Tom XII (OB-ORL)

OKIEŃSKI v. OKIŃSKI. Pisali się z Jastrzembca. Wojciech obrany 1658 r. plenipotentem dla prowadzenia spraw (Metr. Kor.). Paweł i Seweryn podpisali elekcyę 1669 r. z wojew. lubelskiem. 

OKIŃCZYC h. AKSAK. Pisano ich także Okieńczyc; na Litwie. Ludwik, podporucznik w powstaniu 1831 r., następnie emigrant we Francyi.

Tadeusz z synem Konstantym, Feliks, Ludwik i Józef z synami: Franciszkiem, Aleksandrem i Zenonem, synowie Franciszka, w 1848 r., a Władysław, Witold, Ludwik, Teobald, Feliks i Eustachy, synowie Tadeusza, w 1852 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. 

OKINSZA. Jan, dzierżawca dóbr Bycz, w pow. rzeczyckim 1765 r. 

OKLEJSKI h. LELIWA. Michał wylegitymowany w Galicyi 1782 r. 

OKLĘDOWSKI. Piotr z ziemią zakroczymską podpisał elekcyę 1648 r. 

OKLIŃSKI. Adam, żonaty z Anną Bobowską 1750 r., miał córkę Maryannę Lipińską (Akta Krakowskie). 

OKMIAŃSKI h. RADWAN. Na Litwie. FIoryan - Bogusz obrany 1601 roku na sejmie poborcą w ziemi żmudzkiej. Antoni podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. wileńskiem. Tadeusz, podczaszy oszmiański 1764 roku. Adam, kanonik inflancki 1791 r. Po Dominiku, synu Jana, synowie: Józef z synami, Adamem i Wincentym i Tadeusz z synem Ignacym wylegitymowani w Cesarstwie 1844 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

OKMIŃSKI h. OKMIŃSKI v. SYROKOMLA odm. Herb - w polu niebieskiem strzała do góry, opierająca się na literze W w połowie strzały; pierścień, w koronie nad hełmem trzy pióra strusie. 

Pisano ich także Ochmiński; podług Kojałowicza mają przydomek Bogusz i z Siewierza przenieśli się do Litwy. Floryan, poborca żmudzki 1601 r. Stefan, syn Jana, koniuszy witebski 1648 r., sędzia grodzki i cześnik witebski 1674 r. Abraham, ciwun twerski 1650 roku. Andrzej, pleban widzeński, um. 1658 r. Stefan, konfederat olkienicki 1700 r. Franciszek i Józef zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1798 r. 

Jest także na Litwie rodzina tatarska tego nazwiska i herbu, tytułująca się kniaziami Dzunajewicz i pisząca się niekiedy Okniński; bardzo prawdopodobnie rodzina chrześcijańska Okmińskich pochodzi nie z Siewierza, lecz jest gałęzią tej tatarskiej, która już w XVI stoleciu przyjęła chrystyanizm. Po Józefie kniaziu Dzunajewicz-Okmińskim, dziedzicu dóbr Okmińszczyzna i Korsaki, na Podlasiu, zm. 1705 r., synowie: Achmet, Dawid i Leon; po Achmecie synowie, Mustafa i Dawid; po Mustafie syn Aleksander, którego synowie: 1) Jan żonaty z Zuzanną Bielak, z niej syn Maciej wylegitymowany w Królestwie 1849 r.; 2) Maciej, po którym z Zuzanny Aldiukiewicz syn Aleksander z synem Eliaszem wylegitymowani w Królestwie 1849 roku. 

OKNIŃSKI h. OKNO. W ziemi liwskiej i na Podlasiu, po większej części szlachta zagrodowa. Andrzej i Jan, bracia, dziedzice Okniny 1579 r.

Maciej i Sebastyan, dziedzice Okniny 1586 r. Maciej, syn Antoniego, dziedzic Okniny 1597 r. 

Adam, żonaty z Zofią Jarocką, miał syna Józefa 1654 r. Piotr, syn Andrzeja, 1660 r. Po Janie z Okniny synowie, Paweł i Wojciech; z nich Wojciech z Zalesia, vicegerent i komornik łukowski, elektor 1669 r. z wojew. lubelskiego. Józef, Piotr i Stanisław, synowie Adama, wnukowie Jana, 1662 r. Seweryn, regent ziemski lubelski 1578 r., podczaszy lubelski 1699 r. 

Adam żonaty z Agnieszką Życką, córką Jana i Maryanny Szymanowskiej, 1740 r. Stanisław, podwojewodzy liwski, ożeniony 1763 r. z Antonellą Przeczkowską. Jan, łowczy wendeński 1767 r. Ignacy, wojski drohicki 1790 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Czerskie, Sigil., Kancl.).

Jakób miał synów: Jana, Piotra i Szymona, dziedziców część Okniny 1724 r.; po Piotrze z żony Cecylii syn Michał, ochrzczony 1729 r. w Zbuczynie, zaślubił 1v. Zofię Izdebską i z niej pozostawił synów: Andrzeja, ochrzczonego 1768 r. w Zbuczynie, i 2v. Elżbietę N., z której synowie: Jan 1772 r., Wojciech 1778 r. i Tomasz 1780 r. ochrzczeni w Zbuczynie, a wszyscy wylegitymowani w Galicyi Zachodniej 1804 r. 

Tomasz, syn Wojciecha, ustąpił 1730 r. części Okniny i Jastrzębie Tworki bratu rodzonemu Józefowi, po którym z Elżbiety syn Antoni, ochrzczony 1740 r. w Zbuczynie, wylegitymowany w Galicyi Zachodniej 1804 r. 

Po Kazimierzu, dziedzicu części Zabłocie 1731 r., synowie, Adam i Kazimierz, z nich Adam, ochrzczony 1734 r. w Zbuczynie, nabył 1786 r. części Zabłocie i części Okniny od Adama, syna Józefa Oknińskiego, i z żony Kunegundy Rzążewskiej pozostawjł synów: Leona 1788 r., Wawrzyńca 1780 r. i Pawła 1791 r. ochrzczonych w Zbuczynie, wylegitymowanych w Galicyi Zachodniej 1804 r. 

Po Kazimierzu, drugim synu Kazimierza, syn Tomasz, ochrzczony 1740 r. w Zbuczynie, wylegitymowany 1804 r. Po Kazimierzu synowie: Józef, Mateusz Jan, Bernard i Ignacy nabyli 1782 r. części Wylany i legitymowali się w Galicyi Zachodniej 1803 r. 

Po Antonim, synu Kazimierza, 1728 r. dziedzicu dóbr Jastrzębie-Daćbogi i Jastrzębie-Pluty, z żony Aleksandry Dąbrowskiej synowie, Felicyan i Szymon; po Felicyanie, dziedzicu Jastrzębi-Daćbogi, z żony Franciszki Kręskiej trzech synów: Kacper-Melchior-Baltazar 1754 r., Franciszek 1756 r. i Andrzej-Józef 1761 r. ochrzczeni w Domanicach, wylegitymowani w Galicyi Zachodniej 1804 r. (Quaterniones, Akta po-Galicyjskie). 

Szymon, drugi syn Antoniego, dziedzic części Jastrzębi-Pluty, z żony Teresy miał syna Modesta, po którym synowie, Cypryan i Aleksander wylegitymowani w Królestwie 1837 roku. Z tej linii Antoni, syn Grzegorza, w 1851 r.; Andrzej, syn Hijacynta, Adam, syn Jana, 1852 roku; Teodor, syn Adama, wnuk Rafała, w 1854 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Po Adamie, sędzim kapturowym łukowskim 1764 r., syn Leon, radca pow. siedleckiego 1813 r., pozostawił synów, Dominika, nauczyciela, i Jakóba, sekretarza gimnazyum w Warszawie, wylegitymowanych w Królestwie 1843 roku. Z tej linii Franciszek, urzędnik w Warszawie, i Michał, w wojsku rosyjskiem, synowie Pawła i Scholastyki Radomyskiej, wylegitymowani w Królestwie 1844 r. 

Stanisław, syn Dyonizego i Maryanny, ochrzczony 1771 r. w Zbuczynie, zaślubił Agnieszkę Jastrzębską i z niej miał syna Józefa, ochrzczonego 1793 r. w Zbuczynie, po którym z Barbary Jastrzębskiej syn Leopold, ochrzczony 1819 r. w Domanicach, z żony Maryanny Oknińskiej pozostawił syna Stanisława, ochrzczonego 1866 r. w Zbuczynie. 

OKOLSKI h. RAWICZ. Podług Paprockiego dom starodawny w wojew. Sandomierskiem. Bartłomiej,- syn Jana, dziedzic wsi Woli 1589 r. Andrzej, syn Łukasza, 1597 r. 

Jan, żyjący około 1610 r., miał synów: Stanisława, który osiadł na Podolu; Jana, pisarza ziemskiego sandomierskiego 1668 r., który poległ na wojnie; Szymona, kaznodzieję obozowego przy hetmanie Mikołaju Potockim 1637 r., prowincyała Dominikanów, słynnego autora herbarza szlachty polskiej i różnych pism teologicznych i kazań, zm. 1653 r. Franciszek-Antoni, cześnik sandomierski 1690 r. 

Józef podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem. Józef z Okalewa, syn Jerzego i Elżbiety Stradomskiej, ustąpił 1732 r. części wsi Buczek synowi swemu Stanisławowi, urodzonemu z Teresy Chronowskiej. Maciej z wojew. bełskiem i Stanisław z wojew. Sandomierskiem podpisali elekcyę 1733 r. Piotr-Józef, subdelegat grodzki łucki 1740 r. Tomasz, stolnik sandomierski, żonaty 1747 r. z Anną Strzemboszówną (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Metr. Kor., Ks. Gr. Nowokorczyńskie). 

Ludwik z Okoła 1782 r., a jego wnuk Zygmunt-Henryk 1855 r., oraz Maciej-Józef 1782 r., i jego syn Michał 1838 r. wylegitymowani w Galicyi. Ignacy, dziedzic wsi Bystrzyca Górna 1855 r., w Galicyi. 

Po Józefie, subdelegacie horodelskim 1782 r., dziedzicu dóbr Okszów, z Róży Leszczyńskiej synowie, Stanisław w 1841 r. i Michał, dziedzic dóbr Malina, pod Kutnem, 1840 r. wylegitymowani w Królestwie; po Michale z żony N. Czajkowskiej, stolnikówny gombińskiej syn Kazimierz, nauczyciel muzyki w Warszawie, i córki, Teodora Zakrzewska i N. Gorgoniowa Trzcińska. 

Michał wstąpił 1807 r. do 2 pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego, i w 1809 r. przeniesiony do gwardyi polsko-francuskiej, w 1812 r. awansował na podporucznika, a 1813 r. na porucznika i w 1815 r. wyszedł do dymisyi; 1830 r. powołany powtórnie do wojska został majorem, a 1831 r. podpułkownikiem w 2 pułku strzelców konnych; kawaler Legii Honorowej i krzyża Virtuti Militari, um. 1858 r. we wsi Malina, pod Kutnem (Ks. Wojskowe). 

Jedna gałąź tej rodziny osiedliła się na Litwie. Heronim, skarbnik wileński 1629 r., deputat na Trybunał skarbowy litewski 1630 r. u Jan, regent ziemski i poseł trocki 1668 r., ostatnio 1690 r. podkomorzy trocki. N., podwojewodzy wileński, burzliwy poseł na sejmie 1733 r. (Arch. Dubr.).

Józef, syn Ludwika, z synami, Antonim i Adolfem wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do szlachty gub. wołyńskiej 1849 r.

OKOLSKI. Jan, syn Wojciecha i Agnieszki, ur. 1791 r. we wsi Siwrzozie (?), w pow. radomskim, postąpił 1809 r. do 10 pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego i przeznaczony 1815 r. do 3 pułku strzelców konnych, w 1820 r. awansował na podporucznika i w 1835 r. został umieszczony w komendach inwalidów; odbył kampanie, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech, a w 1838 roku wylegitymowany w Królestwie z zasady stopnia oficerskiego. 

Jan, syn Michała i Marty, ur. 1790 r. we wsi Runguszowce, w pow. płoskirowskim, wszedł 1809 r. do 5 pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego, i tegoż roku został podporucznikiem, 1811 r. porucznikiem, a 1812 r. kapitanem i w 1817 r. przeznaczony do 2 pułku ułanów, w 1831 r. postąpił na majora z przeznaczeniem do 3 pułku strzelców konnych; odbył kampanie: 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. 

Wincenty, syn Macieja i Rozalii, ur. 1802 r. we wsi Błotnicy, w obwodzie opoczyńskim, wszedł 1820 r. do 3 pułku piechoty liniowej iw 1831 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

OKOŁOW h. TOPÓR. Na Litwie dawna familia, bierze przydomek Starża, niektórzy zaś z niej pisali się Okołowicz. Semen otrzymał 1501 r. połowę wsi Nechnewiczy, w pow. nowogrodzkim, tego synowie: Fedor, Iwan i Wasil, dworzanin królewski 1517 r.; po Fedorze synowie, Piotr i Semen 1551 r. (Bon.). Andrzej, pisarz skarbowy litewski, kilkakrotnie goniec do Moskwy, elektor 1632 r. z wojew. wileńskiego. Łukasz 1668 r. Jerzy z wojew. nowogrodzkiem podpisał pospolite ruszenie 1698 r. 

Adam, Jan-Aleksander i Jan Kułłak, stronnicy Augusta III. Jerzy z powiatem starodubowskim podpisał elekcyę 1764 r. Jerzy, radca Stanu, prezes Izby Obrachunkowej w Królestwie Polskiem 1824 r., dyrektor Skarbu za Ks. Warszawskiego, urzędnik zdolny. Leonard, syn Jakóba, sędzia sądów pow. słuckiego 1858 r. 

OKOŁOWICZ h. OSTOJA. Na Litwie, mają przydomek Kr żywiec Łukasz, bojar ostryński 1528 r. (Metr. Litew.). Heronim, skarbnik orszański, zm. 1692 roku, miał synów, Stefana i Pawła. Fedor i Stefan, bracia, 1695 r.; z nich po Stefanie syn Rajmund pozostawił syna Stefana, po którym z Maryanny Żurawskiej synowie: 1) Stefan, tego synowie, Andrzej i Szymon, i 2) Justyn, którego synowie, Michał, oficer artyleryi koronnej 1792 r., i Wawrzyniec-Mikołaj, posesor wsi Szymanów, szambelan królewski 1791 r., sędzia apelacyjny 1813-1830 r., poseł na sejmy 1816, 1820 r. z pow. Szadkowskiego (Sigil., Ks. Gr. Sochaczewskie). 

Po Józefie-Kwirynie, radcy wojew. mazowieckiego 1830 r., z Waleryi Starzyńskiej syn Gustaw, dziedzic dóbr Bechcice i Konstantynów, wylegitymowany w Królestwie 1858 r.

Sądzę, że z tej familii. Onufry, syn Antoniego, strapczy pow. mohylowskiego 1844 r. Mikołaj, syn Pawła, urzędnik w gub. mohylowskiej 1851 r. Michał, syn Atanazego, urzędnik w gub. witebskiej 1858 r. 

OKOŃ h. BELINA. Zobacz OKUŃ. 

OKONNOR. Michał, doktór medycyny, medyk dworu królewskiego 1792 r. (Metr. Litew.). 

OKOŃSKI h. OKUŃ. Andrzej żonaty z Elżbietą Niegibalską 1558 r. (Ks. Gr. Brzeskie). Jakób żonaty z Rozalią Świeżawską 1765 r. 

OKORSKI v. OKURSKI h. ROCH II (Wittyg). Na Wołyniu. Wzięli nazwisko od wsi Okorska, w pow. łuckim. Senko ze swych posiadłości miał dostarczać jednego konnego zbrojnego 1528 r. Jerzy, Olechno i Iwan złożyli z ziemią wołyńską przysięgę na wierność Koronie 1569 r. 

Jan podpisał elekcyę 1632 roku z wojew. wołyńskiem. Stanisław, dziedzic dóbr Zimna i Horyczowa, subdelegat grodzki łucki 1679 r. Jan z wojew. bracławskiem podpisał elekcyę 1697 r. 

Antoni, Dominik i Mikołaj 1726 r.; z nich Antoni, dziedzic Okurska 1729 r., elektor 1733 r. z wojew. wołyńskiego (Wyr. Tryb. Lubel.). 

OKOWASKI. Szymon, syn Romana, żonaty 1699 r. z Dorotą Zdanowską (Ks. Gr. Bobrownickie). 

OKRASA. W wojew. rawskiem. Marcin 1628 r. N., goniec do Moskwy 1686 r. Jan i Michał z wojew. Sieradzkiem podpisali elekcyę 1697 r. Jan, łowczy sieradzki 1699 r. (Sigil., Wyr. Tryb. Lubel.). 

OKRASIŃSKI v. OKRASIMSKI h. STRZEMIĘ odm. Odmiana herbu- Strzemię przeszyte strzałą, żelezcem w lewo. 

W pow. wołkowyskim. Michał, dziedzic dóbr Strychów, w pow. wołkowyskim 1671 r., z Ewy Sasinowiczówny miał synów: Adama, towarzysza chorągwi wojsk koronnych 1698 r., następnie księdza Bernardyna, i Teodora, który podpisał pospolite ruszenie 1698 r.; po Teodorze syn Antoni walczył za Leszczyńskim 1733 roku i popadł w niewolę moskiewską. Wiktor, syn Antoniego, pozostawił syna Marcina.

Jan, urzędnik skarbu koronnego 1690 r., żonaty z Ewą N. Felicyan i Kazimierz podpisali konfederacyę olkienicką 1700 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

OKRASZEWSKI h. LUBICZ. Stanisław, sekretarz królewski 1793 r. (Obligacye Gr. Warsz.). Stanisław, syn Samuela, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1833 r. 

OKRĘGLICKI. W ziemi czerskiej; piszą się z Okręglicy. Jadwiga, żona Marcina Dydyńskiego 1580 r. Po Jakóbie synowie, Paweł i Waleryan 1599 r. Jan, dziedzic na Okręglicy, miał synów, Andrzeja i Piotra, dziedziców części Okręglicy 1599 roku; z nich Piotr zaślubił Annę Byliniankę, podkomorzankę czerską, i z niej pozostawił synów: Adama, Krzysztofa, Mikołaja, Piotra i Stanisława, żonatego z Anną N. 

Adam, żonaty z Anną Branecką, miał syna Heronima, po którym z Anny Minostawskiej synowie: Antoni, Kazimierz i Seweryn, dziedzice na Okręglicy 1701 r. 

Mikołaj, syn Piotra i Bylinianki, zaślubił Annę Gujską, której w 1623 r. zapisał dożywocie, i z niej pozostawił synów, Adryana i Władysława, dziedziców na Okręglicy 1663 r.; po Władysławie syn Franciszek, towarzysz pancerny 1719 r. 

Piotr, syn Piotra i Bylinianki, zapisał 1621 r. dożywocie żonie Małgorzacie Rudawskiej i z niej miał syna Aleksandra, po którym z Katarzyny Siekluckiej syn Tomasz, dziedzic na Okręglicy 1691 r. (Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie, Wyr. Tryb. Lubel.). 

Marcin podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. brzesko-litewskiem. Piotr żonaty z Anną Udrycką 1725 r. 

OKRYŃSKI. Józef, syn Jakóba, z synem Teofilem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1848 r. 

OKRZEWSKI. Stanisław, rotmistrz wojsk koronnych, pozwany 1658 r. o poczynione szkody (Wyr. Tryb. Lubel.). 

OKRZYCKI h. POBÓG. Jan i Stanisław, synowie Jana, prowadzili 1761 r. proces w Trybunale lubelskiem (Wyr. Tryb. Lubel.). 

OKSAKOW. Michał 1520 r. Grzegorz, ziemianin królewski 1549 r. (Metr. Litew.). 

OKSZTUL v. OXTUL h. ŚLEPOWRON. Wzięli nazwisko od wsi Okstule, w ziemi bielskiej. Stanisław, syn Bogdana, 1545 r. Leonard, syn Wojciecha, ustąpił 1551 r. dobra Oxtule Feliksowi i Serafinowi, synom Macieja Oxtul. Rafał, syn Macieja, 1566 r. Szymon, syn Stefana z Okstuli, 1571 r. (Mik). 

OKSZYŃSKI h. OKSZA. Maciej, trukczaszy królewski, podpisał elekcyę 1674 roku z powiatem grodzieńskim, Jan wylegitymowany w Galicyi 1790 roku. 

OKTEJ. Rejnhold v. Reginald cytowany w Vol. Leg. pod 1646 r. 

OKULICZ h. OKSZA. Na Litwie; biorą przydomek Kozaryn. Iwaszko otrzymał 1495 r. przywilej na dom w Smoleńsku. Andrzej-Kazimierz, elektor 1648 r. z wojew. mińskiego, miał dwóch synów, Aleksandra-Michała, elektora 1674 roku z wojew. mińskiego, i Erazma, który w nagrodę zasług wojennych dostał 1676 r. zatwierdzenie szlachectwa. Floryan z wojew. Witebskiem i Kazimierz z wojew. nowogrodzkiem podpisali elekcyę 1697 r. Stanisław i Władysław z pow. Słonimskim podpisali pospolite ruszenie 1698 r. Józef, Krzysztof i Wincenty, dziedzice dóbr Druczany, w wojew. połockiem 1790 r. Po Janie syn Augustyn 1790 roku (Wyr. Tryb. Piotrk.). 

Józef, syn Mikołaja, zasiadający w sądach powiatu mozyrskiego 1844- 1851 roku. 

Potomstwo Antoniego i Bartłomieja, synów Kazimierza, i potomstwo Jana, syna Jana, wnuków Bartłomieja, prawnuków Antoniego, osób 48, wylegitymowane w Cesarstwie 1852 r. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Michał, syn Antoniego, dóbr Letowiany, Ferdynand, syn Jakóba, dóbr Drosejkany, i Helena, córka Józefa, dóbr Pieliszki dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r. 

OKULICZ h. TOPÓR. Jedna linia rodziny Okuliczów, osiedlona w Wielkiem Księstwie Poznańskiem, posiadała w 1837 r. majątki Golina, Kąty i Konary, i brała herb Topór. 

OKULSKI. Stanisław, syn Józefa i Rozalii, ur. 1792 roku we wsi Malczycach, w Galicyi, wszedł 1809 r. do 15 pułku ułanów; w 1815 roku przeznaczony do pułku grenadyerów gwardyi, w 1820 r. został podporucznikiem w 2 pułku piechoty liniowej iw 1829 roku wyszedł do dymisyi w stopniu porucznika. Odbył kampanię 1809 roku przeciw Austryi (Ks. Wojskowe). 

OKUŁWICZ. Mikita, Naum, Petr i Truhon Mickowicze, bojarowie mścisławscy, otrzymali 1592 r. wieś Bułhakowską, którą w 1503 r. otrzymał ich przodek Wasil w nagrodę zasług wojennych i wierności służby od ks. Michała Mścisławskiego (Bon.). 

OKUŃ v. OKOŃ h. BELINA. Senatorowie w rodzinie: Jan, kasztelan czerski 1503 roku. Tomasz, kasztelan rawski 1502 roku. Stanisław, kasztelan wiski 1540 r. Piotr, kasztelan czerski 1545 r. 

Stara i od początków XVII stulecia mazowiecka rodzina; wzięła swój przydomek za nazwisko; z upadkiem dynastyi piastowskiej, której była zasłużoną, upadła w znaczeniu i przez ciąg XVII wieku wydawała jeszcze urzędników ziemskich, lecz w XVIII w. zeszła prawie na zagrodową szlachtę. Dersław kupił od Biejkowskich w 1386 r. za przywilejem książęcym wieś Załubcze, w ziemi warszawskiej. N., kuchmistrz Aleksandry ks. Mazowieckiej, wdowy po Ziemowicie 1430 r. Michał, kanonik płocki, godził zwaśnionych książąt Mazowieckich z biskupem płockim Pawłowskim 1438 r. Tomasz, kasztelan rawski, wolny 1502 r. od wyprawy wojennej. Jan, kasztelan czerski 1503 r. był w takiem poważaniu u Konrada II ks. Mazowieckiego, że umierający powierzył mu opiekę nad swemi małoletniemi dziećmi kasztelan zostawił syna Stanisława.

Stanisław, piszący się z Grodziska, na mocy przywileju królewskiego zamienił 1538 r. swą wieś Długowolę na miasto z nazwą Okuniew, jarmarkami i prawem niemieckiem; Stanisław miał być 1540 r. kasztelanem wiskim, i pozostawił syna Piotra. 

Piotr, dziedzic Kegnowa i Podskarbicy, w wojew. rawskiem, podkomorzy rawski 1534 r., starosta garwoliński 1539 r., kasztelan czerski 1545 r., starosta rawski, ochmistrz dworu królowej Elżbiety, żony Zygmunta Augusta, deputat na sejm 1563 r., z Anny Sobockiej pozostawił córki, Krystynę Sienicką i N. Nadarzyńską, i synów, Krzysztofa i Tomasza, dziedzica Grodziska, sekretarza królewskiego 1579 r., kanonika kujawskiego 1587 r. 

Krzysztof z Grodziska, starosta kujawski 1590 r., miał dwóch synów, Krzysztofa, podsędka sochaczewskiego 1607 r., i Piotra z Grodziska, po którym syn Heronim 1637 r. 

Jan z Grodziska, podstarosta 1516 r., podstoli 1530 r., ostatnio 1536 r. podsędek rawski, pozostawił syna Stanisława, cześnika czerskiego 1563 r., stolnika rawskiego 1572 r., po którym z Anny Żabickiej córka Agnieszka za Janem Palczewskim i dwóch synów, Jan i Stanisław; po Janie z Małgorzaty Silnickiej córka Barbara za Aleksandrem Uszyńskim 1615 r. 

Heronim, kanonik płocki, i Wojciech, kanonik kujawski, zamienili w 1522 r. swą wieś Grodzisk na miasto z jarmarkami i prawem niemieckiem Mikołaj z Piekar, podczaszy sochaczewski 1531 r., miał syna Felicyana. Piotr, sędzia grodzki sochaczewski 1567 r. Marcin ożeniony z Bojanecką 1584 r. 

Mikołaj, żonaty 1604 r. z Katarzyną Boglewską, pozostawił córkę Maryannę i syna Jana. Krzysztof z Grodziska, poeta 1609 r. Po Piotrze synowie: Aleksander, elektor 1627 r. z ziemi wiskiej, skarbnik i poborca sochaczewski, zm. 1634 r., Kacper, Marcin i Trojan. Maciej, elektor 1632 r. z ziemi wiskiej. Aleksander, skarbnik wyszogrodzki 1635 r. Mikołaj, skarbnik sochaczewski, zm. 1664 r., miał córkę Annę Olszewską i syna Samuela, żonatego z Jadwigą Gostkowską. Adryan, rotmistrz królewski, ranny w bitwie pod Starczem. 

Krzysztof i Stanisław, synowie Piotra, dziedzice dóbr Garwacz, Mniszew i innych 1650 r. Wacław, syn Tomasza, dziedzic dóbr Piekary 1663 r., pozostawił córkę Teodorę i synów, Kazimierza, żonatego z Zuzanną Borowską, i Marcina. Mikołaj-Ludwik, stolnik rawski 1667 r. Maciej i Mikołaj z ziemią sochaczewską, Kazimierz i Maciej z ziemią rawską, Samuel z ziemią warszawską i Stefan z wojew. lubelskiem podpisali elekcyę 1669 roku. 

N., rotmistrz, stronnik Jana Sobieskiego, posłował w jego obronie od wojska koronnego do konfederacyi gołąbskiej 1672 r. Paweł 1681 r. ożeniony z Anną Bełdowską. Samuel, syn Macieja, żonaty z Anną Gołkowską 1687 r. Franciszek i Stanisław, synowie Macieja-Stanisława i Katarzyny Bańkowskiej, 1693 r. Stefan, elektor 1697 r. z wojew. sandomierskiego. Mikołaj, podstoli żydaczowski 1699 r. (Metr. Kor., Conv. i Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie i Sochaczewskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).

Po Franciszku, synu Macieja-Stanisława, dziedzicu wsi Kowiesy, syn Zygmunt, tego synowie: 1) Michał, tego syn Maciej, po którym syn Marcin, profesor gimnazyum w Płocku, wylegitymowany w Królestwie 1843 r., a jego syn Stanisław 1849 roku; 2) Antoni, tego syn Franciszek, żonaty z Ewą Zawadzką, pozostawił syna Edwarda, dziedzica dóbr Łabowa, w gub. płockiej, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r. 

OKUŃ h. OKUŃ. Herb-kula ziemska, na niej strzała heraldyczna, dwukrotnie przekrzyżowana, spodnie przekrzyżowanie krótsze od górnego. Podług Kojałowicza miała być rodzina z tym herbem na Litwie; może to ta sama rodzina, co Okuniewski. 

OKUNIEWSKI. Na Litwie. Jan, sukkolektor pow. oszmiańskiego 1667 r. (Arch. Dubr.). Jerzy z powiatem wiłkomierskim podpisał pospolite ruszenie 1698 r. 

OKUNIEWSKI v. PIANOWSKI h. GLAUBICZ. Jan, syn Jana, 1613 r. Łukasz naganiony w szlachectwie, oczyścił się 1617 r. w grodzie warszawskim, postawiwszy świadków Piano wskich. Michał, stronnik Augusta III (Conv. Vars., Don. Gr. Warsz.). 

OKUNIŃSKI. Piszą się z Okunina. Elżbieta, żona Jakóba Cieciszewskiego, podstolego zakroczymskiego 1490 r. Po Jacku, dziedzicu Okunina i Czerncze, synowie, Andrzej i Olechno 1552 roku; Andrzej, dziedzic Okunina 1589 r., z żony Małgorzaty miał syna Aleksego v. Olechnę, dziedzica na Okuninie 1591 r. (Wyr. Tryb. Lubel., Conv. Piotrk.). 

OKUŃSKI v. OKOŃSKI. Piszą się z Okunina. Andrzej, Jan, Marcin i Sebastyan, synowie Leonarda, dziedzice Okunina 1557 r.; z nich Andrzej, podstarosta i wójt bolemowski. Wojciech, wójt w Bolemowie 1579 roku (Metr. Kor., Conv. Vars ). N. podpisał elekcyę 1733 r. z ziemią dobrzyńską. 

OKUPSKI. Andrzej, syn Andrzeja i Maryanny Kozaneckiej, żonaty 1756 r. z Maryanną Radomińską (Ks. Gr. Brzeskie). 

OKUROWSKI. Wzięli nazwisko od wsi Okurowa, w ziemi łomżyńskiej. Paweł 1564 r. Mateusz, syn Wojciecha, 1588 roku. Wojciech, syn Szymona, 1598 r. Kacper ustąpił 1608 roku części Okurowa bratu Wojciechowi. Jan z Okurowa, syn Pawła, 1613 r. (Metr. Kor., Don. Vars., Wyr. Tryb. Piotrk.). 

Mateusz i Wojciech, synowie Romana, pozwani 1692 r. do Trybunału piotrkowskiego o niesłuszne naganienie szlachectwa. Mateusz podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią łomżyńską. Władysław z pow. Słonimskim, podpisał pospolite ruszenie 1698 r. 

OKUSZKO h. LELIWA. Podług Kojałowicza mieli być na Litwie; jednego pochodzenia z Tyszkiewiczami.

OKUSZKO h. RADWAN. Pisali się także Okuszkiewicz i nie wiem, czy wszyscy, czy też jedna ich linia brała przydomek Boski. Byli na Białej Rusi i na Litwie. Fedor, ziemianin chełmski 1522 roku. Bazyli, bojar markowski, dostawiał z swych posiadłości jednego konnego na wojnę 1528 r. Eufemi, z biskupa pińskiego arcybiskup połocki 1543 roku. Michał, bojar królewski 1546 r. N. Jewlewicz, świadek 1547 r. 

Po Siemionie 1610 r., synowie: Fredro, Michał i Iwan. Jan, dziedzic Bienicy, żonaty 1611 r. z Ewą Warakowską. Stefan z Upnik, dziedzic znacznej części dóbr Dziewałtowa, żonaty z Fiedorą Czerniewską, zm. 1622 r., miał syna Pawła-Konstantego, po którym z Halszki Jasieńskiej, podkomorzanki wileńskiej, synowie: Jan, Eliasz i Mikołaj; po Mikołaju z Eleonory Ersdorff syn Stefan, podczaszy wileński, miał dwie żony, Teklę Stankiewiczównę i Katarzynę Pietkiewiczównę, 2v. Żabinę i z niej pozostawił synów: Mikołaja, cześnika wileńskiego 1716 r., Jana i Pawła. 

Filon 1632 r. z wojew. wileńskiem, i Kazimierz-Heronim, cześnik wendeński 1674 r. z pow. oszmiańskim, podpisali elekcye. Aleksander-Jan, Dadzibóg, Andrzej i inni podpisali pospolite ruszenie 1698 r. Jan, mostowniczy 1781 r., a sędzia ziemski orszański 1793 r. Kazimierz, sędzia pograniczny orszański 1791 r. Joanna, żona Michała Chrapowickiego, marszałka pow. dziśnieńskiego 1810 r. 

Mateusz, syn Szymona, z synami: Aloizym, Ewarystem i Józefatem i Antoni, syn Ignacego, wylegitymowani w Cesarstwie 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

OLADOWSKI h. KORCZAK. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

OLAWSKI h. JASTRZĘBIEC. Zgasła rodzina na Szląsku, do której należał majątek Gołków (Golkau). Edward, filolog niemiecki, profesor gimnazyum w Lesznie, autor kilku dzieł filologicznych 1838-1849 r. 

OLB (czy nie OLT ?). Adryan, stronnik Augusta III. 

OLBIEŃSKI v. OLBIŃSKI. W wojew. Sandomierskiem. Erazm, zm. 1583 roku, pozostawił żonę Zofię, dożywotniczkę dóbr Mikulicze. Jan otrzymał 1637 r. przywilej na dobra królewskie w nagrodę zasług wojennych. Szymon, przeor konwentu lubelskiego bernardyńskiego 1717 r. 

OLBIERZOWSKI v. OLBIEROWSKI. Wzięli nazwisko od wsi Olbierzowice, w wojew. Sandomierskiem. Stefan, syn Zbigniewa, i Marcin, dziedzice części wsi Zbigniewice 1470 r. (Liber Benef.). Jakób, syn Jana, dziedzic Olbierzowic i Bełszowa, żonaty z Katarzyną Borucką 1591 r. Mikołaj 1618 r. Andrzej, towarzysz chorągwi pancernej 1664 r. (Conv. Vars., Wyr. Tryb. Lubel.).

OLBIĘCKI v. OLBIECKI h. JANINA. Piszą się z Olbięcina, w wojew. lubelskiem. Bogusz i Tomasz z Olbięcia 1372 roku. Mikołaj i Stanisław z Olbięcina 1558 r. Mikołaj, syn Mikołaja, sprzedał 1570 r. części Olbięcina i Potoku bratu Janowi. Erazm i Stanisław 1584 r. Waleryan, dziedzic części Trzcinnik im. Chodele 1586 r., wojski parczowski, miał dwie żony, N. z niej synowie: Krzysztof, Mikołaj, Stanisław i Waleryan, i Justynę Serny, z której synowie: ks. Andrzej, Bernard i Łukasz, dziedzice dóbr Trzcinnik i Leśnik 1605 r., i z nich Stanisław żonaty z Anną Dębicką 1613 r. Łukasz, dziedzic Trzcianki, cześnik lubelski 1658 r., zaślubił Zofię Kmiciankę i z niej pozostawił córkę Maryannę i synów: Jana, Kazimierza i Stanisława, i z nich Stanisław podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. lubelskiem (Metr. Kor., Conv. Vars., Wyr. Tryb. Lubel.). Franciszek-Stanisław, syn Aleksandra, sędzia fiskalny lubelski 1791 r. Adam, Andrzej, Klemens i Stanisław, synowie Stanisława, 17] 5 roku (Zap. Tryb. Lubel.). 

OLBORSKI. Mikołaj, sekretarz królewski 1726 r. (Metr. Kor., Sigil.). 

OLBRACHCICKI. Krzysztof zwolniony od wyprawy wojennej 1509 r. (Metr. Kor.). Wawrzyniec z Olbrachcie 1533 r. prowadził proces na zjeździć w Piotrkowie (Conv. Piotrk.). 

OLBROTOWSKI h. KOTWICZ. Kazimierz wylegitymowany w Galicyi 1782 roku. 

OLBRYCHT h. GOZDAWA (Wittyg). Jan otrzymał 1744 r. urząd podstolego sochaczewskiego po Kazimierzu Świdzińskim, a w 1746 r. nabył części Kudyjowce, w pow. latyczowskim, na Podolu. Jan, dzierżawca wsi Mołczowa, w Belskiem 1774 r. (Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

OLCBERK. N. z ks. żmudzkiem podpisał elekcyę 1733 r. 

OLCHAŃSKI. Piotr, żonaty z Anną N., 1579 r. posesorowie dóbr Lisowicze i Zaderowiec (Wyr. Tryb. Lubel.). 

OLCHAWSKI. Franciszek, sukcesor Jana Olchawskiego, prowadził 1743-1756 roku proces o sumę 5000 złp. zabezpieczonych na dobrach Wysocko (Wyr. Tryb. Lubel.). 

OLCHOWICKI. Jan, towarzysz wojsk koronnych, otrzymał 1792 r. dymisyę z rangą chorążego (Kancl.). 

OLCHOWICZ h. LELIWA. Antoni, Stefan i Teodor, synowie Grzegorza, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1849 r.

OLCHOWIECKI v. OLCHOWICKI. Aloizy, regent ziemski mścisławski 1775 roku. Mikołaj, syn Daniela, i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r. 

OLCHOWSKI h. OLSZEWSKI. Jan Olchowik dostał w nagrodę zasług od Jana Radziwiłła, kasztelana trockiego, w 1540 roku wieś Holszewo (później Olszewo), w pow. zdzitowskim; to nadanie zatwierdził Zygmunt August w 1562 r. synom Olchowika: Piotrowi, Fedorowi, Janowi, Andrzejowi i Romanowi, którzy od tej wsi nadanej wzięli nazwisko Olszewski; niektórzy jednak zmienili nazwę rodzinną Olchowik na Olchowski. Jan, po którym syn także Jan 1597 r., a wnuk Eliasz 1617 r. 

OLCHOWSKI. Pisali się z Olchowicy. Wacław i Wojciech, synowie Piotra, 1591 r. Jan z Olchowicy z żony Konstancyi Dmosickiej miał synów, Franciszka i Kazimierza 1735 r. Petronela, żona Kazimierza Bystrzamowskiego, skarbnika łomżyńskiego 1755 roku. (Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Brzeskie). 

Jest także rodzina tego nazwiska w gub. charkowskiej, lecz nie wiem, czy tego herbu i pochodzenia. 

OLD v. OLT. Jan, syn Mikołaja z Domaszowa, 1589 r. pozwany przez Trzebińskiego o najazd (Conv. Vars.). Patrz OLT. 

OLDEMBORK. Właściwie Oldenburg, szlachta inflancka. Fabian, starosta śnieżyński, właściciel Dobrynicz, pozwany 1612 roku przez Osiembłowskiego o należne sumy (Wyr. Tryb. Piotrk.). 

d’OLDEROGGE. Konrad-Jerzy, fligiel-adjutant wojsk królewskich 1770 r., wyszedł 1774 r. do dymisyi z rangą podpułkownika (Kancl., Sigil.). 

OLEARSKI h. GOZDAWA. Kazimierz, sekretarz królewski, subdelegat grodzki krakowski 1736 r., otrzymał nobilitacyę, herb Gozdawę i prawo nabywania majątków, od Jana Lipskiego, biskupa krakowskiego i ks. Siewierskiego; w 1747 r. nabył części dóbr Trzebisławic i Sikorki, i z żony Rozalii Cezarówny pozostawił córki, Rozalię i Magdalenę i syna Stanisława-Anastazego, ochrzczonego 1735 r. w kościele Panny Maryi w Krakowie. 

Stanisław, starosta i sędzia grodzki siewierski, złożył 1786 roku przysięgę na te urzędy; subdelegat grodzki krakowski, zaślubił 1776 roku Kunegundę, córkę Józefa Ścibor-Rylskiego, 1v. Lipską, i z niej miał synów: Idziego-Ignacego, Józefa, Wincentego-Leona-Stanisława i Wojciecha-Hugona-Dyonizego, z których Idzi 1778 r., Wincenty 1781 r. i Wojciech 1783 r. ochrzczeni w kościele Wszystkich Świętych w Krakowie, wylegitymowali się 1804 r. w Galicyi (Quaterniones, Obiaty Warszawskie, Sigil., Metr. Kor.). 

d’OLEC. Fryderyk, kapitan wojsk saskich, został 1774 r. fligieladjutantem królewskim (Kancl.).

OLECHNOWICZ h. DĘBNO. Marcin, syn Michała, z synami, Jakóbem i Józefem i tego drugiego synem Antonim-Michałem wylegitymowani w Cesarstwie 1845 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Piotr, syn Tadeusza, zasiadający w sądach pow. i gub. wileńskiej 1844 roku. 

OLECHNOWICZ h. LELIWA. Mają pochodzić od Olechny (Aleksandra), syna Wojciecha Monwida, wojewody wileńskiego 1422 roku; lecz podług Kojałowicza potomków tego Olechny, jakkolwiek po swym przodku brali nazwę Olechnowicz i herb Leliwę, właściwem nazwiskiem było Dorohostajski. Była jednak jakaś linia Olechnowiczów, która nie brała tego nazwiska, lecz w Metryce Litewskiej z 1528 roku cytowani są: Iwan, syn Mikołaja, w pow. oszmiańskim, który ze swych majętności 13 koni i Jerzy, syn Michała, który 17 koni winni byli stawić na potrzeby wojenne. W tym też czasie bardzo licznem było to nazwisko, Metryka bowiem Litewska z 1528 r. wylicza kilkunastu Olechnowiczów, jak Andrzeja, Jana, Stanisława i innych, wszystko to szlachtę drobną powiatową, którzy ze swych posiadłości po jednym koniu winni byli dostarczać na potrzeby wojenne. Jurij i Olechno, synowie Rymwida; z nich po Juriim syn Jan, wojewoda trocki 1502 r., marszałek ziemski litewski, protoplasta Zabrzezińskich a Olechno, namiestnik grodzieński 1503 r., miał synów: Andrzeja, posła do Moskwy 1493 r., namiestnika perełomskiego i ożskiego 1504 r., po którym syn Stanisław, Mikołaja, Piotra i Stanisława. 

Mikołaj Olechnowicz 1504 r., pozostawił dwóch synów, Irzyka i Mikołaja; od Irzyka pochodzą Irzykowicze, i po którym pochodzący Kacper, dziedzic dóbr Boczki 1570 roku, miał synów: Bartłomieja, Heronima, Krzysztofa, Przecława i Zygmunta, którzy pisali się Olechnowicz v. Irzykowicz. 

Mikołaj, drugi syn Mikołaja Olechnowicza, miecznik litewski 1547 r., zaślubił Jadwigę Sirutewiczównę i z niej pozostawił synów, Macieja, dworzanina królewskiego 1546 r., i Michała 1550 r. 

Piotr, syn namiestnika Olechny, namiestnik olicki i niemonojski 1500 r., kuchmistrz nadworny litewski i starosta skierstemoński, poseł na sejm 1501 r., skłonił Polaków do wyniesienia na tron Aleksandra Jagiellończyka; po Piotrze potomkowie od godności ojca nazywali się Kuchmistrzewicze. 

Stanisław, podstarosta tykociński 1544 r. Józef, dziedzic Kamienobrodu, Gałki i Olechnowicz 1582 r. Mikołaj na Żmudzi 1621 r. Michał podpisał pospolite ruszenie 1698 r. z wojew. trockiem, a Kazimierz i Tomasz konfederacyę olkienicką 1700 r. 

Szymon i N. podpisali elekcyę 1733 r. z ks. żmudzkiem. Melchior, rotmistrz upicki 1768 r. Tomasz, oboźny upicki 1777 r. Tadeusz, 1781 r. regent ziemski upicki, komisarz 1789 r. do zbierania ofiar z wojew. trockiego. Aleksander, geometra królewski 1781 r. Mikołaj, łowczy mścisławski 1791 r. (Metr. Litew., Metr. Kor., Wyr. Tryb. Lubel., Sigil., Bon.).

W 1733 r. na sejmiku wileńskim, Olechnowicze udowodnili dawne swoje szlachectwo; z nich Jan miał syna Józefa, a ten syna Kazimierza, żonatego z Franciszką Sawicką, z której synowie: Jan Nepomucen, dziedzic wsi Sagowo, w pow. augustowskim, Justyn i Konstanty wylegitymowani w Królestwie 1853 r. Franciszek, dziedzic wsi Sagowo 1858 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej: synowie Jerzego: Szymon z synem Kazimierzem i Stefan z synami: Wincentym, Adamem i Franciszkiem 1845 r.; Ignacy, syn Wincentego, z synami: Janem, Józefem i Adamem 1845 r.; Józef, syn Kazimierza, z synami, Józefem i Szymonem 1860 roku; 2) gub. kowieńskiej: Tadeusz z synami, Janem i Floryanem i ich potomstwem i Mateusz z potomstwem, synowie Bartłomieja, wnukowie Jana, prawnukowie Samuela, osób 20 w 1848 r.; Tadeusz, Mateusz i Antoni, synowie Macieja, Jan, Antoni i Tadeusz, synowie Jana, i inni potomkowie Józefa, Macieja i Jerzego, synów Wawrzyńca, wnuków Nikodema, w 1843 r.; Karol, syn Stefana, w 1848 r.; Szymon, syn Józefa, w 1850 r.; Dominik, syn Józefa, z synami: Felicyanem, Kajetanem i Antonim; Wincenty i Tadeusz, synowie Michała, z potomstwem 1860 r.; Stanisław, syn Adama, z synami, Augustynem i Józefem 1862 roku. 

Konstanty, syn Macieja, dóbr Purwajce, Klemens, syn Teodora, dóbr Kaupinie, Leopold, syn Stanisława, dóbr Jurgiańce, Henryk, dóbr Montwidowo, i Stanisław, dóbr Saduny, synowie Konstantego, dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r. 

OLECHOWICZ h. LELIWA. Cytowani w Kuropatnickim. 

OLECHOWSKI h. INES v. TRZY-GWIAZDY. Mateusz i Aleksander, synowie Jakóba, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1847-1858 r. 

OLECHOWSKI h. RATULD. Paweł otrzymał 1775 roku nobilitacyę z synami: Józefem, Janem, Pawłem, Wojciechem i Kazimierzem; z których Józef, z kanonika katedralnego krakowskiego 1767 roku koadjutor sandomierski 1768 r., sufragan i archidyakon krakowski, biskup uranopolitański, przez lat 30 blisko zarządzając dyecezyą i ogromnemi dobrami biskupów krakowskich, znaczny zebrał majątek; autor i kaznodzieja, um. 1809 roku. Paweł, kanonik katedralny krakowski i sandomierski 1778 roku, zarządca dóbr pabianickich, do biskupstwa krakowskiego należących, dziedzic dóbr Czyżowo i Trzemchy, um. 1812 r. 

Jan, trzeci syn Pawła, skarbnik 1788 roku, wojski mniejszy wiślicki 1791 r., komisarz cywilno-wojskowy 1792 r., dziedzic dóbr Ziemia i Żórawicy, wylegitymowany w Galicyi 1803 r., miał dwie żony, Barbarę Masalską i Domicelę Święcicką; z nich synowie: Józef, komisarz cywilno-wojskowy wiślicki 1792 r., Ignacy, dzierżawca dóbr Gzowice, w pow. radomskim, Witalis, autor i tłomacz, zm. 1838 r. i Paweł ten z synem Józefem, urodzonym z Rozalii Kochanowskiej, wylegitymowani w Królestwie 1837 r. 

Wojciech, czwarty syn Pawła, strażnik orszański 1791-1794 roku, dziedzic dóbr Orawy, po którym syn Romuald, dziedzic dóbr Topoli, w wojew. krakowskiem, urodzony z Katarzyny Strzyżowskiej, wylegitymowany w Królestwie 1837 r. 

Tadeusz, syn Wojciecha i Katarzyny, ur. 1792 r. w Nowym Targu, w pow. krakowskim, wstąpił 1809 r. do 8 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i w 1813 r. został porucznikiem; przeznaczony 1815 roku do 2 pułku strzelców pieszych, wyszedł 1817 r. do dymisyi w stopniu kapitana (Ks. Wojskowe). 

Kazimierz, ostatni syn Pawła, dziedzic dóbr Sycyny, generał wojsk koronnych, obrany 1794 r. kandydatem na sędziego ziemskiego radomskiego, konsyliarz sądu szlacheckiego austryjackiego w Krakowie, wylegitymowany w Galicyi 1804 r.; z Heleny Pieniążek jego syn Prymus, dziedzic dóbr Secemin, w wojew. krakowskiem, wylegitymowany w Królestwie 1838 roku (Sigil., Kancl., Akta po-Galicyjskie). 

OLECHOWSKI. Franciszek, urzędnik w gub. mazowieckiej, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1812 r. 

OLEJEWIC. Brahin, porucznik chorągwi tatarskiej 1653 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

OLEJEWSKI h. GRZYMAŁA. Michał, rotmistrz wojsk królewskich 1683 r. (Don. Gr. Warsz.). Tomasz żonaty z Katarzyną N. 1758 r. (Zap. Tryb. Lubel.). N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej przed 1830 rokiem. 

OLEJKIEWICZ h. OLEJKIEWICZ (?). Rodzina tatarska na Litwie; bierze przydomek Mołła. Eliasz składał 1803 roku dowody do legitymacyi (Akta po-Galicyjskie). Mustafa, syn Eliasza i Maryanny, ur. 1784 r. we wsi Studzionka, w pow. bialskim, na Podlasiu, wstąpił 1809 r. do 6 pułku jazdy; przeniesiony 1812 r. do gwardyi szwadronu, postąpił 1813 r. na podporucznika; um. 1821 r. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi (Ks. Wojskowe). 

OLEKSA v. OLEXA. Gabryel i Maryanna, małżonkowie, otrzymali konsens 1762 r. na wykup wójtostwa wsi Rozemberg, w starostwie dyrszawskiem (Sigil.). 

OLEKSIEJEWICZ. Hryczko, dworzanin królewski 1524 roku (Metr. Litew.). Jan, wójt świrski, sprzedał 1556 r. swą posiadłość Maciejowi Pawłowiczowi. Iwan i Bazyli pozwani 1558 r. przez Roskich o ich posiadłość (Arch. Dubr.). Krzysztof i Marcin na Żmudzi 1621 r.

OLEKSIEWICZ. Antoni wylegitymowany w Galicyi 1782 r. 

OLEKSIŃSKI. Na Rusi Czerwonej. Franciszek, porucznik gwardyi koronnej 1791 roku, był następnie urzędnikiem w wojew. augustowskiem; um. 1826 roku. Aleksander i Józef, synowie Karola, w gub. czernichowskiej 1820 roku. 

Kazimierz, syn Franciszka i Maryanny, ur. 1796 r. w m. Grodnie, wstąpił 1815 roku z korpusu kadetów warszawskich do batalionu saperów, i w 1817 r. został podporucznikiem, a 1819 r. porucznikiem i w 1830 roku awansował na kapitana klasy 2. 

Kazimierz, syn Macieja i Eugenii, ur. 1775 r. w Starej Oleksinicy, na Wołyniu, jako kadet wstąpił 1791 r. do pułku lubelskiego i w 1794 r. został podporucznikiem w 9 pułku piechoty; porucznik 1807 roku, kapitan 1809 r. w 14 pułku piechoty, przeznaczony 1815 roku do 7 pułku piechoty liniowej, w 1817 r. przeszedł do korpusu żandarmeryi. Odbył kampanie: 1792 r. przeciw Rosyi, 1806 i 1807 r. przeciw Prusom, 1809 roku przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi, nad Berezyną (Ks. Wojskowe). 

OLEKSOWSKI. Jan, starosta latyczowski 1596 r. (Conv. Vars.). 

OLEKSZYC. Jerzy 1674 r. z wojew. kijowskiem, Marcin z wojew. ruskiem 1697 r. podpisali elekcye. 

OLEKSZYCKI. Gabryel, sekretarz królewski, podpisał pospolite ruszenie ze Żmudzią 1698 r. 

OLELKOWICZ. Książęta. Kn. Aleksander (Olelko), syn kn. Włodzimierza ks. Kijowskiego, podpisał 1622 r. traktat Litwy z Krzyżakami, a w 1428 roku uczestniczył w wyprawie ks. Witolda na Nowogród; żonaty z Anastazyą Wasilewną ks. Moskiewską, miał trzy córki: Fedorę za kn. Semenem Juriewiczem (Holszańskim ?), N. za kn. Juriem Prońskim, N., żonę Stefana, hospodara Mołdawskiego, i dwóch synów, Semena, protoplastę książąt Kijowskich, i Michała, protoplastę książąt Słuckich. Patrz książęta SŁUCCY (Metr. Litew., Wolff). 

OLENIKOW-ROMANOWSKI h. BOŃCZA. Karol, syn Piotra, z synem Sewerynem i innymi wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1845-1847 r. 

OLEŃSKI h. RAWICZ. Na Litwie. Stanisław, pisarz starosty żmudzkiego 1522 r., namiestnik horodeński i wysocki 1530 r. Jan, dworzanin królewski 1540 r. (Metr. Litew.). 

Krzysztof, sędzia ziemski wołkowyski, i Piotr, pisarz grodzki Słonimski 1648 r. z wojew. nowogrodzkiem, a Krzysztof 1674 r. z pow. grodzieńskim podpisali elekcye. Teofil, podkomorzy wołkowyski 1685 roku (Arch. Dubr.). Franciszek, stolnik łukowski, um. 1715 r. (Sigil.).

d’OLESCHLAGER. Jan-Filip, dyrektor leśnictwa landgrafstwa heskiego, został szambelanem Stanisława Augusta 1792 r. (Sigil., Kancl.). 

OLESIŃSKI. N. podpisał elekcyę 1733 roku z wojew. brzesko-kujawskiem. 

OLESKI h. DĘBNO. Senator w rodzinie, Piotr, kasztelan lwowski około 1480 r. 

Gałąź rodziny Sienieńskich, herbu Dębno, która odziedziczywszy na Rusi Czerwonej obszerny majątek Olesko, od niego brała nazwisko Oleski. Dobiesław podpisał konfederacyę szlachty czerwono-ruskiej 1464 r. Jan, dziedzic wsi Cisów w 1470 roku; starosta sandomierski, miał syna Piotra, podkomorzego sandomierskiego, a w końcu 1480 r. kasztelana lwowskiego, który zostawił dwie córki, Annę Herburtowę, kasztelanowę biecką, i Jadwigę Kamieniecką, wojewodzinę podolską, które przeniosły w dom mężów rodzinne majątki. 

OLESKI h. GRZYMAŁA. Senatorowie w rodzinie: Jan, kasztelan małogoscki 1490-1496 r. Jerzy, kasztelan chełmiński 1568 r., um. 1571 r. 

Jedna z głównych gałęzi rodu Grzymała, biorąca nazwisko od majątku Oleśnicy, w Wielkopolsce. Grzymała z Oleśnicy odznaczył się w walce Grzymałów z Nałęczami 1383-1384 r. W XV stoleciu jedna linia tej rodziny przeniosła się do Małopolski, a w XVI wieku do Prus, gdzie nabyła majątek Ostrowite. 

Jan, kasztelan małogoscki 1490-1496 r., ożeniony z Barbarą z Chodcza i jeden z komisarzy w 1485 r. do odebrania hołdu od hospodara wołoskiego, a w 1494 r. podpisał potwierdzenie praw pruskich. Barbara, żona Jana Buczackiego, kasztelanica kamienieckiego 1500 roku. Piotr, rotmistrz wojsk królewskich 1502 r., żonaty z Katarzyną Buczacką, wojewodzianką podolską. Jan nabył 1567 r. wieś Swarozin, aw 1570 r. jako dworzanin królewski otrzymał dobra Gnieszyno. Szymon, dziedzic dóbr Stawki 1579 r., ustąpił 1607 r. dobra Olesko synowi swemu N. Mikołaj, dziedzic dóbr Kotfic 1582 r., stolnik królewski 1591 roku. 

Jerzy, dworzanin królewski 1582 r., starosta kamieniecki, marszałek dworu królowej Anny Jagiellonki, żonaty z Barbarą Szczepicką, um. 1593 roku. Tomasz, Mikołaj i Wasil, dziedzice Oleska 1597 r. Jerzy, z podkomorzego malborgskiego kasztelan chełmiński 1568 r., dziedzic dóbr Ostrowite i inne, zm. 1571 r., z żony N. Konopackiej, wojewodzianki pomorskiej, pozostawił syna Jana, z podkomorzego pomorskiego podkomorzego koronnego 1618 r., dziedzica dóbr Babie, Lasławice i Pabianice, po którym z żony Zuzanny Przerębskiej syn Jerzy, zmarł młodo. Po Mikołaju córka Katarzyna, żona Rogacyana Spytka-Pstrokońskiego, i synowie: Konstanty, Łukasz i Zygmunt 1630 r. 

Zygmunt podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. łęczyckiem i z żony Anny Przerębskiej pozostawił syna Zygmunta-Samuela, dziedzica dóbr Woźniki 1682 roku. Eleonora, żona Samuela Brochockiego, skarbnika płockiego 1685 r. Adam, dziedzic Baranowa 1693 r., żonaty z Maryanną Tomicką. Michał i Wawrzyniec, synowie Grzegorza i Maryanny Kłosińskiej, 1752 r. (Metr. Kor., Conv. i Don. Vars., Vol. Leg., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Ks. Gr. Brzeskie). 

OLEŚNICKI h. DĘBNO. Hrabiowie i szlachta. Senatorowie w rodzinie: Zbigniew, biskup krakowski 1422 r., kardynał 1451 r. Dobko (Dobiesław), kasztelan wojnicki 1430 r. Jan, marszałek wielki koronny 1431 r., kasztelan sandomierski 1440 r., wojewoda sandomierski 1443 r., um. 1457 r. Zbigniew, podkanclerzy koronny 1472-1475 r., biskup kujawski 1473 r., arcybiskup gnieźnieński 1480 r., um. 1493 r. Andrzej, kasztelan sandecki 1485 r., um. 1496 r. Jan, wojewoda lubelski 1521 r. Stanisław, biskup poznański, um. 1539 roku. Mikołaj, kasztelan małogoscki 1598 r., radomski 1604 r., wojewoda lubelski 1617 r., um. 1629 r. Zbigniew, kasztelan wiślicki 1638 r. 

Znakomita senatorska, a już zgasła rodzina; wzięła nazwisko od majątku Oleśnicy, w Małopolsce, i z mierności szlacheckiej podniósł ją do pierwszorzędnego znaczenia w kraju Zbigniew, kardynał, biskup krakowski. Jagiellonowie w nagrodę wielkich zasług dla kraju i swojej osoby odznaczali stale zaszczytami i majątkami wielu członków tej rodziny, która wkrótce zasłynęła z rozumu i majątków. Niektórzy z Oleśnickich pisali się Pińczowski, od odwiecznego swego dziedzictwa Pińczowa. 

W początkach XVI stolecia Oleśniccy jedni z pierwszych porzucili wyznanie katolickie dla aryanizmu, którego gorliwymi byli stronnikami, jak Mikołaj, dziedzic Pińczowa, i jego syn Andrzej, i to ich usunęło od dostojeństw krajowych, bo jedną z zasad wyznania aryańskiego było usuwanie się od urzędów, zachowali przecież tytuł hrabiowski, używany przez nich od XV wieku, a zdaje się równo z nabyciem Oleśnicy, będącej majątkiem allodyalnym, a więc za Piastów hrabstwem; ten też tytuł hrabski przyznała im Unia lubelska 1569 r. Mikołaj, żyjący w początkach XVII stolecia, wróciwszy do katolicyzmu przywrócił w części dawne znaczenie rodzinie i został wojewodą lubelskim, ale już na jego wnukach zmarłych bez potomków płci męskiej w drugiej połowie XVII wieku zgasła ta znakomita rodzina. 

Pierwszy historycznie znanym był Zbigniew, wzięty do niewoli na wyprawie wołoskiej 1359 r. i wykupiony od króla Kazimierza III; dziedzic Oleśnicy, Sienna, Potworowa i Pińczowa, łowczy krakowski 1370 r., miał syna Jana, sędziego ziemskiego krakowskiego 1405-1410 roku, po którym z Dobrochny Rożnówny córki, Katarzyna za Wincentym z Szamotuł, kasztelanem międzyrzeckim, Pachna za Janem Ossolińskim, kasztelanem radomskim, i trzech synów: Dobek, dziedzic Sienna, kasztelan wojnicki 1430 r., protoplasta rodu Sienieńskich, Jan i Zbigniew.

Zbigniew (Zbisław), jeden z najznakomitszych naszych mężów Stanu i książąt Kościoła, w młodości służąc wojskowo, w bitwie pod Grunwaldem ocalił życie króla Władysława Jagiełły, strąciwszy z konia rycerza niemieckiego, godzącego na króla, i to było podstawą jego prędkiego wyniesienia się, bo gdy przeszedł do stanu duchownego, wdzięczny Jagiełło mianował go swoim sekretarzem, nadał kanonią krakowską i używał do interesów publicznych i poselstw jak do cesarza Zygmunta, gdzie Zbigniew z taką energią wystąpił, że rozgniewany władca chciał go uwięzić i utopić; mianowany w 1422 r. biskupem krakowskim nietylko, że się okazał tego zaszczytu godnym, ale w krótkim czasie stał się naczelnikiem Senatu, obrońcą praw Kościoła i narodu, nie pozwalał krzewić herezyi husyckiej, która w owym czasie kwitnące Szwedy krwią zalała i w pustynię zamieniła; obrońca Unii z Litwą, nie pozwolił Witoldowi na koronowanie się królem i przywłaszczenie Podola i Wołynia; po śmierci Jagiełły utrzymał na tronie jego syna Władysława III, a przeciwnych tej elekcyi i pragnących wzburzyć kraj panów, poskromił, a ich naczelnika Spytka z Melsztyna, chociaż swego krewnego, banicyą i konfiskatą majątku ukarał; chytremu cesarzowi Zygmuntowi nie dozwalał wpływu wywierać na Polskę; mianowany kardynałem przez antipapę Eugeniusza, zatwierdzony został w tej godności przez papieża Mikołaja V; w 1443 r. księstwo siewierskie kupił od Wacława ks. Cieszyńskiego, i do dóbr biskupów krakowskich dołączył, kilka klasztorów i kościołów zbudował, a między innemi okazały w swem rodzinnem mieście Oleśnicy; fundował bursę zwaną Jeruzalem dla ubogich studentów w Krakowie, zakon Bernardynów pierwszy wprowadził do Polski; mówca niepospolity, był jednym z posłów na sobór bazylejski. Król Władysław Jagiełło, umierając, naznaczył go opiekunem swych synów i na pamiątkę oddał mu najdroższą dla siebie kosztowność, to jest, pierścień, którym zaślubił się z Jadwigą. Kardynał urn. 1455 r. i pochowany z wystawą monarszą w Krakowie. 

Jan z przydomkiem Głowacz, marszałek wielki koronny 1431 roku, i z kasztelana wojewoda sandomierski 1443 r., był mianowany gubernatorem Wilna, i ocalił to miasto od zakonu krzyżackiego, gdyż zniszczywszy kraj szeroko na okrąg miasta, odjął nieprzyjaciołom wszelką żywność, a nadto trapił go podjazdową wojną; Krzyżacy też ponieśli niewypowiedziane straty, skutkiem których wielki mistrz Konrad Wallenrod popadł w obłąkanie zmysłów; należał do wyprawy grunwaldzkiej 1410 r. i wojny przeciw Świdrygielle 1431 roku; posłował do cesarza Zygmunta i książąt Mazowieckich, a w 1443 r. do Kazimierza późniejszego króla, wówczas wielkiego księcia Litewskiego, aby go odwieść od zaboru Wołynia i Podola, mogącego wywołać rozerwanie Unii i wojnę Polski z Litwą; w 1434 r. powtórnie poseł do cesarza Zygmunta, proponując mu małżeństwo dwóch królewiczów polskich z jego córkami; brata kardynała Zbigniewa popierał we wszystkich jego działaniach, a głównie w poskromieniu buntowniczego Spytka Melsztyńskiego; Władysławowi III znacznym hufcem wojska przez siebie zebranego dopomógł w wojnie przeciw Turkom 1443 r. Marszałek był żonatym z Anną Tęczyńską, kasztelanką wojnicką, 1v. Dembińską, i z niej pozostawił synów: Andrzeja, Feliksa-Jana, Jana, wojewodę lubelskiego, który od majątku Bochotnicy wziął nazwisko Bochotnicki, i Zbigniewa. 

Andrzej, dziedzic Strzelec, Stojanowic i in., kasztelan sandecki 1485 r., miał syna Jana, podsędka sandomierskiego, zm. 1544 r., po którym czterech synów: Jan, Mikołaj, Piotr i Stanisław. 

Zbigniew, scholastyk gnieźnieński 1471 r., kanonik krakowski, kujawski i sandomierski 1471 r., podkanclerzy koronny 1472 r., biskup kujawski, a ostatecznie arcybiskup gnieźnieński 1480 r., wymowny i zdolny, wielkorządca Prus 1477-1478 r., herezyę husycką poskramiał; po śmierci Kazimierza IV chciał wynieść na tron Janusza ks. Mazowieckiego, lecz królowa Zofia popsuła te jego zamysły poparciem elekcyi królewicza Jana Olbrachta; um. 1493 r. 

Feliks-Jan, syn wojewody Jana, dziedzic na Oleśnicy i Pińczowie 1490 r., zaślubił Katarzynę Gruszczyńską, kasztelankę kaliską, i z niej pozostawił synów: Stanisława, Feliksa, Jana i Piotra. 

Stanisław, kanonik gnieźnieński 1518 r., a krakowski 1524 r., sekretarz królewski 1525 r., kantor gnieźnieński i dziekan krakowski 1530 r., mąż wielkiej nauki i pobożności, mianowany biskupem poznańskim 1539 r., umarł tegoż roku. 

Feliks z Oleśnicy, dworzanin królewski 1541 r., pozostawił córki, Jadwigę za Heronimem Makowskim Annę, żonę Jana Secygniewskiego i dwóch synów, Krzysztofa i Macieja, dworzan królewskich 1564 r. 

Jan, trzeci syn Feliksa-Jana, dziedzic Niemirowa, żupnik bocheński 1535 r., miał dwie żony, Barbarę Potocką i Zofię Szczepanowską, i pozostawił córkę Jadwigę za Mikołajem Silnickim i syna Piotra. Piotr, marszałek Trybunału koronnego 1579 r., szafarz dochodów małopolskich 1580 r., żonaty z Katarzyną Morską, miał synów, Jana, podżupnika bocheńskiego, i Andrzeja; po Andrzeju, żupniku krakowskim 1608 r., córka Katarzyna za Jakóbem Dembińskim i syn Samuel. 

Piotr, ostatni syn Feliksa-Jana, pozostawił syna Jana, po którym z Elżbiety z Kurozwęk córka Krystyna za Janem Przypką i dwóch synów, Jan i Mikołaj. 

Mikołaj, dziedzic dóbr Pińczów, jeden z pierwszych inowierców u nas, zaprzyjaźniwszy się z słynnym mistrzem herezyi Stankarem, przejął jego błędy i oddał swym współwyznawcom kościół i klasztor w Pińczowie; król Zygmunt-August na sejmie 1550 r. chciał zrazu ukarać go surowo, lecz gdy wielu co znakomitszych panów prosiło za nim, kazał mu tylko oddalić Stankara i spokojnie w rzeczach wiary zachowywać się; Oleśnicki jednak wprędce potem klasztor zmienił na szkoły aryańskie i otwarcie przyjął to wyznanie, otoczywszy się co najuczeńszymi dysydentami i za jego też czasów Pińczów nazywany był Atenami Sarmackiemi; na sejmie Unii 1569 r. otrzymał zatwierdzenie tytułu hrabiowskiego dla swej familii; w bezkrólewiach po Zygmuncie-Auguście, głosował za Piastem, um. 1586 r., pozostawiwszy z Zofii Szafraniec trzech synów: Andrzeja, Jana, żonatego z Elżbietą Tworowrską, podkomorzanką podolską, i Mikołaja, ożenionego z Katarzyną Daniechowską. 

Andrzej, gorliwy dysydent, był deputatem od inowierców z synodu toruńskiego 1595 r. do Zygmunta III z prośbą o zachowanie ich przywilejów, i z żony Maryanny Suligowskiej miał córkę Zofię za Krzysztofem Straszem i dwóch synów, Jana, dworzanina królewskiego zmarłego młodo, i Zygmunta, starostę opoczyńskiego, z Magdaleną Misiowską bezpotomnego. 

Jan, syn Jana i Kurozwęckiej, dziedzic na Oleśnicy 1571 r., miał dwie żony, Zofię Spinek i Zofię Sieniawską i pozostawił dwóch synów, Mikołaja i Samuela, dziedzica dóbr Chmielnik, gdzie fundował szkoły aryańskie. 

Mikołaj, wróciwszy do katolicyzmu, pozyskał względy Zygmunta III; kasztelan małogoscki 1598 r., kasztelan radomski, a ostatnio wojewoda lubelski 1617 r., starosta opoczyński i zwoleński, w 1588 r. deputowany od partyi Jana Zamoyskiego do panów litewskich dla skłonienia ich do elekcyi Zygmunta III, szczęśliwie wywiązał się ze zlecenia; wstrzymywał Zygmunta od surowego obchodzenia się z rokoszanami Zebrzydowskiego i posłował do Dymitra I Samozwańca i w wybuchu powstania moskiewskiego uwięziony, przeszło półtora roku zostawał w niewoli; um. 1629 r.; miał trzy żony: Zofię Lubomirską, kasztelankę wojnicką, z której synowie, Zbigniew i Jan; Katarzynę Palęcką, z niej córka Regina, żona Mikołaja Firleja, starosty kazimierskiego, i Małgorzatę ze Szczekarzowic Tarłównę. 

Zbigniew, starosta opoczyński 1626 r., kasztelan wiślicki 1638 r. fundator kościoła farnego w Tarłowie, z żony Zofii Sułowskiej, wojewodzianki rawskiej, pozostawił syna Mikołaja, starostę opoczyńskiego od 1646 roku, z żoną Konstancyą Lanckorońską, bezpotomnego. 

Jan, drugi syn wojewody Mikołaja, dziedzic Oleśnicy, podkomorzy, sandomierski 1637 r., rotmistrz pow. radomskiego, elektor 1632 r. i 1648 r. z województwa sandomierskiego, zaślubił Zofię Kurdwanowską i z niej miał synów, Jana-Zbigniewa, elektora 1632 r. z województwa sandomierskiego, starostę opoczyńskiego 1668 r., z Anną Stanisławską, córką Michała, wojewody kijowskiego, bezpotomnego, i Stanisława. 

Stanisław, rotmistrz królewski, starosta radziejowski 1658 r., z żony Joanny Olędzkiej, kasztelanki zakroczymskiej, pozostawił synów, Dobiesława, Jana i córkę Zofiannę, żonę Ernesta Denhoff a, wojewody malborgskiego. 

Jan, podkomorzy sandomierski i pułkownik województwa sandomierskiego, podpisał 1669 r. i 1674 r. elekcye z wojew. Sandomierskiem, i z niewiadomej nam żony miał syna Jana, dworzanina królewskiego, który w 1669 r. podpisał elekcyę z wojew. Sandomierskiem (Metr. Kor., Conv. Vars. i Piotrk., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk).

OLEŚNICKI h. GRZYMAŁA. Taż rodzina, co Oleski, herbu Grzymała; z Oleśnickich, Maciej z przydomkiem Figa, sędzia ziemski inowrocławski 1436 r. 

OLEŚNICKI h. RADWAN. Pisali się z Oleśnik, a Paprocki, wywodząc ich z Oleszna, zowie ich Oleszyński, co jednak wobec wywodu szlachectwa z 1507 roku jest błędnem. Oleśniccy, będąc przez dwa pokolenia żupnikami wielickimi, znaczny zebrali majątek, ten przecież wyszedł wkrótce z ich rąk przez kobiety, ai rodzina zgasła. 

Sebastyan z Oleśnik, kustosz kielecki, następnie kanonik krakowski, będąc naganiony przez Zygmunta Targowickiego, kanonika krakowskiego, o gminne pochodzenie, oczyścił się z zarzutu, przedstawiwszy sześciu świadków, którzy stwierdzili, że Sebastyan jest synem Jana Michnowicza z Podecznicy i Oleśnik i Katarzyny Glińskiej, a wnukiem Małgorzaty z Rodecznicy, herbu Nałęcz, i szlachcicem herbu Radwan. Wywód powyższy wniósł w 1521 roku do akt Metryki Koronnej brat rodzony Sebastyana, Jan z Oleśnik, podżupnik bocheński. 

Powyższy Jan, sędzia ziemski bełski, z Anny Odrąwążówny miał trzech synów: Andrzeja, Łukasza i Marcina, którzy w 1566 r. zamienili dobra Damianice i Turowę, w ziemi krakowskiej, na dobra królewskie Wieprzowe Jezioro i Pankowo, w wojew. bełskiem. Łukasz, podsędek i starosta bełski, miał syna Jarosława, starostę bełskiego, elektora 1632 r., po którym z Doroty Bełżeckiej syn Tomasz bezdzietny i córka Barbara Leśnowolska, wojewodzina podlaska. Marcin, dziedzic dóbr Krynice, podsędek 1579 r., następnie sędzia ziemski bełski, z N. Jakszmanickiej pozostawił synów: Adaukta i Piotra, bezpotomnych, Marka, pisarza ziemskiego 1613 r., sędziego ziemskiego bełskiego, po którym z Chodorowskiej jedynaczka córka Zofia za Stefanem Zielińskim; Jana, ten z Elżbiety Drohojowskiej, 2v. Buczackiej, zostawił syna Jana, i Łukasza, po którym z N. Podfilipskiej, sędzianki podolskiej, syn Marcin-Łukasz, dworzanin królewski, elektor 1669 r. z wojew. lubelskiego, podstoli drohicki, którego z N. Blinowskiej jedynaczka córka Joanna zaślubiła Remigiana Połubińskiego, wojewodzica nowogrodzkiego. Z tej familii. Maciej, komornik Zygmunta Augusta 1572 r. Andrzej z Oleśnik, żupnik bocheński, podstarosta i sędzia grodzki chęciński 1604 r. (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

OLESZA. Na Białej Rusi iw pow. pińskim. Iwan, poborca mścisławski 1581 r. Piotr, podstoli mozyrski 1603 r. Stefan, dziedzic dóbr Wystopowic, w pow. mozyrskim 1675 roku. Aleksander, Andrzej, Ludwik i Waleryan podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. brzesko-litewskiem. Aleksander żonaty 1750 r. z Heleną Świeżyńską. Ludwik i Samuel, bracia rodzeni; z nich Samuel, krajczy piński 1756 r., miał trzy żony: Annę Gułowską, Teresę Lasociankę, z niej córki, N. Włochowiczowa, N. Władysławowa Rodziewiczowa i dwóch synów, Filip, i ks. Franciszek, i Eleonorę Parysowiczównę, z której synowie, Samuel i Leopold, sędziowie kapturowi pow. pińskiego, podpisali elekcyę 1764 r. z pow. pińskim, i Leopold był rotmistrzem pińskim 1765 r. (Don. Vars., Ks. Gr. Pińskie). 

Karol, syn Samuela i Maryanny, ur. 1781 roku we wsi Jaborg (?), w pow. łomżyńskim, wstąpił 1810 roku do sztabu głównego francuskiego iw 1812 roku awansował na porucznika; przeznaczony 1815 r. do 3 pułku ułanów, w 1821 r. postąpił na kapitana iw 1822 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanię 1812 roku przeciw Rosyi (Ks. Wojskowe). Wincenty, syn Macieja, zasiadający w sądach pow. opockiego, w gub. pskowskiej 1865 r. 

OLESZKIEWICZ v. OLESZKOWICZ h. KORAB. Fedko, bojar nowogrodzki, miał dostawiać jednego konnego na wyprawy wojenne 1528 roku. Iwan Mikołajewicz, bojar wileński 1549 roku. Kmita Fedorowicz, dworzanin królewski 1550 r. (Metr. Litew., Bon.). 

Gabryel, namiestnik i regent grodzki miadzielski 1700 r., a regent ziemski oszmiański 1701 r. Józef podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. (Arch. Dubr., Vol. Leg.). 

Antoni, syn Onufrego, urzędnik w pow. mińskim 1844 r. Stanisław, syn Józefa, z synami: Stanisławem, Benedyktem i Pawłem wylegitymowani w Cesarstwie 1856 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

OLESZKO. Na Wołyniu; biorą przydomek Prytniowski. Floryan, dziedzic Piotrkowic, sekretarz królewski 1583 roku, wojski włodzimierski 1615 r., komisarz z sejmu 1609 r. do uspokojenia buntów kozackich, dostał w nagrodę zasług 11,000 złotych zapewnionych na królewszczyznach Dubno i Wołochy; z żony Agnieszki jego syn Stanisław, sekretarz królewski, ustąpił matce Dubno, i był żonatym z Joanną Horaimówną 1660 r. (Don. Vars., Sigil., Lustracye, Zap. Tryb. Lubel., Vol. Leg.). Oleszkowicz za nazwisko. 

OLESZKOWICZ. Jedna gałąź rodziny Popiel bierze przydomek Oleszkowicz za nazwisko. Teodor i Jan wylegitymowani w Galicyi 1782 r. 

OLESZKOWSKI. Grzegorz z synem Łukaszem prowadzili 1646 r. proces w Trybunale lubelskiem. Konstanty z wojew. Witebskiem podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Józef podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. mścisławskiem. 

OLESZNIAŃSKI. Jan i N. podpisali elekcyę 1733 r. z wojew. wołyńskiem. 

OLESZYCKI. Walenty żonaty z Katarzyną N. 1679 r. (Metr. Kor.). Marcin wylegitymowany w Galicyi 1782 r. 

OLESZYŃSKI h. DĘBNO. Niektórzy z Oleśnickich, herbu Dębno, pisali się Cieszyński. Jan, dziedzic wsi Wielogóra, pod Samborcem 1470 r.

(Lib. Benef.). Mikołaj, dziedzic Pińczowa 1553 r. (Conv. Piotrk.). Mikołaj żonaty z Katarzyną Domiechowską 1604 r. 

OLESZYŃSKI h, RADWAN. Taż rodzina, co Oleśnicki, herbu Radwan; właściwie gałąź rodziny Zebrzydowskich, która od majątku Oleszno, w wojew. Sandomierskiem, wzięła nazwisko Oleszyński; pisali się jednak z Olesznik. Feliks, dziedzic dóbr Podolany 1550 r. Mikołaj, dzielny wojownik 1577-1582 roku, dziedzic dóbr Niezwojowice. Jakób, syn Mikołaja i Teresy Dulskiej, 1634 r. Po Jakóbie z Anny Karskiej 1681 r. syn Stanisław, tego synowie, Ignacy i Walenty 1745 r.; po Ignacym synowie, Filip i Antoni 1788 r., a po Walentym synowie, Kazimierz i Grzegorz 1785 r. 

OLEWICKI. Szymon, sekretarz królewski 1671 r. (Sigil.). 

OLEWIŃSKI h. FRANKENBARG. Piszą się z Olewina i jako taki wymieniony jest Wojciech, zwany Białek, w 1450 r. w księgach grodzkich sieradzkich. 

OLEWIŃSKI h. OSTOJA. Po Wawrzyńcu z żony Katarzyny Przyłęckiej syn Stanisław, w wojsku rosyjskiem, wylegitymowany w Królestwie 1864 roku. 

OLEWIŃSKI h. SAMSON. W wojew. Sieradzkiem; piszą się z Olewina, jednego pochodzenia z Bieniedzkimi. Dobiesław odznaczył się pod Koronowem w bitwie z Prusakami 1410 r. iw nagrodę zasług .dostał zastawą królewszczyznę Jabłonowiec, na Rusi Czerwonej, lecz ta wkrótce wykupioną została. Adam, Andrzej, Jan, Salomon, Sebastyan, Stanisław i Walenty, dziedzice Zalesia 1583 r. 

Wojciech z Bieniedzic, naganiony 1613 r. w szlachectwie, wyprowadził w Trybunale piotrkowskim następującą procedencyę. Andrzej z Bieniedzic miał syna Marka Bieniedzkiego v. Olewińskiego, dziedzica Olewina i Okalewa, w pow. wieluńskim. Po Marku syn Piotr, sędzia i podstarosta grodzki wieluński, poseł na sejm 1591 r., zaślubił Zofię Wierusz-Kowalską i z niej pozostawił synów: Floryana, Józefa, Wawrzyńca i Wojciecha; po Wawrzyńcu syn Stanisław, świadek 1613 r., a po Wojciechu synowie, Piotr i Tomasz, z których Piotr, łowczy różański 1667 r., podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. Sandomierskiem, i Tomasz pozostawił syna Stanisława, cześnika 1699 r., następnie sędziego ziemskiego wieluńskiego, po którym synowie, Kazimierz i Tomasz, i Tomasz podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. poznańskiem (Conv. Vars., Metr. Kor., Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel.). 

January, syn Wincentego i Maryanny, ur. 1795 r. w m. Pińczowie, w pow. stopnickim, wstąpił 1820 r. jako kapelan do 5 pułku piechoty liniowej i um. 1824 r. 

Józef, podporucznik wojsk polskich, przeznaczony 1815 r. do 4 pułku strzelców pieszych, tegoż roku otrzymał urlop nieograniczony.

Michał, syn Wincentego i Maryanny, ur. 1797 r. we wsi Młodzowy, w pow. stopnickim, wszedł 1818 r. jako pionier II klasy do batalionu saperów i w 1824 r. awansował na podporucznika w 8 pułku piechoty liniowej (Ks. Wojskowe). 

Na Rusi Czerwonej. Floryan, mąż rycerski, z żony Doroty Garnysz miał syna Szymona, wojownika przeciw Szwedom i Kozakom 1628 roku. Szymon, elektor 1632 r. z wojew. ruskiego, z wojskiego 1650 roku sędzia ziemski podolski 1676 r., ostatnio 1682 r. starosta lwowski. Jakób, cześnik 1693 r., podstoli podolski, rotmistrz wojsk królewskich, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. ruskiem. Józef, podstoli 1695 r., stolnik podolski 1703 r. i rotmistrz wojsk królewskich (Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Piotr, syn Antoniego, zasiadający w sądach pow. mozyrskiego, i Józef, syn Antoniego, zasiadający w sądach pow. Słonimskiego 1851 r. 

OLEWNICKI h. SAS. W Wielkopolsce. Feliks, posesor wsi Nagórki 1582 r., miał syna Jana, żonatego z Anną Bielawską 1625 r. (Ks. Gr. Przedeckie). Andrzej i Stanisław 1669 r. z wojew. kaliskiem i Wawrzyniec 1674 r. z wojew. poznańskiem podpisali elekcye. 

OLEWSKI. Jan podpisał elekcyę 1669 roku z ziemią przemyślską. Niekiedy Niemierycze brali przydomek Olewski, jak Aleksander, który w 1712 roku prowadził proces w Trybunale lubelskim o posiadanie m. Nurzyńska (Wyr. Tryb. Lubel.). 

OLĘDZKI v. OLENDZKI v. OLĘCKI h. RAWICZ. Senatorowie w rodzinie: Tomasz, kasztelan zakroczymski 1648 r., um. 1675 roku. Wojciech, kasztelan chełmski 1714 r., um. 1724 roku. Andrzej, kasztelan chełmski 1750 r., um. 1756 r. 

Zamożna rodzina na Podlasiu, z którego przeniosła się do Litwy, na Mazowsze i do wojew. lubelskiego; wzięła nazwisko od wsi Olendy, w ziemi mielnickiej. 

Świętosław z Olendów miał dwóch synów, Mikołaja i Stanisława; po Mikołaju, dziedzicu na Olendach 1530 roku, syn Maciej pozostawił syna Mikołaja, żonatego z Katarzyną Łowiniecką. 

Stanisław, dziedzic Chodowa i Skwirczyna, w pow. drohickim, Chrostowa, Kołomyi, Dworzec i Jatołty, w pow. mścibowskim, na Litwie, oraz Stoczek i Wieliczna, w pow. kamienieckim, starosta wysocki, wojski mielnicki, dostarczał 1528 r. na potrzeby wojenne 8 koni; z niewiadomej nam żony pozostawił czterech synów: Jana, Jerzego, Krzysztofa i Stanisława, którzy w 1538 roku przeprowadzili dział pozostałych dóbr po ojcu; po Jerzym, dziedzicu Skwirczyna 1554 r., syn Jan, dziedzic na Olendach 1580 r., miał córkę Jadwigę i syna Pawła, a Krzysztof, Stanisław i Jan, są przedstawicielami trzech gałęzi tego rodu. 

Gałąź 1. Krzysztof, zwany Sokolik, dziedzic Chodowa, Skwirczyna i Pilcewa, walczył 1553 roku na turnieju w Krakowie; starosta brański i suraski 1565 roku, wysłany był od Stanów litewskich na sejm koronny względem traktowania o Unii; miał dwie żony, Wodzińską z niej córki, Katarzyna za Wojciechem Ręczajskim, kasztelanem warszawskim, Małgorzata za Janem Ręczajskim, starostą warszawskim, i N. Piętkowską, z której syn Adam. 

Adam, dziedzic Chodowa, Skwirczyna, Drochowa i Suchozreby 1580 r., wojski mielnicki 1593 r., sędzia ziemski drohicki 1603 r., poborca mielnicki 1607 r., ostatnio starosta drohicki 1621 r., z żony Doroty Świerczowskiej pozostawił trzech synów: Krzysztofa, Tomasza i Wojciecha. 

Tomasz, dziedzic Chodowa i Siedlec, w ziemi łukowskiej, chorąży drohicki 1637 r., elektor 1648 roku z wojew. podlaskiego, kasztelan zakroczymski 1648 r., podpisał elekcyę 1669 r. i 1674 r. z ziemią zakroczymską i z Anny Grzybowskiej pozostawił córkę Joannę za Jakóbem Krasińskim, podkomorzym płockim, 2v. Oleśnicką, i syna Adama, starostę drohickiego. 

Wojciech, dziedzic na Jeziorach i Krzymoszach, w ziemi łukowskiej, podstarosta łukowski 1629 r., elektor 1632 r. z wojew. lubelskiego, sędzia ziemski łukowski 1641 r., z niewiadomej nam żony miał córki: Dorotę za Krzysztofem Krasuskim, Helenę, żonę Maksymiliana Jezierskiego, Katarzynę za Remigianem Izdebskim i czterech synów: Andrzeja, Jakóba, Kazimierza i Stanisława, dziedzica na Jeziorach, elektora 1669 r. z wojew. lubelskiego, żonatego z Elżbietą Popławską, córką Zygmunta. 

Kazimierz, dziedzic Łupiny, łowczy łukowski 1659 r., elektor 1669 r. z wojew. lubelskiego, miał dwie żony, Zofię Kłoczewską, z niej córka Maryanna za Kazimierzem Iwanowskim, i Zofię Izbińską, z której córka Teofila za Janem Olędzkim. 

Jakób, dziedzic Pruszyna, chorąży drohicki 1666 r., elektor 1669 r. z wojew. lubelskiego, a 1674 r. z wojew. podlaskiego, miał córki, Eleonorę, Katarzynę za Mikołajem Sarneckim, regentem grodzkim liwskim, i syna Franciszka, dziedzica Zawad, łowczego mielnickiego, żonatego z Maryanną Znamierowską, córką Zygmunta, z której syn Antoni, ksiądz. 

Andrzej, najstarszy syn sędziego Wojciecha, dziedzic Krzymosze i Jeziory, podsędek 1653 r., a od 1658 r. sędzia ziemski łukowski, elektor 1674 r. z wojew. lubelskiego, miał trzy żony: Helenę Kossowską, Maryannę Młodziejowską i Maryę-Sylwię Firlej z Dąbrowicy Broniewską, kasztelankę chełmską, z których pozostawił córkę Barbarę za Mikołajem Bujną i synów: Adryana, Franciszka i Wojciecha; po Adryanie, stolniku łukowskim 1698 r., synowie, Franciszek i Wojciech, dziedzice m. Świerże, a Franciszek i Wojciech są przedstawicielami dwóch linij tej gałęzi. 

Linia Franciszka. Franciszek, syn sędziego Andrzeja i Młodziejowskiej, dziedzic Pruszyny, Olędy i Krzymosze, elektor 1674 r. z wojew. lubelskiego, stolnik łukowski 1697 r., zaślubił Eufemię Kuczyńską, podsędkównę drohicką, i z niej miał trzech synów: Ignacego, Józefa i Michała; po Michale, dziedzicu Krzymosze-Radzikow, synowie: Adam, Jan i Kazimierz 1711 r.

Ignacy, syn Franciszka i Kuczyńskiej, dziedzic na Olędach i Czuryłach, subdelegat 1719 roku, a od 1737 r. wojski łukowski, zaślubił Apolonię Szaniawską i z niej pozostawił syna Tomasza, po którym syn Leon z Franciszki Sawickiej miał syna Jana, we flocie rosyjskiej, wylegitymowanego w Królestwie 1844 r., który z Pauliny Dziewulskiej pozostawił syna Jana, ur. 1856 r. 

Linia Wojciecha. Wojciech, syn sędziego Andrzeja, urodzony z Maryi-Sylwii Broniewskiej, łowczy łukowski 1693 roku, starosta szmeltyński, czynny wziął udział w konfederacyi tarnogrodzkiej, za co zniszczono jego majątki; deputat na Trybunał koronny 1712 r., kasztelan chełmski 1714 r., miał dwie żony, Teresę Jełowicką, starościankę chełmską, z niej córka Anna za Józefem Olszewskim, chorążym bełskim, i dwóch synów, Michał, starosta szmeltyński, i 

Andrzej, i Annę Sokolnicką, pisarzównę ziemską bełską. Andrzej, starosta racławski, chorąży krasnostawski 1731 r., ostatnio 1750 r. kasztelan chełmski, miał trzy żony: Katarzynę Wolską, córkę Andrzeja, podczaszego żytomierskiego, z niej syn Franciszek, Maryannę Gumowską, z której córka Antonina, Kanoniczka w Warszawie, sprzedała 1796 r. braciom dobra Sokolniki i Łuszczew, i Konstancyę Wereszczyńską, po której synowie: Ignacy, Feliks i Kajetan. 

Franciszek, najstarszy syn kasztelana Andrzeja, Pijar, mąż wielkiej nauki i pobożności, po sekularyzacyi ksiądz, pod imieniem Józef, został sufraganem kijowskim i biskupem kambizopolitańskim 1764 r., i zasłynął jako kaznodzieja i autor. 

Feliks, chorąży buski 1769 roku, dziedzic na Sokolnikach, zaślubił Różę, córkę Łukasza Węgleńskiego, podkomorzego chełmskiego, i z niej miał córki, Izabelę za Józefem Kańskim, Karolinę, żonę Wincentego Kaznowskiego, i syna Józefa. 

Ignacy, syn kasztelana Andrzeja, dziedzic na Sokolnikach, cześnik parczowski 1778 r., pułkownik wojsk koronnych, wylegitymowany w Galicyi 1804 r., pozostawił córkę Józefę za Antonim Piotrowskim. 

Z tej linii. Feliks, dziedzic Krzymosze, miał synów, Adaukta i Przecława 1611 r. Jan, stolnik, następnie chorąży nurski, podpisał elekcye 1632 i 1648 r. z ziemią nurską. Heronim, podsędek łukowski, żonaty 1629 r. z Anną Zielińską. Po Janie synowie: Jan, Paweł i Wojciech, i z nich Jan pozostawił synów: Marcina, Mateusza, Pawła i Wojciecha; po Marcinie synowie: Aleksander, Jan, Piotr i Teofil, a po Wojciechu, łowczym łukowskim, elektorze 1697 roku z ziemi chełmskiej, syn Łukasz żonaty z Heleną Chromińską. 

Gałąź Stanisława na Czuryłach. Stanisław, dziedzic dóbr Olędy, Czuryły i Ciepiele 1571 r., sędzia grodzki łukowski 1581 r., miał córki, Katarzynę za Stanisławem Padkowskim, Zofię, żonę Stanisława Świejko z Ciechanowca, i trzech synów: Baltazara, dziedzica Wilczyna 1585 r., po którym syn Marcin, Floryana i Wojciecha; po Floryanie, dziedzicu Stoczka i Suchorzewa, synowie: Floryan, Jan i Stanisław. 

Wojciech, dziedzic Poplina 1579 r., podstarosta lubelski 1581 roku i sędzia grodzki łukowski, z żony Katarzyny pozostawił synów: Adama, Jana i Krzysztofa; po Janie z Anny Klembowskiej syn Stefan żonaty z Zofią Czosnowską. 

Krzysztof, dziedzic Poplina, zm. 1637 r., miał czterech synów: Jerzego, żonatego z Zofią Rudzińską, której w 1659 roku zapisał dożywocie, Krzysztofa, Kazimierza i Pawła, elektora 1648 r. z wojew. lubelskiego, po którym syn Andrzej. 

Krzysztof, dziedzic dóbr Czuryły 1656 r., pozostawił dwóch synów, Adama i Macieja; po Macieju, dziedzicu dóbr Czuryły 1682 r., z żony Katarzyny Skolimowskiej syn Jan żonaty z Katarzyną Olędzką, łowczanką łukowską. 

Adam, dziedzic na Stoczku 1682 r., pozostawił syna Stefana, podstolego kijowskiego, który w 1701 r. zapisał dożywocie żonie Franciszce Lesnowolskiej i z niej miał córkę Barbarę za Wojciechem Głodowskim. 

Kazimierz, ostatni syn Krzysztofa, miał syna Tomasza, dziedzica dóbr Krassowo Wielkie, Kostry-Noski i Kostry-Szczepki 1698 r., żonatego z Teresą Pomaską, który pozostawił czterech synów: Bonawenturę, Fabiana, dziedzica na Olędach-Orlice, Jakóba i Mikołaja. 

Bonawentura, dziedzic Krassowa 1746 r., miał syna Franciszka, vicegerenta grodzkiego brańskiego 1761 r., sędziego ziemskiego bielskiego 1779 r., komisarza do zbierania ofiar 1789 r., po którym z N. Kiersnowskiej, sędzianki brańskiej, syn Michał, dziedzic Wrele-Filipowicze, nauczyciel gimnazyum w Łukowie, wylegitymowany w Królestwie 1839 r., żonaty z Anną Szumkowską, pozostawił dwóch synów, Karola, ur. 1828 r. i Władysława, ur. 1830 r. 

Jakób, syn Tomasza i Pomaskiej, miał trzech synów: Damazego, Tomasza i Michała; po Damazym, dziedzicu dóbr Kalinowa, w Łomżyńskiem, syn Szymon, a po Michale, dziedzicu Krassowa, z żony Zuzanny Kosińskiej syn Stanisław zaślubił Helenę Piekutowską i z niej pozostawił syna Rafała, wylegitymowanego w Królestwie 1847 r. 

Mikołaj, ostatni syn Tomasza i Pomaskiej, miał syna Jana, po którym z Anny Korycińskiej syn Kazimierz, dziedzic Kukawki, wylegitymowany w Królestwie 1854 roku (Metr. Kor., Sigil., Mil., Conv. Vars., Wyr. i Zap. Tryb. Piotrk. i Lubel., Obiaty Gr. Warsz., Ks. Gr. Czerskie, Don. Vars., Quaterniones). 

Mikołaj, dziedzic części Tuczny 1631 r., miał syna Bartłomieja, po którym syn Tomasz 1678 r., pozostawił syna Jakóba, którego syn Andrzej sporządził 1762 roku testament i synom swoim, Piotrowi i Wojciechowi zapisał części Tuczny, iz nich Wojciech wylegitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 r.

Jan, syn Grzegorza, nabył 1664 r. części Biernaty, i miał syna Michała, któremu w 1696 r. zapisał części tych dóbr; Tomasz, syn Michała, nabył 1736 roku części Biernat Szrednich i pozostawił syna Stanisława, ochrzczonego 1739 r. w par. Łosice, elektora 1764 r. z ziemi mielnickiej, komornika ziemskiego mielnickiego, który w 1789 roku nabył części wsi Szawy i wylegitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 r.; po Stanisławie dwóch synów, Karol i Wojciech; po Karolu syn Wojciech, a po Wojciechu synowie: Felicyan, Józef i Stefan. 

Po Janie syn Jan miał syna Macieja, który w 1759 r. nabył części wsi Kukawki i z żony Maryanny pozostawił syna Baltazara, ochrzczonego 1769 r. w par. Mordy, wylegitymowanego w Galicyi Zachodniej 1804 r. 

Mateusz, syn Jana, nabył 1718 roku części Olędy, iz żony Teresy miał syna Wojciecha, ochrzczonego 1727 roku w par. Zbuczyn, po którym z Elżbiety N. syn Adam ochrzczony 1778 r. w Zbuczynie, wylegitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 r. 

Paweł, syn Tomasza, nabył 1737 r. części Skolimowa-Cierzpigorz, i z żony Justyny miał dwóch synów, Fabiana-Sebastyana, ochrzczonego 1742 roku w par. Mordy, wylegitymowanego 1804 roku, i Wojciecha, który w 1776 r. nabył części Skolimowa-Cierzpigorz, i z Maryanny Gałeckiej pozostawił syna Jana, ochrzczonego 1770 r. w Mordach, wylegitymowanego 1804 roku w Galicyi Zachodniej. 

Antoni, syn Adama, wziął 1755 r. w zastaw części Skolimowa-Rogozy, i z Maryanny Izdebskiej miał synów: Joachima-Józefa, 1752 r., Łukasza, 1756 r., i Szymona, 1769 r. ochrzczonych w Mordach, wylegitymowanych 1804 r. w Galicyi. 

Franciszek i Michał, synowie Tomasza, dziedzice części Kukawki, i z nich Franciszek z żony Katarzyny pozostawił syna Macieja, ochrzczonego 1760 r. w Paprotni, wylegitymowanego w Galicyi 1804 r. 

Benedykt, syn Wojciecha, dziedzic części Olędy-Bończe 1770 roku, z Maryanny Kobylińskiej miał syna Kazimierza, ochrzczonego 1773 roku w Paprotni, wylegitymowanego 1804 r. w Galicyi. 

Adam, syn Jakóba, nabył 1772 r. części Krynki-Rogale, i z Maryanny Czarnockiej pozostawił syna Mikołaja, ochrzczonego 1778 r. w Paprotni, wylegitymowanego w Galicyi 1804 r. 

Wojciech, syn Jakóba, nabył 1778 r. części Olędy-Orlice, i z żony Anny miał syna Macieja, ochrzczonego 1760 r. w Paprotni, wylegitymowanego w Galicyi 1804 r. 

Melchior, syn Jakóba, dziedzic części Olędy-Kamionki-Czabaje, burgrabia grodzki zambrowski 1780 r., wylegitymował się 1804 r. w Galicyi. 

Jakób, syn Szymona, sprzedał 1778 r. części Olędy-Bończe, i z Katarzyny Skolimowskiej pozostawił syna Fabiana, ochrzczonego 1761 roku w Paprotni, wylegitymowanego 1804 roku w Galicyi (Akta po-Galicyjskie, Quaterniones). 

Gałąź Litewska. Ta gałąź zamieszkiwała w pow. wołkowyskim, gdzie w XVII i XVIII stoleciach znaczne posiadała majątki i urzędy ziemskie. Kojałowicz pisze ich mylnie Oleński. Jan v. Janusz, ostatni syn wojskiego Stanisława, otrzymał z działów dobra Chrostowo; starosta brański 1565 r., ciwun plotelski, zaślubił Annę, córkę Józefa Tryzny, 1v. żonę Timofieja Żyżemskiego, i z niej pozostawił córki, Helenę Karewiczowę, Katarzynę Wyrożembską i dwóch synów, Jana i Krzysztofa, dziedziców Skwirczyna, i z nich Jan, dziedzic dóbr Dworzec, Jamonty i Kołonny, był starostą homejskim 1610 r. 

Krzysztof, dziedzic Chrostowa i Skwirczyna 1590 r., z żony Anny Jesmanówny pozostawił trzech synów: Jana, dziedzica Mścibowa 1629 r., żonatego 1v. z Krystyną Rajską, 2v. z Heleną Wołowiczówną, Jerzego i Krzysztofa, sędziego ziemskiego wołkowyskiego 1648 r., ze stolnika podkomorzego wołkowyskiego 1650 r., starostę dziackiego i żylickiego. 

Jerzy, sędzia ziemski wołkowyski 1650 r., z Justyny Bychowiec miał córki, Katarzynę za Kazimierzem Scypio-del-Campo, Maryannę za Janem Chrapkowickim i czterech synów: Krzysztofa, Mikołaja, Teofila i Dyonizego; po Krzysztofie, elektorze 1674 r. z pow. wołkowyskiego, pisarzu ziemskim wołkowyskim 1697 r., z żony Racheli córka N. za Aleksandrem Wolanem, stolnikiem trockim, i syn Bogusław, stronnik Augusta III. 

Teofil, dziedzic Chrostowa, mąż czynny i zdolny, poseł na sejm 1668 r., elektor 1669 roku z wojew. nowogrodzkiego, chorąży wołkowyski, starosta dziewieński, elektor 1674 r., podkomorzy wołkowyski 1685 roku, marszałek Trybunału litewskiego 1686 r., marszałek wołkowyski i elektor 1697 r. z wojew. nowogrodzkiego, jeden z głównych nieprzyjaciół Sapiehów, deputat od szlachty do układów z nimi 1698 r., podpisał konfederacyę olkienicką 1700 roku i marszałkował szlachcie wołkowyskiej w bitwie pod Lejpunami; miał dwie żony, Helenę Mokłok, sędziankę ziemską nowogrodzką, i Eufrozynę Połubieńską, z której córki: Agnieszka za N. Owsianym, podkomorzym nowogrodzkim, Anna Pakoszowska, stolnikowa kowieńska, Jadwiga Domasławska, Justyna, Katarzyna za Adamem Żyżemskim, łowczym pińskim, i synowie: Bogusław, Jerzy i Krzysztof, sędzia ziemski, a następnie starosta wołkowyski, który w 1697 r. podpisał elekcyę z wojew. nowogrodzkiem. 

Jerzy, sekretarz królewski, elektor 1674 r. z pow. wołkowyskiego, a 1697 r. z wojew. nowogrodzkiego, chorąży 1708 r., a od 1713 r. marszałek wołkowyski, zaślubił Teodorę Pakoszównę i z niej pozostawił synów: Jana, Krzysztofa i Stanisława, którzy podpisali elekcyę 1764 roku z pow. wołkowyskim, i Teofila. 

Bogusław, najstarszy syn marszałka Teofila, pułkownik usarski, elektor 1697 r. z wojew. nowogrodzkiego, z żony Zofii Niezabitowskiej, podczaszanki kaliskiej, miał synów: Jerzego, Kazimierza, Stanisława i Stefana; po Kazimierzu, staroście żylickim, z Katarzyny Kęsowskiej syn Jan, podczaszy wołkowyski, a Stanisław i Stefan są przedstawicielami dwóch linij tej gałęzi. 

Linia Stanisława. Stanisław, starosta dziacki i żylicki 1726 r., z Zofii Bernowiczówny pozostawił córkę Ludwikę za Janem Trokiem, kapitanem wojsk litewskich, i dwóch synów, Bogusława, starostę dziackiego i żylickiego 1750 r., elektora 1764 r. z pow. wołkowyskiego, i Stefana. 

Stefan, starosta żylicki, elektor 1764 r. z pow. wołkowyskiego, żonaty z Felicyanną Knabnof, miał sześciu synów: Adama, po którym syn Jan-Kazimierz, Bogusława, Jerzego, dziedzica Sędziłowszczyzna, sędziego ziemskiego wołkowyskiego, Krzysztofa, Michała i Stanisława, asesora sądu słuckiego; po Michale z żony Teofili Czerny synowie, Eustachy i Hektor. 

Krzysztof, czwarty syn starosty Stefana, dziedzic dóbr Klimowicze 1793 r., zaślubił Agatę Solennikównę i z niej miał syna Adolfa-Jerzego. 

Linia Stefana. Stefan, ostatni syn Bogusława i Niezabitowskiej, pułkownik wojsk litewskich, stronnik Czartoryskich, marszałek wołkowyski 1740 r., elektor 1764 r. z pow. wołkowyskiego, cześnik 1764 r., a koniuszy 1765 r. litewski, zaślubił Konstancyę, córkę Krzysztofa Pakosza, chorążego litewskiego, iz niej pozostawił córkę Konstancyę-Maryę za Janem Swinarskim, podkomorzym rosieńskim, i trzech synów: Janusza, Krzysztofa i Stanisława. 

Janusz, dziedzic Moczulny, elektor 1764 r. z pow. wołkowyskiego, z Konstancyi Czeczowiczówny miał trzech synów: Aleksandra, Stanisława chorążego szawelskiego, żonatego 1v. z Anną Lisiecką, 2v. z Antoniną Rymgajłówną, z nich synowie: Bolesław, Józef, Karol i Stanisław wylegitymowani w Cesarstwie 1856 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej, i Stefana, starostę rewelskiego; po Aleksandrze, sędzim ziemskim 1790 r., następnie podkomorzym wołkowyskim, z Urszuli Dziekońskiej synowie: Aleksander, Henryk i Ksawery-Wincenty. 

Krzysztof, drugi syn koniuszego Stefana, dziedzic dóbr Raudan, na Żmudzi, elektor 1764 r. z pow. wołkowyskiego, szambelan Stanisława Augusta 1775 r., kawaler orderu św. Stanisława, miał syna Kazimierza, dziedzica Olszewa, w Drohickiem, po którym z Barbary Hryniewickiej córka Monika za Pawłem Wińskim i syn Bogumił pozostawił synów, Antoniego i Tomasza, dziedzica Szaniawy-Matysy. 

Stanisław, ostatni syn koniuszego Stefana, dziedzic Promieża, w pow. wołkowyskim, rotmistrz kawaleryi narodowej 1789 r., poseł na sejm czteroletni ze Żmudzi, z żony Scholastyki Fijałowskiej miał pięciu synów Antoniego, Emeryka, dziedzica dóbr Tchorze-Rogale, Leonarda, Mikołaja, dziedzica dóbr Ławki, urzędnika w pow. sieradzkim, i Tomasza, wylegitymowanych w Królestwie 1838-1839 r. 

Antoni, syn Stanisława i Fijałowskiej, ur. 1800 r. we wsi Ławkach, w obwodzie łukowskim, wstąpił 1816 r. do 1 pułku strzelców pieszych i w 1820 r. został podporucznikiem, a 1830 r. porucznikiem i w 1831 r. był kapitanem. 

Emeryk, syn Stanisława i Fijałowskiej, ur. 1801 r. we wsi Ławkach, wstąpił 1822 r. do 1 pułku strzelców pieszych i w 1830 r. awansował na podporucznika, a w 1831 r. na porucznika w 3 pułku strzelców pieszych i otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. 

Tomasz, syn Stanisława i Fijałowskiej, ur. 1798 r. we wsi Ławkach, wszedł 1816 r. do 1 pułku strzelców pieszych i w 1820 r. został podporucznikiem, a 1830 r. porucznikiem i w 1831 r. kapitanem i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

Teofil powyższy, chorąży, a następnie marszałek wołkowyski 1697 r., miał mieć i czwartego syna Andrzeja, po którym synowie: 1) Łukasz, tego syn Szymon, żonaty z Franciszką Piekutowską, pozostawił syna Adama, dziedzica wsi Łopienie-Jerze, w pow. łomżyńskim, wylegitymowanego w Królestwie 1842 r.; 2) Kazimierz, którego syn Mikołaj miał syna Jana, żonatego z Franciszką Szymborską, z niej syn Michał wylegitymowany w Królestwie 1862 r. 

Dyonizy, ostatni syn sędziego Jerzego i Bychowcówny, pisarz grodzki wołkowyski 1698 r., zaślubił Annę Samborzankę i z niej pozostawił córki: Joannę za Aleksandrem Szemiotem, podstolim oszmiańskim, Katarzynę, żonę Stefana Ottenhauza, podstolego inflanckiego, Zofię za Kazimierzem Pietraszkiewiczem i dwóch synów, Teofila i Gedeona. 

Teofil, rotmistrz i chorąży pow. wołkowyskiego 1713 r., stronnik Augusta III, miał dwie żony, Helenę Rymszankę, stolnikównę czerniechowską, z niej synowie, Adam i Gedeon, i Annę Domasławską, z której córka Helena Lewkowiczowa; Gedeon, stolnik i sędzia grodzki wołkowyski 1750 r., był żonatym z Katarzyną Kęsowską. 

Adam, dziedzic Chrustowa, starosta wiszniański 1740 r., żonaty z Ludwiką Gołuchowską, podczaszanką nurską, miał dwóch synów, JanaKazimierza, szambelana Stanisława Augusta 1789 r., żonatego z Dorotą Glińską, i Stanisława-Krzysztofa, dziedzica Zaułek, sędziego ziemskiego wołkowyskiego 1794 r. 

Gedeon, młodszy syn Dyonizego, dziedzic Chrostowa, stronnik Augusta III, pisarz i strażnik wołkowyski 1730 r., miał dwie żony, Rachelę Głuszyńską, z niej córki, Joanna Grzymałowa, Konstancya za Franciszkiem Iwaszkiewiczem, podstolim trockim, i syn Ignacy-Franciszek, strażnik wołkowyski 1735 r., i Annę Frąckiewicz-Radzimińską, z której syn Dyonizy. 

Dyonizy, dziedzic Chrostowa i Paszkiewicz, szambelan Stanisława Augusta 1779 r., miał dwie żony, Katarzynę Grużewską, z niej syn Ksawery, i Agatę Pruszyńską, podkomorzankę mińską, z której syn Karol. 

Ksawery, syn Grzegorza i Katarzyny Grużewskiej, ur. 1790 r. we wsi Chrustowie, w gub. grodzieńskiej, postąpił 1804 r. jako junkier do wojska rosyjskiego i w 1808 r. awansował na podporucznika, a 1809 r. na porucznika; sztabskapitan 1811 r., zaciągnął się 1812 r. do 21 pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego jako kapitan i w 1822 r. postąpił na podpułkownika.

Odbył kampanie: 1806-1807 r. przeciw Francuzom, 1808 r. w Szwecyi, 1812 r. przeciw Rosyi, i w 1831 r. za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

Oprócz powyższych do tej gałęzi należą. Piotr, pisarz grodzki Słonimski, elektor z wojew. nowogrodzkiego, następnie sędzia ziemski Słonimski. Jan, elektor 1697 r. z wojew. nowogrodzkiego. Andrzej, sędzia grodzki miński 1793 r. (Mil., Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Wołkowyskie, Żychl.) 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. Krzysztof, syn Wojciecha, z synami, Maksymilianem i Karolem 1839 r.; Ksawery, syn Grzegorza, pułkownik gwardyi wojsk polskich, z synem Leonem 1835 r.; Franciszek i Józef, synowie Tomasza, Karol i Mikołaj, synowie Józefa, 1861 r.; Karol, syn Krzysztofa 1853 roku, oraz Jan i Michał, z synem Antonim, synowie Marcina, 1851 r. Jan, syn Stanisława, stanowy prystaw w pow. rosieńskim 1844 r. Karol, syn Grzegorza, deputat szlachty pow. mozyrskiego 1858 r. 

Adam, syn Stefana i Felicyanny, ur. 1782 r. w Mrozowie, w pow. wileńskim, postąpił 1806 roku do 6 pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego i w 1815 r. umieszczony w 5 pułku piechoty liniowej, otrzymał w 1820 r. dymisyę w stopniu podporucznika; odbył kampanię 1809 roku przeciw Austryi. 

Bartłomiej, syn Andrzeja i Anny, ur. 1793 roku we wsi Tucznie, w pow. siedleckim, wszedł 1815 r. do 2 pułku piechoty liniowej iw 1830 r. awansował na podporucznika, a 1831 r. na porucznika. 

Dominik, syn Józefa i Zofii, ur. 1797 r. we wsi Zalinie, w obwodzie włodzimierskim, postąpił 1812 r. do 16 pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego; przeznaczony 1815 r. do 2 pułku ułanów, wyszedł 1817 r. do dymisyi w randze podporucznika; odbył kampanię 1812 r. w Rosyi (Ks. Wojskowe). 

OLFEROWICZ. Hrehory, klucznik witebski 1530 r. (Metr. Litew.). 

OLFINIER h. BOŃCZA. Piszą się z Olfinowicz. Tadeusz wylegitymowany w Galicyi 1783 r. 

OLGIERD-EJGIERD h. POGONIA. Michał de Olgierdo-Ejgierd, stolnik rzeczycki, naganiony co do pochodzenia z książąt (litewskich Olgierdów, otrzymał 1688 r. zaświadczenie dygnitarzy ks. żmudzkiego o swem szlacheckiem pochodzeniu (Don. Gr. Warsz.). Patrz EYGIERD. 

OLICZEWICZ. N. otrzymał 1623 roku przywilej na dobra (Metr. Litew.). 

OLIFEROWICZ. Hawryło, burmistrz wileński 1547 r.. był w 1530 r. dworzaninem królewskim (Metr. Kor.). 

OLIPCZEWSKI. Stanisław z wojew. bełskiem podpisał elekcyę 1697 roku. 

OLISZEWSKI. Byli w wojew. Sandomierskiem. Krzysztof i Teodora 1677 r. Jan z Rzeczycy, łowczy podlaski 1707 r., żonaty z Anną Woińską, miał syna Tomasza, łowczego podlaskiego 1712 r., ożenionego z Zofią z Gołuchowa. Jan i Józef 1747 r.; z nich Jan miał syna Stanisława 1775 roku. Jan, dziedzic Węgrzynowa 1775 r. (Ks. Gr. Sandomierskie i Nowokorczyńskie, Wyr. Tryb. Lubel). 

OLIWEMBERK Daniel w nagrodę zasług wojennych na zalecenie hetmanów otrzymał 1659 r. indygenat (Vol. Leg.). 

OLIWIER. Kazimierz, syn Benedykta i Zofii z Wercisków, ur w pow. stanisławowskim, w wojew. mazowieckiem, postąpił 1830 r. jako lekarz weterynaryi do pułku strzelców konnych gwardyi (Ks. Wojskowe). 

OLIZAŃSKI. Szymon, stolnik wołyński, naznaczony komisarzem do rozsądzenia sprawy 1775 r. (Vol. Leg.). 

OLIZAR h. CHORĄGWIE KMITÓW. Senator w rodzinie, Narcyz, kasztelan Królestwa 1831 r. 

Można i jedna z najdawniejszych rodzin rusko-ukraińskich i wołyńskich. Niesiecki wywodzi ją od Eleazara, jednego z siedmiu synów Aleksandra Woronowicza, brata Matwieja Kmity, czyni ją zatem jednoplemienną z Kmitami, Woroniczami, Bykowskimi i innymi; ta jedność pochodzenia, poparta wspólnością herbową, może w samej rzeczy istnieje, nie ma przecież na nią żadnego historycznego dowodu. Imię to jednak Olizar już w początkach XV stolecia używanem było jako nazwisko, a sama rodzina należała do bardzo możnych wołyńskich, widocznie podniesiona w znaczeniu przez książąt szczepu Jagiellońskiego dla przeciwważenia wpływom książąt udziałowych. 

W połowie XV stolecia żyli dwaj bracia, Olizar Wołczkiewicz i Olizar Szyłowicz. Chwedko-Olizar, syn Hryćka Szyło Kierdejewicza, marszałek wołyński, namiestnik włodzimierski 1461 r., dzierżawca łucki 1481 r., dostał 1450 r. od Kazimierza IV rozległe nadania: Serniki, Lubcze, Horochów, Hubin i Marbowicze, które wysłużył u wielkiego księcia Świdrygiełły w ziemi mielnickiej, i trzymał nadto Kniahin i Poworsko; marszałek miał trzech synów: Senka, Fedka i Waska i córkę Maryannę za Szymonem kn. Rówieńskim; po Senku, namiestniku brzeskim 1495 r., z Maryi ks. Ostrogskiej córka Nastazya 1v. za Janem ks. Sanguszką, 2v. za Iwanem ks. Wiśniowieckim, a po Fedku, namiestniku kamienieckim, syn Jaśko i córka Marya, żona Semena kn. Nieświckiego. 

Olizar, piszący się Wołczkowicz, nabył 1525 r. wieś Woronowo; starosta czarnobylski 1533 r., z Bogdany Niemirówny, wojewodzianki kijowskiej, miał syna Iwana, który w 1565 r. kupił od Kmitów majątek Korosteszów, a podpisał Unię 1569 r.; po Iwanie z żony Ewy Rejówny, córki Wasyla syn Adam, dziedzic Korosteszowa, chorąży mozyrski 1606 roku, 

rotmistrz pancerny, poseł na sejm 1607 roku; z Anny Tchorzewskiej miał córki, Maryannę Mikulińską i Eufrozynę lv. Łaszcz, 2v. Chodorowską, 3v. Aleksandrowę Zamoyską, strażnikowę wielką koronną, i synów, Wojciecha 1628 r., z Jadwigą Łaszczówną bezpotomnego, i Ludwika. 

Ludwik, dziedzic Korosteszowa, poseł na sejm 1623 r. i rotmistrz królewski, elektor 1632 roku z wojew. kijowskiego, z dwóch żon Halszki Łoszkówny, wdowy po Raszewskim, i Franciszki Dębińskiej, podkomorzanki krakowskiej, 1v. Uchańskiej, córka Anna, 1v. żona Stefana Strybla, 2v. Ludwikowa Zdziarska, i trzech synów: Jan-Aleksander, Michał i Stanisław. 

Jan-Aleksander, elektor 1648 r. i 1669 r. z wojew. kijowskiego, rotmistrz wojsk królewskich, podsędek kijowski 1672 r., zerwał sejm koronacyjny 1669 r. z namowy panów przeciwnych Michałowi Wiśniowieckiemu, i to pod pozorem, że ten król nie oddał według przyrzeczenia na korzyść zniszczonej ukraińskiej szlachty pierwszego wakującego starostwa; Jan, ostatnio sędzia ziemski kijowski, miał dwie żony, Maryannę, córkę Piotra Staniszewskiego, i Teofilę-Katarzynę Hoszowską, 2v. Koniecpolską, kasztelanowę bracławską, i pozostawił syna Adama. 

Adam, z podczaszego owruckiego 1690 r., stolnik wołyński 1695 r., pułkownik wojsk koronnych, podkomorzy kijowski 1710 r., posłując 1696 r., głównie sprzeciwiał się intrygom i pobytowi w Warszawie Maryi-Kazimiery; miał dwie żony, Maryannę Saczko, córkę Jana-Teodora, podkomorzego drohickiego, i Zofii Krasińskiej, kasztelanki sierpskiej, z niej syn Józef-Ignacy, Katarzynę Zaborowską, kasztelankę wołyńską, wdowę po Czackim, z której syn Jan, rotmistrz pancerny 1727 r., z Apolonii Zaleskiej miał córkę Małgorzatę Krupczewską. 

Józef-lgnacy, dziedzic Korosteszowa, starosta romanowski 1717 r., stolnik kijowski 1720 r., podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. wołyńskiem, sprzedał 1717 r. wieś Maksimowicze; z żony Domiceli ks. Czetwertyńskiej, córki Mikołaja i Konstancyi Kossakowskiej, wdowy po Ledóchowskim, podstolim wołyńskim, pozostawił córkę Barbarę Horodeńską, stolnikowę chełmską i synów: Adama, Gabryela, Konstantego i Onufrego. 

Adam, starosta łojewski 1775 r., dziedzic dóbr Rafałówki, na Wołyniu, i posesor dóbr Horodyszcze, z żony Aleksandry, córki Fabiana Wilgi, podkomorzego derpskiego, i Teofili Jaruzelskiej, jego córka Józefa za Jerzym hr. Dunin-Borkowskim, starostą radelnickim, i syn Franciszek-Kajetan. 

Franciszek-Kajetan, dziedzic Rafałówki, na Wołyniu, stolnik wielki koronny 1775 r., konsyliarz Rady Nieustającej 1776 r., marszałek Trybunału 1781 r., stronnik i jeden z ulubieńców Stanisława-Augusta, był kawalerem orderów św. Stanisława i Orła Białego. 

Gabryel, dziedzic Omelańska, elektor 1764 r. z wojew. wołyńskiego, szambelan Stanisława Augusta 1775-1779 r., marszałek sądów kapturowych i poseł wołyński 1764 r., miał syna Tomasza, po którym z N. Śląskiej synowie: Franciszek, Paweł i Stanisław. 

Konstanty, dziedzic Studziennicy, starosta sinicki 1760 r., stolnik kijowski 1760 r., marszałek sądów kapturowych wojew. wołyńskiego i poseł 1764 r., podkomorzy włodzimierski 1765 r., z żony Zofii Jełowickiej, wdowy po Młodeckim, jego córki: Rozalia Pruszyńska, Karolina, Marya, Pelagia i synowie, Antoni, sędzia pokoju stopnicki 1812-1816 r., i Leonard. 

Leonard, starosta sinicki i łojewski 1774 r., miał synów, Tomasza i Konstantego, dziedzica Kmitowa, marszałka szlachty gub. wołyńskiej 1851 r., który z 1-ej żony N. ks. Woronieckiej pozostawił córkę Olimpię i synów, Włodzimierza i Zygmunta, i Kamilę Iżycką, z niej syn Mieczysław i córki Marya Bogdanowiczowa i Wanda za Ludomirem Skibińskim. 

Onufry, ostatni syn Józefa-Ignacego i ks. Czetwertyńskiej, dziedzic Korosteszowa, stolnik kijowski, zm. 1753 r., z żony Maryanny-Róży Korzeniowskiej, stolnikówny zwinogrodzkiej, pozostawił córki: Genowefę ks. Drucką Lubecką, chorążynę pińską, Klarę i synów, Józefa Kalasantego i Filipa Nereusza. 

Józef Kalasanty, szambelan królewski 1778 r., starosta włodzimierski 1774 r., kawaler orderu św. Stanisława 1779 r., miał synów: Bogusława, Karola i Filipa. 

Filip Nereusz, dziedzic Korosteszowa i klucza Zyrzyńskiego, szambelan królewski 1774 r., podczaszy wielki litewski i marszałek Trybunału litewskiego 1791 r., poseł wołyński na sejm czteroletni, kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława, następnie rzeczywisty radca stanu rosyjski, członek Komisyi Edukacyjnej na Litwie, mąż wysoko ukształcony, z żony Ludwiki Niemirowicz-Szczytówny, córki Krzysztofa, starosty witagolskiego, i Józefy Butlerówny, 1v. Oskierkowej, jego córki, Adelaida lv. za Konstantym hr. Przezdzieckim, marszałkiem szlachty gub. podolskiej, 2v. Dziekońska, i dwaj synowie, Narcyz i Gustaw, którzy również jak ich ojciec nosili w aktach urzędowych tytuł hrabiów. 

Hr. Narcyz, dziedzic Rafałówki, gorący patryota i dobry poeta i autor, tłomacz wielu dzieł, poseł na sejm z Wołynia i kasztelan Królestwa 1831 r., uwięziony przez rząd rosyjski, emigrował do Francyi i tam umarł 1862 r.; miał trzy żony: bar. N. Gerszdorf, Emilię Żmijowską i Celinę Kąsinowską; z 2-iej żony córki, Narcyza za Borysem ks. Czetwertyńskim, marszałkiem jampolskim, Honorata za Stefanem ks. Czetwertyńskim, Dąbrowa za N. Kramerem i synowie, Adolf ożeniony z Podhorodyską i Emilian, po którym z Wiktoryi Modzelewskiej syn Jan żonaty z Adą Berezowską. 

Hr. Gustaw, dziedzic Korosteszowa, marszałek szlachty gub. kijowskiej, poeta i autor, zm. 1865 r., miał dwie żony, Karolinę hr. Molo, córkę ministra skarbu włoskiego, i Józefę hr. Ożarowską, córkę Kajetana i Cecylii hr. Platerówny, i z 1-ej żony pozostawił córkę Ludwikę za Mieczysławem hr. Chodkiewiczem i syna Karola, ożenionego z Jadwigą Dziekońską (Bon., Metr. Kor., Sigil., Kancl., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Owruckie i Nowokorczyńskie, Archiwum hr. Przezdzieckich). 

OLIZAROWICZ h. RADWAN. Hrycko, bojar piński, i Wąsko, bojar brzesko-litewski, winni byli dostarczać z swych posiadłości każdy po jednym konnym na potrzeby wojenne 1528 roku. Semen, starosta brzeski 1546 r. N. z wojew. trockiem podpisał elekcyę 1733 r. Mateusz-Wiktoryn z po w. grodzieńskiego elektor 1764 r. Marcin, sędzia grodzki grodzieński, podsędek grodzieński 1759 r., marszałek Trybunału skarbowego litewskiego, wyrokiem Trybunału litewskiego 1771 r. usunięty był od urzędów, lecz sejm 1775 r. przez wzgląd na 30-letnie jego obywatelskie zasługi przywrócił go do nich (Metr. Litew., Metr. Kor.). 

Napoleon w 1839 roku, a jego synowie, Eustachy i Bronisław 1853 i 1859 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

OLIZAROWSKI h. JASTRZĘBIEC. Na Wołyniu. N. z swych posiadłości dostarczał jednego zbrojnego na potrzeby wojenne 1528 roku. Iwan złożył z inną szlachtą wołyńską przysięgę na wierność Koronie 1569 roku. Szymon i Gabryel 1688 roku. Tomasz-August, emigrant we Francyi, jeden z lepszych naszych poetów 1832 r. 

OLIZWAŃSKI. Stanisław z wojew. Sandomierskiem podpisał elekcyę 1697 r. 

OLKOWICZ Piotr, zastępca wójta gminy Zgórznice, w pow. łukowskim, otrzymał nobilitacyę 1837 roku, w nagrodę wierności dla rządu, a w 1850 r. dostał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie. 

OLKOWSKI. Wzięli nazwisko od wsi Olki, w ziemi różańskiej. Bartłomiej 1471 r. (Akta Wąsoskie). Franciszek, syn Zacharyasza, 1578 r. Ambroży i Antoni 1600 r., synowie Jana. Piotr, syn Macieja, 1645 r. Marcin żonaty z Petronelą N. 1707 r. Katarzyna z Olkowa, żona 1v. Franciszka Dembińskiego, 2v. Jana Komorowskiego 1714 r. Józef i Karol, synowie Franciszka, 1742 r. (Akta Bełskie i Warszawskie). Maciej i Kazimierz, synowie Jakóba, 1786 r. Adam na Olkach 1796 r. 

Po Józefie z Cecylii Białobrzeskiej syn Kazimierz miał syna Antoniego, po którym z żony Joanny Mamcińskiej syn Stanisław, majtek we flocie rosyjskiej, wylegitymowany w Królestwie 1862 r. Franciszek, dziedzic dóbr Rąbień, w pow. łęczyckim 1858 r. 

Byli i na Litwie. Stanisław z pow. lidzkim podpisał elekcyę 1674 r., a Stefan podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. 

OLKTASZEWICZ. Rymko na Żmudzi podług Metryki Litewskiej z 1528 r. winien był dostarczać jednego zbrojnego konnego na potrzeby wojenne. 

OLLIER. Izaak i Marya de Turner, małżonkowie, otrzymali 1765 r. konsens na ustąpienie wójtostwa we wsi Borek (Kancl.). 

OLLOFF. Karol, kapitan regimentu dragonów królowej, i Ludwika Rusocka, małżonkowie, otrzymali 1762 r. konsens na ustąpienie sołectwa we wsi Pliska Wola, w ekonomii sandomierskiej (Sigil.). Efraim, rajca toruński 1765 r. (Kancl.). 

OLLUK. Hrehory Kliszewski-Olluk podpisał konfederacyę generalną z Litwy 1764 r. (Vol. Leg.). 

OLPIŃSKI. Jan z wojew. brzesko-litewskiem 1697 roku i Antoni z wojew. trockiem 1733 r. podpisali elekcye. 

OLRYCH-ORSZULSKI h. GOZDAWA. Józef Orszulski-Olrych otrzymał nobilitacyę 1775 roku. Piotr-Tadeusz, sędzia kryminalny w Poznaniu 1813 r. Jan brał przydomek Szaniecki, może być od majątku Szańca, który nabył z rozwiązanej ordynacyi Myszkowskich, a o który długi proces musiał toczyć z hr. Wielopolskimi; sędzia Najwyższej Instancyi w Królestwie 1825 roku (Vol. Leg.). 

OLSCHUR. N., kasztelan derpski 1616 r., obrany komisarzem do prowincyi Inflant (Vol. Leg.). 

ab OLSEN. Gaspar, komisarz z pow. schackeńskiego 1612 r. Dyonizy, starosta ortelburgski v. szczyciński, w Prusach, otrzymał 1619 roku kaduk po Budenbruku (Metr. Kor.). 

OLSIANICKI. Antoni, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1818 r. 

OLSIEJKO h. DOŁĘGA. N. zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1807 r. 

OLSIEJKO h. JUNOSZA. Piotr z potomstwem i Kazimierz, synowie Tomasza, wnukowie Jerzego, wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Władysław, syn Piotra, dziedzic dóbr Zwiryna, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

OLSIŃSKI. Wojciech zostawił testament 1610 r. Michał, syn Mikołaja, miał syna Zygmunta 1618 r. Konstanty, skarbnik nurski 1659 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Sigil.). Zapewne są to Olszyńscy. 

OLSNITZ h. OELSNITZ. Herb - w polu cielistem belka czerwona na ukos, z prawej ku lewej stronie, na niej trzy kółka białe; na hełmie dwa skrzydła orle czarne, na każdem z nich belka z kółkami jak na tarczy. 

Właściwem nazwiskiem tej starej niemieckiej rodziny jest Oelsnitz (Patrz de OELSNITZ); jedna jej gałąź osiedliła się w Prusach. Antoni, syn Kazimierza-Rejnholda, oberstlejtnant korpusu kadetów w Warszawie, mąż zacny, uczony, otrzymał indygenat polski 1768 r., a czterech jego braci służyło w wojsku pruskiem, 

OLST. Jakób, archidyakon warszawski 1601 r. (Zap. Tryb. Lubel.). 

OLSZAMOWSKI h. JASIEŃCZYK. Licznie rozrodzeni w ziemi czerskiej, zkąd przeszli na Ukrainę; piszą się od wsi Olszamy, lecz brali niekiedy nazwę Olszanowski, szczególniej zamieszkali na Ukrainie i Litwie. Stanisław otrzymał 1536 r. wójtostwo we wsi Wyszogród; jego brat Sebastyan 1556 r. Marcin, dziedzic na Olszamach 1560 r., miał synów: Jana, Jarosza, Marcina, Mateusza i Mikołaja, którzy w 1587 roku przeprowadzili dział dóbr Olszamy; po Marcinie syn Gabryel 1612 r. Po Janie syn Stanisław, dziedzic na Olszamach 1574 r., zaślubił Dorotę Rosochowską  i z niej miał dwóch synów, Jakóba i Wojciecha; po Jakóbie syn Piotr 1615 r. 

Wojciech, dziedzic na Olszamach, podstarosta 1604 r., sędzia grodzki 1610 roku, ostatnio 1616 roku podsędek czerski, miał dwie żony, Katarzynę Ubyszównę i Zofię Grobicką i z nich pozostawił córkę Izabelę za Stanisławem Jastrzębskim i synów: Aleksandra, żonatego z Maryanną Sieklucką, Felicyana i Jerzego, podpisarza ziemskiego i grodzkiego czerskiego 1628 r. Wojciech, dziedzic na Olszamach 1581 r., miał syna Pawła, żonatego 1v. z Zofią Pabierowską, 2v. z Anną Ostrowską, i z 1-ej żony pozostawił synów, Jana i Tomasza, którzy w 1615 r. dopełnili działu dóbr Olszamy, Gośniewice i Jasieniec, a z 2-iej żony synowie: Kacper, Krzysztof, żonaty z Dorotą Turowską 1638 r., Łukasz, Piotr i Stanisław; po Kacprze synowie, Łukasz i Stanisław. 

Jan, dziedzic na Olszamach 1641 r., horodniczy 1660 r., stolnik łucki 1666 r., żonaty z Elżbietą ze Słąnków, miał synów, Marcyana, elektora 1697 r. z ziemi czerskiej, łowczego bracławskiego 1701 r., ożenionego z Katarzyną Boglewską, i Stanisława, cześnika bracławskiego 1703 r., żonatego z Katarzyną Remerówną. 

Stanisław, syn Pawła i Ostrowskiej, z Maryanny Dąbskiej pozostawił córkę Marcelę, żonę Jana Glinieckiego, i trzech synów: Adama, Mikołaja i Zacharyasza, elektora 1669 roku i 1697 roku z ziemi czerskiej, który w 1699 r. nabył części dóbr Dembe, Budziska i Kołaczki; podczaszego nowogrodzkiego 1701 r., po którym z Barbary Rzeszotarskiej córka Bogumiła Rakowska, cześnikowa wiska. 

Piotr miał synów: Jana, Macieja i Stanisława; po Janie syn Adam-Feliks, a Stanisław, dziedzic na Olszamach 1609 r., żonaty z Anną Sulistryjowską. Marcyan, pisarz grodzki włodzimierski 1624 r., ożeniony z Elżbietą z Sulimowa. Jacek-Stefan, syn Dobrogosta, żonaty z Justyną z Rudnik, 2v. z Apolonią Dachnowiczówną, miał synów: Felicyana, Franciszka, Kacpra, Krzysztofa i Stefana; po Felicyanie syn Adam, podstoli łucki 1754 r. Jakób i Stanisław z wojew. sandomierskiego, Jan z wojew. rawskiego i Tomasz z ziemi wieluńskiej elektorowie 1669 r. Katarzyna, żona Michała Czernego, kasztelana sandomierskiego 1675 r. 

Antonina, żona Andrzeja Dunina, cześnika parnawskiego 1712 roku. Adam podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. wołyńskiem; podstoli łucki, zaślubił Katarzynę Borzęcką i z niej miał syna Kazimierza, starostę owruckiego 1776 r. (Metr. Kor., Don. Gr. Warsz., Ks. Gr. Czerskie, Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Sigil.). 

OLSZANIECKI v. OLSZANICKI. Piszą się z Olszanicy. Po Andrzeju-Adamie z Katarzyny Księskiej syn Jan-Kazimierz, elektor 1697 r. z wojew. krakowskiego, vicegerent grodzki, oświęcimski 1720 r., następnie cześnik żydaczowski 1736 r., z Ewy-Maryanny Grotowskiej miał synów: Jana-Antoniego, vicegerenta grodzkiego mielnickiego 1721 r., Józela-Sylwestra i Stanisława; Józef-Sylwester, dziedzic Młodziejowicz 1760 r., żonaty z Zofią Pawłowską (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

OLSZANOWSKI h. NOWINA. Michał, ziemianin wołyński 1613 r. Nikodem, syn Ignacego, kapitan wojsk rosyjskich, z synami, Kazimierzem i Sławomirem wylegitymowani w Cesarstwie 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

OLSZAŃSKI h. HIPOCENTAURUS. Książęta. Właściwie HOLSZAŃSKI. 

OLSZAŃSKI h. JASTRZĘBIEC. Senator w rodzinie, Mikołaj-Baltazar, kasztelan wołyński 1724 r., um. 1731 r.

Z północnego Mazowsza, wsi Olszanicy, przenieśli się na Podlasie, gdzie założyli osady Olszany i Olszanki; z Podlasia jedna ich linia osiedliła się na Litwie, druga na Wołyniu i ta w XVIII stoleciu liczyła się do możniejszych rodzin swego województwa. Przybysław z Olszanicy, w ziemi wizkiej 1425 r. Włost, syn Stanisława, i inni, dziedzice wsi Olszanki - Włosty, na Podlasiu, winni z niej byli dostarczać na potrzeby wojenne czterech zbrojnych konnych 1528 r. 

Michał z Olszanicy-Rybałty 1560 r., (właściwie Olszewica-Rybałty), miał syna Piotra, który w 1585 r. procesował Stanisława, syna Marcina, dziedzica Olszanicy-Rybałty, i pozostawił dwóch synów, Józefa i Wojciecha, dziedziców na Olszanicy 1594 r. 

Powyższy Stanisław, dziedzic na Rybałtach 1585 r., miał syna Stanisława, po którym synowie, Stanisław i Wojciech, i z nich Stanisław pozostawił synów, Franciszka i Jakóba, a Wojciech syna Adama, dziedzica na Olszanicy-Rybałtach, który w 1725 r. oczyścił się w Trybunale lubelskim z zarzutu nieszlachectwa. 

Andrzej ustąpił 1591 r. wójtostwo wsi Olszanicy synowi swemu Wojciechowi. Jan otrzymał 1599 r. sołectwo, a 1604 r. wójtostwo w m. Narew. Marcin, syn Piotra z Olszanicy, 1665 r., miał syna Stanisława. Balcer, elektor 1669 r. z ziemi bielskiej. Jan-Antoni, vicegerent grodzki mielnicki 1715 r. Karol, syn Wojciecha, wnuk Walentego, dziedzic wsi Olszany, na Podlasiu 1770 r. (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Aleksander, dziedzic Niedrzewic, starościc mukarowski, syn Michała, starosty mukarowskiego, i Maryanny Stanisławskiej, łowczanki podolskiej, żonaty z Urszulą Szymanowską, stolnikówną nurską, córką Andrzeja, miał syna Adalberta, chorążego wojsk koronnych 1768 r., po którym z Maryanny Gąsiorowskiej syn Maciej-Kazimierz, ochrzczony 1769 r. w par. Waliszów, legitymował się w Galicyi Zachodniej 1808 r. (Akta po-Galicyjskie). 

Tomasz, pozostający w szwadronie kawaleryi narodowej, otrzymał awans na rotmistrza w brygadzie drugiej dywizyi małopolskiej i wylegitymował się w Galicyi 1804 r. (Quaterniones). 

Po Kazimierzu, subdelegacie grodzkim radomskim 1723 r., syn Wojciech miał syna Tomasza, żonatego z Klarą Waszkiewiczówną, z niej synowie: 1) Wilhelm, inspektor gimnazyum w Piotrkowie, wylegitymowany w Królestwie z synem Teofilem, podoficerem wojsk rosyjskich, urodzonym z Pauliny Cwirk; 2) Antoni, po którym syn Rafał wylegitymowany w Królestwie 1851 r.; 3) Stanisław, urzędnik skarbowy, wylegitymowany w Królestwie 1850 r. Z tej linii Zdzisław, Zygmunt i Mieczysław, synowie Stanisława i Emilii Sierkowskiej, wylegitymowani w Królestwie 1852 r. 

Józef, syn Bartłomieja i Ludwiki z Borkowskich, ur. 1780 r. we wsi Olszance, w pow. brańskim, wszedł 1801 r. do pułku ułanów wojsk austryjackich, i wzięty 1809 r. do niewoli francuskiej, zaciągnął się dobrowolnie do 3 pułku ułanów i w 1822 r. został podporucznikiem w 6 kompanii weteranów. Odbył kampanie: 1805 r. przeciw Francyi, 1812 r. przeciw Rosyi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym i 1814 r. we Francyi (Ks. Wojskowe). 

Z linii wołyńskiej. Łukasz, podstoli nowogrodzki 1661 r., z żony Leonardy Hołubówny pozostawił syna Mikołaja-Baltazara, zdolnego i czynnego, z łowczego 1693 r., chorążego wołyńskiego, rotmistrza królewskiego, deputata na Trybunał koronny 1701 r., marszałka sądów fiskalnych, który należał do konfederacyi tarnogrodzkiej i z niej deputat do ugody z królem Augustem II w 1716 r.; kasztelan wołyński 1724-1731 r., z Teresy Wielhorskiej, kasztelanki wołyńskiej, jego synowie: Józef, kustosz katedralny 1720 r., sufragan chełmski, proboszcz łucki i ołycki, Franciszek, ksiądz Misyonarz, Jerzy, Kazimierz i Michał. 

Jerzy, cześnik 1713 r., starosta i chorąży owrucki 1722 r., dziedzic dóbr Dywin i Bronisławszczyzny, ostatnio podkomorzy łucki 1749 r., elektor 1733 r. z wojew. wołyńskiego, okrutny dla szlachty zagrodowej owruckiej, marszałek Trybunału koronnego 1728 r., z żony Rozalii Zedochowskiej pozostawił córkę Antoninę za Janem Stadnickim, chorążym grabowieckim. Kazimierz, elektor 1733 r. z wojew. wołyńskiego, miał syna Józefa i córki, Elżbietę i Zofię. Michał, ostatni syn kasztelana, sędzia deputat 1715 r., skarbnik, cześnik 1722 r., a ostatnio podkomorzy łucki 1744 r., dziedzic znacznego majątku, był powszechnie szanowanym. Szymon, podwojewodzy 1758 r., ze skarbnika 1764 r. stolnik wołyński 1775 r., deputat na Trybunał 1768 r., elektor 1764 r. z wojew. wołyńskiego; jego syn Adam miał syna Jana, żonatego z Anną Łapińską, z której syn Spirydyon, podoficer wojsk rosyjskich, wylegitymowany w Królestwie 1853 r. 

Tadeusz, skarbnik krzemieniecki 1781 r., żonaty z Honoratą Ostrowską. Szczepan 1788 r., Józef-Jan 1789 r., Wincenty i Józef 1805 r., a Szczepan i Jan 1808 r., oraz Mikołaj i Onufry 1812 r. wylegitymowani w Galicyi (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Sigil., Ks. Gr. Nowokorczyńskie). 

Joachim i Eustachy, synowie Kazimierza, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1859 r. 

Z osiedlonych na Litwie. Ignacy, syn Stanisława, i Józef-Mikołaj, syn Józefa, wylegitymowani w Cesarstwie 1844 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

OLSZAŃSKI h. ŚLEPOWRON. Józef z synami, Stanisławem i Sewerynem, i Jan, synowie Aleksandra, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1844 r. 

OLSZBANK h. JANINA. Jan i Piotr, dziedzice wsi Smojków 1470 r. (Lib. Benef.). 

OLSZEWSKI h. AKSZAK odm. Mylnie zamieszczeni z Paprockiego w Kojałowiczu zamiast Oszewski v. Oszowski; herb ich także niewłaściwie Kojałowicz nazwał Akszakiem odmiennym, gdyż jest on właściwym tej rodziny. 

OLSZEWSKI h. BOŃCZA. Z tym herbem czytam w aktach łomżyńskich Jakóba, syna Pawła, 1496 r., oraz Wojciecha i Jakóba, synów Jana, 1557 roku (Ks. Ziem. Łomżyńskie). 

OLSZEWSKI v. OLSZOWSKI h. BROCHWICZ. Aleksy, burgrabia krakowski 1555 r. Jan w wojew. krakowskiem 1576 r. (Ks. poborowe). 

OLSZEWSKI v. OLSZOWSKI h. BRODZIC. W ziemi liwskiej i piszą się z Olszewice, co stwierdza wywód szlachectwa w 1605 r. Katarzyny, córki Tomasza. Wojciech, syn Grzegorza z Olszowice, w pow. liwskim, zeznał, że Tomasz, syn Szymona, był jego bratem stryjecznym herbu Brodzie, urodzony z Zofii Olszewskiej. Klemens, syn Feliksa, zwany Dzierżek, z Olszewice, zaświadczył, że Tomasz był jego stryjem stryjecznym i toż stwierdzili Stanisław, syn Jakóba, i Mikołaj, syn Łukasza, z Olszewice. Powyższy wywód wniesiony do akt grodu warszawskiego. 

Byli w pow. chęcińskim. Piotr, żonaty z Anną Podhorecką, miał syna Jana, po którym z Maryanny Kuczowskiej syn Stanisław z Olszewa, dziedzic Kozłowa, w pow. chęcińskim, łowczy inowłodzki 1746 r., zaślubił Zofię Łysakowską i z niej pozostawił czterech synów: Franciszka, Józefa, Piotra i Szymona. 

Piotr, chorąży chęciński 1761 r., żonaty z Zofią Bielecką, miał dwóch synów, Jana i Józefa, i z nich Józef, nabywając 1790 r. części dóbr Zalesie, w pow. grójeckim, i Wilcze Słoneczne, w pow. bialskim, zeznał powyższą procedencyę w grodzie czerskim (Ks. Gr. Czerskie). 

Szymon, syn łowczego Stanisława, zaślubił Annę Wąsowiczównę i z niej pozostawił dwóch synów, Antoniego-Onufrego, ochrzczonego 1758 r. w par. Kozłów, i Romualda-Ignacego, ochrzczonego 1762 r. w par. Budziszewice, wylegitymowanych w Galicyi Zachodniej 1804 r. (Akta po-Galicyjskie, Quaterniones). 

Józef, syn Stanisława, z synem Piotrem i wnukami: Józefem, Julianem i Benedyktem wylegitymowani w Cesarstwie 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

OLSZEWSKI v. OLSZOWSKI h. HAKI. Herb-podług Niesieckiego dwa haki, przez których środek krzyż od szabli, ułożone w kształt litery N; w koronie trzy pióra strusie; na starych jednak pieczęciach tego domu widziałem literę Nułożoną z trzech włóczni, i sądzę, że to jest rzeczywisty herb tej rodziny. Iwan Olchowik, rządca starostwa zdzitowskiego, bojar i pisarz królewski na Litwie, dostał od Jana Radziwiłła, kasztelana trockiego i marszałka litewskiego, w nagrodę zasług wieś Holszewo, w star, zdzitowskiem, które to nadanie Zygmunt I w 1532 r. temuż Iwanowi, a w 1562 r. jego synom: Janowi, Fiedorowi, Piotrowi, Iwanowi, Andrzejowi, Romanowi i Ostafiemu, Zygmunt August zatwierdzili. 

Iwan Olchowik, po otrzymaniu nadania brał nazwisko Olchowski, a jego wnucy od wsi Holszewa, której nazwisko spolszczyli na Olszewo, wzięli nazwisko Olszewski; rodzina ta była z czasem licznie rozrodzona w pow. Słonimskim i przez małżeństwa i kupna nabyła kilka majątków, jak Niwki, Zdzitów i inne. Jan i Eliasz, synowie Jana, 1610 roku; po Eliaszu córka Odachowska fundowała kościół parafialny w Olszewie, poświęcony 1661 roku. Andrzej-Władysław ożeniony z Anną Golimont 1663 roku. Piotr-Stanisław, syn Aleksandra, pisarz grodzki Słonimski 1647 r. Andrzej, Jan i Stefan podpisali elekcyę 1648 r. z wojew. mińskiem. 

Jerzy ożeniony z Katarzyną Pusłowską 1718 r. Zbigniew-Daćbóg, syn Andrzeja i Konstancyi Żabka, skarbnik Słonimski, żonaty z Barbarą Turówną 1734 r., miał syna Bartłomieja, ks. Franciszkanina. Ludwik-Antoni, ksiądz, Jan, Wiktor i Stanisław, dziedzice wsi Olszewa 1760 r. Michał, Jerzy i inni podpisali konwokacyę generalną litewską 1764 r. 

OLSZEWSKI h. KORWIN. Niektórzy z Olszewskich, herbu Ślepowron, wzięli herb i przydomek Korwin, jak Franciszek i Antoni Abramik wylegitymowani w Galicyi 1781 r. 

OLSZEWSKI v. OLSZOWSKI h. KOŚCIESZA. Mirzo i Krystyn Mężyńscy, dziedzice dóbr Olszewa, w ziemi łomżyńskiej 1465 r., wzięli od tego majątku nazwisko Olszewski, i z Łomżyńskiego przeszli na Podlasie i tu byli licznie rozrodzeni. Benedykt, syn Aleksandra, pisarz grodzki brańksi 1667 r., elektor 1669 r. z ziemi bielskiej, podczaszy bielski 1681 r., poseł na sejmy, z żon, Tekli z Mierzwina i Katarzyny Konie opolskiej, miał córki: Kunegundę, Teofilę i Zuzannę i synów: Ignacego, Jana i Kazimierza; pochodzący po jednym z nich: Wojciech, syn Macieja i Petroneli Borowskiej, dziedzic dóbr Wrzeszczów, w wojew. Sandomierskiem, wylegitymowany w Królestwie 1837 r. z synem Józefem, urodzonym z Teodozyi Kuszewskiej, i Paweł, syn Mateusza i Anastazyi Pawłowiczówny, wylegitymowany w Królestwie 1851 roku. 

Po Jakóbie, synie Stanisława, a wnuku Stefana, dziedzicu dóbr Olszewo-Rybałty i inne 1710 roku, syn Antoni pozostawił syna Szymona, a ten syna Józefa, żonatego z Katarzyną Staniszewską, z której synowie, August, obrońca sądowy w Przasnyszu, i Antoni wylegitymowani w Królestwie 1840 r. 

Stanisław, syn Łukasza, sprzedał 1781 roku części Olszewa-Rybałty synowcom swoim: Franciszkowi, Janowi, Klemensowi i Tadeuszowi; z nich Klemens wylegitymowany w Galicyi Zachodniej 1804 roku (Quaterniones). 

Franciszek 1782 roku, Antoni i Mikołaj 1808 roku wylegitymowani w Galicyi. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej, Maciej, syn Józefa, z synami: Szymonem, Heronimem, Antonim i Tomaszem 1843 r.; 2) w gub. kowieńskiej: Roman z synami, Dominikiem i Marcinem i ich potomstwem, oraz Bonifacy z synami, Ludwikiem i Józefem i ich potomstwem, synowie Wawrzyńca, wnukowie Wojciecha, 1850 i 1859 roku. 

OLSZEWSKI v. OLSZOWSKI h. LIS. Podług herbarza szlachty galicyjskiej herb tej rodziny-w polu czerwonem półtrzecia krzyża białego, trzecia dolna prawa połowa brakuje; w koronie lis w prawo. 

Senator w rodzinie, Jan, kasztelan połaniecki 1588 r. 

Rodzina mazowiecka jednego pochodzenia z Kanigowskimi; jej gniazdem wieś Olszowice, lecz była i druga rodzina tego nazwiska i herbu, dziedzicząca na majątku Olszowcu i Olszówce, w wojew. krakowskiem. Adam w 1439 roku należał do fundacyi kościoła w Mironicach, a Stanisław był dziedzicem wsi Olszówki, pod temiż Mironicami w 1470 r. (Lib. Benef.) Piotr, żyjący w 1490 r., miał siedmiu synów i sześć córek, z których jedna była matką słynnego Stanisława Karnkowskiego, prymasa. Mikołaj, wzięty pod Sokalem od Tatarów do niewoli, 20 lat w niej zostawał. Jan, dziedzic Klimontowa, walczył pod Sokalem i Obertynem 1530 r., gdzie stracił swoje sługi i konie; miał syna Stanisława, dworzanina królewskiego, posła do Włoch i Brunświku, podsędka i burgrabiego zamku krakowskiego 1570 r., żonatego z Agnieszką Popowską. Mikołaj, dworzanin królewski 1572 r., i Jan, kasztelan połaniecki, deputat do korekty praw 1588 r. Maciej, w Krakowskiem, zapisał znaczny fundusz na cele dobroczynne 1630 r. Jakób, Jezuita, uczony i autor, um. 1634 r.

Z osiedlonych na Mazowszu. Mikołaj, komornik ziemski ostrołęcki 1617 r., pochodzący od niego Feliks, syn Ignacego i Maryanny Zawadzkiej, oficer wojsk polskich, wylegitymowany w Królestwie 1843 r. 

Stanisław, dziedzic na wsi Olszewice 1570 r., miał syna Wojciecha, po którym syn Ludwik, dziedzic Olszewice 1730 r., pozostawił synów, Pawła i Wojciecha; z nich Paweł nabył 1767 r. części Olszewice, i z Teresy Mroczkówny miał syna Tomasza, wylegitymowanego w Galicyi 1804 roku, a Wojciech, zwany Chomiej, pozostawił synów: Antoniego, Franciszka, Szymona i Tomasza, wylegitymowanych w Galicyi 1804 r. (Akta po-Galicyjskie, Quaterniones). 

Wojciech, dziedzic dóbr Strzelce, w ziemi liwskiej 1717 r., po którym pochodzący: Adam, syn Wojciecha i Zuzanny Regulskiej, typograf w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1838 r., i Jakób, syn Stanisława, wylegitymowany w Królestwie 1861 r. 

Jakób, syn Stanisława i Teresy Klukowskiej, wnuk Jana, prawnuk Andrzeja, syna Wojciecha, ur. 1783 r. we wsi Olszewicach, w pow. stanisławowskim, wstąpił 1802 r. do wojska pruskiego, a będąc wzięty do niewoli, zaciągnął się 1806 r. do 2 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego; przeznaczony 1815 r. do 4 pułku piechoty liniowej, w 1825 r. postąpił na podporucznika do korpusu weteranów, a w 1835 r. umieszczony w komendach inwalidnych. Odbył kampanie: 1806 r. przeciw Francyi, 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 roku w Rosyi. Jakób zaślubił 1818 r. Karolinę z Schultzów i z niej miał synów: Heronima, ur. 1818 roku, Dominika, ur. w 1820 r., i Franciszka-Kwiryna, ur. 1834 r., żołnierza artyleryi rosyjskiej (Ks. Wojskowe). 

Andrzej, dziedzic dóbr Młodynin, w ziemi ciechanowskiej 1724 r., po którym pochodzący: Antoni, dziedzic części szlacheckiej we wsi OlszewoGrzymki, w pow. mławskim, w 1842 r. i jego bracia: Łukasz, Tomasz i Andrzej 1843 r., synowie Jana, a Jakób i Stanisław, synowie Andrzeja, w 1843 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Andrzej, sędzia kapturowy różański i elektor z ziemi różańskiej 1764 r., miał syna Wincentego, żonatego z Józefą Brożek, z niej syn Feliks wylegitymowany w Królestwie 1851 r. 

Sądzę, że tego herbu. Andrzej i inni w pow. ostrołęckim 1455 r. Stanisław, Andrzej i Wojciech, synowie Macieja, 1558 roku (Akta Ostrołęckie). Paweł, sędzia ziemski ostrołęcki 1621-1634 r. Franciszek, skarbnik wiski, um. 1638 roku. Mikołaj, z podsędka sędzia ziemski różański 1627-1638 r. Mikołaj, komornik ziemski ostrołęcki 1630-1642 roku, z Jadwigi Przeczkowskiej miał syna Feliksa 1679 r. Kacper, dziekan wiski, proboszcz troszyński 1648 r. Maciej, skarbnik wiski 1660 r. Wojciech-Konstanty, dziedzic Pankowo Wielkie, skarbnik nurski 1667 r. Piotr z ziemią nurską, Stanisław i Stefan z ziemią dobrzyńską podpisali elekcyę 1697 r. 

Franciszek i Jan z wojew. płockiego, a Jakób, syn Stanisława i Anny, stolnik nowogrodzki, i Stanisław z ziemi dobrzyńskiej elektorowie 1733 r. Franciszek-Dominik, z łowczego cześnik nurski 1735 roku, żonaty z Praksedą-Ewą Siemichowską. Chryzostom, burgrabia wyszogrodzki 1754 r. Stanisław, burgrabia płocki 1774 roku. Walenty, podwojewodzy rypiński 1783 r. (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.). 

Jan, syn Józefa, sędzia grodzki halicki, w 1782 r., a jego wnuk Tyburcy w 1838 r. wylegitymowani w Galicyi. 

Ignacy i Piotr, synowie Jana, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1850 r. 

OLSZEWSKI h. LUBICZ. Wojciech, syn Jana, Andrzej, syn Macieja, i Leonard, syn Bartłomieja, wywiedli swoje szlachectwo w grodzie łomżyńskim 1555 r. Jan i Stanisław, synowie Szymona, 1585 roku. Piotr, syn Stanisława, dziedzic dóbr Mazury-Zdanowo 1585 r. Adam, Melchior i Marcin, synowie Piotra, 1596 r. 

Sebastyan, syn Sebastyana, 1614 roku. Paweł, podsędek łomżyński 1615 r. Andrzej, sędzia ziemski łomżyński 1615 r. Walenty, podczaszy łomżyński 1618 r. Jan, cześnik łomżyński 1623 r., sędzia ziemski łomżyński 1632 r. Jakób, burgrabia grodzki łomżyński, i Paweł 1669 r. z ziemi łomżyńskiej elektorowie. Jakób i Wojciech 1674 r., Aleksander i Jan 1697 r. i Maciej 1764 r. z ziemią łomżyńską podpisali elekcye (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk.). 

OLSZEWSKI h. NIECZUJA. W wojew. Sandomierskiem i bełskiem. Jakób z wojew. Sandomierskiem podpisał elekcyę 1632 r. Kacper, łowczy chełmski, elektor 1632 r. z wojew. ruskiego, żonaty z Maryanną z Grabiny, miał syna Jana. Aleksander, Krzysztof i Piotr 1669 roku, Jan, N., stolnik trembowelski, i Piotr 1697 r. elektorowie z wojew. sandomierskiego. 

Paweł-Józef, dziedzic Wyzniany, pisarz ziemski bełski 1693 roku, pisarz grodzki trembowelski 1717 r., cześnik buski, miał synów: Feliksa, Gabryela i Pachoniusza 1735 r. Józef, burgrabia grabowiecki 1727 roku. Franciszek z wojew. ruskiem, Ignacy, łowczy starodubowski, Mikołaj i Stanisław z wojew. Sandomierskiem podpisali elekcyę 1733 r. 

Antoni, skarbnik lwowski 1750 r. Józef, miecznik 1739 r., z chorążego podkomorzy bełski 1769 r., elektor 1764 r. z wojew. bełskiego, z żony Anny Olędzkiej, kasztelanki chełmskiej, miał syna Andrzeja 1764 roku. Tomasz, skarbnik wschowski 1763 r., pozostawił synów: Damiana, Jana, Józefa i Wincentego (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Kancl.). 

OLSZEWSKI h. OLSZA (?). Józef, naczelnik w górnictwie, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1846 r. 

OLSZEWSKI h. OLSZEWSKI. Herb - w polu białem podkowa niebieska, na niej krzyż czerwony; Ledebur niewłaściwie nazywa ten herb Ślepowronem odmiennym.

Stara rodzina na Szlązku, do której w 1836-1855 r. należały majątki Eichotz i Słupsko. 

OLSZEWSKI h. ORLA. Z tym herbem umieszcza Niesiecki Marcina, z łowczego 1711 r. chorążego rawskiego, który, umierając bezpotomny w końcu 1717 r., zrobił znaczny zapis księżom Misyonarzom w Łowiczu. 

OLSZEWSKI v. OLSZOWSKI h. POBÓG. W pólnocnem Mazowszu. Malcher, opat hebdowski 1594 r. Mikołaj, komornik ziemski ostrołęcki 1616 r.; pochodzący po nim: Wojciech, syn Macieja i Agnieszki Zalewskiej, 1846 r.; Dominik, urzędnik w Warszawie, syn Kazimierza i Małgorzaty Tańskiej, w 1847 r.; Waleryan, urzędnik w Płocku, syn Tomasza i Zofii Rudowskiej, z synami: Janem, Marcelim i Karolem w 1852 r.; Stanisław, dziedzic wsi Wola Bychawska, w gub. płockiej, i Marcin, synowie Marcina i Zofii Sierakowskiej, w 1858 r.; Mikołaj, syn Stanisława, w 1854 r.; Kazimierz, w wojsku rosyjskiem, syn Dominika, w 1847 r.; Franciszek Ksawery, syn Walentego, w 1852 r. wylegitymowani w Królestwie, wielu zaś innych, od tegoż Mikołaja pochodzących, wylegitymowani z herbem Lis. 

Andrzej, dziedzic dóbr Młodynino, w ziemi ciechanowskiej 1737 r., miał syna Jakóba, a ten syna Bernarda, żonatego z Agnieszką Załuską, z której synowie, Mateusz, dziedzic wsi Olszewo-Bałąki w pow. mławskim, i Ignacy wylegitymowani w Królestwie 1841 r. Z tej linii Wincenty, syn Wojciecha i Maryanny Żmijewskiej, archiwista Trybunału w Płocku, wylegitymowany w Królestwie 1846 r., a inni wylegitymowani z herbem Lis.

Po Jakóbie, podwojewodzym rypińskim, dziedzicu wsi Rakowo 1741 r., syn Jan pozostawił syna Adama, dziedzica wsi Skwary-Dąbrowe, w pow. płockim, wylegitymowanego w Królestwie 1842 r. 

Po Wojciechu, dziedzicu wsi Morga Dolna, w wojew. rawskiem 1745 r., syn Gabryel miał syna Franciszka, żonatego z Wiktoryą Koszucką, z której syn Hipolit, podoficer wojsk rosyjskich, wylegitymowany w Królestwie 1859 r. Inni potomkowie Wojciecha wylegitymowani w Królestwie z herbem Rawicz. 

OLSZEWSKI h. POMIAN. Po Walentym, podczaszym łomżyńskim 1612 r. (herbu Lubicz), syn Andrzej pozostawił syna Mateusza, tego syn Stefan miał syna Wawrzyńca, po którym syn Jakób, żonaty z Maryanną Jastrzębską, pozostawił syna Franciszka, wylegitymowanego w Królestwie 1849 r. Z tej linii Jan, syn Andrzeja, i Piotr, syn Łukasza, wylegitymowani w Królestwie 1855 r. 

OLSZEWSKI h. PRUS I. Pisali się z Olszewa; od nich mają pochodzić rodziny, Cygański i Szarszewski, co zaświadcza wywód szlachectwa rodziny Szarszewskich w Trybunale piotrkowskim 1626 r. 

OLSZEWSKI v. OLSZOWSKI h. RAWICZ. W wojew. rawskiem. Andrzej, Jan i Piotr z Olszewa byli 1497 r. na wyprawie wołoskiej. Stanisław i Szczęsny 1632 r., Piotr, Stanisław, pisarz ziemski rawski, i Stefan 1648 r., a Piotr i Wawrzyniec 1674 r. z wojew. rawskiem podpisali elekcye; po Stanisławie, pisarzu, syn Mikołaj 1675 r. Maciej, Mikołaj i Piotr, elektorowie 1669 r. z ziemi rawskiej. 

Mikołaj, łowczy rawski 1711 r. Wawrzyniec, miecznik 1768 r., wojski rawski 1786 r. Antoni, łowczy sochaczewski 1779 r. 

Po Józefie, dziedzicu dóbr Cętki 1711 r., z Ewy Szymborskiej syn Jan miał syna Marcina, żonatego ze Scholastyką Sniechocką, z której syn Seweryn, dziedzic dóbr Rempino, w gub. płockiej, wylegitymowany w Królestwie 1840 r. Z tej linii Józef, woźny Trybunału w Płocku, syn Michała, wylegitymowany w Królestwie 1840 r. 

Po Kazimierzu, dziedzicu wsi Turzyno-Ślazy, w ziemi ciechanowskiej 1727 r., syn Jan pozostawił syna Pawła, po którym synowie, Stanisław w 1844 r. i Józef w 1847 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Po Janie-Szczepanie, dziedzicu wsi Kozłów, w wojew. krakowskiem 1740 r., synowie, Stanisław i Sebastyan; po Stanisławie syn Szymon z Anny Wąsowiczówny miał syna Ignacego, dziedzica dóbr Unewel, w wojew. Sandomierskiem, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r. 

Po Józefie, synie Adama, dziedzicu wsi Ostrówek, w wojew. łęczyckiem 1752 r., syn Antoni, żonaty z Salomeą Zakrzewską, pozostawił syna Leona, porucznika wojsk polskich, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r. Z tej linii Antoni, syn Franciszka, z synem Piotrem wylegitymowani w Królestwie 1848 r. 

Leon, ur. 1802 r. we wsi Radzynie, w obwodzie warszawskim, wszedł 1820 r. do 8 pułku piechoty liniowej i w 1825 r. został podporucznikiem, i w 1831 r. awansował na kapitana; za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. 

Jan, syn Antoniego i Salomei Zakrzewskiej, ur. 1806 r. we wsi Ostrowie, w pow. łęczyckim, wstąpił 1823 r. jako pionier 2 klasy do batalionu saperów i w 1830 r. został podporucznikiem w 1 pułku strzelców pieszych, a w 1831 r. postąpił na kapitana 2 pułku huzarów i otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. 

Roman, syn Antoniego i Salomei Zakrzewskiej, ur. 1799 r. we wsi Wiszczycach, w obwodzie gostyńskim, wszedł 1816 r. do 8 pułku piechoty liniowej i w 1822 r. awansował na podporucznika w pułku grenadyerów gwardyi (Ks. Wojskowe). 

OLSZEWSKI v. OLSZOWSKI h. ŚLEPOWRON. Gniazdem tych Olszewskich jest ziemia ciechanowska, z której przeszli w inne strony kraju, a mianowicie, na Podlasie, Ruś Czerwoną i Litwę. Na Podlasiu założyli kilka osad z nazwą Olszewo, Olszewko i t. d.; na Rusi Czerwonej dziedziczyli już w połowie XV wieku, lecz nie wiem, czy owi Olszewscy byli herbu Ślepowron, lub z czasem do niego przeszli; obecnie zamieszkali w Galicyi zmienili nieco herb, kładąc krzyż nie na podkowie, lecz w podkowie samej, a więc i kruk stoi nie na krzyżu, lecz na podkowie. Do Litwy przeszli w początkach XVII stolecia, lecz litewscy Olszewscy zmieniają herb w ten sposób, że w koronie kładą nie kruka, lecz pięć piór strusich. 

Z osiedlonych na Mazowszu. Andrzej, Dobiesław i Lubiewo dostali w nagrodę zasług od książąt mazowieckich 30 włók lasu, zwanego Drożewo, nad rzeką Nur, w bliskości miasta Ostrołęki, w 1424 r., gdzie założyli osadę Drożewo, od której ich potomkowie wzięli nazwisko Drożewski i Drążewski. Mikołaj, dziedzic wsi Olszewo 1422 r. Jan, Jakób i Trojden, synowie Bogusza, 1607 r. (Akta Łomżyńskie). Jakób, Jezuita, jeden z celniejszych kaznodziejów swojego czasu, um. 1634 r. Jakób, burgrabia grodzki łomżyński, elektor 1669 r. z ziemi łomżyńskiej, a Paweł-Piotr i Stanisław z ziemi ciechanowskiej. Jan, poseł łomżyński na sejm 1696 r. Aleksander podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią łomżyńską, a Jakób 1697 roku i Aleksander 1764 r. z ziemią ciechanowską. 

Po Andrzeju, synu Pawła, dziedzicu dóbr Młodzieszyno, w ziemi ciechanowskiej 1724 r., syn Antoni miał syna Mateusza, właściciela części szlacheckiej we wsi Morawy-Łaski, pow. przasnyskiego, wylegitymowanego w Królestwie 1846 r. 

Po Kazimierzu, dziedzicu wsi Jurzynko Stare, w ziemi ciechanowskiej 1727 roku, syn Jan pozostawił syna Adama, a ten syna Macieja, po którym z Franciszki Grabowskiej syn Piotr, właściciel części szlacheckiej we wsi Rogowie, pow. pułtuskiego, wylegitymowany w Królestwie 1848 r. Po Jakóbie, łowczym dobrzyńskim od 1732 r., syn Antoni miał syna Franciszka, a ten syna Stanisława, wylegitymowanego w Królestwie 1842 roku. 

Z osiedlonych na Podlasiu. Maciej z Olszewa 1489 r., miał syna Michała 1522 r., po którym córka Anna za Maciejem Poniatowskim 1540 r., i syn Piotr, dziedzic na Olszewie, pozostawił synów, Serafina i Stanisława, którzy w 1527 roku nabyli części Olszewa-Rybałty. Po Jakóbie synowie, Aleksy i Mikołaj 1526 r. Feliks, Jerzy i Stanisław, synowie Wawrzyńca, 1526 roku. 

Stanisław, syn Michała, i inni właściciele wsi Olszewa, w ziemi mielnickiej, mieli dostarczać trzech zbrojnych konnych na potrzeby wojenne 1528 r. Jan, syn Piotra, i Mikołaj, syn Pawła, złożyli przysięgę wierności Koronie z inną podlaską szlachtą 1569 r. Wojciech, syn Walentego, dziedzic Olszewa-Rybałty, żonaty z Barbarą Kosińską 1597 r. Erazm, syn Abrahama z Olszewa-Rybałty, ożeniony z Katarzyną Żerówną. Stanisław, syn Macieja, dziedzic na Olszewie-Rybałtach; żona Zofia Sadkowska 1599 r. 

Maciej, regent ziemski drohicki 1602 r. Po Marcinie syn Walenty, dziedzic na Olszewie-Rybałtach, ożeniony z Anną Borzym 1603 r. Seweryn, syn Wawrzyńca, dziedzic Olszewa-Rybałty, komornik ziemski drohicki 1605 r., z Agnieszki Dzwonkowskiej miał synów, Jana, po którym córka Anna, żona Łukasza Koca 1639 r., i Stanisława, komornika ziemskiego drohickiego 1636 r.

Serafin, komornik ziemski drohicki 1654 r. Jan i Szymon 1669 r. elektorowie z ziemi chełmskiej. Waleryan z Olszowy, wojski chełmski 1680 r., pozostawił syna Michała, dziedzica Klonówki 1693 r. Jan, łowczy podlaski 1691 r., był 1697 r. łowczym łukowskim. Kacper, łowczy chełmski 1693 r. Antoni, łowczy łukowski 1694 roku. Waleryan 1697 roku elektor z ziemi chełmskiej. 

Klemens, Maciej i Szymon, naganieni w szlachectwie 1688 r., wywiedli swoje pochodzenie, przedstawiwszy świadków, którzy zeznali, że naganieni pochodzą z Olszewa-Wałachy, w pow. drohickim, od Macieja, dziedzica Olszewa-Wałachy 1590 r., który z Apolonii Zaleskiej miał synów: Aleksandra, Jana, Stanisława i Walentego; po Aleksandrze synowie, Marcyan i Jan; po Marcyanie z Zofii Czapskiej syn Piotr, świadek, po Janie z Katarzyny Popławskiej syn Zacharyasz, świadek. 

Stanisław, syn Macieja, z Anny Miłkowskiej pozostawił syna Walentego, dziedzica Brzeźnicy, który z Anny Harbaszówny miał synów: Klemensa, Macieja i Szymona, naganionych, i po Szymonie z Katarzyny z Wronowa Gniewoszówny syn Jan (Wyr. Tryb. Lubel.). 

Antoni, syn Jana, vicegerent grodzki chełmski 1717 r. Wojciech, chorąży łukowski 1720 r., miał syna Antoniego 1746 roku. Po Waleryanie z Zofii Erlejówny syn Andrzej 1723 r., z Zofii Witowskiej pozostawił córkę Antoninę za Marcinem Olszewskim. Jan, syn Tomasza, łowczego podlaskiego, 1723 r. Antoni, Kacper i Piotr podpisali elekcyę 1733 r. z wojew. podlaskiem. 

Po Józefie, vicegerencie brańskim od 1790 r., syn Bazyli żonaty z Salomeą Dęby pozostawił syna Mikołaja, w wojsku rosyjskiem, wylegitymowanego w Królestwie 1848 r. 

Floryan, dziedzic Olszewa-Rybałty, żyjący 1482 r., z Doroty Zero miał synów: Aleksego, Jana, Stanisława i Jakóba, dziedzica wsi Olszewo-Rybałty 1526 roku, po którym czterech synów i z nich Jan z Katarzyny Piętka 1568 r. miał siedmiu synów, i z nich Jerzy 1609 r., tego syn Antoni 1650 r., pozostawił trzech synów, z których Jan żonaty z Dorotą Lubowicką 1680 r., miał syna Stefana, po którym z Jadwigi Pułaskiej pięciu synów, i z nich Antoni, komornik ziemski bielski 1781 r., żonaty z Wiktoryą Toczyską, łowczanką derpską, a Stanisław, osiedliwszy się w ziemi przemyślskiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 roku; po Stanisławie z Teofili Krzyszkowskiej synowie: Sylwester, Andrzej i Feliks wylegitymowani w Galicyi 1795 r., a wnukowie Jan 1828 r., Kajetan 1830 r. i Leon 1832 r. wylegitymowani w Galicyi. 

Wojciech, syn Macieja i Anny, ochrzczony 1722 r. w par. Radzyń, sprzedał 1749 r. części wsi Jurki, i z żony Apolonii miał syna Andrzeja, ochrzczonego 1751 r. w par. Radzyń, który w 1797 r. nabył części wsi Jurki i legitymował się w Galicyi Zachodniej 1803 r. 

Andrzej i Łukasz, synowie Adama, sprzedali 1782 r. części wsi Mościska Feliksowi Zawiszy; Krzysztof, syn Andrzeja i Rozalii, ochrzczony 1772 roku w par. Trzebieszów, wylegitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Akta po-Galicyjskie, Quaterniones). 

Z osiedlonych na Wołyniu i Rusi Czerwonej. Jan z Olszowy podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. wołyńskiem. Mikołaj, podczaszy nowogrodzki 1673 roku. Mikołaj, syn Jana, chorąży wiłkomierski, z żony Barbary miał córki, Helenę i Teresę 1674 r. Józef, pisarz grodzki włodzimierski 1684 r. Andrzej, dziekan kijowski 1687 roku. Mikołaj, łowczy wołyński, rotmistrz królewski 1693 r. Tomasz, burgrabia zamku włodzimierskiego 1699 roku. Paweł, instygator koronny 1700 r. 

Kazimierz, łowczy 1717 r., a 1722 r. stolnik czerniechowski, żonaty z Maryanną Kołycką. Franciszek-Paweł, komornik wołyński, łowczy wendeński 1726 r. Ignacy-Łukasz, kanonik kijowski 1728 r., autor. Wojciech, protonotariusz apostolski, kanonik tarnowski, proboszcz straszęciński i dembicki 1729 r. Michał, cześnik kijowski 1738 roku. Jerzy, starosta owrucki 1739 r. Andrzej, stolnik czerniechowski 1743 r. Jakób, syn Mikołaja, żonaty z Ewą Zawiszanką 1756 roku. Józef, instygator koronny, jego córka Bujno, wojszczyna liwska 1761 r. Gabryel, starosta taborowski 1765 r. Jan, łowczy kołomyjski 1768-1781 r. Ludwik, vicegerent grodzki kamieniecki 1767 r., komornik ziemski podolski 1775-1781 roku. Marcin, kanonik łucki 1791- 1793 r. Jan Nepomucen, pisarz grodzki owrucki 1791-1793 r. Wawrzyniec wylegitymowany w Galicyi 1787 roku (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Owruckie i Nowokorczyńskie). 

Sądzę, że tej familii Paweł, syn Jana, Jan i Maciej, synowie Mateusza, i inni, osób 50, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802-1818 r., a ich potomkowie wylegitymowani 1837-1858 r. 

Benedykt, syn Kazimierza, z synem Michałem wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1848-1860 r. 

Jan, subdelegat grodzki żydaczowski 1757 r., miał syna Ignacego, a ten syna Bartłomieja, dziedzica dóbr Janików, w gub. sandomierskiej, wylegitymowanego w Królestwie 1850 r. 

Faustyn, skarbnik owrucki od 1763 r., pozostawił syna Józefa, żonatego z Rozalią Łuniewską, z niej syn Leon, urzędnik w Radomiu, wylegitymowany w Królestwie 1837 r. 

Z osiedlonych na Litwie. Waleryan i Stanisław osiedlili się na Litwie około 1600 r.; po Waleryanie synowie: Michał, Jezuita, Jan i Mateusz. Po Stanisławie synowie: Andrzej, Jan, Stefan i Maciej, cześnik 1648 r., a podsędek lidzki 1659-1668 r., starosta cyborski 1668 r., elektor 1648 i 1669 r. z wojew. wileńskiego, a ostatecznie starosta lidzki, mąż zasłużony krajowi, kilkakrotnie poseł na sejmy; z jego potomków Jan, syn Mateusza, urzędnik w Płocku, wylegitymowany w Królestwie 1839 roku z synami: Leonardem, Feliksem i Józefem, urodzonymi z Eustachii Dłużniewskiej, i Ignacy, syn Franciszka, żołnierz w wojsku rosyjskiem, wylegitymowany w Królestwie 1849 r.

Andrzej, Jan, Józef i Stanisław 1669 r. z wojew. wileńskiem, Jerzy, landwójt witebski, 1674 r. z wojew. Witebskiem podpisali elekcye. Stanisław, sędzia grodzki oszmiański, podpisał elekcye 1669 i 1674 r. z wojew. wileńskiem. 

Tomasz, skarbnik smoleński 1761 roku. Antoni, cześnik smoleński, żonaty z Anną Czarnecką, z niej syn Feliks, cześnik lidzki 1764 r. Jan, cześnik 1768 r., a podstoli lidzki 1781 roku, komisarz do zbierania ofiar. Michał, rotmistrz grodzieński, komisarz do zbierania ofiar 1789 r. Mikołaj, ksiądz, doktór teolog i profesor Akademii wileńskiej, autor, 1793 r. Franciszek, instygator sądowy Komisyi skarbowej litewskiej 1793 r. 

Po Stefanie, poruczniku wojsk królewskich 1742 r., dziedzicu dóbr Maciejowice, w wojew. brzesko-litewskiem, synowie: Onufry i Michał, zakonnicy, Franciszek i Kacper, oficerowie wojsk królewskich, polegli w konfederacyi barskiej, i Tomasz, major wojsk koronnych, po którym z Brygidy Wolińskiej syn Franciszek, dziedzic dóbr Osinkówki, w gub. podlaskiej, wylegitymowany w Królestwie 1839 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie z herbem Ślepowron bez odmiany, i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. grodzieńskiej, Aleksander, syn Macieja, podpułkownik wojsk rosyjskich, 1845 r.; 2) w okręgu białostockim, Kacper, syn Antoniego, z synami: Bernardem, Stanisławem i Józefem, i Leon, syn Pawła, z synami: Hilarym, Julianem, Idzim, Pawłem i Kazimierzem 1852 r. Walenty, syn Jakóba, generał-lejtnant wojsk rosyjskich 1863 roku. 

OLSZEWSKI h. TĘPA PODKOWA. Mateusz, dziedzic wsi Olszewa, w pow. mławskim 1552 r. (Ks. Poborowe). 

OLSZEWSKI h. TRZASKA. Podług Kapicy herbu Trzaska są Olszewscy, którym Janusz ks. Mazowiecki nadał w 1424 roku las Drożewo, a których zaliczyłem do herbu Ślepowron; niezaprzeczenie jednak byli herbu Trzaska, Paweł z Kącina, podstarosta różański, i Walenty, poborca łomżyński 1595 r., synowie Wojciecha i Barbary Podoskiej; z nich Paweł miał syna Mikołaja, dziedzica Kącina, sędziego ziemskiego różańskiego 1626 r. (Metr. Kor.). 

OLSZEWSKI. Byli w ziemi czerskiej i warszawskiej. Wojciech, syn Grzegorza, żonaty z Dorotą Piotrowską 1603 r. Po Janie, synowie Feliks i Paweł ożeniony z Katarzyną Mazowiecką 1648 r. 

Feliks zaślubił Maryannę Falęcką, której w 1631 r. zapisał dożywocie i z niej miał synów: Feliksa, elektora 1669 r. z ziemi czerskiej, żonatego z Konstancyą Mroczkówną 1671 r., Mikołaja, Pawła, elektora 1669 r. z ziemi czerskiej, i Wawrzyńca; z nich Mikołaj z Ewy Zawiszanki pozostawił synów, Jakóba, ożenionego z Maryanną Grotowską, i Wojciecha, a Paweł zapisał 1667 r. dożywocie żonie Annie Boglewskiej, i w 1701 r. był wojskim trembowelskim (Ks. Gr. Czerskie).

Stanisław 1632 r., Władysław 1648 r., Jan 1669 r. z ziemią czerską, Jan 1669 r. i Maryan, łowczy sieradzki, 1697 r. z ziemią warszawską podpisali elekcye, i Maryan żonaty z Heleną Malczewską. 

OLSZEWSKI. Adam, syn Piotra i Ewy, nr. 1804 r. we wsi Łękawicy, w obwodzie sandomierskim, wszedł 1820 r. do 8 pułku piechoty liniowej, iw 1825 r. wyszedł do dymisyi. 

Antoni, syn Piotra i Rozalii, ur. 1803 r. we wsi Garbaczu, w obwodzie opatowskim, wstąpił 1823 r. do artyleryi konnej gwardyi i w 1831 r. awansował na podporucznika gwardyi ruchomej województw zawiślańskich, i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. 

Antoni, syn Ignacego i Magdaleny Zawadzkiej, ur. 1800 r. w m. Liwie, wszedł 1818 r. do 4 pułku strzelców konnych i w 1822 roku został podporucznikiem. 

Franciszek, syn Macieja i Teresy, ur. 1791 r. we wsi Laczoń (?), na Wołyniu, wszedł 1809 r. do 17 pułku piechoty i w 1813 r. został podporucznikiem; przeznaczony 1815 roku do 8 pułku piechoty liniowej, wyszedł 1816 r. do dymisyi. Odbył kampanie, 1812 r. w Rosyi i 1813 roku w Saksonii. 

Jan, syn Józefa i Anny, ur. 1788 r. w Pułtusku, postąpił 1807 r. do 4 pułku piechoty liniowej i 1809 r. awansował na podporucznika, a 1811 r. na porucznika; w 1815 r. przeznaczony do 7 pułku piechoty liniowej, został 1819 r. kapitanem, a w 1820 r. przeszedł do korpusu weteranów. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. 

Paweł, syn Rajmunda i Katarzyny Targońskiej, ur. 1800 r. we wsi Jastrzębiu, w obwodzie gostyńskim, wszedł 1821 r. do 4 pułku piechoty liniowej i w 1831 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

OLSZEWSKI. Jan, kapitan wojsk rosyjskich, następnie burmistrz m. Płońska, otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1842 r. z zasady posiadanego stopnia oficerskiego. 

Jakób, podporucznik wojsk polskich, a następnie rosyjskich, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1837 r.; jego syn Franciszek, urodzony z Karoliny z Schultzów, wylegitymowany w Królestwie 1852 r. Patrz OLSZEWSKI h. LIS. 

Franciszek w 1809 r. postąpił na służbę wojskową i w 1816 roku uwolniony w stopniu oficerskim, został burmistrzem m. Wolborza, i otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1838 r.; jego syn Józef-Tomasz-Robert, ur. 1820 r. z Julianny Rudzińskiej, konduktor przy kolei żelaznej, wylegitymowany 1852 r., a tego syn Michał 1866 r. 

Ambroży, radca Prokuratoryi, otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1840 roku; jego syn Hipolit wylegitymowany w Królestwie 1841 roku.

OLSZOWICKI. Walenty w nagrodę zasług wojennych otrzymał 1572 r. dobra ziemskie (Metr. Kor.). 

OLSZOWSKI v. OLSZEWSKI h. PRUS II. Senatorowie w rodzinie: Waleryan, kasztelan spicymierski 1646 roku, um. 1650 r. Andrzej, biskup chełmiński 1661 r., podkanclerzy koronny 1666 r., arcybiskup gnieźnieński i prymas 1674 r., um. 1677 r. Heronim, wojewoda rawski 1676 roku. Jan, kasztelan brzeziński 1676-1690 r. Stanisław, kasztelan rozpirski 1680 r., a wieluński 1698 r. Mikołaj, kasztelan bydgoski 1710 r. 

Trzy są majątki Olszewy, lub Olszowy, z których pisała się rodzina tego herbu: jeden w wojew. łęczyckiem, drugi pod Piotrkowem, a trzeci w Prusach Zachodnich; bardzo więc być może, iż ta rodzina składa się z trzech różnych jednego herbu, lub może herbów różnych, ale które z czasem przyjęły herb Prus II; tak naprzykład Olszewscy v. Olszowscy pruscy, zdaje się, że należą do herbu Prus I. Niesiecki do tej rodziny mylnie dołącza Olszewskich, dziedziczących na Szląsku, bo ci są herbu własnego, Olszewski. 

Ze wszystkich linij tego domu najwięcej podniosła się w znaczeniu i majątku linia sieradzka, gdyż już w wieku XVI należała do zamożniejszych w swojem województwie i miała świetne związki familijne, jak naprzykład z Koniecpolskimi, a w środku XVII stolecia Heronim, wojewoda rawski, majątkowo, a Andrzej, prymas, pod względem znaczenia politycznego, dali jej rozgłos krajowy; prymas szczególniej starał się ją podnieść, bogato uposażywszy i do senatu podniósłszy nietylko rodzonych, ale i stryjecznych swych braci. Jan w powiecie ostrzeszowskim 1435 r. Mikołaj, Andrzej, Jan i Piotr, bracia, i ich siostry, Jadwiga i Dorota dzielili się majątkiem ojczystym 1449 r. (Akta Ostrzeszowskie). Po Janie-Mikołaju syn Mikołaj, dziedzic wsi Olszowy, pod Piotrkowem, miał synów: Jana, Krzysztofa, Waleryana i Marcelina, który zginął pod Moskwą i w 1619 r. odbierał po nim pozostałe rzeczy brat Waleryan; z tych braci, Krzysztof i Waleryan są przedstawicielami dwóch linij tego domu. 

Linia Krzysztofa. Krzysztof z Olszowy, elektor 1648 roku z wojew. sieradzkiego, z żony Ewy Stawskiej miał trzech synów: Jana, Stanisława i Waleryana, wojskiego chełmińskiego. 

Jan z Olszowy, podstoli wieluński, elektor 1669 roku z wojew. sieradzkiego, kasztelan brzeziński 1676 r., mąż zacny i dobry patryota, pozostawił córkę Annę Siemianowską, kasztelanowę wieluńską, i syna Krzysztofa, miecznika dobrzyńskiego 1660 r., podczaszego wieluńskiego 1663 r., elektora 1669 r. z wojew. sieradzkiego i ziemi wieluńskiej, ostatnio stolnika dobrzyńskiego 1676 roku, po którym z Barbary Łęckiej syn Antom z Olszowy, z miecznika 1712 r., stolnik dobrzyński. 

Stanisław, drugi syn Krzysztofa i Stawskiej, dziedzic Odechowa 1651 r., podstoli wieluński 1678 r., kasztelan rozpirski 1680 r., a od 1698 r. wieluński, z żony Marcyanny Wybranowskiej miał synów: Jana, Stanisława, Sebastyana i Wiktora; z nich Sebastyan podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sieradzkiem, i był żonatym z Katarzyną Niewęgłowską. 

Jan z Olszowy, elektor 1697 roku z wojew. sieradzkiego, żonaty z Konstancyą Rogowską, której w 1694 roku zapisał dożywocie, pozostawił trzech synów: Jakóba, skarbnika smoleńskiego 1744 r., Marcina i Stanisława; po Stanisławie z Maryanny Osuchowskiej synowie, Wojciech, dziedzic Woli Goryńskiej, i Józef-Gabryel, dziedzic Zakrzewka, vicegerent ziemski radomski, wylegitymowani w Galicyi 1804 roku; po Wojciechu z Maryanny Opalińskiej syn Wincenty, rejent pow. orłowskiego, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., i po Wincentym ze Scholastyki Pniewskiej syn Wincenty 1859 r., a po Józefie-Gabryelu z dwóch żon Zofii Leszczyńskiej i Maryanny Chełkowskiej(synowie: Lucyan, dziedzic Zakrzewka, w gub. sandomierskiej, Hipolit, Ksawery, Nicefor i Florentyn 1837 roku i Aleksander 1839 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Ksawery, syn Józefa i Maryanny Chełkowskiej, ur. 1802 r. w Zakrzewku, w obwodzie rawskim, wstąpił 1821 r. do 8 pułku piechoty liniowej i w 1827 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

Linia Waleryana. Waleryan z Olszowy, wojownik przeciw Moskwie za Stefana Batorego, podstoli wieluński 1635 r., podkomorzy wendeński 1643 r., kasztelan spicymierski 1646 r., zrobił znaczny majątek i był właścicielem wielu dóbr; z żony Zofii z Wielkiego Skrzynna Duninówny jego córka Zofia Załuska, wojewodzina rawska, i synowie: Andrzej, Heronim, Krzysztof, stolnik sieradzki 1670 r., Zygmunt i Mikołaj. 

Andrzej, jeden z najznakomitszych mężów Stanu, z kanclerza prymasowskiego i archidyakona regent kancelaryi koronnej, proboszcz kruszwicki 1658 r., kanonik krakowski 1659 r., proboszcz poznański, kanonik warszawski, dziekan krakowski i referendarz wielki koronny 1660 r., biskup chełmiński i pomorski 1661 r., podkanclerzy koronny 1666 r., elektor 1669 r. i 1674 r. z wojew. chełmińskiego, ostatecznie arcybiskup gnieźnieński i prymas 1674 r., poseł do Wiednia 1658 r. z żądaniem wycofania wojsk cesarskich z Polski, stronnik królowej Maryi-Ludwiki, popierał jej zamysły co do elekcyi księcia francuskiego, i ułatwił abdykacyę Jana Kazimierza; przyjaciel rodziny Wiśniowieckich, głównie przyłożył się do wyniesienia na tron Michała Korybuta tak swemi zabiegami jak i dziełem Censura Candidatorum; doradził temu monarsze małżeństwo z arcyskiężną Eleonorą i odbył w tym celu poselstwo do Wiednia 1669 roku; należał do zawiązania konfederacyi gołąbskiej, lecz był umiarkowanym jej zwolennikiem i chciał poskromić dumę prymasa Prażmowskiego; był za wojną z Turcyą, jednakże radził następnie zawarcie przymierza, opierając się na tern, że na pomoc Moskwy w tych wojnach liczyć nie można; popierał zamiar Jana III, aby hetmaństwa uczynić trzyletniemi; na sejmie 1669 r. proponował, aby Ukrainę osadzić gatunkiem zakonu Teutonów dla obrony od Tatarów i Turków. Prymas sam uczony, wspierał nauki, założył kolegium jezuickie w Malborgu, obdarzał hojnie Pijarów, znacznem nadaniem wsparł bibliotekę krakowską i chciał ją publiczną uczynić. Prymas umarł 1677 r. w Gdańsku. 

Heronim, dziedzic Rudnik, dworzanin królewski, z chorążego wieluńskiego 1648 r., podstoli koronny 1673 r., wojewoda rawski 1676 r., starosta brzeziński 1662 r., wieluński 1669 r. i elektor 1669 r. z wojew. sieradzkiego i ziemi wieluńskiej 1674 roku, hojnie nadał kościół w Zagójściu 1676 r., zamek wieluński restaurował i należał do poselstwa do Wiednia 1669 r.; z żony Petroneli Wołuckiej, kasztelanki małogosckiej, miał córkę Zofię za Aleksandrem Lipskim, kasztelanem inowłodzkim, i syna Andrzeja, z Olszowy, chorążego gostyńskiego, dziedzica dóbr Niechmirów, Olszowy, Rudnik i Stryjkowie, po którym z Zofii Koniecpolskiej, 2v. za Aleksandrem Załuskim, wojewodą rawskim, syn Andrzej, dziedzic Rudnickiej Kuźnicy 1680 r., łowczy 1681 r., a chorąży 1682 r. gostyński, ostatnio starosta wieluński 1703 roku, gorliwy stronnik Augusta II, w obronie którego przeciw Leszczyńskiemu przystąpił do konfederacyi sandomierskiej i wystawił zbrojną chorągiew; starosta pozostawił córki: Teresę Pstrokońską, Joannę Wierzchlejską i Eleonorę Borzęcką. 

Zygmunt z Olszowy, rotmistrz królewski 1664 r., chorąży wieluński 1668 r., starosta Stolecki i elektor 1669 r. z ziemi wieluńskiej, podkomorzy wieluński 1670 r., poseł na sejm 1674 r., miał dwie żony, Katarzynę Kobierzycką, z której córka Zofia za Kazimierzem Trzebuchowskim, pułkownikiem wojsk koronnych 1683 r., i Maryannę Działyńską, starościankę kościańską, z niej córki, Anna, Helena i syn Mikołaj, łowczy inowrocławski 1706 r., miecznik brzesko-kujawski 1709 r., kasztelan bydgoski 1710 r., żonaty z Barbarą Kretkowską. 

Mikołaj, czwarty syn kasztelana Waleryana, dziedzic dóbr Rusiec, z żony Heleny Biskupskiej, kasztelanki spicymierskiej, miał córkę Ludwikę Mycielską, sędzinę ziemską sieradzką, i syna Marcina-Konstantego, łowczego sieradzkiego, elektora 1674 r. z wojew. sieradzkiego, starostę wieluńskiego, marszałka Trybunału koronnego 1676 r., męża zacnego i wielkiej pobożności, po którym z Katarzyny z Kurozwęk-Męcińskiej jego córki, Eleonora Piotrowa Iwańska, Maryanna, żona Wawrzyńca Wężyka, i syn Wiktor-Józef, dziedzic m. Kępna, łowczy sieradzki, starosta wieluński 1676 r., zaślubił Ewę Szynderównę i z niej pozostawił synów: Andrzeja, Heronima i Stanisława. 

Stanisław z Olszowy, dziedzic m. Kępna 1717 roku, z żony Zofii Trepkówny miał synów: Antoniego, Jana i Józefa; po Janie, podczaszym dobrzyńskim 1754 r., a trembowelskim 1758 r., z żony Heleny Skórzewskiej synowie, Józef i Michał. 

Antoni z Olszowy, dziedzic Niechmirowa i Potoka, cześnik parnawski 1754 r., stolnik piotrkowski 1758 r., żonaty z Katarzyną Niemojewską, pozostawił córkę Franciszkę i synów: Antoniego, Benedykta, stolnika wendeńskiego 1776 r., żonatego z Katarzyną Dąmbską, Kajetana, Ksawerego, stolnika piotrkowskiego, komisarza do zbierania ofiar 1789 r. z pow. ostrzeszowskiego, Marcelego i Michała. 

Marceli, urodzony z N. Tomickiej, miał dwie żony, N. Kalinowską, z niej syn Andrzej, i Anielę Bartochowską, z której syn Antoni; po Andrzeju, dziedzicu dóbr Tchorzyniec, w Wiel. Ks. Poznańskiem, synowie, Emil i Marceli, oficerowie wojsk pruskich 1870 r., a po Antonim, dziedzicu Niechmirowa, wylegitymowanym w Królestwie 1837 r., z żony N. Łączkowskiej potomstwo. 

Waleryan, kasztelan spicymierski, miał mieć i piątego syna Stanisława, po którym syn Stanisław-Michał, wojski łęczycki, elektor 1669 roku z wojew. łęczyckiego, a 1697 roku z ziemi warszawskiej, z żony Bogumiły Kiełpińskiej pozostawił synów: Antoniego, Konstantego, wojskiego wieluńskiego 1726 r., Michała, Stanisława i Wojciecha, dziedziców dóbr Kubaty, Powsin, Lisy, Łazy i Kępa (Metr. Kor., Sigil., Kancl., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Ks. Gr. Łęczyckie, Wieluńskie, Ostrzeszowskie, Sochaczewskie i Czerskie). 

Z dziedziczących na majątku Olszowie, w wojew. Sieradzkiem, Stanisław 1736 r.; jego syn Piotr miał synów: Józefa, naddzierżawcę ekonomii rządowej Wieluń, Antoniego i Karola, urzędników, wylegitymowanych w Królestwie 1842 r., i Karol w 1844 r. otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa z racyi urzędu. 

Po Janie 1765 roku, z Maryanny Psarskiej syn Maksymilian żonaty z Magdaleną Górecką, z niej synowie: Szymon, dziedzic Olszowa, Tomasz i Jan, dziedzice dóbr Krzepczowa, w gub. kaliskiej, wylegitymowani w Królestwie 1837 r. 

Szymon powyższy, ur. 1797 r. w Wólce, żonaty z Agnieszką Gurbską, miał syna Władysława, ur. 1836 r., dziedzica Niewiadowa, po którym z Karoliny Zabłockiej synowie: Stefan-Zygmunt, ur. 1868 r., Czesław-Zbigniew ur. 1873 r., Jerzy ur. 1875 r. i Karol ur. 1877 r. Jan, syn Maksyma i Magdaleny Ostrowskiej, ur. 1802 r. w Olszowie, w obwodzie łęczyckim, wszedł 1820 roku do 4 pułku strzelców konnych i w 1827 r. został podporucznikiem, iw 1830 r. wyszedł do dymisyi (Ks. Wojskowe). 

Z tej familii. Krzysztof, kanonik kamieniecki, sekretarz królewski, elektor 1648 r. z wojew. sieradzkiego. Maryan, łowczy sieradzki 1690 r., elektor 1697 r. z ziemi warszawskiej, ożeniony z Heleną Malczewską, miał syna Stanisława, miecznika chęcińskiego 1744 r. Jan, łowczy łęczycki, żonaty z Agnieszką Piekarską, tego syn Stanisław 1722 r. Andrzej, kanonik krakowski 1690 roku, kanonik sandomierski, deputat na Trybunał koronny 1718 r. Idzi, sędzia pokoju piotrkowski 1813 r., um. 1816 r. Po Janie, łowczym inowrocławskim 1717 r., dziedzicu dóbr Kozłów, (Ks. Gr. Nowokorczyńskie), syn Józef, tego syn Franciszek, dziedzic dóbr Jaronowic, w wojew. krakowskiem, wylegitymowany w Królestwie 1839 roku z synami: Wincentym, dziedzicem dóbr Siadczy i Kidowa, Stanisławem-Józefem, dziedzicem dóbr Siedliska, i Teodorem, urodzonymi z Anny Piotrowskiej. 

Pomieniony Stanisław-Józef, nr. 1801 r. w par. Czarnca, dziedzic Siedlisk i Tęgoborza, żonaty z Anną z Potnerów, 1v. Karwicką, miał syna Gustawa-Cypryana, ochrzczonego 1832 r. w par. Nakło, właściciela Mieronic, który zaślubił Wandę-Emilię, córkę Jana Szaniora i Matyldy Lalewiczówny, i z niej poozstawił synów: Stefana-Stanisława, Kazimierza, adwokata przysięgłego, żonatego z Jadwigą Jasińską, i Zygmunta-Stanisława. 

Stefan-Stanisław, ur. 1863 r., dyrektor cukrowni w Lublinie, żonaty z Maryą-Stanisławą Chełmicką, ma córkę Annę, i synów, Stanisława, ur. 1905 r. i Tadeusza, ur. 1907 r. 

Zygmunt-Stanisław, ur. 1867 roku, dziedzic Mironie, zaślubił Maryę-Julię Kijewską i z niej ma syna Bogusława-Stanisława, ur. 1901 r. (Zbiory Mec. Kozłowskiego). 

OLSZTER. Andrzej, major rejtarski, otrzymał nobilitacyę 1673 r. (Vol. Leg.). 

OLSZTYN. Jerzy, posesor części dóbr Ławrowa, w pow. łuckim, pozwany 1714 r. przez Stępkowskich o posiadanie tych dóbr (Wyr. Tryb. Lubel.). 

OLSZTYŃSKI h. BOŻA-WOLA. Pisali się na Olsztynie. Marcin, doktór obojga prawa, kanonik pułtuski, um. 1640 r. Po Józefie, subdelegacie grodzkim piotrkowskim, pochodzący: Józef, Jan, Szczepan, Franciszek, Konstanty i Władysław, synowie Józefa i Maryanny Lewandowskiej, w 1852 r. i Józef, właściciel domu w Warszawie, syn Piotra, w 1856 r. wylegitymowani w Królestwie. 

OLSZTYŃSKI h. ODROWĄŻ. Paweł, dziedzic części wsi Oporyszów i Żabno, cytowany w aktach krakowskich 1482 r. Maciej, elektor 1632 r. z wojew. ruskiego. Kazimierz, woźny wojew. wołyńskiego 1658 r. (Wyr. Tryb. Lub.). 

OLSZYCKI. Jan, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1812 r. 

OLSZYŃSKI h. DOLIWA. Jan Nepomucen i Marcin, członek Stanów, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. 

OLSZYŃSKI h. MORA. Starożytna rodzina Szorc, herbu Mora, dziedzicząca na wsi Olszyny, w ziemi łomżyńskiej, brała od niej nazwisko Olszyński, a mianowicie trzech Piotrów: Piotr z Góry, sędzia ziemski płocki 1436 r., Piotr, sędzia ziemski wiski 1438 r., i wreszcie Piotr, sędzia ziemski wiski 1456 r., którego córka Katarzyna, zaślubiwszy Krystyna Karwowskiego, przeniosła w jego dom majątek Olszyny i od tego czasu Szorcowie przestali brać nazwisko Olszyńskich.

OLSZYŃSKI h. PNIEJNIA. Piszą się z Olszyny. Krystyn Karwowski, dziedzic dóbr Grądy, w ziemi łomżyńskiej 1469 roku, pisał się od tych dóbr Grądzkim; zaślubił Katarzynę Szorc, dziedziczkę dóbr Olszyny, z której jego synowie jedni zostali przy nazwisku Karwowski, inni od dóbr Grądy pisali się Grądzkimi, a Piotr, 1512 r. odziedziczywszy majątek Olszyny, od niego wziął nazwisko Olszyński; jego syn Hipolit miał syna Michała, skarbnika i sędziego grodzkiego wiskiego 1564 r., a w 1577 r. poborcę wiskiego, po którym z Jadwigi Rościszewskiej, kasztelanki raciąskiej, synowie: Zygmunt, który osiadł w ziemi nurskiej, Jan i Stanisław. 

Stanisław, dziedzic Olszyny, pozostawił syna Jakóba, elektora 1669 i 1674 r. z ziemi wiskiej, żonatego z Elżbietą Mężyńską, z niej syn Mikołaj z Agaty Godlewskiej miał synów: Jana, proboszcza brańskiego, następnie księdza Misyonarza w Warszawie, Kazimierza, elektora 1697 r. z ziemi wiskiej, skarbnika łomżyńskiego 1718 r., towarzysza pancernego, żonatego z Teresą Zbierzchowską, Michała, elektora 1697 r. z ziemi wiskiej, sędziego grodzkiego wiskiego, dziedzica dóbr Olszyny i Chmielowa, i Wojciecha, sędziego kapturowego wiskiego 1764 roku, po którym syn Stanisław, żonaty z Józefą Tarasiewiczówną, pozostawił syna Adama, dzierżawcę dóbr Międzylesia, w pow. stanisławowskim, wylegitymowanego w Królestwie 1853 r. 

Jan, trzeci syn Michała, skarbnika, zaślubił Maryannę Kuczewską i z niej miał synów: Samuela, zmarłego w niewoli tureckiej, Aleksandra i Andrzeja, po którym z Heleny Mężyńskiej synowie: Franciszek-Piotr, ksiądz, przeor Dominikanów w Czortkowie, zm. 1717 r., Stanisław, podwojewodzy wiski, i Antoni polegli na wojnie ze Szwedami za Augusta II; Michał, rotmistrz królewski, skarbnik buski 1723 r., po którym z Maryanny Głogowskiej syn Andrzej, i Szymon. 

Szymon, elektor 1697 r. z ziemi wiskiej, dziedzic dóbr Wierzbica i Nowosiółki, łowczy wiski 1710 r., cześnik bełski 1720 r., ostatnio podkomorzy wiski, podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. mazowieckiem; podkomorzy żonaty z Anną Kurowicką, miał synów: Antoniego, Marcina, Piotra, chorążego buskiego 1791 r., i Rudolfa. 

Antoni, cześnik bełski, elektor 1733 roku z wojew. mazowieckiego, podczaszy wendeński, ostatnio podkomorzy wiski 1743 r., pozostawił syna Michała-Józef a, subdelegata bełskiego 1726 r. 

Marcin, podczaszy buski 1760 r., elektor 1764 r. z wojew. bełskiego, miał syna Adama, po którym syn Ignacy, żonaty z Maryanną Brzeską, pozostawił syna Marcina, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r. 

Z tej familii. Jan, syn Floryana, i Stanisław, elektorowie 1632 roku z ziemi wiskiej. Maciej, pokojowy królewski 1637 r. Konstanty 1648 roku z ziemią nurską, Aleksander 1669 r. i Andrzej 1669 i 1674 roku z ziemią wiską podpisali elekcye. Jan i Mikołaj z ziemią wiską i Stanisław z ziemią nurską podpisali elekcyę 1697 r. Jan, instygator Trybunału koronnego 1699 r. 

Jan z ziemi wiskiej i Kazimierz, podczaszy nowogrodzki, z wojew. mazowieckiego elektorowie 1733 r. Wojciech, cześnik mścisławski, z żony Tymińskiej miał syna Antoniego 1772 r. Jan, cześnik nowogrodzki, i Stanisław, chorąży wojsk koronnych, bracia stryjeczni, 1783 r. Jan, dziedzic Międzylesia, wojski wiski 1784 r. (Don. Vars., Sigil., Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel.). 

Józef, syn Adama i Brygidy, ur. 1786 r. we wsi Miechy, w Galicyi, wszedł 1807 r. do artyleryi pieszej wojsk Ks. Warszawskiego i w 1813 r. został porucznikiem; przeznaczony 1815 r. do 2 pułku strzelców pieszych, wyszedł 1816 r. do dymisyi. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym i 1814 roku we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż srebrny Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

OLTH. Dorota, córka Mikołaja z pow. stężyckiego, żona Stanisława Raciborowskiego, ustąpiła 1603 r. prawa swoje do dóbr ojczystych na rzecz brata rodzonego Adama (Don. Vars.). 

OŁAWSKI h. KUSZA. Antoni podpisał 1764 r. konwokacyę generalną z Litwy. Ignacy, syn Antoniego, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1800 r. 

OŁAWSKI h. ŚWIERCZEK. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

Niektórzy z Oławskich, lecz nie wiem, którego herbu, brali przydomek Zahujlewicz, który niekiedy nawet używali jako nazwisko. 

OŁDAKOWSKI h. GOZDAWA. Piszą się z Ołdaków, w Zakroczymskiem. Jan płacił 1576 r. pobór z Ołdaków Większych i Mniejszych (Ks. Poborowe). 

Jakób, podstarosta różański i makowski, z żony Maryanny N. miał córkę Petronelę 1666 r. Franciszek, elektor 1669 r. z ziemi ciechanowskiej. Wawrzyniec, miecznik różański, podpisał elekcyę 1674 z ziemią różańską; podsędek różański, żonaty z Dorotą N. 1676 r. Antoni, burgrabia zakroczymski 1711 roku. Felicyan, cześnik zakroczymski 1742 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.). 

OŁDAKOWSKI h. RAWICZ. Jedna gałąź rodziny Wolskich od swego dziedzictwa wsi Ołdaki, w ziemi nurskiej, brała naprzód nazwę Ołdak, a następnie wzięła nazwisko Ołdakowski; w XVI wieku przenieśli się w części na Podlasie. 

Jan i inni, bracia Ołdakowie, posiadali majątek Gostków 1463 roku (Akta Łomżyńskie). Rosłaniec, pleban czerski, i Jakob, bracia rodzeni, i stryjeczni: Jan, Paweł, Bogusz i inni dostali w 1482 r. w nagrodę zasług od Bolesława Ks. Mazowieckiego uwolnienie od różnych ciężarów publicznych dla swych dóbr Łętowo-Ołdaki, w ziemi nurskiej. Paweł ożeniony z Justyną Arciechowską 1533 r. Aleksy, Jakób, Michał i Stanisław, dziedzice dóbr Ołdaki 1539 r. Sebastyan, podwojewodzy nurski 1579 r„ miał synów: Pawła, dziedzica dóbr Ołdaki, Floryana, Piotra, Sebastyana, Stanisława, żonatego z Halszką Brańską, Jana i Gaspra 1598 r. 

Mikołaj, kanonik chełmski, proboszcz w Krzczonowie, zm. 1586 r., pozostawił sukcesyę, którą otrzymali jego synowcowie, Jan i Maciej. Mikołaj, elektor 1632 r. z wojew. wołyńskiego. Andrzej, syn Sebastyana, dziedzic dóbr Nowawieś, rokoszanin Zebrzydowskiego, wojownik przeciw Kozakom 1640 r. Erazm, syn Piotra, zapisał 1642 r. dożywocie żonie Zofii Głoskowskiej. Stanisław, podczaszy nowogrodzki, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. bracławskiem; rotmistrz królewski. Władysław, elektor 1648 r. z wojew. podlaskiego. 

Franciszek-Stanisław, miecznik nurski 1664 r. N., pułkownik wojsk koronnych, nie chciał należeć do konfederacyi wojskowej 1662 r., a gdy nakłaniał rokoszan do posłuszeństwa, został od nich zabity. 

Kazimierz z ziemią przemyślską, Maciej z Rytelów, miecznik drohicki, z ziemią drohicką, Krzysztof i Marcin z ziemią nurską podpisali elekcyę 1669 r. Michał i Szymon, synowie Macieja, 1682 r.; z nich Michał miał synów, Andrzeja i Józefa. Józef-Maciej, syn Pawła, 1685 r. Walenty, syn Stanisława, 1685 r. 

Stanisław-Michał, syn Jana, miecznik drohicki, następnie 1698 r. stolnik drohicki, elektor 1669 r. i 1674 r. z ziemi nurskiej, z żony Eufrozyny Sobolewskiej pozostawił synów: Józefa, Michała i Stanisława; z nich Józef, miecznik drohicki, elektor 1697 r. z ziemi nurskiej, miał synów, Ignacego, dziedzica dóbr Bolędy 1737 r., żonatego z Dorotą Obrębską, i Wacława. 

Michał, drugi syn Stanisława-Michała i Sobolewskiej, wojski drohicki 1712 r., podstoli podlaski 1731 r., zaślubił Katarzynę Krasnodębską i z niej pozostawił syna Franciszka, dziedzica dóbr Rytele, podczaszego nurskiego 1720 r., elektora 1733 r. z wojew. podlaskiego, po którym córki: Konstancya, Ludwika i Walerya. 

Bartłomiej, Ignacy, Jakób, Jan-Józef, Kacper, Maciej, Stanisław, dwóch Szymonów, Tomasz, Walenty, Waleryan i Wawrzyniec podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią nurską. Po Janie synowie: Ignacy, Marcin i Szymon 1700 r. 

Apolinary, syn Ferdynanda, 1728 r. Antoni, Bartłomiej, Felicyan, Franciszek, Idzi, pięciu Janów, dwóch Karolów, Kazimierz, Maciej, dwóch Szymonów, Wacław na Ołdakach, wojski mielnicki, porucznik chorągwi pow. nurskiego, i dwóch Wojciechów, elektorowie 1733 r. z wojew. mazowieckiego. 

Ignacy-Stanisław, komornik bielski 1775 roku, podstarosta i sędzia grodzki wąsoski 1782 r., komisarz do zbierania ofiar 1789 r., żonaty z Maryanną Zaleską. Maciej, miecznik drohicki 17 80 roku. Franciszek, skarbnik nurski 1781 r., miał syna Chryzostoma, komornika zambrowskiego, komisarza do zbierania ofiar 1789 r., sędziego ziemskiego łomżyńskiego 1798 r. Romuald, syn] Antoniego, 1792 roku (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Sigil., Kancl., Ks. Gr. Sochaczewskie). 

Melchior, sędzia ziemski bielski, poseł na sejm grodzieński 1793 r., protestował przeciw samowoli ambasadora rosyjskiego Siewersa. Michał, deputat szlachty powiatu bielskiego 1819 r. Ignacy, doktór obojga prawa, profesor Uniwersytetu wileńskiego, zm. 1821 r., mąż uczony i zacny, autor. Leopold, zasiadający w sądach pow. bielskiego 1844 r. 

Pochodzący po Idzim, dziedzicu dóbr Kołomyi 1695 r., syn Tomasz miał syna Fabiana, żonatego z Eleonorą Zakrzewską, z niej synowie, Józef, dziedzic wsi Zaręby-Góry Leśne, w powiecie ostrołęckim, i Mateusz wylegitymowani w Królestwie 1843 r. Z tej linii Henryk, Antoni i Józef, synowie Michała, wylegitymowani w Królestwie 1853 r. 

Po Wojciechu, dziedzicu dóbr Kałęczyno w 1716 r., syn Antoni pozostawił syna Wojciecha, żonatego z Maryanną Rembowską, z niej synowie, Stanisław i Adam, dziedzice dóbr Kałęczyn, wylegitymowani w Królestwie 1839 r. Z tej linii Mateusz, syn Tomasza, w 1848 r., Walenty, syn Jana i Barbary Olszewskiej, w 1848 r., Jan, syn Gabryela, i Łukasz, syn Feliksa, w 1854 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Józef, dziedzic dóbr Rytele-Olechny i Sucha Wólka 1741 r., miał potomstwo, z których: Karol, dziedzic dóbr Gąsiorowa, w powiecie płockim, i Franciszek, dzierżawca dóbr, synowie Franciszka, w 1837 r.; Erazm, dziedzic wsi Ołdaki-Mazury, syn powyższego Ignacego i Doroty Obrębskiej, w 1839 r., Bruno, syn Kazimierza, w 1841 r., Henryk i Władysław, synowie Franciszka i Agnieszki Kossakowskiej, oraz Stanisław, syn Antoniego, w 1852 r. wylegitymowani w Królestwie. 

OŁGISZEWICZ. Wasil, bojar mścisławski, otrzymał Chwastowo, które następnie 1499 r. trzymali synowie jego, Iwaszko i Senko (Bon.). 

OŁOCKI. Józef otrzymał 1765 r. nominacyę na skarbnika ziemi przemyślskiej (Kancl.). 

OŁOŃSKI. N., sędzia ziemski wołkowyski 1636 r. 

OŁOWIECKI. Sylwester-Jan w pow. Słonimskim 1734 r. (Akta Słonimskie). 

OŁOWIŃSKI. Andrzej, z pow. krzemienieckiego, miał w 1610 roku sumę 260 złp. u Adama Jasowskiego (Metr. Kor.). 

OŁOWSKI. Bartłomiej, Mateusz i Mikołaj z ziemią nurską podpisali elekcyę 1697 r. Karol, komornik sądu apelacyjnego Królestwa Polskiego 1841-1856 roku.

OŁTARZEWSKI h. LIS. Wzięli nazwisko od wsi Ołtarze, w ziemi nurskiej. Michał, dziedzic Ołtarzewa, w 1441 r. dostał od Bolesława księcia Mazowieckiego uwolnienie od sądowictwa ziemskiego. Jan z Ołtarzewa (!) 1471 r. Michał, Jan, Jakób i Adam, dziedzice dóbr Zamościa, w wojew. mazowieckiem 1478 r., które to dobra sprzedali Chodzyńskim za pozwoleniem książęcem w 1504 r. Wojciech zOłtarzewa, syn Macieja, 1554 r. Grzegorz, Piotr i Stanisław, synowie Józefa, 1598 r. 

Stanisław ustąpił 1617 roku części wsi Czajki synowi swemu Andrzejowi. Mateusz, syn Mikołaja, sprzedał 1635 roku Oltarze-Białe Kobyłki i Czajki. Jan, Paweł i Wojciech, elektorowie 1648 r. z ziemi nurskiej. Wojciech 1669 r. i Jan, Mateusz, Piotr, Stanisław i Wojciech 1697 r. podpisali elekcye z ziemią nurską. Walenty i Waleryan, synowie Walentego, dziedzica Ołtarze, w ziemi nurskiej 1698 r. 

Szymon z Cieszymy, z pow. brańskiego, miał syna Kazimierza 1675 r., żonatego z Katarzyną Kropiwnicką, po którym syn Wawrzyniec, dziedzic Kobylina-Cieszymy 1713 r., pozostawił syna Jana, żonatego z Brygitą Kapica 1767 r. Adryan, syn Mateusza, 1712 roku. Mateusz, burgrabia nurski 1727 r. (Don. Vars., Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).

Po Stanisławie, dziedzicu dóbr Ołtarze i Czajki w 1658 r., pochodzący: Stefan, syn Józefa, właściciel części we wsi Ołtarze-Gołacze, w pow. ostrołęckim, w 1843 r.; Antoni, syn Augusta, w 1843 r.; Seweryn, Damazy i Nepomucen, synowie Ignacego i Eleonory Parys, w 1843 r.; Jakób, syn Krzysztofa, w 1843 r.; Stanisław i Baltazar z synami, Józefem i Szymonem, synowie Tomasza i Julianny Siennickiej, w 1845 r.; Franciszek, syn Augusta, i Feliks, w wojsku rosyjskiem, syn Stanisława i Julianny Drewnowskiej, 1845 r.; Antoni i Jan, synowie Wojciecha, w 1861 r., oraz Jan, syn Franciszka, w 1863 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Ignacy, syn Krzysztofa i Małgorzaty, ur. 1788 roku we wsi Ołtarze, w pow. płockim, wstąpił 1807 r. do 1 pułku gwardyi polsko-francuskiej i w 1813 r. postąpił na podporucznika, a w 1815 r. na porucznika z przeznaczeniem w 1815 r. do 4 pułku ułanów i w 1824 r. awansował na kapitana. Odbył kampanie: 1808-1810 i 1811 r. w Hiszpanii, 1809 r. w Austryi, 1813 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym. 

Michał, syn Walentego i Maryi z Tyców, ur. 1801 r. we wsi Bąderzu, w obwodzie zamojskim, wszedł 1823 r. do pułku grenadyerów gwardyi iw 1831 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

Jerzy, syn Konstantyna, z synami: Konstantynem, Metodyuszem i Stefanem wylegitymowani w Cesarstwie 1844 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

OŁTARZEWSKI h. ROCH II. Podług wykazów poborowych byli w ziemi warszawskiej i pisali się od wsi Ołtarzewa. Melchior, dziedzic części Ołtarzewa 1557 roku. Mikołaj, Rafał i Stanisław, synowie Feliksa, 1563 r.; po Stanisławie synowie: Jakób, Krzysztof i Mikołaj 1598 roku. Mateusz, syn Adama, miał syna Adama 1582 roku. Zygmunt, syn Brykcego z Ołtarzewa, 1600 r. 

Mikołaj i Stanisław, synowie Feliksa, dziedzice Ołtarzewa 1611 roku, i z nich Stanisław żonaty z N. Paplińską. Jakób, komornik ziemski sochaczewski, z ziemią Sochaczewską, Jan i Stanisław z wojew. bełskiem i Wojciech z wojew. rawskiem podpisali elekcyę 1648 r. Paweł, dziedzic Wojsławic 1649 r., żonaty z Teofilą Zawadzką, miał synów, Andrzeja i Kazimierza. Andrzej, Jan, Stanisław i Wojciech, synowie Stanisława, 1650 r. Jan, podstoli czerniechowski 1650 r., żonaty z Dorotą Komorowską, pozostawił synów: Cyryaka, Krzysztofa i Stanisława. 

Dwóch Andrzejów, Paweł i Stanisław z wojew. łęczyckiem, dwóch, Aleksandrów, Ludwik i Mikołaj z ziemią rawską, Franciszek z ziemią sochaczewską, Jan i Stanisław z wojew. Sandomierskiem, oraz Paweł, Stanisław i Tomasz z wojew. bełskiem podpisali elekcyę 1669 r. Z nich Franciszek, dziedzic Dembowej Góry, syn Wojciecha, podwojewodzy sochaczewski 1667 r., podstoli rawski 1672 r., elektor 1674 r. z ziemi sochaczewskiej, miał brata Ludwika, elektora 1674 r. z wojew. rawskiego, a Tomasz, podczaszy 1658 r., podstoli czerniechowski 1668 r., był żonatym z Zuzanną N. 

Jan, Aleksandra i Maryanna, syn i córki Mikołaja i Zofii z Mircze, 1662 r. Stanisław, syn Adryana, dziedzic Paplina 1663 r., żonaty 1v. z Cecylią Wierzbicką, 2v. z Konstancyą Machowską, 3v. Anną Śląską, starosta niechworowski 1672 r., elektor 1674 r. z wojew. bełskiego, pozostawił syna Jana, starostę niechworowskiego, po którym synowie, Aleksander i Jan. 

Aleksander, starosta czołczycki, elektor 1733 r. z wojew. bełskiego, stolnik dobrzyński 1737 r., starosta niechworowski 1738 r,, dziedzic Komorowa, żonaty 1v. z Ludwiką Orzeszkówną, 2v. Dorotą Wydżgą i 3v. Magdaleną Kańską, miał z drugiej żony syna Konstantego, elektora 1733 r. z wojew. bełskiego, podczaszego 1770 r., stolnika lubelskiego 1776 r., żonatego z Teofilą Suchodolską, który wystawił kościół w Wojsławicach.

Antoni-Krzysztof, syn Aleksandra i Magdaleny Kańskiej, ochrzczony 1741 r. w par. Biskupice, zaślubił Salomeę N. i z niej pozostawił syna Wincentego-Kajetana, ochrzczonego 1767 r. w par. Boby, który legitymował się w Galicyi 1804 r. (Quaterniones). 

Jan, drugi syn starosty Jana, podstoli lubelski, starosta niechworowski 1718 r., pozostawił syna Józefa, dziedzica Kiejdan, podstolego różańskiego 1746 r. 

Stanisław, syn Mikołaja, dziedzic Biała Wioska i Błażejewice 1667 r. Adam, syn Stanisława, 1667 r., żonaty zN. Biskupską, starościanką wieluńską, miał syna Stanisława 1692 r. 

Andrzej z Ołtarzewa, z wojew. łęczyckiego, i Stanisław, z wojew. rawskiego elektorowie 1674 r. Władysław, syn Stanisława, 1688 r., pozostawił syna Władysława, skarbnika sieradzkiego 1699 r., po którym z Barbary Żabińskiej córka Zuzanna za Baltazarem Wąsowiczem i synowie: Heronim, Józef i Kazimierz. Remigian, z wojew. bracławskiego i Tomasz, z wojew. barskiego elektorowie 1697 r. 

Floryan, syn Mikołaja, starosta sochaczewski 1702 r. Antoni, łowczy wieluński 1743 r., starosta niechworowski 1748 r., żonaty z Werenną, córką Konstantego Wojakowskiego, chorążego latyczowskiego, i Anny Firlejówny, miał synów: Antoniego, Józefa, podczaszego wieluńskiego 1782 r., i Kajetana. Anna, żona Piotra Borejki, kasztelana zawichostskiego 1750 r. Eleonora, żona Józefa Dłużewskiego, starosty brzezińskiego 1765 r. (Metr. Kor., Ks. Gr. i Ziem. Warsz., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotr, i Lubel., Sigil., Kancl., Ks. Gr. Nowokorczyńskie i Radomskie). 

OŁTUFIEJEWICZ. Bohdan Hryhorewicz, bojar smoleński 1488 roku (Bon.). 

OŁTUSZOWICZ. Michał, dworzanin królewski, otrzymał 1508 roku potwierdzenie na wieś Nowiki, w pow. smoleńskim (Bon.). 

OŁUB. Samuel, vicerotmistrz wojsk koronnych, syn Jerzego, rotmistrza, pozwany 1650 r. o najazd na poddanych biskupa kamienieckiego, grabież i pobranie nienależnych podwód (Wyr. Tryb. Lubel.). 

OŁUCKI. Wojciech podpisał elekcyę 1669 roku z wojew. Sandomierskiem. 

OŁYKA h. ŁUK. Iwan, namiestnik kuźmiński 1547 r. (Arch. Sanguszków, tom V). 

OMAŃSKI. Jan i Władysław, elektorowie 1697 r. z wojew. sandomierskiego; z nich Jan miał syna Franciszka, łowczego żytomierskiego 1699 r., po którym z Katarzyny Karniewskiej synowie: Aleksander, łowczy żytomierski 1721 roku, żonaty z Jadwigą N., Jacek i Jan, cześnik owrucki 1721 r., ożeniony z Anną Policką (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

OMANZOFF h. OMANZOFF. Baronowie. Herb -tarcza owalna, pole czerwone, na niem dwie topole włoskie; w koronie skrzydło orle białe. Piotr-Aleksander i Bogumił-Andrzej, bracia, z siostrą Anną-Ludwiką dostali w 1773 roku od króla Stanisława Augusta tytuł baronów polskich z herbem jak wyżej (Kancl., Sigil.). 

OMELANOWICZ. Andrzej, namiestnik cyryński 1511 r. Mikołaj i Maciej, ziemianie wołyńscy, mieli dostawiać ze swych posiadłości dwóch zbrojnych konnych na wojnę 1528 r., a Omelanowicz-Słuszka z pow. mińskiego 14 zbrojnych (Metr. Litew.). 

OMELAŃSKI v. OMELIAŃSKI h. ROCH III. Sądzę, że taż familia co Omelanowicz; ziemianie wołyńscy i pierwotnie pisali się Omelan, a brali przydomek Hurko. Michno, ziemianin wołyński 1490 r. Jacko i Hurko ziemianie wołyńscy 1528 r. Andrzej, Grzegorz, Jan, Michał, Teodor i Stefan 1570 roku. Stefan Hurko, syn Konstantego 1690 roku (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Kajetan, Franciszek i Ignacy, synowie Stanisława, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1843 r. 

OMELIŃSKI v. OMYLIŃSKI h. ODYNIEC. Piotr, syn Pawła, dziedzic wsi Dzierżki-Ząbki, na Podlasiu 1743 r., miał syna Andrzeja, żonatego z Fryderyką Knoll, z niej synowie: Antoni, ekspedytor pocztowy w Jabłonnie, Otto-Piotr, pocztchalter w Miastkowie, i Adolf wylegitymowani w Królestwie 1851-1853 r. 

OMELSKI. Łukasz v. Stanisław-Łukasz, vicerotmistrz 1663 roku, występował 1664 roku jako porucznik wojsk koronnych (Wyr. i Zap. Tryb. Lubel.). 

OMĘTA h. NIESOBIA. W wojew. trockiem. Kacper 1618 roku. Grzegorz, Jakób i Mikołaj 1632 r., a Mikołaj 1648 roku podpisali elekcye z wojew. trockiem. Józef-Karol w pow. Słonimskim 1706 r. Antoni, dziedzic wsi Pojoście 1775 r., w pow. upickim, żonaty z Ludwiką Łuczkówną, miał syna Tadeusza, po którym z Anny Rożyłowicz syn Paweł, lekarz pow. łęczyckiego, wylegitymowany w Królestwie 1850 roku z synem Bronisławem. 

Paweł, ur. 1793 r. w m. Podgórzu, w Galicyi, jako lekarz wstąpił 1826 r. do szpitala głównego wojskowego i wkrótce został przeznaczony jako lekarz batalionowy do 8 pułku piechoty liniowej, a w 1827 roku przeniesiony do 4 pułku strzelców konnych i w 1829 r. mianowany sztabs-lekarzem tegoż pułku (Ks. Wojskowe). 

OMIECHOWSKI h. DOLIWA. Małgorzata, dziedziczka dóbr Wróblewo, w Wielkopolsce, sprzedała je Maciejowi Ponińskiemu w 1542 roku, a zaślubiła go w 1546 r. 

OMIECIŃSKI h. JUNOSZA odm. Odmiana herbu - baran w polu czerwonem w prawo ze złotemi rogami, lecz bez murawy pod sobą; w koronie pół barana ze złotemi dużemi rogami w prawo. 

Z Mazowsza przenieśli się do Małopolski i na Wołyń, gdzie znaczne już w końcu ostatniego XVIII stolecia posiadali majątki. Krzysztof i Stanisław, synowie Stanisława, 1618 r. Jan dostał 1622 r. kaduk. Marcin, elektor 1632 r. z wojew. ruskiego. Jan, dziedzic wsi Jordanowice, pod Grodziskiem 1637 r. (Akta Warszawskie). 

Andrzej, towarzysz chorągwi pancernej 1657 r. Adam, elektor 1669 roku z wojew. sandomierskiego. Marcyan, syn Jana, żonaty z Anną Oczosalską, elektor 1669 r. z ziemi czerskiej, miał synów: Jana, Piotra i Remigiana, elektora 1669 r. z wojew. nowogrodzkiego. Stanisław, vicerotmistrz wojsk koronnych 1671 r. Apolonia, żona Franciszka Fredry, skarbnika drohickiego 1680 r. Bartłomiej, syn Walentego, 1690 r. Krzysztof, syn Marcina, 1700 r. 

Antoni, syn Marcyana, 1702 r. Franciszek, syn Adama, 1703 roku. Łukasz, skarbnik czerski 1711 roku, z Eleonory Jeziorkowskiej, stolnikówny brześciańskiej, miał syna Antoniego, rektora Jezuitów w Żytomierzu, i Kajetana, miecznika krzemienieckiego 1765 r., a wojskiego 1774 r., starostę jastrzębińskiego, po którym z Zuzanny N. córka Anna - Rozalia niezwykłej pobożności, zmarłą w opinii świętości 1731 r., o której kanonizacyę konwokacya z 1733 r. zaleciła się starać, i syna Antoniego-Józefa, regenta grodzkiego owruckiego 1788 r. Andrzej i Antoni, synowie Jana, 1716 r. Stanisław, cześnik mścisławski 1717 r., pozostawił syna Jana. Antoni, syn Michała i Krempskiej, żonaty z Zofią Osuchowską 1728 r. Jerzy i Franciszek, synowie Mikołaja, dziedzice wsi Bereźnicy 1741 r., na Rusi Czerwonej; z nich Franciszek, wojski przemyślski, z żony Anny Szydłowskiej miał synów: Antoniego, starostę deniseńskiego 1785 r., Władysława, elektora 1764 r. z wojew. wołyńskiego, łowczego żytomierskiego 1781 r., i Ludwika, skarbnika gostyńskiego 1793 r. Antoni był w 1791-1793 r. cześnikiem żytomierskim, i jego synem był Jakób, marszałek szlachty gub. wołyńskiej 1847 r. 

Jan, elektor 1733 r. z wojew. mazowieckiego. Paweł, skarbnik 1741 r., stolnik 1744 r. czerniechowski. Paweł, burgrabia mielnicki 1746 r. Po Teodorze, z Barbary Sławskiej syn Antoni, skarbnik Winnicki 1760 r., z Maryanny Karpowskiej pozostawił synów: Aleksandra, Józefa, Łukasza i Marcelego-Jerzego; z nich Józef, major 1780 r., podpułkownik 1783 r., pułkownik 1790 r. wojsk koronnych, a Marceli-Jerzy, horodniczy krzemieniecki 1765 r., miał syna Erazma. 

Antoni, Jan-Ludwik i Marceli-Jerzy podpisali elekcyę 1764 r. z wojew. wołyńskiem. Stanisław, skarbnik wołyński, pozostawił syna Ksawerego 1788 r. Ignacy, starosta jastrzębiński, komisarz do zbierania ofiar 1789 r. z pow. owruckiego. Tomasz, regent grodzki upicki 1791 r. Tadeusz, regent grodzki halicki 1792 r. (Metr. Kor., Ks. Gr. Czerskie, Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Sigil., Kancl.). 

Jakób, syn Antoniego, radca stanu, marszałek gub. wołyńskiej 1844 roku. Wincenty, syn Jana, marszałek szlachty pow. rówieńskiego 1844 r. 

Aleksander, kanonik tarnowski, Jan, Karol, Leon i Feliks 1782 r., a Michał i Feliks, wnukowie Feliksa, w 1843 r. wylegitymowani w Galicyi. 

OMIŃSKI v. OMIEŃSKI h. LEW. Herb - na tarczy lew w prawo wspięty z ogonem zadartym do góry, z lewej strony lwa mąż z koroną na głowie; w koronie nad tarczą takiż lew (Obiaty Warsz.). 

Jakób z wojew. inowrocławskiem podpisał elekcyę 1697 roku. Wojciech, sędzia ziemski kaliski 1717 r. N., podsędkowicz kowalski 1717 r. Jakób, żonaty z Ewą Przykucką, miał syna Stanisława 1752 r. Bartłomiej żonaty z Maryanną Grzybowską 1754 r. (Wyr. Tryb. Piotrk., Ks. Gr. Brzeskie, Obiaty Warszawskie). 

Jan, łowczy kaliski, zaświadczał 1802 r. o szlachectwie Waleryana Olszewskiego (Obiaty Gr. Warszawskiego). Fortunat, zasiadający w sądach gub. podolskiej 1858 r. Ignacy, urzędnik pocztowy w Królestwie 1865 r. 

OMISGALSKI. Neaniasz zamieszkujący 1750 roku w ks. oświecimskiem (Relacye Kaliskie). 

OMOKOWSKI. Brali przydomek Chochoł. Sebastyan, dziedzic Omokowa 1592 r. Andrzej, Wacław i Adam, dziedzice części Litynia 1701 r.; z nich Wacław z żony Anastazyi miał syna Wacława, łowczego wołyńskiego 1746 r. Stefan, towarzysz roty pancernej 1723 r. N. podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. wołyńskiem (Wyr. i Zap. Tryb. Lubel.). 

OMUCIAŃSKI. Adam podpisał elekcyę 1669 roku z wojew. połockiem. 

OMULECKI h. PRAWDZIC. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

OMULEWSKI v. OMULJEWSKI. W północnem Mazowszu. Miklasz dostał w 1422 r. od Jana ks. Mazowieckiego pewne grunta nad rzeką Omulew, na których założył wieś zwaną Omulew i od niej jego potomkowie wzięli nazwisko. Stanisław, syn Janusza, 1494 r. Jerzy z Omuljewa miał synów, Heronima i Walentego 1564 r. Walenty, viceregent grodzki łomżyński 1564 roku. Stanisław, syn Urbana, prowadził 1578 roku proces o młyn w Ostrołęce (Conv. Piotrk. i Vars.). 

OMULSKI. Byli na Litwie, w pow. orszańskim. Ignacy podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. wileńskiem; podstoli i podstarosta orszański 1791-1793 r. Jakób, kanonik inflancki 1791 r. 

ONACEWICZ. Byli na Litwie; z nich Ignacy-Żegota, profesor Uniwersytetu wileńskiego, uczony, historyk i autor, um. 1845 r. Jarosław, syn Michała, kasyer pow. nowogrodzkiego 1863 r. 

ONACKIEWICZ. h. JACYNA (Herbarz Witebski). Jan z wojew. Witebskiem podpisał elekcyę 1697 r., a Teodor z temże województwem podpisał pospolite ruszenie 1698 r. 

ONACZ. N., starosta brzesko-litewski, posłował od Kazimierza IV do Stanów koronnych 1446 roku, uniewinniając monarchę z niemożności przybycia do Polski; poseł od Stanów litewskich na zjazd do Parczewa 1453 r. z żądaniem zwrotu dla Litwy Wołynia, Podola i Podlasia. 

ONASOWICZ. Miszko, bojar mścisławski, miał synów, Łukasza i Wasila, którzy w 1551 r. nabyli ziemię w pow. mścisławskim (Bon.).

ONDAKOWSKI. Stanisław podpisał elekcyę 1632 roku z wojew. boiskiem. 

ONDROWICZ. Mikołaj, bojar ejszyski na Litwie, miał dostawiać ze swych posiadłości jednego zbrojnego konnego 1528 r. (Metr. Litew.). 

ONGIRSKI h. OGOŃCZYK. Marcin i Władysław-Stanisław z wojew. trockiem podpisali elekcyę 1697 r. Stanisław, syn Jana, kasyer pow. kowieńskiego 1858 r. 

Potomstwo Dominika, Stefana, Tadeusza i Józefa, synów Józefa, wnuków Jana, wylegitymowane w Cesarstwie 1847 r. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Apolinary i Teofil, synowie Jana, dziedzice dóbr Ongiry, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

ONICHIM v. ONYCHIM h. KRUCYNI. Maciej, ziemianin wołkowyski 1613 r. (Zbiory Dziadulewicza). 

ONICHIMOWSKI h. JUNOSZA. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

ONICHIMOWSKI h. KOTWICA. Na Litwie licznie rozrodzona rodzina. Łukasz 1650 roku w wojew. nowogrodzkiem. Dwóch Stanisławów z wojew. nowogrodzkiem podpisali elekcyę 1697 r. 

Jan z wojew. Witebskiem podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Jan w pow. prużańskim 1727 roku, ożeniony z Zofią Skarżyńską. Franciszek podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r.; starosta dźwinogrodzki 1765 roku, ożeniony z Apolonią Korsuniewską. Ignacy, łowczy kruszwicki 1775 r., sędzia grodzki piński 1788-1793 roku, żonaty z Balbiną Połońską (Ks. Gr. Mińskie i Pińskie). 

Ignacy, syn Józefata, i Kazimierz, syn Tadeusza, 1836 roku, oraz Ignacy, syn Marka, 1866 roku wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. Kazimierz, syn Tadeusza, stanowy prystaw pow. kobryńskiego 1844 r. 

ONICHIMOWSKI h. LUBICZ. Jan i Adam, synowie Marcina, wylegitymowani w Cesarstwie 1852 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

ONICKI. Augustyn, syn Jerzego i Agaty, ur. 1792 r. w m. Tylży, wszedł 1811 r. do 7 pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego iw 1823 roku awansował na podporucznika w 1 pułku ułanów. Odbył kampanię 1812 r. przeciw Rosyi (Ks. Wojskowe). 

ONICKIEWICZ. Maryanna, żona Jana Abłamowicza 1740 r., 2v. za Antonim Moczydłowskim. 

ONIECKI. W ziemi łomżyńskiej, rodzina już zgasła; z niej Jan, dziedzic wsi Onieck, w ziemi łomżyńskiej 1518 r.

ONIKIEWICZ v. ONIKIEJEWICZ. Byli na Białej Rusi i mieli przydomek Sachowski, który brali niekiedy za nazwisko. Paizy, biskup unicki piński 1603 r., um. 1625 r. N., rotmistrz, obwiniony o udział w poddaniu Smoleńska 1654 r., uwolniony od zarzutu decyzyą sejmu 1658 roku. Paweł obrany 1658 roku komisarzem do sprawy smoleńskiej (Vol. Leg.). Mikołaj, woźny wojew. nowogrodzkiego 1694 r. (Vol. Leg., Arch. Dubr.).

ONIKSZTEŃSKI. Wojciech, kanonik wileński 1522 r. Jurij, syn Hrehorego, dzierżawca królewski 1529 r. (Metr. Litew.). 

ONISIMOWICZ. Panas, bojar wołkowyski, miał osobiście stawać na wojnę 1528 r. (Metr. Litew.). 

ONISZKIEWICZ v. ONISKOWICZ. Wąsko, bojar żołudkowski, miał ze swych posiadłości dostarczać jednego konnego zbrojnego na wyprawy wojenne 1528 r. (Metr. Litew.). Andrzej-Józef, subdelegat 1738 r., pisarz ziemski oszmiański 1746 r. (Conv. Vars., Wyr. Tryb. Lubel.). 

ONKIEWICZ. Marcin, dworzanin królewski 1549 r. (Metr. Litew.). 

ONOSZKIEWTICZ v. ONUSZKOWICZ h. JACYNA. Pisano ich także Onozkowicz; taż familia co Onoszko. Ławryn, bojar kowieński, miał osobiście stawać na wojnę 1528 r. Fedor, ziemianin łucki 1528 r. (Metr. Litew.). Melchior, dziedzic we wsi Lubaczów 1654 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). Jerzy, strażnik smoleński, podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. Smoleńskiem. Jan Jacyna podpisał konwokacyę generalną warszawską 1764 r. (Vol. Leg.). Antoni, syn Wincentego, urzędnik w gub. mohylowskiej 1844 r. 

ONOSZKO v. ONUSZKO h. JACYNA. Rodzina wołyńska przesiedlona do Litwy. Jej przodek Onoszko, żyjący około 1490 r., z N. ks. Czetwertyńskiej miał pięciu synów, z których Jacyna był przodkiem rodziny Jacyna, biorącej przydomek Onoszko v. Onoszkiewicz, a inni synowie Onoszki wzięli jego imię za nazwisko, lecz niektórzy z ich potomków zmienili je na Onoszkowicz i Onyszkiewicz. Z Onoszków, Andrzej, syn Wojciecha, podsędek mielnicki 1663 r., żonaty z Agatą N. Kazimierz-Stanisław, podstoli wołyński 1667 r. (Wyr. Tryb. Lubel., Sigil.). Michał i Józef podpisali konwokacyę generalną litewską 1764 r. Jan uczynił 1773 r. testament na rzecz córki Zuzanny i synów: Jakóba, Jana i Michała (Ks. Gr. Mińskie). 

Stefan, syn Antoniego, i inni, osób siedm, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r., a Stanisław, syn Piotra, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1829 r. Feliks, syn Ignacego, urzędnik w pow. dziśnieńskim 1858 r. Eliasz, syn Józefa, urzędnik w Petersburgu 1866 r. 

ONUFROWICZ v. ONUFREWICZ. Antoni, ur. 1763 r. w m. Żyrowicach, w pow. Słonimskim, wszedł 1789 r. do brygady ukraińskiej kawaleryi narodowej iw 1792 r. został porucznikiem w regimencie ordynacyi ostrogskiej iw 1794 r. wyszedł do dymisyi; w 1806 r. wstąpił jako podsekretarz do ministeryum wojny iw 1810 r. mianowany adjunktem komisarzy wojennych, w 1815 r. awansował na kontrolera w Komisoryacie ubiorczym wojska. Odbył kampanie: 1792, 1794, 1806-1807 r. w Polsce, 1809 r. w Austryi i 1813 r. we Francyi. Antoni zaślubił 1806 r. w Warszawie Magdalenę z Bardinów (Ks. Wojskowe). 

ONYSZKIEWICZ h. JACYNA odm. Odmiana herbu - na tarczy dwa hełmy, na prawym trzy pióra strusie, na lewym dwie trąby, prawa w połowie górnej biała, a w dolnej czerwona, lewa na odwrót, w górnej połowie czerwona, w dolnej biała. 

Andrzej, syn Michała, regent ziemski warszawski 1750 r., zaślubił Helenę Kozerską i z niej pozostawił synów, Ignacego i Tadeusza 1765 r. (Ks. Gr. Sochaczewskie). 

Ferdynand, urzędnik we Lwowie, Rudolf, adwokat z synem Adamem i Fortunat otrzymali przyznanie szlachectwa w Galicyi 1853 roku. Józef w 1860 roku, a Adryan w 1864 roku dziedzice dóbr Żołczów, w Galicyi. 

OORMAN. Józef, syn Benedykta, dziedzic dóbr Swolkienic, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

OPACHOWSKI. Łukasz, rajca wileński, podpisał 1564 roku reces sejmu warszawskiego w sprawie Unii litewskiej (Vol. Leg.). 

OPACKI h. PRUS III. Hrabiowie i szlachta. Senatorowie w rodzinie: Ścibor, biskup płocki, um. 1471 r. Zygmunt, wojewoda derpski 1640 roku. Chryzanty-Gabryel, kasztelan wiski 1779-1796 roku. 

Zamożna w XVII i XVIII stoleciach mazowiecka rodzina, wzięła nazwisko od swego dziedzictwa wsi Opacz, niedaleko Warszawy; w ostatnich czasach pisała się z Mińska i wywodziła się od słynnej rodziny Mińskich, lecz to pochodzenie nieudowodnione. Świetność tego domu przypada na epokę królów dynastyi Wazów, którym Opaccy zawsze wiernie służyli i wzajemnie hojnie przez nich obdarzani byli; główne ich majątki Kałuszyn i Mężenin, w ziemi wiskiej, i Falenty pod Warszawą. Tytuł hrabiowski pruski otrzymali 1797 r. 

Mikołaj, dziedzic Opacza Wielkiego 1441 r., zaślubił Jadwigę z Tęczyna, wojewodziankę krakowską, i z niej miał synów, Mikołaja i Ścibora, biskupa płockiego, zm. 1471 r. 

Mikołaj, dziedzic Opacza, pisał się na Mińsku; miał dwie żony, Stachnę z Opacza, z której córki, Stachna za N. Radziejowskim, Jadwiga za N. Aderkasem i syn Jan, i Reginę Nałęczównę, z niej synowie, Gaspar i Wieńczysław; po Gasparze, wojskim warszawskim 1489 r., syn Stanisław z Urszuli Dembińskiej pozostawił syna Macieja, a Jan i Wieńczysław są protoplastami dwóch gałęzi tego rodu.

Gałąź Jana. Jan, dziedzic na Opaczu 1487 roku, żonaty z Dorotą Prażmowską, miał córkę Annę za Andrzejem Rakowskim i czterech synów: Jakóba, Mateusza, Piotra v. Pawła i Trojana. 

Piotr v. Paweł, dziedzic Miłosny 1544 r., zaślubił Katarzynę Rakowską, starościankę wiśnicką, iz niej pozostawił córki, Jadwigę za Mikołajem, wojskim kruszwickim, Krystynę za Janem, wojewodzicem łęczyckim, Sokołowskimi, i dwóch synów, Bartłomieja i Jana, przedstawicieli dwóch linij tej gałęzi. 

Linia Bartłomieja. Bartłomiej, dziedzic Rakowca i Powsina 1571 r., żonaty z Anną-Dorotą Radońską, miał pięciu synów: Jerzego, Mikołaja, Piotra, Rosłana i Wojciecha; po Rosłanie, dziedzicu Falent i Raszyna 1592 r., z Anny Ostroróg, córki Wacława, kasztelana kijowskiego, syn Heronim v. Jarosz, dziedzic Miłosny, elektor 1632 r. z ziemi warszawskiej, z Konstancyi Młockiej pozostawił syna Leonarda, bezżennego. 

Piotr, dziedzic na Opaczu 1594 r., żonaty z Jadwigą Rakowską, pozostawił z niej synów: Jarosława, ożenionego z Małgorzatą Służewską, Mikołaja i Wojciecha, elektora 1632 r. z ziemi warszawskiej, żonatego z Dorotą Komorowską, który w 1610 r. nabył wieś Jeżówkę. 

Mikołaj, z dworzanina sekretarz królewski 1602 r., żonaty z Zuzanną Leśnowolską, miał synów: Abrahama, podkomorzego warszawskiego 1654 roku, i Piotra, dziedzica Miłosny, po którym z Doroty Załęskiej syn Maksymilian otrzymał 1615 r. od ojca dobra Miłosnę. 

Mikołaj, syn Bartłomieja i Radońskiej, dworzanin królewski 1588 r., podstoli warszawski 1597 r., starosta piaseczyński 1602 r., podkomorzy warszawski 1603 r., wielkorządca krakowski, miał dwie żony, Małgorzatę Pysieńską, córkę Adryana, pisarza ziemskiego pomorskiego, i Anny Pieczewskiej, i Annę Sękowską, z których miał córkę Elżbietę Jeżewską i synów: Jana, Jana-Olbrychta, Krzysztofa, Samuela - Franciszka, Wojciecha i Zygmunta; Jan-Olbrycht, łowczy czerski, miał syna Macieja, wojskiego warszawskiego, żonatego z Zofią Skarbek-Kozietulską, a Samuel-Franciszek z Mińska, dworzanin królewski 1646 r., stolnik warszawski 1661 r., elektor 1669 i 1674 r. z ziemi bielskiej, był żonatym z Katarzyną Karpiówną. 

Krzysztof, dworzanin królewski, podczaszy czerski, zapisał 1624 r. dożywocie żonie Zofii Warszewickiej na dobrach Drwalewo i Sułkowice; elektor 1632 r. z ziemi wiskiej i czerskiej, następnie ksiądz, sekretarz królewski, archidyakon lubelski 1641 r., pozostawił synów: Kazimierza, Władysława, proboszcza kościeleckiego, ks. Mikołaja, Samuela, stolnika czerskiego 1664 r., i Wojciecha; po Kazimierzu, kapitanie, a następnie majorze gwardyi wojsk koronnych 1667 r., z Maryanny Klembowskiej syn Stefan zaślubił Annę Gliniecką i z niej pozostawił synów: Kazimierza, żonatego z Fryderyką de Szlipenbach, i Stefana, po którym z Maryanny Herdulko synowie: Ernest, Jan, Kazimierz i Ulryk. 

Jan, syn podkomorzego Mikołaja i Sękowskiej, dworzanin królewski 1636 r., elektor 1648 r. z ziemi warszawskiej, zaślubił Urszulę Oborską i z niej miał syna Feliksa, po którym z Małgorzaty Rusieckiej synowie: Bogusław, sekretarz królewski 1671 r., Filip, Konrad i córka Apolonia, Brygitka. 

Filip z Opacza, żonaty z Urszulą Nietyksianką, pozostawił córkę Urszulę za Pawłem Zaborowskim i synów: Augustyna, ks. Dominikanina, Benedykta, żonatego z Agnieszką Opacką, i Stanisława, wojskiego, a następnie cześnika warszawskiego, starostę piaseczyńskiego 1689 r., po którym z Krystyny Piegłowskiej synowie: Leon, chorąży warszawski, żonaty z Antoniną Ossolińską, chorążanką inflancką, Michał, dziedzic Chynowa, Woli Chynowski i Drwalewa, Stanisław, dziedzic Stadzewa, Zygmunt i córka Salomea; po Michale z Małgorzaty z Piaseczna syn Stanisław. 

Zygmunt, dziedzic Parysewa, Woli Parysewskiej, Budzisk, Dembe, Falent i Raszyna, gorliwy stronnik Leszczyńskiego, elektor 1733 r. z ziemi warszawskiej, cześnik warszawski, zaślubił Joannę Lasocką i z niej miał córkę Franciszkę, żonę Adama Wietckiego, i synów: Leona, dziedzica Grabowa, Woli Grabowskiej i Zakrzewa, i Stanisława, chorążego liwskiego 1748 r. 

Wojciech, syn podkomorzego Mikołaja i Sękowskiej, chorąży warszawski 1621 r. i starosta nowomiejski 1629 r., elektor 1632 i 1648 r. z ziemi warszawskiej, zaślubił Katarzynę Dunin-Suligostowską i z niej pozostawił synów: Hijacynta, Hilarego, Krzysztofa i Piotra; po Krzysztofie, podczaszym wiskim, córka Jadwiga Gośniewska i synowie, Jan i Szymon żonaty z Zofią Zaliwską. 

Hijacynt z Opacza, żonaty z Ewą Pęczyńską, miał córkę Krystynę, Brygitkę, i synów: Andrzeja, żonatego z Anną Zarembianką, Wojciecha, łowczego czerskiego 1652 r., i Zygmunta, cześnika czerskiego 1654 r., po którym z Tekli Dunin-Rajeckiej synowie, Ferdynand żonaty z Kobylińską i Hilary, stolnik sochaczewski 1679 r. 

Hilary, syn chorążego Wojciecha i Dunin-Suligostowskiej, z żony N. Rudzińskiej pozostawił synów: Antoniego, kanonika pułtuskiego 1671 r., Benedykta, ks. Augustyanina, Modesta i Stanisława, Jezuitę; po Modeście z żony Magdaleny Górko syn Aleksander. 

Aleksander z Opacza, elektor 1697 r. z ziemi czerskiej, cześnik liwski 1699 r., zaślubił N. Zaruską i z niej miał synów: Adryana, podczaszego kijowskiego, Józefa, cześnika czerskiego 1724 r., i Teofila, po którym z N. Konarskiej córki: Justyna Komorowska, Konstancya, Dominikanka, Marya za Józefem Pęczyńskim i syn Antoni, dziedzic dóbr Osiny, chorąży warszawski 1761 r., żonaty z N. Bielińską. 

Zygmunt, ostatni syn podkomorzego Mikołaja i Sękowskiej, dworzanin królewski 1619 r., starosta piaseczyński 1620 r., podkomorzy warszawski 1623 r., starosta latyczowski, ryczywolski i mławski, elektor 1632 r. i 1648 r. z ziemi warszawskiej, prokurator zamku krakowskiego, jeden z ulubieńców króla Zygmunta III, ostatecznie wojewoda derpski 1640 r., miał dwie żony, Justynę - Małgorzatę hr. von Schaden, Bawarkę, z której córki: Katarzyna za Heronimem Dembińskim, Barbara Leżeńska, Cecylia, żona Zygmunta Łubieńskiego, chorążego sieradzkiego, i synowie: Jerzy, dziedzic Drwalewa, starosta ryczywolski 1673 r., żonaty z Praksedą Lasocką i Krzysztof, i Barbarę Pieczewską, z niej córki: Anna Łopacka, Konstancya Noskowska, Justyna Gajewska, N. za Zygmuntem Wybranowskim, wojewodą derpskim, i synowie: Kazimierz, dziekan kamieniecki 1662 r., Heronim żonaty z Zofią Bielską, Wojciech v. Olbracht i Maksymilian. 

Krzysztof, dworzanin królewski, podczaszy czerski 1645 r., żonaty z Izabelą-Zofią Mężyńską, kasztelanką wiską, miał syna Olbrychta v. Jana-Olbrychta, dziedzica na Mężeninie, chorążego 1644 r., następnie 1648 roku podkomorzego wiskiego, elektora 1648 r., 1669 i 1674 r. z ziemi wiskiej, po którym z żon, Anny Zarankówny i Barbary Komorowskiej córki: Aleksandra Sutkowska, podczaszyna drohicka, Apolonia Dobrzyniecka, Franciszka Kossakowska, Katarzyna Czosnowska i synowie: Andrzej żonaty z Elżbietą Wilkanowską, Michał, Stanisław i Wojciech. 

Michał, stolnik wiski, sprzedał 1697 roku Falenty, Raszyn, Jaworowo i in., i z żony Apolonii Kochanowskiej pozostawił syna Jana, dziedzica Grzegorzewie, podstolego wiskiego 1725 r., po którym z Jadwigi Łepkowskiej synowie, Antoni i Stefan, cześnik ciechanowski 1754 r. 

Antoni, dziedzic Grzegorzewie, następnie Oradówki, na Ukrainie, skarbnik wieluński 1756 roku, żonaty z Maryanną Kozłowską, miał córkę Brygitę Chrząszczewską i synów: Adama, regenta, pisarza, ostatnio podsędka lipowieckiego, w gub. kijowskiej, bezpotomnego, Dyonizego i Józefa-Zacharyasza; po Dyonizym, dziedzicu Skarzynówki, na Podolu, sędzim, następnie prezesie sądów granicznych, a ostatnio marszałku szlachty pow. hajsyńskiego, z żony Antoniny Korwin-Sarneckiej, córki Karola, podkomorzego lipowieckiego, córki: Tekla za Włodzimierzem Trzcińskim, Joanna Gnatowska i Stanisława Czarkowska. 

Józef-Zacharyasz, dziedzic Humeniówki, podsędek hajsyński, zaślubił Zofię, córkę Karola hr. Sierakowskiego, z niej synowie: Dyonizy, ur. 1819 r., porucznik wojsk rosyjskich, żonaty z Anną Butrym, Gracyan, ur. 1824 r., porucznik ułanów rosyjskich, po którym z Maryi Katruchin syn Wacław, Hipolit, Józef-Waleryan, Leon-Bartłomiej, Narcyz i Wilhelm. 

Hipolit, kapitan wojsk rosyjskich 1862 r., zaślubił Annę, córkę Jana Stockiego, i z niej pozostawił córki: Lidyę, Wiktoryę, Zofię i synów, Eugeniusza, ur. 1851 r. i Konstantego, ur. 1855 r. 

Józef-Waleryan, ur. 1827 roku, zaślubił Joannę Skumin-Jeniczównę i z niej pozostawił córki: Klementynę, Maryę, Zofię i syna Stanisława, ur. 1858 roku. 

Leon-Bartłomiej, podpułkownik wojsk rosyjskich, żonaty z Julią, córką pułkownika Antoniego Sulińskiego, pozostawił córkę Maryę-Magdalenę, żonę Aleksandra Lutkiewicza, porucznika wojsk rosyjskich. 

Narcyz, pułkownik wojsk rosyjskich, żonaty z Pauliną Hofman, ma córki, Maryę, Stefanię i synów: Aleksandra, ur. 1867 r., Konstantego i Mikołaja, ur. 1871 r.

Wilhelm, pułkownik kozaków kubańskich, zaślubił Katarzynę Posewin i z niej ma córki, Nadzieję, Zofię i syna Leona, ur. 1868 r. 

Stanisław, syn podkomorzego Jana-Olbrychta, dziedzic Falent, cześnik wiski 1681 r., podczaszy żytomierski 1685 r., zaślubił Zofię Czosnowską, wojszczankę warszawską, i z niej miał synów, Stanisława iJózefa, elektora 1697 r. z ziemi wiskiej; Józef, miecznik wiski 1714 r., po którym z Heleny Jeziorkowskiej, chorążanki różańskiej, syn Stanisław, elektor 1733 r. z wojew. mazowieckiego, żonaty z Konstancyą Mieczkowską, pozostawił syna Chryzantego-Gabryela, dziedzica Mężenina i Krośniewic, chorążego wiskiego, szambelana Stanisława Augusta 1769 r., kasztelana wiskiego 1779 r., kawalera orderów Orła Białego i św. Stanisława, który w 1797 r. otrzymał tytuł hrabiowski pruski z odmianą herbu - tarcza dwudzielna, prawe pole czerwone, lewe błękitne, na niej Prus III; kasztelan z żony Maryanny Gomolińskiej, podkomorzanki łęczyckiej, miał córkę Agnieszkę, żonę 1v. Rajmunda Rembielińskiego, 2v. Józefa Bechon, pułkownika. 

Wojciech, syn podkomorzego Jana-Olbrychta, dziedzic Kołomyje, łowczy łomżyński 1686 roku, żonaty 1v. z Regulską, 2v. z Joanną Niemierzanką, 3v. Konarzewską, pozostawił córki, Barbarę Czartoryjską, Zuzannę Chomentowską i synów, Antoniego i Mikołaja-Aleksandra, chorążego wiskiego 1697 r., po którym z Krystyny Wysockiej córka Barbara Oborska i syn Zygmunt, elektor 1697 r. z ziemi wiskiej, cześnik warszawski 1700 r., żonaty z Zofią Konarską. 

Antoni, starszy syn łowczego Wojciecha, miał mieć syna Szymona, po którym syn Aloizy, żonaty z Salomeą Domaszewską, pozostawił synów, Jana i Marcina, wylegitymowanych w Królestwie 1852 r. 

Wojciech, syn wojewody Zygmunta, dziedzic Chynowa, Woli Chynowskiej, Sułkowic i Grabic, starosta nowomiejski 1629 roku, z miecznika chorąży, a następnie 1646 r. podkomorzy warszawski, starosta latowicki, elektor 1669 r. z ziemi warszawskiej, kilkakrotnie poseł na sejmy, mąż zasłużony krajowi, Jana-Kazimierza i Michała Wiśniowieckiego, królów, poufny, domownik i poseł od nich dwa razy do Wiednia, trzy razy do Berlina i raz do Francyi, podczaszy królowej Eleonory, głównie przyłożył się do zawarcia przymierza z elektorem Brandenburgskim; wysłany do Francyi, ciało Jana-Kazimierza sprowadził do Polski; królowę Eleonorę hojnie przyjmował w Falentach, jadącą do Warszawy po ślubie z Michałem Korybutem; miał dwie żony, 1647 roku Konstancyę Dębińską, podkomorzankę krakowską, i 1667 r. Maryę-Elżbietę Kryszpin, podskarbiankę litewską, z której pozostawił córkę Zofię Okęcką. 

Maksymilian, syn wojewody Zygmunta i Pieczewskiej, dziedzic na Opaczu 1631 r., miał syna Marcina, dziedzica dóbr Podolszyna, elektora 1669 i 1674 r. z ziemi warszawskiej, po którym z Teresy Zielińskiej córki: Anna Wieniawska, Agnieszka za Benedyktem Opackim, Felicyanna 1v. Ogrodzieńska, 2v. Kaliszowa, Ludwika Korycka, Maryanna Rusiecka i synowie: Franciszek żonaty z Anną Linksza, Jan, Józef, Samuel i Stanisław.

Jan, żonaty z Maryanną Brzeską, miał syna Samuela, dziedzica części wsi Kamień, Brześć i Wola Brzeska, cześnika dobrzyńskiego 1743 r., po którym z Anny Kochanowskiej córka Franciszka, żona Franciszka Sarneckiego, podczaszego łukowskiego, i synowie: Felicyan, cześnik dobrzyński 1763 roku, żonaty z Anną Życką, Józef, burgrabia różański 1774 r., i Stefan. 

Stefan, dziedzic Brześcia, Kamienia, Żabińca i in., regent grodzki przemyślski 1749 r., podstoli 1754 r., podkomorzy 1763 r. owrucki, ostatnio szambelan Stanisława Augusta 1780 r., żonaty z Franciszką Proszkowską, pozostawił córki, Salomeę, żonę Jana Deskura, Teresę Narewską i syna Wincentego, szambelana Stanisława Augusta 1790 r. 

Samuel, syn Marcina i Zielińskiej, dziedzic Kałuszyna, stolnik 1719 r., a od 1737 r. chorąży liwski, żonaty z Konstancyą Bojemską, miał syna Leona, dziedzica Potoka i Kałuszyna, łowczego 1735 r., a od 1748 r. chorążego liwskiego, po którym z N. Karczewskiej, kasztelanki liwskiej, syn Michał, stolnik liwski 1757 r., pozostawił syna Jana. 

Stanisław, ostatni syn Marcina i Zielińskiej, miecznik liwski 1725 r., żonaty z Katarzyną Kurowską, której w 1706 r. zapisał dożywocie, miał córkę Felieyę Czyszkowską, podczaszynę trembowelską, i synów, Antoniego, cześnika ciechanowskiego 1719 r., żonatego z Joanną Strzemboszówną, i Michała, łowczego łomżyńskiego 1740 r., po którym z Zofii Czyszkowskiej syn Antoni z Anny Newelskiej pozostawił syna Józefa, dziedzica Kołomyje, w ziemi wiskiej, żonatego z Franciszką Łapińską. 

Linia Jana. Jan, syn Piotra v. Pawła i Rakowskiej, żonaty z N. Kryską 1564 r., miał córkę Katarzynę Kunicką, chorążankę krakowską, i synów: Adama, żonatego z Dorotą Sieklucką, Kiliana, Marcina i Walentego; po Kilianie z N. Regulskiej córki, Ewa za Waleryanem Szydłowskim, Joanna, Brygitka, i synowie, Baltazar i Marek; po Marku z Joanny Raszyńskiej córka Krystyna, Brygitka, i syn Sebastyan żonaty z Anną Łomińską. 

Marcin, syn Jana i Kryskiej, zaślubił Annę Rybińską i z niej pozostawił syna Aleksandra 1610 r., po którym syn Tomasz miał dwóch synów, Samuela i Melchiora; po Melchiorze z Anny Zawiszanki synowie: Gabryel, Michał i Seweryn. 

Seweryn z Opacza, elektor 1669 r. z ziemi warszawskiej, zaślubił Maryannę Leszczyńską i z niej pozostawił syna Andrzeja, elektora 1697 r. z ziemi warszawskiej, po którym z Heleny Czosnowskiej syn Walenty, żonaty z Konstancyą Gissa, miał synów, Kajetana i Samuela, dziedzica dóbr Cholewy 1786 r., po którym z Maryanny Łazowskiej córka Rozalia, żona Stanisława Haciskiego. 

Gałąź Wieńczysława. Wieńczysław z Opacza, dziedzic na Mińsku 1490 r., pozostawił córki, Annę, Małgorzatę i syna Tomasza, po którym córka Jadwiga Dzierżanowska i synowie: Dersław, Jerzy i Wojciech; po Jerzym syn Bartłomiej z Zofii Raszyńskiej miał syna Franciszka, po którym z Doroty Kosackiej synowie, Franciszek i Jan, i Franciszek nabył 1592 r. części Opacza od brata Jana. 

Wojciech z Mińska 1561 r., żonaty z Barbarą Wesslówną, pozostawił synów: Dersława, Jana, Marcina, proboszcza w Raszynie 1608 r., i Stanisława; po Dersławie z Jadwigi Pruszkowskiej syn Jan zaślubił Elżbietę Kruszewską i z niej miał syna Jana, żonatego z Elżbietą Michałowską. 

Jan z Opacza 1610 r., pozostawił córki, Agnieszkę za Aleksandrem Regulskim, Katarzynę za Klemensem Rybińskim, i synów: Bartłomieja, kanonika pułtuskiego 1658 r., Piotra, ożenionego z Katarzyną Skulską, i Serafina; po Serafinie, dziedzicu Górki, synowie, Marcin i Tomasz. 

Stanisław, syn Wojciecha i Wesslówny, zwany Sokolek, dziedzic na Opaczu 1571 r., zaślubił Jadwigę Pęczyńską i z niej miał córkę Elżbietę za Janem Sokołowskim i dwóch synów, Gaspra i Marcina. 

Marcin z Opacza 1598 r., żonaty z Anną Kozarską, pozostawił dwóch synów, Jana i Macieja; po Macieju z Anny Czechowskiej córka Małgorzata za Maciejem Raszyńskim i pięciu synów: Adam, Andrzej, Jan, Paweł, podczaszy warszawski 1626 r., żonaty z Zofią Stanclewską, i Piotr, po którym z Katarzyny Działyńskiej syn Wojciech. 

Adam z Opacza 1625 r., zaślubił Annę Regulską i z niej miał syna Pawła, cześnika warszawskiego 1622 r., po którym z Jadwigi Skulskiej córka Anna za Pawłem Tuszowskim i syn Zygmunt. 

Andrzej, syn Macieja i Czechowskiej, dziedzic na Opaczu 1631 r., z żony Elżbiety Wolińskiej pozostawił syna Marcina, po którym z Joanny Zielińskiej syn Feliks. Jan z Opacza, syn Macieja i Czechowskiej, stolnik liwski 1627 r., miał syna Heronima, dziedzica dóbr Wilcza Góra, elektora 1648 r. z ziemi czerskiej, cześnika warszawskiego, który w 1651 r. zapisał dożywocie żonie swej Elżbiecie Oborskiej, po którym córki, Gertruda Radzimińska, Katarzyna Boglewska i synowie: Aleksander, Franciszek, Paweł i Wojciech; po Aleksandrze, dziedzicu Grodźca i Woli Grodzieckiej, elektorze 1669 r. z ziemi drohickiej, z żony Zofii Ogrodzieńskiej synowie, Andrzej i Jan, chorąży dragonów wojsk koronnych 1725 r. 

Wojciech, dziedzic dóbr Kołodzieje, w Kaliskiem, podczaszy 1679 r., chorąży 1684 r. warszawski, zaślubił Teresę Kochanowską i z niej pozostawił syna Adama, miecznika radomskiego 1711 r., po którym syn Stanisław, dziedzic dóbr Kołodzieje, chorąży łęczycki 1769 r., miał dwóch synów: Antoniego i Tadeusza; po Tadeuszu, chorążym łęczyckim, z Józefy Balickiej córki: Julia Dziubińska, Konstancya Krzywicka, Wiktorya Zielezińska i synowie, Floryan i Cyryl; po Cyrylu z Konstancyi Stankiewicz synowie: Józef, Michał i Władysław. 

Floryan, ur. 1807 r., skarbnik mohylowski 1834 r., z żony Honoraty Fedkowicz pozostawił synów: Adolfa, porucznika wojsk rosyjskich, Edwarda, podporucznika saperów, Juliusza, Michała i Stanisława, profesora gimnazyum w Odesie.

Oprócz powyższych. Andrzej, syn Franciszka z Opacza Małego, żonaty 1592 r. z Katarzyną Wysokińską. Adam, syn Stanisława z Opacza Wielkiego, 1600 r. Po Marcinie synowie: Adam, Andrzej i Mateusz 1605 r. Mikołaj, podkomorzy zakroczymski 1631 r. Piotr, podwojewodzy krasnostawski 1653 r., żonaty z Konstancyą Marchocką, miał córkę Maryannę za Łukaszem Podłęskim. Po Pawle z żony Maryanny synowie: Erazm, Jakób, Nikodem, Stanisław, Władysław i Zacharyasz 1658 r. Władysław, dziedzic Podolany 1691 r., cześnik warszawski. Michał, elektor 1697 r. z wojew. sandomierskiego. 

Antoni i Michał, elektorowie 1733 r. z wojew. ruskiego. N. podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. Sandomierskiem. Po Walentym, synu Andrzeja, dziedzicu na Opaczu, synowie: Kajetan i Samuel 1762 roku. Łukasz, miecznikowicz latyczowski 1793 r. Magdalena, żona Macieja Chojnackiego, sędziego grodzkiego sanockiego 1790 r. (Metr. Kor., Don. i Conv. Vars., Ks. Gr. Czerskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Sigil., Kancl., Ks. Gr. Sochaczewskie). 

Józef, syn Franciszka, z synem Dominikiem i tego syn August wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1841 r. Adam, syn Antoniego, zasiadający w sądach pow. lipowieckiego 1845 r. 

OPACZ. Stefan, zapewne, Zaporożec, miał skonfiskowany majątek za zdradę kraju; ten majątek nadany został hetmanowi Stanisławowi Jabłonowskiemu w 1665 r. 

OPALIŃSKI pierwotnie OPALEŃSKI h. ŁODZIA. Hrabiowie i szlachta. Senatorowie w rodzinie: Piotr, kasztelan santocki 1447 r. Piotr, kasztelan lendzki 1503 r. Piotr, kasztelan międzyrzecki 1507 r. Piotr, kasztelan lendzki 1529 r., gnieźnieński 1531 r., poznański 1542 r. Maciej, kasztelan lendzki 1550 r. Andrzej, kasztelan przemętski 1550 r., marszałek nadworny koronny 1570 r., Kasztelan szremski 1570 r., marszałek wielki koronny 1574 r. Jan, kasztelan santocki 1558 r. Jan, kasztelan rogoziński 1580 r. Andrzej, biskup poznański 1607 r. Łukasz, kasztelan poznański 1613 r., marszałek nadworny 1620 roku, a wielki koronny 1630 roku, wojewoda rawski 1651 r. Jan, kasztelan kaliski 1619 r., wojewoda kaliski 1624 r., poznański 1628 r. Piotr, kasztelan poznański 1620 r., wojewoda poznański 1622 r. Krzysztof, wojewoda poznański 1637 r. Jan-Piotr, wojewoda podlaski 1654 r., kaliski 1661 r. Łukasz, marszałek nadworny koronny 1654 r. Jan, wojewoda inowrocławski 1665 r., kaliski 1667 r., brzesko - kujawski 1678 r. Jan-Leopold, kasztelan nakielski 1668 r. Piotr, kasztelan gnieźnieński 1671 r., wojewoda łęczycki 1681 r. Jan-Kazimierz, biskup chełmski 1683 r. Jan-Karol, kasztelan poznański 1687 r. Wojciech, wojewoda mazowiecki 1764 r., sieradzki 1766 r. 

Znakomita wielkopolska rodzina jednego pochodzenia z Bnińskimi, która od dóbr Opalenica, w Poznańskiem, wzięła nazwisko, i pierwotnie stale pisała się Opaleński. Piotr z Bnina, dziedzic Opalenicy, pierwszy zaczął się pisać Opaleński; kasztelan santocki 1447 r., starosta mosiński, zaślubił Małgorzatę Włoszakowską i z niej miał córki: Barbarę za Marcinem Chełmskim, Jadwigę za Wojciechem Pampowskim, wojewodzicem sieradzkim, Katarzynę za Wojciechem Potulickim, kasztelanem kamieńskim, Zofię za Marcinem Zbąskim i synów: Jana, Mikołaja i Piotra; po Mikołaju z Barbary Zbąskiej synowie, Jan, kanonik i kustosz poznański 1507 roku, i Piotr, starosta koniński, kasztelan międzyrzecki 1507 r. 

Piotr, syn Piotra, kasztelana santockiego, dziedzic Włoszakowic, sędzia ziemski poznański 1470 r., starosta poznański 1487 r., dzierżawca ceł, kasztelan lendzki 1503 r., zwolniony 1520 r. od wyprawy wojennej, sprzedał 1522 r. wieś Rusiec; kasztelan, żonaty z Anną Zbąską, pozostawił córki, Katarzynę Czarnkowską, Magdalenę za Krzysztofem Zarembą, kasztelanem nakielskim, i pięciu synów: Jana, Łukasza, Macieja, Piotra i Sebastyana, sekretarza koronnego, kanonika gnieźnieńskiego, krakowskiego i poznańskiego 1520 r.; z nich Piotr, dziedzic Włoszakowic, kasztelan lendzki 1529 r., gnieźnieński 1531 r., a od 1542 r. poznański, starosta kościański, olsztyński, osiecki i kcyński, mąż wielkiej nauki, prowadził edukacyę Zygmunta Augusta; wielokrotnie poseł do papieża i monarchów zagranicznych w sprawach krajowych, służył dobrze ojczyźnie i był wybornym doradcą króla; Piotr, żonaty z Jadwigą z Tęczyna, um. bezpotomnie, a wszystkie swe skarby zapisał królowi; Jan zaś i Maciej są protoplastami dwóch gałęzi tego rodu. 

Gałąź Jana. Jan, dziedzic na Opalenicy i Sierakowie, chorąży poznański 1529 r., cześnik 1531 r., a krajczy 1533 r. koronny, zaślubił Barbarę z Lubrańca Lubrańską, wojewodziankę poznańską, iz niej miał córkę Annę za Feliksem Górskim i syna Jana z Bnina, chorążego poznańskiego 1536 r., cześnika koronnego 1543 r., kasztelana santockiego 1558 r., starostę pobiedziskiego, po którym z Anny Gostyńskiej córki: Anna 1v za Stanisławem Starczyńskim, 2v Bardska, Barbara za Stefanem Kuczyńskim, Dorota za Abrahamem Zbąskim, i dwóch synów, Jan i Piotr - Ignacy, starosta pobiedziski 1592 r. 

Jan z Bnina, dziedzic Rudnik, w pow. poznańskim 1579 r., kasztelan rogoziński 1580 r., żonaty z Barbarą, córką Wojciecha Ostroroga-Lwowskiego, kasztelana santockiego, i Zofii Zborowskiej, kasztelanki krakowskiej, pozostawił córki, Annę za Zygmuntem Grudzińskim, wojewodą kaliskim, Zofię za Andrzejem Leszczyńskim, wojewodą brzesko-kujawskim, i dwóch synów, Jana i Piotra, przedstawicieli dwóch linij tej gałęzi. 

Linia Jana. Jan, dziedzic Opalenicy, Grodziska, Lwówka, Łabiszyna i Rynarzewa, starosta inowrocławski i kolski 1617 r., kasztelan kaliski 1619 r., wojewoda kaliski od 1624 r., a poznański 1628 r., mąż nauki i wielkiej-pobożności, znakomity znawca języków starożytnych, a tak znający teologię, że mógł prowadzić dysputy z najlepszymi teologami; wojewoda zaślubił Urszulę Potulicką, córkę Jana i Barbary Grudzińskiej, i z niej miał córki: Jadwigę, Teodorę i Zofię, Benedyktynki w Poznaniu, Apolinarę, żonę Wojciecha Gajewskiego, kasztelana rogozińskiego, Annę, zakonnicę w Sieradzu, Urszulę Grodzicką, Wiktoryę, żonę Krzysztofa Prusimskiego i trzech synów: Aleksandra, starostę inowrocławskiego 1647 r., żonatego z Dorotą Rozdrażewską, kasztelanką międzyrzecką, Jana-Konstantego i Jana-Leopolda; Jan-Leopold z Bnina, dziedzic Grodziska, gdzie fundował klasztor Bernardynów; kasztelan nakielski 1668 r., elektor 1669 r. z wojew. kaliskiego, był żonatym z Zofią Górską, starościanką nakielską, 2v. za Karolem Daniłowiczem, podskarbim wielkim koronnym.

Jan-Konstanty z Bnina, dziedzic na Opalenicy 1668 r., miał dwie żony, Maryannę Górską, z niej syn Jan-Franciszek, i Potencyannę Żółtowską, z której syn Franciszek-Antoni. 

Jan-Franciszek, dziedzic na Opalenicy, fundator ks. Reformatów w Łabiszynie, starosta szremski, elektor 1697 r. z wojew. kaliskiego, żonaty z Teresą - Annę Konarzewską, pozostawił córki, Izabelę i Urszulę, zakonnicę, i synów: Aleksandra, kustosza katedralnego poznańskiego 1731 r., Jana, ks. Karmelitę, Józefa, starostę szremskiego, i Karola z Bnina, elektora 1733 r. z wojew. kaliskiego, starostę szremskiego. 

Franciszek-Antoni, drugi syn Jana-Konstantego, starosta gniewkowski 1701 r., żonaty z Anną Proską, córką Kacpra, 2v. za Wojciechem Rydzyńskim, kasztelanem lendzkim, miał z niej trzech synów: Adama, kanonika poznańskiego 1752 roku, Stanisława, kustosza poznańskiego, i Wojciecha. 

Wojciech z Bnina, pisał się hrabią; elektor 1733 r. z wojew. kaliskiego, starosta bolesławski 1748 r., podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią czerską; wojewoda mazowiecki 1764 r., sieradzki 1766 r., kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława, był żonatym z Teresą Potocką, wojewodzianką bełską, wdową po Jerzym Warszyckim, wojewodzie łęczyckim. 

Linia Piotra. Piotr, dziedzic Sierakowa, dworzanin i sekretarz królewski 1617 r., starosta szremski i pobiedziski, kasztelan poznański 1620 r., a od 1622 r. wojewoda poznański, poseł na sejmy i deputat na Trybunały, dzielny rotmistrz w ekspedycyach chocimskiej i moskiewskiej, nieraz czynnie z pomocą przychodził ojczyźnie, wystawiając całe chorągwie swego zaciągu; gorliwy syn kościoła, fundował oo. Bernardynów w Sierakowie i erygował szkołę w Akademii poznańskiej; wojewoda zaślubił Zofię Kostczankę, kasztelankę biecką, iz niej pozostawił córki, Annę 1v. za Stanisławem Przyjemskim, wojewodą poznańskim, 2v. za Jakóbem Rozdrażewskim, wojewodą inowrocławskim, Zofię, żonę 1v. Stanisława Koniecpolskiego, kasztelana krakowskiego, 2v. za Samuelem ks. Koreckim, starostą robczyckim, i dwóch synów: Krzysztofa i Łukasza. 

Krzysztof z Bnina, dziedzic Sierakowa, elektor 1632 r. z wojew. poznańskiego, starosta szredzki, osiecki i kowalski, wojewoda poznański 1637 roku, podpisał elekcyę 1648 roku z wojew. poznańskiem; delegat do Francyi, mąż głębokiej nauki, należał do partyi krzyżującej zbawienne plany Władysława IV i Jana Kazimierza i poddał Wielkopolskę Szwedom; żonaty z Teresą Czarnkowską, wojewodzianką łęczycką, miał córki: Franciszkę, żonę Adama Tarły, wojewody smoleńskiego, Ludwikę za Piotrem Opalińskim, wojewodą łęczyckim, Teresę - Konstancyę lV. za Krzysztofem Sieniutą, starostą szydłowieckim, 2v. za Stefanem Niemirzycem, wojewodą kijowskim, 3v. za Wojciechem-Konstantym Brezą, wojewodą poznańskim, Zofię, lv. za Adamem Konarzewskim, starostą konińskim, 2v. za Wacławem Leszczyńskim, wojewodą podlaskim, 3v. za Stanisławem Opalińskim, starostą nowomiejskim, i dwóch synów: Jana-Karola i Piotra-Adama. 

Jan-Karol z Bnina, dziedzic Włoszakowic, starosta osiecki, kasztelan poznański 1687 roku, z żony Zofii Czarnkowskiej, starościanki międzyrzeckiej, 2v. Niemojewskiej, pozostawił córkę Katarzynę zaślubioną Stanisławowi Leszczyńskiemu, następnie królowi polskiemu. 

Piotr-Adam hr. na Tęczynie, elektor 1648 r. z wojew. poznańskiego, starosta szremski i międzyrzecki, podkomorzy poznański 1650 roku, elektor 1669 r. z wojew. kaliskiego, a 1674 r. z wojew. poznańskiego, miał dwie żony, Annę Sieniuta, córkę Piotra i Jadwigi Wilamówny, i Wiktoryę Trzebuchowską, córkę Jakóba, kasztelana kowalskiego, wdowę po Pawle Szczawińskim, wojewodzie inowrocławskim. 

Łukasz, drugi syn kasztelana Piotra i Kostczanki, dziedzic na Sierakowie, elektor 1632 roku z wojew. poznańskiego, starosta hrubieszowski, odolanowski i pobiedziski, podkomorzy poznański, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. poznańskiem; marszałek nadworny koronny 1654 roku, zaślubił Izabelę Tęczyńską, córkę Jana, wojewody krakowskiego, i Doroty Mińskiej, i z niej pozostawił córkę Zofię za Stanisławem Lubomirskim, marszałkiem wielkim koronnym, i dwóch synów, Jana i Stanisława. 

Jan z Bnina, hr. na Tęczynie, starosta błoński 1664 r., cześnik koronny 1666 r., elektor 1669 r. z wojew. sandomierskiego, a 1674 r. z wojew. kaliskiego, był żonatym z Maryanną Zebrzydowską, córką Michała, wojewody krakowskiego. 

Stanisław v. Łukasz-Stanisław z Bnina, hrabia na Tęczynie, dziedzic na Rytwianach i Międzyrzecu, starosta nowokorczyński i guzowski, elektor 1697 r. z wojew. sandomierskiego, miał dwie żony, Zofię Opalińską i Katarzynę Dziuli. 

Gałąź Macieja. Maciej, syn kasztelana Piotra i Zbąskiej, dziedzic Szyszyna, kasztelan lendzki 1550 r., żonaty z Jadwigą z Lubrańca, wojewodzianką poznańską, pozostawił córki: Annę Konarską, kasztelanowę kaliską, Jadwigę, żonę Stanisława Radzewskiego, Katarzynę za Stanisławem Tuczyńskim, Zofię Hornostajowę, podkomorzynę kijowską, i dwóch synów, Andrzeja i Jana, ks. Cystersa. 

Andrzej z Bnina, dziedzic Radlina, starosta szremski, leżajski, rohatyński, kolski, rogoziński, olsztyński i kościański, kasztelan przemętski 1550 r., marszałek nadworny koronny 1570 r., kasztelan szremski 1570 r., generał wielkopolski 1573 r., ostatnio marszałek wielki koronny 1574 roku, mąż wielkiej nauki i waleczności, poseł na sejmy, wielce ceniony przez 

Stefana Batorego i Zygmunta III, przyjmował znaczny udział we wszystkich wybitniejszych zdarzeniach kraju, z mądrą radą i narażeniem swej fortuny przychodził w wielu wypadkach ze skuteczną pomocą; dobry syn Kościoła, umiał niejednokrotnie pogodzić zwaśnionych współbraci, sprzyjających herezyi; marszałek był żonatym z Katarzyną Kościelecką, wojewodzianką sieradzką, i z niej miał córki: Gertrudę, żonę Stanisława Rydzyńskiego, Jadwigę za Piotrem Myszkowskim, wojewodą rawskim, Katarzynę, zakonnicę, Zofię za Janem Leszczyńskim, starostą radziejowskim, i trzech synów: Andrzeja, Łukasza i Piotra. 

Andrzej, dziedzic dóbr Wojnowce 1578 r., będąc w Rzymie z ojcem, dał się poznać papieżowi Klemensowi VIII i ten, oceniając w nim naukę i nadzwyczaj prawy charakter, naznaczył go swym szambelanem i otaczał wyjątkowemi względami; po powrocie do kraju, zostawał przy dworze królewskim i spełniał polecane sobie poselstwa; sekretarz wielki koronny 1604 r., proboszcz płocki, koadiutor poznański, został 1607 r. biskupem poznańskim; dobry kapłan, wielkiej prawości i wyrozumienia, hojnie wspierał ubogich, a przykładem pobożności rozbrajał zagorzałych heretyków. 

Łukasz, starosta leżajski 1600 r., szremski, kamionacki i hrubieszowski 1609 r., kasztelan poznański 1613 r., marszałek nadworny koronny 1620 r., a od 1630 r. wielki koronny, elektor 1632 i 1648 r. z wojew. poznańskiego, ostatnio wojewoda rawski 1651 r., fundator oo. Bernardynów w Leżajsku, w wielkich był łaskach u Zygmunta III i Władysława IV za swój rozum i trafność rozporządzeń; marszałek miał trzy żony: Annę Pilecką, starościankę horodelską, Zofię Daniłowiczównę, podskarbiankę wielką litewską, i Elżbietę Firlejównę, wojewodziankę sandomierską, wdowę 1v. po Krzysztofie Sapiesze, podczaszym litewskim, 2v. po Janie Rysińskim, kasztelanie kruszwickim, i 3v. po Jerzym Ossolińskim, kanclerzu koronnym, i pozostawił córki: Helenę, żonę Jana Danilewicza, podskarbiego wielkiego litewskiego, Katarzynę lv. za Zbigniewem Firlejem, starostą lubelskim, 2v za Jakóbem Rozdrażewskim, wojewodą inowrocławskim, i Konstancyę Grudzińską, starościnę ujską. 

Piotr, trzeci syn marszałka Andrzeja i Kościeleckiej, starosta rohatyński 1581 r., nakielski i gnieźnieński 1584 r., krajczy koronny 1588 r., miał dwie żony, Halszkę Sieniawską, kasztelankę kamieniecką, i Annę Zborowską, kasztelankę gnieźnieńską, 2v. Czarnkowską, i z niej pozostawił córki: Elżbietę za Jakóbem Rostworowskim, kasztelanem przemętskim, Katarzynę 1v. za Dymitrym Wejherem, kasztelanem gdańskim, 2v. za Denhofem, Zofię, zakonnicę, i dwóch synów, Andrzeja i Jana-Piotra. 

Andrzej, dziedzic na Opalenicy, podkomorzy poznański 1622 r., zaślubił Annę Mielżyńską, kasztelankę gnieźnieńską, 2v. za Remigianem Zaleskim, kasztelanem łęczyckim, z której córka Katarzyna 1v. za Marcinem Radomickim, wojewodzicem inowrocławskim, 2v. za Piotrem Przyjemskim, kasztelanem szremskim. 

Jan-Piotr z Bnina, starosta odolanowski i łosicki, podkomorzy kaliski, podstoli, a następnie stolnik wielki koronny 1638 r., elektor 1648 roku z wojew. kaliskiego, podczaszy koronny 1651 r., wojewoda podlaski 1654 r., a kaliski 1661 r., podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. kaliskiem; poseł na sejmy i dzielny na polach bitwy, gromił Turkówi Szwedów; wojewoda był żonatym z Katarzyną Leszczyńską, kanclerzanką koronną, wdową po Grzymułtowskim, z której pozostawił córki, Annę za Wojciechem Mleczką, wojewodą podlaskim, Maryannę 1v. Grudzińską, kasztelanowę łęczycką, 2v. Modlibowską, stolnikowę poznańską, i trzech synów: Jana, Jana-Kazimierza i Piotra. 

Jan z Bnina, starosta międzyrzecki, podczaszy 1656 r., a podkomorzy 1658 r. poznański, wojewoda inowrocławski 1665 r., a kaliski 1667 r., podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. kaliskiem; wojewoda brzesko-kujawski 1678 r., generał wielkopolski, wielkiej pobożności, fundował oo. Reformatów w Rawiczu i Franciszkanów w Osiecznie; niezwykłego męstwa i roztropności wojennej, skutecznie walczył z Kozakami, Tatarami i Szwedami; wojewoda, żonaty z Zofią Przyjemską, córką, Adama, kasztelana gnieźnieńskiego, miał syna Jana, który podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. kaliskiem. 

Jan-Kazimierz z Bnina, kanclerz katedralny poznański, opat bledzewski 1661 r., koadjutor biskupstwa poznańskiego 1680 r., ostatnio biskup chełmiński 1683 r., niezwykłej pobożności, energicznie występował przeciw heretykom; dbały o dobro Kościoła, znaczne swoje dochody poświęcał na budowę parafij i klasztorów, a chylące się do upadku, z wielkim nakładem restaurował. 

Piotr, ostatni syn Jana-Piotra, starosta międzyrzecki 1668 r., kasztelan gnieźnieński i starosta olsztyński 1671 roku, wojewoda łęczycki 1681 r., generał wielkopolski 1691 r., dobry patryota i znakomity gospodarz, miał dwie żony, Ludwikę Opalińską, wojewodziankę poznańską, z tej syn Adam Antoni, i Katarzynę Przyjemską, chorążankę kaliską, 2v. za Władysławem Przyjemskim, kasztelanem kaliskim, z której córka Katarzyna Ludwika za Janem Sapiechą, starostą bobrujskim, następnie hetmanem wielkim litewskim. 

Adam-Antoni z Bnina przepędził dużo czasu dla nauki za granicą, a powróciwszy do kraju, otrzymał 1688 r. starostwo wałeckie; poseł na sejmiki i sejm walny, miał wielki posłuch u szlachty dla pięknej i przekonywującej wymowy; starosta żonaty z Maryą hr. Schafgotschówną, umarł młodo, nie zostawiwszy potomstwa (Metr. Kor., Conv. Vars., Sigil., Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Ks. Gr. Czerskie, Brzeskie i Sochaczewskie). 

OPANASOWICZ. Mikołaj, woźny wojew. wołyńskiego 1653 roku. Aleksander i Anna Krogulecka, małżonkowie, posesorowie wsi Polanicy, pozwani 1690 roku przez sukcesorów Polańskich o posiadanie tych dóbr (Wyr. Tryb. Lubel.). 

OPARSKI h. JUNOSZA. Piszą się od wsi Opary, w pow. drohobyckim. Andrzej i Klemens, dziedzice wsi Opary 1552 roku. Dorota, żona Mikołaja Drohojowskiego 1560 r. Po Stanisławie, dziedzicu Słońsko-Opary 1583 r., synowie: Krzysztof, Mikołaj i Walenty, dziedzice wsi Opary 1590 roku; z nich Walenty miał synów: Andrzeja, Jerzego i Marcyana (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

OPARYPSKI. Aleksander, ziemianin wołyński 1522 roku. Michał i Stefan 1546 r. (Metr. Litew.). 

OPATKOWSKI h. CHOLEWA. Senator w rodzinie, Jan, biskup chełmski 1418 r., um. 1440 r. 

Piszą się z Opatkowic, w wojew. krakowskiem; jedna rodzina z Czeremowskimi. Jan, przeor Dominikanów, a następnie prowincyał i spowiednik króla Władysława Jagiełły, ostatecznie biskup chełmski 1418 r., wystawił kilka kościołów, lub restaurował; chciał przenieść swą katedrę do Lublina, lecz temu przeszkodził kardynał Oleśnicki. Bartłomiej, pisarz ziemski krakowski, obwiniony 1429 r., że Witoldowi wiel. księciu litewskiemu obiecał przywieść koronę od cesarza Zygmunta, lecz się uwolnił przysięgą od tego zarzutu.  

Po Mikołaju, dziedzicu Obertyna, syn Tomasz 1601 r. Benedykt żonaty z Maryanną N. 1664 roku. Jan, Stefan, Wespazyan, dziedzic dóbr Biesny, Katarzyna, Magdalena i Teresa, synowie i córki Jana 1689 roku. Piotr i Wojciech, synowie Stanisława, 1690 r. N., elektor 1697 r. z wojew. krakowskiego. 

Andrzej, dziedzic części Dychowa, żonaty z Ewą Sobieszczańską 1710 r. Jerzy podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. lubelskiem. Kazimierz, subdelegat grodzki lubelski 1745 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

OPATKOWSKI h. JASTRZĘBIEC. W wojew. Sandomierskiem; z nich Jan, dziedzic dóbr Święcice 1479 r. (Lib. Benef.). 

OPATOWICZ h. JASTRZĘBIEC. Jakób otrzymał nobilitacyę 1790 r. (Vol. Leg.). Adryan, syn Jakóba, stanowy prystaw powiatu owruckiego 1845 roku. 

Aleksander z synem Szymonem, Bazyli i Paweł, synowie Jakóba, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1849 roku. 

OPATOWSKI h. CZEWOJA. Piszą się z Opatowa, w pow. lelowskim. Stanisław, pisarz zamku rabsztyńskiego 1564 r. (Wittyg). Stanisław, syn Kazimierza, 1742 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

OPAWSKI. Parkalab, szlachcic wołoski, na prośbę posłów ziemskich, w nagrodę zasług dla Rzeczypospolitej, otrzymał indygenat 1607 r. (Vol. Leg.). 

OPELEWSKI v. OPALEWSKI h, KOŚCIESZA odm. Odmiana herbu - w polu czerwonem herb Kościesza zwany, z dwoma jelcami, w hełmie liszka, w górę wynosząca się. 

Antoni, patron sądów zadwornych i pisarz sądów nuncyatorskich, sekretarz królewski, nobilitowany 1768 r.; z żony Kunegundy Brzozowskiej jego syn Karol wylegitymowany w Królestwie 1837 r. (Metr. Kor., Sigil., Vol. Leg., Kancl.). 

OPELEWSKI. Dawna rodzina w wojew. krakowskiem. Stanisław notowany w Vol. Leg. przed 1587 r. Adam, kanonik krakowski, doktór św. Teologii 1639 r. 

Wielkopolsce i od nabytych majątków wzięli nazwiska Bronikowski, Gronowski i Przybyszewski. 

OPENKOWSKI v. OPĘKOWSKI h. OPĘKOWSKI. Herb - w polu czerwonem trzy srebrne lilie, dwie i jedna; w koronie jastrząb z rozpostartemi skrzydłami. 

Posiadali w Prusach majątki Rothfles i Sauerbaum; z nich N., major landwerów 1833 r. 

OPENKOWSKI. Była w północnem Mazowszu rodzina tego nazwiska i pisała się także Opęchowski. Świętosław w ziemi łomżyńskiej 1460 r. Bartłomiej Wiszek 1492 r. Melchior, syn Stanisława, 1570 r. Tomasz w ziemi zakroczymskiej, skarbnik czerwonogrodzki 1766 r., syn Wojciecha, komornika łomżyńskiego. Jedna gałąź tej rodziny, pochodząca od Macieja z 1470 r., w ziemi łomżyńskiej, wzięła nazwisko Budziński. 

OPERSDORF et PROLI h. WŁASNEGO. Hrabiowie. Herb - w polu czerwonem srebrna głowa gryfa, ukoronowana; nad hełmem w koronie takaż głowa (Hr. Ostr.). 

Byli na Szląsku. Franciszek, hrabia, w nagrodę zasług położonych w służbie polskiej, szczególnie w wojnie ze Szwedami za Jana Kazimierza, otrzymał indygenat 1683 r. (Vol. Leg.). Mikołaj, syn Mikołaja, 1693 roku. (Wyr. Tryb. Piotrk.). 

OPĘCHOWSKI h. STARŻA. Paweł, syn Marcina z Opęchowa, żonaty 1605 r. z Jadwigą N. Paweł, syn Jana, 1680 r. Jakób, Jan, Marcin, Piotr, dwóch Stanisławów, Szymon, Walenty, Wiktor i Wojciech, elektorowie 1697 r. z ziemi nurskiej. 

Jerzy 1733 r. z wojew. mazowieckiem i Paweł 1764 roku z ziemią łomżyńską podpisali elekcye. Jan Nepomucen, syn Felicyana, kanonik warszawski, proboszcz kołybielski 1779 r. (Don. Vars., Wyr. Tryb. Piotrk., Ks. Gr. Czerskie). 

Po Józefie, w 1780 roku właścicielu wsi Grzymały-Zalesie, w ziemi łomżyńskiej, z Brygidy Kozikowskiej syn Franciszek, żonaty z Elżbietą Czwalina, pozostawił syna Kazimierza, wylegitymowanego w Królestwie 1855 roku. 

Wojciech, syn Franciszka, z synami, Aleksandrem i Kacprem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1842-1853 r. 

OPIELIŃSKI. Jan-Walenty, prezydent m. Kalisza, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1837 roku; jego syn Konstanty wylegitymowany w Królestwie 1846 r. 

OPIEŃSKI h. PNIEJNIA. Po Antonim, dziedzicu dóbr Szypłów, w wojew. poznańskiem 1770 r., syn Ludwik miał syna Antoniego, naczelnika komory celnej w Pyzdrach, wylegitymowanego w Królestwie 1856 r. z synem Sewerynem, urzędnikiem celnym. 

OPITZ h. BOBERFELD. Herb - tarcza] wzdłuż przedzielona; w stronie prawej, w polu czerwonem, dwie srebrne gwiazdy, jedna nad drugą; w części lewej, w polu srebrnem, drzewo laurowe na wzgórku okrytym murawą; nad tarczą hełm otwarty z czterema skrzydłami, których pierze różowe i białe, na każdem skrzydle gwiazda srebrna; w środku skrzydeł trzy pióra strusie (Hr. Ostr.). Jan i Teodor w nagrodę wzorowego gospodarstwa otrzymali nobilitacyę 1822 r.; po Teodorze syn Teodor, dziedzic dóbr Grabienie, w pow. konińskim, wylegitymowany w Królestwie 1850 r. z synami, Janem i Wilhelmem, dziedzicem dóbr Zabłocie, w pow. sieradzkim. 

OPITZ. Są na Szląsku dwie stare szlacheckie rodziny tego nazwiska; z jednej pochodził Marcin słynny poeta, zm. 1639 r., który w nagrodę swych prac literackich otrzymał nobilitacyą, do drugiej, będącej, jak się zdaje, pochodzenia polskiego, a dzielącej tarczę na cztery pola, na nich w I i IV polu krzyż, w II i III podkowa, należał na Szląsku majątek Bremerhain i Dubrau, w ks. sagańskiem, a w 1833 roku w Wiel. Ks. Poznańskiem majątek Witosław. 

OPŁAWSKI. Krzysztof, prokurator Trybunału lubelskiego, występował 1584 - 1585 r. z urzędu (Wyr. Tryb. Lubel.). 

OPOCKI h. JANINA. Senator w rodzinie, Piotr, kasztelan wiślicki 1666-1676 r. Pisali się z Wielkiej Opoki, w wojew. Sandomierskiem. Stanisław z Opoki 1595 roku, miał synów, Pawła i Stanisława, żonatego z Krystyną, córką Jana Słupskiego. Jan, syn Erazma, ożeniony z Elżbietą Strońską 1629 r. Paweł 1632 r., Stanisław 1648 r., Kazimierz z Opoki, Marcin, Nikodem i Piotr 1674 r. podpisali elekcye z wojew. Sandomierskiem. 

Piotr, dziedzic Jakubowic, podwojewodzy i poborca sandomierski 1646 r., elektor 1648 r. z wojew. sandomierskiego, podwojewodzy krakowski 1653 r., cześnik i poseł lubelski, kasztelan wiślicki 1666 r., podpisał elekcyę 1669 i 1674 r. z województwem Sandomierskiem, a był żonatym z Agnieszką z Cieklina. Piotr i Stanisław, elektorowie 1697 r. z wojew. krakowskiego. 

N. podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. wołyńskiem. Kazimierz, synowiec kasztelana Piotra, miał dwóch synów: Piotra, miecznika żydaczowskiego 1748 r., żonatego z Katarzyną N., i Stanisława. Stefan, podkomorzy wołyński 1777 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.), Bazyli, syn Jakóba, z synami: Lambertem i Franciszkiem, i inni, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do szlachty gub. wołyńskiej 1842- 1847 roku. Wawrzyniec, syn Bazylego, urzędnik w gub. wołyńskiej 1858 r. 

OPOCZYŃSKI. Ignacy, major wojsk koronnych 1794 r. (Obiaty Gr. Warsz.). Floryan, Hipolit i Antoni, synowie Ignacego, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do szlachty gub. wołyńskiej 1838-1858 r. 

OPOJOWSKI v. JAWORSKI. Jan i Stanisław, synowie Macieja, 1592 r. (Conv. Vars., Wyr. Tryb. Lubel.). Maciej, dziedzic Prątkową 1593 roku (Ks. Gr. Brzeskie). 

OPOKA. Tadeusz i Katarzyna, wdowa po Piotrze Żydanowiczu, syn icórka Mikołaja i Barbary Stryłowskiej, pozwani 1723 r. przez Opackiego o dobra Witków. Jan, koniuszy Słonimski, występował 1692 r. jako świadek w sprawie Koszyców (Wyr. Tryb. Lubel.). 

OPOLSKI h. CHOLEWA. Adam, Andrzej i Mikołaj, synowie Adama, 1504 r. (Conv. Piotrk.). Wojciech, kanonik opatowski, proboszcz ryczywolski 1700 r. (Ks. Gr. Czerskie). Jan i Marcin, synowie Franciszka, 1787 roku (Zap. Tryb. Lubel.). Józef wylegitymowany w Galicyi 1782 r. Wiktorya, żona Stefana Jasińskiego 1800 r. 

Józef, Henryk i Aleksander, synowie Jana, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1830-1856 r. 

OPOLSKI h. PRUS. Jan w 1686 roku podarował części wsi Opola, w województwie lubelskiem, synowcowi swemu Adamowi (Zbiory Dziadulewicza). 

OPOLSKI h. SAS. Andrzej wylegitymowany w Galicyi 1782 r. Nie wiem, którego herbu Jan-Antoni z pow. wołkowyskim podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r.

OPONOWICZ — OPOROWSKI.

OPONOWICZ h. KURCZ. Leonard, syn Tadeusza, z synami: Tadeuszem, Sylwestrem, Norbertem i Franciszkiem wylegitymowani w Cesarstwie 1854 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

OPOROWICZ. Adam - Kazimierz, kanonik łęczycki i łowicki, proboszcz bąkowski 1668 r. Dominik 1668 r. Maryanna, żona Stefana Prosiewskiego 1669 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Ks. Gr. Sochaczewskie). 

OPOROWSKI h. ABDANK. W Wielkopolsce, wzięli nazwisko od swego dziedzictwa wsi Oporowa, w wojew. poznańskiem. Stanisław, proboszcz gostyński 1511 r., fundator kościoła w tem mieście. Jan, syn Feliksa i Doroty Modliszewskiej, 1544 r., z Doroty Bukowieckiej miał synów, Łukasza i Piotra, po którym syn Stanisław 1630 r. (Mil.). 

OPOROWSKI h. SULIMA. Senatorowie w rodzinie. Jan, wojewoda brzesko-kujawski 1349 r., wojewoda łęczycki 1357 r. Mikołaj, wojewoda łęczycki 1421-1425 r. Władysław, podkanclerzy koronny 1427-1434 r., biskup kujawski 1434-1449 r., arcybiskup gnieźnieński 1449 r., um. 1454 r. Bogusław, wojewoda inowrocławski 1446 r., a łęczycki 1447 r. Stefan, kasztelan brzeziński 1451 r. Piotr, wojewoda łęczycki 1453 - 1466 r. Mikołaj, kasztelan kruszwicki 1469 r., brzeziński 1475 r. Jan, kasztelan brzeskokujawski 1472-1477 r., wojewoda inowrocławski 1483 r., brzeskokujawski 1484-1496 r. Andrzej, biskup przemyślski 1476-1480 r., podkanclerzy koronny 1479-1481 r., biskup kujawski 1480 r., um. 1483 r. Władysław, kasztelan inowrocławski 1498 r. Andrzej, kasztelan kruszwicki 1505 r., brzesko-kujawski 1509-1514 r., łęczycki 1514 r., wojewoda inowrocławski 1524 r., wojewoda brzesko-kujawski 1525-1527 r., a łęczycki 1532 r. Jan, kasztelan kruszwicki 1510 r., brzesko-kujawski 1518 r., łęczycki 1523 r„ wojewoda inowrocławski 1527 r. Mikołaj, kasztelan wieluński 1534 r. Andrzej, kasztelan gnieźnieński 1551 r. Erazm, kasztelan kruszwicki 1552 r. 

Znakomita senatorska rodzina, wzięła nazwisko od wsi Oporów, w wojew. łęczyckiem; za Piastów pisała się z Oporowa, lub Opór. Jan, z wojewody kujawskiego wojewoda łęczycki 1357 r., umarł podobno 1374 r., a jego synem był Mikołaj, z podkomorzego i starosty łęczyckiego 1419 r., wojewoda łęczycki 1421 r., który miał sześciu synów; z nich Bogusław i Mikołaj bezpotomni, Władysław, z dziekana krakowskiego, proboszcza łęczyckiego i kanonika kujawskiego podkanclerzy koronny 1427 r., biskup kujawski 1434 r., a ostatecznie arcybiskup gnieźnieński 1449 r., był doktorem obojga prawa; protonotaryusz papieski 1430 roku, a w 1426 r. rektor Akademii krakowskiej, posłował do Litwy 1432 r. dla odebrania przysięgi wierności od nowo wyniesionego na tron wielkoksiążęcy Zygmunta; starał się odwieść Władysława III w 1444 r. od wojny z Turkami, lecz nadaremnie, a w 1443 r., posłując do Kazimierza Jagiellończyka, wielkiego ks. litewskiego, groził mu zerwaniem Unii i wojną z Polską, jeśliby chciał przyłączyć do Litwy Podole i Wołyń; ze Zbigniewem Oleśnickim kardynałem długie miał spory o pierwszeństwo w senacie, które Oleśnicki jako kardynał chciał posiąść, i z tego powodu postanowiono, aby żaden z duchownych polskich bez pozwolenia królewskiego nie starał się o kardynalstwo. 

Stefan, czwarty syn wojewody Mikołaja, stolnik łęczycki 1431 do 1436 r., kasztelan brzeziński 1451 r., jego syn Mikołaj, kasztelan kruszwicki 1469 r., a brzeziński 1475 r., żonaty z Katarzyną N. Jan, piąty syn wojewody Mikołaja, kasztelan brzeski 1472 r., starosta kruszwicki, wojewoda inowrocławski 1483 r., brzesko-kujawski 1484 roku, dziedzic Oporowa, zaślubił Zofię z Żyrawicy i z niej pozostawił córki, Elżbietę Kościelecką i Petronelę za Janem Danaborskim, kasztelanem rogozińskim 1484 r. 

Piotr, ostatni syn wojewody Mikołaja, z chorążego 1434 r. podkomorzy łęczycki 1451 r., wojewoda łęczycki 1453 r., któremu brat prymas Władysław przekazał cały swój majątek; w 1432 r. przy oblężeniu Chojnic popadł w niewolę krzyżacką; w 1461 r. wyznaczony do traktowania z legatem papieskim. 

Bogusław, wojewoda inowrocławski 1446 r., łęczycki 1447 r. Jan, scholastyk, inowrocławski, kanonik gnieźnieński 1454 r. Mikołaj, kasztelan kruszwicki 1469 r., a brzeziński 1475 roku, miał dwóch synów, Andrzeja i Piotra. Andrzej z Nakonowa, dzierżawca ceł 1499 r., zwolniony 1502 r. od wyprawy wojennej, kasztelan kruszwicki 1505 roku, brzesko-kujawski 1509 r., łęczycki 1514 r., wojewoda inowrocławski 1524 r., brzesko-kujawski 1525 r., a łęczycki 1532 r., żonaty z Katarzyną N., pozostawił córkę Annę za Janem Bratoszewskim, skarbnikiem łęczyckim, i dwóch synów, Ambrożego, ożenionego z Elżbietą Jemielską, i Erazma. 

Erazm, starosta 1540 r., kasztelan kruszwicki 1552 r., z żony Elżbiety Kamienieckiej miał córkę Elżbietę Stużeńską i synów, Andrzeja i Marcina, i z nich Andrzej, kasztelan gnieźnieński 1551 r. 

Andrzej z Oporowa, kanonik gnieźnieński 1461 roku, podkanclerzy koronny 1479 r., biskup przemyślski 1476 roku, został mianowany biskupem warmińskim, lecz tej nominacyi oparły się Stany pruskie i został 1480 r. biskupem kujawskim. Władysław, kasztelan inowrocławski 1498 r., jego potomkowie wzięli nazwisko Miłoński. 

Jan, kasztelan kruszwicki 1510 r., brzesko-kujawski 1518 r., łęczyccki 1523 r., wojewoda inowrocławski 1527 r., starosta kruszwicki. Mikołaj, łowczy sieradzki 1519 r., z podczaszego podkomorzy wieluński 1533 r., kasztelan wieluński 1534 r., dziedzic Wieruszowa i Baranowa, miał syna Heronima, ożenionego z Nawojką Myrzemską 1544 r. Stanisław, starosta kruszwicki 1572 r. 

Już w połowie XVI stolecia nagle upadła majątkowo ta rodzina, a dokonał jej zubożenia Falęcki, kasztelan rozpirski, zagarnąwszy małoletnim majątki ziemskie i sumy pieniężne, o co w bezkrólewiu 1573 r., wiele było protestów na sejmie; Falęcki jednak utrzymał się przy przywłaszczeniu, a Oporowscy zeszli z magnatów na mierno-majątkową szlachtę. N., rotmistrz, w wojnie z Moskwą 1617 r. przez nieostrożność stracił swoją chorągiew i sam ranny, dostał się do niewoli; poległ w wyprawie chocimskiej 1621 r. Synowie N., starosty kruszwickiego, z żony Herburtówny, kasztelanki bełskiej: Paweł-Piotr, dziedzic Kopienino, pisarz ziemski, łęczycki, Stanisław i Tomasz podpisali elekcyę 1648 r. z wojew. łęczyckiem, i z nich Paweł-Piotr był 1666 r. sędzią ziemskim łęczyckim.  

Adam-Kazimierz, kanonik łowicki i łęczycki, protonotaryusz papieski, pisarz nadworny prymasa Łubieńskiego 1652 r. Rafał, elektor 1669 r. z wojew. łęczyckiego. Kazimierz i Wojciech, synowie Jakóba, 1670 roku. Tomasz, viceregent ziemski łęczycki 1752 r. Andrzej i Tomasz, synowie Piotra, 1756 roku (Metr. Kor., Ks. Gr. Brzeskie, Conv. Piotrk., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.). 

OPORZYSZOWSKI h. STRZEGOMIA. Właściwe ich nazwisko było Chrząstowski, lecz Jakób, dziedzic Wielkiego Chrząstowa i Oporzyszowa, od tego drugiego majątku brał nazwisko Oporzyszowski 1470 r. (Libr. Benef.). 

OPRUTH. Stanisław z Niedrwicy 1527 r. 

OPRYSZKOWSKI. Jest o nich wzmianka, jako o ziemianach ruskich w genealogii Szumlańskich. 

OPULSKI h. LUBICZ. Na Litwie. Potomstwo Ambrożego, Bartłomieja, Józefa i Andrzeja, synów Jerzego, wnuków Franciszka, w 1849 r.; Aleksander i Mikołaj, synowie Marcina, wnukowie Józefa, w 1850 r.; Mikołaj i Napoleon, synowie Juliana, wnukowie Józefa, w 1855 r.; Wacław, syn Józefa, wnuk Mateusza, w 1866 r., i inni, osób 46, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Stefan, syn Antoniego, dóbr Mitkajce, Adam, jego brat, dóbr Syrajce, Antoni, syn Szymona, dóbr Rubieżajce-Sartupie, Leon, Leopold, Władysław, Kazimierz, Aleksander, Józef i Jan, synowie Józefa, dóbr Dowbory, Szymon, syn Józefa, dóbr Pubżuby, i Jan, syn Feliksa, dóbr Rumszajce dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r. 

OPULSKI h. SULIMA. Antoni, Kacper i Michał z potomstwem, synowie Jana, wnukowie Grzegorza, w 1843 r.; Antoni, syn Antoniego, wnuk Jana, w 1844 roku; Leopold i Józef, synowie Józefa, wnukowie Antoniego, w 1861 r., razem osób 22, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

ORACZEWSKI v. ORACZOWSKI h. SZRENIAWA. Dawna małopolska rodzina; podług Paprockiego jej gniazdem było wojew. sieradzkie, ale zapewne chciał mówić o jednej linii tej rodziny, gdyż już w połowie XV stolecia Oraczewscy zamieszkiwali i dziedziczyli w wojew. krakowskiem, jak Stanisław, sędzia ziemski krakowski 1462 r., dziedzic wsi Przybysławice, z której stale pisała się ta rodzina, i Jan, dziedzic części wsi Poskitów 1470 r. (Libr. Benef.). Ów Jan, dobry mówca i prawnik, wiedziony chęcią zysku, stanął w obronie mieszczan krakowskich 1461 r., ściganych prawem o zabójstwo Tęczyńskiego; ten jego jednak postępek tak oburzył szlachtę, że go chciała porąbać iz swego towarzystwa usunęła. 

Jan i Piotr, bracia rodzeni, dziedzice Przybysławic 1519 r.; z nich Piotr, żonaty z Katarzyną N., zapisał 1539 r. żonie dożywocie na wsi Brzozówce. Jan, wójt we wsi Czubarowieże 1548 r. Krystyna, żona Jana Dembińskiego 1565 r. Jan, łowczy dobrzyński 1578 r. Piotr, dziekan krakowski 1580 roku. 

Po Janie, dziedzicu Przybysławic w 1580 r., synowie, Andrzej ożeniony z Rudecką i Marcin. Piotr z Przybysławic, dziedzic Wrocimowic, pisarz ziemski krakowski, sędzia kapturowy krakowski 1587 r., wymowny i czynny w trzech pierwszych bezkrólewiach, stronnik elekcyi Piastów, z Elżbiety Uleńskiej miał czterech synów: Adama, dziedzica dóbr Kalina, wojskiego krakowskiego 1627 r., i Stanisława, ożenionych z Kątskiemi, Zygmunta, który poległ na Wołoszczyznie, i Marcina, ożenionego z Anną Boratyńską. Jan, autor licznych i znanych panegiryków 1627 r. Stefan z Przybysławic, ożeniony z Rzeszowską, i Stanisław, elektorowie 1632 r. z wojew. krakowskiego, i z nich Stanisław, zdolny i czynny, z sejmu 1632 roku deputat do utrzymania porządku elekcyi; jeden z rewizorów skarbu królewskiego, z Anny Podłęskiej miał córki, Annę Białobrzeską i Dorotę Misiowską, i synów, Mikołaja i Stefana. Mikołaj popadł w niewolę pod Korsuniem 1648 r.; delegowany od szlachty sandomierskiej 1663 r. do Jana Kazimierza, aby, szanując swe zdrowie, przestał osobiście dowodzić wojsku w wojnie z Moskwą; elektor 1669 roku z wojew. sandomierskiego. 

Stefan z Przybysławic zaślubił Elżbietę z Różnicy i z niej pozostawił synów: Gabryela, elektora 1669 roku z wojew. krakowskiego, żonatego z Dorotą Jordanówną, podkomorzanką krakowską, który czynny wziął udział w konfederacyi gołąbskiej 1672 r., Piotra, Stanisława i Stefana. Piotr z Przybysławic, żonaty z Katarzyną ze Stradomia, miał syna Mikołaja 1701 r., po którym z Maryanny Brzezińskiej syn Kazimierz był żonatym 1v. z Maryanną Baczyńską, 2v. z Heleną Chrzanowską. 

Stanisław, syn Stefana i Elżbiety, dziedzic Przybysławic i Grudziny, elektor 1669 r. z wojew. krakowskiego, zaślubił Konstancyę z Grabek i z niej pozostawił córki, Krystynę, Magdalenę i synów: Jana, Kazimierza, Konstantego, Michała, żonatego z Konstancyą Zbiewską, córką Piotra, wojskiego krakowskiego, i Wojciecha, cześnika latyczowskiego 1699 r., a od 1711 r. czerniechowskiego. 

Michał, rotmistrz wojsk koronnych 1654 r. Adam, elektor 1669 r. z wojew. sandomierskiego. 

Jan z Przybysławic żonaty z Krystyną Kochańską 1670 r. Konstancya, żona Mikołaja Dembińskiego, sędziego grodzkiego bieckiego 1670 r. Aleksander, podstoli nowogrodzki 1671 r. Jan, Michał i Zygmunt podpisali elekcyę 1669 r. z wojew. krakowskiem; z nich Zygmunt z Przybysławic miał syna Adama, wojskiego krakowskiego 1689 r., po którym z Krystyny z Piegłowa, kasztelanki oświęcimskiej, synowie, Michał żonaty z Jadwigą z Borowa, 1v. Mszanecką, i Józef, w 1727 roku dziedzic dóbr Kowalów, którego syn Andrzej, żonaty z Rozalią Zielińską, pozostawił syna Jerzego, urzędnika w Radomiu, wylegitymowanego w Królestwie 1843 roku z synem Adamem, podoficerem wojsk rosyjskich, urodzonym z Bronisławy Ankwiczówny. 

Stanisław z Przybysławic, podczaszy krakowski 1678 roku, żonaty z Katarzyną z Leszczów, pozostawił synów, Michała i Stefana. Paweł, łowczy wiski 1699 r. Teresa, żona Stanisława Derszniaka, starosty radoszyckiego 1700 r. 

Józef, syn Michała i Sobolewskiej, należał do konfederacyi sandomierskiej 1704 r.; z żony Heleny Sułkowskiej miał synów, Michała i Aleksandra. N., brat stryjeczny powyższego Józefa, osiadł w Wielkopolsce, był starostą Ujejskim 1716 roku; jego syn Stanisław, starosta rogoziński, z Elżbiety Piaskowskiej miał syna Jana 1761 r. Jan, skarbnik nowogrodzki 1705 r., z żony Justyny z Zaborza pozostawił syna Franciszka, elektora 1733 r. z wojew. krakowskiego, komornika nurskiego, po którym synowie, Józef i Michał; z nich Józef podpisał elekcyę 1733 roku z wojew. Sandomierskiem. 

Po Pawle syn Józef, elektor 1733 r. z wojew. sandomierskiego, regent ziemski chęciński 1735 r., stolnik czerniechowski 1739 roku. Marcin z Przybysławic, syn Wojciecha i Ożarowskiej, burgrabia zamku krakowskiego 1747 r., żonaty z Katarzyną Czarnocką, łowczanką chełmską, miał syna Józefa, elektora 1764 roku z wojew. krakowskiego. Ignacy, delegat wojew. krakowskiego na sejm i elektor 1764 r., generał - adjutant 1767 r., pułkownik wojsk koronnych, żonaty z Barbarą Siemionowską, pozostawił syna Antoniego, dziedzica dóbr Bolenie, wylegitymowanego w Królestwie 1837 roku. 

Antoni z wojew. ruskiego, Walenty z wojew. bracławskiego i Stanisław, starosta rogowski, z wojew. krakowskiego elektorowie 1764 r. Walenty, syn Jerzego, stolnika czerniechowskiego, stolnik Winnicki 1758 r., chorąży parnawski 1780 r., miał synów, Jana Kantego i Stanisława; z nich Jan, pułkownik wojsk koronnych, pozostawił synów, Antoniego i Józefa. Iluminata, żona Stanisława Buszczyńskiego, wojskiego kijowskiego 1784 r. Feliks, wysoko ukształcony, wymowny i zdolny, poseł krakowski na sejm rozbiorowy, stawał w obronie Rejtana, a następnie śmiało protestował przeciw rozbiorowi kraju; jako komisarz komisyi edukacyjnej, usilnie zachęcał Stany do podniesienia oświaty krajowej i pierwszy podał myśl obrócenia na ten cel funduszów po-jezuickich; stawał w obronie ludu, dowodząc, że przy jego pomocy możemy stać się państwem silnem; konsyliarz Rady Nieustającej 1778 r., rektor Akademii krakowskiej, popierał reformy Kołłątaja; poseł z sejmu czteroletniego do Francyi.  

Walenty, syn Józefa, wnuk Adama, 1782 r., a jego wnuk Aleksander, urzędnik w Galicyi 1839 roku i Walenty, syn Józefa, i wnuk Józefa, w 1782 r. wylegitymowani w Galicyi. Antoni, radca 1813 r., a od 1841 r. sędzia pokoju jędrzejowski. 

Paweł, dziedzic Siedlec i Wolicy, w pow. chęcińskim 1757 r., żonaty z Katarzyną Ostrowską, miał synów, Bonawenturę, łowczego wiślickiego, i Piotra, którzy w 1776 roku w grodzie chęcińskim przeprowadzili dział dóbr. 

Piotr, dziedzic Wolicy, zaślubił Teresę Derśniakównę i z niej pozostawił syna Karola, ochrzczonego 1759 r. w par. Łukowa, po którym z Zofii Malczewskiej synowie, Ignacy-Szymon 1785 r. i Paweł-Onufry-Antoni 1789 r. ochrzczeni w par. Łukowa, wylegitymowani w Galicyi Zachodniej 1804 r., i z nich Ignacy wylegitymował się w Królestwie 1837 r. 

Ignacy, dziedzic dóbr Piotrkowice, w wojew. krakowskiem 1764 r., miał syna Józefa, po którym z Krystyny Rusockiej syn Edward, ur. 1776 r. w Krakowie, dziedzic dóbr Morawicy, namiestnik kawaleryi narodowej 1794 r., sędzia pokoju, radca Tow. Kred. Ziems., wylegitymowany w Królestwie 1837 r., um. 1867 r., pozostawiwszy z Hortensyi hr. Wielopolskiej potomstwo (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Sigil., Kancl., Ks. Gr. Nowokorczyńskie i Wiślickie, Quaterniones). 

Jan, Michał, Teofil i Wiktor, synowie Stanisława, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1845 roku. 

ORANOWICZ. Aleksander podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. (Vol. Leg.). 

ORANOWSKI h. JUNOSZA. Podług Ledebura należał do tej familii majątek Górne, w Prusach 1737 r. 

ORANOWSKI h. NIEZGODA. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

1773 r. i marszałek Trybunału litewskiego 1783 r. Ludwik, skarbnik 1775 r., a podczaszy mozyrski 1791-1793 r., deputat na Trybunał litewski 1781 r., z żony Zuzanny Kulikowskiej miał synów: Józefa, Ludwika i Stanisława; z nich Ludwik, komisarz do osądzenia sprawy o granice. Feliks, komisarz królewski 1787 r. Kazimierz, podczaszy mozyrski, komisarz do zbierania ofiar 1789 r. Ignacy, podporucznik 1790 r., porucznik, ostatnio 1794 r. kapitan artyleryi, odznaczył się w wojnach 1792 i 1794 r. (Kancl., Wyr. i Zap. Tryb. Lubel.). 

Antoni, syn Ignacego i Rozalii, ur. 1784 r. w Warszawie, wstąpił 1806 roku jako kapitan do 7 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i w 1812 r. został majorem; przeznaczony 1815 r. do 2 pułku piechoty liniowej, otrzymał tegoż roku urlop nieograniczony; odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1808-1812 r. w Hiszpanii (Ks. Wojskowe). 

Aleksy, syn Kazimierza, pułkownik wojsk rosyjskich, pomocnik naczelnika wojennego gub. płockiej, i Kazimierz, syn Kazimierza, major wojsk rosyjskich, naczelnik wojenny pow. płockiego 1865 r. 

Adam, syn Franciszka, z synem Adamem, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1835-1843 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej. 

ORANOWSKI. Józef, neofita, otrzymał nobilitacyę 1764 r. i potomstwo jego zamieszkało w pow. orszańskim, i tam się legitymowało w końcu XVIII wieku (Herbarz Orszański). 

ORAŃSKI h. JUNOSZA. Piszą się z Oran, w pow. pilzneńskim (Siebmacher). 

ORAŃSKI h. KOŚCIESZA odm. v. SIESTRZENIEC odm. Odmiana herbu - strzała kolista rozdarta; w koronie trzy pióra strusie; dla podobieństwa z herbami Kościeszą i Siostrzeńcem Niesiecki zowie ten herb Kościeszą, a Kojałowicz (i słuszniej) Siostrzeńcem odmiennym. 

Dawna wołyńska rodzina, pisała się na Granach i brała przydomek który stale łączyła ze swem nazwiskiem, to jest, pisała się Wojna Orański; w XVII wieku jedna jej linia osiedliła się na Litwie, a w XVIII stoleciu inna linia na Rusi Czerwonej. 

Michał i Andrzej, na Wołyniu, mieli dostarczać ze swych posiadłości po jednym zbrojnym na potrzeby wojenne 1528 roku. Wojna Hrynkiewicz, dworzanin królewski 1529 r., poseł do cara perekopskiego 1540 roku, miał brata Semena, dworzanina królewskiego 1550 r. Paweł, dworzanin królewski 1546 roku. Michał w nagrodę zasług dostał od Stefana Batorego dochody z monastyru św. Spasa we Włodzimierzu Wołyńskim. 

Pachomi, archimandryta zydyczyński 1632 r., generał Bazylianów, biskup greko-unicki piński 1637 roku. Jakób, podstoli i poborca czerniechowski 1648 r., podsędek 1650 r., a od 1664 r. sędzia ziemski czerniechowski, pozostawił córkę Ludwikę za Wacławem ks. Czetwertyńskim, starostą włodzimierskim, i synów: Aleksandra, Kazimierza i Wacława, i z nich Aleksander, podstoli nowogrodzki 1666 r., sędzia deputat wojew. czerniechowskiego 1667 r., podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. czerniechowskiem. 

Wacław, podczaszy czerniechowski 1676 roku, zaślubił Joannę Kunowską i z niej miał synów: Franciszka, Michała, skarbnika czerniechowskiego 1701 r., Samuela i Stanisława-Karola, z których Franciszek, dziedzic dóbr Czesny Chrest, miecznik nowogrodzki 1698 r., z żony Wiktoryi N. pozostawił córki, Annę, Ludwikę i syna Aleksandra, dziedzica wsi Tresko, pisarza ziemskiego włodzimierskiego 1701 r., chorążego 1713 r., ostatnio 1722 r. podkomorzego nowogrodzkiego, elektora 1733 r. z wojew. czerniechowskiego, po którym z Katarzyny Radzimińskiej synowie: Benedykt, Stanisław i Wojciech, iz nich Benedykt, dziedzic wsi Szmyrki, podstoli owrucki 1749 r., a Stanisław, podczaszy czerniechowski, elektor 1764 r., stolnik 1768 r., ostatnio chorąży nowogrodzki, rotmistrz wojsk królewskich i kawaler orderu św. Stanisława 1781 r. 

Stanisław-Karol na Granach, syn podczaszego Wacława, elektor 1674 roku z wojew. czerniechowskiego, łowczy czerniechowski i deputat na Trybunał 1692 r., cześnik kijowski 1701 r., miał syna Józefa, stolnika czerniechowskiego i deputata na Trybunał koronny 1723 r., elektora 1733 r. 

Michał-Władysław, koniuszy i deputat wojew. smoleńskiego 1644 r. Józef, horodniczy włodzimierski 1664 r., elektor 1674 r. z wojew. wołyńskiego. Stefan 1674 r. z wojew. czerniechowskiego, Andrzej i Jan 1697 r. z wojew. mińskiego elektorowie. Jerzy, elektor 1674 r. z wojew. wołyńskiego, a 1697 r. z wojew. mścisławskiego, miecznik, ostatnio podstoli nowogrodzki 1717 r. Gedeon, biskup grecko-unicki chełmski 1692 r., um. 1709 roku. Kazimierz, cześnik starodubowski, konfederat olkienicki 1700 r. 

Jakób-Antoni, podstoli nowogrodzki 1715 r., sędzia ziemski czerniechowski 1720 r. Feliks, podstoli czerniechowski 1724 r., miał syna Ignacego, elektora 1733 r. z wojew. wołyńskiego. Adam, kanclerz i kantor kamieniecki, deputat na Trybunał litewski 1728 r., sufragan kamieniecki, biskup boliński, archidyakon łucki, proboszcz włodzimierski 1766 r. Józef, sędzia ziemski czerniechowski 1743 r. Po Stanisławie, podstolim starodubowskim, synowie: Kazimierz, Michał ożeniony z księżniczką Szujską, Jakób, z podsędka podkomorzy starodubowski 1777 r., starosta rewiatycki, tego z żony Konstancyi Desztrunk córka Maryanna Chmara, wojewodzina mińska, Ignacy, kanonik smoleński, i Józef, elektor 1764 r. z wojew. wołyńskiego, podczaszy nowogrodzki 1772 r., sędzia ziemski starodubowski, po którym z N. Strawińskiej córka Konstancya de Raes, sędzina ziemska trocka, i syn Jakób otrzymał 1788 r. Zebryszki. 

Kazimierz, syn podstolego Stanisława, poseł ziemi halickiej, podpisał elekcyę 1764 r.; wojski mniejszy 1765 r., a w 1770 r. miecznik lwowski, elektor 1764 r. Ludwik, poseł ks. oświęcimskiego, elektor 1764 r. Stanisław, podczaszy, stolnik czerniechowski 1768 r., chorąży nowogrodzki 1781 r. Alfons, opat Benedyktynów horodyskich 1791-1793 r. Patrycy, skarbnik czerniechowski 1788 r., miecznik lwowski 1791-1793 r. Józef i Jan, synowie Kazimierza, skarbnika czerniechowskiego, i Salomei Jasińskiej, sędzianki grodzkiej czerniechowskiej, 2v. za Karolem Wąsowiczem. Kazimierz, Józef, Jan i Stanisław wylegitymowani w Galicyi 1782 r. (Metr. Litew., Bon., Metr. Kor., Sigil., Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Błażej, syn Józefa, z synami, Teofilem i Karolem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1834 r. i 1862 roku.  

ORATOWSKI h. KORCZAK. Jeden z Jesmanów od dóbr Oratowa nazwał się Opatowskim (Jabłonowski). 

ORATOWSKI h. OLSZEWSKI v. HAKI. Bartłomiej, syn Jakóba, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1808 r. 

ORATOWSKI h. PORAJ. Wzięli nazwisko od wsi Oratowa. Wasyli, poseł wojew. bracławskiego na sejm 1632 roku. Krystyna, żona Piotra Dąbrowskiego, łowczego bracławskiego 1645 roku. Jan, Kazimierz i Onufry z potomstwem, synowie Józefa-Benedykta, wnukowie Józefa, wylegitymowani w Cesarstwie 1857 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

ORBECKI. Jan podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. ruskiem. 

ORBITOWSKI. Heronim, towarzysz wojsk koronnych, pozwany 1649 r. o szkody w dobrach ziemskich (Wyr. Tryb. Lubel.). 

ORBOWSKI. Paweł 1541 roku. Stanisław żonaty z Katarzyną N. 1542 r. Przecław, sędzia ziemski brzesko-litewski 1620 r., żonaty z Katarzyną Samborską (Metr. Litew., Zap. Tryb. Lubel.). 

ORCHOWSKI h. NAŁĘCZ. W ziemi chełmskiej i województwie lubelskiem dawna familia, wzięła nazwisko od wsi Orchowca, w pow. krasnostawskim. Jan z Pońca 1450 r. Piotr i Tomasz, bracia, 1543 r. Mikołaj, komornik chełmski 1562 r. Krzysztof, syn Andrzeja, 1578 r. Po Michale z Orchowca synowie: Bronisław, Jan i Kacper; z nich Bronisław otrzymał 1589 r. w dożywocie wieś Jabłonówkę i w 1604 r. był wojskim horodelskim, a Kacper, podsędek 1626 r., sędzia ziemski buski 1649 r. 

Mikołaj, syn Wojciecha z Orchowca, 1581 r., pozostawił synów, Feliksa, Krzysztofa, Marcina, Piotra i Wojciecha; po Krzysztofie syn Sebastyan 1626 r., a po Marcinie syn Aleksander, z podstarosty starosta trembowelski, z żony N. Stawskiej miał dwóch synów, Marcina i Floryana. 

Marcin, z podstolego i deputata ziemi chełmskiej 1666 r., stolnik chełmski, elektor 1669 r. z ziemi chełmskiej, żonaty z N. Bielską, pozostawił syna Aleksandra, podstolego i sędziego grodzkiego chełmskiego 1689 r., dziedzica Komorowa, po którym z Barbary z Żółkwi Wojnianki córka Aniela Sienicka, sędzina kijowska. 

Floryan, drugi syn starosty Aleksandra, stolnik chełmski 1661 r., podstarosta lubelski 1667 r., deputat na Trybunał koronny radomski 1661 r., żonaty z Aleksandrą Bielską, miał córki: Dorotę, Helenę, Katarzynę, żonę Henryka Deboli, Maryannę, żonę Mikołaja Brodowskiego, wojskiego grabowieckiego, i syna Marcina, podstolego chełmskiego, po którym z Joanny Liniewskiej syn Jan. Floryan miał i drugą żonę Helenę, córkę Dersława Sługockiego. 

Mikołaj i Stanisław z Orchowca, synowie Wacława, 1589 roku. Po Walentym synowie, Heronim i Jan, i po Heronimie syn Heronim 1619 r. 

N., żona Marcina Borzęckiego, starosty lubelskiego 1610 roku. Stefan, syn Andrzeja, 1620 r. Jakób, elektor 1632 r. z wojew. bełskiego. 

Maryanna, żona Adama Czarnołuskiego, pisarza ziemskiego włodzimierskiego 1651 r. Mikołaj, elektor 1669 r. z ziemi chełmskiej. Po Aleksandrze, elektorze 1669 r. z ziemi chełmskiej, z żony Justyny Rudnickiej synowie, Andrzej i Jan, i Andrzej z Mikołajem podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. bełskiem. 

Adam, podstoli chełmski 1705 r. Anna, żona Teofila Czarnowskiego, skarbnika buskiego 1710 r. Józef, podczaszy nowogrodzki 1725 r. Józef, elektor 1733 r. z wojew. ruskiego. Andrzej, Maciej i Stanisław, synowie Bartłomieja, wnukowie Jakóba-Stanisława, pozwali 1759 r. Czartoryskiego o sumy (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). Stanisław, subdelegat bełski 1754 r. Marcin, dziedzic Ojrzanowa, Żelechowa i Zaremb, łowczy Szadkowski 1779 r., żonaty z Maryanną Gajewską. Michał, podporucznik 1789 roku, porucznik wojsk koronnych 1790 r. 

Aloizy, filozof, publicysta i prawnik, walczył w legionach włoskich 1800 r.; sędzia kryminalny 1807 roku, adwokat 1813 roku, osiedliwszy się w Niemczech, pisał po francusku i niemiecku; wysoko uzdolniony, ułatwiał stosunki między krajem a legionami, i w 1812 r. był sekretarzem związku, utworzonego przez generała Dąbrowskiego; um. 1832 roku. Adam, urzędnik w Warszawie 1856 r. 

ORCZAK. Stanisław z wojew. trockiem podpisał elekcyę 1697 r. 

ORCZYŃSKI h. ROGALA. Jestto przydomek brany niekiedy za nazwisko przez rodzinę Bolko, herbu Rogala. Mikołaj prowadził 1570 r. proces z żydami z Brześcia (Metr. Kor.). 

ORDA h. ORDA v. OSTOJA odm. Herb - w polu czerwonem dwa półksiężyce, stojące barkami ku sobie, w dolnem i górnem ich rozdzieleniu gwiazda; w koronie trzy pióra strusie. Niesiecki jednak daje tej rodzinie herb Kościesza, a Kojałowicz pisze, że niektórzy z Ordów biorą zwykły herb Ostoja. Obecnie przecież wszyscy Ordo wie używają herbu, który podałem, lecz go zowią Ostoją odmienną. 

Senator w rodzinie, Stanisław-Wincenty, kasztelan żmudzki 1665 r., kasztelan trocki 1685-1690 r. 

Stara bojarska w powiecie pińskim rodzina; od połowy XVII stolecia należała do zamożniejszego obywatelstwa swojego powiatu, a rozrodziwszy się, brała przydomki Pronowicz i Bołharski. Semen Juchnowicz, ziemianin piński, ze swej posiadłości w pińskiem winien był dostarczać na wojnę jednego konnego 1528 roku, a w 1532 r. otrzymał dwa dworzyszcza, w pow. pińskim; w 1559 r. był chorążym pińskim. 

Samuel, syn Pawła, 1610 r. Jan Pronowicz - Orda ożeniony z Anną Masalską 1613 r. Paweł żonaty z Owdotią ks. Czetwertyńską, łowczanką  pińską 1627 r. Władysław, elektor 1648 r. z pow. pińskiego, podczaszy orszański, podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. brzesko-litewskiem. Wasyl, chorąży piński, dzielny wojownik przeciwko Kozakom 1648 - 1651 r.; jego synowie, Stanisław-Wincenty, elektor 1648 r. z wojew. wileńskiego, instygator wielki litewski, kasztelan żmudzki 1665 roku, a następnie trocki 1685 r., podpisał elekcyę 1669 r. z ks. żmudzkiem; biegły w prawie i zdolny, dobry patryota, miał syna Mikołaja - Kazimierza, elektora 1669 r. z wojew. brzesko-litewskiego, podstolego wileńskiego i deputata powiatu pińskiego 1683 roku. 

Bazyli, deputat pow. pińskiego 1650 r. Samuel-Aleksander Bołharski, miecznik piński, elektor 1669 r. z wojew. brzesko-litewskiego, podstoli piński i deputat na Trybunał litewski 1671 r. Po Samuelu-Michale 1692 roku, syn Onufry. Paweł z Kurdów, cześnik piński, podpisał elekcyę 1697 roku z wojew. brzesko-litewskiem.  

Samuel z Kurdów, horodniczy i deputat pow. pińskiego, podskarbi Trybunału litewskiego 1744 r., sędzia ziemski piński 1768 r. Michał, sędzia kapturowy pow. pińskiego, elektor 1764 r., miecznik piński, starosta radochowski i komisarz do zbierania ofiar z pow. mińskiego 1789 roku, z żony Franciszki Jastrzębskiej pozostawił syna Ludwika. Apolinary, sędzia ziemski piński 1783 r., tego syn Piotr, sędzia Słonimski 1845 r., ożeniony z Mikulską. Felicyan, mostowniczy piński 1791-1793 r. Jakób ożeniony z Antoniną Wisłouch 1791 r. Paweł, strażnik piński 1793 r. 

Antoni, syn Dominika i Genowefy Godrowiczówny, ur. 1788 r. we wsi Binczewiczach, w wojew. mińskiem, wstąpił 1807 r. jako podporucznik do pułku legii nadwiślańskiej i w 1812 r. został porucznikiem; kapitan 1813 r. w 20-m pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego, przeszedł 1815 r. do 6-go pułku piechoty liniowej i w 1817 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1809-10-11 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym i za waleczność otrzymał krzyż Legii Honorowej (Ks. Wojskowe). 

N., marszałek kobryński, żonaty z Józefą Butrymowiczówną, łowczanką pińską 1801 r. Felicyan, deputat miński 1811 r. Wiktor, syn Dominika, marszałek szlachty pow. mińskiego 1844-1851 r., ożeniony z N. Szyrma. Piotr, żonaty z Konstancyą Jagmin, marszałkówną brzesko-litewską 1870 r. (Metr. Litew., Bon., Conv. Vars., Vol. Leg., Arch. Dubr.). 

Potomstwo Dominika, Jana i Antoniego, synów Eliasza, wnuków Piotra, prawnuków Jana, osób 56, wylegitymowane w Cesarstwie 1860 r. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Konstanty, syn Kazimierza, dóbr Mikuszajce, jego brat Leonard, dóbr Miekuniszki, Justyn, Wacław i Waleryan, synowie Teofila, i Klemens, syn Ignacego, dóbr Puni dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r. 

ORDAKOWSKI. Leopold, syn Melchiora, zasiadający w sądach powiatu bielskiego 1845 r.  

ORDĘGA —ORDON.

ORDĘGA h. ŁODZIĄ. Pisali się z Blizniewa, swego dziedzicznego majątku, w Wielkopolsce. Wojciech, dziedzic Blizniewa w 1681 r., z Zofii Niwskiej zostawił kilku synów, z których Tomasz kupił 1627 r. od Miszewskich dobra Cienie, w wojew. Sieradzkiem; pochodzący od niego Łukasz, dziedzic dóbr Cienie, syn Stanisława i Róży Masłowskiej, wylegitymowany w Królestwie 1837 r. 

Po Feliksie, drugim synie Wojciecha z 1681 r., pochodzili bracia, Maciej, dziedzic dóbr Szczypiorny, Strzegoń i innych, sędzia pokoju łęczycki 1858 r., a kaliski 1862 r., ożeniony 1v. z Tomicką, 2v. z N. Wolff, i Józef, który, wyprzedawszy się z majątków w Polsce, osiadł w Paryżu, i z żony N. Kiełczewskiej zostawił trzech synów. 

Brat stryjeczny dwóch poprzednich, Jan, syn Marcina i Justyny Wężykówny, dziedzic dóbr Żelechowa i innych, zabiegły gospodarz, sędzia pokoju żelechowski 1836-1866 r., wylegitymowany w Królestwie 1837 r., z żony Karoliny bar. Dangiel, córki Tomasza, zostawił córkę Olimpię Szydłowską i trzech synów: Karola, dziedzica dóbr Żarek 1872 r., Alfonsa, dziedzica dóbr Trojanowa, ożenionego z Mędrzecką, i Jana ożenionego z Bieńkowską 1872 roku. 

Z tej familii. Adam i Stanisław, elektorowie 1733 r. z wojew. sieradzkiego; z nich Adam miał syna Wojciecha, dziedzica Brudzewa. Feliks, syn Wojciecha, podczaszy inowłodzki, żonaty z Barbarą Stanisławską, z niej synowie, Michał, sędzia ziemski sieradzki 1790 r., i Jan-Mikołaj, kanonik inflancki 1791-1793 r. Stanisław, wojski sieradzki 1760 r., a Szadkowski 1765 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Piotr., Sigil., Kancl.). 

ORDON. Karol-Franciszek i Ludwik, bracia; z nich Ludwik, major wojsk polskich, z żony Apolonii Mączyńskiej miał syna Władysława, ur. 1818 r. w Warszawie. 

Karol-Franciszek, rewizor generalny komory celnej w Warszawie, następnie obywatel ziemski, miał dwie żony, Małgorzatę Naimską, z niej synowie: Emilian-Aleksander 1809 roku, Konstanty-Julian 1810 r. i Józef Teodor 1812 r. urodzeni w Warszawie, i Teklę Kruszewską, z której synowie, Aleksander-Karol 1815 r. i Franciszek Ksawery 1825 r. urodzeni w Warszawie (Akta Urodzeń). 

Konstanty-Julian, wszedł 1828 r. do bateryi pozycyjnej artyleryi konnej gwardyi iw 1831 r. postąpił na podporucznika; uczestnik walk na Woli, pod Warszawą 1831 r., przyjmował udział w wysadzeniu reduty, co wieszcz nasz Mickiewicz opisał w Reducie Ordona. Po upadku kraju Julian wyjechał do Anglii i długi czas był nauczycielem w Szkocyi; w 1849 roku walczył w szeregach węgierskich, a 1853 r. podążył na wschód i jako dowódca bateryi walczył w dywizyi Zamoyskiego; następnie osiadł we Włoszech, gdzie uczestniczył jako kapitan w bitwach szeregów narodowych w armii sardyńskiej i w wyprawie Garibaldiego do Marsylii otrzymał rangę majora. Po skończeniu wojny zamieszkał we Florencyi, gdzie um. 1887 r.; był kawalerem orderu Virtuti Militari (Ks.Wojskowe).  

ORDOWSKI. Byli na Ukrainie. Samuel, dziedzic dóbr Zastyńcza, um. 1651 r. z powietrza. Kazimierz, syn Jana, z synami: Józefem, Janem i Felicyanem i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1847-1860 r. 

ORDYCHOWSKI h. PORAJ. Na Litwie. Wincenty, syn Stefana, wnuk Jana, z synami: Aleksandrem, Wiktorem, Longinem i Antonim wylegitymowani w Cesarstwie 1834 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

ORDYCZ. Jednego pochodzenia z Ordami, w pow. pińskim. Wąsko otrzymał dwie wsie w pow. pińskim, które następnie 1524 r. trzymał syn jego Tysza, a zatwierdzenie tych posiadłości dostał w 1544 r. Bohdan, syn Waska (Bon.). Michał żonaty z Anną Czaplińską 1599 roku (Wyr. Tryb. Lubel.). 

ORDYŁOWSKI h. OSTOJA. Jan, syn Andrzeja, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1832 roku. Wiktor, syn Wincentego, urzędnik w Komisyi ułożenia praw dla Królestwa Polskiego 1856 r. 

ORDYNIEC h. OSTOJA. Leon, Maciej, Piotr i Stanisław, synowie Hrehorego, bojarowie wołkowyscy, mieli dostawiać po jednym koniu na potrzeby wojenne 1528 roku; z nich Maciej otrzymał 1513 roku trzy wsie w pow. wiłkomierskim, i Piotr, dworzanie królewscy 1532-1537 r. Stanisław, dworzanin królewski 1566 r. (Metr. Litew. i Kor.). 

Daniel- Kazimierz, Mateusz i Mikołaj, elektorowie 1669 r. z wojew. nowogrodzkiego; z nich Daniel-Kazimierz, podstarosta wołkowyski, strażnik smoleński, elektor 1674 r. z pow. wołkowyskiego, a 1697 r. z wojew. nowogrodzkiego, deputat pow. wołkowyskiego 1684 r., żonaty z Krystyną Olszewską. 

Andrzej z wojew. kaliskiego, Karol z wojew. mińskiego i Stanisław z wojew. nowogrodzkiego, elektorowie 1697 r. Jan, łowczy wołkowyski, Kazimierz, strażnik smoleński, Michał i inni podpisali pospolite ruszenie 1698 roku. 

Józef i Kazimierz z wojew. Smoleńskiem, a Kazimierz, strażnik wołkowyski, z wojew. wileńskiem podpisali elekcyę 1733 r. 

Ambroży, syn Wawrzyńca i Teresy z Dzieczkańców, ur. 1785 roku we wsi Futańce, w pow. oszmiańskim, wszedł 1807 roku do pułku ułanów gwardyi francuskiej, i w 1814 r. był przeznaczony na wyspę Elbę z Napoleonem; po powrocie do kraju 1816 r. postąpił do szwadronu strzelców konnych gwardyi i w 1822 r. został podporucznikiem w korpusie inwalidów i weteranów. Odbył kampanie: 1808 r. w Hiszpanii, 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi (Ks. Wojskowe). 

Ignacy, syn Franciszka, wnuk Dominika, prawnuk Stanisława, praprawnuk Kazimierza, syna Franciszka, z synami, Antonim i Ksawerym i tego drugiego synami: Ildefonsem, Edwardem i Władysławem wylegitymowani w Cesarstwie 1838 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Jan-Kazimierz, poeta, autor, tłomacz z języków obcych i redaktor pism literackich, urn. 1863 r. w Paryżu. Paweł, syn Antoniego, urzędnik intendentury rosyjskiej w Warszawie 1840-1850 r., żonaty z N. Bertoldi, pozostawił potomstwo. Edward, syn Ksawerego, dziedzic dóbr Korsakiszki i Kownie, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

ORDYNIEC h. TRĄBY. Byli zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

ORDYŃSKI h. OSTOJA. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej N. w 1820 r.; 2) okręgu białostockiego, Wincenty, syn Stefana, z synami: Marcelim, Feliksem, Edwardem, Karolem i Franciszkiem 1834 r. Leopold, urzędnik w Petersburgu, tłomacz kilku rozpraw naukowych, um. 1852 r. 

ORDYŃSKI. Mikołaj, podczaszy wiślicki 1746 r. (Kancl.). Józef, burgrabia lubelski 1751 r. Stefan, vicegerent grodzki wiślicki 1752 r. Katarzyna, żona Antoniego Czartoryskiego 1820 r. 

ORDZIŃSKI. Maciej, dziedzic Ordzina, w pow. poznańskim 1580 r. (Ks. Poborowe). 

ORECHWA h. ROGALA. Po Andrzeju, dziedzicu wsi Pobrodziny, w wojew. brzesko-kujawskiem 1719 r., syn Tomasz, miał syna Wincentego, po którym z Teresy Sobolewskiej syn Seweryn wylegitymowany w Królestwie 1855 roku. 

ORECKI v. ORZĘCKI. Franciszek został obrany 1456 r. przez kapitułę biskupem przemyślskim, lecz się nie utrzymał dla opozycyi króla Kazimierza IV; pisano go także Orzechowski. 

OREFICZ. Ohromej, bojar wileński 1536 r. (Metr. Litew.). 

ORELEŚNICZ. Benedykt podpisał elekcyę 1733 roku z wojew. Witebskiem. ORELSKI. Józef, syn Stanisława, i dziewięciu innych zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1809 r. 

ORESKI h. BROCHWICZ. Na Szląsku; z nich Piotr około 1570 r. był sędzią ziemskim pszczyńskim. 

ORESZOWSKI. Jan, wojski mielnicki 1522 r. (Metr. Litew.). 

de ORGES von RUTENBERCK. Filip, łucznik królewski, złożył 1599 roku zaświadczenie mistrza inflanckiego o szlacheckiem pochodzeniu swego rodu i prosił o zatwierdzenie posiadania dóbr Idei, Ekenanker i Sarnowa; tenże Filip w nagrodę zasług otrzymał wraz z żoną Gertrudą Holtschuen 1600 r. w dożywocie dobra Kaluen i Aspurnen, w pow. neuhauskim (Metr. Kor.). Karol-Ferdynand, kanclerz dla Kurlandyi 1788 r. (Kancl.). 

ORGEWAL v. de ORGEVAL h. JASTRZĘBIEC. Ludwik, kapitan wojsk królewskich, deputat białocerkiewski, i Anna-Eufrozyna Zacherlanka, małżonkowie, zrobili 1681 r. zapis dożywocia; ów Ludwik jako kapitan fortecy białocerkiewskiej, w nagrodę zasług w walkach z Tatarami, otrzymał 1683 r. indygenat, dla niemożności zaś przedstawienia herbu, przyjęty został przez Mikołaja Święcickiego, opata trzemeskiego, do herbu Jastrzębiec. Ludwik już jako major wojsk koronnych nabył 1684 roku dobra Skorosze, w ziemi warszawskiej, a w 1694 r. występuje jako stolnik inflancki i podpułkownik wojsk koronnych (Metr. Kor., Vol. Leg., Conv. i Don. Vars., Wyr. Tryb. Piotrk.). 

ORGEWSKI. Po Mikołaju z Konstancyi Rakowskiej synowie: Franciszek, Jakób, Paweł i Wojciech procesowani o sumy 1701 r. (Metr. Kor.). 

ORKISKI. Byli w wojew. nowogrodzkiem i brali przydomek Janowski. Jan, woźny wojew. nowogrodzkiego 1751-1756 r. (Arch. Dubr.). 

ORKISZ. Józef, syn Józefa i Tekli Nowakowskiej, ur. 1797 roku we Lwowie, został 1826 r. lekarzem batalionowym w 6 pułku piechoty liniowej; przeznaczony 1827 r. do pułku 1 ułanów, awansował 1828 r. na sztabslekarza (Ks. Wojskowe). 

ORKUSZ. Mają przydomek Słuczaw, Józef i Michał wylegitymowani w Galicyi 1782 r. 

ORLA h. ORLA v. SASZOR. Właściwie nazwa herbu nie rodziny, lecz w XV stoleciu, przed przyjęciem nazwisk familijnych, niektórzy członkowie tego rodu, mianowicie piszący się na Kempnie, mianowali się Orla v. Saszor z Kempna. 

ORLANOWSKI. Feliks podpisał 1764 roku konfederacyę generalną litewską (Vol. Leg.). 

ORLAU-SIEHEN h. CIELĄTKOWA. W Prusach Zachodnich wzięli nazwisko Orłowski i Orlewski. 

ORLEMUS. Heronim 1578 r. Augustyn, rajca Starej Warszawy, sekretarz królewski 1671 r. Jan, celnik dochodów skarbowych 1682 r., superintendent ceł koronnych, a w 1691 r. administrator ceł koronnych, starosta dybowskiego. Józef-Heronim, dziekan kowalski, tego brat stryjeczny Antoni 1729 r. 

ORLEWSKI h. CHOMĄTO. Niektórzy z członków pruskiej rodziny Ziegenberg od swego majątku Orlewo brali nazwisko Orlewski lub Orłowski, lecz to drugie przemogło i pod tą nazwą będę mówić o tej rodzinie. 

ORLEWSKI h. CIELĄTKOWA. Piszą się z Orlewa. Krzysztof, syn Jana, 1680 r. Jan i Maciej, synowie Wojciecha i Justyny Witkopówny, 1714 r.; z nich Maciej v. Maciej-Aleksander, komornik 1725 r., skarbnik czerski 1726 r., został 1728 r. viceinstygatorem koronnym; poseł na sejm 1735 r., żonaty z Franciszką, z niej córka Maryanna za Józefem Skarbek Rudzińskim i syn Józef z Orlewa, dziedzic na Kątach, podstoli czerski, 1756 r., podczaszy czerski 1768 r., elektor 1764 r. z ziemi czerskiej, podwojewodzy lwowski 1767-1793 r. 

Marcyanna, żona Antoniego Działyńskiego, podstolego zawskrzyńskiego 1735 r. Małgorzata, żona Stefana Domańskiego, podwojewodzego czerskiego 1760 r. Franciszek, elektor 1764 r. z wojew. płockiego. Józef, poseł lwowski, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. ruskiem. Józef wylegitymowany w Galicyi 1782 r., a Jan Nepomucen zapisany do Stanu Magnatów w Galicyi 1782. 

Po Tadeuszu, geometrze królewskim 1791 r., synowie: Karol, Michał, Julian i Jan wylegitymowani w Królestwie 1839 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Sigil., Kancl.). 

ORLICKI h. NOWINA. Niektórzy z Orlików, herbu Nowina, w Małopolsce zmienili w XVII stoleciu nazwisko na Orlicki. Zuzanna, żona Samuela Drohojowskiego 1670 r. Krzysztof z Terla, syn Bazylego i Katarzyny Dobrzyńskiej, 1677 r. 

Michał, syn Felicyana, z synami: Adamem, Wiktorem, Józefem, Stanisławem i Mikołajem wylegitymowani w Cesarstwie 1859 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

ORLICKI. Albert, syn Andrzeja i Anieli Podgórskiej, ur. 1809 r. w m. Targowicy, na Wołyniu, wszedł 1827 r. do 4 pułku strzelców pieszych i 1831 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

ORLICZ. Stanisław miał sprawę z Drohojowskimi 1635 r. Samuel pozywał 1658 r. o sumy Hulewicza (Wyr. Tryb. Lubel.). 

ORLIK h. NIECZUJA. Mikołaj, dziedzic dóbr Łaziska, cytowany w Lib. Benef. 1470 r., lecz zdąje się, że mylnie co do herbu, gdyż Łaziska były odwiecznym, a prawie gniazdowym majątkiem Orlików, herbu Nowina. 

ORLIK h. NOWINA. Baronowie, hrabiowie i szlachta. Zamożna rodzina czeska osiedlona na Szląsku, a dziedzicząca na majątku Łaziska, pod Wielkiemi Strzelcami. Jan-Krzysztof został w 1624 r. baronem czeskim, a w 1753 r. Karol nagrodzony tytułem hrabiowskim; ta linia jednak zgasła. Niektórzy członkowie tej rodziny osiedlili się w Polsce i, przez dwa pokolenia dzierżawiąc ruskie żupy solne, przyszli do znacznych majątków, a w XVII stoleciu, zmienili nazwisko na Orlicki. 

Stanisław, dzierżawca żup ruskich 1550 r., z Katarzyny Komorowskiej miał dwóch synów, Jana i Stanisława; z nich Stanisław, żupnik ruski 1553 r., starosta barski, otrzymał 1554 r. wójtostwo wsi Czyków, a Jan, administrator żup solnych ruskich 1559 r., został podczaszym sandomierskim 1571 r. 

Po Pawle, sędzim ziemskim dobrzyńskim, syn Andrzej 1630 r., po którym synowie: Felicyan, komornik graniczny stężycki 1646 r., Jan, Stanisław, Stefan i Waleryan. Mikołaj żonaty z Maryanną Wieńską 1643 r. Wojciech, syn Wojciecha, 1653 r. Po Kazimierzu z żony Katarzyny Rongiusz córka Konstancya za Tomaszem Magnuskim 1696 r. Mikołaj, sekretarz królewski 1722 roku (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Czerskie). 

Była na Rusi Białej, z której przesiedliła się na Ukrainę, rodzina tegoż nazwiska, lecz nie wiem czy i herbu. Stefan w nagrodę zasług rycerskich zwolniony od kondemnaty 1662 r. Filip, ulubieniec Mazepy, hetmana kozackiego, pisarz generalny wojsk zaporożskich, stronnik Karola XII, został od niego mianowany hetmanem zaporożskim 1710 roku; pisał niezłe wiersze po polsku. 

ORLIKOWSKI h. ABDANK. Niektórzy członkowie rodziny Mianowskich, herbu Abdank, pochodzący od Jana i Piotra, którym Władysław ks. Mazowiecki sprzedał 1443 r. dwadzieścia łanów gruntu w ziemi wiskiej, nad rzeką Orlikową, na którym założyli osadę Orlikowo, wzięli od tej wsi nazwisko Orlikowski. Jakób 1482 r. Piotr 1484 r. (Mil.). Marcin należał 1497 r. do wyprawy wołoskiej. N., rotmistrz pieszy w służbie Dymitra II Samozwańca w Moskwie 1609 r. Aleksander z przydomkiem Glinka podpisał elekcyę 1648 r. z ziemi wiskiej. 

Józef, syn Michała i Franciszki, ur. 1793 roku we wsi Błędowie, w pow. lipowieckim, wszedł 1815 r. do 4 pułku strzelców konnych i w 1816 r. został przeniesiony do bateryi pozycyjnej artyleryi konnej gwardyi; podporucznik 1817 r., porucznik 1819 roku, w 1820 roku awansował na kapitana i w 1828 r. wyszedł do dymisyi w stopniu majora. Józef, żonaty z N. Rokicką, pozostawił córki, Maryę za Aleksandrem Leśniewiczem, Karolinę i dwóch synów, Augusta zm. bezdzietnie i Tytusa (Ks. Wojskowe). 

ORLIKOWSKI h. NOWINA. W Wielkopolsce i na Pomorzu. Jan, Maciej i Roman, elektorowie 1669 r. z wojew. kaliskiego. Jan, i Ludwik, dziedzice Miastkowa 1680 r. Jan-Aleksander, komisarz wojew. poznańskiego 1725 r. Jakób i Jan podpisali elekcyę 1764 r. z wojew. pomorskiem. Franciszek, asesor tucholski 1764 roku (Wyr. Tryb. Piotrk., Kancl.). 

ORLIŃSKI h. CIELĄTKOWA. Pisali się od wsi Orlińce, na Podolu. Jan, Jeremiasz i Piotr, dziedzice Orlińce 1615 r. Henryk Szmeling Orliński, starosta dzieweniski, podpisał elekcyę 1632 roku. Jan, syn Kazimierza, 1695 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Po Józefie, kapitanie wojsk koronnych, z żony Barbary Mieroszewskiej, podstolanki bielskiej, córki: Józefa, Ksawera, Teresa 1v. za Aleksandrem Trembeckim, 2v. za Janem z Woli Kmitą, stolnikiem wyszogrodzkim 1775 r., i syn Józef. 

Józef, chorąży wojsk koronnych, nabył 1776 roku dobra Kąpiołki, i z żony Anny Bramińskiej pozostawił synów, Rafała- Wincentego, 1773 roku i Franciszka-Ignacego-Józefa, 1770 r. ochrzczonych w Mysłowicach, wylegitymowanych w Galicyi 1804 r. Franciszek, sztik-junkier wojsk koronnych 1792 r. (Ks. Gr. Krakowskie, Kancl., Akta po-Galicyjskie, Quaterniones). 

ORLIŃSKI. Klemens, syn Piotra i Tekli, ur. 1793 r. we wsi Suchorowie, w Galicyi, postąpił 1812 r. do 3 pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego i w 1815 r. został przeznaczony do 2 pułku ułanów, a w 1826 roku awansował na podporucznika w batalionie weteranów czynnych i w 1835 r. umieszczony w komendach inwalidnych. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Francyi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi. Klemens z racyi stopnia oficerskiego otrzymał 1837 r. przyznanie szlachectwa w Królestwie 1837 r., i z żony Józefy Dwernickiej pozostawił syna Ludwika, wylegitymowanego w Królestwie 1852 r.