. Piotr, skarbnik inowrocławski, podpisał elekcyę 1764 r. z pow. brasławskim. Jakób, Józef i Michał podpisali manifest szlachty litewskiej 1763 r. Michał, ksiądz, z bratem Józefem-Antonim, stryjem Michałem i braćmi stryjecznymi, Janem i Teodorem uwolnieni od abusum szlachectwa 1775 r. Michał, najznakomitszy z kaznodziei polskich XVIII stolecia, kanonik 1774 r., archidyakon smoleński 1788 r., biskup wigierski 1796 r., um. 1804 r. 

KARPOWICZ h. KOZIOŁ II. Stanisław, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej synowie Jana, syna Mateusza: Wincenty, Antoni z synem Antonim, Jan z synami: Adolfem, Władysławem, Bronisławem, i Edwardem, Felicyan z synem Aleksandrem 1840 i 1854 r., a Ludwik, syn Antoniego, z synem Jerzym i tego synowie: Ferdynand, Bronisław, Edward, Konstanty, Eustachy i Teofil, oraz Jan, syn Stanisława, z synami, Michałem i Ignacym, Mikołaj, syn Michała, z synem Kazimierzem i tego synowie, Wilhelm i Adolf z synami: Witoldem, Aleksandrem i Mieczysławem 1866 r. 

KARPOWICZ h. NAŁĘCZ. Franciszek, syn Stanisława, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1833 r. i 1853-1860 roku. 

KARPOWICZ h. RAWICZ. Stefan, syn Andrzeja, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1847-1857 roku. 

KARPUSZKO. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej po 1831 r. 

KARSIECKI. Piszą się z Karśca, w pow. kościańskim. Pietrasz z Karśca 1400 r. Jan, dziedzic na Karścu 1581 r. (Ks. poborowe). Władysław, dziedzic na Goli 1651 r. (Bon.). KARSKI h. JANINA. Piszą się z Kars, w pow. wiślickim. Tomasz, dziedzic dóbr Karsy, z żony Katarzyny miał synów: Jana, Mikołaja, kuchmistrza królowej 1442 r., i Tomasza, dziedziców Kars i Janiny (Lib. Belief.). Ks. Erazm, pisarz królewski, a w 1507 r. kanonik włocławski, był posesorem wsi Czyrmno, w ziemi gostyńskiej (Metr. Kor.). Bartłomiej, dziedzic na Karsach, Książnicach i Komorowie 1579 r. (Ks. poborowe). 

KARSKI h. JASTRZĘBIEC. Andrzej z Koziebrod, dziedzic na Gołkowic, podczaszy nadworny Władysława Ks. Mazowieckiego, nabył 1437 r. wieś Karsy, w ziemi płockiej; podsędek 1458 roku, sędzia ziemski płocki 1475 r., z żony Katarzyny z Mniszewa miał dwóch synów, Jana, który otrzymawszy z działów Gołków, był protoplastą Gołkowskich tego herbu, i Andrzeja, dziedzica na Karsach, Rękawczynie i Rempinie 1500 r., po którym trzech synów: Jan, dziedzic na Karsach, Andrzej i Stanisław.

Stanisław, dziedzic na Rempinie i Osieku 1542 r., miał synów: Andrzeja, Feliksa i Stefana; z nich Feliks miał dwie żony, Barbarę Rościszewską i Katarzynę Szadurską, z których pozostawił córkę Elżbietę za Stanisławem Łempickim i dwunastu synów, i z tych: Maciej, dziekan kruszwicki i kanonik kujawski 1588 r., Paweł żonaty z Katarzyną Okuńską, Piotr, podstarosta płocki 1581 r., miał syna Pawła, kanonika poznańskiego i gnieźnieńskiego 1628 r., a Jan, właściciel na Pasikoniach i Woli Pasikońskiej, podwojewodzy warszawski 1605 r., zaślubił Zofię, córkę Krzysztofa Jeszewskiego i z niej pozostawił syna Adama. 

Adam, dziedzic na Pasikoniach i Woli Pasikońskiej 1623 r., żonaty z Katarzyną Bełdowską, wojszczanką kruszwicką, miał córkę Urszulę za Janem Jarzyną, pisarzem grodzkim rawskim, i trzech synów: Pawła, dziedzica na Załężu Wielkim, podstolego sochaczewskiego, żonatego z Maryanną Jarzynianką, kasztelanką inowłodzką, bezpotomnego, Kazimierza i Jakóba, przedstawicieli dwóch linij tego rodu. 

Linia Kazimierza. Kazimierz, starszy syn Adama i Bełdowskiej, dziedzic dóbr Załęże Większe, Zakliczew i Paski Stamirowskie i Gnatowskie, w ziemi sochaczewskiej, łowczy podlaski, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. podlaskiem; z żony Katarzyny Krassowskiej pozostawił synów, Wojciecha i Ludwika. 

Wojciech, dziedzic Zakliczewa, miecznik 1705 r., łowczy 1711 r., podstoli 1727 r., a ostatnio 1733 r. stolnik różański, zaślubił Konstancyę Szydłowską, miecznikównę ciechanowską, i z niej miał córki: Maryannę za Antonim Sampławskim, łowczym dobrzyńskim, Bogumiłę za Stanisławem Górskim, Joannę za Józefem Kruszewskim, pisarzem ziemskim zawskrzyńskim, Ewę, zakonnicę, Józefę za Józefem Glinką i synów: Jana, kanonika gnieźnieńskiego 1760 r., biskupa junopolitańskiego i sufragana gnieźnieńskiego 1771 r., Franciszka, żonatego z Jadwigą Młodzianowską i Michała. 

Michał, dziedzic Zakliczewa, stolnik 1735 r., chorąży 1754 r., a ostatnio podkomorzy różański i starosta ostrowski, podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią różańską; delegowany do traktowania z mocarstwami rozbierającemi Polskę, dostał prawem emfiteutycznem na lat 50 królewszczyznę Zaszków. Podkomorzy z żony Anny z Glinków pozostawił synów: Jana, wojskiego różańskiego 1784 r., Antoniego, starostę ostrowskiego, komisarza cywilno-wojskowego ziemi stężyckiej, a ostatnio sędziego ziemiańskiego stężyckiego 1793 roku, i Wojciecha, kanonika gnieźnieńskiego i opata komendataryjnego płockiego, zm. 1807 r. w Choczu. Podług akt Heroldyi Królestwa Michał miał mieć jeszcze syna Piotra, pisarza żupy solnej w Grzebsku, po którym z Rozalii Ubyszówny syn Ludwik, dziedzic dóbr Grzebsko, w pow. mławskim, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., z żony Emilii Ciemniewskiej pozostawił syna Augusta.  

Ludwik, drugi syn łowczego Kazimierza, wojski różański 1697 r., z żony N. Siemianowskiej miał syna Jana, wojskiego ciechanowskiego 1754 r., po którym z Heleny Krzanowskiej syn Antoni, dziedzic dóbr Konarzewo-Skusze, w pow. ciechanowskim, zaślubił Ludwikę Czapską i z niej miał synów: Jana, Aleksandra, Ferdynanda, Józefa, Ksawerego i Ignacego. 

Jan, ur. 1789 r. we wsi Pomiechowie, w obwodzie płockim, wstąpił 1808 r. do artyleryi pieszej Ks. Warszawskiego i w 1813 r. został kapitanem w sztabie francuzkim, a 1815 r. był wcielonym do batalionu wzorowego grenadyerów i w 1815 r. wyszedł do dymisyi; odbył kampanię 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. był w bitwach w Rosyi, a 1813 r. walczył pod Dreznem. Żonaty z Katarzyną z Kosków, pozostawił synów: Jana, Waleryana, Ferdynanda, Karola i Józefa-Aleksandra, wylegitymowanych z ojcem w Królestwie 1838-1856 roku. 

Aleksander, dziedzic dóbr Pomiechów, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., z żony Wiktoryi Kossobudzkiej pozostawił córkę Bronisławę za Konstantym Łączyńskim i synów: Augusta, Henryka i Mścisława. Z nich August z Lucyny Łączyńskiej pozostawił córkę Jadwigę za Michałem Lasockim i synów, Józefa i Stanisława. Henryk wylegitymowany w Królestwie 1858 r., z Józefy Dobieckiej pozostawił córki, Helenę, Kazimierę 1v. za Konradem, a 2v. za Czesławem Hornowskimi i syna Witolda, a po Mścisławie, dziedzicu Pogorzelicy, kamerjunkrze cesarsko-rosyjskim, z Gabryeli Podoskiej synowie, Zygmunt żonaty z Wincentyną Koskowską i Karol ożeniony z Maryą Depuichault. 

Józef, syn Antoniego i Ludwiki Czapskiej, urodzony w Pomiechowie 1787 r., jako porucznik z wojska pruskiego 1809 r. przeszedł do 14 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1810 r. został kapitanem w tymże pułku, a 1815 r. przeznaczony do 7 pułku piechoty liniowej, wyszedł do dymisyi 1816 r.; odbył kampanię 1809 r. przeciw Austryi, a 1812 r. był w bitwach w Rosyi (Ks. Wojskowe). 

Linia Jakóba. Jakób, najmłodszy syn Adama i Bełdowskiej, dziedzic Pasikoni i Woli Pasikońskiej, skarbnik zakroczymski 1670 r., łowczy podlaski 1677 r., z żony Anny Brzeskiej, łowczanki sandomierskiej, miał córkę Maryannę 1v. za Zygmuntem Lasockim, starostą sękocińskim, 2v. za Wojciechem Szydłowskim, kasztelanicem sierpskim, i syna Józefa, dziedzica Pasikoni i Woli Pasikońskiej, z podstolego chorążego sochaczewskiego 1719 r., deputata na Trybunał koronny, sędziego grodzkiego i podstarostę sochaczewskiego, po którym z Cecylii Chociwskiej, podczaszanki liwskiej, córki, Anna za Aleksandrem Denhoffem, podstolim rawskim, Magdalena za Janem Bogatką i synowie: Antoni, i opat Benedyktynów na Łysej Górze, zm. 1774 r., Paweł, chorąży sochaczewski 1738 r., żonaty z Maryanną Szydłowską, Józef i Szymon. 

Józef, stolnik nurski 1737 r., z Teresy Laskowskiej miał córkę Brygidę za Antonim Duninem-Sulgostowskim i synów, Mikołaja i Ignacego; z nich Mikołaj z Ewy Dunin-Wąsowiczówny, sędzianki ziemskiej radomskiej, miał córki, Marcyannę Potkańską i Teresę 1v. za Janem Zbijewskim, szambelanem królewskim, 2v. za Ksawerym hr. Miączyńskim, a Ignacy, wojski sanocki 1780 r., zaślubił Teresę Dwojakowską i z niej miał córki: Annę, Teklę za Bonifacym Kuczewskim, Maryannę za Sebastyanem Łękawskim i Józefę, żonę Michała Zielińskiego. 

Szymon, syn chorążego Józefa, dziedzic dóbr Boksice i Sławęcice, łowczy wiślicki 1741 r. i starosta ulanicki, zaślubił Annę Piaskowską, wojszczankę włodzimierską, i z niej miał córkę Eufrozynę za Adamem Zbijewskim, generałem wojsk koronnych, i synów, Antoniego, starostę ulanickiego, miecznika 1784 r., wojskiego, a ostatnio łowczego sandomierskiego 1787 r., i Kazimierza. 

Kazimierz, dziedzic dóbr Boksice i Sławęcice, szambelan Stanisława Augusta 1774 r., miecznik 1780 r., wojski, łowczy, cześnik, a ostatnio podczaszy sandomierski 1787 r., z żony Salomei Szczepanowskiej pozostawił córki: Maryannę za Józefem bar. Horochem, Kunegundę za Antonim Szlubowskim, Elżbietę za Teodorem Jasieńskim, i synów: Michała-Rajmunda, Józefa i Stanisława-Lamberta. 

Michał-Lambert, dziedzic dóbr Boksice, Sławęcice i Włostów, poseł pow. sandomierskiego 1820 r., wylegitymowany w Królestwie 1837 r., umarł bezdzietny, a Stanisław-Lambert, dziedzic dóbr Wyszniontów, radca wojew. sandomierskiego 1831 r., wylegitymowany w Królestwie 1840 r., zaślubił Aleksandrę, córkę Wincentego Radwańskiego i z niej pozostawił córkę Helenę za Józefem Baczyńskim i synów: Wincentego, Józefa, Kazimierza, Michała, Stanisława i Seweryna. 

Wincenty, dziedzic Opatowa i Rossowie, zm. 1900 r., z żony Konstancyi Wodzińskiej pozostawił córki, Zofię i Maryę, żony kolejno Antoniego Łempickiego, i syna Władysława, właściciela dóbr Trzykosy, żonatego z Maryą, córką hr. Witolda Miączyńskiego, z której synowie: Aleksander, Tadeusz i Wincenty. 

Józef, dziedzic Wyszmontowa, zm. 1904 r., z żony Maryi, córki Wacława bar. Horocha, pozostawił córkę Teresę za Kazimierzem Załęskim. 

Kazimierz, zm. 1901 r., z żony Maryi Górskiej, córki Franciszka, pozostawił córki, Annę za Stanisławem Rytlem, Maryę, żonę Zygmunta bar. Lipowskiego, i synów: Antoniego, Stefana, żonatego ze Stefanią Chylińską, Edwarda i Jana. 

Stanisław, dziedzic Włostowa, Kurowa i in., radca komitetu Tow. Kred. Ziem., kamerjunkier dworu ces. rosyjskiego, zm. 1890 r., z żony Jadwigi ks. Czetwertyńskiej pozostawił córki, Aleksandrę za Kazimierzem Russanowskim, Maryę za Kazimierzem hr. Kwileckim, i synów, Włodzimierza, żonatego z Izabelą hr. Mielżyńską, i Michała, po którym z Julii Górskiej córka Zofia i syn Michał. 

Stanisław, rotmistrz królewski 1654 r. Jan, cześnik dobrzyński 1670 r., z żony Petroneli Opackiej, chorążanki warszawskiej, miał syna Adama, a z 2-iej żony Elżbiety Kryskiej, syna Wacława. Kazimierz, syn Samuela, dziedzic dóbr Ponikiew 1693 r., żonaty z Maryą Prostyńską. Jan, Jakób, Samuel i Władysław z wojew. podlaskiem 1674 r., a Ignacy z ziemią chełmską i Wojciech z ziemią ciechanowską 1697 r. podpisali elekcye. Władysław, podczaszy dobrzyński 1698 r. Andrzej, syn Stanisława i Konstancyi Ubyszówny, z żony Maryanny Romockiej miał córkę Agnieszkę za Adamem Koziebrodzkim, wojskim zawskrzyńskim, i synów, Jana, łowczego podlaskiego 1720 r., i Stanisława, pułkownika królewskiego 1731 r.

Krzysztof, z podwojewodzego podlaskiego cześnik drohicki 1702 r. Jan, łowczy płocki 1717 r. Jan, podczaszy owrucki 1726 r. Antoni, stolnik dobrzyński 1735 r., miał syna Józefa, podwojewodzego dobrzyńskiego 1761 r., po którym z 1-ej żony Maryanny Oborskiej synowie, Antoni, poseł na sejm grodzieński, i Felicyana z 2-iej żony Józefy Wendówny, cześnikówny bracławskiej, córka Tekla za Piotrem Woroniczem, vicesgerentem grodzkim żytomierskim, i synowie, Michał i Ksawery. 

Felicyan, dziedzic dóbr Osieczek, miał syna Jana, po którym z Joanny Żochowskiej synowie: Maksymilian, dzierżawca wsi Rękawczyno, w pow. mławskim, Maryan, współdziedzic wsi Osieczek, i Erazm wylegitymowani w Królestwie 1837 r. 

Maryan, syn Jana i Joanny z Bogusławskich, ur. 1809 r. we wsi Osiek-Włostybory, w obwodzie mławskim, wszedł 1828 r. do 7 pułku piechoty liniowej i w 1831 r. postąpił na podporucznika w 8 pułku piechoty (Ks. Wojskowe). 

Piotr, łowczy dobrzyński 1762 r., z Joanny Wilczopolskiej miał syna Kazimierza, cześnika dobrzyńskiego, żonatego z Maryanną Laskowską. Józef, syn Jana i Antoniny Sudraskiej, wnuk Władysława i Katarzyny Nałęczówny, prawnuk Floryana, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. 

Kajetan-Aleksander, dziedzic Rogali na i Gradowa, podstoli radziejowski 1766 r., z żony Maryanny Rudzkiej miał dwóch synów, Józefa i Walentego; po Józefie, podstolim bydgoskim 1787 r., z Gabryeli Wolskiej syn Dyonizy-Franciszek, dziedzic Rogalina, a po Walentym, szambelanie Stanisława Augusta, podczaszym radziejowskim i kawalerze orderu św. Stanisława 1791 r., z żony Katarzyny Jankowskiej syn Wawrzyniec-Hipolit, wylegitymowani w Królestwie 1837 r. (Metr. Kor., Kancl., SigH., Ks. Gr. Płockie, Sochaczewskie, Czerskie i Ciechanowskie, Conv. i Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Bon.). 

Dyonizy, syn Józefa i Rozalii, urodzony we wsi Gradowie 1795 r., w Ks. Poznańskiem, wstąpił do 7 pułku piechoty liniowej 1815 r. i w 1820 r. otrzymał dymisyę w stopniu podporucznika (Ks. Wojskowe). 

KARSKI h. KORAB. Piszą się z Kars, w pow. kaliskim, i są jednego pochodzenia z Kwiatkowskimi. Blisbor, dziedzic na Karsach, Kwiatkowie i Słaborowicach, kanonik gnieźnieński 1409 roku. Bartłomiej, dziedzic Wierzchosławia, Oswaldowa, Słaborowic 1579 r. (Ks. poborowe). Marcin podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią wieluńską. Kazimierz z Anny Radojewskiej miał synów: Stefana, Jezuitę, Kazimierza, żonatego z Laskowską, i Władysława, po którym z Lasockiej synowie, Jan żonaty z Barbarą Zakrzewską 1740 r. i Ignacy ożeniony z Dąbrowską. 

KARSKI h. RADWAN. Piszą się z Kars, podług Niesieckiego w wojew. płockiem i na Litwie. Piotr, dzielny wojownik w Inflantach, osiadł w wojew. brzesko-litewskiem; z żony Anny Korsakówny miał synów, Heronima, męża rycerskiego, po którym z N. Dołgertówny synowie: Stanisław, pułkownik i rotmistrz wojsk królewskich, który dzielnie stając przeciw Szwedom w Inflantach, poległ przeciw Kozakom pod Perejasławem; Krzysztof, wojownik 1633 r., ożeniony z Zofią Gdyńską; Jan-Wacław, który, popadłszy w niewolę pod Cecorą 1620 r., i wydostawszy się z niej, walczył pod Chocimem i w Inflantach przeciw Szwedom; stolnik nowogrodzki-siewierski 1660 r., ożeniony z Krystyną Strawińską, podkomorzanką czerniechowską, w nagrodę zasług dostał dobra Głuchów, w wojew. czerniechowskiem; Mikołaj ożeniony z Krystyną Kropiwnicką; Heronim, mężny wojownik w Niderlandach. 

Felicyan kupił od Braba (?) Jana dobra Osiek, w pow. raciążskim 1761 r.; po Felicyanie syn Paweł miał syna Józefa, dozorcę koszar w cytadeli aleksandrowskiej, wylegitymowanego w Królestwie 1849 r., po którym z żony Franciszki Kłoczewskiej synowie: Teodor-Ludwik, Karol-Brunon i Jan-Sabin. 

Karol, syn Pawła i Elżbiety ze Śniechowskich, ur. 1792 r. we wsi Osieku, w obwodzie mławskim, wszedł 1808 r. do 3 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1809 r. został podporucznikiem; porucznik 1810 r., kapitan 1813 r., w 1830 r. awansował na majora w 8 pułku piechoty liniowej, a w 1831 r. był podpułkownikiem. Odbył kampanię 1809 r. przeciw Austryi, a 1812 r. był w bitwie pod Berezyną i otrzymał krzyż kawalerski Virtuti Militari i Legii Honorowej; um. 1831 r. i pochowany na Powązkach. 

KARSKI. Aleksander, syn Antoniego i Gertrudy z Fontanów, ur. 1795 r. w Warszawie, wszedł do pułku artyleryi pieszej Ks. Warszawskiego i w 1812 r. został podporucznikiem 20 pułku piechoty, a w 1815 r. postąpił na porucznika w pułku grenadyerów gwardyi; kapitan 1825 roku, w 1831 r. przeznaczony na adjutanta gubernatora m. Warszawy, tegoż roku awansował na majora w pułku grenadyerów. Odbył kampanię 1809 r. przeciw Austryi i w 1812 r. był w bitwie pod Smoleńskiem; um. 1874 r. w m. Siennicy. 

KARŚNICKI v. KARSZNICKI h. JASTRZĘBIEC. Senatorowie w rodzinie: Jakób, kasztelan inowłodzki 1614 r. Ludwik, kasztelan wieluński 1780 r. 

Dawna w wojew. łęczyckiem i Sieradzkiem rodzina, prawdopodobnie jednego pochodzenia ze Zborowskimi i Myszkowskimi; pisała się Karsznic i brała przydomki, Sasin i Fundament. Marcisz, dziedzic Karsnic 1419 r. Stanisław, dziedzic Karsnic 1496 r. Jakób, Maciej i Wojciech, dziedzice Karsnic 1552 r. Jakób, pisarz ziemski łęczycki 1560 r., z Małgorzaty Rusockiej miał synów: Jana, Stanisława, Krzysztofa i Sebastyana.  

Jan, łowczy 1584 r., podkomorzy łęczycki 1591 r., miał syna Jakóba, wojownika na Węgrzech, miecznika łęczyckiego 1611 r., następnie kasztelana inowłodzkiego 1614 r. 

Stanisław, mąż czynny, zasłużony i wymowny, poborca łęczycki 1567 r., podsędek sieradzki 1570 r., wysłany w poselstwie 1576 r. ze zjazdu jędrzejowskiego do panów litewskich, aby ich skłonić do uznania za króla Stefana Batorego; sędzia ziemski sieradzki i burgrabia krakowski 1580 r., marszałek Trybunału koronnego 1595 r., poseł kilkakrotnie na sejmy, pozostawił syna Jana. Jan, dworzanin Zygmunta III, skarbnik sieradzki, pisarz ziemski łęczycki i starosta bolesławski, miał dwie żony, Barbarę Sosnowską, z niej syn Jan, deputat na Trybunał skarbowy 1629 r., iN. Bykowską, wojewodziankę sieradzką, z której synowie: Andrzej, Jan i Paweł. 

Krzysztof, kanonik łęczycki i gnieźnieński 1580 roku, a krakowski 1594 r., deputat na Trybunał koronny, opat przemęcki 1605 r., lustrator królewszczyzn w Małopolsce. 

Sebastyan, chorąży łęczycki 1598 r., z Magdaleny Cieńskiej i Agnieszki Śladkowskiej pozostawił synów, Stanisława, kanonika gnieźnieńskiego 1605 r., i Jana, rotmistrza królewskiego 1610 r., wojownika na Wołoszech. 

Stanisław z wojew. Sieradzkiem 1648 r., a Rafał i Wojciech z wojew. kaliskiem 1697 r. podpisali elekcye. Michał z żony N. Góreckiej miał synów, Tomasza i Andrzeja. 

Tomasz, wojski ostrzeszowski 1700 r., zaślubił Maryę Uleską i z niej pozostawił synów: Jana, wojskiego ostrzeszowskiego 1709 r., Andrzeja, kanonika chełmińskiego, łęczyckiego i gnieźnieńskiego 1719 r., oficyała radomskiego i deputata na Trybunał koronny 1714 i 1718 r., Józefa-Wiktora, przeora Paulinów w Częstochowie, Jerzego-Floryana, z wojskiego ostrzeszowskiego stolnika wieluńskiego 1726 r., żonatego z Barbarą Drohojowską, Stanisława, łowczego wieluńskiego 1712 r., ożenionego z Długopolską, i Franciszka. 

Franciszek, podstoli bracławski 1713 r., dziedzic dóbr Kierzno, żonaty z Anną Siewierską, miał syna Sebastyana, po którym dwóch synów, Jan Gwalbert i Antoni. 

Jan Gwalbert, wojski wieluński 1778 r., stolnik ostrzeszowski 1781 r. i kawaler orderu św. Stanisława, prezes sądu ziemiańskiego wieluńskiego, po którym z Józefy Masłowskiej synowie, Idzi i Józef. 

Idzi, dziedzic na Łyskorni, z żony Honoraty Kożuchowskiej pozostawił córkę Urszulę za Józefem Stadnickim i syna Jana-Bernarda, dziedzica Łyskorni, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r., ożenionego z Maryą Rokosowską. 

Józef, radca departamentu kaliskiego 1809 r., poseł wieluński, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., miał dwie żony, Józefę Radolińską, z niej córka Tekla za Karolem Karśnickim, i Anielę Sulimirską, z której córki: Marya za Wincentym Walewskim, Zofia za Henrykiem Skarżyńskim, Ludwika za Tadeuszem Twardowskim i synowie, Stanisław żonaty z Celiną Lesiecką i Ludwik ożeniony z Heleną Łaszewską.

Antoni, młodszy syn Sebastyana, dziedzic Siemkowic, zaślubił Maryę Głębocką i z niej pozostawił córkę Maryę-Józefę za bar. Klopmanem i synów, Ksawerego i Ignacego-Józefa, wylegitymowanych w Królestwie 1837 r. 

Ignacy-Józef, dziedzic Siemkowic, z żony Zuzanny Wituskiej miał córki: Felicyę za Andrzejem Olszowskim, Maryę za Józefem Grodzickim, Ksawerę za Wacławem Gołembowskim i dwóch synów, Jana-Ignacego, dziedzica Siemkowic, po którym z żony Zofii Karczewskiej synowie, Antoni i Ksawery, i Karola. 

Karol, dziedzic Chlewa, z żony Józefy Szeliskiej miał córki: Antoninę, Helenę, Maryę, Różę, Urszulę i synów: Walentego, dziedzica Grzymaczewa, żonatego z Pauliną Krąkowską, Jana, ożenionego z Józefą Pruską, i Antoniego, dziedzica Czachór, oficera wojsk polskich, żonatego 1v. z Filipiną Dehnelówną, 2v. z Teodorą Bronikowską. 

Andrzej, młodszy syn Michała i Góreckiej, łowczy wieluński, z żon, Teofili Uleskiej i Jadwigi Kalińskiej miał synów: Aleksandra, bezpotomnego, Zygmunta, podczaszego wieluńskiego 1720 r., ożenionego z Anną Cieńską, Pawła, kapitana królewskiego, chorążego ostrzeszowskiego, z żoną Aleksandrą Masłowską bezpotomnego, Antoniego, łowczego bielskiego, ożenionego z Maryanną Kowalską, Karola i Konstantego. 

Konstanty z przydomkiem Fundament, z wojskiego ostrzeszowskiego podczaszy ostrzeszowski 1736 r., stolnik 1742 r., został podkomorzym wieluńskim 1750 r.; z 1-ej żony Zofii Derszniakówny, starościanki radoszyckiej, miał syna Konstantego i córkę Salomeę za kasztelanem płockim Ignacym Zboińskim, z 2-iej zaś żony Teresy Rozwadowskiej, stolnikówny łukowskiej, pozostawił synów: Ludwika, Stanisława i Jacka. 

Ludwik, chorąży ostrzeszowski, podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią wieluńską; podkomorzy wieluński 1778 r., kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, kasztelan wieluński od 1780 r., dziedzic dóbr Chorzewa, Płoszowa i in., marszałek Trybunału koronnego 1780 r., mąż zacny, rozumny i znakomitego ukształcenia, miał dwie żony, Apolonię Siemińską, referendarzównę koronną, i Anielę Świrską, podkomorzankę sanocką, z której synowie, Antoni i Augustyn, dziedzic dóbr Chorzewa, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., brał tytuł hrabiego, umierając bezpotomny, swój majątek zapisał siostrzeńcowi Franciszkowi Zbijewskiemu. 

Jacek, starosta pląskowicki 1768 r., kawaler orderu św. Stanisława, z żony Delfiny Załuskiej, starościanki grójeckiej, miał synów: Ignacego, dziedzica dóbr Dylewa, w pow. piotrkowskim, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r., Franciszka i Antoniego (Metr. Kor., Sigil., Kancl., Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Ks. Gr. Piotrk. i Przedeckie, Bon.). 

Ignacy, ur. 1794 r. we wsi Chorzewie, w obwodzie piotrkowskim, wszedł do batalionu gwardyi strzelców pieszych i w 1817 r. został podporucznikiem 1 pułku strzelców pieszych, a w 1820 r. wyszedł do dymisyi w stopniu porucznika; Ignacy, żonaty z Pelagią Gruszecką, um. 1876 roku w Piotrkowie.    

Franciszek Fundament, stolnik ostrzeszowski 1736 r., miał synów, Kazimierza, podsędka 1773 r., a następnie sędziego ziemskiego wieluńskiego i kawalera orderu św. Stanisława, i Antoniego, skarbnika brzezińskiego 1777 r. Piotr z wojew. Sieradzkiem i Tomasz, sędzia kapturowy wieluński, z ziemią wieluńską podpisali elekcyę 1764 r. 

Jakób, łowczy wieluński, kupił dobra Ostrołękę 1758 r.; jego syn Wojciech miał syna Hiacynta, urzędnika w biurze oberpolicmajstra warszawskiego, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r. 

Piotr-Franciszek kupił od Mączyńskiego w 1774 r. majątek Rożdżały, w wojew. kaliskiem; jego syn Kacper z Jadwigi Walewskiej miał synów, Nikodema, dziedzica dóbr Rożdżały, w pow. kieleckim, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r., i Piotra, po którym syn Wincenty, dzierżawca wsi Kościelnica (?), w pow. kalwaryjskim, wylegitymowany w Królestwie 1838 r. 

KARŚNICKI v. KARSZNICKI h. LELIWA. Hrabiowie i szlachta. Piszą się z Granowa i mają być jednego pochodzenia z Sieniawskimi. Wawrzyniec, komisarz do rozgraniczenia pow. kamienieckiego i latyczowskiego 1611 r., cześnik podolski 1617 r., miał synów, Tomasza i Jana, żonatego z Anną Kłomnicką. Mikołaj z Granowa podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. podlaskiem; z żony Maryanny Rusianówny pozostawił syna Andrzeja. Franciszek żonaty z Urszulą Balówną 1680 r. 

Kazimierz, wojownik, deputat na Trybunał koronny i poseł na sejmy, miał syna Józefa, z cześnika owruckiego podkomorzego halickiego 1720 r., posła na sejmy i deputata na Trybunały, zasłużonego w swej ziemi, który umarł właśnie wtedy, gdy go król August III mianował kasztelanem bełzkim; Józef miał dwie żony, Bogumiłę Suchodolską, wdowę po Potockim, z której dwie córki, Teresa 1v. za Gałeckim, miecznikiem podlaskim, 2v. za Jerzym Łączyńskim, chorążym lwowskim 1740 r., Maryanna za Piotrem Telefusem, chorążym podolskim, i Teresę Pilawską, po której syn Stanisław, poseł na sejm 1733 r., ożeniony z Salomeą Balówną, pozostawił córki: Jadwigę, Maryannę za Antonim Morysonem, Teresę za Józefem Karwosieckim i synów: Antoniego, Ignacego i Piotra, piszących się z Granowa na Kolińcach, wylegitymowanych w Galicyi 1782 r. 

Antoni, syn Walentego, wnuk Wojciecha i Elżbiety Paczyńskiej, prawnuk Adama i Barbary Twardowskiej, rotmistrz i szambelan austryjacki, członek Stanów galic., malarz i poeta, napisał kilka sztuk dramatycznych; wylegitymowany w Galicyi 1809 r., otrzymał 1821 r. dostojność hrabiowską galicyjską, lecz chociaż w tem nadaniu, również jak w spisie szlachty galicyjskiej cytowany jest z herbem Leliwa, przecież jego herb jest właściwie Jastrzębiec odmienny, ma zaś być tarcza rozdzielona w czworo, w której środku mała tarcza z herbem Jastrzębiec; w 1-ej części, w polu czerwonem, dwie belki poprzeczne srebrne, nad górną gałąź z trzema listkami, w 2-iej części herb Topór, w 3-iej części trydent (trójząb) bez rękojeści, w 4-ej części, w polu złotem, herb Wieniawa. Na tarczy trzy hełmy, na środkowym jastrząb z podkową w łapie w prawo, na prawym dwa liście, na każdym róża, na lewym hełmie topór.

Hr. Antoni, dziedzic Bakowiec i Hrehorowa, zaślubił Julię Głogowską i z niej miał córkę Hortensyę 1v. za Ignacym hr. Kalinowskim, 2v. żonę Ludwika Jabłonowskiego (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

Są i na Litwie Karśniccy tego herbu. Z nich wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej: Leon i Aleksander, synowie Józefa, 1843 r., Cezar, syn Pawła, Piotr, syn Józefa, z synami, Wincentym i Kazimierzem, Aleksander, syn Józefa, z synem Adamem, Ezechiel, syn Józefa, 1862 r., a Aleksander, syn Aleksandra, 1863 r. 

KARŚNICKI h. ODROWĄŻ. Dawna rodzina w wojew. Sandomierskiem, wzięła nazwisko od swego dziedzictwa wsi Karśnice. Dobiesław, dziedzic wsi Rembiewska Wola, burgrabia lwowski 1450 r. (Lib. Benef.). Andrzej, podstarosta lwowski 1460 r. Dobiesław, dziedzic Karśnica Jakób, dziedzic na Rembieszycach, Mironicach i Tesserowej Woli 1540 r. (Ks. poborowe). Dobiesław miał synów: Baltazara, Dobiesława, Jana, Kacpra i Samuela 1598 r. Jan 1623 r. wyznaczony do traktowania ze Szwecyą o pokój; jego syn Andrzej miał syna Franciszka, po którym syn Józef pozostawił syna Józefa, który z Katarzyny Wichlińskiej miał syna Wincentego, wylegitymowanego w Królestwie 1841 r. razem z synem Florentym, żołnierzem w wojsku rosyjskiem, urodzonym z Brygidy Kaczorowskiej. 

Stanisław ożeniony z Zofią Secygniewską 1600 r. Mikołaj 1632 r. podpisał elekcyę z wojew. Sandomierskiem. Po Janie synowie: Andrzej, komornik ziemski chęciński, Karol, Robert i Heronim sprzedali 1673 r. swą wieś Skiby (Akta Chęcińskie); z nich Andrzej miał syna Franciszka, tego syn Gabryel pozostawił syna Jakóba, po którym syn Jan z Jadwigi Dłużewskiej miał syna Cypryana, dziedzica części wsi Kozuby Stare, w pow. sieradzkim, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r. 

Kazimierz, podczaszy sandomierski 1791 r. Antoni, łowczy sandomierski 1792 r. Franciszek, miecznik Szadkowski 1789-1793 r., z Barbary Jaraczewskiej miał syna Leona, strażnika w leśnictwie łomżyńskim, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r. 

KARŚNICKI. August, syn Kajetana i Katarzyny, ur. 1788 r. w Rynarzewie, w obwodzie bydgoskim, postąpił 1806 r. do 12 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i tegoż roku został podporucznikiem; porucznik 1807 r., awansował 1809 r. na kapitana z przeniesieniem do pułku strzelców litewskich, a 1816 r. był przykomenderowany do 1 pułku piechoty liniowej. Odbył kampanie 1807 r. przeciw Prusom i 1809 r. przeciw Austryi. 

Wiktor Karsznicki, syn Kajetana i Katarzyny z Giżyckich, ur. 1781 r. w Pilicy, w obwodzie olkuskim, wstąpił do wojska i 1809 r. został porucznikiem w 15 pułku piechoty Ks. Warszawskiego, a 1817 r. był przeniesiony do korpusu żandarmów; odbył kampanie 1807 r. przeciw Francyi, 1809 r. przeciw Austryi, a 1812 r. był w bitwach pod Świeżną i Kajdanowem, w Rosyi. 

Józef, syn Leona i Apolonii, ur. 1785 r. w m. Poznaniu, wstąpił do służby 1806 r. do pułku artyleryi pieszej Ks. Warszawskiego i w 1809 r. został porucznikiem w 14 pułku piechoty; kapitan 1810 r. w 1 pułku strzelców pieszych, wyszedł do dymisyi 1816 r. Odbył kampanie 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, a 1812 r. był w bitwach w Rosyi (Ks. Wojskowe). 

KARSOWSKI. Wawrzyniec i Katarzyna, dziedzice na Karsach (?) 1579 r. N., właściciel części wsi Karsowo, w pow. gnieźnieńskim 1580 r. (Ks. poborowe). 

KARSUNOWSKI-FERBER h. FERBER odm. Herb - tarcza w poprzek przedzielona, w górnej części trzy łby wieprzowe w prawo, w dolnej części, w polu czerwonem, trzy róże; w koronie pół rycerza bez hełmu, lewą ręką podpiera się pod bok, a w prawej trzyma miecz nagi podniesiony do cięcia. 

Jeden z członków rodziny Ferber, przesiedliwszy się z Prus do Wielkopolski, nabył część na wsi Karsunowie i nazwał się Karsunowski; z żony Karchowskiej miał syna Piotra-Pawła, po którym z Ludwiki Dupont, wdowy po Łowickim, pozostało dwóch synów: a) Krzysztof 1765 r. z Agnieszką Kozicką bezpotomny, i b) Jan, po którym synowie: 1) Józef, komornik Trybunału lwowskiego, 2) Franciszek, geometra przysięgły, komornik krzemieniecki, członek rządu tymczasowego galicyjskiego 1809 r., żonaty z Petronelą Kurowską, 3) Stanisław, 4) Antoni, sekretarz poczt 1798 r., po którym z Maryanny Neubertówny syn Antoni, sekretarz poczty w Warszawie 1830 r. 

KARSYŃSKI Ludwik-Gustaw, rodem Szwed, zasłużony w wojnach z Moskwą i ze Szwedami, otrzymał indygenat 1638 r.; odznaczył się chlubnie przy oblężeniu Lwowa przez Chmielnickiego. 

KARSZA h. PORAJ. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej po 1831 r. 

KARSZA h. ROCH III. Gniazdem tej rodziny ma być wojew. rawskie; pisała się z Małkowa. N., rządca dóbr Sapieżyńskich, uzbroił włościan i bronił je przeciw konfederatom olkienickim, lecz zwalczony, musiał przysiądz na wierność Rzeczypospolitej i konfederacyi 1701 r. W tym też czasie żyło trzech braci: Mikołaj, Świętosław, cytowany w aktach krzemienieckich 1701 r., i Wacław, podstoli rawski 1726 r. Świętosław, pułkownik dragonów 1712 r., z żony Eufrozyny Płoskiej miał synów: Antoniego, podczaszego bracławskiego 1775 r., N., biskupa bakońskiego, i Adama, cześnika bracławskiego, ożenionego z N. Mierzejewską. Z tych braci Antoni z żony Katarzyny Broniewskiej, podczaszanki czerniechowskiej, miał córki: Elżbietę za Józefem Jeżewskim, Klarę za Michałem Zaborowskim, podstolim ciechanowskim, Barbarę za Jerzym Łączyńskim, Justynę, żonę Felicyana ks. Czetwertyńskiego, kasztelana czerniechowskiego, i synów, Józefa i Juliana.

Józef, cześnik, następnie podstoli podolski 1780 roku, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., podstoli koronny 1790-1793 r. i kawaler orderu Orła Białego, kupił od Dębowskich dobra Komarówce 1786 r.; podstoli Józef z Elżbiety Darewskiej miał syna Wincentego, rotmistrza kawaleryi narodowej, podstolego podolskiego 1791-1793 r. i kawalera orderu św. Stanisława, ożenionego z Maryanną Poletyłłówną, kasztelanką chełmską. 

KARSZEWSKI. Piszą się z Karszewa, w wojew. łęczyckiem. Stanisław i Wojciech z wojew. poznańskiem podpisali elekcyę 1697 r. 

KARWACKI h. ŁABĘDŹ. Wzięli nazwisko od wsi Karwacza, w ziemi ciechanowskiej. Piotr, syn Jakóba, dziedzic Karwacza 1581 r., miał córkę Annę za Kańskim i synów: Andrzeja, Jakóba i Stanisława. Kacper i Jan, synowie Stanisława, 1630 r. Dominik, Kacper-Kazimierz i Maciej z ziemią ciechanowską, a Kacper z ziemią warszawską podpisali elekcyę 1648 r. Stanisław, Jezuita 1675 r., syn Kazimierza i Zofii ze Swieszowskich. Józef, subdelegat grodzki chęciński 1760 r. Andrzej podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. (Ks. Gr. Czerskie, Don. Vars., Vol. Leg.). 

Antoni z żony Eleonory Poletyłłówny miał synów: Jana, Samuela, Aleksandra i Piotra, dziedziców dóbr Tuszyn i Rydzew 1779 r. (Akta Drohickie); z nich Aleksander miał syna Antoniego, po którym z Ludwiki Dziegulskiej syn Ignacy wylegitymowany w Królestwie 1843 r., a Piotr pozostawił syna Antoniego, po którym syn Franciszek, burmistrz w m. Służewie, wylegitymowany w Królestwie 1845 r. 

Tomasz i Maciej, synowie Marcina i Anastazyi Wiśniowskiej, wnukowie Kazimierza i Maryanny Unickiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. 

Andrzej, Jan, Michał i Wawrzyniec, synowie Mikołaja, Antoni, Erazm i Józef z synem Janem, synowie Michała, Antoni, Jan, Karol, Marcin, Piotr i Wojciech, synowie Jana, Jan, Kazimierz i Michał, synowie Józefa, Jan i Kazimierz, synowie Antoniego, oraz Franciszek, Józef i Wojciech, synowie Erazma, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1850-1869 r. 

KARWAŃSKI h. RADWAN. Wincenty, syn Bazylego, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1847 roku. 

KARWAT h. MURDELIO. Jerzy, rodem Kroata, osiedlił się w Polsce około 1450 r.; z jego synów, Jan, łowczy łęczycki 1484 r., a Mikołaj, towarzysz husarski, pieszo szedł do szturmu Pskowa 1582 r. Seweryn, Jezuita, spowiednik Jana Kazimierza, słynny swego czasu kaznodzieja, w 1655 r. wybornem kazaniem zagrzał sejmujące Stany do obrony Rzeczypospolitej, a w 1659 r. do wypędzenia z kraju Aryan. Aleksander, Jezuita 1730 roku. Jan, poseł z Prus na sejm 1730 r. N., sądowy michałowski 1767 r. Józef, cześnik sanocki 1784 r., miał syna Jana. Aleksander, dziedzic dóbr Piotrkowo, w pow. lipnoskim 1858 r. Józef ożeniony z Józefą Czapską 1880 r.

KARWECKI. Leon i Grzegorz zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. 

KARWICKI-DUNIN h. ŁABĘDŹ. Senatorowie w rodzinie: Andrzej, kasztelan zawichostski 1712 r., um. 1713 r. Kazimierz, kasztelan radomski, um. 1757 r. Józef, kasztelan połaniecki 1781 r., a zawichostski 1782 r. 

Stara i zasłużona w Rzeczypospolitej rodzina, pochodzi od Duninów z Wielkiego Skrzynna, z których (podług genealogii tego domu) Krzesław, dziedzic dóbr Damujowice, kupiwszy w 1407 r. majątek Karwice i Popławy, w pow. opoczyńskim, pisał się z Karwie, a jego potomkowie wzięli nazwisko Karwicki. Krystyn, syn Krzesława, w 1442 r. kupił za 500 grzywien majątek Blizin, i pozostawił synów: Stanisława, kanonika gnieźnieńskiego, proboszcza Samborskiego, zm. 1485 r., Jana i Jerzego, po którym z żony Barbary córki: Zofia za Stanisławem Kazanowskim, Jadwiga za Zygmuntem Michałowskim, Katarzyna za Janem Modrzewskim i synowie, Jakób Stanisław, dworzanin królewski, starosta uścieński. Jakób, dziedzic na Karwicach i Blizinie, z żony Katarzyny Gościszewskiej miał synów: Andrzeja, Marcina, podstolego sandomierskiego 1572 r., Stanisława, Krystyna i Jakóba. 

Andrzej, z dworzanina królewskiego i wojownika przeciw Moskwie ksiądz, opat wąchocki, dobrym zarządem zwiększył dochody swego opactwa i wybudował, oraz restaurował kilka kościołów. 

Stanisław, dworzanin i ulubieniec Zygmunta Augusta, nakłonił tego monarchę do pogodzenia się z siostrą Anną; dziedzic dóbr Karwie i Blizina, oboźny koronny 1569 r., starosta latowicki, z żony Zofii Wzdowskiej miał syna Jana, chorążego sandomierskiego, po którym z Krystyny Orzechowskiej synowie, Paweł i Stanisław podpisał elekcyę 1648 i 1674 r. z wojew. Sandomierskiem. Stanisław, wojski sandomierski, z pierwszej żony N. Zielińskiej miał córki, Aleksandrę za Maksymilianem Morsztynem, Annę za Stefanem Laskowskim i dwóch synów, Jana i Adama, a z drugiej żony Anny Rejówny pozostawił synów, Stanisława, cześnika, a następnie podkomorzego sandomierskiego, i Andrzeja, podczaszego inowrocławskiego 1690 r. 

Krystyn v. Chrzczon, czwarty syn Jakóba i Gościszewskiej, wojownik w Inflantach i w Moskwie, osiedlił się na Litwie i tu zaślubił Zofię Abramowiczównę, z której miał córkę Barbarę i synów: Jakóba, Kacpra, Krzysztofa, Jerzego, Piotra i Stanisława. 

Jakób, dziedzic na Blizinie, miał synów, Stanisława i Piotra, który podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. Sandomierskiem; z nich Piotr z Jadwigi Dębickiej pozostawił córkę Annę za Achacym Taszyckim i syna Mikołaja, żonatego z Teresą Kroczewską, który podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. Sandomierskiem. 

Krzysztof, syn Krystyna i Abramowiczówny, miał syna Krzesława dziedzica dóbr Oblasy, który z dwóch żon, Doroty Lisieckiej, córki Andrzeja, instygatorówny koronnej, i Jadwigi Rembiertowskiej pozostawił dwóch synów, Krzysztofa, dziedzica dóbr Szczyty, żonatego z Anną Duninówną-Szpotówną, i Andrzeja. 

Andrzej, dziedzic dóbr Oblasy, pisarz grodzki, podstarosta i sędzia grodzki opoczyński 1660 r., sędzia grodzki radomski 1664 r., sędzia grodzki i podstarosta sandomierski 1672 r., deputat na Trybunały, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. Sandomierskiem; podstarosta i sędzia grodzki krakowski 1676 r., z żony Teofili Kuczowskiej miał synów: Jerzego, kanonika sandomierskiego, Jana, Andrzeja i Mikołaja. 

Andrzej, regent, pisarz grodzki sandomierski 1689 r., podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem; wojski sandomierski, kasztelan zawichostski 1712 r., z Anny Kuczkowskiej pozostawił córki: Bibiannę za Felicyanem Pągowskim, Maryannę za Piotrem Piaseckim, chorążym nowogrodzkim, Konstancyę za Krzysztofem i Katarzynę za Janem Skotnickimi, Różę za Józefem hr. Tarnowskim i synów, Tymoteusza, zmarłego w Paryżu, i Kazimierza, miecznika sandomierskiego 1726 r., z chorążego kasztelana radomskiego 1757 r. i starostę lipnickiego, po którym z Anny Boskiej, sędzianki ziemskiej czerskiej, córka Maryanna za Stanisławem Wybranowskim, podczaszym urzędowskim. 

Jerzy, syn Krystyna i Abramowiczówny, dziedzic na Karwicach, właściciel Kraszkowa 1604 r., zaślubił Annę Podlodowską i z niej miał córki: Barbarę 1v. za Mikołajem Parczewskim, 2v. za Zygmuntem Rożnem, Bogumiłę za Stanisławem Noskowskim, Elżbietę za Janem Siemieńskim, Ewę za Janem Mogielnickim i synów: Andrzeja, Krystyna, Jana, Stanisława i Zbigniewa, z których, Jan i Zbigniew są protoplastami dwóch gałęzi tego rodu. 

Gałąź Jana. Jan, właściciel Zdunkowa i Długiej Brzeziny 1634 r., z żony Anny Duninówny miał córki: Aleksandrę za Franciszkiem Ołtarzewskim, Annę za Andrzejem Mniszkiem, Katarzynę za Filipem Strzemboszem, Konstancyę za Franciszkiem Cieńskim i syna Jerzego, dziedzica na Karwicach i Sielcu, właściciela dóbr Bielowice i Mroczków, wojskiego opoczyńskiego 1699 r., który podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem; Jerzy miał dwie żony, Annę Potkańską, z niej córki, Anna za Antonim Piaseckim, Zofia 1v. za Jerzym Duninem-Wąsowiczem, skarbnikiem łomżyńskim, 2v. za Antonim Pruszyńskim, chorążym owruckim, i synowie: Jerzy, Krystyn, Antoni i Józef, i Helenę Dunin-Wąsowiczównę, cześnikównę sandomierską, z której córki: Weronika 1v. za Piotrem Mąkolskim, podstolim dobrzyńskim, 2v. za Antonim Skarżyńskim, pułkownikiem wojsk koronnych, Franciszka za Antonim Hadziewiczem, łowczym różańskim, Joanna 1v. za Wojciechem Kietlińskim, podstarostą radomskim, 2v. Broniewska, i syn Marcin. Z synów:   

Krystyn, z kanonika kujawskiego kanonik i kustosz gnieźnieński 1713 r., proboszcz i oficyał radomski, był prezydentem Trybunału koronnego 1714 r.; Antoni żonaty z Anną Wołską; Józef, dziedzic Mroczkowa, z Barbary Dzibonianki, chorążanki mścisławskiej, miał córkę Jadwigę za Józefem Kochanowskim, podstolim wendeńskim, i syna Jerzego, a Jerzy i Marcin są przedstawicielami dwóch linij tej gałęzi. 

Linia Jerzego. Jerzy, syn Jerzego i Potkańskiej, dziedzic na Karwicach i Sielcu, podczaszy inowrocławski 1704 r., pisarz grodzki chęciński, a następnie 1711 r. nowokorczyński, ostatnio cześnik, podstarosta i sędzia grodzki sandomierski 1714 r., miał dwie żony, Petronelę Chlewicką, z której córka Anna za Konstantym Kochanowskim, cześnikiem radomskim, i Krystynę Piasecką, z niej synowie, Michał i Józef. 

Michał, dziedzic dóbr Niedrzwice, wojski opoczyński 1746 r., deputat na Trybunał koronny 1761 r., wojski sandomierski, sędzia kapturowy i buńczuczny sandomierski 1764 r., pisarz grodzki i podstarosta nowokorczyński 1767 r., zaślubił Krystynę Polanowską i z niej miał synów, Ignacego i Ksawerego, którzy z ojcem podpisali elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem. 

Ksawery, chorąży wojsk koronnych, zaślubił Teresę Dęmbską, córkę Aleksandra, i z niej pozostawił córkę Maryannę Moszczyńską i synów, Aleksandra, ożenionego z Józefą Dybowską i Bonawenturę. 

Józef, drugi syn cześnika Jerzego i Piaseckiej, dziedzic na Karwicach i Sielcu, podkomorzy króla Augusta III, miał dwie żony, Izabelę Krasicką, kasztelankę przemyślską, z niej syn Jan młodo zmarły w Turcyi, gdzie przebywał jako członek poselstwa przy ambasadorze Mniszchu, i córka Józefa 1v. Czermińska, 2v. za Janem Kołłątajem, i Izabelę Jezierską, starościankę gródecką, z której synowie, Adam i Franciszek, scholastyk katedralny chełmski. 

Adam, dziedzic na Karwicach i Sielcu, podczaszy opoczyński 1793 r., żonaty z Maryanną Trzcińską, miecznikówną mścisławską, pozostawił syna Onufrego, dziedzica dóbr Sielec i Karwice, sędziego pokoju okręgu koneckiego 1829 r., wylegitymowanego w Królestwie 1837 r., po którym z Heleny Błońskiej córki, Józefa za Aleksandrem Rogozińskim, Bronisława za Kalikstem Wolskim i syn Teodor. 

Teodor, dziedzic na Karwicach i Zbroszy, sędzia pokoju okręgu koneckiego 1855 r., radca dyrekcyi głównej Tow. Kred. Ziem., zaślubił Joannę Koźmińską i z niej pozostawił córkę Jadwigę za Konstantym Karwickim i dwóch synów, Adama, dziedzica Karwie, żonatego z Józefą Bogusławską, i Józefa, ożenionego z Maryą Orzechowską, z której córki, Marya i Jadwiga, oraz synowie, Stanisław i Zbigniew. 

Linia Marcina. Marcin, syn wojskiego Jerzego i Wąsowiczówny, kapitan wojsk koronnych 1720 r., wojski pilzneński 1738 r., zaślubił Zofię Zielińską i z niej miał synów: Jana, Antoniego, kanonika kijowskiego 1761 r., Kazimierza, obersztlejtnanta wojsk koronnych, żonatego z Frańciszką Dobińską, kasztelanką brzezińską, który podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem. 

Jan, żonaty z Maryanną Domańską, pozostawił córkę Antoninę za Kajetanem Pietruskim i syna Wincentego, wylegitymowanego w Galicyi 1782 r., po którym z Teresy Baranowskiej córka Teresa za Walentym Proszkowskim i syn Józef, oficer wojsk polskich, miał dwie żony, Weronikę Parysównę, z niej córka Weronika za Aleksandrem Rzewuskim, i Annę Putnerównę, z której synowie, Józef-Maryan i Jan-Władysław wylegitymowani w Królestwie 1838 roku. 

Józef-Maryan z żony Tekli Piotrowskiej pozostawił córkę Waleryę za Henrykiem Zapolskim-Downarem i synów: Konstantego, żonatego z Jadwigą Karwicką, Jana, ożenionego z Maryą Bielicką i Feliksa, żonatego z Wandą Kuleszyńską. 

Jan-Władysław, młodszy syn Józefa i Putnerówny, zaślubił Józefę Tomaszewską i z niej pozostawił córkę Władysławę, Szarytkę w Warszawie, i syna Stefana, po którym z Katarzyny von Kloppenburg synowie: Stefan, Jan, Aleksander i córki: Katarzyna, Marya i Elżbieta. 

Gałąź Zbigniewa. Zbigniew, najmłodszy z synów Jerzego i Podlodowskiej, z żony Izabeli Krzywczyckiej miał syna Kazimierza, dziedzica na Woli Karwickiej i Kraszkowie, miecznika smoleńskiego, który podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. Sandomierskiem i z żony Anny Pociejówny, chorążanki nowogrodzkiej, miał córki: Krystynę za Piotrem Wilczopolskim, Maryannę za Konstantym Iwanickim, Zuzannę za Janem Woroniczem, podkomorzycem kijowskim, i dwóch synów, Marcina i Piotra-Jarosława. 

Marcin, dziedzic dóbr Chmielin i Podhajce, podpisał elekcye, 1674 r. z wojew. Sandomierskiem, a jako miecznik smoleński 1697 r. z wojew. bracławskiem; Marcin miał dwie żony, Maryannę Kurowicką, z której córka Anna za Piotrem Czarnołuskim i synowie, Wojciech i Benedykt, i Dorotę Chrzanowską, z niej syn Piotr. Wojciech był wojskim nowogrodzko-siewierskim, a Benedykt z żony Anny Liniewskiej miał córki, Teofilę za Stanisławem Rucińskim, Anielę za Kacprem Lachowiczem i syna Józefa. 

Piotr-Jarosław, dziedzic Woli Karwickiej i Sielec, podpisał elekcye 1674 i 1697 r. z wojew. Sandomierskiem; z żony Izabeli Duninówny-Brzezińskiej pozostawił synów, Józefa i Kazimierza, łowczego opoczyńskiego, który podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem. 

Józef, dziedzic na Sielcu, Kraszkowie i Skrzeczowie, cześnik opoczyński 1736 r., deputat na Trybunał koronny 1740 r., podczaszy opoczyński 1742 r., regent koronny i pułkownik husarski, podpisał elekcyę 1764 roku z wojew. Sandomierskiem; kasztelan połaniecki 1781 r., a zawichostski 1782 r., zdolny i niezwykłego hartu woli, jako marszałek trybunalski wykazał wiele patryotyzmu i surowego przestrzegania obowiązków względem kraju. Kasztelan, tytułowany w aktach hrabią, zaślubił Helenę Szembekównę, kasztelankę nakielską, i z niej miał córki: Maryannę, Wizytkę w Warszawie, Annę 1v. za Marcinem Libiszowskim, 2v. za Adamem Krokowskim, podczaszym opoczyńskim, Izabelę za Marcinem Szwejkowskim, wojewodą podolskim, Konstancyę za Kajetanem Wyleżyńskim, regentem koronnym, Teresę za Romualdem Walewskim i dwóch synów, Jana Nepomucena i Krzysztofa, którzy podpisali elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem.

Jan Nepomucen, dziedzic dóbr Karpowiec i Chybie, z pułkownika kawaleryi narodowej generał-major wojsk koronnych, poseł na sejm 1790 r., kawaler orderu św. Stanisława 1793 r., marszałek szlachty pow. cudnowskiego 1798 r., mąż zacny i powszechnie ceniony w obywatelstwie, z żony Eleonory Moszyńskiej miał synów, Stanisława, prezesa 2 departamentu gub. wołyńskiej 1819 r., po którym z Weroniki Jukowskiej córki, Kazimiera Złotnicka i Ewelina Siennicka, i Wincentego-Walentego, dziedzica dóbr Chybice, w pow. opatowskim, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r., żonatego z Katarzyną Górską. 

Krzysztof, młodszy syn kasztelana Józefa, dziedzic dóbr Mizocza, z rotmistrza kawaleryi narodowej generał-major wojsk koronnych i kawaler orderu św. Stanisława, poseł na sejm czteroletni, zaślubił Franciszkę Małachowską, kanclerzankę koronną, i z niej miał córkę Annę za Tadeuszem Walewskim i syna Kazimierza, 

Kazimierz, dziedzic dóbr Mizocza, kamerjunkier dworu rosyjskiego 1822 r., z żony Klementyny hr. Rzyszczewskiej, generałówny wojsk polskich, pozostawił córkę Celestynę za Alfredem hr. Wodzickim i dwóch synów, Józefa i Franciszka. 

Józef, dziedzic Mizocza, rotmistrz gwardyi rosyjskiej, żonaty z Krystyną Nykówną, pozostawił córki, Jadwigę, Maryę 1v. za Janem hr. Chodkiewiczem i synów, Józefa i Kazimierza, właściciela Stubła, na Wołyniu, po którym z Heleny hr. Duninówny-Borkowskiej córki, Marya i Paulina. 

Franciszek, dziedzic Połonnego, zaślubił Natalię Frankowską i z niej pozostawił córkę Klementynę 1v. za Konstantym Podhorskim, 2v. za Cezarym hr. Stadnickim, i synów, Stanisława i Jana (Metr. Kor., Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Ks. Gr. Opoczyńskie, Radomskie i Piotrkowskie, Don. Vars., Bon.). 

KARWIŃSKI h. KIETLICZ. Piszą się z Karwina, w pow. proszowskim. Stanisław, dziedzic na Karwinie 1435 roku. Jan, syn Wawrzyńca, 1460 r. N., towarzysz chorągwi Sieniawskiego, poległ pod Chocimem 1621 r. N., oficer wojsk pruskich 1806 r. 

KARWOSIECKI h. LUBICZ. Wzięli nazwisko od wsi Karwosieka, w pow. płockim. Wierzbięta, Mikołaj, Jan i Paweł, synowie Stanisława, przeprowadzili 1439 r. działy dóbr; z nich Wierzbięta i Jan wzięli Karwosiek, a Mikołaj i Paweł, wieś Głuchowice. Wierzbięta nabył 1443 r. od brata Jana części dóbr Karwosieka v. Noskowce, a 1453 r. został starostą gostyńskim. Po jednym z powyższych braci było dwóch synów, Jan, dziedzic na Sladowie, chorąży sochaczewski 1471 r., i Zygmunt, który miał córkę Annę.

W XVI stoleciu Karwosiek został podzielony na części, które przybierały przydomki Cholewice v. Pieczątki, Seroki i Respondy. Andrzej zwany Seroki, syn Jana, zwanego Kozieł, dziedzic na Karwosieku-Respondach 1532 r., miał synów, Macieja, proboszcza w Zawidzu, i Jana. Jan, dziedzic na Karwosieku-Respondach 1537 r., miał dwie żony, Dorotę Grabowską, za którą otrzymał części Grabowa, z niej syn Andrzej nazwał się Grabowskim, i Zuzannę Łukowską, z której synowie, Paweł i Stanisław, są przedstawicielami dwóch linij tego rodu. 

Linia Pawła. Paweł, dziedzic na Karwosieku-Noskowicach 1578 r., pozostawił córkę Jadwigę za Andrzejem Jasieńskim i syna Marcyana, po którym z Anny Przeciszewskiej córki, Helena za Mikołajem Łukowskim, Katarzyna za Wojciechem Ośmiałowskim i czterech synów: Piotr, proboszcz kunowski, Ludwik, Paweł i Wojciech. 

Ludwik, dziedzic na Karwosieku 1670 r., zaślubił Annę Jeżewską i z niej miał synów: Marcyana, Aleksandra i Ludwika; z nich Aleksander, burgrabia grodzki płocki 1716 r., ożeniony z Barbarą Pinińską, miał córkę, Magdalenę za Adamem Nadrowskim i synów, Jakóba i Jana-Mikołaja, który podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. płockiem. 

Wojciech, ostatni z synów Marcyana i Przeciszewskiej, dziedzic na Karwosieku 1670 r., z dwóch żon, Jadwigi Wołowskiej i Katarzyny Wituskiej miał synów: Jana, burgrabiego grodzkiego płockiego 1719 r., żonatego z Maryanną Zuchniewiczówną, który podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią dobrzyńską, Macieja, chorążego regimentu królewskiego 1694 r., Andrzeja, oraz Mateusza i Walentego, żonatego z Joanną z Gretzów, którzy 1697 r. podpisali elekcyę z ziemią dobrzyńską. 

Andrzej, dziedzic na Karwosieku i Cholewicach 1690 r., kapitan gwardyi królewskiej 1699 r., zaślubił Agnieszkę Węglińską i z niej pozostawił synów, Stanisława i Macieja v. Józefa-Macieja. 

Stanisław, dziedzic na Karwosieku, cześnik czerniechowski 1712 r., z Maryanny Krempskiej miał synów, Teodora, który podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią dobrzyńską, i Antoniego, kapitana regimentu gwardyi pieszej koronnej 1780 r., ożenionego z Karoliną de Gaspari. 

Maciej v. Józef-Maciej, dziedzic na Karwosieku i Cholewicach 1753 r., wylegitymowany w Galicyi 1782 r., zaślubił Teresę Karśnicką, podkomorzankę halicką, i z niej miał córki, Katarzynę i Teklę, oraz dwóch synów, Stanisława, vice-rotmistrza kawaleryi narodowej 1791 r., następnie radcę Izby administracyjnej kieleckiej 1808 r., i Rudolfa. 

Rudolf (Wiktor ?) zaślubił Maryannę z Ordęgów i z niej pozostawił syna Ignacego, ur. 1795 r. we wsi Czartnach (?), w obwodzie kaliskim, który wstąpił 1806 r. do 6 pułku piechoty Ks. Warszawskiego; podporucznik 1811 r., porucznik 1813 r., był przeznaczony 1815 r. do 2 pułku strzelców pieszych, a w 1820 r. został kapitanem; otrzymał dymisyę 1823 r. Odbył kampanie 1807 r. przeciw Prusom i brał udział w bitwach pod Neidenburgiem, Wałami i Kotami, 1809 r. przeciw Austryi w bitwach pod Raszynem, Górą Kalwaryą i Krakowem, a w 1812 r. był w bitwach pod Bobrujskiem, Berezyną i Wilnem, i za bitwę pod Berezyną ozdobiony krzyżem złotym polskim (Ks. Wojskowe).

Linia Stanisława. Stanisław, młodszy syn Jana i Łukowskiej, dziedzic na Karwosieku-Respondach 1600 r., ożeniony 1v. z Katarzyną Misiewską, z niej synowie, Jan, podsędek płocki 1641 r., i Jakób, i 2v. z Jadwigą Borzewską, po której córki: Jadwiga za Szymonem Kleniewskim, Dorota za Janem Rudawskim i Zuzanna za Jakóbem Zakrzewskim. 

Jakób, dziedzic na Karwosieku-Respondach, Noskowicach i Cholewicach 1610 r., zaślubił Helenę Sokolnicką i z niej miał synów, Jana, który się odznaczył męztwem w oblężeniu Zbaraża 1649 r., i Stefana, po którym z Zofii Lipowskiej córka Zofia i synowie, Stanisław i Adam. 

Stanisław, poborca wojew. płockiego 1712 r., z burgrabiego grodzkiego płockiego łowczy Winnicki 1734 r., miał trzy żony: Zofię Proszkowską, wojszczankę płocką, z niej córka Brygida i syn Stanisław, Joannę Sierakowską, kasztelankę dobrzyńską, z której synowie: Ignacy, Maciej i Mikołaj żonaty z Franciszką Kłoczewską, i Teofilę Mlicką, z niej córka Ewa za Antonim Miłobędzkim i syn Gabryel-Antoni. 

Stanisław, łowczy rawski 1740 r., zaślubił Zofię Dobiecką i z niej miał córkę Gertrudę za Józefem Bierzyńskim, podstolim nowogrodzkim, i syna Jana Kantego, który podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem; Jan Kanty, regent grodzki, skarbnik 1772 r., z pisarza grodzkiego miecznik 1776 r. wojski 1779 r., ostatnio łowczy chęciński 1784 r., komornik graniczny sandomierski 1785 r., zaślubił Józefę Majównę, komornikównę wieluńską, i z niej miał pozostawić syna Aleksandra. 

Ignacy, prowincyał zakonu św. Franciszka Serafickiego 1760 r., biskup biblijski i koadjutor biskupstwa wołoskiego 1773 r., ostatnio biskup bakoński v. wołoski 1782 r., proboszcz w Mostach, w wojew. bełzkiem, pobożny i uczony, chociaż był biskupem, przestawał na szczupłych dochodach tego probostwa, nie ubiegając się o zyskowne beneficya; biskup umarł w Śniatynie 1789 r. 

Gabryel-Antoni, dziedzic Ostrowitego i Mazowsza, w których pobudował kościoły, lustrator pow. świeckiego, tucholskiego i człuchowskiego 1764 r., komornik graniczny płocki, podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią dobrzyńską; łowczy raciążski 1764 r., sędzia ziemski 1777 r., a ostatnio 1781 r. podkomorzy płocki, kawaler orderu św. Stanisława 1790 r. i komisarz cywilno-wojskowy wojew. płockiego, miał dwie żony, Maryannę Paprocką, z której córki: Honorata Pląskowska, Gertruda za Franciszkiem Karnkowskim, Domicela Gołuchowska i dwóch synów, Eustachy i Tomasz, i Sałomeę Nakwaską, chorążankę wyszogrodzką. 

Eustachy, dziedzic Karwosieka, zaślubił Teresę Łukowską i z niej miał syna Maryana-Kajetana-Stefana, w wojsku ros., i córki, Kornelę-Gabryelę-Paulinę i Michalinę-Marcelinę-Matyldę, wylegitymowanych w Królestwie 1840 r.  

Tomasz-Mateusz-Wincenty, drugi syn podkomorzego Gabryela-Antoniego, ur. 1776 r. w Karwosieku, dziedzic Karwosieka, Rzeszotar i Ostrowitego, referendarz w Płocku, landrat lipnoski i szambelan dworu pruskiego 1798 r., wylegitymowany w Królestwie 1837 r., zaślubił Agnieszkę Borucką, wojszczankę przedecką, i z niej miał córki: Leokadyę za Józefem Niemiryczem, Aurelię za Stanisławem Englertem, dyrektorem Banku Polskiego, Wandę za Augustem Małowieskim, Bronisławę za Rajmundem Luboradzkim, oraz synów: Adama, Gabryela, Lucyusza i Polidora. 

Gabryel, ur. 1823 r. w Ostrowitem, dziedzic dóbr Rzeszotary, wzorowo prowadził swe gospodarstwo i pracował nad oświatą ludu; po wypadkach kraju 1863 r. przebywał na Syberyi do 1887 r., a po powrocie do kraju, umarł w Płocku 1894 r. 

Lucyusz, dziedzic Prądzewa, zaślubił Zuzannę Dąbrowską i z niej pozostawił córki, Helenę za Michałem Kuczborskim, Felicyę za Gustawem Szamowskim i syna Bronisława, dziedzica dóbr Kraszewa. 

Polidor, dziedzic dóbr Ostrowite, żonaty z Łucyą Rapacką, pozostawił synów: Wincentego, Juliana, Aleksandra, kasyera Tow. Kred. Ziem, w Płocku, ożenionego ze Stefanią Żochowską, Józefa, Gabryela i Henryka. 

Julian, ur. 1841 r., dziedzic Ostrowitego, z żony Julii Rościszewskiej ma syna Wiesława, Józef, ur. 1846 r., właściciel Zakrzewka i Węgrzynowa, z żony Władysławy Żochowskiej ma syna Zygmunta i córkę Maryę, a Henryk, ur. 1856 r., właściciel Złotopolszczyzny i Szczepanek, zm. 1907 r. w Warszawie, z żony Zofii, córki Leonarda Hutten-Czapskiego, prezesa dyrekcyi szczegółowej Tow. Kred. Ziem, w Płocku, pozostawił syna Zdzisława-Jana i córkę Stefanię-Irenę. 

Antoni i Jan podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. kaliskiem. Jan-Aleksander, burgrabia lubelski 1715 r. Andrzej, komornik graniczny halicki 1748 r. Józef, stolnik owrucki 1762 r. Maciej, komisarz do ziemi kaliskiej 1764 r. Piotr, biskup biblieński 1776 r. Aleksander, porucznik regimentu pieszego wojsk koronnych 1790 r. 

Po Janie z Anny Kiejsztenówny syn Wawrzyniec, posesor dóbr Jakubówki, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., z żony Rozalii Zabielskiej miał synów, Feliksa i Kleta (Metr. Kor., Kancl., Ks. Gr. Płockie i Piotrków., Don. Vars., Sigil., Bon., Żychl.). 

KARWOWSKI h. AWISZA (?). Tomasz-Józef, syn Szymona, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1805 r. 

KARWOWSKI h. PNIEJNIA. Jest kilka osad Karwowo, w wojew. płockiem, w ziemi wizkiej i na Podlasiu, które wszystkie były w posiadaniu tej rodziny już w początkach XV stolecia; zdaje się jednak, że rzeczywistem jej gniazdem jest wieś Karwowo-Czwaliny, w ziemi wizkiej, od której nawet herb Pniejnia miał drugą nazwę Cwalina. Karwowscy w XV stoleciu bardzo byli rozrodzeni i rozdzieleni na kilka linij, z których jedna, pochodząca od Krystyna, dziedzica wsi Grądy 1469 r., ożenionego z Katarzyną Szorcówną, sędzianką wizką, wzięła nazwisko Grądzki, z tych znowu Grądzkich jedni zostali przy tem nazwisku, a inni od dziedzicznego majątku Olszyny nazwali się Olszyńskimi.

Z linij, które zachowały nazwisko Karwowski, główniejszą jest linia Dadźboga, który w 1436 r. za przywilejem Władysława ks. Mazowieckiego wydzielił swoim synom, Bartłomiejowi i Mikołajowi-Pawłowi 30 włók gruntu, między rzekami Wyssą i Kubrą położonych; po Mikołaju-Pawle syn Michał miał syna Stanisława, po którym synowie, Jan i Wojciech. 

Jan miał trzech synów: Szymona, Piotra i Stanisława; z nich Szymon pozostawił syna Feliksa, a ten syna Jakóba, po którym i syn Tomasz miał syna Wawrzyńca. Antoni, syn Wawrzyńca, zaślubił Maryannę Chrzanowską i z niej pozostawił synów, Franciszka i Feliksa, wylegitymowanych w Królestwie 1853 r. 

Piotr, drugi syn Jana, miał syna Mikołaja, a ten syna Kacpra, po którym synowie: 1) Wojciech, żonaty z Katarzyną Śleszyńską, pozostawił synów: Jakóba, Mateusza i Antoniego, wylegitymowanych w Królestwie 1852 r.; 2) Antoni miał syna Szymona, wylegitymowanego w Królestwie 1852 roku. 

Po Stanisławie, najmłodszym synu Jana, syn Antoni miał syna Stanisława, a ten syna Pawła, żonatego z Rozalią Bagińską, z której syn Stanisław wylegitymowany w Królestwie 1856 r. 

Wojciech, młodszy syn Stanisława, miał synów: Kazimierza, Pawła i Marcina; po Kazimierzu synowie, Józef i Jakób. Józef miał syna Tomasza, a ten syna Wincentego, po którym syn Daniel, właściciel części wsi Karwowa, w pow. augustowskim, wylegitymowany w Królestwie 1837 r. 

Jakób, drugi syn Kazimierza, miał synów: Jana, Zygmunta, Piotra i Mikołaja; 1) Jan miał syna Kazimierza, a ten syna Tomasza, po którym z żony Maryanny Milewskiej syn Michał wylegitymowany w Królestwie 1853 r.; 2) Zygmunt, tego syn Kacper pozostawił syna Macieja, żonatego z Maryanną Budziszewską, z której synowie, Józef i Mateusz wylegitymowani w Królestwie 1850 r.; 3) Piotr miał syna Stanisława, którego syn Tomasz zaślubił Katarzynę Borawską i z niej pozostawił syna Józefa, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r.; 4) Mikołaj, tego syn Józef, żonaty z Maryanną Targońską, miał syna Dyonizego, wylegitymowanego w Królestwie 1840 r. 

Maciej, syn Andrzeja, dziedzic dóbr Karwowa-Konotop 1472 r., miał synów, Pawła i Mikołaja; z nich Mikołaj pozostawił pięciu synów, po których pochodzący: Stanisława syn Klemens, żonaty z Maryanną Włodkowską, miał syna Jana Chrzciciela, wylegitymowanego w Królestwie 1840 r., razem z synem Antonim; Franciszka syn Maksymilian, żonaty z Anną Mogielnicką, pozostawił synów, Mateusza i Stanisława, wylegitymowanych w Królestwie 1843 r.; Mateusz, syn Kazimierza, miał syna Andrzeja, po którym synowie: 1) Antoni wylegitymowany w Królestwie 1840 r. z synami, Franciszkiem, po którym z Anny Bąkowskiej syn Józef, żołnierz w wojsku ros., i Wojciechem, po którym z Maryi Rydzewskiej syn Franciszek; 2) Wawrzyniec wylegitymowany w Królestwie 1840 r., jego syn Franciszek z Maryanny Adamowiczówny, wdowy po Foglu, miał syna Apolinarego, podpisarza sądu w Maryampolu, wylegitymowanego w Królestwie 1862 r.; 3) Konstanty, żonaty z Magdaleną Przestrzalską, miał synów, Szymona w 1849 r., i Mikołaja w 1845 r., wylegitymowanych w Królestwie.     

Paweł, dziedzic na Karwowie, miał synów, Stanisława i Jana; po Stanisławie synowie: Wojciech, Marcin i Maciej, z nich Wojciech miał syna Jana, żonatego z Franciszką Chrzanowską, z której syn Adam wylegitymowany w Królestwie 1854 r., a Marcin pozostawił syna Andrzeja, żonatego z Franciszką Borawską, z niej syn Piotr-Paweł wylegitymowany w Królestwie 1852 roku.

Jan, młodszy syn Pawła, dziedzica Karwowa, miał syna Franciszka, jego syn Wojciech pozostawił syna Franciszka, żonatego z Franciszką z Konopków, z której synowie: Jan i Antoni 1853 r., Karol-Wojciech i Aleksander w 1860 r., a Andrzej w 1862 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Po Macieju synowie: 1) Jakób, syn Paweł, syn Stanisław, syn Adam, syn Marcin, syn Andrzej, żonaty z Teresą Karwowską, z której syn Franciszek wylegitymowany w Królestwie 1854 r.; 2) Ignacy, syn Szymon, syn Wawrzyniec, syn Franciszek ożeniony z Ewą Kossakowską, z niej syn Karol wylegitymowany w Królestwie 1862 roku. 

Jakób, dziedzic na Karwowie 1508 r., miał syna Wojciecha, tego syn Jakób pozostawił syna Wojciecha, jego syn Stanisław miał syna Wojciecha, dziedzica dóbr Kroszewa i Wojdów-Radziejewa 1684 r., po którym z Aleksandry Ciszewskiej synowie: Stanisław, Bonifacy, Michał, Kazimierz i Paweł. Z nich: Stanisław, pisarz grodzki trembowelski 1689 roku, łowczy bielski, po którym z żony Niewiarowskiej córka Teresa za Stanisławem Gąsowskim, stolnikiem podlaskim; Bonifacy, Dominikanin, umarł we Włoszech; Michał, łowczy bielski 1703 r., po którym z Joanny z Orzeszków syn Antoni bezdzietny; Kazimierz, podstoli i sędzia grodzki brański, z łowczego bielskiego 1703 r., cześnik wizki, a z podczaszego stolnik bielski 1724 r., zasłużony w obywatelstwie, 27 razy poseł na sejm, marszałek Izby poselskiej 1740 r., um. 1746 r., pozostawiwszy z żony Reginy Sopoćkówny synów, Pawła i Andrzeja. 

Paweł, podczaszy wizki 1727 r., stolnik bielski 1744 r., z chorążego podkomorzy bielski 1762 r., poseł na sejmy, po którym z Kunegundy Kruszewskiej, podczaszanki bielskiej, córka Róża 1v. za Janem, skarbnikiem łomżyńskim, 2v. za Józefem, łowczym wizkim, Kisielnickimi, 3v. za Adamem Przeradowskim, podczaszym różańskim, i synowie: Józef, wojski bielski 1750 r., podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią bielską, Kazimierz, łowczy 1760 r., cześnik 1767 r., a ostatnio podczaszy wizki 1784 r., Jan, Michał, Stanisław, kapitan wojsk koronnych 1789 roku, i Franciszek, szambelan Stanisława Augusta 1790 r., po którym z Katarzyny Gąsowskiej synowie, Ignacy 1843 r. i Franciszek 1863 r. wylegitymowani w Królestwie.

Andrzej, młodszy syn Kazimierza, stolnika bielskiego, dziedzic dóbr Solistowo i in., kapitan artyleryi, wojski bielski 1744 r., z podczaszego stolnik, a ostatnio chorąży wizki 1756 r., kilkakrotnie poseł na sejmy, po którym z pierwszej żony Anny Wyrwiczówny, 2v. za Rostkowskim, generałem wojsk koronnych, synowie: Kazimierz, Michał i Adam, a z drugiej żony Anny Świderskiej synowie: Jan, Ignacy, skarbnik 1774 r., a następnie wojski wizki 1782 r., Józef, Stanisław i Antoni, kanonik wileński. 

Kazimierz, dziedzic dóbr Reszki 1760 r., łowczy i poseł wizki 1764r., podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią wizką; łowczy miał mieć syna Wojciecha, po którym z Agnieszki Kopycińskiej syn Jan, patron Trybunału w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1838 r., pozostawił syna Aleksandra i córki: Emilię, Kornelę i Matyldę. 

Michał, dziedzic dóbr Wojdy-Radziejewo 1760 r., miał synów, Michała, po którym z Teresy Przęradowskiej syn Mikołaj wylegitymowany w Królestwie 1839 r., i Józefa, żonatego z Kunegundą Ichnatowską, z której synowie, Feliks-Piotr, urzędnik w Łomży, i Nikary wylegitymowani w Królestwie 1839 r. 

Jan, dziedzic Kroszewa 1760 r., po którym z Cecylii Regulskiej synowie: Stanisław, dziedzic wsi Kroszewa, w gub. augustowskiej, i Klemens, dziedzic wsi Wólki, ten z synem Eustachym, urodzonym z Elżbiety Dursniewiczówny, wylegitymowani w Królestwie 1837 r. 

Stanisław, ur. 1803 r. we wsi Kroszewie, w obwodzie augustowskim, wstąpił 1821 r. do 8 pułku piechoty liniowej z korpusu kadetów kaliskich iw 1827 r. został podporucznikiem; Stanisław z żony Anny Rydzewskiej miał córkę Apolonię za Stanisławem Karwowskim i syna Andrzeja, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r., po którym syn Jan-Joachim zaślubił Leokadyę Rudnicką iz niej pozostawił córki: Józefę, Leokadyę, Adaminę, Jadwigę i synów: Jana, Kazimierza i Stanisława. 

Paweł, ostatni syn Wojciecha, dziedzica Kroszewa i Wojdów-Radziejewa, skarbnik bielski 1742 r., z żony Maryanny Cichockiej miał synów: Wojciecha, bezpotomnego, Kazimierza, ks. Franciszkanina, i Stanisława, skarbnika i regenta 1752 r., łowczego 1757 r., następnie podstolego 1762 r., wreszcie stolnika bielskiego 1770 r., starostę augustowskiego i narewskiego, kawalera orderu św. Stanisława, który, posłując na sejm 1775 r., tegoż roku dostał starostwo narewskie i leśnictwo knyszyńskie z wsią Putyski prawem emfiteutycznem na lat 50; podpisał elekcyę 1764 r. z pow. bielskim. Stanisław z żony Brygidy Bobrownickiej pozostawił synów: Jana, starostę narewskiego i kawalera orderu św. Stanisława 1792 r., szambelana Stanisława Augusta 1793 r., Józefa i Andrzeja. 

Józef, wojski podlaski 1779 r., podstoli bielski 1788 r., miał syna Stanisława, po którym z Apolonii Karwowskiej syn Feliks, doktór medycyny.

Andrzej, właściciel dóbr Chrościenki i Dołohubów, kapitan wojsk koronnych 1793 r. i kawaler orderu św. Stanisława, następnie generał wojsk polskich, z żony N. de St. Arnaud pozostawił córkę za Kretowiczem i syna Konstantego. 

Do tej linii należą: Adam, dziedzic dóbr Kroszewo, w pow. augustowskim, syn Wincentego i Teresy z Moniuszków, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.; Konstanty i Wojciech, synowie Stefana i Małgorzaty z Białosukniów, wylegitymowani w Królestwie 1839 r. 

Adam, w 1665 r. dziedzic wsi Wólki Karwowskiej i Karwowa, miał syna Jakóba, a ten syna Wojciecha, po którym syn Piotr pozostawił syna Wojciecha, Józef, syn Wojciecha, z Katarzyny Czwalińskiej pozostawił syna Walentego, dziedzica wsi Czwaliny Małe, w pow. łomżyńskim, wylegitymowanego w Królestwie 1846 r.; inni potomkowie tegoż Adama z 1665 r. wylegitymowani z herbem Rawicz. 

Jan, dziedzic dóbr Karwowo-Krzywanice, w wojew. płockiem 1700 r., z żony Maryanny Małowieskiej, wdowy po Szawłowskim, miał syna Wojciecha; jego syn Walenty pozostawił syna Mateusza, a ten syna Kacpra, po którym synowie: 1) Wincenty miał syna Jana, który z Antoniny Goszczyńskiej pozostawił synów: Franciszka, dziedzica części wsi Karwowo Krzywanice, w pow. płockim, Apolinarego, Seweryna i Pawła, wylegitymowanych w Królestwie 1849 r.; 2) Jan miał syna Tomasza, po którym z Teresy z Zarembów synowie, Roman w 1854 r. i Telesfor w 1855 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Mikołaj, w 1713 r. dziedzic wsi Karwowo-Podgórne, od którego pochodzący: a) Łukasz, po którym synowie: 1) Feliks z Małgorzaty Wrońskiej miał syna Tomasza, dziedzica wsi Goszczyno, w wojew. płockiem, wylegitymowanego w Królestwie 1840 r.; 2) Antoni z Katarzyny Żochowskiej pozostawił syna Adama, wylegitymowanego w Królestwie 1840 r.; b) Franciszek, po którym syn Marcyan z Agnieszki Rościszewskiej miał córkę Józefę i syna Ignacego, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r. 

Kazimierz, pisarz ziemski 1709 r., podczaszy i poseł 1710 r., a ostatnio cześnik wizki, miał syna Andrzeja, a ten syna Franciszka, po którym z Elżbiety Karniewskiej syn Kajetan, dziedzic wsi Zrzobek, w pow. augustowskim, wylegitymowany w Królestwie 1846 r. 

Adam, w 1718 r. dziedzic wsi Karwowo-Trojany (Akta Płockie), miał syna Adama, a ten syna Marcina, po którym syn Szymon, dziedzic wsi Błomino, w pow. płockim, wylegitymowany w Królestwie 1843 r. 

Tomasz, komornik ziemski wizki, sprzedał Antoniemu Rostkowskiemu w 1741 r. swą wieś Karwowo-Byczki; jego syn Jakób miał synów: 1) Wiktora, po którym z Tekli Chrostowskiej synowie: Kajetan, urzędnik w rządzie gub. augustowskiej, Antoni i Stanisław wylegitymowani w Królestwie 1840 r.; 2) Felicyan, po którym z Anieli Biedrzyckiej syn Ignacy, wylegitymowany w Królestwie 1840 r.

Andrzej, w 1779 r. dziedzic dóbr Tajenka, Solistowo i inne, miał synów: 1) Łukasza, po którym z Zofii Bugajskiej synowie, Jan, dziedzic wsi Janowa, w pow. kujawskim, i Maciej 1837 r. wylegitymowani w Królestwie; 2) Franciszek, po którym syn Jan z Konstancyi z Zarembów pozostawił synów, Jana, dziedzica dóbr Świernia, w pow. kujawskim, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r., i Piotra, dziedzica wsi Rzętkowa, w pow. łomżyńskim, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r. z synem Hipolitem, urodzonym z Józefy z Tatarowiczów. 

Antoni, podczaszy wileński, dziedzic dóbr Żedyki 1777 r., z żony Anny Kalinowskiej miał syna Jerzego, zastępcę wójta gminy Swiatoszyn, w pow. maryampolskim, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r. 

Tomasz, dziedzic dóbr Karwowa-Czwaliny 1434 r. Andrzej i Krystyn, dziedzice na Karwowie 1460 r. Jan, komornik grodzki wizki 1544 r. Augustyn, podsędek i poborca wizki 1590 r., deputowany do rozgraniczenia Mazowsza z Prusami 1607 r., z żony Katarzyny Janczewskiej miał syna Adama, podstarostę i poborcę wizkiego 1630 r. Jakób i Michał, synowie Heronima z Konotop, 1608 r. Jan 1648 r. z wojew. płockiem, Józef, Stanisław, Jakób, Paweł i Wojciech 1674 r., Jan, Krzysztof, Ludwik, Marcin, Paweł, Stanisław, Wojciech i Zygmunt 1697 r. z ziemią wizką, a Stanisław i Wojciech 1764 r. z ziemią bielską podpisali elekcye. Piotr, przeor w Jędrzejowie 1689 r. 

Marcin, podstarosta żytomierski 1643 r. Wojciech, miecznik nowogrodzki-siewierski 1645 r. Jan, cześnik podolski 1668 r. Jan, skarbnik lwowski 1668 r. Jan, starosta wojnicki 1680 r., z żony Magdaleny Olszewskiej miał syna Stanisława, żonatego z Katarzyną Karwowską. Marcin, podczaszy owrucki 1700 r. Michał, sędzia grodzki mielnicki 1719 r. Szymon, dziedzic wsi Karwowo-Wszebory, żonaty z Maryanną Konowską 1732 r, 

Adam-Michał, skarbnik wizki 1741 r., syn Macieja i Teresy z Wściekliców, z żony Elżbiety Czechowskiej miał syna Jana, skarbnika wizkiego i regenta grodzkiego przemyślskiego, wylegitymowanego w Galicyi 1783 r.; Jan z żony Teresy Zacharzewskiej miał córki, Klarę za Józefem Hohendorfem, Salomeę za Józefem Łążyńskira, pułkownikiem wojsk koronnych, i syna Wiktoryna, po którym synowie, Stanisław i Feliks z synem Hubertem i wnukiem Feliksem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1848 r. 

Augustyn, vicesgerent grodzki przemyślski, syn Kazimierza, skarbnika łomżyńskiego, i Katarzyny Niedźwieckiej, wnuk Wojciecha i Ewy Kamińskiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., a syn jego Adam z Wielkiego Karwowa, ces.-ros. porucznik, urodzony z Anieli Kozłowskiej, wylegitymowany 1789 r. 

Stanisław, syn Adama i Anny, dziedzic dóbr Cywiny Górne 1788 r., z żony Apolonii Cywińskiej miał córkę Maryannę za Mystkowskim i synów: Antoniego-Eschila, Kajetana i Macieja.

Antoni-Eschil, ur. 1781 r. w Cywinach, oficer wojsk polskich, um. 1857 r., pozostawiwszy z Eleonory, córki Tomasza Szuberta, córkę Emilię Plewińską i synów: Adama, Jana Nepomucena, Teodora i Wacława, proboszcza w Opalenicy, zm. 1888 r. 

Adam, profesor gimnazyum w Poznaniu, z żony Józefy-Ferdynandy Białoskórskiej pozostawił córkę Ferdynandę za Wincentym Karśnickim i synów: Tadeusza, Stanisława i Jana Nepomucena, doktora medycyny, po którym z Emilii Łyskowskiej syn Włodzimierz. Tadeusz, dziedzic Kopeczyniec, z żony Maryi Rudnickiej miał syna Zygmunta, żonatego z Adolfiną Herwy, a Stanisław, profesor gimnazyum w Głupczycach, z żony Maryi Pstrokońskiej ma synów, Adama-Ferdynanda, żonatego z Anną Łebińską, i Ferdynanda-Przemysława. 

Jan Nepomucen po ukończeniu nauk 1817 r. w szkole wojewódzkiej płockiej wstąpił do służby jako nauczyciel w korpusie kadetów kaliskich, w 1821 r. został profesorem liceum warszawskiego, a 1835 r. awansował na dyrektora gimnazyum na Lesznie; dyrektor instytutu szlacheckiego w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1838 r. z herbem Rawicz, um. 1855 r., pozostawiwszy z Teresy Cichockiej synów: Filiksa, żonatego z Wilkoszewską, Kazimierza i Romana, po którym z żony Maryi Matuszkiewiczówny dzieci: Mieczysław, Jan-Tadeusz, Kazimierz, Helena i Zofia. 

Teodor, trzeci syn Antoniego-Eschila i Szubertówny, zaślubił N. Szczepańską i z niej ma córki: Mieczysławę, Benignę Homerczykową, Jadwigę Koczorowską i Martę Hoffmanową (Metr. Kor., Ks. Gr. Płockie, Łomżyńskie i Wizkie, Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Bon.). 

Zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej: Jan, syn Stanisława, 1799 r., Dawid, syn Stanisława, 1804 r., Daniel, syn Stanisława, 1810 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej: Adam, syn Macieja, Józef, syn Adama, z synami Józefem, Zenonem i Julianem, Stanisław, syn Józefa, i Konstanty, syn Andrzeja, 1842 r. 

KARWOWSKI h. POMIAN. Józef, syn Marcina, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

KARWOWSKI h. PRZYJACIEL. Hrehory, syn Wacława, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1832 r. 

KARWOWSKI h. RAWICZ. Piszą się z Karwowa, w pow. łukowskim. Michał, regent grodzki halicki 1702 r. Adam, 1665 r. dziedzic dóbr Wólka Karwowska i Dąbrowice; pochodzący od niego: 1) Jan Nepomucen, dyrektor gimnazyum szlacheckiego w Warszawie (?), Kazimierz, Walenty i Kacper, patron Trybunału w Augustowie, synowie Jerzego i Maryanny z Dąbrowskich, wylegitymowani w Królestwie 1838 r.; 2) Jakób miał syna Mateusza, a ten syna Franciszka, po którym syn Maciej, żonaty z Maryanną Celińską, pozostawił syna Antoniego, patrona Trybunału w Lublinie, wylegitymowanego w Królestwie 1844 r.; inni potomkowie tegoż Adama z 1665 r. wylegitymowani z herbem Pniejnia.

Wojciech w 1701 r. kupił majątek Karwosieki-Respondy od Bartłomieja Tłubickiego; jego syn Wojciech miał syna Antoniego, a ten syna Błażeja, wylegitymowanego w Królestwie 1840 r. 

Adam, w 1727 r. dziedzic dóbr Karwowo-Krzywanice, z Maryanny Rostkowskiej miał syna Mateusza, a ten syna Józefa, po którym syn Grzegorz pozostawił syna Andrzeja, którego z Teresy Czosnowskiej syn Konstanty wylegitymowany w Królestwie 1858 r. 

Stanisław, starosta augustowski i narewski 1775 r. (herbu Pniejnia), z żony Brygidy Bobrownickiej miał syna Jana, a ten miał mieć syna Piotra, po którym z Maryanny Ryszkowskiej synowie: 1) Józef, dziedzic dóbr Babianka, w pow. radzyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1840 r. wraz z synem Janem, urodzonym z Rozalii Grządziewskiej; 2) Franciszek, podrewizor skarbowy tabaczny, wylegitymowany w Królestwie 1840 r. wraz z synem Władysławem, urodzonym z Katarzyny Krasuskiej. 

Stanisław, łowczy bielski 1764 r., (herbu Pniejnia), miał mieć syna Andrzeja, po którym syn Franciszek wylegitymowany wraz z synami: Sewerynem, Piotrem i Józefem w Królestwie 1856 r. 

Daniel, syn Adama, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. Adam, syn Macieja, i inni wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1848 r. 

KARWOWSKI h. SAS. Wylegitymowany w Cesarstwie Józef, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1847 r. 

KARWOWSKI. Grzegorz, syn Józefa i Maryanny Stachurskiej, wnuk Tomasza i Joanny Spławskiej, prawnuk Samuela i Anny Tomaszewskiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. Walenty, Franciszek i Józef, synowie Rafała i Magdaleny Wyrzykowskiej, wnukowie Krzysztofa i Maryanny Młodnickiej, prawnukowie Stanisława i Maryanny Krzynieckiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. 

KARWOWSKI. Feliks, syn Stanisława i Teresy Biedrzyńskiej, ur. 1794 r. we wsi Biedrach, w obwodzie biebrzańskim, wszedł do wojska 1814 r. do 5 pułku piechoty liniowej i w 1824 r. postąpił na podporucznika do batalionu weteranów czynnych, a w 1831 r. został porucznikiem i następnie kapitanem pułku weteranów; w 1837 r. otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie. 

KARYIORY Michał, syn Macieja i Maryanny z Chadzynikoły, ur. 1783 r. w Stambule, postąpił 1802 r. na służbę do 17 pułku inflanckiego wojsk ros., a w 1812 przeszedł do 10 pułku huzarów Ks. Warszawskiego i w 1822 roku został podporucznikiem w batalionie weteranów czynnych, a 1831 r. awansował na porucznika i następnie na kapitana (Ks. Wojskowe). 

KARYSZEWSKI. Matys z żony Oryny z Mytków miał synów, Iwana i Mikołaja 1613 r. (Bon.).

KARZYŃSKI v. KAŻYŃSKI h. CHOLEWA. Dyonizy, syn Macieja, z synem Maciejem wylegitymowany w Cesarstwie 1847 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

KASIANOWICZ v. KASSYANOWICZ. Kazimierz podpisał konfederacyę generalną litewską 1764 r. Nikodem, regent grodzki brasławski 1787 r. Mikołaj, regent Komisyi cywilno-wojskowej brasławskiej 1792 r. (Don. Vars., Vol. Leg.). 

KASIŃSKI v. KASZYŃSKI h. POMIAN. Stanisław w 1755 r. sprzedał swą wieś Bukowice Janowi Bukowieckiemu; jego syn Jan z Barbary Jaworskiej, pozostawił synów: Franciszka, urzędnika w rządzie gub. warszawskiej, w 1848 r., a Józefa, księdza, i Wojciecha w 1851 r. wylegitymowanych w Królestwie. 

KASIOWSKI. Jakób w nagrodę zasług rycerskich uwolniony od infamii na sejmie 1659 r. (Vol. Leg.). 

KASIPSKI. Jan-Józef podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią halicką. 

KASIUSZ Karol, syn Karola i Karoliny z Leksów, ur. 1800 r. w Warszawie, jako kadet wstąpił 1818 r. do pułku grenadyerów gwardyi i w 1824 r. został podporucznikiem, a w 1828 r. otrzymał dymisyę; w 1831 r. był porucznikiem (Ks. Wojskowe). 

KASKI h. PRAWDZIC. Niesiecki daje Kaskim herb Szedziński, może to jest odmiana herbu Prawdzie; wzięli nazwisko od wsi Kaski, w pow. sochaczewskim. Wojciech, skarbnik warszawski 1482 r. Stanisław, Piotr i Valenty, dziedzice na Kaskach 1579 r. (Ks. poborowe). Stanisław miał syna Wojciecha, po którym z Doroty Szymanowskiej synowie, Jan, mąż rycerski, i Adam, który poległ w Niemczech. Bracia Wojciecha, Mikołaj i Jan wzięli nazwisko Baranowski od majątku Baranowa, w lubelskiem. Jan, cześnik podolski 1661 r., żonaty z Justyną, córką Heronima Kuropatwy. Heronim 1674 r. podpisał elekcyę z ziemią sochaczewską. 

de KASPAREK h. KASPAREK. Herb w polu czerwonem lew złoty, stojący w prawo na zielonym pagórku, trzyma w łapach cyrkiel złoty; w koronie pół lwa złotego w prawo ze złotym cyrklem w przednich łapach. Jan, urzędnik skarbowy austryjacki w Galicyi, otrzymał w 1826 r. nobilitacyę galicyjską. 

KASPAROWICZ v. KASPEROWICZ. Szymon podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. (Vol. Leg.). 

KASPARY Jan nobilitowany 1790 r. na sejmie; pocztmistrz w Krakowie, um. 1825 r.

KASPEROWICZ h. ANCUTA. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej: 1) Józef, syn Stanisława, z synami: a) Józefem i tego syn Józef z synem Aleksandrem; b) Tomaszem i tego synowie: Józef, Jerzy, Onufry, Antoni, Heronim, Norbert, Felicyan i Jan; c) Antonim i tego syn Aleksander; d) Kazimierzem i tego synowie: Wincenty z synem Wincentym, Ignacy z synem Julianem, Antoni i Kazimierz z synem Józefem; 2) Stanisław, syn Stanisława, z synami, Józefem i Leonem 1848-1861 r. 

KASPEROWICZ h. BOŃCZA. Kazimierz, syn Łukasza, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r.

KASPEROWICZ h. BRÓG v. LESZCZYC. Mikołaj i Stanisław, synowie Adama, oraz Jan, syn Marka, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie 1845 - 1861 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej: Szymon, syn Tadeusza, z synami: Romualdem, Ignacym i Hipolitem, Jan, syn Michała, i tego synowie: a) Kazimierz z synami: 1) Tadeuszem, 2) Adamem i tego synowie: Wincenty, Dominik, Kajetan, Marceli i Jan, 3) Ignacym, ten z synem Kazimierzem i tego syn Kazimierz 1866 r., 4) Józef z synami: Eugeniuszem, Bolesławem, Adolfem i Zygmuntem; b) Józef z synem Benedyktem; c) Michał z synem Adamem i tego synowie: Karol, Jan i Piotr; d) Jan z synami, Janem i Dominikiem 1868 r. 

KASPEROWICZ h. DZIADOSZA. Wylegitymowani w Cesarstwie 1853 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej: po Jakóbie, synu Mateusza, synowie: a) Onufry z synem Janem; b) Józef z synami, Marcinem i Mateuszem; c) Adam z synami: 1) Jerzym, ten z synem Jerzym i tego synami: Jerzym, Antonim i Wincentym, 2) Piotrem, 3) Maciejem i tego synowie: Wincenty, Józefat i Jan; d) Wincenty z synami: Wincentym, Ludwikiem, Józefem, Antonim i Franciszkiem. 

KASPEROWICZ h. GOZDAWA. Michał na Żmudzi podpisał elekcyę 1764 r. Szymon, kanonik żmudzki 1788-1791 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani: a) do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej: Piotr, Paweł, Michał i Antoni z synem Michałem, synowie Michała, Jan, syn Szymona, z synami: Antonim, Kazimierzem, Wincentym, i tego ostatniego synowie, Jan i Wiktor, Antoni, syn Szymona, z synami: Wiktorem, Wincentym, Aleksandrem, Janem i Władysławem 1833 r.; Antoni, syn Antoniego, Wincenty, Antoni, Józef i Konstanty, synowie Pawła, i Floryan, syn Aleksandra, 1852-1858 r.; b) zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej: Onufry z synem Piotrem i Konstanty z synami, Grzegorzem i Janem, synowie Rafała, 1860 roku. 

KASPEROWICZ h. SZEPTYCKI. Jan, syn Michała, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r.

KASPEROWICZ h. ZERWIKAPTUR. Andrzej, syn Adama, 1804 r. i Michał, syn Stanisława, 1819 roku zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Józef, syn Andrzeja i Ludwiki, ur. 1787 r. w Dydwizach, w wojew. augustowskiem, wstąpił 1807 r. do 1 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1809 r. został podporucznikiem, a 1811 r. porucznikiem; w 1815 r. przeznaczony do 1 pułku piechoty liniowej, w tymże roku został przeniesiony do korpusu weteranów. Odbył kampanię 1809 r. przeciw Austryi, a 1812 r. był w bitwie pod Borysowem (Ks. Wojskowe). 

KASPERSKI v. KACPERSKI h. ŁABĘDŹ. Jan, podstarosta owrucki 1651 r. Jan z ziemią wizką podpisał elekcyę 1674 i 1697 r., a Jan z wojew. inowrocławskiem 1697 r. Zapisano do ksiąg szlachty 5 osób, wylegitymowanych w gub. mińskiej 1803 r. 

KASPERSKI h. RUDNICA. Samuel 1654 r. Mikołaj, syn Antoniego, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1842-1861 roku. 

KASPERSKI. Szymon, urodzony w m. Lubowli, starostwie spiskiem, plenipotent juryzdykcyi marszałkowskiej 1788 r., otrzymał nobilitacyę 1790 r.; urzędnik stanu cywilnego w Warszawie, miał syna Wojciecha, a ten syna Jana, po którym z Franciszki Burkackiej synowie: Paulin-Antoni, Michał Mateusz i Julian wylegitymowani w Królestwie 1848 roku. 

KASPROWICZ h. CHOLEWA. Osób 15 wylegitymowano w Cesarstwie i zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej w 1846 r. 

KASPROWICZ h. PSZCZOŁY. Wylegitymowani w Cesarstwie 1844 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego, Paweł, syn Jakóba, urzędnik w intendenturze armii rosyjskiej, z synami: Dawidem, Mikołajem, Janem i Pawłem., 

KASPROWICZ h. RAWA. Maciej, burmistrz m. Lublina, i żona jego Agnieszka, otrzymali nobilitacyę i do herbu Rawa przypuszczeni przez Dembińskiego, kasztelana koronnego 1566 r.; jego prawnuk Michał zaoblatował ten akt nobilitacyi w grodzie warszawskim 1651 r. Benedykt 1733 r. (Metr. Kor., Don. Vars.). 

KASPRZYCKI h. STARYKOŃ. Andrzej, Augustyn i Marcin w nagrodę zasług ojca Kacpra Kaspryckiego, dzielnego wojownika, który, służąc w wojsku Rzeczypospolitej, stracił zdrowie, otrzymali nobilitacyę 1658 r. (Metr. Kor.); po Andrzeju, który podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią czerską, żonatym 1v. z Zofią Turowską, 2v. z Konstancyą Trzebińską, 3v. z Elżbietą Leżeńską, synowie, Dominik ożeniony z Maryanną Laskowską i Wojciech, którego syn także Wojciech miał syna Jakóba, plenipotenta ks. Lubomirskiego w dobrach Radzymińskich, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r.

KASPRZYCKI. Andrzej, syn Franciszka, wylegitymowany w Cesarstwie 1860 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

KASPRZYKOWSKI h. SAS. Andrzej przydomku Trzcina, syn Pawła i Maryanny Podkońskiej, wnuk Józefa i Katarzyny Wojtanowskiej, wylegitymowany w Galicyi 1783 r. (Bon.). 

KASPRZYKOWSKI. Jan, syn Kazimierza i Agnieszki Głowińskiej, ur. 1789 r. we wsi Zimnowodzie, w obwodzie radomskim, wszedł 1808 r. do 1 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1812 r. awansował na podporucznika, a wkrótce został porucznikiem z przeniesieniem do 20 pułku piechoty; w 1820 roku otrzymał dymisyę. Odbył kampanię 1809 r. przeciw Austryi i w 1812 r. był w bitwach w Rosyi. 

Józef, syn Kazimierza i Agnieszki Głowińskiej, ur. 1796 r. we wsi Pełczyce, w obwodzie sandomierskim, wstąpił 1817 r. do 3 pułku strzelców pieszych i w 1830 r. został podporucznikiem, a 1831 r. porucznikiem 16 pułku piechoty; ozdobiony krzyżem złotym Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

KASSARABOWICZ Grzegorz, syn Andrzeja i Salomei z Szymanowskich, ur. 1790 r. we Lwowie, postąpił na służbę 1809 r. do 11 pułku Ks. Warszawskiego i w 1824 r. został podporucznikiem, a w 1831 r. po straceniu lewej nogi, umieszczony w korpusie inwalidów w stopniu porucznika; odbył kampanię 1812 r. w Rosyi i przyjmował udział we wszystkich bitwach. W 1831 r. otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

KASSYANOWICZ. Szymon, urzędnik w Banku Polskim 1830 roku, następnie członek Komisyi umorzenia długu krajowego, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1853 r. 

KASTELLI. Zobacz Kasztelli. 

KASZA. Paweł, łowczy mścisławski 1663 r., ożeniony z Zuzanną Giżycką. Benedykt podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. mścisławskiem. Antoni, regent i rotmistrz wojew. mińskiego 1784 r. 

KASZANOWICZ. Stanisław podpisał elekcyę 1648 r. z ks. żmudzkiem. 

RASZEWSKI v. KASZOWSKI h. JANINA. Jan, podczaszy gostyński 1715 r., żonaty z Maryanną Wolską, pozostawił syna Adama-Kacpra, wylegitymowanego w Galicyi 1783 r. (Bon.). 

RASZEWSKI. Piszą się z Kaszewa, w pow. orłowskim. Andrzej i Pietrasz, synowie Sieciecha, skarbnika płockiego, 1400 r. Mroczek, dziedzic na Kaszewie, miał synów, Mikołaja i Niemierzę 1408 r. Stanisław, zwany Zawisza, dziedzic na Kaszewie Podsędkowym, a Mikołaj i Wojciech, zwani Skleczkowie, dziedzice na Kaszewie Małym 1576 r. (Ks. poborowe). Adam i Jan. synowie Jana, 1625 r. Jan i Stefan, synowie Jana, 1631 roku. Józef, Kacper i Maciej, dziedzice Szczkowa 1725 r. (Ks. Gr. Przedeckie).

Adam, Maciej, Mikołaj i Piotr, synowie Adama, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1833 r. 

Jan, syn Jana i Agnieszki z Lemańskich, ur. 1785 r. we wsi Kobylepole w Ks. Poznańskiem, wszedł do służby 1811 r. do 15 pułku piechoty i w 1813 r. został podporucznikiem, a 1815 r. przeznaczony do 4 pułku piechoty liniowej, awansował 1820 r. na porucznika; kapitan 1830 r., major 1831 r.. odbył kampanię 1812 r. w Rosyi i był w bitwach pod Smoleńskiem, Możajskiem, Czerykowem, Wiazmą i nad Berezyną. 

Jan, syn Bazylego i Katarzyny z Woronowskich, urodzony w. m. Kamieńcu Podolskim 1784 r., postąpił na służbę 1806 r. do 2 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1812 r. został podporucznikiem w 1 pułku piechoty legii nadwiślańskiej, a w 1813 r. porucznikiem w tymże pułku; przeznaczony 1815 r. do 4 pułku strzelców pieszych, w 1824 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie, 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, a 1812 r. był w bitwach pod Smoleńskiem, Woronowem, Wiazmą, Krasnem i nad Berezyną, i 1813 r. otrzymał krzyż Legii Honorowej (Ks. Wojskowe). 

KASZKOWSKI. Antoni, podstarosta radziejowski 1780 r. 

KASZLIŃSKI h. PORAJ. Jan, Jerzy, Mikołaj i Stanisław, bracia rodzeni, dziedzice na Kaszlinie 1500 r., w wojew. kaliskiem (Bon.). Serafin, dziedzic części Otorowa 1580 r. (Ks. poborowe). 

KASZOWSKI v. RASZEWSKI h. JANINA. Senator w rodzinie, Henryk, kasztelan wendeński 1647 r., um. 1680 r. 

Stara i zamożna małopolska rodzina, wzięła nazwisko od wsi Raszów, a pisała się z Wysokiego; w początkach XVII stolecia niektórzy jej członkowie przesiedlili się na Wołyń. Jasko (Jan) z Bidzin, chorąży sandomierski, fundował kościół parafialny w Raszowie około 1440 r.; jego synowie, Marcin, dziedzic na Bidzinach, nazwał się Bidzińskim, a Dersław, dziedzic na Raszowie, Woli Raszowskiej i Wysokiem, chorąży lubelski 1435 r., zaślubił Jadwigę z Fałkowa i z niej miał córki, Dobrochnę za Janem z Janikowa, Jadwigę za Janem Mszczujem ze Skrzynna, starostą opoczyńskim, i dwóch synów, Jana i Mikołaja. 

Jan, dziedzic na Gulinie i Długojowie 1450 r., z żony Małgorzaty pozostawił córkę Katarzynę za Mikołajem Rusinowskim, i syna Dersława, dziedzica Gulina 1508 r. 

Mikołaj, dziedzic na Raszowie i Woli 1508 r., z żony Zbigniewy miał córkę Annę za Zygmuntem Pełką i synów: Jana, Łukasza i Stanisława, dziedzica na Raszowie, po którym z Anny, córki Sędziwoja Leżeńskiego, córka Jadwiga za Stanisławem Duninem-Wąsowiczem. 

Łukasz, dziedzic na Wysokiem 1509 r., zaślubił Urszulę Sienicką i z niej pozostawił synów: Jana, dziedzica na Wysokiem 1550 r., Stanisława i Piotra. Stanisław, dziedzic na Raszowie, Woli i Gulinie 1509 r., miał synów: Pawła, Jana, żonatego z Małgorzatą Blizińską, Heronima, Kacpra i Stanisława, łowczego przemyślskiego 1616 r., ożenionego z Anną Czuryłówną, córką rotmistrza Marcina.

Piotr, najmłodszy syn Łukasza i Sienickiej, dziedzic na Wysokiem, gorliwy dysydent, człowiek zacny i czynny, posłował na sejmy i podpisał Unię z Litwą 1569 r.; w 1575 r. był deputatem do pogodzenia stronnictw i starania się, aby elekcya prędko przyszła do skutku. Sędzia ziemski lubelski 1576 r., deputat na Trybunał koronny 1585 r., zaślubił Annę, córkę Mikołaja Pszonki, i z niej pozostawił synów: Piotra, Łukasza i Jana. 

Piotr, dziedzic na Wysokiem 1600 r., żonaty z Anną Świętopełk-Zawadzką, miał córki: Annę za Samuelem Polanowskim, Elżbietę za Józefem Podniesińskim, Katarzynę za Samuelem Łaszczem, strażnikiem wielkim koronnym, Katarzynę za Stefanem Gostyńskim, Krystynę za Aleksandrem Łaganowskim i dwóch synów, Wacława, sędziego ziemskiego bełzkiego 1658 r., i Jana, po którym z Barbary Kurcewiczówny, córki ks. Jana, syn Samuel żonaty z Maryanną Czermińską. 

Łukasz, dziedzic na Wysokiem 1610 r., żonaty z Anną z Gozdawów, pozostawił synów, Piotra, który podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. krakowskiem, i Jakóba, vicerotmistrza królewskiego 1655 r., po którym z Heleny Łozczanki córka Zuzanna 1v. za Kazimierzem Trzcińskim, 2v. za Mikołajem Kłodnickim i 3v. za Stanisławem Gorajskim. 

Jan, syn sędziego Piotra i Anny Pszonkówny, właściciel dóbr Ostrożec, Mielnica i Koblin, posesor Beresteczka 1602 r., miał dwie żony, Elżbietę Gorajską, z której córka Anna za Andrzejem Czołhańskim, i Zofię Firlejównę, kasztelankę radomską, i z niej miał córki: Maryannę za Mikołajem Cetnerem, Zofię za Michałem Łozką, Teofilę za Marcinem Suchodolskim i synów: Andrzeja, Henryka i Jana. 

Andrzej, dziedzic dóbr Ostrożec, rotmistrz królewski i poborca wołyński 1635 r., łowczy wołyński 1636 r., zaślubił Maryannę ks. Czetwertyńską, podkomorzankę łucką, i z niej pozostawił córki, Aleksandrę za Janem Rzeczyckim, Zofię za Floryanem Potockim i synów: Zacharyasza, Dersława Aleksandra i Marcina. 

Zacharyasz podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. wołyńskiem; miał dwie żony, Annę Łozczankę, z niej córka Helena za Franciszkiem Żardeckim, cześnikiem mścisławskim, i syn Krzysztof, chorąży chełmski 1721 r., i Aleksandrę Czaplicównę, starościankę horodelską, po której córka Barbara za Konstantym Młodeckim, podstolim nowogrodzkim, i syn Stefan, podstoli owrucki 1711 r. 

Henryk, dziedzic dóbr Mielnica, miecznik wołyński 1639 r. kasztelan wendeński 1647 r., podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. wołyńskiem, a 1654 r. popadł w niewolę tatarską, lecz tegoż roku uwolniony; kasztelan umarł 1680 r., pozostawiwszy z żony Engracyi ks. Sołomereckiej, kasztelanki smoleńskiej, córki, Reginę 1v. za Stefanem ks. Czetwertyńskim, chorążym wołyńskim, 2v. za Janem Konopackim, podstolim trembowelskim, Helenę, ksienię Brygidek w Łucku, i syna Jana, kanonika gnieźnieńskiego, krakowskiego i łuckiego, archidyakona i oflcyała lubelskiego 1681 r.

Jan, ostatni syn Jana i Firlejówny, otrzymał 1632 r. przywilej na erekcyę miasta Kaszówki v. Kaszogroda, gdzie wybudował kościół; miecznik wołyński 1647 r. i klucznik łucki, starosta szczerczowski 1649 r., z żony Petroneli ks. Czetwertyńskiej miał córkę Teresę 1v. za Stanisławem Bieniewskim, wojewodą czerniechowskim, 2v. za Stanisławem Krasowskim, stolnikiem podolskim, i synów, Jana-Teodora i Stefana-Augusta. 

Jan-Teodor, podkoniuszy litewski 1693 r., w czasie choroby Jana Proskiego, kasztelana czerniechowskiego, dostał 1699 r. nominacyę na kasztelana lecz ta nie doszła do skutku, gdyż Proski wyzdrowiał; z żony Konstancyi ks. Czetwertyńskiej, chorążanki wołyńskiej, 1v. Wyżyckiej, starościny tymbarskiej, pozostawił córki: Angelę za Janem Pieniążkiem, wojewodą sieradzkim, Katarzynę za Danielem Cieszkowskim, podkomorzym włodzimierskim, Konstancyę za Dominikiem Bekierskim, chorążym Winnickim, i syna Franciszka, po którym córki, Angela za Eliaszem Wielhórskim, podstolim parnawskim, i Maryanna za Mierzwińskim, wojskim bracławskim. 

Stefan-August, deputat na Trybunał koronny, podstoli dobrzyński 1677 r., podsędek włodzimierski 1681 r., zaślubił Katarzynę Hulewiczównę i z niej pozostawił córki, Annę za Andrzejem Wojnarowskim, Konstancyę za Eliaszem Siemaszką i synów: Franciszka, łowczego parnawskiego, żonatego z Joanną Żebrowską 1720 r., Stanisława i Jana, po którym z Katarzyny, córki Wacława Siemaszki, córka Bronisława za Adamem Steckim, łowczym kijowskim. 

Stanisław, podstoli dobrzyński 1720 r., z żony Anny Porwanieckiej miał syna Franciszka, podstolego dobrzyńskiego, po którym z Róży Jełowickiej syn Jan, starosta niwski, żonaty z Zofią Gostyńską, podkomorzanką czerniechowską, pozostawił córkę Maryę 1v. za Janem Brzostowskim, 2v. za Trypolskim, i synów: Franciszka, komisarza cywilno-wojskowego wołyńskiego, Teodora, marszałka szlachty pow. włodzimierskiego 1845 r., ożenionego z Cecylią Wisłocką, zmarłą 1853 r., Heronima i Ignacego. 

Heronim, dziedzic Kaszówki, podkomorzy ostrogski 1800 r., marszałek szlachty pow. łuckiego 1805 r., zaślubił Elżbietę Pruszyńską, stolnikównę koronną, i z niej pozostawił córki, Anielę za Marcinem hr. Krasickim i Salomeę za Stanisławem hr. Worcellem. 

Ignacy, ożeniony z Salomeą Pruszyńską, stolnikówną koronną, miał córkę Adelę za Lucyanem Dworzańskim i synów, Seweryna i Adolfa. 

Seweryn, dziedzic Kołków i Niemowicz, żonaty 1v. z Maryą hr. Krasicką, z niej synowie, Erazm i Lucyan, i Teklą Pruszyńską, po której córka Eliza i syn Leon; po Lucyanie, rotmistrzu wojsk ros., z Maryi Czarneckiej córka Marya za Mieczysławem Czyżewiczem. 

Adolf, dziedzic Rusnowa (?) i Telatyna, żonaty 1v. z Maryą Romanowską, z której córka Franciszka-Klaudya 1v. za Aleksandrem hr. Ilińskim, 2v. za Edwinem ks. Druckim-Lubeckim, i synowie, Teodor i Henryk, i 2v. z Leonią-Maryą, córką hr. Janusza Pińskiego, z niej synowie, Witold i Aleksander; po Teodorze, komandorze maltańskim, z Jadwigi Czackiej, marszałkówny wołyńskiej, syn Zygmunt, a Aleksander, żonaty z Olgą hr. Broel - Platerówną, nadany tytułem hrabiowskim z nazwiskiem Iliński-Kaszowski (Metr. Kor., Sigil., Ks. Ziem, i Gr. Radomskie i Czerskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Arch. Jarmolinieckie, Bon.).

Wojciech, syn Stanisława, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1800 r. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1849-1867 r. I. po Jakóbie, synu Jana, syn Maciej z synami: a) Piotrem i tego synowie: 1) Józef z synami: Michałem, Aleksandrem i Konstantym, 2) Michał, 3) Florenty; b) Józef z synami: Wincentym, Franciszkiem i Mateuszem. II. Antoni, syn Jana, z synami: Stanisławem i tego syn Stanisław, Józefem i tego syn Tadeusz z synami, Adolfem i Ignacym. 

KASZTANECKI. Antoni, wdowa po nim Elżbieta Kobylińska, cytowana w aktach łomżyńskich 1730 roku. Józef, syn Adama i Maryanny z Bykowskich, żonaty z Krystyną, córką Kazimierza Płaski, 1732 roku (Akta Łomżyńskie, Don. Vars.). 

KASZTELLI v. KASTELLI. Rodzina włoska, właściwe jej nazwisko Castelli, które spolszczyła na Kastella i Kasztelli. Piotr otrzymał Klimowice w stanie wietlickim 1632 r. Marcyan-Stanisław, major, i Tomasz, towarzysz husarski wojsk litewskich, w nagrodę zasług otrzymali indygenat 1676 r. Karol-Teodor, cześnik smoleński, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. wileńskiem, a 1698 r. pospolite ruszenie, które też podpisali Władysław i Stanisław z pow. kowieńskim. 

Jan, syn Stanisława i Anny Szmurawskiej, wnuk Józefa-Ignacego, prawnuk Jana i Anny Snopkówny, wylegitymowany w Galicyi 1814 r. (Bon ). 

Cyryl, Władysław, Andrzej, Onufry, Stanisław, Julian i Adolf, synowie Feliksa, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1862 r. 

KASZTULSKI-KRUSZYNA h. KRZYŻ. Herb-krzyż, pod nim gwiazda. Podług Niesieckiego rodzina szlązka osiedlona na Litwie, właściwe jej jednak nazwisko Kosztulski. 

KASZUBA h. PORAJ. Na Białej Rusi i na Litwie. Jan, posesor Niewiastki, w sanockiem, żonaty z Martą Pobiedzińską 1500 r. (Bon.). Paweł w wojew. brzesko-litewskiego 1684 r. Jan i Konstanty, podstolice połoccy, i Jerzy, łowczy starodubowski, podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. Smoleńskiem; po łowczym Jerzym pochodzący Karol miał syna Franciszka Ksawerego, radcę honorowego, zamieszkałego w Cesarstwie, wylegitymowanego w Królestwie 1850 r.

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej: Onufry, syn Jana, z synami, Julianem i Janem i po Janie synowie, Piotr i Ignacy 1844 r., Józef, Adolf i Zygmunt, synowie Juliana, 1851 i 1858 r., a Maurycy, syn Ksawerego, 1851 r. 

KASZUBSKI. Mikołaj, syn Jana i Heleny z Szymańskich, urodzony 1793 r. we wsi Wólce, w obwodzie sieradzkim, postąpił na służbę 1806 r. do 3 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1813 r. został podporucznikiem; umieszczony 1815 r. w 4 pułku strzelców pieszych, awansował 1816 r. na porucznika, a 1817 r. przeniesiony do 1 pułku strzelców pieszych, otrzymał dymisyę 1818 r. Odbył kampanie, 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, a 1812 r. był w bitwie pod Bobrujskiem (Ks. Wojskowe). 

KASZYC h. RADWAN odm. Odmiana herbu na tarczy Radwan tylko o dwóch polach, a w miejsce trzeciej środkowej gwiazda srebrna sześciopromienna (Hr. Ostr.). 

Aleksander, syn Jana, właściciel dóbr Dworzec, w pow. nowogrodzkim 1605 r., miał córkę Reginę Suchodolską i synów: Andrzeja, Jana i Krzysztofa. 

Jan, dziedzic dóbr Dworzec, pozostawił synów: Aleksandra, Eliasza i Jana; po Eliaszu, dworzaninie królewskim 1656 r., synowie: Aleksander, Jezuita, Jan, Krzysztof i Paweł-Władysław. 

Krzysztof podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. trockiem; podczaszy i podwojewodzy trocki 1722 r., hojnie uposarzył kolegium Jezuitów nowogrodzkich. 

Paweł-Władysław, czynny wziął udział w konfederacyi olkienickiej 1700 r.; wojski wiłkomierski 1717 r., sędzia grodzki smoleński 1732 r., z żony Zofii Szewerdzicówny miał synów: Józefa, Krzysztofa, Macieja i Marcina, z których Krzysztof, cześnik smoleński 1755 r., zaślubił Teresę Suchodolską i z niej miał córki, Barbarę Hołyńską i Justynę Chodźkiewiczównę. 

Aleksander, syn Jana, dziedzic Pogawia, w pow. lidzkim 1689 r., miał córki, Anielę Włochowiczową, Joannę Reklewską i synów: Stanisława, Jana-Wawrzyńca, koniuszego trockiego 1710 r., żonatego z Katarzyną z Machwiców, i Michała-Antoniego, który z Konstancyi Pleskaczewskiej pozostawił synów: Fabiana, Józefa i Piotra. 

Fabian, starosta smerecki, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. nowogrodzkiem; podstarosta orszański 1775 r., poseł 1776 r., szambelan Stanisława Augusta 1778 r., przyczynił się do śmierci bratanka swego Kazimierza i został skazany na banicyę. 

Józef, starosta czudziański 1753 r., cześnik smoleński 1765 r., zarąbał Buchowieckiego w czasie Trybunału w Nowogródku; cześnik miał dwie żony, Ewę Bohdanowiczównę, z niej córka Łucya za Floryanem Wojniłłowiczem i synowie, Kazimierz, żonaty z Antoniną Buczyńską, i Michał, i Katarzynę ks. Puzyniankę, z której córka Antonina za Antonim Chrapowickim i syn January, pułkownik wojsk litewskich, żonaty z N. Niezabytowską.

Michał, dziedzic Żelaźnicy i Jatry, z żony Róży z Kieniewiczów miał syna Józefa, urodzonego we wsi Żułkinie, na Litwie, posła z pow. nowogrodzkiego, następnie marszałka szlachty tegoż powiatu, oficera 19 pułku ułanów 1831 r., kawalera krzyża złotego Virtuti Militari, po którym z Zofii Duninówny-Rajeckiej synowie: Juliusz, Karol i Konstanty; po Konstantym, dziedzicu Tarnowszczyzny i Obryń, z żony Julii Niesiołowskiej synowie, Józef, Aleksander i córki, Wanda i Zofia za Romanem hr. Krasickim (Bon.). 

KASZYC h. SALAMANDRA. Łukasz, syn Jerzego, z synami: Antonim, Feliksem, Ignacym i Pawłem, oraz Antoni, Jakób, Jan, Józef i Michał, synowie Łukasza, zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1805 r. 

Gabryel, syn Jerzego, z synem Ludwikiem i wnukami: Szymonem, Władysławem i Józefem wylegitymowani w Cesarstwie 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

KASZYCKI h. SALAMANDRA. Na Wołyniu. Siemion i Roman 1528 r. Po Stanisławie z żony Zofii Kleczyńskiej córka Katarzyna za Jakóbem Borkowskim 1656 r. (Bon.), 

KASZYŃSKI h. POMIAN. Taż sama familia co Kasiński. Bracia, Jan i Feliks żyli na Rusi Czerwonej około 1620 r.; po Janie byli synowie: Franciszek, Krzysztof i Adam. Krzysztof miał synów, Piotra i Ludwika, a Ludwik, który podpisał elekcyę 1669 r., pozostawił syna Bazylego, po którym byli synowie, Wojciech i Jan; z nich Jan z Maryanny Karabudzińskiej miał synów: Ludwika, Szczepana, Wojciecha i Bazylego, a po Bazylim z Magdaleny Zwierzchowskiej syn Tadeusz służył w wojsku polskiem 1811 r. 

KATARDZI Apostoł, szlachcic wołoski, marszałek ziem mołdawskich, siostrzeniec Stefana Petru, hospodara mołdawskiego, otrzymał indygenat i szlachectwo 1676 r. (Sigil., Vol. Leg.). 

KATARZYŃSKI. Piszą się z Katarzyniec, w ziemi lwowskiej. Mikołaj żonaty z Anną N. 1467 r. (Bon.). 

KATELBACH. Karol, syn Karola i Zofii, ur. 1793 r. w m. Radziwiłowie, gub. żytomierskiej, w 1812 r. wszedł do szpitala wojskowego, i w 1815 r. został przeznaczony jako lekarz batalionowy do 8 pułku piechoty (Ks. Wojskowe). 

KATENBRING. Rodzina inflancka; z niej Józef, kanonik smoleński, proboszcz nieświeski 1788-1793 r., jeden z ulubieńców i domowników księcia Karola Radziwiłła, wojewody wileńskiego. 

KATERLA h. PORAJ. Paweł, doktór królewski, nabył 1623 r. dom w Warszawie; z żony Katarzyny N. miał synów: Aleksandra, Konstantego i Zygmunta, żonatego z Anną Tryzenówną. Aleksander, major dragonów królewskich, sprzedał swe spichrze w m. Kazimierzu nad Wisłą 1685 r. (Akta Lubelskie). Paweł z ziemią czerską podpisał elekcyę 1697 r.; z Teresy Zabłockiej pozostawił córki, Maryannę za Andrzejem Skarbkiem-Rudzkim i Teresę za Józefem Simińskim. Jan, chorąży bracławski 1751 r., z żony Anny Różańskiej miał córkę Wiktoryę za Jackiem Strzyżowskim i synów, Michała i Józefa.

Michał zaślubił Helenę Bronicką i z niej miał syna Ludwika, dziedzica Zarogowa, w pow. miechowskim, wylegitymowanego w Królestwie 1844 r., po którym z Katarzyny Stojowskiej syn Ludwik, dziedzic Zarogowa, sędzia pokoju okręgu miechowskiego, następnie radca Dyrekcyi Szczegółowej w Kielcach, miał dwie żony, Franciszkę Stojowską, z niej syn Ludwik, i Antoninę Różycką, z której syn Eugeniusz; po Ludwiku z żony Zofii Grabkowskiej syn Włodzimierz i córka Jadwiga. 

Józef, drugi syn chorążego Jana, zaślubił Barbarę Paczkównę i z niej miał synów, Franciszka i Jana. 

Franciszek, ur. 1788 r. we wsi Lubachowie, w wojew. krakowskiem, wszedł do wojska 1806 r. i w 1810 r. został podporucznikiem w 3 pułku ułanów Ks. Warszawskiego; kapitan 17 pułku ułanów 1812 roku, postąpił 1821 r. na majora z przeznaczeniem do 1 pułku ułanów i w 1831 r. awansował na podpułkownika, a następnie pułkownika 4 pułku strzelców konnych. Odbył kampanie, 1806 i 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, a 1812 r. był w bitwie pod Mirem i otrzymał krzyż srebrny polski i krzyż srebrny Legii Honorowej. Franciszek, dziedzic dóbr Woźniki, wylegitymowany w Królestwie 1848 r., zaślubił Józefę Kuczyńską, cześnikównę podlaską, i z niej pozostawił córki: Józefę za Eugeniuszem Olszewskim, Barbarę zaślubioną 1858 r. w Łosicach Władysławowi hr. Jezierskiemu i Franciszkę za Bronisławem Podczaskim. Pułkownik um. 1867 r. w Woźnikach i pochowany w Niemojkach, gub. siedleckiej (Ks. Wojskowe). 

Jan, młodszy syn Józefa i Paczkówny, zaślubił Zofię Łodzińską i z niej pozostawił syna Stanisława, wylegitymowanego w Królestwie 1854 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie 1853 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej, synowie Józefa, wnukowie Antoniego: 1) Floryan z synem Aleksandrem, 2) Antoni z synem Wincentym i 3) Mikołaj z synem Janem i tego syn Heronim z synami: Izydorem, Bolesławem i Feliksem. 

KATLEWSKI. Wzięli nazwisko od wsi Katlewa, w ziemi michałowskiej. Marcin, kanonik poznański i warszawski, um. 1656 r. w Rzymie. 

KATOWSKI. Mają przydomek Kmita, sądzę zatem, że jedna linia rodziny Kmita, herbu Chorągwie, wzięła nazwisko Katowski. Piotr z wojew. mścisławskiem podpisał elekcyę 1697 r. Benedykt, cześnik trocki, żonaty z Klarą Jaszewską 1721 r.

KATYŃSKI h. PIELESZ. Na Rusi Czerwonej, piszą się z Telesznicy. Mikołaj i syn jego Jan, posesorowie wójtowstwa w Katynie, w starostwie przemyślskiem 1673 r. (Sigil.). Andrzej, Jacek, Mikołaj i Stefan z wojew. ruskiem podpisali elekcyę 1697 r. Aleksander podpisał konfederacyę Zatorską 1705 r. Jan żonaty z Kunegundą Radomyską 1741 r. 

Aleksander, ożeniony z Anną Szeptycką, miał synów: Andrzeja, Antoniego, Prokopa i Grzegorza. 

Andrzej, żonaty z Magdaleną Jaworską, pozostawił syna Pawła, po którym z Eufrozyny Skrzyneckiej syn Jan. 

Antoni, ożeniony z Maryanną N., miał syna Michała. 

Prokop z Maryanny Strzelbickiej pozostawił syna Mikołaja, po którym z Katarzyny Jaworskiej synowie, Grzegorz i Jan; po Grzegorzu z Barbary Dobrzańskiej syn Szczepan, a po Janie z 1-ej żony Maryanny Terleckiej synowie, Andrzej i Michał, i z 2-iej żony Krystyny Rytarowskiej syn Antoni. 

Grzegorz, ostatni z synów Aleksandra i Szeptyckiej, żonaty z Apolonią Błażowską, miał czterech synów: Andrzeja, Jacka, Jana i Szymona. 

1) Andrzej z Maryanny Górskiej pozostawił syna Stefana, po którym z Anny Czarnieckiej syn Jan. 

2) Jacek z Anny Terleckiej miał syna Mikołaja, po którym z Ewy Jaworskiej synowie, Teodor i Andrzej; po Teodorze z Maryanny Węglowskiej synowie: Piotr, Maciej, Jan i Wojciech, a po Andrzeju z Anny z Gołębiowskich synowie: Jan, Jerzy i Mikołaj. 

3) Jan z Maryanny Leszkiewicz-Baczyńskiej miał synów: Andrzeja, Jana, Michała i Teodora. 

4) Szymon zaślubił Maryannę Nanowską i z niej pozostawił synów, Jana i Grzegorza; po Janie z Anny Oporskiej syn Ignacy, a po Grzegorzu z Eufrozyny Nanowskiej syn Jan. 

Z powyższych: Jan, syn Pawła, Michał, syn Antoniego, Jerzy i Jan, synowie Mikołaja, Szczepan, syn Grzegorza, Andrzej, Antoni i Michał, synowie Jana, Andrzej i Jan, synowie Grzegorza, Jan, syn Stefana, Piotr, Maciej, Jan i Wojciech, synowie Teodora, Teodor i Michał, synowie Jana, Mikołaj, syn Andrzeja, i Ignacy, syn Jana, wylegitymowani w Galicyi 1782 r., a Aleksander-Jan i Stanisław, synowie Grzegorza i Justyny z Podhorodeckich, wnukowie Mikołaja i Maryi z Popielów, wylegitymowani 1834 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KATZLER h. KATZLER. Herb pierwotny dwa koty morskie zwrócone ku sobie, lecz rozdzielone sękowatą gałęzią; obecnie dzielą tarczę na 4 pola, w kot morski przepasany pasem z pierścieni złożonym, w 2 i 3, w polu błękitnem, poprzeczna złota belka, na każdej trzy żelezce strzał. 

Stara tyrolska rodzina, osiedlona w Austryi i w Prusach. Jan Ludwik, major wojsk koronnych, otrzymał indygenat 1768 r. Andrzej, generał-lejtnant wojsk pruskich, um. 1760 r. Fryderyk-Jerzy, dziedzic dóbr Gremblin, pod Malborgiem, um. 1834 r.

KAUFMAN h. JELITA. Tadeusz i Jakób, synowie Joachima, zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1802 r. 

KAUFMAN. Ludwik-Fryderyk, podpułkownik wojsk koronnych 1765 r. Fryderyk, chorąży wojsk koronnych 1777 r. (Sigil.). 

KAULBERSZ h. JAZGAREK. Herb - tarcza wzdłuż przedzielona, prawe pole białe, lewe czerwone; w poprzek tarczy przez obydwa pola ryba (jazgarek) złota, nad nią w części białej róża czerwona, a pod rybą dwie róże czerwone. W koronie trzy gałązki, każda zakończona różą czerwoną. 

Fryderyk, porucznik gwardyi pieszej koronnej, otrzymał nobilitacyę 1790 r. (Sigil.); z Agnieszki Greczówny jego syn Aleksander zaszczytnie odbył kampanię 1812-1814 r. i otrzymał krzyż wojsk polskich Virtuti Militari i Legię Honorową. Aleksander, podpułkownik grenadyerów gwardyi 1829 r., a następnie podpułkownik wojsk rosyjskich, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., z Ludwiki Grabowskiej pozostawił synów, Alfonsa i Fryderyka, wylegitymowanych w Królestwie 1852-1856 r. 

Jest także na Pomorzu rodzina tego nazwiska, która w 1751 roku otrzymała tytuł baronowski szwedzki, lecz tej herb całkiem inny. 

KAULFUS h. KAULFUS. Herb - nogi dwie, między któremi belka, kul cztery w sobie mająca; nad tarczą szyszak pięcioma strusiemi piórami ozdobiony. 

Krystyan-Teofil, sekretarz poczt koronnych, otrzymał nobilitacyę i herb powyższy 1780 r. (Kancl.). Jan-Krzysztof, rektor szkół w Kargowie, a następnie generalny konsenior zborów ewangielickich w Polsce 1790 r. Jan-Samuel, rektor gimnazyum w Poznaniu 1814-1824 r., członek Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Warszawie, um. 1832 r.; jego syn Roman-Stanisław, badacz starożytności słowiańskich i autor 1842 r. 

Do tej rodziny należały w Wiel. Ks. Poznańskiem majątki Bodzewo i Głogówek, w pow. krobskim 1845 r. 

KAUPOWICZ h. NIECZUJA. Kazimierz, syn Andrzeja, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1810 r. N. N. wylegitymowani po 1831 r. w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

KAUSZKE. Wawrzyniec, syn Alberta i Brygidy, ur. 1786 r. w m. Częstochowie, wszedł 1807 r. do 10 pułku piechoty i w 1809 r. został podporucznikiem, a 1811 r. porucznikiem w tymże pułku; przeznaczony 1815 r. do 3 pułku piechoty liniowej, wyszedł do dymisyi 1821 r. Odbył kampanię 1812 r. przeciw Rosyi (Ks. Wojskowe). 

KAWAŁOWSKI h. NAŁĘCZ. Stanisław, podstoli bracławski, z żoną Teofilą Cielecką kupili dobra Klukowicze, na Kujawach, od Narajewskich 1714 r.; ich syn Łukasz miał syna Ignacego, po którym z Maryanny Strońskiej syn Paweł, urzędnik w kancelaryi namiestnika Królestwa Polskiego, wylegitymowany w Królestwie 1853 r.

KAWANIEWSKI h. JUNOSZA. Michał, syn Kazimierza, z synem Janem i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1862 r. 

KAWASKA. Maciej, dziedzic części Piskowa 1530 r. Jakób i Stanisław, synowie Jana, 1536 r. (Ks. Gr. Przedeckie). 

KAWATOWSKI. Balcer, posesor wsi Siemki, w starostwie ułanowskiem 1615 r. (Bon.). 

KAWCZYC. Franciszek, sekretarz królewski 1665 r. (Bon.). 

KAWCZYŃSKI. Franciszek-Kajetan, sekretarz królewski, żonaty z Konstancyą Jackowską, miał córkę Petronelę Gogolińską i syna Jana, kapitana artyleryi koronnej 1793 r. (Don. Vars.). 

Maryan, syn Jana i Maryanny z Krzywkowskich, ur. 1800 r. w m. Czerniejowcach, gub. podolskiej, wstąpił 1819 r. do pułku grenadyerów gwardyi i 1825 r. został podporucznikiem 8 pułku piechoty liniowej (Ks. Wojskowe). 

KAWCZYŃSKI Józef-Antoni, urzędnik w gub. kaliskiej, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1837 r. 

KAWECKI h. GOZDAWA. Piszą się z Kawęczyna, w pow. sochaczewskim; brali niekiedy nazwisko Kawęcki i Kawiecki. Po Stanisławie dzieci: Barbara, Urszula i Stanisław, którym król 1544 r. wyznaczył opiekunów (Metr. Kor.). 

Stanisław, deputowany do przyjęcia Zygmunta III, obranego królem i przyjeżdżającego do Polski 1587 r. Andrzej i Piotr, synowie Stanisława, a Jan i Andrzej, synowie Erazma, dziedzice na Kawęczynie 1589 r. Mateusz-Stanisław, pisarz skarbu koronnego 1626 r. Aleksander z ziemią dobrzyńską i Stanisław z wojew. rawskiem podpisali elekcyę 1648 r., a Aleksander, Jakób i Michał z ziemią ciechanowską, Jan z wojew. ruskiem, Jan z wojew. Sandomierskiem i Zygmunt z wojew. krakowskiem 1697 r. 

Gabryel i Piotr, synowie Jakóba, dziedzice części dóbr Czychry 1653 r. Walenty, syn Andrzeja, żonaty z Zuzanną Raciborską 1660 r. Aleksander, syn Jana i Elżbiety Ożarowskiej 1686 r. Jan, syn Stanisława, żonaty z Zofią z Otrębusów 1703 r. Marcin, syn Szymona i Maryanny Jezierskiej 1775 r. (Ks. Ziem, i Gr. Czerskie, Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). Andrzej, dziekan żmudzki 1780 r. Józef, vicegerent 1788 r., następnie pisarz grodzki łucki 1793 r. Ksawery, kapitan wojsk koronnych, podkoniuszy Stanisława Augusta 1790 r., był z królem na koronacyi cesarza Pawła w Moskwie. Justyn, koniuszy połocki 1792 r. Wincenty, regent ziemiański wołkowyski 1793 r.

Jan, dziedzic dóbr Marcyporęby 1764 r. (Akta Krakowskie), syn Józefa i Anny Żarnowskiej, miał synów, Antoniego, wylegitymowanego w Galicyi 1782 r., po którym syn Teodor-Franciszek, patron Trybunału w Kielcach, wylegitymowany w Królestwie 1842 r., i Sebastyana, subdelegata grodzkiego oświęcimskiego, wylegitymowanego w Galicyi 1782 r., po którym syn Antoni-Jan-Onufry, dzierżawca wsi Kłodnica Dolna, w pow. zamojskim, wylegitymowany w Królestwie 1843 r. 

KAWECKI. Jan, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

Walenty wylegitymowany w Galicyi 1782 r. Stefan, syn Pawła, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1845 r. 

Józef, syn Michała i Magdaleny z Koczelskich, ur. 1799 r. w m. Józefowie, w obwodzie lubelskim, wstąpił 1816 r. do 4 pułku strzelców pieszych i w 1820 r. został podporucznikiem, 1828 r. porucznikiem, a 1831 r. kapitanem 7 pułku piechoty liniowej (Ks. Wojskowe). 

KAWĘCZYŃSKI v. KAWIECZYŃSKI h. OSTOJA. Stara małopolska rodzina, w XVI wieku osiedliła się w Prusach i na Litwie. Marcin, Jan, Zygmunt, Mikołaj i Warsz około 1470 r. Maciej, rządca dóbr Nieświeskich ks. Radziwiłłów, przeszedł na wyznanie kalwińskie 1560 r. i założył drukarnię w Nieświeżu, której zarząd oddał słynnemu topografowi Danielowi Łęczyńskiemu. Maciej należał ze swym bratem Albrechtem do tłumaczenia i wydania biblii zwanej Radziwiłłowską; trzeci brat wyżej wspomnionych był Hektor, także człowiek uczony i dysydent gorliwy. Jerzy dostał za przekazem księżnej Radziwiłłowej starostwo bobtowskie na Litwie 1593 r. na dożywocie. Enoch, syn Stanisława, podkomorzy miński 1609 r. Aleksander, podkomorzy wiłkomierski, poseł na sejm 1632 r., umarł młodo 1633 r., powszechnie żałowany dla swych zalet obywatelskich i towarzyskich; on to zdaje się był marszałkiem Trybunału litewskiego 1633 r. Jan-Krzysztof, deputat na Trybunał litewski 1620 r., następnie podkomorzy miński, fundował kościół i szkoły w mieście Uzdzie. Kazimierz podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. pomorskiem. Jan, sędzia ziemski świecki, uczony i niezwykłą obdarzony pamięcią 1650 r. Fabian, dzielny wojownik przeciw Szwedom 1658 roku. Podpisali elekcye, Wojciech 1674 r. i Albrecht, podwojewodzy pomorski, 1697 r. z wojew. pomorskiem. Wojciech, poseł na sejm 1699 r., chorąży, następnie podkomorzy chełmiński, deputat na Trybunał koronny 1712 r., starosta brodnicki, pozostawił syna Adama. Michał z wojew. mińskiem podpisał pospolite ruszenie 1698 r. 

Bartłomiej, żyjący około 1770 r., miał syna Jana, po którym syn Maryan, porucznik 8 pułku piechoty, kapitan 1831 r. i kawaler orderu krzyża złotego Virtuti Militari, następnie urzędnik skarbowy w Lublinie, wylegitymowany w Królestwie 1841 r.

Antoni-Aleksander, generał-major wojsk pruskich 1840 r. N., podpułkownik wojsk pruskich, um. 1850 r. Zofia, żona Józefa Czapskiego, dziedzica dóbr Sumowo 1855 roku. 

KAWĘCZYŃSKI h. WIENIAWA. Zbigniew, dziedzic dóbr Kawęczyna, w wojew. krakowskiem około 1470 r. (Lib. Benef.). 

KAWIECKI h. DOŁĘGA. Gniazdem tej rodziny jest wieś Kawieczyn (Kawęczyn), w wojew. Sieradzkiem, zkąd przeszli na Podole. Floryan i Wojciech, dziedzice Kawęczyna 1606 r. Stanisław żonaty z Maryanną Przerembską, cześnikówną sieradzką 1651 r. Józef, z pisarza grodzkiego sieradzkiego, cześnik piotrkowski 1744 r. Mateusz, komornik ziemski sieradzki 1746 r., ożeniony z Agnieszką Niwską (Bon.). Krzysztof podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. łęczyckiem. 

Jarosław, sędzia ziemski podolski, pierwszy osiedlił się na Podolu; jego synowie: Świętosław, urodzony z Jadwigi Krobanowskiej, miał z żony Kopyczyńskiej syna Aleksandra, podstarostę kamienieckiego 1614 r., z cześnika pisarza ziemskiego podolskiego, Adam i Jakób bezpotomni, oraz Jan, wojski latyczowski 1613 r., podstarosta, podsędek 1628 r., a ostatnio sędzia ziemski podolski 1639 r., po którym z Doroty Ruszkowskiej synowie: Świętosław, Stefan, Aleksander i Krzysztof. Krzysztof, dziedzic Harmaków, otrzymał zabezpieczenie na te dobra; dzielny wojownik, wojski latyczowski 1652 r., pisarz ziemski 1658-1661 r. i sędzia ziemski podolski 1662 roku, deputat na Trybunał koronny 1665 r., z żony Maryanny Woroniczówny pozostawił synów: Jana i Władysława. 

Jan, skarbnik 1668 r., podczaszy czerniechowski 1671 r., miał dwie żony, Elżbietę Branicką, z niej córki: Maryanna Moczarska, Teofila Chrząstowska, cześnikowa łęczycka, i Zofia Kamińska, i Jadwigę Zabawską. 

Władysław, stolnik nowogrodzki, podstarosta i sędzia grodzki latyczowski 1704 r., zaślubił Kunegundę Zabłocką i z niej pozostawił synów: Krzysztofa, Michała i Stanisława. 

Stanisław, dziedzic dóbr Łojowce, chorąży latyczowski 1710 r., sędzia ziemski Winnicki, pułkownik wojsk koronnych, z Agnieszki Taszyckiej miał synów: 1) Maksymiliana, cześnika nowogrodzkiego, po którym z Brygidy Włockiej syn Antoni, posesor dóbr Szelechów, w 1775 r. w Vol. Leg. cytowany jest jako starosta szelechowski; jego synowie, Ignacy i Tadeusz; 2) Mikołaja, łowczego podolskiego, po którym z Katarzyny Kamińskiej synowie, Piotr, z miecznika wojski 1780 r., a 1787 r. łowczy czerwonogrodzki, i Franciszek Ksawery, dziedzic części wsi Harmaków 1786 r.; 3) Macieja, wojskiego latyczowskiego, ożenionego z Anną Wilczopolską, z której syn Ksawery zaślubił Annę Kosielską i z niej miał córki, Annę i Antoninę, i 4) Jacka, z łowczego stolnika latyczowskiego 1738 r., starostę stryjeńskiego, deputata na Trybunał koronny 1746 r. po którym z Apolonii Łaskarzewskiej synowie, Andrzej i Ignacy.

Szymon, oboźny wojskowy, rotmistrz pancerny 1659 r., chorąży nowogrodzki 1664-1686 r., ożeniony z Konstancyą Dobromirską, miał syna Andrzeja, skarbnika podolskiego 1701 r., żonatego z Katarzyną Drużbacką. Jan podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. podolskiem. Heronim, łowczy halicki 1679 r. Michał, cześnik bracławski 1735 r., żonaty z Rozalią Świrską. Jacek, podstarosta latyczowski 1764 r. Józef, pisarz grodzki łucki 1787 r. 

Bartłomiej, syn Jana, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany 1862 r. do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

KAWIECKI h. GRYF. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej po 1831 r. 

KAWIECKI h. ŁODZIĄ. Piszą się od wsi Kawce, w pow. kościańskim. Jakób, Jan i Piotr, dziedzice na Kawcach 1580 r. (Ks. poborowe). 

KAWIECKI h. WYSSOGOTA. Jakób, syn Wojciecha, 1640 r. (Akta Radomskie). Jan 1643 r. w ziemi warszawskiej, ożeniony z Agnieszką Jezierską. Adam i Maciej, synowie Piotra, 1644 r. Jan i Mikołaj, synowie Piotra, 1645 r. Tomasz, syn Piotra, 1645 r. Adam, Andrzej, Bartłomiej, Jan, Józef, Kacper z Zalesia, Kazimierz, Melchior, Piotr, Szymon i trzech Tomaszów podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią ciechanowską. 

Klemens, dziedzic dóbr Charbice Małe 1745 r. (Akta Łęczyckie); jego syn Marcin z Róży Karczewskiej miał synów, Józefa-Leopolda 1837 r. i Jana 1838 r. wylegitymowanych w Królestwie. 

Piotr, dziedzic dóbr Hulaniki 1766 r. (Akta Kijowskie), miał synów, Aloizego i Kazimierza; Aloizy, burgrabia ciechanowski 1788 r., z żony Magdaleny Kowalewskiej pozostawił syna Karola, właściciela części wsi Chrzczony, w pow. przasnyskim, wylegitymowanego w Królestwie 1842 r., a Kazimierz miał syna Stanisława, dziedzica wsi Sławkowa, w gub. płockiej, wylegitymowanego w Królestwie 1845 r. 

Antoni, dziedzic dóbr Kuszyna, łowczy dobrzyński (Akta Kaliskie), miał synów, Narcyza i Antoniego; Narcyz z Salomei Korytkowskiej pozostawił syna Józefa, dzierżawcę wsi Zagorzyn, w pow. kaliskim, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r., a Antoni z Estery Zabłockiej pozostawił synów: Aleksandra, Pawła, Józefa, Konstantego, Marcelego i Ignacego. Aleksander 1840 r., Marceli, dzierżawca dóbr Grocholice, w pow. kaliskim, i Ignacy z synem Aloizym, urodzonym z Franciszki Smolińskiej, wylegitymowani w Królestwie 1841 r. 

Paweł, ur. 1797 r. we wsi Magnusach, w obwodzie sieradzkim, wstąpił do wojska 1817 r. do 1 pułku strzelców konnych i w 1825 r. otrzymał dymisyę w stopniu podporucznika; porucznik 1 pułku jazdy kaliskiej 1831 r., został następnie kapitanem. Paweł, wylegitymowany w Królestwie 1840 r., zaślubił Maksymiliannę Psarską i z niej miał syna Mieczysława.

Józef, ur. 1802 r. we wsi Magnusach, wszedł do służby 1822 r. do 8 pułku piechoty liniowej i 1830 r. został podporucznikiem; um. 1831 r. 

Konstanty, ur. 1804 r. we wsi Magnusach, wstąpił 1822 r. do 8 pułku piechoty liniowej i w 1830 r. został podporucznikiem, a 1831 r. porucznikiem w 21 pułku piechoty (Ks. Wojskowe). 

KAWIECKI. Andrzej i Ignacy wylegitymowani w Galicyi 1782 r. 

KAWKA h. PILZNO. Franciszek, syn Wacława i Katarzyny, ur. 1791 r. w Pilznie, w Galicyi, wszedł 1809 r. do 10 pułku jazdy Ks. Warszawskiego, a 1820 r. został podporucznikiem w 3 pułku strzelców pieszych; porucznik 1831 r., tegoż roku awansował na kapitana i otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. Odbył kampanię 1812 r. w Rosyi i był w bitwach pod Trokami, Możajskiem, Kaługą, Jarosławcem, Czerykowem i nad Berezyną, Po wyjściu z wojska, naczelnik spisu i zaciągu wojskowego, kawaler orderu św. Stanisława III klasy, zaślubił Salomeę Wielecką i z niej miał syna Franciszka. Kapitan Franciszek, zm. w Warszawie 1851 r., otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1841 r., a syn jego Franciszek wylegitymował się 1856 r. (Ks. Wojskowe). 

KAWKA. Karol, syn Józefa i Karoliny, ur. 1808 r. w m. Kazimierzu, w lubelskiem, wstąpił 1827 r. do 3 pułku strzelców konnych i 1830 r. został podporucznikiem, a 1831 r. porucznikiem. Od 1868 . zamieszkał w Galicyi, w obwodzie stanisławowskim, gdzie był rządcą dóbr, i um. 1880 r. w m. Stanisławowie (Ks. Wojskowe). 

KAWŁOK h. RADWAN. Wylegitymowani w Cesarstwie 1854 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej synowie Franciszka, wnukowie Piotra: Dominik z synami, Mateuszem i Karolem, Brahary z synami: Onufrym, Benedyktem i Józefem, oraz Jan z synami, Piotrem i Józefem. 

KAYSER v. KAJZER. Piotr, podstoli dobrzyński, ożeniony z Maryanną Świderską, 1v. Antoniową Kleczeńską, miecznikową trembowelską 1767 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KAYSERLING patrz KEYSERLING h. KEYSERLING. 

KAYSZA h. SALAMANDRA. Feliks, syn Gabryela, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1807 r. 

KAZANECKI Stanisław (Kazanowski?), dobry żołnierz, popadł w niewolę pod Cecorą 1620 r., i w nagrodę zasług dostał udział w starostwie krośniańskiem; jego żona Maryanna Blehenim. Po Kazimierzu z Anny z Kleofasów syn Jan i córki: Anna, Barbara i Franciszka 1688 r. (Bon.).

KAZANOWA właściwie CASANOWA. Scypio, rodem Włoch, kawaler maltański, walczył za Stefana Batorego przeciw Moskwie i należał do poselstwa wysłanego do tego kraju, a następnie był z poselstwem polskiem w Carogrodzie; nobilitacyę polską otrzymał 1595 r. i, spolszczywszy nazwisko na Kazanowski, osiedlił się we Lwowie i zostawił potomstwo, które złączywszy się z nazwiskiem Kazanowskich, herbu Grzymała, dało początek długo za prawdziwe uchodzącemu podaniu, że ci Kazanowscy Grzymalici są pochodzenia włoskiego. 

KAZANOWICZ. Jan rozkazem dziennym z dnia 4 lutego 1815 r. przeznaczony jako podporucznik do 4 pułku strzelców pieszych Teodor, syn Gabryela, sztabs-kapitan wojsk ros., otrzymał przyznanie szlachectwa w Cesarstwie z zasady stopnia oficerskiego 1834 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. Eliasz, dziedzic dóbr Czemerowce, w gub. mohylowskiej 1880 r. 

KAZANOWSKI h. GRZYMAŁA. Senatorowie w rodzinie: Marcin, kasztelan halicki 1622 r., hetman polny koronny 1624-1636 r., wojewoda podolski 1633 r., um. 1636 r. Adam, kasztelan sandomierski 1637 r., marszałek nadworny koronny 1643 r., um. 1649 r. Bartłomiej, kasztelan zawichostski 1637 r. Aleksander-Dominik, wojewoda bracławski, um. 1647 r. Adam, kasztelan halicki, um. 1651 r. 

Ta rodzina, gałąź Grzymałów, już w XIV wieku osiedlonych w Małopolsce, wzięła nazwisko od wsi Kazanowa, w wojew. Sandomierskiem, i mylnie niektórzy z heraldyków, zbałamuceni podobieństwem nazwiska, wywodzili jej pochodzenie od włoskiej familii Casanowa (Kazanowa). Świętosław, zwany Litwosz, cytowany w aktach krakowskich, dziedzic dóbr Kazanowa, Sierosławic i Demby, pisał się z Businy; łożniczy królewski 1393 r., wielkorządca krakowski 1397 r., z żony Małgorzaty pozostawił synów: Jana, Stanisława, łożniczego królewskiego 1430 r., Jerzego, archidyakona lubelskiego 1468 r. i kanonika przemyślskiego, Mikołaja i Dominika. 

Twórcą publicznego znaczenia tej rodziny był Dominik, dzielny wojownik, który po przegranej pod Chojnicami 1456 r. ocalił króla Kazimierza IV od śmierci lub niewoli krzyżackiej i szczęśliwie uprowadził do Bydgoszczy; wdzięczny monarcha nadał mu starostwo radomskie i dopomógł do nabycia znacznych majątków w lubelskiem i Sandomierskiem województwach. Dominik, starosta niepołomicki 1454 r., łowczy krakowski 1472 r., ostatnio wojski lubelski, fundował Bernardynów w Radomiu 1468 r., um. 1485 r., pozostawiając córkę Barbarę za Sasinem Trąmbskim i sześciu synów: Andrzeja, Bartłomieja, Jakóba, Jana, Mikołaja, kanonika lwowskiego 1502 r., a włocławskiego 1510 r., i Stanisława, z nich Stanisław i Bartłomiej są protoplastami dwóch linij tej rodziny. 

Linia Stanisława. Stanisław, najstarszy z synów wojskiego Dominika, dziedzic Kazanowa i Miechowa, podkomorzy lubelski 1504 r., podsędek 1505 roku, a ostatnio sędzia ziemski sandomierski, zaślubił Annę z Sienna, podkomorzanką sandomierską, i z niej miał syna Marcina, rotmistrza królewskiego, dzielnego wojownika, który podpisał Unię Lubelską 1569 r. Marcin, starosta wizki i feliński, zamożny i rządny, zamienił wieś Miechów na miasto, któremu dał nazwę Kazanów, za przywilejem Zygmunta Augusta w 1566 r., a poprzednio w 1548 r. założył miasto Grzymałów ze wsi Ciepielowa, w wojew. Sandomierskiem; z żony Katarzyny Tarłówny, sędzianki lubelskiej, miał córki: Barbarę za Stanisławem Oborskim, Elżbietę za Piotrem Podlodowskim, Jadwigę za Dersławem Odrzywolskim i dwóch synów, Jana i Zygmunta.

Jan, dziedzic Kazanowa, starosta feliński 1590 r., zaślubił Zofię Gostomską, kasztelankę rawską, i z niej pozostawił synów: Samuela, żonatego z Elżbietą Jasińską, podkomorzanką wileńską, Jana i Bartłomieja. 

Bartłomiej, podstoli lubelski 1620 r., deputat na Trybunał koronny 1625 r., wojski lubelski, starosta łukowski 1633 r., ostatnio 1637 r. kasztelan zawichostski, miał dwie żony, Helenę Kochanowską i Zofię Dembińską, z których pozostawił synów, Jana-Dominika i Bartłomieja, starostę łukowskiego 1645 r., żonatego z Zofią z Żabiczyna. 

Jan-Dominik, starosta łukowski 1638 r., z żony Anny Kierłówny, podkomorzanki czerniechowskiej, miał córki, Annę Andrzejową Chlewicką, Helenę Irzykowiczową, podkomorzynę drohicką, i synów, Adama i Jana-Bartłomieja, rotmistrza królewskiego 1658 r., podstolego, a następnie starostę łukowskiego, który miał dwie żony, Maryannę Chlewicką i Teresę Massalską, wojewodziankę brzesko-litewską, z których pozostawił córkę Zofię za Piotrem Pociejem, sędzim brzesko-litewskim, i syna Bartłomieja, którego potomstwo zamieszkiwało na Podlasiu i Litwie. 

Zygmunt, młodszy syn Marcina i Tarłówny, dla wielkiej biegłości w sztuce rycerskiej dany był królewiczowi Władysławowi za nauczyciela, a następnie był jego ochmistrzem, podkomorzym nadwornymi doradcą w wyprawach wojennych, pozyskawszy zaś względy królewicza, otrzymał bogate starostwa i podniósł do wysokiego znaczenia swoją rodzinę; podkomorzy, koronny 1633 r., starosta kokenhauski, krośnieński, barcicki, mukarowski, solecki i kłobucki, dowodził chorągwią husarską w Inflantach, a od Zygmunta III został mianowany pułkownikiem i przyłożył się do zwycięztwa nad Szwedami pod Białym Kamieniem. Podkomorzy miał dwie żony, Zofię Warszewicką i Elżbietę Humnicką, wojszczankę sanocką, z których pozostawił córki, Helenę za Maksymilianem Ossolińskim, podskarbim nadwornym koronnym, Katarzynę za Janem Stanisławskim, starostą szydłowskim, i dwóch synów, Stanisława i Adama. 

Stanisław, starosta krośnieński, przedborski i jaworowski 1628 r., z żony Maryi Blehemin miał córkę Annę-Zofię za Łukaszem Podleskim, kasztelanem połanieckim, i dwóch synów, Adama, starostę przedborskiego, żonatego z Eufrozyną Suchorabską, i Zygmunta, starostę krośnieńskiego. 

Adam, drugi syn podkomorzego Zygmunta, ulubieniec Władysława IV, starosta borysowski i barcicki 1633 r., stolnik wielki koronny, podkomorzy koronny 1634 r., kasztelan sandomierski 1637 r., marszałek nadworny koronny, administrator żup wielickich, starosta kozienicki, rówieński, solecki, nowotargski i warecki, pan wielkiej fortuny, jego pałac w Warszawie urządzony był z przepychem i napełniony tylu bogactwami, że rzadko który z monarszych europejskich mógł mu wyrównać. Marszałek założył i hojnie uposażył farę w Borysowie; był żonatym z Elżbietą Słuszczanką, wojewodzianką trocką, 2v. Radziejowską, lecz umarł bezpotomnie i cały majątek zapisał żonie.

Linia Bartłomieja. Bartłomiej, drugi syn wojskiego Dominika, dworzanin króla Zygmunta I, podsędek 1520 r., a następnie sędzia ziemski łukowski, dziedzic dóbr Kozirynek 1522 r., z żony Katarzyny Markuszewskiej, dziedziczki dóbr Markuszew, w wojew. lubelskiem, pozostawił czterech synów: Andrzeja, ożenionego z Zofią Krzeczowską, z której zostawił potomstwo, Pawła, Jana i Mikołaja. 

Paweł, dziedzic Białki, sędzia ziemski łukowski 1592 r., z żony Barbary Stadnickiej ze Żmigrodu pozostawił synów: Adama, Jerzego, Pawła i Zygmunta, dziedzica Białki, łowczego podlaskiego 1620 r., po którym z Anny Ciecierskiej córka Aleksandra za Mikołajem Głogowskim i synowie: Henryk, cześnik latyczowski 1687 r., Stefan i Władysław. 

Jan, syn sędziego Bartłomieja, dziedzic na Żabikowie, podsędek łukowski 1579 r., gorliwy dysydent, pragnął połączyć w jedną, wszystkie sekty dysydenckie i w tym celu dołożył starań, aby był zwołany synod innowierców w Piotrkowie, lecz nietylko nie dopiął swoich zamiarów, lecz przeciwnie, więcej jeszcze pokłócił przeciwników; powszechnie lubiany od ziemian swego województwa, wybrany był od nich w 1576 r. kasztelanem zawichostskim, lecz senat nie chciał uznać tego wyboru, zostawiając obsadzenie dostojności przyszłemu królowi. Sędzia ziemski łukowski, w 1589 r. był wyznaczony do korektury praw; pisał się z Czebierowa, a będąc żonatym z Dorotą Jacimierską, pozostawił syna Jana, który miał dwie żony, Zofię Gostomską, kasztelankę rawską, i Katarzynę Boguszównę. 

Mikołaj, ostatni z synów sędziego Bartłomieja, starosta wieluński, z żony Katarzyny Korycińskiej, wojewodzianki łęczyckiej, 2v. Załuskiej, podkomorzyny rawskiej, miał trzech synów: Mikołaja, Heronima i Marcina. 

Mikołaj, rotmistrz królewski, miał córki, Annę za Andrzejem Krzeczowskim, stolnikiem przemyślskim, i Elżbietę. 

Heronim, pisarz grodzki i burgrabia krakowski 1618 r., chorąży sandomierski, fundował klasztor Bernardynów w Kazanowie; z żony Zofii Latoszyńskiej, podczaszanki krakowskiej, wdowy po Samuelu Niewiarowskim, pozostawił synów: Świętosława, cześnika sandomierskiego 1634 r., żonatego z Barbarą Suchorabską, Adama i Sebastyana. 

Adam, rotmistrz królewski i chorąży sandomierski 1642 r., kasztelan halicki, ponieważ znał osobiście Bohdana Chmielnickiego, był w 1648 r. wysłany do niego od senatu, aby go nakłonić do uległości; poległ w bitwie, dzielnie walcząc pod Beresteczkiem 1651 roku. Kasztelan, żonaty z Zofią Skarbek-Kozietulską, miał córkę N. za Korycińskim, kasztelanem szremskim, i synów, Marcina 1663 r., ożenionego z Teodorą Bełżecką, wojewodzianką podolską, 2v. Warszycką, i Jana, zdaje się, bezpotomnych.

Marcin, trzeci syn Mikołaja i Korycińskiej, rotmistrz królewski 1608 r., dzielny wojownik, przez lat 40 nie opuszczał prawie obozu; z kasztelana halickiego wojewoda podolski 1633 r. i hetman polny koronny, starosta bohusławski, dźwinogrodzki, tłumacki, przedborski i niżyński, jako pułkownik husarski walczył przeciw Moskwie 1581 r. w Smoleńszczyźnie za Stefana Batorego i odznaczył się w wielu okazyach, a także 1577 r. w wyprawie przeciw Gdańskowi, następnie przeciw Wołoszy i przeciw rokoszanom Zebrzydowskiego. Marcin towarzyszył Dymitrowi Samozwańcowi do Moskwy i w buncie przeciw niemu zabito mu 22 czeladzi i samego uwięziono; wypuszczony na wolność, dzielnie walczył przeciw Moskwie i chlubnie odznaczył się w oblężeniu Smoleńska. Wojewoda bardzo pobożny, fundował Karmelitów w Bołszowcach; z żony Katarzyny Starzyckiej miał córkę Elżbietę za Mikołajem Potockim, kasztelanem krakowskim i hetmanem wielkim koronnym, i synów, Adama, oboźnego koronnego, starostę tłumackiego i czerkaskiego, żonatego z Maryanną Potocką, wojewodzianką bracławską, który poległ pod Korsunieni 1648 r., i Aleksandra-Dominika, rotmistrza królewskiego, pisarza polnego koronnego 1637 r., a następnie wojewodę bracławskiego, starostę bohusławskiego i dźwinogrodzkiego, deputata na Trybunał radomski 1627 r., dzielnego wojownika przeciw Szwedom, Turkom, Moskwie w 1633 r. i przeciw Kozakom, żonatego z Anną Potocką, wojewodzianką bracławską, 2v. za Bogusławem Słuszką, podskarbim nadwornym litewskim, z której córki, Helena, ksieni u Wszystkich Świętych we Lwowie, i Maryanna - Anna za Stanisławem - Janem Jabłonowskim, kasztelanem krakowskim; była podobno i trzecia córka N., żona Władysława Denhoffa, wojewody pomorskiego. 

Wyszota z Businy, kantor sandomierski 1410 r., starosta sandecki 1412 r. Mroczek z Businy, podrządca krakowski 1412 r. Jan, kanonik łęczycki 1472 r. Stanisław, dziedzic Demby 1508 r., żonaty z Zofią Karwicką. Paweł, sędzia ziemski łukowski, żonaty z Zofią Kanimirówną, miał synów: Adama, Jerzego, Pawła i Zygmunta 1602 r. Krystyna, żona Andrzeja-Karola Dąmbskiego, łowczego sanockiego 1665 r. Andrzej, regent oszmiański, plenipotent Zofii z książąt de la Tour et Tassis Kazanowskiej 1793 roku (Metr. Kor., Sigil., Ks. Gr. i Ziem. Radomskie, Opoczyńskie, Piotrkowskie i Czerskie, Zap. i Wyr. Tryb Lubel., Don. Vars., Bon.). 

Michał podpisał pospolite ruszenie z pow. Słonimskim 1698 r. Jan, oficer w legionach włoskich 1800 r., naczelnik dyrekcyi Komunikacyj lądowych i wodnych w Królestwie 1824 r. Nikodem, syn Jana, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1840 r. N. żonaty z Józefą Łopacińską 1842 r.

KAZAŃSKI h. NAŁĘCZ. Maciej sprzedał wieś Kurzyny, na Podlasiu, Marcinowi Kurzynie 1775 r.; jego syn Szymon-Rafał, adwokat w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1841 r. Piotr, syn Jana, lekarz powiatu łuckiego 1845 r. Lucyan, urzędnik Banku Polskiego 1865 r. 

KAŻDAJLEWICZ h. NAŁĘCZ. Wylegitymowani w Cesarstwie 1841 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej, synowie Józefa, wnukowie Jerzego: 1) Ignacy z synami: Adamem, Izydorem, Kazimierzem i Aleksandrem; 2) Sylwester z synami, Janem i Antonim; 3) Dominik z synem Franciszkiem; 4) Augustyn z synami: Sylwestrem, Ferdynandem, Bonifacym i Franciszkiem, a tego synowie: Adolf, Józefat i Kazimierz 1867 r. Aleksander, syn Ignacego, dziedzic dóbr Dawgiele 1882 r., w gub. kowieńskiej. 

KAZEWSKI. Pisali się na Kazgrodzie. Andrzej, łowczy wołyński, pułkownik wojsk królewskich, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. wołyńskiem. 

KAZIBUTOWSKI. Kazimierz, właściciel części wsi Otrębusy, żonaty z Weroniką Nadolską 1796 r. (Don. Vars.). 

KAZIGRODZKI h. NOWINA. Pisali się na Kazgrodzie. W XVIII stoleciu byli w powiecie Słonimskim, a przed 1830 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

KAZIMIERSKI v. KAZIMIRSKI h. BIBERSZTEIN. Senator w rodzinie, Krzysztof, biskup kijowski 1599 r., urn. 1618 r. 

Dawna małopolska rodzina. Paweł, dziedzic na Kazimierzy Małej 1468 r. Mikołaj, komornik ziemski sandomierski 1518 r., żonaty z Katarzyną Złocką. Mikołaj, pisarz ziemski halicki 1530 r. Jan, starosta latowicki 1557 r. Po N. z żony Gołuchowskiej było czterech synów: Piotr, Mikołaj, Stanisław, lustrator żup krakowskich 1587 r., i Krzysztof. Piotr całe życie spędził w obozie, walczył przeciw Szwedom 1564 r. i Moskwie; był żonatym z Katarzyną z Niemstów.

Mikołaj, jeden z przywódców szlachty swojego czasu, poseł na sejmy, burzliwy lecz wymowny, walczył całe życie z arystokracyą i Koroną; w bezkrólewiu 1575 r. popierał elekcyę cara moskiewskiego, a w 1585 r. bronił gorliwie Krzysztofa Zborowskiego, czem rozgniewał Stefana Batorego. Gorliwy aryanin, założył szkołę wyższą swego wyznania w Lubartowie około 1583 r., przeszedł jednak za staraniem słynnego ks. Skargi na katolicyzm przy końcu życia, również jak i jego żona Elżbieta Firlejówna, wojewodzianka lubelska, dziedziczka Lubartowa, z którego po śmierci męża rugowała Aryan i ich szkołę zamknęła. Mikołaj miał synów: Piotra, Jana, Mikołaja, Andrzeja i Tomasza. 

Piotr, żonaty z Katarzyną ze Słupi, pozostawił synów: Andrzeja, Jana i Stefana; Jan, ożeniony z Heleną Dembińską, miał synów: Jana, Stanisława i Zygmunta; Mikołaj, dziedzic dóbr Lubartowskich, pozostawił syna Jana, dziedzica dóbr Świerzchowice i Leszyniec (?), a Tomasz, dworzanin królewski 1630 r., poseł na sejmy, chorąży owrucki 1659 r., miał dwie żony, Katarzynę Krasińską, wojewodziankę płocką, i Zofię Niemiryczównę.

Krzysztof z aryanina katolik i ksiądz, proboszcz tarnowski, biskup kijowski 1602 r., um. w 1618 r.; biskup w 1613 r. był wyznaczony do układów z Tatarami. 

Stefan burzliwego charakteru, wichrzył przeciwko Zygmuntowi III i był jednym z głównych przywódców w rokoszu Zebrzydowskiego, a w 1607 r. przyprowadził znaczne posiłki Dymitrowi Samozwańcowi, lecz gdy w 1610 r. podburzał wojsko do łączenia się z nim, od hetmanów surowo był naganiony, a podobno i ukarany śmiercią. Piotr 1632 r., Stanisław, Tomasz i Kazimierz 1648 r. podpisali elekcye z wojew. krakowskiem. Tomasz, poseł na sejmy 1629 i 1630 r., deputat na Trybunał radomski 1633 i 1638 r., sekretarz królewski 1629 r. Wawrzyniec, zm. 1637 r., ożeniony z Anną Mierzejską. Kazimierz ożeniony z Anną Leszczyńską 1645 r. 

Franciszek, komornik ziemski opoczyński, syn Marcina i Anny Brzezińskiej, sprzedał swe części na wsiach, Sarnów, Kierzków i Wola Dębowska 1686 r.; podstarosta stężycki 1681 r., łowczy bracławski 1686 r., był ostatnio stolnikiem parnawskim. Józef z ziemią chełmską i Stanisław z wojew. lubelskiem podpisali elekcyę 1697 r. Krzysztof na Litwie podpisał konfederacyę olkienicką 1700 r.; z żony Katarzyny Koźmickiej miał syna Floryana-Stanisława, żonatego z Zofią Bielicką. Franciszek, regent grodzki wschowski 1704 r., z żony Anny Kraszewskiej pozostawił syna Józefa. Ignacy, regent ziemski starodubowski 1786 r. Antoni, burgrabia wąsoski 1788 r. (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Don. Vars., Bon.). 

Tadeusz, dziedzic Słucza i Słuczyna, w ziemi wizkiej 1759 r., skarbnik trocki, miał syna Antoniego, po którym z Katarzyny Biernackiej synowie, Józef, dziedzic dóbr Racibory, w pow. łomżyńskim, i Stanisław wylegitymowani w Królestwie 1840 r. 

KAZIMIERSKI h. KORCZAK. Józef i Karol, dziedzice na Drohomirczanach, synowie Józefa i Katarzyny Grzymalanki, wnukowie Jana, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. (Bon.). 

KAZIMIERSKI v. KAZIMIRSKI h. NABRAM. Tomasz, dziedzic na Błoni i Lubini, miał syna Jakóba 1459 r. Tomasz, dziedzic Czernichowa 1470 r. (Lib. Benef.). Stanisław i Feliks, dziedzice Czudzinowic 1540 roku. Walenty, podpisarz ziemski lwowski 1595 r. (Wyr. Tryb. Lubek). 

KAZIMIERSKI v. KAZIMIRSKI h. RAWICZ. Senator w rodzinie, Jan, biskup chełmski 1480 r., a przemyślski 1484 r. 

Jan i Mikołaj, dziedzice Bochotnicy, Świdnika, Rogowa, Wilkowa i Zaszczytowa, w pow. lubelskim 1470 r. (Lib. Benef.). P. Boniecki przypuszcza, że byli oni synami Grota z Ostrowa, podkomorzego lubelskiego i starosty kazimierskiego, zwanego Grotem Kazimierskim. Jan, proboszcz katedralny chełmski, oficyał lubelski 1472 r., biskup chełmski 1480 r., został 1484 r. biskupem przemyślskim (Bon.). 

de KAZIMIERZ h. TOPÓR odm. Odmiana herbu - w polu czerwonem topór biały; w koronie nad hełmem dwa skrzydła orle, w pośrodku których topór biały. 

Wawrzyniec z Kazimierza otrzymał szlachectwo 1559 r., i do herbu przypuszczony został przez Gabryela i Mikołaja Tarłów (Metr. Kor.). 

KAZIMIRSKI h. ŁASKA. Herb - w polu błękitnem prawa ręka zbrojna, w łokciu zgięta, trzyma pierścień złoty na dół spuszczony; nad tarczą korona (Kancl.). Felicyan, neofita, otrzymał nobilitacyę na sejmie 1764 r. (Vol. Leg.). 

KAZIMIRSKI. Jan, syn Tomasza, z synem Józefem i inni, wylegitymowani w Cesarstwie 1858 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej. 

KAZIŃSKI. Wincenty, syn Józefa i Justyny, ur. 1794 r. w Kobylej Górce, w obwodzie kaliskim, wszedł do służby 1812 r. do 4 pułku legii nadwiślańskiej i w 1827 r. został podporucznikiem w 2 pułku strzelców pieszych, a w 1831 r. awansował na porucznika. Odbył kampanię 1813 r. i był w bitwach pod Lebau i Lipskiem (Ks. Wojskowe). 

KAZŁOWSKI h. GRZYMAŁA. Jan, syn Józefa, miecznika zakroczymskiego, i Maryanny Gołębiowskiej, ożeniony z Katarzyną Szczypkowską 1763 r. Szymon, komornik graniczny zakroczymski 1779-1793 r., ożeniony z Teresą Życką. Konstanty, właściciel domu w Warszawie, um. 1841 r. 

KAZNOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Wzięli nazwisko od wsi Kaznowa, w pow. Szadkowskim. Mikołaj, dziedzic na Kaznowie 1491 r., miał syna Andrzeja i córkę Małgorzatę za Benedyktem Mojaczewskim. Marcin, syn Mikołaja, dziedzica Kaznowa, i Urszula, córka Andrzeja Smolskiego, dziedzica Smolska, małżonkowie, zastawili Kruków Redecz 1568 r. Marcin, syn Horacego, dziedzic Kruszynka, żonaty z Małgorzatą Biernacką 1584 r Wojciech, syn Marcina, pozostawił córki: Annę, Helenę i Maryannę Kossowską 1610 r. Stanisław, syn Jana, 1612 r. Horacy, syn Mikołaja, posesor wójtowstwa we wsi Dębno 1624 r. (Ks. Gr. Brzeskie i Przedeckie). 

KAZNOWSKI h. SUCHE-KOMNATY. Pisali się z Kaznowa, w wojew. lubelskiem, mieli przydomek Sopot, a pisali się ze Stempkowa. Maciej, dziedzic na Kaznowie 1531 r. Kacper i Michał, synowie Grzegorza, odstąpili części Kaznowa Stanisławowi, synowi Pawła, 1594 r.; po Stanisławie synowie, Jakób i Stanisław. Jakób, posesor wójtowstwa w Jasielnicy 1648 r., a Stanisław miał synów: Jana, Pawła, Piotra-Szymona i Wojciecha 1645 r. Krzysztof, syn Macieja, żonaty z Anną Mogielnicką 1620 r. Jan żonaty z Katarzyną Truszkowską 1650 r. Dominik, Franciszek, Jerzy i Krzysztof, synowie Piotra i Ewy Rogowskiej, 1667 r. Jan, syn Wacława, żonaty z Elżbietą, córką Samsona ze Smogorzewa Wąsowicza i Jadwigi Śleszyńskiej, 1680 r. Jan z żony Maryanny Krzetowskiej miał córkę Teofilę za Tomaszem Podhorodeńskim 1692 r.

Stanisław, Tomasz, Krzysztof i Krzysztof Sirota z wojew. lubelskiem, a Jan i Mikołaj z wojew. nowogrodzkiem podpisali elekcyę 1697 r. Stanisław, syn Bartłomieja, dziedzic na Stempkowie 1714 r. Antoni i Jan, synowie Krzysztofa i Aleksandry Staromiejskiej, dziedzice na Kaznowie 1748 r. Andrzej, vicesgerent grodzki 1773 r., komornik ziemski 1777 r., ostatnio sędzia ziemiański chełmski, z żony Maryanny Piaseckiej miał syna Wincentego, żonatego z Karoliną Olędzką. 

Kajetan, żonaty z Franciszką Święcicką, syn Józefa i Franciszki Piotrowskiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., a Adam, Franciszek i Seweryn, synowie Jana i Katarzyny Świerczyńskiej, wnukowie Jana i Teresy Lipskiej, wylegitymowani tegoż roku bez wskazania herbu. (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Arch. Szem., Bon.). 

Franciszek, Andrzej, Szymon, Jerzy i Kazimierz, synowie Wojciecha, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r.; wylegitymowano w Cesarstwie osób ośm i zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1843 r. i po 1831 w gub. kowieńskiej. 

KAZNOWSKI h. SYROKOMLA. Jarosław, syn Franciszka, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1851 r. 

KAZNOWSKI. Józef, syn Adama i Maryanny Morowszczańskiej, ur. 1789 r. w m. Nieświeżu, gub. mińskiej, wszedł 1809 r. do 8 pułku ułanów Ks. Warszawskiego i w 1830 r. został podporucznikiem korpusu weteranów; odbył kampanię 1812 r. w Rosyi i był w bitwach pod Ostrowiem, Smoleńskiem, Witebskiem, Moskwą i Kaługą. Józef, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1847 r.; z żony Anny Wróblewskiej jego synowie, Józef-Karol, ur. 1820 r., w 1847 r., a Antoni, ur. 1834 r., w 1854 r., obydwaj w wojsku rosyjskiem, wylegitymowani w Królestwie. 

KAŻYŃSKI v. KARZYŃSKI h. CHOLEWA. Dyonizy, syn Macieja, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1802 r., a syn jego Maciej wylegitymowany w Cesarstwie 1847 r. KĄCKI v. KĄTSKI v. KONTSKI h. BROCHWICZ. Senator w rodzinie, Marcin-Kazimierz, kasztelan lwowski 1678 r., wojewoda kijowski 1684 r., wojewoda krakowski 1702 r., kasztelan krakowski 1706 r., um. 1710 r. 

W ziemi gostyńskiej i w wojew. lubelskiem są wsie Kąty, które jeszcze przy końcu XVII stolecia były w posiadaniu tej rodziny, jednak jej istotnem gniazdem jest wieś Kąty, w pow. sandeckim, od której wzięła nazwisko, pisząc je Kątski, Kącki, a niekiedy Kontski. Grzegorz i Jan, synowie Jakóba, otrzymali 1484 r. część dóbr Połazie. Jan, dziedzic Malewic i Kątów, miał syna Feliksa 1580 r., po którym synowie: Jan, Maciej, Mikołaj i Stanisław. Marcin, dzielny rotmistrz, odznaczył się w wojnie z Moskwą 1579 - 1581 r. Maciej, posesor m. Pociejowa i wsi Letniowce, w wojew. podolskiem 1624 r., z żony Jadwigi Chocimirskiej miał syna Stanisława. Wojciech, dworzanin króla Zygmunta III, następnie burgrabia krakowski, z żony N. Borkówny zostawił potomstwo; jego siostra Dorota, przez lat 50 ksieni Norbertanek na Zwierzyńcu, restaurowała ten klasztor i fundowała kościół św. Doroty; umarła blisko stoletnia 1643 r. Samuel, żonaty z Agnieszką Chlewicką 1649 r., miał córkę Dorotę za Janem Wąsowiczem, rotmistrzem królewskim, i syna Stanisława. 

Mikołaj, kanonik płocki i kamieniecki, kustosz Skalmierski 1630 r. Wojciech, pisarz ziemski gostyński 1635 r. Jan, stolnik sanocki 1640 r., następnie burgrabia krakowski. Marcin, miecznik 1641 r., chorąży mielnicki 1647 r., miał synów, Marcelego, dziedzica Hornowa i Malewic, i Stanisława, chorążego mielnickiego 1650 r. Felicyan podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią gostyńską. Stanisław, komornik ziemski mielnicki 1650 r. Jan i Paweł, synowie Wojciecha, 1655 r. Sebastyan, syn Krzysztofa, dziedzic na Kątach 1670 r., miał syna Sebastyana-Franciszka. Marcin podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem. 

Krzysztof, dworzanin Władysława IV, opisał i wydał drukiem życie biskupów krakowskich do 1593 r.; miał on dwóch synów, Marcina i Wojciecha. Wojciech z żony N. Stogniewówny pozostawił córkę Izabelę za Humieckim, chorążym podolskim, i syna Marcina-Kazimierza, stolnika przemyślskiego 1665 r., jednego z najznakomitszych wojowników i ludzi stanu swojego czasu, pułkownika wojsk koronnych, starostę przemyślskiego i generała artyleryi koronnej, od 1667 r. generała ziem podolskich, kasztelana lwowskiego 1678 r., wojewodę kijowskiego 1684 r., krakowskiego 1702 r., a od 1706 r. kasztelana krakowskiego, starostę przemyślskiego, kamienieckiego, latyczowskiego, dźwinogrodzkiego, balińskiego, urzędowskiego i maryenhauskiego. Marcin-Kazimierz kosztem Jana Kazimierza wysłany na ćwiczenie się w szkołach wojskowych zagranicznych, wróciwszy do ojczyzny, walczył dzielnie przeciw Szwedom i Turkom, a objąwszy dowództwo artyleryi koronnej, przyłożył się do zwycięztwa pod Chocimem 1674 r.; dowodził artyleryą polską pod Wiedniem 1683 r., na wyprawie wołoskiej 1685 r. ocalił armię polską, i w tej walce nietylko pełnił obowiązki dobrego wodza, lecz narażał się jako żołnierz, a gdy go namawiano, aby się oszczędzał, odpowiedział, nie jestem ranny, a widzę tylu rannych walczących. Po śmierci Jana III trzymał stronę Contego, a złamany wiekiem, mały brał udział w smutnych czasach wojny szwedzkiej za Augusta II; kasztelan z żony Urszuli Denhoffówny, podkomorzanki koronnej, zostawił dwie córki, Teresę za Stefanem Potockim, marszałkiem nadwornym koronnym, i Maryannę za Michałem Potockim, starostą trembowelskim, oraz syna Jana-Stanisława, miecznika koronnego 1722-1727 r., generała artyleryi koronnej i generała ziem podolskich, starostę balińskiego i urzędowskiego, męża zdolnego, lecz chorowitego i w młodym wieku w 1727 roku zmarłego, po którym z żony Wiktoryi ze Szczuków, podkanclerzanki litewskiej, jedynaczka córka Maryanna, żona Eustachego Potockiego, generała artyleryi litewskiej, przeniosła w dom męża znaczne majątki Kąckich swej linii.

Od Eustachego, który w 1580 r. trzymał dzierżawą podatki i pobory w Prusach Zachodnich, i na Rusi Czerwonej, pochodzą Kąccy osiedleni w tej prowincyi i do których należały w 1784 r. majątki Pogarschellen i Prohibels, a nadto Rakowen i Zatzkowen. 

Maciej, rotmistrz królewski, dzielny wojownik na Wołoszczyznie 1595 r.; z jego potomków: Jan-Stanisław, cześnik podolski i rotmistrz królewski 1658 r., następnie sędzia ziemski podolski. Aleksander, major wojsk koronnych, podczaszy żytomierski 1695 r., z żony Teofili Olewińskiej miał syna Rafała, podczaszego żytomierskiego. Wojciech, komornik graniczny książski 1708 r., z 1-ej żony Agnieszki Cellarówny miał syna Stanisława, obersztlejtnanta wojsk koronnych, a z 2-iej żony Apolinary Sobolewskiej, wdowy po Oraczewskim, pozostawił syna Jana. Jan, stolnik owrucki 1760 r. Michał, chorąży latyczowski 1761 r., z żony Maryanny Różyckiej miał córkę Teklę za Janem Krajewskim. Marcin, vicesgerent grodzki Winnicki 1790 r. (Metr. Kor., Sigil., Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Franciszek z Kątów, skarbnik lubaczowski, syn Antoniego i Maryanny Krzywickiej, wnuk Franciszka-Władysława, vicesgerenta grodzkiego sandomierskiego, i Anny z Kozielskich, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. bez wskazania herbu; jego brat Michał, towarzysz pancerny, a siostra Anna za Andrzejem Kossakowskim (Bon.). 

Grzegorz, urzędnik sądowy w Krakowie 1810 r., z żony N. Różyckiej miał czterech synów, wszystkich znakomitych muzyków; z nich Karol, biegły skrzypek, um. 1868 r.; Antoni, ur. 1817 r., jeden z najzdolniejszych fortepianistów swojego czasu, kawaler kilku orderów, ożeniony z N. Lazzaroni, autor wielu dzieł na fortepian, um. 1899 r.; Stanisław, zdolny fortepianista, i Apolinary, dyrektor Instytutu Muzycznego w Warszawie, do którego założenia wiele przyłożył się swojem staraniem i zabiegami, jeden z najzdolniejszych skrzypków swojego czasu. 

KĄCKI h. LIS. Maciej Kąncki Niestojkowicz w nagrodę zasług wojennych otrzymał nobilitacyę 1597 r., a do herbu został przyjętym przez Leona Sapiehę, kanclerza litewskiego (Metr. Kor.). 

KĄCKI. Piszą się Kącina, w pow. grójeckim. Maciej z synami: Dersławem, Filipem i Jakóbem przeprowadzili 1410 r. działy dóbr Kącina, Słączyna i Sobikowa. Jan i Michał, synowie Macieja, 1431 r. Michał, syn Piotra, łowczy mazowiecki 1497 r. Jakób, syn Stefana, dziedzic na Kącinie, 1538 r., miał córki, Zofię za Mikołajem Bonieckim i Annę za Pawłem Czaplińskim. Heronim, syn Jana, 1567 r. Jan ożeniony z Zofią Parulówną 1646 r. (Metr. Kor., Ks. Ziem, i Gr. Czerskie i Grójeckie, Bon.).   

KĄCZKOWSKI h. PRUS I. Kazimierz, subdelegat rawski 1781 r., z żony Rozalii Brochockiej miał syna Kacpra, po którym syn Józef, dziedzic wsi Brzozowo, w pow. rawskim, wylegitymowany w Królestwie 1843 r. 

Józef zaślubił Jadwigę Wolską i z niej pozostawił synów: Antoniego, dziedzica dóbr Cyrusowej Woli, Jana, dziedzica Barchówki (?), żonatego z Bronisławą z Kossenelów, z niej córki, Kazimiera i Zofia, oraz synowie: Jan, Józef i Stanisław, i Rafała, dziedzica Łubianki, w łowickiem, po którym z Katarzyny Napiórkowskiej syn Mieczysław i córki: Jadwiga, Leokadya i Natalia (Bon.). 

KĄCZYŃSKI. Rozrodzeni w ziemi zakroczymskiej. Stanisław i Wojciech, synowie Jana, 1632 r. Tomasz żonaty z Ewą Smolską 1640 r. Wojciech, syn Tomasza, właściciel części Chlebiotki, w ziemi zakroczymskiej 1650 r. Mikołaj 1672 r. 

KĄKOLEWSKI h. KRAKWICZ. Piszą się z Kąkolewa, w pow. kościańskim. Janusz 1413 r. Jarosław, syn Piotra, kanonik gnieźnieński i wrocławski 1422 r., następnie kanonik poznański, um. 1453 r. (Bon.). Jan żonaty z Anną Śmigielską 1546 r. Maciej, dziedzic Kąkolewa 1580 r. (Ks. poborowe). Andrzej, syn Adama, ożeniony z Anną Mielżyńską 1650 r. Stanisław, syn Mikołaja, 1660 r. Szymon, łowczy nadworny koronny, posesor wójtowstwa we wsi Młodzieszynie, w pow. gostyńskim 1667 r. Jan z Kąkolewa podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. poznańskiem. 

KĄKOLEWSKI h. STARYKOŃ. Jan, sędzia kapturowy poznański 1764 r., miał syna Ignacego, a ten syna Kazimierza-Józefa, po którym z Benigny Kowalskiej dzieci: Edmund, Władysław, Leon, Bronisława i Florentyna wylegitymowani w Królestwie 1847 r. 

KĄKOLIŃSKI. Jan, Stanisław i Wojciech pozwani 1553 r. o gwałty przez włościan wsi Przystronie, w pow. kolskim, (Ks. Gr. Przedeckie). 

KĄKOLNICKI. Piszą się z Kąkolnik, w wojew. ruskiem, i biorą przydomek Łukawiec. Maksym, dziedzic na Kąkolnikach, zaślubił Helenę Wiśniowską i z niej miał synów, Grzegorza i Andrzeja; po Grzegorzu z Maryanny Skoreckiej synowie, Stefan i Szymon, a po Andrzeju z Maryanny Lewickiej syn Jan z Rozalii Federowiczówny pozostawił syna Grzegorza, wylegitymowanego w Galicyi 1782 r. (Bon.). 

KĄKOLSKI. Józef, posesor Rokitnicy, żonaty z Anną Boską 1743 r. (Ks. Gr. Sochaczewskie). Józef, skarbnik rawski 1766-1782 r. (Sigil.). 

KĄKOŁOWICZ. Wylegitymowano w Cesarstwie i zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 9 osób w 1845 r.  

KĄPALSKI Jan, syn Ignacego, 1697 r. Jakób żonaty z Anną N. 1706 r. Władysław wniósł do obiaty akt egzekucyi 1726 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).   

KĄSECKI. Pisali się z Marusza; z nich Adam podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią ciechanowską. 

KĄSINOWSKI h. NAŁĘCZ. Senator w rodzinie, Władysław, kasztelan nakielski 1721-1736 r. 

W Wielkopolsce, wzięli nazwisko od majątku Kąsinowa, w pow. poznańskim. Wojciech, dziedzic na Kąsinowie 1442 r. pozostawił synów, Jana i Stanisława. Jan z Jadwigi Iwińskiej miał syna Wojciecha, po którym z Magdaleny Wyleżyńskiej synowie: Eliasz, Heronim i Stanisław. 

Stanisław, drugi syn Wojciecha, dziedzica na Kąsinowie, miał żony: Barbarę Skórzewską, z niej córka Katarzyna za Andrzejem Wyleżyńskim, Katarzynę Radwanowską i Elżbietę Wargawską, z której syn Jakób z Anny Kunowskiej pozostawił synów: Jakóba, Stanisława i Jana, dziedziców na Kąsinowie 1580 r. (Ks. poborowe). 

Stanisław zaślubił Zofię Wyganowską i z niej miał synów: Stanisława, bezżennego, Andrzeja i Jerzego; po Andrzeju dwóch synów, Stefan i Władysław. Stefan, żonaty z Maryanną Pierską, pozostawił synów: Michała, proboszcza w Kikole, Sebastyana, przeora trzemeszeńskiego, Konstantego, Pawła i Władysława; po Władysławie z Konstancyi Doruchowskiej córka Katarzyna, zaślubiła Kazimierza Cieleckiego, starostę powidzkiego. 

Władysław, młodszy syn Andrzeja, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. kaliskiem; z żony Maryanny Boińskiej miał syna Jana, po którym z Anny Wyganowskiej syn Wojciech. 

Jerzy, trzeci syn Stanisława i Wyganowskiej, miał dwie żony, Jadwigę Dzierżanowską i Zofię Wierzbińską i pozostawił synów, Wojciecha, który podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. kaliskiem, i Bogusława. 

Bogusław, właściciel dóbr Zajączkowa 1690 r., miał dwie żony, Jadwigę Ninińską, z niej syn Stanisław, i Katarzynę Piotrowską, z której synowie, Wojciech, proboszcz w Rynarzewie, i Józef. 

Stanisław, żonaty z Maryanną Wojciechowską, pozostawił córki, Maryannę za Adamem Mystkowskim, Katarzynę za Janem Właszynem i synów, Wojciecha i Jerzego; po Wojciechu z Teresy Rychwalskiej synowie, Władysław, Karmelita, i Ksawery, a po Jerzym z Anny Kęszyckiej syn Piotr żonaty z Konstancyą Witkowską. 

Jan, ostatni syn Jakóba i Kunowskiej, dziedzic na Kąsinowie 1580 r., z Anny Kobylnickiej miał synów, Jana, który podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. kaliskiem, i Jakóba, po którym z Doroty Korzeńskiej syn Jan. 

Jan, dziedzic dóbr Kobylniki, sędzia grodzki wałecki, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. poznańskiem; z żony Barbary Żychlińskiej miał córki, Dorotę za Wojciechem-Stanisławem Gruszczyńskim, cześnikiem wschowskim, Katarzynę za Stanisławem hr. Latalskim i trzech synów: Piotra, Aleksandra i Władysława. Piotr, dziedzic Kobyłnik 1700 roku, z żony Maryanny Gorzeńskiej miał córkę Zofię za Janem Dziembowskim i synów: Jana, żonatego z Joanną Rozbicką, z niej córka Petronela za Andrzejem Twardowskim, Chryzostoma, żonatego z Joanną Dziembowską i Piotra.

Piotr, dziedzic dóbr Kobylniki, zaślubił Annę Dobiejewską i z niej pozostawił syna Franciszka-Piotra, po którym z Franciszki Niepruszewskiej synowie: Floryan, Mikołaj, Maciej i Jan Nepomucen. 

Floryan, ur. 1764 r. we wsi Łopienno, w poznańskiem, w 1779 r. wstąpił do pułku ks. Sułkowskiego i 1785 r. został porucznikiem, a 1790 r. kapitanem z kompanią w tymże pułku pod dowództwem szefa pułku Działyńskiego; mianowany sekretarzem z rangą majora w Komisyi Wojskowej 1792 r., w 1796 r. jako kasyer konsumpcyjny wszedł do służby pruskiej. Przeznaczony 1806 r. do służby skarbowej, został 1807 r. podinspektorem popisów wojska Ks. Warszawskiego, a 1810 r. inspektorem; szef wydziału kontroli generalnej w Komisyi Rządowej Wojny, otrzymał dymisyę 1824 r. Odbył kampanie, 1792 i 1794 r. w Polsce, 1806 i 1807 r. w Prusach, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi. Floryan, żonaty z Anną Zawadzką, um. 1828 r. w Warszawie bezpotomnie. 

Mikołaj, major legii nadwiślańskiej 1808 r., następnie pułkownik, i oficer Legii Honorowej, otrzymał 1810 r. tytuł barona cesarstwa francuzkiego z dotacyą na 4000 fr.; zginął 1812 r. w bitwie nad Berezyną. 

Maciej, kapitan wojsk polskich, oficer legionów włoskich, ostatnio prezes sądu apelacyjnego w Poznaniu, żonaty z Esterą Grudzielską, um. 1812 r. w Berlinie bezdzietnie. 

Jan Nepomucen, kapitan Ks. Warszawskiego 1807 r., podpułkownik wojsk polskich, kawaler krzyża Virtuti Militari i Legii Honorowej, komendant Zamościa, um. w Warszawie 1825 r., pozostawiwszy z Teresy Ejdziatowiczówny córkę Michalinę 1v. za Ignacym Zenowiczem, 2v. za Narcyzem Olizarem i syna Władysława-Maryana, dziedzica Swadzimia i Sadów, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r., po którym z 1-ej żony Florentyny Strzeleckiej córka Jadwiga i syn Augustyn, a z 2-iej żony Aleksandry Głogowskiej syn Władysław i córka Marya. 

Władysław, ostatni syn sędziego Jana i Żychlińskiej, dziedzic Kąsinowa, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. kaliskiem; starosta wałecki, kasztelan nakielski 1721 r. i starosta powidzki, zaślubił Joannę Lichnowską i z niej miał synów, Franciszka i Karola. 

Franciszek, starosta powidzki 1723 r., z żony Ludwiki Słoneckiej pozostawił synów: Józefa, żonatego z Katarzyną Bronikowską, Walentego, ożenionego z Felicyanną Racięską, Antoniego, Bartłomieja i Wojciecha; po Antonim z Apolonii Łukomskiej synowie, Józef i Mikołaj, a po Bartłomieju z Joanny Grodzickiej synowie: Leon, Marcin, Ignacy, Nepomucen i Stanisław. Stanisław, żonaty z Krystyną Bramińską, miał syna Józefata-Mikołaja, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Piotr., Don. Vars,. Sigil., Żychl., Bon.). 

Jerzy i Wojciech, bracia, procesowali się o dziedzictwo wsi Iwno 1740 r.; Jerzy miał syna Władysława, a ten dwóch synów, Piotra i Stanisława, po Piotrze z Józefy Skowrońskiej syn Maksymilian, majster floty ros., 1855 r., a po Stanisławie z Julianny Wereziemskiej syn Michał, podleśny w lasach kampinoskich, 1856 r. wylegitymowani w Królestwie.

Floryan, syn Kazimierza i Reginy, nr. 1784 r. w Złotnikach, w poznańskiem, wstąpił 1806 roku do 10 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1807 r. został podporucznikiem, a 1808 r. porucznikiem w 17 pułku piechoty; kapitan 1810 r., w 1815 r. przeznaczony do 3 pułku piechoty liniowej, a w 1817 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie, 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, a w 1812 r. walczył pod Czeczerskiem, Pankratowicami i nad Berezyną. 

Maciej, syn Józefa i Heleny z Kurczewskich, ur. 1802 r. we wsi Złotkowej, w obwodzie konińskim, wojew. kaliskiem, wstąpił 1821 r. do 8 pułku piechoty liniowej i 1830 r. został podporucznikiem, a 1831 r. porucznikiem (Ks. Wojskowe). 

KĄTKOWSKI h. OSTOJA. Feliks, dziedzic dóbr Sokołowa 1670 r., miał syna Szymona, stolnika lidzkiego 1698 r.; Józef, syn Szymona, pozostawił syna Macieja-Kazimierza, majora wojsk polskich 1781 r., po którym synowie: Jan, Ksawery, Ludwik i Stanisław, po Ksawerym syn Bronisław, a po Stanisławie syn Eustachy wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1834 r. 

KCYŃSKI v. KCZYŃSKI. Wojciech pozwał Słupskiego o dobra 1510 r. Jan, Andrzej i Wojciech 1512 r. Wojciech zabezpieczył 1530 r. na połowie wszystkich dóbr swych 1400 dukatów żonie swej Elżbiecie, córce Stanisława Potulickiego, kasztelana międzyrzeckiego (Metr. Kor.). 

KCZEWSKI h. LEWART odm. Herb podług manuskryptu szlachty pruskiej-w polu srebrnem lampart czerwony biegnący w prawo; w koronie takiż jampart, wyskakujący w prawo z ogonem podniesionym, lecz nogi tylne ukryte w koronie. Podług Zedlitza ma być tarcza błękitna, a na niej nie lampart, lecz lew złoty, a w koronie takiż lew w prawo. 

Senator w rodzinie, Piotr - Ernest, wojewoda malborgski 1699 r., um. 1722 r. 

Stara pruska rodzina, jak się zdaje, niemieckiego pochodzenia, nazwisko wzięła od majątku Kczewa, w wojew. pomorskiem, który posiadała jeszcze w XVIII stoleciu, również jak i majątki Kłosów, Choczew, Okuniew, Seefeld, Tokary i in. Michał, chorąży pomorski około 1570 r., z Reginy Przewoskiej miał syna Rafała, pułkownika piechoty, po którym z Anny Arciszewskiej syn Samuel. 

Samuel, rotmistrz królewski 1640 r., z żony Zuzanny ze Schlichtingów pozostawił syna Jana, pisarza ziemskiego lemburgskiego, deputata na Trybunał koronny 1677 r., i w tym roku zmarłego, po którym z Barbary Przebendowskiej syn Piotr-Ernest, pisarz ziemski lemburgski, poseł z wojew. pomorskiego i sędzia kapturowy pomorski 1696 r., mąż zdolny i pracowity, przyłożył się do elekcyi Augusta II; sekretarz gabinetowy tegoż króla, od niego lubiony i protegowany, chorąży malborgski 1698 r., regent kancelaryi koronnej, referendarz wielki koronny 1699 r., a wreszcie w 1699 r. wojewoda malborgski, marszałek Trybunału koronnego 1713 r., deputat na Trybunał skarbowy 1703 i 1710 r., starosta kiszporski, stanisławowski, starogrodzki, Straszewski i szynwaldski, um. 1722 r., pozostawiwszy z żony Maryanny Kossówny synów, Jana, Piotra, starostę stanisławowskiego, i córki, Maryę, ksienię Sakramentek w Warszawie, i Konstancyę za Franciszkiem Dembińskim.

Jan, dworzanin królewski 1703 r., starosta starogrodzki i Straszewski, z żony Rozalii Kuczewskiej miał synów: Piotra, starostę starogrodzkiego, Antoniego, starostę Straszewskiego 1760 r., dziedzica dóbr Rozwory, w pow. ostrołęckim, żonatego z Teresą Konarską, Michała i Franciszka, starostę szonowskiego 1762 r., po którym z Róży, córki Józefa Potockiego, pozostały córki: Ignacya Jaraczewska, Róża Racięcka i Wiktorya Potocka. Piotr, starosta starogrodzki 1758 r., dzierżawca kołeczkowski 1762 r., żonaty z Teofilą de Reksin, miał mieć córkę Barbarę za Jakóbem Lebińskim. 

Michał-Stanisław, podczaszy inflancki 1696-1703 r., burgrabia i poseł malborgski 1697 r., żonaty z Barbarą Reksinówną. Jan-Bogusław, chorąży gdański 1696 r., poseł na sejmy. Jan-Jerzy i Tomasz podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. pomorskiem, a Ludwik z wojew. kaliskiem 1764 r. Andrzej, rotmistrz gdański 1698 r., skarbnik wołyński 1702 r., chorąży tegoż roku, ostatnio 1711 r. podkomorzy malborgski. Mikołaj, skarbnik mielnicki 1703 r., posesor wójtowstwa we wsi Rządzie, w starostwie stanisławowskiem. 

Jan-Jerzy, podkomorzy malborgski, pułkownik wojsk królewskich, ożeniony z Działyńską, starościanką kiszewską, zasiadał na sądzie toruńskim 1724 r. Andrzej, sądowy malborgski, poseł na sejm 1730 r. Teodor, stolnik bracławski, asesor sądów asesorskich 1755 r. Kazimierz, sądowy ziemski tczewski 1767 r. Michał, kanonik honorowy chełmiński 1777 r. Jan, szambelan królewski 1784 r., ożeniony z Elżbietą Jezierską, wdową po Janie Jezierskim. Bogusław, adjutant feldmarszałka Bltlchera w 1813 r., ożeniony z N. Zedlitz-Neukirch, major wojsk pruskich, um. 1827 r. Aleksander, kapitan 9 pułku piechoty Ks. Warszawskiego, poległ w wojnie z Francuzami 1815 r. (Metr. Kor., Sigil., Kancl., Don. Vars., Vol. Leg., Bon.). 

KEGEL h. KRZYWOZ. Bogusław, dziedzic dóbr Kegły, w pow. wałeckim 1774 r., z żony Elżbiety z Neryngów miał syna Jana, a ten z żony Nepomuceny Biskupskiej pozostawił syna Maksymiliana, kanonika honorowego kaliskiego, proboszcza w Szadku, w pow. sieradzkim, wylegitymowanego w Królestwie 1856 r. 

KELLER h. GRYF. Karol-Fryderyk, ożeniony z Wilhelminą Rydzyńską, podstolanką poznańską, dziedziczką dóbr Mielino, w wojew. poznańskiem 1765 r., miał syna Jana, po którym z Ludwiki Łuszczewskiej, chorążanki rawskiej, synowie: Jan w 1851 r., Ludwik, urzędnik Komisyi Spraw Wewnętrznych, 1852 r., Adam, naczelnik poczty w Piotrkowie, w 1854 i Józef w 1859 r. wylegitymowani w Królestwie.

Antoni, syn Piotra, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1806 r. 

KELLER. Hrabiowie. Hr. Franciszek, szambelan Stanisława Augusta, kawaler orderu św. Stanisława 1773 r. Hr. Teodor żonaty z Zofią Borchówną wojewodzianką bełzką, 1795 r. Hr. Edward, szambelan dworu ros., żonaty z Joanną hr. Ilińską 1876 r. 

KELLER. Franciszek, syn Józefa i Teresy, ur. 1771 r. w Smolnikach, na Węgrzech, 1806 r. wszedł do służby do 7 pułku jazdy legii nadwiślańskiej i w 1815 r. został podporucznikiem z przeznaczeniem do 3 pułku piechoty liniowej. Odbył kampanie 1808-1812 r. i był w bitwie pod Dreznem; w 1810 r. otrzymał krzyż Legii Honorowej (Ks. Wojskowe). 

KEŁPSZ h. PRUS I. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1841 r. Józef, deputat szlachty pow. subockiego 1845 r. 

KEMBLIŃSKI v. KĘBLIŃSKI. Posiadali wieś Kembliny, w pow. łęczyckim. N., kanonik łęczycki, dziedzic części wsi Czerchów, w pow. łęczyckim, cytowany w aktach poborowych z 1557-1576 r. 

KEMPFI. Antoni, kapitan artyleryi wojsk polskich w 1816 r., z żony Franciszki Kuczówny miał syna Karola-Prokopa, urzędnika w Królestwie, który w 1845 r. otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie z zasady stopnia oficerskiego swego ojca. 

KEMPICKI v. KĘPICKI. Piszą się z Kempie, w pow. stężyckim. Maciej, dziedzic na Zbilutce, w pow. sandomierskim 1578 r. (Ks. poborowe). Jerzy z wojew. Sandomierskiem, Józef i Marcin z ziemią nurską podpisali elekcyę 1697 r. 

KEMPIŃSKI. Jan, kapitan wojsk koronnych, i Stanisław nobilitowani na sejmie 1775 r. (Vol. Leg.). 

KEMPISTY v. KĘPISTY h. NIESOBIA. Wzięli nazwisko od wsi Kempiste, w ziemi nurskiej, a mają być jednego pochodzenia z Kępińskimi, herbu Niesobia; w drugiej połowie XVIII stolecia znaczne posiadali majątki w Sieradzkiem. Michał, syn Stanisława, 1520 r., a Heronim, syn Stefana, 1551 r. (Akta Łęczyckie). Bartłomiej, Maciej, Paweł, Piotr i Sebastyan, dziedzice wsi Kempiste-Borowe i Kempiste-Brok 1578 roku (Ks. poborowe). Idzi, Stanisław, Leonard i dwóch Szymonów z ziemią nurską podpisali elekcyę 1697 r. Antoni, burgrabia czerski 1740 r. Maciej, właściciel wsi Kempiste-Kossuty, burgrabia nurski 1744 r., pisarz grodzki 1761 r., sędzia grodzki i podstarosta ostrzeszowski 1764 r., miecznik 1768 r., wojski większy wieluński 1771 r., podstoli 1776 r., podczaszy, ostatnio stolnik piotrkowski 1780 r., żonaty z Eleonorą Masłowską. Kacper, wojski mniejszy ostrzeszowski 1788 r., żonaty z Justyną Suchecką.

Franciszek, syn Józefa, burgrabia nurski 1760 r., regent ziemski i grodzki 1767 r., sędzia grodzki kamieńczykowski 1783 r., z żony Maryanny Gołuchowskiej miał syna Wacława, sędziego grodzkiego ostrowskiego 1788 r., a.od 1792 r. sędziego ziemiańskiego czerskiego, po którym z Konstancyi Czachowskiej córki, Maryanna za Ksawerym Bardzkim, Tekla za Józefem Mirosławskim i syn Wincenty; po Wincentym z Karoliny Praskiej syn IgnacyJózef wylegitymowany w Królestwie 1845 r. 

Maciej, dziedzic dóbr Boża Wola 1752 r. (Akta Piotrkowskie), miał syna Andrzeja, po którym z Józefy Lenartowiczówny synowie: Ksawery Adam współdziedzic wsi Szydłowa, w pow. piotrkowskim, Romuald-Emilian, Ludwik-Kajetan i córka Genowefa wylegitymowani w Królestwie 1837 r. 

Jakób w 1761 r. sprzedał Pawłowi Mostowskiemu swe dobra Woźniki, Budki i inne; komornik graniczny wieluński, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sieradzkiem. Sędzia grodzki 1770 r., podstarosta i pisarz grodzki wieluński 1778 r., skarbnik, wojski mniejszy, a ostatnio łowczy piotrkowski 1780 r., miał syna Grzegorza, a ten syna Adama, po którym z pierwszej żony Antoniny Zakrzewskiej syn Stanisław, dziedzic dóbr Gaczkowo, w pow. ostrołęckim, wylegitymowany w Królestwie 1840 r. razem z synem Antonim, żołnierzem w wojsku rosyjskiem, urodzonym z Katarzyny Nienałtowskiej, a z drugiej żony Franciszki Białeckiej Adam pozostawił syna Wacława, wylegitymowanego w Królestwie 1841 r. 

KEMPSKI v. KĘPSKI h. GRYF odm. Odmiana herbu - tarcza w poprzek przedzielona, górne pole czerwone, dolne srebrne, na tarczy gryf naprzemian srebrny i czerwony, wspięty w prawo; w koronie takiż gryf w prawo. 

Wzięli nazwisko od wsi Kempy, w pow. proszowskim, a pisali się z Rakoszyna, w pow. lelowskim. Jan notowany w aktach krakowskich 1410 r. Jan żonaty z Anną Dembińską 1500 roku. Stanisław, dziedzic na Kempie 1580 r. miał syna Adama. Krzysztof, syn Zygmunta, 1595 r. Kacper, syn Andrzeja, dziedzic Rakoszyna, sędzia grodzki 1581 r., komornik graniczny chęciński 1591 r., z żony Jadwigi z Fulsztyna miał synów, Jana i Stanisława; po Stanisławie synowie, Andrzej i Jan 1658 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). 

Józef wylegitymowany w Galicyi 1782 r., a Jan z Rakoszyna, członek Stanów galic., syn Aleksandra i Anny Bielskiej, wnuk Andrzeja i Izabeli Chyckiej, wylegitymowany tegoż roku. Po Janie z Elżbiety Gordonówny synowie, Aleksander i Ludwik-Stanisław; Aleksander pozostawił syna Jana Kornela, wylegitymowanego w Galicyi 1832 r., a Ludwik-Stanisław, kapitan wojsk austryjackich, zaślubił Maryannę Schmidtównę i z niej miał synów, Karola-Ludwika, majora wojsk austryjackich, komendanta szpitala wojskowego we Lwowie 1864 r., po którym syn Karol-Józef, i Jana-Aleksandra, kapitana wojsk austryjackich, żonatego z Anną Steigenbergerówną, z niej synowie, Karol-Michał i Michał-Ludwik (Bon.).

KEMPSKI v. KĘPSKI, h. JASTRZĘBIEC. Senatorowie w rodzinie: Krzysztof, kasztelan płocki 1466 r., wojewoda płocki 1468-1473 r. Mikołaj, kasztelan raciążski 1691 r., wojewoda mazowiecki 1706 r. 

Wzięli nazwisko od wsi Kempy, w pow. płockim, z której też pisali się również jak i od majątków Mojkowa i Sierpca, które jakiś czas posiadali. Stara mazowiecka rodzina, należąca do rodu Boleściców, i na czele tego rodu zamieszczeni są w przywileju nadanym Jastrzębczykom przez Ziemowita ks. Mazowieckiego. Piotr, z podkomorzego gostyńskiego podkomorzy płocki, dziedzic dóbr Kempy 1421 r. Krzysztof, stolnik płocki 1442 r., cześnik 1465 r., następnie kasztelan i wojewoda płocki 1468 r., ulubieniec Janusza ks. Mazowieckiego, któremu towarzyszył na sejm piotrkowski, i otrzymał zatwierdzenie swoich dawniejszych przywilejów 1468 r., miał syna Jana, podczaszego ks. Kazimierza, biskupa płockiego 1475 r., żonatego z Elżbietą Nakwaską, sędzianką ziemską wyszogrodzką. Mikołaj, wojski wizki 1478 r. Adam, dziedzic Kosmaczewa 1482 r., starosta płocki, był przodkiem gałęzi tego domu, która wzięła nazwisko Kosmaczewski. 

Krzysztof, dziedzic dóbr Wilamowo i Kępa, w pow. wąsoskim 1577- 1580 r., ożeniony z Anną Radziejowską, miał syna Mikołaja, łowczego płockiego 1600 r., po którym syn Wacław, dziedzic dóbr Wilamowa 1647 r. Paweł, podczaszy wyszogrodzki 1609 r., wojski płocki 1613 r., żonaty z Katarzyną Strzałkowską. Paweł, poborca w płockiem 1648 r., z wojew. płockiem i Andrzej, podstoli łomżyński 1646 r., z ziemią łomżyńską podpisali elekcyę 1648 r. Jakób żonaty z Zofią Sierakowską, kasztelanką bydgoską, 1650 r. Andrzej, stolnik łomżyński 1680 r. Mikołaj, miecznik dobrzyński 1683 r., i Adam podpisali elekcyę 1674 r. z wojew. płockiem. Mikołaj, stolnik dobrzyński, chorąży płocki 1689 r., kasztelan raciążski 1691 r., ożeniony z Zofią Kryską, gorliwy stronnik Leszczyńskiego, był od niego mianowany wojewodą płockim 1706 r. 

Adam, sędzia ziemski zambrowski 1690 r., dziedzic Radzanowa i Wilamowa, podkomorzy płocki 1699 r., zaślubił Kunegundę Mosowską, i z niej miał córki: Ludwikę 1v. za Kazimierzem Rutkowskim, wojskim dobrzyńskim, 2v. za Sebastyanem Mełdzyńskim, kasztelanicem rypińskim, Teresę za Jerzym Matuszewiczem, Zofię 1v. Bromirską, 2v. Dąmbkowską, 3v. Śleszyńską, kasztelanową inowłodzką, i syna Leona. 

Jan z ziemią dobrzyńską i Ludwik z ziemią ciechanowską podpisali elekcyę 1697 r. Michał, podczaszy stężycki 1710 r., z żony Teresy z Czarnkowa, pozostawił syna Adama, sekretarza laski wielkiej koronnej 1749 r., po którym z żony Salomei Gautieur córka Maryanna za Józefem Komierowskim, cześnikiem inowrocławskim 1761 roku (Metr. Kor., Ks. Gr. Płockie i Czerskie, Don. Vars.).

KENDRZYCKI. Bolesław, syn Kazimierza, z synem Kazimierzem, Ignacy, syn Józefa, Jan, Michał, Stanisław i Kazimierz z synem Henrykiem, synowie Bonifacego, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1835-1871 r. 

KENDZGAJŁO. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej około 1850 r. 

KENDZIERSKI Antoni, syn Michała i Magdaleny, ur. 1776 r. w Krakowie, wszedł 1794 r. do pułku piechoty Wodzickiego, a 1797 r. przeszedł do 1 pułku ułanów pułkownika Rożnieckiego i w 1816 r. został podporucznikiem w batalionie gwardyi strzelców pieszych z przeniesieniem do korpusu weteranów i inwalidów, i 1812 r. otrzymał krzyż Legii Honorowej; porucznik inwalidów rosyjskich, otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1838 r. Antoni zaślubił 1803 r. w Rzymie Annę-Maryę de Pal i z niej pozostawił pięcioro dzieci. 

KENSING v. KENZYNG h. KENSING. Baronowie. Herb - szachownica ukośna czerwona i złota; w koronie trzy pióra strusie czerwone i tyleż czarnych. 

Zamożna baronowska rodzina na Pomorzu i na Kaszubach, miała tytuł baronowski saski; z niej Zofia była żoną Samuela Łaskiego 1595 r. Fabian-Otto, ożeniony z Justyną Gumowską, był pułkownikiem wojsk królewskich polskich 1670 r. 

KERL v. KIERL. Zobacz Kierło. 

a KERN. Jan, sekretarz królewski 1664 r., miał synów: Heronima, Franciszka i Karola (Bon.). Antoni, podporucznik 13 pułku piechoty 1830 r. 

KERNER v. KIERNER. Samuel, pisarz skarbowy, posesor części wsi Niedary, w pow. bocheńskim, 1697 r. Józef, sekretarz królewski 1698 r., żonaty z Maryanną Laskowiczówną (Ks. Gr. Czerskie, Bon.). 

KESTNER. Jan, pisarz ziem pruskich 1624 r. Jan, urodzony w Warszawie, wstąpił 1810 r. do 8 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i 1831 r. został podporucznikiem w 5 pułku strzelców pieszych (Ks. Wojskowe). 

KETELSKI. Marcin z wojew. Sieradzkiem podpisał elekcyę 1697 r. 

KETLER h. KETLER. Baronowie. Herb - w polu złotem hak czerwony do zawieszania kotła nad ogniskiem; w koronie nad hełmem dwa pióra bażancie, złote i czerwone, między któremi tarcza mała i na niej w polu złotem taki sam hak jak na tarczy (Hr. Ostr.). 

Jan Ketler, baron in Monsoy i Oyen, nabył 1624 r. dobra Amboten, w Kurlandyi od Magnusa Denhofia, kasztelana parnawskiego. Jan, Fryderyk-Wilhelm i Zygmunt, dziedzice dóbr Amboten 1637 r. (Metr. Kor.). 

a KETTENSEN. Jan Jantzen, sekretarz królewski 1667 r. (Sigil.).

KEUDELL h. KEUDELL. Herb podług Ledebura - w polu srebrnem poprzeczna zielona belka, nad którą z każdej strony z bocznych stron tarczy po trzy czarne szpice podobne do kłów dzika; na hełmie czarna okrągła czapka ze srebrnemi wyłogami, i z każdej jej strony długie srebrne ucho. 

Henryk-Krystyan, dzierżawca dóbr Georgenburg, w Prusach, zaprzestał używać przywilejów szlachectwa, lecz jego synowie: Jan-Henryk i Teodor Henryk, radcowie ekonomiczni pruscy, dzierżawcy ekonomii jurborgskiej (Georgenburg) i grunkownickiej, otrzymali w Prusach 1789 r. odnowienie szlachectwa; z tych braci Teodor-Henryk. znakomity agronom, poprawił rasę koni w swych dobrach Giełgudyszki, które kupił od ks. Czartoryskich. Jego syn Julian zaślubił Karolinę Hartmanównę i z niej pozostawił córkę Emmę-Jadwigę za von Radycke i syna Gustawa-Henryka, dziedzica dóbr Giełgudyszki, w gub. augustowskiej, znakomitego agronoma, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r. 

KEYDEL v. KEUDEL h. KEUDEL. Antoni, chorąży regimentu pieszego wojsk litewskich, otrzymał nobilitacyę 1791 r. (Sigil.). 

KEYS-BIEŁOWTEJSKI. Marcin, syn Jana, z potomstwem wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1851 r. 

KEYSERLING v. KAYSERLING h. KEYSERLING. Hrabiowie. Herb - w srebrnem polu, na wzgórzu zielonem, drzewo palmowe zielone; w koronie trzy palmowe gałęzie. Do tego herbu linie hrabiowskie Keyserlingów dodały różne przydatki. 

Stara westfalska rodzina i właściwe jej nazwisko Keseling; była osiedloną w Inflantach i w Kurlandyi. Różne jej linie otrzymały dostojność hrabiowską, państwa rzymskiego 1741 i 1791 r., Królestwa Pruskiego 1744, 1777 i 1786 r., a baranowską pruską 1844 r. Kilku z Kayserlingów służyło w Polsce i łączyło się w niej związkami pokrewieństwa; mieli i indygenat polski nadany 1779 r. 

Dietrich, generał-major wojsk pruskich 1740 r. Dorota, żona Rafała Bucholtza, podkomorzego nadwornego 1750 r. Herman-Karol, tajny radca, poseł rosyjski w Polsce, popierał elekcyę Stanisława Augusta 1764 r., a w 1741 r., został hrabią państwa rzymskiego; kawaler orderu Orła Białego, starosta połągski, ustąpił 1744 r. wójtowstwo bydgoskie synowi swemu Henrykowi Chrystyanowi; um. 1764 r. Otto-Jan-Albert, starosta pokrzywnicki 1766 r. Otto-Ernest, szambelan Stanisława Augusta, łowczy wyspy Nehringen 1767 r. Dytrych-Karol indygenowany 1779 r. Fryderyk, starosta mitawski, kawaler orderu św. Stanisława 1780 r. (Metr. Kor., Kancl., Sigil., Bon.). 

Hr. Hugo, syn Karola, dóbr Szłapobiersze, w pow. kowieńskim, i Staniuny, w pow. szawelskim, jego brat Karol, dóbr Sutkuny. w pow. poniewieżskim, i hr. Wilhelm, dóbr Greży, w pow. telszewskim 1882 r. dziedzice.

Ditrych, rzeczywisty tajny radca saski i kanclerz kurlandzki, kawaler orderu Orła Białego, miał synów, Ernesta-Jerzego, zm. 1821 r., który był pułkownikiem gwardyi koronnej wojsk polskich, i Jana-Fryderyka, podpułkownika gwardyi litewskiej, zm. 1826 r. Aleksandra, córka hr. Archibalda-Mikołaja, szambelana pruskiego, była żoną Amilkara Kosińskiego, generała wojsk polskich i pruskich 1818 r. 

KEZYNGER v. KESINGER v. KIZLINGER h. ŁABĘDŹ. Mieszczanie krakowscy. Wilhelm, kanonik wrocławski 1408 r. Mikołaj, rajca krakowski 1412 r., właściciel Trzebini, z żony Anny Winkówny miał synów: Mikołaja, Jerzego, sołtysa w Bronowicach, Jana, dzierżawcę Pleszowa, i Waltera, dziedzica Trzebini, rajcę krakowskiego 1447 r., a następnie 1460 r. wielkorządcę krakowskiego, po którym synowie: Jan, rajca i burmistrz krakowski 1490-1526 r., Mikołaj i Piotr (Lib. Benef., Bon.). 

KĘBŁOWSKI v. KEMBŁOWSKI. Piszą się z Kębłowa, w pow. pyzdrskim. Maciej i Wojciech, dziedzice Kembłowa, Wawrzyniec, dziedzic części Bielej owić, w pyzdrskiem, i Piotr, dziedzic Sokolnik Wielkich, w poznańskiem 1580 r. (Ks. poborowe). Andrzej, właściciel części Słupi 1608 r. (Bon.). 

KĘCIERSKI v. KENCZERSKI. Piszą się z Kęcerzyna, w pow. łęczyckim. Jan sprzedał części Kęcerzyna 1400 r. Rafałowi i jego bratankom: Andrzejowi, Janowi, Mirosławowi i Wojciechowi. Jakób, kanonik łęczycki 1422 r. Jan i Wojciech, synowie Wawrzyńca, oraz Szymon, syn Jakóba, dziedzice Kencerzyna 1576 r. (Ks. poborowe). Po Wojciechu syn Piotr 1621 r. Piotr, syn Jerzego, i Piotr, syn Pawła, 1622 r. (Ks. Gr. Przedeckie). Maciej podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. łęczyckiem. 

KĘCKI. Antoni, syn Walentego i Maryanny, ur. 1790 r. w m. Starym Sandczu, (Sącz) w cyrkule Samborskim, był 1822 r. kapelanem wojskowym w 3 pułku piechoty liniowej. 

Jan, syn Wincentego i Zofii z Dobrowolskich, ur. 1788 roku w Warszawie, wstąpił do służby jako urzędnik zdrowia klasy 3-iej 1806 roku do lazaretu głównego w Warszawie, a 1815 r. został lekarzem batalionowym w 1 pułku strzelców pieszych, i w 1817 r. był przeniesiony do 2 pułku strzelców konnych. Odbył kampanie, 1808-1812 r. w Hiszpanii, 1812 r. był w bitwie pod Czaśnikami, Smolanami i nad Berezyną, a 1814 r. przyjmował udział w bitwie pod Paryżem; w 1813 r. otrzymał krzyż srebrny Legii Honorowej (Ks. Wojskowe). 

KĘCZEWSKI v. KENCZOWSKI. Piszą się z Kęczewa, w wojew. płockiem. Jan żonaty z Anną Zielińską, sędzianką płocką 1564 r. Piotr, podstoli płocki 1579 r., deputat na Trybunał koronny 1586 r., poborca płocki 1595 r., miał córkę Katarzynę za Piotrem Arciechowskim i synów, Grzegorza i Stanisława. Grzegorz, ożeniony z Agnieszką Byszewską, miał synów, Jana, żonatego z Konstancyą Żaboklicką, i Franciszka, sędziego ziemskiego płockiego 1678 r. (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie).

Bartłomiej, poborca płocki 1590 r. (Vol. Leg.). Grzegorz, podstoli płocki, i Franciszek 1648 r., a Jan i Piotr z wojew. płockiem, oraz Franciszek z wojew. Sandomierskiem 1674 r. podpisali elekcye. 

KĘDZIELSKł. Antoni, syn Macieja i Joanny Dańczewskiej, dziedzic na Bereźnicy, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., z żony Heleny Doryńskiej pozostawił synów, Łukasza, wylegitymowanego 1830 tr., i Ignacego (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KĘDZIERSKI h. BELINA. Na Mazowszu i w wojew. łęczyckiem piszą się od wsi Kędziorki, w pow. brzezińskim. Andrzej, Jan, Melchior i Stanisław, dziedzice na Kędziorkach 1555 r. (Ks. poborowe). Mikołaj, syn Melchiora, 1591 r. Michał, cześnik bracławski 1617 r. Mikołaj podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. łęczyckiem. Stanisław, stolnik trembowelski 1698 r. 

Walenty, dziedzic Zelgoszcza 1769 r., miał córkę Katarzynę Dzierzbicką i synów, Michała, kanonika uniejowskiego, proboszcza świnieckiego 1791 r., i Felicyana, po którym z Katarzyny Żalińskiej córka Maryanna 1v. za Józefem Oszkowskim, 2v. za Ignacym Koszutskim 1796 r. (Ks. Gr. Radomskie, Przedeckie, Sieradzkie i Czerskie). 

Krzysztof, dziedzic wsi Zelgoszcza 1679 r.; pochodzący od niego: 1) Marcin; z żony Katarzyny Kołoskiej miał syna Franciszka-Dyonizego, dziedzica części wsi Suchodoły, w pow. gostyńskim, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r.; 2) Wojciech pozostawił syna Kazimierza, a ten z żony Domiceli Kobyłeckiej syna Józefa, podoficera wojsk rosyjskich, wylegitymowanego w Królestwie 1857 r. 

KĘDZIERSKI h. DOŁĘGA. Brali przydomek Skowronek. Franciszek, dziedzic Meryszczowa, podwojewodzy bełzki, syn Tomasza i Zofii Komorowskiej, wnuk Antoniego i Reginy Domańskiej, prawnuk Jakóba i Katarzyny Zaleskiej, syna Adama i Maryanny Czechowskiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. bez wskazania herbu, a syn jego Juliusz, urodzony z Maryi Madejskiej, 1831 r.; po Juliuszu z żony Katarzyny Grochowskiej syn Stanisław wylegitymowany 1894 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KĘDZIERSKI h. NAŁĘCZ. Stanisław, dziedzic Krechowic, podczaszy wschowski 1778 r., wylegitymowany w Galicyi 1782 r. bez wskazania herbu, z żony Róży Przedpełskiej miał syna Marcina-Kazimierza, urzędnika skarbowego w Brzeżanach, po którym z Antoniny Krajewskiej synowie, Izydor-Fortunat i Marcin-August wylegitymowani 1856 r. z herbem Nałęcz; po Izydorze-Fortunacie, członku Tow. Agronomicznego 1864 r., z Antoniny Sieleckiej syn Kazimierz-Antoni (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KĘDZIERSKI h. SAS. W Małopolsce i na Rusi Czerwonej. Stanisław, syn Piotra, 1672 r. i Paweł, syn Jana i Małgorzaty z Kroguleckich, 1684 r. (Akta Radomskie). Franciszek, komornik ziemski sandomierski 1781-1788 r. Andrzej, cześnik halicki 1788 r.

Szczepan, syn Jana i Teresy Rzeczkowskiej, wnuk Stanisława i Maryanny Rupniewskiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. (Bon.). 

KĘDZIERSKI. Józef, syn Leona, wnuk Mikołaja i Teresy Dzierżanowskiej, miał dwie żony, Katarzynę, z niej syn Ignacy-Wincenty, i Maryannę Borewiczównę, z której syn Jan wylegitymowani w Galicyi 1808 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

Kazimierz, syn Antoniego i Maryanny, ur. 1793 r. wm. Wąchocku, w obwodzie opatowskim, wstąpił 1818 r. do 8 pułku piechoty liniowej i w 1830 r. został podporucznikiem w pułku weteranów czynnych; otrzymał krzyż srebrny Virtuti Militari, um. 1858 r. w m. Yerneuil, w departamencie Eure (Ks. Wojskowe). 

Maciej, syn Józefa, z synami, Mikołajem-Józefem i Włodzimierzem Mikołajem, Augustyn, syn Stanisława, z synami, Janem i Stanisławem, oraz Ignacy, syn Wincentego-Marcina, z synem Janem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1850-1861 r. 

KĘDZIERZAWSKI h. NOWINA. Senator w rodzinie, Stefan, kasztelan miński 1661 r., kasztelan smoleński 1663 r. 

Na Mazowszu, zkąd się przenieśli niektórzy na Litwę; wzięli nazwisko od wsi Kędzierżawic, w ziemi zakroczymskiej. Mikołaj, syn Jana, 1585 r. Stanisław, podstarosta surażski 1600 r., ożeniony z Dorotą Święcicką. Jan, syn Piotra, 1603 r. w ziemi zakroczymskiej. Krzysztof i Seweryn, synowie Bartłomieja, 1630 r. Mikołaj, wojski Słonimski, 1648 r. podpisał elekcyę z wojew. nowogrodzkiem; jego syn Stefan, z wojskiego sędzia ziemski Słonimski, deputat na Trybunał radomski 1659 r., kasztelan miński 1661 r., kasztelan smoleński 1663 r., z żony Aleksandry Brzostowskiej, siostry wojewody trockiego, miał synów, N. zmarłego w Paryżu i Konstantego. Jan żonaty z Zofią ks. Dolską, podkomorzanką wołkowyską 1650 r. Dwóch Adamów i dwóch Wojciechów podpisało elekcyę 1697 r. z ziemią zakroczymską (Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). 

Wojciech, dziedzic wsi Górki Wielkie 1700 r., z żony Katarzyny Popowskiej miał syna Jana, a ten syna Walentego, po którym syn Wojciech z żony Joanny Obiedzińskiej miał syna Jana, żołnierza w wojsku rosyjskiem, wylegitymowanego w Królestwie 1861 r. 

KĘDZIERZEWSKI v. KĘDZIERZOWSKI Tomasz miał syna Walentego i córkę Maryannę za Floryanem Kozickim 1690 r. (Bon.). Marcin podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sieradzkiem. 

KĘDZIERZYŃSKI h. BELINA. W ziemi dobrzyńskiej, piszą się z Kędzierzyna. Wawrzyniec, syn Pawła, 1540 r. Kacper, Marcin i Wojciech, synowie Mikołaja, dziedzice na Kędzierzynie 1578 r. Tomasz, poborca łanowego w ziemi dobrzyńskiej 1616 r. N., burgrabia płocki 1630 r. Franciszek z wojew. Sandomierskiem i Jan z wojew. kaliskiem podpisali elekcyę 1697 r. Jan, stolnik gostyński 1706 r. Kazimierz sprzedał swą część wsi Mieszeniec 1788 r. (Ks. Gr. Płockie, Dobrzyńskie i Czerskie).

KĘDZIERZYŃSKI h. JELITA. Jan, żonaty z Heleną Stradomską, miał córkę Bogumiłę za Stefanem Łastowieckim 1658 r. i syna Adama. Franciszek, Jan, Kazimierz i Stanisław, synowie Jana i Jadwigi Balickiej, 1690 r. (Bon.). 

Maciej, Kazimierz, Kajetan i Józef, synowie Józefa i Kunegundy Strzyszewskiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. 

KĘPALSKI v. KEMPALSKI h. POMIAN. Szymon, dziedzic Kemblina, Aleksy na Woli Wielkiej, Wojciech, Andrzej, Klemens i Mateusz na Garbowie, oraz Szymon Gosławski, Heronim, Paweł, Klemens i Tomasz Gosławski, syn Macieja Kempalskiego, dziedzice na Gosławicach i Kempadłach 1576 r. (Ks. poborowe). Jan żonaty z Anną Zbierzchowską 1579 r. Wojciech, syn Stanisława, 1594 r. Paweł, syn Szymona, 1603 r. Ambroży, syn Andrzeja, 1610 r. Baltazar, syn Pawła, 1616 r. 

Aleksy 1638 r. Andrzej, dzierżawca wsi Siedlewa 1666 r. Jan, Stanisław i Wojciech podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. łęczyckiem. Łukasz, Jakób i Franciszek, synowie Jana i Konstancyi Karczewskiej, a synowcowie Stanisława, proboszcza w Sadkowie 1732 r. (Ks. Gr. Brzeskie i Przedeckie). 

Stanisław, syn Jana i Anny Ostrowskiej, wnuk Wojciecha i Maryanny, zaślubił Franciszkę Zabielską i z niej pozostawił syna Józefata, wylegitymowanego w Galicyi 1787 r., ożenionego z Antoniną Świeżawską (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KĘPIEŃSKI. Ludwik, kapitan 1758 r., podpułkownik 1761 r., pułkownik 1777 r., ostatnio generał wojsk koronnych, syn Jana i Ludwiki Spinkówny, wnuk Władysława i Katarzyny Kwiatkowskiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., zaślubił Aleksandrę de Lettow i z niej miał synów, Jana, rotmistrza gwardyi koronnej, żonatego z Maryą Górecką, i Karola, ożenionego z Żeleńską (Don. Vars., Sigil., Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KĘPIŃSKI v. KEMPIŃSKI h. NIESOBIA. Stara familia w Sieradzkiem, zdaje się pochodzić od komesów Krzywosądów, a nazwisko wzięła od swego dziedzictwa Kempna (Kępna), które również jak i majątki Doruchów, Baranów, Rzetnia (Rząśnia), Donaborów i in. posiadała już około 1400 r.; w Kempnie wymurowała obronny zamek, broniący ziemię królewską od napaści Szlązaków. Wierzbięta, chorąży wieluński, był ciężko raniony przy zdobyciu Smoleńska przez Wielkiego Ks. Witolda 1403 roku; z żony Doroty ze Zbyszyc miał synów: Piotra, dziedzica na Dorchowie, który w 1423 r. kupił od Przetockich wieś Przewoźnicę, Mikołaja, dziedzica dóbr Słuszyc, Dłota (?) i in., w wojew. krakowskiem i Sandomierskiem, i Wierzbietę, dziedzica Kempna, Baranowa, Grabaniny, Łęki, Rzetni i in. 1423 r., po którym synowie, Stanisław, kanonik wieluński, dziedzic Donaborowa, Łęki, Kępna i in. 1459 r., i Jan, starosta ostrzeszowski 1448 r.

Mikołaj, chorąży wieluński 1454 r. Jakób, cześnik krakowski 1458 r. Jan na Baranowie, żonaty z Barbarą Bnińską 1469 r. Mikołaj, dziedzic Zbyszyc i Znamierowic, a Stanisław, posesor Woli Kurowskiej 1581 r. (Ks. poborowe). Ludwik, żonaty z Katarzyną Zawadzką, Marcin i Wawrzyniec, synowie Mikołaja, 1598 r. Zuzanna-Elżbieta, córka Mikołaja, zaślubiła 1688 r. Alberta ks. Sasko-Koburgskiego, iw 1689 r. została mianowaną od cesarza księżną państwa rzymskiego. 

Jan z wojew. Sandomierskiem i Franciszek z wojew. krakowskiem podpisali elekcyę 1697 r. Heronim-Aleksander, dziedzic na Chronowie, ożeniony z Krystyną Krzeszówną 1702 r. Jan, poseł na sejm 1711 r. Po Stanisławie z Heleny Wielogłowskiej córka Apolinara za Władysławem Stadnickim, miecznikiem czerniechowskim 1721 r. Jan, stolnik owrucki 1726 r., z Urszuli Siemońskiej miał córkę Katarzynę za Andrzejem Trzeszczkowskim, cześnikiem halickim. 

Samuel, stolnik grodzieński 1744 r. Stefan, stolnik grodzieński 1756 r. Anna za Rafałem Russockim, majorem wojsk polskich 1757 r. Jan, major regimentu pieszego 1779 r., starosta świdnicki 1786 r., z żony Maryanny ze Szteinerów pozostawił córkę Maryannę za Józefem Puchałą, podwojewodzym czerskim. Jan, szambelan Stanisława Augusta 1790 r. (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Don. Vars.). 

Jerzy, syn Macieja i Heleny Kostrowickiej, wnuk Kazimierza i Anny Połujanówny, komornik lidzki 1764 r., wylegitymowany w Galicyi 1782 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

Jan sprzedał w 1726 r. Mendeckim majątek Krzywa (Akta Mielnickie); z żony Ludwiki Spinkówny jego synowie, Ludwik (zobacz Kępieński), generał wojsk koronnych, i Tomasz miał syna Józefa, po którym z 1-ej żony Domiceli Hryniewiczówny syn Roman, bibliotekarz korpusu inżynierów górniczych w Petersburgu, wylegitymowany w Królestwie 1850 r., a z 2-iej żony Maryanny Molesson syn Walenty-Kazimierz, asesor ekonomiczny rządu gub. augustowskiego, wylegitymowany w Królestwie 1849 r. wraz z synami: Aleksandrem, Konstantym i Ludwikiem, urodzonymi z Leopoldyny z Knochenbaurów. 

Józef, w 1759 roku dziedzic wsi Grzybowo i Zagrody (Akta Sandomierskie), miał syna Stefana, po którym z 1-ej żony Barbary Kulczyckiej syn Józef-Sabba, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., a z 2-iej żony Tekli Gosławskiej syn Napoleon-Telesfor-Tytus wylegitymowany w Królestwie 1837 roku. 

KĘPKOWSKI h. ŚLEPOWRON. Stanisław, syn Jakóba i Anny Sobolewskiej, wnuk Michała, wylegitymowany w Galicyi 1811 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza).

KĘPLICZ h. ŁABĘDŹ. Na Rusi Czerwonej, noszą przydomek Dunin. Jan, major wojsk koronnych, syn Aleksandra, pułkownika wojsk koronnych, i Konstancyi Kurnatowskiej, wnuk Piotra, stolnika opoczyńskiego, i Maryanny Żychlińskiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. wraz z synami, Józefem i Rochem, urodzonymi z Petroneli Kościńskiej. 

Józef, major wojsk polskich 1795 r., zaślubił Maryannę Jełowicką i z niej pozostawił syna Kajetana, dziedzica Kapliniec, po którym z Klaudyi Jełowickiej syn Maryan i córka Marcela za Władysławem Kępliczem. 

Roch, drugi syn majora Jana, żonaty z Anną Płuszczewską, miał synów, Antoniego i Hilarego; po Antonim, dziedzicu dóbr Pobereża 1860 r., z Józefy Wolańskiej syn Sydon-Maryan, żonaty ze Stefanią Morawską, a Hilary, członek Tow. Agronomicznego Lwowskiego 1864 r., zaślubił Emilię Janicką i z niej ma syna Władysława, żonatego z Marcelą Kępliczówną (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KĘPNICKI. Antoni podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. 

KĘPOWSKI. Aleksander, stolnik brzesko-litewski 1710 r. (Vol. Leg.). 

KĘPSKI v. KEMPSKI. Aleksander, syn Aleksandra i Ewy Pope, ur. 1791 r. we wsi Skorotkach, w obwodzie sochaczewskim, jako junkier wstąpił 1804 r. do pułku piechoty wojska pruskiego, a 1806 r. przeszedł do 4 pułku piechoty Ks. Warszawskiego; podporucznik 1810 r., przeznaczony 1815 r. do 2 pułku piechoty liniowej, 1819 r. postąpił na porucznika, w 1826 r. na kapitana, a w 1830 r. otrzymał dymisyę z rangą majora. Odbył kampanie, 1806 r. przeciw Francyi, 1808-1812 r. w Hiszpanii, 1812 r. był w Rosyi w bitwach pod Czaśnikami i nad Berezyną, a 1813 r. w Niemczech i tegoż roku otrzymał krzyż złoty polski Virtuti Militari. 

Aleksander, syn Ksawerego i Jadwigi z Koseckich, ur. 1792 r. we wsi Kuźmy, w obwodzie rawskim, 1807 r. wstąpił do 1 pułku legii włoskopolskiej i 1812 r. został podporucznikiem w 1 pułku legii nadwiślańskiej; porucznik 1820 r. w 6 pułku piechoty liniowej, awansował 1828 r. na kapitana i poległ 1831 r. Odbył kampanie, 1808-1812 r. w Hiszpanii, a 1812 r. był w bitwie nad Berezyną i w 1809 r. otrzymał krzyż srebrny polski, a następnie został kawalerem Legii Honorowej.

Jan, syn Aleksandra i Maryanny, ur. 1788 r. w Łowiczu, 1798 r. jako kadet wstąpił do pułku piechoty wojska pruskiego i 1806 r. został porucznikiem w tymże pułku, a 1809 r. umieszczony jako porucznik w 16 pułku piechoty Ks. Warszawskiego, postąpił 1811 r. na kapitana, i 1818 r. awansował na majora z przeniesieniem do 2 pułku strzelców pieszych. Odbył kampanie, 1806 r. przeciw Francyi, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. był w bitwach w Rosyi i 1813 r. otrzymał krzyż złoty polski i srebrny Legii Honorowej (Ks. Wojskowe). 

Aleksander, syn Jana, major wojsk rosyjskich, z synem Ludwikiem otrzymał przyznanie szlachectwa w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1850 r. 

KĘSICKI h. IŁGOWSKI odm. Odmiana herbu-jestto właściwie nie herb Iłgowski, lecz Abdank odmienny, gdyż podług Niesieckiego ma być Abdank, na którego środkowem ramieniu pierścień; w koronie trzy pióra strusie, na nich róża czerwona. 

W północnem Mazowszu, a pisali się z Kąsic v. Kęsie, w pow. sierpskim. Maciej i Marcin, synowie Jana Głuszka, 1531 r. Dobiesław, Jakób, Jan i Stanisław, synowie Mikołaja Sroki, 1542 r. Jakób, Maciej i Bronisz, synowie Adama, Bartłomiej, syn Borzyma, w 1553 r., a Mikołaj, syn Wojciecha, w 1562 r. cytowani w aktach łomżyńskich. Adam, syn Macieja Tedak, Marcin, Mikołaj, Paweł Luter i Walenty, dziedzice Kęsie 1578 r. (Ks. poborowe). Michał, poborca liwski, i Bartłomiej, deputowany do rewizyi akt liwskich 1616 r., synowie Jana. 

Wojciech, syn Jakóba, i Mikołaj, syn Wojciecha, 1618 r. Paweł, syn Adama, cześnik nowogrodzki 1677 r., żonaty z Urszulą Dzikówną, chorążanką bracławską. N., cześnik nowogrodzki 1696 r., pułkownik wojsk królewskich, miał córkę Konstancyę za Kazimierzem Radgowskim, stolnikiem łomżyńskim. Adam i Jan z wojew. płockiem, Adam, Jan, Stanisław i Zygmunt z ziemią zakroczymską, Kazimierz z wojew. kaliskiem i Stanisław z wojew. ruskiem 1697 r., a Andrzej, Józef, Stanisław i Walenty z wojew. płockiem 1764 r. podpisali elekeye. Franciszek, podstoli halicki 1738 r., żonaty z Teresą Przyłuską (Ks. Gr. Płockie, Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Bon.). 

Jakób, burgrabia płocki 1739 r., miał syna Piotra-Pawła, a ten dwóch synów, Teodora i Antoniego; po Teodorze z Franciszki Skwarskiej syn Karol, żołnierz w wojsku rosyjskiem, wylegitymowany w Królestwie 1855 r., a po Antonim z Salomei Zalewskiej synowie: Leopold, Roch, Teodor i Remigian wylegitymowani w Królestwie 1859 r. 

Jakób, komornik ziemski płocki 1762 r., miał syna Józefa, a ten syna Macieja, po którym z Anny Witkowskiej syn Onufry, podoficer wojsk rosyjskich, wylegitymowany w Królestwie 1862 r. bez wskazania herbu. 

KĘSICKI. Andrzej, porucznik pancerny chorągwi starosty łuckiego, wraz z bratem N., towarzyszem w tejże chorągwi, nobilitowani 1683 r. 

KĘSKI. Jerzy, dziedzic Kotlina, w pow. pyzdrskim, podpułkownik gwardyi królewskiej 1667 r. (Don. Vars.). 

KĘŚMIN h. ŁABĘDŹ. Stanisław, syn Jerzego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

KĘSOWSKI v. KENSOWSKI h. PORAJ odm. Odmiana herbu - w koronie nad hełmem pawi ogon, na którym róża. Przodkiem tej rodziny był Jakób Bautzendorf, rycerz niemiecki, który zaciągnąwszy 3000 kirasyerów, przyszedł w pomoc krzyżackiemu mistrzowi Michałowi Kilchmeister 1414-1422 r. i od niego obdarzony został znacznemi majątkami, a między innemi wsią Kensau, po polsku Kęsów, od której potomkowie tego Jakóba spolszczyli nazwisko na Kęsowski. Wojciech, podług Kojałowicza, kasztelan gdański około połowy XVI stolecia, miał dwóch synów, Jana i Andrzeja, dzielnych wojowników, którzy osiedlili się na Litwie, i z nich jeden poległ w zwycięzkiej bitwie z Moskwą za Stefana Batorego.  

W pierwszej połowie XVII stolecia żyło czterech braci Kęsowskich: Aleksander, Wojciech, Jan, dzielny wojownik przeciw Szwedom, i Maciej. Z nich Aleksander, opat oliwski 1650 r., kapłan zacny i gospodarny, upiększył klasztor oliwski i zwiększył jego bibliotekę, wymurował kościół w Starzynie, Szwedów od Oliwy odpędził i okazale przyjmował w swym klasztorze Maryę-Ludwikę, żonę Władysława IV, wjeżdżającą do Polski. Wojciech z żony Elżbiety-Zofii Tyszkiewiczówny miał syna Eustachego-Jerzego, dworzanina królewskiego. Maciej, chorąży znaku hetmańskiego, poległ w Inflantach. 

Krzysztof z wojew. wileńskiem 1648 r., Jan, podstoli miński, 1674 r. z wojew. mińskiem podpisali elekcye. Krzysztof z żony Barbary Kolędzianki miał synów, Jerzego, dziedzica Marciniszek, który z wojew. mińskiem podpisał elekcyę 1697 r., i Bogusława, wojskiego lidzkiego 1678 r. 

Jerzy-Hilary, syn Jerzego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

KĘSTOWICZ h. KOTWICA. Rodzina żmudzka, jej gniazdem wieś Kęstajcie, w pow. telszewskim. Eliasz, dziedzic tej wsi, miał trzech synów: Jerzego, Jana i Mikołaja, z których Mikołaj otrzymał w 1646 r. od króla Władysława IV zatwierdzenie nadania tego majątku, a Jerzy pozostawił trzech synów: Mateusza, Jana i Jakóba. Z nich Jan w nagrodę zasług dostał od króla Augusta II wójtowstwo Rumnitajcie 1700 r. i miał trzech synów: Michała, Antoniego i Stanisława, po którym z żony Maryanny Urbanowiczówny synowie, Michał i Józef. 

Michał, chorąży kawaleryi litewskiej, zapisany 1824 r. do ksiąg szlachty pow. szawelskiego, z żony Szołkowskiej pozostawił synów: Jana, Feliksa i Wincentego. 

Józef, drugi syn Stanisława i Urbanowiczówny, ur. 1782 r. w Tryszkach, na Żmudzi, do 1805 r. regent grodzki rosieński, wstąpił 1807 r. do 1 pułku ułanów i w 1813 r. został porucznikiem klasy 2-iej w tymże pułku; przeznaczony 1815 r. w tymże stopniu do 3 pułku strzelców konnych, z powodu starganych sił i odniesionych ran, zanominowany audytorem gwardyi konnej w szwadronach wzorowych ułanów, a w 1817 r. do pułku strzelców konnych gwardyi i w 1825 r. naznaczony na audytora 2 dywizyi piechoty. Odbył kampanie, 1808 r. w Hiszpanii, 1809 r. w Austryi, od 1810-1811 r. ponownie w Hiszpanii, 1812 r. był w bitwach w Rosyi, a 1813 r. w Niemczech i Holandyi, w 1814 r. został ozdobiony krzyżem zjednoczenia (de la Reunions). Józef, wylegitymowany w Królestwie 1846 r., zamieszkały w posiadłości swej Sawinowie, w okolicy Buska, um. 1854 r., pozostawiwszy z żony Anny Kruszewskiej syna Ludomira-Bronisława, ur. 1832 r., żołnierza wojsk ros., i dwie córki.  

Jan, syn Jerzego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1800 r., następnie 1837 r. wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

KĘSTOWICZ h. ŁABĘDŹ. Potomstwo Ambrożego, syna Matysa, dziedzica dóbr Wiłkajcie, w pow. telszewskim, zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 roku. 

KĘSTOWICZ. Wawrzyniec, syn Stanisława, i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

KĘSZTORT v. KIESZTORT h. LIS odm. Herb - Kościesza o jednem przecięciu, pod którem z lewej strony belka ukośna (podpora), z obu stron Kościeszy pod jej przecięciem gwiazda; w koronie nad hełmem dwie trąby czarne. 

Senator w rodzinie, Jan-Sebastyan, wojewoda miński 1656 r., kasztelan trocki 1667 r. um. 1670 r. 

Rodzina żmudzka, pisano ją Kiejsztort i Giersztort. Sebastyan, sędzia ziemski żmudzki, ciwun ejragolski, następnie dyrwiański 1598 r. Samuel i Mikołaj na Żmudzi 1621 r. Jan, deputat na Trybunał skarbowy lwowski 1633 r. Sebastyan, wojski żmudzki 1648 r. Aleksander 1648 r., a Tomasz 1674 r. podpisali elekcye z ks. żmudzkiem. Jan-Sebastyan, z chorążego żmudzkiego wojewoda miński 1656 r., kasztelan trocki 1667 r. Władysław, podkomorzy żmudzki 1662 r., żonaty z Elżbietą Oziębłowską. 

KĘSZYCKI h. NAŁĘCZ. Hrabiowie i szlachta. Senator w rodzinie, Ksawery, kasztelan gnieźnieński 1781 r., kasztelan kaliski 1782 r., wojewoda gnieźnieński 1786 r., um. 1789 r. 

Rodzina wielkopolska, wzięła nazwisko od wsi Kęszyce, w ziemi wschowskiej. Sebastyan i Stanisław, dziedzice dóbr Kęszyce i Krzywosądowa 1579 r. (Ks. poborowe). Łukasz, dziedzic na Kęszycach 1581 r., miał synów: Samuela, Jakóba i Stanisława. 

Samuel, żonaty z Dorotą Moraczewską, miał synów: Łukasza, Piotra i Wacława; po Łukaszu z Katarzyny Droszewskiej synowie, Andrzej i Floryan, po Piotrze z Katarzyny Mioduskiej syn Kazimierz żonaty z Teresą Dembowską, a Wacław z Katarzyny Belęckiej pozostawił córkę Ewę za Adamem Krzywkowskim. 

Jakób, drugi syn Łukasza, ożeniony z Anną Jerzykowską, miał syna Łukasza, który z Anny Gorzowskiej miał synów, Kazimierza, chorążego wojsk koronnych, żonatego z Konstancyą Małachowską, i Seweryna, starostę obornickiego, po którym z Zofii Rosnowskiej synowie, Benedykt żonaty 1v. z Jadwigą Krassowską, 2v. z Ludwiką Zakrzewską, i Władysław. 

Władysław kupił w 1698 r. od Piotra Chylińskiego dobra Babino, Cios i Wrzostkowo (Akta Poznańskie); z żony Katarzyny Czarniawskiej jego syn Władysław-Paweł z żony Teofili Biegańskiej miał córkę Annę za Jerzym Kąsinowskim i trzech synów: Pawła-Sebastyana, Józefa i Franciszka. 

Paweł-Sebastyan miał dwie żony, Ludwikę, córkę Władysława Naramowskiego, z której córki, Joanna 1v. Deręgowska, 2v. za Janem Skrzetuskim, Rozalia 1v. za Józefem Koźlińskim, 2v. za Franciszkiem Białoskórskim i syn Samuel, i Maryannę Leśniewską, z niej córka Tekla za Wawrzyńcem Trąmpczyńskim. 

Samuel, skarbnik 1769 r., wojski mniejszy 1779 r., ostatnio wojski większy wschowski 1791 r., zaślubił Annę, córkę Antoniego Zadorskiego i z niej miał syna Ignacego, po którym z Anny Psarskiej synowie: Walenty, Ignacy i Józef wylegitymowani w Królestwie 1839 r. 

Walenty, dzierżawca wsi Karśnice, w pow. sieradzkim 1840 r., następnie radca Dyrekcyi Szczegółowej Tow. Kred. Ziem, w Kaliszu, zaślubił Weronikę Wielowiejską i z niej pozostawił córki Juliannę, Walentynę i synów: Aleksandra, Bronisława i Kazimierza. 

Józef, drugi syn Władysława-Pawłai Biegańskiej, dziedzic dóbr Rudnicy 1750 roku, żonaty z Ludwiką Konarzewską, pisarzówną grodzką kcyńską, miał syna Floryana i córki: Elżbietę, Maryannę i Felicyannę za Samuelem Nowomiejskim. 

Franciszek, brat Józefa, z żony Konstancyi Święcickiej, starościanki korytnickiej, miał pięciu synów: Ignacego, szambelana Stanisława Augusta, Józefa i Władysława bezdzietnych, Marcina i Jana Nepomucena. 

Marcin, pułkownik wojsk polskich, kawaler orderu św. Stanisława, miał dwie żony, Justynę, córkę Stanisława Rychłowskiego, z niej syn Teodor, i Annę Komarównę, z której synowie, Paweł i Józef. 

Teodor, dziedzic Dźwinogrodu, z żony Antoniny Starzyńskiej pozostawił syna Aleksandra, dziedzica Trubczyna, w Galicyi 1864 r., po którym z Jadwigi, córki Mikołaja Lipskiego, córka Karolina za Dominikiem Magnuskim i synowie, Teodor i Włodzimierz. 

Paweł, ur. 1801 r. w Warszawie, dziedzic dóbr Wołkowiec, w Galicyi, wstąpił 1822 r. do pułku strzelców konnych gwardyi i 1827 r. został podporucznikiem, a 1831 r. awansował na porucznika w 5 pułku strzelców konnych, i ostatnio na kapitana, oraz otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. Paweł był żonatym z Bronisławą Horodyską i um. 1854 r. w dobrach Wołkowcach, na Podolu. 

Józef, dziedzic Dźwinaczki, podporucznik wojsk polskich 1831 r., kawaler krzyża złotego Virtuti Militari, zaślubił Józefę Horodyską i z niej pozostawił córkę Helenę za Eugeniuszem hr. Koziebrodzkim i syna Marcina, dziedzica Dźwinaczki, żonatego z Heleną hr. Rejówną, który w 1875 r. otrzymał tytuł hrabiowski papieski. 

Jan Nepomucen, ostatni z synów Franciszka i Święcickiej, radca pow. krobskiego 1809 r., zaślubił Maryę Drogońską i z niej pozostawił syna Franciszka, po którym z Aloizy Kuczborskiej syn Leonard.

Stanisław, ostatni z synów Łukasza, dziedzica na Kęszycach 1581 r., z żony Zofii Sławińskiej miał córkę Ewę za Piotrem Szeplewskim i syna Jacentego, który z 1-ej żony Katarzyny Budziejewskiej miał córkę Annę za Wojciechem Wieszczyckim, i syna Jana-Wojciecha, a z 2-iej żony Jadwigi Cerekwickiej pozostawił córki, Zofię 1v. za Wojciechem Kierskim, 2v. za Wojciechem Mołskim i Teresę 1v. za Wojciechem Cieleckim, 2v. za Aleksandrem Skąpskim. 

Jan-Wojciech, żonaty 1673 r. 1v. z Katarzyną Szeplewską, miał synów: Bonawenturę, Franciszkanina, Wojciecha, Cystersa w Paradyżu, Franciszka, żonatego z Joanną Skąpską, a z 2-iej żony Teofili Kwileckiej, Jan Wojciech pozostawił córkę Agnieszkę za Krzysztofem Naramowskim, i synów, Andrzeja, ożenionego z Anną Napruszewską i Michała. 

Michał ożeniony 1v. z Maryanną Biegańską, z niej córki, Aleksandra za Stanisławem Błociszewskim i Antonina za Józefem Dobrzańskim, i 2v. z Elżbietą Błociszewską, z której córka Wiktorya za Łukaszem Płonczyńskim i syn Ksawery. 

Ksawery podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. poznańskiem; marszałek Trybunału koronnego i kasztelan gnieźnieński 1781 r., kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, kasztelan kaliski 1782 r., rotmistrz kawaleryi narodowej, a od 1786 r. wojewoda gnieźnieński, dostał prawem emfiteutycznem na lat 50 starostwo mosińskie, prawem kaduka dobra Sowiniec, w wojew. poznańskiem i prawem emfiteutycznem dobra Russów, Tykadłów i Tłokinię, w wojew. kaliskiem, a dobra Piotrowo i część Daszewic na własność. Wojewoda, żonaty 1v. z Ludwiką Kwilecką, chorążanką kaliską, a 2v. z jej siostrą Barbarą, pozostawił z 2-iej żony córki, Nepomucenę za Lambertem Raszewskim, Teofilę za Ignacym Wilczyńskim i dwóch synów, Jakóba i Kaliksta. 

Jakób, dziedzic Krosna i Sowińca, starosta mosiński 1790 r., z żony Brygidy Bnińskiej, starościanki szredzkiej, miał córkę Izabelę za Konstantym hr. Bnińskim. 

Kalikst, dziedzic Błociszewa i Piotrowa, szambelan pruski, z żony Nimfy Modlibowskiej, cześnikówny wschowskiej, pozostawił synów, Franciszka Ksawerego i Jana Nepomucena. 

Franciszek Ksawery, szambelan pruski, żonaty z Konstancyą Coindet, pozostawił córkę Teresę za Ernestem de Ruville i syna Henryka, dziedzica dóbr Lisiny Wielkie, rotmistrza ułanów pruskich, po którym z Małgorzaty bar. Esebeck córka Karolina i syn Karol-Ignacy. 

Jan Nepomucen, dziedzic Błociszewa, z żony Florentyny Chłapowskiej miał synów, Stefana i Józefa, po którym z Wandy Świnarskiej syn Zygmunt, dziedzic dóbr Szyły, na Podolu (Kancl., Sigil., Don. Vars., Wyr. i Zap. Tryb. Piotr., Bon., Żychl.). 

Gaspar, syn Samuela i Reginy, ur. 1787 r. we wsi Marsowie, w wojew. kaliskiem, postąpił 1804 r. do regimentu husarów pruskich, a w 1806 r. przeszedł do 4 pułku piechoty legii Dąbrowskiego; podporucznik 1809 r. w 12 pułku piechoty Ks. Warszawskiego, 1812 r. porucznik w 6 pułku piechoty, w 1815 r. przeznaczony do 3 pułku piechoty liniowej, awansował 1820 r. na kapitana. Odbył kampanie, 1806 r. przeciw Francyi, 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, a w 1812 r. był w bitwach pod Bobrujskiem i Borysowem; pozostawił dwie córki i dwóch synów.

KĘTROWICZ h. CIETRZEW. Jan, syn Marcina, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

KĘTRZYCKI h. CIETRZEW. Kazimierz, Michał i Stanisław, synowie Bonifacego, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1858 r. 

KĘTRZYCKI. Dominik i Ignacy, synowie Stefana, z potomstwem, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1845 roku. 

KĘTRZYŃSKI v. KENTRZYŃSKI h. CIETRZEW. Wywodzą się od starej pruskiej rodziny w wojew. pomorskiem. Wojciech, sędzia ziemski mirachowski, i jego bratankowie, Filip i Jakób otrzymali 1552 r. potwierdzenie przywileju na dobra Kętrzyn. Filip, Jakób i Krzysztof, dziedzice dóbr Kętrzyna 1570 r. (Ks. poborowe). Jakób, sędzia ziemski mirachowski 1580 r. Kacper z wojew. pomorskiem 1697 r. i Adam z Kentrzyna z wojew. inowrocławskiem 1764 r. podpisali elekcye. 

Adam, dziedzic na Chośnicy 1570 r., miał syna Michała, po którym syn Jan pozostawił córki, Annę za Jerzym i Katarzynę za Bartłomiejem Puzdrowskimi, oraz synów: Krzysztofa, Ludwika i Stanisława. 

Krzysztof z Doroty Pierzchówny miał córkę Dorotę za Mikołajem Dobrosieckim i synów: Erazma, Kacpra-Ludwika i Jana. Erazm pozostawił córkę Annę za Janem Lewińskim i syna Franciszka, chorążego wojsk królewskich, po którym z Elżbiety Lewińskiej syn Adam-Walenty z Rozali Kowalkowskiej miał synów, Franciszka i Kajetana. 

Franciszek zaślubił Katarzynę Jelińską i z niej miał syna Jana, po którym z Wilhelminy Betkierówny córka Marya-Augusta i syn Julian z żony Leonildy Reuttówny ma syna Stanisława, żonatego z Teklą Unieszowską 1903 roku. 

Jan, najmłodszy syn Krzysztofa i Pierzchówny, dziedzic na Chośnicy 1660 r., zaślubił Gertrudę-Elżbietę de Schmeling i z niej miał córkę Elżbietę za Karolem-Krzysztofem Dąbrowskim i trzech synów: Adama-Gerharda, kapitana wojsk pruskich 1722 r., żonatego z Maryanną-Jadwigą Puttkamerówną, z niej córka Elżbieta-Maryanna za Franciszkiem Malekiem i synowie, Fryderyk-Wilhelm i Joachim-Henryk, kapitanowie wojsk pruskich, Jana i Kacpra-Jerzego, rotmistrza wojsk pruskich, po którym z Elżbiety Puszówny synowie: Jan-Jerzy, Reinhard-Beniamin, Jakób-Teodor, Karol-Gustaw i Krzysztof-Wilhelm.

Jan, syn Jana i Schmelingówny, kapitan wojsk polskich, miał dwie żony, Ertmutę Puttkamerównę, z niej synowie, Piotr ożeniony z Maryanną Jelińską i Antoni, i Gertrudę-Jadwigę de Gottberg, z której synowie, Wojciech i Bonawentura. 

Antoni, właściciel wójtowstwa przedeckiego 1774 r., z żony Magdaleny Węsierskiej miał córkę Joannę za Władysławem Głuchowskim i syna Adama, stolnika inflanckiego 1780 r., żonatego z Krystyną Bielicką, 1v. Bukowską (Ks. Gr. Przedeckie). 

Wojciech, dziedzic na Łątczynie 1770 r., miał dwie żony, Katarzynę Hewnerównę, z niej córki: Ewa-Wiktorya Mullerowa, Joanna-Kunegunda Wojciechowa Wyszecka, Aurelia-Franciszka Wołowska, Franciszka-Józefina Wyszecka, Maryanna-Ludwika Wojciechowa Grabowska i syn Jan, kapitan wojsk austryjackich, i Magdalenę Lewald-Jezierską, sędziankę tucholską, z niej córki: Petronela-Paulina Ściboldowa, Józefa-Maryanna Kronkie, Wiktorya-Konstancya Grabowska i synowie: Jan-Karol żonaty z Kunegundą Łaszewską, Józef-Michał, Teofil-Michał, Ignacy-Albrecht i Wojciech-Leopold. 

Józef-Michał z żony Eleonory Rabówny pozostawił syna Wojciecha, ur. 1838 r., dyrektora zakładu narodowego imienia Ossolińskich we Lwowie, znanego badacza źródeł do historyi polskiej, po którym z Wincentyny Klińskiej córka Jadwiga i synowie, Stanisław, kustosz biblioteki ordynacyi hr. Krasińskich w Warszawie, i Tadeusz (Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Bon.). 

Bonawentura, syn Jana i Gottbergówny, właściciel Jasionny, Chrzcon, Kożuszek, Mścisk i Zaboklik, landrat pruski w Sochaczewie, z 1-ej żony pozostawił syna Wincentego, z 2-iej żony Róży Bakowskiej syna Waleryana, ur. 1798 r. we wsi Czerwona Niwa, w wojew. mazowieckiem, który jako aplikant wstąpił 1817 r. do Komisyi Rządowej Wojny i w 1820 r. został awansowany na podsekretarza Komisyi Wojny w Warszawie; po Wincentym z Honoraty Głębockiej syn Michał, ur. 1804 r. we wsi Czerwona Niwa, w obwodzie sochaczewskim, wszedł 1822 r. do 6 pułku piechoty liniowej i w 1831 r. został podporucznikiem, a następnie porucznikiem wojsk polskich. Michał z żony Cybulskiej miał syna Józefa, po którym z Filomeny Kurkiewiczówny synowie, Alfred, Stanisław i córki: Józefa, Michalina, Teofila i Zofia (Ks. Wojskowe). 

KIBELEŃSKI h. NAŁĘCZ. Grzegorz, syn Michała, porucznik wojsk rosyjskich, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty okręgu białostockiego 1838 r. 

KIBIŃSKI. Franciszek Wątróbka, komornik piński 1785 r. (Bon.). 

KIBORSZTOWICZ h. JASTRZĘBIEC. Mają przydomek Łabęcki. Tomasz, syn Macieja, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. 

KIBORT h. DESPUT. Na Litwie, biorą przydomek Łopatyński; z nich Ambroży, syn Stanisława, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1841 r. Józef, deputat szlachty pow. łuczyńskiego 1845 r. 

KIBORT h. JASTRZĘBIEC. Jan, syn Melchiora, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1803 r. 

KIBORT h. RAWICZ. Heronim zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r. Otto, dóbr Nowamyśl i Dominik, dóbr Staromyśl, w gub. inflanckiej 1880 r. dziedzice. 

KIBORT h. TOPÓR. Tomasz, syn Łukasza, i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

KIBORT v. KIBORTOWICZ. Szymon, koniuszy trocki 1506 r., miał synów, Michała i Mikołaja, którzy dostawiali pięciu zbrojnych na ekspedycye wojenne 1528 r. (Metr. Lit.). Po Mikołaju syn Jan, dziedzic dóbr Bolmy (?) 1566 r. Zygmunt z przydomkiem Zedersok, podstoli lidzki, podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią halicką. 

KIC. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1841 r. 

KICER. Maciej z bratem N., kapitani wojsk koronnych, na zalecenie hetmanów nobilitowani na sejmie 1676 r. (Vol. Leg.). 

KICHMISTRZ. Sebastyan ze Staremberku, pułkownik wojsk królewskich, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. bełzkiem. 

KICIŃSKI h. ROGALA. Hrabiowie i szlachta. Senator w rodzinie, Pius, kasztelan połaniecki 1792-1794 r., kasztelan Królestwa 1817 r., um. 1828 roku. 

Rodzina mazowiecka. Waleryan, syn Marcina i Maryanny z Kossowskich, sekretarz i łożniczy królewski 1701 r., pisarz najwyższy skarbu koronnego 1704 r., podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. brzesko-kujawskiem, a konfederacyę sandomierską 1704 r.; dziedzic Nowej Wsi i Kabajki, starosta krzeczowski 1749 r., miał dwie żony, Katarzynę Lubieniecką, z której córki: Teodora za Andrzejem Giżyckim, Aleksandra lv. za Wojciechem, chorążym sieradzkim, 2v. za Franciszkiem, kasztelanem połanieckim, Rychłowskimi, Anna za Józefem Okęckim, chorążym warszawskim, i synowie: Wojciech,5 podpułkownik wojsk koronnych 1760 r., Ignacy i Michał, i Izabelę Niemiryczównę, kasztelankę połaniecką, z której córka Franciszka za Adamem Czernym, miecznikiem oświęcimskim i Zatorskim, i syn Adam. 

Ignacy, porucznik gwardyi królewskiej 1737 r., a w 1739 r. kapitan, starosta kotelnicki 1744 r., ostatnio pułkownik wojsk koronnych, podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią wieluńską. 

Michał, właściciel na Wilkowiecku, kapitan wojsk koronnych 1775 r., z żony Franciszki Rylskiej miał synów: Piusa, Jana Nepomucena i Stanisława.

Pius, z sekretarza szef gabinetu króla Stanisława Augusta, komisarz skarbu koronnego, kilkakrotnie poseł na sejmy i na sejm czteroletni, na którym gorliwie popierał konstytucyę 3 Maja, wyznawał zasady demokratyczne i był przeciwny wielkiemu wpływowi posłów na sejmy krajowe; kawaler orderu św. Stanisława, został 1792 r. kasztelanem połanieckim, a w 1806 r. otrzymał godność hrabiowską austryjacką, którą przyznała mu w Królestwie delegacya Senatu w 1818 r. W 1817 r. senator i kasztelan Królestwa, z tą dostojnością pełnił obowiązki sędziego Najwyższej Instancyi; mąż zacny, prawy i uczony, napisał dyariusz sejmu 1780 r. i pamiętnik swoich czasów. 

Hr. Pius um. 1828 r. w Warszawie, pozostawiwszy z żony Franciszki Cieciszewskiej, podkomorzanki liwskiej, córki, Antoninę Kretowiczową, Krystynę za Ignacym Potockim i syna Brunona. 

Hr. Bruno, jeden ze znakomitszych poetów swego czasu, literat i tłomacz, był założycielem i redaktorem Kuryera Warszawskiego; otrzymał 1844 r. zatwierdzenie tytułu hrabiowskiego w Królestwie i Cesarstwie. Hr. Bruno um. 1844 r. w swych dobrach Ojrzenie, w wojew. płockiem, pozostawiając z Julianny Zaborowskiej syna Bronisława, zatwierdzonego w tytule hrabiowskim 1848 r. w Cesarstwie, i córki, Halinę-Paulinę i Maryannę Wandę, zmarłych bezpotomnie. 

Jan Nepomucen, drugi syn Michała i Rylskiej, chorąży kawaleryi narodowej 1794 r., zaślubił Karolinę Pruszkowską, podczaszankę dobrzyńską, i z niej miał synów: Erazma, Teodora i Rocha, dziedzica dóbr Zabrodzie, w gub. mazowieckiej, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r. 

Adam, syn starosty Waleryana i Niemiryczówny, dziedzic Nowej Wsi i Kabajki, skarbnik i poseł czerski, podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią czerską; podpułkownik wojsk koronnych 1765 r., wojski mniejszy czerski 1767 r., generał-adjutant buławy wielkiej koronnej 1777 r., wojski większy 1780 r., a ostatnio 1788 r. chorąży czerski i kawaler orderu św. Stanisława, zaślubił Maryannę Zbierzchowską, podkomorzankę łomżyńską, i z niej miał syna Stanisława, dziedzica dóbr Wólka Załęska, w pow. warszawskim, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r., po którym z Zofii Zaborowskiej synowie: Adam, Tomasz i Tadeusz ożeniony z Kazimierą Rembielińską, z której córką Marya za Aleksandrem Daszewskim. 

Adam, dziedzic dóbr Lechanice, w pow. warszawskim, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., z żony Emilii Brzozowskiej pozostawił córki, Maryę za Stanisławem Chrzanowskim, Jadwigę, 1v. Tuszyńską, 2v. Wybranowską i syna Kazimierza, po którym z Urszuli, córki Ludwika Łempickiego, syn Adam i córka Anna. 

Tomasz, dziedzic dóbr Białopola, w pow. hrubieszowskim, wylegitymowany w Królestwie 1857 r., zaślubił Teresę Bielską i z niej pozostawił córki, Eugenię, Maryę za Edwardem Chrzanowskim, oraz synów: Bohdana Stanisława, Konrada-Mieczysława, Stanisława-Piotra i Tadeusza-Filipa, żonatego z Rakowską.

Konrad-Mieczysław, dziedzic Białopola, żonaty z Zofią, córką Medarda Smorczewskiego, pozostawił synów: Jana-Maryana, Mieczysława-Maryana, Tomasza-Maryana i Jerzego-Maryana (Metr. Kor., Kancl., Ks. Gr. Czerskie i Przedeckie, Don. Vars., Bon.). 

KICKI h. GOZDAWA. Senatorowie w rodzinie: Jan, wojewoda ruski 1791-1793 r. Onufry, kasztelan Księztwa Warszawskiego 1809 r., wojewoda Królestwa, um. 1818 r. August, kasztelan Królestwa 1819-1824 r. 

Wzięli nazwisko od wsi Kitki, w ziemi ciechanowskiej. Adam-Maciej, cześnik ciechanowski 1669 r., z żony Kuklińskiej, stolnikówny ciechanowskiej, miał syna Adama-Tomasza, podczaszego ciechanowskiego 1697 r., po którym z Katarzyny Czarlińskiej córka Teresa, żona Michała Nieborskiego, kasztelana płockiego, 2v. Kazimierza Rudzińskiego, i syn Aleksander, z podsędka podkomorzy ciechanowski 1735 r., podpisał konwokacyę 1733 r. Aleksander z Konstancyi Przedwojewskiej, pisarzówny ciechanowskiej, miał córkę Maryannę za Łysakowskim i pięciu synów: Antoniego, Jana, Ferdynanda-Onufrego, Michała i Szymona-Tadeusza, którzy mało znaną dotąd rodzinę podnieśli do wysokiego majątkowego i politycznego znaczenia; z tych braci: 

1) Antoni, kapitan, a następnie major artyleryi koronnej 1746 r., podstoli 1756 r., podczaszy 1764 r., chorąży 1767 r., ostatnio podkomorzy zakroczymski, podpisał elekcyę 1764 r.; konsyliarz konfederacyi zakroczymskiej, generał-adjutant królewski, a następnie generał-major artyleryi koronnej, um. 1772 r., pozostawiwszy z żony Maryanny, córki Antoniego Przanowskiego, córkę Joannę za Tadeuszem Młockim, starostą zakroczymskim, i synów Kajetana-Ignacego, Onufrego, Augusta i Ksawerego, generała-komendanta wojsk rosyjskich, bezdzietnego. 

a) Kajetan-Ignacy, biskup soleński, wikary generalny i sufragan, ostatnio arcybiskup lwowski z tytułem ekscelencyi 1797 r., um. 1812 r. 

b) Onufry, wojski ciechanowski 1771 r., starosta rycki, poseł na sejmy i na sejm czteroletni, na którym popierał usamowolnienie miast; szambelan Stanisława Augusta i kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, marszałek Trybunału koronnego 1789 r., komisarz skarbu ekonomicznego królewskiego 1788 r., koniuszy wielki koronny 1789-1794 r., przyjaciel i poufnik Stanisława-Augusta, zacny i dobry patryota, ulegając woli króla, został w 1792 r. marszałkiem Targowicy ziemi warszawskiej. Onufry był senatorem kasztelanem za Ks. Warszawskiego, a za Królestwa Polskiego wojewodą i w 1814 r. należał do partyi sprzyjającej połączeniu się z Rosyą pod cesarzem Aleksandrem I; wysłany od Polaków w 1814 r. do cesarza Aleksandra I na kongres wiedeński, dostał zapewnienie wskrzeszenia Królestwa Polskiego. Wojewoda umarł 1818 r. w czasie sejmu, a z żony Józefy Szydłowskiej, wojewodzianki płockiej, pozostawił córki: Józefę za Piotrem Bispingiem, marszałkiem wołkowyskim, Ewę za ks. Sułkowskim, ordynatem rydzyńskim, generałem wojsk Ks. Warszawskiego, Teresę i syna Ludwika. 

Ludwik, ur. 1791 r. w Warszawie, wszedł 1807 r. do 1 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i tegoż roku został podporucznikiem gwardyi francuzko-polskiej; porucznik 1808 r., kapitan-adjutant przy ks. Poniatowskim 1810 r., w 1815 r. major z przeznaczeniem na adjutanta wiek ks. cesarzewicza, naczelnego wodza, w 1817 r. awansował na podpułkownika z przeznaczeniem do szwadronów strzelców konnych gwardyi; pułkownik 1820 r., wyszedł do dymisyi 1821 r., aw 1831 r. wszedł powtórnie na służbę z przeznaczeniem na adjutanta polowego przy naczelnym wodzu i wkrótce został generałem brygady. Generał, kawaler krzyża polskiego, krzyża srebrnego Legii Honorowej i krzyża złotego neapolitańskiego, poległ w bitwie pod Ostrołęką, pozostawiwszy z żony Natalii Bispingówny, marszałkówny wołkowyskiej, córkę Ludwikę-Maryannę, wylegitymowaną w Królestwie 1843 r.

c) August, szambelan i sekretarz królewski, starosta krasnostawski 1786 r., poseł na sejm, członek rządu narodowego galicyjskiego 1809 r., został kasztelanem Królestwa 1819 r.; z żony Maryanny Kowalkowskiej, starościanki pokutyńskiej, jego córki, Zofia za Pawłem Cieszkowskim, Gabryela i synowie: Aleksander, Kajetan-Jan, dziedzic dóbr Sobieszyna i Orłowa, w pow. łukowskim, wylegitymowani w Królestwie 1838 r., i Franciszek, po którym z Maryi Rzeczyckiej, 2v. za Edwardem hr. Fredrą, córka Ernestyna za Józefem hr. Starzeńskim. 

2) Jan, twórca świetności swego domu przez przyjaźń łączącą go z Poniatowskimi i względy króla Stanisława Augusta, miecznik czerwonogrodzki 1748 r., starosta okniński i marszałek konfederacyi podolskiej 1764 r., podstoli czerwonogrodzki, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. podolskiem; podkomorzy nadworny 1769 r., starosta lwowski 1769 r., bronił Lwowa od konfederatów barskich 1769 r. Miecznik koronny 1773 r., koniuszy wielki koronny 1774 r., złożył tę dostojność; konsyliarz Rady Nieustającej 1775 r., wojewoda ruski 1791 r., kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, na sejmie 1775 r. dostał prawem emflteutycznem na lat 50 leśnictwo wizkie ze wsią Bronowem; marszałek Trybunału koronnego 1766 r., po pierwszym zaborze kraju, jakkolwiek był starostą lwowskim i posiadał majątki w Galicyi, nie chciał złożyć przysięgi homagialnej Austryi. 

3) Ferdynand-Onufry, kapitan w wojsku saskiem, został księdzem i był kanclerzem- katedralnym włocławskim, proboszczem mościckim i deputatem na Trybunał koronny 1759 r., a jako kanonik lwowski i prałat kujawski, podpisał konwokacyę 1764 r.; proboszcz krakowski 1777 r., dziekan, sufragan i koadjutor arcybiskupa lwowskiego, biskup targoński, został arcybiskupem lwowskim 1780 r. i tajnym radcą austryjackim i miał tytuł ekscelencyi; wylegitymowany w Galicyi 1782 r., umarł 1797 r. 

4) Michał, czesnik bracławski 1745 r., z żony Makomaskiej miał syna Stanisława, rotmistrza kawaleryi narodowej, po którym z Wiktoryi hr. Tarnowskiej, kasztelanki konarsko-łęczyckiej, syn Jan, ur. 1791 r. w gub. wołyńskiej, jako kadet postąpił 1809 r. na służbę do 16 pułku jazdy Ks. Warszawskiego i 1810 r. został porucznikiem, a 1813 r. kapitanem w tymże pułku; 1815 r. umieszczony w 3 pułku strzelców konnych, otrzymał 1823 r. dymisyę z rangą majora; odbył kampanie, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, był w bitwach pod Mirem, Romanowem, Smoleńskiem, Możajskiem, Jarosławem i nad Berezyną, a 1813 r. w Saksonii. Jan za kampanię 1812 r. ozdobiony krzyżem złotym polskim i obojga Sycylii (Ks. Wojskowe).

5) Szymon-Tadeusz, dworzanin królewski 1749 r., starosta sobowicki 1760 r., podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. chełmińskiem; był żonatym z Maryanną Pląskowską, 1v. Czarlińską. 

Wojciech, rotmistrz lekkiej jazdy, komornik graniczny podolski 1610 r., wojownik przeciw Szwedom, Moskwie i Tatarom. Tomasz, podczaszy płocki, deputat na Trybunał koronny 1712 r Kazimierz, Jezuita, um. 1715 r. Kazimierz z ziemią dobrzyńską 1697 r. i Maciej, porucznik ziemi ciechanowskiej, 1764 r. podpisali elekcye (Kancl., Don. Vars., Metr. Kor.). 

KICKI h. JELITA. Biorą przydomek Saryusz. Maciej i Piotr, dziedzice wsi Kiki, w pow. Szadkowskim 1552 r. Andrzej podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią wieluńską. 

KICZKA. W wojew. krakowskiem. Mikołaj, syn Mikołaja i Smichny z Chlewisk, dziedzic na Płużnicy i Marcinowej Porembie 1400 r. Wojciech na Płużnicy 1417 r. Adam z Płużnicy 1440 r. (Bon.). 

KICZKOWSKI. N., dziedzic Orońska, w pow. radomskim 1569 r. (Ks. poborowe). Jan, posiadacz gruntów w Glinianach 1669 r. (Bon.). 

KIDAŁOWSKI. Piszą się z Kidałowic, w wojew. ruskiem; biorą przydomek Budek. Eustachy, dziedzic Kidałowic 1508 r. (Ks. poborowe). Stanisław, posesor dóbr Krzywe 1563 r. (Akta Sanockie). 

KIEBNOCH. Na Białej Rusi; z nich Benedykt podpisał 1698 r. pospolite ruszenie z wojew. mińskiem. 

KIECZKIEŚ. Potomkowie Pawła, konsyliarza rosyjskiego, otrzymali indygenat 1775 r. (Vol. Leg.). 

KIEDROWSKI h.SAS. Wzięli nazwisko od wsi Kiedrowa, w pow. człuchowskim. Stanisław z żony Anny Łąckiej miał synów, Jana i Franciszka. Jan, dziedzic dóbr Małe Wojcice i Zielonczyn, w wojew. Sieradzkiem, miał dwie żony, Różę Psarską i Konstancyę Doruchowską, wdowę po Rafale Chlebowskim; z 1-ej żony synowie, Jan Kanty z Aleksandry Bezanówny pozostawił syna Franciszka, bezpotomnego, i Zygmunta, komornika ziemskiego sieradzkiego 1764 r., pisarza, a następnie sędziego grodzkiego ostrzeszowskiego i deputata na Trybunał koronny 1777 r., ożenionego z Maryanną Wolicką, wdową po Pruszkowskim, który miał córkę Ludwikę za Janem Chorkowskim, cześnikiem pomorskim. 

Franciszek, drugi syn Stanisława i Łąckiej, dziedzic dóbr Łąkie, w pow. człuchowskim, z żony Konstancyi Żalińskiej pozostawił trzech synów 1) Jana-Tadeusza, kanonika gnieźnieńskiego, archidyakona i oficyała kamieńskiego; 2) Andrzeja, burgrabiego grodzkiego piotrkowskiego, bezpotomnego; 3) Antoniego, dziedzica dóbr Czachur, Kałdowa i Głuchowa, w wojew. kaliskiem, który kupił 1758 r. od Kaczkowskich dobra Izdebno. Antoni z Apolonii Kaczkowskiej miał córkę Faustynę za Franciszkiem Bogusławskim, i synów: Andrzeja, bezpotomnego, Mikołaja, po którym z Maryanny Chorkowskiej syn Józef, doktór medycyny i chirurgii w mieście Warcie, wylegitymowany w Królestwie 1838 r., Michała, ożenionego z Teklą Mierzejewską, i Piotra, dziedzica dóbr Czachury i Głuchów, po którym z Maryanny Bogdańskiej synowie: Jan Nepomucen, Antoni, Józef i Filip.

Józef, dziedzic Małych Gałązek i Borucina 1840 r., ożeniony z Julianną Rożnowską, miał córkę Józefę Ławicką i syna Tadeusza-Edmunda, doktora medycyny, zm. 1864 r., po którym z Lucyny Morzyckiej córki, Helena za Ildefonsem dr. Miecznikiewiczem, Józefa za Tadeuszem Janczakowskim i synowie Julian ożeniony z Maryą Janczakowską i Tadeusz-Ambroży, dziedzic Łagiewnik, z Anieli Lewandowskiej ma córkę Elżbietę i syna Edwarda (Bon.). 

KIEDRZYŃSKI h. OSTOJA. Przodkowie tej rodziny nosili w XIV i części XV stolecia miano Biel i pisali się od swego dziedzictwa wsi Błeszna, pod Częstochową. Henryk, kanonik gnieźnieński i krakowski, proboszcz częstochowski, pozwolił Paulinom na założenie klasztoru przy kościele parafialnym częstochowskim 1382 r. Biel z Błeszna, starosta krzepicki, podpisał akt Władysława ks. Opolskiego 1390 r. Henryk, dziedzic dóbr Biała Wielka, Mikołaj z córką, dziedzice wsi Wielkowiecko, i Zygmunt, dziedzic wsi Białai Kamyk, pod Częstochową 1470 r. Jeden z Bielów, nabywszy wieś królewską Kiedrzyn, pod Częstochową, w zamian swej wsi Biały, wziął nazwisko Kiedrzyński; ta wieś Kiedrzyn wyszła z rąk tej rodziny dopiero około 1580 r., sprzedana w działach familijnych. 

Jakób, podwojewodzy wieluński 1709 roku. Jan, posesor Noskowa 1736 r. Adam z żony Eleonory Rozdrażewskiej miał syna Mikołaja 1740 r. Anastazy, z przeora częstochowskiego prowincyał zakonu księży Paulinów 1741 r., kapłan czynny i uczony, upiększył klasztor Jasnogórski Częstochowski i urządził w nim bibliotekę. Jakób podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. kaliskiem. Jakób, burgrabia grodzki 1786 r., komornik ziemski kaliski 1788 r. Franciszka za Michałem Bajkowskim, komornikiem kaliskim 1791 r. 

Franciszek w 1672 r. kupił wieś Kamyk od braci Bielskich; pochodzący od niego: 1) Maciej miał syna Antoniego, ten Ludwika, burgrabiego piotrkowskiego 1790 r., po którym z Róży Błeszyńskiej syn Adam, dziedzic dóbr Mikorzyce, w pow. piotrkowskim, wylegitymowany w Królestwie 1840 r.; 2) Michał, którego synowie: a) Wincenty, dziedzic dóbr Małęczyno, w pow. radomskim, wylegitymowany w Królestwie 1838 r., i b) Tomasz wylegitymowany w Królestwie 1839 r. razem z synem Adamem i synem tego Adama Michałem, urodzonym z Konstancyi Białkowskiej. 

Jakób, w 1698 r. dziedzic wsi Dymki (Akta Sieradzkie); pochodzący od niego: 1) Franciszek miał syna Aleksandra, pisarza dyrekcyi Tow. Kred. w Kaliszu, wylegitymowanego w Królestwie 1836 r. razem z synem Kamilem, urodzonym z Antoniny Borzysławskiej; 2) Jan, którego syn Marcin miał syna Józefa, po którym syn Franciszek wylegitymowany w Królestwie 1852 roku; 3) Marcin, po którym syn Józef z Moniki Siewierskiej pozostawił synów: a) Bogumiła, tego z Felicyi Łubieńskiej synowie, Albin, dziedzic wsi Kostrzyn, w pow. opoczyńskim 1858 r., i Cyryak wylegitymowani w Królestwie 1845 r.; b) Jana Kapistrana, wylegitymowanego w Królestwie 1814 r.

Andrzej, dziedzic dóbr Biegacino 1760 r. (Akta Kaliskie); jego synowie: 1) Kacper z żony Maryanny Arcichowskiej miał synów, Andrzeja, dziedzica dóbr Żydów, i Walentego, dziedzica dóbr Będziechowo, w gub. kaliskiej, wylegitymowanych w Królestwie 1839 r.; 2) Floryan, po którym z Barbary Mikołajewskiej syn Leon wylegitymowany w Królestwie 1837 r.; 3) Jakób, którego syn Józef wylegitymowany w Królestwie 1837 r.; 4) Franciszek miał syna Adama, po którym syn Adam-Klemens wylegitymowany w Królestwie 1848 r. 

Łukasz 1767 r. kupił od swej matki Ludwiki z Sitnickich majątek Kunowo (Akta Poznańskie); z żony Franciszki Buczyńskiej jego synowie, Kazimierz, naddzierżawca ekonomii rządowej Krakopol, w gub. augustowskiej, w 1838 r. i Józef w 1839 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Hipolit, syn Leona i Rozalii z Sadkowskich, ur. 1789 r. we wsi Kaszkach, w W. Ks. Poznańskiem, wstąpił 1806 r. do 4 pułku szaserów Ks. Warszawskiego i w 1810 r. awansował na podporucznika; porucznik 1812 r., został 1813 r. przeniesiony do 1 pułku szaserów, a 1815 r. umieszczony w 1 pułku ułanów; um. 1817 r. w Międzyrzecu. Odbył kampanie, 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. w Prusach przeciw 7 Schilowi, a 1812 r. był w bitwach pod Możajskiem i Czerykowem (Ks. Wojskowe). 

KIEDRZYŃSKI v. KIĘDRZYŃSKI. Andrzej, syn Adama i Franciszki, ur. 1780 r. w Gogolewie, w pow. szremskim, wstąpił 1806 r. jako podporucznik do 10 pułku piechoty Ks. Warszawskiego; porucznik 1807 r., tegoż roku kapitan, umieszczony 1815 roku w 1 pułku strzelców pieszych, wkrótce wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie, 1807 r. przeciw Prusom, a w 1809 r. przeciw Austryi. 

Jan, syn Adama i Franciszki, ur. 1785 r. w Gogolewie, wszedł 1806 r. jako podporucznik do 11 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1807 r. został porucznikiem; kapitan 1808 r., przeszedł 1815 r. do 1 pułku strzelców pieszych i tegoż roku wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie, 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, a 1812 r. odbywał marsze w Rosyi (Ks. Wojskowe). 

KIEJZNA. Kazimierz, łowczy starodubowski, podpisał oznajmienie nowo obranego króla 1697 r. (Vol. Leg.). 

KIEKIERNICKI. Piotr, syn Jana i Anny Szulcówny, ur. 1783 r. we wsi Szarju (?), w W. Ks. Poznańskiem, wstąpił 1809 r. do 15 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i tegoż roku został podporucznikiem; porucznik 1810 r., kapitan 1812 r., w 1815 r. przeznaczony do 1 pułku piechoty liniowej, 1825 r. postąpił na majora, a 1831 r. przeznaczony na komendanta garnizonu Pragi, za szczególne odznaczenie się w boju awansowany na pułkownika tegoż roku z przeznaczeniem na dowódcę 2 brygady 2 dywizyi piechoty. Odbył kampanię 1809 r. przeciw Austryi i w 1812 r. był w bitwach pod Smoleńskiem, Możajskiem, Czerykowem, Woronowem, Medyną i nad Berezyną, za co ozdobiony krzyżem złotym polskim (Ks. Wojskowe).

KIELANOWSKI v. KILANOWSKI h. POBÓG. Podług Paprockiego dom starodawny i znaczny na Podgórzu; pisali się z Burzyna, będąc jednego pochodzenia z Burzyńskimi, herbu Pobóg. Stanisław, dziedzic Kielanowie, w pow. bieckim, Chojnik i Boniowic, a Jan, dziedzic Unieszowy 1581 r. (Ks. poborowe). Wojciech, opat świętokrzyski 1584 r. Samuel z Kielanowie i Burzyna, żonaty z N. wdową po Maryanie Leśniowskim, zm. 1639 r., miał córkę N. za Stanisławem Pawłowskim, pisarzem grodzkim bieckim. Paweł, subdelegat grodzki radomski 1725 r. N., dziedzic dóbr Burzyn 1739 r. (Akta Lubelskie). 

Jan zaślubił Zofię Kleczkowską i z niej miał synów, Dominika i Jana; po Dominiku z Eufrozyny Szmoniewskiej syn Kazimierz pozostawił z Salomei Gadzińskiej synów: Antoniego-Jana, Benedykta, Jana i Piotra, wylegitymowanych w Galicyi 1810 r., a po Janie z Teresy Lewickiej synowie, Kajetan i Tadeusz. 

Kajetan, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., chorąży żydaczowski 1792 r., zaślubił Salomeę Brzeską i z niej miał synów, Antoniego-Pawła, wylegitymowanego w Galicyi 1829 r., i Jana-Aleksandra, po którym z Rozalii Chrzanowskiej synowie, Jan-Prosper i Tytus wylegitymowani w Galicyi 1829 r. wraz ze swym ojcem (Wyr. Tryb. Lubek, Don. Vars., Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KIELECKI h. SULIMA. Władysław, strukczaszy królewski, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. połockiem. 

KIELLER h. KIELLER. Józef i Stefan, synowie Jana, wnukowie Jakóba, dziedzica Małaszówki, w pow. grodzieńskim, i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1819 r. 

KIELNER h. BIBERSZTEIN. Paweł, asesor kolegialny, z synami, Konstantym i Kazimierzem zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego 1825 r. 

KIELNIESKI. Mikołaj składał 1803 r. dowody dla wylegitymowania się we Wschodniej Galicyi (Akta po-Galicyjskie). 

KIEŁBASA h. NAŁĘCZ. Jest to właściwie przydomek rodzin, które od dóbr Gosławic i Tymieńca wzięły nazwisko Gosławski i Tymieniecki.

KIEŁBOWSKI h. ORLA. Podług Paprockiego dom starodawny i znaczny w Wielkopolsce. Mikołaj, syn Jakóba Kota, Jan, Łukasz, Paweł, Jan Komicz, Walenty, syn Bernarda, Andrzej Surowy, Feliks i Piotr, synowie Kacpra, dziedzice na Kiełbowie Wielkim, a Stefan, dziedzic na Kiełbowie-Wyrwałach, w pow. raciążskim 1578 r. (Ks. poborowe). Jan i Stanisław, synowie Macieja, 1615 r. (Don. Vars.). Adam i Piotr z wojew. płockiem podpisali elekcyę 1697 r. Józef, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1805 r. 

KIEŁCZEWSKI h. ABDANK. Wzięli nazwisko od wsi Kiełczewice, w województwie lubelskiem, a brali przydomek Skarbek. Jan z Kielczewic i Dembian, sędzia ziemski lubelski 1435 r., fundator kościoła w Kiełczewicach; jego syn Mikołaj, dziedzic wsi Dembiany około 1470 r. (Lib. Benef.). Jan, dziedzic Kiełczewic 1531 r. (Ks. poborowe). Stanisław, syn Jana, 1591 r. Antoni, sędzia grodzki lubelski 1602 r. Jakób, podstarosta żydaczowski 1604 r. Jan i Stanisław, synowie Stanisława, 1612 r. Jakób, pisarz grodzki latyczowski 1640 r., łowczy czerniechowski 1644 r., ożeniony z Anną Obodeńską. Jakób, rotmistrz królewski 1646 r., podstarosta czerniechowski, miał syna Tomasza, regenta grodzkiego lubelskiego 1664 r., pisarza grodzkiego radomskiego 1669 roku, cześnika łukowskiego 1680 roku, podstarostę i sędziego grodzkiego lubelskiego 1682 r., ożenionego z Katarzyną Gołuchowską, 1v. za Andrzejem Ossowskim. 

Remigian, skarbnik podlaski 1626 r., podstarosta i skarbnik 1641 r., a następnie podsędek lubelski, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. lubelskiem; z żony Teofili z Zaporza miał córkę Aleksandrę 1v. za Janem Lendzkim, 2v. za Samuelem Mikułowskim, sędzią ziemskim radomskim, i synów: Stanisława, cześnika lubelskiego 1667 roku, Piotra, miecznika lubelskiego 1671 r., Teodora, żonatego z Zofią Leżeńską, Remigiana i Aleksandra. 

Remigian, miecznik 1668 r., podstarosta 1671 r., ostatnio podsędek lubelski, zaślubił Annę z Domaszewnicy Domaszewską i z niej pozostawił córki, Apolonię za Piotrem Hadziewiczem, Petronelę za Stanisławem Rostkowskim, i syna Antoniego. 

Antoni, podstarosta i sędzia grodzki 1717 r., chorąży lubelski 1718 r., z żony Izabeli Grajewskiej pozostawił synów: Jana, kanonika łuckiego 1740 r., Jana, podpułkownika i generał-adjutanta wojsk litewskich 1750 r., a ostatnio pułkownika wojsk koronnych 1775 r., i Józefa, podpisarza ziemskiego 1741 r., z regenta grodzkiego lubelskiego podsędka czerskiego 1745 r., żonatego 1v. z Anną Gołuchowską, 2v. z Heleną Kossakowską, chorążanką żytomierską. 

Aleksander, syn podsędka Remigiana i Teofili z Zaporza, dziedzic na Kiełczewicach 1664 r., Prawiednikach i Żabiej Woli, łowczy mielnicki 1672 r., cześnik lubelski 1684 r., miał dwie żony, Maryannę Grzybowską i Zofię Dłużewską, z nich syn Tomasz i córki, Aniela, Ludwina i Teofila za Augustynem Hańskim. 

Tomasz, towarzysz roty pancernej, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. lubelskiem; z cześnika stolnik 1709 r. i wreszcie chorąży lubelski 1725 r., z żony Olszowskiej, siostrzenicy prymasa, pozostawił pięciu synów: Aleksandra, Floryana, Michała, Jerzego i Józefa; z nich 1) Aleksander, dziedzic Gałęzowa, podstoli urzędowski 1755 r., podpisał elekcyę 1733 r.; stronnik Leszczyńskiego, przebywał długi czas z nim w Lotaryngii, wróciwszy zaś do ojczyzny zajmował się naukami i umarł bezżenny; 2) Floryan, dziedzic dóbr Prawiednik, podpisał elekcyę 1733 r.; 3) Michał, dziedzic dóbr Kiełczewice Górne, podpisał elekcyę 1733 r., żonaty z Bukowską, umarł bezpotomnie; 4) Jerzy, dziedzic na Kiełczewicach, miał córkę Annę za Andrzejem Koźmianem, sędzią ziemskim lubelskim; 5) Józef, starosta kahorlicki i chorąży pancerny 1759 r., poseł bracławski na sejm, podpisał elekcyę 1764 r.; dziedzic prócz innych majątku Piórkowa, który wziął w posagu, z żony N. Giżyckiej miał dwóch synów, Wincentego, młodo zmarłego, i Jana, który, straciwszy majątek, umarł w nędzy. 

Remigian, podczaszy nurski 1720 r., z podczaszego urzędowskiego stolnik urzędowski 1729 r., ożeniony z Urszulą Grzybowską, starościanką sulejowską, miał synów: Antoniego, Jezuitę, Józefa, księdza, Kajetana, ożenionego z Maryanną Szydłowską, łowczanką zawskrzyńską, i Jana. 

Jan, dziedzic dóbr Chrzesne i Strzyżewice, stolnik 1740 r., a następnie 1758 r. chorąży urzędowski, z żony Maryanny z Zaranków, starościanki żmudzkiej, pozostawił córki: Joannę, Izabelę za Janem Jezierskim, pisarzem ziemskim łukowskim, Katarzynę za Antonim Gajewskim, podstolim smoleńskim, i synów: Antoniego, pułkownika wojsk litewskich, żonatego z Ewą Jankowską, Józefa, wojskiego mniejszego urzędowskiego 1785 r., i Remigiana, dziedzica Mokrej Wsi, po którym z Józefiny Komorowskiej syn Antoni-Wincenty, nadzorca więzienia w Chęcinach, wylegitymowany w Królestwie 1838 r. 

Paweł z ziemią czerską, a Paweł i Piotr z wojew. lubelskiem podpisali elekcyę 1648 r. Jakób, podstoli żydaczowski 1697 r., zaślubił Justynę Zajączkowską, podczaszankę podlaską. Jakób, podstarosta żydaczowski 1703 r. Andrzej-Mikołaj, skarbnik wiślicki 1713 r. Adam z żony Franciszki Gałęzowskiej miał syna Andrzeja i córkę Antoninę za Benedyktem Węglińskim, łowczym latyczowskim 1750 r. Maciej, cześnik 1730 r., podczaszy stężycki 1731 r., z Anny Rudzkiej miał syna Franciszka, dziedzica dóbr Ossa, po którym z Ludwiki Żebrowskiej syn Benedykt 1780 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Metr. Kor., Ks. Gr. Czerskie, Don. Vars., Bon.). 

Antoni, dziedzic dóbr Kamieńca i Wólki 1752 r. (Akta Piotrkowskie), pozostawił syna Antoniego, który z Magdaleny Zajączkowskiej miał syna Aleksandra, dzierżawcę wsi Podłęże, w pow. łukowskim, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r. 

Byli i na Litwie. Mikołaj w pow. Słonimskim 1630 r. Krzysztof, starosta stokliski, ożeniony z Anną Pacówną, podkomorzanką brzesko Jitewską, zostawił synów: Andrzeja, Mikołaja i Jana, sędziego ziemskiego 1665 r., podkomorzego, a ostatnio marszałka kowieńskiego, który podpisał elekcyę 1674 r. Franciszek na Kiełczewicach, deputat wojew. wileńskiego 1698 r. Paweł-Heronim, pisarz grodzki rzeczycki, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. mińskiem; jego synowie, Michał-Daniel, pisarz grodzki 1712 r., wojski rzeczycki, poseł na sejm 1735 r., i Karol, po którym z Wiktoryi Kamińskiej syn Leopold. 

Jan-Konstanty podpisał elekcyę 1674 r. z pow. grodzieńskim; stolnik parnawski, z żony Heleny Rokickiej miał syna Michała, dziedzica Odkińszczyzny, stolnika grodzieńskiego, po którym z Konstancyi Kociukówny syn Leon, dziedzic Michalewa, podstoli i poseł rzeczycki, podpisał elekcyę 1764 r. Leon, stolnik rzeczycki 1765 r., deputat na Trybunał litewski 1776 r., miał dwie żony, Helenę Chlewińską, z niej synowie: Feliks, Jan-Antoni i Józef-Benedykt żonaty z Domicelą z Sielawów, i Konstancyę Janiszewską, z której synowie: Floryan-Kazimierz, Edward-Józef, Antoni, Kajetan-Wawrzyniec, Marceli, Michał i Piotr. 

Jan-Antoni, sędzia ziemski bobrujski, 1797 r. marszałek szlachty pow. bobrujskiego, zaślubił Józefę Brodowską, podstolankę Słonimską, i z niej miał córki, Annę za Narbutem, Eleonorę-Kazimierę za Dominikiem Bortkiewiczem, pułkownikiem wojsk polskich, i pięciu synów, z których Tadeusz, dziedzic Wołczewicz, deputat szlachty pow. bobrujskiego 1811 r., z Barbary Nowakowskiej pozostawił córkę Kamilę i syna Zygmunta, a Kacper, dziedzic Michalewa, prezes sądów pow. bobrujskiego, z żony Wincentyny Kiełczewskiej miał syna Aleksandra, po którym z Anieli Łapówny córka Marya Iżycka i syn Jan, dziedzic dóbr Janina, żonaty z Maryą Salmonowiczówną, ma synów, Aleksandra i Jana (Hr. Koss., Bon.). 

Franciszek, dziedzic dóbr Gursztany 1680 r., stolnik poznański (?), z żony Zuzanny Judyckiej miał syna Józefa, po którym syn Michał, sędzia kapturowy wileński 1764 r., z żoną Teresą Wojtkiewiczówną sprzedał Brzostowskim majątek Podpuni (?), w pow. kowieńskim 1769 r.; jego syn Benedykt miał synów: Stanisława, zapisanego do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1819 r., Antoniego z synem Stanisławem, Bonawenturę i Jana, wylegitymowanych w Cesarstwie 1842 r. i zapisanych do ksiąg szlachty gub. wileńskiej; po Janie z Matyldy Kolędówny syn Józef, dziedzic wsi Bondary, w pow. kalwaryjskim, wylegitymowany w Królestwie 1844 r. 

Mikołaj, syn Bartłomieja, 1799 r., i Grzegorz, syn Emanuela, 1820 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

KIEŁCZEWSKI h. NIECZUJA. Adam, syn Piotra, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

KIEŁCZEWSKI h. POMIAN. Senator w rodzinie, Wacław, kasztelan biechowski 1607 r., lendzki 1619 r., a łęczycki 1620 r. 

Dawna wielkopolska rodzina, wzięła nazwisko od wsi Kiełczewa, w pow. konińskim. Andrzej, Jerzy i Walenty, synowie Macieja, 1562 r. Wojciech, syn Piotra, 1564 r. Stanisław, syn Pawła z Wielkiego Kiełczewa, Michał, syn Mikołaja, 1568 r. Tomasz, syn Jana, 1569 r. Wojciech, Jan i Piotr, synowie Pawła, dziedzica dóbr Czopowa i Kiełczewa, 1576 r. Adam, Jan i Marcin, synowie Andrzeja, 1580 r. Piotr, Wacław i Wojciech, synowie Pawła, 1582 r. 

Piotr, dziedzic na Kiełczewie i Wierzchocinach, skarbnik kaliski 1612 r., z żony Zofii miał synów: Jana, Krzysztofa i Stanisława; Jan, dziedzic na Kiełczewie, skarbnik kaliski 1624 r., żonaty z Jadwigą Kołudzką, Krzysztof, sekretarz królewski 1622 r., cześnik łęczycki 1628 r., ożeniony z Izabelą Karnkowską, a Stanisław, dziedzic na Kiełczewie, miecznik 1638 r., pisarz ziemski brzeski 1642 r., podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. brzesko-kujawskiem; podsędek brzeski 1649 r., był żonatym z Anną Tchorzewską. 

Wacław, młodszy syn Pawła, dziedzic dóbr Morzyce, starosta wschowski 1591 r., kasztelan biechowski 1607 r., deputat do urządzenia praw pruskich 1612 r., lustrator do Małopolski 1616 r., kasztelan lendzki 1619 r., a łęczycki 1620 r., ostatnio podkomorzy koronny 1627 r., był żonatym z Anną-Maryanną a Duna. 

Stanisław z wojew. kaliskiem 1648 r., Franciszek, Kazimierz, Sebastyan i dwóch Stanisławów z wojew. inowrocławskiem, a Marcin z wojew. Sieradzkiem 1697 r. podpisali elekcye. 

Marcin żonaty z Katarzyną Orzelską 1663 r. Po Władysławie synowie, Stanisław-Franciszek, podstoli gostyński i pisarz grodzki kowalski 1688 r., żonaty z Urszulą Borzymowską, i Feliks-Władysław ożeniony z Barbarą z Klejstów 1704 r. 

Jan-Zygmunt, dziedzic na Kiełczewie, skarbnik kaliski 1726 r., kupił od Krzymkowskich majątek Częstkowo; z żony Zofii Bętkowskiej miał synów: Dominika, Rocha, Michała, Antoniego, Jana i Józefa-Kazimierza, stolnika kowalskiego 1731 r. 

Dominik, proboszcz łowicki, kielecki, chełmski i oświęcimski, oflcyał generalny krakowski 1755 r., kanonik krakowski i kujawski, biskup hermopolitański, sufragan chełmiński, a w 1760 r. sufragan krakowski, biegły w prawie, um. 1776 r. 

Roch, stolnik kowalski 1775 r., żonaty 1v. z Joanną Trzebińską, stolnikówną inowłodzką, z niej córka Monika za Bazylim Potockim i synowie, Andrzej i Gabryel, 2v. z Teofilą Korytowską, z której synowie, Franciszek i Kacper. 

Andrzej, szambelan Stanisława Augusta 1791 r., żonaty z Zuzanną Domaniewską, podczaszanką piotrkowską, miał syna Wincentego. 

Gabryel, dziedzic dóbr Obielawy 1785 r., szambelan Stanisława Augusta 1790 r., radca departamentu bydgoskiego 1809 r., miał dwie żony, Maryannę Moszczeńską, kasztelankę inowrocławską, i Annę Trzcińską, chorążankę kruszwicką, z której synowie, Ignacy i Walenty. 

Kacper, ostatni z synów stolnika Rocha, dziedzic dóbr Częstków, w pow. łęczyckim, zaślubił Maryannę z Russianów i z niej pozostawił syna Karola, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r.

Antoni, syn skarbnika Jana-Zygmunta, burgrabia grodzki przedecki, podpisał elekcyę 1733 r.; z żony Anny Jaranowskiej miał pięć córek i syna Dominika, szambelana królewskiego, po którym z Joanny Michałowskiej, sędzianki krakowskiej, syn Tomasz ożeniony z Józefą, córką Michała Strasza, z której córka Ewa 1v. za Jeziorkowskim, a 2v. za Kazimierzem Skorupką, dziedzicem dóbr Błeszno, pod Częstochową, i syn Seweryn. 

Seweryn, dziedzic dóbr Wiszniowa i Piaski, w gub. lubelskiej, wylegitymowany w Królestwie 1838 r., z żony Józefy Szlubowskiej pozostawił córkę Cecylię za Emilianem Wejchertem i synów: Władysława, żonatego z Kulikowską, Tadeusza, dziedzica Wiszniewa, ożenionego z Zakliczanką, i Józefa, żonatego z Malczewską. 

Jan, chorąży kowalski, z żony Balbiny Turskiej, stolnikówny sieradzkiej, miał syna Józefa, chorążego kaliskiego 1788 -1793 r., dziedzica dóbr Koźminka, posła na sejmy i kawalera orderu św. Stanisława, po którym z Salomei Walewskiej, chorążanki piotrkowskiej, synowie: Feliks, Aleksander, oficer wojsk pruskich, Michał i Antoni (Ks. Gr. Przedeckie, Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Bon.). 

Marcin, 1690 r. dziedzic dóbr Krajewice z Wolą Zagajkową, Kamienicy Większej i Mniejszej, które jego synowie, Jakób i Kazimierz sprzedali w 1693 r.; z tych synów Jakób miał syna Szymona, a ten Adama, po którym syn Walenty pozostawił syna Tomasza, żonatego z Reginą Grądzką, z niej syn Stanisław, dziedzic wsi Guty-Poddenki (?), w pow. augustowskim, wylegitymowany w Królestwie 1848 r. 

Kacper, dziedzic dóbr Brzesce, na Kujawach, miał synów: Kazimierza, księdza, Stanisława, Sebastyana, Wawrzyńca, Jana i Antoniego 1700 roku; z nich Jan pozostawił syna Bartłomieja, a ten Józefa, po którym syn Franciszek, współdziedzic wsi Guty, w pow. augustowskim, wylegitymowany w Królestwie 1851 r. 

Mateusz dziedzic wsi Goślinki 1711 r. (Akta Rawskie); pochodzący od niego Piotr, burgrabia grodzki rawski 1763 r., z żony Barbary Magnuszewskiej miał synów, Juliana, dziedzica dóbr Porady Górne, w pow. rawskim, w 1837 r., i Jana, dziedzica dóbr Lesiewa, w pow. rawskim, w 1841 r. wylegitymowanych w Królestwie. 

Michał w 1755 r. kupił dobra Choceń i Zagajewice; stolnik 1768 r., sędzia grodzki i podstarosta przedecki 1772 r., z żony Klary Niewieścińskiej jego syn Leon-Piotr-Paweł, rejent pow. brzesko-kujawskiego, wylegitymowany w Królestwie 1837 r. 

KIEŁCZEWSKI. Licznie rozrodzeni w ziemi łomżyńskiej i pierwotnie brali nazwisko Kielcz od dóbr Kielcze. Andrzej, Michał i Szymon podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią łomżyńską. Andrzej, skarbnik wizki 1713 r. Paweł, komornik ziemski wizki 1787 r. (Ks. Gr. i Ziem. Łomżyńskie). 

Józef-Jakób, syn Antoniego i Wiktoryi z Kuczkowskich, podżupnik wielicki 1768 r. (Sigil.), zaślubił Annę Gordonównę i z niej miał syna Aleksandra, wylegitymowanego w Galicyi 1782 r., i córkę Katarzynę 1v. za Janem Janotą-Bzowskim, burgrabią krakowskim, 2v. za Wincentym Przebendowskim (Bon.). 

KIEŁCZYŃSKI. Jan, dziedzic Kiełczyna 1590 r. (Wyr. Tryb. Lubek). N., stolnik kijowski, należał do poselstwa wojewody Adama Kisiela, wysłanego 1649 r. do Bohdana Chmielnickiego, aby go przywieść do zgody z Rzecząpospolitą. 

KIEŁKIEWICZ h. TRĄBY. Wojciech, dziedzic Kukawki i Strachowa, rotmistrz pow. grodzieńskiego 1780 r., miał syna Stanisława. N. zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej, przed 1830 r. 

Kazimierz, Łukasz, Wojciech. Jan, Tomasz, Stanisław, Romuald, Józef i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1837-1848 r. 

Dominik, kapitan legionów włoskich 1800 r., walczył w Hiszpanii 1808 r. i odznaczył się w wojnie 1813 r., za co dostał Legię Honorową; następnie był rządcą w majątku generała Załuskiego, a w 1831 r. majorem wojsk polskich. 

Mikołaj, syn Tomasza i Katarzyny z Kalinowskich, urodzony we wsi Dubasiewszczyzna, w obwodzie białostockim 1791 r., wszedł 1805 r. do pułku ułanów wojsk pruskich, a następnie przeszedł do 5 pułku Ks. Warszawskiego i w 1812 r. został podporucznikiem w tymże pułku; przeniesiony 1815 r. do batalionu grenadyerów gwardyi, awansował 1815 r. na porucznika, a 1825 r. na kapitana i w 1830 r. wyszedł do dymisyi w randze podpułkownika. Odbył kampanie, 1806 r. przeciw Francyi, 1807 r. przeciw Prusom, a 1812 r. był w bitwie pod Dynaburgiem. Mikołaj był żonatym z Katarzyną Majorkowską, która umarła w Warszawie 1855 roku. 

Teodor, syn Wojciecha i Salomei, ur. 1777 r. w Dubaśnie, w wojew. augustowskim, wstąpił 1794 r. do pułku ułanów i tegoż roku został podporucznikiem, a następnie porucznikiem w 3 batalionie legii włoskiej; kapitan 1798 r., przeszedł do 1 batalionu legii nadreńskiej, i potem do 3 pułku legii nadwiślańskiej, a w 1815 r. umieszczony w 5 pułku piechoty liniowej, otrzymał urlop nieograniczony. Odbył kampanie, 1794-1799 r. i 1806-1814 r., gdzie brał udział niemal we wszystkich bitwach. 

Wojciech, syn Łukasza i Leony Babickiej, ur. 1805 r. we wsi Dołhalówce, gub. wołyńskiej, postąpił 1823 r. do pułku grenadyerów gwardyi i w 1830 r. został podporucznikiem, a w 1831 r. porucznikiem z pozostawieniem przy obowiązkach adjutanta batalionu tegoż pułku; ostatnio był kapitanem i otrzymał krzyż złoty polski (Ks. Wojskowe). 

KIEŁKOWSKI. Piszą się z Kiełkowic, w pow. lelowskim. Mikołaj, syn Falisława, 1438 r. Mikołaj, syn Stanisława, dziekan 1446 r., proboszcz łowicki 1456 r., był w 1472 r. kanonikiem łęczyckiem (Bon.). 

KIEŁPIŃSKI h. NIESOBIA. Jan, Piotr, Joachim i Antoni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1848 r. 

KIEŁPIŃSKI h. ROGALA. Wzięli nazwisko od wsi Kiełpina, a pisali się z Zaborowa, w wojew. mazowieckiem. Po Ściborze, cześniku warszawskim, synowie: Jakób, Mikołaj i Stanisław; Jakób z Zaborowa, stolnik warszawski 1478 r., chorąży zakroczymski 1483 r., miał syna Ścibora. Stanisław notowany w aktach ostrowskich 1532 r. Jan, podsędek dobrzyński, um. 1547 r. Wojciech i Bartłomiej, dziedzice na Kiełpinach, Brzozowie i Płonczynie, w pow. rypińskim 1564 r. Jan, syn Stanisława, dziedzic na Białutach, a Maciej, Mikołaj, Piotr i Stanisław, synowie Jakóba, dziedzice na Kiełpinie i Białutach, w ziemi warszawskiej 1580 r. (Ks. poborowe). 

Maciej, dziedzic na Białutach, miał synów, Marcyana, żonatego z Zofią Grudowską, i Stanisława, ożenionego z Bieniewską, a Mikołaj pozostawił synów: Jakóba, ożenionego z Jadwigą Markowską 1623 r., Kacpra i Stanisława, ożenionego z Elżbietą Lasocką. 

Jakób, dziedzic Zgierza, podsędek zakroczymski 1606 r., z żony Katarzyny Boglewskiej miał córkę Helenę. Paweł, wojownik 1610 r., miał brata Krzysztofa, żonatego z Makowiecką, który osiedlił się na Podolu. Mikołaj zaślubił Jadwigę Sebrańską 1615 r. 

Adam, Felicyan, Gabryel i Wacław z ziemią warszawską 1648 r., Adam z ziemią zakroczymską 1674 r., Andrzej i Maciej z wojew. kaliskiem, Jan i Stefan z ziemią dobrzyńską, a Stanisław z ziemią warszawską 1697 r. podpisali elekcye. Po Stanisławie z Anny Arciszewskiej synowie, Jan, dziedzic na Białutach, i Stanisław, podwojewodzy warszawski, ożeniony z Elżbietą Miklaszewską 1712 r. Aleksander, wojski zakroczymski 1721 r. Stanisław, kanonik kamieniecki, proboszcz kiełpiński 1725 r. Jan, viceregent grodzki i ziemski zakroczymski 1741 r. Felicyan, cześnik zakroczymski 1746 r. (Metr. Kor., Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie i Sochaczewskie). 

Mikołaj sprzedał w 1662 r. swój majątek Białuty i Kiełpino Lasockim (Akta Warszawskie); jego syn Kazimierz miał syna Jana, a ten Jakóba, po którym syn Grzegorz pozostawił syna Synezyusza, dziedzica dóbr Kiełpina, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r., po którym z żony Zofii Klepackiej synowie, Ludwik, podoficer, i Józef, żołnierz w wojsku ros., wylegitymowani w Królestwie 1839 r. 

KIEŁPIŃSKI-MANTEUFEL. Rodzina pruska, bierze przydomek Manteufel, a właściwem jej nazwiskiem ma być Siegel, które spolszczyła od swego dziedzictwa wsi Kiełpin, w wojew. pomorskiem. N., sądowy ziemski człuchowski, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. pomorskiem. Andrzej-Kazimierz, sędzia ziemski tucholski, miał syna Krzysztofa, dziedzica Woli Jeżowej, sekretarza królewskiego, proboszcza kłodawskiego, opata sieciechowskiego 1719 r., oficyałai archidyakona kamieńskiego, zm. 1739 r. 

Ernest-Krzysztof, starosta nowodworski 1717 r., ożeniony z Teofilą Błudowską. Maciej, wojski wschowski 1717 r., żupnik bydgoski 1722 r., z żony Estery de Munchau pozostawił syna Franciszka. Franciszek, dworzanin królewski, starosta gąbiński 1721 r. Andrzej, kapitan gwardyi pieszej koronnej, z Justyny Czosnowskiej, podsędkówny warszawskiej, miał syna, Ambrożego, kapitana wojsk koronnych 1766 r. Józef, sądowy człuchowski 1767 r. Jakób, porucznik wojsk koronnych 1790 r. (Sigil., Don. Vars., Ks. Gr. i Ziem. Czerskie i Sochaczewskie). 

KIEŁPSZ h. DOŁĘGA. Wojciech, syn Marcina, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

KIEŁPSZ h. ODROWĄŻ. Kazimierz, syn Stefana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1800 r. 

KIEŁPSZ h. PRUS I. Brali przydomek Talat, pisali się też niekiedy Kiełpsza. Jakób Jurjewicz, podsędek upicki 1570 r. Jerzy z pow. wiłkomierskim 1674 r., a Kazimierz z wojew. wileńskiem 1697 r. podpisali elekcye. Stanisław, podczaszy wiłkomierski, podstarosta oszmiański 1713 r. Antoni, pisarz grodzki brasławski 1733 r. Bogusław, skarbnik wiłkomierski, deputat żmudzki 1737 r. Adam, strażnik starodubowski 1742 r. 

Antoni i Józef podpisali manifest szlachty litewskiej 1763 roku. Antoni, horodniczy wiłkomierski 1764 r. Bogusław, podstoli żmudzki 1766 r. Franciszek, podstoli smoleński 1766 r., żonaty z Elżbietą Sulistrowską. Jerzy, podczaszy wiłkomierski 1766 r., z żony Zofii Zenowiczówny miał córkę Ludwikę za Tadeuszem Żabą, wojewodą połockim. Stanisław, cześnik starodubowski 1775 r. Jan, rotmistrz, regent grodzki 1776 r., a ziemski brasławski 1787 r. Piotr, rotmistrz oszmiański 1786 r. Franciszek, kanonik wileński 1788 r. 

Franciszek, oboźny brasławski 1770 r., z Róży Wazgirdówny pozostawił córkę Juliannę za Mikołajem Łopacińskim i syna Edwarda, po którym z Zenowiczówny syn Alfons. 

Zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej z przydomkiem Talat, Aleksander, syn Dawida, i Stefan, syn Aleksandra, 1798 r. 

KIEŁPSZ h. ROGALA. Samuel i Jan, synowie Stanisława, 1799 r., Adam, syn Jakóba, 1804 r., Ferdynand i Samuel, oraz Michał, syn Stanisława, 1819 r., a Mateusz, syn Melchiora, 1820 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

KIEŁPSZ. Roman, syn Andrzeja, dóbr Kurkli, Alfons, syn Piotra, dóbr Pimpi, Tomasz, syn Józefa, dóbr Rogali, Eustachy, syn Józefa, dóbr Gilwicze, Józef, syn Aleksandra, dóbr Pukie, Adolf, syn Jana, dóbr Mingince, Wiktor, syn Michała, dóbr Senkajce, Jan, syn Michała, dóbr Szukie, Higin, syn Aleksandra, dóbr Sudymty, Franciszek, syn Franciszka, Konstanty, syn Stanisława, dóbr Kiełpszajce, Aleksander, syn Apolinarego, dóbr Mażule dziedzice i inni w gub. kowieńskiej 1882 roku. 

KIEŁTYKA. Aleksander z wojew. nowogrodzkiem podpisał elekcyę 1697 r. Gabryel i Aleksander podpisali pospolite ruszenie 1698 r. z wojew. mścisławskiem.

KIEMLICZ h. RAWICZ. Stanisław, rotmistrz, za usługi wojenne otrzymał 1432 r. Studzienicę, na Podolu. Jan, posesor Domamiszyc 1409 r. Jan na Krzywcu, a Maciej na Babińcach 1558 r. dziedzice. Tomasz 1590 r., miał córki, Dorotę za Wolińskim, wojskim kamienieckim, i Zofię 1v. Babską, 2v. za Wydźgą, podsędkiem lwowskim. 

KIENIEWICZ. Michał i Paweł, poseł na sejm, podpisali elekcyę 1764 r. z wojew. nowogrodzkiem. Paweł podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r.; prowadził wspólnie z braćmi proces o folwark Podegminy, w ks. żmudzkiem, z księżmi Dominikanami kalwaryjskimi, na co sejm wyznaczył komisyę 1775 r. (V. Leg.). Andrzej, rotmistrz piński 1781 r. Andrzej, komornik piński 1785 r. 

Antoni, w wojew. wileńskim, miał synów: Feliksa, Heronima i Hipolita. Heronim, chorąży mozyrski 1830 r., z żony Katarzyny Horwattówny pozostawił córki: Kamilę Mikulską. Wandę za Witoldem Ordą, Józefinę za Bolesławem Jeleńskim i syna Heronima, po którym z Jadwigi Horwattówny córki: Jadwiga Lubańska, Klotylda za Ksawerym Potworowskim, Zofia Putkamerowa i synowie, Heronim żonaty z Adelą Narkiewicz-Jodkówną i Antoni ożeniony z Magdaleną hr. Grabowską. 

Hipolit miał córkę Maryę Wolbekową i synów, Hipolita, żonatego z Węcławowiczówną, i Zygmunta, po którym z Felicyi Kieniewiczówny synowie, Adam i Zygmunt, oraz córki: Anna, Felicya i Marya (Hr. Koss.). 

KIENISZKO. Jakób sprzedał Brzostowskim swój majątek Michaliszki, w wojew. wileńskiem 1604 r. Dawid z wojew. wileńskiem podpisał elekcyę 1648 r. 

KIENOWSKI h. JUNOSZA. Cytuje ich Ledebur i wzmiankuje N., kapitana wojsk pruskich 1806 r., zmarłego 1825 r. 

KIEŃSKI h. RADWAN. Rodzina tatarska na Litwie. Mustafa, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1817 r. 

KIEŃSKI. Franciszek, Szymon i Wawrzyniec, synowie Mikołaja, Michał z synami: Franciszkiem, Janem i Mikołajem, oraz Szymon i Jan, synowie Kazimierza, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1848 r. 

KIERBEDŹ h. ŚLEPOWRON. Stanisław, syn Kazimierza, właściciel dóbr Pokierszynie, w szawelskiem, i Nowydwór, w upickiem 1750 r., miał synów, Antoniego, deputata na Trybunał litewski, ożenionego z Ludwiką Szukścianką, pisarzówną upieką, i Waleryana, żonatego 1v. z Maryanną Szemetówną, ciwunówną retowską, 2v. z Wiktoryą Ejdrygiewiczówną z których synowie: Euzebiusz, Teofil, Stanisław, Michał, Maksymilian i Hipolit. 

Stanisław, dziedzic Pokierszynie, generał inżynieryi, wylegitymowany w Cesarstwie 1863 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej, miał dwie żony, Paulinę Montrymowiczównę i Maryę Janowską, z której córki, Eugenia za Stanisławem Kierbedziein, Zofia za Lubomirem Dymszą i synowie: Michał, dziedzic Pokierszynie i Brahina, Mikołaj, Stanisław i Waleryan. 

Maksymilian zaślubił Józefinę Bonowską i z niej pozostawił synów, Władysława, właściciela Traup, i Edwarda. 

Hipolit, ostatni z synów Waleryana, z żony Felicyi Dąbrowskiej pozostawił córkę Maryę za Władysławem Komarem i synów: Waleryana, ożenionego z Gabryelą Malińską, Maksymiliana, Michała, ożenionego z Julią Janowską, i Stanisława, po którym z Eugenii Kierbedziówny córka Felicya za Waldemarem hr. Tyszkiewiczem (Bon.). 

Stanisław i Mateusz, synowie Kazimierza, 1799 r., Mateusz, syn Wojciecha, 1819 r. i Stefan, syn Jerzego, 1820 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Kazimierz, syn Józefa, Wincenty, syn Stanisława, z synami, Stanisławem i Janem wylegitymowani w Cesarstwie 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

KIERCZYŃSKI v. KIERCIŃSKI. Łukasz z wojew. brzesko-litewskiem podpisał elekcyę 1648 r. 

KIERDANOWSKI. Sawek, posesor Kierdanowic, w pow. latyczowskim 1558 r. Król Zygmunt August nadał Kierdanowskim w 1558 r. prawem wiecznem wieś Morulino, w starostwie białocerkiewskiem; to posiadanie król Zygmunt III zatwierdził 1616 r. Tychnie, synowi Grzegorza, oraz Iwanowi, Ławrynowi i Hrehoremu, synom Jana (Lustracya wojew. kijowskiego z 1616 r.). Mikołaj z przydomkiem Hurba fundował i dostał na dożywocie od króla Zygmunta Augusta wieś Kierdanowce, w starostwie barskiem 1558 r.; to nadanie zatwierdził Zygmunt III w 1593 r. 

KIERDEJ h. BEŁTY. Senatorowie w rodzinie: Eustachy, kasztelan smoleński 1649 r., kasztelan żmudzki 1653 r., um. 1661 r. Jan-Kazimierz, kasztelan trocki 1684 r. 

Stara litewska rodzina, brała od dóbr Radziwonowicze, w pow. grodzieńskim przydomek Radziwonowicz lub Radziwonowski. Kierdej, starosta tykociński 1486 r. Kierdej dostał w 1612 r. dobra Pelewcy (?), w lidzkiem; z żony Zofii Wołłowiczówny miał synów: Jana, wojskiego i sędziego grodzkiego 1623 r., pisarza ziemskiego oszmiańskiego 1624 r., deputata na Trybunał litewski 1617 i 1624 r., żonatego z Anną Sakowiczówną; Władysława, sekretarza królewskiego, podstarostę i podstolego 1632 r., pisarza ziemskiego 1641 r., ostatnio marszałka grodzieńskiego 1644 r., regenta kancelaryi wielkiej litewskiej i marszałka Izby poselskiej 1639 r.; Heronima, Jezuitę, Eustachego i Jakóba, który 1632 r. podpisał elekcyę z wojew. mińskiem. 

Eustachy, strukczaszy królewski, pisarz ziemski grodzieński 1626 r., starosta i podsędek rosieński 1636 r., z chorążego grodzieńskiego kasztelan smoleński 1649 r. i deputat do zapłaty wojska, ostatnio 1653 r. kasztelan żmudzki, był wyznaczony z sejmu 1654 r. za jednego z komisarzy wojskowych do pomocy hetmanowi litewskiemu w wojnie z Moskwą; um. 1661 r., pozostawiwszy z żony Zofii Chrapowickiej, sędzianki trockiej, córki, Krystynę, żonę Jana Oziębłowskiego, wojskiego grodzieńskiego, Helenę 1v. za Kazimierzem ks. Sokolińskim, kasztelanicem połockim, 2v. za Bronisławem Przysieckim, wojskim wołkowyskim, i trzech synów: Władysława, wojskiego wiłkomierskiego 1662 r., żonatego z Anną Grużewską, sędzianką ziemską żmudzką, Aleksandra i Jana-Kazimierza. 

Aleksander, dziedzic dóbr Merecza i Graużyszek, cześnik, a ostatnio sędzia ziemski oszmiański 1684 r., zaślubił Annę z Owsianych i z niej miał syna Michała-Jana, zwanego Hryczyna, deputata pow. pińskiego 1686 r., podstarostę oszmiańskiego 1695 r., ostatnio 1703 r. starostę przewalskiego, i córkę Helenę za Mateuszem Romerem, podkomorzym trockim, który otrzymał za nią dobra Radziwonowicze. 

Jan-Kazimierz, poseł pow. grodzieńskiego, podpisał elekcyę 1648 r.; dworzanin królewski i regimentarz powiatu w wojnie przeciw Moskwie 1660 r., chorąży grodzieński 1650 r., deputat ad pacta conventa 1669 r., starosta filipowski i przewalski, deputat do konstytucyi 1670 roku, poseł na sejmy i marszałek Izby poselskiej 1670 r., marszałek grodzieński, podpisał elekcyę 1674 r. z pow. grodzieńskim. Jan-Kazimierz, deputat do rady wojennej przy królu, łowczy litewski 1684 r. i tegoż roku kasztelan trocki, umarł w 1685 r., pozostawiwszy z żony Doroty-Anny Grzybowskiej, podkomorzanki czerskiej, córki: Pudencyannę za Stefanem Remerem, starostą somiliskim, Petronelę, zakonnicę, Teklę za Stefanem Aleksandrowiczem, podkomorzym grodzieńskim, i Zofię 1v. za Stanisławem Szemetem, starostą nowomiejskim, 2v. za Krzysztofem Komorowskim, chorążym wiłkomierskim, oraz synów, Floryana-Stanisława, starostę filipowskiego i komisarza do skarbu koronnego 1673 r., który podpisał elekcyę 1674 r., a poległ pod Żurawnem 1676 r., i Władysława-Antoniego. 

Władysław-Antoni, dworzanin królewski, podpisał elekcyę 1674 r. z pow. grodzieńskim; starosta filipowski 1685 r., chorąży i poseł grodzieński 1690 r., z żony Katarzyny z Rudominów, starościanki starodubowskiej, 2v. 7 za Marcinem-Michałem Kryszpinem-Kirszensztajnem, marszałkiem orszańskim, 3v. za Aleksandrem Ogińskim, starostą uświackim, pozostawił syna Józefa, starostę filipowskiego. 

Eustachy, skarbnik piński 1676 r. Rafał z pow. kowieńskim podpisał 1698 r. pospolite ruszenie. Teofil-Stanisław, miecznik 1723 r., a od 1728 r. cześnik piński. 

KIERDEJ h. KIERDEJA. Senator w rodzinie, Hryćko, kasztelan lwowski 1434 r., wojewoda podolski 1440 r., um. 1461 r. 

Herb Kierdeja miał być nadany przy nobilitacyi od króla Ludwika węgierskiego i polskiego Kierdejowi, synowi hana perekopskiego. 

Pochodzenie Kierdejów, wnoszącz nazwiska, zdaje się być tatarskie, lecz ich nobilitacya za króla Ludwika wątpliwa, gdyż już w 1402 r. Hryćko Kierdejowicz był starostą podolskim, taką zaś ważną dostojność, wątpię, aby powierzono świeżo nobilitowanemu, przypuścić tedy należy, że król Ludwik nadał herb tatarskiej rodzinie Kierdejów, dawniej już osiedlonej na Podolu. Od tej rodziny pochodzą znakomite domy podolskie i wołyńskie, jak Hoścki, Koziński, Dziusa, Czaplic, Kierdej-Mylski, Olizar Szyłowicz i Wielhorski, z których niektóre jak Hoścki nosiły nawet niekiedy tytuł kniaziów. 

Hryćko Kierdejowicz, dworzanin królewski 1390 r., starosta podolski 1402 r., z żony Klary pozostawił czterech synów: Zygmunta, Dymitra, Hryćka i Janusza. 

Zygmunt, dziedzic Woniłowa (?), chorąży lwowski 1437 r., miał dwie żony, Dorotę Popławnicką, z niej córka Małgorzata za Marcinem z Niedźwieszczy i synowie: Michał, Jan i Mikołaj, i Annę N., z której córka Katarzyna i synowie, Jakóbi Mikołaj. Michał, dziedzic dóbr Plechowa, Podwysocza, Hrusowa i Chodowa, komornik ziemski halicki 1474 r., żonaty z Anną Sieniawską, a Jakób i Mikołaj, dziedzice na Choceniu i Studziance, pisali się Choceńskimi i z nich Jakób żonaty z Katarzyną z Gali, a Mikołaj zaślubił Annę z Kunaszowa. 

Dymitr, drugi syn starosty Hryćka, dziedzic dóbr Spikłosy 1440 r., miał córkę Annę za Janem Czyżykowskim i synów: Dymitra, dziedzica na Spikłosach, po którym syn Marcin, Piotra i Jana, który od dóbr Urmania pisał się Urmański v. Hurmański i pozostawił syna Bartosza. 

Piotr, dziedzic Rzemięszowic, dla których uzyskał prawo magdeburgskie, i Remizowic, brał przydomek Rzemięszowski, a niekiedy Szpikłoski; podczaszy lwowski 1470 roku, pozostawił córkę Katarzynę za Janem z Bułaczyna i syna Jakóba, który się pisał Szpikłoski z Remizowic. 

Hryćko, trzeci syn starosty Hryćka, pisał się z Pomorzan, znakomity wojownik i stronnik Polski przeciw Litwie, utrzymał Podole przy Polsce i kilkakrotnie pokonał stronników ks. Świdrygiełły, a w 1440 r. towarzyszył do Litwy Kazimierzowi IV, obranemu wielkim księciem; starosta chełmski 1432 r., kasztelan lwowski 1434 r., ostatnio 1440 r. wojewoda podolski, starosta trembowelski i dzierżawca krasnostawski, miał dwóch synów, Jana, starostę trembowelskiego, żonatego z Jadwigą, córką Michała ze Złotnik, i Zygmunta z Pomorzan, starostę krasnostawskiego i trembowelskiego 1479 r., żonatego 1v. z Heleną Strumiłłówną, kasztelanką lwowską, 2v. z Dorotą z Sienna Oleską, wdową po Marcinie Ostrowskim, podkomorzym bełzkim. 

Janusz, ostatni z synów starosty Hryćka, dziedzic Orynina, Dawidkowic i in., podkomorzy kamieniecki 1435 r., z żony Fenny pozostawił synów: Zygmunta, dziedzica na Ujściu, podkomorzego kamienieckiego 1458 r., którego córka Katarzyna za Janem Fredrą, Jana, dziedzica dóbr Hryńkowce, Szaków i Szmańkowce, Hryćka v. Grzegorza, Mikołaja i Stanisława, wojskiego kamienieckiego 1503 r., po którym córka Małgorzata za Heronimem Rokoszem. 

Hryćko v. Grzegorz, dziedzic dóbr Siekierzyńce i Filipkowce, podstoli 1470 r., a następnie podkomorzy kamieniecki, miał córkę Zofię za Piotrem Hynkiem, podkomorzym kamienieckim, i synów, Andrzeja i Jana, dziedziców Orynina. 

Mikołaj, dziedzic Niczborga (?), podstarosta trembowelski 1464 r., pozostawił córki, Annę za Jakóbem Wilczkiem, Helenę, żonę Jerzego Kobylskiego, i syna Zygmunta, łożniczego królewskiego 1505 r., po którym córka Dorota za Stanisławem Sroczyckim, wojskim kamienieckim. 

Pietraszko, dziedzic Mylska, na Wołyniu, marszałek ziemski ks. Świdrygiełły 1446 r., miał syna Waśka, po którym syn Kierdej z żony Ludmiły pozostawił córkę Nastazyę za Andrzejem ks. Koziką i synów, Michała i Piotra. 

Piotr, dziedzic Sienna, dworzanin królewski 1530 r., starosta piński, horodecki i kiecki, ostatnio marszałek królewski 1555 r., miał córkę Marynę za Januszem Krupskim, podczaszym chełmskim, 2v. za Romanem Hośckim, i dwóch synów, Olizara i Jana. 

Olizar, piszący się Mylski, dziedzic Wierzbajewa i Chojna, marszałek królewski 1568 r., z żony Hanny Juriewny ks. Holszańskiej miał syna Jerzego, żonatego z Teodorą Czaplicówną, 2v. za Jerzym ks. Wiśniowieckim (Metr. Lit., Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Bon.). 

KIEREKIESZ v. KIEREKIESZY h. LUBICZ. Jan, towarzysz chorążego koronnego, w nagrodę zasług wojennych nobilitowany 1662 r. (Vol. Leg.). Jan cytowany w aktach krzemienieckich 1701 r. Antoni, komornik graniczny bracławski 1743 r., łowczy Winnicki 1744 r. Jan, łowczy czerniechowski 1761 r., ożeniony z Agnieszką Baranowską (Ks. Gr. Czerskie). 

KIEREWICZ h. KIEREWICZ. Jan, syn Jerzego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

KIERGLEWICZ właściwie GIERGIELEWICZ h. TOPÓR. Podług dowodów, w Heroldyi Królestwa złożonych, właściwe nazwisko tej rodziny jest Giergielewicz, które już w XVIII stoleciu zmieniła na Kierglewicz. Kazimierz Giergielewicz, burgrabia grodzki mielnicki 1748 r., miał synów, Gabryela i Franciszka Ksawerego, którzy się już Kierglewiczami pisali; z nich Gabryel z Maryanny Chmielewskiej pozostawił synów, Kajetana i Franciszka, wylegitymowanych w Królestwie 1848 r. jako Giergielewicze, a Franciszek Ksawery miał synów, Jana, po którym syn Franciszek Salezy i Józefa, po którym z Anny Godlewskiej syn Henryk, żołnierz w wojsku ros., wylegitymowani w Królestwie 1852 r. 

Ludwik, urzędnik w Komisyi Skarbu 1842 r. Franciszek, dziedzic dóbr Skoków, w pow. lubelskim 1858 r. 

KIERJEWICZ. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1841 r. 

KIERKIŁŁO. Andrzej, oboźny wiłkomierski, podpisał elekcyę 1674 r. z pow. wiłkomierskim. Władysław, starosta szyjcki 1732 r. 

KIERKIŁŁO v. KIERKIŁO. Zobacz Kirkiłło. 

KIERKOWSKI. Na Podlasiu zagrodowa szlachta. Rafał 1695 roku. Marcin prowadził proces z Kurzyną o dobra Tykocin 1739 r. 

KIERŁO h. KIERŁO. Herb - podług manuskryptu szlachty pruskiej - w polu błękitnem trzy złote łby lwie, z językami wywieszonemi, w prawo, w koronie pół lwa z łapami w prawo; podług Kojałowicza-trzy łby lwie, zionące płomieniem, w prawo, w koronie nad hełmem na krzyż dwie trąbki myśliwskie z prążkami i wiązaniem srebrnem. 

Rodzina niemiecko-saska, właściwe jej nazwisko Kerl. Ludwik, szlachcic saski, gdy w wojnie z Francuzami zabił jakiegoś znakomitego rycerza, noszącego w herbie głowę lwa, ogień zionącą, ten herb dostał 1273 r. od cesarza Rudolfa i był pasowany na rycerza, herb zaś swój własny dwie trąbki przeniósł na hełm. 

Olbrycht, syn Ludwika, służył w wojsku krzyżackiem i osiedlił się w Prusach; z jego synów: Michał i Ludwik, w wojsku krzyżackiem, polegli pod Grunwaldem 1410 r., a Henryk, gdy od Krzyżaków nie otrzymał nagrody za swą rycerską służbę, przeszedł do wojska Władysława Jagiełły. Olbrycht, syn Henryka, pułkownik w wojsku Kazimierza IV, miał synów: Ernesta, młodo zmarłego, Henryka, który poległ pod Chojnicami 1465 r., i Ludwika, po którym z żony Machwiczówny, wojewodzianki pomorskiej, syn Ludwik, dworzanin i rotmistrz królewski, za zasługi wojenne wraz z synem Mateuszem, otrzymali 1518 r. indygenat polski z odmianą herbową, to jest, w miejsce jednego trzy łby lwie, a do hełmu, ozdobionego piórami błękitnemi i złotemi, dodano koronę złotą i dwa rogi myśliwskie z prążkami błękitnemi i złotemi. Indygenat powyższy wniesiono do Metryki Koronnej 1623 r. 

Ludwik, starosta grębowski, zostawił dwóch synów, Teodora, młodo zmarłego, i Michała, dworzanina królewskiego, po którym było czterech synów: Ernest, zmarły w cudzych krajach, Jan, służąc w Holandyi pod księciem Oranii, zabity na wojnie, Kazimierz bezpotomny i Dadźbog, podkomorzy nowogrodzki-siewierski 1631 r., spolszczył swoje nazwisko Kerl na Kierło i z Krystyny Wołłowiezówny, starościanki rohaczewskiej, miał córkę Annę za Janem-Dominikiem Kazanowskim, kasztelanem zawichostskim, i syna Gabryela, dziedzica Elganowa, w wojewu pomorskiem, dworzanina królewskiego 1635 r., marszałka starodubowskiego, który 1648 r. i 1674 r. podpisał elekcye z wojew.. nowogrodzkiem. Gabryel z żony Halszki Kiszczanki, wojewodzianki witebskiej, pozostawił syna Andrzeja, który podpisał elekcyę 1674 r.; Andrzej, marszałek starodubowski, ożeniony z Krystyną Ogińską, miecznikówną litewską (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek).  

KIERNICKI h. KIERDEJA. Piszą się z Kiernicy, w wojew. ruskiem. Deodat ożeniony z Heleną Rusinówną 1647 r., a Stanisław z Barbarą Zawadzką 1698 r. Onufry, wojski i regent grodzki nowokorczyński 1760 r., z żony Maryanny Maciejowskiej miał syna Franciszka. Po Aleksandrze z Barbary Pakosławskiej synowie, Kazimierz i Tomasz 1780 r. KsaweryIdzi, syn Franciszka i Tekli Kieszkowskiej, 1796 r. (Bon.). 

Józef, stolnik wendeński 1774 r., następnie 1789 r. stolnik malborgski, miał syna Franciszka Ksawerego, radcę pow. radomskiego 1812 r., po którym z żony Apolonii Szczepkowskiej synowie, Wincenty, wylegitymowany w Królestwie 1843 r., i Konstanty. 

Konstanty, ur. 1809 r. w Gogolewie, w Galicyi, wszedł 1823 r. na kadeta funduszowego do korpusu kadetów kaliskich i w 1830 r. został podporucznikiem w pułku strzelców konnych gwardyi; w 1831 r. przeniesiony do 5 pułku strzelców konnych, postąpił na porucznika. Ozdobiony krzyżem złotym Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

KIERNIEWICZ. Stanisław, burgrabia wizki, żonaty z Anną Siennicką 1725 r. Łukasz, regent grodzki łucki 1725 r. Antoni 1732 r. (Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk.). 

KIERNOWSKI h. JUNOSZA. Senatorowie w rodzinie: Jan, kasztelan gostyński 1516 r. Adam, kasztelan gostyński 1537 r. Paweł, kasztelan gostyński 1542 r. 

Niesiecki zamieszcza dwie rodziny Kiernowskich, herbu Junosza i Sulima, mnie się zdaje, że była tylko jedna rodzina Kiernowskich, a raczej Kiernoskich, która wzięła nazwisko od swego dziedzictwa majątku Kiernozi, w pow. gostyńskim. Jan, podkomorzy gostyński 1484 r., miał syna Adama. Jan, kanonik gnieźnieński i uniejowski 1490 r. Daniel ożeniony z Katarzyną z Kleczewa 1504 r. Piotr, stolnik gostyński, zm. 1506 r., żonaty z Barbarą Jasieńską, łowczanką sochaczewską. 

Jan, kasztelan gostyński 1516 r., miał syna Pawła, cześnika 1526 r., a następnie 1542 r. kasztelana gostyńskiego, żonatego z Anną Dzierzgowską, kasztelanką ciechanowską. Adam, kasztelan gostyński 1537 r. Anna, żona Feliksa Sierpskiego, kasztelana rypińskiego, około 1560 r., przeniosła w dom męża majątek Kiernozie. Krzysztof, podwojewodzy nowogrodzki 1673 r. Karol 1733 r. (Metr. Kor., Bon.). 

KIERNOWSKI. Byli też na Litwie Kiernowscy, lecz nie wiem jakiego herbu; z nich Kazimierz, rotmistrz królewski, Piotr, Andrzej, Stanisław i inni podpisali pospolite ruszenie 1698 r. 

KIERNOŻĘCKI. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej 1843 r. 

KIERNOŻYCKI h. JUNOSZA. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1858 r.  

KIERNOŻYCKI v. KIERNOZICKI h. POBÓG. Eliasz 1606 r. (Akta Mińskie). Heronim, cześnik rzeczycki 1691 r. Aleksander, stolnik drohicki 1701r. Nikodem, podstoli łukowski 1719 r. Wiktor P. S. z pow. grodzieńskim podpisał elekcyę 1764 r. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej, Aleksander i Aloizy z synem Kazimierzem, synowie Franciszka, 1840 r. 

KIERSKI h. JASTRZĘBIEC odm. Odmiana herbu-jastrząb w koronie trzyma pierścień, a nie podkowę. 

Senatorowie w rodzinie: Krystyan v. Krzysztof, kasztelan rogoziński 1697 r., um. 1699 r. Józef, biskup przemyślski 1768 r., um. 1783 r. Kazimierz, kasztelan kamiński 1777 r. 

Rodzina wielkopolska, pisała się z Kiekrza, w wojew. poznańskiem. Michał, syn Sędziwoja, z żony Katarzyny Spławskiej miał synów: Wincentego, Wawrzyńca, Jana i Piotra; z nich Wawrzyniec był kanonikiem krakowskim i archidyakonem poznańskim 1558 r., a Jan, żonaty z Anną Rybieńską, pozostawił syna Andrzeja, ożenionego z Zofią Żabicką. 

Wincenty, syn Michała i Spławskiej, dziedzic Kiekrza 1560 r., miał dwie żony, Katarzynę Łukomską, z niej córki, Barbara i Anna za Dobrogostem Sobockim, stolnikiem poznańskim, i Barbarę Przecławską, z której synowie, Stanisław i Maciej, przedstawiciele dwóch linij tego domu. 

Linia Stanisława. Stanisław, dziedzic Swadzimia, części Złotnik i Wielkiego, z żony Anny Brodnickiej pozostawił synów: Macieja, Michała i Wawrzyńca. Michał zaślubił Jadwigę Szczaniecką i z niej miał synów, Wojciecha, ożenionego z Jadwigą Budziejowską i Jana. 

Jan, sekretarz królewski 1661 r., burgrabia 1689 r., ostatnio wojski poznański, z żony Konstancyi z Duninów-Borkowskich miał córki, Barbarę za Bartłomiejem Parczewskim, Katarzynę za Łukaszem Dobrzyckim i syna Michała, dziedzica Sobiejuch, po którym z Konstancyi Hoziuszówny syn Józef, sufragan poznański i sekretarz wielki koronny, biskup boliński 1759 r., kawaler orderu Orła Białego 1760 r., proboszcz katedralny poznański i łęczycki 1768 r., ostatnio biskup przemyślski 1768 r., um. 1783 r. Brzozowie. 

Wawrzyniec, syn Stanisława i Brodnickiej, dziedzic Pobórki 1640 r., z żony Maryanny Włoszynowskiej pozostawił córkę Annę za Franciszkiem Rosnowskim, i syna Krzysztofa, dziedzica Pobórki, po którym z 1-ej żony Maryanny Korzbok-Zawadzkiej synowie: Stanisław, Adam żonaty z Teresą Strzałkowską i Józef ożeniony z Urszulą Malechowską, kasztelanką kaliską, oraz córki, Petronela Tymieniecka, Zofia 1v. za Janem Korytowskim, 2v. za Karolem Złotnickim, i 2v. Annę Morawską, z której córki, Teresa Krzyżanowska i Elżbieta 1v. za Wojciechem, 2v. za Janem Korytowskimi. 

Stanisław, najstarszy syn Krzysztofa i Zawadzkiej, dziedzic Pobórki, z żony Teresy Kaliszkowskiej pozostawił córki, Maryannę za Janem Łakińskim, Apolonię za Józefem Trąmpczyńskim i syna Antoniego, dziedzica Pobórki, po którym z 1-ej żony Teresy Koczorowskiej synowie, Jan i Stefan, a z 2-iej żony Maryanny Markowskiej córka Teresa za Stanisławem Brodnickim, pisarzem grodzkim poznańskim.

Stefan, dziedzic Pobórki, miał syna Józefa, po którym z Rozalii Brodnickiej, pisarzówny poznańskiej, córki: Wincentyna za Antonim Małeckim, Jadwiga za Kazimierzem Nieżychowskim, Marya za Leonardem Radońskim i synowie, Tadeusz żonaty z Władysławą Jaraczewską i Stefan ożeniony z Heleną Wolszlegerówną. 

Linia Macieja. Maciej, syn Wincentego i Przecławskiej, dziedzic Kiekrza, Starzyn i części dóbr Wielkie 1580 r., miał dwie żony, Małgorzatę Szołdrską i Barbarę Łącką, z których pozostawił córki: Annę, Małgorzatę i Zofię, oraz synów: Aleksandra, Michała, Piotra, Samuela i Wojciecha; z nich Michał, żonaty z Ewą Żychlińską, miał syna Stanisława, a Wojciech z Anny Zajączkówny, sędzianki kaliskiej, synów, Władysława i Wacława, którego córka Maryanna za Marcyanem Węgierskim i syn Kazimierz. 

Aleksander, dziedzic Kiekrza, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. poznańskiem; z żony Katarzyny Marszewskiej pozostawił córki: Annę Kucharską, Katarzynę Dobiejewską, Zofię za Aleksandrem ze Skrzypny Twardowskim, i synów: Stefana, Jezuitę, Krystyana v. Krzysztofa, Wojciecha i Franciszka. 

Krystyan v. Krzysztof, cześnik i sędzia surogator poznański 1687 r., kasztelan i starosta rogoziński 1697 r., poseł na sejm 1678 r., z 1-ej żony Anny Rogalińskiej, kasztelanki nakielskiej, miał syna Samuela, żonatego z Maryanną Zakrzewską, i córki: Franciszkę za Ludwikiem Baranowskim, Julię za Janem Gostkowskim, Konstancyę 1v. za Janem Zakrzewskim, łowczym poznańskim, 2v. za Władysławem Skórzewskim, pułkownikiem, a z 2-iej żony Konstancyi Pigłowskiej, pisarzówny nakielskiej, pozostawił córkę Katarzynę za Janem Brezą. 

Wojciech, żonaty 1v. z Zofią Mielżyńską, starościanką kcyńską, miał synów: Aleksandra, który podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. poznańskiem, żonatego z Teresą Marszewską, kasztelanką przemęcką, Józefa i Stanisława, na 2v. z Anny Kęszyckiej Wojciech pozostawił syna Marcina-Wojciecha, sekretarza królewskiego, starostę mieścickiego 1700 r., który umarł młodo w Paryżu. 

Franciszek, syn Aleksandra i Marszewskiej, zaślubił Dorotę Zakrzewską i z niej miał córkę Jadwigę za Aleksandrem Bielińskim, kasztelanem lendzkim, i syna Kazimierza, dziedzica Ruchocic, kasztelana kamieńskiego 1777 r., po którym z Joanny Tyszewiczówny córki: Zofia 1v. za Ignacym Miaskowskim, 2v. za Ignacym Wilkońskim, Joanna za Piotrem Radońskim, Julianna za Wawrzyńcem Rogalińskim, Nepomucena za Kazimierzem Radońskim, i synowie: Andrzej, Józef, Ignacy, Piotr i Stanisław. 

Józef, dziedzic Podstolic, szambelan królewski 1767 r., z żony Ludwiki Zakrzewskiej pozostawił córkę Józefę 1v. za Antonim Świnarskim, 2v. za Tomaszem Moraczewskim i synów: Rafała, pułkownika, wojsk francuzkich, żonatego z Weroniką Koszutską, z niej syn Aleksy, Jana Nepomucena, ożenionego z Joanną Kajserówną, Michała i Józefa.

Michał, dziedzic Chrzypska Wielkiego, miał dwie żony, Rozalię Malczewską, z niej syn Piotr, i Katarzynę Kajserównę, z której córki, Ludwika za Józefem Radońskim, Paulina za Franciszkiem Zakrzewskim, i synowie, Romuald, dziedzic Chrostowa i Małachowa, po którym z Pauliny Braneckiej córki, Marya, Wincentyna za Adamem Koroszewskim i synowie, Michał i Stanisław, i Emil, dziedzic Chrzypska Wielkiego, oficer wojsk polskich, po którym z Melanii Żychlińskiej córka Marya za Janem Wysockim i synowie, Antoni i Ludwik. 

Józef, syn szambelana Józefa, dziedzic Podstolic, żonaty 1v. z Anną Stanisławską, z niej syn Telesfor, i 2v. z Józefą Radońską, z której syn Nikodem i córka Józefa. 

Telesfor, dziedzic Podstolic, oficer wojsk polskich 1831 r., z żony Stanisławy Koszutskiej pozostawił córki: Anielę, Franciszkę za Ernestem hr. Schmettau, Jadwigę, Maryę, i synów: Kazimierza, Marcina, Eustachego, żonatego z Agnieszką Blanche-Hutchinson i Jana Nepomucena, właściciela Brzeżna, po którym z Zofii Goetzendorf-Grabowskiej córka Zofia i synowie, Stanisław i Jerzy. 

Nikodem, syn Józefa i Radońskiej, członek Tow. Agronom. Lwów. 1864 r., właściciel dóbr Dobromirki, pod Zbarażem, z żony Melanii Kierskiej ma córkę Maryę i syna Stanisława. 

Stanisław, poseł na zjazd szredzki 1575 r., głosował 1573 r. za Henrykiem Walezym. Maciej, poseł z Wielkopolski 1575 r. Jan, komornik wschowski 1686 r. Adam z wojew. poznańskiem, a Jan z wojew. kaliskiem 1697 roku, oraz Józef z wojew. poznańskiem, a Piotr z Kiekrza z wojew. kaliskiem 1764 r. podpisali elekcye. Józef, dziedzic Popowa i Popowka, w pow. łowickim 1702 r. Antoni, dziedzic Chrząstowa 1765 r. Kazimierz, szambelan królewski 1766 r. (Sigil., Vol. Leg., Don. Vars., Ks. Gr. Piotrkowskie i Czerskie, Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Żychl.). 

Maksymilian, syn Wojciecha i Justyny z Górskich, ur. 1790 r. we wsi Wickowie, w obwodzie gnieźnieńskim, wstąpił 1806 r. do 5 pułku Ks. Warszawskiego i 1807 r. został podporucznikiem; przeniesiony 1809 r. do 16 pułku piechoty, tegoż roku awansował na porucznika, a 1811 r. na kapitana w 14 pułku piechoty. Major 1819 r. w 8 pułku piechoty liniowej, 1829 r. podpułkownik w 7 pułku piechoty, w 1830 r. otrzymał dymisyę. Odbył kampanię 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. był w bitwach nad Berezyną i pod Mołodeczną, a w 1813 r. ozdobiony krzyżem złotym polskim i mianowany kawalerem Legii Honorowej (Ks. Wojskowe). 

KIERSKI Piszą się z Kierza, w pow. płońskim. Bartłomiej i Andrzej, dziedzice Kierza 1578 r. (Ks. poborowe). Feliks, Jakób, Paweł i Piotr, synowie Tobiasza, dziedzice na Kierzu 1580 r. (Ks. Gr. Płockie). Grzegorz i Władysław 1697 r., a Leon 1764 r. podpisali elekcye z wojew. płockiem Franciszek, Izydor, Kazimierz, Ludwik i Wojciech, synowie Ludwika, 1766 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.).

KIERSNOWSKI v. KIERSZNOWSKI h. JASTRZĘBIEC odm. Odmiana herbu podług Kojałowicza - na tarczy nad podkową trąbka myśliwska, a w koronie trzy pióra strusie w miejscu jastrzębia. 

Odróżnienie Kiersnowskich, herbu Jastrzębiec odm., Kiersnowskich i Kierznowskich, herbu Pobóg, przy zamianie herbowej, jaką popełniały te trzy rodziny, jest dość trudne, i zdaje mi się nawet, że Kiersnowscy obu tych herbów są tąż samą rodziną, której pierwotnym herbem był Jastrzębiec z odmianą, gdyż ten herb Kojałowicz jeszcze daje wszystkim Kiersnowskim; nadto mało jest rodzin litewskich, a taką są Kiersnowscy, które brały herby polskie bez ich odmiany, a w każdym razie wielu zamieszczonych pod Kiersnowskimi i Kierznowskimi Pobożanami, należałoby może odłączyć do herbu Jastrzębiec odm. 

Z herbem Jastrzębiec odmienny wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej 1850 r: Jan, syn Adama, z synami: 1) Ludwikiem, 2) Ignacym, ten z synami: Zygmuntem, Tomaszem, Julianem i Waleryanem, 3) Nikodemem, ten z synami: Henrykiem, Franciszkiem, Janem i Kazimierzem, 4) Adamem, ten z synami, Waleryanem, Michałem, i 5) Stanisławem, ten z synami: Konstantym, Antonim, Wincentym, Aleksandrem i Markiem, a Jan, Marcin, Karol z synem Janem i Kazimierz z synem Antonim, Edmund i Adolf, synowie Stanisława, 1862 r.

KIERSNOWSKI v. KIERSZNOWSKI v. KIERZNOWSKI h. POBÓG. Senator w rodzinie, Jan, wojewoda nowogrodzki 1670 r. 

Niektórzy z członków rodziny Kierznowski, herbu Pobóg, przeniósłszy się na Litwę, zmieniali nazwisko na Kiersnowski i Kiersznowski, często nawet te same osoby pisali się dowolnie na te trzy sposoby, i dopiero od połowy XVIII stolecia przyjęli stałe nazwisko Kiersnowski. 

Kacper, podsędek nowogrodzki, dziedzic dóbr Hordei (?), um. 1592 r. Krzysztof, podwojewodzy nowogrodzki 1604 r. Jan, podwojewodzy nowogrodzki 1616 r. Andrzej z wojew. nowogrodzkiem, Abraham z wojew. ruskiem i Bernard z wojew. wołyńskiem podpisali elekcyę 1632 r. Jan, podstarosta Słonimski, poseł na sejm 1647 r., rozgniewany, że nie dostał pisarstwa nowogrodzkiego, zaburzył sejm i sprawił, że dług zaciągnięty przez Władysława IV nie został zapłaconym. Jan, deputat na Trybunał litewski 1635 r., sędzia grodzki Słonimski, i Mikołaj podpisali elekcyę 1648 r. z wojew. nowogrodzkiem. Jan, podsędek nowogrodzki 1630 r., sekretarz królewski. Teodor w nagrodę zasług wojskowych dostał trzy włóki gruntu, zwanego Chodoreczynka, w wojew. nowogrodzkiem 1658 r. Gabryel, towarzysz husarski wojewody wileńskiego, dostał w nagrodę zasług rycerskich wieś Trostyń, w pow. rzeczyckim, prawem dziedzicznem 1662 r. Jan, podsędek nowogrodzki 1652 r., starosta dziewieniski 1658 r., sędzia ziemski nowogrodzki 1659-1665 r., poseł na sejmy 1661 i 1667 r., komisarz do zapłaty wojska, wojewoda nowogrodzki 1670 r.; jego siostra Eleonora za Janem-Samuelem Korsakiem, sędzią ziemskim nowogrodzkim 1670 r.

Kazimierz, łowczy nowogrodzki około 1670 r., jego syn Jan podpisał elekcyę 1674 r., i tęż elekcję podpisali: Krzysztof, podwojewodzy nowogrodzki, Mikołaj, podczaszy lidzki, i Michał z wojew. nowogrodzkiem, a Kacper z pow. Słonimskim. Kacper, podstoli smoleński około 1675 r. Jan, miecznik połocki, poborca nowogrodzki 1685 r. Teodor-Kazimierz, podsędek i deputat pow. starodubowskiego 1686 r. Felicyanna za Michałem Chreptowiczem 1690 r. Gabryel-Jan, podstoli starodubowski, w 1700 r. konfederat olkienicki, Ludwik-Michał, łowczy starodubowski, z wojew. Smoleńskiem, a Karoli Kazimierz z wojew. nowogrodzkiem podpisali elekcyę 1697 r. (Arch. Szem.). 

Ignacy-Michał, starosta gniewczycki 1740 r. Jan, cześnik nowogrodzki 1784 r. Józef-Michał, oboźnic starodubowski 1796 r. Onufry, komornik ziemi bielskiej, syn Grzegorza, a potomek Jerzego, podstolego nowogrodzkiego 1671 r., z synami: Józefem, Justynem, Tadeuszem, Waleryanem i Wincentym 1818 r., oraz Antoni, sędzia graniczny wileński, Jan i Bogusław, sędzia ziemski nowogrodzki, z synami: Antonim, Floryanem, Franciszkiem, Janem, Konstantym i Ryszardem, synowie Franciszka, 1819 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

Aleksander, Edmund i Włodzimierz, synowie Józefa, wylegitymowani w Cesarstwie 1837 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej, a Jan, syn Bogusława, 1861 r. do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

KIERSTYŃSKI. Maciej, posesor wójtowstwa w Chrząstowic, w wojew. inowrocławskiem 1633 r. (Metr. Kor.). 

KIERSZ h. LELIWA. Jan, burgrabia grodzki mielnicki, miał syna Jakóba, a ten Franciszka, po którym syn Stanisław, naczelnik pow. krasnostawskiego, z żony Heleny Daniłowskiej pozostawił syna Aleksandra, wylegitymowanego w Królestwie 1860 r. 

KIERSZ h. ROCH III. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1831 r. 

KIERSZAŃSKI h. ŁUK-NAPIĘTY. Jan-Wincenty, syn Władysława zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

KIERSZTANOWSKI. Piszą się z Kiersztanowa, w Prusach. Zygmunt, wójt w Szakach i Sambi 1567 r. Jan, sołtys w Kiersztanowie 1593 r. Andrzej, dziedzic dóbr Platen, um. 1600 r. (Bon.). 

KIERSZTYNOWSKI. Na Mazowszu. Jan, syn Pawła, cytowany w aktach wizkich 1615 r. 

KIERTOWICZ. Jan legitymował się we Wschodniej Galicyi 1805 r. (Akta po-Galicyjskie).

KIERWIŃSKI. Antoni, podporucznik kompanii l pozycyjnej artyleryi pieszej 1831 r., ozdobiony krzyżem złotym Virtuti Militari, został porucznikiem; urzędnik Komisyi Rządowej Przychodu i Skarbu, zm. 1877 r. w Warszawie, był żonatym z Katarzyną z Fermannów, 1v. Łuszczewską i miał córkę Matyldę. 

Ludwik, syn Andrzeja i Barbary z Lingnau, ur. 1786 r. w Warszawie, wszedł 1806 r. do 2 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1807 r. został podporucznikiem, a 1808 r. porucznikiem; kapitan w tymże pułku 1809 r., w 1814 r. przeznaczony do batalionu wzorowego, a 1815 r. do 2 pułku strzelców pieszych. Major 1817 r., w 1824 r. podpułkownik, awansował 1831 r. na pułkownika weteranów czynnych; umarł z ran w Warszawie 1831 r. Odbył kampanie, 1806 i 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, a 1812 r. przeciw Rosyi i ozdobiony znakiem honorowym za XX lat służby w stopniach oficerskich (Ks. Wojskowe). 

KIERZEWSKI. Michał, paroch gr.kat. w Stryju, następnie kanonik metropolitalny lwowski, zm. 1810 r., z żony Maryanny Bieleckiej, miał córki, Maryannę za Bazylim Zarewiczem, parochem w Zapytowie, Katarzynę Zawalnicką i syna Michała (Bon.). 

KIERZKOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Stara mazowiecka rodzina, brała jeszcze w XV stoleciu miano Kierzk, swej posiadłości gniazdowej; osiadłszy na Podlasiu, założyła w ziemi bialskiej osadę Kierzki v. Sadokierz. Stanisław i Wojciech, synowie Wawrzyńca, 1545 r. Andrzej, syn Wojciecha, Jan, syn Tomasza, Zacharyasz i Stanisław, synowie Wawrzyńca, Maciej, syn Marka, oraz Tomasz i Piotr, synowie Zendziana, złożyli przysięgę na wierność Koronie po przyłączeniu do niej Podlasia 1569 r. 

Jan, syn Zacharyasza, Tomasz i Maciej, synowie Wojciecha, oraz Wojciech, syn Andrzeja, 1591 r. dziedzice na Kierzkach. Stanisław, podstarosta tykociński 1591 r. Jakób, Wojciech i Zygmunt, synowie Jana, 1598 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). Wacław, posesor Czerniatycz, w oszmiańskiem 1611 r. N. zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1831 rokiem. 

KIERZKOWSKI h. KRZYWDA. Taż sama rodzina co Kieszkowski, herbu Krzywda. Bartłomiej, dwóch Franciszków, trzech Łukaszów, Maciej i Walenty podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią ciechanowską. Antoni, syn Franciszka i Maryanny Butkowskiej, żonaty z Teresą Zdziarską 1756 r. Michał, syn Andrzeja i Ewy Kroczewskiej, dziedzic Kroczewa Większego, ustąpił część tych dóbr bratu Maciejowi 1774 r. (Ks. Gr. Czerskie). Mikołaj Stanisław, opat lubiński 1779 r. Wojciech, opat nieświeski 1780 r. (Bon.). Józef, podstarosta radziejowski 1783 r. 

Wszebor, subdelegat radomski 1662 r., miał syna Seweryna, a ten Aleksandra, tego syn Andrzej miał syna Macieja, jego syn Paweł pozostawił syna Leona, po którym synowie, Napoleon, w wojsku ros., i Łukasz wylegitymowani w Królestwie 1847 r.

Bartłomiej, viceregent grodzki radziejowski 1789-1793 r., z Maryanny Jopowskiej pozostawił syna Stanisława, dziedzica dóbr Paplino, w pow. rawskim, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r. 

Tomasz, kanonik warszawski, proboszcz kozłowski 1692 r. Antoni, Fulgenty i Stanisław, synowie Andrzeja, 1698 r.; ich siostry, Domicela Doruchowska i Wiktorya Kobuszowska 1731 r. Walenty, kanonik warszawski 1702 r. (Ks. Gr. Sochaczewskie). 

Maciej, żonaty z Maryanną Garnyszówną, miał synów, Leona i Jakóba-Filipa; po Leonie synowie: Józef, podporucznik wojsk polskich 1831 r., Aloizy, Tadeusz i Mikołaj, a Jakób-Filip, ur. 1771 r., wstąpił jako kadet do kompanii Kajetana Mojaczewskiego i 1794 r. został porucznikiem, a jako porucznik grenadyerów postąpił na służbę francuzką do legii polskiej. Odbył kampanię w Hiszpanii, był w oblężeniu Saragossy i otrzymał krzyż Legii Honorowej. Jakób-Filip um. 1862 r. w Poznaniu, pozostawiwszy synów: Leona, Aleksandra, oficera wojsk polskich 1831 r., i Ferdynanda, pułkownika wojsk angielskich, oraz córkę Alinę. Aleksander pozostawił córkę N. za mężem w Londynie i syna Jana, żonatego z N. Stuart, który nazwisko żony dołączył do swego (Ks. Wojskowe). 

KIERZKOWSKI h. POBÓG. Podług Ledebura posiadali w Wiel. Ks. Poznańskiem wieś Górkę Duchowną 1798 r. N., porucznik w wojsku pruskiem 1833 r. 

KIERZKOWSKI h. SAS. Maciej, Józef i Piotr, synowie Błażeja i Maryanny Zaleskiej, wnukowie Wojciecha i Krystyny Rubaszewskiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r., a Sebastyan, syn Mikołaja i Anny Smętkowskiej, oraz Franciszek i Maciej, synowie Jana i Maryanny Skubskiej, wnukowie powyższego Wojciecha i Krystyny Rubaszewskiej, wylegitymowani 1790 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KIERZNOWSKI h. POBÓG. Wzięli nazwisko od swego dziedzictwa wsi Kierznowo, w ziemi bielskiej, pow. brańskim; już w 1537 r. ta wieś była podzieloną między kilkunastu członków tej rodziny, którzy przybrali różne przydomki, jak Daszkiewicz, Kacprowicz, Kaliszewski, Paszkowicz, Pieszkąwicz i inne. Chwedko, syn Michała, Iwan i Paweł, synowie Daszka, Pasek, syn Stanisława, 1537 r. (Mil.). Seweryn otrzymał 1634 r. prawem lennem dobra Kurowo, w pow. nowogrodzko-siewierskim. Po Aleksandrze, synu Daniela, z żony Petroneli Pobikrowskiej, synowie: Marcin, Piotr i Wojciech, sekretarz królewski 1659 r., poborca bielski 1664 r., rotmistrz królewski, walczył pod Zborowem i Beresteczkiem; Wojciech z żony Zofii Kropiwnickiej miał syna Kaliksta. 

Marcin, syn Aleksandra i Pobikrowskiej, z instygatora burgrabia brański 1669 r., z Maryanny Hryniewieckiej pozostawił synów, Wojciecha i Jana, a Piotr miał syna Stefana, vicegerenta grodzkiego brańskiego, po którym córka Eufrozyna za Kalikstem Kraszewskim i synowie, Marcin i Paweł.

Jan, burgrabia brański 1660 r. Krzysztof, vicesgerent grodzki brański 1749 r., komornik i poseł ziemi bielskiej 1764 r., podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią drohicką; z żony Maryanny Łuniewskiej jego synowie, Tadeusz podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią bielską, i Kazimierz, po którym z Heleny Czechowskiej syn Wincenty, dziedzic dóbr Stokowiska, w pow. łomżyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1837 r. (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Don. Vars.). 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej: Fabian, syn Jana, z synem Józefem, oraz Józef, Andrzej i Franciszek, synowie Jana, 1838 r.; Julian, syn Juliana, 1846 r.; Walenty, z synem Konstantym, Aleksander z synem Józefem 1861 r.; Stanisław, Franciszek i Walenty-Woj ciech, syn Kazimierza, z synami: Wincentym, Józefem, Grzegorzem i Franciszkiem 1862 r.; Piotr, syn Antoniego, Jan, Paweł i Julian, synowie Wojciecha, Leonard, syn Jana, oraz Józef-Benedykt i inni 1864 roku. 

KIERZYŃSKI h. NIESOBIA. Pochodzą od starożytnej rodziny Krzywosądów, z której, jak się zdaje, pierwszy Wojciech od swego dziedzictwa wsi Kierzyna, w pow. ostrzeszowskim, wziął nazwisko Kierzyński; jego żona Elżbieta, wdowa po Szczawińskim 1595 r. Stanisław czynny wziął udział w rokoszu Zebrzydowskiego 1606 r. Stanisław, zm. 1608 r., z Elżbiety Madalińskiej miał córkę Jadwigę za Janem Konopnickim. Andrzej 1616 r. (Akta Ostrzeszowskie). Krzysztof, burgrabia brzeski 1620 r. Stanisław, Krzysztof, Wojciech i Mikołaj, synowie Jana, 1622 r. Rafał, Jan, Stanisław, Sebastyan, Wojciech, Andrzej, Grzegorz i Piotr, synowie Stanisława, 1628 r. Krzysztof, syn Jana, sędziego, pisarz grodzki kowalski 1651 r. Wojciech i Mikołaj, synowie Wojciecha, 1679 r. (Zap. Tryb. Piotrk.). 

Krzysztof z ziemią chełmską podpisał elekcyę 1697 r. Kazimierz i Józef, synowie Jana, 1697 r. Jan Chryzostom z Katarzyny Bystrzonowskiej miał córkę Zofię i syna Pawła, ożenionego z Katarzyną Kuczkowską 1720 r. Aleksander 1724 r. Adam na Wołyniu 1805 r. Szymon, syn Michała, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

KIESELIŃSKI. Andrzej składał 1803 r. dowody legitymacyjne w Galicyi Wschodniej (Akta po-Galicyjskie). 

KIESNER, Jan-Henryk, porucznik wojsk koronnych 1773 r. (Sigil.). 

KIESTEWICZ. Byli na Litwie; z nich Stefan 1645 r. 

KIESZCZYŃSKI h. NIESOBIA. Jan, subdelegat grodzki poznański 1725 r., miał syna Piotra, a ten syna Bonawenturę, po którym z żony Franciszki Jezierskiej syn Hipolit, inspektor magazynu solnego we Włocławku, wylegitymowany w Królestwie 1852 r., wraz z synami, Konradem i Piotrem, urodzonymi z Emilii Prosnowskiej.  

KIESZKOWSKI h. KRZYWDA. Podług Paprockiego dom starodawny i rozrodzony w pow. radomskim; taż sama rodzina co Kierzkowski, herbu Krzywda. Jan, dziedzic na Rudzie i Korzeniu, Stanisław, dziedzic na Parznicach, a Gotard na Kieszkowie 1569 r. (Ks. poborowe). Andrzej, syn Stanisława, 1594 r. Piotr, syn Marcina, właściciel Sebranki i Wygnanki 1625 r. Paweł, syn Feliksa, z żony Zofii Wysockiej miał synów, Kacpra i Zygmunta 1630 r. Wszebor w 1639 r. kupił jednego poddanego od Kietlińskich; jego synowie: Kazimierz, Jan, Stanisław i Seweryn (potomkowie Seweryna wylegitymowani w Królestwie jako Kierzkowscy). Piotr z żony Maryanny Młodeckiej miał syna Wojciecha 1670 r. Franciszek, syn Marcina, ożeniony z Katarzyną Zbierzchowską 1672 r. Seweryn, Stanisław i Tomasz podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem. 

Jan, komornik graniczny sandomierski 1704 r., z Anny Małachowskiej miał synów, Jana i Kazimierza, podczaszego bracławskiego 1725 r., po którym z Katarzyny Kamińskiej synowie: Jan, komornik graniczny chęciński, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem, Walenty, członek Stanów galic., wylegitymowany w Galicyi 1782 r., i Antoni. 

Jakób, syn Walentego i Barbary z Jabłońskich, ur. 1783 r. we wsi Wojsławicach, w wojew. lubelskiem, wstąpił 1807 r. do 2 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1809 r. został podporucznikiem, a 1810 r. porucznikiem; kapitan 1812 r., major 1813 r., przeniesiony 1815 r. do 3 pułku strzelców pieszych, a w 1829 r. był komendantem wymiany zbiegów od strony Starych Prus. Odbył kampanie, 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, a 1812 r. przyjmował udział w bitwach pod Pawłowicami, Włodzimierzem, Dubienką, Rubieszowem i Łapiguzem i w 1813 r. otrzymał krzyż złoty polski; um. 1856 r. w Warszawie (Ks. Wojskowe). 

Antoni, dziedzic na Rudniku, zaślubił Elżbietę Korzeniowską i z niej miał syna Stanisława, dziedzica dóbr Hruszatycze, Szandrowiec, Rosochate i in., członka Stanów galic., wylegitymowanego w Galicyi 1817 r., żonatego 1v. z Józefą Szuszkowską, skarbniczanką owrucką, z niej synowie, Adam i Paweł-Walenty, członek Stanów galic., wylegitymowany w Galicyi 1832 r., i 2v. z Maryą bar. Sigert von Sigertstein, z której córki: Sabina za Janem Podoleckim, oficerem wojsk polskich, Julia za Edwardem Bielińskim, Malwina za Wojciechem Strzeleckim, Florentyna za Konstantym i Zuzanna za Feliksem Hallerami, oraz synowie: Józef, Waleryan i Henryk. Józef, oficer wojsk polskich, z Józefy Szydłowskiej pozostawił córkę Wandę za Stanisławem Podlewskim. 

Waleryan, dziedzic Tarnawy, z żony Domiceli Raszowskiej miał córkę Waleryę za Leonem Dąbrowskim i synów: Zygmunta, Kazimierza, żonatego z Joanną Meerk, i Władysława, dziedzica Kiedrzyni, ożenionego z Waleryą Ziemiańską. 

Henryk, ostatni syn Stanisława i Maryi Sigertówny, dziedzic Tarnawy, poseł na sejm galicyjski, z żony Zofii Leszczyńskiej pozostawił córki: Helenę za Tomaszem Prylińskim, Felicyę i Zofię za Stanisławem Chełmickim, oraz synów: Czesława, Jacka i Bogusława.

Czesław, żonaty z Jadwigą Pietsch von Rittersschild, ma córki: Janinę za Walerym Łukaszewiczem, Elżbietę i Zofię za Stanisławem Madejewskim, oraz synów: Jerzego, komisarza w Ministeryum Oświaty, Juliusza, porucznika ułanów austryjackich, Stanisława, Zygmunta, Gustawa i Jana Kazimierza. 

Jacek, dziedzic Łuki Małej, oficer ułanów austryjackich, z żony Nikodemy Zabielskiej pozostawił córkę Olgę, zaślubioną Antoniemu Karskiemu. 

Bogusław, najmłodszy syn Henryka i Leszczyńskiej, starosta Samborski, z 1-ej żony Konstancyi Bilińskiej ma córkę Konstancyę, a z 2-iej Maryi bar. Lewartowskiej córka Anna i synowie, Aleksander i Kazimierz. 

Adam, starszy syn Stanisława i Szuszkowskiej, dziedzic Szandrowca, z Julii Olszańskiej miał córkę Olimpię za Józefem Szymonowiczem i syna Józefa-Karola, po którym z żony Stanisławy Brześciańskiej córka Marya za Floryanem Malinowskim i syn Włodzimierz żonaty z Klotyldą Perekładowską (Ks. Gr. Czerskie, Don. Vars., Wyr. Tryb. Lubek, Bon.). 

Ludwik, subdelegat grodzki radomski 1763 r. Jan, syn Andrzeja, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. Piotr, syn Karola, dziedzic dóbr Ejgirgole 1882 r. w gub. kowieńskiej. 

KIETLER. Andrzej, major wojsk koronnych 1779 r. (Sigil.). 

KIETLICZ h. KIETLICZ. Herb - w polu czerwonem trzy złote węzły łańcucha pancerzowego; w koronie trzy pióra strusie. 

Rodzina szlązko-łużycka. Henryk, arcybiskup gnieźnieński 1200 r., w 1215 r. otrzymał od papieża tytuł legatus natus; powiększył dochody arcybiskupstwa kupnem nowych i odzyskaniem niektórych dóbr; um. 1219 r. Henryk, z księdza Franciszkanina mianowany arcybiskupem gnieźnieńskim od papieża w 1282 r., umarł, czy też dobrowolnie ustąpił swej dostojności 1283 r. Mikołaj, kanonik szkalmierski i altarysta w katedrze krakowskiej 1400 r. Władysław 1600 r., miał córkę Annę-Małgorzatę za Waleryanem Mycielskim 1638 r. (Akta Poznańskie). Józef, posesor sołectwa w Krzyżanowie, w pow. piotrkowskim 1757 r. (Sigil.). 

KIETLICZ de MALNETZ h. KIETLICZ II. Baronowie. Tarcza w ukos na dwie części przedzielona, i z nich dolna mniejsza podzielona na sześć pól wzdłuż, trzy czerwone i trzy czarne; górne pole złote, na niem pół bawołu w lewo, wychodzącego z części dolnej tarczy. W koronie pióra kapłona, na koronie z lewej strony róża biała, z prawej czerwona. Podług manuskryptu szlachty pruskiej, pola dolnej części tarczy są czerwone i białe; w koronie pół bawołu czarnego, między dwoma skrzydłami, białem i czerwonem, na barkach skrzydła białego jest rzędem sześć róż czerwonych, a na barkach skrzydła czerwonego sześć róż białych. 

Rodzina baronowska szlązko-morawska, z której niektórzy członkowie służyli w Polsce i osiedli w Prusach Zachodnich. Leonard, dzielny wojownik, rotmistrz i dworzanin królewski, starosta kremoński 1570 r. Fryderyk, pułkownik 1620 r., a Andrzej, kapitan wojsk królewskich, walczył w Inflantach i pod Chocimem 1621 r. 

KIETLIŃSKI h. ODROWĄŻ. Dawna w wojew. Sandomierskiem rodzina, pochodzi od Odrowążów-Płoszowskich, a jak się zdaje od N., starosty w wojew. Sieradzkiem w pierwszej połowie XV stolecia, który od wsi dziedzicznej Kietlina, w pow. radomskim, pierwszy pisał się Kietlińskim. Andrzej i Dobiesław, dziedzice na Kietlinie 1505 r. Andrzej, dziedzic Odrowąża, w opoczyńskiem 1508 r. Mikołaj, dziedzic Kietlina i na Bartodziejach, a Stanisław, dziedzic na Płoszowie i Okradzionowie 1552 r. Krzysztof Kietliński v. Płoszowski 1568 r. Mikołaj, syn Heronima, żonaty z Polikseną z Bentkowa 1570 r., miał synów: Floryana, Heronima, Krzysztofa i Mikołaja (Ks. Gr. Piotrk.). Andrzej i Jakób, synowie Jana, 1574 r. 

Stanisław, dziedzic na Radkowie 1581 r. (Ks. poborowe). Jarosz, podstarosta opoczyński 1595 r. Stanisław, opat Witowski 1596 r. Stanisław, dziedzic Korycisk i Omięcina 1620 r., miał córki, Elżbietę za Aleksandrem Komorowskim, Katarzynę za Mikołajem Prażmowskim i synów: Andrzeja, Jana i Jarosza. Jan, dziedzic Omięcina, pozostawił synów: Jacka, żonatego z Elżbietą Zagórską, z której córka Katarzyna za Stanisławem Kędzierskim i syn Mikołaj, ożeniony z Magdaleną Chomentowską, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem, Seweryna i Franciszka, po którym z Konstancyi Szydłowskiej synowie, Andrzej i Józef. 

Jarosz, trzeci syn Stanisława, dziedzic dóbr Koryciska 1640 r., zaślubił Maryannę Dzikównę i z niej pozostawił synów, Stefana i Stanisława, którzy podpisali elekcyę 1674 r. z wojew. Sandomierskiem. 

Stanisław, dziedzic Korycisk, żonaty z Maryanną Kłopocką, miał synów, Macieja, który z wojew. Sandomierskiem podpisał elekcyę 1697 r., starostę czehryńskiego i niehorowskiego, i Wojciecha, vicesgerenta radomskiego 1695 r., komornika granicznego stężyckiego, stolnika podolskiego i pisarza grodzkiego opoczyńskiego 1696 r., miecznika i komornika granicznego sandomierskiego 1705 r., podstarostę i sędziego grodzkiego opoczyńskiego 1712 r., ostatnio wojskiego sandomierskiego 1720 r., właściciela Redestowa, po którym z Joanny Zakliczanki Tarłówny (podług akt Heroldyi), a z Joanny Duninówny-Karwickiej (podług herbarza p. Bonieckiego) córka Justyna za Jackiem Duninem-Wąsowiczem, starostą drohomyślskim, i synowie: Tymoteusz, Antoni i Stanisław. 

Antoni, starosta niehorowski 1743 r., z żony Maryanny Niewiarowskiej miał córkę Helenę za Janem Duninem-Wąsowiczem, łowczym stężyckim i synów, Józefa, który podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem, pułkownika wojsk koronnych 1766 r., i Jana Nepomucena. 

Jan Nepomucen podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem; szambelan królewski 1781 r. i kawaler orderu św. Stanisława 1794 r., wylegitymowany w Galicyi 1782 r., z Katarzyny Krzeszówny pozostawił córki: Anielę za Leonem Bukowieckim, Annę za Józefem Kochanowskim, wojszczycem radomskim, Julię za Gabryelem Wodzińskim, starościcem nurskim, i syna Antoniego. 

Antoni, starosta niehorowski, podług akt Heroldyi, Jakób-Antoni, miał kupić 1728 r. dobra Skłody i Olszewo-Godlewo i miał mieć syna Adama, po którym syn Franciszek, dziedzic dóbr Skłody Średnie, w pow. ostrołęckim, wylegitymowany w Królestwie 1843 r. 

Walenty, dziedzic Rdzuchowa, komornik graniczny opoczyński 1697 r., chorąży parnawski, z żony Kunegundy Duninówny-Wąsowiczówny, cześnikówny łęczyckiej, miał syna Józefa, wojskiego stężyckiego 1737 r., podstarostę i sędziego grodzkiego radomskiego 1742 r., ostatnio podczaszego sandomierskiego, po którym z Ludwiki Marchockiej synowie: Onufry, Franciszek i Ksawery żonaty z Anną Mąkolską, z niej syn Kazimierz. 

Franciszek, dziedzic Rdzuchowa, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem; komornik graniczny opoczyński 1774 r., łowczy radomski, poseł na sejm czteroletni, komornik graniczny sandomierski, z żony Rozalii z Fischerów pozostawił syna Szymona-Tadeusza, dzierżawcę wsi Mory, w pow. warszawskim, wylegitymowanego w Królestwie 1841 r. wraz z synami: Franciszkiem-Antonim, Hipolitem i Wincentym, urodzonymi z Julianny Michałowskiej. 

Wojciech, dziedzic dóbr Koryciska 1740 r., Redestów i Politowo, miał syna Stanisława, po którym z Maryanny Janickiej synowie: Aleksander, Filip i Józef; Filip z żony Maryanny Zdziechowskiej miał syna Edmunda, dziedzica dóbr Redestów, w pow. opoczyńskim, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r., a Aleksander z Salomei Szwejkowskiej pozostawił synów, Leopolda i Ludwika-Wawrzyńca, dziedzica dóbr Politowa, w pow. opoczyńskim, radcę, a następnie kasyera Tow. Kred. Ziem, w Radomiu, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r., po którym z Józefy Gordonówny pozostał syn N. 

Leopold, ur. 1803 r. we wsi Politowie, w obwodzie opoczyńskim, wstąpił 1822 r. do 8 pułku piechoty liniowej i w 1830 r. został podporucznikiem; porucznik 1831 r. z pozostawieniem przy obowiązkach adjutanta batalionowego w tymże pułku, otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

Byli i na Podlasiu, a pisali się z Kietlanki, w ziemi nurskiej. Maciej, syn Grzegorza, dziedzic dóbr Petkowo Małe 1690 r. Kazimierz, syn Wita, dziedzic dóbr Kietlanki, ożeniony z Dorotą z Kempistów 1691 r. Franciszek, syn Witolda, dziedzic Kietlanki 1695 r. Po Janie-Macieju, podwojewodzym drohickim 1696 r., z Jadwigi Przezdzieckiej syn Jan, regent ziemski i burgrabia drohicki 1726 r. 

Maciej, regent drohicki 1674 r. z wojew. podlaskiem, Andrzej i Jerzy 1697 r. z ziemią nurską, a Stanisław 1764 r. z ziemią mielnicką podpisali elekcye.

KIETOROWSKI v. KIETUROWSKI h. RADWAN. Andrzej, syn Stanisława, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1843 r. Tomasz, syn Antoniego, dziedzic dóbr Korklany 1882 r. 

KIETOWICZ h. PIELESZ. Andrzej, syn Mateusza, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1820 r. 

KIEWLICZ h. LELIWA. Na Wołyniu, z którego przenieśli się na Litwę. Mikołaj, syn Grzegorza, podstarosta żytomierski 1598 r. Ustyman, Michał i Fedor, dziedzice na Korczewie 1600 r.; z nich Ustyman miał syna Fedora, Michał synów: Fedora, Iwana i Mikołaja, a Fedor synów: Iwana, Jakwa (?) i Myszkę, którzy pisali się Kiewliczowie-Brażyńscy. Krzysztof z Anny Komorowskiej pozostawił córkę Maryannę Wrzeszczową i synów: Andrzeja, żonatego z Leonorą Woroniczówną, Feliksa i Gabryela, po którym z Maryanny Kalinowskiej syn Tomasz 1640 r. (Bon.). 

Szczęsny, dziedzic dóbr Kołodna 1548 r., w pow. święciańskim, miał syna Stanisława, po którym z Heleny Rohozianki synowie: Krzysztof, Mikołaj i Stanisław, oraz córki: Anna za Piotrem-Pawłem Przezdzieckim, właścicielem Szemetowszczyzny, w oszmiańskim, Halszka za Marcinem Szabłowskim i Helena za Krzysztofem Świackim. 

Krzysztof walczył pod Gdańskiem i Byczyną, a w 1628 r. nabył części Kobylnika od Jaskołda; żonaty z Zuzanna Dłużniewską, uczynił na jej rzecz zapis dożywocia na dobrach Kołodno, a dobra Spiahłę zapisał klasztorowi Bazylianów w Wilnie 1653 r., o co był długi proces z jego sukcesorami, Mikołajem i Stanisławem Kiewliczami. 

Mikołaj otrzymał 1653 r. od brata Krzysztofa połowę dóbr Syrmez i Kołodno, które przekazał na rzecz siostrzana swego Jana Przezdzieckiego 1662 r., a część Syrmeża i Wołczyn zapisał drugiemu siestrzanowi Mikołajowi Przezdzieckiemu, stolnikowi upickiemu 1667 r. 

Stanisławy dziedzic na Syrmezu i Kołodnie 1654 r., jakie otrzymał od brata Krzysztofa, zaślubił Zofię Chodosowiczównę i z niej pozostawił córkę Katarzynę, żonę Adama Kałusowskiego 1668 r. (Arch. Szem.). Władysław podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. trockiem. Benedykt z pow. oszmiańskim podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Jakób podpisał konfederacyę olkienicką 1700 r. Jerzy 1764 r. na Litwie (Vol. Leg.). 

Józef, rotmistrz trocki 1782 r., z Teresy Tarkowskiej miał syna Stanisława-Michała-Józefa, profesora w Szczebrzeszynie 1842 roku, a przełożonego klasy przygotowawczej do Szkoły Głównej 1865 r., wylegitymowanego w Królestwie 1842 roku. 

Jan zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r. Kajetan Franciszek, syn Mikołaja, wylegitymowany w Cesarstwie 1833 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. Władysław, syn Jakóba, dóbr Łojbiszki i Płaty, w pow. wiłkomierskim, Ignacy i Kazimierz, synowie Ignacego, dóbr Sarguny dziedzice 1882 r., w gub. kowieńskiej. 

KIEWNARSKI h. LUBICZ. Piszą się z Kiewnar, w pow. szawelskim. Stanisław, kanonik katedralny płocki 1691 r. Jan, stolnik parnawski 1692 r. Maryanna za Franciszkiem Koziebrodzkim, cześnikiem dobrzyńskim 1720 r. (Ks. Gr. Sochaczewskie). 

N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1851 r. Ksawery, syn Wincentego, deputat sądów pow. rosieńskiego 1840 r., dziedzic dóbr Kiewnary 1882 r., w gub. kowieńskiej. 

KIEWSKI. Wojciech, syn Marcina, z synem Antonim i tego syn Michał wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1849 r. 

KIEŻGAJŁO v. KIEŻGAŁŁO h. ŁABĘDŹ. Senatorowie w rodzinie: Kieżgało, kasztelan wileński 1445 r. Sudiwoj, kasztelan wileński 1451 r. Michał, wojewoda wileński 1459 r. Jan, kasztelan trocki 1477 r., a wileński 1478 r. Stanko, wojewoda trocki 1478 r. Stanisław, kasztelan trocki 1499 r., a wileński 1522 r. Stanisław, kasztelan trocki 1528 r. 

Znakomita już zgasła żmudzka rodzina, jej przodek Wolimunt miał synów: Kieżgałę, Rumbolda, starostę żmudzkiego 1411 r., marszałka ziemskiego litewskiego 1412 r., Szedibora, starostę kowieńskiego 1418 r. i wiłkomierskiego 1424 r., i Sudiwoja, namiestnika kowieńskiego 1426 r., kasztelana wileńskiego 1451 r., po którym syn Stanko, marszałek dworny litewski 1464 r., namiestnik grodzieński 1470 r., ostatnio wojewoda trocki 1478 roku. 

Kieżgało, starszy syn Wolimunta, namiestnik wiłkomierski 1410 r., starosta żmudzki 1412 r., kasztelan wileński 1445 r., z żony Heleny miał dwóch synów, Michała, kanclerza litewskiego 1446 r., namiestnika smoleńskiego 1451 r., ostatnio 1459 r. wojewodę wileńskiego, i Jana. 

Jan, starosta żmudzki 1465 r., kasztelan trocki 1477 r., a wileński 1478 r., miał córkę Olenę za Jerzym Montowtowiczem, wojewodą kijowskim, i dwóch synów, Stanisława i Mikołaja. 

Stanisław, starosta żmudzki 1486 r., poseł do Moskwy 1493 r., kasztelan trocki 1499 r., hetman litewski 1502 r., kasztelan wileński 1522 r., żonaty z Zofią ks. Petkowiczówną Świrską, pozostawił córkę N. za Janem Zabrzezińskim, wojewodą trockim, i synów: Mikołaja, marszałka królewskiego i starostę oszmiańskiego 1518 r., żonatego z Elżbietą Ościkówną, Jana i Stanisława, starostę żmudzkiego 1527 r., kasztelana trockiego 1528 r., po którym z Anny, córki Stanisława Kiszki, córka Anna i syn Wojciech. 

Mikołaj, młodszy syn kasztelana wileńskiego Jana, dziedzic na Szowlanach, miał córkę Barbarę za Andrzejem Zawiszycem i syna Mikołaja, po którym z Anny Radziwiłłówny, kasztelanki trockiej, syn Stanisław, starosta żmudzki 1544 r., kuchmistrz 1545 r., stolnik litewski 1546 r., dzierżawca dubicki, koniewski i raduński, ostatnio 1551 r. podczaszy litewski, starosta mohylowski i tykociński, po którym z Zofii Chodkiewiczówny, wojewodzianki nowogrodzkiej, syn Jan umarł młodo bezpotomnie (Metr. Lit., Wolff, Bon., Arch. Szem.).

KIEŻGAJŁO v. KEJŻGAJŁŁO h. NIECZUJA. Jan, syn Piotra, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1807 r. 

KIJAKOWSKI h. KOŚCIESZA. Klemens, sędzia graniczny pow. wilejskiego, z synami, Pawłem i Stanisławem, Dominik z synem Benedyktem, Jan, Ignacy i Heronim, synowie Walentego, skarbnika wileńskiego, zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1817 r., a Paweł, syn Klemensa, rotmistrz wojsk ros., wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej 1853 r. 

KIJANIN h. KIJANIN. Herb - trzy strzały bez pióropusza osadzone w kółku, jedna żelezcem w górę, dwie poziomo. 

Ruska familia na Litwie. Wasil, syn Bohdana, namiestnik zdzitowski 1522 r., dostał w nagrodę zasług majątki Werkowszczyznę i Jewłowszczyznę, w starostwie zdzitowskiem 1538 r., a w 1540 r. zaślubiwszy Ohrymię Szostowiecką, otrzymał za nią w posagu trzecią część majątku Pieski, w pow. Słonimskim, resztę zaś tego majątku skupił od Nowochońskich. Jego syn Dymitr, zm. 1616 r., z żony Justyny Napolskiej miał córki, Annę za Hubarem, a 2v. za Janem Harasimowiczem i Zofię za Syruciem. 

KIJANOWSKI. Pisali się niekiedy Kianowski; na Litwie i w Prusach. Krzysztof z wojew. mińskiem podpisał elekcyę 1697 r. Jakób-Kazimierz, skarbnik oszmiański, rotmistrz piechoty trybunalskiej litewskiej, poległ pod Olkienikami 1700 r. Krzysztof, dworzanin marszałka Zawiszy, um. 1702 r. Jerzy z żony Zofii Szczepkowskiej miał syna Piotra i córki, Annę i Petronelę, posesorów dóbr Oczesały, w ziemi czerskiej 1714 r. (Ks. Gr. Czerskie). Stanisław, Jezuita, autor książek pobożnych 1748 r. 

Tomasz, syn Rafała i Anny, ur. 1791 r. w m. Pińsku, wstąpił 1812 r. na służbę do gwardyi konnej litewskiej, a w 1815 r. został umieszczony w 4 pułku piechoty liniowej; podporucznik 1820 r., awansował 1831 r. na porucznika w 16 pułku piechoty. Odbył kampanię 1812 r. w Rosyi i był w potyczkach pod Słonimem i Pawłowicami (Ks. Wojskowe). 

Kijanowscy w Prusach zamieszkali posiadali majątek Klein Bandtken i pisali się Kianowski. 

KIJAŃSKI h. STRZEMIĘ. Piszą się z Kijan, w pow. proszowskim. Andrzej, Mikołaj i Piotr, dziedzice Kijan 1400 r. (Akta Krakowskie). Dobiesław, dziedzic Kijan 1470 r. (Lib. Benef.). Mikołaj, dziedzic Żórawnik i Międzygórza, w pow. sandomierskim 1508 r. (Ks. poborowe). Jan, posesor dóbr w pow. przedeckim 1532 r. 

Kajetan, syn Kazimierza, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1800 r.; po Kajetanie synowie: Józef, Ignacy i Antoni wylegitymowani w Cesarstwie 1860 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.  

KIJASZKOWSKI h. DOLIWA. Piotr z Kijaszkowa podpisał 1434 r. akt szlachty dobrzyńskiej, uznający królem jednego z synów Władysława Jagiełły. Wojciech notowany w aktach lubelskich 1453 roku. Jan 1470 r., a Stanisław 1477 r. na sądach w Przemyślu (Bon.). 

KIJEŃSKI v. KIJAŃSKI h. GRYF. Podług Paprockiego dom starodawny w wojew. krakowskiem. Po Kacprze z Katarzyny Stawskiej synowie: Fryderyk, Jan, Kacper i Stanisław 1594 r. (Wyr. Tryb. Lubel.); z nich Fryderyk z Barbary Zbylitowskiej miał córkę Maryannę za Stefanem Krzepickim. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1831 r. 

KIJEŃSKI v. KIJAŃSKI v. KIIŃSKI h. SYROKOMLA. Stara rodzina w lubelskiem, wzięła nazwisko od wsi Kijany, a w 1603 r. otrzymała nadaniem królewskiem majątek Snitów, na Podolu, długi zaś czas posiadała prócz innych dobra Serokomlę. Jan, pisarz ziemski lubelski 1438 r. Jan, łowczy lubelski 1451 r. Jan, pisarz ziemski lubelski 1470 r. Piotr, poborca lubelski, właściciel dóbr Hordzieży 1506 r. Mikołaj, pisarz ziemski lubelski 1505 r. Jan, pisarz ziemski 1539 r., następnie sędzia ziemski lubelski 1542 r. Piotr, z podsędka łukowskiego sędzia ziemski lubelski 1551 r. 

Erazm, syn Piotra, otrzymał prawem lennem m. Serokomlę 1556 r. Anna, żona Piotra Czernego, kasztelana lubelskiego 1578 r. Krzysztof, dziedzic Hordzieżyi Kempia 1580 r. (Ks. poborowe), z żony Barbary Kanimirówny miał syna Piotra. Jan, kanonik krakowski 1581 r. Po Stanisławie synowie: Jan, Łukasz i Marcin, dziedzice na Bystrzycy i Krzesimowie 1596 r. Adam, syn Stanisława, dziedzic Kijan 1640 r. 

Andrzej i Stanisław 1648 r., a Franciszek i Kacper 1697 r. z wojew. lubelskiem podpisali elekcye. Jan-Jerzy, dziedzic dóbr Kijany 1696 r., z Eufrozyny Dobromirskiej miał synów: Szymona, Jezuitę, zmarłego 1708 r. w Piotrkowie, Stanisława, Jezuitę, superiora Samborskiego 1732 r., i Kacpra, cześnika latyczowskiego, po którym z Petroneli z Aksaków syn Jan pozostawił syna Kazimierza, majora wojsk koronnych 1783 r., ożenionego z Justyną Chrzanowską, którego synowie, Melchior, dziedzic dóbr Opojowice, w pow. wieluńskim, wylegitymowany w Królestwie 1843 r., i Ludwik, po którym syn Stanisław, urzędnik Komisyi Spraw Wewnętrznych, wylegitymowany w Królestwie 1843 r. Od tegoż Jana-Jerzego z 1696 r., pochodzący Antoni, syn Ignacego, z żony Emilii Mittag pozostawił synów: Józefa, Aleksandra, Bogumiła, Jana, Bronisława i córki, Maryannę i Walentynę, wylegitymowanych w Królestwie 1850 r. 

Jan, kapitan 1777 r., major 1783 r. artyleryi koronnej, syn Stanisława i Katarzyny Siekierzyńskiej, żonaty z Maryanną de Klemy. Aleksander, kapitan gwardyi pieszej koronnej 1779 r. Franciszek, major wojsk koronnych 1782 r. Andrzej, major wojsk koronnych 1783 r. Franciszek, komornik ciechanowski 1793 r. 

Ludwik otrzymał 1749 r. w posesyę dobra Snitów, w pow. latyczowskim; z żony Salomei Jączewskiej pozostawił synów: Antoniego, Józefa, Ludwika i Stefana; po Ludwiku z Teresy Campioni, regentówny, synowie, Antoni i Seweryn. Stanisław, syn Juliana i Zofii Van der Noot, adwokat przysięgły w Warszawie, zaślubił 1897 r. Lucynę Jurdzińską (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Sigil., Don. Vars., Bon.).  

Antoni, syn Ignacego i Tekli Słuckiej, ur. 1796 r. we wsi Łososnie, gub. grodzieńskiej, wstąpił 1817 r. do 6 pułku piechoty liniowej i w 1825 r. został podporucznikiem, 1831 r. porucznikiem, a następnie awansowany na kapitana w tymże pułku. 

Ignacy, urodzony w Osmolinie, w wojew. kaliskiem, wstąpił 1806 r. do powstania łęczyckiego, a następnie przeszedł do 8 pułku ułanów Ks. Warszawskiego; wyszedł do dymisyi 1813 r. 

Ignacy, syn Ludwika i Teresy, ur. 1797 r. we wsi Święcicach, w wojew. mazowieckiem, z korpusu kadetów warszawskich postąpił 1815 r. na konduktora do korpusu inżynierów, a przeniesiony 1816 r. do sztabu kwatermistrzostwa generalnego, został 1818 r. podporucznikiem, a w 1829 r. porucznikiem inżynieryi. 

Ksawery, syn Ludwika i Teresy, ur. 1802 r. w Warszawie, z korpusu kadetów warszawskich, wstąpił 1818 r. do batalionu saperów i w 1822 r. został podporucznikiem w 4 pułku piechoty liniowej; porucznik 1831 roku, awansował na kapitana w 14 pułku piechoty. 

Stanisław, syn Ludwika i Teresy, ur. 1795 r. w Warszawie, wszedł do służby 1809 r. do 14 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1816 r. postąpił na podporucznika, a w 1818 r. otrzymał dymisyę z rangą porucznika. Odbył kampanię 1809 r. przeciw Austryi, a w 1812 r. w Rosyi był w bitwie pod Borysowem (Ks. Wojskowe). 

KIJEWSKI v. KIJOWSKI h. ŚWIERCZEK. Piszą się z Kijewie, w ziemi ciechanowskiej. Marcin, pisarz grodzki rawski, dziedzic na Kijewicach 1578 r. Po Krzysztofie synowie, Jakób i Jan, dziedzice na Kijewicach 1580 r. Michał, syn Walentego, właściciel dóbr Wiecienino 1602 r., w pow. przedeckim. Jakób, syn Jana, 1610 r. Paweł, podstarosta makowski 1613 r. Kacper i Wawrzyniec, bracia, dziedzice na Kijewicach 1640 r. Jakób, pisarz grodzki włodzimierski 1687 r., miał syna Marcina. 

Paweł, syn Kacpra, dziedzic na Kijewicach 1703 r., miał syna Fabiana, sędziego grodzkiego 1714 r., następnie 1722 r. podsędka ciechanowskiego. Mateusz, syn Jakóba, posesor dóbr Korkowa, w ciechanowskiem 1707 r., z żony Małgorzaty pozostawił córkę Magdalenę i synów, Franciszka i Stanisława. Sebastyan, podstarosta i sędzia grodzki różański 1717 r. Jan, komornik ziemski ciechanowski 1785 r. 

Franciszek, syn Stanisława i Ewy Humieckiej, komornik ziemski ciechanowski 1786 r., palestrant grodzki i ziemski warszawski 1788 r., sędzia graniczny ziemi warszawskiej 1792 r., zaślubił Teresę Kobylnicką, cześnikównę wyszogrodzką, i z niej miał syna Jana Chryzostoma 1840 r., a Jan, komornik ciechanowski, miał syna Faustyna, dziedzica wsi Wola Szydłowska, w pow. mławskim, kapitana 7 pułku ułanów 1819 r., majora pułku jazdy płockiej 1821 r. i kawalera krzyża Virtuti Militari, 1841 r. wylegitymowanych w Królestwie (Don. Vars., Sigil., Ks. G. Sochaczewskie i Przedeckie).  

Jan Chryzostom, radca Tow. Ogniowego, dziedzic Błędowa, w pow. warszawskim 1858 r., z żony Joanny Hirszmanówny miał córkę N. Rogozińską i synów: Franciszka, żonatego z Nostitz-Jackowską, Gustawa, Leona, Ludwika i Władysława po którym z Joanny Buchowskiej synowie, Jan, Władysław i córka Marya (Bon.). 

KIJOWSKI h. JUNOSZA. Piotr Grochowski, herbu Junosza, miecznik przemyślski 1443 r., syn Piotra, od dóbr Kijowie pisał się Kijowskim; z 1-ej żony Żarniechowskiej, jego syn Walenty, chorąży przemyślski 1482 r., a z 2-iej Fredrówny synowie, Jan-Urjel i Magnus. Marcin, sędzia grodzki siewierski 1645 r., żonaty z Teofilą Rossudowską, otrzymał 1639 r. prawem lennem dobra Werbszczyznę, w pow. czerniechowskim (Metr. Kor.).

KIJOWSKI v. KIJEWSKI h. LUBICZ. W pow. mirachowskim, w Prusach Zachodnich; podług manuskryptu szlachty pruskiej ziemianie zacni, ludzkością i ochotą rycerską sławni. 

KIJOWSKI h. OGOŃCZYK. Maciej, kanonik gnieźnieński i łęczycki 1500 r. Wojciech, kanonik krakowski, kujawski i warmiński, um. 1506 r. Mikołaj, doktór dekretów, kanonik kujawski 1528 r. Wojciech, kanonik krakowski i warmiński 1547 r., sekretarz biskupa Tomickiego, na sejmie 1562 r. pozwolono mu spolszczyć statut koronny. 

KIJUĆ h. ŚLEPOWRON. Po Mikołaju, dziedzicu Ostrówka i Rucewicz, w pow. trockim 1653 r., pochodzący: Adam, syn Tadeusza, regenta ziemskiego i grodzkiego trockiego, Józef i Piotr, synowie Ludwika, zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1817 r. 

Tadeusz-Wincenty podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r., a elekcyę 1764 r. z wojew. trockiem. Jan, syn Macieja, i syn Bartłomieja Stefan-Józef z synami: Tomaszem, Tadeuszem i Alfonsem wylegitymowani w Cesarstwie 1848 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

KIKOLSKI. Piszą się z Kikoła, w ziemi dobrzyńskiej. Janusz 1395 r. sprzedał Kikół Konradowi Jungingen, wielkiemu mistrzowi krzyżackiemu. Piotr i Jurko dostali od Władysława Jagiełły w 1433 r. dwadzieścia włók w tej wsi; ta wieś była już poprzednio w posiadaniu ich przodków. Andrzej, podsędek, następnie sędzia ziemski dobrzyński 1511 r. Jan, skarbnik dobrzyński, um. 1521 r. Jakób, Jan, Józef, Marcin i Sebastyan, synowie Stefana, oraz Tomasz, syn Stanisława, dziedzice dóbr Kikolskie Dobki 1582 r. (Metr. Kor., Wyr. Tryb., Lubel.). 

KIKOWSKI. Pochodzą z Kikowa, w pow. wiślickim. Jasiek i Pietrasz notowani w aktach krakowskich 1402 r. Stanisław 1444 r., Żegota 1450 r., a Mikołaj 1468 r. (Ks. Ziem. Wiślickie). Maciej podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. bełzkiem.

KILANOWSKI v. KIELANOWSKI h. STRZEMIĘ. Pisali się także Burzyński. Jan Kilanowski v. Burzyński, komornik grodzki pilzneński 1522 r.; jego córka Elżbieta za Piotrem Rożnem. Wojciech, dziedzic dóbr Przewody i Piotrkowice 1580 r. Paweł, subdelegat grodzki radomski 1725 r. 

KILAŃSKI. Antoni 1726 r. Józef, posesor wójtowstwa w Białobrzegach i Suchodole 1767 r. (Ks. Gr. Sanockie). 

KILARSKI h. SULIMA. Feliks, vicegerent brański 1763 r., miał syna Piotra, a ten Jana, po którym z żony Elżbiety Dymantówny syn Józef, w wojsku ros. wylegitymowany w Królestwie 1854 r. 

KILARSKI. Potomstwo Michała, syna Antoniego, wylegitymowane w Cesarstwie i zapisane do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1849 r. 

KILCEWICZ. Andrzej podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. 

KILCZEWSKI. Jan z pow. oszmiańskim podpisał elekcyę 1674 r. Po śmierci Jerzego, łowczego czernihowskiego, dobra Kilczewki, w wojew. czernihowskiem leżące, dostały się prawem lennem Michałowi Kossakowskiemu 1702 r. (Vol. Leg., Sigil.). 

KILEWICZ. Marcin, syn Gabryela, dziedzic Myszowa 1709 r.; po Marcinie syn Józef miał syna Andrzeja, dziedzica na Myszowie 1760 r., po którym syn Andrzej, dziedzic na Myszowie (Bon.). 

KILEWSKI h. SULIMA. W Wielkopolsce. Stanisław, kanonik gnieźnieński, dziekan pułtuski, um. 1550 r. Piotr, syn Michała, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

KILIAN. Wzięli nazwisko od swej wsi Kiliany, w pow. wąsoskim, którą w części sprzedali w 1535 r. biskupowi, a późniejszemu prymasowi Gamratowi. Adam, syn Grzegorza, dziedzic części wsi Kiliany 1565 r. Niektórzy z członków tej rodziny brali nazwisko Kiliański. 

KILIKIEWICZ. Konstanty, podporucznik wojsk koronnych 1792 r. Konstanty, syn Antoniego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r. 

KILIŃSKI h. SULIMA. Piszą się z Kilinicz na llkowcach. Franciszek, dziedzic wsi Strzyżewko-Smykowe, w pow. gnieźnieńskim, cześnik nowogrodzki-siewierski 1720 r., żonaty z Heleną Pawłowską. Franciszek-Ignacy, starosta pełczyński, cześnik inflancki 1724 r., z Zofii Blinowskiej miał synów, Daniela i Ludwika, proboszcza toruńskiego 1764 r., który otrzymał dobra Lahów, Szczeniutyn, Łahodów i Wolicę. Antoni, pisarz grodzki owrucki 1726 r. Stanisław, komisarz wielkopolski 1767 r. Antoni, sztabs-kapitan 1791 r., major wojsk koronnych 1792 r. (Sigil., Kancl., Don. Vars., Ks. Gr. Brzeskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).

Nie wiem, czy tej familii Augustyn, architekt malarski, w 1776 r. zabił się przy odnawianiu kościoła w Trzemesznie; z żony Reginy jego synowie: Baltazar osiadły w Poznaniu, Ignacy, dzierżawca dóbr, i Jan, ur. 1760 r. w Poznaniu, osiadł w Warszawie jako szewc; korzystając z zaufania i przywiązania do siebie ludu warszawskiego, wiele przyłożył się do powstania Warszawy 1794 r., a mianowany pułkownikiem, odznaczył się dzielnością w walce z Prusakami, oblegającymi Warszawę. Jan um. 1819 r., pozostawiając z 1-ej żony Maryanny Kucińskiej synów, Franciszka, oficera szwoleżerów gwardyi 1811 r., dzielnego wojownika w Hiszpanii pod Madrytem i pod Wagram 1809 r., i Wawrzyńca, z 2-iej zaś żony Anastazyi Jasińskiej miał córkę Józefę i synów: Jana, 1812 r., Antoniego 1814 r. i Ignacego 1816 r., urodzonych w Warszawie. 

KILOWSKI h. SUCHE-KOMNATY. Jan wylegitymował się ze szlachectwa 1432 r. (Bon.). Mikołaj, żonaty z Zofią Jasieńską, pozostawił córkę Katarzynę 1580 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

KILTYNOWICZ h. SYROKOMLA. Samuel, syn Jerzego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1840-1850 r. 

KIŁDYSZ h. ROGALA. Mylnie pisano ich Kildysz. Antoni, Józef i Kazimierz podpisali manifest szlachty litewskiej 1763 r., a Jerzy i Kazimierz z wojew. wileńskiem konwokacyę generalną 1764 r. Jakób, syn Mikołaja, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

KIŁKOŃSKI. N.. chorąży Zatorski i Oświęcimski, oraz Aleksander, podstarosta oświęcimski i Zatorski 1722 r., mieli sprawę z Bystramem i Żydowskim (Wyr. Tryb. Lubel.). 

KIMAKOWICZ h. SAS. Potomkowie: Bazylego, Filipa, Michała. Stefana i Teodora, synów Stefana i Anastazyi z Oryszczyc, a mianowicie: Szymon, Jakub, Gabryel i ks. Jan, synowie Bazylego i Katarzyny Chamulińskiej, Andrzej i Teodor, synowie Filipa, ks. Bazyli, paroch w Nahujowicach, Jerzy i Mikołaj, synowie Michała i Katarzyny Kossowiczównej, Jan i Stefan, synowie Jerzego i Heleny Dobrowlańskiej, wnukowie Stefana i Anastazyi Koblańskiej, oraz Bazyli. Szymon i ks. Michał, synowie Teodora, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wą-owicza). 

KIMBAR h. SIEKIERZ odm. Odmiana herbu - w polu czerwonem strzała jak w Kościeszy, lecz u spodu złamana w prawo ku dołowi, a w lewo ku górze; w koronie trzy pióra strusie. 

Na Litwie i w pow. brasławskim, pisano ich także Kimbart. Iwan dostał 1503 r. sioło Koszujewę. Hrehory, namiestnik bielski 1533 r., starosta grodzieński 1541 r., miał syna Nikodema. Jerzy, poborca pow. brasławskiego 1607 r. Abraham i Andrzej 1632 r. Marcyan. sekretarz królewski 1637 r. Gabryel, pisarz skarbowy litewski 1637 r., skarbny Wiel. Ks. Litewskiego 1640-1670 r., jego córka Petronela 1v. Teplicka, 2v. Oziembłowska. Andrzej, wojski, i Jerzy, cześnik brasławscy 1665 r. Krzysztof podpisał elekcyę 1674 r. z pow. brasławskim. Władysław-Kazimierz, deputat na Trybunał litewski 1670 r. Władysław, sędzia ziemski brasławski 1687 r. Władysław, regent Trybunału litewskiego 1760 r. Jerzy podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. Józef, starosta tarwidowski 1775 r., sędzia i pisarz grodzki 1776 r., podczaszy 1781 r., podstoli 1783 r., ostatnio stolnik 1787-1793 r., poseł na sejm 1793 r., żonaty z Anną z Kościuszków, miał syna Onufrego.

Onufry, ur. 1785 r. we wsi Upita, 1808 r. wstąpił do 3 pułku ułanów Ks. Warszawskiego i w 1810 r. został podporucznikiem; przeznaczony 1815 r. do 1 pułku ułanów, otrzymał dymisyę 1817 r. Odbył kampanię 1809 r. przeciw Austryi, a 1812 r. był w Rosyi, i 1813 r. otrzymał krzyż Legii Honorowej (Ks. Wojskowe). 

Marcin, syn Hrehorego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1800 i 1820 r. Wylegitymowani w Cesarstwie 1850 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej: Antoni, syn Jakóba, z synami: Wincentym, Ludwikiem i Januarym-Franciszkiem, a do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej i mińskiej 1843-1860 r. Konstanty, syn Augustyna, radca honorowy, stanowy prystaw pow. wiłkomierskiego 1840 r., dziedzic dóbr Degule-Krysznele, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

KIMBAROWSKI v. KIMBARZEWSKI. Jan pozwany przez Siczyńskiego o zrujnowanie dóbr Starozowy 1700 r., a w 1701 r. miał sprawę z Kuczewskim i o posiadanie wsi Ordowa (Wyr. Tryb. Lubel.). 

KIMIŃSKI. Stanisław występował w 1730 r. jako świadek w sprawie Komorowskiego z Potockim (Wyr. Tryb. Lubel.). 

KIMONT h. BAWÓŁ. Stanisław, syn Walentego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

KIMONT h. ŁABĘDŹ. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1840-1866 r. 

KIMONT h. SZELIGA. Wacław, syn Bartłomieja, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

Jedna z rodzin Kimontów, lecz nie wiem którego herbu, ma przydomek Siemakszewicz. 

Antoni, dóbr Jawczyki, Wincenty dóbr Kimonty, synowie Antoniego, Zygmunt, syn Józefa, Wincenty i Józef, synowie Kazimierza, dóbr Poliszki, Ignacy, syn Józefa, dóbr Maciejuny-Kompy, Maciej, syn Bartłomieja, dóbr Martinajce, Jan, Józef i Ezechiel, synowie Jana, dóbr Bizwice dziedzice 1882 r. w gub. kowieńskiej.

KINARZOWSKI. Janusz, podwojewodzy i podstarosta kamieniecki podolski 1635 r., rewizor municyi we wsi Hołoskowie (Vol. Leg.). 

KINASIEWICZ. Bazyli, Jan, Łukasz i Szczepan, synowie Jana i Teodory Dzieduszyckiej, oraz Maciej, Piotr i Teodor, synowie Bazylego i Maryi z Halkiewiczów, wnukowie Stanisława i Katarzyny z Zaborowskich, wylegitymowani w Galicyi, w sądzie ziemskim buskim, 1782 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KINDLER. Maksymilian, syn Melchiora i Weroniki z Rivoli, ur. 1794 r. we wsi Pawłowicach, w W. Ks. Poznańskiem, wstąpił 1807 r. do 11 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i 1812 r. został podporucznikiem; umieszczony 1815 r. w 6 pułku piechoty liniowej, wyszedł do dymisyi 1817 r. Odbył kampanię 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. był w bitwie pod Rygą, a 1813 r. w oblężonym Gdańsku. 

Stanisław, syn Melchiora i Weroniki z Dworzaków, ur. 1790 r. we wsi Pawłowicach, 1806 r. postąpił na służbę do 11 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1807 r. został podporucznikiem; porucznik 1808 r., kapitan 1812 r., przeznaczony 1815 r. do 4 pułku piechoty liniowej, awansował na majora 1820 r., a w 1831 r. z podpułkownika na pułkownika i tegoż roku mianowany szefem gwardyi narodowej warszawskiej. Odbył kampanie 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi i był w oblężeniu Torunia, a w 1813 r. znajdował się w oblężeniu Gdańska; otrzymał 1809 r. krzyż kawalerski polski, 1825 r. order św. Stanisława III klasy, a 1829 r. order św. Włodzimierza IV klasy. Stanisław otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1840 r., a prawa nowego szlachectwa 1845 r. (Ks. Wojskowe).

KINICKI h. PRAWDZIC. Senator w rodzinie, Niemierza, kasztelan raciążski 1429 r.

Piszą się z Kinik, w pow. płońskim Niemierza, starosta płocki 1426 r., kasztelan raciążski 1429 r. Jan, Paweł i Piotr, synowie Mikołaja z Mniszewa, 1450 r. Po Pawle córka Katarzyna za Jakóbem Łyczkowskim i synowie, Jan i Marcin. Jan, Mikołaj i Wawrzyniec, synowie Dobiesława z Mniszewa, 1501 r. Wawrzyniec, dziedzic Ślubowa 1524 r., miał dwie żony, Katarzynę Radzimińską, z niej córki: Anna, Katarzyna i Zofia, i Annę Lelowską, z której córki, Anna i Dorota. Paweł, Jan, Mikołaj i Jakób, synowie Pawła, 1586 r. Marcin, wojski lubaczowski 1580 r. Jan, sędzia grodzki bełzki 1593 r. Heronim, dziedzic na Sobiczewie i Żabcach 1619 r. (Metr. Kor., Ks. Ziem, i Gr. Czerskie i Wareckie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

KINIEWICZ. W 1737 r. cytowani w aktach mińskich. Józef, porucznik wojsk koronnych 1782 r. (Sigil.). 

KINIŃSKI. Stanisław, burgrabia pyzdrski 1629 r. (Ks. Gr. Czerskie). N. z wojew. Sandomierskiem podpisał elekcyę 1697 r.

KINIORSKI h. PRAWDZIC. Franciszek, w 1726 r. dziedzic dóbr Smoniewo (?), w ziemi drohickiej, miał syna Jakóba, a ten syna Stanisława, po którym z żony Maryi z Frydrychów syn Wojciech, dziedzic wsi Pokrzywnica, w pow. opatowskim, wylegitymowany w Królestwie 1845 r. 

KIŃSKI v. KHŃSKI. Benedykt, rotmistrz królewski 1688 r. (Sigil.). Franciszek i Kacper podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. lubelskiem. 

Podług familijnej tradycyi ta rodzina ma być gałęzią znakomitej czeskiej familii herbu Zemby, z której jedna linia w 1687 r. otrzymała tytuł hrabiów państwa rzymskiego. Hr. Teresa, córka hr. Leopolda, za Andrzejem Poniatowskim, kasztelanicem krakowskim 1760 r. (Metr. Kor.). Hr. Filip, kawaler orderów Orła Białego i. św. Stanisława 1774 r. (Bon.). 

Są wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej po 1840 r. 

KINTLEWICZ. Franciszek, komornik graniczny nowogrodzki 1702 r., obrany plenipotentem (Conv. Vars.). 

KINTZEL v. KINCEL. Jakób, sekretarz królewski 1748 r. (Sigil.). 

KIPAJTUŁA v. KIEPAJTUŁO. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej: Piotr, syn Bazylego, asesora kolegialnego, 1834 r., oraz Mikołaj, Paweł, Konstanty, Włodzimierz i Jakób, synowie Piotra, 1855 r. 

KIRBUT h. KORWIN. Adam, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. Jan, chorąży w wojsku polskiem 1831 r. 

KIRIACKI. Kazimierz, cześnik mścisławski 1749 r., żonaty z Eufrozyną Łopacińską, z niej syn Kazimierz, dziedzic Mordyłosowa (?), w wojew. mścisławskiem, szambelan królewski. Dominik podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. (Vol. Leg.). 

KIRKIEWICZ. Wylegitymowani w Cesarstwie 1835 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej, Stefan, syn Piotra, i Antoni z synami, Aleksandrem i Emilem. 

KIRKIŁŁO v. KIRKIŁŁ h. SYROKOMLA. Pisano ich niekiedy, lecz niewłaściwie, Kierkiłło. Andrzej, oboźny wiłkomierski, podpisał elekcyę 1674 r. Władysław-Michał, strażnik i deputat upicki 1695 r. Władysław, starosta szyjscki 1732 r. Jan podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. (Arch. Szem ). Matyasz, syn Ławryna, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1840 r. 

Józef, syn Kazimierza, dóbr Bogutiszki, Józef, syn Konstantego, dóbr Januszowo, i Józef, syn Szymona, dóbr Kiejdany dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r.

KIRKLEWSKI h. TRĄBY. Jerzy, starosta plikiański, podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. Joachim podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. trockiem; dostał od Stanisława Augusta prawo kaduka na dobra Gierniki, Gieduniszki, Stokajcie i in., w wojew. wileńskiem i na Żmudzi, lecz to prawo ustąpił Wolmerowi, sędziemu grodzieńskiemu, które to ustąpienie sejm 1775 r. zatwierdził. Kazimierz, rotmistrz trocki 1775 r. Feliks, dziedzic dóbr Bojaryszki, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie 1860 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej synowie Marcina: Tadeusz z synem Edwardem i Józef z synami: Janem, Robertem i Kazimierzem. 

KIRKOR h. KIRKOR. Herb - w polu czerwonem litera P ruska, na niej litera T łacińska, drukowane białe; w koronie trzy pióra strusie. 

Na Rusi Białej i na Litwie. N., sędzia ziemski miński, miał syna Jana, a ten syna Aleksandra 1632 r., po którym z żony N. Wierzowiczówny synowie: Sylwester, Jakób, Jan i Jerzy; z tych braci Sylwester miał synów: 1) Mikołaja, Bernardyna, 2) Jana, podstolego orszańskiego, sędziego pogranicznego z powiatu orszańskiego 1699 r., po którym syn Dominik, i 3) Piotra, po którym synowie: Antoni, zmarły młodo, Jan i Aleksander. Jan Kazimierz, cześnik mścisławski 1700 r., żonaty z Petronelą Korsakówną. 

Adam, burgrabia grodzki liwski, poseł na sejm 1733 r., miał syna Dominika, po którym syn Jan z Katarzyny Brygilewiczówny pozostawił syna Feliksa, nauczyciela gimnazyum lubelskiego, wylegitymowanego w Królestwie 1852 r. 

Jan, podczaszy mścisławski, deputat pow. orszańskiego 1700 r., ożeniony z Bogusławą Ostrowską. Stanisław-Tadeusz, podczaszy orszański 1761 r. Tadeusz-Ignacy, rotmistrz wojew. mścisławskiego 1763 r., i Józef, pułkownik wojsk królewskich, podpisali konwokacyę generalną litewską 1764 r., a Józef i Tadeusz, poseł wojew. mścisławskiego, elekcyę z wojew. mścisławskiem tegoż roku. Jan, podkomorzy mścisławski 1766 r., miał syna Tadeusza. Michał, podpułkownik i adjutant przyboczny króla Stanisława Augusta 1783 r., pułkownik 1788 r., ostatnio generał-adjutant królewski 1790 r., towarzyszył królowi do Petersburga i był na koronacyi cesarza Pawła w Moskwie 1797 r. Stanisław, vicesgerent kijowski 1790-1793 roku (Metr. Lit., Sigil., Don. Vars., Arch. Szem.). 

Antoni, syn Dominika i Zofii, urodzony we wsi Koloskach, gub. smoleńskiej, kapitan legionów włoskich 1800 r., od 1812 r. major wojsk Ks. Warszawskiego, został w 1816 r. przeniesiony do korpusu weteranów, a w 1838 r. wylegitymowany w Królestwie; um. 1847 r. w Warszawie, z żoną Anną-Heleną Olszewską bezpotomny. 

Franciszek, syn Stanisława i Maryanny z Halickich, ur. 1799 r. we wsi Czerkasach, w gub. kijowskiej, wstąpił 1820 r. do 4 pułku strzelców konnych i w 1827 r. został podporucznikiem, a w 1831 r. porucznikiem i otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe).

Stanisław, syn Dominika, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r. Antoni z synami, Adolfem i Teodorem, oraz Franciszek z synem Aleksandrem, synowie Piotra, potomkowie Krzysztofa, dziedzica Kirkorowszczyzny, zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1817 r. 

de KIRSZENSTEIN. Karol otrzymał 1784 r. urząd geometry przysięgłego (Sigil.). 

KIRSZTAIN. Jan zwany Cerasino otrzymał 1550 r. od cesarza Ferdynanda nobilitacyę i herb - pole tarczy czerwone, w pośrodku kotwica srebrna i z każdej jej strony po dwie gwiazdy srebrne; w koronie nad hełmem dwa skrzydła orle, prawe białe, lub srebrne, na środku którego gwiazda czerwona, lewe czerwone z białą, lub srebrną gwiazdą w pośrodku. Jan i Samuel, synowie powyższego Jana, dostali 1578 r. zatwierdzenie powyższego szlachectwa i herbu nadanego ojcu, i byli przyjęci w poczet szlachty polskiej (Metr. Kor.). 

KIRYK. Fedor, syn Andrzeja, ziemianin wileński 1549 r. Mikołaj, dworzanin królewski 1624 r. (Metr. Lit., Zap. Tryb. Lubek). 

KOSARZEWSKI v. KISSARZEWSKI h. KIRKOR. Podług familijnej tradycyi jeden z Kirkorów na początku XVI wieku od swego dziedzictwa, wsi Kisarzewa, wziął nazwisko Kisarzewski v. Kissarzewski. Michał z pow. pińskim podpisał elekcyę 1632 r. Michał, Jezuita, rektor owrucki 1664 r. Kazimierz, skarbnik smoleński 1670 r.; jego syn Adam podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Stanisław-Floryan, łowczy smoleński 1678 r. Zofia za Wojciechem ks. Świrskim, skarbnikiem smoleńskim 1680 r. Ks. Piotr, syn Jana, sprzedał 1682 r. dobra Horodziec Przezdzieckim (Arch. Szem.). Andrzej, skarbnik smoleński, z Elżbiety Montrymówny miał syna Rafała, skarbnika smoleńskiego 1717 r., następnie horodniczego smoleńskiego 1731 r. Józefat, krajczy smoleński, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Smoleńskiem. 

Aleksander i Wojciech, synowie Andrzeja, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1805 r. 

KISIEL h. KISIEL v. ŚWIATOŁDYCZ. Herb - w polu czerwonem namiot rozwarty obozowy, biały, na wierzchu namiotu kapa w łuski czarne i białe, na niej gałka, na której krzyż złoty; w koronie trzy wieże z cegły, środkowa wieża wyższa od bocznych. Ten herb właściwy rodziny Kojałowicz nazywa Namiotem, Niesiecki Kisielem i Światołdyczem. 

Senator w rodzinie, Adam, kasztelan czerniechowski 1639 r., kijowski 1646 r., wojewoda bracławski 1648 r., ostatnio wojewoda kijowski 1649 r., um. 1653 roku. 

Stara rusko-ukraińska rodzina, podług tradycyi jej przodkiem miał być Światołdycz, hetman kijowski, który oswobodziwszy stolicę kraju Kijów od nieprzyjaciela, otrzymał w nagrodę herb powyżej opisany i przydomek Kisiel. Prawdopodobnie przodkiem rodziny był jakiś Światowid, jego potomkowie stosownie do zwyczaju miejscowego mianowali się Swiatołdyczami, a następnie wzięli nazwisko Kisiel, niezawodnie od przydomku, jaki jednemu z nich był dany. Pisali się z Brusiłowa.

Pierwszym historycznie znanym członkiem tej rodziny jest Aleksander, urodzony z ks. Czetwertyńskiej, stronnik Jagiełły, który poległ w wojnie ze Świdrygiełłą w końcu 1430 r.; król wynagradzając synowi zgon i zasługi ojca, nadał mu dobra Niskinicze i Dorohinicze, w wojew. kijowskiem, od Dorohinicz jedna linia Kisielów pisała się Kisielami-Dorohinickimi. 

Tychno, syn Mikity, Kisiel-Dorohinicki, ziemianin wołyński 1528 r., sędzia włodzimierski 1545 r., z żony N. Myszka miał córkę Marynę za Iwanem ks. Czetwertyńskim i trzech synów: Andrzeja, Gniewosza i Piotra. 

Andrzej, dziedzic na Dorohiniczach 1570 r., z żony Maryanny miał córkę Anastazyę za Fedorem Krupeckim i dwóch synów, Aleksandra, żonatego z Anną ze Świszczowa, z której córka Helena za Andrzejem Suchodolskim i synowie: Andrzej, Gabryel i Paweł, i Jana, właściciela dóbr Wymno, w wojew. Witebskiem, po którym z Tomiły Hurkówny córka Maryna za Samuelem ks. Łukomskim. 

Gniewosz, drugi syn Tychny, dworzanin i pułkownik królewski, dziedzic dóbr Chrenów i Czerniejew, w pow. włodzimierskim 1545 r., poległ pod Orszą 1564 r., zostawiwszy z żony N. z Tryznów synów, Grzegorza i Jana. 

Grzegorz, podsędek włodzimierski, rotmistrz królewski, dzielny wojownik przeciw Moskwie 1578-1581 r., miał dwóch synów, Adama i Mikołaja; z nich Adam, jeden z najznakomitszych ludzi swojego czasu, dworzanin królewski i starosta nosowski 1633 r., z podkomorzego czerniechowskiego kasztelan czerniechowski 1639 r., a kijowski 1646 r., wojewoda bracławski 1648 r., a od 1649 r. kijowski, starosta bohusławski, czerkaski i tłomacki, deputat na Trybunał radomski 1628 r. i 1635 r., pułkownik kwarciany, w młodości dzielnie walczył przeciw Szwedom w Prusach i pod Chocimem 1621 r., od Władysława IV jeździł w poselstwie do Moskwy i jakiś czas zarządzał częścią Siewierszczyzny odstąpionej Polsce. Wojewoda pisał się z Brusiłowa, Hoszczy i Gnojna i tak podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. czerniechowskiem i bracławskiem; z żoną Anastazyą-Krystyną Bohuszewiczówną bezdzietny, um. 1653 r. i pochowany w Niskiniczach, na Wołyniu, w klasztorze bazyliańskim, który fundował. 

Mikołaj, drugi syn podsędka Grzegorza, pisał się Dorohinickim na Kisielgrodzie; deputat witebski 1629 r., rotmistrz królewski, chorąży nowogrodzki 1635 r., starosta czerkaski i sinicki 1640 r., podpisał elekcyę w 1648 r. z wojew. czerniechowskiem. Mikołaj dzielnie walczył przeciw Szwedom w Prusach 1628 r. i przeciw Kozakom 1649 r. i był w oblężeniu z baraskiem, należał do poselstw do Chmielnickiego 1648 i 1649 r., a w 1650 r. wysłał go brat do Chmielnickiego, aby go odwiódł od poddania się Turkom; w 1651 r. w bitwie pod Winnicą, przebywając po lodzie rzekę Boh, w niej utonął i ciało jego dopiero w trzy dni później znaleziono. Chorąży z żony Heleny z Załęża miał syna Włodzimierza, starostę nosowskiego i podstolego kijowskiego, który umarł wkrótce po ojcu bezdzietny, a córka Hilarya zaślubiła Daniela Stępkowskiego, kasztelana bracławskiego, i na niej zgasła najstarsza i najbogatsza linia Kisielów, a jej majątki w cudze przeszły domy.

Jan, drugi syn Gniewosza, miał synów, Macieja i Aleksandra; z nich Maciej, stolnik czerniechowski 1642 r., pozostawił czterech synów, z których: 1) Jerzy, starosta sinicki, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. wołyńskiem; jego syn Leon bezpotomny i córka Teresa za Tomaszem Woroniczem; 2) Jakób podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. czerniechowskiem; z Aleksandry z Niemstów jego synowie. Adam, Franciszek, Teodor, Michał, wojski czerniechowski 1695 r., Benedykt, Jarosław i Włodzimierz; 3) Michał, którego potomstwo zamieszkało na Litwie; 4) Eliasz z żony Maryny z Wereszczaków miał córkę Helenę za Marcinem Tronkowskim. 

Aleksander, młodszy syn Jana, poseł na sejm 1637 r. i deputat na Trybunał radomski, podstoli czerniechowski, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. czerniechowskiem; miał córkę Annę za Skiporem i synów: Wacława, Eliasza, Benedykta, Jarosława i Włodzimierza. 

Włodzimierz, łowczy nowogrodzki 1694 r., pozostawił córkę Helenę Pieściorowską i synów: Jana, łowczego nowogrodzkiego 1713 r., żonatego z Maryanną Strzelnicką, Mikołaja, starostę sinickiego 1718 r., ożenionego z Anną Oborską, Samuela, którego syn Antoni, komornik ziemski nowogrodzki 17o6 r., ożeniony z Katarzyną Raszewską, Stefana i Teodora, po którym synowie, Adam i Tadeusz. 

Stefan, starosta sinicki 1702 r., miał synów: Heronima, Bartłomieja, komornika granicznego włodzimierskiego 1767 r., i Józefa, który podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. 

Piotr, trzeci syn Tychny, dziedzic na Dorohiniczach, horodniczy witebski 1567 r., z żony Maryny Sowianki miał synów, Jana, namiestnika witebskiego 1600 r., i Bazylego, po którym z Barbary Starosielskiej córka Katarzyna za Samuelem Boguszem Okmińskim z Michnowa i dwóch synów, Jan i Mikołaj, dziedzice Wieleszkowicz. 

Mikołaj, dziedzic dóbr Hoszcza, pisarz ziemski witebski 1641 r., podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. Witebskiem; podsędek witebski i podkomorzy derpski, wzięty do niewoli przez Moskwę przy zdobyciu Witebska, tam życia dokonał, pozostawiwszy z żony Grudzińskiej pięciu synów: Adama Franciszka, Piotra, starostę wyżgrodzkiego, Michała, który podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. Witebskiem, Jana, podczaszego czerniechowskiego 1676 r., pisarza ziemskiego witebskiego 1705 r., który podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. wołyńskiem. i Samuela, starostę wyżgrodzkiego 1693 r., stolnika, podwojewodzego, a ostatnio 1711 r. chorążego witebskiego, bezpotomnego. 

Adam-Franciszek, najstarszy z synów podkomorzego Mikołaja, dziedzic dóbr Hoszczy, Nowego Włodzimierza i Kisielówki, w wojew. kijowskiem, pisarz ziemski witebski, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. Witebskiem; poseł na sejmy, chorąży 1695 r., a ostatnio podkomorzy witebski, komisarz do rozpoznania praw Jezuitów połockich 1690 r., sędzia pograniczny Wiel. Ks. Lit. od Moskwy, fundator Bazylianów w Witebsku, którym nadał dobra Chaszkiewicze, Duszkowszczyznę, Owdziewicze, Słobódkę i in. Podkomorzy um. 1719 r., z żoną Izabelą Bychowcówną bezdzietny.

Adam, dziedzic Horenia 1630 r. w wojew. kijowskiem. Eustachy, dziedzic Kisielina, na Wołyniu, aryanin, 1631 r. Adam, sekretarz królewski, podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. wołyńskiem. Michał, starosta sinicki 1716 r. Samuel, łowczy nowogrodzki 1760 r. Antoni podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. mścisławskiem. Jan, oboźny mścisławski 1781 r. Jan, wojski mniejszy czerniechowski 1786 r. (Metr. Kor., Sigil., Sum. wojew. wołyńskiego i kijowskiego, Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Arch. Szem., Bon.). 

Od Kisielów pochodzą rodziny: hrabiów Kisielewych w Cesarstwie, Kiślańskich, a podobno i Boratyńskich. 

Jan i Jakób, synowie Jana, Jerzy i Tomasz, synowie Macieja, a potomkowie Krzysztofa, dziedzica dóbr Duksztawskie, w pow. lidzkim, zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1819 r. 

Maurycy, syn Józefa, ur. 1793 r. w gub. wołyńskiej, wszedł 1809 r. do 12 pułku jazdy Ks. Warszawskiego i w 1810 r. został podporucznikiem w tymże pułku, a 1815 r. umieszczony w 3 pułku strzelców konnych, postąpił 1816 r. na porucznika; odbył kampanie, 1812 r. w Rosyi i w 1813 r., za co ozdobiony krzyżem złotym polskim (Ks. Wojskowe). 

Ignacy, syn Józefa i Rozalii, ur. 1799 r. we wsi Uchrynowie, gub.  wołyńskiej, postąpił 1816 r. do 3 pułku strzelców konnych i w 1826 r. został podporucznikiem w 1 pułku strzelców konnych. 

Wylegitymowani w Cesarstwie 1851 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej: Jerzy, Antoni, Franciszek, Jan i Eliasz, synowie Marcina, oraz Antoni i Wincenty, synowie Macieja, w 1860 r. 

KISIELEW h. KISIEL. Hrabiowie. Znakomita rosyjska rodzina, której przodek N. Kisiel już w XV stoleciu przeniósł się z Polski do Rosyi. Paweł, syn Dymitra i Praksedy z książąt Urusowych, generał, piechoty, główny naczelnik Mołdawii i Wołoszczyzny 1829-1833 r., następnie minister dóbr państwa 1838 r. i ambasador w Paryżu, ożeniony z Zofią hr. Potocką, córką Szczęsnego, został hrabią rosyjskim 1839 r., a jego brat Mikołaj, ambasador w Paryżu, 1865 r., synowiec zaś powyższych Paweł, syn Sergiusza, po bezpotomnej śmierci stryjów otrzymał 1873 r. tytuł i herb. 

KISIELEWICZ. Dymitr-Jan na Litwie 1635 r. Jan podpisał pospolite ruszenie 1698 r. z wojew. wileńskiem. 

KISIELEWSKI h. JELITA. Licznie rozrodzeni w WIelkopolsce, a biorą nazwisko od wsi Kisiele, w pow. piotrkowskim. Po Stanisławie z Rozprzy, podkomorzym sieradzkim, synowie, Klemens i Tomisław, dziedzice dóbr Kisiele 1370 r. Marcin i Wojciech, dziedzice dóbr Kisiele, a Stanisław dóbr Jeżowa 1552 r. (Ks. poborowe). Benedykt, Mikołaj i Stanisław, synowie Marcina, dziedzice wsi Kisiele i Jeżów 1571 r. Adam, syn Stanisława, żonaty z Zofią Prusinowską 1572 r. Stanisław ożeniony z Agnieszką Łagiewnicką, a Andrzej, syn Stanisława, ożeniony z Anną Sokołowską 1574 r. Andrzej 1639 r., jego żona Elżbieta Dziewczopolska. Teodor podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sieradzkiem (Ks. Gr. Piotrk. i Przedeckie).

Michał, cześnik piltyński, miał syna Jana, który sprzedał w 1791 r. Sniechowskim swój majątek Miłosław (?), w ziemi drohickiej; jego syn Piotr, dziedzic dóbr Kotulinko, w pow. rawskim, wylegitymowany w Królestwie 1844 r., z Agnieszki Olszewskiej pozostawił synów: 1) Fortunata, wylegitymowanego w Królestwie 1845 r., 2) Heronima, po którym z Katarzyny Kowalewskiej syn Władysław, żołnierz w wojsku rosyjskiem, wylegitymowany w Królestwie 1852 r., 3) Józefa, wylegitymowanego w Królestwie 1855 r. wraz z synem Fortunatem, urodzonym z Pauliny Kondratowiczówny, 1v. Szadurskiej, 4) Konstantego, dziedzica wsi Jaworznia, w pow. opoczyńskim, wylegitymowanego w Królestwie 1855 r. 

KISIELEWSKI h. JUNOSZA. Piszą się z Kisielewa, w wojew. płockiem, i mają być jednego pochodzenia z Rościszewskimi. Mroczek, kanonik płocki 1421 r. Trojan podpisany na przywileju ks. Władysława Mazowieckiego 1436 r. Paweł, syn Stanisława, 1532 r. Andrzej i Józef, synowie Mikołaja, 1542 r. Antoni i Feliks, synowie Wojciecha, 1550 r. Stanisław, dziedzic na Kisielewie 1578 r. Jan i Wojciech podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią dobrzyńską (Ks. Gr. Płockie). 

Piotr z przydomkiem Czaryn, syn Dymitra i Maryanny Jaworskiej, wnuk Konstantego i Zuzanny Makowskiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

Aleksander i Antoni, dziedzice na Borzyminie 1780 r., synowie Kazimierza i Barbary Borzymińskiej, wnukowie Michała i Maryanny Witosławskiej, prawnukowie Mateusza i Anny Rutkowskiej (Ks. Gr. Radziejowskie). Aleksander, subdelegat grodzki radziejowski 1782 r., miał syna Michała, po którym z Julianny Śniechowskiej syn Wincenty-Bożydar, dziedzic wsi Babca Piasecznego, w pow. mławskim, wylegitymowany w Królestwie 1843 roku. 

Maciej, Piotr i Józef, bracia, około 1740 r. dziedzice dóbr Bełkowo i Bęchy, w wojew. płockiem; z nich Maciej miał syna Antoniego, a ten syna Andrzeja, po którym Bolesław, urzędnik w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1852 r. 

Marcin, syn Antoniego i Franciszki, ur. 1803 r. we wsi Rembielinie, wojew. płockiem, wszedł do służby 1824 r. do 3 pułku strzelców pieszych i w 1831 r. został podporucznikiem w 13 pułku piechoty, a następnie awansował na porucznika i otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

Kazimierz, syn Antoniego i Franciszki z Malinowskich, ur. 1811 r. we wsi Rembielinie, w obwodzie lipnowskim, wstąpił 1828 r. do 3 pułku strzelców pieszych i w 1831 r. został podporucznikiem.

KISIELIŃSKI v. KISIELEŃSKI h. JUNOSZA. Jan, Sebastyan i Stanisław, synowie Krzysztofa, 1582 r. Jakób, Mateusz, Stanisław i Wawrzyniec, synowie Wawrzyńca, 1584 r., a Andrzej i Krzysztof, synowie Mateusza, 1596 r. dziedzice na Kisielanach. Adam, syn Wojciecha, 1589 r., i Wojciech, syn Macieja, 1594 r. dziedzice na Kisielanach-Żmichach. Jan i Maciej, synowie Stanisława, 1596 r. Adam, Bartłomiej, Krzysztof, Wawrzyniec i Zygmunt, synowie Jana, dziedzice na Kisielanach 1598 r. 

Jan, syn Adama i Katarzyny Sikorskiej, dziedzic na Głoskowie, w ziemi czerskiej 1669 r. Tomasz-Ambroży, syn Pawła, podwojewodzego łukowskiego, i Anny Beduńskiej, vicegerent łukowski 1755 r., sędzia kapturowy łukowski 1764 r. Józef, syn Franciszka, dziedzic części wsi Księżopole 1779 r. Walenty, syn Franciszka i Magdaleny Suchpzebrskiej, dziedzic na Osinach Dolnych 1784 r. Michał, syn Jana, na Kisielanach-Żmichach 1786 r., miał syna Andrzeja (Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Ks. Gr. Czerskie, Don. Vars.). 

Franciszek, ur. 1781 r. w Maciejowie, gub. wołyńskiej, wszedł do służby 1807 roku jako sekretarz komisyi żywnościowej, wojska Ks. Warszawskiego i w 1810 r. mianowany podporucznikiem-adjutantem w komendzie generalnej kadetów, został 1812 r. porucznikiem w sztabie generała dywizyi Rożnieckiego; kapitan - adjutant połowy przy generale Biegańskim, w 1815 r. mianowany szefem biura w Komisaryacie ubiorczym wojska, a w 1825 r. postąpił na kasyera generalnego w kasie głównej wojska. Odbył kampanię 1812 r. w Rosyi i był w bitwach pod Mirem, Możajskiem i nad Berezyną, za co otrzymał krzyż złoty polski; wylegitymowany w Królestwie 1838 r. (Ks. Wojskowe). 

KISIELNICKI h. TOPÓR. Stara mazowiecka rodzina, wzięła nazwisko od wsi Kisielnicy, w ziemi łomżyńskiej, którą otrzymali w 1420 r. drogą zamiany za pierwotną swoją siedzibę Lossowo. Jakób, podsędek 1420 r., cześnik łomżyński 1457 r., z żony Wichny miał czterech synów: Piotra, Pawła, Macieja i Józefa; z nich Piotr, dziedzic na Murawach 1460 r. i właściciel części Rekowa, jego potomkowie przybrali nazwisko Murawski, Paweł, podsędek łomżyński 1470 r., starosta nowogrodzki 1472 r., ostatnio starosta łomżyński 1477 r., z żoną Beatą, córką Stanisława Słąnki z Siedlec, bezpotomny, a Maciej i Józef są protoplastami dwóch gałęzi tego rodu, na Kisielnicy i na Boguszycach. 

Gałąź na Kisielnicy. Jej przedstawiciel Maciej, trzeci syn cześnika Jakóba, starosta 1472 r., podsędek 1474 r., cześnik wizki 1488 r., starosta nowogrodzki 1489 r., miał córkę Katarzynę za Janem z Dobrzyjałowa i dwóch synów, Stanisława i Jakóba. 

Jakób zwany Zok, dziedzic Kisielnicy 1490 r., pozostawił córki: Barbarę za Wojciechem ze Szczuk, Annę za Urbanem Górskim, Dorotę i Katarzynę, oraz synów: Andrzeja, Jana, Macieja, Mikołaja i Stanisława. 

Jan Zok, dziedzic na Kisielnicy, Murawach, Ogonowie i Szyjkach 1519 roku, zaślubił Annę, córkę Jakóba z Tyszek, 2v. za Cherubinem Kliczkowskim, i z niej miał syna Mikołaja, dziedzica na Kisielnicy, Murawach i in., podsędka 1554 r., a od 1580 r. sędziego ziemskiego łomżyńskiego, po którym z 1-ej żony Zofii Górskiej synowie: Adam, Jan, Marcin, i córki, Barbara za Melchiorem Wojsławskim i Marusza (Małgorzata) za Feliksem Zawadzkim, a z 2-iej żony Barbary, córki Piotra Troszyńskiego, syn Piotr ożeniony z Dorotą Rakowską, starościanką wizką, i córki: Jadwiga za Wawrzyńcem Brodowskim, sędzim ziemskim łomżyńskim, Katarzyna za Stanisławem Rożnowskim i Zofia, żona Bartłomieja Grajowskiego.

Adam, dziedzic na Kisielnicy 1593 r., zaślubił Barbarę, córkę Melchiora Wojsławskiego, 2v. za Piotrem Glinką, 3v. żonę Pawła Rakowskiego, i z niej miał córki: Dorotę, Jadwigę, Katarzynę, Zofię i syna Stanisława. 

Jan, żonaty z Agnieszką, córką Sasina Kołakowskiego, pozostawił córki: Annę, Katarzynę za Stanisławem Wierzbowskim, Zofię i syna Jana, po którym z żony Agnieszki, córki Krzysztofa Boglewskiego, córki, Małgorzata (Marusza) za Stanisławem Żabickim i Otylia. 

Marcin, trzeci syn sędziego Mikołaja i Górskiej, dziedzic na Kisielnicy, Murawach i in. 1580 r., zm. 1617 r., miał dwie żony, Annę Drożęcką, z niej córki: Anna, zakonnica, Barbara za Piotrem Skrodzkim, Dorota, Zofia i synowie, Jan i Józef, i Ewę Rakowską, córkę Pawła, z której córki, Emerencyanna za Adamem Przyborowskim, Jadwiga za Maciejem Pęskim i synowie, Jakób żonaty 1v. z Ewą, córką Jana Kroczewskiego, z niej córki: Jadwiga za Marcinem Dzierzgowskim, Ewa za Łukaszem Bagińskim, Maryna Rawa, 2v. z Jadwigą, córką Wojciecha Zabielskiego, i Paweł, ożeniony z Dorotą, córką Macieja Popławskiego, miał córkę Agnieszkę, zmarłą dzieckiem. 

Józef, syn Marcina i Drożęckiej, dziedzic na Kisielnicy, Murawach, Tyszkach, Drożęcinie i Popkach 1620 r., zaślubił Annę, córkę Macieja Skibickiego, i z niej miał córki, Annę za Augustynem Obryckim z Rostek, Jadwigę za Remigianem Grzegorzewskim i synów, Wacława i Stefana, żonatego z Konstancyą Rydzewską, 2v. za Bogusławem Ulatowskim, podstolim czerniechowskim. 

Wacław, dziedzic na Kisielnicy, posesor królewszczyzny Czartorya, Dubowica i Romanków, w wojew. czerniechowskiem, wojski wizki 1656 r., podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią łomżyńską; wojski zaślubił Katarzynę, córkę Mikołaja Olszewskiego, komornika ziemskiego ostrołęckiego, i z niej pozostawił córkę Jadwigę za Stefanem Zakrzewskim, sędzicem ziemskim wizkim, i synów: Mikołaja, księdza, Józefa-Bolesława, Stanisława-Józefa i Wojciecha. 

Stanisław-Józef, dziedzic na Kisielnicy i Murawach, wojski wizki 1689 r., posesor dóbr królewskich Miaskowa i Kul, żonaty z Teofilą Orzeszków, miał córkę Annę za Andrzejem Zaborowskim, podstolim ciechanowskim, i syna Michała, żonatego z Joanną, córką Jana Grabi, której zapisał 3000 fi., bezpotomnego.

Wojciech, podstoli grabowiecki 1693 r., stolnik łomżyński, posesor królewszczyzny Giełczyn, miał dwie żony, Apolinarę Ogonowską, wdowę po Aleksandrze Skulskim, z której córka Anna-Antonina, i Annę Kuczborską, podczaszankę dobrzyńską, z niej syn Nikodem-Felicyan, dziedzic dóbr Przytuły i Laskowiec 1725 r., żonaty z Maryanną Fursówną, wdową po Antonim Opackim, łowczym łomżyńskim, umarł młodo, mając lat 24. 

Józef-Bolesław, dziedzic na Kisielnicy 1690 r., rotmistrz wojsk królewskich, podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią łomżyńską; stolnik łomżyński 1701 r., posesor wójtowstwa w Czarnocinie i Piątnicy, um. 1707 r., pozostawiwszy z żony Kunegundy Załęskiej synów: Aleksandra, Jana i Wacława, oraz córkę Marcyannę za Adamem Gradowskim, cześnikiewiczem liwskim. Z synów stolnika: Jan, dziedzic Korzenistego i Porytego, skarbnik łomżyński 1724 r., miał dwie żony, Zuzannę Iłowską, z niej syn Antoni zmarł dzieckiem, i Różę Karwowską, chorążankę bielską, z tą bezpotomny. Jan odstąpił swe dobra synowcowi swemu Józefowi, a Wacław i Aleksander są przedstawicielami dwóch linij tej gałęzi, istniejących obecnie. 

Linia Wacława. Wacław, stolnik 1714 r., podstoli łomżyński 1724 r., posesor wójtowstwa w Czarnocinie i Piątnicy, zm. 1746 r., miał dwie żony, Julię Godlewską, z niej córka Matylda za Adamem Danowskim pisarzewiczem wizkim, i Teresę Zielińską, z której syn Stanisław-Eustachy, ur. 1738 r., posesor dóbr królewskich Janowo 1758 r., jakie nabył wspólnie ze swą żoną za konsensem królewskim od Wiszowatego; starosta świdnicki 1774 r., zaślubił Joannę Jaroszewską, chorążankę zakroczymską, i z niej pozostawił dwóch synów, Jana-Karola-Ignacego i Wincentego. 

Wincenty, ur. 1779 r. w Giedni, w pow. mławskim, jako porucznik wszedł do służby 1807 r. do sztabu generalnego wojska Ks. Warszawskiego i 1809 r. został kapitanem z przeznaczeniem do 6 pułku ułanów; major 1815 r. w 2 pułku strzelców konnych, awansował 1831 r. na pułkownika 8 pułku ułanów. Wincenty zaślubił Pelagię Zabłocką i z niej miał syna Michała-Leonarda, urzędnika Tow. Kred. Ziem., wylegitymowanego w Królestwie 1839 roku. 

Jan-Karol-Ignacy, ur. 1763 r., chorąży gwardyi pieszej koronnej 1786 r., posesor dóbr Zielona, komisarz ziemi zawskrzyńskiej 1792 r., miał dwie żony, Franciszkę Zielińską, wdowę po Ignacym Zielińskim, chorążym wizkim, i Ludwikę Zagajewską, chorążankę radziejowską, z której synowie: Stanisław, Ignacy i Włodzimierz. 

Stanisław, dziedzic dóbr Zielona, w gub. płockiej, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., zaślubił Agnieszkę Brodzką i z niej miał syna Wiktora, po którym z żony Rybińskiej córki, Marya za Teofilem Belke i Helena za Józefem Zalewskim. 

Ignacy, ur. 1810 r. we wsi Zielona, w pow. mławskim, postąpił na służbę 1828 r. jako kadet do 1 pułku strzelców konnych; podporucznik 1830 r., awansował 1831 r. na porucznika w 1 pułku jazdy sandomierskiej. Kawaler krzyża Virtuti Militari, osiadł w Paryżu, gdzie zaślubił francuzkę i pozostawił z niej potomstwo.

Włodzimierz, ur. 1811 r. we wsi Zielona, wszedł do służby 1828 r. do 3 pułku strzelców konnych i w 1830 r. został podporucznikiem; ozdobiony krzyżem złotym Virtuti Militari, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., zaślubił Annę, córkę Stanisława Kisielnickiego, i z niej pozostawił synów, Zygmunta, żonatego z Julią z Sonenbergów, i Karola, po którym z Karoliny Ordężanki syn Andrzej. 

Linia Aleksandra. Aleksander, syn stolnika Józefa, dziedzic na Kisielnicy, Murawach, Górkach, Drożęcinie, Łubach i Szewkowie, skarbnik wizki 1730 r., zaślubił Maryannę Bętkowską, podsędkównę nurską, i z niej miał córki: Scholastykę za Maciejem Skrodzkim, burgrabią warszawskim, Eleonorę za Piotrem Ołdakowskim, miecznikiewiczem drohickim, Franciszkę za Ignacym Danowskim, pisarzewiczem wizkim, Kunegundę za Ignacym Brochockim, cześnikiewiczem zakroczymskim, Juliannę za Janem Gintowtem-Dziewiałtowskim, miecznikiem lubaczowskim, oraz synów: Antoniego, Jana-Klemensa, Józefa-Jana i Stanisława, kapitana gwardyi pieszej koronnej 1782 r., bezpotomnego, żonatego z Barbarą Sztetnerówną, córką pułkownika wojsk koronnych. 

Jan-Klemens, dziedzic na Konecku i Górce, podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią łomżyńską; z żony Zofii Twardowskiej pozostawił synów, Teodora, dziedzica dóbr Wygnanowic, w pow. hrubieszowskim, i Augusta, wylegitymowanych w Królestwie 1841 r. 

August, ur. 1788 r. w Warszawie, wstąpił do służby 1806 r. do 1 pułku jazdy i 1807 r. został podporucznikiem w pułku strzelców pieszych; przeniesiony 1808 r. do 6 pułku piechoty Ks. Warszawskiego, awansował na porucznika, a 1812 r. na kapitana w 22 pułku piechoty. Odbył kampanie 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. był w Rosyi (Ks. Wojskowe). 

Józef-Jan, dziedzic na Kisielnicy, Murawach, Drożęcinie, Łubach i Pęsach, otrzymał dobra Korzeniste i Koryte-Zaborowo od stryja Jana; poseł ziemi łomżyńskiej 1764 r., miecznik 1765 r., wojski większy 1766 r., ostatnio łowczy wizki 1767 r., podstarosta i sędzia grodzki koleński, podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią łomżyńską. Józef, łowczy, zaślubił Różę Karwowską, podkomorzankę bielską, wdowę po stryju Janie, skarbniku łomżyńskim, 3v. za Adamem Przeradowskim, podczaszym różańskim, i z niej pozostawił syna Ignacego. 

Ignacy, ur. 1771 r., dziedzic dóbr Kisielnica, Korzeniste, Poryte i Szczuczyn, konsyliarz konfederacyi mazowieckiej z pow. koleńskiego, sędzia ziemiański wizki 1794 r., radca Departamentu łomżyńskiego i marszałek sejmiku 1815 r., zaślubił Ludwikę Wilczewską, podkomorzankę wizką, i z niej pozostawił córkę Ludwikę za Janem Wojczyńskim i trzech synów: Adama, Franciszka i Stanisława.

Adam, dziedzic Szczuczyna, sędzia pokoju pow. biebrzańskiego 1829 r. żonaty z Elżbietą Starzyńską, miał córkę Elżbietę Cichocką i synów, Ignacego, żonatego z Rzętkowską, bezpotomnego, i Konstantego, wylegitymowanych w Królestwie 1839 r. 

Franciszek, dziedzic dóbr Poryte i Kisielnica, marszałek sejmiku pow łomżyńskiego i biebrzańskiego 1817 r., sędzia pow. biebrzańskiego 1829 r., poseł na sejm 1830 r., zaślubił Maryę Bykowską i z niej pozostawił córkę Klementynę za Puchałą i synów, Juliusza, dziedzica Kisielnicy, zm. 1888 r. bezdzietnie, i Ludwika, zm. 1886 r. w Warszawie, po którym z Wiktoryi Ostykówny - Narbuttówny syn Władysław z Anny Rzętkowskiej ma córkę Jadwigę i synów: Bohdana, Eustachego i Ludwika. 

Stanisław, najmłodszy syn Ignacego i Wilczewskiej, dziedzic dóbr Korzeniste i Stawiska, racya Komisyi wojew. augustowskiego 1830 r., zaślubił Annę Bykowską i z niej pozostawił córkę Annę za Włodzimierzem Kisielnickim i synów, Józefa i Witolda. 

Józef, ur. 1825 r., dziedzic dóbr Stawiska, z Joanny Marylskiej pozostawił córki, Maryę za Wojciechem Kossakiem, Urszulę za Czesławem Dziembowskim i synów: Stanisława, po którym z Janiny Krzymuskiej córka Halina i syn Józef, Włodzimierza, dziedzica Kozic, żonatego z Kamilą Rakowską, z niej córki, Joanna, Marya i syn Zdzisław, i Tadeusza, ożenionego z Wandą Wojczyńską, z której córka Zofia i syn Witold. 

Witold, młodszy syn Stanisława i Bykowskiej, ur. 1829 r., dziedzic dóbr Korzeniste, zm. 1865 r., pozostawiwszy z Jadwigi Duninówny córki, Annę za Tadeuszem Kossakiem, Walentynę za Zygmuntem Dziembowskim i syna Kazimierza, ur. 1859 r., dziedzica dóbr Korzeniste, który poślubiwszy Józefę, córkę Andrzeja Skórzewskiego (znaną literatkę Esteję), ma z niej syna Kazimierza i córkę Annę. 

Gałąź na Boguszycach. Jej przedstawiciel Józef, ostatni z synów cześnika Jakóba, dziedzic na Kisielnicy i Boguszycach, starosta łomżyński 1476 r., starosta nowogrodzki 1482 r., sędzia ziemski wizki 1487 r., podsędek 1501 r., a od 1504 r. sędzia ziemski łomżyński, zaślubił Annę z Czaplic i z niej miał syna Andrzeja, dziedzica na Boguszycach, sędziego ziemskiego 1525 r., następnie cześnika łomżyńskiego, po którym z Katarzyny z Nuszewa córki, Anna za Stanisławem Ujazdowskim, Katarzyna za Feliksem z Chomętowa i syn Józef. 

Józef, dziedzic na Boguszycach 1528 r., pozostawił córkę Elżbietę za Wawrzyńcem Jemielitym i synów, Marcina i Idziego (Egidiusz). 

Marcin, dziedzic na Boguszycach 1562 r.. miał dwie żony, Annę Orzycką i Annę Szabłowską, z których synowie: Adam żonaty z Anną Budziszewską, Jan, Martin, Stanisław ożeniony z Małgorzatą, córką Jana Zaorskiego i Wawrzyniec; z nich Marcin, dziedzic na Boguszycach 1641 r., miał córkę Dorotę za Janem Modzelewskim i synów, Mateusza i Stanisława, po którym córka Zuzanna. 

Wawrzyniec, syn Marcina, dziedzic na Boguszycach 1641 r. z żony Reginy miał synów: Pawła, Stanisława i Idziego, po którym synowie, Stanisław i Szymon, dziedzice na Boguszycach 1664 r.

Idzi, młodszy syn Józefa, dziedzic na Boguszycach 1570 r., miał trzy żony: Elżbietę Gostkowską, Jadwigę Wróblewską i Annę Rakowską, pozostawił dwóch synów, Mikołaja i Adryana. 

Mikołaj, dziedzic na Boguszycach 1610 r., zaślubił Elżbietę Tarnowską i z niej miał syna Idziego, dziedzica na Boguszycach 1650 r., po którym synowie, Marcyan i Mikołaj. 

Adryan, młodszy syn Idziego, dziedzic na Boguszycach 1610 r., miał synów: Andrzeja, który podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią łomżyńską, Jana i Stanisława, po którym z Zofii Białobrzeskiej córki, Jadwiga za Maciejem Wiśniewskim, Maryanna za Adamem Kossakowskim i synowie: Adryan, tego synów dwóch, Jakób i Bartłomiej żonaty z Katarzyną Czartoryską, Maciej, Bartłomiej i Jakób, dziedzice na Kisiołkach. 

Bartłomiej, dziedzic na Boguszycach-Kisiołkach 1680 r., miał córki, Eufrozynę za Mateuszem Gawkowskim, Katarzynę za Franciszkiem Boguskim i syna Mateusza, dziedzica na Kisiolkach-Boguszycach 1707 r., po którym z Zuzanny Boguskiej syn Józef zaślubił Maryannę Mossakouską i z niej pozostawił synów, Władysława i Jana, którzy w 1788 r. sprzedali części Kisiołek, a 1792 r. części Kisiołek-Boguszyc (Metr. Due. Masoviae, Sigil., Kancl., Ks. Gr. i Ziem. Łomżyńskie, Wizkie i Koleńskie, Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubek, Conv. i Don. Vars.). 

KISIELOWSKI. Kacper, żonaty z Justyną Węgierską, komornikówną sandecką, i Wojciech, synowie Stefana, dziedzica dóbr Stróże Wyżnie, cześnika czerniechowskiego, i Franciszki Pniewskiej, wnukowie Krzysztofa i Teresy Wielogłowskiej, podczaszanki mielnickiej, prawnukowie Krzysztofa i Heleny Jordanówny, oraz Aleksander, major wojsk koronnych, syn Krzysztofa, stolnika czerniechowskiego, i Anny Dydyńskiej, wnuk powyższego Krzysztofa i Wielogłowskiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. 

Andrzej-Józef, syn Adama i Konstancyi, oraz Krzysztof, syn Michała i Katarzyny Kumanowskiej, wnuk Stanisława i Jadwigi Lisowskiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KISIERSKI. Byli w wojew. lubelskiem; z nich Łukasz 1587 roku (Akta Łomżyńskie). 

KISKI h. LELIWA. Pisali się von Ronenburg, w Prusach Zachodnich; z nich Piotr um. 1571 r. 

KIŚLAŃSKI h. KISIEL. Podług familijnej tradycyi mają pochodzić od rodziny Kisiel i dlatego brali przydomek Kisiel. Bazyli, syn Teodora Kisiela, pierwszy wziął nazwisko Kiślański; dziedzic dóbr Pustosze i Trebuchowo, w wojew. mścisławskiem, stolnik smoleński 1680 r., miał syna Stefana, a ten syna Macieja, po którym syn Jan miał dwie żony, Katarzynę Lehnartównę, z niej syn Joachim-Karol, i Honestę Schwerdłównę, z której syn Mateusz. 

Joachim-Karol, dziedzic dóbr Czernice, w pow. wieluńskim, wylegitymowany w Królestwie 1841 r., zaślubił Franciszkę Wyczałkowską i z niej pozostawił córkę Emilię-Waleryę, ur. 1816 r., żonę Antoniego Olszowskiego z Niechmirowa, w Sieradzkiem.  

Mateusz, drugi syn Jana, urzędnik magistratu m. Warszawy, wylegitymowany w Królestwie 1840 r., zm. 1847 r., miał dwie żony, Antoninę Gostyńską, i z niej syn Mikołaj-Fortunat, i Maryę Brzeską, z której synowie, Zygmunt i January żonaty z Antoniną Osińską. 

Mikołaj-Fortunat, ur. 1812 r. w Stobnicy, podporucznik 2 pułku ułanów 1831 r., kawaler krzyża złotego Virtuti Militari, właściciel dóbr Blanowic, w pow. olkuskim, Ochotnika i Zamościa, w pow. piotrkowskim, sędzia pokoju okręgu radomskowskiego i członek rady głównej Zakładów Dobroczynnych w Królestwie, wylegitymowany 1840 r., miał dwie żony, Emilię Dzwonkowską, z której synowie: Antoni, Karol i Władysław, inżynier komunikacyi lądowej i wodnej, żonaty z Maryą Sławęcką, i Kazimierę Plucińską, z niej syn Edward. 

Antoni, właściciel wsi Blakowa-Wola, z Joanny Mrozowskiej ma córki: Maryę za Edwardem Orłowskim, Helenę i Zofię, oraz synów, Witolda, ożenionego z Jadwigą bar. Molsdorffówną, i Feliksa. 

Karol, właściciel Jaworzna, w pow. wieluńskim, z Agnieszki Taczanowskiej ma synów, Kazimierza, żonatego z Izą Biernacką, i Władysława, ożenionego z Janiną Jackowską.  

Zygmunt, drugi syn Mateusza i Brzeskiej, budowniczy w Warszawie, z żony N. Heunrychówny pozostawił córkę Leokadyę-Maryę i syna Zygmunta (Bon.). 

KIŚLICZENKO. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1850 r. 

KIŚLINSKI. Byli w ziemi drohickiej. Tomasz-Antoni, vicegerent grodzki łukowski 1758 r. 

KISŁOWICZ. W 1615 r. posiadali z nadania Gasztołda, wojewody kijowskiego, połowę ziem Szczuczkowszczyzna i Haraburdowszczyzna, w starostwie lubeckiem, w wojew. kijowskiem, które to nadanie zatwierdził im król Zygmunt August. 

KISŁOWSKI h. RADWAN. Franciszek, syn Stanisława, 1760 r. Dominik-Floryan podpisał elekcyę 1764 r. z pow. grodzieńskim; regent ziemski grodzieński 1772 r. (Metr. Kor.). Kacper, deputat szlachty pow. Słonimskiego 1840 r., syn Kazimierza, z synami, Kazimierzem i Wiktorem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej 1845 r. Leon, dziedzic dóbr Wiejna, w gub. mohylowskiej, i dóbr Niedaszewo, w pow. czauskim 1880 r. 

KISTEDY. Andrzej z wojew. lubelskiem podpisał elekcyę 1697 r. 

KISTOWSKI h. DRZEWICA odm. Odmiana herbu-w koronie ramie zbrojne dzierży miecz nagi.  

W Prusach Zachodnich, w których w 1782 r. posiadali majątek Czestkowo i Gostomie. N., major i N., kapitan wojsk pruskich 1833 r. Bazyli syn Łukasza, urzędnik w gub. witebskiej 1851 r. 

KISZCZYŃSKI. N., rotmistrz, walczył przeciw Turkom pod Chocimem 1621 r. 

KISZEWA-LISIECKI. Michał-Józef, rotmistrz pow. wiłkomierskiego, podpisał konfederacyę generalną litewską 1764 r. (Vol. Leg.). 

KISZEWSKI h. DRYA. Jan i Stanisław Kiszewscy v. Lisieccy, dziedzice Kiszewa, w pow. konińskim 1579 r. (Ks. poborowe). Stanisław, opat lubiński, sekretarz królewski 1600 r.. założył szkołę muzyków przy tym klasztorze. Stanisław 1697 r. z ziemią warszawską podpisał elekcyę 1697 r. N., nauczyciel szkół w Paradyzie, w poznańskiem 1845 r. 

KISZEWSKI h. NAŁĘCZ. Piszą się z Kiszewa, w pow. poznańskim. Mikołaj, syn Niemierzy z Kiszewa, scholastyk łęczycki 1444 r.; jego brat Abraham, dziedzic na Kiszewie 1450 r. (Bon.). Jan, dziedzic Kiszewa i Kiszewka 1592 r. (Ks. poborowe). 

KISZKA h. DĄBROWA. Senatorowie w rodzinie: Stanisław, hetman polny litewski 1504-1507 r., marszałek ziemski litewski 1512 r., zm. 1513 r. Piotr, wojewoda połocki 1519 r., kasztelan trocki i starosta żmudzki 1532 r., um. 1534 r. Stanisław, wojewoda witebski 1544 r., um 1554 r. Mikołaj, wojewoda podlaski 1569 r. Jan, starosta żmudzki 1579 r., kasztelan wileński 1588 r., um. 1591 r. Mikołaj, wojewoda derpski 1617 r., wojewoda mścisławski 1627 r., kasztelan trocki 1636 r., podskarbi wielki litewski 1640 r., um. 1644 r. Stanisław, biskup żmudzki 1619 r., zm. 1626 r. Janusz, wojewoda połocki 1621 r., hetman polny litewski 1635 r., hetman wielki litewski 1646 r., um. 1653 r. Krzysztof, wojewoda mścisławski 1636 r., a witebski 1639 r., um. 1646. 

Pisali się z Ciechanowca, znakomita, zasłużona i najbogatsza na Litwie rodzina. Paszko Strumiłło z Dmosina, w ziemi wyszogrodzkiej, miał synów, Macieja, protoplastę Ciechanowieckich, i Piotra z przydomkiem Kiszka, dziedzica na Ciechanowcu, protoplastę Kiszków i Ciechanowieckich. Piotr, starosta drohicki 1463 r., kuchmistrz królowej 1477 r., namiestnik lidzki i marszałek królewski 1483 r., dziedzic dóbr Bojanowo, Winna i Złotoszowa, miał córkę Annę i synów, Jana, po którym poszli Ciechanowieccy i Stanisława. 

Stanisław Piotrowicz, marszałek litewski, namiestnik lidzki 1491 r., namiestnik smoleński 1499 r., Gietman litewski 1504-1507 r. i starosta wasiliski, posłował do Moskwy 1497 r., a w bitwie po 1 Wiedrosą 1499 r. dostał się do niewoli, w której do 1502 r. zostawał; przyłożył się do obrony Smoleńska od Moskwy i do pobicia Tatarów pod Grodkiem 1503 r. Marszałek ziemski litewski 1512 r., um. 1513 r., zostawiwszy z 1-ej żony Kuczukówny córkę Barbarę za Jerzym Radziwiłłem, przez którą Radziwiłłowie odziedziczyli Nieśwież, Ołykę i Łachnę, a z 2-iej żony Mondigirdówny, córkę Annę 1v. za Janem Radziwiłłem, 2v. za Stanisławem Kieżgajłłą, kasztelanem trockim, i syna Piotra.  

Piotr, dziedzic dóbr Losko, Kroże, Rombołtiszki, Miedniki, Dziewiałtów, Jewniszki i Kurkle, wojewoda połocki 1519 r., starosta drohicki, dzierżawca ożski i przełomski, kasztelan trocki i starosta żmudzki 1532 r., um. 1534 r., pozostawiwszy z Hanny Iliniczówny, córki Jerzego, starosty brzeskiego, synów: Stanisława, Mikołaja i Piotra. 

Piotr, marszałek wołyński i starosta włodzimierski 1648-1650 r., z Hanny Zabrzezińskiej miał syna Stanisława. 

Mikołaj, dziedzic na Ciechanowcu Ciechanowski, krajczy 1554 r., podczaszy litewski 1556 r., starosta bielski i drohicki, posłował do Polski względem Unii, którą jako wojewoda podlaski podpisał 1569 r., sprzedał Radziwiłłom swą połowę dóbr m. Biały i Czarnowczyc 1549 r.; wojewoda, ożeniony z Barbarą Chodkiewiczówną, kasztelanką wileńską, miał córki, Annę za Stefanem Pociejem, Barbarę 1v. za Jerzym ks. Słuckim, 2v. za Andrzejem Sapiehą, starostą homelskim, i syna Mikołaja. 

Mikołaj, dziedzic Ciechanowca, Sterdyni i Woźnik 1589 r., starosta drohicki 1617 r., sprzedał m. Lipsk, w wojew. trockim, Radziwiłłom; Mikołaj, żonaty z Anną Dulską, kasztelanką chełmińską, miał syna Piotra, starostę drohickiego, zmarłego bezpotomnie, i córki: Annę za Jakóbem Iwanowskim, podczaszym drohickim, Barbarę za Janem Chądzyńskim, starostą nurskim, Elżbietę za Adamem Leśniowolskim, starostą brańskim, i Zofię, ksienię Benedyktynek drohickich. 

Stanisław, najstarszy syn Piotra, kasztelana trockiego, wojewoda witebski 1544 r., starosta brasławski, dzierżawca uświcki i ozierzyski 1522 r., posłował do Moskwy 1550 r. dla zawarcia przymierza, lecz jego starania w tym względzie nie miały skutku; mąż światły i gospodarny, za jego radami szedł Zygmunt August w urządzeniach gospodarskich na Litwie; z żony Anny, córki Jana Radziwiłła, starosty żmudzkiego, miał córkę Annę za Krzysztofem Zienowiczem i dwóch synów, Jana i Stanisława. 

Jan, z krajczego litewskiego 1569 r. podczaszy i starosta żmudzki 1579 r., od 1588 r. kasztelan wileński, starosta brzesko-litewski, ciwun ejragolski i dzierżawca bystrzycki, jeden z najmożniejszych panów swojego czasu, z kaiwina aryanin, był gorliwym wskrzesicielem aryanizmu na Litwie, założył zbór i drukarnię tego wyznania w swem mieście Łosku, prócz tego założył drukarnię w Lubczu i Węgrowie, wystawił świetny poczet rycerstwa i ofiarował go królowi Stefanowi na wojnę z Moskwą 1577 r.; um. 1591 r., z żoną Elżbietą, córką ks. Konstantego Ostrogskiego, wojewody kijowskiego, bezdzietny. 

Stanisław, głuchoniemy, z kalwina przeszedł na wyznanie katolickie; z Elżbiety Sapieżanki, kasztelanki kijowskiej, pozostawił córki: Annę za Krzysztofem ks. Radziwiłłem, wojewodą wileńskim i hetmanem wielkim litewskim, i Elżbietę za Krzysztofem Chodkiewiczem, wojewodą wileńskim, oraz synów: Stanisława, Mikołaja, Janusza i Krzysztofa; z nich:

Stanisław, rozwiódłszy się z żoną Konstancyą Zienowiczówną, wojewodzianką brzesko-litewską, został księdzem i był kanonikiem żmudzkim, scholastykiem wileńskim 1608 r., referendarzem litewskim, a wreszcie biskupem żmudzkim 1619 r.; nadał miasto Dokszyce kapituły żmudzkiej, i w tem mieście również jak i Koniuszkach (?) (województwo wileńskie) fundował i hojnie nadał kościoły parafialne; pobożny i uczony, przyłożył się wielce do osłabienia aryanizmu na Litwie; um. 1626 r. 

Mikołaj, z wojewody derskiego 1617 r. wojewoda mścisławski 1627 r. kasztelan trocki 1636 r. i od 1640 r. podskarbi wielki litewski, trzy razy w 1617, 1623 i 1637 r. marszałek Trybunału litewskiego, starosta retowski, granowski, wiłkomierski i lipnicki, walczył w Inflantach ze Szwedami, fundował Bernardynów i kościół parafialny w Iwiu (województwo wileńskie); dobrego serca, lecz słaby charakterem, um. 1644 r., z żonami, Barbarą Radziwiłłówną, marszałkówną litewską, i Heleną Leśniowolską, wdową po Stanisławie Stadnickim, kasztelanie przemyślskim, bezpotomny. 

Janusz z Ciechanowca, ze starosty derpskiego wojewoda połocki 1621 r. i z hetmana polnego 1635 r. hetman wielki litewski 1646 r., starosta parnawski, wiłkomierski i wołkowyski, walczył przeciw Szwedom pod Kircholmem i w innych bitwach i przeciw Moskwie, w nagrodę zasług otrzymał w sumie 4000 złotych dzierżawę botnicką 1623 r.; gwałtownego charakteru, mówiono o nim, że był lepszym żołnierzem niż senatorem, z żony Krystyny ks. Druckiej-Sokolińskiej, wojewodzianki smoleńskiej, nie zostawiwszy potomstwa, umarł 1653 r. w swych dobrach Krzywice, na Litwie, ostatni z swojej familii, i po jego zgonie wierzyciele zajęli jego majątki. 

Krzysztof, ostatni z synów Stanisława i Sapieżanki, cześnik litewski 1632 r., wojewoda mścisławski 1636 r., a witebski 1639 r., um. 1646 r., z żony Reginy ks. Hołowczyńskiej pozostawiwszy tylko córki: Katarzynę 1v. za Jakóbem Kierłą, marszałkiem starodubowskim, 2v. za Aleksandrem Słuszką, wojewodą trockim, Elżbietę za Tomaszem ks. Żyżemskim, podkomorzym mińskim, i Annę-Konstancyę, przeoryszę Benedyktynek w Drohiczynie (Metr. Lit., Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lub., Bon., Arch. Szem.). 

KISZKA. Mikołaj, dworzanin królewski i administrator dóbr królewskich w wojew. połockiem 1660 r., miał dwóch synów, Leona i Jana. Leon z protoarchimandryty, czyli generała zakonu Bazylianów, w 1711 r. biskup włodzimierski i brzeski greko-unicki, metropolita kijowski 1713 r., uczony i biegły teolog, napisał kilka dzieł treści teologicznej i pobożnej i kazań, a w 1720 r. złożył synod w Zamościu dla utrzymania i urządzenia Unii i na tym synodzie prezydował legat papiezki Grimaldi; um. 1728 r. we Włodzimierzu. 

Jan, dworzanin królewski 1706 r., miał syna Grzegorza, po którym syn Józef pozostawił syna Andrzeja, pisarza ziemskiego rzeczyckiego 1825 r.; po Andrzeju synowie, Ignacy, oficer wojsk rosyjskich, i Wincenty-Andrzej, literat, umarł bezpotomnie (Bon.).

KISZKIEWICZ h. LELIWA. Józef i Ignacy, synowie Marcina, zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1802 r. 

KISZKOWSKI. W Mazowszu i na Litwie. Stanisław, poseł lubelski 1587 r., stronnik Jana Zamoyskiego. Zygmunt podpisał elekcję 1648 roku z ziemią łomżyńską. 

Kazimierz, syn Franciszka, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r. Karol, syn Michała, urzędnik w gub. mohylowskiej 1845 r. 

KITAJEWSKI. Józef, syn Stefana i Elżbiety, ur. 1801 r. w m. Rybienku (?), w wojew. augustowskiem, wstąpił 1822 r. do 1 pułku strzelców konnych, a w 1824 r. przeniesiony do dyrekcyi szpitala głównego na pomocnika apteki (Ks. Wojskowe). 

KITAJGRODZKI. Mikołaj, żonaty z Heleną Pawlikowską, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. 

KITKIEWICZ h. KORAB. Lucyan, syn Andrzeja, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1804 r. 

KITKIEWICZ h. TRZYWDAR. Adam, Andrzej, Wawrzyniec i Wojciech, synowie Józefa, i po Wawrzyńcu synowie: Antoni, Franciszek i Józef, Antoni z synem Kajetanem, Józef z synami: Piotrem, Tadeuszem i Wawrzyńcem, oraz Wincenty z synami, Józefem i Piotrem zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1804 r. 

KITLIŃSKI. Feliks, syn Ignacego i Julianny z Michałowskich, ur. 1804 r. we wsi Borzęcinie, w obwodzie warszawskim, wstąpił 1824 r. na kadeta do pułku grenadyerów i w 1831 r. został podporucznikiem 6 pułku piechoty liniowej i tegoż roku awansował na porucznika (Ks. Wojskowe). 

KITNOWSKI h. CHOLEWA. Piszą się z Kitnowa, w wojew. chełmińskiem. Fryderyk, dziedzic na Kitnowie i Daszkowie 1410 r. Dominik, Jan, Jerzy i Wojciech, dziedzice Kitnowa 1480 r. Jerzy żonaty z Gertrudą Straszyńską, sędzianką ziemską malborgską 1545 r. (Bon.). 

N. z Biało Chowskiej miał syna Jana, a ten z Wierzbowskiej synów, Piotra, po którym syn Michał, służąc jako oboźny generalny w wojsku niemieckiem, poległ na Węgrzech, i Daniela-Kazimierza, sądowego ziemskiego chełmińskiego 1648 r., a następnie sędziego ziemskiego malborskiego, po którym z żony N. Pisieńskiej córki, N. Trzcińska, podkomorzyna pomorska, N. Wąglikowska, sędzina ziemska człuchowska, i czterech synów. Z nich: Fabian, chorąży husarski, poległ pod Kcyną w bitwie ze Szwedami za Jana Kazimierza; Jan-Ignacy, stolnik chełmiński, po którym z Barbary Żółkiewskiej, córki rotmistrza Aleksandra, potomstwo wymarło; Piotr, Jezuita, doktór teologii, rektor Akademii wileńskiej, pobożny i uczony; Adryan, sędzia ziemski i podwojewodzy malborgski 1676 r., komisarz do zapłaty wojska i surogator człuchowski 1661 r., komisarz królewski, poseł na sejmy 1653 i 1661 r., deputat na Trybunał radomski 1652 r., uczony i poeta, um. 1684 r., pozostawiwszy z żony Konstancyi Grossówny córkę Joannę Waleryanową Kruszyńską, kasztelanowę gdańską, i synów, Kazimierza-Stanisława i Bogusława.    

Kazimierz-Stanisław, dworzanin królewski, chorąży pomorski 1725 r., poseł na sejm 1696 r., podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. malborgskiem; ożeniony z Maryanną Sartawską, podpisał konfederacyę generalną warszawską 1733 r.; jego syn Jan. 

Bogusław, chorąży michałowski 1714 r., sędzia kapturowy starogrodzki 1733 r., podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. malborgskiem; z żony Maryanny Dziewanowskiej jego córki: Teresa za Wojciechem Rutkowskim; wojskim dobrzyńskim, Konstancya, panna, i Scholastyka za Giżyńskim, oraz synowie: Ignacy, cześnik owrucki, bezdzietny, Jan, marszałek generału grudziądzkiego, podpisał konfederacyę generalną warszawską 1733 r., i Jakób, Jezuita (Zap. Tryb. Lubek, Ks. Gr. Sochaczewskie). 

KITOWICZ. Andrzej, Pijar, następnie kantor wolborski, kanonik kaliski, proboszcz rzeczycki, autor ciekawych Pamiętników, um. 1804 r.; jego siostra Ludwika Makowska. 

KITOWSKI. Stanisław, posesor dóbr królewskich Domaniew, Latoszyn i Lisiec 1710 r., wojski kołomyjski 1727 r. (Don. Vars.). Sebastyan, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1850 r. Mikołaj, syn Tadeusza, urzędnik w gub. witebskiej 1840 r. 

KITTEL Eustachy, radca królewski 1783 r., i synowiec jego Karol nobilitowani 1790 r. (Vol. Leg.). 

KIWALSKI. Jan, nobilitowany na sejmie 1768 r. (Vol. Leg., Sigil.), otrzymał herb - w polu błękitnem trzy sześciopromienne gwiazdy, dwie i jedna, pod niemi półksiężyc złoty rogami do góry; nad hełmem ręka zbrojna, trzymająca miecz (Hr. Ostr.). Jan, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., posesor dóbr Cieplic, z żony Maryanny Kobielskiej miał córkę Teresę za Adamem Terleckim (Bon.). 

KIWERSKI h. JASTRZĘBIEC. Kazimierz i Antoni, synowie Karola, sprzedali w 1763 r. Janowi Strumille wieś Mokrany (Akta Drohickie); po Kazimierzu z Maryanny Grzybowskiej synowie: 1) Andrzej, w 1830 r. podpułkownik wojsk polskich, wylegitymowany w Królestwie 1842 r.; 2) Antoni, burmistrz m. Łaszczowa, w pow. hrubieszowskim, wylegitymowany w Królestwie 1848 r. razem z synem Janem, urzędnikiem przy naczelniku wojennym gub. lubelskiej, urodzonym z Katarzyny Radwańskiej.     

Andrzej, ur. 1789 r. we wsi Radymnie, w cyrkule przemyślskim, 1808 r. wszedł do 6 pułku jazdy Ks. Warszawskiego i w 1809 r. został podporucznikiem w 3 pułku piechoty; porucznik 1812 r., wcielony 1814 r. do batalionu wzorowego 7 grenadyerów, awansował 1815 r. na kapitana, a 1830 r. na podpułkownika pułku grenadyerów gwardyi. Odbył kampanie, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi był w bitwach pod Pawłowicami i Rubieszowem, a 1813 r. był w oblężeniu Zamościa i tegoż roku otrzymał krzyż złoty polski, cyfrę cesarza Aleksandra I i medal św. Heleny. Andrzej, um. 1879 r. w Warszawie, pozostawiwszy syna (Ks. Wojskowe). 

Wojciech, dziedzic dóbr Łaszczów, w pow. hrubieszowskim 1858 r. Kazimierz, urzędnik w rządzie gubernialnym lubelskim 1865 r. 

KIWERSKI. Karol, syn Jana i Franciszki z Malinowskich, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KIWSKI Bogdan, chorąży wojsk tatarskich 1663 r. (Sigil.). 

KIŻEWICZ h. CHOLEWA. Kazimierz, syn Bartłomieja, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

KIŻEWSKI. Kazimierz z ziemią chełmską podpisał elekcyę 1697 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do Ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1850 r. 

KIZIMOWICZ. Maciej, syn Pawła, sędzia pow. ostrogskiego 1851 r. 

KIZINEK h. KIZINEK. Herb - w polu czerwonem trąba czarna munsztukiem w prawo na ukos na tarczy położona, na niej trzy lilie; w koronie dwie trąby czarne, na każdej po trzy lilie ze strony zewnętrznej. 

Rodzina szlązka, z której Jan około 1550 r. przeniósł się do Polski i miał syna Jana, który zostawił tylko córkę Annę. Jan, około 1580 r. w księztwie zatorskiem, z żony N. Strzałówny miał syna młodo zabitego i córki: Zuzannę za Samuelem Gierałtowskim, Barbarę za Palczewskim i Maryannę za Justymontem. Zofia, wdowa po Stanisławie Kostce, podkomorzym chełmińskim 1590 r. (Metr. Kor.). 

KIZINEK h. KIZINEK II. Herb-tarcza szachowana na ukos żółta i czerwona; w koronie sześć piór strusich, trzy czerwone i trzy żółte. 

W Prusach Zachodnich, właściwe nazwisko tej familii było Kosing v. Kosning, które spolszczono na Kizinek; z tego domu Zofia była za Samuelem Łaskim 1590 roku. 

KLACZKOWSKI. Zofia, dziedziczka dóbr Antonówka, w gub. mohylowskiej 1889 r. 

de KLADORUBI v. CLADORUBI h. STARYKOŃ. Jerzy z Morawii z synem Janem otrzymali nobilitacyę 1507 r.; do herbu Starykoń przyjęci zostali przez Zacharyasza, Wespazyana i Aswerusa, braci rodzonych z Lutultowa (Metr. Kor.). 

KLAJEWSKI h. POGONIĄ. Na Białej Rusi. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1846 r. 

KLALEWSKI. August, porucznik wojsk koronnych 1774 r. (Sigil.). 

KLAMBOROWSKI h. JASTRZĘBIEC. Na Kujawach. Marcin z wojew. brzesko-kujawskiem podpisał elekcyę 1697 r. Michał, w 1692 r. dziedzic wsi Arciszewo-Długoszewo (Akta Radziejowskie), z żony Anny Moszyńskiej miał syna Tomasza, a ten syna Jana, tego syn Antoni pozostawił syna Tomasza, po którym synowie: 1) Paweł miał synów: Andrzeja, urzędnika we Włocławku, Tomasza, dziedzica wsi Krogulca, w pow. kujawskim, i Franciszka, wylegitymowanych w Królestwie 1840 r.; 2) Piotr, po którym z Maryanny Ryszkowskiej synowie: Franciszek i Feliks, oraz córka Józefata wylegitymowani w Królestwie 1842 r.; 3) Łukasz, po którym z Maryanny Śniechowskiej syn Wojciech-Lambert wylegitymowany w Królestwie 1844 r. razem z synem Lucyanem, urodzonym z Maryanny Malińskiej. Bogusław, dóbr Orchowice, i Franciszek, dóbr Jabłonna, dziedzice, w gub. lubelskiej 1858 r. 

Franciszek, syn Pawła i Franciszki z Jezierskich, urodzony w m. Piotrkowie 1806 r., wstąpił do służby 1824 r. do 7 pułku piechoty liniowej i w 1831 r. został podporucznikiem, a następnie porucznikiem w 15 pułku piechoty. 

Piotr, syn Tomasza i Katarzyny z Panarzewskich, ur. 1787 r. we wsi Goraninie, w obwodzie poznańskim, postąpił na służbę 1806 r. do 9 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1812 r. awansował na podporucznika; przeniesiony 1813 r. do 4 pułku piechoty, w 1819 r. został porucznikiem w 7 pułku piechoty liniowej, a w 1826 r. kapitanem i wyszedł do dymisyi 1830 r. Odbył kampanie, 1807 r. przeciw Prusom, 1808-1812 r. w Hiszpanii, gdzie był w przejściu gór Sierra-Morena, a 1812 r. w Rosyi i był w bitwach pod Czaśnikami i nad Berezyną i w 1813 r. otrzymał krzyż złoty polski i kawalerski Legii Honorowej (Ks. Wojskowe). 

KLAT. Wilhelm, komendant zamku wileńskiego 1663 roku pozwany w sprawie swych podkomendnych (Arch. Szem.); pułkownik (oberszter) w wojsku litewskiem, w nagrodę męztwa nobilitowany 1662 r., jako podczaszy rzeczycki i pułkownik królewski podpisał elekcyę 1674 r. z pow. rzeczyckim (Vol. Leg.); właściciel Wiedźmy-Gzowszczyzny, był żonatym z Anną Nieroszyńską. Adam, porucznik wojsk koronnych 1719 r. (Sigil.). Krzysztof, podstoli rzeczycki 1715 r. (Bon.).    

KLATECKI. Andrzej-Adam, syn Samuela i Konstancyi Sulborskiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r.; z żony Konstancyi Tyszkiewiczówny miał synów: Franciszka, Józefa i Stanisława (Bon.). 

KLAUDIAN v. CLAUDIAN Daniel, syn Augustyna i Krystyny Górskiej, z żony Teodory z Reznerów miał córkę Krystynę za Adamem Łaskim 1740 r. (Zap. Tryb. Lubek, Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KLAUS-PETOWT. Andrzej 1670 r. na Rusi Czerwonej. Józef podpisał elekcyę 1764 r. z pow. orszańskim (Vol. Leg.). 

KLAUSGIEŁOWICZ h. KOŚCIESZA. Niektórzy członkowie rodziny Pukszta swój przydomek Klausgiełowicz brali za nazwisko jak Samuel, dworzanin królewski 1631 r., który podpisał elekcyę 1632 r. Stanisław z wojew. nowogrodzkiem podpisał elekcyę 1648 r. (Vol. Leg.). 

KLAWSEWICZ. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1850 r. 

KLEBANOWSKI. Aleksander, syn Łukasza, Paweł i Sylwester z synami, Ludwikiem i Stefanem, synowie Mikołaja, oraz Wincenty, syn Bernarda, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1848-1865 r. 

KLECHNIOWSKI h. SAS. Po Zacharyaszu syn Antoni, dziedzic na Andruszówce 1750 r., miał syna Teodora, po którym z Ewy Leniewiczówny synowie, Feliks i Andrzej wylegitymowani w Cesarstwie 1855 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej. Feliks z Pelagii Grabowskiej pozostawił syna Jana Nepomucena, ożenionego z Rudolfą Zakrzewską, a Andrzej pozostawił synów, Jana i Józefa (Bon.). 

KLECHOWSKI h. DOLIWA. Zobacz Klichowski. 

KLECKI h. PRUS I. Mikołaj, dziedzic na Kowalewszczyznie 1561 r., w wojew. mińskiem, miał synów, Jana i Stefana, po którym syn Aleksander pozostawił syna Pawła. Paweł miał pięciu synów: Andrzeja, Ignacego, Kaliksta, Mikołaja i Stefana; z nich: 

Ignacy miał syna Teofila, po którym syn Tadeusz, współwłaściciel dóbr w pow. bobrujskim 1802 r., pozostawił synów: Grzegorza, Ludwika i Tomasza. 

Kalikst miał syna Jana, dziedzica na Choroszczy 1774 r., po którym kilku synów; z nich Franciszek pozostawił synów: Cypryana, Kacpra, Mikołaja, Stefana i Szymona-Tadeusza. 

Kacper, zamieszkujący w Porzeczu, w bobrujskiem, miał synów. Andrzeja i Franciszka; po Andrzeju syn Bolesław ur. 1877 r.       

Mikołaj pozostawił dwóch synów, Benedykta i Ksawerego; po Ksawerym syn Kacper-Wincenty pozostawił synów, Edmunda i Stanisława, a po Benedykcie syn Adam-Maciej miał trzech synów: Adama, po którym synowie: Kacper, Dominik i Waleryan, Jana-Piotra, którego synowie, Aleksander i Stanisław, i Józefa-Mikołaja, którego syn Maciej-Otton pozostawił synów: Aleksandra, Konstantego i Włodzimierza. 

Szymon-Tadeusz, ostatni syn Franciszka, miał synów, Ludwika i Michała; po Ludwiku synowie, Jan i Piotr, a po Michale synów dwóch, Ignacy i Juliusz. Ignacy miał synów; Konstantego, Michała i Stefana; z nich Konstanty ma synów, Waleryana i Józefa, Michał synów, Antoniego i Arkadyusza, a Stefan synów: Konstantego, Józefa, Jana i Arkadyusza. 

Mikołaj, czwarty syn Pawła, miał kilku synów, z których Benedykt pozostawił synów: Adama, Jakóba, Macieja i Mikołaja; po Jakóbie syn Hilary z Teodozyi Osińskiej miał synów: Jana-Augustyna, Leona, Michała i Waleryana-Ignacego, ur. 1801 r. w m. Włocławku, sztabs-lekarza wojsk polskich, właściciela Myśliszowic, w pow. radomskim, który z Karoliny Kucińskiej pozostawił córkę Anielę za Wojciechem Mieszkowskim i synów: Leona, Karola, doktora medycyny, i Waleryana, profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie (Bon.). 

KLECKI. Andrzej i Kajetan wylegitymowani i uznani za szlachtę przez Stan magnatów w Galicyi 1782 r. 

KLECZEŃSKI v. KLECZYŃSKI h. STRZEMIĘ. Piszą się z Klęczan, w pow. pilzneńskim. Mikołaj, Paweł, Stanisław i Wierzbięta, dziedzice Klęczan 1470 r. (Lib. Benef.). Jan, dziedzic Broniszowa 1508 r. Sebastyan, na Broniszowie, a Stanisław, na Różance, w pow. pilzneńskim dziedzice 1581 r. (Ks. poborowe). Piotr, Sebastyan i Stanisław, synowie Sebastyana, dziedzice na Broniszowie 1586 r. Z nich Sebastyan zaślubił Jadwigę Turską i z niej miał syna Piotra, po którym z Anny Kołaczkowskiej synowie: Sebastyan, Stanisław i Wojciech żonaty z Maryanną Krzyniecką. 

Sebastyan, dziedzic na Szufnarowej 1620 r., żonaty z Zofią Domaszewską miał synów, Andrzeja i Piotra, dziedzica na Broniszowie, po którym z Anny Strońskiej syn Michał z Zofii Koszutskiej pozostawił syna Józefa, chorążego bracławskiego; po Józefie z Franciszki Hulanickiej córki: Helena za Sebastyanem Kleczyńskim, Teofila za Stanisławem Smarzewskim, Zofia Rudzka i syn Franciszek-Maurycy wylegitymowany w Galicyi 1785 r. jako Kleczyński. 

Andrzej, syn Sebastyana i Domaszewskiej, zaślubił Katarzynę Gawrońską i z niej miał synów: Jana, Krzysztofa i Stanisława; po Janie z Zofii Burzyńskiej synowie, Adam-Karol i Jan wylegitymowani w Galicyi 1782 r. bez wskazania herbu, i Adam-Karol z żony Ławickiej miał syna Franciszka Ksawerego, po którym syn Władysław. Po Krzysztofie z Heleny Chomentowskiej, kasztelanki czchowskiej, synowie: ks. Antoni, Jakób, Kazimierz, Paweł, proboszcz w Głogowie, i Sebastyan, a z nich Jakób, regent grodzki biecki, z Anny Metelskiej miał syna Antoniego, po którym z Teresy Remiszewskiej syn Ludwik wylegitymowany w Galicyi 1782 r. jako Kleszyński (?) bez wskazania herbu.   

Stanisław, drugi syn Piotra i Kołaczkowskiej, dziedzic na Broniszowie 1630 r., miał syna Jerzego, po którym syn Ludwik, komornik ziemski, regent grodzki przemyślski 1650 r., pisarz kancelaryi koronnej 1655 r., zaślubił Eleonorę Brześciańską i z niej pozostawił syna Antoniego, miecznika trembowelskiego, po którym z Maryanny Chanowskiej syn Tomasz, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. jako Kleczyński z Kleczyna bez wskazania herbu, z Rozalii Goworzewskiej miał syna Antoniego. 

Kazimierz-Sebastyan, syn Krzysztofa, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. jako Kleczeński bez herbu, z Katarzyny Bogdańskiej miał córki: Joannę za Michałem Budzynowskim, Ludwikę za Tadeuszem Chronowskim, Salomeę, Teresę za Piotrem Krzyżanowskim, skarbnikiem wiślickim, i synów, Antoniego i Piotra (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Bon.). 

Fabian-Sebastyan, regimentarz wizki i rotmistrz pilzneński w konfederacyi barskiej 1772 r., sędzia grodzki kamieńczykowski 1781 r., kupił od Staniszewskiego wieś Załęże Wielkie; z Hiacynty Zambrzyckiej, chorążanki łomżyńskiej, miał syna Fabiana, a z Antoniny Kochanowskiej synów, Bazylego i Augustyna. Fabian z Maryanny Bobrówny miał synów, Romana i Michała, wylegitymowanych w Królestwie 1839 r. Bazyli, podporucznik batalionu saperów, następnie inżynier Komisyi Spraw Wewnętrznych, wylegitymowany w Królestwie 1843 r. razem z synem Witoldem, urodzonym z Feliksy Kobylskiej, a Augustyn, inspektor policyi w Siedlcach, wylegitymowany w Królestwie 1843 r. razem z synem Józefem-Romanem, urodzonym z Zofii Wieszczatyńskiej. 

Józef, komornik ziemski żytomierski 1772 r, z żony Urszuli Bramińskiej, stolnikówny nowogrodzkiej, miał córkę Teklę 1v. za Karolem Domasławskim, 2v. za Kajetanem Michałowskim, prezesem Trybunału apelacyjnego galicyjskiego, i syna Stanisława (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KLECZEWSKI v. KLECZOWSKI. Wzięli nazwisko od Kleczewa, w pow. konińskim. Daniel 1495 r. Mikołaj brał udział z własnym orszakiem w wojnie wołoskiej 1497 r. Wincenty, dziedzic Kaina i Przyrówna, w konińskim 1507 roku. Zofia, żona Andrzeja Donaborskiego, starosty nakielskiego 1520 r. Anzelm miał córkę Ewę za Janem Lędzkim 1610 r. Kacper nabył wójtowstwo Szczepańskie 1619 r. Jan, stolnik bracławski, um. 1640 roku. Stanisław, Reformat, autor kilku dzieł, um. 1799 r. Ludwik, naczelnik pow. lipnoskiego 1862 r. (Metr. Kor., Ks. poborowe, Bon., Ks. Gr. Czerskie). 

N. N. wylegitymowani w Cesarstwie 1860 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

KLECZKOWSKI h. CHOLEWA. Wzięli nazwisko od wsi Kleczkowa, w ziemi chełmińskiej. Wojciech, dzielny wojownik przeciw Moskwie i na Węgrzech, objął dowództwo Lisowczyków w 1620 r., wysłanych w pomoc cesarzowi Ferdynandowi, odznaczył się chlubnie w kilku walkach, lecz tegoż 1620 r. poległ, walcząc przeciw Czechom. Wojciech z wojew. chełmińskiem podpisał elekcyę 1648 r. Floryan, 1756 r. dziedzic dóbr Jemielite, miał syna Józefa którego syn Ignacy-Jakób wylegitymowany w Królestwie 1839 roku.   

Stanisław, dziedzic dóbr Susko, w pow. zambrowskim 1770 r., podwojewodzy ostrołęcki 1783 r., miał syna Ignacego, po którym z Józefy z Doliwów synowie: Franciszek, urzędnik Komisyi Skarbu, Adam, urzędnik w Izbie Obrachunkowej, Józef, ten z synem Michałem, urodzonym z Julianny Sobieskiej, i Karol wylegitymowani w Królestwie 1841 r. 

Powyższy Franciszek, ur. 1810 r. we wsi Obrydkach, w obwodzie augustowskim, z korpusu kadetów kaliskich wszedł 1828 r. do 5 pułku piechoty liniowej i w 1831 r. został podporucznikiem, a następnie porucznikiem tegoż pułku (Ks. Wojskowe). 

KLECZKOWSKI h. KORAB. Jan, syn Karola, z synem Edmundem i Karol, syn Baltazara, z synami, Kazimierzem i Edwardem wylegitymowani w Cesarstwie 1851 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

KLECZKOWSKI h. TARNAWA. Na Mazowszu i w ziemi nurskiej. Andrzej i Feliks, dziedzice wsi Suski-Grodzisko 1578 r. (Ks. poborowe). Bartłomiej, poborca nurski 1591 r. Jan, Ignacy, Mikołaj, Stanisław i Szymon 1648 r., Franciszek, Heronim, podwojewodzy nurski, Szymon i Tomasz 1697 r. z ziemią nurską podpisali elekcye. Daniel z Zofii Górskiej miał córki: Maryannę za Żebrowskim, Petronelę za Jakóbem Radeckim i Helenę za Jerzym Nowickim (Nieś.). 

Julian z żony Agnieszki z Łasków, łowczanki Winnickiej, pozostawił syna Leona 1780 r. (Bon.). Jacek, w ziemi przemyślskiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. Wylegitymowano w Cesarstwie i zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej, w 1861 r. cztery osoby, w 1864 r. osób 14. 

KLECZKOWSKI h. TRZASKA. W ziemi łomżyńskiej, pochodzą od rodziny Trzaska i biorą przydomek Sobiesand, nazwisko zaś wzięli od wsi Kleczkowa, której potwierdzenie nadania otrzymali od Konrada ks. Mazowieckiego w 1497 r. i w której w 1429 r. Jakób, doktór św. teologii, wystawił piękny parafialny kościół. Sobiesand, podsędek ostrowski, i Jan, synowie Sobiesanda, 1423 r. Sobiesand miał synów: Stanisława, vicegerenta grodzkiego ostrowskiego, który w 1457 r. otrzymał od książąt Mazowieckich w nagrodę zasług 10 łanów roli we wsi Zawady, Sobiesanda, Jana, Mikołaja i Pawła, których potomkowie tak się rozrodzili, że ich około 1550 r. do stu żyło w ziemi łomżyńskiej. 

Paweł, syn powyższego Sobiesanda, miał synów, Stanisława i Jana 1585 r., po Janie prócz innych był syn Cherubin, który z Anny z Tyszków pozostawił synów, Jakóba, po którym był syn Wawrzyniec, Jana, Cherubina i Stanisława 1555 r., po którym syn Jakób 1600 r.. miał syna Stanisława, którego syn Szymon pozostawił syna Polichrona, który w 1729 r. skupił rodzinną wieś Kłeczków; po Polichronie syn Michał miał synów: 1) Piotra, po którym z Weroniki Czartoryjskiej synowie: Józef-Dyonizy i Walenty w 1839 r., a Antoni, burmistrz m. Łubowa, w pow. kalwaryjskim, w 1842 r. wylegitymowani w Królestwie; 2) Augustyna, po którym z Agaty Białobrzeskiej synowie, Roch i Franciszek wylegitymowani w Królestwie 1839 roku.   

Trzaska z Kleczkowa 1457 r. Wojciech, syn Lubiewa, proboszcz i dziedzic części w Kłeczkowie 1567 r. Paweł, regent ziemski łomżyński 1577 r. Szymon, syn Marcina, żonaty z Dorotą Duchnowską, a Andrzej, syn Jana, z Ewą Czernicką 1642 r. Wawrzyniec, syn Szymona, dziedzic wsi Mieczki Poziemaki, ożeniony z Jadwigą Rzechowską 1693 r. Wojciech i Zacharyasz podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią łomżyńską, a Andrzej z wojew. ruskiem. Kajetan i Józef, synowie Michała, 1766 r.; z nich Kajetan, porucznik wojsk koronnych 1778 r. Dyonizy, syn Rajmunda, podpułkownik wojsk rosyjskich 1863 r. Franciszek, rewizor pomiarów w Komisyi Skarbu, i Józef, adwokat w Warszawie 1865 r. 

Byli i na Litwie. Aleksander z pow. oszmiańskim i Andrzej z pow. żmudzkim podpisali pospolite ruszenie 1698 r. Antoni, chorąży pow. witebskiego, podpisał elekcyę 1764 r. z pow. grodzieńskim. Antoni, skarbnik trocki 1775 r. Piotr, pisarz ziemski 1784 r., a następnie podkomorzy trocki. Józef, podczaszy trocki 1787 r. 

Bernard, syn Piotra i Maryanny Siwickiej, ur. 1798 r. we wsi Sotnikach, w obwodzie trockim, wstąpił 1817 r. do szwadronu ułanów gwardyi i w 1820 r. został podporucznikiem w pułku strzelców konnych gwardyi, a w 1830 r. awansował na porucznika; został ozdobiony cyfrą cesarza Aleksandra I (Ks. Wojskowe). 

Stanisław, miecznik orszański, kupił w 1747 r. dobra Chołmy, które po jego śmierci odziedziczył brat jego Kazimierz, cześnik oszmiański; po Kazimierzu z Teodory z Pieszków syn Stanisław z Konstancyi Strawińskiej pozostawił syna Józefa, dziedzica folwarku Nierowszczyzna, w pow. sejneńskim, wylegitymowanego w Królestwie 1842 r. Maciej, syn Rajmunda, wylegitymowany w Cesarstwie 1857 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

KLECZYŃSKI h. STRZEMIĘ. Saturnin, porucznik 25 pułku piechoty, major sztabu generalnego armii tureckiej, podczas wojny wschodniej komendant twierdzy Ruszczuku, kawaler różnych krzyżów i medalów, um. 1864 r. w Paryżu, mając lat 58 (Ks. Wojskowe). 

KLECZYŃSKI. Jan, syn Kazimierza i Katarzyny Augustakówny, ur. 1788 r. w m. Głozgowie (?), w Galicyi, jako podporucznik wszedł do gwardyi narodowej i w 1812 r. został porucznikiem; w 1813 r. wcielony do 6 pułku piechoty Ks. Warszawskiego, otrzymał dymisyę 1817 r. Odbył kampanię 1812 r. przeciw Rosyi i był w bitwach pod Łokaczami, Dubienką i Hrubieszowem, a 1813 r. w oblężeniu Zamościa (Ks. Wojskowe).   

Antoni z synami: Edmundem, Karolem, Filipem, Anzelmem i Bronisławem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1847 r. 

KLEIN. Stefan, syn Gabryela, wylegitymowany w Cesarstwie z zasady stopnia urzędniczego i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1843 roku. 

KLEIN v. KLEINA. Jerzy, kapitan dragonów, w nagrodę męztwa nobilitowany 1662 r. Ignacy, major wojsk koronnych 1726 r. Gotfrid, kapitan 1732 r., major wojsk koronnych 1734 r. Józef, sztabs-kapitan wojsk koronnych 1765 r. N., burgrabia wałecki 1769 r. Kazimierz, archidyakon kamieniecki 1770 r. Jan, podpułkownik wojsk koronnych 1775 r. (Vol. Leg., Sigil.). Jan, urzędnik w Warszawie 1865 r. 

KLEINER. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1860 r. 

KLEINFELD h. KLEINFELD. Herb - tarcza wzdłuż przedzielona, na każdej części po siedm pasów, z tych po prawej stronie cztery białe, a trzy czarne, a z lewej strony cztery czarne, a trzy białe, wszystkie tak ułożone, że pas biały prawej strony odpowiada czarnemu na lewej stronie; w koronie dwa rogi jelenie. 

Rodzina miejska gdańska, z której niektórzy od posiadanych majątków wzięli nazwisko Krupocki, inni Kleszczowski. Henryk miał otrzymać nobilitacyę 1569 roku i pozostawił syna Reinholda, sekretarza gdańskiego 1610 r. Rudolf i żona jego Anna z Wenseldorffów posiadali królewszczyznę Gnieszawy, w wojew. pomorskiem, i tę odstąpili synowi swemu Reinholdowi 1654 r. (Metr. Kor., Zap. Tryb. Lubeh). 

KLEINPOLD - MAŁOPOLSKI. Herhard otrzymał pensyę od króla 1633 r.; żonaty z Anną N., miał syna Franciszka. Stanisław, sekretarz królewski, metrykant skarbu koronnego, zasłużony w Rzeczypospolitej, również jak i jego ojciec, sekretarz królów Zygmunta III i Władysława IV i dziad, chorąży na wojnach moskiewskich, a który znaczną sumę wydał na wykup więźniów z niewoli tureckiej, otrzymał nobilitacyę 1676 r. i kupił wieś Karpino, w ziemi nurskiej 1689 r. Stefan, sekretarz królewski 1681 r. Stanisław, podstoli bracławski 1708 r. (Metr. Kor., Vol. Leg., Don. Vars.). 

de KLEINSTEDT baron Dytrych-Tymoteusz, konsyliarz dworu rosyjskiego, otrzymał indygenat 1775 r. (Vol. Leg.). 

KLEIST v. KLEYST h. DORĘGOWSKI. W Prusach Zachodnich; niektórzy z nich spolszczyli nazwisko na Doręgowski. Piotr i Idzi 1648 r., a Franciszek i Michał 1697 r. z wojew. pomorskiem podpisali elekcye. Jan, deputowany do układu pacta conventa 1697 roku. Chrystyan, podczaszy chełmiński i administrator ekonomi barskiej i kobryńskiej 1700 r. Franciszek, sędzia ziemski pucki 1717 r. Michał, sędzia ziemski mirachowski, um. 1721 r. Ulryk, kapitan wojsk koronnych 1768 r. Ernest-Mikołaj, szambelan Stanisława Augusta, kawaler orderu św. Stanisława 1775 r. Jan, podpułkownik wojsk koronnych 1779 roku. Fryderyk, kapitan wojsk koronnych 1784 r., szambelan Stanisława Augusta, kawaler orderu św. Stanisława 1789 r. (Sigil., Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie). Karol, oficer wojsk pruskich 1800 roku, żonaty z Eufemią z Brezów. Piotr, syn Kazimierza, urzędnik w gub. wileńskiej 1840 r.

Podług podań familijnych, ta rodzina ma być gałęzią znakomitej niemieckiej rodziny Kleistów, z której niektóre linie otrzymały tytuł hrabiowski, herb jednak tych rodzin (dwa lisy biegnące, przecięte belką czerwoną) różny jest od herbu Kleistów-Doręgowskich. Bar. Mikołaj, żonaty z Eleonorą bar. Korftowną, miał córkę Ludwikę za Janem-Tadeuszem Zyberkiem, wojewodą brzesko-litewskim 1778 r. 

KLEJNOWSKI. Izydor i Jan, posiadacze sołectwa wsi Gąsiorki 1758 r. (Sigil.). Emilia, córka Kajetana, dziedziczka dóbr Judyki, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

de KLEM v. KLEMM. Jan, major 1740 r., podpułkownik 1749 r., pułkownik wojsk koronnych 1760 r. (Sigil.). 

KLEMAN h. BROCHWICZ odm. Odmiana herbu - w polu błękitnem jeleń szary, biegnący w prawo, nad jego głową gwiazda. 

Stara hesko-niemiecka rodzina, za Krzyżaków przeniosła się do Prus i otrzymała majątek Stolzenfeld za zasługi rycerskie w wojnie z Polską za Kazimierza IV; trzymała się strony Krzyżakówi po pokoju toruńskim przeniosła się do Prus Wschodnich, w początkach jednak XVII stolecia powróciła do Polski i w Trybunale piotrkowskim 1640 r. miała dowieść swojego dawnego szlachectwa. W XVII stoleciu żył Bartłomiej, który z Małgorzaty Komierowskiej miał syna Stanisława. 

KLEMBOWSKI v. KŁĘBOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Licznie rozrodzeni w ziemi łukowskiej. Grzegorz, Mikołaj Żołnierzowicz, Piotr Mściszkowicz i Stanisław, syn Grzegorza, dziedzice na Klembowie 1531 i 1552 r. (Ks. poborowe). Wojciech Augustynowicz, syn Walentego, miał syna Pawła, żonatego z Elżbietą Chmielewską 1627 roku. Andrzej, Jan, Stanisław i Wojciech, synowie Wojciecha, wnukowie Andrzeja, 1593 r. Wiktor, poborca ziemi łukowskiej 1659 r. Jerzy, syn Andrzeja Zimostrada, dziedzic na Klembowie 1665 r. Adryan, stolnik łukowski, z Anny Krzeskiej miał syna Kazimierza, po którym synowie: Antoni, Józef, Michał i Tomasz 1690 r. 

Marcin podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. lubelskiem; z Urszuli Gałęzowskiej miał synów, Rocha-Antoniego i Stanisława, po którym synowie, Józef i Łazarz, dziedzice na Klembowie i Dmininie 1780 r. Roch, miecznik 1735 r., wojski większy łukowski 1759 r., z Anny Orzeszkówny pozostawił syna Jakóba, dziedzica na Klembowie i Dmininie, wojskiego łukowskiego 1759 r., sędziego kapturowego i posła ziemi warszawskiej, który podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią warszawską i wojew. lubelskiem; łowczy 1770 r., z cześnika podstoli łukowski 1778 r., żonaty z Petronelą Grabowską, podczaszanką dobizyńską (Zap. Tryb. Lubek, Don. Vars.).    

Wincenty, syn Franciszka, deputat szlachty pow. krzemienieckiego 1845 r. Potomstwo Heronima, syna Jana, wylegitymowane w Cesarstwie i zapisane do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1849 r. 

KLEMBOWSKI v. KŁĘBOWSKI h. ROCH I. Pochodzą od Pruszkowskich w ziemi warszawskiej, których jedna linia wzięła od swego dziedzictwa Klembowa nazwisko Klembowski v. Kłębowski. Stanisław, podsędek warszawski 1579 r. Po Janie, dziedzicu na Szczepanku i Jasienicy, synowie, Stanisław i Wawrzyniec 1580 r. (Ks. poborowe). Floryan, dziedzic na Międzylesiu 1580 r. (Ks. poborowe), miał synów: Jerzego, Stanisława, Wawrzyńca i Wojciecha 1605 r. Wawrzyniec, dziedzic na Międzylesiu 1620 r., żonaty z Anną Śleszyńską. Piotr z ziemią czerską, a Jan, miecznik czerniechowski, z ziemią warszawską podpisali elekcyę 1697 r. Piotr, syn Wacława, z Anny Mystkowskiej miał córkę Zofię za Kazimierzem Kozietulskim 1704 r. Jan, stolnik różański 1701 r. Jan, miecznik gostyński, żonaty z Maryanną Żabicką, w 1705 r. wdową, posesorką dóbr Rusiec. Stanisław, stolnik inflancki 1724 r., z Rozalii Łyszczyńskiej pozostawił syna Karola, regenta, a następnie podpisarza ziemskiego i grodzkiego warszawskiego, wojskiego mniejszego 1765 r., a ostatnio 1778 r. miecznika warszawskiego, po którym z Katarzyny Uziemskiej córki: Dorota za Emerykiem Niemyskim, Cecylia, Antonina za Józefem Wąsowiczem, wojskim lwowskim, i Zofia za Karolem Pernetem (Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie, Bon.). Jakób, w 1738 r. dziedzic dóbr Mroga, w wojew. rawskiem, miał syna Marcina, a ten Stanisława, po którym z żony Scholastyki Dąbrowskiej syn Wojciech wylegitymowany w Królestwie 1847 roku. KLEMCZYCKI. Kazimierz, syn Jana, deputat szlachty pow. wiłkomierskiego 1840-1845 r. KLEMCZYŃSKI. Józef, syn Józefa i Katarzyny, ur. 1777 r. w m. Grodzisku, w poznańskiem, wstąpił 1806 r. do legii północnej, w 1809 r. został podporucznikiem w 15 pułku piechoty; porucznik 1810 r. w 2 pułku piechoty, awansował na kapitana w 20 pułku piechoty; um. 1829 r. Odbył kampanie 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, a 1812 r. był w bitwach pod Smoleńskiem i Możajskiem; otrzymał 1807 r. krzyż srebrny polski (Ks. Wojskowe).   

KLEMENSOWSKI h. CELEJÓW. Herb-w polu błękitnem na dwóch stykających się u góry żelaznych kotwicach kruk wzlatujący w lewo; w koronie nad hełmem trzy pióra strusie i na środkowem piórze krzyż złoty kawalerski (Hr. Ostr.). 

Antoni, żonaty z Brygidą Bełdowską, zamieszkały we wsi Lachowicach, w cyrkule stryjskini, miał dwóch synów, Marcina i Franciszka. 

Marcin, ur. 1791 r., wszedł 1811 r. do batalionu saperów Ks. Warszawskiego i w 1812 r. został przeniesiony na podporucznika elewa do szkoły aplikacyjnej, a w 1813 r. awansował na porucznika w korpusie inżynierów; przeznaczony 1815 r. do sztabu kwatermistrzostwa generalnego, postąpił 1818 r. na kapitana, 1831 r. na majora, podpułkownika i ostatecznie tegoż roku na pułkownika kwatermistrzostwa generalnego armii czynnej. Odbył kampanie 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi; w 1813 r. mianowany kawalerem Legii Honorowej, a w 1830 r. orderu św. Leopolda. 

Marcin, inżynier w Komisyi Spraw Wewnętrznych, następnie 1858 r. radca stanu, inspektor i członek Dyrekcyi Komunikacyi lądowej i wodnej, kawaler orderów św. Włodzimierza IV klasy i św. Anny II klasy, dziedzic dóbr Celejów, w pow. lubelskim, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1837 r. z herbem Celejów, który tak nazwał od swego majątku; z żony Ludwiki z Sakowiczów jego syn Ludwik, dziedzic dóbr Klemensów 1866 r., zaślubił Zofię z Malhommówiz niej ma syna Józefa i córki: Maryę za Morsztynem, vice - konsulem angielskim w Warszawie, Ludwikę za Gostkowskim i Zofię za Deskurem. 

Franciszek, drugi syn Antoniego, ur. 1800 r. w Medyni, w cyrkule stanisławowskim, wstąpił 1821 r. na kadeta do pułku grenadyerów gwardyi i w 1827 r. został podporucznikiem; w 1831 r. ozdobiony krzyżem złotym Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

KLEMENSOWSKI. Jan-Paweł wylegitymowany w Galicyi 1782 r. 

KLEMENT v. KLEMONT. Michał, szlachcic węgierski, otrzymał indygenat 1768 r. Szymon, chorąży telszewski i płotelski 1786 r. Antoni-Jacek, pisarz sądów telszewskich 1799 r., deputat sądu głównego litewskiego 1801 roku. 

KLEMENT Jan, major i komisarz generalny pułków koronnych, otrzymał 1792 r. dyplom nobilitacyi (Sigil.). 

KLEMENTOWSKI. Wiktor, poborca łukowski 1666 r. Anioł, syn Stanisława i Zofii Sosnowskiej, wnuk Michała i Anny Łubnickiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., z żony Maryi Baczyńskiej miał syna Kazimierza, po którym z Anny Grankowskiej synowie. Leon i Tomasz wylegitymowani 1833 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KLEMP h. STRZEMIĘ. Pisali się z Gdowa, Raciborska i Koźmic. Jakusz z Gdowa 1399 r. Stanisław z Koźmic 1462 r. Stanisław, dziedzic Koźmic Wielkich i Małych, Witkowie i Raciborska, w wojew. krakowskiem około 1470 r. Baltazar, Jan i Melchior z Raciborska 1520 r. Stanisław, dziedzic na Bojanczycach, w pow. szczyizyckim 1581 r.; jego synowie: Aleksander, Mikołaj i Stanisław (Ks. poborowe, Lib. Benef.)    

KLEMPSKI. Walenty, dziedzic sołtystwa w Podmokła, pod Babimostem 1581 r. (Ks. poborowe). 

KLENDIGER. Józef, syn Stefana i Teresy Szatzówny, nr. 1792 r. w Wiedniu, wszedł 1811 r. jako podlekarz do 13 pułku huzarów Ks. Warszawskiego, a w 1815 r. przeznaczony do szwadronu instrukcyjnych strzelców konnych, przeszedł 1817 r. do pułku strzelców konnych gwardyi (Ks. Wojskowe). 

KLENIEWSKI h. ZAGŁOBA. Wzięli nazwisko od swego dziedzictwa wsi Kleniewa, w wojew. płockiem, leżącej o granicę od wsi Zagroby; podług Paprockiego dom dawny i rozrodzony w wojew. płockiem. Krystyn i Jan, dziedzice na Wielkim i Małym Kleniewie 1532 r.; po Krystynie syn Tomasz 1578 r. Jan Mędala na Kleniewie miał synów: Andrzeja, Filipa i Mikołaja 1538 r.; z nich Mikołaj pozostawił synów: Pawła, Szymona i Wawrzyńca. Po Michale, dziedzicu na Wielkim Kleniewie, syn Piotr 1578 roku. Włościbor miał syna Michała, dziedzica na Kleniewie 1578 r., po którym synowie: Jakób, Jan i Samuel, żonaty z Zofią Lipską, sędzianką rawską, z niej synowie, Aleksander i Jan. 

Stanisław, pisarz grodzki sochaczewski 1609 r., posesor wójtowstwa w Bielsku, miał syna Jana. Petronela, żona Krzysztofa Ciemniewskiego 1630 r. Jakób, poborca rawski, um. 1633 r. Filip, miecznik rawski 1667 r., pozostawił synów: Adama, Jana i Walentego. 

Stanisław z ziemią sochaczewską, Marcin z wojew. rawskiem 1648 r., a Jan z wojew. poznańskiem podpisali elekcye. Walenty, miecznikowicz rawski 1664 r. Stanisław, ożeniony z Zofią Miszewską, w ziemi wyszogrodzkiej 1676 r. Jan, syn Samuela, łowczy gostyński, z Teresy Stępowskiej, miał synów: Jana, Stanisława, Pawła i Michała, w 1703 r. dziedziców dóbr Siemienice, Dobiesławice, Suchodoły i Lisiejamy (Akta Łęczyckie); z nich Paweł z Maryanny Mirosławskiej miał syna Jana, ten syna Mikołaja, po którym synowie: Michał-Franciszek. dziedzic dóbr Kamieniec, w pow. gostyńskim, Jan, dziedzic dóbr Jagniątek, w pow. łęczyckim, i Sebastyan wylegitymowani w Królestwie 1840 roku. Walenty, viceregent ziemski zawskrzyński 1712 r., miał syna Walentego, a ten syna Franciszka, po którym Piotr z Teofili Dąbrowskiej pozostawił syna Adolfa, dziedzica dóbr Mogielnicy, w pow. płockim, wylegitymowanego w Królestwie 1861 r. Stanisław, syn Felicyana, wojski mniejszy gostyński 1774 r., w 1775 r. dziedzic wsi Sieraków Mały, z Antoniny Dembowskiej miał córki, Pelagię, 1v. za Wojciechem Cieleckim, starostą muchnowskim, 2v. za Adamem Lenczewskim, Różę za Antonim Plichtą i synów, Maurycego, dziedzica dóbr Sierakówek, w pow. gostyńskim, radcę pow. gostyńskiego 1822 roku, w 1839 r., i Józefa, dziedzica dóbr Kaczkowizny, w 1840 r. wylegitymowanych w Królestwie. Po Maurycym z Józefy Zawiszanki synowie, Emilian, Bolesław i córka Olimpia za Ludwikiem Korneckim. 

Józef, w 1773 r. kupił majątek Ciołki, w wojew. płockiem; z Józefy Karniewskiej jego synowie, Grzegorz i Stanisław, dziedzice wsi Ciołek, w wojew. płockiem, wylegitymowani w Królestwie 1842 r. 

Stanisław, ur. 1782 r. w Ciołkach, w pow. wyszogrodzkim, wszedł 1809 r. jako oficer z wojska pruskiego do 10 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w tymże roku został porucznikiem; kapitan 1810 r. w 17 pułku piechoty, wyszedł do dymisyi 1816 r. w stopniu majora. Odbył kampanię 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. był w bitwie pod Borysowem i nad Berezyną, a 1813 r. w bitwie pod Kaliszem; otrzymał krzyż Legi Honorowej i krzyż złoty polski (Ks. Wojskowe). 

Stanisław, burgrabia grodzki sochaczewski 1762 r. Franciszek, regent ziemski gostyński 1767 roku. Józef, syn Felicyana i Franciszki Słubickiej, wnuk Stanisława, dziedzic na Szamowie, żupnik 1786 roku, wojski większy, a ostatnio łowczy płocki 1787 r. Józef, sędzia pokoju okręgu gostyńskiego 1830 r. (Ks. Gr. Płockie, Ks. poborowe, Metr. Kor., Don. Vars., Ks. Gr. Sochaczewskie). 

KLEOFAS v. KLOFFAS v. KLOPHAS h. JANINA. Marek, właściciel Młodowic, w ziemi przemyślskiej 1460 r., miał córkę Annę za Janem Orzechowskim i synów: Jana, Kleofasa i Michała, posesora wsi Truszowice i Dmoszczyce 1470 roku. 

Jan, posesor królewszczyzny Klokowice, otrzymał prawem dziedzicznem za zasługi dobra Korczyn, Podhorodcze i Tuchla; wojski śniatyński 1472 r., wojski lwowski 1479 r., a halicki 1480 r., um. 1481 r. 

Kleofas, drugi syn Marka, dziedzic na Młodowicach, posesor Klokowic i Dmoszczyc 1468 r., wojski śniatyński 1475 r., miał dwie żony, Zofię Przecławską, z niej syn Michał, i Dorotę ze Stankowa, z której córka Anna za Janem Bybelskim. 

Michał, dziedzic Zabłotowa 1500 r., przybrał imię swego ojca za nazwisko i jego potomkowie pisali się Kleofasami v. Kloffasami; dziedzic Truszowic i Dmoszczyc, pozostawił syna Heronima, żonatego z Anną Dunikowską, łowczanką przemyślską. 

Stanisław, dziedzic na Kusienicach, w przemyślskiem 1589 r. (Ks. poborowe). Stanisław, syn Heronima i Katarzyny Orzechowskiej, dziedzic na Truszowicach 1612 r., z żony Elżbiety Ostrowskiej pozostawił syna Aleksandra, dziedzica na Smolniku, żonatego z Barbarą Suszewską. Jan, posesor Wojutycz 1687 r., ożeniony z Izabelą Kalinowską (Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Bon.).       

KLEPACKI h. DOLIWA. Wzięli nazwisko od wsi Klepacz, w ziemi drohickiej, i mieli przydomek Kapuściak; w XVII stoleciu przesiedlili się na Litwę i Ruś Białą. Jan, Melchior i Sebastyan, synowie Walentego, 1591 r. Krzysztof, syn Heronima, 1592 r. Jakób, Mateusz, Stanisław i Wojciech, synowie Wojciecha, 1594 r. Stanisław, syn Erazma, ożeniony z Dorotą Tchorzewską 1596 r. Wojciech, syn Michała, z Klepacza, w ziemi drohickiej 1617 r. Wojciech, podstarosta warszawski 1621 r. 

Andrzej z wojew. podlaskiem 1648 r., Stanisław z wojew. bełzkiem 1697 r. i Roch z wojew. połockiem 1764 r. podpisali elekcye. Piotr z Litwy podpisał manifest szlachty 1763 r. Szymon, syn Ludwika i Agnieszki z Bolestów, dziedzic części we wsi Starawieś, w ziemi bielskiej 1787 r. Aloizy, szambelan Stanisława Augusta 1788 r. 

Jakób i Józef-Maciej, synowie Mikołaja i Teresy Kamienieckiej, wnukowie Stefana, 1783 r., a Ignacy, syn Tomasza, wnuk Michała i Agnieszki Węcierskiej, 1808 r. wylegitymowani w Galicyi. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej 1840 r.: synowie Wawrzyńca: 1) Ludwik z synem Stanisławem i tego synowie, Maciej i Wojciech, 2) Paweł z synem Mateuszem i tego synowie, Franciszek i Stanisław; synowie Sebastyana: Jan z synem Franciszkiem, Leon z synem Rochem, Łukasz z synem Antonim, oraz Fabian, syn Jana, z synem Franciszkiem. 

KLEPACKI h. STRZEMIĘ. Szymon, syn Bartłomieja, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty w gub. kowieńskiej 1850 r. Józef, syn Jerzego, dóbr Pacuny, i Ludwik, syn Adama, dóbr Antoniszki, w gub. kowieńskiej dziedzice 1882 r. 

KLEPACZEWSKI h. JASTRZĘBIEC. Franciszek, syn Franciszka i Maryanny z Moczarskich, około 1830 r. przeniósł się z Podlasia do Wielkopolski; z żony Anny Sękowskiej jego synowie: Marcin i Władysław zamieszkali w Królestwie, a Bolesław i Teobald pozostali w W. Ks. Poznańskiem (Żychl.). 

KLEPARSKI. Piszą się z Kleparza, w pow. gnieźnieńskim. Jan i Maciej, dziedzice na Grzybowie - Kleparzu i na Grzybowie - Krzczonowicach 1580 r. (Ks. poborowe). 

Mateusz, ur. 1812 r., wszedł do 3 pułku strzelców pieszych i w 1831 r. został podporucznikiem; otrzymał krzyż Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

KLERMONT właściwie CLAIRMONT. Jan, kapitan pułku nadwornego wojsk koronnych, nobilitowany 1790 r.; dyplom otrzymał 1792 r. (Sigil., Vol. Leg.).    

KLESZCZEWSKI h. GRYF. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej 1831 r. 

KLESZCZEWSKI v. KLESZCZOWSKI h. PNIEJNIA. W wojew. lubelskiem. Jan i Stanisław, dziedzice Kleszczowa 1531 r. (Ks. poborowe). Jan, syn Pawła, w 1791 r. dziedzic wsi Pomiany, z Małgorzaty Toczyłowskiej miał syna Macieja, a ten z Anieli Toczyłowskiej pozostawił synów, Mateusza i Antoniego, wylegitymowanych w Królestwie 1858 r. 

KLESZCZOWSKI h. KLEINFELD. Pochodzą od rodziny Kleinfeld, a wzięli nazwisko od wsi Kleszczowa, w Prusach Zachodnich; tego herbu Zofia była za Jerzym Zalewskim około 1680 r. 

KLESZCZOWSKI v. KLESZCZEWSKI. W wojew. bracławskiem. Fedko Daszkowicz otrzymał 1505 r. zatwierdzenie własności dóbr Kleszczewo, Nestorowce, Szandyrewo, Tywrów i in., nadanych przez ks. Witolda jego dziadowi Hermanowi. Ignacy, dziedzic Kleszczewa, Wołkowce i in., miał syna Stefana, zm. 1599 r., po którym z Horpyny Dyakowskiej synowie: Bazyli, Eliasz i Jan. Jan, dziedzic Kleszczowa, stolnik bracławski, zm. 1639 r., z Katarzyny Czerlenkowskiej pozostawił synów: Bazylego, Sylwestra i Stefana, po którym synowie, Konstanty i Jerzy, który podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. bracławskiem. 

Seweryn, skarbnik nowogrodzki, deputat na Trybunał koronny, wojski bracławski, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. bracławskiem wraz z synem Aleksandrem. Aleksander-Stanisław, towarzysz chorągwi usarskiej, po postąpieniu Seweryna Kleszczowskiego na urząd wojstwa wojew. bracławskiego, został 1668 r. skarbnikiem nowogrodzkim. Stefan, stolnik bracławski 1686 r., żonaty z Katarzyną Oratowską. Jan, stolnik nowogrodzki 1727 r. Ignacy, cześnikowicz bracławski, komisarz wyznaczony z sejmu 1775 r. Aleksander, syn Walentego, urzędnik w gub. mińskiej 1851 roku (Metr. Lit., Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Vol. Leg., Bon.). 

KLESZCZYŃSKI h GRYF odm. Herb - w polu czerwonem gryf biały wspięty w prawo, trzyma krzyż złoty w prawej nodze; w koronie złoty dach na czterech srebrnych słupach, na dachu trzy pióra strusie, z każdej ich strony srebrny topór. 

Ta rodzina ma być gałęzią znakomitej pomorskiej familii Puttkamerów, którzy w swym herbie noszą gryfa ze srebrnym rybim ogonem, wzięła zaś nazwisko od swego dziedzictwa wsi Kleszczyl i Maciej w nagrodę zasług rycerskich otrzymał indygenat 1685 r. z warunkiem udowodnienia swego dawnego szlachectwa; skupił on znaczne majątki w Prusach Zachodnich, jak Tuszewo, Rakowice, Mortęgi, Targowiska i zostawił pięciu synów: Wojciecha i Ignacego, bezpotomnych, Ludwika, Jezuitę, zmarłego 1724 r., Adama, kanonika chełmińskiego, i Stanisława, po którym z Maryanny Wilczewskiej córka Cecylia za Sutkowskim, stolnikiem płockim, i syn Łukasz, asesor sądowy chełmiński, poseł na sejm 1730 r., łowczy buski 1753 r., po którym z Ewy Piwnickiej córki: Barbara, Benedyktynka w Toruniu, zm. 1795 r., Katarzyna za Pawłem Żurawskim, wojskim zawskrzyńskim, Teresa za Ignacym Pląskowskim, wojskim bydgoskim, i synowie: Antoni, Wojciech i Tadeusz.    

Antoni, poseł na sejm 1764 r. z wojew. malborskiego, szambelan królewski, dziedzic dóbr Rakowice, z Teresy Pląskowskiej miał synów, Maryana-Józefa i Jakóba-Bodwida. 

Maryan, ur. 1790 roku we wsi Rakowicach, w pow. miechowskim, wszedł 1808 r. do 12 pułku Ks. Warszawskiego i w 1812 r. został podporucznikiem; przeznaczony 1815 r. do 2 pułku piechoty liniowej, wyszedł do dymisyi 1816 r. Odbył kampanie, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i był w bitwach pod Smoleńskiem, Możajskiem i Wiazmą, a 1813 r. w Niemczech i otrzymał tegoż roku krzyż Legii Honorowej. 

Wojciech, szambelan królewski, zaślubił Annę Górską, wdowę po Kłopockim, i z niej pozostawił synów, Feliksa, podpułkownika 3 pułku ułanów, kawalera krzyża wojsk polskich, i Waleryana, komisarza obwodu sieradzkiego, który w 1837 r. otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa, i zostawił syna Feliksa, urzędnika w Sieradzu. 

Waleryan, ur. 1787 r. w Warszawie, wstąpił 1808 r. do 4 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i tegoż roku został podporucznikiem; porucznik 1811 r., kapitan 1812 r., wcielony 1815 r. do batalionu wzorowego grenadyerów i tegoż roku przeniesiony do 1 pułku piechoty liniowej, a w 1817 r. przeznaczony do korpusu żandarmeryi. Odbył kampanie 1808-1811 r. w Hiszpanii i 1813 r. był w oblężeniu Modlina (Ks. Wojskowe). 

Tadeusz, ostatni z synów Łukasza, dziedzic dóbr Sękowszczyzny, w oszmiańskiem, miał syna Andrzeja, chorążego wojsk koronnych 1791 r., po którym synowie, Aloizy-Andrzej i Antoni-Marceli zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1819 roku. 

Karol, syn Michała, prokurator w Lublinie 1866 r., następnie prezes sądu kryminalnego w Kielcach, żonaty ze Stanisławą Walewską (Sigil., Wyr. Tryb. Piotrk., Vol. Leg., Bon.). 

KLESZEWSKI. Jakób z żoną swą Maryanną pokwitowali 1795 r. z sumy należnej sobie Agatę Kurczewską (Don. Vars.). 

KLESZKOWSKI. Franciszek z wojew. lubelskiem podpisał elekcyę 1697 roku. Czy nie Kleczkowski? 

KLESZYŃSKI (?). Po Jakóbie Kleczeńskim, regencie grodzkim bieckim, pochodzący Ludwik, syn Antoniego, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KLEWACZEWSKI Byli na Wołyniu; z nich Aleksander cytowany w aktach krzemienieckich 1701 r.    

KLEWAŃSKI. Adam i Antoni uwolnieni na sejmie od abusum szlachectwa 1775 r. (Vol. Leg.). Adam, członek Towarzystwa Przyjaciół Nauk Warszawskiego 1812 r. 

KLEWECKI. Aleksander, posesor dóbr Połonne, na Wołyniu 1595 r. 

KLEWICZ. Józef, syn Michała i Cecylii z Gombrychtów, ur. 1789 r. w Peplinie, w Prusach, wstąpił 1807 r. do 11 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1811 r. został podporucznikiem; porucznik 1813 r., przeniesiony 1818 r. do 2 pułku strzelców pieszych, postąpił 1824 r. na kapitana, a w 1831 r. na majora pułku grenadyerów i tegoż roku awansował na podpułkownika. Odbył kampanię 1812 r. i 1813 r. był w oblężeniu twierdzy Gdańska; otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

KLEWIŃSKI. Floryan, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1805 r. 

KLEWSZCZYŃSKI h. GRYF. Antoni, syn Andrzeja, z synami: Antonim, Wacławem i Mieczysławem, oraz Aloizy, syn Andrzeja, wylegitymowani w Cesarstwie 1857 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. Mieczysław, dziedzic dóbr Żejmy, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

KLĘBOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Patrz Klembowski. 

KLICHNOWSKI h. TRĄBY. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1803 r., a Andrzej, syn Dominika, wylegitymowany w Cesarstwie 1840 roku i zapisany do ksiąg szlachty tejże gubernii. 

KLICHOWSKI h. DOLIWA. W wojew. Sieradzkiem. Jan Nepomucen, komornik graniczny sieradzki 1770 r. Walenty (herbu Trąby) w 1760 r. kupił dobra Pożdżenice i Nową Wolę, w wojew. Sieradzkiem; jego syn Jan-Bogumił wylegitymowany w Królestwie 1839 r. 

KLICHOWSKI h. TRĄBY. Wzięli nazwisko od wsi Klichowa, w wojew. kaliskiem. Maciej i Walenty, dziedzice na Klichowie, w pow. kaliskim, a Wojciech, dziedzic Stropieżyna 1579 r. Marcin, dziedzic na Wielkim Klichowi 1610 r., miał syna Walentego, dziedzica dóbr Śliwniki, po którym z Maryanny Kaniewskiej synowie: 1) Kazimierz, po którym synowie: Michał, Antoni, Wojciech i Wawrzyniec polegli w wojnie szwedzkiej za Augusta II, i 2) Wojciech, po którym z Jadwigi Golianówny syn Adam zaślubił Annę Ostromęcką i z niej miał synów: Antoniego, kanonika inflanckiego, proboszcza piotrkowskiego i rozpierskiego, Józefa-Franciszka na Cybulicach, Felicyana i Walentego. 

Józef-Franciszek, komornik graniczny łęczycki 1760 r., komisarz z sejmu 1775 r., dziedzic dóbr Cybulice, z Wiktoryi Szatkowskiej miał syna Jakóba-Filipa, chorążego wojsk koronnych, po którym z żony Kunegundy Śliwickiej, córki pułkownika Dominika, syn Jakób, posesor dóbr Milżynka, w pow. włocławskim, wylegitymowany w Królestwie 1843 r.  

Felicyan, burgrabia 1745 r., komornik 1757 r., pisarz grodzki i poseł rawski, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. rawskiem; sędzia grodzki, ostatnio chorąży bielski 1766-1791 r., kupił w 1758 r. dobra Łochówek i Rękawiec od Siemińskich, z Maryanny Lasockiej jego syn Walenty-Tymoteusz, dzierżawca dóbr w wojew. Sandomierskiem, wylegitymowany w Królestwie 1840 r. razem z synem Sylwestrem-Tomaszem, urodzonym z Julianny Cywińskiej (Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.). 

Walenty, komornik graniczny sieradzki 1778 r., którego syn Jan Bogumił wylegitymowany w Królestwie z herbem Doliwa. 

KLICIŃSKI. Walenty, syn Jana, zeznał 1612 r. pewną sumę na rzecz Lubiatowskich (Bon.). 

KLICKI h. PRUS I. Wzięli nazwisko od wsi Klicze, w ziemi ciechanowskiej. Jan 1430 r. (Akta Wąsoskie). Stanisław, syn Jakóba, 1534 r. Świętosław, syn Mikołaja, dziedzic na Dłużniewie 1539 r. Paweł, podstarosta ciechanowski 1560 r., następnie rotmistrz królewski, w 1578 r. zajęli mu jego majątek Klicze księża Misyonarze ciechanowscy w dwunastu kopach groszy polskich, które im był winien; jego syn Stanisław 1607 roku, miał synów, Piotra i Balcera v. Baltazara. 

Piotr podpisał elekcyę 1632 roku i miał dwóch synów, Stanisława i Pawła; z nich Stanisław podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią ciechanowską i pozostawił syna Jana, po którym z Maryanny Sulmierokiej syn Adam zaślubił Maryannę Szymańską i z niej miał synów, Karola i Michała. Karol, z łowczego cześnik różański 1767 r., z Ewy Chądzyńskiej miał córkę Brygidę za Rochem Czarnowskim, podczaszym nurskim, i synów: Stanisława, Jana, Tomasza i Józefa. 

Stanisław, cześnik różański 1776-1793 r., podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią nurską, a w 1792 r. należał do Targowicy; komisarz cywilno-wojskowy 1791 r., nabył znaczne majątki, jak Okuniew, Turnę, Chmielowę i in., i z żony Ewy Szymanowskiej, podczaszanki warszawskiej, pozostawił syna Józefa i córkę Annę, która była żoną Jana hr. Łubieńskiego. Tomasz podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią łomżyńską; sędzia grodzki, wojski mniejszy 1782 r., miecznik 1786 r., wojski większy, a ostatnio łowczy łomżyński 1788 r., deputat na Trybunał koronny 1786 r., był żonatym z Anną Pigłowską. Józef podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią ciechanowską; łowczy różański 1788-1791 roku, właściciel dóbr Grodzisk, Stylągi, Trojany, Zaorze i inne, w ostrołęckiem. 

Paweł ożeniony z Katarzyną Kliczewską, skarbnikówną płocką, miał syna Władysława, po którym z Anny Narzymskiej synowie: Paweł, Krzysztof. Wojciech, Jakób i Aleksander. Aleksander podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią łomżyńską, i z żony Anny Podoskiej pozostawił syna Józefa, komornika ziemskiego łomżyńskiego 1764 r., dziedzica dóbr Dzbenin, podpisującego elekcyę 1764 r. z ziemią łomżyńską; po Józefie synowie: Joachim, Roch, Franciszek i Tomasz.       

Joachim, po którym z Katarzyny Chludzińskiej syn Tomasz, sędzia Trybunału cywilnego augustowskiego 1820 r. 

Roch, komornik ziemski i poseł łomżyński, podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią łomżyńską; podsędek łomżyński 1766-1778 r, pozostawił synów: Franciszka, Piotra, komornika ziemskiego łomżyńskiego 1790 r., i Andrzeja, podwojewodzego ostrołęckiego 1784 r., burgrabiego ostrowskiego 1791 r., konsyliarza ziemi łomżyńskiej 1791 r., po którym z żony Łucyi Olszewskiej synowie, Franciszek, dziedzic części we wsi Krośnice, w pow. przasnyskim, i Mikołaj wylegitymowani w Królestwie 1840 r. 

Franciszek, burgrabia łomżyński 1788 r., z żony Maryanny Koźniewskiej miał synów, Felicyana-Antoniego, dziedzica dóbr Koźniewice, i Pawła Józefa, dziedzica dóbr Choszczewki, w pow. przasnyskim, wylegitymowanych w Królestwie 1837 r. 

Tomasz, ostatni z synów Józefa, viceregent ostrołęcki 1768 r., dziedzic dóbr Dzbenin, miał synów: 1) Piotra, obrońcę sądowego w Łomży, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r.; 2) Floryana, po którym z Józefy Tylewskiej synowie: Jakób-Tomasz, urzędnik w Banku polskim, Adam Floryan i Stanisław w 1839 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Balcer v. Baltazar, drugi syn Stanisława, ożeniony z Zofią Pieniążkówną, nadali w 1616 r. kaplicę przy farze w Ciechanowie; ich syn Jakób miał syna Andrzeja, po którym Paweł pozostawił syna Walentego; po Walentym z Maryanny Olszewskiej synowie: 1) Maciej, dziedzic części we wsi Żmijewo-Trojany, w pow. mławskim, wylegitymowany w Królestwie 1855 r. wraz z synem Bartłomiejem; 2) Franciszek wylegitymowany w Królestwie 1855 r.; 3) Jan, po którym z Elżbiety Morawskiej syn Aleksander wylegitymowany w Królestwie 1855 r.; 4) Antoni, po którym z Zofii z Tyszków syn Wojciech wylegitymowany w Królestwie 1855 r. 

Kazimierz, podstarosta grodzki ciechanowski, a Jan, poborca ziemi ciechanowskiej 1672 r. Krzysztof-Wiktor 1689 r., żonaty z Dorotą Ołtarzewską. Jakób, syn Krzysztofa i Maryanny Bromirskiej, dziedzic na Łępinie 1690 r. Krzysztof podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią łomżyńską (Ks. Gr. Płockie, Sochaczewskie, Don. Vars., Wyr. Tryb. Piotrk., Vol. Leg.). 

Stanisław, ur. 1775 r. w Drożewie, w pow. ostrołęckim, jako kadet wszedł 1791 r. do kawaleryi narodowej i w 1794 r. został kapitanem; przeszedłszy do służby francuzkiej do pułku piechoty polsko-włoskiej legii, był 1797 r. przeniesiony na adjutanta-majora do 1 pułku piechoty legii nadwiślańskiej i w 1804 r. awansował na szefa szwadronu do 1 pułku lancierów polskich w służbie francuzkiej. Grosmajor (podpułkownik) 1807 r., pułkownik 1809 r. w tymże pułku, 1813 r. został generałem brygady wojska francuzkiego. Przeznaczony 1815 r. na dowódcę 2 brygady strzelców konnych, a w 1817 r. na dowódcę dywizyi strzelców konnych, 1826 r. został generałem dywizyi. Odbył kampanie, 1792 i 1794 r. w Polsce, 1795-1806 r. we Włoszech, 1807 r. w Prusach, 1808-1811 r. w Hiszpanii, a 1812 r. w Rosyi. Stanisław w nagrodę zasług otrzymał krzyż kawalerski polski, oficerski Legii Honorowej, order Korony Żelaznej, św. Włodzimierza III klasy, św. Stanisława I klasy i św. Anny I klasy, a dyplomem z 1812 r. wyniesiony do godności barona cesarstwa francuzkiego z odmianą w herbie w polu czerwonem na małej czerwonej tarczy, umieszczonej u góry z lewej strony, miecz stojący prosto rękojeścią na dół, na tarczy głównej półtora krzyża srebrnego bez dolnego lewego ramienia; w koronie baronowskiej nad hełmem ręka zbrojna z mieczem (Hr. Ostr.). Bar. Stanisław umarł w Rzymie 1847 r. bezpotomnie.  

Wacław, syn Piotra i Róży Kruszewskiej, ur. 1787 r. we wsi Chmielowie, w pow. łomżyńskim, wszedł do służby 1809 r. do 13 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1813 r. został podporucznikiem; przeznaczony 1815 r. do 8 pułku piechoty liniowej, awansował 1820 r. na porucznika, 1830 r. na kapitana, a 1831 r. był majorem w tymże pułku. Odbył kampanię 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. był w bitwach pod Uściługiem, Kiryłowem i Pawłowicami, a 1813 r. w oblężeniu Zamościa (Ks. Wojskowe). 

KLICZANOWSKI. Jerzy, posesor dóbr Łaszcz i części Orynina i Zakucia, na Podolu 1616-1617 r. (Bon.). 

KLICZEWSKI h. BRODZIĆ. Podług Paprockiego dom rozrodzony w płockiem, i pisze się z Kliczewa. Feliks, skarbnik płocki 1531 r., podczaszy 1532 r., ostatnio podsędek płocki 1552 r. Feliks, skarbnik płocki 1570 r., miał syna Mikołaja, skarbnika płockiego 1578 r., po którym z Katarzyny z Lubieńka córki, Katarzyna 1v. za Pawłem Klickim, 2v. za Janem Zielińskim, kasztelanem wizkim, i Magdalena za Janem Zielińskim. Adam, skarbnik płocki 1606 r. Ludwik, regent grodzki kowalski 1695 r. (Metr. Kor., Ks. Gr. Płockie, Don. Vars.). 

KLICZEWSKI h. DOŁĘGA. Piszą się z Kliczewa, w pow. płońskim. Andrzej, kustosz kurzelowski 1540 r. Po Janie, dziedzicu na Kliczewie, synowie: Jakób, Heronim, żonaty z Jadwigą Zgliczyńską, Mikołaj i Wojciech, pleban w Koniecznie 1542 r. Jan, syn Heronima, Paweł, syn Andrzeja, Jan, Maciej i Wojciech, dziedzice na Kliczewie 1578 r. (Ks. poborowe). Paweł, burgrabia włodzimierski 1614 r. Felicyan, dziedzic Kliczewa i Woli Kliczewskiej, skarbnik płocki 1683 roku. Jan i Tomasz podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. płockiem (Ks. Gr. Płockie). Wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty w gub. mińskiej 1850 r., Andrzej, syn Józefa, i inni. 

KLICZKOWSKI h. PILAWA. Piotr, pisarz grodzki sandecki 1586 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Piotr, zdolny prawnik, um. 1606 r.; jego syn N., Dominikanin, i córka N., Dominikanka.   

KLICZKOWSKI h. PRUS I. Podług Paprockiego dom. starodawny i licznie rozrodzony w ziemi łomżyńskiej. Waleryan 1775 roku (Vol. Leg.). N., dziedzic dóbr Stawiska, w Prusach Zachodnich 1782 r. 

KLICZNER. Waleryan, podpułkownik wojsk królewskich 1710 r., podstoli inflancki 1715 r., żonaty z Teresą Telefusówną (Sigil.). 

KLIDZIA v. KLIDŹ h. BEKESZ. Jerzy 1697 r, a Jakób 1764 r. z wojew. trockiem podpisali elekcye. Andrzej, Jerzy i Maciej z wojew. trockiem podpisali pospolite ruszenie 1698 r. Jan, kuchmistrz trocki 1777 r. Bohdan zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. 

KLIKOWICZ h. PILAWA. Jakób i Wincenty, synowie Ignacego, wnukowie Aleksandra, a potomkowie Krzysztofa, dziedzica dóbr Piechowska (?) z 1671 r., w pow. lidzkim, zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1807 roku 

KLIKOWICZ h. TOPÓR. Joachim, starosta nieczuński, superintendent spławu jurborgskiego 1788 r., podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. Aleksander, syn Jakóba, i Felicyan zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r. Adolf i Antoni, synowie Józefa, wnukowie Joachima, Dominik, syn Joachima, i Kazimierz, syn Józefa, wnuk Kazimierza, zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1820 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1850 r. 

KLIKS v. KLIX h. PRUS I. Wylegitymowani w Cesarstwie 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego, Jan i Karol, synowie Jana, i inni. 

KLIMAKOWSKI. Jakób i Jadwiga Dołkowska, małżonkowie, w nakielskiem, otrzymali zapis sumy 1676 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.). 

KLIMAN. Karol, porucznik 1780 r., kapitan 1783 r. artyleryi koronnej, nobilitowany 1790 r. (Vol. Leg.). 

KLIMAŃSKI. Na Litwie, mają przydomek Tołkiewicz. Trojan i Tomasz, łowczyce oszmiańscy 1746 r. (Arch. Szem.). Franciszek, Jan, Józef i Kazimierz, łowczyce oszmiańscy, podpisali elekcyę 1764 r. z pow. oszmiańskim. Marcin, regent i surogat grodzki oszmiański, sędzia kapturowy 1764 r., podczaszy 1769-1778 r., regent ziemski 1773 r., ostatnio podkomorzy grodzieński 1780 r. Stanisław, strukozaszy wilkomierski 1768-1793 r. Kazimierz, regent ziemski oszmiański 1770 r. Ignacy, kanonik wileński 1780-1794 r. Napoleon, syn Norberta, dziedzic dóbr Dydzieliszki i Degucie, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

KLIMASZ. Jan, syn Wojciecha, dziedzic na Traszkach, w łomżyńskiem, pozwał 1594 r. Truszkowskiego Macieja o siedlisko nabyte od Jerzego Klimasza (Wyr. Tryb. Lubel.).

KLIMASZEWSKI h. BORUTA (?). Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej, Jerzy z synem Józefem i Maciej, synowie Dominika, 1802 r. 

KLIMASZEWSKI h. JASTRZĘBIEC. Ignacy, dziedzic dóbr Choszczew, w wojew. Sieradzkiem 1774 r., z Zuzanny Chmielińskiej miał syna Józefa, po którym z Salomei Drozdowskiej syn Antoni, dziedzic dóbr Bąków i Choszczew, w pow. sieradzkim, radca dyrekcyi ubezpieczeń 1858 r., następnie radca Tow. Kred. Ziem., wylegitymowany w Królestwie 1847 r., pozostawił córkę Anielę za Gustawem Fritschem i kilku synów. 

Jan i Michał, synowie Franciszka, Jan, syn Benedykta, Jan, syn Adama, z synami: Franciszkiem, Janem i Mateuszem, Franciszek, Józef i Michał, synowie Michała, Jan, syn Wawrzyńca, i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1800 r. 

Ludwik, Mikołaj z synem Wiktorem, synowie Michała, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej 1845 r. 

KLIMASZEWSKI h. NOWINA. Osób 10 zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej w 1802 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1840 r. 

KLIMASZEWSKI h. POMIAN. Na Litwie, mają przydomek Ryło. Ludwik, cześnik brasławski, sędzia kapturowy wileński, i Kazimierz z wojew. wileńskiem podpisali elekcyę 1764 r. Kazimierz i Szymon, synowie Michała, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. Jan, syn Ignacego, z synem Eustachym zapisany do ksiąg szlachty obwodu białostockiego 1833 roku. Hipolit i Adolf, synowie Józefa, dóbr Gudańce, Jan, syn Justyna, dóbr Gabryeliszki, Stanisław-Józef i Roman, synowie Aleksandra, dóbr Johanowo dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie 1852 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej: Michał, syn Franciszka, z synem Józefem, Adam, Antoni i Apoloniusz, synowie Jana, oraz Rudolf-Waleryan, syn Józefa. 

KLIMASZEWSKI h. PRUS. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1841 r. 

KLIMASZEWSKI h. ŚLEPOWRON. Stara rodzina w północnem Mazowszu; w XIV stoleciu brali miano Klimasz, swej dziedzicznej posiadłości, które zmienili w XVI stoleciu na nazwisko Klimaszewski i pisali się z Klimaszewnicy, w ziemi wizkiej, a w XVIII stoleciu kilka gałęzi tej rodziny przeszło do herbu Wieniawa. Mikołaj, dziedzic wsi Klimaszewnicy 1432 r. Maciej, Marcin, Boruta, Jan i Andrzej za niestawienie się na pospolite ruszenie 1497 r. mieli z rozkazu króla Jana Alberta skonfiskowane majątki. Maciej z Klimaszewnicy 1521 r. Jan, syn Mikołaja, 1565 r. Paweł, którego córka Katarzyna za Pęskim 1667 r. Jakób z ziemią wizką, a Jakób i Mateusz z ziemią łomżyńską podpisali elekcyę 1697 r.

Marcin, vicegerent zambrowski 1621 r. miał syna Jana, tego syn Walenty pozostawił syna Pawła, którego syn Wojciech, miał syna Antoniego, a ten syna Józefa,, po którym z Weroniki Czarnockiej syn Marcin wylegitymowany w Królestwie 1847 r. Inni potomkowie Marcina z 1621 r. wylegitymowani z herbem Wieniawa. 

Walenty, dziedzic wsi Klimasze-Jabłoń, Nagórki i Gutkowo, został księdzem, a majątki rozdał swym synom, z których Piotr z Julianną Jałbrzykowską miał synów: 1) Bonifacego, ten z synem Ludwikiem, urodzonym z Zuzanny Śledziewskiej, 2) Antoniego, ten z synem Janem, urodzonym z Rozalii Krajewskiej, 3) Jana, 4) Bartłomieja, proboszcza w Płońsku, w pow. łomżyńskim, wylegitymowanych w Królestwie 1843 r. 

Aleksander, syn Andrzeja, wnuk Hilarego i Maryanny Wiśniewskiej, pozostawił synów: Andrzeja, Józefa, Heronima i ks. Anzelma, wylegitymowanych w Królestwie 1843 r. 

KLIMASZEWSKI h. WIENIAWA. Taż rodzina co Klimaszewski herbu Ślepowron. Marcin, vicegerent zambrowski 1621 r., miał synów, Jana i Macieja; z nich Jan pozostawił syna Walentego, tego syn Piotr miał syna Walentego, po którym syn Jan z Ewy Kozłowskiej pozostawił synów, Bartłomieja, urzędnika sądowego w Łomży, i Piotra, wylegitymowanych w Królestwie 1843 r. 

Maciej, drugi syn vicegerenta Marcina, miał synów, Kazimierza i Pawła; po Kazimierzu syn Gabryel pozostawał synów, Andrzeja i Jana, z których, Andrzej z Katarzyny Szymanowskiej pozostawił syna Ludwika, wylegitymowanego w Królestwie 1846 r., a Jan z Maryanny Chrostowskiej syna Baltazara, wylegitymowanego w Królestwie 1846 r. 

Po Pawle, drugim synu Macieja, syn Stanisław miał synów, Mateusza, którego syn Leon wylegitymowany w Królestwie 1851 r., i Tomasza, po którym z Franciszki Zaniewskiej synowie, Antoni i Łukasz wylegitymowani w Królestwie 1850 r. 

Od powyżej cytowanego Marcina z 1621 r. pochodzą: 1) Piotr, którego syn Wojciech miał synów: a) Kazimierza, którego syn Szymon z Maryanny Misztalewskiej pozostawał syna Wojciecha, żołnierza w wojsku rosyjskiem, wylegitymowanego w Królestwie 1860 r.; b) Jana, po którym z Anny z Konopków syn Ignacy wylegitymowany w Królestwie 1844 r.; c) Ignacego, którego syn Tomasz z Anny Konopackiej pozostawił synów, Kazimierza w 1845 r., i Mateusza, urzędnika kolei żelaznej warszawsko-wiedeńskiej, w 1848 r. wylegitymowanych w Królestwie; 2) Szymon, którego syn Tadeusz z Katarzyny Pieńkowskiej pozostawił syna Wawrzyńca, wylegitymowanego w Królestwie 1851 roku. Inni potomkowie vicegerenta Marcina z 1621 r. wylegitymowani w Królestwie z herbem Ślepowron.

KLIMASZEWSKI h. WIERUSZOWA. Paweł, syn Macieja, wnuk Marcina, vicegerenta zambrowskiego 1621 r., herbu Ślepowron, miał syna Stanisława, po którym pochodzący Stanisław, syn Tomasza i Franciszki Zaniewskiej, wylegitymowany w Królestwie 1850 r. z herbem Wieruszowa, a jego bracia, Antoni i Łukasz wylegitymowani w Królestwie 1850r. z herbem Wieniawa. 

KLIMBUT. Aleksander Marcinowicz w wojew. połockiem 1620 r. (Bon.). 

KLIMCZYCKI h. KLEINFELD. Pietraszko kupił wieś Luboroz i miał syna Jana 1500 r. Jakób i Mikołaj, synowie Jana z Oland, w drohickiem 1524 r. Stanisław, komornik mielnicką 1585 r., pozostawił synów, Stanisława i Jana. Bartłomiej. Jan, Krzysztof, Piotr i Stanisław, dziedzice na Lipinach i Sarnakach 1593 r. (Metr. Lit., Wyr. Tryb. Lubek). Wiktoryn z wojew. podlaskiem podpisał elekcyę 1674 r. 

Samuel, syn Wojciecha, i Józef zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1860 r. 

Marya, dziedziczka dóbr Dobuże, i Konstanty, syn Kazimierza, dziedzic dóbr Poniaki, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

KLIMCZYŃSKI. Antoni, cześnik liwski, um. 1738 r., a cześnikiem po nim został Dąbrowski, podpułkownik wojsk koronnych (Sigil.). 

KLIMECKI. Marcin 1692 r. (Akta Łomżyńskie). Kazimierz, Jezuita, 1724 r. Jan, syn Józefa, pisarz sądu w Radomiu 1842 r., asesor sądu w Łomży 1865 r. Władysław, konduktor inżynieryi w Warszawie 1865 r. 

KLIMIATA h. BROCHWICZ. Po Władysławie, dziedzicu Posolcza, w pow. wileńskim 1652 roku, pochodzący: Antoni z synami: Antonim, Jerzym i Kazimierzem, Jan z synami, Felicyanem i Wincentym, Jan, Kazimierz, Michał i Tomasz, synowie Stanisława, zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1800 r. 

KLIMKIEWICZ h. PRZYJACIEL. Maciej, pisarz królewski 1660 r. Józef, wojski mielnicki 1718 r., sprzedał Kazimierzowi Laskowskiemu swą wieś Baciki Duże, w pow. mielnickim; jego syn Michał-Józef miał syna Wojciecha, a ten synów, Antoniego i Józefa. Antoni z Maryanny Dziemborowskiej miał syna Karola, urzędnika komory celnej w Prażce, wylegitymowanego w Królestwie 1859 r., a Józef z Karoliny Dębowskiej pozostawił synów, Aleksandra, dziedzica dóbr Szczytno, w pow. łowickim 1859 r., Witolda, oficera wojsk rosyjskich, Wiktora, Bronisława i córkę Józefę, wylegitymowanych w Królestwie 1860 r. 

Józef, służebnik królewski, posesor wójtowstwa we wsi Bukowno 1761 r. Stanisław, kapitan wojsk koronnych 1778 r. (Sigil.). Franciszek, syn Mikołaja, wnuk Marcina i Anny Wiszniowskiej, w 1782 r. wylegitymowany w Galicyi bez wskazania herbu. Jan i Andrzej, synowie Kazimierza, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. Antoni, urzędnik Banku Polskiego, zdolny górnik, 1837 r. założył osadę górniczą Klinikiewicze pod Ostrowcem i posiadał fabrykę wyrobów żelaznych w Maksimówce, w Galicyi 1864 r. Józef, dziedzic dóbr Czartoszowy, w pow. kieleckim 1858 r. 

KLIMKIEWICZ h. PRZYJACIEL odm. Odmiana herbu - w polu błękitnem róża srebrna trójlistna, pod nią serce czerwone na srebrnej misie, przeszyte strzałą ukośnie w lewo; w koronie nad hełmem pięć piór strusich (Hr. Ostr.). 

Stefan-Antoni, kapitan regimentu gwardyi pieszej koronnej 1779 r., otrzymał nobilitacyę 1790 r. (Vol. Leg., Sigil.); z Franciszki Skarżyńskiej, pisarzówny łomżyńskiej, jego synowie, Antoni-Stefan, dziedzic dóbr Goślice, w pow. płockim, i Pantaleon, dziedzic wsi Chylino, w gub: płockiej, wylegitymowani w Królestwie 1837 r. 

Antoni-Stefan, ur. 1788 r. w Warszawie, podporucznik 5 pułku piechoty Ks. Warszawskiego 1807 r., porucznik 1808 r., kapitan 1810 r., podpułkownik 1818 r., a ostatnio pułkownik grenadyerów gwardyi, kawaler orderów Virtuti Militari, medalu św. Heleny i Legii Honorowej, radca Dyrekcyi Szczegółowej Tow. Kred. Ziem, w Płocku 1862 r., zasłużony obywatel i dobry gospodarz, um. 1867 r., z żony Cecylii Ryksówny pozostawił syna Antoniego. 

Pantaleon, ur. 1793 r. w Warszawie, wszedł 1808 r. do 2 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1812 r. został podporucznikiem, a 1814 r. wcielony do batalionu wzorowego grenadyerów, otrzymał 1816 r. dymisyę; odbył kampanię 1809 r. przeciw Austryi i był w bitwach 1812 r. pod Smoleńskiem, Możajskiem, Czerykowem, Wiazmą i Borysowem. Ozdobiony krzyżem srebrnym Legii Honorowej (Ks. Wojskowe). 

KLIMKIEWICZ. Benedykt, syn Jana i Johanny, ur. 1788 r. we wsi Osiczowie, w Rosyi, wstąpił 1809 r. do 13 pułku jazdy Ks. Warszawskiego, a przeniesiony 1813 r. do 146 pułku piechoty francuzkiej, został tegoż roku podporucznikiem, a następnie porucznikiem w tymże pułku. Przykomenderowany 1816 r. do 3 pułku strzelców pieszych, wyszedł do dymisyi 1816 r. Odbył kampanię 1812 r. w Rosyi i był w bitwach pod Romanowem, Mohylowem, Smoleńskiem, Możajskiem i Woronowem, a 1813 r. przeciw sprzymierzonym, za co został ozdobiony krzyżem kawalerskim Legii Honorowej. 

Józef, syn Wojciecha i Teresy z Wołkiewiczów, ur. 1802 r. w m. Kurozwęki, w obwodzie stopnickim, magister medycyny i chirurgii, wszedł 1830 r. jako lekarz batalionowy do 7 pułku piechoty liniowej i 1831 r. postąpił na sztabs-lekarza do 2 pułku jazdy płockiej. 

Marcin, syn Wojciecha i Teresy z Maruszewskich, ur. 1783 roku w Kurozwękach, w pow. szydłowskim, wstąpił 1809 r. na urzędnika zdrowia klasy III do 16 pułku jazdy Ks. Warszawskiego i w 1810 r. postąpił na urzędnika klasy II; przeniesiony 1812 r. do 12 pułku jazdy, w 1815 r. był naznaczony do 3 pułku piechoty liniowej i w 1831 r. awansował na sztabs-lekarza w tymże pułku. Odbył kampanię 1812 r. w Rosyi i był w bitwach pod Mirem, Romanowem, Smoleńskiem, Czerykowem i nad Berezyną (Ks. Wojskowe).  

KLIMKOWICZ v. KLINIKOWITZ h. KLIMKOWICZ. Herb - tarcza w poprzek przedzielona, w górnem polu błękitnem sokół siedzący w prawo, w dolnem polu złotem trąba myśliwska otworem w lewo z czerwonym sznurem; nad tarczą dwie trąby myśliwskie, z nich prawa w pół u góry złota, a u dołu niebieska, lewa w połowie od góry niebieska, w drugiej złota, przez te trąby na krzyż dwie chorągiewki, z tych prawa złota, lewa niebieska. 

Na Szlązku, z którego przenieśli się do Holandyi i z tej linii N. był generał-adjutantem króla holenderskiego 1820 r. 

KLIMKOWICZ. Stanisław, syn Heronima, 1606 r. Heronim, posesor dóbr Parule, w ziemi czerskiej 1612 r. (Ks. Gr. Czerskie). 

KLIMKOWSKI h. WADWICZ. Familia pochodzenia polskiego na Szlązku, gdzie posiadała majątki Endersdorf i Birgwitz 1666 r., a Ullersdorf 1732 r. 

KLIMKOWSKI. Jan, syn Bazylego, dziedzic części Klimkowa, w drohickiem 1591 r., miał sprawę o sumy jego brat Grzegorz (Wyr. Tryb. Lubel.). Wojciech, syn Marcina i Zofii Więckowskiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KLIMONOWICZ. Maciej, rotmistrz smoleński, podpisał elekcyę 1764 r. z pow. wiłkomierskim. 

KLIMONTOWICZ h. GRYF. Jakób, syn Macieja, z synem Mateuszem i wnukami, Dawidem i Wiktorem zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r. Wylegitymowano w Cesarstwie i zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej pięć osób w 1854 r. 

KLIMONTOWICZ h. PIELESZ. Samuel, syn Stanisława, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. Po Kazimierzu, dziedzicu Żyzni, w pow. wiłkomierskim 1699 roku, pochodzący: Edmund, syn Franciszka, z synem Władysławem, oraz Franciszek i Józef, synowie Michała, zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1832 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej: Michał, syn Macieja, z synami, Franciszkiem i Józefem, Konstanty i Edward, synowie Franciszka, 1851 r., oraz Franciszek, syn Edwarda, i Franciszek-Józef, syn Ignacego, 1837 r. 

Jakób, radca wojew. augustowskiego i sędzia pokoju okręgu biebrzańskiego, deputowany na sejm 1831 r. Feliks, syn Konstantego, kasyer pow. bychowskiego, w gub. mohylowskiej.

KLIMONTOWSKI v. KLIMONTOWSKI. Barbara, wdowa po Janie, dziedziczka Jankówki, w szczyrzyckiem 1581 r. (Ks. poborowe). Jan, sekretarz królewski 1585 r. (Wyr. Tryb. Lubek). 

KLIMOWICZ h. JASIEŃCZYK. Po Eustachym, dziedzicu dóbr Wilkaniec 1600 r., pochodzący: Kazimierz, syn Dominika, z synami: Fulgentym, Jakóbem i Józefatem, Jakób, syn Jakóba, Piotr i Franciszek, synowie Ignacego, Tomasz, syn Dominika, z synami: Antonim, Floryanem, Józefem i Ludwikiem zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1798 r. 

KLIMOWICZ h. KOŚCIESZA. Bartłomiej, syn Krzysztofa, dziedzic na Antokolu, w wileńskiem 1640 r., miał synów, Jakóba i Stefana. Michał z wojew. nowogrodzkiem i Michał z wojew. wileńskiem podpisali elekcyę 1697 r. Michał, cześnik smoleński 1729 r., zaślubił Maryannę Jankowską i z niej miał syna Andrzeja, dziedzica dóbr Pińczyc, w siewierskiem, po którym syn Michał, sędzia pokoju pow. szydłowskiego 1816 r., następnie radca wojew. krakowskiego. Adam, cześnik smoleński 1763 r., pozostawił syna Michała, Józef, cześnik smoleński 1786 r. 

Antoni, cześnik wiłkomierski 1746 r., z żoną Konstancyą Leszczyńską miał syna Mateusza, a ten Daniela, po którym Paweł, ksiądz prawosławny w Radomiu, wylegitymowany w Królestwie 1857 r., a jego dzieci urodzone z Julianny Olifirowicz, syn Jakób i córka Elżbieta zaślubiona N. Czechowiczowi, wylegitymowane w Królestwie 1849 r. 

Mikołaj, syn Krzysztofa, 1804 r., a Jerzy, syn Mikołaja, 1819 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1850 r. 

Jerzy, syn Pawła, dziedzic Zabłocia 1769 r., miał synów: Franciszka, Onufrego i Wawrzyńca; po Franciszku syn Franciszek, dziedzic Szełekszni, a Onufry, dziedzic Szołkowa i Żobrynia, chorąży wiłkomierski 1809 roku, zaślubił Rozalię, córkę szambelana Ksawerego Pruszyńskiego, i z niej pozostawił córkę Brygidę za Feliksem Tańskim i synów, Florentego i Juliusza, dziedzica Szołkowa, po którym z Aliny Jawgiełłówny córki: Alina za Adolfem Towginem, Marya za Bernardem Stasiewiczem, Zofia za Lucyanem Roubą i syn Onufry z Waleryi Durasiewiczówny ma syna Władysława (Hr. Koss.). 

KLIMOWICZ h. ŁADA. Wylegitymowani w Cesarstwie 1850 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej i mińskiej, synowie Józefa: Wincenty z synem Stanisławem, Michał z synem Józefem, Jan z synem Stanisławem, i inni. 

KLIMOWICZ h. ŚLEPOWRON. Na Litwie, jedna ich gałąź brała przydomek Borkun. Józef, syn Krzysztofa, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1800 r. Wylegitymowani w Cesarstwie 1841 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej, Tadeusz, syn Pawła, z synami: Antonim, Konstantynem i Pawłem. Józef, syn Andrzeja, i Cypryan, syn Klemensa, urzędnicy w gub. mohylowskiej 1845 r.     

KLIMOWSKI. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1841 r. 

KLIMUNT. Mikołaj, dziedzic na Różance, a Marcin na Tulkowicach, w pow. pilzneńskim 1536 r. (Ks. poborowe). 

KLIMUNTOWICZ. Piotr z żony Maryanny, córki Dominika Molendy, miał córkę Konstancyę za Antonim Kamieńskim 1738 r. (Bon.). 

KLIMUNTOWSKI h. PRUS. Antoni, Jan, Józef i Łukasz, synowie Wojciecha i Anastazyi Dąmbskiej, wnukowie Andrzeja i Maryanny Kobierskiej wylegitymowani w Galicyi 1782 r. 

KLINGSTEDT de MERZAHN h. KLINGSTEDT. Herb - tarcza przedzielona linią złotą w poprzek na dwa pola; w polu górnem błękitnem trzy pasy srebrne ukośne w lewo, w polu dolnem błękitnem góra srebrna. Nad tarczą orzeł biały z rozpostartemi skrzydłami, podtrzymujący hełm, nad którym w koronie trzy pióra strusie. 

Tymoteusz Merzahn de Klingstedt, rodem zm. Stralzund, w Szwecyi, zapisany 1764 r. do ksiąg szlachty inflanckiej, został nadany w 1772 r. od Stanisława Augusta tytułem baronowskim i zatwierdzono mu herb powyższy otrzymany przy adoptacyi (Kancl.). 

KLINKOWSKI. Byli w ziemi łomżyńskiej; z nich Jan cytowany w aktach łomżyńskich 1571 r. 

KLINOWSKI. Aleksander cytowany w aktach łomżyńskich 1631 r. 

KLIŃSKI h. JUNOSZA odm. Odmiana herbu - w polu czerwonem baran biały, stojący na zielonej murawie; w koronie trzy pióra strusie. 

W Prusach Zachodnich, brali przydomek Rautenberg. Franciszek, Maciej, Marcin i Wawrzyniec, dziedzice Gurczyna, w wojew. pomorskiem 1526 r. Leonard, dziedzic Radziejowa v. Rautenbergu, w pow. starogardzkim 1530 r., z Emerencyanny Wojanowskiej miał dwóch synów, Jerzego, który podpisał ugodę będzińską 1589 r., poborcę pomorskiego 1590 roku, i Krzysztofa, posesora starostwa rogozińskiego 1556 r., po którym z N. Dulskiej synowie, Krzysztof, nominat-opat pepliński 1590 r., usunięty od tej godności, i Jan, dziedzic dóbr Radziejowo, po którym z Katarzyny Daszewskiej synowie: Jerzy, Krzysztof i Jan. 

Fabian, dworzanin królewski, otrzymał 1567 r. w posesyę dobra Lankaf, w wojew. chełmińskiem. Maciej, dziedzic Klińcza, w wojew. pomorskiem 1567 r. Fabian, sędzia ziemski tczewski, um. 1608 r. Piotr i Stanisław 1632 r., a Michał Rautenberg z Radziejowa, poseł na sejm 1648 r., podpisali elekcye z wojew. pomorskiem. N., żona Jana Czapskiego, podwojewodzica pomorskiego 1660 r. Jerzy, poseł na sejm z wojew. chełmińskiego 1664 r. Barbara za Kazimierzem-Stanisławem Dąbrowskim, podkomorzym wileńskim 1665 r. Krzysztof, Jerzy i Jan, synowie Jakóba, 1677 r.

Antoni, sądowy tucholski, deputat na Trybunał koronny 1718 roku. Franciszek, sędzia ziemski tczewski, Augustyn, sądowy tucholski, i Jan, sądowy mirachowski, posłowie na sejm 1730 r. Roch, sądowy mirachowski, 1733 r. Po Janie, asesorze mirachowskim, z Anny Moczarskiej synowie, Piotr, asesor ziemski czchowski 1753 r., i Stanisław. Józef, porucznik pow. Szadkowskiego, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sieradzkiem (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Bon.). 

Franciszek, dziedzic wsi Nieczurawy (?), w wojew. Sieradzkiem 1773 r., z żony Barbary Sokolnickiej miał syna Józefa, chorążego bracławskiego 1775 r., po którym z Heleny Daszewskiej córka Weronika za Kazimierzem Wężykiem i synowie: Piotr, Ignacy, dziedzic wsi Gąsina, w pow. kaliskim, wylegitymowany w Królestwie 1838 r., Józefat i Wincenty, po którym z Maryanny Byszewskiej synowie, Seweryn, dziedzic dóbr Bądków, w pow. kaliskim, i Mateusz wylegitymowani w Królestwie 1839 r. 

KLIŃSKI h. KLIŃSKI v. ŚWIAT odm. Odmiana herbu - kula ziemska błękitna, na niej krzyż srebrny przecięty dwoma klamrami srebrnemi na dół, z których górna większa, dolna krótsza. 

Byli w wojew. kijowskiem. Daniel, dzielny wojownik przeciw Szwedom i Wołoszy w XVII stoleciu, pochowany w Pawołoczy. Barbara, żona Jana Aksaka, sędziego ziemskiego kijowskiego 1610 r. Dorota, żona Wojciecha Jeżewskiego, stolnika wiłkomierskiego 1720 r. Jan i Piotr podpisali manifest szlachty litewskiej 1763 r. Jan, regent ziemski i grodzki upicki 1770 r. (Vol. Leg., Wyr. Tryb. Lubek).