Tom VII (KOP-KOŹM)

KOPACZ h. KOPACZ. Jan, syn Piotra, w pow. nowogrodzkim 1576 r. N., dziedzic na Nowosielcach, w pow. żydaczowskim 1578 r. (Ks. poborowe). 

KOPACZEWICZ h. ŁABĘDŹ. Kacper podpisał pospolite ruszenie 1698 roku z wojew. trockiem. Franciszek, syn Józefa, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1800 r.

KOPAJSKI (?) h. JASTRZĘBIEC. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1850 r. 

KOPALIŃSKI h. KOPASINA. Jan, syn Krzysztofa, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1817 i 1819 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1860 r. 

KOPAŃSKI h. JASTRZĘBIEC. Wzięli nazwisko od wsi Kopany, w ziemi warszawskiej. Andrzej z Kopany, cytowany w aktach czerskich 1419 r., miał syna Michała, podpisarza ziemskiego czerskiego 1446 r., skarbnika, a ostatnio cześnika warszawskiego 1474 r., po którym synowie: Eustachy, Jan, Łazarz i Urban Po Walentym syn Jerzy, dziedzic na Kopanie 1580 r. Stanisław, deputat żmudzki 1631 r. (Arch. Dubr.). Piotr z pow. upickim 1648 r., Aleksander z wojew. Smoleńskiem 1674 r., a Wojciech z ziemią warszawską 1697 roku podpisali elekcye. Józef, oboźny 1770 r., sędzia grodzki i mostowniczy starodubowski 1788 r. Michał, mostowniczy starodubowski 1781 r. Michał zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. Andrzej, kapitan wojsk polskich, następnie urzędnik policyi w Warszawie 1863 r. Jan, syn Antoniego, dziedzic dóbr Powierzyńce i Wodokty, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

KOPCEWICZ h. KOPASINA. Tadeusz, syn Gabryela, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

KOPCIEŃSKI v. KOPCIŃSKI. Michał, członek Stanów galic., syn Jakóba i Heleny Trojanowskiej, wnuk Jana i Zuzanny Ostrowskiej, dziedzic Podleszan, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. 

KOPCIEWICZ h. ŚLEPOWRON. Dadzibóg podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Witebskiem. Dziewięć osób wylegitymowanych w Cesarstwie zapisano 1860 r. do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

KOPCIEWSKI v. KOPCIOWSKI. Mateusz, syn Michała i Heleny Rusieckiej, burgrabia grodzki warszawski 1728 r., z żony Katarzyny Drozdalewiczówny miał synów: Ignacego, Jana i Stanisława, żonatego z Dorotą Pruską (Don. Vars., Ks. Gr. Sochaczewskie). 

KOPCZEWSKI h. KOPYCKI. Józef, wojski bielski 1746 r. Wincenty, syn Ignacego, z synami, Adolfem i Ignacym wylegitymowani w Cesarstwie 1837 r. i zapisani do ksiąg szlachty, gub. grodzieńskiej. 

KOPCZYŃSKI h. ROLA. Franciszek, syn Szymona, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1817 r. 

KOPCZYŃSKI h. ŚLEPOWRON. Jan w nagrodę zasług wojennych nobilitowany 1649 r. Jan, sędzia grodzki włodzimierski 1660 r., z żony Anny Bokszyckiej miał synów: Jakóba, Joachima, Kazimierza, Sebastyana, Stanisława i Zygmunta (Bon.). Joachim i Sylwester podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. bracławskiem. Jan, subdelegat grodzki Winnicki 1768 r. Antoni-Ignacy, Jan-Franciszek i Maksymilian-Karol, synowie Franciszka i Teresy Grodzieńskiej, 1775 r. Tadeusz, komornik graniczny bracławski, kupił wieś Dołżek 1788 r. Ludwik, regent ziemski bracławski 1790 r. 

Bazyli, komornik ziemski wschowski 1768 r., miał syna Józefa, po którym z Tekli Koczyńskiej synowie: Franciszek, urzędnik w Lublinie, z synem Maurycym, żołnierzem wojsk ros., urodzonym z Kamili Suchodolskiej, w 1848 r., Roman i Józefat w 1854 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Onufry, Pijar, urodzony 1735 r., zmarły 1817 r., najznakomitszy gramatyk Polski XVIII stolecia, wizytator szkół, prowincyał księży Pijarów i członek Izby Edukacyjnej w 1816 r., otrzymał medal złoty z napisem z jednej strony „Wdzięczni ziomkowie", na drugiej „za gramatykę języka polskiego". Mikołaj, urzędnik w Krasnymstawie 1820 r., podsędek w Radzyminie 1830 r. Franciszek, porucznik, Józef i Sylwester w wojsku polskiem 1831 r. 

KOPEĆ h. KROJE odm. Odmiana herbu - na górnym lewym kroju krzyż mały złoty. 

Senatorowie w rodzinie: Łukasz, kasztelan brzesko-litewski 1615 r., um. 1621 r. Wasil, kasztelan nowogrodzki 1626 r., um. 1636 r. Aleksander, kasztelan brzesko-litewski 1643 r. Jan-Karol, wojewoda połocki 1658 r., kasztelan trocki 1670 r., um. 1680 r. 

Familia rusko-litewska, w XVII stoleciu do majętniejszych w kraju licząca się; do połowy XVI stolecia jej członkowie pisali się z ruska Kopot. Wasil v. Waśko Kopot, pisarz litewski 1447-1452 r., miał córkę za Iwanickim. Iwan pozostawił syna Michała, pisarza litewskiego 1506 r., namiestnika żyżmorskiego i przewalskiego 1516 r., marszałka litewskiego 1530 r., dzierżawcę miednickiego. Borys z żony Maryny Stetkiewiczówny miał córki, Hannę 1v. za Janem Wołowiczem, marszałkiem królewskim, 2v. za Lwem Sapiehą, Zofię za Andrzejem Tryzną i syna Bogusz, pisarza ziemskiego 1578 r., podkomorzego 1590 r., ostatnio marszałka brasławskiego, żonatego z Hanną Pietkiewiczówną, cześnikówną litewską. 

Wasil, koniuszy witebski 1530 r., posłował 1563 r. na sejm od Stanów litewskich do układu o Unię; cytowany w Vol. Leg. 1564 r., miał mieć dwie żony: Apolonię Wołowiczównę i Konstancyę Tarłównę i z nich pozostawił córkę Annę za Andrzejem Wojną, krajczym litewskim, i synów: Łukasza, Filona i Wasila. 

Łukasz, podkomorzy i poborca brzesko-litewski 1613 r., kasztelan brzesko-litewski 1615 r., um. 1621 r., pozostawiwszy z żony Katarzyny Firlejówny, wojewodzianki krakowskiej, syna Aleksandra, kasztelana brzeskiego 1643 r., który podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. brzesko-litewskiem i z dwóch żon, Teofili z Tęczyna, wojewodzianki lubelskiej, i Anny Noskowskiej, podkomorzanki lubelskiej, miał córkę Katarzynę za Abrahamem Gołuchowskim i syna Franciszka-Aleksandra, dziedzica Opola, ożenionego z Katarzyną Stetkiewiczówną, podkomorzanką orszańską, z której syn Grzegorz, generał-major wojsk litewskich, żonaty z Teofilą Wapowską, i córka Franciszka 1v. za Szymonem ks. Druckim-Lubeckim, kasztelanem mińskim, 2v. za Karolem Załuskim, kuchmistrzem litewskim.

Filon, drugi syn Wasila, marszałek lidzki 1612 r., w 1613 r. deputat do wypłaty wojska, z żony Heleny-Elżbiety Chreptowiczówny, podkomorzanki nowogrodzkiej, miał córki: Annę za Grzegorzem ks. Korskim, kasztelanem mścisławskim, Katarzynę za Sebastyanem Kęsztortem, Zofię za Aleksandrem Haraburdą i synów: Adama, kanonika wileńskiego i proboszcza wasiliskiego 1668 r., Bazylego, żonatego z Izabelą Wielżyńską, Mikołaja, Jezuitę, Jerzego i Krzysztofa, dworzanina królewskiego 1632 r., po którym z Anny Scypionówny, podkomorzanki grodzieńskiej, syn Kazimierz ożeniony z Katarzyną Tyzenhauzówną. 

Wasil (Bazyli), trzeci syn Wasila, podkomorzy i poborca brzesko-litewski 1615 r., kasztelan nowogrodzki 1626 r., starosta ożski i przełomski, miał dwie żony, Helenę ks. Dolską i Barbarę Chodkiewiczównę, kasztelankę wileńską, z których pozostawił córkę Annę, żonę Pawła Sapiehy, hetmana wielkiego litewskiego, i syna Jana-Karola, pokojowego dworzanina królewskiego 1647 r., posła na sejm, który podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. brzeskiem; cześnik 1656 roku, z podstolego litewskiego wojewoda połocki 1658 r., kasztelan trocki 1670 r., deputat na Trybunał skarbowy litewski 1661 i 1673 r., starosta brzesko-litewski, kowieński i jurborgski, komisarz do zapłaty wojska 1658 r., deputat do mennicy 1667 r., marszałek Trybunału litewskiego 1672 r., w 1662 r. furdował Benedyktynów w swem dziedzictwie Horodyszczu. Kasztelan z żony Maryi-Lukrecyi margrabianki de Strozzi, wdowy po Aleksandrze ks. Radziwille, marszałku wielkim litewskim, miał córki, Franciszkę za Władysławem-Kazimierzem Sapiehą, kasztelanem trockim, i Annę 1v. Stanisławowę Łużecką, wojewodzinę podolską, 2v. żonę Konstantego ks. Szujskiego, pisarza wielkiego litewskiego. 

Zofia za Janem Chaleckim, miecznikiem litewskim 1580 r. Paweł, stolnik brasławski i poborca mścisławski 1601 r., ostatnio stolnik mścisławski. Zygmunt na Wołyniu 1644 r. Jan 1648 r. i Heronim 1697 r. z wojew. wileńskiem, a Mikołaj-Kazimierz, rotmistrz królewski, z pow. wiłkomierskim 1674 r. podpisali elekcye. Michał-Antoni, oboźny piński 1705 r., podczaszy oszmiański 1711 r., skarbny W. Ks. Litew., pisarz trybunalski 1721 r., pisarz wielki litewski 1725 r., dziedzic dóbr Juraszki, kilkakrotnie poseł na sejmy i deputat na Trybunał, z żony Anny Naramowskiej, sędzianki oszmiańskiej, pozostawił sześć córek, z których Anna za Chomińskim, Konstancya za Franciszkiem Kościałkowskim, podkomorzym witebskim, Barbara za Mikołajem Łopacińskim, podczaszym mścisławskim, i Maryanna za Stanisławem Burzyńskim, kasztelanem smoleńskim. Mikołaj, sędzia grodzki brasławski 1721 r., stolnik wiłkomierski, ożeniony z Konstancyą Miską, miał synów, Michała i Józefata, żonatego z Zuzanną Wawrzecką, z której syn Wincenty podpisał elekcyę 1764 r. (Metr. Litew., Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Arch. Dubr. i Szem., Bon.). 

Walenty, viceregent mielnicki 1701 r., miał syna Antoniego, tego syn Józef-Kazimierz pozostawił syna Karola-Marcina, po którym synowie: Tadeusz, urzędnik w Lublinie, wylegitymowany w Królestwie 1854 r. razem z synem Wiktorem, urodzonym z Maryanny Żarskiej, i Grzegorz, po którym z Agnieszki Wójcickiej synowie, Ignacy, urzędnik w Lublinie, i Franciszek, urzędnik w Łęczycy, wylegitymowani w Królestwie 1855 r. 

Stanisław, syn Samuela, rotmistrz piński, z żony Anny Goławskiej miał synów: Adama, Antoniego, Michała, kapitana wojsk polskich, i Józefa, generała brygady wojsk polskich 1794 r., wylegitymowanych w Cesarstwie 1835 r. i zapisanych do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

Józef w bitwie pod Maciejowicami 1794 r. dostał się do niewoli; uwolniony przez cesarza Pawła, dostał od cesarza Aleksandra I dobra Luszniew; z żony Anieli Szmyderówny miał syna Józefa, dziedzica dóbr Luszniew, po którym z Zofii Łopacińskiej synowie: Józef, Gustaw, Stanisław, Aleksander i córka Marya za Władysławem Pietkiewiczem. 

Kazimierz, Klemens, Julian i Leon, synowie Adama, dziedzice dóbr Kirkiliszki, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

KOPECKI. Józef, syn Antoniego i Ewy z Różeckich, 1781 r. (Ks. Gr. Czerskie). Stanisław, syn Floryana i Ewy z Monasterskich, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KOPELOWSKI. Marcin i Marcin de Kopele z ziemią ciechanowską podpisali elekcyę 1697 r. 

KOPERNICKI. Józef, chorąży kawaleryi narodowej 1778 r., następnie porucznik w dymisyi (Ks. Wojskowe). 

KOPERSKI. Stanisław, kanonik i sekretarz kapituły łowickiej 1715 r. (Ks. Gr. Sochaczewskie). Jan Nepomucen, sędzia Trybunału gub. mazowieckiej, z synami, Włodzimierzem-Julianem i Stanisławem-Wojciechem, urodzonymi z Eleonory Czemskiej, otrzymali przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1847 r. 

KOPIATKIEWICZ. Ignacy, Bonawentura i Apolinary, synowie Jana, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r. 

KOPIATOWSKI. Franciszek, syn Antoniego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r. 

KOPICKI. Szczęsny z wojew. malborgskiem podpisał elekcyę 1648 roku. 

KOPIJEWICZ h. JELITA. Filip, syn Stanisława, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1832 r.

KOPIJOWSKI v. KOPIJEWSKI. Bohdan i Teodor, synowie Jacka, dziedzice Kopijówki, w bracławskiem 1590 r. Bohdan, skarbnik bracławski 1618 r., pozostawił córkę Reginę 1v. za Mikołajem Kamienieckim, 2v. żonę Stanisława Skarżyńskiego. Teodor, wyznaczony 1616 r. do rewizyi ksiąg ziemskich i grodzkich bracławskich, miał z żony Maruszy Mikulińskiej syna Włodzimierza. Ignacy, Jan i Stanisław, dziedzice na Ruścu i Starej Wsi 1791 r. (Bon., Don. Vars.). 

KOPIŃSKI. Pisali się z Kopiny, w wojew. podlaskiem. Jan, Adam i Paweł 1575 r. Izajasz mianowany 1632 r. metropolitą ruskim kijowskim, lecz gdy nie mógł dla słabości zdrowia pojechać na koronacyę Władysława IV i wysłał na nią Mohyłę, ten przedstawił królowi, że Kopiński chory i niedołężny, nie może pełnić obowiązków metropolity, król tę godność oddał Mohile. N. z ziemią bielską podpisał elekcyę 1674 r. Kazimierz, syn Szymona, dziedzic części Kopina, ożeniony z Konstancyą Bartnicką 1753 r., miał synów, Dominika i Krzysztofa, po którym z Brygidy Domańskiej synowie, Andrzej i Krzysztof. 

Ludwik-Antoni, syn Aleksandra i Anny Ostrowskiej, wnuk Franciszka i Zofii Zborzyńskiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). Jan, syn Karola, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r. Józef, urzędnik sądowy w Warszawie 1856 r. 

KOPLEWSKI h. ABDANK. Jan, podstoli wiłkomierski 1602 roku. Ignacy i Józef-Stanisław, łowczy wiłkomierski 1764 r., Stanisław i Antoni podpisali konwokacyę generalną litewską 1764 r. Michał, syn Kazimierza, 1799 r. i Jan, syn Macieja, 1804 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

KOPORSKI h. ABDANK. Józef, cześnik inflancki 1774 r., miał syna Karola, po którym z żony Reginy Buczyńskiej synowie: Ignacy i Władysław, właściciel domu w Lublinie, wylegitymowani w Królestwie 1857 r., i Tomasz. 

Ignacy, dr. medycyny, żonaty z Maryą hr. Platerówną, miał syna Andrzeja, po którym z Dominiki Kozieł-Poklewskiej córki: Marya za Józefem Nowickim, Natalia i Paulina za Kazimierzem Kuszlem. 

Tomasz, ostatni z synów Karola, żonaty z Maryą Nieckiewiczówną, pozostawił syna Władysława, po którym z Ksawery Nowickiej syn Bronisław i córki: Anna, Marya za Wacławem Hłaską i Zofia (Bon.). 

KOPROWSKI h. ALABANDA. Jakób z żoną Katarzyną z Brzezińskich w 1767 r. sprzedali Andrzejowi Paprockiemu swój majątek Parznice, w pow. radomskim; ich syn Wawrzyniec z żony Heleny Szamrowskiej miał syna Teodora, po którym z żony Anny Osuchowskiej synowie, Józef w 1854 r. i Antoni w 1860 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Józef, w 1790 r. subdelegat grodzki sandomierski, miał syna Wojciecha, po którym z Eleonory Kurzyna, 1v. Jakubowskiej, synowie: Robert, oficer wojsk ros., wylegitymowany w Królestwie 1859 r. i Ludwik, po którym syn Józef z Felicyanny Lesiewskiej pozostawił syna Józefa, wylegitymowanego w Królestwie 1859 r. 

KOPROWSKI h. KORCZAK. Antoni, syn Kazimierza-Floryana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1860 r. 

KOPROWSKI. Józef, syn Andrzeja, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1855 r. 

KOPRZYCKI. Wojciech z ziemią nurską podpisał elekcyę 1697 r. 

KOPRZYWNICKI. Byli w pow. łęczyckim, zakroczymskim i zambrowskim; wzięli nazwisko od wsi Koprzywnicy, dziś Pokrzywnicy, i pisali się częściej Pokrzywnickimi, a obecnie stale Pokrzywnickimi. 

KOPSOWICZ h. WIENIAWA. Podług Wielądka Józef, podstoli sanocki, z Barbary Szybińskiej miał córki, Katarzynę 1v. Śmiechowską, 2v. Kubrzycką, Kunegundę za Nowickim i synów, Onufrego, bezdzietnego, i Tadeusza, po którym z 1-ej żony Maryanny Palkiewiczówny syn Wojciech 1772 r., a z 2-iej żony Wiktoryi Surowskiej, wdowy po Chlebowskim, syn Jakób 1777 r. 

KOPYCIŃSKI h. TOPACZ. Wzięli nazwisko od majątku Kopeczyńce, na Podolu, w którym posiadali zamek warowny; ten majątek Barbara Kopycińska, żona Andrzeja Kalinowskiego, przeniosła w dom męża. Kopycińscy v. Kopyczyńscy pisali się też z Bestwiny, majątku, który jakiś czas był w ich posiadaniu. 

Jakób fundował kościół parafialny w swej wsi Kopeczyńce 1443 r.; z żony Eufemii miał syna Jakóba, po którym z Katarzyny Fredrówny synowie: Jerzy, Mikołaj i Stanisław. Stanisław i Ostafi (Eustachy), dziedzice dóbr Kopeczyńce, dzielni rotmistrze królewscy 1575 r. Stanisław, sędzia ziemski halicki, podpisał ugodę będzińską 1589 r.; z żony Anny Gorajskiej miał syna Jana, żonatego z Aleksandrą Matyńską. 

Eustachy, dziedzic Kopyczyniec 1580 roku, miał synów, Mikołaja i Szymona. Mikołaj, podsędek halicki 1612 r., poseł na sejm 1616 r., ożeniony z Katarzyną Ozga. Szymon, rotmistrz królewski odznaczył się w wojnach w 1621 r.; wysłany od Stanisława Lubomirskiego, aby bronił przeprawy Turkom przez Dniestr, otoczony od przeważającej siły nieprzyjaciół, dzielny stawiał im opór, aż z niebezpieczeństwa uwolnił go Koniecpolski; ów Szymon, starosta petrykowski i zamojski, zaślubił Zofię Skotnicką i z niej miał córki, Barbarę za Andrzejem Kalinowskim, 2v. za Janem Makowieckim, Zofię Romerową, następnie za Adamem Porczyńskim, i dwóch synów, Aleksandra, ożenionego z Elżbietą Drohojowską, i Piotra, po którym z Zofii Broniewskiej córka Barbara za Markiem Siekierzyńskim (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Don. Vars., Bon.).

Jan, pisarz grodzki nowokorczyński 1788-1793 r., sędzia ziemski wiślicki 1792 r., z żony Urszuli Okolskiej miał syna Franciszka, podpułkownika wojsk polskich 1829 r., sędziego pokoju okręgu siennickiego 1857 r., wylegitymowanego w Królestwie 1849 r. 

KOPYCKI h. KOPYCKI. Herb - w polu czerwonem złote drzewo od oszczepu u góry rozdzielone na dwa żelezca; w koronie trzy pióra strusie. 

Wzięli nazwisko od wsi Kopytkowo, w pow. nowskim, tę wieś niektórzy z jej członków zastawili Kostkom, a ci sprzedali Wolfom, z czego się wywiązały procesy, które o ruinę majątkową przywiodły Kopyckich. Stanisław, zaprzyjaźniwszy się z hetmanem Podkową, przyłożył się do wyniesienia go na gospodarstwo wołoskie, i w nagrodę został od niego mianowany gubernatorem chocimskim 1577 r. 

Jan za Zygmunta III, Michał za Władysława IV, a Dawid za Jana Kazimierza, dzielni rotmistrze. Szczęsny z wojew. chełmińskiem i Tercyan Michał z wojew. pomorskiem podpisali elekcyę 1648 r. Aleksander i Dawid 1702 r. (Akta Krzemienieckie). Michał, stolnik piński 1754 r. Michał-Jan z żoną Franciszką z Przywidzkich kupili część dóbr Milatyn od Zbrożka 1786 r. (Akta Dubieńskie). 

Rafał, syn Andrzeja, wylegitymowany w Cesarstwie 1832 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

KOPYDŁOWSKI h. DRYA. Senator w rodzinie, Przedpełk, kasztelan lendzki 1434-1438 r. 

W Wielkopolsce. Mikołaj, dziedzic na Kopydłowie 1402 r., fundował kościół w Śleszynie. Przedpełk, kasztelan lendzki 1434 r., walczył w bitwie pod Grunwaldem 1410 r., i wziął do niewoli Kazimierza ks. Pomorskiego. Ambroży, dziedzic wsi Kopydłowo, w pow. konińskim 1583 r. (Ks. poborowe); jego syn Marcin 1609 r. (Ks. Gr. Przedeckie). 

KOPYSTYŃSKI h. LELIWA. Piszą się z Kopystna, w ziemi przemyślskiej. Kuzma, dziedzic Kopystna 1508 r. (Ks. poborowe), Iwan i Łazarz, dziedzice Kopystna 1579 r. Michał, biskup grecki przemyślski 1592 r., przystąpił do Unii 1595 r., lecz skłoniony namową ks. Konstantyna Ostrogskiego, wkrótce od niej odstąpił. Jan, podstarosta kamionacki, poborca przemyślski 1607 r. Zacharyasz, archimandryta peczarsko-kijowski 1625 r. Izaak, biskup grecko-przemyślski 1628 r. Bazyli, rotmistrz królewski 1650 r. Bazyli i Mikołaj, synowie Aleksandra, dziedzice na Popielach 1692 r. 

Bazyli, łowczy latyczowski 1708 r., z żony Teresy Szepielewskiej, miał córki, Anielę za Antonim Poniatowskim, cześnikiem żytomierskim, Elżbietę 1v. za Janem Szaszkiewiczem, 2v. za Aleksandrem Maćkiem i synów, Antoniego, skarbnika wizkiego, i Jana, miecznika liwskiego.

Mikołaj, drugi syn Aleksandra, podczaszy bracławski, z żony Anny Nahujowskiej miał synów, Jakóba i Jana; z nich Jakób z żony Katarzyny Zielonkówny pozostawił córki, Annę za Michałem Wieniawskim, Małgorzatę za Józefem Łosiem i syna Jana, po którym z Anieli Monasterskiej synowie: Bazyli, Jan i Piotr (Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Bon.). 

Kazimierz i Stanisław, synowie Szymona i Maryanny Brzostowskiej, wnukowie Kazimierza i Anny Gołkowskiej, prawnukowie Andrzeja i Zofii Lesiowskiej, dziedziców Topolnicy, oraz Wojciech wylegitymowani w Galicyi 1782 r., a po Stanisławie syn Wincenty, dziedzic Rusowa i Stecowy, strażnik sreber koronnych 1817 r., chorąży koronny galicyjski 1834 r., wylegitymowany 1817 r.; Wincenty z Amelii hr. Karśnickiej pozostawił syna Henryka i córki: Apolonię, Julię, Kamilę i Waleryę. 

Andrzej, syn Jacka i Heleny Makowskiej, Jan i Mikołaj, synowie Jana i Zofii Popielówny, wszyscy wnukowie Jana, dziedzica Kopystna, i Heleny Krynickiej, prawnukowie Romana, praprawnukowie Łukasza, wylegitymowani w Galicyi 1782 r., a po Janie z Maryi Błażewskiej syn Mateusz wylegitymowany 1834 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowieża). 

KOPYSTYŃSKI h. SAS. Grzegorz, syn Bazylego i Maryanny z Rewkiewiczów, wnuk Teodora i Apolonii z Unickich, oraz Michał i Jan, synowie Piotra i Maryanny Sozańskiej, wnukowie Grzegorza i Magdaleny Jezierskiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KOPYSTYŃSKI. Jan i Józef, synowie Ignacego i Maryanny Kapuścińskiej, wnukowie Andrzeja i Antoniny Szybińskiej, oraz Antoni i Mikołaj, synowie Józefa, podstolego malborgskiego, i Anieli Łozińskiej, wnukowie Antoniego i Joanny Chronowskiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r., a po Antonim z Teresy Piątkowskiej syn Dominik, porucznik piechoty austryjackiej, i syn tego Albin, urodzony z Eleonory Holszteinówny, 1831 r., oraz Antoni, syn Mikołaja i Krystyny Kudelskiej, 1825 r. wylegitymowani w Galicyi (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KOPYTOWSKI h. KOŚCIESZA. Senator w rodzinie, Piotr, kasztelan warszawski 1525-1537 r. 

Pisali się z Kopytowa, w ziemi warszawskiej. Krystyn pozostawił córki, Annę za Andrzejem Radzikowskim, Barbarę za Grzegorzem Ulenieckim i synów: Jana, Piotra i Stanisława, kanonika warszawskiego. Piotr, z podkomorzego wyszogrodzkiego podkomorzy czerski 1518 r., kasztelan warszawski 1525 r, starosta wyszogrodzki i marszałek ks. Mazowieckich, po wygaśnięciu domu Piastów, wyznaczony był przez Zygmunta I do odebrania przysięgi od ziemian wyszogrodzkich 1526 r.; z żony Małgorzaty z Zaborowa miał córkę Annę za Arnoldem Uchańskim. Wawrzyniec, podczaszy inflancki 1768 r. (Metr. Kor., Ks. Ziem. Wyszogrodzkie, Wyr. i Zap. Tryb. Piotrk.).

KOPYTYŃSKI. Józef, podporucznik wojsk polskich 1829 r., następnie podporucznik w kompanii szpitalnej wojsk rosyjskich, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1837 r. 

KORABATAKI Konstanty na zalecenie hetmanów i hospodara ziem mołdawskich za okazane usługi Rzeczypospolitej otrzymał na sejmie nobilitacyę 1676 r. (Vol. Leg.). 

KORABIEWICZ h. KORAB. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1840-1863 r. Stefan, syn Stefana, urzędnik w gub. inflanckiej 1851 r. 

KORABIEWSKI h. OSSORYA. Senator w rodzinie, Marek, kasztelan rawski 1435 r. 

Pochodzą z Korabiewic, w rawskiem. Andrzej, podkomorzy rawski i sochaczewski 1374 r., ostatnio podkomorzy płocki 1400 r., miał synów: Andrzeja, Jana, kanonika krakowskiego, Marka, Mikołaja i Stanisława. 

Marek, dziedzic na Złotnikach i Popieniu, podkomorzy gostyński 1424 r., kasztelan rawski 1435 r., miał córki, Katarzynę za Jakóbem z Drzewicy, Ofkę, żonę Stanisława z Lubrańca i syna Jakóba, piszącego się Złotnickim (Conv. Piotrk., Ks. Gr. Brzeskie, Bon.). 

KORABIEWSKI h. RADWAN. Piszą się z Korabiewic, w ziemi rawskiej. Gotard na Przewodowicach, podczaszy rawski 1489 r. Jan, dziedzic na Cielądzu 1579 r. Walenty, syn Samuela, ustąpił 1672 r. części dóbr Kuczków bratu rodzonemu Sewerynowi. Seweryn żonaty z Łucyą Miroszewską 1684 r. Jan, miecznik łęczycki 1690 r. Adam z Anny Wierzchowskiej miał synów, Pawła 1680 r. i Adama-Stanisława, ożenionego z Teresą Radzanowską 1696 r. (Akta Radomskie). Jan-Józef, podstarosta owrucki 1753 r. (Metr. Kor., Don. Vars., Ks. Gr. Sochaczewskie). 

Piotr Korabiowski podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. Sandomierskiem; z żony Krystyny Marchockiej miał synów: Łukasza, Kazimierza, Michała i Stanisława. 

Łukasz, stolnik gostyński 1695 r., z 1-ej żony Jadwigi Górskiej pozostawił synów, Jerzego i Tomasza, a z 2-iej żony Zofii Zborowskiej synów, Melchiora i Wawrzyńca. 

Po Jerzym, podczaszym liwskim, z żony Barbary Chmieleckiej, miecznikówny przemyślskiej syn Andrzej, dziedzic Piątkowy i Tarnawki, członek Stanów galic., wylegitymowany w Galicyi 1782 r. bez wskazania herbu. 

Melchior, żonaty z Maryanną Wiszniewską, miał córki, Katarzynę za Wojciechem Sulatyckim, Rozalię za Franciszkiem Smarzewskim i synów: Dominika, podczaszego chęcińskiego, Mikołaja, stolnika gostyńskiego, wylegitymowanych w Galicyi 1787 r., i Tomasza, łowczego nurskiego 1762 r.

Wawrzyniec, drugi syn stolnika Łukasza i Zborowskiej, podstoli bracławski 1726 r., z żony Katarzyny Szembekówny pozostawił syna Józefa, po którym z Teresy Kochanowskiej synowie: Jan, Karol i Stanisław; po Karolu z Heleny Hoszowskiej synowie, Hipolit i Ignacy, a po Hipolicie z Kseni Kopkówny syn Hipolit z synami: Hipolitem, Stanisławem i Wacławem, urodzonymi z Maryi Gorazdowskiej, wylegitymowany w Galicyi 1832 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

Jacek, dziedzic dóbr Kundoszyce (?), miał syna Antoniego 1760 r., po którym z Ewy Kamieńskiej syn Wincenty, oficer wojsk Ks. Warszawskiego, kawaler krzyża wojsk polskich, urzędnik Komisyi Wojny 1830 r., wylegitymowany w Królestwie 1840 r. razem z synem Wiktorem, inżynierem Komisyi lądowej i wodnej w Królestwie, urodzonym z Matyldy Niksdorf. 

KORABLEWSKI v. KORABLOWSKI. Byli w wojew. Sieradzkiem i pisali się z Korablewa. Jan, dziedzic na Bartkowicach 1552 r. Szymon, komornik króla Stefana Batorego 1581 r. Krzysztof notowany 1611 roku w aktach warszawskich. 

KORACZ h. WĄŻ. Mikołaj, syn Stanisława, 1439 r. Jan, Stanisław, Mikołaj i Andrzej, dziedzice wsi Grzmucina, w radomskiem 1470 r. (Lib. Benef.). Jakób, dziedzic Grzmucina 1508 r. Wojciech, dziedzic na Drohoszowie i Kłodnie 1579 r. (Ks. poborowe). Mikołaj z wojew. Sandomierskiem podpisał elekcyę 1697 r. 

KORALEWICZ. Aleksy, zakonnik Reformatów, napisał kronikę tego zgromadzenia. Leon 1774 r. (Akta Nowokorczyńskie). Marcin, Feliks, Witalis, Michał i Eugeniusz, synowie Jana i Maryanny z Więcławskich, wnukowie Mikołaja, wylegitymowani w Galicyi 1808 r. (Zbiory Dr. M. Dunina Wąsowicza). 

KORALEWSKI. Andrzej z Koralewic, syn Andrzeja, podpisany 1402 r. na przywileju Janusza Ks. Mazowieckiego. Piotr z Kadzica i Franciszek podpisali elekcyę 1648 r. z wojew. rawskiem. 

KORASZEWSKI. Jacek z ziemią czerską podpisał elekcyę 1697 r. 

KORATYSZEWSKI. Leonard, syn Floryana, wylegitymowany w Cesarstwie 1846 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

KORAWA. Pisali się z Rapczyc, w ziemi przemyślskiej. Marcisz, dziedzic Rapczyc, Michałowic, Dołhego i Słońska 1450 r., miał córkę Annę za Piotrem Myślatyckim i synów: Mikołaja, burgrabiego przemyślskiego 1473 r., Marcisza i Prokopa. Marcisz, dziedzic Dołhego, Rapczyc i Michałowic, żonaty z Zofią z Górki, a Prokop był dziedzicem dóbr Juszkowce, Klekotów i Malechów 1480 r. (Bon.). 

KORBACZEWSKI (?). Jan z pow. rzeczyckiego podpisał elekcyę 1764 r. (Czy nie Horbaczewski?).

KORBECKI h. PORAJ. Jan Kanty i Julian, synowie Marcina i Barbary Słąnkówny, wnukowie Andrzeja i Maryanny Nowakowskiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Maciej, syn Jana, deputat sądów powiatu Kamieńca Podolskiego 1840 r. 

KORBOWSKI. Przecław, pisarz grodzki brzesko-litewski i poborca 1596 r. (Vol. Leg.). 

KORBUT h. KORCZAK. Stara litewska rodzina, brała przydomek Karaffa, a pisała się z Siedliszcza, w ziemi chełmskiej. Mikołaj, podsędek 1535 r., a następnie sędzia ziemski chełmski. Marcin, syn Stanisława, właściciel Tulnik i Woli Tulnickiej 1591 r. Marcin-Floryan, strażnik starodubowski 1701 r., cześnik orszański 1702-1720 r., sekretarz królewski i deputat do konstytucyi 1703 r., sekretarz legacyi do Turcyi i Moskwy, jego sukcesorowie dostali zapewnienie wynagrodzenia na sejmie 1766 r. za wydatki w poselstwach w 1703 r. Antoni, cześnik liwski, komisarz z sejmu 1703 r. Józef podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. Leon, strażnik smoleński 1764 r. 

Samuel, syn Aleksego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. Wylegitymowani z przydomkiem Karaffa w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej i mińskiej, a Korbut z przydomkiem Paszkiewicz w gub. kijowskiej 1840-1860 r. 

Kazimierz, syn Wincentego, kapitan wojsk rosyjskich, stanowy prystaw pow. witebskiego 1840 r. Maurycy, syn Tomasza, urzędnik w gub. witebskiej 1851 r. Stanisław, syn Klemensa, marszałek szlachty pow. witebskiego 1851 r. Potomstwo Pantaleona, syna Teodora, wylegitymowane w Cesarstwie i zapisane do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1853 r. Salomea, córka Michała, kapitana wojsk polskich, i Zofii ze Śliźniów, zm. 1907 r. w Warszawie (Ks. Wojskowe). 

KORBUT-PASZKIEWICZ. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1840 r. 

KORCUN. Mikuła, dziedzic części majątku Rosicy 1571 r. Andrzej z pow. rzeczyckim podpisał elekcyę 1764 r. 

KORCZ Jakób, major wojsk koronnych w regimencie Załuskiego, otrzymał nobilitacyę 1685 r. 

KORCZAK h. GRZYMAŁA. Była rodzina tego nazwiska, z której Jan ze Strękowa z synem Mikołajem cytowani w aktach wąsoskich 1472 r. Bartłomiej, Michał i Jan w ziemi łomżyńskiej 1476 r. Tomasz 1551 r. Jakób, syn Wojciecha ze Strękowa, żonaty z Katarzyną Dobrzyjałowską 1602 r. Józef, stolnik malborgski 1761 r., żonaty z Katarzyną Rylską. 

KORCZAKOWSKI h. KORCZAK. W ziemi łomżyńskiej, zkąd się przenieśli na Ruś Czerwoną; wzięli nazwisko od wsi Korczaki i jeszcze w XVI stoleciu pisali się Korczak. Piotr, Jan i Stanisław, synowie Pawła, 1552 r.; po Stanisławie synowie, Walenty, dziedzic wsi Korczaki 1609 r., i Bartłomiej, po którym syn Piotr miał syna Kazimierza 1678 r. Jan z ziemią różańską podpisał elekcyę 1648 roku. Wojciech, syn Jana, ożeniony z Anną Wysoczyńską 1649 r. Marcin, podwojewodzy łomżyński 1674 r., ożeniony z Teofilą Ślezicką, ofiarował bogaty kielich do kościoła w Krasnem 1688 r. Stanisław, syn Jana, dziedzica wsi Korczaki 1729 r. Maciej, syn Józefa, i Wawrzyniec, syn Antoniego, dziedzice wsi Korczaki 1768 r. Michał, syn Bartłomieja, 1771 r.

Maciej, podstoli sanocki 1792 r., sprzedał Kotowskim swą wieś Laskowice 1794 r.; jego syn Teodor z Barbary Klockiej miał synów: Wojciecha, inżyniera, Adama i Kajetana, urzędnika w Towarzystwie ogniowym, wylegitymowanych w Królestwie 1839 r. 

KORCZEWSKI h. ŁABĘDŹ. Andrzej i Teodor, synowie Teodora, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1741 r. 

KORCZEWSKI h. ŚWIEŃCZYC. Wzięli nazwisko od wsi Korczew, na Podlasiu, zkąd się przenieśli do wojew. kijowskiego. Przecław z żoną Kordulą fundowali kościół w Knychówku, na Podlasiu 1437 roku. Po Bohdanie kilku synów: Aleksander, Fiedor, Iwan i Mikołaj 1610 r. Iwan przeniósł się na Wołyń i w nagrodę zasług rycerskich dostał pewne grunta, na których osadził miasteczko Grodek, później od imienia jego syna Adama nazwane Adamgrodem; ten Adam fundował w tem mieście Dominikanów 1641 r., a był ożeniony z Krystyną Modliszewską. Iwan, dziedzic na Połowni i Beżowie, z Eudoksyi Staweckiej miał córkę Muruszę za Maciejem Trzeciakiem i trzech synów: Abrahama, Marcina i Aleksandra. Aleksander, poborca kijowski 1673 r., żonaty z N. Stecką. Stefan z wojew. kijowskiem podpisał elekcyę 1674 r. 

Jan, skarbnik kijowski 1702 r. Adam, skarbnik kijowski 1705 r. Po Kazimierzu z Joanny Brześciańskiej synowie, Łukasz i Marcin 1770 r. Antoni i Kazimierz, posesorowie Dubnika 1770 r. Wojciech zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1796 r. Jan i Stanisław, synowie Jakóba i Salomei Owiecińskiej, 1828 r. (Arch. Jarmolinieckie). 

Andrzej i Bazyli, synowie Andrzeja, Aleksander, Jakób, Jan, Piotr i Teodor, synowie Michała, Antoni i Jan, synowie Jana, Teodor, syn Teodora, z synami: Andrzejem, Romanem i Tytusem, Romuald, syn Walentego, oraz Feliks z synami, Gabryelem i Zacharyaszem wylegitymowani w Cesarstwie 1841 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej. 

KORCZMIŃSKI h. KORCZAK. Melchior i Piotr, dziedzice na Nowosiołkach, w ziemi bełzkiej 1578 r. (Ks. poborowe). Po Piotrze córka Anna, za Mikołajem Pieczyhojskim, podczaszym bełzkim, i syn Andrzej, po którym syn Stanisław podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią bełzką. Stanisław z Korczmina, z podstolego sędzia ziemski włodzimierski 1653 r., miał trzy żony: Bohdanę ks. Sokolską, Krystynę Czechowską i Elżbietę Podhorodeńską, i z 2-iej żony pozostawił córkę Zofię 1v. Bełżecką, 2v. Gembartową, 3v. za Janem Zaborowskim, sędzią ziemskim włodzimierskim (Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Bon.).  

KORCZYC h. BROCHWICZ II. Piotr, miecznik i namiestnik Słonimski 1673-1698 r., podpisał elekcye 1674 r. z pow. Słonimskim, a Stefan, miecznik Słonimski, 1697 r. z wojew. nowogrodzkiem. Marcin z pow. Słonimskim podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Zygmunt, miecznikowicz Słonimski 1737 r. Franciszek-Antoni, horodniczy 1745 roku, regent grodzki i rotmistrz Słonimski. Piotr, kraj czy Słonimski 1750 r. Maciej z pow. Słonimskim i Maciej z wojew. mińskiem podpisali elekcyę 1764 r. Stanisław i Franciszek podpisali konwokacyę 1764 r. Józef, rotmistrz Słonimski I775 r. Tomasz, cześnik Słonimski 1775-1793 r. (Arch. Szem, Vol. Leg.). 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej: Jan, syn Fabiana, z synami: Aleksandrem, Stanisławem, Ksenofontem i Spirydyonem 1842 r.; Paweł, syn Fabiana, z synami: Fabianem, Aleksandrem i Janem 1842 r.; Jerzy, syn Antoniego, Jan, syn Józefa, z synami: Wincentym, Rafałem, Hipolitem i Antonim 1846 r.; Kazimierz, syn Tomasza, Stanisław, syn Michała; Ignacy, Zygmunt i Aleksander, synowie Konstantego, 1855 r.; Józef, syn Pawła, 1858 r. 

KORCZYŃSKI h. KORCZAK. Józef, syn Wojciecha, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. 

N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1850 r. 

KORCZYŃSKI h. SAS. Na Rusi Czerwonej. Iwaszko, dziedzic na Tuchli, i Olechno, dziedzic na Korczynie 1508 r. Ihnat i Iwan Andrzejkowicze, Iwan Miskowięta, Misko Stachowięta i Piotr Oleskowięta, dziedzice na Korczynie 1589 r. (Ks. poborowe). N. był dodany 1659 r. jako komisarz wojsku austryjackiemu wychodzącemu z Polski. Dwóch Kazimierzów i Stefan z wojew. ruskiem podpisali elekcyę 1697 roku. Maciej, syn Józefa, notowany 1768 r. w aktach ostrołęckich. Józef, skarbnik dobrzyński 1775 r. Michał, viceregent bracławski 1788 roku. Michał-Tomasz, doktór teologii, pleban w Zgórsku 1812 r., scholastyk przemyślski 1818 r., dziekan kapituły 1820 r., biskup przemyślski 1834 r., um. 1839 r. 

Grzegorz, syn Jana i Katarzyny Lubienieckiej, Teodor, syn Pawła i Maryanny Manasterskiej, oraz Jan i Michał, synowie Jana i Anastazyi Podhorodeckiej, Andrzej, syn Antoniego i Teresy Kruszelnickiej, Jan i Paweł, synowie Tomasza, oraz Jan, Tomasz, syn Jana i Franciszki Lubienieckiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. z przydomkiem Bybilk. 

Bazyli i Dymitr, synowie Michała i Maryanny Jaworskiej, Grzegorz i Piotr, synowie Jana i Anny Tustanowskiej, Siemion, syn Jana i Anastazyi Kruszelnickiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 roku z przydomkiem Jackowicz; po Grzegorzu z Anny Kruszelnickiej syn Jan, po Janie z Ewy Legoskiej synowie: Jan, Teodor i Tomasz, a po Siemionie wnukowie, Grzegorz, syn Michała i Eudoksyi Korczyńskiej, oraz Konstanty, syn Tomasza i Katarzyny Podhorodeckiej, w 1845-1856 r. Bazyli i Jan, synowie Michała i Katarzyny Korczyńskiej, Andrzej, syn Stefana, Jacek, syn Grzegorza i Anastazyi Korczyńskiej, Michał, syn Jana i Anny Tyczyńskiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. z przydomkiem Jackowicz, po Jacku wnuk Jan z synem Bazylim wylegitymowany w 1846 r. 

Jan, syn Jacka i Katarzyny Tryzowiczówny, i tego syn Jacek, Grzegorz, Jan i Michał, synowie Jana i Ewy Kruszelnickiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. z przydomkiem Łopatycz. 

Grzegorz, syn Pawła i Maryanny Kruszelnickiej, Andrzej, syn Jana i Rozalii Witwickiej, i tego synowie, Jan i Michał wylegitymowani w Galicyi 1782 r. z przydomkiem Sienkiewicz. 

Ksawery, syn Józefa i Antoniny Malickiej, Bazyli, syn Andrzeja i Anny Ledóchowskiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r., a po Bazylim z Pelagii Czajkowskiej synowie: Dymitr, Grzegorz, Jan, Michał i Tadeusz w 1807-1847 r. 

Józef, Szczepan i Symeon, synowie Andrzeja i Zofii Łosiatyńskiej, wnukowie Jana i Katarzyny Brzozowskiej, prawnukowie Jerzego i Teodory Strutyńskiej, oraz Jan, syn Michała, wylegitymowani w Galicyi 1782 roku (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KORCZYŃSKI. Dwóch Bazylich, Jacek, Jan, Michał i Szczepan, oraz Andrzej i Prokop, synowie Tomasza, i Bazyli, syn Michała, wylegitymowani w Galicyi 1782 r.; po Bazylim, synu Michała, syn Jan z Konstancyi Tauszówny miał synów, Andrzeja i Wojciecha i po Wojciechu synowie, Maciej i Wincenty w 1824 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KORCZYŃSKI Aleksander, porucznik wojsk polskich 1815 r., dziedzic wsi Niemirówek, w pow. hrubieszowskim, wylegitymowany w Królestwie 1857 r. z zasady rangi oficerskiej. 

KORDASZEWICZ h. LUBICZ. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

KORDASZEWSKI h. ZAGŁOBA. Jan-Kazimierz kupił w 1741 roku wieś Pyszowice, w pow. radomskim, od Jana Dąbrowskiego; jego syn Stanisław miał syna Stanisława, a ten syna Ignacego, urzędnika w Warszawie, wylegitymowanego w Królestwie 1847 r. 

KORDASZEWSKI. Stanisław, syn Mikołaja i Anny Brzyskiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., z Małgorzaty Wiszniewskiej miał synów, Adama i Józefa; po Józefie z Róży Łuczyńskiej syn Błażej (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza).

KORDECKI h. ŚLEPOWRON. Jan, syn Stanisława i Heleny Łepkowskiej, wnuk Marcina i Maryanny Borkowskiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., a syn jego Jakób 1810 r.; po Jakóbie z Magdaleny Witwickiej córka Anna za Jakóbem Żędzianowskim i synowie: Adam-Ambroży, Jan, Józef, Kacper, Mikołaj, Stefan, Tomasz i Wojciech, z których Jan z Tekli Skibickiej pozostawił syna Karola, wylegitymowanego w Galicyi 1848 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KORDECKI. Byli w wojew. Sieradzkiem. Nie wiem, czy z tej rodziny Klemens, w zakonie Augustyn, syn Marcina i Doroty, ur. 1603 r. w Iwanowicach, przeor Paulinów w Częstochowie, znany obrońca klasztoru Jasnogórskiego w czasie napadów Szwedów, któremu wdzięczny Jan Kazimierz chciał dać biskupstwo, lecz ten tego dostojeństwa nie przyjął; obierany kilkakrotnie prowincyałem Paulinów, umarł 1673 r. 

KORDES. Aleksander-Jan, deputat oszmiański na Trybunał litewski 1670 r. (Bon.). 

KORDOŃSKI. Jan z ziemią chełmską podpisał elekcyę 1697 r. 

KORDOWSKI. Byli w północnem Mazowszu. Maciej, syn Andrzeja, dziedzic Kordowa, w różańskiem 1611 r. Jan, podsędek różański od 1628 r. Michał, sędzia kryminalny w Warszawie 1824 r. 

KORDYMIER v. KORDEMIER. Jakób, major wojsk litewskich, indygenowany 1673 roku, wywiódł swoje szlachectwo i wykonał przysięgę 1676 r. (Vol. Leg.). 

KORDYSZ h. KORDYSZ. Herb-w polu czerwonem półkole srebrne, barkiem do góry leżące, zakończone żelezcami, pod niem strzała do dołu zwrócona, w środku ukośnie na prawo przekrzyżowana; w koronie nad hełmem trzy pióra strusie (Hr. Ostr.). 

Stara familia na Ukrainie, posiadała dziedzicznie wójtowstwo łuckie. Skobejko Kordysowicz posiadał majątki w wojew. kijowskiem 1500 roku. Iwan wyznaczony do rewizyi dawnych akt Winnickich 1616 r. Po Bazylim z Oleny Bajbuzianki synowie: Krzysztof, Mikołaj i Sebastyan, poseł bracławski 1648 roku. Krzysztof, cześnik bracławski 1648 r., deputat na Trybunał radomski 1654 r., podczaszy bracławski 1658 r., sędzia grodzki łucki 1672 r., podpisał elekcye 1648 i 1674 r.; podsędek, ostatnio sędzia ziemski bracławski 1667 r., komisarz do urządzenia ordynacyi zamojskiej 1674 r., będąc posłem 1670 r., zerwał sejm wspólnie z Aleksandrem Zabokrzyckim, rozgniewany, że nie otrzymał starostwa krośnieńskiego. Krzysztof z żony Anny Potockiej miał córki, Katarzynę za Mikołajem Komorowskim, Zuzannę za Kazimierzem Leszczyńskim i syna Michała-Heronima, podczaszego bracławskiego 1685-1696 r., który podpisał elekcye 1674 i 1697 r. z wojew. bracławskiem, i z żony Anny Wolińskiej pozostawił syna Antoniego, skarbnika bracławskiego 1712 r., żonatego z Zofią Deniskówną. 

Jan-Antoni i Józef, wójt dziedziczny łucki, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. bracławskiem. Stanisław, dziedzic dóbr Borkowo, skarbnik bracławski 1748 r., cześnik Winnicki 1766-1770 r., podstoli 1772 r., stolnik bracławski 1775 r. (Vol. Leg.), chorąży Winnicki 1778 r., ostatnio chorąży bracławski 1780 r., poseł na sejmy, z żony Justyny Grocholskiej pozostawił córkę Franciszkę za Józefem Pruszyńskim i synów, Ignacego i Liberego, szambelana Stanisława Augusta, żonatego z Magdaleną Pruszyńską. 

Ignacy podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. wołyńskiem; łowczy 1772 r., pisarz ziemski bracławski 1775-1788 r., sędzia sejmowy 1777 r., poseł na sejmy, odziedziczył po bezdzietnym bracie ogromny majątek, a między niemi Czartoryjsk, do którego rościł także pretensyę Heronim ks. Sanguszko; Ignacy miał dwie żony, Katarzynę Głębocką i Annę Rakowską, umarł bezdzietny (Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Bon.). 

KORDZIKOWSKI h. PRUS III. Józef, syn Stefana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. August, kapitan wojsk polskich 1831 r. 

KORDZIKOWSKI h. SUCHE-KOMNATY. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

KORDZIUK h. BAWOLA-GŁOWA. Samuel z Gongida, podczaszy inflancki 1707 r., żonaty z Anną Okuszkówną. Michał, szambelan królewski, komisarz do wojew. wileńskiego 1789 r. (Vol. Leg.). Mikołaj, syn Jana, z synami: Janem, Gabryelem, Aleksandrem i Adamem zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1800-1835 r. 

KORECKI h. OGOŃCZYK. Samuel, rotmistrz ks. Ostrogskiego, dzielnie walczył przeciwko Tatarom 1648 r. Michał, podstoli wschowski 1710 r., sprzedał Janowi Krupińskiemu swój majątek Skrzypki; jego syn Kazimierz, kapitan wojsk królewskich, miał syna Daniela, po którym z Józefiny Tańskiej synowie, Hilary i Feliks wylegitymowani w Królestwie 1848 r. 

Maciej, syn Daniela i Maryanny Jurkowskiej, wnuk Józefa i Zofii Grabowieckiej, prawnuk Antoniego, wylegitymowany w Galicyi 1808 r. bez wskazania herbu (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KORECKI h. POGONIĄ LITEWSKA. Książęta. Senatorowie w rodzinie: Bohusz, wojewoda wołyński 1572-1576 r. Karol, kasztelan wołyński 1623 r., umarł 1633 r. 

Aleksander, syn Patrycego, w zamian za odebrane księztwo starodubowskie miał otrzymać znaczne posiadłości nad rzeką Korzec, i tam wystawić zamek Korzec, od którego jego potomkowie wzięli nazwisko Korecki. Aleksander złożył hołd królowi Jagielle i Jadwidze 1399 i 1403 roku; miał on syna Bazylego, po którym syn Iwan, namiestnik krasnosielski ożeniony z Wasilisą ks. Hlebowiczówną, za którą odziedziczył znaczne majątki w posagu, pozostawił córkę Hannę za Michałem Zbrochowiczem Hulewiczem i pięciu synów, z których Bazyli, Lew i Aleksander polegli pod Sokalem 1519 r. w nieszczęśliwej bitwie z Tatarami bezpotomni, Iwan i Fedor. 

Ks. Iwan, dworzanin królewski, dostał wraz z bratem Fedorem zamek Targowicę, w pow. łuckim, od Zygmunta I w 1511 roku, jego córka Anna była żoną Iwana Wasilewicza ks. Massalskiego, a ks. Fedor, starszy syn Iwana, namiestnika krasnosielskiego, dzielny wojownik, dostał w nagrodę zasług dobra Suszczany, w pow. kijowskim, od Zygmunta I w 1508 r., i z żony Anny ks. Żyzemskiej pozostawił syna Bohusza. 

Ks. Bohusz, wojewoda wołyński 1572-1576 roku, starosta łucki w 1560 r., Winnicki, bracławski i żytomierski, dzielny wojownik przeciwko Tatarom, których pokonał i z granic polskich wypędził, w 1567. r. dotarł aż do Wielkich Łuk; założył zamki w Bracławiu i Winnicy, popierał Unię Polski z Litwą i przyłączenia Wołynia do Korony. Wojewoda miał dwie żony, Hannę Sanguszkównę i Maryannę Czaplicównę ze Szpanowa, z której synowie, Jerzy młodo zmarły i Joachim. 

Ks. Joachim walczył przeciw rokoszanom Zebrzydowskiego 1606 r.; dziedzic Targowicy, z Anny Chodkiewiczówny, siostry słynnego Jana-Karola, hetmana wielkiego litewskiego, miał pięć córek i dwóch synów, Samuela i Karola; z córek: Leonilla za Janem Radziwiłłem, Marcebella-Anna 1v. Hlebowiczowa, kasztelanowa wileńska, 2v. Janowa Rakowska, wojewodzina witebska, Izabela, żona Mikołaja ks. Czartoryskiego, wojewody wileńskiego, i przez nią majątki Koreckich po ich wygaśnięciu przeszły do Czartoryskich, Helena, żona Marcina Kalinowskiego, hetmana polnego koronnego, i Serafina, zakonnica. 

Ks. Samuel, jeden najdzielniejszych naszych wojowników z czasów Zygmunta III, o którym ten powiadał, że gdyby więcej takich Koreckich miała Polska, nie cierpiałaby tyle od najazdów tureckich i tatarskich; zaślubiwszy Katarzynę Mohilankę, córkę Jeremiego, hospodara wołoskiego, i chcąc zrzuconego przywieść na tron, Samuel w jego obronie walczył zwycięzko przeciw Turkom, i został zamordowany w Stambule 1622 r., pozostawiwszy córkę Annę za Andrzejem Leszczyńskim, wojewodą derpskim. 

Ks. Karol, drugi syn Joachima, kasztelan wołyński 1623 r., starosta Winnicki, podróżował zagranicą, a wzięty przez Szwedów do niewoli, pięć lat w niej zostawał, i w 1620 r. wysłał roty na wyprawę chocimską; z Anny Potockiej, kasztelanki kamienieckiej, pozostawił córkę Eufrozynę za Danielem Stempkowskim, starostą włodzimierskim, i synów: Aleksandra, w dzieciństwie zmarłego, i Samuela. 

Ks. Samuel, starosta robczycki, podpisał elekcyę i walczył przeciwko Kozakom 1648 r., a pod Zborowem ciężko był ranny i dwukrotnie pod nim konia zabito; oblężony w Korcu od zbuntowanych swoich poddanych, obronił się szczęśliwie. Samuel miał dwie żony, Maryannę Ligęziankę, podskarbiankę wielką koronną, wdowę po Tarle, kasztelanie wiślickim, i Zofię Opalińską, wdowę po Stanisławie Koniecpolskim, hetmanie wielkim koronnym z któremi żył bezpotomnie i umarł ostatni z swojej familii (Metr. Lit., Sumaryusz wojew. wołyńskiego, Bon.).   

KORECKI h. POGONIA. Daniel 1781 r., syn Kazimierza, kapitana wojsk królewskich, wnuk Michała, ożeniony z Maryą de Gehrke. Antoni, syn Wincentego, zapisany do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1802 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1860 r. 

KORECKI h. SZELIGA. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1841 r., a Józef, syn Jana, urzędnik rosyjski, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1845 r. Piotr, syn Jana, vice-gubernator kowieński 1863 r. 

KOREJSZA. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1860 r. 

KOREWA v. KOREJWA h. DĘBNO. Na Litwie, piszą się Korewa i Korejwa, a niekiedy Korejwo i mają pochodzić od Alberta Koreywy, pana litewskiego, który na sejmie horodelskim 1413 r. wziął herb Dębno. Paweł w 1451 r. fundował altaryę przy farze w mieście Dubinkach, w wojew. wileńskiem. Stanisław-Stefan, sędzia grodzki 1613 r., podsędek 1620 r., ostatnio 1630 r. sędzia ziemski oszmiański. Krzysztof, podstarosta upicki 1638 r. Jan-Aleksander, podstarosta i sędzia grodzki oszmiański 1657 r. N., podstarosta upicki 1670 r. Mikołaj podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. nowogrodzkiem. 

Stefan, miecznik Słonimski 1707 r. Michał, syn Samuela, cześnik oszmiański 1722 r., miał syna Leopolda, horodniczego upickiego 1741 r., po którym z Katarzyny Niepokójczyckiej synowie: Antoni, Józef i Tadeusz. Michał-Rafał w pow. prużańskim 1726 r., ożeniony z Ludwiką Krzyczewską. Ludwik, sędzia grodzki kowieński 1773 r. Aleksander, regent ziemski kowieński 1784 r., sędzia ziemski, łowczy i deputat kowieński 1798 r. (Arch. Dubr. i Szem.). 

Filip, syn Kazimierza, 1798 r., Maciej, syn Stanisława, 1799 r., Jan, syn Stanisława, 1804 r. i Wacław, syn Jerzego. 1804 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Waleryan, skarbnik mścisławski 1763 r., z żony Zuzanny-Rozalii Jaczyniczówny miał syna Kacpra i córki, Anastazyę i Magdalenę; po Kacprze synowie: Adolf, Aleksander i Władysław wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1832 r. 

Felicyan, syn Michała, miał synów, Józefa i Ludwika; po Józefie syn Józef z synami: Floryanem, Tomaszem i Wiktorem i wnukami: Jarosławem, Rudolfem i Wiktorem, a po Ludwiku syn Aleksander pozostawił syna Jana i tego syn Antoni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1834 r. 

Bolesław, syn Floryana, dóbr Luzi, Jarosław, syn Wiktora, generał major wojsk ros., dóbr Kitowszczyzna, Franciszek, syn Józefa, dóbr Użbole, Julian, syn Tadeusza, dóbr Sawaczany, Edmund, syn Adama, dóbr Januszewicze, Longin i Michał, synowie Jana, dóbr Dowbory, Adam, syn Wiktora, dóbr Hojżewka-Postrunie, Jan, syn Wincentego, dóbr Sito, i Jerzy, syn Ignacego, dóbr Nurwiancy, dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r. 

Aleksander-Maciej-Bonifacy, syn Macieja, wylegitymowany w Królestwie 1849 r. Aleksander, dóbr Unierzyrz, i Dominik, dóbr Mieszaki, w pow. mławskim, 1854 r. dziedzice. 

KOREWA v. KOREJWO h. KUSZA. Herb - w polu czerwonem srebrna kusza napięta, lecz bez strzały; w koronie trzy pióra strusie. Taż sama rodzina co Burnak, w wojew. wileńskiem. Rafał, Michał i Samuel, cześnik orszański, 1700 r. (Nieś.). Tomasz, syn Gabryela, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1803 r. 

KOREWICKI h. PRUS III. Daniel, podczaszy drohicki, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. podlaskiem. Franciszek, sędzia fiskalny ziemi drohickiej 1703 r. (Wyr. Tryb. Lubek). 

KORF v. KORFF h. WŁASNEGO. Hrabiowie, baronowie i szlachta. Herb - w polu czerwonem lilia podwójna (Gozdawa) złota; w koronie takaż lilia trzymana przez dwie syreny ku sobie zwrócone, nad którą trzy gwiazdy złote sześciopromienne. 

Senator w rodzinie, Mikołaj, kasztelan wendeński 1635 r., wojewoda wendeński 1643-1659 r. 

Stara i znakomita westwalska rodzina, pisze się von Schmising i rozdzieliła się na kilka linij. Maciej dostał tytuł barona państwa rzymskiego od cesarza Leopolda I w 1692 r. Klemens-August otrzymał godność hrabiowskę 1716 r., a linia kurlandzka w Rosyi pozyskała przyznanie tytułu baronowskiego w 1853 r., oraz bar. Modest, syn Andrzeja, członek ros. rady państwa, pozyskał tytuł hrabiowski 1872 r. w Rosyi. Z linii kurlandzkiej i inflanckiej wielu członków służyło Rzeczypospolitej i posiadało w niej majątki i dostojności. 

Mikołaj, rotmistrz królewski, dzielny wojownik, przyprowadził Stefanowi Batoremu znaczny poczet zbrojnych na wojnę z Moskwą 1577 i 1578 r. i przyłożył się do zwycięztwa pod Kiesią (Wenden) 1577 r., gdzie Polacy wzięli mnóstwo niewolnika i 30 armat, za co dostał 1583 r. w nagrodę prawem lennem królewszczyznę Jurienburg i Kryszborg, w Inflantach. Mikołaj miał syna Mikołaja, rotmistrza królewskiego, który w 1623 roku otrzymał Kryszborg (Kreutzburg) na własność, a w 1648 r. podpisał elekcyę z księztwem inflanckiem. 

Aleksander, starosta mitawski 1635 r., ożeniony z Zofią Beerówną. Wilhelm, dziedzic dóbr Szawkiany, starosta orleński 1636 r., pułkownik wojsk królewskich, poseł ziemi inflanckiej, podpisał elekcyę 1648 roku, a w 1654 r. dzielnie bronił Smoleńska; był żonatym z Maryanną Borchówną. Mikołaj, poseł na sejm 1632 r., starosta kokenhauski i wobolnicki, kasztelan wendeński 1635 r., a wreszcie wojewoda wendeński 1643 r., kilkakrotnie poseł na sejmy, deputowany do traktowania z Moskwą 1634 r., a z Szwecyą 1640 r., w 1655 r. stronnik Radziwiłłów był za poddaniem Litwy Szwedom, a w 1654 r. będąc na załodze w Smoleńsku, protestował przeciwko poddaniu tej twierdzy. Wojewoda miał dwóch synów, Waltera, starostę zygwulskiego i deputata na Trybunał z wojew. smoleńskiego 1650 r., ciwuna trockiego 1657 r., żonatego z Reginą Ogińską, 2v. Leonardową Pociejową, i Ernesta, generał-majora wojsk królewskich 1673 r., żonatego z Konstancyą Skorulską, marszałkówną kowieńską. 

Po Henryku, kapitanie wojsk koronnych 1667 r., z dwóch żon, Katarzyny von Brincken i Gertrudy von Rummel córki: Małgorzata za Gotardem von Schroeder, Anna za Janem Brinckenem, Dorota za Magnusem von Butlar, Gertruda za Fryderykiem von Brackel, Krystyna za Janem von Schoppingk i synowie, Wilhelm ożeniony z Anną von Butlar i Jan, po którym z Katarzyny von der Osten-Sacken synowie, Henryk i Gotard. Fryderyk, wojski inflancki 1692 r. Mikołaj, rotmistrz królewski, podpisał elekcyę 1674 r. z ks. żmudzkiem. Mikołaj, podstoli brasławski 1680 r., żonaty z N. Rajecką. Marcin-Ernest, kapitan wojsk koronnych 1690 r. Mikołaj, chorąży kowieński 1697 r. Mikołaj, starosta korniałowski, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. trockiem. 

Mikołaj, skarbnik inflancki, starosta rzeżycki 1701 r. Aleksander, ciwun korszewski 1713 r., ożeniony z Elżbietą z Młodzianowa Grużewską. Władysław, chorąży kowieński 1730 r., żonaty z Rozalią Rudomina. Mikołaj, starosta rzeżycki 1735 r., żonaty z Urszulą de Wahlen, miał syna Zygmunta, starostę rzeżyckiego, ożenionego z Katarzyną Klopman. Mikołaj Wilhelm, starosta tolkmicki, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. pomorskiem; był żonatym z Elżbietą Sefreis. Jan, strażnik kowieński 1765 r. (Metr. Kor., Vol. Leg., Sigil., Arch. Dubr., Bon.). 

N. N. wylegitymowani w Cesarstwie 1860 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Bar., Eleonora, żona bar. Mikołaja Klejsta 1760 r. Bar. Mikołaj, generał wojsk ros., kawaler orderu św. Andrzeja, um. 1767 r. Bar. Mikołaj, syn Mikołaja, marszałek szlachty pow. dynaburgskiego 1851 r. Bar. Mikołaj, syn Mikołaja, kamerjunkier dworu ros., dziedzic dóbr Hermaniszki, żonaty z Maryanną Krassowską 1882 r. Bar. Adolf, dziedzic dóbr Popiwieś, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

KORGOWD h. PRUS I. Tomasz podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. Maciej, syn Filipa, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1850 r. Ksawery, syn Augustyna, dóbr Popurwie, i Antoni, syn Stanisława, dóbr Joszmy dziedzice 1882 r. w gub. kowieńskiej. 

KORJATOWICZ zobacz KORYATOWICZ.

KORJATOWSKI. Potomstwo Walentego, syna Kazimierza, wylegitymowane w Cesarstwie zapisano do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1852 r. 

KORIOT h. KAMIENIEC. Herb - w polu czerwonem złota baszta blankowana z bramą i oknami w górze; w koronie nad hełmem trzy pióra strusie (Hr. Ostr.). 

Józef, podpułkownik wojsk polskich 1820 roku, następnie pułkownik topografów wojsk ros., w dymisyi generał inżynieryi, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie Polskiem 1837 r. 

KORKLIŃSKI h. PÓŁKOZIC. Wylegitymowani w Cesarstwie 1838 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej, synowie Karola: Sylwester z synami, Karolem i Konstantym, i Bonifacy. 

KORKOCKI. Jerzy z ziemią chełmską podpisał elekcyę 1697 r. 

KORKOSZKO. Szlachta zagrodowa w pow. mozyrskim 1770 r. 

KORKOWICZ. Tomasz, komisarz cywilno-wojskowy pow. brasławskiego, nabył 1790 r. wieś Cedrówkę. 

KORKOWSKI. Wojciech, pisarz komory dybowskiej 1633 r. N., dziedzic wsi Cholowa 1685 r. (Akta Lubelskie). 

KORKOZ v. KORKOSZ h. POBÓG. Michał, syn Bazylego, oraz Bazyli i Stanisław, bracia, pozwani 1726 r. przez Moczulskiego (Wyr. Tryb. Lubel.). Mikołaj i Jan, synowie Andrzeja, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 i 1819 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1840 r. 

KORKOZEWICZ v. KORKUZOWICZ. Ławryn, bojar raduński, cytowany w Metr. Litewskiej 1528 r. Jan, posesor królewszczyzny w pow. orszańskim 1776 r. Michał, syn Waleryana, marszałek szlachty pow. borysowskiego 1851 r. Po Wiktorze z Tekli Mirskiej synowie: Józef, Konstanty, Jerzy, Franciszek, Michał, i córka Józefa za Wisławem Mirskim 1850 r. 

KORKUĆ h. NAŁĘCZ. Jan-Samuel, horodniczy lidzki, i Jerzy z wojew. wileńskiem podpisali elekcyę 1697 r. Józef, pisarz grodzki lidzki 1712 r.; jego syn Kazimierz, deputat na Trybunał z pow. lidzkiego 1738 r. (Arch. Szem.). Kazimierz, syn Jana, z synami, Janem i Romualdem wylegitymowani w Cesarstwie 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

KORKUĆ h. RATULD. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

KORLEŃSKI. N. podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. łęczyckiem. 

KORMANICKI h. JUNOSZA. Senator w rodzinie, Zbożny (Auctus), kasztelan czchowski 1576 r.

Piotr Grochowski nabył dobra Kormanice, w ziemi przemyślskiej 1437 r. i od tego majątku jego potomkowie wzięli nazwisko Kormanicki. Stanisław i Rafał, dziedzice Kormanic 1480 r.; z nich Stanisław, dziedzic znacznych włości, podsędek przemyślski 1509 r., z żony Anny z Tarnawy miał córkę Katarzynę za Mikołajem Fredrą. Zbożny (Auctus), dziedzic Łętowni, w pow. sandomierskim, kasztelan czchowski 1576 r., z żony Anny Lipnickiej miał córki, Jadwigę za Heronimem Mieleckim, Elżbietę Adamową Rzeszowską, 2v. za Mikołajem Ligęzą, kasztelanem sandomierskim, i synów, Jana, dziedzica Rybotycz, i Jerzego, dziedzica Kormanic (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Don. Vars.). 

KORMANOWSKI. Jan 1628 r., żonaty z Katarzyną Frydrychówną, wdową po Danielu Borzechowskim (Sumaryusz Wołyński). 

KORMAŃSKI. Jan i Trojan, synowie Ambrożego, w imieniu braci swych Stanisława i Krzysztofa ustąpili 1603 r. sumę Białyńskiemu. Jan z ziemią chełmską podpisał elekcyę 1697 r. Walenty, właściciel dóbr Janki, w ziemi nurskiej 1778 r. Włodzimierz, podporucznik gwardyi konnych szaserów 1824 r., następnie major wojsk polskich 1831 r., um. 1876 r. w Strasburgu (Ks. Wojskowe). 

KORMSKI. Antoni, komornik ziemski brzesko-litewski 1787 r. 

KORN v. KORŃ h. KORN. Herb - w polu błękitnem trzy kłosy pszenne, z zielonego pagórka wyrastające, środkowy prosto, dwa boczne pochyłe, nad każdym kłosem gwiazda sześciopromienna złota; nad hełmem w koronie trzy kłosy (Hr. Ostr.). 

Rodzina niemiecka, pisząca się von Zegiert Korn, osiadła z kawalerami mieczowymi w Inflantach. Otto osiedlił się w Polsce i nabył majątki Witkopowczyzna i Auszkany, w pow. lucyńskim, które to nabycie Władysław IV w 1634 r. zatwierdził; ów Otto poległ w wojnie z Moskwą 1634 r., pozostawiwszy z żony Gertrudy Wissunówny synów, Jakóba i Andrzeja. 

Jakób z żony Obryckiej miał ośmiu synów: Aleksandra, oboźnego inflanckiego, Władysława, Ottona, Michała, który podpisał pospolite ruszenie 1698 r., Gedeona, Jerzego i Jakóba, bezpotomnych, i Krzysztofa, skarbnika inflanckiego, po którym z żony N. Tyzenhauzówny, wojszczanki żmudzkiej, było dwóch synów, Stefan i Ludwik. 

Stefan, skarbnik inflancki 1767 r., z żony Rozalii Rykówny, cześnikówny inflanckiej, pozostawił synów, Tadeusza i Ignacego, kanoników inflanckich, Macieja, koadjutora opactwa grecko-unickiego w Grodnie 1788-1793 roku, Wincentego, Dominika, i Piotra, wojskiego inflanckiego, po którym z żony Wiktoryi Benisławskiej syn Feliks. 

Ludwik, drugi syn skarbnika Krzysztofa, budowniczy inflancki 1769 r., z żony Aleksandry Hłaskówny, sędzianki płockiej, miał córki, Maryannę Waldenową, Rozalię Szantyrową i synów: Benedykta, bezpotomnego, Tomasza, sędziego lucyńskiego, Michała, asesora sądów lucyńskich, i Mikołaja, po którym z Katarzyny Kosowskiej synowie, Ludwik i Jan. 

Andrzej, drugi syn Ottona i Wissunówny, z dwóch żon, Minsterówny i Rykówny, miał synów: Jana, bezpotomnego, Michała i Andrzeja; z nich Michał z żony Szadurskiej, horodniczanki inflanckiej, miał syna Jakóba, po którym syn Franciszek pozostawił synów, Bonawenturę i Józefa, wylegitymowanych w Cesarstwie 1854 r. i zapisanych do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

Andrzej, syn Andrzeja, i wnuk Ottona, z żon Rykówny i Sołtanówny miał synów: Józefa, Ignacego i Jana; z nich Józef z żony Wołosowskiej pozostawił syna Benedykta, rotmistrza inflanckiego 1766 r., po którym z Benisławskiej synowie: Nikodem, Józef, sędzia rzeczycki, Jan, asesor lucyński, i Dominik, a po Ignacym, strażniku inflanckim, z żony Joanny Salomonowiczówny córki: Katarzyna Ketler, Zofia Marynowska, 2v. za Stanisławem Jodko-Narkiewiczem, Petronela za Wojciechem Wielądkiem i syn Jan, sędzia rzeczycki, żonaty z Wojdzbunówną. Jan, trzeci syn Andrzeja, z żony Mittelfortówny miał córkę Starogrodzką i syna Józefa. 

Paweł, syn Jana, z synami: Euzebiuszem, Norbertem, Edwardem, Wincentym, Janem, Herkulianem i Tertulianem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej 1854 r. Samuel, syn Jana, marszałek szlachty pow. rzeczyckiego 1845 r. 

KORNACKI h. PRAWDZIC. Dominik i Jakób z wojew. płockiem podpisali elekcyę 1697 r. Wojciech, syn Wojciecha i Eufrozyny Rajeckiej, wnuk Grzegorza i Jadwigi Błędowskiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KORNASZEWICZ. Andrzej,‘posesor wójtowstwa w Bliznem 1723 r., regent grodzki sanocki 1727 r., z Anny Wólczańskiej miał syna Konstantego i córki: Anastazyę, Barbarę, Paulinę i Rozalię (Wyr. Tryb. Lubek, Bon.). 

KORNASZEWSKI h. KORNIC. Józef, dziedzic wsi Rybczyńce, w ziemi drohickiej 1763 r., miał syna Jana, po którym z żony Joanny Kitelówny syn Jan, dziedzic wsi Stawiszyn, w pow. radomskim, wylegitymowany w Królestwie 1844 r.; Jan w 1865 r. był członkiem Rady Opiekuńczej zakładów dobroczynnych w pow. radomskim. 

KORNATOWSKI. Ignacy, syn Aleksandra, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r. 

KORNAZEWICZ. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1840 r. 

KORNELOWSKI. Stefan z wojew. bełzkiem podpisał elekcyę 1697 r. Jerzy 1701 r. (Akta Krzemienieckie). Demian i Jan Tyszewicze byli sukcesorami Bazylego, miecznika połockiego 1763 r. Antoni kupił od książąt Radziwiłłów dobra Bezimienna 1780 r. Michał, stolnik ciechanowski, i Antoni, podczaszy żydaczowski, bracia rodzeni, kupili dobra Napadówkę od Antoniego ks. Lubomirskiego 1778 r. (Don. Vars.). 

KORNIAKT h. KRUCINI. Konstanty, Greczyn, przybył do Polski z wyspy Kandyi w końcu 1560 r., w 1571 r. został celnikiem ziem ruskich i otrzymał indygenat; w 1579 r. nabył majątki Hussakow, Sośnicę i in., na Rusi Czerwonej, i był nadzorcą ceł na Rusi Czerwonej. Konstanty z Anny Dzieduszyckiej miał trzy córki: Annę za Janem Tarnowskim, kasztelanem żarnowskim, Zofię za Abrahamem Herburtem, Katarzynę 1v. za Aleksandrem Chodkiewiczem, wojewodą trockim, a 2v. za Konstantym ks. Wiśniowieckim, wojewodą ruskim, i synów, Aleksandra i Konstantego. 

Konstanty, dziedzic na Sośnicy i Złoczkowicach, dzielny wojownik w Inflantach przeciw Szwedom, Wołoszy i rokoszanom Zebrzydowskiego, umarł 1624 r., pozostawiwszy z żony Elżbiety Ossolińskiej, wojewodzianki sandomierskiej, córkę Annę za Mikołajem Ossolińskim, starostą knyszyńskim, i synów, Aleksandra-Zbigniewa, który miał z Doroty Karnkowskiej córkę Elżbietę, żonę Marcina Krasickiego, kasztelana przemyślskiego, i Karola-Franciszka. 

Karol-Franciszek, dziedzic na Białobokach, dworzanin królewski 1648 r., członek poselstwa do Rzymu 1634 r., rotmistrz ziemi przemyślskiej, dzielny wojownik przeciw Kozakom i Tatarom, od których obronił Przemyśl w 1648 r., lecz w 1672 r. poległ pod Zborowem, walcząc z Tatarami; z Katarzyny Bełżeckiej, wojewodzianki podolskiej, miał córki, Franciszkę, Katarzynę i dwóch synów, Antoniego-Karola, deputata do oznaczenia granic z Turcyą 1701 r., i Michała, zmarłych bezdzietnie (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.)

KORNICKI h. KORNIC. Na Wołyniu. Ustyan 1529 r. Fedor z braćmi, dziedzice Kornicy 1545 r. Sydor, właściciel Sielca 1570 r. (Ks. poborowe). Bohdan, Iwan i Marcin, synowie Pawła, 1580 r.; po Bohdanie syn Stanisław 1594 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). Jakób, Floryan i Onufry, synowie Józefa, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1805 r. 

KORNICZ. Paweł, syn Bazylego, z potomstwem wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1858 r. 

KORNIEWSKI. Jan z ziemią ciechanowską podpisał elekcyę 1697 r. 

KORNIŁOWICZ h. KORNIC. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1831 r. 

KORNIŁOWICZ v. KORNIŁŁOWICZ h. RAWICZ. Biorą przydomki Kurosz i Ursyn. Filon, poborca w pow. mozyrskim 1590 r. Wylegitymowanych 19 osób w Cesarstwie zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1846 r. Eliasz, syn Franciszka, wylegitymowany w Cesarstwie 1859 roku i zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Wojciech, syn Józefa, urzędnik pow. dziśnieńskiego 1851 r. 

KOROBIEC. Stefan Koryat-Korobiec, dziedzic części Paniowce Zielenieckie 1709 r., żonaty z Petronelą Gardlińską (Arch. Jermolinieckie). Józef podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. 

KOROBIEWSKI. Michał, syn Jakóba, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1816 r. 

KOROBOWICZ. Nicefor, bojar polocki 1508 r. (Metr. Lit.) Tadeusz, rotmistrz miński 1786 r. 

KOROCZYCKI. Mikołaj z wojew. nowogrodzkiego podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. (Vol. Leg.). 

KORODZIEWSKI. Maciej, syn Ignacego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kilowskiel 1802 r. 

KOROLKIEWICZ h. DĄBROWA. Po Jerzym, dziedzicu Małaszkowszczyzny 1694 r., w wojew. mińskiem, synowie: Antoni, Franciszek, Kazimierz i Piotr; z nich Piotr miał synów: Antoniego, Hipolita i Ignacego, po którym synowie: Felicyan, Józef i Tadeusz, a Franciszek pozostawił syna Macieja, którego z Petroneli Szymkiewiczówny trzech synów: Ignacy, Jan i Karol. 

Ignacy, żonaty z Maryanną z Odyńców, miał synów: Michała. Wincentego i Jana, a Karol z Katarzyny Iwanowskiej pozostawił synów, Jana Franciszka, Ludwika i Wiktora; po Janie Franciszku ze Stefanii Czechowiczówny synowie: Wacław, Edward, Stanisław i Wiktor (Bon.). 

KOROLKO. Zdań, tego synowie, Jacek i Samuel, oraz synowcowie, Samuel, Tymoteusz i Emilian w wojew. kijowskiem 1638 r. Stefan podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. mścisławskiem. Jan podpisał konfederacyę olkienicką 1700 r. Mikołaj, geometra 1784 r., następnie 1787 r. Szambelan Stanisława Augusta (Sigil.). 

Pięć osób wylegitymowanych w Cesarstwie zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1844 r. Grzegorz, dziedzic dóbr Zacisze, w gub. mohylowskiej, a Michał, dziedzic dóbr Borek 1880 r. 

KORONACKI. Adam z ziemią ciechanowską podpisał elekcyę 1697 roku. 

KORONCZEWSKI. Jan, Justyn i Marcyan zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r. 

KORONDZIEWICZ. Bartłomiej, Dominik i Grzegorz, synowie Stefana, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1805 r. 

KORONOWSKI h. ŁADA. Kazimierz, dziedzic części wsi Łętkowice, w Małopolsce 1695 r. Tomasz, podczaszy bracławski, posesor królewszczyzny Czarnokoniec 1699 r. (Bon.). Jan i Mikołaj, synowie Ignacego, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r.  

KOROŃSKI Franciszek-Jan w nagrodę zasług przy układach o pokój z Turcyą 1699 r. został 1700 r, podwojewodzym podolskim. 

KOROSONDOWICZ. Mikołaj i Piotr, synowie Józefa i Anastazyi Popielówny, wnukowie Jana i Maryanny Szczawińskiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KOROSTEŃSKI v. KOROSTYŃSKI. Prokop i Andrzej dostali 1555 r. przywilej na wójtowstwo we wsi Koronie. Eliasz, syn Aleksandra, 1561 r. na Rusi Czerwonej. Lechno z synami: Jackiem, Ignacym i Waśkiem posiadali wójtowstwo korosteńskie 1562 r. 

Andrzej i Jan, synowie Bazylego, Michał i Mikołaj, synowie Andrzeja i Eufrozyny Smolnickiej, oraz Jan, Michał i Teodor z Korostenka, synowie Jakóba i Antoniny Ustyanowskiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r.; po Andrzeju syn Jan z żony Zofii Świebodowskiej miał synów, Stanisława i Marcina, po którym z Zofii Kowalskiej synowie, Zygmunt i Władysław (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KOROTKI. Daniło, dziedzic dóbr Michałówki i Strelatyniec, na Rusi Czerwonej 1530 r., miał synów, Bohusza i Olechnę; po Bohuszu córki, Duchna za Juchną Krasnosielskim i Marusza za Romanem Żytyńskim, a po Olchnie z Bohdany Szandorowskiej syn Hrehory 1594 roku. 

KOROTKIEWICZ h. KORWIN. W wojew. mińskiem. Hawryło-Marcin i Sylwester, bracia, otrzymali 1641 r. potwierdzenie nadania dóbr Latowszczyzna i Romanowszczyzna, w pow. rzeczyckim. Samuel, skarbnik rzeczycki 1776 r. Apolinary, komornik ziemski rzeczycki 1801 r. Marcin, dziedzic Korotek, syn Grzegorza, wnuk Tymoteusza, Teodor, syn Jana, wnuk Bazylego, Bazyli z synem Szymonem i Jerzy z synami, Janem i Stefanem, synowie Michała, wnukowie Samuela, zapisani do ksiąg szlachty gub. mohylowskiej 1809 r., a Aleksander, syn Wawrzyńca, wnuk Eliasza, i Miron, syn Gabryela, wnuk Kuźmy, 1805 r. 

Aleksander, posesor Jeziorny, w Galicyi 1800 r., żonaty z Eleonorą Mitraszewską, podczaszanką owrucką, z niej synowie: Piotr, prowincyał Dominikanów w Galicyi, Aleksander żonaty z Olimpią Gołębiowską i Apolinary, dziedzic Wygnanki, po którym z Felicyi Szuwalskiej synowie, Ksawery i Zenon. Z nich Ksawery z żony Celiny Delinowskiej pozostawił synów, Maryę-Witołda, ożenionego z Olimpią Słabkowską, i Feliksa, ożenionego z Aleksandrą Delinowską, a Zenon, dyrektor policyi w Krakowie, żonaty ze Stanisławą Morawską, pozostawił córki: Celinę, Felicyę Rękiewiczową, Maryę za Józefem Zanietowskim i syna Marcina-Zenona (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza).  

KOROTKIEWICZ. Malachin, syn Parchonia, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r. 

KOROWACZ. Józef-Aleksander został 1790 r. szambelanem Stanisława Augusta (Sigil.). 

KOROWAJ. Andrzej na Wołyniu 1528 r., dworzanin królewski 1540 r., z żony Matreny Krasnosielskiej miał córkę N. za Aleksandrem Iwanickim. N. zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. Longin, syn Szymona, lekarz pow. wielizkiego 1840 r. 

KOROWICKI v. KUROWICKI h. PRUS I. Na Podlasiu. Andrzej, syn Andrzeja, dziedzic na Korowicach 1594 r. Maciej, syn Jana, dziedzic na Kurowicach 1632 r., z podczaszego wojski drohicki 1646 r., miał syna Jana, właściciela dóbr Runowo-Zawady. Samuel, podczaszy drohicki 1646 r. Bogusław-Jakób i Jan-Władysław podpisali elekcyę 1648 r. z wojew. podlaskiem. Jakób i Samuel, synowie Mikołaja, 1663 r. Daniel Korewicki, podczaszy 1666 r., burgrabia drohicki 1685 r., podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. podlaskiem. Stanisław, syn Hilarego, podstarosty drohickiego, 1682 r. 

Mikołaj, kanonik kijowski i proboszcz siennicki 1706 r. Józef, podczaszyc drohicki 1720 r., chorąży liwski 1759 r. Antoni, łowczy czerniechowski i sędzia kapturowy wojew. brzesko-litewskiego 1733 r. Maurycy, chorąży podlaski 1769 r. Marcin i Walenty, synowie Stanisława i Antoniny Pogorzelskiej, 1804 r. 

Andrzej, syn Stanisława, z Anny Ratyńskiej miał syna Antoniego, dziedzica na Korowicach 1711 r., po którym synowie, Józef i Piotr; Piotr zaślubił Franciszkę Toczyską i z niej pozostawił syna Joachima 1804 roku (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie, Bon.). 

Leon, wojski mielnicki 1749 r., z żony Antoniny Garwaskiej miał syna Ignacego, po którym z Urszuli Szaniawskiej syn Józef wylegitymowany w Królestwie 1843 r. 

Potomstwo Antoniego, syna Wacława, wylegitymowane w Cesarstwie i zapisane do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1852 r. 

KOROZA h. NAŁĘCZ. Antoni, miecznik lidzki, nabył 1722 r. dobra Malczowce. Tomasz podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. Wylegitymowani w Cesarstwie 1843 i 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej: Piotr, syn Macieja, Kazimierz i Jan, synowie Ignacego, Jan, syn Ludwika, z synami: Konstantym, Władysławem i Józefem, oraz Antoni, syn Ignacego, z synami: Konstantym, Józefem i Antonim i Antoni, syn Piotra. 

KORPULEWSKI h. KORNIC. Mikołaj, syn Bazylego, zapisany do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1803 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1840 r.  

KORSAK h. KORSAK v. KOTWICA. Herb - w polu czerwonem dwie kotwice czarne, barkami ku sobie zwrócone, w środku spojone ogniwem; w koronie trzy pióra strusie. Podług niektórych heraldyków, i słuszniej, kotwice mają być srebrne. 

Senatorowie w rodzinie: Józef, kasztelan miński 1597 r., tegoż roku kasztelan połocki, um. 1618 r. Jan, kasztelan derpski 1620 r., kasztelan połocki 1621 r., um. 1625 r. Józef, wojewoda mścisławski 1639 r., um. 1643 r. Jan, kasztelan połocki 1661 r., um. 1697 r. 

Stara, rozrodzona i zamożna na Rusi Białej, a szczególniej w wojew. połockiem, rodzina; liczni Korsakowie brali od swych posiadłości przydomki: Bobynicki, Głębocki, Hołubicki, Udzielski i Zaleski Zenowiej (Zenobiusz) miał kilku synów, z których po Michale, dziedzicu Bobynicz idą Bobyniccy-Korsakowie, po Iwanie, dziedzicu Hołubić, poszli Hołubiccy Korsakowie, a po bracie Zenowieja, Ostafim (Eustachy), który w 1475 roku otrzymał włość w pow. połockim, i miał synów, Bohdana i Hleba, idą od Bohdana Głęboccy-Korsakowie, i od Hleba-Udzielscy i Zalescy-Korsakowie. 

Bobyniccy-Korsakowie. Michał, dziedzic Bobynicz i Dziernowicz 1487 r., zaślubił Hannę Chreptowiczównę i z niej miał synów: Bazylego, Iwana i Jacka, właściciela Kulikowszczyzny, w połockiem, żonatego z Bystrejską. 

Bazyli, dziedzic Bobynicz, Dziernowicz i Sieliszcza, horodniczy połocki 1552 r., z żony Bohdany ks. Sieńskiej pozostawił córki: Hannę, żonę Olechny Rahozy, Pietruchnę za Dymitrem Sapiehą, Polonię za Marcinem Kurczem, Rainę, żonę Michała ks. Druckiego-Sokolińskiego, i synów, Dymitra i Romana. 

Dymitr, dziedzic na Sieńsku, chorąży połocki 1589 r., miał córkę Maryannę za Krzysztofem Szadurskim i synów, Dawida, żonatego z Katarzyną Pacówną, i Daniela, po którym z Maryanny Podbipięcianki synowie, Adam i Feliks; po Dawidzie synowie, Daniel i Stanisław, a po Stanisławie syn Zacharyasz miał mieć synów: Grzegorza, Gabryela i Jana. 

Roman, drugi syn Bazylego, dziedzic na Sieńsku 1586 r., z żony Halszki Przysieckiej pozostawił kilkunastu synów, z których: Zacharyasz, żonaty z ks. Świrską, miał synów, Heronima i Maksymiliana, cześnika, starodubowskiego 1676 r., Rafał pozostawił syna Ananiasza, pułkownika wojsk rosyjskich 1664 roku, a Mizael miał synów, Józefa i Nikodema; po Józefie z Wojnianki-Jasienieckiej synowie: Józef, Krzysztof i Stanisław, i z nich Stanisław miał syna Pawła, po którym kilku synów i z tych Szymon pozostawił syna Ignacego, chorążego smoleńskiego 1778 r., którego syn Leonard, rotmistrz wileński 1791 r., z żony Maryanny Podbereskiej miał syna Wilhelma, po którym synowie: Wiktor, Konstanty, Lucyan i Polikarp wylegitymowani w Cesarstwie 1854 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. Polikarp z Emilii Krukowskiej ma syna Witolda, dziedzica Jurowszczyzny, żonatego z Maryą Horbowską-Zarankówną.     

Iwan, drugi syn Michała, dziedzica Bobynicz, chorąży połocki 1552 r., miał córkę Łubkę Kozłową i synów: Bazylego, dziedzica Borysowicz, poborcę i chorążego mozyrskiego 1580 r., ostatnio chorążego połockiego, Szymona, Michała i Grzegorza. 

Symon miał synów: Jana, pisarza i sędziego grodzkiego żmudzkiego 1642 r., Piotra, posesora królewszczyzny Bejsagoły 1624 r., i Rafała, archimandrytę wileńskiego, władykę halickiego i koadjutora metropolity kijowskiego 1626 r., biskupa pińskiego i turowskiego 1632 r., ostatnio 1637 r. metropolitę kijowskiego, męża wielkich zdolności i propagatora Unii, który umarł w Rzymie 1642 r. 

Michał, dziedzic Bobynicz 1582 r., z żony Protaszewiczówny pozostawił synów, Jana Chryzostoma, kanonika lateraneńskiego, i Romana, po którym z Krystyny Chreptowiczówny synowie: Bazyli, Jan, Konstanty, Michał, Piotr i Rafał. 

Bazyli, dziedzic dóbr Starosiele, skarbnik połocki, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. połockiem; deputat na Trybunał litewski 1680 r., z żony Anny Zaborowskiej miał synów: Aleksandra, Heronima, Romana i Samuela. 

Aleksander, dziedzic Świły, strażnik połocki 1716 r., zaślubił Joannę Darewską i z niej pozostawił synów: Felicyana, Józefa i Michała. 

Józef z Anny Bujnickiej miał synów, Jana, sędziego grodzkiego i rotmistrza połockiego 1764 r., po którym z Maryi Korsakówny synowie: Ambroży, chorąży dziśnieński 1798 r., żonaty z Anną Wołodkowiczówną, Józef i Wincenty, szambelan królewski 1794 r., i Tadeusza, łowczego parnawskiego 1780 r., po którym z Barbary Błażejewiczówny synowie, Antoni i Michał; z nich Antoni pozostawił synów, Ignacego, żonatego z Augustą Mirską, i Wincentego. 

Michał, dziedzic Świły, ze strażnika sędzia pograniczny połocki 1742 r., miał synów: Aleksandra, Jana, sędziego grodzkiego i rotmistrza połockiego 1771 r., po którym synowie: Józef, Kazimierz, Mikołaj, Romuald i Wincenty zapisani do ksiąg szlachty 1804 r., Jerzego, Lucyusza, szambelana królewskiego 1791 r., i Pawła. 

Aleksander, z namiestnika grodzkiego strażnik połocki 1771 roku, z żony Tekli Rypińskiej pozostawił synów: Ignacego, Jana i Józefa, porucznika wojsk litew. 1789 r.; po Janie, szambelanie, z Karoliny Zaleskiej Korsakówny córka Marya za Piotrem Wińczą i syn Aleksander z Kamili Szumskiej pozostawił córkę Maryę, żonę Kacpra Żaby. 

Jerzy, sędzia ziemski połocki 1770 r., miał synów: Antoniego, Dominika, Józefa, Leona i Wincentego; po Antonim synowie: Jan, Joachim i Józef, po Dominiku synowie, Józefat i Leon i po Józefie synowie: Antoni, Franciszek i Paweł zapisani 1804 r. do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

Paweł, ostatni syn sędziego Michała, dziedzic Świły, rotmistrz połocki 1764 r., z Anny Teplerówny pozostawił syna Sylweryusza, skarbnika połockiego 1787 r., po którym synowie: Antoni, Kazimierz i Ludwik zapisani 1804 r. do ksiąg szlachty gub. mińskiej.   

Heronim v. Heronim-Michał, syn skarbnika Bazylego, dziedzic Puciacina, podstoli smoleński i deputat na Trybunał litew. 1705 r., z Maryanny Ostrowskiej miał synów, Bazylego i Ignacego. Bazyli, horodniczy połocki 1747 r., z Anny Sielickiej pozostawił córkę Anielę, Karmelitankę w Wilnie, i synów: Franciszka, Jerzego i Józefa; po Jerzym, staroście kuszlickim 1755 r., ostatnio sędzim ziemskim połockim i kawalerze orderu św. Stanisława, synowie, Ignacy i Kazimierz, i po Józefie synowie, Adam i Antoni zapisani 1804 r. do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

Ignacy, drugi syn podstolego Heronima-Michała, dziedzic na Puciacinie, rotmistrz połocki 1741 r., z Maryanny Rypińskiej pozostawił synów, Józefa i Stefana, po którym syn Kazimierz zapisany 1804 r. do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

Jan, syn Romana i Chreptowiczówny, dziedzic Droczyna, z podczaszego podkomorzy i poseł połocki 1659 r., kasztelan połocki 1661 r., podpisał elekcyę 1674 r.; miał dwie żony, Marynę Dubowiczówną i Konstancyę Galińską, z których miał synów: Jana, Kazimierza, Karmelitę, i Stefana, który podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. połockiem. 

Stefan, dziedzic Psui 1671 r., z żony Katarzyny Montygajłówny miał synów, Tomasza, dziedzica dóbr Kluszczany, kanonika wileńskiego i proboszcza ejszyskiego 1762 r., i Józefa, dziedzica Psui, łowczego połockiego 1723 r., po którym z Teresy Pakoszówny, stolnikówny połockiej, córka Teresa za Karolem Sielawą, starostą sukolskim, i synowie, Antoni i Ignacy. 

Ignacy, pułkownik wojew. połockiego 1772 r., żonaty z Eleonorą Przysiecką, pozostawił córki: Anielę, zakonnicę, Annę za Trojanem Swołyńskim, marszałkiem drysieńskim, Franciszkę za Mikołajem Reutem, sędzią ziemskim witebskim, Konstancyę 1v. Miłośnicką, 2v. Brzozowską i synów, Dominika i Wincentego. 

Dominik, dziedzic Psui, Ostrowa i Dziwnik, z koniuszego chorąży połocki i kawaler orderu św. Stanisława 1792 r., ostatnio chorąży dzisieński 1804 r., z żony Mikoszanki miał syna Bartłomieja, zapisanego 1804 r. do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

Wincenty, dziedzic Hlebowszczyzny 1778 r., pisarz ziemski połocki 1787 r., marszałek lepelski 1812 r., z Maryi Bujnickiej pozostawił dwie córki, Albertynę za Aloizym Żabą, sędzią ziemskim lepelskim, i Józefę za Ignacym Bobynickim-Korsakiem. 

Piotr, syn Romana i Chreptowiczówny, dziedzic Chroszczowa, deputat na Trybunał litewski 1664 r., podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. połockiem; z żony Wołłowiczówny miał syna Karola-Jana, strażnika smoleńskiego 1670 r. cześnika wileńskiego 1698 r., ostatnio 1711 r. chorążego smoleńskiego, po którym z Barbary Tyzenhauzówny syn Paweł, dziedzic Janiuszkowszczyzny, w wileńskiem, chorąży smoleński 1750 r., pozostawił synów, Jana, podwojewodzego smoleńskiego 1788 r., i Leonarda; Ignacy z synem Franciszkiem, syn Jana, i Adam, syn Leonarda, zapisani 1820 r. do ksiąg szlachty gub. mińskiej.   

Grzegorz, ostatni z synów chorążego Iwana, miał mieć siedmiu synów: Andrzeja, ożenionego z Rainą Wołczkówną, Jerzego, Krzysztofa, Łukasza, Michała, Stanisława i Stefana, deputata na Trybunał litewski 1634 r., po którym z Puciatówny syn Marcyan-Zbigniew, podczaszy wendeński 1661 r., sędzia grodzki połocki i poseł 1668 r., ostatnio wojski smoleński, żonaty z Maryanną Sielicką, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. połockiem i był deputatem do boku prymasa. 

Krzysztof, z chorążego podkomorzy połocki 1650 r., z Elżbiety Sapieżanki, wojewodzianki brzeskiej, pozostawił synów, Grzegorza i Michała; Grzegorz miał synów: Aleksandra, Felicyana, Jana i Teofila, który podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. połockiem, a Michał, poborca, wojski i sędzia kapturowy połocki 1669 r., pozostawił synów, Bazylego i Krzysztofa. 

Łukasz, czwarty syn Grzegorza, dziedzic dóbr Dziwniki 1657 r., zaślubił Krystynę Świderską i z niej pozostawił synów: Józefa, Samuela, Siemiona, żonatego z Rahozianką, z której synowie, Feliks i Mikołaj, i Stefana, dziedzica Sokoliszcza 1660 r., po którym z Katarzyny Ogińskiej córki, Krystyna za Konstantym Niemirowiczem-Szczytem, podsędkiem połockiem, i Maryanna 1v. za Pawłem ks. Świrskim, 2v. za Janem Bykowskim. 

Józef, syn Łukasza i Świderskiej, miał synów, Dadźboga, po którym syn Felicyan, kraj czy połocki 1769 r., i Seweryna, cześnika smoleńskiego 1728 r., którego synowie: Aleksander, Józef i Karol. 

Aleksander, rotmistrz 1745 r., skarbnik orszański 1748 r., ostatnio 1781 r. sędzia ziemski orszański, pozostawił synów: Ignacego, rotmistrza królewskiego 1793 r., Józefa i Stanisława; po Stanisławie synowie, Józef, tego synowie: Adam, Dominik, Faustyn, Feliks i Jan, i Michał miał synów: Stanisława, Władysława i Wojciecha. 

Józef, syn cześnika Seweryna, pozostawił synów: Hilarego, Kazimierza, rotmistrza połockiego 1767 r., po którym syn Romuald, szambelan królewski, i Ludwika. 

Hilary, rotmistrz 1754 r., sędzia grodzki połocki 1781 r., z Anieli Bajkowskiej miał syna Józefa-Marcelego, z chorążego podkomorzego borysowskiego 1798 r. zapisanego do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1804 r. 

Karol, ostatni syn cześnika Seweryna, dziedzic Daniewa, poseł nowogrodzki 1750 r., oboźny połocki i starosta olański, z 1-ej żony Franciszki Pakoszówny pozostawił synów: Ignacego, budowniczego połockiego 1780 r., Stanisława, podczaszego połockiego 1781 r., Tadeusza, ze skarbnika podczaszego połockiego 1783 r., ostatnio sędziego ziemskiego wileńskiego 1787 r., który silnie protestował przeciw rozbiorowi kraju i nie dał się do tego nakłonić ofiarą kasztelanii i orderu, a w 1794 r. przyłączywszy się do powstania, poległ przy zdobyciu Pragi, z żoną Heleną Bolewiczówną bezdzietny, i Trojana, a z 2-iej żony Franciszki Konińskiej miał Karol synów, Franciszka, podczaszego smoleńskiego 1787 r., i Leopolda. 

Trojan, skarbnik smoleński 1775 r., łowczy 1780 r., a od 1792 r. sędzia graniczny połocki, miał dwie żony, Małgorzatę Hurynowiczówną, z niej córka Wincenta za Wincentym Korsakiem i syn Ignacy, i Antoninę Szumską, z której córka Maryanna za Ludwikiem Korsakiem, chorążym dziśnieńskim, i synowie: Jerzy, marszałek lepelski 1812 r., żonaty z Antoniną Korsakówną, Adam, Justyn, Stanisław i Józef, dziedzic Daniewa, marszałek lepelski 1822 r., z żony Maryanny Korsakówny pozostawił córki: Adelę za Janem Czerep-Spirydowiczem, Emilię za Kajetanem Korsakiem, Konstancyę Klepacką, Maryę Sipajłową i synów, Aleksandra i Jana. 

Justyn, dziedzic Zaskorek 1828 r., żonaty z Anną Piotuchówną Kublicką, miał córki: Alinę, Maryę Józefową Bujnicką, Oktawię i synów: Adolfa, Eugeniusza, Ottona i Ryszarda, żonatego z Matyldą Jodziewiczówną. 

Eugeniusz, dziedzic Zaskorek, wygnaniec w 1863 r., z żony Natalii, córki Feliksa Waliszewskiego, pozostawił córki: Annę, Julię, Maryę za Romanem Ratomskim i synów: Zdzisława, sędziego, ks. Karola, prefekta szkół, Tadeusza, adwokata przysięgłego w Warszawie, żonatego z Janiną Dziewulską, i Gustawa, dziedzica Chociewicz, w Witebskiem, żonatego z Jadwigą Chełmińską. 

Stanisław, ostatni z synów chorążyca Grzegorza, miał syna Trojana, dziedzica Dziernowicz, wojskiego kowieńskiego, który podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. połockiem; Trojan miał dwie żony, Konstancyę Sokołowską i Konstancyę ks. Massalską i z nich pozostawił synów: Aleksandra, Stanisława, strażnika połockiego 1689 r., żonatego z Anną Urbanowiczówną Pielecką, podstolanką mścisławską, który podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. połockiem, i Andrzeja, strażnika 1681 r., podstolego połockiego 1699 r., po którym z Urbanowiczówny syn Michał. 

Aleksander, podstoli 1704 r., chorąży połocki 1726 r., z Krystyny Poklewskiej-Koziełłówny miał synów: Adama, Bazylianina, Fabiana, rotmistrza połockiego 1741 r., żonatego z Kunegundą Hrebnicką, skarbniczanką witebską, z niej córka Petronela za Józefem Piotuch-Kublickim, podwojewodzym połockim, i Trojana. 

Trojan, dziedzic Dziernowicz, podwojewodzy połocki 1759 r., z 1-ej żony Teresy Ogińskiej, starościanki jaświońskiej, pozostawił syna Jana, z 2-iej zaś Kazimiery Wojnówny, córkę Zofię za Felicyanem Szczytem i synów, Euzebiusza i Michała. Jan, dziedzic Chołomierza, marszałek horodecki 1810 r., z Katarzyny Łopacińskiej miał córkę Maryę za Józefem Korsakiem i syna Kazimierza, ożenionego z Julią Chrapowicką. 

Euzebiusz, dziedzic Annińska, marszałek siebieski 1805 r., z żony Teresy Bohomolcówny, miał córki: Anielę za Franciszkiem Karnickim, Maryę za Michałem hr. Borchem, marszałkiem szlachty gub. witebskiej, Zofię i syna Piotra, dziedzica Annińska, marszałka siebieskiego, po którym z Maryi Korsakówny syn Bronisław zaślubił Emilię Sołtanównę i z niej ma córkę Helenę za Władysławem Sołtanem i synów, Bohdana i Włodzimierza. 

Michał, trzeci syn podwojewodzego Trojana, marszałek dryzieński, z Ludwiki Szadurskiej pozostawił córki: Barbarę i Dorotę, zakonnice, Maryę za Piotrem Korsakiem i synów: Antoniego, ożenionego z Żarnowską, Michała, Jezuitę, i Trojana, po którym z Pauliny Bułharynówny córka Marya i synowie, Michał i Władysław. 

Holubiccy - Korsakowie. Iwan, syn Zenowieja, dziedzic Hołubicz, namiestnik krasnosielski 1508 r., miał córkę Helenę za Jakóbem Meszczerynem i synów: Bohdana, Fedora i Hleba, arcybiskupa połockiego 1558 r. 

Bohdan, dziedzic Hołubicz 1560 roku, pozostawił córki, Marynę za Teodorem Jeleńskim, Nastazyę za Iwanem Rahozą, chorążycem nadwornym litewskim, oraz synów, Hrehorego i Stefana, po którym z Nastazyi Haraburdzianki synowie, Grzegorz, Bazylianin, i Jan żonaty z ks. Katarzyną Giedrojcówną. 

Hrehory, dziedzic na Hołubiczach 1570 r., miał kilka córek, oraz synów, Jana i Eustachego, dziedzica Hołubicz, poborcę trockiego 1590 r., wojskiego i namiestnika 1602 r., a w 1609 r. poborcę połockiego, po którym z Zofii Ostrowskiej synowie, Jan i Hrehory. 

Jan, starszy syn Hrehorego, poborca i horodniczy, a od 1598 r. chorąży połocki, marszałek Trybunału litewskiego 1611 roku, deputat do zapłaty wojska 1613 r., kasztelan derpski 1620 r., a połocki 1621 r., starosta ozierzyski, czerświacki, ładomiański i sudziłowski, został mianowany wojewodą smoleńskim, lecz umarł przed objęciem tej dostojności 1625 r.; Jan miał dwie żony, Marynę Zubkównę, sędziankę połocką, i Barbarę Dorohostajską, wojewodziankę połocką, pozostawił syna Hrehorego. 

Hrehory, dziedzic Hołubicz 1640 r., chorąży połocki 1644 r. z żony Aleksandry Wołowiczówny miał synów: Karola, Jezuitę, Kazimierza i Romana, chorążego połockiego 1661 r., po którym z Tekli Suchodolskiej córki, Joanna za Stanisławem Wańkowiczem, podczaszym smoleńskim, i Katarzyna za Piotrem Suszyńskim. 

Kazimierz, dziedzic Hołubicz, chorąży połocki 1657 r., zaślubił Annę Klonowską, wojewodziankę brzeską, iz niej miał synów: Jana, Kazimierza, Samuela i Stanisława; po Kazimierzu z Zofii Kozarynówny synowie, Dyonizy i Jan, i z nich Dyonizy pozostawił córkę Teodorę za Szymonem Żukiem, miecznikiem połockim, a Jan miał syna Michała. 

Fedor, drugi syn namiestnika Iwana, dziedzic na Hołubiczach i Bobyniczach 1550 r., miał córkę Bohdanę za Konstantym ks. Łukomskim i trzech synów: Iwana, Jerzego i Romana, po którym synowie: Bohdan, Marek, Michał, Teodor i Tobiasz, którego z Anny Skopówny córka Krystyna była żoną Krzysztofa Sielawy, podstolego smoleńskiego. 

Bohdan, dziedzic Bobynicz, Bołozdyna i Żórawna 1635 r., miał córkę Konstancyę za Janem Sielawą i synów: Jerzego, dziedzica Bobynicz, Władysława, żonatego z Fedorą Nowicką, i Samuela, po którym z Rahozianki synowie, Kazimierz ożeniony z Anną Żabianką i Michał z żony Sielickiej pozostawił syna Remigiana.  

Marek, drugi syn Romana, dziedzic na Hołubiczach 1636 r., miał córkę Reginę za Janem Wolskim i synów: Aleksandra, Michała i Gabryela, pisarza ziemskiego 1642 r., sędziego ziemskiego połockiego 1651 r., po którym z żony Biegańskiej syn Konstanty-Kazimierz. 

Michał, trzeci syn Romana, deputat na Trybunał litewski 1615 r., sędzia grodzki połocki 1621 r., z Rainy ks. Druckiej-Sokolińskiej pozostawił córki: Halszkę za Andrzejem Rogińskim, Helenę za Januarym Miennickim, Krystynę 1v. za Janem Żabą, 2v. za Stanisławem Słabkowskim i syna Mikołaja, archimandrytę połockiego 1650 r. 

Teodor, czwarty syn Romana, dziedzic Nesterowszczyzny 1620 r., zaślubił Teodorę Sieheniównę i z niej miał syna Samuela, dziedzica Żerczenic, stolnika połockiego 1697 r., żonatego z Potencyanną Baszyńską. 

Głęboccy-Korsakowie. Ich protoplasta Bohdan, syn Ostafiego, otrzymał ziemię Martyńcową i Prosełkową, w połockiem 1498 r., i pozostawił syna Dymitra, dziedzica Berezwecza, Bolszewicy, Plissy i in., dworzanina królewskiego 1522 r., ostatnio mostowniczego połockiego 1532 r., po którym z Fedyi ks. Mikityniczówny córka Hanna za Józefem Chaleckim, starostą owruckim, i syn Piotr, dworzanin królewski 1557 r., starosta bychowski i orszański 1560 r., zaślubił Olenę Hornostajównę, wojewodziankę nowogrodzką, i z niej miał synów, Józefa i Lwa. 

Lew, dziedzic Berezwecza 1587 r., zaślubił Maryannę, córkę Jana Podbipięty, i z niej pozostawił córkę Teodorę za Pawłem ks. Łukomskim i syna Józefa, dziedzica dóbr Głębokie, Łastowica, Przedoł i Świła, starostę dziśnieńskiego 1616 r., kuryłowskiego i filipowskiego 1623 r., a od 1639 r. starostę mścisławskiego, który za utrzymywanie załogi w Mścisławiu dostał prawem lennem Antonowo, w pow. mozyrskim, i w 1639 r. godność wojewody mścisławskiego. Wojewoda uczynny i pobożny, fundował Bazylianów w Berezweczu, a klasztor Karmelitów i kościół parafialny w Głębokiem; um. 1643 r. bezżenny, a cały majątek przekazał na kościoły i krewnych. 

Hleb, drugi syn Ostafiego, dziedzic Udziału, Zalesia, Zaborza i in. 1509 r., z żony Nastazyi Korsakowiczówny miał synów: Iwana, Ostafiego, dziedzica Zaborza, rotmistrza królewskiego, a ostatnio 1599 r. sędziego ziemskiego połockiego, Jana, Siemiona, Bazylego i Andrzeja. 

Iwan, dziedzic Zalesia-Ostrowna i Barkułabowa, dworzanin królewski 1523 r., horodniczy połocki 1533 r., otrzymał 1547 r. w posesyę królewszczyznę Kuszlikowice; z żony Maryny miał syna Barkułaba, dziedzica Barkułabowa, Zalesia i na Spiahle, podstarostę mohylowskiego 1555 r., rotmistrza królewskiego i starostę świsłockiego i dziśnieńskiego 1566 r., po którym z Polonii ks. Kroszyńskiej córka Ewa 1v. za Januszem ks. Czartoryskim, 2v. za Bohdanem ks. Sołomereckim, starostą krzyczewskim. 

Jan, dziedzic Zalesia, podwojewodzy połocki 1514 r., miał synów: Dymitra, Gabryela, Stefana i Józefa, dziedzica Latowszczyzny, wojskiego, a następnie sędziego ziemskiego połockiego 1586 r., ostatnio z kasztelana mińskiego kasztelana połockiego 1597 r., żonatego z Teodorą Haraburdzianką. Po Gabryelu, dziedzicu Hawryłowszczyzny, z żony Steckiewiczówny synowie: Jan, Krzysztof i Stanisław, oraz córki, Krystyna i Maryanna.  

Udzielscy-Korsakowie. Bazyli, piąty syn Hleba, dziedzic Udziału, miał dwie żony, z 1-ej żony syn Roman, z 2-iej Fedyi Chaleckiej córka Olena 1v. za Janem Strzeżowskim, 2v. za Jackiem Bystrejskim i syn Piotr, dziedzic Udziału, po którym córka Anna za Tuszyńskim i syn Grzegorz. 

Grzegorz, dziedzic Udziału i Zaskorki, chorąży połocki 1577 r., zaślubił Aleksandrę Ratomską, starościankę ostrską, i z niej pozostawił córki, Annę Kamińską, Aleksandrę Gujską i synów: Józefa, żonatego z Maryną Szwejkowską, Piotra i Stefana. 

Piotr, namiestnik połocki 1634 r., z żony Zofii Sielickiej miał synów: Grzegorza, Jerzego, budowniczego połockiego, którzy podpisali elekcyę 1674 r. z wojew. połockiem, i Michała; z nich Jerzy z żony Grochowskiej pozostawił syna Jana, Jezuitę, a Michał, poborca 1667 r., podstoli połocki 1676 r., żonaty z Konstancyą ks. Połubińską, miał synów: Piotra, Dominika, Józefa, Stefana i Szymona, po którym z Petroneli Poklewskiej Koziełłówny córka Rozalia 1v. za Jerzym Kublickim-Piotuchem, rotmistrzem inflanckim, 2v. za Felicyanem Tyszkiewiczem, starostą strzałkowskim. 

Piotr, podczaszy połocki, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. połockiem; żonaty z Maryanną Michniewiczówną, pozostawił syna Stanisława, który podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. wileńskiem. 

Józef, poborca i łowczy połocki 1711 r., z Anny Poklewskiej-Koziełłówny miał syna Tadeusza, łowczego połockiego 1767 r., po którym z Maryanny Wnorowskiej synowie, Tadeusz, rotmistrz połocki 1787 r., i Ignacy, dziedzic Antonowicz, rotmistrz 1788 r., budowniczy połocki 1799 r., ostatnio sędzia graniczny dzisieński 1820 r., pozostawił córkę Barbarę za Bonifacym Wińczą i synów, Ignacego, dziedzica Urzecza, zapisanego 1820 r. do ksiąg szlachty gub. wileńskiej, i Stanisława-Feliksa. 

Stefan, ostatni z synów Szymona, podpisał elekcyę 1697 roku z wojew. mścisławskiem; pisarz grodzki 1711 r., surrogator połocki 1716 r., zaślubił Annę Żabiankę i z niej miał synów: Jana, Heronima, Kazimierza i Piotra, z których, Jan, wojski połocki 1733 r., pozostawił syna Józefa, a Piotr, podstarosta, następnie stolnik starodubowski 1733 r., żonaty z Teklą ks. Drucką-Sokolińską, z niej córka Anna za Urbanem Hrebnickim, starostą micuńskim, i syn Stefan, rotmistrz i sędzia kapturowy wojew. połockiego 1764 r., z Różą Wazgirdówną, podsędkówną połocką, bezpotomny. 

Zalescy-Korsakowie. Andrzej, ostatni z synów Hleba, dziedzic Zalesia 1530 r., miał syna Onikieja, dziedzica dóbr Ozierce, dworzanina i rotmistrza królewskiego, który odznaczył się w walce z Moskwą 1567 r.; podkomorzy połocki 1577 r. i starosta lepelski, miał dwie żony Marynę Sapieżankę, wojewodziankę nowogrodzką, z niej córka Teodora, i Teodorę Tryzniankę, z której synowie: Aleksander, Jan i Krzysztof-Roman. 

Jan, dziedzic Litowszczyzny, pisarz Ziemski oszmiański 1593 roku, sekretarz królewski 1594 r., deputat na Trybunał 1613 r., pisarz skarbowy litewski 1603 r., sędzia ziemski oszmiański 1613 r., z żoną Heleną Gnoińską ufundowali w Ostrowcu klasztor Dominikanów, a w Wilnie w szkołach jezuickich konwikt dla 30 uczącej się biednej młodzieży; umarł bezdzietnie.  

Krzysztof-Roman, dziedzic dóbr Zalesie, Ostrowiec, Ozierce i Dorże, stolnik połocki 1611 r., strukczaszy królewski 1615 r., ostatnio podkomorzy połocki 1621 r., żonaty ze Szczęsną Rudomina-Dusiacką, wojszczanką bracławską, pozostawił córkę Elżbietę za Michałem ks. Połubińskim, sędzią ziemskim Słonimskim, i synów: Heronima, Kazimierza-Władysława, Marcina i Władysława-Jana. 

Heronim, dziedzic na Zalesiu i Oziercach, podwojewodzy połocki 1648 r., z żony Anny ks. Kantakuzenówny miał synów, Antoniego, plebana kupiskiego, i Waleryana, gwardyana Franciszkanów w Udziale. 

Kazimierz-Władysław, dziedzic dóbr Dorże i Ostrowiec, miecznik i deputat na Trybunał z wojew. połockiego 1636 r., marszałek mozyrski 1650 r., z żony Krystyny Pociejówny, pisarzówny ziemskiej brzeskiej, pozostawił córki: Teodorę za Karolem Ogińskim, podkomorzym witebskim, N. za Stefanem Kurzenieckim, podstolim bielskim, N. za Karolem Uniechowskim, chorążycem mińskim, i synów, Heronima i Krzysztofa, wojskiego mozyrskiego 1674 r., po którym z Anny Kurczówny synowie: Jan, Michał i Stefan. 

Michał, starosta kosiałowski, a od 1724 r. marszałek upicki, miał syna Marcyana, po którym syn Adam, dziedzic dóbr Dorże, miecznik upicki 1785 r., z żony Jadwigi Koziehówny miał synów: Adama, Ambrożego, majora wojsk polskich, chorążego oszmiańskiego 1820 r., żonatego z Joanną Rómerówną, Ludwika, ożenionego z Olimpią Żabianką, i Michała, sędziego granicznego oszmiańskiego 1830 r., ożenionego z Aloizą Rómerówną. 

Stefan, trzeci syn wojskiego Krzysztofa, dziedzic dóbr Ewtuszkiewicze, skarbnik połocki, sędzia grodzki mozyrski 1718 r., żonaty z Borowską, miał synów: Antoniego, Ludwika i Stanisława. 

Antoni pozostawił synów: Jana, oficera wojsk polskich, Ignacego i Floryana, porucznika wojsk polskich, po którym z Maryi Oskierczanki syn Józef legitymował się 1802 r. 

Ludwik, sędzia ziemski mozyrski 1765 r., deputat na Trybunał litewski 1772 r., z żony N. Skorynówny miał synów: Anzelma, Apolinarego, Joachima, rotmistrza, następnie sędziego ziemskiego mozyrskiego 1781 r., Jana, Józefa, Kacpra, majora wojsk polskich 1793 r., żonatego z Konstancyą Toplicką, i Rafała. 

Anzelm, dziedzic dóbr Ewtuszkiewicze, regent grodzki 1778 r., koniuszy rzeczycki 1787 r., pozostawił synów, Antoniego i Apolinarego, zapisanych 1802 roku do ksiąg szlachty gub. mińskiej; po Antonim syn Antoni. 

Jan, dziedzic na Ewtuszkiewiczach, oficer wojsk polskich, miał synów: Edwarda, Erazma, Karola, Ludwika, Serafina i Seweryna; z nich Ludwik, dziedzic Zalesia, z Leonardy Hryniewickiej pozostawił synów, Edwarda, dziedzica Woli Lubieszowskiej, żonatego ze Skirmuntówną, i Kazimierza, dziedzica Rudzienka, a Serafin, dziedzic Stoszan, sędzia graniczny piński 1829 r., z Franciszki Chrzanowskiej pozostawił synów: Gerarda, żonatego z Karoliną Zaleską-Korsakówną, ich syn Bronisław, Edmunda, ożenionego z Kuncewiczówną, i Ottona-Anzelma, po którym z Kuncewiczówny synowie: Edmund, Olgierd, Władysław i Zygmunt.   

Józef, dziedzic Anionowa i Łastowicy, oficer wojsk polskich, z Bułhakówny miał synów: Ambrożego, Emeryka, Ferdynanda, Ignacego, Rafała i Romana; po Romanie z Emilii Korsakówny córki: Emilia Jahołkowska, Helena Makowska, Izabela Andrzejkowiczowa, Karolina za Gerardem Korsakiem, Ludwika za Feliksem Maciejowskim i synowie, Władysław, żonaty z Konstancyą Ordzianką, ma córki, Leontynę Ordową i Jadwigę Wisłouchową, i Jan, po którym z Celiny Andrzej kowiczówny córki, Marya i Nina Dziekońska. 

Rafał, ostatni syn sędziego Ludwika, podstarosta borysowski 1798 r., zapisany 1802 r. do ksiąg szlachty gub. mińskiej, pozostawił córkę Nimfę i syna Adolfa. 

Władysław-Jan, ostatni z synów podkomorzego Krzysztofa-Romana, dziedzic na Zalesiu i Litowszczyznie, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. połockiem; trukczaszy królewski 1650 r., z podczaszego chorąży połocki 1669 r., z żony Barbary Puciatówny miał córkę Cecylię za Karęgą i synów: Adryana, Bazylianina, i Jana-Kazimierza. 

Jan-Kazimierz, dziedzic Litowszczyzny, stolnik smoleński 1683 r., chorąży połocki 1692 r., z Anny-Konstancyi Czernickiej miał synów: Antoniego, Benedykta, żonatego z Wiktoryą Łazewską, Jana i Tomasza. 

Antoni, z podstolego stolnik połocki 1748 r., zaślubił Aleksandrę Kirkorównę i z niej pozostawił córkę Teresę za Tadeuszem Sielawą, starostą sokolskim, i syna Ignacego, stolnika połockiego 1763 r., po którym z Maryanny Mackiewiczówny syn Antoni, miecznik połocki 1788 r., ożeniony z Rozalią Abłamowiczówną, i córki: Anna za Apolinarym Zaleskim Korsakiem, Karolina za szambelanem Janem Korsakiem i Ludwika, żona Konstantego Bujnickiego. 

Łukasz, 1536 r. i Józef, 1608 r. dworzanie królewscy. Dawid, sędzia ziemski połocki 1667 r. Michał, Samuel, Stanisław, Szymon i Wojciech podpisali elekcyę 1674 r. z wojew. połockiem. Adam, podstoli rzeczycki 1701 r. Adam, łowczy połocki 1704 r. Jan, budowniczy połocki 1714 r. Piotr, podczaszy trocki 1733 roku. Bazyli, pisarz grodzki starodubowski, zasłużony w obywatelstwie, poseł na sejm 1735 roku. Andrzej, podczaszy smoleński 1736 r., żonaty z Zuzanną Łodziatówną. Józefat, skarbnik starodubowski 1738 r., ożeniony z Ludwiką Świacką. Michał-Henryk, cześnik nowogrodzki 1754 r. Antoni, starosta śnitowski 1763 r. Józef, kanonik smoleński 1775 r. Ignacy, rotmistrz połocki 1775 roku. Józef, szambelan królewski i kawaler orderu św. Stanisława 1778 r. Jan-Karol, podwojewodzy połocki 1784 roku, asesor sądów zadwornych, poseł na sejm 1786 r. i kawaler orderu św. Stanisława, z Róży Mikoszanki miał córki, Leokadyę za Wincentym Szyrynem i Maryę za Janem Święcickim. Józef, starosta Zaborowski, ożeniony z Felicyanną Drozdowską 1785 r. Krzysztof, starosta kuszlicki i kawaler orderu św. Stanisława 1786 r. Floryan, prokurator generalny Bazylianów litewskich archimandryta żydyczyński i kawaler orderu św. Stanisława 1792 r., biskup sutragan łucki 1804 r. (Drzewo genealogiczne Korsaków, Arch. Dubr. i Szem., Vol. Leg., Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Litew., Bon.).  

Józef i Wincenty, synowie Leona, Mateusz, syn Jerzego, z synem Tomaszem, Antoni z synem Stanisławem i Ignacy, synowie Floryana, 1798 r., a Józef, syn Kazimierza, z synem Piotrem, 1820 r. i Józef, syn Józefa, 1835 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

KORSAK h. KORSAK v. KOTWICA. Jest rodzina tatarska tego nazwiska i herbu na Litwie; z niej Samuel, syn Achmeda, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1849 r. 

KORSAK h. LIS. Na Litwie, a głównie w wojew. nowogrodzkiem; brali przydomek Sowa i Sowicz i niektórzy w koronie herbowej kładli kotwicę. Michał, namiestnik markowski 1468 r. Iwaszko Sowicz, dziedzic Kalusowa, na Wołyniu 1498 r., z żony Bohdany Sołtanówny, podskarbianki litewskiej, miał synów: Iwaszka, Michała i Siemiona, po którym synowie: Bazyli, Dymitr żonaty z Nastazyą Jacyniczówną i Iwan. 

Michał, starosta ostrski 1550 r., z żony Ahrenki Kierdej-Posiahwieckiej miał syna Tymoteusza, dziedzica Posiahwy, chorążego mińskiego 1590 r., po którym z Bohdany Tyszkiewiczówny synowie: Andrzej, Hrehory i Samuel z Heleny Szukałówny pozostawił synów, Adama, chorążego mińskiego 1631 r., i Marcina. 

Marcin z Poczapowa, wojownik w Moskwie, zdaje się, że on to był dowódcą tak zwanej błękitnej chorągwi, która za najdzielniejszą w tej wojnie 1607-1611 r. uchodziła; z Aleksandry Czarkowskiej jego synowie: Krzysztof, Stanisław, Jan-Samuel, Eliasz i Roman żonaty z Zofią Moszyńską. 

Krzysztof miał syna Aleksandra, wojskiego mścisławskiego, który podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. nowogrodzkiem; Aleksander, starosta horecki 1676 r., cześnik i deputat wojew. nowogrodzkiego 1683 r.. ostatnio podkomorzy nowogrodzki i starosta mielnicki, z 1-ej żony Zofii Szemiotówny pozostawił córkę Przecławską, z 2-iej Maryi Bakanowskiej córkę Marcelę Chalecką, a z 3-iej Eufrozyny ks. Polubińskiej, wojewodzianki nowogrodzkiej, 2v. za Teofilem Olędzkim, marszałkiem wołkowyskim, córka Teresa za Mikołajem Szemiotem, kasztelanem połockim, i synowie: Antoni, Aleksander-Piotr i Piotr-Józef, chorąży nowogrodzki 1719 r., żonaty z Anną ks. Drucką-Horską, podkomorzanką mińską. 

Antoni miał synów, Bartłomieja i Jana; po Bartłomieju synowie: Antoni, Bonifacy, Dominik i ks. Józef, a po Janie synowie: Bonifacy, Jan z synem Jerzym, Maciej z synem Ludwikiem, oraz Wincenty z synami, Józefem i Ksawerym zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1820 r. 

Aleksander-Piotr, syn podkomorzego Aleksandra, podstoli i pisarz grodzki 1718 r., ostatnio podwojewodzy nowogrodzki 1740 r., deputat na Trybunał, miał dwie żony, N. Haraburdziankę, z niej córka Maryanna Mogilnicka, i Eleonorę Rdułtowską, sędziankę ziemską nowogrodzką, z której synowie: Antoni, Hipolit i Józef podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. nowogrodzkiem.   

Antoni, regent ziemski 1764 r. i poseł wojew. nowogrodzkiego, podpisał elekcyę 1764 r.; oboźny nowogrodzki 1780 r., zaślubił Wiktoryę Bęklewską i z niej pozostawił córki: Antoninę Mierzejewską, Faustę Madżarską, Maryę za Hipolitem Korsakiem, oraz synów: Dominika, Józefa, Ludwika i Wincentego, właściciela Żukowszczyzny, po którym z Maryi Moniuszkówny córka Albina za Karolem Moniuszką i synowie, Aleksander i Edmund żonaty z Anną Wołk-Łaniewską. 

Hipolit, dziedzic Żukowszczyzny, starosta wielatycki 1745 r., podstoli 1765 r., ostatnio 1766 r. stolnik nowogrodzki, z żon, Szyrmianki i Jadwigi Guntherówny miał córki, Anielę Chodakowską, Eleonorę za Joachimem Korsakiem i synów: Leona, Jana i Rajmunda. 

Jan, szambelan królewski 1787 r., z żony Karoliny Ordzianki pozostawił córki, Emilię za Romanem Korsakiem, Konstancyę za Janem Samborem i syna Juliana, żonatego z Józefą Machcewiczówną. 

Rajmund, dziedzic Brzostowa, superintendent ceł przy Komisyi Skarbowej litewskiej 1790 roku, pułkownik wojsk polskich, autor i poeta, z Justyny Sosnowskiej miał córkę Cecylię i syna Juliusza. 

Jan-Samuel, syn Marcina i Czarkowskiej, z podsędka sędzia ziemski nowogrodzki 1670 r., z Eleonory Kiersnowskiej, pozostawił córkę Zofię 1v. za Wojną-Jasienieckim, 2v. Grocholską, 3v. Judycką i 4v. za Kazimierzem Podbereskim, wojewodzicem smoleńskim, oraz synów: Adama, Aleksandra, Jana, Samuela, cześnika 1670 r., horodniczego i podwojewodzego nowogrodzkiego, który podpisał elekcye 1674 i 1697 r., i Stanisława-Jerzego, cześnika 1697 r., następnie chorążego i rotmistrza nowogrodzkiego, starostę homelskiego, po którym z Katarzyny Raesówny, podczaszanki witebskiej, córki, Maryanna 1v. za Heronimem Żabą, podkomorzym nowogrodzkim, 2v. za Antonim Wojniłowiczem, wojskim nowogrodzkim, Zofia za Aleksandrem Białozorem, oraz synowie, Henryk i Samuel, cześnik nowogrodzki 1736 r. 

Aleksander podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. nowogrodzkiem; cześnik nowogrodzki 1701 r., miał syna Jana, cześnika 1715 r., wojskiego nowogrodzkiego 1729 roku, po którym syn Kazimierz-Ignacy, pisarz grodzki 1748 r., oboźny i sędzia grodzki 1755 r., łowczy, a ostatnio pisarz ziemski nowogrodzki, z żony Franciszki Wojniłowiczówny pozostawił synów: Joachima i Samuela, którzy podpisali elekcyę 1764 r. z wojew. nowogrodzkiem, Jana i Tadeusza. 

Joachim, rotmistrz mozyrski 1763 r., pisarz nowogrodzki 1780 r., następnie stolnik witebski, miał synów: Floryana, Kazimierza i Hipolita, po którym z Maryi Korsakówny syn Samuel pozostawił synów: Adolfa, Jana, Józefa i Wiktora, wylegitymowanych w Cesarstwie 1874 r. i zapisanych do ksiąg szlachty gub. podolskiej; po Wiktorze z Maryi Orłowskiej syn Wiktor, dziedzic Serbinowic, żonaty z Teofilą Zanicką.   

Adam, sędzia grodzki nowogrodzki 1617 r. Aleksander, miecznik piński 1636 r. Abraham żonaty z Anną Świderską 1654 roku. Władysław, stolnik wendeński, 1674 r. i Jan, chorąży wendeński, sekretarz królewski, 1697 r. z wojew. nowogrodzkiem podpisali elekcye. Stanisław, strażnik nowogrodzki 1730 r. Mikołaj, sędzia grodzki nowogrodzki 1769 r. Michał, sędzia grodzki nowogrodzki 1774 r. (Arch. Szem. i Dubr., Vol. Leg, Zap. i Wyr. Tryb. Litew., Don. Vars, Bon.). 

Antoni, deputat szlachty pow. borysowskiego 1811 r. Dominik, syn Józefa, deputat w sądach pow. sienieńskiego; Erazm, syn Hipolita, i sprawnik pow. dynaburgskiego, a jego brat Teofil, porucznik w wojsku rosyjskiem, w gub. witebskiej; Jerzy, syn Floryana, sędzia, i Stanisław, syn Rocha, zasiadający w sądach pow. lepelskiego, 1840 roku; Dominik, syn Józefa, i sprawnik pow. babinowieckiego, gub. mohylowskiej 1851 r. 

Michał, syn Krzysztofa, 1799 r., Jan i Rafał 1819 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej: 1835 roku Jan, syn Hipolita, z synem Julianem, w 1837 roku Roman, syn Józefa, podpułkownik wojsk ros., i w 1855 r. Edward, syn Wincentego. 

KORSUK. Semen, pułkownik wojsk kozackich, otrzymał nobilitacyę 1676 r. (Vol. Leg.). 

KORSUŃSKI. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie 1840 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. 

KORSZYC. Stefan podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. 

KORTAK v. CORTAK h. JELEŃ. Herb - w polu srebrnem płot złoty z żerdzi plecionej, z poza którego wychodzi połowa jelenia naturalnego koloru, z przedniemi łapami po nad żerdzią; w koronie nad hełmem takaż połowa jelenia. 

Jan Cortak wspólnie z krewnymi swymi, Jerzym Holarkiem i Janem Sernikiem z Trzylworu za zasługi okazane Rzeczypospolitej otrzymali 1515 r. nobilitacyę i herb powyższy (Metr. Kor.). 

KORTICELLI zobacz CORTICELLI. 

KORTUM h. KORTUM. Herb - w polu srebrnem trzy gałązki zielone stojące rzędem; w koronie nad hełmem jedna gałązka. 

Ernest, historyk i prawnik, sekretarz ks. kurlamlzkiego Ernesta-Jana, ostatecznie radca gubernialny w Galicyi, zmarły 1811 roku, otrzymał nobilitacyę polską 1778 r.; jego brat Karol-Ludwik, członek Towarzystwa przyjaciół nauk w Warszawie, uczony i autor, zajmował się głównie fizyką i naukami przyrodzonemi, a w 1806 roku miał główny nadzór nad szpitalami w Warszawie; um. 1808 r. (Vol. Leg., Kancl., Don. Vars.).  

KORTYŃSKI. Józef z ziemią chełmską podpisał elekcyę 1697 r. 

KORULSKI h. PRUS I. Maciej, stolnik parnasski 1699 r. Synowie Aleksandra, stolnika parnawskiego, Adam i Andrzej udowodnili swoje szlachectwo w grodzie sieradzkim 1790 r.; po Andrzeju, który legitymował się w Galicyi 1804 r., z Zuzanny Turowiczówny synowie: Jan Nepomucen, dzierżawca fabryk rządowych we wsi Woli Świdzińskiej, Antoni z synem Andrzejem, żołnierzem w wojsku rosyjskiem, urodzonym z Anny Kizwaradzinówny, i Onufry, oficer wojsk Ks. Warszawskiego, dzierżawca ekonomii Turów, wylegitymowani w Królestwie 1843 roku. 

KOŚCIESZA-KORULSKI h. KOŚCIESZA. Ośm osób wylegitymowanych 1861 r. w Cesarstwie zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

KORUNKOWSKI. Marcin, syn Daniela, zapisany 1832 r. do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. 

KORWEL h. ABDANK. Gniazdem tej rodziny wieś Korwele, w pow. kowieńskim. Tomasz, syn Franciszka, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1804 r. Karol, urzędnik w Warszawie, umarł 1850 roku; autor i tłomacz. 

KORWIN h. KORWIN. Wojciech-Józef, syn Stanisława, sprzedał w 1725 r. swój majątek Linowo, w wojew. Sandomierskiem; z żony Julianny Miroszewskiej jego syn Józef-Antoni zaślubił Katarzynę Kielczewską i z niej miał synów, Feliksa-Stefana, po którym z Wiktoryi Łazuckiej syn Andrzej wylegitymowany w Królestwie 1852 roku, i Mikołaja, żonatego z Amelią Kozłowską, z której syn Jan, dziedzic Jureczkowy, z Leonii, córki ks. Aleksandra-Dominika Radziwiłła, pozostawił syna Mieczysława. 

Gracyan, podprefekt pow. Staszewskiego 1812 r., technolog i redaktor pisma Izys Polska, um. 1821 r. 

KORYATOWICZ h. POGOŃ LITEWSKA. Książęta. Koriatf a na chrzcie Michał, syn Gedymina, Wiek Ks. Litewskiego, książę na Nowogródku 1358 r., miał czterech synów: Aleksandra, Konstantego, Jerzego i Teodora. Aleksander, dzielny wojownik, wierny Polsce w zajściach ówczesnych z Litwą, dostał od Kazimierza w zarząd część Wołynia z zanikiem Oleskim; poległ w walce z Tatarami. W 1374 r. razem z bratem Jerzym wydali przywilej na fundacyę Kamieńca Podolskiego. 

Konstanty, miły królowi Kazimierzowi III, który go chciał z córką swoją ożenić i następcą tronu mianować, objął zarząd Podola około 1385 r., a żył jeszcze 1388 r., w którym to roku wydał przywilej Niemirze na dobra Bakotę, na Podolu.  

Jerzy został hospodarem ziemi mołdawskiej 1372 r., lecz wkrótce przez nieprzyjaznych temu wyniesieniu Wołochów został zabitym. 

Teodor został przy ojcu księciem Nowogródka, a następnie 1392 r. władał Podolem, lecz gdy nie chciał ulegać Wiel. Ks. Litewskiemu Witoldowi, ten go z jego posiadłości rugował. Teodor przeszedł do Węgier i od króla Ludwika dostał zamki Munkacz i Ungwar, i w Munkaczu fundował Bazylianów 1368 r. Teodor w 1410 r. walczył z Krzyżakami pod Grunwaldem; miał on być ostatnim z swego domu, jednak czytam Koryatowiczów: Lwa i Szymona, którzy polegli pod Worskłą 1399 r., Bazylego 1403 r., a podług Stryjkowskiego jeszcze w 1440 roku jacyś książęta Karyatowicze witali w Brześciu króla Kazimierza IV. 

KORYBSKI. Wojciech, syn Andrzeja i Anny Rolskiej, wnuk Wojciecha i Konstancyi Rzepeckiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). N., dziedzic dóbr Lubatowszczyzna, w pow. borysowskim 1847 r. 

KORYBUT h. KORYBUT. Mikołaj, podsędek 1535 r., sędzia ziemski chełmski 1536 r. Tomasz i Mikołaj Korybutowicze dostali w 1548 r. od króla Zygmunta I przywilej na zamianę na miasto z nazwą Tomisław swej wsi Siedliszcze, w ziemi chełmskiej (Metr. Kor.). 

KORYBUT h. POGONIĄ LITEWSKA. Książęta. Dymitr Olgierdowicz, książę na Nowogrodzie Siewierskim do 1393 r., z Anastazyi ks. Riazańskiej miał córki: Anastazyę za Bazylim ks. Twersko-Kaszyńskim, Helenę za Janem ks. Raciborskim, Maryę za Fedorem ks. Worotyńskim i synów: Fedora, Iwana i Zygmunta, dzielnego wojownika, który walczył pod Grunwaldem, na Pomorzu i w Czechach, i poległ w bitwie pod Wiłkomierzem 1435 r. (Bon.). 

KORYCIŃSKI h. TOPÓR. Senatorowie w rodzinie: Krzysztof, kasztelan sandecki 1628 r., wojnicki 1633 r. Jan, kasztelan oświęcimski, um. 1633 r. Mikołaj, kasztelan sandecki 1637 roku. Andrzej, kasztelan wiślicki 1645 r. Stanisław, kasztelan biecki 1648 r. Mikołaj, kasztelan biecki 1649 r. Stefan, kasztelan oświęcimski, podkanclerzy koronny 1652 roku, kanclerz wielki koronny 1653 r. Mikołaj, kasztelan nakielski 1654 r. Aleksander, wojewoda rawski 1656 r. Wojciech, biskup kamieniecki 1658-1669 r., arcybiskup lwowski 1669 r. Franciszek, kasztelan bracławski 1685 r. 

Jan, dziedzic Korytna, w piotrkowskiem 1494 r., pierwszy od tych dóbr pisał się Korycińskim v. Korycieńskim; podług Niesieckiego Jan z Barbary Szydłowieckiej, kasztelanki żarnowieckiej, miał synów: Tomasza, Macieja, żonatego z Zuzanną z Mniszkowa 1525 roku, Jakóba, który popadłszy w niewolę turecką, w niej przyjął wiarę muzułmańską, lecz za powrotem do kraju porzucił ją i wrócił do chrystyanizmu, Jana, Leonarda, dziedzica Ochotnik 1523 r., i Mikołaja, bezpotomnego. 

Jan, rotmistrz królewski, starosta brzeziński, z żony Małeckiej miał córkę Lesiowską i synów: Wojciecha, Macieja, dworzanina królewskiego, i Mikołaja, którym stryj Maciej sprzedał 1554 r. części dóbr Mniszkowa, Zajączkowa, Trzebiatowa i Mikołajewa (Ks. Gr. Opoczyńskie). 

Wojciech, chorąży kaliski, starosta przedecki, solecki i kłodawski 1552 r., zabiegłyi dobry gospodarz, zaślubił Petronelę Komorowską, starościankę łęczycką, i z niej pozostawił córki: Barbarę 1v. Kazanowską, 2v. Spytkowę Załuską, Petronelę 1v. Chocimowską, 2v. za Janem Pieniążkiem, Katarzynę za Moszyńskim, Zofię 1v. Rzepiszowską, 2v. za Krzysztofem Przerębskim, Zuzannę za Maciejem i Annę za Stanisławem Załuskimi. 

Mikołaj, dziedzic Korytna i Udorza, który nabył 1555 r. od Pileckiego, starosty parczewskiego, z Barbary, córki Andrzeja Oleśnickiego, wdowy po Oleśnickim, miał córki, Annę za Giebułtowskim, Zofię za Ciesielskim, sekretarzem królewskim, i trzech synów: Mikołaja, Andrzeja i Jana, dziedziców Ochotnika, Niemojowic i Skrzynki, ludzi zacnych i uczonych. 

Mikołaj, starosta przedecki, kłodawski i solecki, żupnik krakowski 1596 r., biegły w kilku językach, zdolny i wymowny, wysokich ofiarowanych sobie dostojeństw nie chciał przyjąć; z żony Barbary Prowannówny, starościanki będzińskiej, pozostawił córki: Reginę-Annę za Jerzym Grodzińskim, starostą gołąbskim, Zofię za Adryanem Broniewskim, starostą niepołomickim, i synów: Krzysztofa, Andrzeja i Mikołaja. 

Krzysztof, burgrabia krakowski 1604 r., starosta gniewkowski z kasztelana sandeckiego 1628 r. kasztelan wojnicki 1633 r., wojownik przeciw Tatarom i rokoszanom Zebrzydowskiego, poseł do elektora brandeburgskiego i do Hiszpanii, lubiony od Zygmunta III, któremu zawsze był wierny, umarł 1636 r., pozostawiwszy z żony Anny Chlewickiej córki, Elżbietę, zakonnicę, i Annę-Dorotę za Zbigniewem Oleśnickim, kasztelanem wiślickim, oraz syna Stanisława-Jana, starostę gniewkowskiego 1664 roku, z Krystyną Zebrzydowską, wojewodzianką lubelską, bezpotomnego. 

Andrzej, chorąży sandomierski 1631 r., starosta żywiecki, kasztelan wiślicki 1645 r., zasłużony w obywatelstwie i Rzeczypospolitej, kilkakrotnie poseł na sejmy i deputat na Trybunały, z żony Urszuli Tymińskiej miał córki, Elżbietę, zakonnicę, Barbarę za Achacym Przyłęckim, kasztelanem oświęcimskim, i synów: Jacka-Aleksandra, wojownika przeciw Moskwie, Tatarom i Szwedom, z Heleną ks. Sołomerecką, kasztelanką smoleńską, 2v. za Krzysztofem Sapiehą, krajczym wielkim litewskim, bezpotomnego, Wszebora i Bogusława, stolnika krakowskiego. 

Mikołaj, trzeci syn starosty Mikołaja, starosta ojcowski i chorąży krakowski 1636 r., kasztelan sandecki 1637 r., administrator żup wielickich i bocheńskich 1590-1593 roku, tak wielkiej wziętości u szlachty, że na sejmikach zwykle na jego zdaniu przestawała; deputat na Trybunały i poseł na sejmy, walczył pod Chocimem i Lwowem, a zamek ojcowski wyrestaurował. Kasztelan umarł 1637 r., z żony Barbary Pukarzewskiej miał synów, Mikołaja i Stefana, oraz córkę Barbarę za Janem Stadnickim.

Mikołaj, starosta ojcowski, kasztelan biecki 1649 r., umarł 1651 r., z żony Elżbiety Kowalskiej pozostawił synów, Mikołaja, starostę ojcowskiego, który podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. krakowskiem, i Kazimierza. 

Stefan, drugi syn kasztelana Mikołaja, dziedzic dóbr Nieznanowice i Karśnice, starosta oświęcimski 1647 r. i wolbromski 1648 r., podczaszy, następnie stolnik krakowski 1647 r., kasztelan oświęcimski, podkanclerzy 1652 r., ostatnio kanclerz wielki koronny, starosta warszawski, ojcowski i rabsztyński, mąż znakomitych zdolności, królowi Janowi Kazimierzowi zawsze wierny, należał do wyprawy przeciwko Kozakom 1653 r.; z żony Anny-Petroneli Gembickiej miał córkę Barbarę za Franciszkiem Jordanem, kasztelanem wojnickim, i trzech synów: Krzysztofa, młodo zmarłego, Piotra, starostę wolbromskiego i rabsztyńskiego 1670 r., który został księdzem i był archidyakonem pułtuskim i proboszczem miechowskim i od papieża Klemensa X oddawał królowi Michałowi miecz poświęcony na wojnę z Turkami i różę złotą, a następnie posłował do Hiszpanii i Portugalii 1679-1680 r., żądając posiłków przeciw Turkom i wkrótce za powrotem umarł, i Mikołaja, starostę ojcowskiego i wolbromskiego 1676 r., chorążego łęczyckiego, dworzanina królewskiego, który był podobno podkomorzym łęczyckim, i z żony Katarzyny Brzostowskiej, wojewodzianki trockiej, pozostawił córkę Barbarę za Janem Mączyńskim, podkomorzym sieradzkim. 

Jan, ostatni syn starosty Mikołaja i Oleśnickiej, dziedzic Niemojowic, kasztelan oświęcimski, kupił 1633 roku dobra Żarki; z dwóch żon, Tarkowieckiej i Barbary Męcińskiej miał córki: Eufrozynę Norbertankę w Krakowie, Eleonorę za Piotrem Tęgoborskim, N. za Romanem Przerembskim, i synów: Wojciecha, Aleksandra, Stanisława, dziedzica Trzebniowa i Mrozowa, cześnika krakowskiego 1635 r., kasztelana bieckiego 1648 roku, Romana, Maksymiliana, młodo zmarłego, Mikołaja, dziedzica Żarek, kasztelana nakielskiego 1654 r.. Samuela, podczaszego krakowskiego, starostę gniewkowskiego 1642 roku i dworzanina królewskiego, po którym z Heleny Czermińskiej córka Helena, Norbertanka, i Piotra, kanonika gnieźnieńskiego, krakowskiego, łowickiego i pułtuskiego, proboszcza sieradzkiego, zm. 1637 r. 

Wojciech, proboszcz w Żarkach i Ruszczy 1637 r., sekretarz królewski, protonotaryusz apostolski, kanonik łucki i krakowski, proboszcz miechowski, sekretarz wielki koronny 1658 r., biskup kamieniecki 1658 r., został arcybiskupem lwowskim 1669 r., um. 1677 r. 

Aleksander, chorąży krakowski, podpisał elekcyę 1648 r.; dziedzic dóbr Gowarczowa i Bębnowa, wojewoda rawski 1656 r., z 1-ej żony Zofii Anny Zborowskiej miał córki: Teofilę, Annę, Konstancyę, Aleksandrę i syna Stanisława, a z 2-iej żony Zuzanny Jarmolińskiej, 2v. za Jakóbem Szczawińskim, starostą łęczyckim, córkę Ewę, Norbertankę w Łęczycy.

Roman, syn kasztelana Jana, zaślubił Urszulę Miaskowską i z niej pozostawił córkę Katarzynę, Norbertankę, i synów: Wojciecha, Jana, Michała, księdza 1683 r., i Franciszka, z dworzanina królewskiego 1661 roku, a w 1671 r. stolnika krakowskiego kasztelana bracławskiego 1685 roku, który czynny brał udział w konfederacyi gołąbskiej, i był właścicielem rozległych dóbr Szczekocińskich, w wojew. krakowskiem; Franciszek miał dwie żony, Maryannę Michałowską, kasztelankę biecką, i Elżbietę Koniecpolską, wojewodziankę parnawską, z niej synów: Joachima, kanonika przemyślskiego, Jana i Franciszka, zmarłych bezdzietnie (Conv. Piotrk., Metr. Kor., Sigil., Ks. Gr. Piotrk., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Don. Vars., Bon.). 

Z innych członków tej rodziny. Piotr, dziedzic na Ochotniku 1523 r. Baltazar, dziedzic Ziemięcina 1530 r. Maciej nabył części dóbr Skrzynki, Łęczkowice, Kawęczyn i Zajączkowo 1571 r. od synowicy swej Zofii, żony Chryzostoma Rzepiszewskiego, dworzanina królewskiego. Jan, Mikołaj i Andrzej, synowie Mikołaja, 1572 r. Andrzej, syn Andrzeja, żonaty z Dorotą Naropińską 1573 r.; po Andrzeju syn Wojciech, dziedzic na Kołomi 1576 r. Jakób, syn Mikołaja, dziedzic na Korytnie 1579 r. (Ks. Gr. Piotrk.). Jan, syn Andrzeja, z Anny Dzieciartowskiej miał syna Łukasza 1589 r. Bartłomiej żonaty z Reginą Dembińską 1590 r. Jan, dziedzic Korycian 1620 r. Mikołaj 1676 r. Stanisław na Korycianach 1702 r. Jakób, stolnik czerniechowski 1746 r. Wojciech, podsędek nowogrodzki 1776 r. 

Jakób, z wojskiego owruckiego łowczy 1766 r., miał synów: Rufina Sebastyana i Wojciecha; z nich Sebastyan pozostawił syna Macieja, po którym z Maryanny Raczyńskiej synowie: Ignacy, Tomasz, w wojsku ros., Michał i Franciszek wylegitymowani w Królestwie 1846 r., Wojciech miał syna Macieja, po którym z Reginy Pliszka synowie: Mateusz i Tadeusz 1854 r., a Antoni, Józef i Wincenty 1855 r. wylegitymowani w Królestwie. 

KORYCKI h. CIOŁEK. Na Podlasiu i na Litwie; piszą się z Korytnicy i Niewodnicy. Stanisław, syn Fiebrona z Korytnicy, żonaty z Barbarą z Pilcy 1528 r. Mikołaj, Stefan i Tomasz, synowie Jana z Korytnicy, 1537 r. Jan, proboszcz kodeński 1541 r. Jarosz, koniuszy nadworny litewski, dzierżawca żyżmorski i słucki 1548 r., koniuszy koronny 1554 r., starosta knyszyński 1563-1580 r, ożeniony z Zofią Chodkiewiczówną, wojewodzianką nowogrodzką, posiadał stadninę u króla Zygmunta Augusta. Mikołaj, syn Jana z Korytnicy, w pow. sandomierskim 1563 r. Jan, wojownik przeciw Tatarom 1573 r. Jan, łowczy bracławski 1690 r. Władysław, syn Abrahama, stolnik podlaski 1717 r., ożeniony z Zofią Żyzyńską. Tomasz, viceregent łukowski 1758 r. 

Jarosz z Korytnicy 1648 r. z wojew. podlaskiem i 1674 r. z ziemią bielską, Samuel-Jan i Kazimierz 1674 r. z ziemią bielską podpisali elekcye. Jakób, podczaszy podlaski 1664 r., żonaty z Anną Krakowówną. Karol, Jezuita, profesor Akademii wileński, i jego brat Michał, Jezuita, rektor w Nieświeżu, poeta i dobry kaznodzieja, miły królowi Stanisławowi Augustowi, um. 1784 r. (Ks. Ziem. Wareckie, Radomskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Bon.).  

Aleksander, syn Stefana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1809 r. Wylegitymowani w Cesarstwie 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej: Izydor, syn Józefa, Bernard i Władysław, synowie Antoniego, oraz Wincenty, syn Tymoteusza. 

Jakób miał synów, Karola i Gabryela, dziedzica dóbr Niewodnicy, stolnika wizkiego 1703 r., po którym z Anny Włoszkówny syn Floryan, miał syna Jana, a ten syna Kazimierza, po którym z Ludwiki Wysockiej syn Antoni, dziedzic folwarku Polodzia, w pow. radzyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1844 r. Inni potomkowie stolnika Gabryela wylegitymowani z herbem Prus. 

KORYCKI h. KORYCA. Rodzina tatarska na Litwie. Samuel, rotmistrz chorągwi lekkiej 1683 r. Bohdan, rotmistrz królewski 1678 r. i pułkownik, dostał zapewnienie przywilejów szlachectwa na sejmie 1679 r. Achmet Murza, pułkownik wojsk koronnych 1779 r. Abraham, syn Dawida, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1819 r. Zofia, żona Jakóba Murzy Buczackiego, sędziego pokoju bialskiego 1820 r. 

KORYCKI h. KOTWICZ. Wylegitymowani w Cesarstwie 1859 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej: Jan, syn Kazimierza, Edmund z synem Henrykiem i Edward. 

KORYCKI h. PRUS I. Na Mazowszu, piszą się z Korytnicy. Jan, syn Tomasza, 1447 roku. Jan z Kamionki, ksiądz, w nagrodę zasług dostał przywilej 1496 r. na 6 włók gruntu we wsi Giełczynie, w ziemi łomżyńskiej. Krzysztof, jeden z dzielniejszych wojowników za Jana Kazimierza, walczył pod Zborowem i Beresteczkiem i był komendantem w Elblągu 1661 r. i dowódcą wojska w Prusach. Krzysztof, chorąży nowogrodzki 1653 r., chorąży kijowski 1659 r., pułkownik wojsk koronnych 1662 r., podkomorzy chełmiński, poseł na sejmy w 1673 r., komisarz wojskowy, starosta borzechowski i nieszawski, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. chełmińskiem; był żonatym z Heleną-Konstancyą Konarską. 

Jerzy z wojew. Sandomierskiem 1648 r., Marcin z ziemią wyszogrodzką 1674 r., Aleksander z ziemią zakroczymską, Tomasz 1697 r. z wojew. Sandomierskiem, a Jan z temże wojew. 1764 r. podpisali elekcye. Jan, syn Tomasza i Ewy Słotwińskiej, żonaty z Małgorzatą Miedzechowską 1744 r. (Mil., Ks. Gr. i Ziem. Wareckie i Czerskie, Metr. Kor., Sigil., Zap. Tryb. Lubek). 

Po Gabryelu, stolniku wizkim 1728 r., z żony Anny Włoszkówny syn Antoni miał syna Stanisława, którego syn Jan, z żony Salomei Dziembowskiej pozostawił synów, Józefa, dziedzica wsi Brzozówka, w pow. stanisławowskim, i Walentego, dziedzica wsi Parowo Pańskie (?), w pow. kaliskim, wylegitymowanych w Królestwie 1844 r.       

Pochodzący od tegoż Gabryela, Kazimierz z Ludwiki Wysockiej pozostawił synów, Kaliksta i Edwarda z synem Zdzisławem, urodzonym z Wiktoryi Gromkowskiej, wylegitymowanych w Królestwie 1854 r. Inni potomkowie stolnika Gabryela wylegitymowani w Królestwie z herbem Ciołek. 

KORYCKI. Melchior, naczelnik w rządzie gub. podlaskiej, kawaler orderu św. Stanisława III klasy, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie Polskiem 1837 r. 

KORYS h. KORYZNA. Mikołaj sprzedał majątek Czerewskie, na Litwie, Rukiewiczowi 1731 r.; jego syn Jan miał syna Leopolda, a ten syna Karola-Augusta, po którym z Karoliny Jodkowskiej córka Marya wylegitymowana w Królestwie 1862 r. 

KORYSKI. Zdaje się, że w Vol. Leg. mylnie zamiast Korycki zamieszczony Andrzej Koryski, który z wojew. podlaskiem podpisał elekcyę 1648 r 

KORYTKO h. JELITA. Senator w rodzinie, Paweł, kasztelan zawichostski 1580 r., a przemyślski 1581 r. 

Pochodzą ze wsi Koryta, w pow. wiślickim; od początku XV stolecia posiadała ta rodzina znaczne majątki na Rusi Czerwonej, a między niemi Pohorce, z których się też pisała. Mikołaj, dziedzic Koryta, wojski sandomierski 1453 roku, burgrabia krakowski i starosta lubelski 1472 r., miał syna Stanisława, dziedzica Poczajowic, w drohobyckim, które w 1417 roku dostał od Władysława Jagiełły Stanisław Korytko. Tomek, z Wróblowic z żony Ofki z Kulikowa miał synów, Mikołaja i Tomka. Jan z Rychcic, nazwany Korytko-Rychcicki, dostał w 1462 r. zatwierdzenie nadania Poczajowic i Gajów; z dwóch żon, Anny Kunatówny i Katarzyny z Malechowa miał córki, Dorotę za Mikołajem Karnkowskim, Katarzynę za Mikołajem Mirczą z Uhelnik i synów, Jana i Stanisława, właścicieli dóbr Pohorce 1480 r. 

Jan i Rafał, dziedzice Pohorce 1500 r., nabyli 1515 r. dobra Dźwinogród i Żuków, w ziemi lwowskiej. Rafał pozostawił synów: Bartłomieja, dziedzica Dźwinogroda i Żukowa 1578 r., pisarza ziemskiego lwowskiego, po którym z Katarzyny Pełkówny synowie, Sebastyan i Stanisław, Piotra, cześnika 1550 r., następnie podstarostę lwowskiego, którego syn Piotr był poborcą ziemi lwowskiej 1593 r., Rafała i Stanisława. 

Jan, dziedzic dóbr Pohorce, stolnik lwowski 1523 r., nabył dobra Korabniki, w krakowskiem; z żony Anny Orzechowskiej, dziedziczki Rzeczyczan, miał córkę Barbarę za Stanisławem Stadnickim, kasztelanicem sandeckim, i syna Pawła. 

Paweł, dziedzic dóbr Pohorce, Podolce i Tuligłowy 1558 r., dostał pozwolenie pobierania mytu na grobli w swej wsi Korabniki; z podkomorzego przemyślskiego 1576 r. kasztelan zawichostski 1580 roku, kasztelan przemyślski, poseł na sejm 1576 roku, z Agnieszki Ligęzianki, kasztelanki żarnowskiej, pozostawił syna Stanisława, dworzanina królewskiego 1592 r., po którym z Anny Fredrówny synowie: Jan, Stanisław żonaty z Elżbietą Dzieduszycką i Stefan.           

Jan, z łowczego przemyślskiego łowczy lwowski 1626 r., starosta wiszniński 1624 r., z żony Urszuli Tarnowskiej miał córki, Annę Andrzejewską, łowczynę lubelską, Urszulę za Marcinem Radziątkowskim i synów: Franciszka, Jana i Michała. 

Franciszek, starosta wiszniński 1650 r. i wąwolnicki 1671 r., z Anny Andrzejowskiej pozostawił córkę Barbarę za Kurdwanowskim i synów, Franciszka, żonatego z Anną Potocką, i Michała, po którym z Barbary Ossolińskiej synowie, Franciszek żonaty z Anną Szeptycką i Kazimierz. 

Kazimierz, dziedzic Byliny Wielkiej, cześnik żydaczowski 1754 r., z Maryanny Królikowskiej miał synów: Bonifacego, starostę czerniejowskiego 1779 r., żonatego z Maryanną Mełwińską, Piotra, po którym z Barbary Horodyskiej syn Sylwester, urzędnik w Samborze, i Stanisława. 

Stanisław, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. razem z braćmi, Bonifacym i Piotrem, zaślubił Eufrozynę Nowosielską i z niej miał córki, Maryę i Juliannę Grabaniowe, Teklę Manasterską i syna Stanisława-Michała, a z 2-iej żony Wiktoryi Bulkiewiczówny pozostawił syna Wojciecha, po którym z Karoliny Gorzkowskiej syn Seweryn żonaty z Wilhelminą Hasz de Grunenwald. 

Stanisław-Michał, rewizor skarbowy gub. krakowskiej, ostatnio 1821 r. radca wojewódzki sandomierski, z żony Marcyanny Rozmuszewskiej pozostawił córki: Antoninę, Eufrozynę i Michalinę, oraz synów: Leona, Juliana, Józefa i Felicyana, wylegitymowanych w Królestwie 1839 r., i którym w roku następnym przyznano prawa nowego szlachectwa. 

Leon, poborca kasy gubernialnej w Radomiu, z żony Franciszki Ciecholewskiej pozostawił synów: Eugeniusza, żonatego z Józefą Karwowską, z której synowie, Leon i Karol, Romana, po którym z Magdaleny Ignatowskiej synowie, Eugeniusz i Roman, i Franciszka, ożenionego z Ludwiką Relidzińską, z której syn Stanisław. 

Józef, syn Stanisława i Rozmuszewskiej, urzędnik w Galicyi, miał dwie żony, z 1-ej syn Bolesław żonaty z Cecylią, córką Leona Korytki, a z 2-iej Maryi Czarnowskiej pozostawił kilkoro dzieci, z których syn Adam żonaty z Maryą Strzelecką i Stanisław, adwokat we Lwowie, ożeniony z Eugenią Fedorską. 

Jan, syn łowczego Jana i Tarnowskiej, chorąży nowogrodzki 1659 r., z żony Krystyny Ramułtówny miał córkę Magdalenę za Dominikiem Żurawskim i synów: Józefa, Konstantego, Augustyanina we Lwowie, Krzysztofa, Stanisława i Władysława. 

Stanisław, podczaszy czerniechowski 1685 r., pisarz, ostatnio podstarosta i sędzia grodzki lwowski 1723 r., zrobił zapis na monastyr horpiński, przyłączony później do monastyru św. Jerzego we Lwowie; sędzia z Justyny Pruszyńskiej pozostawił synów, Dunstana i Damazego.             

Dunstan, miecznik lwowski 1716 r., z żony Katarzyny Łochowskiej pozostawił synów, Ignacego, ożenionego z Izabelą Pielechowską, i Józefa, wylegitymowanego w Galicyi 1782 r., oraz córki: Anielę za Franciszkiem Pieściorowskim, komornikiem granicznym dobrzyńskim, Magdalenę za Antonim Borowskim, chorążym kowalewskim, Petronelę i Antoninę. 

Józef, generał wojsk polskich, zm. 1801 r., z Otylii Orzechowskiej miał córkę Magdalenę za Ignacym Wisłockim, oraz synów, Józefa-Stanisława i Michała, kanonika lubelskiego. 

Józef-Stanisław, członek Stanów galic., wylegitymowany w Galicyi 1838 r., z żony Rudolfiny Rubczyńskiej pozostawił córkę Otylię Jasieńską i synów, Eugeniusza-Jana i Seweryna-Jana z Pohorzec, członków Stanów galic., wylegitymowanych w Galicyi 1847 r. 

Seweryn-Jan, dziedzic Bednarówki, Suchodołu i Trojanowa, z Joanny Oczosalskiej pozostawił córki, Maryę za Władysławem Potockim. Sabinę za Antonim Walewskim i syna Franciszka, ożenionego z Maryą Roztworowską (Ks. Ziem, i Gr. Sandomierskie i Wiślickie, Metr. Kor., Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

Byli Korytkowie na Mazowszu, osiedleni we wsi Korytki, ziemi wizkiej i ci z czasem wzięli nazwisko Korytkowski. Michał 1462 r. Borzym 1476 r. Michał, syn Jana, 1528 r. Jan, syn Walentego, ożeniony z Maruszą z Gałązków 1595 r. Michał, cześnik mielnicki, rozwiedziony z żoną Maryanną Morys 1767 r. W 1802 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej Bazyli i Szymon, synowie Ignacego. 

KORYTKOWSKI h. JELITA. Piszą się z Korytkowa, w Sieradzkiem. Mikołaj, żonaty z Wichną z Kobierzycka 1400 r., miał synów: Macieja, Piotra i Tomasza. Wawrzyniec, burgrabia brzeski 1489 r. Andrzej i Jan, dziedzice Korytkowa 1553 r. Maciej, w Prusach Wschodnich, ożeniony z Zofią Branicką 1587 r. Stanisław, pisarz grodzki sieradzki 1621 r. Stanisław i Marcin 1627 r. Jan podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. Sieradzkiem. 

Józef, dziedzic dóbr Zalesie-Wypychy 1767 r., z żony Teresy Sokołowskiej miał syna Aleksandra, a ten syna Teodora, po którym z Rozalii Szabłowskiej synowie, Walenty, dziedzic dóbr Zalesie, i Józef, urzędnik w Kaliszu, wylegitymowani w Królestwie 1839 r. 

Adam, dziedzic dóbr Korytki Borowe 1771 r., pozostawił syna Mateusza, a ten syna Dominika, po którym z Katarzyny Mieczkowskiej synowie, Ludwik i Józef wylegitymowani w Królestwie 1858 r. 

KORYTKOWSKI h. MORA. Zamieszkiwali w ziemi wizkiej i pisali się z Korytek i Korytkowa. Jakób, wikary w Wąsoszu, część wsi Rutki sprzedał 1471 r. bratankowi Mikołajowi z Korytkowa (Mil.). Jakób i Jan, synowie Krystyna, 1496 r. Adam, syn Wespazyana, Stanisław, syn Jakóba, i Stanisław, syn Jana, 1504 r. Jan, Wawrzyniec, Franciszek, Marcin i Stanisław, synowie Adama, 1509 r. Sebastyan i Stanisław, synowie Piotra, 1568 r. Jan, syn Macieja z Korytek Leśnych, burgrabia łomżyński 1610 r. Bartłomiej, syn Pawła, wnuk Sebastyana, zaświadczał 1690 r. w grodzie warszawskim szlachectwo. Dwóch Adamów, dwóch Jakóbów z ziemią łomżyńską i Wawrzyniec z ziemią nurską podpisali elekcyę 1697 r.

KORYTOWSKI h. ŁÓDŹ. Franciszek, w 1747 r. dziedzic dóbr Suszewo, z Jadwigi Murzynowskiej miał syna Szymona, a ten syna Kazimierza, po którym z Maryanny Lubiejewskiej syn Stanisław, nauczyciel szkoły elementarnej w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1848 r. 

KORYTOWSKI h. MORA. Hrabiowie i szlachta. Wzięli nazwisko od wsi Korytowa, na Mazowszu. Jan, starosta raciążski 1474 r. Jan, syn Łukasza i Aleksandry Pepłowskiej, 1535 r. Maciej, dziedzic Krempy, a Stanisław, dziedzic na Chodupiu 1578 r. Zofia, żona Zygmunta Świrskiego, podsędka halickiego 1600 r. Władysław 1648 r. z wojew. malborgskiem, Aleksander, Bartłomiej, Franciszek, Jan i dwóch Wojciechów z wojew. poznańskiem, a Kazimierz z wojew. kaliskiem 1697 r., oraz dwóch Fabianów, Franciszek, Jakób, dwóch Janów, Józef, Piotr, Stanisław i Wojciech z wojew. poznańskiem, a Józef, poseł z pow. sztumskiego, z wojew. malborgskiem i Józef z wojew. inowrocławskiem 1764 r. podpisali elekcye. 

Józef z Korytowa, w płockiem 1620 r., z żoną Małgorzatą Młochocką miał syna Pawła, po którym z Maryanny Kraszewskiej trzech synów: Wojciech, tego synowie: Jan, Józef i Stanisław, Gabryel, po którym synowie: Andrzej, Marcin i Tomasz, i Stanisław, subdelegat grodzki krakowski 1762 r., po którym z Rozalii Zaborskiej córki: Anna za Józefem Kunickim, Krystyna, Szarytka w Warszawie, Wiktorya 1v. za Józefem Mąkolskim, regentem ziemskim krakowskim, 2v. za Michałem Grabiańskim i dwóch synów, Augustyn i Rajmund, susceptant grodzki krakowski 1790 r., żonaty z Teresą Kotwiczówną. 

Augustyn, regent grodzki 1790 r., subdelegat grodzki, a ostatnio komornik ziemski krakowski 1794 r., zaślubił Konstancyę Borowską, skarbniczankę latyczowską, i z niej miał córkę Helenę za Józefem Gołuchowskim i dwóch synów, Leona i Sebastyana. 

Leon, sędzia Trybunału apelacyjnego krakowskiego 1871 r., z żony Barbary Piegłowskiej pozostawił syna Ludwika, szambelana austryjackiego, prezesa sądu obwodowego w Rzeszowie, po którym z Maryi Studnickiej córka Wanda i synowie: Maryan, Władysław, Zygmunt i Rajmund. 

Jan, dziedzic na Wąwelnie, w Wielkopolsce 1578 r. (Ks. poborowe), zaślubił Annę Siedlemińską i z niej miał córki: Agnieszkę 1v. za Korneckim, 2v. za Stanisławem Radolińskim, Annę za Wawrzyńcem Siernickim, Dorotę 1v. za Stanisławem Starzechowskim, 2v. za Maciejem Wysockim, Helenę Grabińską, oraz synów: Andrzeja, ożenionego z Anną Knutówną, Bartłomieja, żonatego z Elżbietą Minocką, Macieja i Michała, który miał dwie żony, Zuzannę Łyskowską i Zofię Spławską.

Maciej, dziedzic Gorazdowa 1634 r., z Agnieszki Gorazdowskiej pozostawił syna Macieja, po którym córka Maryanna za Marcinem Włostowskim i dwóch synów, Jerzy i Kazimierz żonaty 1v. z Grzymisławską, 2v. z Anną Wałdowską. 

Jerzy z Anny Kożuchowskiej miał syna Walentego, dziedzica dóbr Komorniki 1712 r., po którym z Maryanny Cieleckiej syn Tadeusz, starosta solecki 1740 r., wojski poznański 1748 r., łowczy kaliski 1759 r, cześnik wschowski 1772 r., z cześnika poznańskiego podczaszy kaliski 1778 r., z żony Doroty Miłaczewskiej pozostawił córki: Annę za Piotrem Łubieńskim, podczaszym Szadkowskim, Juliannę 1v. Józefowę Lądową, 2v. Michałowę Paprocką, Justynę za Franciszkiem Szczanieckim, Teresę za Franciszkiem Skaławskim i synów, Melchiora, żonatego z Elżbietą Lutomską, i Rafała. 

Rafał, dziedzic Żydowa, chorąży regimentu dragonów 1770 r., wylegitymowany w Galicyi 1782 r., szambelan Stanisława Augusta 1791 r., z żony Ludwiki bar. Heydel miał syna Karola, dziedzica dóbr Podhajczyki, członka Stanów galic. wylegitymowanego w Galicyi 1817 r. bez wskazania herbu, po którym z Julii Dulskiej syn Rafał, dziedzic Berezowicy, żonaty z Wandą hr. Dzieduszycką. 

Stanisław, syn Macieja, w Wielkopolsce, miał synów: Gabryela, Mikołaja, kanonika poznańskiego i proboszcza pyzdrskiego 1640 r., Macieja, po którym z Barbary Kościelskiej syn Bartłomiej, podwojewodzy poznański 1685 r., ożeniony z Ludwiką Rumiejowską, i Wojciecha. 

Wojciech miał dwie żony, Annę Pruszkowską, z niej synowie, Jan i Stanisław i Zofię Tolibowską, z której synowie, Władysław i Wojciech, po którym z Urszuli Miaskowskiej syn Andrzej zaślubił Karolinę Rogalińską i z niej pozostawił synów, Aleksandra, dziedzica Kleszczewa, i Józefa, kanonika poznańskiego 1758 r., gnieźnieńskiego 1768 r., biskupa martyropolitańskiego i sufragana gnieźnieńskiego 1785 r., kawalera orderu św. Stanisława, zmarłego w Gnieźnie 1790 r. 

Stanisław, syn Wojciecha i Pruszkowskiej, zaślubił Katarzynę Kołudzką i z niej miał synów, Jana i Wojciecha, żonatego z Elżbietą Kierską, zmarłego bezdzietnie. 

Jan, posesor dóbr Ochla, poślubił bratowę swoją Elżbietę Kierską i z niej pozostawił synów: Franciszka, Józefa, posesora królewszczyzny Domanów, Łysieć i Kniażę, w kamienieckiem 1735 r., rotmistrza wojsk koronnych, Ludwika, żonatego z Maryanną Bobrownicką, Michała, Piotra, ożenionego 1v. z Weroniką Bartoszewską, 2v. z Ewą Rokossowską, i Stanisława, po którym z Zofii Łęskiej córka Maryanna za Michałem Poklękowskim i syn Franciszek ożeniony z Anną Szczytnicką. 

Franciszek, syn Jana i Kierskiej, dziedzic Pokrzywnicy 1732 r., starosta grabowski, ożeniony z Dorotą z Bartoszewskich, miał syna Stanisława, po którym z żony Wiktoryi z Koczorowskich syn Franciszek, dziedzic Tarnopola, Hleszczawy i in, członek Stanów galic. 1817 r., miecznik koronny galic. 1827 r., zaślubił Nikodemę Zabielską i z niej pozostawił córki, Joannę za Michałem hr. Baworowskim, szambelanem austryjackim, Julię za Henrykiem hr. Duninem Borkowskim i syna Erazma, dziedzica dóbr Płotyczy, szambelana austryjackiego, po którym z Malwiny hr. Starzeńskiej córka Marya zaślubiona Władysławowi hr. Baworowskiemu i syn Juliusz, dziedzic dóbr Płotyczy, szambelan austryjacki, otrzymał tytuł hrabiowski austr. 1893 r., i z żony Wandy Młockiej ma synów: hr. Władysława, b. oficera marynarki austr., żonatego z Jadwigą ks. Puzynianką, hr. Kazimierza, b. oficera austr., i hr. Felicyana.

Michał, syn Jana i Kierskiej, dziedzic dóbr Rogowa i in., z żony Teofili z Tuchołków pozostawił synów: Jakóba i Józefa, skarbnika przedeckiego 1765 r., po którym z Krystyny Wilkońskiej syn Piotr, dziedzic Runowa, zaślubił Franciszkę Węsierską i z niej pozostawił synów, Jakóba i Onufrego, żonatego z Klementyną Zaleską. 

Jakób, miecznik gnieźnieński 1777 r., z Agnieszki z Prusimskich miał syna Józefa, dziedzica Rogowa i Grochowisk, żonatego 1v. z Katarzyną z Pytlewskich, z niej syn Teofil i córki: Józefa za Antonim Jasińskim, Emilia 1v. za Antonim Trzebińskim, 2v. za Władysławem Pągowskim, Marya za Ignacym Taszarskim, i 2v. z Franciszką Pytlewską, z której córki, Dorota, Michalina i syn Albin. 

Teofil, dziedzic Grochowisk, z Anastazyi Poleskiej pozostawił synów, Witolda, ministra finansów w Austryi, żonatego z Zaborowską, i Adama, dziedzica Gostomki, po którym z Walentyny Kryńskiej córka Helena i synowie, January i Konrad. 

Albin, dziedzic Rogowa, z Elżbiety Opitzówny pozostawił córki: Joannę, Józefę za Bolesławem Wilkoszewskim, Martę za Bronisławem, Maryę za Ludwikiem Budziszewskimi, Różę i synów, Konstantego, dziedzica Mszany Dolnej, żonatego z Maryą Biesiadecką, i Wiktora, dziedzica Tymowy, ożenionego z Stanisławą Struszkiewiczówną. 

Władysław, starszy syn Wojciecha i Tolibowskiej, dziedzic Padniewa i Palędzia 1660 r., z Jadwigi Kołudzkiej miał córki: Annę, Katarzynę 1v. za Andrzejem Cieleckim, 2v. za Aleksandrem Napruszewskim, Zofię za Walentym Korytowskim i synów: Antoniego, Władysława, żonatego z Anną Napruszewską, i Wojciecha, po którym z Elżbiety Miaskowskiej syn Piotr dziedzic dóbr Borzejów, sędzia kapturowy poznański, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. poznańskiem; Piotr, podsędek gnieźnieński 1768 r., poseł i członek delegacyi 1775 r., poseł i sędzia sejmowy 1782 r., dostał 1775 r. prawem emfiteutycznem na lat 50 starostwo kleckie, i z żony Anny Malczewskiej pozostawił córki, Franciszkę za Bogusławem Nieżychowskim, Rozalię za Kajetanem Stablewskim i syna Melchiora, dziedzica Borzejowa i Chłapowa, po którym z Maryanny Czarneckiej syn Józef. 

Antoni, syn Władysława i Kołudzkiej, dziedzic Padniewa 1710 r., z Anny Laskowskiej miał córki, Franciszkę 1v. za Stanisławem Poklękowskim, pisarzem grodzkim sieradzkim, 2v. za Janem Wyrzykowskim, cześnikiem inowłodzkim, i synów: Felicyana, generał-majora wojsk koronnych, komendanta m. Lwowa i kawalera orderu św. Stanisława 1772 r., żonatego z Teofilą Szaszewską, Jana i Kazimierza.

Jan, dziedzic Brodowa, podstoli kaliski, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. poznańskiem; z chorążego wschowskiego chorąży kaliski 1773 r., poseł i członek delegacyi, dostał prawem emfiteutycznem na lat 50 starostwo brzesko-kujawskie, i z żony Teofili Krzyckiej pozostawił córki, Barbarę za Józefem Forsetem, Franciszkę za Nepomucenem Mielińskim i synów: Antoniego, kapitana wojsk koronnych, żonatego z Katarzyną Rożnowską, Karola i Pawła, pułkownika wojsk koronnych. 

Kazimierz, dziedzic Padniewa, starosta grabowski 1758 r., żonaty 1v. z Barbarą Konojadzką, z niej syn Wiktoryn żonaty z Pauliną Rosenówną, i 2v. z Konstancyą Kruszyńską, kasztelanką gdańską, z której syn Jan, dziedzic Padniewa i Węgierki, generał-major wojsk koronnych, adjutant Stanisława Augusta, komendant m. Warszawy 1806 r., z żony Nepomuceny Wilkońskiej, kasztelanki krzywińskiej, miał synów, Józefa i Michała, generała wojsk polskich, po którym z Praksedy Tomickiej córka Henryka za Kazimierzem Wojdą (Metr. Kor., Kancl., Sigil., Ks. Gr. Piotrk., Don. Vars., Żychl., Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza, Bon.). 

KORYTYŃSKI h. KORCZAK odm. Odmiana herbu - półksiężyc złoty rogami do góry, nad nim trzy wręby, zmniejszające się ku dołowi; w koronie głowa harta ukoronowana. 

Na Wołyniu i Rusi Czerwonej. Paweł 1528 r. na Wołyniu. Paweł, dziedzic na Białej Krynicy, Chocieniu i Korytnie 1583 r., z żony Reginy Kozińskiej miał synów: Dymitra, Fedora, Jana i Mikołaja. Po Fedorze syn Michał, pisarz ziemski łucki, dziedzic na Chocieniu i Korytnie 1566 r, zaślubił Fedorę Żórawnicką i z niej pozostawił córkę Annę 1v. za Jerzym ks. Massalskim, 2v. za Michałem Hulewiczem i synów: Gabryela, burgrabiego łuckiego 1640 r., żonatego z Maruszą Oszczowską, Grzegorza i Iwana, po którym z Fedory Świszczowskiej synowie: Aleksander, Gabryel i Stefan. Onufry, poeta i tłomacz Horacyusza, podpisał elekcyę 1764 roku z wojew. brzeskiem (Bon.). 

Mateusz, podczaszy malborgski 1761 r., syn Augustyna i Cecylii Witernickiej, wnuk Gabryela i Jadwigi Sakowiczówny, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., miał synów, Franciszka i Wincentego, dzierżawcę dóbr Ciotuszy, w pow. zamojskim, wylegitymowanego w Królestwie 1844 r. 

Mikołaj i Stanisław, synowie Ignacego, zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1834 r., a Andrzej, Grzegorz i Maciej, synowie Jana, Andrzej z synem Teodorem, Kazimierz i Wojciech, synowie Michała, Fryderyk, syn Antoniego, z synem Kilianem, oraz Józef, Justyn i Michał, synowie Andrzeja, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1845-1865 r. 

KORYTYŃSKI h. KORCZYK. Herb - w polu zielonem półksiężyc złoty rogami w górę, pod nim dwa srebrne wręby; w koronie trzy pióra strusie (Hr. Ostr.).

Józef, syn Michała, podporucznik wojsk polskich 1824 r., następnie podporucznik inwalidów ros., otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1838 r. i herb zwany Korczyk; jego syn Franciszek wylegitymowany w Królestwie 1860 r. 

KORYTYŃSKI. Andrzej, Bazyli i Michał, synowie Jana i Anny Hulaniewiczówny, wnukowie Szymona i Barbary Piotrowskiej, prawnukowie Józefa i Anny Cieszanowskiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r.; po Bazylim z Maryanny Dobrzańskiej syn Benedykt, proboszcz unicki w Lubnie, z Maryanny Krypiakiewiczówny pozostawił syna Zenona, proboszcza w Warężu, po którym z Henryki Łotuszkówny syn Tytus wylegitymowany w Galicyi 1869 roku (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KORYTYŃSKI. Kacper otrzymał nobilitacyę na sejmie 1776 roku. 

KORYZNA v. KORYZNO h. KORYZNA. Herb - w polu czerwonem krzyż srebrny na wywrót, górne jego ramię przeszyte strzałą w prawo; w koronie nad hełmem trzy pióra strusie. 

Na Żmudzi. Sebastyan, syn Stanisława, pisarz grodzki wileński 1571 r. Mikołaj, referendarz litewski, sekretarz królewski 1586 r., kanonik wileński i proboszcz w Świrze, procesował się z dysydentami o fundusz tego kościoła; um. 1598 r. Bohdan fundował kościół parafialny w m. Surwiliszkach, na Litwie 1603 r. Szczęsny, sędzia ziemski żmudzki 1605 roku. Mikołaj, rotmistrz królewski 1627 r. Eliasz 1632 r. Wojciech z pow. wileńskim 1674 r., Michał-Kazimierz, łowczy starodubowski, i Stanisław z ks. żmudzkiem 1697 r. podpisali elekcye. 

Kazimierz-Piotr, cześnik żmudzki 1700 roku. Józef-Antoni, podstoli żmudzki i rotmistrz pow. wielońskiego 1743 r. Augustyn, Józef, Karol, pow. upickiego, i Tomasz, pow. oszmiańskiego rotmistrze, podpisali manifest szlachty litewskiej 1763 roku. Karol podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r.; sędzia grodzki rosieński 1767 r., krajczy żmudzki. Tomasz, miecznik upicki 1775 r. Michał, dziekan i kanonik żmudzki 1788-1794 roku (Arch. Dubr., Don. Vars., Vol. Leg., Bon.). Michał, Jakób, Franciszek, Antoni, Ignacy i Wojciech wylegitymowani w Galicyi 1782 r. 

Józef, miecznik upicki, dostał dożywociem w nagrodę zasług 1688 r. od króla Jana III wieś Lawdy (?), na Żmudzi; jego syn Antoni miał syna Franciszka, a ten z Maryanny Lipińskiej pozostawił syna Stanisława wylegitymowanego w Królestwie 1854 r. 

Potomstwo Józefa, syna Jana, wylegitymowane w Cesarstwie i zapisane do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1845 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1840-1860 r. Augustyn, syn Stanisława, dóbr Walajcie, Józef, syn Karola, dóbr Derabowo, Wincenty, dóbr Uszpurwie, Konstanty i Stanisław, synowie Stanisława, dóbr Sidziuny dziedzice 1882 r., w gub. kowieńskiej.

KORZBOK h. KORZBOK. Herb - w polu białem lub błękitnem trzy złote karpie, jeden nad drugim w lewo; w koronie pięć piór strusich. 

Stara szlązka rodzina, której jedna gałąź już w XIV stoleciu była osiedlona w Polsce i przybrała od majątków różne nazwiska jak Łącki, Zawadzki, Witkowski, Stryjkowski, Rybieński i Tuchołka, jedna zaś jej linia została przy nazwie Korzbok. Piotr, podkomorzy poznański, wysłany 1410 r. od Władysława Jagiełły do komisarzów króla węgierskiego dla dowiedzenia się, czy ułożyli przymierze między Krzyżakami i Polską. Jan dostał od Władysława Jagiełły w 1414 r. przywilej na kupno dóbr w Polsce; w r. 1427 wyznaczony sędzią polubownym w zajściach z Krzyżakami. Maciej, kanonik i oficyał poznański 1430 r. Piotr, kanonik kujawski, um. 1500 r. Jan z Witkowa, dziekan gnieźnieński, scholastyk płocki, kanonik krakowski, um. 1573 r.; restaurował klasztor franciszkański na Stradomiu i zrobił zapis Akademii krakowskiej w sumie 1000 ówczesnych złotych. Władysław z Zawady podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. kaliskiem. Jan, podkomorzy wschowski 1680 r., żonaty z Ludwiką Kostczanką. 

KORZDNIEWSKI. Ambroży na Litwie, podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. (Vol. Leg.). 

KORZEC. Andrzej podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. (Vol. Leg.). 

KORZECZNICKI (właściwie z Korzecznika) h. ABDANK. Na Kujawach, w pow. przedeckim. Dobiesław, dziedzic wsi Korzecznik, łowczy brzeski-kujawski 1399 r. Mikołaj w 1433 r. podpisał akt szlachty kujawskiej, uznającej królem Władysława III. 

KORZEKWICKI (właściwie z Korzekwi) h. SYROKOMLA. Zaklika z Janowic i Korzkwi, starosta sandecki 1405 r., odznaczył się 1410 roku w bitwie z Krzyżakami pod Koronowem; podsędek krakowski 1417 r., miał syna Mikołaja, cytowanego w aktach krakowskich 1447 r. Stanisław, dziedzic wsi Biały Kościół, pod Częstochową 1470 r. (Liber. Benef.). 

KORZELECKI. Jakób, Teodor i Bazyli zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1815 r. 

KORZELIŃSKI h. DĄB. Daniel, syn Jakóba, wnuk Jana, wylegitymowany w Galicyi 1808 r. Seweryn, oficer wojsk austryjackich, następnie major wojsk polskich 1831 r., po wyjściu z wojska był 1860 r. dyrektorem szkoły agronomicznej w Czerniechowie; um. 1876 r. 

KORZENICKI v. KORZENIECKI h. TOPÓR. Piszą się z Korzenicy, w pow. sieradzkim. Ambroży i Stanisław, dziedzice na Korzenicy 1535 r. Jan, dziedzic na Morawach 1579 r. (Ks. poborowe). Gabryel, chorąży parnawski 1667 r. Sebastyan z Barbary Kowalskiej miał synów: Antoniego, regenta ziemskiego kaliskiego 1748 roku, Stefana, Franciszka i Stanisława, który podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sieradzkiem.

Wawrzyniec sprzedał wieś Gaj w 1701 r. Krakowskim, a w 1697 r. podpisał elekcyę z wojew. Sieradzkiem; jego syn Marcin miał syna Jana, a ten syna Andrzeja, po którym z Katarzyny Jackowskiej syn Maciej wylegitymowany w Królestwie 1861 r. 

Ignacy podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sieradzkiem. N., burgrabia grodzki kaliski 1772 r. Jan, viceregent ziemski ostrzeszowski 1791 r., a regent 1793 roku. 

KORZENIECKI h. BOGORYA. Stefan, sędzia grodzki 1717 r., a Ludwik, cześnik 1765 r. pińscy. Andrzej z wojew. brzesko-litewskiem podpisał elekcyę 1764 r. Kazimierz i Jan, synowie Andrzeja, 1838 r., a Franciszek, syn Jana, 1861 roku wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

KORZENIEWICZ h. KOLUMNA odm. Odmiana herbu - z każdej strony kolumny, półksiężyc rogami ku kolumnie zwrócony; w koronie trzy pióra strusie. 

W pińskiem, brali przydomek Wysocki i Dworzaninowicz, niektórzy zaś pisali się Korzeniewiczowski. Jan Wysocki-Korzeniewicz z synem Łukaszem w XVII stoleciu. 

KORZENIEWSKI h. NAŁĘCZ. Józef i Maurycy, synowie Franciszka, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1842-1851 r. 

KORZENIOWSKI h. GRZYMAŁA. Wacław, syn Benedykta, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1844-1862 r. 

KORZENIOWSKI h. JANINA. Jan, dziedzic na Kliszowie i Karsach 1470 r. (Lib. Benef.). Klemens i Wojciech 1508 r., a Adam, Biernat, Stanisław i inni 1569 r., dziedzice na Korzeniowie, w stężyckiem (Ks. poborowe). Jan, komornik ziemski stężycki 1610 r. Wojciech, pisarz grodzki stężycki 1625 r. Jan, pisarz grodzki stężycki 1644 roku. Krzysztof, pisarz ziemski stężycki 1678 r. (Wyr. i Zap. Tryb. Lubek, Sigil.). 

KORZENIOWSKI h. LELIWA. Jan i Paweł, synowie Macieja, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie w 1850 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

KORZENIOWSKI h. LIS. Senator w rodzinie, Leon-Onufry, kasztelan zakroczymski 1775 r.

Podług familijnej tradycyi Korzeniowscy, herbu Lis, mają pochodzić od Korzeniowskich, herbu Waga. Hapon, marszałek litewski za Zygmunta I, miał mieć syna Jana, podskarbiego królowej Anny Jagiellonki, żony Stefana Batorego, starostę trabskiego, po którym z żony Wielamowiczówny trzech synów: Piotr, którego potomkowie zamieszkiwali na Litwie, Stanisław, który dziewięć lat przebywszy w niewoli tureckiej, dostał majątek Wydrę od króli Zygmunta III, i Krzysztof, wojski oszmiański, po którym z żony Aleksandry Strzeczeniówny syn Adam-Jerzy zaślubił Deodatę Dostojowską i z niej pozostawił syna Jana-Michała, miecznika pińskiego, który przeniósł się na Wołyń, dostawszy tam majątek w posagu za żoną Aleksandrą Borejkówną. 

Samuel-Antoni, syn miecznika Jana-Michała, dziedzic Stobna, podstoli kijowski 1715 r., pisarz grodzki Winnicki, łowczy bracławski 1726 r., pisarz grodzki Winnicki, ostatnio stolnik dźwinogrodzki 1738 r., z żony Izabeli Czarneckiej miał córkę Maryę za Onufrym Olizarem, stolnikiem kijowskim, i trzech synów: Andrzeja, kanonika poznańskiego i kijowskiego, infułata kodeńskiego, Leona-Onufrego i Kajetana. 

Leon-Onufry, starosta żołkiński, dziedzic dóbr Terebezów, Smorock, Łuki i in., poseł na sejmy i deputat na Trybunały, podpisał elekcyę 1764 r. z pow. pińskim; kasztelan zakroczymski 1775 r. i kawaler orderu św. Stanisława, z żony Józefy Szaniawskiej, podstolanki koronnej, miał córki Anielę za Franciszkiem-Władysławem Czarneckim, chorążym wielkim litewskim, Brygitę za Małachowskim, szambelanem Stanisława Augusta, i synów, Ludwika, młodo zmarłego, i Michała, rotmistrza kawaleryi narodowej 1793 r., deputata na Trybunały, kawalera orderu św. Stanisława, prezesa Sądów gub. kijowskiej 1798-1801 r., żonatego z Stanisławą Głębocką. 

Kajetan, ostatni syn stolnika Samuela-Antoniego, cześnik piński, marszałek kapturowy i konsyliarz piński 1764 r., podpisał elekcyę 1764 r.; sędzia ziemski piński, regent kancelaryi mniejszej litewskiej 1776-1793 r. i kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, konsyliarz Rady Nieustającej 1780 r., poseł na sejm 1786 r. z pow. pińskiego, z żony Róży hr. Krasickiej, chorążanki nadwornej litewskiej, miał córkę Annę za Aleksandrem Pociejem, oboźnym litewskim. 

KORZENIOWSKI h. NAŁĘCZ. Gniazdem tej rodziny jest wieś Korzeniowo, w pow. kaliskim, z której przeniosła się na Litwę, Wołyń i w inne strony kraju, a w XVI stoleciu licznie zamieszkiwała w wojew. lubelskiem i na Podlasiu, gdzie spotykamy wieś Korzeniówkę. Stefan, pisarz grodzki kościański 1639 roku, pisarz ziemski poznański 1659 roku, z żony Katarzyny Radlickiej miał synów, Teodora, kanonika gnieźnieńskiego i poznańskiego, proboszcza kościańskiego 1689 roku, i Jana-Stanisława, regenta kancelaryi mniejszej koronnej, starostę kościańskiego, posła na sejmy 1668-1684 r., żonatego z Barbarą Chrząstowską. Stefan, syn Aleksandra, żonaty z Anną Rykalską 1700 r.

Józef z pow. orszańskim 1648 r., Piotr, Jerzy i Dominik z wojew. brzesko-litewskiem, Piotr z wojew. nowogrodzkiem, Wincenty z wojew. wileńskiem 1697 r. i Paweł z pow. kowieńskim 1764 r. podpisali elekcye. 

Władysław, sędzia ziemski wołkowyski 1689 r. Józef, stolnik smoleński 1.760 r., żonaty z Antoniną Morsztynówną. Józef, rotmistrz pow. lidzkiego 1764 r. Kazimierz, regent ziemski połocki 1780 r. Ignacy, chorąży, i Wiktor, podczaszy pińscy 1783 r. Andrzej, strażnik upicki 1785 r. Józef, regent grodzki upicki 1786 r. Józef, syn Wincentego, zasiadający w sądach pow. sokołkowskiego 1850 r., a jego brat Klemens, urzędnik sądowy w gub. wileńskiej 1851 r. Wylegitymowane, w Cesarstwie 4 osoby zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1863 r. 

Ludwik, syn Andrzeja, 1804 r., a jego brat Kazimierz 1812 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Józef i Antoni, synowie Pawła, Antoni, syn Kacpra z synami, Szymonem i Józefem i po Józefie synowie: Emilian, Julian i Wacław, Jan, syn Kacpra, z synami: Janem, Piotrem, Józefem, Pawłem, Franciszkiem i Feliksem wylegitymowani w Cesarstwie 1837-1862 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

Piotr, pisarz grodzki 1575 r., podsędek kamieniecki 1585 r., miał syna Stanisława, po którym synowie: Marcin, Mikołaj, podsędek kamieniecki 1619 r., i Piotr; po Piotrze syn Michał z 1-ej żony Maryanny Łętowskiej pozostawił córki, Ewę Dunikowską, stolnikowę owrucką, i Zofię za Franciszkiem Rychterem, podczaszym wizkim, a z 2-iej żony Zofii Pawłowskiej miał córki: Eufrozynę, Kunegundę i Maryannę. 

Antoni, łowczy bracławski, poseł 1755 r., poseł piński na sejm czteroletni. Franciszek, syn Michała i Barbary Wysockiej, oraz Marcin Łopatko 1761 roku, syn Józefa i Heleny Kosińskiej, wnuk Jakóba i Katarzyny Strzeleckiej, prawnuk Jana i Jadwigi Kłodnickiej, w wojew. lubelskiem. Jerzy, komornik grodzki łucki 1775 r., regent ziemski bracławski 1780 r. Onufry, syn Dyonizego, podkomorzego bracławskiego, i Tekli Moczulskiej, dziedzica dóbr Bochennik i Czerlinkowa, w pow. Winnickim, ur. 1807 r., podporucznik 2 kompanii pieszej wojsk polskich, kawaler krzyża Virtuti Militari 1830 r., um. 1868 r. 

Wojciech, pisarz ziemski mielnicki 1534 r. Wojciech, burgrabia drohicki 1598 r. Po Prokopie synowie, Bartłomiej i Walenty 1598 r. Andrzej, syn Leonarda, wnuk Jana, dziedzic Korzeniówki 1600 r. Tomasz, komornik ziemski drohicki 1668 r., z Doroty Mężyńskiej miał synów: Jakóba, Marcelego, Sebastyana i Tomasza. Andrzej, Mikołaj i Wojciech, synowie Jana, sprzedali 1699 r. Korzeniówkę Wielką i Małą stryjowi swemu Łukaszowi, synowi Stanisława. Jan z wojew. lubelskiem i Jerzy z ziemią chełmską podpisali elekcyę 1697 r. Franciszek, syn Marcelego, komornik ziemski drohicki 1740 r., żonaty z Franciszką Wolińską (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie). Kajetan podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. bełzkiem; z żony Wiktoryi Bobowskiej miał syna Ignacego-Dominika-Kajetana, dziedzica Bystrzyc, wylegitymowanego w Galicyi 1822 r., po którym z Doroty Meisnerówny synowie: Henryk-Wiktor, Aleksander-Fryderyk, Józef-Andrzej, Antoni-Zygmunt i Piotr-Jan wylegitymowani w Galicyi 1822 r.; po Aleksandrze-Fryderyku, dziedzicu Machnowa, członku Stanów galic., z żony Zofii Thulie syn Ignacy-Maryan.  

Kazimierz i Paweł, synowie Macieja i Katarzyny Kisielnickiej, wnukowie Antoniego i Katarzyny Piotrowskiej, wylegitymowani w Galicyi 1809 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

Piotr, rotmistrz, z Podlasia przeniósł się do Inflant, a jego syn Mateusz osiedlił się w pow. bracławskim; z jego synów, Piotr był Jezuitą około 1660 r., a Paweł zostawił potomstwo, od którego pochodzący Józef, rotmistrz i sędzia kapturowy lidzki 1764 r., deputat na Trybunał litewski 1786 r., komisarz z pow. lidzkiego 1789 r., miał syna Walentego, po którym z Magdaleny Kossowskiej synowie, Albert i Wiktoryn wylegitymowani w Królestwie 1859 r. 

Ignacy, subdelegat grodzki drohicki 1789 roku, z żony Agnieszki Chmielińskiej pozostawił synów, Antoniego, pisarza kancelaryi ziemiańskiej w Kaliszu, w 1840 r. i Stanisława, oficera wojsk polskich, a następnie burmistrza m. Końskie, w 1844 r. wylegitymowanych w Królestwie. 

KORZENIOWSKI h. WAGA. Brali przydomek Możejko, na Litwie. Chodko miał syna Tyszkę 1500 r., po którym czterech synów: Iwaszko, Możejko, Piotr i Pociej, protoplasta Pociejów. Mikołaj z żony Rainy Karpiówny miał synów: Andrzeja, Jana i Jerzego, dziedziców na Korzeniowie 1624 r. Józef 1648 r. z pow. orszańskim, a Dominik, Jerzy i Piotr 1697 r. z wojew. brzeskiem podpisali elekcye. 

Władysław, cześnik i rotmistrz orszański 1705 r., z Katarzyny Szaniawskiej, chorążanki parnawskiej, pozostawił syna Antoniego. Franciszek, kraj czy orszański 1787 r., z żony Katarzyny Fedorowiczówny miał syna Piotra, rotmistrza witebskiego 1796 roku, ostatnio chorążego sieńskiego 1809 r., żonatego z Teklą Łappówną, starościanką drohobuską (Arch. Dubr. i Szem.). 

Antoni, syn Adama, koniuszy orszański 1772 r., z Katarzyny Pociejówny miał synów: Jana, kapitana wojsk polskich, po którym z Petroneli Leszczyńskiej synowie, Aleksander i Franciszek; Józefa, generał-adjutanta buławy polnej litewskiej 1776 r., po którym syn Ludwik pozostawił syna Jana; Michała, którego z Maryanny Godlewskiej syn Józef zaślubił Katarzynę Tyszkowską i z niej pozostawił synów, Kazimierza i Aleksandra; po Kazimierzu z Olgi Drohomirówny synowie, Władysław i Wiktor (Bon.). 

Kazimierz, syn Zygmunta, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. Wylegitymowani w Cesarstwie 1858 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej: Franciszek i Wiktor, synowie Kazimierza, oraz synowie Wiktora, Dominik i Michał. 

KORZENIOWSKI. Józef, syn Wincentego i Klary Winklerówny, radca stanu, profesor gimnazyum krzemienieckiego do 1830 r., profesor Uniwersytetu w Kijowie 1833 r., dyrektor gimnazyum w Charkowie 1838 r., dyrektor gimnazyum gubernialnego w Warszawie 1846 r., dyrektor Wydziału Oświecenia w Królestwie 1861 r. i wizytator szkół, jeden z najznakomitszych autorów dramatycznych i powieściopisarzy polskich ostatnich czasów, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1862 r. z zasady rangi swego urzędu; z żony Moniki Vogel, córki profesora Uniwersytetu warszawskiego, zostawił córkę Annę za Karolem Witte i synów: Zygmunta, młodo zmarłego, Hipolita, doktora medycyny i chirurgii, profesora Szkoły Głównej, a następnie Akademii medycznej w Petersburgu, ożenionego z Filipiną Ruttie, i Władysława, po którym z Kazimiery Winklerówny synowie: Józef, kustosz Biblioteki Jagiellońskiej w Krakowie, żonaty z Anielą Oświęcimską, Zygmunt żonaty z Jadwigą Wittówną, Władysław ożeniony z Maryą Malczewską i Michał żonaty z Julią Stanczykiewiczówną (Bon.). 

KORZEŃSKI h. STRZEMIĘ. Senator w rodzinie, Mikołaj, kasztelan Czechowski 1453 r. 

Mikołaj, dziedzic Korzenny i Chotla, w sandeckiem, kasztelan Czechowski 1453 r., fundował 1462 r. mansyonarzów u św. Jakóba; miał synów: Klemensa, Piotra i Stanisława, dziedziców Korzenny, Tyluszowy i Miłkowy 1470 r. Andrzej i Klemens, dziedzice Korzenny i Tyluszowy 1581 r. (Ks. poborowe). Jan, podwojewodzy pilzneński 1597 r. Maciej, syn Adama z Korzenny, 1646 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Bon.). 

KORZEŃSKI. Piszą się z Korzenia, w pow. wareckim. Mikołaj, dziedzic na Korzeniu, żonaty z Katarzyną Turowską 1490 r. Mikołaj, dziedzic na Jasiony 1476 r., miał syna Pawła, po którym synowie: Bernard, dziedzic na Jasiony i Borkach 1576 r., Feliks żonaty z Anną Wodziczeńską, Jan, pleban w Jasiony 1567 r., Jerzy, Łukasz i Mikołaj. 

Łukasz, żonaty z Małgorzatą Rylską, miał synów, Bernarda, ożenionego z Anną Michałowską, i Jana, dziedzica na Korzeniu i Zbroszy Wielkiej 1610 r., po którym z Małgorzaty Zbroskiej synowie: Jakób, Jan ożeniony z Zofią Chmielowską i Wojciech podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. Sandomierskiem. 

Jakób, dziedzic na Bobkowej wsi 1646 r., miał syna Franciszka, dziedzica na Zatorze 1670 r., po którym z Katarzyny Bonieckiej córka Jadwiga za Michałem Rylskim i synowie, Jan żonaty z Katarzyną Rusiecką i Tomasz podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią czerską. Kacper, dziedzic na Korzeniu, z Katarzyny Dunin-Wąsowiczówny miał syna Michała, stolnika sochaczewskiego 1708 r. (Ks. Gr. i Ziem. Wareckie, Czerskie, Bon.). 

KORZIUK h. ŁADA. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1863 r. 

KORZKIEWSKI. Ich gniazdem wieś Korzkiew, w pow. kaliskim. Tomasz w poznańskiem 1529 r. Piotr 1570 r. 

KORZON h. KOT. Fedor, pisarz grodzki oszmiański 1590 r. (Arch. Dubr.). Adam w grodzieńskiem 1766 r. Jakób, Ignacy i Stefan, synowie Szymona, sprzedali 1780 r. dobra Dworzyszcze, w mińskiem. Jan, towarzysz petyhorski wojsk litewskich 1792 r., miał synów, Apollona i Adama, po którym syn Tadeusz, znany badacz dziejów polskich, kustosz Biblioteki Ordynacyi Zamoyskich, ma córkę Wandę za Konradem Prószyńskim i syna Tadeusza. 

Andrzej i Łukasz, synowie Marka, wnukowie Pawła, wylegitymowani w Cesarstwie 1839 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej. Wylegitymowane 82 osoby w Cesarstwie zapisano do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1840 r., a gub. mińskiej 1845 r. 

KORZON h. STRZEMIĘ. Na Litwie. Jakób, syn Adama, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1817 r. 

KORZUN h. DULICZ. Łukasz, Heronim, Andrzej i Józef, synowie Jana, z potomstwem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1861 r. 

KORZUN h. KOTWICA. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1840 r. 

KORZYB. Bartłomiej, dziedzic Woli Zadybskiej 1550 roku. Mikołaj z Woli Zadybskiej miał synów: Jana, Wojciecha, Jakóba i Heronima 1560 r. Maciej, syn Stanisława i Anny Żeleńskiej, 1563 r., z Małgorzaty Jazgarskiej pozostawił syna Jana. Maciej, cześnik lidzki 1677 r. (Conv. Piotrk., Wyr. Tryb. Lubek, Don. Vars.). 

KORZYBEK. Aleksy-Franciszek, pisarz grodzki horodelski 1682 r. Franciszek podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. bełzkiem; pisarz grodzki horodelski 1703 r., żonaty z Eufrozyną Rusiecką. 

KORZYBSKI h. ABDANK. Piszą się z Korzybia, w płońskiem, a będąc licznie rozrodzeni brali przydomki: Bodzata, Bonik, Czarny, Kozicz i in. Feliks, Maciej, Marcin, Paweł i Stanisław, synowie Piotra, dziedzice na Korzybiu-Witkowicach 1541 r. Bartłomiej i Michał, synowie Stanisława, 1543 r. Stanisław i Rosław, synowie Jana z Korzybia-Witkowic 1544 roku. Adam, syn Stanisława, i Jakób, syn Macieja, dziedzice na Korzybiu-Czerwonkach, a Grzegorz, syn Wacława, Stanisław, syn Andrzeja, dziedzice na Korzybiu Wielkim i Kawuchach 1578 r. Maciej, syn Wojciecha, 1640 roku. Kazimierz i Mikołaj podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. płockiem. 

Adam, syn Adama i Franciszki Kocięckiej, dziedzic dóbr Smardzewo-Włosty i Śniegocin, w wojew. płockiem, z Małgorzaty Cywińskiej, miał synów, Stanisława i Franciszka; z nich Stanisław z żony Joanny Egiersdorff pozostawił synów: Wacława, dziedzica dóbr Kaczkowizna, w pow. gostyńskim, Aleksandra, dziedzica dóbr Jędrzejnika, w pow. stanisławowskim, i Andrzeja, sędziego kryminalnego w gub. mazowieckiej 1840 roku, a w 1863 r. naczelnego prokuratora Senatu w Warszawie, wylegitymowanych w Królestwie 1840 r. Andrzej z żony Katarzyny Gażyczówny pozostawił syna Józefa, wylegitymowanego w Królestwie 1860 r.

Franciszek, drugi syn Adama, miał syna Jana, a ten syna Piotra, po którym z Antoniny Korzybskiej syn Adam, w wojsku ros., wylegitymowany w Królestwie 1860 r. 

Jan, pułkownik wojsk węgierskich, dziedzic dóbr Wilczyska, żonaty z Gabryelą Podoską 1850 r. Zdzisław, adjunkt w Szkole głównej warszawskiej 1863 r. Andrzej, syn Stanisława i Józefy Popławskiej, sekretarz Izby sądowej w Warszawie 1900 r., żonaty z Ireną Rudnicką. 

KORZYC. Piotr z pow. oszmiańskim podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Andrzej, deputowany od konfederacyi tarnogrodzkiej do układów w Lublinie 1716 r. 

KORZYŃSKI. Wojciech, komornik królewski 1673 r., obrał plenipotentami Sebastyana Gilbaszewskiego, pisarza grodzkiego żydaczowskiego, i innych do prowadzenia swych spraw (Zap. Tryb. Lubek). 

KOS v. KOSS h. KOS. Herb - na tarczy podłużnej w polu srebrnem trzy pasy czerwone ukosem od prawej ku lewej stronie; w koronie nad hełmem trzy pióra strusie. 

Senatorowie w rodzinie: Jan, kasztelan elblągski 1643 r., wojewoda chełmiński 1648 r. Adam, biskup chełmiński 1657 r. Jan, kasztelan inflancki 1685 r., wojewoda chełmiński 1688 r. Józef, wojewoda inflancki 1709 r., rezygnował 1713 r., nominat biskup chełmiński, um. 1717 r. Jan, wojewoda smoleński 1710 r. Adam, kasztelan kruszwicki. 1727 r., kasztelan, chełmiński 1728 r., ustąpił 1733 r. Jan-Jerzy, kasztelan inowłodzki 1752 r. 

Rodzina pochodzenia niemieckiego za Krzyżaków osiedliła się w Prusach; jej właściwe nazwisko von der Emsel. Rafał, z pokojowego Zygmunta Augusta sędzia ziemski pomorski, miał córkę za Zygmuntem Dulskim. Maciej, podkomorzy i poborca pomorski 1578 r. Samuel, podkomorzy wendeński, pisarz polny wojskowy 1580 r. Po N. trzech synów: Mikołaj, sekretarz króla Stefana, proboszcz i kanonik warmiński, kanonik kujawski i warszawski 1590 r., Stanisław, podkomorzy wendeński 1601 r., starosta lemielski i Floryan używany w poselstwach od króla Stefana Batorego. Maciej, dworzanin Zygmunta III, miał starostwa w Inflantach, dzielny wojownik. Po podkomorzym Stanisławie, z Elżbiety Wąsowiczówny, pisarzówny polnej koronnej, syn Wawrzyniec, dzielny rotmistrz przeciw Szwedom w Inflantach i Prusach, posesor królewszczyzny Wandzel, w wojew. parnawskiem 1635 r., miał syna Jana, dworzanina królewskiego, starostę lipieńskiego 1660 r. Mikołaj, zm. 1599 r., z Justyny Konarskiej pozostawił synów: Szczęsnego, opata peplińskiego, komisarza generalnego Cystersów w Polsce, wielkiego rozumu, zm. 1618 roku, Andrzeja, wojownika przeciw Turkom i Szwedom, i Jana.

Jan, stolnik królewski 1621 r., chorąży chełmiński 1636 r., starosta golubski i borzechowski, deputat na Trybunał 1629 r., kasztelan elblągski 1643 r., wojewoda chełmiński i starosta kowalewski 1648 r., tegoż roku podpisał elekcyę z wojew. chełmińskiem; w 1655 r. zwołał sejmik pruski i pod pozorem, że kraj nie może obronić się Szwedom, pomimo oporu miast oddał Prusy w protekcyę elektora brandeburgskiego; um. 1657 r., a żonatym był z Eufrozyną Knutówną, wdową po Janie Loka. 

Jan, poseł pomorski, podpisał elekcyę 1648 r. Jan, chorąży chełmiński 1661 r., starosta ostrołęcki, kasztelan inflancki 1685 r., wojewoda chełmiński 1688 r., starosta szynwaldzki i starogrodzki, z żony Maryanny Wolffówny miał córki, Konstancyę za Aleksandrem Czapskim, kasztelanem chełmińskim, Maryannę za Piotrem Kczewskim, wojewodą malborgskim, i dwóch synów, Jana, starostę ostrołęckiego 1703 r., wojewodę smoleńskiego 1710 r., żonatego z Anastazyą margrabianką Myszkowską, i Józefa, wojewodę inflanckiego 1709 r., podobno poprzednio kasztelana inflanckiego, starostę szynwaldzkiego i starogrodzkiego, który rezygnował 1713 r. z godności wojewody, został księdzem i był nominatem biskupem chełmińskim. 

Adam, archidyakon i kanonik włocławski 1653 r., biskup chełmiński 1657 r., um. 1661 r. Fabian-Franciszek podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. pomorskiem. Jan, chorąży chełmiński 1712 r., z żony Teresy Mączyńskiej, łowczanki sieradzkiej, miał syna Adama, starostę wareckiego 1721 r., kasztelana kruszwickiego 1727 r., kasztelana chełmińskiego 1728 r., który w 1733 r. ustąpił z kasztelanii i został księdzem; Adam miał dwie żony, Barbarę Bobrownicką, z niej córki, Barbara-Dorota za hr. N. de Bruchenthal i Dorota, i Helenę Sołtykównę, kasztelankę przemyślską. 

Jan-Jerzy, podkomorzy chełmiński 1733 roku, kasztelan inowłodzki 1752 r., um. 1756 r. Jan z wojew. chełmińskiem podpisał elekcyę 1764 r. Po Józefie z Bogumiły Czarneckiej syn Franciszek, pułkownik wojsk polskich 1827 r., kawaler Legii Honorowej i Virtuti Militari, dyrektor korpusu kadetów w Kaliszu 1829 r., um. 1841 r. (Metr. Kor., Sigil., Zap. Tryb. Lubel., Don. Vars., Conv. Piotrk., Bon.). 

KOS h. KOS. Herb - w polu błękitnem dwa białe charty w złotych obrożach, do siebie wspięte; w koronie nad hełmem półksiężyc srebrny, nad nim między dwoma sześcio promiennemi gwiazdami złotemi trąbka myśliwska czarna, oprawna w złoto, barkiem do dołu, a munsztukiem w prawo (Hr. Ostr.). 

Łukasz, dziedzic na Gogolinie, w pow. bydgoskim 1583 r. (Ks. poborowe). Jan, miecznik inowrocławski 1662 r. 

KOSA. Marcin z wojew. lubelskiem podpisał elekcyę 1697 r. Mikołaj, właściciel części we wsi Sobieszczany, w lubelskiem 1750 r., żonaty z Maryanną Zakrzewską. 

KOSACKI h. RAWICZ. Pisali się z Kosaćca, w pow. warszawskim. Wojciech, dziedzic Długiego 1523 r. Andrzej i Piotr, synowie Andrzeja, 1567 r. Piotr, syn Macieja, i Jan, dziedzice Kosaćca, a Paweł, dziedzic na Woli Krakowińskiej 1580 r. (Ks. poborowe). Andrzej, sekretarz królewski 1581 r., dziekan warszawski. Maciej, syn Jakóba, dziedzic na Milanowie 1610 r., z Zofii Chmielewskiej miał córkę Annę za Maciejem Skolimowskim i synów, Jerzego i Stanisława. Tomasz, syn Łukasza, 1637 r. Wojciech, syn Jana i Maryanny Strzałkowskiej, miecznik łomżyński 1706 r., żonaty z Marcyanną Izbińską, cześnikówną sochaczewską (Conv. Piotrk., Ks. Gr. Czerskie, Don. Vars.). 

Piotr, syn Jakóba, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1867 r. 

KOSACKI h. ŚLEPOWRON. Tomasz, syn Antoniego, zapisany do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1802 r. 

KOSAKIEWICZ. Tadeusz podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 roku (Vol. Leg.). 

KOSARSKI h. ŁUK NAPIĘTY. Waleryan (lecz zdaje mi się, że Kozarski) z wojew. Sieradzkiem podpisał elekcyę 1697 r. Dominik, syn Wojciecha, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. Feliks, syn Józefa, dóbr Wilkiszki, i Alfons, syn Erazma, dóbr Popiwieś dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

KOŚCIĄ h. LELIWA. Na Podlasiu i Litwie; podług Niesieckiego mają pochodzić od Kościewiczów v. Kostewiczów. Kościowie od dóbr Zbirochy, w wojew. brzeskiem, które otrzymał w 1511 r. ich protoplasta Jan, syn Mikołaja, pisali się Zbirochowskimi. Jan, pisarz królewski 1527 r., miał dwie żony, Annę Kościuszkównę, z niej synowie, Rafał i Teodor, i Masetę Turównę, z której syn Marek z Maryi ks. Druckiej-Sokolińskiej pozostawił syna Siemiona, po którym syn Jan, żonaty z Heleną Orzechowińską, miał syna Aleksandra, ożenionego z Katarzyną Formańską, z której synowie: Józef, Kacper i Siemion. 

Rafał, syn pisarza Jana, z żony Zofii Kościuszkówny miał synów: Hrehorego, Heronima, Adama i Mikołaja, po którym z żony Krystyny Szyczkowskiej syn Jan-Stanisław. 

Hrehory, podsędek i poborca witebski 1596 r., pozostawił Jana-Mikołaja, dziedzica Szpitali, w brzeskiem, podsędka witebskiego 1625 r., po którym z Zofii Tukalskiej synowie: Heronim żonaty z Petronelą Krzywicką, Mikołaj i Jan-Konstanty, skarbnik rzeczycki 1648 roku, ożeniony z Katarzyną Trojanowską, miał córkę Helenę za Pawłem Kościuszką i syna Franciszka, który podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. brzesko-litewskiem. 

Adam, syn Rafała i Kościuszkówny, miał dwie żony, Annę Telatycką, z niej córka Zofia Wszeborowska i syn Józef, i Reginę Czerniewską, z której synowie: Andrzej, Mikołaj żonaty z Katarzyną Kościuszkowną i Teodor, elektor 1648 r. z wojew. brzesko-litewskiego, po którym z Zuzanny Czerskiej synowie: Paweł, Teofil podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. brzesko-litewskiem i Michał, podstoli wiłkomierski 1699 r., ożeniony z Joanną Rzączyńską. 

Andrzej podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. brzesko-litewskiem; rotmistrz chorągwi kozackiej 1649 r., miał dwie żony, Jadwigę Kochańską, z niej córka Zofia Szujska, i Marynę Hołowniankę-Ostrożecką, z której syn Marcin, czesnik brzeski 1702 r., z Teodory Skaszewskiej pozostawił córki: Joannę za Wysłouchem, Teresę za Tomaszem Zawistowskim, Zofię 1v. Kublicką, 2v. za Stanisławem Wierzbickim, 3v. za Józefem Bereźnickim i synów: Adama, Andrzeja, Dominika, kapitana wojsk litewskich, żonatego z Barbarą Machwicówną, Jana, Józefa i Wojciecha, starostę nastolskiego, rotmistrza wojsk litewskich 1733 r., po którym z Teresy Postawkówny synowie, Franciszek i Marcin. 

Adam, z rotmistrza pułkownik wojsk litewskich i sędzia wojskowy, otrzymał 1732 r. wspólnie z bratem swym Józefem od ojca dobra Zbirochy, Raczki i Smolin, w pińskiem; starosta dubiski, z Maryi Ciechomskiej miał syna Andrzeja, starostę dubiskiego 1741 r., po którym z Dominiki Ejsmontówny synowie: Konstanty, Wojciech, kanonik inflancki 1787 r., i Onufry. 

Jan, z rotmistrza pułkownik wojsk litewskich i sędzia wojskowy 1736 r., z Krystyny Chrzanowskiej pozostawił córkę Helenę za Feliksem Trojanowskim i synów, Józefa, biskupa dyokleńskiego, kanonika i oficyała żmudzkiego, kawalera orderu św. Stanisława 1781 r., i Jacka, rotmistrza wojsk litewskich, posła na sejm 1764 r., generał-adjutanta buławy polnej litewskiej 1766 r., pułkownika wojsk litewskich 1776 r. i kawalera orderu św. Stanisława 1791 r., po którym z 1-ej żony Maryanny Deskurówny córki: Katarzyna Witkowska, Maryanna za Zenonem ks. Połubińskim, Tekla Doktorowiczowa i synowie: Adam, marszałek szlachty pow. białostockiego, żonaty z Konstancyą Trojanowską, Aleksander i Antoni, kanonik inflancki 1845 r., a z 2-iej żony Barbary Zarynówny córka Izabela Sułkowska i synowie, Józef, dziedzic Hoszczewa, żonaty z Maryą Olędzką, i Paweł. 

Aleksander, dziedzic dóbr Raczki, porucznik artyleryi litewskiej 1794 r., kawaler orderu Virtuti Militari, z Anny Trojanowskiej miał córkę Zofię za Stanisławem Pluto i synów: Feliksa, rotmistrza kirasyerów, żonatego z Estellą Śnieżko-Błocką, Ignacego, dziedzica Berezy, po którym z Pelagii Daniejkówny córka Amelia za Janem Taraszkiewiczem i syn Aleksander, i Piotra-Władysława, dziedzica Berezy i Teklinowa, po którym z Natalii Szepietowskiej syn Witold żonaty z Anna Smorczewską.

Paweł, najmłodszy syn pułkownika Jacka, dziedzic Zapolina, sędzia kobryński 1848 r., z Katarzyny Maliszewskiej pozostawił córki, Józefę za Andrzejem Duninem-Wąsowiczem, Waleryę za Józefem Przesmyckim i synów: Antoniego, generała artyleryi wojsk ros., po którym córki: Marya za Mieczysławem Duninem-Wąsowiczem, Stefania i Zofia Jackowska, Hiacynta, żonatego z Maryą Zadarnowską, i Ludwika, po którym z Franciszki Chodakowskiej synowie: Henryk, Paweł, dziedzic dóbr Jeziory, na Wołyniu, Józef i Włodzimierz (Metr. Kor., Ks. Gr. Mińskie, Wyr. i Zap. Tryb. Litew., Arch. Dubr., Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza, Bon.). 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej: Konstanty, syn Adama, Feliks i Jan, synowie Aleksandra, 1845 r.; Piotr, syn Aleksandra, Józef i Paweł, synowie Aleksandra, 1845 r.; synowie Pawła: Hiacynt, Ludwik i Antoni 1849 r.; Aleksander, syn Ignacego, a wnuk Aleksandra, 1865 r. 

KOŚCIĄ Seweryn, kozak w wojsku zaporożskiem, otrzymał nobilitacyę na sejmie 1661 r. (Vol. Leg.). 

KOŚCIAŁKOWSKI h. SYROKOMLA. Senator w rodzinie, Ignacy, kasztelan wiłkomierski 1793 r. 

Na Litwie, a głównie w pow. wiłkomierskim; pisali się z Zyndrama i Zyndram-Kościałkowski. Gabryel, dziedzic dóbr Lebdegie 1610 r., z żony Anny Burbianki miał kilkunastu synów, z których wiadome jest potomstwo tylko Adama i Mikołaja. 

Adam, pisarz grodzki wiłkomierski 1647 r., zaślubił N. Ślepowrońską i z niej pozostawił synów, Konstantego i Jerzego z Zyndrama, dziedzica Pienian, strażnika i deputata wiłkomierskiego 1681 r., po którym z 1-ej żony Zofii Laskowskiej synowie, Jan żonaty z Przezdziecką i Stefan ożeniony z Elżbietą Bystramówną, a z 2-iej żony Emerencyanny Butmanówny synowie: Karol, Michał, Salomon, Rafał żonaty z Katarzyną Tymińską i Władysław. 

Karol, dziedzic Kurkli 1700 r., z żony Domiceli Kopciówny miał synów: Franciszka, Jana, Karola, Kazimierza-Józefa i Michała; po Franciszku syn Kazimierz z Rozalii Aramowiczówny pozostawił synów: Ignacego, Karola i Marcina, a Kazimierz-Józef miał syna Józefa-Kazimierza, po którym z Anny Kostomłockiej synowie, Aleksander, tego synowie: Henryk, Ildefons, Jan i Władysław, i Jan, którego synowie, Rajmund i Władysław. 

Mikołaj, syn Gabryela i Burbianki, żonaty z Anną Rosochowrską, pozostawił synów, Jana i Mikołaja, stolnika mińskiego 1698 r., po którym z Judyty Chłusowiczówny syn Michał, podczaszy wiłkomierski 1731 r., pozostawił synów, Jana i Józefa, który podpisał elekcyę 1764 r. z pow. wiłkomierskim. 

Jan, syn Mikołaja i Rosochowskiej, dziedzic Polepią, skarbnik smoleński 1665 r., pisarz ziemski wiłkomierski 1673 r., miał syna Michała, po którym z Eugenii Rozenówny synowie: Franciszek, Jan i Mikołaj.

Franciszek, podkomorzy wiłkomierski 1752 r., pisarz skarbowy litewski 1762 r., z żony Konstancyi Kopciówny pozostawił synów: Andrzeja, Ignacego, Kajetana i Tadeusza, starostę czotyrskiego 1776 r., posła na sejm czteroletni i kawalera orderu św. Stanisława, męża zacnego, który wymownie występował przeciw Radzie Nieustającej, żonatego z Anną Ogińską, wdową po Józefie Oskierce. 

Jan, chorąży wiłkomierski 1765 r., miał syna Ignacego, z chorążego marszałka wiłkomierskiego i kawalera orderu św. Stanisława 1781 r., kasztelana wiłkomierskiego 1793 r., po którym z Barbary Górskiej synowie, Aloizy i Michał: Michał z Tekli Komarówny pozostawił syna Romualda, dziedzica dóbr Poniemunie. 

Mikołaj, ostatni z synów Michała i Rozenówny, dziedzic Polepią, sędzia ziemski 1765 r., marszałek wiłkomierski 1773 r., z żony Wiktoryi Bakówny miał synów: Antoniego, Augustyna, Jana, pisarza grodzkiego lidzkiego 1792 r., Kazimierza i Regisa-Jana, kanonika wileńskiego 1788 r. 

Antoni, sędzia ziemski wiłkomierski 1777 r., zaślubił Katarzynę Kostrowicką i z niej pozostawił synów, Aloizego i Mikołaja, szambelana Stanisława Augusta 1788 r. i kawalera orderu św. Stanisława, ożenionego z Wejssenhoffówną. 

Kazimierz, starosta strubiski 1780 r., ze stolnika chorąży wiłkomierski i kawaler orderu św. Stanisława 1787 r., poseł wiłkomierski i sędzia sejmowy 1786 roku, ostatnio podkomorzy wiłkomierski 1792 r., konsyliarz Rady Nieustającej, z żony Urszuli Morykonianki miał synów, Michała, starostę strubiskiego, i Regisa (Arch. Dubr, Don. Vars., Bon.). 

Jan-Kazimierz, stolnik miński i deputat pow. wiłkomierskiego 1686 r. Mikołaj, koniuszy wiłkomierski 1674 roku. Antoni, podstolic wiłkomierski, i Ignacy, wojskowicz i rotmistrz pow. wiłkomierskiego, 1764 r. podpisali elekcyę z pow. wiłkomierskim. Michał, prałat gnieźnieński 1796 r. Józef, nauczyciel szkół w Szawlach i Wiłkomierzu 1846 r. 

Wasil zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1805 r. Benedykt, syn Michała, podporucznik wojsk ros., wylegitymowany w Cesarstwie 1836 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej, następnie deputat Sądów pow. grodzieńskiego 1840 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1850 r. 

Ignacy, syn Ignacego, dóbr Polepie i Jodyńce, Michał i Gabryel, synowie Edwarda, dóbr Suwejzdzie, Henryk, syn Edwarda, dóbr Wysoki Dwór, i Witold, syn Franciszka, dóbr Ajdziuny, w gub. kowieńskiej 1882 roku dziedzice. 

KOŚCIAN h. JASTRZĘBIEC. Jan, posesor królewszczyzny Woli Królewskiej, na Kujawach 1420 r. Paweł, dziedzic dóbr Sędziszów, w krakowskiem, a Jan i Mikołaj, dziedzice części we wsi Goleniowie, cytowani w Lib. Benef. 1470 roku.

KOŚCIANKA h. ŚLEPOWRON. Piszą się od dóbr Kościanek, w Sieradzkiem. Jarosław, komornik sądowy pyzdrski 1418 r. (Bon.). Mikołaj, dziedzic na Kościankach 1535 r. (Ks. poborowe). 

KOŚCIANOWICZ. Marcyan, posesor królewszczyzny dóbr Grabiny, w ziemi nurskiej 1754 r. (Metr. Kor.). 

KOŚCIECKI v. KOŚCICKI hr. KOŚCIESZA. W ziemi halickiej. Marcin, pisarz grodzki krasnostawski 1716 r., wojski horodelski 1719 r. Po Aleksandrze syn Antoni z Anny Hołyńskiej miał synów: Ignacego-Michała, Józefa-Teodora i Kazimierza, wylegitymowanych w Galicyi 1783 r. Ignacy Michał z Elżbiety Blilmajerówny miał syna Wojciecha, po którym z Tekli Wildówny synowie, Aleksander i Artur; po Aleksandrze, rotmistrzu wojsk austryjackich, z Joanny Kopalówny dzieci: Aleksander, Olga i Irena, a po Arturze z Amalii Schaelówny syn Armand-Wojciech i córki, Tekla i Irena (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

Po Antonim, dziedzicu dóbr Sienno, w pow. gnieźnieńskim 1777 r., z żony Teresy Pikarskiej miał być syn Kazimierz, urzędnik w Płocku, wylegitymowany w Królestwie 1858 r. 

KOŚCIEJ. Pisali się na Laszkach, w ziemi przemyślskiej. Prokop z Duchny Buchowskiej miał synów, Bohdana, żonatego z Borszowską i Zygmunta 1475-1498 r. Mikołaj, dziedzic na Nowym Byble, pozostawił syna Piotra 1494 r. Mikołaj, młodszy brat poprzedniego, żonaty z Dorotą z Rytarowic, podkomorzanką sanocką, miał syna Jana 1483 r. (Bon.). 

KOŚCIELECKI h. GRZYMAŁA. Na Litwie. Antoni, dziedzic dóbr Wilczopole, w pow. oszmiańskim 1749 r. Wincenty, syn Stanisława, z synami, Tomaszem i Konstantym wylegitymowani w Cesarstwie 1859 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

KOŚCIELECKI h. OGOŃCZYK. Senatorowie w rodzinie: Janusz, wojewoda gniewkowski v. włocławski 1413 roku. Jan, kasztelan bydgoski 1450 r., wojewoda inowrocławski 1459 r. Mikołaj, kasztelan inowrocławski. 1453 r., wojewoda inowrocławski 1453 r., brzeski 1457 r. Jan, kasztelan kruszwicki 1482 r., dobrzyński 1485 r., wojewoda inowrocławski 1497 roku. Mikołaj, kasztelan kruszwicki 1493 r. Stanisław, kasztelan inowrocławski 1501 r., wojewoda inowrocławski 1511 r., brzeski 1520 r., sieradzki 1522 r., kaliski 1523 r., poznański 1525 r. Mikołaj, kasztelan brzesko-kujawski 1502 r., wojewoda brzeski 1503 r. Stanisław, kasztelan kruszwicki 1504 r., ustąpił 1505 r., kasztelan dobrzyński 1518 r. Mikołaj, biskup chełmiński 1505 r. Andrzej, kasztelan biecki 1508 r., wiślicki 1509 r., podskarbi wielki koronny 1509 r., kasztelan wojnicki 1513 r. Mikołaj, kasztelan inowrocławski 1511 r., wojewoda inowrocławski 1520 r., brzeski tegoż roku, kaliski 1525 r. Jan, kasztelan kowalski 1514 r., łęczycki 1526 r., kaliski 1535 r., wojewoda inowrocławski 1538 r., brzeski 1540 r., łęczycki 1542 r. Jan, wojewoda inowrocławski 1542 r. Janusz, kasztelan bydgoski 1546 r., wojewoda brzeski 1550 r., sieradzki 1553 r. Andrzej, kasztelan inowrocławski 1552 r., wojewoda inowrocławski 1553 r. i tegoż roku łęczycki, kaliski 1558 r., poznański 1564 r. Stanisław, kasztelan bydgoski 1565 r. Jan, kasztelan biechowski 1572 r., międzyrzecki 1582 r. Łukasz, biskup poznański 1576 r. Krzysztof, kasztelan inowrocławski 1584 r.

Jedna z najdawniejszych naszych rodzin, należała do pierwszorzędnych w kraju dostojeństwami i majątkiem przez ciąg trzech wieków, t. j. XIV, XV i XVI, zgasła na początku XVII stolecia. Mikołaj z Kutna 1395 r., syn Andrzeja z Radzikowa, kasztelana dobrzyńskiego, miał sześciu synów: Andrzeja i Ottę, dziedziców Kozielska, Kuczborka i Olszewa, Jana, dziedzica Kutna i Sieciechowa, Jakusza, dziedzica Radzikowa, Janusza i Piotra, dziedzica na Działyniu, Woli i Zembowicach. 

Janusz, najstarszy z synów Mikołaja z Kutna, dziedzic Kościelca i Skępego, wojewoda gniewkowski 1413 r., pierwszy który zwał się Kościeleckim; starosta dobrzyński 1420 r., pozostawił synów, Mikołaja i Jana. 

Mikołaj, chorąży bydgoski 1434 r., z chorążego inowrocławskiego kasztelan inowrocławski 1453 r. i starosta dobrzyński, wojownik przeciw Krzyżakom, wojewoda inowrocławski 1453 r., a brzeski 1457 r., miał synów: Jana, Wincentego, Stanisława i Mikołaja, kanonika gnieźnieńskiego 1469 r., proboszcza włocławskiego, kanonika krakowskiego 1498 r. i dziekana gnieźnieńskiego, ostatnio biskupa chełmskiego 1505 r., zm. 1518 r., który fundował klasztor Bernardynów w Skępem i kościół parafialny w Biały, w dyecezyi poznańskiej. 

Jan ze Skępego, chorąży inowrocławski 1450 r., z podkomorzego dobrzyńskiego kasztelan kruszwicki 1482 r., a dobrzyński 1485 r., wojewoda inowrocławski 1497 r., starosta dobrzyński i posesor królewszczyzny Bobrowniki, miał dwie żony, Elżbietę Oporowską, wojewodziankę inowrocławską, i Katarzynę Odrowążównę ze Sprowy, córkę Dobiesława, kasztelana przemyślskiego, z której pozostawił córkę Annę za Andrzejem Krotowskim i syna Mikołaja. 

Mikołaj, dziedzic Żyrawicy, starosta dobrzyński i wisznieński 1509 r., kasztelan inowrocławski 1511 r., starosta kowalski, brzeski i bobrownicki, wojewoda inowrocławski 1520 r., z wojewody brzeskiego wojewoda kaliski 1525 r., z żony Anny Łaskiej, wojewodzianki sieradzkiej, miał córki, Jadwigę za Sewerynem Bonarem, kasztelanem sandeckim, Zofię za Sebastyanem Mieleckim, kasztelanem krakowskim, i synów, Stanisława i Jana, dziedzica Wapowa, podkomorzego krakowskiego 1533 r., wojewodę inowrocławskiego 1542 r., starostę brzeskiego, nieszawskiego, bobrownickiego, dobrzyńskiego, kowalskiego i rypińskiego, który był żonatym 1v. z Anną z Tęczyna, wdową po ks. Raciborskim, 2v. z Katarzyną z Górki, kasztelanką poznańską.

Wincenty, syn wojewody Mikołaja, dziedzic na Skępem, podkomorzy i starosta dobrzyński 1472 r., z żony Barbary z Golanic, pozostawił córkę Annę za Andrzejem Oporowskim i dwóch synów, Wacława, chorążego inowrocławskiego, i Stanisława, dziedzica m. Wysoki, kasztelana kruszwickiego 1504 r., który z tej godności rezygnował 1505 r., ostatnio kasztelana dobrzyńskiego 1518 r., po którym z Doroty Płomykowskiej córka Regina 1v. za Stanisławem Kościeleckim, kasztelanem bydgoskim, 2v. za Piotrem Czarnkowskim, kasztelanem poznańskim. 

Stanisław, ostatni z synów wojewody Mikołaja, miał synów: Jana, podkomorzego inowrocławskiego 1501 r., Stanisława, cześnika brzeskiego 1517 r., Wincentego, chorążego inowrocławskiego 1504 r., i Mikołaja, kasztelana kruszwickiego 1493 r., po którym z Katarzyny z Szamotuł, wojewodzianki poznańskiej, córka Katarzyna za Stanisławem hr. Tarnowskim, kasztelanem chełmskim, umarła bezdzietnie. 

Jan, drugi syn wojewody Janusza, dziedzic na Kościelcu, kasztelan bydgoski 1450 r., wojewoda inowrocławski 1459 r., starosta malborgski, inowrocławski i jasienicki, poesor królewszczyzn Świecia, Tuchli, Osieka i Sowi kowa, miał córki, Barbarę, Dobrochnę za Janem Baranowskim i trzech synów: Andrzeja, Mikołaja i Stanisława, 

Andrzej, posesor Świecia, starosta bydgoski 1493 r., marszałek nadworny koronny 1501 r., kasztelan biecki 1508 r., kasztelan wiślicki i podskarbi wielki koronny 1509 r., kasztelan wojnicki 1513 r., starosta oświęcimski, sandecki, inowrocławski, spiski, Zatorski i gniewkowski, wielkorządca krakowski 1508 r., człowiek zdolny i czynny, wiele przyłożył się do urządzenia żup solnych w Wieliczce, a także przyczynił się do urządzenia skarbu koronnego i ozdobienia zaniku krakowskiego; zaślubił Katarzynę Telniczankę, ślązaczkę, 2v. za Heronimem Szafrańcem, ulubienicę Zygmunta I, i z niej miał córkę Beatę, zaślubioną ks. Eliaszowi Ostrogskiemu, która 2v. wyszła za Olbrychta Łaskiego, wojewodę sieradzkiego. Podskarbi na zjeździe w Wiedniu 1515 r. otrzymał od cesarza tytuł hrabiego państwa rzymskiego, lecz go nie przyjął; umarł tegoż roku w Krakowie i pochowany w katedrze krakowskiej. 

Mikołaj, dziedzic Lichnowa i Granowa, posesor królewszczyzny Starej Nieszawy 1472 r., z kasztelana brzesko-kujawskiego wojewoda brzeski 1503 r., starosta bydgoski, malborgski, tucholski, człuchowski, osiecki i jasieniecki, z żony Bochotnickiej v. Oleśnickiej miał mieć trzy córki, dwie za Walewskimi Mikołajem i Jakóbem, trzecią za Sempelborskim. 

Stanisław, ostatni z synów wojewody Jana, starosta nieszawski i człuchowski, kasztelan inowrocławski 1501 r., wojewoda inowrocławski 1511 r., brzeski 1520 r., sieradzki 1522 r., kaliski 1523 r., a poznański 1525 r., starosta malborgski, świecki, sztumski, gniewkowski i tucholski, fundował kościół św. Stanisława i szpital w Bydgoszczy; wojewoda umarł 1534 r., pozostawiwszy córkę Barbarę za Feliksem Szreńskim, wojewodą płockim, i syna Jana.

Jan, kasztelan kowalski 1514 r., starosta tucholski, kasztelan łęczycki 1526 r., kaliski 1535 r., wojewoda inowrocławski 1538 r., brzeski 1540 r., ostatnio wojewoda łęczycki 1542 roku, starosta nakielski, człuchowski i bydgoski, miał dwie żony, Pampowską, z niej synów, Andrzeja i Janusza, i Katarzynę Kcyńską (Słupską), z której pozostawił córki, Annę Kamieniecką, Elżbietę 1v. Potocką, 2v. Zorawińską, kasztelanowę halicką, i synów, Stanisława i Łukasza. 

Andrzej, dziedzic Murzynowa i Nowej wsi, w inowrocławskiem, które otrzymał 1554 r., dworzanin i sekretarz królewski, kasztelan inowrocławski i starosta bydgoski 1552 r., z wojewody inowrocławskiego wojewoda łęczycki i starosta nakielski 1553 r., wojewoda kaliski i starosta pyzdrski 1558 r., ostatnio 1564 r. wojewoda poznański 1564 r., um. 1565 r., z żoną Anną Łaską, wojewodzianką sieradzką, wdową po Odrowążu, staroście opoczyńskim, bezpotomny. 

Janusz, dziedzic Jasieńca, kasztelan bydgoski, starosta nakielski i bydgoski 1546 r., wojewoda brzeski 1550 r., ostatnio wojewoda sieradzki i generał wielkopolski 1553 r., starosta drahimski, z żony Gertrudy (Gerusy) Danaborskiej, starościanki nakielskiej, ostatniej z familii, po której ogromny dostał majątek, jak Danaborz, Krainkę, Nieżuchow i znaczną sumę na starostwie nakielskiem, miał cztery córki: Katarzynę za Andrzejem Opalińskim, marszałkiem wielkim koronnym, Reginę 1v. Jakóbową Rokossowską, podskarbinę koronną, 2v. za Wojciechem Mycielskim, Elżbietę i Zofię, oraz czterech synów: Stanisława, Jana, Krzysztofa, kasztelana inowrocławskiego 1584 r., żonatego z Potulicką, i Andrzeja, kanonika poznańskiego, który w 1579 r. został opatem Cystersów w Bledzewie. 

Jan, dziedzic Kościelca, z kasztelana biechowskiego 1572 r. kasztelan międzyrzecki 1582 r., poborca do kwarty 1595 roku, starosta bydgoski i gniewkowski, poseł na sejm, podpisał ugodę będzińską 1589 r., a z żony Doroty Spławskiej, kasztelanki międzyrzeckiej, miał córkę Gertrudę i synów, Janusza i Wojciecha, starostów bydgoskich. 

Stanisław, syn Jana, wojewody łęczyckiego, dziedzic Zajezierza,kasztelan bydgoski 1565 r., z Anny Baranowskiej miał synów, Andrzeja, dziekana poznańskiego, i Jana, kanonika poznańskiego 1581 r. 

Łukasz, ostatni z synów Jana, wojewody łęczyckiego, opat lubiński 1570 r., mianowany był biskupem chełmińskim, lecz go szlachta pruska nie chciała, jako niemającego indygenatu pruskiego, przypuścić do biskupstwa, został więc biskupem poznańskim 1576 r., a umarł 1597 r. 

Anna, żona Andrzeja Opalińskiego, marszałka wielkiego koronnego 1538 r. Piotr, pisarz grodzki nakielski 1612 r., ożeniony z Konstancyą Wyganowską. Urszula 1v. Prusinowska, 2v. za Maciejem Bronikowskim 1650 r. (Metr. Kor., Conv. Piotrk. i Vars., Ks. Ziem, i Gr. Łęczyckie, Brzeskie, Sieradzkie i Kaliskie, Bon.). 

Stanisław, syn Macieja, wnuk Antoniego, dziedzica dóbr Widnopole, w pow. oszmiańskim, zapisany 1801 r. do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.

KOŚCIELSKI h. JASTRZĘBIEC odm. Odmiana herbu - w koronie dwa rogi bawole. 

Edward, dziedzic dóbr Bibersztein, na Szlązku, kapitan wojsk pruskich 1814 r., następnie major pruski i landrat. Wilhelm, kapitan wojsk pruskich 1815 r. (Led.). 

KOŚCIELSKI h. KOŚCIELEC. Herb - tarcza ze złotą obwódką wzdłuż przedzielona, w prawej czerwonej części szpada końcem na dół, ostrzeni w lewo, przez nią palma z lewej ku prawej stronie, w lewej części błękitnej książka otwarta; na hełmie w koronie trzy białe strusie pióra. 

Ten herb wraz z nobilitacyą otrzymał w 1830 r. Stanisław, naczelny aptekarz wojsk polskich, za długoletnią służbę w armii czynnej. 

KOŚCIELSKI h. OGOŃCZYK. Senatorowie w rodzinie: Wojciech, kasztelan brzeski 1382 r. Wojciech, kasztelan kowalski 1474 r. Stanisław, kasztelan konarsko-kujawski 1724 r., kasztelan bydgoski 1726 r., um. 1744 r. Ignacy, kasztelan bydgoski 1769 r., um. 1792 r. 

Piszą się z Kościoła, w inowrocławskiem, i brali pierwotnie nazwisko Kościelecki i Kościelski i dopiero w połowie XV wieku stale nazywają się Kościelskimi. Po Dobiesławie syn Wojciech z Kościoła, kasztelan brzeski 1382 r., miał kilku synów, z których Wojsław, dziedzic Chrostowa, był 1418 r. podstolim gniewkowskim, a Krystyn, piszący się Kościelskim z Kościoła, stolnik brzeski 1435 r., z żony Katarzyny pozostawił synów: Wojciecha, Szymona i Krystyna. 

Wojciech, dziedzic na Osięcinach 1458 r., kasztelan kowalski 1474 r., właściciel dóbr Redecz, Siemunowo i Smogorzewo, z żony Doroty z Goczanowa pozostawił córki, Katarzynę za Wojciechem Lubienieckim i Wiktoryę za Janem Rudnickim. 

Szymon, podstoli brzeski 1486 r., miał córkę Jadwigę za Andrzejem Kobylińskim i synów, Jana i Wojciecha, dziedzica Kościoła 1540 r., po którym dwóch synów, Gaweł i Walenty, dziedzic na Kościele 1560 r. (Ks. poborowe), podczaszy inowrocławski. 

Gaweł, dziedzic na Poczerninie, Bodzanowie-Ligaszczu, Syczewie i Zakrzewie Górnym 1579 r. (Ks. poborowe), podsędek brzeski, pozostawił córki, Annę za Bartłomiejem Ponętowskim, Barbarę za Maciejem Korytowskim i synów: Jana, Macieja, dziedzica Pocieszyna, i Wojciecha. 

Jan, dziedzic na Syczewie 1620 r., z Katarzyny Chojeńskiej miał syna Krzysztofa, po którym z Maryanny Pcińskiej synowie: Fabian, dziedzic Kruszyny Górnej, żonaty z Maryanną Gólczewską, Jan i Stanisław, dziedzic Kruszyny, z Anny Zagórskiej pozostawił synów, Stanisława i Szymona. 

Jan, syn Krzysztofa, z 1-ej żony Teresy Kotarbskiej miał syna Wojciecha, proboszcza w Choczu, a z 2-iej żony Maryanny Krzywańskiej syna Władysława, dziedzica Szyszyna, którego z Maryanny Arkuszewskiej syn Józef dziedzic Wygrodzewa, żonaty z Anną Markowską, pozostawił synów, Jana i Stanisława. 

Wojciech, ostatni syn Gawła, zaślubił Zofię Ostromęcką i z niej miał synów, Stanisława i Władysława, z których, Stanisław, dziedzic na Poczerninie i Rodzanowie-Ligaszczu, pisarz ziemski brzeski 1651 r., miał syna Jana, pisarza ziemskiego brzeskiego 1690 roku, po którym z Maryanny Trzebuchowskiej syn Stanisław. 

Stanisław, właściciel dóbr Karczyn i Szarleje, łowczy dobrzyński, z kasztelana konarsko-kujawskiego kasztelan bydgoski 1726 r., z żony Ludwiki Lipskiej, kasztelanki rogozińskiej, miał córki, Aleksandrę za Janem Pawłowskim, Annę za Andrzejem Mieleckim i syna Ignacego, cześnika inowrocławskiego 1737 r., chorążego bydgoskiego i starostę słońskiego, który podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. inowrocławskiem; kasztelan bydgoski 1769 r. i kawaler orderu św. Stanisława i Orła Białego, z Agnieszki Nieborskiej pozostawił synów, Antoniego, starostę słońskiego i kawalera orderu św. Stanisława, z Katarzyną Smoleńską bezpotomnego, i Józefa. 

Józef, dziedzic Karczyna i Szarleja, kawaler orderu św. Stanisława 1791 roku, szambelan pruski, z żony Kunegundy Rokitnickiej miał córki: Emilię za Kamilem Wysogota-Zakrzewskim, Józefę za Edwardem hr. Goetzendorf-Grabowskim, Michalinę za generałem Klemensem Kołaczkowskim, i czterech synów: Artura, dziedzica Szarleja, zm. 1864 r., Augusta, Ludwika i Władysława, dziedzica dóbr Witowy, który po wyjściu z kraju przeszedł do Turcyi i tam jako generał-dywizyi wojsk tureckich, pod imieniem Sefer Basza, walczył w wojnie krymskiej. 

August, dziedzic Karczyna, zm. 1879 roku, z żony Józefy Wodzińskiej pozostawił córki, Maryę za Stanisławem Orpiszewskim, Teresę za Januszem Mielęckim i syna Józefa, dziedzica Karczyna i Szarleja, członka pruskiej Izby Panów, po którym z Maryi Blochówny córki, Emilia za Tomisławem Jędrzejowiczem, Katarzyna za Tadeuszem Sieheniem i syn Władysław-August ur. 1886 r. 

Ludwik, dziedzic Bożejewic, kapitan wojsk polskich 1831 r., kawaler orderu Virtuti Militari, zm. 1859 r., z żony Emilii Potockiej pozostawił córkę Helenę za Bronisławem Potworowskim. 

Władysław, drugi syn Wojciecha i Ostromęckiej, zaślubił Annę Kalińską i z niej pozostawił kilkoro dzieci, z których Wojciech, dziedzic na Słowikowie 1701 r., był żonatym z Joanną Tuchołczanką, i Marcin. 

Marcin, regent ziemski poznański 1729 r., miał dwie żony, Maryannę Rajską, z niej córka Anna za Kazimierzem Kosmowskim, i Maryannę Mańkowską, z której syn Franciszek z żony Nepomuceny Obarzankowskiej, 2v. Mańkowskiej, pozostawił córkę Franciszkę za Janem Nieżychowskim i syna Stanisława. 

Stanisław, dziedzic Śmiełowa 1790 roku, z 1-ej żony Kąsinowskiej miał syna Jana, a z 2-iej Lniskiej córkę Maryannę, żonę Walerego Raszewskiego; po Janie z Korneli Żerońskiej córki: Józefa za Władysławem Święcickim, Kamila za Henrykiem Szumanem, prezesem Koła polskiego w Berlinie, Prakseda za Mateuszem Lisieckim i synowie: Adam, Antoni i Bolesław.  

Adam, dziedzic Sepna, w kościańskiem 1872 r., z Zofii Nieżychowskiej ma córkę Izabelę za dr. Bogdanem Amrogowiczem i synów, Czesława i Władysława, a Bolesław, dziedzic Śmiełowa i Brzezna 1870 r., z żony Stanisławy Żerońskiej ma córki, Jadwigę i Maryę, oraz synów: Antoniego, proboszcza par. św. Wojciecha w Poznaniu, Bolesława, Mieczysława i Tadeusza, żonatego z Maryą Nieżychowską (Ks. Gr. Brzeskie, Przedeckie, Kancl., Don. Vars., Żychl., Bon.). 

KOŚCIELSKI. Jan, syn Stanisława, z synem Mikołajem i tego potomstwo wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1845 r. 

KOŚCIEŃ h. JASTRZĘBIEC. Piszą się z Sędziszowa, w krakowskiem. Paweł Kościan v. Koścień, podskarbi Spytka z Melsztyna, wojewody krakowskiego, dziedzic na. Sieńsku, Sprowie i Wywli 1434 r., miał syna Andrzeja, dziedzica na Koniuszkach, żonatego z Małgorzatą ze Szczekocin, podstolanką sandomierską. Mikołaj z Doroty z Laszek miał syna Jana, dziedzica dóbr Laszki 1500 r. Prokop miał synów, Zygmunta i Bogdana 1502 r. Jan, dziedzic Sędziszowa 1525 r. Jakób, dziedzic Sędziszowa, Sieńska i Wywli 1528 r., pozostawił córkę Zofię za Mikołajem Rejem z Nagłowic i synów, Adama i Jana. Jan, syn Mikołaja, dziedzic Goleniowa 1549 r. Po Marcinie córka Krystyna za Krzysztofem Dembińskim i synowie: Andrzej, Heronim, Samuel i Władysław 1630 r. 

Piotr z Sędziszowa, dziedzic Masłomiączy, stolnik latyczowski 1701 r., zaślubił Joannę Bystrzanowską i z niej miał córki, Magdalenę za Aleksandrem Bykowskim i Zuzannę, żonę. Kazimierza Janowskiego (Conv. Piotrk., Ks. Ziem., Wiślickie, Bon.). 

KOŚCIENIECKI. Jan, ożeniony z Anną Górską, i Tomasz podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią nurską. 

KOŚCIEŃSKI h. JASTRZĘBIEC. N., cześnik wendeński 1775 r. Antoni, pocztmistrz w Olkuszu, następnie dyrektor górniczy olkuski 1780 r. 

KOŚCIERADZIEJ. Feliks i Szymon składali dowody legitymacyjne w Galicyi 1806 r. (Akta po-Galicyjskie). 

KOŚCIERSKI. Piszą się z Kościerzyna, w pow. sieradzkim. Zawisza z Kościerzyna 1428 r. Dersław 1450 r. Jan, Andrzej i Mikołaj 1464 r. (Ks. Ziem, i Gr. Sieradzkie). N., dziedzic na Kaczkowie 1577 r. Wojciech podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. poznańskiem.  

KOŚCIESKI h. KOŚCIESZA. Wzięli nazwisko od wsi Kościeszki, w pow. kruszwickim. Maciej, kanonik włocławski 1493 r., następnie gnieźnieński i krakowski 1517 r. Jakób i Marcin, dziedzice Kościeszek 1566 r. (Ks. poborowe). Mikołaj, dziedzic na Trutowie, i Stanisław, żupnik dybowski, synowie Macieja, 1612 r. Marcin, syn Jerzego i Katarzyny Kaczkowskiej, kanonik kujawski, kantor kruszwicki, deputowany do układów stanu duchownego ze świeckim 1631 r. Stefan podpisał elekcyę 1632 r. Stanisław, syn Jana, pisarza grodzkiego inowrocławskiego 1718 r. N., podczaszy inowrocławski 1748 r., miał syna Józefa. Stanisław, syn Antoniego i Weroniki Chanewskiej, dziedzic dóbr Czarnoty 1796 r. (Ks. Gr. Przedeckie, Konińskie, Don. Vars.). 

KOŚCIESZA h. KOŚCIESZA. W wojew. rawskiem, na Mazowszu i Litwie. Wawrzyniec, Andrzej i Maciej w ziemi łomżyńskiej 1474 roku. Maciej, kanonik płocki 1505 r. Jan, kanonik żmudzki 1520 r. Andrzej, akademik krakowski, miał opatrzenie w domu Łęczyńskich 1580 r. Piotr, dziedzic na Głusku 1676 r. Dominik, Jezuita, biegły genealog, um. 1773 r. 

KOŚCIEWICZ h. LELIWA. Janusz, namiestnik witebski 1516 roku. Wacław cytowany w Met. Lit. 1528 r. Baltazar, podstarosta oszmiański 1636 r. (Arch. Dubr.). 

KOŚCIŃSKI h. WCZELE. Taż familia co Kościeński, niekiedy jednak Kosińscy, herbu Rogala, pisali się Kościńskimi. Franciszek, dziedzic Ramułtowa, w płockiem 1578 r. (Ks. poborowe). Aleksander, dworzanin ks. Michała Czartoryskiego, w jego poselstwie do Moskwy 1678 r. Po Marcinie, posesorze Rudy, z Barbary Pokrzywnickiej synowie, Stanisław i Adam 1695 r. (Wyr. Tryb. Lubek). Antoni, cześnik żydaczowski 1730 r., z Maryanny Siemiginowskiej miał syna Tadeusza, vicesgerenta grodzkiego żydaczowskiego (Bon.). Dominik, subdelegat grodzki lwowski, i Aleksander wylegitymowani w Galicyi 1782 r. bez wskazania herbu. 

Józef, syn Joachima i Doroty Węgrzynowskiej, oficer wojsk polskich 1810 r., miał dwie żony, Maryannę Chrapkiewiczównę, z której syn Józef, i Antoninę Żukowską, z niej synowie: Artur, Edward i Jan; po Józefie z Julianny Bieniszewskiej syn Konstanty (Ks. Wojskowe). 

KOŚCIOŁOWSKI. Stefan, posesor dóbr Baby, w brzesko-kujawskiem 1736 r., żonaty z Anną Lipczewską (Ks. Gr. Przedeckie). 

KOŚCISZEWSKI h. KOŚCIESZA. Franciszek, Ludwik i Józef, synowie Andrzeja i Kunegundy Lewandowskiej, wnukowie Jana, 1812 roku, a Franciszek, syn Ludwika, 1841 r. i Tytus, syn Franciszka i Cecylii Maszewskiej, 1852 r. wylegitymowani w Galicyi. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza).

KOŚCIUKIEWICZ. Ośm osób wylegitymowanych w Cesarstwie 1860 r. zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej. Władysław, syn Tadeusza, pisarz sądu w Chęcinach 1866 r. 

KOŚCIUSZKIEWICZ i KOŚCIUSZKOWICZ. Brali przydomek Choboltowski od dóbr Chobołtowa, we włodzimierskiem, które otrzymał przodek ich Kościuszko od Aleksandra Jagiellończyka. Kościuszko Iwaszkowicz, dworzanin królewski 1508 r. (Metr. Lit.) Bohdan i Piotr Kościuszkowiczowie-Chobołtowscy zaznaczani 1534 r. w rewizyi zamku włodzimierskiego jako ziemianie wołyńscy; po Piotrze, podstarościm żytomierskim był syn Daniel, a Bohdan, sędzia ziemski włodzimierski, podpisał Unię 1569 r. i miał dwóch synów, Bazylego i Teodora. 

Po Janie synowie, Gabryel żonaty z Heleną Izdebską i Teodor, dziedzic Mniszyna i Woskodawy 1650 r., ożeniony z Maryą Kierdejówną. Benedykt, dziedzic na Ochowcach 1651 r., zaślubił Annę Daszkiewiczównę. Kazimierz, sekretarz królewski, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. bełzkiem. Piotr-Kazimierz, dziedzic Bronowie, pisarz grodzki krasnostawski 1676 r., żonaty z Anną Silnicką. Jerzy, miecznik mielnicki 1699 r. 

Benedykt, Jerzy, Szymon i Teodor, dziedzice na Chobołtowie 1706 r.; po Benedykcie z Apolonii Porwanieckiej syn Eliasz miał córkę Maryannę, żonę Kacpra Kurcewicza (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Bon.). Po Stefanie, synu Wacława, synowie, Grzegorz z synami, Grzegorzem i Tomaszem, i Michał z synem Józefem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1845 r. 

KOŚCIUSZKO h. ROCH III. Na Wołyniu i Białej Rusi. Teodor dostał 1458 r. od Kazimierza Jagiellończyka w nagrodę wiernych zasług prawem wieczystem majątek Siechnowicze z dwoma wsiami, między Kobryniem a Prużanami, i do tego nadania król Aleksander dodał wsie Leniewcze i Stupiczów; od wsi Siechnowicze Kościuszkowie brali przydomek Siechnowicki, była jednak jedna ich linia na Białej Rusi, biorąca przydomek Walużyniec. Sienko, syn Teodora, sędzia i horodniczy kamieniecki 1540 r. Jarosz sprzedał Lwu Sapiesze majątek Horodziec 1596 r. Mikołaj, deputat na Trybunał litewski 1617 r. Aleksander, Krzysztof, Paweł, Bazyli i Teodor podpisali elekcyę 1648 r. z wojew. brzesko-litewskiem. Piotr, dworzanin królewski, deputat z wojew. brzeskiego 1650 r. Chryzostom z żoną Konstancyą Danilowiczówną kupili plac w mieście Kobryniu 1669 r. Aleksander i Chryzostom podpisali elekcyę 1674 r. z wojew. brzesko-litewskiem. Samuel, Jezuita, um. 1681 r. Jan, dziekan szereszowski, kanonik łucki 1690 r. Daniel, Jan, wojski czerwonogrodzki, Kazimierz. Karol, Stanisław i Franciszek podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. brzesko-litewskiem; z nich Kazimierz, podczaszy piński, z Joanny Bilikowiczówny miał syna Adama Kazimierza, a po Janie, wojskim, syn Antoni-Józef. 

Aleksander, podsędek brzesko-litewski 1696 r., z żony Teresy Danilewiczówny miał synów: Augustyna-Dominika, skarbnika brzeskiego, sędziego ziemskiego trockiego, żonatego z Zofią Wolską, Ambrożego-Kazimierza, podczaszego owruckiego, sędziego grodzkiego, ostatnio pisarza ziemskiego brzesko-litewskiego, i Faustyna-Benedykta, podstolego i strażnika brzesko-litewskiego, po którym z żony Wiktoryi Grabowskiej córka Róża za Łukaszem Rybińskim, podkomorzym kijowskim, i syn Jan Nepomucen, starosta krzemieniecki, miecznik owrucki 1764 r., kupił w 1757 r. dobra Trzeskowice, w wojew. Lubelskiem, i Kupczyńce, w wojew. podolskiem.

Paweł, łowczy 1710 r., pisarz ziemski brzeski 1716 r., z żony Cecylii Wrettówny pozostawił synów, Antoniego i Franciszka. Wojciech, Jan, Józef i Faustyn podpisali manifest szlachty litewskiej 1763 r., a Faustyn, Jan i Leon elekcyę 1764 r. z wojew. brzesko-litewskiem. Jan, pisarz ziemski żytomierski 1766 r. Michał, sędzia grodzki upicki 1777 r. Jakób, regent ziemski owrucki 1788 r. Jan, stolnik parnawski 1790 r. Dymitr, archiwista ziemski owrucki 1791-1793 r. 

Ludwik, miecznik brzesko-litewski 1755 r., nabył zastawą od Sapiehów majątek Mereczowszczyznę, na Litwie, i był zabity 1768 r. od własnych poddanych, wzburzonych jego surowością i porządliwością; z żony Tekli Ratomskiej miał córki, Annę za Piotrem Estko, stolnikiem smoleńskim, Katarzynę za Kazimierzem Żółkowskim, sędzią ziemskim, i synów: Józefa, oboźnego brzesko-litewskiego 1775 r., Stanisława i Tadeusza. 

Tadeusz, urodzony w Mereczowszczyznie 1746 r., jeden z najznakomitszych i najzacniejszych ludzi ostatnich czasów, odebrawszy wychowanie w korpusie kadetów w Warszawie, wstąpił do wojska polskiego, lecz wkrótce opuścił ojczyznę i udał się do Stanów Zjednoczonych, walczących wtedy o niepodległość z Anglikami; Kościuszko chlubnie odznaczył się w tej wojnie 1778-1783 r., został generałem brygady i dostał order Cyncynata. Za powrotem do ojczyzny Tadeusz został generał-majorem w dywizyi wielkopolskiej i pod Dubienką 1792 r. chlubnie odznaczył się w bitwie z Rosyanami. W 1794 r. cały naród ogłosił go naczelnym wodzem w wojnie o niepodległość z Rosyą i Prusami, gdzie często bez dostatecznej żywności walczył przez ośm miesięcy z przeważającym liczebnie nieprzyjacielem i odniósł zwycięztwo pod Racławicami, a zmusił króla pruskiego do odstąpienia oblężenia Warszawy, lecz tegoż roku w bitwie pod Maciejowicami, otoczony od znacznie przewyższającej liczby nieprzyjaciół, pobity, ciężko raniony, wzięty został do niewoli. 

Uwolniony z więzienia przez cesarza Pawła, Kościuszko w 1796 r. udał się do Ameryki, ale już w 1798 r. powrócił do Francyi, aby, korzystając z ówczesnych okoliczności starać się o wyswobodzenie Polski; zawiedziony w nadziejach, jakie w cesarzu francuzkim Napoleonie I pokładał, nie mieszając się do spraw publicznych, osiadł stale w Szwajcaryi i w niej umarł 1817 r., a jego zwłoki pochowane zostały w katedrze krakowskiej na Wawelu. 

Ignacy, syn Karola, rotmistrz wojsk rosyjskich 1812 r., a jego syn Adam 1834 r., Władysław, urzędnik w Królestwie Polskiem, syn Seweryna, i Aleksander, syn Stanisława, z synami, Stanisławem i Fabianem w 1852 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.

KOŚCIUSZKO. Józef z synem Łukaszem, Bazyli i Jan, synowie Piotra, Jan z synami, Aleksandrem i Pawłem, oraz Mikołaj z synami, Janem i Teodorem, synowie Celestyna, 1862 r., a Aleksander i Paweł, synowie Łukasza, Jan i Paweł, synowie Jana, i Antoni, Dymitr i Paweł, synowie Bazylego, 1874 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej. 

KOŚCIUSZKOWSKI. Byli szlachtą zagrodową w pow. owruckim, i pisali się z Kościuszkowizny, której część zajął im około 1610 r. ks. Michał Wiśniowiecki pod pozorem, że je sobie przywłaszczyli ze szkodą starostwa, o co skarżyli się do króla Zygmunta III. Izaak Jakóbowicz i Mikołaj otrzymali 1601 r. konsens królewski na założenie miasta ze swej wsi Kościuszkowizny. Tymofiej, dziedzic na Kościuszkowiznie 1620 r. Benedykt, Jan, Konstanty, Krzysztof, Michał i Samuel, synowie Hrehorego i Apolonii Młodeckiej, dziedzice na Kościuszkowiznie 1710 r. (Wyr. Tryb. Lubek, Sumaryusz wojew. bracławskiego). 

KOSERZ. Piotr, posesor dóbr Mirzewa, w gnieźnieńskiem 1437 r. Jan i Marcin, posesorowie królewszczyzny Mirzewa 1493 r. (Metr. Kor.). 

KOSEWICZ. Potomstwo Jana, syna Wiktora, wylegitymowane w Cesarstwie i zapisane do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1860 r. 

KOSIARSKI. Franciszek i Józef, synowie Wawrzyńca i Ludwiki Osmólskiej, wnukowie Antoniego i Barbary Kosowskiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. z przydomkiem Raróg (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza) Jan, nauczyciel szkoły powiatowej w Maryampolu 1863 r. 

KOSIBSKI h. RAWICZ. Stanisław-Jan 1717 r. Ignacy, podwojewodzy podolski 1788 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). 

KOSICKI h. ŁUK. Maciej, podstarosta warszawski 1530 r. Bartłomiej, syn Mikołaja, dziedzic na Pogroszynie 1550 roku. Ignacy, generała-ajutant królewski 1775 r. (Metr. Kor., Don. Vars.). Paweł, doktór obojga prawa, kanonik gnieźnieński i autor, oraz Maciej, kapitan wojsk koronnych, z Zakrzewa, synowie Karola-Ferdynanda i Konstancyi Kozłowskiej, pochodzący z księztwa opolskiego i raciborskiego, w 1776 r. otrzymali indygenat jako szlachta ziem odpadłych od Rzeczypospolitej (Vol. Leg., Kanck); po Macieju z Salomei Radowskiej zostali się synowie: 1) Paweł, tego syn Julian, prezes Trybunału w Kielcach, następnie rzeczywisty radca stanu i członek Senatu, dziedzic dóbr Nagłowice, w gub. krakowskiej, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.; 2) Jacek wylegitymowany w Królestwie 1838 r.; 3) Teodor, radca departamentu radomskiego 1812 r., po którym z Zuzanny Nowickiej synowie: Łucyan, Stanisław i Aleksander wylegitymowani w Królestwie 1839 r.; 4) Józef, po którym z Jadwigi Bętkowskiej syn Ignacy-Teodor, dziedzic wsi Radowąż, w pow. sandomierskim, wylegitymowany w Królestwie 1839 r. 

KOSICKI h. SAMSON. W Wielkopolsce stara rodzina, wzięła nazwisko od wsi Kosiczyna, w pow. kościańskim, a brała przydomek Watta. Andrzej, syn Przybysława z Kosiczyna, 1404 r. (Bon.). Jan, dziedzic na Kosiczynie 1581 r. (Ks. poborowe). N., sokolnik królewski 1590 r. Dobrogost z wojew. kaliskiem i Łukasz z wojew. poznańskiem 1648 r., Andrzej z wojew. kaliskiem, Andrzej Watta, Jan Watta, Krzysztof, Wojciech i Jakób z wojew. poznańskiem, Stanisław z wojew. krakowskiem 1697 r., a Antoni Watta i Ignacy z wojew. kaliskiem 1764 r. podpisali elekcye. 

Dobrogost Watta z żony Maryanny Glińskiej miał syna Stanisława, dziedzica dóbr Ulinki, pod Krakowem, towarzysza husarskiego 1687 r., po którym syn Mikołaj pozostawił syna Bogusława, po którym z Magdaleny Rysiewiczówny syn Modest, sekretarz w Komisyi rządowej wyznań i oświecenia w Królestwie, z żony Amelii Szeligowskiej miał syna Franciszka, wylegitymowanego w Królestwie 1844 r. 

KOSICKI. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie 1830 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. Aleksander, Antoni, Dominik z synem Józefem i Łukasz z synami: Erazmem, Romualdem i Władysławem, synowie Michała, wnukowie Jana, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1850 r., a Franciszek i Leopold, synowie Łukasza, 1865 roku. 

KOSIECKI h. RAWICZ. N. N. byli zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

KOSIELSKI h. TOPÓR. Stanisław na Mazowszu 1690 r. Paweł, pisarz grodzki piotrkowski 1692 roku. Franciszek z wojew. Sandomierskiem podpisał elekcyę 1697 roku. Po Michale, stolniku smoleńskim, syn Kajetan dostał w 1775 r. prawem kaduka pewne grunta pod Trechtymirowem. Michał, miecznik czerniechowski, syn Franciszka i Maryanny z Machwiców, wnuk Antoniego i Elżbiety Sokołowskiej, kupił od Sapiehów dobra Judyki 1777 r.; po Michale, dziedzicu dóbr Małocice, z Barbary Mierzejewskiej syn Aloizy Franciszek, pisarz wojskowy i porucznik kawaleryi narodowej 1780 roku, rotmistrz 1789 r., pułkownik, ostatnio generał-major wojsk koronnych, był dowódcą gwardyi narodowej w Wilnie 1812 r. 

KOSIEŃSKI. Adam, dziedzic Śladowa, zapisał pewną sumę 1643 r. kapitule warszawskiej. Jan żonaty z Anną Jezierzyńską 1703 r. (Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie). 

KOSIERADZKI. Wzięli nazwisko od majątku Kosierady, w ziemi drohickiej. Wojciech, komornik ziemi drohickiej, miał syna Jana, w 1637 r. dziedzica dóbr Kosierady, którego syn Mikołaj pozostawił syna Grzegorza, a ten syna Fabiana, tego syn Grzegorz miał syna Antoniego, po którym syn Józef z Krystyny Bielińskiej pozostawił syna Michała, w wojsku ros., wylegitymowanego w Królestwie 1862 r. 

Hipolit-Jacek 1782 r., a jego wnuk Stanisław-Jan, radca sądu obwodowego, i prawnuk Władysław-Piotr w 1847 r. wylegitymowani w Galicyi. 

KOSIERADZKI Jan, z kapitana wojsk ros., urzędnik w Królestwie, asesor kolegialny, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie Polskiem 1859 roku. 

KOSIEWICZ. Antoni, cześnikowicz mielnicki, dziedzic na Buczkowie 1777 r., żonaty z Franciszką Pruchnicką (Ks. Gr. Czerskie). Bazyli, paroch gr. katolicki w Malczycach, i Michał w wojsku austryjackiem 1807 r.; po Bazylim z Katarzyny Łopaczyńskiej syn Filip. Łukasz, paroch w Starogrodzie, zm. 1810 r., z Maryi Komarczewskiej miał córki: Anastazyę, Ewę za Teodorem Lewitowiczem, Melanię za Janem Łuczkiewiczem i syna Jana (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

KOSIKOWSKI h. KRZYŻŁUK. Andrzej, podsędek wileński 1680 r. Floryan z pow. Słonimskim podpisał pospolite ruszenie 1698 r. N. zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

KOSIŁ v. KOSIŁŁO h. KISIEL. Taż rodzina co Kisiel, pisali się z Brusiłowa. Jakób z Brusiłowa i Jerzy, starosta sinicki, podpisali 1674 r. elekcyę z wojew. wołyńskiem. Jerzy - Władysław, porucznik chorągwi kozackiej 1661 r., wojski trocki, dziedzic dóbr Liszków, syn Floryana, starosty berżnickiego, umierając 1694 roku, jakkolwiek z Krystyny z Giblów miał córki, pod pozorem sprzedaży za 300,000 złotych, zapisał księżom Dominikanom swój majątek Liszków z warunkiem, aby w Liszkowie założyli klasztor swego zakonu; lecz w 1699 r. jego zięciowie, Piątkowski i Wołłowicz zajechali Liszków, z czego wynikł proces, i w roku 1703 Liszków z trzema folwarkami i dziesięciu wsiami został przyznany Dominikanom (Vol. Leg., Arch. Dubr. i Szem.). 

KOSIŁOWICZ. Samuel podpisał pospolite ruszenie 1698 r. z pow. Słonimskim. 

KOSIŁOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Jerzy, burgrabia łucki 1595 r. Jan, łowczy podolski, towarzysz chorągwi Polanowskiego, um. 1691 r.; jego żona Zofia-Barbara Podleska. Antoni i Ignacy, synowie Jerzego, potomka Piotra, dziedzica dóbr Ejtulan i Lipkoni, w grodzieńskiem, zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1804 r. Grzegorz zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1850 r. 

KOSIŃSKI h. KOSIŃSKI odm. Odmiana herbu-na tarczy czterodzielnej, w polach I i IV czerwonych dwa czarne trójkąty, w polu drugiem złotem srebrna podkowa, ocelami na dół, w jej środku bułat do góry, w polu trzeciem złotem panna ukoronowana z włosami rozpuszczonemi, na czarnym niedźwiedziu, w czerwonej sukni; w koronie nad hełmem pięć piór strusich. 

Niektórzy z Kozińskich, zamieszkałych w Kozinie, na Wołyniu, przeniósłszy się na Podlasie, zmienili swe nazwisko na Kosiński. Jan-Adam, dziedzic części Drożdżyłowszczyzny, w pow. prużańskim, wojownik przeciw Sasom 1733 r., z żony Konstancyi Goździkowskiej miał synów: Adama, Jana, zwanego Kuźnią, i Zygmunta, żonatego z Magdaleną Rabkówną. 

Kuźma, towarzysz kawaleryi narodowej, przeszedł do konfederacyi barskiej i był w niej porucznikiem; w 1771 r. ułożył ze Strawińskim plan porwania króla Stanisława Augusta, i to wykonał 3 listopada tegoż roku, lecz przekonany wymową króla, skłonił się do jego ocalenia, za co Stanisław August stawał w obronie swego wybawcy i uwolnił go od śmierci, sąd jednak sejmowy skazał Kosińskiego na wygnanie. 

Adam, pułkownik wojsk polskich, zm. 1794 r., miał syna Jana, po którym z Maryi Chocianowskiej synowie, Adam-Amilkar i Leon; po Adamie-Amilkarze, powieściopisarzu i współpracowniku herbarza Rodzina, z żony Antoniny Myszkowskiej syn Adam-Amilkar zm. 1877 r. w Akwizgranie i córka Daniela. 

KOSIŃSKI h. RAWICZ. Baronowie i szlachta. Senator w rodzinie, Adam, kasztelan podlaski 1569 r., um. 1573 r. 

Pochodzą od Prandotów Rawiczan i są jednej dzielnicy z Trzcińskimi i Kosseckimi; ich gniazdem województwo rawskie, a wzięli nazwisko od wsi Kosianki, na Podlasiu, w którem na początku XV stolecia dziedziczyli. Prandota z Kosin 1438 r. Wawrzyniec (Laurenty) 1456 r, Bartłomiej podpisany 1470 r. jako świadek na przywileju. Adam w ziemi drohickiej 1501 r.; jego syn Lenart, dworzanin królewski 1511 r., zm. 1545 r., dziedzic znacznych dóbr na Podlasiu, miał synów: Adama, Feliksa, Leonarda, po którym syn Kacper, dziedzic na Brykach, poborca drohicki 1598 r., Mikołaja, Pawła i Stanisława. 

Adam, chorąży i starosta mielnicki 1554 r., pisarz ziemski, a następnie marszałek i kasztelan podlaski 1569 r., podpisał Unię 1569 r., w której czynny wziął udział; dziedzic dóbr Lisewa i Zastawa Skierwinowska, w wojew. podlaskiem, z żony Anny Irzykowiczówny zostawił córkę Katarzynę 1v. Wodyńską, 2v. za Stanisławem Kryskim, wojewodą mazowieckim, 3v. za Janem-Zbigniewem Ossolińskim, wojewodą sandomierskim, i synów, Jana i Adama-Krzysztofa. 

Adam-Krzysztof, dziedzic Lisowa, Makarek, Sarnak i Smorklewic, pisarz ziemski drohicki 1556 r., marszałek królewski 1570 r., straciwszy majątek, udał się na Ukrainę i, odznaczywszy się w wyprawach kozackich przeciw Turkom, został wybrany przez Kozaków hetmanem, a zaślubiwszy ks. Rożyńską przeciw woli jej możnej rodziny, kłócił się z panami ukraińskimi, książętami Ostrogsldmi i Wiśniowieckimi; Adam-Krzysztof miał trzech synów: Adama, pułkownika kozackiego, Teodora i Jana, z których Teodor służył w wojsku kozackiem i jego potomkowie dotąd istnieją w gub. połtawskiej i czernichowskiej, a z nich N. był pułkownikiem gwardyi ros. i policmajstrem w Warszawie 1869 r. 

Jan v. Iwaszko, najmłodszy syn hetmana, setnik kozacki werkijowski, miał synów: Jakóba, Heronima, Macieja, Jana i Stefana, którzy służyli w wojsku Rzeczypospolitej i w nagrodę zasług na zalecenie hetmana w 1676 r. odzyskali prawo szlachectwa stracone przez abusum ich dziada; z tych braci Jakób miał syna Stanisława, ten Bartłomieja, po którym syn Ignacy, urzędnik w Królestwie z Maryanny Klichowskiej pozostawił synów, Ignacego i Juliana, wylegitymowanych w Królestwie 1851 r. 

Jan z Lisowa, pisarz ziemski drohicki 1581 r. Andrzej, podstarosta goniądzki 1584 r. Kacper, pisarz grodzki i podstarosta drohicki 1598 roku. Andrzej, podstarosta i sędzia grodzki trembowelski 1628 r. Marcin podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. podlaskiem. Jan, syn Walentego, i Maciej, dziedzic na Gałęzowie, w lubelskiem 1680 r. 

Franciszek, łowczy różański 1720 roku. Wojciech, regent grodzki 1765 r., pisarz grodzki 1777 r., podstoli drohicki 1784 r. i deputat na Trybunał koronny. Wojciech, żupnik drohicki 1768 r. Franciszek, regent grodzki goniądzki 1769 r. Stanisław, podkomorzy królewski 1775 r. Andrzej, viceregent grodzki 1775 r., burgrabia drohicki 1779 r. Kazimierz, subdelegat grodzki drohicki 1786 r. (Metr. Lit., Zap. i Wyr. Tryb. Lub., Vol. Leg.). 

Józef, dziedzic dóbr Czarnylas i Czaplinek, w Czerskiem 1768 roku, z żony Reginy Korsakówny miał synów, Aleksego, posła na sejm, dziedzica dóbr Czarnylas, żonatego 1v. z Franciszką hr. Mycielską, 2v. ze Skoroszewską, i Antoniego-Amilkara, dziedzica dóbr Targowa Górka, w wojew. poznańskiem, kapitana wojsk francuzkich, następnie szefa batalionu w legionach, który odznaczywszy się w wielu bitwach został generałem wojsk Ks. Warszawskiego. Generał z żony Adelajdy Kayserling, córki hr. Archibalda, szambelana pruskiego, miał syna Władysława-Euzebiusza, porucznika wojsk pruskich, po którym z żony Emilii Węgierskiej córki: Adela za Bolesławem Szołdrskim, Emilia, Wanda za Władysławem Wyssogota-Zakrzewskim i synowie, Mieczysław i Witold żonaty z Maryą Rekowską. 

Michał, oficer legionów, następnie pułkownik wojsk Ks. Warszawskiego, został baronem cesarstwa francuzkiego 1813 r.; jego brat Józef, słynny malarz miniaturzysta, ozdobiony medalem „Merentibus“ od króla Stanisława Augusta, um. 1821 roku, pozostawiwszy syna Józefa, kapitana artyleryi wojsk polskich, a po 1831 r. pułkownika lejb gwardyi konnej artyleryi, następnie generał-majora, który ukazem cesarza Mikołaja I w 1836 r. miał sobie przyznany tytuł baronowski w Rosyi, przechodzący nań po stryju Michale; Józef pozostawił synów, Michała i Józefa, urzędników w Petersburgu, zatwierdzonych w tytule baronowskim.

Po Janie, pisarzu ziemskim drohickim 1581 r., miał być syn Jan, tego syn Andrzej, po którym syn Szymon pozostawił synów, Franciszka i Jana; po Franciszku syn Kazimierz-Józef z żony Agnieszki Karskiej miał syna Adama-Seweryna, dziedzica dóbr Pogorzele i Kukawki, w pow. stanisławowskim, radcę wojew. mazowieckiego 1830 r., wylegitymowanego w Królestwie 1838 r. 

Jan, drugi syn Szymona, miał syna Józefa, po którym z Domiceli Ubyszówny synowie, Leon wylegitymowany w Królestwie 1839 r. i Teodor, dziedzic dóbr Zelkowo, w pow. siedleckim, radca wojew. podlaskiego w 1830 r., wylegitymowany w Królestwie 1839 r. razem z synami, Adolfem i Waleryanem, urodzonymi z Aleksandry Jasińskiej. 

Po Leonardzie, dziedzicu dóbr Bryki, syn Kacper miał syna Stanisława, a ten syna Jana, po którym syn Michał pozostawił syna Sebastyana, a ten syna Jana, po którym syn Piotr, dzierżawca dóbr rządowych Hołowszczyzna, w pow. bialskim, wylegitymowany w Królestwie 1841 r. Do tej linii należy Andrzej żonaty z Teodozyą Nadroską, z której synowie: Józef Piotr, Michał-Józefat i Stanisław; ten ostatni z synem Leopoldem, junkrem w wojsku rosyjskiem, urodzonym ze Scholastyki Lisieckiej, wylegitymowani w Królestwie 1841 roku. 

Władysław, w 1714 r. dziedzic dóbr Skoraczewo (Akta Poznańskie); jego syn Melchior miał syna Ludwika, po którym z żony Józefy Kamieńskiej synowie: Antoni, Feliks i Józef-Tomasz, i ten ostatni z synami, Dawidem i Leonem, urodzonymi z Julianny Jakusiewiczówny, wylegitymowani w Królestwie 1841 r. 

Maciej i Stefan, synowie Macieja, sprzedali Rubińskiemu w 1731 r. swój majątek Kosiny Kapiczne; po Stefanie syn Kazimierz z Barbary Poradowskiej miał syna Jakóba, wylegitymowanego w Królestwie 1846 roku, a w Cesarstwie 1847 r. razem z synami: Kazimierzem, Eugeniuszem i Konstantym, urodzonymi z Wilhelminy z Reinhardtów.

Wojciech, dziedzic dóbr Obałki, na Kujawach 1758 r.; jego syn Piotr miał syna Mateusza, właściciela domu na Pradze, pod Warszawą, wylegitymowanego w Królestwie 1844 r. razem z synem Wincentym, urodzonym z Joanny Rzeszotarskiej. Od tego Wojciecha z 1758 r. pochodzący: Antoni z Febronii Kretkowskiej miał synów, Józefa, dziedzica Suszkówka, i Lucyana, dziedzica Galonek, na Kujawach, wylegitymowanych w Królestwie 1837 r., i Polikarp, którego synowie, Ferdynand, urzędnik w Królestwie, i Antoni, dziedzic Buczyna Szlacheckiego, wylegitymowani w Królestwie 1848 r. 

Wojciech w 1725 r. sprzedał majątek Czołowo, w poznańskiem; pochodzący od niego Dominik z Heleny Stawskiej miał synów, Juliana-Wojciecha, dziedzica dóbr Święte, sędziego pokoju okręgu radziejowskiego, i Józefa-Benedykta, dziedzica Głuchówka, w pow. rawskim, wylegitymowanych w Królestwie 1839 roku.    

Wojciech w 1773 r. kupił majątek Kutaski od Antoniego Biedrzyckiego; z Brygidy Krasnodębskiej jego synowie, Stanisław, urzędnik w rządzie gubernialnym podlaskim, i Józef, dziedzic dóbr Kutaski, w pow. siedleckim, razem z synem Gustawem wylegitymowani w Królestwie 1837 r. 

Józef, podwojewodzy proszowski od 1782 r., miał syna Walentego, który z żony Karoliny Jankowskiej pozostawił synów, Józefa, urzędnika w Kaliszu, i Kazimierza z synem Tomaszem, geometrą w Komisyi Skarbu, urodzonym z Agnieszki Nawrockiej, wylegitymowanych w Królestwie 1848 r. 

Adam, syn Jana i Barbary Niwińskiej, Antoni, posesor wójtowstwa w Kobielnikach, syn Michała, wnuk Józefa i Magdaleny Skalskiej, 1782 r., a Michał, syn Krzysztofa i Teresy Piaseczyńskiej, wnuk Grzegorza, 1808 r. wylegitymowani w Galicyi (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

Stanisław, pisarz ziemski oszmiański 1566 r. Aleksander - Franciszek, gwardyan klasztoru postawskiego 1654 r. (Arch. Szem.). Piotr, rotmistrz oszmiański, i Tadeusz z pow. oszmiańskim podpisali elekcyę 1764 r. 

Franciszek, Józef i Kazimierz, synowie Józefa, 1802 r., a Narcyz, syn Michała, 1813 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej, oraz Jan, syn Marcina, 1819 r. i Jan, syn Stanisława, 1820 r. do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego: Ignacy, syn Krzysztofa, i Antoni, syn Józefa, 1823 i 1842 r.; Franciszek, Antoni, Aleksander i Jan, synowie Macieja, Ignacy, syn Marcina, z synami: Stanisławem, Marcinem-Janem, Franciszkiem i Marcinem-Stanisławem; synowie Marcina: Jan, Antoni z synem Janem, Kazimierz z synem Józefem, Józef z synami, Konstantym i Władysławem-Heronimem, Wojciech, syn Wawrzyńca, z synami, Piotrem i Andrzejem 1834 i 1845 r.; Antoni, syn Jana, z synami: Marcinem, Janem, Jakóbem i Maciejem, Paweł, syn Jana, z synem Marcinem, Łukasz, syn Jakóba, z synem Janem; synowie Kazimierza: Michał, Józef z synami, Maciejem i Andrzejem, Wojciech z synami, Janem i Antonim, ten drugi z synem Janem; synowie Franciszka: Klemens z synami, Tomaszem i Leonem, Józef z synem Maciejem, Grzegorz z synami, Józefem i Michałem; Feliks i Jan, synowie, Józefa, wnukowie Grzegorza, Stanisław, syn Wawrzyńca, z synem Janem i tego syn Józef 1841 roku. Szymon-Fabian, Piotr, Kacper i August, synowie Franciszka, Jan i Paweł, synowie Ignacego, 1835 r.; Andrzej, syn Tomasza, z synami, Janem i Leonem, Szymon, syn Jana, z synami: Franciszkiem, Marcinem i Piotrem, i Marcina syn Leonard 1837 r.; Mikołaj, syn Stanisława, 1861 r.; synowie Krzysztofa, Ignacy i Józef z synami: Antonim, Sewerynem i Stanisławem; Andrzej, syn Wojciecha, i Jan, syn Wojciecha, z synami, Wawrzyńcem i Jakóbem, Stanisław i Paweł, synowie Franciszka, 1852 r.; Maksymilian i Edward, synowie Jana, 1851 r.; Jan. syn Andrzeja, z synem Tomaszem, Jakób, syn Stefana, z synami, Józefem i Kazimierzem 1863 r.; Rafał i Karol, synowie Kazimierza, Paweł, Adam, Stanisław i Władysław, synowie Rafała, 1851 r.; Kazimierz, Paweł i Piotr, synowie Jana, 1853 r.; Wincenty, syn Józefa, Maciej, syn Antoniego, z synami, Józefem i Pawłem i tego drugiego synowie, Ambroży i Jan, Kazimierz, syn Stanisława, z synem Franciszkiem 1862 r.; Marcin, syn Mikołaja z synami: Franciszkiem, Antonim i Jakóbem 1850 r.; Ignacy, syn Joachima, 1851 roku.  

KOSIŃSKI h. ROGALA. Piszą się z Kosin, w pow. szreńskim, a będąc rozrodzeni, brali przydomki Gałka, Koza, Nayalek, Żołnierz i inne. Jan, syn Pawła, 1497 r. Jakób, kanonik płocki 1522 r. Szymon, syn Wojciecha, dziedzic na Kosinach 1530 r., miał syna Wojciecha. Michał, syn Bartłomieja Gałki, dziedzic na Kosinach 1541 r., pozostawił synów, Macieja i Wojciecha, dziedziców na Kosinach-Bartoszowych 1576 r. Jan Żołnierz całe życie służył rycersko; jego synowie, Aleksander, dzielny wojownik w Inflantach 1558 r., i Andrzej, sędzia ziemski płocki 1550 r. i poborca 1588 r. Andrzej, kanonik i oficyał płocki, deputat na Trybunał koronny, um. 1611 r. Jan 1625 r., Andrzej 1630 r., Jezuici, zmarli, ratując zapowietrzonych. Stanisław, rektor Jezuitów w Dorpacie i Połocku, um. 1657 roku. Heronim, dworzanin 1662 r., sekretarz królewski 1665 r., ostatnio pisarz skarbowy, był żonatym z Katarzyną Hornelesówną. Jan, Kazimierz, Krzysztof i Mikołaj 1674 r., Franciszek, Józef, Ludwik i Stanisław 1697 roku, a Franciszek, Izydor-Wojciech, cześnik i poseł wojew. płockiego, oraz Józef 1764 r. podpisali elekcye z wojew. płockiem. 

Ludwik, sędzia grodzki, następnie łowczy płocki 1701 r. Stanisław, syn Władysława, 1732 r. Wojciech, burgrabia przedecki 1764 r., miecznik bydgoski 1789 r., pozostawił synów, Antoniego, burgrabiego przedeckiego 1787 r., i Jana, regenta grodzkiego 1784 r., ożenionego z Maryanną Moszczeńską. Izydor-Wojciech, podstoli płocki 1766 r., podczaszy zawskrzyliski 1774 r., ostatnio stolnik, sędzia grodzki i podstarosta zawskrzyński 1780-1789 r. Michał, burgrabia płocki 1789 r. Stanisław, podczaszy sierpski 1789 r. i komisarz cywilno-wojskowy zawskrzyński 1792 r. Leon-Emilian, opat mogilski i koadjutor opactwa sieciechowskiego 1790 r. (Metr. Kor., Sigil., Ks. Gr. Płockie, Don. Vars.). 

Jan z Gołasina, sędzia ziemski zawskrzyński 1603 r., miał syna Jana, a ten Tomasza, którego syn Wojciech pozostawił syna Jana, a ten syna Michała, tego syn Jan miał syna Antoniego, po którym syn Józef, dziedzic wsi Rybitwy-Kokoszki, w pow. płockim, wylegitymowany w Królestwie 1850 r. 

Antoni procesował się z macochą o dobra Lewiczyn, w wojew. płockiem 1775 r.; cześnik 1752 r., stolnik płocki 1766 r., miał synów, Ignacego, miecznika sierpskiego 1773 r., i Józefa, po którym syn Adam, dziedzic dóbr Kocewie, w pow. mławskim, wylegitymowany w Królestwie 1838 roku.  

Po Stefanie synowie: Stanisław, Waleryan, Franciszek i Michał, dziedzice dóbr Kosinek 1775 roku; z nich po Stanisławie syn Wincenty z Joanny Rościszewskiej miał syna Wincentego, wylegitymowanego w Królestwie 1852 r., a po Waleryanie z Katarzyny Łempickiej synowie, Teofil, dziedzic połowy wsi Kowalewko, w pow. mławskim, i Kazimierz, po którym z Agnieszki Dębskiej syn Dominik, wylegitymowani w Królestwie 1839 r. 

Franciszek, wojski raciążski 1775 r., miał syna Stanisława, po którym z Martyny Borkówny syn Teofil, nauczyciel gimnazyum realnego w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1848 r. razem z synem Stanisławem, urodzonym z Julii Ogrodowiczówny. 

KOSIŃSKI. Franciszek, Józef z synami, Jakóbem i Michałem, synowie Józefa, 1838 r., Andrzej, syn Bartłomieja, z synami, Grzegorzem i Izydorem 1861 r., i po Grzegorzu syn Teofil, a po Izydorze syn Walenty 1876 r., Feliks, Jan z synem Józefem i Piotr z synami: Feliksem, Izydorem i Zacharyaszem, synowie Franciszka, oraz Jan, syn Jana, z synami: Ignacym, Kajetanem, Romualdem i Szymonem 1873 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej. 

KOSIOROWSKI Maciej 1660 r. (Akta Wąsoskie). Mateusz z ziemią zakroczymską podpisał elekcyę 1697 r. Ignacy, prałat mstowski 1775 r. (Vol. Leg.). Antoni, podporucznik w wojsku polskiem 1831 r. 

KOSKA h. DĄBROWA. N. zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

KOSKO h. JUNOSZA. Na Mazowszu i Litwie. Mikołaj 1430 roku (Akta Wąsoskie). Gabryel 1440 r. Andrzej z pow. oszmiańskim podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Jan, wojski bracławski 1766 r. Nikodem, szambelan Stanisława Augusta, komisarz z pow. wiłkomierskiego 1789 r. (Vol. Leg.). Jan, syn Wacława, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1803 r. Franciszek, major wojsk polskich, kawaler Legii Honorowej i krzyża Virtuti Militari 1827 r. Celestyn, pisarz magazynu solnego w Wyszkowie 1842 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie 1850 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Justyn, syn Nikodema, szambelan dworu ros., dziedzic dóbr Boheniszki, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

KOSKO h. PODKOWA. Andrzej i Antoni, synowie Wawrzyńca, zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1803 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1840 r. 

KOSKOWSKI h. DOŁĘGA. Pisali się też Roszkowski i Ruszkowski. Licznie rozrodzeni w wojew. płockiem, a piszą się z Roskowa, w pow. bielskim. Stanisław, syn Wojciecha, 1501 r. Jakób, Stanisław, Piotr i ks. Stefan, synowie Stanisława Szczubiola, nabyli 1535 r. części na Roskowie od Elżbiety, córki Mikołaja Konopki Roskowskiego. Mikołaj, syn Serafina, i Walenty, dziedzice na Roskowie 1541 r. Jakób, syn Piotra, Piotr, syn Serafina, Antoni, syn Jakóba Szczubioła, i Maciej, syn Leonarda, dziedzice na Koskowie-Trojanach 1578 r. (Ks. Gr. Płockie, Ks. poborowe). 

Stanisław i Wojciech 1697 r., a Michał 1764 r. w wojew. płockiem. Kazimierz, syn Stanisława i Barbary Rutkowskiej, z Teresy Wyganowskiej miał córkę Ludwikę za Dyonizym Gackim 1732 r. Ludwik, syn Józefa i Magdaleny Charzyńskiej 1755 r. (Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie). 

Kazimierz, dziedzic dóbr Koskowo-Bogusądy i Rycharcice 1753 r., z Teresy Kozłowskiej miał syna Jana, dziedzica Koskowo-Bogusądy i Gnaty, wylegitymowanego w Królestwie razem z synami urodzonymi z Antoniny Trzcińskiej: Kazimierzem, urzędnikiem w Płocku, Franciszkiem, dziedzicem dóbr Duplice-Nidzyno, w gub. płockiej, ten z synami: Władysławem, Zygmuntem i Bolesławem, urodzonymi z Anny Gościckiej, Tomaszem, Karolem, Grzegorzem, urzędnikiem w Komisyi Skarbu 1837-1852 r. 

KOSKOWSKI h. JUNOSZA. Pisali się ze wsi Koski, w pow. sierpskim. Jakób, Jan i Sebastyan, synowie Adama, 1542 r. Piotr, burgrabia wizki 1543 r. Jakób, opat lendzki 1562 r. Piotr, syn Jakóba, 1563 r. (Ks. Gr. Płockie, Conv. Piotrk.). Józef, skarbnik zakroczymski 1790 r., syn Wojciecha, wnuk Andrzeja, prawnuk Pawła. Gertruda, żona Idziego Choińskiego 1806 roku. 

Wojciech, w 1694 r. dziedzic wsi Koski, w wojew. płockiem, z żoną Petronelą Rzeszotarską miał synów, Walentego i Andrzeja; po Andrzeju syn Kazimierz, tego syn Adam, którego syn Walenty pozostawił syna Błażeja, po którym syn Jan z Maryanny Wyszczelskiej miał syna Franciszka, majtka we flocie ros., wylegitymowanego w Królestwie 1859 r., 

Walenty, starszy syn Wojciecha, miał syna Adama, a ten syna Macieja, którego syn Walenty, wachmistrz wojsk ros., wylegitymowany w Królestwie 1856 r. 

Józef-Janusz, stolnik piński, dziedzic dóbr Rykaczewo i Rykaczewko 1773 r., miał syna Izydora, po którym syn Seweryn z Karoliny Kozickiej pozostawił synów: Antoniego, Ludwika w wojsku ros., Maksymiliana i córkę Zuzannę, wylegitymowanych w Królestwie 1846 r. 

Adam, subdelegat grodzki ciechanowski 1720 r., miał syna Antoniego, a ten syna Jakóba, po którym z Honoraty Rapackiej synowie, Maryan, dziedzic dóbr Brańszczyk, w gub. płockiej, i Wincenty wylegitymowani w Królestwie 1848 r. 

Jakób z Zofii Smoleńskiej miał syna Piotra, a ten synów, Michała i Franciszka; po Michale syn Sebastyan z Franciszki Kołakowskiej pozostawił synów, Fortunata, wylegitymowanego w Królestwie 1850 r., i Rafała, którego z Franciszki Płoskiej syn Ignacy, żołnierz w wojsku ros., wylegitymowany w Królestwie 1855 r. 

Franciszek, młodszy syn Piotra, miał syna Józefa, po którym z Ewy Morawskiej synowie, Franciszek, podpisarz sądowy w Czersku, i Jan wylegitymowani w Królestwie 1842 r.

Celestyn, porucznik gwardyi wojsk polskich, kawaler Legii Honorowej 1822 r. Kasyan, syn Karola, podprokurator sądu w Płocku 1866 r. 

KOŚLA h. NOWINA. Rodzina miejska krakowska, z dawna praw szlacheckich używająca. Mikołaj, rajca krakowski 1548 r. Andrzej, starosta (rządca majątku) kraśnicki, um. 1589 r.; jego bracia: Piotr-Malcher, Kacper i Balcer (Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie). 

KOŚLICKI. Bartosz, poborca liwski 1611 r. (Vol. Leg.). Niesiecki domyśla się, że pochodzą od rodziny Kośla. 

KOSMACZEWSKI h. JASTRZĘBIEC. Krzysztof z Kępy, cześnik płocki, i brat jego Sandek dopełnili 1466 r. działu dóbr, i Sandek otrzymał Kosmaczewo, od którego jego potomstwo wzięło nazwisko Kosmaczewski. Sandek, skarbnik i starosta płocki 1488 r. Sandek z Kosmaczewa, cześnik płocki 1510 r. Tomasz, dziedzic na Brudnicach, Kosininie i Podkrajewicach, cześnik płocki 1526 r., miał dwie żony, Daszewską, z niej córka Katarzyna za Mikołajem Ojrzeńskim i synowie, Cherubin i Erazm, i Małgorzatę Kunicką, z której córki, Elżbieta i Franciszka, oraz synowie: Jan, Maciej, Marcin i Sandek. 

Cherubin, dziedzic na Dorni 1550 r., miał córkę Annę za Stanisławem Pączkowskim. Erazm, dziedzic na Dorni, pozostawił córkę Elżbietę Kluszewską 1578 r., po Janie był syn Bartłomiej, dziedzic na Kosmaczewie i Psarach, a Maciej miał córki, Annę Gutowską, Katarzynę Miłocką i syna Sandka (Ks. Gr. Płockie, Ks. poborowe, Conv. Piotrk., Bon.). 

Piotr ożeniony z Dorotą Krasińską, wojewodzianką płocką, około 1600 roku. Agnieszka za Janem Dembowskim 1610 r. Jakób, łowczy płocki 1632 r. Adam podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. płockiem. Antoni i Tomasz, synowie Piotra, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r. 

KOSMACZEWSKI h. JUNOSZA. Ścibor z Kosmaczewa, podkomorzy płocki, podpisany na statucie mazowieckim 1450 r. Adam, sędzia ziemski, zawskrzyński, um. 1601 r. 

KOSMAN h. LIS. Franciszek, syn Samuela, wnuk Kazimierza, potomek Jakóba, dziedzica dóbr Borki, w oszmiańskiem 1683 r., zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1820 r., a synowie jego, Michał i Władysław wylegitymowani w Cesarstwie 1854 r. i zapisani do ksiąg szlachty tejże gubernii. 

KOSMAS v. COSMAS. Feliks, Walenty, Wit i Wojciech, bracia rodzeni, otrzymali 1582 r. od cesarza Rudolfa nobilitacyę i herb - w polu błękitnem w pośrodku krzyż srebrny, z wierzchniej części którego wystają dwa skrzydła orle złotego koloru; w koronie nad hełmem takież dwa skrzydła. Herb powyższy i zatwierdzenie szlachectwa dostali ciż bracia 1589 r. w Polsce od Zygmunta III (Metr. Kor.).     

KOŚMIDER h. PORAJ. Jedna gałąź Porajów brała przydomek Kośmider i od niej pochodzą Gruszczyńscy, herbu Poraj. Mikołaj z Gruszczyc i Iwanowic, chorąży kaliski 1465 r., nazywany Kośmider, pozostawił potomstwo, które ten przydomek przybrało za nazwisko (Bon.). Jan z Iwanowic, starosta odołanowski 1484 r. Jan z Gruszczyc, sędzia ziemski wieluński 1504 roku, miał synów: Jana, Mikołaja i Piotra, dziedziców na Ząbczewie 1515 roku (Metr. Kor.). Jan z Wyszanowa 1496 r. Jan z Baranowa 1498 r. Mikołaj, dworzanin królewski 1526 r. Adam i Jan, synowie Mikołaja, dziedzice Biały i Wiktorowa 1549 r. (Conv. Piotrk.). Joachim i Jan, dziedzice na Wiktorowie i Biały, w wieluńskiem 1553 r. (Ks. poborowe). 

KOŚMIDER. Licznie rozrodzeni w łomżyńskiem. Jan 1504 r. Andrzej, Jerzy i Wiktor 1579 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). Wawrzyniec 1579 r. Adam 1601 r. (Ks. Gr. Łomżyńskie). W XVII wieku mieli wziąć nazwisko Kośmiderski. 

KOŚMIERSKI h. LUBICZ. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej, Antoni, syn Stanisława, i Michał, syn Kazimierza, 1845 r. 

KOŚMIERZOWSKI h. GRYF. Mikołaj z Kośmirzowa, w proszowskiem, miał synów: Andrzeja, Jana, Jerzego i Mikołaja 1480 r. Janusz, dziedzic Czernichowa 1490 r., pozostawił córki: Annę za Stanisławem Jordanem, kasztelanem zawichostskim, Magdalenę za Kacprem Wielogłowskim, Maryę za Adamem Niewiarowskim, Urszulę za Janem Rzeszowskim i syna Jana. Jan, syn Mikołaja, dziedzic Zdzisławie 1490 r., miał córkę Katarzynę za Jerzym Swarzowskim. Jan, syn Jerzego, 1520 r. (Metr. Kor., Bon.). 

KOŚMIŃSKI h. JASTRZĘBIEC. Piszą się z Kośmina, w pow. grójeckim. Mikołaj, syn Mikołaja, 1476 r. Stanisław, kanonik płocki, i Mikołaj, synowie Michała, 1534 r. Mikołaj, żonaty z Anną Staniszewską, miał syna Stanisława, dziedzica Kośmina 1587 r., po którym z Anny Runowskiej synowie: Adam, Jan i Krzysztof; po Adamie syn Stanisław, dziedzic Chrościechowa 1640 r. (Ks. Gr. i Ziem. Grójeckie, Wareckie i Czerskie). 

KOŚMIŃSKI h. LUBICZ. W wojew. lubelskiem, piszą się z Kośmina, który to majątek aż do ostatnich czasów zostawał w ich posiadaniu. Jakób, syn Świętosława, 1405 r. Mikołaj, podczaszy lubelski 1462 r. (Bon.). Jan Sasanek i Jasiek, dziedzice na Kośminie, a Jan i Marcin, dziedzice na Sobieszczanach 1531. r. (Ks. poborowe). 

Marcin, syn Wawrzyńca, komornik ziemski stężycki 1647 r. Stanisław, syn Jana i Ewy Domańskiej, miecznik i pisarz grodzki lubelski 1660 r., z Krystyny Stoińskiej miał synów, Karola i Wacława. Paweł, skarbnik łukowski 1661 r. Wawrzyniec, stolnik owrucki 1690 r., żonaty z Zofią Rudzką (Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).

Bernard, żyjący około 1600 r., miał syna Wojciecha, zwanego Zych, po którym z Anny Korzeniowskiej synowie: Andrzej, Jan i Zygmunt ożeniony z Anną z Frozenów. 

Andrzej zaślubił Annę Promnicką i z niej pozostawił synów, Józefa i Jacka; po Józefie, stolniku latyczowskim, z Katarzyny Gołuchowskiej synowie: Franciszek, Aleksander i Piotr, oraz córka Magdalena. 

Franciszek, dziedzic dóbr Janowice, wojski wiślicki 1766 r., ustąpił te dobra swemu synowi Krzysztofowi 1773 r., który miał dwóch synów, 1) Tomasza, po którym synowie: Józef, dziedzic dóbr Nasielsk, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., zostawił z dwóch żon liczne potomstwo, z którego Onufry, dziedzic dóbr Wilczkowa, w pow. miechowskim, wylegitymowany w Królestwie 1838 r. razem z synami, Józefem i Kacprem, urodzonymi z Anieli Gaszyńskiej, Michał, dziedzic dóbr Modrynia, w pow. hrubieszowskim, wylegitymowany w Królestwie 1838 r.; 2) Franciszka, po którym syn Stanisław z Teresy Strzelbickiej pozostawił trzech synów: Symplicyusza, dziedzica dóbr Władysława, w pow. olkuskim, wylegitymowanego w Królestwie, po którym z żony Antoniny Bielskiej dzieci: Medard, Julian, Władysław, Joanna i Katarzyna 1866 r.; Antoniego, po którym z Tekli Cieńskiej synowie, Józef, naczelnik pow. w Piotrkowie 1863 r., i Wincenty wylegitymowani w Królestwie 1843 r.; Aleksego, po którym Jakób z Karoliny Machowskiej pozostawił synów, Teodora, komornika gub. radomskiej, i Władysława, w 1846 r. wylegitymowanych w Królestwie. 

Po Jacku, drugim synu Andrzeja i Promnickiej, z żony Skalskiej dzieci: Ksawery, Antoni, Józef, Magdalena i Zuzanna; z tego rodzeństwa Antoni miał syna Walentego, a ten Joachima, po którym syn Józef z Franciszki Kamieńskiej pozostawił synów: Józefa, Stanisława, Władysława, Feliksa i córkę Paulinę-Józefę w 1853 r., a Edwarda w 1854 r. wylegitymowanych w Królestwie. 

Stanisław i Adam, synowie Wojciecha i Anny Poniatowskiej, 1670 r. Józef, subdelegat łukowski 1744-1753 r. Kazimierz w wojew. lubelskiem, ożeniony z Franciszką Sieprawską 1755 roku. Kacper, skarbnik łomżyński 1759 r. Antoni, Gabryel i Dominik, synowie Jana i Agnieszki z Lubkowskich 1761 r. (Akta Lubelskie). Soter, podporucznik wojsk polskich 1831 roku, umarł w Strasburgu 1842 r. 

Józef 1782 r. wylegitymowany w Galicyi bez wskazania herbu. Jan, syn Wojciecha, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. Eliasz, Mikołaj, Mojżesz, Cypryan i Grzegorz, synowie Salomona, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1801 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1840-1860 r. Bolesław, syn Kazimierza, dóbr Błuso, Paweł, syn Nikodema, dóbr Bierżany dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r. 

KOŚMIŃSKI. Dominik, burmistrz m. Bolesławiec, kawaler orderu św. Anny III klasy, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1851 r.; jego syn Władysław, żołnierz wojsk ros., wylegitymowany w Królestwie 1861 r. 

KOSMOWSKI h. KOŚCIESZA. Jan i Mikołaj, oraz stryj ich Jan, dziedzice Kosmowa i części Gostynina, w kaliskiem 1579 roku. Jan, pisarz grodzki gnieźnieński 1601 r. Jakób, syn Stanisława, 1603 roku. Aleksander, opat trzemeszeński 1690 r. 

Michał, opat trzemeszeński, biskup martyropolitański 1793 r. i kawaler orderu św. Stanisława, założył w Trzemesznie alumnat dla wychowania młodzieży, któremu nadał wsie Rudkę, Kamionkę, Ostrówek, Bieślin i Płaczkowo; ten zapis zatwierdził sejm 1775 r. Wincenty, dziedzic Dobrogościc, Krężoły i Rucewa, w pow. inowrocławskim, szambelan Stanisława Augusta i kawaler orderu św. Stanisława 1793 r., miał synów: Augustyna, żonatego z Brygidą Brzezińską, Jana i Stanisława (Ks. Gr. Przedeckie, Bon.) 

KOSMOWSKI h. LIS odm. Odmiana herbu-strzała nie jest przecięta w krzyż, ale tylko od lewego boku. 

Władysław, podstarosta, a następnie podsędek wizki, dostał w 1540 r. od króla Zygmunta I pięć włók gruntu przyległego swej wsi Budziszewo, w ziemi wizkiej. Jakób, dworzanin królewski i podstoli królowy Bony 1556 r., posesor wsi Gulczyn, w łomżyńskiem. Stanisław, podczaszy zakroczymski 1676 r. Samuel żonaty z Anną Szymborską 1680 r. Szymon podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią ciechanowską. N., stolnik różański, um. 1736 r. Antoni, syn Michała i Anieli Brzeskiej, pozostawił syna Franciszka 1771 r. (Metr. Kor., Don. Vars). 

Mikołaj, herbu Kościesza, miecznik kaliski i dworzanin królewski 1580 r., miał syna Andrzeja, a ten syna Szymona, po którym syn Sebastyan pozostawił syna Macieja; Michał, syn Macieja, miał dwóch synów, Jacentego i Franciszka, po którym z Maryanny Smoleńskiej syn Maciej, prezes Trybunału płockiego, następnie członek Senatu 1836 r., otrzymał prawa nowego szlachectwa 1837 r., a wylegitymowany w Królestwie 1846 r. razem z synami, Adamem, podprokuratorem sądowym 1866 r., i Józefem, urodzonymi z Anieli-Józefiny Sternówny. 

Jacenty, drugi syn Michała, miał syna Tomasza, którego z Krystyny Mościckiej synowie, Józef, proboszcz w Radzanowie, w gub. płockiej, i Stanisław wylegitymowani w Królestwie 1846 r. 

KOSMOWSKI h. TRĄBY. Na Litwie. Jakób, Jan, sekretarz królewski, i Marcin, dziedzice Rostynian, w wileńskiem 1600 r. Adam, dziedzic majątku Krzywobłoto, w pow. prużańskim 1693 r. Andrzej podpisał pospolite ruszenie z wojew. wileńskiem 1698 r. Józef, podczaszy latyczowski, nadał misyę jezuicką kodeńską pięciu włókami ziemi 1744 r. Kacper podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. Stanisław, major wojsk polskich, odznaczył się w bitwie pod Maciejowicami, i następnie był podpułkownikiem gwardyi konnej. Stefan, porucznik 5 pułku piechoty Ks. Warszawskiego 1810 r., następnie kapitan 10 pułku piechoty (Ks. Wojskowe).

Józef, syn Michała, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1820 r. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej, synowie Onufrego: Antoni z synami, Leonem i Konstantym i Józef 1857 r., oraz Wincenty, syn Ignacego, tegoż roku. 

KOŚNICKI h. KOŚNICKI (?). W Prusach i na Litwie. Maciej zwolniony od wyprawy wojennej 1498 r. (Metr. Kor.) Floryan z wojew. kaliskiem i Michał z wojew. malborgskiem podpisali elekcyę 1697 r. Józef i Stanisław na Litwie, podpisali konfederacyę olkienicką 1700 r. Piotr w wojew. mińskiem 1730 r. N, sądowy michałowski 1767 r. Piotr, miecznik smoleński 1782 r. 

Są dotychczas Kośniccy na Kaszubach i, zniemczywszy się, piszą się Koschnitzki; ich herb-dwa miecze na krzyż, w skrzyżowaniach górnem i dolnem po gwiaździe. 

KOŚNIŃSKI. Piszą się z Kośnina, w płockiem. Andrzej otrzymał 1497 r. dobra w płockiem (Metr. Kor.). Jan 1520 r., miał synów: Jerzego, żonatego z Zofią Kanigowską, Marcina i Mikołaja. Jan, syn Zygmunta, żonaty z Dorotą Pepłowską 1536 r. Paweł, dziedzic na Kośninie 1555 r. Andrzej i Jakób, synowie Jakóba, dziedzice na Kośninie 1578 r. Franciszek, dziedzic na Żukowie, w raciążskiem 1580 r. (Ks. Gr. Płockie). 

KOSNOWSKI. Pisali się też i Kośniowski, bardzo więc być może, że to będzie taż rodzina co Kosmowski, herbu Kościesza. Mikołaj, dworzanin królewski 1572 r. Stefan z wojew. kaliskiem podpisał elekcyę 1697 r. Wincenty kupił dobra Dębłowo, w Wielkopolsce od Jana Grodzkiego 1773 r. (Vol. Leg.). 

KOSOWICZ v. KOSSOWICZ h. WIENIAWA. Mikołaj, regent grodzki smoleński 1793 r. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

KOSPOT v. KOSPOTH h. KOSPOT. Hrabiowie i baronowie. Herb - w polu błękitnem trzy srebrne gwiazdy, dwie i jedna; w koronie nad hełmem czapka błękitna, śpiczasta z wyłogiem białym i piórem bażańcim z obu stron, zakończona złotą gałką i siedmiu czarnemi piórami koguciemi (Hr. Ostr.). 

Stara i zamożna rodzina saska na Szlązku i w Prusach, w których miała indygenat; od XVI wieku nosiła tytuł baronów. Jan, przybysz z Niemiec, otrzymał 1520 r. od biskupa pomorskiego dobra Butowo, Limżę i Pawłowo, w pow. kwidzyńskim, i miał syna Jakóba, dziedzica tych dóbr, żonatego 1v. z Anną Brandtówną, 2v. z Barbarą de Mulbe; po Jakóbie synowie: Jan żonaty z Dorotą Czermińską, Jerzy i Just (Bon.). 

Kospotowie od dóbr Pawłowa pisali się Pawłowskimi i zamieszkiwali Prusy Zachodnie.

Karol-Chrystyan i Jan-Wacław, baronowie, otrzymali tytuł hrabiowski od króla Augusta II w 1711 r., a bar. Fryderyk August został hrabią państwa rzymskiego 1751 r., i hrabią pruskim 1776 r. 

KOSS h. KOS. Franciszek, syn Józefa i Bogumiły Czarneckiej, jeden z dzielniejszych wojowników wojsk Ks. Warszawskiego, w 1809 r. podporucznik, porucznik 1810 r., kapitan 1812 r., podpułkownik 1818 r., dyrektor w korpusie kadetów w Kaliszu, a w 1829 r. pułkownik, w 1840 r. jako członek rady budowniczej otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie; um. 1811 r. 

KOSSACKI h. KOS. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej 1859 r.: Klemens i Józef, synowie Bogumiła, oraz synowie Jana: Antoni z synami, Józefem i Ignacym i Jan z synami: Janem, Stanisławem i Heronimem. 

KOSSACKI h. RAWICZ. Adam, syn Michała, z synami: Aleksym, Wilhelmem, Władysławem i Kazimierzem wylegitymowani w Cesarstwie 1843 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

KOSSAK h. KOS. W północnem Mazowszu, brali nazwę swej majętności Kossaki, w ziemi łomżyńskiej, i większa część członków tej rodziny wzięła nazwisko Kossakowski. Jan, dziedzic Łempic 1580 r., miał synów: Andrzeja, Gabryela, Jerzego i Mateusza. Po Stanisławie z Anny Nasiołowskiej córka Agnieszka Bachowska i synowie, Jan i Stanisław. N. uwolniony od kondemnaty na sejmie 1678 r. Adam z ziemią nurską i Antoni z wojew. Sandomierskiem podpisali elekcję 1697 r. 

Andrzej z Anny Jaworskiej miał syna Michała, radcę kryminalnego w Wiśniczu 1830 r., po którym z Antoniny Sobolewskiej syn Fortunat Julian, znany malarz, z żony Zofii Gałczyńskiej pozostawił córki, Jadwigę za Zygmuntem Unrugiem, Zofię za Kazimierzem Romańskim i synów: Wojciecha, Tadeusza i Stefana. 

Wojciech, głośnej sławy malarz, żonaty z Maryą Kisielnicką, ma córki, Maryę, Magdalenę i syna Jerzego; Tadeusz, dziedzic Kośmina i Strzyżowie, w lubelskiem, z Anny Kisielnickiej ma dzieci: Zygmunta, Tadeusza i Zofię, a Stefan, urzędnik banku krajowego we Lwowie, z Ewy Mikobaschówny ma córki, Joannę, Annę i syna Karola (Zbiory Dr. M. Dunina Wąsowicza). 

KOSSAKOWSKI h. KORWIN. Niektórzy z Kossakowskich, herbu Ślepowron, przeszli do herbu Korwin. Piotr, syn pisarzewicza Józefa i Zofii Szewnickiej, herbu Ślepowron, sprzedał 1733 r. części dóbr Szewnicy; z żony Zofii Ładowny miał synów, Bazylego i Wojciecha; po Bazylim synowie, Franciszek wylegitymowany w Królestwie 1838 r. i Waleryan, którego synowie, Leonard i Walenty wylegitymowani w Królestwie 1839 roku. Leonard, urzędnik Komisyi rządowej przychodów i skarbu 1851 r., pozostawił syna Władysława, doktora medycyny.   

Wojciech, drugi syn Piotra i Ładowny, zaślubił Elżbietę Godlewską i z niej miał syna Jana, wylegitymowanego w Królestwie 1841 r. 

Józef sprzedał 1741 r. Gąsiorowskim majątek Wiszewnicę; z żony Magdaleny Kossakowskiej jego synowie: 1) Jan z Doroty Kossakowskiej miał syna Dominika, a ten syna Jana, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r.; 2) Mateusz z Franciszki Kossakowskiej pozostawił syna Pawła, po którym z Łucyi Pruszkowskiej synowie, Jakób wylegitymowany w Królestwie 1852'r. i Mikołaj, po którym z Heleny Gutowskiej syn Romuald wylegitymowany w Królestwie 1852 r ; 3) Antoni z Maryanny Lutostańskiej miał synów, Leonarda, którego potomstwo wylegitymowane z herbem Ślepowron, i Aleksandra, po którym z Elżbiety Kotowskiej syn Antoni wylegitymowany w Królestwie 1856 r. 

N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1840-1860 r. 

KOSSAKOWSKI h. ŚLEPOWRON. Hrabiowie i szlachta. Senatorowie w rodzinie: Mikołaj, kasztelan czerniechowski 1635 r., um. 1639 roku. Jan-Eustachy, kasztelan mścisławski 1646 r. Tomasz, kasztelan parnawski 1646 r., derpski 1650 r., witebski 1652 r., um. 1664 r. Mikołaj, kasztelan kijowski 1696 r. Dominik, kasztelan podlaski 1717 r. Stanisław, kasztelan kamieński 1748 r. Michał, kasztelan witebski 1781 r., wojewoda witebski 1787 r., wojewoda brasławski 1791 r, um. 1798 r. Józef, biskup inflancki 1781 r. Antoni, kasztelan inflancki 1790 r. Szymon, hetman polny litewski 1792 r., hetman wielki litewski 1793 r., um. 1794 r. Jan Nepomucen, biskup wileński 1798 r., um. 1808 r. 

Jedna z najliczniej obecnie rozrodzonych rodzin, jej gniazdem wsie Kossaki i Murawy, w ziemi ciechanowskiej, z których pisała się Kossak, lub z Kossaków, albo z Muraw. W 1436 r. Mścisław, Mroczko, Marcin i Świętosław z Kossaków, bracia, kupili od Władysława ks. Mazowieckiego 20 włók gruntu zwanego Ponikły Stok, w ziemi wizkiej, na której ich potomkowie założyli kilka osad szlacheckich, zwanych Kossaki. Bratem, jak się zdaje, wyżej wspomnionych był Stanisław, syn Stefana, który 1450 r. za pozwoleniem książęcem sprzedał swą część we wsi Murawach, w ziemi ciechanowskiej, braciom: Pawłowi, Stanisławowi, Mikołajowi, Jakóbowi i Bogusławowi z Muraw. W tym też czasie żyli cytowani w aktach łomżyńskich i wizkich: Tomasz 1431 r., Jakób 1439 r., Falisław i Przecław 1469 r. i inni; większa jednak część tej rodziny pochodzi od Mroczka (Mroczesława), jednego z czterech braci, nabywców w 1436 r. majątku Ponikły Stok, który miał trzy córki i czterech synów: Pawła, Michała, Stefana i Jakóba, i z których Paweł pozostawił dwóch synów, Mikołaja-Jakóba i Stanisława-Wojciecha, od których pochodzą dwa szczepy rodziny Kossakowskich. 

Szczep Mikołaja-Jakóba. Mikołaj-Jakób, syn Pawła i Doroty Niewiadomskiej, miał czterech synów: Marcina, proboszcza w Radoszkowicach, w mińskiem, Stefana, podobno cześnika łomżyńskiego, bezpotomnego, Pawła, sekretarza królewskiego, pisarza kancelaryi królewskiej, surrogata grodzkiego wizkiego, poborcę i cześnika wizkiego 1578 r., po którym z żony Barbary Jezierskiej syn Wawrzyniec, i Stanisława, stolnika łomżyńskiego i rotmistrza królewskiego 1562 roku, po którym córki: Anna Kułakowska, Dorota Gnatowska, Magdalena Grabowska i synowie: Floryan, kanclerz kapituły kujawskiej, Jerzy zm. 1591 r. bezpotomnie, Marcin i Wawrzyniec, który z żony Elżbiety z Piszczat pozostawił córkę Annę za Stanisławem Zarembą, i synów: Jana, dziedzica wsi Kossaki Nadbielne, i Stanisława, podstarostę wizkiego, zm. 1594 r., bezptomnych, oraz Franciszka Nikodema i Mikołaja, przedstawicieli dwóch gałęzi tego rodu. 

Gałąź Mikołaja. Mikołaj, podstarosta nowogrodzki 1576 r., dworzanin królewski 1590 r., poborca, a ostatnio pisarz ziemski łomżyński 1596 r., deputowany do kwarty 1623 r., um. 1625 r., pozostawiwszy z Zofii Drożeckiej synów: Jana, Józefa i Marcyana. 

Jan, podstarosta zambrowski 1612 r., stolnik łomżyński 1619 r., zasłużony w wojnie inflanckiej, miał mieć syna Mikołaja, po którym syn Marcin pozostawił syna Stanisława, który podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią wizką; Stanisław, podsędek wizki 1713 r., miał dwóch synów, Jana i Wincentego. 

Jan miał synów, Jana i Mateusza; po Janie synowie, Michał i Stanisław, i z nich Michał z Rozalii Grodzkiej pozostawił synów, Stanisława i Mateusza, wylegitymowanych w Królestwie 1851 r., a Stanisław z Katarzyny Ramotowskiej miał syna Mateusza. 

Mateusz, drugi syn Jana, z Zofii Mroczkowskiej miał synów, Józefa i Wawrzyńca; po Józefie z Eufemii Mocarskiej syn Kazimierz, dziedzic wsi Mocarze, w pow. łomżyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1843 r., a po Wawrzyńcu syn Antoni zaślubił Cecylię Dobrońską i z niej pozostawił syna Stanisława, żołnierza w wojsku rosyjskiem, wylegitymowanego w Królestwie 1865 roku. 

Wincenty, młodszy syn podsędka Stanisława, miał syna Jana, po którym z Franciszki Wiśniowskiej syn Franciszek Ksawery, urzędnik pocztowy w Radomiu, wylegitymowany w Królestwie 1850 r. razem z synem Klemensem, podoficerem wojsk ros., urodzonym z Praksedy Niebrzydowskiej. Dyonizy, drugi syn Franciszka i Niebrzydowskiej, z Karoliny Goniewskiej pozostawił córki: Helenę, Maksymiliannę za Józefem Morawskim, Natalię, Wandę i synów, Bronisława i Stanisława. 

Józef, syn pisarza Mikołaja i Drożeckiej, z żony Zofii Szewnickiej, miał mieć synów: Józefa, Kazimierza i Wojciecha; po Józefie synowie: Jan i Mateusz, których potomkowie wylegitymowani z herbem Korwin, a Antoni zaślubił Maryannę Lutostańską i z niej pozostawił synów, Aleksandra, którego wnukowie wylegitymowani z herbem Korwin, i Leonarda, po którym z Agaty Kossakowskiej syn Józef z żony Józefy Psarskiej miał synów, Włodzimierza i Józefa, wylegitymowanych w Królestwie 1839 r.

Kazimierz, drugi syn Józefa i Szewnickiej, miał syna Walentego, po którym z Maryanny Wądołowskiej synowie, Jan i Maciej; po Janie z Zofii Janczewskiej syn Walenty zaślubił Wiktoryę Rogowską i z niej pozostawił synów, Jana i Wincentego, wylegitymowanych w Królestwie 1850 r., a po Macieju z Katarzyny Grodzkiej syn Stanisław zaślubił Eleonorę Rykaczewską i z niej miał synów, Antoniego i Mateusza, wylegitymowanych w Królestwie 1850 r. Mateusz, dziedzic Drożęcina Starego, z Zofii Chludzińskiej miał synów, Maryana, po którym z Eleonory Winckelmanówny synowie: Czesław i Julian, i Tomasza, którego z Katarzyny Sulimierskiej syn Szczepan. 

Wojciech, trzeci syn Józefa i Szewnickiej, miał syna Stanisława, podsędka wizkiego 1731 r., po którym syn Kacper z Jadwigi Wądołowskiej pozostawił syna Stanisława, a ten syna Tomasza, po którym z Franciszki Boguskiej synowie, Szymon, dziedzic wsi Mocarze-Bartki, w pow. łomżyńskim, i Paweł wylegitymowani w Królestwie 1848 r. 

Marcyan, ostatni syn pisarza Mikołaja i Drożeckiej, dziedzic dóbr Ołsety, wojski łomżyński 1624 r., miał syna Mikołaja, po którym z Doroty Koszkielówny synowie: Jan-Kazimierz, Krzysztof ożeniony z Zofią Blinstrubówną, Samuel i Stanisław. 

Jan-Kazimierz, podczaszy wizki 1680 r., żonaty 1v. z Joanną Pietkiewiczówną, 2v. z Zofią Szaparską, pozostawił synów: Marcina-Józefa, ożenionego z Konstancyą de Raes, Ludwika i Mateusza, podczaszego wizkiego 1701 r, po którym z Maryanny Tokarskiej syn Adam, kapitan buławy polnej litewskiej 1774 r., generał wojsk litewskich i poseł na sejm czteroletni, z żony Gertrudy z Kończów miał synów, Feliksa i Józefa. 

Feliks, dziedzic Drabuszyszek, w kowieńskiem, z Barbary Walentynowiczówny pozostawił córki, Malwinę za Stefanem Budrewiczem, Wiktoryę za Stanisławem Kłokowskim i synów: Juliana, Mamerta i Piotra, rotmistrza wojsk ros., po którym z Laury Frankowskiej córka Helena za Wojciechem Przecławskim i synowie: Adam, Jan żonaty z Maryą Żyżniewską, Julian, Mikołaj i Maryan; Maryan z Julii Żyżniewskiej ma synów, Mikołaja i Jana. Antoni, syn Mamerta, 1882 r. 

Józef, drugi syn generała Adama, dziedzic Dowmontyszek, Kuciszek i Zalesia, z Józefy Hoffmanówny miał synów, Michała i Kazimierza, po którym z Julii Bańkowskiej synowie, Medard i Justyn; Justyn, dziedzic Dowmontyszek z Adeli Kierznowskiej ma córki, Janinę za Michałem Junowiczem i Wandę. 

Medard, dziedzic Nowomyśla i Zalesia 1882 r., z Michaliny Wojdówny pozostawił córkę Maryę za Franciszkiem Mikorskim i synów, Kazimierza i Stanisława, żonatego z Maryą, córką Jerzego Ossolińskiego. 

Gałąź Franciszka-Nikodema. Franciszek - Nikodem, najstarszy syn Wawrzyńca i Elżbiety z Piszczat, dworzanin królewski, starosta łomżyński, ostrowski i kupiski, cześnik łomżyński 1598-1605 r., walczył w Moskwie 1578-1581 r. i przeciw Szwedom w Inflantach, a w bitwie pod Kircholmem dowodził lewem skrzydłem i przeważnie przysłużył się do zwycięztwa; dwukrotnie wysyłany do hana tatarskiego dla zawarcia przymierza, um. 1611 r., pozostawiwszy z 1-ej żony Pacówny córkę Elżbietę za Mikołajem Kossakowskim, kasztelanem czerniechowskim, a z 2-iej żony Felicyanny Wołłowiczówny, córkę Zofię i syna Jana-Eustachego.   

Jan-Eustachy walczył pod Chocimem 1621 r., a osiedliwszy się na Litwie, z rotmistrza królewskiego został kasztelanem mścisławskim 1646 r. i starostą gulbińskim; um. 1649 r., pozostawiającz żony Katarzyny Dziewiałtowskiej, wdowy po Janie Sapiesze, staroście uświatskim, synów, Kazimierza, który poległ w wojnie ze Szwedami, i Stanisława, dworzanina królewskiego, starostę gulbińskiego, który podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. wileńskiem, i z 1-ej żony Maryi Zawiszanki, marszałkówny litewskiej, miał syna Jana, a z 2-iej żony Domiceli Podbereskiej pozostawił córkę Maryę za Wojciechem Czapskim i czterech synów: Andrzeja, Michała, Walentego i Macieja, z których Jan jest protoplastą hrabiowskiej linii tej gałęzi, a Andrzej, Michał i Maciej są protoplastami osobnych linij tego domu. 

Linia Jana. Jan, dziedzic na Szyłach i Marciniszkach, towarzysz chorągwi usarskiej pod Wiedniem 1683 r., sędzia grodzki kowieński 1690 r. i starosta gulbiński, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. trockiem; z Anny Skorulskiej jego syn Dominik, porucznik petyhorski, podstarosta 1741 r., a ostatnio sędzia ziemski kowieński, zabiegły i rządny gospodarz, założył miasto Janów niedaleko Kowna. Sędzia um. 1743 r., pozostawiwszy z Maryanny Zabiełłówny, pisarzówny ziemskiej kowieńskiej, córkę Annę za N. Czarneckim, kasztelanicem bracławskim, i synów: Michała, Antoniego, Szymona i Józefa. 

Szymon podpisał jako podczaszy kowieński elekcyę 1764 r. z pow. kowieńskim; człowiek wielkiej odwagi i zdolności, zagorzały stronnik idei republikańskich, a zacięty osobisty nieprzyjaciel Stanisława Augusta, przystąpił do konfederacyi targowickiej i wraz z bratem Józefem, biskupem, był jej naczelnikiem i marszałkiem na Litwie. Szymon powołany przez konfederacyę hetmanem polnym 1792 r., został 1793 r. hetmanem wielkim litewskim i otrzymał prawem lennem starostwo lachowickie; jego burzliwość charakteru i wiązanie się z wrogami kraju ściągnęło na niego nienawiść, i gdy wybuchło powstanie w Wilnie 1794 r., ujęty, został zabity. Hetman z żony Teresy Potockiej, wojewodzianki wołyńskiej, rozwódki z Józefem Hilzenem, wojewodą mścisławskim, miał córkę zmarłą w dzieciństwie. 

Józef, znakomitych zdolności, podczaszy kowieński 1758 r., poseł na sejm tegoż roku, w 1761 r. został księdzem i wkrótce kanonikiem wileńskim; kustosz wileński 1770 r., sufragan trocki, biskup cyneński, pisarz wielki litewski 1774 r., biskup inflancki 1781 r., konsyliarz Rady Nieustającej, kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława, wziął udział w konfederacyi targowickiej 1792 roku, i w 1794 roku zginął w Warszawie z rąk wzburzonego pospólstwa.   

Michał, najstarszy z synów Dominika i Zabiełłówny, dziedzic Wójt kuszek, podstoli i marszałek sądów kapturowych kowieńskich, podpisał elekcyę 1764 r. z pow. kowieńskim; pisarz skarbu litewskiego 1776 r., kasztelan od 1781 r., a wojewoda witebski od 1787 r., został wojewodą bracławskim 1791 r.; starosta ławaryski, rakaniski i wargieliski, kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, dobry i rządny gospodarz, otrzymał tytuł hrabiego państwa rzymskiego od cesarzowej Maryi Teresy 1781 r., który mu był potwierdzony przez deputacyę szlachecką 1804 r., a przez cesarza Mikołaja I w 1843 r. Hr. Michał umarł 1798 r., pozostawiwszy z żony Barbary Zyberkówny, wojewodzianki inflanckiej, 1v. Tyzenhauzowej, starościny poselskiej, damy Krzyża Gwiaździstego austryjackiego, syna Józefa, dziedzica dóbr Wojtkuszki, Szyły, Janów, Antokol i in., rotmistrza kawaleryi narodowej 1790 roku, komisarza cywilno - wojskowego pow. wiłkomierskiego i posła na sejm w 1794 r., szefa 2-go pułku pieszego wojsk lit. i łowczego W. Ks. Lit., który w 1799 r. założył komandoryę maltańską w Wojtkuszkach, a w 1812 r. wstąpił jako pułkownik do wojska narodowego, formując własnym kosztem pułk strzelców litewskich i w 1813 r. odznaczył się przy oblężeniu fortecy Spandau, za co otrzymał krzyż Legii Honorowej i krzyż wojskowy neapolitański. Hr. Józef zm. 1840 r., z żony Ludwiki Potockiej, wojewodzianki ruskiej, córki Szczęsnego, zostawił pięć córek: Józefę 1v. za Leonem hr. Potockim, 2v. za Józefem Wojciechowskim, Pelagię za Aleksandrem Bover de Saint-Clair, Adelę za Eugeniuszem hr. Poniatowskim, Zofię i Wandę młodo zmarłe, i syna Stanisława. 

Hr. Stanisław, dziedzic Wojtkuszek, Brzostowicy i Lachowic, służył początkowo w wojsku francuzkiem; sekretarz poselstwa ros. w Rzymie 1822 r., szambelan, a następnie mistrz dworu Królestwa Polskiego 1828 r., członek Rady Stanu Królestwa 1832 r., w 1858 r. prezes Heroldyi, ostatnio tajny radca i senator, z dóbr Wojtkuszki i Lachowice utworzył ordynacyę pod nazwą ordynacyi Kossakowskiej, dotychczas niezatwierdzonej. Hr. Stanisław zaślubił w 1829 r. Aleksandrę hr. de Laval de la Lubrerie, córkę Jana, rzeczywistego tajnego radcy, za którą dostał w Rosyi dobra Czedajewkę, Papuzę i bogate kopalnie miedzi, zwane Archangielskim Zawodem, w górach uralskich, i z niej miał córki, Katarzynę za Stanisławem Łempickim, dziedzicem dóbr Planta, Aleksandrę za hr. Zygmuntem Broel-Platerem, oraz synów, Leona, młodo zmarłego i Stanisława-Kazimierza. 

Hr. Stanisław-Kazimierz, dziedzic Wojtkuszek i Brzostowicy, vice referendarz kancelaryi Rady Stanu Królestwa, szambelan dworu cesarsko-rosyjskiego, autor dzieła heraldycznego pod tytułem Monografie historyczno-genealogiczne niektórych rodzin polskich. Hr. Stanisław-Kazimierz, ożeniony 1v. z Aleksandrą hr. Chodkiewiczówną, córką hr. Mieczysława, pozostawił trzy córki: Maryę za Włodzimierzem Chrapowickim, Aleksandrę, zaślubioną Władysławowi Łempickiemu, i Zofię za Aleksandrem Meysztowiczem, oraz syna Józefa-Stanisława, z 2-iej żony Michaliny, córki Zenona Zaleskiego, pozostawił hr. Stanisław-Kazimierz córkę Gabryelę za Pawłem Górskim i syna Stanisława, ożenionego 1909 r. z Elżbietą, córką Józefa Galen-Bispinga, a z 3-iej żony Zofii Bover de Saint Clair zostawił córkę Jadwigę i syna Jara-Eustachego. hr. Józef-Stanisław, nr. 1866 r., ordynat Lachowicki, dziedzic Brzostowicy, zaślubił 1891 r. Maryę, córkę hr. Karola Chodkiewicza, i z niej ma córkę Ludwikę i syna Stanisława.   

Antoni, drugi z rzędu syn Dominika i Maryanny Zabiełłówny, dziedzic Marciniszek i Hlebowa, strażnik i rotmistrz kowieński, podpisał elekcyę 1764 roku z pow. kowieńskim; pisarz ziemski 1766 r., chorąży kowieński 1782 r., poseł na sejm czteroletni, od 1790 r. kasztelan inflancki, kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, z żony Eleonory Straszewiczówny, starościanki starodubowskiej, miał trzy córki: Annę 1v. za Ignacym Szukstą, 2v. za Mateuszem Siesickim, Maryannę za Ludwikiem Giełgudem, Eufrozynę za Stanisławem bar. Brunnowem i synów: Józefa, dziedzica Lukoni generała wojsk litewskich 1812 r., kawalera maltańskiego, kawalera Legii Honorowej i Żelaznej Korony, Michała i Szymona. 

Michał, dziedzic Hlebowa, chorąży kowieński i rotmistrz kawaleryi narodowej, z podkomorzego kowieńskiego marszałek kowieński i pisarz polny litewski, poseł na sejm czteroletni, kawaler orderu św. Stanisława, zajmował się starożytnościami krajowemi i dopełnił pamiętniki stryja swego Józefa, biskupa; z żony Aleksandry Straszewiczówny, kasztelanki upickiej, miał córkę Maryę, Wizytkę w Wilnie, i synów: Michała i Józefa, młodo zmarłych, oraz Szymona, ożenionego 1v. z Weroniką Bogdanowiczówną, 2v. z Waleryą Egintowiczówną, bezpotomnego. 

Szymon, ostatni z synów kasztelana Antoniego, podkomorzy kowieński 1806 r. i kawaler maltański, prezes sądu apelacyjnego kowieńskiego, z żony Józefy Górskiej, ciwunówny retowskiej, miał córkę Eufrozynę za Szymonem Syruciem i synów: Michała, Ludwika i Franciszka, po którym z Katarzyny hr. O’Brien de Lascy syn Patrycy, um. 1867 r. 

Ludwik, zm. 1843 r., z Urszuli Dyrmontówny pozostawił córki, Józefę, Ludwikę Nieławiecką, i synów, Franciszka i Jarosława. Franciszek, dziedzic Józefowa, otrzymał tytuł hrabiowski w Rosyi 1875 r.; z żony Eleonory z Kończów, marszałkówny wiłkomierskiej, ma córki, Helenę, Pauline za Janem Oświęcimskim i syna Zygmunta. 

Jarosław, dziedzic Marciniszek, Lukoni, Janowa i Żejm, otrzymał tytuł hrabiowski w Rosyi 1875 r. i z Ludwiki Wojniłowiczówny, marszałkówny słuckiej, pozostawił syna Michała. 

Linia Andrzeja. Andrzej, syn Stanisława i Podbereskiej, towarzysz pancerny 1677 r. z Magdaleny Kotowskiej miał synów, Bartłomieja i Antoniego; z nich Bartłomiej podpisał elekcyę 1697 roku z ziemią łomżyńską, i pozostawił syna Wojciecha, a ten z Róży Szadkowskiej syna Szymona, po którym syn Grzegorz ze Scholastyki Grodzkiej miał syna Karola, w wojsku ros., wylegitymowanego w Królestwie 1851 r.

Antoni, drugi syn Andrzeja, z Urszuli Ossowskiej pozostawił syna Jana, po którym z Urszuli Grądzkiej synowie: Wojciech, urzędnik sądowy w Płocku, Franciszek i Paweł i ten ostatni z synem Wojciechem, żołnierzem w wojsku ros., urodzonym z Kunegundy Kossakowskiej, wylegitymowani w Królestwie 1849 r. 

Linia Michała. Michał, drugi syn Stanisława i Podbereskiej, tytułowany łowczym sandomierskim 1677 r., podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. brzeskiem; miał on trzech synów: Józefa, Mateusza i Marcina, i z nich Józef pozostawił syna Jana, a ten syna Jakóba, po którym z Teodory Koćmierowskiej syn Stanisław, w wojsku ros., wylegitymowany w Królestwie 1862 r. z herbem Korwin. 

Mateusz, drugi syn Michała, sędzia grodzki rawski 1674 r., miał pięciu synów: N., kustosza witebskiego 1730 r., Józefa-Stanisława, Stanisława, Bartłomieja i Adama. 

Józef-Stanisław z Anny Kiełpszówny miał synów, Adama, sufragana inflanckiego, członka deputacyi przyjmującej cesarza Napoleona I w Wilnie 1812 r., i Jana, stolnika witebskiego 1793 r., po którym z Witkowskiej córka Anna za N. Werejką i syn Feliks, który z żony Kiszkówny pozostawił sześciu synów: Aleksandra, Bolesława, Janusza, Kaliksta, Leonarda i Kazimierza, zamieszkujących na Litwie w 1860 r. 

Stanisław, syn sędziego Mateusza, skarbnik sochaczewski, miał syna Stanisława, prezydenta m. Lublina, po którym synowie: Jan, Józef i Antoni-Konstanty, pułkownik gwardyi ros., fligel-adjutant cesarski, zm. 1854 r. 

Bartłomiej, syn sędziego Mateusza, pozostawił syna Marcina, a ten syna Mateusza, po którym syn Łukasz, dzierżawca wsi Wykno, w pow. łomżyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1844 r. 

Marcin, trzeci syn łowczego Michała, z Maryanny Byting-Jędrzejowskiej miał syna Antoniego, sekretarza królewskiego, podstolego nowogrodzkiego 1766 r., metrykanta wielkiego koronnego, który podpisał elekcyę 1764 r. z księztwem żmudzkiem, marszałka prymasa Łubieńskiego, pod którego dyrekcyą odbywało się przepisywanie akt Metryki Litewskiej; Antoni z Konstancyi Krosnowskiej, stolnikówny opoczyńskiej, zostawił trzech synów: Józefa-Ignacego, Jana Nepomucena i Leonarda. 

Józef-Ignacy, rzeczywisty radca stanu, wizytator szkół w Królestwie Polskiem, członek Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Warszawie, zaślubił Maryę Terebeszankę i z niej pozostawił córkę Zofię za Adolfem hr. Krosnowskim. 

Jan Nepomucen, kanonik wileński 1780 r., koadjutor biskupa inflanckiego w 1794 r., następnie od 1798 r. biskup wileński, członek Towarzystwa Przyjaciół Nauk, um. 1808 r. w Badenie pod Wiedniem. 

Leonard, ostatni syn Antoniego i Krosnowskiej, szambelan królewski, a w 1794 r. komisarz porządkowy pow. proszowskiego, z Agaty Tomickiej miał dwie córki, Elżbietę za Antonim ks. Giedroicem, Maryannę za Feliksem Siesickim, marszałkiem szlachty pow. wiłkomierskiego, i synów, Cypryana-Józefa, i Gabryela, po którym dwie córki, Elżbieta za Michałem Lach-Szyrmą i Henryka za Antonim Dembińskim.

Linia Macieja. Maciej, ostatni syn Stanisława i Podbereskiej, sprzedał 1676 r. swemu bratu Michałowi dobra Zabiele Nowe z częściami na wsiach Cholewy i Kossaki; z żony Konstancyi Skąpskiej miał synów, Adama i Piotra, i z nich Adam z Maryanny Kisielnickiej pozostawił syna Grzegorza, a ten z Teofili Grzybowskiej synów, Bartłomieja i Tadeusza; po Tadeuszu syn Benedykt z Karoliny Kotelnickiej pozostawił syna Inocentego, urzędnika dróg żelaznych w Cesarstwie, wylegitymowanego w Królestwie 1862 roku. 

Bartłomiej, starszy syn Grzegorza, wizytator szkół lubelskich 1815 r., następnie prezes wydziału oświecenia w Komisyi wojewódzkiej lubelskiej, miał synów, Konstantego i Lucyana; po Konstantym z Leontyny Zielonkówny syn Konstanty, a po Lucyanie syn Lucyan. 

Piotr, drugi syn Macieja i Skąpskiej, miał syna Łukasza, a ten syna Gabryela, po którym z Julianny Wnorowskiej syn Wojciech wylegitymowany w Królestwie 1855 r. 

Zdaje mi się, że do tej linii Kossakowskich należał Szymon-Stanisław, burgrabia grodzki ciechanowski 1780 r., po którym z Joanny Duczymińskiej syn Aleksander, urzędnik w Królestwie, wylegitymowany 1851 r. 

Szczep Stanisława-Wojciecha. Stanisław-Wojciech, drugi syn Pawła, a wnuk Mroczka z 1436 r., podwojewodzy wizki 1499 r., miał syna Szymona, dziedzica na Ponikłym Stoku 1557 r., po którym synowie: Witalis, Jakób i Stanisław, podwojewodzy wizki 1585 r., który pozostawił synów: Andrzeja, Pawła, cześnika wizkiego 1600 roku, żonatego z Barbarą Jezierską, i Wawrzyńca, chorążego wizkiego, zm. 1612 r. 

Andrzej, rotmistrz królewski 1612 r., cześnik wizki 1623 r., chorąży czerniechowski 1636 r., dzielny wojownik, któremu król Władysław IV w nagrodę zasług, okazanych w wojnach ze Szwedami, Moskwą i Wołoszą, nadał prawem lennem 400 włók ziemi nad rzeką Pleskwą, w wojew. czerniechowskiem, i odtąd niektórzy z Kossakowskich osiedlili się w południowych stronach kraju i do znacznych tam przyszli dostojeństw. 

Jakób, drugi syn Szymona, dziedzic na Ponikłym Stoku, miał synów, Mikołaja i Piotra; po Piotrze z Anny Świszczewskiej synowie, Wojciech, dzielny wojownik przeciw Szwedom w Prusach i przeciw Tatarom, w 1654 r. porucznik pancerny, i Andrzej, podobno rotmistrz królewski.