Tom X (ŁUB-ŁYŻ)

ŁUBA h. JASTRZĘBIEC. Byli w ziemi łomżyńskiej; z nich w aktach łomżyńskich pod 1604 roku czytam Stanisława, syna Jakóba, i Jana, syna Stanisława, 1604 r. 

ŁUBA h. LUBICZ. Licznie rozrodzona na Mazowszu i Podlasiu rodzina, wzięła nazwisko od herbu swojego Lubicz, który nazywał się jeszcze w XVI stoleciu Luba; tę nazwę nosili oni jeszcze do XVII wieku, i nazwisko Luba utarło się dopiero w połowie XVII stolecia. Jan 1425 r. Sulisław 1440 r. Marek i Andrzej 1473 r. notowani w aktach łomżyńskich. 

Piotr, sędzia ziemski bielski, pozyskał w 1501 r. dla szlachty ziemi bielskiej na Podlasiu przywileje służące szlachcie polskiej. Po Mikołaju synowie: Jan, Paweł i Rafał, dziedzice dóbr Łuby 1530 r.; po Janie syn Paweł, dziedzic wsi Łuby 1550 r., a po Pawle syn Maciej 1535 r. Po Józefie, dziedzicu dóbr Łuby, synowie: Bartłomiej, Wawrzyniec, Wojciech, Stanisław i Trojan 1534 r. Aleksy, syn Jana, miał syna Bartłomieja 1535 r. Jan i Mikołaj, synowie Stanisława i Zofii N., 1536 r. Andrzej i Aleksy, synowie Marka, 1540 roku. Po Wawrzyńcu córka Magdalena za Janem Korytko i synowie: Jan, Mojżesz i Tomasz; po Mojżeszu córka Druzianna i syn Grzegorz 1540 r. Serafin, syn Jana, z żony Katarzyny pozostawił syna Feliksa 1541 r. Filip i Maciej, synowie Jana, dziedzice na Łubach 1542 r. (Ks. Ziem, i Grodz. Łomżyńskie). 

Teofil, syn Heronima, otrzymał 1562 r. wójtostwo w Misławiu. Jakób, syn Marcina, dziedzic na Łubach 1578 r. Po Mikołaju synowie: Jakób, Jan i Stanisław, dziedzice dóbr Łuby 1578 r. Mateusz miał synów: Adama, Jakóba, Klemensa, Pawła, Piotra i Wojciecha, dziedziców na Łubach 1578 r.; po Pawle syn Maciej 1594 r . Stanisław, dziedzic dóbr Łuby-Stare Bodaki 1581 r., pozostawił synów, Michała i Piotra i po Piotrze syn Mateusz, dziedzic dóbr Łuby-Bodaki. Jan, syn Baltazara, 1598 roku (Conv. Vars., Wyr. Tryb. Lubek). 

Adam, syn Abrahama, dziedzic dóbr Łuby 1609 roku. Jan z wojew. podlaskiem podpisał elekcyę 1632 r. Jan-Kazimierz, podwojewodzy i deputat ziemi bielskiej 1639 r., podstarosta brański 1650 r. Jan, poborca ziemi bielskiej 1746 roku. 

Jan-Faustyn, podobno syn jednego z Dymitrów Samozwańców Moskiewskich i Maryny Mniszech, podpisywał się carewiczem moskiewskim i ten tytuł tak Lew Sapieha, kanclerz wielki litewski, jak i sam królWładysław IV tolerowali, o czem gdy car się dowiedział, wymagał przez swych posłów, aby im był Luba wydany; Władysław IV nie chciał tego uczynić, lecz gdy posłowie zagrozili zerwaniem pokoju, stanęła konstytucya sejmowa 1646 r., zabraniająca Łubie pod gardłem noszenia niewłaściwego tytułu i wyjazdu zagranicę. 

Paweł, syn Jakóba, Aleksander, Stanisław, Wojciech, Sebastyan i Jakób, synowie Pawła, dziedzice dóbr Łapy-Wity 1654 r. Stanisław, syn Wawrzyńca, 1658 r. Aleksander i Jerzy z wojew. kaliskiem, a Paweł i Stanisław z ziemią bielską podpisali elekcyę 1669 r. Stanisław, burgrabia brański 1670 r. Justynian-Bonifacy, podstarosta łomżyński, elektor 1669 roku z ziemi łomżyńskiej, dziedzic dóbr Księżopole i Kołaczki, podstarosta zambrowski 1678 r., sędzia grodzki łomżyński 1681 r.; zasłużony w obywatelstwie swej ziemi, i marszałek sejmiku 1666 r., podpisał elekcyę 1674 roku z ziemią łomżyńską. Jan, sędzia grodzki i marszałek sejmiku 1671 r., regent ziemski łomżyński, podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią łomżyńską. Wojciech, burgrabia grodzki łomżyński 1674 r., dziedzic wsi Łuby i Kałęczyna; pochodzący od niego Tomasz, dziedzic wsi Łuby - Kiertany, w gub. augustowskiej, syn Józefa i Franciszki Chludzińskiej, wylegitymowany w Królestwie 1841 r. 

Jan, podstarosta zambrowski 1685 r. Wacław, cześnik nowogrodzki 1693 roku. Andrzej i Jan z wojew. lubelskiem, Antoni, Jan i Wawrzyniec z ziemią łomżyńską, oraz Paweł z wojew. podlaskiem podpisali elekcyę 1697 r. Wojciech, syn Walentego, i Wojciech, syn Jana, 1699 roku (Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk.). 

Wawrzyniec, Jezuita, opatrując zapowietrzonych, umarł w Lublinie 1711 r. Adam, Jakóbi Stanisław, synowie Wawrzyńca, 1714 r. Józef, burgrabia łomżyński 1720 roku. Bartłomiej, burgrabia łomżyński, dziedzic wsi Łuby Stare 1730 roku, syn Macieja, wnuk Adama. Aleksander i Szymon z wojew. lubelskiem podpisali elekcyę 1733 r. Aleksander, syn Antoniego i Teresy Stokowskiej 1752 r., miał syna Samuela. Maciej i Jakób, synowie Rocha, 1759 r. Marcin, dziedzic dóbr Grobice i Hryniewka, proboszcz Góry Kalwaryi, dziekan piasecki 1759 r., prałat warszawski 1772 r. Adam, burgrabia łomżyński, dziedzic wsi Ratowo-Piotrowo 1761 r., syn Kazimierza, ożeniony z Rozalią Gadowską. Konstancya za Józefem Bagniewskim, kasztelanicem elblągskim 1760 r. Wojciech, syn Jana, burgrabia grodzki łomżyński, stolnik trembowelski, z ziemią łomżyńską podpisał elekcyę 1764: r. Jakób, stolnik trembowelski, starosta piasecki 1730-1741 r., z żony Elżbiety Sułkowskiej, siostry ministra saskiego Aleksandra, miał dwóch synów, Antoniego, kanonika poznańskiego 1760-1783 r., deputata na Trybunał koronny 1761 i 1766 roku, i Stanisława, komandora maltańskiego. Stanisław, syn Jakóba, starosty piaseckiego, i Elżbiety Sułkowskiej, szambelan 1759 r., pułkownik 1760 r., generał-major wojsk saskich, otrzymał starostwo stawiszyńskie 1764 r.; poseł wojew. kaliskiego i elektor 1764 r., chorąży gnieźnieński 1768 r., rotmistrz kawaleryi narodowej 1777 r., z żony Magdaleny Brzechwianki miał syna Józefa icórkę Eleonorę za Jackiem Bentkowskim, sędzią ziemskim stężyckim, szambelanem królewskim 1820 r. Brat starosty Antoni, kanonik poznański 1770 r. Samuel, porucznik kawaleryi narodowej 1778 r., wprowadzony do Woli Łychowskiej 1792 r. Ignacy, kanonik poznański i oficyał kaliski 1793 r. Kazimiera, żona Leopolda ks. Czetwertyńskiego, pułkownika gwardyi rosyjskiej 1805 r. (Metr. Kor., Sigil., Kancl.). Jan Kanty, pisarz sądu w Białej 1830 roku, asesor sądowy, sędzia apelacyjny 1855-1866 roku. Konstanty, dziedzic wsi Rosochate-Kościelne, w pow. ostrołęckim 1858 r. 

Jedna linia tej rodziny osiedlona w wojew. rawskiem brała przydomek Glaczyński. Melchior, podsędek rawski 1624 r. i Franciszek podpisali elekcyę 1632 r. z wojew. rawskiem. 

Pochodzący po Antonim, synu Wojciecha, 'w 1713 r. dziedzicu wsi Walochy, Kałęczyn i Drya, w pow. zambrowskim: Jan, syn Jakóba, dziedzic wsi Wnory-Wiechy, w pow. łomżyńskim, 1843 r., Ignacy, syn Michała i Katarzyny Rykaczewskiej, w 1854 r., oraz Józef i Antoni, synowie Jakóba, w 1862 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Jakób, burgrabia łomżyński 1719 r., miał potomstwo, z którego Jakób i Piotr, synowie Macieja i Julianny Kossakowskiej, 1843 r. i Celestyn, syn Karola, w 1854 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Wojciech, syn Walentego, nabył 1688 r. części dóbr Kałęczyna, Walochy, Kossaki, Falki, Wielobory, Mońki, Gosie, Otok, Wybrany i Kołomyż Mniejszy i Większy od Jakóba Mściwojewskiego. Józef, wnuk powyższego Wojciecha, zaślubił Franciszkę Chludzieńską i z niej pozostawił syna Tomasza, ur. 1769 r., wylegitymowanego w Królestwie 1840 r. 

Po Mikołaju, burgrabim łomżyńskim, a od 1790 r. sędzim ziemskim nurskim, syn Józef z Maryanny Kotowskiej, pozostawił synów: Stanisława, posesora wsi Dobrzyjałów, w pow. łomżyńskim, Jana Nepomucena, Ksawerego i Aleksandra w 1845 i 1848 r. wylegitymowanych w Królestwie. 

W połowie XVIII wieku spotykamy Łubów w Warszawie. Marcin, koadiutor kolegiaty warszawskiej i proboszcz kalwaryjski 1774 r. Franciszek, żonaty z Maryanną lv. Szlażewską, i Floryan, bracia rodzeni; z nich Floryan, ur. 1732 r., nabył 1766 r. od generała artyleryi koronnej hr. Bruhla znaczną przestrzeń gruntu w miasteczku Grzybowie, położonego przy ulicy Krochmalnej, i zaślubiwszy Katarzynę, córkę Wojciecha Wilkowskiego, zm. 1809 r., pozostawił dwóch synów, Antoniego, ur. 1772 r., przeora Karmelitów Bosych, na Lesznie, zm. 1826 r., i Tomasza. 

Tomasz, ur. 1769 r., żonaty z Maryanną Głodkiewiczówną, właściciel posesyi po ojcu, um. 1816 roku, pozostawiwszy córki: Maryannę, Juliannę, Magdalenę i synów: Wojciecha, Karola i Franciszka. 

Karol-Ignacy, ur. 1804 r. w Warszawie, zaślubił Apolonię Matuszyńską, córkę Michałai Barbary Wyszyńskiej, i z niej miał syna WładysławaKarola, ur. 1840 roku w Warszawie, architekta, po którym z Konstancy! Umińskiej, córki Franciszka i Konstancyi Kolczyńskiej, trzech synów, StanisławFranciszek, ur. 1864 r., Wacław 1871 r. i Antoni 1876 r.; z nich StanisławFranciszek wylegitymowany w Królestwie 1895 r., a Wacław zaślubił w Warszawie 1899 r. Janinę Parysównę i z niej ma córki: Jadwigę, ur. 1900 r., Irenę, ur. 1901 r., Zofię, ur. 1904 r. i syna Stefana, ur. 1909 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego: Szymon, syn Stefana, z synem Antonim i Piotr, syn Macieja, 1843 r., a Stanisław i Kazimierz, synowie Antoniego, 1851 r.; w gub. kowieńskiej, Michał, syn Tadeusza,- z synem Stanisławem 1847 r. 

ŁUBEK. Kunegunda, żona Mikołaja Lisowskiego, skarbnika przemyślskiego 1710 r. Jan, subdelegat grodzki lwowski 1740 r. Jan ustąpił 1772 r. wieś Koniuszki JanowE Konopce (Kancl.). 

ŁUBIANOWICZ. Na Litwie. Mateusz podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. 

ŁUBIAŃSKI v. ŁUBAŃSKI. Brali przydomek Ihnatowics. Paweł, syn Daćboga, Anna, córka Mikołaja, Maciej, Michał i Adam prowadzili 1578 r. proces o grunta (Don. Vars.). Adam, Zygmunt, Stefan i Mikołaj, dziedzice dóbr Sobańska Wola 1650 r. Jan, Jarosław i Mikołaj, synowie Krzysztofa, 1654 r. (Wyr. Tryb. Lubek). Eustachy-Władysław, podstarosta oszmiański 1669 r., a od 1672 r. cześnik oszmiański (Arch. Dubr. i Szem.). 

ŁUBIATOWSKI. Franciszek, major dragonów wojsk koronnych, zm. 1739 r.; po nim majorem został Jan Bukowski (Sigil.). 

ŁUBICKI. Wojciech występuje jako świadek z woźnym przy składaniu pozwu 1681 r. (Zap. Tryb. Piotrk.). 

ŁUBICZEWSKI v. ŁUBCZEWSKI. Pisali się z Zakrzewa. Adam, dworzanin królewski, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. brzesko-litewskiem. Bogusław, podczaszy nowogrodzki 1678 r. Wacław, podczaszy nowogrodzki 1686 r. (Vol. Leg., Wyr. Tryb. Lubek). 

ŁUBIENIEC h. LUBICZ. N. N. byli zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r.; jedna ich linia wzięła nazwisko Łubieński.

ŁUBIENIECKI h. SAS. Wzięli nazwisko od wsi Łubienice, w ziemi czerskiej, zkąd przeszli na Ruś Czerwoną; pisali się także Lubieniecki i ci brali herb Rola. Jan, dziedzic części Radiłowicze 1583 r. Jan i Tomasz, synowie Mikołaja, dziedzice dóbr Łubienice 1650 roku; z nich Tomasz-Trojan nabył 1668 r. dobra Bieniedy, 1669 roku podpisał elekcyę z ziemią czerską, a 1671 r. nabył części dóbr Wyszoty, w Czerskiem, i miał synów, Jana Damascena-Mikołaja i Kazimierza. 

Jan Damascen-Mikołaj, teolog i historyk króla Jana III, od którego był wielce poważanym, następnie prowincyał Dominikanów, nominal 1698 r., a ostatecznie w 1711 r. biskup bakoński (wołoski) i mołdawski, umarł z zarazy 1714. roku; zostawił kilka dzieł wjęzykach łacińskim i polskim; dobra swe Wyczoły ustąpił bratu Kazimierzowi. 

Paweł, Piotr, Jacenty, Krzysztof, Stanisław i Teodor, dziedzice dóbr Łubienice 1660 r. Stanisław, archidyakon lwowski, kanonik gnieźnieński i warszawski, proboszcz buski i gródecki 1666 r.; jego synowiec Franciszek. 

Zbigniew, skarbnik czerniechowski, starosta salnicki, poseł na sejm z wojew. wołyńskiego, otrzymał 1738 r. w posesyę Morozówkę, w pow. latyczowskim. Paweł otrzymał 1757 r. prezentę na kanonię łucką po śmierci Michała Małachowskiego (Sigil.). 

Stanisław z przydomkiem Demenko, Szczepan z przydomkiem Kłoda, Stanisław, Wincenty i Józef wszyscy 1782 r. wylegitymowani w Galicyi. 

Niektórzy z nich brali przydomek Rudnicki. Sylwester, archimandryta kaniowski, otrzymał 1750 r. przywilej na archimandryę owrucką po wolnem złożeniu takowej przez Wołodkowicza, episkopa chełmskiego (Sigil.). 

ŁUBIEŃSKI h. LUBICZ. Niektórzy członkowie rodziny Łubieniec wzięli nazwisko Łubieński; z nich Jan-Konstanty, syn Stanisława, wylegitymowany w Cesarstwie 1854 roku i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

ŁUBIEŃSKI h. POMIAN. Hrabiowie i szlachta. Senatorowie w rodzinie: Maciej, biskup chełmski 1620 r„ poznański 1626 r., kujawski 1631 r., arcybiskup gnieźnieński i prymas 1641 r., um. 1652 r. Stanisław, biskup łucki 1623 r., podkanclerzy koronny 1625 r., biskup płocki 1627 r., um.. 1640 r. Wojciech, kasztelan sieradzki 1649 r., um. 1652 r. Kazimierz, biskup chełmski 1705 r., krakowski 1711 r., um. 1729 r. Bogusław, kasztelan sandomierski 1728 r., um. 1738 r. Aleksander, kasztelan gnieźnieński 1749 r., um. 1752 r. Władysław-Aleksander, arcybiskup lwowski 1757 r., arcybiskup gnieźnieński i prymas 1579 r. Floryan, wojewoda poznański w 1760 roku. Tomasz, kasztelan Królestwa Polskiego 1829 r. 

Odnoga starożytnej rodziny Hebda, która od wsi Łubny, swego dziedzictwa, w wojew. Sieradzkiem, wzięła w XV stoleciu nazwisko Łubieński. Rzadką jest inna rodzina w naszym kraju, któraby więcej od tej wydała dostojników kościoła, a tylko dwie inne Leszczyńscy i Szembekowie szczycą się na równi z Łubieńskimi dwoma arcybiskupami gnieźnieńskimi i prymasami; na chlubę jednak tej rodziny i jej członków, należy przyznać, że gdy często jeden biskup wystarczał, aby rodzinę wysoko podnieść, Łubieńscy pomimo czterech swoich dostojników Kościoła, nie mieli magnackiego znaczenia w Rzeczypospolitej, a ich nazwisko nabrało rozgłosu w kraju dopiero od połowy XVIII stolecia. 

Już z Łubny pisał się Jakób, podkomorzy sieradzki, herbu Pomian, który walczył z Krzyżakami pod Chojnicami 1465 roku, lecz właściwym protoplastą był wnuk tego Jakóba, Świętosław, syn Jana i Doroty Złotnickiej, dziedzic Łubny i Brodzynia, który z Barbary Zapolskiej zostawił trzy córki: N. za Adamem Masłowskim, Zofię, ksienię ołobocką, Małgorzatę Sebastyai owę Starczewską i synów: Stanisława, Marcina, rektora Jezuitóww Kaliszu, zm. 1651 r., Macieja, Jana i Wojciecha, kanonika gnieźnieńskiego i krakowskiego od 1617 r., sekretarza królewskiego, proboszcza pułtuskiego, pobożnego i dobroczynnego, który um. 1640 r. w Pułtusku. 

Stanisław, mąż zdolny, uczony i pracowity, lecz słabego zdrowia, pozyskawszy względy Zygmunta III, któremu towarzyszył do Szwecyi i opis tej podróży drukiem ogłosił; kanonik płocki i archidyakon krakowski, regent kancelaryi koronnej 1614 roku, opat tyniecki 1618 roku, biskup łucki 1623 r., podkanclerzy koronny 1625 r., biskup płocki 1627 r., podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. płockiem, i um. 1640 r.; dzieła jego historyczne, jak opis rokoszu Zebrzydowskiego, powszechne mają uznanie. 

Maciej, z kanonika poznańskiego i proboszcza łęczyckiego kanonik krakowski, kustosz sandomierski, sekretarz królewski, regent kancelaryi koronnej, proboszcz i opat miechowski, biskup chełmski 1620 r., poznański 1626 r., kujawski 1631 roku, ostatecznie arcybiskup gnieźnieński i prymas 1641 r., podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. poznańskięm, um. 1652 r. w Łowiczu; mąż znakomitych zasług w ojczyźnie, mało który z innych biskupów więcej wyniósł i wyporządkował kościołów, na co wszystkie swoje dochody obracał tak, że ani sam majątku nie zebrał, ani swych krewnych nie wzbogacił; czystych obyczajów, gorliwy obrońca praw narodowych, sprzeciwił się stanowczo głównym projektom Władysława IV, ożenieniu jego z księżniczką Palatynką Renu i wojnie z Turkami. Prymas tak był miłosierny, że nigdy nie siadł do stołu, zanim jakiego z ubogich nie nakarmił; koronował króla Jana Kazimierza. 

Jan, właściwy protoplasta wszystkich obecnie żyjących Łubieńskich, pisarz ziemski sieradzki, z 1-ej żony Anny Bielińskiej miał syna Heronima, a z 2-iej, z Zofii Wyleżyńskiej zostawił synów, Łukasza i Wojciecha, z których, Heronim i Wojciech są protoplastami dwóch odnóg tego rodu, a Łukasz zaślubił Zofię, córkę Dominika Ślesińskiego i Anny Pudwels i z niej miał córki, Apolonię, zakonnicę, Maryannę lv. za Janem Malskim, 2v. za Tomaszem Świętosławskim, 3v. za Bogusławem Ostromęckim i synów, Wojciecha, sędziego i podstolego buskiego 1633 r., i Kazimierza, elektora 1669 r. z ziemi wieluńskiej, po którym z dwóch żon, Anny Secymińskiej i Teresy Elżbiety Manteuffel - Kiełpińskiej córka Maryanna i synowie, Maciej-Joachim i Wojciech. 

Odnoga Heronima. Heronim, dziedzic Łubny, starosta wągłczowski 1640 r., z żony Katarzyny Lubiatowskiej pozostawił córkę Helenę lv. za Janem Cieszkowskim, 2v. za Janem Chwalibogiem, łowczym wołyńskim, i synów, Adama-Jana i Zygmunta; po Adamie-Janie, chorążym sieradzkim, z Maryanny Leszczyńskiej, sędzianki ziemskiej sieradzkiej, synowie: Tomasz, Józef, Kazimierz i Ignacy 1700 r.

Zygmunt, stolnik sieradzki, elektor 1648 r. z wojew. sieradzkiego, chorąży sieradzki 1652 r., podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. Sieradzkiem; miał dwie żony, Maryannę Trojanowską i Łucyę-Cecylię Opacką, wojewodziankę derpską, i pozostawił córki, Annę za Aleksandrem Dąmbskim, miecznikiem inowrocławskim, Helenę za Stanisławem Morskim, i dwóch synów, Jana-Bogusława i Kazimierza, kanonika krakowskiego 1675 r., sufragana 1701 r., biskupa chełmskiego 1705 r., ostatnio biskupa krakowskiego 1711 r. 

Bogusław v. Jan-Bogusław, generał-major wojsk saskich 1709 roku, bachmistrz żup bocheńskich, podstoli koronny 1714 roku, kasztelan sandomierski 1728 r., starosta ojcowski, jadownicki ioświęcimski, żonaty z Teresą Bielińską, marszałkówną wielką koronną, miał córki, Helenę-Izabełę za Józefem hr. de Sałmour, ministrem saskim, Maryannę za Tomaszem Zamoyskim, wojewodą lubelskim, i synów: Kazimierza, Macieja i Zygmunta, starostę ojcowskiego i wałeckiego, generał-adjutanta królewskiego 1749 r., generała wojsk koronnych, ożenionego z Maryanną Dembińską. 

Maciej, kanonik krakowski 1731 r., gnieźnieński 1737 r., archidyakon krakowski 1748 r.. dziekan gnieźnieński 1758 r. i warmijski 1761 r., kapłan wielkiej pobożności i nauki. 

Kazimierz, poseł na sejm 1736 r., podskarbi ziem pruskich, starosta lelowski i poseł do Moskwy 1763 r., zaślubił Jadwigę, córkę Józefa Rudnickiego, chorążego bydgoskiego, i z niej pozostawił dwie córki, Annę za Aleksandrem Łętowskim, stolnikiem krakowskim, i Konstancyę, żonę Rocha Kossowskiego, podskarbiego nadwornego koronnego. 

Odnoga Wojciecha. Wojciech, ostatni syn Jana, pisarza, dziedzic Szczytnik i Kalinowy, stolnik sieradzki 1643 r. i deputat na Trybunał kor., chorąży 1647 r., a kasztelan sieradzki 1649 r., starosta przedeckj, miał żonę, Teofilę Górssą, wojewodziankę mazowiecką, 2v. za Władysławem Mycielskim, miecznikiem kaliskim; z niej pięć córek: Maryannę za Stanisławem Olszewskim, podstolim kaliskim, Helenę* Denhoffową, miecznikowę łęczycką, Teofilę za Mikołajem Siemienowskim, kasztelanem wieluńskim, Zofię za Stanisławem Mączyńskim, starostą klonowskim, Aleksandrę, zakonnicę, Franciszkankę, i trzech synów: Stanisława, kanonika krakowskiego 1654-1659 r., sekretarza królewskiego, Jana, dziedzica dóbr Szczytniki, ożenionego z Joanną Urbańską, i Macieja. 

Maciej, dziedzic dóbr Kalinowy, starosta wągłczewski, z żony Teresy, córki Andrzeja Radolińskiego, kasztelana krzywińskiego, i Katarzyny Mycielskiej, miał liczne potomstwo, które rozrodziło familię Łubieńskich; z córek: Jadwiga, zakonnica w Trzebnicy, Katarzyna Pruszkowska, Konstancya lv. za Andrzejem Ordęgą, 2v. za Kazimierzem Wstowskim, synowie: Andrzej, kanonik kaliski, proboszcz kaplicy Łubieńskich w Gnieźnie 1688 r., kanonik krakowski 1709 r. i gnieźnieński 1711 r., Aleksander, dziedzic dóbr Szczytniki, podwojewodzy, podsędek 1733 r., sędzia ziemski kaliski, kasztelan gnieźnieński 1749 r., żonaty lv. z Anną Wężyk, córką Rafała i Klary Ossolińskiej, 2v. z Maryanną Radómicką, wojewodzianką poznańską, Jan, Maciej, Stanisław i Wojciech, z których, Maciej i Stanisław są gałęziami tej odnogi, a Wojciech, dziedzic Łubny, łowczy wieluński 1700 r., z żony Teresy Orzelskiej pozostawił córkę Helenę lv. za Tomaszem Milewskim, 2v. za Marcinem Borzęckim i synów: Aleksandra, Jana, żonatego z Moniką Gąsiorowską, kasztelanką bydgoską, i Jakóba, ożenionego z Julią Kałowską; po Aleksandrze, staroście wągłczewskim 1730 r., z Wiktoryi Katowskiej córka Anna za Wojciechem Ordęgą i synowie: Kazimierz, Michał i Wojciech. 

Jan, dziedzic dóbr Wilczkowicze 1740 r., z żony Joanny Szczanieckiej miał syna Aleksandra, a 'ten syna Adama, sędziego apelacyjnego, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r. 

Gałąź Macieja - hrabiowska. Maciej, dziedzic Kalinowy, łowczy sieradzki, poseł na sejmy, kilkakrotnie deputat na Trybunał, z żony Maryanny Stokowskiej miał córkę Gertrudę za Janem Taczanowskim, łowczym kaliskim, i dwóch synów, Floryana i Władysława-Aleksandra, kustosza łęczyckiego 1726 roku, kanonika krakowskiego i gnieźnieńskiego, proboszcza w Łasku, scholastyka krakowskiego i deputata na Trybunał koronny 1730 r., pisarza wielkiego koronnego 1742 r., dziekana gnieźnieńskiego, opata paradyskiego 1748 r., wreszcie arcybiskupa lwowskiego 1757 r., a ostatnio gnieźnieńskiego i prymasa od 1759 r.; prymas kapłan uczony, pobożny, hojny i miłosierny, winien był swoje wyniesienie względom Augusta III, lecz nie miał energii, ani zdolności politycznych, koniecznych w smutnych czasach, w jakich żył, dał się powodować Młodziejowskiemu, późniejszemu kanclerzowi wielkiemu koronnemu, i nie oparł się, jak należało, narzuconej elekcyi Stanisława Augusta, którego koronował 1764 r.; trzymał dwór liczny, a do jego stołu każdy szlachcic miał przystęp, gdyż ulubionem jego przysłowiem było, że stół prymasa, powinien być stołem szlachty. Prymas wyrobił dla Łowicza, swej rezydencyi, i dla samych prymasów ważne przywileje, jest autorem ważnego i w swoich czasach wielki rozgłos mającego dzieła pod tytułem: „Świat we wszystkich swoich częściach"; um. 1767 r. w Warszawie. 

Floryan, dziedzic dóbr Nowe Miasto, w wojew. rawskiem, z pisarza i regenta stolnik sieradzki 1735 r., chorąży rawski 1736 r., sędzia ziemski sieradzki 1744 r., starosta kruszwicki 1745 r., wojewoda poznański w 1760 r., kawaler orderu Orła Białego; z Teofili Walewskiej, córki Wojciecha, kasztelana sieradzkiego, i Domiceli Nowowiejskiej, miał córki: Kunegundę za Józefem Magnuskim, wojskim piotrkowskim, Magdalenę za StanisławemFranciszkiem Rychłowskim, kasztelanem spicymirskim, Małgorzatę za Kajetanem Radolińskim i syna Celestyna, dziedzica Kalinowy, szambelana królewskiego 1758 r., po którym z Pauliny Szembekówny, córki hr. Marka, starosty kujawskiego, 2v. za Janem Potockim, starostą guzowskim, 3v. za Andrzejem Ogińskim, kasztelanem trockim, syn Feliks. 

Feliks-Franciszek-Floryan-Józef, nr. 1758 r., ochrzczony w par. Minoga, jeden z najznakomitszych mężów Stanu ostatnich czasów, starosta nakielski 1784 r., rotmistrz kawaleryi narodowej i kawaler orderów św. Stanisława']’ Orła Białego 1791 r., wr. J 798 otrzymał tytuł hrabiego Królestwa Pruskiego z odmianą herbową - tarcza podzielona na cztery pola z tarczą małą w środku, na której herb Pomian; w pierwszem polu czerwonem baran biały, w drugiem polu niebieskiem herb Pomian, w trzeciem polu złotem Pogoń Litewska, w czwartem polu zielonem pas czerwony poprzeczny z prawego ku lewemu brzegowi, na nim trzy róże, nad pasem i pod pasem jeleń złoty w biegu. 

Hr. Feliks był za Księstwa Warszawskiego ministrem sprawiedliwości, urządził sądownictwo, zaprowadził kodeks Napoleona, starał się o rozkrzewienie oświaty, a w 1814 roku, opuściwszy dostojności, osiadł w swym majątku Guzowie, pod Warszawą i w nim umarł 1848 roku, pozostawiwszy z żony Tekli Bielińskiej, córki Franciszka, pisarza wielkiego koronnego, damy orderu Gwiaździstego Austryjackiego, znakomitej, autorki dramatycznej, zmarłej 1810 r„ trzy córki: Maryę za Maksymilianem Skarżyńskim, Paulinę za Józefem Dzierżykraj-Morawskim, referendarzem Stanu, Rozalię za Ludwikiem Sobańskim, i siedmiu synów: Franciszka, Tomasza, Piotra, Jana, Henryka, Tadeusza i Józefa; z których Franciszek, Piotr, Jan i Henryk są przedstawicielami czterech linij tej gałęzi. 

Hr. Tomasz, generał brygady wojsk polskich 1814 r., generał dywizyi i naczelny wódz 1831 roku, senator - kasztelan Królestwa Polskiego 1829 r., baron cesarstwa Francuzkiego, odznaczył się przy zdobyciu Samosiera w Hiszpanii; um. 1870 r., pozostawiwszy z żony Konstancy! Ossolińskiej, córki hr. Józefa, kasztelana podlaskiego, i Maryi Zaleskiej, syna Leona, literata i urzędnika Banku Polskiego, zm. 1860 r., icórkę Adelę, znaną literatkę, zm. 1896 r. 

Hr. Tadeusz, oficer wojsk polskich, następnie ksiądz kanonik krakowski, dziekan włocławski, proboszcz w Wiskitkach, biskup rodonopolitański, sufragan kujawsko-kaliski 1840 r., mąż prawy, zacny i pobożny kapłan, przełożył z języka iliryjskiego na polski poemat Osmanidę; um. 1861 roku. 

Hr. Józef, dziedzic Pudliszek, zaślubił Józefinę Pruską, córkę Jana, marszałka pow. kaliskiego, i Ludwiki Szczanieckiej, i z niej pozostawił córki: Teklę za Pawłem hr. Łubieńskim, Antoninę za Juliuszem lir. Łubieńskim, Wiktoryę, żonę Hipolita Popiela i Maryę, zakonnicę.

Linia I. Hr. Franciszek, kapitan gwardyi napoleońskiej, poseł na sejmy, oficer Legii Honorowej, zm. 1826 r., miał dwie żony, Annę Miłkowską i Paulinę Potocką, córkę Seweryna, z1-ej syn Kazimierz, z2-iej żony syn Seweryn. Hr. Kazimierz, dziedzic dóbr Kazimierzy i Guzowa, major wojsk polskich 1831 roku, z Maryi hr. Krasińskiej miał córkę Emilię za Feliksem Sobańskim i syna Franciszka, dziedzica Kazimierzy, szambelana rosyjskiego, zm. 1891 r., po którym z Anny ks. Lubomirskiej syn Leon, dziedzic Kazimierzy, Orszy i Jerzowa, poseł do dumy, żonaty lv. z Heleną, córką hr. Władysława Łubieńskiego i Maryi Orsetti, 2v. z Leopoldyną, córką hr. Jerzego Czapskiego, ma z1-ej żony córkę Zofię, ur. 1887 r,, za A. Russanowskim. 

Hr. Seweryn, dziedzic Kolana i Rudzieńca, zm. 1855 r., pozostawił z Amalii hr. Jezierskiej córki: Jadwigę, Urszulankę, Teofilę za Janem lir. Stadnickim, Maryę za Janem Górskim. Wandę za Michałem Weissenhoffem i synów: Witolda, Kazimierza, Zdzisława, po którym z Jadwigi Hausner córka Julia za Ignacym Dzierżykraj-Morawskim, i Mieczysława, dziedzica Psar, po którym z Maryi Grabińskiej .córki, Marya za Antonim Okęckim, Stefania i syn Jan ur. 1887 r. 

Hr. Witold, dziedzic Zassowa, Dąbia i Przerytego, poślubił Elżbietę Dzierżykraj-Morawską, córkę Tadeusza i Zofii Taczanowskiej, i z niej pozostawił córki: Amalię za Stanisławem Starowiejskim, Maryę, Różę i Zofię, Urszulanki, i syna Tadeusza, dziedzica Zassowa, po którym z Maryi Popielówny, córki Konstantego i Maryi Januszkiewiczówny synowie: Witold, ur. 1898 r., Tadeusz, Henryk, Alfred icórki, Marya i Konstancya. 

Hr. Kazimierz, dziedzic Krakowca i Budzynia, członek wydziału rady pow. jaworowskiej, z żony Jadwigi Rożnowskiej, córki Edwarda i Wiktoryi Ponińskiej, ma córki, Wiktoryę za Franciszkiem Morawskim i Paulinę, żonę Ignacego hr. Ledóchowskiego. 

Linia II. Hr. Piotr, generał brygady wojsk polskich 1815 r., generał i dowódca gwardyi narodowej 1831 r., członek rady Stanu 1862 roku, rzeczywisty radca Stanu, prezes dyrekcyi szczegółowej Tow. Kred. gub. warszawskiej 1862 r., kawaler orderów św. Stanisława, Virtuti Militari i Legii Honorowej, mąż zacny i nieposzlakowanej prawości, z żony Barbary Szymanowskiej, starościanki warszawskiej, córki Michała i Anieli Świdzińskiej, jego córki: Aniela za Napoleonem Świdzińskim, Marya za Feliksem Szymanowskim, Klementyna i synowie: Feliks, Eustachy i Paweł. 

Hr. Feliks, oficer wojsk polskich 1831 r., kawaler orderu Virtuti Militari, zm. 1890 r., pozostawił z Hortensyi Dzierzbickiej, córkę Helenę i synów, Macieja i Ksawerego, po którym z Heleny Gruszczyńskiej syn Maciej, ur. 1877 r. 

Hr. Paweł, członek towarzystwa rolniczego w Królestwie, zm. 1892 r., miał dwie żony, Teklę, córkę hr. Józefa Łubieńskiego, z niej córka Marya i synowie: Feliks, Włodzimierz, Józef i Piotr, i Maryę, córkę hr. Henryka Łubieńskiego, z której córka Tekla i synowie: Tadeusz, Wincenty i Tomasz, z których Piotr z żony Florentyny Grzegorzewskiej pozostawił córkę Anielę za Piotrem Świerczyńskim, a Tadeusz z Zofii Klukowskiej córkę Annę. 

Hr. Józef, dziedzic Milatycz, z żony Pelagii Jabłonowskiej ma syna Henryka ur. 1893 r. i córki: Józefę za Michałem Ciemniewskim, Teklę za Alfredem Krzysztofowiczeni, Maryę, żonę Kazimierza Garapich de Sichelburg, Pelagię, Natalię, Ladgardę i Jadwigę. 

Hr. Wincenty, ur. 1862 r., z żony Maryi, córki hr. Edwarda Krasickiego, ma córkę Adelę i synów, Józefa i Zygmunta. 

Hr. Tomasz, ur. 1865 r., ces.-kr. kapitan wojsk austryjackich, zaślubił Maryę, córkę Władysława Małkowskiego, i z niej ma córkę Maryę i synów: Stanisława, Mieczysława, Zbigniewa i Henryka. Linia HI. Hr. Jan, dziedzic Okuniewa, sędzia pokoju stanisławowski 1830 r., poseł na sejmy, członek zakładów dobroczynnych, miał dwie żony, Annę Klicką, i Izabelę Michałowską, córkę Tomasza, z 1-ej żony córki, Amelia za Karolem hr. Krasińskim, Ewelina za Wacławem Popieleni, i synowie, Stanisław, dziedzic dóbr Węgrów, oficer wojsk polskich, i Władysław, a z 2-iej żony córka Ludwika za Władysławem hr. Mielżyńskim. 

Hr. Władysław, dziedzic Dobrzelina, zaślubił Maryę Orsetti, córkę Władysława i Justyny Wodzińskiej, i z niej pozostawił córki, Helenę za hr. Leonem Łubieńskim, Maryę za Stanisławem Wodzińskim i synów, Gustawa, żonatego z Maryą, córką Stanisława Szlubowskiego i Stanisławy Prendowskiej, zmarłego 1903 roku, i Stanisława, ożenionego z Maryą, córką Tomasza Orsetti i Konstancy! Linowskiej. 

Linia IV. Hr. Henryk, dziedzic Kazimierzy Wielkiej i Guzowa, jeden z najzdolniejszzch naszych finansistów ostatnich czasów, viceprezes Banku Polskiego 1828-1844 r., członek wielu przedsięwziąć finansowych, poseł na sejmy, gorliwie popierał nasze górnictwo; lecz zbyt śmiały w projektach, a niedostatecznie popierany przez rząd, stracił swój urząd, będąc obwiniony o nadużycie władzy i został zesłany w głąb Rosyi; dla pokrycia pretensyj, jakie rząd rościł do niego, oddał nietylko swój majątek, ale i swych dzieci, które się na to szlachetnie zgodziły, ratując dobrą sławę ojca. Hr. Henryk z żony Ireny Potockiej, córki Jana, miał córkę Maryę za Pawłem hr. Łubieńskim, i synów: Konstantego-Ireneusza, biskupa sejneńskiego, który, opierając się wymaganiom rządu przeciwnym zasadom Kościoła, był zesłany do Niźniego Nowogrodu, gdzie urn. 1869 roku, Juliana, profesora Szkoły Głównej, dyrektora instytutu rolniczego w Puławach, po którym z Antoniny, córki hr. Józefa Łubieńskiego, córka Maryą za-Pawłem hr. Łubieńskim-,Edwarda i Tomasza. 

Hr. Edward, dziedzic Kalnicy, literat, zaślubił Konstancyę Szlubowską, córkę Antoniego, i z niej pozostawił córki, Maryę za Franciszkiem Chłapowskim, Józefę za Bolesławem Stanem i synów, Ludwika i Jana. 

Hr. Ludwik, właściciel dóbr Rotherwas, w Anglii, zaślubił Ewelinę z Stradford i z niej pozostawił córkę Konstancyę i synów, Jacka, ur. 1896 r., i Stanisława, którzy piszą się Łubieńskimi-Bodenham.

Hr. Jan, major huzarówwęgierskich, c.-król. szambelan austryjacki 1902 r., z żony Herminy bar. Burguignon von Baumberg ma córkę Konstancyę i synów, Stanisława, ur. 1889 r., i Jana. 

Hr. Tomasz Wentworth, ostatni syn hr. Henryka, ur. 1821 r., zaślubił Adelę Łempicką, córkę senatora-kasztelana Ludwika, i z niej pozostawił córki: Zofię i Irenę, Wizytki w Krakowie, Celinę, Felicyankę w Krakowie, Teresę za Henrykiem Cichockim i synów: Henryka, sędziego pokoju białostockiego, żonatego z Zofią Ejssymontówną, Bernarda, ks. Redemptorystę, Rogera Wentworth, literata i posła na sejm galicyjski, żonatego lv. z Aleksandryną hr. Dunin-Borkowską, córką hr. Seweryna, 2v. z Maryą Hołowińską, córką Zenona, Zygmunta, kanonika gnieźnieńskiego, proboszcza kaplicy Łubieńskich w Gnieźnie i proboszcza Narodzenia Maryi Panny w Warszawie, prałata papieskiego, Adama, Michała i Tomasza. 

Hr. Adam, ur. 1854 r., inżynier, naczelnik ruchu kolei samarsko-złotoustowskiej, zm. 1910 r., z żony Heleny Gorajskiej pozostawił córki: Maryę, Elżbietę, Różę i synów: Henryka, ur. 1884 r., Adama i Bernarda. 

Hr. Michał, ur. 1855 r., zaślubił 1886 roku w Kijowie Władysławę Wierzbicką i z niej ma synów, Konstantego, Michałaicórki, Maryę i Irenę. 

Hr. Tomasz, c.-kr. porucznik wojsk austryjackich, zaślubił 1890 r. w Warszawie Pelagię, córkę Seweryna Doria-Dernałowicza i z niej ma córki, Pelagią i Magdalenę. 

Gałąź Stanisława - szlachecka. Stanisław, dziedzic dóbr Chojny, dzielny żołnierz 1700 roku, z żony Anny Karskiej miał córki, Katarzynę i Zofię Waliszewskie, i synów, Jana i Wojciecha. 

Jan, dziedzic Wilczkowie, z żony Joanny Szczanickiej, córki Wojciecha i Elżbiety Cieleckiej, pozostawił córkę Joannę za Antonim hr. Portia i synów: Stefana, kanonika gnieźnieńskiego 1769 r., biskupa biblieńskiego, sufragana gnieźnieńskiego 1790 roku, opata trzemeszyńskiego, a po wyjeździe z kraju arcybiskupa Podoskiego, administratora archidyecezyi, Michała, posła na sejm 1764 r., dziedzica dóbr Ogrodzieniec i Słonczyn, kapitana wojsk koronnych i szambelana Stanisława Augusta 1775 r., żonatego z Józefą, córką hr. Józefa Mikorskiego, kasztelana rawskiego, i Krystyny Miaskowskiej, z której córki, Ewelina i Julianna, Józefa, po którym z Joanny Koszutskiej syn Wincenty, i Aleksandra. 

Aleksander, burgrabia grodzki sochaczewski 1785 r., z żony Elżbiety Maryanny Czaplickiej miał synów, Antoniego-Augusta, urzędnika w rządzie gubernialnym gub. augustowskiej, i Adama-Szczepana, wylegitymowanych w Królestwie 1843 r.; po Adamie z Bogumiły Górskiej syn Seweryn, dziedzic wsi Przeremba. 

Wojciech, drugi syn Stanisława i Karskiej, dziedzic dóbr Chojny iGłówczyna, podstoli piotrkowski 1761 r., z żony Anny Cywińskiej miał syna Piotra, dziedzica dóbr Chojny i Główczyna, podczaszego Szadkowskiego 1770 r., kawalera orderu św. Stanisława 1791 r., po którym z Józefy Korytowskiej, cześnikówny kaliskiej, córka Urszula i synowie: Antoni żonaty zJózefą Dąmbską, z niej córka Marya Grabska, Józef i Władysław, przedstawiciele dwóch linij tej gałęzi. 

Linia I. Józef, dziedzic dóbr Chojny, Starzenice i Sieńce, miał dwie żony, N. Ostrowską i Ludwikę Czarnecką, z nich córki: Aleksandra za Augustem Rozdajczerem, Karolina za Janem Jarmundem, Ludwika za Leonem Taczanowskim i dwóch synów, Jan-Hilary i Napoleon-Adam. 

Jan-Hilary, dziedzic Stawiszyna i Szczekocin, tajny radca i senator Królestwa, wylegitymowany 1837 r., żonaty lv. z Pelagią Zajączkówną, 2v. Miłkowską, 3v. z Kazimierą Jarmundówną, pozostawił córki, Elizę za Aleksandrem Radolińskim, Gabryelę za Konstantym Zakrzewskim i dwóch synów, Alfreda i Artura; po Alfredzie, dziedzicu Stawiszyna, z Maryi Brzezińskiej córka Maryanna i synowie, Konstanty i Antoni, a po Arturze, dziedzicu dóbr Szczekociny, z Ludwiki Kossowskiej córka Gabryela za Władysławem Jordan-Stojowskim i syn Stefan. 

Napoleon-Adam, dziedzic Starzenie, zm. 1868 r., z żony Józefy Rozdaj czerówny pozostawił córkę Ludwikę Białecką i synów, Honoriusza, dziedzica Ruczka, zm. 1906 r., i Józefa. 

Józef, dziedzic Starzenie, zm. 1909 r., z żony Jadwigi Kręskiej pozostawił córki, Jadwigę za Stanisławem Radońskim, Maryę za Antonim Orzechowskim i trzech synów: Edwarda, Jana i Kazimierza. Edward, dziedzic Łaszewa, z Teresy Skarżyńskiej ma córkę Izabelę i syna Stanisława, a Kazimierz, dziedzic Starzenie, zaślubił Aleksandrę Magnuską i z niej ma córkę Jadwigę i synów, Władysława i Kazimierza. 

Linia II. Władysław, dziedzic Chojna iGłówczyna, chorąży wojsk koronnych, podkomorzy królewski 1788 r., miał dwie żony, Franciszkę Radzimińskę, wojewodziankę gnieźnieńską, i Barbarę Garbowską, i z l-ej żony pozostawił córki, Emilię za Józefem Sadowskim, Józefę Brzeską i dwóch synów, Józefa-Kazimierza i Antoniego-Wita. 

Józef-Kazimierz, dziedzic Budziszewa, Kiączyna, Włókna, Gorzechowa i in., kapitan wojsk polskich 1830 r., zm. 1846 r., z żony Konstancy! Bojanowskiej, podkomorzanki królewskiej, miał córkę Maryę za Józefem Wierzbińskim i synów, Franciszka-Stanisława i Bogusława. 

Franciszek-Stanisław, dziedzic Budziszewa, zm. 1892 r., z Eleonory Jaczewskiej pozostawił córki, Gabryelę za Bolesławem Sowińskim, Maryę, zakonnicę, i synów, Franciszka-Maryana i Macieja, dziedzica Budziszewa, po którym z Jadwigi hr. Baworowskiej córki, Wanda i Zofia. 

Franciszek-Maryan, dziedzic Stryszowa, zaślubił Rozalię Gorczyńską i z niej ma córki: Annę-Zofię, Maryę za Kazimierzem Skrochowskim, Rozalię, Stanisławę i syna Wojciecha, ur. 1894 r. 

Bogusław, drugi syn Józefa-Kazimierza, dziedzic Kiączyna, poseł na sejmy, zm. 1885 r., z żony Anny Wierzbińskiej pozostawił córki: Konstancyę za Wacławem Świnarskim, Stanisławę za Pawłem Zakrzewskim i synów: Artura, Tadeusza i-Wojciecha, zm. 1903 r., po którym z Joanny Chelkowskiej córki: Marya za Alfredem Piwnickim, Anna, Józefa i syn Bogusław ur. 1893 r. 

Antoni-Wit, drugi syn Władysława i Radzymińskiej, dziedzic Woli Czewojewskiej, Wiewiorczyna i Wapienka, zm. 1879 r., z żony Roksolany Sulerzyskiej pozostawił córki: Franciszkę za Janem Moszczeńskim, Jadwigę za Julianem Ponikiewskim, Praksedę, żonę Józefa Gołcza i synów, Władysława, dziedzica Wapienka, i Witolda, dziedzica wsi Dolniki, po którym z Karoliny Nasierowski syn Bogdan icórka Zofia.

Oprócz powyższych. Jan, dziedzic wsi Lubno, w wojew. łęczyckiem 1557 r. (Ks. poborowe). Stanisław, poborca łęczycki 1581 r. Jan, rotmistrz królewski 1593 r. Paweł, Piotr i Wojciech, synowie Mateusza, 1596 r. Krystyna, żona Franciszka Krukowieckiego, podczaszego nowogrodzkiego 1600 r. 

Katarzyna, żona Wojciecha Brańskiego, podczaszego inowrocławskiego 1614 r. Melchior, syn Wojciecha, ustąpił 1629 r. wieś Lubno Wioteskiemu. Wojciech 1632 r. z wojew. krakowskiem, N. z księstwem oświecimskiemzatorskiem, Samuel z ziemią chełmską i Stanisław z ziemią gostyńską 1669 r., Maciej z wojew. poznańskiem i Tomasz z wojew. Sandomierskiem 1697 r. podpisali elekcye. Teresa, żona Mikołaja-Stanisława Kobielskiego, łowczego rawskiego 1680 r. 

Piotr żonaty z Kunegundą Grodzicką, podstolanką wieluńską 1750 r. Józefa za Kajetanem Grodzickim, łowczym sieradzkim 1758 r. Po Walentym syn Mateusz, cześnik bielski 1771 r. (Metr. Kor., Sigil., Kancl., Conv. Piotrk. i Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubek, Ks. Gr. Przedeckie i Brzeskie, Hr. Bork.). 

ŁUBIEŃSKI Antoni, komisarz ekonomiczny, otrzymał w 1845 r. przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie Polskiem. 

ŁUBIEŃSKI-SZOLC. W spisie właścicieli dóbr w Wiel. Ks. Poznańskiem 1846 r. znajduje się N. Łubieński-Szolc, dziedzic, nie wiem jednak zkąd ten przydomek Szolc pochodzi i czy ów Łubieński należy lub nie, do której z rodzin Łubieńskich powyżej cytowanych.

ŁUBIEWSKI. Adam z żoną Jadwigą otrzymali w dożywocie 1626 r. wójtostwo w Korytnicy (Metr Kor.). Jan, Mateusz i Stanisław podpisali z ziemią nurską elekcyę 1697 r. 

LUBIŃSKI. Antoni zostawił z Maryanny N., dwóch synów, Szymona i Wawrzyńca, po którym z Reginy N. Aleksander, dożywotni posiadacz części w Wadowicach, wylegitymowany w sądzie ziemskim pilzneńskim, jako Lubiński 1783 r.; Aleksander zJózefy Dziakiewiczówny miał syna Kazimierza Walentego, ożenionego z Magdaleną z Wojnarowskich, który zostawił z niej syna Teodora-Aleksandra, ur. 1817 r. Szymon żonaty z Agnieszką N.; z niej syn Kazimierz zostawił z Reginy z Kozłowskich syna Wojciecha, wylegitymowanego w Wydziale Stanów galicyjskich 1832 r. Tego z Agnieszki z Kościńskich syn Eugeniusz Walenty urodzony w Kochawinie 1813 roku, dzierżawca Demenki, żonaty z Henryką z Grochowalskich, pozostawił syna Ludwika-Ksawerego, urodzonego w Rozdole 1839 r., wylegitymowanego wraz z ojcem 1858 r. w Wydziale Stanów galicyjskich. Ludwik, dr. praw i adwokat krajowy, udowodnił 1880 r. w galicyjskim Wydziale krajowym, iż właściwem ich nazwiskiem jest Łubieński, a nie Lubiński, i zostawił z Jadwigi Słotyłówny Bielińskiej: Łucyę, za Slawikiem, radcą sądowym na Bukowinie, Maryę za Haywasem, właścicielem dóbr, Michalinę za Korwinem i Annę-Gwidonę, powieściopisarkę, za dr. Eugeniuszem hr. Łubieńskiem, zmarłym 1895 r., po którym jedyny syn (posthumus) Roman-Tomisław-Jan urodzony w Poznaniu 1895 r. (Zbiory M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

ŁUBKOWSKI h. BOŃCZA. Senator w rodzinie, Aleksy, kasztelan wyszogrodzki 1525 r. 

Licznie rozrodzona zagrodowa szlachta w wojew. lubelskiem; wzięła nazwisko od wsi Łubki, a brała przydomki Buza, Drogosz, Samson, Siegniew i in. Mikołaj z Łubek udowodni! szlachectwo z herbem Bończa w grodzie radomskim 1428 r. Aleksy z Łubek, kasztelan wyszogrodzki, podpisał 1525 r. dekret przeciw dysydentom. Jan, Marcin i Anna 1564 r. Stanisław, pisarz grodzki mielnicki 1584 r. N., sokolnik królewski 1590 r. 

Stanisław Buza miał synów: Jana, Krzysztofa i Mikołaja 1601 r. Jan, zwany Siegniew, dziedzic Niezabitowa, odstąpił 1602 r. części wsi Łubki bratu Krzysztofowi, po którym z Anny Wronowskiej synowie: Abraham, Jan, Marceli i Melchior, który pozostawił syna Jana, który 1669 r. podpisał elekcyę z wojew. lubelskiem. 

Mikołaj, syn Stanisława Buzy, miał synów, Jana i Stanisława; po Janie, dziedzicu na Łubkach 1602 r., dwóch synów, Mikołaj i Wojciech, z których Mikołaj zaślubił Zofię Bychawską i z niej pozostawił synów: Jakóba, Macieja, Pawłai Stanisława 1631 r. Stanisław Buza, dziedzic Niezabitowa 1647 r., miał syna Stanisława, a Wojciech syna Krzysztofa. 

Wojciech, syn Aleksandra, 1591 r. Marcin, syn Jakóba, dziedzic na Łubkach 1598 r., miał syna Mikołaja 1617 r. Gaspar pozostawił synów, Jakóba i Stanisława, żonatego z Anną Jaroszewską, zwanych Bej 1602 roku. Stanisław Niesek, miał syna Jakóba 1603 r., po którym dwóch synów, Krzysztof i Wojciech Nieszkowicze, dziedziceWronowa 1626 r.; po Krzysztofie syn Krzysztof zwany Samson. 

Bernard Siegniew, dziedzic Pankraczowic 1607 r., miał synów, Gabryela i Jana. Waleryana Sięgnięto syn Jan 1687 r. 

Stanisław, syn Mateusza, zwany Wiech 1613 r. Wojciech Nawrot miał syna Krzysztofa, żonatego z Jadwigą Oszczepalską 1619 r. 

Po Pawle, dziedzicu na Łubkach 1617 r., synowie: Andrzej, Marcin żonaty z Katarzyną, córką Adama Szadurskiego, Stanisław i Wojciech, zwani Drogosz.

Jan rotmistrz królewski 1649 r., ożeniony z Reginą Sierakowską. Bronisław żonaty z Felicyanną Gałecką 1679 r. Stanisław, syn Samuela, 1685 r. Stefan, syn Michała, dziedzica na Łubkach, 1688 roku (Conv. Vais., Zap i Wyr. Tryb. Lubel., Sigil., Kancl.). 

Marcin zapewnił w grodzie lubelskim 1691 roku żonie swej Annie Bełdowskiei 800 zł. posagu i zeznał z nią zapis dożywocia. Syn jego n drzei ur 1696 r. w parafii wojciechowickiej, zostawił z Anny z Psarskicb, Jana Kaniego, dziedzica Glinek Małych, wylegitymowanego wsądzie ziem, lwowskim 1782 r., później członka Stanów galicyjskich, po którym z Krystyny Biberstein-Starowiejskiej synowie, Stanisław, 1797 r. dziedzm Glinek i Kajetan-Klemens, ochrzczony 1768 r. w Borowej, dziedz.c Sułowa, który sprzedał 1808 r. Łapińskiemu, apóźniej dziedzic Mieszkowy i Glinek, w których to ostatnich dobrach 1853 r. umarł, zostawiwszy z Julu z Gołuchowskicli syna Erazma-Feliksa, chrzczonego w Borowej 1797 r, od 1827 r. żonatego z Karoliną z Majewskich, córką Jana, z której: Zygmunt-Piotr ochrzczony w Boiowej 1828 r„ Stanisław-August 1833 r. i Mieczysław-Tymoteusz 18.36 n ochrzczeni w Słupcu i wszyscy trzej wylegitymowani w Wydziale Stanów galicyjskich 1855 r.

N. głosował 1733 r. z wojew. wołyńskim na Stanisława Leszczyńskiego Samuel, regent grodzki łukowski, pozwał 1725 r. Rottaryusza przed Trybunał koronny o Hruszawę. Eliasz, żonaty z Zoflą Molendzianką, córką Dominika i Katarzyny z Bazaliskich, zostawił Annę za Janem Leśniewiczem i Samuela, dziedzica Hruszawy, pułkownika wojsk kor. 1738 r podwojewodzego czerniechowskiego 1746 r. i starostę taborowskiego 175 r., procesującego 1746 r. w grodzie żytomierskim Proskurę o dobra; tego Samuela synowie: Ignacy Buza podpisał z wojew. wołynskiem elekcyę 1764 r., Antoni i Wawrzyniec (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie, Wyr. Tryb. Lubel.). 

Jan Kanty, dziedzic dóbr Glinki 1733 r. (Akta Nowokorczyńskie), ieo-o syn Kajetan z Julii Gołuchowskiej miał syna Romana, dyrektora Banku Polskiego, dziedzica dóbr Sułistrowice, w pow. opoczyńskim, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r.

Jan i Antoni, synowie Aleksandra i Katarzyny Ługowskiej, dziedzica wsi Łubki 1761 r. Ludwik, podporucznik wojsk koronnych 1792 r. Jakób z potomstwem, syn Michała, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r. Stanisław, radca wojew. sandomierskiego 1824 roku. Koman i Zygmunt, właściciel wsi Glinne i Myszkowo, w Galicyi 1855 r. 

ŁUBKOWSKI h. GRABIE. Piotr i Paweł, synowie Józefa i Agnieszki Dubalskiej, a wnukowie Antoniego i Magdaleny Bazaliskiej v. Bazyliskiei udowodnili swe szlachectwo w sądzie grodzkim trembowelskim 1782 r. Po Pawle z Franciszki N. byli, Wojciech ur. 1764 r., Zofia ur. 1766 r Widocznie powyższy Piotr, chociaż nazwany Piotr-Aleksander syn Józefa i Agnieszki Dubalskiej, legitymując się również 1782 r. wsądzie ziemskim lwowskim, podał, iż jest wnukiem Jakóba i Maryanny z Ługowskich. Ten Piotr, umierając 1802 r., zostawił z Katarzyny z Moruńskich, zmarłej 1814 r., Wiktoryę, od 1799 r. żonę Sebastyana Ostaszewskiego, dziedzica na częściach Wzdowa i Jaćmierza, Rozalię, Franciszkę i Floryana-Jana, ochrzczonego 1768 r. w katedrze lwowskiej (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie).

ŁUBKOWSKI h. KORCZAK. Piszą się z Łubek. Antoni, syn Andrzeja, sprzedał 1760 r. części Rozwadowa Wielkiego; z żony Ewy Celińskiej jego syn Wojciech, ochrzczony 1757 r. w par. Ułan, legitymował się 1803 r. w Zachodniej Galicyi. 

Wojciech, syn Jana i Izabeli Choteckiej, ur. 1722 r., nabył 1776 r. części Rozwadowa Wielkiego; z żony Anastazyi Domańskiej jego synowie, Marcin i Szymon wylegitymowani w Zachodniej Galicyi 1803 roku (Akta poGalicyjskie). 

ŁUBKOWSKI h. RAWICZ. Marcyan Grot żonaty z Halszką DuninWąsowiczówną, która 1610 r. już 2v. Andrzejowa Popielowa, pozwała Walawskich it. r. w Trybunale koronnym wraz z dziećmi, Janem i Anną Łubkowskimi uzyskała na nich wyrok banicyi (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

ŁUBKOWSKI, właściwie ŁUPKOWSKI h. SAMSON z Łupek. Maciej podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. lubelskiem, a Krzysztof z temże województwem obiór Augusta II dwa razy, raz jako Łubkowski, a drugi jako Łupkowski. 

Kazimierz Samson z żoną Konstancyą z Strzeleckich pokwitowany 1736 r. w grodzie lubelskim z reszty sumy za część Tołpińską. 

Franciszek, Aleksander, Marcin, Ignacy i Józef, synowie Michała z Łupek Łubkowskiego i Maryanny z Czechowiczów Pasławskiej, wnukowie Michała z Łupek i Maryanny z Repczyc Zaleskiej, udowodnili swe szlacheckie pochodzenie w grodzie trembowelskim 1782 r. Z nich Aleksander miał z Maryanny N., Kacpra, chrzczonego 1781 roku w Strusowie, a ten z Agnieszki z Jarockich, synów, Pawła 1820 r. i Michała 1822 r. także w Strusowie chrzczonych, których pochodzenie uznały Stany galicyjskie 1838 r., zaś po Marcinie, dzierżawcy części Mieczyszczowa, została z Praksedy N. tylko córka Magdalena, zamężna Antoniowa Pilsnicka, zmarła 1816 r. w Brzeżanach (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Franciszek-Józef, syn Jana, wnuk Adama, Antoni i Szymon Buza, synowie Stanisława, wnukowie Antoniego, prawnukowie Michała, dziedzica na Łubkach, oraz Wiktor, syn Tomasza i Łucyi zWładków, legitymowali się w Galicyi Zachodniej 1803 r. (Akta po-Galicyjskie). 

ŁUBKOWSKI. Byli także na Mazowszu Łubkowscy, i ci pisali się z Łubek, wsi w wojew. płockiem, ale ci Łubkowscy nie należeli z pewnością do żadnej z powyższych rodzin, i nie wiem, jakiego byli herbu; prawdopodobnie nawet mieli inne nazwisko, a Łubkowskimi nazywali się tylko chwilowo w początkach XVI stolecia, od swej posiadłości wspomnionej wsi Łubki. 

ŁUBNICKI h. ABDANK. Andrzej z Kruszewa z synami: Bartłomiejem, Piotrem i Janem kupili od Łubnickich wieś Łubnicę, w ziemi łomżyńskiej 1426 r., i nadto otrzymali 20 włók od ks. Janusza, i od niej nazwali się Łubnickimi, zachowując przydomek rodzinny Krusz. Jan z Łubnicy sprzedał 1469 r. 5 włók gruntu Andrzejowi, Marcinowi i Markowi z Łubnicy. Jakób, syn Pawła, 1649 r., Łukasz, syn Wojciecha, dziedzic wsi Szeligi 1691 r. i inne cytowani w aktach łomżyńskich (Mil., Akta Gr. i Ziem. Łomżyńskie). 

ŁUBNICKI h. POBÓG. Wzięli nazwisko od wsi Łubnicy, w ziemi łomżyńskiej, którą jednak bracia: Stanisław, Marcin i Mikołaj za przywilejem książęcym sprzedali Kruszewskim 1426 r. Jan z Łubnicy 1463 r. Piotr, syn Feliksa, i Bernard, syn Stanisława, cytowani w aktach łomżyńskich 1558 roku. 

ŁUBNICKI h. ROLA. Senator w rodzinie, Marcin, kasztelan brzeziński 1413 r. 

Dawny i niegdyś zamożny dom w wojew. łęczyckiem, wziął nazwisko od majątku Łubnicy; niektórzy jednak jego członkowie od swego dziedzictwa Bolkowej pisali się Bolkowski. Marcin z Łubnicy, kasztelan brzeziński 1413 r. Stanisław 1424 r. Jan i Maciej, synowie Jana, 1544 roku. Jan, Grzegorz, Piotr i Tomasz, synowie Wojciecha, 1549 r. Marek zGłaznowa i Krotkowa 1555 r. Stanisław, właściciel części wsi Borówko, w wojew. łęczyckiem 1557 r., ożeniony z Jadwigą Kobylańską, ostatnią z familii, odziedziczył za nią obszerne majątki, a między innemi miasto Działoszyn, dla którego pozyskał przywilej na jarmarki 1567 r. Maciej otrzymał wieś Bolkowę 1589 r. Zbigniew, syn Jana, Łubnicki v. Górecki 1597 roku. Zbigniew otrzymał 1617 r. zapis pewnej sumy od Jackowskiego. (Met. Kor., Con. Vars. i Piotr.). Maciej-Szymon, dziedzic na Łubnicy, kupił od Andrzeja Szafrańca, starosty lelowskiego, Pieskową Skałę, w krakowskiem, i umarł bezdzietny 1626 r. 

ŁUBNIEWSKI. Łucya otrzymała 1624 r. pensyę roczną od skarbu. Łukasz, weteran wojskowy, i żona Anna Ławdecka otrzymali 1626 r. wójtostwo we wsi Wliczno, w star, drohobyckiem, w 1648 r. sprzedali to wójtostwo we wsi Włyczno małżonkom Potrykowskim, a nabyli wójtostwo we wsi Polana, w starostwie Iwowskiem i obszar nazwany Rudki między wsiami Łubianym i Demną, w temże starostwie (Metr. Kor.). 

ŁUBOWICKI. Niektórzy z Lubowickich pisali się Łubowicki, jak Jan-Franciszek na Łubowicach, kasztelan wołyński (Metr. Kor.).

ŁUCEWICZ h. NOWINA. Osób 38 wylegitymowanych w Cesarstwie zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1858 r. 

ŁUCHOWSKI. Po śmierci Tomasza, podsędka ziemskiego lwowskiego, ten urząd otrzymał 1662 r. Jan Gołecki (Sigil.). N. z wojew. lubelskiem podpisał elekcyę 1697 r. 

ŁUCKI h. ODROWĄŻ (Dziadulewicz). Mateusz, elektor 1632 roku z wojew. ruskiego; podstarosta i pisarz grodzki kamieniecki 1635 r., ostatnio sędzia ziemski kamieniecki (Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). 

ŁUCKI h. SAS. Podług nowego herbarza galicyjskiego nie kładą w koronie na pawim ogonie strzały. 

Licznie rozrodzona rodzina, pochodząca z Łąki Szlacheckiej, w ekonomii Samborskiej, w narzecza ludowem Łuką nazywanej, i biorąca celem rozróżnienia się między sobą różne przydomki. 

Jan i Semko, dziedzice Łąki 1580 r. Aleksy 1585 r. Demetry, syn Hryćki, 1650 r. Aleksander, Ignacy, Jan, Jarosz i Mikołaj podpisali elekcyę 1669 r., a Bazyli, Hrehory i Tomasz 1697 roku wszyscy z wojew. ruskiem. Janowi, synowi Andrzeja i Anastazyi Popielówny, odstąpił w grodzie kamieniecko-podolskim 1709 r. Bogucki 300 zł. na Krasnostawcach. Tenże Jan, regent ziemski 1719 r., komornik ziemski podolski, dziedziczył 1723 r. na części Wasylkowiec. Katarzyna lv. Bazylowa Koblańska, 2v. Bazylowa Bułat Grabowiecka, przekazała swą ojcowiznę w Łąckiem synowi Janowi Koblańskiemu, który sprzedał części Lackiego 1736 r. w grodzie halickim Drohomireckiemu. Jan, komornik graniczny brasławski 1760 roku (Wyr. i Zap. Tryb. Lubek). 

Legitymowali się w Galicyi z przydomkami. 

I) Antonowię. Konstanty, urodzony w Bednarowie 1760 r., syn Bazylego i Katarzyny Żurakowskiej, wnuk Andrzeja 1790 r., a Paweł urodzony w Tatarynowie 1745 r. i Antoni urodzony 1755 r. w Bednarowie, synowie Piotra i Anny Budziniewskiej, wnukowie Bazylego i Maryanny Witwickiej, 1794 r. udowodnili swe szlacheckie pochodzenie w Wydziale Stanów galicyjskich. 

II) Antonowicz. Michał, syn Stefana i Maryanny Kulczyckiej, wnuk Andrzeja i Anny Podhorodeckiej, w grodzie trembowelskim, zaś Jan, syn Bazylego i Maryanny Turzańskiej, wnuk Andrzeja, z synami: Maciejem, właściwie Mateuszem, Antonim i Tomaszem, urodzonymi z Teresy Miałkowskiej, oraz Hrehorym i Bazylim, jakoteż Antonim i Samuelem, synami dwóch swych nieżyjących już i po imieniu nienazwanych braci, wylegitymowani w sądzie ziemskim lwowskim 1782 r. Z tych Mateusz umarł w Podszumlańcach 1827 r., zostawiwszy z Rozalii z Łuczyńskich dzieci: Teresę, Magdalenę, Michała, Romana i Jana. Jeden z tych braci objął cząstkę po ojcu w Podszumlańcach i był żonaty z Agnieszką z Płauszewskich.

III) Daszkiewicz i Szczerbiak v. Daszkowicz. Szymon, Jan i Jacek, synowie Tomasza i Pelagii Sieleckiej, wnukowie Mikołaja, udowodnili swe pochodzenie wsądzie ziemskim przemyślskim 1782 r. Szymon Daszkowicz, syn Andrzeja i Anastazyi z Mieleszewiczów-Bilińskich, zabezpieczył w grodzie przemyślskim posag żonie Maryannie z Bilińskich, córce Stefana Tarasowicza - Petryszaka i Anastazyi z Tarasowiczów - Kilaków - Bilińskich, 1777 r. Umarł on w Bilinie Wielkiej 1788 r., zostawiającz tej żony: Maryannę za Zacharyaszem Deszevy’m, Teklę za Piotrem Haczakiem i Annę za Antonim Czerwakowiczem-Jaworskim, od 1811 r. wdowę. Brat tego Szymona, Jan Daszkowicz, zostawił Teodora i Grzegorza, występujących 1814 r. wsądzie szlacheckim lwowskim. 

IV) Odyniak v. Odynak. Stefan, syn Bazylego i Maryanny TylczakównyŁuckiej, wnuk Jana i Anny Bandrowskiej, lv. Stefanowej Łuckiej, prawnuk Andrzeja i Maryanny Baczyńskiej, legitymował się wsądzie grodzkim przemyślskim 1782 roku. Z Maryanny Tarasowiczówny-Bilińskiej, 2v. Bazylowej Wodziak-Łuckiej, zostawił on Mikołaja ur. 1778 r. i Eliasza ur. 1781 r., którzy sprzedali 1804 r. części w Łące, Bilinie i Maryniczu, t. j. spadek po braciach swej babki: Janie, podsędku ziemskim przemyślskim, Dymitrze i Michale, Janowi, synowi czwartego brata Adama, a sumę 32 tys. zł. zabezpieczoną na Sarnach 1808 i 1811 r. podzielili między sobą. Po Eliaszu zmarłym 1825 r. pozostali: 1) z Anny z Kobylańskich córka Zofia, żona Antoniego Czajkowskiego, zaś 2) z Józefy z Bilińskich, 2v. Teodorowej Winnickiej, zmarłej 1834 r., córka Maryanna, zamężna Czajkowska, już nie żyjąca 1836 r., i synowie, Dymitr ożeniony 1842 r. z Rozalią z Ortyńskich, występującą 1856 r. już jako wdowa po nim, i Mikołaj, żonaty 1846 roku z Aleksandrą z Fedkowiczów - Hordyńskich, obaj wylegitymowani 1845 r. w Wydziale Stanów galicyjskich. 

Jan i Stanisław, synowie Jana i Maryanny Słotyło-Bilińskiej, wnukowie Siemiona Odynaka i Ewy z Tarasowiczów-Bilińskich, udowodnili swe pochodzenie szlacheckie w sądzie ziemskim przemyślskim 1782 r. Z nich Stanisław zostawił z Barbary-Tacyanny z Sozańskich syna Michała, którego szlachectwo uznały Stany galicyjskie 1808 r., zmarłego 1827 r., po którym z pierwszej żony Maryanny z Hordyńskich, córka Anna lv. Nowosielska, 2v. Słotyłowa-Bilińska; zaś z drugiej żony, Zofii z Piskorowiczów Lityńskich: Tekla, Irena, Paweł, Onufry i Jan ożeniony 1839 r. z Anną Pasławską. Jan, starszy brat Stanisława, umarł w Bilinie Wielkiej 1794 r., mając lat 84; z Maryanny z Glinków jego dzieci: Barbara za Grzegorzem Wandycz-Bilińskim, Anna za Stanisławem Piszkiewicz-Bilińskim i Teodor, urodzony w Łące 1749 r., po którym z Anastazyi z Ortyńskich: Jan, urodzony 1780 roku w Łące, żonaty z Ewą z Horodyskich, z której synowie, Prokop, ur. 1806 r., urzędnik austryjackiej buchalteryi, i Stefan ur. 1810 r., którego z Tekli z Ortyńskich syn Jan, urodzony takżew Łące 1837 r., wylegitymowany z stryjem Prokopem 1849 r. w Wydziale Stanów galic.

Jan Odynak, w piątym stopniu krewny wspomnianych wyżej Jana i Stanisława, umarł w Łące 1822 r., a Anna z Łuckich zmarła tamżezmężem Teodorem Horodyskim 1828 r. 

V) Tylczak. Eustachy-Bazyli, syn Jana i Heleny Piskorowicz-Lityńskiej, wnuk Grzegorza, legitymował się w sądzie ziemskim lwowskim, a Jan, podsędek ziemski przemyślski, Dymitr, Adam i Michał, synowie Jana i Maryanny Nowosielskiej, wnukowie także Jana i Maryanny Koblańskiej, prawnukowie Aleksandra i Maryanny Witwickiej, a praprawnukowie Stanisława i Zofii Witosławskiej w tymże sądzie przemyślskim 1782 roku.

Oprócz tych synów zostawił Jan z Nowosielskiej córki: Maryannę za Bazylim Odyniakiem-Luckim i Eufrozynę za Jakóbem Tarasowiczem-Bilińskim, który spadek po trzech braciach żony sprzedał Horodyskiemu, od którego dopiero odkupił takowy 1804 r. Jan, syn czwartego brata, Adama. Z synów: Jan, podsędek, nabył 1789 r. od Cetnera Sarny z Wolą, Osadę Niemiecką i Wolę Arłamowską, a 1790 r. spisał testament i umarł tak samo jak Dymitr i Michał, bezpotomnie, zaś Adam, ur. 1737 r. Łące, zmarły tamże 1793 r., dziedzic części Gajewszczyzna i Parulewszczyzna, z Eufrozyny TalowiczPopielówny zostawił: Zofię, która 1792 roku z mężem Stefanem Horodyskim zawarła ugodę na przeżycie i wkrótce potem jeszcze przed swym ojcem umarła; Maryannę i Jana ur. 1780 r., Eufrozynę ur. 1788 r. i Anastazyę, ur. 1791 roku w Łące, pozostających od 1797 r. pod opieką Jakóba Bereznickiego. Maryanna wydana przez matkę 1796 r. za Szymona Giżyckiego, syna Antoniego. Jan po stryju Janie, podsędku, dziedzic na Sarnach i innych,| odkupionych od spadkobierców tegoż, umarł 1847 r., zostawiając z Heleny z Czajkowskich: Zuzannę, zmarłą wkrótce po ojcu, Anielę, Klementynę, Jana-Adama-Augusta, ochrzczonego 1824 r. wSądowej Wiszni, i Józefa, żyjącego 1861 r. w Sarnach. Zofię z Horodyskich, wdowę po Aleksandrze iN., wdowę po Tomaszu Tylczakach-Łuckich procesowali od 1774 r. w galicyjskim Sądzie gubernialnym Koblańscy o cząstkę w Uniatyczach. 

VI) Wodziak; v. Wojdziak. Stefan, syn Stanisława i Maryanny Wołczkówny Bilińskiej, wnuk Szymona i Anastazy! Tylczakówny-Łuckiej, jakoteż Stanisław i Stefan, synowie Stanisława i Heleny Uniatyckiej, wnukowie Jana i Agnieszki Zabrockiej, a wszyscy trzej prawnukowie Stefana i Heleny Prohorockiej, udowodnili swe szlachectwo w sądzie ziemskim lwowskim 1782 r. Z nich Stanisław zostawił z Teodory-Anastazyi z Kaczkienowiczów Bilińskich: Barbarę, od 1793 r. wdowę po Grzegorzu Lityńskim, Mikołaja ur. 1773 r. i Michała ur. 1778 r. w Łące, których szlachectwo 1808 r. zatwierdziły Stany galicyjskie. Michał spisał 1803 r. w Biłinie Wielkiej intercyzę przedślubną z Klarą Słotyłówną-Bilińską, córką Aleksandra i Maryanny z Białoskórskich, a wnuczką także Aleksandra, komornika ziemskiego przemyślskiego i drugiej jego żony Magdaleny z Mostowskich i zostawił z niej: Piotra ur. 1815 r. i Aleksandra ur. 1818 rw Łące; Mikołaj zaś, radca kryminalny w Samborze, zmarły 1822 r., zostawił z Maryanny z Staszkiewiczów tylko syna Jana-Andrzeja-Klemensa. 

Stefan, rodzony, młodszy brat Stanisława, zostawił z Anastazyi z Oroszczyców: Bazylego, wylegitymowanego w Stanach galicyjskich 1811 r., Martę Janową Tarasiewiczową, Juliannę Tomaszową Kaczkienowiczową i Eufrozynę Konstantową Słotyłową-Bilińskie. Bazyli umarł w Łące 1814 r., zostawiszy z Man anny z Kraśniańskich dzieci: Maryannę, Pawła, Stefana, i Dymitra, który 1847 r. udowodnił swe pochodzenie w Wydziale Stanów galicyjskich. 

Legitymujący się bez przydomków. Jan, syn Bazylego i Tacyanny Winnickiej, w ziemskim lwowskim, a Michał, syn Stefana i Maryanny Kolendowskiej, wnuk Jerzego i Katarzyny Swaryczewskiej, w halickim grodzkim sądach 1782 roku. Michał zostawił z Zofii N. synów: Franciszka i Piotra, których szlachectwo zatwierdził Wydział Stanów galic. 1832 r. 

Samuel, dziedzic cząstek w Bednarowie i Uhrynowie, syn Jana i Maryanny Matkowskiej, wnuk Bazylego i Zofii Nahujowskiej, prawnuk Prokopa i Hali Popielówny, jakoteż Bazyli, syn Stefana i Maryanny Matkowskiej, wnuk Jana, udowodnili swe szlachectwo w grodzie halickim 1782 r. Tego Bazylego brat Aleksy zostawił z Maryanny Matkowskiej synów, Łukasza i Michała, zamieszkałych w Łąckiem, których pochodzenie uznały Stany galicyjskie 1809 r. 

Andrzej, syn Michała i Anny Bereznickiej, wraz z synami, urodzonymi z Maryanny Drohomireckiej, Michałem i Janem, jakoteż Stefan, Bazyli i Hrehory, synowie Aleksandra i Heleny Hołyńskiej, oraz Aleksander i Antoni, synowie Jana i Maryanny Drohomireckiej, wszyscy pięciu wnukowie Jarosza i Maryanny-Zofii Żurakowskiej, zamieszkali w Bednarowie, legitymowali się grodzie halickim 1783 r.; zaś stryj ich, a najmłodszy syn Jarosza, Michał, w tymże grodzie 1782 r. 

Grzegorz, syn Jana i Maryanny z Paszkiewiczów (ale mylnie, bo z Daszkiewiczów), zostawił z Ewy Bilińskiej, Jana, po którym z Maryanny Jaworskiej: Dymitr i Mikołaj; Antoniego, po którym z Anastazyi Balickiej: Jerzy i Stefan, wszyscy czterej wylegitymowani w Wydziale Stanów galic. 1790 roku. Z nich Dymitr z Fenny Jabłońskiej, córki Grzegorza, zostawił Marka v. Marcina, urodzonego w Sosnowie 1798 r., urzędnika austryjackiej prokuratoryi skarbu, po którym z Józefy Wilczyńskiej syn Ferdynand, ur. 1737 r. we Lwowie, podoficer austryjackiej piechoty. 

Dziećmi Anny z Ortyńskich Łuckiej, nieżyjącej już 1821 r., Katarzyną, Maryą, Justyną, Zofią i Tomaszem, dziedzicami cząstki w Bilinie, opiekował się sąd szlachecki, a dziećmi Teresy, wdowy po Piotrze Błażowskim, protokóliście Stanów galicyjskich 1823 r., jej brat rodzony Mikołaj, auskultant Magistratu lwowskiego (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Antoni, syn Teodora 1802 r., oraz Filip i Stefan z potomstwem, synowie Mikołaja, w 1832 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.

ŁUCYŃSKI. Może właściwie Łuczyński; N. z wojew. Sandomierskiem podpisał elekcyę 1697 r. 

ŁUCZAJ h. JASTRZĘBIEC. Na Podlasiu. Wojciech, syn Leona, Andrzej, syn Marcina, Jakóbi Paweł, synowie Andrzeja i Reginy, cytowani w Trybunale lubelskim 1598 r. Mikołaj, dziedzic dóbr Warpęchy 1598 r. Jan, komornik ziemski bielski, i Bartłomiej, synowie Stanisława, wnukowie Jana, pozwali 1701 r. Białkowskich o sumy należne im po matce. Antoni, dziedzic dóbr Zimnochy 1769 r. (Akta Tryb. Lubel., Akta Brańskie). 

N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. Jan, budowniczy rządowy w obwodzie sochaczewskim 1830 r. 

ŁUCZAJSKI. Maciej, Marcin i Michał cytowani 1539 r. w Metr. Litewskiej. 

ŁUCZANINOW. Gabryel otrzymał 1774 r. urząd konsyliarza królewskiego. Aleksander dostał 1776 r. rangę majora w wojsku koronnem (Sigil.). 

ŁUCZAŃSKI. Ks. Łukasz, grecko - katolicki paroch w Reniowie, umarł 1814 r. jako wdowiec. Jedyny syn jego, Parteni, wzięty za jakieś przestępstwo polityczne do wojska 1809 r., umarł 1810 r., zostawiwszy z żony Anastazyi dzieci: Maryannę, Stefana i Eliasza, którym lwowski sąd szlachecki wyznaczył opiekuna (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

ŁUCZKIEWICZ h. KORCZAK. Uważają się według tradycyi rodzinnej za odnogę Bałabanów, mimo to używają niektórzy z nich herbu Nałęcz. Maciej, towarzysz chorągwi ordynata Zamoyskiego, otrzymał w końcu XVII wieku dworek w Tomaszowie w dożywocie i zostawił z niepodanej w aktach żony synów, Stefana i Prokopa. Po tym ostatnim pozostali córki, Anna, Katarzyna, i synowie, Jan i Jacenty. 

Po Janie szli: Paweł, którego córka Maryanna; Piotr, który się przeniósł do Wojsławic, i Bazyli, po którym było kilka imiennie niepodanych córek. 

Po Jacentym pozostali dzieci: Maryanna, Jan i Onufry, którzy obaj przenieśli się w hrubieszowskie. Z nich ks. Jan, od 1813 r. grecko-katolicki paroch w Tudorkowie, zaślubił 1810 r. w Starogrodzie Melanię z Kowsewiczów urodzoną 1790 r. (Akta Lubel. i Lwowskiego Sądów Szlacheckich). 

Stefan ur. 1690 r., starszy syn Macieja, ożenił się z Anną Solarczykówną, córką zamożnego mieszczanina tomaszowskiego, i zostawił z niej: Teodozyę, Maryannę, Szymona i Jana, najstarszego z dzieci, po którym z Pelagii Kalickiej: Anna, Katarzyna, Aleksander bezpotomny, Grzegorz, Andrzej, po którym córki, Grynia i Tacyanna, i wreszcie Bazyli urodzony 1754 r., a zmarły 1824 r. w Tomaszowie. Tego z Maryanny Borowskiej synowie: Jan, Józef-Grzegorz, Andrzej 1827 r. jeszcze nieżonaty i Teodor w wojsku polskiem, zmarły kawalerem (Akta Trybunału cywilnego w Lublinie. 

Jan żonaty z Wiktoryą Komarczewską, zostawił córki: Juliannę, Teofilę, Eufrozynę, i synów: Michała, Juliana, Pawła, Leona i Piotra; zaś Józef-Grzegorz, reprezentant dominium Perespy, zamieszkaływ Żubkowie, z zaślubionej 1816 roku Maryanny Gosławskiej miał córki: Józefę za Winhardtem, Karolinę, zmarłą panną, Julię za Boreckim i synów: AntoniegoKarola-Dominika, Piotra i Henryka. 

Antoni, ur. 1817 r. w Żubkowie, zasłużony nauczyciel gimnazyalny w Brzeżanach, obrany 1870 roku burmistrzem tego miasta, w końcu mianowany 'dyrektorem krajowego żeńskiego seminaryum nauczycielskiego we Lwowie, żonaty lv. z Joanną Kasprzycką, 2v. zJózefą Ciszewską, zostawił z pierwszej żony: córkę Wandę, urodzoną we Lwowie 1851 r., żonę Franciszka Próchnickiego, radcy rządowego, dyrektora gimnazyum, jednego z najwybitniejszych pedagogów polskich, zmarłego we Lwowie 1911 r., i syna Kazimierza, ur. 1852 r. we Lwowie, dr. praw, starszego radcę galic. Prokuratoryi skarbu, a po przejściu na emeryturę adwokata krajowego we Lwowie, od 1881 r. żonatego z Maryą Lech, córką dr. Aleksandra Lecha, starszego fizyka powiatowego, i Seweryny z Baranowskich, z której córki, Felicya, Marya i synowie: Roman 1883 r., Mieczysław 1886 r. i Jan 1889 r. urodzeni we Lwowie. 

Piotr, ur. 1824 r., zmarły 1891 r., zostawił zJózefy Szajnakówny: córki: Jadwigę za Boreckim, Joannę za Toempferem, Wandę i syna Stanisława, naczelnika urzędu podatkowego w Żółkwi, żonatego z Heleną Hrehorowiczówną, z której córka Marya i syn Witold ur. 1884 r., iWłodzimierza, dr. praw, prezydenta wyższego Sądu cywilnego we Lwowie, mającego z Leokadyą Nikischówną, córki, Wandę, Maryę, i synów: Adama 1897 r., Jana 1900 r., Zygmunta 1902 r. iWłodzimierza 1904 roku urodzonych we Lwowie. 

Henryk, ur. 1827 r., trzeci syn Józefa-Grzegorza, dr. med. i profesor w Warszawie, żonaty z Wilhelminą z Piaseckich, iv. Kubalową, matką znanego historyka naszego, ma z niej Jadwigę za Ponikwickim i Tadeusza, ur. 1859 r., urzędnika galic. ziemskiego towarzystwa kredytowego. 

Szymon, młodszy syn Stefana i Solarczykówny, przeniósł się do Sassowa, w Galicyi, i miał mieć syna Jana, po którym z Reginy N. córka Magdalena ochrzczona 1745 r. w Janowie Trembowelskim; ściągnął on do siebie wspomnianych wyżej bratanków, Aleksandra i Grzegorza, z których ostatni’ był długi czas burmistrzem miasta Sassowa i zostawił dwóch, niepodanych w aktach Sądu szlacheckiego po imieniu, synów (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

ŁUCZKIEWICZ h. PRZYJACIEL. Wspomina o nich Wielądek, jako o rodzinie na Litwie zamieszkującej i zalicza do nich Jana, wojownika pod Chocimem 1673 r. i Wiedniem 1683 r., którego syn Samuel podpisał konfederacyę olkienicką 1700 r.; Wojciech, syn Samuela, z Jadwigi Wojdowskiej miał pozostawić ośmiu synów, z których Andrzej z żony Anny Bertran downy, francuzki, miał syna Józefa-Benedykta, a ten z Maryanny Kozickiej synów: Antoniego, Jana i Stanisława 1820 r. 

ŁUCZKIEWICZ v. ŁUCKIEWICZ h. SAS. Na Rusi Czerwonej i Podlasiu; niektórzy z nich zmienili nazwisko na Łucki. Jerzy notowany w Trybunale lubelskim 1650 r. Jan, doktor św. Teologii i obojga prawa, kanonik kielecki i sekretarz biskupa Trzebickiego 1676 r., kanonik krakowski i profesor Akademii krakowskiej, mąż uczony i zacny, um. 1725 r. Jan, Piotr i Stanisław podpisali elekcyę z ziemią bielską 1764 r. 

N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. Aleksy, syn Gabryela, urzędnik w gub. kijowskiej 1864 r. Henryk, doktór medycyny, profesor w szkole głównej warszawskiej 1865 r. 

ŁUCZKO h. ROLA. Na Litwie. Józef, komornik wiłkomierski 1791 r. Władysław, syn Jana, generał-major wojsk litewskich, zostawił synów, Jana i Adama; tego drugiego syn Antoni z synem Aleksandrem wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1837 r. 

ŁUCZKOWSKI. Jan w wojew. nowogrodzkiem 1621 roku, cytowany w Metr. Litewskiej. 

ŁUCZYC. Hryczko, Iwan, Semen i Stepan otrzymali 1541 r., nadanie gruntów, a 1546 r. przywilej na pustą ziemię (Metr. Litew.).

ŁUCZYCKI h. NOWINA. Dawna małopolska rodzina; wzięła nazwisko od wsi Łuczyce. Ja.nz Łuczyc, scholastyk krakowski 1412 r. Jan, 1580 r. Adam 1582 r. Stanisław z Brynicy 1586 r. Stanisława córka, Jadwiga Stanisławowa Borkowska, sprzedała 1622 r część swą w Lebuchowy, w pow. księskim Wereszczyńskiemu, a mąż zabezpieczył jej równocześnie w grodzie krakowskim 300 zł. posagu, tyleż przywianku i dożywocie. 

Jan podpisał z wojew. rawskiem elekcyę 1632 r., a Franciszek i Hyacynt z wojew. krakowskiem elekcyę 1669 r., zaś Jacek z sandomierskiego, Piotr z kaliskiego i Zygmunt z lubelskiego elektorowie 1697 roku. 

Mikołaj, syn Andrzeja, dziedzic Potoka i Borowa 1653 r. Mikołaja i Zuzanny małżonków syn, Antoni ur. 1710 r„ a córka Zuzanna ur. 1714 r. Zygmunt, dziedzic Żyrzyna 1720 r. Aleksander i Józef, bracia, dziedzice Mokrzewa, zawarli 1723 roku umowę z ks. Wąsowiczem, psałtarzystą u P. Maryi w Krakowie, który ich 1727 r. pokwitował z 800 zł. w grodzie krakowskim. 

Aleksander, podczaszy inflancki, z Sandomierskiem, Jacek z krakowskiem, a N. z lubelskiem województwami podpisali 1733 r. elekcyę Stanisława Leszczyńskiego. Jacek, skarbnik nurski 1739 r. Magdalena z Łuczyckich Franciszkowa Borkowska zawarła 1774 r. w grodzie trembowelskim układ z Borkowskimi (Conv. Vars., Wyr. Tryb. Lubel). 

Antoni, zamieszkały w Bernadówce, syn Mikołaja i Katarzyny Halickiej, wnuk także Mikołaja i Anny Łosiowiczówny, legitymował się w grodzie trembowelskim 1782 roku. Stanisława z Stawiskich Łuczycka umarła 1855 r. w Dreźnie (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Piotr z Łuczyc, syn Jana i Krystyny Gutteterówny, w imieniu swem i synowców swych, Józefa i Jakóba, synów Krzysztofa, sprzedał 1682 r. części dóbr Mydlniki, w krakowskiem; pochodzący od jednego z powyższych Grzegorz, porucznik w pułku przedniej straży 1772 roku, legitymował się w Galicyi Zachodniej 1803 r. (Akta po-Galicyjskie). 

Wojciech, Franciszek, Jan i Kajetan z Bzowic, synowie Michałai Konstancy! Ożarowskiej, wnukowie Jana i Teresy Moszyńskiej, prawnukowie Zygmunta iN. Iżyckiej, syna powyższego Jana i Gutteterówny, dziedzice części Sobieszczan, wylegitymowani w Galicyi Zachodniej 1804 roku (Quaterniones). 

Po Jacku, synu Piotra, w 1710 r. dziedzicu dóbr Mokrzesz i Dąbrowice, pochodzący: Floryan, syn Michała, dzierżawca dóbr Witowice, w pow. miechowskim, wylegitymowany w Królestwie 1839 roku z synem Bronisławem, urodzonym z Bronisławy Stawiskiej. 

Ignacy, syn Macieja, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1849 r. 

ŁUCZYCKI. Jan i Ambroży, synowie Macieja, i in. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1852 r. 

ŁUCZYLIŃSKI v. ŁUCZYWIŃSKI. Maciej, tego córka Petronela, żona Jana Leszczyńskiego 1558 r. Gabryel, Jan i Stanisław, synowie Mikołaja, 1580 roku. Gabryel i Mikołaj, synowie Jana, dziedzice częci Racięcic 1584 r.; z nich Gabryel zastawił 1594 r. części Racięcic synom swoim, Andrzejowi i Wacławowi. Jan z Niwki 1586 r. Floryan i Wacław, synowie Jana, 1588 r. Jan, syn Gabryela, 1593 r. Sebastyan, Marcin i Walenty, synowie Jana, 1597 r. Rafał i Krzysztof, synowie Stanisława, 1597 r. Adryan, syn Jana, 1598 r. Andrzej, syn Gabryela, żonaty zN. Oborską 1600 r. 

Adryan otrzymał 1606 roku dobra Kiejda i Nemorme, w Inflantach, 1607 r. dożywocie na wieś Zebrzyszki, a 1622 r. dobra Haus. Aleksander, poborca cła 1620 r. Jan i Wincenty, żonaty z Katarzyną N., bracia 1620 r. Jan, syn Andrzeja, 1621 roku (Metr. Kor., Ks. Gr. Przedeckie, Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.). 

ŁUCZYNIC. Jan ustąpił 1634 r. grunta we wsi Ustrze synom swoim, Janowi i Stefanowi (Metr. Kor.). 

ŁUCZYŃSKI h. SAMSON. W Wielkopolsce i na Podlasiu. Jan wolny od wyprawy wojennej 1490 r. (Metr. Kor.). Grzegorz, Iwan i Stefan, bracia rodzeni, 1663 r. Marcin, sekretarz królewski, otrzymał 1666 r. przywilej wolnego wrębu do lasów czerniechowskich. Piotr, syn Marcina, występujący przed aktami 1669 r., miał syna Wojciecha, a ten pozostawił syna Marcina, dworzanina Stanisława Augusta. Józef, starosta mielnicki 1678 roku. Franciszek, sekretarz królewski 1746 r. (Sigil, w Ossolineum). 

Stanisław 1763 r., Grzegorz 1768 r. i Bazyli 1782 roku ochrzczeni w Lubieńcach, synowie Jana, ur. 1729 r., dziedzica części w Hoszowie, i Heleny zKłodnickich, której matka darowała 1774 r. w grodzie żydaczowskim część swą w Chromohorbie. Wnukowie Stefana i Anny z Kłodnickich, córki Zygmunta, legitymowali się w Wydziale Stanów galic. 1811 r. 

Do tych należą: Róża, od 1806 r. wdowa po Józefie Kordaszewskim. Rozalia, od 1827 r. wdowa po Mateuszu Antonowiczu-Łuckim w Podszumlańcach, iJózef-Bazyli, właściciel realności w Niemirowie, mający częste sprawy w lwowskim sądzie szlacheckim. Widocznie tego ostatniego syn Jan, artysta malarz, uczeń Jabłońskiego, zmarły jako oficyał galicyjskiej Dyrekcyi skarbu 1855 r. we Lwowie. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). Stefan, syn Grzegorza, kasyer pow. rówieńskiego, na Wołyniu 1840 r. 

Jan, żyjący około 1650 r., zostawił synów, Mikołaja i Daniela, dziedziców wsi Kowaliki, w ziemi mielnickiej; po Mikołaju, który podpisał elekcyę 1697 roku z wojew. Sieradzkiem, synowie, Bartłomiej i Tomasz; po Tomaszu synowie, Ksawery i Bartłomiej, który miał syna Jana, po którym z Ewy Trębeckiej syn Wincenty, dziedzic dóbr Paciorkowa Wola, prezes Towarzystwa Kredyt. Ziem, w gub. sandomierskiej, wylegitymowany w Królestwie 1843 r. 

Po Marcinie, dziedzicu wsi Lubieski, w ziemi mielnickiej 1740 r., pochodzący Elizeusz, podoficer wojsk rosyjskich, a w 1865 r. sekretarz gimnazyum w Łomży, wylegitymowany w Królestwie 1861 r. 

Nie wiem czy tej familii. Franciszek-Kanty, słynny swego czasu matematyk i astronom w Krakowie, wydawca cenionych wielce kalendarzy 1742-1748 roku; jego syn Jan, doktór filozofii i profesor fizyki w Liceum krzemienieckiem, um. 1820 roku. Adryan, deputowany zm. Warszawy na sejmy Królestwa Polskiego 1820-1830 r. 

ŁUCZYŃSKI. Jakób i Gabryel, synowie Szymona, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1847- 1848 roku. 

ŁUDOWICZ. Fedko, wójt klitowski, otrzymał 1499 r. przywilej na dwór Żarki, w pow. włodzimierskim (Metr. Kor.). 

ŁUDZICKI v. ŁUDZIECKI h. GRZYMAŁA. Mikołaj żonaty z Barbarą Ń. 1580 r. Marcin ożeniony z Anną Zakrzewską 1580 r. Maciej, Olbracht i Jan, synowie Mikołaja, 1597 r. Wojciech, wojski trembowelski 1620 r. Prokop, cześnik chełmski, miał synów, Adama i Macieja 1655 r. (Wyr. Tryb. Lubel., Con. Vars.).

ŁUGAJŁO. Jan 1669 r., Bartłomiej i Daniel, poseł pow. kowieńskiego, 1733 r. podpisali elekcye z wojew. trockiem.

ŁUGOWSKI h. DRZEWICA. Jan, archidyakon łowicki, kanclerz kruszwicki, kanonik łowicki i wieluński 1537 r. Stanisław, kanonik kruszwicki 1608 r. Barbara, pisarzówna krakowska, żona Wacława Chwaliboga 1610 roku. Jan, archidyakon łowicki, kanonik łęczycki i wieluński, biegływ prawie, urn. 1641 roku. Aleksander, starosta lelowski, z żony Zofii Jordanówny, podkomorzanki krakowskiej, miał syna Jana icórkę Barbarę Męcińską, lv. Jordan-Stojowską 1658 roku. Stanisław z wojew. Sieradzkiem 1669 r., Janów dwóch, Kazimierzów dwóch, Michał i Franciszek z wojew. płockiem 1764 r. podpisali elekcye. Franciszek, cześnik sierpski 1778 roku. Kacper, palestrant sądów marszałkowskich 1788 r. 

Po Antonim, dziedzicu wsi Bogowka i Ługi w 1762 r., syn Jakób z żony Maryanny Chlebowskiej miał syna Szczepana, dziedzica dóbr Miłodroże, w gub. płockiej, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r. 

ŁUGOWSKI h. JUNOSZA. Szymon nazywał się po ojcu Szaniawski, lecz wywdzięczając się za opiekę daną sobie wmłodości od Ługowskich, herbu Lubicz, wziął ich nazwusko, zachowując herb ojczysty; jeden z ulubieńców króla Zygmunta Augusta, był kanonikiem poznańskim i regentem skarbu koronnego 1550 r., proboszczem miechowskim 1569 r., i nominałem biskupstwa przemyślskiego 1581 r., a wreszcie mianowany biskupem przemyślskim, um. 1583 roku, za nim otrzymał sakrę z Rzymu. Szymon zebrał znaczny majątek, który legowrał Ługowskim, herbu Lubicz; tego synowiec Mikołaj, syn Feliksa, 1582 r. (Metr. Kor., Wyr. Tryb. Lubek). 

ŁUGOWSKI h. LUBICZ. Licznie rozrodzeni w ziemi łukowskiej, brali przydomki: Jakusz, Paciorek, Siuchnik, Wysk i inne. Podług Nakielskiego w Miechowii przodkiem tej rodziny miał być rycerz Wisko, który około 1281 r. w nagrodę zasług wojennych dostał od Leszka Czarnego majątek Ługi. Stanisław, dziedzic dóbr Szyk i Szadku, żonaty z Katarzyną N. 1539 r. Feliks, poborca 1563 r., otrzymał 1569 r. polecenie zrewidowania kas lwowtskiej, lubelskiej i sandomierskiej. Jan i Stanisław dostali 1576 r. od Szymona Ługowskiego, biskupa przemyślskiego, herbu Junosza, znaczne majątki jak Korzkiew, Chotow, Szczytniki i in., w wynagrodzeniu wychowania, które ten biskup otrzymał od ich rodziców. 

Walenty żonaty z Anną Makowiecką 1601 r. Jan, dobry żołnierz, zm. 1612 r., zostawiwszy z Anny Gołuchowskiej, podkomorzanki sandomierskiej, syna Aleksandra, dziedzica dóbr Deszów 1620 r, po którym z Elżbiety Stadnickiej syn Jan. Stanisław podpisał z wojew. łubelskiem elekcyę 1648 roku. Gabryel część swą w Siedliskach sprzedał Janiowskiemu, a ten odstąpił ją 1654 r. w grodzie lubelskim Woronieckiemu. Mikołajów dwóch, i Remigian podpisali z wojew. łubelskiem 1669 r. elekcyę Michała Korybuta. Agnieszka, 1680 r. żona Michała Bratkowskiego. Jan-Kazimierz, miecznik 1681 r., cześnik 1684 r. łukowski. Andrzej żonaty z Katarzyną Kamieńską 1699 r. Stanisław ożeniony z Katarzyną Kośmińską 1700 r. 

Marcin, dziedzic dóbr Ługi i Lipie, w pow. łukowskim, miał syna Macieja, po którym syn Stanisław, dziedzic Małej Moszny 1593 r., pozostawił synów: Aleksandra, Jakóba, Jana i Macieja, zwanego Radżach. Jan, dziedzic dóbr Ługi 1580 roku, miał synów: Adama, Mikołaja, Sebastyana i Stanisława, zwanych Jakusz; po Mikołaju synowie, Jan i Stanisław. Jan z Kobierzyna miał synów, Macieja i Szymona 1586 roku; po Macieju syn Piotr 1617 r. Po Piotrze, dziedzicu dóbr Ługi, synowie: Andrzej, Jan i Stanisław 1589 r. 

Krzysztof, dziedzic na Ługach, miał syna Jakóba 1627 r., po którym synowie, Jan i Wojciech 1670 roku. Aleksander, podwojewodzy, miecznik łukowski 1668 roku, z Katarzyny Szaniawskiej miał synów, Józefa i Stanisława; z nich Józef, burgrabia 1684 r., komornik graniczny łukowski 1698 r., z żony Teresy Gałęzowskiej pozostawił synów: Dominika, Feliksa i Jana-Michała; pochodzący: Józef, Szczepan, Hipolit, Karol, Tomasz i Marcin, synowie Piotra i Franciszki Radzikowskiej, w 1849-1852 r.; Józef, syn Jana i Maryanny Borkowskiej, w 1853 r., i Wojciech, syn Antoniego i Karoliny Zdanowskiej, w 1854 wylegitymowani w Królestwie. 

Jakób, regent ziemski lubelski 1686 r., z Maryanny Polanowskiej miał dwóch synów, Aleksandra i Józefa, podczaszego urzędowskiego 1729 r., cześnika łukowskiego 1731 r., regenta ziemskiego lubelskiego 1740 r., po którym z Urszuli Wojakowskiej syn Jan. 

Bonawentura, syn Wojciecha i Brygidy z Kłosowskich, wnuk Pawła, legitymował się w grodzie bieckim 1782 r. Maryannę, zamężną Czosnowską, pozwał 1782 r. przed Trybunał galicyjski Kowalewski o sumę. 

Andrzej, przedsiębiorca, zamieszkały w Wolicy, żonaty 1792 roku z Anną Piasecką, córką Mikołaja, prowadził z nią od 1818 r. proces separacyjny. Kacper, 74 lat liczący, umarł 1814 r. we Lwowie, zostawiając na Bukowinie żonę i sześcioro dzieci, z których najstarszy Józef, oficyalista prywatny, wyznaczony przez lwowski sąd szlachecki opiekunem rodzeństwa (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Po Andrzeju, burgrabim grodzkim warszawskim 1747 r., pochodzący Dominik, syn Stanisława, właściciel części szlacheckiej we wsi Wiski, pow. bialski, wylegitymowany w Królestwie 1848 r. 

Paweł, dziedzic wsi Ługi, w pow. szreńskim 1690 r., używał herbu Drzewica, lecz pochodzący od niego Adam, podoficer wojsk rosyjskich, syn Antoniego, wylegitymował się w Królestwie 1852 r. z herbem Lubicz. 

Następujący Ługowscy, herbu Lubicz, legitymowali się w Zachodniej Galicyi. Szymon, dziedzic części dóbr Borki i Kosy 1620 roku, miał syna Grzegorza, po którym syn Mikołaj, pozostawił syna Andrzeja; Kazimierz, syn Andrzeja, dziedzic części dóbr Wyszki 1760 r., z żony Anny N. miał dwóch synów, Benedykta, ur. 1768 r., i Stanisława, ur. 1770 r., wylegitymowanych 1804 r.

Szymon, dziedzic części wsi Zdany, miał syna Pawła, po którym syn Michał, dziedzic na Zdanach, wylegitymowany 1804 r., a Wojciech Józef, dziedzic na Zdanach, syn Macieja, wnuk Michała, wylegitymowany tegoż 1804 roku. 

Jan, zwany Wysk, dziedzic części Ługi Wielkie, miał dwóch synów, Macieja i Łukasza; po Macieju z żony Krystyny syn Mateusz ur. 1746 r., a po Łukaszu synowie: Wojciech, Fabian i Wincenty wylegitymowani 1803-1804 roku. 

Stefan nabył 1728 roku części Ługi Wielkie; jego syn Wawrzyniec miał syna Marka, zwanego Wysk, który 1763 r. sprzedał części Ługi Wielkie Łukaszowi, synowi Jana, Ługowskiemu, zwanemu Wysk, i z żony Maryanny N. pozostawił synów: Adama, Macieja-Krzysztofa i Stanisława; po Adamie z żony Ewy syn Jakób, dziedzic na Radzikowie-Oczkach. 

Jan, dziedzic na Ługach Wielkich 1700 roku, miał syna Andrzeja zwanego Paciorek, który 1737 r. nabył części wsi Ługi Wielkie i miał syna Szymona, po którym z Maryanny Skwirczyńskiej syn Wojciech wylegitymowany 1804 r. 

Bartłomiej miał syna Franciszka, żonatego z Petronelą Mysłowską, z której syn Antoni, ur. 1738 r., dziedzic na Ługach Wielkich, wylegitymowany 1803 r. 

Mateusz, zwany Siuchnik, miał synów: Mateusza, Szymona i Tomasza; po Szymonie, dziedzicu na Ługach-Gołasze 1727 roku, synowie: Adam, Andrzej, Kazimierz i Mateusz. 

Adam Siuchnik, z żony Zofii Krasuskiej pozostawił syna Kazimierza, ur. 1751 r., który 1781 r. nabył części Ługi-Gołasze od Stanisława, syna Tomasza Ługowskiego i Anny Rzążewskiej, stryja swego; po Stanisławie synowie, Baltazar sprzedał części Ługi-Rętki i Gołasze bratu swemu Łukaszowi, wylegitymowanemu 1804 r. 

Andrzej, drugi syn Szymona Siuchnik, z żony Maryanny Modrzewskiej pozostawił syna Franciszka, który nabył 1787 r. części Ługi-Rętki. 

Kazimierz, dziedzic na Ługach-Gołasze 1762 r., z Katarzyny Gołoskiej, lv. Jastrzębskiej, miał synów: Bartłomieja 1764 r. i Wojciecha 1768 r. ochrzczonych w par. Domanice. 

Mateusz, ostatni syn Szymona nabył 1774 roku części Jastrzębie Śmiary i z żony Maryanny Jastrzębskiej pozostawił syna Wojciecha, ur. 1754 r. w Śmiarach, dziedzica Jastrzębie-Śmiary, legitymującego się 1803 r. 

Piotr Siuchnik, dziedzic części Ługi-Gołasze, miał synów, Macieja i Antoniego-Ludwika, po którym z żony Franciszki N. synowie, Piotr, ur. 1748 r., Józef, ur. 1763 r., wylegitymowani 1804 r. 

Mikołaj Siuchnik, z żony Agnieszki miał syna Walentego, ur. 1723 r. po którym z Franciszki Dajścikówny syn Jan ur. 1766 r. 

Mateusz, dziedzic części Ługi-Gołasze, miał syna Mateusza, po którym syn Sebastyan wylegitymowany 1804 r.

Paweł, dziedzic części Hoszczy, zaślubił Katarzynę Żółkowską i z niej miał syna Antoniego, nr. 1755 r. w Hoszczy. 

Maciej, dziedzic części Ługi-Rętki, nabył 1691 r. części Ługi Wielkie, i z żony Jadwigi Dziewulskiej miał syna Jana, zwanego Klimkowicz, po którym z Zofii Ługowskiej syn Sebastyan, dziedzic części Dziwnie 1784 r., wylegitymowany 1804 r. 

Stanisław, dziedzic części Ługi-Rętki, miał syna Adama, który 1737 i 1745 r. nabył części wsi Ługi-Rętki; Adam miał dwie żony, Teresę N., z niej syn Aleksy, i Elżbietę Lipińską, z której syn Jan nabył 1784 r. części Chrońmy i wylegitymował się 1804 r., a Aleksy, ur. 1731 r., z żony Katarzyny pozostawił synów, Piotra, ur. 1773 r. i Jakóba, ur. 1779 r., legitymujących się 1803 r. 

Michał miał synów, Stanisława i Antoniego, który 1763 r. sprzedał części Ługi Wielkie swemu bratu; po Stanisławie z 1-ej żony Ewy Chromińskiej synowie: Maciej, ur. 1765 r., Stefan ur. 1767 r., a z 2-iej żony Jadwigi N. syn Jan, ur. 1779 r., dziedzice Rzążewa, wylegitymowani 1804 r. 

Maciej nabył 1783 r. części Ługi-Gołasze i z żony Maryanny Sobiczewskiej pozostawił syna Michała, po którym z Maryanny N. synowie, Grzegorz ur. 1774 r. i Jan ur. 1787 r. legitymowani 1803 r. (Akta po-Galicyjskie, Quaterniones). 

ŁUKA. Aleksander-Dobrogost, Dobrogost i Zygmunt podpisali elekcyę 1697 r. z woje w. kaliskiem. 

ŁUKANOWSKI. Michał, Jan, Eliasz i Ignacy, bracia, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r. 

ŁUKAŃSKI h. PRZYJACIEL. Niektórzy członkowie rodziny litewskiej Pawłowicz, od swego przydomku Łukiański brali nazwisko; kilku zaś ten przydomek zmieniło na Łukański. Michał podpisał konwokacyę generalną warszawską 1764 r. Waleryan, major wojsk polskich 1824 r. 

Kazimierz urodzony około 1747 r., doktór obojga praw, notaryusz apostolski, zm. 1816 roku w Krakowie, miał z Maryanną z Jachimowskich, drugą swoją żoną, synów: Faustyna, Józefa i Andrzeja. 

Faustyn, ur. 1788 r. w Krakowie, audytor dywizyi w sztabie placu m. Warszawy, zm. 1827 r., z Józefy, z Wohlfaylów miał syna Juliana-Karola Franciszka, urzędnika w Komisyi skarbu, wylegitymowanego w Królestwie 1848 r., ożenionego z Eufemią z Jaxa-Żeromskich, zmarłego bezpotomnie. 

Józef, drugi syn Kazimierza, ur. 1800 r. w Krakowie, oficer byłych wojsk polskich, zmarł bezpotomnie. 

Andrzej, ostatni syn Kazimierza, naczelnik wydziału w Komisyi skarbu, wylegitymowany w Królestwie 1845 r., ożeniony w 1836 r. zJózefą z Rzętkowskich, zmarł w Warszawie 1868 r., pozostawiwszy córki: Wandę, żonę Andrzeja Tyszki, dyrektora filii Banku Polskiego w Płocku, Stefanię zamężną Szubert, Maryę-Konstancyę i Józefę-Zofię, żonę Stanisława-Henryka Hertza, głównego kasyera Banku Polskiego.

Hertz-Łulcański, herbu Samopęd-Przyjaciel. Marya - Konstancya, córka Andrzeja Łukańskiego, herbu Przyjaciel, i Józefy Rzętkowskiej, jako ostatnia przedstawicielka tego, rodu, adoptowała na mocy wyroku warszawskiej Izby Sądowej zd. 26 listopada 1907 r., zatwierdzającego wyrok Sądu Okręgowego Warszawskiego zd. 23 sierpnia 1907 r., swego siostrzeńca Zygmunta Andrzeja Hertza, adwokata przysięgłego Warszawskiej Izby Sądowej, syna Stanisława-Henryka i Józefy-Zofii z Łukańskich, herbu Samopęd, który to Zygmunt Andrzej Hertz nosi obecnie nazwisko Hertz-Łukański i używa dwóch herbów, Samopędi Przyjaciel (Zbiory Zygmunta Hertz-Łukańskiego). 

ŁUKASIEWICZ przydomku HARANDON h. ŁUK. Rodzina ormiańska legitymowana 1832 r. w gub. podolskiej. Jana Harandon i Katarzyny Chocimirskiej syn Grzegorz ur. 1680 roku, rotmistrz pancerny, po którym z Heleny z Kossakowskich syn Łukasz, ur. 1724 r., zostawił z Heleny z Sadowskich synów, Dawida, ur. 1758 r. i Dominika, ur. 1765 r. Po Dawidzie z Katarzyny Simonowiczówny poszli: Łukasz, po którym z Katarzyny Axentowiczówny: Gertruda-Kajetana i Rozalia-Marya; Waleryan, Grzegorz-Kajetan, Antoni i Mikołaj. 

Dominik, drugi syn Łukasza i Sadowskiej, miał z Rozalią WartyszSeferowiczówną córki: Helenę-Kajetanę, Rozalię-Helenę, Annę - Maryannę, Maryannę-Helenę, Helenę-Katarzynę i synów: Łukasza, Krzysztofa-Antoniego, Grzegorza i Jana Nepomucena. 

Mimo przedłożenia legitymacyi z gub. podolskiej, wydział Stanów galic. nie przyznał im szlachectwa w Galicyi. Dopiero 1846 r. pozwolono Krzysztofowi nabyć dobra Czinkeu, na Bukowinie, a 1847 r. Grzegorzowi i Janowi dobra Zeżawę i Pieczarnę, w Galicyi. Z nich Jan Nepomucen ożenił się 1853 r. z Ludwiką z Siemigienowskich, córką Jakóba i Ludwiki bar. Brunickiej, z której Ludwika za Adolfem Wiesiołowskim, właścicielem Zawadek, i Jakób-Grzegorz-Maryan ochrzczony w Horodence 1863 r. 

Do tej rodziny należą według metryk parafij ormiańskich w Horodence, Kutach, Śniatynie i Tyśmienicy. Maryanna-Rypsyna ur. 1720 roku, córka Dawida i Doroty. N. Łukasz-Grzegorz ur. 1760 roku, syn Hanka i Rypsyny N., po którym z Rozalii Manugiewiczówny: Katarzyna-Tekla ur. 1796 r., Grzegorz-Piotr, Marya i Rozalia-Maryanna, dzieci Krzysztofa, ożenionego 1769 r. z Barbarą Arautówną-Awakowiczówną. Piotr-Longin ur. 1779 r. i Grzegorz Jan ur. 1786 r. synowie, Izaaka i Anny Krzysztofowiczówny. Łukasz Filip ur. 1773 r., i Kajetan-Antoni ur. 1787 r., synowie Grzegorza i Małgorzaty N. Rypsyna - Zofia, Rozalia-Helena, Tekla-Joanna, Anna-Katarzyna, Anna-Rozalia i Grzegorz-Jan urodzone między 1779-1791 r., dzieci Piotra i Maryanny Sadowiczówny, wreszcie Rozalia-Maryanna ur. 1812 r., córka Jakóba i Kajetany Isakowiczówny, jakoteż Daniel procesujący 1791 roku w Trybunale galicyjskim Mitraszewskiego o 1016 zł. (Zbiory Dr. M. Dunina Wąsowicza we Lwowie).

ŁUKASIEWICZ-PIERSICKI. Aleksander, łowczy oszmiański 1728 r., ożeniony z Barbarą Garczyńską. Bartłomiej, łowczy orszański 1760 roku. Michał żonaty z Joanną Zaleską 1761 r. Jan, skarbnik czerniechowski 1764 r. i Antoni, bracia rodzeni. Dominik-Bartłomiej, kanonik łowicki 1775 roku (Wyr. Tryb. Lubek, Ks. Gr. Sochaczewskie). 

ŁUKASZEWICZ h. BAWOLA-GŁOWA. Na Litwie; z nich Ignacy, syn Stanisława, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. 

ŁUKASZEWICZ h. DOLIWA. Na Litwie; biorą przydomek HrynczukStawrowicz: z nich Stanisław, syn Hrehorego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1809 r. 

ŁUKASZEWICZ v. ŁUKASZOWICZ v. LUKASIEWICZ h. ŁUK. Rozgałęziona na Litwie rodzina. Łazarz, Mikołaj i Piotr, dziedzice Błażowic 1533 r. Roman, chorąży wysokodworski 1537 r. Bernard, Leon i Serafin, bojarowie 1550 r. Bartłomiej-Feliks i Jakób, synowie Jana, dziedzice dóbr Ostrowiec 1584 r. Adam, Bartłomiej i Wojciech, synowie Stanisława, 1589 r. (Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek).

Adam, podstoli i podstarosta Słonimski 1613-1617 roku. EustachyPaweł z wojew. nowogrodzkiem 1648 r., Franciszek z wojew. nowogrodzkiem, Jan z wojew. wileńskiem 1669 r., Benedykt, Jerzy, Samuel z wojew. nowogrodzkiem, Krzysztof z wojew. mińskiem, Paweł i Tomasz z wojew. brzesko-litewskiem 1697 r. podpisali elekcye. 

Adam, rotmistrz pow. Słonimskiego, z pow. Słonimskiego, Antoni Ignacy, Krzysztof i Leopold, rotmistrze pow. starodubowskiego, i Piotr z pow. starodubowskiego elektorowie 1764 r. Marcin podpisał kouwokacyę generalną litewską 1764 r. Mikołaj, woźny-generał brzesko-litewski 1772 roku. Ignacy, miecznik starodubowski 1777 r. Krzysztof, miecznik starodubowski 1788-1793 r. Antoni, generał audytor wojsk litewskich 1788-1791. Jerzy kupił dobra Derbuty, na Żmudzi 1799 r. 

Sylwester, dziedzic dóbr Brodzicz, na Rusi Białej, deputat ihumeński 1809 roku. Lesław, literat i patryota, za dążności patryotyczne skazany dwukrotnie na ciężkie więzienie w Austryi, um. 1854 r. Adam, podpisarz sądowy w Galicyi 1842 r. 

Jan, syn Teodora i Anny Poniatowskiej, zostawił z Eufrozyny Krzywieckiej synów: Antoniego, czynnego 1760 r. w grodzie halickim, Stefana wpływającego 1781 r. w Trybunale lwowskim do sprawy Skulskich o Podszumlańce, i Macieja, ożenionego z Jadwigą Tarnawiecką, którego syn Jerzy wraz z stryjem Stefanem wylegitymowali się w sądzie ziemskim halickim 1782 r. 

Macieja z Nowego Korczyna i Konstancy! N. córka, Antonina, zeznała 1787 r. w grodzie nowokorczyńskim zapis dożywocia zmężem Adamem Borkowskim, subdelegatem tegoż grodu (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie).

Po Kazimierzu, dziedzicu dóbr Poszustunie, Połkajcie i Dowkutłówka, na Żmudzi 1741 roku, pochodzący Andrzej, syn Antoniego, gospodarz rolny w pow. kalwaryjskim, wylegitymowany w Królestwie 1843 r. 

Paweł, Stanisław, Antoni i Jan, synowie Michała, w 1802 r. i Jan z potomstwem, syn Dominika, 1803 roku zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej: 1) w 1840 r. pochodzący po Andrzeju, Piotrze i Ignacym, synach Stanisława, wnukach Dominika, między innymi: Bolesław, syn Hipolita, Wilhelm, Ignacy i Adolf, synowie Wincentego, i inni; 2) pochodzący w 1848 r. po Aleksandrze, Antonim i Tadeuszu, synach Antoniego, wnukach Andrzeja, a między innymi: Antoni, syn Macieja, z synami, Felicyanem i Jackiem, Aleksander, syn Justyna, i inni; 3) 1858 r. pochodzący po Jerzym iJózefie, synach Andrzeja, wnukach Jana, między innymi Piotr i Kazimierz, synowie Nikodema, Julian, syn Zacharyasza, i inni; 4) 1835 r. Michał, syn Mateusza, z synami, Józefem i Antonim; 5) w 1852 r. Jakób, syn Jerzego, z synami: Janem, Ottonem i Jerzym i potomstwo synów: Tadeusza, Józefa-Karola i Antoniego. 

Do tego herbu przyjęty został nobilitowany w 1676 r. Jan, z którego potomkówJózefat, syn Józefa i Maryanny Baranowskiej, właściciel domu w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1845 r. 

Stanisław, syn Jana, z synami: Ildefonsem, Feliksem i Piotrem wylegitymowani w Cesarstwie 1841 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Osób 18 w 1860 r., a5 osóbw 1861 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej. Wawrzyniec i Dominik, synowie Jana, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1844-1848 r. 

ŁUKASZEWICZ h. ŁUK NAPIĘTY. Wylegitymowani w Cesarstwie 1852 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej, potomkowie Matyasza i Jana, synów Szczęsnego, wnuków Marcina, w liczbie 75 osób. 

ŁUKASZEWICZ h. ODROWrĄŻ. Kazimierz i Józef, synowie Jana, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1803 r. 

ŁUKASZEWICZ h. POMIAN. Karol, syn Antoniego, z synem Kajetanem i Stanisław, syn Antoniego, z synem Józefem wylegitymowani w Cesarstwie 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

ŁUKASZEWICZ h. STRZAŁA. Kazimierz, syn Hipolita, z synem Józefem, Wincenty, syn Antoniego, i Zygmunt, syn Nikodema, z synami, Stefanem i Michałem wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

ŁUKASZEWICZ h. TRĄBY odm. Odmiana herbu - w polu srebrnem pod dwoma czerwonemi skrzydłami, trzy czarne trąby oprawne w złoto, gwiazdę ułożone, munsztukami zetknięte; nad hełmem w koronie pół rycerza z mieczem, z lewą ręką no boku opartą. 

Podług Ledebura tego herbu był Konstanty, radca sprawiedliwości pruski w Poznaniu 1836 roku. Wincenty, syn Jana, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1849 r. 

ŁUKASZEWICZ h. TRÓJSTRZAŁ. Herb - w polu błękitnem złota szlachecka korona przeszyta na krzyż dwoma strzałami żelezcem do góry; nad tarczą szyszak z pięciu piórami strusiemi, na którym zbrojna ręka strzałę trzecią trzyma (Kancl.). 

Ten herb i nobilitacyę otrzymał 1790 r. Teodor Łukaszewicz; jego syn Ludwik miał syna Antoniego-Gabryela, po którym z Tekli Melechowiczówny synowie, Bolesław i Grzegorz, i córki, Ludwika i Tekla wylegitymowani w Królestwie 1852 r. 

Teodor, posesor dóbr Mikuszewskich 1780 roku, z żony Katarzyna Popławskiej miał synów: Antoniego, wojskiego pyzdrskiego, Franciszka Ksawerego i Józefa. 

Franciszek Ksawery, oficer wojsk polskich, zaślubił Maryannę Ślasaszewiczównę i z niej pozostawił córkę Maryannę za Kajetanem Chłapowskim i synów, Juliana, zm. 1848 roku, i Maksymiliana, proboszcza w Żerkowie. 

Józef, ur. 1799 roku, dziedzic Targoszyc, pod Krotoszynem, jeden z celniejszych badaczy historyi i literatury w ostatnich czasach, bibliotekarz przy bibliotece Raczyńskich w Poznaniu, ogłosił drukiem kilka dzieł ważnych, jak dzieje Kościoła helweckiego na Litwie i historyę szkół w Koronie i na Litwie; z żony Józefy Trezerówny jego córki, Marya za Mieczysławem Łyskowskim iJózefa za Ildefonsem Chełkowskim (Żychl.). 

ŁUKASZEWSKI. Paweł, pisarz skarbu koronnego 1654 r. Jan podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią dobrzyńską. Józef, podstoli witebski 1719 r. N., podstoli rzeczycki, elektor 1733 r. z wojew. witebskiego. Antoni, Gabryel i Jan, bracia rodzeni; ich matka Katarzyna 1734 r. Jan 1770 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.). 

ŁUKAWIECKI v. ŁUKA WICIU h. SAS odm. Odmiana herbu w polu błękitnem półksiężyc złoty pod którego rogami złota strzaia żelezcem na dół między dwiema sześciopromiennemi gwiazdami; nad hełmem w koronie pawi ogon, na nim złota strzała (Hr. Ostr.). 

W ziemi halickiej; wzięli nazwisko od wsi Łukawice, a brali przydomek Szczygieł. Jan III nadał 4 lutego 1676 r. Gabryelowi i Bazylemu Łukawieckim. braci rodzonym, na mocy konstytucyi Sejmu koronacyjnego, za zgodą Senatu i stanu rycerskiego, wieczyste w Polsce iW. Ks. Litewskiem szlachectwo, herb ich zamieszczając między herby szlachty polskiej i litewskiej (Sigil., Vol. Leg.). Łukawieccy rzeczeni bowiem pod wodzą i za przykładem Stefana-Piotra, wojewody mołdawskiego, zasłużyli się dobrze królowi i Rzeczypospolitej, wykrywając wszystkie zamysły i zabiegi nieprzyjacielskie i odbiegając majętności swoich, położonych w ziemiach Turkom podległych, z przywiązania do sprawy chrześcijańskiej. Przywilej ten oblatował 1783 r. Antoni Łukawiecki w aktach ziemskich halickich. Nadanie to zostało konstytucyą sejmu 1678 r. zniesione, atoli już 1679 r. nadał król Jan III Gabryelowi i Bazylemu ponownie szlachectwo, co oni też zaraz w aktach grodzkich lwowskich oblatowali. 

Aleksander pozwany 1704 r. przez Wronowskiego do grodu przemyślskiego o zniszczenie zasiewów. Jerzego i Katarzyny małżonków, dzierżawców Sutkowa i Wulki, pozwał 1722 roku Wronowski. Antoni pozwał 1724 r. Kłodnickich o obrazę, a ks. Piotra, grecko-katolickiego parocha w Błażowie, pozwali również w przemyślskim grodzie 1766 roku oo. Jezuici Samborscy o szkody w Manasterku wyrządzone. 

Józef, Michał i Franciszek, synowie Jerzego i Heleny z Kulczyckich, i Jan, Józef i Antoni, oblatujący powyżej przytoczony przywilej, synowie Józefa i Katarzyny z Rożkow, a wszyscy wnukowie Bazylego, wylegitymowali się z przydomkiem Szczygieł z Łukawic i z herbem Sas w sądzie ziemskim halickim 1782 i 1783 r. Po Franciszku z Maryanny N. syn Tomasz, ur. 1778 r. w Sidorowie, zostawił z Marceli Paszkowskiej, córki Pantaleona, synów: Józefa w 1805 r., Antoniego w 1810 r. i Marcina 1813 r. ur. w Czarnokońcach, których szlachectwo uznał Wydział Stanów galic. 1831 r. 

Do tych należą. Michał i Mikołaj, bracia rodzeni, którzy podzielili się w grodzie halickim 1773 r. majątkiem na nich spadłym, i ks. Jan, greckokatolicki paroch w Łukawicach, wstawiający się 1770 r. w tymże grodzie za Grzegorzem, Bazyiim, Jerzym i Janem, synami brata swego Stefana, w Fatowcach zamieszkałymi. Z nich Bazyli, syn Stefana i Pelagii Malinowskiej, zostawił z Anny Sikorskiej synów: Eliasza ur. 1783 r. i Piotra ur. 1793 r. w Kamionkach Wielkich, którzy 1834 r. starali się o potwierdzenie szlachectwa i otrzymali z starostwa w Kołomyi poświadczenie, iż uważani są za szlachtę (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

ŁUKAWSKI h. LUBICZ. W wojew. podlaskiem i na Litwie. Jakóbi Stanisław podpisali elekcyę 1648 r. z wojew. podlaskiem. Potomstwo Ludwika i Andrzeja, synów Jana, wnuków Stanisława, zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1833 r., a wylegitymowane w Cesarstwie 1862 r. 

ŁUKAWSKI h. NIECZUJA. Podług Paprockiego dom dawny w wojew. Sandomierskiem. Jakóbi Jan, synowie Wojciecha, 1580 r. Wojciech i Nikodem, synowie Stanisława, dziedzice na Łukawicy 1581 r. Stanisław. Marcin i Jan, synowie Nikodema, dziedzice Łukawicy 1582 r. Jan, syn Jana, 1586 roku. Adam, syn Wojciecha z Łukawicy, z dyecezyi łuckiej, 1589 r. na Uniwersytecie w Krakowie. Andrzej, Wincenty i Wawrzyniec, synowie Jakóba, na Łukawicy 1591 r. Jan i Jakób, synowie Wojciecha, i Szymon, syn Wawrzyńca, 1598 r.

Wojciech, syn Macieja, 1649 r. Mateusz i Tomasz, synowie Piotra na Łukawicy, 1659 r. Piotr, elektor 1669 r. z wojew. sadomierskiego. Jan, podczaszy bielski 1686 r. Jakób, Kazimierz, Krzysztof i Stanisław podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. sandomierskim (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Radomskie). 

Stanisław, żonaty z Aleksandrą Kozycką, dzierżawił 1710 r. od DuninaWąsowicza Kozyce i Wolę Pogroszewską. Córka jego Konstancy a, lv. Adamowa Szczepińska, była 1722 roku 2v. za Kazimierzem Świdzińskim. (Arch. Wąsowicza). Krzysztof, dziedzic części Gorzkowa 1711 r. Kazimierz z żony Salomei miał syna Andrzeja. Marcin i dwóch innych (młodszy i starszy) podpisali 1733 roku z wojew. Sandomierskiem elekcyę Stanisława Leszczyńskiego. Helena, dziedziczka Klęcia, miała 1774 r. z ks. Duninem-Wąsowiczem, kanonikiem wojnickim, w grodzie nowokorczyńskim sprawę o sumę z Borowej. Stanisław, elektor Stanisława Augusta z województwa sandomierskiego. 

Ignacy-Antoni, syn Andrzeja i Salomei z Rogaczewskich, 1754 roku pisarz grodzki lwowski, został 1757 roku chorążym zawskrzyńskim, który przywilej oblatował w grodzie lwowskim; z Karoliny z Kaponich syn jego Robert-Antoni, z pisarza ziemskiego halickiego 1778 r. pisarz obwodu leżajskiego, w końcu komornik sądowy stanisławowski, dziedziczył na części Wołczuch, o którą zawarł 1778 roku z Karnickim umowę; legitymował się 1782 r. w grodzie halickim i zostawił z Domiceli z Kobylskich: Franciszka Roberta, ur. 1783 r. Franciszek, zamieszkały w Łaszczowie, ożenił się z Józefą z Gemborzewskich, córką Pawła i Anieli z Łiniewskich, dziedziców Typina, pozywaną o też dobra 1812 r. przez Budkiewicza w Trybunale cywrilnym lubelskim. Sta ni sław-Antoni żonatym był zJózefą-Teklą-Maryanną z Płoszyńskich, urodzoną 1794 roku w Nienaszowie, która 2v. zaślubiła w Książu 1821 r. Andrzeja Balowicza - Jaworskiego z Żelazówki (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Do tego herbu przypuszczony został nobilitowany na zalecenie hetmanów Stanisław-Jan z przydomkiem Leszczyk 1662 r. (Sigil.), który podpisał elekcyę 1674 r. wojew. Sandomierskiem. 

ŁUKAWSKI h. RADWAN. Podług Paprockiego dom dawny w pow. sochaczewskim. Gaspar, Baltazar i Jarosław, dziedzice Łukawy 1544 r. (Zap. Piotrk.). Walenty, Zygmunt i Sebastyan z ziemią dobrzyńską podpisali elekcyę 1697 r. Walenty, rotmistrz ziemi zakroczymskiej, czynny wziął udział w porwaniu króla Stanisława Augusta w 1771 r.; schwytany skazany został na śmierć; jego żona Maryanna Mendeńska. 

ŁUKCEWICZ h. SAS. Antoni-Ignacy, syn Józefa, wylegitymowany w Cesarstwie 1846 r. i zapisany do ksiąg szlachty okręgu białostockieg.

ŁUKIANOWICZ h. PRZYJACIEL. Osób 7 wylegitymowano w Cesarstwie i zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1846 r. 

ŁUKIAŃSKI h. PRZYJACIEL. Niektórzy członkowie starej litewskiej rodziny Pawłowicz wzięli familijny przydomek Łukiański za nazwisko. Adam-Hilary, rotmistrz wojsk królewskich, dzielny wojownik przeciw Szwedom, Moskwie i Turkom, um. 1650 roku, z odnowienia się ran, które w wyprawie Chocimskiej otrzymał 1621 r.; fundował kościół w Komajach, swych dobrach na Litwie, i ten kościół przyozdobił altaryą. 

Samuel żonaty z Halszką Komorowską około 1750 r. Adam, sędzia grodzki i podstarosta upicki 1788-1793 r. Antoni, syn Szymona, z synami: Jerzym, Józefem, Romualdem i Ignacym wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1851 r. Józef, syn Wincentego, urzędnik w ministeryum dworu w Petersburgu 1852 r. 

ŁUKIEWICZ. Jan-Antoni, żonaty z Apolonią z Łosiewskich, wyznaczony 1775 roku opiekunem Makowskich i Dyakowskich, legitymował się w grodzie lwowskim 1782 roku, lecz akta dotyczące tej czynności zaginęły. Był 1783 r. kandydatem na radcę lwowskiego sądu szlacheckiego, lecz nie zatwierdzony w Wiedniu; później mianowany sekretarzem galicyjskiego Trybunału apelacyjnego, posiadał Bieniówi Horodyłów, a 1793 roku nabył Toustoług. Michalina-Maryanna (z domu Makowska), adoptowana jego córka, prowadziła od 1812 r. w lwowskim sądzie szlacheckim proces separacyjny z mężem Piotrem-Pawłem Paulovichem (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

ŁUKINICZ. Na Litwie; pisano ich także Lukinicz; z nich Teodor, syn Józefa i Zofii Kamienieckiej, 1693 r. w pow. prużańskim. 

ŁUKIŃSKI. N., dziedzic Ustaszewa, w wojew. gnieźnieńskiem, miał 1775 r. sprawę graniczną z Gozimierskimi, dla rozsądzenia której wyznaczono komisarzy. 

ŁUKOCKI h. ŁUKOCZ. Jana, który wywiódł swoje szlachectwo na Litwie, cytuje lecz bez daty Okolski. Paprocki zowie herb Łukocz Prawdzicem odmiennym; podług Niesieckiego Łukoccy brali nazwisko Łukoski, i z tych Łukoskich cytuje Rajnholda, burgrabiego janiskiego i posła, który podpisał elekcyę 1648 r. z pow. upickim. 

ŁUKOM. Józef, syn Michała, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r. 

ŁUKOMSKI h. DOLIWA. Do tego herbu zalicza Niesiecki Andrzeja, archidyakona krakowskiego, kanonika gnieźnieńskiego i sandomierskiego, który, umierając, przekazał swoją bibliotekę i niektóre kosztowności kościolowi św. Piotra w Krakowie. Jakób, syn Mikołaja, udowodnił szlachectwo w gub. wileńskiej 1800 r. 

ŁUKOMSKI h. DRYA. W Wielkopolsce. Aleksander i Wojciech z wojew. Sieradzkiem, Wojciech i Walenty z ziemią gostyńską i Wojciech z wojew. kaliskiem podpisali elekcyę 1669 roku. Jan, sędzia kapturowy poznański, poseł na sejm 1697 r. N., opat lędzki, a jego synowiec N., opat koprzywnicki około 1740 r. 

Jan w Wielkopolsce cytowany w Vol. Leg. 1703 roku; jego żona Agnieszka Radoszewska, a córka Katarzyna za Antonim Wyszogotą-Zakrzewskim, miecznikiem gnieźnieńskim. Franciszek, trzech Józefów i dwóch Władysławów podpisali elekcyę 1733 roku z wojew. poznańskiem. Hipolit, syn Jana, żonaty z Katarzyną Kraśnicką 1782 r. Jan ożeniony z Maryanną Miecznikowską 1792 roku. Ksawery należał do powstania 1798 r. i walczył przeciw Prusakom w Wielkopolsce. Marceli, dziedzic dóbr Paruszewo, w Ks. Poznańskiem 1854 roku (Metr. Kor., Ks. Gr. Sieradzkie, Kaliskie, Przedeckie i Brzeskie). 

Po Józefie, który majątek Paruszew kupił w 1745 r. od swego brata Adama, pochodzący Franciszek, syn Wincentego i Anny Stempowskiej, wylegitymowany w Królestwie 1847 r. 

ŁUKOMSKI h. JASTRZĘBIEC odm. Do tego herbu zalicza Okolski Łukomskich książąt na Białej Rusi. Zobacz Łukomski, herbu Łukomski v. Roch odmienny. 

ŁUKOMSKI h. LUZYAŃSKI. Julian, Władysław i Wiktor wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1854 roku. 

ŁUKOMSKI h. ŁUK. Leopold, syn Franciszka, urzędnik rosyjski, z synami: Franciszkiem, Kazimierzem i Leopoldem wylegitymowani w Cesarstwie 1852 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

ŁUKOMSKI h. ŁUKOMSKI v. JASTRZĘBIEC odm. Herb - tarcza w podłuż przedzielona na dwa pola, prawe niebieskie, lewe czerwone; w jej środku srebrna podkowa, nad nią złoty krzyż kawalerski. W koronie kruk w prawo, trzymający w dziobie pierścień złoty z brylantem. 

Rodzina pochodzenia polskiego osiedlona w Rosyi już w początkach XVII stolecia; z niej Piotr, syn Maksyma, 1620 r. i jego syn Cyryli w 1677 r. posiadali i nadani byli majątkami ziemskiemi. Ta rodzina jednak nie nosiła tytułu książęcego, nie pochodzi zatem od Łukomskich, herbu Roch odm., jak chcą niektórzy heraldycy. 

ŁUKOMSKI h. ŁUKOMSKI v. ROCH odm. Książęta (Kniaziowie). Herb-podług Kojałowicza-w polu czerwonem trzy stopnie białe zwężające się każdy ku górze, na nich lilia, której środkowy liść zastąpiony krzyżem; na tarczy czapka książęca, lub korona szlachecka z trzema piórami strusiemu Do tego herbu dodawali niektórzy Pogoń Litewską. Podług Okolskiego herb tej rodziny jest Jastrzębiec odmienny, zupełnie podobny do herbu Połubińskich. 

Senator w rodzinie, Fryderyk (Fedor), kasztelan mścisławski 1610 r., um. 1611 r. 

Już w XII stoleciu istnieli książęta Łukomscy, to jest, władcy na małym udziale Łukomli, na Białej Rusi; ich pochodzenie nie jest pewnem, to jest, niewiadomo, czy' pochodzili od Ruryka, lub od którego z książąt Wariagskich, którzy w Xi XI stuleciach, podbili i podzielili między siebie Ruś Białą. Ci księżęta Łukomscy w końcu XIV stolecia pisali się także kniaziami starodubowskimi, jak Andrzej, którego córka Marya miała być drugą żoną ks. Witolda; według tradycyi zaś tak ten Andrzej, jak i jego bracia mieli się rodzić z jednej z córek wielkiego ks. Olgerda, i dlatego ich potomkowie jeszcze w XVIII stoleciu pisali się Olgerdowiczami. Książęta Łukomscy w końcu XIV stolecia byli wyrzuceni z swej posiadłości przez brata Jagiełły, Andrzeja ks. Połockiego, który nawet tytułował się ks. Łukomskim; podług niektórych heraldyków syn tego Andrzeja, Fedor, ma być przodkiem nowego domu Łukomskich dotąd istniejącego, lecz gdy istnienie tego Fedora bardzo jest wątpliwe, a sami Łukomscy podług domowej tradycyi nie od niego, ale wywodzą się z krwi książąt ruskich, tę tradycyę przyjąć można za prawdziwą, to jest, przypuścić, że dawni książęta wypędzeni chwilowo przez Andrzeja Olgerdowicza wrócili do swego udziału. 

Ks. Iwan przeszedł do Moskwy w 1473 r., lecz zrażony postępowaniem wielkiego ks. Iwana Wasilewicza, a chcąc względy króla Kazimierza IV odzyskać, postanowił otruć wielkiego księcia, lecz gdy odkrył się jego zamiar, żywcem w klatce żelaznej spalony został 1493 r. wraz z jeńcem szlachcicem polskim, który obwiniony był, że także należał do spisku. Około 1450 roku żyła ks. Maryna, posesorka sioła Bolina. Ks. Wasil, występujący jako świadek 1463 roku, miał kilka córek, z których N. była za ks. Fedorem Sokolińskim, a Bohdana za Janem Radziwiłłem. Ks. Iwan Iwanowicz, nazywany od dóbr Szczyduty ks. Szczyduckim, żył około 1500 r. Ks. Andrzej Iwanowicz i ks. Fedor Iwanowicz przyjmowali udział w buncie Glińskiego 1508 roku. Ks. Roman prowadził 1510 r. proces z Sapiehami. Ks. Maryna była około 1520 r. za Mikołajem Kuchmistrzowiczem. Z powyżej przytoczonych ks. Andrzej, Iwan i Roman są protoplastami trzech linij, które prowadziły ten ród do XVII wieku. 

Linia Andrzeja. Ks. Andrzej Iwanowicz posiadał dobra Mieleszkowicze i pisał się ks. Meleszkowskim, i w 1534 r. był sędzią polubownym; żonaty zN. ks. Czetwertyńską miał syna Andrzeja icórki, Hannę za Ostafiem Jacyniczem, dworzaninem królewskim, i Agrafenę (Duchnę) lv. za ks. Michałem Ossowickim, 2v. za Semenem Kmitą, starostą czarnobylskim.

Ks. Andrzej Andrzejewicz, dziedzic na Mieleszkowcach, Obelmakowiczach, Chołoniewiczach i Łukomli, dostarczał 1528 r. na potrzeby wojenne 10 koni; poseł na sejm 1564 r., otrzymał przywilej 1567 r. na dobra Niezbodiszki; sędzia ziemski orszański 1567 r., umarł około 1580 r., pozostawiwszy z żony Nastazyi, córki Grzegorza Służki, synów, Borysa, Iwana, żonatego z Katarzyną Jackowiczówną, i córki: Owdotię za Mikołajem Węcławskim, Bohdanę za Fedorem ks. Massalskim i Marynę za Bohdanem Stetkiewiczem, strukczaszym królewskim. 

Ks. Borys, dziedzic na Łukomli 1560 r., zaślubił Katarzynę, córkę Hleba Korsaka, 2v. Tyszkiewiczową, i z niej miał córkę Marynę i syna Iwana, poborcę orszańskiego 1590 r., dziedzica na Mieleszkowcach 1607 r., podsędka orszańskiego 1613 r., sędziego ziemskiego orszańskiego 1620 r., który 1623 r. sprzedał zamek Biełhorodzki Adamowi Szorcowi-Sławęckiemu; sędzia pozostawił córkę Helenę za Adamem Szorcem i synów, Bazylego, dziedzica na Świstułce i Mieleszkowcach, fundatora klasztoru Franciszkanów w Łukomli, i Jana, dziedzica na Świstułce, żonatego z Barbarą Dorohostajską, wojewodzianką smoleńską. 

Linia Iwana na Szczydutach. Ks. Iwan, notowany ks. Szczyduckim, miał syna Andrzeja, żonatego z Hanną, córką Iwana Skindera, z której pozostawił córki, Hannę lv. za Iwanem ks. Sokolińskim, 2v. za Kondratem Żabą, Olenę za Jakóbem Pianowskim i synów, Baltazara, dziedzica na Horodzcu, rotmistrza królewskiego, który w 1569 r. otrzymał dobra Korejwicze, Płoszki i grunty we włości Retowskiej, żonatego z Zofią, córką Fedora Władyki, i Bohdana. 

Ks. Bohdan, dzielny żołnierz w obronie Połocka 1564 r., dostał się do niewoli i po powrocie do kraju został sędzią ziemskim orszańskim i w 1580 r. dostał sioła Jewańskie, Koptewicze i Sołodomerowicze; marszałek orszański 1591 r., zaślubił Zofię Iwanównę Słuszczankę i z niej miał synów: Fryderyka, Jana, Mikołaja, podsędka orszańskiego 1606 r., i Pawła, żonatego z Teodorą, córką Lwa Korsaka. 

Ks. Fryderyk (Fedor), sekretarz i rotmistrz królewski 1590 r., dziedzic na Szczydutach, poseł z wojew. mińskiego na sejm 1609 r., podkomorzy orszański 1600 r., starosta krzyczewski i dzierżawca ołuczycki, przeszedł na katolicyzm; kasztelan mścisławski 1610 r., urn. 1611 r.; był żonatym z Barbarą Wężykówną, 2v. za Sebastyanem Mirskim, sędzią ziemskim bracławskim. 

Ks. Jan (Iwan), najstarszy z synów Bohdana, w 1590 r. otrzymał przywilej na grunta w Dernowiczach, w pow. lidzkim, i pozostawił córkę Marynę za Fryderykiem Niemirowiczem-Szczytern i syna Romana, dziedzica na Mieleszkowcach, poborcę orszańskiego 1609 r., zmarłego bezpotomnie. 

Linia Romana Ks. Roman, dziedzic na Łokomli 1500 roku, z żony N., córki Michała Petrucza, miał synów: Bohusza, Michała, Piotra i Semena, dziedzica na Liczkowie.

Ks. Bohusz, dziedzic na Łukomli 1530 r., z niewiadomej nam żony miał synów, Chomę i Sergieja; po Chomie córka Bohdana lv. za Wasilem Głuchym, 2v. za Mikołajem Narbutem, a po Sergkszu, będącym w niewoli moskiewskiej, z Doroty Skinderówny syn Jerzy występował jako świadek 1600 roku. 

Ks. Piotr, występujący przed aktami 1533-1540 roku, był żonatym z Bohdaną, córką ks. Fedora Sokolińskiego-.onopli, 2v. za Iwanem Sapiehą, wojewodzicem podlaskim, i z niej miał syna Aleksandra. 

Ks/Michał, najmłodszy syn Romana, dziedzic na Łukomli 1542 roku, miał dwie żony, Katarzynę Werkutównę, z niej córka Anna za Janem Mikołajewiczem, i Marynę Bohdanównę, z której córki, Aleksandra i Olena i pięciu synów: Bohdan, żonaty z Maryną Niełubówną, Piotr, Konstanty, Ławry n zwany Putiata, i Andrzej. Ks. Konstanty, rotmistrz królewski, dzielny wojownik przeciw Moskwie, przyłożył się do zwycięstwa pod Ułą 1568 r., a w 1579 roku wziął szturmem Turowlę; starosta ulski, dziedzic dóbr Korejewicze i Niewisze, zaślubił Bohdanę Korsakównę i z niej miał córki, Aleksandrę, Zofię za Januszem ks. Sokolińskim, podkomorzym połockim, i trzech synów: Baltazara, Jarosława i Malchera, z których Jarosław, podsędek lidzki 1592 r., następnie 1590 r. podkomorzy lidzki, był żonatym z Bohdaną Kurczówną, wojewodzianką derpską. Ks. Jarosław miał i drugą żonę, Annę Mlącką i z niej córkę Elżbietę za Jerzym Bychowcem i syna Damiana, który sprzedał 1609 r. części wsi Mlądz, Woli Mlądzkiej, Świerk i Janówka. 

Regina, żona Jana Bilewicza, dworzanina królewskiego 1607 roku. Anna za Stanisławem ks. Świrskim 1616 roku. Dawid, deputat na Trybunał litewski 1622 roku. Halszka, żona Jana Jundziia, marszałka wołkowyskiego 1625 r. Bazyli żonaty z Zofią Judycką, chorążanką rzeczycką, 1640 r. Samuel żonaty z Judytą Korsakówną 1641 r. 

W pierwszej połowie XVII wieku żył N., żonaty z Anną Hrehorówną Mirską, wdową po Jerzym Przysieckim, i z niej miał syna Samuela-Eustachego, dziedzica Wymna, w Witebskiem, podwojewodzego witebskiego 1641 r., sekretarza królewskiego, skarbnika orszańskiego, rotmistrza i pułkownika przeciw Moskwie i Kozakom, po którym z żony Maryny Kisielówny-Dorosznickiej dwóch synów, Teodor i Dadzibóg-Jerzy. Samuel-Eustachy wspólnie z żoną hojnie nadali ks. Dominikanóww Ule, co sejm 1678 roku zatwierdził. 

Ks. Teodor, sekretarz królewski i poseł z Mińska 1668 r., podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. mińskiem; sędzia ziemski witebski i wielokrotnie poseł na sejmy, elektor 1697 r. z wojew. witebskiego, rotmistrz królewski isędzia pograniczny W. Ks. Litewskiego, człowiek nie bez zdolności, lecz bez zasad politycznych, bywał narzędziem do zakłócania sejmówi do występowania przeciw dworowi i tylko był stałym stronnikiem Augusta II. Teodor zaślubił Helenę, córkę ks. Fedora Druckiego-Horskiego, i z niej pozostawił córki, Reginę za Wojciechem Niemirowiczem-Szczytem, podstolim smoleńskim, 2v. za Ignacym Nowackim, starostą wyszogrodzkim, Zofię, żonę' Uzlika, wojskiego witebskiego, i syna Samuela-Jana, pisarza ziemskiego orszańskiego 1690 roku, posła na sejm 1695 r., żonatego z Krystyną WojniankąJasieniecką, sędzianką ziemską rzeczycką. 

Dadzibog-Jerzy, podczaszy iwójt miński, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. mińskiem; stolnik połocki, wojski witebski, jeden z najburzliwszych posłów sejmowych, z żony Izabeli Bychowcówny miał córkę Klarę i syna Franciszka, który podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Witebskiem. Franciszek został 1699 r. podczaszym witebskim, a 1700 r. starostą bielskim i tegoż roku otrzymał przywilej na wsie Ryndzin, Niechorola, Wuska i Zadnie, w Witebskiem. 

Jan-Kazimierz, dziedzic Koryżowa i Siemirycz 1640 roku, żonaty z Halszką Łastowską, wdową po Macieju Wiesiołowskim, sędzim ziemskim smoleńskim, podług akt Heroldyi w Petersburgu, miał mieć syna Pawła, którego synowie, Filon i Jan-Władysław, sędzia grodzki orszański 1670 r., żonaty Anastazyą Biskupską, pozostawił synów, Aleksandra, który podpisał elekcyę "1674 roku z pow. orszańskim, i Antoniego, żonatego z Eufemią Prońską. 

Ks. Filon, starszy syn Pawła, miał syna Pawła, elektora 1697 roku z wojew. witebskiego, po którym córka Katarzyna za Jerzym Stabrowskim i synowie: Jan-Eustachy, Jerzy, Józef i Stanisław. 

Ks. Jerzy miał synów: Leonarda, Hilarego, Franciszka i Michała; Hilarego syn Józefat, podstoli witebski 1791 r., ożeniony z Wiktoryą Łasko, pozostawił syna Wincentego, po którym synowie, Julian i Teodor, i Julian z Katarzyny de Lawal pozostawił synów, Klemensa i Lucyana. 

Franciszek, chorąży wojsk polskich, miał dwie żony, Katarzynę Bykowską i Maryannę Burejko, z nich synowie: Jakób, Karol z żony Zuzanny N., ma synów: Kazimierza, Józefa i Grzegorza, i Jan, którego syn Ludwik z żony Maryi N. ma syna Ignacego, ur. 1848 r. 

Ks. Józef, syn Pawła, a wnuk Filona, miał syna Stefana, którego syn Aleksander pozostawił synów Iwana, kapitana wojsk rosyjskich, i Terencyusza, sędziego okręgowego, po którym z Wilhelminy Temkowskiej syn Aleksander, ur. 1857 r., wylegitymowany w Cesarstwie 1860 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej (Metr. Litew., Metr. Kor., Conv. Vars., Ks. Gr. Czerskie, Bon., Wolff). 

ŁUKOMSKI h. PKAWDZIC. Wojciech, syn Piotra, żonaty z Maryanną Miszewską, posesor dóbr Mikołajów, pokwitował Plichtę z 3500 zł. w 1675 r., a podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią sochaczewską (Ks. Gr. Sochaczewskie, Vol. Leg.). Tadeusz i Jan, synowie Floryana, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1840 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej. 

ŁUKOMSKI h. SZELIGA. W Wielkopolsce; wzięli nazwisko od wsi Łukomi, w konińskiem. Tomasz i Stanisław, dziedzice części we wsiach Łukomi i Łomowo, w pow. konińskim 1580 r. (Ks. poborowe). Adam, dziedzic dóbr Drązgów, z żony Heleny Mańkowskiej miał trzech synów: Jana, Wojciecha i Antoniego; z nich Jan z Agnieszki Radoszewskiej pozostawił synów, Antoniego iWładysława, a Wojciech z Ludwiki Łukomskiej miał synów, Józefa, po którym z Wiktoryi Lipskiej syn Antoni, a tego syn Marceli 1815 r., i Adama, po którym liczne potomstwo. 

Antoni-Mikołaj, opat łendzki, sekretarz króla Augusta II, mąż zacny, ofiarowanego sobie biskupstwa nie przyjął; jego synowiec N., opat koprzywnicki 1740 r. 

Adam, żyjący około 1690 r., miał z Maryanny Mieszkowskiej synów:JanaKazimierza, Kazimierza, Krzysztofa, pisarza grodzkiego kcyńskiego, i Michała, ks. Karmelitę. Jan Kazimierz, dziedzic dóbr Niezmierzowo, sędzia kapturowy poznański 173.3r., z Anny Gzowskiej pozostawił syna Antoniego, po którym z Salomei Jarnowskiej, kasztelanki kowalskiej, synowie: Kajetan, ks. Dominikanin, Ludwik, kanonik regularny w Trzemesznie, i Wojciech z Ewy Czapskiej miał syna Aleksandra, chorążego kawaleryi narodowej 1750 r., żonatego z Maryanną Lendzką. 

Kazimierz, drugi syn Adama, dziedzic Graboszewa 1700 r., pozostawił synów, / dama i Józefa; po Józefie z Modlibowskiej synowie: Kazimierz, kanonik smoleński, Piotr, proboszcz w Otorowie, Stanisław, proboszcz w Modli cy, i Walenty. 

Floryan, syn Tadeusza, z synami, Tadeuszem i Janem i tego drugiego syn Ignacy wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

ŁUKOMSKI. Jan, żonaty z Apolonią, wdową po Dominiku Sabatynie, miał syna Stanisława, który odstąpił ojcu w grodzie kamienieckopodolskim 1656 r. dwie sumy. Jan pozwany 1693 roku przez Sokolnickich przed sąd wojskowy o najazd na Czerniechów. Wojciech zaślubił w kościele P. Maryi w Krakowie 1779 r. Eleonorę Łubieńską. Leonida, córka Longina i Zuzanny z Stephanich, żona Melitona Jaksy-Małachowskiego, miała 1858 r. sprawy w lwowskim Sądzie cywilnym (Zbiory Dr. M. DuninaWąsowicza we Lwowie). 

ŁUKOSKI v. ŁUKOWSKI h. DOŁĘGA. Niesiecki pisze te rodzinę Łukowski i to nazwisko nosi większa część jej członków, lecz gdy nazwisko wziętem zostało od wsi Łukoszyna, jego pisownia Łukoski jest więcej zasadną. Jan na Łukoszynie, podczaszy dobrzyński, był posłem na sejm 1674 roku; z jego potomków Michał z Maryanny Pląskowskiej miał synów: 1) Mikołaja, dziedzica dóbr Pilaszkowo, w gub. płockiej, radcę wojew. płockiego, dobrego patryotę i zacnego obywatela, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r. z synem Feliksem, urodzonym z Honoraty Wysockiej; 2) Stanisława, dziedzica dóbr Bramino, Przeciszew i in., w wojew. płockiem, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r. 

Jakób, dziedzic wsi Słubice 1713 roku, pozostawił synów, Adama i Jana; Jan miał syna Michała, po którym syn Feliks z Barbary Kotarskiej pozostawił syna Feliksa, komornika Trybunałupłockiego, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r. 

ŁUKOSKI h. ŁUKOCZ. Jan prowadzący 1638 r. w grodzie halickim sprawę Potockich z Bełżeckim o granice wsi Turki. 

Jan, syn Franciszka i Katarzyny z Rylskich, wnuk Stanisława i Anny z Białkowskich, zostawił z Julianny z Bielskich: Benedykta i Romualda, którzy swe pochodzenie szlacheckie udowodnili w grodzie halickim 1782 r. Z nich Benedykt tytułowany bądź cześnikiem, bądź podstolim wendeńskim, wydzierżawił od Potockich 1775 r. starostwo tłumackie, później dzierżawił Hawryłówi Bołszowce, a 1793 r. nabył Kołodziejów od Żurakowskich; z Magdaleny z Drużbackich jego synowie: Onufry-Antoni, chrzczony 1781 r. w Ottynii, i Jerzy wspominany 1834 r. w aktach Wydziału Stanów galicyjskich. Córką Jana z Bielskiej była zapewne Franciszka, która 1787 r. jako wdowa po Antonim Botta zawarław grodzie warszawskim z Białobrzeskim, pisarzem referendarskim koronnym, układ o 313 tys. zł. należnych jej od Potockiego, 1792 r. procesowała hr. Moszyńskiego o sumy, a 1802 r. wraz z dwoma swemi córkami odstąpiła Janowskiemu 100 tys. zł. zabezpieczonych jej na Brodach (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

ŁUKOWICZ h. GOZDAWA. Z tej rodziny zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej wylegitymowani w Cesarstwie: I) w 1855 r. Stanisław, syn Tadeusza, z synami: Józefem, Teodorem i Janem; II) w 1861 r potomstwo Felicyana, Michałai Stanisława, synów Antoniego, wnuków Jana; III) w 1851 r. potomstwo Tomasza, Józefa i Piotra, synów Piotra, wnuków Ambrożego; IV) w 1861 r. potomstwo Antoniego i Jerzego, synówr Stanisława, wnuków Jana. 

ŁUKOWICZ h. JELITA Piotr i Kazimierz zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1817 r. 

ŁUKOWICZ h. ŁUK NAPIĘTY. Łukasz, syn Stefana, w 1800 roku, Franciszek, syn Jerzego, w 1819 roku zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

ŁUKOWICZ h. NEWLIN. Uwolniony od abusum szlachectwa Franciszek z braćmi otrzymał przyznanie szlachectwa 1764 r. (Vol. Leg.). Józef, syn Wawrzyńca, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1832 r. 

Są w Prusach; z nich Franciszek otrzymał 1758 r. potwierdzenie przywileju na dobra Dąbrowa; cześnik czerwiński 1765 r., asesor 1765 r. i pisarz ziemski tucholski 1765 r. (Kancl.). August, dziedzic dóbr Czarnowo 1820 roku. Fabian, generał-lejtnant wojsk pruskich 1845 r. 

ŁUKOWICZ h. PIELESZ. Na Litwie; z nich zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej wylegitymowani w Cesarstwie: I) w 1856 r. potomstwo Jana i Marcina, synów Janusza, wnuków Łukasza; II) w 1842 r. potomstwo Jakóba i Kazimierza, synówJózefa, wnuków Wawrzyńca.

ŁUKOWICZ h. PRZYJACIEL. N. N. udowodnili szlachectwo w gub. wileńskiej 1803 r. 

ŁUKOWICZ h. TRZASKA. Na Litwie; z nich wylegitymowani w Cesarstwie 1837 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej: Andrzej, syn Tomasza, i Maciej, syn Marcina, z synami: Kazimierzem, Marcinem i Wojciechem. 

ŁUKOWSKI h. DOŁĘGA. Wzięli nazwisko od wsi Łukoszyna, i dla tego też jedna linia tej rodziny pisze się Łukoski. Jan, kanonik poznański 1485 r., dziekan i administrator dyecezyi poznańskiej 1498 r. Jan, dziedzic części wsi Ligowo, w pow. lipnoskim 1564 r. Stanisław, syn Łukasza, 1564 r. Tomasz i Feliks, synowie Marcina z Wielkiego Łukoszyna, 1581 r. (Ks. Gr. Brzeskie). Andrzej, syn Jana, 1604 roku. Jan z Łukoszyna-Borków podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. Sieradzkiem. Józef, sędzia ziemski wyszogrodzki 1670 r., żonaty z Maryanną Lasocką, kasztelanką inowrocławską. Piotr, syn Stefana, żonaty z Magdaleną Gorzechowską 1725 r. Tomasz, syn Władysława, ożeniony z Teresą Gumińską 1725 r. Stanisław, syn Jacka, i Jan, syn Grzegorza, 1725 roku. Tomasz, syn Jana, żonaty z Teresą Łempicką 1733 r. 

Po Pawle, synu Bartłomieja, dziedzicu wsi Łukoszyno-Borki, w wojew. płockiem 1719 r., pochodzący Szymon, syn Pawła, właściciel części we wsi Bendorzynie, w pow. mławskim, wylegitymowany w Królestwie 1840 roku. 

Andrzej, dziedzic dóbr Białuty 1772 roku, z żony Zuzanny Kuczborskiej miał syna Kazimierza, dziedzica dóbr Białuty, w gub. płockiej, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r. 

ŁUKOWSKI h. JELITA. Wzięli nazwisko od wsi Łukowa, w pow. chęcińskim. Dziwisz 1419 r. Stefan v. Sędziwójz Łukowa 1479 roku. (Akta Krakowskie). Maciej żonaty z Elżbietą Danaborską, kasztelanką rogozińską 1505 r. Mikołaj, stolnik sandomierski 1539 r. Kacper, Baltazar i Kilian, dziedzice wsi Łuków, Chmielowice i Chomętóww 1540 roku (Ks. poborowe); z nich Kilian należał do turnieju na weselu Zygmunta Augusta 1553 r., a Baltazar, sędzia ziemski sandomierski 1554 r., gorliwy dysydent, bronił ks. Krowickiego, którego biskup Zebrzydowski kazał więzić za jego ożenienie się. Zuzanna, żona Jana Karwosieckiego 1555 r. Jan, Paweł i Stanisław, synowie Jana, dziedzice dóbr Porzapy i Bielcze 1557 r. Kacper, żonaty z Katarzyną Glińską, miał synów: Abrahama, Andrzeja i Jana, dziedziców Wierzbicy 1579 r. Adam, poborca płocki 1581 r. Andrzej, kanonik krakowski 1585 r. Jan, syn Gaspra, 1586 r. Prokop, syn Mikołaja, 1596 roku. 

Jan, pisarz ziemski krakowski, z Zofii Palczewskiej miał synów: Aleksandra, pisarza ziemi krakowskiej 1610 r., posła na sejm 1627 roku (Vol. Leg.), ożenionego z Katarzyną Witowską, z której syn Władysław; Remigiana, kanonika krakowskiego 1632 r., opata szczyrzyckiego 1654 r., i N. który poległ na Wołoszczyznie. Władysław, dworzanin królewski, podpisał elekcyę z wojew. Sandomierskiem; starosta stężycki 1653 roku, po którym z Zofii Michowskiej córka Konstancya Micowska. Prokop nabył 1625 r. posesyę we wsi Pękalice. Jan, syn Krzysztofa, 1627 r. 

Jan, pisarz krakowski 1651 r. Remigian i Gabryel, synowie Andrzeja i Barbary Horyszowskiej 1651 roku. Mikołaj żonaty z Heleną Karwosiecką 1655 r. Jan, regent sieradzki 1667 r. Aleksander, Stanisław, Kazimierz, Franciszek, Zofia, Marcyanna i Urszula, synowie icórki Stanisława i Anny Białkowskiej, 1667 r. Stefan, skarbnik ciechanowski 1668 r. Franciszek z wojew. poznańskiem, dwóch Janów z wojew. krakowskiem i Tomasz z ziemią chełmską podpisali elekcyę 1669 r. Adam, Jakób i Maciej, synowie Marcyana, 1672 r. Jan, podczaszy bielski, syn Jana, 1687 roku. Franciszek, Jan, Piotr i Władysław z ziemią dobrzyńską, Jakóbi Stanisław z wojew. płockiem, Kazimierz z wojew. Sieradzkiem i Stefan z wojew. Sandomierskiem podpisali elekcyę 1697 r. 

Sebastyan, burgrabia bobrownicki 1702 r. Walenty i Maciej, synowie Franciszka, 1712 r. Stanisław, syn Władysława, 1713 r. Paweł-Antoni, regent ziemski chełmski 1718 r. Jan, podstoli bielski 1723 roku. Józef, Maciej i Paweł z ziemi dobrzyńskiej, a Michał z wojew. sieradzkiego elektorowie 1733 r. Wojciech, syn Marcina, 1736 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Sigil., Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubek). Jakób, Paweł, Walenty i Wojciech podpisali elekcyę 1764 r. z wojew. płockiem. 

ŁUKOWSKI h. ŁAZANKI. Synowie Marcina: Józef, Rajmund i Andrzej z synami, Aleksandrem i Michałem wylegitymowani w Cesarstwie 1855 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

ŁUKOWSKI h. ŁUK. Ignacy i Karol, synowie Samuela, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1805 r. 

ŁUKOWSKI h. RADWAN. Kacper i Stanisław z Przesmyk, synowie Wojciecha, wnukowie Stanisława, prawnukowie Szymona, legitymowali się w Zachodniej Galicyi 1803 r. (Akta po-Galicyjskie). 

ŁUKOWSKI. Michał 1462 r., Łukasz 1553 r. i inni cytowani w aktach łomżyńskich. Fabian i Paweł podpisali elekcyę 1733 roku z wojew. brzeskolitewskiem. Antoni, cześnik kijowski 1736 roku. Benedykt, cześnik halicki 1783 roku. 

Potomstwo Józefa i Adama, synów Benedykta, wnuków Ignacego, wylegitymowane w Cesarstwie 1852 roku zapisano do ksiąg szlachty gub. kowieńskie], Jakób, syn Dominika, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1845-1859 r. 

ŁUNIEWICZ. Na Litwie. Jan z pow. orszańskim podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Jan, Józef i Jerzy podpisali konwokacyę generalną litewską, a Tadeusz elekcyę z pow. orszańskim 1764 r.

ŁUNIEWSKI h. ŁUKOCZ. Wzięli nazwisko od wsi Łuniewo, w ziemi nurskiej, zkąd niektórzy przenieśli się na Podlasie i do ziemi drohickiej, gdzie założyli kilka osad z nazwą Łuniewo. 

Maciej Plewa, dziedzic na Łuniewie, miał synów: Andrzeja, Jana i Stanisława, dziedzica dóbr Kocze Borowe, po którym synowie: Jan, komornik ziemski drohicki 1582 r., Piotr, Walenty i Szymon. 

Jan, dziedzic na Łuniewie 1538 r., pozostawił synów, Jana i Wawrzyńca, po Janie syn Tomasz miał syna Szymona, a Wawrzyniec, dziedzic na Łuniewie Wielkim, pozostawił synów: Adama, Grzegorza v. Jerzego, który podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. podlaskiem, Szymona i Wojciecha, dziedzica dóbr Szczubły 1661 r. 

Adam pozostawił sześciu synów: Adama, Franciszka, Stefana, Szymona, Tomasza i Wojciecha; po Tomaszu z żony N. Dmochowskiej synowie: Adam, Aleksander, Kazimierz, Maciej, Jan, Krzysztof, Mateusz iWładysław. 

Kazimierz zaślubił Katarzynę Piętczankę i z niej miał synów, Antoniego i Wawrzyńca, z których Antoni z żony Petroneli Górskiej pozostawił synów, Krzysztofa i Ludwika, żonatego z Franciszką Studerską. 

Wawrzyniec, posesor dóbr Łuniewa-Wyszki, Szczubłyi Usza, w ziemi drohickiej, podpisał elekcyę 1733 roku z wojew. podlaskiem; komornik ziemski nurski, z żony Rozalii Rzewuskiej jego synowie: Feliks, cześnik chełmiński, żonaty z Anielą Wąsowską, Jan, komornik ostrowski, ożeniony z Antoniną Wędrychowską, Kazimierz, który w 1788 r. otrzymał od ojca dobra Łuniewo-Wyszki i legitymował się w Galicyi Zachodniej 1803 roku, i Wiktoryn, dziedzic dóbr Probołowice i Pełczyska, podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią bielską; Wiktoryn, starosta wolbromski legitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 roku. s 

Mateusz, syn Tomasza i Dmochowskiej, żonaty zN. Kuczyńską, miał syna Krzysztofa, elektora 1733 r. z wojew. podlaskiego, pisarza grodzkiego drohickiego, który miał dwie żony, Bogucką i Saniewską i z nich pozostawił synów: Antoniego, elektora 1764 roku z ziemi mielnickiej, ożenionego z Teresą Markowską, Teodora, żonatego z Józefą Detylanką, i Tomasza, pisarza grodzkiego drohickiego, elektora 1764 r. z ziemi mielnickiej, żonatego z Krystyną Madalińską. 

Władysław v. Władysław Antoni, syn Tomasza i Dmochowskiej, podpisał elekcyę 1697 roku z ziemią warszawską; vicegerent, następnie bur grabia grodzki warszawski 1701 roku, miał syna Stanisława, burgrabiego grodzkiego warszawskiego 1714 r., po którym z Barbary Szymańskiej syn Walenty, dziedzic dóbr Reguły, Zalesie i Malechy, miał dwie żony, Wiktoryę Rolicz-Owsianą i Maryannę Wolską, z których synowie: Antoni, Dominik Wawrzyniec, ochrzczony 1746 r. w Junisławie legitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 r. i Jacek (Oblata tej genealogii pomieszczona 1790 r. w Aktach Wiślickich. Qnaterniones, Akta po-Galicyjskie).

Maciej, dziedzic na Łuniewie Wielkim, miał syna Wojciecha 1582 r. Bartłomiej, Jan, Maciej i Piotr, synowie Wojciecha, 1584 r. Po Stanisławie, dziedzicu na Łuniewie Wielkim, synowie, Jakóbi Jan, dziedzic na ŁukowieKlukowie 1593 r. Mikołaj, dziedzic na Łukowie, pozostawił syna Andrzeja, po którym synowie, Andrzej i Stanisław 1597 r. Po Pawle syn Stanisław-Szymon 1652 r. Jan, Stanisław, Władysław i Zbigniew, synowie Ludwika, 1664 r.; po Stanisławie syn Andrzej 1691 r. Jakóbi Melchior, synowie Marcina, 1653 r.; z nich Jakób pozostawił synów: Jakóba, Józefa, Mateusza i Pawła. Jakób, dziedzic na Łuniewie 1706 roku, miał synów: Franciszka, elektora 1733 r. z wojew. mazowieckiego, Krzysztofa, Mateusza i Stefana; po Krzysztofie, burgrabim liwskim 1762-1773 r„ z Teresy Chrościńskiej syn Franciszek, zamieszkaływ pow. radzyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1843 roku. W ziemi czerskiej spotykamy Grzegorza, żonatego z Maryanną Jaźwińską, z której syn Tomasz podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. podlaskiem i z Agnieszki Rzyczyńskiej pozostawił synów, Antoniego, pisarza grodzkiego drohickiego, elektora 1764 r. z ziemi mielnickiej, i Stanisława, dziedzica części dóbr Goźlin Podleśny, Nadolny i Śniadków Dolny 1768 r. Stanisław, łowczy kijowski 1701 r. Augustyn, vicegerent łukowski, burgrabia grodzki liwski 1724 roku. Gabryel, subdelegat grodzki chęciński 1755 r., komornik wyszogrodzki 1775 r. Józef, kanonik płocki 1774 r. Benedykt, kanonik kujawski 1783 r. Karol, komornik graniczny wiski, mierniczy drohicki 1783-1793 r. Konstanty, komornik graniczny brzeski litewski 1787 r. Wawrzyniec, rotmistrz królewski 1790 r. Wincenty, archiwista ziemski drohicki 1791-1793 roku (Conv. Vars„ Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Kanc., Ks. Gr. Czerskie i Sochaczewskie). Łukasz z Zalesia, syn Jakóba, wnuk Walentego, który w 1728 roku jako syn Jakóba nabył części Wiśniówka, legitymował się w Galicyi Zachodniej 1803 roku, a Kazimierz-Józef z Zalesia, syn Piotra, wnuk Jakóba, wylegitymowany w Galicyi 1804 r. (Akta po-Galicyjskie, Quaterniones). 

Następujący Łuniewscy legitymowali się w Królestwie. Pochodzący od Grzegorza, syna Wawrzyńca, dziedzica wsi Łuniewo Małe, w ziemi drohickiej 1641 r.: Józef, dziedzic Łuniewa-Szczubły, w pow. łomżyńskim, Jan i Onufry, synowie Jakóba i Joanny Dąbrowskiej, Leon, syn Wojciecha, Feliks, Antoni i Wiktor, synowie Sylwestra, w 1840 r.; Franciszek, syn Piotra i Agnieszki Boguckiej, Karol, obrońca sądowy wWęgrowie, syn Jana i Maryanny Dąbrowskiej, 1843 r.; Stanisław i Tomasz, synowie Jana i Barbary Przezdzieckiej, 1845 r.; Antoni, syn Ignacego, 1848 r., oraz Kajetan i Augustyn, synowie Andrzeja i Ewy Czyżewskiej, w 1849 r. 

Pochodzący od Józefa, w 1719 roku dziedzica wsi Łuniewo Wielkie, Józef i Jan, synowie Kacpra i Maryanny Olszewskiej, i Franciszek, syn Feliksa i Agnieszki Żebrowskiej, 1839 r.

Pochodzący po Walentym, dziedzicu wsi Wiśniówek, na Podlasiu 1728 roku: Stanisław, syn Kazimierza, z synem Julianem, Łukasz, dziedzic wsi Niechowa, w pow. augustowskim, i Benedykt, dziedzic Wiśniówka, synowie Jakóba, 1842 r., i Jan, syn Jana i Izabeli Dąbrowskiej, 1845 r 

Pochodzący po Krzysztofie, regencie ziemskim i grodzkim nurskim 1744 r.: Bartłomiej, syn Jana, 1844 r., Piotr, syn Franciszka i Stokowskiej, 1845 r. i Jan, syn Franciszka i Kamieńskiej, 1848 r. 

Pochodzący od Wawrzyńca, syna Kazimierza, dziedzica wsi Łuniewo Wielkie 1746 r.: Edward, Gabryel i Grzegorz, synowie Grzegorza i Agaty Nowoszyńskiej, 1851 r. 

Pochodzący od Wawrzyńca, dziedzica wsi Łuniewo Wielkie 1773 r.: Jan Kanty i Wiktor, radca wojew. krakowskiego 1830 r. isędzia pokoju pow. szydłowskiego, dziedzic dóbr Gnojno, synowie Wiktora i Anny Rupniewskiej, i Aleksy, dziedzic wsi Opatowiczek, w pow. miechowskim, syn Jana Kaniego i Anny Wędrychowskiej, 1838 r. 

Stanisław, syn Bazylego, wylegitymowany w Cesarstwie 1843 roku i zapisany do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

Łuniewski, czasami mylnie Łoniewski Ignacy-Antoni-Michał z Wielkiego Łuniewa, z ziemi drohickiej. syn Józefa i Klary Świrszczewskiej, wnuk Walentego i Zofii Sobolewskiej, legitymował się z tym herbem w sądzie grodzkim trembowelskiem 1782 r. 

Wojciech-Norbert i Jan, bracia rodzeni, 1740 r. dziedzice Łuniewa; syn Wojciecha-Norberta z Doroty z Kostrów-Pułaskiej, Franciszek Ksawery, mianowany w Puławach 1745 r. przez Czartoryskiego burgrabią sądowym warszawskim, został 1754 r. podczaszym bielskim, i wraz z dziećmi z pierwszej żony, Elżbiety Paprockiej, cześnikówny brzeskiej: Michałem, Józefem, Tomaszem, Joanną za Jeskarem, Moniką za Piotrowskim, Urszulą i Konstancyą wziął on 1778 r. od Pułaskiej, pisarzowej polnej koronnej, dobra Hołubecce w dzierżawę; 1782 roku sprzedał odziedziczone po ojcu i stryju Janie części Łuniewa, bratu rodzonemu Krzysztofowi, burgrabiemu grodzkiemu liwskiemu, i wylegitymował się w sposób powyższy bez herbu wsądzie grodzkim lwowskim. 

Franciszek Ksawery miał jeszcze dwie żony, Salomeę Piętkowską i Maryannę-Wiktoryę z Raczyńskich, z którą zeznał zapis dożywocia 1785 r., lecz z temi żadnego potomstwa nie zostawił. Syn jego Józef oblatował 1781 r. w grodzie lwowskim świadectwo wybitnych osobistości, dotyczące jego pochodzenia, celem dostania się do galicyjskiej gwardyi cesarskiej w Wiedniu, w której też służył aż do jej zwinięcia. 

Tomasz, 1768 r. vicesgerent grodzki grabowiecki. N. 1779 r. sędzia grodzki bełski, a Chryzostom z palestranta lwowskiego 1785 r. adwokat we Lwowie. Wawrzyniec żonaty z Maryanną Duninówną-Wąsowiczówną, starościanką brodnicką, która 1802 r. już jako wdowa po nim zapisaław ziemstwie krakowskiem bratance swej, Petroneli Wąsowiczównie 15 tys. zł. na Golędzinie.

Aleksy wydzierżawił do 1842 r. swe Opatkowiczki z przyległościami, Janowi Kantemu Łuniewskiemu, a gdy dobra te przymusowo zostały sprzedane, przeniósł się z żoną Justyną i dziećmi, Romualdem i Salomeą do Krakowa. 

Jan-Aleksander, kapitan sztabu artyleryi gwardyi i profesor rosyjskiej Akademii wojskowej, uczestnik walk 1863 r., następnie inżynier przy regulacyi Loary i podczas wojny francusko-pruskiej organiza or artyleryi francuzkiej, umarł jako inżynier galicyjskiego Wydziału krajowego 1887 r. we Lwowie (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza). 

ŁUNIEWSKI h. PRAWDZIC. Daniel, rotmistrz przemyślskieh ziemiańskich pachołków, przeznaczonych do strzeżenia granic od Węgier, dziedzic Bihala, trzymał zastawem od 1770 r. część Nowego Sioła od Wojewódki. Był synem Jacka, pochodzącego zpłockiego, co zaświadcza akt tegoż grodu z 1675 r., i Anastazyi z Martynów Jaworskich; legitymował się z herbem Prawdzie, wsądzie ziemskim przemyślskim, a umarł 1790 roku, pozostawiwszy z Anny z Romańskich, zmarłej 1815 r., Katarzynę za Franciszkiem Gawrońskim w Wulce Rudzkiej, Teresę, Antoniego, Józefa, Tomasza, zmarłego 1803 r., Michała, zmarłego bezpotomnie 1817 r., PiotraWładysława, ur. 1775 r., i Feliksa-Atema-Antoniego. Ten Erazm ożenił się z Zuzanną Towarnicką, która z nim od 1814 roku prowadziław lwowskim sądzie szlacheckim proces rozwodowy, i wylegitymował się w Wydziale Stanów galicyjskich 1831 r., a 1838 r. czynił zabiegi do adoptowania i przeniesienia szlachectwa na Jana Dębickiego, mandataryusza w Kłodnie Wielkiem (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

ŁUNIEWSKI h. ŚLEPOWRON. Kapica-Milewski zamieszcza z tym herbem Stanisława, komornika ziemskiego drohickiego pod 1539 r., zapewne herbu iŁukocz (Mil.). 

ŁUNIEWSKI v. ŁONIEWSKI przydomku Gaivlowicz. Jan i; Teodor, synowie Stefana, uzyskali 1686 r. w grodzie przemyślskim wyrok banicyi na Unickich, w sprawie o część w Łosińcu. Jana i Tacyanny z Skibanowiczów Matkowskich, córce Fennie, zabezpieczył w tymże grodzie 1708 r. mąż Jacek Kossaczewicz-Jaworski 150 zł. posagu. 

Jan I, Teodor, Michał i Konstanty, synowie Stefana; dwóch Mikołajówi Paweł, oraz Jerzy i Jan II, bracia między sobą stryjeczni, legitymowali się bez procedencyi wsądzie ziemskim przemyślskim 1782 r. 

Jan I, zmarły 1819 r., miał z Maryi Fedyniczówny-Ilnickiej: Maryannę za Onufrym-Janem Zankowiczem-Ilnickim, zmarłą 1814 r., Stefana, Samuela, Bazylego, Aleksandra i Jerzego, zmarłego 1818 r., po którym z Rozalii z Jaworskich: Maryanna, Rozalia i Eliasz, zmarły młodo. 

Teodor zostawił Stefana, a ten Jana, którego pochodzenie uznał Wydział Stanów galicyjskich 1837 r. 

Michał, trzeci z braci, zostawił z Pelagii Jusypowiczówny-Jaworskiej Andrzeja, ur. 1803 r. w Jaworze.

Paweł, siódmy z legitymowanych, zmarły 1817 r., zostawił z Fenny Jarosiewiczówny-Ilnickiej, zmarłej 1817 r., Maryannę za Andrzejem, a Justynę za Janem Martyczami-Jaworskimi, Zofię i Jana, ożenionego z Anną z Telepianowiczów-Ilnickich. 

Jerzy i Jan II byli synami Jana i Maryi z Lenowiczów-Jaworskich. Jerzy umarł w Łosińcu 1819 roku, zostawiwszy z pierwszej żony Pelagii z Skibanowiczów Matkowskich: Zofię Pawłowiczową, Annę Krzyżanowską i Michała, zaś z drugiej Katarzyny z Jusypowiczów-Jaworskich: Maryannę, Annę, Mikołaja, Jana i Aleksandra, nieletnich pod opieką jego stryjecznego brata Konstantego; zaś Jan II zostawił z Anny Fedyniczówny-Ilnickiej: Maryannę Szustejowiczową-Jaworską, Onufrego i Bazylego. Ostatni urodzony 1782 r., a zmarły 1842 roku w Łosińcu, żonaty był z Justyną z Unickich, z której miał Teresę za Cierciewiczem, Rozalię, żonę Jerzego ZankowiczaIlnickiego 1842 r. już nieżyjącą, Annę, oraz Michała, Jana i Jakóba, których szlachectwo uznały Stany galicyjskie 1833 roku. Z nich Jan, zmarły przed ojcem, zostawił z Zofii z Jaworskich, 2v. także Łuniewskiej: Stefana, Jana i Teresę za Jaroszewiczem-Ilnickim. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

ŁUNIN h. OSTOJA. Przodek tego domu Lukian, syn Daniela, Łuna, około 1500 r. opuściwszy Polskę, osiadł w Rosyi i od wielkiego ks. Iwana Wasilewicza nadany był majątkami ziemskiemi; jego potomkowie wzięli nazwisko Łunin i dotychczas istnieją w Rosyi. 

ŁUNKIEWICZ h. DROGOSŁAW. Na Litwie; z nich Jan, syn Bartłomieja, z synem Janem i wnukami: Wojciechem, Kazimierzem, Ludwikiem i Stanisławem wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. Ksawery, syn Ludwika, nauczyciel gimnazyum w Grodnie 1852 r. 

ŁUNKIEWICZ h. PRUS I. Jan, syn Adama, z synami: Justynem, Franciszkiem, Leonem i Janem wylegitymowani w Cesarstwie 1832 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

ŁUŃSKl h. ŁABĘDŹ. Na Litwie; z nich wylegitymowani w Cesarstwie 1852 i 1857 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej potomstwo Wojciecha i Józefa, synów Kazimierza, wnuków Kazimierza. 

ŁUPIŃSKI v. ŁUPIEŃSKI h. ŚLEPOWRON. Wzięli nazwisko od wsi Łupianka, w ziemi bielskiej; rodzina już w XVI stoleciu zagrodowa na Podlasiu, która brała niekiedy nazwisko Łupianka. Mikołaj, Augustyn Maciej, Michał, Jan, Mojżesz i Wawrzyniec przeprowadzili 1539 roku działy dóbr (Metr. Litew.). Jan, Wojciech, Stanisław, Tomasz i Józef 1546 r. Jakób żonaty z Dorotą Gąsowską, podkomorzanką bielską 1565 r. Stanisław, Mateusz, Prokop, Stefan i Wojsław, synowie Jana, 1580 r. Stanisław, syn Wojciecha, dziedzic na Łupiance 1584 r. Marcin wywiódł swe szlachectwo 1595 r. w grodzie brańskim. Zacharyasz i Stanisław, synowie Jana, Stanisław i Jan, synowie Wojsława, 1596 r. Wojciech, syn Piotra, dziedzic Jastrzębia-Łupiny 1597 r. 

Jan, syn Floryana, 1602 r. Stanisław, Jan, Paweł, Grzegorz i Franciszek, synowie Wojciecha, 1616 r. Wojciech, syn Walentego, 1618 r. Heronim, Sebastyan, Franciszek i Aleksander, synowie Adama, 1650 r.; z nich Aleksander, vicesgerent grodzki sanocki 1678 roku, ożeniony z Maryanną Glinkówną, pozostawił syna Michała, ożenionego z Anną Janowską 1738 r. 

Jan i Stanisław, synowie Pawła, 1712 roku. Stanisław, komornik bracławski 1720 r., a 1735 r. skarbnik. Tomasz podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. kaliskiem. Antoni iJózef, synowie Stanisława, komornika brańskiego, 1756 r. Stefan, cześnik brański 1759 r. Antoni, cześnik łomżyński 1760 r., żonaty z Anną-Reginą Krasnosielską (Zap. i Wyr. Tryb. Lubek i Piotrk.). Andrzej na Nowej Łupiance z ziemią mielnicką i Walenty z ziemią łomżyńską podpisali elekcyę 1764 r. Józef, cześnik bielski 1768 r. (Vol. Leg.). 

Józef, cześnik bielski, zmarły 1774 roku, syn Wojciecha i Maryanny z Wieteskich, zostawił z Ludwiki (Jadwigi) z Staniszewskich, zmarłej 1769 r. (oboje pochowani u oo. Bernardynóww Leżajsku): Wiktoryę lv. Franciszkową Grodzką, miecznikową liwską, która 1769 r. przyszłemu drugiemu mężowi swemu Tadeuszowi Dybowskiemu, cześnikowiczowi chęcińskiemu, zapisała 5 tys. zł. w grodzie przemyślskim, Józefa z Maryanną z Ostaszkiewiczów bezpotomnego, zmarłego w Warszawie 1770 r., i Tomasza, skarbnika żytomierskiego, dzierżawiącego wraz z żoną Katarzyną z Pisarskich 1748 r. od Wąsowicza, starosty kislackiego, część klucza Trzcianiec, a 1782 r. wylegitymowanego w grodzie przemyślskim (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Trzy linie tego domu wylegitymowały się w Królestwie, a mianowicie: 

I) pochodząca od Bartłomieja, syna Łukasza, dziedzica wsi Stara Łupianka w 1696 r., z niej, Józef i Paweł, synowie Jana, wylegitymowani w Królestwie 1871 r. 

II) pochodząca od Franciszka, dziedzica wsi Łupianka-Wnory w1 728 r.; z niej Jan, dziedzic częściowy we wsi Łupianka Stara, i Wincenty, synowie Mateusza, 1844 r.; Jan, syn Marcina, Paweł, syn Tomasza, oraz Adam i Antoni, synowie Wojciecha, w 1860 r. wylegitymowani w Królestwie. 

III) pochodzący od Walentego, komornika ziemskiego nurskiego 1794 r., po którym Julian z żony Teresy Kopińskiej miał synów, Józefa i Konstantego, wylegitymowanych w 1858 r. 

ŁUPKOWSKI właściwie ŁUBKOWSKI. Jan, syn Stanisława na Łupkowie, 1581 roku. Jan, rotmistrz królewski 1649 roku. Jan, syn Stanisława, dziedzic Wronowa 1654 roku (Don. Vars.). Krzysztof z wojew. lubelskiem podpisał elekcyę 1697 r. 

ŁUPNICKI h. RAWICZ. Niektórzy z Łubnickich pisali się niekiedy Łupnicki. Z tej rodziny N. w ziemi przemyślskiej 1680 r.

ŁUPSKI-KALIŃSKI. Jedna linia Kaleńskich przybrała nazwisko Łupski i pisała się Łupski-Kaliński. Daniło, dziedzic dóbr Kaleńskie, z żony Miniewskiej miał syna Hawryła, po którym z Anny Krupskiej syn Hrehory zaślubił Nastazyę Redczykównę i z niej pozostawił syna Jakóba, piszącego się Łupski-Kaleński, po którym z Agafii Maskowskiej synowie: Tomasz, Bazyli i Aleksander udowodnili 1739 r. swe szlachectwo w Trybunale lubelskim (Wyr. Trybunału Lubel.). 

ŁUSACKI. Jan tego córka Maryanna, żona Walentego Laskowskiego, skarbnika nurskiego 1772 r. (Ks. Gr. Czerskie). 

ŁUSKINA h. ODROWĄŻ. Herb - na starych pieczęciach tego domu widziałem dwie połączone strzały przecięte w środku, ale już w XVII stoleciu rodzina Łuskinów brała herb Odrowąż, lecz skośnie przecinała strzałę, a w koronie kładła trzy pióra strusie. 

Stara białoruska rodzina w XVIII stoleciu, głównie w wojew. Witebskiem dziedzicząca; brała przydomek Zaranowski. Tomiła, łowczanka witebska, za Iwanem Hutorem 1600 r. Stefan, rotmistrz królewski, podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. Witebskiem. Jerzy, Aleksander, Krzysztof i Michał, wierni Polsce, byli uwięzieni za Jana Kazimierza przez Moskwę i czternaście lat w niewoli trzymani, o czem Konstytucya sejmowa 1677 r. Stefan, horodniczy orszański, deputat wojew. witebskiego 1695 r. Józef oraz Stefan z wojew. Witebskiem, Stefan z wojew. połockiem podpisali elekcyę 1697 roku. 

Antoni, starosta wasinkowski, podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. Witebskiem. Józef, horodniczy witebski 1737 r. N., wojski witebski, z żony Maryanny Pakosz miał cztery córki, z których dwie były zakonnicami, Zofia za Jesmanem, sędzią połockim, a Elekta za Dominikiem Szczytem, horodniczym połockim, i syn Kazimierz, zasłużony w obywatelstwie, wojski i poseł witebski podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Witebskiem; stolnik 1766 r. i podwojewodzy 1772 r., ostatnio wojski witebski 1790 r. i kawaler orderu św. Stanisława. Onufry, podczaszy witebski 1778-1793 r. Ignacy i Stefan, bracia, Jezuici; z nich Stefan słynny swego czasu matematyk, astronom i redaktor Gazety Warszawskiej, w młodości spowiednik króla Stanisława Leszczyńskiego w Nancy, wielkiej nauki, lecz stronnik dworu i dawnych zwyczajów, naraził sobie wielu; um. 1793 roku. Józef, szambelan Stanisława Augusta 1790 r. N. za Piotrem Chrapowickim 1795 r. (Arch. Szem., Kancl.). Kazimierz, syn Józefa, deputat szlachty pow. siebieskiego, w gub. witebskiej 1840 roku. 

ŁUSZCZEK. Grzegorz, Jan i Wawrzyniec, synowie Stanisława ze wsi Jurki, pozwani o zabójstwo Stanisława Jakackiego 1609 r. (Conv. Vars.). 

ŁUSZCZEWSKI h. GRABIE. Senator w rodzinie, Mikołaj, kasztelan sochaczewski 1647-1652 r.

W ziemi sochaczewskiej. Stanisław z Gruszczyna, syn Jana, 1590 r. Jan odstąpił 1627 r. żonie swej Helenie Łempickiej Umiastowo i zeznał z nią zapis dożywocia. Mikołaj, z podstarosty 1627 r. (Vol. Leg.) kasztelan sochaczewski 1647-1652 r., deputat do kwarty 1652 r. Stanisław z ziemią wyszogrodzką, Wojciech-Teodor, syn Adama-Antoniego, z ziemią gostyńską podpisali elekcyę 1669 r., a Stanisław i Wojciech 1674 r. byli elektorami z ziemi wyszogrodzkiej. Stanisław, Krzysztof, Andrzej i Michał, synowie Mikołaja, 1665 r. Maryan-Stanisław, syn Jana, sprzedał 1685 r. część Łuszczewa Płochockim. 

Aleksander żonaty z Potencyą Sieklucką 1701 r. Augustyn, generalny prokurator ks. DominikanówwGórze 1743 roku Sądzę, że ci Łuszczewscy następnie przeszli do herbu Korczak (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Ks. Gr. Czerskie i Sochaczewskie). 

ŁUSZCZEWSKI h. KORCZAK. Senatorowie w rodzinie: Waleryan, kasztelan sochaczewski 1720 r., um. 1738 r. Maciej, kasztelan sochaczewski 1772-1774 r., kasztelan rawski 1774 r., um. 1791 r. 

W ziemi sochaczewskiej, wzięli nazwisko od wsi Łuszczewa. Podług genealogii tej rodziny jej przodkiem był Stanisław, dziedzic Umiastowa i Kroczewa, sekretarz królewski 1531 r., po którym córka Jadwiga i synowie: Erazm, Mikołaj, Piotr i Stanisław żonaty 1589 r. z Anną N. 

Mikołaj, dziedzic na Łuszczewie 1570 roku, cześnik zakroczymski 1590 r., nabył 1605 r. od Rakowskiego dobra Witkę i Siestrzenie i z niewiadomej nam żony zostawił synów: Krzysztofa Mateusza, Michałai Stanisława, który 1661 r. nabył części dóbr Chylić i Kozery. 

Krzysztof, podczaszy zakroczymski 1620 r., sprzedał Milanowo, Kłodzinkę i Chlewnię Doleckiemu, a 1647 r. wraz z stryjem Jakóbem odstąpił części Rasztowskiej Woli Stanisławowi i Tomaszowi, synom Jakóba Łuszczewskiego. 

Michał, syn cześnika Mikołaja, dziedzic na Łuszczewie 1640 r., miał dwóch synów, Stanisława i Tomasza, proboszcza worańskiego 1670 r. 

Erazm, najstarszy syn sekretarza Stanisława, dziedzic na Umiastowie i Kroczewie 1564 r., zaślubił Helenę Wolińską i z niej miał synów: Andrzeja, który w 1612 r. sprzedał części Kroczewa, Żeromina i Falbog Mikołajowi Łuszczewskiemu, a w 1648 r. podpisał elekcyę z wojew. krakowskiem, Jakóba, Stanisława, Tomasza, Stefana i Wojciecha, z których Tomasz i Stefan są protoplastami dwóch linij tego rodu. 

Jakób, dziedzic na Łuszczewie, Rasztowskiej Woli i Zawadach, zabezpieczył 1612 roku dożywocie żonie swej Małgorzacie Goryszewskiej; w 1624 roku sprzedał części Zawad Leszczyńskiemu, a w 1626 roku został wwiązany do Wielkiej Woli; Jakób pozostawił dwóch synów, Stanisława i Tomasza. 

Stanisław, syn Erazma, wprowadzony 1615 r. do Dybowa, pozostawił trzech synów: Erazma, Tomasza, żonatego z Anną Cholewską 1666 r., iWładysława; po Erazmie, dziedzicu na Łuszczewie, z żony Anny z Piwów, wdowy po Rośnowskim, synowie: Aleksander, którego syn Kazimierz, Mikołaj i Stefan, który w 1725 r. sprzedał część Zawad. 

Linia Tomasza. Tomasz, syn Erazma i Wolińskiej, dziedzic na Łuszczewie, Woli Rastowskiej i Zawadach 1612 r., pozostawił syna Stanisława, który w 1657 r. i w 1674 r. zeznał w grodzie warszawskim zapisy dożywocia z żoną Jadwigą Głuchowską, i z niej miał synów: Aleksandra-Piotra, Bogusława, Heronima, wojskiego nurskiego 1670 r., który w 1689 r. dopuszcza Czosnowskiego do objęcia Rasztowskiej Woli, Jakóba, Marcyana, Pawła, Stefana, Tomasza-Erazma i Walentego, dziedzica wsi Nowa Wieś, wojskiego zakroczymskiego 1709 r., stolnika sochaczewskiego 1719 r., który w 1743 r. sprzedał Bieniewice, Branki i część Woli; po Jakóbie, dziedzicu na Plewnie i Ciarnie, z Aleksandry Dubiskiej synowie, Adam i Stanisław i z nich Adam sprzedał 1713 r. części tych dóbr Walentemu Łuszczewskiemu, wojskiemu zakroczymskiemu. 

Aleksander v. Aleksander-Piotr, dziedzic na Łuszczewie i Zawadach, sędzia grodzki zakroczymski 1691 r., cześnik sochaczewski 1702 r., zaślubił lv. Aleksandrę Jarzyniankę, wdowę po Arnolfie Lagunie, 2v. Jadwigę Grodzicką, izl-ej żony pozostawił syna Piotra. 

Piotr v. Piotr-Aleksander, dziedzic Kiełczewa, podstoli sochaczewski 1689 r., podstarosta isędzia grodzki zakroczymski 1692 r., mianowany 1701 r. stolnikiem zakroczymskim, nie utrzymał się wtedy na tym urzędzie, gdyż dopiero 1714 r. występuje ponownie z tym tytułem; stolnik zaślubił Ewę Łączyńską, 2v. za Franciszkiem Kąckim, pułkownikiem królewskim 1714 r., i z nią w 1701 r. sprzedał Kiełczew Ugniewskiemu; stolnik z tej żony miał dwóch synów, Ludwika i Michała, których w 1714 r. kwitował z sum Błędowski. 

Ludwik, dziedzic dóbr Żabieniec 1720 r., zaślubił Annę Dąbrowską i z niej pozostawił syna Franciszka, vicegerenta grodzkiego sochaczewskiego, który w 1765 r. ustąpił spadek po matce Laskowskiemu; wojskiego mniejszego mszczonowskiego 1766 r., który w sprawie z Plichtami otrzymał 1773 r. glejt i w tym roku nabył wieś Paprotnię od Józefa-Antoniego Łuszczewskiego. 

Michał, dziedzic Kuchar 1712 roku, miecznik 1725 roku, podstarosta i sędzia grodzki sochaczewski 1734 r., zm. 1736 r., z żony Cecyli Zembrzuskiej, 2v. za Maciejem Dembowskim, starostą płockim, pozostawił córki: Agnieszkę, Franciszkę, Maryannę, Salomeę za Adamem Paprockim, chorążym sochaczewskim, Urszulę, żonę Pawła Mikowskiego, sędziego, i synów: Ignacego, Macieja i Waleryana. 

Maciej v. Maciej-Józef, szambelan królewski, nabył za konsensem 1748 roku od Gajewskiego starostwo łęczyckie; asesor sądów królewskich 1752 r., otrzymał 1765 r. przywilej na cztery jarmarki w Łęczycy i w 1771 r., nabył Jeżową Wolę i Dzierzgów; kasztelan sochaczewski 1772 r., a rawski 1774 r., otrzymał 1778 roku wójtostwo wBłoniu dla siebie i żony Ewy Ponińskiej, a w 1790 r. dostał order św. Stanisława i Orła Białego.

Waleryan nabył 1636 roku Leszno-Kuny, Białuty-Wąsy i Radzików, a w 1749 r. kupił części Ciarnowa; z cześnika stolnik i chorąży, starosta sochaczewski 1749 r., pokwitował 1752 r. wraz z bratem Maciejem z sum marszałka Potockiego i tegoż roku nabył Strugi; kawaler orderu św. Stanisława 1782 r., z żony Józefy Szymanowskiej, starościanki wyszogrodzkiej, pozostawił syna Jana-Pawła. 

Jan-Paweł, dziedzic dóbr Skotniki, Mikołajew i Kawęczyn, wysoko wykształcony, zdolny i pracowity, otrzymał 1784 r. starostwo socliaczewskie na lat 50; sekretarz królewski i poseł ziemi sochaczewskiej, zawarł 1790 r. intercyzę przedślubną z Aleksandrą-Franciszką, córką Adama Cieciszowskiego, pisarza wielkiego koronnego; sekretarz sejmu czteroletniego, a za Księstwa Warszawskiego w 1807 roku minister Spraw Wewnętrznych, odznaczył się jako czynny i prawy urzędnik; należał do deputacyi do Drezna dla odebrania konstytucyi, nadanej Księstwu Warszawskiemu przez cesarza Napoleona I. Jan-Paweł miał dwie żony, z drugiej Ewy Orsetti, wdowy po Cieciszowskim, b^łacórka Paulina młodo zmarła, az1-ej żony Aleksandry Cieciszowskiej, pisarzówny wielkiej koronnej, pozostawił córkę Konstancyę, żonę Macieja Wodzińskiego, kasztelana Królestwa, i trzech synów: Adama, Michała, dziedzica Jeżówki, radcę Tow. Kred. Ziemskiego, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r., i Wacława. 

Adam, gorliwy patryota, poseł na sejm 1831 roku, z żony Teofili Skarżyńskiej miał synów, Jana-Pawła, Bronisława i córki, Maryannę, Irenę i Aleksandrę; Jan-Paweł, ur. 1835 r., prezes Zarządu Warsz. Tow. Dóbr., z żoną Maryą Popławską bezpotomny, zm. 1911 r., usynowił w 1887 r. Antoniego Eustachego Marylskiego, herbu Ostoja odmienna, który używa wraz z potomstwem obok swego nazwiska nazwisko tej rodziny. 

Bronisław zaślubił Zofię hr. Skarbek, zmarła 1897 r. w Jordanowicach, i z niej pozostawił synów: Feliksa, Jana Nepomucena i Konrada. 

Wacław, z kamerjunkra szambelan, dyrektor w komisyi Spraw Wewnętrznych, jeden z najzdolniejszych i najwięcej prawych urzędników swojego czasu, skreślił wiele ważnych iużytecznych projektów, dotyczących administracyi i finansowości kraju; przez lat kilkanaście radca Tow. Kred. Ziemskiego, w 1863 r. obwiniony o patryotyzm, zesłany został wgłąb Rosyi. Ożeniony z Magdaleną'(Niną) Żółtowską, córką generała dywizyi wojsk polskich, osobą znakomitych zdolności i wielkiego uksztalcenia, która okazała ważną pomoc literaturze ojczystej, urządziwszy w swym domu wieczory literackie, na których obznajmiała wyższe towarzystwa stolicy z literatami swojego czasu, i pozostawił z tego małżeństwa dwie córki, Kazimierę za Antonim Komierowskim, literatkę i poetkę, i Jadwigę, pod pseudonimem Deotymy, najznakomitszą z poetek i improwizatorek naszych czasów. 

Linia Stefana. Jej protoplasta Stefan, syn Erazma i Wolińskiej, dziedzic na Łuszczewie, Rasztowskiej Woli i Zawadach 1612 r., z żony Anny ze Szczurowa Lasockiej miał córkę Maryannę za Pawłem Jankowskim i trzech synów: Bogusława, Wojciecha i Stanisława, którzy w 1655 r. otrzymali pewne zapisy w grodzie warszawskim, a w 1666 r. w sprawie z Stanisławem, synem Mikołaja Łuszczewskiego, uzyskali glejt. 

Bogusław, dziedzic na Woli Rasztowskiej, zapisał 1650 r. żonie swej Katarzynie Kiewliczównie dożywocie na swoim majątku; mianowany 1666 r. podstolim bielskim, podpisał elekcyę 1669 r. z ziemią nurską, a w 1688 r. wraz z żoną Zofią Izbińską sprzedali różne dobra Czosnowskim i tegoż r. umarł, gdyż Zofia już jako wdowa pokwitowała 1689 r. w grodzie warszawskim Czosnowskich z sumy za dożywocie. Bogusław pozostawił córkę Zofię Zagwojską, starościnę czerwonogrodzką. 

Wojciech, dziedzic na Woli Rasztowskiej, odstąpił 1640 r. poddanego z tych dóbr, a w 1655 r. otrzymał pewne sumy; elektor 1674 roku z ziemi wyszogrodzkiej, stolnik wyszogrodzki, zm. 1697 roku, miał córkę Katarzynę Dzierżanowską i dwóch synów, Waleryana i Walentego, stolnika sochaczewskiego, który wspólnie z żonę swą Heleną z Fuggerów, córką Stanisława i Cecylii Smitówny, pokwitowali 1722 r. z pretensyi krewnego swego Romanowicza. Walenty został 1734 r. starostą sochaczewskim i w 1745 r. otrzymał konsens na ustąpienie tego starostwa synowi Maciejowi. 

Waleryan, stolnikiewicz wyszogrodzki, mianowany 1709 r. cześnikiem, 1719 roku stolnikiem, został 1720 roku kasztelanem sochaczewskim, i w 1730 r. pokwitował wraz z żoną Anną Nieborską w grodzie warszawskim z sum Szamockiego, a w 1733 r. podpisał elekcyę z wojew. rawskiem. Kasztelan um. 1738 r. i wdowa po nim w 1750 r. zbudowała klasztor Dominikanów w Sochaczewie. 

Stanisław, ostatni syn Stefana i Lasockiej, otrzymał 1655 r. pewien zapis w grodzie warszawskim, a 1661 roku pozwał Gosiewskiego o posag; Stanisław miał dwie żony, Annę Gosiewską i Zofię z Dłużewa Dłużewską 2v. za Franciszkiem Żukowskim, i z tej pozostawił córki, Konstancyę za Jackiem Janiszewskim, Maryannę lv. za Sebastyanem Grabowskim 1702 r., 2v. za Wawrzyńcem Rudzkim 1711 roku, 3v. za Antonim Stawiszewskim i synów: Aleksandra, Jana, Michała i Teodora, czynnych 1686 r. w grodzie warszawskim. 

Michał-Stanisław, dziedzic na Łuszczewie i Dłużewie, z żony N. Bromirskiej miał trzech synów: Kazimierza, Franciszka, dziedzica Żukowa, i Mikołaja, dziedziców na Dłużewie, którym w 1698 r. zapewnił sumę w grodzie czerskim Dłużewski; z nich Kazimierz, sędzia grodzki zakroczymski, pozostawił z Rozalii Lubowidzkiej córkę Katarzynę lv. za Antonim Rzyżyńskim, 2v. za Stefanem Zaleskim, majorem gwardyi pieszej, 3v. za Wojciechem Światopełk-Zawadzkim, i synów: Bonifacego, Jana, Stanisława iJózefa-Antoniego, dziedziców na Gościminie i Zawadach 1778 r. 

Józef-Antoni, pisarz grodzki 1737 r., ziemski sochaczewski 1746 r., deputat na Trybunał koronny, asesor sądów królewskich 1754 r., sędzia ziemski sochaczewski 1764-1783 r., deputat ad pacta conventa 1764 roku, otrzymał 1783 r. prawem feudalnem starostwo mszczonowskie; kilkakrotnie poseł na sejmy, w 1775 roku wyznaczony do traktowania z mocarstwami rozbierającemi Polskę, dostał prawem emfiteutycznem na lat 50 starostwo inowłodzkie i te prawa w 1781 roku odstąpił Małachowskiemu. Starosta miał dwie żony, Magdalenę Siemianowską, z niej córka Anna, żona Stanisława Skarbka-Wojczyńskiego, chorążego bielskiego, i synowie: Stanisław, Piotr, szambelan królewski, Ignacy, dziedzic dóbr Jasienice, sędzia graniczny sochaczewski 1792 r., żonaty z Ewą Okęcką, cześnikówną czerską, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., i Aloizy, i Franciszkę Szymanowską, z której synowie, Jan Nepomucen i Józefat. 

]Stanisław, dziedzic na Zawadach, miał syna Jana, którego z Katarzyny Fermanówny syn Józef wylegitymowany w Królestwie 1839 r. 

Aloizy, dziedzic na Gościminie, pozostawił syna Tomasza, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r. z synami, Aleksandrem i Franciszkiem, urodzonymi z Anny Rembowskiej. 

Jan Nepomucen, syn Józefa, sędziego, i Szymanowskiej, skarbnik mszczonowski 1778 roku, podczaszy 1782 roku i podstarosta sochaczewski 1783 roku, został 1788 roku podstolim sochaczewskim i jako podstoli i komisarz cywilno-wojskowy sochaczewski nabył 1791 roku część Dzikiej Woli; z żony Antoniny Lasockiej jego syn Antoni wylegitymowany w Królestwie 1839 r. 

Józefat, starosta mszczonowski, po którym z Agnieszki Zawadzkiej syn Feliks, dziedzic dóbr Żejazna, w pow. rawskim, wylegitymowany w Królestwie 1839 r. Z tej linii Aleksander, syn Kazimierza i Józefy Rutkiewiczówny, wylegitymowany w Królestwie 1842 r. Józef, dziedzic dóbr Nieznanowice, w pow. kieleckim, Wiktor, dziedzic dóbr Rzeczków, w pow. rawskim 1858 r. 

Oprócz powyższych. Zbożny, podsędek sochaczewski, występował 1645 r. w Łucku jako tamtejszy podstarosta grodzki. Po Mikołaju synowie, Michał i Stanisław 1664-1666 r., z których Stanisław zapisał 1677 r. sumę kościołowi w Grodzisku. Marcyan i Kazimierz z Łuszczewa, instygator Trybunału lubelskiego, podpisali elekcyę 1669 r. z ziemią zakroczymską. Marcyan z wojew. poznańskiego, Teodor z wojew. płockiego, a Stefan, regent kamieniecki, z ziemi nurskiej elektorowie 1697 r. 

Stefan mianowany 1702 r. podstolim, a 1710 r. stolnikiem nurskim, dziedzic dóbr Chrościele, miał synów, Aleksandra i Antoniego. Michał żonaty z Katarzyną Okońską 1704 r. Petronela za Stanisławem Czosnowskim, kasztelanem warszawskim 1704 r. Stefan, stolnik sieradzki 1722 r. Magdalena, córka Stanisława, lv. za Dobrogostem Izbińskim, 2v. za Maryanem Trzcińskim 1727 roku. Po Wojciechu z Heleny Zawiszanki synowie, Michał iJózef icórka Agnieszka lv. za Janem Okuliczem, 2v. za Stefanem Płaskim 1792 roku. Zuzanna, żona Jana Lubaczowskiego 1821 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Don. Vars., Wyr. i Zap. Tryb. Piotrk. i Lubek, Sigil., Kanck, Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza).

ŁUSZCZEWSKI h. NAŁĘCZ. Senator w rodzinie, Franciszek, kasztelan sochaczewski 1738 r., um. 1748 r. 

Dom dawny w lubelskiem; piszą się z Łuszczowa. Paprocki uważał go za zgasły, lecz Niesiecki utrzymywał, że istniał jeszcze za jego czasówi zamieścił jego genealogię. Stanisław, 1470 r. dziedzic dóbr Łuszczowa, z Barbary Chiżowskiej miał trzech synów: Pawła, Jerzego i Floryana. 

Floryan zabezpieczył 1567 roku w grodzie horodelskim żonie Zofii, córce Pawła Zamojskiego, 200 zł. Dorota, zamężna Witowska, sprzedała 1594 roku część swą w Łuszczowie Szewnickim, a Katarzyna Krzysztofowa Wygnańska (Wyganowska) i Anna Stanisławowa Galińska (Golęcka), córki Jerzego, odstąpiły 1600 r. także w grodzie grabowieckim części swoje tejże wsi Koniecpolskiemu Według Niesieckiego była Katarzyna (zapewne 2v.) za Trzcińskim, a czwartą córką Jerzego była Maryna,-według aktów Małgorzata, którą 1612 r. jako wdowę po Jerzym Strusie, kasztelanie halickim, procesowali w Trybunale koronnym Broniccy. 

Pawła z Anny z Trzeszczan synowie, Prokop i Stanisław podzielili się 1582 r. w grodzie horodelskim Łuszczowem. Prokop, 1609 r. już nieżyjący, zostawił z Potencyanny Radomskiej: Andrzeja, którego córka Maryanna Ganowa sprzedała 1638 roku część swą w Łuszczowie Komorowskiemu, i Wacława, spisującego 1647 r. testament oblatowany w grodzie bełskim. Wacław dwa razy żonaty, lv. z Anną Kociecką, z której synowie: Stanisław, Aleksander padł w bitwie między Pawołoczą i Trylisami i Marek v. Marcyan żonaty z Jadwigą Rakuszanką-Wojucką, zabity na Pradze pod Warszawą w wojnie szwedzkiej, obaj ostatni bezpotomni; 2v. z Anną Czernecką, urodzoną z Maryi z Szystowskich, z której Stefan, Prokop, Jan, Helena i Marya 1691 r. Szymonowa Grzybowska. 

Stefan, ożeniony lv. z Katarzyną Skiporówną-Jahornicką 1655 roku, 2v. z Teofilą Mirecką, zostawił z ostatniej: Zofię za Wojciechem Witkowskim, Barbarę za Franciszkiem Bielskim, Annę za Wysoczańskim, Maryannę za Stanisławem Koźmianem i Aleksandra czynnego już 1688 r. w grodzie grabowieckim. Ten zostawił z Anny Sienickiej córkę, zamężną Małecką i syna Kazimierza, żonatego z Salomeą Baranowską, z której wylegitymowani wsądzie ziemskim lwowskim 1782 r. synowie: Tomasz, cześnik włodzimierski, i Maciej, cześnik mścisławski, oraz córki, Maryanna Janowa Fałkowska (w innym akcie Pełczyńska) i Salomea Janowa Tustanowska. Wszyscy oni wraz z Koźmianami i Małeckimi dzielili się w latach 1781- 1789 r. spadkiem po Władysławie i Salomei Stadnickiej Łuszczewskich. 

Prokop, brat Stefana, sprzedał 1698 r. część swą Łuszczowa w grodzie horodelskim Wawrzyńcowi z Smogorzowa Wąsowiczowi, i z Maryanny z Olszewskich zostawił: Zofię lv. Andrzejową Jaśnicką, 2v. Franciszkową Dytkowską, Jana, który wraz z siostrą pokwitował 1699 roku rzeczonego Wąsowicza z sumy za Łuszczów, i Wacława. Wspomniany Jan żonaty z Krystyną Duninówną-Wąsowiczówną, podczaszanką inowłodzką, procesował 1713 r. w grodzie buskim Dyakowskiego o Iwankowce, dzierżawę posagową żony. 

Stanisław, najstarszy syn Wacława i Kocieckiej, ożenił się z Zofią z Leszczyn Leszczyńską, podczaszanką liwską, z której synowie, Stanisław Aleksander, 1672 r. komornik ziemski bełski, i Bazyli-Władysław, z pisarza podstarosta i sędzia grodzki halicki, viceinstygator koronny, spisujący testament 1699 r. Bazyli-Władysław miał dwie żony, Konstancyę-Rozalię z Łykoszyna Wydżdżankę i Zofię-Katarzynę Truskolaską, podkomorzankę halicką, później 2v. Hynkowę, łowczynę nadworną koronną. Z pierwszej córki, Joanna i Izabela zamężna Radecka. Dzieci tej ostatniej uzyskały 1725 r. w Trybunale koronnym kondemnatę na Józefa i Stanisława-Franciszka, braci przyrodnich swej matki, w sprawie o 6 tys. zł. należnych z Martynowa ich matce. Ci dwaj urodzeni z Truskolaskiej podzielili się ojcowizną w grodzie halickim 1726 roku, t. j. połową miasta Martynowa i Demianowa, oraz Martynowem Starym i Siwką. 

Józef, cześnik bilski, żonaty z Teresą Chłopicką, córką Michała, kasztelana czerniechowskiego, i Katarzyny Łączyńskiej, wraz z którą sprzedał 1727 r. dobra Wykoty Kossakowskiemu, miał z niej córkę Annę 1740 r. za Ignacym Kamienieckim, którego synowie odziedziczone po matce Chłopice sprzedali 1762 r., i syna Dominika. 

Franciszek, od 1713 r. chorąży trembowelski, został 1738 r. kasztelanem sochaczewskim, a umarł 1748 r., zostawiwszy z Anny Jełowickiej, chorążanki buskiej, córkę Salomeę za Mikołajem Stadnickim, kasztelanem kamienieckim, która 1771 roku kosztem 30 tys. zł. fundowała kurs teologii moralnej w Colegium oo. Jezuitów w Kamieńcu Podolskim, i syna Władysława Franciszka, 1738 r. cześnika kołomyjskiego, który 1746 r. wykupił za konsensem królewskim od Lipskiego starostwo żydaczowskie. W 1752 r. zeznał zapis wspólnego dożywocia z żoną Cecylią Rozwadowską, kasztelanką halicką, zapisując jej prócz tego znaczne sumy. Cecylia 1761 r. rozpoczęła z mężem w ormiańskim konsystorzu lwowskim proces rozwodowy, mąż zaś pozwał teścia o oszukanie go przy wypłacie posagu i zapisy żonie poczynione zakwestyonował, wskutek czego żona oświadczyła, iż wstępuje do klasztoru. Nie dokończył jednak sprawry, gdyż już 17 stycznia 1762 r. nie żył, ona zaś, utrzymawszy się przy zapisach, wyszła zaraz 2v. za Ignacego Woronicza, starostę ostrskiego. Majątkiem jego i również bezpotomnej siostry jego Salomei Stadnickiej podzieliło się po jej śmierci potomstwo Stefana, przyrodniego brata ich naddziada. 

Ignacy-Antoni, stolnik wendeński, syn Jana podstolego mszczonowskiego, i Wiktoryi z Węsierskich, legitymował się z herbem Nałęcz 1782 r. w grodzie halickim, nie podawszy, czyim był wnukiem. Do linii Prokopa widocznie nie należał, inaczej musiałby należeć do spadkobierców dzieci kasztelana Franciszka (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Stanisław, sędzia ziemski bełski, i Andrzej, bracia rodzeni, dziedzice dóbr Nowy dwór 1564 r. Aleksander otrzymał 1636 r. konsens nabycia prawem lennem dobra Uzdzice od Kisiela. Tenże Aleksander-Stanislaw, podstoli nowogrodzki, nie żył już 1652 r., w którym żona po nim Teodora Jesmanówna zachowana przy Uzdzicach i Dunajcu (Conv. Vars., Metr. Kor.). 

Wojciech i Andrzej z Sobieszczan, synowie Józefa, wnukowie Szymona i Jadwigi, legitymowali się w Galicyi Zachodniej 1803 r. (Akta poGalicyjskie). 

ŁUSZCZKOWSKI h. KORCZAK. Stanisław podpisał elekcyę 1669 r. z ziemią sochaczewską. 

ŁUSZCZYC. Andrzej i Iwan cytowani w rewizyi zaniku Winnickiego 1545 r. 

ŁUSZCZYK h. ŁUKOCZ. Na Białej Rusi i na Litwie. Wawrzyniec 1522 r. Mikołaj i Wojciech prowadzili proces o wieś 1541 r. Mikołaj 1669 r., a jako podczaszy mścisławski 1674 r. podpisał elekcye z wojew. połockiem. Józef, syn Jana, z synami, Feliksem i Adamem zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej., wylegitymowani w Cesarstwie 1852 r. (Metr. Litew.). Gabryel, syn Jakóba, zasiadający wsądach powiatu Wasilkowskiego 1865 r. 

ŁUSZCZYKOWICZ. Mikołaj, bojar hospodarski 1550 roku. Michał i Wojciech, dziedzice dóbr 1552 r. (Metr. Litew.). 

ŁUSZCZYKOWSKI. Eustachy i Wincenty wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1844 r. 

ŁUSZCZYŃSKI h. KORCZAK. Janowi, przywłaszczającemu sobie szlachectwo, odebrał król wieś Radziepy i nadał je 1666 r. Krupce (Sigil, w Ossolineum). Kazimierz, instygator koronny 1671 r. 

Sebastyan, syn Stanisława i Maryny małżonki, urodził się 1753 r. w Sieteszy. Józef, Mikołaj, Maryanna i Agnieszka, synowie icórki Wojciecha, 1769 r. Kazimierz, ekonom w Koszykach, syn Wojciecha i Heleny Staniszewskiej, wnuk Augustyna i Zofii Sędzimirówny, udowodnił swe szlacheckie pochodzenie w ziemskim sądzie pilzneńskim 1782 r.; z Zofii z Szachnowiczów zostawił on Fabiana, ekonoma w Bełżcu, żonatego z Rozalią z Hiwnerów, 2v. Szczepanową Żukowską, z której synowie, Kacper iJózef urodzony 1808 r. w Białym Kamieniu, wylegitymowani przed Stanami galicyjskiemi 1830 r. 

Wspomniany wyżej Wojciech był według Żychlińskiego żonaty także z Katarzyną Zielińską, z której miał: 1) Antoniego, po którym z Józefiny Tomaszewskiej: Franciszek-Antoni, ur. 1798 r. w Mielcu, zostawił z Lonerówny syna Tomasza; 2) Maksymiliana; 3) ks. Macieja, kanonika, proboszcza w Jazłowcu, zmarłego tamże 1851 r.; 4) Józefa; 5) Wincentego, po którym synowie, Mikołaj i Stanisław. Ostatni zmarły 1859 r. zostawił: Ludwikę, Franciszka i Justyna; 6) Maryannę za Feliksem Polem; 7) Teresę za Antonim Kulczyckim; 8) Wiktoryę za Franciszkiem Bobowskim; 9) Joannę za Andrzejem Turowskim; 10) Barbarę za Aleksandrem Żyburtem; 11) Weronikę za Dzikowskim; 12) Urszulę niezamężną; 13) Józefę za Grzegorzem Jaśkiewiczem; 14) Zofię za Tomaszem Sikorskim. 

Jakób zostawił z Anny Choteckiej: Katarzynę Franciszkową Górską i Jana, dziedzica części w Terle, dwa razy żonatego, lv. z Eufrozyną Łopuszańską, 2v. z Anną z Borkowskich, wdową po Józefie Nanowskim, z której synowie: Eliasz, Antoni i Jerzy, oraz córki, Eufrozyną i Maryanna, w których to córek imieniu kwitował w grodzie przemyślskim 1748 roku Nanowskiego Jana z sumy. Z pierwszej żony, Łopuszańskiej byli: Barbara za Janem Pukszyn-Baczyńskim, Marcyanna za Marcinem Bilińskim, Eufrozyna nieżyjąca już 1738 r., Jan, towarzysz, a 1738 roku deputat chorągwi pancernej, i Mikołaj, współdziedzic części w Terle. Ten z pierwszą Marcyanną Sadowską bezpotomny, zostawił z drugiej żony Anny Terleckiej, Grzegorza i Gabryela, wylegitymowanych wsądzie ziemskim przemyślskim 1782 r. Z nich Gabryel umarł 1809 r. w Terle, zostawiwszy z Katarzyny z Jaworskich: Maryannę Smaryczańską, Katarzynę za Floryanem Załotejką, Teresę i Stefana. Do tej linii należy Maryanna w Terle, od 1809 r. wdowa po Janie Szymkowiczu-Terleckim. 

Antoni, syn Stanisława i Katarzyny Jelskiej, urodzony w Zabłotowie 1719 r., zostawił z Agnieszki Hańskiej, ks. Ignacego, proboszcza w Przemyślanach, zmarłego 1818 r. jako kapelan SS. Benedyktynek we Lwowie, Józefa, Dominika i Wincentego, z których: 

Józef-Benedykt, urodzony w Przemyślanach 1756 r., rządca dóbr Kosteniów, zmarły 1814 roku, wylegitymowany ze szlachectwa w sądzie grodzkim przemyślskim 1782 r., zostawił z Heleny Kormańskiej: Tomasza, ur. 1778 r., od 1791 r. w gwardyi cesarskiej w Wiedniu, a 1814 r. kapitana austryjackiej piechoty; Wojciecha, Wincentego i Jana-Macieja. Wojciech, ur. 1780 r., żonaty lv. z Anielą Illukiewiczówną, 2v. z N. Borkiewiczówną, po którym z pierwszej żony: Maryanna za Bossowskim; Erazm, ur. 1811 r., oficer wojsk austryjackich, żonaty z Ludwiką Gruszecką, z której: Izydor, ur. 1837 r., oficer artyleryi cesarza Maksymiliana Meksykańskiego, osiadł w Meksyku; Jan, ur. 1812 roku, urzędnik w Siedmiogrodzie, którego syn Ferdynand, oficer wojsk austryjackich, zginął 1866 r. pod Sadową, i Wiktor, właściciel realności w Jazłowcu, po którym z Franciszki Podbielskiej: Wiktor, urzędnik kolejowy, zmarły młodo na Węgrzech, i EugeniaMieczysława za Soterem Bilińskim; zaś z drugiej żony (Borkiewiczówny): Karol ożeniony z Maryą Borkiewiczówną, z której: Wiktor, Wanda, Marya i Michalina od 1885 r. za Augustem Mroczkowskim, profesorem gimnazyalnym. 

Wincenty, ur. 1796 r., podoficer ułanów austryjackich, w 1829 r., zaślubił Katarzyną Mokrzycką, córkę ks. Aleksandra grecko-katolickiego parocha z Biłki, i miał z nią między innymi synów, Wiktora i Erazma.

Jan-Mąciej, ostatni syn Józefa-Benedykta, urodzony w Przemyślanach 1782 r., po którym z Tekli z Wyszkowskich: Maryanna za Janem Skopowskim, Antoni bezżenny i Tomasz, ur. 1818 roku w Przemyślanach, a zamieszkaływ Jazłowcu, ożeniony zJózefą Bedlewiczówną, wylegitymowany w Wydziale Stanów galicyjskich 1849 r. 

Dominik-Stefan-Kajetan, trzeci syn Antoniego i Hańskiej, ochrzczony 1762 r. w Brzozdowicach, sędzia dominikalny w Rudzie, ożenił się 1791 roku z Maryanną z Strutyńskich, z której: Tekla, Domicela, Józef i Feliks-Jan, Dukla zmarli młodo, zaś Andrzej, Witalis, Piotr i Bogdan-Henryk mieli potomstwo. Po Andrzeju, ur. 1792 roku, żołnierzu wojsk napoleońskich, później sędzim dominikalnym w Dawidowie, zostali z Maryi Wolskiej: Karolina za Dębińskim i Heronim, w wojsku austryjackiem, zabity na Węgrzech, 1849 r. 

Witalis, ur. .1803 r. w Kochawinie, ostatecznie inspektor podatkowy w Kołomyi, zostawił z Maryi Bańkowskiej liczne potomstwo, z którego atoli pozostali tylko: Konstancya za Szymonem-Marcinem Dziedzikiem, inżynierem rządowym, zmarłym 1877 r.; Eugenia od 1878 r. za Kazimierzem Pomiankowskim, sztabowym oficerem wojsk austryjackich, i Ludwik, ur. 1838 roku, urzędnik galic. Namiestnictwa, po którym z Emilii Baborówny córka Michalina Ludwika-Emilia urodzona 1868 r. w Chrzanowie. 

Piotr, ur. 1805 r. zostawił z Eleonory Hofmanówny: Antoninę, Honoratę iWładysława, ożenionego z Pauliną Bruszkowską. 

Bogdan-Henryk, ur. 1811 r., za czasów Rzeczypospolitej Krakowskiej komisarz cyrkułowy w Krakowie i powiatowy w Chrzanowie, następnie regent aktów dawnych, w końcu urzędnik austryjackiego Sądu w Krakowie, znakomity znawca heraldyki polskiej, miał ze zmarłej 1874 r. Franciszk i Julii Guerard, córki oficera gwardyi króla bawarskiego, syna Władysława Wilhelma, zmarłego dzieckiem, i córkę Matyldę-Karolinę, od 1877 r. nauczycielkę krajowego seminaryum żeńskiego w Krakowie. 

Wincenty, najmłodszy syn Antoniego i Hańskiej, zmarły 1816 roku w Wyżlanach, zostawił z Felicyanny Ostaszewskiej: Franciszkę, Małgorzatę, Mikołaja-Marcelego, zmarłego bezpotomnie 1868 r., i Stanisława, ur. 1801 r., a zmarłego 1863 r., po którym z Anny Gottwaldówny: Ludwika-Karolina za Antonim Carewiczem, Edmund-Stefan, zmarły 1859 roku, Faustyn-Maryan w wojsku austryjackiem, zmarły 1869 r. i Franciszek-Modest, ur. 1842 r., żonaty z Wiktoryą z Kisielewskich, wdową po Kobielskim. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

ŁUSZKOWSKI h. TRESTKA. Jedna gałąź rodziny Trestka v. Trestken, w Prusach Zachodnich, wzięła nazwisko Łuszkowski od swego majątku Łuszków, pod Świeceni. Ledebur mylnie daje tej rodzinie herb Trzaska. Maryan z wojew. Sieradzkiem 1669 r., a Jan z ziemią dobrzyńską 1697 r. podpisali elekcyę. 

ŁUSZKOWSKI v. ŁUSKOWSKI. Piotr i Mikołaj, bracia, dziedzice Łuszkowic, cytowani w aktach krakowskich 1438 roku. Mikołaj notowany w aktach radomskich 1443 r. Jan, podpisarz grodzki bełski 1598 roku. Jan, podwojewodzy horodelski 1612 r. Jan, syn Macieja, dziedzic dóbr Sobieszczany 1616 r. Olbracht, syn Gacpra, występujący 1620 r., pozostawił syna Marcina, który 1648 r. z wojew. ruskiem podpisał elekcyę (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Vol. Leg.). Helena, żona Stefana Zaborowskiego, kasztelana wołyńskiego 1680 r. 

ŁUTKIEWICZ h. ŁODZIĄ. Józef podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 roku. Potomstwo Dominika, Antoniego i Wincentego, synów Antoniego, wnuków Michała, wylegitymowane w Cesarstwie 1853 r. zapisano do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

ŁUTOWICZ h. LUBICZ. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1819 r. 

ŁUWCZYCKI h. TOPACZ. W ziemi przemyślskiej; wzięli nazwisko od wsi Łuwczyce. Stanisław, dworzanin króla Stefana Batorego, miał syna Stanisława, zabitego w bitwie z Tatarami pod Połonnem; z jego sześciu synów: Wacław i Ludwik polegli w wojnie ze Szwedami 1656-1658 r., Wojciech poległ w wojnie z Moskwą, Dominik z całą rodziną był wzięty do niewoli od Tatarów, a Jerzy, strażnik polny koronny, rotmistrz wojsk król., dzielnie walczył przeciw Rakoczemu 1656 r. 

ŁUŻECKI v. ŁUŻECKI h. LUBICZ. Senatorowie w rodzinie: Bonawentura, kasztelan podlaski 1673 r. Stanisław-Karol, kasztelan podlaski 1670-1682 r., wojewoda podolski 1682-1686 r. 

Rodzina podolska; niektórzy piszą się Lużecki. Stanisław, syn Adama, dziedzic na Łużkach 1589 roku. Po Macieju syn Jakób, dziedzic dóbr Łużki 1589 r., miał dwóch synów, Pawła, po którym z Potencyi MojkównyHornowskiej syn Grzegorz i Wojciecha, dziedzica dóbr Łużki i Rogowa, pisarza ziemskiego 1637 r., sędziego ziemskiego i poborcę ziemi drohickiej 1640 r., deputata na Trybunał koronny 1643 roku, po którym z Maryanny z Obór Oborskiej synowie: 

Stanisław-Karol, Tomasz i Wojciech. Stanisław-Karol, dziedzic na Łużkach i Rogowie, starosta szmeltyński 1669 r., rotmistrz królewski 1664 r., z podkomorzego drohickiego 1664 r. kasztelan podlaski 1670 r., wojewoda podolski 1682 r., winien był swoje wyniesienie dzielności rycerskiej i ciągłemu przywiązaniu do tronu; brał udział we wszystkich walkach swojego czasu; w 1660 r. dzielnie walczył przeciwko Moskwie i przyłożył się do zwycięztwa pod Szkłowem, pod Ładyżynem 167.3r. został pobity od Tatarów, a 1686 r. poległ na wyprawie hadziackiej, zapędziwszy się za Turkami. Wojewoda miał dwie żony, Katarzynę z Rychtów Humiecką, starościankę smotrycką, i Annę Kopeć, kasztelankę trocką, 2v. za Konstantym ks. Szujskim, pisarzem wielkim litewskim 1687 r.; pozostawił synów: Antoniego, Jana i Stanisława icórkę Rozalię za Krzysztofem Jesmanem, wojewodą smoleńskim.

Antoni-Abdon, starosta bielski 1687 r., a Jan-Michał, starosta kąkolewnicki 1704 r. i generał-major piechoty królewskiej. 

Tomasz, drugi syn sędziego Wojciecha, podczaszy bielski, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. podlaskiem; podkomorzy wendeński 1678 r., dzielnie bronił się w mieście Budzanowie 1672 r., otoczony w niem przez Turków; um. 1687 r., z Zofii Rzewuskiej, lv. Morawcowej, jego syn Stanisław Wincenty był sędzią kapturowym 1697 r. 

Anna, żona Remigiana Gostomskiego, starosty mielnickiego 1615 r. Maciej, syn Stanisława, 1633 r. Anna, żona Stanisława Karnkowskiego, kasztelana wyszogrodzkiego 1634 r. Antoni, syn Mikołaja, 1650 r. Bonawentura, kasztelan podlaski, podpisał 1673 r. nadanie szlachectwa Franciszkowi Kazimierzowi Pląskowskiemu (Ks. Gr. Sochaczewskie). Paweł, podczaszy bielski 1692 r. Paweł podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. podlaskiem. 

Stanisław i Dominik, synowie Dominika, 1712 r. Stanisław, podczaszy orszański, podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. podlaskiem, z żony Barbary Wężówny jego syn Józef 1744 r. 

Piotr, dziedzic części w Bilinie Wielkiej, sprzedał ją 1612 r. w sądzie ziemskim przemyślskim synom swoim, Teodorowi i Jakóbowi. Jakóba syn Tomasz, zaś po Teodorze, który 1652 r. w grodzie przemyślskim sprzedał część swą w Bilinie Jerzemu Bilińskiemu, zostali Michał i Bazyli, posiadacze wójtostwa w Łużku Górnym, w ekonomii Samborskiej. 

Po Michale, którego potomstwo przyjęło przydomek Michałczyszyn, pozostali z Anastazyi Baczyńskiej: Grzegorz starszy i Grzegorz młodszy, którzy 1704 roku w grodzie przemyślskim odstąpili część swą wójtostwa w Łużku synom swoim, Grzegorzowi i Bazylemu. Grzegorz młodszy miał oprócz Bazylego jeszcze synów, Jana i Teodora, z których ostatni zostawił z Zofii z Michalskich: Grzegorza, Teodora i Michała. 

Grzegorz, syn Grzegorza starszego, miał z Katarzyny Łopuszańskiej tylko syna Jana, po którym z trzech żon zostało potomstwo; z Heleny Łużeckiej synowie, Grzegorz starszy 1754 roku i Grzegorz młodszy 1762 r. w aktach przemyślskich wspominani, zN. Gwozdeckiej syn Jan i wreszcie z Chłopeckiej syn Andrzej ur. 1775 r. i Maryanna, 1810 r. żona Teodora Kulczyckiego z Łużka Górnego, czynna w lwowskim sądzie szlacheckim. ]

Z nich Grzegorz starszy, nieżyjący już 1780 r., zostawił z Maryanny Łopuszańskiej syna Jana, ur. 1774 r., i córkę także Maryannę od 1849 r. wdowę po ks. Andrzeju Sozańskim, grecko-katolickim proboszczu w Pakości. Grzegorz młodszy w imieniu przyrodniego rodzeństwa i dzieci brata Grzegorza starszego oblatował 1780 r., z powodu sprawy posiadania wójtostwa, genealogię rodziny Łużeckich w grodzie przemyślskim, w 1782 roku wraz z oboma braćmi przyrodnimi, Janem i Andrzejem, wylegitymował się wsądzie ziemskim lwowskim bez wskazania herbu. 

Bazyli, młodszy syn Teodora, nosił przezwisko Zikow, które potomstwo jego używało jako przydomku. Wdowa po nim, Anna Ociesalska, otrzymała 1.697 i 1698 r. konsensa na odstąpienie praw swych dożywocia na części wójtostwa w Łużku, jego synom: Szymonowi, Samuelowi i Adamowi (widocznie z innej niepodanej w aktach żony) i odstąpiła takowe 1699 r. dwom ostatnim, bo Szymon w międzyczasie umarł (Sigil, w Ossolineum i Akta Grodz. Przemyślskie). 

Wspomniany Szymon v. Semion zostawił z Anny z Piniarskich: 1) Jana bezpotomnego; 2) Piotra, żonatego zN. Grabowską, z której Maryanna, Michał z Teresą Topolnicką bezpotomny i Jan żonaty zN. Stebnicką, po którym: Katarzyna, Helena, Anna i Teodor; 3) Jana, drugiego, ożenionego z Maryą Zwolską, z której: a) Grzegorz zostawił z Anny Łopuszańskiej, Michałai Andrzeja, żonatego z Anną Ryzakówną, z której Ignacy ur. 1795 r.; b) Szymon, żonaty z Agatą z Łużeckich, miał Bazylego, po którym z Teodozyi Dobrzańskiej: Ignacy ur. 1781 r. Paweł ur. 1786 r. i Szymon ur. 1790 r., a wylegitymowani 1811 r. w Wydziale Stanów galic.; c) Łukasz, po którym z Anny z Gwozdeckich również Łukasz, wylegitymowany wraz z stryjecznymi braćmi: Michałem, Andrzejem i Bazylim z przydomkiem Zikow w sądzie ziemskim buskim 1782 r. 

Ten Łukasz żonaty z Agatą Ryzakówną, umarł jako wdowiec 1819 r. w Łużku Górnym, zostawiwszy: Annę Dereszową, Pelagię Bełejową, Anastazyę, Ignacego, Bazylego, Jana i Michała, ur. 1798 r. Z nich Bazyli zm. w Łużku 1826 r., zostawił z pierwszej żony Anny z Łużeckich, Ignacego, zaś z drugiej Maryanny-Joanny z Podhorodeckich, Katarzynę 1840 r. za Grzegorzem Dobrzańskim i Justynę, któremi opiekował się brat jego Ignacy, wówczas prefekt szlachty w Łużku. 

Samuel, drugi z rzędu syn Bazylego, zostawił syna Bazylego, którego syn, również Bazyli, miał z Maryanny z Łużeckich, Mikołaja, wylegitymowanego wsądzie ziemskim buskim 1782 r., zaś po Adamie, trzecim synie Bazylego, pozostał syn Jan, który wraz z żoną Maryanną z Strzelbickich, jakoteż krewnymi swymi: Teodorem, Szymonem, Janem i jego rodzonym bratem Piotrem, oraz Bazylim i Grzegorzem, uprzywilejowanymi posiadaczami wójtostwa w Łużku 1723 r., pozwał do grodu przemyślskiego Tatomirówo gwałty i zabór majątku. Z tej żony zostawił Jan córkę Helenę żonę Jana Łużeckiego, i syna Jana, ur. 1720 r., zmarłego jako pułkownik wojsk rosyjskich, zaś z drugiej Agafii także ze Strzelbickich: Jakóba ur. 1735 r., który wraz z wspomnianym bratem przyrodnim Janem przeniósł się do Rosyi i w Ekaterynosławiu umarł jako archimandryta; Adama wraz z braćmi, Janem i Jakóbem wsądzie ziemskim buskim wylegitymowanego 1782 r.; Stefana i Agafię. Z tych Adam, ur. 1732 r. w Łużku, urn. 1808 r., zostawiającz pierwszej żony Maryanny Koblańskiej córkę Maryannę, zaś z drugiej Maryi z Giergielewiczów: - Annę Łopuszańską, Eudoksyę, Andrzeja i Stefana, 

Stefan, najmłodszy z synów Jana, grecko-katolicki proboszcz w Ternawie Niżnej, zmarły tamże 1793 r., zostawił z Maryanny z Łużeckich: Eustachego, grecko-katolickiego proboszcza w Leninie Wielkiej, którego staropolskie szlachectwo zaswierdził austryjacki cesarz Leopold 1819 roku i Andrzeja. Ks. Eustachy umarł 1843 r., zostawiwszy z Krystyny z Lesieckich, Maryannę Siebertową, Eleonorę za ks. Bazylim Krynickim, grecko-katolickim proboszczem w Łopuszance, Teresę, Apolonię, Franciszkę, ks. Antoniego, greckokatolickiego proboszcza w Skupowie, Tomasza, Ignacego, Wincentego i Aleksandra; zaś Andrzej zamieszkały w Wojciechowicach, już 1826 r. żonaty z Agnieszką z Sieleckich, córką Michała, austryjackiego radcy sądowego i dziedzica Bertyszowa, z której syn Apolinary zostawił z Magdaleny z Szopińskich: Magdalenę, Józefa, zmarłych młodo, Włodzimierza, ur. 1864 r., funkcyonaryusza sądowego, i Michała, ur. 1868 r., starszego radcę miejskiego budownictwa we Lwowie, żonatego z Maryą Lerską, z której córki, Jadwiga i Zofia. 

W powyższem zestawieniu nie znaleźli miejsca. Dymitr, któremu wraz z inną szlachtą 1696 roku król Jan III zatwierdził prawa posiadania wsi Niedzwiedzy (Sigil, w Ossolineum). Aleksander chrzczony 1730 r. w Janowie Trembowelskim, syn Jana i Joanny. Aleksander żonaty 1743 roku z Maryanną Rozwadowską, córką Teodora i Zofii Czerkaskiej, odstępującą w grodzie halickim cząstkę w Bokowie i Szumlanach Czerkawskim. Andrzej zamieszkały 1771 r. w Wybranówce, żonaty z Anastazyą (rusinką, z nazwiska nie podaną), z której: Apolonia, Maryanna i Ludwik ur. 1764 r.; ten Andrzej zaślubił 1781 r. 2v. Teklę Barklewiczównę z Zaścinocza. Piotr żonaty 1822 r. z Kunegundą z Wolańskich, córką Józefa i Gutteterówny. Jan i ks. Tomasz, grecko-katolicki proboszcz w Zawadce, bracia rodzeni. Ostatni umarł 1827 r., zostawiwszy z Anny z Kananowskich: Krystynę wydaną 1833 r. za Grzegorza Skipucha, nauczyciela, Maryannę, Elżbietę, Dominikę i Weronikę pod opieką ks. Eustachego w Leninie Wielkiej (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Jan i Szymon z potomstwem, synowie Mikołaja, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1821 r. 

ŁUZYŃSKI v. ŁUŻEŃSKI h. LUBICZ (Żychl.). Stanisław-Piotr, akademik krakowski, poeta 1685 roku. N., poseł podolski, zerwał sejm z poduszczenia Czartoryskich 1760 r. Wasil, biskup grecko-orszański 1839 roku. Teodat, syn Bazylego, urzędnik w gub. kijowskiej 1840 r. Dominik, ksiądz prowincyał Bernardynów, urn. 1857 r. 

ŁYCHOWSKI h. JASIEŃCZYK. Piszą się z Łychowa i Wólki Łychowskiej, w ziemi czerskiej. Andrzej żonaty z Anną Jasieńską 1510 roku. Paweł, syn Jana, 1544 r. Jan z Pruskich Stanów, syn Grzegorza, 1544 roku. Andrzej miał trzech synów: Dobiesława, Floryana i Jana; po Dobiesławie syn Jan nabył 1159 r. części dóbr Suffczyna, Woli Suffczyńskiej i Głupianki, i z żony Anny Suffczyńskiej pozostawił dwóch synów, Adama, po którym z Jadwigi Prażmowskiej córka Elżbieta za Janem Czerniakowskim, podstolim warszawskim, i Stanisława, którego syn Adam żonaty z Agnieszką Lewicką.

Bartłomiej, dziedzic na Łychowie, miał synów: Jana, Stanisława i Mikołaja; po Stanisławie synowie, Piotr i Stanisław, dziedzic na Zalesiu, Tworkach i Gośniewie 1628 roku, miał syna Grzegorza, a Piotr pozostawił syna Franciszka, żonatego z Agnieszką Łychowską. 

Mikołaj, syn Bartłomieja, miał córkę Finetę Strojnowską i synów, Marcina, dziedzica na Tworkach i Zalesiu, ożenionego z Maryanną Gośniewską, i Pawła, dziedzica na Gośniewie iOłdakacb. 

Stanisław, dziedzic na Łychowie, pozostawił syna Jana, po którym synowie, Heronim, dziedzic dóbr Siekluki, z żony Maryny Palczewskiej miał córkę Agnieszkę, a Paweł, żonaty z Agnieszką Tomczycką, nabył 1612 r. części Łychowa. 

Po Gabryelu córka Zofia za Stanisławem Sielskim i synowie, Floryan i Paweł żonaty z Małgorzatą Mroczkówną. Stanisław z Barbary Łupkowskiej miał córkę Annę za Piotrem Mląckim 1621 r. 

Piotr, dziedzic Łychowa i Wólki Łychowskiej, miał u córkę Zofię za Andrzejem Widowskim i synów: Jana, żonatego z Katarzyną Jordanowską, Wacława, Walentego i Wawrzyńca; po Wacławie z Katarzyny Gójskiej synowie, Seweryn i Zygmunt, ks. pleban. Walenty podpisał elekcyę 1669 r. z ziemią czerską (Ks. Gr. Czerskie). 

Po Piotrze synowie, Jan 1591 r. i Mikołaj, zwany Jędrych, z żony Róży Rzeczyckiej pozostawił synów: Marcina, Pawła i Stanisława. Po Stanisławie syn Jan, dziedzic na Trzcinniku 1602 r.

Jan nabył w latach 1609 i 1610 od Komorowskich części w Rusinie; był on żonaty z Anną Korycką, która 1620 r. była 2v. za Wacławem Komorowskim, później 3v. za Jerzym Sobieszczańskim, a 4v. za Janem Zaleskim. Syn jego Stefan odprzedał 1646 r. część swą w Rusinie Komorowskim, a 1647 r. wraz z żoną Zofią z Komorowskich i bratem swym Stanisławem pozwał Annę, 'ultimo voto Zaleską, oróżne skrypta i zapisy. Ten Stanisław wraz z żoną Anną Piruską wwiązani 1660 r. do części w Rusinie. 

Krzysztof, syn Wojciecha, miał synów: Adama, żonatego z Jadwigą Jezierską, Macieja i Wojciecha; po Wojciechu syn Stanisław pozostawił syna Krzysztofa 1639 r. Jan, syn Macieja, pisarz grodzki łukowski 1620 r. Po Andrzeju synowie: Heronim, Jan, Stanisław i Walenty 1628 r. 

Jakób, dziedzic Laskowa i Smoligowa, pisarz grodzki lwowski, lustrator do Kijowa, z łowczego halickiego 1616 r. chorąży bełski 1648 r., dziedzic dóbr Rzęchy, rotmistrz królewski, elektor 1632 i 1648 r. z wojew. bełskiego, podkomorzy bełski 1658 r., z żony Anny Wozuckiej pozostawił córki, Joannę za Krzysztofem Gorzechowskim, cześnikiem chełmskim, i Aleksandrę za Stanisławem Głuszyńskim, podczaszym żytomierskim. 

Adam, pisarz ziemski 1615 r., sędzia ziemski i poseł halicki 1621 r., elektor 1632 i 1648 r. z wojew. ruskiego, z żony Krystyny Bełżeckiej miał córkę Katarzynę za Andrzejem Kańskim i trzech synów: Aleksandra, Stanisława, burgrabiego włodzimierskiego 1661 r., i Tomasza, podsędka lwówskiego 1666 r., po którym syn Kazimierz 1663 r. Piotr, podsędek lwowski 1665 r. Adam, towarzysz husarski 1672 r., dany był jako zakładnik w dotrzymaniu przymierza hanowi tatarskiemu. Po Janie z żony Urszuli N. synowie: Jacek, Mikołaj i Stanisław 1680 r. Andrzej, miecznik bracławski 1693 r. Daniel i Jan z wojew. bełskiem i Marcin-Jan z wojew. lubelskiem podpisali elekcyę 1697 r. 

Jan, podkomorzy bełski 1702 r. Marcin-Jan, dziedzic Życzyna, łowczy lubelski 1720 r., żonaty z Maryanną Radłowska. Brygida, żona StanisławaFloryana Jastrzębskiego, sędziego halickiego 1720 r. Michał, miecznik żytomierski, vicegerent stężycki 1626 r. Zuzanna, żona Józefa Cieszkowskiego, cześnika trembowelskiego 1727 r. (Conv. Piotrk. i Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Łubel., Ks. Gr. Nowokorczyńskie). 

Andrzej, syn Jerzego v. Grzegorza i Zofii Prus-Szumańczowskiej, zostawił z Magdaleny z Żulińskich: Pawła-Józefa, tradycyjnego posiadacza Gawrzyłowej, i Antoniego, żonatego z Anną z Łobarzewskich, z której: ks. Kacper wraz z stryjem Pawłem wylegitymowany 1782 r. w grodzie bieckim. Józef, Kacper, Agnieszka i Ludwika, zamężna Bekierowa, pozwali 1791 r. przed Trybunał galicyjski o 5800 zł. Mioduszewskiego (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

ŁYCH0WSKI. Józef-Paweł i ks. Kacper wylegitymowani w Galicyi 1782 roku. 

ŁYCZKO h. SULIMA. Pisali się z Ryglic, swego gniazdowego majątku, w wojew. krakowskiem. Rafał, żonaty z Katarzyną, Mikołaj ożeniony z Małgorzatą Dunikowskiemi, łowczankami przemyślskiemi, i Piotr, zaufani słudzy i oficyaliści hetmana Tarnowskiego 1558 r. 

Tadeusz, domownik kasztelana i starosty bełskiego, wysłanego w poselstwie do sułtana tureckiego, uwolniony 1514 r. od stawienia się na wyprawę wojenną. Bernard i inni posiadacze wójtostwa dolnego w Jodłowej, otrzymali 1519 r. konsens odstąpienia tegoż wójtostwa Piotrowskiemu. Marcin otrzymał 1545 r. konsens wykupna wójtostwa w Osieku, Sirchowej i Mrucowej od arcybiskupa Gamrata. Kacper, syn Krzysztofa, żonaty z Katarzyną Niewiadomską 1572 roku. Marcin, proboszcz w Tarnowie, spowiednik hetmana Tarnowskiego, zrobił znaczne zapisy dla Akademii krakowskiej i szkoły w Tarnowie, urn. 1578 r. Magdalena, żona Józefa Latoszyńskiego, podczaszego krakowskiego 1580 r. Piotr, dziedzic Ryglic 1580 r., miał synów: Jana, Marcina i Rafała; ten ostatni dziedzic dóbr Ryglic, Lipiec i in., z żony N. Głowa miał synów: Jana, Aleksandra i Abrahama. 

Aleksander, burgrabia krakowski 1648 r., chorąży sanocki i starosta pilzneński 1659 roku, z żony Katarzyny Stanówny pozostawił synów: Andrzeja i Michała-Jerzego, ożenionego z ks. Aleksandrą z Czetwertni. 

Abraham, dziedzic na Ryglicach, z żony N. Palczewskiej miał syna Aleksandra, po którym zN. Biezdzieckiej synowie: Andrzej, Jan, Franciszek i Sebastyan, Heronim, syn Jana, 1585 roku. Po Mikołaju synowie: Marcin, Piotr i Stanisław, posesor Pleszowa 1590 r. Marcin, dziedzic Marcinkowic, miecznik sochaczewski 1585 r., stolnik sanocki 1590 r., dziedzic Świeszkowa 1594 r., pozostawił synów, Jana i Rafała. Piotr, dziedzic dóbr Mień i Kalinowiec, miał córkę Marcybellę Bajkowską 1644 r. 

Stefan, marszałek mozyrski, z żoną Anną Hulewiczówną nadali funduszem monastyr łucki 1615 r. N. 1669 r., Aleksander i Paweł 1697 r. z wojew. Sandomierskiem podpisali elekcyę. Wojciech, elektor 1733 roku z wojew. sandomierskiego. Aleksander, starosta pilzneński, podkomorzy sanocki, ożeniony z Zofią Bobrownicką, um. około 1753 r. 

Byli na Podlasiu. Mikołaj, dziedzic dóbr Niemyje, Białobrzegi i Kalinowiec 1586 r., zaślubił Ewę Mieńską i z niej miał synów, Erazma i Pantaleona. Erazm, elektor 1632 r. z wojew. podlaskiego, skarbnik brański, podpisał elekcyę 1648 r., a Pantaleon, komornik bielski, w 1632 r. był elektorem z wojew. podlaskiego. Mikołaj i Piotr, elektorowie 1632 r. z wojew. podlaskiego; z nich Mikołaj, podstarosta grodzki brański i goniądzki, elektor 1648 r. z wojew. podlaskiego, cześnik podlaski 1660 r., elektor 1669 i 1674 r. z ziemi bielskiej, zaślubił Zofię Oborską i z niej pozostawił synów, Hilarego i Józefa. 

Józef-Jan podpisał elekcyę 1669 r. z ziemią bielską; podczaszy 1684 r., cześnik podlaski 1695 r., zaślubił Antoninę z Szulborza i z niej miał synów: Antoniego, Marcina i Mikołaja, z których Marcin podpisał elekcyę 1733 r. z ziemią bielską. 

Krzysztof, cześnik podlaski 1684 r. Po Piotrze synowie, Jan i Szymon, dziedzic dóbr Mień i Domaniów, ożeniony z Maryanną Talibską 1690 r., podpisał elekcyę 1733 r. z ziemią bielską. Eleonora, żona Walentego Kuczyńskiego, burgrabiego mielnickiego 1720 r. 

ŁYCZKOWIECKI. Andrzej-Sieciech, dziedzic dóbr Horodnicy i Łyczkowce, wojski kamieniecki 1580 r., miał córki: Elżbietę za Janem Dobromirskim, Kon stancy ę za Stanisławem Suchorabskim i Zofię, żonę Marcina Kalinowskiego (Pułaski). 

ŁYCZKOWSKI h. SULIMA. Maciej, Jan i Wincenty, synowie Michała, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1835 r. 

ŁYCZKOWSKI h. TRZASKA. Piszą się z Łyczków, w pow. ciechanowskim. Jakób żonaty z Katarzyną Kinicką 1480 r. Walenty, syn Jana, 1557 r. Marcin nabył 1604 r. wieś Demeszkowce. Stanisław, syn Marka, 1606 r. Maciej żonaty z Zofią Zakrzewską, a Stanisław z Jadwigą Mogilnicką 1651 r. Po Wojciechu córka Magdalena 1666 r. 

N., łowczy orszański 1710 roku, żonaty z Anną Jakucewiczówną, miał syna Stanisława. Józef at i Szymon podpisali elekcyę 1733 roku z wojew. Witebskiem (Conv. Vars., Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Vol. Leg.). 

ŁYKO h. CIELĄTKOWA. Na Litwie. Wielądek tę rodzinę miesza z familią ruską książęcą, i podaje jej genealogię, która, że bardzo wątpliwa, nie zamieszczani; należy jednak zrobić uwagę, że w samej rzeczy byli Łykowie w Kijowszczyznie, tytułujący się jeszcze w XVII stoleciu kniaziami, gdyż z tym tytułem występuje Hrehory 1603 r., lecz nie ma dowodu, aby ci kniaziowie Łyko byli w jakimbądź związku pokrewieństwa z Łykami szlachtą litewską, i prawdopodobniej ci kniaziowie Łykowie wzięli nazwę Łyczko, gdyż czytam Stefana Łyko v. Łyczko, marszałka mozyrskiego, który z żoną Anną Hulewiczówną nadali dworem i ziemią monastyr stauropigialny kijowski w 1615 r. 

Jan, skarbnik orszański, 1674 r. z pow. orszańskim, Emanuel i Karol 1733 r. z wojew. Witebskiem, a Jan, rotmistrz smoleński, 1764 r. z pow. orszańskim podpisali elekcye. 

Po Aleksandrze z Zofii Makowieckiej syn Stanisław. Andrzej miał synów, Marcelego i Aleksego, wylegitymowanych w Cesarstwie i zapisanych do ksiąg szlachty gub. kijowskiej razem z Wincentym, synem Michała, swym krewnym. 

ŁYKO h. ŁYKO. Herbu nie znam, lecz sądzę, że to będzie jakaś odmiana herbu Cielątkowa, gdyż Łykowie obu tych herbówsą wyraźnie jedną itą samą rodziną. 

Potomkowie Jerzego i Aleksandra, synów Konstantego, skarbnika orszańskiego, wnuków Józefa, w liczbie 25 osób płci męzkiej, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. Franciszek, kapitan wojsk litewskich 1780 r.; jego prawnukowie, Adam i Tomasz, urzędnicy w Cesarstwie Rosyjskiem. 

Niektórzy członkowie tej familii brali nazwisko Łykowski, jak Jan, cześnik orszański, ożeniony z Ratomską około 17u0 r.; inni pisali się Łyczkowski, jak Antoni, łowczy orszański 1710 r., z synem Stanisławem, urodzonym z Anny Jakucewiczówny. 

ŁYKO v. ŁYKÓW. Książęta (Kniaziowie). Podług Wolffa ród ten pochodzi od kniaziów Oboleńskich. Kniaź Iwan Iwanowicz Łyków, przy domku Biełoglazow, miał mieć synów: Aleksandra, Borysa, Fedora, Iwana i Semena; z nich Borys posiadał wieś Korki i Bokowo, w Smoleńskiem, a Fedor Ostaszowo i Dubrowkę. 

Kniaź Semen, za zasługi wojenne dostał 1614 r. wraz z żoną swą Katarzyną Kamieńską przywilej na dożywotnie posiadanie dóbr Jolcze, Bereszki i Białowieże, w kijowskiem; jego syn Michał, dziedzic dóbr Wójtowcy, w kijowskiem, żonaty z Marusza Blizińską, pozostawił syna Macieja, dziedzica dóbr Pawołocz, który wspólnie z matką wzięli od Łaszcza sioła Wołosowę i Kułanówkę. Zapewne na tym Macieju wygasł ród książęcy, choć Wifdądek prowadzi dalej ich genealogię i łączy z rodziną litewską Łyków osiedloną w orszańskiem (Wolff). 

ŁYKOWSKI v. ŁYKOSKI h. ŚLEPOWRON. W Wielkopolsce; wzięli nazwisko od wsi Łykowa v. Łykoszyna, a pisali się z Goleszewa (Gojszewa). Mikołaj z Mikluszowic 1509 r. Walenty z Łykowa 1549 roku. Stanisław, syn Jakóba, 1560 roku. 

Stanisław kupił 1630 roku Wólkę Branicką i Pretoki. Adam 1632 i 1648 r., Stanisław 1632 r. z wojew. bełskiem, a Franciszek i Stanisław z Gojszowa 1669 roku z wojew. bełskiem i dwóch Jakóbówz wojew. Sieradzkiem teproż roku podpisali elekcye. Po Jakóbie z Goleszewa, chorążym sieradzkim 1671 r., synowie: Jan, Józef, Stanisław i Stefan, dziedzice dóbr Podgórze. Stefan, syn Adama, dziedzic dóbr Podłęże 1676 r. Stanisław, syn Stanisława i Jadwigi z Łykoszyna, 1677 roku. Po Janie synowie, Jakób, dziedzic Rożniatowa, ożeniony z Małgorzatą 1688 r., i Marcin, dziedzic Dzierżysława i Kobylanki 1691 r. 

Stanisława i Franciszka pozwał 1680 roku Borkowski, podstarosta z Błożewa do grodu przemyślskiego o krzywdy. Franciszek, już 1671 roku żonaty z Maryanną z Czekanowskich, córką Jana i Krystyny Kochanowskiej, miał syna Jana, który zabezpieczył 1725 r. w grodzie poznańskiem żonie Annie ze Zbyszewskich, córce Franciszka, 6,000 zł. posagu i zostawił syna Józefa, któremu 1737 roku w grodzie przemyślskim Anna z Albinowskich, lv. Mikołajowa Sopoćkowa, zapisała prostym długiem 1,300 zł. jako przyszłemu mężowi swemu. Z niej: Antoni, żonaty z Zofią z Sozańskich, zostawił’ Maryannę za Michałem Baczyńskim, zmarłą 1792 r.; Michał, Jan, elektor Stanisława Augusta z wojew. sieradzkiego, i Marcin. Trzech ostatnich udowodniło swe szlachectwo w grodzie przemyślskim bez podania herbu 1782 r. Oprócz powyższych występuje w aktach lwowskiego sądu szlacheckiego Tomasz, niewiadomo czyj syn, 1799 r. żonaty z Magdaleną z Manasterskich, córką Pawła ze Stopnicy (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Piotr, syn Jakóba, 1717 r. Jan 1733 r. podpisał elekcyę z wojew. Sieradzkiem. Po Stefanie z Maryanny Zbyszewskiej synowie: Andrzej, Antoni, Jan, Kacper, Maciej, ożeniony z Salomeą Kłosińską i Wojciech, dziedzice Rożniatowa 1740 r. Aleksander, syn Józefa, 1784 r. Jan, chorąży chełmiński 1791 roku (Metr. Kor, Conv. Piotrk., Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubek, Ks. Gr. Przedeckie i Brzeskie). 

Po Wincentym, chorążym chełmińskim 1775 roku, syn Jan miał synów: 1) Pawła, po którym z Maryanny Korytowskiej syn Józef, żołnierz w wojsku rosyjskiem, wylegitymowany w Królestwie 1847 r.; 2) Klemensa, po którym z Konstancy! Otfinowskiej syn Jan-Dyonizy, wylegitymowany w Królestwie 1849 r. Franciszek, dziedzic dóbr Zakrzew, w Wiek Ks. Poznańskiem 1845 roku.

ŁYSAK h. ZŁOTOGOLEŃCZYK. Szlachta częściowa w ziemi sanockiej. Krzysztof, Felicyan i Zygmunt, synowie Pawła, 1655 r. Jan, towarzysz pancerny, następnie kapitan w regimencie niemieckim, zabity był od młynarza 1655 r., gdy - łupieży! we wsi swego brata. 

Wojciech nabył 1696 r. części wsi Tarnawki od Jana Kurka; jego syn Jan z Grobiczki z żony Ludwiki miał syna Marcina, ur. 1750 roku w Tarnawce, legitymującego się w Galicyi Zachodniej 1803 r. 

Wojciech z żony Maryanny pozostawił i drugiego syna Antoniego, ur. 1717 r., po którym z żony Maryanny syn Marcin, ur. 1766 r., legitymujący się w Galicyi Zachodniej 1803 r. (Akta po-Galicyjskie). 

ŁYSAKOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Wzięli nazwisko od wsi Łysakowa, w wojew. krakowskiem. N., dziedzic Łysakowa 1470 r. (Lib. Benef.). Jan i Stanisław, synowie Michała, 1578 r. Jakób miał synów, Abrahama i Stanisława 1582 r.; po Abrahamie syn Jan. 

Krzysztof, syn Wojciecha, żonaty z Anną Podwerbecką, ustąpił 1601 r. wsie Brozdowo i Jutlice. Zygmunt, syn Błażeja, 1627 r. AbrahamKonstanty i Stanisław podpisali elekcyę 1669 r. z wojew. krakowskiem; z nich Abraham-Konstanty, dziedzic dóbr Poręby, zaślubił Krystynę Kwiatkowską i z niej pozos'awil syna Krzysztofa, dziedzica Poręb, po którym syn Jakób (Metr. Kor., Conv. Piotrk., Wyr. Tryb. Lubel.). 

Z herbem Jastrzębiec wylegitymował się w Królestwie 1848 roku Józef, syn Szymona, będący właściwie herbu Lubicz. 

ŁYSAKOWSKI h. LELIWA. Wzięli nazwisko od wsi Łysakowa, w pow. pilzneńskim. Anna za Janem Dydyńskim 1515 roku. Jakób, szafarz i poborca wołyński, poseł na sejmy 1589-1593 r. 

Stanisław, dziedzic na Łysakowie, miał syna Adryana, po którym synowie: Adam, Franciszek, Stanisław i Tomasz, którego syn Kazimierz był dziedzicem dóbr Strzelnica 1690 r. 

Adam, dziedzic na Łysakowie 1679 r., pisarz grodzki, a następnie 1691 r. ziemski sanocki, pozostawił dwóch synów, Jana i Wojciecha. 

Stanisław, dziedzic na Łysakowie 1680 r., zaślubił Maryannę Szydłowską i z niej miał synów, Mikołaja-Stanisława i Seweryna-Jana, po którym z Maryanny Rokszyckiej synowie, Andrzej i Jan 1703 roku (Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel.). 

Sądzę, że tego herbu wylegitymowani w Galicyi: Jakóbi Karol 1782 r., Jan i Wojciech 1822 r., a Walenty-Jan, wnuk Jakóba, 1824 r. Leopold, dziedzic dóbr Baligród, w Galicyi 1855 r.

ŁYSAKOWSKI h. LUBICZ. Senator w rodzinie, Mikołaj, kasztelan łubaczowski 1565 r., chełmski 1573 r. 

Dawna i niegdyś można rodzina wpółnocnem Mazowszu i w wojew. bełskiem. Przodkiem tej rodziny, który wziął nazwisko od wsi Łysakowa, w ziemi ciechanowskiej, był Jan, któremu po przyłączeniu Bełza do Korony król Kazimierz IV oddał tę prowincyę z zamkiem bełskim w zarząd 1460 r.; jego syn Jakób, szczęśliwy wojownik przeciw Krzyżakom, podsędek ciechanowski 1465-1472 r., podkomorzy łomżyński 1475-1477 r., miał synów, Pawła i Mikołaja; po Pawle byli synowie, Jakób, ten z Kucharskiej zostawił liczne potomstwo, i Piotr, sędzia ziemski nurski, po którym syn Jakób, poborca wiski i ciechanowski 1567 r. 

Mikołaj, drugi syn podkomorzego Jakóba, p zostawił synów: Andrzeja, Jakóba, Jana i Łazarza, którzy w 1539 r. otrzymali przywilej na dobra Wilcza Góra; Łazarz bezpotomny, Andrzej miał dwóch synów, Stanisława i Macieja, których potomstwo nieznane, a najstarszy Jakób miał czterech synów: Jana, Mikołaja, Stanisława i drugiego Jana-Jakóba. 

Jan, pisarz ziemski zakroczymski 1560 r., będąc zwaśniony z Piotrem Mostowskim, został 1575 r. przez nasłanych pachołków zabitym; po nim synowie, Adam i Abraham, i z nich Adam miał synów, Jana i Wojciecha 1667 r. 

Jan-Jakób, dziedzic Krzeczkowa, podstoli 1533 r., cześnik ciechanowski 1554 r., sędzia ziemski zambrowski i poseł nurski 1563 r., ostatnio podkomorzy nurski 1564 r., zaślubił Helenę Lasociankę, sędziankę ziemską lubelską, i z niej pozostawił synów: Jana, Krzysztofa, Mikołaja i Stanisława; po Krzysztofie, dziedzicu Pełkinie, z żony Anny syn Stanisław, dziedzic Gostkowa i Mianowa. 

Mikołaj, dziedzic Łysakowa, Mierzanowa i Gródka, podsędek bełski 1562 r„ stolnik czerski 1563 r., kasztelan lubaczowski 1565 r., a chełmski 1573 r., czynny w dwóch pierwszych elekcyach, w 1567 roku posłował od Panów koronnych do Litwy, zachęcając do Unii, którą 1569 roku podpisał; kasztelan zaślubił Jadwigę z Sierchowa i z niej miał dwie córki, Helenę lv. Łaźniewską, 2v. Waszczyńską, Małgorzatę za kniaziem Sołomereckim i pięciu synów: Jarosława, młodo zmarłego, Aleksandra, dziedzica dóbr Uściług 1638 r., żonatego zN. Farembachówną, Jakóba, dworzanina królewskiego, wmjskiego bełskiego 1594 r., chorążego chełmskiego 1614 r., deputata do kwarty małopolskiej, żonatego z Katarzyną, córką Marcina Żalińskiego, Stanisława i Wojciecha. 

Stanisław, poseł nurski na sejm 1632 r„ pozostawił dwóch synów, Stefana i Jana; z nich Jan z Zuzanny Niedźwieckiej miał syna Jana, po którym z Maryanny-Franciszki Krasińskiej syn Stanisław pozostawił syna Szymona, a ten z Magdaleny Matuszewskiej dwóch synów, Józefa, kupca w Warszawie, w 1848 r. i Ignacego, którego z Tekli Kędzierskiej synowie: Ignacy i Paweł 1858 r., a Adam 1862 r. wylegitymowani w Królestwie z herbem Jastrzębiec. 

Wojciech v. Olbracht, ostatni z synów kasztelana Mikołaja, starosta horodelski 1612 r., zaślubił Annę Urowską i z niej miał synów: Aleksandra, Mikołaja, rotmistrza królewskiego 1627 r., po którym syn Jan żonaty z Eleonorą Potocką, i Wacława.

Aleksander, rotmistrz królewski, pozostawił syna Mikołaja, dziedzica na Łysakowie, podczaszego żytomierskiego 1686 r., po którym z Aleksandry Suchodolskiej synowie: Aleksander, Gabryel, Kazimierz i Mikołaj; po Kazimierzu, podczaszym żytomierskim 1692 r., syn Mikołaj. 

Z tej familii. Mikołaj otrzymał 1533 r. cła bełskie i lubaczowskie. Jakób, stolnik nurski, podpisał Unię 1569 roku. Barbara za Janem Boratyńskim 1585 r. Andrzej, kanonik krakowski i warmiński, ustąpił 1629 roku dobra swe Izbice kościołowi warmińskiemu, a umierając 1633 r., cały swój majątek przekazał ubogim. Jakób, stolnik nurski 1630 roku. Jakób podpisał elekcyę 1648 roku z ziemią nurską, a Tomasz 1674 r. z wojew. płockiem. Antoni, wojski 1767 r., następnie łowczy przasnyski 1771 r. Bonawentura, dziedzic dóbr Heisternest, w Prusach 1817 roku (Metr. Kor., Conv. Piotrk. i Vars., Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). ŁYSIŃSKI. Franciszek, prezes Trybunału w Płocku, rzeczywisty radca stanu i członek Senatu, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1847 r.; jego syn Aleksander, referent 1862 r., a następnie prokurator Senatu 1870 r. 

ŁYSKOWACKI. Jan podpisał elekcyę z wojew. lubelskiem 1697 r. 

ŁYSKOWSKI h. ŁYSKOWSKI v. PORAJ odm. Herb - w polu niebieskiem biała poprzeczna belka, na której pięć róż czerwonych, jedna przy drugiej; w koronie róża czerwona na gałązce o czterech liściach czerwonych. Małachowski niewłaściwie nazywa ten herb Porajem. 

W Prusach Zachodnich, biorą przydomek von Stepyholc, mając pochodzić od rodziny niemieckiej tego nazwiska. Michał, chorąży malborgski 1793 r. Ksawery, landrat pruski 1820 r. Ludwik, radca Tow. Ziemskiego Pruskiego, dziedzic dóbr Starej Wsi (Altendorf) 1838 r. Hyacynt, dóbr Wilczewo, Maciej, dóbr Bruch i Tomasz, dóbr Obory dziedzice, w Prusach Zachodnich 1840 r. Ignacy, dziedzic dóbr Mieliszewo, pod Brodnicą, agronom, poeta i jeden z najgorliwszych polskich patryotóww Prusach Zachodnich, prezes ligi polskiej pow. brodnickiego 1848 r., sekretarz Towarzystwa rolniczego michałowskiego, autor kilku dzieł agronomicznych. 

Podług Niesieckiego była rodzina tego nazwiska w wojew. połockiem, używająca herbu trzy róże; będzie to zapewne ta sama, co poprzednia; z niej Waleryan z wojew. nowogrodzkiem podpisał pospolite ruszenie 1698 roku (Vol. Leg.). 

ŁYŚNIEWSKI h. DĘBNO. Do tego herbu zalicza Ledebur N., landrata w Prusach Zachodnich 1836 r. 

ŁYŚNIEWSKI h. ŁYŚNIEWSKI. Herb - w polu złotem z prawej strony tarczy czerwona baszta, przed którą na wzniesieniu zielone drzewo, na które od lewej strony wspina się wiewiórka do orzecha wiszącego na gałęzi drzewa (Led.).

Floryan, asesor mirachowski 1745 roku. Maicin, posiadacz sołectwa w Kokoszkowie 1767 r., ożeniony z Franciszką Rusiecką, był 1769 r. asesorem ziemskim mirachowskira (Sigil.). 

ŁYSOGORSKI v. ŁYSOHORSKI Mikołaj, podpisarz trembowelski 1600 r. Jan otrzymał 1624 r. części wsi Łysohorce. Józef ustąpił 1635 roku części wsi Łysohorce. Dominik, kanonik lwowski 1770 r., biegły malarz i astronom, zrobił mapę archidyecezyi lwowskiej 1782 r. Józef, namiestnik grodzki owrucki 1775 r. (Metr. Kor., Wyr. Tryb. Lubel.). 

ŁYSOSKÓRSKI. Piszą się z Łysoskórni. Jarmołai Teodor, synowie Iwana, Grzegorz, Bazyli, Józef-i Jan, synowie Jeremiego, w 1616 r. (Lustracya wojew. kijowskiego). Szymon żonaty z Anną Padniewską 1684 r. Dominik z Łysoskórni, instygator Trybunału Lubelskiego, następnie sędzia deputat 1690 r. (Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubek). 

ŁYSZCZYŃSKI h. KORCZAK odmienny. Odmiana herbu-na tarczy nad Korczakiem krzyż kawalerski, pod Korczakiem trąbka myśliwska, otworem w prawo zwrócona. 

Gniazdem tej rodziny wieś Łyszczyn, w wojew. brzesko-litewskiem. Michał 1528 r. Stecko, ziemianin litewski 1554 r. (Metr. Litew.). Podług genealogii tej rodziny Lew, żyjący 1597 r., z Barbary Mysłowskiej miał trzech synów, Konstantego, Stanisława i Jana; z nich Konstanty przez swych dwóch synów, Heronima i Łukasza jest przodkiem większej części Łyszczyńskich obecnie żyjących. 

Heronim, wojownik przeciw Szwedom, sędzia grodzki brzesko-litewski, podstoli mielnicki 1654 r., podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. brzeskolitewskiem; z żony Zofii Bobińskiej pozostawił czterech synów, z których: Piotr, łowczy brzesko-litewski 1670 r., ożeniony z Zuzanną Machwiczówną, Mateusz, Wincenty i Kazimierz, podstoli mielnicki, podpisał elekcyę 1674 r., z wojew. brzesko-litewskiem; podsędek brzesko-litewski oskarżony o ateuszostwo, skazany został jako bluźnierca na śmierć 1687 r., a jego majątek oddany na skarb, ten okrutny wyrok wywołał powszechną zgrozę w Europie, a nawet od papieża skarcony został. 

Mateusz, syn podstolego Heronima, miał syna Władysława, po którym z Elżbiety Szujskiej syn Floryan z żony N. Korowickiej pozostawił synów: Antoniego, Józefa i Kacpra występujących 1800 r. 

Łukasz, drugi syn Konstantego, elektor 1632 roku z wojew. brzeskolitewskiego, dworzanin królewski, dziedzic dóbr Dobrosina 1666 roku, z Maryanny Żółkiewskiej miał synów, Aleksandra i Wiktora, z których Wiktor z Petroneli Smogorzewskiej pozostawił syna Filipa, podczaszego brzesko-litewskiego, po którym syn Ambroży, deputat szlachty okręgu białostockiego, miał synów: Stanisława, Anzelma, pułkownika gwardyi wojsk rosyjskich 1849 r., Józefa, Stefana, Feliksa i Macieja, w 1855 r. wylegitymowanych w Cesarstwie i zapisanych do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. Po Feliksie syn Anzelm zapisany został do ksiąg szlachty tejże gubernii grodzieńskiej 1865 roku. 

Aleksander, syn Łukasza, podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. brzeskolitewskiem; jego syn Ludwik, podczaszy lidzki, porucznik wojsk litewskich, po którym z Reginy Szemiotówmy synowie: Michał, Dominik i Stanisław, z których Michał, porucznik wojsk litewskich, z Maryi Sieniuta pozostawił syna Wincentego, dzierżawcę folwarku Suchawa, w pow. radzyńskim, wylegitymowanego w Cesarstwie 1843 r., a w Królestwie 1845 r. z synami, Michałem i Antonim. 

Dominik podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. brzesko-litewskiem; porucznik kawaleryi narodowej litewskiej 1771 r. Stanisław, z podczaszego łowczy nowogrodzki, komisarz cywilno-wojskowy brzesko-litewski 1791 r., z Salomei Bielskiej miał synów: Adolfa, porucznika wojsk polskich, Piotra i Ludwika, regenta ziemskiego brzesko-litewskiego, wylegitymowanego w Cesarstwie 1850 r. i zapisanego do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

Wawrzyniec i Marcin 1632 r., Franciszek, Jan i Wiktoryn 1669 r., Andrzej, Antoni, Bonifacy, Franciszek, Jan i Stanisław, rotmistrz królewski, z wojew. brzesko-litewskiem, Antoni z wojew. podlaskiem, Antoni, podczaszy inflancki, z wojew. wileńskiem, Mikołaj z wojew. wołyńskiem 1733 r., oraz Walenty 1764 r. z wojew. Sieradzkiem podpisali elekeye. 

Paweł, subdelegat grodzki, burgrabia łucki 1719 r., miał syna Tomasza. Józef, subdelegat grodzki łęczycki 1785 r. Antoni, szambelan Stanisława Augusta 1791 r. (Sigil., Wyr. Tryb. Lubel). Tomasz z Barbary Pakoszówny miał synów, Józefata i Stanisława 1840 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej w 1817 r. osób 14, a w 1847 r. osób pięć. Adam, syn Wincentego, urzędnik Trybunałuw Lublinie 1866 r. Aleksander, dziedzic dóbr w gub. grodzieńskiej 1880 r. 

ŁYSZKIEWICZ h. OSTOJA. Adam, syn Władysława, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1810 r. 

ŁYSZKIEWICZ h. SZELIGA. W wojew. lubelskiem. Mikołaj, posesor wsi Wielkie, w wojew. lubelskiem 1680 r. Po Antonim, który w 1765 r. sprzedał Siennickim swój majątek Juniewicze, na Podlasiu, syn Franciszek z Maryanny Bilskiej pozostawił synów: Józefa, Mikołaja i Romana, wylegitymowanych w Królestwie 1842 r. 

ŁYSZKIEWICZ h. SZELIGA odm. Odmiana herbu - miecz na ukos, od lewej strony tarczy, utkwiony wpółksiężyc, w koronie ogon pawi. 

Rodzina ormiańska, podszywająca się pod Łyszkiewiczów, herbu Szeliga; pisze się z Łyszkowatki. Michał, dworzanin królewski, i Kazimierz, wojownik przeciw Turkom, otrzymali nobilitacyę 1685 r., a raczej przyznane im było dawne szlachectwo przez zniesienie abusum szlachectwo, w które obaj popadli. Michał, sekretarz królewski, z cześnika stolnik orszański 1690 r. podpisał elekcyę 1674 r. z pow. Słonimskim. Po Mikołaju, stolnika trockim 1677 1-., z żony Teofili Sadowskiej córka Konstancya. Po Władysławie z żony Zofii synowie: Jan, Wacław z Łyszkowatki i Władysław, który podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią chełmską; Władysław zaślubił Katarzynę Skolimowską i z niej miał syna Karola-Szymona, ur. 1689 r. w Danówku, po którym z Franciszki Olędzkiej synowie, Roch i Wojciech z Rogoźnicy,5 legitymowali się w Galicyi 1803 roku (Metr. Kor., Wyr. i Zap. Tryb. Lubel., Akta po-Galicyjskie). Stefan Łyszkiewicz v. Łyskiewicz ze Lwowa, ożenił się 1705 roku w Warszawie z Anną z Minasowiczów, lv. Nurkiewiczową, z której córka Julianna, zakonnica w Warszawie, i synowie: Grzegorz-Rafał ur. 1707 roku, Michał, który wraz z bratem Grzegorzem po śmierci ojca 1754 r. zapisał sumę SS. Sakramentkom warszawskim, i Maciej-Grzegorz-Wojciech ur. 1713 r. w Przemykowie. Ten ostatni, dworzanin Dąmbskich, administrator Nieszkowa, zaślubił wSłaboszewie 1761 r. Zofię z Krzyżanowskich, z której córka Barbara-Wiktorya-Mta-Anna, ochrzczona w Kazimierzy Wielkiej I762 r., zamężna Sadowska, i Felicyan-Onufry-Wor&eW, ochrzczony 1766 roku wSłaboszewie, zmarły dzieckiem. Najstarszy z synów Stefana, GrzegorzRafał, ławnik warszawski, zawarł 1750 r. w lwowskim sądzie ormiańskim umowę ślubną z Anną z Bernatowiczów. Syn jego Maciej-Michał, ochrzczony 1756 r. u św. Jana w Warszawie, dziedzic Sernik, bankier warszawski, wylegitymowany 1804 r. w Galicyi Zachodniej, umarł 1824 roku bezżenny, po którym córka naturalna, z wdowy Barbary Rafałowiczowej urodzona i przez niego uznana, Aniela-Paulina, żona Leona Popławskiego, procesowała się w Trybunale cywilnym województwa lubelskiego od 1824 r. o6 milionowy spadek po nim, z jego prawnymi spadkobiercami, agłównie z Teklą z Łyszkiewiczów, żoną Antoniego Sadowskiego, dziedzica Ludyni i Czortkowa (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

ŁYSZKOWSKI h. PORAJ. Po Mikołaju, podsędku sieradzkim 1556 r., synowie, Mikołaj i Świętosław, którego synowie, Chryzostom i Jan 1631 r. Mikołaj, 1577 roku współdziedzic Mohilna, w pow. włodzimierskim. Wojciech żonaty z Katarzyną Komaską 1598 roku. 

Marcin i Świętosław, synowie Jana, 1624 r. Jarosz miał córkę Annę za Mikołajem Głębockim 1637 r. Wawrzyniec żonaty z Katarzyną Magnuszewską 1638 r. Stanisław, syn Krzysztofa, 1642 r. Po Janie z Katarzyny Trzcińskiej syn Jacek 1668 r. Adam podpisał elekcyę 1674 roku z ziemią wiską, a Stefan elekcyę 1697 r. z wojew. krakowskiem. Paweł-Franciszek, syn Krzysztofa, 1689 r. Mikołaj z Rudnik, dziedzic dóbr Tubądzina 1690 r. Po Walentym z Anny Niesiobęckiej synowie, Maciej i Wawrzyniec 1700 r. 

Joanna zaślubiła 1765 r. Jacka Domaradzkiego. Tekla urn. 1770 r. Krzysztof zrezygnował Łychów i Koziegłowy 1774 roku w sądzie ziemskim czerskim Mroczkowi. Anna, od 1777 r. żona Stanisława Krowickiego.

Józef-Kacper, syn Jana i Agnieszki z Jaworskich, zostawił z Anny z Zabierzowskich syna Tadeusza-Łukasza, który 1781 r. zeznał w grodzie krakowskim zapis dożywocia z żoną Barbarą z Manzettów, córką Stanisława i Anny Buszkowskiej, a 1782 roku wylegitymował się bez podania herbu w sądzie ziemskim pilzneńskim. Córka Tadeusza, Marya-Franciszka urodziła się 1791 r (Zap. Trybunału Piotrk., Vol. Leg., Wyr. Tryb. Lubek, Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Teodor, urzędnik rosyjski, z synami: Joachimem, Ksenofontem i Bazylim wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1853 r. 

ŁYŻKA. Melchior i Wojciech pozwani 1778 r. o krzywdy poczynione poddanym dermańskim i kunińskim, na Wołyniu, należącym do manasteru dermańskiego ks. Bazylianów. Józef, Adam i Wojciech, współdziedzice dóbr Dziekonie i Magnusze, w ziemi bielskije, pozwani 1783 r. przez braci Dzierżanowskich o niesłuszne zarzucanie im nieszlachectwa (Wyr. Tryb. Lubek). 

ŁYŻYŃSKI. Franciszek i Ludwik, jako dystyngowańsi z pomiędzy neofitów, na rekomendacye Posłów prowincyj W. Ks. Lit., otrzymali na sejmie koronacyjnym szlachectwo 1764 r. (Vol. Leg.).