Tom X (MAC-MIEC)

MACEDOŃSKI. Dymitr otrzymał nobilitacyę 1613 roku (Vol. Leg.). Hrehory Aleksandrowicz wraz z żoną Elżbietą Żołędowską pozwani 1673 r. w sprawie o najazd dóbr Boreml. Augustyn, proboszcz łaszczowski, dobry kaznodzieja 1727 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

MACELLA. Józef, kamerdyner i dworzanin królewski 1678 roku, z żony Anny Mycielskiej, lv. Breklowej, miał syna Michałaicórkę AnnęFranciszkę za Wojciechem Badowskim, kapitanem wojsk królewskich (Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk.). 

MACENOWICZ h. BOGORYA. Jakób, syn Stanisława, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

MACENOWICZ v. MACANOWICZ v. MACINOWICZ h. ŁABĘDŹ. Władysław podpisał elekcyę 1733 roku z ks. żmudzkiem. Józef, Kazimierz i Franciszek, synowie Jana, wnukowie Piotra, z potomstwem wylegitymowani w Cesarstwie 1850 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MACEWICZ h. DRYA. Adam, syn Bartłomieja, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

MACEWICZ h. GRYF. Hipolit. Jakób i Jerzy, wszyscy z potomstwem, synowie Antoniego, wnukowie Jakóba, a prawnukowie Jana, wylegitymowani w Cesarstwie 1852 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Józef i Antoni, synowie Jakóba, dóbr Klementy-Kąpy, i Szymon, syn Jegora, dóbr Kondratowicze-Kąpy, w gub. kowieńskiej dziedzice 1882 roku.

MACEWICZ v. MOCEWICZ h. MACHWICZ. Na Litwie. Stanisław, dziedzic dóbr Klityszki 1506 r. Januszko, bojar wileński 1528 r. Szymon, dworzanin królewski 1551 r. Wojciech 1669 r. i Kazimierz, horodniczy lidzki, 1733 r. podpisali elekcye z wojew. wileńskiem. Antoni podpisał konfederacyę generalną litewską 1764 r. 

Michał z żony Konstancyi Talatowicz miał synów: Antoniego, ożenionego z Reginą Korejwa, Leona, Michała i Kazimierza, dziedziców dóbr Urdomin, w wojew. trockiem 1750 roku; z nich Michał pozostawił syna Antoniego, a ten Marcelego, po którym z Katarzyny Giecewiczówny syn Józet, dzierżawca folwarku Krakopol, w pow. kalwaryjskim, wylegitymowany w Królestwie 1845 r. z synem Zygmuntem, podoficerem w wojsku rosyjskiem, urodzonym z Teresy Budrewicz; po tymże Marcelim, synie Antoniego, synowie: Józef, Piotr i Jan wylegitymowani w Cesarstwie 1862 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

MACEWICZ h. PIOTROWICZ. Herb - na tarczy owalnej półksiężyc rogami w górę, w środku gwiazda, a nad nią krzyż kawalerski; nad tarczą w hełmie korona szlachecka. P. Wittyg nad tarczą umieszcza lilie i nazywa ten herb własnym Macewiczów. 

Jan, subdelegat grodzki latyczowski, z synami, Mikołajem i Józefem, Piotr, subdelegat grodzki włodzimierski, syn Jana, oraz Jan, Franciszek, Antoni i Mikołaj, synowie Andrzeja, bracia stryjeczni, jako dobrze zasłużeni, otrzymali potwierdzenie dawnego szlachectwa i pozwolenie używania herbu, jakim pieczętowali się ich przodkowie (Kancl.). 

MACEWICZ h. SAS. Jerzy, Bazyli, Michał i Szczepan wylegitymowani w Galicyi 1789 r. 

MACEWICZ. Jan, syn Hilarego, marszałek szlachty pow. czerkaskiego 1840-1845 r. Aleksander, syn Piotra, zasiadający w sądach pow. kowelskiego 1865 r. 

MACH v. MACHÓW h. LELIWA odm. Odmiana herbu - gwiazda z księżycem złote; w koronie trzy gwiazdy. 

Rodzina kaszubska, wydała w ostatnich czasach kilku oficerów pruskich; jedna jej gałąź, dziedzicząca na Pomorzu, na majątkach Zerrin i Gaffert, kładzie w koronie w miejscu gwiazd trzy strzały, a na tarczy Leliwę srebrną. 

MACHAJŁO h. MASSALSKI odmienny. Odmiana herbu - nad literą M gwiazda sześciopromiemna; nad tarczą lilia (Wittyg). 

Konrad Hicz, ziemianin wołkowyski 1592 r. Iwan, ziemianin wiłkomierski 1594 r. Wawrzyniec, syn Ostafiego, miał siostrę Zofię Sulistrzyżewską 1599 r. (Ks. Gr. Czerskie).

MACHARD. N., opat paradyski 1519 roku. Jerzy, kapitan gwardyi pieszej, pokwitował 1641 r. z sumy mieszczan garwolińskich (Conv. Vars.). 

MACHARZYŃSKI v. MACHERZYŃSKI h. NOWINA. Tobiasz, posesor ni. Nowa Czetwertnia i wsi Chrusiatyńce i Borowie 1672 r., w pow. łuckim, z żony Anastazyi Białostockiej miał syna Seweryna, po którym z Maryanny Gorzkowskiej syn Piotr, ur. 1678 r., z Maryanny Krzemieniowskiej pozostawił synów, Jtfee/h-Sebastyana, ochrzczonego 1758 r. w Żarnowie, i Wiktora; po Józefie z Maryanny Wawrockiej synowie, Bonawentura-Jan-Franciszek, ochrzczony 1768 roku w Warszawie, i Emeryk-Leomzrd-Marcin, ochrzczony 1760 r. w par. Stromiec, wylegitymowani w Galicyi Zachodniej 1803 roku (Akta po-Galicyjskie). 

Po Leonardzie, subdelegacie grodzkim opoczyńskim 1785 r., z Tekli Czaplickiej synowie, Ignacy, podporucznik wojsk polskich, w 1843 roku, i Antoni, dziedzic wsi Wólka Bobrowska, w pow. olkuskim, w 1845 roku wylegitymowani w Królestwie. 

MACHARZYŃSKI h. RADWAN odmienny. Michał, setnik pułku umańskiego wojsk zaporoskich i jego bracia, dzielni rycerze i zasłużeni Rzeczypospolitej, otrzymali 1662 r. szlachectwo i herb - chorągiew, Radwan nazwana, nad nią ręka zbrojna, do góry szablę ostrzeni trzymającą, po bokach tegoż Radwana dwa krzyże, a w chełmie pięć piór strusich (Metr. Kor., Sigil.). 

MACHCEWICZ. Na Litwie; z nich Maciej podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. Józefa, żona Juliana Korsaka, szambełanica królewskiego 1825 r. Michał, syn Aleksandra, zasiadający wsądach pow. bobryńskiego 1865 r. 

MACHCEWICZ Jan, syn Gabryela, radca nadworny rosyjski, z zasady stopnia urzędniczego uznani wraz z swym synem Jarosławem-Kajetanem dziedzicznym szlachcicem 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

MACHCIŃSKI h. ROGALA. W ziemi dobrzyńskiej, niektórzy z nich pisali się Machczyński, a byli i tacy, którzy brali herb Machwicz. Jan, syn Walentego, 1632 roku. Jakób, Piotr i Wojciech podpisali elekcyę 1697 roku z ziemią dobrzyńską. Teodor, kustosz i oficyał płocki, deputat na Trybunał 1723 r. Marcin z wojew. inowrocławskiego, Wojciech z ziemi dobrzyńskiej 1733 r. elektorowie. Marcin, regent grodzki inowrocławski 1754 roku. Kazimierz, skarbnik dobrzyński, deputat na Trybunał 1757 r., następnie podczaszy zawskrzyński, miał córkę Annę za Tomaszem Koziebrodzkim (Wyr. Tryb. Piotrk., Sigil.). 

Po Piotrze, który w 1699 r. sprzedał Borowskim majątek Czarnomino pochodzący: 1) Grzegorz, właściciel części we wsi Susy, w powmławskim, Jan iJózef, synowie Pawłai Franciszki Karwowskiej, i Piotr, syn Aleksandra i Krystyny Brudzińskiej, wylegitymowani w Królestwie 1840 r.; 2) Marceli, sędzia apelacyjny w Królestwie, i Ignacy, dziedzic wsi Sosnowa, pow. lipnoskim, synowie Wojciecha i Maryanny Święcickiej, wylegitymowani w Królestwie z pisownią Machczyński i herbem MachwiczNadto Marceli, sędzia, otrzymał 1865 r. przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie. 

MACHCZYŃSKI h. DOŁĘGA. Stanisław, Wojciech i Mikołaj, synowie Mateusza, dziedzice dóbr Machczyno-Żabowo, w pow. płockim 1552 r. (Ks. Poborowe, Wittyg). 

MACHCZYŃSKI h. JASTRZĘBIEC. W wojew. płockiem. Filip, podstarosta płocki 1556 r. Mikołaj, Łukasz i Jan 1590 r. Krzysztof, syn Macieja, 1664 r. Jan, syn Jana, żonaty z Jadwigą Oczosalską 1667 r. Paweł 1689 r.; jego syn Jan w 1722 r. kupił majątek Bątkowo-Jeziorne od Gembartów; skarbnik dobrzyński 1729-1735 roku, pozostawił synów. Ignacego i Ludwika; po Ignacym syn Kazimierz z Maryanny Mańkowskiej miał syna Kazimierza, dzierżawcę dóbr Borowice, w pow. lipnoskim, wylegitymowanego w Królestwie 1840 r. 

MACHCZYŃSKI h. MACHWICZ. W wojew. płockiem i w ziemi dobrzyńskiej; pisali się niekiedy Machciński. Maciej i Mikołaj, synowie Świętosława, 1538 r. (Conv. Piotrk.). Paweł, w 1696 r. dziedzic wsi Dzięgiełewo, miał syna Piotra, po którym z Katarzyny Świeżawskiej synowie: Hipolit, Stefan i Franciszek, dzielny konfederat barski, obwiniony był o należenie do porwania króla w 1774 r., lecz uwolniony od zarzutu 1775 r.; wojski i komornik ziemi dobrzyńskiej 1781-1794 r. 

Jakób, żonaty z Joanną Skarszewską 1704 r., miał syna Dyonizego 1721 r. Łukasz, syn Andrzeja, 1731 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.). 

Od Pawła, z 1696 r. dziedzica dóbr w płockiem, pochodzący: Teodor, syn Jana i Józefaty Trzcińskiej, Michał, syn Jana i Agnieszki Karkowskiej, i Piotr, syn Jana i Józefy Strużewskiej, wylegitymowani w Królestwie 1843 r., a Franciszek, urzędnik sądowy w Płocku, syn Macieja i Jadwigi Kowalewskiej, wylegitymowany w Królestwie 1845 r. 

Jako Machczyńscy, herbu Machwicz, wylegitymowali się także niektórzy z Machcińskich. 

MACHNACKI h. ROGALA. Dom starodawny w ziemi czerskiej, pisał się z Machnatki. Adam, dziedzic na Machnatce 1530 r., z żony Jadwigi N. miał synów: Pawła, Stanisława i Heronima, z których Heronim i Stanisław prowadzili 1569 r. proces o wieś Gromadzino. 

Heronim, dziedzic na Machnatce 1565 r., miał syna Stanisława, po którym z żony Katarzyny Wilkowskiej córki, Jadwiga i Katarzyna i synowie, Andrzej żonaty z Katarzyną Markowską bezpotomny, i Stanisław.

Paweł, drugi syn Adama, dziedzic na Machnatce i Zalesiu 1570 r., miał czterech synów: Jana, Jerzego, Mikołaja i Stanisława, poborcę czerskiego 1571 r., wojskiego warszawskiego 1581 r., ostatnio sędziego ziemskiego czerskiego 1602 r., po którym z żony Anny Lisieckiej córki, Emerencyanna i Zofia i synowie: Jan. Marcin, Piotr, Seweryn. Stanisław i Stefan. 

Mikołaj, syn Pawła, dziedzic wsi Załęże Małe, z żony Reginy N. pozostawił synów: Jerzego, Marcyana, Samuela i Stanisława; po Stanisławie z Doroty Rylskiej córki, Helena za Pawłem Szczuckim, Maryanna za Krzysztofem Wrzoskiem i syn Heronim v. Jarosz, elektor 1669 r. z ziemi czerskiej, zaślubił Zofię Głuszyńską i z niej miał synów, Antoniego, po którym z Katarzyny Górskiej syn Józef, i Michała, dziedzica Zalesia. 

Jerzy, dziedzic na Zalesiu i Machnatce 1624 r., z żony Zofii Suchorskiej pozostawił syna Andrzeja, miecznika nowogrodzkiego, który, naganiony w szlachectwie, legitymował się 1684 roku w Trybunale lubelskim, i wywód tej legitymacyi wniesiony do grodu warszawskiego; był żonatym z Petronelą Grabianką. 

Marcyan, syn Mikołaja, dziedzic na Zalesiu i Machnatce, nabył 1620 roku. Załęże Większe, Małe, Potrykozy iWólkę Potrykowską; elektor 1632 roku z ziemi czerskiej, z żony Anny miał syna Andrzeja, po którym z Maryanny Młochowskiej synowie: Jan, Jakób i Stanisław żonaty 1691 r. z Barbarą Łochowską. 

Jan, dziedzic na Machnatce, elektor 1697 r. z ziemi warszawskiej, zaślubił Annę Potrykowską i z niej pozostawił syna Andrzeja, dziedzica dóbr Załęże Małe, w ziemi czerskiej 1712 r., po którym z Konstancyi Śmiałeckiej syn Franciszek, żonaty z Teresą Sokołowską, miał synów, Maksymiliana i Feliksa, wylegitymowanych w Królestwie 1837 r. (Metr. Kor., Conv. Piotrk., Ks. Gr. i Ziem. Czerskie). 

MACHNICKI v. MACHNITSKI h. PÓŁKOZIC odmienny. Odmiana herbu - w koronie srebnry łabędź. Rodzina kaszubska, bierze przydomek Pritzelwitz', z niej Ernest-Fryderyk, kapitan wojsk pruskich 1787 r. Ernest-August, kapitan wojsk pruskich, poległ w wojnie z Francyą 1813 r. N., major wojsk pruskich 1834 r. 

MACHNICKI h. STARYKOŃ. Na Rusi Czerwonej. Antoni notowany w Vol. Legum 1775 r. Felicyan wylegitymowany w Galicyi 1782 roku. 

MACHNICKI Tomasz, syn Józefa, sędzia apelacyjny, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1860 roku z zasady swego urzędu. 

MACHNOWSKI. Andrzej w ziemi lwowskiej 1651 r. Ignacy wylegitymowany w Galicyi 1782 r. 

MACHOCKI h. NIECZUJA. Małgorzata, dziedziczka Przedpełkowic Wielkich, w wojew. płockiem, żona Józefa Korytowskiego 1640 r. Antoni wylegitymowany w Galicyi 1787 r.

MACHOWIECKI Krzysztof, podstarosta, następnie podczaszy nowogrodzki, żonaty z Maryanną N. 1643 roku, miał synów: Aleksandra, Jana, Konstantego iWładysława 1664 r. Franciszek, syn Stanisława, podczaszego nowogrodzkiego, 1664 r. Rafał-Kazimierz, starosta nowogrodzki 1667 r. Jan, pułkownik wojsk królewskich 1694 r. (Wyr. i Zap. Tryb. Lubek). 

MACHOWSKI h. ABDANK odmienny. Odmiana herbu - w koronie pół lwa w prawo trzyma w łapach Abdank. 

Rodzina małopolska, wzięła nazwisko od wsi Machów, w wojew. Sandomierskiem. Mikołaj i Marcin, wsi Machów, i Marcin, wsi Nowawieś, Mikołaj, wsi Zaborowie, Stanisław, wsi Jaworznik 1470 r. dziedzice (Lib. Benef.). Po Mikołaju, który 1509 r. ustanowił nad dziećmi swemi opiekę, byli synowie: Stanisław, opat mogilski, Mikołaj, wojownik na Węgrzech, Achacy i Balcer, wojownik, po którym zN. Jeżewskiej synowie: Jan, Piotr i Marcin Floryan 1582 r. Piotr, dziedzic na Toruszowce, zaślubił Urszulę z Jordanowie i z niej pozostawił synów, Jana, dziedzica dóbr Niebylec i Jaworznik, podkomorzego sandomierskiego 1591 r., i Stanisława, dziedzica Świerczowa i Konieczkowa 1591 r. 

Sebastyan, pułkownik i regimentarz wojsk koronnych, dzielny wojownik przeciw Kozakom i Tatarom, otrzymał 1647 r. pustkowie nad rz. Kotelnią, a 1649 r. wieś Niechoroszczę; elektor 1648 r. z wojew. czerniechowskiego, w 1651 r. nakłonił Chmielnickiego do układów z Rzecząpospolitą; w 1655 r. w bitwie pod Grodkiem dostał się do niewoli; w 1664 roku pobił na głowę Sierkę, wodza kozackiego, a oblężony od Kozakóww Białocerkwi, dzielnie bronił tego miasta; w 1666 r. na czele 6000 żołnierzy, uderzywszy na 60,000 Tatarówi Kozaków pod Batohem, na głowę został pobity i sam wzięty do niewoli, z której jednak wykupił się w 1667 roku; w 1655 r. zostawiony dowódcą z małemi siłami na Ukrainie, pobił Kozaków pod Latyczowem, lecz musiał ustąpić przed przeważającą siłą. Za protekcyą biskupa Trzebickiego został regimintarzem na Ukrainie i był starostą włodzimierskim; dobry żołnierz, lecz zły wódz, dzielnie walczył pod Cudnowem w 1653 r.; jego syn Jan, starosta niechoroski, podpisał elekcyę 1669 roku z wojew. bełskiem. 

Stanisław i Władysław z wojew. brzesko-kujawskiem podpisali elekcyę 1669 r. Seweryn, subdelegat grodzki włodzimierski 1687 r. Szymon z wojew. trockiem podpisał pospolite ruszenie 1698 roku (Metr. Kor., Wyr. Tryb. Lu bel.). 

Seweryn, ważnik w żupach wielickich, autor 1702 roku. Cypryan, ksiądz Pijar, teolog i niezły poeta, um. 1746 r. w późnej starości. Wojciech, Jan. Piotr, Józef i Antoni wylegitymowani w Galicyi 1782 roku. Walenty, sędzia pokoju pow. radzyńskiego 1813-1816 r. Karolina, żona Jakóba Kośmińskiego 1820 r. 

MACHWICZ v. MACHWITZ h. MACHWICZ. Herb-w polu cielistem murzyn zielono ubrany z rozstawionemi nogami, trzyma w lewej ręce sajdak zestrzałami, w prawej łuk; w koronie pół murzyna bez ramion w starożytnej czapce i ze złotym kutasem na głowie. 

Senator w rodzinie, Otto, wojewoda elblągski 1457 r., pomorski 1476 r. 

Zamożna już za Krzyżaków rodzina w Prusach. Mikołaj w 1434 r., mąż zasłużony. Wit-Otto, kłócąc się z biskupem poznańskim, najechał i spalił jego wieś Trzeszczów 1450 r. W wojnie pruskiej za Kazimierza IV Mach wieże należeli do głównych nieprzyjaciół Krzyżakówi stronników Polski; wynagradzając też ich zasługi, Kazimierz IV mianował Ottona wojewodą elblągskim, a następnie pomorskim, a Hektorowi, sędziemu elblągskiemu, nadał starostwa mirachowskie 1467 r. Wojewoda w 1457 r. otrzymał w posesyę dobra Lewenberg i Lewenstein, a w 1476 dobra Czelabow; w 1462 r. był posłem od szlachty pruskiej do Kazimierz IV z prośbą o energiczne prowadzenie wojny z Krzyżakami, a 1466 r. podpisał traktat toruński z Krzyżakami. Wojewoda z żony Marty miał córkę N. za Ludwikiem Kierło. Małgorzata, żona Adama Leskiego, chorążego chełmińskiego 1480 r. Otto w 1504 r. zachowany przy wsi Bucholc, a w 1526 r. otrzymał przywilej na wsie Kraugen, Ciecholewy i Zdgowice i w 1536 r. był sędzią ziemskim tczewskim (Metr. Kor.). 

Jedna gałąź tego domu już w XV stoleciu osiedliła się na Litwie i ta istnieje dotąd; linia litewska niekiedy brała herb Grzymała z mężem zbrojnym w bramie. Jan, poborca podatkowy, dworzanin królewski 1615 r. Zuzanna, żona Piotra Łyszczyńskiego, łowczego lit. 1670 r. Mikołaj-Kazimierz, podczaszy, w 1696 r. stolnik brzesko-litewski, żony Barbary Zwierzówny miał syna Jana, który podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. brzesko-litewskiem, a w 1700 r. stał w swem województwie na czele partyi przeciwnej Radziwiłłom. Józef i Stanisław, elektorowie 1697 r. z wojew. brzesko-litewskiego. 

Mikołaj, podsędek brzesko-litewski 1713 r. Antoni, sędzia brzeskolitewski 1730 r., podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. brzesko-litewskiem. Barbara, żona Dominika Kością, kapitana wojsk litewskich 1730 r. Stanisław w pow. pińskim 1768 r. 

Andrzej, Zenon i Wincenty, synowie Mikołaja, i Wincentego syn Izydor w 1844 r., a Stanisław i Izydor, synowie Izydora, w 1861 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

Władysław i Otto, synowie Lucyana, dóbr Pauzoli, Michał, syn Zenona, dóbr Markuniszki, Stefan, syn Konstantego, dóbr Drabczuny, Zenon, dóbr Nielubiszki, Ksawery, dóbr Zenopol, i Narcyz, dóbr Zaleszczyki, synowie Edwarda, dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r. 

MACHWICZ v. MACHWITZ. Edward, oficer w wojsku rosyjskiem, odbył kampanię węgierską 1851 r.; uwolniony ze służby wojskowej, był naczelnikiem pow. kalwaryjskiego, um. 1853 r.; jego synowie, Marceli-Ksawery i Narcyz-Floryan na zasadzie służby wojskowej ojca otrzymali przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1852 r. 

MACIAŃSKI h. ORLA. Na Litwie; z nich Józef, patron Asesoryi 1788 r. Mikołaj, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r.

MACIAŃSKI h. OSTOJA. Potomkowie Jana i Felicyana, synów Floryana, wnuków Jana, a między innymi: Romuald, Wincenty, Jakób, Karol i Stanisław, synowie Jana, Eustachy i Leon, synowie Józefa, Kazimierz, syn Wincentego, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1849, 1852 i 18G2 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Karol, syn Leona, dóbr Sorgiany, Kazimierz, syn Wincentego, dóbr Popurwie dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r. 

MACIAŃSKI h. ŚLEPOWRON. Floryan, syn Pawła, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1864 r. 

MACIĄGOWSKI. Antoni wprowadzony do dóbr Suchy i części wsi Suffczyna 1718 roku, zastawionych sobie przez Wawrzyńca Suskiego; zastawę powyższą ustąpił następnie Franciszkowi Myszczyńskiemu. Antoni zapisał 1722 r. posag żonie swej Maryannie Poradowskiej, córce Jana (Ks. Gr. Sochaczewskie). 

MACIEJEWICZ-MATYEWICZ h. JELENIA-GŁOWA. Licznie rozrodzona na Litwie rodzina. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej I) w 1845 r.; synowie Jakóba-Jana: 1) Józef z synem Antonim, 2) Michał z synami, Ludwikiem i Janem i3) PiotrJan, Stefan i Dominik, synowie Franciszka, Tomasz z synami, Hipolitem i Józefem i Piotr z synem Bolesławem, synowie Józefa, wnukowie Benedykta; II) w 1847 r. synowie Szymona: 1) Piotr z synami, Józefem i Janem, 2) Tomasz z synami: Tadeuszem, Franciszkiem, 3) Franciszek  4) Dominik z synami: Stefanem i Franciszkiem, Kacper, syn Jana, z synami, Józefem i Michałem, i synowie Stefana: Antoni, Michał z synem Władysławem, Wincenty z synami: Michałem, Zygmuntem, Aleksandrem i Jan; III) w 1859 r. Kazimierz i Ludwik, synowie Hipolita. 

MACIEJEWSKI h. JELENIA-GŁOWA. Na Litwie, taż rodzina co Maciejewicz-Matyewicz. Zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej wylegitymowani w Cesarstwie: w 1838 r. Wiktor, syn Michała, z synami, Józefem i Władysławem; w 1844 r. Antoni, syn Macieja, z synami, Feliksem i Piotrem; Adam, Antoni, Aleksander i Franciszek, synowie Ignacego, Aleksander, syn Jerzego, z synami: Krzysztofem, Jerzym i Aloizym, Kazimierz, syn Kacpra, i inni; w 1848 r. synowie Adama: Jakóbz synami, Adamem i Jerzym, Benedykt z synami: Antonim i Janem, i Antoni z synami: Kazimierzem, Julianem i Felicyanem; Józef, syn Mikołaja, z synem Józefem, Kazimierz, syn Jerzego, i inni; 1854 r. Ferdynand i Leonard, synowie Pawła, Aleksander, syn Stanisława, Michał i Piotr, synowie Łukasza, Antoni, Józef i Julian, synowie Józefa. 

Z tej familii. Michał, komornik g.odzieński 1775 roku (Vol. Leg.). Franciszek, syn Jakóba, urzędnik w gub. grodzieńskiej 1855 r. Feliks, syn Macieja, urzędnik w gub. mińskiej 1865 r. 

MACIEJOWICZ h. BOGORYA. Na Litwie. Andrzej, pisarz ziemiański wileński, wyznaczony 1569 r. do korekty praw litewskich. Paweł, 1593 r.

Jan 1600 r. i Jerzy 1654 r. w pow. oszmiańskim. Antoni podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. 

MACIEJOWICE h. ŁABĘDŹ. Na Litwie, w pow. lidzkim. Ławryn, dworzanin królewski 1540 r. Jan i Grzegorz, bojarowie królewscy 1549 r. Jan, Tomasz i Bernard, synowie Idziego z Wielkiego Kroczewa, 1590 roku; po Bernardzie z żony Katarzyny N. córka Zofia. Hrehorego syn Mateusz, wojownik przeciw Szwedom i Moskwie 1655-1666 r. Franciszek podpisał konwokacyę olkienicką 1700 r. (Metr. Litew., Wyr. Tryb. Lubel, Vol. Leg.). 

MACIEJOWSKI h. CIOŁEK. Senatorowie w rodzinie: Bernard, kasztelan Czechowski 1531 r., lubelski 1535 r., um. 1542 r. Samuel, biskup chełmski 1538 r., łucki 1539 r., płocki 1544 r., biskup krakowski 1545 r., podkanclerzy koronny 1538 r., kanclerz wielki koronny 1547 r., um. 1550 r. Stanisław, kasztelan lubelski 1544 r., wojnicki 1550 r., sandomierski 1555 r., marszałek nadworny korony 1563 r. Bernard, kasztelan radomski 1549 r., lubelski 1550 r. Mikołaj, kasztelan rawski 1570 r., wojewoda lubelski 1572 r., um. 1574 r. Jan, kasztelan Czechowski 1580 r., zawichostski 1581 r., sandomierski 1587 r., um. 1590 r. Bernard, biskup łucki 1588 r., wileński 1593 r., krakowski 1600 r., arcybiskup gnieźnieński, prymas 1604 r. i kardynał, um. 1608 r. Kacper, kasztelan lubelski 1607 r., um. 1611 r. 

Wzięli nazwisko od wsi Maciejowice, swego dziedzictwa w wojew. Sandomierskiem, a jedna ich gałąź, podniósłszy się wXVIstoleciu do senatorskiej godności, przez przeciągpół wieku liczyła się do magnackich rodzin koronnych, wsławiona kilku ludźmi, dziejowo słynnymi, agłównie kanclerzem Samuelem; jednakże już w pierwszej połowie XVII wieku zgasła świetność tej rodziny przez zubożenie i następnie zgaśnięcie głównej jej linii. Protoplastą tego rodu był Mikołaj, około 1470 r. dziedzic znacznych dóbr w wojew. Sandomierskiem, jak Maciejowice, Godów, Kłodnia, Komaszyce i inne, który miał trzech synów: Jana, dziedzica Świerże 1496 r., Bernarda i Kacpra, zwolnionego od wyprawy wojennej 1503 r., stolnika radomskiego 1513 r., a następnie 1526 roku sandomierskiego, który zamienił wieś Kochow na Komazice z bratem swym Bernardem. 

Bernard z Maciejowic, podsędek 1504 r., poborca 1509 r., sędzia ziemski lubelski 1512 r., nabył 1522 r. dobra Borowe; sędzia ziemski sandomierski 1526 r., sekretarz królewski, referendarz wielki koronny 1531 r., kasztelan Czechowski 1531 r., a lubelski 1535 r., zaślubił Elżbietę z Kamieńca, wojewodziankę podolską, i z niej miał syna Bernarda, dziedzica m. Chodel, Moszyn i Krośnia, kasztelana radomskiego 1546 r., a lubelskiego 1560 r., zm. 1551 roku. W 1594 r. dziedzicami dóbr Borowe byli: Adam, Jan, Sebastyan i Stanisław, bracia rodzeni. 

Jan, podstoli lubelski, dziedzic dóbr Kłodnicy 1473 roku, ożeniony z Katarzyną Kłodnicką. N., żona Jana Lenka z Rokitnicy, łowczego ckiego 1495 r. Marcin cytowany w aktach krakowskich, zm. 1542 r., zostawił córkę Urszulę za Stanisławem Leżeńskim i czterech synów: Samuela, Stanisława, Bernarda i Kacpra. 

Samuel, jeden z najzdolniejszych mężów Stanu, jakich wydała Polska uczony, wymowny i prawy, z dziekana gnieźnieńskiego, kanonika krakowskiego i sekretarza wielkiego koronnego podkanclerzy koronny 1538 r., biskup chełmski 1538 r., łucki 1539r., płocki 1544 r., a ostatecznie krakowski 1545 r., kanclerz wielki koronny od 1547 roku, był jednym z najlepszych doradcówi obrońców tronu swojego czasu; ułożył w 1543 roku małżeństwo Zygmunta Augusta z arcyksiężną Elżbietą i bronił jego małżeństwa z Radziwiłłówną tak gorliwie, że rozgniewana szlachta chciała go pozbawić urzędu kanclerskiego, a on, aby je utrzymać chciał złożyć biskupstwo, ale Zygmunt August na to nie zezwolił. Wielce ceniony od obu Zygmuntów, jakkolwiek gorliwy w wierze, był przeciwny prześladowaniu inowierców; wspierał uczonych i jego dom był szkołą dobrych obyczajów i ukształcenia; sekreta Stanu starannie utrzymywał w tajemnicy, dlatego mówiono „dwóch jest ludzi w Polsce, którzy nie zdradzą żadnej tajemnicy „Gamrat (biskup), bo nic nie wie, a Maciejowski, choć wie, nie powie“; postanowił, aby drukarze krakowscy nie drukowali książek bez cenzury duchownej; um. z wodnej puchliny 1550 roku. 

Stanisław, kasztelan lubelski 1544 r., wojnicki 1550 r., a od r. 1555 sandomierski, marszałek nadworny koronny, starosta zawichostski, lubomski i chełmski, marszałek dworu królowej Barbary Radziwiłłówny, słynął z nauki, dowcipu, zdrowej rady w Senacie i charakteru tak łagodnego, że mówiono o nim, że obrazić kogo bądź, choćby pragnął, nie umiał; w 1563 r. poseł do papieża z obedyencyą, w 1557 r. otrzymał przywilej na założenie miasta Maciejowic z prawem magdeburgskiem, a w 1558 r. otrzymał dobra Olesko i Mozur; w 1563 r. wysłany z wojskiem przeciw Moskwie, tegoż roku umarł. Kasztelan z żony Anny Czuryłło, kasztelanki przemyślskiej, miał córki, Katarzynę za Wapowskim, kasztelanem przemyślskim, wielkiej pobożności niewiastę, Urszulę, żonę Jana Bogusza, kasztelana zawichostskiego, i dwóch synów, Kacpra i Stanisława. 

Kacper, dziedzic Wielopola, koniuszy koronny, starosta spiski, raduński i lubomlski 1576 r., stronnik Zygmunta III przeciw arcyksięciu Maksymilianowi, bronił Spiża 1587 r. i walczył pod Byczyną 1588 r.; był żonatym z Katarzyną Herburtówną z Fulsztyna, dziedziczką Radochonic. 

Stanisław, starosta zawichostski, drugi syn kasztelana Stanisława, dziedzic dóbr Nowosielce i Nowosiołka, zaślubił bogatą dziedziczkę Barbarę Dzierzgowską, kasztelankę sochaczewską, i z niej pozostawił córkę Marynę i syna Mikołaja. 

Bernard, trzeci syn Marcina, miał mieć synów, Bernarda i Kacpra, kasztelana lubelskiego 1607 r., starostę parczewskiego, radomskiego i zawichostskiego, zm. 1611 r.

Bernard, starosta bolesławski, chorąży koronny 1571 r., walczył przeciw Moskwie 1580-1581 r., lecz w 1582 r. za radą Jezuity Possewina został księdzem i w 1586 r. był kanonikiem krakowskim, dziekanem warszawskim i deputatem na Trybunał; biskup łucki 1588 r., został w 1593 roku mianowany biskupem wileńskim, lecz Litwini jako Polaka nie chcieli go dopuścić do tej dostojności i w 1600 r. został biskupem krakowskim, a w 1604 r. arcybiskupem gnieźnieńskim, prymasem i tak biskupstwo, jak i arcybiskupstwo posiadał razem aż do swej śmierci 1608 r.; w 1604 r. był mianowany kardynałem. Wielki protektor Jezuitów, nadał im swój majątek Chodel; stronnik Zygmunta III, bronił go w każdem zdarzeniu; w 1590 r. posłował do papieża, w 1607 r. zwołał sobór prowincyonalny do Piotrkowa, był dość wymowny i uczony. 

Kacper, ostatni syn Marcina, stolnik sandomierski 1520 r., dworzanin królewski, wielkiego dowcipu i wesołości, założył miasto Ostrowiec, w wojew. Sandomierskiem 1520 r.; z żony N. Leżeńskiej jego syn Mikołaj, z kasztelana rawskiego wojewoda lubelski 1572 r., starosta spiski, rozumny i zacny senator, jeździł w poselstwie od Panów koronnych do litewskich względem ułożenia elekcyi 1572 r.; w 1553 roku jako dworzanin królewski walczył na turnieju z okazyi małżeństwa Zygmunta Augusta. Wojewoda zostawił dwóch synów, z których Jan i Mikołaj, podkomorzy sandomierski, starosta spiski 1576 r., cytowany w Vol. Leg. 

Jan, z dworzanina królewskiego 1572 r. kasztelan Czechowski 1580 r., zawichostski 1581 r., a ostatecznie sandomierski, był także starostą łęczyckim i spiskim; z żony Zofii Myszkowskiej, kasztelanki wojnickiej, zostawił cztery córki: Barbarę, Jadwigę, Zofię, Zuzannę i dwóch synów, Krzysztofa i Mikołaja, po którym synowie: Jan, Stanisław i Tomasz (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Podług Niesieckiego miał zgasnąć ten ród, jednakże dotychczas istnieje wielu Maciejowskich, herbu Ciołek; nie wiem przecież, czy oni należą do domu, o którym mowa, lub też przeszli do niego z innych herbów. N. 1669 r., Adam 1697 r., Antoni i Ludwik 1733 r. z wojew. Sandomierskiem podpisali elekcye. 

Jan, Antoni i Franciszek, synowie Antoniego i Maryanny Jodłowskiej, oraz Adam, syn Wojciecha i Heleny Kamińskiej, w 1782 r., a Feliks, doktór medycyny, syn i Maryan, wnuk Franciszka i Anny Łychowskiej, wylegitymowani w Galicyi 1854 r. 

Jan, subdelegat grodzki lubelski, i Józef z wojew. Sandomierskiem podpisali elekcyę 1764 r.; po Janie, subdelegacie, syn Józef miał syna Józefa, którego z Antoniny Zakrzewskiej syn Stanisław, urzędnik w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1854 r. 

Jerzy z synami, Władysławem i Piotrem, Stanisław i Dominik, synowie Józefa, wnukowie Stanisława, wylegitymowani w Cesarstwie 1838 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. Wiktor, syn Michała, wylegitymowany w Cesarstwie 1839 r.; jego brat Dominik, dzierżawca dóbr Polichny Dolne, w pow. zamojskim, wylegitymowany w Królestwie 1843 r.

MACIEJOWSKI h. JANINA. W wojew. krakowskiem; piszą się z Maciejowic. Mateusz z przydomkiem Brodawka, z Katarzyny Lubowiedzkiej miał synów: Jana, Stanisława i Abrahama 1583 r. i córkę Zofię, słynną z pobożnych fundacyj. Antoni z Maciejowic 1700 r., ustąpił 1733 r. części Strojnowa synowi swemu Janowi i żonie jego Barbarze z Zaborza (Ks. Gr. Nowokorczyńskie). 

Mikołaj z żoną Zofią Bielawską otrzymali 1605 roku w dożywocie Życzyn i Wolę Życzeńską, w stężyckiem; dziedzic dóbr Huercze i Rususyzna 1630 r. (Akta Stężyckie), z żony Katarzyny Rzyśniewskiej miał syna Stanisława; po Stanisławie syn Ludwik z Barbary z Komorowa pozostawił trzech synów: Jana, Adama, którzy legitymowali się 1788 r. przed sądem ziemskim wiślickim, i Franciszka, którego syn Jan, a tego syn Adam, kasyer m. Augustowa, po którym z Scholastyki Nowodworskiej syn Jan wylegitymowany w Królestwie 1854 r. 

Po Adamie, synie Ludwika, z Agnieszki Gostyńskiej syn Filip legitymował się 1803 roku w Galicyi Zachodniej (Akta po-Galicyjskie). 

MACIEJOWSKI h. JASTRZĘBIEC. W wojew. krakowskiem, Sandomierskiem i na Litwie. Agnieszka, ksieni w Staniątkach 1580 r. Pudencyanna, przełożona klasztoru św. Agnieszki w Krakowie 1661 r. Helena, żona Seweryna Gołuchowskiego, podczaszego kijowskiego 1680 r. Adam, susceptant 1778 - 1781 r., a Antoni, archiwista 1793 r. sandomierscy. Maciej, syn Józefa, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1811 r. 

MACIEJOWSKI v. MACIEJEWSKI h. TOPÓR. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej: 1) Kazimierz, syn Jana, z synami, Janem-Kazimierzem i Antonim i ich potomstwem 1842 r.; 2) Franciszek, syn Jakóba, radca nadworny rosyjski, z synami, Bolesławem i Karolem 1842 roku. Onufry, Józef i Antoni, synowie Onufrego, dziedzice dóbr Popi wieś, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

MACIEJOWSKI. Wacław-Aleksander, profesor w szkołach publicznych, sędzia Trybunałuw Warszawie, jeden z najznakomitszych uczonych naszych badaczów historyi i prawodawstw słowiańskich, piśmiennictwa polskiego i inne, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1847 r.; jego synowiec Franciszek, sędzia apelacyjny, doktór prawa, profesor przez Jat kilka prawa w szkołach wyższych warszawskich, autor prawniczy, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1859 r.; ostatnio rzeczywisty radca stanu i członek Senatu 1866 r. 

Antoni, urzędnik rady administracyjnej, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1856 r. 

MACIERZYSKI h. ROCH II i SZELIGA. Pisali się z MacierzyszaChrzanowa i Macierzysza-Szeligi, w ziemi warszawskiej; Chrzanowscy, h. Korab, brali przydomek Macierzysz (Akta Warszawskie, Ks. poborowe, Zbiory St. Dziadulewicza),

MACIESZA. Józef, susceptant Słonimski 1770 r. 

MACIEWSKI. Marcin podpisał 1557 r. manifest szlachty ziemi wiskiej w sprawie na urzędnikówsądowych (Conv. Vars.) Piotr, syn Jerzego, dziedzic dóbr Łowaniszki, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

MACIMIRSKI v. MACZYMIRSKI. Piotr otrzymał 1528 r. przywilej na wójtostwo we wsi Karczmiskach (Metr. Kor.). Wojciech, syn Jana i Zofii Wolskiej, wnuk Stanisława, obrał plenipotentem 1664 r. do prowadzenia wszystkich spraw swoich Andrzeja z Poniatowa Poniatowskiego, syna Mikołaja i Zofii Macimirskiej, swej babki (Zap. Tryb. Lubek). 

MACINIŃSKI. Samuel i Jan podpisali pospolite ruszenie z wojew. trockiem 1698 r. 

MACINOWICZ v. MACENOWICZ. Józef, syn Jana, dziedzic dóbr Duszkańce, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

MACIŃSKI h. PRUS I. W Wielkopolsce. Jan sprzedał Jarocińskiemu wieś Mirosławki 1699 r. (Akta Poznańskie); pochodzący od niego Piotr, syn Jana, kupiec w Kaliszu, wylegitymowany w Królestwie 1846 r. z synem Aleksandrem, podoficerem w wojsku rosyjskiem, urodzonym z Maryanny Letniewskiej. 

MACIORKOWSKI h. KRZYWDA. Na Podlasiu. N. został 1697 roku miecznikiem orszańskim (Metr. Litew.). Benedykt, syn Aleksandra, dziedzic wsi Sikory-Piotrowisko, w pow. brańskim 1772 r., miał synów, Mateusza i Antoniego; po Antonim syn Wojciech z Maryanny Sikorskiej pozostawił syna Wawrzyńca, wylegitymowanego w Królestwie 1852 r. 

MACISZEWSKI. Felicyan-Onufry, dzierżawca m. Seroczyna, podstoli inowłodzki 1752 r. Felicyan-Antoni na Subatyczach, poseł inowłodzki, podpisał elekcyę 1764 roku z wojew. ruskiem; z żony Józefy, córki Stanisława Szydłowskiego, podczaszego mazowieckiego, i Joanny Przed wojewskiej ich córka Anna za Józefem Niszczyckim 1781 r. (Ks. Gr. Czerskie, Don. Vars., Wyr. Tryb. Piotrk.). 

MACIUK. Pisali się z Maciuk, byli na Żmudzi; z nich Hrehory, syn Jana, 1611 r. (Metr. Litew.). Patrz Maczuk. 

MACIULEWICZ v. MACULEWICZ h. SAS. Stanisław, syn Konrada, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1805 r. 

MACIUŃSKI v. MACUŃSKI h. JASTRZĘBIEC. N. zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r.

MACKAŃSKI. Jakób i Stanisław z wojew. trockiem podpisali pospolite ruszenie 1698 r. 

MACKI. Aleksander żonaty 1740 r. z Elżbietą Kopystyńską, łowczanką latyczowską, córką Bazylego i Teresy Szepielewskiej, lv. Janową Szaszkiewiczową. 

MACKIEWICZ h. BOŻA-WOLA. Stanisław i Kazimierz, synowie Jana, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1805 r. 

MACKIEWICZ h. BOŻEZDARZ. Adam, syn Adama, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. 

MACKIEWICZ h. DĘBNO. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej: 1) w 1855 r. Cypryan, Sykstus, Józef i Jan z potomstwem, synowie Ignacego; Jan, Józef i Klemens, synowie Józefa, wszyscy wnukowie Tadeusza, prawnukowie Kazimierza, syna Stanisława; 2) wr. 1855 r. Mateusz, syn Piotra, z synami, Rafałem iJózefem i Rafała syn Cezar; 3) w 1852 r. Kazimierz i Mateusz z potomstwem, synowie Macieja, wnukowie Stanisława.

MACKIEWICZ h. GRZYMAŁA. Na Litwie, biorą przydomek Rymwid. Tomasz, syn Bolesława, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1832 r. Andrzej, syn Jana, z synami: Mateuszem, Antonim, Janem i Andrzejem wylegitymowani w Cesarstwie 1853 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

MACKIEWICZ h. JASTRZĘBIEC. Licznie rozrodzeni na Litwie. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani: I) do ksiąg szlachty gub. wileńskiej: Michał, syn Stefana, z synami: Ignacym, Tadeuszem, Andrzejem, Karolem i Marcelim 1835 r.; Jacenty, syn Ignacego, z synami, Ignacym i Zenonem i Aleksander, syn Kazimierza, 1855 r.; Stefan, syn Michała, z synem Zygmuntem 1862 r.; II) do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej Antoni, syn Jakóba, 1846 r.; III) do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej: Antoni i Jan z potomstwem, synowie Tomasza, wnukowie Stanisława, 1843 r.; potomkowie Jana, Pawła i Onufrego, synów Jana, wnukówJózefa, 1853 r., razem osób 65; potomkowie Karola, syna Jerzego, i Franciszka, Józefa i Daniela, synów Macieja, wszyscy wnukowie Rafała, prawnukowie Michała, osób 19 w 1860 roku; Krzysztof, syn Michała, z synami: Michałem, Julianem i Bronisławem 1838 r.; potomstwo Jerzego i Bartłomieja, synów Adama, wnuków Kazimierza, osób 11, w 1847 i 1855 r.; potomstwo Krzysztofa, Szymona i Andrzeja, synów Stanisława, wnuków Adama, 21, w 1852 i 1853 r.; Gracyan i Aleksander z potomstwem, synowie Antoniego, wnukowie Bartłomieja, 1859 r.; IV) w gub. mińskiej wylegitymowało się z szlachectwa tego herbu w 1846 r. 57 osób.

MACKIEWICZ h. KULBAKA (?). Wylegitymowane w Cesarstwie 1847 r. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej potomstwo Antoniego, Wincentego, Kazimierza i Feliksa, synów Tadeusza, wnuków Hilarego, prawnuków Ludwika, razem osób 17. 

MACKIEWICZ h. LIS. Antoni i Szymon, synowie Aleksandra, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r. 

MACKIEWICZ h. LUBICZ. Zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej Leonard, syn Franciszka, 1799 r., a do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej Krzysztof, syn Hrehorego, i Stefan, syn Piotra 1819 r. 

MACKIEWICZ h. ŁABĘDŹ. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej: potomstwo Hipolita, Bolesława, Leopolda, Floryana, Antoniego, Józefa, Nikodema i Wacława, synów Franciszka, wnukówJózefa, prawnuków Hipolita, 1842 r.; potomstwo Stanisława, Władysława, Szymona, Jerzego i Jana, synów Krzysztofa, wnuków Grzegorza, 1863 r.; Kazimierz, Stanisław i Józef, synowie Pawła, z potomstwem osób 23, wnukowie Kazimierza, prawnukowie Jerzego, 1859 r. 

MACKIEWICZ h. MACHWICZ. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej: Jan i Maciej, synowie Kazimierza, oraz Adolf, Aleksander i Edward, synowie Jerzego, wnukowie Fabiana, prawnukowie Kazimierza, praprawnukowie Stanisława, syna Gabryela, 1860 r.; Klemens iJózef z potomstwem, synowie Tadeusza, wnukowie Stanisława, prawnukowie Jerzego, syna Kazimierza, 1848 r.; Adam i Aleksander, synowie Adama, wnukowie Waleryana, prawnukowie Bonifacego, 1861 r

MACKIEWICZ h. MACKIEWICZ (?). Wylegitymowane w Cesarstwie i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej, potomstwo Ignacego, Benedykta, Wincentego, Tadeusza, synów Jana, wnuków Jerzego, prawnuków Jana, praprawnuków Marcina, syna Tomasza, osób 44 w 1841 i 1865 r. 

MACKIEWICZ h. NAŁĘCZ. Wylegitymowane w Cesarstwie i zapisano do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej, potomstwo Stanisława i Jakóba, synów Piotra, wnuków Stanisława, 1850 r. MACKIEWICZ v. 

MACKIEWICZ v. MACKOWICZ h. POBÓG. Licznie rozrodzeni na Litwie. Szymko, podkomorzy wileński, otrzymał 1508 r. przywilej na dobra; koniuszy trocki 1529 r., ciwun i horodniczy wileński 1532 r., sędzia nadworny, dzierżawca uszpolski, pieniański i radliński 1546 r. Andrzej, ciwun mohylowski 1523 roku, pisarz ziemski litewski 1528 r., poseł do Moskwy 1528 r. i do Tatarów 1532 r. Bohdan, pisarz ziemski trocki 1530 r. Jerzy, chorąży kurklewski 1546 roku. Bazyli, łowczy nadworny 1547 roku, goniec do Moskwy 1562 r., zawarł z Iwanem Groźnym rozejm 1563 r. Jerzy otrzymał 1549 r. przywilej na grunta. Tomasz w niewoli moskiewskiej 1565 r. Kalistrat nabył 1568 r. Berdówkę. Andrzej, pisarz ziemski wileński, deputat do korekty statutu litewskiego 1569 r. 

Jerzy na Żmudzi 1621 r. Samuel, pisarz grodzki nowogrodzki, podpisał elekcyę z wojew. nowogrodzkiem 1632 r. Bogusław-Kazimierz na Litwie 1668. Jan, komornik kowieński, z wojew. trockiem, Jarosz, podczaszy kowieński, z wojew. mińskiem i Paweł z wojew. trockiem podpisali elekcye 1697 r.; z nich Jan był 1701 r. strażnikiem mińskim i deputatem na Trybunał. Stefan, kanonik oszmiański 1700 roku (Metr. Litew., Zap. i Wyr. Tryb. Litewskiego). 

Krzysztof, elektor 1664 r. z wojew. mińskiego, miecznik smoleński, deputat wojew. mińskiego 1686 r., z żony Teofili Cedrowskiej miał syna Bronisława, dziedzica dóbr Duszyce, w powiecie wilejskim, majora regimentu pieszego i deputata na Trybunał litewski 1766 r., po którym syn Michał. 

Michał, prezydent zawilejski, miał trzy żony: Konstancyę Przystanowską, z niej syn Krzysztof icórka Konstancya za Kazimierzem Mackiewiczem, N. Ratyńską, z której syn Stefan, i Teklę Bogdanowiczównę, z tej córki, Ludwika za Ignacym Borejką, podkomorzym zawilejskim, Zofia za Antonim-Edwardem Odyńcem, głośnym naszym poetą, i syn Michał żonaty z Wandą Malicką. 

Krzysztof, kapitan wojsk francuzkich, kawaler Legii Honorowej, następnie prezydent zawilejski, zaślubił Teklę Łopacińską, starościankę mścisławską, i z niej pozostawił córkę Józefę za Julianem Korsakiem i synów: Bronisława, Juliana i Michała; po Bronisławie, dziedzicu dóbr Ruskie Sioło, z żony Adeli Zawadzkiej syn Paweł, ur. 1783 roku, a po Julianie z Zofii Wolanówny synowie: Konrad ur. 1859 r., Zygmunt ur. 1860 r., Bronisław ur. 1862 r. 

Stefan, syn Michałai Ratyńskiej, dziedzic dóbr Świdle, poślubił Anielę Szmigielską i z niej pozostawił syna Zygmunta, żonatego z N. Kątkowską (Żychl.). 

Dawid, pisarz dekretowy litewski 1727 r. Aleksander i Jan ze Żmudzi, Jan z wojew. brzesko-litewskiego, Teodor z wojew. witebskiego elektorowie 1733 r. Hrehory, podczaszy miński, stronnik Augusta III. Antoni, Franciszek, Józef i inni podpisali konwokacyę generalną litewską 1764 r. Tadeusz i Piotr, elektorowie 1764 r. z wojew. trockiego. Piotr, horodniczy upicki 1764 r. Marcyanna, żona Ignacego Korsaka, stolnika połockiego 1765 r. Jacek, oboźny 1767 r., następnie 1771 r. sędzia ziemski oszmiański. Mateusz, namiestnik kowieński 1793 r. Dominik, komornik oszmiański 1793 r., z Elżbiety z Benetowtych miał córkę Annę za Maciejem Kontrymem, budowniczym żmudzkim (Arch. Szem. i Dubr.). 

Jan fundował kościół w Komajach 1809 r. Heronim, kapitan wojsk polskich 1822 r. Józef, syn Kazimierza, urzędnik w gub. wileńskiej 1845 r. Piotr, syn Gabryela, horodniczy m. Duchowszczyzna, gub. smoleńskiej 1855 roku. 

MACKIEWICZ h. POGOŃ. Józef-Wincenty, komornik trocki, podpisał elekcyę 1766 roku; jego syn Wincenty z Maryanny Ejnik miał syna Jana, lekarza w Warszawie, wylegitymowanego w Królestwie 1854 r. 

MACKIEWICZ h. PRAWDZIC. Jerzy, syn Samuela, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. 

MACKIEWICZ h. ŚLEPOWRON. Jan, syn Stanisława, zapisany, do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

MACKIEWICZ. Nepomucen Jan i Mikołaj, synowie Antoniego i Izabeli Myszkowskiej, i Jan, syn Mikołaja, wnuk Stefana, parocha grecko-katolickiego w Drohowyżu, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. 

W gub. kowieńskiej, w spisie właścicieli dóbr z 1882 r. spotykamy licznych Mackiewiczów, niewiadomo do jakiego herbu zaliczających się. Antoni, syn Antoniego, dóbr Garby, Fortunat, syn Jordana, dóbr Mowie, Napoleon, syn Józefa, dóbr Bojaryszki, Szymon, syn Gedeona, dóbr Okli, Piotr, syn Piotra, dóbr Joczymy i Zofiówka, Bartłomiej iJózef, synowie Wincentego, dóbr Mikiańce, Antoni, syn Jana, Ignacy, syn Kazimierza, Władysław, Otton, Antoni, Feliks i Józef, synowie Michała z stryjem Józefem, synem Adama, dóbr Syruciszki, Jan, Józef, Ignacy i Franciszek, synowie Daniela, dóbr Budryny, Adolf i Jan, synowie Aloizego, dóbr Burne, Józef i Grzegorz, synowie Antoniego, dóbr Milejki-Gołkońce, Adolf, syn Apolinarego, i Antoni, syn Jana, dóbr Mickajce dziedzice. 

MAĆKIEWICZ Stanisław, komisarz w gub. augustowskiej, następnie gubernator cywilny lubelski, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1837 r. 

MACKOWICZ h. WŁASNEGO. Herb-na tarczy litera N. na jej środku u góry krzyż; nad tarczą lilia. Wasil, pisarz upicki 1554 r. (Notaty St. Dziadulewicza). 

MAĆKOWSKI. Stanisław, kanonik kruszwicki, proboszcz iłowski 1714 r. (Ks. Gr. Sochaczewskie). 

MACKUN h. DOŁĘGA. Maliasz, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

MACKUN h. LUBICZ. Na Litwie. Dawid, syn Antoniego, z synem Andrzejem i tego synami, Kazimierzem i Ignacym wylegitymowani w Cesarstwie 1854 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

MACULEWICZ v. MACIULEWICZ h. SAS. Dominik, Karol i Antoni z potomstwem, synowie Ignacego, wnukowie Andrzeja, 1849 roku, i Feliks, syn Ignacego, z potomstwem 1860 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej razem osób 28. 

Aleksander, syn Antoniego, dóbr Syruciszki, Paweł, syn Józefa, dóbr Szymkiszki, Adam, syn Józefa, dóbr Rachaliszki, i Adam, syn Wincentego, dóbr Szniukszty, w gub. kowieńskiej 1882 r. dziedzice. 

MACUŃSKI. Józef podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. 

MACYNA. Franciszek podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. trockiem. Stanisław i Franciszek, synowie Franciszka i Maryanny Gostkowskiej, pozwali 1692 r. Sławińskiego i Skrzydlewską o posesyę dóbr. Dorota Mieszkowska, wdowa po Stanisławie Macyna, 2v. za Andrzejem Strzeleckim, a 3v. za Janem Koszuckim, pozwała 1710 r. Mieszkowskiego Jakóba o sumy (Wyr. Tryb. Piotrk.). 

MACZANOWICZ h. NOWINA. Kazimierz, syn Jakóba, z synem Eustachym wylegitymowani w Cesarstwie 1855 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MACZAŃSKI. Antoni podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. (Vol. Leg.). 

MACZKIEWICZ. Cytowani w Kuropatnickim i Małachowskim; są to właściwie Mackiewiczowie, którzy niekiedy tak się pisali. 

MACZOWSKI. W ziemi nurskiej. Mikołaj 1632 r. Jan-Kazimierz, burgrabia grodzki bobrownicki, poborca dobrzyński 1673 r. (Vol. Leg.). 

MACZUK h. DOLIWA. Potomstwo Władysława, Piotra i Antoniego, synówJózefa, wnuków Krzysztofa, razem 24 osoby, wylegitymowane w Cesarstwie 1861 r. i zapisane do ksiąg szlachty gub kowieńskiej. Antoni, syn Antoniego, dóbr Stonkajce, i Ludwik, syn Ludwika, dóbr Maczuki, w gub. kowieńskiej 1882 r. dziedzice. 

MACZUK h. ROSYNIEC. Krzysztof, syn Sebastyana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

MACZULSKI. Po Karolu, córka Berta, dziedziczka dóbr Dylewo, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

MACZUŃKOWSKI. Tobiasz, skarbnik mozyrski, i Dorota Kiernerówna, małżonkowie, wzięli w posesyę 1686 r. grunta i poddanych wsi Brzeska, w starostwie leżajskiem (Sigil.). 

MACZYŃSKI v. MACZEŃSKI. Niektórzy z Mączyńskich pisali się Maczyński. Zofia za Andrzejem Mańkowskim, w Wielkopolsce 1615 r. Jan Maczeński i Adam Maczyński podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. sandomierskiem. Marcin żonaty z Zuzanną Mokronowską, chorążanką warszawską 1667 r., miał synów, Marcina, i Stanisława. Stanisław 1677 r., jego żona Zofia Łubieńska, kasztelanka sieradzka. Jan i Stanisław, bracia rodzeni 1672 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.). 

MADALIŃSKI v. MAGDALEŃSKI v. MADALEŃSKI h. LARYSSA. Senatorowie w rodzinie: Bonawentura, biskup płocki 1674 r., kujawski 1680 r., um. 1691 r. Kazimierz, kasztelan konarsko-sieradzki 1700 roku, um. 1705 r. 

Stara i zasłużona w Rzeczypospolitej rodzina, wzięła nazwisko od wsi Madalin, a pisała się z Niedzielska, od wsi tej nazwy pod Wieluniem. Piotr wyznaczony do straży osoby królewskiej w bitwie pod Grunwaldem 1416 r. Jan, rotmistrz królewski 1583 r. Po Janie, chorążym wieluńskim, z Zofii Siemikowskiej synowie: Eliasz żonaty z Barbarą Tymińską 1598 r., Jerzy i Krzysztof, poborca wieluński 1597 r., dziedzic Łysoskorne, podsędek wieluński 1616 r., poseł na sejmy i deputat na Trybunał koronny. 

Jerzy, podstarosta jawornicki, chorąży wieluński, walczył we wszystkich wojnach za Batorego; zaślubił Annę z Brodnicy i z niej miał dwóch synów, Jerzego i Marcina; po Jerzym, który sprzedał w grodzie trembowelskim części dóbr Rudka, Podhajce, Nowosielce, Wistowice, Kołbajowice i in. Czuryłom za 5500 zł., syn Aleksander podpisał elekcyę 1669 r. z ziemią przemyślską. 

Sebastyan z Jadwigi Kobierzyckiej miał synów, Jana, biskupa teodozyjskiego, sufragana gnieźnieńskiego i opata lendzkiego 1643 r., i Wojciecha, wojskiego wieluńskiego 1635 roku, słynnego swojego czasu autora prawniczego, po którym z Charłupskiej,- podkomorzanki sieradzkiej, dwóch synów, Zygmunt, pisarz ziemski wieluński 1661 roku, podpisał elekcyę 1648 i 1669 r. z ziemią wieluńską, i Sebastyan, chorąży . wieluński 1669 r., surogator ostrzeszowski 1667 r., podpisał elekcyę 1674 roku z ziemią wieluńską. 

Aleksander z Niedzielska miał dwóch synów, Jakóba-Karola i JanaAleksandra, z których Jakób-Karol, wojski mścisławski, podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. mścisławskiem; starosta borcieński, pułkownik i regimentarz wojsk królewskich, dzielny wojownik, ranny przy oblężeniu Parnawy, został komendantem tego miasta 1610 r.; należał do wyprawy na Moskwę 1617-1619 r., a w 1632 r. dzielnie bronił Smoleńska i chlubnie odznaczył się w wojnie 1633-1634 roku; fundował księży KarmelitówwMścisławiu i nadał im 100 włók gruntu i majątek Przylepowo, w wojew. Smoleńskiem; deputat na Trybunał skarbowy litewski 1629 roku, mianowany wojewodą smoleńskim, umarł nim nadeszła ta wiadomość; był żonatym z Anną Pągowską. 

Jan-Aleksander, sekretarz królewski, podsędek wieluński, elektor 1632 r. z ziemi wieluńskiej, sędzia ziemski wieluński, kilkakrotnie poseł na sejmy, deputat na Trybunał radomski 1619 roku, poborca wieluński 1618 i 1626 r., z żony Niechmierowskiej pozostawił pięciu synów; z nich Aleksander, Jakób, elektor 1632 r. z ziemi wieluńskiej, rotmistrz królewski, dostał w nagrodę zasług znaczny majątek na Siewierszczyznie, był ożeniony z Heleną Kobierzycką, chorążanką bydgoską; Mikołaj, cześnik wieluński, poległ w wojnie z Kozakami pod Zborowem; Stanisław, podstoli wieluński 1661 r.; Marcin, rotmistrz królewski 1649 roku, podczaszy wieluński, starosta przemyślski 1651 roku, dostał w nagrodę zasług wójtostwo w Drozdowie, miał własną pancerną chorągiew; Marcin, komisarz do zapłaty wojska 1658 r., był żonatym z Katarzyną z Birczy. 

Aleksander, najstarszy z braci, sekretarz królewski, podpisał elekcyę z ziemią wieluńską 1648 r.; podkomorzy wieluński 1652 r., kupił od Biskupskich majątki: Bobrowniki, Kolebki i Mieleczewko 1640 r.; żonaty z Jadwigą Tarnowską, miał córki: Annę, Aleksandrę, Elżbietę, Katarzynę Górską, Maryannę i syna Andrzeja, który pozostawił syna Franciszka, a ten syna Jana, po którym synowie: 1) Józef z Anny Koseckiej pozostawił synów, Karola, urzędnika w gub. kieleckiej, w 1839 r. i Stefana w 1842 r. wylegitymowanych w Królestwie; 2) Wojciech, po którym synowie: Emanuel, dziedzic dóbr Osiaków, w pow. wieluńskim, 1839 r., Józef, Jakób, Cypryan i Wojciech w 1844 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Mikołaj, dworzanin, sekretarz królewski 1616 r., żonaty lv. z Anną Górską, która część swą Turki sprzedała Bełzeckiemu, 2v. z Katarzyną z Gurskich lv. Jerzową Wysokińską, 2v. Michałową Poniatowską, procesującą się 1626 r. wsądzie ziemskim halickim z Anną Wąsowiczową o dobra; był współdziedzicem Niżniowa, nie żył już 1628 roku. Córka jego Katarzyna, lv. Janowa Tuszowska, otrzymała 1666 roku już jako Aleksandrowa Sulatycka w Trybunale lubelskim wyrok banicyi na Potockich, kasztelaniców krakowskich (Sigil, w Ossolineum). 

Franciszek, prowincyał księży Franciszkanów 1629 roku. Jan, sędzia ziemski wieluński 1634 r. Wojciech, podstarosta żydaczowski 1640 r. Dobrogost, wojski wieluński 1641 r. Jerzy, wojski żydaczowski 1750 r. Bonawentura należał do poselstwa do Francyi 1646 r.; ulubiony dworzanin królewicza Karola-Ferdynanda, po jego zgonie kanonik gnieźnieński, płocki i warszawski, proboszcz włocławski, archidyakon szremski, pisarz najwyższy skarbu koronnego 1668 r., wreszcie koadiutor płocki i biskup metoński, a od 1674 r. biskup płocki, ostatecznie zaś kujawski 1680 r., stronnik dworu, lubiony był od króla Michała, lecz przy końcu życia należał do opozycji przeciw Janowi III i na jednym z sejmów, gdy posłowie żądali odczytania paktów konwentów, odezwał się, „na co czytać rzeczy, które w jednym punkcie wypełnione nie są“, te jednak zuchwałesłowa jako kapłanowi uszły mu bezkarnie. 

Stanisław, podstoli wieluński 1665 r. Baltazar nabył 1668 r. dobra Czaplenice, zwane Wola Raciborska; żonaty z Zofią zJRuszenic. Wojciech, podsędek wschowski 1669 r. Andrzej, Jan i Piotr z ziemią wieluńską, Jan z wojew. Sandomierskiem, Balcer i Jan z wojew. Sieradzkiem podpisali elekcyę 1669 r. Kazimierzv. Jan-Kazimierz, starosta pułtuski 1673r., chorąży wyszogrodzki 1683r., żonaty z Maryanną Kryską. Aleksander, dziekan pułtuski i proboszcz nowogrodzki 1678 r., kantor kujawski, kustosz płocki, kanonik gnieźnieński 1680 r. Po Walentym syn Franciszek, żonaty z Heleną Zaborowską 1690 r. Józef i Kazimierz z ziemią nurską, a Stanisław z wojew. Sieradzkiem podpisali elekcyę 1697 r. Aleksander, miecznik 1696 r., chorąży wieluński 1698 r., żonaty z Teresą Hinkówną, kasztelanką czchowską. Wawrzyniec podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią nurską, ożeniony z Maryanną Pogorzelską. Kazimierz v. Franciszek Kazimierz, z chorążego wieluńskiego kasztelan konarsko-sieradzki, otrzymał 1669 r. przywilej na jarmarki w Bętkowie; zm. 1705 r., z Zofii-Magdaleny Remiszewskiej miał córkę Świdzińską, sędzinę grodzką piotrkowską. 

Po Feliksie syn Jan 1714 r. Michał, syn Samuela, burgrabia grodzki kowalski 1715 r. Mikołaj, syn Kazimierza, dziedzic dóbr Łosino, w ziemi nurskiej 1721 r. Aleksander, Andrzej, chorąży ostrzeszowski. Ignacy i Michał, podwojewodzy wieluński, z ziemią wieluńską, Samuel i Walenty, z wojew. brzesko-kujawskiem podpisali elekcyę 1733 r. Andrzej, miecznik wieluński 1736 r., żonaty z Katarzyną Gaszyńską. Michał, podsędek wieluński, mąż zacny, marszałek Trybunału koronnego 1740 r. Andrzej, podwojewodzy wieluński 1746 r. Zygmunt, kapitan wojsk koronnych 1750 r. Stefan, podsędek 1750 roku, sędzia ziemski nurski 1754 r. Stefan, miecznik 1754 r., łowczy 1761 r., cześnik nurski 1766 r., miał syna Franciszka. 

Ludwik, podsędkowicz wieluński, sędzia kapturowy, elektor 1764 r. z ziemi wieluńskiej, łowczy kowalski 1785 roku, cześnik brzesko-kujawski 1789 r., chorąży inowrocławski, należał do Targowicy 1792 r.; kupił majątek Zakrzówek, w wojew. Sieradzkiem 1760 r. i był dziedzicem dóbr Łąkie; po jego synie Józefie z Maryanny Komockiej syn Piotr, major w powstaniu 1831 roku, wylegitymowany 1839 r. w Królestwie. 

Stefan sprzedał Karskim majątek Korniszewo (Akta Warszawskie); jego syn Franciszek z Salomei de Tylli miał synów: Aleksandra-Stefana, po którym z Anieli Łuniewskiej syn Konstanty, dzierżawca dóbr w pow. ostrołęckim, i Antoniego, kontrolera magazynu solnego w Krynicach, wylegitymowanych w Królestwie 1842 r. 

Po Michale z Katarzyny Ruckiej córka Anna-Konstancya za Antonim Turskim i synowie: Franciszek, kanonik kruszwicki, proboszcz brzeskokujawski 1724 r., Łukasz, Samuel i Walenty; po Samuelu z Wiktoryi Wolskiej syn Jakóbicórka Eufrozyna 1738 roku, a po Łukaszu, burgrabim grodzkim kowalskim 1727 r., elektorze z wojew. brzesko-kujawskiego 1733 r., z żony Ewy^Estkówny córka Teresa za Tomaszem Dąmbskim, chorążym brzesko-kujawskim, i syn Zenon-Bonawentura. 

Walenty, dziedzic dóbr Wilkowice i Cerekiew, burgrabia grodzki kowalski, nabył 1740 r. Borzymowice;podwojewodzy brzesko-kujawski 1746 r., z żony Heleny Umiastowskiej pozostawił syna Józefa. 

Józef, sędzia kaputurowy, elektor 1764 r. z ziemi wieluńskiej, skarbnik 1764 r., łowczy 1766 r., podczaszy wieluński 1768 r., ostatnio wojski kowalski 1770 r., zaślubił Teodorę Modlińską i z niej miał córki: Ewę-Teklę, Antoninę za Stanisławem Brochockim, Katarzynę i syna Ludwika, posła inowrocławskiego 1789 r., burgrabiego grodzkiego inowrocławskiego, az2-iej żony Teodozyi Polichnowskiej syna Aleksego icórki, Cecylię i Franciszkę lv. za Piotrem Skarbkiem, 2v. za Kacprem Sławińskim, vicegerentem grodzkim konińskim 1782 r. 

Antoni, syn Józefa i Barbary Gutowskiej, pułkownik wojsk koronnych, poseł na sejm czteroletni, bił się w obronie Warszawy 1794 r., uwięziony przez Prusaków 1795 r., tegoż roku uwolniony, um. 1804 r.; z Wiktoryi Skotnickiej jego syn Mikołaj, porucznik wojsk polskich, dziedzic dóbr Orsa i Lelitów, w pow. rawskim, wylegitymowany w Królestwie. 

Jakób, syn Franciszka i Barbary Miłaczewskiej, ustąpił 1743 roku części dóbr Nieradza Wysoka Antoniemu Żelislawskiemu; Michał, syn Jakóba i Rozalii, ur. 1756 r. w Zagórkach, ochrzczony w par. Chartłupia Mała, dziedzic na Małym Kamieniu, legitymował się w Galicy! Zachodniej 1803 r. 

Jakób, Ludwik, Stanisław i Józef, synowie Michała, dziedzice dóbr Lututów i Niedzielsko 1752 r.; z tych braci potomkowie Jakóba: Tomasz, urzędnik w Kaliszu, syn Sebastyana, Kazimierz, syn Mikołaja i Teresy Giżyckiej, 1839 roku i Ksawery, syn Jakóba, dziedzic dóbr Kuźmy, w pow. rawskim, w 1840 r. wylegitymowani w Królestwie; po Stanisławie zaś, synu Michała, syn Wincenty z Tekli Karśnickiej miał syna Marcelego, podoficera wojsk rosyjskich, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r. 

Po Aleksandrze, dziedzicu dóbr Raczków i Upuszczów 1767 roku (Akta Sieradzkie), pochodzący Ludwik, dziedzic dóbr Madalin i Kościelce, syn Jakóba i Honoraty Psarskiej, wylegitymowany w Królestwie 1837 r. 

MADALIŃSKI h. LEMIESZ. Po Aleksandrze, dziedzicu Raczków 1767 roku (Akta Sieradzkie), herbu Laryssa, pochodzący Sebastyan, syn Józefa i Julianny Bogdańskiej, wylegitymowany w Królestwie 1839 r. 

MADEJSKI v. MADEYSKI h PORAJ. Kazimierz, łowczy buski, oblatował 1758 r. w grodzie sandomierskim zawartą w Jeżowem 1753 roku intercyzę ślubną z żoną Anną de Osten-Saken, córką Jana, stolnika sochaczewskiego, i Maryanny Duninówny-Wąsowiczówny, starościanki kiślackiej; ich dzieci: Jan, porucznik, Ludwik, pułkownik, Józef, chorąży wojsk koronnych, i Aniela odziedziczyli 1791 r. po babce Wąsowiczównie Jureczkową, przyczem Józef imieniem swem i rodzeństwa odstąpił tegoż roku sumę 9 tys. zł. Ignacemu Madejskiemu. 

Maciej, syn legitymowanego bez procedencyi 1782 roku w grodzie przemyślskim Józefa, zostawił z Elżbiety N.: a) Wincentego, posiadacza Świdnicy, po którym z Wiktoryi Jaślińskiej córka Elżbieta zaślubiła 1841 r. w Brzeżanach Pawła Milkowicza-Borzysławskiego, zmarłego 1852 r.; b) Jana Onufrego-Aloizego, legitymowanego w Stanach galicyjskich 1834 r., zmarłego w Szołomyi 1836 r., po którym z Maryanny Romanowskiej: 1) Józefa, 2) Piotr-Tomasz-Walenty, ur. 1808 rw Skolem, żonaty z Sydonią FriedensfeldLaśkiewiczówną, z której syn Tadeusz-Jakób-Jan Kanty ur. 1838 r. w Krakowcu; 3) Julian, doktór medycyny, lekarz obwodu brzeżańskiego i4) Marceli-Ferdynand, urodzony w Łańcucie 1822 r., wraz z bratem Piotrem i synem jego Tadeuszem wylegitymowany w Stanach galicyjskich 1853 r.; c) Marcina, dwa razy żonatego, lv. z Moniką Komendecką, 2v. z Józefą Gąziewską, z pierwszej żony syn Antoni-Wincenty, urodzony 1792 r. w Radenicach, zostawił lv. z Katarzyny z Kopestyńskich: 1) Jana, ur. 1819r. w Sądowej Wiszni, naczelnika sądu powiatowego w Mielnicy, który z Klementyny Reisich miał pięcioro dzieci, a między temi Artura-Kazimierza, ochrzczonego w Zaleszczykach 1850 r.; i2) Maryana, doktora praw i adwokata w Przemyślu, urodzonego 1821 roku w Szołomyi, wylegitymowanego wraz z bratem Janem w Stanach galicyjskich 1858 roku, zaś 2v. z Józefy Soleckiej; 3) Franciszka-Leona 1843 roku i4) Bronisława-Józefa 1852 roku w Bóbrce urodzonych, oraz siedem córek, imiennie w aktach lwowskiego sądu szlacheckiego nie podanych. Z drugiej żony miał Marcin czterech synów: Michała-Stanisława, ochrzczonego 1802 r. w Radenicach, Hipolita- Wojciecha Antoniego 1805 r., Franciszka 1810 r. i Felicyana 1813 r. ochrzczonych w Rudkach. 

Michał, rządca dóbr Leżajsk, zostawił z Józefy Stęchlińskiej synów, Edwarda-Marcelego, urodzonego w Strussowie 1832 r., znanego homeopatę, po którym z Jadwigi Jelonkowskiej syn Józef-Konstanty ochrzczony u P. Maryi w Krakowie 1860 r.; Stanisława-Jerzego, urodzonego 1841 roku, prawnika i jeszcze troje imiennie w aktach niewyliczonych dzieci. 

Wojciech, kancelista wydziału Stanów galicyjskich, żonaty z Antoniną z Wisłockich, nabył 1835 r. od Hordyńskiej część Rolowa, a 1858 r. legitymował się z braćmi, Michałem i Felicyanem w Stanach galicyjskich. 

Franciszek zostawił z Moniki Wisłockiej dzieci: Anielę-Maryannę Paulinę-Leonę, Edmunda-Leopolda 1842 roku, Emiliana-Maurycego-Michała 1848 r. ochrzczonych w Rudkach, i Aloizego-Leona, po którym z Zofii-Józefy Janiszewskiej, Jan-Chryzostom i Ludwik-Bartłomiej wylegitymowani 1897 r. wraz z ojcem w galicyjskim Wydziale Krajowym. 

Felicyan, ostatni syn Marcina, rządca dóbr Łańcut, zostawił z Joanny z Brylów, córki Mikołaja i Anny Zagórskiej, synów: Piotra, Adama, Jana-Romana, Marka-Marcelego, Ignacego-Inocentego i Jana-Aleksandra, wszystkich sześciu wylegitymowanych 1878 r. w galicyjskim Wydziale Krajowym (Metr. Kor., Sigil., Kanck, Wyr. Tryb. Lubek, Zbiory Dr. M. Dunina Wąsowicza we Lwowie). 

Leonard, syn Ludwika, marszałek szlachty gub. kijowskiej 1855 r., zaślubił Ewelinę Dunin-Karwicką i z niej miał córkę Annę za Konstantym Jaroszyńskim. 

MADELSKI. Mateusz-Stanisław, syndyk m. Poznania, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. poznańskiem.

MADUROWICZ h. JELITA. Wylegitymowani w Galicyi: Wincenty, Mateusz i Franciszek 1782 r., a Walenty, urzędnik austryjacki, syn, i Oskar, porucznik w wojsku austryjackiem, wnuk Wincentego 1851 r. Alfred 1858 r. i Aleksander 1864 r. urzędnicy we Lwowie. 

MADZARSKI h. DAR. Leon z uwagi na zasługi przez zakładanie fabryk otrzymał 1790 r. nobilitacyę i herb nazwany Dar-w polu błękitnem podkowa srebrna hakami na dół obrócona, z prawej strony strzałą przestrzelona, na podkowie gwiazda sześciopromienna; nad tarczą korona, na której ręka zbrojna, dobyty pałasz trzymająca (Vol. Leg., Sigil. Kancl.). 

MADZIARSKI. Michał z ziemią chełmińską podpisał elekcyę 1697 r. 

MAFFLER. Antoni, kapitan wojsk koronnych 1760 r.; jego żona Barbara Załuska (Ks. Gr. Warszawskie). Kacper, sztabs-kapitan 1780 r., kapitan 1787 r., ostatnio major regimentu łanowego, otrzymał nobilitacyę na sejmie 1790 r. (Vol. Leg., Kancl.). 

MAFFON. Piotr, pocztmistrz generalny koronny 1564 r. Kamil ustanowił plenipotentem brata swego Franciszka 1578 r. Wespazyan plenipotent Franciszka Maffon 1586 r. (Metr. Kor.). 

MAGDALEINE le ROUX. Ludwik-Józef, pułkownik wojsk koronnych, otrzymał nobilitacyę 1768 r. (Sigil., Vol. Leg.). 

de MAGIELN. Joachim, oberstlejtnant wojsk koronnych, otrzymał indygenat 1673 r. (Vol. Leg.). 

MAGIER h. RAWICZ. Krystyn, 1450 roku dziedzic wsi Mroczków Wielki, w wojew, Sandomierskiem; jego córka Zuzanna, żona Wojciecha Bilińskiego, kasztelana międzyrzeckiego, Dorota, żona Stanisława Gniewosza 1460 r. Jarosław, jedynaczka jego córka za Krystynem Ładą 1540 r. 

MAGIER v. MAGIERO h. SZELIGA. Senator w rodzinie, Jan, kasztelan bełski 1462 r. 

Zamożna niegdyś w wojew. Sandomierskiem rodzina, pisała się z Przewodowa; niektórzy z jej członków osiedlili się na Rusi Czerwonej, gdzie założyli miasto Magierów. Jan v. Magiero z Gostomi, podczaszy krakowski, nabył 1435 r. za 120 kop groszy wieś Przewodowe od Stanisława, a w 1442 r. w nagrodę zasług rycerskich otrzymał prawem dziedzicznem wieś Wierzbiasz, w pow. bełskim. Andrzej z Przewodowa, dworzanin królewski, otrzymał 1452 r. w posiadanie m. Chojnica, w Prusach i wieś Holhow w bełskiem. Jan, kasztelan bełski, otrzymał 1462 r. prawem wiecznem wieś Rudę; jego córka Katarzyna za Piotrem Karabczewskim. Andrzej, dworzanin książęcy, otrzymał 1471 r. prawo wykupu wsi Witków od Jakóba Trembaczewskiego. Barbara, żona Mikołaja Bełżeckiego 1500 r. Jan, Zygmunt i Mikołaj, bracia rodzeni, otrzymali 1510 r. potwierdzenie zniszczonych w czasie napadów tureckich przywilejów, nadanych ich przodkom; z nich Zygmunt był 1524 r. wojskim bełskim. Jan wraz z synem lub córką otrzymał 1521 r. w dożywocie wieś Piratyn, w pow. bełskim. Wojciech, poseł na sejm 1523 r. Zofia, żona Mikołaja Herburta, kasztelana bełskiego 1550 r. (Metr. Kor.). 

MAGIERA h. SZELIGA. Paweł miał dwóch synów, Karola bezdzietnego, i Franciszka, po którym synowie, Rajmund i Kazimierz; po Rajmundzie, posesorze dóbr Pogorzel, z Maryanny Małcińskiej synowie, Benedykt, podporucznik 1-783 r., a w 1790 r. kapitan artyleryi, poległ 1794 r. Antoni, komisarz cywilno-wojskowy garwoliński 1793 r. 

Kazimierz v. Kazimierz-Józef, dzierżawca Osieka, tytułowany cześnikiem lubelskim, miał dwie żony, Elżbietę Lisowską i Petronelę Grabowską, z której syn Wincenty-Wojciech, ochrzczony 1763 roku w Osieku, komisarz w pow. garwolińskim 1792 r., legitymujący się 1803 r. w Galicyi Zachodniej, icórki: Anna, Helena, Katarzyna, Maryanna i Tekla (Wyr. Tryb. Lubek, Akta po-Galicyjskie). 

MAGLEWSKI-MAJK. Jakób, wojski chełmski, łowczy lubelski, tenutariusz dóbr królewskich Huwin i Romanow, w pow. buskim, pozostawiony 1511 r. przy posiadaniu tych dóbr na lat 20 (Metr. Kor). 

MAGLIŃSKI. Maciej z wojew. inowrocławskiem podpisał elekcyę 1697 roku. 

MAGNIFIK. Jakób, kapitan w regimencie pieszym, za odznaczenie się pod Toruniem, Malborgiem i Grudziądzem w szturmach w wojnie szwedzkiej 1656-1659 r., otrzymał nobilitacyę 1662 r. (Sigil., Vol. Leg.). 

MAGNUS h. GERALD. Na Podlasiu. Po Jerzym, dziedzicu dóbr Wierzchuca Nadbużna 1711 r. (Akta Drohickie), z żony Ludwiki Kulesza syn Jan miał syna Karola-Emanuela, tego syn Karol z żony Józefy Mrozowskiej pozostawił syna Wiktora, podleśnego rządowego, wylegitymowanego w Królestwie 1862 r. 

Wilhelm, Filip, Krzysztof, Ferdynand i Kazimierz z potomstwem, synowie Gotarda, wnukowie Jana, prawnukowie Hildebranda, wylegitymowani w Cesarstwie 1842 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Ferdynand, syn Daniela, prezes sądów gub. grodzieńskiej 1855 r. 

MAGNUS-LIZANDER. Jan, porucznik regimentu pieszego, otrzymał 1783 r. patent na sztabs-kapitanię, a 1785 r. wyszedł do dymisyi z rangą majora (Sigil., Kanck). Patrz Lisander.

MAGNUS von OCHAP. Jan, podpułkownik wojsk królewskich, otrzymał 1674 r. dwa sołectwa we wsiach Wroczowo i Stracze, w starostwie janowskiem (Sigil.). 

MAGNUSKI h. ABDANK. W wojew. Sieradzkiem, jednego pochodzenia z Kozubskimi. Kacper, Jan, Kazimierz i Łukasz, synowie Jana, 1613 r. Jan Łoza, podstarosta i sędzia grodzki płocki 1630 r. Stefan 1632 r. i Jan 1648 r. podpisali elekcyę z wojew. Sieradzkiem. Marcin, syn Piotra, 1650 r. Aleksander, dziedzic Jemielina, kanonik gnieźnieński i krakowski 1659 r., kujawski i łowicki 1665 r., nominat arcybiskupstwa gnieźnieńskiego 1678 r. um. 1684 r. 

Jan, wojski gostyński 1667 r., elektor 1669 r. z ziemi gostyńskiej, z żony Doroty Kucińskiej miał córki: Annę i Konstancyę, Klaryski łowickie, Jadwigę za Janem Nakwaskim, Teresę za Aleksandrem-Mikołajem Szulmierskim i synów: Franciszka, dziedzica dóbr Narty, kanonika włocławskiego i poznańskiego 1700 r., Karola, Kazimierza, wojskiego gostyńskiego 1699 r., Aleksandra, elektora 1669 r. z ziemi gostyńskiej, sędziego ziemskiego, który sprzedał 1715 r. wieś Smolsko Franciszkowi Magnuskiemu; po Aleksandrze z Maryanny Wodzińskiej córka Magdalena za Andrzejem Zawadzkim, podpisarzem grodzkim brzesko-kujawskim i synowie, Jan i Franciszek, elektor 1764 r. z ziemi sieradzkiej. 

Po Marcinie syn Wojciech zaślubił Katarzynę Krosnowską i z niej pozostawił Annę, Dominikankę w Sochaczewie; i synów: Aleksandra, Franciszka i Ludwika, cześnika gostyńskiego 1734 roku, z których Aleksander, sędzia grodzki 1715 r., ziemski gostyński 1733 r., miał dwie żony, Józefatę Molińską i Franciszkę Zakrzewską, z której synowie, Franciszek żonaty z Justyną Rościszewską, Andrzej nabył 1742 r. dobra Kaptury i części Ostrowce; żonaty z Rozalią Gadomską. 

Andrzej w 1771 r. sprzedał Gadomskim wieś Kaptury, w ziemi sochaczewskiej; jego syn Jan zJózefy Wyrzykowskiej miał syna Józefata, patrona Trybunałuw Warszawie, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r. z synem Tadeuszem, urodzonym z Tekli Nowickiej. 

Adam, Jan, Maryan, Stanisław i Świętosław podpisali elekcyę 1669 r. z wojew Sieradzkiem; po Stanisławie syn Kazimierz żonaty z Katarzyną Piwo. Katarzyna za Mikołajem Wodzińskim, miecznikiem gostyńskim 1701 r. Franciszek, podczaszy trembowelski, następnie 1740 r. pułkownik królewski, i Stanisław, chorąży pancerny, z wojew. wołyńskiem, a Michał z wojew. Sieradzkiem podpisali elekcyę 1733 r. Michał, łowczy liwski 1738 r. Rozalia, żona Franciszka Kurdwanowskiego, chorążego czerniechowskiego 1740 roku. Jadwiga za Joachimem Kręskim 1750 r. Józef, wojski piotrkowski 1757 r., żonaty z Kunegundą Łubieńską, wojewodzianką poznańską. Józef-Antoni z wojew. kaliskiego, Kazimierz i Tomasz z wojew. sieradzkiego i Tomasz z wojew. płockiego elektorowie 1764 r. Karol wylegitymowany w Galicyi 1782 r. Joachim, chorąży wieluński 1788 r.

Tomasz sprzedał majątek Białogórę 1786 r. (Akta Łęczyckie); z Krystyny Łachockiej jego syn Jan, dzierżawca dóbr w pow. łęczyckim, wylegitymowany w Królestwie 1839 r. Ferdynand żonaty z Walentyną Kalkstein 1830 roku. 

MAGNUSZEWICZ. Krzysztof, namiestnik pancerny wojsk królewskich, pozwany 1685 roku o najazd na wsie Wilię i Juszkowce, był żonaty z Anną Ilińską, wojszczanką czerniechowską. Eleonora, żona Jakóba Kołątaja 1755 r. (Wyr. Tryb. Lubek). 

MAGNUSZEWSKI h. OGOŃCZYK. Znajomym przodkiem tego domujest Świętosław, przydomku Rzeczyiva, który w 1377 r. otrzymał od Ziemowita ks. Warszawskiego przywilej na prawo magdeburgskie, jarmarki i różne swobody dla swego miasta Magnuszewa, w ziemi czerskiej; jego synowie, Mikołaj i Powała, dziedzic na Taczewie, otrzymali zatwierdzenie tego przywileju od Janusza ks. Mazowieckiego 1424 r., a w 1537 r. poprzednie przywileje zatwierdził ich potomkom: Stanisławowi, Marcinowi i Janowi, dziedzicom tego miasta, król Zygmunt I. Mikołaj, syn Świętosława, podkomorzy sandomierski 1451 r., miał synów, Pawła i Tomasza, dziedzica na Magnuszewie 1480 r., po którym z Katarzyny Jasieńskiej, łowczanki sochaczewskiej, synowie, Jakób i Krystyn. 

Krystyn, dziedzic na Magnuszewie 1530 r., pozostawił synów: Franciszka, Jakóba, Jana, który nabył 1545 r. Trzciankę i Gielczę, Stanisława, Tomasza i Wojciecha; po Stanisławie syn Jan z Katarzyny Glinieckiej miał synów, Franciszka i Pawła, a Wojciech, pisarz ziemski różański i makowski 1544 r., pozostawił synów: Andrzeja, żonatego z Jadwigą Kamieńską, Jakóba, Krystyna, kanonika łęczyckiego 1606 r., i Macieja, instygatora koronnego, dziedziców na Jemielinie i Zawadce. 

Paweł, drugi syn Mikołaja, dziedzic na Magnuszewie, miał syna Andrzeja, po którym synowie: Stanisław, Marcin i Jan otrzymali 1537 r. potwierdzenie dla dziedzicznego miasta swego Magnuszewa, i po Stanisławie zostali synowie, Jerzy i Mikołaj bezpotomni, a Marcin i Jan są protoplastami dwóch linij tego rodu. 

Linia Marcina. Marcin, dziedzic na Magnuszewie 1540 r., pozostawił syna Mikołaja, po którym z Elżbiety Lutosławskiej dwóch synów, Aleksander i Andrzej, i z nich Aleksander, podwojewodzy czerski 1626 r., elektor 1632 r. z ziemi czerskiej, miał dwie żony, Agnieszkę Oczosalską, i z niej synowie: Prosper-Dominik, dziedzic na Warpęsach 1654 r., Remigian i Wojciech, i Maryannę Borowską, z której syn Kazimierz; po Remigianie, elektorze 1669 r. z ziemi czerskiej, z Zofii Chmielewskiej syn Wawrzyniec, elektor 1697 r. z ziemi czerskiej. 

Andrzej, młodszy syn Mikołaja i Lutosławskiej, dziedzic na Magnuszewie, elektor 1648 roku z ziemi czerskiej, zaślubił Agnieszkę Mokracką i z niej miał dwóch synów, Mikołaja i Samuela, 

Mikołaj, dziedzic na Magnuszewie 1688 r„ zaślubił Ewę Karnicką i z mej pozostawił synów: Andrzeja, elektora 1697 r. z ziemi czerskiej Jana-Aleksandra i Stanisława, który podpisał elekcyę 1697 roku z ziemia czerską. 

Jan-Aleksander v. Aleksander, elektor 1697 r. z ziemi czerskiej, żonaty z Justyną, córką Konstantego Magnuszewskiego, miał synów Franciszka, żonatego z Maryanną Łochowską 1737 r„ Jacka, Pawła i Stanisława urodzonego z Maryanny Żeligowskiej. 

Jacek, dziedzic dóbr Ustanów, w pow. warszawskim, z żony Malyanny Borakowskiej pozostawił córkę Klarę Heinschmidt, niewiastę wielkich cnót i wielkiego wykształcenia, i syna Dominika, podporucznika w powstaniu 1831 r„ powieściopisarza i poetę, zm. 1847 r., ożenionego z Karoliną Kęszycką. 

Paweł, syn Jana-Aleksandra, dziedzic dóbr Żabieniec, burgrabia grodzki sochaczewski 1738 roku, pisarz grodzki sochaczewski 1746%oka komornik rawski 1754 roku, z żony Marcyanny Izbińskiej, cześnikówny sochaczewskiej, 2v. za Franciszkiem Skulskim, stolnikiem bracławskim, 3v. za Mojciechem Kosuckim, miecznikiem łomżyńskim, miał syna Jana Nepomucena-Norberta, komornika sochaczewskiego 1760 r., elektora 1764 rz wojew. rawskiego, cześnika, który 1775 r. został podstólim mszczonowskim, a 1777 r. kupił Karnice i Adamowice od stryja Stanisława, i w 1782 r był pisarzem ziemskim rawskim, i 1783 r. podsędkiem sochaczewskinr żonaty zJózefą Bielińską. 

Stanisław, syn Jana-Aleksandra, komornik 1754 r., został 1760 r skarbnikiem sochaczewskim, i 1764 r. podpisał elekcyę z wojew. rawskiem; stolnik mszczonowski, pozostawił synów, Adama, który 1769 r. nabył wójtostwo korabiowskie, i Szymona, proboszcza mszczonowskiego 1778 r. 

Samuel, drugi syn Andrzeja, elektor 1697 roku z ziemi czerskiej, z żony Barbary Tczyńskiej miał dwóch synów, Józefa i Wojciecha; po Wojciechu, stolniku buskim, mieczniku 1737 r., a następnie 1739 r. wojskim czerskim, żonatym lv. z Maryanną Tczyńską, 2v. z Maryanną Strzembosz, synowie, Filip i Onufry i Filip pozostawił syna Marcina, susceptanta grodzkiego czerskiego 1793 roku, legitymującego się w Galicyi Zachodniej 1808 r„ następnie 1813 r. podsędka w Siennicy. 

Józef, starszy syn Samuela i Tczyńskiej, z 1-ej żony Anny Prackiej miał syna Ignacego, a z Maryanny Olszamowskiej syna Antoniego. Ignacy, fligiel-adjutant królewski 1757 r., zaślubił Franciszkę Łętowską i z niej pozostawił córkę Agatę Grodzką i syna Wojciecha. 

Linia Jana. Jan, dziedzic na Magnuszewie 1546 r., miał synów: Andrzeja, Franciszka, Pawła, Stanisława i Wojciecha; po Andrzeju syn Jan, elektor 1632 i 1648 roku z ziemi czerskiej, był żonaty z Elżbietą Chmielewską. 

Wojciech, dziedzic na Magnuszewie 1577 r., pozostawił dwóch synów, Samuela i Stanisława; po Samuelu z żony Katarzyny Karp córka Jadwiga za Zygmuntem Trojanowskim, i synowie, Jan i Kazimierz, dziedzice Żabieńca, i z nich Jan z żony Anny Leśniowolskiej, cześnikówny warszawskiej, pozostawił synów: Heronima v. Jarosza, elektora 1669 roku z ziemi czerskiej, żonatego z Anną Sienicką; Jacka, Konstantego,. Pawła, elektora 1669 roku z ziemi czerskiej, Stanisława, dziedziców Żabieńca, i córkę Krystynę Kamieńską; po Konstantym z Teofili, córki Mikołaja Lasockiego, córka Justyna za Janem-Aleksandrem Magnuszewskim i syn Tomasz, rotmistrz królewski 1696 r., żonaty z Konstancyą Orlikówną. Stanisław, młodszy syn Wojciecha, dziedzic na Magnuszewie 1607 r., zaślubił Jadwigę Trzebińską i z niej miał syna Wojciecha, dziedzica na Magnuszewie 1630 roku, który z dwóch żon, Barbary Krosnowskiej, córki Stefana, i Anny Potkańskiej, pozostawił córki, Konstancyę Boniecką, Zofię Sieklucką i synów: Pawła, Stefana iWładysława, współdziedziców Grzybowa i Wilczej Woli; z nich Władysław, elektor 1669 r. z ziemi czerskiej, nabył 1694 r. wieś Zbrosza Mniejsza, i z żony Katarzyny Suffczyńskiej, podwojewodzianki łomżyńskiej, miał córkę Maryannę za Feliksem Trzebińskim i syna Andrzeja, dziedzica Grzybowa i Magnuszewa 1700 r., którego córka Justyna była żoną Stanisława Pniewskiego, vicegerenta grodzkiego stężyckiego 1737 r. 

Stefan, najmłodszy z synów Wojciecha, elektor 1669 roku z ziemi czerskiej, zaślubił Agnieszkę, córkę Feliksa Celejowskiego, z którą zapisał 1658 roku dożywocie, i z niej miał córki, Katarzynę za Stanisławem Niemierą, Urszulę, żonę Aleksandra Gozdzkiego, i syna Stanisława. 

Stanisław, dziedzic na Magnuszewie, podsędek czerski, żonaty z Teofilą, córką Stanisława Niemiery, z tą zapisał dożywocie 1695 r., i z niej pozostawił córki: Brygidę za Aleksandrem Baranowskim, kapitanem wojsk koronnych, Barbarę, Helenę, Justynę za Józefem Czyszkowskim, i synów: Dyonizego, Franciszka, Józefa i Marcina, porucznika wojsk koronnych, który sprzedał 1741 r. części Magnuszewa, bratu rodzonemu Franciszkowi, a 1749 r. był cześnikiem żytomierskim. 

Franciszek, dziedzic na Magnuszewie 1741 r., sprzedał 1749 r. części Grzybowa i Magnuszewa; miecznik dobrzyński 1765 r., general-adjutant wojsk królewskich 1766 r., kuchmistrz wielki koronny, miał być wojewodą podlaskim 1779 r., i był żonatym z Salomeą Nietyksa. 

Józef, dziedzic na Magnuszewie, cześnik żytomierski 1721 r., burgrabia, został 1739 r. podsędkiem czerskim, i z żony Barbary Nietyksianki pozostawił córki: Konstancyę, Maryannę, Petronelę i syna Jana, podstolego rawskiego 1767 r. 

Oprócz powyższych. Piotr, proboszcz w Mszczonowie 1484 r. Dorota, żona Piotra Jakackiego, pisarza ziemskiego różańskiego 1560 r. Zofia za Krzysztofem Jordanowskim 1575 r. Sebastyan, kanonik łęczycki i wieluński, archidyakon 1580 roku. Dorota za Andrzejem Jarczewskim 1690 roku. Anna za Abrahamem Boskim 1600 r. Anna za Janem Bogatko 1617 r.

Po Piotrze z żony Zuzanny Słońskiej synowie: Andrzej, Stanisław, Samuel i Stefan-Zygmunt 1617-1638 r.; po ostatnim z Katarzyny Baranowskiej syn Andrzej. Marcin miał córkę Annę Ranachowską i synów, Jana i Piotra, który 1617 r. sprzedał Niechoryte Stelanowi-Zygmuntowi Magnuszewskiemu. Anna za Janem Celejewskim 1655 r. Maryanna, żona Franciszka Łochowskiego 1665 r. Teresa za Waleryanem Lasockim 1685 r. Barbara, żona Piotra Kiełczewskiego, burgrabiego rawskiego 1794 roku (Conv. Vars., Don, Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Ks. Gr. Czerskie, Błońskie, Grójeckie, Sochaczewskie). 

MAGNUSZEWSKI h. RADWAN. Mają pochodzić od Komesa Gotarda, któremu w 1241 r. Konrad ks. Mazowiecki, w nagrodę zasług wojennych nadał majątek Służew; niektórzy z potomków Gotarda od wsi Magnuszew, w ziemi czerskiej, pisali się Magnuszewski, lecz gdy ten majątek w drugiej połowie XIV stolecia przeszedł do Ogończyków z Taczewa, pisali się z Jakacz v. Jakacki, od majątku Jakacz, w ziemi łomżyńskiej. Jan z przydomkiem Gęś, stolnik ciechanowski 1477 r., założywszy osadę Magnuszew, brał nazwisko Magnuszewski i to brali jego potomkowie. 

Jan, syn stolnika Jana, cześnik ciechanowski 1493 r., miał synów: Andrzeja, Piotra, Macieja i Gabryela; po Macieju był syn Stanisław 1562 r., a po Andrzeju z Jakacza, sędzim różańskim i makowskim 1526 r. synowie, Abraham, podsędek 1539 r., asędzia ziemski łomżyński 1560 r., i Wojciech, z pisarza regent ziemski łomżyński 1585 r. Franciszek, Tomasz i Stanisław z Ruśca zamieszczeni na zatwierdzeniu przez Zygmunta Augusta przywileju ich przodkowi Gotardowi danemu. Od początku XVII stolecia ginie ślad tej rodziny, może być, że zgasła, lub wzięła inny herb; jedna linia Magnuszewskich-Radwańczykóww początkach XVI stolecia wzięła nazwisko Kowalewski. (Conv. Vars., Metr. Ducum Masoviae). 

MAGNUSZEWSKI h. ROLA. Na Podlasiu, od wsi Magnusze jeszcze w XVI stoleciu brali miano Magnus; dawne szlachectwo przyznał im Zygmunt I przywilejem z 1529 r. Bartłomiej, syn Marcina, żonaty zRóżą, córką Piotra Wiszowatego, 1545 r. Jan, syn Wawrzyńca, Stanisław, syn Pawła, Marek, Stanisław, Piotr i Jan, synowie Piotra, oraz Marek i Stanisław, synowie Jana, 1546 r. Michał i Mikołaj, synowie Stanisława, 1555 r. Tomasz, Stanisław, Grzegorz i Paweł, synowie Stanisława, 1563 r. dziedzice dóbr Magnusze. Konstancya, córka Andrzeja, żona Mateusza Kapicy (Milewskiego) 1731 r. (Mil.).

Wojciech, Mikołaj, Wincenty i Andrzej z potomstwem, synowie Piotra, wnukowie Łukasza, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1842 r. Jan, syn Aleksandra, podpułkownik wojsk rosyjskich, policmajster w Kownie 1840 r. Włodzimierz, syn Macieja, stanowy prystaw w pow. dynaburgskim 1855 r.

Bogumiła, córka Michała, dóbr Owile, Barbara, dóbr Wermiany, i Antoni, syn Napoleona, dóbr Ostrowszczyzna dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r. 

MAGOCY. Hrabiowie in Torua i Berep. Hr. Kaspar otrzymał zwolnienie od podatków miejskich domu swego w Krośnie 1581 r. i tegoż roku pozwolono mu sprowadzać bez cła wina zWęgier (Metr. Kor.). 

MAGÓW. Bogusław, sądowy ziemski tczewski, stronnik Augusta III (Vol. Leg.). 

MAGOWSKI. Jan, żołnierz waleczny, otrzymał 1636 r. trzecią miarkę zmłyna we wsi Ryboły, w starostwie bielskiem. Tomasz, proboszcz kościoła Misionarzów warszawskich, został 1701 roku sekretarzem królewskim (Metr. Kor.). 

MAICKI. Stanisław żonaty z Dorotą Wojnówną, posesorowie wsi Warele, pozwani 1581 r. przez Wysockiego, a 1585 r. przez Rykaczewskiego o nieprawne posiadanie tych dóbr (Wyr. Tryb. Lubel.). 

MAISON-NEUVE. Józef, major 1772 r., podpułkownik, 1773 r., pułkownik wojsk koronnych 1776 roku, ostatnio w dymisyi generał-major wojsk królewskich 1790 r. (Kancl.). Józef został szambelanem Stanisława Augusta 1776 r. (Sigil.). 

MAISZEWSKI. Tomasz podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. płockiem. 

MAJ v. MAY h. STARY-KOŃ. Senator w rodzinie, Stanisław, kasztelan wiślicki 1697 r., urn. 1703 r. Pisali się z Silnicy; stara małopolska rodzina. Marcin, Piotr i Jan, synowie Marcina i Weroniki, dziedzice Małej Siedlnicy i Borzykowy 1559 r.; z nich Piotr, dziedzic na Silnicy 1564 roku, z żony Doroty de Krezy miał córkę Katarzynę za Stanisławem Garnyszem i synów: Floryana, wojownika przeciw Moskwie i Tatarom, Jana, Krzysztofa i Stanisława, dziedziców na Silnicy 1596 r. 

Jan, dziedzic na Silnicy, pozostawił synów: Feliksa, Mikołaja i Stanisława; z nich Feliks, dzielny wojownik, zm. 1634 roku, z żony Katarzyny Gołuchowskiej miał syna Stanisława, a z 2-iej żony Katarzyny z Zakliczyna syna Michała, który podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. Sandomierskiem, i pozostawił syna Marcina. 

Stanisław, dziedzic dóbr Balice, Polanki i Zawady 1651 r., zaślubił Barbarę z Wronowa i z niej miał syna Stanisława, elektora 1674 r. z wojew. krakowskiego, podstolego krakowskiego 1689-r., posła sandomierskiego, ostatnio 1697 r. kasztelana wiślickiego, który um. 1703 r., pozostawiwszy córkę N. za Janem Bystrzanowskim, chorążym grabowieckim.

Mikołaj, drugi syn Jana, dziedzic na Silnicy 1623 r., pozostawił synów: Franciszka, Krzysztofa, dziedzica na Żytnem, żonatego z Anną Rusieńską, córką Bartłomieja, elektorów 1669 r. z wojew. sieradzkiego, Marcina i Mikołaja, trukczaszego królewskiego, który podpisał 1674 r. elekcyę z ks. żmudzkiem, dziedzica Sobiekurska 1683 r. 

Marcin z Silnicy, tytułowany stolnikiem żytomierskim, z żony Barbary Brzechwianki miał dwóch synów, Jana i Stanisława; Jan, stolnik żytomierski, sędzia kapturowy wojew. sieradzkiego, elektor 1733 r., z żony Katarzyny Rychłowskiej pozostawił synów: Antoniego, Stanisława, stolnika żytomierskiego, elektora 1764 r. z wojew. sieradzkiego, i Tomasza, po którym synowie, Kajetan iJózef. 

Antoni, dziedzic dóbr Wola Życińska, Sudzin iBłonie, w radomskowskiem, stolnik bracławski 1765 r., podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sieradzkiem i z żony Apolonii Młoszewskiej, córki Stefana i Zuzanny Siemieńskiej, pozostawił syna Karola, dziedzica dóbr Sudzin, burgrabiego i subdelegata grodzkiego piotrkowskiego, wylegitymowanego w Galicyi Zachodniej 1803 r., który w 1818 r. był sędzią kryminalnym w Lublinie. 

Teresa, żona Michała Dembińskiego, łowczego wołyńskiego 1655 r. Jan podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. Sieradzkiem. Floryan, skarbnik wieluński 1676 roku. N., żonaty z Petronelą Kobielską, miał syna Stanisława 1715 roku. Piotr żonaty 1730 roku z Anną Krysztoporską. Magdalena, żona Franciszka Malczewskiego, 2v. za Stanisławem Ostrowskim, chorążym sieradzkim 1736 r. Antoni i Stanisław podpisali elekcyę 1764 r. z wojew. Sieradzkiem. Józefa, komornikówna wieluńska, za Janem Karwosieckim, łowczym chęcińskim 1770 roku. Joachim, przeor sulejowski 1792 r. (Conv. Vars., Sigil., Ks. Gr. Piotrk., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Quaterniones, Akta po-Galicyjskie). 

MAJACZEWSKI v. MAJACZOWSKI. Jan, syn Jana, pozwał 1584 r. Szypowskiego o spadek. Andrzej dostał nominacyę na szambelana Stanisława Augusta 1782 r. Stanisław, porucznik, został kapitanem regimentu pieszego wojsk koronnych 1783 r. (Wyr. Tryb. Lubek, Sigil.). 

MAJCHROWICZ. Stefan, sekretarz królewski 1692 roku, zwolniony wraz z żoną 1698 r. od opłaty podatków miejskich w Warszawie od domu; pisarz kancelaryi mniejszej koronnej 1701 roku, z żony Franciszki Bochenkiewiczówny miał syna Franciszka icórkę Annę. Stanisław i Jakób, sukcesorowie Wojciecha, 1718 r. Ignacy, syn Stanisława i Maryanny Skałaskiej, 1777 r. (Metr. Kor., Sigil., Kanck, Ks. Gr. Brzeskie). Józefa, żona Józefa Jaworskiego 1810 r. 

MAJDANOWICZ. Michał podpisał elekcyę 1733 roku z wojew. kijowskiem.

MAJDEL v. MAYDEL h. MAYDEL. Herb - w polu niebieskiem w poprzek, nieco na ukos rzeka, na której trzy ryby, nad rzeką cztery, pod rzeką trzy złote kule. 

Rodzina niemiecka w Inflantach i Kurlandyi. Herman, dworzanin królewski 1596 r.,N. otrzymał przywilej na dobra w Smoleńskiem 1623 r. Otto, poseł piltyński na sejm 1632 roku. Herman, obersterlejtnant, elektor 1648 roku z ks. Inflanckiego. Otto-Ernest, starosta piltyński, generał-major wojsk koronnych, podpisał elekcye 1648 i 1674 r. z ks. inffanckiem; król Jan Kazimierz bardzo go lubił i poważał. Teodor-Jan, łowczy litewski, starosta rygski i klescieski, podpisał elekcyę 1648 r. Jan, podpułkownik wojsk koronnych 1690 r. Dietterych, sędzio piltyński 1733 r. (Metr. Kor., Sigil., Kancl., Conv. Vars., Ks. Gr. Sochaczewskie). 

MAJECKI. Józef, kustosz zamku krakowskiego, i żona jego Regina Rusiecka, otrzymali w nagrodę zasług dom przy ul. Grodzkiej w Krakowie 1610 r.; ich’ syn Stanisław został 1641 r. po śmierci ojca kustoszem zamku krakowskiego, a do pomocy dodano mu wuja Jakóba Rusieckiego. Luzanna, żona Franciszka Gaszyńskiego 1690 roku. Barbara za Janem Góreckim, chorążym nurskim 1700 roku (Metr. Kor., Zap. Tryb. Lubel.). Michał żonaty z Barbarą Łyszkowską 1700 r. 

MAJER v. MAYER h. JASTRZĘBIEC. Cytuje ich z tym herbem Niesiecki z Okolskiego. 

MAJER v. MEYER h. LEWALT. W Inflantach i na Litwie. Stefan ustąpił 1591 r. dwór Tyzenhauz Bemigowi. Piotr w nagrodę zasług otrzymał 1620 r. w posiadanie wieś Mojza, zwaną Bixin, w pow. wendeńskim i prawem feudalnem wieś Bunede-Mojza, w wojew. wendeńskiem. Marcin z żoną Zofią procesowali 1685 r. Skorkowskiego o sumy. Jan, wojski infllancki 1712 r., obrany plenipotentem przez Rybczyńskiego (Metr. Kor.). Jan został 1777 r. konsyliarzem królewskim. Jan, wojski kowieński 1778 r. Adam, koniuszy, a Karol, sędzia ziemski kowieńscy 1788 roku. BJoryan i Barbara procesowali 1789 roku Laskiewiczównę o sumy (Metr. Kor., Sigil., Wyr. Tryb. Lubel.). Petronela za Józefem Kochem, kapitanem artyleryi koronnej 1800 r. Julianna za Jakóbem Lipskim 1830 roku. 

Stanisław, wojski inflancki, dziedzic dóbr Pawłowo 1720 r. (Akta Piotrkowskie), miał syna Rafała, który podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. kaliskiem; jego syn Franciszek pozostawił syna Franciszka, po którym syn Telesfor, żonaty z Maryanną Karpińską, pozostawił synów: Edmunda, Romualda, zamieszkałego we Francyi, który z żony N. hr. Choisel ma trzy córki, Aleksandra i Ksawerego, wylegitymowanych w Królestwie 1860 r. 

Edmund, b. właściciel wsi Kobuszyn, wmławskiem, z żony Maryanny Mieczkowskiej ma córki, Zofię Waśniewską, Helenę Bagieńską i synów: Feliksa, żonatego z Kownacką, Romualda, Kazimierza i Jana; synowie icórka Zofia zapisani do ksiąg szlachty gub. płockiej.

Ksawery, najmłodszy syn Telesfora, właściciel wsi Podole i Mysłakowo, w lipnoskim, sędzia gminny z wyboru, zaślubił Kazimierę Grabską, córkę Henryka, i z niej ma córki, Maryę za Józefem Knaapem, właścicielem wsi Kamienica, w dobrzyńskiem, Lucynę za Józefem Nosarzewskim, właścicielem Skórzna, pod Włocławkiem, i synów Ksawerego i Czesława. 

MAJERANOWSKI h. JELITA. Tomasz otrzymał 1713 r. nominacyę na sekretarza królewskiego (Metr. Kor.). Tekla za Maciejem Kochanowskim 1789 roku. 

Po Józefie, subdelegacie grodzkim wschowskim 1760 roku, syn Jan z Zofii Chmielewskiej pozostawił syna Henryka-Jana, wylegitymowanego w Królestwie 1852 roku. 

MAJERHOFFER h. AMADEJ. Herb - w polu czerwonem orzeł biały ze złotą koroną it. d. 

Józef, chorąży 1786 r., został 1790 r. porucznikiem wojsk koronnych. Franciszek, kapitan gwardyi pieszej koronnej 1786 r., znany z cnóti wierności dla Rzeczypospolitej, otrzymał 1790 r. nobilitacyę i herb powyższy (Sigil., Kancl., Vol. Leg.). 

MAJEWSKI h. DOSŁUGA. Herb-tarcza w poprzek przedzielona, wgórnem polu niebieskiem dwie kotwice skrzyżowane, w dolnem czerwonem koń białyw prawo z popręgiem czarnym; w koronie trzy pióra strusie. 

Ten herb otrzymał w 1842 r. Józef, syn Kajetana, naczelnik komory wodnej w Warszawie, który dostał 1841 r. prawa nowego szlachectwa; miał on kilka córek, z których jedna za Sbarborym, urzędnikiem w Warszawie. 

MAJEWSKI h. DZIÓB. Herb - w polu czerwonem łabędź biały, dzióbi nogi czarne mający; nad hełmem trzy pióra strusie. 

Ten herb nazwany Dzióbi szlachectwo otrzymał 1768 r. Jan v. JózefJan. Jan 1782 r., a Wojciech-Onufry i Jakób 1816 r. wylegitymowani w Galicyi. Józef-Jan, żonaty z Anną Wybranowską, miał synów: AndrzejaStanisława Kostkę 1752 r., Franciszka-Michała 1759 r. i Stefana-Jana-Tomasza 1761 r. ochrzczonych w Rabce, którzy legitymowali się 1804 w Galicyi Zachodniej (Sigil., Kancl., Akta po-Galicyjskie). 

Po nobilitowanym Janie synowie, Jan miał syna Franciszka, dziedzica wsi Podczachy, w pow. gostyńskim, w 1836 r. wylegitymowanego w Królestwie z herbem Łabędź, a Tomasz pozostawił synów: Aleksandra, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r. wraz z synem Wincentym, urodzonym z Maryanny Zaborowskiej, z herbem Łabędź odmienny, Jana Kantego i Karola, dziedziców dóbr Dębiany, w pow. miechowskim, wylegitymowanych w Królestwie 1841 r. z herbem Łabędź 

MAJEWSKI h. JASTRZĘBIEC. Po Józefie, dziedzicu dóbr Bukowice, w pow. mławskim, pochodzący Leon, syn Andrzeja, urzędnik, wylegitymowany w Królestwie 1838 r. z synami, Leopoldem i Rajnoldem, urodzonymi z Józefy Nosarzewskiej. Patrz Majewski h. Stary-Koń.

MAJEWSKI h. LEW-ZŁOTY. Herb - w polu czerwonem, lew złoty w prawo wspięty, z ozorem wywieszonym; w koronie pięć piór strusich. 

Ten herb otrzymał w 1775 r. w nagrodę zasług Szymon nobilitowany 1775 roku (Sigil., Kancl.); z Teofili Antoszewskiej jego syn Antoni z żony Katarzyny Puchalanki miał syna Jakóba icórkę Teofilę, wylegitymowanych w Królestwie 1837 r. 

MAJEWSKI h. ŁABĘDŹ. Jozef nobilitowany 1768 roku z herbem Dziób; po Józefie syn Michał z Wiktoryi Pietruszewskiej miał syna Antoniego, dzierżawcę wsi Brzostów, w pow. opatowskim, wylegitymowanego w Królestwie 1845 r. z synami, Janem i Cyryakiem, urodzonymi z Agaty Mirowiczówny. 

Z tym herbem wylegitymowani w Cesarstwie 1835 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego synowie Józefa: Antoni, Franciszek z synem Sewerynem, Stanisław i Feliks z synami, Augustem i Józefem. 

MAJEWSKI h. ŁABĘDŹ odmienny. Aleksander, syn Tomasza, wylegitymowany w Królestwie 1839 r. błędnie z tym herbem, ponieważ należy do herbu Dziób. 

MAJEWSKI h. MOGIŁA. Jan, syn Pawła, wnuk Kazimierza, prawnuk Piotra, syna Stanisława, z synami: Adolfem, Mikołajem, Wiktorem, Konstantym, Aleksandrem iJózefem wylegitymowani w Cesarstwie 1848 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Aleksander, syn Jana, dziedzic wsi Kiebowicze, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

MAJEWSKI h. NAŁĘCZ. Bartłomiej, Michał-Marcin i. Stanisław podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią chełmską. Stanisław, vicegerent grodzki krasnostawski 1700 r. 

Mikołaj, komornik piizneński 1721 roku. Kazimierz, cześnik latyczowski 1722 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Po Macieju-Józefie, który w 1758 r. sprzedał Popkowskim majątki Radziechów, Masław, Falatycze i inne (Akta Mielnickie), pochodzący: Tadeusz, dziedzic wsi Gojska, w pow. lipnoskim, syn Feliksa i Franciszki Rakowskiej; Jan i Ignacy, synowie Józefa, z potomstwem; Ignacy i Tomasz, synowie Feliksa i Elżbiety Olszewskiej; Ignacy i Piotr, synowie Wojciecha i Józefy Chrościńskiej, wylegitymowani w Królestwie 1839 roku. 

Jan Nepomucen, Wincenty i Ignacy, komornik piizneński, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Aloizy i Antoni, synowie Franciszka, 1859 r., a Stanisław, Franciszek, Bronisław, Michał i Wincenty, synowie Franciszka, wnukowie Michała, 1865 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

Ten herb wziął Józef-Jerzy nobilitowany 1768 r. (Sigil.); jego syn Józef z Rozalii Łukasiewiczówny miał syna Jana, aptekarza w Ostrołęce, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r. z synem Szczepanem, junkrem w wojsku rosyjskiem, urodzonym z Bogumiły Łączyńskiej.

MAJEWSKI h. RUDNICA. Michał, syn Jerzego, z synami: Aleksandrem, Andrzejem, Michałem i Franciszkiem, a ten z synem Władysławem wylegitymowani w Cesarstwie 1843 - 1844 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

MAJEWSKI h. STARY-KOŃ. Przodkiem tej rodziny był Mikołaj, który w 1449 r. za przywilejem książęcym kupił 20 włók gruntu od Pawła Puczka we wsi Maje, w ziemi ciechanowskiej, i od tej wsi brał miano Maj, a jego potomkowie wzięli nazwisko Majewski. 

Floryan, dzielny wojownik za Zygmunta Augusta. Po Mikołaju syn Franciszek, pisarz ziemski chęciński 1610 r. Dominik, podsędek, następnie sędzia ziemski ciechanowski, miał synów, Michałai Tadeusza; po jednym z nich, Bartłomiej z żony Salomei Gródeckiej miał syna Wojciecha 1653 r. w ziemi ciechanowskiej, po którym z N. Ślisieckiej synowie, Andrzej i Stanisław, który podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią ciechanowską. 

Andrzej, dziedzic dóbr Maje 1700 r., zaślubił N. Kłodzińską i z niej pozostawił syna Józefa, który w 1797 r. w aktach m. Warszawy oblatował powyższą genealogię, i z żony Wachowiczówny miał córki: Antoninę, Salomeę, Annę, Petronelę i syna Jana. 

Piotr, syn Franciszka i Zofii Siedliskiej, 1667 r. Wojciech, Błażej i Leon, synowie Antoniego-Leona, cześnika parnawskiego, 1668 r. Jan i Konstanty elektorowie z woje w. kaliskiego 1669 r. Po Piotrze z Teofili Stojeńskiej synowie: Mikołaj, Stanisław i Tomasz, dziedzic wsi Maje 1678 roku. Bartłomiej, Michał i Piotr z ziemią ciechanowską, a Wojciech z wojew. kaliskiem podpisali elekcyę 1697 r. 

Michał, miecznik bracławski 1720 roku. Wojciech, syn Władysława, 1720 roku. Michał i Władysław, stronnicy Augusta III. Jan z wojew. Sieradzkiem, Maciej z wojew. płockiem i Samuel z wojew. brzeskiem podpisali elekcyę 1764 r. Józef i Paweł, komornicy ciechanowscy 1765 r. Jan Nepomucen z żoną Anną ustąpili wójtostwo w Winiarach synowi Ignacemu 1774 r. Ignacy, fligiel-adjutant, następnie 1779 r. generał-major wojsk królewskich. Tomasz, major wojsk koronnych 1774 roku. Franciszek, syn Ludwika, żonaty z Teresą Wojakowską 1787 r. Michał, dziekan i proboszcz służewski 1789 roku. 

Wojciech-Marcin, dziedzic wsi Maje, cześnik lubaczowski 1791 r., syn Andrzeja, wnuk Mateusza, miał syna Wincentego, szambelana Stanisława Augusta, który na mocy plenipotencyi, wydanej przez ojca w grodzie Winnickim w 1791 r., sprzedał 1792 r. części wsi Brzozowo-Maje, w ziemi ciechanowskiej, Sylwestrowi, Adamowi, Hilaremu, Piotrowi iJózefowi, braciom rodzonym Majewskim. Wincenty był żonatym z Barbarą Łepkowską, podstolanką kijowską (Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Sigil., Kancl., Obiaty Warszawskie, Ks. Gr. Czerskie i Sochaczewskie). 

Po Macieju, dziedzicu dóbr Kaki, w ziemi ciechanowskiej 1762 r., pochodzący: Floryan, Jan i Tomasz, współdziedzice dóbr Szydłowa i Mierzanowa, synowie Józefa-Ignacego i Salomei Młodzianowskiej, Jan, syn Floryana, i Paweł, syn Macieja i Jadwigi Borskiej, wylegitymowani w Królestwie 1837 r. 

Paweł, skarbnik zakroczymski, dziedzic dóbr Bukowice 1765 roku, z Antoniny Krajewskiej miał syna Józefa, po którym pochodzący: Błażej z synami, Sewerynem, obrońcą sądowym w Warszawie, i Andrzejem w 1837 r.; Ambroży, Józef, Feliks i Albin, dziedzice wsi Danków, w pow. warszawskim, synowie Jana i Jadwigi Czarnowskiej, 1837 r.; Leon, burmistrz m. Bieżunia, syn Józefa i Barbary Gadomskiej, w 1836 r., Leon, burmistrz m. Dobrzynia, syn Stanisława i Wiktoryi Krajewskiej, w 1841 roku; Klemens dziedzic wsi Wąwół, w pow. gostyńskim, syn Wojciecha, i Aleksander, syn Józefa i Małgorzaty Domańskiej, w 1843 roku; Juliusz, Seweryn i Szymon, synowie Andrzeja i Pelagii Jedlińskiej, w 1852 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Mikołaj, syn Jana, wnuk Jakóba, prawnuk Marcina; Adam i Karol, synowie Józefa i Zofii Brzezińskiej, w 1851 roku; Ignacy, syn Antoniego i Aleksander, syn Aleksandra, w 1852 r.; Władysław, urzędnik w Petersburgu, syn Leonarda i Katarzyny Miller, w 185.3 roku; Antoni, dzierżawca dóbr Słupice, w pow. opatowskim, syn Macieja, 1855 r.; Mikołaj, syn Jacka i Maryanny Chodelskiej, w 1856 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Franciszek, burgrabia grodzki i instygator sieradzki 1788 r., miał syna Stanisława, po którym z Salomei Zakrzewskiej syn Józef wylegitymowany w Królestwie 1857 r. 

Po Antonim syn Idzi z synami, Ignacym i Zenonem, a po Kazimierzu syn Aleksander wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

Franciszek, kapitan wojsk polskich 1814 r. Benedykt, kanonik podlaski 1825 r. Floryan, radca województwa płockiego 1825 r., sędzia pokoju pow. mławskiego 1830 r. Teodor, prałat scholastyk podlaski 1830 roku. Tomasz, sędzia pokoju przasnyski 1841 r. 

Jan i Franciszek, synowie Wojciecha, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r. 

MAJEWSKI h. ŚWIEŃCZYK. Józef, syn Antoniego, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1808 r. 

MAJEWSKI h. WŁASNOSIŁ. Herb - w polu błękitnem magnes z swoją kotwicą (?); na hełmie w koronie cztery pióra strusie białe, między niemi igła magnesowa wgórę. 

Po Macieju, który w 1828 r. otrzymał nobilitacyę, z Domiceli Zaruskiej zostało trzech synów: Ksawery, major wojsk rosyjskich, wylegitymowany w Królestwie 1866 r., Jerzy wylegitymowany w Królestwie 1857 r. i Henryk, urzędnik w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1851 r. z synem Ignacym, urodzonym z Apolinary Złotkiewicz.

MAJEWSKI. Józef i Michał-Józef, poseł pow. włodzimierskiego, z wojew. wołyńskiem, Stanisław z wojew. ruskiem, Teodor z wojew. kijowskiem i Teodor z Niemojzwiczowa z wojew. mińskiem podpisali elekcyę 1733 r. Maryanna za Stanisławem Kurakowskim, vicegerentem chęcińskim 1745 r. N., pisarz łucki 1755 r., żonaty z Konstancyą Cieszkowską, cześnikówną nowogrodzką. Antonina za Onufrym Borysewiczem 1790 r.

 Stanisław żonaty z Klarą Burczyńską 1801 r. Jan i Franciszek, synowie Wojciecha, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r. Józef i Fortunat, oficerowie w legionach włoskich 1803 r. 

Jan żonaty z Maryanną Lelewel, cześnikówną liwską 1830 r. Walenty z przydomkiem Skorochód, ur. 1764 r. w wojew. podlaskiem. po odbyciu nauk u Pijarów, profesor kadetów 1792 r., walczył w powstaniu 1794 r., i był kapitanem milicyi m. Warszawy, następnie archiwista Metryki Koronnej, deputat warszawski na sejmy 1824 i 1826 r., wydał kilka dzieł dotyczących historyi Słowian, języka sanskryckiego i archiwów polskich; um. 1835 r., pozostawiwszy z żony Anny Federówny córki, Konstancyę Czarnowską i Zofię lv. Buczyńską, 2v. Nowicką. 

Mikołaj, syn Włodzimierza, pułkownik wojsk rosyjskich 1848 roku. Józef, syn Józefa, kasyer pow. trockiego 1855 r. Wincenty, mecenas w Warszawie, dziedzic dóbr Krasice, w gub. warszawskiej, znakomity prawnik i autor 1860 r. 

MAJEWSKI. Ignacy, porucznik żandarmów rosyjskich, otrzymał prawa nowego szlachectwa 1839 roku; jego syn Przemysław, w wojsku rosyjskiem, wylegitymowany w Królestwie 1847 r. 

Jan, podporucznik w wojsku polskiem, a po 1831 r. w wojsku rosyjskiem, otrzymał prawa nowego szlachectwa 1838 r.; jego synowie, Jan iJózef wylegitymowani w Królestwie 1845 r. 

Antoni, kapitan wojsk Ks. Warszawskiego w 1813 r., otrzymał na zasadzie stopnia oficerskiego przyznanie szlachectwa w Królestwie 1838 r., a jego syn Antoni, urodzony z Tekli Zagórskiej, wylegitymowany w Królestwie tegoż roku. 

MAJKO v. MAYKO. Martyna, żona Bohusza-Hulewicza 1580 roku. Franciszek wzięty do niewoli przez Moskwę w bitwie pod Homlem 1654 r. Marcyan z ziemią mielnicką podpisał elekcyę 1697 r. 

MAJKOWICZ v. MAYKOWICZ. Na Białej Rusi. Hrehory, poborca witebski 1601 r. (Vol. Leg.). 

MAJKOWSKI v. MAYKOWSKI h. JASTRZĘBIEC. W ziemi zakroczymskiej; właściwe ich nazwisko Moykowski, które zmienili w XVII stoleciu. Jakób, syn Wojciecha, 1557 r. Anna, żona Mikołaja Kurakowskiego 1585 r. Stefan i Wojciech, synowie Macieja, 1597 r. (Ks. Gr. Przedeckie). Marcin, syn Floryana, i Adam, syn Jana, 1606 r. (Conv. Vars.). Andrzej 1648 r. z wojew. brzesko-lite wskiem, Andrzej, Adam, Bartłomiej, Franciszek, Jakób, Józef, trzech Marcinów, Mateusz, Paweł. Piotr, Walenty i Wawrzyniec podpisali elekcyę 1669 r. z ziemią różańską. Anna, żona Samuela Kozakowskiego 1670 r. Paweł, Łukasz i Tomasz, synowie Macieja, 1693 r. (Wyr. Tryb. Lubek). 

Paweł, skarbnik bracławski 1720 r. Adam, Franciszek, Jakób, Maciej i Stanisław, elektorowie 1733 r. z wojew. mazowieckiego. Jan-Stanisław, syn Adama, dziedzic wsi Mojki v. Majki 1754 r. Jan, komornik ziemski ciechanowski 1788 r. Wojciech, vicegerent nowomiejski, i Ignacy, burgrabia ciechanowski 1793 roku. Ferdynand, podporucznik wojsk polskich 1822 r. Edward, podpułkownik wojsk polskich 1825-1830 r. 

MAJKOWSKI. Po Antonim, nobilitowanym 1775 r. (Vol. Leg.), wnukowie: Wojciech, dziedzic części wsi Tykiewki, w pow, pułtuskim, syn Mateusza, z synem Jakóbem w 1840 r., Wojciech, syn Stanisława, z synem Aleksandrem 1843 r. i Maciej, syn Józefa, wnuk Stanisława, z synem Władysławem w 1845 r. wylegitymowani w Królestwie. 

de MAJLAN. Karol-Fryderyk został podporucznikiem wojsk koronnych 1765 r. (Sigil.). 

MAJNONE. Franciszek cedował 1743 r. sumę 320,000 zł. Briihlom, i z żony Maryanny Lewków miał córkę Agnieszkę za Jonaszem de Malmberg, obersztlejtnantem regimentu karabinierów wojsk królewskich, której przy spisaniu intercyzy ślubnej 1761 roku zapisał 10,000 złp. Franciszek z drugiej żony Anny de Loupie pozostawił nieletnie potomstwo, nad którem w 1766 r. ustanowiono opiekę. (Metr. Kor.).

MAJORENS v. MAJENREIS. Bartłomiej, rajca elblągski, został 1736 r. burgrabią elblągskim (Sigil.). 

MAJOWSKI. Niektórzy z Majewskich różnych herbów zmieniali niekiedy swe nazwisko na Majowski, a przybrał je Antoni, neofita litewski, nobilitowany 1764 r.; jego syn Stanisław miał syna Antoniego, po którym synowie, Ignacy z Ludwiki Wierzbickiej pozostawił syna Jana, w wojsku rosyjskiem, wylegitymowanego w Królestwie 1848 r., i Antoni, którego syn Józef, dzierżawca folwarku Góra, w pow. łęczyckim, wylegitymowany w Królestwie 1857 r. 

Była także stara rodzina Majowski na Rusi Czerwonej, miała przydomek Suchno. Mikołaj, syn Adama, żonaty z Maryanną Obertyńską 1664 r. Józef, rotmistrz austryjacki, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. 

MAJTKOWSKI v. MATKOWSKI. Piszą się z Majtkowa, w ziemi przemyślskiej. W 1681 r. zgromadzone na sejmiku electionis rycerstwo ziemi lwowskiej, przemyślskiej i sanockiej wydało zaświadczenie o szlachetnem pochodzeniu Konstantego Majtkowskiego, naganionego przez Jerzego Micowskiego. Z powyższego świadectwa widać, że Konstanty był synem Iwana Wiezulicza-Majtkowskiego i że przodkiem jego jest Stec WieztdiczMajtkowski, który miał syna Oleksę, a ten z żony Oryszki syna Iwana, ojca naganionego (Wyr. Tryb. Lubek). 

MAKACEWICZ h. WIENIAWA. Jan Makacewicz i Mikołaj Kossowicz, bracia przyrodni, z uwagi na przyzwoite obyczaje, chwalebne cnoty i należyte aplikacye otrzymali 1782 r. nobilitacyę i herb powyższy, który przodkowie ich i oni sami używali (Kanck). 

MAKAJ v. MAKAY. Antoni, kapitan wojsk polskich, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1839 r. Romuald, urzędnik w Warszawie 1856 r, 

MAKAREWICZ h. MZURA v. LIS. Michał, syn Heronima, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1803 r. 

MAKAREWICZ h. SAMSON. Na Litwie. Helena, żona Andrzeja Grocholskiego 1660 r. Pochodzący po Józefie, mostowniczym kowieńskim, dziedzicu dóbr Dubno w 1743 r. (Akta Trockie), Józef, syn Jana i Heleny Kryszpin, ekspedytor pocztowy w Rajgrodzie, wylegitymowany w Królestwie 1851 r. z synami: Aleksandrem, Józefem, Henrykiem, Janem i Stanisławem, oraz Walenty, syn Kazimierza i Barbary Zaleskiej, wylegitymowany w Królestwie 1854 r. 

MAKAREWICZ h. TĘPA - PODKOWA. Heronim, syn Aleksandra, i Michał, syn Antoniego, z synami, Karolem i Placydem wylegitymowani w Cesarstwie 1842 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

MAKAROWICZ h. LIS odmienny. Odmiana herbu - strzała trzykrotnie nierównie przekrzyżowana; w koronie trzy pióra strusie. Dawna litewska rodzina, właściwem jej nazwiskiem było Wasieńcowicz, które od majątku Makary zmieniła na Makar vel Makara, a następnie Makarowicz; niektóre z jej linii przeniosły się na Ruś Białą i Ukrainę. Andrzej, dworzanin królewski 1550 r. N., żona Marcina Bienickiego 1580 r. Grzegorz (Hrehory), poseł do Zygmunta III od Stanów litewskich 1588 r., sędzia ziemski miński 1590 r., poseł na sejmy, poborca miński 1580, 1590 i 1613 r., zostawił pięciu synów: Krzysztofa, posła na sejm i deputata na Trybunał radomski 1629 roku, Aleksandra, który poległ w wojnie przeciw Turkom na Wołoszczyznie, Andrzeja, Jana i Jerzego. N., starosta kijowski w 1600 r. Aleksander z przydomkiem Jarmolicz, podstarosta trocki 1666 r. Paweł w nagrodę straconych dóbr w Smoleńszczyznie otrzymał w 1667 r. prawem lennem słobodę Kłapin, w trakcie czeczerskim (Vol. Leg.). Michał i Stanisław 1674 r. podpisali elekcyę z pow. grodzieńskim. Jan, sekretarz królewski 1749 r. (Sigil.). 

Cypryan, syn Wincentego, urzędnik rosyjski, z synami, Piotrem iJózefem, oraz Wincenty, syn Łukasza, wylegitymowani w Cesarstwie 1859 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.

MAKAROWICZ. Ksawery-Aleksander, sjn Antoniego, konsula generalnego rosyjskiego w Gdańsku, z zasady stopnia ojca, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1845 r. 

MAKARSKI h. KOŚCIESZA. Piszą się ze Skordatów. Na Litwie. N., rotmistrz lekkiej chorągwi pancernej, odznaczył się męztwem w wojnie 1632-1634 r. Michał, burgrabia włodzimierski 1665 r. Aleksander i Eufrozyna, syn i córka Piotra i Heleny Rudeckiej, 1680 r. 

Michał, syn Piotra, 1721 r. Aleksander, Aleksander ze Skordatów, Józef iJózef ze Skordatów podpisali 1733 r. elekcyę z wojew. Smoleńskiem. Jerzy, podstoli starodubowski, z synami, Bazylim i Tomaszem, Jan, skarbnik, Tadeusz i Kazimierz, rotmistrze starodubowscy, podpisali elekcyę z pow. starodubowskim 1764 r. Antoni, mąż zasłużony w obywatelstwie swego powiatu, chorąży petyhorski i dyrektor sejmiku starodubowskiego 1764 r., koniuszy 1768 r., mostowniczy 1777-1781 r., a łowczy starodubowski 1788 r. Józefa, żona Stanisława Bobrowskiego 1810 r. Tomasz, kapitan wojsk polskich 1822 r. Leon, emigrant we Francyi 1834 r. Adam, dziedzic dóbr Mukanie, w Galicyi 1855 r. 

Potomstwo Wincentego, Antoniego i Kazimierza, synów Jana, wnuków Hipolita, wylegitymowane w Cesarstwie 1847-1860 r. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Onufry, syn Onufrego, dóbr Antoduby, Julian, dóbr Songajliszki, Wawrzyniec, dóbr Lubertowo, synowie Oktawiana, dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r. 

MAKIELEWICZ. Kazimierz 1687 r. na Litwie (Metr. Litew.). 

MAKIEWICZ. Na Litwie. Maciej podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. 

MAKLIŃSKI. Grzegorz i Kazimierz z wojew. płockiem podpisali elekcyę 1697 r. 

MAKOMASKI h. JASTRZĘBIEC. Piszą się od wsi Makomazy, w wojew. płockiem. Maciej, podsędek płocki 1601 r., dziedzic dóbr Jeżewo; pochodzący po nim Jan, dziedzic dóbr Turkowice, w pow. hrubieszowskim, i Wincenty, synowie Pawła; Stanisław iJózef, synowie Jana, dziedzice dóbr Cieszewo, w pow. płockiem, 1838-1839 roku wylegitymowani w Królestwie. 

Paweł z Zofii Kuczborskiej, chorążanki dobrzyńskiej, miał córkę Maryannę za Piotrem Borkowskim 1620 roku. Jakób i Jan podpisali elekcyę 1648 r. z wojew. płockiem. Stanisław, syn Wojciecha, 1680 r. Franciszek i Kazimierz z wojew. płockiego, a Jakóbi Paweł z ziemi dobrzyńskiej elektorowie 1697 r. Władysław, burgrabia 1697 r., komornik ziemski płocki 1616 r. Wojciech-Bartłomiej, syn Mateusza, podsędka płockiego, 1698 r.

Po Jakóbie, synu Wojciecha, dziedzicu dóbr Czachowko, w wojew. płockiem 1698 r., syn Mikołaj miał syna Jakóba, po którym z Maryanny Chądzeńskiej synowie, Ignacy i Stanisław, zdolny urzędnik, wylegitymowani w Królestwie 1841 r.; nadto Stanisław otrzymał prawa nowego szlachectwa z odmianą w herbie 1837 r.; jego syn Leopold. 

Józef, skarbnik płocki, żonaty z Barbarą Hadziewiczówną, stolnikówną czerniechowską, 1710 roku. Andrzej z wojew. płockiem i Bartłomiej z wojew. kaliskiem podpisali elekcyę 1733 roku. N., żona Michała Kickiego, cześnika bracławskiego 1750 roku.
Józef, Bartłomiej, skarbnik płocki, Marcin i Paweł 1782 r., a JanJózef-Ambroży, syn Pawła, 1837 roku wylegitymowani w Galicyi. Damian, syn Wojciecha, chorąży wojsk koronnych 1794 roku, kapitan w wojsku litewskiem 1812 r., major wojsk polskich 1822 roku. Marya, żona Marcelego Jackowskiego 1850 r. 

Wincenty z Makomaz, skarbnikowicz płocki, nabył 1787 r. Ulinkę Małą, w pow. ksiąskim od Kozickich, i z żony Salomei Byszewskiej pozostawił trzech synów: Wincentego-Teodora-Józefa 1776 r., Teofila-TomaszaAdama 1784 r. i Wincentego Jana Kantego 1793 r. ochrzczonych w Lelowie, legitymujących się w Galicyi Zachodniej 1803 r.; z nich Józef-Teodor miał synów, Hipolita, żonatego z Maryą Jackowską, dziedzica dóbr Częstoniew i Kiełbów, w 1841 r. i Leopolda, zmarłego bezdzietnie, w 1843 r. wylegitymowanych w Królestwie. 

MAKOMASKI Wincenty, major wojsk polskich, dziedzic dóbr Trembaczów, sędzia pokoju rawski, wylegitymowany w Królestwie 1840 roku z zasady stopnia oficerskiego. 

MAKORZYŃSKI. Floryan z wojew. inowrocławskiem podpisał elekcyę 1697 r. 

MAKOSIEJ h. PRAWDZIC. Niegdyś zamożny dom na Rusi Czerwonej. Bartłomiej, poborca w bełskiem 1564 r. Maciej z Wiśniewa, dziedzic dóbr Młodatycze, podstarosta 1570 r., wojski bełski 1589 r.; jego synowie, Tomasz i Stanisław 1589 r. (Metr. Kor., Wyr. Tryb. Lubek). Grzegorz, syn Jakóba, Makosiej-Szybiński, urzędnik w gub. wołyńskiej 1868 r. 

MAKOWELSKI v. MAKOWIELSKI h. EPINGER. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej 1830 r. 

MAKOWIECKI h. DOŁĘGA. W Wielkopolsce. Walenty, komornik króla Stefana Batorego 1581 r. Andrzej i Adam-Jan z wojew. kaliskiem, Konstanty i Paweł z wojew. poznańskiem 1697 r., Floryan i Michał z wojew. Sieradzkiem, Rafał z wojew. poznańskiem i Krzysztof z wojew. kaliskiem 1733 r. podpisali elekcye.

Paweł, skarbnik bracławski, dziedzic dóbr Pustelnik 1770 r. (Akta Warszawskie), z Antoniny Wilkiewicz miał syna Józefa, tego syn Józef wlyegitymowany w Królestwie 1844 roku, jego zaś syn Franciszek z Krystyanny Wejs pozostawił syna Franciszka 1861 r. 

MAKOWIECKI h. LUBICZ. Na Mazowszu i w wojew. Sandomierskiem. Jakóbi Franciszek, synowie Stanisława, 1546 r. Wojciech, syn Jakóba, 1557 r. Łukasz, syn Marcina, 1590 r. Jan, pisarz skarbowy, należał do ustanowienia bractwa Miłosierdzia w Warszawie około 1590 r. Stanisław, syn Bartłomieja, 1641 r. Po Wojciechu syn Świętosław z żony Zofii miał syna Adama, którego syn Rafał prowadził 1721 r. proces o sumy. 

Stanisław w ziemi czerskiej miał synów: Antoniego, Floryana i Michała 1690 r.; z nich Floryan miał dwie żony, Maryannę Boglewską i Zofię Stanównę i pozostawił trzech synów: Aleksandra, Jana, po którym z Anny Głowackiej córka Kunegunda za Franciszkiem Wielobyckim i syn Józef 1739 roku, i Stanisława-Floryana, po którym synowie: Franciszek, Józef, Krzysztof i Zygmunt. 

Franciszek, elektor 1764 roku z wojew. sandomierskiego, zaślubił Małgorzatę Badowską i z niej miał syna Franciszka Ksawerego, burgrabiego czerskiego, który nabył 1781 roku Grabów i Wolę Grabowską; komornika granicznego czerskiego 1790 r., po którym z Zofii Ostromęckiej synowie, Józef-Anioł-Stanisław, ur. 1791 r., legitymujący się 1803 r. w Galicyi Zachodniej i Antoni wylegitymowany w Królestwie 1843 r. (Wyr. Tryb. Lubek, Ks. Gr. Czerskie, Akta po-Galicyjskie). 

MAKOWIECKI h. POMIAN. Senatorowie w rodzinie: Piotr, kasztelan parnawski 1652 r. Rafał-Kazimierz, kasztelan sanocki 1676 r., kamieniecki 1678 r. Jan-Kazimierz, kasztelan Słonimski 1793 r. 

Wzięli nazwisko od majątku Makowca, w ziemi dobrzyńskiej, i być może, że pochodzą od Andrzeja z Krakowa, któremu w nagrodę zasług Ziemowit ks. Dobrzyński, syn Kazimierza księcia Łęczyckiego i Sieradzkiego, nadał trzy wsie, a między innemi Makowiec; pisali się z Borzymia. W połowie XVI stolecia ta rodzina rozdzieliła się na dwie linie, jedną osiedloną na Rusi Czerwonej, w ziemi halickiej, drugą na Litwie, głównie w pow. Słonimskim i na Białej Rusi; obydwie w XVII stoleciu majątkiem i zasługą dla Rzeczypospolitej należały do znakomitszych rodzin krajowych lecz pierwsza wgłównej swojej, a właściwie majętnej gałęzi, zgasła na początku XVIII stolecia, druga skutkiem działów familijnych i wypadków politycznych zubożała. 

Heronim, zwolniony 1519 r. od wyprawy wojennej, został 1521 r. sędzią ziemskim i grodzkim brzesko-kujawskim, i miał córkę Elżbietę za Wawrzyńcem Dąrnbskim i synów: Jana, Grzegorza i Wojciecha, dziedziców Czołpina Większego. 

Jan, dziedzic Dowieżyna, z żony Katarzyny Nieżowskiej pozostawił syna Zygmunta 1578 r., a Wojciech, poślubiwszy Katarzynę Kamieńską, miał synów, Heronima i Rafała; po Heronimie, dziedzicu Kamieńca 1570 r., syn Heronim był 1586 r. dziedzicem Wysokiego. 

Grzegorz, średni syn Heronima, wójt we wsi Kamionobrod 1554 r., dziedzic Łysogóry, w halickiem, znakomity mówca, 1552 r. dziedzic wsi Horożany, podsędek halicki 1558 roku, chorąży halicki 1563 r., poseł na sejm 1563 r. z ziemi halickiej, zaślubił Annę Dubrowską, wdowę po Dzieduszyckim, majętną dziedziczkę, i z niej pozostawił synów, Jana i Rafała. 

Jan, rotmistrz i dworzanin królewski, jeździł w 1566 r. do Szwecyi żądając pieniężnej pomocy na wojnę inflancką przeciw Moskwie; z jego synów, Wojciech, szafarz podatków 1613 r., a podkomorzy halicki 1618 r., żonaty z Justyną Klusowną z Wiśniowy, poległ pod Cecorą 1620 r., i Mikołaj. 

Mikołaj, dziedzic m. Zawałówi wsi Horożany 1622 r., stolnik halicki 1623 r., z żony Anny z Gołuchowa miał synów, Piotra-Stanisława, miecznika przemyślskiego 1654 r., po którym córka Aleksandra za Janem-01brachtem Lisowskim, cześnikiem trembowelskim, i Rafała-Kazimierzą, dworzanina pokojowego królewskiego, który 1648 r. podpisał elekcyę z wojew. ruskiem; starostę trembowelskiego i kasztelana sanockiego 1676 r., następnie 1678 r. kamienieckiego, dziedzica dóbr Jordanów, w wojew. krakowskiem, po którym z Teresy-Eleonory Dembińskiej, podkomorzanki krakowskiej, córka, Maryanna Sarbiewska, kasztelanowa bracławska, i syn Łukasz-Franciszek, rotmistrz królewski, starosta trembowelski i mogilnicki 1677 r., pan milionowej fortuny, podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią halicką, i z żony Ludwiki Boratynianki, 2v. za Janem Glińskim, stolnikiem sandomierskim, pozostawił córkę Zofię i syna Antoniego-Józefa, starostę byszowskiego 1718 r., po którym z Ludwiki Łączyńskiej, podkomorzanki nowogrodzkiej, córki, Józefa za Michałem Sołtykiem, łowczym sandomierskim, Zofia za Józefem Stadnickim, kasztelanem bełskim, i syn Antoni przydomku Jarand 1728 r. 

Piotr, sędzia ziemski dobrzyński 1593 r., miał syna Macieja. Stanisław, kanonik gnieźnieński i warmiński 1593 r., pisarz skarbu koronnego 1589 r., opat koronowski, lustrator dóbr królewskich w Prusach 1601 r. 

Stefan podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. ruskiem. Stanisław z Łukoszyna Wielkiego, stolnik latyczowski 1673 r., elektor 1674 i 1697 roku z wojew. podolskiego, podstarosta isędzia grodzki kamieniecki 1699 roku. Maciej i Mateusz, synowie Jana, 1691 roku. Franciszek, podczaszy podolski 1696 r., elektor 1697 r. z wojew. podolskiego, a Franciszek i Michał podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. ruskiem. Mikołaj, cześnik i poseł podolski 1735 r. 

Mikołaj, skarbnik czerwonogrodzki, dostał 1782 r. przywilej na założenie m. Satanowa na prawie niemieckiem; wylegitymowany w Galicyi 1782 r. (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk.). 

Maciej, subdelegat sandomierski 1751 r. (a więc herbu Lubicz), pozostawił syna Wawrzyńca, po którym syn Gabryel miał syna Kacpra, żonatego z Anielą Dąbrowską, z której syn Aleksander wylegitymowany w Królestwie 1862 r., dyrektor Tow. Kred. m. Warszawy, czynny działacz społeczny, pozostawił syna Zygmunta, publicystę i redaktora. 

Z linii litewskiej. Jan, kanonik płocki, proboszcz łomżyński, regent królowej Bony 1552 r., archidyakon warszawski, kustosz i kanonik wileński 1565 r., skupił znaczne majątki na Litwie i te swym krewnym przekazał. Michał, wojski starodubski, nieprzyjaciel Jezuitów, z którymi procesował się o majątki 1601 r. Zofia za Adamem Jundziłem, wojskim wołkowyskim. Krzysztof i Olbrycht, pisarz grodzki Słonimski, podpisali elekcyę 1632 roku. Aleksander, syn Mikołaja, dziedzic dóbr W7ysokie, na Podlasiu 1642 r., ożeniony z Anną Zaranek, pozostawił syna Mikołaja. Heronim, podstoli Słonimski, Piotr, miecznik nowogrodzki 1650 r., starosta drzewieniecki, elektorowie 1648 r. z wojew. nowogrodzkiego. Z nich Piotr, kasztelan parnawski, zostawił czterech synów: Macieja, Aleksandra, Stefana i Władysława 1674 r., a Heronim, podstoli Słonimski 1651 r., ożeniony z Łucyą Brzostowską, wdową po Kamińskim. Jan żonaty z Barbarą Kopycińską, starościanką petrykowską 1660 r. 

Michał, wojski starodubowski 1701 r., z Zofii Koryznianki jego synowie: Dominik, dziedzic dóbr Janowicze, Aleksander, dziedzic dóbr Nowosady, i Eliasz, dziedzic dóbr Mirowszczyzna i Rakowiec. Józef-Ignacy, starosta łapkowicki, ożeniony z Maryanną Połubińską 1709 r. Waleryan, Szymon i Ignacy, bracia 1711 r. Ignacy i Michał Jurandowie, posłowie nowogrodzcy, podpisali elekcyę 1764 r. N., marszałek Słonimski w konfederacyi barskiej 1769 r. Szymon, miecznik mścisławski 1768-1772 r. Kacper, podstoli mścisławski 1772 r. Jan-Kazimierz, chorążyi poseł Słonimski, podpisał elekcyę 1764 r.; podkomorzy 1778 roku, a kasztelan Słonimski 1793 roku, w 1794 r. zasiadał w Komisyi skarbowej litewskiej. Antoni, prezes sądów gub, mohylowskiej 1785 r. N., żona Katarzyna Hołyńska, wojszczanka mścisławska 1790 r. 

Sebastyan, zasiadający wsądach powiatu siebieskiego 1840 roku. Józef, marszałek pow. siebieskiego 1840 r., ożeniony z Weroniką Benisławską. Teresa za Stanisławem Hrebnickim, marszałkiem połockim 1840 r. Stanisław, syn Wincentego, marszałek szlachty pow. czanskiego 1849 r., prezes sądów gub. mohylowskiej 1855 r., żonaty zJózefą Chrapowicką. Stefan, syn Wincentego, marszałek szlachty pow. bychowskiego 1855 r. Walery, oficer rosyjski, następnie prezydent w Częstochowie 1870 roku. Zygmunt, dziedzic Krasnica, w gubernii mohylowskiej 1880 r. 

Jest tego herbu rodzina tatarska na Litwie, z której N., syn Aleksandra, z synem Samuelem i wnukami: Mustafą, Dawidem i Aleksandrem wylegitymowani w Cesarstwie 1860 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

MAKOWIECKI. Stanisław, syn Kuźmy, urzędnik rosyjski, z zasady urzędu uznany szlachcicem dziedzicznym i.z synami: Ignacym, Michałem i Antonim zapisany do ksiąg szlachty pow. białostockiego 1848 r.

MAKOWSKI h. JELITA. Licznie rozrodzeni w ziemi wiskiej, i nazwisko wzięli od wsi Makowa (pierwotnie nazywanej Kamionka). Piotr nabył 1422 r. dwadzieścia włók nad rzeką Kamionką. Jan z Makowa, wójt w Kamionce, zwany Bury, nabył 1475 r. ośmwłók w Kamionce v. Makowie od Wojciecha ze Świebotczyna, kasztelanka wiskiego; jego synowie: Maciej, Stanisław i Stefan, właściciele wójtostwa w Kamionce, nabyli 1481 r. dwie włóki od tegoż Wojciecha ze Świebotczyna. Z nich Stanisław miał synów: Andrzeja, Izajasza i Wacława 1499 r. i po Andrzeja synowie, Aron i Konstanty 1521 r. 

Maciej, syn Jana Burego, dziedzic Makowa Burego 1490 r., pozostawił synów: Bernarda, Michała, po którym syn Krystyn 1555 r., i Pawła, z których Bernard, dziedzic na Makowie 1515 r., miał syna Macieja, dziedzica na Makowie 1560 r., którego syn Jan wziął 1577 r. w zastaw części Wądołowa, i pozostawił trzech synów: Andrzeja, Jerzego i Wojciecha. 

Andrzej, dziedzic na Makowie 1629 r., miał syna Kazimierza, który w 1681 r. nabył części Kamionki-Chmielewa, i z żony Petroneli Burzyńskiej pozostawił synów, Józefa, tego syn Franciszek, komisarz ziemi wiskiej, zapisał 1711 r. dożywocie żonie swej Barbarze Jarzębskiej, Władysława, instygatora sądu wiskiego 1714 r., po którym syn Wojciech zaślubił Antoninę Mieczkowską i z niej miał dwóch synów, Józefa, susceptanta wiskiego 1792 r., i Szymona; po Szymonie z Anny Wiśniewskiej synowie: Witalis w Wręgrowie, Leonard w Michałowicach, pod Krakowem ekspedytorzy pocztowi, i Stanisław wylegitymowani w Królestwie 1841-1844 r. 

Wojciech, trzeci syn Jana, wnuk Macieja, zapisał 1620 roku żonie swej Katarzynie Rakowskiej na wsi Makowo Bure 306 zł. posagu, i pozostawił syna Pawła, który w 1674 roku sprzedał siedlisko w Makowie stryjowi Kazimierzowi, i miał syna Wawrzyńca, który w 1695 r. uczynił zapis 90 zł. żonie swej Maryannie Borawskiej i z niej pozostawił syna Mateusza. 

Mateusz, dziedzic na Makowie Burem, zapisał 1752 roku dożywocie żonie swej Maryannie Chrzanowskiej i z tej miał syna Michała, ochrzczonego 1754 r. w par. Burzyn, który w 1782 r. zeznał na rzecz swej żony Agnieszki Rogowskiej, córki Kazimierza i Magdaleny Mioduszewskiej, pewną sumę, i z niej miał syna Franciszka. 

Franciszek, ochrzczony 1783 r. w Przytułach, dziedzic Makowo Bure, zaślubił Barbarę Kossakowską i z tej pozostawił syna Jana, ochrzczonego 1812 r. w par. Burzyn, po którym z Maryanny Makowskiej syn Ksawery Dyonizy, ochrzczony 1844 r. w par. Burzyn, jest budowniczym m. Warszawy. 

Stanisław, dziedzic na Makowie, miał synów, Bartłomieja i Macieja 1571 r.; po Macieju syn Paweł. Jan pozostawił córkę Katarzynę za Aleksandrem Kokoszką i syna Stanisława, żonatego 1594 r. z Katarzyną Kokoszkówną. Franciszek, komornik ziemski wiski 1596 r. Po Józefie córka Dorota Burzyńska 1597 r. i syn Inocenty.

Kazimierz 1648 r., Jakób, Kazimierz i Maciej 1697 r. podpisali elekcye z ziemią wiską. Po Feliksie syn Franciszek zaślubił Maryannę Wądołowską i z niej pozostawił syna Kazimierza, susceptanta wiskiego 1787 r., po którym z Anny Snoszek syn Michał, dziedzic wsi Żelechy, w pow. łomżyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1837 r. z synem Feliksem (Ks. Gr. Wiskie i Łomżyńskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). 

Byli w wojew. krakowskiem, i pisali się z Witowie, którą to wieś Jan sprzedał Czernym około 1500 roku, a w 1509 roku był zwolnionym od wyprawy wojennej; z synów tego Jana: Jan-Kacper poległ pod Orszą 1508 r., Mikołaj zabity od Zebrzydowskiego i Szczęsny, który mszcząc śmierć brata, zabił Zebrzydowskiego, a poległ w bitwie przeciw Tatarom pod Sokołem 1519 r. Fedko, wójt we wsi Nowojama 1519 r. Marcin odznaczył się w bitwie 1530 r. Stanisław, syn Grzegorza, 1589 r. 

Jan, syn Stanisława, dziedzic Jaroszowie 1619 r. Dyonizy z wojew. lubelskiem podpisał elekcyę 1632 r. Stanisław, starosta Siekierski 1641 r. Stanisław, syn Jana, żonaty z Jadwigą-Heleną Gowarczewską 1641 r. Szymon, syn Jacentego, ożeniony z Heleną Żelechowską 1645 r. Sebastyan, pułkownik wojsk królewskich, podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. bełskiem. Szymon, doktór św. teologii, profesor Akademii krakowskiej, kanonik krakowski 1682 r., słynny swego czasu teolog i kaznodzieja, bronił usilnie Akademię krakowską od wdzierania się Jezuitów do Krakowa, w celu założenia szkół w tem mieście; autor kilku dzieł uczonych. Franciszek z wojew. Sandomierskiem, Franciszek i dwóch Michałów z wojew. ruskiem podpisali elekcyę 1697 r. 

Stanisław, kanonik chełmski, proboszcz garwoliński, deputat na Trybunał 1728-1738 r. Gaspar, miecznik chełmiński 1737 r., żonaty z Salomeą z Chomentowa, lv. Janową Popielowy. Bonawentura, ks. Bernardyn, autor 1755 roku. Stefan kupił dobra Sienno 1753 r. Józef, miecznik zwinogrodzki 1777 roku. Wylegitymowani w Galicyi, Antoni i Szymon 1782 roku. 

Byli i na Litwie. Piotr podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. trockiem. Michał-Dominik, cześnik trocki, i Andrzej 1700 r. Jakób, elektor z wojew. połockiem 1733 r. 

Stefan, Franciszek i Jan z synem Julianem, synowie Ignacego i Kazimierz syn Józefa, z synami, Franciszkiem i Józefem wylegitymowani w Cesarstwie 1841 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

Licznie rozrodzeni w wojew-lubelskiem, gdzie dziedziczyli na Tucznie. Franciszek, żyjący około 1660 r., miał syna Grzegorza, który w 1699 r. nabył części wsi Tuczny od Anny Moczulskiej; po Grzegorzu z Maryanny Kowieskiej synowie: Mateusz, Michał i Stefan. 

Mateusz otrzymał 1713 r. zapisane w testamencie części Tuczny, i z żony Jadwigi pozostawił syna Adama, ochrzczonego 1729 r. w Hoszczy, po którym z 1-ej żony Katarzyny syn Mateusz, a z 2-iej żony Ewy synowie, Dominik i Michał.

Mateusz ochrzczony 1760 r. w par. Hoszcza, legitymujący się 1808 r. w Galicyi Zachodniej, miał syna Józefa, po którym syn Józef, właściciel domu w .Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1850 r. 

Michał, najmłodszy syn Adama, ochrzczony 1784 r. w par. Hoszcza, legitymujący się 1808 r. w Galicyi Zachodniej, miał dwóch synów, Józefa, po którym z Eleonory Kochańskiej syn Stanisław, i Mikołaja, którego syn Józef wylegitymowani w Królestwie 1850 r. 

Michał, drugi syn Grzegorza, sporządził 1777 r. testament i rozporządził swym majątkiem; z żony Maryanny Zawistowskiej pozostawił córki: Anielę, Annę, Krystynę i synów: Tomasza, Walentego i Franciszka, ochrzczonego 1768 r. w Hoszczy, legitymującego się 1808 r. w Galicyi Zachodniej. 

Stefan, trzeci syn Grzegorza, dziedzic na Tucznie, z żony Maryanny N. niiał synów, Jana 1747 r. w Hoszczy i Jakóba 1753 r. w Kodnie ochrzczonych, legitymujących się 1808 r. w Galicyi Zachodniej; po Jakóbie zapewne syn Kajetan, którego syn Józef wylegitymowany w Królestwie w 1859 roku z herbem Ogończyk (Akta po-Galicyjskie). 

Tomasz, rotmistrz rajtarski, w nagrodę zasług rycerskich został nobilitowany 1662 r.; od niego legitymowali się z szlachectwa większa część Makowskich w Królestwie herbu Jelita; niektórzy z tych Makowskich rzeczywiście pochodzą od wspomnianego Tomasza, lecz wielu, dla powtarzających się jednakowo imion, mylnie wyprowadzili swoją procedencyę. 

Z nich: Józef i Franciszek, synowie Ignacego, Ignacy, syn Stanisława i Maryanny Trojanowskiej, 1843 roku; Jan, archiwista akt dawnych w Lublinie, syn Antoniego i Katarzyny Eckert, 1848 r.; Jan i Franciszek, synowie Pawła, i ich brat stryjeczny, burmistrz m. Żuromina, w gub. płockiej, syn Józefa, 1851 roku; Józef, oficer straży granicznej, syn Macieja i Urszuli Jemielińskiej, 1860 r.; Adolf, urzędnik w Lublinie, Jan, Franciszek, Konstanty, Wacław, Maciej, Feliks i Tomasz, synowie Józefa, wnukowie Michała, 1862 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Makowscy tego herbu znajdują się także w wojew. kijowskiem. Łukasz i Floryan podpisali elekcyę z wojew. kijowskiem. Antoni i Jan, synowie Józefa, i Jakób, syn Andrzeja, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r. Benedykt, syn Łukasza, z potomstwem zapisany 1815 r. do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.

MAKOWSKI h. OGOŃCZYK. Tomasz, rotmistrz rajtarski, dzielny żołnierz, w nagrodę zasług otrzymał 1662 roku nobilitacyę; synów jego znamy dwóch, Jana i Macieja. 

Po Janie syn Wojciech miał syna Michała, tego syn Mateusz, z żony Konstancy! Drążewskiej pozostawił synów: Józefa, dziedzica na Makowie, w łomżyńskiem, Juliana, urzędnika w Suwałkach, i Szczepana, proboszcza w Miastkowie, wylegitymowanych w Królestwie 1840 r.

Maciej, drugi syn Tomasza, dziedzic Makowo i Sikory 1683 r., pozostawił trzech synów: Jana, Wojciecha i Walentego. 

Jan, syn Macieja, dziedzic na Makowie 1700 r., miał syna Adama, po którym Stanisław z Maryanny Pacówny pozostawił synów: Teodora-Stanisława, Kajetana i Antoniego, wylegitymowanych w Królestwie 1844-1848 r. 

Wojciech, syn Macieja, dziedzic na Makowie 1686 roku, pozostawił synów, Jakóba i Marcina; po Jakóbie syn Franciszek, ur. 1713 r. w par. Burzyn, miał syna Felicyana, ur. 1751 r. w par. Burzyn, po którym z Franciszki Rogowskiej syn Ksawery, ur. 1809 r. w par. Burzyn, wylegitymowany w Królestwie 1852 r. 

Marcin, drugi syn Wojciecha, dziedzic na Makowie 1700 r., pozostawił dwóch synów, Antoniego i Krzysztofa; po Antonim syn Andrzej miał syna Stanisława, ur. 1779 roku w par. Sokoły, po którym syn Maciej, ur. 1807 r. w par. Kobylin, posesor wsi Garbowo Nowe, w pow. łomżyńskim wylegitymowany w Królestwie 1843 r. 

Krzysztof, drugi syn Marcina, dziedzic na Makowie, miał syna Zygmunta, ur. 1737 r. w par. Kobylin, po którym syn Jakób, ur. 1774 roku w Kobylinie, pozostawił syna Kajetana, ochrzczonego 1805 r. w par. Kobylin, który zaślubił 1834 roku w Warszawie u św. Jana Apolonię Gajewską i z niej pozostawił syna Józefa, ur. 1838 r. w Warszawie, wylegitymowanego w Królestwie 1855 r. 

Walenty, najmłodszy syn Macieja, ur. 1680 r. w par. Rutki, miał syna Kazimierza, którego syn Piotr ur. 1745 r. w par. Kołaki, pozostawił synów, Marcina-Karola, ochrzczonego 1785 r. w par. Rutki, urzędnika w Pułtusku, i Franciszka, wylegitymowanych w Królestwie 1840-1856 r. 

Oprócz powyższych legitymowali się jeszcze od nobilitowanego Tomasza, rotmistrza, niżej wyszczególnieni: Piotr i Faustyn, synowie Mateusza i Katarzyny Kropiwnickiej, i ich stryj Krzysztof, syn Wojciecha; Ludomysł, Antoni i Zdzisław, synowie Tomasza i Tekli Karskiej, wnukowie Krzysztofa, wszyscy 1841 r.; Leonard, syn Antoniego, Stefan, syn Teodora, i Antoni, urzędnik w Warszawie, syn Bernarda, wnuk Stanisław, 1844 roku; Andrzej, syn Antoniego i Katarzyny Dworakowskiej 1848 r.; Franciszek i Konstanty, w wojsku rosyjskiem, synowie Józefa i Tekli Mitanowskiej, 1867 r. 

MAKOWSKI h. PRUS II. Mikołaj, pleban kobylański, i Michał płacili 1581 roku pobór ze wsi Makowa, w ziemi bielskiej (Ks. poborowe, Wittyg). 

MAKOWSKI h. RAWICZ. Potomstwo Jana, Stefana, Aleksandra, Piotra i Jerzego, synów Jakóba, wnuków Stefana, w 1848, 1859 i 1860 roku osób 50, wylegitymowane w Cesarstwie i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Karol, syn Franciszka, dóbr Weroniki, Antonina i Konstancya, córki Józefa, dóbr Żagowicze, Michał, syn Józefa, dóbr Jurkokalnie, Stanisław dóbr Huberańce, Józef i Albin, synowie Dementego, dóbr Owile dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

MAKOWSKI. Mikołaj, Michał, Zygmunt i Feliks, synowie Mateusza, dziedzice dóbr Makowa-Kobylina 1585 r. Kazimierz i Szymon 1648 r. z wojew. podlaskiem podpisali elekcyę. Stanisław, syn Andrzeja, 1650 r. Felicyan, syn Mateusza, 1653 r. Szymon, syn Michała, 1663 r. Tomasz i Bartłomiej, synowie Kazimierza, 1670 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). 

Maciej, syn Bartłomieja i Zofii Okruchowskiej, 1714 r.; jego brat stryjeczny Jan Butrym, komornik bielski 1714 r. Stanisław, elektor 1733 r. z wojew. podlaskiego. Marek, sekretarz królewski 1756 r., z żony Ludwiki Kitowiczówny miał córkę Julię. Marcin, cześnik żytomierski 1767 r. 

Po Andrzeju z Barbary Kwileckiej pięciu synów: Ignacy, Zygmunt, Michał, Adam i Antoni, komornik ziemski wschowski 1781-1788 r. 

Aleksander-Kazimierz, ur. 1804 r. we wsi Łosośnie pod Grodnem, syn Jana, budowniczego królewskiego, i Elżbiety Baranowskiej, ukończył szkoływ Grodnie, a Uniwersytet w Wilnie i jako adwokat pracował w Grodnie do 1830 r. Wypadki krajowe porwały Aleksandra, i jako prosto żołnierz wstąpił do 2 pułku piechoty liniowej, gdzie brat jego Antoni był kapitanem, i za odznaczenie się w bitwach pod Ostrołęką, Grochowem i Warszawą otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari i rangę podporucznika. Po upadku powstania wyjechał do Paryża, gdzie był dyrektorem mennicy. Zajęcia probiercze podkopały zdrowie Makowskiego i zmusiły do opuszczenia tego stanowiska w 1847 roku, poczem wyjechał do Gdańska, gdzie założył dom komisowy i na tern polu wielkie przyniósł korzyści handlowi polskiemu i zachęcił wielu do pracy. Aleksander um. 1874 r. w majątku swym Woli Ossowińskiej, na Podlasiu, pozostawiając z żony N., wdowy po baronie von Deseń syna Aleksandra (Ks. Wojskowe). 

MAKOWSKI Jan otrzymał nobilitacyę 1790 r. (Vol. Leg.). 

MAKSYMOWICZ h. JASTRZĘBIEC. N., żona Julia Dylewska 1820 r. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

MAKULSKI h. GRYF. Józef z żoną Maryanną Szaniawską otrzymali 1768 roku wybraniectwo we wsi Rogi (Kancl.). Józef, dziedzic dóbr Dzierzgów, i Roman, dziedzic dóbr Dzierzbie, w gub. kieleckiej 1858 r. Kazimierz, dziedzic dóbr Zarzyce, w gub. radomskiej 1858 r. Tomasz, właściciel dóbr Postaszowice i Gorzków, w pow. olkuskim 1866 roku. 

MAKUŁOWICZ h. AŃCUTA. Rodzina tatarska na Litwie. Dawid, syn Goficya, z synami, Jakóbem i Abrahamem, Mustafa i Józef, synowie Salicha, i Stefan, syn Macieja, wylegitymowani w Cesarstwie 1853 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.

MAŁACHOWSKI v. MALECHOWSKI. W wojew. poznańskiem, wzięli nazwisko od wsi Malachowa i pisali się też Małachowski. Maciej żonaty z Dorotą Bnińską 1540 r. Jan 1650 r., żonaty z Anną Kąkolewską. 

MALAJ. Teodor wylegitymowany w Galicyi 1788 r. 

MALANOWSKI h. OGOŃCZYK. Rodzina wielkopolska, pisząca się z Malanowa. Mikołaj 1540 roku ożeniony z Małgorzatą Kamionomojską. Łukasz, podstarosta radziejowski 1561 r. Marcin, dziedzic dóbr Starkowice, podstarosta bobrownicki 1581 r. Walenty, tego córka Dorota za Feliksem Chudzewskim 1587 r. 

Wojciech, Jan i Paweł, synowie Jakóba; po Wojciechu syn Adam 1638 roku. Stanisław, kanonik regularny czerwiński, proboszcz lubotyński 1640 r. Maciej, syn Jakóba, żonaty z Katarzyną Staniszewską 1643 r. Jan, syn Wojciecha, 1667 r., miał syna Jana, dziedzica Malanowa 1672 roku. Jan z wojew. Sieradzkiem podpisał elekcyę 1669 r. (Conv. Vars., Ks. Gr. Brzeskie, Przedeckie i Czerskie). Krzysztof, wojski piński, i Piotr 1674 r. i Jan 1697 r., elektorowie z wojew. łęczyckiego. Jakób, syn Piotra, 1688 r. Wawrzyniec i Szymon, synowie Adama, 1690 r. Jan, syn Andrzeja i Joanny Dąmbskiej, 1700 r. 

Paweł, syn Wawrzyńca, z żoną Jadwigą Gnoińską nabyli 1721 r. części dóbr Kożuszki, Mściszki, Żabokliki i Skarbianki; ich dzieci: Karol Zygmunt i Katarzyna 1743 r. Kazimierz, syn Wawrzyńca, żonaty z Katarzyną Chodubską 1722 roku (Ks. Gr. Czerskie i Sochaczewskie). Franciszek z wojew. malborgskiem, Jakóbz wojew. poznańskiem, Jan i Stanisław, posłowie z wojew. pomorskiego, Jan, Józet i Stefan z wojew. kaliskiem, Maciej z ziemią dobrzyńską i Stanisław z wojew. chełmińskiem podpisali elekcyę 1733 r. Stanisław, generał-adjutant buławy wielkiej koronnej 1767 r. 

Michał, syn Wojciecha i Anny Skabickiej, wnuk Władysława i Teofili Babeckiej, dziedzic dóbr Babcze, Rżały, Wienczanki, Wólka i PaprotkiBryski, w pow. rypińskim, wraz z żoną Konstancyą Strusówną pozwali 1755 r. Jana Strusa o sumy. Walenty i Zofia, syn icórka Michałai Konstancy! Strusówny, sprzedali 1782 r. w grodzie lubelskim części dóbr Niezabitów Aleksandrowi Żytkowskiemu, i Walenty wylegitymował się 1804 r. w Galicyi Zachodniej (Zap. Tryb. Lubek, Quaterniones). Paweł wylegitymowany w Galicyi 1782 r. Ksawery, pisarz sądowy w Brodnicy 1813 r. Aleksander, porucznik wojsk polskich 1831 r. 

de MALA-SPINA. Margrabiowie. N., kapitan wojsk francuskich, został 1753 r. pułkownikiem wojsk koronnych, 

MALATESTA h. MALATESTA odm. Heronim, Neapolitańczyk, waleczny rycerz, głośny z wojen w obronie chrystyanizmu przeciw Turkom, przeniósł się na Litwę i walczył w pułkach marszałka litewskiego Krzysztofa Monwida z Dorohostajów, który, oceniając waleczność Heronima, wyrobił mu przyłączenie do szlachectwa polskiego, a w koronie nad herbem dodał ozdoby herbu Leliwa (Metr. Kor.). 

MALATESTA. Hrabiowie. Hr. Franciszek żonaty z Dorotą, córką ks. Antoniego Jabłonowskiego, lv. Stanisławową hr. Krasińską 1860 r. 

MALAWSKI h. POMIAN. Z wojew. płockiego, swego gniazda, przenieśli się wróżne strony kraju. Franciszek z Filipowie, kanonik przemyślski, proboszcz sokołowski 1520 r. Samuel, żonaty z Katarzyną z Witowie, miał syna Jana, ożenionego z Joanną Zdulską 1682 r. Stanisław, elektor 1669 r. z wojew. nowogrodzkiego. Stanisław, horodniczy mścisławski, rotmistrz petyhorski 1673 r., podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. nowogrodzkiem. Kazimierz, podczaszy nowogrodzki, rotmistrz pancerny, z wojew. nowogrodzkiem, Jan z wojew. płockiem, Paweł z wojew. ruskiem i Jan z ziemią chełmską podpisali elekcyę 1697 r. 

N., porucznik wojsk litewskich, poległ 1705 r. w walce ze Szwedami. N., żona Michała Kozakowskiego 1720 r. Stefan, subdelegat grodzki przemyślski 1726 r. Adam z Malawy z wojew. płockiem i Stanisław z wojew. kaliskiem podpisali elekcyę 1733 r. Agnieszka, żona Jana Żardeckiego, łowczego pińskiego 1734 r. Jakób, syn Jakóba i Ewy Czahorowskiej, 1735 r’. Jan, miecznik podolski 1735 r., zaślubił Apolonię Zawadzką, wdowę po Samuelu Jełowickim, stolniku nowogrodzkim, i z niej miał córkę Maryannę za Stanisławem Chylińskim (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Aleksander 1782 r., a jego syn Tadeusz 1837 roku wylegitymowani w Galicyi. Tadeusz, komisarz skarbowy wojew. płockiego 1810 r., żonaty z Teresą Kotecką. Izydor i Mikołaj z potomstwem, synowie Pawła, wnukowie Kazimierza, wylegitymowani w Cesarstwie 1835 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Mikołaj, syn Aleksego, urzędnik w gub. besarabskiej 1855 r. Joanna, żona Cypryana Gumowskiego 1870 r. 

MALAWSKI Tadeusz, urzędnik w wojew. krakowskiem, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1837 r. 

MALBORSKI h. ŚWINKA. Byli w Prusach (Herbarz Anonima w bibliotece ordynacyi hr. Krasińskich). 

MALBOWSKI. Gabryel, cześnik latyczowski, um. 1718 r. i cześnikiem został Miastkowski (Sigil.). 

MALC h. TOPÓR odm. Henryk, syn Jana, asesor kolegialny rosyjski, z zasady swego urzędu wraz z synami: Ignacym, Mikołajem i Karolem uznani szlachtą dziedziczną i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego 1841 r. 

MALCEWICZ h. DOŁĘGA. Na Litwie. Potomstwo Wawrzyńca i Kazimierza, synów Antoniego, oraz Stanisława i Józefa, synów Jerzego, a wszystkich wnuków Józefa, osób 36 wylegitymowane w Cesarstwie 1856 r. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Antoni i Balcer, synowie Antoniego, dóbr Biernaty, Ksawery i Stanisława, syn i córka Jakóba, z matką Franciszką z Jakubowskich, dóbr Szymajce i Pluszki dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r. 

MALCEWICZ h. TARNAWA. Jan, syn Augustyna, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

de MALCHAR. Piotr-Franciszek został podpułkownikiem wojsk koronnych 1760 r. (Sigil.). 

MALCHEROWICZ h. WIENIAWA (Wittyg). Jakób, ziemianin upicki 1585 r. Marcin, dziedzic na Wierzchowiskach i Lgocie, z żony Anny pozostawił córkę Katarzynę, żonę Jana, chirurga krakowskiego, których córka Anna była za Sebastyanem Nierackim 1596 r. (Wyr. Tryb. Lubek). 

MALCHIEWICZ - CHEŁKOWSKI. Nie wiem, które z połączonych dwóch nazw tej rodziny jest właściwem nazwiskiem, a które przydomkiem. Krzysztof, ziemianin połocki, fundował Franciszkanki w Połocku 1630 roku. 

MALCHIEWSKI v. MAŁCHIEWSKI h. RADWAN. Jan, Wiktor i Bolesław, synowie Tomasza, wylegitymowani w Cesarstwie 1854 r. i zapisani do ksiąg szlachty pow. białostockiego. 

MALCZ. Wilhelm, doktór medycyny i chirurgii, syn Konstantego, doktora medycyny i chirurgii, jeden z najwięcej zdolnych lekarzy swojego czasu, otrzymał prawa nowego szlachectwa 1850 roku; umarł na cholerę 1852 r., pozostawiwszy potomstwo. Mieczysław żonaty z Emą Krauze 1850 r. 

MALCZEWSKI v. MALCZOWSKI h. ABDANK. Senatorowie w rodzinie: Wojciech, kasztelan lendzki 1681 roku. Józef, kasztelan biechowski 1752 r., urn. 1757 r. Macięj, kasztelan santocki 1757 r., urn. 1769 r. Adam, kasztelan rogoziński 1783 r., urn. 1787 roku. Franciszek, biskup kujawski 1806 roku, arcybiskup warszawski i prymas Królestwa Polskiego 1818 roku, um. 1819 r. 

Ta wielkopolska rodzina w ostatniem dopiero XVIII stoleciu doszła do majątku i dostojności; pisze się z Malczewa i bierze przydomek Skarbek. Jan cytowany w aktach poznańskich 1435 r. Maciej i Mikołaj, bracia rodzeni 1523 r. Piotr, dziedzic na Malczewie, miał synów: Antoniego, Rafała, Wojciecha i córki: Barbarę, Jadwigę za Wojciechem Głębockim, sędzią ziemskim brzeskim 1690 r., Konstancy ę i Zofię. Wojciech, Stanisław i Jan elektorowie 1669 r. 

Wojciech, surrogator wschowski 1659 r., podsędek wschowski 1669 r., ostatnio 1681 r. kasztelan lendzki, z żony Katarzyny N., miał syna Jana, podstolego kaliskiego 1692 r., po którym synowie, Konrad i Stanisław żonaty z Urszulą Niegolewską 1726 r.

Maciej pozostawił synów: Daćboga, elektora 1669 r. z wojew. kaliskiego, Jana i Stanisława; po Daćbogu syn Konstanty miał synów, Józefa i Macieja. Z nich Józef, podstoli wschowski 1735 r., podsędek poznański 1741 r., kasztelan biechowski 1752 r„ żonaty z Teodorą Sobocką. 

Maciej, drugi syn Konstantego, miecznik kaliski 1755 r„ kasztelan santocki 1757 r., miał syna Józefa, dworzanina królewskiego 1767 r., następnie szambelana Stanisława Augusta. 

Jan i Mikołaj z wojew. poznańskiem, Maciej z wojew. kaliskiem 1669 r., Adam i Andrzej z wojew. łęczyckiem, Jan z ziemią dobrzyńską i Stanisław z wojew. kaliskiem 1697 r., Andrzej, Piotr i Stanisław z wojew. poznańskiem, Andrzej, Józef i Stefan z wojew. kaliskiem 1733 roku podpisali elekcye. 

Maciej, podstoli kaliski, żonaty z Apolinarą Krzycką, kasztelanką poznańską, miał synów, Jana i Stanisława 1695 r. Ignacy, dziedzic dóbr Drachowo, w wojew. poznańskiem 1697 r. Antoni, burgrabia kcyński 1699 r. Po Wojciechu, sędzim ziemskim poznańskim 1725 r., synowie: Adam, Mikołaj i Melchior, łowczy brzeski-kujawski 1775 r., i córka Rozalia za Antonim Wyssogota-Zakrzewskim, kasztelanem krzywińskim. 

Adam, starosta kiełczewski i trzebisławski 1755 r., kasztelan rogoziński 1783 r., żonaty z Ludwiką N. Stanisław, Michał i Franciszek, synowie Franciszka, 1717 r. Maryanna, żona Józefa Goczałkowskiego 1750 roku. Elżbieta za Ignacym Dąmbskim, miecznikiem inowrocławskim 1760 r. 

Ignacy, burgrabia kaliski, starosta spławski, poseł wojew. kaliskiego 1764 r., jeden z pierwszych przyłączył się do konfederacyi barskiej i był jej marszałkiem w wojew. wielkopolskich; dzielny, zręczny i czynny, choć wątłyi drobny ciałem, należał do najlepszych wodzów konfederacyi i w kilku razach udało mu się pokonać wojska moskiewskie, ale w 1769 r. został pobity pod Częstochową i Wilczynem, i stracił niemal cały swój oddział. Karol, pułkownik wojsk koronnych, należał w 1764 r. do partyi patryotycznej Branickiego; w 1775 r. generał-major, dostał prawem emfiteutycznem starostwo Sadowskie; generał-lejtnant 1777 r. Jan, podstoli gnieźnieński 1768 r. Antoni, starosta pyzdrski 1775 roku. Józef, wojski kaliski 1784 r. Julian, ożeniony z Barbarą N. 1784 r. Ignacy, pisarz grodzki kaliski 1788-1793 r. Franciszek, żonaty z Anną Żychlińską, nabył 1790 r. dobra Maliny. Rozalia, żona Michała Kierskiego 1801 roku. 

Franciszek, kanonik gnieźnieński 1772 r., kanonik wieluński 1790 r., doktór obojga prawa, biskup kujawski 1806 r., arcybiskup warszawski, prymas Królestwa 1818 r., protestował z innymi biskupami polskimi przeciw zaprowadzeniu kodeksu Napoleona w Polsce 1809 roku; jako prymas urządzał swą metropolię i w 1818 r. zniósł 45 klasztorów, 3 opactwa i 11 kolegiat, czem poruszył przeciw sobie wielu i był obwiniony o obojętność religijną i dobro kościoła. Teofila, żona Damiana Dąmbskiego 1824 r. Emilia, żona Maksymiliana Dąmbskiego 1823 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Ks. Gr. Brzeskie i Przedeckie, Kanch, Sigil.)

Edward, kanonik kujawski 1825-1841 roku. Hipolit, dziedzic dóbr Kruchowo, w wojew. poznańskiem 1846 r. Adolf, zamieszkujący w Wiel. Ks. Poznańskiem 1874 roku, był żonatym z Pelagią Radzimińską. 

MALCZEWSKI h. ŁABĘDŹ. Aleksander, syn Andrzeja, major wojsk rosyjskich, zapisany do ksiąg szlachty okręgu białostockiego 1837 r. 

MALCZEWSKI v. MALCZOWSKI h. TARNAWA. W Małopolsce, wzięli nazwisko od wsi Malczowa, w wojew. Sandomierskiem, której dziedzicem w 1470 r. był Michał (Lib. Benef.). Stefan i Mikołaj, synowie Piotra, 1462 r. Po Marcinie synowie: Andrzej, Jan, Marcin i Stanisław 1579 r. Heronim z Malczowa miał syna Jana, po którym z Maryanny Laskowskiej syn Jan 1660 roku. Jan Poracz, elektor 1648 r. z wojew. sandomierskiego. Aleksander, dwóch Janów, Krzysztof i Stanisław z Malczowa 1669 roku, i Samuel 1697 roku z wojew. Sandomierskiem podpisali elekcye. Po Janie z Barbary Ujejskiej córki: Anna, Elżbieta, Katarzyna, Maryanna, Teresa i synowie, Stefan i Wojciech 1684 r. Ignacy, syn Bartłomieja, 1685 roku. Franciszek, Jan i Stanisław, synowie Franciszka, 1687 roku. Jerzy i Marek, synowie Krzysztofa, 1690 r. Karol żonaty z Maryanną Jarzynianką 1695 r. Franciszek, żona Krystyna Łochowska 1695 r. 

Po Michale, podczaszym liwskim, z żony Katarzyny Brzozowskiej syn Stanisław-Franciszek 1710 r. Kazimierz, Antoni i Franciszek, synowie Ludwika, 1714 r. Mikołaj, cześnik zakroczymski 1723 r., syn Konstantego, łowczego sochaczewskiego. Heronim, podstoli kijowski 1723 r. Antoni, Józef i Wojciech z wojew. Sandomierskiem, a Franciszek z wojew. ruskiem podpisali elekcyę 1733 r. 

Wojciech i Konstanty, synowie Jana i Anny Komodzińskiej, 1740 r. Andrzej, syn Franciszka, stolnika przemyślskiego, i Barbary Ostrowskiej, chorążanki sieradzkiej, sprzedał 1758 r. Mniszków, Jawor i części w Grabowie, a nabył dobra Rożenek w grodzie opoczyńskim. Ludwik, subdelegat grodzki chęciński, i Szymon, sędzia kapturowy wojew7-. sandomierskiego, viceregent grodzki chęciński, podpisali elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem. Paweł, pułkownik wojsk koronnych 1768 r., konsyliaiz komisyi wojskowej. Magdalena, żona Ludwika Ihnatowskiego, chorążego latyczowskiego 1770 r. Anna za Piotrem Korytowskim, podsędkiem grodzieńskim 1775 r. Andrzej, podczaszy smoleński, sekretarz sejmowy, dostał 1775 r. w nagrodę zasług 100,000 złp. z skarbu Rzeczypospolitej. Paweł, podstoli chęciński 1771 r. Piotr, kanonik kamieniecki 1781-1783 r., deputat na Trybunał koronny. Józef, kanonik chełmski 1788 roku, archidyakon chełmski 1793-1813 r. (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. Kancl., Sigil.). 

Antoni z żony Maryanny Dobrzyńskiej miał syna Ignacego, regenta kancelaryi mniejszej koronnej 1757 r., elektora 1764 r. z wojew. wołyńskiego, po którym z żony Antoniny Duninówny synowie, Jan i Ksawery ur. 1769 r., dziedzic dóbr Mońki, marszałek szlachty pow. starokonstantynowskiego 1808 r., zaślubił Eleonorę Cyryniankę i z niej pozostawił syna Piusa, ur. 1799 r. i córkę Annę. 

Jan, generał wojsk koronnych 1784 r., z żony Konstancy! Śleszyńskiej miał synów, Antoniego, porucznika artyleryi wojsk polskich, który odbył kampanię 1813 r., poetę, jego utwór pod tytułem „Marya“ należy do najcelniejszych w literaturze naszej; umarł 1826 r., i Konstantego, oficera wojsk polskich, który służył następnie w wojsku Bolivara przeciw Hiszpanom i poległ w tej wojnie. Honorata, żona Tadeusza Brzozowskiego 1830 r. Karolina, żona Leona Bukowieckiego 1832 r. Stanisław, radca Towarzystwa kredytowego sandomierskiego 1841 r. 

Piotr, syn Aleksandra i Anieli z Siemiątkowskich, dzielił się 1765 r. w grodzie krzemienieckim z bratem Antonim, później podczaszym sanockim, i wraz z Żulińskim, współwłaścicielem Kryczyna, majątkiem po rodzicach; zostawił zaś z Maryanny Świerczyńskicj, 2v. Karolowej Sobolewskiej: Józefatę 1784 roku za Michałem Zaleskim, miecznikiem wołyńskim, i Piotra-Antoniego, ur. 1766 r. w Krywem, wylegitymowanego w Wydziale Stanów galicyjskich 1791 r., zmarłego jako austryjacki komornik sądowy dla powiatu brzezińskiego 1814 r. Piotr-Antoni nabył Podburz, i z Zofii Baczyńskiej zostawił: 1) Apolinarego-Stanisława-Ignacego, urodzonego we Lwowie 1800 r., austryjackiego komornika sądowego dla powiatu rzeszowskiego, który nabył Cześniki i został 1839 r. członkiem Stanów galicyjskich; 2) Juliana-Walery ana, ochrzczonego 1803 r. w Podkamieniu; 3) Henryka ui. 1804 r., od 1844 r. członka Stanów galicyjskich; 4) Rafaelę, wydaną za Gołaszewskiego; 5) Wiktoryę i 6) Józefę. 

Z nich Julian-Waleryan nabył Leszczyny; od 1842 r. członek Stanów galicyjskch, zostawił z Marceli Duniewiczówny: Włodzimierza-Maryana, ochrzczonego 1836 roku w Podkamieniu, żonatego z Stefanią Starzewską, córką adwokata krajowego, z której: Julian-Tadeusz-Franciszek, ur. 1872 r., oficer sztabu artyleryi austryjackiej, i Antoni-Stanisław-Marya, ur. 1878 r. (obaj ochrzczeni w Martynowie Nowym), urzędnik ministeryalny w Wiedniu, wylegitymowani 1885 r. w galicyjskim Wydziale krajowym. 

Franciszek, syn Mikołaja i Magdaleny Kąckiej, zeznał 1737 roku w grodzie, sanockim zapis dożywocia z żoną Apolonią z Ustrzyckich. W 1759 r. już wdowiec, wraz z synem Janem, a także imieniem nieletnich dzieci. Stefana, Wojciecha, Anny Józefowej Szatkowskiej, Katarzyny i Maryanny pokwitował w grodzie przemyślskim Matuszewicza, z 4083 zł. zapisanych na Rudawce. Jan, dzierżawca Rybnego, i Stefan, dzierżawca Wróblika, udowodnili swe szlachectwo w sądzie ziemskim sanockim 1782 r. Mimo iż Wydział Stanów galicyjskich uznał 1844 r. Jana i Bazylego Malczewskich, wnukami tego Stefana, to przecież umarł on 1800 r. bezpotomnie, bo w .1810 roku przyznał tarnowski sąd szlachecki spadek po nim: biatu Janowi, córce siostry Anny Szatkowskiej, siostrze Katarzynie zamężnej żnej Wodzińskiej i synom siostry trzeciej Maryanny, zamężnej Chanowskiej, którzy wszyscy spadek ten sprzedali 1815 r. Świrskiemu. 

Ks. Stefan, grecko-katolicki administrator parafii w Uhercach Zapłatyńskich, zostawił z Anastazyi Sieleckiej: Michała, nr. 1781 r. w Czukwi, po którym z Maryi Jaworskiej, dziedziczki cząstki w Horodyszczu, synowie, Jan 1815 r. i Bazyli 1820 r. urodzeni w Horodyszczu, wylegitymowani w wydziale Stanów galic. 1844 r. mylnie jako wnukowie Stefana, dzierżawcy Wróblika. 

Do tej linii należą. Stefan żonaty z Elżbietą z Pełkińskich, z której syn Błażej-Wincenty ur. 1760 r. w Oleszycach. Katarzyna zBętkowskich, procesowana 1790 r. przez Jaworskich w Trybunale galicyjskim o spadek po- Jaworskich, była widocznie drugą żoną tego Stefana. 

Ks. Jan, grecko-katolicki paroch w Topolnicy, zostawił z Maryanny z Łopuszańskich, zmarłej 1813 r. jako 2v. żona ks. Jana Lipeckiego, także parocha w Topolnicy, Bazylego, Teodora, Maryannę za Maciejem Dobrzańskim, zmarłą 1803 r., Annę za Jakóbem Andruszkiewiczem w Isajach i Teresę za Bazylim Matkowskim. Teodor umarł w Topolnicy 1808 roku, zostawiwszy z 1-ej żony Katarzyny (z Malczewskich ?) syna Jana, zaś z drugiej żony Barbary z Andruszkiewiczów, 2v. Andrzejowej Jaworskiej nie zostawił wcale potomstwa. Musiał ks. Jan mieć jeszcze i syna Jana, który bezdzietny z Anną z Jaworskich umarł w Turzem 1816 roku, bo akta lwowskiego sądu szlacheckiego powiadają, że najbliższymi jego krewnymi są bratankowie, Jan, syn Teodora, w Topolnicy i Andrzej, syn Bazylego, w Isajach. 

Michał otrzymał 1695 r. prawo wspólności dla żony swej na dzierżawę Rudnik, w ziemi bełskiej (Sigil, w Ossolineum). Krzysztof nabył w grodzie krasnostawskim 1677 r. od Fredry, kasztelana czerniechowskiego, dobra Sitno z Wolą i Łaziska; syn jego Marek, urodzony z Zofii Przygockiej, sprzedał 1711 roku w grodzie grabowieckim część swą Łazisk bratu rodzonemu Jerzemu, żonatemu z Rozentyną z Tuszyńskich. Po Jerzym synem był zapewne Jan, cześnik latyczowski, żonaty lv. z Heleną z Wolskich, z której syn Feliks, 2v. zaś z Joanną z Dylewa Iłowicką. 2v. Franciszkową Świeżawską, podczaszyną lubaczowską, z której córki, Felicyanna i Maryanna. Feliks, po ojcu cześnik latyczowski, wypłacał 1750 r. pewną sumę szpitalowi w Sitaniu, i 1763 r. zeznał w grodzie krasnostawskim zapis dożywocia z żoną Joanną z Dzierzków, córką Stanisława i Heleny ze Złoczewskich, chorąstwa buskich; nie żył już 1771 roku i pochowanym został u OO. Reformatów w Zamościu. Z tej żony, w 1771 r. już 2v. Gabryelowej lir. Krasickiej, starościcowej korytnickiej, jego synowie: Pwiz-Paweł-Józef 1763 i Onw/ry-Wincenty-Antoni-Gerwazy 1768 r. urodzeni w Sitaniu, wylegitymowani w 1782 roku w sądzie ziemskim bełskim. Piotr bezżenny umarł 1783 r. w Koszyrskim Kamieniu.

Po Janie powyższym, cześniku lubelskim 1740 r., dziedzicu dóbr Sitno i Łaziska, syn Felicyan miał syna Onufrego, radcę wojew. sandomierskiego 1825 r., po którym z Joanny Romanowskiej synowie, Korneli, dziedzic dóbr Hajowniki, w pow. krasnostawskim, i Kajetan wylegitymowani w Królestwie 1843 i 1844 r. 

Marcin, syn Dominika na części Pstrągowej i Katarzyny z Chrząstowskich, wylegitymowany w sądzie ziemskim pilzneńskim 1783 r., miał syna Mikołaja, ur. 1791 r., kadeta w wojsku austryjackiem. 

Józef, syn Piotra i Katarzyny z Głogowskich, zostawił z Wiktoryi z Białęskich syna Roberta-Norberta, zaś z drugiej żony, Anny Boratyńskiej, córki Stanisława, zaślubionej 1747 r. synów: Jerzego, Jana i Feliksa, którzy wszyscy udowodnili swe szlacheckie pochodzenie w sądzie ziemskim lwowskim 1782 r. bez podania herbu. Z nich Feliks, żonaty z Maryanną z Wasilewskich, miał: Magdalenę za Aleksandrem Łążyńskim, 1638 r. już nieżyjącą, Antoninę, Salomeę, Seweryna i Kajetana, zamieszkałych w Pułhanach, na Wołyniu, a należących do spadku po zmarłym w 1837 r. Janie Uruskim (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Wojciech, żonaty z Elżbietą Trembecką, miał córki, Magdalenę, Maryannę i synów: Dominika, Antoniego, proboszcza koniemłockiego, Franciszka i Michała, komornika granicznego chęcińskiego, którzy w 1762 roku prowadzili proces o dobra Stradówek. 

Pochodzący od powyższego Wojciecha, dziedzica dóbr Stradówek: Antoni, dzierżawca dóbr Turzy, w pow. lipnoskim, i Teodor, synowie Rocha i Maryanny Osieckiej, w 1842 r.; Sebastyan, kapitan wojsk polskich, syn Stanisława i Józefy Dębickiej, w 1837 roku wylegitymowani w Królestwie. 

Szymon, dziedzic dóbr Belki Dalichowa, w chęcińskiem, elektor 1764 r. z wojew. sandomierskiego, wojski chęciński, następnie podczaszy, podstarosta i sędzia grodzki chęciński 1769 r., z żony Elżbiety Gołuchowskiej miał synów: Antoniego-Andrzej-Stanisława, 1769r. i Wincentego-Karofo Stanisława, 1775 r. ochrzczonych w Łukowie, legitymujących się w Galicyi Zachodniej 1803 roku, Juliana i Pawła, dziedzica dóbr Opatkowice Wielkie, regenta grodzkiego chęcińskiego, wylegitymowanego w Galicyi 1804 roku. 

Wincenty, żonaty z Maryanną Sojecką, miał synów: Kazimierza, Henryka, Aleksandra, Ludwika, Feliksa i Gustawa, wylegitymowanych w Królestwie 1837 r. Maciej z żony Anny Oraczewskiej pozostawił synów: Stanisława, urzędnika w Królestwie, i Karola, wylegitymowanych w Królestwie 1837 r. Julian, żonaty z Maryanną Dobek, miał syna Salezego, posła na sejm 1825 r., sędziego pokoju staszowskiego 1841 roku, dziedzica dóbr Trykosy, w pow. sandomierskim, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r. Karol, żonaty z Krystyną Grodzicką, pozostawił syna Michała, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r. 

Ignacy, komornik graniczny chęciński, nabył 1780 r. części dóbr Drochowy, w chęcińskiem, i z żony Wiktoryi pozostawił córkę Maryannę i synów, Józefa i Ludwika, legitymowanych w Galicyi Zachodniej 1803 r., a Maciej, który nabył 1789 r. w grodzie chęcińskim, wieś Sielce, legitymował się w Galicyi Zachodniej 1863 roku (Quaterniones, Akta po-Galicyjskie). 

Bartłomiej, syn Ignacego, komornika, z Julianny Flemming pozostawił syna Adama, zamieszkałego w gub. wołyńskiej, wylegitymowanego w Królestwie 1853 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej: Julian, syn Antoniego 1837 r.; Stefan, Franciszek i Paweł, synowie Ludwika, 1861 r.; w gub. mińskiej, Kazimierz i Jan, synowie Józefa, 1843 r. 

MALCZYCKI h. KORCZAK. Stara, lecz już zgasła rodzina na Rusi Czerwonej; właściwem jej nazwiskiem było Moszeńko. Piotr Moszeńko już w 1351 r. dziedziczył na Rusi Czerwonej. Waśko Moszeńko dostawszy w nagrodę zasług od króla Władysława Jagiełły wieś Malczyce, od niej brał nazwisko Malczycki v. Malczyński; jego synowie lub wnukowie: Hrycko, Jerzy Fedko i Waśko sprzedali swe części na tej wsi arcybiskupom lwowskim 1446 i 1456 r. Jerzy v. Jurgi podpisał konfederacyę szlachty czerwonoruskiej 1464 r. Jan dostał w 1523 r. przywilej królewski, zatwierdzający mu posiadłość Malczyce, Regina była za Tarłą, chorążym lwowskim 1548 r. Barłomiej, syn Macieja, 1585 r. (Conv. Vars.). 

MALECHIŃSKI h. WŁASNEGO. Herb - na tarczy pół podkowy stojącej, obok której ze strony lewej gwiazda sześciopromienna, nad tarczą lilia (Wittyg). 

Jan, syn Wawrzyńca, 1623 r. Szymon, Jakób, Jan, Leon, Paweł, Teresa, Maryanna, Elżbieta i Zofia, synowie icórki Jerzego, 1685 r. (Conv. Vars., Wyr. Tryb. Piotrk. 

MALECHOWSKI h. ABDANK. Senatorowie w rodzinie: N. kasztelan spicymirski 1540 r. Jan, kasztelan kaliski 1704 r. 

Stara rodzina, w wojew. poznańskiem, jest jednego pochodzenia z Konarskimi-Abdańczykami i dlatego pisała się z Konar, a nazwisko wzięła od wsi Malechowa v. Malochowa. Katarzyna, żona Jana Korytko-Rychcickiego 1460 r. Maciej i Stanisław z Konar, bracia rodzeni 1512 a.; z nich Maciej nabył 1521 roku Malechowa Stanisław, dziedzic na Stradowie, był 1526 roku włodarzeni krakowskim. Mikołaj, stolnik, podstarosta i poborca 1528 r., cześnik 1530 r. łęczycki, dostał w dożywocie 1554 r. wieś Borkow, i miał syna Andrzeja. 

N., kasztelan spicymirski 1540 roku. Marcin, dziedzic dóbr Jutroszyn. w wojew. poznańskiem 1550 roku. Jan, Stanisław i Heronim, synowie Wawrzyńca, 1563 roku. Jan Prandota z Malochowa 1563 r. Mikołaj, podkomorzy dworzanin królewski 1565 r. Jan gorliwie popierał elekcyę Piastóww bezkrólewiach 1573 i 1595 r.; stolnik poznański 1616 r. Wojciech, syn Macieja, 1593 r. Jan, Stanisław i Przecław, synowie Macieja i Doroty z Bnina, 1594 roku. 

Jerzy z Konar, syn Stanisława, żonaty z Dorotą Palendzką 1607 r., sędzia deputat z poznańskiego 1618 r. Adam, podstoli wschowski 1690 r. Jan, sędzia ziemski poznański 1697-1704 r., kasztelan kaliski 1704 roku, z żony Zofii Kwileckiej, 2v. Ratajskiej, miał córkę Urszulę za Józefem Kierskim i synów, Kazimierza i Macieja, łowczego kaliskiego 1724 r., po którym z Maryanny Goleńskiej synowie: Andrzej, łowczy kaliski 1748 r., starosta nakielski, Stanisław i Michał 1762 r. 

Po Andrzeju, dziedzicu Malechowa i Gaju, synowie, Jan iJózef 1762 r. (Meti. Kor., Conv. Vars. i Piotrk. Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.). Ignacy podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. poznańskiem. Po Ignacym z wojew. sandomierskiego syn Tomasz miał syna Kazimierza, który się przeniósł kijowskie, do pow. bohusławskiego, i tu był ekonomem u ks. Stanisława Poniatowskiego; po, Kazimierzu z Salomei Pląskowskiej syn Michał- Winccnty, ochrzczony 1775 r. w Busku, geometra zamieszkaływ Klimontowie, legitymował się w Galicyi Zachodniej 1805 r. (Akta po-Galicyjskie). 

MALECIŃSKI h. ŚLEPOWRON. Klemens, syn Adama, administratora ekonomii w Pułkach, i Krystyny, ochrzczony 1767 r. w par. Końskowola, legitymował się w Galicyi Zachodniej 1808 r.; jego synowie: Józef Michał i Jan (Akta po-Galicyjskie). 

von MALECK v. MAŁECKI h. MAŁEK. Herb - w polu niebieskiem trzy strzaływ formie gwiazdy żeleźcami ku sobie ułożone; między niemi u spodu listek koniczyny. 

Rodzina kaszubska. N., porucznik artyleryi w wojsku pruskiem 1854 roku. 

MAŁECKI h. JELITA. Piszą się z Malca i podług Paprockiego pochodzą od Floryana Szarego z 1333 r. N., żona Jana Korycińskiego, starosty brzezińskiego 1525 r. Mikołaj 1539 r. Łukasz i Jan, synowie Wojciecha, 1592 r. N., rotmistrz, należał do wyprawy Stefana Potockiego na Wołoszczynę 1612 r. i w niej poległ. Krystyan podpisał elekcyę 1669 r. z ziemią ciechanowską. 

Szczepan, w 1707 roku dziedzic wsi Kossowa (Akta Piotrkowskie), miał syna Ignacego, tego syn Wojciech pozostawił syna Leonarda, a ten syna Ignacego, urzędnika górniczego, po którym z Karoliny Chmielewskiej syn Bolesław wylegitymowany w Królestwie 1860 r. 

Synowie Jana: Aleksy, Karol z synem Aleksandrem i Klemens z synem Ludomirem wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.

MAŁECKI h. JUNOSZA. Stefan podpisał elekcyę 1733 roku z ks. żmudzkiem. Bogusław, strukczaszy mozyrski 1791 r. Wincenty, asesor sądu głównego wileńskiego 1818 r. (Arch. Dubr.). Potomstwo Romualda, Aloizego i Wincentego, synów Karola, wnuków Marcina, w 1837 r.; Andrzej, syn Bartłomieja, z potomstwem 1843-1863 r. osób 43 wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Józef, syn Wincentego, dóbr Lawżedyszki i Żogi, Wiktor, syn Romualda, i Ludwika, córka Karola, dóbr Karolinowo, Teofila, córka Onufrego, dóbr Ignapol dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r. 

MAŁECKI h. TRĄBY. Stanisław Jordan, dziedzic dóbr Malca i Kańczugi, w krakowskiem 1564-1585 roku (Ks. poborowe, Wyr. Tryb. Lubel.). 

MALECZKOWSKI h. OSTOJA. Jan z Maleczkowicz podpisał konfederacyę szlachty czerwonoruskiej 1464 r. Michał, dworzanin Stefana Batorego, następnie wielkorządca krakowski i żupnik olkuski 1581-1588 roku, prokurator generalny krakowski 1578 r., gorliwy dysydent, urn. 1588 roku; jego siostra N. za Achingierem (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

MALECZYŃSKI h. JASTRZĘBIEC. Piszą się z Maleczyna. Stanisław z Maleczyna 1556 r. Jakób 1557 r. Jan, syn Baltazara, 1596 r. (Conv. Yars.). 

Po Franciszku, który w 1770 r. sprzedał wieś Łuchcze Żmijewskim, syn Stanisław z Franciszki Kozłowskiej miał synów: Józefa, oflcyalistę książąt Czartoryskich w Międzyrzeczu, wylegitymowanego w Królestwie z synem Adamem, i Mateusza, wylegitymowanego w Królestwie 1842 roku. 

MALEJEWICZ. Grzegorz, ziemianin oszmiański 1621 r. Gabryel, poborca pow. oszmiańskiego 1677 r. (Arch. Dubr.). 

MALEJEWSKI v. MALEJOWSKI v. LUBNICKI h. JASTRZĘBIEC. Piszą się z Malejowic. Jan i Piotr, synowie Jakóba i Małgorzaty, dziedzice Malejowic 1574 roku (Arch. Jarmolinieckie). Katarzyna, żona Konstantego Godebskiego, podczaszego pińskiego 1650 r. N. zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

MAŁEK. Andrzej, chorąży warszawski 1471 r. Franciszek żonaty z Elżbietą-Maryanną Kętrzyńską 1740 r. 

MALENBERG. Jan został 1790 r. porucznikiem wojsk koronnych (Kancl.). 

MALEŃSKI v. MALIŃSKI. Paweł i Mateusz 1616 r. Mikołaj, syn Szymona, 1616 r. Fabian i Jan, synowie Marcina, 1741 r. (Conv. Vars., Zap. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Sochaczewskie).

MALESZEWSKI v. MALISZEWSKI h. GODZIEMBA. Właściwem gniazdem tej rodziny jest wieś Maleszewo, w ziemi dobrzyńskiej, lecz już w początkach XIV stolecia niektórzy z jej właścicieli osiedlili się wpółnocnem Mazowszu i pisali się od swych posiadłości z Moraw i Niedźwiedzia; z tych Albin, Andrzej i Wojciech z Moraw dostali w 1418 r. czterdzieści włók gruntu w ziemi wiskiej, a Mikołaj z Niedźwiedzia, syn Dobrysława, w 1438 r. nabył 20 włók gruntu, i ci nadani założyli na tych gruntach osady z mianem Maleszewo, a ich potomkowie założyli z tymże mianem osady na Podlasiu i w ziemi łomżyńskiej, brali zaś nazwiska Maliszewski, Maliszowski i Maleszewski, i to ostatnie zawsze przemagało. Rodzina ta była licznie rozrodzona, lecz uboga i wyższych godności nie zajmująca. 

Mikołaj z Maleszewa i Mierzon, bracia rodzeni 1443 r. Po Mikołaju synowie: Aleksy, tego syn Heronim 1524 r., Maciej, Piotr, Stanisław i Urban 1496 r. Z nich Stanisław, dziedzic na Maleszewie 1485 r., miał synów: Jana, Marka, Pawła i Wojciecha, dziedziców na Maleszewie, którzy prowadzili różne czynności przed aktami łomżyńskiemi, wiskiemi i zambrowskiemi 1490-1530 r. 

Stefan, dziedzic na Maleszewie 1462 r., pozostawił dwóch synów, Jakóba i Jana, dziedziców na Maleszewie-Porkusze 1492 r. Andrzej, Jakób, Jan i Stanisław, bracia rodzeni, dziedzice na Maleszewie 1470 r. Z tych braci, Andrzej miał synów, Piotra i Stanisława, Jakób pozostawił synów: Filipa, Grzegorza, Marcina, Stanisława i Wawrzyńca, i po Grzegorzu synowie: Filip, Jakóbi Szymon, dziedzice 1553 r. na Maleszewie. Po Stanisławie, ostatnim z czterech braci, synowie: Daćbog, Jan, Maciej, Paweł i Zacharyasz, i Daćbog miał dwóch synów, Jana i Kaliksta 1566 r. 

Serafin i Krzysztof, synowie Stanisława, 1584 r. Mateusz, syn Bartłomieja, 1584 r. Jan, syn Heronima Śliwki, 1589 r. Maciej, syn Serafina, dziedzic Maleszewa 1596 roku. Mikołaj, dziedzic na Maleszewie, miał syna Adama 1604 r. 

Wojciech, syn Filipa, 1606 r. Stanisław, syn Jakóba, pozostawił syna Wojciecha 1629 r. Po Wojciechu córka Dorota za Maciejem Kapicą i syn Marcin, 1698 r. dziedzic na Maleszewie, miał córkę Jadwigę za Tomaszem Kapicą (Wyr. i Zap. Tryb. Lubek, Conv. Vars., Mik). 

Mikołaj z Niedźwiedzia, syn Dobrysława, 1438 r., miał syna Mikołaja, a ten syna Urbana, dziedzica na Maleszewie 1496 r., po którym synowie: Jakób, Jan, Stanisław, Wojciech i Paweł; po Pawle syn Marcin, tego syn Mikołaj, którego syn Stanisław pozostawił syna Wojciecha, a ten syna Pawła; Stanisław, syn Pawła, żonaty z Agnieszką Modzelewską, miał syna Seweryna, dziedzica wsi Maleszewa, w pow. łomżyńskim, wylegitymowanego w Królestwie 1846 r. 

Od powyższego Mikołaja z Niedźwiedzia wylegitymowali się w Królestwie w 1848 r.: Leonard i Jan, synowie Antoniego, Jakób, syn Walentego i Justyny Maleszewski ej, Jan, syn Mateusza, Tomasz, dziedzic wsi Wojny-Szuby, w powiecie łomżyńskim, syn Macieja i Anny Rembielińskiej; w 1841 r.: Piotr, Wiktor iJózef, synowie Łukasza i Katarzyny Strenkowskiej, Mateusz i Piotr, synowie Jakóba i Domiceli Kulesza, Wojciech i Kazimierz, synowie Joachima; w 1852 r.: Jan, urzędnik w gub. augustowskiej, i Benedykt, synowie Jana, i Adam, żołnierz w wojsku rosyjskiem, syn Michała i Agnieszki Jaworskiej; w 1854 r.: Dominik, syn Józefa i Agnieszki Targońskiej, Józef, syn Marcina, Jan, syn Tadeusza i Ewy Wądołowskiej, Stanisław, syn Józefa i Salomei Konopka; w 1857 r.: Andrzej, syn Tomasza; w 1862 r.: Józef, Franciszek, Feliks i Adolf, synowie Macieja i Franciszki Strenkowskiej, i Jan, podoficer wojsk rosyjskich, syn Piotra. 

Jan Baranik miał synów: Adama, Andrzeja i Fabiana; po Fabianie syn Wincenty, a Andrzej z Anastazyi Lipczanki pozostawił dwóch synów, Mateusza i Walentego; Mateusz nabył 1743 roku w grodzie nurskim części Maleszewy Nowawieś, i miał syna Tomasza, który nabył 1788 roku części Kossowa-Guty i legitymował się 1808 r. w Galicyi Zachodniej. 

Walenty, syn Andrzeja, ochrzczony 1727 r. w par. Kossów, zaślubił Maryannę Jaskołowską i z niej pozostawił synów: Wojciecha 1781 r., Macieja 1784 r. i Adama 1787 r. ochrzczonych w Kossowie, legitymujących się 1808 r. w Galicyi Zachodniej. 

Jakób z Maleszewy Nowej miał dwóch synów, Bonawenturę i Ludwika; po Bonawenturze synowie: Jan, Konstanty i Marcin 1776 r.; a Ludwik pozostawił synów, Józefa Baranik, któremu ustąpił 1784 r. części Maleszewy Nowej i Piotra, który w 1795 r. nabył części Zawady od teścia swego Idziego Zawadzkiego, i legitymował się 1804 roku w Galicyi Zachodniej. 

Józef Baranik, dziedzic na Maleszewie Nowej, zaślubił Katarzynę Dekurysównę-Kossowską i z niej pozostawił syna Wojciecha, ochrzczonego 1787 r. w Kossowie, legitymującego się w Galicyi Zachodniej 1804 r. 

Oktawian Kraczek, dziedzic na Maleszewie Nowej 1679 r., miał syna Jakóba, po którym dwóch synów, Sebastyan i Walenty; Sebastyan nabył 1791 r. części Maleszewy Nowej od Piotra, syna Macieja Kraczek, i z żony Maryanny Lizaskówny pozostawił synów: Franciszka, w wojsku królewskiem 1800 r., Kazimierza w 1784 r., Józefa i Mateusza w 1787 r. ochrzczonych w par. Kossów, legitymujących się 1803 r. w Galicyi Zachodniej. 

Walenty, drugi syn Jakóba, nabył 1760 r. części Maleszewy Nowej, i miał syna Wiktora, po którym syn Tomasz wylegitymował się w Królestwie 1855 r. z herbem Godziemba. 

Tomasz, syn Marcina, sprzedał 1754 r. części Maleszewy Nowej Wojciechowi, synowi Pawła, Maleszewskiemu; po Wojciechu zwanymKraczek, z Anny Stelągowskiej synowie, Mateusz 1760 roku, Bartłomiej 1766 roku ochrzczeni w Kossowie, legitymujący się 1808 r. w Galicyi Zachodniej. 

Józef, zwany Kraczek, miał syna Kazimierza, który ustąpił 1787 r. w grodzie liwskim części Maleszewy Nowej i z żony Maryanny Trzcińskiej pozostawił syna Szymona, ochrzczonego 1761 r. w Kossowie, dziedzica na Maleszewie Nowej Wsi, legitymującego się w Galicyi Zachodniej 1808 r.

Mateusz, syn Adama Kraczek, nabył 1809 r. części Maleszewy Starej od Piotra, syna Macieja Maleszewskiego; po Mateuszu Kraczek z żony Heleny Klepackiej synowie, Andrzej 1783 r. i Jan 1789 r. ochrzczeni w Rossowie, legitymujący się w Galicyi Zachodniej 1809 r. 

Po Kazimierzu, subdelegacie grodzkim mielnickim 1699 roku, syn Paweł miał syna Kazimierza, a ten syna Kacpra, po którym synowie: 1) Jan, tego z Maryanny Ryttel synowie: Walenty 1854 r., Franciszek 1860 r., i Tomasz 1862 r. wylegitymowani w Królestwie; 2) Wojciech-Ignacy, żonaty z Ewą Grzymała pozostawił synów, Stanisława 1854 r. iJózefa 1861 roku wylegitymowanych w Królestwie. 

Byli na Litwie. Ignacy poseł i elektor 1764 r., podczaszy brzeskolitewski 1793 r. Marcin, krajczy brzesko-litewski 1793 r. Maciej, syn Kazimierza, Tomasz z synami, Józefem i Wiktorem i Antoni, synowie Kacpra, wylegitymowani w Cesarstwie 1836 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. 

Leon, łowczy brzesko-litewski, otrzymał 1775 r. na lat 50 starostwo zadejkańskie, na Litwie; podstoli brzesko-litewski 1791 roku, zaślubił Zofię Orłowską i z niej miał synów: Feliksa-Antoniego 1786 r., Józefa-Wojciecha 1790 r. i Aleksandra-Gabryela 1793 r. ochrzczonych u św. Jana w Warszawie, wylegitymowanych 1804 r. w Galicyi z herbem Gryf; po FełiksieAntonim z Tekli Zielińskiej synowie: Leon 1843 r., Feliks i Konstanty 1844 r. wylegitymowali się w Królestwie z herbem Godziemba (Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Sigil., Akta po-Galicyjskie, Quaterniones). 

MALESZEWSKI v. MALESZOWSKI h. GRYF. Licznie rozrodzeni na Podlasiu, a nazwisko wzięli od wsi Maleszewa, która przy działach otrzymała nazwy Maleszewa Stara i Maleszewa Nowa. Tomasz, dziedzic na Maleszowie i wsi Kutaski 1715 r„ miał syna Wojciecha, który w 1719 roku nabył części Maleszewy Nowej i zostawił dwóch synów, Fabiana, zwianego Miziołek, i Walentego, po którym z Maryanny Dąbrowskiej synowie: Józef, dziedzic wsi Przegrownicy (?), w pow. sieradzkim, i Marcin, pisarz sądowy w Sieradzu, wylegitymowani w Królestwie 1840 r. 

Fabian Miziołek, dziedzic Maleszewy Nowej, nabył 1756 r. części tych dóbr, i z żony Joanny Pogorzelskiej pozostawił synów, Piotra, ochrzczonego 1765 roku w Rossowie, i Wincentego, wylegitymowanego w Królestwie 1840 roku. 

Jakób, syn Łukasza i Heleny Maleszewskiej, ustąpił 1717 r. części Maleszewy Starej Marcinowi, synowi Jakóba; po Marcinie z żony Doroty N. syn Mateusz Miziołek, ochrzczony 1730 roku w Rossowie, legitymował się 1803 r. w Galicyi Zachodniej. 

Po Wojciechu, zwanym Mizioł, syn Fabian, dziedzic części Maleszewy Starej, miał synów: Andrzeja, Dyonizego, Kazimierza i Mateusza, który w 1785 roku ustąpił swe części Maleszewy Starej braciom swoim i wszyscy bracia legitymowali się w Galicyi Zachodniej 1804 r.

Krzysztof, syn Pawła, zastawił 1698 r. w grodzie liwskim części Maleszewy Starej bratu rodzonemu Bartłomiejowi; po Bartłomieju syn Jakób, zwany Kleszcz, zapisał w 1763 r. w grodzie nurskim posag żonie swej Bogumile, córce Macieja Katyńskiego. Jakóbz drugiej żony Maryanny miał syna Wawrzyńca, ochrzczonego 1779 roku w Rossowie, wylegitymowanego w Galicyi 1804 r. 

Jan, syn Macieja, sprzedał 1714 r. części Maleszewy Nowej w grodzie liwskim Adamowi i Maciejowi, synom Władysława Kłysz; po Adamie syn Walenty nabył 1770 r. części Maleszewy Nowej, i z żony Maryanny Zawadzkiej pozostawił synów: Jakóba 1756 r., Antoniego 1770 r. i Filipa 1773 r. ochrzczonych w Rossowie, legitymujących się 1803 r. w Galicyi. 

Mikołaj i Walenty, zwani Kłyszowie, synowie Michała, nabyli 1788 i 1789 r. części Maleszewy Nowej i Starej i legitymowali się w Galicyi 1803 r.; Michał był synem Tomasza, a Tomasz synem Walentego. 

Paweł Pawelczyk, syn Mateusza, nabył 1757 r. w grodzie liwskim części wsi Trzcieniec Wielki i Brody i z żony Maryanny miał syna Stefana, ochrzczonego 1776 roku w Rossowie, wylegitymowanego w Galicyi 1804 roku. Stefan Płaszczyk, syn Marcina, miał synów: Macieja, Jana i Szymona. Maciej nabył 1753 roku części Maleszewy Starej i z żony Maryanny Lipka pozostawił synów: Sylwestra 1752 r., Mikołaja i Franciszka 1766 r., ochrzczonych w Rossowie. Jan ustąpił 1769 r. w grodzie nurskim części Maleszewy synowi swemu Wawrzyńcowi, po którym z Cecylii Rytel synowie, Antoni 1779 r., Ambroży 1786 r. ochrzczeni w Rossowie. Szymon, ostatni syn Stefana, ustąpił 1776 roku części Maleszewy Starej synowi swemu Adryanowi, który z żony Konstancy! N. miał syna Mateusza, ochrzczonego 1783 r. w Prostyni. Sylwester, Mikołaj, Antoni, Ambrożyi Mateusz wylegitymowani w Galicyi 1804 r. 

Stanisław, syn Grzegorza Płaszczyk, ustąpił 1704 r. części Maleszewy Nowej Tomaszowi, synowi Walentego Maleszewskiego. Kazimierz, syn Pawła Płaszczyk, nabył 1779 r. części Maleszewy Starej, i z żony Agnieszki pozostawił synów: Sylwestra-Gaspra 1764 r., Franciszka 1771. r., Macieja 1774 r. i Piotra 1779 r. ochrzczonych w Rossowie, legitymujących się 1803 roku w Galicyi. 

Jan Płaszczyk, syn Walentego, nabył 1777 r. w grodzie drohickim części Maleszewy Starej i Nowej, i z żony Joanny Wyszomirskiej pozostawił synów, Grzegorza 1778 r. i Andrzeja 1783 r. ochrzczonych w Rossowie, legitymujących się 1803 r. w Galicyi. Z tej linii Andrzej, syn Fabiana Płaszczyk, wylegitymowany w Galicyi 1803 r. 

Wojciech, syn Stanisława, z żony Doroty miał synów, Józefa Tarasek i Marcina, po którym z Zofii N. córka Barbara za Walentym Kocem. 

Józef Tarasek, dziedzic na Maleszewie, miał trzy żony: Katarzynę Kłysównę, z niej synowie, Walenty 1750 r., Wojciech 1757 r., Marcyannę Dąbrowską, z tej syn Maciej 1764 r., i Agnieszkę Skiwską, z której synowie, Krzysztof 1778 r. i Wincenty 1784 r. ochrzczeni w Kossowie i wszyscy legitymujący się 1808 r. w Galicyi. Oprócz powyższych synów miał Józef jeszcze syna Jana, proboszcza zambrowskiego 1790 r. 

Wojciech, syn Stanisława Tarasek, prowadził 1741 r. w grodzie drohickim sprawę z Grądzkim, i pozostawił dwóch synów, Józefa i Marcina którzy nabyli 1747 r. części Maleszewy Nowej i Starej od Tomasza Mizioł Maleszewskiego; po Marcinie z Barbary Dekudowskiej synowie: Paweł żonaty z Franciszką Ratyńską 1787 r., Maciej 1765 r., Wacław 1772 r. i Piotr 1774 r. ochrzczeni w Kossowie, a wszyscy legitymowali się w Galicyi 1803 r. Walenty nabył 1716 roku w grodzie nurskim części wsi RyteleWszołki; jego syn Kazimierz miał synów, Adama i Jakóba; po Adamie, który w 1754 r. ustąpił części wsi Rytele-Wszołki bratu Jakóbowi, syn Ignacy legitymował się w Galicyi 1808 r. 

Jakób, dziedzic na Rytelach - Wszołkach, miał dwie żony, Ewę, z niej syn Walenty ochrzczony 1748 r. w par. Zaremby, i Teklę Petkowską, z której synowie, Jan 1768 r. i Andrzej 1771 r. ochrzczeni w Kossowie, a wszyscy legitymowali się w Galicyi 1803 r. 

Wojciech, syn Wojciecha, nabył 1737 roku części wsi Pogorzel od Kazimierza, syna Macieja Maleszewskiego; po Wojciechu syn Walenty nabył 1781 r. części wsi Kuczaby i z żony Maryanny Nowosielskiej pozostawił trzech synów: Pawła 1776 r., Józefa 1778 r. i Macieja 1783 roku ochrzczonych w Sterdyni, legitymujących się 1808 r. w Galicyi. 

Stanisław, syn Grzegorza, z pow. drohickiego, zastawił 1701 roku części Maleszewy Nowej Pawłowi, synowi Jakóba Maleszewskiego. Tomasz i Paweł, synowie Jakóba, nabyli 1754 r. części Maleszewy Nowej. 

Krystyna sprzedała 1759 r. część swą Maleszewy Nowej i Starej po dziadku Adryanie Kruczek Józefowi, Jakóbowi i Szymonowi, synom Mateusza Maleszewskiego Kruczek. 

Jan, syn Szymona i Agnieszki Dziewulskiej, 1775 r„ a Konstanty, syn powyższych, 1787 r. ochrzczeni w Kossowie, legitymujący się 1803 r. 

Fabian, syn Jana, nabył 1771 r. części wsi Żochy od Józefa Stelągowskiego; Wincenty, syn Fabiana, nabył 1786 r. łan gruntu we wsi Żochy i legitymował się 1803 r. 

Józef, syn Pawła, ustąpił 1780 r. części Maleszewy Nowej i Starej synowi swemu Józefowi, legitymującemu się 1803 r. 

Marcin, syn Jakóba, kupił 1715 roku części Maleszewy Starej od Jacka, syna Tomasza Maleszewskiego; po Marcinie z żony Katarzyny Zawadzkiej syn Marcin, ochrzczony 1743 roku w Kossowie, legitymował się w Galicyi 1808 r. 

Szymon Pełzak zaślubił Eleonorę Bujalską i z niej pozostawił syna Rocha, ochrzczonego 1770 r. w Kossowie, który legitymował się w Galicyi 1803 r. (Akta po-Galicyjskie, Quaterniones). 

MALESZEWSKI h. ŚLEPOWRON v. WAWRZĘTA. Mateusz i Tomasz naganieni w szlachectwie przez Marka i Kazimierza, braci Maleszewskich, oraz Władysława, syna Wojciecha Kłysz Maleszewskiego, oczyścili się z zarzutu 1690 r. na sejmiku electionis szlachty wojew. podlaskiego, składając następujące dowody. 

Jan, syn Bartłomieja, z Maleszewy Nowej, sprzedał 1613 r. w grodzie drohickim części tej wsi, zwaną Kłysowska, Maciejowi, Janowi, Marcinowi i Walentemu Kraczek Maleszewskim; po Macieju zostało dwóch synów, Jan i Andrzej, który w 1668 r. ustąpił części Maleszewy Stanisławowi, synowi Walentego Maleszewskiego, i pozostawił syna Piotra, po którym był syn Paweł. 

Stanisław, syn powyższego Walentego Kraczek, dziedzic na Maleszowie 1668 r., miał, syna Walentego, po którym pozostało dwóch synów, Mateusz i Tomasz, którzy wyprowadzili swoje szlachectwo. 

Jacek, Fabian, Jan i Łukasz naganieni w szlachectwie 1706 r. przez Władysława Kossowskiego, złożyli w grodzie drohickim dokumenty, stwierdzające ich pochodzenie i dowiedli, że przodkiem ich był Stanisław Prochera, który miał syna Krzysztofa, dziedzica na Maleszewie Starej, który w 1572 r. w grodzie drohickim sprzedał części tych dóbr Janowi Prószyńskiemu, plebanowń prostyńskiemu i pozostawił syna Jana. 

Jan, syn powyższego Jana, dziedzic na Maleszewie Starej 1626 r., żonaty z Dorotą Maleszewską, miał dwóch synów, Tomasza i Walentego Procherów 1679 r. i z nich Tomasz był ojcem legitymujących się (Wyr. Tryb. Lubek). 

Powyższe legitymacye, stwierdzone przysięgami świadków, że wywodzący się są szlachtą herbu Ślepowron v. Waiorzęta, dowodzą, że Maleszewscy zamieszkali na Podlasiu i piszący się z Maleszewy Starej i Nowej, są herbu Ślepowron i że ich potomkowie, legitymując się w Galicyi i Królestwie, przez nieświadomość, lub złe dawne pieczątki herbowe mylnie podawali przynależność do herbów Godziemba i Gryf. 

MALESZKOWICZ. Marcin otrzymał 1524 r. przywilej na pięć pustek w pow. Słonimskim (Metr. Litew.). 

MALETA. Józef z wojew. ruskiem podpisał elekcyę 1733 r. (V. Leg.). 

MALEWICZ h. MALEWICZ. Herb - łabędź w prawo, nad nim półksiężyc rogami wgórę, nad którym pół gwiazdy. Jan i Antoni, synowie Bohdana, wnukowie Jerzego, Ormianie i szlachta Wołoska, nabywszy majątek Chlebiczyn Dolny, w cyrkule kołomyjskim, otrzymali indygenat galicyjski 1816 r. 

MALEWICZ h. SZELIGA. Na Litwie. Gabryel i Jan 1669 r. z wojew. wileńskiem, a 1674 r. z pow. oszmiańskim podpisali elekcye. Konstanty, syn Pawła, stanowy prystaw w pow\ dubieńskim 1845 r. Aleksander, syn Łukasza, urzędnik w gub. witebskiej 1849 r. Jan, syn Józefa, kasyer pow. wołkowyskiego 1865 r.

Stanisław, Zygmunt i Edward, synowie Wincentego, Adolf, syn Kazimierza, Nikodem i Julian, synowie Bartłomieja, Wincenty i Stanisław, synowie Józefa, Piotr, syn Ludwika, Stanisław i Antoni, synowie Józefa, 1857 i., Apolinary, syn Antoniego, Władysław i Bolesław, synowie Mikołaja, w 1861 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

MALEWICZ. Józef i Tomasz z uwagi na zasługi zaświadczone przez Komisyę edukacyjną przywróceni 1790 r. do prerogatyw szlacheckich, utraconych przez ich antecesorów (Vol. Leg). 

MALEWSKI h. JASTRZĘBIEC. Biotą przydomek Bolesta i wywodzą się od tej starej mazowieckiej rodziny; nazwisko wzięli od swego dziedzictwa, wsi Malewa, w ziemi wyszogrodzkiej. Aleksy i Piotr zamieszczeni w przywileju danym Jastrzębczykom w 1408 r. od książąt Mazowieckich. Borzym żonaty z Anną Koziebrodzką 1600 r. Jan, elektor 1632 r. z wojew. płockiego. Marcin, syn Jana, dziedzic na Malewie i Koziebrodach 1639 r. Jan, sekretarz królewski, podpisał elekcyę 1648 roku z wojew. płockiem. Dwóch Janów i Marcin z wojew. płockiego i Krzysztof z ziemi wyszogrodzkiej elektorowie 1669 r. Marcin żonaty z Jadwigą Koziebrodzką 1687 roku. Maryanna, żona Stefana i Ewa, żona Wojciecha Koziebrodzkich 1690 roku. Peresa za Mojciechem Leskim 1695 roku. Jan i Wawrzyniec z ziemią dobrzyńską i Szymon z ziemią ciechanowską podpisali elekcyę 1697 r. 

Walenty i Piotr, synowie Stefana, 1715 roku. Marcin, syn Adama, chorąży płocki 1730 r. Kunegunda za Adamem Koziebrodzkim" podwojewodzym płockim 1735 r. Aleksy, syn Jakóba, 1737 roku. Antoni, burgrabia grodzki płocki 1741 r. Bonawentura, dziedzic wsi Lubieski, regent grodzki mielnicki 1741 r. Antoni, Bernard, Kazimierz i Łukasz, regent grodzki płocki, elektorowie 1764 r. z wojew. płockiego. Seweryn, poseł 1764 r. z ziemi wyszogrodzkiej, skarbnik 1765 r., wojski 1783 r. wyszogrodzki, miał syna Wiktora. 

Bartłomiej, dziedzic Oszczowa, członek Stanów galicyjskich, syn Adama i Antoniny Lasockiej, wnuk Karola i Maryanny Jarzynianki, prawnuk Adama i Ludwiki Gołockiej, praprawnuk Jana i Teresy Leskiej, syna Stanisława, legitymował się wsądzie ziemskim lwowskim 1782 roku; był starostą dymitrowskim, a 1781 r. nabył Oszczów od krewnych swych Trembińskich. Syn jego z pierwszej, nie podanej w aktach, żony, Franciszek, czynny 1799 r. przy podziale majątku Radeckich; wdowa po Bartłomieju (widocznie druga jego żona, bo występująca dopiero 1795 roku) Wiktorya Korybut-Daszkiewiczówna, szambelanówna dworu polskiego, była 2v. za Kazimierzem Zbrożkiem, z niej syn Justynian-Ignacy-Julian zostawił z Polikseny z Rudkowskich syna Artura-Augusta, notaryusza w Stryju, wylegitymowanego w galicyjskim Wydziale krajowym 1842 r. 

Karol-Tomasz, syn Jana, właściciela realności w Bełzie, zmarłego 1835 r., i Anastazyi Gofrykowskiej, utracił szlachectwo 1844 r. wskutek wyroku lwowskiego Sądu kryminalnego (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Maryanna za Janem-Adamem Balińskim 1840 r. Marya za Edwardem Lisowskim 1860 r. Wojciech, asesor sądowy w Łęczycy, i Ksawery, podleśny rządowy w Bodzentynie 1865 r. 

Po Adamie, dziedzicu Niedróżai części na Malewie, w ziemi wyszogrodzkiej 1725 roku, synowie: Karol, Józef i Marcin; z nich Karol miał synów: 1) Kazimierza, tego z Maryanny Koskowskiej synowie, Gabryel, dziedzic wsi Kraszewo-Falki, w pow. mławskim, i Ferdynand wylegitymowani 1839 r.; 2) Antoniego, po którym syn Franciszek z Urszuli Różyckiej pozostawił synów: Antoniego, Cypryana iJózefa, wylegitymowanych w Królestwie 1839 r. 

Po Sebastyanie, w 1752 r. dziedzicu wsi Zagrobki (Akta Łęczyckie) synowie: 1) Bernard, żonaty z Antoniną Sztembartówną, miał syna Ignacego, pisarza solnego w Tykocinie, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r. z synem Apolinarym; 2) Sebastyan, po którym syn Aleksy z Franciszki Rusinowskiej pozostawił synów, Hilarego i Macieja, wylegitymowanych w Królestwie 1839 r. Z tej linii Władysław, syn Józefa i Leokadyi Wyszkowskiej, wylegitymowany w Królestwie 1859 r. 

Niektórzy członkowie tej rodziny już w początkach XVII stolecia przesiedlili się na Litwę. Andrzej z wojew. wileńskiem 1632 r., a StanisławJan z wojew. brzesko-litewskiem 1697 r. podpisali elekcye. 

Szymon, doktór filozofii, rektor Uniwersytetu wileńskiego, zm. 1832 r., autor; jego syn Franciszek, tajny radca rosyjski 1865 r. Romuald, syn Józefa, urzędnik w Chocimie, i Maciej, syn Józefa, 1855 r. Andrzej, syn Konstantego, pułkownik gwardyi rosyjskiej 1865 r. 

Antoni, syn Jakóba, z synami: Aleksandrem, Mieczysławem, Franciszkiem i Albinem 1835 roku; Józef, syn Antoniego, z synami, Michałem i Maciejem, oraz Wawrzyniec, syn Antoniego, z synem Izydorem w 1859 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. Ludwik, syn Kazimierza, z synami: Andrzejem, Antonim i Kazimierzem, Piotr, syn Kazimierza, z synami, Piotrem i Konstantym, Wincenty i Józef, synowie Kazimierza, 1859 r.; 

Ludwik, syn Kazimierza, z synami: Andrzejem, Antonim i Kazimierzem, oraz Piotr, Wincenty i Józef, synowie Kazimierza, Karol, Paweł, Wincenty i Feliks, synowie Mikołaja, w 1859 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. 

MALEWSKI h. ŚLEPOWRON. Niektórzy z Malewskich, herbu Jastrzębiec, wzięli herb Ślepowron. Jan, syn Antoniego, burmistrz m. Staszowa, z synami: Czesławem, Aloizym, Konradem, Antonim i Marcelim wylegitymowani w Królestwie 1852 roku. Antoni, syn Marcina, burmistrz wm. Tarłowie, z Teofili Konarskiej miał synów, Antoniego i Salezego wylegitymowanych w Królestwie 1853 roku. Ignacy, Henryk i Karol, synowie Antoniego i Antoniny Janiszewskiej, wnukowie Marcina, wylegitymowani w Królestwie 1854 r. 

MALICKI h. JUNOSZA. Senator w rodzinie, Jozef, kasztelan sanocki 1765 r., ustąpił 1780 r. 

Gniazdem tej rodziny wieś Malice, w pow. sandomierskim; jedna jej linia już w początkach XV stolecia osiedliła się na Rusi Czerwonej, a w XVIII wieku znaczne majątki posiadała w ziemi sanockiej. Jakób, wojski lwowski 1436 r. Maciej, dworzanin królewski 1548 r. Anna, żona Mikołaja Lendzkiego, wojskiego lubelskiego 1560 r. Barbara, żona Andrzeja Lasockiego, sędziego ziemskiego lubelskiego 1570 r. Wojciech, mąż rycerski 1580 r. Andrzej, poseł na sejm 1573 roku, sędzia kapturowy sandomierski 1587 roku, podstarosta sandomierski 1593 roku, podpisał ugodę będzińską, 1589 roku. 

Piotr otrzymał 1570 r. wójtostwo we wsi Piskorzewice; jego syn Stanisław otrzymał 1578 r. wieś Rzuchow i w 1582 r. był pisarzem ziemskim sandomierskim, i z niewiadomej nam żony pozostawił synów: Jana, Marka, elektora 1632 roku z wojew. sandomierskiego, Michała i Mikołaja, i z nich Jan pozostawił synów, Stanisława, żonatego z Jadwigą Wietrzychowską i Stefana, dziedzica Malic i Szarzykowa, po którym syn Zygmunt 1640 roku. Mikołaj, dziedzic na Malicach 1620 r., żonaty z Zofią Komorowską, miał syna Stanisława, który w 1627 r. nabył Przędzel, Racławice i Woliną Stróżę od stryja swego Marka. 

Mikołaj, syn Andrzeja, 1602 r. Łukasz i Jan, synowie Wojciecha, 1619 r. Elżbieta, żona Jana Chełmskiego, łowczego krakowskiego 1631 r. Krzysztof 1632 r., a Jan 1632 i 1648 r. podpisali elekcye z wojew. Sandomierskiem; po Krzysztofie synowie, Jan i Mikołaj 1640 roku. 

Waleryan, syn Wojciecha, 1646 r. Samuel, archidyakon i pleban przemyślski 1649 roku. Aleksander z wojew. krakowskiem, Jan i Marcin z Malic 1669 r. i Mikołaj na Malicach 1674 r. z wojew. Sandomierskiem podpisali elekcye. 

Po Wojciechu-Franciszku syn Jan miał synów, Marcina i Stanisława 1690 r. Jan, regent grodzki 1683 r., następnie pisarz grodzki przemyślski 1689 r., żonaty z Katarzyną Gołuchowską, łowczanką bracławską, 2v. za Jerzym Sędzimirem, stolnikiem owruckim, miał córkę Apolonię. Wojciech z Malic, dziedzic dóbr Zbigniewice 1688 r. Krzysztof i Wojciech, elektorowie 1697 r. z wojew. sandomierskiego. 

Kazimierz, burgrabia łucki 1701 r. Krzysztof na Malicach 1704 r., żonaty z Elżbietą, córką Andrzeja Różyckiego, stolnika żytomierskiego. Stanisław, łowczy bracławski 1714 r., brat rodzony Jana, pisarza przemyślskiego. Andrzej, syn Krzysztofa, 1720 r. Józefa, żona Józefa Doliniańskiego, cześnika żydaczowskiego 1720 roku. Samuel z Malic, miecznik bracławski, wdowa po nim Zuzanna-Teofila, córka Władysława Żeleńskiego i Zofii Rupniewskiej, 2v. za Pawłem Młodeckim, podczaszym inflanckim 1731 r. Antonimi Józef, elektorowie 1733 r. wojew. ruskiego. 

Antoni z Malic, stolnik ciechanowski 1723 r., zaślubił Zofię Gumowską, miecznikównę dobrzyńską, i z niej pozostawił syna Józefa, dziedzica na Żohatynie. 

Józef, syn stolnika Antoniego, dziedzic dóbr Uherce, Rudeńki, Glinne i inne, mąż zacny i wielkiej pobożności, pisarz grodzki 1743 r., stolnik 1759 r., chorąży 1762 r. sanocki, elektor 1764r. z wojew. ruskiego, podkomorzy 1765 r., a kasztelan sanocki 1765 r., kawaler orderu św. Stanisława, ustąpił z godności kasztelańskiej 1780 r., i z żony Katarzyny Pełka zostawił córkę jedynaczkę za Pruszkowskim. Jan na Malicach, pułkownik wojsk koronnych 1780 roku, ożeniony z Elżbietą Suchodolską, komisarz cywilno-wojskowy. obrany 1792 r. kandydatem na sęstwo ziemskie sandomierskie, wylegitymowany w Galicyi 1804 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Ks. Gr. Nowokorczyńskie, Sigil., Kanck, Quaterniones). 

Tomasz, subdelegat grodzki łucki, żonaty z Katarzyną z Proskurów, dzierżawił od 1756 r. klucz Stawki od Wąsowiczów. Józef, cześnik owrucki, zmarł w Pachówce 1780 roku, zostawił z Wiktoryi z Leszczyńskich, 2v. Janowej Kormańskiej: Franciszkę od 1805 r. za Karłowskim, Zofię, Stanisława, Ignacego i Romualda, których matka wylegitymowała 1782 r. wsądzie ziemskim lwowskim bez podania powyższej procedencyi. 

Ks. Jan, grecko-katolicki paroch w Humniskach, i ks. Józef, również paroch w Bołożynowie, bracia rodzeni, zmarli obaj 1820 r. Ks. Jan zostawił z Maryanny z Prokopowiczów: Maryannę Markiewiczową w Nakwaszy, Praksedę od 1822 r. za Józefem Brzezickim, Katarzynę, Barbarę, Teodozyę, Andrzeja, Prokopa i ks. Jana, 1831 roku parocha w Sokołówce i dziekana oleskiego; zaś ks. Józef z Anny z Bilskich miał: Maryannę Cichulską, Ewę, Helenę, ks. Joachima, proboszcza w Łopusznie, w żytomierskiem, Antoniego, Piotra i ks. Łukasza, parocha w Piratynie, żonatego z Serafmą Żukowską, córką ks. Michała z Tartakowa (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Antoni,"syn Wojciecha, 1802 r. Michał, Jan i Aleksander, synowie Pawła, Teodor i Jan, synowie Aleksandra, 1816 r., oraz Zacharyasz, syn Jana, 1817 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. 

Byli i na Litwie. Jan-Stanisław, horodniczy radomski 1650 r. (Arch. Dubr.) Jan i Krzysztof z wojew. trockiem 1669 r. Krzysztof 1674 r. z pow. kowieńskim, Franciszek 1697 r. z wojew. trockiem iJózef 1733 r. z wojew. brzeskiem podpisali elekcye. Tomasz, łowczy parnawski, z żony Katarzyny Proskura-Suszczańskiej miał córkę Salomeę za Gabryelem Knollem, dziedzicem Żerebki, na Wołyniu 1780 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej: Justyn, syn Józefa, z synami, Aleksandrem i Michałem 1851 r., a do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej potomstwo: Józefa, Michała, Jana, Feliksa i Ignacego, synów Michała, wnuków Ignacego, prawnuków Adama, 1837 r. i potomstwo Józefa i Adama, synów Jakóba, wnuków Jana, prawnuków Andrzeja, 1854 r. 

MALICKI h. NAŁĘCZ (Wittyg). Erazm, podkomorzy sandomierski 1568 r. (Ks. poborowe). 

MALICKI h. ODROWĄŻ. Piszą się z Malic, w pow. kcyńskim. Jan 1553 r. Stanisław, dworzanin królewski 1577 r. (Ks. poborowe). Aleksander, posesor wsi Kawęciny 1649 r., naganiony w szlachectwie przez Łukasza Kochańskiego, sędziego grodzkiego krakowskiego, udowodnił w Szrodzie świadkami, że jest dawnym szlachcicem, a nie nowym i że rodzina jego używa herbu Odrowąż. Powyższy akt wniesiony do Trybunału piotrkowskiego 1650 r. Jan-Kazimierz, proboszcz przedecki i symanowski, podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. brzesko-kujawskiem, a następnie był kanonikiem kruszwickim i plebanem polanowskim 1695 r. 

de MALIGNI. Konty w nagrodę zasług rycerskich przypuszczony 1685 r. na sejmie do prerogatyw stanu szlacheckiego polskiego (Vol. Leg.). 

MALIGNOWSKI. Zbigniew z Nieczatowa, w pińskiem, wniósł 1582 r. protest w swej sprawie. Klimund prosił 1582 r. sądo dodanie mu woźnego (Wyr. Tryb. Lubel.). MALIJEWSKI h. MORA. Józef, syn Antoniego, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1804 r. 

MALIKBASZA. Morskucz, Osan i Sejno, Tatarzy 1500 r. Jan, bojar czerkaski 1546 r. (Metr. Lit.). 

MALIKBASZYC h. WŁASNEGO. Herb - na tarczy klucz, nad tarczą lilia. 

Mortuza, kniaź tatarski, ziemianin nowogrodzki 1544 r. (Wittyg). Uscin, dworzanin królewski 1550 r. (Metr. Litew.). 

MALIKOWSKI h. SAS. Daniel z wojew. ruskiem podpisał elekcyę 1697 r. Daniel, posesor wsi Witwica-Rostoczki, pozwany 1726 r. o posiadanie tych dóbr (Zap. Tryb. Lubel.). Konstancya, żona Stanisława Janiszewskiego 1750 r. Michał, syn Stanisława i Teresy Lewkowskiej, wnuk Jana i Teodory Witwickiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. 

MALINA h. PORAJ. Piszą się z Gorzkowa. Franciszek-Mikołaj, Feliks i Tadeusz, synowie Michała-Dominika i Ewy z Stankiewiczów, a prawnukowie (sic!) Dominika z Gorzkowa, legitymowali się 1782 r. w sądzie ziemskim lwowskim. 

Ten Michał wraz z żoną Ewą pozwali 1777 r. w grodzie lwowskim Zawadzkiego o spadek po Annie z Zawadzkich Wilczkowskiej. Michał posiadał część Rokitna i oprócz wspomnianych trzech synów miał jeszcze syna Michała, komornika sądowego cyrkułu lwowskiego, i córki, Joannę lv. Antoniową Kobylińską, 2v. Zdzitowiecką i Teresę lv. Andrzejową Świrską, 2v. Syrokomską, a 3v. Steczkiewiczową. 

Feliks umarł w Rokitnie 1830 r., zostawiając z Ewy z Lewickich córki: Maryę Pawłową Strus-Łozińską, Katarzynę Diillową v. Dylową, Ludwikę zaks. Janem Kwaśnickim, Franciszkę, i synów: Stefana, Macieja, Wincentego i Filipa, pozostających pod opieką Feliksa Wronowskiego. Z nich Stefan, ochrzczony 1808 r. w Rzęźnie Polskiej, zostawił z Katarzyny z Żerebeckich: Michała ur. 1848 r. w Rzęźnie Polskiej, później podoficera austryjackich ułanów, zaś Filip, ochrzczony w Rzęźnie Polskiej 1816 roku, żonaty z Leokadyą z Oleksiewiczów zostawił syna Tadeusza-Feliksa-Albina, ur. 1856 r. w Przeworsku, żonatego z Maryą z Tarnawieckich, z której syn Jerzy-Mieczysław ur. 1888 r. w Zabłotowie. 

Tadeusz, dziedzic na części Korońszczyzna w Rokitnie, najmłodszy z braci wylegitymowanych 1782 r., umarł 1820 r., zostawiając z Reginy Bednarskiej dwóch nieślubnych synów, Michała i Józefa, toteż spadek po nim przyznał lwowski sąd szlachecki 1822 r. bratu jego Feliksowi i siostrom Joannie Kobylińskiej i Teresie Steczkiewiczowej (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

MALINKOWSKI h. SAS ODMIENNY. Odmiana herbu - nad koroną dwa hełmy i dwa pawie ogony, przeszyte strzałami, żeleźcami do środka zwróconemi. 

Marcin, syn Kazimierza, zostawił z Anny z Winnickich synów: Michała, Jana i Kazimierza, podczaszego wendeńskiego, posiadacza Warważyniec, żonatego z Magdaleną z Kwiatkowskich, córką Józefa-Benedykta i Teresy z Olszewskich, z której syn Jan-Andrzej-Faustyn, ochrzczony 1775 roku w Tłustem, oficer wojsk austryjackich, ożenił się w Eperies 1826 r. z Magdaleną Villetz, z której syn Ludwik-August-Jan-Michał, austryjacki starszy radca finansowy, otrzymał od cesarza Franciszka Józefa i w 1861 r. zatwierdzenie staropolskiego szlachectwa z odmianą w herbie i zostawił z Justyny Bonet synów, Wiktora-Augusta i Augusta-Teodora-Karola, urodzonych w Preszburgu, a wylegitymowanych 1862 r. w galicyjskim Wydziale krajowym (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie).

MALINOWICZ. Sebastyan, kanonik krakowski, archidyakon zawichostski 1705 r. 

MALINOWSKI h. ABDANK. Piotr, podstoli latyczowski 1756 r. Tomasz, skarbnik 1767 r., wojski 1774 r. latyczowski (Kancl.), z żony Petroneli Pokutyńskiej miał synów: Franciszka, Kajetana, Jana, Dominika i Jakóba, dziedzicówdóbr Dzielnicze, Jachimowicze, Bakłaje, Baczuliniec i Czabany 1781 r. (Wyr. i Zap. Tryb. Lubek).

MALINOWSKI h. POBÓG. Piszą się z Kalnicy, swego majątku w wojew. podlaskiem; licznie rozrodzona i w większej części zagrodowa szlachta. Stanisław, podsędek bielski 1507 r. Jerzy, podsędek bielski 1533 r.; jego syn Jerzy, dziedzic wsi Kalnicy, złożył przysięgę wierności Koronie polskiej 1569 r. po przyłączeniu Podlasia do Polski, i z niewiadomej żony pozostawił synów: Jana, Jerzego, Kacpra i Mikołaja. 

Jerzy, dziedzic na Kalnicy-Malinowie 1593 r., miał dwóch synów, Baltazara i Seweryna, elektora 1632 r. z wojew. podlaskiego, po którym dwóch synów, Marcin i Stefan; Marcin, dziedzic na Kalnicy-Malinowie 1682 r., z żony Anny Kanigowskiej pozostawił córki, Katarzynę i Zofię. 

Baltazar, starszy syn Jerzego, posesor Jarząbka, komornik ziemski pilzneński 1619 r., miał synów, Jana, po którym syn Franciszek, i Stanisława, elektora z wojew. sandomierskiego 1674 r., podwojewodzego sandomierskiego 1692 r., po którym z Ewy z Dymitrowa Dymitrowskiej synowie, Wojciech i Kazimierz, dziedzice na Kalnicy-Malinowie. 

Kazimierz, porucznik dragonów 1661 r., elektor 1674 r. z wojew. sandomierskiego, skarbnik drohicki 1680 r., nabył 1681 r. części dóbr MalinowaKalnicy; sędzia grodzki i podstarosta radomski 1682 r., nabył tegoż roku części Obręczny i Podlodowa; łowczy drohicki 1684 r., zaślubił Helenę z Przyłęku Przyłęcką, córkę Heronima, i z niej pozostawił syna Pawła 1735 roku. 

Wojciech, starszy syn Stanisława, podwojewodzego sandomierskiego, dziedzic na Kalnicy-Malinowie, z żony Katarzyny Chrzonowskiej miał synów, Floryana, dziedzica na Malinowie-Kalnicy, skarbnika bracławskiego 1724 r., po którym synowie, Jan i Mikołaj, i Pawła. 

Paweł, dziedzic na Kalnicy 1724 r., miał syna Szymona, skarbnika podlaskiego, po którym dwóch synów, Jan i Jakób, z których Jan z MalinowaKalnicy, Diabył 1777 r. części dóbr Niekisiałki, Zolczyce i Dzierzązna, w pow. sandomierskim, i z żony Maryanny (Krystyny) Dąbrowskiej pozostawił syna Karola, ochrzczonego 1754 roku w par. Pniów, po którym z Franciszki Mazaraki syn Józef, dziedzic dóbr Niekisiałka, w pow. opatowskim, wylegitymowany w Królestwie 1838 r. 

Jakób, drugi syn Szymona, skarbnika, miał syna Piotra, którego syn Heronim wylegitymowany w Królestwie 1848 r. Z tej linii Heronim, syn Antoniego, w wojsku rosyjskiem, wylegitymowany w Królestwie 1862 r. 

Józef-Erazm-Benedykt, urodzony w Pęczynach 1784 r., rozwiódłszy się z pierwszą żoną Maryanną z Modeskićh, zaślubił w Mominie 1818 r. Teresę Wysocką, córkę Józefa i Tekli z Gołuchowskich; umarł 1852 r., pochowany w Malicach, i zostawił z Wysockiej córki: Emilię za Wincentym Targowskim, Franciszkę Bańkowską, Teklę Jagnińską, Maryannę, zmarłą panną 1908 r. i synów, Stanisława i Władysława-Grzegorza-Konstantego, urodzonego 1825 r. 

Stanisław, dziedzic Niekisiałki, żonaty z Praksedą z Schutzów, córką Franciszka, pułkownika wojsk napoleońskich i polskich, kawalera Honorowej i krzyża Virtuti Militari, i Anny-Teresy z Koehlerów, właścicieli Woli Rzesińskiej, pod Warszawą, um. 1884 roku, pochowany w Malicach, zostawił z tej żony: Jadwigę za Janem Kowerskim, Jana, dziedzica Przybysławic, po którym z Maryi z Leszczyńskich, córki Maksymiliana i Karoliny z Russockich, syn Karol na Przybysławicach, i Kazimierza, dziedzica Niekisiałki, żonatego z Aleksandrą z Wernerów, z której: Wanda za Łuniewskim, Zofia, Jadwiga, Helena zmarłamłodo, ks. Władysław, Jan, Antoni i Stanisław ożeniony z Maryą Gawrońską, właścicielką Cebra. 

Władysław-Grzegorz-Konstanty, właściciel Kołpytkowa, żonaty z Anielą Schutzówną, siostrą bratowej, zmarły 1889 r. w Chorzelowie, zostawił Annę za Grzegorzem Lipczyńskim, właścicielem Krynic, Zofię i Stefana-PiotraJózefa, urodzonego 1870 r. w Oszczowie, rotmistrza 13 pułku ułanów austryjackich, żonatego z Jadwigą Leszczyńską, córką Aleksandra i Jadwigi Chądzyńskiej, z której: Władysław-Jerzy-Aleksander-Antoni ur. 1902 r. we Lwowie, Jan Baptysta-Baltazar 1904 r. i Ewa-Marya-Aniela 1905 r. urodzeni w Żółkwi. 

Władysław, cześnik czerniechowski, zostawił z Anny z Jeziorkowskich, córki Jana i Zofii Piwównej, syna Józefa-Marcina, wojskiego latyczowskiego, który w grodzie horodelskim zapisał 1700 roku na Zielińczu, Krzywczu i Bielance 5 tys. zł. bratu stryjecznemu Józefowi, synowi Remigiana i Anny Znamirowskiej, a 1706 roku otrzymał od swej matki Gnieliszcze, Żaby i Słobódkę (Akta Grodzkie Kamien.-Podolskie); po Józefie-Marcinie synowie: Jan, Michał i Adam. 

Jan, żonaty z Joanną Szypkowską, miał synów: Jana, Franciszka, Teofila, i Sebastyana, po którym synowie: Józef, Stanisław, Władysław i Grzegorz, wszyscy wylegitymowani w Królestwie 1843 r. 

Michał pozostawił synów, Ignacego, dziedzica dóbr Brzezin, w pow. stanisławowskim, wylegitymowanego w Królestwie 1847 r. z synem Władysławem, podoficerem w wojsku rosyjskiem, i Walentego, po którym z Heleny Dworzyńskiej, synowie: Tomasz, Onufry i Aloizy wylegitymowani w Królestwie 1853 r. z herbem Ślepowron. 

Adam, ostatni syn Józefa-Marcina, miał syna Jana, dziedzica, wsi Jagnackowo, w pow. lipnoskim, wylegitymowanego w Królestwie 1855 r. Z tej linii Konstanty, syn Ignacego i Julianny Żukowskiej, wylegitymowany w Królestwie 1857 r. z herbem Ślepowron. 

Józef, syn Remigiana, zostawił z Teresy Tomaszewskiej, córkę Magdalenę, żonę Michała Sobieszczańskiego, cześnika owruckiego, która obrała 1744 r. braci swych plenipotentami w grodzie kamieniecko-podolskim, i synów: 1) Piotra, procesującego się 1778 r. tak samo, jak i żona jego Maryanna w Trybunale galicyjskim z Lubomirskimi o 8915 rł.; 2) Ignacego, łowczego urzędowskiego, żonatego w 1761 r. z Agnieszką Turkułłówną, lv. Mikołajową Słonecką, wylegitymowanego wsądzie ziemskim lwowskim 1782 r. Z tej żony córka Barbara prowadziła od 1791 r. proces rozwodowy Zmężem Antonim baronem Codeli, radcą gubernialnym galicyjskim i stą rostą w Myślenicach, i zmarła 1796 r. i synowie: Jan, od 1823 r. właściciel Mieczyszczowa, a od 1824 r. członek Stanów galicyjskich i Eliasz-Ignacy, po którym z Joanny z Szwejkowskich: Stanisław, urodzony wUściu 1800 r. żonaty z Anną-Eufrozyną z Galickich, z której Włodzimierz-Eliasz-Józef’ nr. w Horożance 1840 r., wylegitymowany wraz z ojcem 1860 r. w Wydziale Stanów galicyjskich; 3) Tomasza, biorącego herb Abdank, miecznika latyczowskiego, żonatego z Petronelą z Pokutyńskich, którą już jako wdowę pozwał wraz z synami: Franciszkiem, Kajetanem, Dominikiem, Jacentym, Wincentym i Jakóbem, oraz Walentego Malinowskiego, w 1783 r. w grodzie Warszawskim Dulfus o sumy. Z tych Kajetanowi, Dominikowi i Jacentemu dostały się 1782 r. prawem kolokacyi części w Chlebowicach Świrskich, które oni sprzedali później Przedpełskiemu. Dominik, miecznik liwski, dzierżawca części Supronowa, procesował się 1801 r. w ziemstwie winnickiem z Wietrzyńskim otęż dzierżawę. Do tych należy zapewne Łucya, iv. Sokołowska, 2v. Swieżyńska, a 3v. Kajetanowa Izdebska zmarła 1803 r. 

Grzegorz; zamieszkaływ Pilchowiu, w powiecie machnowickim, zostawił z Zofii, córki Jakóba N., synów: Jana ur. 1772 r., Józefa ur. 1777 r., Macieja ur. 1782 r. i Stefana ur. 1785 r. Po Janie z Franciszki Gregorekówny poszli: Władysław ur. 1797 r, Julian ur. 1803 r. i Wincenty ur. 1812 r., a cytowani 1830 r. w aktach Sądu machnowickiego. Z nich Wincenty, żołnierz 1831 r., zaślubił 1834 r. w Galicyi, dokąd się przeniósł, Teofilę z Chmurowiczów, córkę Macieja i Elżbiety z Łaszczów, i z niej miał córkę Zygmuntę i synów, Henryka iWładysława-Januarego, urodzonego 1839 r., po którym z Ludwiki Kamieńskiej, córki Henryka-Dadziboga i Ferdynandy z Chołodeckich córki: Wanda, Helena, Jadwiga, Stanisława, i synowie: Tadeusz, ur. 1864 r.. a zmarły 1887 r., Kazimierz, Stanisław, Władysław, właściciel Kudynowiec po którym z Maryi Pomian-Sokołowskiei tylko córka Klaudya-Marya, i wreszcie Mieczysław, urodzony 1876 r., urzędnik galicyjskiego Towarzystwa Kredytowego ziemskiego we Lwowie, żonaty z Janiną Lubicz-Łozińską, córką Józefa i Kazimiery z Malinowskich, mający syna Kazimierza-Ludwika-Feliksa, urodzonego we Lwowie 1906 r. 

Jan Malinowski, przydomku Wończak, syn Józefa i Anny Nąnowskiej, wnuk Aleksandra i Maryanny z Nowickich, legitymowany bez herbu wsądzie ziemskim przemyślskim 1782 r., należy zapewne również do Pobogów, jak niemniej i Andrzej ur. 1774 r., Jan ur. 1775 r., Teodor ur. 1779 r, Benedykt ur. 1785 r. i Michał ur. 1792 r., synowie ks. Jana greckokatolickiego parocha w Nowosiółce i Anny N., a wnukowie Jana, towarzysza pancernego i Tacyanny N., wylegitymowani w Wydziale Stanów galic. 1809 r. Z nich Jan zostawił Bazylego, który 1840 r. utracił szlachectwo, a Teodor synów: Pawła, Jana i Bazylego, których szlacheckie pochodzenie uznał Wydział Stanów galicyjskich 1844 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Aleksy, dziedzic na Kalnicy-Malinowie, miał synów, Jakóba i Stanisława, dziedziców na Kalnicy-Malinowie 1598 r.; z nich Jakób, podwojewodzy lubelski, pozostawił syna Jana-Michała. z Kalnicy, elektora 1632 r. z wojew. podlaskiego, podwojewodzego lubelskiego 1637 r., po którym córka Anna za Stanisławem Suchcickim i synowie: Aleksander, Józef i Mikołaj, dzidzice na Kalnicy-Malinowie 1678 r. 

Po Marcinie, od 1724 r. dziedzicu dóbr Kalnica, syn Józef miał syna Jana, a ten syna Kazimierza, którego syn Łukasz z Anieli Chmielewskiej pozostawił synów: Wawrzyńca, Łukasza, Aleksandra i Kazimierza, wylegitymowanych w Królestwie 1862 r. Z tej linii Władysław, Łukasz, Bronisław i Julian, synowie Seweryna, wnukowie Antoniego, wylegitymowani w Królestwie 1862 r. 

Andrzej, dziedzic Hruszowa, w drohickiem, miał synów Jana i Stanisława, dziedziców Hruszowa 1620 r.; po Stanisławie syn Krzysztof, elektor 1669 r. z ziemi drohickiej, pozostawił synów: Bartłomieja, Kazimierza, MaciejaJózefa i Stanisława, z których Kazimierz z Maryanny Raczkówny miał synów: Bartłomieja, Jana, Macieja, Pawła i Stanisława, dziedziców na Hruszowie 1701 roku, a Maciej-Józef z Maryanny Jaślikowskiej synów, Jana i Krzysztofa, prowadzących proces w Trybunale lubelskiem o dobra Hruszów. 

Bartłomiej, najstarszy syn Krzysztofa, pozostawił syna Antoniego, dziedzica dóbr Zelków, elektora 1733 r. z wojew. podlaskiego, podwojewodzego drohickiego, po którym z Maryanny Piotrkowskiej, 2v. za Antonim Mroczkiem, cześnikiem latyczowskim, syn Julian, podwojewodzy urzędowski 1777 r. 

Po Mikołaju syn Stanisław-Jakób 1580 roku, miał syna Wojciecha, dziedzica na Malinowie 1590 r. Stanisław otrzymał 1593 r. wójtostwo we wsi Rogówku. Adam, elektor 1632 r. wojew. podlaskiego. Franciszek, kanonik chełmski 1654 r. Olbrycht, rotmistrz chorągwi pancernej 1654 roku. Baltazar, syn Tomasza, żonaty z Elżbietą Tarkowską 1671 roku. Andrzej i Franciszek z wojew. Sandomierskiem, a Franciszek z ziemią mielnicką podpisali elekcyę 1697 r. 

Andrzej, Antoni, Mateusz i Piotr, synowie Walentego, 1701 roku. Jan i Seweryn, synowie Andrzeja i Zofii z Różyc Trojanowych, 1720 roku. Jan iN. 1733 r. i Jan 1764 r. z wojew. Sandomierskiem podpisali elekcye. (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Akta po - Galicyjskie, Quaterniones). 

Zamieszkali w Prusach. N., oficer wojsk pruskich, 1778 roku miał syna Leopolda-Ignacego, plac-majora w Magdeburgu, po którym syn Franciszek, kapitan wojsk pruskich, przełożony nad warsztatami artyleryjskiemi w Berlinie 1856 r. 

Z osiedlonych na Litwie. Jan z wojew, nowogrodzkiego, Stefan z wojew. mińskiego elektorowie 1697 roku. Marcin, koniuszy i poseł pow. rzeczyckiego, i Teodor podpisali elekcyę 1733 r. z wojew. mińskiem. Michał, deputat na Trybunał litewski 1762 r., stolnik bracławski 1764 r. Józef i Piotr, elektorowie 1764 r. z pow. grodzieńskiego. Feliks dostał prawem emfiteutycznem starostwo stokliskie 1775 r. Antoni, biskup cyzmeński, sufragan żmudzki 1788 roku, proboszcz kościoła Panny Maryi w Warszawie, wmłodości ks. Dominikanin, dobry kaznodzieja, umarł 1816 r. Karol, kanonik żmudzki 1793 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej: Ambroży, syn Piotra, z synami: Janem, Józefem, Ludwikiem i Piotrem 1850 r.; do ksiąg szlachty okręgu białostockiego: Jan, syn Macieja, z synem Maciejem i Damazy, syn Macieja; Stanisław, Mikołaj i Franciszek, synowie Bartłomieja, i Leon, syn Kazimierza, z synem Janem 1837 r.; Marcin, Walenty, Wojciech i Wincenty z potomstwem, synowie Jana, i synowie Szymona: Walenty z synem Józefem, Leon z synem Maciejem i Franciszek 1844 r., Stanisław z synem Pawłem i Franciszek, synowie Jana, i potomstwo Franciszka, syna Jana, z synem Ignacym, Łukasz z synem Aleksandrem i Franciszek z synami, Jakóbem i Piotrem 1859 r.; Stanisław, Wincenty, Ignacy z synem Antonim i Feliks, synowie Mateusza, i Antoni z synem Mikołajem, syn Józefa, 1861 r.; Piotr, syn Mikołaja, z synami, Konstantym i Mikołajem 1852 roku; Paweł, syn Macieja, z synami: Janem, Feliksem i Ludwikiem 1852 r.; Józef, syn Stanisława, z synami, Markiem i Kazimierzem, oraz Dominik i Kazimierz, synowie Marka, 1861 r. 

MALINOWSKI h. ŚLEPOWRON. Z wojew. lubelskiego, swojego gniazda, przenieśli się wróżne strony Rzeczypospolitej, a szczególniej na Litwę i Ukrainę. Jan, syn Wojciecha, 1522 r., miał syna Stefana 1581 roku. Marcin, syn Jakóba, 1582 r. Stanisław, syn Macieja, dziedzic Malinowa-Nowiny 1594 r. 

Aleksander, namiestnik starosty łuckiego 1625 r. Franciszek, elektor 1669 r. z ziemi przemyślskiej. Dwóch Stanisławów z wojew. krakowskiem podpisali elekcyę 1697 r. Franciszek-Bartłomiej z żony Jadwigi Niezabitowskiej miał syna Stanisława, który w 1698 r. otrzymał wójtostwo krzemienieckie, i z żony Anny Więckowskiej pozostawił córkę Franciszkę za Janem Ostrowskim, skarbnikiem nowogrodzkim, i dwóch synów, Józefa i Łukasza, cześnika halickiego 1760 r. 

Józef, wójt krzemieniecki, podczaszy inflancki 1734 r., miał trzy żony: Katarzynę Gołyńską, Maryannę Socha-Chomentowską i Elżbietę Lewikowską, wojszczankę stężycką, z której miał dwóch synów, Łukasza i Stanisława; po Stanisławie z Anny Świejkowskiej, stolnikówny, synowie: Jakób, Józef i Kajetan. 

Kajetan, dziedzic Weremijówki, na Wołyniu, zaślubił Eufrozynę Mikoszewską, córkę Franciszka, podkomorzego zasławskiego, i Anieli Kołyszkówny, cześnikówny żmudzkiej, i z niej pozostawił córkę Klotyldę za Henrykiem Tomkowiczem i syna Tytusa, po którym z Klementyny Klukowskiej syn Bolesław żonaty z Józefą Dziegciowską 1880 r. (Powiat Starokonstantynowski).

Franciszek, vicegerent chęciński 1720 r., miał synów, Piotra i Kazimierza. Benedykt, podstoli dobrzyński, i Jan z wojew. kijowskiem, a Krzysztof z wojew. ruskiem podpisali elekcyę 1733 roku. Maciej, starosta sochaczewski 1741 r. Stefan, elektor 1764 r. z wojew. ruskiego. Michał, sędzia ziemski rzeczycki 1768-1788 r. Antoni-Tadeusz, koniuszy 1768 r., podstarosta i regent rzeczycki 1781 r., podkomorzy rzeczycki 1788 r. Józef, skarbnik owrucki 1775 r. Józef, kanonik kijowski 1777-1788 r. Jacek, rotmistrz wojsk królewskich, sprzedał Starzyńskim dobra Bakłaj 1787 roku. Tomasz z Petroneli Kamińskiej pozostawił syna Franciszka, dziedzica dóbr Czabany 1793 roku. Jan, skarbnik owrucki 1788-1793 r. 

Jakób, adjutant generała Zajączka 1809 roku, następnie marszałek szlachty na Wołyniu, poseł radomyślski na sejm 1831 roku, emigrant we Francyi 1846 r. wraz z synami, Rudolfem, adjutantem generała Dembińskiego i Ernestem. 

Jan, syn Andrzeja i Apolonii Krassowskiej, ochrzczony 1729 roku w Ostrożanach, sprzedał 1772 r. części wsi Bujny Jackowi Wiercińskiemu; jego synowie, Franciszek Borgiasz 1768 r. i Wiktor-Ignacy 1766 r. urodzeni z Joanny Grochowskiej w Ostrożanach, wylegitymowani w Galicyi Zachodniej 1808 r. (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Ks. Gr. Sochaczewskie, Akta po-Galicyjskie). 

Antoni, Maciej, Teresa, Ewa i Agnieszka, dzieci Józefa i Maryanny N., pozwały 1765 r. w grodzie halickim Sługockiego o zabór pola. Antoniego z Małgorzaty N. urodzony 1790 r., w Maryampolu, syn Wojciech, legitymował się w Wydziale Stanów galicyjskich 1816 r. 

Leon, 1714 r. towarzysz pancerny, pozwany w grodzie kijowskim przez Kaleńskich o zabór zboża, zostawił: a) Józefa, procesującego się 1747 r. z Sabatynem, i b) Piotra, rotmistrza pułku białego, żonatego z Antoniną z Knollów, z której: Stanisław, towarzysz pancerny, 1775 r. chorąży wojsk koronnych, zostawił z Maryanny Ziemborskiej: 1) Piotra, który wraz z żoną Franciszką z Turskich nabył 1813 r. od Michałowskich realność w Żytomierzu i wraz z córką Rozalią, ur. 1808 roku udowodnił swe szlachectwo przed deputacyą gubernii wołyńskiej 1819 roku; 2) Antoniego, posiadacza Ostrowczyka Polnego, któremu staropolskie szlachectwo zatwierdził austryjacki cesarz Franciszek i w 1830 r. z Anny Brodzkiej syn jego, Lubin-IgnacyJózef legitymował się w Wydziale Stanów galicyjskich 1831 r. 

Stanisław Ślepowron Malinowski zostawił z Anny z Babeckich córkę Zofię, według aktów Archiwum Fedorowiczóww Oknie, 1877 roku żonę Bernarda Nałęcz Morawskiego (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Z osiedlonych na Litwie wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub, wileńskiej. Wincenty, syn Ambrożego, z synami, Władysławem i Waleryanem 1844 roku; do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej: Jan, syn Andrzeja, z synami, Tomaszem i Antonim i ich potomstwem, Stanisław, syn Franciszka, z synami: Wincentym, Józefem, Jakóbem i ich po stwem; Andrzej, syn Adama, z synami: Piotrem, Ignacym i Dominikiem i ich potomstwem 1845 r.; do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej, potomstwo Jana, Wincentego i Onufrego, synów Andrzeja, wnuków Piotra, osób 35 w 1847 r. Wiktor, syn Bartłomieja, dóbr Malinowski nie, Aleksander, syn Aleksandra, dóbr Jawgiele, Wincenty, syn Wincentego, dóbr Mitraszany, Ignacy, syn Macieja, dóbr Użmiedze, oraz Michał i Wacław, dóbr Ruczany dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r. 

Po Łukaszu, mieczniku owruckim 1782 roku, syn Franciszek miał syna Teodora, żonatego z Symfonią Lewańską, z której synowie: Wiktor żołnierz w wojsku rosyjskiem, w 1850 roku, Maciej, Julian i Sylwester w 1854 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Po Antonim, subdelegacie grodzkim mielnickim, a od 1794 r. sędzim ziemskim krasnostawskim, wylegitymowanym w Galicyi 1804 r., syn Felicyan, dziedzic dóbr Wielkołazy, w pow. zamojskim, wylegitymowany w Królestwie 1842 r. 

MALINOWSKI. Po Antonim, dziedzicu dóbr Hruszów, w wojew. podlaskiem 1737 r. (herbu Pobóg), pochodzący Symforyan, syn Michała, podoficer wojsk rosyjskich, w 1855 r., a po Józefie, podczaszym inflanckim 1754 roku (herbu Ślepowron), pochodzący Władysław, podoficer straży policyjnej warszawskiej, w 1867 r. wylegitymowani w Królestwie bez wskazania herbu. 

MALINOWSKI. Stanisław-Franciszek, chorąży gwardyi królewskiej, na zalecenie hetmanów nobilitowany 1676 r. za waleczność i czyny rycerskie (Vol. Leg.). 

MALINOWSKI. Kacper, major wojsk polskich, uznany szlachcicem dziedzicznym w Królestwie z zasady stopnia oficerskiego 1838 r. 

Piotr, generał wojsk rosyjskich, odznaczył się w wojnie na Kaukazie, dziedzic dóbr Kowalewko, w pow. mławskim, ożeniony z Wiktoryą hr. Bielińską, wylegitymowany w Cesarstwie 1837 roku, a prawa nowego szlachectwa w Królestwie otrzymał 1846 r. 

MALIŃSKI h. PIETYROG. Senator w rodzinie, Daniel, kasztelan bełski 1649 r. 

Dawna i zasłużona rusko-wołyńska rodzina, brała przydomek Jęło, a nazwisko wzięła od majątku Malin; jedna jej linia w XVII stoleciu osiedliła się w Wielkopolsce i istnieje dotychczas, a znaczne majątki linii wołyńskiej przeszły po kądzieli do Krasickich. Daniel, pułkownik królewski, dziedzic dóbr Wierzbny, pod Krzemieńcem, dzielny wojownik przeciw Tatarom, miał syna Michała, z dworzanina książąt Ostrogskich marszałka wołyńskiego, żonatego z Bohdaną Jełowicką 1640 rokm Helena, żona ks. Iwana Druckiego-Lubeckiego, komornika królewskiego 1542 r. N., poseł wołyński na sejm 1564 r. do układów z Unią. Mateusz, pułkownik królewski, dzielnie walczył w Inflantach i w Moskwie 1580 r., za co w nagrodę nadany majątkami od króla Stefana; jego brat Janusz, strukczaszy królewski, popadł w niewolę tatarską 1577 r., z której wyszedłszy, walczył przeciwko zbuntowanym Gdańszczanom i w bitwie z nimi został śmiertelnie raniony. Maciej-Wasil, deputat wołyński na Trybunał 1591 r. Regina, żona Jana Krasieńskiego 1595 r. Po Michale z Malina, sędzim deputacie na Trybunał 1595 r., synowie, Szymon i Eustachy; po Szymonie syn Jan-Mikołaj 1611 r. Helena, żona Grzegorza Czaplica 1600 r. 

Eustachy, władyka łucki 1608-1620 roku, gorliwie popierał Unię. Jan, chorąży królewicza Władysława, umarł w Moskwie 1619 r. z trudów wojennych. N. (Aleksander?), rotmistrz królewski, dobry żołnierz, poległ pod Cecorą 1620 r. Mikołaj fundował Bernardynóww Janowcu 1628 roku. Anna, żona Krzysztofa Iwaszenczewicza 1630 r. N., dziedzic dóbr Malin, Kuchary, Uchty i inne, z żony Krystyny ks. Wiśniowieckiej miał syna Damiana, bezpotomnego icórkę Izabelę Krasicką, kasztelanowę przemyślską, która po śmierci brata przeniosław dom męża wielką fortunę ojczystą 1650 r. 

Daniel, posesor Bystrzycy, chorąży wołyński, poseł na sejm 1633 r., dzielny wojownik przeciw Szwedom 1628 r. i pod Chocimem 1621 r., elektor 1632 roku z wojew. wołyńskiego, kasztelan bełski 1649 roku, zaślubił Elżbietę z Wielhor Wielhorską i z niej miał syna Kazimierza, chorążego wołyńskiego, deputata na Trybunał 1654 r., który podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. łęczyckiem, i z żony Ewy Bykowskiej, lv. Lesnowolskiej pozostawił czterech synów: Aleksandra, Daniela, Jana i Stanisława, podczaszego halickiego, zmarłego bezpotomnie. 

Aleksander, dziedzic dóbr Nowomalina, Lachowa i Bołotkowiec, cześnik wołyński 1701 r., zaślubił Teresę Ledóchowską i z niej miał synów: Antoniego, Stefana i Jana, którzy w 1711 roku przeprowadzili dział majątków, i Antoni i Jan otrzymali Nowomalin i Bołotkowce, a Stefan wieś Lachów. 

Antoni, dziedzic dóbr Szumsk i Waskowce, poseł na sejmy, deputat na Trybunał koronny 1712 r., umarł 1724 r., zostawiwszy z Zuzanny Skarszewskiej, 2v. Grabskiej, synów: Aleksandra, Macieja i Stanisława. 

Stefan, dziedzic Lachowa, starosta nowogrodzki 1725 roku, elektor 1733 r.-z wojew. wołyńskiego, walczył przeciw Sasom 1716 r. i pobił pułkownika Zedlitza, lecz w walce z nim sam był ciężko raniony; podkomorzy krzemieniecki, był żonatym z Maryanną, córką Jerzege Ledóchowskiego i Konstancyi Lutomierskiej, która w 1758 r. już jako wdowa, została pozwaną o sukcesyę przez Feliksa-Kanuta Malińskiego. 

Jan, z chorążego i rotmistrza ziemi gostyńskiej podkomorzy gostyński, elektor 1733 roku z wojew. rawskiego, wyrobił przywilej na targi dla swego miasta Stryjkowa 1744 r.; był ożeniony z Ludwiką Leszczyńską, wojewodzianką łęczycką, wdową po Garczyńskim. 

Daniel, drugi syn Kazimierza, chorążego wołyńskiego, zaślubił Zofię, córkę Łukasza Sernego, miecznika bełskiego, i z niej pozostawił syna Łukasza, dziedzica dóbr Bołoszowki i Stepanówki, cześnika wiskiego 1711 r., po którym z Barbary Walewskiej córka Teresa za Janem Rojewskim, stolnikiem urzędowskim, i dwóch synów, Aleksander i Stanisław, chorąży wołyński 1758 r., był żonatym z Elżbietą Hondorf, stolnikówną inflancką. 

Jan, trzeci syn chorążego Kazimierza, zaślubił Konstancyę Trojanowską i z niej miał syna Michała, chorążego regimentu wojsk królewskich, elektora 1733 r. z wojew. ruskiego, po którym z Barbary Podleskiej syn Feliks-Kanut, cześnik kruszwicki, nabył 1760 r. od Teresy Rojewskiej, stolnikowej urzędowskiej, części Symonowa, w pow. łuckim, jakie otrzymaław spadku po Stanisławie Gnoińskim, synie Olbrachta i Anny Wielhorskiej, a sprzedał jej dobra Zezulin, Ziółkówi części Wilamowa, w pow. lubelskim. 

Feliks-Kanut, szambelan Stanisława Augusta 1779 roku, miał syna Stanisława, po którym synowie, Franciszek, aptekarz w Pińczowie, z Antoniny Kulikowskiej pozostawił syna Huberta, wylegitymowanego w Królestwie 1854 r., i Józef, którego z Emmy Cieńskiej syn Kazimierz wylegitymowany w Królestwie 1859 r. 

Oprócz powyższych. Sebastyan, syn Łukasza, żonaty z Dorotą Grochowicką 1625 r. Jan, syn Łukasza, ożeniony z Zofią Kuczycką 1633 roku. Walenty, syn Wojciecha, 1637 r. Waleryan, Wojciech i Jan z wojew. Sieradzkiem, Grzegorz, Jan i Wojciech z ziemią wyszogrodzką i Wojciech z wojew. łęczyckiem 1669 r., Wojciech z ziemią dobrzyńską 1697 r., Stanisław z wojew. kaliskiem 1733 r. i Adam, komornik ziemi wyszogrodzkiej, z ziemią wyszogrodzką 1764 r. podpisali elekcye. 

Seweryn, starosta bracławski 1679 r. Dominik, rotmistrz wojsk koronnych 1691 roku. Maryanna za Aleksandrem Kniehinińskim, chorążym kijowskim 1720 r. Elżbieta, żona Światosława ks. Czetwertyńskiego 1770 r. Franciszek, szambelan Stanisława Augusta, kawaler orderu św. Stanisława 1779 r. Maciej, dziekan łęczycki 1782 roku. Leon, skarbnik sochaczewski 1791 r. Karolina, żona Franciszka ks. Czetwertyńskiego, starościca żytomierskiego 1795 r. (Wyr. i Zap. Tryb. Lubek i Piotrk., Sigil., Kanck, Ks. Gr. Przedeckie, Czerskie i Sochaczeskie). 

MALIŃSKI h. ŚLEPOWRON. Na Litwie. Ildefons, Jan, Mateusz, Albert, Władysław i Gustaw z potomstwem, synowie Jana, wnukowie Józefa, prawnukowie Ludwika, praprawnukowie Antoniego syna Aleksandra, wylegitymowani w Cesarstwie 1840 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Gustaw, dóbr Dyakiszki, i Mamert, dóbr Bejnarowo, synowie Jana, Władysław, syn Jana, dóbr Popiwieś, dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 roku. 

MALIŃSKI Piotr, porucznik wojsk polskich przed 1830 r., następnie porucznik inwalidów wojsk rosyjskich, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1839 r.

MALISZEWSKI h. GODZIEMBA. Stara kujawska rodzina, wzięła nazwisko od wsi Maliszewo, w ziemi dobrzyńskiej, którą w 1607 r. sprzedała Blochom. Jakusz (Jakób) z Maliszewa, cześnik kujawski 1368 r., a Lutko z Maliszewa 1434 r. cytowani w Cod. Rzyszczewskiego. Po Jakóbie synowie: Maciej, Stanisław i Walenty 1545 r. Stanisław, sędzia grodzki bobrownicki 1564 r., sędzia ziemski dobrzyński 1598 r., miał synów, Michała, opata Benedyktynów Świętokrzyskich, kapłana rządnego, który ozdobił kościół świętokrzyski na Łysej Górze i fundował kościół w Słupi, zm. 1608 r., i Jana, który sprzedał Blochom majątek Maliszewo 1607 r. Jan pozostawił syna Kazimierza, a ten syna Andrzeja, po którym syn Franciszek miał syna Tomasza, żonatego z Maryanną Rościszewską, z której syn Franciszek, żołnierz w wojsku rosyjskiem, wylegitymowany w Królestwie 1851 r. 

Anna, żona Jana Blocha, miecznika dobrzyńskiego 1607 r. Po Jakóbie synowie: Jan, Stanisław i Wojciech 1615 r.; po Janie syn Seweryn pozostawił dwóch synów, Andrzeja-Franciszka iJózefa 1711 r. i z nich Andrzej-Franciszek, vicegerent grodzki rawski, sprzedał 1725 r. Kamień Miszewski bratu Józefowi. Wojciech, syn Adama, dziedzic na Maliszewie 1669 r. Jakób z wojew. kaliskiem podpisał elekcyę 1669 r. Stanisław, elektor 1674 roku z wojew. rawskiego. Jan, stolnik dobrzyński 1675 r. Anna, żona Krzysztofa Humela, cześnika gostyńskiego 1690 r. Mateusz i Paweł, elektorowie 1697 r. z wojew. płockiego. 

Łukasz, Sebastyan i dwóch Wojciechów podpisali elekcyę 1733 r. z wojew. płockiem. Leon, skarbnik sochaczewski 1784 r. Stanisław-Wojciech, kanonik inflancki, proboszcz magnuszewski 1784 r. (Ks. Gr. Bobrownickie, Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Ks. Gr. Czerskie i Sochaczewskie). 

Po Zygmuncie, synu Marcina, 1697 roku, pochodzący Józef, dziedzic wsi Rudowo-Prusy, w gub. płockiej, syn Walentego i Balbiny Mierzejewskiej, wylegitymowany w Królestwie 1848 r. 

Po Ksawerym, chorążym wiskim od 1754 r., z żony Wiktoryi Kroszczyńskiej synowie: Jan, urzędnik Tow. Kred. Ziems., wylegitymowany w Królestwie 1842 r. i Ignacy, dzierżawca dóbr Kuklino, w powiecie mławskim, wylegitymowany w Królestwie 1842 roku z synem Aleksandrem, w wojsku rosyjskiem, urodzonym z Maryanny Maruszewskiej. 

Po Adamie, synu Tomasza, dziedzicu dóbr Wierzbica, w ziemi zakroczymskiej 1775 r., z Heleny Falęckiej syn Ignacy, dziedzic części Wierzbicy, wylegitymowany w Królestwie 1848 r.; z tej linii Piotr, syn Józefa, wylegitymowany w Królestwie 1850 r. 

Z osiedlonych na Litwie, a którzy często jak linie koronne zmieniali nazwisko na Maleszewski. Jan-Antoni, stolnik czerniechowski 1717 i. Ksawery, kanonik inflancki 1791-1793 r. Aleksander, syn Kazimierza, zasiadający w sądach pow. mohylowskiego 1865 r. Wincenty, syn Antoniego, kasyer pow. rzeczyckiego 1865 r. 

N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1832 roku. Antoni, syn Kazimierza, z synami: Maciejem, Benedyktem, Jakóbem i Tomaszem wylegitymowani w Cesarstwie 1862 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

Jedna linia tej rodziny dziedziczyła w Prusach Zachodnich na majątku Jastrzębi. N., general-major i komendant domu inwalidów w Berlinie, zasłużony w wojsku pruskiem 1855 r. 

MALISZEWSKI Bonifacy, asesor Trybunału, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1859 r. 

MALJEWSKI h. JELITA. Teodor, syn Jerzego, major wojsk rosyjskich, wylegitymowany w Cesarstwie 1837 r. i zapisany z synem Mikołajem do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

MALKOWIECKI. Benedykt, syn Dawida, dziedzic dóbr Malkuszy, w pow. wyszogrodzkim, pozwał 1590 r. Nikodema Kruczostrawskiego o zapłacenie przysądzonych mu zysków (Ks. Gr. Przedeckie). 

MALKOWSKI. Jan, żołnierz wojsk litewskich, w nagrodę zasług wojennych przeciw Szwedom, Kozakom i Moskwie, na przedstawienie hetmana nobilitowany 1673 roku. Mikołaj z przydomkiem Łozicki, na Litwie podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. (Vol. Leg.). 

MALLETSKI de GRANDVILLE h. BASTION. Herb-tarcza o dwóch bocznych niebieskich szerokich skrajach, na skraju prawem dwie lilie białe, a na lewym jedna lilia biała; reszta tarczy w poprzek przedzielona, w górnej białej części brama o trzech wieżach, w dolnej czerwonej części bastion, którego górny zarys zielono, a dolny czarno narysowany W koronie trzy pióra strusie, pomiędzy środkowem, a prawem gałązka o trzech liściach zielonych. 

Ten herb z nazwiskiem Malletski i przydomkiem de Grandville otrzymał w 1816 r. Jan Chrzciciel Mallet, urodzony w Marsylii, przybyły do Polski z armią napoleońską 1812 r.; generał brygady i dyrektor korpusu inżynierów wojsk polskich, po roku 1831 generał-lejtnant wojsk rosyjskich, wylegitymowany w Królestwie 1837 r. Jan żonaty lv. z Wiktoryą z Szydłowskich, kasztelanką żarnowską, która 1820 r. darowała trzy nader pięknej roboty obrusy dla kościoła w Skrzynnie, a umarła 1830 roku w Warszawie, nabył od jej rodziny dobra Zbożenna z przyległościami, w gub. radomskiej, gdzie wraz z drugą żoną Anielą z Krasińskich zamieszkał i 1846 r. życie zakończył. Z tej żony córka Walerya, lv. z Michałem Morzkowskim rozwiedziona, 2v. za Władysławem Marenne, zmarłym 1898 roku, znana zaszczytnie autorka-powieściopisarka, zmarław Warszawie 1903 roku (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

de MALMBERG. Jonasz, oberstlejtnant regimentu karabinierów wojsk królewskich, żonaty z Agnieszką Majnone 1761 r.

MALOCHOWSKI. Stefan, Piotr i Marcin, synowie Mikołaja, prowadzili 1575 r. proces w grodzie piotrkowskim (Ks. Gr. Piotrk.). 

MALONOWSKI h. CHOLEWA. Podług Paprockiego dom rozrodzony w ziemi dobrzyńskiej. Andrzej, Bartłomiej, Jakób, dwóch Marcinów, Mikołaj i Stefan 1697 r. z ziemią dobrzyńską, a Antoni 1764 r. z wojew. chełmskiem podpisali elekcye. Ksawery, sędzia pokoju w Lautenburgu, w Prusach Zachodnich 1837 r. 

MALOTKA h. MŁOTKI. Herb - w polu białem trzy czarne młotki ozłotych rękojeściach w wachlarz ułożone; niektórzy kładą w polu czerwonem trzy białe młotki w wachlarz, w koronie ramię z czarnym młotkiem w ręku. 

Rodzina kaszubska, właściwem jej nazwiskiem Młotek (Mołotek), które zmieniała na Malotek i Młotek; brała przydomek Trzebiatowski od majątku Trzebiatów, na Kaszubach. Marcin i Wojciech, posłowie prowincyi Pruskiej, stronnicy Augusta III. Posiadali w XIX wieku w Prusach Zachodnich majątki Grotz-Grestków 1836 roku, Wstołdowo, pod Bydgoszczą 1854 r. i inne. 

MALSKI h. NAŁĘCZ. Senator w rodzinie, Wojciech, kasztelan łęczycki 1422-1436 r., wojewoda łęczycki 1438-1451 r. 

Wzięli nazwisko od wsi Małe, w Wielkopolsce, którą miał założyć ich przodek Dobrogost, przezwany Mały, syn Tomisława z Szamotuł, wojewody poznańskiego, słynny ze zwycięstwa odniesionego nad Szlązakami, pustoszącymi Wielkopolskę 1311 r. Bartłomiej, sędzia łęczycki 1386 r. Wojciech, jeden z najznakomitszych wojownikówimężów stanu swojego czasu, walczył pod Grunwaldem 1410 r.; tegoż roku dowodził załogą w Brodnicy i przyłożył się do obrony Radymna, oblężonego przez Krzyżaków, podkomorzy łęczycki, dzierżawca dobczycki i starosta łęczycki 1422 roku i nowokorczyński, został kasztelanem łęczyckim 1422 roku i marszałkiem dworu królowej Zofii, żony Władysława Jagiełły; wojewoda łęczycki 1436 r., w 1443 r. mianowany był gubernatorem wielkopolskim od króla Władysława III, udającego się do Węgier, i w 1453 roku podpisał potwierdzenie praw danych kiedykolwiek przez królowę Zofię. 

Wojciech, Wincenty i Dobrogost, bracia rodzeni, prowadzili 1510 r. proces z Janem Zarembą z Kalinowa, kasztelanem poznańskim, i sąd wyznaczył vadium 1000 grzywien. Wincenty, dzierżawca królewszczyzny Wilamów; w ziemi sieradzkiej, otrzymał 1512 r. prawo zabezpieczenia posagu na tych dobrach żonie swej Annie, córce Bernarda z Lubrańca, kasztelana brzesko-kujawskiego, i w 1515 r. jako dziedzic Chartłupi, został chorążym mniejszym sieradzkim. Dobrogost, dzierżawca królewszczyny Prusinowice, w ziemi sieradzkiej, otrzymał 1518 r. pozwolenie na zabezpieczenie na tych dobrach posagu żonie swej Barbarze, córce Sędziwoja Leżeńskiego,: starosty przedborskiego. Wincenty, chorąży sieradzki, i Dobrogost, bracia rodzeni oraz Tomasz, dziedzice Charłupi Większej, posesorowie królewszczyzn Prusinowice i Wilamów, ustąpili te dobra Lutomirskim. 

Stanisław, Walenty i Wojciech, synowie Jana, 1556 r. Wojciech, syn Krzysztofa, 1582 r. Po Janie, dziedzicu wsi Małe, z żony Jadwigi syn Wojciech 1615 roku, pozostawił syna Jana. Zofia za Janem Jacimierskim 1600 roku. 

Jan, rotmistrz wojsk królewskich 1615 r., żonaty z Maryanną Łubieńską. Rafał, syn Tomasza, 1616 r., miał syna Jana 1654 roku. Stanisław i Mikołaj, synowie Andrzeja, 1644 r.; po Stanisławie syn Wojciech 1651 r. Andrzej, kaznodzieja w Żółkwi i Brzeżanach, tłómacz i poeta 1640 r. Jan, syn Jakóba, 1654 r. Jan, rotmistrz wojsk królewskich 1659 roku. N., sędzia poznański, instygator koronny, zaskarżył 1664 r. Jerzego Lubomirskiego o zdradę Stanu. Samuel, rotmistrz królewski 1667 r. Jan, syn Wojciecha, dziedzic dóbr Małe 1668 roku. Aleksander, Paweł i Stanisław, elektorowie 1669 r. z wojew. łęczyckiego, a Jakób z wojew. sieradzkiego.

Stanisław i Jakób, synowie Wojciecha, 1672 r. Jan na Małem, cześnik czerniechowski, rotmistrz królewski, i Stanisław z Małego podpisali elekcyę 1674 r. z wojew. łęczyckiem. Adam, stolnik łęczycki 1689 roku. N., cześnik czerniechowski, z wojew. sieradzkiego, a Franciszek i Jakób z wojew. łęczyckiego, elektorowie 1697 r. 

Jan, cześnik czerniechowski 1674 roku, rotmistrz pancerny, dziedzic dóbr Tarnówi Galicę, :w wojew. łęczyckiem 1689 r., miał syna Ignacego, a ten syna Franciszka, po którym z Magdaleny Bykowskiej syn Dominik Hipolit, dziedzic dóbr Przełaj, w pow. opatowskim, wylegitymowany w Królestwie 1843 roku. 

Karol, syn Jana, dziedzic wsi Świernia 1711 r. Franciszek, Marcin i Mikołaj, synowie Jana, cześnika czerniechowskiego, 1712 r., po Franciszku z Ewy Krzykowskiej synowie, Tomasz i Wojciech żonaty z Eleonorą Słubicką 1726 r., z której syn Jan. Maciej 1782 r., a Andrzej w 1805 r. wylegitymowani w Galicyi. Błażej, radca deputacyi szlacheckiej w pow. siedleckim 1813 r. Zofia, żona Jana Kraszewskiego 1820 r. Antoni, kapitan wojsk polskich 1822 r. Andrzej, radca wojew. krakowskiego 1825 r. Wilhelm, radca wojew. podlaskiego 1825 r., sędzia pokoju włodawski 1830-1841 r. Karol, dziedzic dóbr Przełaj 1866 r. 

MALSZYCKI h. LELIWA odmienny. Odmiana herbu - w koronie między dwoma jeleniemi rogami złota gwiazda. 

Na Kaszubach i Pomorzu, zniemczyli nazwisko na Malschitsky, a jedna ich linia wzięła nazwisko Kokoske. Piotr-Ewald, generał-major wojsk pruskich, um. 1800 r. Jan, generał-major w wojsku pruskiem, um. 1814 r. Chrystyan-Ernest, pułkownik wojsk pruskich, dyrektor tajnej kancelaryi wojennej, um. 1835 r. 

MALTAZY. Jerzy, rotmistrz królewski, otrzymał 1715 r. wójtostwo we wsi Dereżańskie, w wojew. podolskiem po śmierci Kruszyńskiego, a w 1726 r. otrzymał konsens królewski na ustąpienie wójtostwa we wsi Miklaszowie na rzecz syna swego Gabryela (Sigil.). 

von MALTEN h. MALTIN. Była w Prusach rodzina tego nazwiska, nosząca w herbie na tarczy czerwonej trzy gwiazdy złote, umieszczone rzędem na niebieskim pasie, z prawej ku lewej strony tarczy ukosem idące; ta rodzina spolszczyła nazwisko na Bielicki. 

MALTZAHN h. MALTZAHN. Hrabiowie, baronowie i szlachta. Herb - właściwym herbem tej rodziny był pieniek czerwony w polu piałem, lecz od XVII stolecia zmienili go w następujący sposób: tarcza wzdłuż przedzielona, w prawej części w polu niebieskiem dwa łby jeden nad drugim zajęcze szare, w lewrnj białej części pieniek czerwony, na nim dwa grona winne niebieskie, między temi trzy liście czerwone; w hełmie trzy pióra pawie. Ten herb jednak tak co do oznak, jak i kolorów zmieniały na różny sposóbróżne linie tej rodziny. 

Jedna ze znakomitszych rodzin pruskich; jej pierwotnem nazwiskiem w XIII stoleciu używanem było Molzan, z którego w XIV i XV wieku, wyrobiło się dzisiejsze Maltzahn i Maltzan. W XIV stoleciu ta rodzina otrzymała dziedziczną dostojność marszałków księstwa szczecińskiego; w tym też wieku osiedloną już byłai zamożną na Szląsku i we właściwych Prusach. 

W 1530 roku bracia Joachim i Jerzy, dziedzice dóbr Penzlin, na Szląsku, otrzymali dostojność baronowską, a bar. Mikołaj-Andrzej w 1694 r. został czeskim, a w 1728 r. państwa rzymskiego hrabią; w 1774 r. otrzymali dostojność dziedzicznych podkomorzych szląskich, a w 1824 r. głos dziedziczny na sejmach szląskich. W 1833 r. Joachim-Karol adoptowany przez hr. Eugeniusza von Wedel otrzymał pozwolenie przyłączenia herbu i nazwiska adoptującego. 

Z licznych linij tego domu, jedna już za Krzyżaków dziedziczyła w Prusach, a pod panowaniem polskiem zmieniła nazwisko na Melcyan, i z niej N., rotmistrz, poległ pod Połockiem za Stefana Batorego, a Gotfryd, podpułkownik dragonów poległ pod Chocimem 1621 r. 

Adolf-Krystyan pochodzący z linii Maltzahn Penzlin-Wartenberg, sędzia pokoju siennicki 1816-1830 r., otrzymał przyznanie tytułu baronowrskiego w Królestwie 1824 r., i wylegitymowany z szlachectwa w Królestwie 1837 r. Joanna, żona Krzysztofa Cieszkowskiego 1820 r. 

MALUCZYŃSKI v. MATUSZYŃSKI v. MALUŻYŃSKI. Wojciech, syn Feliksa, Maluczyńskiego Grzywy z Maluczyna, pozwany przez Szydłowskich o zabójstwo ich brata Pawła (Conv. Vars.). 

MALUKIEWICZ. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. Nie wiem, czy tej familii Seweryn, urzędnik w kancelaryi przybocznej namiestnika w Królestwie Polskiem 1865 r.

MALUŚKI h. JASTRZĘBIEC. Wzięli nazwisko od wsi Malużyna v. Małużyna, w ziemi dobrzyńskiej. Szymon podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią dobrzyńską; jego syn Franciszek miał syna Mateusza, a ten syna Stanisława, żonatego z Bogumiłą Starorypińską, z której synowie, Antoni, dziedzic wsi Małszycie, w pow. lipnoskim, i Jakób wylegitymowani w Królestwie 1847 r. 

MALUSZYCKI. W wojew. nowogrodzkiem. Mikołaj, wojownik 1632 r., został Jezuitą, i um. 1668 r. Eliasz, burgrabia łucki 1650 r. Samuel 1677 r. i Gabryel 1692 roku w wojew. nowogrodzkiem. Ignacy podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. nowogrodzkiem (Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). Ludwik-Leopold, regent ziemski i poborca wojew. nowogrodzkiego 1703 r. (Arch. Dubr.). Jan wylegitymowany w Galicyi 1806 r. Adolf, syn Ignacego, lekarz rządowy w pow. dubieńskim, gub. wołyńskiej 1856 r. 

MALUSZYŃSKI. Piszą się z Maluszyna. Feliks, syn Pawła, dziedzic Maluszyna 1557 r. Wojciech 1598 r. (Conv. Vars.). Mikołaj z ziemią ciechanowską podpisał elekcyę 1697 r. 

MALUŻYŃSKI h. LIS. Podług Paprockiego dom znaczny w wojew. płockiem. Wojciech pozwany o zabójstwo Gaspra Wróblewskiego (Conv. Vars.). Adam z wojew. płockiem podpisał elekcyę 1697 r. 

MALZICKI v. MALŻYCKI. Mikołaj, syn Stanisława, cedował pewną sumę Stanisławowi Złowockiemu 1595 r. (Przedeckie Grodz. Recogn.). 

MAŁACHOWICZ v. MAŁUCHOWICZ. Jakób, administrator Skrzyńska, zostawił z Rozalii N., zmarłej tamże 1767 r., Franciszka i Michała, bliźnięta, urodzone 1767 r. Poraź wtóry ożenił się 1768 roku z Franciszką Kozubską, córką podstarościego uWąsowiczóww Janikowie. Z synów jego, Michał miał z Maryanny N. córkę Katarzynę, urodzoną 1791 roku takżew Skrzyńsku (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

MAŁACHOWSKI h. GRYF. W wojew. krakowskiem i w Prusach. Andrzej, poseł w bezkrólewiu 1573 r., gwałtownie występy wał przeciw władzy prymasów podczas bezkrólewia. Wojciech, syn Piotra, 1671 r.

Łukasz, pułkownik wojsk koronnych, syn Mikołaja na Hnilicach i Zofii Miaskowskiej, zabezpieczył 1772 roku w sądzie ziemskim lwowskim Malczewskiemu na dobrach swych 30,000 zł.; z Teresy Glinojeckiej, zmarłej 1805 r., zostawił: Annę za Poniatowskim, Różę za Leonem Bratkowskim, później deputatem Stanów galicyjskich, i Józefa, dziedzica Hnilic, dzierżawcę Bucniowa 1770 r., fligiel-adjutanta królewskiego, później pułkownika i starostę radenickiego, legitymowanego w sądzie grodzkim trembowelskim 1772 r. Józef był dwa razy żonaty, z Maryą-Anną z Mierzejowskich i z Zofią z Nałęczów-Morawskich; zostawił z pierwszej żony: Maryannę, żonę Stanisława Szczepańskiego, starosty haczowskiego, Teresę za Zawadzkim i Annę (Krystynę) hr. Koziebrodzką, w których imieniu procesował w Trybunale lubelskim 1788 r. hetmanowę Branicką o 20,000 zł.; zaś z drugiej żony: Nikodemę za Franciszkiem Mrozowickim, Heribertę od 1850 r. wdowę po Michale Janickim z Kozłowa, Melitona 1790 r. w Nastasowie, AugustaLudwika 1792 r., Eligiusza 1793 r., Jana-Bonawenturę 1796 r., Sotera-KajusaAndrzeja 1797 r. i Pankracego-Stanisława 1798 r. ochrzczonych w Świrzu, którzy wszyscy sześciu udowodnili swe pochodzenie w wydziale Stanów galicyjskich 1832 r. 

Soter żonaty z Leopoldyną Mochnacką, córką adwokata Eliasza, zostawił córkę Julię-Weronikę, ur. 1836 r. w Kipiączce, żonę stryjecznego brata Edwarda. 

Eligiusz, nieżyjący już 1833 r., zostawił: Ryszarda, Ignacego i Otylię, wydaną za Małachowskiego, z którym miała syna Cezara, w 1849 roku małoletniego. 

Meliton ożenił się z Julią z Marchockich, z której synowie: Jan Baptysta 1826 r., Meliton 1828 r., Karol 1831 r. ochrzczeni w Trembowli i Edward-Łukasz ur. 1833 r. w Kozówce; z nich ostatni, żonaty z stryjeczną siostrą Julią-Weroniką, zostawił Tadeusza-Justyna, ur. 1864 r. w Elizabetce, koło Odesy, i Zdzisława-Dawida ur. 1868 r. w Odesie, wylegitymowanych w galic. Wydziale krajowym 1891 r.; zaś Meliton ożeniony z Leonidą z Łukomskich pozostawił Jadwigę za Ściborem-Marchockim, Maryannę, Zygmunta, Władysława-Justyna, Bolesława-Longina i Eugeniusza-Karola, którzy również udowodnili swe pochodzenie szlacheckie w galicyjskim Wydziale krajowym 1897 r. W 1838 r. występowała przed aktami lwowskiego sądu szlacheckiego, jako Jaxa-Małachowska, Zofia z Perekładowskich, córka dziedziców Kozówki; może to druga żona Melitona Małachowskiego, ich ojca (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Kazimierz, syn Stanisława i Maryanny z Kamińskich, ur. 1765 r., w Wiśniewie, na Litwie, jeden z najdzielniejszych naszych generałów ostatnich czasów, walczył w 1792 r., i w 1794 r. zdecydował bitwę pod Racławicami zabraniem artyleryi nieprzyjacielskiej, gdzie był już majorem. Kazimierz czynny brał udział w obronie Warszawy, a w legionach włoskich był szefem batalionu i w wyprawie na Saint-Domingo odbył zaszczytnie kampanię polską 1809 r. W 1812 r. przez jedenaście godzin zastawiał odwrót wojsk francuzkich nad Berezyną; w 1813 r. w bitwie pod Lipskiem dostał się do niewoli; po powrocie do kraju wstąpił do wojska polskiego, lecz nie mogąc pogodzić się z poglądami Wielkiego Ks. Konstantego, wyszedł do dymisyi. W 1830 r. już siedemdziesięcioletni wrócił do służby wojskowej i walczył pod Grochowem i Białołęką, gdzie mając jedną brygadę, odparł znaczne siły nieprzyjacielskie, a przy końcu powstania przez krótki czas był naczelnym wodzem armii i zmuszony był do podpisania kapitulacyi Warszawy, poprzedniemi układami generała Krukowieckiego zawartej z generałem rosyjskim Paszkiewiczem; zm. 1845 r. we Francyi, w Chantilly.

Jedna gałąź tej rodziny osiedliła się w połowie XVIII wieku w Prusach i wydała kilku dzielnych wojowników. Paweł - Józef, przeszedłszy z wojska saskiego do pruskiego, chlubnie odbył wojnę siedmioletnią i umarł 1775 r. jako generał-lejtnant wojsk pruskich, pozostawiwszy z żony Zofii Jungin von Jungenfels kilku synów, z których N., major pruski, zm. 1812 r., był ojcem Karola-Ferdynanda, adjutanta królewskiego, a ostatecznie generała wojsk pruskich i komendanta fortecy Glatz, zm. 1844 r. Hyacynt, brat generała Pawła-Józefa, pułkownik wojsk pruskich w wojnie siedmioletniej 1745 r. 

MAŁACHOWSKI h. GRZYMAŁA. Na Mazowszu, wzięli nazwisko od wsi Małachy, w ziemi nurskiej, a mają pochodzić od Piotrasza Małochy, wojewody kujawskiego, słynnego z wojny z Nałęczanami 1384 r. Dominik, ksiądz z Dominikanina biskup laudyczeński, sufragan krakowski, zm. 1539 r. Jan, podstarosta tykociński 1552 r. Łukasz na Litwie, dworzanin książąt Prońskich 1580 r. Jan, syn Jakóba, z synami, Adamem i Gocławem, dziedzice wsi Małachy 1611 roku. Tobiasz, scholastyk płocki, opat paradyski 1631 roku. 

Łukasz, dziedzic na Małachowie, podstarosta łucki 1613 roku, miał syna Pawła, po którym z N. Bogatkówny syn Gabryel-Wojciech, elektor 1674 r. z wojew. czerniechowskiego, zaślubił N. Zdanowską i z niej pozostawił dwóch synów, Aleksandra i Jerzego. 

Aleksander, skarbnik czerniechowski 1698 r., żonaty z Anną Kościuszkiewiczówną, miał córki, Maryannę za Mikołajem Witowskim, Zofię Prusewską i synów, Jana, Michała, Samuela i Macieja. Jerzy, młodszy syn Gabryela-Wojciecha, podczaszy nowogrodzki, elektor 1674 roku z wojew. czerniechowskiego, podczaszy czerniechowski, 1679 roku, zaślubił N. Rzewuską-Suchodolską i z niej pozostawił synów, Jana i Józefa, miecznika nowogrodzkiego, burgrabiego grodzkiego włodzimierskiego 1730 r. 

Jan, podstoli nowogrodzki 1719 r., z 1-ej żony N. Dziurskiej miał córkę Teofilę za Szymonem Kucińskim, a z 2-iej żony Mosiewiczówny syna Antoniego, podstolego nowogrodzkiego 1735 r., po którym z Róży Piaskowskiej córki, Maryanna za Józefem Pruszyńskim, N. Przybyszewska i synowie: Daniel, Ignacy, elektor 1733 r. z wojew. ruskiego, Ksawery żonaty z Siedlecką i Stanisław, stolnik krzemieniecki, elektor 1764 r. z wojew. wołyńskiego. 

Daniel, sędzia ziemski żytomierski 1761 r„ zaślubił Katarzynę Pruszyńską, kasztelankę żytomierską i z niej pozostawił córki: Franciszkę za Józefem Mężeńskim, podstolim mścisławskim, Różę za Władysławem Pinińskim, Wiktoryę za Franciszkiem Pruszyńskim, horodniczym krzemienieckim, i synów: Huberta, oficera wojsk rosyjskich, Franciszka i Jana, szambelana królewskiego 1796 r., żonatego z N. Krasicką; po Franciszku oficerze wojsk francuzkich, z żony Cecylii Przyłuskiej synowie: Cezary, Oktawian i Zygmunt (Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). 

MAŁACHOWSKI h. NAŁĘCZ. Hrabiowie i szlachta. Senatorowie w rodzinie: Mikołaj, kasztelan spicymirski 1572 roku. Jan, biskup chełmiński 1676 roku, podkanclerzy koronny 1676 roku, biskup krakowski 1681 roku, um. 1697 roku. Franciszek, kasztelan sieradzki 1687 roku, um. 1690 roku. Stanisław, kasztelan sieradzki 1687 roku, wojewoda kaliski 1692 roku, wojewoda poznański 1698 r., um. 1699 r. Józef, kasztelan inowłodzki 1711 r., um. 1716 r. Jan, podkanclerzy koronny 1735 r., kanclerz wielki koronny 1746 r., um. 1762 r. Mikołaj, wojewoda łęczycki 1773 r., sieradzki 1775 r., um. 1784 r. Piotr, kasztelan wojnicki 1780 r., wojewoda krakowski 1781 r., um. 1800 r. Jacek, podkanclerzy koronny 1780 r., kanclerz wielki koronny 1786 r., um. 1821 r. Antoni, wojewoda mazowiecki 1784 r. Stanisław, prezes senatu Ks. Warszawskiego 1807 r., um. 1809 r. Jan Nepomucen, kasztelan 1810 r., wojewoda Królestwa Polskiego 1816 r. Stanisław, kasztelan Królestwa Polskiego 1816-1831 r. Ludwik, kasztelan Królestwa Polskiego 1828-1831 r. Onufry, kasztelan Królestwa Polskiego 1831 r. 

Gniazdem tej rozrodzonej rodziny jest województwo sieradzkie; jedna jej linia przy końcu XVII stolecia, podniósłszy się do magnackiego znaczenia, zachowała je prawie do ostatnich czasów, wydawszy kilku senatorów, z których Jan i Jacek, kanclerze, i Stanisław, słynny marszałek sejmu czteroletniego, ważny wpływ na losy kraju wywarli; w ubiegłym wieku ta linia znaczne posiadaławróżnych stronach majątki i brała tytuł hrabiowski, który Rzeczpospolita pozwoliła używać jej protoplaście wojewodzie poznańskiemu Stanisławowi, wyznaczonemu w 1648 r. do układów z Turcyą. Niektórzy jej członkowie, jak naprzykład Stanisław, referendarz wielki koronny, marszałek sejmu czteroletniego, tytułowali się hrabiami na księztwie ostrogskiem, Białaczowie, Rękoraju i Moszczenicy, i ten tytuł hrabiowski zatwierdzony im został w Galicyi 1800 i 1804 roku, a w Królestwie Polskiem 1819, 1824, 1841 i 1843 roku z następującą odmianą herbową - tarcza ze skrajem złotym podzielona dwoma liniami wzdłuż, a trzema wszerz tworzy dwanaście kwadratów, w których herby: w pierwszym górnym z lewej strony i Niesobia, w drugim Junosza, w trzecim Herburt, w czwartym Szreniawa z krzyżem, w piątym Nałęcz, w szóstym Szreniawa bez krzyża, w siódmym Abdank, w ósmym Poraj, w dziewiątym Belina, w dziesiątym Lis, w jedenastym Topór, w dwunastym Prus I; na tarczy korona hrabiowska, na niej trzy ukoronowane hełmy, na środkowym między dwoma jeleniemi rogami panna, z zawiązaną głową (Nałęczem) w czerwonej sukni, na bocznych hełmach, na każdym trzy pióra strusie, dwa skrajne czerwone, środkowe białe. 

Pierwszym historycznie znanym członkiem tej rodziny jest Bartłomiej, dziedzic na Małachowicach 1433 r., po którym synowie: Mikołaj, Niemira żonaty z Dorotą z Sobiesławie i Tomasz, którego syn Stanisław, dziedzic na Małachowicach 1487 r., pozostawił dwóch synów, Jakóba i Wawrzyńca. 

Mikołaj, syn Bartłomieja, dziedzic na Małachowicach i części wsi Modlny 1469 r., miał syna Andrzeja, po którym z żony Małgorzaty N. trzech synów: Floryan, Jan i Mikołaj, stolnik i podstarosta łęczycki 1521 r. 

Jan, dziedzic na Małachowicach 1514 r., zaślubił Różę, córkę Bartłomieja Truskowskiego, i z niej pozostawił córkę Dorotę za Bonawenturą Sułkowskim i synów, Mikołaja i Andrzeja, żonatego z Barbarą, córką Mikołaja Śleszyńskiego, których córka Petronela była za Stanisławem Bykowskim, wojewodą sieradzkim. 

Mikołaj, dziedzic na Małachowicach i Bąkowej Górze, dworzanin, następnie sekretarz królewski 1558 roku, lustrator królewszczyzn na Rusi 1569 r., kasztelan spicymirski 1572 r., miał dwie żony, Elżbietę Lubiatowską, z niej córka Małgorzata, lv. za Stanisławem Czerny, 2v. za Pawłem Siemianowskim i synowie, Piotr i Stefan, i Zofię Herburt, kasztelankę bełską, 2v. za Mikołajem Pieniążkiem, z której córki, Anna za Piotrem Leszczyńskim, Krystyna za Aleksandrem Duninem i synowie, Krzysztof i Marcin. 

Piotr, dworzanin królewski 1618 r., starosta stanisławowski 1625 r., dziedzic Wilamowa podpisał elekcyę i 1632 r. ziemią gostyńską, i z żony Eleonory - Konstancy! Massalskiej pozostawił synów, Jana z Wilamowa, elektora 1648 r. z ziemi gostyńskiej i 1669 r. z wojew. sieradzkiego, po którym z żony Zofii N. synowie, Michał i Piotr, i Władysława, żonatego z Maryanną Rakowską. 

Marcin, ostatni syn kasztelana Mikołaja, dziedzic Bąkowej Góry i Dębe 1619 r., ^podczaszy sieradzki, z żony Katarzyny Kuczkowskiej, starościanki wojnickiej, miał czterech synów: Aleksandra-Teodora, Jerzego, żonatego z Barbarą Ruszyńską, Ratała-Mikolaja i Stanisława, dziedziców na Małachowicach, i z tych braci, Aleksander-Teodor i Rafał-Mikołaj są protoplastami dwóch głównych gałęzi tego domu, pierwszej senatorskiej i hrabiowskiej i drugiej szlacheckiej. 

Gałąź hrabiowska. Aleksander-Teodor, chorąży sieradzki 1620 roku, z Maryanny Jaktorowskiej, 2v. za Pawłem Tarnowskim, miał dwóch synów, Jana i Franciszka-Wojciecha, i z nich Jan w młodości służył wojskowo jako rotmistrz, lecz po zgonie żony Magdaleny Szembekówny został księdzem i przy protekcyi króla Jana-Kazimierza, który go lubił, w krótkim czasie został kanonikiem poznańskim, warszawskim i krakowskim 1660 r., scholastykiem lwowskim, referendarzem wielkim koronnym 1668 r. i Opatem mogilskim; królowa Marya-Ludwika i król Michał Wiśniowiecki tyle mieli w nim zaufania, że go egzekutorami swych testamentów naznaczyli; jeszcze większe miał względy u króla Jana III, z którym niegdyś służył wojskowo, a którego godził z Michałem Wiśniowieckim 1670 r., i który go mianował biskupem chełmińskim i podkanclerzym koronnym 1676 r., a biskupem krakowskim 1681 r. Elektor 1669, 1674 i 1697 r. z wojew. sieradzkiego, kapłan pobożny i gorliwy katolik, gospodarz wielki, przez lat kilka zarządzał majątkami króla Jana III, abędąc oszczędnym, zebrał znaczny majątek, którym podniósł swoją rodzinę; um. 1697 r. 

Franciszek, wojski piotrkowski, elektor 1669 r. z wojew. sieradzkiego. wojski sieradzki 1670 r., chorąży, a następnie kasztelan sieiadzki, um. 1690 roku, pozostawiwszy z dwóch żon, Anny Zdrowskiej i Barbary Grabskiej 'córki, Annę Stefanowę Siemieńską, sędzinę ziemską sieradzką, i Aleksandrę Stradomską, a 2v. Kucharską, i trzech synów, z których średni Jan, Jezuita, um. 1695 r., a Józef i Stanisław są przedstawicielami dwóch linij tej gałęzi, z których starsza po Józefie zgasław XVIII wieku. 

Linia Józefa. Jej protoplasta Józef, starosta opoczyński, elektoi 1697 r. z wojew. sieradzkiego, kasztelan inowłodzki 1711 r., z żony Maryanny Złotnickiej, córki Mikołaja, cześnika koronnego, wdowy po Dembińskim, miał córki: Annę za Józefem Michałowskim, sędzim ziemskim krakowskim, Teresę Złotnicką, miecznikowę kaliską, i Antoninę za Józefem Przerębskim, kasztelanem sieradzkim, 2v. za Tomaszem Sołtykiem, wojewodą łęczyckim, i syna Adama. 

Adam, dziedzic Bąkowej Góry, niepospolitej zręczności, mówca sejmikowy, lubiący życie hulaszcze i patryota gorący, chociaż nierozważny, ulubieńcem był szlachty swojego czasu; dwukrotnie marszałek Trybunału 1751 i 1756 r., kawaler orderu Orła Białego i dwa razy marszałek sejmu w 1758 r., na sejmie 1738 r. radził powiększenie wojska o 12,500 ludzi, a w 1766 roku należał do opozycyi i był za utrzymaniem liberum veto; w 1764 r. marszałek sejmu, protestował przeciw Czartoryskim i nie chciał zagaić sejmu, ale wyszedł z izby; pułkownik wojsk koronnych,, starosta oświęcimski, lubochoński, karaczkowski, wąwolnicki i przedborski, elektor 1733 roku z wojew. sieradzkiego i ks. oświęcimskiego, krajczy koronny 1738 r., nieprzyjaciel elekcyi Poniatowskiego, ofiarowanej sobie senatoryi nie chciał przyjąć; um. 1767 r„ pozostawiwszy z żony Anny-Teofili Rosnowskiej, stolnikówny sanockiej, synów, Stanisława i Piotra. 

Stanisław, starosta wąwolnicki, dziedzic dóbr Nałęczów i Cudzinowice, porucznik pancerny, z żony Maryanny Potockiej, kasztelanki lwowskiej, miał dwóch synów, Józefa i Piotra, dziedziców dóbr Ksawery, z nich Józef, starosta wąwolnicki 1775 roku, z żoną Krystyną Potocką, córką Joachima, starosty lwowskiego, bezpotomny. 

Piotr, kasztelan wojnicki 1780 r., wojewoda krakowski 1781 roku, starosta oświęcimski, kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława, w 1767 r. był na czele opozycyi i protestował przeciwko wywiezieniu senatorów; marszałek Trybunału koronnego 1779 roku, pan ogromnego majątku, miał dwie żony Reginę Łochowską, starościnę krzeczkowską, i Teklę Wodzicką, generałównę małopolską, z któremi bezpotomny. 

Linia Stanisława. Jej protoplasta Stanisław z Małachowic, najmłodszy z synów Józefa, kasztelana sieradzkiego, z podczaszego sieradzkiego kasztelan sieradzki 1687 roku, wojewoda kaliski 1692 roku, a poznański 1698 roku, starosta opoczyński, łukowski i krzeczowski, elektor 1697 r. z wojew. kaliskiego, walczył w wyprawach przeciw Turkom 1683 i 1687 r.; przyłożył się do wyniesienia na tron Augusta II w 1697 roku, lecz poprzednio był stronnikiem Sobieskiego; w 1698 roku wyznaczony był posłem do układówz Turcyą i podpisał pokój karłowicki, na mocy którego Kamieniec Podolski wrócił do Polski; wysyłając go na to poselstwo, Rzeczpospolita pozwoliła mu brać tytuł hrabi, aby nie był upośledzony w gronie swoich kolegów ambasadorów państw innych. Wojewoda umarł 1699 r.; miał dwie żony, Aleksandrę Zielecką, łowczankę koronną, z którą bezpotomny, i Annę-Konstancyę ks. Lubomirską z Wiśnicza, starościankę sandecką, wdowę po Janie Wielopolskim, z której miał córkę Karolinę za Józefem Mycielskim, stolnikiem koronnym, i syna Jana. 

Jan, dziedzic na Końskich i Białaczowie, deputat na Trybunał koronny 1721 r. i poseł na sejm 1726 r., z stolnika wielkiego koronnego podkanclerzy 1735 r., a kanclerz wielki koronny 1746 r., starosta opoczyński, gródecki, ostrołęcki, kamioniobrodzki i buczniowski, jemu rodzina Małachowskich zawdzięcza to znaczenie, jakie osiągnęław kraju; zdolny mąż stanu i dobry polityk, przeważnie wpływał na sprawy krajowe swojego czasu, a jako zabiegły gospodarz, zebrał ogromny majątek; był kandydatem na marszałka sejmu, ale się nie utrzymał; w elekcyi 1733 r. stanął przeciwko stronnikom Stanisława Leszczyńskiego, mówiąc: grozicie śmiercią opierającym się elekcyi Leszczyńskiego, otóż protestuję przeciwko niej, a ciekawym, kto się targnie na mnie, i udał się na Pragę, gdzie się zbierali jego stronnicy; w 1759 r. pokłóciwszy się z Mniszkiem o majątek Rybitwy, przeszedł na stronę Czartoryskich, i głównie wpłynął na rozwiązanie ordynacyi Ostrogskiej, której znaczną część, a między innemi dobra Międzyrzec z miastem Ostrogiem otrzymał. Kanclerz popierał wyniesienie na księstwo kurlandzkie księcia Karola Saskiego, a jako zwolennik starych ustaw Rzeczypospolitej, stawiał opórdążeniom reform przedsięwziętych. Jan um. 1762 r., zostawiwszy z żony Izabeli Humieckiej, wojewodzianki podolskiej, córki: Annę za Maryanem Potockim, kasztelanem lubaczowskim, Katarzynę za Feliksem Czackim, podczaszym wielkim koronnym, Karolinę. Grabińską, starościnę stężycką, Anielę lv. za Lipskim, 2v. za Heronimem Lubomirskim, Maryannę-Teresę za Janem Steckim, chorążym koronnym, Aleksandrę-Helenę za Józefem Podoskim, wojewodą płockim., i synów czterech: Mikołaja, Hyacynta v. Jacka, Stanisława i Antoniego. 

Mikołaj, wojewoda łęczycki 1773 r., a sieradzki 1775 r., starosta opoczyński, kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława, hrabia galicyjski od 1780 r., dziedzic dóbr Końskie, z żony Maryanny-Ewy Męcińskiej, córki Wojciecha, starosty ostrzeszowskiego, i Maryanny Męcińskiej, miał córkę Izabelę Rostworowską, kasztelanowę zakroczymską, i synów: Jana Nepomucena i Stanisława; z nich Jan Nepomucen, ochrzczony 1764 r. w Końskich, dziedzic dóbr Żarki, starosta opoczyński 1786 r., referendarz wielki koronny 1792 r., marszałek Trybunału koronnego 1786-1787 r., radca Rady Nieustającej 1787 r., poseł na sejm czteroletni, a od 1789 r. poseł do Saksonii, gorliwy stronnik dworu Saskiego, kawaler orderów Czerwonego i Orła Białego, był marszałkiem nadwornym króla Fryderyka Augusta 1809-1812 r., kasztelanem Ks. Warszawskiego 1810 r., wojewodą senatorem Królestwa Polskiego 1816 r. i dyrektorem skarbu Ks. Warszawskiego 1807 r. Wojewoda w 1808 r. prosił w Galicy io przyznanie mu tytułu hrabiowskiego; um. 1822 r., pozostawiwszy z żony Rozalii Świdzińskiej, córki Michała, kasztelana radomskiego, córki: Cecylię, Paulinę i Helenę i synów, Stanisława, oficera wojsk polskich, zm. 1883 r. bezżennie i Władysława, dziedzica dóbr Nowego Miasta, oficera wojsk polskich 1830 r., zmarłego 1870 r., z Hortensyą hr. Małachowską, córką Ludwika, bezpotomnego. 

Stanislaw, drugi syn wojewody Mikołaja i Męcińskiej, ochrzczony 1770 roku w Końskich, dziedzic dóbr Końskie, pułkownik wojsk Ks. Warszawskiego, kasztelan Królestwa Polskiego, na sejmie 1830 roku stawał w obronie; konstytucyi oznaczonej przez rząd; nieposzlakowanej prawości i patryotyzmu, odznaczył się w bitwie pod Smoleńskiem 1812 r.; kawaler orderów św. Stanisława i Virtuti Militari, otrzymał przyznanie tytułu hrabiowskiego w Galicyi 1804 r., i w Królestwie Polskiem 1841 roku; z żony Anny Stadnickiej, starościanki ostrzeszowskiej, damy Krzyża Gwiaździstego austryjackiego, miał córki, Maryę-Karolinę za generałem Ludwikiem hr. Pacem i Gabryelę za hr. Janem-Bogdanem Tarnowskim, dziedzicem dóbr Dzikowa, i synów: Gustawa, kamerjunkra Królestwa Polskiego, niezmordowanej czynności patryotę, który brał udział we wszystkich dążnościach mających na celu podźwignięcie ojczyzny, posła na sejmy, w 1831 r. ministra Spraw Zagranicznych, który należał do stronnictwa konserwatywnego, członka' Rady Admistracyjnej w pierwszych dniach powstania 1830 r.; Henryka, pułkownika w powstaniu 1831 r., który złem gospodarstwem i nieudolnością znacznie zrujnował majątek, a z żony Heleny bar. Winzigerode pozostawił synów: Gustawa, Włodzimierza, Bolesława i Jerzego. 

Hyacynt (Jacek), drugi syn kanclerza Jana, dziedzic na Rękoraju i Moszczenicy, podstoli koronny 1764 r., referendarz wielki koronny tegoż roku, podkanclerzy 1780 r., a kanclerz wielki koronny 1786-1793 r., starosta piotrkowski, ostrołęcki, gródecki i radoszycki, wielkich zdolności, marszałek sejmu 1764 r., przyłożył się do elekcyi Stanisława Poniatowskiego; stronnik Czartoryskich, narzucił się gwałtem na marszałka sejmiku sieradzkiego 1763 r.; marszałek sejmu koronacyjnego 1764 r., deputat do ułożenia praw z sejmu czteroletniego, komisarz Rady Nieustającej 1775 r., na sejmie czteroletnim przeszkadzał jego działaniu i bronił Szczęsnego Potockiego; Stanisława Augusta głównie skłonił do przystąpienia do Targowicy; gospodarz zawołany, w 1775 r. dostał prawem emfiteutycznem na lat 50 starostwa, radoszyckie i radzickie; został hrabią galicyjskim 1804 r. i był tajnym radcą austryjackim; um. 1821 r., z żony Petroneli Rzewuskiej, wojewodzianki podolskiej, córki Michała, miał córkę Franciszkę za Krzysztofem-Duninem-Karwickim kasztelanicem zawichostskim, i syna Jana, szambelana austryjackiego, z żoną Barbarą Sołtyk, kasztelanką zawichostską, bezdzietnego. 

Stanisław, trzeci syn kanclerza Jana, dziedzic na Krasnem i Białaczowie, starosta sandecki 1759 r., elektor 1764 r. z wojew. krakowskiego, konsyliarz Rady Nieustającej 1776 r., członek Komisyi Edukacyjnej, referendarz wielki koronny 1780-1792 r., jeden z największych znakomitości naszych w końcu XVIII stolecia, poseł na sejmy, marszałek Trybunału koronnego, swą prawością, zacnością i patryotyzmem zyskał szacunek w kraju i został marszałkiem sejmu czteroletniego, na którym głównym był przywódcą wszystkich dążności, dobro i podźwignienie kraju mających na celu, jak oswobodzenia wieśniaków, podźwignięcia stanu miejskiego i wreszcie konstytucyi 3 maja; prezes rządu najwyższego narodowego, i prezes Rady Stanu, senator Ks. Warszawskiego 1807 roku, umarł 1809 roku powszechnie żałowany; łączył w sobie wszystkie zalety prawego człowieka i dobrego patryoty, tak naprzykład, gdy będąc marszałkiem Trybunału koronnego 1775 roku, z nieświadomości wydał niesłuszny wyrok, pokrzywdzonego zwłasnej kieszeni hojnie wynagrodził, a gdy za Ks. Warszawskiego wycieńczony skarb nie mógł wypłacić Austryi znacznej kwoty za sól wydobywaną z Wieliczki, tę sumę zagwarantował całym swoim majątkiem; prawość charakteru pozyskała mu nazwę „Arystydesa Polskiego". Stanisław miał dwie żony, siostry Czapskie, starościanki kniszyńskie, Konstancyą i Urszulę, wdowę po Radziwille, z obydwoma bezpotomny. 

Antoni, ostatni syn kanclerza Jana, pisarz wielki koronny 1771 r., dziedzic na Borkowicach i Niekłani, elektor 1764 r. z ziemi łomżyńskiej, marszałek Trybunału koronnego 1767 roku, konsyliarz Rady Nieustającej 1782 r., sekretarz wielki koronny 1780 r., wojewoda mazowiecki 1784 r., starosta ostrołęcki, które to starostwo dostał prawem emfiteutycznem na lat 50 w 1775 r., marszałek sejmu 1780 r., protestował przeciwko uchwale 3 maja, nazywającją pogwałceniem praw kardynalnych narodowych; w 1780 r. jednozgodnie obrany marszałkiem sejmu, popierał projekt praw Andrzeja Zamoyskiego, a w 1792 r. przystąpił do Targowicy; kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, z żony Katarzyny Działyńskiej, wojewodzianki malborgskiej, miał córki, Maryannę za Stanisławem hr. Jezierskim 1816 r., Konstancyę za Pawłem Biernackim, kasztelanem sieradzkim, i synów: Józefa, Ludwika i Onufrego. 

Józef, ochrzczony 1778 r. w par. Leszno, prefekt departamentu radomskiego za Ks. Warszawskiego, poseł na sejm, zatwierdzony w tytule hrabiowskim w Galicyi 1804 r., po którym z Maryanny Turskiej córki: Antonina, Julia za Sewerynem Biernackim i syn Napoleon z Klementyną-Izabelą ks. Sanguszkówną, rozwódką po hr. Władysławie Ostrowskim, bezdzietny. 

Ludwik, ochrzczony 1785 r. w par. Leszno, od 1804 r. hrabia galicyjski, oficer gwardyi cesarza Napoleona I za Ks. Warszawskiego, następnie poseł na sejmy 1818 i 1826 r., radca wojew. sandomierskiego 1825 r., kasztelan Królestwa Polskiego 1828-1831 r., dziedzic dóbr Białaczów, Niekłań, Czyżówka i in., z żony Ludwiki Komar miał trzy córki: Hortensyę za hr. Władysławem Małachowskim, Stefanię za hrabią Cezarym Platerem i Taidę za Leonem lir. Rzewuskim. 

Onufry-Michał-Nikodem, ochrzczony 1788 r. w par. Leszno, poseł na sejmy 1820-1831 r., senator kasztelan Królestwa Polskiego 1831 roku, żonaty z Maryanną Tarnowską, um. 1850 r. bezpotomnie. 

Gałąź szlachecka. Rafał-Mikołaj, syn podczaszego Marcina, elektor 1632 i 1648 roku z wojew. sieradzkiego, wojski sieradzki isędzia deputat 1660 r., zaślubił Zuzannę Ligęziankę i z niej miał synów, Rafałai TeodoraSzymona; po Rafale, elektorze 1648 r. z wojew. sieradzkiego, podstarościm isędzim grodzkim piotrkowskim, z żony Anny Gomolińskiej synowie: Franciszek, Konstanty żonaty z Franciszką Bykowską i Mikołaj. 

Teodor-Szymon, elektor 1648 r. z wojew. sieradzkiego, wojski sieradzki 1660 roku, zaślubił Zofię Drohojowską, wojszczankę oświęcimską, i z niej pozostawił syna Jana, cześnika wieluńskiego, elektora 1697 roku z wojew. sieradzkiego, po którym z Barbary Mokronowskiej. córki Andrzeja, chorążego rawskiego, córka Katarzyna za Piotrem Czernym i synowie, Andrzej i Stanisław; z nich Andrzej, dziedzic dóbr Dobrenice i Dąbie 1713 r., starosta smotrycki, elektor 1733 roku z wojew. sandomierskiego, z, żony Konstancyi Daniłłowiczówny, starościanki parczowskiej, pozostawił córkę Annę-Barbarę za Bernardem Gozdzkim, wojewodą podlaskim (Metr. Kor., Don. Vars, Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubek, Sigil., Kanck, Ks. Gr. Czerskie, Przedeckie i Brzeskie, Akta po-Galicyjskie, Quaterniones). 

Mikołaj, kasztelan spicymirski, oprócz powyższych synów miał mieć jeszcze syna Adama, który przeniósł się do wojew. płockiego i dziedziczył na Małym Małachowie, i po którym syn Mikołaj sprzedał około 1650 roku Mały Małachówi osiadł na Litwie; po Mikołaju zN. Lisowiczówny syn Tomasz, horodniczy starodubowski 1664 roku, z żony Elżbiety Ważyńskiej pozostawił synów: Jana, biskupa grecko-unickiego przęmyślskiego, archimandrytę żydyczyńskiego, zm. 1692 r., Gabryela, skarbnika starodubowskiego, żonatego z Maryanną Szyrmianką, i Wojciecha. 

Wojciech, dziedzic dóbr Ostasze, w grodzieńskim, łowczy trocki 1686 r., z żony N. Kolendzianki miał synów, Floryana, po którym z Korsakówny synowie, Jan, Bazylianin, i Michał, i Jana, skarbnika czerniechowskiego, zm. 1741 r., po którym z Zofii Mikuszewskiej synowie, Antoni, kanonik inflandzki, proboszcz kamieniecki, zm. 1801 r. i 

Franciszek. Franciszek, starosta holeniszewski 1770 r., stolnik kijowski 1772 r., z żony N. Falęckiej pozostawił synów, Stanisława i Szymona; po Stanisławie, chorążym wojsk polskich, zm. 1838 roku, z żony N. Jaruszewiczówny synowie: Leon, Ludwik i Piotr, i po Leonie z żony Jelskiej syn Stanisław, proboszcz w Tuczynie, na Wołyniu.

Szymon, deputat szlachecki pow. prużańskiego, zm. 1822 r., z Doroty Ponikwickiej miał synów: Antoniego, Juliana i Romana; po Julianie z Teofili Jakubowskiej synowie, Stanisław zm. 1861 r. iWładysław zm. 1901 r., a po Romanie, generale wojsk rosyjskich, zm. 1880 r., z Zofii Wysockiej synowie: Aleksander, Maksymilian żonaty z Augustą Sakowicz, Paweł, po którym z żony Miłoszówny syn Jan, i Roman, którego z Maryi Krajewiczówny syn Roman ur. 1887 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej: Jan, syn Kazimierza, z synem Antonim i wnukami, Wincentym i Antonim 1863 r.; 2) gub. grodzieńskiej: Roman i Tadeusz, synowie Szymona 1829 r.; Maksymilian i Roman, synowie Romana, i Julian, syn Szymona, z synami, Władysławem i Stanisławem 1850 r.; 3) gub. kowieńskiej: Ignacy, Jakób, Dominik i Jan z potomstwem, synowie Kazimierza, wnukowie Michała, 1848 r.; Józef z synami: Aleksandrem, Bernardem, Leopoldem i Maciejem, syn Teodora, wnuk Kazimierza, 1861 r.; Antoni, syn Stanisława, z synami: Onufrym, Janem i Franciszkiem, oraz Jan-Kazimierz, syn Andrzeja, 1858 r.; Józef, Franciszek i Benedykt z potomstwem, synowie Jana, wnukowie Dawida, 1848 r.; Andrzej i Jan z potomstwem, synowie Józefa, wnukowie Macieja, 1850 r. 

Mikołaj, syn Józefa, dóbr Juszkiańce, Jan, syn Stanisława, dóbr Dubury, Antoni, syn Józefa, dóbr Jukiszki, Michał, syn Anikmeusza, dóbr Judejkiele, Leon, syn Jana, dóbr Mikity, w gub. kowieńskiej 1882 roku dziedzice. 

Z tej rodziny. Sebastyan, syn Jana, 1585 r. Po Macieju synowie: Jerzy, Kacper, Maciej i Wojciech 1607 roku, i z nich Maciej miał synów, Macieja i Sebastyana, a Wojciech syna Wojciecha. Jerzy, dziedzic Bukowej Góry, Zbełowic, Redzyńska i Wilkowicz, żonaty z Barbarą Ruszeńską, deputat na Trybunał radomski 1620 r. Piotr, w Wielkopolsce 1621 r., ożeniony z Jadwigą Wyssogota-Zakrzewską, wdową po Grylewskim. Wojciech, syn Andrzeja, z wojew. poznańskiego, i Anny Mrowińskiej, ustąpił 1624 roku prawa swoje do wsi Krzewaty synowi swemu Piotrowi. Marcin, dziekan łaski 1660 roku. Dwóch Adamów, dwóch Janówz wojew. poznańskiem, dwóch Janów, Ludwik i Wojciech z wojew. kaliskiem, Marcin z wojew7. inowrocławskiem, Piotr z wojew. brzesko-kujawskiem 1669 r., a Jan z Małachowa 1674 r. podpisali elekcye. Jan-Stetan, syn Jerzego, kanonik chełmiński 1690 r. Jan, kanonik krakowski, deputat na Trybunał koronny 1690 r. Adam, podsędek i deputat na Trybunał koronny 1690 r. Ignacy, pułkownik wojsk koronnych 1691 r., żonaty z Dorotą Zakrzewską. Adam, podsędek i podstoli wschowski 1696 r. 

Jan-Stefan, kanonik krakowski i sandomierski, proboszcz wojnicki 1696 r. Dwóch Janów7, Jerzy, Maciej, Marcin, Samuel i Stanisław z wojew. kaliskiego, Mikołaj, stolnik wendeński, z wojew. sieradzkiego elektorowie 1697 r.; po Janie-Mikołaju, stolniku wendeńskim, z Aleksandry z Drogomir-Sadowrskiej, 2v. Tągoborskiej, syn Michał, kanonik kamieniecki 1728 r.

Jan, towarzysz pancerny na Wołyniu 1703 r. Jan, sędzia ziemski poznański 1703 roku. Maciej, syn Jana i Katarzyny Gajkowskiej, 1711 roku żonaty z Maryanną Wyssogota-Zakrzewską. Mikołaj, stolnik brzesko-kujawski 1720 r. Aleksander z wojew. poznańskiem, Antoni, stolnik wendeński, z wojew. Sieradzkiem, Józef i Tomasz z wojew. inowrocławskiem 1733 r., Adam z Małachowic, Franciszek i Stefan z wojew. kaliskiem 1764 roku podpisali elekcye. Jan Kanty, kanonik kijowski 1772 roku, archidyakon czerniechowski i oficyał generalny kijowski 1777 r. Ksawery, regent grodzki pyzdrski, koniński, a następnie kościański, elektor 1764 r. z wojew. kaliskiego, poseł na sejm 1775 roku, dostał prawem emfiteutycznem na lat 50 królewszczyzny Spiczynkę, Parczyska i Garbatkę. 

Józef bez prócedencyi, oraz Adam, Ignacy i Antoni, synowie Antoniego, wylegitymowani przez matkę Salomeę z Popielówz herbem Nałęcz wsądzie ziemskim lwowskim 1782 r. Ten Antoni, łowczy chęciński, dzierżawca Koniuszek, umarł 1775 r., zaś żona jego Salomea z Popielów, urodzona z Teresy zGórskich, zm. 1788 r. w Tuligłowach. Z dzieci: Wiktorya-Franciszka-Teresa, urodzona 1773 r. w Tuligłowach, wyszła 1796 r. za Tadeusza Petryczyna, sędzica ziemskiego czchowskiego; Adam-Stanisław Piotr, ochrzczony 1771 r. w katedrze lwowskiej, Ignacy-Józef-Jan 1772 r., a Antom-Jan 1775 r. urodzeni w Tuligłowach. 

Ignacy, dymisyonowany chorąży wojsk polskich, dziedzic Żornisk, umarł 1812 r., zostawiając z Joanny z Bąkowskich: Anielę ur. 1802 roku w Rudkach, od 1825 r. za Wojciechem Śliwińskim; Jana-Mikołaja-Gorgoniusza, ur. 1803 r., Dyonizego, ur. 1804 r., obu w Jeziernie; Jana, ur. 1806 r. we Lwowie, Ignacego, ur. 1808 r. w Sanoku, i Franciszkę-Ludwikę, zwaną Wandą, ur. 1811 r. we Lwowie. Mikołaj od 1826 r. żonaty z Karoliną z Kustrzyckich, wdową po Aleksandrze-Janie Piekarskim, dzierżawcy Pleszowic, zostawił syna Wojciecha, po którym zJózefiny ze Schnellów syn Aleksander wraz z ojcem wylegitymowany w Galicy! w Wydziale krajowym 1892 roku. 

Brat Ignacego, Antoni, posiadacz Matyaszczyzny w Grodku, umarł tamże 1813 r., pozostawiwszy z Anny z Krynickich córki: Maryannę 1825 r. za Janem Rowińskim, Rozalię, Józefę, Franciszkę i synów, Michała i Piotra. 

Franciszek, stolnik kaliski, według aktów lwowskiego sądu szlacheckiego także herbu Nałęcz, zastawny posiadacz Łuczan, umarł 1775 roku; z Heleny z Falęckich, zmarłej 1776 r., jego dzieci: Michał 1757 r., Szymon Seweryn 1766 r., Stanisław 1768 r., Piotr 1770 r. ochrzczeni w Stryju, oraz córki: Elżbieta, zmarła panną przed 1782 r., Salomea ur. 1759 r., później żona Antoniego Wilgi, i Maryanna-Aniela ur. 1763 r., wr. 1791 wydana za Kozaryna, od 1775 r. pod opieką jego brata Jana, nazywanego czerniechowskim, lub nurskim skarbnikiem. Ten Jan procesował od 1778 r. Jabłonowską o sumę wpłaconą na Łuczany, a umarł tamże 1789 r. bezżenny, i spadkobiercami jego byli dzieci Franciszka, o których wyżej mowa, ks. Antoni, proboszcz w Kamieńcu Litewskim, brat, Aniela Kazimierzowa Biegańska i Magdalena panna, siostry, zamieszkałew Podkamieniu (Zbiory Dr. M. DuninaWąsowicza we Lwowie). 

Antoni i Stanisław, synowie Antoniego, sprzedali Stachurskim w 1761 roku wieś Sakienówce, na Podlasiu; po Stanisławie syn Bartłomiej miał syna Wawrzyńca, geometrę rządowego, wylegitymowanego w Królestwie 1840 r. z synem Franciszkiem, podoficerem wojsk rosyjskich, urodzonym z Zofii Kalinowskiej. Z tej linii Onufry, Józef i Ludwik, synowie Antoniego, wylegitymowani w Królestwie 1839 r. 

MAŁACHOWSKI h. PRUS II. Byli na Mazowszu i na Litwie. Piotr, starosta stanisławowski i czerniewski, dziedzic dóbr Dobre 1630 r. Po Janie syn Zygmunt, podstoli gostyński 1646 r., elektor 1648 r. z ziemi gostyńskiej miał syna Walerego 1667 r. Jakób 1632 r., Jakóbz Piotrowa 1648 r., Jan i Władysław 1669 r., Jan iWładysław 1674 roku z ziemią gostyńską podpisali elekcye. Maciej, elektor z wojew. inowrocławskiego 1697 r. Anna, żona Kazimierza Krzywickiego 1700 r. Maryanna za Janem Krasickim, starostą korytnickim 1780 r. 

Jan, namiestnik miadzielski 1550 r. Bartłomiej i Wojciech, woźni pow. oszmiańskiego 1637-1638 r. Jan, elektor 1669 r. z wojew. witebskiego. Jan, starszy klasztoru Bazylianów wileńskich, procesował się 1671 roku o sumy (Arch. Dubr. i Szem.). 

MAŁACZEŃSKI v. MAŁACZYŃSKI h. KORWIN. Podług Paprockiego w wojew. Sandomierskiem. Jan otrzymał w zastaw m. Krościenkę i zamek Czorsztyn 1554 r. (Metr. Kor.). Jan z wojew. Sandomierskiem podpisał elekcyę 1648 roku. Marcyan, syn Jana, sprzedał 1662 r. części dóbr Ducka Wola, Niedabyl i Dziwiszę Sewerynowi Boskiemu. Franciszek żonaty z Krystyną Łochowską 1695 r. (Ks. Gr. Czerskie). Piotr podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. podlaskiem. 

MAŁACZEWSKI h. KORWIN. W wojew. Sandomierskiem; brali także nazwisko Małaciewski. Przecław podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. Sandomierskiem. 

MAŁAGOWSKI. Tomasz pozwany 1757 r. przez Pawła SudymontowiczaCzeczela o zabranie pewnych dokumentów (Zap. Tryb. Lubek). Stanisław, burmistrz m. Błaszek 1855 r. 

MAŁASZEWICZ h. KORAB. Jakób, syn Pawła, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1800 r. 

MAŁASZEWSKI h. SZELIGA. Paweł, syn Stanisława, żonaty z Maryanną Lisowską, z ziemią czerską podpisał elekcyę 1697 r.; ich córka Ludwika za Wojciechem Zamojskim 1700 r. Józef, chorąży gwardyi pieszej 1720 r. (Ks. Gr. Czerskie).

MAŁASZKOWSKI. Zagonowa szlachta w pow. owruckim, wzięła nazwisko od wsi Małaszki, którą posiadała już w XIV stoleciu. 

MAŁASZYCKI. Jan z wojew. nowogrodzkiem podpisał elekcyę 1697 r. (Vol. Leg.). Antoni, syn Józefa, zasiadający wsądach powiatu zasławskiego 1865 r. 

MALAWSKI h. POMIAN. Jan iWładysław, bracia, na Rusi Czerwonej 1669 r. Jan, syn Stanisława, żonaty z Katarzyną Czechowską 1676 r. (Don. Vars.). 

Franciszkowi i Marcinowi odstąpiono 1718 r. w grodzie trembowelskim sumę na Krowince. Franciszek z Anny Mielikowiczówny (alibi Mielikówny) zostawił syna Jana, którego z Konstancyi Fedorowiczówny syn Tomasz legitymował się w grodzie trembowelskim 1782 r. Jego z Franciszki Ziobrowskiej synowie: Wojciech i Stanisław, bliźnięta, ur. 1787 i Marcin ur. 1777 r. w Jagielnicy, udowodnili swe pochodzenie w wydziale Stanów galicyjskich 1809 r. 

Leon z Maławy, syn Szymona i Anny z Gomolińskich, a wnuk Stanisława i Konstancyi Bielikowiczówny, posiadacz zastawny Morunia, udowodnił swe szlachectwo wsądzie grodzkim bieckim 1782 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

MAŁCHIEWSKI h. RADWAN. Józef, Wiktor i Bolesław, synowie Tomasza, wylegitymowani w Cesarstwie 1854 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. 

MAŁCUŻYŃSKI h. JASIEŃCZYK. Leon, syn Karola, wylegitymowany w Cesarstwie 1862 r. i zapisany do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. Witold-Konstanty, rzeczywisty radca stanu, naczelnik wydziału Izby skarbowej w Warszawie, um. 1913 r. w Świsłoczy, w gub. grodzieńskiej. 

MAŁCZYŃSKI. Justyna, żona Nikodema Inesa, kapitana wojsk Ks. Warszawskiego 1814 r. 

MAŁDAWSKI. Katarzyna Felińska, wdowa po N. Małdawskim, pozwała Gorajską o sumy 1730 r. (Wyr. Tryb. Lubek). Andrzej podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem (Vol. Leg.). 

MAŁDRZYK h. PORAJ. Stara i zamożna rodzina, od wsi Kobiele, w wojew. Sieradzkiem wzięła nazwisko Kobielski. 

MAŁDRZYK h. WĄŻ. Senatorowie w rodzinie: Mikołaj, kasztelan bełski 1435 r. Jan, wojewoda bełski 1460 r., um. 1466 r. Przodek tej rodziny, polującz jednym z książąt Mazowieckich, zbłąkanemu w lesie i zgłodniałemu ofiarował placek (małdrzyk), który miał przy sobie, za co został nadany znaczną częścią tej puszczy, w której miały miejsce łowy, a przezwany został Małdrzykiem; jego potomkowie w XV wieku należeli do możniejszych rodzin mazowieckich, a pisali się z Starogrodu, swej własności, niedaleko miasta Mińska Mazowieckiego położonej. 

Mikołaj, sekretarz ks. Witolda 1428 r., następnie kasztelan bełski 1435 r., podpisał traktat z Krzyżakami 1436 r. Jan, dziedzic na Mnichu, z podskarbiego mazowieckiego wojewoda bełski 1460 r., ożeniony z Małgorzatą Krycką. Stanisław z Chodmanic, wojski lwowski 1490 r., otrzymał 1497 r. wieś Chrebiona, a w 1501 r. był starostą Samborskim. Andrzej z Przeworska, sędzia ziemski bełski, uwolniony 1509 roku od wyprawy wojennej, w 1510 r. był starostą drohobyckim. Feliks, Jan i Łukasz, bracia rodzeni 1538 r. (Metr. Kor., Conv. Vars.). 

MAŁECKI h. JELITA. Właściwe nazwisko tej rodziny jest Małecki, a gniazdem wieś Malcze, w wojew. Sieradzkiem, jednak już w XVI stoleciu niektórzy z tych Małeckich zmienili nazwisko na Małecki. Stanisław, sędzia grodzki sandomierski 1564 roku. Andrzej, szafarz poborów sandomierskich 1589 r. Gabryel, syn Mikołaja, 1612 r. Franciszek, starosta połtawski 1660 r. Piotr, podkomorzy sandomierski 1679 r. 

Ludwik z żoną Katarzyną Strzyżowską ustąpili 1768 r. wybraniectwo wsi Rogi Makulskim. Tomasz, chorąży regimentu pieszego wojsk koronnych 1792 r. (Conv. Vars., Zap. i Wyr. Piotrk. i Lubel., Kancl.). 

Stanisław, syn Piotra-Jana i Anny N., zostawił z Katarzyny z Prażowskich: a) Teodora, ur. 1692 r. w Strutynie. żonatego z Eudoksyą Krechowiecką, z której Bazyli ur. 1723 r. w Rakowie, grecko-katolicki paroch w Nadziejowie, zostawił z Anastazyi N. Jerzego, ur. 1763 r., parocha w Strutynie, po którym z Heleny Zawadowskiej: 1) Józef ur. 1800 r. w Strutynie, kancelista lwowskiego sądu szlacheckiego, i 2) Ludwik, ur. 1805 r. w Strutynie, żonaty z Maryą Bałtarowicz, córką Jakóba, z której syn Aleksander, ur. 1841 r. w Barszczowicach (Akta wydziału Stanów galicyjskich z 1857 r.); b) Józefa, żonatego z Maryanną z Łuszczewskich, którego córka Konstancya zamężna Słupecka (alibi Słupska) i synowie, Kazimierz i Piotr legitymowani wsądzie ziemskim lwowskim 1782 r. Po Kazimierzu był syn Wincenty, ur. 1770 r. w Skomorochach, co świadkowie 1791 r. zeznali, Piotr zaś, z chorążego wendeńskiego skarbnik inflancki, zmarły 1791 r., żonaty był z Anną z Janiszewskich. Te dzieci Józefa wzięły w latach 1775-1789 r. spadek po Łuszczewskim, staroście żydaczowskim, i po jego siostrze Salomei z Łuszczewskich Mikołajowej Stadnickiej. 

Po Piotrze z Janiszewskiej pozostali: 1) Antoni zamieszkaływ wojew. podolskim od 1795 r.; 2) Józef, dziedzic Bołszowiec, Hanowiec, Herburtowa, Popławnik, Skomoroch Starych i Nowych i Podszuralaniec, członek Stanów galicyjskich od 1817 r.; 3) Tomasz, dziedzic Bohuszowie 1817 r. członek Stanów, którego synowie: Józef i Kajetan, dziedzic Skomoroch Starych i Nowych, od 1830 r. członek Stanów; 4) Kacper; 5) Jakób od 1795 r.

w wojsku rosyjskiem; 6) Ewa za Franciszkiem-Dyonizym Sokulskim; 7) Franciszka 1798 r. za Pajgertem i 8) Salomea za P. Schneidernem. 

Rozalia z Lisieckich, wdowa po Kacprze, umarła 1835 r., ich dzieci: Antoni, w seminaryum łacińskiem duchownem, zmarł przed matką; Mikołaj zamieszkały w Dobrej, żonaty z Cecylią z Karsnickich, zawarł 1833 r. umowę z szwagrem Karsnickim o dobra Chojnaczyzna; Anna za Juryewiczem, Karolina, Wincenta, Eleonora i Józefa 1835 roku jeszcze nie pełnoletnie i wreszcie Piotr tego roku już nieżyjący, po którym z Urszuli Zabielskiej, zamieszkałej w Kozinie, córka Rozalia ur. 1829 roku i syn Aleksander ur 1832 roku. 

Według innego aktu lwowskiego sądu szlacheckiego, Kazimierz Maecki pokwitował wraz z żoną Wiktoryą z Kosteckich w grodzie grabowieckim 1/73 r. z sumy spadkobierców Wydżgi. Dzieci tych małżonków: Ewa Lachowiczowa w Łuszczowie, Franciszka Ignacowa Kucharska w Podlodowie i małoletni, Kacper i Wojciech pozywali 1799 r. krydalną masę Radeckiego (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Po Stanisławie, subdelegacie grodzkim sandomierskim 1733 r., syn Wincenty miał syna Jana, żonatego z Konstancyą Jabłońską, z niej syn Karol, podoficer wojsk rosyjskich, wylegitymowany w Królestwie 1859 r. 

Antoni żonaty z Wincentyną Kierską 1802 r. Tomasz, porucznik wojsk polskich 1822 roku. Henryk, dóbr Rojewa, a Wiktor, dóbr Czartów w Królestwie Polskiem dziedzice 1850 roku. Zygmunt żonaty ze Stefanią Chwalibóg 1890 r. 

Z osiedlonych na Litwie. Stefan podpisał elekcyę 1733 roku z ks. żmudzkiem. Bogusław, strukczaszy miński 1788 r. Stefan i Wawrzyniec, synowie Michała, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1810 r. 

MAŁĘCZYŃSKI v. MALECZYŃSKI h. KORWIN. Jan z Małęczyna, w pow. radomskim, komornik ziemski przemyślski, Stanisław i Bartłomiej, synowie Jakóba, 1644 r. wnieśli protest przeciwko bratu swemu stryjecznemu Jakóbowi. Magdalena, żona Jana Klonowskiego 1700 roku. Ignacy został podporucznikiem wojsk koronnych 1790 roku (Zap. Tryb. Lubek, Kanck). 

Stanisław, Jakób i Franciszek Małaczyńscy pozwali w grodzie przemyślskim 1696 r. Nowoszyckich o krzywdy. Franciszek Małaczewski, towarzysz pancerny, wraz z żoną Dorotą z Rokszyc pozwał w tymże grodzie 1705 r. Fedorowicza, podstarościego zGłębokiej. Konstancya z Małęczyńskich Feliksowa Nehrebecka, cześnikowa podolska, córka dziedzica części Kawska, wzięła 1757 r. zastawem już jako wdowa od Jabłonowskich Braniówkę i wyszła 2v. za Józefa Bahrynowskiego; w roku 1766 pokwitowała Jabłonowską z spadku po rodzonej swej ciotce Dobrosielskiej, cześnikowej bydgoskiej, 

Jan, towarzysz pancerny chorągwi starosty opoczyńskiego, pozwał 1735 r. brata swego Antoniego o zbrojny napad na część jego w Kawsku i tegoż roku odstąpił w grodzie żydaczowskim część tę młodszemu swemu bratu Aleksandrowi. Syn Jana, Franciszek zostawił z Katarzyny z Drelingów synów, Felicyana i Ignacego, którzy w 1777 r. odstąpili spadek po matce w Michale wicach za pozwmleniem ojca Karnickiemu. Po Aleksandrze, który 1750 r. wraz z żoną Zofią z Żurowskich, cześnikówną sanocką, pokwitował Ostrorogową z sumy w grodzie żydaczowskim, zostali: Wojciech, Andrzej i Bogusław, wszyscy bezpotomni. 

Brygida, zamężna Machowska, i Tekla, zamężna Bilińska, Małęczyńskie sprzedały 1802 roku odziedziczoną po Wiktoryi z Ruszczyców Filkiewiczowej część Podhajczyk Dzierzkowskiemu (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

MAŁGIEWSKI h. RAWICZ. Cytowani bez szczegółów w Paprockim, a z niego w Okolskim i Niesieckim; byli w wojew. lubelskiem, lecz już w XVI wieku zgaśli. 

MAŁKOWSKI h. BOMBEK. Stanisław (Małkowski) dostał nobilitacyę 1673 r. w nagrodę zasług wmjennych imęztwa z Turkami; od młodości był przy Janie III Sobieskim i pod Żurownem, przedarłszy się przez obóz turecki, zawiadomił wojsko polskie o niebezpieczeństwie, w jakim król zostawał; był pod Wiedniem 1683 r. jako porucznik pancerny i jeden z pierwszych rzucił się do obozu wielkiego Wezyra; jego syn Wojciech był rotmistrzem w chorągwi królewicza Jakóba i był z nim uwięziony na Szląsku przez Augusta II, a po wyjściu z wojska zarządzał Żółkwią. 

Antoni, towarzysz pancerny, konfederat barski, miał synów: Andrzeja, vicegerenta grodzkiego różańskiego, i Antoniego; po Andrzeju syn Karol pozostawił syna Józefa, żonatego z Józefą Rudnicką, z której synowie, Ludwik i Konstanty wylegitymowani w Królestwie 1848 r.; po Antonim syn Józef, żonaty z Kunegundą Rutkowską, miał z niej synów: Józefa, dziedzica części wsi Bieńki-Śmietanki, w powiecie przasnyskim, Franciszka, urzędnika pocztowego w Nowym Dworze, i Jana, wylegitymowanych w Królestwie 1839 r. Z tej linii Józef miał syna Jana, urzędnika Komisyi Skarbu, wylegitymowanego w Królestwie 1840 r. z synami, Wojciechem i Janem, urodzonymi z Joanny Narzymskiej. 

MAŁKOWSKI h. KORAB. Piszą się z Małkowa, w powr. sieradzkim. Jan, dziedzic na Małkowie 1552 r. (Ks. poborowe). Stanisław, syn Stanisława, 1612 r. Adryan, syn Jana, 1620 r., pozostawił synów: Jana, Aleksandra i Jakóba. Bartłomiej, Szymon, Tomasz i Wojciech z ziemią różańską i Jan z wojew. Sandomierskiem 1669 r., a Andrzej 1697 r. z wojew. Sandomierskiem podpisali elekcyę. Jan, Teodor i Jacek, synowie Stefana, 1669 roku (Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubek). 

Jakób-Michał, cześnik bracławski 1720 r. (Arch. Szem.). Franciszek żonaty z Kunegundą N., miał syna Walentego i córkę Teresę 1779 r. Teodor żonaty z Antoniną Drogomir, komornikówną lwowską 1760 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.).

Jest tego nazwiska rodzina na Litwie, z której Jakób, Michał i Kazimierz podpisali pospolite ruszenie z pow. oszmiańskim 1698 r. Jerzy podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. Inocenty otrzymał 1772 r. archimandryę dereżyńską (Kancl.). 

MAŁOKLĘCKI v. MAŁOKLĘSKI h. JASTRZĘBIEC. Marcin, syn Jana, żonaty z Anną Zaborowską 1637 r. Piotr, kanonik gnieźnieński i łowicki, um. 1644 r. Walenty, dziedzic Rybna 1660 r., i tego brat Paweł; po Walentym synowie, Stanisław żonaty z Katarzyną Arciechowską i Tomasz, który 1669 r. podpisał elekcyę z ziemią zakroczymską. Stanisław występował 1664 r. jako świadek w oznaczeniu granic. Wojciech i Jakób, suk-cesorowie Macieja Woznowskiego, pozwali o sumy Działyńską 1679 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.). 

MAŁOKONIECKI. Rafał, po nim Jadwiga Krupocka, wdowa, pozwana 1688 r. przez Ostrowickiego o sumy (Wyr. Tryb. Piotrk.). 

MAŁOMIĄCKI h. TOPÓR. Cytowani w Kuropatnickim i Małachowskim; będzie to zapewne już zgasła rodzina Małomiązski, którą cytuje Bielski. 

MAŁONIECKI h. TOPÓR. Wiktor, syn Jakóba, z synami: Wincentym, Kazimierzem, Franciszkiem i Stanisławem, oraz Jakób i Jan, synowie Pawła, wylegitymowani w Cesarstwie 1863 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. 

MAŁOPOLSKI h. KLEINPOLT (?). Stanisław Kleinpolt, sekretarz królewski, metrykant skarbu koronnego, znany z zasług dziada, chorążego newelskiego, doświadczonego w dwóch ekspedycyach moskiewskich,.i ojca zasłużonego sekretarza za Zygmunta III iWładysława IV, nobilitowany 1676 r., przybrał nazwisko Małopolski; jego syn Stanisław, dziedzic dóbr Małopole, sekretarz królewski 1692 r., podstoli bracławski 1696 roku, um. 1736 r. i podstolim został Rybczyńskim (Vol. Leg., Sigil.). 

MAŁOTKA v. KĘTRZYŃSKI. Tomasz, posesor wsi Łożyce, naganiony w szlachectwie, oczyścił się na sejmiku w Starogardzie 1640 r., postawiwszy świadków, którzy pod przysięgą zeznawali. Jerzy Małotka, lat około 80, dziedzic w Dambrowicy, herbu pół miesiąca i dwie gwiaździe, zeznał, że Stanisław Staruch deducenta, a Jakób Staruch świadków byli sobie bracia stryjeczni rodzeni. Drugi świadek Grzegorz Kentrzyński alias Małotka, lat około 70, dziedzic w Kentrzynie, tego herbu co i Jerzy Małotka, zeznał toż co i Jerzy Małotka i obiecał stawić na sąd Piotra i Macieja Kentrzyńskich alias Małotków. Z linii macierzystej postawił Tomasz Małotka Jana Klanickiego, lat 50, herbu podkowa i strzała przez nią, dziedzica na Wychlinie, który zeznał, że on od jednej siostry Katarzyny Pełkowskiej, a matka deducenta od drugiej siostry Anny z Pełkowa idą. Drugi świadek Paweł Karśnia toż samo zeznał (Wyr. Tryb. Piotrk.), 

MAŁOUSIESKI. N. został 1721 r. łowczym ziemi wyszogrodzkiej po Nowowieskim (Sigil.). 

MAŁOWIESKI v. MAŁOWIEJSKI h. GOZDAWA. Stara mazowiecka rodzina, wzięła nazwisko od wsi Maławieś, w ziemi wyszogrodzkiej i w tej ziemi w XVIII stoleciu liczne posiadała urzędy obywatelskie. Krzysztof, deputat do pobrania podatkówz miasta Wyszogroda 1613 roku (Vol. Leg.). Jan żonaty z Zuzanną Lasocką 1635 roku. Jakób, podczaszy wyszogrodzki 1666 r., starosta kazimierski, z żony Teofili Szymakowskiej miał synów: Andrzeja (Adryana), Jana i Kazimierza, dziedziców Baboszewa; po Janie syn Floryan, elektor 1669 roku z ziemi wyszogrodzkiej, a po Kazimierzu, córki: Maryanna, Agnieszka i Konstancya i synowie, Gabryel i Walenty. Andrzej, Jan i Kazimierz z wojew. płockiem, a Floryan i Stefan z ziemią wyszogrodzką podpisali elekcyę 1674 r. Adam, opat czerwiński, proboszcz błoński 1687 r. Jan, elektor 1697 r. z ziemi nurskiej, 

Jan, miecznik wyszogrodzki 1715 r.; jego syn Adam, dziedzic Kiełtyki i Rdułtowa, łowczy wyszogrodzki 1722 r., żonaty zJózefą-Anną Łaźniewską. Kazimierz żonaty z Konstancyą Zielińską 1716 r. Walenty, podwojewodzy, i Roch-Euzebiusz, sędzia grodzki wyszogrodzcy 1740 r. Po Ignacym synowie, Franciszek, kanonik kruszwicki, proboszcz brzeski-kujawski 1746 r., archidyakon płocki 1780 r. i Tomasz, wojski rypiński 1780 roku (Ks. Gr. Brzeskie, Sochaczewskie, Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.). 

Po Tomaszu syn Bonawentura, komornik ziemski wyszogrodzki 1788 r., miał syna Konstantego, dziedzica dóbr Dzierżanów, w pow. płockim, wylegitymowanego w Królestwie 1837 roku; po Konstantym, referendarzu stanu, z żony N. Morawskiej, córki Józefa, dyrektora głównego Komisyi Skarbu, pozostało potomstwo. August, żonaty z Wandą Karwosiecką, szambelanówną dworu pruskiego 1840 r. 

Floryan, viceregent 1764 r„ regent ziemski i grodzki 1781 r,, a sędzia ziemski wyszogrodzki 1788 r., poseł na sejm czteroletni, mąż zacny, i dobry patryota, miał córkę Antoninę za Michałem Lasockim, wojskim wyszogrodzkim, i syna Franciszka, sędziego pokoju płockiego 1813 r, po którym syn Michał, dziedzic dóbr Krysk, w wojew. płockiem, wylegitymowany w Królestwie 1837 r. 

Floryan, dziedzic dóbr Maławieś 1764 r., miał syna Antoniego, a ten syna Bartłomieja, po którym z Julianny Karszewskiej syn Ludwik, podoficer żandarmów wojsk rosyjskich, wylegitymowany w Królestwie 1840 r. 

MAŁOWIESKI h ROLA. Pisali się z Małej Wsi, w pow. nakielskim 1580 r. (Ks. poborowe). 

MAŁSZEWSKI Byli w wojew. krakowskiem; z nich Adam miał córkę Jadwigę Stadnicką 1639 r. Józef żonaty z Marcyanną Hinkówną, łowczanką podlaską 1725 r.

MAŁUJA h. ODROWĄŻ. Na Rusi Czerwonej. Maciej 1618 r. Andrzej arendował 1618 r. wsie Drochlin, Dzierzkowce i Zadziki. Maciej, synowiec Adama, 1683 r. 

Tomasz z Bawkowa, dziedzic wsi Niewiestka, towarzysz chorągwi pancernej 1700 r., miał syna Ignacego. Wojciech, rotmistrz wojsk koronnych 1735 r. N., kanonik pilecki 1778 r. Mateusz, podporucznik wojsk koronnych 1792 r. (Conv. Vars., Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubek, Kanck). 

Wojciech, cześnik smoleński, syn Pawła, cześnika sochaczewskiego, i Teresy z Bielskich, zeznał 1740 roku w grodzie buskim zapis dożywocia z żoną Marcyanną Grzymalanką, córką Łukasza i Anny Chojeckiej; z niej synowie, Teodor wylegitymowany 1782 roku wsądzie grodzkim halickim, przeniósł się następnie do zabranych prowincyj, i Józef, ur. 1741 r. w Czerwonogrodzie, pokwitował 1778 r. wsądzie ziemskim lwowskim Jabłonowską z sumy. Józef z Teresy N. zostawił Jakóba-Bartłomieja, ochrzczonego 1770 r. w Satanowie, dziedzica Dołhego, żonatego z Felicyanną z Duczymińskich, z której synowie, Jan w 1844 r. nieprzyjęty do grona Stanów galicyjskich, i Ludwik-Aleksander, urzędnik lwowskiego sądu szlacheckiego, wylegitymowany wraz z ojcem 1830 r., żonaty z Teresą z Eiseltów, z której synowie, Jakób-Ksawery ur. 1825 r. i Józef-Wiktor ur. 1828 r. we Lwowie, wylegitymowani 1834 r. w wydziale Stanów galicyjskich. 

Do tych należą. Maryanna, 1776 roku podprzeorysza Benedyktynek, i Agnieszka, pisząca się Małujewiczówną, przełożona tychże Benedyktynek 1807 r. Adela Małuja, właścicielka dóbr za kordonem, fundatorka stypendyum dla ucznia Uniwersytetu krakowskiego w pierwszym rzędzie dla krewnego (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). Jakób, urzędnik we Lwowie 1864 r. 

MAŁUJEWICZ h. ŚLEPOWRON (Wittyg). Franciszek, skarbnik owrucki 1701 r., żonaty z Jadwigą-Izabelą Próchnicką, miał syna Józefa, skarbnika owruckiego 1724 r. (Ks. Gr. Czerskie). 

MAŁUNIECKI. Franciszek, podczaszy podolski, wspominany w akcie 1717 r. już jako nieżyjący, viceregent grodzki halicki (Zap. Tryb. Lubek). 

MALUŚKI h. JASTRZĘBIEC. Senator w rodzinie, Kazimierz, kasztelan nakielski 1676 r. 

Były dwie odrębne rodziny tego nazwiska i herbu; jedna w ziemi dobrzyńskiej, która wzięła nazwisko od wsi Małużyna v. Maluzyna i dlatego niektórzy jej członkowie pisali się Maluśki, i z niej Marcin, burgrabia malborgski, zm. 1586 r., był żonatym z Zofią Źurawińską, i druga rodzina wzięła nazwisko od wsi Małusze, pod Częstochową, w pow. lelowskim, prócz której posiadała majątki Rędziny, Luboinę i inne. Jakób cytowany w aktach krakowskich 1407 r. Jan żonaty z Katarzyną Stadnicką 1520 r. Mikołaj żonaty z Jadwigą Masłomiącką 1573 r. Kacper, proboszcz mstowski 1592 r. Jan, dziedzic Gorzkowa 1594 r. Krzysztof, Maryan, Paweł, Stanisław i Stefan, synowie Jerzego, dziedzice na Matuszach 1596 r. Baltazar, Jerzy, Melchior, Stanisław i Tomasz prowadzili 1598 r. proces o spadek po ks. Baltazarze Maluśkim. Baltazar, syn Józefa, 1598 r. 

Po Janie synowie: Jakób, Piotr i Stanisław 1617 r., i z nich Piotr pozostawił synów, Aleksandra, elektora 1669 r. z wojew. sieradzkiego, i Kazimierza, cześnika nowogrodzkiego, który w 1676 roku został kasztelanem nakielskim. 

Aleksander, syn Mikołaja, miał syna Sebastyana-Konstantego, dworzanina królewskiego 1666 r., cześnika nowogrodzkiego 1668 roku, elektora 1669 roku z wojew. sieradzkiego, żonatego z Maryanną’ z Roksic Dąbrowską, skarbnikówną wołyńską. Franciszek i Stanisław, synowie Jana, 1666 r. Andrzej, Stanisław i Szczęsny podpisali elekcyę 1669 r. z wojew. Sieradzkiem. Wojciech i Bogusław, synowie Kacpra, 1683 r. (Ks. Gr. Piotrk., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Sigil.). 

Adam, syn Baltazara, z Katarzyny Wolskiej miał syna Stanisława, który zaślubił Agnieszkę Pokrzywnicką i z niej pozostawił syna Jana, dziedzica dóbr Lubryny 1673 r., po którym z Kobielskiej synowie, Jan i Stanisław. Stanisław, dziedzic na Małuszach, z żony Anny Dębnickiej miał trzech synów: 1) Jana, po którym synowie, Franciszek i Grzegorz, księża, kanonicy regularni w Mstowie 1780 r.; 2) Wincentego, dziedzica części Małusze Błotne v. Stare 1703 r., po którym z Teresy Niezabitowskiej synowie: Antoni, elektor 1733 r. z wojew. wołyńskiego, cześnik nowogrodzki, namiestnik husarski, Dominik, Ignacy, oraz Wojciech i Wawrzyniec, księża; po Ignacym z Katarzyny Żarskiej syn Adam-Józef, ochrzczony 1758 r. w par. Mstów, legitymował się w Galicyi 1803 roku; 3) Józefa, po którym z Anny Raczyńskiej synowie, Kacper ożeniony z Maryanną Suchecką i Heronim ożeniony z Anną Myszkowską 1770 r. (Akta po-Galicyjskie).

Konstancya z Maluśkich, lv. Żarska, dziedziczka części Twardowic, zapisała 1730 r. przyszłemu swemu drugiemu mężowi Janowi Duninowi, synowi Józefa i Rozalii z Myszkowskich, w grodzie siewierskim 300 zł. prostym długiem. Antoni i Szymon, synowie Michała i Anny Rychterówny, wnukowie Kajetana i Zofii Kropiwnickiej, wylegitymowali się 1782 roku w sądzie grodzkim trembowelskim. Wojciechowi zabezpieczyła w ziemstwue krakowskiem 1802 r. Padlewrska 1400 zł. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

MAŁUSZYCKI h. RADWAN (Wittyg). Julian, starosta baraszowski 1614 r. Mikołaj, elektor 1632 r. z wojew. nowogrodzkiego. Ostali z wojew. nowogrodzkiem podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Prawdopodobnie do tych należy Ludwik-Leopold Maluszycki, regent ziemski i poborca wrnjew. nowogrodzkiego 1703 r. (Arch. Dubr.). 

MAŁUSZYCKI h. SAS. Jan, posiadacz części Krechowic 1733 roku, zostawił z Eudoksyi N. syna Teodora, urodzonego 1744 r., żonatego z Maryanną N., z której syn Jan, także urodzony 1799 r. w Krechowicach, wylegitymowany w wrydziale Stanów galicyjskich 1806 r. (Zbiory Dr. M. DuninaWąsowicza we Lwowie). MAŁUŻEŃSKI h. LIS. Wojciech z wojew. płockiem 1632 r., a Mikołaj z ziemią ciechanowską 1697 r. podpisali elekcye. MAŁYNEK. Piszą się na Małynkach. Teodor, towarzysz pancerny 1666 r., miał córkę Annę. Stefan żonaty z Anną Czeczelówną 1670 r. Michał ożeniony z Jadwigą Czerską 1688 r. Mikołaj żonaty z Maryanną Zestalińską 1698 r. (Zap. Tryb. Lubek). 

MAŁYNICZ h. JUNOSZA. Na Litwie. Antoni iJózef, stronnicy Augusta III. Wawrzyniec, syn Antoniego, z synami: Adamem, Mikołajem i Ignacym wylegitymowani w Cesarstwie 1848 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

MAŁYŃSKI h. PORAJ. Senator w rodzinie, Stefan, kasztelan brzeziński 1653 r. 

Niesiecki pomieszał tę rodzinę z Jełło-Malińskimi. Według Metryki Litewskiej król Zygmunt zatwierdził 1540 r. Mikołajowi Małyńskiemu imienie Miłkowskie, w Lebedowie, jako wysługę jego u Pawła księcia Holszańskiego, biskupa wileńskiego. Przy końcu XVI wieku spotykamy Małyńskich na Podolu. Filip, syn Mateusza z Małynia, rotmistrza królewskiego, i Anny ks. Zbaraskiej, dziedzic m. Tłuste i wsi Krasna, Biłki i Koziniec, trzymał zastawem od księcia Wisniowieckiego część Ostrowa Czarnego i Manuczyna, a nabył 1591 roku od Niemsty część w Korzowcach, którą 1594 r. zastawił Jeżowskiemu, a 1597 r. sprzedał Fedorowi Karaczewskiemu. Filip w 1593 r. jako sędzia grodzki trembowelski wyznaczony przez króla komisarzem do odgraniczenia Hadynkowiec od Oryszkowiec (Akta Grodzkie Trembowelskie). Sędzia z żony N. Ludzickiej miał córkę Zofię, 1610 r. za Janem Kopycińskim i syna Mikołaja. 

Mikołaj, dziedzic Wołoczyszcz, rotmistrz królewski, oświadczył 1614 r. w grodzie trembowelskim gotowość załagodzenia sporu granicznego w Krasnej; Mikołaj 1619 r. żonaty z Anną Łahodowską, 2v. Kilianową Boratyńską zostawił synów, Stefana i Felicyana icórkę Helenę. Stefan, dziedzic Wołoczyszcz, kasztelan brzeziński 1653 r., zaślubił Elżbietę Korecką i z niej pozostawił syna Mikołaja. 

Mikołaj, żonaty z Katarzyną Sulkowską, podczaszanką bracławską, wziął zastawem 1647 r. Rakowice, Skwarenkę i Kulesze, na Wołyniu, i zostawił córkę Annę za Tomaszem Zaleskim i syna Wacława, sędziego deputata z wojew. kijowskiego 1678 r., cześnika kijowskiego 1680 r., żonatego z Halszką z Olszanic Olszańską, kasztelanką wołyńską, który 1667 roku wspomniane dobra zastawne na własność nabył. Tego dzieci: Maryanna Ciesielska, Mikołaj, Karol i Łukasz, kanonik lwowski.

Mikołaj, dziedzic Brzuchowicz, w 1709 r. cześnik owrucki, dwa razy żonaty, lv. z Anną Tokarską, z której córki: Teresa zmarła panną, Maryanna i Helena, zakonnice, Eleonora za Żbikowskim, zmarła 1723 r., oraz synowie: Stanisław, Wacław i Benedykt zmarły bezpotomnie, procesujący się wszyscy trzej 1726 r. w Trybunale lubelskim z Olszańskim; 2v. z Rozalią Aksakówną, z której: Petronela Ostrowska, podczaszyna dobrzyńska, oraz synowie, Antoni bezpotomny i Leon. 

Stanisław zostawił z Konstancy! Zapolskiej, Maryannę za Buszczyńskim i Mikołaja, dziedzica Wolicy i Motowidłówki, 1766 r. deputata na Trybunał koronny, z miecznika cześnika wołyńskiego, starostę kremieńczuckiego, zmarłego 1783 roku, z Joanną Skrzyńską, wdową po rodzonym stryju Wacławie, bezpotomnego. 

Wacław, dziedzic Charaługu i Samostrzał, miecznik owrucki 1733 r., elektor Stanisława Leszczyńskiego z województwa wołyńskiego, otrzymał 1726 r. w Trybunale lubelskim na Sławoszewskich wyrok o dobra; trzymał zastawem od ks. Czartoryskich Suchowolę z przyległościami i zapisał 2 tys. zł. w 1736 r. na szpital w Korcu; Wacław umarł 1745 roku, zostawiwszy z Joanny Skrzyńskiej, 2v. za jego bratańcem Mikołajem, tylko córki, Annę, Janową-Pawłową Borejkową, podczaszynę żytomierską, i Ewę Stelanową Aksakową, wojszczynę żytomierską. 

Leon, najmłodszy z braci, dziedzic Poddębia, wojski łucki 1758 r., .zostawił z Anny Zasówny, córki generała Andrzeja, córki: Annę niezamężną, Maryannę Biernacką i synów, Józefata, bezżennego, Kajetana, starostę daniczowskiego 1782 roku, który sprzedał Poddębic i Wiszniów Olizarowi, i Franciszka, żonatego z Teklą Sławoszewską, obu bezpotomnych. 

Karol, drugi z rzędu syn Wacława i Olszańskiej, dziedzic Sachowicz, cześnik bracławski, dwa razy żonaty, lv. z Barbarą Aksakówną, wdową po Hulewiczu, a 2v. z Eufrozyną Peplowską, córką Aleksandra, łowczego żytomierskiego, i Teresy Stępkowskiej, 2v. Mikołajową Hulewiczową. Z pierwszej żony synowie, Kazimierz bezpotomny i Michał, 1733 r. elektor Stanisława Leszczyńskiego z wojew. wołyńskiego, później cześnik parnawski, dziedzic Kulesz i in., żonaty z Maryanną Kłodnicką, z której córka Barbara ^Młodzianowska i synowie: Antoni, po którym z Joanny Josikiewiczówny bezpotomny syn Walenty, Franciszek nieżonaty, i Jan-Jerzy, dziedzic Kulesze i Jurkowszczyzny, stolnik parnawski 1785 r., starosta sierkowski, ożeniony z Cecylią zGłoskowskich, miał córkę Teklę za Franciszkiem Czarneckim, marszałkiem ostrogskim, i syna Józefa Kalasantego, dziedzica klucza Ozochowieckiego, Drohobuza, Wielhor i in., marszałka ostrogskiego, żonatego z Julią Czarnecką, chorążanką w. ks. litew., z której córki, Cecylia za Michałem Sołtanem, Aniela za Januszem Ledóchowskim, oraz synowie, Jan, dziedzic klucza Ozochowieckiego, i Michał, dziedzic klucza Berezeńskiego, marszałek szlachty pow. dubieńskiego 1855 r., żonaty z bar. Anną Wrangel, pozostawił synów, Maksymiliana i Emanuela (Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Sigil., Kanck, Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie).

MAŁYSKI h. NAŁĘCZ. Piszą się z Małyszyna, w wieluńskiem. Kacper, dziedzic wsi Małyszyna, w ziemi wyszogrodzkiej 1510 roku (Akta Warszawskie). Marcin, dziedzic dóbr Olewino i Kraszkowice 1520 r., w wieluńskiem. 

MAŁYSZCZYCKI h. MĄDROSTKI. Tobiasz, ziemianin żytomierski 1637 r. (Wittyg). 

MAŁYSZCZYŃSKI. Na Wołyniu. Andrzej z wojew. wołyńskiem podpisał eiekcyę 1674 r. Kazimierza, podczaszego latyczowskiego, syn Stanisław, subdelegat chełmski 1739 r., cześnik latyczowski 1759 r., z żony Magdaleny miał syna Andrzeja (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

MAŁYSZEWICZ h. OBUCHOWICZ. Małachowski cytuje rodzinę MałyszewiczKamieniecki, i zdaje się, że Kamieniecki jest tu przydomkiem Małyszewiczów. Dominik iJózef-Antoni Kamieuiecki na Małyszach Małyszewicz podpisali konfederacyę generalną litewską 1764 r. (Vol. Leg.). N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

MAŁYSZEWSKI. Stanisław, sędzia grodzki bobrownicki 1567 roku, obecny na kadencyi sądowej (Ks. Gr. Brzeskie). 

MAŁYSZKA v. MAŁYSZKO. Józef sprzedał 1607 r. części w Mokratyczach Woroniczowi. Jerzy, elektor 1669 roku z wojew. smoleńskiego. Stefan z pow. oszmiańskim podpisał pospolite ruszenie 1698 roku. TomaszAleksander, kanonik przemyślski, doktór filozofii, historyk i poeta, um. 1790 r. Piotr z Maryanny Majewskiej miał syna Łukasza, wikarego w Przemyślu 1807 r., po którym spadek wzięła siostra Maryanna Antoniowa Węglowska. Heronim, podporucznik wojsk polskich 1822 r. 

MAŁŻYCKI h. JASTRZĘBIEC. Adam, ziemianin wileński 1606 roku (Wittyg). 

MAMCZYC (podług Wolffa Manczyc). Kniaź Iwan Smoleński nosił przydomek Manez, a syn jego kn. Michał Zyzemski nazywał się Manczyc, Kn. Michał Mamczyc-Zyzemski notowany w Metr. Litew. 1506 r. Aleksander Iwanowicz 1506 r. Fedor, syn Demidowa, dworzanin królewski 1526 roku (Metr. Litew.). 

MAMCZYŃSKI. Tomasz z Mamek 1613 roku pozwany o krzywdy. Marcin 1652 r. obrany komisarzem między Szląskiem, a ziemią wieluńską w Wielkopolsce (Vol. Leg.). Stanisław-Sebastyan, doktór obojga prawa, kanonik i proboszcz krakowski, deputat na Trybunał siewierski 1754 r., profesor Akademii krakowskiej, ostatecznie rektor Akademii poznańskiej, um. 1769 r.; głośny kaznodzieja i autor (Sigil.). 

MAMICZ. Stanisław, ziemianin wołkowyski 1609 r. (Wittyg).

MAMIŃSKI h. WIERZBOWA v. RADWAN. Wzięli nazwisko od wsi Mamina, w sieluńskiem. Włodek 1467 r. Jakób, syn Wszebora, 1500 r. Prokop-Wawrzyniec 1578 r. Jakób, syn Jana i Barbary Suffczyńskiej, 1620 r. Jakóbi Stanisław podpisali elekcyę 1632 r. z ziemią różańską. Jan, Łukasz, Krzysztof i Mikołaj, synowie Mikołaja, 1643 r. Stefan i Mateusz, synowie Marcina, 1643 r. Wojciech, syn Jakóba, 1643 r. (Conv. Vars.). 

Adam, Andrzej, Bartłomiej, Franciszek, Jan, Kazimierz, Maciej, Marcin, Mateusz, Mikołaj, Piotr, Stefan i Wojciech z ziemi różańskiej, Stanisław z wojew, sandomierskiego elektorowie 1669 r. 

Bartłomiej, syn Wawrzyńca, dziedzic wsi Chełchy-Sebory, w ziemi różańskiej, podpisał elekcyę 1733 roku z wojew. mazowieckiem. Kazimierz i Adam 1772 r., synowie Adama. Po Wojciechu dziedzicu wsi MaminoŚrednice, w sieluńskiem, 1774 r., syn Aleksander miał syna Walentego, tego syn Jan, żonaty z Franciszką Milewską, pozostawił syna Adama, żołnierza w wojsku rosyjskiem, wylegitymowanego w Królestwie 1853 r. 

MAMKA. Od wsi Mamki, w pow. warszawskim, brali miano Mamka, które w drugiej połowie XVI wieku zamienili na Mamczyński. Jakób, syn Jana, 1563 r. Józef, syn Stanisława, 1563 r. Adam, Jakób, Jan, Jerzy, Józef, Krzysztof, Piotr i Rafał pozwani 1563 roku o pobicie. Grzegorz, Józef, Krzysztof, Marek, Piotr i Rosław, synowie Stanisława, prowadzili 1564 r. proces o pomiar dóbr Mamki (Conv. Vars.). 

MAMONICZ. Łukasz, skarbowy litewski, starosta dzieszyński 1517 r. Michał-Eustachy, kanonik piltyński, dziekan nowogrodzki, pleban nieświski i cimkowski 1659 r. (Arch. Dubr.). 

MAMRAWSKI. Grzegorz, Gerwazy i Jan, synowie Felicyana, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r. 

MAMROWICZ. Paweł, dr. medycyny, został 1661 r. sekretarzem królewskim (Sigil.). 

MANASTERSKI h. PILAWA. Senator w rodzinie, Mikołaj, kasztelan kamieniecki 1543 r. 

Piszą się z Buczącą, co przypuszczać pozwala, że są jednego pochodzenia z Buczackimi, herbu Pilawa. Mikołaj został 1543 r. kasztelanem kamienieckim po Janie Twarowskim, a 1544 roku zastawił m. Martynów i wsie Martynów, Sokołów, Postwiany, Moskowicze i części Siołko i Kalinie Mikołajowi Sieniawskiemu i tegoż roku przekazał na rzecz swego syna Jerzego m. Czerwone (Metr. Kor.). 

MANASTERSKI v. MANASTYRSKI h. SAS. Licznie rozrodzeni na Rusi, a nazwisko wzięli od wsi Manasterzec, w ziemi przemyślskiej. Paweł 1590 r. Krzysztof 1595 r. Wąsko, syn Paszka. 1597 r., żonaty z Maruchną. 

Mikołaj, dziedzic na Manastercu 1601 r., miał syna Teodora, po którym z Eufrozyny Bąkowskiej syn Maciej 1662 r. pozostawił synów: Andrzeja, Bazylego, Jana i Stefana, dziedziców na Manastercu Wielkim 1692 roku. 

Jan Stefanowicz, dziedzic wsi Manasterzec Wielki 1603 r., miał synów: Abrahama, Mikołaja, Pawła i Piotra, burgrabiego zaniku przemyślskiego i posiadacza wójtostwa Prosiek v. Nanow, w starostwie przemyślskim, który 1644 r. otrzymał prawo na dożywocie dla żony swej Magdaleny Krajewskiej, 2v. za Stefanem Winnickim. 

Paweł z Wielkiego Manasterca, elektor 1669 r. z ziemi przemyślskiej, z żony Maryanny Winnickiej pozostawił syna Jana, zwanego Kawiak, po którym z Elżbiety Bąkowskiej synowie, Paweł-Stanisław i Remigian; po Pawle-Stanisławie, dziedzicu na Manastercu, regencie grodzkim żydaczowskim, z żony Magdaleny Komarnickiej córka Helena, lv. za Stanisławem Wisłockim, 2v. za Antonim Gujskim, łowczym żydaczowskim, 3v. za Wiktorynem Siedliskim, miecznikiem bracławskim. ]

Remigian, drugi syn Jana Kawiaka, dziedzic na Manastercu 1692 r., zaślubił Maryannę Chaborską i z niej miał syna Marcina, elektora 1697 r. z wojew. ruskiego, łowczego chełmińskiego 1712 r., po którym z Maryanny Głowińskiej syn Michał-Franciszek, tytułowany miecznikiem chełmińskim, kapitan regimentu pieszego buławy niniejszej koronnej, sprzedał 1778 roku Ziewaniczki, Sopol i Gawrony, i z żony Konstancy! Bąkowskiej pozostawił syna Aleksandra, który w 1784 r. miał zapisaną sumę 10,000 złp. przez wuja Antoniego Popiela, podstolego kruszwickiego, syna Pawła i Maryanny Manasterskiej. 

Aleksander, Grzegorz, dwóch Jerzych, dwóch Łukaszówi Stefan 1669 r. z ziemią przemyślską, Stefan Franko 1697 r. i Andrzej 1733 roku z wojew. ruskiem podpisali elekcye. 

Paweł Watuszczak miał synów, Jana i Michała 1725 r. Jan, stolnik mozyrski 1767 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Sigil., Kancl.). 

W Galicyi wylegitymowani zróżnemi przydomkami. Jan Andryjewicz 1782 r. Andrzej, Antoni, dwóch Bazylich, Dymitr, Grzegorz, Jacek, trzech Janów, Mikołaj i Szczepan Jędrzejkowicze 1782 r. Teodor Piotrowicz 1782 r. Bazyli, Grzegorz, trzech Janów, dwóch Michałów, dwóch Teodorów, Antoni-Józef, dr. św. Teologii, kanonik lwowski, biskup przemyślski 1864 r., syn Jana, Wałaginowie 1782-1833 r. Dwóch Aleksandrów, Andrzej, dwóch Bazylich, Dymitr, dwóch Grzegorzów, dwóch Jacków, siedmiu Janów, Michał, Mikołaj, Paweł, Stanisław, dwóch Szczepanów, dwóch Teodorów, oraz Daniel, kapelan w Woli Koblańskiej, a Symeon-Jan i Grzegorz, wnukowie Aleksandra, Watiuszczakowie 1782-1853 roku. Bazyli, Dominik, Franciszek-Michał, Gabryel, Ignacy, Ignacy-Jakób, Jan, Kazimierz, Michał, Samuel, Tomasz i Wojciech, oraz Stefan, syn Tomasza, Michał-Aleksander, członek Stanów, syn Frańciszka-Michała, Józef-Patrycy, wnuk Franciszka-Michała, Feliks, Władysław, Marceli, Kazimierz, Alfred i Antoni, synowie Józefa-Patrycego, bez przydomku 1782-1853 r. 

MANCEWICZ h. ŁABĘDŹ. Piotr, syn Mikołaja i Teresy Miłodowskiej, ur. 1795 r, w Makarowieżach, w mińskiem, porucznik ułanów wojsk polskich od 1830 r. Tomasz, Karol i Bernard, synowie Stanisława, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1832 roku. Grzegorz, syn Jana, urzędnik w pow. czamskim, gub. mohylowskiej 1840 r. Tadeusz, syn Jana, urzędnik w gub. mohylowskiej 1849 r. Aleksander, syn Jana, sekretarz marszałka szlachty gub. mohylowskiej 1855 r. Wincenty, Jan, Józef i Antoni, synowie Pawła, wnukowie Samuela, z swem potomstwem wylegitymowani w Cesarstwie 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MAŃCZAK h. SAS odmienny. Jan, mostowniczy miński, pisarz grodzki brzesko-litewski, podpisał elekcyę 1674 roku z wojew. brzesko-litewskiem. 

MAŃCZUK. Mikołaj, miecznik czernichowski 1760 r.; jego córka Pelagia za Stadnickim, kasztelanicem sanockim. 

MAŃCZUKIEWICZ. Anna, żona Antoniego Czosnowskiego, kasztelana wyszogrodzkiego 1725 r. 

MAŃCZUKOWSKI h. ODROWĄŻ. Rodzina ormiańska, już w 1540 r. zamieszkała we Lwowie; pierwotnie pisała się Mańczukiewicz. Tomasz v. Tobiasz, nobilitowany na sejmie 1676 r., przyjętym został do herbu przez Bębnowskich (Akta Grodzkie Latyczowskie Obiaty z 1740 roku); skarbnik mozyrski 1682 r., podstoli trembowelski 1686 r., żonaty z Dorotą Kernerówną, wzmiankowaną dopiero 1729 roku jako nieżyjąca, acórka Teresa od 1698 r. za Bartłomiejem Milewskim i syn Jan, miecznik mozyrski 1752 r. 

Wnukami Tobiasza, po synie Szymonie, żonatym z Heleną N., byli: Michał, miecznik ciechanowski, który 1775 r. opiekował się nieletniemi dziećmi brata, i Mikołaj (pisał się Mańczuk),miecznik czerniechowski, zmarły w Chlebowicach 1775 r. w wieku 74 lat; Mikołaj zeznał 1738 r. w grodzie latyczowskim zapis dożywocia z żoną Brygidą z Latynów, zmarłą 1788 r. w Berezowicy, a pochowaną w Kochawinie. Ich dzieci: Teresa wydana 1759 r. za Wojciecha Jabłonowskiego, podczaszego buskiego, Pelagia za Michałem Stadnickim, kasztelanicem sanockim, który w tymże grodzie pokwitował 1761 r. jej rodziców z 14 tys. zł. posagu; Anna za Jakóbem Jaruntowskim, w Załanowie zmarła jako wdowa 1819 r.; Honorata za Franciszkiem Burakowskim, cześnikowiczem czerniechowskim, zmarła 1817 r.; Urszula, urodzona 1756 r., za Mateuszem Jankowskim w Wolicy Rudeńskiej, oraz synowie: Sylwester ur. 1742 r., Eliasz ur. 1759 r. i Wojciech ur. 1765 r., dziedzic części Jawcza, bezżenny, zamordowany 1804 r. skrytobójczo. Wszyscy trzej bracia bez podania procedencyi wylegitymowani 1782 r. w sądzie ziemskim lwowskim. 

Eliasz, dziedzic Zagórza, zmarły 1861 r., zostawił z Justyny z Pieńczykowskich, 2v. Heronimowej Polanowskiej: Karola bezżennego, zmailego 1808 r., Feliksę od 1813 r. za Feliksem Katowskim i Elżbietę, żonę Feliksa Milewskiego, które 1817 r. sprzedały Zagórz Cywińskiemu. 

Sylwester, dziedzic dóbr Stoki, żonaty z Elżbietą z Pruszyńskich, córką Józefa, po którym synowie, Ignacy-Błażej-Wit, kwitujący 1833 r. w powiatowym sądzie Winnickim Romanowskiego z dochodów wsi Jakuszyńce z przyległościami, i drugi Andrzej, po którym z Anieli z Rzeszotarskich. Seweryn zmarły kawalerem, Ludwika zamężna Czołhańska, Emilia zamężna Boczkowska i Ignacya, żyjąca jeszcze 1901 r. we Lwowie, uznani przez były lwowski sąd szlachecki prawnymi spadkobiercami Ignacego (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

MANDECKI h. ŁADA. Jan z wojew. kijowskiem podpisał elekcyę 1733 r. Szymon, podczaszy nurski 1720 r., dziedzic wsi Krzywa, na Podlasiu, miał syna Jana,5a ten syna Antoniego; Antoni, syn Antoniego i Maryanny Rucińskiej, ochrzczony 1734 r. w par. Garwolin, elektor 1764 r. z ziemi różańskiej,’ vicegerent grodzki krasnostawski 1776 roku, zaślubił Annę Stępkowską i z niej miał synów, Cypryana-Franciszka, ochrzczonego 1781 roku w par. Koniuchy, wylegitymowanego w Galicyi 1803 r. z herbem Lis (Akta po-Galicyjskie), i Stefana, dzierżawcę dóbr Duchnów, w pow. stanisławowskim, wylegitymowanego w Królestwie 1845 r. 

MANDYWEL h. ROGALA odmienny. Niektórzy z członków znakomitej niemiecko-pruskiej rodziny Manteufel zmienili nazwisko na Mandywel; z nich Andrzej, Jezuita około 1740 r. 

MANDZI. Stefan, Jacek i Józef, synowie Augustyna, pozwani 1680 r. o sumę przez Korzyniów (Wyr. Tryb. Lubek). 

MANFREDY. Benedykt, komisarz i plenipotent królowej Eleonory pozwał 1679 r. kasztelana Wyżyckiego, administratora ekonomii Samborskiej o należne swej pani uposażenie, a w 1684 r. jako sekretarz, królewski był pozwany o bezprawne zajęcie domu w Sochaczewie (Wyr. i Zap. Tryb. Lubel.). 

MANGET. Jan-Jakób, podpułkownik gwardyi koronnej, otrzymał 1757 r. wieś Rywald; z żony Krystyny Teofili ich synowie, Jan-Ludwik i Paweł Jakób. Stanisław, podpułkownik regimentu konnego, i Franciszka z Pawłowicz, małżonkowie, otrzymali 1768 r. wójtostwo we wsi Koszlinka, należącej do starostwa tucholskiego. Jan, obersterlejtnant w regimencie gwardyi koronnej, i Stanisław, obersterlejtnant w regimencie konnym generała Skorzewskiego, bracia, rodem z Bretanii, otrzymali 1768 r. na sejmie ekstra ordynaryjnym indygenat polski dla zasług w Rzeczypospolitej; gdy jednak nie byli w możności złożyć dokumentówo swem szlacheckiem pochodzeniu dla wielkich zamieszek w Bretanii, Stanisław i potomstwo Jana otrzymali tegoż roku nobilitacyę i herb -na tarczy owalnej, w polu błękitnem, dwie laski na znak krzyża ułożone, po bokach których dwie gwiazdy złote sześciopromienne; obok tarczy postać kobiety nagiej z liściem laurowym w prawej ręce. Z korony nad tarczą wychodzą dwa pistolety ułożone na krzyż (Metr. Kor., Sigil., Vol. Leg., Kancl.). 

MANIOKI. Niektórzy z Manieckich pisali się Manicki z Pigłowic, jak Sebastyan, który z wojew. kaliskiem podpisał elekcyę 1697 roku. Andrzej 1713 roku ożeniony z Maryanną Sozaniecką. Marcin, syn Franciszka i Doroty z Piaseckich, ur. 1788 r. w Klicku, oficer wojsk polskich, um. 1857 r. 

MANIECKI h. ŁODZIĄ. Stanisław, oficyał krakowski, proboszcz kanoników regularnych około 1580 roku. Maciej, marszałek sejmiku i poseł 1629 r. Andrzej w krakowskiem 1705 r. 

MANIECKI h. SOKOLA. Jedna rodzina z Pigłowskimi tego herbu, dla tego pisali się z Pigłowic; rodzina wielkopolska, lecz jedna jej gałąź w XVII stoleciu osiedliła się na Wołyniu i znaczne w tej prowincyi posiadała majątki. Jakób żonaty z Zofią Jordanówną 1580 roku. Mikołaj w poznańskiem, dziedzic dóbr Rogalino 1615 roku, miał syna Jana, łowczego poznańskiego 1628 roku, elektora 1632 roku z wojew. poznańskiego. Maciej, mąż zasłużony krajowi, zacny i dobry patryota, z komornika 1611 roku sędzia grodzki 1616 roku, podsędek kaliski 1623 roku, podkomorzy poznański 1625 roku, marszałek izby poselskiej 1629 r., na sejmie 1632 roku, jakkolwiek gorliwy katolik, głosował za Januszem Radziwiłłem na marszałkostwo sejmowe z uwagi, że dysydent skłonił swoich wyznawców do zgodnych obrad, a gdy niektórzy powstawali przeciwko podatkom na wojnę, żywo przeciwko temu oponował, mówiąc, że gdy idzie o starostwa, wszyscy się garną, aby je otrzymać, a gdzie idzie o danie grosza dla króla, każdy się usuwa. Po podkomorzym został syn Władysław ożeniony zWładysławą Mielżyńską, lv. za Rozenem, pułkownikiem wojsk koronnych. Heronim, sekretarz królewski 1625 r., pisarz ziemski poznański 1627 roku, podsędek i poseł na sejm 1632 r. z wojew. poznańskiego, ostatnio 1644 roku sędzia ziemski poznański. 

Andrzej z Pigłowic miał dwóch synów, Jakóba, elektora 1632 roku z wojew. poznańskiego, i Jana, elektora z wojew. kaliskiego; po Jakóbie synowie: Andrzej, Gaspar, Jakóbi Konstanty 1630 roku. Władysław żonaty 1635 r. z Dorotą Konarzewską. Jan i Andrzej, synowie Mikołaja, 1676 r. 

Jerzy, elektor 1674 roku z wojew. kijowskiego. Andrzej, elektor Augusta II z wojew. krakowskiego, zostawił z Wiktoryi Mroczkówny-Krelczyckiej syna Jana Kantego, cześnika kijowskiego 1761 roku, który, na bywszy dobra Stojowice, zabezpieczył na nich 1757 r. żonie swej Joannie z Zawadzkich 2 tys. zł. Z niej synowie, Wincenty i Adam, nr. 1761 roku w Krakowie, wylegitymowali się wsądzie ziemskim czchowskim 1782 r. 

Po Adamie z Tekli z Ujejskich syn Jan-Ludwik-Michał, urodzony w Podgórzu 1795 r., ożenił się 1820 r. z Teklą z Miłkowskich i z niej pozostawił syna Romualda-Aleksego, ur. 1825 r. w Stopnicy Królewskiej, żonatego z Felicyą z Nyczów, po którym syn Jan-Emil-Maryan, ur. 1858 roku w Wojniczu, ożeniony z Ewą z Bochniewiczów, córką Kajetana i Wandy Chodackiej, pozostawił syna Romualda-Adama-Eugeniusza, ur. 1886 r., wylegitymowanego wraz z ojcem w galicyjskim Wydziale krajowym 1901 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Powyższy Jerzy, z stolnika chorąży kijowski 1682 r., w 1670 r. deputat do układów z Kozakami, z żony Elżbiety-Katarzyny Isajkowskiej, sędzianki ziemski łuckiej, wdowy po Hulewiczu, miał synów: Franciszka, Jezuitę, poetę i kaznodzieję, Krzysztofa, podczaszego kijowskiego, podstarostę owruckiego, i Ludwika, z chorążego podkomorzego czerniechowskiego, dwukrotnie żonatego, lv. z Maryanną Potocką, podkomorzanką bracławską, 2v. z Anną Siemaszko, wdową po Ochotnickim, podstolim żytomierskim, po którym synowie, Jerzy i Stanisław żonaty z Heleną Zaborowską, i po Jerzym synowie, Aleksander, Ignacy icórka Klara. 

Baltazar, subdelegat grodzki łucki 1720 r. Katarzyna, żona MichałaGórskiego, podczaszyca kijowskiego 1720 r. Adam żonaty z Ewą Paczkówną, ich córka Anna z Pigłowic 1742 r. Zofia, żona Antoniego Lesznickiego, starościca żytomierskiego 1760 r. Dominik, podczaszy bracławski 1775 r. Stanisław, podstoli wołyński 1779 r. Ludwika, żona Franciszka Jełowickiego, chorążyca smoleńskiego 1780 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubek, Kanck). 

MANIEROWICZ Celestyn z uwagi na zasługi dla Rzeczypospolitej otrzymał 1790 r. na sejmie nobilitacyę (Vol. Leg.). 

MANIEWSKI h. ODROWĄŻ. Michał podpisał z ziemią mielnicką elekcyę 1764 r. Katarzyna, żona Stefana Łajszczewskiego 1764 r. 

Jan-Kazimierz, syn Jerzego i Katarzyny Remerówny, któremu ojciec odstąpił sumę po Remerach, regent grodzki bracławski, mianowany 1754 r. podczaszym bracławskim, zostawił z Maryanny z Sieleckich syna Józefa, ur. w Kamieńcu Podolskim 1759 r., dzierżawcę Uherzec, żonatego 1797 r. z Konstancyą Remerówną, której zapisał cały swój majątek. Józef umarł 1814 r., zostawiwszy córkę Józefę-Maryannę, ur. 1801 r„ i syna Feliksa-Jana, ur. 1800 r. w Uherzcach. Feliks-Jan żonaty z Heleną z Morawskich, 2v. Malczewską, zostawił córkę Apolinarę-Helenę 1850 r. i synów: Maryana 1845 r. i Jana 1852 r. ochrzczonych w Czernielowie Mazowieckim. Tym obydwom zatwierdził staropolskie szlachectwo austryjackie cesarz Franciszek Józef I 1864 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie).

MANIKOWSKI h. JELITA odmienny. Zacharyasz i Teodor z uwagi na zasługi własne i czyny rycerskie ich ojca Kiliana, znanego z ekspedycyj moskiewskich, otrzymali 1593 r. nobilitacyę i do herbu przypuszczeni zostali przez Jakóba Mierskiego (Mirskiego) z odmianą herbową - w koronie nad hełmem trzy pióra strusie (Metr. Kor.). 

MANIŃSKI. Kanut-Feliks został w 1779 r. szambelanem Stanisława Augusta (Sigil.). Serafin, syn Mateusza, ur. 1793 r. we wsi Białej. 

MANIOCZKOWSKI. Andrzej, Michał i Jakób występują w aktach podkomorskich lubelskich 1543 r. jako współdziedzice Bobów Małych (Archiwum Dunin-Wąsowiczów). 

MANISZEWSKI. Grzegorz, syn Jana, pozwany 1648 r. przez Stefana Matesilańskiego o poczynione krzywdy. Jan Jangiela, zamieszkujący 1662 r. we wsi Dziadkiewiczach, w wojew. wołyńskiem (Wyr. Tryb. Lubek). 

MANKIEWICZ v. MAŃKOWICZ h. LUBICZ. Brali przydomek Krupka. Adam na Żmudzi 1621 r. Mikołaj, towarzysz chorągwi pancernej wojsk koronnych otrzymał 1668 r. prawem kaduka dobra i sumy po Patranowskim (Sigil.). Teodor, podczaszy piński, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. mińskiem. 

Wincenty, syn Ludwika, dóbr Paubeli, Franciszek, syn Józefa, dóbr Rudowsie, Faustyna, córka Kajetana, dóbr Jankuny, Izabela, córka Ignacego, dóbr Monkujcie dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

MAŃKOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Byli w wojew. krakowskiem, zkąd się przenieśli na Ruś i Litwę. Jan, pisarz grodzki żydaczowski 1584 roku. Józef-, podsędek bielski, miał córkę Konstancyę, żonę Walentego Nieckiego 1586 r. Malcher z żony Barbary pozostawił córki, Bogumiłę, Felicyę i syna Romana 1589 r. Jakób, dworzanin królewski 1594 r., dziedzic dóbr Mikicina, miał synów: Floryana, Jana, Jakóba, Jerzego i Macieja 1622 roku, i z nich Jan i Jakób byli dziedzicami Mikicina 1635 r. 

Andrzej, rotmistrz królewski 1666 r. N., dzierżawca królewszczyzny Kalno, w ekonomii grodzieńskiej, pozostawił syna Władysława-Jana, pułkownika królewskiego, głośnego z ekspedycyj przeciw Moskwie i Kozakom 1680 r. i córki, Marcybellę Czarniecką, 2v. za Janem Tetfinem, podkomorzym derpskim, i Teresę za Michałem Ciechanowieckim, wojewodzicem mści sławskim. 

Franciszek, syn Tomasza, 1701 r. Antoni i Michał, synowie Macieja, 1701 r. Antoni z wojew. mścisławskiem i Antoni z ks. żmudzkiem podpisali elekcyę 1764 r. Józef-Kajetan, kanonik 1772 r., a kanclerz kamieniecki 1777-1788 r. Ignacy, dziedzic dóbr Kopajgród 1788 r. Józef, chorąży chorągwi węgierskiej 1793 r. Seweryn żonaty z Julią Grabowską, wojszczanką ciechanowską 1798 r.

Wojciech, syn Heronima i Maryanny Pradołkowiczówny, zmarł 1786 r., z żony Apolonii miał synów, Andrzeja i Marcina; Andrzej, ochrzczony 1754 r. w Huszczy, legitymował się w Galicyi 1803 r. 

Stanisław nabył 1787 r. części Załuzia v. Kiwowerty od córki swej Anieli Lawowej, urodzonej z 1-ej żony Magdaleny Sawickiej; z tej żony miał Stanisław i syna Jana, a z 2-iej żony Bogumiły Sawickiej pozostawił syna Józefa, ochrzczonego 1775 r. w par. Zdzitów, który legitymował się 1803 r. w Galicyi Zachodniej (Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Akta po-Galicyjskie). 

Krystyna, żona Leona Lipkowskiego 1830 r. Wacław żonaty z Jadwigą Łaźnińską, marszałkówną Winnicką 1851 roku. Walery ożeniony z Teklą Łaźnińską, siostrą poprzedniej 1854, roku. Emeryk żonaty z Teklą Lipkowską 1855 r. 

Kazimierz, żonaty z Zofią Tomaszewską, która 1715 roku sprzedała część swą w Skomorochach w grodzie grabowieckim Karlińskiemu, zostawił: Antoniego, żonatego lv. z Zofią z Piaseckich, 2v. z Antoniną z Rosenbergów, po którym z pierwszej żony syn Józef, zmarły bezżennie 1805 r. icórka Maryanna, od 1810 r. wdowa po Marcinie Dramnickim, registrancie lwowskiego sądu szlacheckiego, i Andrzeja kwitującego 1751 r. w grodzie grabowieckim Marcinowską z sumy. 

Antoniego syn Mateusz, ur. z Anny N. w Tarnopolu 1761 r., legitymował się w wydziale Stanów galicyjskich 1808 roku, i z Marceli Bartkiewiczówny zostawił następujące, urodzone w Dyczkowie, potomstwo: a) Józef ur. 1793 r., żonaty lv. z Maryanną Myślicką, 2v. z Maryanną Sosnowską, zostawił z pierwszej żony synów: Stanisława ur. 1823 roku, Jana ur. 1825 roku, Piotra ur. 1835 r., a z 2-iej: Feliksa ur. 1844 r. wszystkich w Czernielowie Mazowieckim; b) Mikołaj, ur. 1798 r., żonaty lv. z Teklą Dobrowolską, z której Samuel ur. 1833 r. w Dyczkowie, 2v. z Teresą Grabowską, z której Michał ur. 1839 r. także w Dyczkowie; c) Wojciech ur. 1806 roku, po którym a Eudoksyi Swiczarówny: Józef, ur. 1844 roku w Tarnopolu; d) Maciej, ur. 1809 r. zmarłymłodo; e) drugi Maciej ur. 1819 r., po którym z pierwszej, Katarzyny Piątkowskiej synowie, Teodor ur. 1839 r. i Michał ur. 1840 r., zaś z drugiej żony Wiktoryi Myślickiej syn Jan, ur. 1843 roku, wszyscy w Dyczkowie, wykazani wszyscy razem w wydziale Stanów galicyjskich 1846 r. 

Bazyli i Stanisław wylegitymowani bez procedencyi w sądzie ziemskim lwowskim 1782 r., oraz ks. Jan, Tacyanna Winnicka, Marya Makarewiczowa i Marta Duskowa, rodzeństwo. Ks. Jan, paroch grecko-katolicki w Przyłbicach, umarł 1817 r., zostawiwszy tylko córkę Anastazyę za ks. Bazylim Lewickim, grecko-katolickim proboszczem w Wereszycach. Po Bazylim z Wiktoryi z Wojciechowskich, lv. Andrzej owej Terleckiej, zmarłej 1806 r., pozostali: Tekla, Katarzyna, Maryanna, Franciszka (alibi Franciszek) i Michał, zmarły 1814 r. nieżonaty. Stanisław, ekonom dóbr państwowych w Krzywem, ożeniony 1790 roku z Barbarą z Terleckich, zostawił: a) Józefa, ur. 1798 roku w Starzyskach, rządcę dóbr Lubaczów, którego z Konstancyi z Rychterów syn Władysław - Hipolit nr. 1842 r. legitymował się w galic. Wydziale krajowym 1885 r.; b) Jana Nepomucena-Stanisława-Henryka, ochrzczonego w Oleszycach 1807 r., profesora szkół publicznych we Lwowie, po którym z Anny-Wilhelminy Alberticzówny syn WładysławMaryan, ur. 1852 r., legitymowany w Stanach galicyjskich 1860 r.: c) Juliana, ur. w Lubaczowie 1813 r., później lekarza w Sokalu, żonatego zJózefą z Rychterów, z której syn Włodzimierz-Władysław urodzony w Lubaczowie 1849 roku. 

Do tych należą także. Jan, Andrzej i Piotr, bracia, właściciele realności we Lwowie. Z nich Piotr umarł 1851 r. we Lwowie, zostawiającz Anastazyi N. syna Onufrego icórkę Maryannę w 1853 roku za Teodorem Morosem (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Wojciech, stolnik podolski, kupił w 1747 roku majątek Żerniki od Żernickich; jego syn Sabin, elektor 1764 r. z ziemi dobrzyńskiej, miał synów: 1) Ludwika, po którym z Ludwiki Chełmickiej synowie: Teofil, Tymoteusz, Józef, Heronim, Aleksander i Henryk wylegitymowani w Królestwie 1841 r.; 2) Seweryna, którego synowie: Maryan w 1841 r., a Marcin i Teofil w 1845 r. wylegitymowani w Królestwie. Z tej linii, Józef, dziedzic dóbr Rościeniewo, w pow. bialskim, i Antoni, synowie Stanisława, wylegitymowani w Cesarstwie 1837 r., a w Królestwie 1844 r. 

Tomasz, syn Grzegorza, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1838 r. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej: Ignacy, syn Wojciecha, z synem Ferdynandem; Wincenty, syn Jana, z synami: Antonim, Adamem i Stanisławem; Kacper, syn Jana, z synami: Julianem, Karolem i Aleksandrem; Michał, syn Stanisława, z synami: Janem, Mateuszem i Wiktorem, Józef z synem Erazmem i Antoni z synem Sewerynem, synowie Stanisława, 1837 roku; Feliks, Stanisław i Wincenty, synowie Ferdynanda, 1857 r.; Stanisław, syn Antoniego, 1858 r.; Franciszek z synem Jerzym i Adam z synem Kazimierzem, synowie Jerzego; Augustyn, syn Jana-Grzegorza, wnuk Michała, z synami, Franciszkiem i Pawłem 1865 r. 

MAŃKOWSKI h. PRAWDZIC. W Wielkopolsce. Jan, dziedzic wsi Rogaszyce, w pow. ostrzeszowskim, nadał kościół w Ostrzeszowie 1498 r. Jan, kanonik poznański 1668 r. Andrzej i Jakób z ziemią wieluńską, Jakób, Samuel i Stefan z wojew. poznańskiem podpisali elekcyę 1669 r. Jerzy i Stanisław, elektorowie 1697 r. z ziemi dobrzyńskiej. Jan i Antoni, bracia rodzeni, dopełnili 1720 r. działu dóbr Międzychód. Jan, syn Mateusza, żonaty 1720 r. z Anną Osińską. Józef, kanonik pułtuski, dziekan grójecki 1726 r. Jan, Maciej i Wojciech podpisali elekcyę 1733 roku z wojew. poznańskiem (Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Ks. Gr. Sochaczewskie i Czerskie). 

Po Janie, dziedzicu dóbr Stabrowice 1755 r., syn Józef z Reginy Kacperskiej miał syna Józefa, nauczyciela gimnazyum w Radomiu, wylegitymowanego w Królestwie 1845 r.

MAŃKOWSKI h. ZAREMBA. Hrabiowie i szlachta. Wzięli nazwisko od wsi Mańkowa, w kaliskiem. Mikołaj, syn Janusza, występował 1400 roku w Kościanie jako świadek. Marcin, zwany Marnot, dziedzic na Maćkowie 1501 r., miał dwóch synów, Bartłomieja i Stanisława, przedstawicieli dwóch linij tego rodu. 

Linia I szlachecka. Stanisław Marnot, dziedzic na Maćkowie 1540 r., z żony Anny Krzyżanowskiej pozostawił trzech synów: Jana, żonatego z Katarzyną Urbanowską, Marcina i Wojciecha, po którym syn Jan z żony Golskiej miał syna Stanisława, żonatego z Ewą Lipską. 

Marcin, dziedzic Pieruszyc 1570 roku, zaślubił Barbarę Jurkowską i z niej miał syna Jana, po którym z Katarzyny Krzyckiej synowie, Stefan i Wojciech. 

Stefan, żonaty z Anną Wilkowską, miał córki, Jadwigę Kotarbską, Katarzynę lv. Karśnicką, 2v. Kazimierzową Zakrzewską, i synów: Adama, Andrzeja, żonatego z Łempicką, i Jana, po którym z Zofii Cieleckiej syn Jan z żony Gutowskiej pozostawił synów, Józefa, chorążego wojsk litewskich 1746 r., i Kazimierza. 

Adam, żonaty z Katarzyną Krzyżanowską, z niej miał syna Antoniego, po którym z Maryanny Sobockiej córka Zofia i syn Wojciech żonaty z Krystyną Radecką. 

Wojciech, drugi syn Jana i Krzyckiej, z żony Doroty Soszyńskiej pozostawił syna Kazimierza, dziedzica Wituchowa 1690 roku, po którym z Katarzyny Skaławskiej córka Teresa za Kazimierzem Marszewskim i dwóch synów, Maciej i Wojciech, dziedzic na Wituchowie 1725 roku, z żony Elżbiety Kwileckiej pozostawił córkę Franciszkę za Maciejem. Koszutskim, pułkownikiem wojsk koronnych, i dwóch synów, Andrzeja i Ignacego. 

Maciej, dziedzic na Wituchowie 1720 r., elektor 1732 r. z wojew. poznańskiego, z żony Elżbiety Kwileckiej, rotmistrzówny wojsk koronnych, miał córkę Katarzynę za Michałem Małachowskim, i syna Józefa, dziedzica na Wituchowie 1756 r., po którym z Teofili, córki Piotra Węgorzewskiego, syn Jan zmarł w Poznaniu. 

Linia Il hrabiowska. Bartłomiej Mamot, dziedzic na Maćkowie 1537 r., z żony Anny Biernackiej pozostawił synów: Kacpra, Macieja i Wojciecha, dziedzica Miniszewa, żonatego z Zofią Stęgowską, i po Kacprze z żony N. Siąskiej syn Tomasz, dziedzic Piątkowa, zaślubił Ewę Włoszynowską i z niej miał syna Jana, kanonika poznańskiego 1680 r. 

Maciej, dziedzic dóbr Siąszyce 1581 r., z żony Doroty Przyrańskiej pozostawił córkę Elżbietę i synów: Andrzeja, żonatego z Katarzyną, córką Stanisława Strzałkowskiego, którego córka Anna za Maciejem Święcickim, Jana, ożenionego z Barbarą Górzewską, Macieja, Piotra, tego żona Anna Paruszewska, i Stanisława, żonatego lv. z Barbarą Grabowską, 2v. z Barbarą Drochowską.

Maciej v. Mateusz, dziedzic Siąszyc 1650 roku, elektor 1669 roku z ziemi wieluńskiej, zaślubił Maryannę Brzechwiankę i z niej miał synów, Andrzeja i Jana; po Andrzeju z Katarzyny Zakrzewskiej synowie, Jan i Mikołaj, i po Janie z Anny Drzewieckiej synowie, Andrzej i Kajetan legitymowali się 1758 r. w Trybunale piotrkowskim. 

Jan, syn Macieja i Brzechwianki, miał trzy żony: Katarzynę Soszyńską, z niej syn Andrzej żonaty z Zofią Skaławską, z której córka Łucya za Stefanem Borowskim i syn Maciej, Barbarę Skaławską, z której córki, Apolinara za Kazimierzem Brochowskim, Maryanna za Benedyktem Rosnowskim i syn Jan żonaty z Barbarą Baranowską, i Jadwigę Bolęcką, z tej córka Helena za Władysławem Chłapowskim 1710 r. i syn Franciszek, po którym z Anny Poniatowskiej synowie, Franciszek i Jan. 

Maciej, syn Jana i Skaławskiej, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. poznańskiem, i z żony Zofii Rutkowskiej pozostawił córkę Teresę za Stanisławem Chełmickim i synów, Franciszka, chorążego wojsk koronnych i Jana. 

Jan, dziedzic Rudek, Lipnicy i Wierzchuczewa, skarbnik gnieźnieński 1744 r., miał dwie żony, Teresę Rutkowską, z niej syn Wmjciech, dziedzic Gołanina, żonaty z Jadwigą Skaławską i Maryannę Brochocką, z której córka Zofia za Józefem Przysieckim i syn Antoni-7#naq/, ur. 1740 r. w Śnitkowie, dziedzic dóbr Borówka, osiadł na Podolu, gdzie nabył Dołchowce; Ignacy, cześnik bracławski, stolnik latyczowski 1781 r., ostatnio podkomorzy lityński, po którym z żony Teresy Sulatyckiej, skarbnikówny owruckiej, syn Seweryn, ur. 1784 r. w Szarogrodzie, prezes sądu podolskiego, z Julii z Grabowskich pozostawił synów, Teodora i Wacława, dziedzica Kłembówki, Felicyanówki i in., na Podolu, marszałka szlachty pow. jampolskiego, hrabiego papieskiego, żonatego z Jadwigą Łaźnińską, Emeryka i Walerego. 

Teodor, ur. 1816 r., zaślubił Bogusławę, córkę senatora Henryka Dąbrowskiego, i z niej pozostawił córki: Maryę za Mieczysławem hr. Kwileckim, Julię za Stanisławem hr. Ostrowskim, Barbarę, żonę Stefana hr. Kwileckiego, i syna Napoleona, dziedzica Rudek, w szamotulskiem, posła do parlamentu niemieckiego, od 1888 r. hrabiego papieskiego, który zaślubił Maryę z Chłapowskich, i z niej ma dzieci: Barbarę za Stanisławem Turno, Henryka, Teodora i Zofię. 

Emeryk, trzeci syn Seweryna, ur. 1826 r., dziedzic Borówki i Grzymałówki, z żony Tekli z Lipkowskich ma dzieci: 1) Wacława, ur. 1850 r., żonatego z Antoniną z Chłapowskich, z której: Stanisław, Marya, Kazimierz i Tekla; 2) Emeryka, żonatego z Maryą z Jaroszyńskich, ich córka Marya; 3) Maryę za Pawłem ks. Korybut-Woronieckim; 4) Józefa, ur. 1862 r. 

Walery, ostatni syn Seweryna, ur. 1828 r. w Borowcach, dziedzic dóbr Sahinki, na Podolu, marszałek szlachty pow. jampolskiego, z żony Tekli z Łaźnińskich ma dzieci: 1) Aleksandra, żonatego z Wiktoryą de Carpenga, z niej córki, Irena i Zofia; 2) Jadwigę za Józefem Borowskim; 3) Leona-Dymitra, ur. 1858 r., w Czerniowcach, dr. filozofii, docenta sanskrytu w Wiedniu, następnie w Krakowie, wylegitymowanego 1898 r. w galic. Wydziale krajowym; 4) Jana, ożenionego z Paulą Jełowicką, z tej synowie, Walery i Ludwik; 5) Annę za Adamem Byszewskim; 6) Piotra, ur. 1866 roku (Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Żychl., Bork.). 

MAŃKOWSKI N., neofita, nobilitowany 1764 r. (Vol. Leg.). 

de MANNI. Hrabiowie. Mikołaj, Florentczyk, otrzymał 1752 roku tytuł hrabiowski (Sigil.). 

MANOSZEWICZ (?). Marek został 1688 r. łowczym ziemi wieluńskiej (Sigih). 

MANOWARDA h. MANOWARDA. Herb-tarcza z skrajem górnym niebieskim, na którym trzy gwiazdy złote rzędem; reszta tarczy przedzielona ukosem z prawej ku lewej stronie, górna część złota, dolna niebieska, na nich byk w biegu, wgórnej połowie niebieski, w dolnej złoty; w koronie trzy pióra strusie, środkowe niebieskie, boczne białe. 

Anastazy-Eustachy, uznany przez niemieckiego cesarza Józefa II w 1788 r. szlachcicem, otrzymał indygenat galicyjski z przydomkiem de Jany. Syn jego Jerzy, a wnukowie, Michał-Piotr i Jerzy wylegitymowani w Wydziale Stanów galicyjskich 1821 i 1851 r. 

Jan, kasyer miasta Lwowa, pozbawiony szlachectwa za nieprawidłowości w urzędzie, zostawił ze zmarłej 1794 r. Zofii z Baranieckich: Maryannę, Agatę, Michała, Stefana i Jerzego, będących w 1795 r. pod opieką Jerzego de Janna Manowardy. W 1805 r. przyjmuje „z litości i miłości bliźniego" opiekę nad Michałem i Stefanem grecko-katolicki biskup lwowski Skorodyński, widocznie więc reszta dzieci w międzyczasie zmarła (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

MANOWSKI h. PRUS III. Wzięli nazwisko od wsi Many, w ziemi warszawskiej, zkąd przeszli w sandomierskie i na Podlasie. Andrzej, pisarz skarbu koronnego 1533 r. Gabryel i Bartłomiej, synowie Stanisława, 1563 r. i z nich Gabryel otrzymał 1591 r. przywilej na połowę wsi Starogrodzka Wola, i miał synów, Jana, elektora 1648 r. z ziemi warszawskiej, żonatego z Małgorzatą Bylinianką, i Stanisława. 

Stanisław podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią warszawską i pozostawił dwóch synów, Macieja i Jana, pisarza kancelaryi królewskiej 1632 r., dziedzica wsi Many i Sucha Struga, elektora 1689 i 1674 r. z ziemi sandomierskiej, po którym z Krystyny Boskiej syn Antoni-Aleksander, elektor 1669 r. z ziemi sandomierskiej, w 1689 r. był sekretarzem królewskim. 

Po Mikołaju, dziedzicu wsi Many, synowie: Bartłomiej, Floryan, Jan, Józef, Mikołaj i Piotr, dziedzice wsi Many 1579 r., i po Bartłomieju syn Tomasz 1609 r. 

Stanisław, syn Jana, 1564 r., pozostawił syna Jana, dziedzica na Suchej Strudze 1570 r., po którym syn Krzysztof, dziedzic wsi Many 1605 r., miał syna Stanisława, elektora 1669 r. z ziemi warszawskiej, i po którym z Aleksandry Lasockiej syn Wojciech żonaty 1695 r. z Małgorzatą Pogroszewską. 

Katarzyna, żona Krzysztofa Kotarbskiego 1590 r. Piotr i Barbara, syn i córka Jakóba, podczaszego podlaskiego, pozwali 1631 r. Lasockiego o sumy. Aleksander, pisarz grodzki latyczowski 1649 r. Kazimierz, podwojewodzy nurski, podpisał elekcyę 1669 r. z ziemią bielską. Kacper, Kazimierz, Wawrzyniec i Wojciech, dziedzice Radzikowa 1686 roku. Kacper, z ziemi warszawskiej i Stanisław z wojew. sandomierskiego elektorowie 1697 roku. 

Zofia, żona Świętosława Dunina, sędziego grodzkiego radomskiego 1704 r. Kacper zaślubił Katarzynę Paprocką i z niej miał synów, Tomasza i Władysława, żonatego z Brygidą Szopską, i który nabył 1755 r. części wsi Rohale; po Tomaszu z Zofii Łaźniewskiej synowie, Józef, który w 1770 r. sprzedał części wsi Koprki-Pogroszewo, w pow. błońskim, i Rohale, w ziemi sochaczewskiej Teodorowi Szydłowskiemu, kasztelanowi mazowieckiemu, i Piotr, który tegoż roku nabył części tych dóbr od stryja Władysława (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubek, Ks. Gr. Czerskie i Sochaczewskie). 

Po Ignacym, synu Jana, w 1768 roku dziedzicu wsi Girszonowicze, z Reginy Jałowieckiej synowie: 1) Antoni z Justyny Warszewskiej pozostawił synów: Jana, naddzierżawcę ekonomii rządowej Krzywowierzba, w pow. radzyńskim, w 1843 r., i Mateusza w 1848 r. wylegitymowanych w Królestwie; 2) Jan z Tekli Jaworskiej miał syna Wincentego, po którym z Izabeli Maszkowskiej syn Kazimierz, w wojsku rosyjskiem, wylegitymowany w Królestwie 1853 r. 

MANOWSKI h. WIENIAWA odmienny. Odmiana herbu - w koronie dwa rogi złote jelenie. Na Szlązku. Wawrzyniec, dziedzic wsi Manowice, w ks. oświecimskiem 1417 r. N., dziedzic Bujaków, na Szlązku 1752 r. Z tej rodziny kilku było oficerami w XIX wieku w wojsku pruskiem. 

de MANSTEIN. Karol-Ludwik, major 1770 r., oberstlejtnant 1771 r., pułkownik 1773 r. wojsk koronnych, był 1778 r. posesorem części wsi Jasiona (Sigil., Kancl., Ks. Gr. Sochaczewskie). 

MANTAJ. Maryanna, żona Franciszka Brzostowieckiego, wprowadzona do dóbr Kamień 1714 r., a w 1726 r. otrzymała zapis 600 złp. na dobrach Kamień v. Ossów (Ks. Gr. Czerskie). 

MANTEUFEL h. MANTEUFEL. Hrabiowie, baronowie i szlachta. Herb - na tarczy białej pas poprzeczny czerwony; w koronie dwa skrzydła czarne orle. 

Zamożna niemiecka rodzina; jej pierwotnem nazwiskiem miało być von Queren lub von Quernheim. W 1709 r. otrzymała tytuł baronowski, a w 1719 r. hrabiowski. Byli i w Prusach Zachodnich Manteuflowie, z staroniemiecka piszący się Maneteywe], a w spolszczeniu Mandywel, z których jedna gałąź wzięła nazwisko Kiełpiński; wątpię jednak, czy ci Mandy wlowie byli gałęzią niemieckich Manteuflów, tern więcej, że ich herbem był Rogala odmienny i nosili przydomek von Siege lub von Ziege, z polska Szoege. Prawdopodobnie były dwie rodziny von Queren i von Ziege, obiedwie biorące przydomek Manteufel, dla którego pomieszali je niewłaściwie z sobą heraldycy, tak nasi, jak i niemieccy. 

Piszący się Manteutel-Kielpiński Marya-Teresa, żona Kazimierza Łubieńskiego 1670 r. Hr. Krzysztof-Ernest, starosta nowodworski i radca królewski 1719 r., pozwał o sumy Goltza; żonaty 1726 r. z Teofilą-AgnieszkąKaroliną. Krzysztof, opat sieciechowski 1720 r. Krystyn-Ewald winien był 1735 r. sumę bratu swemu rodzonemu Bogusławowi-Andrzej owi, kapitanowi wojsk koronnych. Franciszek pokwitował 1736 r. Dorotę z Nagórek, wdowę po bracie swym Bogusławie-Andrzeju, z pozostałego majątku. 

Piszący się Manteufel-Popielowski. Fryderyk, kapitan wojsk królewskich, i żona jego Barbara-Karolina de Weyhery otrzymali 1766 r. w dożywocie starostwo baldemburgskie, na Pomorzu, w pow. człuchowskim (Sigil.). 

Biorący przydomek Szoge. Jerzy-Fryderyk, deputat z pow. telszewskiego 1716 roku. Ernest-Gotard został 1731 roku komisarzem ziemskim z pow. piltyńskiego. Ernest-Jan, kapitan 1772 r., podpułkownik 1774 r. wojsk koronnych. Karol, szambelan Stanisława Augusta 1786 r. 

Bez przydomku. Piotr, pułkownik wojsk koronnych 1720 r. N., żona Baltazara Gołcza, starościca wałeckiego 1760 r. Mikołaj-Fryderyk, szambelan królewski 1767 r. Ernest-Jan, kapitan 1772 r., podpułkownik 1787 roku wojsk koronnych. Jerzy-Maciej, podpułkownik wojsk koronnych 1787 r. Henryk-Jerzy, szambelan Stanisława Augusta 1787 r. (Metr. Kor., Sigil., Kancl.). Jan żonaty z Anielą Benisławską 1820 r. Bar. Ryszard ożeniony z Jadwigą Benisławską, marszałkówną rzeczycką 1875 r. Baron N., dziedzic dóbr Lesko, Taunagi, Mizary i inne, w gub. inflanckiej 1880 roku. 

MANTUREWICZ h. TEREBESZ. Stefan i Julian, ten z synami: Józefem, Stefanem i Antonim, synowie Józefa, wylegitymowani w Cesarstwie 1862 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

MANTYCKI. Wawrzyniec i Zofia z Kamionomostku, małżonkowie, posesorowie dóbr Korczyska, pokwitowani 1612 r. z pretensyj przez Stanisława Przeczenia (Zap. Tryb. Piotrk.). 

MANUEL. Stanisław i Tomasz podpisali elekcyę 1733 r. z wojew. mińskiem. 

MANUGIEWICZ h. WIERNIK. Herb - w polu szafirowem dwa węże skręcone na kształt liczby ośmi krzyż złoty między niemi; nad tarczą w koronie stoi osoba ojczyznę oznaczająca, która trzymającręki prawej palce na ustach, wyraża milczenie, w lewej zaś ręce trzyma laur, którym za dotrzymany sekret wieńczy zasługę. 

Senator w rodzinie, Mikołaj, biskup augustowski 1825 roku, um. 1834 roku. 

Rodzina ormiańska na Rusi Czerwonej. Helena z Czajkowskich, wdowa po Michale, Ignacy, Mikołaj, proboszcz w Kaskach, oraz Grzegorz, Jan i Wincenty, synowie i bracia, a Ignacy w imieniu Kazimierza i Maryanny, dzieci Tadeusza i Maryanny Krzysztofowiczówny Manugiewiczów, oblali plenipotentem brata swego Kajetana 1800 r. Ignacy, sekretarz królewski, urzędowy tłomacz języka ruskiego w nagrodę kilkuletniej gorliwej służby nobilitowany 1790 r.; z żony Anny Moradowicz jego synowie: Jakób, urzędnik w Warszawie, Michał i Ignacy wylegitymowani w Królestwie 1839 r. 

Z tej familii. Mikołaj, brat Ignacego (nobilitowanego w 1790 roku), proboszcz w Kaskach od 1785 r., kanonik 1813 roku, a następnie sufragan warszawski 1821 r., biskup augustowski od 1825 r., senator Królestwa Polskiego od 1826 r., umarł 1834 r.; kapłan zacny i pobożny. 

MANUSZKIEWICZ. Wojciech, klucznik zamku krakowskiego, został sekretarzem królewskim 1688 r., a urząd klucznika cedował na rzecz syna swego Józefa (Sigil.). 

MANUZZI h. MANUZZI (MANUCY). Hrabiowie. Herb - na tarczy przedzielonej w czworo z tarczą małą w pośrodku, w polu pierwszem złotem i czwartem czarnem krzyż kawalerski w połowie czarny i w połowie złoty; w polu drugiem błękitnem ręka trzymająca gałązkę o trzech różach czerwonych i dwóch listkach zielonych; w polu trzeciem błękitnem wieża złota blankowana z chorągwią czerwoną u szczytu; na tarczy środkowej w górze lew złoty w lewo, na dole kotwica, u haka której wąż okręcony. Nad tarczą korona (Kancl., Hr. Ostr.). 

Rodzina włoska w rzeczypospolitej weneckiej osiedlona, rościła pretensyę do tytułu hrabiowskiego, który zatwierdził jej dyplomem swoim elektor Palatyn Reński w połowie XVIII stolecia. Mikołaj, sekretarz legacyi weneckiej w Madrycie, osiedlił się w Polsce i, zyskawszy względy Stanisława Augusta, otrzymał indygenat 1773 roku, i przy składaniu dowodów swego szlachectwa przedstawił zaświadczenie księcia Wenecyi Aloizego Mocenico z 1771 roku, że jest hrabią i pochodzi ze starożytnej i sławnej familii; Mikołaj przez ożenienie z Jadwigą Strutyńską, lv. Ciechanowiecką, starościną opeską, dostał starostwo opeskie, które w 1775 r. otrzymał prawem emfiteutycznem na lat 50. Jego syn Stanisław, poseł bracławski na sejm 1790 r., jeden z pierwszych przystąpił do Targowicy, wiele przyłożył się do upadku kraju. Cesarz Paweł I zatwierdził ich tytuł hrabiowski, nadał im starostwo opeskie, a nadto Mikołaja zamianował rzeczywistym szambelanem. Stanisław zaślubił Konstancyę Plater, dziedziczkę Belmontu, która się z nim rozwiodła dla marnotrawstwa majątku, a on zrujnowany całkowicie, umarł wnędzy. 

MANZANI. Antoni otrzymał 1772 r. rangę kapitana w wojsku koronnem (Sigil.). 

MAQUEPHARLANE de BALIGLASS v. MACPHARLAN h. WŁASNEGO. Piotr, syn Johna Maquepharlane de Baliglass i Honory O’Hara, wnuk Malacha de Muncterkeny i Maryi de Talachach, w konstytucyach mylnie Maqueparlant nazwany, Irlandczyk, doktor medycyny i konsyliarz królewski, otrzymał indygenat na sejmie 1768 roku; umarł 1775 roku, zostawiwszy z Ludwiki z hrabiów Seewaldów, 2v. Karolowej Spinerowej, zmarłej 1789 r., cztery córki: Juliannę, Barbarę za Ignacym Kamienieckim, podczaszym oszmiańskim i szambelanem królewskim, zmarłą w Sokalu 1788 r., Pelagię i Franciszkę za Janem Liniewskim, którym w 1782 r. ojczym dobra swe Komorówi Wolicę przekazał (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

MARACCI v. MARRACI. Tomasz, major wojsk koronnych 1775 r. (Sigil., Kancl.). 

MARACIŃSKI. Stefan z Litwy podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. 

MARAMAROSZ. Szlachta węgierska, wyznania ormiańskiego. Deodat, doktór św. Teologii, proboszcz w Śniatynie 1817 r., następnie proboszcz stanisławowski i dziekan kołomyjski 1828 roku, nauczyciel szkół w Galicyi. 

MARBACH. Karol, porucznik w regimencie gwardyi konnej litewskiej, otrzymał 1771 r. rangę kapitana i tegoż roku wyszedł do dymisyi w randze majora. Joachim został 1791 roku konsyliarzem handlowym królewskim (Sigil., Kancl.).

 MARCHACZ. Iwan, pisarz grodzki oszmiański 1598 r. (Arch. Dubr.). 

MARCHEŁOWSKI. Piotr z wojew. lubelskiem podpisał elekcyę 1697 r. (Vol. Leg.). 

MARCHILEWICZ h. ABDANK. Daniel, syn Adama, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1820 r. Stanisław i Maciej z potomstwem, synowie Adama, wnukowie Władysława, wylegitymowani w Cesarstwie 1854 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MARCHIONI. Jan Baptysta został szambelanem Stanisława Augusta 1778 r. (Sigil.). 

MARCHOCKI h. OSTOJA. Senatorowie w rodzinie: Mikołaj, kasztelan żarnowski 1694 r., ustąpił 1713 roku. Aleksander, kasztelan żarnowski 1713 r., um. 1722 r. Wojciech, kasztelan sanocki 1780 r., um. 1788 r.

Wzięli nazwisko od wsi Marchocice, a jeszcze w XV stoleciu nazywali się Ścibor, które to miano jako przydomek do ostatnich zachowali czasów. Jan Ścibor, poseł na sejmy, zacięty dysydent, jego jednak dwaj synowie wrócili do katolicyzmu. Stanisław, syn Jana, z Marchocic i Sarnowa notowany w aktach krakowskich 1436 r. Piotr występuje przed aktami krakowskiemi 1450 r. Stanisław, szafarz królewski 1589 r. Mikołaj, dziedzic Januszowie i Parzymiechy 1591 roku. Jan, dziedzic na Januszowicach, pozostawił syna Pawła, starostę Czechowskiego, zasłużonego w obywatelstwie, który 20 razy był posłem na sejmy i generalnym poborcą podatków krakowskich 1629 r.; rotmistrz królewski, zm. 1631 r., z żony Elżbiety N. miał syna Mikołaja.

Mikołaj, starosta Czechowski, rotmistrz królewski, odznaczył się w wojnie z Tatarami 1612 r. i w Prusach 1626 i 1628 r. i w nagrodę zasług dostał wynagrodzenie na sejmie 1620 r.; jego brat stryjeczny także Mikołaj w 1638 r. był delegowanym do urządzenia prowincyi smoleńskiej; starosta Czechowski 1638 r., poseł na sejmy, z żony Heleny Rożen, córki Stanisława, zostawił potomstwo. 

Łukasz, dziedzic na Marchocicach, miał synów: Adama, elektora 1632 r. zwojew. krakowskiego, Franciszka, Jacka, Michałai Stanisława; po Jacku syn Łukasz, a Michał, miecznik przemyślski 1662 r., elektor 1669 r. z wojew. sandomierskiego, zaślubił lv. Zofiannę Hinkównę, łowczankę koronną, 2v. Reginę-Konstancyę z Konar i pozostawił trzech synów: Aleksandra, Stanisława, elektora 1669 r. z wojew. sandomierskiego, i Stefana-Dominika, starostę chęcińskiego 1686 r., po którym z Heleny Leszczyńskiej syn Jan. 

Aleksander Ścibor z Marchocic, elektor 1632 r. z wojew. krakowskiego, zaślubił Annę de Solonkie (?) Sulińską, i z niej miał synów: Karola v. Jana-Karola, Krzysztofa, Michałai Mikołaja; Jan-Karol, miecznik chełmiński, elektor 1669 r. z wojew. kaliskiego, następnie podsędek kaliski, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. kaliskiem, i z żony Doroty Grodzickiej pozostawił synów, Aleksandra, porucznika znaku pancernego, elektora 1733 r. z wojew. kaliskiego, i Stanisława. 

Mikołaj, dziedzic dóbr Szczuczyn, Wola Szczuczyńska i Dąbrowica, z miecznika przemyślskiego kasztelan żarnowski 1694 r., podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem; kasztelan z żony Barbary z Dobrzelewa miał córkę Justynę za Waleryanem Radeckim, starostą romanowskim, i trzech synów: Karola, Aleksandra i Stanisława. 

Aleksander, pułkownik królewski, kasztelan żarnowski po ojcu 1713 r., z Anny z Pniewa Hadziewiczówny, stolnikówny czerniechowskiej, miał córkę Ludwikę Kietlińską i synów, Mikołaja iJózefa, dziedzica Mietel, starostę grudniowskiego i lelowskiego, po którym z żony Katarzyny Szembek, córki Stanisława, starosty lelowskiego, synowie, Krzysztof! Antoni; Antoni, dziedzic dóbr Strzemuchy 1763 r., starosta lelowski 1781 r., sędzia ziemski krasnostawski 1794 roku, z Heleny Grabińskiej, stolnikówny sandomierskiej, jego syn, Józef, ur. 1776 r. wm. Siennie, kapitan wojsk polskich, dziedzic dóbr Polczy, w pow. miechowskim, wylegitymowany w Królestwie 1837 r. 

Mikołaj, starszy syn kasztelana Aleksandra, elektor 1733 r. zwojew. ruskiego, starosta lelowski 1734 r., miał dwie żony, Maryannę Radgowską, z niej synowie, Wojciech i Ignacy, i Ludwikę Wyżycką, córkę Jana, kasztelana bracławskiego, i Maryanny z Żaboklik, lv. Kossakowską, starościnę błotnicką, 2v. za Stanisławem Szembekiem, starostą lelowskim, która w 1737 r. już jako wdowa po Mikołaju Marchockim ustąpiła swe prawa dożywotnie na rzecz pasierbów, Wojciecha i Ignacego. 

Wojciech, dziedzic dóbr Jarmolińce i Malejowice, wojski trembowelski, elektor 1764 roku z ziemi halickiej, chorąży pancerny, mianowany 1766 r. generał-adjutantem królewskim; podczaszy, następnie chorąży trembowelski, został 1780 r. kasztelanem sanockim; starosta horodnicki, kawaler orderu św. Stanisława, um. 1788 r. 

Krzysztof, drugi syn Aleksandra i Anny Sulińskiej, miecznik przemyślski 1680 r., nabył 1687 r. dobra Małoszyce, w Sandomierskiem; miał dwie żony, Konstancyę z Modliborzyc Wieteską, z Iniej synowie, Jan i Franciszek, i Teresę Lesieńską, z tej synowie, Stanisław i Gabryel i córka Katarzyna za Samuelem Lgockim. 

Jan sprzedał części Małoszyc bratu Franciszkowi, staroście bodaczowskiemu, żonatemu z 'Zofią Grabowską; podwojewodzy sandomierski i wiślicki, zaślubił Annę z Nidka Nidecką, córkę Piotra i Zofii Jedlińskiej i z niej pozostawił synów, Jana i Piotra, który podpisał elekcyę 1733 roku z wojew. Sandomierskiem. 

Jan, dziedzic na Małoszycach, chorąży smoleński, zmarł 1779 r., miał trzy żony: Piniociównę, Maryannę Myszkowską, córkę Bernarda i Salomei Kociałkowskiej, i Teresę Moszyńską, z nich córki: Franciszka za Kazimierzem Zalaszewskim, skarbnikiem siewierskim, Antonina za Michałem i Katarzyna za Hipolitem Czarnockimi, Maryanna Jackowska, Justyna i Anna, urodzone z Teresy Moszyńskiej, za Józefem Bielskim, której córka Teresa procesowała Jana Kantego i Stefana, synów Jana, chorążego, i Myszkowskiej. 

Jan Kanty, dziedzic Secemina, Psar, Witowa i Wygiełzowa, w imieniu swem i brata swego Stefana sprzedał 1786 r. dobra Małoszyce Ignacemu Muśnickiemu-Dowbor, szambelanowi królewskiemu; sędzia pokoju jędrzejowski 1825 r., z żony Petroneli Czarnockiej pozostawił córki, Aleksandrę za Wincentym-Jackiem Zwierkowskim, N. za Leonem Zarembą i synów: Antoniego, Onufrego i Teodora, ur. 1788 r. w Wyczerpach, dziedzica Wygiełzowa, pułkownika wojsk polskich, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r. 

Onufry, ur. 1793 r. w par. Nakło, dziedzic Secemina, Psar i Podlesia, wylegitymowany w Królestwie 1839 r., zaślubił 1824 r. Maryannę bar. Waldkun i z niej pozostawił córki, Michalinę, dziedziczkę Podlesia za Franciszkiem Lohmanem, Antoninę, dziedziczkę Psar, za Antonim Michałowskim i syna Saturnina-Zygmunta-Augusta, ur. 1828 roku w Seceminie, dziedzica Secemina, zmarłego bezpotomnie.

Oprócz powyższych. Marcin z wojew. ruskiem i Mikołaj z wojew. krakowskiem podpisali elekcyę 1632 r. Anna za Aleksandrem Garczyńskim, chorążym chełmińskim 1640 r. Anna za Władysławem i Maryanna za Józefem, miecznikiem przemyślskim, Drohojowskimi 1650 roku. Łukasz żonaty z Anną z Potoka 1652 r. Jacek, wójt we wsi Zanycha, miał syna Łukasza 1678 r. Łukasz, syn Marcina Walentego, 1684 r. Eliasz, elektor 1697 roku z ziemi halickiej, a dwóch Michałów tegoż roku z wojew. sandomierskiego. 

Jacek, syn Jerzego, stolnik ciechanowski 1702 roku, z żony Heleny Dąbrowskiej miał córkę Eufrozynę za Janem Kierzkowskim, a z 2-iej żony Zofii Rzeszowskiej syna Jerzego, stolnika ciechanowskiego 1739 r., żonatego z Anną Rapczyńską. Karol Ścibor z Marchocic, łowczy sandomierski, deputat na Trybunał 1720 r., żonaty z Różą z Wielkiej Rzeczycy. Waleryan, kanonik inflancki 1777 r. Walenty, viceregent krzemieniecki 1778 r. Wojciech-Krzysztof, kanonik lwowski 1781 r., i Antoni wylegitymowani w Galicyi 1782 r. (Metr. Kor.. Sigil., Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk.). 

Jerzy-Ignacy, dziedzic dóbr Minkowce, na Podolu, zacny i prawy obywatel, zm. 1824 r., miał syna Karola, dobrego patryotę, majora wojsk polskich, żonatego z Boną, córką Józefa Szydłowskiego i Katarzyny Gogolewskiej. Józef, kapitan i Aleksander, podporucznik w wojsku polskiem 1822 r. Ludwik żonaty z Maryą, córką Władysława Mniszka i Maryi Czarneckiej, 1890 r. Wojciech, syn Karola, sędzia honorowy m. Odessy 1895 r. 

Po Antonim, dziedzicu dóbr Żółkiew 1768 r., syn Krzysztof z Anny Pieńkowskiej pozostawił syna Klemensa, dziedzica dóbr Królowa-Niwa, w pow. siedleckim, sędziego pokoju pow. siedleckiego 1862 r., i Antoniego w 1839 r. wylegitymowanych w Królestwie. 

MARCHWICKI. Paweł cytowany w aktach łomżyńskich 1561 roku. Maciej, dziedzic dóbr Brzeźno-Wielkie, w pow. ostrołęckim 1858 r. Zdzisław, syn Macieja i Pauliny Biberstein-Pilchowskiej, ur. 1841 r., dożywotni członek izby austr. panów, żonaty z Augustą Łempicką, córką Ludwika, kasztelana Królestwa, 1875 r., pozostawił córkę Maryę Konarzewską i synów: Jana i Stanisława. Irena, żona Franciszka Komierowskiego 1880 r. 

MARCHWICZ. Otton, posesor wsi Zeweld, w pow. gdańskim, ustąpił tę wieś 1517 r. Janowi Rych (Metr. Kor.). 

MARCIEJEWSKI. Augustyn-Polikarp, kapłan odznaczający się wymową i patryotyzmem, proboszcz w Urdominie, sufragan sejneński i biskup Argos 1818 r., dziekan katedralny augustowski, a w 1823 r. administrator tej dyecezyi, um. 1827 r. Stanisław, podporucznik wojsk polskich 1831 r., następnie emigrant we Francyi. 

MARCIGŁOWSKI. Jan ustąpił 1616 r. prawem dożywotniem sołectwo we wsi Tylmanowa, w starostwie gostyńskim Lisińskierau (Metr. Kor.).

MARCIŃCZYK h. ŁABĘDŹ odm. Odmiana herbu-w polu czerwonem łabędź białyz wyciągniętą w prawo szyją i przebity złotą strzałą ukośnie z lewej strony w prawą; w koronie na hełmie takiż łabędź. 

Jakób, syn Andrzeja, ur. 1733 r., porucznik wojsk polskich i posiadacz zastawny wsi w pow. machnowieckim, z żony Apolonii-Katarzyny Unickiej miał syna Jana, ur. 1773 r., który poślubił 1813 roku w Berdyczowie Juliannę von Schoenian, córkę Jana, oficera wojsk pruskich, obywatela pow. starokonstantynowskiego, i członka loży masońskiej, i z niej miał córki, Julię-Annę-Rozalię, ur. 1818 r. w Berdyczowie, zaślubioną 1843 roku Józefowi Paci.orkowskiemu, Adelajdę-Ulrykę, ur. 1822 r. i zm. 1871 roku w Berdyczowie, i trzech synów: Adolfa-Jakóba, Jana Andrzeja i Emila-Alfreda. Jan wraz z synami wylegitymowani 1829 r. przed deputacyą szlachecką ź powyższym herbem i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. 

Adolf-Jakób, ur. 1815 r. w Berdyczowie, żonaty z Julią-Dorotą, córką Karola-Wilhelma Webera, herbu Szampach, i Wilhelminy-Anny de HenningHeydenreich, umarł 1869 roku w Warszawie i pozostawił córki: JulięWilhelmiuę, ur. 1839 r. w Czarnobylu, gub. kijowskiej, zaślubioną 1858 r. w Kijowie Franciszkowi-Janowi Kowalskiemu, asystentowi przy katedrze chemii w Uniwersytecie kijowskim, Annę-Emilię, ur. 1842 r. w Brusiłowie, gub. kijowskiej, zaślubioną 1866 roku w Kijowie Henrykowi-Franciszkowi Hayn, h. Jasieńczyk, i czterech synów: Celestyna-Jana, Adolfa-Edwarda, Maksymiliana-Aleksandra i Jana-Jakóba. 

Celestyn-Jan, ur. 1845 r. w Berdyczowie, zaślubił iv. 1872 w Kijowie Teklę-Paulinę Regulską, córkę Józefa i Honoraty Obryńskiej, z nią rozwiedziony i bezdzietny, 2v. Eugenię-Maryę Miliard, córkę Romualda-TomaszaAdama i Maryi Majewskiej, i z niej pozostawił synów, Jerzego-Adolfa, ur. 1882 r. w Smile, gub. kijowskiej, dr. medycyny, i Ludwika-Stefana, ur. 1890 r. w Kijowie. 

Adolf-Edward, ur. 1846 r. w Berdyczowie, radca kolegialny i kawaler orderów św. Stanisława kl. II, św. Anny kl. II i Czerwonego Krzyża, zaślubił 1872 r. w Kijowie Leonardę, córkę Dawida Unickiego, dziedzica dóbr Zapadeńskich, pow. skwirskiego, i Emilii z Korwin-Źmijewskich, i z niej pozostawił dwóch synów, Adolfa-Aleksandra, ur. 1873 r. w Kijowie, radcę dworu i kawalera orderów św. Stanisława kl. II i św. Anny, adwokata przysięgłego, żonatego od 1899 r. z Jadwigą Czarnowską, córką Henryka-Jana i Marceliny Szymborskiej, i Zygmunta-Augusta, ur. 1879 r. w Kijowie, żonatego od 1903 r. z Jadwigą-Maryą Girdwoyn, córką Michała, inżyniera wojskowego i dziedzica dóbr Iszlińskich, w pow. rosieńskim, znanego ichtyologa, szambelana papieskiego, i Lucyny z Kuczewskich. 

Maksymilian-Aleksander, trzeci syn Adolfa-Jakóba, ur. 1849 roku w Kijowie, zm. 1882 r. w Kijowie, zaślubił 1871 r. w Warszawie WandęMaryę Staniszewską, córkę Stanisława i Berty z Moritzówiz niej miał dwie córki, Julię-Heronimę, ur. 1873 roku w Warszawie, zm. 1880 roku w Fastowie, Wandę-Paulinę, ur. 1875 r. w Warszawie, zm. 1880 r. w Kijowie i syna Stani sława-Antoni ego, ur. 1880 roku w Kijowie, dr. medycyny, który zaślubił 1909 r. w Stulgiach, w pow. rosieńskim, Lucynę Girdwoyn, córkę Michała-Eliasza, dziedzica dóbr Iszlińskich, i Lucyny z Kuczewskich. 

Jan-Jakób, czwarty syn Adolfa-Jakóba, ur. 1852 r. w Kijowie, kawaler orderów św. Stanisława i św. Anny, żonaty iv. z Zofią Teklą Weber, h. Szampach, córką Franciszka i Karoliny z Zagórskich, 2v. w Kijowie 1903 r. z Anną Ryńską, h. Grabie, córką Zygmunta i Matyldy Wiśniewskiej, wdową po Bolesławie Niedzielskim, miał z pierwszej żony syna WacławaPiotra, ur. 1881 r. i zm. 1911 r. w Kijowie, icórkę Irenę-Zofię, ur. 1890 r., zm. 1909 r. w Kijowie. 

Jan-Andrzej, drugi syn Jana i Julianny von Schoenian, ur. 1824 r. w Berdyczowie, zm. 1896 r. w Kijowie, miał z żony Maryi-Stefanii-Heleny Młodeckiej, córki Konstantego i Maryi z Bezobrazowych, dwóch synów, Aleksandra i Kazimierza-Maryana. 

Aleksander, ur. 1856 r. w Berdyczowie, zaślubił 1880 r. w Lublinie Adelę-Natalię Szymanowską, córkę Ksawerego i Laury Sarneckiej i z niej ma trzech synów: Jana, ur. 1881 r. w Lublinie, Aleksandra, ur. 1883 r., porucznika wojsk rosyjskich i kawalera orderu św. Stanisława, i Tadeusza, ur. 1884 r. w Lublinie. 

Kazimierz-Maryan, drugi syn Jana-Andrzeja, ur. 1859 r. w Berdyczowie, dr. medycyny, ożeniony 1890 r. w Częstochowie z Maryą-Wincentyną, córką Mikołaja Galbierz i Filipiny z Chojnowskich, zmarł młodo 1900 r. w Kijowie, mając tylko dwie córki, Alinę, ur. 1892 r., Izabelę, ur. 1893 r. i zm. 1894 roku w Kijowie. 

Emil-Alfred, trzeci syn Jana i Julianny von Schoenian, ur. 1827 r. w Berdyczowie, kawaler orderów św. Stanisława kl. II i św. Anny, zm. 1895 r. w Zozowie, gub. kijowskiej, i z trzech żon pozostawił potomstwo; z 1-ej żony Reginy Chodkowskiej, córki Juliana i Honoraty Kędzierzawskiej, zaślubionej 1857 r. w Chocinie, gub. chersońskiej, córkę Julię-Władysławę, ur. 1858 r, zaślubioną Okołowi i syna Franciszka-Piotra; z 2-iej żony Antoniny Ostrowskiej, córki Wincentego i Malwiny Matusiewiczówny, zaślubionej 1862 r. w Berdyczowie, córkę Emilię-Maryę, ur. 1865 r. w Zołotonoszy, gub. połtawskiej, i syna Janusza-Ludwika, iz3-iej żony Zuzanny Pauliny Suche, córki Ernesta-Juliusza -dwóch synów, Alfreda-Karola i Aleksandra, ur. 1886 r. w Zozowie. 

Franciszek-Piotr, ur. 1859 r., zaślubił 1884 r. w Niemirowie MaryęAntoninę Załęską, córkę Józefa i Faustyny z Podkowińskich i z niej ma córkę Reginę, ur. 1886 r. w Kowalówce, gub. podolskiej, zaślubioną 1906 rw Kijowie Wacławowi Dońskiemu i syna Bolesława-Józefa, ur. 1885 roku w Kowalówce. 

Janusz-Ludwik, ur. 1868 r. w Zołotonoszy, zaślubił 1895 r. w Tyflisie Annę Szarpio i z niej ma trzech synów: Włodzimierza, ur. 1896 roku w Tyflisie, Borysa, ur. 1898 r. w Moskwie, i Aleksandra, ur. 1900 r. w Czerwonej, w gub. wołyńskiej.

Alfred-Karol, ur. 1885 r. w Zozowie, zaślubił 1905 r. wm. Lipowcu, gub. kijowskiej, Antoninę Orchowską i z niej ma syna Apolinarego, ur. 1906 r. w Lipowcu icórkę Neonillę, ur. 1907 r. w Lipowcu. 

Z powyższych członków tej rodziny zatwierdzeni w szlachectwie w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej: Adolf-Aleksander 1907 r. i Zygmunt-August 1909 r., synowie Adolfa-Edwarda, Jerzy-Adolf i Ludwik-Stefan, synowie Celestyna-Jana, Stanisław-Antoni, syn Maksymilian a-Aleksandra, oraz Jan, Aleksander i Tadeusz, synowie Aleksandra, 1909 r. i Aleksander, syn Emila-Alfreda, 1912 r. (Akta deputacyi szlacheckiej, Zbiory mecenasa Adolfa-Aleksandra Marcińczyka). 

MARCINKIEWICZ h. DOLIWA. Józef, syn Pawła, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1808 r. 

MARCINKIEWICZ h. LELIWA. Rozrodzona na Litwie, a szczególniej w pow. upickim, rodzina. Stanisław ożeniony z Jadwigą Sarnacką 1540 r. Szymon, poborca upicki 1578 r. Dominik, ciwun dyrwiański 1611 r. Jan, pisarz kancelaryi królewskiej 1614 r., stolnik upicki, sekretarz królewski, deputat na Trybunał skarbowy litewski 1626 r., kupił w 1624 r. majątki pod Warszawą: Leszno, Powązki, Grądy i Łuszczew; w 1632 r. podpisał elekcyę z ks. żmudzkiem i wojew. trockiem. Paweł, sędzia wojskowy litewski, był na wyprawie 1632 i 1634 r.; elektor 1632 r. z wojew. trockiego, miecznik 1640 r., sędzia ziemski upicki 1646 r., podwojewodzy i komendant w Wilnie 1654 r., mąż rycerski; jego syn Stanisław-Jerzy, elektor 1669 r. z wojew. trockiego, wojski 1669 roku, podsędek, a 1698 r. sędzia ziemski upicki, poseł na sejmy, walczył pod Olkienikami przeciw Sapiehom 1700 r. 

Stefan, elektor 1669 r. i 1674 r. z ks. żmudzkiego. Eliasz, wojski upicki 1680 r. N., podsędek upicki 1695 r. Władysław, (z strażnika sędzia ziemski upicki, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. trockiem; starosta upicki, deputat na Trybunał litewski 1716 r. Paweł, starosta nowski, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. trockiem i pospolite ruszenie 1698 r. 

Szymon, syn Mikołaja, 1711 r. Paweł-Franciszek, miecznik i podstarosta piński 1716 r., zerwał sejm 1730 r. zbłachych powodów; sędzia ziemski upicki, poseł 1733 i 1736 r., miał synów, Ignacego i Mateusza, elektorów 1733 r. z wojew. trockiego, i z nich Ignacy, deputat upicki 1736 roku, a Mateusz, żonaty z Elżbietą Łącką, sędzia grodzki lidzki 1759 r. N., wojski upicki 1716 r. Aleksander, stronnik Augusta III. Józef z wojew. trockiego i Tomasz z wojew. wileńskiego elektorowie 1764 r., i z nich Tomasz, cześnik i rotmistrz wileński, generał-adjutant królewski 1774 roku. Ignacy, sędzia ziemski upicki 1768 r.; jego córki, Józefa Toczyłowska i Brygida Tomaszewicz 1775 r. Stanisław, sędzia grodzki 1775 roku, a ziemski 1791 r. lidzki. N., żona Adama Kozakowskiego, prezydenta sądu kowieńskiego 1775 r. N., żona Karola Brunow, pisarza grodzkiego upickiego 1790 r. 

Jan, podporucznik wojsk polskich 1831 roku. Julia, żona Feliks. Frankowskiego 1828 r. Scholastyka za Franciszkiem Jastrzębskim 1830 r.

Alfred-Karol, ur. 1885 r. w Zozowie, zaślubił 1905 r. wm. Lipowcu, gub. kijowskiej, Antoninę Orchowską i z niej ma syna Apolinarego, ur. 1906 r. w Lipowcu icórkę Neonillę, ur. 1907 r. w Lipowcu. 

Z powyższych członków tej rodziny zatwierdzeni w szlachectwie w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej: Adolf-Aleksander 1907 r. i Zygmunt-August 1909 r., synowie Adolfa-Edwarda, Jerzy-Adolf i Ludwik-Stefan, synowie Celestyna-Jana, Stanisław-Antoni, syn Maksymilian a-Aleksandra, oraz Jan, Aleksander i Tadeusz, synowie Aleksandra, 1909 r. i Aleksander, syn Emila-Alfreda, 1912 r. (Akta deputacyi szlacheckiej, Zbiory mecenasa Adolfa-Aleksandra Marcińczyka). 

MARCINKIEWICZ h. DOLIWA. Józef, syn Pawła, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1808 r. 

MARCINKIEWICZ h. LELIWA. Rozrodzona na Litwie, a szczególniej w pow. upickim, rodzina. Stanisław ożeniony z Jadwigą Sarnacką 1540 r. Szymon, poborca upicki 1578 r. Dominik, ciwun dyrwiański 1611 r. Jan, pisarz kancelaryi królewskiej 1614 r., stolnik upicki, sekretarz królewski, deputat na Trybunał skarbowy litewski 1626 r., kupił w 1624 r. majątki pod Warszawą: Leszno, Powązki, Grądy i Łuszczew; w 1632 r. podpisał elekcyę z ks. żmudzkiem i wojew. trockiem. Paweł, sędzia wojskowy litewski, był na wyprawie 1632 i 1634 r.; elektor 1632 r. z wojew. trockiego, miecznik 1640 r., sędzia ziemski upicki 1646 r., podwojewodzy i komendant w Wilnie 1654 r., mąż rycerski; jego syn Stanisław-Jerzy, elektor 1669 r. z wojew. trockiego, wojski 1669 roku, podsędek, a 1698 r. sędzia ziemski upicki, poseł na sejmy, walczył pod Olkienikami przeciw Sapiehom 1700 r. 

Stefan, elektor 1669 r. i 1674 r. z ks. żmudzkiego. Eliasz, wojski upicki 1680 r. N., podsędek upicki 1695 r. Władysław, (z strażnika sędzia ziemski upicki, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. trockiem; starosta upicki, deputat na Trybunał litewski 1716 r. Paweł, starosta nowski, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. trockiem i pospolite ruszenie 1698 r. 

Szymon, syn Mikołaja, 1711 r. Paweł-Franciszek, miecznik i podstarosta piński 1716 r., zerwał sejm 1730 r. zbłachych powodów; sędzia ziemski upicki, poseł 1733 i 1736 r., miał synów, Ignacego i Mateusza, elektorów 1733 r. z wojew. trockiego, i z nich Ignacy, deputat upicki 1736 roku, a Mateusz, żonaty z Elżbietą Łącką, sędzia grodzki lidzki 1759 r. N., wojski upicki 1716 r. Aleksander, stronnik Augusta III. Józef z wojew. trockiego i Tomasz z wojew. wileńskiego elektorowie 1764 r., i z nich Tomasz, cześnik i rotmistrz wileński, generał-adjutant królewski 1774 roku. Ignacy, sędzia ziemski upicki 1768 r.; jego córki, Józefa Toczyłowska i Brygida Tomaszewicz 1775 r. Stanisław, sędzia grodzki 1775 roku, a ziemski 1791 r. lidzki. N., żona Adama Kozakowskiego, prezydenta sądu kowieńskiego 1775 r. N., żona Karola Brunow, pisarza grodzkiego upickiego 1790 r. 

Jan, podporucznik wojsk polskich 1831 roku. Julia, żona Feliks. Frankowskiego 1828 r. Scholastyka za Franciszkiem Jastrzębskim 1830 r. Rafał, syn Jakóba, urzędnik w gub. wileńskiej 1846 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Don. Vars., Arch. Dubr. i Szem.). 

Bartłomiej i Jerzy zapisani 1803 r. do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Jan, syn Józefa, dóbr Geguże, Franciszek i Michał, synowie Bernarda, dóbr Pacyny, Antoni, syn Jana, dóbr Bouszy i Senkajcie, Anna, córka Tomasza, dóbr Biamowojsze, Kazimierz, syn Macieja, dóbr Dembiszki, Kazimierz, syn Józefa, dóbr Popiwieś dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 roku. 

MARCINKIEWICZ h. NAŁĘCZ na Kępie (?). Jacek, syn Kazimierza i Anny z Pruchniewiczów, wnuk Jana i Heleny N., legitymował się wsądzie grodzkim halickim 1782 r. Tacyanna zamężna Hrynkowska i ks. Mikołaj, grecko-katolicki proboszcz w Bolanowicach, rodzeństwo. Ostatni umarł 1815 roku, zostawiwszy z Maryanny z Twardowskich córkę, Annę za ks. Janem ^Mogielnickim, grecko-katolickim proboszczem w Drozdowcach. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

MARCINKIEWICZ. Wojciech, rodem ze Lwowa, doktór medycyny i chirurgii, kawaler złotej ostrogi, ulubieniec Ludwika Sforcyi, księcia rzymskiego, od niego jako pretendenta do tronu medyolańskiego mianowany był w 1779 r. hrabią państwa rzymskiego. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej: Maurycy, syn Jana, z synami: Szymonem, Rafałem i Michałem 1862 r.; 2) gub. kowieńskiej: a) Antoni i Maciej z potomstwem, synowie Macieja, wnukowie Kazimierza, 1850 r.; b) Tadeusz, Tomasz i Andrzej, synowie Szymona, wnukowie Stanisława, z potomstwem 1859 r.; c) potomstwo Tomasza i Jerzego, synów Pawła, wnuków Tomasza, osób 65, w 1861 r.; d) potomstwo Franciszka, Jana, Michałai Macieja, synów Franciszka, wnuków Walentego, w 1848 r.; e) Jan, Sylwester, Jakóbi Jerzy, synowie Wiktoryna, wnukowie Mateusza, z potomstwem 1859 r. 

MARCINKIEWICZ. Jan, syn Michałai Maryanny, ur. 1791 r. we wsi Błeszczanka, w Galicyi, wstąpił 1809 r. do 8 pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego, a w 1813 r. przeszedł do 4 pułku ułanówi 1823 r. został podporucznikiem w korpusie weteranów; ostatnio w 1835 r. umieszczony w komendach inwalidnych i w 1838 roku otrzymał prawa nowego szlachectwa. Odbył kampanie: 1809 r. w Galicyi; 1812 r. w Rosyi pod Mińskiem, Smoleńskiem, Możajskiem i Moskwą; 1813 r. w Niemczech pod Dreznem i Lipskiem i 1814 r. we Francyi. 

Jan, syn Wojciecha i Dominiki - Maryanny Bobrowskiej, ur. 1809 r. we wsi Czarnolas, w radomskiem, wszedł 1828 roku do 8 pułku piechoty i w 1831 r. został podporucznikiem. 

Józef, syn Jana i Maryanny, ur. 1793 r. w Międzyborzu, w pow. latyczowskim, wstąpił 1815 roku na pisarza w brygadzie artyleryi lekko konnej i 1819 r. został podporucznikiem 4 bateryi, a w 1829 r. awansował na porucznika (Ks. Wojskowe). 

MARCINKIEWICZ-ŻABA h. ŁABĘDŹ. Jan Marcinkiewicz, zaślubiwszy Cecylię Żabiankę, wojewodziankę połocką, wdowę po Ignacym Burzyńskim, staroście bracławskim, ostatnią z swojej familii, za zezwoleniem rządu w końcu XVIII stolecia przybrał nazwisko Żaba, dodając go do swojego rodzinnego; fundował komandoryę maltańską 1790 r. Jan, syn Teodora. Marcinkiewicz Żaba był marszałkiem szlachty gub. wileńskiej 1840 r. 

MARCINKOWICZ. Zapewne taż familia co Marcinkiewicz. Rafał z wojew. Witebskiem podpisał elekcyę 1697 r. 

MARCINKOWSKI b. GRYF. Brali przydomek Jaxa. Dawna rodzina w Małopolsce, pisała się z Marcinkowic, w pow. sandeckim; jedna jej linia, przyjąwszy aryanizm w XVI stoleciu, dotrwaław nim aż do jego upadku. Piotr, Jan i Żegota, dziedzice wsi Jakubowice, Teodor, dziedzic części wsi Pobrzeże, i Mikołaj, dziedzic części wsi Luclawice około 1470 r. cytowani w Libr. Beneficiorum. Andrzej, syn Jana, 1582 r. Gaspar żonaty z Zofią zWężyków 1586 r. Jakób, podstarosta sandecki 1592 r. Andrzej, dziedzic Marcinkowic 1596 r, miał syna Mikołaja. Stanisław, dworzanin królewski, i Adryan, bracia rodzeni 1596 r. Zofia, żona Jana Dobka, podstolego krakowskiego 1600 r. 

Krzysztof, dziedzic dóbr Marcinkowic, Kończyska i Bierniki, pozostawił syna Adama 1611 r. Stanisław-Przecław, podstoli krakowski 1635 r., miał syna Jerzego, dziedzica dóbr Marcinkowice Kraśne 1661 r., elektora 1669 r. z wojew. krakowskiego. Kazimierz żonaty z Heleną Kossecką, 2v. za Franciszkiem Rastawieckim 1670 roku. Stanisław podpisał elekcye 1669 i 1674 roku z wojew. krakowskiem (Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Sochaczewskie). Franciszek, prowincyał księży Franciszkanów, użyty od cesarza do ustalenia na Szląsku katolicyzmu, um. 1675 r. 

Antoni-Jaxa, wmjski sandecki 1705 r., żonaty z Teresą Gumieniecką, chorążanką parnawską, 2v. za Antonim Paszycem, starostą horodeckim. Stanisław, komornik lelowski 1740 r. Józef, archidyakon łowicki 1767 r. 

Aleksander był żonaty z Rozalią z Karskich, 2v. Antoniową Jezierską, pisarzową ziemską lubelską, nieżyjącą już 1780 roku. Maryanna z Marcinkowskich, lv. Wilczyńska, wraz z drugim mężem Ploryanem Byliną, obrała 1782 roku w grodzie trembowelskim pełnomocników. N. lv. Dąmbska, 2v. Ziembicka, Tomasz, Kazimierz i Wojciech, rodzeństwo oblatowali 1782 r. w grodzie warszawskim dział między sobą uskuteczniony. Wojciech, powołując się na ten akt i dodając w podaniu, iż urodził się 1742 roku w Samborze, wylegitymował się w sądzie ziemskim lwowskim bez podania procedencyi 1782 r.; jego synowie: Józef, podoficer austryjackiego korpusu trenu, Leon i Andrzej, podoficer gwardyi rosyjskiej.

Grzegorz, Stefan i Aleksander, synowie Jana i Praksedy Lewickiej, wnukowie Wojciecha i Katarzyny Leszczyńskiej, prawnukowie Mikołaja i Maryanny Wiercińskiej, otrzymali 1801 r. od Komisyi magnatów galicyjskich poświadczenie szlachectwa. Z nich Stefan zostawił z Heleny Kostyszynówny syna Mikołaja, ur. 1796 r. w Nowosiółce, po którym z Franciszki Federowiczówny, córki Jakóba, syn Andrzej, ur. 1820 r. w Nowosiółce, żonaty z Anną Dziunikowską (zapewne Dunikowską), córką Jana i Ludwiki Ostrowskiej, z której syn Włodzimierz, ur. 1857 r. w Jazłowcu, 1882 roku sierżant piechoty austryjackiej (Akta galic. Wydziału kraj.). Stefan i Bazyli, synowie Jakóba, zamieszkującego w Buczacu, powołując się na wspomniany wyżej akt z 1801 r., żądali 1833 r. od Stanów galic. potwierdzenia szlachectwa, lecz sprawy nie ukończyli (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Maciej, starosta pułtuski 1727 r., miał syna Jana, po którym z Maryanny Sulikowskiej synowie, Ignacy, ochrzczony 1774 r. w par. Oleksin, i Teodor-Dyonizy, ochrzczony 1784 r. w par. Gaworów, wylegitymowani w Galicyi Zachodniej 1803 r. (Akta po-Galicyjskie). 

N. za Michałem Chrapowickim, marszałkiem szlachty pow. dziśnieńskiego 1825 r. Kajetan, kurator szkół płockich, urn. 1830 r. 

Po Macieju, który w 1687 r. sprzedał Lesińskim majątek Koresówkę (Akta Kijowskie), pochodzący Ignacy z Katarzyny Kosińskiej miał synów: 1) Franciszka, urzędnika Komisyi Wojny, wylegitymowanego w 1838 r.; 2) Jana w 1838 r.; 3) Franciszka Ksawerego, urzędnika sądowego, w 1839 r. wylegitymowanych w Królestwie i4) Kajetana, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r. z synem Władysławem, urodzonym z Anny Kosińskiej. 

Franciszek, ur. 1804 r. we wsi Żeliszewie, w pow. siedleckim, wstąpił 1823 r. jako aplikant do Komisyi Rządowej Wojny i w 1825 r. mianowany pisarzem w Komisoryacie wojskowym. 

Kajetan, ur. 1807 r. z Żeliszewie, w pow. siedleckim, postąpił 1825 r. do 6 pułku piechoty liniowej i w 1831 r. został podporucznikiem w 12 pułku piechoty (Ks. Wojskowe). 

MARCINKOWSKI h. NAŁĘCZ. Stara wielkopolska rodzina, linii szamotulskiej, wzięła nazwisko od wsi Marcinkowa, w wojew. poznańskiem. Marcin, dziekan gnieźnieński, kapłan zacny i poważany, miał kilka głosów za sobą na arcybiskupstwo gnieźnieńskie 1423 r. N., dziedzic dóbr Sulin, pod Gnieznem 1854 r. 

MARCINOWICZ h. ŁABĘDŹ. Szymon, poborca upicki 1578 r. Ignacy, syn Leona, dziedzic dóbr Kowieście, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

MARCINOWSKI h. ROLA. Z wojew. sandomierskiego przenieśli się na Litwę. Kazimierz z wojew. brzesko litewskiem podpisał elekcyę 1697 r. Aleksander i Józef, ten z synami: Eustachym, Wincentym i Marcinem, synowie Józefa, wylegitymowani w Cesarstwie 1843 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. N, dziedzic dóbr Adamówka, w pow. borysowskim 1847 r. Natalia, dziedziczka dóbr Zastarynie, w gub. mohylowskiej 1880 r. 

MARCINOWSKI h. TOPÓR. W Małopolsce, jedna rodzina z Tenczyńskimi; wzięli nazwisko od wsi Marcinowice, a pisali się z Przeworska. Piotr, Jan, Żegota i Mikołaj, dziedzice dóbr Przysiek i Karczowice w 1470 r. (Lib. Benef.). Maciej, Stanisław i Jan 1474 roku. Piotr, rotmistrz królewski 1531 r., wojski i poborca bełski 1549 r. Żegota, Feliks i Jakób, bracia rodzeni, dziedzice dóbr Marcinowic 1551 r. N. z bełskiego, rewizor statutu koronnego 1534 r. Ambroży, wojski horodelski 1539 r. Po Piotrze synowie: Adryan, Maciej i Stanisław, dziedzice Przeworska 1580 r., i z nich Maciej zastawił dział swójw Przeworsku 1569 r. Komorowskiemu, a 1571 r. zabezpieczył temuż w grodzie bełskim 400 złp., i Stanisław, dworzanin królewski 1588 r. (Metr. Kor., Conv. Piotr., Wyr. Tryb. Lubek). 

Wdowę po Stefanie, Franciszkę z Radziwiłowiczów, i małoletnie dzieci jego pokwitował w grodzie grabowieckim 1751 r. Mańkowski z sumy na ich części Skomorochach Wielkich zabezpieczonej. Jan żonaty z Maryanną von Klott, pułkownikówną wojsk polskich (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

MARCIŃSKI. Józef żonaty z Zofią Dubrowską 1586 r. Antoni podpisał elekcyę 1733 roku z wojew. brzesko-litewskiem (Wyr. Tryb, Lubek, Vol. Leg.). 

MARCISZEWSKI h. DĄBROWA. Piszą się z Żebrów - Marciszów, w pow. przasnyskim. Jan 1567 r. (Ks. poborowe). 

MARCISZEWSKI v. MARCISZOWSKI h. GRZYMAŁA. Wzięli nazwisko od wsi Marciszewo, w pow. ostrołęckim, a pierwotnie brali miano Marcisz. Maciej, syn Jakóba, 1585 r. Lenart, syn Marcina, świadek w Ostrołęce 1594 r. Jan, Krzysztof, Fryderyk, Elżbieta, Anna, Krystyna, Agnieszka i Zofia, synowie icórki Stanisława, 1596 r. Marcin, dziedzic na Marciszowie 1596 r. (Conv. Vars., Wyr. Tryb. Lubek). 

MARCISZEWSKI h. POBÓG. Aleksander, syn Franciszka, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1832 r. 

MARCISZEWSKI h. TOPÓR. Kazimierz z wojew. mińskiem podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Jan, kanonik krakowski 1764 r., rektor Akademii krakowskiej, uczony i dobry kaznodzieja. Fortunat, syn Adama, urzędnik w gub. kijowskiej 1849 r. 

Floryan, Jakób, Mikołaj i Władysław, synowie Józefa, wylegitymowani w Cesarstwie 1849 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.

MARCOLINI. Kamil, aktualny konsyliarz elektora saskiego, otrzymał indygenat 1775 r. (Vol. Leg.). 

a MARCONNAY. Chrystyan-Ludwik, major wojsk pruskich 1767 r., świadek przy sprzedażydóbr w Inflantach (Metr. Kor.). 

MARCZ. Jan i Piotr, dziedzice dóbr Błudniki, Komarow i Pokoszowice 1547 r. pozwali wojewodę Sieniawskiego o granicę tych dóbr (Conv.Vars ). 

MARCZEWSKI h. BIBERSZTEIN. Maciej, syn Andrzeja, z synami: Maciejem, Janem, Stanisławem, Konstantym i Dominikiem wylegitymowani w Cesarstwie 1848 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MARCZEWSKI h. DĄBROWA. Po Janie, nobilitowanym na sejmie ekstraordynaryjnym 1775 roku, syn Józef miał syna Ignacego, żonatego z Aleksandrą Tytówną, z której synowie: Ignacy i Emilian 1852 r., Aleksander, Alfred i Konstanty 1855 roku wylegitymowani w Królestwie (Vol. Leg., Ks. Gr. Brzeskie). 

MARCZEWSKI h. PRAWDZIC. Po Franciszku, staroście krzemieńczykowskim 1758 r., syn Floryan z Katarzyny Lichockiej pozostawił syna Floryana, ur. 1802 r. w Krakowie, podporucznika 1823 r., a następnie porucznika w korpusie inżynierów, kawalera orderu Virtuti Militari, ostatnio urzędnika w Komunikacyi Lądowej i Wodnej, wylegitymowanego w Królestwie 1854 r. (Ks. Wojskowe). 

Józef żonaty z Julianną Jezierską 1725 r. Tekla za Teodorem Choteckim 1800 r. Antoni ożeniony z Natalią Konarską 1876 r. N. żonaty z Zofią Chodyńską 1885 r. Witold żonaty z Zofią Kochanowską 1890 r. 

MARCZEWSKI h. ROGALA. Potomstwo Andrzeja i Jerzego, synów Franciszka, wnuków Stanisława, prawnuków Marcina, wylegitymowane w Cesarstwie 1852 ri zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MARCZEWSKI h. SIŁA. Erazm, syn Floryana, ur. 1793 r. w Krakowie, postąpił 1809 r. do batalionu pierwszego pociągu Ks. Warszawskiego i w 1812 r. został mianowany adjunktem komisarzy wojennych w administracyi wojennej; asesor w Izbie Obrachunkowej, kawaler orderów św; Stanisława, św. Włodzimierza i Virtuti Militari, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1839 r. (Ks. Wojskowe). 

MARCZONKO h. MORA. Dominik, syn Aleksandra, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r. 

MARCZYŃSKI h. MŚCISZEWSKI. Herb - półksiężyc barkiem do góry, rogami na dół; nad księżycem dwie gwiazdy sześciopromienne, pod księżycem strzała ostrzeni do dołu. W koronie nad hełmem pawi ogon, na nim takaż strzała. 

Stanisław-Marcin, żonaty z Anną Łozanką, otrzymał 1766 roku sołectwo sypniewskie, a w 1775 r. na sejmie ekstraordynaryjnym dostał nobilitacyę i herb powyższy; jego syn Ludwik z Tekli Złotnickiej pozostawi! syna Melchiora, wylegitymowanego w Królestwie 1837 roku, a Jan, syn Augustyna, wylegitymowany w Królestwie 1841 roku (Sigil. Kancl., Vol. Leg., Metr. Litew.). 

MARCZYŃSKI. W Małopolsce. Jan, towarzysz chorągwi pancernej 1650 r. Aleksander, podstarosta grabowiecki 1661 r. Marcin, starosta grabowiecki 1670 r. Jan z wojew. Sandomierskiem i Jan z ziemią chełmską podpisali elekcyę 1697 r. Andrzej, Jezuita, słynny swego czasu kaznodzieja. um. 1771 r. Wawrzyniec, kanonik kamieniecki, proboszcz w Czarnokozienicach, doktór św. Teologii, historyk, autor i kaznodzieja 1816 1823 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). 

MARDER. Franciszek, syn Franciszka i Heleny Szynfeld, ur. 1790 r. w Białymstoku, wszedł 1807 roku do 5 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego, i w 1812 r. odbył kampanię w Rosyi (Ks. Wojskowe). 

MARECKI h. ŚLEPOWRON. Paweł z ziemią warszawską podpisał elekcyę 1697 r. Wawrzyniec-Ksawery w ziemi sanockiej 1735 r. Jan-Feliks, ur. w Skale 1798 r., i Andrzej-Franciszek, ur. w Dolinie 1799 r., synowie Franciszka i Heleny z Zaruckich, wnukowie Jana i Anny N., udowodnili swe szlachectwo w wydziale Stanów galicyjskich 1812 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Józef, syn Szczęsnego i Katarzyny Tczewskiej, ur. 1800 roku w Krasnymstawie, postąpił 1822 r. do 1 pułku strzelców pieszych i w 1830 r. został podporucznikiem, a za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

MAREK. Stanisław, dziedzic części Będzieszyna, pozwany 1599 r. przez Chebdę Mikołaja o granicę Będzieszyny wsądzie czchowskim (Wyr. Tryb. Lubek). 

de MARESCHAL. Karol-Krzysztof, kapitan 1769 r., generał wojsk koronnych 1770 r. (Sigil. Kancl.). 

MARGELIK de LAURO h. MARGELIK. Baronowie. Herb-na tarczy czerwonej trzy białe strusie pióra; tarczę podpierają dwa białe stojące na zadnich nogach rumaki. Nad tarczą korona szlachecka. 

Jan-Wacław, vice-prezes rządu krajowego galicyjskiego, kawaler orderu św. Stefana, otrzymał indygenat w Galicyi 1788 r.

MARGIEWICZ h. KRYSZPIN. Andrzej, syn Walentego, wziął 1619 r. w zastaw część wsi Zezulin (Zap. Tryb. Lubel.). Gabryel, regent ziemski rzeczycki 1788 r. Andrzej, syn Antoniego, w 1799 r. w gub. wileńskiej, a Jan, syn Wacława, 1803 r. w gub. kowieńskiej zapisani do ksiąg szlachty. 

MARGIEWICZ h. LELIWA. Potomstwo Kazimierza i Jana, synów Stanisława, wnuków Kazimierza, wylegitymowane w Cesarstwie 1858 roku, i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Wincenty, syn Franciszka, oraz Telesfor, Władysław i Wincenty, synowie Wincentego, dóbr Micajcy, i Franciszka, córka Jana, dóbr Mariany, dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r. 

MARGIEWICZ h. SULIMA. Tadeusz, syn Mateusza, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1819 r. 

MARGIEWICZ h. SZELIGA. Daniel, syn Szymona, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1832 r. 

MARGIEWICZ h. TOPÓR. Józef, syn Grzegorza, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

MARGIEWICZ Dymitr, kozak, w nagrodę zasług i wierności dla Rzeczypospolitej, nobilitowany 1650 r. (Vol. Leg.). 

MARGOŃSKI h. GRZYMAŁA. Stara wielkopolska już zgasła rodzina, wzięła nazwisko od swego dziedzictwa wsi Margonina, w pow. konińskim. Teodor czynny wziął udział w wojnie z Nałęczanami 1383 roku. Zygmunt, stolnik kaliski 1436 r. Wojciech, ksiądz Dominikanin, doktór św. Teologii, poeta łaciński, um. 1640 r. MARI. Kosma, patryciusz mołdawski, otrzymał 1777 r, godność szambelana Stanisława Augusta (Sigil.). 

MARICY h. CHOMĄTO odm. Szymon, doktór obojga praw, z uwagi na wielkie jego zasługi otrzymał nobilitacyę 1559 r. i przyjętym został do herbu Chomąto przez Michała Wulkowskiego, chorążego pomorskiego, z dodaniem hełmu, na nim dwa skrzydła, jakich używają husarze (Metr. Kor.). 

MARINI v. MARYNI. Gabryel, kapitan wojsk koronnych 1670 roku (Wyr. Tryb. Lubel.). Mikołaj, sekretarz królewski, został 1752 r. tłomaczem języków wschodnich. Jan, patryciusz palestyński, naznaczony 1790 r. konsyliarzem królewskim (Sigilj. 

MARISCHLER de ROTTERHEYM. Franciszek Marischler, urzędnik w Galicyi, nobilitowany 1791 r. z przydomkiem von Rotterheym. 

MARISCOTI-BERSELLI. Margrabiowie. Jakób, patryciusz bonoński, został 1782 r. konsyliarzem królewskim (Sigil.).

MARJAN v. MARYAN-LAVENCHEFF de SAINT MARTIN. Rodzina szlachecka francuzka. Marcin, kanonik krakowski 1664 r., kanonik warszawski, proboszcz kruszwicki, sekretarz królewski, używany był od Jana Kazimierza w interesach politycznych, jak do elektora Brandeburgskiego, którego umiał odciągnąć od związku ze Szwedami; um. 1667 r. Jan, syn Jana, dzielnego wojownika przeciwko Szwedom, dobry żołnierz, porucznik wojsk koronnych, otrzymał indygenat 1662 r. (Sigil., Vol. Leg.). Ojciec jego był dowódcą załogi w fortecy Kudaku, odznaczył się w wojnach z Kozakami i Moskwą, a w 1633-1634 r. był w niewoli tatarskiej. 

MARJANI. Hrabiowie i szlachta. Aleksander, dziedzic dóbr Buchowicel683 r.; jego synowie: Aleksander, Kazimierz i Michał. Hr. Wawrzyniec otrzymał na zalecenie hetmanów indygenat 1685 r.; stolnik mielnicki 1721 r., pokwitował Jana Szembeka, kanclerza koronnego z sumy 476 dukatówwęgierskich, a w 1722 r. wypożyczył sumę 1701 dukatów Michałowi Zamoyskiemu, łowczemu koronnemu (Metr. Kor.). Antoni, dr. medycyny, sekretarz królewski 1695 roku, żonaty z Zuzanną Kownacką (Sigil., Vol. Leg., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). 

MARJAN0WSKI. Józef z żoną Anną Biskupską ustąpili 1733 roku wójtostwo we wsi Kubłowo Świętowskiemu (Ks. Gr. Przedeckie). Zofia, żona N., córka Ignacego Korna, strażnika inflanckiego 1790 r. 

MARJON. Jan, ur. wm. Troyer, departamentu l’Aube, we Francyi, postąpił 1813 r. do gwardyi honorowej francuskiej; w 1821 r. wszedł jako aplikant do biura sekreteryatu naczelnego wodza wojsk polskich i w 1822 r. został sekretarzem w Komisyi Rządowej Wojny. Odbył kampanie 1813 r. przeciw sprzymierzonym, a 1814 r. we Francyi w oblężeniu twierdzy w Moguncyi. Podszew biura 1826 r., kawaler orderów św. Anny i św. Stanisława, pomocnik dyrektora kancelaryi wydziałów po b. Komisyi Rządowej Wojny 1848 r., uwolniony został od służby w randze radcy kolegialnego. Jan w 1845 r. na zasadzie rangi i orderów otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie (Ks. Wojskowe). 

MARKIEWICZ h. JASTRZĘBIEC. Józef, syn Józefa, z synami, Marcinem i Janem, i Jan, syn Kazimierza, z synami, Janem i Józefem 1848 r.; Tadeusz, syn Józefa, z synami, Aleksandrem, Michałem, i Antoni, syn Jakóba, z synem Bernardem 1854 roku wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MARKIEWICZ h. ŁABĘDŹ. Na Litwie, Podlasiu i w Wielkopolsce. Samuel, podwojewodzy nowogrodzki 1633 r. Paweł, syn Konstantego, 1643 r. Jan, kanonik krakowski, warmiński i poznański, proboszcz tarnowski, nieprzyjaciel Jezuitów, pisał przeciw nim wiele, za co więziony był w Rzymie, w fortecy św. Anioła 1655 r.; um. 1680 roku. Jan żonaty z Maryanną Filipowiczówną, lv. Azaryczową 1663 r. Krzysztof z ks. żmudzkiego i Stanisław Wazgiewicz z wojew. połockiego elektorowie 1669 roku. Jan, kanonik pułtuski 1670 r. Aleksander i Jerzy-Władysław z pow. kowieńskim, Stanisław z pow. Słonimskim, Stanisław Woroniecki, podsędek mścisławski, z wojew. mścisławskiem, Stanisław Wozgilowicz, rotmistrz królewski, z wojew. połockiem podpisali elekcyę 1674 roku. Jan, rotmistrz królewski 1678 roku. Adam, syn Jerzego, 1678 r. Maryanna, żona Heronima-Michała Haraburdy, wojskiego nowogrodzkiego 1690 roku. Jan i Jerzy z wojew. trockiem podpisali pospolite ruszenie 1698 roku. 

Antoni Bazyli, podczaszy wołyński 1708 r., a Wiłkomirski 1711 r., ożeniony z Heleną Konarską, podczaszanką inowłodzką, lv. Michałową Rzewuską, stolnikową łukowską. Zofia, żona Gabryela Borejszy, cześnika orszańskiego 1710 r. Konstancya za Franciszkiem Lemnickim, miecznikiem inflanckim 1730 roku. Antoni 1733 r. z wojew. brzesko-Htewskiem, a Tadeusz z pow. Wiłkomirskim 1764 r. podpisali elekcye. Józef z żoną Rozalią Racięcką wprowadzeni do dóbr Brzezie 1787 r. Andrzej, syn Józefa, 1788 r. (Conv. Vars., Wyr. Tryb. Lubek, Arch. Dubr.). 

Jerzy Wozgielowicz dał plenipotencyę 1738 r. synowi swemu Pawłowi; Paweł z żoną Anną Janicką dostali 1741 r. od Wawrzyńca Janickiego części Trubli. Józef-Wincenty, syn Pawła i Janickiej, ochrzczony 1756 roku w par. Krymno, legitymował się 1806 roku w Galicyi Zachodniej (Akta poGalicyjskie). 

Bolesław, syn Michała, kamerjunkier rosyjski 1855 r. Wiktor, archidyakon i prałat kamieniecki 1858 r. Ludwika, żona Wiktora Komorowskiego, sędziego pow. kowieńskiego 1860 r. Felicya, żona ks. HeronimaAdama Lubomirskiego 1882 roku. Antoni i Adolf, dóbr Rajuny, Stanisława, córka Aleksandra, dóbr Nowydwóri Karolin, Karol, syn Kazimierza, dóbr Mitkajce, w gub. kowieńskiej 1882 r. dziedzice. 

Po Jerzym, dziedzicu dóbr Szawły, na Podlasiu 1727 r., syn Stefan miał syna Józefa, tego syn Stefan, żonaty z Elżbietą Skiwską, pozostawił syna Józefa, zastępcę wójta gminy w pow. siedleckim, wylegitymowanego w Królestwie 1844 r. 

Po Stanisławie, dziedzicu dóbr Kozlanka, w wojew. poznańskiem 1739 r., syn Józef pozostawił syna Franciszka, żonatego z Sabiną Krzywosądzką, z tej syn Józef, dziedzic dóbr Galczyce, na Kujawach, wylegitymowany w Królestwie 1838 r. z synem Władysławem, podoficerem wojsk rosyjskich, urodzonym zJózefy Racięckiej. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej: Dominik, syn Jakóba, z synami: Janem, Ksawerym i Ignacym 1862 r.; 2) gub. grodzieńskiej: Ludwik, syn Jana, z synami: Antonim, Ignacym: iJózefem 1855 r., i Andrzej, syn Ludwika, 1856 r.; 3) gub. kowieńskiej potomstwo Mateusza, Antoniego, Jerzego i Stefana, synów Kazimierza, wnuków Szymona, prawnuków Jana, praprawnuków Krzysztofa, 1842 r.; a Jan, Michał, Jakób, Jerzy i Mateusz, synowie Jerzego, wnukowie Jana, z potomstwem 1861 r.

MARKIEWICZ h. MĄDROSTKI. Andrzej, Jan i Nikodem z potomstwem, synowie Antoniego, wnukowie Piotra, wylegitymowani w Cesarstwie 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MARKIEWICZ h. MIKULICZ. Gabryel, urodzony w Wasylkowcach 1755 r., syn Stanisława i Wiktoryi z Izdebskich, od 1749 r. właścicieli części Wasylkowiec i Jurkowiec, a wnuk Mikołaja i Anastazyi z Targońskich, udowodnił swe szlacheckie pochodzenie 1787 r. w wydziale Stanów galicyjskich (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

MARKIEWICZ h. ROGALA. Adam, syn Wojciecha, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

MARKIEWICZ h. ŚLEPOWRON. Mikołaj, Jan i Aleksander, synowie Bazylego i Zofii Czaplińskiej, wnukowie i Ignacego, udowodnili swe szlachectwo w wydziale Stanów galic. 1790 r. Mikołaj umarł 1794 r. w Zawałowie, zostawiającz Magdaleny z Kulickich: Julię, Agnieszkę, Antoniego i Jana pod opieką braci. Elżbieta z Markiewiczów od 1819 roku wrdowa po Antonim Gosławskim, zmarła 1821 r. w Zawałowie (Zbiory Dr. M. DuninaWąsowicza we Lwowie). 

MARKIEWICZ. Aleksander, syn Marcina i Franciszki Jakubowskiej, ur. 1810 r. na Pradze, pod Warszawą, wszedł 1821 r. na kadeta funduszowego do korpusu kadetów w Kaliszu i w 1827 r. przeszedł do bateryi artyleryi konnej. 

Jakób, syn Jana i Jadwigi, ur. 1780 r. w Strzelnie, wW. Ks. Poznańskiem, postąpił 1806 r. do artyleryi pieszej i w 1819 roku wyszedł do dymisyi w stopniu podporucznika. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1812 roku w Rosyi pod Smoleńskiem, Możajskiem i Borysowem, a 1813 r. przebył oblężenie Modlina. 

Jan, syn Wincentego i Katarzyny, ur. 1783 r. w Brzozowie, w Galicyi, wyszedł 1801 r. do wojska austryjackiego, a 1809 r. zabrany do niewoli francuzkiej, zaciągnął się dobrowolnie do 4 pułku legii nadwiślańskiej; w 1815 r. umieszczony w 3 pułku strzelców konnych, został podporucznikiem 1823 roku w kompanii 5 batalionu 1 pociągu. Odbył kampanie: 1805 i 1809 r. przeciw Francyi, 1810- 1812 r. w Hiszpanii, 1813 r. w Saksonii i 1814 r. we Francyi. 

Wincenty, syn Józefa i Ewy z Rzepeckich, ur. 1784 r. w Cudnowie, wstąpił 1807 r. do pułku 1 gwardyi lekko-konnej i w 1812 r. został podporucznikiem, 1814 r. porucznikiem; w 1815 r. przeniesiony został do 4 pułku ułanów, a w 1816 r. przeszedł na kwatermistza w tymże pułku. W 1822 r. wrócił do frontu i 1824 r. został kapitanem w1 pułku ułanów, a w 1827 r. przeniesiony do korpusu weteranów. Odbył kampanie: 1808 r. we Francyi, 1812 r. w Rosyi pod Witebskiem, Smoleńskiem, Możajskiem, Moskwą i nad Berezyną, 1813 r. w Niemczech, a 1814 r. we Francyi, i w 1813 r. otrzymał krzyż kawalerski Legii Honorowej (Ks. Wojskowe).

MARKIEWICZ. Po Ignacym, synie Rafała, wylegitymowanym w Cesarstwie 1838 r. i zapisanym do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej, z Antoniny Skierkowskiej synowie: Rafał, Onufry, Ignacy i Edward, wylegitymowani w Królestwie 1860 r. 

Franciszek, syn Andrzeja, z synami, Feliksem i Janem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub.kowieńskiej 1849 r. 

MARKIEWICZ Stanisław, lekarz obwodu rawskiego, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1839 r. 

MARKLEWSKI v. MARKLOWSKI h. WIENIAWA odm. Baronowie i szlachta. Odmiana herbu - w koronie nad hełmem głowa żubra. 

Pierwotnie pisali się Markłowicz; rodzina szląska, z której niektórzy członkowie dziedziczyli w Prusach. Jan, Krzysztof i Bernard, bracia, zostali baronami czeskimi 1716 r. i brali przydomek von Żebrać, a druga linia pisała się von Pernstein. 

Judyta zeznała w grodzie siewierskim 1717 r. zapis wspólnego dożywocia zmężem Pawłem z Smogorzewa Wąsowiczem, stolnikowiczem nowogrodzkim, dziedzicem Rogoźnika. Jerzy i Zuzanna Józefowa baronowa Doleżkowa, rodzeństwo, pokwitowani 1721 r. z sumy przez Wąsowicza i tegoż roku Jerzy i Ewa (brat i siostra) zawierają z tymże Wąsowiczem w grodzie siewierskim roborowaną umowę (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

MARKOWICZ h. BOŃCZA. Łukasz zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

MARKOWICZ h. OSTOJA. Stanisław z wojew. wileńskiem podpisał elekcyę 1648 r. Potomstwo Józefa, Marcina i Kazimierza, synów Łukasza, wnuków Gabryela, wylegitymowane w Cesarstwie 1854 roku i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej w ilości osób 45. 

MARKOWSKI h. BOŃCZA. Senator w rodzinie, Franciszek, kasztelan sanocki 1788-1794 r. 

Rodzina podlaska, wzięła nazwisko od wsi Markowo; licznie rozrodzona, a w XVIII stoleciu dość zamożna; niektórzy przenieśli się na Wołyń i do Litwy. Wojciech, poborca] inflancki 1589 roku. Jan, syn Pawła, 1589 r. Jan, pisarz grodzki żydaczowski 1591 r. Piotr, syn Macieja, 1595 r. Jan, Wawrzyniec i Mikołaj, synowie Mikołaja, 1595 r. 

Krzysztof, Józef, Feliks i Jan, dziedzice Markowa 1601 r.; po Janie synowie, Samuel i Seweryn żonaty z Elżbietą Bielicką 1637 r. Dwóch Janów, Mikołaj, Stanisław i Walenty 1648 r. z wojew. podlaskiem, Kazimierz, poseł bielski, z ziemią bielską i Malcher z ziemią warszawską 1669 roku podpisali elekcye. Walenty, syn Marcina, 1654 roku. Wojciech, syn Jana, 1654 r. Seweryn, rotmistrz królewski 1658 roku. Krzysztof, syn Macieja i Mikołaj, syn Jana, 1663 r. Seweryn, syn Tomasza, miał synów: Jana, Jakóba i Seweryna 1664 r. Mikołaj, syn Józefa, pozostawił synów, Szymona i Wiktoryna 1670 r. Mikołaj, syn Seweryna, dziedzic Markowa 1679 roku, pozostawił synów, Aleksandra i Szymona. Tomasz, syn Stanisława, 1682 r. Jan, syn Krzysztofa, 1693 roku. Jan, elektor 1697 r. z ziemi warszawskiej, Władysław, cześnik latyczowski 1699 r. 

Krzysztof, stolnik latyczowski 1718 roku. Feliks, stolnik bracławski, żonaty z Anielą Ogińską 1726 r. Antoni, Jan, Stanisław i Walenty podpisali elekcyę 1733 roku z wojew. podlaskiem. Konstanty, cześnik czerwonogrodzki 1740 r., ożeniony z Franciszką Sobańską. Antoni, wojski mielnicki, żonaty z Heleną Orzeszkówną 1753 r. Jan, z horodniczego łuckiego 1768 r. skarbnik wołyński 1778-1788 r. Józef, cześnik 1768 r., podstoli 1772 r., stolnik 1775 r., a chorąży mielnicki 1778-1788 r., kilkakrotnie poseł na sejmy. Władysław, sędzia grodzki brański 1793 r. Walenty, sędzia pokoju łukowski 1818 r., poseł na sejm 1820 r. Stefan, dziedzic dóbr w pow. machnowieckim, za udział w powstaniu 1831 r. zesłany w głąb Rosyi. 

Większa część obecnie i w różnych czasach żyjących Markowskich tego herbu pochodzi od Mikołaja, dziedzica dóbr Wielki Marków 1500 r., po którym z Agnieszki Kucieńskiej, wojewodzianki rawskiej, córka Dorota za Janem Działyńskim, kasztelanem Słonimskim, i jeden z synów osiadł na Wołyniu; jego zdaje się wnukowie Roman, Michał i Jacek cytowani 1590 r. 

Józef, dziedzic Markowa Łopiennego, podsędek bielski 1544 r., miał czterech synów: Jana, Leonarda, Mikołaja i Wawrzyńca, z których Leonard 1585 r., miał kilku synów, a Jan z Agnieszki Dzwonkowskiej pozostawił synów: Feliksa, bezpotomnego, Józefa, Krzysztofa i Jana, i z nich Józef, miał synów, Franciszka bezpotomnego, Stanisława, po którym syn Tomasz, i Mikołaja, po którym syn Szymon. 

Jan, dziedzic na Markowie 1626 r., miał trzech synów: Chryzostoma, który podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. podlaskiem, i z Anny Olszyńskiej pozostawił syna Władysława, który osiedlił się na Litwie i liczne po nim potomstwo istnieje dotychczas; Kazimierza i Walentego, przodków dwóch gałęzi tego domu. 

Gałąź Kazimierza. Kazimierz podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. podlaskiem; poborca bielski 1668 r., urn. 1688 r., pozostawiwszy z żony Katarzyny Kaleczyckiej synów, Franciszka, po którym z żony Żochowskiej, synowie, Jan i Antoni, i Jana, skarbnika bielskiego, po którym z Anny Hryniewieckiej córka N. za Rucińskim i synowie: Aleksander, Józef i Michał Maciej. 

Aleksander, dziedzic dóbr Matwijkowce, na Podolu, chorąży 1751 r., porucznik wojsk koronnych, ostatnio wojski latyczowski, zaślubił Maryannę Wojnarowską i z niej pozostawił córkę Annę za Piotrem Żeromskim, łowczym liwskim. 

Józef, łowczy 1744 r., chorąży mielnicki 1758 r., z żony Rozalii Skrzyńskiej, miał córkę Blondynę, żonę Michała Łęskiego, sędziego grodzkiego brańskiego (Conv. Vars., Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Kancl., Vol. Leg., Metr. Kor.). 

Michał-Maciej, regent grodzki brański 1715 r., pisarz ziemski podolski 1733 r., elektor Stanisława Leszczyńskiego z tegoż województwa, był ostatecznie sędzią ziemskim podolskim i starostą zwinogrodzkim. Dziedzic Markowy, w podlaskiem, posiadał część klucza Magierowskiego, a także Czernielowa, Kujdaniec, Podfilipia, Turylcza, Słobódki i Podgrodzia, zostawił lv. z Konstancyi, córki Jana Szepinga, stolnika inflanckiego, córkę UrszulęJoannę za Ignacym Poniatowskim, cześnikiem żytomierskim, i synów: Floryana, Jezuitę, Franciszka, Ignacego, dziedzica Kadyjówki, skarbnika łuckiego 1768 r., i Józefa, obu bezpotomnych; zaś 2v. z Elżbiety z Głogowskich, współdziedziczki klucza Magierowskiego, starościanki grabowieckiej, zaślubionej 1736 r., syna Jana icórkę Teresę, od 1748 r. pod opieką Stadnickiego, podkomorzego podolskiego, który w 1753 roku wydał Teresę za Marcina Lipskiego, miecznika buskiego, starostę jabłonowskiego, później sędziego najwyższego Trybunału galicyjskiego i viceprezesa szlacheckiego sądu lwowskiego. 

Jan, podstoli chełmiński, dziedzic części Magierowa i Pogorzelisk, elektor Stanisława Augusta z wojew. wołyńskiego, stolnik parnawski, żonaty z Marcyanną zGłogowskich, siostrą ks. kanonika Kajetana, umarł 1778 r., zostawiwszy córki, Ludwikę za Jakóbem Głogowskim, z którym od 1797 r. prowadziła proces rozwodowy w lwowskim Trybunale i Maryę-Annę, żonę Aleksandra-Karola Zielonki, podkomorzego lwowskiego. 

Józef, dziedzic Czernelowa, chorąży mielnicki, od 1763 r. plenipotent hetmana Ogińskiego, szambelan królewski i kawaler orderu św. Stanisława, występował 1782 r. w imieniu hetmana wsądzie ziemskim lwowskim. On to zapewne, jako dziedzic Sasina-Markowy i Kaleczyć, legitymował się przed Komisyą magnatów galicyjskich 1782 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Franciszek, dziedzic dóbr Kulczyjowce i Skazińce, starosta krzemieńczucki 1750 r., elektor 1764 r. z ziemi ciechanowskiej, podstoli latyczowski, został 1766 r. cześnikiem; podczaszy 1768 r., stolnik latyczowski 1775 r., a podolski 1775 r., chorąży latyczowski 1776 r., podolski 1782 r., rotmistrz pancerny, ostatnio kasztelan sanocki 1788 r., kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława, zaślubił Eleonorę, córkę Franciszka Stadnickiego, chorążego czerwonogrodzkiego, i Jadwigi Kumanowskiej, i z niej pozostawił córki, Teklę za Michałem Dunin-Borkowskim, rotmistrzem kawałeryi narodowej, Zuzannę za Janem Makowieckim i synów: Jana podstolego chełmińskiego, Kazimierza, dziedzica dóbr Skazińce, chorążego kawaleryi narodowej, bezpotomnego, Mikołaja i Piotra. 

Mikołaj, dziedzic Kadyjówki 1790 roku, zaślubił Teklę Górską, wojszczankę halicką, i z niej pozostawił córki: Annę za Mikołajem Krokowskim, Ludwikę za Ludwikiem Bernatowiczem, marszałkiem latyczowśkim, Teklę za Aleksandrem Langenau i syna Jana.

Piotr, najmłodszy syn kasztelana Franciszka, dziedzic Kulczyjowic, starosta krzemieńczucki 1788 r., z żony Karoliny, córki Lelicyana Żeromskiego, miał córkę Magdalenę za Mikołajem Krokowskim i synów. Franciszka, Kazimierza, Mateusza i Piotra, żonatego zN. Grocholską. 

Franciszek, żonaty z Seweryną Pawlikowską, córką Franciszka i Maryanny Moszyńskiej, pozostawił córki, Maryę i Jadwigę, kolejno żony Kazimierza Zaleskiego. 

Kazimierz zaślubił Otolię Bibersztein-Kazimierską i z niej pozostawił córkę Maryę Wasiutyńską, a Mateusz, dziedzic Skaziniec, z żony Adeli, córki Teodora Wilamowskiego, miał syna Władysława (Kancl., Wyr. I ryb. Lubek, Monografie Pułaskiego). 

Gałąź Walentego. Jej protoplasta Walenty, w 1663 r. dziedzic Markowo, Kaleczyce i Łopienne, z żony N. Kaleczyckiej miał czterech synów. Apollona, bezdzietnego, Jana, podczaszego wołyńskiego, po którym syn Antoni, Władysława i Krzysztofa; z tych braci Władysław, cześnik wyszogrodzki, z żony N. Orzeszko miał czterech synów: Józefa, łowczego drohrckiego, Michała, Franciszka, po którym z Franciszki Trzcińskiej synowie, Heronim, pisarz magazynu solnego w Augustowie, i Adam, patron Trybunału w Płocku, wylegitymowani w Królestwie 1838 r., i Antoniego, po którym synowie: Jan i Franciszek pozostawił synów: Aleksandra, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r., Franciszka, po którym z Anny Mystkowskiej synowie: Aleksander, Władysław, Jan i Mansfet wylegitymowani w Królestwie 1858 r.; po Janie, starszym synu Antoniego, syn Józef z Teresy Szpadrowskiej miał syna Stanisława, wylegitymowanego w Królestwie 1859 r. 

Krzysztof, ostatni syn Walentego, dziedzica Markowa, pozostawił synów, Andrzeja i Jakóba; po Andrzeju synowie: 1) Bernard z Maryanny Łopieńskiej miał synów, Ludwika i Franciszka, wylegitymowanych w Królestwie 1839 r.; 2) Jakób, po którym z Katarzyny Piekutowskiej syn Józei wylegitymowany w Królestwie 1839 roku i3) Walenty, tego syn Wojciec z Maryanny Chojeńskiej pozostawił syna Stanisława, w wojsku rosyjskiem, wylegitymowanego w Królestwie 1857 r. 

Po Jakóbie, drugim synu Krzysztofa, syn Paweł żonaty z Apolonią Pietraszek, miał syna Benedykta, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r. 

Z tej gałęzi Jan z Petroneli Moczydłowskiej pozostawił synów, Tomasza, dziedzica wsi Piotrowo-Jabłoń, w pow. łomżyńskim, i Mikołaja, wylegitymowanych w Królestwie 1838 r. i Maciej, którego syn Antoni, urzędnik w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1840 r. 

Józef, dziedzic dóbr Sasino 1788 roku, miał syna Wojciecha, a ten syna Piotra, którego syn Bartłomiej, dziedzic dóbr Markowo i Wołka, w pow. łomżyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1842 r. z synami, Walentym i Tomaszem… 

Pochodzący po Janie, w 1726 r. dziedzicu Markowa, Wołki i Hruszkowa: Leonard, syn Kazimierza, Maciej iJózef, synowie Leona, i Jan, syn Maryana i Barbary Pruszyńskiej, wylegitymowani w Królestwie 1843 r. 

Pochodzący po Antonim, synu Mikołaja, który wieś Markowo Wielkie sprzedał w 1755 r., syn Jan z Maryanny Dąbrowskiej miał syna Piotra, dziedzica dóbr Dąbrowy, w pow. łomżyńskim, wylegitymowanego w Królestwie 1840 r. z synem Ludwikiem, urodzonym z Maryanny Bagieńskiej. 

Jan, skarbnik łucki 1775 r., pozostawił potomstwo, z którego pochodzący Ksawery, syn Kajetana i Katarzyny Odyniec, wylegitymowany w Królestwie 1842 r. 

Józef, poseł na sejm 1776 r., wymowny i rozumny mówca, wskazywał nadużycia Rady Nieustającej i żądał jej ograniczenia, proponując wyznaczenie pensyi członkom tej Rady; miał synów, Walentego, urzędnika w Warszawie, i Feliksa. 

Feliks, mąż zasłużony krajowi, podprefekt siedlecki 1813 roku, poseł siedlecki i radca Tow. Kredytowego 1880 - 1831 r., dziedzic dóbr Żuków, ostatnio prezes Tow. Kred. Ziemskiego siedleckiego, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., zaślubił Franciszkę Bełdowską i z niej miał synów, Władysława i Krzysztofa. 

Władysław, ur. 1801 r. we wsi Żukowie, w pow. siedleckim, wszedł 1820 r. do 4 pułku ułanówiw 1825 r. został podporucznikiem, a 1830 r. porucznikiem; kapitan 1831 r. i kawaler orderu Virtuti Militari, um. w Warszawie 1861 r. 

Krzysztof, ur. 1805 r. w Żukowie, w siedleckiem, postąpił 1822 r. do 8 pułku piechoty i w 1830 r. został przeniesiony do pułku Krakusów (Ks. Wojskowe). 

Po Wawrzyńcu, wojskim mniejszym 1768 roku, następnie mieczniku drohickim 1789 r., syn Onufry, żonaty z Ludwiką Ciechońską, pozostawił synów, Krzysztofa, wylegitymowanego w Królestwie 1842 r., i Heronima. 

Krzysztof, ur. 1796 r. we wsi Żyrwinach, w pow. sejneńskim, wstąpił 1812 r. do artyleryi pieszej, a w 1815 r. przeniesiony do 1 pułku strzelców pieszych i tu awansował 1817 r. na podporucznika, a 1825 r. na porucznika; adjutant placu m. Warszawy 1829 r., został 1831 roku kapitanem w5 pułku strzelców pieszych, a następnie majorem, i tegoż roku otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. 

Heronim, ur. 1806 r. w Żyrwinach, wszedł 1821 roku do pułku 1 strzelców pieszych i w 1830 r. został podporucznikiem, a 1831 r. porucznikiem w 12 pułku piechoty i następnie kapitanem, otrzymawszy krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

Po Marcinie synowie, Władysław i Jan-Paweł, dziedzic dóbr Wyrozęby, w pow. siedleckim, ten drugi z synami: Lucyanem, Julianem, Rajmundem i Janem wylegitymowani w Cesarstwie 1841 roku, a w Królestwie 1847 roku. 

Z osiedlonych na Litwie wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej: Józef, Antoni, Teofil, Tomasz i Ignacy, synowie Wincentego, 1839 r.; Wincenty, syn Michała, z synami: Pawłem, Teodorem i Leonardem 1856 roku; 2) okręgu białostockiego: Tomasz, syn Bartłomieja, 1843 roku; Władysław i Jan z synami: Aloizym, Rajmundem i Julianem, synowie Marcina, i Piotr, syn Jakóba, z synami: Stefanem, Julianem, Józefem, Felicyanem i Leonem 1844 r.; Wincenty 1837 r., Franciszek i Wincenty, synowie Marcina, i Fabian, syn Bartłomieja, 1863 roku; Bolesław i Stefan, synowie Wincentego, 1862 r. wszyscy z potomstwem. 

MARKOWSKI h. DRZEWICA. Wzięli nazwisko od wsi Markowo, w socbaczewskiem. Markusz świadek w Łęczycy 1411 r. Antoni, syn Pawła, podczaszy sochaczewski 1590 r. Jakób podpisał elekcyę 1669 roku z ziemią gostyńską. 

MARKOWSKI h. GRZYMAŁA. Piszą się z Markowie, w inowrocławskiem. Jan Grzymek z Markowie, świadek 1503 r. w Inowrocławiu (Metr. Kor.). Mikołaj z Markowie, zwany Kiełbasa, chorąży inowrocławski 1502 r., miał synów, Jana i Wojciecha 1594 r. (Ks. Gr. Brzeskie). Mikołaj, sędzia grodzki kruszwicki, miał syna Szymona icórki, Annę i Małgorzatę 1563 r. Stanisław, chorąży inowrocławski 1590 r. (Conv. Vars., Kancl.). Jerzy, Marcin, sędzia kapturowy inowrocławski, i Stefan 1648 r., Stanisław 1669 roku, Antoni i Jakób 1733 r„ a Teodor z Markowie 1764 r. elektorowie z wojew. inowrocławskiego. 

MARKOWSKI h. SZELIGA. Stara rodzina na Kujawach; wzięła nazwisko od Markowice. Jan, dziedzic wsi Markowice 1463 r. Szymon, syn Mikołaja, żonaty z Zofią Ponętowską 1583 roku. Stanisław, syn Andrzeja zWładysławia, w dyecezyi kujawskiej 1587 r. na Uniwersytecie w Krakowie. Baker zabezpieczył 1594 r. sumę w grodzie krakowskim Wąsowiczowi, strukczaszemu królewskiemu. 

Jan, syn Krzysztofa, 1607 roku. Wojciech, syn Macieja, 1619 roku. Marcin i Stefan z wojew. brzesko-kujawskiem podpisali elekcyę 1648 r., a Stefan z ziemią przemyślską elekcyę 1669 r. 

Maciej Dąbrowski z Markowie, żonaty z N. Dobieszewską, miał syna Jana, który w 1593 r. otrzymał od ojca części Dąbrówki i zapisał na niej 5000 złp. posagu żonie swej Jadwidze Młotkowskiej, córce Wojciecha. Jan z tej żony pozostawił córki: Dorotę, Elżbietę i Jadwigę, żonę Andrzeja z Rusinowa Wolskiego, którym zapisał po 500 złp. posagu i dwóch synów, Jeremiasza, który nabył 1638 r. części wsi Piaski, i Macieja. 

Maciej otrzymał z działów dobra Markowice, zaślubił Katarzynę Głembocką i z niej miał dwóch synów, Macieja i Stanisława, którzy od odziedziczonych Markowie nazwali się Markowskimi, i Maciej zaślubił Katarzynę, córkę Władysława Kiełczewskiego, miecznika brzeskiego, a Stanisław był żonatym z Katarzyną Ponętowską z Ponętowa, córką Pawła, podkomorzego inowrocławskiego. 

Wywód powyższy udowodniony został w Radziejowie na sejmiku 1672 r. z uwagi na przyganienie szlachectwa uczynione Maciejowi i Stanisławowi przez Stanisława Gniewkowskiego.

Franciszek, Jan, Ludwik i Michał z wojew. brzesko-kujawskiego, a Franciszek z sieradzkiego Augusta II, zaś Adam z chełmińskiego, Antoni i Jakóbz inowłodzkiego, Jan i Stanisław z brzesko kujawskiego, a drugi Stanisław z kaliskiego województwa 1733 r. Stanisława Leszczyńskiego elektorowie. Franciszkowi i Jakubowi, małoletnim, wyznaczył król 1698 r. opiekunami Ludwika-Michała Markowskiego i ks. Dąmbskiego, biskupa władysławskiego i pomorskiego (Sigil, w Ossolineum). 

Franciszek, syn Andrzeja, 1702 r. Jakób-Konstanty, syn Franciszka, 1711 r. Piotr, kanonik kruszwicki 1756 r. Ignacy-Walenty, miecznik przedecki 1760 roku. Ignacy i Piotr, synowie Stanisława i Ludwiki Szeliskiej, 1768 r. (Ks. Gr. Brzeskie i Przedeckie). Franciszek i Jakób, synowie Andrzeja i Doroty Czasławskiej, wnukowie Marcina, wojskiego brzesko-kujawskiego, 1751 r. 

Stefan z Markowie, 1683 r. dziedzic Żegotek-Gizewa i Baranowa, zostawił z Doroty Przepałkowskiej córkę Annę i synów, Stefana, bezpotomnego, Jana, po którym z Zofii Wysockiej, Antoni i Anna lv. Przeradzka, 2v. Józefowa Kościelska; Andrzeja, po którym z Katarzyny Miruckiej: Teresa Dobrogojska, Józef i Konstanty, obaj bezdzietni, i wreszcie Mikołaja, żonatego z Anną Żukińską, z której dwóch synów, Stanisław i Jan dzielili się 1692 r. w grodzie kruszwickim ojcowizną. 

Stanisław, skarbnik radziejowski, zostawił zRóży Potockiej synów: Tomasza, bezpotomnego, Teodora, wojskiego radziejowskiego, żyjącego jeszcze 1782 r., i Antoniego-Bonawenturę, pisarza ziemskiego inowłodzkiego, żonatego z Teodorą Wolską, stolnikówną brzesko-kujawską, z której córki, Teofila, Maryanna, i synowie: Zenon, Roch, Edward i Jacek; po Rochu z Karoliny Gąsiorowskiej syn Wiktor wylegitymowany w Królestwie 1848 roku, a Jacek, dziedzic wsi Wtorek, wylegitymowany w Królestwie 1838 r. z synem Franciszkiem, urodzonym z Anny Radomskiej. Z tej linii Leonard-Stanisław, syn Zenona i Klary Boruckiej, wylegitymowany w Królestwie 1838 roku. 

Jan, cześnik kruszwicki, żonaty z Magdaleną Świeżyńską, zostawił Salomeę Sławoszewską, Joannę Marcinową Mączewską, Adama bezpotomnego, Pawła-Prokopa, burgrabiego grodzkiego, wylegitymowanego w ziemstwie inowłodzkiem 1782 r., i Walentego-Faustyna, ochrzczonego 1738 r. w Polanowicach, vicesgerenta grodzkiego halickiego, wylegitymowanego w Wydziale Stanów galicyjskich 1787 r. 

Stanisław, zamieszkały w Kapuścińcach, syn Józefa i Rozalii Kostrówny, wnuk Grzegorza i Maryanny Drohomireckiej, udowodnił swe szlacheckie pochodzenie wsądzie grodzkim halickim 1782 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Po Ignacym, podczaszym czernihowskim, dziedzicu dóbr Dąbrowy i Godlewo 1763 roku, syn Sebastyan z żony Scholastyki Markiewiczówny miał synów, Henryka-Urbana i Antoniego w 1842 r. wylegitymowanych w Królestwie.

Henryk-Urban, nr. 1802 r. we wsi Góra, postąpił 1822 r., na pisarza do dyrekcyi inżynierów placu m. Warszawy i w 1823 r. został mianowany konduktorem korpusu inżynierów. Podporucznik korpusu inżynierów, zaślubił Paulinę Niedzieską i z niej pozostawił synów, ' Antoniego-Maryana, kandydata do korpusu kadetów, i Wacława-Marcina, pozbawionego praw szlachectwa 1871 r. (Ks. Wojskowe). Pochodzący po Piotrze, dziedzicu dóbr Piętki i Markowo, na Podlasiu w 1739 r., Józef,

 syn Piotra i Magdaleny Olędzkiej, w 1848 r. i pochodzący po Władysławie, podczaszym wyszogrodzkim, Franciszek, dziedzic części Dąbrowa - Wilki, w pow. łomżyńskim, syn Jana, i Feliks, syn Andrzeja, w 1843 r. wylegitymowani w Królestwie z herbem Szeliga, chociaż właściwie należą do rodziny Markowskich, herbu Bończa. Antoni, syn Tadeusza, z synami: Jerzym, Władysławem i Janem 1851 r., 

Antoni, syn Jerzego, z synami, Antonim i Bolesławem, oraz Józef, syn Józefa, z synem Franciszkiem w 1860 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

MARKOWSKI. Byli w ziemi czerskiej. Mikołaj z Markowie iSławomierza, w pow. mszczonowskim 1590 r., miał syna Jana, żonatego z Katarzyną Służewską, z której syn Stanisław ożeniony z Maryanną Staniszewską 1620 r. Wawrzyniec, syn Mikołaja z Pilczy, 1627 r. Melchior żonaty z Zuzanną Boniecką 1663 r. 

Franciszek, rotmistrz królewski 1705 r.. zaślubił Maryannę Krosnowską i z niej pozostawił syna Andrzeja, po którym z Katarzyny Skarbek Słomkówny synowie: Antoni, Franciszek, skarbnik czerwonogrodzki 1748 r., Ludwik i Wojciech, dziedzice Miedzechowa (Ks. Gr. Czerskie). 

Floryan-Teofil z przydomkiem Frąckiewicz, starosta hołowaczewski, kraj czy, rotmistrz i poseł mścisławski 1736 r. Anna, żona Leona Lewickiego, chorążego bracławskiego 1750 r. Maryanna za Michałem Butlerem, starostą witagolskim 1755 r. Marcyanna, żona Teofila Bieczyńskiego, majora wojsk polskich 1800 roku. 

Michał, Leon, Mikołaj i Konstanty, synowie Franciszka, 1814 roku i Włodzimierz, Jan i Andrzej, synowie Piotra, w 1813 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. Dziewięć osób wylegitymowanych w Cesarstwie zapisano do ksiąg szlachty gub mińskiej 1846 r. 

MARKOWSKI. Adam, ur. 1785 r. w Markowie Wielkim, w obwodzie białostockim, postąpił 1808 roku do artyleryi pieszej Ks. Warszawskiego i w 1809 r. został podporucznikiem w 15 pułku piechoty; porucznik 1810 r., wyszedł 1812 r. dla słabości zdrowia do dymisyi i zanominowany oflcyalistą 1 klasy w administracyi szpitali wojskowych, a w 1815 roku przeznaczony jako dozorca magazynu komisoryatu ubiorczego wojska. 

Adam, syn Kacpra i Rozalii, ur. 1802 roku w Warszawie, wszedł 1821 r. jako pionier klasy II do batalionu saperówiw 1825 r. postąpił na podporucznika w pułku piechoty liniowej, a w 1831 r. został kapitanem 11 pułku piechoty; um. 1857 r. w Warszawie. 

Antoni, syn Jana i Ludwiki Grabińskiej, ur. 1786 r. we wsi Rudkowie, postąpił 1809 r. do 2 pułku jazdy Ks. Warszawskiego i w 1810 r. został podporucznikiem; porucznik 1817 r., kapitan 1824 r., um. 1828 roku. Odbył kampanie, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, gdzie dostał się do niewoli, a za waleczność otrzymał krzyż złoty polski. 

Heronim, syn Franciszka i Anny, ur. 1780 r. w Smolicach, w białostockiem, wszedł 1809 r. do 16 pułku piechoty i 1810 roku awansował na podporucznika; porucznik 1812 r., w 1816 roku przeniesiony do rezerwy, otrzymał 1817 r. dymisyę. Odbył kampanię w Rosyi 1812 r. i był w bitwach pod Smoleńskiem, Możajskiem i nad Berezyną. 

Jan, syn Walentego i Aleksandry, ur. 1801 r. w Siedlcach, postąpił 1820 r. do 3 pułku ułanów i w 1824 r. został podporucznikiem i otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. 

Józef, syn Jana i Ludwiki, ur. 1775 r. w Lublinie, porucznik 7 pułku piechoty wojska Francuskiego 1805 r., przeniesiony 1807 r. do 5 pułku Ks. Warszawskiego, porucznik 1809 r., kapitan 1813 r., przeszedł 1815 r. do 1 pułku strzelców; kapitan otrzymał 1819 r. dymisyę dla słabości zdrowia. Odbył kampanie: 1806 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. przeciw Rosyi, a 1813 r. przeciw sprzymierzonym. 

Józef, syn Józefa i Anieli Zakrzewskiej, ur. 1784 r. we wsi Wierzby, w pow. zamojskim, postąpił 1809 r. do 5 pułku jazdy i w 1813 r. został podporucznikiem; porucznik 1814 r., kapitan 1821 r., pełnił obowiązki kwatermistrza. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Saksonii i 1814 r. we Francyi; otrzymał krzyż złoty polski. 

Maciej, syn Kacpra i Petroneli, ur. 1796 r. w Warszawie, z korpusu kadetów warszawskich postąpił 1816 r. do sztabu kwatermistrzostwa generalnego wojska i 1818 r. został podporucznikiem, a 1819 r. porucznikiem (Ks. Wojskowe). 

MARKOWSKI. Józef postąpił 1809 r. do wojsk Ks. Warszawskiego i w 1813 r. został podporucznikiem w 3 pułku piechoty; porucznik awansował 1825 r. na kapitana, a od 1835 r. był kapitanem inwalidów wojsk rosyjskich, otrzymał prawa nowego szlachectwa 1839 r. 

Feliks, urzędnik w rządzie gub. warszawskim, z zasady rangi i orderu otrzymał 1847 r. prawa nowego szlachectwa. 

MARKS v. MARX. Jan-Piotr. z żoną Anną de Bekiery nabyli 1758 r. grunta wm. Nowemiasto. Henryk-Gebhard, porucznik korpusu inżynierów, wyszedł do dymisyi z rangą kapitana wojsk koronnych 1782 roku i tegoż roku został geometrą królewskim (Sigil.). 

MARKSEN v. MARXEN h. SZELIGA. Ks. Karol, profesor prawa w Uniwersytecie krakowskim, archidyakon kolegiaty Wszystkich Świętych i proboszcz u św. Mikołaja w Krakowie, umarł 1808 r. Brat jego Aleksander, 1780 r. urzędnik salin bocheńskich, żonaty z Katarzyną-Konstancyą Skarbek-Borowską, lv. Michałową Kruszyńską, kapitanową wojsk koronnych, córką Antoniego Borowskiego i Julianny Piaseckiej, 2v. Filipowej Rogalińskiej, podczaszyny pilzneńskiej, nie żył już w 1784 roku, a wdowa po nim, jako uprzywilejowana dzierżawczyni wójtostwa w Pogwizdowie, obowiązała się do stałego zamieszkiwania w Galicyi. Michał, drugi brat ks. Karola, żonaty z Maryanną Duninówną - Wąsowiczówną, cześnikówną malborgską, umarł przed 1803 r., zostawiwszy córki: Teklę za Krzęsiowskim w Igłomii, Ludwikę zamężną Czernecką, Agnieszkę, żonę Dominika Laskowskiego, Rozalię zamężną Pęczelską, Joannę, Karolinę i syna Józefa, posiadacza Wielkiej Wsi, którym stryj ks. Karol 1808 r. zapisał cały swój majątek. Anna z Marxenow Gutowska, burgrabina hebdowska 1800 roku. Rajmund i Aniela Marxenowie, 1854 r. dłużnicy masy spadkowej Józefa z Smogorzewa Wąsowicza (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

v. MARKOS v. MARKUZ h. OGOŃCZYK. Kuropatnicki podaje ich z herbem Trupia Głowa. Brali przydomek Szeluta; na Wołyniu. Teodor z Eustachii Lubienieckiej miał synów, Ludwika, wziętego do niewoli tureckiej, i Andrzeja, po którym z Maryanny Konopackiej synowie: Chryzostom i Samuel polegli pod Wiedniem 1683 r. i Tomasz, subdelegat 1729 r., miecznik wendeński 1739 r., którego z Krystyny Góreckiej synowie: Kazimierz bezpotomny i Paweł, po którym z Teofili Jaworskiej synowie: Gabryel, tego z Michałowskiej syn Feliks, ks. Franciszkanin, Karol, Jan, Stefan i Tomasz, który podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. wołyńskiem (Vol. Leg., Wyr. Tryb. Lubel.). 

MARKUSZEWSKI h. LEWART. Jedna gałąź rodziny Firlejów od dóbr Markuszewa, w wojew. lubelskiem, wzięła nazwisko Markuszewski, i z niej Andrzej, dziedzic dóbr Jarosławiec Małe około 1470 r. (Lib. Benef.). Jan, stolnik lubelski 1518 r. 

Podług Paprockiego dom ten zgasł w połowie XVI stoleciu, a ostatnia dziedziczka Katarzyna, córka Jana, była za Bartłomiejem Kazanowskim, sędzią ziemskim lubelskim 1540 r. Byli jednak Markuszewscy, lecz nie wiem, czy tego herbu, jeszcze w końcu XVII wieku. Jan żonaty z Magdaleną z Godmerów 1684 r. (Don. Vars.). Marcin-Jan, kanonik i ofieyał kijowski 1696 r. (Metr. Kor., Zap. Tryb. Lubel.). Dominik z powiatem wołkowyskim podpisał pospolite ruszenie 1698 r. 

MARKUSZOWICZ. Erazm żonaty z Zofią Jodłownicką, córką Bernarda w XVI wieku (Bon.). 

MARKWART. Byli w Prusach Zachodnich. Jakób, Jezuita, teolog i matematyk, spowiednik króla Zygmunta III iWładysława IV, któremu towarzyszył do Baden. Andrzej, biegły prawnik i autor 1647 r. Jan-Jakób, Jezuita, kaznodzieja i matematyk, um. 1719 r. Jan, kapitan wojsk koronnych 1727 r. Wojciech, porucznik 1778 r., kapitan 1786 r. wojsk koronnych. Andrzej z żoną Rozalią zachowani przy młynie 1778 r. Józef-Joachim, Pijar, matematyk i gramatyk, przełożył bajki Krasickiego na język łaciński 1796 r. (Wyr. Tryb. Piotrk., Sigil., Kan cl.). 

Franciszek, syn Józefa i Apolonii, ur. 1785 r. we? wsi Komorach, w warszawskiem, postąpił 1809 r. do gwardyi narodowej i tegoż roku został podporucznikiem w 3 pułku piechoty Ks. Warszawskiego; porucznik 1813 r. w5 pułku piechoty, umieszczony 1816 r. w8 pułku piechoty. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. przeciw Rosyi, a 1813 r. przeciw sprzymierzonym (Ks. Wojskowe). 

MARMAKIEWICZ h. ŚLEPOWRON. Stanisław, syn Jerzego, 1799 r., a Jacek, syn Marcina, 1819 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MARMUSZOWSKI v. MARMUZOWSKI. Marek otrzymał 1553 r. wieś Iwanówkę, w pow. trembowelskim, a Marcin z żoną Zofią z Jaśkowa w 1562 r. nabył wieś Grodziszcze, w pow. kamienieckim (Metr. Kor.). Jan 1679 r. cytowany w aktach wąsoskich. 

MARON. Jerzy, szlachcic białoruski, za wierność dla Rzeczypospolitej więziony przez Moskwę, o czem konstytucya 1677 r. Byli i w Prusach Zachodnich; z tych Józef, kanonik chełmiński 1772-1891 r. N., dziedzic dóbr Grzybno, w Wiek Ks. Poznańskiem 1846 r. 

MAROŃSKI. Jan pozwał Zajączkowskiego 1681 r. o niesłuszną banicyę (Wyr. Tryb. Lubel.). Ignacy z ziemią mielnicką podpisał elekcyę 1697 r. (Vol. Leg.). Krzysztof, syn Wojciecha i Rozalii Lipińskiej, ur. 1778 r. w Zasownicach, w Prusach, postąpił 1804 r. do wojska pruskiego, a w 1806 r. przeszedł do 12 pułku piechoty Ks. Warszawskiego; umieszczony 1815 roku w2 pułku piechoty, jako podoficer otrzymał awans 1820 roku na dozorcę do korpusu kadetóww Kaliszu (Ks. Wojskowe). 

MAROTTE. Wincenty został 1783 r. konsyliarzem handlowym królewskim (Sigil.). 

de MARRA. Franciszek, rodem Włoch, sługa i koniuszy królewski, zawarł 1578 r. pewną ugodę z Herkulanem Ferrary (Metr. Kor.). 

MARS h. NOGA. Melchior, dziedzic Niesłuchowa 1586 r., poborca czopowego 1598 roku, żonaty z Anną Żeromską (Wyr. Tryb. Lubek). Jan i Piotr, bracia rodzeni, dziedzice Strzyżowie 1626 r. 

Jan, dziedzic części Strzyżowie, w siewierskiem, zostawił z Zofii Porębskiej synów: Jana Kantego i Franciszka, bliźnięta, urodzone 1746 r., jakoteż Stanisława, który z bratem Janem Kantym udowodnił swe szlacheckie pochodzenie w Siewierzu 1790 roku i uznani zostali jako szlachta Rzeczypospolitej. 

Jan Kanty, dziedzic majątku ojcowskiego, zostawił z Maryanny z Świerczewskich synów, Wawrzyńca i Kacpra, urodzonego 1783 r., wylegitymowanych w Królestwie 1843 roku. Po Kacprze z Elżbiety Chodakowskiej syn, Antoni-Józef, ur. 1819 r., dziedzic Limanowej z przyległościami, uzyskał 1894 r. od austryjackiego cesarza Franciszka Józefa I potwierdzenie staropolskiego szlachectwa; z Franciszki Żelichowskiej jego synowie: 1) Antoni-Izydor, doktór medycyny, profesor Uniwersytetu w Krakowie, następnie we Lwowie, żonaty od 1885 r. z Maryą-Joanną z Stachurskich; 2) Jan Nepomucen-Stanisław-Witalis żonaty od 1888 roku z Józefą z Jasieńskich, córką Kaliksta i Eugenii z Jastrzębskich; 3) Stanisław-Oktawian Jakób, właściciel Stróżego, od 1885 r. żonaty z Florentyną z Kozłowskich; 4) Zygmunt-Feliks-Ignacy od 1887 roku żonaty z Zofią z Zielińskich; 5) Kazimierz-Leon-Konrad, właściciel Sowlin, żonaty od 1893 r. z Władysławą Kazimierą' Marsówną, córką Romualda i Maryanny z Czernickich, i wreszcie 6) Tadeusz-Grzegorz-August, który wraz z powyżej wymienionymi braćmi udowodnił swe szlacheckie pochodzenie 1895 r. w galicyjskim Wydziale krajowym (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

MARS h. PILAWA. Drobna szlachta we wsi Niesułowice, w proszowskiem. Jakób, dziedzic części w Grabowej, i Józef, dziedzic części w Strzeżowicach, świadczyli 1576 r. w sprawie swego krewnego Melchiora Marsa z Niesułowic (Ks. Ziem. Krakowskie). 

MARSCHAL von SULICKI h. MORA odm. Odmiana herbu-w koronie trzy srebrne strzałyo czerwonym pióropuszu w wachlarz ułożone. Posiadali majątki w Prusach Zachodnich. Jakób, naczelnik poczty, żonaty z Petronelą N. 1768 roku (Kancl.). N., dziedzic dóbr Demmin, pod Człuchochem 1820 r. 

MARSKI h. JASTRZĘBIEC. Eustachy i Edward, synowie Tomasza, 1829 r. i Hipolit, syn Konstantego, z synem Franciszkiem 1849 roku wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. 

MARSKI h. KORAB. Mają pochodzić od Karola Marsona, który w 1662 r. otrzymał indygenat. Hipolit i Jan, synowie Konstantego, zapisani do ksiąg szlachty powiatu drohickiego, a nadto Jan, urzędnik w gub. augustowskiej, wylegitymowany w Królestwie 1859 r. 

MARSKI h. LUBICZ. Ignacy i Onufry, synowie Aleksandra, i Kazimierz, syn Ignacego, wylegitymowani w Cesarstwie 1859 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego.

MARSKI h. MORYKONI. Franciszek, syn Andrzeja, z synami, Stanisławem i Janem wylegitymowani w Cesarstwie 1850 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. 

MARSKI h. NOWINA. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

MARSKI. Antoni, syn Konstantego i Julii z Kulińskich, ur. 1790 r. we wsi Piskorowie, w pow. radomskim, postąpił 1807 r. do pułku gwardyi polsko-francuskiej i w 1812 r. został podporucznikiem; przeniesiony 1815 r. do 1 pułku ułanów, porucznik 1819 r., przeszedł 1828 r. do korpusu inwalidówi weteranów. Odbył kampanie: 1808 r. w Hiszpanii, 1809 r. w Austryi, 1810 i 1811 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi pod Smoleńskiem, Możajskiem i Małym Jarosławkiem, 1813 r. przeciw sprzymierzonym i 1814 r. we Francyi (Ks. Wojskowe). 

MARSON. Karol, oberstlejtnant wojsk litewskich, w nagrodę dzielności i zasług w wojnach z Moskwą i Kozakami otrzymał indygenat 1662 r. (Vol. Leg.); miecznik oszmiański, starosta krzewski 1678 r. Jego potomkowie mieli przybrać nazwisko Marski i herb Korab. Barbara, żona Heronima Kotowskiego, starosty domaniowskiego 1695 roku. Karol, starosta krzewski 1750 roku. 

MARSZAŁKOWICZ v. MARSZAŁKIEWICZ h. ZADORA. Podług Stupnickiego pochodzą od jednego z synów Mikołaja z Brzezia Lanckorońskiego, marszałka wielkiego koronnego, zm. 1458 r., którzy po urzędzie ojca pisali się Marszałkowi czarni. Stanisław z Brzezia, dworzanin królewski, podpisał 1462 r. przyłączenie ziemi bełskiej do korony (Vol Leg.). Kazimierz, podżupnik bocheński 1719 r. i jego syn Michał z żoną Elżbietą od Augusta III otrzymał 1760 r. wójtostwo w Kokoszkach. Piotr żonaty z Katarzyną Więckowiczówną, syn Bazylego, pozwał 1734 r. w sądzie przemyślskim Komorowskiego o zelżenie na jarmarku w Drohobyczu. Tomasz Marszałkowicz, 1792 r. dzierżawca Łukowicy Wyżnej, a w 1799 roku Wojakowy, nabył 1807 r. od Radeckiego Stronie z Wolicą, które odstąpił 1834 r. synom swoim, Felicyanowi i Maksymilianowi. 

Bazyli, ks. grecko-katolicki, proboszcz w Pratkowcach, umarł jako wdowiec 1807 roku, pozostawiwszy: Annę za ks. Janem Raczkiewiczem, proboszczem w Topolnej, Juliannę za ks. Atanazym Hryniewieckim, proboszczem w Lutowiskach, Maryannę za ks. Michałem Podlaszeckim, greckokatolickim proboszczem w Tarnawce, i Jana, studenta teologii w Zamościu. Do tych należą. Stanisław, dworzanin królewski 1763 r. Barbara, żona Franciszka Łaskiego 1810 r. Michał, Anna zamężna Borecka, Rozalia zamężna Hryniewiecka, rodzeństwo, występujące w sprawie majątkowej po śmierci siostry Maryanny, żony ks. Szymona Podłuskiego, zmarłej w Gnojnicy 1814 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie).

MARSZAŁKOWSKI h. WIENIAWA. Wojciech, podstarosta bolesławski 1571 r. (Wittyg). Wojciech, Stanisław i Krzysztof pozwani 1578 r. o poczynione szkody. 

Paweł, syn Karola i Katarzyny, nr. 1784 r. we wsi Guzin, w pow. sochaczewskim, wszedł 1807 r. do 6 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1828 roku awansował na podporucznika w batalionie 3 weteranów czynnych; porucznik w 7 pułku piechoty, został 1841 r. kapitanem. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. przeciw Rosyi pod Bobrujskiem i Borysowem i 1813 r. przeciw sprzymierzonym. Paweł ożenił się 1820 r. i w 1827 r. urodził się mu syn Jan (Ks. Wojskowe). 

MARSZEWSKI h. CHOLEWA. Pisali się także Marszowski; byli w wojew. krakowskiem. Stanisław 1536 r. Ludwik żonaty z Elżbietą Sikorską 1663 r. Franciszek ożeniony z Anną Łaszczewską 1668 roku. Jan z Kroczowa, viceregent biecki 1687 roku. Jan i Katarzyna, dziedzice Łuk 1695 r. (Wyr. Tryb. Lubek). 

MARSZEWSKI v. MARSZOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Stanisław cytowany w aktach krakowskich 1466 r. Mikołaj z synami, Piotrem i Janem 1427 r. notowany w aktach krakowskich. 

Po Heronimie, który w 1630 r. sprzedał Kossowskim swój majątek Osmolin, pochodzący Stanisław, syn Szymona i Julianny Cywińskiej, rządca majątku Miszew, w pow. pułtuskim, wylegitymowany w Królestwie 1844 r.

 Ten herb wzięli także niektórzy z Marszewskich, herbu Rogala, pochodzący od Stanisława, w 1699 r. dziedzica dóbr Marszewo i Modły, Dezydery, dziedzic dóbr Buków, w pow. rawskim, syn Jakóba i Maryanny Bukowskiej, wylegitymowany w Królestwie 1839 r. z synami: Aleksandrem, Łukaszem i Andrzejem, sędzią pokoju pow. brzezińskiego, którego z Heleny Grabińskiej synowie: Antoni i Leon 1839 r., a Konstanty 1846 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Józef, syn Dezyderyusza i Konstancyi, ur. 1796 r. we wsi Bukowie, postąpił 1816 r. do 2 pułku ułanówiw 1820 r. został młodszym wachmistrzem a 1823 r. wyszedł do dymisyi dla słabości zdrowia (Ks. Wojskowe). 

MARSZEWSKI h. ROGALA. Senator w rodzinie, Konstanty, kasztelan przemęcki 1729 r., um. 1737 r. 

Wzięli nazwisko od wsi Marszowa, w Wielkopolsce. Jan z Marszewa, burgrabia brzeski 1441 r., miecznik inowrocławski 1450 r. Mikołaj, żonaty z Katarzyną N. 1494 r., miał synów, Michała i Wawrzyńca, dziedziców Marszewa 1522 r. Tomasz, pisarz ziemski i poborca kaliski 1528 roku. Wojciech otrzymał 1532 r. wieś Modły. Jan, podsędek kaliski 1582 roku, pozostawił córki, Katarzynę za Jerzym Obiezierskim i Łucyę za Maryanem Dąbrowskim. Tomasz na Zygrach i Waszczewicach 1592 r., miał syna Heronima, po którym, synowie. Heronim i Kazimierz.

Mikołaj i Jan, synowie Krzysztofa, 1610 roku. Jadwiga, żona Piotra Krzyckiego 1620 r. Baltazar, Jan, Krystyn i Mikołaj, synowie Wojciecha, dziedzice na Marszewie 1640 r. Z nich Baltazar miał syna Mikołaja, a Krystyn, żonaty z Jadwigą Mielżyńską, pozostawił synów: Chryzostoma, Stanisława i Wojciecha, elektorów 1648 r. z wojew. poznańskiego. 

Konstanty, syn Wojciecha, piszący się z Bużenina, elektor 1674 r. z wojew. poznańskiego, a 1697 r. z wojew. kaliskiego, kasztelan przemęcki 1729 r., miał trzy córki: Joannę, żonę Tomasza Grodzickiego, Konstancyę Elżbietę za Łukaszem Kwileckim, kasztelanem lendzkim, i Teresę, żonę Aleksandra Kierskiego. 

Katarzyna za Przecławem i Zofia za Jerzym Iłowickimi 1660 1670 r. Dwóch Mikołajów 1669 roku z wojew. Sieradzkiem, Jan z wojew. poznańskiem, Jan iJózef z ziemią dobrzyńską, Kazimierz z wojew. kaliskiem i Stanisław z wojew. Sandomierskiem 1697 r., Jan i Wojciech z wojew. płockiem, oraz Krzysztof i Wojciech z wojew. poznańskiem 1733 roku podpisali elekcye. 

Wojciech, instygator koronny 1678 r., żonaty z Dorotą Łącką. Mikołaj, poborca cła wojew. sieradzkiego 1680 r., ożeniony z Heleną Mielecką. Andrzej i Wojciech, dziedzice Turowa 1687 roku. Stanisław, syn Krystyna i Pigłowskiej, dziedzic Marszewa 1699 roku, miał syna Macieja, po którym pochodzący Dezydery z potomstwem wylegitymowany w Królestwie z herbem Jastrzębiec. 

Marcin i Stanisław, synowie Piotra, 1717 r. Franciszek, syn Stanisława, 1722 r. Maryanna, żona Stefana Bronikowskiego 1730 r. Teresa za Mateuszem Łempickim 1750 r. Józef, skarbnik dobrzyński, Andrzej i Kacper, synowie Mikołaja, 1752 r. Stanisław, dziedzic na Bukowie 1774 r. (Metr. Kor., Ks. Gr. Brzeskie, Conv. Piotrk. i Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubek, Ks. Gr. Przedeckie i Rawskie, Kancl.).

 Jan, kapitan wojsk polskich 1830 r. Jan-Michał, kanonik 1841 roku, prałat i administrator, a od 1856 roku biskup kujawsko-kaliski, źle widziany przez naród, umarł w 1867 r. 

MARSZEWSKI h. WIENIAWA. Piszą się z Marszewnicy, w pow. szreńskim (Ks. poborowe), a zapewne przybyli z Marszewa, w kaliskiem, ponieważ ta wieś w XVI wieku należała do Wieniawitów (Kodeks Wielkopolski). 

MARSZEWSKI. Ignacy i Mateusz, bracia, i Tomasz otrzymali nobihtacyę na sejmie 1790 r. (Vol. Leg.). 

MARSZEWSKI. Ignacy, syn Stanisława i Agnieszki Malawskiej, wnuk Franciszka i Anny z Szumańczowskich, udowodnił swe szlacheckie pochodzenie wsądzie grodzkim trembowelskim 1782 r. (Zbiory Dr. M. DuninaWąsowicza we Lwowie).

MARSZYCKI h. STRZEMIĘ. Barbara, żona Franciszka Kubańskiego, cześnika liwskiego 1740 r. Jan, 1749 r. administrator jednej, a posiadacz drugiej części Stojanic. Anna z Borkowskich, wdowa po Piotrze, wraz z dziećmi: Józefem, Jakóbem, Wojciechem i Maryanną, żoną Wojciecha Ostojskiego, pozwała 1776 roku w grodzie trembowelskim Skrzetuskich o należne sumy. 

Stanisław, dziedzic części Bratkowic i Korczyna, skarbnik żydaczowski, zrzekł się spadku po Józefie Mężyńskim, krewnym swej żony Anieli z Mężyńskich i zostawił z niej: ks. Antoniego, kanonika katedralnego kijowskiego, Ludwika i Michała, wylegitymowanych w sądzie ziemskim przemyślskim 1782 r., jakoteż Sebastyana, zastawnego posiadacza Lipnika, zmarłego 1835 r., i Kajetana. 

Ludwik, żonaty z Franciszką Czeczelówną Nowosielecką, starościanką kusztycką, która 1778 roku zawarłaz bratem swym układ majątkowy w grodzie lwowskim; był później detaksatorem obwodu sanockiego. 

Michał sprzedał w sądzie ziemskim przemyślskim 1783 r. część swą w Korczynie bratu Ludwikowi i przeniósł się na Wołyń. Jego to zapewne córka Eleonora, żona Józefa hr. Dunina-Wąsowicza, marszałka powiatu radomyślskiego, zmarław Żytomierzu 1871 r. 

Kajetan sprzedał odziedziczoną po ojcu część w Bratkowicach 1780 r. bratu Ludwikowi, a sam dzierżawił Tamanowice; ożenił się 1800 r. z Anną z Hiffów, córką komisarza obwodowego, z której córki: .Klementyna, Justyna, Marcyanna, Maryanna (posthuma) i syn Eustachy-Józef-Sebastyan, ochrzczony 1808 r. w Hussakowie, wylegitymowany w wydziale Stanów galicyjskich 1822 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Eustachy, syn Kajetana i Anny z Hiffów, ur. 1809 r. w Puławach, postąpił 1824 r. do kompanii 2 pozycyjnej artyleryi pieszej i w 1827 roku przeniósł się do 1 połowy kompanii 3 batalionu 3 pociągu, a 1830 r. został podporucznikiem w 1 pułku ułanów (Ks. Wojskowe). 

Kajetan, porucznik 1777 r., kapitan 1780 r., podpułkownik 1792 r, wojsk koronnych. Ignacy, porucznik wojsk koronnych 1777 r. Sebastyan, podporucznik 1790 r., został 1792 r. porucznikiem wojsk koronnych (Sigil., Kancl., Ks. Wojskowe). 

MARSZYŃSKI h. STRZEMIĘ. Podług Paprockiego dom starodawmy w wojew. krakowskiem. Feliks i Wojciech, synowie Antoniego, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r. 

MARTAŃSKI. Józef i Jan z potomstwem, synowie Adama, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r. 

MARTENS. Jerzy-Wilhelm otrzymał prawem wieczystem lemaństwo w starostwie parchowskiem 1763 r. Jan-Henryk, rajca m. Gdańska, (Sigil., Kancl.).

BRIERE de MARTER. Aleksander, syn Karola, z synami, Romualdem iWładysławem 1846 r., oraz Józef i Antoni, synowie Leona, 1865 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

MARTUSEWICZ v. MARTUSIEWICZ h. ŁABĘDŹ. Mają przydomek Woykiełło v. Okielło-, rozrodzeni na Litwie. Jakób - Adam, egzarcha łucki i ostrogski, a od 1826 r. biskup unicki połocki. 

Potomstwo Mikołaja, Dominika i Michała, synów Kazimierza, wnuków Bogusława, w 1844 i 1851 r., a Franciszek i Konstanty, synowie Mikołaja, wnukowie Stanisława, 1863 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Hipolit, syn Antoniego, dóbr Boniszki, Jan, syn Kazimierza, dóbr Bouszy, Bogusław, syn Józefa, dóbr Strebejki, i Feliks, syn Szymona, dóbr Narmojnie dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r, 

MARTUSZEWSKI. Michał z pow. oszmiańskim podpisał pospolite ruszenie 1698 r. (Vol. Leg.). 

MARTYNOWICZ h. SUCHE-KOMNATY. Na Litwie. Przecław, bojar kowieński 1516 r. Bartłomiej, chorąży zyzmorski, żonaty z Barbarą Skopówną 1523 r. Jan, chorąży mejszagolski 1549 roku (Metr. Litew.). Eliasz na Żmudzi 1633 r. 

Wawrzyniec, Franciszek i Szymon, synowie Jana, wnukowie Wojciecha, wylegitymowani w Cesarstwie 1854 r. i zapisani z potomstwem do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Nikodem, syn Onufrego, dziedzic dóbr Jurgławki, i Onufry, syn Rafaela, dóbr Popletyszki, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

MARTYNOWSKI. Anastazya, żona Jacka Jaworskiego 1760 r. Dominik, podporucznik 1790 r., otrzymał 1791 r. dymisyę z rangą porucznika (Kancl.). Andrzej, syn Jakóba, z potomstwem zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r. 

MARTYŃSKI. N. z wojew. wołyńskiem podpisał elekcyę 1733 roku.  

MARTYSZEWSKI h. LELIWA. Andrzej, syn Józefa, z synami: Kacprem, Piotrem, Julianem, Bolesławem i Aleksandrem wylegitymowani w Cesarstwie 1863 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

MARTYSZEWSKI h. TOPÓR. Wincenty i Adam z potomstwem, synowie Kazimierza, wnukowie Marcina, oraz Michał, Franciszek i Augustyn, synowie Melchiora, wnukowie Jerzego, także z potomstwem wylegitymowani w Cesarstwie 1843 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Dominik, syn Augustyna, i Antonina, córka Piotra, dóbr Biryki, oraz Teofil, syn Andrzeja, dóbr Ukryni i Puwszumy dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r.

MARTYSZEWSKI. Dominik, syn Ksawerego i Barbary z Warterów, nr. 1786 r. w Poznaniu, postąpił 1807 r. do 5 pułku szaszerów Ks. Warszawskiego; porucznik 1810 r., przeniesiony 1811 r. w stopniu kapitana do 7 pułku ułanów, awansował 1813 r. na majora i wyszedł do dymisyi 1815 r. (Ks. Wojskowe). 

MARUN. Ludwik, kapitan w regimencie gwardyi pieszej wojska koronnego, wyszedł do dymisyi 1782 r. z rangą majora (Sigil.). 

MARUNIAK von PISKORSKI h. WŁASNEGO. Herb - tarcza przedzielona na cztery części: w polu I czerwonem lew złoty z wywieszonym językiem; w polu II błękitnem pagórek, nad nim złote słońce; w polu III złotem sowa naturalnego koloru, stojąca na pagórku; w polu IV czerwonem chorągiew srebrna. W koronie nad hełmem trzy strusie pióra: czerwone, złote i niebieskie. 

Maciej, ur. 1827 r. w Rawie Ruskiej, oberstlejtnant wojsk austryjackich, otrzymał 1883 r. szlachectwo z przydomkiem von Piskorski i herbem powyższym (Siebmacher). 

MARUSZEWICZ. Jan, cześnik miński, podpisał elekcyę 1697 roku z woje w. mińskiem. 

MARUSZEWSKI h. MOGIŁA. Po Janie, synie Jana, dziedzicu wsi Rostki Wielkie, w ziemi zakroczymskiej 1681 r., syn Walenty miał syna Szymona, a ten syna Wojciecha, po którym z Ewy Malawskiej synowie, Tymoteusz, dzierżawca dóbr Kobylniki, w wojew. płockiem 1852 r., i Modest w 1857 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Pochodzący po Józefie, dziedzicu dóbr Brolin i Falkowice 1698 r., ożenionym z Anną Dzbańską, Szymon, syn Franciszka, wylegitymowany w Królestwie 1849 r. 

Ci jednak wyżej wymienieni Maruszewscy są właściwie herbu Rogala, i błędnie wylegitymowani z herbem Mogiła; do herbu Mogiła należą Mateusz i Tomasz słynni z patryotyzmu i działań w obronie niezależności kraju 1794-1800 r., nobilitowani na sejmie 1790 r., oraz zamieszkali na Litwie, jak Maciej 1764 r. notowany w Vol. Legum, i Michał, syn Samuela, w gub. kowieńskiej 1804 r. 

MARUSZEWSKI v. MARUSIEWSKI h. ROGALA. Wzięli nazwisko od wsi Marusze, w ziemi ciechanowskiej; brali niekiedy nazwisko Marusiewski; szlachta zagrodowa. Jakób, syn Andrzeja, 1525 r., i Stanisław, syn Feliksa, 1546 r., z dyecezyi płockiej, studenci Uniwersytetu w Krakowie. Marcin, starosta i gubernator dóbr sieluńskich 1551 r. Jan, syn Feliksa, 1561 r., jego synowie: Paweł 1585 r., Stanisław, Jan, Marcin, Wojciech i Jakób mieli 1594 r. sprawę w Trybunale lubelskim. Jan i Stanisław, synowie Stanisława, 1598 r. Andrzej, Jan, Maciej, Paweł, żonaty z Urszulą Pruszyńską, synowie Feliksa, dziedzice Ceranowa 1586 - 1607 r., występowali w grodzie warszawskim i w Trybunale piotrkowskim. 

Wojciech, syn Bartłomieja, naganiony 1604 r. w szlachectwie, postawił przed sądem następujących świadków: Feliksa, syna Wita Maruszewskiego ze wsi Marusze, w pow. ciechanowskim; Andrzeja, syna Stefana, swego stryja; Jana, syna Michała, stryja stryjecznego; Macieja i Jakóba, synów Jana, i Marcina, syna Andrzeja, Matuszewskich, stwierdzających jego pochodzenie szlacheckie (Don. Gr. Warsz.). 

Stanisław, syn Marcina, 1623 r. Grzegorz, syn Jana, 1649 roku. Jan i Maciej, synowie Wojciecha, 1653 r. Wojciech, syn Jana, 1654 r. Wacław, syn Feliksa, 1654 r. Andrzej-Sylwester żonaty z Zofią Bogatkówną 1655 r. Jan, Kacper, Sylwester i Szymon, synowie Andrzeja, 1660 r. 

Adam, dziedzic dóbr Marusze 1680 r. Adam z Pudborza, trzech Andrzejów, dwóch Gabryelów, Jakób, Jan, Mateusz i Mateusz de Orły, Maurycy, Michał, Mikołaj, trzech Stefanów, trzech Walentych i Zygmunt z ziemią ciechanowską, aJózei, Walenty, dwóch Wojciechówz ziemią zakroczymską podpisali elekcyę 1697 r. 

Józef, nieżyjący już 1726 r., zostawił z Anny z Dzbańskich, 2v. Janowej Konarzewskiej, córki Łukasza i Ewy zOłdakowskich Dzbańskich, Agnieszkę za Maciejem Gołębiowskim i Teodorę za Pawłem Wyrzykowskim, czynne w grodzie zakroczymskim 1726 r. 

Mikołaj, elektor 1733 r. z wojew. wołyńskiego. Antoni żonaty z Petronelą Dąbrowską 1751 r. Antoni, syn Andrzeja, burgrabia grodzki 1762 r., komornik 1776 r. zakroczymski, ożeniony z Katarzyną Bieńkowską. Piotr, syn Andrzeja i Teresy Gnatowskiej, burgrabia zakroczymski 1770 r. (Conv. Vars., Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Ks. Gr. Czerskie i Sochaczewskie, Vol. Leg.). 

Powyższy Piotr, burgrabia grodzki zakroczymski 1754 r., dziedzic dóbr Szczypiorno, miał syna Stefana, po którym z Ewy Młodzianowskiej synowie, Czeslaw, posesor dóbr Kluszewa, w pow. przasnyskim 1840 roku, i Seweryn 1843 r. wylegitymowani w Królestwie. Z tej linii Stefan, syn Pawła, wylegitymowany w Królestwie 1849 r. 

Paweł, syn Stefana i Ewy Młodzianowskiej, ur. 1790 roku w Szczypiornie, w pułtuskiem, wstąpił 1806 r. do 4 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i 1807 r. został podporucznikiem; porucznik 1808 r., kapitan 1811 r., awansował 1820 r. na majora w 5 pułku piechoty. Odbył kampanie: 1806 i 1807 r. przeciw Prusom, 1809 - 1811 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech i w 1830 r. został ozdobiony znakiem honorowym za 20 lat służby oficerskiej (Ks. Wojskowe). 

MARWICZ v. de MARWITZ h. WŁASNEGO. Zamożna rodzina w Brandeburgii i na Szląsku; niektórzy jej członkowie zamieszkiwali w Prusach Zachodnich. Jan Nepomucen, biskup chełmiński 1857 r., um. 1886 r.

MARYLSKI h. OSTOJA odm. Odmiana herbu - w polu czerwonem dwa złote półksiężyce, a zamiast środkowego miecza Ostoi mieszczą się dwie złote gwiazdy sześciopromienne; Chrząński w swych tablicach nazywa ten herb Ordą. 

Zapewne piszą się od Małego Rylska, w ziemi rawskiej, isą jednego pochodzenia z Rylskimi, herbu Ostoja. Pierwotnie zwać się mieli Małorylskimi, z czasem na Rusi, dokąd się przenieśli, przyjęli skrócone nazwisko Marylskich. 

Erazm Marylski nr. około 1680 r., nabył 1728 r. od Stefana Ceglarskiego, jak to stwierdza akt w księgach grodzkich łuckich, dobra Torki, w wojew. bełskim (obecnie powiat sokalski we Wschodniej Galicyi). Syn Erazma Jan, ożeniony z Cecylią Przyjemską, sprzedał dobra Torki, i przeniósł się na Mazowsze. 

Piotr, syn Jana, ur. 1775 r., zaciągnął się do artyleryi i pod Kościuszką dosłużył się stopnia kapitana; ożeniony z Katarzyną Cybulską, gospodarował w sochaczewskiem i gostyńskiem, a w 1820 r. nabył dobra Książenice, w pow. błońskim, od Konstantego Świdzińskiego. Był radcą pow. sochaczewskiego 1813 r. i marszałkiem sejmiku powiatu błońskiego; umarł w 1829 r., zostawiając dwóch synów, Eustachego i Juliusza, oraz córkę Ludwikę za Antonim Boczkowskim z Lubiejowa, w sochaczewskiem. 

Eustachy, ur. 1804 r., dziedzic Książenic i Żółwina, znany literat i autor, wylegitymowany w Królestwie 1838 roku, postawił piękny pomnik w kościele Wizytek przyjacielowi swemu poecie Brodzińskiemu; z pierwszej żony Urszuli ze Skórkowskich z Wielkiej Woli miał syna Władysława, zm. 1856 r. i pochowanego w Rzymie, gdzie w kościele polskim św. Stanisława wzniósł mu pomnik późniejszy biskup krakowski ks. A. Skórkowski, oraz córki: Joannę za Kisielnickim ze Stawisk i Jadwigę za Stefanem Czarnieckim; z drugiej żony Teodory Weryha-Darowskiej nie miał potomstwa, a z trzeciej, Ludgardy z Pruszyńskich ze Starosiela, na Wołyniu, pozosławił syna Antoniego-Eustachego, ur. 1865 r. 

Antoni-Eustachy, dziedzic Pęcie, pod Warszawą, dobry gospodarz i autor cennych prac historycznych, ożeniony z Wandą z Kozakowskich, h. Lilia darta v. Krępki, z Maryanki, na Ukrainie, ma czterech synów: WojciechaMaryana, ur. 1891 r., Jana-Pawła, ur. 1893 r., Antoniego-Józefa, ur. 1894 r., oraz Edwarda, ur. 1897 r. Antoni-Eustachy usynowiony przez Jana Pawła Łuszczewskiego i żonę jego Maryę z Popławskich, od 1887 r. używa wraz z potomstwem obok swego nazwiska nazwisko rodziny Łuszczewskich, herbu Korczak. 

Juliusz, w 1830 roku podporucznik huzarów imienia księcia Józefa Poniatowskiego, adjutant generała Dwernickiego, kawaler orderu Virtuti Militari, skazany po powstaniu na banicyę i konfiskatę majątku, na emigracyi w Paryżu założył księgarnię wraz z drukarnią, które kilka lat prowadził. Ożeniwszy się ze szkotką Henryką O’Brien Thomson miał z nią synów: Artura, zmarłego 1872 r., Roberta, pułkownika artyleryi angielskiej, oraz córkę Blanche za Marcusera Lynch, Irlandczykiem. Z drugiej żony Florentyny Leesen nie zostawił potomstwa; zmarł w Brukselli w 1888 roku (Ks. Gr. Łuckie, Zbiory Antoniego-Eustachego Marylskiego-Łuszczewskiego, Ks. Wojskowe). 

MARYNOWSKI h. NIEZGODA. Franciszek i Jakób, bracia rodzeni; z nich Jakób um. 1777 r., pozostawiającz Ewy z Morawskich, 2v. Krzysztofowej Gawrońskiej, córki, Rozalię ochrzczoną 1775 r. w Kazimierzy, od 1791 r. zamężną Strzyżewską i Teklę-Maryannę-Annę, ur. 1774 r., ochrzczoną 1778 r. w Dębnie. Ks. Michał, proboszcz w Brzusznie, umarł 1795 roku a majątkiem jego dzieliły się Maryanna Drogoniowa, Elżbieta Fichanserowa i Wiktorya Grotkowska. 

Antoni, towarzysz pancerny, syn Stanisława i Heleny Przybyłeckiej, żonaty z Marcyanną z Dramińskich, pokwitował ojca żony 1760 r. w grodzie przemyślskim z3 tys. fi. posagu, z tej żony zostawił: 1) Ignacego-Wincentego, ur. 1763 roku, radcę foralnego, wylegitymowanego wsądzie ziems. lwowskim 1783 r., żonatego z Katarzyną z Witowskich; 2) Józefa, ur. 1761 r., dzierżawcę Stobiernej, po którym z Tekli Kwiatkowskiej synowie: a) Adam, b) Kacper, c) Kazimierz-Józef, żonaty z Teresą Jurkiewiczówną, z której syn Wacław-Józet-Michał, dziedzic Więckowie, po którym z Seweryny Dunaj ewskiej synowie, Mieczysław-Jan, dziedzic Tyniowic, wylegitymowany 1891 r. w galicyjskim Wydziale krajowym wraz z synem Janem-StefanemWacławem, ur. 1890 r., z Zofii-Stanisławy Skrzyńskiej; d) Karol, dzierżawca Kostarowic, po którym z Anieli ze Złockich córki, Marya, Franciszka, i syn Edward-Franciszek, ur. 1841 r.; 3) Walentego-Macieja, zmarłego 1826 r., od 1816 r. członka Stanów galicyjskich, po którym z Teresy z Kwiatkowskich, zmarłej 1850 r. synowie: Tadeusz, ur. 1798 r., po ojcu dziedzic Jastrząbki Starej, Aleksander, Piotr, zmarływ Tarnowie 1831 r., po którym z Teofili z Łempickich syn Konstanty-Stanisław-Walenty, umarł w Partyniu 1831 r., i córki: Zofia wydana 1809 r. za Aleksandra Secka, oficera austryjackich huzarów, Julia zamężna Fox, Tekla Floryanowa Niemyska, Paulina zamężna Garlicka, Ludwika lv. Józefowa hr. Potocka, 2v. Henrykowa Tomkowiczowa, zmarła 1838 roku, jakoteż Teresa, zamężna Daniłowiczowa, zamieszkała w Żdzarcu, i 4) Benedykta-Jana. 

Aleksander, dzierżawca Glin, żonaty był z Maryanną z Potockich, zmarłą 1844 r., z której dzieci, Kleotylda i Włodzimierz, a Tadeusz wylegitymowany w Stanach galicyjskich 1845 r., dziedzic części Gumnisk, zamordowany 1846 r. przez włościan, zostawił z pierwszej żony Felicyanny Potockiej synów: Nikodema-Henryka i Juliana-Walentego; zaś z drugiej żony Barbary z Foksów, lv. Grudzińskiej, miał synów: Bronisława, Aleksandra, Mieczysława i córkę Zofię. 

Benedykt-Jan, ur. 1775 r., udowodnił swe szlachectwo w Wydziale Stanów galicyjskich 1816 r. wraz z braćmi, Józefem i Walentym i z Krystyny Pszonczanki jego synowie: Henryk, Mikołaj, Ignacy i Stanisław; z nich Mikołaj, właściciel Maniewa i Borek, zostawił z Pauliny z Pieniążkówcórki: Maryannę, Stefanię, Sabinę i syna Jana, cytowanych 1848 roku w aktach tarnowskiego sądu szlacheckiego (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie), 

MARZANDOWICZ. Rudolf, syn Marcelego i Maryanny Kudzborskiej, ur. 1787 r. w Poznaniu, postąpił 1806 roku do 11 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1807 roku przeszedł do kompanii 3 artyleryi 3 batalionu pieszego; porucznik klasy 2w 1811 r., tegoż roku porucznik klasy 1, przeznaczony na kasyera do bateryi 1 artyleryi lekko-konnej, w 1822 r. awansował na kapitana klasy 2, i w 1828 r. wyszedł do dymisyi w stopniu kapitana 1 klasy. Odbył kampanie: 1806-1807 r. przeciw Prusom, 1812 roku w Rosyi, pod Smoleńskiem, Możajskiem, Czerykowem i nad Berezyną i 1813 r. w oblężeniu twierdzy Modlina; za waleczność otrzymał krzyż złoty polski (Ks. Wojskowe). 

MARZECKI h. NOWINA. Jan z ziemią warszawską podpisał elekcyę 1697 r. Leopold, syn Józefa, z synami: Władysławem, Konstantym, Antonim i Józefem wylegitymowani w Cesarstwie 1846 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

MARZEŃSKI v. MARZYŃSKI. Byli w ziemi łomżyńskiej, szlachta zagrodowa. Elżbieta, córka Macieja Kobierzyckiego 1495 r. Marcin, syn Stanisława, 1661 r., jego syn Władysław i stryj Mikołaj 1666 r. Marcin, syn Jana, dziedzic części wsi Dzierzgi i Żychaczewo 1664 r. Franciszek, burgrabia łomżyński 1681 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.). 

MARZEWSKI h. JASTRZĘBIEC. Podług Ledebura posiadali w Prusach majątek Blankenau. 

MARZĘCKI h. DRUŻYNA odm. Odmiana herbu - drużyna w polu niebieskiem. 

Piszą się z Marzęcic, w pow. nowo-radomskim. Jan i Piotr świadczyli 1518 r. w Piotrkowie w sprawie szlachectwa Heronima Pępickiego, i zaznaczono, żesą herbu Krzyważny, który przedstawia rzekę krzywo płynącą w polu niebieskiem. Jakób, dziedzic Marzęcic 1612 roku, miał synów, Adama i Pawła (Metr. Kor., Ks. Gr. Sochaczewskie, Zap. Tryb. Lubek). 

MASALSKI h. DOLIWA. Jan, Michał i Jakób, synowie Jana, i wnukowie Jana, wylegitymowani z potomstwem w Cesarstwie 1854 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MASALSKI v. MASSALSKI h. JELITA odm. Stefan, syn Mojżesza, z wojew. połockiego, dzielny rycerz pod Połockiem, Wielkiemi Łukami j Newlem, w nagrodę ran i waleczności otrzymał 1581 r. nobilitacyę, a do herbu przyjętym został przez kanclerza Zamoyskiego z następującą odmianą - w polu błękitnem trzy złote strzały ułożone dwie ukośnie, trzecia prostopadle; z korony nad hełmem ręka wychodząca trzyma pochodnię z gorejącemi płomieniami (Metr. Kor.). 

MASALSKI v. MASSALSKI h. MASSALSKI. Książęta (Kniaziowie). Herb - w polu czerwonem litera M drukowana złota, nad nią w środku krzyż takżezłoty?; w koronie nad hełmem pięć piór strusich, lub mitra książęca. Niektórzy jednak kładli pole tarczy niebieskie z literą M białą. Gałąź Masalskich, biorąca przydomek Kolców, a osiedlona w Rosyi, kładzie w polu złotem orła czarnego ukoronowanego, dziobem w lewo, trzymającego w lewym szponie krzyż złoty, o ramieniu środkowem długiem i aż po głowę orła sięgającem, a w prawym szponie - tarczę, nakrytą mitrą książęcą, na której w polu czerwonem litera Mzłota z krzyżem złotym, w środku pod literą trzy belki złote stopniowo ku dołowi zwężające się; cały herb pokrywa płaszcz książęcy z mitrą u wierzchu. Ten herb miał być zarazem herbem udzielnego niegdyś księstwa Masalskiego, obecnie powiatu i gub. kałuskiej, a miał być nadany Masalskim przez wielkich książąt litewskich; zdaje się przecież, że jest późniejszego utworu. 

Senatorowie w rodzinie: Aleksander, kasztelan derpski 1627 roku, smoleński 1631 r., wojewoda miński 1638 r., um. 1643 r. Andrzej, kasztelan brzesko-litewski 1627 r., wojewoda brzesko-litewski 1643 r. Michał, wojewoda mścisławski 1737 r., kasztelan trocki 1742 r., kasztelan wileński 1744--1768 r., hetman polny litewski 1744 r., hetman wielki litewski 1762 r,, um. 1768 r. Ignacy, biskup wileński 1762 r., um. 1794 r. Masalscy należą do niewielu z tych rodzin, których pochodzenie od Ruryka, założyciela monarchii rosyjskiej, udowodnionem jest pomnikami historycznemi. 

Masalscy do XVII wieku brali tytuł książąt (kniaziów), lecz go zarzucili, hołdując równości szlacheckiej i dla zubożenia niektórych linij tego rodu i dopiero ten tytuł został im przyznany urzędowo w 1775 roku. 

wiatosław, syn Tyta i Fedory, córki wiel. ks. litewskiego Olgerda, kniaź Karaczewski, pochodzący z linii kniaziów czernihowskich, miał dwóch synów, Mścisława, przodka kniaziów Chotetowskich, i Juria, który od swego udziału miasta i powiatu Mosalska v. Masalska, w dzisiejszej gub. kałuskiej położonego, pisał się księciem Mosalskim v. Masalskim, i jest protoplastą rodziny Masalskich, i tak on, jak i jego synowie uznawali zwierzchnictwo wielkich książąt litewskich. Ów Jurij miał trzech synów: Wasila i Włodzimierza, protoplastów dwóch gałęzi tego rodu i Semena (Szymona). Semen pozostawił dwóch synów, Andrzeja i Iwana, dworzaninów królewskich, którzy w 1490 r. otrzymali myta smoleńskie i Iwan miał trzech synów: Dymitra, Fedora i Semena, z których Fedor umarł bezpotomnie, a Dymitr i Semen są protoplastami kniaziów Kłublcowych - Mosalskich w Rosyi.

Gałąź Wasila. Kś. Wasil, dziedzic wsi Sowa i Repinicze, z żony Hanny miał synów, Fedora i Michała, i z nich Fedor pozostawił dwóch synów, Iwana i Wasila, dziedzicówdóbr Płoszczowy i Martynowy, w Smoleńskiem 1508 r., i z nich Iwan zaślubił Hannę ks. Korecką i przeniósł się na Wołyń, a Michał z żony Tatianny miał synów: Borysa, Fedora, Piotra, Semena i Wasila, dziedziców dóbr Poskoń i Hrebino 1490 r., z których Fedor jest przodkiem linii na Olekszycach, w grodzieńskiem, a Semen-linii Li/winowMosalskich, i Wasil przodek AoZcow-Mosalskich, zamieszkujących w Rosyi. 

Ks, Iwan, posiadacz Torchowicy i Tereszowa, dostarczał na potrzeby wojenne ośmiu koni 1528 r., i z powyższej żony zostawił trzech synów: Bohdana, Wasila i Iwana zw. Muńcza, posiadacza dóbr Onoszkowce, Suroże, Turów, Chodakówi Serniki, po którym syn Fedor, posiadacz dóbr Zienkow i Serniki, w krzemienieckim 1583 r. Ks. Bohdan, dworzanin królewski 1534 r., posiadacz włości wołynieckiej, Babołok, Michaczówki i Rudlewa, miał dwie żony, N. ks. Czetwertyńską i Nastazyę Koszczankę i z nich pozostawił synów, Iwana i Juria, dziedzica dóbr Wolnicza, po którym syn Kiryk, dziedzic Świsłocza, prowadził 1601 r. proces o wieś Rudlewo, a w 1650 r. był poborcą wołyńskim, 

Ks. Wasil, posiadacz Targowicy 1550 r., zaślubił Annę, córkę Iwana i z niej miał córkę Annę za Eliaszem Telatyckim, i syna Jarosza, po którym córki, Aleksandra, Zofia i synowie: Andrzej, Krzysztof i Stefan sprzedali 1613 r. części Targowicy ks. Joachimowi Koreckiemu. 

Ks. Borys, syn Michałai Tatianny, otrzymał 1508 r. przywilej na Durowicę, w Smoleńskiem, i miał syna Hrehorego, po którym syn Atanazy pozostawił syna Hrehorego, który w 1569 r. dostał przywilej na dobra Perstuny, Berzniki i niewodnictwo grodzieńskie; Hrehory, podsędek grodzieński 1574 r., leśniczy niemonoicki 1576 r., sędzia ziemski grodzieński 1578r., nabył 1584 r. dobra Sapieżyski i Dewiagołę; podkomorzy grodzieński 1589 roku, miał dwie żony, N. Makarewiczówną i Maryę Raczkówną, z której córki, Anna, żona Piotra Tryzny, starosty bobrujskiego, Krystyna lv. Kurczowa, wojewodzicowa derpska, 2v. za Janem Zenowiczem, kasztelanicem smoleńskim, 3v. za Andrzejem Młockim, starostą chełmickim, i synowie, Aleksander i Łukasz. 

Ks. Aleksander, ciwun retowski 1600 r., marszałek kowieński 1617 r., starosta jaswoński 1625 r., kasztelan derpski 1627 r., w 1629 roku otrzymał prawo na myto mostowe w Retowie; wójt jadański, kasztelan smoleński 1631 r., podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. Smoleńskiem; wojewoda miński 1638 r., um. 1643 r., pozostawiwszy z żony Apolonii Jasińskiej, pisarzówny litewskiej, córkę Zofię-Wiktoryę, Franciszkankę w Kownie, i synów, Aleksandra i Stanisława, dzierżawcę jaswońskiego, który um. 1630 r. w Wiedniu. 

Ks. Łukasz, drugi syn Hrehorego, dzierżawca perstuński 1596 roku, zaślubił Katarzy nę-Konstancyę Skorulską, marszałkównę kowieńską, i z niej pozostawił synów: Stanisława-Kazimierza, żonatego z Zofią Chreptowiczówną, podsędkówną grodzieńską, i Jerzego-Mikołaja, starostę augustowskiego, elektora 1674 r. z ziemi bielskiej, ożenionego zN. Chreptowiczówną, podsędkówną grodzieńską, z której syn Piotr, elektor 1697 r. z wojew. trockiego, był w 1710 r. łowczym trockim. 

Linia Fedora na Olekszycach. Ks. Fedor, syn Michałai Tatianny, otrzymał 1509 r. dobra Olekszyce, w grodzieńskiem, i z żony Nastazyi Jazłowieckiej, 2v. za Czyżem, koniuszym litewskim, miał synów, Iwana i Michała, dziedzica na Olekszycach 1550 roku, po którym z żony Maryny ks. Kroszyńskiej córka Hanna za Dymitrym Skumina-Tyszkiewiczem, marszałkiem królewskim, i synowie: Aleksander, dziedzic Losowie, marszałek Trybunału litewskiego 1585 r., Jan, komornik królewski, posesor dóbr Pigajny, na Żmudzi, Fedor, żonaty z Hanną Kolendzianką, Jurij, posesor Sterniszek i Naliszek, w wiłkomierskiem 1594 r., żonaty z Anną Krywcówną, i Michał, dziedzic wsi Howskie, wsłonimskiem, żonaty lv. z Halszką Kłoczkówną, 2v. z Hanną Bykowską. 

Ks. Iwan, syn Fedora i Jazłowieckiej, dziedzic Olekszyc, podstarosta grodzieński 1563 r., sędzia ziemski grodzieński 1565 r., poseł na sejm do Lublina, podpisał Unię 1569 r.; sędzia z dwóch żon, 1-ej N. N. i2-iej Heleny Matwiejówny miał córki, Annę lv. za Sebastyanem Dybowskim, starostą knyszyńskim, 2v. za Kacprem Kłodzińskim, starostą błońskim, Bohdanę za Mikołajem Sapiehą, kuchmistrzem litewskim, i dwóch synów, Fedora i Lwa, posiadacza Świsłoczy, poborcę grodzieńskiego 1589 roku, żonatego z Bohdaną Kotowiczówną. 

Ks. Fedor, dziedzic na Olekszycach, Starymdworze, Dojlidzie i Chodakowie 1570 r., poborca pow. grodzieńskiego 1580 r., marszałek królewski 1582 r., miał dwie żony, Bohdanę Lukomską, sędziankę ziemską orszańską, iN. nieznaną z nazwiska, z których córki, Maryna lv. Jundziłowa, 2v. za Andrzejem Oziębłowskim, ciwunem szadowskim, Zofia za Jakóbem Skinderem i trzech synów: Aleksander, po którym z Ewy Kurcewiczówny córka Halszka, Andrzej i Hrehory, starosta skerstymoński 1620 r., podkomorzy grodzieński 1623 r., elektor 1632 r. z wojew. trockiego, po którym z żony Krystyny Wirowskiej synowie, Kazimierz-Zbigniew i Władysław. 

Ks. Andrzej, dziedzic dóbr Olekszyce, Czernie i Wiejsieje, marszałek grodzieński 1618 roku, kasztelan brzeski 1627 roku, wojewoda brzeski 1643 roku, elektor 1648 roku z wojew. brześciańskiego, um. 1651 roku, pozostawiając z 1-ej żony Elżbiety Weiherówny, wojewodzianki chełmińskiej, córkę Izabelę za Łukaszem Wojną, chorążym wołkowyskim, i syna Stanisława, iz2-iej żony Krystyny Tyszkiewiczówny, wojewodzianki kijowskiej, córki, Annę, Brygitkę w Brześciu, Marcybellę za Maciejem - Józefem Wojną, marszałkiem pińskim, i syna Kazimierza-Ostafiego, dworzanina królewskiego, elektora 1648 roku z wojew. brzesko-litewskiego, żonatego z Katarzyną Wybranowską, 2v. za Mikołajem Potockim, generałem podolskim. 

Ks. Stanisław, dziedzic Olekszyc Wiejsiei i Bulkowa, podkomorzy grodzieński 1659 r., poseł na sejmy 1662 r. i deputat na Trybunał 1667 r., elektor 1669 r. z wojew. trockiego, um. 1670 r., pozostawiwszy z Izabeli Naruszewiczówny, kasztelanki żmudzkiej, córki: N. za Michałem-Kazimierzem Pacem, starostą Wasilkowskim, Elżbietę, żonę Bonifacego-Teolila Paca, ciwuna trockiego, Izabelę za Michałem Narbutem i syna Michała. 

Ks. Michał, dziedzic na Olekszycach, Wiejsiejach, Bulkowie, Towianach i Łanach, chorąży grodzieński 1671 roku, zaślubił Maryannę-Annę Ogińską, pisarzównę polną litewską, i z niej miał syna Jana, elektora 1697 r. z wojew. trockiego, marszałka grodzieńskiego 1699 r., wójta i starostę grodzieńskiego, po którym z Joanny Wołowi czówny, podkomorzanki Słonimskiej, córka Dominika za Aleksandrem Hlebickim-Józefowiczem, kasztelanem mińskim, 2v. za Janem Kmicicem, starostą sidoroczyńskim, i syn Michał Józef. 

Michał-Józef, dziedzic na Indurze, .Świsłoczy, Hrojnie, Wiejsiejkach, Strunnie i in., ciwun tędziagolski 1717 r., starosta radoszkowski, pisarz wielki litewski, dzierżawca berznicki i grodzieński 1726 roku, elektor 1733 roku z wojew. mińskiego, wojewoda mścisławski 1737 r., kasztelan trocki 1742 r., kasztelan wileński i hetman polny litewski 1744 r., hetman wielki litewski 1762 r,, kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława, dzierżawca królewszczyzn Rawanicze i Drechcza, jeden ze znakomitszych ludzi stanu na Litwie, zaślubił Franciszkę, córkę Mikołaja-Franciszka Ogińskiego, kasztelana trockiego, i z niej miał córkę Katarzynę za Józefem Niesiołowskim, wojewodą nowogrodzkim, i czterech synów: Jana, podczaszego litewskiego 1756 r., starostę wołkowyskiego i radoszkowskiego, marszałka Trybunału litewskiego 1761 r., Józefa, Ignacego-Jakóba i Kazimierza-Adryana. 

Józef wysoce ukształcony, znakomity mówca, z pisarza wielkiego litewskiego 1736 r., podskarbi nadworny litewski 1754 r., starosta grodzieński, łozdziejski, radoszkowski i berznicki, marszałek Trybunału litewskiego 1744 r. i sejmów 1752 i 1754 r., obu zerwanych, zamykając obrady drugiego, słusznie odezwał się, że polskie sejmy są niszczycielami praw, a nie ich obrońcami; w 1765 r. napisał dzieło pod tytułem Rady Patryoty, radząc reformę Rzeczypospolitej i podawał środki wydobycia się z pod przemocy Rosyi. Stronnik Leszczyńskiego w 1763 r., umarł 1765 r., zostawiwszy z żony Antoniny Radziwiłłówny, krajczanki wielkiej litewskiej, córkę Helenę Apolonię, lv. ks. Karolową de Ligne, 2v. żonę Wincentego Potockiego, podkomorzego wielkiego koronnego, i syna Ksawerego, szefa pułku imienia Masalskich, z żoną Józefą ks. Radziwiłłówną, wojewodzianką wileńską, 2v. za Michałem Grabowskim, koniuszym litewskim, bezpotomnego. Jynacy-Jakób, kanonik warszawski 1746 r., pisarz wielki litewski 1748 roku, kanonik wileński, referendarz wielki litewski od 1754 roku, biskup wileński od 1762 roku, rozumny, wysoko ukształcony, lecz lekkomyślny, utworzył on własnym kosztem pułk, który miał się nazywać pułkiem Masalskich, a jego szefem miał być zawsze jeden z członków rodziny; wyrobił też na sejmie 1775 r. przyznanie tytułu książęcego dla swej linii, to jest, dla wszystkich potomków swego ojca hetmana Michała. Po zniesieniu Jezuitów7 był prezesem Komisyi Edukacyjnej we Lwowie od 1773 r., w 1775 r. zamienił z rządem swoje dobra Lachowce na starostwa połągowskie, plaugiańskie, mejszagolskie i szyrwintskie; hojny dla uczonych, starał się o ukształcenie księżyi ludu, a kupiwszy w 1780 r. od kapituły wileńskiej wieś Werki, pod Wilnem, wybudował w niej piękny pałac. Konsyliarz Rady Nieustającej 1776 r., na sejmie 1774 r. był za zniesieniem kary śmierci; w 1764 r. wraz z hetmanem swym ojcem ułożyli się z wojewodą Karolem Radziwiłłem na wybór oznaczonych przez siebie posłów, lecz nie dotrzymali umowy i nie poparli posłów 7 podanych przez Radziwiłła, lecz swoich, a ten rozgniewany, napadł na biskupa i zagroził mu śmiercią św. Stanisława, o co Masalski wytoczył mu proces na sejmie czteroletnim; był przeciwny układom z Prusami i konstytucyi 3 maja. Kapłan ten znakomitą, lecz smutną rolę odegrał w Rzeczypospolitej, do której zguby wiele się przyłożył, czem oburzył patryotówiw początku powstania 1794 r. uwięziony, został od wzburzonego ludu powieszony w Warszawie. 

Kazimierz-Adryan, dziedzic hrabstwa Myskiego, starosta wołkowyski, oboźny wielki 1750 r., podczaszy litewski 1752 r., zrezygnował z tego urzędu 1756 r.; był żonatym z Krystyną Sapieżanką, córką Jerzego, wojewodzianką mścisławską, i umarł 1778 r., nie pozostawiwszy potomstwa. 

Gałąź Włodzimierza. Jej protoplasta Włodzimierz Juriewicz, książę na Masalsku, wierny Litwie io to prześladowany od wielkich książąt moskiewskich, miał trzech synów: Timofieja i Aleksandra (Olechnę), protoplastów dwóch linij tej gałęzi, i Bohdana, dobrego wojownika, którego linia miała zgasnąć już w trzeciem pokoleniu. 

Linia Timofteja Ks. Timofiej, dziedzic Nedochodowa (?) i Drui, sokolniczy smoleński, namiestnik dubrowieński 1476 r., poseł do Moskwy 1487-1489 r., z żony Anny, córki Semena Sapiehy, zostawił trzech synów: Juria, Piotra i Iwana, dziedziców Starej i Nowej Drui. 

Ks. Jurij, dziedzic na Drui, Popizowa, Klina, Hubryłowicz i Horodca, dworzanin królewski 1524 r., zaślubił Hannę, córkę ks. Iwana Sokolińskiego, która po śmierci męża została zakonnicą u św. Michaław Kijowie, i z niej pozostawił dwie córki, Marynę, lv. za Pawłem Naruszewiczem, 2v. żonę Mateusza Kuchmistrzowicza, i Wasilissę, lv. za Jarmoliczem, 2v. za Abrahamem ks. Druckim-Horskim, 3v. za Janem Wołosieckim. 

Ks. Piotr, dzierżawca stokliski i somiliski, dworzanin królewski 1524 r., miał dwie żony, N., córkę ks. Macieja Mikitinicza, namiestnika mohylowrskiego, i Olenę ks. Sanguszkównę, córkę Andrzeja, 1536 r. 2v. za Stanisławem Skopem, z której synowie, Iwan, w bitwie pod Połockiem wzięty 1563 roku do niewoli, i Andrzej, dziedzic Smiedzyna, Butina, Suska, Bohdaczewa i in., po którym z Hanny, córki ks. Bohdana Putiatycza, lv. Bohdanowej Siemaszkowej, córka Maryna za Jerzym Bokijem. 

Ks. Iwan, trzeci syn Timofieja i Sapieżanki, dziedzic na Drui 1556 r., z niewiadomej żony miał córkę Bohdanę za Jerzym Niszyjką i synów: Hrehorego, sędziego ziemskiego brasławskiego 1593 r., Mateusza więźnia 1566 r. w Moskwie, żonatego z Nastazyą Tiebniewą, i Wasila. 

Ks. Wasil, dziedzic Drujszczyzny, stolnik mścisławski 1590 r., podsędek brasławski 159-1r., deputat na Trybunał 1613 r., podkomorzy brasławski 1626 r., z żony Zofii Czaplanki pozostawił synów: Andrzeja, Dymitra, Jana i Jerzego. 

Ks. Dymitr, dziedzic na Drui, stolnik brasławski 1620 r., następnie 1624 r. wojski brasławski, elektor 1632 r. z wojew. nowogrodzkiego, zaślubił Halszkę Szwykowską i z niej miał córkę Petronelę, zakonnicę, i synów, Jana-Dawida i Kazimierza, elektora 1648 r. z pow. kowieńskiego; Jan-Dąwid, dziedzic na Drui, którą sprzedał 1667 r., a nabył Szwabiszki, w wiłkomierskiem, elektor 1674 r. z pow. kowieńskiego, żonaty z Klarą Tukałłówną.

 Ks. Jerzy, ostatni syn Wasila i Czaplanki, stolnik brasławski, elektor 1632 roku z wojew. wileńskiego, żonaty z Heleną ks. Połubińską, sędzianką Słonimską, miał syna Mikołaja, po którym z Teodory Korwin-Piotrowskiej, 2v. za Stanisławem Wołowiczem, cześnikiem grodzieńskim, syn Kazimierz, dziedzic na Drujce, cześnik, następnie stolnik czerniliowski, umarł bezżenny. 

Linia Aleksandra. Ks. Aleksander (Olechno), średni syn ks. Włodzimierza, dobry żołnierz, dostał się do niewoli 1500 r. w bitwie pod Wiedroszą, a po powrocie do kraju otrzymał dobra Ołtupowskie, w wołkowyskiem i Ruskie Sioło, w starostwie mereckiem, i z niewiadomej nam żony pozostawił trzech synów: Andrzeja, Bohusza i Dymitra, po którym syn Fedor; Andrzej dzielnie walczył pod Orszańskiem 1514 r., za co dostał posiadłość we włości uciańskiej i stałą roczną pensyę do śmierci; dworzanin królewski 1526 r., miał córkę Halszkę i syna Juria. 

Ks. Bohusz, drugi syn Olechny, dziedzic Ołtupowa 1510 r., marszałek litewski, dzielnie walczył przeciw Moskwie; z żony Owdotii N. pozostawił córkę Hannę za Potapem Tretiakiem i synów: Konrada, Ilię, Michała, Timofieja i Piotra, który zapewne brał przydomek Weryha (Wareg) i który popadł w niewolę moskiewską. 

Ks. Michał, dziedzic na Ruskiem Siole 1560 r., zaślubił Tomiłę Wołowiczównę i z niej miał synów: Bohdana, Fryderyka, posiadacza wsi Kokoszki, wsłonimskiem, sędziego ziemskiego trockiego 1599 r., żonatego lv. z Katarzyną Narbutówną, 2v. z Hanną Radzimińską, i Iwana (Janusza), sędziego grodzkiego wołkowyskiego, po którym potomstwo na Litwie. 

Ks. Bohdan, najstarszy syn Michałai Wołowiczówny, dziedzic na Ołtupowszczyźnie, deputat na Trybunał 1591 r., podsędek 1602 r., został 1625 r. sędzią ziemskim wołkowyskim, i pozostawił trzech synów: Andrzeja Jerzego i Teodora, dziedziców na Ołtupowszczyźnie i Horoszewicach, i z nich Jerzy był podstarostą wołkowyskim 1621 r. 

Ks. Teodor, dziedzic na Ołtupowszczyźnie 1610 r., miał synów: Felicyana, Karola, którego syn Franciszek, Stanisława i Stefana, po którym z Aleksandry Chełchowskiej synowie: Dominik-Heronim, elektor 1674 roku z pow. Słonimskiego, skarbnik wołkowyski 1689 r., elektor z wojew. trockiego 1697 r., żonaty z Konstancyą Michałowską, cześnikówną orszańską, Jan-Kazimierz, Marcin, Michał i Teodor. 

Jan-Kazimierz, podstoli wendeński, poseł na sejm 1674 r., z podsędka sędzia ziemski wołkowyski 1694 roku, pozostawił synów: Antoniego, Benedykta, Józefa, Marcina, Michała, Placyda, Franciszka, RafałaiWładysławaAtanazego; Rafał, elektor 1733 r. z wojew. trockiego, żonaty z Krystyną Ossolińską. 

Antoni był w 1735 r. deputatem na sejmik grodzieński i miał synów, Krzysztofa i Stanisława; z nich Krzysztof z Konstancy! Pogorzelskiej pozostawił synów: Antoniego, majora wojsk polskich, Dominika, chorążego strzelców, Ignacego, chorążego brygady husarskiej, Michała i Teofila, legitymujących się 1805 r. na mocy świadectwa wydanego przez deputacyę szlachecką, wyprowadzającego ich od Jana-Kazimierza; Dominik pozostawił synówr, Ksawerego, ur. 1811 r., i Józefa, ur. 1815 r.; Michał zostawił synów: Adama, Antoniego, Ignacego, Henryka, Michałai Mieczysława, a Teofil pozostawił synów: Aleksandra, Antoniego, Jana, Jerzego i Onufrego. 

Stanisław, drugi syn deputata Antoniego, miał synów, Joachima i Roberta; po Joachimie z żony N. Żabowiczówny synowie, 

Józef i Karol. Józef, syn sędziego Jana-Kazimierza, pułkownik wojsk litewskich 1694 roku, zaślubił Magdalenę Świrszczewską i z niej miał syna Tomasza, rotmistrza 1765 r., a następnie 1767 r. pułkownika buławy polnej litewskiej, po którym synowie: Józef, kapitan wojsk litewskich, zginął na Pradze 1794 r„ Ksawery, porucznik wojsk litewskich, i Onufry, major brygady pińskiej, adjutant przy generale Jasińskim, pozostawił synów, Józefa, poetę, i Tomasza, literata, zm. 1879 r. 

Michał, syn sędziego Jana-Kazimierza, dziedzica na Ołtupowszczyźnie, podstarosta wołkowyski i poseł na sejm 1748 roku, z żony Katarzyny Galimskiej miał synów: Filipa, majora 3 pułku piechoty litewskiej, Jana i Jerzego, pułkownika 6 pułku piechoty litewskiej; po Janie, majorze wojsk litewskich 1778 r., z Anny Pachniewskiej syn Adam-Jan, regent grodzki kobryński 1805 r., prezes sądu apelacyjnego granicznego kobryńskiego i kawaler orderów, miał syna Ignacego, sędziego izby apelacyjnej granicznej grodzieńskiej, po którym z Julii Pachniewskiej syn Kazimierz-Mikołaj. 

Władysław-Atanazy, syn sędziego Jana-Kazimierza, oficer marynarki rosyjskiej, po przyjęciu prawosławia Afanasij, miał synów, Daniela i Jakóba; po Danielu, kapitanie marynarki rosyjskiej, ostatnio wsłużbie cywilnej rzeczywistym radcy stanu, z Maryi Pożarskiej synowie: Ewgraf, kapitan lejtnant marynarki rosyjskiej, Filip i Teodor, radca stanu, zm. 1829 r., po którym zN. Pożarskiej synowie: Dymitr, Fedor i Mikołaj; z nich Mikołaj, pułkownik 1843 r., generał-major 1852 r., ostatnio generał-adjutant i naczelnik artyleryi, wylegitymowany w Cesarstwie 1861 r., otrzymał przyznanie tytułu książęcego, i z żony Zofii Mezencow pozostawił córki, Elżbietę, Wierę i syna Włodzimierza, zatwierdzonych w tytule książęcym.

Oprócz powyższych. Ks. Anna, żona Aleksandra Kublickiego-Piotucha, starosty pińskiego 1560 r. Ks. Jarosz, poborca mścisławski 1589 roku, został 1590 r. pisarzem ziemskim mścisławskim. Ks. Wasil żonaty z Anastazyą Hulewiczówną 1620 r. Eleonora-Konstancya, żona Piotra Małachowskiego, starosty stanisławowskiego 1625 r. Maryna, żona Jana Horaina, sędziego ziemskiego krzemienieckiego 1630 roku. Ks. Jerzy ożeniony z Anną Korytyńską, pisarzówną łucką 1630 r. Jan, podstarosta mohylowski 1634 r. Jarosz podpisał elekcyę 1648 roku z wojew. brzeskiem. Izabela, żona Jana Stachorskiego 1669 r. Eufrozyna z Zaranków, wdowa po Zygmuncie, przełożona klasztoru św. Franciszka w Wilnie 1677 r. Zofia za Michałem Wołowiczem, podkomorzym Słonimskim 1686 r. 

Konstancya, żona Trojana Korsaka, wojskiego kowieńskiego 1686 roku. Jan-Aleksander, kanonik kijowski 1671 r. Tomasz, elektor 1697 roku z wojew. trockiego. Konstancya, żona Franciszka Jaskolda, cześnika czerniechowskiego 1701 r. Teresa, żona Grzegorza Hadziewicza, chorążego wendeńskiego 1701 r. Elżbieta, żona N. Petryżyckiego, miecznika mścisławskiego 1703 r. BogusławJózef, posiadacz wsi Jeziora, w orszańskiem 1717 r., starosta janiski 1726 r., stolnik bracławski 1730 r., wójt wierzbołowski 1741 r„ podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. trockiem. Dyonizy, strażnik wołkowyski 1741 r., żonaty z Zofią Bernowiczówną (Metr. Litew., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Metr. Kor., Bon., Wolff, Żychl.). 

Tytuł książęcy otrzymali zatwierdzony w Cesarstwie następujący Masalscy 1862, 1864, 1868, 1885 i 1889 r. Fedor, syn Fedora, generał-major wojsk rosyjskich, z synem Sergiuszem i wnukiem Fedorem; Jan, syn Fedora; Szymon-Wincenty-Karol-Jakób, syn Efima, z synem Cezarym-AugustemMaurycym; Jan-Jerzy, syn Michała, z synami, Bronisławem-Sylweryuszem iWładysławem-Ansgarym-Błażejem; Henryk, syn Michała, z synem Józefem; Michał, syn Michała, z synem Franciszkiem; Ksawery-Lucyan, syn Dominika, z synami: Karolem-Franciszkiem, Ksawerym i Antonim; Józef Aleksander, syn Dominika, z synem Józefem-Andrzejem-Konstantym; Antoni, Stanisław, Adolf-Ignacy i Romuald-Maksymilian, synowie Dominika; Adam-Jan, syn Jana, z synem Hipolitem-Balbinem i wnukiem MikołajemKazimierzem (Spis osób utytułowanych, wydany przez departament Heroldyi w Petersburgu). 

MASALSKI. Józef, syn Ignacego i Małgorzaty Telatyckiej, ur. 1803 r. we wsi Kruszewie, w pow. radomskim, wstąpił 1822 r. do 7 pułku piechoty liniowej i w 1830 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

MASANOWSKI. Antoni z wojew. chełmińskiem podpisał elekcyę 1764 roku. 

MAŚCIBRODZKI h. LUBICZ. Wzięli nazwisko od wsi Maścibrody, obecnie nieistniejącej, lub zmienionej w nazwie. Maciej, dziedzic Maści brody 1591 r. Jan, syn Jakóba, żonaty z Zofią N. 1611 r. Stanisław naganiony w szlachectwie 1670 r. przez Jana Oborskiego, kasztelana warszawskiego, przedstawił świadków, którzy zaprzysięgli jego szlachectwo w Trybunale piotrkowskim. Tomasz, syn Jana, 1676 r. Stanisław, syn Wawrzyńca, wnuk Stanisława, 1679 r. Stanisław, syn Wojciecha, 1681 roku (Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubek). 

Mikołaj, syn Jana i Elżbiety, ochrzczony 1703 r. w par. Zbuczyn, dziedzic części Cielemęca, zaślubił Ewę N. i z niej miał syna Szymona, ochrzczonego 1760 r. w par. Zbuczyn, legitymującego się w 1804 r. w Galicyi Zachodniej z herbem Chrynicki (Akta po-Galicyjskie). 

W XVIII wieku ta rodzina pisała się Maszczybrodzki i legitymowała się w Galicyi Zachodniej 1804 r. z herbem Jastrzębiec i Ślepowron. 

MAŚCICKI. Jan w wojew. krakowskiem 1705 r. 

MASCON. Franciszek-Ryszard, sekretarz królewski 1750 r. (Sigil.). 

MASICKI. Maciej, dziedzic części wsi Szczodrkowice, cytowany w Liber. Benef. w 1470 r. Piotr, syn Wojciecha, 1598 r. w grodzie warszawskim obrał plenipotentem brata rodzonego Aleksandra. Stanisław, syn Stanisława, 1660 r. zawarł pewną umowę z Stanisławem Kleniewskim (Conv. Vars., Ks. Gr. Sochaczewskie). 

MASIEWICZ. Antoni, syn Michała, obierał 1749 r. w grodzie sochaczewskim plenipotentów (Ks. Gr. Sochaczewskie). Konstanty, syn Marcina, dóbr Bohuże, Kazimiera, córka Aleksandra, dóbr Jankuny, Konstanty i Kajetan, synowie Kazimierza, i Teofil, syn Antoniego, dóbr Skolemowszczyzna, dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r. 

MASILEWICZ h. SAMSON. Na Białej Rusi; 19 osób wylegitymowanych w Cesarstwie zapisano 1859 r. do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

MASIŃSKI. Marcin, Jan, Władysław i Andrzej, synowie PiotraWojciecha, 1619 r. Wojciech, syn Piotra, 1631 r. (Conv. Vars.). 

MASKIEWICZ h. ODROWĄŻ. Murzo, chorążymścisławski 1537 r. Mitko, dworzanin królewski 1541 r., został w 1547 r. archimandrytą ławroszewskim. Szymon, dworzanin królewski 1552 r. Jan 1590 r. ziemianin nowogrodzki. Samuel, poborca ziemi nowogrodzkiej 1625 r., otrzymał 1660 r. trzy włóki ziemi w Stobni (Metr. Litew., Sigil., Arch. Dubr.). Konstancya, żona Stanisława Ciechanowskiego, starosty drużyłowskiego 1670 r. Bogusław 1674 r., Adam i Michał 1697 roku podpisali elekcye z wojew. nowogrodzkiem. Patrz Maszkiewicz. 

MASKIEWICZ Aleksander-Teodor na zalecenie hetmanów otrzymał nobilitacyę na sejmie 1676 r. (Sigil.),

MAŚLAŃSKI. Olechno popadł 1500 roku w bitwie pod Wiedroszą w niewolę moskiewską. 

Grzegorz, syn Jana i Katarzyny Stryjanowskiej, ur. 1792 r. wm. Chyrowie, w Galicyi, wszedł 1809 r. do 16 pułku piechoty Ks. Warszawskiego; przeniesiony 1815 roku do 7 pułku piechoty liniowej, awansował 1817 r. na podporucznika, a 1822 r. na porucznika. Odbył kampanie, 1812 r. w Rosyi pod Smoleńskiem, Możajskiem i nad Berezyną, a 1813 r. w Niemczech (Ks. Wojskowe). 

MASŁO h. SYROKOMLA. Krzysztof, bojar oszmiański 1549 r. (Metr. Litew.). Krzysztof w pow. oszmiańskim; jego synowie: Jan, Kazimierz i Jerzy 1670 r. Antoni, syn Andrzeja, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1804 r. 

Jan Kanty, dzierżawca Michalczowej, syn Kazimierza i Petroneli z Lachowskich, wnuk Jana, posiadacza Poręby Wiktorowskiej, legitymowany wsądzie grodzkim sandeckim 1782 r., umarł 1787 r., zostawiwszy z pierwszej żony Boguckiej, Michałai Kazimierza, zaś z drugiej Rojkówny, JózefaWincentego i Antoniego-Onufrego. Ten ostatni przeniósł się do Królestwa i zostawił syna Leona, urzędnika w 1857 r. (Zbiory Dr. M. DuninaWąsowicza we Lwowie). 

MASŁOMIĄCKI v. MASŁOMIĘCKI h. TOPÓR. Wzięli nazwisko od wsi Masłomiący, w wojew. krakowskiem. Paweł z Januszowie 1549 r. Mikołaj, dworzanin królewski 1572 roku. Jadwiga, żona Mikołaja Maluśkiego 1573 r. Mikołaj i Jan, synowie Jakóba i Jadwigi, 1573 r.; ich siostra Jadwiga za Janem Karsznickim. Po Wojciechu syn Andrzej icórki: Anna, Katarzyna i Maryna 1594 r. Mikołaj, dziedzic Dubic 1596 r. Po Janie synowie: Adam nabył 1625 r. wieś Jeziora Wielkie i był żonatym z Maryanną Lesnowolską, podczaszanką warszawską, Jakób żonaty z Anną Chojnacką 1624 r. i Jan ożeniony z Zofią Słonkówną 1621 r., i z nich Jakób pozostawił synów, Olbrychta, elektora 1669 i 1674 r. z wojew. rawskiego, i Zygmunta. 

Jan, sekretarz królewski 1643 r. Adam, Mikołaj, Samuel i Stanisław prowadzili proces w Trybunale lubelskim 1653 r. Wojciech, skarbnik rawski 1663 r. Adam, elektor 1669 r. z wojew. sandomierskiego. Po Samuelu synowie, Jan i Mikołaj 1670 r. Adam miał synów: Jana, Krzysztofa i Macieja 1676 r., i z nich Maciej pozostawił syna Jana 1683 roku. Adam, syn Stanisława, miał synów: Jana, Krzysztofa i Macieja 1679 roku (Conv. Vars., Ks. Gr. Brzeskie, Piotrkowskie i Czerskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Kancl., Sigil.). 

MASŁOW h. SYROKOMLA. Taż rodzina co Masło; z niej Jan, syn Michała, z synami: Józefem, Justynem, Floryanem, Leonem i Janem wylegitymowani w Cesarstwie 1848 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.

MASŁOWICZ. Feliks, syn Jana i Anny Gromlińskiej, ur. 1790 r. w Kutnie, postąpił 1809 r. do 13 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i tegoż roku został podporucznikiem; porucznik 1810 r., kapitan 1813 r., przeniesiony 1815 r. do 4 pułku strzelców pieszych, w 1820 roku wyszedł do dymisyi w stopniu majora. Odbył kampanie: 1809 roku przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w oblężeniu twierdzy Zamościa i otrzymał krzyż złoty polski (Ks. Wojskowe). 

Major Feliks wylegitymowany w Królestwie z zasady stopnia oficerskiego 1837 r. Marceli, radca Dyrekcyi Ubezpieczeń w pow. miechowskim, dziedzic dóbr Kamionna, w pow. miechowskim 1858 r., prezes dyrekcyi szczegółowej Tow. Kred. Ziem, w Kielcach; jego córka Cecylia za Michałem Dąmbskim. 

MASŁOWSKI h. NAŁĘCZ. Jan opłacał 1569 r. pobór ze wsi Mojkowa, w lubelskiem (Ks. poborowe). 

MASŁOWSKI h. NOWINA. Franciszek zapłacił 1571 roku pobór ze wsi Stare Krzepice i Zajączków, w wieluńskiem (Ks. poborowe). 

MASŁOWSKI h. SAMSON. Stara zamożna rodzina sieradzka, wzięła nazwisko od wsi Masłowice, pod Wieluniem. Jan cytowany w aktach krakowskich 1443 r., żonaty z Elżbietą Buczacką, kasztelanką kamieniecką 1468 roku, rjakóbz Masłowic, podsędek 1496 r., sędzia ziemski wieluński 1509 roku. Piotr z Rudy, sędzia i komisarz ziemski wieluński 1532 r., miał syna Piotra, deputata na Trybunał piotrkowski 1586 r. Zygmunt, dziedzic na Masłowicach 1557 r. Gabryel, wojski 1560 r., następnie sędzia ziemski wieluński, miał synów: Andrzeja, Franciszka, Gabryela, Jana, Marcina, Mikołaja i Piotra. Gabryel, wojski i podstarosta wieluński, poseł na sejm Unii, podpisał ją 1568 r.; deputat na Trybunał skarbowy 1581 r„ z Doroty Sielnickiej pozostawił syna Antoniego, chorążego wieluńskiego 1588 r., po którym synowie: Heronim, Jan, Jerzy i Krzysztof przeprowadzili 1589 r. dział wsi Rudy, i z nich Jan miał synów: Adama, Jakóba, Jana, i Stanisława. 

Franciszek, pisarz ziemski wieluński i poborca sieradzki 1580 roku, umarł młodo w Padwie. Walenty, syn Gabryela, pisarz grodzki wieluński 1594 r Jan, syn Gabryela, żonaty z Beatą Lubomirską, pozostawił synów: Andrzeja, Jana, Joachima i Mikołaja, oraz córki: Elżbietę, Barbarę, Zofię i Zuzannę, prowadzących sprawę 1594 roku. Jan, pisarz grodzki horodelski 1598 r. Mikołaj miał synów: Daniela, Jana, Mikołaja i Stanisława 1613 r. Piotr, skarbnik ciechanowski 1613 r. Katarzyna za Krzysztofem Czarnieckim, starostą żywickim, 2v. za Janem Kujawskim, podsędkiem brzeskokujawskim.

Stanisław 1648 r., Adam i Wojciech 1669 r. z ziemią wieluńską, i Stanisław 1669 r. z wojew. lubelskiem podpisali elekcye. Krystyna, żona Rafała Leszczyńskiego, kasztelana sierpskiego 1670 r., 2v. za Andrzejem Gomolińskim.

Stanisław, syn Andrzeja, podstarosta hrubieszowski 1676 r. Adam, komornik wiski 1677 r., podstoli 1690 r., ostatnio 1694 r. stolnik wieluński i deputat na Trybunał piotrkowski, z żony Barbary Kobierzyckiej miał córkę Małgorzatę za Michałem Krechowieckim. Eliasz-Michał, syn Pawłai Anny Kotowskiej, 1690 roku. Adam, syn Jana, żonaty z Urszulą Kosacką 1695 r. Po Samuelu-Kazimierzu z żony Barbary Wejsówny synowie: Franciszek, Heronim, Jan, Mikołaj i Wojciech 1697 r. 

Aleksandra, żona Pawła Karśnickiego, chorążego ostrzeszowskiego 1720 r. Jan z wojew. inowrocławskiem i Jan z wojew. kaliskiem podpisali elekcyę 1733 roku. Michał, syn Krzysztofa, zawarł 1749 r. umowę o sumę. Jan, syn Franciszka i Teresy Tarnowskiej, nabył 1756 r. części Rożniatowa. Stanisław, syn Adama i Anny Działyńskiej, dziedzic części dóbr Podwody, elektor 1764 roku z wojew, sieradzkiego. 

Karol, skarbnik 1769 r., wojski większy ostrzeszowski 1785 r., miał synów, Aleksandra i Józefa; Józef-Jerzy, łowczy raciąski 1787 r. Eleonora, żona Macieja Kempisty, stolnika piotrkowskiego 1770 r. Józefa za Janem Karśnickim, stolnikiem ostrzeszowskim 1775 r. Teresa za Ignacym Daukszą, podstolim buskim 1775 r. Konstanty, regent ziemski zawilejski 1800 roku. Kazimiera, żona Augusta Higersbergera 1817 r. (Metr. Kor., Ks. Gr. Brzeskie, Przedeckie, Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Ks. Gr. Czerskie, Arch. Dubr.). 

Po Adamie powyższym, dziedzicu dóbr Ruda 1711 r. (Akta Zakroczymskie), syn Stanisław miał synów: 1) Andrzeja, po którym z Katarzyny Złotnickiej synowie: Feliks, dziedzic dóbr Leszcze, w pow. łęczyckim, w 1837 r., Waleryan, dziedzic dóbr Podwód, w pow. piotrkowskim, i Stefan w 1838 r. wylegitymowani w Królestwie; 2) Jana, po którym z Maryanny Kijańskiej synowie: Leonard wylegitymowany w 1846 r. i Józef, którego zJózefy Bieleckiej synowie: Rajmund, podpisarz sądowy we Włodawie, Edward i Gracyan w 1853 r. wylegitymowani w Królestwie. Z tej linii Konstanty, dziedzic dóbr Woli Kraszyńskiej, syn Józefa i Tekli Żernickiej, wylegitymowany w Królestwie 1838 r. 

Po Janie, dziedzicu dóbr Rudniki, w pow. wieluńskim, zm. 1759 r. synowie, Antoni, miecznik 1788 r., wojski ostrzeszowski 1791 r., i Hipolit, łowczy 1778 r., cześnik wieluński 1793 r., po którym z Faustyny Męcińskiej syn Julian, dziedzic dóbr Rudniki i Mielęcin, dobry patryota imąż wysoko ukształcony, wylegitymowany w Królestwie 1837 roku, z żony N. Kiełczewskiej pozostawił córkę Melanię za Henrykiem Miączyńskim, synem Ignacego, wojewody Królestwa. 

Karol powyższy, wojski ostrzeszowski, miał mieć i syna Wojciecha, po którym z Franciszki Faliszewskiej syn Franciszek, rejent w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1847 r. 

Jedna gałąź tej rodziny już w początkach XVII stolecia osiedliła się na Litwie. Stanisław w 1612 roku kupił majątek Klimontypki i Narany od Piątkiewiczów; jego syn Paweł miał syna Samuela, a ten syna Stani sława, po którym syn Bonifacy, sędzia grodzki bracławski 1777 r., pozostawił syna Andrzeja, którego synowie, Karol, obrońca Prokuratoryi w Królestwie, i Andrzej-Tomasz, mecenas w Warszawie; ten drugi z synem Józefem, urodzonym z Scholastyki Świętochowskiej, wylegitymowani w Królestwie 1839 roku. 

Mikołaj z wojew. nowogrodzkiem 1697 r. i Heronim-Kazimierz, komornik i poseł brasławski, 1733 r. z wojew. wileńskiem podpisali elekcye. Karol, skarbnik bracławski, deputat na Trybunał litewski 1772 r. Antoni, rotmistrz bracławski 1778 r. Ansgary, syn Karola, zasiadający w sądach gub. wileńskiej 1840 r. 

Dyonizy, syn Macieja i Anny Kłopotowskiej, ur. 1793 r. we wsi Kuligach, w Rosyi, postąpił 1809 r. do artyleryi pieszej i w 1815 r. został podporucznikiem w kompanii 4 pozycyjnej artyleryi pieszej, a 1821 roku awansował na porucznika kompanii 2 pozycyjnej artyleryi pieszej; Dyonizy w 1831 r. był kapitanem i przeznaczony na dowódcę kompanii 3 lekkiej artyleryi pieszej i tegoż roku otrzymał awans na majora. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi pod Smoleńskiem, Czerykowem i nad Berezyną, 1813 r. przeciw sprzymierzonym, a 1814 roku we Francyi i otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej, Aleksander, syn Józefa, z synami, Justynem i Janem i tego drugiego synem Michałem 1857 r.; 2) gub. grodzieńskiej, Konstanty, syn Michała, z synami: Julianem, Stanisławem i Leopoldem 1857 r.; 3) gub. kowieńskiej: a) potomstwo Krzysztofa i Jana, synów Macieja, wnuków Mateusza, 1844 r.; b) Konstanty i Franciszek z potomstwem, synowie Józefa, wnukowie Joachima, 1837 i 1867 r. 

Aleksander, syn Józefa, dóbr Iszłosztaki, Wincenty, syn Jana, dóbr Naceliszki, i Zygmunt, syn Ignacego, dóbr Saduny i Mojhiszki, w gub. kowieńskiej 1882 r. dziedzice. 

MASŁOWSKI. Józef, syn Grzegorza i Katarzyny, ur. 1783 r. we wsi Gwiezdzyny, w obwodzie michałowskim, wstąpił 1801 r. do pruskiego pułku piechoty, Honrych zwanego, abędąc wziętym do niewoli francuskiej 1806 r., przeznaczony został do piechoty legii północnej i tegoż roku przeszedł do 5 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i awansował 1822 r. na podporucznika komend inwalidnych 10 okręgu strony wewnętrznej, odbył kampanie: 1806 r. przeciw Francyi, 1807 r. przeciw Prusom, 1812 r. przeciw Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym. Józef w 1837 roku otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie (Ks. Wojskowe). 

MASŁOWSKI. Karol, syn Konstantego i Wiktoryi Kosińskiej, ur. 1792 r. w Warszawie, postąpił 1804 r. do wojska pruskiego, a wzięty do niewoli francuzkiej, został przeznaczony do 11 pułku piechoty francuskiej przeniesiony 1807 r. do 10 pułku Ks. Warszawskiego, awansował 1812 r. na podporucznika w 15 pułku piechoty i w 1820 r. był porucznikiem w4 pułku, a w 1826 r. przeniesiony do korpusu weteranów. Odbył kampanie. 1806 r. przeciw Francyi, 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. przeciw Rosyi, i za tę kampanię otrzymał krzyż Legii Honorowej (Ks. M ojskowe). 

MASONDOWICZ h. SAMSON. Józef, Aleksander, Teofil i Hipolit, synowie Michała, wnukowie Stanisława, prawnukowie Stefana, syna Jana, wylegitymowani w Cesarstwie 1854 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MASSAKOWSKI h. MASZKOWSKI. N. N. (osób 14) wylegitymowanych w Cesarstwie zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1841 r. 

MASSINI. Krzysztof, sekretarz królewski, otrzymał 1659 r. prawem kaduka sumę po Pfenigu (Sigil.). 

de MASSON. Filip inżynier królewski, na zalecenie hetmanów indygenowany 1685 r. (Vol. Leg., Sigil.). Franciszek, syn Franciszka, kapitana wojsk ces.-niemieckich, i Anny de Mercenier, major wojsk koronnych, wwiązany 1750 roku do dzierżawy Kossocic i Barycza, zeznał 1759 r. w grodzie nowokorczyńskim zapis dożywocia z żoną Maryanną z Gozerów. Ich synowie, Józef i Franciszek, zastawni posiadacze Brnika, udowodnili swe szlacheckie pochodzenie wsądzie ziemskim pilzneńskim 1782 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowieża we Lwowie). 

Jest w Królestwie Polskiem rodzina tego nazwiska, z której Aleksander, syn Piotra, radca tajny rosyjski, był dyrektorem poczt w Królestwie 1865 r.; nie wiem jednak, czy z galicyjską rodziną zostaje w pokrewieństwie. 

MASSULEWICZ v. MASULEWICZ. Michał-Franciszek, subdelegat grodzki rawski 1721 r., ustanowił 1728 roku plenipotenta; komornik ziemi czerskiej 1730 r., z żony Petroneli Paprockiej, lv. Świeżyńskiej, miał córkę Franciszkę, która w 1749 r. zeznała zapis dożywocia w grodzie przemyślskim z mężem Teodorem Grabowskim (Zap. Tryb. Piotrk., Wyr. Tryb, Lube!., Ks. Gr. Czerskie i Radomskie). 

MASSULSKI. Antoni podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. ruskiem. 

MASTELSKI Mateusz, syn Andrzeja i Ludwiki, ur. 1798 r. we wsi Krzeczow, w Galicyi, został 1827 roku lekarzem batalionowym w trzecim pułku strzelców pieszych, i um. w 1828 r. wm. Lipnie. 

Wincenty, syn Józefa i Katarzyny Wolskiej, ur. 1799 roku we wsi Drochlinie, w pow. miechowskim, mianowany 1824 roku lekarzem batalionowym w 1 pułku strzelców pieszych, w 1828 r. został sztab-lekaizem w pułku; z Julianny Sapińskiej miał dwoje dzieci, którym w 1864 r. przyznano emeryturę jako sierotom pozostałym po lekarzu pow. łomżyńskiego, zmarłym w Łomży 1862 r. (Ks. Wojskowe). 

MASTERSKI Krzysztof pozwany 1580 r. przez Stanisława Wołosieckiego o zadanie ran. Józef pozwany 1583 r. o sumy. Krzysztof, dziedzic Woli Warczowskiej, pozwany przez poddanego Stanisława Wołosieckiego o zadanie ran 1585 r. (Wyr. Tryb. Lubek). 

MASZCZYBRODZKI h. JASTRZĘBIEC. Pierwotnie do XVIII wieku pisali się Maścibrodzki; w ziemi łukowskiej. Antoni, syn Jana i Krystyny Świrczowskiej, otrzymał 1757 r. części Zalesia, i z żony Konstancyi N. pozostawił syna Franciszka, ochrzczonego 1773 r. w Łukowie, który legitymował się 1804 r. w Galicyi Zachodniej. 

Michał, syn Aleksandra, nabył 1753 r. części wsi Role, i z Maryanny Nurzyńskiej miał syna Jakóba, ochrzczonego 1750 r. w par. Łuków, legitymującego się 1806 r. w Galicyi Zachodniej (Akta po-Galicyjskie). 

MASZCZYBRODZKI h. ŚLEPOWRON. Franciszek, syn Macieja i Teresy Sobiczewskiej, ochrzczony 1729 r. w par. Trzebiszów, z żony Maryanny N. miał syna Wawrzyńca, ochrzczonego 1764 r. w tejże par. Trzebiszów; Franciszek w 1781 r., a syn jego Wawrzyniec w 1785 r. nabyli grunta we wsi Grochówka, i Franciszek legitymował się 1804 r. w Galicyi Zachodniej (Akta po-Galicyjskie). 

MASZCZYŃSKI. Paweł, syn Walentego, 1631 r. obrał w Trybunale piotrkowskim pełnomocników do prowadzenia spraw (Zap. Tryb. Piotrk.). 

MASZEWICZ. Piotr, długoletni żołnierz, towarzysz w wojsku koronnem nobilitowany na sejmie 1662 r. na zalecenie hetmanów (Vol. Leg.). 

Katarzyna z Lubczyńskich Maszewiczowa pozywała 1796 r. w Trybunale galicyjskim książąt Czartoryskich o 105 tys. zł. Antoni-Grzegorz, ochrzczony 1759 r. w Kołomyi, syn Tomasza i Maryanny z Sławińskich, adwokat, umarł jako wdowiec we Lwowie 1812 r., zostawiwszy córkę Justynę za Stanisławem Jaworskim, mandataryuszem w Zawiszu i synów, Leopolda i Tytusa (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

MASZEWSKI v. MASZOWSKI h. LUBICZ. Licznie rozrodzeni w wojew. lubelskiem i pisali się z Maszowa, a brali przydomek Łyczko. Wojciech zastawił 1613 r. ogród bratu rodzonemu Stanisławowi; po Wojciechu syn Tomasz był 1633 roku współdziedzicem Romanowa. Paweł, syn Tomasza, elektor 1669 r. z wojew. chełmskiego, miał dwie żony, Maryannę Gruszecką, której w 1654 roku zapisał wiano i z niej pozostawił synów, Mikołaja i Jakóba, i Zofię Wilczopolską, z której syn Adam icórki, Teresa i Maryanna, w 1700 r. nieletnie. 

Adam, dziedzic części Romanowa, zaślubił Annę Śląską i z niej pozostawił syna Stanisława, ur. 1708 roku w par. Krasnystaw i córkę Zofię. Stanisław przedstawił 1763 r. w Trybunale lubelskim powyższy wywód szlachecki z powodu przyznawania się do jego rodu Piotra i jego synowców Maszowskich, mieszczan wiśnickich, którzy utrzymywali, że Paweł powyższy miał mieć i trzecią żonę Agnieszkę i z tej miał pochodzić syn Jan, którego syn Piotr, susceptant grodzki krakowski, pieczętował się herbem Nowina i pisał się Maszowskim z Maszowa. 

Trybunał po rozpatrzeniu złożonych dokumentów uznał je za słuszne i skazał Piotra, susceptanta krakowskiego, z synowcami na grzywny i wieżę (Wyr. Tryb. Lubek). 

Aleksander, pisarz grodzki kamieńczykowski 1653 roku, vicegerent krasnostawski 1663 r. Piotr-Aleksander, vicegerent i burgrabia krasnostawski, podsędek lubelski 1662 roku, żonaty lv. z Maryanną Skidrzyńską, 2v. z Dorotą Świderską (Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). 

MASZEWSKI h. MASZEWA. Herb - w polu zielonem dwa złote klucze piórami od siebie do góry ukośnie złożone, na nich gwiazda złota sześciopromienna; pod kluczami pas poprzeczny czerwony z paskiem srebrnym na brzegach (Hr. Ostr.). 

Ignacy, syn Jakóba, burmistrz m. Sejn, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa i herb powyższy w Królestwie 1837 r.; jego syn Stanisław, porucznik wojsk rosyjskich, a następnie urzędnik celny, za nadużycia w służbie pozbawiony szlachectwa 1856 r. 

MASZEWSKI h. NOWINA. Wzięli nazwisko od wsi Maszowa, w Małopolsce, a byli w wojew. krakowskiem i na Litwie. Adam i Tomasz Biernatkowicze, synowie Stanisława, 1589 r. Jan i Andrzej, synowie Jana, 1597 r. 

Jan, syn Stanisława-Trojana z Maszowa, 1608 r. Jakób, syn Marka, 1617 r. Bartłomiej, syn Józefa, 1636 r. Adam, Kazimierz, Remigian i Piotr, synowie Adama, 1648 r. Aleksander, syn Kazimierza, 1652 r. (Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). 

Adam z wojew. ruskiem, Jerzy z wojew. bełskiem 1733 r. podpisali elekcyę. Jan, stolnik latyczowski, syn Antoniego i Maryanny Borkówny, zostawił z pierwszej żony Magdaleny z Waligórskich, córkę Felicyannę, która 1748 roku z mężem Andrzejem Duninem (Mierzyńskim) zeznaław grodzie krakowskim zapis wspólnego dożywocia, i syna Ignacego, stolnika latyczowskiego; zaś z drugiej żony Anny z Radeckich, syna Jacka, dziedzica części Barczkowa, który wraz z bratem Ignacym wylegitymował się w sądzie ziemskim czchowskim 1782 r. 

Po Ignacym z Anastazyi z Rosudowskich szedł syn Anastazy, ur. 1788 r., dzierżawca Jawornika, żonaty z Aloizyą z Gostkowskich z Trzecieży, z której syn Anastazy-Makary-Marcin, ur. 1831 r., dziedzic Męciny, zostawił z Józefy-Felicyanny z Darowskich-syna Aloizego-Juliana, ur. 1858 r., żonatego z Marceliną-Władysławą Korwin-Kamieńską, z której syn Zygmunt Rudolf ur. 1888 r. i córka Julia-Władysława, ur. w 1889 r., a 1900 r. wylegitymowani w galicyjskim Wydziale Krajowym.

Jacek, syn stolnika Ignacego, posesor Brzeźnicy Radwańskiej, Marcyporęby, Wysokiej i Pasieki, wziął 1799 r. na dzierżawę tych dóbr od Piotrowicza 50 tys. zł., które 1814 r. spłacił Kasper żonaty z Maryanną N. (zapewne syn z żoną). (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Stefan-Józef, protonotariusz apostolski, proboszcz i akt konsystorza wileńskiego pisarz 1741 r. (Arch. Dubr.). Adam, Jakób, Jan iJózef z wojew. połockiem i Jan z pow. Słonimskim podpisali elekcyę 1764 r. Adam, regent ziemiański połocki 1772 roku. Józef, koniuszy 1775 roku, horodniczy 1788 r., cześnik 1791 r. smoleński, ostatnio sędzia grodzki starodubowski 1789 r. Piotr, subdelegat grodzki krakowski 1791 roku. 

Zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej, Franciszek, syn Tomasza, 1798 r.; 2) gub. kijowskiej, Władysław, syn Juliana, 1800 r. Bronisław, syn Romualda, lekarz rządowy w pow. pińskim 1865 r. 

MASZEWSKI Piotr otrzymał nobilitacyę 1775 roku na sejmie i herb niewskazany (Vol. Leg., Sigil.). 

MASZEWSKI. Andrzej, syn Jana i Elżbiety, ur. 1784 r. w Podchajczykach, wszedł 1810 r. do 13 pułku piechoty liniowej i w 1812 r. został podporucznikiem; porucznik 1813 r., przeniesiony 1815 r. do 2 pułku piechoty liniowej, otrzymał tegoż roku urlop nieograniczony. Odbył kampanię 1812 r. w Rosyi i był w oblężeniu twierdzy Zamościa. 

Dominik, syn Jana i Reginy, ur. 1780 r. w Prusinowie, w gub. mińskiej, postąpił 1810 r. do 6 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1812 r. do 4 pułku nadwiślańskiego; podporucznik 1813 r., wcielony 1814 r. do batalionu wzorowego strzelców, awansował 1819 r. na porucznika i tegoż roku wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi, za co dostał krzyż Legii Honorowej (Ks. Wojskowe). 

MASZKIEWICZ h. KUSZA. Herb - strzała bez cięciwy, na niej bełt bez piór; w koronie trzy pióra strusie. 

Dawna litewska rodzina, pisała się także Maskiewicz. Rączko, dworzanin królewski, poległ w walce z Tatarami nad rzeką Prypeciem 1504 r. N., horodniczy nowogrodzki, dzielnie bronił zaniku w Nowogródku przeciwko Tatarom 1505 r. Andrzej, regent wileński, wyznaczony był od Zygmunta Augusta do przejrzenia i poprawy Statutu Litewskiego 1569 r. Jan, podsędek nowogrodzki 1593 r. 

Samuel, pułkownik wojsk litewskich, walczył w Moskwie 1608- 1611 r. i należał do związku wojskowego 1613 r., od którego był deputatem na sejm do Warszawy; zostawił ciekawy pamiętnik swego życia. Jan, towarzysz pancerny 1652 roku, żonaty z Eufrozyną Mrowińską. Bogusław Kazimierz, poseł na sejm 1668 r., deputat do rady wojennej 1673 r. Michał, regent grodzki kamieniecki 1678 r.; tego synowcowie, Aleksander i Bazyli, po którym syn Jakób, Stanisław, cześnik ciechanowiecki 1710 r., żonaty z Joanną z Żurowa, miał syna Jakóba 1719 r. Józef z wojew. ruskiem i Paweł z wojew. bełskiem podpisali elekcyę 1733 r. Michał i Katarzyna Drewnowska, małżonkowie, zeznali 1757 r. zapis dożywocia. Leon, viceregent ziemski latyczowski, następnie łowczy, żonaty z Julią Wykowską 1783 r. Jan, vicerotmistrz kawaleryi narodowej, wprowadzony 1778 roku do wsi Palenica i Nowawieś. N. żonaty z Maryanną Lipską, podczaszanką buską 1788 r. Franciszek, kapitan wojsk koronnych 1790 r. (Wyr. i Zap. Tryb. Lubek). 

MASZKOWSKI v. MASKOWSKI h. ABDANK. Byli w wojew. łęczyckim i pisali się z Maszkowic, zkąd przenieśli się do wojew. sieradzkiego r poznańskiego. Jakusz z Maszkowic świadczył 1414 r. w ziemstwie łęczyckiem w sprawie Jana z Pieskowic (Ks. Ziem. Łęczycka). Marcin, cześnik łęczycki 1552 r. Mikołaj z Maszkowic, stolnik łęczycki 1570 r., miał synów: Aleksandra, Pelicyana, Macieja, Marcina, żonatego z Agnieszką Lasocką, podkomorzycówną dobrzyńską, Jana i Mikołaja, który podpisał 1632 r. elekcyę z wojew. łęczyckiem. 

Jan nabył 1611 r. od brata swego Macieja dobra Pobarze, Likajcze, Witalcze, Nartalcze i in., na Żmudzi, a 1612 r. Downarowo, i z żony Barbary Żelskiej pozostawił synów: Gabryela, Konstantego, Macieja, Marcyana i Mikołaja; po Gabryelu z żony Zofii Grzywianki córka Agnieszka i synowie, Konstanty i Teodat-Józef. 

Maciej z Maszkowic, syn stolnika Mikołaja, miał synów: Jana, dziedzica na Maszkowicach, Będkowa i Michałowic, żonatego z Katarzyną Spinek, bezpotomnego, elektora 1632 i 1648 r. z wojew. łęczyckiego, Macieja, Piotra i Przecława, kanonika sandomierskiego i proboszcza chobryńskiego 1651 r., następnie 1659 r. plebana chełmskiego, który w 1659 r. sprzedał m. Falkówi wsie Kołoniec i Wyszyńską Wolę Gabryelowi Maszkowskiemu; po Macieju syn Jan, dziedzic na Maszkowicach iBędkowie 1687 r. 

Felicyan, syn stolnika Mikołaja, dziedzic Dobieszkowa 1610 r., zaślubił Annę z Główna, 2v. za Samuelem Zbrozkiem, miecznikiem gostyńskim, i z niej pozostawił synów: Aleksego, Jana, Pawła, Stanisława, Tomasza, ks. Władysława i Zbigniewa, dziedziców Dobieszkowa i na Maszkowicach 1645 r.; po Zbigniewie synowie, Marcin, elektor 1697 r. z wojew. łęczyckiego, iWładysław, dziedzic na Małachowicach, pisarz grodzki sochaczewski 1689 r. 

Jan, dziedzic na Dobieszkowie 1651 r. i Maszkowicach, vicegerent i burgrabia grodzki, podstarosta lubelski 1658 r., miał synów: Władysława, Wojciecha i Zbigniewa, dziedziców na Małachowicach 1688 r.; po Wojciechu syn Antoni 1720 r. 

Stanisław, syn Felicyana, dziedzic na Maszkowicach 1652 r., miał dwie żony, Maryannę Błeszyńską i Katarzynę Zawadzką, z których pozostawił synów: Aleksandra, Jana, Mikołaja i Wojciecha, dziedziców na Maszkowicach i Dobieszkowie, którzy zapewne przenieśli się w inne strony Rzeczypospolitej, i Jan z Maszkowic sprzedał 1690 r. części Warszowic, a jego syn Franciszek nabył 1726 r. dobra Pierzchno, w pyzdrskiem, i był stolnikiem owruckim; Franciszek z żony Stefanii Błeszyńskiej pozostawił dwóch synów, Feliksa i Kazimierza. 

Tomasz, syn Felicyana, dziedzic na Maszkowicach 1656 roku, miał synów: Jana, Macieja i Mikołaja; po Macieju syn Jan, dziedzic na Maszkowicach i Małachowicach 1739 r. 

Feliks miał s.yna Stanisława 1581 r. Wojciech, podkomorzy lwowski 1662 r. Przemysław 1669 r. elektor z wojew. łęczyckiego. Jan, burgrabia 1690 r., vicegerent grodzki łęczycki 1700 r. Felicyan z wojew. łęczyckiem, Andrzej, Łukasz, Marcin i Stanisław z ziemią warszawską podpisali elekcyę 1697 roku. 

N., żona Maryanna Krosnowska, stolnikowiczówna sochaczewska 1701 r. Michał, pisarz ziemski podolski 1725 r. Stanisław i Stefan 1733 roku z wojew. kijowskiem, a Franciszek, porucznik gwardyi pieszej, iJózef z Maszkowic 1764 r. z wojew. Sieradzkiem podpisali elekcye. Jan Kanty, łowczy radomski 1775 r., vicegerent piotrkowski 1787 r. Józef, łowczy radomski 1786 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Ks. Gr. Przedeckie, Czerskie i Sochaczewskie). 

MASZKOWSKI h JASTRZĘBIEC odm. Mają pochodzić z Małopolski i pisali się z Maszkowic. Stanisław, dziedzic na Maszkowicach, nabył wieś Awratyn, w żytomierskiem, gdzie osiadł; syn jego Jan, dziedzic Awratyna 1680 r. z niewiadomej nam żony miał syna Stanisława 1717 r., po którym dwóch synów, Michał, oficer wojsk polskich, zm. 1812 r., i Andrzej-Mikołaj, dziedzic Awratyna. 

Andrzej-Mikołaj, ur. około 1765 r., pisarz ziemski 1807 r., następnie 1818 r. sędzia ziemiański starokonstantynowski, zaślubił Józefę Giżycką chorążankę horodelską, za którą otrzymał wieś Bogdanówkę, w pow. starokonstantynowskim, i z niej pozostawił córki: Maryannę Płonowską, Annę Naskręcką, Barbarę Iwanowską i syna Gaspra. 

Gaspar, ur. 1806 r. w Bogdanowce, wzorowy gospodarz i dobry patryota, porucznik wojsk polskich 1831 r. i kawaler krzyża wojskowego, więzień rosyjski w Tobolsku, po powrocie do kraju zamieszkał w Kijowie, gdzie um. 1884 r.; był żonatym z Karoliną Grabowską, 2v. za Wyszomirskim (Powiat Starokonstantynowski). 

MASZKOWSKI h. MASZKOWSKI. Herb - w polu niebieskiem słońce złote; nad hełmem w koronie trzy pióra strusie. Podług naszych kronikarzy i Niesieckiego, jest to herb rodziny Maszkowskich, osiedlonej w wojew. Sieradzkiem, z której Zyndram, miecznik 1408 r., następnie chorąży krakowski, jeden z najdzielniejszych wojowników naszych swojego czasu, w 1390 r. był dowódcą załogi w Kamieńcu Podolskim w czasie wojny z Witoldem, a w 1410 r. hetmanił wojsku naszemu w zwycięzkiej walce z Krzyżakami pod Grunwaldem 1410 r. Paprocki temu Zyndraniowi daje herb Jastrzębiec, który w samej rzeczy nosili Moszkowscy do początku XVIII stolecia; od tego czasu jednak wzięli herb Słońce, opierając się na kronikarzach, dających Zyndramowi herb Słońce. 

Prof. Semkowicz w pracy swojej „Zyndram z Maszkowic", wyprowadza tę rodzinę z mieszczan sandeckich, która wzięła nazwisko od wsi Maszkowic, w pow. sandeckim, i zaznacza, że rodzina ta wygasła. 

MASZKOWSKI. Gabryel, syn Jana i Antoniny, ur. 1793 r. we wsi Bąkałowice, w pow. piotrkowskim, wstąpił 1812 r. do 8 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1813 r. został podporucznikiem; przeniesiony 1815 r. do 2 pułku strzelców pieszych, otrzymał 1816 r. dymisyę. Odbył kampanie, 1812 r. przeciw Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym (Ks. Wojskowe). 

MASZYŃSKI v. MASIŃSKI v. MASZEŃSKI h. NOWINA. Piszą się z Maszenic, w pow. radziejowskim. Mikołaj, syn Piotra, dziedzic na Maszenicach 1588 r. Błażej, syn Aleksandra, 1589 r. Mikołaj, syn Wawrzyńca, 1591 r. Walenty, syn Szymona, 1592 r. Jakóbi Piotr, synowie Wawrzyńca, 1596 r. Jan, syn Andrzeja i Doroty Janowskiej, 1604 r. Wojciech, syn Jana, 1604 r. Piotr żonaty z Zofią Głębocką 1612 r. Wojciech, syn Tomasza, żonaty z Agnieszką N. 1625 r. Władysław, syn Piotra, 1634 r. Wojciech żonaty z Maryanną Gąsiorowską 1639 r. Krzysztof, elektor 1632 r. z ziemi gostyńskiej, pisarz grodzki piotrkowski 1645 roku (Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Ks. Gr. Brzeskie i Przedeckie). 

MATAŃSKI h. ŚLEPOWRON. Stanisław z synem Janem i tego synami, Stanisławem i Józefem wylegitymowani w Cesarstwie 1848 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MATCZEWSKI. Tak pisali się niektórzy z Matszewskich. 

MATCZYŃSKI h. JASTRZĘBIEC. Senator w rodzinie, Marek, wojewoda bełski od 1686 r., podskarbi wielki koronny 1689 r., wojewoda ruski 1693 r., um. 1697 r. 

Rodzina małopolska, pisała się z Matczyna, w wojew. lubelskiem. Kacper, dziedzic na Matczynie i Tetewczycach, w lubelskiem, podstarosta hrubieszowski 1576 r., sędzia grodzki lubelski 1594 r„ z żony Katarzyny Czernikowskiej miał córki: Annę za Łukaszem Cebrowskim, Elżbietę za Andrzejem Jabłonowskim, Katarzynę za Stanisławem Garnyszem i trzech synów: Baltazara, dziedzica Jaroszewic, w lubelskiem, żonatego z Elżbietą Wróblewską, Kacpra i Marka. 

Marek, dziedzic na Matczynie 1611 r., zaślubił Elżbietę Jankowską i z niej pozostawił córki: Zofię za Maciejem Siekierzyńskim, Katarzynę za Andrzejem Wilkowskim, N. za Janem Trembińskim i synów: Marka, Adama, Pawła, Heronima, Gaspra, Jana i Michała, którzy wspólnie z matką procesowali 1636 r. o części wsi Trzciniec i Matykowce Mikołaja Herburta. 

Marek z Matczyna, dziedzic m. Waręża, chorąży husarski 1658 r., miecznik podolski 1661 r., starosta grabowski 1663 r., rotmistrz królewski, elektor 1669 r. z wojew. bełskiego i 1674 r. z wojew. ruskiego, koniuszy koronny, otrzymał 1676 roku dzierżawę królewszczyzn Laszki, Kropiwniki i Kościelniki; przyjaciel i powiernik króla Jana Sobieskiego, któremu ocalił życie pod Parkanami i wiernie od młodu towarzyszył; dzielny wojowmik przeciw Turkom i Tatarom, kandydat do buławy, podkomorzy wielki koronny 1683 r., wojewoda bełski od 1686 r., podskarbi wielki koronny od 1689 r., wojewoda ruski od 1693 r., marszałek dworu króla Jana III, generał ziem ruskich, starosta rubieszowski, bełski i piaseczyński, um. 1697 r. bezdzietny, legując prawie cały swój majątek rodzinie Sobieskich. Wojewoda mąż prawy, w zdaniu nieugięty i śmiały, w 1689 roku, gdy biskupi obrazili króla, żądał ich usunięcia z senatu; powstawał na Sapiehów, że trzymają z elektorem Brandenburgskim, a na sejmie 1690 r. przedstawił zupełne ubóstwo skarbu i żądał zapomogi na wojnę z Turcyą. 

Kacper, syn Kacpra i Czernikowskiej, dziedzic na Matczynie i Tetewczycach, wojski kamieniecki 1633 r., zaślubił Maryannę Dobromirską i z niej pozostawił syna Aleksandra-Ignacego, wojskiego kamienieckiego 1655 roku, pisarza grodzkiego kamienieckiego 1661 r., a podolskiego 1682 r., po którym z Konstancyi Zagórskiej syn Marek. 

Marek, dziedzic m. Warężai Sulimowa, elektor 1697 r. z wojew. bełskiego, cześnik bracławski 1726 r., łowczy podolski 1726 roku, zaślubił Annę, córkę Adama Siekierzyńskiego, miecznika bełskiego, i Heleny Trembińskiej, i z niej miał córkę Konstancyę za Stanisławem Lipskim i synów: Adama, Heronima, Gaspra, Jana-Aleksandra, Marka i Michała, dziedzica dóbr Chodywańce i Zawadki, stolnika trembowelskiego. 

Jan-Aleksander, dziedzic Chodywańce, Zawadki, Bednarowka i Krykow, cześnik bracławski 1756 r., z żony Urszuli, córki Henryka Sakina, pułkownika, i Jadwigi Jaślikowskiej, pozostawił córki, Justynę za Marcinem Hanickim,. Karolinę za Kazimierzem Kamieńskim, szambelanem królewskim, i synów: Antoniego, Ignacego, Jana i Stanisława; po Ignacym, regencie grodzkim horodelskim, z Tekli Starzeńskiej synowie, Jan i Joachim. 

Jan z Matczyna, chorąży pancerny, posłował do Turcyi od Rzeczypospolitej 1762 r., i dostał wynagrodzenia 120,000 złp. na sejmie 1764 roku; z żony Klary Wierzbickiej pozostawił synów, Erazma i Hipolita; po Erazmie, chorążym wojsk koronnych, i Zofii Rożnówny, synowie, Wacław i Wiktor. 

Stanisław, ostatni syn Jana-Aleksandra, dziedzic Chotylubia, Łowce, Dyłkowiec, Szydłowca i Krykowa, stolnik halicki, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., zaślubił Konstancyę Mierzwińską i z niej miał córki; Ludwikę za Adamem Miączyńskim, Urszulę za N. Falkiewiczem, regentem stężyckim, N. za Czesławem Siekierzyńskim, i trzech synów: Antoniego, Ignacego-Erazma i Jana. 

Antoni, dziedzic Chotylubia, z żony Anny, córki Jana Kobra, kapitana wojsk koronnych, pozostawił córki: Aleksandrę, żonę Kajetana Borsy, Marcyannę za Maksymilianem Trojackim, Walentynę i synów: Józefa, żonatego z Zofią Jaworską, Konstantego i Leopolda, oficera wojsk polskich. 

Konstanty, ur. 1805 r. w Chotylubiu, oficer wojsk polskich 1831 r., za udział w spisku uwięziony 1837 r. w Galicyi; kapitan gwardyi narodowej we Lwowie 1848 r., major wojsk węgierskich, następnie 1863 r. major wojsk tureckich, fundował Pijarów, w swych dobrach Warężu i 2000 dukatów przekazał na obwarowanie Lwowa; z żony Anieli, córki Józefa Szczepańskiego i Pauliny Chrzanowskiej, pozostawił córki, Jadwigę, Kazimierę i syna Kazimierza Józefa, ur. 1854 r., porucznika ułanów austryjackich. 

Ignacy-Erazm, żonaty z Ludwiką Wężykówną, miał syna Stanisława, dzierżawcę dóbr Mokre Lipie, w pow. zamojskim, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r., po którym z Anny Jaworskiej córki, Helena Babińska i Ludwika Sawicka. 

Jan, ostatni syn stolnika Stanisława, dziedzic dóbr Łowce, z żony Katarzyny hr. Baworowskiej, stolnikówny trembowelskiej, pozostawił córki: Joannę za Maksymilianem bar. Brunickiem, Justynę za Nikodemem Inesem de Leo, Konstancyę za Feliksem Kłodnickim, Maryę lv. za Józefem Cybulskim, 2v. za Karolem Gwinczewskim i synów, Józefa i Karola, żonatego z Józefę Sokołowską; po Józefie, dziedzicu Jędrzejówki, z żony Felicyi hr. Parysówny syn Władysław, zm. 1863 roku icórka Zofia za Władysławem Starzeńskim. 

Oprócz powyższych. Krzysztof, syn Piotra, dziedzic Wierzchowisk 1584 r., żonaty z Felicyanną Krobanowską. Maciej, dziedzic Pankraczowic 1584 r., ustąpił 1605 r. dobra synowi swemu Krzysztofowi; po Krzysztofie syn Daniel, burgrabia łukowski 1621 r., żonaty z Zofią Borzęcką 1631 r. Po Wojciechu synowie, Sebastyan i Stanisław 1584 r. Stanisław i Tomasz, synowie Mikołaja, 1600 r. Krzysztof, vicegerent ziemski lubelski 1612 roku, komornik lubelski 1623 r. Stanisław, Mikołaj, Krzysztof, Jan i Maciej, synowie Erazma, 1618 r. Krzysztof, syn Mikołaja, miał syna Stanisława, po którym syn Andrzej 1724 r. 

Michał żonaty z Elżbietą Jełowicką, stolnikówną kijowską, 2v. za Gabryelem Drużbiczem 1640 roku. Kazimierz, elektor 1697 roku z wojew. bełskiego. Eleonora za Kazimierzem Lipskim, chorążym nowogrodzkim 1698 r. 

Mikołaj, starosta pełczyński, elektor 1733 r. z wojew. podolskiego. Jan-Michał, podstarosta brodnicki 1744 r. Helena, żona Jana Głuchowskiego 1840 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Metr. Kor., Conv. Vars., Sigil., Ks. Gr. Przedeckie i Czerskie, Żychl.).

MATECKI. Andrzej, dworzanin królewski, otrzymał 1472 r. za zasługi wojenne na Węgrzech wieś Boliutycze, a w 1490 r. był stolnikiem chełmskim (Metr. Kor.). Feliks żonaty z Wandą Chłapowską 1857 r. 

Adam, syn Karola i Barbary, ur. 1789 r. we wsi Jabłoniu, wW. Ks. Poznańskiem, postąpił 1815 r. do 4 pułku liniowego jako podporucznik i tegoż roku wyszedł do dymisyi (Ks. Wojskowe). 

MATEJEWICZ h. WŁASNEGO. Herb - na tarczy krzyż, pod nim dwa serca. 

Michał, ziemianin upicki 1580 r. (Wittyg). 

MATEJKOWICZ. Juchno i Marcin, bracia, bojarowie wileńscy, prowadzili między sobą proces o zadanie ran 1549 r. (Metr. Litew.). 

MATEMBERSKI. N., jego córka Apolonia, żona Jakóba Karniewskiego, wojskiego różańskiego 1740 r. 

MATERNA h. ŚLEPOWRON odm. Odmiana herbu-ślepowron w prawo, skrzydła ma wzniesione do lotu, jedną nogą stoi na gałęzi oliwnej, w drugiej trzyma pierścień.

Maciej potwierdził testament 1544 r. (Metr. Kor.). Erazm szedł pieszo do szturmu Pskowa 1581 roku. Dominik z synem Kacprem i Stanisław z synem Dominikiem-Jackiem notowani 1770 r. 

MATERNICKI h. ŚLEPOWRON. Niektórzy członkowie rodziny Materna zmienili nazwisko na Maternicki. Fabian, subdelegat łukowski 1762 r., miał syna Marcina, po którym syn Jan pozostawił syna Franciszka, urzędnika w Warszawie, żonatego z Magdaleną Kotarską, z której synowie, Aleksander i Franciszek wylegitymowani w Królestwie 1862 r. 

Aleksander, inżynier, zaślubił Izabelę Dobrską i z niej pozostawił syna Tadeusza, ożenionego 1913 r. z Zofią Chludzińską, córką Władysława, rejenta z Suwałk. 

MATESILANSKI v. MATESYLAŃSKI. Stefan, syn Augusta, dziedzic wsi Tokowiska, pozwał 1648 roku o krzywdy Marciszewskiego (Wyr. Tryb. Lubek). 

de MATHEJ. Anna, żona Macieja Grabowskiego, podczaszego kijowskiego, nabyła 1721 r. wspólnie zmężem dobra Czarnolas i Duczały (Ks. Gr. Czerskie). 

de MATHIAS. Karol-Gustaw, kapitan wojsk koronnych, otrzymał 1774 r. dymisyę z rangą majora (Kancl.). 

MATHY v. MATTHY h. MATTHY. Herb - w polu białem belka czerwona, nad nią trzy czerwone pięciopromienne gwiazdy, dwie i jedna, pod belką chart czerwony; nad tarczą korona bez ozdób.

Rodzina w Prusach osiedlona, gdzie między innemi posiadała majątki Makohlen, Klolainen i Sonnenberg. Ignicy-Jacek, sekretarz i radca królewski 1750 roku. Ludwik-Józef 1754 roku. Antoni, pułkownik wojsk królewskich 1759 r. Jan-Franciszek, konsyliarz królewski 1759 r. (Sigil.). Katarzyna, żona Andrzeja Ludwiga, pułkownika wojsk koronnych 1770 r. 

Ignacy-Jan, dziedzic dóbr Makohlen, w Warmii, Wiktor i Jacenty mieli otrzymać nobilitacyę 1775 r.; po Ignacym-Janie syn Stanisław, kanonik warmiński 1819 r., został 1824. r. biskupem chełmskim. 

Ludwik, kanonik warmiński, sufragan poznański 1775 r. Józef, kanonik warmiński, opat lunewilski 1781 r. 

Franciszek, podporucznik w regimencie gwardyi pieszej koronnej otrzymał 1790 r. nobilitacyę i w księdze kanclerskiej zaznaczono, iż otrzymał herb, jaki tam jest wymalowany, ale herbu niema i zostawiono miejsce puste (Metr. Litew., Kancl., Sigil.). 

MATIEGKA. Józef, syn Józefa i Anny z Felixow, ur. 1791 roku w Pradze czeskiej, jako kapelmistrz wstąpił 1818 r. do wojska austryjackiego, a w 1828 roku przeszedł do wojska polskiego i był kapelmistrzem w8 pułku piechoty liniowej; wyszedł do dymisyi 1828 r. (Ks. Wojskowe). 

MATKIEWICZ h. JELITA. Na Białej Rusi. Ignacy podpisał elekcyę 1764 r. z pow. orszańskim i konwokacyę generalną litewską tegoż roku. Paweł, łowczy wiłkomierski, z synem Ignacym 1775 roku. Dominik żonaty z Karoliną Chreptowiczówną 1775 r. Józef, regent komisyi skarbowej litewskiej 1791 r., szambelan Stanisława Augusta (Sigil.). Faustyn, podczaszy mścisławski 1793 r. 

Paweł, syn Ignacego-Michała, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 roku. Stanisław, syn Michała, z synami: Jerzym, Feliksem i Polikarpem wylegitymowani w Cesarstwie 1863 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

Ignacy, syn Dominika i Karoliny, ur. 1793 r. w Grodzisku, w pow. warszawskim, wszedł 1812 r. do 2 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i tegoż roku został podporucznikiem; adjutant batalionowy 1816 r., otrzymał 1817 r. dymisyę z mundurem. Odbył kampanię 1812 r. przeciw Rosyi i był w oblężeniu twierdzy Modlina (Ks. Wojskowe). 

MATKOWSKI h. SAS. Licznie rozrodzona w ziemi przemyślskiej rodzina; pisze się z Majtkowa i pierwotnie do XVIII wieku brała nazwisko Majtkowski, a wobec często powtarzających się imion używali przydomki: Boguszewicz, Bardziejowicz, Budzewicz, Czuczepkowicz, Fedaszkowtcz, Matyszewicz, Szypoivicz i inne. 

Aleksander, Andrzej, Grzegorz, Jacenty, Mikołaj z Rosińcza, Paweł i Walenty z ziemią przemyślską, a Stanisław z wojew. Sandomierskiem 1669 r., oraz Jacek i Stanisław 1697 r. z wojew. ruskiem podpisali elekcye Jan, strażnik granic węgierskich 1701 r. Tomasz żonaty zJózefą Więckowską 1703 r. Jan, syn Łukasza, 1706 roku. Jakób, cześnik brzeski 1720 r. Helena, żona Jana Ciepielowskiego 1750 r. Teodor żonaty z Anną Jasińską, skarbniczanką parnawską 1760 r. Jan, regent ziemski łucki 1768 r. Aleksander, szambelan królewski 1770 r., z żony Aleksandry Wyszpolskiej miał syna Kazimierza-Józefa, starostę mokszańskiego, po którym z Julii Bobrowskiej syn Stanisław. Tomasz, vicegerent brański 1793 r. (Sigil., Wyr. i Zap. Tryb. Lubel.). 

Kilkudziesięciu członków tej rodziny zapisanych zostało do ksiąg szlachty galicyjskiej, a mianowicie: 

Z przydomkiem Bardziejowicz Aleksander, Bazyli, Grzegorz, Teodor, Szczepan, Piotr, Jan i Eliasz 1782 r. 

Z przydomkiem Blisiewicz'. Samuel, Jan, Bazyli, Szczepan i Andrzej 1782 r., a Kazimierz, syn Andrzeja, 1830 r. 

Z przydomkiem Boguszewicz'. Remigiusz, członek Stanów, 1782 r., jego syn Stanisław 1817 r. i wnuk Juliusz, członkowie Stanów, 1843 r. 

Z przydomkiem Badzewicz: Andrzej, Antoni, Józef, Jerzy, Michał, Stanisław, Szczepan, Paweł, Ignacy, Mikołaj, Jan, Bazyli 1782 r., a Jan, wnuk Bazylego, 1841 r. 

Z przydomkiem Czuczepkowicz. Szczepan, dwóch Siemionów, Maksymilian i Jan 1782 r. 

Z przydomkiem Fedaszkowicz. dwóch Janów, Jerzy, Dymitr, Prokop, Paweł i Teodor 1782 r. 

przydomkiem Hahułowicz. Teodor, Antoni, Andrzej i Jerzy 1782 r., a Bazyli, syn Siemion, Jan, Stefan i Bazyli, wnukowie Teodora, 1848 roku; trzech Janów, Paweł, dwóch Szczepanów, Jerzy, Teodor, Grzegorz, Antoni, Jerzy i Bazyli 1782 r., a Jan, Spirydion, Mikołaj i Benedykt, synowie Szczepana, 1834 r., Jan i Aleksander, wnukowie Grzegorza, 1837 r. 

Z przydomkiem Horyzdrowicz. Aleksander 1782 r., a z przydomkiem Wiazulicz-Horyzdroioicz' dwóch Aleksandrów, dwóch Janów, Grzegorz, Jacek, Maksymilian i Szczepan 1782 r. 

Z przydomkiem Hryniewicz’. Aleksander, Teodor i Jan 1782 r. 

Z przydomkiem Kapryjowicz, Teodor 1782 r. 

Z przydomkiem Kobylnicwicz, Grzegorz i Maksymilian 1782 r. 

Z przydomkiem Konturoioicz, Piotr, Teodor, Jan i Bazyli 1782 r. y

Z przydomkiem z Matkowa-Skibanoioicz,. Andrzej, Mikołaj, Stanisław, Bazyli i Jan 1782 r. 

Z przydomkiem Matyszewicz, Piotr, dwóch Aleksandrów, trzech Teodorów, Szczepan i Jan 1782 r. 

Z przydomkiem Mikłaszewicz, czterech Eliaszów, Andrzej, Antoni, Józef, siedmiu Janów, dwóch Bazylich, dwóch Szczepanów, Prokop, Teodor, Grzegorz, Michał, Jakób, Jerzy, dwóch Marcinów 1782 r. 

Z przydomkiem Skibanowicz'. Jacek i Teodor 1782 r., a Kazimierz i Antoni, prawnucy Teodora, 1833 r.

Z przydomkiem Szypowicz: Bazyli, dwóch Janów, Grzegorz, Maksymilian i Piotr 1782 r. 

Z przydomkiem Wiazulicz. Grzegorz, Jan, Paweł, dwóch Szczepanów 1782 r., a Teodor 1810 r. Z przydomkiem Zajączkowi, Michał 1782 r. 

Bez przydomku, Aleksander, Bazyli, syn Macieja, Bazyli, syn Bazylego, Dymitr, Piotr, Kacper, Klemens, Ignacy, Antoni, Teodor i Jan 1782 i 1783 r., oraz Józef, syn Bazylego, członek Stanów, 1817 r. 

Paweł i Teodor, synowie Andrzeja, zapisani 1802 r. do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. Edmund, dziedzic dóbr Jeziorzany, w Galicyi 1.810 r., z żony Petroneli Białeckiej, pozostawił córkę Różę Dzieduszycką i syna Juliana, dziedzica dóbr Jeziorzany, urzędnika w Galicyi 1838 roku. Jadwiga, żona bar. Mieczysława Błażowskiego 1870 r. 

MATŁASZYŃSKI. Jakób, syn Andrzeja i Maryanny z Małościewiczów, ur. 1784 r. w Wieluniu, wszedł 1807 r. do 1 pułku ułanów gwardyi francuskiej i w 1811 r został podporucznikiem; porucznik 1812 r., kapitan 1816 r. w szwadronie wzorowych ułanów, przeszedł 1817 r. do pułku strzelców konnych gwardyi i w 1818 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1808 r. w Hiszpanii, 1809 r. przeciw Austryi, 1810 -1811 loku Hiszpanii i 1812 r. w Rosyi, gdzie znajdował się w bitwach pod Smoleńskiem, Możajskiem i Orszą (Ks. Wojskowe). Jakób otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1838 r. z zasady stopnia oficerskiego. 

MATNIA. Byli w powiecie Słonimskim; z nich Jan 1657 r. 

MATOWSKI h. NOWINA. Synowie Jana: Maciej z synami: Piotrem, Adamem i Kazimierzem, oraz Bartłomiej z synami, Kazimierzem i Jakóbem wylegitymowani w Cesarstwie 1846 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

MATSZEWSKI niekiedy MATCZEWSKI. Piszą się z Kroczowa. Paweł, syn Jana, żonaty z Justyną Gumowską, podsędkówną przemyślską, w imieniu Teodory Gruszeckiej, wdowy po Janie Matszewskim i syna jej Adama, pozwał 1692 r. Wilczopolskich o sumy. Stanisław, Michał, Antoni, Franciszek, Jan i Elżbieta, bracia i siostra, sukcesorowie po matce swej Teresie Gawrońskiej prowadzili 1692 r. proces o sumy. Jan z Kroczowa, vicegerent grodzki biecki 1698 r. 

Paweł, cześnik bracławski, Cecylia i Teofila Wilczopolska, rodzeństwo 1717 r. i Cecylia wyszła za Józefa Dunina-Wąsowicza, starostę lubeckiego 1740 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Ks. Gr. Nowokorczyńskie). 

MATTONA. Franciszek, syn Jana i Barbary, ur. 1789 r. w Hermanowicach, w Galicyi, postąpił 1809 r. do 1 pułku jazdy Ks. Warszawskiego, i w 1812 r. został podporucznikiem; umieszczony 1813 r. w 1 pułku strzelców konnych, w 1814 r. przeznaczony do 1 pułku ułanów, w 1815 r. przeszedł do szwadronów wzorowych strzelców konnych; porucznik 1816 roku przeniesiony 1817 r. do pułku strzelców konnych gwardyi, w 1819 r. wyszedł do dymisyi w stopniu kapitana. Odbył kampanie: 1809 r. w Galicyi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi i tegoż roku otrzymał krzyż kawalerski Legii Honorowej (Ks. Wojskowe). 

MATUSEWIC v. MATUSIEWICZ v. MATUSZEWICZ h. LELIWA. Kazimierz, łowczy oszmiański 1715 r. (Arch. Dubr.). Józef, Łukasz, Wawrzyniec, Wincenty i Antoni, synowie Wojciecha, 1780 roku (Zap. Tryb. Piotrk.). Józef, syn Michała, z synem Ottonem-Feliksem 1849 roku; Jakób, Franciszek i Marcin z potomstwem, synowie Stanisława, wnukowie Wawrzyńca, 1852 r.; Kazimierz i Jan z potomstwem, synowie Józefa, wnukowie Jana, 1837 i 1855 r., oraz Andrzej, syn Adama, z synami, Lucyanem i Franciszkiem 1845 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Kazimierz, syn Józefa, i Teodor, syn Kazimierza, dóbr Horogie, Józefat, syn Józefa, dóbr Ławżei Kibejce, Damazy i Miron, wsi JakubajcyRuszny, Eleonora, córka Kazimierza, wsi Krawszy, i Stefania, córka Wiktora, wsi Jankajcy, dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r. 

MATUSZEWIC v. MATUSZEWICZ h. ŁABĘDŹ. Senatorowie w rodzinie: Marcin, kasztelan brzesko litewski 1768 r., um. 1773 roku. Tadeusz, minister skarbu Księstwa Warszawskiego 1810-1813 r., kasztelan Królestwa 1817 r., um. 1819 r. 

Podług tradycyi rodzinnej mają pochodzić od Mateusza v. Matusza, ks. Gedroica, marszałka litewskiego, żyjącego 1540 r., który miał dwie żony, Annę ks. Kroszyńską i Zofię Narbutównę i z pierwszej żony czterech, z2-iej miał dwóch synów, Jana, chorążego żmudzkiego, i Hrehorego. Ci dwaj ostatni kłócąc się o majątek z dziećmi pierwszego małżeństwa porzucili nazwisko Gedroic, a nazwali się po ojcu Matusewiczami, lub jak ich zowie Paprocki Matysowiczami. Podług Paprockiego, Jan, chorąży żmudzki, miał trzech synów: Jerzego, Balcera i Erazma, a Hrehory, dziedzic Juncewicz, komornik 1598 r., skarbnik, ostatnio podczaszy miński 1630 roku, zaślubił Halszkę Jodko-Pietkowiczównę i z niej miał synów: Aleksandra, Krzysztofa, Jana-Kazimierza i Michała. 

Aleksander, elektor 1669 roku z wojew. mińskiego, podwojewodzy włodzimierski 1685 r., żonaty z Barbarą Albanowską, pozostawił dwóch synów, Antoniego, cześnika mozyrskiego, i Józefa, skarbnika mińskiego 1711 r., ożenionego z Jadwigą Młocką. 

Krzysztof, elektor 1669 roku z wojew. mińskiego, podczaszy miński 1673 r., z żony N. Albanowskiej miał synów: Jana, proboszcza gnieźnieńskiego, Józefa, elektora 1697 r. z wojew. mińskiego, żonatego z Salomeą Suffczyńską, 2v. za Józefem Szczyt-Zabielskim, kasztelanem brzeskim litewskim, Samuela i Walentego.

Jan-Kazimierz, syn podczaszego Hrehorego, dziedzic Juncewicz, Wyhowicz, Izłacz i Smorkowa, podczaszy smoleński, cześnik miński, elektor 1669 i 1674 r. z wojew. mińskiego, miał dwie żony, Annę Chołojecką, podczaszankę wileńską, i Halszkę Pozarzyską, iz1-ej żony pozostawił córkę Krystynę za Kazimierzem Poniatowskim, strażnikiem mścisławskim, i synów: Andrzej a-Jana, Jerzego-Józefa, Kazimierza, elektora 1733 r. z wojew. brzeskolitewskiego, podstolego parnawskiego, i Michała, elektora 1697 r. z wojew. mińskiego, żonatego z Maryanną Suszycką. 

Andrzej-Jan, dziedzic Smorkowa, Rohozina i Kowalowie, zaślubił Emercyannę Podbereską, podkomorzycównę oszmiańską, i z niej miał syna Jana, ożenionego z Anną Szaniawską, podczaszanką trocką. 

Jerzy-Józef, dziedzic Miokowicz, Ratowa i Horodyszcz, starosta stokliski, elektor 1733 r. z wojew. brzesko-litewskiego, cześnik miński, fundował w swym majątku Raźny, na Podlasiu klasztor Maryanów, i z żony Teresy Kempskiej, podkomorzanki płockiej, pozostawił córki: Agnieszkę za Remigianem Jełowickim, chorążym łuckim, Franciszkę-Teklę za Franciszkiem Aleksandrowiczem, kasztelanem lidzkim, Kunegundę za Mikołajem Ruszczycem, Maryannę lv. za Tomaszem Lechnickim, podczaszym Winnickim, 2v. za Antonim Wańkowiczem, starościcem ruszczowskim, i czterech synów: Adolfa-Jana, chorążego petyhorskiego, wojskiego brzeskiego litewskiego 1777 roku, Józefa, elektora 1733 r. z wojew. brzesko-litewskiego, pułkownika wojsk koronnych, żonatego z Konstancyą Kuczyńską, podstolanką drohicką, Marcina i Wacława, ożenionego z N. Orzeszkówną, marszałkówną pińską. 

Marcin, mąż zdolny i czynny, elektor 1733 i 1764 r. z wojew. brzeskolitewskiego, przy pomocy Czartoryskich, których był gorliwym stronnikiem, z pisarza grodzkiego, a następnie ziemskiego stolnik 1764 r., sędzia ziemski 1765 r., a ostatecznie kasztelan brzesko-litewski 1768 r., starosta stokliski i sekretarz sejmu 1767 r., w nagrodę trudów tej drugiej godności otrzymał 50,000 zł.; w 1768 r. odznaczył się jako poeta i tłomacz satyr Horacyusza; z żony Anny Szczyt-Niemirowiczówny, córki Józefa, kasztelana mścisławskiego, i Petroneli Wołodkiewiczówny, lv. Chełkowskiej, pozostawił córkę Benedyktę za Michałem Zaleskim, wojskim litewskim, i syna Tadeusza Wiktoryna. 

Tadeusz-Wiktoryn, dziedzic dóbr Białobrzegi i Tursko, w pow. radomskim, wylegitymowany w Galicyi Zachodniej 1804 r., jeden z najgorliwszych posłów sejmu czteroletniego, członek Rady Najwyższej Narodowej 1794 r., minister skarbu za czasów Księstwa Warszawskiego od 1810 roku i w początkach kongresowego Królestwa, senator kasztelan Królestwa 1815 r., mąż prawy, pracowity i zdolny, w 1809 r. jeździł w poselstwie do cesarza Napoleona i jemu zawdzięczało Księstwo Warszawskie powiększenie granic od strony Galicyi, a mianowicie przyłączenie okręgu zamojskiego; uratował od bankructwa skarb księstwa Warszawskiego, a w 1812 r. był za poddaniem się Rosyi, widząc w niej ocalenie kraju. Tadeusz miał wielką powagę w kraju i był bardzo wymowny; na sejmie czteroletnim pierwszy wystąpił przeciwko Radzie Nieustającej i gorąco przemawiał za miastami; zajmował się projektem towarzystwa kredytowego dla Księstwa Warszawskiego, lecz to dla wypadków politycznych nie mogło przyjść do skutku; należał do redakcyi konstytucyi 3 maja i do komitetu wyznaczonego od cesarza Aleksandra dla napisania konstytucyi dla Królestwa 1814 r.; w 1812 r. udał się do cesarza Aleksandra i z prośbą o poparcie sprawy polskiej, i w 1812 r. cesarz Napoleon zlecił mu ogłoszenie manifestu, podniecającego Polaków do wojny z Rosyą. Kasztelan z żony Felicyi Przebendowskiej pozostawił córkę Zofię za Ludwikiem Kickim. 

Tadeusz z żony Franciszki Rówieńskiej miał córkę Teodorę za Sewerynem Romerem, marszałkiem pow. grodzieńskiego 1814 r., i syna Adama, z kamerjunkra 1819 r. szambelana polskiego 1825-1830 r., następnie posła rosyjskiego w Szwecyi i Neapolu, który dostał przyznanie tytyłu hrabiowskiego w Królestwie Polskiem 1822 r. 

Z tej rodziny. Anna za Krzysztofem Komarem, podczaszym brasławskim 1690 r. Jan-Herkulan, proboszcz generalny Kanoników regularnych w Koronie i na Litwie, uczony i autor 1730 roku. Jan, skarbnik mozyrski 1730 r., ożeniony z Anną Szaniawską. Józef podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. brzesko-litewskiem. N., żona Józefa Dąmbskiego, komornika ziemskiego buskiego 1736 r. Leopold-Erazm i Jan-Tadeusz, synowie Stefana i Katarzyny Głoskowskiej, wnukowie Adama; po Janie-Tadeuszu, dziedzicu Rudawki i Woli Kossowskiej, chorążym mińskim 1756 r., synowie, Franciszek i Wincenty. Jerzy i Jan-Antoni, oboźny brzesko-litewski 1764 roku. Franciszek Salezy, chorąży żydaczowski 1791 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Czerskie i Sochaczewskie, Arch. Dubr.). 

Franciszek, regent graniczny pow. słuckiego 1807 r. Andrzej, doktór filozofii, medycyny i chyrurgii, profesor w Uniwersytecie wileńskim, autor, urn. 1816 roku. Wincenty, podpułkownik 3 pułku strzelców konnych formacyi litewskiej, kawaler Legii Honorowej i krzyża wojsk polskich, emigrant od 1831 r. Stanisław, syn Felicyana, zasiadający wsądach powiatu owruckiego 1855 r. Andrzej, syn Teodora, rotmistrz gwardyi rosyjskiej 1863 roku. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: a) gub. wileńskiej: Józef, syn Jana, z synami, 1) Eliaszem i tego synami: Antonim i Tadeuszem i 2) Eliaszem z synem Wincentym 1855 r.; Antoni, syn Franciszka, z synami: Stanisławem, Konstantym i Aleksandrem 1854 roku; Wincenty, syn Michała, z synami: Leonardem, Pawłem i Grzegorzem 1856 r.; Antoni, syn Kazimierza, z synami: Maciejem, Jakóbem, Benedyktem i Tomaszem 1862 r.; b) w gub. kowieńskiej: Józef z synami: Jerzym, Franciszkiem, Janem i Leonem, Michał i Wincenty z synem Józefem, synowie Mateusza, wnukowie Grzegorza, prawnukowie Jana, 1852 roku; c) w gub. grodzieńskiej: Roman-Konstanty i Wincenty, synowie Wincentego, Julian syn Prospera, Fabian, Karol i Wincenty z synami: Witoldem, Felicyanem i Stanisławem, synowie Stanisława, 1845 r. 

MATUSZEWICZ h. ŁABĘDŹ odm. Odmiana herbu - w polu zielonem łabędź biały. 

Benedykt i Teofil, bracia rodzeni, otrzymali 1775 roku nobilitacyę i herb powyższy (Kancl.). 

MATUSZEWICZ h. ŚLEPOWRON. Wawrzyniec, syn Samuela, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 roku. Łazarz, syn Michała, i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r. 

MATUSZEWSKI h. TOPÓR. W lubelskiem i innych małopolskich województwach; pisali się także niekiedy Matuszewski. Barbara, żona Melchiora Białeckiego 1520 r. Mikołaj 1629 r. Jan 1648 i 1669 r. z wojew. lubelskiem, a Jan z wojew. krakowskiem 1669 roku i Jan z ziemią halicką 1697 r. podpisali elekcye. 

Jan, cześnik bracławski 1705 r. Maksymilian, kanonik kamieniecki 1768-1788 r. Krystyna, żona Tadeusza Komorowskiego 1820 r. Lucyan, syn Wincentego, deputat szlachty pow. nowogrodzkiego, gub. grodzieńskiej 1840 roku. Michał, syn Jana, dzierżawcy dóbr na Bukowinie, ur. 1786 roku, ochrzczony w Czerniej owcach, komisarz wojenny za Księstwa Warszawskiego w kampanii 1812 r., był następnie profesorem w Liceum warszawskiem, a od 1833 r. urzędnikiem, lecz już w 1834 r. oddał się gospodarstwu, a po oddaniu takowego synowi, osiadł w Warszawie i um. 1855 r. 

Po Pawle, cześniku bracławskim, pośle na sejm 1710 r. i elektorze 1733 r. z wojew. sandomierskiego, pochodzący Stanisław z Franciszki Wejsberg miał syna Wincentego, radcę Heroldyi Królestwa, dziedzica dóbr Główne, w pow. rawskim, wylegitymowanego w Królestwie 1840 r. z synami, Romanem, urzędnikiem w Heroldyi Królestwa, i Emanuelem, urodzonymi z Anny Koziarskiej. 

Antoni 1782 r., a Jakób - Ignacy i Ignacy-Józef 1809 r. wylegitymowani w Galicyi. Władysław, syn Ferdynanda, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1823 r. Rafał, syn Jana, wnuk Jana, a prawnuk Wincentego, z synami, Adamem i Wincentym i ich potomstwem wylegitymowani w Cesarstwie 1839 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MATUSZEWSKI Dominik-Klemens otrzymał 1775 r. na sejmie nobilitacyę (Vol. Leg.). 

MATUSZYŃSKI. Stefan, syn Piotra i Maryanny, ur. 1785 r. we wsi Janowicach, w poznańskiem, postąpił 1807 roku do 11 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1812 r. został podporucznikiem; przeznaczony 1815 r. do 4 pułku, a w 1817 r. do 8 pułku piechoty liniowej, awansował 1819 -r. na porucznika i tegoż roku wyszedł do dymisyi w stopniu kapitana i był burmistrzem m. Łagowa. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech (Ks. Wojskowe). 

MATYASZEWICZ h. WADWICZ. Jan, cześnik miński 1634 r. Andrzej, syn Józefa, zasiadający w sądach pow. rzeczyckiego 1865 r. 

MATYSIEWICZ i MATYSZEWICZ h. ŁABĘDŹ. Ma to być ta sama rodzina co i Matuszewic, herbu Łabędź.

MATYSZEWSKI. Andrzej, regent grodzki rawski, pozwany z urzędu swego o niedopilnowanie sprawy (Zap. Tryb. Lubek). 

MAUERSBERGER. Ludwik, syn Adama i Maryanny, ur. 1796 r. w Warszawie, magister medycyny i chyrurgii, postąpił 1821 r. jako lekarz batalionowy do batalionu saperów wojsk polskich i w 1822 r. został wykreślony z wojska (Ks. Wojskowe). 

MAUL h. WŁASNEGO. Byli w Prusach; z nich Fabian, kasztelan elblągski, um. 1467 r. (Długosz). 

MAUROCORDATO. Książęta. Jan, syn Wacława i Katarzyny, ur. 1814 r. w Konstantynopolu, wszedł 1827 r. na elewa do szkoły aplikacyjnej w Warszawie i tegoż roku został przeniesiony do korpusu kadetóww Kaliszu. 

Karol, syn Stefana i Katarzyny Schina, ur. 1806 r. w Konstantynopolu, decyzyą wielkiego księcia przeznaczony 1822 r. na elewa do "szkoły aplikacyjnej, w 1826 r. wyszedł na oficera do bateryi artyleryi lejbgwardyi imperatorskiej. 

Michał, syn Wacława i Katarzyny, ur. 1813 r. w Konstantynopolu, postąpił 1827 r. na elewa do szkoły aplikacyjnej w Warszawie i tegoż roku przeniesiony do korpusu kadetów w Kaliszu (Ks. Wojskowe). 

MAUROTI v. MAUROTY Jerzy Logofet, szlachcic wołoski, otrzymał indygenat 1607 r. (Vol. Leg.). 

MAUSZ. Antoni, syn Józefa i Teresy, ur. 1798 r. w Warszawie, postąpił 1817 r. na konduktora nadetatowego do korpusu inżynierów i tegoż roku mianowany konduktorem etatowym; komenderowany 1821 r. do batalionu saperów dla nauczenia się służby frontowej, awansował 1822 r. na podporucznika w batalionie saperów. Antoni ożenił się 1826 r. 

MAUTNER. Jakób, kapitan wojsk koronnych, z żoną Krystyną Jeziorkowską, dziedzice części Szelistówki, zostali 1695 roku pozwani przez Karwowskich o te dobra (Zap. Tryb. Lubek). 

MAWRY von MARICHHAUSEN. Jan, konsyliarz wojsk litewskich 1662 r. (Arch. Szem.).

MAY, MAYDEL, MAYKOWICZ, MAYKOWSKI i MAYZEL. Zobacz Maj, Maj del, Majkowicz, Majkowski i Majzel. 

MAZAGALLI. Hrabiowie. Franciszek, patrycyusz włoski, został szambelanem Stanisława Augusta 1777 r. (Sigil.). 

MAZALSKI h. OSTOJA. Synowie Franciszka, wnukowie Jana: AntoniStanisław z synami: Michałem, Cezarym i Modestem i ich potomstwem i Piotr z synami: Justynem, Augustynem, Pawłem i Floryanem i ich potomstwem wylegitymowani w Cesarstwie 1842 i 1847 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MAZANI. Fryderyk, Henryk i Karol, bracia rodzeni, otrzymali indygenat 1768 r. (Vol. Leg.).

MAZANOWICZ v. MAZONOWICZ h. DĄBROWA. Antoni, Aleksander i Feliks z potomstwem, synowie Sebastyana, wnukowie Tomasza, wylegitymowani w Cesarstwie 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MAZARAKI h. NEWLIN. Jan, rodem kozak ukraiński, w nagrodę zasług i wierności dla Rzeczypospolitej na zalecenie hetmana Jana Wyhowskiego otrzymał nobilitacyę 1659 r. (Sigil., Vol. Leg.); elektor 1669 r. z ziemi przemyślskiej, Jan III wysłał go do Persyi dla traktowania o przymierze przeciw Turkom. Jan z Anny Strutyńskiej zostawił synów: Aleksandra, towarzysza pancernego, Jana, Michała, Piotra i Stefana, prowadzących sprawę w Trybunale lubelskim 1692 r. 

Michał zaślubił Ewę Komarównę i z niej miał synów: Józefa, Michała, Piotra i Stanisława, po którym synowie: Franciszek, Jan, Ludwik i Wincenty, członek Stanów galicyjskich, przemieszkiwali w pow. żydaczowskim i wylegitymowani w Galicy! 1782 r.; po Ludwiku, dziedzicu dóbr Rostroczki, z żony Walentyny Krechowickiej córka Antonina za Włodzimierzem hr. Dzieduszyckim i syn Wacław-Wincenty, dziedzic Chążyna i Krasnopola, członek towarzystwa agronomicznego lwowskiego 1865 roku, żonaty z Stanisławą ks. Czetwertyńską. 

Józef, syn Michałai Komarówny, dziedzic Orzechowa i Górki, w pow. lubelskim 1761 r., wylegitymowany w Galicyi 1782 r., zaślubił Annę Mikułowską, córkę Apolinarego i Barbary z Mrożkówiz niej pozostawił syna Michała, ochrzczonego 1765 r. w par. Pniów, który w 1803 r. nabył w grodzie chęcińskim dobra Kotuszow i Borowiec i legitymował się w Galicyi Zachodniej 1807 r.; po Michale syn Dominik sprzedał wraz z ojcem 1786 r. dobra Gołoszyce Franciszkowi Wnorowskiemu (Akta po-Galicyjskie). 

Maryanna, żona Adama Łążyńskiego, łowczego latyczowskiego 1730 r. N. z woje w. wołyńskiego i Piotr z wojew. ruskiego elektorowie 1733 roku. Marya, żona Jana Kotwiczą 1770 roku. Ewa, żona Jakóba Giudzińskiego 1790 roku.

Stanisław, syn Jana, prezes sądów, pow. machnowieckiego 1840 r. Wincenty, syn Kazimierza, marszałek szlachty pow. machnowieckiego, miał syna Mieczysława, po którym z Oktawii Rotharyuszówny córka Marya za Bohdanem Czarneckim 1900. 

August, dziedzic dóbr Rybczyńce i Ułanów, w gub. podolskiej, żonaty z Oktawią ks. Czetwertyńską 1836 r. Feliksa, żona Apolinarego Abramowicza 1837 r. Kazimierz, dziedzic dóbr Machnówki, prezes izby cywilnej kijowskiej, urn. 1856 r. Jan, żonaty z Oktawią Trzeciakówną, pozostawił córkę Natalię za Janem Czarneckim 1860 r. Lucyan, syn Kazimierza, marszałek szlachty pow. berdyczowskiego 1865 r. Teodora, żona Mieczysława Komarnickiego 1880 r. Konrad, syn Leona, żonaty z Maryą Rotharyusz 1886 r. (Pow. Starokonstantynowski). 

Następujący członkowie tej rodziny legitymowali się w Królestwie. Karol, syn Kazimierza, naddzierżawca dóbr rządowych Sielec, z synami, Leonardem i Kazimierzem, urodzonymi z Julii Dworakowskiej, 1840 roku; Franciszek, syn Jana i Antoniny Chylińskiej, 1837 roku; Teodor, dziedzic Kotuszowo, w pow. opoczyńskim, z synem Włodzimierzem, oficerem wojsk rosyjskich, i Julian, dziedzic dóbr Jankowo, w pow. opoczyńskim, synowie Michałai Tekli Dunin, 1840 r.; Aleksander, syn Floryana i Agnieszki Olszewskiej, wnuk Józefa, komisarz ekonomiczny Ks. Łowickiego, 1847 roku, a prawa nowego szlachectwa otrzymał 1846 r. 

Julian, ur. 1802 r. wm. Gowarczowie, postąpił 1824 r. do 1 pułku ułanówiw 1830 r. został podporucznikiem. 

Leopold, syn Michałai Tekli z Duninów, ur. 1804 r. w Kotuszowie, wstąpił 1828 r. do 2 pułku strzelców konnych i w 1831 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). Kazimierz, urzędnik ekonomiczny w Królestwie Polskiem, dziedzic dóbr Popów, w pow. łowickim 1858 r. 

Jedna gałąź tej rodziny osiedliła się w Rosyi, w początkach XVIII stolecia i ta wzięła herb Maszkowski, czyli Słońce, jest zaś zapisana do ksiąg szlachty gub. czernihowskiej. 

MAZARSKI v. MAZIARSKI. Michał z wojew. rawskim podpisał elekcyę 1697 r. Piotr, posesor wsi Turze, pozwany 1714 r. o przewożenie bez cła wina węgierskiego. Michał, administrator dóbr stolnika chełmskiego 1714 r. (Wyr. Tryb. Lubek). 

MAZECKI. Stanisław z wojew. Sandomierskiem podpisał elekcyę 1697 r. Józef, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1819 r. 

MAZEPA h. KURCZ odmienny. Odmiana herbu - w polu czerwonem litera Y wywrócona, rozdarta w podstawie i przekrzyżowana, między tern przekrzyżowaniem, a ramieniem poprzecznem dwa księżyce niepełne zwrócone rogami ku średnicom ramienia litery; ten herb widziałem na współczesnym portrecie hetmana Mazepy. 

Stara ukraińska rodzina, która w 1544 r. dostawszy przywilej na futor we wsi Kamienicy, starostwie białocerkiewskiem, zmieniła go z czasem na wieś, której dała nazwę Mazepińce, a Sioło Kamienicę dostał w nagrodę zasług prawem dziedzicznem Adam Mazepa 1659 r. Michajło, ziemianin kijowski otrzymał 1572 r. wieś nad rz. Kamienicą (Bon.) Stefan, podczaszy czernihowski 1629 roku, z Maryi-Magdaleny Mokijowskiej, miał syna Jana, w 1683 r. generalnego esaułę, a od 1.687 r. hetmana Kozaków ukraińskich, poprzednio zaś w 1662 roku dworzanina królewskiego, który był wysłany od Jana-Kazimierza, aby przeciwnych Polsce Kozaków nakłonić do uległości. Jan, mąż ukształcony, przebiegły i ambitny, z razu wiernie służył cesarzowi rosyjskiemu Piotrowu i walczył przeciw Szwedom w obronie Augusta II, lecz w 1708 roku zawarł pokój z Karolem XII, królem szwedzkim i Stanisławem Leszczyńskim i miał otrzymać prawem lennem Witebsk i Połock, a przywrócić Polsce Ukrainę i Smoleńsk, te jednak zamysły nie powiodły się, bo Mazepa od większej części Polaków'" opuszczony po bitwie połtawskiej, musiał schronić się do Turcyi z Karolem XII i gdy Rosya nalegała o jego wydanie, otruł się 1709 r.; zdaje się, że on to w 1665 roku mianowany podczaszym czernihowskim, i tym podczaszym, poprzednio od 1662 do 1665 roku, w którym umarł, był Adam Mazepa (Vol. Leg., Sigil.). 

MAZETOWSKI. Wincenty został szambelanem Stanisława Augusta 1789 r. (Sigil.). 

MAZEWSKI h. JASTRZĘBIEC. Ludwik, elektor 1697 r. z ziemi wiskiej. Katarzyna, żona Leona Jaczyńskiego, komornika ziemskiego wiskiego 1790 r. Karol, syn Stefana, z synami, Bolesławem iWładysławem wylegitymowani w Cesarstwie 1844 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. Stefan, podporucznik 16 pułku piechoty 1831 r. 

MAZGKO. Maciej podpisał konfederacyę generalną litewską 1764 r. (Vol. Leg.). 

MAZIDŁOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Piszą się od wsi Mazidłowice, w pow. łęczyckim. Piotr, dziedzic części Krzesina Małego, w łęczyckiem 1552 roku (Wittyg). 

MAZINI v. MAZYNI. Krzysztof, sekretarz i dworzanin królewski 1659 r., otrzymał 1662 roku indygenat; z żony Salomei-Cecylii miał syna Krzysztofa, który w 1713 roku zostawił matkę swą przy dowolnem użyciu dóbr ojcowskich; Krzysztof, dziedzic części wsi Głuszec, urzędnik solny 1711 r., pisarz dochodów królewskich 1712 r., żonaty był z Konstancyą N. (Vol. Leg., Sigil., Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek).

MAŹNIEWSKI. Antoni, syn Grzegorza i Tekli z Wojniczów, porucznik artyleryi Ks. Warszawskiego 1811 r., wyszedł 1815 r. do dymisyi (Ks. Wojskowe).

MAZORSKI. Może taż familia co Mazarski; z niej Wojciech z ziemią ciechanowską podpisał elekcyę 1697 r. 

MAZOWIECKI h. DOŁĘGA. Dawna, w ziemi dobrzyńskiej, rodzina, pisała się z Mazowsza. N. w 1441 r. był podkoniuszym księcia mazowieckiego Bolesława i od tej godności jego potomkowie nazywani byli Podkoniuszycami. Jadwiga, żona Stanisława Kanimira, podkomorzego chełmskiego 1430 r. N. dzielnie walczył na Bukowinie i pod Orszą i miał dwóch synów, Marcina, ożenionego z Staszkowską, a osiedlonego w krakowskiem około 1580 r., i Bartłomieja, ożenionego z Moszczeńską, stolnikówną dobrzyńską, z której było potomstwo. Jakób i Mojżesz, synowie Macieja, dziedzice dóbr Mazowsze 1563 roku; po Jakóbie syn Andrzej nabył 1626 r. dobra Trąbki i Żabiniec. N. jeździł w poselstwie do Zygmunta III ze zjazdu jędrzejowskiego 1592 r. Michał, elektor 1648 r. z ziemi dobrzyńskiej. 

Konstancya, żona Adama Kamieńskiego 1650 r. Samuel, syn Walentego, 1650 r. N., pisarz grodzki dobrzyński 1653 r. Michał, ksiądz rektor Jezuitów w Rewlu, uczony i autor 1658 r. Michał z Mazowsza, sędzia ziemski dobrzyński, podpisał elekcyę 1669 r. i 1674 r. z ziemią dobrzyńską; jego synowie: Wojciech, elektor 1697 r. z ziemi dobrzyńskiej, sędzia ziemski płocki 1717 r., Kazimierz, elektor 1697 r. z ziemi dobrzyńskiej, sędzia ziemski dobrzyński i701r. (Akta Płockie), Stanisław i Karol. 

Po Wojciechu, elektorze 1733 roku z ziemi dobrzyńskiej, syn Józef miał dwie żony, Annę Łączyńską, z niej synowie: Bartłomiej, Maciej i Kazimierz, dziedzice Koszajec 1759 r., i Annę Magnuską, z którą w 1737 r. zapisał dożywocie; z nich Bartłomiej był komornikiem ziemskim płockim 1761 r., wojskim zawskrzyńskim 1778 r., podstarostą i sędzią grodzkim 1780 roku, następnie 1788 roku ziemskim zawskrzyńskim i posłem na sejm czteroletni, a Maciej burgrabią grodzkim płockim 1772 r. 

Michał, skarbnik dobrzyński 1670 r. Mikołaj, rotmistrz królewski 1673 r. Wojciech, pisarz grodzki sochaczewski 1682 roku. Jan, podsędek lwowski 1693 r. Kazimierz-Michał, deputat na Trybunał koronny 1699 r. 

Jan, elektor 1733 r. z ziemi dobrzyńskiej. Jan z ziemią chełmską, a Jan, syn Michała, regent ziemski dobrzyński, z ziemią dobrzyńską podpisali elekcyę 1764 r. Władysław, podkomorzy kaliski 1783 r. Jan, podsędek dobrzyński 1785 r. (Conv. Piotrk., Ks. Gr. Czerskie, Conv. Vars., Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubek, Ks. Gr. Brzeskie, Bobrownickie i Sochaczewskie, Kanck, Vol. Leg., Zap. Tryb. Piotrk.). 

Po Wojciechu, który w 1698 r. kupił dobra Grochowalsk od Grochowskich, syn Floryan miał syna Franciszka, po którym z Justyny z Strupczewskiej syn Onufry, właściciel części wsi Suradowka, w pow. lipnoskim, wylegitymowany w Królestwie 1843 r. Z tej linii Konstanty i Florenty, synowie Jana i Maryanny Janczewskiej, wylegitymowani w Królestwie 1843 r.

Anastazy, syn Franciszka i Justyny Strupczewskiej, ur. 1808 roku we wsi Mdzewo, w pow. mławskim, postąpił 1828 r. do 3 pułku strzelców pieszych i w 1831 r. został podporucznikiem; za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. 

Leonard, syn Franciszka i Justyny Strupczewskiej, ur. 1811 r. we wsi Strzegowie, w pow. mławskim, wszedł 1829 r. do 3 pułku strzelców pieszych i w 1831 r. awansował na podporucznika. 

Konstanty, syn Jana i Maryanny, ur. 1799 r. we wsi Umienino-Łupki, postąpił 1820 r. do 2 pułku piechoty liniowej i w 1831 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

Po Michale, dziedzicu wsi Giżynek, w ziemi dobrzyńskiej 1748 r., syn Jan pozostawił syna Jana, po którym z Agnieszki Trzciński ej synowie, Antoni w 1852 r. i Aleksander, dziedzic wsi Rycerzewa, w pow. gostyńskim, w 1855 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Po Bartłomieju, który od Adama Zboińskiego w 1751 r. kupił wsie Dembsk i Bombalice (Akta Płockie), z Maryanny Miłobęckiej syn Stanisław, dziedzic dóbr Brudzeń, w pow. płockim, wylegitymowany w Królestwie 1839 r. 

MAZOWIECKI Maciej otrzymał nobilitacyę 1676 r. na sejmie koronacyjnym w nagrodę zasług rycerskich (Vol. Leg.). 

MAZOWSKI h. DOLIWA. Pisali się z Mazowa, na Kujawach; z nich Tomisław, kasztelan słoński 1378 r. Mieczysław, 1434 r. w ziemi dobrzyńskiej, cytowany w Cod. Rzyszczewskiego. 

MAZOWSKI h. GRABIE. Gniazdem tego domu ziemia ciechanowska, z której przenieśli się do Litwy i tam brali przydomek Józefowicz. Jan z Mazowa, notowany w aktach zakroczymskich, miał synów, Mikołaja i Pawła 1435 r. Stefan z Mazowa 1460 r. Wawrzyniec, syn Mikołaja, i Mikołaj, syn Jakóba, dziedzice na Mazowie 1578 r. Andrzej, syn Piotra i Szymon, syn Stanisława, dziedzice na Mazowie 1592 r. 

Wojciech i Stanisław, synowie Tobiasza, 1601 r. Mikołaj, syn Grzegorza, 1619 r. Jan i Mateusz, synowie Rosława, 1625 r. Maciej, naganiony w szlachectwie, postawił w Trybunale piotrkowskim Macieja, syna Daniela, stryja swego, Mateusza, syna Grzegorza, brata stryjecznego, i innych, którzy zaprzysięgli 1629 r., że ów Maciej jest synem Grzegorza, dziedzica na Mazowie, herbu Grabie (Wyr. Tryb. Piotrk., Don. Vars.). Mikołaj z ziemią liwską, i Wojciech Grobla z ziemią zakroczymską podpisali elekcyę 1632 r. Mikołaj, syn Wojciecha, 1662 r. Jan, syn Macieja, dziedzic Bodzanowa Wielkiego, pozwał 1666 r. Piotra i Macieja Rypieńskich w Trybunale piotrkowskim o szkody. Stanisław i Marcin, synowie Leona, 1687 r. Stanisław i Marcin, synowie Leona, 1687 r. Stanisław, syn Macieja i Krystyny Kalińskiej, sprzedał 1700 r. części Żabina (Conv. Vars., Don. Vars., Wyr. Tryb. Piotrk., Ks. Gr. Brzeskie). Kazimierz Józefowicz-Mazowski, wojski i sędzia grodzki mozyrski, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. mińskiem. 

MAZULEWICZ h. RADWAN. Jan z synem Zenonem i Józef z synem Franciszkiem, synowie Jana, wnukowie Jana, prawnukowie Jerzego, praprawnukowie Józefa, syna Kazimierza, wnuka Stefana, wylegitymowani w Cesarstwie 1862 roku i zapisani do ‘ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MAZUR. Jakób, syn Stanisława, dziedzic wsi Mazury 1580 r. Jan, Roman i Gabryel, synowie Serafina, dziedzice na Mazurach 1580 r. (Wyr. Tryb. Lubek). 

MAZURKIEWICZ h. ŁABĘDŹ. Synowie Eliasza, wnukowie JanaFranciszka, i Aloizy z synem Aleksandrem, oraz Józef z synami: Julianem, Ignacym i Adamem i ich potomstwem w 1832 i 1848 r., a Gabryel iJózef z potomstwem, synowie Józefa, wnukowie Piotra, 1842 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Ignacy, prezes sądów pow. widzowskiego, gub. wileńskiej 1842 roku. Emeryka, żona Jana Kwinty, sędziego i deputata zawilejskiego 1842 r. Arnolda, żona Antoniego Byszewskiego 1880 roku. Justyn, syn Ignacego, dziedzic dóbr Narbaciszki, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

MAZURKIEWICZ h. POBÓG. Józef, dziedzic wsi Kleszczowa 1760 r., miał syna Jana, tego syn Nepomucen pozostawił syna Aleksandra, po którym z Gabryeli Lucy synowie, Zdzisław i Teodozy wylegitymowani w Królestwie 1857 r. 

Po Józefie, w 1776 r. dziedzicu wsi Sołohubówka, w ziemi mielnickiej, synowie, Błażej, Joachim, Józef, Antoni i Kazimierz; z nich: 

1) Błażej, tego synowie, Andrzej, dziedzic dóbr Popkowie, w pow. zamojskim, i Jakób, nauczyciel w szkołach rządowych, wylegitymowani w Królestwie 1842 r. 

2) Joachim, tego synowie: Adam, dziedzic wsi Przespolewo, w gub. kaliskiej, patron Trybunałuw Kaliszu, wylegitymowany w Królestwie 1842 r.; Józef, którego z Heleny Wójcikowskiej synowie: Adam, Antoni-Wiktor, Konstanty i Ludwik wylegitymowani w Królestwie 1859 r. 

3) Józef, tego synowie: (1) Franciszek, jego syn Maciej z żony Franciszki Korczakówny miał syna Franciszka, wylegitymowanego w Królestwie 1852 r.; (2) Jakób, tego syn Jan pozostawił syna Aloizego, zamieszkującego w pow. krzemienieckim, wylegitymowanego w Królestwie 1857 r. 

4) Antoni, tego syn Jan, dzierżawca dóbr Bystrzej o wice, w pow. lubelskim, wylegitymowany w Królestwie 1854 r. 

5) Kazimierz, po którym z Barbary Żebrowskiej syn Stanisław, urzędnik w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1854 r.

Z tej familii. Ignacy wylegitymowany w Galicyi 1793 r. Stefan, szef batalionu wojsk Ks. Warszawskiego 1813 r. Andrzej, radca wojewódzki lubelski, poseł na sejm i sędzia pow. kraśnickiego 1830 r. 

Józef, syn Szymona i Ludwiki, ur. 1796 r. wm. Terespolu, wstąpił 1820 r. do 2 pułku strzelców pieszych i w 1830 roku został porucznikiem 4 pułku ułanów, a w 1831 r. postąpił na kapitana. 

Ludwik, syn Józefa i Tekli Cybulskiej, ur. 1790 r. w Jasiennicy, wszedł 1808 r. do 3 pułku ułanów i w 1822 r. awansował na podporucznika. Odbył kampanie, 1809 r. przeciw Austryi, a 1812 r. w Rosyi. 

Stanisław, syn Piotra i Klary Jaroszewskiej, ur. 1801 r. w Pijorach, w obwodzie płockim, postąpił 1820 roku z korpusu kadetów kaliskich do 1 pułku strzelców pieszych i w 1830 r. został podporucznikiem i w 1831 r. awansował na porucznika. 

Tomasz, syn Nepomucena i Salomei Zajączkowskiej, ur. 1806 roku wm. Pajęcznie, postąpił 1826 r. do kompanii 2 lekkiej artyleryi pieszej i w 1831 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

MAZURKIEWICZ Kajetan, syn Józefa, z synem Michałem, oficer wojsk rosyjskich z zasady stopnia oficerskiego, otrzymał przyznanie szlachectwa w Cesarstwie 1850 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

MAZURK0WICZ h. WŁASNEGO. Herb - na tarczy owalnej trzy róże na łodygach, przez nie w poprzek klucz piórem w prawo; nad tarczą korona szlachecka. N., dzierżawca starostwa krakowskiego, pokwitował 1586 r. skarb koronny z 720 flor. (Wittyg). 

MAZYLEWSKI v. MAZWILEWSKI. Józef, Wincenty i Adam z potomstwem, synowie Jana, wnukowie Jakóba, wylegitymowani w Cesarstwie 1848 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MĄCZEWSKI h. BEM. Pisali się także Mączowski, z Mączewa Wielkiego, w pow. raciąskim. Jan, dziedzic Mączewa 1550 roku. Mateusz, w 1727 r. dziedzic dóbr Chudyno, Kostki i Bońkowo (Akta Płockie), z Jadwigi Bońkowskiej miał synów, Mikołaja i Tomasza. 

Mikołaja synowie: 1) Józef, dziedzic wsi Kotlew, w pow. mławskim, wylegitymowany w Królestwie 1840 r.; 2) Franciszek, po którym z Franciszki Kowalskiej syn Adam wylegitymowany w Królestwie 1848 r. 

Tomasz, drugi syn Mateusza, miał syna Stanisława, po którym z żony Katarzyny Dłużniewskiej syn Ignacy, w wojsku rosyjskiem, wylegitymowany w Królestwie 1862 r. 

Po Fabianie, w 1736 roku dziedzicu wsi Grabienica Mniejsza (Akta Płockie), syn Wojciech, po którym synowie: 1) Ludwik, tego z Franciszki Paprockiej syn Józef, dziedzic części we wsi Lepki, w pow. przasnyskim, wylegitymowany w Królestwie 1839 r.; 2) Franciszek, tego z Kunegundy Bogierskiej syn Mateusz wylegitymowany w Królestwie 1839 r.; 3) Andrzej, tego syn Leonard z Maryanny' Kunickiej miał syna Aleksandra, wylegitymowanego w Królestwie 1851 r. 

MĄCZEWSKI h. CIOŁEK. Pisali się zMączewa-Popkowa, w pow. raciąskim. Maciej, dziedzic na Mączewie 1552 r. (Ks. poborowe). 

MĄCZKIEWICZ. Krzysztof, miecznik smoleński, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. mińskiem. 

MĄCZKOWSKI h. MACHWICZ. W ziemi wiskiej. Bartłomiej, komornik wiski 1548 r. Leonard i Franciszek 1674 r. z ziemią wiską, a Wojciech 1733 r. z wojew. krakowskiem podpisali elekcye. 

Jan Bapt.-Antoni, syn Andrzeja, dzierżawcy wójtostwa w Woli Radłowskiej, i Anny Grzybowskiej, ochrzczony 1717 r. w Radłowicach, zostawił z Agnieszki z Rutkowskich syna Szymona-Judasza, ochrzczonego w Gorlicach 1752 r., który 1786 r. wylegitymował się w wydziale Stanów galic. na podstawie konstytucyi, według której celnicy musieli być szlachtą. On to zapewne, chociaż Szymon-Tadeusz, obierał wraz z żoną Katarzyną z Rogalskich w latach 1795 i 1809 plenipotentów, a 1820 r. występował w lwowskim sądzie szlacheckim jako pełnomocnik Ponińskich (Zbiory Dr. M. DuninaWąsowicza we Lwowie). 

MĄCZYŃSKI h. JĄSTRZĘBIEC. Sebastyan i Marcin, synowie Sebastyana z Krakowa, na Uniwersytecie tamże 1562 r. Stanisław zostawił z Reginy Lepkowiczówny-Podoleckiej: Jana, osiadłego w zatorskiem, i Mikołaja, który niwę w Lenczach Dolnych sprzedał 1689 r. w grodzie krakowskim Żobrzańskiemu, chorążemu nowogrodzkiemu, a pewne łany w Przyszowie Reginie zMączyńskich Janowej Witkowskiej. Maryanna, córka Mikołaja, żona Franciszka Zdulskiego, pozwała 1731 r. wraz z dziećmi Jana i Zofię z Mączyńskich Komorowskich do grodu oświęcimskiego, iż nieprawnie zajęli całą część Jastrzębszczyzna zwaną w Lenczech. 

Jan, występujący 1692 r. z żoną Zofią Świętosławską, zostawił syna Macieja, żonatego z Zofią Zeydlitzówną, z której syn Wojciech-Anzelm zaślubił 1764 roku Maryannę Dziannot i z niej liczne pozostawił potomstwo: 1) Jakób-Walenty, ur. 1766 r., zostawił z Maryanny Kirchmayerówny córki, Ksawerę za Marcelim Bugajskim, Maryę za Józefem Czechem i syna Józefa; 2) Wojciech, zmarły 1831 r. w Krakowie, zostawił z Barbary N. córki, Kunegundę i Anielę za Kajetanem Fuchsem; 3) Apolonia zamężna Czechowa; 4) Józefa Pogonowska; 5) Wiktorya za Czechem; 6) Zofia za Sobieniowskim; 7) Ignacy, bezpotomny, który zapisał testamentem z 1846 roku dom swój w Podgórzu siostrze Wiktoryi Czechowej i wreszcie 8) MaciejJózef, ur. 1766 r. (bliźniak z Jakóbem-Walentym), żonaty z Maryą Sobieniowską, z której syn Maciej-Kazimierz, ur. 1792 roku, zostawił z Ludwiki Mainoni syna Macieja-Jana-Józefa.

Maciej-Jan-Józef zaślubił 1866 r. w Sieciechowicach Helenę Kucieńską, córkę Samuela i Olimpii Wolffówny, z której: 1) Maci ej-Wincenty-Ludwik, ur. 1867 r., ma z Zofią Gorczyńską synów, Macieja-Bronisława, ur. 1899 r. i Edwarda-Maryana ur. 1903 r.; 2) Wincenty-Jan-Samuel, ur. 1869 r., żonaty z Karoliną z Nikorowiczów, z której córka Marya-Zofia ur. 1909 r.; 3) Helena, ur. 1873 r., zaślubiła 1900 r. Jana-Zdzisława de Laveaux, dzierżawcę dóbr Buchcice; 4) Jan-Ludwik-Maryan, ur. 1879 roku, starszy radca austr. Prokuratoryi skarbu w Galicyi (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

MĄCZYŃSKI h. ŚWINKA. Senatorowie w rodzinie. Kazimierz, kasztelan konarsko-sieradzki 1724 r., urn. 1737 r. Wojciech, kasztelan spicymirski 1735 r., um. 1750 r. Jan, kasztelan spicymirski 1750 r., sieradzki 1757 r., um. 1777 r. Aleksander, kasztelan sieradzki 1776 r., um. 1780 r. 

Wzięli nazwisko od wsi Mączniki, w wojew. Sieradzkiem. Jan, syn Piotra, kanonik poznański i kaliski, proboszcz bujski 1554-1559 r., sekretarz królewski, porzuciwszy stan duchowny, ożenił się i przeszedł na wyznanie reformowane, które jednak jego potomkowie porzucili; Jan nabył znaczne majątki, głównie w Sieradzkiem, i jest autorem pierwszego słownika łacińskopolskiego. Stanisław, podstarosta sieradzki 1557 roku. Piotr i Wawrzyniec, synowie Wojciecha, 1556 roku. Jan żonaty zJózefą Złowodzką 1567 r. Maciej, syn Piotra, zaślubił Annę Borzewicką i z niej miał synów, Andrzeja i Łukasza, którzy w 1578 roku pokwitowali z należnych im sum Mikołaja Szmigielskiego. 

Andrzej, dziedzic dóbr Mączniki 1581 r., miał synów: Adama, Jana, Łukasza i Stanisława; z nich Jan, elektor 1632 r. z wojew. sieradzkiego, dworzanin królewski, elektor 1648 r. z ziemi wieluńskiej, deputat na Trybunał radomski, poległ w bitwie pod Beresteczkiem 1651 r.; pozostawił synów, Marcina, chorążego poznańskiego, który podpisał elekcyę 1648 roku z ziemią wieluńską, a w 1658 r. był deputatem do rewizyi mennicy i miał dwóch synów, Jana, łowczego poznańskiego, deputata na Trybunał radomski 1650 r., deputata do mennicy 1658 r., po którym córka Teresa za Janem Kosem, chorążym chełmińskim, i Stanisława. 

Stanisław, starosta klonowski 1661 r., elektor 1669 r. z wojew. sieradzkiego, z żony Zofii Łubieńskiej, kasztelanki sieradzkiej, miał synów: Franciszka, który podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. Sieradzkiem i poległ pod Wiedniem 1683 r., Wojciecha i Kazimierza, starostę klonowskiego, kasztelana konarsko-sieradzkiego 1724 r., zm. 1737 r., po którym z Radlickiej syn Jan-Józef, starosta klonowski 1699 r. 

Wojciech, z łowczego sieradzkiego kasztelan spicymirski 1735 r., poseł na sejm 1733 r., z żony N. Jerzyna miał kilku synów, i z nich Władysław miał syna Józefa, a Aleksander, chorąży i poseł sieradzki, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sieradzkiem; podkomorzy sieradzki, podstarosta Ostrzeszówski, starosta lubomlski, kasztelan sieradzki 1776 roku i kawaler orderu św. Stanisława, wziął udział w konfederacyi barskiej i był członkiem generalności w Biały 1769 r.; kasztelan um. 1780 r., pozostawiwszy z żony Joanny Trepkówny synów, Stanisława i Wojciecha. 

Wojciech, starosta lubomlski i wieluński 1786 r., szambelan królewski, poseł na sejm czteroletni, prezes Rady departamentu kaliskiego 1813 r., dziedzic dóbr Praszki, człowiek wielkiej nauki i kultury, był dwukrotnie żonatym, lv. z N., bogatą niemką, z której córka N. Wężykowa, i 2v. z Agnieszką Bogatkówną, wdową po Lasockim, z której syn Aleksander, oficer wojsk polskich 1831 r., umarł bezdzietny. 

Adam, syn Andrzeja, dziedzic na Mącznikach 1656 r., miał syna Jana, dziedzica Ojrzanowa, podkomorzego wieluńskiego 1691 r., a następnie sieradzkiego, po którym z Barbary Korycińskiej, chorążanki łęczyckiej, córka Maryanna za Stanisławem Iwańskim i syn Jan. 

Jan, dziedzic dóbr Dybów, Przeczniówi in., podkomorzy sieradzki 1727 r., kasztelan spicymirski 1750 r., a sieradzki 1757 r., podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sieradzkiem; z żony Justyny Wilskiej miał synów: Antoniego, Józefa, Stanisława i Tomasza, elektora 1764 r. z wojew. sieradzkiego, następnie 1778 r. podstolego sieradzkiego.

Antoni, stolnik inowłodzki, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. łęczyckiem; jego syn Franciszek, elektor 1764 r. z wojew. łęczyckiego, cześnik 1781 r., a stolnik łęczycki 1793 r., poseł na sejm czteroletni, z żony Karoliny Kossowskiej miał syna Stefana, dziedzica dóbr Lutomierskich, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r. 

Józef, starosta łosicki, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. wołyńskiem, i z żony Maryanny Twarowskiej miał synów, Michała, chorążego artyleryi koronnej, i Antoniego, po którym z Ksawery Wolskiej miał być syn Julian wylegitymowany w Królestwie 1842 r. (Conv. Vars., Metr Kor., Ks. Gr. Piotrk., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubek, Sigil., Kanck, Ks. Gr. Brzeskie, Przedeckie, Czerskie i Radomskie). 

Aleksander z Mączyna 1.620 r., z żony Marusi Komar-Sutyskiej miał dwóch synów, Benedykta i Tomasza. 

Adam, miecznik bracławski, syn Tomasza i Aleksandry Ciołkówny, zostawił z Maryanny z Pruskich dwóch synów, Jakóba i Marcina. 

Jakób, żonaty z Heleną Mężyńską, miał syna Tomasza, wylegitymowanego w sądzie ziemskim lwowskim 1782 roku, po którym z Petroneli z Grabowieckich, lv. Antoniowej Zaleskiej synowie, Franciszek żonaty z Wiktoryą z Gołaszewskich, wdową po Marcinie Łozińskim, a córką Mateusza Gołaszewskiego i pierwszej jego żony Julianny Tyszkiewiczówny, i Floryan ochrzczony w Bolechowie 1779 r. 

Marcin, drugi syn Adama, miecznik mielnicki, ale często pisany miecznikiem bracławskim, miał trzy żony: lv. Annę Bohdanównę, z niej ks. Sebastyan-Fabian i Jan-Mikołaj; Mikołaj, miecznik bracławski, żonaty z Heleną z Leszczyńskich, lv. Bogusławową Jaworską, stolnikową nowogrodzką, 2v. Wojciechową Strzyżowską, stolnikową różańską, zostawił z niej córki, Juliannę i Helenę, które 1801 r. procesowaływ Trybunale galicyjskim Witosławskich o sumę; Mikołaj legitymował się w sądzie ziemskim czchowskim i grodzkim lwowskim 1782 r. 

Marcin z 2-iej żony Pelagii z Bębnowskich, cześnikówny sochaczewskiej, której ojca Franciszka-Macieja z Końskich Bębnowskiego pokwitował 1751 r. w grodzie przemyślskim z posagu, miał córkę Gertrudę, której 1776 r, zapisał przyszły jej mąż dr. Jan Spaventi, protomedyk galicyjski, w grodzie trembowelskim 1000 duk., i syna Walentego-Feliksa-Macieja, ochrzczonego w Ujkowicach 1755 r., a wylegitymowanego w wydziale Stanów galicyjskich 1798 r. 

Po trzeciej żonie, Zofii Kapiszewskiej, zaślubionej w katedrze przemyślskiej 1764 r., Marcin miał syna Józefata-Andrzej a 1764 r. i córkę Magdalenę de Pazzis Petronelę w 1767 r., ochrzczonych w Przemyślu. 

Ignacy-Dominik, ur. 1736 r. w Moniatyczach, syn Antoniego i Justyny z Terleckich, wnuk Michała i Rozalii z Krupskich, udowodnił swe szlachectwo w sądzie ziemskim bełskim 1782 roku. Ignacy był żonaty od 1774 roku z Maryanną Piotrowską, z której syn Kazimierz-Józef-Ignacy ochrzczony w katedrze przemyślskiej 1775 r. (Zbiory Dr. M. Dunina-Wąsowicza we Lwowie). 

Byli i na Litwie. Kazimierz, sędzia grodzki wileński 1814 r. (Arch. Dubr.), syn Marcina, z synami: Tadeuszem, Janem, Aleksandrem, Marcinem i Antonim wylegitymowani w Cesarstwie 1833 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

MĄDROSTKA h. MĄDROSTKI. Herb - w polu czerwonem w środku ucha kotłowego strzała srebrna z opierzeniem w środku przekrzyżowana; nad hełmem w koronie trzy pióra strusie. 

Wzięli nazwisko od herbu swego Mądrostki. Jan-Wojciech, cześnik trembowelski, obecny 1699 roku przy akcie. Stanisław żonaty z Agnieszką Karsznicką 1732 roku (Ks. Gr. Nowokorczyńskie, Wyr. Tryb. Lubek). 

MĄDROWSKI. Wojciech, ożeniony z Maryną Gościcką, miał syna Jana, który w 1658 roku prowadził sprawę w Trybunale lubelskim (Wyr. Tryb. Lubek). 

MĄDRYŃSKI. Jan, stolnik różański, którego żona Zofia Krzewska pozwała 1757 r. Rościszewskiego o sumy (Wyr. Tryb. Lubek). 

MĄDRZEJEWSKI v. MĄDRZEWSKI h. OSTOJA. Krzysztof, Maciej, Marcin i Stefan 1646 r. Andrzej, rotmistrz królewski, pozwany 1667 roku o najazd (Wyr. Tryb. Lubek). 

Potomstwo Stanisława, syna Kazimierza, a mianowicie synowie: Szymon z synem Wawrzyńcem i jego potomstwem i Michał z synami, Stanisławem i Franciszkiem i ich potomstwem, wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MĄDRZYCKI. Kazimierz, dziedzic części Wierzbicy, żonaty z Maryanną Dembińską, miał syna Ludwika 1765 r. Anna z Blizińskich, lv. Andrzejewska, 2v. Andrzejowa Mądrzycka, prowadziła proces 1781 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). 

MĄDZELEWSKI (?). Jan podpisał elekcyę 1697 roku z ziemią zakroczymską (Vol. Leg.). 

MĄKIEWICZ h. LUBICZ. Maryan, syn Macieja, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

MĄKOBODZKI. Jan, kasztelan isędzia ziemski lwowski 1448-1453 r. Jan, starosta czerski 1456 r. (Ks. Ziem, i Gr. Czerskie). 

MĄKOLIŃSKI h. KOTWICZ. Stanisław, dziedzic wójtostwa we wsi Mąkolinie, posiadający dawne szlachectwo, niewiadomo dlaczego takowe zaniechał, przywrócony do starodawnego szlachectwa 1533 r. wraz z synami: Filipem, kanonikiem pułtuskim, pozostającym oddawna w usługach królowej, Maciejem, kanonikiem krakowskim u św. Michała, będącym od młodości przy boku biskupa płockiego (Andrzeja Krzyckiego), Janem, Mikołajem, Zygmuntem i Pawłem, a do herbu Kotwicz przyjęci przez tegoż biskupa płockiego (Metr. Kor.). 

MĄKOLIŃSKI. Wojciech, dziedzic Mąkolina 1559 r. Andrzej, żonaty z Elżbietą Sienicką, Stanisław i Wojciech, synowie Andrzeja, dziedzice Mąkolina 1568 roku. Andrzej, syn Stanisława, 1577 r. Jan, Stanisław, Wojciech i Piotr, synowie Stanisława, dziedzice Kruków Redecz 1580 roku. Mikołaj, syn Wojciecha, 1585 r. 

Wojciech, syn Stanisława, żonaty z Zofią Przedpełską 1603 roku. Marcin, syn Wojciecha, 1632 r. Marcin 1660 r. (Ks. Gr. Przedeckie, Brzeskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

MĄKOLSKI h. GRYF. Brali przydomek Jaxa wzięli nazwisko od wsi Mąkolice, w pow. piotrkowskim. Krystyn 1446 r. Jakób, komornik ziemski sieradzki 1523 r. Wojciech, pleban rospierski, Jan i Maciej, bracia, 1530 r. Wawrzyniec, Wincenty, komornik graniczny piotrkowski, i Matiasz, synowie Jana, dziedzice wsi Mąkolic 1563 r. 

Wincenty, dziedzic Zdzieszulic 1566 roku, syn Wojciecha, ustąpił 1575 r. części wsi Lipowe synowi swemu Marcinowi, po którym z Katarzyny Raczyńskiej synowie: Jan, Wojciech i Paweł, bnrgrabia grodzki piotrkowski; Paweł z Elżbiety Kobielskiej miał synów, Floryana i Stanisława, dziedzica dóbr Mąkolic, Lipowia i Czartku 1617 roku; po Stanisławie syn Floryan, pozostawił synów, Piotra i Franciszka, podstolego lubelskiego, po którym z Katarzyny Modrzewskiej, podskarbianki nadwornej koronnej, syn Piotr. 

Piotr z Mąkolic, dziedzic dóbr Bielewice, rotmistrz pod Wiedniem 1683 r., podstoli dobrzyński 1720 r., zaślubił lv. Helenę-Weronikę Karwicką, wojszczankę opoczyńską, i z niej synowie: Karol i Franciszek, księża PR jarzy, Aleksander, po którym synowie, Jerzy i Józef, i 2v. Annę Lasocką, z której syn Józef z Mąkolic, subdelegat grodzki opoczyński 1756 r., podstoli dobrzyński 1758 r., z Magdaleny Zborowskiej, córki Krzysztofa, komornika pilzneńskiego, i Franciszki Guczanki, pozostawił synów, Józefa, regenta ziemskiego krakowskiego 1788 r., po którym z Wiktoryi Korytowskiej syn Filip-Jakób, ochrzczony 1776 r. w Krakowie, dziedzic dóbr Kozenin, w pow. opoczyńskim, legitymujący się w Galicyi 1803 r., i Ignacego porucznika wojsk koronnych, dziedzica Kozenina, legitymującego się w Galicyi 1803 r., po którym z Joanny Zajączkowskiej syn Feliks, dzierżawca dóbr Libiszów, w pow. opoczyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1838 r. (Conv., Vars., Ks. Gr. Piotrk., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lube!., Ks. Gr. Nowokorczyńskie, Radomskie i Czerskie, Sigil.). 

Franciszek 1669 r., Stanisław i Wojciech 1697 r. z wojew. Sieradzkiem, Franciszek 1697 i 1733 r. z wojew. Sandomierskiem podpisali elekeye. Teodora, żona Macieja Błońskiego, podczaszego drohickiego 1750 r. Anna, żona Ksawerego Kietlińskiego, podczaszyca sandomierskiego 1780 r. 

MĄKOWICZ. Paweł-Felicyan, dziekan łowicki, proboszcz nieborowski, pokwitował 1716 r. z odbioru 300 flor. (Ks. Gr. Sochaczewskie). 

MĄKOWSKI h. OGOŃCZYK. Rodzina kujawska, pisała się z Mąkoszyna, i pierwotnie brała miano Mąkosz. Maciej Makosz i Jan, synowie Wincentego, 1577 r. Stanisław, syn Maksymiliana, dziedzica Mąkoszyna, 1594 r. Stanisław, syn Marcina, oraz Mikołaj, i Andrzej, synowie Wojciecha, występowali 1595 roku przed aktami przedeckiemi. Maciej, podsędek płocki 1598 roku. 

Adam i Grzegorz, synowie Piotra, 1601 r. Adam i Maciej, synowie Bartłomieja i Małgorzaty Mielińskiej, 1601 roku. Katarzyna, żona Andrzeja Jaszczułtowskiego 1602 r. Andrzej i Wawrzyniec, synowie Wojciecha, dziedzice Mąkoszyna 1608 roku, i Wawrzyniec żonaty z Dorotą Cieszkowską. Stefan, subdelegat i sądzia grodzki przedecki 1609 r. Andrzej i Jakób, synowie Piotra, 1611 roku. Stefan, syn Macieja, 1612 r., miał syna Tomasza. Jakób żonaty z Anną Cieszkowską 1620 roku. Adam, kanonik kujawski, opat jędrzejowski, poseł do Neapolu i Hiszpanii dla odzyskania sum neapolitańskich 1623 r. 

Sebastyan 1632 r. z wojew. brzesko-kujawskiem, Jakób 1648 roku z wojew. inowrocławskiem podpisali elekeye. Po Marcinie syn Jan, żonaty z Zofią Pieskowską 1650 r., miał synów, Jana i Mateusza. Stanisław, opat lubieński 1654 r. Konstancya, żona Kazimierza Chłapowskiego 1690 r. Stanisław, elektor 1697 r. z wojew. poznańskiego. 

Jan żonaty z Zofią Jezierską 1720 roku. Andrzej, syn Franciszka, 1722 r. Aleksander iJózef z wojew. Sieradzkiem, a Franciszek i Stanisław z wojew. łęczyckiem podpisali elekcyę 1733 r. Stefan, dziedzic wsi Sienno, w wojew. poznańskiem 1753 r. Kazimierz i Tomasz 1764 r. w ziemi kujawskiej. Antoni, komornik ziemski wschowski 1768 r. (Conv. Vars., Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Ks. Gr. Przedeckie, Brzeskie i Łęczyckie). 

Józef, syn Mateusza i Zofii Łąckiej, ur. 1806 r. we wsi Polebinie, w pow. brzesko-kujawskim, wstąpił 1830 r. do 4 pułku strzelców konnych (Ks. Wojskowe). 

Po Franciszku, synu Jerzego, dziedzicu dóbr Gryżyna i Mielęgowo(?) 1713 r., w Wielkopolsce, pochodzący, Ignacy, syn Tomasza, dzierżawca dóbr Redcza, w pow. kujawskim, i Erazm, dziedzic dóbr Sławęcina, w pow. konińskim, syn Makarego i Delfiny Bojakowskiej, wylegitymowani w 1837 r. w Królestwie. 

MĄSINOWSKI. Wojciech z wojew. kaliskiem podpisał elekcyę 1697 r. 

MĄSIOROWSKI. Michał notowany 1733 r. w aktach ziemi kujawskiej. 

MĄSTOWICZ h. DOŁĘGA. Zygmunt, syn Krzysztofa, i Szymon, syn Zygmunta, 1799 r., Jan, syn Stanisława, 1819 roku, a Szczepan, syn Jana, 1832 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MCHOWIECKI. W ziemi ciechanowskiej. Wawrzyniec, syn Mikołaja, 1595 r. (Akta Łomżyńskie). Walenty, podstarosta ciechanowski, miał syna Franciszka 1664 r. Paweł, syn Zygmunta, 1666 r. 

Wojciech w ziemi ciechanowskiej 1746 r. Dominik, komornik ziemski ciechanowski 1764 r. Tomasz, komornik grodzki ciechanowski 1764 r., a pisarz ziemski 1766 r. Władysław, Konstanty i Jan 1766 r. (Sigil., Wyr. Tryb. Piotrk.). 

MCHOWSKI v. NASIEGNIEWSKI h. OKSZA. Dawna i licznie rozrodzona rodzina na Kujawach; wzięła nazwisko od wsi Mchowa, w pow. przasnyskim, a dziedziczyła na Nasiegniewie i dlatego wielu brali to nazwisko. Jan i Andrzej, bracia rodzeni, dziedzice Mchowa 1456 roku, i z nich Jan miał synów: Aleksandra, Jakóba, Mikołaja i Piotra, dziedziców wsi Koziejaty 1476 r.; po Jakóbie syn Łukasz pozostawił córkę Reginę 1589 r. Mikołaj na Mchowie 1481 r. z żony Małgorzaty ze Szczodrkowa miał syna Wojciecha, po którym z żony Zofii syn Jakób 1556 r. Jan ożeniony z Anną z Mąkoszyna 1486 r. 

Jakób, Klemens,' Michał i Piotr, dziedzice Czemanina 1511 r. Marcin i Michał, bracia rodzeni, przeprowadzili 1543 r. dział wsi Polanisz; po Michale synowie, Andrzej i Jan, i Andrzej pozostawił córkę Zofię za Janem Sulkowskim i synów: Grzegorza, Jakóba, Jana, którego synowie, Stefan i Piotr, Łukasza, Piotra, Stanisława i Walentego. 

Jakób, dziedzic na Mchowie i Nasiegniewie 1580 roku, pozostawił syna Jana, dziedziczącego na Małym Mchowie 1599 r., po którym dwóch synów, Jan i Krzysztof, elektorowie 1632 r. z wojew. brzesko-kujawskiego, i z nich Jan miał synów, Stanisława, po którym z Heleny Sadokierskiej syn Szymon żonaty z Zofią Pścińską 1710 r., i Władysława, żonatego z Teresą Witkowską. 

Michał zapisał dożywocie matce swej Jadwidze z Wolskich 1555 r. Jakób i Wojciech, synowie Tomasza, 1569 r. Andrzej, Paweł i Piotr, synowie Jana z Bodzanowa Tomaszowego. sprzedali 1591 roku części Koziejat; ich siostra Petronela za Tomaszem Sulkowskim. Jan, subdelegat grodzki przedecki 1587 r. Jakób nabył 1588 r. wójtowstwo we wsi Brodowo i był żonatym z Zofią Łuczylińską. 

Jan i Piotr, synowie Macieja i Anny, dziedzice Czemanina 1610 r., i z nich Piotr żonaty z Urszulą Rgielewską. Jan i Krzysztof, synowie Jana, 1619 r. Adam, syn Piotra, żonaty z Katarzyną Mąkolińską 1621 r. Grzegorz, syn Stanisława, 1625 r. Jadwiga, wdowa po Świętosławie i jej dzieci, Anna i Stanisław. Jan 1669 roku, a Felicyan, Heronim, Michał i Stanisław 1697 roku podpisali elekcye z wojew. inowrocławskiem. 

Po Stanisławie z Teresy Garwowskiej synowie, Antoni i Jan wprowadzeni 1727 r. do Witoszyna i Redlina, a Jan 1733 r. elektor z wojew. kaliskiego. Jan, żonaty z Wiktoryą Orzelską, miał synów: Antoniego, Felicyana i Krzysztofa; po Antonim, elektorze 1733 r. z wojew. inowrocławskiego, z Elżbiety Laskowskiej dwóch synów, Jakóbi Mikołaj, dziedzice Wiecinina. 

Mikołaj, towarzysz chorągwi pancernej 1760 r., wojski większy bielski 1766 r., otrzymał 1767 r. części wsi Kurzeszyn; generał-adjutant królewski 1774 r. Antoni, syn Kazimierza i Teresy Morzyckiej, burgrabia grodzki kowalski, nabył 1763 r. części wsi Skrzynki i Wiecinina od brata Jana. Dominik, komornik ziemski ciechanowski 1775 roku. Michał, łowczy bydgoski 1787 r., komisarz z pow. radziejowskiego 1789 r., deputat na Trybunał koronny 1792 r. Michał i Prokop, synowie Walentego, 1788 r. i z nich Prokop, sztabs-kapitan 1790 roku, a kapitan wojsk koronnych 1792 roku (Ks. Gr. Brzeskie, Przedeckie, Sochaczewskie, Sigil., Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.). 

Prokop, pułkownik wojsk Ks. Warszawskiego, był żonatym z Krystyną Chojnacką, 2v. za Stefanem Sokołowskim, sędzim pokoju okręgu radziejowskiego, która zmarła w Warszawie 1852 r. 

MDZEWSKI h. DOŁĘGA. W wojew. płockiem. Mikołaj otrzymał pewne dobra 1497 roku. Andrzej, dziedzic Węgrzynowa, poborca ziemi zawskrzyńskiej 1542 r., poseł na sejm 1539 r., pisarz ziemski zawskrzyński, miał syna Jana, po którym z Zofii Sulkowskiej córka Ewa za Grzegorzem Zielińskim, wojewodą płockim, i syn Maciej, kanonik płocki i chełmski,um. 1619 r. Wojciech uwolniony od wyprawy wojennej 1539 r. Mikołaj, dziedzic Wiśniewa, chorąży płocki 1548 r. Wojciech, zaszczytnie znany na polu bitew w ziemiach ruskich, po śmierci żony został księdzem i był kanonikiem płockim; z żony Doroty Tańskiej pozostawił synów: Tomasza, Stanisława, Pawła i Jana, dziedziców na Strzegowie i Mdzewie Wielkim i Małym, którzy w 1550 r. otrzymali od króla Zygmunta Augusta zaświadczenie legalności swego pochodzenia. Mikołaj, żonaty z Zofią z Sułkowic, otrzymał w 1564 r. 60 łanów w pow. różańskim. Paweł i Andrzej, synowie Jana, 1578 r., i Paweł, pisarz ziemski, miał syna Stefana, po którym z żony N. Łosiówny synowie, Paweł, podstoli płocki 1678 r., i Stefan-Antoni, doktór św. Teologii, Dominikanin, deputat z kapituły łuckiej na Trybunał koronny 1694 r., sufragan łucki, biskup kalamaceński, a następnie 1714 r. sufragan gnieźnieński, był stronnikiem Leszczyńskiego, asystował na koronacyi 1705 r. i został kanclerzem żony Leszczyńskiego. 

Wojciech i Jakób, synowie Wojciecha, 1582 r. Feliks, podczaszy ciechanowski 1603 r. Andrzej, wojski ciechanowski 1609 r., miał syna Piotra, elektora 1632 r. z ziemi łomżyńskiej, po którym syn Teodor. Maciej, syn Jakóba, żonaty z Lisiecką, sprzedał 1613 r. części wsi Turza Wielka. Dorota ustąpiławójtowstwo we wsi Kołaczkowice 1627 r. Piotrowi Mdzewskiemu. Stanisław, Stefan i Wojciech 1632 r., a Jan 1648 r., elektorowie z wojew. płockiego. Wojciech, dziedzic Radzimowic, miał syna Jakóba, po którym syn Wojciech pozostawił syna Franciszka, którego syn Andrzej-Józef, Reformat w Siennicy, sprzedał 1791 r. części Radzimowic, Rydzyna i Prusocina. 

Jakób i Paweł podpisali elekcyę 1669 roku z wojew. płockiem. Po Stanisławie, dziedzicu Strzegowa, syn Piotr, sędzia kapturowy grodzki płocki 1674 r., elektor z wojew. płockiego. Elżbieta, żona Adama Łopackiego, chorążego zakroczymskiego 1680 r. Tomasz, przeor Dominikanów warszawskich 1689 r. Kazimierz, komornik ziemski zawskrzyński 1695 roku. Wojciech, rotmistrz ziemi zakroczymskiej 1700 r. 

Wojciech, syn Ludwika, prałat katedralny płocki 1718 roku. Paweł z żoną Anną z Eleutów otrzymali 1744 r. wybraniectwo w Biały. Ignacy, subdelegat grodzki ciechanowski 1751 r. Antoni, elektor 1764 r. z wojew. płockiego. Antoni, syn Karola, skarbnik Winnicki 1782 r., cześnik sierpski 1786 r. Tadeusz, syn Prokopa i Teresy Kondrackiej, burgrabia zamku krakowskiego 1783 r., regent grodzki lubelski 1789 r. Michał, kanonik płocki, sędzia deputat Trybunału piotrkowskiego 1785 r., kustosz 1777 r., oficyał 1781 r., sufragan płocki, biskup delkoński 1793 r., archidyakon dobrzyński. Kajetan, kanonik płocki 1788 r. Stefan, regent i burgrabia zakroczymski 1788 r. (Metr. Kor., Conv. Vars. i Piotrk., Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Kancl., Ks. Gr. Sochaczewskie). 

MECHAŃSKI. Jan z wojew. trockiem podpisał elekcyę 1669 r. 

MECHERZYŃSKI h. NOWINA. Józef, syn Jana, pozwany 1750 roku o nieprawne posiadanie wsi Sady i Wola Węcierzowa. Józef żonaty z Maryanną Nahorecką (Ks. Gr. Radomskie i Sochaczewskie). Wiktor z wojew. Sandomierskiem podpisał elekcyę 1764 r. Heronim, podporucznik 6 pułku strzelców pieszych 1831 r. Franciszek żonaty z Maryą Jaraczewską, 2v. za Ordęgą 1845 r. 

MECHOWSKI v. MĘCHOWSKI. W ziemi wiskiej. Franciszek 1669 r. i Paweł 1697 r. podpisali elekcyę z ziemią wiską. 

MECISZEWSKI h. PRAWDZIC. Rodzina miejska krakowska, z której Kacper, sekretarz królewski 1785 r. (Sigil.), subdelegat grodzki siewierski, pułkownik w powstaniu 1794 r., znakomity prawnik i autor, dostał nobilitacyę od biskupa krakowskiego ks. Michała Poniatowskiego 1789 roku, a w 1790 roku uznany szlachcicem Rzeczypospolitej. Kacper z dwóch żon miał dwóch synów, Filipa i Hilarego. 

Filip, ur. 1786 r. w Krakowie, z żony Maryanny N., wszedł 1805 r. do wojska austryjackiego na kadeta do Akademii inżynierów w Wiedniu, i w 1808 roku został porucznikiem w korpusie inżynierów austryjackich, i awansował 1809 r. na kapitana. W 1810 r. przeszedł do wojska polskiego i w 1813 r. został majorem; podszef sztabu korpusu artyleryi inżynierów, otrzymał 1815 r. rangę podpułkownika i szefostwo w sztabie. Odbył kampanie: 1805 r. we Francyi, 1809 r. w Polsce i 1812 r. w Rosyi, za co ozdobiony krzyżem złotym polskim. Wyszedłszy do dymisyi, w 1815 został profesorem Uniwersytetu krakowskiego, lecz w 1818 r. wróciwszy do służby wojskowej polskiej, został wkrótce pułkownikiem; zniechęciwszy srogością swoich podwładnych, w wybuchu powstania 1830 roku, został zabity; Filip z Józefy Łęskiej, 2v. za Grzegorzem Suskim, zostawił synów, Feliksa, w 1842 r. wylegitymowanego w Królestwie, i Karola, pazia rosyjskiego w 1839 roku i córki: Paulinę, Honoratę za Maciejem Wojewódzkim, mecenasem, i Eufemię (Ks. Wojskowe). 

Hilary, kilkakrotnie deputat na sejmy Rzeczypospolitej krakowskiej, literat i redaktor pism politycznych, w 1846 r. miał udział w powstaniu krakowskiem, a po jego upadku był zmuszony do emigrowania do Prus; zm. 1855 r., z żony Józefy Szydłowskiej zostawił potomstwo. 

MĘCZEŃSKI. Kniaziowie. Mają być gałęzią książąt smoleńskich; byli na Siewierzu, lecz już w końcu XVI wieku przeszli pod panowanie Rosyi; w autorach tego kraju jednak ich nazwiska nie znajduję, może więcbędą oni tąż rodziną co Meżecki. 

MEDEKSZA h. LELIWA. Nasi heraldycy dają Medekszom herb Lis odmienny, jednak w spisie wylegitymowanej szlachty w Cesarstwie, a zapisanej do ksiąg gub. kowieńskiej czytani Medekszówz herbem Leli wa, sądzę jednak, że to zwykła omyłka. Z tych Medekszów wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej: 1) potomstwo Bogusława, syna Szymona, a mianowicie jego syn Aleksander wnuk Jana, prawnuk Szymona, 1852 r.; 2) Jan, syn Mikołaja, wnuk Dominika, z synem Janem 1844 r.; 3) Antoni, Dominik, Wawrzyniec i Szymon z potomstwem, synowie Salomona, wnukowie Dominika, 1856 roku, razem 77 osób. 

Józef, syn Andrzeja, i Urszula, córka Tadeusza, dóbr Piadze, Felicya, córka Feliksa, dóbr Pauczuny, Marcin, Polikarp, Emeryk i Mamert, synowie Karola, dóbr Medekszy, Antoni, syn Antoniego, dóbr Surmanty dziedzice w gub. kowieńskiej. 

MEDEKSZA h. LIS odmienny. Odmiana herbu - strzała podwójnie przekrzyżowana stoi na podkowie; w koronie łabędź w prawo. 

Na Litwie, głównie w powiecie kowieńskim; rodzina pochodzenia tatarskiego. Podług familijnej tradycyi było dwóch braci tatarów Proszcza i Murza, na Rusi, i jednego z ich potomków Olgerd, wielki książę litewski, osadził na Litwie i nadał mu posiadłość w wojew. trockiem. Potomkowie Proszczy wzięli nazwisko Proszczawicz i herb swój ułożyli, kładąc strzałę podwójnie przekrzyżowaną na pamiątkę, że pochodzą od Murżów tatarskich, podkowę, że służyli wojskowo konno, a łabędzia, że jeden z nich w wojnie z Tatarami Dniepr wpław przepłynął. Ci Proszczawiczowie, gdy z nich Sielemon, podkomorzy kowieński, dostał od Zygmunta Augusta majątek Madeksze w nagrodę zasług za Zygmunta I oddanych krajowi, od tego majątku wzięli nazwisko Medeksza, zachowując przydomek z Proszcza. 

Stefan-Franciszek, pisarz grodzki 1668 r., elektor 1669 r. z wojew. trockiego, podsędek kowieński 1678 r., deputat do rady wojennej 1673 r., poseł 1668 r. Dominik, pisarz i regent grodzki kowieński 1697 roku. Adam z Proszcza, podczaszy połocki, Jan-Andrzej, Kacper i Michał z Proszcza 1669 r., a Aleksander, poseł kowieński, 1697 r. podpisali elekcye z wojew. trockiem. Dominik, miecznik i poseł kowieński, stronnik Leszczyńskiego, podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. trockiem. Piotr podpisał konwokacyę 1764 r. 

Dominik, podsędek kowieński, starosta rajgrodzki 1760 r., podkomorzy kowieński 1768-1781 r., zawiązał kontederacyę w powiecie kowieńskim na rzecz konfederacyi barskiej 1768 r. i był jej marszałkiem; żonaty z Anną Wilczewską, lv. Piotrowiczową, jego córka Maryanna, żona Józefa Borewicza, sędziego ziemskiego kowieńskiego. Adam i Józef, starosta skirstymoński, podsędkowicze kowieńscy, elektorowie 1764 r. z pow. kowieńskiego. Adam, stolnik kowieński 1781-1785 r. Józef, chorąży kowieński 1791 r., ożeniony z Katarzyną Jeleńską, sędzianką ziemską mozyrską. Onufry, syn Kazimierza, kasyer pow. telszewskiego 1855 roku. Adam 1860 r. ożeniony z Klementyną Wejssenhoff (Metr. Kor., Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel.). 

Andrzej, syn Marcina, Bogusław, syn Salomona, i Jan, syn Jana, 1798 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

MEDEKSZA h. ŁABĘDŹ. Stefan-Franciszek, syn Marka, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1798 r. 

MEDELAŃSKI. Piotr z Rakowa, dworzanin króla Władysława, naganiony w szlachectwie, złożył świadectwo Sandka z Rakowa i Nikła Mendla z Jugowicz, swych synowców, stwierdzających pod przysięgą szla• checkie pochodzenie stryja, co również potwierdzili Rejne Eraw i Nichlos Smolcz, siostrzeńcy naganionego. Świadectwo powyższe zatwierdził 1424 r. Konrad ks. Szląski i Oleśnicki. Akt ten wniesiony do Metryki Koronnej 1618 roku. 

Jakób, żołnierz zasłużony w ekspedycyach wojennych w Inflantach i przeciw Moskwie, otrzymał prawem lennem dobra Hewert, Mojza i GolbiekMojza, w Inflantach 1613 r. (Metr. Kor.). N., wojski mścisławski 1617 r. 

de MEDEM v. a MEDEN h. MEDEM. Hrabiowie. Herb - w polu niebieskiem czerwona trąbka myśliwska ze złotem obłożeniem, barkiem na dół, wylotem w prawo; nad hełmem w koronie między dwoma strusiemi piórami białemi trąbka czerwona, wylotem do góry, barkiem w lewo (Hr. Ostr.). 

Znakomita kurlandzka rodzina, pochodząca z Niższej Saksonii; jedna jej linia w osobie Jana-Fryderyka, starosty oszmiańskiego, w 1779 roku otrzymała tytuł hrabiowski od cesarza Józefa II. Jan, pełnomocnik Inflant 1561 r. Otto, dziedzic Schweten i Paleń, rotmistrz i dworzanin królewski, 1613 r. otrzymał w nagrodę zasług wojennych zapis dożywocia na wsi Janusów, Schonwald, Jankowice, Lankorek i Lipniki, a w 1624 r. jako rotmistrz królewski nabył dobra Berchen, w Kurlandyi, od Jerzego a Meden; następnie podkomorzy parnawski 1627 r., żonaty z Zofią von Kónigseck, lv. Samuelową Łaską. 

Elżbieta, żona Jana Grothusa, podczaszego żmudzkiego 1710 roku. Eberhard-Krzysztof obrany 1731 r. komisarzem ziemskim. Mikołaj, major wojsk koronnych 1739 r. Otto-Krzysztof, podkomorzy parnawski 1743 roku. Jan, major wojsk koronnych 1747 r. Otto-Ernest, konsyliarz królewski, kawaler orderu św. Stanisława 1765 roku. Jan, kapitan wojsk koronnych 1773 r. Krzysztof, szambelan królewski 1774 r. Jan-Fryderyk, kawaler orderu św. Stanisława 1774 r., starosta oszmiański, nadany 1779 r. tytułem hrabiowskim, szambelan Stanisława Augusta 1780 r. Hr. Fryderyk był szambelanem polskim 1780 r. Hr. Karol, kawaler orderu św. Stanisława 1789 r. Konrad zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. (Metr. Kor., Sigil., Kancl., Zap. Tryb. Piotrk.). 

Teodor-Piotr-Juliusz z potomstwem otrzymał 1850 r. zatwierdzenie tytułu hrabiowskiego w Rosyi, nadanego jego przodkowi, a Jan-Ludwik, syn Piotra, Paweł, syn Karola, rotmistrza gwardyi, i kamer-junkier, Otton-Paweł, syn Ludwika, zatwierdzeni w tytule 1853, 1856 i 1886 r. (Spis Departamentu Heroldyi).

von MEDEM. Baronowie. Rodzina niemiecka w XVI wieku osiedlona w Inflantach i od 1620 roku zapisana do matrykuł szlachty kurlandzkiej. Ród ten od 1809 roku we wszystkich przywilejach i dyplomach na rangi i ordery tytułowany baronami. 

Bar. Aleksander żonaty z Angeliką hr. Kreutz, córką Gwalberta, generała korpusu wojsk rosyjskich. 

Departament Heroldyi w latach 1853, 1855, 1863, 1867, 1871, 1878, 1879 i 1887 zatwierdził w tytule baronowskim: majora Jana-Piotra, syna Karola; generał-lejtnanta Mikołaja, syna Wilhelma, z synem Michałem; majora Henryka-Karola, syna Jana-Fryderyka; kapitana Karola-Ottona, syna Karola-Fryderyka; rotmistrza Franciszka-Wilhelma, syna Jana-Fryderyka; Pawła-Adama, syna sztab-rotmistrza Henryka-Karola; Teodora, syna podpułkownika Piotra; Pawła, syna generał-majora Romana; Karola, syna Jana, żonę jego Nadzieję Latoszyńską i dzieci ich, Piotra i Aleksandra (Spis departamentu Heroldyi). 

MEDERSKI. Jan został sekretarzem królewskim 1752 r. (Sigil.). 

MEDESTOWICZ. Mateusz podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. (Vol. Leg.). 

MEDEXEN. Król Zygmunt, mając na uwadze wielkie zasługi wojenne, będącego w pułku Denhoffa, starosty derpskiego, Samuela Medexena, podarował mu prawem lennem dobra, jakie przeszły na skarb po Gabryelu i Jerzym Wulffach 1625 r. (Metr. Kor.). 

MEDIABARBA. Franciszek, fizyk i chyrurg królewski, otrzymał 1513 r. 300 flor, rocznej dożywotniej pensyi, a w 1522 r. został uwolniony od wyprawy wojennej zdóbr ziemskich i w 1524 r. nabył wójtowstwo wm. Cieszkowice, w pow. bieckim, cedowane przez Sewmryna Bonara, starostę bieckiego (Metr. Kor.). 

MEDLIKOWSKI. Stanisław, syn Bazylego i Agnieszki, ur. 1783 r. w Kamieńcu Podolskim, wstąpił 1809 r. do 9 pułku ułanówiw 1812 roku przeszedł do pułku strzelców litewskich, gdzie awansował na podporucznika; w 1816 roku przykomenderowany z reformy do pierwszego pułku piechoty liniowej. Odbył kampanie, 1812 r. przeciw Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym (Ks. Wojskowe). 

MEDRYŃSKI. N., łowczy czerniechowski, urn. 1660 r. i łowczym po nim został Kostecki 1661 r. (Sigil.). 

MEDULIŃSKI. Antoni, obywatel pow. oszmiańskiego, stronnik Augusta III. 

MEDUNIECKI v. MEDENIECKI v. MEDYNIECKI h. ŚLEPOWRON. Na Białej Rusi. N. otrzymał 1623 r. daninę w Siebieżu. Andrzej, elektor 1648 r. z wojew. smoleńskiego. Andrzej, posesor wsi Aryksin 1660 r. Po Gabryelu, rotmistrzu wojsk królewskich, syn Kazimierz otrzymał dobra Tomsin, w siebieskiem, i 1669 roku podpisał elekcyę z wojew. wileńskiem. Konstanty, towarzysz pancerny wojska litewskiego, wzięty do niewoli przez Moskwę, dostał 1677 r. na sejmie zapewnienie nagrody. Gabryel, sekretarz królewski, deputat smoleński 1684 r., a z wojew. wileńskiego 1704 r. 

Jan, strażnik smoleński 1744 r., żonaty z Felicyanną Rudominianką, podczaszanką bracławską. Paweł, szambelan Stanisława Augusta 1790 roku (Vol. Leg., Sigik, Metr. Lite w., Kancl., Arch. Dubr.). 

Antoni z Ciechowicz, podsędek 1801 r., sędzia 1809 r., marszałek 1818 r. siebieski, miał syna Kazimierza i córki. Annę za Konstantym Medunickim  iJózefinę za Ertmanem. 

Po Jerzym syn Kazimierz, sędzia 1783 r., marszałek 1799 r. siebieski, zaślubił Teresę Skórniównę i z niej pozostawił córki: Elżbietę Chrzanowską, Kazimierę, Teresę za Józefem Okuszką i synów: Ignacego, Jana i Józefa; po Ignacym, dziedzicu Mokrad, podsędku siebieskim 1809 roku, i Anny Makowieckiej córki, Anna za Kazimierzem Medunickim, Kamila Ateńska i syn Kazimierz żonaty z Wandą Makowiecką. 

Józef, chorąży drysieński 1818 roku, marszałek siebieski 1840 roku, dziedzic Tomsina, kawaler orderów św. Stanisława i św. Anny, z niewiadomej nam żony pozostawił syna Kazimierza, żonatego z Anną Medunicką. 

Jan, drugi syn marszałka Kazimierza, dziedzic Kołodnia i Zbrodowicz, marszałek siebieski 1821 r., zaślubił Juliannę Rypińską, córkę Stanisława i Rentowny, i z niej pozostawił córki: Annę za Ludwikiem Targońskim, Kazimierę Bolcewiczową, Anielę Makowiecką, Ksawerę Rutkowską i syna Stanisława. 

Stanisław, dziedzic Horek i Werek, z żony Weroniki Mikanowiczówny pozostawił córkę Oktawię lv. za Ignacym Radziwiłowiczem, 2v. Chmielewską i synów: Cezarego, Konstantego i Mikołaja, po którym z Adeli Budkówny synowie: Edward, Konstanty i Wiktor. 

Konstanty, syn Stanisława, dziedzic Dubrowki i Ziabek, sprawnik siebieski 1849 r., z żony Anny Medunieckiej pozostawił córki: Kazimierę Przysiecką, Teresę i Waleryę Pawłowiczową (Vol. Leg., Sigik, Metr. Litew., Kancl., Arch. Dubr., Żychk). 

MEDUSKI h. BIES v. KORNIC. Piotr przyłożył się do pobicia Świdrygiełły pod Krzemieńcem 1431 roku. Józef z żoną Salomeą z Duninów otrzymali 1759 roku wójtowstwo w Bieńkowie, w starostwie lanckorońskiem (Sigik). 

MEDWEDOWSKI. Paweł, syn Jana, 1706 r. Jakób, vicegerent 1718 r. cześnik 1722 r. smoleński. Łukasz z wojew. kijowskiego, iN., komornik czerniechowski, z wojew. wołyńskiego elektorowie 1733 r. Michał, subdelegat grodzki 1738 r., komornik bracławski 1740 r. Ignacy, chorąży wojsk litewskich 1792 r. (Wyr. Tryb. Lubek, Sigil., Kanck). 

MEDYŃSKI h. SAS. Pisali się od wsi Medyni, w pow. halickim; jedna rodzina z Hołyńskimi, herbu Sas. Roman otrzymał 1530 r. dla swej wsi Medyni prawo magdeburgskie. Iwan'’Medyński seu Hołyński, dziedzic na Medyni i Czeremchach, pozwany 1556 roku przez Annę Grabowiecką o wypędzenie jej poddanego ze wsi Czeremchy. Hryćko Medyński v. Hołyński, Iwachno i Aleksander, synowie Fedki, dziedzice Brośniowa i Topulska 1590 r. Trofim, dziedzic części Medyni i Babina 1590 r. Stefan na Medyni 1590 r. Jerzy i Paweł, synowie Demetra, 1593 r. 

Mikołaj 1608 r. Paweł i Piotr, synowie Jana i Katarzyny Grabowieckiej, 1665 r.; z nich Piotr, elektor 1669 r. z ziemi wieluńskiej, miał syna Aleksandra, żonatego 1700 roku z Wiktoryą Zbrozkówną. Maryanna, żona Jana-Albrychta Janickiego, miecznika lwowskiego 1680 r. Jan i Teodor podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. ruskiem. 

Antoni-Dominik obierał 1720 r. plenipotentów. Józef, posesor części wsi Łękawicy 1724 roku. Marcin, syn Tomasza, żonaty z Justyną Wolską, nabył 1729 r. wieś Tworowice. Stefan, elektor 1733 r. z wojew. ruskiego. Jan i Stanisław, synowie Piotra, 1745 r. Joanna, żona Antoniego Karczewskiego, subdelegata grodzkiego halickiego 1750 r. Wojciech, żonaty z Ewą Krochowską, ustąpił 1758 roku dożywocie na rzecz synów swoich, Feliksa i Macieja, a w 1763 roku przekazał 1000 flor, synowi swemu Feliksowi. Maciej, viceregent ziemski rawski 1775 roku, żonaty z Elżbietą Bystrzycką, a Feliks, towarzysz pancerny, elektor 1764 r. z wojew. sieradzkiego, otrzymał 1787 roku nominacyę na chorążego wojsk koronnych (Metr. Kor., Wyr. i Zap. Tryb. Lubel., Don. Vars., Ks. Gr. Piotrk., Czerskie i Rawskie). 

Bruno, Kazimierz, Antoni, Bazyli, Jan, Szczepan i Teodor 1782 r., Bazyli, syn Jana, 1790 r., Michał, członek Stanów, syn Szczepana, 1821 r. i Jan, wnuk Szczepana, 1841 r. wylegitymowani w Galicyi. Franciszek, dziedzic wsi Liszna 1828 r., i Michał, dziedzic wsi Kołodziejówka 1843 r., w Galicyi. Józef, syn Antoniego, komornik sądowy w Warcie 1866 r. N., major wojsk rosyjskich, żonaty z Justyną N., dziedziczką wsi Hajdeli, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

Adam, syn Juliana i Justyny z Mroczkowskich, ur. 1798 r. wm. Winnicy, wstąpił 1819 r. do kompanii 4 lekkiej artyleryi pieszej i w 1820 r. został podporucznikiem w 1 kompanii lekkiej artyleryi pieszej; porucznik 1830 r., w 1831 r. odkomenderowany do dyrekcyi artyleryi (Ks. Wojskowe). 

Paweł, posesor wsi rządowej Wysoka, w pow. opoczyńskim, zmarływ Warszawie, miał dwie żony, N. N., z niej synowie: Aleksander, Paweł i Leon, i Teklę Kwiatkowską, z której córki, Marya i Amelia, kolejno za Władysławem Dąbrowskim, i synowie, Franciszek i Józef. 

Aleksander pozostawił syna N., oficera wojsk rosyjskich, i córkę, Paweł syna Kazimierza, a Józef, ur. 1858 r. w Wysokiej, zaślubił 1883 r. w Warszawie Joannę Zielińską i z niej pozostawił córki, Kazimierę za Władysławem Ludwikowskim, Stefanię, zmarłą dzieckiem, i syna Władysława, ur. 1888 r. w Warszawie. 

MEDYŃSKI. Ignacy, syn Ignacego i Julianny z Ludychowskich, ur. 1788 r. we wsi Belsku, w pow. warszawskim, wszedł 1807 r. do 1 pułku jazdy Ks. Warszawskiego, i w 1817 r. przeniesiony do korpusu żandarmeryi, awansował 1827 na podporucznika i.w 1835 r. przeszedł do komend inwalidnych. Odbył kampanie, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi pod Mirem i Romanowem, gdzie dostał się do niewoli i dwa lata w niej pozostawał. Ignacy w 1838 roku otrzymał prawa nowego szlachectwa z zasady rangi oficerskiej i został wpisany do ksiąg szlachty gub. kaliskiej. 

MEEL. Olbracht, major w pułku generała Denhoffa, otrzymał 1658 r. amnestyę (Sigil.).' 

MEERFELDT. Jerzy został zwolniony od spłaty pewnych długów na rzecz m. Rygi 1622 r., a w 1625 r. nabył od Fabiana Platera na prawie feudalnem dobra Lubej-Moj sa, w pow. wendeńskim. Henryk-Jan, marszałek deputatów szlachty kurlandzkiej 1729 r. (Metr. Kor.). 

MEGER. Michał, sekretarz królewski, odstąpił 1650 r. posesyę młyna Kupernik przy m. Międzyrzec, a 1654 r. pokwitował z sumy 700 flor. Koliwińskiego; był żonatym z Elżbietą Logi (Metr. Kor., Kancl.). 

de MEGIELN Joachim, oberstlejtnant wojsk koronnych, otrzymał indygenat 1673 r. (Vol. Leg.). 

MEGLEWSKI v. MEGŁOWSKI v. MEŁGIEWSKI h. LEWART. W wojew. lubelskiem, ma być gałąź już zgasłej rodziny Firlejów, która od wsi Meglewa wzięła nazwisko. Jakób, wojski chełmski 1510 r., posiadacz wsi Suchodoł, a jako łowczy lubelski zachowany 1527 r. przy posesyi wsi Romanow. Po Janie synowie, Jan i Stefan, kanonik lubelski 1587 roku; Jan, dziedzic wsi Mienkowicze, chorąży lubelski, nabył 1579 r. dobra Ziołkówi Zezulin, z niewiadomej żony pozostawił córkę Katarzynę i syna Stanisława, dziedzica Mełgiewa, żonatego z Zofią Blinowską. Krzysztof zeznał 1580 r. dług na rzecz Tarnowskiego. 

Po Mikołaju, dziedzicu na Meglewie, synowie, Grzegorz i Stanisław, podsędek lubelski 1577 r., deputat na Trybunał koronny 1580 r., po którym z Anny z Krzywego synowie: Adam, ks. pleban 1611 r., Jan i Paweł, Franciszek, podsędek lubelski 1612 roku. Stefan, elektor 1632 r. z wojew. ruskiego. W 1673 roku występują sukcesorowie po Adamie Megłowskim, burgrabim grodzkim chełmskim. Jan, łowczy buski, dziedzic Krobinosza 1683 r. Po Adamie syn Samuel miał syna Jana 1687 r. Jan, miecznik chełmski 1695 r., miał syna Antoniego (Metr. Kor., Conv. Vars., Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek),

MEGLIN. Jan-Fryderyk, kapitan dragonóww pułku Zamoyskiego, pozwany 1670 roku przez Cystersów koprzywnickich o najazd na wsie klasztorne (Zap. Tryb. Lubel.). 

MEGLIORUCI v. MELIORUCI h. MEGLIORUCI odm. Hrabiowie. Herb- tarcza przedzielona w podłuż na dwie połowy, w prawej czerwonej pół orła białego ukoronowanego; w połowie lewej przedzielonej w poprzek, na górze w polu błękitnem trzy złote lilie rzędem, na dole w polu złotem lew błękitny za przegrodą; nad koroną margrabi o wską gołąb białyzkłosem czystego ziarna. Dominik-Marya, rajca m. Krakowa, w 1697 r. został wraz z potomstwem pasowany na rycerza złotej ostrogi, i od wsi Wola Więcławska, pisał się niekiedy Więcławski, a w 1719 r. został zaliczonym w poczet patrycyuszów tyferyjskich. 

Dominik-Marya miał syna Jerzego, archidyakona lwowskiego, szambelana papieskiego, i z braćmi, Mikołajem-Kajetanem, przebywającym we Florencyi, i Piotrem - Józefem, delegatem papieskim w Londynie, otrzymali w 1729 r. od Augusta II tytuł hrabiowski; do herbu ich własnego dodano ową połowę orła białego polskiego w polu czerwonem. Z załączonej procedencyi widać, że Dominik-Marya był synem hr. Andrzeja, a wnukiem Franciszka. Dominik podpisał 1736 roku potwierdzenie praw państwowych zaprzysiężone przez Augusta HI. (Metr. Kor., Vol. Leg., Sigil.). Anna, żona Sebastyana Galickiego 1730 r. 

MEGOWSKI v. MĘGOWSKI. Piotr, pisarz kancelaryi większej koronnej, otrzymał 1668 r. wójtowstwa we wsi Chwaścice, w starostwie błońskiem, we wsi Brzeżce, w starostwie gostyńskiem imłyn Sachora (Sigil.). 

MEHLER. N., porucznik inżynieryi przedstawiony 1784 r. do awansu. Jan, kapitan wojsk koronnych 1789 r. Franciszek-Józef, major artyleryi litewskiej, otrzymał 1790 r. nobilitacyę (Sigil., Kancl., Vol. Leg.). 

MEHLIG h. MEHLIG. Herb - w polu czerwonem klucz uchem do góry, piórem w prawo i flet ukośnie skrzyżowane; w koronie nad hełmem ręka z mieczem. Adolf, kapitan korpusu pontonierów, otrzymał 1772 r. wójtowstwo we wsi Bliznę, a w 1776 roku jako Karol-Adolf dostał szlachectwo i herb powyższy (Kancl., Metr. Litew., Vol. Leg.). 

MEHLING h. MEHLING. Baronowie. Herb - tarcza podzielona w poprzek na dwie części, w polu górnem srebrnem pół jelenia czerwonego, w dolnem czerwonem pięć kul srebrnych, trzy i dwie; nad hełmem w koronie pół jelenia (Hr. Ostr.). 

Samuel-Fryderyk z żoną Anną-Elżbietą de Wiehmanner icórkami, Krystyną-Fryderyką i Szarlotą-Małgorzatą, oraz,Jan-Chrystyan z żoną Anną Elżbietą de Fasmann icórkami, Leonorą-Zofią i Katarzyną-Ludwiką, bracia rodzeni, kapitanowie jazdy saskiej, otrzymali 1720 r. od Augusta II tytuł baronowski i herb (w nadaniu zostawiono miejsce puste). Samuel-Fryderyk z żoną nabyli 1722 r. prawa posiadania do wsi Wojktorowo od Turnów (Metr. Kor., Sigil.). 

MEJDLEN v. MEYDLEN. Teodor, podpułkownik rej tarów, pozwany 1650 r. o szkody poczynione przez wojsko poddanym Jana Zawadzkiego, podkomorzego parnawskiego (Zap. Tryb. Lubek) 

MEJEN v. MEJIEN h. BRZEZIŃSKI. Herb-tarcza przedzielona w poprzek; w części górnej błękitnej orla noga, w szponach kulę mająca, w części dolnej czerwonej drzewko brzozowe. W hełmie takież drzewko brzozowo. 

Jan-Jakób, podpułkownik regimentu czwartego wojska litewskiego, otrzymał 1792 r. nobilitacyę i herb powyższy (Kanck, Sigik, Metr. Litew.). 

MEJENREIS. Bartłomiej otrzymał 1699 roku urząd burgrabiego elblągskiego (Sigil.). 

MEJER v. MEYER h. LEWALD. Majerowie pierwotnie pisali się Meyer i tych tu zamieszczamy. Detner, rycerz dobrze zasłużony w wyprawach inflanckich, otrzymał 1612 r. prawem lennem dobra Mojza, Meskil, Maskel Mały, Argamek i Harpe, w pow. derpskim, i w 1619'r. syn jego Jan za wyprawy moskiewskie otrzymał zatwierdzenie posiadania tych dóbr. Daniel, trabant królewski, otrzymał 1622 r. prawem kaduka grunty w starostwie derpskiem, i tegoż roku nabył dobra Pluntzken. Ulryk 1623 r. Teodor, chorąży dragonów 1672 r. Jan-Zygmunt, major wojsk litewskich 1684 r. Antoni, Jan, Paweł, Rafał, Teodor i Władysław z wojew. nowogrodzkiem podpisali elekcyę 1697 r. 

Po Piotrze i Zofii Delipowskiej synowie: Jan-Kazimierz, elektor 1697 r. z wojew. kaliskiego, komornik graniczny, a następnie regent ziemski kaliski 1712 r., żonaty z Barbarą-Reginą Chrząnowską, Mikołaj i Stanisław, elektor 1697 r. z wojew. kaliskiego, dziedzic dóbr Pawłowa, wojski inflancki 1713 roku, po którym z Emanueli Fakineti potomstwo pisało się Majer i wylegitymowane w Królestwie. 

Michał, sekretarz królewski 1744 r. Jan, strażnik kowieński 1755 r., wojski żmudzki 1765 r., elektor 1764 roku z pow. kowieńskiego, otrzymał 1757 r. przywilej na wieś Łankupiany, a Rafał w 1762 r. odstąpił tę wieś. Jan dostał 1762 r. przywilej na dzierżawę Podborek, w starostwie puńskiem. N., starosta przerolski 1775 roku. Chryzostom-Daniel, podpułkownik wojsk litewskich 1780 roku, miał córkę Eufemię za Antonim Blinstrubem, podstolim kowieńskim. Antoni, kapitan 1780 r., kwatermistrz wojsk litewskich (Metr. Kor., Conv. Vars., Sigik, Kanck, Vol, Leg., Ks. Gr. Sochaczewskie. Wyr. Tryb. Piotrk.).

MEJER v. MEYER h. TRĄBY. Jan, syn Filipa, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. Józef, syn Ernesta, dziedzic dóbr Popiwieś, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

MEJER v. MEYER h. WOLDA. Herb - na tarczy w polu niebieskiem półksiężyc rogami w lewo, obok niego gwiazda złota sześciopromienna; pod tern trzy trąby myśliwskie złote otworami w lewo, jedna nad drugą; nad tarczą korona szlachecka. 

Edmund-Floryan w nagrodę zasług dla Rzeczypospolitej otrzymał 1776 r. nobilitacyę i herb powyższy (Kanch). 

Leon, sędzia pokoju kalwaryjski, dziedzic dóbr Szandoniszek, wylegitymowany w Królestwie 1843 roku z herbem Mejer i przydomkiem Wolda, mylnie podał herb Mejer, gdyż jest on synem Jana, strażnika kowieńskiego i wojskiego inflanckiego, a więc należy do herbu Lewald, a przydomku Wolda. 

MEJER v. MEYER. Wawrzyniec otrzymał nobilitacyę 1793 roku i z Maryanny Polanowskiej miał synów, Kazimierza, dziedzica dóbr Lipiny, i Andrzeja, dziedzica dóbr Zagościniec, w gub. mazowieckiej, wylegitymowanych w Królestwie 1837 r. 

MEJER v. MEYER. Andrzej, oficer wojsk polskich, został 1807 r. kapitanem w wojsku Ks. Warszawskiego, a w 1816 r. majorem z przeniesieniem do korpusu inwalidów i w 1838 r. wryszedł do dymisyi. W 1839 r. otrzymał prawa nowego szlachectwa i wniesiony do ksiąg szlachty gub. płockiej (Ks. Wojskowe). Jan, syn Jana i Franciszki, ur. 1804 r. w Płocku, wszedł 1816 r. na kadeta funduszowego do korpusu w Kaliszu. Jan, syn Józefa i Barbary, ur. 1779’r. w Szymanowicach, wW. Ks. Poznańskiem, postąpił 1795 r. do wojska pruskiego i w 1806 r. przeszedł do wojska polskiego, gdzie w 1807 r. został kapitanem i w 1809 r. był już majorem w 10 pułku wojsk Ks. Warszawskiego, a w 1815 r. przeniesiony w tymże stopniu do 3 pułku strzelców pieszych, otrzymał tegoż roku urlop nieograniczony. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, a 1813 r. przeciw sprzymierzonym, za co otrzymał krzyż Virtuti Militari i order Legii Honorowej. 

Józef, ur. 1808 r. w Krakowie, doktór medycyny i chyrurgii, mianowany 1831 r. lekarzem 5 bateryi lekko-konnej, został tegoż roku sztabslekarzem 4 bateryi pozycyjnej pieszej. W 1872 r. z decyzyi cesarza Franciszka Józefa został zamianowany pierwszym prezesem Akademii Umiejętności w Krakowie (Księgi Wojskowe). 

MEJER v. MEYER Bartold w nagrodę zasług wojennych otrzymał 1643 r. nobilitacyę (Metr. Litew.).

MEJERER. Sebastyan został mianowanym 1776 r. sekretarzem królewskim (Sigil.). 

MEJFLAND v. MEYFLAND. Jan, kapitan wojsk koronnych, w nagrodę zasług wojennych otrzymał 1673 r. indygenat na sejmie warszawskim (Vol. Leg.). 

MEJNARD h. DOLIWA. Jan, syn Jerzego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

MEJNART h. RAWICZ. Potomstwo Bartłomieja, Jerzego i Jana, synów Andrzeja, wnuków Jana, wylegitymowane w Cesarstwie 1847 r. zapisano do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Maciej, syn Macieja, dziedzic wsi Stungajce, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

MEJNARTOWICZ v. MEYNARTOWICZ h. LUBICZ. Eliasz na Żmudzi 1621 r. Michał z wojew. wileńskiem 1648 r. i Wacław z pow. lidzkim 1674 roku podpisali elekcye. Fryderyk winien 4100 flor. Radziejowskiemu 1685 r. Wacław w 1691 r. cześnik lidzki, z żony Anny Borowskiej miał synów: Benedykta, Michałai Pawła (Metr. Kor., Vol. Leg.). Józef, Justyn i Jan, synowie Bartłomieja, i Jana synowie: Sylwester, Antoni i Franciszek wylegitymowani w Cesarstwie 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

de MEJNDETS Franciszek, radca stanu elektora Brandeburgskiego, otrzymał indygenat 1685 r. (Vol. Leg.). 

MEJNDINI. Jan-Jerzy został 1738 roku pisarzem publicznym królewskim (Sigil.).

MEJNIUW v. MEYNIUW? Daniel podpisał elekcyę 1669 roku z ks. żmudzkiem. 

MEJRO v. MEYRO h. STRZAŁA. Adam, Aleksander, Romuald, dóbr Kilpinie, i Jan z potomstwem, synowie Jerzego, wnukowie Antoniego, prawnukowie Szymona, wylegitymowani w Cesarstwie 1852 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MEJSNER h. LUBICZ. Wilhelm, sługa i drabant królewski, za odznaczenie się w wyprawie 1624 r. przeciw Moskwie otrzymał 200 flor, rocznej pensyi (Metr. Kor.). 

Z Inflant przenieśli się do Polski; z nich Ernest, dziedzic dóbr Damen, w Inflantach 1647 r., miał syna Krzysztofa, a ten syna Jana-Teodora, po którym syn Jakób-Henryk, tego syn Gotfryd, po którym syn Karol, tego syn Gustaw, dziedzic dóbr Borówka, w pow. łowickim, z Anieli Wernerówny pozostawił syna Karola, wylegitymowanego w Królestwie 1864 r.

MEJSNER v. MEYSNER. Jerzy, pisarz sądóww ni. Poznaniu, z żoną swą Anną-Elżbietą Hubnerówną zamienił posiadłość Wilimowską 1703 r. Jakób, sekretarz m. Torunia, wniósł do akt Metryki Koronnej 1715 roku uchwałę płacenia podatków. Jakób, rajca toruński, został 1716 r. burgrabią m. Torunia. 

Jan otrzymał 1791 r. szlachectwo i według zaznaczenia certyfikatu przy legitymacyi miał dostać herb Lubicz (Metr. Kor., Sigil., Vol. Leg.). 

MEJSNER v. MEYSNER. Ferdynand, syn Jana i Anny z Wagnerów, ur. 1808 roku w Lublinie, wszedł 1825 roku do 7 pułku piechoty liniowej i w 1830 r. awansował na podporucznika w 5 pułku piechoty liniowej; w 1831 r. został porucznikiem i otrzymał krzyż złoty. 

Jan, syn Jana i Karoliny z Krygierów, ur. 1795 r. wm. Nowymdworze, postąpił 1809 roku do 2 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i 1817 r. został podporucznikiem w1 pułku strzelców pieszych; w 1825 r. porucznik, 1831 r. awansował na kapitana. Odbył kampanie, 1809 r. przeciw Austryi i w 1812 roku w Rosyi, gdzie był pod Smoleńskiem i nad Berezyną. 

Teofil, syn Jana i Zuzanny z Wagnerów, ur. 1815 r. w Lublinie, wszedł 1823 r. do 7 pułku piechoty liniowej i w 1830 r. został podporucznikiem; um. 1831 r. (Ks. Wrojskowe). 

MEJSZER h. TRZASKA. W 1851 r. wylegitymowane cztery osoby w Cesarstwie zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

MEJSZTOWICZ v. MEYSZTOWICZ h. LIS. Potomstwo Mateusza, Jana, Michała, Samuela, Kazimierza i Piotra, synów Waleryana, wnuków Piotra, wylegitymowane w Cesarstwie 1835 roku i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Polidor, syn Tadeusza, kasyer pow. borysowskiego 1849 r. 

MEJSZTOWICZ v. MEYSZTOWICZ h. RAWICZ. Piszą się od wsi Mejsztowicze, na Żmudzi. Jan, dziedzic części Mejsztowicze iUżusola 1640 r., miał syna Waleryana, łowczego trockiego, który w 1670 r. otrzymał prawem lennem wieś Kołmiany, w kowieńskiem, i z żony Katarzyny Boniuszkówny pozostawił syna Jana, który w 1724 r. nabył część tenuty Ogrodnik!, w pow. brańskim, i po którym z N. Budrewiczówny córka Róża za Michałem Kulwicem, mostowniczym kowieńskim 1770 r., i syn Piotr. 

Piotr, cześnik kowieński 1760 roku, zaślubił Joannę Blinstrubównę, wojszczankę witebską, i z niej miał syna Józefa, dziedzica wsi Kołmiany, Użusoli i Podlewszczyzny, cześnika 1764 r., sędziego ziemskiego 1768 roku kowieńskiego, po którym z Elżbiety Konczanki, horodniczanki kowieńskiej, synowie: Adam, koniuszy 1788 r., sędzia ziemski 1795 r. kowieński, Dawid, kanonik inflancki 1798 r., i Mateusz.

Mateusz, ur. 1760 r., porucznik kawaleryi narodowej 1790 r., marszałek szlachty po w. upickiego 1812 r., zaślubił Rachelę Truskowską, córkę Jana, starosty rumszyckiego, i Barbary Piorówny, i z niej pozostawił syna Michała. 

Michał, ur. 1797 roku, marszałek szlachty pow. kowieńskiego, zaślubił Paulinę, córkę Józefa Wawrzeckiego, generała wojsk polskich, i Aleksandry bar. Szretter, i z niej miał córki: Rachelę za Teofilem Komarem, Zofię za Michałem Kierbedziem, Maryę za Janem Gąsowskim, i synów, Edwarda i Szymona; po Szymonie, dziedzicu dóbr Mejszty, sędzim honorowym okręgu nowoaleksandryjskiego, z Maryi, córki Oskara Milewskiego, córka Helena i synowie: Michał, Oskar i Edward. 

Edward, syn Michała, ur. 1848 r., dziedzic dóbr Pojosce, w gub. kowieńskiej, marszałek szlachty pow. poniewieskiego, z żony Maryi, córki Aleksandra Szyryna, marszałka dziśnieńskiego, i Konstancy! Szyrynówny, pozostawił syna Aleksandra, po którym z Zofii, córki hr. Stanisława Kossakowskiego, szambelana dworu rosyjskiego, i Aleksandry Chodkiewiczówny, syn Waleryn ur. 1893 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Litew., Żychl.). 

MEJSZUTOWICZ. Rodzina tatarska na Litwie; z niej Mustafa, syn Józefa, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1819 r. 

MEJTNER v. MEYTNER. Franciszek, syn Józefa i Ewy z Brzeskryrów, ur. 1783 r. wm. Haradisz, w Morawii austryjackiej, wszedł 1809 r. do 13 pułku huzarów Ks. Warszawskiego i w 1815 roku po powrocie z niewoli otrzymał dymisyę; w 1821 r. wstąpił powtórnie na służbę na dozorcę budowli wojskowych w dyrekcyi inżynierówiw 1824 r. wyszedł do emerytury. Odbył kampanie, 1812 roku w Rosyi pod Smoleńskiem, Możajskiem i Romanowem, a 1813 r. w Niemczech i otrzymał krzyż Legii Honorowej (Ks. Wojskowe). 

MELBACHOWSKI h. ABDANK. Franciszek, major wojsk koronnych, otrzymał 1776 r. szlachectwo w nagrodę zasług wojennych, i według certyfikatu galicyjskiego używał herbu Abdank. Franciszek żonaty z Joanną bar. Heydel 1800 r., 2v. za Karolem ks. Ponińskim. Władysław, dóbr Horyhlady, i Adam, dóbr Olesiniec, w Galicyi, 1864 roku dziedzice (Sigil., Kancl., Akta po-Galicyjskie). 

MELCER. Adam, syn Jakóba i Katarzyny Kopukiez, ur. 1791 roku w Warszawie, wstąpił 1815 r. do 7 pułku piechoty liniowej i w 1820 r. został podporucznikiem, a w 1824 r. wyszedł do dymisyi w stopniu porucznika i został rewizorem komory w Warszawie, gdzie um. 1849 r., pozostawiwszy żonę Julię z Hintzów, zm. 1867 r. w Warszawie (Ks. Wojskowe). 

MELCHENDEJNER h. RÓŻA odm. Odmiana herbu-w polu srebrnem na gałązce długiej zielonej z listkami różaw połowie czerwona, w połowie niebieska; w koronie takież trzy róże.

Rodzina pruska już zgasła; z niej był Herdemuth, mąż znakomity w XVI wieku. 

MELCHEROWICZ. Po Franciszku, zm. przed 1582 roku, sukcesorowie pewnych gruntów we wsi Wielka Wola, należącej do starostwa warszawskiego, pozwani przez Liwskiego ozłożenie swych dokumentów (Metr. Kor.). 

de MELCHIOR. Filip otrzymał 1765 roku rangę kapitana wojsk koronnych (Sigil.). 

MELCHIORYNI. Jan, syn Jana i Konstancyi, w imieniu swem i siostry swej Ludwiki ustanowił plenipotentów 1742 roku (Ks. Gr. Sochaczewskie). 

MELCYAN h. MALTZAHN. Zobacz Maltzahn. 

MELECH h. PRZYJACIEL. Rodzina tatarska na Litwie; z niej Marcin, rotmistrz 1688 r. (Sigil.), a Mustafa w 1788 r. chorążyw wojsku litewskiem. Jakób, syn Jana, z synami, Dawidem i tego synowie: Jakób, Jan i Samuel, i Samuelem i tego syn Mustafa wylegitymowani w Cesarstwie 1850 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

MELECHOWICZ h. KORCZAK. Wojciech, syn Jana, dziedzic wsi Kopce, na Podlasiu 1710 roku; jego syn Wojciech miał syna Pawła, a ten syna Grzegorza, po którym z żony Maryanny Michałowskiej syn Feliks-Józef, dzierżawca wsi Bartodzieje, w po w. pułtuskim, wylegitymowany w Królestwie 1843 roku. 

de MELENBERG Jan, podpułkownik wojsk rosyjskich, otrzymał indygenat 1775 r. (Vol. Leg.). 

MELENEWICZ. Brali przydomek Tupogołowski. Wasil, syn Mitka, bojar kijowski 1543 r., występował w liście Zygmunta Augusta 1570 r. 

MELENIEWSKI h. ŚLEPOWRON. Szlachta zagrodowa w pow. owruckim, licznie rozrodzona iróżne biorąca przydomki, agłównie Samojlenko. Jan, Mikołaj, Samuel i Teodor prowadzili 1683 r. proces w Trybunale lubelskim. Daniel, regent kancelaryi kijowskiej J689 r. Jan-Daniel, syn Szymona, 1693 r. 

Andrzej i Jan podpisali elekcyę 1733 r. z wojew. kijowskiem. Jan, starosta żytomierski 1735 r. Jan, regent grodzki żytomierski 1737 r. Bazyli, syn Bazylego, 1773 r. Tomasz, stolnik lwowski, i Aleksander, viceregent żytomierski, synowie Michała, 1774-1791 r. Dominik, regent ziemski nowogrodzki 1778 r. Damian, regent żytomierski 1791 roku (Zap. i Wyr. Tryb. Lubek).

Stefan, syn Bazylego, Samojlenko, 1803 roku; Paweł, Grzegorz i Jan, synowieTawła, i inni Stretowicze w 1803 r., Ignacy, Szymon iJózef, synowie Jana, Wasianowicze w 1803 roku w ilości osób przeszło dwustu zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. 

Feliks z Narajówki 1876 r., żonaty z Ernestyną, córką lir. Ernesta Rzewuskiego, marszałka szlachty pow. berdyczowskiego, i Konstancy! Iwanowskiej (Pułaski). 

MELENKIEWICZ. Józef-Antoni, stolnik mozyrski, i Jan, bracia rodzeni, posesorowie wsi Biłki, pozwani 1789 r. przez Dąbrowskich o sumy (Wyr. Tryb. Lubek). 

MELENOWSKI. Szymon, syn Szymona, iJózefina, córka Antoniego, dziedzice wsi Ejdyniki i Posklidze 1882 r. w gub. kowieńskiej. 

MELESZKO v. MIELESZKO v. MELESZKOWICZ h. KORCZAK. Senator w rodzinie, Jan, kasztelan mścisławski 1611 r., smoleński 1615 r. 

Zamożna i rozrodzona wołyńska rodzina, która następnie przeniosła się na Litwę; nazwisko miała wziąć od imienia Meleciusz. W drugiej połowie XV wieku żyli: Hawryło, Iwan i Marcin; i z nich Hawryło i Iwan są przedstawicielami dwóch linij tego rodu. 

Linia Iwana. Iwan Meleszko miał syna Marcina, dziedzica dóbr Lubcza, dworzanina królewskiego 1520 r., starostę grodzieńskiego 1528 r., który na potrzeby wojenne dostarczał 22 konie, i pozostawił córkę Marynę za Janem Skuminem-Tyszkiewiczem, starostą czarnobylskim, i dwóch synów, Daniłai Iwana, dziedziców na Hłuszkach i Dziewiątkowicach 1537 r. 

Daniło, zm. przed 1557 roku, z żony Nastazyi kn. Matwiejówny Mikityniczówny, 2v. za Suchodolskim, miał synów, Abrahama, dziedzica na Dziewiątkowicach, który w 1579 r. nabył Busiarz, marszałka Słonimskiego 1601 r., wsławionego na wojnie 1611 roku, żonatego lv. z Anną Baczanką, 2v. z Bogdaną Wojnianką 1606 r., i Jana. 

Jan, dziedzic na Dziewiątkowicach, nabył 1575 r. Kisielewo; marszałek Słonimski, podobno kasztelan smoleński (?) 1589 r., um. około 1600 r., pozostawiwszy z Anastazyi Tyszkiewiczówny, wojewodzianki smoleńskiej, córkę Aleksandrę za Mikołajem Jesmanem, podstarostą nowogrodzkim, i dwóch synów, Jana-Eliasza i Jerzego, chorążego Słonimskiego 1605 roku, posła na sejm 1627 r., który w 1634 r. zapisał 5000 złp. na monastyr Bazylianów w Żyrowicach, i był żonatym z ks. Reginą Bogdanówną Sołomerecką, starościanką rohaczewską. 

Jan-Eliasz, podkomorzy mozyrski i podstarosta Słonimski 1591 r., marszałek Słonimski, kasztelan brześciański 1610 r., mścisławski 1611 r., a smoleński 1615 r., fundował Bazylianóww Żyrowicach, i z żony Anny Fursówny miał córkę Bogdanę, żonę Andrzeja Przecławskiego, chorążego Słonimskiego 1631 r.

Linia Hawryły. Hawryło Meleszkowicz 1496 r. miał syna Fedkę (Teodora), dziedzica Mikulicz, cześnika litewskiego 1496 r., horodniczego grodzieńskiego 1502 r., po którym córka N. za Iwanem Sapiehą i synowie: Iwan, Michał i Olechno; po Olechnie, dziedzicu na Hłuszkach i Dziewiątkowicach, synowie, Teodor, kanonik chełmski, zm. 1633 r. i Wasyl, dziedzic Bohdanowa 1590 r. 

Michał, dziedzic na Hłuszkach i Dziewiątkowicach 1537 r., nie żył już 1570 r., i miał dwóch synów, Artura, zm. 1620 r., żonatego z Maryną Bułatówną, i Wasila, dziedzica na Dziewiątkowicach, który nabył 1559 r. Kosowo, podsędka grodzieńskiego 1570 r. 

Iwan, najstarszy z synów Fedki, dziedzic na Kuźnicach, dworzanin królewski 1540 r., miał dwie żony, Temirę Sopoćkównę i Dorotę Miklaszównę i z nich pozostawił córki: Katarzynę, Marynę za Janem Wołowiczem, starostą grodzieńskim, Nastazyę za Hrehorym Tryzną, kasztelanem smoleńskim, i dwóch synów, Jana i Konrada; po Janie, podkomorzym grodzieńskim 1610 r., z żony Barbary Kosińskiej córka Teodora za Aleksandrem Śliźniem, stolnikiem oszmiańskim, i syn Chryzostom. 

Konrad, dziedzic na Dziewiątkowicach 1592 r., poborca Słonimski 1598 r., sędzia ziemski 1611 r., następnie podkomorzy grodzieński 1619 r., miał synów: Stanisława, Franciszka i Heronima; po Stanisławie, dworzaninie królewskim 1650 r., córka Katarzyna za Mateuszem Pacyatą, i synowie: Michał, Franciszek, Jerzy i Kazimierz. 

Michał, dobry żołnierz, zapisał 3000 złp. na czterech wsiach Bazylianom w Żyrowicach, i z niewiadomej nam żony miał córkę Halszkę za Mikołajem Żochowskim i dwóch synów, Jerzego, poborcę i chorążego Słonimskiego, który pobił Kozaków, i Wasyla, poległego na wojnie. 

Oprócz powyższych. Maryna, żona Aleksandra Bokija-Kobrowskiego, lv. Zaszkowska, 1580 r. Maksymilian 1632 r., Aleksander i Jan z wojew. nowogrodzkiem, a Mikołaj na Omietyńcach, stolnik Nowogródka Siewierskiego z wojew. czerniechowskiem 1648 r. podpisali elekcye. Mikołaj był żonatym z Ewą z Brzezin i w 1679 r. występuje przed aktami jako rotmistrz wojsk królewskich. 

Kazimierz-Jan otrzymał 1659 r. przywilej na grunta we wsi Załuże, a w 1659 r. w posiadanie wieś Chraplow. Maryanna, żona Stefana Iwanickiego, podsędka czerniechowskiego 1660 r. Jan, rotmistrz królewski, zabity 1663 r. przez Skarżyńskiego. Maciej i Stanisław, 1697 r. elektorowie z wojew. bracławskiego. 

Jan, rotmistrz wojsk koronnych 1714 r. Po Janie syn Mikołaj, stolnik nowogrodzki 1714 r. Antoni, syn Aleksandra, wnuk Tomasza, wspólnie z sukcesorami Ewy-Maryanny Meleszkówny, żony Stefana Iwanickiego, podsędka włodzimierskiego, z Anną, wdową po Żmigrodzkim, Zuzanną, żoną Jana Drzewieckiego, sukcesorami Mikołaja Meleszki, stolnika nowogrodzkiego, syna Jana, rotmistrza królewskiego, i Halszki Rohozińskiej, dziedzica dóbr Łuka Meleszkowska, Ziatkowce i Ometyńce, w pow. Winnickim, bezpotomnie zmarłego, prowadzili 1714 r. proces w Trybunale lubelskim z Jerzym Piaseczyńskim, starostą nowogrodzkim, o posiadanie tych dóbr. Ks. Józef, pisarz stolicy apostolskiej, altarysta kopylski 1779 r. (Metr. Litew., Bon., Arch. Dubr., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Żychk). 

de MELFORT hr. DRUMOND. Jan wniósł do akt manifest 1749 roku; szambelan królewski 1752 r., major 1754 r., podpułkownik 1757 r., pułkownik 1770 roku wojsk królewskich. Fryderyk, kapitan wojsk koronnych 1780 r. (Metr. Kor., Sigil., Kanck). Seweryna, żona Marcelego Komara, skarbnika czerskiego 1790 r. Ludwika, żona Erazma Komara 1825 r., dziedzica dóbr w gub. kowieńskiej. 

MELGIEWSKI v. MEŁGIEWSKI h. RAWICZ. Tak się pisali niektórzy z Meglewskich i brali herb Rawicz. 

MELGUNOW h. RAWICZ odm. Odmiana herbu - pole tarczy białe, niedźwiedź czarny, panna w białej szacie, wrękach rozkrzyżowanych nic nie trzyma; w koronie czarny niedźwiedź między jeleniem! rogami w lewo, trzyma w lewej łapie kwiatek. Jan Mingaiłło, szlachcic litewski, w początkach XVI stolecia osiedlony w Rosyi, wziął nazwisko Melgunow; jego potomkowie już w 1597 r. posiadali majątki ziemskie. 

MELICH. Jan, podpułkownik wojsk koronnych 1718 roku. Melchior, pułkownik wojsk koronnych 1718 r. (Zap. Tryb. Lubek). 

de MELICZ v. MELITZ. Jan, pułkownik wojsk koronnych 1690 r., pozwany o szkody. Zygmunt, kapitan 1736 r., major 1742 r., podpułkownik 1744 r, wojsk koronnych. Franciszek został 1748 r. pułkownikiem wojsk koronnych (Metr. Kor., Sigil., Wyr. Tryb. Lubek). 

MELIN v. MELLIN h. MELIN. Hrabiowie, baronowie i szlachta. Herb - w polu srebrnem krokiew ukośna, ułożona w szachownicę błękitnozłotą; nad hełmem w koronie takaż krokiew i na niej pięć piór strusich, trzy białe, dwa czerwone (Hr. Ostr.). 

Znakomita w Prusach niemiecka rodzina, otrzymała dostojność w 1691 r. baronowską, a w 1696 r. hrabiowską państwa rzymskiego. Krzysztof, oberstlejtnant wojsk koronnych, otrzymał indygenat 1676 r.; był żonatym z Zofią N. Ludwik żonaty z Cecylią N. 1713 r. Michał, asesor człuchowski 1752 roku. Mikołaj, syn Franciszka i Katarzyny de Loire, uznany 1767 roku pełnoletnim (Metr. Kor., Vol. Leg., Kanck, Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). 

Hr. N., generał wojsk rosyjskich, żonaty 1780 r. z Ludwiką Grabowską, generał-lejtnantówną wojsk litewskich. Katarzyna, żona Ksawerego hr. Grabowskiego, marszałka szlachty pow. wołkowyskiego 1840 r.

MELIN h. RAWICZ. Pochodzą od starej polskiej rodziny Bogusz, która za panowania krzyżackiego w Prusach wzięła nazwisko Langnau auf Bogusch; z tych jedna linia nazwała się w XVI stoleciu Melin i została katolicką, gdy dzielnica von Langnau przeszła na luteranizm. 

MELIN v. MELLIN. Franciszek i Mikołaj otrzymali nobilitacyę 1775 roku. Franciszek, kanonik sandomierski 1766 r., warszawski 1781 r. i proboszcz w Gliniance (Ks. Gr. Czerskie). 

MELINZAR v. MELIZAR. Brali niekiedy przydomek Jan pozwany 1658 r. przez Andrzej owskich o sumy. Jan i Jadwiga Frankowiczówna, małżonkowie, pozwali 1668 roku Wielopolskich o szkody; ich syn Jan-Karol pozwany 1678 r. o najazd na poddanych wsi Szczytno przez Bielikowiczów, w 1686 r. jako dziedzic części Szczytna, w pow. chełmskim pozwał Szczurkiewiczówo szkody (Wyr. Tryb. Lubek). 

MELLANA. Jakób, odźwierny królewski, sporządził testament, który w 1729 r. został zatwierdzony (Sigil.). 

MELLING. Baronowie. Bar. N., pułkownik wojsk rosyjskich, otrzymał na przedstawienia ministra dworu indygenat 1775 r. (Vol. Leg.). 

MELONIEWSKI. Podług Małachowskiego byli w pow. orszańskim. 

MELOWSKI v. MELEWSKI. Wojciech z wojew. Sieradzkiem podpisał elekcyę 1764 r. 

MELSZTYŃSKI h. LELIWA. Senatorowie w rodzinie: Jan, kasztelan krakowski 1368-1381 r. Spytek, wojewoda krakowski 1383 r., um. 1399 r. Spytek, kasztelan biecki 1437 r., a podobno i wojnicki 1438 r. Spytek, kasztelan zawichostski 1486-1496 r. 

Podług tradycyi, popartej nawet historycznerni wzmiankami, ta rodzina, licząca się do najznakomitszych i najbogatszych krajowych w epoce od 1330 do 1560 r., pochodzi z mieszczan krakowskich, przez Władysława Łokietka podniesionych do stanu rycerskiego i senatorskich dostojności; jednakże podług kronikarzy i heraldyków naszych jej przodkiem był Spicymir, syn nadreńskiego szlachcica, w którego domu Władysław Łokietek w swojej tułaczce po Europie znalazł przytułek i wsparcie, i wywdzięczająctę usługę, gdy tron odzyskał, syna owego szlachcica sprowadził do Polski, hojnie nadał, polubił i mianował wojewodą 1329 roku, a następnie około 1331 r. kasztelanem krakowskim. 

Ten Spicymir, a w skróceniu imienia Spytko, zaślubiwszy dziedziczkę z domu Leliwa, miał jej herb przyjąć, porzuciwszy rodzinny, wyobrażający ognisko; miał też mieć i drugą żonę, Gertrudę księżniczkę Mazowiecką, lecz to podanie wątpliwe; założył miasto Tarnówi Melsztyn, i od tego drugiego pisał się z Melsztyna. Kronikarze oznaczają jego śmierć na 1336 r, i dają mu syna Jana, także kasztelana krakowskiego 1338-1352 r., mówiąc, że odznaczył się w walce pod Kościanem 1332 r.; był ulubieńcem igłównym doradcą Kazimierza Wielkiego i przyczynił się do elekcyi Ludwika Węgierskiego; wytępił rozboje w Polsce i, przyłożywszy się do podbicia Rusi Czerwonej, za co znaczne w niej otrzymał posiadłości, założył miasto Jarosław. Szajnocha jednak, poparty lii story cznemi pomnikami, dowiódł, że ten Jan jest właściwie Spicymirem, czyli, że ojciec i syn byli jedną itą samą osobą; do wprowadzenia w błąd kronikarzy, zdaje się, przyłożyło się to, że ów Spicymir miał według ówczesnego zwyczaju przy słowiańskiem imię chrzestne Jan i obydwa do woli używał. 

Jan-Spytek zostawił synów: Jana, Rafała, a, jak się zdaje, i trzeciego Spicy mira v. Spytka, posła do Czech 1357 r.; z tych braci Rafał, kasztelan wiślicki 1386 roku, był przodkiem starej zgasłej rodziny Tarnowskich, h. Leliwa, a Jan, kasztelan krakowski 1368-1381 roku, piszący się z Melsztyna, miał synów, Spytka i Jana; ten drugi, kasztelan krakowski 1406 r. jest protoplastą dotychczas istniejącej rodziny Tarnowskich. 

Spytek, wojewoda krakowski 1383-1399 r., był niezaprzeczenie najznakomitszym mężem swojego czasu, głównie przyłożywszy się do pogodzenia zwaśnionych Nałęczan z Grzymałami, a że trzymał stronę Jadwigi, Ziemowit ks. Mazowiecki spalił mu jego dobra Książ 1383 r. Ośmnastoletniego mianował król Władysław Jagiełło wojewodą krakowskim, nadał mu prawie cały powiat Samborski 1387 r., obszerne majątki na Szląsku, jak Lublinie, Gorzem i inne, zdobyte na Władysławie ks. Opolskim 1396 roku, w nagrodę, że należał do wyprawy na niego i wreszcie puścił mu prawem feudalnem całe Podole, od którego Spytko mianowany był niekiedy księciem; Podole jednak, ulegając życzeniom panów, król wykupił później od synów Spytka, który w 1398 r. wyprawiwszy się z Witoldem W. Ks. Litewskim na wojnę przeciw Tatarom, poległ w bitwie nad Worskłą 1399 roku, lubo mógł ujść śmierci, gdyż han tatarski, chcąc go sobie pozyskać, przysłał mu przed bitwą turban, zalecając, aby go włożył na głowę, a będzie oszczędzonym, czego jednak nie chciał uczynić. Gdy rozsądny wojewoda odradzał na radzie wojennej walkę z znacznie silniejszym nieprzyjacielem, a jeden z Krakowian, Paweł Szczukowski, zrobił uwagę, że tak radzi, bo radby wrócił do swej żony i dostatków, Spytko odpowiedział, „przepowiadani ci, że gdy haniebnie z pola bitwy uciekniesz, ja na nim chwalebną śmiercią polegnę,“ co się też stało; jego siostra Jadwiga była żoną Bernarda ks. Opolskiego, a żona Elżbieta, córka Emeryka Woydefly, pana Węgierskiego, 2v. zaślubiła ks. Munsterbergskiego na Szląsku, i z niej miał wojewoda córki, Elżbietę za Janem Oleśnickim, marszałkiem wielkim koronnym, Katarzynę za Janem ks. Czerskim, i synów, Jana i Spytka. 

Spytek, kasztelan biecki 1437 r., dumny i burzliwy, rozgniewany na kardynała Oleśnickiego, że go nie chciał przypuścić do Senatu, jako podejrzanego o husytyzm, wichrzył 1434-1439 r., sprzeciwiał się elekcyi Władysława Warneńczyka, łupił dobra Oleśnickiego, a wreszcie, chcąc jego i drugiego swego nieprzyjaciela kanclerza Koniecpolskiego pojmać, zebrał wojsko i napad! na Korczyn, w którym właśnie sejm się odbywał, lecz odparty i zabity został, a jako buntownikowi zabrano na skarb jego majątki Rabsztyn i Melsztyn, z których jednak Melsztyn przywrócono jego synom, Janowi i Spytkowi; oprócz synów miał córki, Katarzynę Michałowską, kasztelanowę krakowską, i Dorotę Michałową Lasocką, starościnę łęczycką. 

Jan, dzielny wojownik przeciw Krzyżakom, popadł w niewolę pod Chojnicami 1454 r.; będąc w ciągłej opozycyi z tronem, przyjął na swój zamek w Melsztynie banitowanych Sienińskiego, biskupa, i Długosza, historyka, i pomimo nalegania króla Kazimierza IV wydalić ich nie chciał, utrzymując, że ich winnymi nie widzi; tak sobie tem naraził Kazimierza IV, że na sejm 1459 r. tylko za glejtem przyjechał; w 1458 r. wziął w zastaw żupy przemyślskie. 

Spytek, dziedzic dóbr m. Brzezek i wsi Charzewic, Radziejowic i Piaski, również w opozycyi z dworem, podburzał szlachtę na sejmikach do nieskładania podatków na wojnę pruską; w 1486-1496 r. kasztelan zawichostski, w 1494 r. otrzymał przywilej uwalniający mieszczan m. Brzezek od pewnych podatków; był ożeniony z Katarzyną Giżycką, córką Wincentego, marszałka mazowieckiego, i z niej pozostawił córki: Annę, która w 1511 r. ustąpiłam. Czchów na rzecz męża swego Mikołaja Kamienieckiego, wojewody krakowskiego i hetmana wiel. koronnego, Beatę, zakonnicę w Stradomiu, która potwierdziła zapis uczyniony przez siostrę swą Katarzynę, zakonnicę w Stradomiu, a 1524 r. sprzedała części dóbr Brzozowa, Pobrzeże, Zawada, Gwożdziec, Niedzwiedzy, Polich, Domasławice, Faliszowice, Chalzowice, Olpim, Szyrzyny, Olszyny, Świączany, m. Brzezek, Pomianówi in. Stanisławowi Lasockiemu, i dwóch synów, Jana i Wincentego, którzy w 1504 r. przeprowadzili dział wsi Orta i Sosutata, i z nich Wincenty był żonatym z Zofią Kot, córką Piotra z Przybenic. 

Jan, dziedzic Paniowa im. Brzezek, zamienił 1512 roku Brzezek i wsie Paniow, Jasień, Okocin, Poremba, Mokrzeska, Bratoczyńcze, Szczepanówi Brzozowiec, w pow. czchowskim, z Pawłem Czernym z Witowie na dobra Adamowicze, w pow. ksiąskim i dopłatę 4000 dukatów (Metr. Kor.). 

Po tych braciach pozostało potomstwo, lecz tak zubożało, że, jak powiada Wapowski „na cudzym chlebie musiało żyć,“ już jednak w początkach XVI wieku ginie wszelki ślad nazwiska Melsztyńskich. 

MELSZTYŃSKI h. TOPÓR. Jan, dziedzic dóbr Kraśnik, około 1470 r., pochodzący z familii Tęczyńskich, niewiadomo z jakiego powodu, a może dlatego, że odziedziczył Melsztyn po Melsztyńskich-Leliwczykach, pisał się od tego majątku Melsztyńskim; cytuje go Długosz w Liber Beneficiorum. 

MELTICZ. Krzysztof, dziedzic dóbr Drenaw, kasztelan na Finsterwaldzie, brat rodzony i egzekutor testamentu Henryka, pokwitował 1493 r. z 3000 flor. Grzegorza z Lubrańca, podkanclerzego koronnego (Metr. Kor.).

MELTZER. Ludwik-Salomon został 1783 r. pisarzem publicznym na powiat piltyński (Sigil.). 

MELWIDOWICZ. Hrehory i Szymon, bojarowie powiatu krewieńskiego 1522 r. (Metr. Litew.). 

MELZACKI. N. otrzymał 1757 r. grunt w starostwie brodnickiem. Michał prowadził 1783 r. proces o sumy ze Starorypińskimi (Sigil., Wyr. Tryb. Piotrk.). 

MEŁDZYŃSKI h. MEŁDZYŃSKI. Herb - na tarczy w polu białem trzy wąskie pasy czerwone, między niemi zatknięte dwa czarne ptaki bez skrzydeł inóg, łbami od siebie odwrócone; w koronie murzyn zbrojny, lewą ręką podparty pod bok, w prawej trzyma oszczep, żelezcem na dół. 

Senatorowie w rodzinie: Michał, kasztelan rypiński 1697 r. Sebastyan Aleksander, kasztelan rypiński 1737 r. 

Właściwe nazwisko tej rodziny było von Alden, przydomek von Stangen; w XVI wieku spolszczywszy się, wzięła nazwisko Mełdzyński v. Meldziński, od dziedzicznego majątku Melden, po polsku Mełdzyn, pod Grudziądzem. Bartold, sędzia ziemi chełmińskiej, w 1485 r. ustąpił posesyę wsi Trciana. Krzysztof, posesor królewszczyzny Michale 1508 r. Feliks-Stanisław de Alden, ziemianin ziem pruskich, otrzymał 1531 r. przywilej na wieś Folwark, w pow. radomskim. Anna, wdowa po Ottonie Płochowskim, i Anna Czemowa, wdowa po Feliksie Mełdzyńskim, stolniku chełmińskim, pozwane 1576 r. o sumy. 

Joanna, żona Jana Leskiego, sędziego michałowskiego 1635 roku. Michał, sędzia deputat na Trybunał piotrkowski, nabył 1690 roku części wsi Grubna, w pow. chełmińskim, od Fabiana Orłowskiego; Michał został 1697 roku kasztelanem rypińskim po śmierci Kuczkowskiego, i z żony Zofii Czapskiej, która w 1717 r. ustąpiła wsie Błędowo i Rudę, w chełmińskiem, zostawił córki, Barbarę, Maryannę za Janem Kozieradzkim, N. za Nahoreckim, sądowym świeckim, i syna Sebastyana-Aleksandra, dziedzica dóbr Liliowiec, marszałka sejmiku pruskiego 1730 roku, który po ojcu miał być kasztelanem rypińskim, a w 1738 roku był komisarzem do oznaczenia granic, i był żonatym z Ludwiką Kempską, podkomorzanką płocką, lv. Kazimierzową Rutkowską, wojską dobrzyńską. Szymon z wojew. płockiem podpisał elekcyę 1764 r. (Metr. Kor., Sigil., Zap. Tryb. Piotrk. i Lubek). 

MEŁGIEWSKI. Tak się pisali niekiedy Meglewscy. Samuel podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. lubelskiem. 

MEŁGWIŃSKI - FIRLEJ. Z Mełgwi. Mikołaj w wojew. lubelskiem 1473 roku. 

MEŁWIŃSKI h. NOWINA. Aleksander i Antoni wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Maryanna, żona Bonifacego Korytki, starosty czerniejewskiego 1785 r.

MEŁŻYŃSKI. Antoni z przydomkiem Prusak występował 1736 roku z matką Anną w grodzie piotrkowskim. Andrzej z żoną Kunegundą Duninówną wprowadzeni do dóbr Piętki 1740 r. (Ks. Gr. Piotrk. i Rawskie). 

MEMEJKSZA. Piotr z wojew. wileńskiem podpisał elekcyę 1697 r. 

MEMET h. POGONIĄ. Janos, towarzysz roty pancernej 1584 roku (Wittyg). 

MENBUŁATOWICZ. Kn. Sejtczalał, podczaszy nowogrodzki, otrzymał 1522 r. przywilej na dwa dwory (Metr. Litew.). 

MENCZAK. Na Litwie. Jan ożeniony z Zofią Guzeltówną, wdową po Dernałowiczu 1655 r. 

MENDECKI. N. z wojew. ruskiem podpisał elekcyę 1697 roku. Aleksander, kapitan konnicy węgierskiej, otrzymał 1699 r. łan pola we wsi Miklaszowie (Sigil.). Maciej, syn Jana, nabył 1701 r. dobra Piekarty (Ks. Gr. Czerskie). 

MENGDEN v. MECHDEN. Jerzy, zasłużony Rzeczypospolitej żołnierz, otrzymał w posiadanie wsie Makendorf i Roperbeck, w pow. lemzeleńskim 1612 r. Engelbert, pisarz ziemski piltyński, otrzymał 1623 r. prawem feudalnem pozostałe dobra Mengel i Dauen-Mojze, w pow. wendeńskim, po Fromholdzie Mengdenie. Gotard-Jan, generał-adjutant wojsk koronnych 1773 r. (Metr. Kor., Sigil.). 

MENGNI. Wiktor, generał-adjutant buławy polnej koronnej, zwolniony 1777 r. od dalszej służby z rangą oberstlejtnanta (Sigil.). 

MENGOLIN. Paweł, stronnik Augusta III. 

MENICH v. MENNICE v. MINICH. Jan, sekretarz królewski, otrzymał 1710 r. sołectwo w Opypacli i Żukowie. Krzysztof, generał gwardyi wojsk królewskich, pozwany 1720 r. przez Staniszewskiego o poczynione przez wojsko szkody (Metr. Kor., Ks. Gr. Czerskie). 

MENKIEWICZ. Kazimierz-Antoni, regent grodzki wileński 1731 roku (Arch. Dubr.). 

MENKOWSKI. Józef, syn Wawrzyńca, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1816 r. 

MENTEGOMORY v. MENTEMORY. N., major wojsk niemieckich pułku wojewody Stanisławskiego, pozwany 1667 r. przez mieszczan sokołowskich o najazdy. Jan, kapitan wojsk królewskich, pozwał 1674 r. Annę Stanisławską wojewodzinę kijowską, wdowę po pułkowniku, o zaległy żołd (Wyr. Tryb. Lubek).

MENTYCKI v. MENTECKI. Na Białej Rusi; z nich Jan na prośbę posłów uwolniony od infamii na sejmie 1649 roku. Bazyli, dla wierności ojczyźnie więziony przez Moskwę 1656 r. po zdobyciu fortecy witebskiej, notowany w Vol. Legum 1677 r. dla wiecznej rzeczy pamiątki. Gabryel, skarbnik bracławski, podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Teodor, prałat i kanonik wileński 1698 r. (Vol. Leg., Arch. Dubr.). 

MENZINGER von PREYSENTHAL h. WŁASNEGO. Herb - tarcza przedzielona na cztery części z małą tarczą w środku, na której koń skaczący; w polu złotem orzeł czarny dwugłowy, w 2 i 3 czerwonem ramię z mieczem, w błękitnem lilia. W koronie nad hełmem między dwoma trąbami myśliwskiemi pół konia skaczącego. 

Jan Nepomucen i Franciszek Ksawery, bracia, otrzymali 1852 roku indygenat galicyjski z przydomkiem von Preysenthdl (Siebmacher). 

MERBELLER. Karol, syn Jana i Julianny Mormann, ur. 1805 roku wm. Ołomuńcu, wszedł 1820 r. jako kadet do wojska austryjackiego 37 pułku piechoty liniowej węgierskiej, a w 1822 r. po otrzymaniu uwolnienia postąpił 1824 r. do 1 pułku piechoty liniowej wojska polskiego i w 1831 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

MERCHELEWICZ v. MERCHILEWICZ. Józef, syn Stanisława, podpułkownik wojsk rosyjskich 1863 roku. Zygmunt, syn Benedykta, generaładjutant i generał artyleryi wojsk rosyjskich 1865 r. Aleksander, syn Zygmunta, dóbr Dobiekinie, i Jerzy, syn Jerzego, dóbr Darhuży, w gub. kowieńskiej dziedzice 1882 r. 

MERCHOTCZYC. Hawryło, bojar królewski, dostarczał 1528 r. siedmiu koni na potrzeby wojenne (Metr. Litew.). 

MERECKI h. SZELIGA. Leonard, chorąży pancerny 1730 r. Michał 1780 r. Po Karolu, subdelegacie grodzkim piotrkowskim 1771 r., syn Paweł z żony Franciszki Wiśniewskiej miał syna Romualda, urzędnika intendentury rosyjskiej, wylegitymowanego w Królestwie 1851 r. 

MERESZKA. Samuel, syn Jana i Zofii Kalinowskiej, posesor Charytanówki 1650 r., towarzysz chorągwi kijowskiej 1654 r., zaślubił Maryannę Smarzewską i z niej miał córki: Eufrozynę, Teofilę, Barbarę i synów: Brykcego, Ludwika, Wacława i Wojciecha, którzy w 1690 r. wnieśli do grodu kamieniec-podolskiego testament; z nich Wacław był żonatym z Zofią Moczarską (Zap. Tryb. Lubel., Arch. Jarmolinieckie). 

MERFELDT h. MERFELDT. Ta rodzina ma być gałęzią staro-niemieckiej Mereveld v. Merfeld, której jedna linia w 1726 roku otrzymała dostojność hrabiów państwa rzymskiego. W gub. kowieńskiej, do ksiąg szlachty zapisani, wylegitymowani w Cesarstwie 1843 r. Michał i Kazimierz z synami, synowie Ignacego, wnukowie Andrzeja, prawnukowie Jana. Benedykt, naczelnik pow. włocławskiego, dziedzic dóbr Moskowo, w pow. lipnoskim 1858 r. 

MERKIS. Dominik, syn Andrzeja, dziedzic dóbr Korunie, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

MERLINI.,Dominik, rodem Włoch, architekt (budowniczy) nadworny króla Stanisława Augusta, wystawił wiele gmachóww Warszawie i urządzał łazienki królewskie, za co otrzymał nobilitacyę 1768 r. i w 1775 r. został zwolniony od scartabelatu; um. 1792 r. (Vol. Leg.). Wincenty-Roch, syn Ludwika, wylegitymowany w Królestwie 1849 r. 

MERLA v. MERLO h. STRZAŁA ROZDARTA. Na Litwie; mają przydomek Babiński i Januszkiewicz. Krzysztof i Szczęsny 1632 r. z wojew. wileńskiem, Stanisław z wojew. nowogrodzkiem 1674 r. podpisali elekcye. Stanisław-Jerzy, podczaszy nowogrodzko-siewierski 1676 r. (Arch. Szem.) Cypryan z wojew. Witebskiem podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Ludwik, elektor 1733 r. z wojew. witebskiego. Józef podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. Jan za dążności polityczne więziony w Galicyi 1834 r. Ignacy, syn Józefa, z synami: Józefem, Piotrem, Stanisławem i Wincentym wylegitymowani w Cesarstwie 1846 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

MEROKOWIŃSKI. Jakób i Piotr, synowie Ignacego, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1809 r. 

MERSBERG de MOESER h. MERSBERG. Herb - w polu błękitnem kotwica srebrna w lewo nieco ukośnie; nad hełmem w koronie pelikan, karmiący pisklęta (Hr. Ostr.). Jan-Jerzy, pułkownik wojsk polskich, budowniczy litewski, kupił w 1741 r. wieś Kiełbasin od Godlewskich (Akta Mielnickie); pochodzący od niego Ludwik, syn Jana, budowniczy generalny gubernii płockiej, wylegitymowany w Królestwie 1841 r. 

MERSLER. Heronim, kwatermistrz kohorty pułkownika wojsk królewskich, pozwany 1635 r. o najazd na wieś królewską Miaskowo, będącą w posiadaniu Stanisława Baranowskiego (Conv. Vars.). 

MERWIŃSKI v. MERWEŃSKI. W 1612 r. prowadzili proces o połowę włości Iskorotyńskiej, na Ukrainie. Matys, bojar królewski 1550 roku (Metr. Litew.). 

MERZAHN de KLINGSTEDT h. WŁASNEGO. Baronowie. Herb-tarcza przedzielona w poprzek na połowę pasem złotym; w polu dolnem błękitnem góra srebrna, w górnem również błękitnem trzy pasy srebrne wrzdłuż, nieco ukośne. Nad tarczą orzeł biały, na skrzydłach którego hełm, nad tern korona złota, z której wychodzą trzy pióra strusie.

Tymoteusz, rodem ze Stralzundu, w Szwecyi, syn burmistrza z Pomorza, adoptowany 1735 r. przez generała szwedzkiego Klingstedta, wpisany 1764 r. do szlachty inflandzkiej, radca stanu rosyjski i vice-prczes kolegium sprawiedliwości, został mianowany w 1772 r. baronem od króla Stanisława Augusta z dodatkiem w herbie orła białego (Kancl.). 

MESLICZ h. LELIWA. Jan, syn Władysława, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1810 r. 

de MESTRAL de SAINT SAPHORIN. Armand-Franciszek-Ludwik, szambelan Stanisława Augusta, otrzymał 1773 r. order św. Stanisława (Kancl). 

MESTWIŁŁO. Stanisław Bohdanowicz, bojar żmudzki 1542 r. (Bon.). 

MESZCZERYN h. MESZCZERYN. Herb-w polu blękitnem jeździec w sukniach zielonych, na koniu białym w lewo, lecz zwrócony sam w prawo i z łuku strzelający; na tarczy bez hełmu złota korona sama, lub też z dwoma laurowemi wieńcami, między któremi jeździec jak na tarczy. 

Rodzina pochodzenia tatarskiego, a bardzo prawdopodobnie gałąź rodziny książęcej Meszczerskich, dotychczas w Rosyi istniejących, a którzy między innemi znakami noszą także i jeźdźca, tylko że z mieczem, a nie z lukiem na tarczy herbowej. Pierwszy z Meszczerynów, który, przybywszy z Moskwy, osiedlił się w Polsce był Wasil, który dostał od króla Aleksandra Jagielończyka posiadłość nad rzeką Dubrownicą, na Rusi Białej, gdzie założył od swego imienia wieś Wasilewice, będącą jeszcze w XVII stoleciu w posiadaniu jego potomków; Wasil z Pelagii ks. Boratyńskiej miał syna Jakóba, a ten z Heleny Korsakówny pozostawił synów, Piotra, zabitego od Szwedów w Dorpacie, i Szymona, po którym z Katarzyny Obuchówny syn Jerzy z Maryną Łosmińską miał trzech synów: Ignacego, pułkownika wojsk litewskich, zabitego pod Smoleńskiem 1611 r., Fedora, zabitego w bitwie ze Szwedami, i Iwana. 

Iwan, cześnik smoleński, dzielny wojownik w Moskwie, zmarły 1653 r., po którym z Tacyanny Polibówny zostali synowie: Łukasz, Mikołaj, Jan, pierwszy katolik w familii, dzielny wojownik w wojsku austryjackiem i polskiem przeciw Szwedom, cześnik smoleński, Dymitr, stolnik smoleński, chorąży husarski, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. Smoleńskiem, Piotr i Hrehory, który poległ pod Filipowem w walce ze Szwedami 1656 r. i Aleksander. Józef, kapitan wojsk litewskich 1661 r. (Vol. Leg., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). 

MESZEK. Stanisław, towarzysz w wojsku koronnem, na zalecenie hetmanów otrzymał nobilitacyę 1662 r. N. został cześnikiem bracławskim 1701 r. po Jasińskim (Sigil., Vol. Leg.). 

MESZKOWSKi Piotr, komornik różański, został 1786 roku wyznaczony na opiekuna Wincentego Daugierta (Sigik).

MESZYŃSKI h. NAŁĘCZ. Piszą się z Meszyn, w ostrzeszowskiem. Błażej, syn Aleksego, wydzielił 1579 r. części Solca i Meszny, Janowi, synowi Andrzeja, Meszyńskiemu, żonatemu z Dorotą Janowską. 

Wojciech, syn Tomasza, 1625 r., żonaty z Agnieszką Roszkowską. Stefan, syn Stanisława, 1629 r. (Ks. Gr. Przedeckie). Kazimierz z wojew. łęczyckiem podpisał elekcyę 1697 r. 

METEJKO h. METEJKO. Herb - łeb wołowy, przez jego środek prostopadle laska zrękojeścią w formie liścia koniczyny. 

Aleksander Juriewicz, namiestnik wojewody trockiego w XV wieku (Narbut „Dzieje Litwy"). 

METELEWSKI. Jan i żona Regina Komorowska zeznali 1667 roku w grodzie sochaczewskim zapis dożywocia (Ks. Gr. Sochaczewskie). 

METELSKI v. MIETELSKI h. KORWIN. Na Rusi Czerwonej, Ukrainie i w Prusach Zachodnich. Jan i Aleksander, synowie Wojciecha i Maryanny 1677 roku. Jacek z Metla, pisarz grodzki i viceregent sandomierski 1683 r. Jan z wojew. bracławskiem i Stanisław z wojew. ruskiem podpisali elekcyę 1697 r. 

Anna, żona Jakóba Kleczeńskiego, regenta grodzkiego bieckiego 1720 r. Stanisław, łowczy sandomierski 1724 r. Jan Korwin, administrator dóbr Kołodna 1725 r. Tomasz Korwin 1740 roku. Jerzy, wojski 1768 roku, a w 1788 roku stolnik żytomierski. Wojciech, łowczy i Tomasz, miecznik sandomierscy 1781 r., bracia (Metr. Kor., Sigil., Wyr. i Zap. Tryb. Lubek). 

Michał, Józef, Teodor i [Paweł wylegitymowani w Galicyi 1783 r. Mateusz, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1816 r. Jan, syn Zacharyasza, stanowy prystaw w pow. bracławskim, i Nicefor, syn Sabby, isprawnik pow. konotopskiego w gub. czernihowskiej 1849 r. 

METLA. Jan wylegitymowany w Galicyi 1807 r. 

de METROCHARITE h. WŁASNEGO. Herb - w polu czerwonem, na zielonym pagórku drzewo zielone; w koronie skrzydło orle srebrne. 

Helena w nagrodę zasług ojca swego Jana, otrzymała tytuł baronowski od króla Stanisława Augusta 1780 r. dla całej swej rodziny z dodaniem skrzydła orlego nad koroną (Kanck). 

METRYKIEWICZ. Biorą przydomek Defkinc. Franciszek żonaty z Zofią z Bogdziców 1746 r. Ignacy, syn Franciszka, podczaszy żmudzki 1770 r., żonaty z Antoniną Letkowską; nie żył 1798 r. (Arch. Dubr.). 

METWIŃSKI. Rajmund, syn Józefa i Beaty, ur. 1781 r. w Szerszynowie, w Galicyi, postąpił 1792 roku jako kadet do artyleryi pieszej i w 1803 roku został podporucznikiem; porucznik 1809 roku, w 1812 roku przeniesiony do 12 pułku piechoty Ks. Warszawskiego, awansował 1813 r. na kapitana, a w 1816 r. przykomenderowany z reformy do 4 pułku piechoty liniowej, wyszedł 1820 roku do dymisyi. Odbył kampanie: 1792 roku w Polsce, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. przeciw Rosyi (Ks. Wojskowe). 

METYCH h. LEW WSPIĘTY. Herb - w polu srebrnem lew zielony. Familia hrabiowska i bogata na Szląsku; posiadała majątek Mottich, w ks. lignickiem. 

METZE. Jan, syn Bogusława i Elżbiety z Tyszlerów, ur. 1781 roku wm. Bojanowce, w Poznańskiem, wstąpił 1799 roku do 2 pułku artyleryi pruskiej; wyszedłszy do dymisyi, wszedł 1808 r. do artyleryi pieszej wojsk Ks. Warszawskiego i w 1810 r. został podporucznikiem; porucznik 1811 r., przeniesiony 1822 roku do półkompanii rakietników pieszych w 1823 roku awansował na kapitana klasy 2. Odbył kampanie: 1806 r. przeciw Francyi, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w oblężeniu twierdzy Modlina, i za waleczność otrzymał krzyż srebrny polski (Ks. Wojskowe). 

METZEL h. TRÓJGWIAZD. Herb - w polu czerwonem belka złota nad nią dwie, a pod nią jedna gwiazdy złote; w koronie nad hełmem ręka zbrojna, pałasz trzymająca. 

Ludwik, ur. w Gdańsku 1764 r., w 17 roku wszedł do korpusu artyleryi wojsk koronnych; chorąży 1789 r., podporucznik 1790 r., porucznik 1791 r. artyleryi wojsk koronnych, otrzymał nobilitacyę i herb powyższy w nagrodę zasług wojennych 1792 r. (Kancl., Metr. Litew.). Ludwik jako zdolny inżynier i mechanik, w 1797 r. urządzał słynną Zofijówkę i uczynił ją jednem z najpiękniejszych miejsc w Europie; członek Towarzystwa Przyjaciół Nauk, kawaler krzyża wojskowego, w 1816 r. szef inżynierów komunikacyi lądowej i wodnej, zajmował się budową szos w Królestwie i mostu między Warszawą a Pragą; um. 1848 r. w Warszawie. 

METZIGIER. Ludwik, regiment-kwatermistrz regimentu konnego buławy wielkiej koronnej, otrzymał 1780 roku dymisyę z rangą kapitańską (Kancl.). 

METZLER (w księdze kanclerskiej Metzel). Ludwik, fejerwerker korpusu artyleryi koronnej, otrzymał 1786 r. dymisyę z rangą chorążego (Sigil., Kancl.). 

Nepomucen, syn Karola i Katarzyny, ur. 1802 roku w Łowińsku, w Poznańskiem, wszedł 1819 r. do 6 pułku piechoty liniowej i w 1825 r. awansował na podporucznika z przeniesieniem do 2 pułku strzelców pieszych; porucznik 1830 r., został 1831 roku kapitanem w 22 pułku piechoty (Ks. Wojskowe). 

METZNERY. Aleksander, syn Onufrego i Elżbiety, ur. 1794 r. we wsi Tęgrowie, w Galicyi, wszedł 1807 r. do 4 pułku piechoty legii nadwiślańskiej i w 1813 roku został podporucznikiem; porucznik tegoż roku, w 1816 r. przeszedł do 2 pułku strzelców pieszych, w 1823 r. wyszedł do dymisyi.

Odbył kampanie: 1809, 1810 i 1811 r. w Hiszpanii, 1812 r. przeciw sprzymierzonym (Ks. Wojskowe). 

MEUSSANT. Stefan otrzymał 1792 r. rangę adjutanta porucznika wojsk koronnych (Sigil.), 

MEWSZYSKI. Jan z wojew. Witebskiem podpisał elekcyę 1697 r. 

MEY patrz Mej. 

MEZECKI. Kniaziowie. Pisali się od m. Mezecka. Dymitr Wszewołodowicz, zwany Szuticha, pochodzący z książąt czernihowskich, otrzymał 1440 r. potwierdzenie dóbr Meszczeska i Kotkowicz; Dymitr umarł bezpotomnie, a dobra otrzymali kn. Fedor, Iwan i Roman, synowie Andrzeja, jego brata rodzonego. W 1450 r. król Kazimierz zatwierdził posiadanie licznych dóbr kn. Fedorowi, Iwanowi i Romanowi za zasługi ich ojca i stryja oddane wiel. ks. Witowdowi. Kn. Andrzej miał jeszcze syna Aleksandra, od którego wywodzą się kn. Boratyńscy. 

Kn. Fedor Andrejewicz, dziedzic Gowdyrewa i in. 1467 r., miał synów: Fedora, zwanego Suchy, Iwana, który pisał się Gowdyrewskim, Michała, Piotra i Wasila, zwanego Kukubiaka, i z nich Fedor Suchy i Wasil Kukubiaka pozostawali wsłużbie wiel. Ks. Litewskiego 1494 r. 

Kn. Roman Andrejewicz, dziedzic na Dubrownie, Łabodinie i in. 1468 r, pozostawił córkę Hęjenę, żonę ks. Andrzeja Wasilewicza, brata rodzonego wiel. ks. Moskiewskiego, i dwóch synów, Michałai Semena, i z tych Michał w 1493 r. poddał się wiel. Ks. Moskiewskiemu, a Semen i Piotr Fedorowicz zostali wzięci do niewoli. W 1494 roku dobra Mezeck i wszystkie włości, należące do kn. Mezeckich, przeszły pod panowanie Moskwy, jednakże na Litwie zostali kn. Fedor i Piotr Fedorowicze i kn. Fedor otrzymał 1498 r. przywilej na Horodeczno, w Smoleńskiem, a wdowa po kn. Piotrze, kniahini Oprania, dostała 1507 r. pięć służbw Smoleńszczyznie (Metr. Litew., Bon., Wolff). 

MEZENCOW. Paweł otrzymał 1773 r. stopień majora wojsk koronnych (Sigil.). 

MEZER. Franciszek otrzymał 1790 r. indygenat. Wacław, geometra królewski 1787 r. (Vol. Leg., Sigil.). Franciszek, syn Wacława i Kandydy, nr. 1787 r. we wsi Storożewie, gub. żytomierskiej, wszedł 1812 r. jako podporucznik do 21 pułku piechoty i w 1812 r. postąpił na kapitana; w 1815 r. przeniesiony do 8 pułku piechoty liniowej, wyszedł do dymisyi 1818 roku. Odbył kampanię 1812 r. w Rosyi i w 1813 r. był w oblężeniu Modlina (Ks. Wojskowe). 

MEZEWICZ h. BRONIKOWSKI. Na Litwie. Michał, syn Dominika, z synami: Nikodemem, Antonim, Pawłem i Józefem wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.

MEZKIEWICZ. Olechno i Iwaszko, bojarowie Słonimscy 1493 roku (Metr. Litewska). 

MEZONEFF Józef w nagrodę zasług dla Rzeczypospolitej otrzymał indygenat 1775 r. na zalecenie hetmanów wojsk polskich (Vol. Leg.). 

MEZOWNICKI. Jakób cytowany w aktach łomżyńskich przed 1603 r. 

MĘCHOWSKI v. MĘCHOWSKI. Franciszek 1669 r. i Paweł 1697 r. z ziemią wiską podpisali elekcye. 

MĘCIMIERSKI v. MĄCIMIERSKI. Piotr zapisał 1579 r. posagi córkom swym: Annie, Katarzynie, Dorocie i Zofii na wsi Karczmiskach; z nich Zofia, lv. za Krzysztofem Poniatowskim, wdowa po Pawle Mańkowskim, zastawiła 1592 r. części Radawczyka Janowi, synowi Jana, Męcimierskiemu, a w 1617 roku części wsi Strzeszkowice. Jan, syn Stanisława, pokwitował 1610 r. z sumy Borowskiego. Stanisław, Wojciech, Jakób, Paweł, Remigian, Jan, Maryna i Zuzanna, synowie icórki Jana, ustąpili części Radawczyka Radawieckiemu 1630 r., i z nich Jakób 1646 roku ustąpił sumę Górskiemu (Zap. Tryb. Lubel.). 

MĘCINA. Byli w Małopolsce. Stefan, dziedzic dóbr Smarzewo, w wojew. lubelskiem 1453 r. N., dziedzic wsi Zdziechóww 1470 r. (Liber Benef.). 

Zbigniew z Przysuchy miał synów, Stanisława i Wojciecha 1570- 1584 r. Maryna, żona Melchiora Biejkowskiego 1580 roku. Po Heronimie syn Mikołaj zeznał 1585 r. dług Stanisławowi, synowi Zbigniewa, Męcinie i pozostawił trzech synów: Heronima, Marcina i Zygmunta, po którym z żony Anny synowie, Jan zeznał 1650 r. dożywocie z żoną Dorotą i Wojciech. 

Jan-Wojciech, dziedzic wsi Skrzyń, miał synów: Jana, Jerzego, Stanisława, Stefana i Wojciecha; po Janie z Maryanny Korneckiej córka Teofila za Wincentym Łazowieckim i syn Zbigniew, dziedzic na Kozietułach Małych i Wielkich 1658 r., z żony Elżbiety Moszyńskiej miał syna Jana. 

Jerzy, drugi syn Jana-Wojciecha, dziedzic części Kozietuł 1644 r., zaślubił Jadwigę Masłomiącką i z niej pozostawił synów, Stanisława i Wojciecha. Stanisław, syn Jana-Wojciecha, z żony Maryanny Żukowskiej miał synów: Samuela, Stefana i Wawrzyńca 1646 r. 

Stefan, syn Jana-Wojciecha, żonaty z Zofią z Ciołków, pozostawił synów, Benedykta i Jakóba; po Benedykcie, komorniku ziemskim opoczyńskim 1661 r., z Florencyanny Kunińskiej synowie: Jacek, Marcin i Tomasz, a Jakób był żonatym z Zofią Staniszewską 1654 r. 

Adam, żonaty z Małgorzatą Wąsowiczówną, miał synów, Krzysztofa i Piotra, którzy w 1584 r. przeprowadzili dział majątkowy. 

Po Krzysztofie, dziedzicu dóbr Smarzówi Paruchy, z Katarzyny Bogdańskiej córka Katarzyna za Heronimem Załęskim, i synowie: Daniel, Bernard, Kacper i Benedykt 1640 r.; z tych braci Benedykt, komornik ziemski opoczyński 1652 r., miał synów, Aleksandra i Marcina, którzy podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem, i Marcin był ożeniony z Katarzyną Odrzywolską. 

Daniel, syn Krzysztofa i Bogdańskiej, zaślubił Maryannę Mosińską z Bnina, 2v. za Samuelem Wąsowiczem, i z niej pozostawił synów: Aleksandra, Benedykta i Bernarda; po Aleksandrze z Aleksandry Bidzińskiej córka Antonina za Franciszkiem Rzuchowskim 1725 r. Antonina, żona Michała Komara 1770 r. Benedykt, komornik opoczyński, komisarz do granic 1772 r. (Ks. Gr. Opoczyńskie, Radomskie, Czerskie, Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubek, Metr. Kor.). 

MĘCIŃSKI h. PORAJ. Hrabiowie i szlachta. Senatorowie w rodzinie: Andrzej, kasztelan wieluński 1590 roku. Jan-Wojciech, kasztelan sieradzki 1664 r., um. 1676 r. Jan-Józef, kasztelan bracławski 1703 r., um. 1709 r. Wojciech, kasztelan sandecki 1765 r., um. 1771 r. Adam, kasztelan spicymierski 1788 r. Wojciech, kasztelan Królestwa Polskiego 1818 r. 

Piszą się z Kurozwęki mają pochodzić od słynnej dziejowo rodziny Kurozwęckich, która od dóbr Męciny, w lubelskiem, wzięła nazwisko; to jednak ich pochodzenie historycznie nie jest udowodnionemu Już w początkach XVII stolecia przez bogate małżeństwa do znacznych przyszedłszy majątków, w XVIII wieku posiadali przestrzeń kilkunastu mi] kwadratowych ziemi w województwach krakowskiem i Sieradzkiem, a między innemi Działoszyn, Żarki, Dąbrowę, Włodowice, Skrzydlew, Prusieck i inne. W XVII stoleciu rozdzielili się na dwie linie, Żarecką i Działoszyńską, istniejące dotychczas; linia Żarecka dochowała swoje majątki prawie do roku 1830, a w 1801 r. otrzymała tytuł hrabiowski galicyjski. 

Stanisław, dziedzic dóbr Męciny 1540 r., notowany w aktach lubelskich. Wojciech z Kurozwęk, dziedzic dóbr Nowydwóri Osmolicy 1551 r., w wojew. lubelskiem, ożeniony z Barbarą Kobylańską, kasztelanką rozpirską, ostatnią z rodziny i dziedziczką dóbr Działoszyn, Prusieck, Parzymiechy i inne, przeniósł się do ziemi wieluńskiej, i miał córkę Annę lv. za Stanisławem Zbaraskim, 2v. za Janem Sienieńskim, wojewodą podolskim, i czterech synów: Wojciecha, którego córka Barbara była za Korycińskim, kasztelanem oświęcimskim 1620 r„ Jana-Olbrachta, po którym z Felicyanny Głoskowskiej synowie, Stanisław bezpotomny i Wojciech, Jezuita, misionarz w Japonii, gdzie też za rozkrzewianie wiary chrześcijańskiej śmiercią ukarany został 1643 r., którego kościół katolicki uważa za błogosławionego i męczennika; Krzysztofa, bezpotomnego, i Andrzeja. 

Andrzej, deputat na Trybunał koronny, kasztelan i starosta wieluński i brzeznicki 1590 r., gorliwy jak i jego bracia dysydent, dziedzic dóbr Działoszyna, Dukli i Trębaczowa, z żony Anny z Choćwi Balówny miał dwie córki, Katarzynę (Konstancyę) Drohojowską i Barbarę lv. Gołuchowską, 2v. za Marcinem Oborskim, i trzech synów: Jana, wojownika, który popadł w niewolę pod Cecorą 1620 r., i z żony Barbary Ługowskiej miał dwie córki, Helenę za Bogusławem Potockim, podkomorzym halickim, i Teodorę za Samuelem Orzechowskim, chorążym lubelskim, Macieja, protoplastę gałęzi Żareckiej, i Andrzeja, protoplastę gałęzi Działoszyńskiej. 

Gałąź Żarecka hrabiowska. Jej protoplasta Maciej, poseł wieluński i deputat na Trybunał radomski 1627 r., z żony Katarzyny Płaza pozostawił dwie córki, Annę Korycińską, kasztelanowę oświęcimską, i Katarzynę za Mikołajem Jordanem, podkomorzym krakowskim, i pięciu synów: Jana, kanonika krakowskiego, Andrzeja i Krzysztofa bezpotomnych, Wojciecha-Kazimierza i Jana-Wojciecha, kasztelana sieradzkiego 1664 roku, starostę radomskiego, elektora 1669 r. zwojew. sieradzkiego, po którym z Anny Olszewskiej, kasztelanki wieluńskiej miał tylko dwie córki, Katarzynę za Janem-Mikołajem Dąmbskim, kasztelanem wojnickim, i Teresę za Janem-Andrzejem Dąmbskim, wojewodą brzesko-kujawskim. 

Wojciech-Kazimierz, mąż zasłużony w obywatelstwie, podkomorzy wieluński, starosta brzeznicki 1653 r., deputat do zapłaty wojsku 1653 r., marszałek Trybunału koronnego 1658 r., rotmistrz królewski, dzielnie walczył pod Beresteczkiem 1651 r. i ciężko był ranny; dowódca pospolitego ruszenia ziemi wieluńskiej, elektor 1669 r. z ziemi wieluńskiej, zm. 1670 r., . po którym z żony Teresy Przyłęckiej, córki Achacego, kasztelana oświęcimskiego, córka Anna za Marcinem Olszewskim, starostą wieluńskim, i synowie, Jan, sędzia, z chorążego podkomorzy wieluński 1701 roku, poseł na sejmy, po śmierci żony Anny Szczawińskiej, wojewodzianki inowrocławskiej, został księdzem i był kanonikiem krakowskim, i Kazimierz, którzy w 1678 r. byli na opiece stryja Jana. 

Kazimierz, dziedzic na Siemianicach, Włodowicach, Łysokorni, Przyrowie i in., chorąży wieluński, starosta radomski, lelowski i miński, poseł na sejmy 1683 i 1690 r., elektor 1697 r. z wojew. płockiego, z żony Barbary Warszyckiej, wojewodzianki sandomierskiej, za którą w posagu dostał znaczne majątki, zostawił trzy córki: Maryannę za Józefem Tarłą, starostą goszcyńskim, Konstancyę za Aleksandrem Szembekiem, łowczym łęczyckim, Katarzynę za Władysławem Jordanem, i dwóch synów, Jana-Józefa, chorążego 1683 r., starostę wieluńskiego, kasztelana bracławskiego 1703 roku, który osadził Paulinów w Żarkach i oddał im probostwo, i Wojciecha. 

Wojciech, starosta ostrzeszowski, marszałek Trybunału koronnego 1731 r., dziedzic dóbr Żarek, Włodowic, Skrzydłowa, Chełma i in., poseł na sejmy, po którym z Maryanny, córki Michała Męcińskiego, podstolego wieluńskiego, była córka Ewa za Mikołajem Małachowskim, wojewodą sieradzkim, i synowie: Stanisław, elektor 1764 roku z ziemi wieluńskiej, Adam i Walenty; z nich Walenty podpisał elekcyę 1764 roku z ziemią wieluńską, generał-adjutant królewski 1788 roku i kawaler orderu św. Stanisława, z żoną Zuzanną Siemińską, referendarzówną wielką koronną, bezpotomny.

Adam, dziedzic dóbr Trzebinow i Żarki, elektor 1764 r. z ziemi wieluńskiej, starosta bodaczewski, kasztelan spicymirski 1788-1796 r,, kawaler orderu św. Stanisława, został hrabią galicyjskim 1801 r., i z żony Anieli Stadnickiej, starościanki ostrzeszowskiej, pozostawił pięć córek: Annę za Antonim Stadnickim, Ewę za Antonim Lanckorońskim, Franciszkę Bystrzanowską, Julię Wielogłowską, Magdalenę, żonę Augusta Miączyńskiego, starosty krzepickiego, i trzech synów: Wojciecha, Stanisława i Jana. 

Hr. Wojciech, dziedzic dóbr Dukla, generał wojsk polskich, a następnie kasztelan Królestwa Polskiego 1818 r. i kawaler orderów, zaślubił Helenę hr. Stadnicką, starościanką ostrzeszowską, i z niej zostawił syna Cezara, ur. 1809 r. w Krakowie, dziedzica Dukli, po którym z Gabryeli z hr. Starzeńskich syn hr. Adam, ur. 1847 r., ożeniony z Józefą Kuczyńską. 

Hr. Stanisław, drugi syn kasztelana Adama, dziedzic dóbr Dąbrowy, poseł na sejm 1820 r., uznany hrabią Królestwa Polskiego 1819 r.; słynny ze złośliwego dowcipu, stracił całkowicie majątek i umarł 1846 r.; prowadził długi proces z zakonnikami Jasnogórskimi, o kosztowności znacznej wartości, które jeden z jego przodków za wojny szwedzkiej, za Augusta II złożył w Częstochowie, a które nie były mu zwrócone; ten proces jednak przegrał mniej dla tego, że nie był słuszny, jak że niedostatecznie prawnie udowodniony; z żony Teresy Szembekówny miał syna Konstantego, oficera artyleryi wojsk polskich, z żoną Zuzanną Bobrownicką bezpotomnego. 

Hr. Konstanty, ur. 1804 r. w ni. Wrocławiu, na Szlązku, postąpił 1824 r. do półbateryi rokietników konnych, i w 1828 r. został podporucznikiem; porucznik bateryi 3 lekkokonnej, otrzymał 1831 r. krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

Hr. Jan, ostatni syn kasztelana Adama, szambelan polski i radca departamentu krakowskiego 1813 r., sędzia pokoju lelowski 1830 r., dziedzic dóbr Żarek, stracił majątek; z N. Ossolińską bezdzietny. Hr. Stanisław i hr. Jan wylegitymowani w Królestwie 1837 r. 

Linia Działoszyńska szlachecka. Jej protoplasta Andrzej, syn Andrzeja, kasztelana wieluńskiego, dziedzic na Działoszynie, w młodości jeden z burzliwych dysydentów i posłów 1611 r., czynny wziął udział w rokoszu Zebrzydowskiego i podpisał detronizacyę Zygmunta III; następnie powrócił do katolicyzmu, został stronnikiem królewskim i był jednym z komisarzy wojennych w wyprawie Władysława królewicza na Moskwę; z 1-ej żony Ewy Gniewoszówny z Oleksowa, starościanki latowickiej, 2v. Niemirowej, wojewodziny podlaskiej, miał córkę Katarzynę lv. za Piotrem Wojną, podstolim litewskim, 2v. za Heronimem Radziejowskim, podkanclerzym koronnym, a z 2-iej żony Doroty Zebrzydowskiej miał syna Jana, dziedzica na Działoszynie, Trębaczowie,t Prusiecku i in., posła na sejm 1669 r., rotmistrza wojew. sieradzkiego, pułkownika królewskiego, po którym z Izabeli Tomickiej, kasztelanki wieluńskiej, synowie: Wojciech, podczaszy chełmski 1682 roku, z Jadwigi z Gledzianowa Golczówny, 2v. Zborowskiej, miał syna Józefa, Paweł, pułkownik wojsk koronnych 1704 r. bezpotomny, Stefan, dziedzic Myszowy, elektor 1669 i 1697 r. z wojew. krakowskiego, podkomorzy sanocki, żonaty z Elżbietą Bronikowską, i Michał-Mikołaj. 

Michał-Mikołaj z Kurozwęk, dziedzic na Działoszynie, Trębaczowie i in., podstoli wieluński 1703 roku, stronnik Leszczyńskiego 1709 roku, był z jego strony marszałkiem konfederacyi wielkopolskiej w ziemi wieluńskiej; poseł 1720 r., z żony Felicyanny Ruckiej, stolnikówny inowrocławskiej, miał córki, Annę za Adamem Myszkowskim, podkomorzym wieluńskim, Elżbietę za Aleksandrem Walewskim, chorążym piotrkowskim, i synów, Jana, starostę wieluńskiego, stolnika wielkiego koronnego 1735 r., generała wojsk królewskich, jednego zgłównych stronników Augusta III w 1733 r. i dlatego jakiś czas więzionego od stronników Leszczyńskiego 1734 roku, stronnika Czartoryskich, bardzo rozumnego i ukształconego, bezpotomnego, i Wojciecha. 

Wojciech, starosta wieluński i radomski 1759 r., kasztelan sandecki 1765 r., marszałek konfederacyi wieluńskiej 1764 r., siedm razy poseł na sejmy, rotmistrz kawaleryi narodowej, kawaler orderu św. Stanisława, z żony Anny Głogowskiej, starościanki grabowieckiej, lv. Stadnickiej, chorążyny lubaczowskiej, miał córkę Urszulę Charzewską, kasztelani co wę słońską, i syna Stanisława, dziedzica dóbr Działoszyna, Ossy, Barwinka i in., starostę wieluńskiego i mierzyńskiego 1778 r., kilkakrotnie posła na sejmy, rotmistrza kawaleryi narodowej i kawalera orderów Orła Białego i św. Stanisława, który wielkim kosztem ozdobił swoją rezydencyę w Działoszynie, i po którym z żony Rozalii Kurdwanowskiej, starościanki baranowskiej, pięć córek i dwóch synów; zcórek: Tekla za ks. Gedroiciem, oboźnym polnym litewskim, Barbara Paciorkowska, 2v. za bar. Woltyonem, Anna Ignacowa Morzkowska, Apolonia Kochanowska i Rozalia Bobowska; z synów: Jan Nepomucen, Józef, szambelan Stanisława Augusta, i Wincenty, dziedzic dóbr Barwinek, w Galicyi, wzorowy gospodarz, pobożny i zacny, urn. 1849 r., z żony Katarzyny Bobrownickiej miał jedynaczkę córkę Henrykę za hr. Aleksandrem Krasickim. 

Jan Nepomucen, dziedzic dóbr Nowosiółek i Moniatycz, w wojew. lubelskiem, radca departamentu i sędzia pokoju lubelski 1816 r., wylegitymowany w Królestwie 1837 r., z żony Antoniny Kunickiej, podkomorzanki chełmskiej, za którą otrzymał dobra Łowcza, miał córkę Waleryę za N. Dobrzelewskim i dwóch synów, Franciszka i Stanisława. 

Franciszek, ur. 1802 roku we wsi Łowcza, w obwodzie krasnostawskim, wstąpił 1823 r. jako kadet do 4 pułku ułanówiw 1829 r. awansował na podporucznika z przeniesieniem do pułku strzelców konnych gwardyi, a w 1831 roku został porucznikiem i otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

Stanisław, dziedzic Łowczy i Malinówki 1846 r., zaślubił Ludwikę Polikowską i z niej pozostawił syna Józefa-Gabryela, ur. 1839 r., dziedzica dóbr Dąbrowa, Partyń, Kobierzyn, Bagienica i in., posła na na sejmy galicyjskie, członka rady pow. tarnowskiej i viceprezesa tow. wzajemnego ubezpieczenia w Krakowie, po którym z Heleny Dobrzyńskiej córki, Helena zaślubiona 1896 r. Janowi hr. Zborowskiemu, szambelanowi austryjackiemu, i Róża za Stefanem hr. Bobrowskim (i Metr. Kor., Conv. Vars., Sigil., Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubek, Hr. Bork., Żychk). 

Oprócz powyższych. Piotr ustąpił części Męciny bratu Łukaszowi 1571 r. Po Adamie synowie: Jan, Mikołaj i Stanisław, dziedzice dóbr KośminBiałki 1595 roku. Feliks, syn Wawrzyńca, 1596 r. Zofia za Sewerynem Kurdwanowskim, wojskim czerskim 1600 r. 

Jakób, skarbnik kaliski 1606 r. N., żona Albryelita Baranowskiego, kasztelana kamieńskiego 1620 r. Wacław, elektor 1669 r. z wojew. lubelskiego. Jan-Michał z Kurozwęk, viceregent grodzki stężycki, i Szymon z Kurozwęk z wojew. Sandomierskiem podpisali elekcyę 1697 r. 

Franciszek, cześnik oświęcimski, żonaty z Katarzyną Słubicką 1739 r. Kajetan podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sieradzkiem, a 1778 r. otrzymał urząd patrona kancelaryi krakowskiej; jego brat Onufry wylegitymował się w Galicyi 1804 r. Faustyna, żona Hipolita Masłowskiego, cześnika wieluńskiego 1793 roku (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Ks. Gr. Piotrkowskie i Quaterniones). 

MĘCIŃSKI h. RAWICZ. Właściwe ich nazwisko Męczyna, wzięte od wsi Męcinina Małego, w wojew. płockiem; to nazwisko w drugiej połowie XVI stołecia zmienili na Męczyński, a niektórzy pisali się Męciński. Z tych ostatnich Stanisław, podwojewodzy isędzia grodzki płocki 1577 r. (Conv. Vars.). Maciej, komornik ziemski płocki 1648 roku, vicegerent łomżyński i ostrołęcki 1649 r. Adam, syn Jakóba, ożeniony z Małgorzatą Odrzywolską 1650 roku. Wojciech, burgrabia płocki 1692 r. Kazimierz z wojew. płockiem i Mateusz z ziemią ciechanowską podpisali elekcyę 1697 r. 

Antoni, ożeniony z Anielą Romer, Jan, patron Trybunału lwowskiego, Józef, oficer wojsk koronnych, Ignacy, ksiądz, Robert i Faustyn, ożeniony na Ukrainie, synowie Franciszka i Salomei Orzelskiej, wnukowie Józefa i Konstancy! Bronowskiej, prawnukowie Baltazara i Jadwigi Mystkowskiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. 

MĘCZKOWSKI h. BIAŁYNIA v. BIAŁYCZ. Piotr i Męcimir, synowie Kielcza, dostali w nagrodę zasług w 1436 r. od Władysława ks. Mazowieckiego 20 włók ziemi, zwanej Sułkowe Nowiny, w ziemi wiskiej, na której Męcimir wybudował wieś zwaną Męćki v. Męczki, od której jego potomkowie wzięli nazwisko. Bartłomiej, podstarosta wiski 1548-1553 r. 

Stanisław, syn Wawrzyńca i Zofii Rutkowskiej, naganiony w szlachectwie 1608 r. przez Jerzego Grabowskiego, postawił świadków Jana, syna Michała, z Męczkowa-Sulkowa, w ziemi wiskiej, swego stryja, herbu podkowa i krzyż ze strzałą, który zowią Białycz, Wojciecha, syna Jana, i Adama, syna Adama, braci stryjeczno-rodzonych, oraz Sebastyana Rutkowskiego, brata ciotecznego, którzy zaprzysięgli szlachectwo naganionego.

Krzysztof, wojski wiski 1667 r. Andrzej, syn Jakóba, i Franciszek, syn Leona, 1677 r. (Don. Vars., Conv. Vars.). 

Jakób, Jan i Wojciech podpisali elekcyę 1733 r. z wojew. mazowieckiem. Józef, skarbnik 1728 r., a poseł, sędzia ziemski i marszałek kapturowy ziemi wiskiej 1736 r., dziedzic dóbr Męczki i Wityńce, miał syna Heronima, a ten syna Tomasza, po którym syn Kazimierz, żonaty z Franciszką Chrostowską, pozostawił synów, Adama iJózefa, wylegitymowanych w Królestwie 1851 r. Z tej linii Julian, syn Antoniego, wylegitymowany w Królestwie 1837 r. z synem Janem, urodzonym z Krystyny Makowskiej. 

MĘCZYŃSKI h. KOŚCIESZA. Podług Paprockiego z Mazowsza przenieśli się na Wołyń; dom rozrodzony. Taż familia co Męciński, h. Kościesza. 

MĘCZYŃSKI h. RAWICZ. Wpółnocnem Mazowszu, pisali się z Księżopola na Męczynie; jedna familia zMęcińskimi, herbu Rawicz. Stanisław, sędzia grodzki płocki 1580 r. Feliks (Szczęsny), podstarosta płocki 1585 r., deputat do korektury praw mazowieckich 1588 i 1589 r. Melchior, syn Jana, pozwał 1611 r. Dmowskich o napad na drodze zMęczyna do Drohiczyna. Aleksander, sędzia ziemski liwski 1621 r. Balcer, rotmistrz królewski, przyłożył się do zwycięztwa nad Tatarami pod Haliczem 1624 r.; jego potomkowie wzięli nazwisko Męciński. 

Jan, sędzia kapturowy i poseł liwski, i Klimunt-Mikołaj z Księżopola na Męczynie podpisali elekcye 1648 i 1674 r. z ziemią liwską. Maciej, syn Stanisława, podkomorzyc płocki 1648 roku. Aleksander, pisarz ziemski liwski 1635 r., miał syna Benedykta. Jakóbi Andrzej, synowie Jana, 1650 r.; po Jakóbie, dziedzicu Męczyna, synowie: Szymon, Franciszek i Wojciech, a po Andrzeju synowie: Jan, Wojciech i Stanisław. Mateusz, komornik płocki, i Stefan, synowie Stanisława, 1654 r. Andrzej z ziemią różańską i Tomasz z ziemią nurską podpisali elekcyę 1669 r. Stanisław, Ludwik i Samuel, synowie Stefana, podczaszego mielnickiego, i Heleny Wąż, 1684 r. Adam, syn, Klemensa, 1691 r. 

Wojciech, burgrabia płocki 1701 r. Kazimierz, burgrabia płocki 1713 r. Jan podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. płockiem. Teresa ustąpiła dożywocie na wsi Czarnylas synowi swemu Antoniemu 1760 r. (Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Ks. Gr. Radomskie). 

Stanisław Klimont, syn Andrzeja, nabył 1770 roku części Męczyna, i wylegitymował się w Galicyi 1804 r. 

Franciszek, syn Samuela, wziął 1776 r. w zastaw części Męczyna; z żony Maryanny Grabowskiej miał synów: Mikołaja-Ambrożego 1757 roku, Stanisława 1763 r., Józefa 1768 r., Jana Nepomucena 1770 r. i Wincentego 1776 r. ochrzczonych w Mokobodach, wylegitymowanych w Galicyi 1804 r. (Quaterniones). 

Antoni, syn PawłaKókoszczyk i Felicyanny Gałeckiej, ustąpił 1772 r. części Męczyna synowi swemu Floryanowi; po Antonim syn Adam sprzedał 1793 r. części Męczy na. Kajetan-Franciszek, syn Adama i Barbary Mysłowskiej, ochrzczony 1782 r. w par..Mokobody, legitymował się w Galicyi Zachodniej 1808 r. (Akta po-Galicyjskie). 

Po Janie z Księżopola, podsędku liwskim, elektorze z ziemi liwskiej 1669 r., z Katarzyny Służewskiej syn Kacper, dziedzic dóbr Rycin, z Anny Karskiej miał syna Adama, a ten syna Andrzeja, po którym syn Stanisław, żonaty z Apolonią Skorupską, pozostawił syna Tomasza, burmistrza m. Garwolina, wylegitymowanego w Królestwie 1845 r. z synem Władysławem, urodzonym z Weroniki Wasilewskiej. 

Tomasz powyższy, ur. 1791 r. we wsi Męczynie, w obwodzie siedleckim, postąpił 1810 r. do artyleryi pieszej i w 1816 r. wyszedł do dymisyi w stopniu podporucznika. Odbył kampanię 1812 roku w Rosyi i był w bitwach pod Smoleńskiem, Możajskiem, Czerykowem i nad Berezyną (Ks. Wojskowe). 

MĘDRZECKI h. PIÓROSŁAW. Herb - tarcza przedzielona na dwa pola belką złotą w poprzek, na której trzy czerwone gwiazdy; w górnej części czerwonej orzeł biały na belce stojący, z skrzydłami do góry, jakby do lotu, w dolnej części błękitnej pęk piór przewiązanych zieloną wstążką; w koronie nad hełmem między dwoma białemi orlemi skrzydłami ręka, trzymająca pióro zatemperowane. 

Michał, chorąży wojsk koronnych 1780 r. Adam i Kazimierz, bracia, otrzymali 1790 roku nobilitacyę i herb powyższy; z nich Kazimierz zaślubił Katarzynę Midzińską i z niej pozostawił synów: Adama-Mikołaja, sekretarza królewskiego 1782 r., znakomitego prawnika i autora, prokuratora Komisyi policy! obojga narodów, Jana Nepomucena, kanonika smoleńskiego, plebana w Mniszewie, Stanisława, Kazimierza, geometrę królewskiego, i córkę Maryannę lv. Marczewską, 2v. Tyborowską. 

Adam-Mikołaj otrzymał 1792 r. zatwierdzenie szlachectwa praeciso scartabellatu; dziedzic Przydanowa, wylegitymowany w Galicyi 1804 roku, nabył 1795 r. dobra Gołyń i Konarze, w ziemi nurskiej, i z żony Maryanny Koziarskiej pozostawił synów, Andrzeja, słynnego prawnika i mecenasa w Warszawie, zm. 1830 r., i Ludwika, dziedzica Trojanowa, sędziego pokoju łukowskiego, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r. 

Stanisław, syn Kazimierza i Midzińskiej, ekonom w dobrach Kamieńca Mazowieckiego, z Maryanny Kowalskiej miał syna Józefa-Franciszka, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r. z synem Stanisławem-Józelem, urodzonym z Elizy-Elżbiety Amman, który jako uczeń gimnazyum w Radomiu, został oddany do korpusu kadetów (Kancl., Sigil., Don. Vars., Akta po-Galicyjskie). 

Józef-Franciszek, ur. 1801 r. we wsi Morzycynie, w obwodzie siedleckim, wszedł 1820 i*, do 2 pułku piechoty liniowej i w 1827 r. postąpił na podporucznika, a w 1831 r. został kapitanem i za waleczność ozdobiony krzyżem złotym Virtuti Militari (Ks. Wojskowe).

MĘKARSKI h. MĘK odm. Herb - w polu czerwonem, na pagórku zielonym, rycerz z lancą w prawej ręce; w koronie nad hełmem trzy strusie pióra, boczne białe, środkowe czerwone. 

Piotr-Celestyn, kapitan wojsk austryjackich, legitymujący się w Galicy! 1808 r., otrzymał 1821 r. szlachectwo galicyjskie z przydomkiem Edler von Menk (Siebmacher). 

MĘKARSKI h. PRAWDZIC. Wzięli nazwisko od wsi Mękarzew, na Kujawach, lecz pisali się niekiedy Mąkorski. Jakóbi Jerzy, synowie Stanisława, dziedzice Mękarzewa 1613 r. Andzej i Wojciech 1669 r., Andrzej zMękarzewa i Krzysztof 1674 r. z wojew. krakowskiem podpisali elekeye. Michał i Paweł, synowie Wojciecha, 1677 r. Andrzej, Krzysztof, ks. Franciszek, Aleksander, Rafał i Stanisław, bracia rodzeni, dziedzice Krzemieniewie 1680 r.; z nich Aleksander z ziemią warszawską, Rafał i Stanisław z wojew. Sieradzkiem podpisali elekcyę 1697 r., a Andrzej zaślubił Elżbietę Ojrzanowską i pozostawił dwóch synów, Jerzego iJózefa. 

Aleksander, syn Jana i Katarzyny Guteterówny, zapisał 1708 r. swej żonie Zofii Drozdowskiej dożywocie, i z niej miał synów, Józefa i Ludwika, elektora 1733 r. z wojew. inowrocławskiego, regenta grodzkiego inowrocławskiego 1728 r., cześnika kowalskiego 1738 r., po którym z Anny Morzyckiej synowie: Antoni, Ludwik, Julian, Leon, Bonawentura (Dobrogost) i Roch 1756 r., i po Julianie z Barbary Wolskiej córka Elżbieta i syn Roch sprzedali 1758 r. Wilkostowo. 

Józef, syn Aleksandra, miał syna Gabryela, żonatego z Anną Keyel, po którym syn Ludwik, urzędnik pocztowy w Kaliszu, wylegitymowany w Królestwie 1838 r. 

Leon, syn Ludwika, pozostawił syna Andrzeja, którego z Zofii Jasińskiej synowie: Wincenty 1843 r., Gabryel 1848 r. i Kazimierz 1855 roku wylegitymowani w Królestwie. 

Teofil, czwarty syn Andrzeja i Zofii Jasińskiej, ur. 1801 r. we wsi Józefowie, w obwodzie łęczyckim, postąpił 1825 r. na kadeta do pułku grenadyerów gwardyi i w 1829 r. został starszym sierżantem, a w 1831 roku podporucznikiem tegoż pułku (Ks. Wojskowe). 

Antoni, syn Ludwika, z Wiktoryi Mękarskiej miał syna Jana, urzędnika sądowego, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r. 

Ludwik, syn Jana Nepomucena iN. de la Periere, ur. 1832 r. w Clermon Ferrand, inżynier, wynalazca systemu tramwajów pneumatycznych. 

Paweł, dziedzic Mękarzewa 1701 r., z żony Katarzyny z Chmielca miał syna Franciszka, posesora wsi Stanowisko 1720 r. Józef, podstoli kijowski 1732 r. Andrzej z wojew. krakowskiem i Jan z wojew. Sieradzkiem podpisali elekcyę 1733 r. Rafał, podczaszy 1735 r., cześnik liwski 1737 r., miał dwie żony, Petronelę Struś 1738 r. i Marynę z Paczków 1749 r. Michał, cześnik liwski, dziedzic Mnichowiczki 1740 roku. Gabryel, pułkownik wojsk koronnych 1769 roku (Wyr. i Zap. Tryb. Piotrk. i Lubek, Ks. Gr Brzeskie, Nowokorczyńskie i Piotrk., Sigil.). Jan wylegitymowany w Galicyi 1782 r. 

MĘKARZEWSKI h. PRAWDZIC. W wojew. Sieradzkiem. Andrzej notowany w aktach krakowskich 1424 r. Andrzej, dziedzic dóbr Mękarzów, w dyecezyi krakowskiej 1470 r. (Lib. Benef.). Aleksander 1697 r. 

MĘTOWSKI. N. z wojew. wołyńskiem podpisał elekcyę 1733 r. 

MĘŻYK h. WADWICZ. Eliasz, elektor z wojew. wileńskiego 1632 r. Aleksander 1648 r., a Tomasz i Jan 1674 r. Lz wojew. mińskiem podpisali elekcye. Jan, cześnik miński, sędzia wojskowy litewski 1698 r. Aleksander, starosta orszański 1709 r. Józef 1710 r. z wojew. mińskiem podpisał reces konfederacyi generalnej sandomierskiej (Vol. Leg.). 

MĘŻYK h. WIENIAWA. Senator w rodzinie, Jan, wojewoda ruski 1434 r., um. 1437 r. 

Rodzina szląska, właściwe jej nazwisko Słabosz, pisała się zaś z Dąbrowy i niekiedy od tego majątku brała przydomek Dąbrowski. Jan, dzielny wojownik, walczył pod Grunwaldem 1410 r. i dowodził wraz z Szamotulskim przeciw buntującemu się Świdrygielle wiel. ks. Litewskiemu i przyłożył się do jego pobicia nad Murachwą 1432 r. 

Jan, cześnik wielki koronny 1405 roku, podczaszy wielki koronny 1407 r., starosta generalny ruski 1427 r., starosta lwowski 1431 r., wojewoda ruski 1434 r., przyłożył się do urządzenia tej prowincyi. 

Stanisław z Putniowic, dziedzic dóbr Kamyka, kraj czy, został 1557 r. stolnikiem krakowskim; starosta sandecki 1574 r. i rotmistrz królewski, odznaczył się w wojnie z Moskwą 1579 r.; chorąży krakowski i komandor maltański, złożył tę ostatnią dostojność 1567 r.; z żony Anny Buczackiej miał córkę Krystynę za Zygmuntem Dembińskim, starostą czorsztyńskim. 

Jan, syn Stanisława, nabył 1591 roku części Dąbrowy i Chinowy. Melchior, kanonik przemyślski 1649 roku. Stanisław, sekretarz królewski 1693 r. (Metr. Kor., Ks. Gr. Czerskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). 

MĘŻYKOWSKI. Walenty z żoną Konstancyą Goszczyńską, posesorowie wsi Świetlikowa Wola i Ługowa Wola, pozwani 1720 r. przez Agnieszkę Gniewoszową o nieprawe posiadanie tych dóbr (Zap. Tryb. Lubel.). 

MĘŻYŃSKI v. MĘŻEŃSKI h. KOŚCIESZA. Senator w rodzinie, Marcin, kasztelan wiski 1585-1597 r. 

Ta licznie w XV i XVI stoleciach rozrodzona wpółnocnem Mazowszu rodzina wzięła nazwisko od wsi Mężenina i pisała się pierwotnie Mancz, Mansz (mąż). Stefan i Miłosław Mansch 1423 r. i Wincenty 1424 r. notowani w aktach łomżyńskich i wiskich. Leonard w 1436 r. dostał od Bolesława ks. Mazowieckiego 10 włók gruntu w Mężeninie. Dorota, żona Andrzeja Świąszka-Kłoskowskiego. Andrzej z synem Bernardem 1477 roku. Ziemak, syn Piotra, 1506 r. Andrzej z Grodkowa, sędzia płocki 1530 roku, prowadził sprawę o dobra Smarzewo. Stanisław, syn Marcina Rusinek zMężenina, pozwany 1550 r. o łąki w Ożarach-Olszance. 

Po Zygmuncie synowie: Jan, Mikołaj i Stanisław, 1557 r. dziedzice na Mężeninie, i z nich Jan miał syna Stanisława. Marcin, dziedzic wsi Ożary i Rutki, pozostawił synów, Marcina, podstarostę lanckorońskiego 1550 r., i Stanisława, dziedzica dóbr Ożary, stolnika łomżyńskiego, zabitego przez Strękowskiego; po Stanisławie synowie: Jakób, skarbnik kaliski 1581 r., miał syna Mikołaja, elektora 1648 r. z wojew. poznańskiego, Jan, Kacper, Marcin i Wacław. 

Marcin, najznakomitsza osobistość w rodzinie, dziedzic dóbr Ożary i Rutki, starosta lanckoroński 1551 r., podsędek zambrowski i ostrołęcki, został sędzią ziemskim zambrowskim 1565 roku; poseł na sejm Unii, którą podpisał 1569 roku, wymowny i biegły w prawie, wiele działał w bezkrólewiach szczególniej 1575 r., przeszedłszy na stronę Stefana Batorego, pociągnął za sobą szlachtę mazowiecką; jeden z deputatów na przyjęcie nowo wybranego króla, powitał go piękną mową na granicach kraju; podkomorzy łomżyński i ostrołęcki 1581 r., kasztelan wiski 1585-1597 r., rewizor królewszczyzn w Inflantach 1590 r., z żony Magdaleny z Trojanowa miał córki, Dorotę za Floryanem Domaszewskim, podstarostą łukowskim, Helenę, i synów: Jana, Jerzego i Maksymiliana, ożenionego z Zofią Górnicką. 

Wacław, syn Stanisława z Mężenina, pozostawił pięciu synów: Stefana, Jana, Stanisława, Jakóba i Wojciecha, i z tych Stanisław zaślubił Dorotę Pęską i z niej miał syna Wacława, który będąc w 1607 r. naganiony w szlachectwie przez Chrynickiego, postawił świadków: starca Baltazara, podsędka zambrowskiego i ostrołęckiego, syna Stanisława, Macieja, syna Stanisława z Mężenina, wnuka Jakóba, swego stryja, oraz Stanisława, syna Jana, i Jana Pełkę, syna Józefa, i Pęskich, zaświadczających w grodzie warszawskim szlacheckie pochodzenie naganionego. 

Jakób i Baltazar, synowie Stanisława, dziedzice na Ożarach-Olszance i Zambrzycy, zatwierdzili 1558 roku zapis uczyniony przez brata swego rodzonego Marcina; z nich Baltazar miał syna Stanisława, a ten syna Macieja, po którym syn Marcin pozostawił syna Jakóba, a ten syna Bartłomieja, którego syn Szymon, żonaty z Maryą Trzaskówną, miał synów: Franciszka i Stanisława w 1843 r., Antoniego, po którym z Maryanny Zaleskiej syn Piotr w 1843 r., i Jakóba, po którym z Maryanny Roszkowskiej syn Antoni w 1845 r. wylegitymowani w Królestwie. Z tej też linii Krzysztof i Wojciech, synowie Pawła, wylegitymowani w Królestwie 1845 r. 

Leonard, poborca ziemi drohickiej 1571 r., sędzia grodzki 1587 roku, a ziemski 1593 roku mielnicki, pozostawił synów: Ambrożego, podstarostę mielnickiego, po nim syn Krzysztof, elektor 1532 r. z wojew. podlaskiego, Benedykta, Pawła i Sylwestra. Bernard, sędzia ziemski mielnicki 1596 r. Feliks, stolnik ciechanowski 1600 r.

Stanisław, burgrabia koniński 1616 r. Mikołaj, syn Heronima, 1618 r. Jakób-Aleksander, pisarz ziemski zambrowski, elektor 1632 r. z ziemi łomżyńskiej, miecznik łomżyński 1652 r., rotmistrz królewski, miał syna Stanisława, po którym syn Daniel, elektor 1669 r., zaślubił Aleksandrę Gałęzowską i z niej pozostawił syna Jana i córki, Helenę i Paulinę. 

Stanisław, pisarz grodzki lwowski 1630 r. Samuel i Jan, synowie Tomasza, 1659 r. Dorota za Marcinem Jałbrzykowskim, sędzim ziemskim zambrowskim 1660 r. Ludwika, żona Jana Kossakowskiego, starosty wiskiego 1660 r. Piotr i Jakób, synowie Walentego, 1666 r., i z nich Jakób miał synów, Andrzeja i Walentego, po którym syn Wojciech. Dorota za Tomaszem Korzeniowskim, komornikiem drohickim 1670 r. Wojciech, na Rusi Czerwonej 1671 roku, z żony Maryanny Sulatyckiej miał córkę Jadwigę za Janem Krechowieckim, pułkownikiem korsuńskim, i synów, Andrzeja i Jerzego. 

Andrzej, skarbnik lucyński, Jan i Wojciech z ziemi drohickiej, Zygmunt z wojew. płockiego i Wojciech z wojew. sieradzkiego 1669 roku, Jakób z ziemi wiskiej i Jan-Władysław, syn Adama, z ziemi mielnickiej 1674 r. elektorowie. 

Jan, sędzia grodzki 1685 r., łowczy, podstoli 1694 r., chorąży 1698 r. lubelski, posesor Ożarowa iWólki Ożarowskiej, miał dwie żony, Zofię Leżeńską i Zofię Kochanowską, cześnikównę łukowską, i pozostawił syna Aleksandra, dziedzica wsi Czarnylas 1724 r., chorążego żytomierskiego 1732 r., elektora z wojew. lubelskiego 1733 r., po którym z Teresy Wybranowskiej synowie: Jan, Jezuita, Józef, Romuald, Mikołaj i Antoni, który w 1761 roku sprzedał Czarnylas Sobieszczańskim; z nich Antoni, podstoli mścisławski, z Justyny Trzcińskiej miał córkę Konstancyę i synów: Sebastyana, ks Wojciecha, Macieja iJózefa, posła sandomierskiego 1791 r. 

Po Sebastyanie, synu Antoniego, podstolego mścisławskiego, syn Paweł z żony Anny Dąbrowskiej pozostawił synów: Józefa, dziedzica wsi Zatory, w pow. pułtuskim, Jakóba i Wincentego, ur. 1806 r. we wsi Bzite, w lubelskiem, podporucznika 4 pułku piechoty liniowej, w 1842 i 1846 r. wylegitymowanych w Królestwie. 

Maciej, trzeci syn Antoniego, podstolego mścisławskiego, miał syna Jana, a ten syna Franciszka, po którym z Anny Gałeckiej synowie, Józef w 1854 r. i Leopold, proboszcz w Niwiskach, gub. podlaskiej, 1856 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Kazimierz, podczaszy bracławski 1693 r., żonaty z Zofią Ledóchowską, lv. Szołajską. Teresa za Antonim Dobrzańskim, miecznikiem owruckim 1715 r. Karol, stolnik trembowelski, elektor 1733 r. z wojew. ruskiego, żonaty z Teofilą Hondorf. Błażej, łowczy bracławski, podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. ruskiem. Aniela, żona Stanisława Marszyckiego, skarbnika żydaczowskiego. Józef, podstoli mścisławski, ożeniony z Franciszką Małachowską, sędzianką żytomierską 1761 r. Ignacy, dziedzic części wsi Popławy, w ziemi mielnickiej, syn Józefa, wnuk Andrzeja. Faustyn, rotmistrz mści sławski 1781 r., szambelan królewski, deputat szlachty pow. czerychowskiego 1786 r. Hipolit 1782 r., a jego wnuk Oswald 1835 r. wylegitymowani w Galicy!. Jan, podstoli stężycki, poseł sandomierski na sejm czteroletni 1791 r. 

Roch, syn Mateusza, nabył 1757 r. części Mężenina w grodzie drohickim, i z żony Apolonii Godlewskiej pozostawił syna Tomasza, legitymującego się w Galicyi Zachodniej 1808 r. (Metr. Kor., Metr. Litew., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Sigil., Kancl., Don. Vars., Ks. Gr. Zambrowskie, Łomżyńskie i Wiskie, Akta po-Galicyjskie). 

Paweł, Grzegorz, Bartłomiej, synowie Józefa, i inni zapisani 1803 r. do ksiąg szlachty gub. kijowskiej, a Jan, syn Macieja, 1819 r. do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. Piotr, marszałek krzemieniecki, z żony Karoliny Rościszewskiej miał córkę Maryę za Franciszkiem Zaleskim, dziedzicem Jakimowic, na Wołyniu 1840 roku. Daniel z Brykowa, marszałek krzemieniecki, z Ludwiki Pruszyńskiej pozostawił córkę Anielę za Aleksandrem Rzewuskim 1850 r. (Pułaski). 

MGOWSKI. Zamożna i senatorska rodzina pruska Legendort polszczyła niekiedy nazwisko swoje na Mgowski. Maciej, poborca chełmiński, otrzymał 1533 r. mandat królewski o zwolnieniu klasztoru św. Ducha w Toruniu od poborów (Metr. Kor.). 

MIAKOT. Tego nazwiska czternaście osób wylegitymowanych w Cesarstwie zapisano do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1854 r. MIAŁ. Huzowy, Węgier, żołnierz wojsk pieszych królewskich, pokwitował 1598 r. z pretensyj woźnicę królewskiego (Don. Vars.). 

MIAŁECKI. Franciszek, strażnik generalny do zabierania soli zamorskiej, miał w 1659 r. dodaną pomoc (Sigil.). 

MIANOCKI h. GOZDAWA. Piszą się od wsi Mianocic, w krakowskiem. Jakób, Stanisław i Piotr cytowani w aktach krakowskich 1426- 1440 r. Krzysztof, dziedzic wsi Mianocice, w wojew. krakowskiem, około 1470 r. (Lib. Benef.). Jakób świadczył w Krakowie 1518 r. 

MIANOWSKI h. ABDANK. Maciej, ksiądz, pisarz książęcy, Jan i Piotr, bracia, kupili w 1443 r. za przywilejem Władysława ks. Mazowieckiego 20 włók gruntu nad rzeczką Orlikowo, w ziemi wiskiej, na którym wybudowali wieś Orlikowo; ich potomkowie pisali się jeszcze w początkach XVI wieku Mianowski lub Orlikowski, lecz od drugiej połowy tego wieku wzięli nazwisko Orlikowski. 

MIANOWSKI h. PRZEROWA. Po Macieju, w 1728 r. dziedzicu dóbr Miodusze-Litwa (Akta Lubelskie), syn Franciszek z Katarzyny Kiełowiczówny miał syna Rocha, urzędnika w Warszawie, wylegitymowanego w Królestwie 1850 r.

MIANOWSKI h. PRZEROWA odm. Odmiana herbu -w polu prawem błękitnem kruk na krzaku stojący, skrzydła do lotu wzniesione mający i pierścień w dziobie trzymający; w drugiej połowie pola czerwonego, chorągiew biała ze złamanym proporcem. W hełmie trzy pióra strusie’ a w środku tych gwiazda (Kancl.). 

Antoni-Wincenty, biegły prawnik, instygator m. Warszawy 1764 r., syndyk 1775 r, pisarz wójtowski i głównych sądów warszawski 1779 r., podsędek w Warszawie 1808 r., na przedstawienie posłów ziemskich i ministrów otrzymał nobilitacyę 1790 r. i herb powyższy, a w 1804 r. legitymował się w Galicyi, umarł 1822 r., z Reginy Morawskiej jego synowie: Antoni, Paweł i Bonawentura. 

Antoni z żony Magdaleny Grabenbauer miał synów, Michała i Władysława, urzędnika w Komisyi Wojny, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r., który otrzymał prawa nowego szlachectwa 1841 r., i z Magdaleny Perzanowskiej pozostawił synów, Władysława 1853 r. i Antoniego, biegłego rysownika, zmarłego młodo. 

Michał, syn Antoniego i Magdaleny, ur. 1800 roku w Warszawie, wszedł 1816 r. do 3 pułku piechoty liniowej i w 1820 r. został podporucznikiem, 1831 r. porucznikiem i w końcu kapitanem tegoż pułku; umarł w maju 1831 r., pozostawiwszy syna i córkę. 

Władysław, syn powyższego Antoniego, ur. 1801 r. we wsi Budziskach, w obwodzie lubelskim, wstąpił 1821 r. jako aplikant do Komisyi rządowej wojny i w 1822 r. został pisarzem magazynowym w Komisoryacie ubiorczym i w 1825 r. mianowany podsekretarzem tejże Komisyi; sekretarz 1835 r., kawaler orderu św. Stanisława klasy III, radca dworu, um. 1858 r. w Warszawie (Ks. Wojskowe). 

Paweł, drugi syn Antoniego-Wincentego, ur. 1776 r. w Warszawie, postąpił 1806 r. do 2 pułku piechoty Ks. Warszawskiego w stopniu porucznika i w 1807 r. otrzymał uwolnienie z pułku z przeniesieniem na podsekretarza ministeryum wojny; sekretarz 1809 r., mianowany 1810 r. szefem biura. Odbył kampanię 1807 r. i był w bitwie pod Pułtuskiem; um. 1831 r. w Warszawie. 

Paweł z Anny Leskiewiczówny miał synów: Aleksandra, urzędnika w Warszawie, Antoniego i Leopolda, ur. 1812 roku w Warszawie, kadeta funduszowego w Kaliszu, następnie elewa szkoły wojskowej aplikacyjnej, podporucznika 1831 r. w 3 pułku strzelców pieszych, wylegitymowanych w Królestwie 1841-1848 r., i córkę Józefę Grabowską (Ks. Wojskowe). 

Bonawentura, ostatni syn Antoniego-Wincentego, z Maryanny Wyszyńskiej pozostawił syna Józela, wylegitymowanego w Królestwie 1852 r. Józef, ur. 1807 r. we wsi Szczurowicach, w Galicyi, wszedł 1825 r. do 5 pułku piechoty liniowej i 1831 r. został podporucznikiem (Sigil., Vol. Leg., Kancl., Ks. Wojskowe).

MIANOWSKI h. TĘPA PODKOWA. W ziemi łomżyńskiej, wzięli nazwisko od wsi Mianówek. Jan, podkomorzy ziemi łomżyńskiej 1545 r., miał synów: Marcina, Stanisława i Tomasza; po Marcinie czterech synów: Adam, Jakób, Stanisław i Wojciech, i z nich Jakób pozostawił syna Piotra, Stanisław synów, Jana i Mateusza, a Wojciech z żony Jadwigi miał synów: Mikołaja, dziedzica Rakowca, burgrabiego grodzkiego opoczyńskiego 1661 r., Piotra i Stefana. 

Sebastyan, dziedzic Zakłodzic, miał córkę Zofię 1592 r. Stanisław i Wojciech, elektorowie 1632 r. z ziemi nurskiej. Aleksander, Kazimierz, Franciszek i Maciej, bracia rodzeni, 1641 roku, i z nich Kazimierz podpisał elekcyę 1669 r. z ziemią nurską. Heronim żonaty z Zofią Grabowską 1642 r. Po Tomaszu, mieczniku łomżyńskim, syn Jan 1688 r. Franciszek i Tomasz, elektorowie 1697 r. z ziemi nurskiej. 

Stefan z Mianowa, chorąży wojsk koronnych, miał syna Franciszka 1715 r. Jan, dziedzic wsi Miodusy, z żony Eufemii Łysakowskiej pozostawił synów: Kazimierza, Macieja i Waleryana 1737 r. Józef i Stefan, elektorowie 1733 roku z wojew. mazowieckiego. Ignacy, sekretarz królewski 1767 roku. Piotr-Stanisław, viceregent ziemski żytomierski, Jakóbi Wojciech, synowie Jana i Domiceli, 1779 r. Ignacy i Adam, synowie Piotra-Franciszka, 1780 r. Stanisław, starosta ulaniecki, łowczy grabowiecki 1791 roku (Metr. Litew., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Sigil., Kanck). 

Kazimierz, dziedzic dóbr Mianówek, Krzeczkowo, Choromany i in. 1690 roku, zostawił synów, Franciszka i Jana, po których potomstwo; po Franciszku synowie, Jakóbi Walenty. 

Walenty miał syna Franciszka, a ten syna Kazimierza, po którym z Eleonory Niemyskiej synowie, Antoni 1844 r. i Józef w 1839 r. wylegitymowani w Królestwie.

Jakób, drugi syn Franciszka, pozostawił syna Izydora, a ten syna Gabryela, wylegitymowanego w Królestwie 1848 r. 

Po Janie, synu powyższego Kazimierza, syn Maciej miał syna Stanisława, a ten syna Józefa, po którym z Anny Ganówny syn Piotr, dziedzic dóbr Dębiny, wylegitymowany w Królestwie 1854 r. 

Nie wiem, od którego z tych dwóch synów pochodzą: 1) Piotr, po którym z Maryanny Jaraczewskiej synowie: Aleksander, urzędnik w Wieluniu, Ignacy, urzędnik celny, z synem Tadeuszem, i Wacław wylegitymowani w Królestwie 1839 r.; 2) Maciej, po którym synowie, Józef i Wincenty wylegitymowani w Królestwie 1839 r,; 3) Jan wylegitymowany w Królestwie 1855 r., syn Kazimierza i Maryanny Piętkiewiczówny. 

MIANOWSKI h. TRZASKA. Pisali się z Mianowa, w pow. szreńskim. Stanisław pozwał 1476 r. Krzyszkowskiego o sumy. Jan i Stanisław w pow. zawskrzyńskim 1590 r. Dwóch Janów podpisali elekcyę 1674 roku z wojew. płockiem (Ks. Ziem. Szreńskie, Zawskrzyńskie i Płockie).

MIANOWSKI h. WŁASNEGO. Herb - na tarczy dwa krzyże ku sobie w dole pochylone, złączone i zakończone zakrzywioną linią w prawo. 

Pisali się z Mianowic, w pow. łęczyckim. Gabryel, syn Wojciecha, odstąpił części Mianowa 1586 roku bratu Stanisławowi. Jan 1648 r. z woiew. łęczyckiem i Piotr 1669 roku, z wrojew. Sieradzkiem podpisali elekcye (Don. Vars., Vol. Leg.). 

Michał, syn Piotra, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r. Józef, syn Ignacego, doktór medycyny i rektor Szkoły Głównej warszawskiej 1863 r. 

MIANOWSKI. Mikołaj, doktór filozofii, medycyny i chyrurgii, profesor, a od 1840 roku rektor Akademii medycznej wileńskiej, autor kilku dzieł i artykułów lekarskich, w 1836 r. z zasady stopnia radcy stanu rosyjskiego, otrzymał przyznanie szlachectwa i zapisany został do ksiąg szlachty gub. wileńskiej z synami: Kazimierzem, Antonim, Aleksandrem, Konstantym, Janem Nepomucenem i Stanisławem. 

MIARNOWSKI. W wojew. Sieradzkiem; z nich Tomasz ożeniony z Chociwską 1625 r. Jan 1664 r. MIASKOWICZ. Andrzej i Stanisław, synowie Marcina, pokwitowali 1594 r. Grzegorzewskich z 5 kop groszy posagu, zapisanych Barbarze Grzegorzewskiej, matce swej (Don Vars.). 

MIASKOWSKI h. BOŃCZA odm. Odmiana herbu - jednorożec ma na szyi półksiężyc; nad jednorożcem od prawej strony tarczy trzy gwiazdy złote, jedna i dwie. 

Senatorowie w rodzinie: Wojciech, kasztelan santocki 1654 r. Maksymilian, kasztelan krzywiński 1661 r., um. 1670 r. Adryan, kasztelan santocki 1670 r., kasztelan szremski 1676 r. Maciej, kasztelan lendzki 1680 r. Antoni, kasztelan lendzki 1746 r., um. 1756 r. Michał, kasztelan lendzki 1746 r., ustąpił 1769 roku. Wojciech-Maksymilian, kasztelan kaliski 1757 r., poznański 1758 r., wojewoda kaliski 1760 r., um. 1763 r. Franciszek, kasztelan gnieźnieński 1786 r. Józef, arcybiskup warszawski 1798 r. 

Czytałem w pewnym rękopiśmie z XVII stolecia, że tak Miaskowscy, herbu Bończa, jak i Leliwa, są jedną kaszubską rodziną, herbu Leliwa z trzema gwiazdami, a ich właściwem nazwiskiem jest Miastkowski, od wsi Miastkowa, w której posiadali wójtowstwo, lecz w XVI stoleciu jeden z dwóch braci, zaślubiwszy bogatą dziedziczkę herbu Bończa, jej herb zwłasnym połączył, drugi brat zaś zmienił herb swój kaszubski na polską Leliwę; nie wiem, ile jest zasady w tej tradycyi, lecz to pewna, że Miaskowscy jeszcze w XVII stoleciu pisani byli często Miastkowski, a czytam w aktach poznańskich pod 1517 r. Kielcza, wójta w Miastkowie, i Benedykta w Wielkopolsce 1547 r.

Od połowy XVII stolecia Miaskowscy, herbu Bończa, aż po koniec XVIII wieku należeli do możniejszych rodzin wielkopolskich, związkami małżeńskiemi łączyli się z Leszczyńskimi, Potulickimi, Grodzickimi i innemi magnackiemi i znacznemi familiami i sami wydali kilkunastu senatorówi dygnitarzy; już za czasów Niesieckiego rozdzielili się na kilka gałęzi. 

Jan, dziedzic na Miaskowie 1480 r., z żony Katarzyny Krzekowskiej miał synów: Benedykta, Feliksa, Jana i Stanisława; po Janie z Jadwigi Rokossowskiej syn Eustachy żonaty z Katarzyną Iłowiecką, a Benedykt i Feliks są przedstawicielami dwóch gałęzi tego rodu. 

Gałąź Benedykta. Benedykt z Miaskowa, dziedzic Pomykowa i Moraczewa 1518 r., zaślubił Małgorzatę Przyborowską i z niej pozostawił trzech synów: Jana, Jerzego i Macieja, i z nich Jan, dziedzic Pomykowa 1582 r., z żony Jadwigi Rydzyńskiej miał synów: Andrzeja, żonatego z Dorotą Konarzewską, Jana i Wojciecha, po którym z Łucyi Krzyżanowskiej syn Stanisław; po Janie, dziedzicu na Miaskowie 1621 r., z Katarzyny Rzeszotarskiej córka Jadwiga za Marcinem Wierusz-Kowalskim i synowie, Maksymilian i Wojciech prowadzą dwie linie tej gałęzi. 

Linia Maksymiliana na Poniecu. Maksymilian, dziedzic Ponieca, elektor 1648 r. z wojew. kaliskiego, kasztelan krzywiński 1661 roku, zaślubił Urszulę Potulicką, podkomorzycównę poznańską, i z niej pozostawił pięciu synów: Franciszka, Jakóba, Rafała, po którym z Katarzyny Gorzeńskiej córka Barbara i synowie, Jakób i Jan, Stanisława i Wojciecha, żonatego z Barbarą Lipską, chorążanką poznańską. 

Franciszek, dziedzic na Miaskowie, elektor 1669 i 1697 r. z wojew. poznańskiego, z żony Franciszki Grodzickiej miał dwóch synów, Michałai Wojciecha-Maksymiliana. 

Michał z Miaskowa, starosta gembicki, stolnik kaliski 1734 r., kasztelan lendzki 1746 r., zaślubił Anielę Wierusz-Walichnowską i z niej pozostawił dwie córki, Krystynę-Anielę lv. Nosńlską, 2v. za Józefem-Andrzejem Mikorskim, podkomorzym gostyńskim, następnie kasztelanem rawskim, i Maryannę Bojanowską. 

Wojciech-Maksymilian, dziedzic wsi Lubasza, poseł na sejm 1720 r., chorąży kaliski 1731 r., chorąży nadworny koronny, kasztelan kaliski 1757 r., poznański 1758 r., wojewoda kaliski 1760 r., z żony N. Sakławskiej miał syna Franciszka, starostę gnieźnieńskiego, posłai elektora z wojew. kaliskiego 1764 r., ostatnio kasztelana gnieźnieńskiego 1786 r., po którym z N. Swinarskiej córka Franciszka, żona Józefa Krzyckiego, kasztelanka przemętskiego. 

Jakób z Miaskowa 1698 roku, syn kasztelana Maksymiliana, żonaty z N. Osten-Sackenówną, miał synów, Wojciecha i Zygmunta; po Wojciechu, dziedzicu Lednogóry z Petroneli Kosińskiej córki: Anna Dzierżanowska, Barbara Lutomska, Katarzyna Dobrogojska, Konstancya Iłowiecką, Kunegunda Kosińska, Rozalia Bojanowska i syn Ignacy, elektor 1764 r. z wojew. wołyńskiego, z żony Zofii Kierskiej, kasztelanki kamieńskiej, pozostawił córkę Józefę lv. Lutomską, 2v. za Jakóbem Moraczewskim. 

Stanisław, kasztelanie krzywiński 1701 r., z niewiadomej nam żony pozostawił córkę Katarzynę Kowalską i syna Ludwika, po którym z Anny Żołądkowskiej synowie: Antoni, Wojciech i Andrzej-Marcin, komandor maltański, zm. 1830 r. w Poznaniu. 

Linia Wojciecha na Sierpowie. Wojciech, drugi syn Jana i Rzeszotarskiej, elektor 1648 r. z wojew. poznańskiego, dziedzic Sierpowa, Waliszewa i Nielaszkowa, kasztelan santocki 1654 r., z żony Barbary Leszczyńskiej, kanclerzanki wielkiej koronnej, miał córkę Dorotę Ludwikową Dąmbską i synów, Wacława, miecznika poznańskiego 1695 r., z żoną Anielą-Zofią Blumenthal bezpotomnego, i Maksymiliana, miecznika 1697 r. i elektora tegoż roku z wojew. kaliskiego, a następnie cześnika poznańskiego, którego z Zofii, córki Adama Mycielskiego, było trzy córki: Anna, żona Józefa Molskiego, kasztelana rogozińskiego, Elżbieta za Aleksandrem Oraczewskim, starostą rogowskim, Ludwika za Franciszkiem Rozdrażewskim, kasztelanem rogozińskim, i trzech synów: Aleksander-Józef, kanonik katedralny poznański, deputat na Trybunał koronny 1731 r„ oficyał warszawski i opat lubiński 1745 r., Józef i Stanisław, kanonik gnieźnieński 1731 r., sekretarz królowej francuzkiej Maryi Leszczyńskiej, następnie opat w Lotaryngii. 

Józef (najstarszy) otrzymał 1729 r. wójtowstwo Wolicę; podsędek wschowski 1729 r., cześnik poznański 1735 r., po którym z Teresy Rotaryusz, podkomorzanki wendeńskiej, córka Konstancya za Marcinem Łożalińskim, stolnikiem żydaczowskim, i synowie: Ignacy, pułkownik wojsk koronnych 1770 r., Franciszek, bezdzietni, Jan i Michał; po Janie, burgrabim grodzkim kaliskim 1745 r., wojskim mniejszym 1767 r., ostatnio cześniku poznańskim, z żony Julianny Skrzyńskiej, podkomorzanki krzemienieckiej, córka Eleonora, i synowie, Leon i Urban. 

Michał, ostatni syn Józefa, cześnika, podkomorzy wendeński 1779 r., a pomorski 1788-1793 r., z żony Cecylii Konopka miał córki: Rozalię Arciszewską, stolnikowę lwowską, Teresę Drzewiecką, starościnę dźwinogrodzką, Zuzannę Lechnicką, podstolinę zakroczymską, i synów: Krzysztofa, szambelana królewskiego, posła na sejm 1788 r. i kawalera orderu św. Stanisława, Karola, Stanisława, kawalera orderu św. Stanisława 1794 roku, Wincentego, Jana i Eligiusza. 

Eligiusz, komisarz cywilno-wojskowy, wprowadzony 1792 r. do wsi Trzciniec i Annobor, wylegitymowany w Galicyi 1804 r., zaślubił Teresę Lechnicką, starościankę podwysocką, i z niej pozostawił syna Franciszka, dziedzica wsi Łukowice, w pow. lubelskim, wylegitymowanego w Królestwie 1844 roku (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Don. Vars., Wyr. Tryb. Lubek, Kanck, Ks. Gr. Brzeskie, Obiaty i Plenipotencye Grodu Warsz.). 

Gałąź Feliksa. Feliks, dziedzic Krzekotowic, Gębie i in. 1520 r., zaślubił Łucyę Przyborowską i z niej miał synów: Jana, Jerzego, przedstawicieli dwóch linij tej gałęzi, Piotra i Wojciecha; po Piotrze córki, Anna Chociszewska, Jadwiga Włostowska i syn Jan żonaty z Zofią Ujejską. 

Linia Jana. Jan z Miaskowa, dziedzic na Glębokiem 1560 r., pozostawił czterech synów: Jakóba, Jana, Macieja, żonatego z Barbarą Małachowską, i Piotra; po Jakóbie z Katarzyny Tworzyańskiej córka Maryanna za Janem Nałęcz-Parczewskim. 

Piotr z Miaskowa zaślubił Jadwigę Tworzyańską, lv. Madejową Zbijewską, i z niej miał syna Macieja, dziedzica Głębokiego i Zakrzewa, dworzanina królewskiego 1660 r., chorążego latyczowskiego 1666 r., a podolskiego 1668 r., ostatnio 1680 r. kasztelana lendzkiego, po którym z żony Anny Kleczkowskiej synowie: Franciszek bezdzietny, Abdon, wzięty do niewoli przez Szwedów, umarł w niej w Sztokholmie w końcu 1709 r., i Jakób. 

Jakób, dziedzic Głębokiego i Zakrzewa 1704 r., zaślubił Apolinarę Bielecką i z niej pozostawił synów: Antoniego, dziedzica Pomorzan, kapitana wojsk koronnych, żonatego z Eleonorą Minsberg, Archanioła, ks. Reformata, Karola, Mikołaja i Wojciecha, po którym zN. Gorzeńskiej synowie, Antoni, ks. Dominikanin, pleban w Pleszewie, i Józef. 

Karol z Miaskowa, żonaty z Antoniną Dzierżanowską, po śmierci żony został księdzem i był kanonikiem gnieźnieńskim; um. 1771 r., pozostawiwszy synów: Adama, Konstantego, przeora CystersówwWągrowcu, proboszcza w Lądku, Macieja, po którym z Anny Miaskowskiej córka Justyna za Janem Sobiechowskim, i Wojciecha, kapitana Ks. Warszawskiego. 

Adam, najstarszy syn Karola i Dzierżanowski ej, dziedzic Siedleczka 1760 r., z żony Eleonory Garczyńskiej miał synów: Bartłomieja, Jakóba, po którym synowie: Adam, Aleksander i Bolesław, Karola, Ludwika, kapitana wojsk napoleońskich, Kazimierza, kanonika kaliskiego, proboszcza w Żgowie i viceprzeora Cystersów, i Walentego. 

Walenty, zm. 1848 r. w Kaliszu, z żony Karoliny Koszutskiej pozostawił syna Ignacego, urzędnika sądowego w Poznaniu, po którym z Zenobii Ciszewskiej synowie: Jarosław, ur. 1843 r., Maciej i Witold, ksiądz, zmarł w gub. kostromskiej na wygnaniu. 

Linia Jerzego. Jerzy z Miaskowa zaślubił Małgorzatę Łęską i z niej pozostawił córki, Dorotę Ossowską, Katarzynę Cichowską i dwóch synów, Adryana i Seweryna, po którym z Anny Szczurskiej synowie, Adam i Jan. 

Adam, dziedzic dóbr Tarchałyi Brodnica 1641 r., miał córkę Teresę Kowalską i synów: Jana, Benedykta, ks. Reformata, i Adryana, zasłużonego w obywatelstwie, posła na sejmy i deputata na Trybunały, elektora 1669 r. z wojew. poznańskiego, stolnika poznańskiego, a ostatecznie z kasztelana santockiego 1670 r., kasztelana szremskiego, stronnika Jerzego Lubomirskiego, który stającw jego obronie, zerwał sejm 1666 r.; Adryan był ożeniony z Katarzyną Szołdrską, córką Stanisława, cześnika kaliskiego. 

Jan, młodszy syn Seweryna, dziedzic Ponieca i Sierpowa 1648 r., podsędek wschowski, zm. 1669 roku, pozostawił z Anny Kołudzkiej syna Franciszka, a z 2-iej żony Lipskiej córki: Urszulę za Rafałem Duninem, Jadwigę Kołaczkowską i Maryannę Koźmińską. 

Franciszek, elektor 1669 r. z wojew. poznańskiego, miał trzy żony: Florentynę Wierusz-Kowalską, z niej córka Barbara za Wacławem Lipskim i synowie, Adryan, Jezuita, i Jan-Kazimierz, Maryannę Wężyk-Widawską, z której córki: Katarzyna za Józefem Zbijewskim, podsędkiem poznańskim, Katarzyna za Mikołajem Zbijewskim, Teresa Gorzeńska, Zofia Dałeszyńska i synowie, Maksymilian, po którym z N. Mąkowskiej syn Aleksander, dziedzic Kotlina, skarbnik kaliski, i Michał żonaty z Zofią Żychlińską, i N. Jastrzębską, z tej córka Teresa Trąmpczyńska i syn Antoni. 

Jan-Kazimierz, podsędek, a 1715 r. sędzia ziemski wschowski, miał dwie żony, Konstancyę Koszutską, z niej synowie, Franciszek i Kacper, i Ludwikę Bielicką, z której synowie, Antoni i Stanisław, kantor gnieźnieński, kanonik krakowski 1728 roku, proboszcz płocki i administrator arcybiskupstwa gnieźnieńskiego 1738 r., prezydent Trybunału koronnego 1739 r., biegły w prawie, um. 1750 r. 

Franciszek z Miaskowa, z miecznika wschowskiego cześnik poznański 1729 roku, zaślubił Teresę Niegolewską, córkę Macieja, chorążego wschowskiego, i z niej pozostawił córkę Urszulę za Marcinem Krzyżanowskim i dwóch synów, Andrzeja, elektora 1733 r. z wojew. poznańskiego, łowczego poznańskiego, i Antoniego, kanonika i scholastyka katedralnego poznańskiego 1767 r., kanclerza gnieźnieńskiego 1780 r. 

Kacper, dziedzic Smogorzewa, elektor 1697 r. z wojew. kaliskiego, rotmistrz królewski, łowczy poznański 1736 r., ostatnio stolnik poznański, z żony Jadwigi Bnińskiej, sędzianki ziemskiej nakielskiej, miał syna Ignacego, chorążego wschowskiego, po którym z żony Magdaleny N. syn Kacper, pułkownik 15 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego, miał dwie żony, Maryannę hr. von der Mark, z niej córka Józefina za Adolfem hr. Kónigsmarck, i Joannę Malczewską, z której synowie: Franciszek, starosta gnieźnieński, Augustyn, Jan i Józef, kanonik i proboszcz poznański 1778 r., arcybiskup warszawski 1798 r. 

Antoni, syn Jana-Kazimierza i Bielickiej, dziedzic Wieszczyczyna i Jarosławka, szambelan Augusta III, miał dwie żony, Franciszkę Schlichting i N. Kuczkowską i z nich pozostawił synów: Augusta, Feliksa, Jana, Karola, Józefa, posła na sejmy warszawskie, Konstantego i Leona, prałata i proboszcza poznańskiego. 

Antoni, syn Franciszka i Jastrzębskiej, dziedzic Kotlina, stolnik kaliski 1740 r., kasztelan lendzki 1746 r., z 1-ej żony Eleonory Zabłockiej miał synów: Ignacego, chorążego wojsk koronnych, Leona, Marcyana, Melchiora, żonatego z Teresą Urbanowską, Prokopa, ks. Franciszkanina, i Walentego, a z 2-iej żony Maryanny Rokickiej, dziedziczki Świstowa, córkę Antoninę. 

Leon, dziedzic wsi Osiek 1761 roku, miał syna Maryana, płatnika wojsk polskich, po którym z żony Rozalii Otto, zm. 1851 r. w Warszawie, synowie: Feliks, porucznik gwardyi narodowej 1831 r., radca stanu rosyjski, znakomity publicysta i finansista, 1837 r., Edward, ur. 1814'r. w Warszawie, kadet pensyonowany w Kaliszu, urzędnik Banku polskiego, i Leon, ochrzczony 1821 r. w Łęczycy, urzędnik przy kolei żelaznej, 1839 r. wylegitymowani w Królestwie icórka Aniela Petzold. 

Powyższy Maryan, ur. 1768 r. we wsi Osieku, wstąpił 1784 r. jako kadet do pułku gwardyi pieszej koronnej: wyszedłszy 1786 r. do dymisyi, przeznaczony został na pisarza Sądu Najwyższego przy Trybunale w Piotrkowie. W 1794 r. wszedł ponownie do wojska w randze kapitana i w 1806 r. przeznaczony do urządzenia szpitali wojskowych, a w 1815 r. został płatnikiem w dywizyi strzelców konnych (Ks. Wojskowe). 

Z tej rodziny. Abraham, podstarosta zakroczymski 1606 r. Melchior żonaty z Elżbietą Kurdwanowską 1616 r. Adryan z Miastkowa z wojew. poznańskiem, Franciszek z ziemią wieluńską, Kazimierz, Maciej i Stanisław z wojew. kaliskiem podpisali elekcyę 1669 roku. Piotr, kanonik kruszwicki, deputat na Trybunał lubelski 1678 r. 

Helena, żona Andrzeja Dzierżka, starosty boreckiego 1720 r. Jan, dziedzic Orpiszewka 1726 r. Józef, cześnik poznański, jego syn Stanisław, cześnikowicz poznański, i Karol, wszyscy trzej elektorowie 1733 r. z wojew. poznańskiego. Maryanna, żona Józefa Cieleckiego, kasztelana lendzkiego 1750 r. Feliks, kapitan wojsk koronnych 1774 r. Andrzej, dziedzic Murzynowa Borowego 1787 roku. Józef, rotmistrz wojsk koronnych 1791 roku (Metr. Kor., Conv. Piotrk. i Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubek, Sigil., Kancl., Ks. Gr. Czerskie i Brzeskie, Żychl.). 

Józef, ur. 1797 r. we wsi Murzynowie, syn Franciszka i Antoniny z Gembartów, zamieszkałych w Siceniu, wPłockiem, wszedł 1810 r. jako pisarz przy podpłatniku wojska Ks. Warszawskiego, i w 1815 r. umieszczony w tymże stopniu przy płatniku dywizyi strzelców konnych, postąpił 1824 r. na kalkuratora w Komisy! Prądowej wojny i w 1825 r. awansował na kontrolera 2 klasy w tejże komisy!. Józef um. 1833 r. w Wilanowie, pod Warszawą, pozostawiwszy żonę Salomeę z Langówicórkę Emilię-Juliannę, ur. 1828 r. w Warszawie, i syna Tytusa, urodzonych z 1-ej żony Katarzyny Spielwerk; Tytus wylegitymowany w Królestwie 1839 r. (Ks. Wojskowe). 

MIASKOWSKI h. LELIWA. Pisano ich także Miastkowski. Mikołaj z Jurkowa, otrzymawszy około 1450 r. za żoną Małgorzatą części Miaskowa, nazwał się Miaskowskim; Mikołaj miał synów: Andrzeja, Jana, księdza, i Wojciecha, dziedzica Miaskowa i Kuczkowa, pisarza ziemskiego kaliskiego 1509 r., po którym z żony Małgorzaty córka Jadwiga za Mikołajem Bojanowskim i synowie: Ambroży, Andrzej i Wojciech żonaty z Zofią Miaskowską. 

Ambroży, dziedzic Smogorzewa i Bodzewa 1518 r., zaślubił Annę Kocieńską i z niej pozostawił córkę Agnieszkę za Jakóbem Psarskim i synów, Andrzeja i Jana, dziedzica Smogorzewa, po którym z Zoifi Chełkowskiej córka Zofia Grabowicka i synowie: Balcer, Kacper, Maciej, Marcin i Stanisław; po Stanisławie z Katarzyny Drzewieckiej córka Anna za Wojciechem Rosnowskim. 

Balcer, doktór św. Teologii, kanonik kujawski, archidyakon pomorski, biskup margarytański, urn. 1632 r., a Kacper, jeden ze znakomitszych naszych poetów, dziedzic dóbr Smogorzew, ożeniony z Zofią Szczodrowską, umarł skłopotany majątkowemi przeciwnościami 1622 r. 

Maciej z Miaskowa, syn Jana i Chełkowskiej, zm. 1610 roku, miał z żony Anny Trzeckiej synów, Jana i Kacpra, kanonika poznańskiego, dziekana wieluńskiego 1604 r. 

Marcin z Miaskowa, syn Jana i Chełkowskiej, pozostawił syna Jana, po którym z żony Zofii Pawłowskiej syn Kacper. 

Andrzej, drugi syn Wojciecha i Małgorzaty, dziedzic Osieka i Kuczkowa 1546 r., zaślubił Małgorzatę Radzewską i z niej pozostawił dwóch synów, Andrzeja i Krzysztofa, żonatego z Elżbietą Granowską. 

Andrzej z Miaskowa, komornik graniczny poznański 1570 r., z Magdaleny Ujejskiej miał córki, Agnieszkę Pakosławską, Annę Krajewską i synów, Andrzeja i Łukasza; po Łukaszu z 1-ej żony Agnieszki Konarzewskiej synowie: Andrzej, Jan, Krzysztof, Piotr i Stanisław, i z 2-iej żony Katarzyny Łowęckiej córki, Dorota i Jadwiga. 

Andrzej, starszy syn komornika Andrzeja, dziedzic Kuczkowa 1602 r., zaślubił Annę Piotrowską, podkomorzankę lwowską, i z niej pozostawił synów: Aleksandra, Jana, kanonika poznańskiego 1648 r., Łukasza-Kazimierza, Stanisława, sekretarza królewskiego 1616 r., żonatego z Zofią Gałęską, Zygmunta, ks. Dominikanina, i Wojciecha. 

Łukasz-Kazimierz popadł w niewolę turecką w bitwie pod Cecorą 1620 r., i po uwolnieniu się z niej został 1623 roku podstolim podolskim i był deputatem na Trybunał radomski 1633 roku; poseł na sejmy, zacny i dobry obywatel, używany do różnych posług krajowych, podsędek 1637 r., ostatnio sędzia ziemski podolski 1649 r., założył miasto Kopajgród; sędzia żonaty z Barbarą Kolińską, z którą w 1626 r. zapisał dożywocie, pozostawił dwóch synów, Stanisława, opata oberskiego 1661 roku, zm. 1690 roku, i Wojciecha. 

Wojciech z Miaskowa na Maryanowie, sędzia ziemski podolski 1655 r., rotmistrz królewski, chorąży nowogrodzki 1665 roku, a następnie podolski, starosta kopajgrodzki, miał żonę Agnieszkę z Zakliczyna Jordanównę, lv. Krzeczkowską, 2v. Mikołajową Stadnicką, i z niej pozostawił córki: Annę Jordanową, Konstancyę za Adamem Ścibor-Marchockim, Petronelę, żonę Marcina-Jerzego Wybranowskiego, chorążego podolskiego, i syna Jana, ks. Cystersa. 

Wojciech, ostatni syn Andrzeja i Piotrowskiej, dworzanin i strukczaszy królewski 1609 r., poseł na kilka sejmów, podstoli 1621 r., a od 1625 r. stolnik podolski, elektor 1632 r. z wojew. podolskiego, dwukrotnie poseł do Niemiec i do sułtana 1640-1644 r., posłował też do Chmielnickiego, z którym osobiście znał się i okazał wiele energii w tem poselstwie; te poselstwa swoje opisał w osobnych dziełkach; podkomorzy lwowski, 1638 r. otrzymał przywilej na Mogielnicę, Chmielów, Romanówkę i Wolicę Targową; dzielny wojownik pod Zborowem, jednak złamany przewyższającą siłą nieprzyjaciół, wiele ludzi stracił i sam był raniony. Podkomorzy z żony Katarzyny z Chodcza Chodeckiej miał córkę Urszulę za Romanem Korycińskim, kasztelanicem oświęcimskim, i syna Aleksandra. 

Aleksander z Miaskowa, dziedzic na Maryanowie, cześnik podolski 1693 r., zaślubił Helenę z Dąbrówki Leszczyńską i z niej miał córkę Annę za Samuelem Dąbrowskim, łowczym latyczowskim, i trzech synów: Andrzeja, Jana i Wojciecha-Jerzego, dziedzica na Maryanowie, starostę kopajgrodzkiego i kodeńskiego 1712 r.; po Janie z żony N. Smoguleckiej córki, Teresa za Franciszkiem Przybyszewskim, Katarzyna za Janem Stablewskim i syn Kacper żonaty zN. Mieczkowską. 

Z tej familii. Andrzej, sekretarz królewski 1648 r., stolnik halicki 1651 r., sekretarz poselstwa do Turcyi i delegat do Wiednia 1657 r., został księdzem i był kanonikiem krakowskim; referendarz koronny 1661 r., opat przemętski, sekretarz wielki koronny 1666 r., był ostatnio opatem trzemeszyńskim. Andrzej, instygator Trybunału piotrkowskiego 1690 r. (Metr. Kor., Kancl., Ks. Gr. Czerskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Żychk). 

MIASKOWSKI. Ludwik, syn Mikołaja i Dominiki Karwosieckiej, ur. 1810 roku w Warszawie, wstąpił 1824 roku do 1 pułku strzelców pieszych i w 1830 r. został podporucznikiem, a 1831 r. porucznikiem w 19 pułku piechoty (Ks. Wojskowe). 

MIASTKOWSKI h. BELINA. Pisali się z Miastkowa, w ziemi łukowskiej, a dziedziczyli na Zabrozdach. Wawrzyniec, syn Stanisława, dziedzic dóbr Zabrozdy 1544 r. Walenty, dziedzic części wsi Zabrozdy, miał synów, Jana i Mikołaja; po Janie, dziedzicu na Zabrozdach 1580 r., synowie, Mikołaj żonaty z Małgorzatą Głoskowską i Stanisław. 

Stanisław, dziedzic części Zabrozdy, miał synów: Melchiora, ożenionego z Elżbietą Kurdwanowską, Seweryna i Stanisława, dziedziców na Miastkowie Kościelnym 1603 r. 

Floryan, syn Stanisława, dziedzic części Czarnówki i Rzachty 1589 r., z żony Jadwigi, córki Jakóba Mlądzkiego, pozostawił syna Andrzeja, elektora 1632 r. z wojew, lubelskiego, po którym synowie: Mikołaj, Stanisław i Wojciech 1650 r. 

Wojciech, syn Piotra, ustąpił 1603 roku części Miastkowa-Zabrozdy Marcinowi, synowi Stanisława Miastkowskiego; po Marcinie, syn Marcyan nabył 1650 r. części Zabrozdy, i z żony Maryny Chojeckiej miał syna Jana. 

Adam, syn Kacpra, zapisał 1616 r. dożywocie żonie Katarzynie Milewskiej na Kruszewku. Maciej, syn Franciszka, żonaty z Dorotą Sikorską, sprzedał 1633 r. części Kruszewka i Zabrozdy. Stanisław, sekretarz królewski 1660 r. Stanisław, syn Jana, żonaty 1664 r. z Zofią N. Adam, syn Andrzeja 1670 r. Adam i Wojciech, synowie Mateusza i Teofili, 1690 roku. Jan, syn Marcina, 1693 r. 

Aleksander, syn Jana, z żony Jadwigi Mlądzkiej miał syna Józefa 1721 roku. Jacek z wojew. Sandomierskiem i Wojciech z woje w. lubelskiem podpisali elekcyę 1733 r. 

Antoni, syn Adama, elektor 1733 roku z wojew. lubelskiego, nabył 1738 r. części wsi Czersl, i z żony Konstancy! By szewskiej pozostawił syna Filipa-Mateusza-Michała, ochrzczonego 1759 r. w Łukowie, wylegitymowanego 1804 r. w Galicyi Zachodniej (Ks. Gr. Czerskie, Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Quaterniones, Akta po-Galicyjskie). 

MIASTOWSKI. Pisali się z Miastowa-Klimuntów. Stanisław, syn Jakóba Polak z Myszczyna, z żoną. Zofią Falkowiczówną winni byli 1572 r. 26 kop Mikołajowi, synowi Aleksego Miastowskiego z Miastowa-Klimuntów (Don. Vars.). Wojciech, syn Walentego, zw. Rachwalowicz, procesował się 1616 r. o sumę należną mu po Ewie Miastowskiej (Conv. Vars.). 

MIAZGA. Maciej z Budki prowadził 1580 r. proces z Walentym, Stanisławem i Jerzym, synami Stanisława z Budki o lasy i pola we wsi Jałwiczni (Wyr. Tryb. Lubek). 

MIĄCZYŃSKI h. SUCHE-KOMNATY. Hrabiowie i szlachta. Senatorowie w rodzinie: Atanazy, wojewoda wołyński 1713 r., um. 1723 r. Piotr kasztelan chełmski 1725 r., wojewoda czerniechowski 1737 r., um. 1776 r. Antoni, kasztelan podlaski 1738 r., wojewoda podlaski 1773 r., um. 1774 r. Ignacy, kasztelan Królestwa Polskiego 1825 r., wojewoda 1831 r. 

Rodzina mazowiecka, wzięła nazwisko od majątku Miączyn, w wojew. płockiem, który przy rozrodzeniu się podzieliła na części; dopiero od środka XVII stolecia jedna jej gałąź, pochodząca od Atanazego, wojewody wołyńskiego, podniósłszy się majątkowo, wzrosła do senatorskich godności i magnackiego znaczenia i te zachowałaaż do upadku Rzeczypospolitej. Jedna linia tej gałęzi otrzymaław 1803 r. godność hrabiowską galicyjską na zasadzie, jakoby powyżej wzmiankowanemu wojewodzie Atanazemu cesarz Leopold i w 1683 r. nadał tę godność państwa rzymskiego, dyplom jednak tego nadania miał zaginąć; w ostatnich czasach podniosła się także inna gałąź Miączyńskich przez zasługi Ignacego, wojewody Królestwa Polskiego, i obie te gałęzie istnieją dotychczas. 

Przodkiem tego rodu był Maciej, dziedzic na Miączynie, Boguszynie i Luberadzu Podbornym, w wojew. płockiem 1390 r., po którym córki, Małgorzata za Świętosławem z Popowa, Marta za Andrzejem z Sokołowa, i dwóch synów, Andrzej i Jan; po Andrzeju córka Małgorzata za Janem z Trzciany i syn Bartłomiej. 

Bartłomiej, dziedzic na Małym Miączynie 1491 r., zaślubił Jadwigę N. i z niej miał córkę Agnieszkę za Wojciechem z Marszewa i sześciu synów: Ambrożego, Andrzeja, Adama, żonatego z Agnieszką Komońską, Feliksa, Jakóba i Wiktora. 

Ambroży (pisany niekiedy Bronisz), dziedzic na Miączynie Małym, zm. 1566 r., z żony Barbary N. pozostawił córki, Dorotę za Janem Luberadzkim, Katarzynę za Bartłomiejem Komońskim i synów: Aleksego, Jana, ożenionego z Dorotą Łowieniecką, i Stanisława, po którym syn Adam miał syna Wojciecha, żonatego z Małgorzatą Nadrowską. 

Aleksy, dziedzic części Miączyna 1570 r., z żony Doroty, córki Mikołaja Rydzyńskiego, pozostawił córkę Dorotę lv. za Stanisławem Służewskim, 2v. żonę Walentego Węgierskiego, i syna Stanisława, ożenionego z Emerencyanną, córką Stanisława Wierzbowskiego. 

Feliks, syn Bartłomieja, dziedzic na Małym Miączynie 1531 r., zaślubił Annę Górską i z niej miał córki: Annę Kosińską, Jadwigę za Andrzejem Wawrowskim, Barbarę Kowalewską, Katarzynę za Bartłomiejem Miączyńskim i syna Krzysztofa, po którym z dwóch żon, Barbary Miączyńskiej i Zofii, córki Mikołaja Miszewskiego, córki: Anna Glińska, Dorota Kowalewska, Elżbieta iv. za Mikołajem Oględzkim, 2v. za Maciejem Pęskim, Katarzyna Lubowidzka, Zofia Brudnicka i syn Jan, zm. 1640 r. 

Jan, drugi syn Macieja z Miączyna, dziedzic na Miączynie i Luberadzu 1421 r., z żony Anny N. miał synów: Bolestę, Jakóba, Jana, Macieja, Marcina, Pawłai Stanisława, z których Jakób, Marcin i Paweł są założycielami trzech gałęzi tego rodu, a Bolesta pozostawił syna Stanisława, po którym synowie, ks. Job i Wojciech, którego z Elżbiety, córki Sebastyana Unierzyskiego, córka Barbara za Krzysztofem Miączyńskim. 

Jan, dziedzic na Miączynie, z żony Anny, córki Piotra Wyżyckiego, miał dwóch synów, Jana i Mikołaja; po Janie, dziedzicu Strusina, zm. 1550 r., z żony Małgorzaty, córki Adama Radzimińskiego, synowie: Jan, Łazarz, proboszcz w Miączynie, i Mikołaj. 

Maciej, syn Jana, z Doroty z Miłocic pozostawił córkę Agnieszkę za Przedborem Trzcińskim i syna Bartłomieja, po którym z Anny Wawrowskiej córka Małgorzata za Janem Niczgórskim. 

I Gałąź hrabiowska. Jakób, syn Jana i Anny, dziedzic na Miączynie 1450 r., z żony Wichny N. miał córki, Annę za Maciejem z Żochowa, Elżbietę za Filipem z Miecznikowa, i synów, Jana, po którym córka Małgorzata, i Mikołaja. 

Mikołaj, dziedzic części Miączyna 1500 r., zaślubił Małgorzatę z Mianowa i z niej pozostawił synów: Jakóba, Macieja, podstarostę płockiego 1546 r., Stanisława i Wojciecha; po Jakóbie z Doroty Zaruskiej córka Ewa za Feliksem Trzcińskim i syn Wojciech ożeniony z Katarzyną Iwińską. 

Stanisław, dziedzic na Miączynie, z żony Zofii Dramińskiej miał dwóch synów, Macieja, żonatego z Zofią Bystrzejowską, z której synowie, Jan żonaty z Zofią Chądzyńską i Walenty ożeniony lv. z Barbarą Niczgórską, 2v. z Zofią Miączyńską, i Szymona, podpisarza ziemskiego zawskrzyńskiego 1571 r., po którym z Anny, córki Stanisława. Solecińskiego, córka Zofia za Mikołajem Mierzyńskim i syn Jan żonaty z Maruszą Mordwinówną. 

Wojciech, syn Mikołaja i Małgorzaty z Mianowa, podpisarz ziemski zawskrzyński 1560 r., komornik ziemski szreński 1567 r., z żony Kamili, córki Pawła Pogórskiego, pozostawił córkę Zofię za Tomaszem Stawiskim i trzech synów: Andrzeja, Bartłomieja i Jana, po którym córka Jadwiga za Marcinem, synem Olbrychta Rutkowskiego; po Bartłomieju z Katarzyny Miączyńskiej córka Zofia za Wralentym Miączyńskim i syn Mikołaj ożeniony z Elżbietą Cybulską. 

Andrzej, najstarszy syn komornika Wojciecha, dziedzic na Miączynie 1589 roku, zaślubił Katarzynę Występównę i z niej miał synów, Andrzeja, kanonika włocławskiego 1610 r., i Piotra. 

Piotr, pułkownik regimentu Ordynacyi ostrogskiej, podczaszy czerniechowski 1634 r., osiedlił się na Wołyniu i z żony Reginy Cieklińskiej pozostawił trzy córki: Annę Teodorową Krasnosielską, podstolinę bracławską, Petronelę Horbowską, Zofię za Janem Sławkowskim i trzech synów: Andrzeja, Atanazego i Stanisława, dziedzica Kłodnicy, cześnika mielnickiego i rotmistrza królewskiego 1660 r., elektora 1669 r. z wojew. płockiego, żonatego z Joanną Rościeską. 

Andrzej, elektor 1669 r. z wojew. płockiego, cześnik płocki, rotmistrz wojsk królewskich 1676 roku, z Maryanny Rościszewskiej pozostawił córkę Reginę za Bonifacym Ostrowskim i syna Piotra, cześnika płockiego, zm. 1710 roku, żonatego z Pauliną Kossakowską, chorążanką żytomierską, 2v. za Remigianem Mikułowskim, chorążym wiłkomierskim. 

Atanazy- Walenty, rzeczywisty protoplasta senatorskiej gałęzi rodziny, dzielny walecznik za Jana III, należał do znakomitszych mężów swojej epoki; rotmistrz wojsk królewskich, elektor 1669 i 1674 r. z wojew. płockiego, pułkownik i dworzanin pokojowy królewski 1676 r., łowczy wielki koronny 1684 r., krajczy wielki koronny 1687 r., podskarbi nadworny koronny 1689 r., elektor 1697 r. z wojew. kaliskiego, wojewoda wołyński 1713 r., starosta łucki, krzepicki i łosich i, zm. 1723 r.; w bitwie pod Chocimem 1674 r. pierwszy uderzył na turkówi był ciężko ranny; deputat na Trybunał skarbowy koronny 1699 r., w 1683 r. zdobył namioty wielkiego wezyra pod Wiedniem i odznaczył się na Węgrzech. Król Jan III wielce go lubił i majątkowo podnosił, a jeszcze więcej August II, któremu wiernym zawsze był Miączyński, za co Leszczyński odjął mu dostojności; rządny i zabiegły, zebrał znaczny majątek i posiadał między innemi dobra Maciejów, Połajewo, Sielce, Zawieprzyce; w 1683 r. miał otrzymać dyplom cesarza Leopolda I na godność hrabiowską państwa rzymskiego, który jednak zatracony przypadkowo został. Wojewoda z żony Heleny Ruszkowskiej zostawił dwie córki, Katarzynę za Franciszkiem Ossolińskim, podskarbim wielkim koronnym, Elżbietę, żonę Józefa Sierakowskiego, strażnika wielkiego koronnego i trzech synów: Józefa, kanonika warszawskiego, zm. 1723 r., Antoniego i Piotra, protoplastów dwóch linij dotąd istniejących.

Linia Antoniego. Antoni, dziedzic na Miączynie i Maciejowie, Andrzejowie i Lewicowcach, rotmistrz królewski, elektor 1733 r. z wojew. wołyńskiego, z kasztelana podlaskiego 1738 r., wojewoda podlaski 1773 r., starosta łosicki, łucki i bereźniecki, miał dwie żony, Błędowską, z którą bezpotomny i Dorotę ks. Woroniecką, córkę ks. Mikołaja, starościankę szredską, z której miał trzy córki: Antoninę za Michałem-Józefem ks. Radziwiłłem, wojewodą mińskim, Teresę za Michałem Ronikierem, cześnikiem litewskim, Annę Janową-Placydową Kurdwanowską, kuchmistrzową wielką koronną, i trzech synów: Leona, starostę inowłodzkiego, Józefa i Kajetana. 

Józef, dziedzic dóbr Połajew, wójt w Rokitnie 1768 roku, czynny wziął udział w konfederacyi barskiej, której był marszałkiem; starosta łosicki łęczycki, rotmistrz chorągwi pancernej, straciwszy majątek, udał się do Francyi i został generałem wojsk francuskich; w czasie rewolucyi dzielnie walczył, lecz gdy wziął udział w spisku generała Dumourier, został gilotynowany w Paryżu 1793 r.; z żony Maryi-Franciszki Chaboteaun, francuzki, miał dwóch synów, Armanda, który będąc w szkole wojskowej francuzkiej, gdy mu zwlekano nominacyę na oficera, z rozpaczy zastrzelił się, i Michała, marnotrawcę, który straciwszy majątek, także życie sobie odebrał. 

Kajetan, dziedzic na Miączynie i Miropolu, generał-lejtnant i generał inspektor kawaleryi wojsk koronnych 1788 r., kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława, starosta borzechowski, ostatnio marszałek gub. wołyńskiej, ważny wziął udział w Targowicy i był jej marszałkiem; poseł na sejm czteroletni, pisarz polny koronny 1793 r., głośny, lecz smutnej pamięci w dziejach ostatnich naszej Rzeczypospolitej, miał dwie żony, Teresę Rafałowicz, córkę Stanisława, i Teklę Jabłonowską, starościankę korecką, z której syn Aleksander i córki, Dorota i Honorata; z 1-ej żony córki, Aleksandra, zmarła panną, Konstancya lv. Matuszewicowa, 2v. za Stanisławem Witfińskim, i syn Stanisław, dziedzic Trąpczyna, Wieńca i Brzezia, kapitan wojsk polskich 1808 r., kawaler krzyża Virtuti Militari, ostatnio pułkownik wojsk polskich, zaślubił Michalinę, córkę Antoniego Prusimskiego, starosty nieszczewickiego, lv. Józefową Dąmbską, i z niej pozostawił czterech synów: Aleksandra, Mieczysława, Witolda i Włodzimierza, dziedzica Trąpczyna, oficera wojsk polskich 1831 roku; po Mieczysławie, dziedzicu Wieńca i Izbicy, z żony Maryi Slubickiej, córki generała Augusta, córka Zdzisława za Zbigniewem Morawskim. 

Aleksander, syn generała Kajetana, ur. 1798 r. w Dubnie, dziedzic Pawłowa i Dzwonowa, w Wiek Ks. Poznańskiem, wszedł 1815 r. jako kadet do szwadronów wzorowych strzelców konnych; podporucznik 1831 r., kawaler krzyżazłotego Virtuti Militari, potwierdzony 1853 roku w Prusach w tytule hrabiowskim, zaślubił Bronisławę Kalkstejnównę i z niej pozostawił syna Władysława, dziedzica dóbr Pawłowo, Dzwonowo i in., ‘po którym z Heleny z hr. Potockich dzieci: hr. Elżbieta, ur. 1884 r., hr. Alfred, ur. 1885 r., i hr. Maryan, ur. 1888 roku.

Witold, ostatni syn Stanisława i Prusimskiej, ur. 1823 r., dziedzic Brzezia i Wielgiego, zatwierdzony w tytule hrabiowskim w Rosyi 1874 r., zaślubił Klementynę Glińską i z niej pozostawił córki, Michalinę zaślubioną Ambrożemu Zaborowskiemu, senatorowi Królestwa, Maryę za Władysławem Karskim i trzech synów: Józefa, Tadeusza i Jerzego, ur. 1860 r.; po hr. Józefie, ur. 1854 r., dziedzicu dóbr Brzezie, z żony Maryi Kołupajłówny syn hr. Witold, ur. 1881 r., żonaty z Cecylią Jelską, a hr. Tadeusz, ur. 1857 r., dziedzic dóbr Wielgie, z żony Maryi, córki Władysława Miączyńskiego, ma syna hr. Władysława i córkę Olgę. 

Linia Piotra. Piotr, trzeci syn wojewody Atanazego, dziedzic na Miączynie, Luboradzu i Maciejowszczyznie, z kasztelana chełmskiego 1725 r., wojewoda czerniechowski 1737 r., starosta krzepicki, kamionopolski i makowiecki, rotmistrz chorągwi husarskiej, kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława, elektor 1764 z wojew. czerniechowskiego, miał dwie żony, Antoninę Rzewuską, kasztelankę podlaską, córkę Adama, i Maryannę Wierzbowską, córkę Stefana, starosty Szadkowskiego, wdowę po Ledóchowskim; z 1-ej żony zostawił trzy córki: Anielę, lv. za Heronimem ks. Radziwiłłem, chorążym litewskim, 2v. za ks. Maksymilianem Woronieckim, starostą zwinogrodzkim, Petronelę za Onufrym Spławskim, starostą targowieckim, i Annę Konstancyę, zakonnicę, Wizytkę w Lublinie, i dwóch synów, Adama i Józefa. 

Adam, dziedzic dóbr Maciejowa i Mira, podpułkownik regimentu łanowego 1751 r., starosta ostrzeszowski 1754 r., generał wojsk koronnych i saskich, ostatnio pisarz koronny, dostał w 1775 r. prawem emfiteutycznem starostwo krzepickie na lat 50; z żony Maryi-Klaudyi Kollowrat, z którą zrobił 1760 r. dożywocie, miał dwóch synów, Piotra-starostę krzepickiego, rotmistrza kawaleryi narodowej, szambelana królewskiego i kawalera orderu św. Stanisława, wójta w Krzepicach, Opatówku i Żerdzinie 1786 roku, z Magdaleną Męcińską, kasztelanką spicymirską, bezpotomnego, i Franciszka-lfsawereyo, dziedzica Maciej owa, rotmistrza kawaleryi narodowej, szambelana dworu saskiego 1790 r., ostatnio marszałka szlachty pow. kowelskiego, zm. 1855 r., po którym z 1-ej żony Maryi bar. Stein von Lutingen córka Anna za bar. Dalwitzem, az2-iej żony Teresy Karskiej synowie: Adam, ur. 1804 r. wm. Maciejowie, gub. wołyńskiej, kadet, wszedł do pułku strzelców konnych gwardyi i 1826 roku został podporucznikiem w 1 pułku strzelców konnych, żonaty z Józefą Ruczyńską, Atanazy-Piotr, Czesław, dziedzic Mokowicz, zatwierdzony w tytule hrabiowskim w Rosyi 1881 r., z Heleny Ledóchowskiej ma synów, hr. Stanisława i hr. Ksawerego, Eustachy, po którym z Olgi Chylińskiej, 2v. Michałowej Wysockiej, córka Eleonora, ur. 1873 r., zakonnica, i syn Józef. 

Józef, dziedzic dóbr Krupy, zatwierdzony w tytule hrabiowskim w Rosyi 1881 r., z żony Jadwigi Wołłowiczówny ma córki: Wandę, Helenę, Felicyę, i synów, hr. Michała, ur. 1876 r. i hr. Wojciecha, po którym z Katarzyny Wężykówny córka Teresa.

Atanazy-Piotr, ur. 1806 r., dziedzic Madejowa, zaślubił 1838 r. Helenę, córkę hr. Józefa Ledóchowskiego, i z niej pozostawił córkę Teresę, zaślubioną Witoldowi hr. Krasickiemu, i syna Franciszka, ur. 1841 r., potwierdzonego w tytule hrabiowskim w Rosyi 1881 r., po którym z żony Zofii z Budzyńskich, córki: Józefa, Helena, Aleksandra, Paulina zaślubiona 1904 r. Edwardowi Sokołowskiemu, i synowie, hr. Atanazy, ur. 1872 r. i hr. Andrzej ur. 1876 roku. 

Józef, drugi syn wojewody Piotra, starosta makowiecki, kamionopolski, oleśnicki, rokitnicki i łosicki, rotmistrz wojsk koronnych 1775 r., kawaler orderu św. Stanisława, z żony Katarzyny Potockiej, kasztelanki słońskiej, miał córki, Maryannę, Józefę Ronikerową, cześnikową wielką litewską, i synów: Jana, bezpotomnego, Michałai Ignacego, starostę szmidyńskiego i szambelana królewskiego 1781 r., kawalera orderu św. Stanisława, który należał do poselstwa 1809 r. do cesarza Napoleona I, a w 180-3r. otrzymał zatwierdzenie w Austryi tytułu hrabiowskiego, i po którym z żony Anieli hr. Bielskiej synowie, lir. Wacław i hr. Mateusz, ur. 1800r„ dziedzic dóbr Pieniaki, Czystopady, Załośce, Żarkbw, Maleniska i Markopol, w Galicyi, z żony Klementyny hr. Potockiej, córki lir. Marcelego, pozostawił syna hr. Kazimierza icórkę Alfonsynę, żonę hr. Włodzimierza Dzieduszyckiego. 

Michał, starosta szmidyński i kamionopolski 1790 r., rotmistrz kawaleryi narodowej i kawaler orderu św. Stanisława, miał dwie żony, Helenę Pawszankę, podkomorzankę owrucką, i Anielę Chamiec, z której synowie, Konstanty i Eufrozy, ur. 1798 r., dziedzic Dobratyna, Jarosławicz, Ostryjowa, Czeremoszni, Podhorodnia i in., z żony Anieli, córki Mikołaja Ignatiewa, pozostawił córki, Anielę za Ludwikiem de Brunet, Maryę, ur.,,1821 r., żonę Karola hr. Sierakowskiego, i dwóch synów, Władysława i Kazimierza. 

Władysław, ur. 1825 r., dziedzic Dobratyna i Ostryjowa, potwierdzony w tytule hrabiowskim w Rosyi 1876 r., z Julii Pietruszewskiej pozostawił synów, Adama i Jana-Piotra; po hr. Adamie, dziedzicu Dobratyna i Ostryjowa, z żony Rozalii Bilińskiej córka Marya za Zygmuntem Gorlińskim i syn hr. Władysław, ur. 1892 r. 

Kazimierz, drugi syn Eufrozego, ur. 1827 roku, dziedzic Satyjowa, Widuty, Somina i Czeremoszni, zatwierdzony w tytule hrabiowskim w Rosyi 1876 r., z żony Anieli Hulewiczówny pozostawił syna hr. Antoniego, ur. 1859 roku, dziedzica dóbr Działkowicze, Michałówka, Maryampol, Satyjow i in., po którym z Julii Trzeciakówny córki: Marya, Antonina, Jadwiga i synowie: Jerzy, Feliks, Ferdynand i Jan. 

Gałąź Marcina. Marcin, zw. Maczołek, % dwóch żon, Elżbiety z Niestojmic i Barbary, córki Mikołaja z Siemiątkowa, miał córkę Annę za Andrzejem Trzcińskim i synów: Jakóba, Sebastyana i Stanisława; po Sebastyanie z żony Elżbiety Alantskiej córki, Anna za Sebastyanem Lombardinim, Katarzyna, żona Floryana Podoskiego, sędziego ziemskiego ciechanowskiego, i dwóch synów, Jan, burmistrz m. Krakowa 1581 r., i Marcin, wójt krakowski.

Stanisław, zw. Blotnicz, dziedzic na Miączynie 1520 r., zaślubił Jadwigę Gutkowską i z niej miał trzech synów: Andrzeja, Pawłai Wojciecha; po Andrzeju z żony N. córka Anna za Marcinem Podoskim, podczaszym ciechanowskim, i syn Bartłomiej. 

Wojciech, zw. Błotny, dziedzic na Miączynie 1564 r., z Jadwigi Bagińskiej pozostawił córki, Annę za Stanisławem Miączyńskim, Elżbietę za Wojciechem Żychlińskim i czterech synów: Andrzeja, Bartłomieja, Michałai Wawrzyńca; po Andrzeju z dwóch żon, Katarzyny Trzciński ej i Małgorzaty, córki Andrzeja Miączyńskiego, synowie: Bartłomiej żonaty z Anną Kazubską, Wawrzyniec i Wojciech. 

Bartłomiej, drugi syn Wojciecha, zw. Pezny, dziedzic na Miączynie 1570 r., z Katarzyny Miączyńskiej miał córki: Annę za Feliksem i Kamilę za Maciejem Niczgórskimi, Dorotę za Pawłem Miączyńskim, zw. Mroczek, Katarzynę za Jakóbem Szydłowskim, i dwóch synów, Adama, po którym z Agnieszki Komońskiej córka Dorota za Wawrzyńcem Trzcińskim, i Wojciecha, po którym z Doroty Komońskiej synowie: Mikołaj ożeniony z Anną Brzeską, Stanisław i Walenty. 

Michał, trzeci syn Wojciecha i Bagińskiej, zaślubił Barbarę Chądzyńską i z niej pozostawił syna Wawrzyńca, po którym z Jadwigi Sikorskiej syn Walenty z Zofii Miączyńskiej miał syna Andrzeja. 

Wawrzyniec, ostatni syn Wojciecha i Bagińskiej, dziedzic na Miączynie 1586 r., z Róży, córki Stanisława Mroczka-Miączyńskiego, miał córki, Agnieszkę za Wojciechem Radzimowskim, Jadwigę za Wojciechem Strzegowskim, i syna Marcina, po którym z Małgorzaty Bońkowskiej synowie, Wawrzyniec żonaty z Dorotą Kocięcką i Wojciech z Zofii Bońkowskiej pozostawił syna Walentego, którego z Zofii Kocięckiej syn Jan, dziedzic na Miączynie 1690 r., z Konstancy! Nasierowskiej miał syna Adama, ojca Justyny, żony Antoniego Starczewskiego. 

Gałąź Pawia. Jej protoplasta Paweł, dziedzic na Miączynie i Luberadzu 1460 r., z żony Anny N. pozostawił córkę Martę za Mikołajem z Łysakowa i czterech synów: Heronima-Jarosława, Jana, proboszcza w Oświęcimiu, Mikołaja i Stanisława, z których Heronim-Jarosław i Stanisław są przedstawicielami dwóch linij tej gałęzi. 

Linia Heronima-Jarosława. Heronim-Jarosław, dziedzic na Miączynie 1501 r., z Doroty Dramińskiej miał synów: Andrzeja, Stanisława i Jana; po Andrzeju z Anny Bońkowskiej syn Szymon pozostawił córkę Małgorzatę za Janem Drozdowskim. 

Stanisław, zw. Maxander, pozostawił dwóch synów, Jana, sekretarza królewskiego 1548 roku, żonatego z Jadwigą Mdzewską, i Bartłomieja, po którym z Barbary, córki Wojciecha Radzimowskiego, córki: Katarzyna za Jakóbem Molskim, Małgorzata za Wawrzyńcem Niczgórskim, Zofia za Walentym Miączyńskim i synowie, Mikołaj, po którym z Małgorzaty Charzyńskiej syn Bartłomiej, burgrabia grodzki płocki 1660 r., i Wojciech, którego z Zofii, córki Adama Myślińskiego, córka Barbara za Piotrem Rydzyńskim, i syn Maciej.

Maciej, dziedzic na Miączynie 1664 r., pozostawił synów, Jana, chorążego warszawskiego, i Tomasza, cześnika płockiego 1687 r„ żonatego lv. z Teresą, córką Macieja Radońskiego, starosty inowrocławskiego, 2v. z Felicyą Piotrowską. 

Jan, najmłodszy syn Heronima-Jarosława, zwany Miodek, z Jadwigi Strzegockiej miał córkę Katarzynę za Bartłomiejem Miączyńskim i trzech synów: Andrzeja, którego z Małgorzaty, córki Andrzeja Średzińskiego, córka Małgorzata za Andrzejem Miączyńskim, zw. Błotny, Jana, tego syn Szymon żonaty z Zofią Żochowską, i Pawła. 

Paweł, zw. Miodek, zaślubił Zofię, córkę Jerzego Miączyńskiego, i z niej miał trzech synów: Pawła, Walentego i Wojciecha; po Pawle z Agnieszki Luboradzkiej synowie, Jerzy i Szymon, a Wojciech zaślubił Agnieszkę Ługowską i z niej pozostawił synów, Macieja i Mikołaja, żonatego z Dorotą Słonecką; po Macieju z Eufemii Kłokockiej córka Agnieszka za Janem Miączyńskim i syn Marcin. 

Walenty, syn Pawła Miodek, z Agnieszki Słomkowskiej miał córkę Zofię za Wojciechem Zgliczewskim i synów: Jana, Pawła i Stanisława, po którym z Emerencyanny Grochowalskiej syn Kazimierz. 

Paweł, dziedzic na Miączynie 1696 r., zaślubił Katarzynę Górecką i z niej pozostawił córki, Annę lv. za Walentym, synem Marcina Rutkowskiego, 2v. za Maciejem Skrockim, regentem ziemskim zakroczymskim, Teresę za Jakóbem Żmijewskim i syna Jana, stolnika czerniechowskiego, posła na sejm z ziemi gostyńskiej, elektora 1733 r. z wojew. rawskiego, żonatego z Maryanną, córką Waleryana Mikołajewskiego. 

Jan z Miączyna, najstarszy syn Walentego iSłomkowskiej, rotmistrz chorągwi lekkiej pancernej 1710 r., chorąży sieradzki 1712 r., zm. 1726 r., z Agnieszki, córki Macieja Miączyńskiego, miał córkę Maryannę za Mikołajem Gutkowskim i trzech synów: Mikołaja, Szymona i Walentego; po Walentym z Maryanny Kocięckiej synowie: Franciszek żonaty z Julianną, córką Antoniego Szweykowskiego, Paweł ożeniony z Salomeą, córką Fabiana Ojrzyńskiego, i Piotr. 

Mikołaj, najstarszy syn chorążego Jana, miecznik kujawski 1714 r., zaślubił Agnieszkę, córkę Wawrzyńca Żmijewskiego, i z niej pozostawił córkę Konstancyę za Tomaszem Karwowskim i synów, Bartłomieja i Jana, miecznika 1741 r., skarbnika 1744 r. bracławskiego, po którym z Heleny Tymińskiej syn Antoni, miecznik bracławski 1778 roku, żonaty z Justyną Terlecką. 

Bartłomiej, chorąży pancerny 1680 roku, burgrabia grodzki płocki 1684 roku, z Anny Kozickiej miał synów, Jana i Szymona; po Janie z Maryanny Malewskiej synowie: Franciszek żonaty z Franciszką Kosińską, Paweł i Piotr. 

Szymon z Miączyna, elektor 1733 r. z wojew. podlaskiego, skarbnik płocki 1744 r., z żony Zofii Bębnowskiej pozostawił synów: Bogusława, Józeta, Onufrego, Władysława i Wojciecha, kapitana, następnie pułkownika wojsk koronnych 1770 r. 

Józef, dziedzic Czerwonki, Rudy i Zawady 1770 r., generał-adjutant królewski 1774 r., z żony Maryanny bar. Schenck miał córki, Elżbietę Kurowską, Józefę za Janem bar. Konopką i czterech synów: Antoniego, majora wojsk napoleońskich, kawalera Legii Honorowej i krzyża Virtuti Militari, Józefa, referendarza stanu Królestwa Polskiego, Stanisława i Wojciecha, dziedzica dóbr Praszki, w wieluńskiem, starostę luboleńskiego, kawalera orderu Orła Białego 1791 r., żonatego z Wilhelminą bar. Zaydlitz. 

Stanisław, syn Józefa i Maryanny, ur. 1785 r. w Miączynie, w obwodzie płockim, wszedł 1806 roku do 7 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1813 r. został kapitanem w 16 pułku piechoty, a w 1815 r. przeznaczony został do 2 pułku strzelców pieszych; major 1826 r. w 5 pułku piechoty liniowej, w 1819 r. przeszedł do 7 pułku piechoty liniowej. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym; kawaler krzyża Virtuti Militari, zm. 1863 r., z żony Aleksandry Kunstetterówny pozostawił córki, Stefanię za Kazimierzem barKonopką, Ignacyę za Zbigniewem Trzecieskim i trzech synów: Józefa, Michała i Stanisława, po którym z Heleny Wiszniewskiej córka Michalina. 

Józef, dziedzic dóbr Palikrowy, Pańkowce i Jaśniszcze, w Galicyi, członek rady pow. brodzkiej, zaślubił 1878 r. Maryę hr. Bukowską i z niej ma synów, Bolesława, żonatego z Maryą, córką Maryana prof. Sokołowskiego, i Józefa, ur. 1885 r. 

Władysław, syn Szymona i Bębnowskiej, konfederat barski, z żony Magdaleny Krzemienieckiej miał trzech synów: Ignacego, Mateusza i Wojciecha, po którym z Doroty Turówny syn Julian wylegitymowany w Królestwie 1839 r. 

Ignacy, dziedzic Miedzna i Borowego, szambelan Stanisława Augusta 1786 r., członek Izby obrachunkowej i radca departamentu kaliskiego 1813 r., komisarz pełnomocny przy Rzeczypospolitej krakowskiej, jeden ze zdolniejszych mężów stanu, kasztelan Królestwa Polskiego 1825 r., wojewoda 1831 r., wyniósł się do tych wysokich dostojności własnem staraniem i zasługą; przyłożył się do ustanowienia Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Królestwie Polskiem i był jego prezesem; kawaler orderu św. Stanisława I klasy, zm. 1840 r., z żony Salomei Sucheckiej, starościanki Szadkowskiej, miał trzech synów: Stefana, bezpotomnego, Henryka i Edwarda, sędziego pokoju częstochowskiego, dziedzica dóbr Miedźno, zmarłego bezdzietnie. 

Henryk, sędzia pokoju wieluński, dziedzic dóbr Rudniki, zm. 1861 r., z żony Melanii Masłowskiej pozostawił córki: Jadwigę Kuczborską, Melanię Gostkowską, Wandę za Augustem Czarnieckim i syna Władysława, dziedzica dóbr Rudniki, ożenionego z Felicyą, córką Henryka Wielowieyskiego, z której córki: Janina za Aleksandrem Moesem, Elżbieta zaślubiona Mścisławowi Godlewskiemu, publicyście i prawnikowi, i Celina.

Linia Stanisława. Stanisław z Miączyna, zwany Mroczek, miał córkę Różę za Wawrzyńcem Miączyńskim i trzech synów: Macieja, Pawła i Tomasza. 

Maciej, dziedzic na Miączynie 1544 r., z żony Anny N. pozostawił córkę Annę za Andrzejem Trzcińskim i synów: Antoniego, żonatego z Dorotą Chądzyńską, Jana, Wawrzyńca i Wojciecha; po Wawrzyńcu syn Walenty z Katarzyny, córki Zygmunta Rachockiego, miał syna Andrzeja, a Wojciech z Katarzyny Cywińskiej pozostawił córkę Jadwigę za Adamem Stawiskim i syna Mikołaja, po którym z Doroty Stawiskiej syn Stanisław żonaty z Anną Kiełpińską. 

Jan z Miączyna, najstarszy syn Macieja, z Katarzyny Chądzyńskiej miał dwóch synów, Pawła i Wojciecha. 

Paweł z Miączyna Wielkiego zaślubił Agnieszkę Sułkowską i z niej pozostawił córkę Zofię za Krzysztofem Wichrowskim, miecznikiem halickim, i syna Walentego, po którym z Zofii Sikorskiej syn Jan zw. Dunin, skarbnik orszański, zm. 1722 r., z żony Teresy Łaźniewskiej miał córki, Helenę za Adamem Zaborowskim, Jadwigę za Wojciechem Unieckim i syna Ludwika, po którym z Anny, córki Jacka Ostaszewskiego, córka Helena za Janem Wąsowiczem i syn Adam, łowczy czerniechowski 1750 roku, żonaty z Teodorą Nałęczówną. 

Wojciech, drugi syn Jana i Chądzyńskiej, zaślubił Zofię Miączyńską i z niej pozostawił syna Łukasza, dziedzica na Gumowie 1674 r., po którym z Rozalii, córki Jakóba Rykaczewskiego, syn Wojciech, żonaty z Małgorzatą, -córką Sebastyana Pepłowskiego, miał córkę Ewę za Janem Mieszkowskim, i syna Andrzeja-Antoniego, dziedzica na Gumowie, viceregenta ziemskiego ciechanowskiego 1710 r., po którym z Agnieszki, córki Marcina Rykaczewskiego, syn Bartłomiej z Anny Rykaczewskiej pozostawił syna Michała Stanisława, którego z Ewy Śniechowskiej synowie: Adam, Sylwester i Władysław; po Władysławie, dziedzicu na Gumowie, zm. 1876 r., córki: Elżbieta, Marya za Tadeuszem hr. Miączyńskim i Zofia za Kazimierzem Makomaskim. 

Paweł, drugi syn Stanisława Mroczka, z żony Doroty Miączyńskiej miał córki, Dorotę za Janem, Kamilę za Maciejem Niczgórskimi, i trzech synów: Marcina, Walentego i Wojciecha; po Marcinie z Maryanny Wolskiej syn Sebastyan ożeniony z Maryanną Swinarską. 

Walenty, dziedzic na Miączynie 1601 r., pułkownik wojsk koronnych, zm. 1638 r., którego z żony Zofii, córki Bartłomieja Miączyńskiego, synowie, Paweł i Wojciech, burgrabia grodzki płocki, z Maryanny Bogorsldej pozostawił syna Samuela, elektora 1669 r. z wojew. witebskiego. 

Paweł z żony Małgorzaty, córki Stanisława Rutkowskiego, miał dwóch synów, Szymona-Michała i Walentego, miecznika dobrzyńskiego 1703 roku; po Szymonie-Michale, komorniku granicznym płockim, regencie ziemskim zawskrzyńskim, z Maryanny Galemskiej córka Dorota i synowie, Ignacy i Jan; po Ignacym z Anny Glinieckiej córka Rozalia za Antonim Blochem. 

Wojciech, ostatni syn Pawła i Miączyńskiej, z Zofii Bońkowskiej pozostawił syna Jerzego-Wojciecha, zw. Łęcki, po którym z Zofii, córki Tomasza Mycielskiego, syn Paweł, zw. Łęcki, % Doroty Niczgórskiej miał syna Pawła Łęckiego, ożenionego z Elżbietą Miączyńską (Metr. Docum Masoviae, Metr. Kor., Ks. Gr. Płockie, Mławskie, Zawskrzyńskie, Wieluńskie, Szreńskie, Zakroczymskie, Ciechanowskie, Czerskie, Sochaczewskie, Conv. Vars., Piotrk., Sigil., Kancl., Żychl.). 

Po Ignacym, właścicielu części na wsi Miączynie Wielkim 1740 r., syn Ignacy-Andrzej z Agnieszki Rykaczewskiej miał synów: Michała, dziedzica dóbr Nasiegniew, w pow. lipnoskim, Antoniego, dziedzica części we wsi Gumowie Kamiennym, w pow. przasnyskim, i Mateusza, wylegitymowanych w Królestwie 1838 r. 

Po Pawle, synu Walentego, w 1794 r. dziedzicu dóbr Rydzyno-Głowy i Kocięciny, w pow. płockiem, syn Tomasz z Franciszki Koskowskiej pozostawił syna Jana, wylegitymowanego w Królestwie 1849 r. 

MIĄCZYŃSKI h. WIENIAWA. Z Korony przenieśli się na Litwę. Franciszek, syn Antoniego, sztabs-kapitan wojsk rosyjskich 1828 r., z synami: Adamem, Henrykiem i Franciszkiem wylegitymowani w Cesarstwie 1843 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

MIĄCZYŃSKI v. MĄCZYŃSKI h. ZADORA. Jan-Stanisław zMączyna, w ziemi płockiej, h. Suche-Komnaty, w nagrodę zasług, wyświadczonych Lanckorońskim, został 1518 r. przyjęty do herbu Zadora przez Mikołaja, dyrektora kopalń, Stanisława, cześnika królewskiego, i Krzesława, braci Lanckorońskich, z prawem używania tego herbu i pisania się Miączyński z Brzezia, a nie z Miączyna (Metr Kor.). 

MIĄCZYŃSKI. Wojciech, syn Antoniego i Maryanny, ur. 1793 r. we wsi Miączynie, w obwodzie kaliskim, wszedł 1806 r. do 10 pułku piechoty i w 1817 r. został podporucznikiem w 3 pułku strzelców, a 1820 r. wyszedł do dymisyi w stopniu porucznika. Odbył kampanie, 1807 r. przeciw Prusom i był ranny pod Gdańskiem, a w 1812 r. w Rosyi (Ks. Wojskowe). 

MIĄCZYŃSKI. Stanisław, syn Józefa i Maryanny, notowany pod herbem Suche-Komnaty, major wojsk polskich, zamieszkaływ Wielobyczy, obwodzie krasnostawskim, otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1837 r. z zasady stopnia oficerskiego i zapisany do ksiąg szlachty gub. lubelskiej. 

Józef-Ignacy, sekretarz referent w Radzie Administracyjnej 1835 r., otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1837 r. 

MIĄSKOWSKI. Stanisław żonaty z Ewą Małachowską 1691 roku. Franciszek-Jakób, syn Macieja, 1691 r. (Zap. Tryb. Piotrk.). Stanisław, pisarz grodzki nowokorczyński 1693 r. (Zap. Tryb. Lubek).

MICEWICZ h. GRYF. Bartłomiej, syn Salomona, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

MICEWICZ h. JELITA. Do tej rodziny należał w XVIII stoleciu obszerny, z dwudziestu kilku włókzłożony, majątek Surdegi, na Litwie. Piotr sprzedał 1495 r. wieś Rostyę (Bon.). Juchno 1528 r. Wiencko, bojar, otrzymał zatwierdzenie szlachectwa 1541 r. (Metr. Litew.). Jerzy w powiecie Słonimskim 1633 r. 

Aleksander, koniuszy Wiłkomirski, Franciszek, Józef i Wojciech z wojew. wileńskiem, a Jerzy z ks. żmudzkiem podpisali elekcyę 1733 r. Jan, pokojowy królewski 1739 r. 

Michał, Mikołaj i Paweł podpisali 1764 r. konwokacyę generalną litewską. Jan, komisarz z pow. Wiłkomirskiego 1746 r. Dominik, horodniczy upicki, z pow. Wiłkomirskiego, Jan i Jerzy z pow. grodzieńskiego i Ignacy, wojskowy ks. żmudzkiego, z ks. żmudzkiego elektorowie 1764 r. Z niclu Ignacy, sędzia ziemski rosieński 1772-1783 r., pisarz ziemski rosieński 1789-1793 r., a Dominik, deputat do kwarty, stolnik 1775-1778 r., asędzia ziemski Wiłkomirski 1791-1793 r. Tomasz, Jan i Józef, synowie Macieja, 1783 r. (Arch. Dubr.). Rozalia, żona Michała Czajewskiego 1799 r. 

Po Ludwiku, dziedzicu części dóbr Surdegi, zmarłym 1762 r., syn Stanisław z żony Anny Dobsewiczówny miał syna Ludwika, ur. 1807 r. we wsi Sentowty (?), dzierżawcę folwarku Marywil, w pow. kalwaryjskim, pisarza batalionowego 1829 r., podporucznika w korpusie pociągu żywności 1831 r., wylegitymowanego w Królestwie 1839 r. z synami, Władysławem i Onufrym, urodzonymi z Zofii Kruszewskiej. 

Po Wojciechu-Kajetanie, współdziedzicu dóbr Surdegi, horodniczym upickim 1762 r., synowie, Jan i Tomasz; po Janie syn Bazyli pozostawił syna Michała, po którym z Petroneli Ochmanowskiej syn Michał, urzędnik w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1861 r. 

Jerzy, Wincenty i Leon z potomstwem, synowie Józefa, wnukowie Piotra, prawnukowie Jana, syna Jerzego, wylegitymowani w Cesarstwie 1853 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Michał, syn Marcina i Roboryny z Prusiewiczów, ur. 1795 r. we wsi Zimna Krynica, w obwodzie kalwaryjskim, wszedł 1810 r. do 5 pułku jazdy Ks. Warszawskiego i w 1826 r. został zwolniony dla wysłużonych lat (Ks. Wojskowe). Franciszek, syn Jerzego, dziedzic dóbr Wizbery, w gub. kowieńskiej 1882 r.

MICEWSKI h. PRAWDZIC. Pierwotnie pisali się Micowski; z piszących się Micewski Aleksander, łowczy łukowski, porucznik chorągwi pisarza polnego koronnego, pozwany 1667 r. przez Wyleżyńskich o ruchomości pozostałe po Mikołaju Wyleżyńskim (Wyr. Tryb. Lubel.). 

Jan-Inocenty w 1782 r., a jego synowie: Adam, Jan i Józef 1830 r. i synowie Józefa, Henryk i Jan Nepomucen w 1833 r. wylegitymowani w Galicy!. Erazm, podporucznik strzelców konnych wojsk polskich 1831 r., dóbr Tuczempy 1860 r., Edward, dóbr Krechowo 1864 roku dziedzice, w Galicyi. Aleksandra za Józefem Jakubowskim 1850 r. Po Edwardzie z Maryi Czackiej córka Honorata za Tadeuszem-Maryanem Czackim 1874 r. 

MICHAELIS h. HENING. Herb - tarcza w podłuż rozdzielona, strona prawa w poprzek przedzielona, wgórnej czerwonej części pancerz żelazny, nieco w lewo zwrócony, w dolnej złotej części trzy gwoździe łbami w prawo ułożone w wachlarz i końcami schodzące się z sobą; prawa strona niebieska, na niej trzy białe rzeki jedna nad drugą. W koronie pancerz jak na tarczy między dwoma trąbami, z których prawa wgórnej połowie złota, w dolnej niebieska, lewa na odwrót, w górnej połowie niebieska w dolnej złota. 

Heronim, syn Fryderyka, starszy ordynator w wojennym warszawskim szpitalu, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1845 r., a herb 1847 r. 

MICHAELIS h. LUBICZ. Józef, syn Józefa, radca nadworny rosyjski, wylegitymowany w Cesarstwie 1850 r. i zapisany do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. 

MICHAELIS. Karol, syn Jana i Elżbiety Stankowskiej, ur. 1775 r. we wsi Grabianowie, w obwodzie bialskim, wstąpił 1789 r. do artyleryi litewskiej i w 1809 r. został porucznikiem w 12 pułku piechoty Ks. Warszawskiego; kapitan 1811 roku, przeznaczony na adjutanta placu twierdzy Torunia, awansował 1812 r. na majora placu tejże twierdzy. Komendant placu w Siedlcach i mający dozór nad magazynem ubiorów, przeniesiony w stopniu kapitana do korpusu żandarmeryi; w 1825 r. wyszedł do dymisyi, a następnie został majorem w komendach inwalidnych 10 okręgu straży wewnętrznej. Odbył kampanie: 1792 i 1794 r. przeciw Rosyi, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. przeciw Rosyi pod Witebskiem i Połockiem, za co otrzymał krzyż kawalerski polski. 

Karol z racyi rangi oficerskiej otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1844 r. (Ks. Wojskowe). 

Zygmunt, rodem z Grodna, lekarz batalionowy 1831 r. 

MICHAJŁOWICZ v. MICHAYŁOWICZ h. LIS. Sylwester, oboźny wojskowy i poseł pow. kowieńskiego, podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. trockiem. Potomstwo Jakóba, Piotra i Jerzego, synów Franciszka, wnuków Kazimierza, wylegitymowane w Cesarstwie 1856 r. zapisano do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Antoni, syn Józefa i Tekli z Jaroszewiczów, ur. 1800 roku w Kamieńcu Podolskim, wstąpił 1824 roku do 1 pułku ułanówiw 1830 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

MICHALCZEWSKI h. PRUS I. W wojew. krakowskiem; pisali się Z Michalczewa. Stanisław, urzędnik królewski 1594 r. Jan, dworzanin królewski, ustąpił 1614 r. młyn. Marcin, żonaty z Zofią Bibersztein, miał synów: Jana, Joachima, Józefa i Wojciecha. Jan z wojew. sandomierskiego, Jan i Sebastyan z wojew. krakowskiego elektorowie 1669 r. Adam żonaty z Magdaleną z Zawad 1691 r. Aleksander, Adam, Jacek i dwóch Janów, podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. krakowskiem. 

Adam, Franciszek, Jakób i Stanisław podpisali konwokacyę krakowską 1705 r. Po Jacku z Michalczewa z żony Eufrozyny Drogomirówny synowie: Jan, Kazimierz i Mikołaj 1712 r. Gabryel-Marcin, Jan, Wawrzyniec i Stanisław z Michalczewa, synowie Jana i Maryanny Garczyńskiej, 1712^r. Aleksander z Michalczewa, syn Jana i Zofii Trzebińskiej, żonaty z Zofią, córką Aleksandra Modrzejewskiego i Agnieszki z Werby, 1717 r. Jacek, dziedzic Krzyszkowic, Adam i Jan, synowie Jana i Teofili ze Ślepowronów, 1720 r. Jan, syn Franciszka i Maryanny Brzeszczówny, 1720 r. Anna, żona Wojciecha Janickiego, cześnika kijowskiego, 1720 r. 

Jacek, syn Jana, wspólnie z żoną Agnieszką Morsztynówną, lv. Kosińską, 2v. Gałecką, ustąpił 1722 r. części wsi Siedlec i Łęka, w pow. pilzneńskim, braciom swoim rodzonym, Antoniemu i Aleksandrowi, co również uczynili Jan i Stanisław, następnie 1737 r. subdelegat grodzki nowokorczyński, synowie Franciszka i Maryanny z Żelechowa, jako stryjom swoim. Aleksander, skarbnik nurski, dziedzic części Siedlec i Łęka 1729 r., stryj Mikołaja, skarbnika czerniechowskiego 1733 r., z Zofii Modrzejewskiej pozostawił syna Kazimierza, dziedzica Donatkowic, viceregenta grodzkiego nowokorczyńskiego, stolnika bielskiego 1729 r., i córki, Franciszkę i Helenę za Jerzym Jarockim, stolnikiem owruckim. 

Jan, Mikołaj i Mikołaj, porucznik pow. sandomierskiego, z wojew. Sandomierskiem, a Kazimierz z wojew. krakowskiem podpisali elekcyę 1733 r. Jan, podwojewodzy chęciński 1738 r. Wincenty i Franciszek, synowie Gabryela i Jadwigi Lubienieckiej, 1742 r. Jan Kanty z żoną Józefą z Bobatyc Chodakowską ustąpił 1758 r. w grodzie sandomierskim dobra Prusy synowi swemu Józefowi, stolnikowi owruckiemu, następnie, skarbnikowi stężyckiemu, żonatemu z Katarzyną Hadziewiczówną, łowczanką różańską 1750 r., który miał synów: Antoniego, chorążego buskiego 1789 r., Jana, kanonika inflanckiego, proboszcza w Mstyczowie, Szymona i Jana Kantego, ochrzczonego 1769 r. w par. Przybysław, dziedzica dóbr Prusy, legitymującego się 1808 r. w Galicyi Zachodniej. Antoni, dziedzic wsi Janikowice i Obrazowice, w pow. proszowskim, wylegitymowany w Galicyi 1804 r. Szymon, porucznik 1780 r., kapitan 1791 r., major 1792 r., gwardyi konnej koronnej, nabył wieś Gośniewice (Don. Vars., Wyr. i Zap. Tryb. Lubek, Metr. Kor., Ks. Gr. Nowokorczyńskie, Sochaczewskie i Czerskie, Akta po-Galicyjskie, Quaterniones). 

Józef, stolnik smoleński 1765 r., syn Antoniego i Ewy Kochanowskiej. Kazimierz, Ignacy, Mikołaj, Franciszek, Kanty, Paweł-Stanisław i Ludwik wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Katarzyna, stolnikówna owrucka, żona Urbana Komornickiego 1800 r. Tekla, żona Kazimierza Leszczyńskiego, starosty chyżyńskiego 1810 r. Antonina, żona Jana Dąmbskiego 1825 r, Jacek, podwojewodzy krakowski, dziedzic dóbr Oksza 1705 r., miał syna Jana, po którym dwóch synów, Franciszek, major wojsk pruskich 1787 r., i Józef, po którym syn Jan Nepomucen, sędzia pokoju sandomierski 1813-1816 r., z Józefy Laskowskiej miał syna Maksymiliana, dziedzica dóbr Mierzwin, sędziego pokoju kieleckiego 1566 roku, wylegitymowanego w Królestwie 1841 r. 

Po Szymonie powyższym, poruczniku gwardyi koronnej, pośle na sejm 1784 r., z Tekli Małoszkiewiczówny synowie, Antoni i Henryk, dziedzice dóbr Michalczewa i Gośniewice, wylegitymowani w Królestwie 1837 r. 

Henryk powyższy, ur. 1809 r. w Gośniewicach, wszedł 1821 r. na kadeta funduszowego do korpusu kadetów kaliskich i w 1831 r. awansował na podporucznika w 3 pułku strzelców konnych. 

Józef, syn Wojciecha i Reginy, ur. 1790 roku wm. Staromieście, w Galicyi, jako kapelan wstąpił do 4 pułku strzelców pieszych i w 1818 r. został wykreślony z listy (Ks. Wojskowe). 

MICHALECKI. Marcin, syn Jana, i Teodora Kozicka, małżonkowie, uczynili 1768 roku w grodzie piotrkowskim wspólny zapis dożywocia (Ks. Gr. Piotrk.).

MICHALEWICZ h. PRUS I. Michał, rotmistrz wojsk koronnych 1666 r. Paweł na Litwie 1666 roku. Stefan, namiestnik burgrabstwa zaniku włodzimierskiego i łuckiego 1683-1687 r. Benedykt z pow. wołkowyskim podpisał pospolite ruszenie 1698 r. 

Dominik, Marcin i Jan, synowie Stefana i Maryanny Trzcińskiej, oraz Stefan Michalewicz i Tizcińscy pozwani 1713 roku pizez Grabskich o sumy należne po małżonkach Michalewiczach (Zap. Tryb. Lubek). 

Mikołaj, profesor literatury polskiej w Uniwersytecie lwowskim 1826 r., um. 1846 r., autor i redaktor pisma publicznego „Gazeta Lwowska." Jan, syn Grzegorza, zasiadający w sądach powiatu kamieniec-podolskiego 1840 r. Franciszek za przewinienia polityczne skazany na służbę we flocie rosyjskiej; uwolniony 1844 r., emigrował do Anglii. 

MICHALEWSKI h. KORCZAK. Pochodzą od Boratyńskich, z których Denko, żyjący w pierwszej połowie XV stolecia, od wziętej działem wsi Michałowice, w ziemi przemyślskiej, nazwał się Michałowskim. 

Jan, syn Marcina i Urszuli Giebułtowskiej, zapisał 1663 r. sumę siostrom swoim: Annie, Krystynie i Katarzynie, urodzonym z Zofii Chłopeckiej (Zap. Tryb. Lubel.); z nich Anna za Janem Kozickim 1665 r. Stanisław, elektor 1669 r. z ziemi przemyślskiej. Jadwiga, żona Przecława Jezierskiego 1699 roku. 

Jan, syn Łukasza, cześnika nowogrodzkiego, miecznik mozyrski 1724 r. N., stolnik brzesko-kujawski, podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. Tuskiem. Józef, miecznik kołomyjski, tego córka Franciszka za Andrzejem Droszewskim, podstolim halickim 1780 r. (Arch. Jarmolinieckie). Jan, chorąży wojsk koronnych 1784 r. (Sigil.). 

Trzech Antonich, Józef, Szczepan-Ludwik i Teodor w 1782 roku, a Erazm, syn Antoniego, 1845 r., Ignacy, syn, Henryk i Wincenty, wnukowie Antoniego, 1847 r. wylegitymowani w Galicyi; Wincenty w Stryju, a Henryk w Przemyślu urzędnicy 1864 r. Kazimierz, dziedzic dóbr Łowczówek, w Galicyi 1855 r. 

Antoni, syn Mikołaja i Maryanny Glinkówny, wnuk Eliasza i Magdaleny Wysłobockiej, ustąpił części dóbr Kropiwnik Stary 1779 r., w grodzie przemyślskim, bratu Teodorowi; po Antonim z Maryanny Wierzbickiej syn Maciej, ochrzczony 1746 r. w Bukaczowie, wylegitymowany 1804 r. w Galicyi (Quaterniones), miał synów: 1) Klemensa, po którym z Barbary Wesołowskiej syn Klemens-Jan, urzędnik w Lublinie, wylegitymowany w Królestwie 1845 r., z żony Julii Wesołowskiej pozostawił syna Antoniego-Teodozyusza, ur. 1837 r. w Siedlcach, adjunkta Archiwum Głównego 1890 r., i2) Jana, tego z Elżbiety Lewonowiczówny synowie: Franciszek, urzędnik sądowy w Warszawie, Adam z synem Julianem i Wojciech wylegitymowani w Królestwie 1848 r. 

Wojciech, syn Stefana i Anastazyi z Mylkowskich, ur. 1804 roku w Owruczu, wstąpił 1826 r. do artyleryi pieszej i w 1831 r. został podporucznikiem, a następnie porucznikiem; za waleczność otrzymał krzyż złoty wojskowy Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

Stanisław i Zygmunt, synowie Jana, wylegitymowani w Cesarstwie 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. Aleksander, syn Aleksego, zasiadający wsądach pow. jeleńskiego, gub. smoleńskiej 1865 r. 

MICHALICKI h. NAŁĘCZ. Karol, podchorąży regimentu pieszego wojsk koronnych, został 1784 r. chorążym, 1790 r. porucznikiem w tymże regimencie, a 1791 r. wyszedł do dymisyi (Sigil.). Teodor 1782 r., a jego syn August 1823 r. wylegitymowani w Galicyi. 

Po Romualdzie, cześniku bracławskim, syn Karol, namiestnik kawaleryi narodowej 1792 r., z Augusty Trepenhauerówny pozostawił syna Tomasza, pocztmistrza w Miłośnie, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r. 

Ludwik, syn Karola i Augustyny Trepenhauerówny, ur. 1800 r. we wsi Kacierzewie, w obwodzie gostyńskim, wszedł 1816 roku do batalionu strzelców gwardyi i 1825 roku został porucznikiem w 2 pułku piechoty liniowej. 

Tomasz, brat rodzony Ludwika, ur. 1806 r. w Kocierzewie, wszedł na służbę z korpusu kadetów kaliskich do 2 pułku strzelców konnych i w 1830 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

MICHALIŃSKI Józef, chorążyi audytor kawaleryi narodowej brygady drugiej ukraińskiej, został 1788 roku chorążym kawaleryi narodowej wojska koronnego (Sigil.).

MICHALKIEWICZ h. KOŚCIESZA. Brali przydomek Dolski. Jerzy, podczaszy rzeczycki, miał córkę Katarzynę, wdowę po Stanisławie Pilchowskim, wojskim liwskim, która w 1721 r. cedowała 15,000 złp. Szymonowi Grochowalskiemu (Ks. Gr. Czerskie). Teodor i Bazyli z przydomkiem Dolski wylegitymowani w Galicyi 1883 roku. Mikołaj, syn Adama, sekretarz sądu mozyrskiego 1840 r. 

Potomstwo Jerzego i Tadeusza, synów Konstantyna, wnukówJózefa, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1850 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Cypryan, syn Józefa, dziedzic dóbr Bijejki, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

MICHALSKI h. KORCZAK. Byli w Wielkopolsce. Jan, towarzysz chorągwi pancernej 1705 r. Tomasz, pisarz skarbowy 1717 r. Antoni-Jan, miecznik dobrzyński 178.3r. Franciszek, starosta selutyński 1785 r., żonaty z Franciszką Cichocką, stolnikówną chełmińską (Metr. Kor., Sigil., Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel.). 

Po Łukaszu, komorniku grodzkim gnieźnieńskim 1780 r., syn Franciszek, dzierżawca wsi Sielce, w pow. gostyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1860 r. 

Po Antonim, synu Jana i Zofii Trzebińskiej, subdelegacie i burgrabim grodzkim piotrkowskim, dziedzicu wsi Gąski, w wojew. Sieradzkiem 1791 r., syn Kajetan z Maryanny Hermanówny miał syna Feliksa, technika wm. Warce, wylegitymowanego w Królestwie 1855 r.

Jan, sędzia Trybunału w Kaliszu 1818-1841 r. Brygida, żona Feliksa Krukowieckiego 1830 r. Antoni, urzędnik pruski, autor ekonomista 1842 r. Bolesław, dziedzic wsi Stryje Paskowe, w pow. sieradzkim 1858 r. Franciszek, doktor medycyny i chyrurgii, fizyk obwodu wągrowieckiego w Wiek Ks. Poznańskiem 1860 r. 

Karol, syn Franciszka, i Ignacy, syn Józefa, wylegitymowani w Cesarstwie 1834 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. 

Franciszek i Heronim, synowie Jana i Rozalii Zembrzuskiej, nie mogąc wywieść się ze szlachectwa dla braku zatraconych dokumentów, otrzymali 1784 r. nobilitacyę i przyjęci zostali do herbu Korczak, którego używali ich przodkowie (Kancl.). 

Do tego herbu przypuszczeni zostali Karol-Franciszek, ur. 1748 r., Stanisław, Franciszek-Szymon, ur. 1751 r., Andrzej-Walenty-Franciszek, ur. 1754 r. i Józef-Teodor, ur. 1758 r., bracia, nobilitowani 1781 r., legitymowali się 1805 r. w Galicyi Zachodniej (Akta po-Galicyjskie); z tych braci Franciszka syn Józef miał syna Ludwika, po którym syn Albin wylegitymowany w Królestwie 1852 r. (Kancl.). 

Ludwik, syn Józefa i Anieli, ur. 1810 r. w Kazimierzu, w obwodzie kaliskim, wszedł 1818 r. na kadeta pensyonowanego do korpusu kadetów kaliskich i w 1828 roku został umieszczony w 1 pułku strzelców konnych (Ks. Wojskowe).

MICHALSKI h. KORWIN odm. Odmiana herbu - pole tarczy białe, kruk w prawo stoi na pniu czerwonym. Antoni, piszący się z Rejowa, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. 

MICHALSKI h. ŁODZIĄ. Herb - w polu czerwonem łódź żółta; na hełmie w koronie trzy pióra strusie, na nich w środku łódź żółta (Kancl.). 

Jan otrzymał nobilitacyę i herb powyższy 1768 r.; jego synowie, Adam i Antoni legitymowali się 1804 roku w Galicyi Zachodniej; Antoni z Tekli Zdarskiej pozostawił syna Filicyana, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r. (Vol. Leg., Kancl.). 

Felicyan-Feliks-Antoni, ur. 1789 roku we wsi Gąskach, w obwodzie piotrkowskim, wszedł 1806 r. z korpusu kadetów w Kaliszu do 7 pułku pieszego Ks. Warszawskiego i w 1812 r. został podporucznikiem, a 1813 r. porucznikiem w tymże pułku; przeniesiony 1815 r. do 1 pułku strzelców pieszych, postąpił 1820 r. na kapitana; adjutant sztabu głównego, w 1831 r. awansował na majora i tegoż roku na podpułkownika. Odbył kampanie: 1806 roku przeciw Prusom, 1808-1812 roku w Hiszpanii, gdzie był we wszystkich bitwach, 1812 r. przeciw Rosyi, 1813 r. wzięty do niewoli rosyjskiej, pozostawał w niej do 1814 roku; za waleczność otrzymał order krzyżazłotego Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

MICHALSKI h. ROLA. Podług Ledebura tego herbu Stanisław, tajny radca rządowy pruski, zm. 1848 r. 

MICHALSKI h. TRZASKA. Marcin wylegitymowany w Galicyi 1783 r. Po Józefie, stolniku różańskim, podstarościm isędzim grodzkim krakowskim 1719 r., syn Feliks miał syna Aleksandra, a ten syna Stanisława, żonatego z Ludwiką Świerszczewską, z której synowie, Adam i Tadeusz wylegitymowani w Królestwie 1853 r. 

MICHALSKI. Zamieszkali w pow. starokonstantynowskim. Krzysztof miał syna Jana, po którym syn Franciszek, lustrator pow. latyczowskiego 1789 r., pozostawił trzech synów: Fryderyka, Józefa-Aleksandra i Stanisława Franciszka. 

Fryderyk, deputat szlachty pow. mohylowskiego, gub. podolskiej 1813 r., pozostawił córki, Emilię, zm. 1905 r. w Warszawie, Melanię Kaczorowską i syna Lucyana-Franciszka-Fryderyka. 

Józef-Aleksander miał synów, Zenona i Ludwika, a brat jego Stanisław Franciszek pozostawił synów: Izydora, Wilhelma i Władysława. 

Szymon, syn Tymoteusza, zasiadający w sądach pow. starokonstantynowskiego 1845 r. Seweryn, syn Józefa, kasyer pow. Winnickiego 1865 r. 

MICHALSKI. Grzegorz, syn Michała i Maryanny, ur. 1788 r. we wsi Zbylczycach, w obwodzie sieradzkim, wstąpił 1806 r. do 7 pułku piechoty i w 1814 r. wcielony do batalionu wzorowego grenadyerów, awansował 1819 roku na podporucznika z przeniesieniem do batalionu weteranów czynnych; w 1831 roku został porucznikiem. Odbył kampanie: 1808-1812 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi. 

Stanisław, syn Wojciecha i Agnieszki, ur. 1775 r. we wsi Głuchowie, w Ks. Poznańskiem, wstąpił 1807 r. do 6 pułku piechoty Ks. Warszawskiego, i w 1830 r. został podporucznikiem; odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 w Rosyi i nad Berezyną, 1813 r. w Niemczech; ozdobiony krzyżem srebrnym polskim. 

Szymon, syn Tomasza i Anastazyi, ur. 1792 roku we wsi Witowie, w pow. piotrkowskim, wszedł 1807 r. do 7 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1812 r. został podporucznikiem adjutantem, a 1813 r. porucznikiem, 1814 r. kapitanem i 1817 r. przeszedł do dywizyi strzelców konnych; w 1831 r. postąpił na majora w 4 pułku strzelców konnych; odbył kampanie, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi. 

Tomasz, syn Michała i Scholastyki Biskupskiej, ur. 1800 r. we wsi Żurawieńcu, w obwodzie gostyńskim, wszedł 1821 r. do 1 pułku piechoty liniowej i 1822 roku przeniesiony do kompanii 1 batalionu 1 pociągu (Ks. Wojskowe). 

MICHAŁAKI. Kondara (zapewne Kozak) z potomstwem otrzymał w nagrodę zasług 1676 r. nobilitacyę (Sigil.). 

MICHAŁKIEWICZ v. MICHAŁKOWICZ h. KOSCIESZA. Podług Kojałowicza dom zamożny w wojew. połockiem, ten sam co i Michalkiewicz. Szymon, susceptant grodzki przemyślski 1692 r., a podpisarz grodzki przemyślski 1692 r., pozwany o sumy (Wyr. Tryb. Lubek). Piotr, regent grodzki kowieński, z wojew. trockiem, i Jan z wojew. brzesko-litewskiem podpisali elekcyę 1697 r. Jan podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. 

MICHALKOWSKI h. KOŚCIESZA. Podług Ledebura tego herbu byli N., urzędnik w Minden, iN., kapitan wojsk pruskich 1854 r. 

MICHAŁKOWSKI h. WIENIAWA odm. Odmiana herbu - w koronie trzy pióra strusie. 

Podług Ledebura posiadali majątek Skotniki, w Wielkopolśce. Franciszek wniósł 1728 r. do obiaty wyrok w sprawie o sumy (Wyr. Tryb. Lubek) 

MICHAŁOWICZ h. LIS. Na Białej Rusi; brali przydomek Zdań; Heronim z Chociwia, Jan, Andrzej i Walenty, synowie Stanisława, 1538 r. (Conv. Piotrk.). Iwachno w 1539 r. fundował kościół w swej wsi Korzeniec, w wojew. mińskiem. Paweł i Jerzy, synowie Wojciecha, pozwali 1591 r. Komara o wybicie z gruntów w Mościszczach (Arch. Dubr.). Grzegorz, władyka piński 1624 r. Stanisław, syn Jana, 1692 r. (Wyr. Tryb. Lubek).

MICHAŁOWICZ. Michał w nagrodę zasług wojskowych i ran na wojnie odniesionych otrzymał nobilitacyę 1658 roku; rotmistrz królewski 1664 r. (Vol. Leg., Sigil., Zap. Tryb. Lubel.). 

MICHAŁOWICZ. Mateusz, syn Walentego i Anny, ur. 1810 roku w Warszawie, wszedł 1824 r. do szkoły felczerówi 1826 r. został młodszym, a 1831 r. starszym felczerem i tegoż roku podlekarzem (Ks. Wojskowe). 

MICHAŁOWSKI h. BOŃCZA. Jak wszystkich rodzin jednego nazwiska, a kilku herbów, tak i Michałowskich rozróżnienie herbowe jest trudne, tern więcej, że zamieszkiwali prawie w tych samych stronach kraju, a często dowolnie zmieniali herby. 

Michałowscy, h. Bończa, wzięli nazwisko od wsi Michałowa, w ziemi czerskiej; jednego pochodzenia z Bonieckimi. Mikołaj, Pietrasz, Marcin, Jakób, Dominik i Stachna otrzymali 1389 roku od Janusza ks. Mazowieckiego prawo chełmińskie dla wsi swych Michałow i Lichowa, w pow. czerskim. Wojciech z Michałowa sprzedał 1440 r. część tych dóbr za 80 kop Piotrowi z Bończy. Stanisław, kanonik warszawski, proboszcz w Promnie, darował 1468 r. części Michałowa bratu rodzonemu Andrzejowi, a Stachna, wdowa po Janie z Gośniewa, i Dorota, żona Jana z Przyłuski, sprzedały swe części wsi Michałowa za 86 kop temuż Andrzejowi. Jakób "Warsz żonaty z Jadwigą Jastrzębską 1500 r. Paweł, syn Jakóba z Michałowa, i Mikołaj Bończa z Michałowa uzyskali 1525 r. zatwierdzenie powyższych tranzakcyj. Mikołaj, syn Jana, zwany Jarykozieł, z Mniejszego Michałowa sprzedał 1526 r. pole leżące w Michałowie, przy granicy synowca swego Feliksa, Łazarzowi z Bończy (Metr. Kor.). 

Jan, dziedzic części Michałowa, miał synów, Jerzego i Wojciecha, dziedziców Woli Czychrowskiej i Dzielnej 1591 roku; po Jerzym synowie: Jakób, Jan i Stanisław. Zygmunt, syn Fryderyka, żonaty z Cecylią Krakowieńską 1589 r. Wawrzyniec pozostawił synów, Stanisława, ożenionego z Anną Pobierowską 1593 r., i Wojciecha, żonatego z Barbarą Boniecką, sędzianką grodzką czerską. Po Janie z żony Zofii synowie, Andrzej ożeniony z Barbarą Trzebińską i Stanisław żonaty z Przedworską 1602 r. 

Walenty, syn Pawła, sprzedał 1608 r. części Michałowa Dolnego, Kalecina i Wólki Myszczyńskiej; po Walentym córka Agnieszka Sankowskai synowie, Abraham sprzedał 1612 r. części Michałowa Nagórnego i Heronim żonaty z Katarzyną Brandysówną 1613 r. Filip Warsz pozostawił synów: Andrzeja, Grzegorza, żonatego z Bogumiłą Bylinianką 1612 r., i Stanisława; po Andrzeju z Barbary Trzebińskiej syn Wojciech 1652 r., miał dwie żony, Ewę Kuroszówną i Teklę Zdziarską, i z nich pozostawił córki, Annę Łochowską, Ewę Boniecką i syna Antoniego, żonatego z Maryanną Branecką. Agnieszka, żona Remigiana Chmielewskiego, starościca czerskiego 1636 r. (Ks. Gr. i Ziem. Czerskie). Piotr i Wojciech 1669 r. z ziemią czerską podpisali elekcyę. Józefa, żona Antoniego Grzybowskiego, podstolego czerskiego 1691 r.

MICHAŁOWSKI h. JASIEŃCZYK. Hrabiowie i szlachta. Senator w rodzinie, Jakób, kasztelan biecki 1659 r. 

Z tej familii, zamieszkałej pierwotnie w ziemi czerskiej i biorącej herb Bończa, a następnie posiadającej dobra w Małopolsce, Jakób (zapewne syn Jerzego z Woli Czychrowskiej), podczaszy czerski 1597 r., z żony Katarzyny Biejkowskiej, miał synów, Kacpra, chorążego czerskiego 1608 r., sekretarza króla Zygmunta III, i Melchiora, szatniczego królewskiego 1581 roku, podstarostę i podsędka 1616 r., pisarza grodzkiego krakowskiego, wojskiego lubelskiego, który 1621 r. nabył części Michałowa Nagórnego; dziedzica dóbr Słupi, Jakubowic, Rawki i Stogniewic, kilkakrotnie posła na sejmy, deputata na Trybunały, którego opiece Jan Zamoyski, umierając, powierzył swego syna Tomasza; Melchior um. 1625 r. i z żony Maryny z Kowala pozostawił dwóch synów, Jacka-Konstantego i Jakóba. 

Jacek-Konstanty, dziedzic Kamionki, dworzanin królewski 1642 roku, stolnik różański, elektor 1648 roku z ziemi różańskiej, starosta krzepicki i kłobucki, rotmistrz królewski, dostał testamentem od Adama Krzanowskiego, marszałka nadwornego koronnego, 1650 r. dobra Sobieszowce i Strzałkowce, a nabył 1660 r. części Brankowa, Woli Braneckiej i Biejkowa; był żonatym z Heleną Daniłłowiczówną, krajczanką koronną, lv. Tarnowską, starościną krzepicką, 2v. Kazimierzową Sapiehową. 

Jakób, drugi syn Melchiora, wojskiego lubelskiego, elektor 1632 r. z wojew. lubelskiego, wojski lubelski 1634 r„ elektor 1648 roku z wojew. krakowskiego, dworzanin królewski, sędzia ziemski lubelski 1651 r., starosta czerski, kasztelan biecki 1659 roku, był deputatem na Trybunał lubelski i chorążym królewskim pod Beresteczkiem 1651 r.; z żony Urszuli Kazanowskiej jego córka Maryanna była za Franciszkiem Korycińskim, kasztelanem bracławskim, i syn Mikołaj-Melchior. 

Melchior v. Mikołaj-Melchior, dziedzic Kosiowa i Radawca, w 1666 r. wyprowadzony do Michałowa, Pokrzywny, Woli Myszczyńskiej i Branczyc, stolnik różański i podstarosta krakowski, zaślubił Aleksandrę z Czarnca Czarniecką, miecznikównę czerniechowską, z którą w 1700 r. zapisał dożywocie, i pozostawił synów: Aleksandra, Dobrogosta, Józefa, Mikołaja, sekretarza królewskiego, kanonika przemyślskiego 1709 r., i Stefana. 

Józef, dziedzic Michałowa, Brankowa, Woli Braneckiej i Biejkowa, stolnik różański, elektor 1697 r. z wojew. krakowskiego, podstarosta i sędzia grodzki krakowski, wykonał 1719 r. przysięgę na te urzędy; deputat na Trybunał koronny, jako sędzia kapturowy wojew. krakowskiego i rotmistrz pow. księskiego podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. krakowskiem; marszałek sejmików krakowskich i konfederat tarnogrodzki, miał trzy żony: Antoninę Grzybowską, Salomeę Dembińską, kasztelankę wojnicką, i Teresę Małachowską, kasztelankę inowłodzką, z której synowie: Antoni, generaładjutant wojsk królewskich 1755 r., podstoli i delegat wojew. krakowskiego 1764 r., podkomorzy krakowski 1792 r. j kawaler orderów, Feliks, Franciszek, stolnik chełmiński i sędzia kapturowy ziemi czerskiej 1764 roku, żonaty z Anastazyą Łabęcką, Jan i Kazimierz, który w 1760 r. sprzedał Wolę Prymasową i umarł bezpotomnie, a sukcesyą po nim dzielili się 1773 r. bracia. 

Feliks z Michałowa, chorąży krakowski 1765 r., zaślubił Maryannę Rutkowską, z którą w 1784 r. zapisał dożywocie, i z niej miał synów, Aleksandra, który w 1797 r. sprzedał części Michałowa, komisarza czerskiego 1793 r., żonatego z Teklą Boską, córką Feliksa, starościca stromeckiego, po którym potomstwo wylegitymowało się z herbem Trzaska, iJózefa. .

Józef-Paweł-Wojciech, ochrzczony 1767 r. w par. Wesoła, major kawaleryi narodowej 1793 r., senator Rzeczypospolitej krakowskiej 1815 r., miał dwie żony, Franciszkę Lubańską i Teklę, córkę Jana Morsztyna, kasztelanica konarsko-sieradzkiego, i Katarzyny Mossakowskiej, podstolanki bracławskiej, z której synowie: Władysław, Piotr i Ludwik, ur. 1808 r. w Krakowie, podporucznik 4 pułku strzelców konnych 1830 r. 

Władysław, ur. 1797 r., dziedzic na Witkowicach, Borku Wielkim i Małym, Domatkowie i in., oficer wojsk polskich 1831 r., członek Tow. rolniczego 1855 r. i członek rady pow. ropczyckiej, miał dwie żony, Maryę z hr. Lubienieckich i Justynę Uniatycką, i z tej 2-iej żony pozostawił dwóch synów, Józefa i Ramana; po Józefie, dziedzicu dóbr Witkowice, Borek Wielki i Mały, Domatkówi in., dożywotnim członku austr. izby panów, z Maryi Mężyńskiej córka Marya-Teresa zaślubiona 1889 roku Ludwikowi Dembińskiemu. 

Roman, drugi syn Władysława, ur. 1839 r., dziedzic na Stogniewicach, Michałowie, Dobrzechowie i in., poseł na sejm galicyjski 1881 r., otrzymał 1885 r. w Austryi godność hrabiowską, i z żony Maryi,, córki Andrzeja Koźmiana i Teofili Skrzyńskiej, pozostawił córkę Annę zaślubioną Teodorowi hr. Mańkowskiemu, i dwóch synów, Władysława i Józefa, dziedzica dóbr Stogniewice i Łuczyce, żonatego z Maryą hr. PlaterównąZyberkówną, córką hr. Tadeusza i Zofii hr. Alexandrowiczowny. 

Hr. Władysław, ur. 1865 r., dziedzic Dobrzechowa, Oparówki, Wysokiej i Połomyi, starosta w Jaśle 1900 r. i radca namiestnictwa 1905 r., zaślubił 1894 r. Irenę, córkę hr. Żółtowskiego i Gabryeli Niemojewskiej, i z niej ma synów: Romana, Józefa i Piotra. 

Piotr, drugi syn Józefa i Morsztynówny, dziedzic na Krzysztoforzycach i Klęczanach, prezes rady administracyjnej w. ks. Krakowskiego i prezes krakowskiego tow. rolniczego, zaślubił 1831 r. Julię, córkę hr. Antoniego Ostrowskiego iJózefy Morskiej, i z niej pozostawił córki: Celinę, zakonnicę P. Niepokalanek w Jazłowcu, Józefę i Maryę zaślubioną Adamowi Łempickiemu. 

Jan, syn Józefa i Teresy Małachowskiej, dziedzic Stogniewic, Moskorzowa i Perzyny, kapitan 1751 r., generał-major 1761 r. wojsk królewskich, kawaler orderu św. Stanisława, nabył dobra Hebdzie, Biejkow, Branków, Wolę Branecką, Pokrzywnę, Lassochówi Wiśnicz, i z żony Zofii hr. Sierakowskiej pozostawił dwóch synów, Jana Nepomucena i Romana, który z działów, przeprowadzonych 1797 r. w Krakowie, otrzymał Stogniewice Moskorzów, Perzyny i Hebdzie, i wylegitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 roku. 

Roman powyższy, radca departamentu krakowskiego 1813 r., zaślubił Maryannę Morsztynównę i z niej miał synów, Ignacego i Adama, dziedzica dóbr Lassochowo, w gub. kieleckiej, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r. z herbem Poraj-Jasieńczyk, po którym syn Antoni, żonaty z Eleonorą Marchocką, umarł młodo bezpotomnie. 

Ignacy, ur. 1804 r. w Moskorzewie, w obwodzie kieleckim, wstąpił 1822 r. do kompanii rzemieślniczej artyleryi i tegoż roku przeszedł do półbateryi rokietników konnych i w 1828 r. został podporucznikiem w bateryi drugiej artyleryi lekko-konnej; w 1831 r. awansował na porucznika, a następnie był kapitanem artyleryi belgijskiej i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Gr. Czerskie, Conv. Vars., Sigil., Kancl., Akta po-Galicyjskie, Quaterniones, Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Ks. Wojskowe, Hr. Bork.). 

Po Sebastyanie z żony N. Chomentowskiej synowie: Franciszek, starosta luchowski, członek Stanów, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., tłomacz Horacyusza, po którym z N. Bratkowskiej była córka N. za Moszczeńskim; Sebastyan, ks. rektor Pijaróww Warszawie, zm. 1787 r., autor i kaznodzieja, i Tomasz, kanonik krakowski 1775 r., kielecki i tarnowski, w czasie niewoli biskupa Sołtyka zarządzał dobrami biskupstwa krakowskiego i zebrał przeszło milion oszczędności; um. 1795 r. 

Jan z Michałowa 1712 r., miał syna Pawła-Franciszka, burgrabiego liwskiego 1745 r., po którym syn Jan, burgrabia grodzki liwski, nabył 1774 r. części wsi Zawady i legitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 r.; jego syn Sylwester z Antoniny Kownackiej miał synów: Stanisława, Wincentego i Klemensa, wylegitymowanych w Królestwie 1845 r. 

Jan, wojski czerwonogrodzki 1770 r., chorąży lwowski od 1792 r., z Anny Trzebickiej miał syna Franciszka, urzędnika w Komisyi Skarbu, wylegitymowanego w Królestwie 1845 r. 

Po Janie, który w 1790 r. otrzymał zatwierdzenie szlachectwa, synowie: Stanisław, oficer wojsk polskich, z Teresy Turczyńskiej miał synów: Władysława, Karola i Henryka, wylegitymowanych w Królestwie 1838 r., a Teodor, oficer wojsk polskich, dziedzic dóbr Roskosz, w pow. bialskim, wylegitymowany 1839 r., zostawił dwie córki, Izabelę słynną z piękności i rozumu, żonę hr. Jana Łubieńskiego, i Cecylię lv. Orzeszkową, 2v. za Hlebickim-Józefowiczem. 

Na Litwie Michałowscy tego herbu byli bardzo rozrodzeni; z nich wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej: Joachim, syn Wiktora, z synem Wiktorem 1858 r., i Jan, syn Andrzeja, z synem Kajetanem i wnukami, Janem i Aleksandrem 1855 r.; 2) gub. grodzieńskiej, Józef, syn Jana, 1828 r.; 3) gub. kowieńskiej potomstwo: Aleksandra, Konstantyna i Stefana, synów Stanisława, wnuków Zygmunta, prawnuków Stefana, 1852 r. (osób 50); 4) okręgu białostockiego Kazimierz, Marceli, marszałek szlachty pow. białostockiego 1840 r., i Seweryn, synowie Franciszka, wnukowie Antoniego, 1835 r., i Wiktor, syn Ksawerego, 1852 r., po tym Marcelim z Konstancyi Szczerbińskiej córki: Emilia, Marya i Julia wylegitymowane w Królestwie 1858 r. 

MICHAŁOWSKI h. JELITA. W wojew. Sandomierskiem, zkąd przeszli na Podole. Samuel, pisarz grodzki radomski 1664 r. Melchior, elektor 1669 r. z wojew. sandomierskiego. Wojciech podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem. Sebastyan, łowczy kijowski 1730 r., elektor 1733 r. z wojew. sandomierskiego. Franciszek 1731 roku, podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. Sandomierskiem. 

Józef sprzedał Andrzejowi Potockiemu w 1745 r. dobra Sadowię, Glinice i Brzozę; jego syn Stanisław pozostawił synów, Franciszka, archiwistę TrybunałuwPłocku, w 1838 r. i Tomasza w 1844 r. wylegitymowanych w Królestwie. 

Antoni, chorąży wojsk polskich 1732 r., następnie porucznik, elektor 1733 r. z wojew. krakowskiego, miał syna Zacharyasza, dziedzica Kuźminiec, po którym z Zuzanny Stokowickiej dwóch synów, Andrzej żonaty z Maryanną Łozińską i Tomasz; po Tomaszu z Agnieszki Asłanowiczówny synowie, Adolf i Konstanty, generał wojsk rosyjskich, pozostawił syna Aleksandra, znakomitego pianistę. 

Adolf, ur. 1824 r., zaślubił Emilię Popławską i z niej pozostawił syna Tytusa-Maryana, ur. 1871 r., po którym z Janiny Szyszkowskiej syn Ryszard ur. 1906 r. (Akta deputacyi szlacheckiej podolskiej). 

MICHAŁOWSKI h. KORCZAK. Byli w ziemi przemyślskiej. Jan podpisał elekcyę 1669 r. z ziemią przemyślską. Waleryan, dziedzic dóbr Dołhołuka i Lubienice, w przemyślskiem 1686 r., łowczy zwinogrodzki, z żony Honoraty Dzierżkówny miał synów, Antoniego i Stanisława 1651 r. Jan, dziedzic Turowszczyzny, Siedliska i Żukowce, komornik halicki 1774 r. Tomasz, cześnik przemyślski 1788 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

MICHAŁOWSKI h. LUBICZ. Licznie rozrodzeni na Litwie. Paweł, syn Wojciecha, podsędek oszmiański 1575 r. Samuel-Kazimierz, poborca pow. oszmiańskiego 1628 r. Samuel, pisarz grodzki oszmiański 1632 r. Zygmunt z Michałowa, elektor 1648 i 1674 r. z wojew. nowogrodzkiego (Arch. Dubr.). Jan 1669 r. z ks. żmudzkiem, Adam, cześnik oszmiański, z pow. kowieńskim, Aleksander z pow. oszmiańskim 1674 r., Benedykt, Jerzy, Kazimierz, Samuel-Jan 1697 r. z wojew. nowogrodzkiem, Dominik z wojew. trockiem 1733 r. i Ignacy 1764 r. z pow. oszmiańskim podpisali elekcye. 

Heronim-Stanisław, podczaszy trocki, z żony Katarzyny Deladrowa miał syna Pawła, posesora wsi Sedzewo 1725 r., podczaszego trockiego, po którym z Heleny Górskiej syn Jan, cześnik trocki, wprowadzony 1758 r. do wsi Sobienie, był żonatym z Maryanną Pniewską (Ks. Gr. Czerskie).

Potomstwo Andrzeja, Aleksandra, Antoniego i Jana, synów Jerzego, wnuków Heronima, w 1833 i 1848 r., a także Piotr, syn Józefa 1833 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Józef, syn Tomasza, Tomasz, syn Tadeusza, dóbr Kiejdany, Ludmił, syn Henryka, dóbr Polepie, Michał, syn Mikołaja, dóbr Podleonpol, i Róża, córka Kacpra, dóbr Kukawka, dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r. 

MICHAŁOWSKI h. ŁADA. Zamieszkiwali w ziemi warszawskiej; pisali się z Michałowic i z Michałowa. Paweł, syn Jana, 1563 r., żonaty z Ewą Szamocianką, miał synów: Aleksego, Macieja, Stanisława i Walentego; po Aleksym z Anny Górka synowie, Maciej i Stanisław 1630 r., a po Macieju synowie, Franciszek i Mikołaj. 

Roch, syn Stanisława, żonaty 1563 r. z Katarzyną Wolską, lv. Rybińską, pozostawił synów, Sebastyana i Stanisława z Michałowa 1618 r. 

Po Sebastyanie synowie: Floryan, Jan, Krzysztof, Mikołaj, żonaty z Zofią, córką Stanisława Opackiego, i Stanisław 1564 r.; po Floryanie syn Samuel, a po Janie synowie, Andrzej i Jerzy 1582 r. Stanisław z Michałowic miał synów: Jakóba, Jana, Jerzego i Stanisława 1590 r. 

Stanisław z Anny Okęckiej pozostawił córki, Elżbietę, Katarzynę i syna Adama, żonatego z Anną Łomińską 1593 r. Jan, syn Macieja, dziedzic Reguł i Zalesia, ożeniony 1594 r. z Dorotą, córką Pawła Żaboklickiego, miał syna Aleksego, po którym z Jadwigi Kaliszówny syn Szymon 1610 roku. 

Stanisław z Reguł Wielkich pozostawił synów, Jakóba i Sebastyana 1622 r. Po Piotrze synowie, Jan iWładysław 1652 r. (Conv. Vars., Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

MICHAŁOWSKI h. PORAJ. Na Podlasiu; piszą się z Michałowa. Paweł, skarbnik orszański, elektor 1669 r. z ziemi drohickiej, fundator klasztoru Paulinóww swem majątku Leśna, na Podlasiu, żonaty z Anną Domańską, miał syna Władysława, dziedzica części Borzygłowka, miecznika mielnickiego, który podpisał 1697 r. ełekcyę z ziemią mielnicką, i z żony Barbary Orzeszkówny pozostawił synów: Joba-Tomasza, Kazimierza i Wojciecha 1731 r. Wojciech, miecznik mielnicki, elektor 1733 r. z wojew. krakowskiego. Po Waleryanie pochodzący Ksawery-Michał legitymował się w Galicyi Zachodniej 1803 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Akta po-Galicyjskie). 

Stefan-Stanisław, elektor 1697 r. z wojew. krakowskiego, podczaszy mielnicki, dziedzic dóbr Strzelna 1700 r., z Urszuli Kościuszkówny miał syna Adama, a ten syna Pawła, po którym synowie, Piotr, kanonik łowicki 1810 r., proboszcz i dziekan głuchowski, kapłan zacny, cały oddany moralnemu kształceniu parafian, i Bartłomiej, kanonik łowicki 1830 r., kanonik warszawski 1841 r., prałat i archidyakon łowicki od 1859 r., wylegitymowani w Królestwie 1849 r.

Z tej familii. Piotr, syn Michała, namiestnik grodzki Słonimski 1709-1711 r. Antoni, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1808 roku. 

MICHAŁOWSKI h. RADWAN. Rodzina tatarska na Litwie. Michał, syn Sulimana, z synem Janem Mustafą, Maciej, syn Jana, z synem Józefem i Dawid, syn Mustafy, z synami, Jakóbem i Stefanem wylegitymowani w Cesarstwie 1854 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

MICHAŁOWSKI h. TRZASKA. Na Mazowszu i w wojew. krakowskiem; wywodzą się od Jana, syna Mikołaja, Kurozwęckiego, kasztelana krakowskiego, h. Poraj, zm. 1438 r., który od swego dziedzictwa, dóbr Michałowice, miał wziąć nazwisko Michałowski i przybrał herb Trzaska. Prawdopodobniej jednak Trzaskowie-Michałowscy są rodziną mazowiecką jednego pochodzenia z Trzaskami; w wojew. krakowskiem i na Rusi Czerwonej osiedli, jak się zdaje, dopiero w XVII wieku; jedna ich linia bierze przydomek Skarbek, jakoby dlatego, że ojciec Mikołaja, kasztelana krakowskiego, domniemanego ich protoplasty był herbu Abdank, który zamienił na herb Poraj. 

Małgorzata, kasztelanka krakowska, żona Mikołaja Kmity, kasztelana przemyślskiego 1420 r. Anna za Bartłomiejem z Lenartowie 1424 r. Abraham otrzymał 1497 r. pole zwane Odwyszeńskie, w ziemi lwowskiej. Jan, Stanisław, Abraham, Heronim i Stanisław, zwani Hulewienka, otrzymali 1511 r. odroczenie złożenia dokumentu na posiadanie dóbr Michałowice, Szelenwice (?) i Huherce (Metr. Kor.). 

Ścibor, syn Tomasza, podsędek nurski, podpisał edykt przeciw heretykom 1525 r.; jego synowie, Adam i Wojciech 1554 r. Stanisław, syn Sebastyana, miał syna Rocha 1560 r. Po Adamie, sędzim grodzkim nurskim 1570 r„ syn Feliks, dziedzic Michałowa i Wróblewa, miał syna Wojciecha. 

Marcin z wojew. ruskiem 1632 roku, Adam z ziemią nurską, 1648 roku, a Jan z wojew. ruskiem 1764 roku podpisali elekeye. Felicyan - Kazimierz, sędzia grodzki Winnicki 1719 r., podczaszy bracławski 1721 r., podstarosta Winnicki 1748 r. Walenty, łowczy zwinogrodzki 1768 r. Ksawery, vicegerent latyczowski 1788 r. Stanisław’, wojski żytomierski 1793 r. Stanisław, komornik grodzki owrucki 1793 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). 

Marcin 1783 r., Tadeusz 1789 r., a Józef, porucznik w gwardyi galic., następnie komornik graniczny, 1813 r. wylegitymowani w Galicyi. 

Po Józefie, stolniku różańskim, sędzim i podstarościm grodzkim krakowskim 1719 r., (a więc herbu Jasieńczyk), syn Feliks pozostawił syna Aleksandra, po którym syn Stanisław z Ludwiki Świerczewskiej miał synów, Adama i Franciszka, wylegitymowanych w Królestwie 1857 roku z herbem Trzaska, który już ojciec ich nosił Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej: w 1850 r., Michał, syn Stanisława, z synami: Michałem, Ludwikiem i Aleksandrem; w 1856 r., Wiktor, syn Karola, z synami, Janem-Hilarym i Andrzejem; w 1863 r., Maciej, syn Jana, z synem Mieczysławem. 

Z biorących przydomek Skarbek. Waleryan z żony Magdaleny Grodzkiej miał synów: Jana-Macieja, Franciszka i Sebastyana, starostę trembowelskiego 1696 roku; po Janie-Macieju z Konstancy! Zawadzkiej syn Michał zaślubił Maryannę, córkę Teodora Woroszyły, stolnika wołkowyskiego, i z niej pozostawił syna Kajetana. 

Kajetan, komornik grodzki lwowski 1783 r., następnie radca tajny austryjacki, prezes Trybunału apelacyjnego galic., komandor orderu św. Szczepana, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., pozostawił z 1-ej żony Maryanny Podoskiej córkę Rozalię za Stanisławem hr. Dunin-Borkowskim, a z 2-iej żony Tekli Kleczyńskiej, komornikówny żytomierskiej, córki, Konstancyę i Elizę. 

MICHAŁOWSKI h. WIERUSZOWA. Na Kujawach i w Wielkopolsce; piszą się z Michałowic. Włostko, cześnik 1363 r., a podsędek dobrzyński 1378 r. Piotr, wojski sieradzki 1418 r. Stanisław i Paweł, synowie Pawłaz Grzybowa, 1565 r. Po Janie synowie: Jan żonaty z Agnieszką Gąsiorowską, Stanisław i Walenty; po Stanisławie syn Stanisław 1600 r. 

Kazimierz z wojew. brzesko-kujawskiem, Wojciech z wojew. kaliskiem 1697 r., a Stanisław 1733 r. z wojew. łęczyckiem podpisali elekcye. Antoni iJózef, synowie Franciszka i Anny Reklewskiej, 1736 r. 

Po Marcinie z Franciszki Ogorzelewskiej synowie: Andrzej, Jakóbi Jan; Jan, dziedzic Dembianki, zapisał 1760 r. dożywocie żonie Marcyannie Miecznikowskiej i był 1774 r. wojskim, a 1776 r. skarbnikiem latyczowskim (Ks. Gr. Piotrk., Bobrownickie, Brzeskie i Przedeckie). 

MICHAŁOWSKI h. WŁASNEGO. Herb - w polu żółtem trzy czerwone tulipany z ziemi wystające i zakwitające; na hełmie pięć piór strusich, na nich krzyż mały. Jan, neofita litewski, otrzymał nobilitacyę 1765 r. (Vol. Leg., KancL), 

MICHAŁOWSKI. Baronowie. Józef, syn Franciszka i Teresy, ur. 1770 r. w Wilnie, jako kadet wstąpił do artyleryi litewskiej i w 1790 r. został podporucznikiem; porucznik 1792 r., kapitan 1794 r. w 2 pułku legionu nadwiślańskiego, podpułkownik 1807 r., w 1815 r. przeniesiony do 3 pułku strzelców pieszych, został tegoż roku pułkownikiem i przeszedł do 4 pułku strzelców pieszych z przeznaczeniem na dowódcę tegoż pułku. Odbył kampanie: 1796 i 1798 r. we Włoszech, 1808, 1809 i 1810 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym, a 1814 r. we Francyi; za waleczność otrzymał krzyż kawalerski orderu wojskowego polskiego i oficera Legii Honorowej i został baronem państwa francuskiego z dotacyą.

MICHAŁOWSKI. Maciej, syn Franciszka, sprzedał 1633 r. części Kruszewka i Zabrozdy, i z żony Doroty Sikorskiej miał syna Krzysztofa. Samuel miał syna Stanisława, żonatego z Krystyną Suchodolską 1644 r. Maciej, podczaszy nowogrodzki 1689 r. Jan, sędzia grodzki Winnicki, elektor 1733 r. z wojew. wołyńskiego. Krzysztof, podczaszy bracławski 1767 r. 

Jan, chorąży wendeński, z żony Heleny miał syna Fortunata, porucznika wojsk koronnych 1791 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Don. Vars.). 

Kajetan, Bartłomiej, Jan, Józef i Michał 1782 r., a Kryspin, wnuk Jana, 1836 wylegitymowani w Galicyi. 

Potomstwo Adama, Józefa i Benedykta, synów Antoniego, wnuków Mateusza, w 1838 r. i potomstwo Kaliksta i Stanisława, synów Tadeusza, 1868 r. wylegitymowane w Cesarstwie zapisano do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Erazm, marszałek skwirski, z żony Fabianny Iwanowskiej miał córkę Izabelę za Jakóbem Czeczelem 1860 r. Tomasz, syn Tytusa i Izabeli Lewandowskiej, z Podola, zaślubił 1912 r. Ewę, córkę hr. Stanisława Tyszkiewicza i Maryi Saryusz-Zaleskiej. 

Antoni, syn Franciszka i Teresy, ur. 1781 r. w Wilnie, postąpił 1791 r. jako kadet do korpusu artyleryi litewskiej i w 1807 r. został podporucznikiem w 3 pułku piechoty Ks. Warszawskiego; porucznik 1809 r., kapitan 1812 r., przeniesiony 1818 r. do 3 pułku strzelców pieszych, w 1820 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1791 r. przeciw Rosyi, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym, a 1814 r. odbywał marsze we Francyi i otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. 

Feliks, syn Walentego i Tekli z Zagrodzkich, ur. 1804 r. w Potoku Wielkim, w obwodzie zamojskim, wszedł 1823 roku do 7 pułku piechoty i w 1831 r. został podporucznikiem, i tegoż roku otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. 

Henryk, syn Jana i Tekli Kwiatkowskiej, ur. 1804 r. we wsi Wsoli, w obwodzie radomskim, postąpił 1824 r. do 7 pułku piechoty i w 1831 r. został podporucznikiem w pułku strzelców legionu nadwiślańskiego. 

Jan, syn Józefa i Anieli ze Szlązanów, ur. 1799 r. we wsi Kościeniewiczach, w wojew. podlaskiem, wszedł 1818 r. do pułku grenadyerów gwardyi i w 1829 r. przeniesiony na dozorcę budowli. 

Józef, syn Jana i Anny Trzebickiej, ur. 1797 r. w Dobrzeniewie, w poznańskiem, z korpusu kadetów chełmińskich wstąpił 1816 r. do 7 pułku piechoty liniowej i w 1817 r. został podporucznikiem; porucznik 1825 r., przeniesiony 1828 r. do kompanii 1 fizylierów, w 1831 r. awansował na kapitana i otrzymał krzyż złoty wojskowy Virtuti Militari. 

Leopold, syn Michałai Maryanny Bohdanowiczówny, ur. 1793 r. wm. Świerzeń, obwodzie słuckim, wszedł 1812 r. do 17 pułku ułanów Ks. Warszawskiego i 1823 r. został podporucznikiem z przeznaczeniem na do wódcę 5 kompanii batalionu 3 pociągu, a 1831 r. przeniesiony do batalionu 1 pociągu żywności. 

Ludwik, syn Jakóba i Anny, ur. 1802 r. we wsi Rzotkwinie, w obwodzie kujawskim, postąpił 1820 r. do 3 pułku piechoty liniowej i w 1825 r. został podporucznikiem, a w 1831 r., przykomenderowany do gwardyi honorowej, został porucznikiem. 

Michał, syn Jakóba i Anny Sadowskiej, ur. 1807 r. we wsi Słupy, w Poznańskiem, wszedł 1824 r. do 7 pułku piechoty liniowej i w 1831 r. został podporucznikiem. 

Seweryn, syn Aleksandra i Krystyny Pisarzewskiej, ur. 1800 r. we wsi Ruszczą, w obwodzie krakowskim, wstąpił 1817 r. do 4 pułku ułanówiw 1822 r. został podporucznikiem, a 1831 r. porucznikiem 1 pułku ułanów. 

Wincenty, syn Jakóba i Marty z Komanów, ur. 1785 r. we wsi Salensee, w gub. kurlandzkiej, wszedł 1812 r. do 17 pułku jazdy litewskiej i 1820 r. przeznaczonym został na kasyera pułkowego; porucznik 4 pułku strzelców konnych, awansował 1831 r. na kapitana (Ks. Wojskowe). 

MICHAŁOWSKI. Po Józefie, podpułkowniku wojsk polskich 1818 r., zJózefy Zarębskiej synowie, Władysław, porucznik wojsk polskich 1831 r., dziedzic wsi Witkowice, pod Rzeszowem, i Witold, w wojsku rosyjskiem, uznani szlachtą w Królestwie w 1848 r. z zasady stopnia ich ojca. 

Cypryan, urzędnik w Lublinie, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1837 r. 

Jan, nadstrażnik celny, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1850 r. 

MICHANIEWSKI h. JELITA. Kazimierz, syn Jakóba, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1810 r. 

MICHAN0WICZ. Mateusz z wojew. połockiem podpisał elekcyę 1764 roku (Vol. Leg.). 

de MICHELIS v. MICHAELIS. Henryk, sekretarz królewski, zachowany 1658 r. przy dobrach w Inflantach, a 1659 r. otrzymał dobra wm. Rydze po zdrajcy kraju Golberym. Feliks otrzymał 1762 r. rotmistrzostwo w pułku ułanów wojsk królewskich (Sigil.). 

MICHELIS. Leonard-Tadeusz, syn Jakóba-Feliksa, radca kolegialny rosyjski, z synami: Marcinem, Franciszkiem i Gustawem wylegitymowani w Cesarstwie 1841 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. 

Karol, syn Heronima, urzędnik prowiantowy w Maryampolu 1864 r. Władysław, sędzia Trybunału w Lublinie, Krystyan i Gustaw, urzędnicy w Królestwie 1865 roku. 

MICHELSON h. WŁASNEGO. Herb - tarcza przedzielona w poprzek; w polu górnem czerwonem ręka z szablą wychodząca z obłoku w srebrnem ubraniu, w łokciu zgięta; w dolnem błękitnem wieża biała murowana z drzwiami cźarnemi i dachem czerwonym; po bokach wieży drzewo pomarańczowe. Nad hełmem dwa rogi czarne. 

Jan, pułkownik wojsk rosyjskich, otrzymał indygenat 1775 r. (Sigil., Kancl.). Franciszek, ekspedytor poczty wm. Rypinie 1865 r. 

MICHNACKI. Aleksander, Samuel i Stanisław z ziemią rawską, a Andrzej z ziemią warszawską podpisali elekcyę 1669 r. 

MICHNICZ. Na Litwie; z nich Kazimierz i Stanisław podpisali pospolite ruszenie 1698 r. 

MICHNIEWICZ h. JUNOSZA. Rafał, syn Michała, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

MICHNIEWICZ h. LIS. Rozrodzona na Litwie rodzina. Jan, wojownik przeciw Moskwie i Szwedom, miał synów: Konstantego, dworzanina królów Jana Kazimierza i Michała Korybuta, Michała, cześnika bracławskiego, towarzysza husarskiego, Stanisława, Rafała, Kazimierza, Samuela i Jana, elektora 1669 r. z wojew. wileńskiego. Konstanty-Józef, skarbnik wiłkomierski, deputat ks. żmudzkiego 1688 r., podpisał pospolite ruszenie z wojew. trockiem 1698 r. Jan i Michał podpisali konfederacyę olkienicką 1700 r. Maryanna, żona Piotra Korsaka, podczaszego połockiego 1700 r. 

Franciszek, elektor 1733 r. z wojew. brzesko-litewskiego. Antoni i Franciszek podpisali konwokacyę generalną litewską 1764 r. Jan z wojew. brzesko-litewskiego i Tomasz z pow. oszmiańskiego elektorowie 1764 r. Barbara, żona Łukasza Koszarskiego, miecznika latyczowskiego 1770 r. Jan, fligiel-adjutant królewski 1772 r., major 1775 r., podpułkownik 1783 r., awansował 1788 r. na pułkownika i adjutanta królewskiego i dostał w 1775 r. prawem emfiteutycznem na lat 50 starostwo poluńskie. Tomasz, skarbnik kowieński 1775 r. (Arch. Szem., Sigil., Kancl.). 

Józef, syn Grzegorza, rzeczywisty radca stanu, dyrektor w Komisyi Oświecenia w Królestwie 1863 r. Dominik, syn Jana, urzędnik w gub. wileńskiej, i Floryan, syn Piotra, podpułkownik wojsk rosyjskich 1865 r. Mikołaj, urzędnik w Komisyi Oświecenia w Królestwie 1865 r. 

Po Mikołaju, pośle liwskim na sejm 1733 r., syn Ignacy miał syna Mikołaja-Tomasza, sędziego pokoju sejneńskiego 1813-1816 r., po którym z żony Pauliny Lau syn Władysław, dziedzic dóbr Biskupice, w pow. pułtuskim, wylegitymowany w Królestwie 1850 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej, Michał, syn Michała, z synami, Janem i Adamem, oraz Bolesław i Juliusz, synowie Jana, 1849 r.; 2) w gub. kowieńskiej: Klemens, syn Ignacego, wnuk Tadeusza, z synami: Ignacym, Feliksem i Michałem 1861 r., Józef i Piotr z potomstwem, synowie Michała, wnukowie Kazimierza, 1858 r.; potomstwo Adama i Józefa, synów Józefa, wnuków Jakóba, 1860 r.; potomstwo Mateusza i Augustyna, synów Stanisława, wnuków Michała, 1858 roku. 

Ludwik, syn Wincentego, dóbr Michniewo, Emilia, córka Adama, dóbr Strebejki, Jan, syn Michała, Joanna, córka Pawła, i Rozalia, córka Michała, dóbr Wodakle, Józef, syn Michała, dóbr Pogieluny, Leopold, syn Józefa, dóbr Załatary, Ignacy, syn Józefa, dóbr Miejżyi Brzezinki, Antoni, syn Józefa, dóbr Wiłajce, Ludwik, syn Leona, dóbr Miełajce, Michał, syn Klemensa, dóbr Gudyszki, Felicyan, syn Franciszka, dóbr Kryksztany, w gub. kowieńskiej 1882 r. dziedzice. 

MICHŃIEWICZ h. SAS. Szymon, syn Krzysztofa, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1817 r. 

MICHNIEWICZ. Wojciech z synami zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r. 

Stefan, syn Jana i Maryanny z Markiewiczów, ur. 1793 r. we wsi Szczytak, w Cesarstwie, wstąpił 1812 r. do 21 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1815 r. został podporucznikiem z przeniesieniem do 3 pułku strzelców pieszych; porucznik 1820 r., w 1825 r. przeniesiony do administracyi wojskowej. Odbył kampanie, 1812 r. w Rosyi, a 1813 r. przeciw sprzymierzonym (Ks. Wojskowe). 

MICHNIEWSKI v. MICHNIOWSKI v. MICHNOWSKI h. TRĄBY. W wojew. Sieradzkiem. Wojciech, dziedzic majątku Michnowszczyzna, w wojew. Sieradzkiem 1721 r., i dziedzic części wsi Karlina, miał córki: Annę, Elżbietę, Zofię i synów: Jana, Józefa, Kazimierza, Michała, Sebastyana i Wojciecha 1724 r.; po Wojciechu synowie: 1) Tomasz, dziedzic części Karlina, pozostawił syna Ignacego, żonatego z Antoniną Błeszyńską, z której syn Ludwik, podoficer wojsk rosyjskich, wylegitymowany w Królestwie 1849 r.; 2) Sebastyan miał z żony Maryanny syna Antoniego, ur. 1797 roku w Karlinie, w obwodzie olkuskim, podporucznika 6 pułku piechoty liniowej, po którym z Anieli Borkiewiczówny syn Józef wylegitymowany w Królestwie 1855 r. 

Michał, drugi syn Wojciecha, pozostawił synów: 1) Stefana, tego syn Tomasz miał syna Jana, żonatego z Zofią Rzeczkowską, z której synowie: Wincenty, Tadeusz i Jan wylegitymowani w Królestwie 1862 r.; 2) Antoniego, po którym synowie, Walenty z Agnieszki Piliszkiewiczówny pozostawił syna Franciszka, urzędnika, wylegitymowanego w Królestwie 1852 r., a Wojciech z Zofii Sadowskiej miał synów, Seweryna 1858 r. i Władysława 1860 r. wylegitymowanych w Królestwie. Z tej linii Heronim, syn Andrzeja i Agnieszki Gnoińskiej, dzierżawca folwarku Łazy, w pow. olkuskim, wylegitymowany w Królestwie 1862 r. 

Szymon, dziekan nieszawski, proboszcz podgórski, nabył 1713 r. połowę Niszczewa; tego' synowiec Andrzej, syn Jana i Katarzyny Rzymowskiej. Antoni i Katarzyna, małżonkowie, zawarli 1757 r. intercyzę ślubną przy wydaniu zamąż córki Maryanny za Stefana Zakrzewskiego (Zap. Tryb. Piotrk., Ks. Gr. Brzeskie). 

Jan, syn Franciszka i Justyny Soleckiej, ur. 1808 r. wm. Włodawie, wszedł 1828 r. do 1 pułku piechoty liniowej i w 1831 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

MICHNO. Michał, syn Michała, zasiadający wsądach powiatu latyczowskiego 1840 r. 

MICHNOWICZ h. RADWAN. Jan zPodecznicy i Oleśnik, żonaty z Katarzyną Glińską, miał synów, Sebastyana z Oleśnik, kustosza kieleckiego, kanonika krakowskiego, i Jana z Oleśnik, vicezupnika bocheńskiego; z nich Sebastyan naganiony w szlachectwie przez Zygmunta Targowickiego, oczyścił się 1507 r. z zarzutu, postawiwszy z linii ojczystej Klemensa i Jakóba z Wygnanowic, herbu Radwan, dwóch świadków ze strony matki herbu Rawicz i dwóch ze strony babki herbu Nałęcz (Metr. Kor.). 

MICHNOWICZ. Herb-w polu błękitnem podkowa z krzyżem. Iwaszko z Litwy w nagrodę zasług wojennych otrzymał 1516 r. nobilitacyę, a do herbu przypuszczonym został przez Kmitę Serzetowicza (?). (Metr. Kor.). 

MICHNOWICZ. Biorą przydomek Hajewnik. Jakób, bojar raduński 1510 r. Juchno z synem Stanisławem sprzedali 1523 r. Migowszczyznę Gasztoldowi. Mikołaj żonaty z Polonią Kozlówną 1532 r. Maciej, dzierżawca ucyański 1541 r. Bogusz, wójt kryński 1551 r. (Metr. Litew., Bon.). Jan, Piotr i Paweł, bracia, właściciele wsi Pieczenino, w wojew. nowogrodzkiem 1633 r. Marcin, Stanisław, Wojciech, Grzegorz, Mateusz i Jan prowadzili proces 1671 r. w Trybunale lubelskim. Józef podpisał elekcyę 1764 r. z pow. wołkowyskim. Antoni, pisarz ziemski pow. dziśnieńskiego 1802 r. (Wyr. Tryb. Lubel., Vol. Leg., Arch. Dubr.). 

MICHNOWSKI h. TRĄBY. Byli na Mazowszu i na Rusi Czerwonej. Maciej z synami: Markiem, Krzysztofem, Jakóbem i Stanisławem w pow. kolneńskim 1589 r. Wojciech, subdelegat chełmski 1717 r. Józef z Wrocimowic 1725 r. Seweryn, syn Aleksandra, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1817 r. Patrz Michniewski. 

MICHOCKI. Byli w Małopolsce. Domarat z Michocina notowany 1463 r. w aktach krakowskich. Andrzej i Wojciech, synowie Stanisława, stryjowie i opiekunowie Piotra, syna Jana, pokwitowali 1608 r. w imieniu swem i nieletniego synowca Dmoszyckich z sumy 530 flor., należnej ich ojcu (Zap. Tryb. Lubel., Don. Vars.). 

MICHOROWSKI h. MICHOROWSKI. Herb - w polu białem szary wielbłądw prawo z podniesioną nieco prawą nogą; w koronie dwie szyje łabędzie ku sobie zwrócone; podług Ledebura pole tarczy złote, wielbłąd czerwony. 

Rodzina niemiecka, w Prusach już za Krzyżaków osiedlona; właściwe jej nazwisko von Schmoltz vel von Schmeltzen, które od swego dziedzictwa, wsi Michorowa, w pow. sztumskim, spolszczyła na Michorowski. Grzegorz otrzymał 1526 roku na prawie chełmińskim w posiadanie 9 łanóww Michorowie i6 łanówwGórkach, w pow. sztumskim. Jan, burgrabia wSławogórze 1538 r. (Metr. Kor.). Ludwik, Fabian i Krzysztof, synowie Wawrzyńca z Michorowa, 1595 r. (Don. Vars.). Krzysztof cedował 1629 r. sumę Boguszowi (Zap. Tryb. Lubek). 

MICHORSKI. Jan-Przecław podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. lubelskiem. 

MICHOWICZ. Mikołaj 1542 r. Piotr, bojar 1549 r. (Metr. Litew.). Jan przyznany w szlachectwie przez stan magnatóww Galicyi 1782 r. 

MICHOWSKI h. RAWICZ. Senatorowie w rodzinie: Jan, kasztelan lubelski 1259 r. Piotr, kasztelan krakowski 1280-1284 r. Warsz, kasztelan wojnicki 1316 - 1331 r. Tomisław, wojewoda sandomierski 1320- 1325 r. (Wspólni członkowie pierwszych Rawiczów). Warsz, kasztelan zawichostski 1440 roku. Wojciech, kasztelan zawichostski 1447-1452 r. 

Jedna z najdawniejszych naszych rodzin, gałąź rodziny Warszów Rawiczan; pisała się i wzięła nazwisko od m. Michowa, starożytnej osady w wojew. lubelskiem. Komes Jan z Michowa, kasztelan lubelski, wojownik przeciw Litwie i Jadźwingom 1250 r. Rafał, dziedzic dóbr Pleszow 1401 r. (Akta Krakowskie). Elżbieta, żona Gniewosza z Dalowic, kasztelanica sandomierskiego 1420 r. Mikołaj podpisał traktat brzeski 1436 r. Warsz, kasztelan zawichostski 1440 r. Wojciech, kasztelan zawichostski, wojownik przeciw Krzyżakom w 1452 r., wysłany był od panów polskich do króla Zygmunta, przebywającego na Litwie, z prośbą, aby nie pozwolił Litwie na zajęcie Łucka po śmierci wielkiego ks. Świdrygiełły. Wawrzyniec w Sandomierskiem 1490 r. 

Henryk, rotmistrz królewski 1501 r. Jan z Michowa i Zagórzyc zamienił 1503 r. z klasztorem jędrzejowskim wsie Zagórzyce i Przestańsko, w pow. krakowskim, na dobra Wielkie i Małe Michowice, w ziemi sandomierskiej. N., żona Mikołaja Firłeja - Broniewskiego, kasztelanica żarnowskiego 1510 roku. Po Wojciechu córka Dorota i syn Przecław, dziedzic Rndna 1518 roku. Jan zGóry 1533 roku. Stanisław nabył 1553 r. wieś Łagiewniki. Bartłomiej otrzymał wieś Kuliskow i wójtowstwo w starostwie bełskiem 1555 r. Po Pawle synowie, Marcin i Mikołaj 1581 r. Stanisław, dziedzic Wielkiego Michowa, miał synów: Krzysztofa, Joachima, Kaliksta, dziedzica na Wielkim Michowie i Denkowie 1581 r., i Wojciecha. 

Przecław, dziedzic Michowa, Mniejszego Rudna, Ciotczy, Wypnicha i Łukawic 1583 roku, pozostawił syna Wojciecha, dziedzica Witoszyna chorążego lubelskiego, żonatego lv. z Dorotą Krasińską, córką Andrzeja, sędziego ziemskiego ciechanowskiego, lv. Janową Wodyńską, kasztelanową liwską, której zapisał 1589 r. dożywocie, bezpotomną; 2v. z Krystyną Kochanowską, córką słynnego poety Jana, z niej miał córki, Annę, Dorotę Czyżewską, kasztelanowę połaniecką, i syna Jana-Przecława, dziedzica dóbr Rudno, Składowo, Wypnicha, Ostrowce i inne, dworzanina królewskiego 1636 r., fundatora kościoła parafialnego w Michowie 1637 r., który podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. lubelskiem, i z  dwóch żon, Katarzyny Wierzbickiej, córki Pawła, sędziego ziemskiego chełmskiego, miał syna Remigiana i córkę Zofię Łukowską, starościnę stężycką, a z drugiej żony, Elżbiety Głębockiej, kasztelanki wendeńskiej, trzech synów: Aleksandra, dziedzica na Michowie i Siugocinie, łowczego łukowskiego 1676 roku, bezdzietnego, Stanisława i Stefana. 

Stanisław, dziedzic dóbr Ciotusza, Składów i inne 1676 r., elektor 1669 r. z wojew. lubelskiego, pisarz grodzki lubelski 1679 r., z Teresy Gołuchowskiej pozostawił córki, Annę, Zofię i synów, Andrzeja 1706 r. i Jana, stolnika lubelskiego 1709 r., dziedzica dóbr Michów, po którym z Elżbiety Szołajskiej córka Teresa za Antonim Streckim i synowie: ks. Andrzej, Franciszek bezdzietny, Jan i Adam, Jezuita 1740 r. 

Stefan, dziedzic na Michowie 1681 r., z Barbary Dydyńskiej miał synów, Michała, ks. Reformata, zm. 1751 r., i Piotra, skarbnika mielnickiego 1721 r., a bracławskiego 1724 r., po którym z Maryanny Bębnowskiej córka Aniela lv. Suchodolska, 2v. za Jerzym Lubomirskim, wojewodą sandomierskim, 3v. za Tomaszem Zamoyskim, ordynatem, fundatorka kanoniczek w Warszawie, i syn Stefan. 

Z tej familii. Anna za Stanisławem Krasińskim, wojewodą podlaskim 1601 r. Krzysztof, syn Rafała 1606 r. Waleryan, syn Jakóba, 1614 r. Po Stanisławie z Anny Gorczyckiej syn Jakób 1637 r. Mikołaj żonaty z Elżbietą Stanówną 1663 r., elektor 1669 r. z ks. oświęcimskiego. Marcin, komornik 1665 r., pisarz ziemski lwowski 1670 r., żonaty lv. z Heleną Jaskmanicką, miał syna Jana, żonatego z Aleksandrą Gałęzowską, 2v. z Katarzyną Wołczyńską, stolnikówną mielnicką, który pozostawił syna Józefa, kanonika lubelskiego 1707 r. 

Mieczysław, dziedzic Myśliczowa 1672 r. Polikarp miał córkę Annę za Jerzym Szornelem 1676 r. Stefan, syn Wojciecha i Elżbiety, sędzia deputat z wojew. lubelskiego 1691 r., pozostawił syna Pawła. Marcin, elektor 1697 r. z wojew. inowrocławskiego. 

Katarzyna za Kazimierzem Bielskim, podczaszym łukowskim 1710 r. Wojciech z wojew. płockiem, N. z ziemią dobrzyńską podpisali elekcyę 1733 r. Michał, łowczy bydgoski 1789 roku (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek i Piotrk., Don. Vars., Ks. Gr. Brzeskie). 

MICHTAROWSKI. Jan, archidyakon kruszwicki, kanonik włocławski, pokwitował z sum 1701 r. Kazimierza Nieborskiego (Ks. Gr. Brzeskie).

MICHUNIEWICZ. Polikarp otrzymał zapewnienie na arcybiskupstwo smoleńskie i siewierskie i archimandryę onufrejską 1748 r. (Kancl.). 

MICIŃSKI v. MIECIŃSKI h. ŁABĘDŹ. Właściwe nazwisko tej rodziny Mieciński, które niektórzy jej członkowie zmieniali na Miciński z przydomkiem Dunin. Adam, koniuszy nadworny króla Zygmunta Augusta, napisał dziełko o chowie koni. Wojciech-Antoni, kanonik krakowski, profesor Akademii krakowskiej, a w 1753 r. rektor, poeta i autor, um. 1754 r. 

MICIŃSKI h. PELIKAN. Na Rusi Czerwonej. Maciej, żyjący około 1660 r., miał trzech synów, z których Marcyan poległ przeciw Szwedom za Augusta II, a Stanisław, porucznik pancerny, z Grabowskiej miał córkę Barbarę za Damianem Woroniczem i trzech synów: Aleksandra, podczaszego owruckiego, towarzysza husarskiego, ożenionego z Antoniną Stadnicką, Władysława i Tomasza, Jezuitę 1740 r. Łukasz i Jan, synowie Macieja, oraz Wacław i Stanisław, sukcesorowie Zofii Niezabitowskiej, wdowy po Pawle Micińskim, pozwani o eksmisyę zdóbr Boremla 1676 r. Marcin, skarbnik kamieniecki, ekonom dóbr Leśniewskich 1685 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

Jan, porucznik pancerny 1719 r. Rozalia, żona Marcelego Drozdowskiego, wojskiego orszańskiego 1750 r. Zofia za Józefem Hubickim 1775 r. Jan i Mateusz wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Tomasz, chorąży 1785 r., porucznik 1788 r., sztabs-kapitan 1791 r. regimentu gwardyi królewskiej. 

Grzegorz, syn Wawrzyńca, deputat szlachty pow. kowelskiego 1845 r. Antoni zasiadający wsądach pow. bałtskiego 1849 r. Józef, sędzia prezydujący w Kielcach 1865 r. (Wyr. i Zap. Tryb. Lubel., Sigil., Kancl.). 

Po Antonim, cześniku bełskim, z żony Franciszki Górskiej syn Józef, dziedzic dóbr Zagajów 1789 roku, z Cecylii Niewęgłowskiej pozostawił synów: 1) Władysława, zamieszkałego w gub. wołyńskiej, wylegitymowanego w Królestwie 1862 r. z synami: Maryanem, Michałem iWładysławem, urodzonymi z Ludwiki Lewickiej; 2) Erazma, po którym z Rozalii Hengler syn Władysław, w wojsku rosyjskiem, wylegitymowany w Królestwie 1865 r. 

Józef, syn Józefa i Cecylii Niewęgłowskiej, ur. 1803 roku we wsi Bedlnie, w obwodzie łukowskim, wstąpił 1824 r. jako aplikant do wydziału audytoryatu generalnego Komisyi Rządowej Wojny i w 1825 r. został pisarzem audytora dywizyjnego, a 1830 r. postąpił na audytora z asymilacyą do stopnia porucznika; w 1826 r. ożenił się z Antoniną Szelańską. 

Onufry, syn Józefa i Franciszki, ur. 1794 r. we wsi Magnuszewie, w obwodzie kozienickim, wszedł 1812 r. do 4 pułku jazdy Ks. Warszawskiego, i w 1813 roku przeniesiony został do pułku ułanów; podporucznik 1815 r. z przeniesieniem do 4 pułku strzelców konnych, w 1816 r. wyszedł do dymisyi; w 1831 r. był porucznikiem jazdy sandomierskiej, a wzięty do niewoli, wysłany został do Urzumu i przyjął służbę w pułku huzarskim karwskim. Odbył kampanie, 1813 roku w Niemczech i 1814 r. we Francyi (Ks. Wojskowe).

MICKANIEWSKI h. LUBICZ. Franciszek i Mikołaj z potomstwem, synowie Józefa, wnukowie Kazimierza, prawnukowie Jakóba, w 1845 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MICKIEWICZ h. BOŻA-WOLA. Antoni, syn Józefa, z synami, Adamem i Antonim, oraz Stanisław, syn Antoniego, wylegitymowani w Cesarstwie 1852 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

MICKIEWICZ h. HIPOCENTAURUS. Jeden z członków rodu Gedroiców, herbu Hipocentaurus, t. j. Micko, syn Paszka, pozostawił potomstwo, które brało nazwę Mickoivicz v. Mickiewicz-, właściwie jednak mają ci Mickiewicze być herbu Poraj odmienny. 

MICKIEWICZ h. LIS odm, Odmiana herbu - strzała raz przekrzyżowana; w koronie trzy pióra strusie. 

W powiecie upickim i na Żmudzi; biorą przydomek Rynwid, a niektórzy Dadzibog-Towtkowicz. Michał w pow. upickim 1593 r. Eliasz i Stanisław na Żmudzi 1621 r. Jan Dowdlgo, elektor 1648 r. z pow. kowieńskiego. Kacper, miecznik upicki i porucznik wojsk litewskich 1674 r. (Arch. Szem.). 

Józef z ks. żmudzkiem podpisał elekcyę 1764 r. Michał, krajczy upicki 1788-1793 r. Józef, regent grodzki upicki 1793 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: a) gub. grodzieńskiej: po Józefacie synowie: Stanisław, Konstanty, Wincenty, Cypryan i Franciszek z synami, Bazylim i Janem 1833 r.; b) w gub. kowieńskiej: Jerzy i Felicyan, synowie Krzysztofa, wnukowie Pawła, z potomstwem osób 50, w latach 1839, 1848, 1859, 1862 i 1865. 

MICKIEWICZ h. NAŁĘCZ. Na Białej Rusi, Żmudzi, Litwie i Mazowszu; biorą przydomek Rynwid. Andrzej 1537 r. Stanisław 1542 r. Jan 1546 r. Mikołaj 155o' r. (Metr. Litew.). N. poległ pod Kircholmem 1605 r. Adam w wojew. Witebskiem 1632 r. Kazimierz podpisał elekcyę 1669 roku z wojew. mińskiem. Stanisław 1671 roku w wojew. mińskiem. Jan, elektor 1697 r. z wojew. mścisławskiego. Trojan, deputat 1682 r., sędzia grodzki miński 1700 r. Michał i Jerzy podpisali konfederacyę olkienicką 1700 r

 Kazimierz 1709 roku w wojew. wileńskiem. Dawid, poseł na sejm 1712 r., pisarz dekretowy wojew. mińskiego 1733 r., łowczy miński 1740 r N., pisarz skarbowy litewski, poseł 1720 roku. Jakóbz wojew. wileńskiego i Paweł, pisarzewicz dekretowy litewski, z wojew. mińskiego elektorowie 1733 r. Antoni i Stefan, skarbnikowicz pow. Wiłkomirskiego, stronnicy Augusta III. Floryan, towarzysz pancerny 1750 r., żonaty z Katarzyną Łaźniewską, miecznikówną bracławską. Franciszek z pow. starodubowskim, Leon Rynwid, starosta rudnicki, Tadeusz i Trojan Rynwid z pow. oszmiańskim podpisali 1764 r. elekcyę; z nich Leon, oboźny 1781 r., a miecznik 1788 r. miński (Arćh. Dubr. i Szem.). Tadeusz i Jerzy, podczaszyc Wiłkomirski podpisali konwokacyę generalną litewską 1764 r. Jordan, ks. rektor i prokurator ks. Bazylianóww Rzymie, przyłożył się do urządzenia funduszów tego zgromadzenia 1794 roku. Teresa, żona Piotra Abłamowicza, prezydenta sądu granicznego nowogrodzkiego 1817 r. 

Jedenaście osóbz tej familii zapisano w 1804 r. do ksiąg szlachty gub. mińskiej. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej: Ignacy, syn Kazimierza, Justyn, syn Antoniego, z synami, Placydem i Karolem, Stanisław, syn Michała, Jan, syn Samuela, oraz Antoni i Jakób, synowie Ignacego, 1847 roku; 2) w gub. grodzieńskiej: Wincenty, Jan iJózef, synowie Ignacego, i synowie Józefa, Józef iWładysław 1835 r. i Wiktor-Napoleon, syn Władysława, wnuk Józefa, 1865 r.; 3) w gub. kowieńskiej: Leon, Józef, Tadeusz i Felicyan z potomstwem osób 46, synowie Józefa, wnukowie Szymona, prawnukowie Piotra, 1848 r.; Piotr, Aleksander, Adam i Antoni z potomstwem, synowie Mateusza, wnukowie Antoniego, prawnukowie Stefana, 1844 i 1865 r.; Jerzy, Szymon, Stanisław i Benedykt z potomstwem, synowie Szymona, wnukowie Szymona, 1858-1867 r. 

Antoni i Edward, synowie Justyna, dóbr Kibiszki, Antoni, syn Jana, dóbr Niemorszany, Benedykt, syn Benedykta, dóbr Rezgajne, Jan, syn Jerzego, dóbr Pukie, Julian, syn Szymona, dóbr Okie, Justyn, syn Antoniego, dóbr Sokmedze, Klemens, syn Benedykta, dóbr Borciszki, Klemens, syn Stanisława, dóbr Piadże, Konstanty, syn Wincentego, dóbr Mieldynie, Maciej, syn Jerzego, wsi Pławiszki, Piotr, syn Józefa, wsi Pietraszuny, Szymon, syn Gedeona dóbr Narmojnie, i Wincenty, syn Tomasza, wsi Posolica, dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r. 

MICKIEWICZ h. PORAJ. Jedna linia Mickiewiczów, herbu Nałęcz, osiedliła się na Mazowszu i przyjęła herb Poraj. Jakób, dziedzic wsi Towzginiany 1774 roku, miał córkę Katarzynę za Michałem Krępskim, sędzim grodzkim zawskrzyńskim, i syna Ignacego, piszącego się z Mickańców, sekretarza królewskiego 1767 r., skarbnika 1777 r., ostatnio miecznika sierpskiego 1783 r., komisarza z pow. raciąskiego do wojew. płockiego, po którym z Zofii Kozłowskiej syn Jan Nepomucen wylegitymowany w Królestwie 1837 r. z pisownią Mickiewicz (Sigil., Kancl., Vol. Leg.). 

Józef, syn Jana, z synami: Janem, Ignacym, Bolesławem i Nikodemem 1847 roku, a Justyn i Jan z synami: Adamem, Wiktorem i Pawłem, synowie Jerzego, w 1844 roku wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

MICKIEWICZ h. PORAJ odm. Odmiana herbu - nad tarczą mitra książęca. 

Podług Stryjkowskiego mają pochodzić od ks. Gedroiców, herbu Hipocentaurus; w XVI wieku zmienili herb, zachowawszy tylko mitrę nad tarczą na dowód książęcego pochodzenia. Pierwotnie przemieszkiwali w pow. lidzkim, a następnie w pow. grodzieńskim i nowogrodzkim; brali przydomek Rymvid. 

Obszerną genealogię tego rodu zawdzięczamy prof. T. Wierzbowskiemu, który w Tygodniku Illustrowanym w 1902 r. ogłosił wywód genealogiczny wielkiego naszego wieszcza, Adama Mickiewicza, zaczerpnięty z księgi grodzkiej pow. nowogródzkiego za 1808 r., przechowywanej obecnie w archiwum sądu okręgowego mińskiego. Podług tego wywodu Adam, zwany Rynwid, żyjący około 1529 r., miał dwóch synów, Jana i Kacpra; po Janie córki: N. Pajewiczowa, N. Wilbikowa i N. Wilkańcowa. 

Kacper pozostawił trzech synów: Piotra, Stanisława i Urbana, po którym synowie, Jan i Jerzy. Piotr, żyjący przy końcu XVI wieku, miał synów: Bartłomieja, Jana i Marcina, który pozostawił synów, Samuela i Stanisława bezpotomnych. 

Jan, występujący przed aktami 1610-1649 r., elektor 1648 r. z pow. kowieńskiego, miał synów: Erazma, Jerzego, po którym córka Gesztowtowa i Stanisława; po Erazmie synowie: Jan, Jerzy i Piotr zmarli bezpotomnie. 

Stanisław, syn Jana, pozostawił dwóch synów, Mateusza, zmarłego bezdzietnie, i Walentego, po którym synowie: Bartłomiej, Jakób, Krzysztof, Maciej i Wojciech, i z nich Krzysztof, dziedzic części Walewa 1694 roku, zaślubił Krystynę Zakrzewską i z niej pozostawił synów, Dominika i Jana, posesora we wsi Prudach 1739 r., po którym z Maryanny Leszczyłowskiej synowie: Adam, Bazyli, Jakób, Józef i Stefan, dziedzice wsi Horbaczowicze, w pow. nowogrodzkim, nabytej przez matkę; po Adamie synowie, Felicyan i Hipolit. 

Jakób, żyjący około 1740 r., miał synów, Józefa, kanonika smoleńskiego i żmudzkiego 1793 r., proboszcza Wiszniewskiego, profesora fizyki w Uniwersytecie wileńskim i zastępcę rektora, zm. 1817 r., i Mikołaja, dziedzica Osowca, komornika mińskiego, ostatnio adwokata nowogrodzkiego, legitymującego się 1804 r. w gub. grodzieńskiej, po którym z Barbary Orzeszkówny, wdowy po Majewskim, synowie: Adam, Aleksander, Antoni, Franciszek i Jerzy. 

Adam, ur. 1799 r. we wsi Zaosie, pod Nowogródkiem, jeden z najznakomitszych naszych poetów, uwięziony 1823 r. za dążności polityczne i zesłany w głąb Rosyi, wyjechał do Paryża i w 1840-1844 r. wykładał kurs literatury słowiańskiej w kolegium francuskiem; w 1855 r. udał się do Turcyi z misyą od rządu francuskiego, aby zawiązać legię polską na wojnę przeciw Rosyi; um. 1855 r. w Konstantynopolu. Jego utwory poetyckie były tłumaczone nietylko na języki europejskie, lecz także na arabski, perski i inne. Adam z żony Celiny Szymanowskiej pozostawił córkę Maryę za Tadeuszem Góreckim i synów: Władysława, ur. 1838 r. w Paryżu, wydawcę i publicystę, żonatego z Maryą Malewską, N. ur. 1842 r., zm. 1864 r. w Berlinie, i Jana, ur. 1845 r., tłomacza i autora.

Aleksander, brat Adama, ur. 1801 r. w Nowogródku, profesor prawa rzymskiego w Kijowie 1835 r, a 1840 r. w Charkowie, um. 1878 r. we wsi Gubernia, pow. kobryńskiego, i pozostawił córkę Maryę za Zygmuntem Święcickim, zmarłą 1913 r. 

Walenty, syn Stanisława, wnuk Kacpra, żyjący około 1610 r., miał dwóch synów, Jana i Krzysztofa; po Janie synowie: Jerzy, Stanisław i Wojciech, i Wojciech pozostawił synów: Jana, Walentego i Wojciecha. 

Jerzy pozostawił czterech synów: Jakóba, Jana, Karola i Samuela, i z nich Jan pozostawił synów: Antoniego, Jakóba, Kazimierza, Macieja, Mikołaja, Stanisława i Tadeusza, a Samuel syna Ignacego, po którym syn Bartłomiej. 

Jakób, syn Jerzego, miał synów: Heronima, Jana i Józefa, żonatego z Zofią Szymanowską 1766 roku, po którym synowie, Franciszek i Ignacy, a Heronim pozostawił synów: Andrzeja, Bartłomieja, Franciszka i Jana (Metr. Kor, Akta deputacyi wywodowej gub. grodzieńskiej, Ks. Gr. pow. Nowogródzkiego z 1808 r., Zbiory Mec. St. Kozłowskiego). 

MICKIEWICZ h. TRĄBY. Mają przydomek Kolanko. Maciej podpisał 1764 r. konwokacyę generalną litewską. Jakób i Michał z potomstwem, synowie Kazimierza, wnukowie Jana, wylegitymowani w Cesarstwie 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

MICKIEWICZ. Antoni, cześnik halicki, podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. Benedyt i Grzegorz, synowie Jana, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r. Jan, syn Pawła, urzędnik w gub. kijowskiej 1843 r. Arkadiusz, syn Mikołaja, kamerjunkier rosyjski, urzędnik w Petersburgu 1865 r. 

MICKOWICZ. Mikołaj, cześnik litewski 1503 r., tego synowie, Jan żonaty z Katarzyną Hostyłowiczówną i Mikołaj (Bon.). Szyszko, podkoniuszy wileński 1524 r. Jan, bojar wileński 1550 r. (Metr. Litew.). 

MICOWSKI v. MICZOWSKI h. PRAWDZIC. Na Mazowszu, z którego przesiedlili się do wojew. bełskiego, w którem od dziedzicznej wsi Micowa wzięli nazwisko; tę wieś w 1567 r. sprzedali Matczyńskim. Marek, sędzia ziemski bełski 1504 r. Jan otrzymał 1509 r. dobra w pobliżu Słupczy, i był żonatym z Anną z Izdebna. Maciej i Wacław otrzymali 1544 r. potwierdzenie na wieś Powąski; po Macieju synowie, Jan i Stanisław, dziedzic Miczowa i posesor wsi Malowa 1599 r. Bartłomiej, Jan, Maciej i Stanisław, synowie Marka, 1596 r. 

Jacek z Barbary Zawadzkiej pozostawił syna Jakóba; Jakób, skarbnik bełski 1650 r., posesor wsi Uhrynowa, wojski grabowiecki 1659 r., z Zofii Korneckiej miał synów: Franciszka, Jerzego, Kazimierza i Mikołaja. Jan, podstarosta sokalski 1651 r.

Stanisław z żony Łowickiej miał synów, Adama, po którym z Zofii Gaszyńskiej synowie, Michał, sędzia deputat na Trybunał koronny 1670 r., i Mikołaj, i Teofila, po którym z Mroczkowskiej synowie, Kazimierz i Wojciech, którego z Gluzickiej synowie, Jan, ksiądz i Stanisław, elektor 1697 r. z ziemi chełmskiej. 

Urszula, starościanka grabowska, żona Władysława Krosnowskiego 1670 r. Aleksander, cześnik kijowski, następnie łowczy łukowski 1671 r., sądzia deputat z ks. Zatorskiego ioświęcimskiego 1678 r., żonaty z Katarzyną Dunin-Głuszyńską, stolnikówną nowogrodzką. Stanisław i Stefan, dziedzice Siestrzewitowa 1703 r., oraz Karol, łowczy łukowski, starosta stężycki 1678 r., żonaty z Konstancyą Łukowską, bracia rodzeni. Jacek i Wojciech, synowie Stanisława z Micowa, 1671 r. 

Adam, Kazimierz i Wojciech z Micowa 1711 r. N„ podczaszy chełmiński (?), podpisał elekcyę 1733 r. z ziemią buską. Franciszek-Michał, viceregent grodzki 1779 r., komornik 1791 r. żytomierski. Tadeusz sprzedał 1790 r. swój majątek Mirochosza. 

Franciszek z Micowa zaślubił Ewę Węglińską i z niej miał dwóch synów, Aleksandra i Stanisława, którzy 1699 r. zawarli w grodzie lubelskim pewną umowę; z nich Stanisław z Katarzyny Brzozowskiej pozostawił synów, Franciszka i Michała, dziedziców części Horyszów 1714 r. 

Franciszek, podczaszy chełmski 1720 r., a bełski 1732 r., elektor 1733 r. z wojew. bełskiego, ostatnio burgrabia grodzki buski 1748 roku, z żony Barbary Skotnickiej, 2v. Popiołowej, miał syna Piotra, któremu matka w 1755 r. ustąpiła sumę w grodzie sandeckim. 

Piotr, wojski bełski 1771 r., członek Stanów, wylegitymowany w Galicy! 1782 r., ustąpił 1794 r. części Siestrzewitowa synowi swemu Izydorowi, i tegoż roku darował wieś Horyszów Ruski synom swoim, Izydorowi i Stanisławowi, urodzonym z Heleny Krzuckiej, i z nich Izydor legitymował się w Galicy! 1804 roku (Conv. Piotrk, Metr. Kor., Sigil., Vol. Leg., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Don. Vars., Akta po-Galicyjskie). 

MICULEWICZ. Wincenty-Jan, sędzia Trybunałuw Lublinie, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1858 r. 

MICULSKI (?). Maciej, stolnikowicz poznański, otrzymał 1713 roku cześnikostwo wschowskie (Sigil.). 

MICUŃSKI h. PELIKAN. Jakób i Michał, synowie Stefana, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1800 r. 

MICUTA h. GOZDAWA. Dom dawny i niegdyś zamożny w pow. grodzieńskim, brał przydomek Wdhanowski i pisał się z Wahanowa. Bohusz, koniuszy litewski 1475 r. Bohusz, chorąży litewski 1580 r., miał synów: Heronima, Jakóba i Jana.

Jan, sędzia ziemski grodzieński 1628 r., po którym czterech synów: Jakób', Olbrycht, Stefan-Piotr, łowczy kaniowski, i Michał. 

Jakób, stolnik grodzieński 1650 roku, zaślubił Izabelę Korzeniecką i z niej miał synów, Jerzego i Kazimierza, podczaszego rzeczyckiego; po Jerzym synowie, Bogusław-Maryan, podstoli grodzieński, pisarz ziemski krasnostawski 1718 r., żonaty z Teresą Porczyńską, obrany 1710 r. komisarzem do osądzenia granic, prowadził proces 1710 r. z Orzeszkami o sumy, i Ludwik-Kazimierz, starosta szumiliski, porucznik chorągwi wojew. brześciańskiego, podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. brzesko-litewskiem; był pisarzem ziemskim kijowskim, grodzkim krasnostawskim 1721 r.; sukcesor bezpotomnie zmarłego brata 1731 r. 

Olbrycht, drugi syn sędziego Jana, pisarz grodzki 1662 r., podstarosta grodzieński, elektor 1669 roku z wojew. trockiego, pisarz ziemski żmudzki, poseł 1688 r., z żony N. Wejsznarówny miał synów, Adama i Karola; z nich Adam, miecznik wołkowyski 1700 r. 

Michał v. Michał-Kazimierz, miecznik witebski, elektor 1674 roku z pow. grodzieńskiego, pozostawił trzech synów: Kazimierza, Piotra i Stanisława; Kazimierz-Floryan, rotmistrz pow. grodzieńskiego, dzielnie walczył przeciw Szwedom 1704 r.; podkomorzy grodzieński, elektor 1733 r. z wojew. trockiego, był żonatym z Eufrozyną Kołątajówną, podkomorzanką wołkowyską. 

Andrzej, wojski buski 1706 roku. Krzysztoi-Kazimierz, pod komorzy c grodzieński, pisarz grodzki owrucki 1717 r., a następnie pistrz grodzki horodelski isędzia kapturowy wojew. bełskiego, podpisał elekcyę 1733 roku z wojew. bełskiem. 

Apolonia, żona Mikołaja Daszkiewicza, łowczego nowogrodzkiego 1715 r. Fabian, skarbnik kowieński, Olbrycht, cześnik zakroczymski, i N., podstoli grodzieński, podpisali elekcyę 1733 r. z wojew. trockiem (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Arch. Dubr.). 

MICZUCHA h. ŁODZIĄ. Miczucha, jeden z panów litewskich, wziął herb Łodzią na zjeździe horodelskim 1413 r. N. podpisał 1499 r. unię Litwy z Koroną (Vol. Leg.). 

MIDLETON v. MITLETON. Rodzina irlandzka. N otrzymał w posesyę dobra Miciuny, w upickiem 1748 r. (Metr. Litew.). Patrycy, kapitan 1753 r., podpułkownik 1754 r., generał-adjutant i pułkownik regimentu łanowego wojsk koronnych, w nagrodę zasług otrzymał indygenat 1768 r. Augustyn, porucznik wojsk litewskich, dostał prawem emfiteutycznem na lat 50 królewszczyznę Kiże, w pow. kowieńskim 1775 r., następnie był pisarzem grodzkim i podstarostą kowieńskim 1780 r. Nikodem, strażnik kowieński 1783 roku, pisarz grodzki kowieński i rezydent Polski w Hadze 1791 r. Ignacy, strażnik pow. kowieńskiego 1783 r. Bogusław i Aleksander, bracia 1796 r. (Sigil., Kancl., Vol. Leg., Arch. Dubr., Obiaty i Plenipotencye Gr. Warsz.). 

MIDROWSKI. Andrzej, komornik ziemski płocki 1772-1777 r. Kazimierz z przydomkiem Niewodzlci wylegitymowany w Galicyi 1782 r. 

MIDZIŃSKI. Katarzyna, żona Kazimierza Mędrzeckiego 1760 r. 

MIECEWICZ h. WAGA. Dominik podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. Józef, Tomasz i Antoni z potomstwem, synowie Maurycego, wnukowie Antoniego, wylegitymowani w Cesarstwie 1842 i 1862 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MIECHORZEWSKI h. LIS. Wojciech, rotmistrz kohorty pieszej, wniósł 1579 r. mandat królewski do akt w sprawie poborów na wyprawę wojenną (Conv. Vars.). 

MIECHOWICKI v. MIECHOWIECKI h. PNIEJNIA. Mateusz, vicepoborca ceł 1581 r. Jan, Anna, Barbara i Elżbieta, syn icórki Stanisława i Zofii Zabawskiej, 1589 r.; z nich Jan, dziedzic Radoszowa i Góry Motycznej, pisał się z Puchaczowa 1590 r. 

Jakób żonaty z Anną Lesiewską 1620 r. Zygmunt, syn Stanisława, zapisał 1620 r. żonie swej Annie Wilckiej dożywocie. Krzysztof, poborca ziemi czerniechowskiej 1648 r. Maciej i Wojciech, synowie Mikołaja, 1664 r. Aleksander, ożeniony z Felicyanną Trojanowską 1676 r., vicegerent 1688 r., komornik ziemski 1699 r., stężycki, był żonatym 2v, z Maryanną Krasuską' i w 1688 r. pozywali Radzikowskiego o poddanych. Wojciech, vicegerent grodzki stężycki 1787 r. Jakóbz wojew. Sandomierskiem podpisał elekcyę 1697 roku.

Adam, syn Józefa i Maryanny Sienieńskiej, zapisał 1720 r. w grodzie sochaczewskim dożywocie z żoną Potencyanną Trzebińską. Jan, tego żona Barbara Lisiecka, 2v. za Kazimierzem Czerskim, z synem Mikołajem Miechowickim pozwali 1726 roku Trojanowskiego o złożenie rachunków z opieki. 

Mikołaj zaślubił Teresę Sokołowską i z niej miał syna Jakóba-tftanisława, ochrzczonego 1741 r. w Radoryżu, który w 1733 r. nabył części wsi Zalesia w grodzie łukowskim; po Stanisławie z Agnieszki Zaleskiej synowie: Ludwik 1784 r., Karol 1787 r. i Maciej 1791 r. ochrzczeni w Łukowie, legitymowali się 1804 roku w Galicyi Zachodniej (Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie, Sochaczewskie i Stężyckie, Akta po Galicyjskie). 

MIECHOWICZ. Władysław z pow. oszmiańskim podpisał pospolite ruszenie 1699 r.

MIECHOWSKI h. PIELGRZYM. Herb - na tarczy sępi trzy lilie. Tomasz w 1424 r., a Mikołaj 1464 r. cytowani w aktach krakowskich. Stanisław, dziedzic dóbr Denkowa i Bodzechowa, fundował miasto z nazwą Miechów Wielki na prawie niemieckiem 1569 roku, lecz jego syn Kalikst zniósł to miasto, a wieś Benków zamienił na miasto i pozyskał dla niego prawo magdeburgskie 1585 r. 

MIECHOWSKI. Jakób z wojew. nowogrodzkiem podpisał elekcyę 1697 r. Wojciech z wojew. trockiem podpisał pospolite ruszenie 1698 roku. Jerzy podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. Teresa, żona Karola Kondratowicza, rotmistrza Słonimskiego 1791 r. 

MIECHWICKI. Andrzej z przydomkiem Szal podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. ruskiem. 

MIECICHOWSKI. Na Litwie; z nich Józef i Jan, synowie Jana, wnukowie Antoniego, wylegitymowani w Cesarstwie 1860 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. MIECIECKI. Litewska rodzina Zdanowiczów brała przydomek Mieciecki, używany przez niektórych członków rodu jako nazwisko. 

MIECIELSKI h. JASTRZĘBIEC. Podług Paprockiego w wojew. krakowskiem. Antoni posiadał królewszczyznę Kulaszne, w ziemi sanockiej 1771 roku. Mikołaj, syn Macieja i Katarzyny, ur. 1798 r. we wsi Sołotwinie, w obwodzie kowelskim, wstąpił 1818 r. do 2 pułku ułanówiw 1827 r. został podporucznikiem, a w 1831 r. porucznikiem (Ks. Wojskowe). 

MIECIŃSKI h. ŁABĘDŹ. Taż familia co Miciński i Mieczyński; brali przydomek Dunin. Z piszących się Mieciński, Michał, proboszcz ciechociński 1552 r. Józef, general-adjutant buławy polnej litewskiej 1775 r. 

MIECISZEWSKI. Gaspar został 1785 r. sekretarzem królewskim (Sigil). 

MIECKI. Jan i Stanisław podpisali elekcyę 1669 r. z wojew. kaliskiem. 

MIECZKIEWICZ. Antoni, chorąży regimentu pieszego ordynacyi ostrogskiej, otrzymał 1779 r. dymisyę (Sigil., Kancl.). 

MIECZKOWSKI h. BOŃCZA. Po Józefie, synu Jana, dziedzicu dóbr Olszewo, Młodzianówi inne 1759 r., syn Gabryel, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., miał syna Kajetana, żonatego z Joanną Leszczewską, z której syn Michał wylegitymowany w Królestwie 1843 r. z synem Stefanem. 

Franciszek, kasztelan konarsko-kujawski od 1765 r. (a więc herbu Zagłoba), pozostawił synów, 1) Józefa, żonatego z Wiktoryą Szumańską, z niej syn Karol, posesor wsi Grodna, w pow. gostyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.; 2) Macieja, po którym syn Jan z Nepomuceny Nieżychowskiej miał synów, Stanisława, wylegitymowanego w Królestwie 1862 r., i Tadeusza. 

Tadeusz, ur. 1801 r. we wsi Karniszewie, w obwodzie gnieźnieńskim, wszedł 1819 r. do 1 pułku strzelców pieszych i w 1829 r. został podporucznikiem; porucznik 1831 roku w tymże pułku, otrzymał krzyż wojskowy Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

Maciej, pleban w Wilczyskach, i Adolf wylegitymowani w Galicyi 1782 roku. 

MIECZKOWSKI h. MORA. Wojciech, naganiony w szlachectwie przez Nagórskich, wylegitymował się ze szlachectwa w Trybunale lubelskim 1612 r., postawiwszy świadków: Kacpra, Pawła, Stanisława i Wojciecha, braci swoich stryjecznych, herbu Murzynowa Głowa, oraz Krzysztofa, Konarzewskiego, herbu Jastrzębiec, i Ambrożego Mościckiego, herbu Ogończyk, braci swoich ciotecznych (Don. Warsz.). N., elektor 1669 r. z wojew. krakowskiego. 

Władysław-Jacek, sędzia kapturowy, 1733 r. z wojew. Sandomierskiem podpisał elekcyę. 

MIECZKOWSKI h. ROCH II. Wzięli nazwisko od wsi Mieczki, w ziemi warszawskiej. Michał, zwany Zielony, 1540 r., miał synów: Jana, Klemensa, Mikołaja, Piotra, Stanisława i Wawrzyńca, dziedziców wsi Mieczki 1564 r.; po Wawrzyńcu synowie, Maciej i Stanisław 1581 r. Andrzej, Maciej, Jan, Paweł, Walenty, Wit i Stanisław, synowie Jana, 1578 r. Stanisław, syn Grzegorza, 1578 r. Jakób, syn Wojciecha, 1579 r. Aleksy, syn Jana, dziedzic wsi Mieczki 1581 r. Katarzyna, córka Stefana, za Piotrem Sokołowskim 1581 r. Jan i Maciej, synowie Stefana, 1593 r. Krzysztof, syn Stanisława, 1598 r. Jan, syn Stefana, żonaty z Elżbietą Czerniakowską 1605 r. 

Jan, syn Piotra, i synowiec jego Sebastyan, syn Macieja, dziedzice Mieczek 1605 r. Marcin, syn Jakóba, 1609 r. Piotr, żonaty z Elżbietą Niskówną, sprzedali 1618 r. części wsi Mieczki (Conv. Vars., Don. Vars.). 

Maryan, Stanisław i Wojciech podpisali elekcyę 1733 r. z wojew. mazowieckiem. 

MIECZKOWSKI h. ZAGŁOBA. Senator w rodzinie, Franciszek, kasztelan konarsko-kujawski 1765 r., um. 1781 r. 

Stara mazowiecka rodzina i właściwe jej nazwisko było Poziomak od dziedzictwa tej nazwy; z tych Poziomaków Mieczysław i Marcin, bracia, i ich stryj Stanisław cytowani w aktach łomżyńskich 1403 i 1405 r. Mieczysław na części majątku Poziomaki, z działu na niego przypadłej, założył osadę, którą od swego imienia nazwał Mieczki, i od tych Mieczek jego potomkowie zwali się Mleczkami, a od XVI stolecia Mieczkowskimi. Maciej, Marcin, Wacław, Ziemak i Mieczysław 1445 r. dostali odnowienie dawnych rodzinnych przywilejów od ks. Janusza Mazowieckiego. Maciej, syn Ziemaka, 1566 r. Stanisław, dziedzic Sielistowa, żonaty z Dorotą N. 1586 r. Bartłomiej, pisarz grodzki łukowski 1593 r., z; żony Anny Plucianki miał synów, Andrzeja i Jerzego. Stanisław i Rosław, synowie Stanisława, 1598 r. 

Wawrzyniec, poborca łomżyński 1623 r. Andrzej miał syna Łukasza, dziedzica dóbr Zalesie, Laski, Sulęcin i im, elektora 1648 r. z ziemi łomżyńskiej, podsędka łomżyńskiego, który podpisał elekcye 1669 i 1674 r. z ziemią łomżyńską; Łukasz zasłużony w obywatelstwie, sędzia ziemski łomżyński 1677 r., poborca 1688 r. i marszałek sejmiku łomżyńskiego 1689 r., zaślubił Helenę Duczymińską, i z niej miał trzech synów” Józefa, posła na sejm 1696 r., poborcę 1708 r., skarbnika 1710 r., a ostatnio sędziego ziemskiego łomżyńskiego, żonatego z Felicyanną Lisowską, Franciszka i Zygmunta.

Franciszek z Mieczek, elektor 1697 r. z ziemi łomżyńskiej, vicegerent grodzki przemyślski 1723 r., łowczy kowalski, został 1765 r. kasztelanem konarsko-kujawskim, i z żony Zofii Chwałkowskiej pozostawił córkę Maryannę za Stanisławem Biesiekierskim i dwóch synów, Józefa i Macieja, po których potomstwo wylegitymowało się w Królestwie z herbem Bończa. 

Zygmunt, ostatni syn sędziego Łukasza, rotmistrz cudzoziemskiego autoramentu 1706 r., ostatnio sędzia ziemski kolneński, z żony Teresy Glinkówny miał syna Daniela, dziedzica dóbr Sławice, miecznika 1767 r., wojskiego 1771 r., cześnika 1773 r., ostatnio podstolego 1779 r. łomżyńskiego, żonatego lv. z Julią Przeradowską, 2v. z Elżbietą Modzelewską. Po Józefie i Danielu potomstwo: Piotr, dziedzic dóbr Pruszki i Zalesie Wielkie, w pow. łomżyńskim, syn Pawła i Teresy Pruszkowskiej, w 1837 r., Mateusz i Michał, synowie Józefa i Małgorzaty Krajewskiej, 1839 roku; Ambroży, syn Józefa i Maryanny Pruszkowskiej, 1839 r., Mikołaj i Antoni, synowie Tomasza i Ludwiki Karczewskiej, 1839 r., oraz Paweł, syn Jana i Zofii Zawistowskiej, 1842 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Andrzej, zwany Gałąska, komornik ziemski łomżyński 1690 r. Kazimierz, łowczy łomżyński, z żony Ewy Zamojskiej pozostawił syna Kazimierza, elektora 1764 r. z ziemi liwskiej, łowczego łomżyńskiego 1767 r., szambelana Stanisława Augusta 1775 r., starostę zawskrzyńskiego i rabsztyńskiego 1790 r., żonatego z Zofią z Nietyksów. Ignacy, wojski łomżyński 1781 r., szambelan Stanisława Augusta 1791 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Ks. Gr. Brzeskie, Sigil., Don. Vars., Pleń. Warsz.). 

Wacław-Michał 1782 r., a syn jego Ignacy 1837 r. wylegitymowani w Galicyi. 

Byli i na Litwie. Aleksander podpisał konfederacyę olkienicką 1700 r. Konstanty, podczaszy 1712 r., cześnik 1723 r. nowogrodzki (Metr. Kor.). Onufry, syn Jana, z synami: Tomaszem, Antonim i Ignacym wylegitymowani w Cesarstwie 1852 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

Bonifacy, syn Mateusza i Kunegundy, ur. 1791 we wsi Tauczunach, w gub. wileńskiej, postąpił 1809 r. do 8 pułku jazdy Ks. Warszawskiego, i w 1815 r. przeszedł do 3 pułku strzelców konnych, a w 1823 r. przeniesiony do korpusu żandarmów. Odbył kampanię 1812 r. w Rosyi i był pod Witebskiem, Krasnem, Smoleńskiem, Możajskiem, Borysowem i nad Berezyną (Ks. Wojskowe). 

MIECZKOWSKI. Maciej, syn Marcina, dziedzic wsi Mieczki i Kubra 1601 r. (Zap. Tryb. Lub.). Krzysztof 1669 r. z wojew. kaliskiem, Adam 1674 r. i Mikołaj 1697 r. z ziemią wiską, Filip 1697 r. z ziemią nurską, N. 1733 r. z wojew. inowrocławskiem podpisali elekcye. Helena, żona Jana Dąmbskiego, kasztelana inowrocławskiego 1765 r. 

Franciszek, Mateusz, Antoni, Szymon, Teodor i Mikołaj, synowie Jakóba, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r. Leopold żonaty 1820 r. z Olimpią Kalksteinówną. Tadeusz żonaty 1840 r. z Emą Hulewiczówną. Stefan, właściciel wsi Chromakowo, wpłockiem, syn Teofila i Stanisławy Gadomskiej, zaślubił 1912 r. Halinę, córką Leona i Maryi Chamskich. 

MIECZKOWSKI. Po Janie, synu Adama, w 1785 r. dziedzicu dóbr Sokola Łąka (Akta Zambrowskie), syn Dominik z Elżbiety Lutostańskiej pozostawił syna Aleksandra, żołnierza w wojsku ros., wylegitymowanego w Królestwie 1862 r. 

MIECZNIKOWSKI h. POBÓG. Ma to być jedna familia z Miecznikowskimi, herbu Podkowa. Wojciech i Wawrzyniec, dziedzice na Miecznikowie 1579 r. Maciej, syn Trojana, żonaty z Anną Skargalską 1623 r., miał syna Teodora. Piotr, syn Mateusza, ożeniony z Anną Grochowicką 1625 r. Jan-Kazimierz, łożniczy królewski 1631 r. Teofil, syn Wojciecha, 1662 r. 

Maciej 1632 r. z wojew. brzeskiem, Jan 1648 r. z wojew. płockiem, Ignacy i Maciej 1669 r. z wojew. poznańskiem, Stanisław, podsędek zawskrzyński, 1674 r. z wojew. płockiem, Adryan z ziemią ciechanowską, Andrzej i Ludwik z wojew. poznańskiem, Jakób, Karol, Krzysztof, Paweł i Szymon z wojew. płockiem, Ludwik z wojew. kaliskiem, Piotr z wojew. bracławskiem 1697 r., a Antoni z wojew. inowrocławskiem 1733 r. podpisali elekcye. 

Tomasz, syn Jana i Jadwigi Grzybowskiej, nabył 1732 r. dobra Czamanino; z żony Joanny Madalińskiej pozostawił córki: Brygidę za Tomaszem Jarnowskim, Elżbietę za Dominikiem Śliwickim, pułkownikiem kawaleryi narodowej, Marcyannę za Janem Michałowskim, Zofię Witowską, Eleonorę i Teresę za Janem Dąmbskim, generałem-adjutantem królewskim, i dwóch synów, Aleksandra i Antoniego, dziedziców na Pyszkowie, którzy w 1767 r. sprzedali dobra Czamanino. 

Antoni, elektor 1733 roku z wojew. brzesko-kujawskiego, łowczy zawskrzyński, nabył 1762 roku połowę dóbr Łąkie Walentyny od brata Aleksandra; był żonatym z Felicyanną Ossowską i z niej miał córki: Bibiannę, Joannę za Floryanem Rościszewskim i Maryannę za Janem Łukowskim.

Marcin, dziedzic na Miecznikowie 1650 r., pozostawił dwóch synów, Adryana i Jana; po Adryanie, elektorze 1697 r. z wojew. płockiego, syn Adam, podsędek płocki, miał syna Adama. 

Jan, dziedzic Pawłowa, regent grodzki płocki, elektor 1674 i 1697 r. z wojew. płockiego, podsędek, a ostatnio 1699 r. sędzia ziemski zakroczymski, z żony Maryanny Dąbrowskiej pozostawił synów: 3&n.&-8tanislawa, Józefa, elektora 1697 r. z wojew. płockiego, i Kazimierza, po którym synowie: Franciszek, elektor 1733 r. z wojew. brzesko-kujawskiego, Józef, Michał i Tomasz. 

Tomasz, komornik grodzki 1768 r., skarbnik 1772-1777 r., a stolnik zakroczymski 1778 r., miał synów: Marcina, Franciszka i Ignacego; z nich po Marcinie syn Mikołaj, a Ignacy, z skarbnika 1771 roku wojski mniejszy zakroczymski 1782 r., z Bogumiły-Anieli Czosnowskiej, cześnikówny drohickiej, pozostawił syna Pawła, dziedzica dóbr Regnów, w pow. pułtuskim, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r. z synem Wincentym, oficerem wojsk rosyjskich, urodzonym z Joanny Skierkowskiej. 

Stanisław, najstarszy syn sędziego Jana, elektor 1697 r. z wojew. płockiego, miał syna Feliksa, po którym syn Kazimierz, radny urzędu municypalnego m. Warszawy, wylegitymowany w Królestwie 1841 r., a jego synowie: Aleksander, Józef i Zdzisław, i po Konstantym syn Gustaw otrzymali prawa nowego szlachectwa 1852 r. z zasady stopnia urzędniczego ojca. 

MIECZNIKOWSKI h. PODKOWA. Herb nieznany, lecz musi być podobnym do herbu Pobóg, gdyż jedna z gałęzi Miecznikowskich, herbu Podkowa, przeszła do herbu Pobóg dla podobieństwa między sobą tych herbów.

Adam, pułkownik w wojsku koronnem za Zygmunta III, został księdzem Reformatem. Władysław, starosta mszczonowski 1772 r. Antoni i 

Wawrzyniec, bracia 1775 r. Jan, burgrabia kolneński 1793 r. Wawrzyniec, syn Macieja, dziedzic wsi Popowo, w ziemi zakroczymskiej 1766 r., z Joanny Mazewskiej miał syna Tomasza, a ten z Maryanny Gąsowskiej synów: Ignacego, Wincentego i Andrzeja; Ignacy z Karoliny Betlej pozostawił syna Aleksandra, wylegitymowanego w Królestwie 1853 r., Wincenty wylegitymowany w Królestwie 1848 r., a Andrzej z Maryanny Orzeszkówny miał syna Hipolita, wylegitymowanego w Królestwie 1848 roku. 

Franciszek, syn Józefa i Heleny Królikiewiczówny, ur. 1788 r. we wsi Sola, w obwodzie radomskim, wstąpił 1809 roku do 17 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1811 r. został podporucznikiem; porucznik 1813 r., przeznaczony 1815 roku do 1 pułku ułanów, 1821 r. został kapitanem w 2 pułku strzelców konnych, a w 1831 r. majorem w 4 pułku strzelców konnych. Odbył kampanię 1812 roku w Rosyi; um. 1873 r. w Warszawie (Ks. Wojskowe). 

MIECZNIŃSKI. Józef-Antoni z wojew. mińskiem podpisał pospolite ruszenie 1698 r.

MIECZUCHOWSKI. Maryan podpisał elekcyę 1669 roku z wojew. Sieradzkiem. 

MIECZYCHOWSKI. Paweł, Ignacy i Jan wylegitymowani w Gałicyi 1782 roku. 

MIECZYKOWSKI h. ABDANK. Jedna rodzina z Mieczkowskimi; wzięli nazwisko od wsi Mieczyki, w ziemi wiskiej i pierwotnie pisali się Mieczyk. Wojciech z synami: Bogusławem, Marcinem i Bartłomiejem 1467 r. Stanisław 1584 r. Aleksander, regent kancelaryi wąsoski, podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią wiską. Józef z synem Tomaszem, dziedzice dóbr Kołaki, pozwali 1719 r. Gołyńskiego o najazd. Antoni posiadał wójtowstwo rządowe we wsi Kalinie, w ziemi przemyślskiej 1671 r. (Wyr. Tryb. Lubek). 

MIECZYŃSKI h. ŁABĘDŹ. Taż familia co Miciński i Mieciński, na Mazowszu; brali przydomek Dunin. Jan i Wojciech, synowie Ścibora, 1618 r. Jan-Tomasz otrzymał 1621 r. stałą pensyę, a 1630 r. nabył wójtowstwo goławińskie. Po Sebastyanie synowie, Jan, elektor 1669 r. z ziemi zakroczymskiej, i Franciszek, elektor 1648 r. z ziemi ciechanowskiej, po którym z Barbary Prażmowskiej syn Szymon, który w 1696 r. sprzedał dobra Potycz, a w 1728 r. występuje jako cześnik zakroczymski i był żonatym z Anną Wolską. 

Jadwiga, żona Fabiana Borowskiego 1645 r. Wojciech 1648 r. z ziemią ciechanowską, Maciej, starosta kcyński, 1669 r. z wojew. kaliskiem, i Wojciech, cześnik ciechanowski 1669 i 1674 r. z ziemią zakroczymską podpisali elekcye. 

Józef, burgrabia grodzki zakroczymski 1729 r. Antoni, skarbnik 1729 r., następnie miecznik sochaczewski, miał synów: Franciszka, Feliksa, Jana, Józefa i Mikołaja. Jan z wojew. krakowskiego, Ludwik z wojew. mazowieckiego i Stanisław, stolnik inowrocławski, z wojew. ruskiego elektorowie 1733 roku. Piotr, sędzia kapturowy zakroczymski, podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią zakroczymską. Filipina, żona Piotra Riancoura 1765 roku. Melchior, syn Aleksandra i Katarzyny Chyczowskiej, burgrabia grodzki płocki 1786 r. Michał, stolnik bydgoski 1790 r. 

Helena, żona Jana Dybowskiego, podwojewodzego warszawskiego 1729 r. Wojciech, cześnik sochaczewski 1740 r., a następnie czerniechowski, zaślubił Kunegundę Grzegorzewską, stolnikównę bracławską, i z niej pozostawił syna Władysława, dziedzica Grzegorzewie, burgrabiego grodzkiego sochaczewskiego 1756 r., komornika 1759 r., pisarza grodzkiego i posła sochaczewskiego, który podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. rawskiem; podstarosta sochaczewski 1775 r., chorąży mszczonowski 1768-1771 r., sędzia sądów marszałkowskich koronnych 1781 r., chorąży sochaczewski 1788- 1794 r., deputat z sejmu 4 letniego do ułożenia kodeksu praw. 

Andrzej, podczaszy zakroczymski, żonaty zJózefą Jezierską, skarbniczanką owrucką 1760 r. Salomea, żona Aleksandra Barcikowskiego 1767 r. Franciszka za Antonim Kozłowskim, skarbnikiem latyczowskim 1795 r.

Seweryn i Wojciech, synowie Ścibora, dziedzice dóbr Karków Glinice i Goławin 1630 r.; po Sewerynie syn Stanisław z Katarzyny Oklińskiej miał syna Bonawenturę, żonatego z Katarzyną Lgocką. podwojewodzianką lelowską, z której syn Benedykt ustąpił 1759 r. sołectwo Bieńków, i pozostawił z Maryanny Kaszowskiej syna Jana Kantego, komornika granicznego sieradzkiego, który 1787 r., nabył część Krzyszkowic, żonatego z Ewą Chomentowską, z której synowie, Leon, dziedzic dóbr Krzyszkowice, w pow. miechowskim, i Bonawentura wylegitymowani w Królestwie 1843 r. 

Po Wojciechu, drugim synie Ścibora, dziedzicu dóbr Januszewo, cześniku zakroczymskim, z Heleny Oborskiej zostali synowie, Jan i Kazimierz; z nich Jan, skarbnik orszański 1687 r., miał córkę Katarzynę, Dominikankę w Sochaczewie, i synów, Mikołaja iWładysława; po Mikołaju z Teresy Łaźniewskiej córka Teresa i synowie: Józef, Paweł, Wacław i Wojciech. Pochodzący od nich: Józef, posesor dóbr Grodzisk, w pow. przasnyskim, syn Mikołaja, 1837 r., i synowie Melchiora z Jadwigi Grabskiej: Franciszek, współdziedzic dóbr Pepłowa, w pow. płockim, 1838 roku, Maciej 1840 r., Antoni z synami: Teofilem, Franciszkiem, Władysławem, Aleksandrem i Adamem, urodzonymi z Ewy Chomentowskiej, w 1838 roku wylegitymowani w Królestwie. 

Byli i na Litwie. Karol, syn Antoniego, z synami: Ignacym, Zygmuntem i Stefanem i z ich potomstwem; Józef, syn Antoniego, z synami: Mikołajem, Romualdem, Stanisławem i Nikodemem; Wincenty, syn Antoniego, z synem Dyonizym i tego synami, Janem i Leonem; Mikołaj, syn Macieja, Józef, syn Michała, z synami, Janem i Franciszkiem wylegitymowani w Cesarstwie 1860 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MIECZYSKI. Piotr, wyznaczony do obrony zamku Samborskiego, został 1509 r. zwolniony od wyprawy wojennej (Metr. Kor.). Koniec tomu dziesiątego.