Ostatnio oglądane
Zaloguj się aby zobaczyć listę pozycji
Ulubione
Zaloguj się aby zobaczyć listę pozycji
PIKARSKI v. PIEKARSKI h. PÓŁKOZIC. Przodek tej rodziny, Jan, sędzia ziemski czerski, dostał w 1300 r. od ks. mazowieckich Ziemowita i Trojdena w nagrodę zasług miasto Latowice z kilku przyległemi wsiami, a między temi jedną z nazwą Pikarty, od której jego potomkowie wzięli nazwisko; z tego nadania Latowice i Runowo wróciły z czasem do książąt. Z potomków Jana, Przecław, dziedzic dóbr Pikarty i Lekarczyce, podstoli czerski, miał syna Tobiasza, po którym było sześciu synów: Andrzej, Jakób, Jan, dziekan warszawski, kanonik wileński, proboszcz liwski 1572 r., kaznodzieja Zygmunta Augusta, ostro występował przeciw dysydentom, Jurgian, Stanisław i Zacheusz, kanonik warszawski, archidyakon płocki 1583 r.
Jakób, dziedzic dóbr Szacin, w wojew. rawskiem, z 1-ej żony N. Jarzyna pozostawił syna Jana, podsędka rawskiego 1605 r., żonatego z Katarzyną Czarniecką, starościanką chęcińską, z drugiej żony N. Chojnackiej, sędzianki ziemskiej rawskiej, i trzeciej żony Nowomiejskiej jego synowie: 1) Piotr, doktór obojga prawa, kanclerz i oficyał kujawski, dziekan kruszwicki, kanonik łucki, deputat na Trybunał koronny, zm. 1629 roku; 2) Paweł, z pisarza radomskiego 1621 r., podsędek rawski, ożeniony z N. Szydłowską; 3) Wawrzyniec, rektor Jezuitów w Poznaniu, doktór św. Teologii, pobożny i uczony, zm. 1660 r.; Anzelm, podsędek rawski 1671 r., ożeniony z Wilkoszewską, i Adryan.
Adryan, Jezuita, znakomity kaznodzieja, był kapelanem obozowym Czarnieckiego, następnie kapelanem i sekretarzem Jana Kazimierza i Michała Wiśniowieckiego, a ostatecznie kaznodzieją i spowiednikiem Jana III, który bardzo go lubił i pragnął wynieść na biskupa kijowskiego, lecz gdy z powodu nadużyć Jezuity Gniewosza król rozgniewał się na zakon i ostro o nim wyraził się, zmartwiony Pikarski w kilka dni później umarł 1679 r.; kapłan to był zacny i mówca niepospolity.
Jurgian, syn Tobiasza, dziedzic na Pikartach 1571 r., po którym z Brzozowskiej syn Stanisław, tego syn Walenty, sekretarz sądów marszałkowskich nadwornych, podstarosta warecki, zapisał 1631 r. dożywocie żonie swej Annie Laskowskiej, wdowie po Kozietulskim, i z niej miał syna Remigiana, chorążego derpskiego 1658 r., elektora 1669 r. z ziemi drohickiej, po którym z Cecylii Leżeńskiej córka Maryanna Grodzicka, cześnikowa łukowska.
Stanisław, syn Tobiasza, pozostawił syna Jana, który 1599 r. zapisał dożywocie żonie Katarzynie Dobieckiej i z niej pozostawił synów, Bartłomieja i Piotra.
Piotr, podstarosta ostrołęcki, zapisał 1614 r. dożywocie żonie Katarzynie Dunin-Szpotównie i z niej pozostawił synów: Franciszka, Jana, Pawła, Piotra, Teodora, Walentego i Wawrzyńca; po Pawle, podsędku rawskim 1667 r., syn Anzelm, dworzanin królewski, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. rawskiem.
Andrzej, najstarszy syn Tobiasza, N. z Szacińskiej miał synów, Andrzeja, pisarza ziemskiego brzeskiego 1605 r., ożenionego z Zofią Romocką i Anzelma, dziedzica części Lekarcic i Pikarty, cześnika rawskiego, który 1622 roku zapisał dożywocie żonie Annie Czaplińskiej, i pozostawił synów, Jana, który poległ w Niemczech, walcząc ze Szwedami, i Aleksandra, podobno podkomorzego brzesko-kujawskiego, po którym z Kozietulskiej synowie, Kazimierz i Tomasz.
Tomasz z Lekarcic miał synów, Adryana, miecznika warszawskiego 1689 r., i Jana, komornika grodzkiego rawskiego 1731 r., po którym z Anny Baranowskiej synowie: Antoni, Filip, Jan i Michał, stolnik rawski 1778 r., starosta korabiewski, dostał to starostwo 1775 r. prawem emfiteutycznem na lat 50; stolnik był żonatym z Justyną Lipowską. Filip, dziedzic dóbr Grabów i Biesiekiery 1750 r., podczaszy 1746 r., stolnik rawski 1759 r., elektor 1764 r. z wojew. rawskiego, żonaty z Julianną Walewską, miał trzech synów: Filipa, Ignacego i Michała; po Filipie, staroście korabiewskim 1782 r., syn Baltazar wylegitymowany w Królestwie 1839 r.
Oprócz powyższych. Jan, Piotr i Zacheusz, synowie Stanisława i Doroty Gołkowskiej, 1591 r. Jakób, podsędek rawski 1612 r. Andrzej, cześnik rawski 1667 r. Józefa, żona Jana Bogatki, stolnika mszczonowskiego 1770 r. (Metr. Kor., Conv. i Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Czerskie i Sochaczewskie).
PIKIEL h. DĘBNO. Wojciech, syn Marcina, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r.
PIKIEL h. DRYA. Jan, syn Krzysztofa, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r.
PIKIEL h. PRUS I. Potomstwo Stanisława, Bartłomieja i Wawrzyńca, synów Jana, wnuków Jana, osób 41, wylegitymowane w Cesarstwie 1850-1868 roku i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Aleksander, syn Pawła, dóbr Petryki, Teofil, syn Macieja, dóbr Dworyszki dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r.
PIKIELEWICZ. Stara bojarska żmudzka rodzina; jedna jej linia brała przydomek Moźejko. Wawrzyniec, Maciej i inni dostawiali ze swych posiadłości po jednym zbrojnym na potrzeby wojny 1528 r. (Metr. Lit.). Kazimierz z wojew. nowogrodzkiem podpisał elekcyę 1697 r.
PIKOLAR h. GŁOWA-ORLA. Rodzina szląska cytowana w Paprockim.
PIKTURNA v. PIKTURNO h. DĘBNO. Bartłomiej, ziemianin wileński 1585 r. (Dziadulewicz).
PIKTURNA v. PIKTURNO h. PIKTURNO (?). Szlachta żmudzka. Piotr, Juryj i inni cytowani w Metr. Litew. 1528 r. Jan i Krzysztof, synowie Kazimierza, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r.
PIKTURNA v. PIKTURNO h. SYROKOMLA. Maciej podpisał konwokacyę generalną warszawską J 764 r. (Vol. Leg.). Bartłomiej, syn Macieja, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1800 roku. Marcin, syn Kornelego, dóbr Przyszyszki, Leon, syn Dominika, dóbr Puki-Użelki, Felicyan, syn Józefa, dóbr Przyjałowo, Aleksander, syn Aleksandra, i Juliaurnn, syn Benedykta, dóbr Widmogory dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r.
PIKULSKI h. ROGALA. Wojciech Rogala, dziedziczący w ziemi wiskiej, w połowie XVI stolecia od majątku Pikule nazwał się Pikulski; z jego potomków Gaudenty, ksiądz, Reformat, pisarz historyczny 1758 r., um. 1763 r. August, emigrant we Francyi od 1831 r.
PIKUZ h. PRUS I. Na Litwie. Stanisław, syn Stanisława, z synami: Floryanem, Franciszkiem i Dyonizym i ich potomstwem wylegitymowani w Cesarstwie 1855 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
PIL. Gerard z Inflant podpisał elekcyę 1632 r., a Wilhelm, elektor 1669 r. z wojew. wileńskiego.
de PILAC. Wilhelm - Fryderyk został konsyliarzem królewskim 1777 r. (Sigil.).
PILAR v. PILLAR h. PELIKAN. Piszą się Pilar v. Pillar von Pilchau; szlachta szląska. Aleksander, syn Marcina, z synem Stanisławem wylegitymowani w Cesarstwie 1846 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. Mikołaj, syn Gustawa, pułkownik wojsk rosyjskich i fligieladjutant cesarski 1865 r.
PILARSKI. Piotr, poseł na sejm 1632 r., deputat do utrzymania porządku w czasie elekcyi. Józef, syn Wojciecha, 1712 r. (Zap. Tryb Lubel.).
PILASZKOWSKI. Właściwie Pielaszkowski, na Mazowszu. Antoni, dziedzic części we wsiach Koprek i Pogroszewo 1775 r. (Ks. Gr. Czerskie).
PIŁAT h. NOWINA. Pisano ich także Pielat; od nich pochodzi rodzina Ujejski.
PILATOWSKI. Piszą się z Piłatowie, w ziemi podolskiej. Jan i Augustyn w sprawie z Młodeckimi uzyskali 1512 roku vadium w sumie 400 flor. Juchno wniósł 1522 r. protest, iż gdy był na wyprawie- przeciw Tatarom pod Sokalem, ukradziono mu rzeczy, sprzęty i przywilej króla Kazimierza na posiadanie dóbr Pilatowce. Hrycko, Jan i Michał, dziedzice Piłatowie 1591 roku. Jan, Michał, Mikołaj i Maruchna, dziedzice Bryczkowa 1593 r. Łukasz, dziedzic Piłatowie 1656 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Wyr. Tryb. Lubel.).
Franciszek, syn Stanisława i Agnieszki Laskowskiej, ur. 1785 roku w Warszawie, wszedł 1807 r. do 1-go pułku gwardyi konnej iw 1814 roku został podporucznikiem; przeznaczony 1815 roku do 4-go pułku ułanów, awansował 1820 roku na porucznika iw 1827 roku został przeniesiony do korpusu weteranów. Odbył kampanie: 1808 r. w Hiszpanii, 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym i 1814 r. we Francyi (Ks. Wojskowe).
PILAWSKI h. OSTOJA. (P. Wittyg umieszcza ich z herbem Nałęcz). W wojew. podlaskiem i na Rusi Czerwonej; pisano ich także Pilawski. Jan, podczaszy podolski 1565 r. Andrzej, Mikołaj i Paweł, synowie Pawła, dziedzice Pilawie 1596 r., i z nich Paweł, dziedzic Karpowce 1597 r. Zofia, żona Daniela Jełowickiego, podkomorzego krzemienieckiego 1640 r. Grzegorz Sefforowicz, rotmistrz wojsk królewskich 1658 r., starosta knyszyński 1686 r., miał syna Józefa, starostę knyszyńskiego 1705 r.
Wawrzyniec, elektor 1733 r. z wojew. brzesko-litewskiego. Grzegorz z Zofii Kotkowskiej pozostawił synów, Dominika i Józefa-Hilarego, podsędka chełmskiego 1759 r. Felicyan, komornik grodzki owrucki 1766 r., regent ziemski 1776 r., sędzia grodzki i podstarosta nowogrodzki 1777 r., komisarz do zbierania ofiar 1789 r., dziedzic Aleksandrówki, w wojew. kijowskiem, dla którego dostał przywilej na jarmarki 1785 roku. Stanisław, wojski mniejszy halicki 1778 r. Andrzej, Mikołaj i Paweł, synowie Jana, 1781 r. Jan, wojski mniejszy halicki 1791 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Sigil., Kancl.).
PILAWSKI h. PFEILSDORF. Niektórzy z członków starej pruskiej rodziny von Pfeilsdorf spolszczali swoje nazwisko na Pilawski; z nich N., dziedzic wsi Pilawice, w ziemi chełmińskiej 1728 r.
PILAWSKI h. PILAWA. Tomasz, towarzysz pancerny, w nagrodę zasług wojennych otrzymał nobilitacyę 1662 roku, a od Potockich przypuszczony do herbu Pilawa. Stanisław wylegitymowany w Gaimy i 1783 r. Antoni, podczaszy kołomyjski 1754 r., miał synów, Ignacego i Stanisława; z nich Ignacy pozostawił syna Walentego, po którym syn Stanisław, komornik sądowy w Królestwie, żonaty z Elżbietą Wysocką, miał synów, Henryka, 1853 r. i Stanisława, 1854 r. wylegitymowanych w Królestwie (Sigil., Zap. Tryb. Lubel.).
von PILCHAU. Zobacz PILAR.
PILCHOWICZ. Józef, syn Grzegorza, 1566 r. (Conv. Vars.).
PILCHOWSKI h. ACHINGER. Mieli być w wojew. krakowskiem; do nich zalicza Niesiecki Aleksandra 1646 r. i Jakóba 1662 r.
PILCHOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Pisano ich także Pilichowski; wzięli nazwisko od wsi Pilichowa, w ziemi wyszogrodzkiej, i rozróżnienie ich od Pilchowskich, herbu Rogala, jest bardzo trudne, już dla częstej zamiany herbowej w tych rodzinach, już też, że zamieszkiwali w tych samych stronach kraju. Do herbu Jastrzębiec, zdaje się należą. Wojciech, komornik łęczycki 1542 r. Maciej, porucznik, walczył przeciw Gdańszczanom pod Tczewem 1576 r. Floryan, scholastyk opatowski 1586 r. Łukasz, syn Pawła, dziedzic wsi Pilchowo-Sobanice 1588 roku, miał z dwóch żon, Górskiej i Zofii Strzałkowskiej synów: Heronima, Pawła, Remigiana, Tomasza i Zacharyasza, dziedzica Sępochowa; po Pawle, który w 1641 roku nabył części Gózd i Sępochowa, z żony Emerencyanny Garlińskiej syn Jakób 1678 r. Franciszek z wojew. poznańskiem, Kasper z wojew. kaliskiem 1669 roku i Stanisław z wojew. łęczyckiem 1697 roku podpisali elekcye. Paweł, susceptant łęczycki 1791 r. (Conv. Vars.).
Po Bartłomieju, dziedzicu wsi Rzędkowo w 1623 roku, pochodzący: Józef, Henryk i Franciszek, synowie Konstantego i Konstancyi Kossobudzkiej, wylegitymowani w Królestwie 1839 r.
PILCHOWSKI h. ŁADA. Ma to być ta sama familia co Pilch i Pilich, w Mazowszu Północnem.
PILCHOWSKI v. PILICHOWSKI h. NOWINA. Byli w wojew. Sieradzkiem. Mikołaj, syn Jakóba, 1577 r. Jan, syn Adama, podróżnik po Niemczech i Turcyi 1590 r. Jakób żonaty z Różą Chłapowską, podwojewodzianką gnieźnieńską. Jan i Maciej, synowie Stanisława, 1639 r. (Ks. Gr. Piotrk., Conv. Vars.). Jan, elektor 1669 r. z wojew. sieradzkiego. Jan podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sieradzkiem.
PIECHOWSKI v. PILICHOWSKI h. ROGALA. Senatorowie w rodzinie. Pasko, wojewoda poznański 1372 r. Piłko, wojewoda mazowiecki 1399 r. Piotr, wojewoda mazowiecki 1406 r. Paweł, kasztelan małogoscki 1433 r. Adam, biskup chełmski 1576 r., um. 1585 r. Jan, kasztelan wyszogrodzki 1579 roku.
Jedna z najdawniejszych senatorskich, mazowieckich rodzin, a zdaje się zasadnicza w rodzie Rogalów, to jest, wprost pochodząca od założycieli tego rodu i herbu; brała przydomek Słodziej, a jej dziedzicznem imieniem za Piastów było Pilch v. Pilk i Pilik, i od tego imienia założyła wieś Pilchowice, w ziemi czerskiej, od której też w XV stoleclu wzięła nazwisko; jedna przecież jej gałąź zmieniła swe imię dziedziczne Pilik na nazwisko. Już w końcu XIV stolecia niektórzy członkowie tej rodziny gnieździli się w Małopołsce, a na Mazowszu aż po koniec XVI wieku zachowali dawne swoje znaczenie; od tej epoki przecież ta rodzina znacznie upadła i już tylko urzędników ziemskich spotykamy. Pasko Słodziej z Pilchowic, wojewoda poznański 1372 r. Jakób Pilik, podkomorzy gostyński 1375 r. Jan Sylesz, sędzia warszawski 1382 r. Ścibor Rogala z Pilchowic, marszałek księcia mazowieckiego Jana 1400 i 1403 roku, dostał 1395 r. w nagrodę wiernych zasług 60 łanów gruntu, zwanego Siedlisko, na prawie niemieckiem i na tym gruncie osiedlił wieś Dąbek. Piłko w 1399 r., a jego syn Piotr w 1406 r. wojewodowie mazowieccy. Pasko, dziedzic wsi Pilchowice 1395-1401 r. Marek, syn Marka, kanonik krakowski, proboszcz płomykowski, um. 1395 r. Pełka Slodzej z Pilchowic 1400 r. Bernard, kanonik płocki 1421 r. Paweł, z miecznika królewskiego 1426 r., kasztelan małogoscki 1433 r.
W drugiej połowie XVI wieku żyło trzech braci: Adam, Jakób, kanonik warszawski 1576 roku, i Jan, i z nich Adam, kanonik warszawski i krakowski 1548 r., sekretarz królowej Bony, od 1570 r. referendarz wielki koronny, scholastyk warszawski, kanonik płocki, a od 1576 r. biskup chełmski, w 1560 - 1563 roku pod jego dozorem z rozkazu Zygmunta Augusta nastąpił pomiar Podlasia.
Jan, dziedzic Zastowa, łowczy płocki 1554 roku, cześnik 1564 roku, ostatnio kasztelan wyszogrodzki 1579 r., zaślubił Jadwigę Dzierzgowską, wojewodziankę mazowiecką, lv. Ręczajską, i miał synów: Adama, dziedzica Stojadła, dworzanina 1581 r., ostatnio krajczego królewskiego 1590 r., Jakóba, Jerzego, wójta w Muchnowie 1621 r., żonatego z Zuzanną Chądzyńską, i Mikołaja; po Mikołaju, dziedzicu Osieka, łowczym warszawskim 1591 r., syn Adam, rotmistrz wojsk królewskich 1623 r.
Jakób, dziedzic dóbr Krobice, Babice, Ostrów i Żelawino 1590 roku, dworzanin królewski 1601 r., rotmistrz wojsk królewskich 1608 r., żonaty z Katarzyną Woroniecką, pozostawił synów: Adama, Jana, dziedzica dóbr Sobinie, Grodzisko i Ostrów 1616 r., Jerzego i Stefana.
Adam, dziedzic Gołębiówki, podczaszy warszawski 1667 r., z żony Joanny Komorowskiej pozostawił synów, Pawła, skarbnika liwskiego 1690 r., i Stanisława.
Stanisław, wojski liwski 1690 r., elektor 1697 r. z ziemi warszawskiej, miał dwie żony, Dorotę Chądzyńską, z niej syn Piotr, dziedzic części wsi Pęcice i Chlebowo, i Katarzynę Michalkiewiczównę, z której synowie, Kazimierz, dziedzic Trzebuczna 1721 r., i Michał, towarzysz chorągwi pancernej 1722 r., ożeniony z Brygidą Rudzką.
Jerzy, syn rotmistrza Jakóba, elektor 1648 r. z ziemi czerskiej, miał dwie żony, Annę Rudzińską i Maryanną Oborską, i z nich pozostawił synów: Franciszka, Jakóba, Jana i Marcina; po Janie, elektorze 1669 roku z ziemi czerskiej, z Anny Marszewskiej syn Wojciech.
Franciszek, urodzony z Oborskiej, podpułkownik wojsk koronnych. 1671 r., żonaty z Ludwiką Firlej - Broniewską, pozostawił synów, Adama i Arnolda, łowczego mielnickiego 1713 r.
Stefan, ostatni syn rotmistrza Jakóba, zaślubił Maryannę Zaliwską i z niej miał córki: Aleksandrę, Annę, Katarzynę, Zofię i synów, Remigiana i Stanisława, podstarostę i sędziego grodzkiego 1679 roku, ostatnio 1692 r. podsędka liwskiego, żonatego z Anną Gostkowską.
Po Andrzeju synowie, Jan, dziedzic Jankowie 1589 r., i Wojciech; z nich Wojciech pozostawił synów: Adama, Eustachego i Macieja 1605 r. Stanisław, podstarosta wyszogrodzki, 1648 r. z ziemi wyszogrodzkiej, i Adam, 1669 r. z ziemi liwskiej elektorowie. Wojciech, sufragan warmiński, biskup hipponeński 1650 r.
Po Macieju, mieczniku wyszogrodzkim, elektorze 1669 roku z ziemi wyszogrodzkiej, dziedzicu dóbr Wilanowice i inne, z Agnieszki Mieczyńskiej synowie, Jan, burgrabia grodzki wyszogrodzki 1692 r., i Wojciech-Adam.
Wojciech-Adam, z skarbnika wojski wyszogrodzki 1702 r., z żony Maryanny Nakwaskiej jego synowie, Antoni, wojski wyszogrodzki 1769 - 1778 r., i Jan, wojski wyszogrodzki, dziedzic dóbr Wilanowice i Małyszyno 1776 r., komisarz 1789 r. do zbierania ofiar.
Konstanty, burgrabia wyszogrodzki 1710 r. Maciej, skarbnik wyszogrodzki 1713 r. Mikołaj i Stanisław, dziedzice Radgoszcza 1714 roku. Mikołaj, elektor 1733 roku z wojew. mazowieckiego. Adam-Antoni, wojski wyszogrodzki 1746 r.
Jan, skarbnik i komornik grodzki 1778-1781 r., i Ignacy, viceregent 1793 r. wyszogrodzcy. Paweł, dziedzic dóbr Terechowy 1783 roku, żonaty z Ewą Poradowską, miał córkę Zofię za Józefem Bobrowskim 1825 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Kancl., Sigil., Ks. Gr. Czerskie).
Andrzej, Paweł i Jan Nepomucen 1782 roku, Józef i Piotr, synowie Andrzeja, 1832 roku, a Michał 1800 roku wylegitymowani w Galicyi. Józef w 1843 r., a Józef-Benedykt w 1858 roku dziedzice dóbr Srodopola, w Galicyi. Ci Galicyjscy Pilchowscy i wielu innych biorą niewłaściwie przydomek Bibersztejn.
Po Janie, który w 1779 r. kupił majątki Rutkę i Odachowszczyznę, na Litwie, syn Józef, żonaty z Aleksandrą Pukszta, pozostawił synów: Kazimierza, Józefa, Tadeusza i Ksawerego, wylegitymowanych w Królestwie 1845 roku.
Po Aleksandrze, dziedzicu wsi Sobanice 1763 r., synowie, Paweł, skarbnik wyszogrodzki 1783 roku, i Tymoteusz-Bartłomiej, po którym syn Jakób wylegitymowany w Królestwie 1841 r.
Antoni, dziedzic dóbr Wilanowie, i Jan, bracia, 1783 roku; po Janie z Barbary Pląskowskiej syn Józef, dziedzic dóbr Wilanowice, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.
Po Pawle, dziedzicu dóbr Sobanice Górne, w ziemi wyszogrodzkiej 1768 r., pochodzący, Jan-Karol, dziedzic wsi Sobanice, i Paweł, synowie Pawła i Demetryi Łempickiej, wylegitymowani w Królestwie 1838 r.
PILCHOWSKI h. SZELIGA. Właściwie z Pilchowic, w Wielkopolsce; rodzina już zgasła. Wierzbięta, starosta wielkopolski 1375 roku. Szymon 1433 r. Adam w Wielkopolsce w końcu 1660 r., jego córka Jadwiga Szaniecka.
PILCICKI h. TOPÓR. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. Zdaje się, że taż familia co Pilczycki.
PILCZYCKI h. TOPÓR. Mają pochodzić od Masłomięckich i dlatego pisali się z Masłomiąt; nazwisko wzięli od wsi Pilczycy, w wojew. krakowskiem. Tomko, dziedzic Pilczycy, notowany w aktach krakowskich 1430 r. Adam z Pilczycy miał córkę Annę i syna Stanisława 1526 r. Jan, dziedzic dóbr Pilczycy, Borzykowy i Góry 1574 roku, żonaty z Barbarą Pstrokońską, pozostawił synów, Adama, rotmistrza, i Stanisława, którzy polegli na wojnie z Wołoszą, i córkę N. Ciechomską, wojszczynę, gostyńską 1613 roku. Stanisław, dziedzic dóbr Słup 1759 r. w pow. chęcińskim (Conv. Piotrk., Metr. Kor., Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Piotrk.).
PILECKI h. CIOŁEK. Pochodzą od Wiganda Ciołka, kasztelana czerskiego 1436 r., przez jego syna Andrzeja, wojewodę mazowieckiego, którego syn Krzysztof pisał się z Pilicy, od majątku Pilicy v. Pilcy, w wojew. Sandomierskiem; właściwie przecież dopiero Heronim, wnuk tego Krzysztofa, a syn Aleksego, wojskiego czerskiego 1537 r., oraz Andrzej Frąc i Krzysztof, synowie Piotra, a wnukowie Aleksego, wzięli w końcu 1600 r. nazwisko Pilecki; po jednym z tych braci był Stanisław, ożeniony z Urszulą Wyżycką. Tomasz, syn Józefa, wylegitymowany w Królestwie 1848 roku.
Józef z synami, Emerykiem, Ferdynandem i Konradem, i Antoni, synowie Józefa, wylegitymowani w Cesarstwie 1852 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.
PILECKI h. LELIWA. Hrabiowie i szlachta. Senatorowie w rodzinie. Jan, wojewoda sandomierski 1444 r. Jan, kasztelan wojnicki 1451 r., wojewoda krakowski 1459 r., kasztelan krakowski 1469 r. Jan, kasztelan sandecki 1470 r., wojewoda ruski 1485 r., um. 1496 r. Mikołaj, kasztelan przemyślski 1508 r., lwowski 1537 r. Mikołaj, kasztelan bełski 1509 roku, wojewoda bełski 1511 r., sandomierski 1520 r., um. 1523 r.
Wincenty Granowski, kasztelan nakielski, herbu Leliwa, zaślubiwszy Elżbietę, córkę Ottona z Pilczy, wojewody sandomierskiego, która po śmierci męża była trzecią żoną króla Władysława Jagiełły, zaczął pisać się z Pilczy, a jego potomkowie wzięli nazwisko Pilecki. Wincenty z Elżbietą miał syna Jana, któremu matka, zostawszy królową, pozyskała od króla Władysława Jagiełły tytuł hrabi na Jarosławiu, lecz że z tym tytułem wiązały się i inne prerogatywy, a mianowicie, że zmieniały w wasalów tegoż Jana wielu ze szlachty, w okolicach Jarosławia dziedziczących, panowie niechętni temu nadaniu, nakłonili Wojciecha Jastrzębca, kanclerza koronnego, aby mu odmówił przyłożenia pieczęci, co gdy ten uczynił, przywilej nie miał miejsca; zawsze jednak Pileccy tytułowali się hrabiami, chociaż nie na Jarosławiu, ale Pilczy; rodzina to była zamożna, posiadała bowiem prócz Pilicy majątki Łańcut, Tyczyn, Bychawę, Zalesie i wiele innych znacznych dóbr.
Powyższy Jan, dziedzic Łancutowa i Tyczyna, starosta krakowski 1440 r., a w 1444 r. wojewoda sandomierski, był wysłany od Stanów koronnych do króla Władysława III, aby go odwieść od wojny z Turkami; Jan z żony Zofii miał trzech synów: dwóch Janów i Stanisława-Ottona.
Jan, dziedzic Łancutowa, dworzanin królewski 1443 r., kasztelan wojnicki 1451 r., z wojewody 1459 r., kasztelan krakowski 1469 r., właściciel dóbr Kurów, Bełżyce i inne, starosta żydaczowski 1471 r., ożeniony z Jadwigą Kurowską.
Jan, drugi syn wojewody Jana, dziedzic na Tyczynie, kasztelan sandecki 1470 r., wojewoda ruski 1485 r., starosta przemyślski 1492 r.
Stanisław-Otton, dziedzic na Tyczynie, podkomorzy lubelski 1490 r., starosta sanocki 1501 roku, pozostawił trzech synów: Andrzeja, Mikołaja i Stanisława.
Mikołaj, dziedzic dóbr Kletnie, kasztelan 1509 roku, a wojewoda 1511 r. bełski, ostatnio 1520 r. wojewoda sandomierski, pan znacznego majątku i znaczenia, bardzo był lubiany dla swej prawości.
Stanisław, dziedzic na Tyczynie, dworzanin królewski 1509 r., starosta gródecki i sanocki 1520 r., dzielny wojownik przeciw Tatarom, pobił ich 1522 roku pod Oczakowem; z żony Katarzyny, rodem Węgierki, miał synów, Piotra i Rafała.
Rafał, dziedzic Tyczyna i Zalesia, z żony Anny pozostawił syna Jana, dworzanina królewskiego 1563 r., stolnika przemyślskiego, ostatnio starostę horodelskiego, dzielnego rotmistrza, który podpisał Unię 1569 r., i z żony Elżbiety Herburtówny, podkomorzanki kamienieckiej, miał córkę Annę 1v. za Janem Kostką, starostą lipieńskim, 2v. za Krzysztofem Kostką, kasztelanem bieckim, 3v. za Łukaszem Opalińskim, marszałkiem wielkim koronnym, i syna Krzysztofa, dziedzica Niewiarowa, po którym z Anny z Sienna syn Krzysztof, dziedzic Łańcuta, ożeniony z Barbarą ze Stojanowic.
Jan, podkomorzy lubelski 1494 r., dziedzic na Pilczy, miał synów, Jana i Stanisława, i z nich Jan, starosta lubelski 1504 roku i parczewski, dzielny wojownik przeciw Moskwie pod Orszą i przeciw Tatarom pod Łopuszną 1512 r., był na zjeździe wiedeńskim 1515 r., i z żony Barbary Oleśnickiej jego syn Stanisław, podkomorzy lubelski 1529 r. Mikołaj, z kasztelana przemyślskiego 1508 r., kasztelan lwowski, dostał w nagrodę zasług przywilej w 1537 r. na zamianę na miasto swej wsi Bychawa.
Stanisław, Maciej, Stefan z Gutowa i Samuel podpisali elekcyę 1648 r. z wojew. krakowskiem. Jan, syn Wojciecha, żonaty z Maryanną Pawłowską 1681 r. Stefan, syn Jana-Wojciecha i Eufrozyny Poniatowskiej, 1689 r. Filon i Stefan, posesorowie Pilchowszczyzny 1695 r. Antoni, cześnik trembowelski, Jerzy i Michał z ziemią buską, a Maciej z wojew. Sandomierskiem podpisali elekcyę 1733 roku. Piotr, syn Jana i Franciszki Głowackiej, 1746 r. (Metr. Kor., Conv. Piotrk., Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Czerskie i Sochaczewskie).
Podług naszych heraldyków ta rodzina miała zgasnąć w początkach XVII stolecia; są jednak dotychczas tak na Rusi Czerwonej jak i na Litwie Pileccy Leliwczykowie, wywodzący się od powyżej wymienionych.
Osiedleni w Galicyi wylegitymowani: Stanisław 1782 roku, a jego wnuk Jan 1835 roku; Feliks, Adam, Aleksander, Ignacy, Józef, Franciszek i Marcin 1783 r., Andrzej, syn Józefa, 1820 r.; Wincenty, syn, oraz Maurycy i Franciszek, wnukowie Franciszka, 1823 r.; Jan, Michał, Leon i Franciszek, synowie Aleksandra, 1847 i 1848 r. Zygmunt, syn Andrzeja, zapisany 1856 r. do wydziału Stanów galicyjskich.
Z osiedlonych na Litwie wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej, Jan, syn Franciszka, z synem Franciszkiem i wnukiem Konstantynem 1852 r.; 2) gub. kowieńskiej potomstwo Jerzego i Tomasza, synów Aleksandra, wnuków Tomasza, prawnuków Stanisława, 1848 roku; 3) gub. mińskiej: Stefan i Grzegorz, synowie Michała, wnukowie Leona, Antoni z synami, Michałem i Wincentym, i Szymon, synowie Jana, i inni 1839-1842 r.
Kazimierz, syn Teodora i Katarzyny z Kuczyńskich, ur. 1773 roku w m. Nowogródku, wszedł 1793 r. do wojska pruskiego pułku towarzyszów, a wzięty 1807 roku do niewoli francuskiej, zaciągnął się dobrowolnie do 6 pułku ułanów; przeznaczony 1815 r. do 2-go pułku strzelców konnych, awansował 1821 r. na podporucznika w 2-iej kompanii weteranów. Odbył kampanie: 1806 r. przeciw Francyi, 1809 r. przeciw Austryi pod Raszynem, Sandomierzem, Włodawą i Krakowem, 1812 r. w Rosyi pod Połockiem, Smoleńskiem, Możajskiem i Wiaźmą, 1813 roku przeciw sprzymierzonym i 1814 roku we Francyi. Kazimierz, żonaty z Katarzyną, miał córkę Anielę (Ks. Wojskowe).
PILECKI h. ŁABĘDŹ. Mają przydomek Urbanowicz; stara rodzina litewska. Iwaszko Kuźminicz, bojar witebski 1533 roku. Wasi], ziemianin grodzieński 1536 r. Adam Urbanowicz 1632 r. z wojew. wileńskiem, Adam i Paweł z wojew. trockiem 1648 r., Stefan 1669 i 1674 r. z wojew. nowogrodzkiem, Aleksander 1674 r. z wojew. mińskiem i Kazimierz 1733 roku z wojew. nowogrodzkiem podpisali elekcye.
Paweł, syn Pawła, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1812 r. Marcin, syn Michała, geometra w pow. wilejskim 1865 r. Piotr-Ludwik, syn Stanisława, dóbr Staciszki, Jan, syn Justyna, dóbr Najniszki, i Antoni, syn Kazimierza, dóbr Tobiaszuny dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 roku.
PILECKI h. TOPÓR. Otton, wojewoda i starosta sandomierski 1368-1375 r., od majątku Pilczy pisał się z Pilczy v. Pileckim, i należał do najmożniejszych panów swojego czasu; królowa Elżbieta w imieniu króla Ludwika mianowała go generałem wielkopolskim, lecz tej nominacyi sprzeciwiła się szlachta tej prowincyi, dając za przyczynę, że Otton nie posiadał majątku w Wielkopolsce, właściwym jednak powodem oporu była znajoma jego surowość i gorliwość w pełnieniu swoich obowiązków. Otton miał dwóch braci, Sędziwoja z Szubina i Janusza z Jabłonny, który otrzymawszy Korytno, dał początek znakomitej rodzinie Korycińskich; po Ottonie córka Elżbieta, dziedziczka po ojcu ogromnego majątku, zaślubiła Wincentego Granowskiego, i z nim miała syna Jana, który po dziadzie macierzyńskim nazwał się Pileckim, zachowując swój herb Leliwa, i był protoplastą rodziny Pileckich Leliwczyków. Podeszła już w wieku Elżbieta, poślubiła Władysława Jagiełłę w 1417 r. i to małżeństwo niestosowne wiekiem i godnością, powszechną wywołało niechęć, tern więcej gdy Elżbieta mściwa z natury prześladowała kanclerza Wojciecha Jastrzębczyka i tych panów, którzy przeszkadzali jej synowi Janowi do godności hrabiowskiej, o którą uprosiła króla Jagiełłę.
PILERSKI. Stanisław, kanonik krakowski, rezygnował to dostojeństwo 1539 r.; był to mąż uczony i zacny.
PILICH. Podług Małachowskiego mieli być na Żmudzi i pisano ich też Pilch; niekiedy mięszano tę nazwę Pilch z imieniem Pilik i za niego ją kładziono.
PILICHOWSKI h. ROGALA. Wielu z Pilchowskich, herbu Rogala i innych, pisało się Pilichowski. Jerzy, syn Krzysztofa, i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 roku Sądzę, że tego herbu Grzegorz, Józef i Zacharyasz, synowie Antoniego, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1820 roku.
PILIK h. ROGALA. Jestto gałąź rodziny Pilchowski, herbu Rogala, która wzięła dziedziczne zapiastowskie imię swojego domu za nazwisko; ta rodzina zamieszkiwała w ziemi czerskiej, posiadała dobra Wągrodno i od nich brała niekiedy nazwisko Wągrodzki. Stanisław na Wągrodnie miał syna Wojciecha 1600 r., po którym syn Stanisław, żonaty z Magdaleną Kłopocką 1615 roku, pozostawił synów, Andrzeja i Samuela, elektora 1669 r. z ziemi czerskiej, żonatego z Agnieszką Przeworską.
Po Heronimie, dziedzicu na Wągrodnie, synowie: Abraham, Adam, Jan i Piotr 1601 r., i z nich po Janie synowie, Abraham i Adam, dziedzic na Wągrodnie, a Piotr miał synów: Grzegorza, Jakóba, Krzysztofa i Wawrzyńca, elektora 1632 r. i 1648 r. z ziemi czerskiej.
Grzegorz podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią czerską i pozostawił synów, Kacpra-Michała, elektora 1697 r. z ziemi czerskiej, który w 1702 r. został wojskim czerskim, i Kazimierza, elektora 1697 r. z ziemi warszawskiej, po którym z Anny Opockiej syn Józef, dziedzic części Pogroszewa 1731 r.
Franciszek, elektor 1669 r. z ziemi czerskiej, miał synów, Antoniego i Kazimierza, dziedziców części Wągrodna i Chosna 1700 roku. Po Michale syn Stanisław pozostawił syna Gabryela-Józefa, ks. Dominikanina lwowskiego 1700 r.
Mikołaj, rotmistrz wojsk królewskich 1638 r., zaślubił Annę Pęcławską i z niej miał synów: Jana, Michała i Olbrachta, który w 1672 r. zapisał dożywocie żonie Agnieszce Parulównie, a w 1701 r. został wojskim czerskim.
Jan, syn rotmistrza Mikołaja, żonaty z Eufrozyną Łochowską, pozostawił synów, Józefa i Marcina, i Józef nabył 1700 r. części Wągrodna i Chosna, i z żony Anny Rudzińskiej miał syna Antoniego, chorążego pancernego 1732 roku ’(Conv. Vars., Ks. Gr. Czerskie, Don. Vars., Metr. Kor., Zap. Tryb. Piotrk.).
PILIŃSKI h. BEŁTY odm. Odmiana herbu - w polu czerwonem trzy bełty ułożone w sposób jak kopie w herbie Jelita; w koronie trzy pióra strusie. Pisali się także Pyliński i zamieszkiwali w pow. pińskim i na Rusi Czerwonej. Aleksander, członek Stanów galic., i Marcin wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Aleksander, dóbr Korzeniowy 1833 r., a Stanisław, dóbr Brzozowy w 1843 r. w Galicyi dziedzice. Konstanty, syn Jana i Anny Zagórskiej, ur. 1812 r. w obwodzie łukowskim, postąpił 1828 r. do 1-go pułku piechoty liniowej i w 1831 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe).
PILITOWSKI v. PILTOWSKI h. BRODZIC. Okolski mylnie piszę tę rodzinę Politowski; zamieszkiwała w północnem Mazowszu i pisała się z Postruża. Jan, syn Feliksa, 1597 r. Jan Bawor, syn Andrzeja, 1606 r.
Jacek z wojew. płockiego, a Jakób z ziemi wyszogrodzkiej 1669 r. elektorowie. Andrzej, Idzi, Jakób, Andrzej i Stanisław, synowie Jakóba, 1690 r. Wojciech podpisał elekcyę 1697 r. z ziemi ciechanowskiej.
Maciej, syn Jakóba, 1701 r. Józef, syn Walentego, miał syna Mateusza, dziedzica dóbr Wysock 1754 r. (Akta Zakroczymskie), którego syn Szymon, żonaty z Maryanną Gościeńską, pozostawił synów, Piotra, w 1838 r., i Jana, po którym syn Rajmund w 1844 r. wylegitymowani w Królestwie. Z tej linii Wincenty, syn Jana, wylegitymowany w Królestwie 1810 r. z synem Wincentym, urodzonym z Julii Rumińskiej (Don. Vars., Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Zakroczymskie, Bóbrownickie i Czerskie).
PILKIEWICZ h. ROGALA. Na Białej Rusi licznie rozrodzeni. Aleksander z synami, Janem i Pawłem, Jan, syn Józefa, i inni, osób 32, zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1804 r.
PILLER h. PILLER (?). Jan z synami: Konstantynem, Julianem i Teofilem, syn Jana, wnuk Michała, prawnuk Karola, syna Jerzego, wylegitymowany w Cesarstwie 1848 roku i zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
PILLER. Jan, syn Ludwika, oficer wojsk rosyjskich, otrzymał przyznanie szlachectwa w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1845 r.
PILLERSDORF h. WŁASNEGO. Baronowie. Herb - na tarczy podzielonej na cztery pola, w polu I i IV srebrnych, dąb zielony; w II i III polach błękitnych pięć złotych kłosów o listkach srebrnych (Hr. Ostr.).
Franciszek, tajny radca i kanclerz nadworny cesarski austryjacki, otrzymał indygenat w Galicyi 1842 r.
PILLI h. KIETLICZ. Stanisław, zw. Handrycz, otrzymał nobilitacyę 1685 r.; podczaszy 1713 r., cześnik 1722 roku czerniechowski, dziedzic dóbr Zastawa, żonaty z Zofią z Wierzchowa, miał córkę Maryę za Wojciechem Łazowskim 1710 r., i syna Wojciecha. Wojciech wylegitymowany w Galicyi 1782 r. z herbem Kietlicz (Metr Kor., Wyr. i Zap. Tryb. Lubel.).
PILSKI. Jan żonaty z Maryanną Dziewczopolską 1666 r. Grzegorz ustąpił 1675 roku zastawę części Szczkowa synowi swemu Marcinowi. N. z wojew. brzesko-kujawskiem podpisał elekcyę 1697 r. (Ks. Gr. Przedeckie, Vol. Leg.).
PILŚNICKI v. PILŹNICKI. Józef, subdelegat grodzki trembowelski, występował 1782 r. w sprawie o granice. Ignacy otrzymał 1758 r. od rodziców z pozwolenia królewskiego stróżę krzepicką nad lasami (Zap. Tryb. Lubel., Sigil.).
PILTEN. N. otrzymał 1649 r. nobilitacyę (Metr. Litew.).
PILWICKI v. PILWIECKI. Piszą się z Zarszyna. Adam i Wacław, synowie Aleksandra, 1631 r. Jan-Kazimierz z Zarszyna żonaty z Reginą Studnicką 1681 r. Po Wacławie z Zarszyna 1700 r. córka Dorota i syn Jan (Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).
PIŁAT h. NOWINA. Tak niekiedy zmieniano pisownię rodziny Pielat v. Piłat, lecz byli Piłatowie rodzina szlachecka w XVII stoleciu w wojew. płockiem.
PIŁSUDZKI h. KOMONIAKA v. KOŚCIESZA odm. Herb - strzała w Kościeszy, począwszy już od jej przekrzyżowania, rozdarta. Rodzina żmudzka, od początku XVIII stolecia, należąca do zamożniejszych w swojem województwie. Podług tradycyi rodzinnej pochodzą od Ginwiłów v. Giniatowiczów. Marek i Stanisław Giniatowicze 1499 r.; po Stanisławie syn Bartłomiej, starosta upicki 1539 r., pierwszy od dóbr Piłsudy nazwał się Piłsudzkim, i miał trzech synów: Augustyna, Melchiora i Wacława, żonatego z Katarzyną Górską.
Melchior, dziedzic dóbr Piłsudy, żonaty ze Słowaczyńską, pozostawił dwóch synów, Jana-Kazimierza i Stanisława, skarbnika wendeńskiego, żonatego z Galimską.
Jan-Kazimierz, chorąży parnawski 1650 r., zaślubił N. Prejkitównę i z niej miał synów: Dominika, elektora 1697 r. z ks. żmudzkiego, podczaszego żmudzkiego, po którym syn Michał, rotmistrz żmudzki, Norberta, żonatego z Grotusówną, Rejnholda, Rocha i Stanisława.
Roch, stolnik żmudzki 1668 r., zaślubił N. Pancerzyńśką i z niej pozostawił syna Kazimierza, po którym z 1-ej żony Kukiewiczówny syn Ignacy, i z 2-iej żony Puzynianki syn Kazimierz, rotmistrz żmudzki.
Stanisław, ostatni syn chorążego Jana-Kazimierza, starosta wieszwiański 1701 roku, żonaty z Ludwiką Billewiczówną, sędzianką ziemską żmudzką, pozostawił pięciu synów: Aleksandra, Antoniego, sędziego ziemskiego żmudzkiego, Franciszka, Kazimierza i Ludwika.
Franciszek, piwniczy litewski, starosta wieszwiański, elektor 1764 r. z ks. żmudzkiego, miał dwie żony, Joannę Rennównę, ciwuniankę żmudzką, z niej córka Aniela za Janem Frączkiewiczem, oboźnym smoleńskim, i Maryannę Komorowską, z której syn Jan Chryzostom, podkomorzy telszewski, starosta wieszwiański, żonaty z Heleną Strutyńską, z niej syn Stanisław z synem Stefanem wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
Kazimierz, syn starosty Stanisława, starosta stokliski, po którym czterech synów: Ignacy, Wawrzyniec, Józef-Antoni i Kazimierz.
Ignacy, ciwun wieszwiański, nabył 1758 roku dzierżawę Alkiszki, a 1769 r. dzierżawę Kiwelę; szambelan Stanisława Augusta 1771 r., ostatnio podczaszy litewski 1790 r., żonaty z Joanną Ważyńską, miał synów, Bartłomieja i Jana, i po Bartłomieju syn Józef, wylegitymowany w Cesarstwie 1845 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
Wawrzyniec, drugi syn starosty Kazimierza, rotmistrz żmudzki, żonaty z N. Butlerówną, z niej syn Wincenty, po którym syn Jan pozostawił synów: Mieczysława, Zygmunta i Witolda, wylegitymowanych w Cesarstwie 1845 r. i zapisanych do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
Kazimierz, ostatni syn starosty Kazimierza, miał synów: Piotra z synami: Józefem, Ildefonsem i Wincentym, Waleryana z synem Aleksandrem i Jerzego, wylegitymowanych w Cesarstwie 1845 r. i zapisanych do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
Ludwik, ostatni syn Stanisława i Billewiczówny, koniuszy żmudzki 1748 r., starosta gajlewski, dziedzic dóbr Pojurze, elektor 1764 r. z ks. żmudzkiego, pisarz ziemski telszewski 1777 r., żonaty z Maryanną Kołłątajówną, chorążanką wołkowyską, pozostawił synów: Ignacego, Jana, Jerzego, szambelana Stanisława Augusta i posła inflanckiego na sejm czteroletni, Józefa i Joachima, Dominikanina.
Ignacy, podczaszy litewski 1792-1793 roku, zaślubił Ludwikę Żabiankę, wojewodziankę mińską, i z niej miał synów, Edwarda i Ludwika, po którym synowie: Kalikst, ożeniony z Eweliną Oskierka, z synem Edmundem, Kazimierz, marszałek szlachty pow. telszewskiego, z synem Janem i Julian z synem Bolesławem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1845 r.
Jan, syn koniuszego Ludwika, starosta czerakowski 1787 r., dziedzic Jakubowa, kawaler orderu św. Stanisława 1792 roku, żonaty z Anną Niemiera, chorążanką mielnicką, pozostawił syna Antoniego, dziedzica wsi Jakubowo, w pow. stanisławowskim, wylegitymowanego w Królestwie 1840 roku.
Antoni powyższy, ur. 1792 roku w Jakubowie, wszedł 1810 r. jako kadet do szkoły artyleryi inżynierów w Warszawie i 1812 r. został podporucznikiem w szkole aplikacyjnej; porucznik 1813 r. w korpusie inżynierów, wyszedł 1818 roku do dymisyi w stopniu kapitana. Odbył kampanię 1813 r. w Niemczech i był w bitwach pod Buntzlau, Meisen i Lipskiem (Ks. Poborowe).
Józef, syn koniuszego Ludwika, koniuszy litewski 1794 r., pułkownik żmudzki, miał synów: Jana, Kazimierza i Macieja, który z synami: Szymonem, Ludwikiem, Franciszkiem, Ignacym i Bolesławem wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej (Metr. Litew., Sigil., Lustracye, Wyr. Tryb. Lubel.).
Stefan, dziedzic m. Czabiszek, w pow. wileńskim, fundował kościół w miasteczku 1810 roku; z żony N. Romerówny pozostawił dwóch synów, Jana i Konstantego; po Konstantym, dziedzicu Czabiszek, córka Melania Stankiewiczowa i dwóch synów, Eugeniusz, oficer wojsk rosyjskich, poległ 1914 r., i Bohdan.
Jan, syn Stefana, zaślubił Stanisławę Talko-Hryncewiczównę, siostrę prof. Uniwersytetu krakowskiego, i z niej ma córki, Maryę, Stanisławę i synów, Czesława, oficera dragonów wojsk rosyjskich, i Stefana-Dominika, adwokata przysięgłego w Warszawie, po którym z Zofii Rawicz-Lipińskiej synowie: Rowmund-Stanisław, ur. 1903 r., Maryusz-Antoni, ur. 1907 roku i Lech-Witold, ur. 1914 r.
Prócz tych wylegitymowani zostali i zapisani w 1845-1865 r. do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej: Paweł, syn Józefa, z synami, Maryanem i Józefem; Mateusz, syn Karola, z synami, Józefem i Franciszkiem; Stefan i Adolf, synowie Kajetana, wnukowie Franciszka; nadto do ksiąg szlachty gub. wileńskiej zapisani w 1834 r. wylegitymowani w Cesarstwie, Józef, syn Pawła, i Maciej, syn Józefa, z synami: Ludwikiem, Franciszkiem i Wincentym.
Józef i Wincenty, synowie Kazimierza, dóbr Poszuszwie, Wojciech, syn Ignacego, dóbr Pokopurne, Wojciech, syn Kazimierza, dóbr Ksiany, Józef, dóbr Sigunty dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r.
PINABEL de VARIER. Jan-Karol otrzymał 1793 roku nobilitacyę i z żony Maryi Peron miał syna Ludwika, generał-majora wojsk rosyjskich, wylegitymowanego w Królestwie 1884 r. (Vol. Leg.).
PINCZYŃSKI. Piszą się z Pinczyna, w ziemi wyszogrodzkiej. Jan, syn Andrzeja, Jan i Maciej, synowie Jana, prowadzili 1609 roku proces z Malińskim o części Pinczyna (Wyr. Tryb. Piotrk.).
PINIAŃSKI. Bazyli, Jan, Piotr i Teresa, synowie i córka Jana, administratora ekonomii Samborskiej, i Anny Skidniewskiej, pozwali 1677 r. Bazylego Ustrzyckiego o zabójstwo ojca (Wyr. Tryb. Lubel.).
PINICKI. Adam, syn Leonarda, 1600 r. Michał, podstoli mścisławski, podpisał elekcyę 1669 roku z wojew. nowogrodzkiem. Stanisław, starosta nowogrodzki, miał synów: Józefa, Leona i Stanisława 1700 roku. Antoni, skarbnik parnawski 1717 roku (Don. Vars., Wyr. Tryb. Piotrk., Zap. Tryb. Lubel.).
PINIŃSKI h. JASTRZĘBIEC. Hrabiowie i szlachta. Wzięli nazwisko od wsi Pinina, w ziemi dobrzyńskiej, której w 1379 r. właścicielami byli: Mikołaj, Stanisław, Jakób, Jaśko, Magdalena i Jadwiga; początkowo mało zamożni, dopiero w ubiegłym XVIII stoleciu niektórzy z ich członków, osiedliwszy się na Rusi Czerwonej i Wołyniu, znaczniejsze tam nabyli majątki, i jedna ich linia w 1780 r. otrzymała dostojność hrabiów galicyjskich. Adryan z Pinina, sędzia ziemski dobrzyński 1381 r. Paweł, dziedzic Pinina i Kawęczyna 1582 roku, miał dwóch synów, Wojciecha i Wawrzyńca, protoplastów dwóch gałęzi tego rodu.
Gałąź Wojciecha. Wojciech, syn Pawła, dziedzic Pinina i Kawęczyna 1605 r., zaślubił Zuzannę Gozdowską i z niej pozostawił syna Stanisława, po którym z Katarzyny Ugoskiej trzech synów: Jan, Stefan i Wojciech są przedstawicielami trzech linij tego rodu: galicyjskiej, mazowieckiej i podolskiej.
Linia Galicyjska-hrabiowska. Jej protoplasta Jan, dziedzic na Pininie 1660 roku, żonaty z Teofilą Górską, miał córki, Joannę Burską, Barbarę 1v. Karwosiecką, 2v. za Wojciechem Przeradzkim, i synów, Józefa i Pawła.
Paweł, dziedzic na Pininie 1684 r., żonaty lv. z Anną Chamską, podsędkówną płocką, 2v. z Konstancyą Kossobudzką, skarbniczanką płocką, pozostawił córkę Maryannę Ługowską i synów, Andrzeja, kapitana gwardyi koronnej 1735 r., i Wojciecha.
Wojciech, ur. z Kossobudzkiej, dziedzic na Pininie 1701 r., żonaty 1 v. z Anną Rokicką, 2v. z Teofilą Rohozińską, miał z 1-ej żony syna Józefa, dziedzica dóbr Babicy, w pow. pilzneńskim, stolnika żytomierskiego 1713 r., fundatora kościoła w Malawie, po którym z Zofii Ulenieckiej, córki Floryana, cześnika żydaczowskiego, i Katarzyny Sasulicz, syn Jerzy.
Jerzy, dziedzic Krasiczyna, Komorze, Śliwnicy, Korytniki, Tarnawki, Rokitnicy i innych, fundator kościoła w Babicy, członek Stanów galic., otrzymał 1778 roku tytuł hrabiowski w Galicyi, i z żony Katarzyny Woszczyckiej pozostawił synów, Franciszka i Józefa, dziedzica Babicy, członka Stanów galic. 1817 r., po którym przybrana córka Józefa zaślubiła Romana Sołtyka, generała wojsk austryjackich.
Hr. Franciszek, ur. 1783 r., dziedzic na Babicy, żonaty z Maryanną Korziakówną, miał synów: Antoniego, ur. 1826 r., majora huzarów austryjackich, Eustachego, Leonarda i Wiktora, ur. 1830 r., rotmistrza kirasyerów austryjackich.
Hr. Leonard, ur. 1824 r., dziedzic Babicy, Grzymałowa i Rokitnicy, członek rady nadz. gal. banku kred, we Lwowie, zaślubił 1853 r. Julię, córkę Antyma Nikorowicza, i z niej pozostawił synów: Aleksandra, Leona, Mieczysława, dziedzica dóbr Grzęda, w pow. lwowskim, posła do rady państwa, żonatego z Antoniną, córką Jacentego Czosnowskiego, i Stanisława i z nich Leon, ur. 1857 r., dziedzic Grzymałowa, poseł na sejmy, poseł do do rady państwa w Wiedniu, namiestnik Galicyi 1898 r., członek dożywotni austr. izby panów, poślubił 1903 r. Maryę, córkę Alfonsa hr. Mniszcha, wdowę po bar. Horochu.
Hr. Aleksander, ur. 1864 r., dziedzic Suszczyna i Ostalce, w pow. tarnopolskim, zaślubił 1892 r. Irenę, córkę hr. Władysława Wolańskiego, szambelana austryjackiego, i z niej ma synów, Władysława, ur. 1893 r. i Mieczysława, ur. 1895 r.
Hr. Stanisław, ur. 1854 roku, dziedzic Grzymałowa, poseł do rady państwa w Wiedniu 1906 r., członek wydziału rady pow. skałatskiej, żonaty 1884 r. z Maryą córką Władysława Drohojowskiego, ma córkę Julię ur. 1885 r.
Linia Mazowiecka. Jej przedstawiciel Stefan, dziedzic na Pininie 1664 r., żonaty z Bogumiłą Przedmieską, miał syna Wojciecha, po którym z Maryanny Dydyńskiej córka Jadwiga Strzelecka i synowie: Antoni-Teodor, burgrabia nakielski 1724 r., podstoli kowalski 1768 r., żonaty z Maryanną Wodzińską, Józef, Jan i Piotr.
Jan, dziedzic na Pininie 1731 r., z burgrabiego łowczy bydgoski 1754 r., zaślubił Konstancyę Brzezińską i z niej pozostawił córkę Annę Leszczyńską i synów: Franciszka, Marcina i Piotra.
Franciszek, major wojsk koronnych 1768 r., łowczy bydgoski, żonaty z Ewą Pągowską, miał syna Fortunata, po którym synowie: Adam, Antoni, Stanisław i Władysław.
Piotr, drugi syn Wojciecha i Dydyńskiej, dziedzic Pyszkowa, cześnik latyczowski 1764 r., następnie 1783 r. cześnik parnawski, z żony Heleny Działyńskiej pozostawił synów: Adama, Karola, dziedzica dóbr Łąki, na Kujawach, żonatego 1788 roku z Franciszką Trzebuchowską, Romualda, wojskiego niniejszego kowalskiego 1793 r., i Wawrzyńca; po Wawrzyńcu z Maryanny Płoskiej syn
Adam, dziedzic Pyszkowa, wylegitymowany w Królestwie 1837 r. Adam, syn cześnika Piotra, żonaty z N. Rybińską, miał córki: Helenę Łaską, Florentynę Dąmbską, Teresę za Edwardem Epsteinem, Wandę Chojnacką, i syna Władysława; po Władysławie, ur. 1835 roku, z Teresy Sampławskiej córki: Helena, Marya, Zofia i syn Adam, ur. 1868 roku.
Linia Podolska. Wojciech, syn Stanisława i Ugoskiej, dziedzic na Pininie 1678 roku, pozostawił synów: Andrzeja, kanonika włocławskiego 1727 roku, Józefa, Mateusza, Stanisława i Wawrzyńca; po Mateuszu syn Adryan żonaty 1749 r. z Joanną Magnuską.
Stanisław, dziedzic Kawęczyna 1689 r., zaślubił Agnieszkę Magnuską i z niej miał córki: Jadwigę za Piotrem Oporowskim, Katarzynę za Sebastyanem Zieleniewskim, Teresę 1v. Dębowską, 2v. Myszczyńską, i syna Józefa.
Józef, dziedzic Kawęczyna, elektor 1697 roku z ziemi dobrzyńskiej, a 1733 roku z wojew. brzesko-kujawskiego, łowczy brzesko-kujawski, zm. 1738 r., z żony Kunegundy Nałęczówny, chorążanki dobrzyńskiej, pozostawił córkę Barbarę za Stefanem Skrzyńskim, cześnikiem łęczyckim, i dwóch synów, Feliksa i Walentego, proboszcza w Żukowie.
Feliks, komornik graniczny dobrzyński, z łowczego cześnik 1774 r., ostatnio podstoli latyczowski, zm. 1793 r., żonaty z Teresą Dzierzkówną, podstolanką latyczowską, miał córki, Urszulę za Rajmundem Wybranowskim, podwojewodzym lubelskim, Zofię Mietelską i synów: Wincentego, Władysława i Wojciecha, sędziego granicznego, następnie podstolego mohylowskiego.
Wincenty, podsędek krzemieniecki, zm. 1820 r., miał dwie żony, Teklę Podhorską, córkę Dominika, starosty czerniechowskiego, i Salomei Giżyckiej, z niej syn Feliks, i Joannę Małachowską.
Feliks, ur. 1804 r. zaślubił Teodorę Prószyńska i z niej pozostawił syna Artura, ur. 1833 r., po którym z Joanny, córki Leona Ledóchowskiego, synowie: Leon, ur. 1865 r., Kazimierz, ur. 1866 r., żonaty z Jadwigą Rozwadowską, i Władysław.
Władysław, syn podstolego Feliksa, z chorążego podkomorzy krzemieniecki, zm. 1830 r. na wygnaniu w Wołogdzie, z żony Róży Małachowskiej miał córki, Franciszkę za Wojciechem Talką, Katarzynę, żonę Fryderyka Moszyńskiego, stolnika przemyślskiego, i syna Edwarda.
Edward, dziedzic dóbr Borki, na Wołyniu, zm. 1846 r. w Astrachaniu jako wygnaniec, z żony Nikodemy Lepkowskiej pozostawił córkę Hilaryę za Tytusem Iwanowskim.
Gałąź Wawrzyńca. Wawrzyniec, dziedzic na Pininie 1601 r., miał syna Jana, po którym z Zofii Rojeckiej córki, Anna Zdanowska, Ewa Chalińska i synowie: Andrzej, Jan, Stanisław i Wojciech; po Stanisławie z Krystyny Ostrowskiej córka Maryanna za Kacprem Wysockim i syn Jan żonaty z Elżbietą Moszczeńską.
Andrzej, dziedzic na Pininie, elektor 1632 r. z ziemi dobrzyńskiej, zaślubił Eufemię Gostkowską i z niej pozostawił syna Jana, elektora 1697 r. z ziemi dobrzyńskiej, po którym z Jadwigi Moszczeńskiej córka Konstancya Łącka i synowie: Franciszek, elektor 1733 roku z ziemi dobrzyńskiej, Jan-Jerzy, Michał, cześnik żytomierski 1730 roku, żonaty z Zofią Dobiejewską, Stanisław i Wojciech.
Jan-Jerzy, stolnik pilzneński 1713 roku, z żony Tekli Gumowskiej miał córkę Hyacyntę, żonę Jana Drohojowskiego, sędziego ziemskiego przemyślskiego.
Stanisław, rotmistrz wojsk koronnych, stronnik Stanisława Leszczyńskiego, stale walczył w jego sprawie; starosta pilzneński 1749 roku, członek Stanów galic., otrzymał 1780 r. godność hrabiowską austryjacką, i z żony Anny Drohojowskiej, kasztelanki przemyślskiej, pozostawił syna Antoniego, który 1764 r. podpisał elekcyę z wojew. ruskiem. Z tej linii hr. Józef, członek Stanów galic., 1780 roku i hr. Kajetan, członek Stanów galic., 1838 r. zapisani do księgi Stanów.
Wojciech, ostatni syn Jana i Moszczeńskiej, elektor 1764 roku z ziemi chełmskiej, podstarosta łucki, z wojskiego łowczy czerniechowski 1769 r., podczaszy włodzimierski, ostatnio stolnik krzemieniecki 1784 roku, z żony N. Rokickiej pozostawił syna Józefa, wojskiego żydaczowskiego 1789 roku, posła na sejm czteroletni i szambelana Stanisława Augusta 1792 roku.
Oprócz powyższych. Daniel, syn Grzegorza, 1567 r. Aleksander, podsędek włodzimierski 1665 r. Po N. z Gertrudy Wilczyńskiej synowie: Antoni, Józef i Ludwik 1715 r. Antoni, podczaszy owrucki 1749 r. Stanisław, komornik gostyński 1790 r. (Conv. Vars., Metr. Kor., Sigil., Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Ks. Gr. Brzeskie, Żychl.).
PINIŃSKI h. ŚLEPOWRON. Podług Ledebura byli w Wielkopolsce i posiadali majątek Palczyn 1786 r., w pow. inowrocławskim, a w 1820 r. Stanisławów, pod Toruniem. Sądzę przecież, że to jest taż sama familia, co herbu Jastrzębiec.
PINKAS h. WŁASNEGO. Herb - tarcza przedzielona na cztery części; w I i IV częściach błękitnych zielona skała szpiczasta; w II i III częściach białych na zielonym pagórku zielone drzewo; w koronie nad hełmem między dwoma czarnemi skrzydłami przez środek na zielonej podstawie skała spiczasta.
Jan Baptysta, radca we Lwowie, otrzymał 1816 roku szlachectwo i herb powyższy (Siebmacher).
PINKIEWICZ. Tomasz podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 roku (Vol. Leg.).
PIŃKOWSKI h. SUCHE-KOMNATY. Krzysztof podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. krakowskiem. Teodor, syn Grzegorza, z synami: Andrzejem, Bazylim, Mikołajem i Stefanem, i inni osób 17, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani 1860 r. do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
de PINNAU. Fryderyk, będący na dworze królewskim, otrzymał 1724 r. prawo pisania się Generosus, Wolgeboren (Sigil.).
PINOCI h. NAŁĘCZ odm. Odmiana herbu - tarcza w czworo przedzielona: w I i IV polu białem czarny orzeł, w II i III polach czerwonych herb Nałęcz; na tarczy dwa hełmy, na prawym orzeł czarny, na lewym, trzy pióra strusie.
Heronim, syn Pawła, rodem Włoch, kupiec w Warszawie, używanym był od króla Jana Kazimierza do negocyacyi w Anglii i Holandyi; następnie sekretarz królewski i metrykant metryki koronnej, otrzymał w nagrodę zasług indygenat 1662 roku, i z żony Magdaleny Szuberówny miał synów: Jana, Mikołaja, Pawła i Rafała; po Mikołaju z Olimpii z Pipanów syn Jerzy. Maksymilian, syn Aleksandra, 1672 r. Jan, podstoli czerniechowski 1715 r. Mikołaj, Jan i Józef zawarli umowę 1727 r. o arendę dóbr Wrzos (Metr. Kor., Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Radomskie).
PIŃSKI. Książęta. W XII i XIII stoleciach księstwo pińskie było udziałem książąt ruskich, szczepu Ruryka; w początkach XIV stolecia, przeszedłszy pod panowanie Litwy, od jej władców dawane było książętom ich krwi, potomkom Gedymina. Podług Okolskiego Buttaw, na chrzcie ruskim Borys, a katolickim Henryk, dziedzic na Korcu, poległ nad Worskłą 1399 r.; jego syn Aleksander, książę Korecki miał syna Bazylego, księcia Koreckiego i Pińskiego 1387-1403 r., który miał być przodkiem książąt Koreckich i Pińskich; ta genealogia bardzo jest jednak wątpliwa, to tylko zdaje się rzeczą pewną, że książęta Koreccy i Pińscy mieli wspólnego przodka, lecz nie wiadomo czy syna, czy też brata Olgierda wiel. ks. Litewskiego.
Podług Wolffa Jurij Włodzimierzowicz, książę Piński, miał synów, którzy zostali wyzuci z księstwa przez Gedymina i dziedzictwo ich Pińsk dostało się synowi Gedyminowemu Narymontowi. Narymont zginął w bitwie nad rz. Strawą 1348 r., a po nim księciem Pińskim pisał się Wasil Michałowicz Narymontowicz. Kn. Wasil dość często występował w aktach i w 1386 r. składał hołd homagialny królowi i Koronie; um. około 1394 r. i pozostawił synów: Feduszkę, Juria, Michałai Semena i dwaj ostatni polegli nad Worskłą 1399 r.
Po kn. Semenie został syn Jurij, który otrzymał przywilej na posiadłości w Dowirowiczach, Dostojewie, Rarowiczach i Wawuliczach, a także posiadał dwory w Neble i Drużyłowiczach; w 1452 kn. Jurij posłował od Stanów litewskich do chorego Świdrygiełły z żądaniem, aby Wołyń zachował przy Litwie, a nie oddawał go Polsce i po śmierci Świdrygiełły osadził załogą zamek łucki na rzecz Litwy.
Po śmierci kn. Juria Pińsk przeszedł do króla, który w 1471 roku oddał go kn. Maryi, wdowie po Semenie Olelkowiczu, księciu kijowskim, i ta władała nim wraz z synem swym kn. Wasilem, a po ich śmierci 1501 r. król przelał prawa władania na kn. Fedora Iwanowicza Jarosławowicza i żonę jego Aleksandrę Semenównę Olelkowiczównę; ów Fedor, książę Piński, dostał od Zygmunta I trzy majątki skonfiskowane na kn. Michale Glińskim; posiadał też Kłeck, Rohaczew, Gródek i Dawidów, i zobowiązał się w 1508 r. zwrócić te dobra Zygmuntowi I, w razie gdyby umarł bezpotomny; co gdy nastąpiło 1521 roku, Zygmunt I objął spuściznę po nim, a z niej Pińsk i inne majątki nadał królowej Bonie. Fedor Iwanowicz, a prawdopodobniej jego stryj Fedor Jarosławicz byli ostatnimi ze swojej familii po mieczu.
PIŃSKI h. BRODZIC. Michał 1669 r. z wojew. Sandomierskiem, Stanisław 1697 r. z wojew. ruskiem i Wojciech 1733 r. z wojew. poznańskiem podpisali elekcye. Adam, syn Piotra, 1750 r. Floryan, syn Adama, 1750 r., miał syna Bogusława-Andrzej a, po którym z Konstancyi Tuszkowskiej synowie, Paweł i ks. Wojciech, misyonarz katedry włocławskiej 1781 roku. Paweł, żonaty z Katarzyną Górecką, pozostawił syna Seweryna (Zapisy Tryb. Piotrk., Ks. Gr. Brzeskie).
Po Józefie, dziedzicu dóbr Dębowice, w wojew. kaliskiem 1756 r., syn Jan żonaty z Barbarą Stanisławską, z niej synowie: Marceli, dziedzic dóbr Wola Sosnowska, w pow. włocławskim, Eugeniusz i Kacper w 1844 r., a ks. Wiktor 1848 r. wylegitymowani w Królestwie.
PIŃSKI h. LUBICZ. Po Pawle, dziedzicu dóbr Wilkowyja, na Litwie 1761 r., syn Serafin żonaty z Józefą Stawiską, z niej synowie, Mikołaj i Franciszek, współdziedzic wsi Wysocinek, w pow. włocławskim, z synem Stanisławem wylegitymowani w Królestwie 1839 r.
PINTOWSKI h. GRZYMAŁA. Stanisław żonaty z Katarzyną Kamińską 1617 roku. Jan i Stanisław, synowie Krzysztofa i Zofii Konarskiej, udowodnili swoje szlachectwo w grodzie warszawskim 1689 r. Paweł żonaty z Zofią Łaszczówną 1725 r. Jan miał syna Adama i córkę Maryannę, żonę Pawła Śniechowskiego 1730 r. Stanisław, regent ziemski gostyński 1775 roku (Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Ks. Gr. Sochaczewskie i Płockie). Aleksander, dziedzic dóbr Ogorzelice, w ziemi gostyńskiej 1682 r., miał syna Łukasza, dziedzica Ogorzelic 1747 roku, po którym z Maryanny Podczaskiej syn Stanisław, żonaty z Heleną Ciechomską pozostawił synów, Wojciecha i Cypryana, wylegitymowanych w Królestwie 1839 r. Cypryan, będąc w wojsku pruskiem, przeszedł 1808 r. do 11 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego jako porucznik i w 1812 r. awansował na kapitana z przeznaczeniem do 4 pułku piechoty liniowej i wyszedł do dymisyi w randze majora; Cypryan za waleczność otrzymał krzyż Legii Honorowej; um. 1855 roku i pochowany w m. Piątku, pozostawiwszy żonę Balbinę Kożuchowską (Ks. Wojskowe).
PIOŁKOWSKI. Jan, poseł ziemi chełmskiej, podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. ruskiem.
PIOŁUNOWICZ. Józef, syn Macieja i Anny Dalskiej, ur. 1790 r. w Złoluwku, w Prusach, wszedł 1807 r. do 11 pułku piechoty wojsk. Ks. Warszawskiego i w 1811 r. został podporucznikiem; porucznik 1812 roku, przeznaczony 1816 r. do 4 pułku strzelców pieszych, w 1819 r. awansował na kapitana i w 1831 r. był majorem. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym i za waleczność dostał krzyż złoty polski Virtuti Militari (Ks. Wojskowe).
PIOŁUNOWSKI. Aleksander, Ferdynand, Ignacy, Jan, Julian, Mikołaj-Amand, Rafał i Stanisław wylegitymowani w Galicyi 1810 r.
PIORECKI h. ŻNIN. Andrzej żonaty z Konstancyą Dembińską 1625 r. Paweł, syn Mikołaja, 1650 r. (Zap. Tryb. Piotrk.). Michał, syn Andrzeja, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1800 r.
PIÓRKOWSKI h. LELIWA. Piszą się z Piórkowy v. z Piórkowa. Stanisław, kanonik krakowski 1421 r. Jan 1432 r. Bartłomiej i Walenty 1544r. N., chorąży w wojsku Augusta II, w 1706 r. z rozkazu Rybińskiego zniszczył Spiż dla tego, że starosta tego miejsca Lubomirski popierał Leszczyńskiego. Józef z wojew. ruskiem podpisał elekcyę 1764 roku. Józef, skarbnik chęciński 1766 r. Józef wylegitymowany w Galicyi 1782 roku (Ks. Gr. Piotrk., Ekonomia Królewska).
PIÓRO h. BOŃCZA. Stara mazowiecka rodzina, zmieniła swój zapiastowski przydomek Pióro na nazwisko. Łukasz i N., chorąży czerski, cytowani 1377 r. W XVI stoleciu jedni z członków tej rodziny osiedlili się na Podlasiu, z którego przeszli do Litwy i na Ruś Białą, inni zamieszkali w Małopolsce. Adam i Tomasz, synowie Piotra, 1596 r. Jan, syn Zygmunta, nabył 1604 r. części wsi Leszcze. Andrzej dzierżawił 1605 r. dobra Firlejów. Jakób i Walenty, synowie Feliksa, Piotr, syn Mateusza, Jan, Paweł i Wojciech, synowie Andrzeja, prowadzili 1650 r. proces o granice dóbr Pióry.
Po Piotrze syn Bernard, burgrabia i pisarz grodzki mielnicki 1683 r. Wojciech, poborca skarbowy, miał syna Jana, instygatora koronnego 1688 r. Adam-Dominik, burgrabia i vicegerent grodzki mielnicki, elektor 1697 r., z wojew. podlaskiego, w 1700 r. był skarbnikiem żydaczowskim. Antoni, Bernard i Piotr z ziemią mielnicką, Bartłomiej z ks. żmudzkiem, Michał i Piotr z wojew. podlaskiem i Władysław z wojew. kaliskiem podpisali elekcyę 1697 r.
Andrzej, Grzegorz i Józef, synowie Kazimierza, 1712 r. Antoni, Mikołaj, strażnik trocki, Stanisław, mostowniczy żmudzki, z ks. żmudzkiego, Bonawentura i Tomasz z wojew. podlaskiego, Michał z wojew. wileńskiego, Stanisław i N., strażnik lidzki, z wojew. trockiego elektorowie 1733 r. Dominik, Stanisław i Waleryan, posłowie wojew. trockiego, stronnicy Augusta III.
Michał, syn Marcyana, 1740 r. Antoni, skarbnik wojew. witebskiego i jego synowie: Józef-Tyburcy, Franciszek i Stanisław, rotmistrz, podpisali elekcyę 1764 r. z wojew. Witebskiem. Stanisław, starosta rumszycki 1764 r. Stanisław, podstoli i sędzia grodzki witebski 1778 roku, deputat szlachty pow. babinowickiego 1786 roku, z żony Anny Gutakowskiej miał synów, Benedykta i Wiktora.
Aleksander, Antoni i Bazyli, synowie Jana, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1816 r. Antoni, syn Stanisława, deputat szlachty pow. orszańskiego 1858 r. Jan z synami: Aloizym, Kajetanem i Leopoldem, i Piotr z synem Bonifacym, synowie Stefana, wnukowie Kazimierza, wylegitymowani w Cesarstwie 1856 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
Kazimierz, syn Jana, nabył 1767 roku części dóbr Pióry Wielkie, i z żony Teresy miał dwóch synów, Mateusza i Pawła, i z nich Mateusz, ochrzczony 1758 r. w par. Zbuczyn, 1804 r., a Paweł 1805 r. legitymowali się w Galicyi Zachodniej.
Adam, syn Jana, nabył 1780 r. części wsi Radlnia, i z Maryanny Słonkowskiej pozostawił syna Antoniego, ochrzczonego 1739 r. w par. Hadynów; Antoni z żony Marcyanny miał syna Stanisława, ochrzczonego 1761 roku w par. Hadynów, wylegitymowanego w Galicyi Zachodniej 1804 roku.
Adam, syn Franciszka, sprzedał 1755 r. części wsi Izdebki-Wąsy w grodzie łukowskim, i z żony Maryanny pozostawił syna Wojciecha, ochrzczonego 1757 r. w par. Zbuczynie, wylegitymowanego w Galicyi Zachodniej 1804 r. (Akta po-Galicyjskie, Quaterniones).
Ignacy, syn Józefa i Klary, ur. 1774 r. w Nieświeżu, wszedł 1792 r. jako kadet do pułku Czackiego; przeniesiony 1806 r. do 5 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego, awansował 1809 r. na podporucznika w 14 pułku piechoty; porucznik 1811 r., został 1812 r. kapitanem, a przeznaczony 1816 r. do 3 pułku strzelców pieszych, um. 1819 r. w lazarecie. Odbył kampanie: 1794 r. przeciw Rosyi, 1806 r. przeciw Prusom i 1812 r. w Rosyi pod Bobruj skiem (Ks. Wojskowe).
Po Stanisławie, właścicielu wsi Łuzki, na Podlasiu 1739 r., syn Krzysztof miał syna Szymona, po którym synowie, Łukasz, patron Trybunału warszawskiego, i Andrzej, urzędnik policyi w Warszawie, wylegitymowani w Królestwie 1839 r. Z tej linii Piotr, syn Jana, wylegitymowany w Królestwie 1839 r.
PIOROWICZ. Antoni, Franciszek i Marcin podpisali elekcyę 1733 r. z wojew. mińskiem.
PIOROWSKI h. NAŁĘCZ. Heronim, Sebastyan i Wacław, synowie Wawrzyńca, dziedzice Barczykowie 1601 r.; z nich Wacław nabył 1610 r. części wsi Zalesie i Ostry bor, i z żony Anny Rykalskiej miał synów: Antoniego, ks. Franciszka, Jana, Kacpra i Wacława. Kacper, dziedzic części Rykały, Rudki, Wylezinek i Wysoka 1639 roku. Katarzyna, żona Tobiasza Pernusa 1640 r. (Conv. i Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie).
Tadeusz, syn Aleksandra, Ignacy i Jan, synowie Piotra, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1840 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
PIORUNKOWSKI. Baltazar, prokurator, występujący w sprawach swych mocodawców 1586 r. (Wyr. Tryb. Lubel.).
PIORUNOWSKI h. LELIWA. Pisali się z Piorunowa, w Sieradzkiem, i pierwotnie nazywali się Piorun. Adam z Piorunowa 1398 r. (Akta Sieradzkie). Jakób i Jan, wojski mniejszy sieradzki, żonaty z Krystyną N. 1462 r. Piotr, syn1 Stanisława, 1582 roku. Zacheusz, dziedzic Karszowa, miał syna Jana, który 1597 r. nabył części Karszowa.
Marcin, podstoli sieradzki 1603 roku, żonaty z Reginą Bożej. Jan, syn Abrahama, 1604 roku. Stanisław, wiceprokurator zamku krakowskiego 1623 r., pozostawił syna Macieja. Magdalena, żona 1v. Piotra Pstrokońskiego, 2v. za Maciejem Wawrowskim 1668 r.
Jacek, Stanisław i Kazimierz, synowie Wincentego, poborcy sieradzkiego, i Katarzyny Kochanowskiej, 1668 roku, i z nich Jacek, elektor 1669 r. z wojew. sieradzkiego. Andrzej i Seweryn z wojew. Sieradzkiem, a Wojciech z wojew. Sandomierskiem podpisali elekcyę 1697 r. Po Wojciechu z Maryanny Dziewulskiej córki, Helena, Jadwiga za Fryderykiem Jezierskim, kapitanem wojsk koronnych 1720 roku, i syn Stanisław (Metr. Kor., Conv. Piotrk. i Warsz., Don. Vars., Ks. Gr. Przedeckie i Brzeskie, Wyr. i Zap. Tryb. Piotrk.).
PIORUŃSKI. Jan, skarbnik bracławski 1717 r., żonaty z Maryanną N., miał córkę Jadwigę 1725 r. (Wyr. i Zap. Tryb. Lubel.).
PIORUSKI. Piszą się z Pioruszyc, w ziemi kaliskiej. Mikołaj z Pioruszyc 1605 roku miał pewną sumę zabezpieczoną na dobrach u Reklewskiego (Zap. Tryb. Piotrk.).
PIOTRACHOWSKI. Gabryel i Maciej, synowie Zygmunta i Barbary, 1586 r. Wiktoryn, syn Macieja, 1648 r., elektor 1669 r. z wojew. sieradzkiego. Stanisław z wojew. łęczyckiem podpisał elekcyę 1697 roku (Wyr. Tryb. Lubel., Zap. Tryb. Piotrk.).
PIOTRAS v. PIETRASZ h. OGOŃCZYK. Karol legitymował się w Galicyi Zachodniej 1803 r. (Akta po-Galicyjskie).
PIOTRASKI. Andrzej, syn Jana, 1586 roku i Serafin, syn Józefa, dziedzice Piotraski, tegoż roku prowadzili proces o sumy i części wsi Piotraski (Wyr. Tryb. Lubel.).
PIOTRASZ h. PORAJ. Marek, dziekan sandecki 1576 r. (Wittyg).
PIOTRASZEWSKI h. ABDANK. Byli w wojew. krakowskiem, zkąd niektórzy przenieśli się na Litwę. Jan, dziedzic części Berwaldu 1581 r., podstarosta oświęcimski, deputat na Trybunał koronny 1586 r. Stanisław, dworzanin królewski 1591 r., pisarz grodzki i poborca wołkowyski 1596 r. Marcin, burgrabia zamku krakowskiego 1596 r.
Stanisław, syn Jana, żonaty z Jadwigą N. 1611 r. Gabryel, elektor 1632 r. z wojew. ruskiego, z żony Zofii Baranowskiej, kasztelanki Czechowskiej, miał Jana, dziedzica Rokowa 1635 r., po którym syn Jan był żonatym z Krystyną z Sienna 1673 r. Marcin, Paweł i Stanisław, synowie Tomasza, 1671 r. (Metr. Kor., Conv. i Don. Vars., Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk.).
Andrzej i Jerzy podpisali elekcyę 1733 r. z wojew. trockiem. Jan i Stefan, stronnicy Augusta III.
PIOTRASZKO h. KORAB. Jakób, dziedzic części Piotraszkowa, w ziemi bielskiej (Ks. Poborowe).
PIOTRASZKO h. ROCH III. Marcin, komornik grodzieński 1783 r. (Dziadulewicz).
PIOTRASZKO h. SZELIGA. Byli na Litwie. Bartłomiej, syn Stefana, i Piotr, syn Mikołaja, 1664 roku. Adam i Stefan z wojew. mińskiego, stronnicy Augusta III. (Wyr. Tryb. Lubel.). Michał podpisał konfederacyę generalną litewską 1764 r.
Antoni, syn Marcina, z synem Antonim i tego synowie: Jan, Michał, Mikołaj, Wincenty, Ksawery i inni, 12 osób, zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1802 r. Patrz PIETRASZKO.
PIOTRKOWCZYK h. PILAWA. Rodzina miejska krakowska, głównie zajmowała się drukarstwem. Andrzej, księgarz i drukarz w Krakowie 1595 r.; jego żona Jadwiga Prężyna, znakomita poetka, z niej syn Andrzej, doktór obojga prawa i filozofii, akademik krakowski, poseł krakowski na sejmy i rajca miejski, znakomity uczony, drukarz i autor prawny, zm. 1645 r., miał syna Stanisława-Teodora, porucznika rejtarskiego, który w nagrodę zasług wojennych otrzymał nobilitacyę 1662 r. (Vol. Leg.). Podobno, jak się domyśla Niesiecki, ta rodzina wzięła nazwisko Piotrowicki, h. Pilawa.
PIOTRKOWSKI h. JASIEŃCZYK. Piszą się z Piotrkowa, w pow. mławskim, a będąc licznie rozrodzeni brali przydomki Chudy, Król i inne. Jan, dziedzic na Piotrkowie 1561 r. (Ks. Poborowe).
PIOTRKOWSKI h. JASIEŃCZYK odm. Odmiana herbu - na tarczy koloru niewiadomego dwa klucze złożone na krzyż piórami do góry.
Pisali się z Piotrkowa, w pow. mławskim. Aleksy, Feliks i Marcin, dziedzice Piotrkowa 1552 r. (Ks. Poborowe).
PIOTRKOWSKI h. NIECZUJA. Wzięli nazwisko od wsi Piotrkowice, w wojew. rawskiem. N., poseł z Mazowsza, zakłócił sejm 1658 roku skargami na Bogusława ks. Radziwiłła, że ten w swojej kwaterze kazał odprawiać nabożeństwo kalwińskie. Tomasz, elektor 1669 roku z wojew. rawskiego.
Po Aleksandrze, subdelegacie lubelskim 1717 r., a od 1718 r. viceregencie łukowskim, syn Mikołaj miał syna Michała, po którym syn Mateusz pozostawił syna Kajetana, żonatego z Kunegundą Zakrzewską, z niej syn Wojciech, dziedzic części we wsi Pachy, w pow. rawskim, wylegitymowany w Królestwie 1848 r.
PIOTRKOWSKI h. POMIAN. Liczna, a po większej części zagrodowa mazowiecka szlachta; wzięła nazwisko od wsi Piotrkowice, w ziemi warszawskiej. Kacper, kanonik warszawski, rewizor do Prus z sejmu 1563 r. Jakób, syn Mikołaja i Anny Dachnowskiej, 1559 r. Jan i Tomasz, synowie Jakóba, dziedzice Piotrkowic 1593 r. Jerzy, syn Łukasza, 1596 r. Grzegorz, Jan, Krzysztof, Piotr, Walenty i Zygmunt, synowie Aleksego, przeprowadzili 1598 r. dział Piotrkowic; z nich Krzysztof miał synów, Krzysztofa i Wojciecha 1613 r., i po Krzysztofie syn Jakób 1663 r.
Tomasz i Wojciech, synowie Mikołaja, dziedzice Piotrkowic 1579 r.; z nich Wojciech miał dwóch synów, Piotra i Stanisława 1606 r., i po Piotrze syn Franciszek 1630 r.
Wacław, Jan i Wawrzyniec, synowie Andrzeja, 1604 r.; po Wacławie synowie, Jan i Maciej, zwany Parka, żonaty z Zuzanną Badowską 1619 roku.
Wacław, syn Mikołaja, 1606 r. Wawrzyniec, syn Jerzego, 1608 r. dziedzic Piotrkowic. Gacper i Maciej Szymkowicze, synowie Tomasza, 1616 r. Adam i Feliks, synowie Jana i Katarzyny, 1646 r. Wojciech, syn Jana, żonaty z Zofią Grabską 1650 r. Jakób i Wawrzyniec, elektorowie 1669 r. z ziemi warszawskiej. Piotr, syn Wacława, 1678 r. Stanisław z ziemią warszawską i Wojciech z wojew. lubelskiem podpisali elekcyę 1697 roku (Conv. i Don. Vars.).
Po Pawle z Emerencyanny Bukowskiej syn Marcin, po którym syn Wojciech pozostawił dwóch synów, Aleksandra, vicegerenta grodzkiego łukowskiego 1718 roku, i Tomasza, dziedzica na Czasławicach, burgrabiego 1729 r., skarbnika 1738 r. nurskiego, następnie miecznika urzędowskiego, który w 1748 roku prowadził proces o dobra Ługów; Tomasz był żonatym z Franciszką Sołtykówną. Józef i Konstanty, synowie Pawła i Maryanny Wolskiej, dziedzice części Piotrkowic 1786 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).
PIOTRKOWSKI h. TOPÓR. Byli w Małopolsce; z nich Bernard z Piotrkowic sprzedał opactwu sieciechowskiemu swoją część we wsi Zalesie 1386 roku. N., dziedzic wsi Batków, pod Żarnowem w 1470 roku (Lib. Benef.).
PIOTRKOWSKI. Byli w Wielkopolsce i pisali się z Piotrkowic, w pow. kościańskim. Piotr, kanonik włocławski 1542 r. Benedykt, Piotr i Wojciech, synowie Szymona, 1571 r. Augustyn, dziedzic części Piotrkowic 1580 r. Stanisław, syn Aleksego, 1589 r. Jakób, syn Wojciecha i Sabiny Czołowskiej, zapisał 1622 r. dożywocie żonie Zofii Sługockiej, a w 1631 roku występował jako subdelegat grodzki przedecki (Ks. Gr. Brzeskie, Poborowe i Przedeckie). Stefan i Wojciech podpisali elekcyę 1669 r. z wojew. brzesko-kujawskiem. Stanisław, elektor 1697 r. z wojew. inowłocławskiego.
PIOTROWICKI h. PILAWA. W wojew. Sandomierskiem. Piotrowicki jest także przydomkiem jednej linii rodziny Bóbr. Jakób, kanonik krakowski, proboszcz biecki 1639 r., dobry kaznodzieja. Szymon 1690 r.
Michał z wojew. brzesko-litewskiem i Michał z wojew. nowogrodzkiem podpisali 1697 r. elekcyę, a Jan 1698 r. pospolite ruszenie z wojew. brzesko-litewskiem.
Ignacy, cześnik bracławski, sędzia deputat 1759 r., żonaty z Anną N., miał syna Kajetana. Jan, sędzia pograniczny bracławski 1769 roku (Sigil., Kancl., Wyr. Tryb. Lubel.).
PIOTROWICZ h. BELINA. W wojew. ruskiem. Jan wylegitymowany w Galicyi 1790 r.
PIOTROWICZ h. LELIWA odm. Odmiana herbu - Leliwa zwyczajna z dodatkiem krzyża nad gwiazdą; w koronie trzy pióra strusie, boczne błękitne, środkowe złote. Ten herb nazywa Kajałowicz Murdelio odmienny; Niesiecki zaś powiada, że widział ten herb inaczej jeszcze ułożony, t. j. półksiężyc rogami w górę, w jego środku krzyż, nad tym i z każdego jego boku gwiazda; może to jest herb Piotrowicz, z którym wylegitymowali się niektórzy z Piotrowiczów w Cesarstwie.
Rozrodzona na Litwie i na Białej Rusi rodzina. Stanisław, starosta lidzki 1499 r., marszałek 1509 r., a starosta grodzieński 1511 r. Maciej, dworzanin królewski 1536 r. Bartłomiej ożeniony z Dorotą Sarnacką, na Podlasiu w 1540 r. Heronim, dworzanin królewski 1549 r.
Kacper, porucznik wojsk litewskich, odznaczył się w wojnie ze Szwedami w Inflantach 1603-1606 r. Aleksander, pisarz grodzki oszmiański 1628 r. Ławryn, 1632 r. elektor z wojew. nowogrodzkiego.
Mikołaj, dziedzic Brynkliszek, w pow. wileńskim 1634 r., miał czterech synów: Adama, dziedzica Łazanek, w pow. bracławskim, Aleksandra, Kazimierza i Stefana, kapitana wojsk królewskich 1667 r., żonatego z Elżbietą Grynwald, po którym córki, Helena i Róża.
Kazimierz, dziedzic na Brynkliszkach 1669 roku, pozostawił synów, Franciszka-Samuela i Piotra; po Piotrze syn Antoni miał synów, Józefa i Wincentego.
Franciszek-Samuel, starosta rajgrodzki 1736 r., żonaty z Anną Wilczewską, pozostawił syna Adama-Feliksa, starostę mławskiego 1758 r., sędziego kapturowego pow. bracławskiego 1764 r., po którym trzech synów: Franciszek, Jan, skarbnik smoleński 1785 r., i Mikołaj.
Mikołaj, dziedzic Zabłociszek 1785 r., rotmistrz pow. bracławskiego, zaślubił Petronelę, córkę Antoniego Żaby, i z niej miał syna Adama, ur. 1785 roku, dziedzica Antonowa, po którym z Anieli Mirskiej córka Marya, żona Adama Żaby, sędziego bracławskiego.
Oprócz powyższych. Benedykt, akademik wileński 1634 r. Józef, pisarz wileński, z wojew. wileńskiem, i Jan z ks. żmudzkiem podpisali elekcyę 1648 roku. Jerzy żonaty 1660 r. z Anną Porowską. Jan i Michał, elektorowie 1674 roku z ks. żmudzkiem. Zacharyasz, sekretarz królewski, żonaty 1680 roku z Jadwigą z Pikar, Jan z wojew. Witebskiem i Stanisław z wojew. nowogrodzkiem podpisali elekcyę 1697 r. Dawid, Mateusz i kilkunastu innych podpisali 1698 r. pospolite ruszenie.
Jakób, Jezuita, czynny wziął udział w sprawie toruńskiej przeciw mieszczanom tego miasta 1724-1725 r. Franciszek żonaty 1725 r. z Maryanną Felkerzamb, starościanką czorsztyńską. Feliks, skarbnik żmudzki, i Michał z ks. żmudzkiego, Marcin z wojew. wileńskiego i Władysław z wojew. kijowskiego elektorowie 1733 r.
Michał żonaty 1734 r. z Katarzyną, córką Bogusława Uszczapowskiego. N., ciwun pojurski 1737 r., żonaty z Eufrozyną Zabiełło, miał córki, Maryannę, żonę Michała Koszczyca, starosty Zarzyckiego, i N., żonę N. Rennego 1756 roku (Metr. Litew., Arch. Dubr., Sigil., Wyr. Tryb. Lubel. Ks. Gr. Owruckie).
Po Janie, poruczniku zawilejskim 1794 r., syn Michał miał syna Aleksandra, po którym z Emilii Ragoczy syn Wincenty, dziedzic wsi Jackowa, w pow. pułtuskim, wylegitymowany w Królestwie 1865 r.
Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej: Stanisław, syn Józefa, z synem Kalasantym i wnukami: Heronimem, Michałem, Ezechielem, Filibertem i Bronisławem 1862 roku; 2) gub. grodzieńskiej: Aleksander, syn Jerzego, z braćmi: Stefanem, Wincentym, i Zygmuntem 1849 r.; 3) gub. kowieńskiej: potomstwo Tomasza, Adama, Benedykta i Ludwika, synów Andrzeja, wnuków Krzysztofa, osób 57, w 1844-1863 roku; Marcin i Tadeusz z potomstwem, synowie Stanisława, wnukowie Gabryela, prawnukowie Władysława, 1852 r. i potomstwo Andrzeja i Jerzego, synów Jana, wnuków Bartłomieja, 1845 r.; 4) gub. mińskiej: Teodor, syn Zacharyasza, z synem Janem, Heronim, syn Stanisława, i inni, 23 osoby, 1846 r.
Sądzę, że tego herbu Mikołaj, syn Jana, z synami, Stanisławem i Karolem w 1844 r., oraz Felicyan, syn Józefa, z synami, Antonim i Adamem 1852 roku wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej bez oznaczenia herbu.
PIOTROWICZ h. MURDELIO odm. Jestto taż rodzina co Piotrowicz, herbu Leliwa odm.; niektórzy jednak z tych Piotrowiczów jak Mikołaj, rotmistrz bracławski 1781 r., brali przydomek Murdelio, tego herbu Ludwika za Stanisławem-Antonim Tyszkiewiczem, kasztelanem żmudzkim 1794 roku.
PIOTROWICZ h. PIOTROWICZ. Herb - półksiężyc rogami w górę, nad nim krzyż, nad tym gwiazda, i po gwiaździe z każdej strony półksiężyca.
Na Litwie. Michał i Stanisław z potomstwem, synowie Bartłomieja, wnukowie Jakóba, w 1848 r.; Antoni, Franciszek i Julian, synowie Wincentego, wnukowie Antoniego, 1851 r.; Karol-Filip z synami: Franciszkiem, Onufrym i Joachimem, Antoni, syn Bartłomieja, z synami: Izydorem, Maciejem i Aleksandrem i ich potomstwem w 1865 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
Teodor z synem Janem, Paweł z synami: Janem, Szymonem i Tomaszem i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1863 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
Władysław, syn Piotra, dóbr Wałakioki-Popielki, Aleksandra, córka Hipolita, i synowie Bonifacego dóbr Wierbuszki-Potawsze dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r.
PIOTROWICZ h. SYROKOMLA odm. Odmiana herbu - na Syrokomli półtora krzyża, a w szczycie na hełmie półksiężyc na pal nadziany. Józef Kalasanty, mostowniczy wołkowyski 1763 r. (Wittyg, Nieznana szlachta Polska).
PIOTROWSKI h. ABDANK. Nazwisko Piotrowski bardzo jest rozpowszechnionem na obszarze dawnej Rzeczypospolitej i noszonem nietylko przez rodziny szlacheckie, lecz i miejskiego pochodzenia, a nawet w zeszłem XVIII stoleciu przybrało je wielu neofitów; niepodobieństwem jest zatem oznaczyć ze ścisłością herby, ale nawet pochodzenie szlacheckie wielu indywiduów tego nazwiska, gdy pod szlachtę podszyła się znaczna ilość niemających do tego prawa; zmiany też herbowe utrudniają poszukiwania.
Piotrowskich, herbu Abdank, niema u nikogo z heraldyków dawniejszych, jednak wylegitymowali się niektórzy z tym herbem, lecz błędnie, gdyż właściwie należą do herbu Ślepowron, a mianowicie Błażej, sędzia pokoju lubartowski, dziedzic dóbr Mogilnicy, w 1843 r., a jego brat Kazimierz w 1847 roku, synowie Mikołaja, i Maksymilian, asesor ekonomiczny w gub. warszawskiej, 1848 roku, syn Kazimierza i Elżbiety Balińskiej, wszyscy pochodzący od Jana, w 1645 r. dziedzica majątku Ternowa, w wojew. lubelskiem, piszącego się z Tarnawki, a będącego właściwie herbu Ślepowron.
Piotrowscy tego herbu, zamieszkali w wojew. ruskiem, brali przydomek Hinek. Mikołaj, podstoli królewski 1505 r. Piotr z Piotrowic zwolniony od wyprawy wojennej 1509 r., był w 1519 r. marszałkiem dworu królowej (Metr. Kor.).
Benedykt i Jan 1697 r., a Dyonizy, Felicyan, Józef, Marcyan Hinek, poseł ziemi chełmskiej, i dwóch Michałów 1733 r. podpisali elekcye z wojew. ruskiem.
Mikołaj Hinek, syn Feliksa Hinka, podczaszego żytomierskiego, i Zuzanny Ołtarzewskiej, przeprowadził 1759 roku z siostrą swą Anną Piasecką podział sumy zabezpieczonej na dobrach Pławanicach, leżących w wojew. ruskiem, a ziemi chełmskiej, i na mocy powyższego aktu wylegitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 r. (Akta po-Galicyjskie, Quaterniones).
PIOTROWSKI h. BELINA. Franciszek i Wincenty, synowie Leopolda, wylegitymowani w Cesarstwie 1848 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
PIOTROWSKI h. GOZDAWA. Licznie rozrodzona rodzina na Podlasiu i na Litwie. Piotr 1591 r. (Vol. Leg.). Łukasz, profesor i prokurator Akademii krakowskiej, znakomity gramatyk i niezły łaciński wierszopisarz, mąż niezłomnego charakteru, czego dał dowód w 1656 r. po zajęciu przez Szwedów Krakowa, gdy pomimo wszystkich pogróżek nie chciał złożyć przysięgi królowi szwedzkiemu na wierność.
Ksawery wylegitymowany w Galicyi 1782 r. Krzysztof, dziedzic części Wojewódki, na Podlasiu, miał syna Kacpra po którym syn Bartłomiej z żoną Barbarą Wojewódzką nabyli 1774 roku części dóbr Wojewódki Wielkie, i mieli syna Jana, ochrzczonego 1759 r. w par. Sokołów, wylegitymowanego w Galicyi Zachodniej 1804 roku (Akta po-Galicyjskie, Quaterniones).
Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. grodzieńskiej, Ignacy i Bronisław, synowie Ignacego, 1856 r.; 2) w okręgu białostockim synowie Jana: Marcin z synami, Michałem i Mateuszem, Franciszek z synami, Wojciechem i Piotrem, Antoni, syn Wojciecha, z synem Piotrem i Józef, syn Jana, z synami: Adamem, Karolem i Wojciechem 1863 r.; 3) gub. mińskiej, Wincenty z synem Jakóbem i Onufry z synami: Adamem, Ludwikiem, Stanisławem i Wincentym, synowie Stanisława, i inni 1841 r.
PIOTROWSKI h. JUNOSZA. Wyszli z Mazowsza, z Piotrowic, a byli na Podlasiu i na Litwie i brali przydomek z Trojan-Piotrowa v. Trojan. Kacper, kanonik warszawski 1564 r. Andrzej, dziedzic Jakubowic, w ziemi mielnickiej 1581 r. Wojciech, rotmistrz wojsk koronnych 1586 roku. Po Józefie synowie: Bartłomiej, Jakób, Jan i Stanisław 1586 r.; z nich Bartłomiej miał syna Andrzeja, dziedzica Piotrowa-Trojany 1594 roku, Jan pozostawił syna Nikodema, a Stanisław syna Jerzego 1613 r.
Po Pawle, dziedzicu Piotrowa-Trojany, synowie: Feliks, Jerzy i Piotr 1598 r.; z nich Piotr, dziedzic na Piotrowie-Trojanach 1608 roku, miał syna Szymona, po którym z Maryanny Siedleckiej syn Sebastyan pozostawił syna Kazimierza.
Kazimierz Trojan, wojski wiski 1715 r., miał syna Jana, po którym z Magdaleny Krassowskiej syn Onufry legitymował się 1803 r. w Galicyi Zachodniej.
Po Jerzym z Trojan-Piotrowa synowie, Łukasz i Stanisław; z nich Łukasz, elektor 1648 r. z ziemi liwskiej, pozostawił syna Stanisława zw. Trojan, pisarza skarbowego, elektora 1632 r. z wojew. podlaskiego, dziedzica dóbr Przeczni, w Sieradzkiem, skarbnika wiskiego 1690 r., żonatego z Katarzyną Skopówną.
Po Marcinie synowie: Adam, elektor 1648 r. z ziemi liwskiej, Jan i Wojciech; z nich Jan, pisarz grodzki warszawski 1671 r., miał synów, Floryana i Łukasza.
Łukasz, dziedzic części Piotrowic 1693 r., pozostawił syna Adama, po którym syn Aleksander, dziedzic części Polkowa, w ziemi liwskiej, legitymował się w Galicyi Zachodniej 1803 r.
Antoni zw. Sarzyna, syn Aleksandra, brat rodzony Pawła, stolnika czerniechowskiego, sprzedał 1769 r. dobra Szadurki, w wojew. lubelskiem Małachowskiemu, i z żony Anny miał syna Franciszka, ochrzczonego 1768 r. w par. Wilkołaz, który wylegitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 r. (Akta po-Galicyjskie, Quaterniones).
Niektórzy, zamieszkali w Lubelskiem, dziedziczyli na Piotrowie-Krzywokołach. Andrzej, dziedzic Piotrowa-Krzywokoły i Osmala 1580 r., miał synów, Jakóba i Stanisława; po Stanisławie syn Feliks, dziedzic Piotrowa-Krzywokoły. Wincenty, syn Jerzego, z żony Agnieszki miał synów, Leonarda i Sebastyana 1580 r. Jakób, syn Wawrzyńca, dziedzic Rodosława 1581 r. Jerzy, syn Krzysztofa, dziedzic Żelechowa, 1583 r. Po Jakóbie z Zofii Broniewskiej synowie: Erazm, Marcin i Piotr 1584 r.
Jakób z Tarnawki miał syna Mikołaja, po którym syn Jan, dziedzic na Tarnawce 1663 r., pozostawił syna Marcina, żonatego z Anną Mniszkówną 1686 roku.
Oprócz powyższych. Jakób, kanonik warszawski 1606 roku. Adam i Aleksander, synowie Jana, 1640 roku. Stanisław i Tomasz z ziemi warszawskiej, Andrzej, Gaspar i Tomasz z ziemi liwskiej 1648 r., Jan z ziemi warszawskiej, Antoni, Jan z Szaryna, Jan z Czasławic, Marcin i Mikołaj z wojew. lubelskiego 1669 r. elektorowie. Walenty, syn Kacpra, 1677 r. Stanisław, syn Pawła, 1681 r. Aleksander, syn Tomasza, 1695 r. Franciszek, skarbnik podlaski 1699 r., żonaty z Eleonorą N.
Mikołaj, cześnik mielnicki 1718 r. Antoni i Paweł z wojew. lubelskiem, Fabian, Jakób, Józef, Łukasz i Michał, viceregent grodzki brański, z wojew. podlaskiem podpisali elekcyę 1733 r. Marcin, burgrabia wiski 1738 r. Aleksander-Jan, kanonik lubelski 1738 r. Faustyn, burgrabia drohicki 1740 r. Tomasz, z burgrabiego łowczy nurski 1760 r., syn Wojciecha. Jan, posesor wsi Łuniewa, w Drohickiem 1768 r., miał syna Wincentego-Józefa, ur. 1767 r., który legitymował się w Galicyi Zachodniej 1803 r. (Conv. i Don. Vars., Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).
Po Adamie, dziedzicu wsi Wólki w 1561 roku, pochodzący: Ignacy, dziedzic wsi Wólka Piotrkowska, na Podlasia, syn Jana i Antoniny Niedzwieckiej, 1844 roku, Stanisław, Jan i Wojciech, synowie Tomasza i Anieli Karwowskiej, 1844 roku, Roman, urzędnik w pow. białostockim, syn Feliksa, 1861 r., Jakób, syn Mateusza i Elżbiety Kujawskiej, 1844 r., Leopold, syn Michała, 1852 roku, Aleksander, podoficer w wojsku rosyjskiem, syn Bonawentury i Karoliny Rychter, 1861 roku wylegitymowani w Królestwie.
Po Sebastyanie, który w 1756 r. kupił od Kobielskich majątek Bawczów, synowie, Józef i Sebastyan w 1838 r. i po Józefie syn Jan, żonaty z Florentyną Łączkowską, z której syn Maksymilian w 1848 r. wylegitymowani w Królestwie. Z tej linii Ignacy i Karol, urzędnicy pocztowi w Warszawie, synowie Wincentego, w 1854 r., Tadeusz, Kazimierz i Adam, synowie Tadeusza i Balbiny Wituskiej, wylegitymowani w Królestwie 1852 r.
Michał 1782 r., Wojciech 1789 r., Stanisław 1782 r., jego syn Jan 1809 r., a wnuk Jan 1833 r. wylegitymowani w Galicyi.
Zamieszkali na Litwie. N., rotmistrz wojsk królewskich, stracił rękę na wojnie wołoskiej 1599 r.; jego synowcowie, Stefan, rotmistrz wojsk królewskich 1632 roku, i Hrehory, stolnik nowogrodzki, podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. nowogrodzkiem; Hrehory, dzielny wojownik przeciw Moskwie 1634 roku, fundował kościół w swych dobrach w Horodyszczu. Jerzy-Aleksander, pisarz i poborca oszmiański 1618 r. Jan, stolnik litewski 1624 r., miał syna Piotra-Pawła, zm. 1658 r. Stanisław, pisarz skarbowy litewski 1632 r. Mikołaj, ciwun wileński 1640 r.
Jerzy z wojew. nowogrodzkiem 1632 r., Szczęsny z ks. żmudzkiem 1648 r., Stanisław z wojew. nowogrodzkiem 1669 r., Jerzy z wojew. mińskiem 1674 r., Stanisław, miecznik mścisławski, i Stefan z wojew. brzesko-litewskiem 1697 r., a Jan, Józef i Karol 1733 r., i Józef z wojew. mińskiem 1733 r. podpisali elekcye.
Stanisław, towarzysz pancerny 1710 r., żonaty zJózefą Skarbek-Borowską, miał syna Józefa, po którym z Anny Charzewskiej syn Józef zaślubił Annę Żurowską i z niej pozostawił syna Ludwika.
Ludwik, posesor dóbr w Tarnowskiem, zaślubił Kunegundę Znamirowską iz niej miał syna Feliksa, dziedzica Ciężkowic, pod Tarnowem 1830 r., po którym z Maryi Armatowiczówny syn Feliks-Maryan ur. 1867 r. i córki: Helena, Kamila i Mieczysława.
Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. grodzieńskiej, Antoni, syn Józefa, 1844 r.; 2) okręgu białostockiego, Onufry, Franciszek, Karol, Wincenty z synem Rupertem i Marcin z synami, Stanisławem i Józefem, 1833 r.; Mateusz, syn Macieja, z synami: Michałem, Pawłem i Janem, Tomasz, syn Kazimierza, z synem Stanisławem i Stefan, syn Kazimierza, z synami: Grzegorzem, Augustynem i Piotrem 1847 r.; Karol, syn Piotra, i Stanisław, syn Augustyna, 1854 r.; Józef z synami: Pawłem, Franciszkiem, Józefatem i Mateuszem, i Jakób z synami, Wincentym i Ignacym, synowie Jana, 1862 r.; Maciej, syn Michała, z synami: Józefem, Wojciechem, Kazimierzem i Piotrem, Tomasz, Paweł, Piotr, Kazimierz i Franciszek, synowie Józefa, oraz Wincenty i Antoni, synowie Sylwestra, 1854 r.; Waleryan, syn Kajetana, z braćmi, Baltazarem, Janem i Tadeuszem 1863 r.; Franciszek, syn Wawrzyńca, z synami: Michałem, Maciejem i Mikołajem 1862 r.; Adam,
Grzegorz, chorąży pancerny wojsk koronnych, w nagrodę wielkich zasług wojennych, otrzymał 1662 r. nobilitacyę, a do herbu Junosza przyjętym został przez Humieckich (Metr. Kor., Sigil.).
PIOTROWSKI h. JUNOSZA odm. Odmiana herbu - na tarczy herb Junosza na zielonej podstawie; nad tarczą dwa hełmy w koronach, w których po pięć piór strusich: trzy białe, dwa czerwone.
Antoni-Julian otrzymał 1873 roku nobilitacyę galicyjską i herb powyższy.
Dr. Gustaw, profesor Uniwersytetu krakowskiego, i jego siostra Adela-Wilhelmina hr. Firmian otrzymali 1879 r. szlachectwo galicyjskie i herb Junoszę odmienną t. j. barana na zielonej murawie (Siebmacher).
PIOTROWSKI h. KORWIN. Licznie rozrodzona rodzina na Podlasiu, Litwie i na Rusi Czerwonej; piszą się z Piotrowic, wsi w ziemi drohickiej, i niektórzy biorą przydomek Ginwiłł i odmianę herbową tej nazwy. Mikołaj dostał w 1557 r. od wojewody połockiego prawem lennem 10 włók lasu we wsi Pieczkowie z obowiązkiem służby wojskowej. Po Mikołaju, podstolim chełmskim 1637 r., syn Marcin-Jan 1679 r., tego zaś syn Mikołaj, cześnik mielnicki, sędzia kapturowy chełmski 1733 roku. Andrzej, Jakób i dwóch Janów 1669 r., a Marcyan 1697 r. podpisali elekcye z ziemią chełmską, a Stanisław 1697 r. z wojew. Sandomierskiem. Jan, pisarz chełmski, sędzia kapturowy 1674 r. Jan, cześnik wołyński 1694 roku. Jan, elektor 1697 r. z wojew. sandomierskiego.
Józef, wojski czerniechowski 1705 roku. Stanisław, cześnik podolski 1708 r. Józef, sędzia grodzki wileński 1716-1719 r. Stanisław zapisał Jezuitom w Łucku swój majątek Kuczkorowce 1715 r. Franciszek, regent ziemski sandomierski 1720 r., z żony Obrębskiej zostawił potomstwo. Kacper i N., stolnik bracławski, 1733 roku, a Kacper 1764 r. podpisali elekeye z wojew. Sandomierskiem.
Karol, wojski czerniechowski, deputat wojew. smoleńskiego 1745 r. Aleksander, żonaty z Katarzyną Sobieszczańską, miał syna Franciszka 1760 roku, po którym z Maryanny Kościelskiej syn Stanisław, dziedzic Ostrówka, w Sandomierskiem, legitymował się w Galicyi Zachodniej 1803 r. (Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Akta po-Galicyjskie).
Michał, generał brygady wojsk polskich, zm. 1825 r. w Warszawie, przeżywszy lat 54; żonaty z Magdaleną z Gembartów, miał syna Gaspra-Michała, ur. 1811 r. w Kaliszu; wdowa wyszła 2v. za generała Umińskiego i zmarła 1831 r. we wsi Smolice, w Poznańskiem.
Henryk, porucznik jazdy lubelskiej, postąpił 1831 r. na kapitana; um. 1861 r. w Warszawie (Ks. Wojskowe).
Po Stanisławie z Anny Lisowskiej pięciu synów: Paweł, dziedzic dóbr Motranki, w wojew. kijowskiem, bezpotomny, Cypryan, Ignacy, pułkownik wojsk koronnych, Tadeusz, kanonik inflancki 1774 r., i Andrzej, pułkownik wojsk koronnych, porucznik kawaleryi narodowej, dworzanin królewski, dostał w roku 1780 przywilej na jarmarki dla swego miasta Wysokie Mazowieckie; po Andrzeju z Zofii Stanickiej, córka Aniela Ciemniewska i synowie: Mikołaj, Andrzej, Adam i Jan.
Józef, dziedzic dóbr Radohoszczy 1787 r. (Akta Dubieńskie). Łukasz, komornik ziemski podolski, podstoli rypiński, a następnie dobrzyński 1793 r., deputat na Trybunał koronny 1788 r. Aleksander, komornik ziemski kijowski, komisarz pow. żytomierskiego do zbierania ofiar 1789 roku Leon, komornik ziemski podolski 1793 r.
Franciszek, syn Adama, z synami: Mieczysławem, Władysławem i Stanisławem i Jan, syn Józefa, z synem Jerzym wylegitymowani w Cesarstwie 1840 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
Z przydomkiem Ginwił Mikołaj, marszałek grodzieński, starosta stoklicki, z pow. grodzieńskim, Stanisław z wojew. wileńskim i Stefan z wojew. mińskiem 1648 roku podpisali elekcyę. Mikołaj, kuchmistrz litewski 1662 r.; jego żona Konstancya-Małgorzata (Arch. Dubr.).
Andrzej i Józef, adwokat sandecki, synowie Franciszka, z przydomkiem Ginwił, a Marcin, Jan i Paweł-Kajetan bez tego przydomku wylegitymowani w Galicyi 1782 r.
Jan, syn Franciszka, z synami: Cezarym i Jerzym 1833 r. i Tadeusz, syn Antoniego, z synami: Ignacym, Tomaszem i Antonim w 1861 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
Piotr, syn Grzegorza, i kilkudziesięciu innych zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r., a ich potomstwo wylegitymowane w Cesarstwie 1856 r., zapisane w tejże gubernii.
PIOTROWSKI h. LELIWA. Potomstwo Franciszka, Adama i Józefa, synów Mateusza, wnuków Jana, osób 33, wylegitymowane w Cesarstwie 1845-1866 roku i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Heronim, syn Wincentego, dóbr Pietraszuny, i Wincenty, syn Jakóba, dóbr Jagminiszki dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r.
PIOTROWSKI h. LIS. Paweł, posiadacz wsi Niwki, w pow. proszowskim 1564 r. (Wittyg). N. 1669 r. i N. 1733 r. podpisali elekcye z wojew. krakowskiem.
PIOTROWSKI h. PORAJ. Pisali się z Piotrowic, w pow. sieradzkim. Paweł, dziedzic Piotrowic 1552 r. (Ks. Poborowe).
Piotr, proboszcz i oficyał biecki, jego brat Fryderyk, Jan i Anna, syn i córka Tomasza, oraz Michał, syn Sebastyana, dworzanin królewski, otrzymali 1597 r. zatwierdzenie starożytnego szlachectwa 1597 r. (Metr. Kor.). Piotr 1669 r., Jan, Maciej z Wodzinka 1697 r. i Sebastyan 1764 r podpisali elekcye z wojew. Sieradzkiem. Sebastyan zatwierdzony 1754 r. na urzędzie prokuratora sieradzkiego, z żony Maryanny Wolskiej pozostawił syna Józefa, ochrzczonego 1777 r. w par. Gidle, który wylegitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 r. (Quaterniones).
PIOTROWSKI h. ŚLEPOWRON. Wzięli nazwisko od swego gniazdowego dziedzictwa wsi Piotrowice, w ziemi liwskiej, lecz byli iw ziemi warszawskiej, w której w XVII i XVIII wieku częste o nich wzmianki w aktach ziemskich i grodzkich; niektórzy przenieśli się do Litwy, inni zaś przeszli do herbu Abdank. Wojciech, syn Jana, 1645 roku, Aleksander syn Tomasza, 1699 r. i inni w ziemi warszawskiej.
Po Janie, dziedzicu wsi Żurawieniec, w ziemi łukowskiej, z Maryanny Staniszewskiej syn Tadeusz, ur. 1776 roku we wsi Piotrowice, na. Podlasiu, postąpił 1793 r. jako kadet do 1 pułku piechoty i w 1794 roku został podporucznikiem; porucznik piechoty legionów polskich we Włoszech, awansował 1800 r. na kapitana, a 1807 r. na majora w 4 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego; podpułkownik 1809 r., postąpił 1813 r. na pułkownika. Odbył kampanie: 1794 r. przeciw Prusom, 1797-1801 r. we Włoszech, 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym i za waleczność ozdobiony krzyżem kawalerskim Legii Honorowej i złotym orderem wojska polskiego; Tadeusz, żonaty z Magdaleną Zgliczyńską, pozostawił syna Józefa.
Po Mikołaju, podstolim chełmskim, dziedzicu dóbr Ternawa, syn Marcin; pochodzący po Marcinie, Stanisław, dziedzic wsi Strzyże, w pow. podlaskim, syn Tadeusza i Franciszki Wyzińskiej, wylegitymowany w Królestwie 1844 r.
Stanisław, Teofil i Jan, syn Konstantego, wylegitymowani w Galicyi 1808 r.
Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej, Wincenty, syn Michała, z synem Julianem-Wincentym 1844 r.; 2) gub. kowieńskiej, Jan i Władysław z potomstwem, synowie Pawła, wnukowie Jana, prawnukowie Kazimierza, 1844-1865 r.; 3) gub. mińskiej: Józefat, Jerzy i Tadeusz, synowie Józefa, Paweł z synami: Janem i Wincentym i inni, 76 osób, 1844-1861 r.
Stanisław, sekretarz królewski, w nagrodę zasług dla Rzeczypospolitej otrzymał 1775 roku wraz z synami: Andrzejem, Cypryanem, Ignacym Pawłem, Tadeuszem i córkami: Anną, Barbarą i Teresą, urodzonymi z Anny Lisowskiej, szlachectwo i zatwierdzono mu herb Ślepowron, używany przez jego przodków (Kancl.); pochodzący od niego: Adam, dziedzic dóbr Michowo, Stanisław, dziedzic dóbr Dębin, Wolicy i Osi, Henryk, dziedzic dóbr Wólki, Jan-Antoni, dziedzic dóbr Marcinowo, i Andrzej, dziedzic dóbr Antopol i inne, synowie Andrzeja, wylegitymowani w Królestwie 1837 r. z przydomkiem Korwin.
PIOTROWSKI h. ŚWINKA. Stara wielkopolska rodzina. Jan, dziekan poznański, kustosz sandomierski, scholastyk łęczycki, kanonik krakowski i sekretarz królewski 1571 roku, mało że nie był zarąbany od szlachty za to, że stawał w obronie Jana Zamoyskiego, który rozjątrzył szlachtę zabójstwem Samuela Zborowskiego; jego brat Stanisław biegły w obcych językach. Jan, pisarz ziemski poznański, gorliwy katolik, poseł w pierwszych bezkrólewiach, stronnik cesarski 1575 r. Andrzej, dziedzic części Chojnicy, i Jan, dziedzic Sobiesiernie, w pow. poznańskim 1580 roku (Ks. Poborowe).
N., podkomorzy lwowski, po którym z Rokossowskiej, córka Anna 1650 r. Stanisław-Kazimierz, komornik graniczny łęczycki 1661 r. Andrzej i Mateusz z wojew. łęczyckiem 1669 r., Stanisław 1697 r. z wojew. kaliskiem, N. starszy i N. młodszy z wojew. poznańskiem, a Wacław i Waleryan z wojew. kaliskiem 1733 r. podpisali elekcye.
Sądzę, że tego herbu osiedleni w ziemi wieluńskiej; brali przydomek Kromno. Andrzej, żonaty z Ewą Brzezińską, miał syna Jana, po którym trzech synów: Adndrzej, Mateusz i Stefan-Heronim, i Mateusz prowadził 1727 r. proces o dobra Brzeziny.
Andrzej, dziedzic Złoczewa 1710 roku, miecznik wieluński, rotmistrz królewski 1708 r., starosta buczniowski i poseł na sejm 1718 r., był usunięty z izby poselskiej dlatego, że kalwin; jego sprawa poruszyła inowierców i spowodowała ich zerwanie polityczne z katolikami; Andrzej z żony Zofii Bidzińskiej miał synów, Adama i Marcina.
Stefan-Heronim, starosta buczniowski 1720 roku, regimentarz koronny, stolnik wieluński, pozostawił syna Stefana, po którym z Bogumiły Rusockiej córki, Ludwika Nieszkowska, Zofia, żona Ksawerego Popiela, starosty łopienieckiego, i syn Adam, fligiel-adjutant 1782 roku, żonaty z Jadwigą Twardowską, prowadził 1791 roku sprawę o sukcesyę po Adamie, synu Andrzeja Piotrowskiego.
Andrzej-Stanisław, dziedzic dóbr Brzeziny, cześnik nowogrodzki, z żony Konstancyi Sobieszczańskiej miał syna Aleksandra, podczaszego nowogrodzkiego 1744 r., po którym z Aleksandry Hulewiczówny syn Józef-Kazimierz, skarbnik wołyński, starosta merecki 1789 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).
PIOTROWSKI h. TĘCZYC. Walenty-Jan, syn Jakóba, urzędnik w biórze namiestnika, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1837 r. i herb nazwany Tęczyc.
PIOTROWSKI. Zamieszkali w ziemi czerskiej, gdzie byli licznie rozrodzeni i brali różne przydomki, a pisali się z Piotrowa. Adryan, syn Grzegorza, 1590 r. Po Mikołaju syn Franciszek 1592 r., po którym z Zofii Bonieckiej syn Mikołaj żonaty z Jadwigą Walicką. Po Feliksie synowie, Adam ożeniony z Zofią Łętowską 1615 r. i Paweł żonaty 1599 r. z Marancyą Sobiekurską.
Krzysztof syn Andrzeja, z Jadwigi Staniszewskiej miał synów, Baltazara, żonatego 1616 roku z Elżbietą Goźlińską, i Tomasza, ożenionego 1620 r. z Elżbietą Gołkowską. Andrzej, Kacper i Stanisław 1648 r., Andrzej i Jan z przydomkiem Dzikorz, Andrzej, Stanisław z przydomkiem Żołnierczyk 1669 r., dwóch Stanisławów i Walenty 1697 r. podpisali elekcye z ziemią czerską.
Po Janie synowie, Łukasz, elektor 1697 r. z ziemi czerskiej, żonaty z Anną Chajęcką, i Floryan zapisał 1699 r. dożywocie żonie Annie Prackiej. Józef-Antoni, wojski czerniechowski 1699 r., podczaszy nowogrodzki 1731 r., żonaty 1v. z Martą Ogrodzińską, 2v. z Katarzyną Pobłocką.
Waleryan, syn Andrzeja, 1703 r. Maciej-Antoni, syn Jana, łowczy parnawski, zapisał dożywocie 1731 r. żonie Maryannie Ostrowskiej. Po Stanisławie z Maryanny Miastkowskiej synowie: Antoni, Józef, Kazimierz, Michał, łowczy bracławski 1734 r., i Paweł; po Józefie synowie: Gaspar, Antoni, Kazimierz i Tadeusz, który w 1784 r. zapisał dożywocie żonie Katarzynie Siemińskiej (Ks. Ziem. i Gr. Czerskie).
Piotrowscy zamieszkali w ziemi sochaczewskiej pisali się z Piotrowic-Paluchów. Józef miał syna Jana 1600 r., po którym z Justyny Łasickiej synowie: Jan, Kazimierz, Mateusz i Paweł; z nich po Janie syn Józef, dziedzic części wsi Olendry 1690 r., Kazimierz sprzedał 1663 r. części Piotrowic-Paluchy, Przybki i Stogi, a Mateusz z Barbary Rościszewskiej pozostawił syna Antoniego 1726 r.
Po Mikołaju synowie, Jakób 1660 roku i Mikołaj-Andrzej, pisarz grodzki brzeski 1661 roku, sędzia grodzki radziejowski 1662 r., komornik graniczny brzeski 1663 r., sędzia grodzki brzeski, ostatnio 1677 r. podsędek inowrocławski. Po Bartłomieju synowie, Adam żonaty 1662 r. z Krystyną Piotrowską i Walenty, dziedzic Piotrowic-Paluchy 1686 roku. Piotr z Piotrowic miał syna Andrzeja, dziedzica części Piotrowice-Paluchy 1673 r. (Ks. Gr. Sochaczewskie).
Piotrowscy różni. Adam, namiestnik dubieniecki 1563 r. Jan, podstoli kamieniecki 1589 r, Aleksander, pisarz grodzki oszmiański 1615 r., podstarosta oszmiański 1631 r. Andrzej, syn Marcyana, żonaty 1661 roku z Anną Słonowską, miał synów: Kazimierza, Marcyana i Wojciecha. Jan-Wojciech, rotmistrz 1659 r., był w 1665 r. pułkownikiem dragonów. Jan, kapitan wojsk koronnych 1661 r. Jan i Zygmunt, elektorowie 1669 roku z ziemi rawskiej. Stanisław-Michał, pisarz grodzki mozyrski, deputat pow. oszmiańskiego 1688 r. Marcin, podpułkownik wojsk koronnych 1689 roku.
Franciszek, Idzi i Michał, synowie Andrzeja, 1689 r. Aleksander, elektor z ziemi halickiej 1697 r.
Jan, cześnik orszański 1702 r. Franciszek, Jakób i Stanisław, synowie Stanisława, 1721 r. Antoni cześnik latyczowski 1724 r. Felicyan, miecznik lwowski 1726 r. Michał z Piotrowa, skarbnik, rotmistrz i podstarosta orszański 1732 roku. Antoni, sędzia kapturowy ziemi gostyńskiej, i Mikołaj z wojew. rawskiem podpisali elekcyę 1733 roku, a Dominik i Franciszek 1764 r. z pow. starodubowskim. Józef, syn Jana, dziedzic Małęczyna 1755 r. Andrzej, vicegerent grodzki buski 1760 r., żonaty z Maryanną Przygodzką. Ignacy, kapitan 1776 r., a major 1782 r. wojsk koronnych. Łukasz i Paweł, synowie Benedykta, 1779 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Piotrk., Sigil., Kancl., Arch. Dubr. i Szem.).
Dominik Foszczak 1782 r., Mikołaj Myszopył 1783 r., Andrzej, subdelegat lwowski, i Józef, vicegerent buski, synowie Stanisława z Małego Piotrowa, 1782 r., Andrzej, Błażej, Fabian, Franciszek, Jan, Józef, Leon, Maciej, Mikołaj i Paweł 1782 r., Wojciech, wnuk Błażeja, 1830 r., Jan, syn Jakóba, 1808 r., Tadeusz, syn Franciszka, 1820 r., a Jan, syn, Józef, Michał i Piotr, wnukowie Józefa z Małego Piotrowa, 1830 r. wylegitymowani w Galicyi.
Leon, syn Józefa, z synem Antonim wylegitymowany w Cesarstwie 1852 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.
Antoni, syn Michała i Katarzyny Świderskiej, ur. 1790 r. we wsi Zrubkach, w pow. łomżyńskim, wszedł 1812 r. do 3 pułku gwardyi litewskiej; przeznaczony 1815 r. do 4 pułku ułanów, awansował 1825 r. na podporucznika w korpusie weteranów. Odbył kampanie, 1813 r. przeciw sprzymierzonym i 1814 r. we Francyi.
Franciszek, syn Jana i Maryanny Bartkowskiej, ur. 1799 r. w Warszawie, postąpił 1816 r. z korpusu kadetów kaliskich do 1 pułku piechoty liniowej i 1819 r. został podporucznikiem w batalionie saperów, a w 1822 r. awansował na porucznika; żonaty z Maryanną Krzeczkowską, zmarł w Warszawie 1830 r., pozostawiwszy córkę Józefę, ur. 1826 r., i syna Władysława, ur. 1827 r. w Warszawie.
Franciszek, syn Józefa i Tekli, ur. 1794 r. w Lityniu, w pow. Winnickim, postąpił 1816 r. jako konduktor do kwatermistrzostwa i 1819 r. został podporucznikiem; porucznik 1820 r., awansował 1824 r. na kapitana klasy II w artyleryi lekko-konnej; um. 1829 r. w lazarecie ujazdowskim.
Józef, syn Grzegorza i Katarzyny, ur. 1771 roku w Białymstoku, wszedł 1786 r. na dobosza do 7 pułku fizylierów koronnych; przeniesiony 1810 r. do 1 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego, awansował 1812 r na podporucznika strzelców litewskich; zm. 1817 roku. Odbył kampanie: 1795-1805 r. we Włoszech, 1808-1812 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Saksonii i 1814 r. we Francyi.
Józef, syn Józefa i Józefy, ur. 1780 r. we wsi Wola, pod Warszawą, wszedł 1807 r. do 1 pułku gwardyi i został 1813 r. porucznikiem; przykomenderowany 1816 r. do 3 pułku ułanów, awansował 1830 r. na kapitana. Odbył kampanie: 1808 r. w Hiszpanii, 1809 r. w Austryi, 1810-1811 roku w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi.
Józef, syn Macieja i Wiktoryi Siemieńskiej, ur. 1799 r. w Potoku, w obwodzie zamojskim, wszedł 1813 r. do 6 pułku piechoty; przeniesiony 1815 r. do batalionu instrukcyjnego strzelców pieszych, awansował 1819 r. na podporucznika iw 1827 r. na porucznika; odbył kampanię 1813 roku przeciw sprzymierzonym.
Karol, syn Andrzeja i Heleny, ur. 1792 r. we wsi Cechowie, gub. wołyńskiej, wszedł 1809 roku do 8 pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego i 1813 r. został podporucznikiem, a umieszczony w 3 pułku strzelców konnych, awansował na porucznika. Odbył kampanie: 1809 roku w Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Saksonii.
Marceli, syn Józefa i Elżbiety Popielówny, ur. 1789 r. we wsi Łękińsku, w pow. piotrkowskim, postąpił 1809 r. do batalionu strzelców pieszych; przeniesiony na podporucznika do 4 pułku piechoty wojsk francuskich, został 1810 r. porucznikiem, a 1813 r. kapitanem i w 1831 r. był majorem w 5 pułku strzelców pieszych. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi.
Mateusz, syn Wojciecha i Anny Szumiłówny, ur. 1767 r. we wsi Rutkowskie Wielkie, w pow. białostockim, wszedł 1782 r. jako kadet do korpusu inżynierów koronnych i w 1792 r. został podporucznikiem; porucznik 1794 r., tegoż roku kapitan, a przeniesiony 1815 r. na audytora do 2 pułku strzelców pieszych, został 1826 roku majorem. Odbył kampanię 1792-1794 r. przeciw Rosyi.
Wincenty, syn Jana i Barbary Dobrowolskiej, ur. 1780 r. we wsi Łachach, w pow. grodzieńskim, wszedł 1806 r. do 2 pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego, i w 1819 r. został podporucznikiem w korpusie weteranów czynnych; odbył kampanie: 1806 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 w Rosyi i 1813 r. w Niemczech (Ks. Wojskowe).
PIOTRUSKI h. STARY-KOŃ. Antoni podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem. Patrz PIETRUSKI.
PIOTRUSZEWICZ. Kazimierz z wojew. wieluńskiem podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Taż familia co Pietruszewicz.
PIOTRUSZEWSKI. Kazimierz w 1782 roku, a jego syn Andrzej w 1831 r. wylegitymowani w Galicyi.
PIOTUCH h. PRUS III. Na Litwie i Białej Rusi, pisali się także Pietuch; jedni z nich brali przydomek Kublicki, inni Łabanowski, ci drudzy jednak biorą i herb z nazwą Łabanowski; byli przecież i tacy, którzy nie dodawali przydomku do swego nazwiska. Jan, syn Macieja, bojar wołkowyski i Fedor, bojar połocki, cytowani w Metr. Litew. 1528 roku. Michał-Kazimierz, podczaszy rzeczycki, jeden z czynniej szych w konfederacyi przeciw Sapiehom 1698-1701 r. Antoni, pisarz grodzki 1775 roku, a Dominik, regent ziemski w 1781 r. wiłkomierscy. Antoni i Justyn z potomstwem, synowie Tadeusza, wnukowie Józefa, prawnukowie Franciszka, syna Dominika, wylegitymowani w Cesarstwie 1836 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Włodzimierz, syn Justyna, dóbr Hermaniszki, i Leopold, syn Wincentego, dóbr Bijejki dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r.
PIOTUCH h. ŁABANOWSKI (?). Na Litwie; brali przydomek Łabanowski, a ja czytam, że byli i herbu tego nazwiska, i z tym herbem wylegitymowani w Cesarstwie 1858 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej: Józef, Adam i Wincenty z potomstwem, synowie Antoniego, wnukowie Jerzego, prawnukowie Jana.
PIOULSKI. Józef z wojew. połockiem podpisał elekcyę 1764 roku (Vol. Leg.).
PIPA h. SULIMA. Na Litwie. Adam, syn Wincentego, z synami: Zenonem, Władysławem, Józefem i Ludwikiem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
PIPAN v. PIPANI. Rodzina miejska. Jan, rajca i aptekarz krakowski 1582-1588 r. Jerzy, mąż uczony, w młodości uczył się w Padwie i był rektorem Akademii tamtejszej, a także i kawalerem złotej ostrogi; doktór obojga prawa i medycyny, dziedzic dóbr Kroniowice 1650 r., z żony Elżbiety Umięckiej miał dwóch synów, Jerzego, sekretarza królewskiego, i Andrzeja, którzy w nagrodę zasług wojennych otrzymali nobilitacyę 1662 roku. Jerzy, dziedzic dóbr Otrczony (?) 1667 roku, sekretarz królewski 1679 r. Jacek, elektor 1669 r. z wojew. sandomierskiego, żonaty z Anną N. 1672 roku. Olimpia, żona Mikołaja Pinoci 1701 r. (Metr. Kor., Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Stężyckie).
PIPENSTOK. Krzysztof otrzymał 1621 r. potwierdzenie na dobra w Inflantach, nadane mu przez ks. Fryderyka (Metr. Kor.).
PIPKA v. PYPKA. Iwan i Wasil, bojarowie witebscy 1539 roku (Bon.). Jan podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. Witebskiem.
PIPROWSKI. Samuel, syn Wojciecha, 1609 r. wziął w dzierżawę części wsi Tarnawki Większej, a w 1612 roku ustąpił łan Tarnawki (Zap. Tryb. Lubel.).
PIQUE. Franciszek, rodem ze Lwowa, postąpił 1812 r. do 22 pułku piechoty wojska Ks. Warszawskiego i w 1817 r. wyszedł do dymisyi; powołany 1831 r. na podsekretarza przy generalnym sztabslekarzu, przeszedł wkrótce na podporucznika gwardyi narodowej i za waleczność otrzymał krzyż srebrny Virtuti Militari (Ks. Wojskowe).
PIRA. Karol, syn Fryderyka i Elżbiety, ur. 1802 r. w Warszawie, wszedł 1820 r. do 6 pułku piechoty liniowej i 1830 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe).
PIRAMOWICZ h. ODROWĄŻ. Rodzina ormiańska kupiecka. Grzegorz, proboszcz w Kurowie 1767 roku, następnie w Międzyrzecu, kanonik, mąż zacny i dobry patryota, będąc członkiem Komisyi edukacyjnej, wiele przyczynił się do jej działań i rozpowszechnienia.
Piotr, porucznik, od 1766 r. rotmistrz wojsk koronnych, otrzymał 1772 r. wójtostwo Pasynkowskie i był żonatym z Ludwiką Gerand. Andrzej, kanonik kamieniecki, proboszcz kurowski, Stanisław, kanonik smoleński i Mikołaj, bracia rodzeni, obrali 1788 r. plenipotentem brata swego, ks. Andrzeja, dla odebrania spadku po bracie swym rodzonym Piotrze, rotmistrzu pancernym (Zap. Tryb. Lubel.). Piotr, rotmistrz pierwszej straży, Mikołaj i Wincenty w nagrodę zasług okazanych Rzeczypospolitej, otrzymali 1768 r. na sejmie ekstraordynaryjnym szlachectwo; po Mikołaju pochodzący Jan Nepomucen, syn Mikołaja, wylegitymowany w Królestwie 1842 r. (Vol. Leg.).
PIRAWSKI h. NAŁĘCZ odm. Odmiana herbu - w polu czerwonem herb Nałęcz, nad nim i po każdej jego stronie gwiazda. Tomasz, biskup nikopolski, sufragan i oficyał lwowski, autor 1625 r. Wacław, syn Wawrzyńca, 1620 r., w wojew. Sieradzkiem.
de PIRCHE h. PIERZCHA. Stara niemiecka w Prusach Zachodnich rodzina; zmieniła nazwisko na Pierzcha, jedna przecież jej linia została przy dawnem nazwisku Pirche v. Pyrche. Karol, pułkownik 1761 r., generał-major wojsk koronnych 1777 r. (Sigil.).
Są dotychczas Pirchowie tego herbu, co w Prusach i na Szląsku, niektórzy jednak zmieniają herb, kładąc na tarczy karasia w miejscu flądry; osiedleni na Kaszubach piszą się Pircha i Pierzchowski.
PIRCHOWSKI. Bazyli, syn Gabryela, z potomstwem zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1804 roku.
PIROCHOWSKI. Jan z wojew. mścisławskiem podpisał elekcyę 1697 roku (Vol. Leg.).
PIROCKI v. PIEROCKI h. ZABAWA. Jakusz, dziedzic Pirocic, notowany 1416 r. w aktach krakowskich. Maciej, dziedzic dóbr Koskowice 1598 r. Adam i Jakób, synowie Stanisława, dziedzica dóbr Pirocice 1617 r. Mikołaj-Annibal, rotmistrz wojsk koronnych 1626 r. Mikołaj Hlebowicz, syn Anastazego i Anastazyi, 1720 r. (Wyr. i Zap. Tryb. Lubel.).
PIROG. Był to przydomek wielu szlachty w ziemi łomżyńskiej w XV stoleciu, lecz zdaje się, że była i rodzina, tego nazwiska w Małopolsce, gdyż Długosz w Lib. Benef. cytuje Pirogów, dziedziców wsi Kośmin, około 1470 r.
PIROGOWICZ. Andrzej, syn Stefana i Pelagii, ur. 1806 r. w Hrubieszowie, postąpił 1827 r. do 8 pułku piechoty liniowej i w 1831 r. awansował na podporucznika, a za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe).
de PIRON-RAWSEN. Jan - Baltazar, porucznik dragonów 1658 r. (Wyr. Tryb. Lubel.).
PIROŃSKI h. BELINA. Byli na Szląsku, i jeden z tej familii odznaczył się w wojnie z Francuzami 1813 r. N., kapitan wojsk pruskich 1854 roku.
PIROWSKI. Wacław sprzedał 1520 r. sołectwo we wsi Dziećwinów, należącej do starostwa czerskiego (Metr. Kor.).
PIRUSKI h. NAŁĘCZ. Pisano ich także Pirucki. Na Litwie i na Wołyniu. Stanisław nabył 1606 roku części wsi Krzniłowa, i miał synów, Bonawenturę-Jana i Aleksandra.
Jan, elektor 1648 roku z pow. orszańskiego. Aleksander, podstarosta łucki 1659 r., a podczaszy wołyński od 1660 r., podstoli nowogrodzki i deputat na Trybunał z wojew. wołyńskiego 1662 r., podsędek włodzimierski 1664 r. Stefan żonaty z Teresą z Wysokiego Kaszowską 1681 r. Antoni żonaty z Anną Sempłowską 1698 r. Jan z Czermina 1701 r. Piotr podpisał konwokacyę generalnę litewską 1764 roku. Stefan, podpułkownik wojsk koronnych 1792 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Wyr. i Zap. Tryb. Lubel., Kancl., Sigil.).
Kazimierz, syn Jana, z bratem Teodorem i tego synem Stanisławem wylegitymowani w Cesarstwie 1843 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.
PIRUSKI h. PILAWA. Jan, syn Józefa, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1818 r.
PISANKA v. PISANKO h. PRUS I. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r.
PISANKA v. PISANKO h. PRUS III. Wzięli nazwisko od wsi Pisanki, w ziemi bielskiej; obecnie dość rozrodzeni na Litwie. Piotr, syn Macieja 1540 r. Marcin i Stanisław, synowie Piotra, 1545 roku. Jan, syn Mikołaja, żonaty 1553 r. z Małgorzatą Dziekońską. Paweł, syn Jana, żonaty 1567 roku z Dorotą z Sobieszczak. Adam, Jerzy, Maciej, Marcin i Mikołaj, dziedzice Pisanki 1581 r.
Szymon otrzymał 1620 r. pewne dobra. Seweryn, dziedzic Żarnowa 1637 r., poborca ziemi bielskiej 1658 r., burgrabia brański 1659 r., miał synów: Kazimierza, Jana, Krzysztofa i Piotra, i z nich Jan i Kazimierz, elektorowie 1674 r. z ziemi wiskiej.
Krzystof, podstarosta i sędzia grodzki wiski, elektor 1669 roku z ziemi wiskiej, ostatnio 1676 r. skarbnik bracławski, żonaty z Maryanną Czaplicką. Jan, syn Stanisława, dziedzic Pisanki 1536 r., miał syna Pawła, po którym syn Maciej, komornik ziemski bielski 1665 r., żonaty z Agnieszką Milewską.
Jan, poborca ziemi bielskiej 1670 r. Jerzy żonaty z Maryanną Chojnowską 1698 r. Jan, syn Michała, 1698 r. Antoni 1725 r. z wojew. podlaskiego.
Antoni, rotmistrz wołkowyski, komisarz 1789 r. do zbierania ofiar (Mil., Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).
Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. grodzieńskiej, Marcin, syn Andrzeja, z synami, Ludwikiem i Witoldem 1837 r.; 2) w gub. wileńskiej, Jan, syn Rafała, z synem Rudolfem i Leonard, syn Stefana, z synem Teodorem 1837 r. Aleksander, syn Stefana, horodniczy w Grygoropolu, gub. besarabskiej 1851 roku. Rudolf, syn Jana, marszałek szlachty pow. wileńskiego 1856 r.
PISANOWSKI. Mateusz z ziemią zakroczymską podpisał elekcyę 1697 roku (Vol. Leg.).
PISAŃSKI h. PISAŃSKI. Herb - w polu czerwonem dwie srebrne belki w poprzek, między niemi w trzech rzędach dziewięć krzyżyków orderowych, po trzy w każdym rzędzie.
Jan-Krzysztof, syn Krzysztofa, radca konsystorza i rektor szkoły w Królewcu, zm. 1790 r., historyk i autor; z jego dzieł 62 w językach łacińskim i niemieckim zostało ogłoszonych drukiem. N., urzędnik sądowy w Bydgoszczy 1820 r.
PISAREW h. SZRENIAWA odm. Odmiana herbu - krzyż nie stoi na Szreniawie, lecz bokiem nad nią zamieszczony; w koronie niedźwiedź wspięty w prawo.
W Cesarstwie rosyjskiem, wywodzą się od polskiej rodziny Pisarski, herbu Szreniawa, z której Szymon miał się osiedlić w Moskwie około 1460 r.; jego potomkowie zmienili nazwisko na Pisarew, a niektórzy wzięli przydomek Iwanczyn, inni Skorjaków; ta rodzina istnieje dotychczas w Rosyi. Aleksander, generał-lejtnant wojsk rosyjskich, wojenny gubernator warszawski i dyrektor generalny w Komisyi rządowej spraw wewnętrznych w Królestwie Polskiem 1842 roku. Michał, pułkownik wojsk rosyjskich, posiadacz donacyi Nasiechowice i Słomniczki, w powiecie miechowskim 1858 roku.
PISARSKI h. ŁABĘDŹ. Na Podlasiu i Litwie. Jakób podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 roku. Adam, Benedykt, Celestyn i Jan z potomstwem, synowie Michała, wnukowie Wincentego, prawnukowie Kazimierza, wylegitymowani w Cesarstwie 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
PISARSKI h. SZRENIAWA z KRZYŻEM. Stara małopolska rodzina, wzięła nazwisko od wsi Pisary, w wojew. krakowskiem; niektórzy jej członkowie w XV stoleciu, zwłaszcza też posiadający majątki na Szląsku, tytułowali się baronami. Grzegorz podpisany jako świadek na akcie danym Nawojowi, wojewodzie sandomierskiemu, przodkowi rodu Łęczyńskich 1319 r. Żegota z Pisar, chorąży krakowski 1409 r. Żegota, baron z Pisar 1471 r. (Akta Krakowskie).
Mikołaj, dziedzic dóbr Pisary, zm. 1570 r., miał synów, Stanisława, ożenionego z Anną Wiruską i Jana, rotmistrza, po którym pięciu synów: Jan, Achacy, Przecław, Stanisław i Joachim; z nich Achacy z Pisar, elektor 1632 r. i 1669 r. z wojew. krakowskiego, miał syna Stanisława, dziedzica dóbr Siedlce.
Jan z Grabia, elektor 1669 r. z wojew. kaliskiego, miał syna Achacego, starostę wolbromskiego, który poległ przeciw Turkom w bitwie pod Chocimem 1673 r., i sejm 1676 r. w nagrodę jego zasług wyznaczył jego potomkom 20,000 złotych na starostwie wolbromskiem; był pułkownikiem królewskiem 1668 r. i jako taki należał do partyi Jerzego Lubomirskiego, a w bitwie pod Montwami walczył przeciw wojskom królewskim; pułkownik, żonaty z Elżbietą Lipską, pozostawił synów, Antoniego, który podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. krakowskiem, i Michała-Achacego, porucznika wojew. krakowskiego 1685 r., starostę wolbromskiego, po którym z Maksymilianny Grzybowskiej synowie, Konstanty bezdzietny i Franciszek-Achacy, pisarz grodzki oświęcimski 1722 r., ożeniony z Franciszką Małecką 1730 r., z niej córka.
Joachim z Pisar, ostatni syn rotmistrza Jana, zaślubił Magdalenę z Rokitnicy Derszniakównę i z niej pozostawił synów: Jacka, Konstantego i Mikołaja, elektora 1669 r. z wojew. krakowskiego.
Michał-Gabryel, vicegerent radomski 1683 r., podczaszy mielnicki,1698 r., żonaty z Anną Dadzibogówną, 2v. za Mikołajem Karwowskim, miał synów: Antoniego, Bronisława, Jana, Józefa i Stanisława.
Bronisław, dziedzic dóbr Trzciniec 1733 roku, żonaty z Wiktoryą Uszczepowską, pozostawił synów: Józefa i Michała, Jezuitów, Antoniego. Franciszka i córkę Katarzynę, Dominikankę, którzy w 175.5r. prowadzili proces o sukcesyę po babce; z nich Franciszek, podczaszy mielnicki był w 1774 r. komisarzem granicznym.
Jan, v. Jan-Wojciech, podczaszy stężycki, elektor 1733 z. z wojew. podlaskiego, pozostawił synów: Antoniego, Franciszka, Jana, Michała i Stanisława, i z nich Jan żonaty z Maryanną Korytkówną.
Oprócz powyższych. Heronim-Jan, rotmistrz królewski 1590 roku. Stanisław, dziedzic dóbr Pisary 1590 roku. Mikołaj z Pisar 1610 roku. Jan żonaty 1651 r. z Zofią Rożnowską. Po Jakóbie, dziedzicu Nieprowic, z Ludwiki Przybysławskiej synowie, Konstanty i Mikołaj 1659 r. Andrzej, elektor 1669 r. z wojew. sandomierskiego. Jan-Stefan, sekretarz królewski, syn Macieja i Anny Intymówny-Czarnkówny, w nagrodę walk z Turkami przywrócony 1676 r. do czci szlacheckiej, jaką stracili jego rodzice, osiadłszy w m. Pilźnie i zajmując urzędy miejskie.
Antoni z Pisar, dziedzic Góry, starosta wolbromski 1703 r. Achacy, starosta wolbromski 1721 roku, żonaty 1v. z Teofilą Zaporską, 2v. z Anną Rzepecką. Wojciech, pisarz grodzki oświęcimski 1723 r. Stanisław, elektor 1733 roku z wojew. kaliskiego. Franciszek, sędzia grodzki krakowski 1739 r. Stanisław, elektor 1764 r. z wojew. krakowskiego. N., podczaszy mścisławski, komisarz do zbierania ofiar 1789 r. Michał, kanonik chełmski 1793 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Ks. Gr. Nowokorczyńskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Kancl., Vol. Leg.).
Po Michale, dziedzicu wsi Pisary i Góry 1725 roku, syn Jan miał syna Macieja, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r. z synem Feliksem, urodzonym z Urszuli Jagłowskiej.
Franciszek, Kazimierz i syn Stanisław wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Tomasz, syn Wawrzyńca, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1804 r.
PISARZEWSKI h. STARY-KOŃ. Wzięli nazwisko od wsi Pisarzowice, w ks. oświecimskiem, od której pisali się też Pisarzewski. Fryderyk, dziedzic Pisarzowic 1470 r. (Lib. Benef.). Sebastyan z Pisarzewic, podsędek Zatorski 1582 r., miał syna Piotra 1596 r. Jan, dziedzic na Pisarzowicach, komornik graniczny Zatorski 1610 r., miał syna Jana, dziedzica Górnego Laskowa, pisarza ziemskiego oświęcimskiego 1645 r., deputata na Trybunał koronny z wojew. krakowskiego 1649 r., sędziego ziemskiego Zatorskiego i sekretarza królewskiego, elektora 1674 r. z ks. oświęcimskiego i Zatorskiego.
Andrzej, poborca Zatorski 1650 r., żonaty z Maryanną z Lipnicy, pozostawił synów: Adama, Aleksa i z nich Stanisław, elektor 1733 roku z wojew. wołyńskiego, a Piotr, skarbnik smoleński 1740 roku, z żony Bogumiły miał synów, Aleksandra i Michała.
Stefan, od 1723 roku stolnik bracławski, ożeniony z N. Szembek, podkomorzanką krakowską. Józef, skarbnik Zatorski 1740 r., żonaty z Anną Chwalibóg, burgrabianką krakowską, 2v. za Dyzmą Jordanem, cześnikiem krakowskim, pozostawił synów: Adama, Ignacego i Wojciecha.
Adam, komornik grodzki lubelski i marszałek Trybunału koronnego 1759 r., wojski i marszałek sejmiku kapturowego Zatorski, podpisał elekcyę 1764 r. z ks. oświecimskiem-zatorskiem; podsędek Zatorski 1764 r., starosta dźwinogrodzki, sędzia ziemski oświęcimski-Zatorski, generał-major wojsk koronnych 1765 - 1779 r., chorąży krakowski 1779 r., był kandydatem do kasztelanii oświęcimskiej; jego żona Apolonia Wilkońska restaurowała kościół w Głębocicach 1733 r.; sędzia z 1-ej żony Zuzanny Jaklińskiej miał syna Augustyna-Jana-Ignacego, ochrzczonego 1759 r. w Głębocicach, który wylegitymował się w Galicyi 1802 r.
Po Stefanie, dziedzicu dóbr Pisarzowice i Tczyca 1750 r., z żony Magdaleny ze Słupi synowie, Andrzej i Antoni; po Andrzeju, synowie: 1) Jakób żonaty z Józefą Karniewską, z niej syn Adam, dziedzic dóbr Karniewa, w pow. pułtuskim, wylegitymowany w Królestwie 1830 r.; 2) Michał, po którym z Justyny Walewskiej syn Józef, kapitan wojsk Ks. Warszawskiego, poseł w 1813 r., a sędzia pokoju mławski 1816 r., dziedzic dóbr Kondrajca, w pow. mławskim, z żony Karoliny Wołowskiej miał syna Stanisława, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r. Z tej linii Józef, syn Michała, wylegitymowany w Królestwie 1839 r.
Po Andrzeju z Teresy Niszczyckiej synowie: Jakób, Jan, Józef i Michał sprzedali 1786 roku dobra Rudno, Oleksin, Kazubichę, Podgórzno, Utratę i Borkowo; z nich Jakób, chorąży regimentu gwardyi koronnej 1786 roku, Jan, szambelan, Józef, podkomorzy królewscy, a Michał żonaty 1v. z Barbarą Podwysocką, 2v. z Joanną Sierakowską, pozostawił z 1-ej żony córki, Katarzynę za Mikołajem Chojeckim, Magdalenę Bośniacką i trzech synów: Jana, Piotra i Stanisława (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Sigil., Kancl., Akta po-Galicyjskie, Quaterniones).
Adam, Ignacy, Jakób, dwóch Józefów, Jan, szambelan Stanisława Augusta, Michał i Mikołaj na Pisarzowicach wylegitymowani w Galicyi 1782 roku.
PISARZEWSKI h. TOPÓR. Byli w wojew. krakowskiem w XVI stoleciu i zapewne, że Pisarscy, herbu Szreniawa, Grzegorz z 1329 r. i dwaj Żegotowie z XV stolecia są właściwie Pisarzewskimi tego herbu, a nie Pisarskimi, gdyż pisali się z Pisar v. Pisarzy, a ta wieś nazwaną została później Pisarzowice. Grzegorz z 1329 r. był wyraźnie w jakimś związku familijnym z Nawojem Toporczykiem, gdyż podpisał jego akt nadawczy, dwóch zaś Żegotów nosili imię tylko w rodzie Toporczyków używane. Ci Pisarzewscy Toporczykowie już zgaśli.
PISECKI h. WĄŻ. Jan, regent grodzki nowokorczyński 1655 roku (Zap. Tryb. Lubel.).
PISEMSKI. Fedor, dworzanin królewski 1581 r. (Metr. Lit.).
PISIEŃSKI h. PORAJ odm. Odmiana herbu - w polu białem róża pełna czerwona; w koronie ręka w zbroi odwrócona.
Rodzina niemiecka von Renkl, czy też von Rongelin, w Prusach Zachodnich osiedlona, spolszczyła w XVI stoleciu swoje nazwisko na Pisieński. Katarzyna, żona Fabiana Cemy, wojewody malborgskiego 1560 r. Jerzy, dziedzic dóbr Sycymina, asesor ziemski czchowski 1572 r., z Anny Dulskiej miał czterech synów: Marcina, ożenionego z Arciszewską, Krzysztofa, dworzanina kardynała Hosiusza, zm. we Włoszech 1575 r., Adryana, żonatego z N. Brandt, i Jana, scholastyka krakowskiego, kanonika chełmińskiego i warmińskiego 1598 r. Łukasz Mieleszko i Stefan, synowie Stefana, 1597 r. Jan ustąpił wieś swą Wołkowice wnukowi swemu Grzegorzowi 1607 r. Jerzy, sądowy 1617 r., a sędzia ziemski tczewski 1624 r. Jan, syn Michała i Zofii Sikorskiej, dziedzic części wsi Księżopola, na Podlasiu 1707 r.
PISKARZEWSKI h. ŁUK-NAPIĘTY. Herb - w polu czerwonem strzała nałożona na łuk w górę; w koronie trzy pióra strusie.
Na Litwie, do której przenieśli się z Prus Zachodnich; niektórzy z nich, ze Smoleńszczyzną przeszedłszy pod panowanie Moskwy, wzięli nazwisko Piskarew. W Prusach posiadali majątek Piskarki, w pow. świeckim.
PISKARZEWSKI h. OGOŃCZYK. Właściwe ich nazwisko było Borowski, lecz przeniósłszy się do Prus Zachodnich i nabywszy tam majątek Piskarki, od niego przezwali się Piskarzewski. W 1728 r. posiadali w Prusach wieś Małe Polkowo. Adam podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. brzesko-kujawskiem.
PISKI h. ŚLEPOWRON. Wzięli nazwisko od wsi Piski, w ziemi łomżyńskiej, lecz już w początkach XVI stolecia zmienili to nazwisko na Piskowski; z nich Piotr, Bronisław, Jan i inni cytowani w aktach łomżyńskich i ostrołęckich 1420-1470 r.
PISKORSKI h. DOŁĘGA. Byli w ziemi dobrzyńskiej, pierwotną ich nazwą było Piskorek, którą przetworzyli na nazwisko Piskorski; w XIV stoleciu jedna ich linia osiedliła się na Litwie. Piotr, syn Jarosława, 1570 r. Krzysztof z Piskorzyna, komornik ziemski krakowski 1635 r. Jan i Michał, synowie Mikołaja, 1639 r. Franciszek, syn Aleksandra, 1693 r. Szymon podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. łęczyckiem.
Franciszek, syn Józefa i Moniki, ur. 1789 r. w m. Sarynie, w Poznańskiem, wszedł 1809 r. do 10 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego, a przeniesiony 1815 r. do batalionu wzorowego strzelców, awansował 1820 r. na podporucznika w batalionie weteranów czynnych; w 1831 r. był kapitanem. Odbył kampanie, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi.
Jacenty, syn Łukasza i Maryanny Musiałowiczówny, ur. 1792 r. we wsi Krępi, w pow. kaliskim, wszedł 1809 r. do 10 pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego i 1813 r. został podporucznikiem; przeniesiony 1815 r. do 4 pułku strzelców konnych, awansował 1819 r. na porucznika, a 1829 r. na kapitana. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech (Ks. Wojskowe).
Hipolit i Piotr, synowie Tymoteusza, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r. Antoni, syn Jana, z synem Jakóbem wylegitymowany w Cesarstwie 1861 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Józef, syn Jakóba, dziedzic dóbr Szyndziany, w gub. kowieńskiej 1882 r.
PISKORZEWSKI h. GRYF. Wzięli nazwisko od wsi Piskorzewice, w pow. ksiąskim, w Małopolsce, i brali przydomek Dziwisz. Ścibor z Piskorzewic 1406 r. (Akta Krakowskie). Mateusz, kanonik wileński i warszawski, sekretarz królewski 1581 r., pleban piasecki 1594 roku, domownik hetmana Jana Zamoyskiego i od niego lubiony; biegły w prawie, poeta, kaznodzieja i autor. Maciej, sekretarz królewski 1593 roku (Don. i Conv. Vars.).
PISKOWSKI h. POMIAN. Piszą się z Piskowa, w pow. przedeckim. Jan, sędzia ziemski brzesko-kujawski 1465 roku. Jan, Maciej i Wojciech, 1529 roku, synowie Wojciecha. Feliks, Paweł i Wojciech, synowie Stanisława, 1530 roku. Wojciech, syn Feliksa, dziedzic części Piskowa 1586 roku Grzegorz, syn Wojciecha, zw. Kruk, ustąpił 1598 r. części Piszkowa, Stanisławowi, synowi Wojciecha Piskowskiego (Ks. Gr. Przedeckie i Brzeskie).
PISKOWSKI h. SAS. Wzięli nazwisko od wsi Piskowice, w pow. przemyślskim. N. z Piskowic 1537 r. (Rocznik Heraldyczny tom III).
PISKOWSKI h. ŚLEPOWRON. Pisano ich też Piszkowski, a nawet Pyszkowski; pierwotną ich nazwą było Piski, od wsi tego nazwiska, w ziemi łomżyńskiej, nadanej rodzinie od ks. Mazowieckich około 1400 r.; potwierdzenie tego nadania otrzymali w 1472 r.; prócz tego mieli kilka nadań na grunta z lat 1414, 1425 i 1430 r. Piotr 1403 r., tego córka Falka, żona Szymona z Milewa 1414 r. Machna, wdowa po Falisławie, sprzedała 1425 r. części wsi Piski braciom Janowi i Stefanowi. Szymon, dziedzic wsi Piski, sprzedał 1425 r. części tej wsi Stefanowi z Pisek, a po Szymonie syn Bronisław sprzedał 1466 r. również części Pisek braciom swym stryjecznym Mroczkowi, Mikołajowi i Stanisławowi.
N., sokolniczy królewski 1590 r. Jan, dziedzic wsi Piski 1749 r., syn Andrzeja i Maryanny Niedziałkowskiej, a wnuk Franciszka (Akta Lubelskie). Sebastyan, susceptant ostrowski 1791 roku. Józef, dziedzic wsi Bursaki i Lemszczyzna, w pow. lubelskim 1866 r.
PISULSKI h. KRZYWDA. Cytowani w Kuropatnickim i Małachowskim.
PISZCZAŁŁO. Na Białej Rusi i na Litwie; posiadali majątek Horodyszcze, w wojew. mińskiem. Samuel żonaty 1663 r. z Zofią Zburzyńską. Jan-Dominik, elektor 1669 roku z wojew. witebskiego. Bohdan i Stanisław otrzymali 1709 r. dobra Szaki i Drużyłowicze, w pow. orszańskim; z nich Bohdan, skarbnik orszański, ożeniony z Anną Bębnicką 1751 r.
Józef, skarbnik mścisławski, i Stanisław, podstoli orszański, podpisali elekcyę 1733 roku z wojew. Witebskiem. Jan, starosta rohoziński 1743 roku, żonaty z Maryanną Komorowską. Dominik, chorąży dragonów wojsk litewskich 1743 r., następnie obersztlejtnant wojsk litewskich, miał sprawę 1775 r., o opiekę z Różą Piszczałówną, żoną Józefa Zyżemskiego, horodniczyca mińskiego. Jan, starosta morymburski 1764 roku. Ignacy, rotmistrz wojew. mińskiego 1784 r. Stanisław, strażnik miński 1791-1794 r. Tekla, dziedziczka dóbr Bachań, w gub. mohylowskiej 1880 r. (Zap. Tryb. Lubel., Metr. Litew., Ks. Gr. Mińskie).
PISZCZAŃSKI h. PRUS odm. Odmiana herbu - w miejscu brakującej części krzyża, kładą półksiężyc, rogami do krzyża zwrócony.
Z Korony przenieśli się na Litwę. Jan z żony Łazarowiczówny miał czterech synów: Teodora, rektora Jezuitów w Słonimie, N., rotmistrza i N., porucznika w wojsku litewskiem 1701 roku, oraz Jana, po którym z Agnieszki Galimskiej syn Franciszek, Jezuita 1741 r.
PISZCZARZEWSKI. Stefan i Urszula, syn i córka Jana i Maryanny Michalewiczówny, 2v. Dziegciowskiej, pozywani w 1706 r. o posesyę dóbr Słupek, dziedzicznych skarbnika sanockiego Niemirowskiego (Wyr. Tryb. Lubel.).
PISZCZATOWSKI h. PRUS I. Wzięli nazwisko od wsi Piszczaty, w pow. tykocińskim; szlachta zagrodowa, pierwotnie brała miano Piszczat, zmienione w XVI wieku na Piszczatowski. Stanisław, dziedzic dóbr Piszczaty-Młynowięta 1624 roku, miał syna, od którego pochodzący: Józef, Andrzej, w wojsku rosyjskiem, i Aleksander, synowie Jana i Elżbiety Wnorowskiej, wylegitymowani w Królestwie 1860 i 1861 r.
Po Janie, w 1639 r. właścicielu wsi Piszczaty-Tomkowięta, z Jadwigi Jemiałkowskiej syn Marcin miał syna Józefa, a ten syna Wawrzyńca, po którym syn Wojciech pozostawił syna Sebastyana, którego syn Wojciech zaślubił Petronelę Dankowską i z niej miał syna Marcina, żołnierza w wojsku rosyjskiem, wylegitymowanego w Królestwie 1849 r.
Marcin, dziedzic dóbr Wierzbowizny 1784 r., w pow. łomżyńskim, tego syn Mateusz wylegitymowany w Królestwie 1841 r.
Adam, syn Wawrzyńca, wylegitymowany w Cesarstwie 1838 roku i zapisany do ksiąg szlachty okręgu białostockiego.
Wojciech, syn Franciszka i Anieli Zalewskiej, ur. 1802 r. we wsi Piszczaty, w obwodzie łomżyńskim, wszedł 1823 roku do 7 pułku piechoty liniowej i w 1830 r. był porucznikiem, a 1831 roku kapitanem w 18 pułku piechoty liniowej i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe).
PISZCZATOWSKI h. ROLA. Z północnego Mazowsza przenieśli się na Podlasie i założyli kilka osad z nazwą Piszczały; sami też nosili nazwę Piszczat, którą dopiero w XVII stoleciu zmienili na Piszczatowski. Jan, Marcin i Stefan, dziedzice Piszczaty 1444 r. Piotr, syn Stefana, 1544 roku, miał syna Rafała 1563 r. Erazm, syn Marcina, zastawił 1545 roku części Piszczat Mojżeszowi, synowi Macieja Piszczata, i pozostawił syna Pawła. Michał, syn Stefana, zastawił 1546 r. części wsi Piszczaty Stefanowi, synowi Andrzeja. Leonard, syn Stanisława, 1558 r. Piotr, syn Jakóba, 1557 r. Tomasz, syn Macieja, 1566 r. Jan, syn Wojciecha, żonaty 1580 r. z Druzianną Płońską, miał synów: Mateusza, Mikołaja i Stanisława, dziedziców na Piszczatach 1598 r.
Kazimierz, dziekan brański, proboszcz domaniowski 1680 r. Jan, Stanisław, Szymon i Wojciech, synowie Pawła, dziedzice na Piszczatach 1718 r. Wojciech, syn Macieja, pozostawił syna Józefa 1721 r. Wojciech, wojski i pisarz drohicki 1722 r. Jan, syn Wojciecha, 1724 r. Po Stanisławie synowie: Antoni, Bartłomiej, Maciej i Marcin 1759 roku (Mil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).
PISZKOWSKI h. ŚLEPOWRON. Patrz PISKOWSKI.
PITOWSKI h. NOWINA. Patrz PYTOWSKI.
PITSCHMAN h. KRZYŻ-SREBRNY. Józef, syn Józefa i Maryi Sexida, wnuk Jakóba, rotmistrz wojsk polskich, radca honorowy rosyjski, profesor malarstwa w Krzemieńcu 1812 r., otrzymał przyznanie szlachectwa w Cesarstwie; z żony Agnieszki Baudouin de Courtenay, jego córka za Mikołajem ks. Kejkuatów, oficerem wojsk rosyjskich, i synowie: Narcyz, Aleksander, Kajetan, Adam i Antoni, rejent w Krzemieńcu.
PITUCKI. Mikołaj na Jabłuniu podpisał z wojew. wołyńskiem elekcyę 1674 r.
PIWAKOWSKI h. KOŹLE-ROGI v. JELITA. Podług Paprockiego byli w wojew. Sieradzkiem, i pisali się z Piwakowa v. Piwaków. Mikołaj, dziedzic Piwakowa 1552 r. Mikołaj, żonaty z Elżbietą Korycieńską, ustąpili 1579 r. dobra Piwaki synowi swemu Andrzejowi i żonie jego Agnieszce, córce Przecława Sławińskiego. Heronim, syn Floryana, 1633 r. Franciszek, Jan i Piotr 1635 roku (Conv. Piotrk., Ks. Gr. Piotrk., Zap. Tryb. Piotrk. i Lubel.).
PIWARSKI. Mikołaj, syn Macieja i Elżbiety, ur. 1792 r. w Puławach, wszedł 1809 roku do 16 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i w 1815 roku przeniesiony do batalionu strzelców gwardyi; podporucznik 1819 r. w 4 pułku strzelców pieszych, postąpił 1827 roku na porucznika. Odbył kampanię 1812 r. w Rosyi i był w bitwach pod Smoleńskiem, Możajskiem, Wiaźmą i Borysowem.
PIWECKI. Ignacy, syn Józefa i Elżbiety Dzierżanowskiej, ur. 1793 r. w Baranowie, w Poznańskiem, wszedł 1810 r. do 10 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego, i postąpił 1813 r. na podporucznika; umieszczony w 3 pułku strzelców pieszych, awansował 1821 r. na porucznika. Odbył kampanie, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech.
Stefan, syn Onufrego i Barbary, ur. 1783 roku w Baranowie, w Poznańskiem, wszedł 1806 r. do 2 pułku legii 3, a przeniesiony do 1 pułku piechoty, postąpił 1811 r. na kapitana, a w 1820 r. na majora w 8 pułku piechoty liniowej; przeniesiony 1823 r. do 4 pułku strzelców pieszych, został 1831 r. podpułkownikiem. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 roku w oblężeniu Gdańska i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe).
PIWKO h. ABDANK. W Małopolsce. Paweł i Mikołaj, dziedzice wsi Głuchów, i N. z Zastępowa, dziedzic wsi Czechów, pod Lublinem około 1470 r. cytowani w Lib. Benef.
PIWKO h. RADWAN. W północnem Mazowszu, pisali się także Piwkowicz. Maciej i Feliks ożeniony z Zofią Baczewską 1554 r. Mikołaj żonaty 1653 r. z Cecylią Sobiekurską. Wojciech, podczaszy bracławski, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. krakowskiem.
Floryan, syn Jana-Stanisława, 1709 roku. Ignacy, Ludwik, szambelan Stanisława Augusta, i Jan, podczaszy bracławski, synowie Antoniego, podczaszego bracławskiego, i Elżbiety Żołczyńskiej, 1779 roku (Akta Łomżyńskie, Wyr. Tryb. Lubel.).
PIWKO h. TRĄBY. Jerzy Janowicz, woźny pow. wileńskiego 1590 r. (Wittyg, Nieznana Szlachta Polska).
PIWKOWSKI h. KOSEMCZYK (?). Tomasz, wójt gminy Zgagów, otrzymał nobilitacyę i prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1844 r. Franciszek, dziedzic dóbr Gościmirz, w pow. pułtuskim 1858 r.
PIWNICKI h. LUBICZ odm. Hrabiowie i szlachta. Odmiana herbu - w koronie między dwoma myśliwskiemi trąbami herb Lubicz jak na tarczy.
Rodzina pruska, bierze przydomek von Leibitz, który miał być jej nazwiskiem, zanim w XVI stoleciu od wsi Piwnice wzięła nazwisko Piwnicki; należała w XVII i XVIII wieku do zamożnych szlacheckich rodzin wojew. chełmińskiego i posiadała między innemi majątki Zelgno, Wapno, Galczewo i inne; jedna jej linia w 1844 r. otrzymała tytuł hrabiowski pruski.
Po Stanisławie, podwojewodzym chełmińskim, syn Krzysztof, administrator żup wielickich 1624 roku. Jan-Franciszek, podwojewodzy chełmiński 1630 r. Mikołaj, Jezuita, um. 1631 r. Jerzy, pisarz grodzki chełmiński, podpisał elekcyę 1648 roku z wojew. chełmińskiem; pisarz ziemski chełmiński od 1653 r., deputat na Trybunał koronny 1653 roku, ożeniony z Pudencyanną Kruszyńską, miał syna Michała. Marcin, pisarz ziemski chełmiński, poseł 1653 r. Andrzej, asesor ziemski chełmiński, poseł wojew. chełmińskiego 1664 r. Andrzej, sądowy ziemski chełmiński, Kazimierz-Krzysztof, marszałek kapturowy i poseł wojew. chełmińskiego, oraz Tomasz, elektorowie 1669 r. z wojew. chełmińskiego. Konstanty-Kazimierz, elektor 1674 r. z wojew. chełmińskiego, pisarz grodzki chełmiński 1684 r., ostatnio podwojewodzy chełmiński 1690 r.
Jan-Franciszek, burgrabia 1706 r., podwojewodzy chełmiński 1730 r. Jan, pisarz ziemski chełmiński, deputat na Trybunał koronny 1718 r. Gotfryd, poseł wojew. chełmińskiego, Marcin z wojew. chełmińskiego, i Marcin z wojew. malborgskiego elektorowie 1733 r. Waleryan-Józef, chorąży chełmiński, podpisał elekcyę 1764 roku z wojew. malborgskiem; miecznik ziem pruskich 1766-1781 r., komisarz skarbowy 1778 r., poseł na sejmy, uczony i dowcipny, miły królowi Stanisławowi Augustowi, należał do jego literackich czwartkowych obiadów. Michał, koadjutor żytomierski, od 1827 r. biskup łucko-żytomierski, um. 1845 r.; mąż i kapłan zacny i pobożny, zastępował arcybiskupa Cieciszewskiego w kolegium katolickiem petersburgskiem 1828 r.
Kazimierz-Ignacy, miecznik inflancki, pisarz ziemski chełmiński 1730 r., podwojewodzy 1736 r., sądowy 1742 r., a sędzia ziemski chełmiński 1757 r., poseł na sejmy, ożeniony z Katarzyną Borowską, miał synów: Wiktoryna, szambelana królewskiego, Konstantego, archidyakona pomorskiego, kanonika chełmińskiego i warmińskiego 1757 r., dziekana warmińskiego 1777 r., Antoniego i Kazimierza.
Kazimierz, asesor sądowy chełmiński 1758 r., z Zofii Radowickiej pozostawił synów, Ignacego i Dominika; po Ignacym, pośle na sejmy, elektorze 1764 r. z wojew. malborgskiego, podkomorzym królewskim 1777 r., z żony Teresy Dziewanowskiej, kasztelanki chełmińskiej, syn Aloizy, regent w Lipnie 1813 r., z Brygidy Borzewskiej miał syna Ignacego, wylegitymowanego w Królestwie 1845 r.
Dominik, drugi syn Kazimierza, szambelan królewski 1768-1794 r., z żony Heleny Konarskiej pozostawił trzech synów: Stanisława, Ignacego-Józefa i Jana, i z nich Ignacy-Józef, szambelan pruski, dziedzic dóbr Małżewo, w pow. starogardzkim, został hrabią pruskim 1844 roku, bezdzietny, a Stanisław, wielkich zdolności administracyjnych, czynny i wymowny, prezes Komisyi wojew. sandomierskiej 1825 r., a kaliskiej 1830 r., deputowany na sejmy i marszałek sejmu 1825 r., dyrektor Komisyi Spraw Wewnętrznych 1840 r., wylegitymowany z prawami nowego szlachectwa w Królestwie 1839 r.; po nim z Julii Karnkowskiej syn Adolf, radca dyrekcyi ubezpieczeń, z żony Maryi Cellari pozostawił synów: Gustawa, Zygmunta, Adolfa i Antoniego (Don. Vars., Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Ks. Gr. Brzeskie, Bobrownickie, Conv. Piotrk.).
PIWO h. PRAWDZIC. Stara mazowiecka rodzina, która swój rodzinny przydomek wzięła za nazwisko; jedna jej linia już w XIV stuleciu dziedziczyła w wojew. bełskim majątek Stary Zamość, który, gdy Andrzej Piwo około 1450 roku sprzedał Łaźnińskim Jelitczykom, ci od tych dóbr wzięli nazwisko Zamoyski. Piotr 1416 r. i Mikołaj 1437 r. cytowani w aktach łomżyńskich. Adam z Opolska 1489 r.
Henryk, Mikołaj i Tomasz 1508 r.; z nich Mikołaj, posesor i wójt m. Szczercowa, dziedzic Koszelowa, poborca piotrkowski 1520 r., wojski kaliski 1533 r., żonaty z Barbarą N. Piotr otrzymał 1548 r. w dożywocie m. Szczerców.
Stanisław z Opolska, w ziemi gostyńskiej 1539 r., ożeniony z Anną Grabską. Jan ze Skorzewa za żoną Anną Sierpską, kasztelanką rypińską, wdową po Wolskim, 1557 r. dostał w posagu majątki, Kiernozię, Okalew i pół Sierpską; z jego synów: Krzysztof, elektor 1632 r. z ziemi gostyńskiej, pisarz ziemski gostyński, cześnik płocki, Adam, Mikołaj i Andrzej.
Andrzej z Opolska zaślubił Annę Gomolińską i z niej miał synów: Jana, Piotra i Stanisława, podczaszego płockiego, pobożnego i hojnego na kościoły, elektora 1632 r. z wojew. płockiego, po którym z żony Zofii Loka córka Dorota fundowała Bernardynów w Łęczycy 1632 r.
Piotr, dziedzic Wierzejna, Grabie i Wola Stempowska, łowczy dobrzyński, elektor 1632 r. z ziemi gostyńskiej, pisarz ziemski, ostatnio sędzia ziemski gostyński, podpisał elekcye 1648 i 1669 r.; deputat na Trybunał z wojew. rawskiego 1677 roku, miał dwóch synów, Marcina i Stanisława, kanonika warszawskiego, proboszcza sierpskiego 1666 r.
Jan, pułkownik, dzielnie walczył przeciw Tatarom 1667-1671 roku, Moskwie i Kozakom, do których następnie był posłem królewskim. Po Krzysztofie z Woli Łańcuchowej, elektorze 1669 roku z ziemi przemyślskiej synowie, Jan i Mikołaj. Jan, chorąży buski 1678 r, Jan, syn Krzysztofa, a wnuk Mikołaja, poległ pod Wiedniem 1683 r.
Piotr, dziedzic wsi Waręs, cześnik bełski 1584 roku, z żony Teodory miał syna Adama. Mikołaj, dziedzic m. Krośniczyna 1589 r. Jerzy, syn Pawła, elektor 1648 r. z wojew. bełskiego. Mikołaj podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią gostyńską; starosta lityński, rotmistrz królewski 1659 r., miał syna Jerzego, starostę 1661 r., a następnie chorążego buskiego 1664 r.
Marcin, dziedzic Kiernozi, Sokołowa i Woli 1660 r. Mikołaj, podstoli gostyński, pozostawił syna Jana, żonatego 1674 r. z Anną Słubicką. Wojciech podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią mielnicką.
Jerzy i Piotr, elektorowie 1733 roku z wojew. rawskiego. Andrzej i Mikołaj, dziedzice Łańcuchowa, Ostrowa i Cichanek 1758 roku. Andrzej, syn Jana, dziedzic części Szczawiny, żonaty z Maryanną Jeżewską, pozostawił synów, Józefa, dziedzica części Kaczkowizna i Wola Stempowska, i Kazimierza, elektora 1764 r. z wojew. rawskiego, wojskiego niniejszego inowłocławskiego 1765 r., komisarza 1789 r. do zbierania ofiar. Po Jerzym syn Aleksander żonaty z Ewą Zielińską 1775 r. (Metr. Kor., Conv. Piotrk., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Ks. Gr. Sochaczewskie).
PIWONI h. NAPIWOŃ. Po Mateuszu, dziedzicu wsi Tołwin, w ziemi mielnickiej 1642 r., syn Stefan miał syna Sebastyana, po którym syn Michał pozostawił synów, Franciszka i Pawła; po Franciszku syn Tomasz, dziedzic części we wsi Wiski, w pow. bielskim, wylegitymowany w Królestwie 1861 r.
Paweł, drugi syn Michała, miał syna Kazimierza, po którym syn Krzysztof pozostawił syna Antoniego, żonatego z Maryanną Rudzką, z której syn Ludwik wylegitymowany w Królestwie 1862 r.
PIWONI v. PIWONIA h. PRAWDZIC. Szczepan, dziedzic części wsi Wiski, w pow. bialskim 1658 roku, miał syna Jana, po którym z żony Maryanny syn Andrzej, ochrzczony 1721 r. w Hoszczy, pozostawił z żony Zofii synów: Franciszka, 1745 r., Stanisława, 1750 r., Wojciecha, 1757 r., Michała, ur. z żony Ewy 1763 r.; po Franciszku z żony Maryanny syn Wawrzyniec, ochrzczony 1776 r., wszyscy chrzczeni w Hoszczy, i Stanisław, Michał, Wojciech i Wawrzyniec wylegitymowali się w Galicyi Zachodniej 1802 roku.
Ignacy, Jakób, Jan i Kazimierz składali 1802 r. podania o wylegitymowanie ich w Galicyi (Akta po-Galicyjskie, Quaterniones).
PIWOŃSKI. Jan w nagrodę zasług rycerskich dostał w 1440 roku od króla Władysława III sześćdziesiąt grzywien, zabezpieczonych na Russowie, w wojew. kaliskiem; tenże król żonie Jana, Annie i synom, Janowi i Niemierze dał w zastaw tęż wieś, pożyczywszy od nich sto grzywien srebra. Jan, syn Andrzeja, 1648 r. (Ks. Gr Przedeckie). Sebastyan, dziedzic części Kiełczewa, składał podanie o wylegitymowanie go w Galicyi Zachodniej 1805 r. (Akta po-Galicyjskie).
PIWOWARSKI. Adam, syn Macieja z Mussoły, żonaty 1607 roku z Barbarą N. (Don. Vars.).
Adam, podporucznik batalionu zbiorowego, umieszczony został 1831 r. w 7 pułku strzelców pieszych.
Piotr, syn Ignacego i Maryanny, ur. 1797 r. w Łomży, z korpusu kadetów, postąpił 1817 r. do 4 pułku ułanów i w 1823 r. został podporucznikiem w 3 pułku ułanów; um. 1828 r.
Wojciech, podporucznik 9 pułku piechoty liniowej, otrzymał 1831 r. krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe).
PIZANI. Andrzej i Piotr, w 1844 r. marszałek szlachty gub. kowieńskiej, synowie Mikołaja, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1832 r. Jan, syn Piotra, dóbr Wojckieluny, Mikołaj, syn Piotra, dóbr Antoprudze dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r.
PIZAR h. PELIKAN. Michał wylegitymowany w Galicyi 1782 r.
PLACHOWICZ. Potomstwo Mateusza, Stefana, Piotra, Jana, Franciszka i Tomasza, synów Stanisława, wnuków Jakóba, prawnuków Jana, i potomstwo Jerzego, syna Jakóba, wnuka Jana, osób 43, wylegitymowani w Cesarstwie 1854-1866 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
PLACHOWSKI. Konrad, sędzia ziemski chełmiński, ustąpił 1521 r. i sędzią został Mikołaj Kowalikowski. Po N., posesorze wsi Gawłowice, posiadanie tej wsi przeszło 1531 r. do Jerzego Plemięckiego (Metr. Kor.).
de PLACYDY. Franciszek został 1767 r. geometrą i architektem królewskim (Sigil.).
PLADZIEWICZ h. ŁABĘDŹ. Wincenty i Mateusz z synami, Antonim i Bonawenturą wylegitymowani w Cesarstwie 1846 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
PLAGA v. PLAGGA h. TOPÓR. W Prusach Zachodnich, wywodzą się od rodziny Płaza, herbu Topór; posiadali w 1820 r. majątki Damerau i Zgnilken. Jan zasłużony w zarządzie m. Rygi w nagrodę zasług otrzymał 1598 r. siedlisko pod Rygą na prawie dożywocia (Metr. Kor.).
PLAGOWSKI. Ludwik, syn Wojciecha i Elżbiety, ur. 1792 roku we wsi Obertynie, w Galicyi, wszedł 1809 r. do 15 pułku jazdy i w 1812 r. został podporucznikiem; przeznaczony do 2 pułku ułanów 1815 r., awansował 1819 r. na porucznika; przeniesiony 1822 roku na adjutanta polowego przy generale brygady, postąpił 1829 r. na kapitana i w 1830 r. był w 2-m pułku ułanów i w 1831 roku otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi (Ks. Wojskowe).
PLANTOWSKI. Mateusz, syn Pawła i Magdaleny, ur. 1800 r. w m. Kowalu, w obwodzie kujawskim, wszedł 1823 r. do 2 pułku piechoty liniowej i w 1831 r. został podporucznikiem w 12 pułku piechoty liniowej i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari.
Tomasz, syn Pawła i Małgorzaty Dąbrowskiej, ur. 1786 r. w Dziardonicach, w Poznańskiem, wszedł 1806 r. do 9 pułku piechoty i 1811 roku został podporucznikiem; porucznik 1813 r., przeniesiony 1815 r. do 5 pułku piechoty liniowej, awansował 1825 r. na kapitana i w 1831 r. był majorem i za waleczność dostał krzyż złoty Virtuti Militari. Odbył kampanie: 1806-1807 r. przeciw Prusom, 1809-1811 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi pod Smoleńskiem i nad Berezyną (Ks. Wojskowe).
PLASKI. Wawrzyniec-Kazimierz, syndyk, sekretarz poznański, podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. poznańskiem.
PLASKOWSKI. Franciszek w nagrodę zasług wojennych nobilitowany 1673 r.; regent skarbu koronnego 1676 roku, podczaszy trembowelski 1678 r. (Vol. Leg.), z żony Zofii Szmit miał córki, Cecylię Pobłocką, Wiktoryę Siemianowską i syna Antoniego, starostę nieszawskiego 1699 r., podczaszego trembowelskiego 1702 r., dziedzica Kozłowa i Żukowa. Jan, pisarz skarbu koronnego 1678 r. Adam, podczaszy warszawski 1678 roku (Metr. Kor., Don. Vars., Zap. Tryb. Lubel.).
PLASTWIG h. KOS. Do tej familii zalicza Niesiecki Jana, dziekana warmińskiego, doktora dekretów 1464 roku, autora życia biskupów warmińskich.
PLAT v. PLATA h. OSTOJA odm. Odmiana herbu - w koronie herb Leliwa zwykła.
Baltazar, dworzanin królewski 1757 roku, miał syna Michała, który otrzymawszy kaduk i będąc naganiony przez Sierakowskiego w szlachectwie, oczyścił się z zarzutu, postawiwszy świadków, którzy zaprzysięgli następującą procedencyę.
Pierwszy świadek, Jan, syn Adama Platy, brat stryjeczny Michała, zeznał, że Adam i Balcer byli zrodzeni z Eutrozyny Mantiflówny-Kiełpińskiej. Toż samo potwierdzili Marcin Lutomski i Maciej Grabowski, bracia cioteczni Michała.
Czwarty świadek, Krzysztof Mantifel-Kiełpiński zeznał, że Eufrozyna Mantiflówna, żona Mikołaja Platy, jest jego siostrą stryjeczną.
Piąty świadek, Stanisław Konarski, wojewodzie pomorski, i szósty, Stanisław, syn Macieja, Konarski zaprzysięgli, że Mikołaj Plata, dziad Michała, jest zrodzony z Katarzyny Konarskiej, siostry rodzonej Szczepana Konarskiego, starosty hamerstyńskiego, i że ta Katarzyna była żoną Jakóba Platy, pradziada Michała. Świadectwo powyższe było złożone na elekcyi deputackiej w Starogardzie 1637 r. (Wyr. Tryb. Piotrk. Ks. 166).
PLATEMBERG v. PLATENBERG h. PLATEN BEG. Hrabiowie i baronowie. Herb - tarcza wzdłuż przedzielona grubą linią na dwa pola, pole prawe błękitne, lewe złote; na hełmie dwa pióra strusie złote i błękitne, w kształt litery łacińskiej V ułożone. Ten herb Niesiecki nazywa Łagodą, lecz kolorów jego pól nie daje.
Dom dawny w Inflantach i w Kurlandyi; od 1668 r. baronowie, a od 1724 r. hrabiowie rzymscy. Wilhelm otrzymał 1596 r. dobra w pow. aszrateńskim. Walter, starosta nowogrodzki, elektor 1632 r. z ks. inflanckiego, Bartłomiej, podsędek, podpisał elekcyę z ks. inflackiem. Jerzy, podkomorzy wendeński, starosta czorsztyński, koniuszy i ulubiony dworzanin króla Władysława IV, z którym jeździł do wód badeńskich w 1651 roku, podpisał elekcyę 1648 r. z ks. inflanckiem. Józef, podkomorzy wendeński i starosta 1664 r. (Conv. i Don. Vars., Lustracye).
PLATER h. PLATER. Hrabiowie i szlachta. Herb - w polu złotem trzy pasy poprzeczne czarne, przez które przechodzi czwarty pas czerwony ukośny z prawej ku lewej stronie przez całą tarczę; w koronie trzy pióra strusie.
Rodzina hrabiowska kładzie nad hełmem koronę hrabiowską, nad nią dwa czarne krucze skrzydła z pasami jak na tarczy.
Senatorowie w rodzinie. Jan-Andrzej, wojewoda inflancki 1695 roku. Fabian, wojewoda inflancki 1705 r., um. 1707 r. Jan-Ludwik, wojewoda inflancki 1735 r., um. 1736 r. Ferdynand-Wilhelm, marszałek nadworny litewski 1739 r., um. 1740 r. Konstanty-Ludwik, kasztelan połocki 1754 r., wojewoda mścisławski 1758 r., kasztelan trocki 1770 r., um. 1778 r. Kazimierz-Konstanty, kasztelan trocki 1790 r., podkanclerzy litewski 1793 roku. Józef-Wincenty, kasztelan trocki 1794 roku. Ludwik, kasztelan Królestwa Polskiego 1829-1831 r.
Właściwem nazwiskiem tej rodziny jest Broel, które wzięła od gniazdowego swojego majątku Broel, w Westfalii, Plater zaś było przydomkiem, który jednak w XIV, a nawet w XV wieku powszechnie przyjęła za nazwisko i prawie go wyłącznie używała aż do środka XIX-go stolecia, od których to czasów większa połowa rodziny pisze się Broel-Plater, a są nazwiska Broel, genant Plater.
Podług genealogii tej rodziny przodkiem tego domu miał być Herebold de Broel, zwany Plater, żyjący około 1180 roku; jego syn Engelbert, rycerz i stolnik arcybiskupa kolońskiego 1223 r., miał synów, Jana i Henryka, i z nich starszy Jan walczył w Inflantach i tam otrzymał lenność. Henryk de Broel miał posiadać udzielne hrabstwo w Niemczech; um. 1273 r., zostawiwszy z Idy de Hejden syna Engelberta, po którym był syn Ditrych, ojciec czterech synów: Henryka, Engelberta, Dietera (Ditrycha) i Gacpara, i z tych braci Henryk, zaślubiwszy Elżbietę de Torck, siostrę mistrza inflanckiego Ditrycha Torcka, osiadł w Inflantach, gdzie um. 1400 r., pozostawiając synów: Bernarda, proboszcza w Monasterze, Adolfa i Henryka.
Historycznie już pewnym przodkiem tej rodziny jest Adolf żonaty 1450 r. z Anną Frejtag, po którym dwóch synów, Henryk i Fryderyk, wójt kokenhawiński. Urząd taki odpowiadał późniejszemu urzędowi starosty.
Henryk de Broel, zm. 1499 r., żonaty z Małgorzatą de Schwanzbell, pozostawił dwóch synów, Fryderyka i Jana; po Janie, dziedzicu dóbr Weissensee i Moditen, pod Rygą, z żony Barbary von Ungern-Sternberg synowie, Fryderyk i Jan.
Fryderyk, starszy syn Henryka, żonaty z Małgorzatą von der Pahlen, miał synów, Fabiana i Jana-Henryka, i z nich Fabian osiadł w Inflantach.
Jan-Henryk otrzymał w 1540 r. prawem lennem od mistrza inflanckiego Hermana Brtiggen w Inflantach rozległy majątek Indrycę, i z żony Anny von Aschenberg pozostawił córkę Dorotę, żonę Rodygiera von Reus i dwóch synów, Henryka i Wilhelma, pułkownika wojsk królewskich, który odzyskał 1578 r. Dynaburg, zabrany przez Moskwę, i tym czynem rycerskim uczynił swoje nazwisko głośnem w Rzeczypospolitej.
Henryk, dziedzic Indrycy, poseł od Stanów inflanckich do traktowania z Polską o warunki poddania Inflant, z żony Magdaleny Tiesenhausen zostawił syna Henryka, który tak w nagrodę własnych, jak i zasług swego stryja pułkownika Wilhelma, otrzymał 1589 r. prawem lennem majątki, Asson, Plasson i Isnaudę, jako też zatwierdzenie dawnych nadań swojej rodziny w Inflantach. Po Henryku, elektorze 1632 r. z wojew. inflanckiego, córka za Manteufflem i trzech synów: Andrzej żonaty z N. Naruszewiczówną, podskarbianką litewską, umarł bezdzietny, a Gotard i Wilhelm są protoplastami dwóch gałęzi tego domu, które w ciągu jednego stolecia 1600-1700 r. znaczne nabyły majątki w różnych stronach kraju, a jedna ich linia w XVIII stoleciu liczyła się do magnackich rodów krajowych; w ręku tej familii starostwo dynaburgskie przez lat 154, dziedzicznie zostawało i zapewnione było na długie lata posiadania przez cesarzową rosyjską Katarzynę II synom Kazimierza-Konstantego, podkanclerzego, jednak przed wyjściem oznaczonego terminu odjęte im było 1829 r. Konstanty-Ludwik, kasztelan trocki, otrzymał tytuł hrabiowski austryjacki w 1774 r., i ten tytuł dwudziestu dziewięciu członkom tej rodziny przyznany został przez deputacyę szlachecką w gub. wileńskiej 1805 roku, w 1816 r. cała prawie rodzina uznaną była za hrabiowską w państwie pruskiem, a 1829 r. otrzymali w Rosyi ten tytuł Jan i Ludwik, synowie Kazimierza-Konstantego, i w 1843 r. Ignacy ze swoją rodziną, syn
Gałąź Gotarda Litewska. Protoplasta tej gałęzi Gotard, syn Henryka, major wojsk litewskich, dowodził artyleryą w wyprawie smoleńskiej 1633-1634 r. i chlubnie odznaczywszy się, otrzymał od Władysława IV zatwierdzenie dawnych nadań familijnych; pierwszy z swej rodziny osiedlił się na Litwie, nabywszy majątki Hołoty, w pow. wiłkomierskim, a także Pleskowszczyznę i Rundziszki; Gotard um. 1668 r., zostawiwszy z Elżbiety Tyzenhauzówny, córkę Barbarę, żonę Tomasza Ungern-Sternbrg, podczaszego witebskiego, i synów: Fabiana, Gotarda, rotmistrza wojsk niemieckich, który poległ na Węgrzech, Jana-Andrzeja i Teofila.
Teofil, dziedzic Białego Dworu, rotmistrz królewski, elektor 1669 i 1674 r. z wojew. inflanckiego 1674 r., starosta metelski i simneński, wojski inflancki 1678 r., fundator klasztoru ks. Misyonarzy w Wilnie 1670 r., z żoną Aleksandrą Karęga bezpotomny.
Fabian, chorąży królewski, elektor 1669 i 1674 r. z wojew. wileńskiego i inflanckiego, leśniczy knyszyński, z chorążego 1700 r., podkomorzy 1702 r., od 1705 r. wojewoda inflancki, żonaty 1v. z Anną-Barbarą von Sacken, 2v. z Konstancyą Korffówną, miał z 2-iej żony syna Teofila, zmarłego młodo i córkę Jadwigę, żonę 1v. Mateusza Dowmunt-Siesickiego, marszałka wiłkomierskiego, 2v. za Ferdynandem Platerem, marszałkiem nadwornym litewskim.
Jan-Andrzej, rotmistrz i dworzanin pokojowy królewski 1660 r., pułkownik wojsk królewskich, elektor 1669 r. z wojew. inflanckiego, dowódca załogi i starosta dynaburgski 1670 r., starosta starodubowski, podpisał elekcyę z wojew. inflanckiem 1674 roku; w 1685 roku komisarz do rewizyi skarbu koronnego, król Jan III lubił go i chciał mianować wojewodą wileńskiem pod warunkiem, aby przeszedł na wyznanie katolickie, lecz nie chciał tego uczynić; zdaje się jednak, że później porzucił wyznanie luterskie, gdyż wszyscy jego synowie byli katolikami, a on sam został w 1695 r. wojewodą inflanckim; um. 1696 roku, pozostawiwszy z żony Maryi-Ludwiki Grottusówny, dziedziczki Rachentalu, córki, Annę, żonę Stanisława Zyberka, podkomorzego litewskiego, Izabelę za Fabianem Borchem, generałem artyleryi litewskiej, i pięciu synów: Aleksandra-Konstantego, Ferdynanda-Wilhelma, Jana-Andrzej a, Fabiana i Jana-Ludwika, z których Jan-Ludwik i Fabian są przedstawicielami dwóch linij tej gałęzi.
Aleksander-Konstanty, dziedzic dóbr Antuzow, w pow. wiłkomierskim, z żony Zofii Budbergówny miał córki: Emerencyannę za Janem-Ludwikiem Platerem, starostą gegobrodzkim, Maryannę Tadeuszową Bilewicz, kasztelanowę trocką i Rozalię za Mikołajem Rudominą, marszałkiem bracławskim.
Ferdynand-Wilhelm, z podkomorzego inflanckiego podkomorzy wiłkomierski 1733 r., stronnik Augusta III przeciw Leszczyńskiemu, łowczy wielki litewski 1735 r., od 1739 r. marszałek nadworny litewski, zm. 1744 r., z Jadwigą Platerówną, wojewodzianką inflancką, 1v. Siesicką, bezpotomny.
Jan-Andrzej, starosta dynaburgski 1710 r., walczył przeciw Sapiehom pod Olkienikami 1701 r.; jego podobno synem był Ferdynand, z koniuszego od 1749 r. podkomorzy inflancki.
Linia Jana-Ludwika. Jan-Ludwik, piąty syn Jana-Andrzej a, wojewody inflanckiego, dziedzic Indrycy, Krasiłowa, Pustyni i Rachentalu, cześnik 1698 r., a wojewoda inflancki 1735 r., starosta dynaburgski, mąż uczony i zacny, nazywany był patryarchą inflanckim; w zajściach politycznych 1733 r. umiał utrzymać spokój; stronnik Leszczyńskiego, nabył od Zamoyskich rozległy majątek Krasław, w Inflantach; z żony Rozalii Brzostowskiej, kasztelanki trockiej, zostawił cztery córki: Konstancyę za Janem Hilzenem, wojewodą mińskim, Józefę Tadeuszowę Burzyńską, wojewodzinę mińską, Joannę-Magdalenę, ksienię Benedyktynek, Maryę-Aloizę, Benydyktynkę, i synów: Kazimierza, Ignacego, Ferdynanda, posła na sejm z wojew. inflanckiego 1733 r., zmarłych młodo bezdzietnie, i Konstantego-Ludwika.
Konstanty-Ludwik, dziedzic Indrycy, Kalnicy i Krasławia, starosta dynaburgski 1735 r. i inflancki, pisarz wielki litewski 1746 roku, marszałek Trybunału litewskiego 1754 r., kasztelan połocki 1754 r., wojewoda mścisławski 1758 r., elektor 1764 r. z wojew. mścisławskiego, kasztelan trocki 1770 roku, kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, otrzymał tytuł hrabiowski austryjacki 1774 r.; komisarz przy ks. Karolu Saskim w Kurlandyi, gorąco bronił sprawy tego księcia; ambasador polski do Rosyi, stronnik dworu, ztąd nielubiony od Czartoryskich, nieprzypuszczony był od nich do podkanclerstwa, które August II chciał mu dać w 1762 r.; mąż uczony, gospodarny i wysoko ukształcony, wielce przyozdobił fabrykami i okazałemi gmachami swoją rezydencyę Krasiaw, gdzie też wymurował katedrę dla biskupów inflanckich, i zebrał bibliotekę wynoszącą przeszło 20,000 tomów; kasztelan um. 1778 r., pozostawiając z Augusty z Kozielska hr. Ogińskiej, wojewodzianki trockiej, córki, Annę za Robertem Brzostowskim, kasztelanem połockim, Maryannę za Wincentym Józetowicz-Hlebickim, starostą mereckim, i trzech synów: Józefa-Wincentego, Kazimierza-Konstantego i Augusta-Hyacentego.
Hr. Józef-Wincenty, dziedzic Daszkowa i Kalnicy, na Ukrainie, i Horynia, na Wołyniu, starosta dynaburgski 1761 r., inflancki 1764 roku, a brzesko-litewski 1770 r., pisarz polny litewski 1774 r., marszałek Trybunału litewskiego 1774 r., kasztelan trocki 1794-1796 r., komandor maltański 1781 r., kawaler orderów Orla Białego i św. Stanisława, założył miasto Katerburg, na Wołyniu i pozyskał dla niego przywilej na jarmarki 1780 r.; w 1775 r. dostał prawem emflteutycznem na lat 50 starostwa ratneńskie i wołpińskie z kluczami Wełty, Dubno, Stary-dworzec i Kołodziejno; um. 1832 roku, pozostawiwszy z Katarzyny Sosnowskiej, córki Józefa, hetmana wielkiego litewskiego, i Tekli Zenowiczówny, córki: Cecylię za Kajetanem hr. Ożarowskim, generałem wojsk polskich, Henrykę Szwejkowską, Adelajdę 1v. za Janem Tarnowskim, 2v. za Bertoldim, i syna Adama-Edwarda, oficera wojsk polskich i komandora maltańskiego, który zginął 1807 r.
Hr. Kazimierz-Konstanty, dziedzic Indrycy, poseł na sejm 1764 r. z wojew. inflanckiego, starosta dynaburgski i szambelan Stanisława Augusta 1770 r., w 1772 r. dostał prawem lennem majątek Anschon, a w 1775 r. prawem emflteutycznem na lat 50 starostwo dynaburgskie; w 1776 r. delegat od szlachty połockiej do Petersburga, członek Rady Nieustającej, kasztelan trocki 1790 r., z sejmu czteroletniego deputat do ułożenia kodeksu praw, przystąpił do Targowicy i od niej posłował do Petersburga; od 1793 r. podkanclerzy litewski, kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, w 1775 r. fundował dziedziczną komandoryę maltańską; kasztelan zaślubił Izabelę Borch, kanclerzankę wielką koronną, i z niej miał synów: Henryka, zm. 1807 r., Ludwika, Jana, Michała, Kazimierza, Konstantego, marszałka szlachty pow. zawilejskiego, i Stanisława.
Hr. Ludwik, mąż znakomitych zdolności, kawaler orderu św. Stanisława 1793 r., dyrektor lasów w Królestwie Polskiem 1820 r., kasztelan Królestwa Polskiego 1829 r., uznany hrabią w Cesarstwie 1829 r., należał do układu konstytucyi w 1815 r.; posiadał majątek Psarskie i Górę, w Poznańskiem, gdzie osiadł od 1831 r., i z żony Maryi Brzozowskiej, wdowy po Idzim Hilzenie, miał córkę Paulinę za Kajetanem Chaleckim i syna Zygmunta, dziedzica Psarskie i Góry, następnie Pustyń, uznanego hrabią w Królestwie Polskiem 1843 r., ożenionego z Aleksandrą hr. Kossakowską.
Jan, sędzia kryminalny w Warszawie, uznany hrabią w Królestwie Polskiem 1843 roku, z żony Karoliny hr. Plater, córki hr. Augusta, jego córki: Izabela, Wanda, Teofila i Felicya, i synowie: Henryk, sufragan łowicki 1853 r., Edward, oficer wojsk polskich, i Michał, dziedzic dóbr Indrycy, ożeniony z Teklą Plater.
Edward, ur. 1810 roku we wsi Izabelinie, w pow. zawilejskim, wszedł 1827 r. do bateryi 1 artyleryi lekko-konnej, a przeniesiony 1828 r. do bateryi 2 artyleryi konnej, postąpił 1830 r. na podporucznika; zginął 1831 r (Ks. Wojskowe).
Odnoga hr. Plater-Zyberków h. Własnego. Herb - pole tarczy czarne podzielone na cztery części: w części I i IV herb Plater; w części II i III herb Zyberków, t. j., kółko złote o sześciu szprychach. Nad tarczą korona hrabiowska, na niej dwa hełmy, lewy z ozdobami rodu Platerów, prawy, rodu Zyberków.
Hr. Michał, syn hr. Kazimierza-Konstantego i Borchówny, ur. 1777 r. dziedzic Indrycy, Szlosbergu, Liksny i in., major inżynieryi wojsk polskich, vicegubernator wileński, poślubiwszy Izabelę-Helenę bar. Syberg zu Wischling, wojewodziankę brzesko-litewską, dziedziczkę ogromnego majątku, ostatnią z rodu Zybergów, otrzymał w 1803 r. pozwolenie od cesarza rosyjskiego Aleksandra I przybrania nazwiska i herbu swej żony, i od tego czasu tak on, jak i jego potomkowie mianowali się hrabiami Plater-Zyberkami.
Hr. Michał z powyższej żony miał córki: Ludwikę, żonę hr. Karola Borcha, Izabelę za Juliuszem bar. Roppem, Maryę, żonę Mikołaja Szadurskiego, Józefę za Fabianem hr. Platerem i synów: Kazimierza-Bartolda, Henryka, Konstantego i Stanisława.
Kazimierz-Bartold, ur. 1808 roku, wszedł 1829 roku do rakietników konnych i w 1831 r. został oficerem kwatermistrzostwa polskiego; dziedzic dóbr Szlosberg, Iłukszty, Passy i inne, żonaty z Ludwiką Borewiczówną, z niej córki: Elżbieta, żona Konstantego hr. Przezdzieckiego, Cecylia, znana działaczka na polu oświaty, Marya za Włodzimierzem hr. Broel-Platerem, i synowie: Tadeusz, Feliks, żonaty z Wiktoryą Sobańską i Stanisław.
Hr. Tadeusz, ur. 1843 r., dziedzic dóbr Józefowo i Wojcieszkowo, w gub. lubelskiej, a Konstantynów, w gub. siedleckiej, żonaty z Zofią, córką hr. Stanisława Alexandrowicza, ma córkę Maryę 1v. rozwiedzioną z Józefem hr. Michałowskim, 2v. za Wiktorem hr. Plater-Zyberkiem i syna Stanisława, żonatego od 1903 r. z Elżbietą, córką Bynedykta Tyszkiewicza.
Hr. Stanisław, ostatni syn hr. Kazimierza, ur. 1849 r., dziedzic Moszków, Szmitków, Leszczków i in., w Galicyi, zaślubił Helenę, córkę ks. Adama-Konstantego Czartoryskiego, i z niej ma córki: Jadwigę zaślubioną Stanisławowi-Henrykowi hr. Badeniemu, Teresę i trzech synów: Andrzeja, Jana i Józefa.
Hr. Henryk, drugi syn hr. Michała i Zyberkówny, ur. 1811 r., dziedzic Kirupa, Liksny, Wabola, Nidzgala i Owsiejowa, w gub. witebskiej, żonaty z Adelą, córką hr. Teodora Kellera, pozostawił córki: Zofię za Tadeuszem Bujno, koniuszym dworu rosyjskiego, Emilię za Józefem Szczyt-Niemirowiczem, Annę, Eleonorę, żonę Konstantego Przewłockiego, i synów: Wojciecha, Henryka, Jana, Ludwika, Wiktora i Teofila.
Hr. Wojciech, ur. 1842 r., dziedzic Kirupa i Łużki, w gub. witebskiej, zaślubił Henrykę, córkę hr. Adama Czapskiego, i z niej ma córki: Adelę, Jadwigę za Stanisławem Żółtowskim, Wandę, żonę Stanisława Mańkowskiego, Teresę i synów: Henryka, dziedzica dóbr Pelesz, w gub. witebskiej, oficera marynarki rosyjskiej, po którym z Antoniny Kalkstein córka Wanda; Kazimierza, którego z Antoniny Menzendorfówny syn Wiktor; i Adama.
Hr. Henryk, syn Henryka i Adeli Kellerówny, ur. 1843 r., dziedzic Owsiejowa i Nidzgala, żonaty z Zofią, córką hr. Emeryka Czapskiego, ma córki: Elżbietę, Wizytkę w Paryżu, Zofię, Jadwigę i syna Henryka, ur. 1899 r. w Paryżu.
Hr. Jan, syn Henryka i Kellerówny, ur. 1850 r., dziedzic Liksny, Kazimierzyszek i Rubina, w gub. witebskiej, zaślubił Weronikę, córkę Edwarda Czapskiego, i z niej ma córki: Maryę, Janinę, Jadwigę, Elżbietę, żonę Wojciecha Rostworowskiego, i synów: Henryka, ur. 1879 r., żonatego z Elżbietą, córką Henryka Plater-Zyberka i Czapskiej, Edwarda, Wiktora i Jana.
Hr. Ludwik, syn Henryka i Kellerówny, ur. 1854 r., dziedzic dóbr Kurtowiany, w gub. kowieńskiej, marszałek szlachty pow. szawelskiego 1878 r., z żony Teresy, córki hr. Stanisława Zamoyskiego i Róży Potockiej, ma córki, Elżbietę, Teresę i synów: Konstantego, Stanisława, Stefana, Ludwika i Antoniego.
Hr. Wiktor, syn Henryka i Kellerówny, ur. 1853 r., dziedzic dóbr Łużki, w gub. witebskiej, z żony Maryi, córki hr. Tadeusza Plater-Zyberka i Aleksandrowiczówny, ma synów, Wiktora i Michała.
Hr. Teofil, ostatni syn Henryka i Kellerówny, ur. 1862 r., dziedzic dóbr Wabol, w pow. oszmiańskim, zaślubił 1888 r. Jadwigę, córkę Ignacego Chrapowickiego, i z niej ma trzech synów: Ignacego, Henryka i Ireneusza.
Hr. Konstanty, syn Michała i Zyberkówny, ur. 1814 r., dziedzic dóbr Dweeten, Aronen, Bewern i Swentmujże, w Kurlandyi, żonaty z Anielą, córką hr. Adama Broel-Platera i Grabowskiej, pozostawił syna Michała, ur. 1848 roku, dziedzica dóbr Dweeten, Aronen i Swentmujże, w Kurlandyi, a Wroniawy, w Poznańskiem, ożenionego w 1886 r. z Henryką, córką Henryka Łączyńskiego.
Hr. Stanisław, ostatni syn Michała i Zyberkówny, ur. 1823 roku, dziedzic dóbr Kaltenbrunn, w Kurlandyi, Małnow, Arendol i Borchoff, w gub. witebskiej, major inżynieryi wojsk rosyjskich, marszałek szlachty pow. dynaburgskiego 1858 roku, zaślubił Maryę-Teresę, córkę Józefa hr. Borcha, i z niej pozostawił córki, Maryę zaślubioną 1885 r. Władysławowi hr. Wielopolskiemu, łowczemu dworu rosyjskiego, Emę, żonę Zygmunta hr. Malatesty, i synów: Andrzeja, ur. 1856 roku, dziedzica Kazimierzyszek, żonatego z Anną hr. von Degenfeld-Schonburg, Józefata, ur. 1860 r., dziedzica dóbr Bewern, po którym z Małgorzaty, córki margr. Zygmunta Wielopolskiego, łowczego wielkiego dworu rosyjskiego, syn Zygmunt, i Piotra, ur. 1869 r., żonatego z Zofią, córką Stanisława Mohla.
Hr. Kazimierz, syn Kazimierza-Konstantego i Borchówny, komandor maltański, rzeczywisty radca stanu, zm. 1848 r., miał trzy żony: Adelajdę bar. Hejden, Jadwigę Platerównę i Katarzynę Szczawińską, i pozostawił syna Kazimierza, ur. 1808 roku, zm. 1876 roku, bezżennym, i córki, Izabelę i Ludwikę, żonę Karola hr. Borcha, marszałka szlachty gub. wutebskiej.
Hr. Stanisław, ostatni syn hr. Kazimierza-Konstantego i Borchówny, ur. 1785 r. w Warszawie, dziedzic dóbr Prochy, w Poznańskiem, wszedł 1812 r. na porucznika do sztabu głównego i 1813 r. został kapitanem kwatermistrzostwa wojsk napoleońskich, następnie majorem artyleryi wojsk polskich, i odbył kampanie, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech; zaślubił Antoninę, córkę Adama Gajewskiego, kasztelanica rogozińskiego, i z niej miał córkę Eleonorę, żonę Kazimierza hr. Wodzickiego, i dwóch synów, Stanisława i Adama.
Hr. Stanisław, ur. 1822 r., dziedzic na Wroniawach, w Poznańskiem, i Hruszniewie, w Królestwie, zatwierdzony w tytule hrabiowskim w Prusach 1869 r., żonaty z Katarzyną, córką hr. Macieja Mielżyńskiego, i z niej pozostawił córki, Eleonorę, Maryę i syna Bernarda, ur. 1861 r., dziedzica Hruszniewa, Ostromęcina i Pasiek, w gub. siedleckiej, po którym z Kazimiery, córki hr. Mieczysława Dunin-Borkowskiego, i Maryi hr. Wodzickiej, córka Marya-Helena, ur. 1896 r. w Hruszniewie.
Hr. Adam, drugi syn Stanisława i Gajewskiej, ur. 1824 r., dziedzic dóbr Prochy i Wielichowa, w pow. kościańskim, a Nowej-wsi, w gub. grodzieńskiej, zatwierdzony 1869 r. w tytule hrabiowskim, w Prusach, zaślubił Annę córkę hr. Adama Broel-Platera i Grabowskiej, i z niej pozostawił córkę Ludwikę, żonę Adama bar. von Larisch, i synów: Stanisława, Adama i Henryka, ur. 1868 r., dziedzica dóbr Pustynia, podporucznika 1 pułku ułanów wojsk austryjackich.
Hr. Stanisław, ur. 1856 r., dziedzic dóbr Wroniawy i Wielichowo, żonaty z Zofią, córką hr. Zygmunta Grudzińskiego, ma z niej córkę Zofię i synów, Jana-Ludwika, ur. 1884 r., i Marka, ur. 1891 r,
Hr. Adam, drugi syn Adama i Platerówny, ur. 1858 roku, dziedzic dóbr Prochy i Pustynia, porucznik ułanów wojsk pruskich, zaślubił 1886 r. Maryę, córkę Władysława Garapich, i z niej ma córkę Michalinę i syna Jana-Andrzeja, ur. 1889 r.
Hr. August-Hyacynt, ostatni syn Konstantego-Ludwika, kasztelana trockiego, dziedzic Krasławia i Kombula, w Inflantach, pułkownik petyhorski wojsk litewskich, marszałek konfederacyi targowickiej, deputat na koronacyę cesarza Pawła I, kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława, marszałek szlachty pow. dynaburgskiego, żonaty 1v. z Anną, 2v. Teofilą, wdową po Ksawerym ks. Lubomirskim, córkami Stanisława Rzewuskiego, chorążego lit., i Katarzyny ks. Radziwiłłówny, pozostawił z 1-ej żony córki: Augustę za Piusem hr. Tyszkiewiczem, Karolinę, żonę Jana hr. Broel-Platera, Józefę za Franciszkiem Bielikowiczem, Maryę, żonę hr. Karola Grabowskiego, i pięciu synów: Adama, Józefa, Kazimierza, dziedzica Ludwikowa, chorążego dynaburgskiego, Seweryna i Wacława; po Wacławie, dziedzicu Nidek, towarzyszu petyhorskim, zm. 1811 r., z żony Felicyanny Morykoni syn Eugeniusz zmarł młodo.
Hr. Adam, ur. 1790 r., dziedzic Krasławia, Krasnołęki i Bałtyce, podkomorzy, a następnie marszałek szlachty pow. dynaburgskiego 1836 r., zaślubił Ludwikę, córkę hr. Pawła Grabowskiego, starosty wołkowyskiego, i Weroniki Scipio del Campo, i z niej miał córki: Anielę za Konstantym hr. Plater-Zyberkiem, Annę, żonę Adama Broel-Platera. Karolinę za Napoleonem Szyryną, Teklę, żonę Michała Broel-Platera, i synów: Edwarda, Pawła, Teofila i Wacława.
Hr. Edward, ur. 1826 roku, dziedzic Krasławia, zaślubił Stefanię, córkę Lucyana Morykoniego i Maryi Łopacińskiej, i z niej pozostawił córkę Maryę zaślubioną Gustawowi hr. Broel-Platerowi.
Hr. Seweryn, syn Augusta-Hyacynta, ur. 1795 roku, dziedzic dóbr Wiamcza i Drycmujża, chorąży dziśnieński. następnie marszałek szlachty pow. dziśnieńskiego, z Zofii Brzostowskiej pozostawił synów: Adama, marszałka szlachty pow. dziśnieńskiego, Ludwika, marszałka szlachty pow. dynaburgskiego, i Seweryna.
Hr. Józef, ostatni syn Augusta-Hyacynta, ur. 1796 r., dziedzic dóbr Sickeln i Rozaliszki, w Kurlandyi, a Kombul i Kazanów, na Żmudzi, marszałek szlachty pow. rzeczyckiego, zaślubił Antoninę Pereświt-Sołtanównę i z niej pozostawił córki: Cecylię, Helenę, Józefę, Ludwikę, Stefanię i synów: Eugeniusza, dziedzica Żubry, Dobromili i Drycmujży, Kazimierza, Leona, dziedzica Kazanowa, Michała i Wilhelma, prezesa sądu cywilnego dynaburgskiego.
Hr. Michał, ur. 1834 r., dziedzic Kombula, Kazanowa i Borówki, żonaty 1v. z Anielą, córką Adama Felkierzamba, 2v. z Gabryelą, córką Zygmunta Jaraczewskiego i Elżbiety Stablewskiej, pozostawił z 2-iej żony córki, Ludwikę, Maryę i synów, Józefa i Leona.
Linia Fabiana. Fabian, czwarty syn Jana-Andrzeja, wojewody inflanckiego, dziedzic dóbr Talun, pułkownik wojsk królewskich, łowczy litewski 1699 r., podkomorzy inflancki 1704 r, miał dwie żony, Ludwikę, córkę Krzysztofa Puzyny, wojewody mścisławskiego, i N. Kamińską, 1v. Brzostowską, po którym z 1-ej żony córki: Róża, żona N. Strutyńskiego, starosty wizańskiego, Maryanna Białozorowa, sędzina ziemska upieką, Teresa Judycka, sędzina ziemska rzeczycka, Ludwika, i dwóch synów, Jan-Ludwik i Krzysztof.
Jan-Ludwik, dziedzic dóbr Dusiaty, Antuzowa, Sołohubiszek i Hołotowszczyzny, starosta dynaburgski, gegobrodzki, subocki i śmiegocki, generał-major wojsk litewskich, szambelan królewski 1762 r., za żoną Emerencyanną Broel-Plater dostał znaczne majątki spadłe na nią po Fabianie, wojewodzie inflanckim, i Ferdynandzie, marszałku nadwornym litewskim Broel-Platerach, i z niej pozostawił córkę Karolinę Karp i synów: Józefa, Tadeusza, Jana i Ludwika.
Józef, dziedzic Sołohubiszek, starosta gegobrodzki, jodkański i subocki 1761 r., żonaty z Rozalią Broel-Platerówną, miał córkę Jadwigę 1v. za Janem-Kazimierzem Zyberkiem, podkomorzym inflanckim, 2v. za Kazimierzem Broel-Platerem, i syna Ferdynanda, dziedzica Talun, żonatego z Maryanną Karpiówną, chorążanką upieką.
Tadeusz, dziedzic Hołotowszczyzny, podkomorzy królewski, starosta bareliński 1767 r., zaślubił Ludwikę Górską, kasztelankę żmudzką, i z niej pozostawił córkę Maryannę, żonę Gotfryda ks. Czetwertyńskiego.
Jan, dziedzic Dusiaty i Wielkie Hołoty, starosta subocki 1775 r., po którym z Anny Wołłowiczówny, córki Michała, starosty ugijskiego, córka Kunegunda za Gabryelem ks. Ogińskim, Anna, żona Ludwika Rokickiego, marszałka szlachty pow. rzeczyckiego, i synowie, Adam i Kazimierz.
Kazimierz, ur. 1779 roku, dziedzic Dusiaty i Hołotowszczyzna, na Litwie, starosta subocki 1794 roku, następnie oficer wojsk napoleońskich, żonaty z Apolinarą, córką Tadeusza Żaby, wojewody połockiego, i Ludwik Kiełpszówny, miał synów, Cezarego i Władysława, dziedzica Dusiat, oficera wojsk polskich, następnie 1831 roku posła na sejm z Litwy, żonatego Karoliną Bauer, hr. de Montgommery, rozwódką z królem Leopoldem Belgijskim.
Hr. Cezary, ur. 1810 roku, dziedzic na Dusiatach, szef szwadronu wojsk polskich 1831 r., poseł na sejm 1831 r., żonaty 1v. ze Stefanią, córką hr. Ludwika Małachowskiego, kasztelana Królestwa 1831 roku, 2v. z Julią, córką hr. Pawła Bobrińskiego, wdową po Jezierskim, pozostawił z 1-ej żony córki, Jadwigę za Karolem ks. Radziwiłłem, Maryę, żonę Stanisława ks. Czetwertyńskiego, i syna Ludwika, a z 2-iej żony synów, Cezarego, ur. 1860 r., dziedzica dóbr Buszcin, w pow. szremskim, i Stanisława, ur. 1861 r., żonatego z Olgą bar. von Schlippenbach.
Hr. Ludwik, ur. 1844 r., dziedzic dóbr Niekłań, Borkowice i Białaczewo, w gub. radomskiej, a Chlewiska i Pawłów, w pow. koneckim, zaślubił Zofię, córkę Kajetana Dzierżykraj-Morawskiego, i z niej ma synów: Zygmunta, ur. 1870 r., dziedzica Białaczowa, żonatego z Anną, córką Jana Brzozowskiego, Edwarda, ur. 1871 r., żonatego z Joanną, córką Jana hr. Tyszkiewicza, Konstantego, ur. 1872 roku, dziedzica Chlewiska i Pawłów, Henryka, dziedzica dóbr Bliżyn, i Józefa, ur. 1874 r., dziedzica dóbr Niekłań, po którym z Elizy, córki hr. Stanisława z Podzamcza Zamoyskiego, córka Marya ur. 1900 r.
Ludwik, syn Jana-Ludwika i Platerówny, dziedzic Antuzowa, Piotrowszczyzny i Grawenburga, starosta gegobrodzki 1772 r., zaślubił Kunegundę, córkę Michała Wołłowicza, starosty ugijskiego, i z niej miał synów: Franciszka, Kacpra i Michała, żonatego z Brygittą Aleksandrowiczówną; po Kacprze, dziedzicu Antuzowa, z Bogumiły Wereszczyńskiej córki, Ludwika za Franciszkiem hr. Ledóchowskim i Marya Koperska.
Franciszek, żonaty z Maryanną Michałowską, pozostawił córki: Ewelinę za Walerym, Kunegundę za Aleksandrem Hołyńskimi, Maryę, żonę Wiktora ks. Ogińskiego, Michalinę za Feliksem Horodeńskim i syna Michała, po którym ze Stefanii Piotuch-Kublickiej syn Justyn.
Krzysztof, drugi syn Fabiana i Puzynianki, dziedzic dóbr Kurkle, w pow. wiłkomierskim, chorąży petyhorski 1744 roku, starosta ołądziejowski, żonaty z Anną, córką Feliksa Piotrowicza, ciwuna pojurskiego, z której syn Adam.
Adam, v. Adam-Tadeusz, dziedzic dóbr Kurkle i Szwabiszki, poseł na sejmy 1768 i 1773 r., generał adjutant królewski 1773 r., marszałek oniksztyński 1784 r., kawaler orderu św. Stanisława, zaślubił Maryannę, córkę Antoniego Zabiełły, łowczego litewskiego, i z niej miał córkę Annę za Stefanem ks. Gedroicem, starostą osieckim, i czterech synów: Antoniego, kapitana wojsk francuskich, i Ferdynanda, oficera wojsk napoleońskich, bezdzietnych, Krzysztofa i Tadeusza.
Hr. Krzysztof, dziedzic dóbr Kurkle i Szwabiszki, z żony Konstancyi, córki Antoniego Pac-Pomarnackiego, miał córki: Maryę Dominikowę Dowgiałło, Antoninę za Janem Wejssenhoffem, Konstancyę za Justynem Piotuch-Kublickim, i syna Krzysztofa, ur. 1808 roku, dziedzica dóbr Kurkle i Szopów, w pow. wiłkomierskim, a Długie, w pow. lipnoskim, po którym z żony Elżbiety Cissowskiej córka Felicya i synowie: Roman, Gustaw żonaty z Maryą, córką hr. Edwrarda Broel-Platera, i Stanisław żonaty z Angielką Frances Wilson.
Tadeusz, syn Adama-Tadeusza, dziedzic dóbr Pomunie Wielkie, asesor sądu kryminalnego wileńskiego, zm. 1822 r., z żony Racheli Kościuszko miał córkę Annę Czudowską, i synów: Adama, Antoniego, Fabiana, Ferdynanda, Lucyana, Michała i Tadeusza; po Fabianie z żony Józefy Plater-Zyberkówny córka Marya, ur. 1842 r., za Mieczysławem hr. Wielhorskim, a po Lucyanie, ur. 1808 r., z żony Angielki N. córki: Emilia, ur. 1838 r., Rachela, ur. 1843 roku, Józefa, ur. 1846 r. i synowie: Ferdynand, Lucyan, Ludwik, Kazimierz i Michał.
Hr. Adam, ur. 1805 r., dziedzic dóbr Podłubiścia, na Żmudzi, żonaty z Ksawerą ks. Światopołk-Mirską, pozostawił córki: Ewę za Tytusem Górskim, Franciszkę, Idalię za Dominikiem Nożejką, Rachelę, Teodorę, żonę Rafała Bukowińskiego, i syna Leona, kapitana wojsk rosyjskich, zatwierdzonego w tytule hrabiowskim w Rosyi 1851 r.
Hr. Antoni-Konstanty, ur. 1818 r., z żony Katarzyny Popławskiej pozostawił córki: Józefę, Maryę, Wandę i synów: Jana, ur. 1850 r., Wacława, Aleksandra i Antoniego
Hr. Tadeusz, syn Tadeusza i Racheli Kościuszko, ur. 1815 r., oficer inżynieryi wojsk rosyjskich, zatwierdzony 1838 r. w tytule hrabiowskim w Rosyi, zaślubił w Irkucku, na Syberyi, Agnieszkę Rażkażównę i z niej pozostawił córkę Annę i syna Aleksandra, viceprokuratora izby sądowej w Kijowie.
Gałąź Żmudzka. Protoplasta tej gałęzi Wilhelm, syn Henryka i Maryi von Rhodius, miał dwie żony, Annę-Halszkę von Tettau i Jadwigę Naruszewiczównę, i z 1-ej żony miał córki, Maryannę za N. Wojną, Helenę, żonę Gedeona Borcha, i dwóch synów Henryka-Wilhelma, dziedzica Willgahlen, w Kurlandyi i Szatejek, na Żmudzi, pułkownika królewskiego 1670 roku, i Daniela-Gotarda,
Daniel-Gotard, dziedzic Szatejek, Poniemunia i Owile, pisarz ziemski i podstarosta inflancki, miał dwie żony, Ludwikę Wołłowiczównę, córkę Władysława, wojewody witebskiego, z której synowie, Kazimierz i Michał, bezpotomni, i Eufemię bar. Offenberg, córkę Jana i Małgorzaty von Hahn, z której córki: Maryanna Komorowska, starościna Wiszniewska, Helena, żona Franciszka Szweryna, podkomorzego derpskiego, N. Iwanowicz, podczaszyna żmudzka, i synowie, Piotr, wojownik przeciw Szwedom, wzięty od nich do niewoli, zaślubił córkę generała szwedzkiego Putkamera, z nią bezpotomny, i Jan-Wilhelm.
Jan-Wilhelm, dziedzic dóbr Owile, Szatejki i Użułmujży, wojski inflancki 1712 roku, używany do traktowania z carem Piotrem Wielkim o zwrót Inflant, i rezydent przy jego wojsku w Polsce, a następnie przez lat kilka rezydent Polski w Petersburgu, zabiegły gospodarz, znacznie powiększył majątek; miał dwie żony, Helenę Ogińską, córkę Leona, podstolego litewskiego, i Joannę Podbereską, i z 1-ej żony pozostawił córkę Rozalię-Albertynę, Karmelitankę, i syna Wilhelma-Jana.
Wilhelm-Jan, dziedzic Zajnowa, Szatejek i Dąbrowicy, wojski i sędzia grodzki inflancki 1746 r., zaślubił Petronelę Nagórską i z niej zostawił córki: Klarę za Dominikiem Aleksandrowiczem, koniuszym litewskim, Rozalię, żonę Józefa hr. Broel-Platera, starosty subockiego, Maryannę za Józefem Zyberkiem, podkomorzym inflanckim i synów: Antoniego-Wilhelma, Jerzego i Józefa-Konstantego, dziedzica Użułmujży, Szatejek i Owile, podkomorzego telszewskiego i kawalera orderu św. Stanisława, ostatnio marszałka szlachta pow. telszewskiego 1794 roku i deputata na koronacyę cesarza Pawła.
Hr. Antoni-Wilhelm, dziedzic dóbr Dąbrowicy, starosta giełdziański i zapiński 1794 r., kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława, następnie prezydent izby cywilnej wołyńskiej i rzeczywisty radca stanu rosyjski, z żony Teresy Abramowiczówny, córki Jerzego, jego córki, Anna 1v. za Karolem hr. Krasickim, 2v. za Szostakowym, generałem wojsk rosyjskich, Konstancya, żona Stanisława hr. Manuzzi, i synowie, Filip Nereusz-Wiktor, dziedzic Dąbrowicy, vicegubernator wołyński, bezpotomny, i Ignacy-Wilhelm.
Hr. Ignacy-Wilhelm, ur. 1796 roku, dziedzic Dąbrowicy, Belmontu i Pulma na Wołyniu, kapitan wojsk polskich, przyznany w dostojeństwie hrabiowskim w Królestwie 1843 r., z żony Idalii, córki Michała Sobańskiego, miał synów: Konstantego, Wiktora, ur. 1842 roku, dziedzica Dąbrowicy, zatwierdzonego w tytule hrabiowskim w Rosyi 1855 r., żonatego z Aleksandrą, córką Witolda hr. Potockiego, Feliksa-Witolda, ur. 1849 r., dziedzica Belmontu, zatwierdzonego w tytule hrabiowskim w Rosyi 1855 r., żonatego z Elżbietą, córką Rodryka hr. Potockiego, i Włodzimierza, ur. 1831 roku, dziedzica Wiśniowca i Dąbrowicy, zatwierdzonego w godności hrabiowskiej w Rosyi 1855 roku, żonatego z Maryą, córką hr. Kazimierza Plater-Zyberka.
Hr. Konstanty, najstarszy z braci, ur. 1828 r., dziedzic Ilińca, architekt i literat, potwierdzony w tytule hrabiowskim w Rosyi 1855 r., zaślubił Beatryksę Malfatti de Monteregio, córkę Jana i hr. Heleny Ostrowskiej, i z niej pozostawił synów, Jana i Konstantego, oficera ułanów austryjackich; po Janie, ur. 1858 r., dziedzicu dóbr Gross-Glockersdorff, na Szląsku, z żony Joanny hr. Thun und Hohenstein, córki, Marya-Beatryksa, ur. 1892 r., i Jadwiga, ur. 1896 r.
Jerzy, drugi syn Wilhelma-Jana i Nagórskiej, dziedzic dóbr Szweksznie, szambelan Stanisława Augusta 1779 r., generał-major wojsk litewskich, chorąży inflancki 1781-1794 roku, z żony Karoliny ks. Gedroic miał córki: Annę, żonę Stanisława Piłsudzkiego, marszałka telszewskiego, Wiktoryę za Eustachym Karpiem, marszałkiem szlachty gub. wileńskiej, Marcelinę Mikucką i synów: Aleksandra, Franciszka, Jerzego, Józefa, Kazimierza, dziedzica dóbr Stemple i Pojurze, i Stefana.
Hr. Franciszek, ur. 1804 r., dziedzic dóbr Szatejki, zaślubił Kazimierę, córkę Wilhelma de Raes, marszałka szlachty pow. trockiego, i z niej miał córkę Maryę, żonę Ignacego Żagla, i synów: Adama, Władysława, Aleksandra, żonatego z Maryą, córką Włodzimierza Ciechanowieckiego, Konstantego i Wilhelma.
Hr. Władysław, ur. 1843 roku, dziedzic dóbr Szatejki, marszałek szlachty pow. rosieńskiego, zatwierdzony w tytule hrabiowskim w Rosyi 1860 roku, żonaty z Aleksandrą, córką Leona Sobańskiego, ma córki, Jadwigę i Aleksandrę.
Hr. Konstanty, ur. 1847 r., dziedzic dóbr Plinksze, w gub. grodzieńskiej, zatwierdzony w hrabiostwie w Rosyi 1860 r., z żony Zofii, córki hr. Karola Grabowskiego, pozostawił córki, Olgę zaślubioną Aleksandrowi hr. Kaszowskiemu-Ilińskiemu, i Zofię za Aleksandrem margr. Wielopolskim, ordynatem pińczowskim.
Hr. Wilhelm, ostatni syn Franciszka i Raesówny, ur. 1851 r., dziedzic dóbr Abramówka, w pow. wileńskim, zatwierdzony w tytule hrabiowskim w Rosyi 1860 roku, zaślubił Felicyę, córkę Jana Pereświt-Sołtana, marszałka szlachty gub. mohylowskiej, i Konstancyi Ciechanowieckiej, i z niej ma córki: Izabelę, Idę i Maryę.
Hr. Stefan, syn Jerzego i Gedroiciówny, dziedzic dóbr Szweksznie, Aleksandrowo, Bortkuszki, Giełwany, Świody i Tundziszki, kamerjunkier dworu rosyjskiego, marszałek szlachty pow. telszewskiego i wileńskiego 1858 r., zaślubił Alinę, córkę Jana Żaby-Marcinkiewicza, i z niej pozostawił dwóch synów, Adama i Gustawa.
Hr. Adam, ur. 1836 r., dziedzic dóbr Szweksznie, ochmistrz dworu rosyjskiego, marszałek szlachty gub. wileńskiej 1878 r., kawaler orderów św. Włodzimierza II klasy, Orła Białego i św. Aleksandra Newskiego, żonaty z Genowefą, córką Wandalina hr. Pusłowskiego, ma z niej synów, Maryana-Stefana, ur. 1873 roku, kamerjunkra dworu rosyjskiego, i Jerzego-Floryana, ur. 1875 roku.
Hr. Gustaw, drugi syn Stefana i Albiny Żabianki, ur. 1841 roku, dziedzic dóbr Bortkuszki i Giełwany, z dwóch żon, 1-ej Natalii, córki Konstantego Hartinga; córka Stefania za Ludwikiem Wańkowiczem, i 2-iej Felicyi Drużbackiej córka Emilia za Stanisławem hr. Lubienieckim.
Hr. Jerzy, ostatni syn Jerzego i Gedroiciówny, dziedzic dóbr Giedyminajcie i Sakucie, na Żmudzi, zaślubił Natalię, córkę Antoniego Miksiewicza, i z niej pozostawił syna Teodora, ur. 1835 r., dziedzica Giedyminajcie i Sakucie (Metr. Kor., Kancl., Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Rodowód hr. Broel-Platerów, Żychl., Bork.).
PLATYŃSKI. Władysław, żonaty z Teofilą N., otrzymał 1770 roku przywilej na dzierżawę Wingrany (Metr. Kor.).
PLAWETZKY von PLAWETZ. Baronowie. Zgasła szląska rodzina, posiadała majątki, Pławiec (Plawetz), Landek i inne i tytuł baronowski.
PLĄSKOWSKI h. OKSZA. Rodzina w początku XVIII stolecia rozrodzona i zamożna w Prusach Zachodnich i ziemi dobrzyńskiej; jej gniazdem wojew. poznańskie, w którem Jan w 1603 r. posiadał wieś Złotniki, a Adam w 1619 r. Jankowo Kościelne (Akta Poznańskie). Andrzej 1648 r. na Ukrainie, ożeniony z Heleną Jerliczówną. Dobrogost z wojew. poznańskiego i Jan-Stanisław z wojew. pomorskiego elektorowie 1669 r. Franciszek-Kazimierz, podczaszy trembowelski, pisarz skarbu koronnego i sekretarz królewski, podpisał elekcyę 1674 r. z ziemi wyszogrodzkiej; żonaty z Zofią N., miał syna Antoniego.
W drugiej połowie XVII wieku żyło dwóch braci w wojew. pomorskiem, Adam i Maciej, i z nich Adam, dziedzic dóbr Jancze 1658 r., z żony N. Bajerskiej pozostawił ośmiu synów: Adama-Jana, kanonika kruszwickiego i oficyała bydgoskiego 1683 roku, Jakóba, burgrabiego poznańskiego 1684 r., pisarza grodzkiego pomorskiego, deputata na Trybunał koronny, 1689 r., Stanisława i Aleksandra, poległych w wojnie z Turkami 1683 roku, jeden pod Wiedniem, drugi pod Parkanami, Pawła, dworzanina ks. Lubomirskich, bezdzietnego, Antoniego, Franciszkanina, Kazimierza, Jezuitę, zm. 1726 r., i Mikołaja.
Mikołaj, sądowy ziemski świecki 1691 r., zaślubił N. Zboińską, kasztelankę dobrzyńską, i z niej miał córki: Ewę za Jakóbem Trembeckim, sędzią ziemskim tczewskim, Elżbietę, żonę Jakóba Pruszaka, sędziego ziemskiego mirachowskiego, Zofię za Władysławem Łebińskim, sędzią ziemskim mirachowskim, Barbarę, Benedyktynkę, i syna Józefa.
Józef, sądowy ziemski świecki 1730 r., deputat na Trybunał koronny, żonaty 1v. z Maryanną Pruszakówną, pisarzówną ziemską pomorską, 2v. z-Ewą Łaszewską, sędzianką ziemską mirachowską, pozostawił dwóch synów, Mikołaja, zm. młodo, i Wiktora, podczaszego podlaskiego 1768 roku, po którym z N. Wybczyńskiej syn Jan.
Maciej, brat Adama, dziedzic Rowiennicy, sędzia ziemski czchowski 1666 r., żonaty z Maryanną Grochowalską, miał synów: Michała, Jezuitę, Franciszka, który w młodości służył wojskowo w Niemczech, a następnie w wojsku litewskiem, i osiadł na Litwie, gdzie się ożenił z N. Kuprełówną i od niego pochodził Ignacy 1776-1780 r. podczaszy kowieński, i Wojciecha.
Wojciech, dziedzic na Rowiennicy 1689 r., żonaty z Zofią Kawęczyńską, podkomorzanką chełmińską, miał pięciu synów: Fabiana, sufragana i oficyała chełmińskiego, biskupa martyryeńskiego 1754 r., który koronował cudowny obraz Matki Boskiej w Skępem 1755 r.; Franciszka, Józefa, Olbrachta i Piotra; z nich Olbracht, dziedzic Sadłowa, starosta liczbarski, elektor 1733 r. z wojew. chełmińskiego, z Rozalii Bagniewskiej pozostawił córkę Annę za Romockim, chorążym wyszogrodzkim.
Franciszek, dziedzic dóbr Chojna, osiedlił się w ziemi dobrzyńskiej, i z żony Franciszki Czapskiej, miecznikówny ziem pruskich, miał córki, Elżbietę Bojanowską, Kunegundę Mazowiecką i synów: Kazimierza, żonatego z Orłowską, Andrzeja i Olbrachta.
Andrzej, wojski wieluński, elektor 1733 r. z wojew. sandomierskiego, z Felicyanny Kobyłeckiej pozostawił synów: Jana, Marcina, wojskiego 1756 r., skarbnika 1760 r. kruszwickiego, żonatego z Agnieszką Szaniawską, i Stanisława, elektora 1733 r. z wojew. sandomierskiego.
Olbracht, elektor 1764 r. z ziemi dobrzyńskiej, dziedzic Mirakowa, w Chełmińskiem, chorąży inflancki, z żony Teofili Czapskiej, kasztelanki elblągskiej, pozostawił syna Jakóba, i córki, Dyonizę Morzycką i Kandydę Biesiekierską.
Józef, dziedzic dóbr Łapinóżek i Radziki Małe, deputat na Trybunał 1740 r., asesor sądu ziemskiego świeckiego, starosta brodnicki 1755 r., z żony Rozalii Czapskiej, miecznikówny ziem pruskich, miał córki: Katarzynę Górską, Konstancyę za Walentym Czapskim, Elżbietę Kozłowską i synów: Andrzeja, kanonika warmińskiego, archidyakona poznańskiego 1767 roku, koadiutora warmińskiego 1791 r., Feliksa, dziedzica Radziejowa, ożenionego z Joanną Lutostańską; Ksawerego, kanonika chełmińskiego, Jana i Ignacego, dziedzica Rakowa, wojskiego mniejszego bydgoskiego 1765 r., żonatego 1v. z Zofią Sokołowską, 2v. z Teresą Kleszczyńską.
Jan, dziedzic Ruszkowa, podstoli dobrzyński 1766 roku, miał dwie żony, Ewę Łebińską, z niej córka Zofia Przeradzka i syn Józef, i Reginę Jeżewską, z której synowie, Franciszek i Ignacy.
Józef, sędzia ziemski świecki 1758-1781 r., po którym z Józefaty Ośmiałowskiej syn Ignacy, dziedzic dóbr Głodowa i Kłokocka, sędzia pokoju lipnoski 1841 r., wylegitymowany w Królestwie 1837 r., był żonatym z Teodozyą Sumińską, córką Tomasza, szambelana Stanisława Augusta, i Maryanny Mioduskiej, i z niej pozostawił córki: Antoninę za Adolfem Trzcińskim, Dominikę Chełmicką, Emilię, żonę Antoniego Rościszewskiego i Józefę Czapską.
Ignacy, syn Jana i Jeżewskiej, z Honoraty Karwowskiej pozostawił synów, Seweryna, dóbr Ossówka, i Maksymiliana, dóbr Mogielnicy, w wojew. płockiem dziedziców, wylegitymowanych w Królestwie 1837 r.
Eugeniusz, syn Ignacego i Honoraty Karwowskiej, ur. 1804 r. we wsi Radzikach, w obwodzie lipnoskim, wszedł 1825 r. do 1 pułku piechoty liniowej i 1830 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe).
Piotr, ostatni syn Wojciecha i Kawęczyńskiej, dziedzic dóbr Czarne, Baldowo, Suradówka i Piaseczno 1744 roku (Akta Bobrownickie), starosta brodnicki, żonaty z Febronią Cissowską, miał córki, Barbarę za Janem Pilchowskim, wojskim wyszogrodzkim, Antoninę, ksienię Benedyktynek, i synów, Michała i Onufrego.
Michał, elektor 1764 roku z ziemi dobrzyńskiej, sędzia ziemski dobrzyński 1781 roku, zaślubił Katarzynę Czaplicką i z niej miał córkę Maryannę za Kazimierzem Komorowskim i synów: Antoniego, żonatego z Julią Kiełczewską, Faustyna, Kajetana i Maryana.
Kajetan, dziedzic dóbr Czarne, podpułkownik wojsk polskich, prezes Tow. Kred, w gub. płockiej, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., żonaty z Józefą Trembecką, pozostawił córki, Annę Kiełczewską, Pelagię Jezierską i synów: Felicyana, żonatego z N. Rudowską, Ignacego i Romualda, profesora Uniwersytetu warszawskiego, żonatego z Leokadyą Czaplicką.
Ignacy, ur. 1815 r., dziedzic dóbr Czarne, sędzia pokoju lipnoski, miał dwie żony, Antoninę Zboińską i Leopoldynę Łyskowską, i z 1-ej żony pozostawił syna Karola, ur. 1850 r., dziedzica dóbr Konotopia (Metr. Kor., Sigil., Kancl., Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Żychl.).
PLĄSKOWSKI h. TOPÓR. Taż familia co Płąskowski, herbu Oksza, i zdaje się nawet, że tych Okszyców właściwem herbem jest Topór, z czasem zmieniony na Okszę.
PLEBANEK. Jan z Malca, ksiądz, cytowany w Liber. Benef. Długosza 1470 r. N. z wojew. łęczyckiem podpisał elekcyę 1697 r.
PLECHOWSKI h. TOPÓR. W wojew. krakowskiem zamożna w XV stoleciu rodzina, pisała się z Plechowa. Stanisław i Mikołaj w 1399 r. Otto, dziedzic wsi Łętowice i Czuślice, Jan i Mikołaj 1470 r. cytowani w Lib. Benef. Jan, ksiądz pleban w Więcławicach 1492 r., cytowany w aktach krakowskich. Mikołaj 1496 r. Otto i Stanisław, synowie Katarzyny, 1509 r. Katarzyna, żona Stanisława Dembińskiego, sędziego grodzkiego chęcińskiego 1530 r.
Mikołaj, dziedzic dóbr Piszczatyńce, w Galicyi 1855 r. Jan, podleśny rządowy w gub. kieleckiej 1856 r.
PLECKI. W Wielkopolsce. Piotr, żonaty z Małgorzatą Radzikowską 1513 r., miał syna Stanisława, dziedzica na Radzikowie 1564 r. Jakób, chorąży łęczycki 1536 r. Jan, syn Piotra, 1598 r.
Jan, syn Andrzeja, 1602 r., podstarosta kolski 1616 r. Maciej, syn Jakóba, 1620 r. Andrzej, syn Jana, 1628 roku. Konstanty, rotmistrz wojsk królewskich 1629 r. Jan z wojew. łęczyckiego i Mikołaj z wojew. brzeskokujawskiego elektorowie 1669 r. Aleksander, syn Remigiana, 1684 r. Mikołaj, dziedzic Łączewna, żonaty 1684 r. z Zofią N.
Mikołaj, żonaty z Małgorzatą Świętoslawską, miał syna Jana, elektora 1733 r. z wojew. malborgskiego, po którym syn Tomasz 1756 roku, pozostawił syna Antoniego-Dominika, skarbnika bydgoskiego 1776 roku (Metr. Kor., Conv. i Don. Vars., Ks. Gr. Przedeckie i Brzeskie, Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.).
PLEJER h. ORLA. Baltazar, szafarz dworu królewskiego 1645 r. (Conv. Vars.). Detto, syn Baltazara, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r.
PLEJEWSKI h. LUBICZ. Pisali się z Plejewa. Franciszek-Jerzy kupił w 1784 r. od Rubinkowskich wieś Piotrkowo, i z żony Elżbiety Han, miał syna Franciszka, dzierżawcę dóbr Tłuchów, w pow. lipnoskim, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r.
Konstanty, kanonik 1813 r., a sufragan i oficyał generalny płocki 1830-1835 r., biskup lengoneński, deputat na sejmy 1816-1830 r., kapłan i obywatel zacny i rozumny; jego siostra Julianna za Stefanem Duninem-Wąsowiczem. Franciszek, syn Franciszka, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1860 r.
PLEMICHOWSKI. Już za Krzyżaków osiedlona w ziemi chełmińskiej rodzina. Mikołaj, kanonik warmiński 1450 r.
PLEMIEŃSKI h. PORAJ odm. Patrz PLEMIĘCKI.
PLEMIĘCKI v. PLEMIENCKI h. PLEMIĘCKI v. PORAJ odm. Herb - w polu czerwonem belka biała, falowata, nad nią dwie, pod nią jedna róża białe; w koronie róża biała na zielonej gałęzi o czterech liściach zielonych, po dwie z każdej strony; róża ma z każdej strony chorągiew białą o czarnym krzyżackim krzyżu, chorągwie rozwinięte na wewnątrz ku sobie.
Senator w rodzinie, Achacy, kasztelan chełmiński 1603 roku, um. 1605 roku.
Dawna pruska rodzina, i nazwisko wzięła od wsi Plemienty, od której pisała się niekiedy Plemientski i Plemieński; jedna jej gałąź wzięła nazwisko von Weidener. W wojnie pruskiej czynny wzięła udział 1464-1468 r. i w nagrodę otrzymała od Kazimierza IV m. Kowale z zamkiem i dzierżyła je jeszcze w pierwszych latach XVII stolecia; posiadała znaczne majątki w Prusach jak Plement, Ostaszowo, Ryńsk i inne; zgasła w pierwszej połowie XVIII stolecia.
Jerzy, sędzia ziemski 1535 r., podkomorzy 1544 r. chełmiński. Jan, starosta kowalski 1552 r., z żony Barbary miał syna Achacego, starostę kowalskiego 1596 r., kasztelana chełmińskiego 1603 r.
Jan żonaty 1560 roku z Barbarą Gema, wojewodzianką malborgską. Helena, żona Stanisława Działyńskiego, wojewody chełmińskiego 1570 roku. Daniel otrzymał 1570 r. wieś Folwark, w pow. radzieckim; jeden z najgorliwszych obrońców autonomii prowincyi pruskiej 1576 r., sędzia ziemski chełmiński 1596 roku, pozostawił syna Jana, starostę kowalskiego 1593 r., który w 1589 r. podpisał ugodę będzińską.
Samuel, dworzanin królewski 1572 roku. Bartłomiej obrany był od Prusaków w bezkrólewiu 1573 r. biskupem chełmińskim, lecz ta elekcya jako nie pochodząca od panującego monarchy unieważnioną została. Filip, sędzia ziemski chełmiński 1585 r.
Daniel, proboszcz nietychowski, i Samuel, bracia, 1641 r. Andrzej, dworzanin królewski 1659 r., i Dadzibóg podpisali elekcyę 1648 r. z wojew. chełmińskiem, i z nich Andrzej z żony Rozalii miał syna Jana 1666 roku, po którym z Rozalii Dorpowskiej syn Józef, dziedzic dóbr Plemięta 1692 r. Aleksander, elektor 1669 r. z wojew. malborgskiego, żonaty z Dominiką N. Jan, Jezuita, um. 1694 r. Józef ożeniony z Konstancyą Trembecką, 2v. Gralewską 1699 r. (Metr. Kor., Ks. Gr. Brzeskie, Conv. i Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.).
PLENCHOW h. PLENCHOW. Herb - tarcza w poprzek przedzielona na pola czarne i srebrne.
Familia już zgasła w Prusach Zachodnich. Otto von Plenchow 1488 r. w ziemi chełmińskiej.
PLENDUS. Józef, syn Antoniego i Maryanny, ur. 1810 r. w Krakowie, wszedł 1828 r. do 1-go pułku strzelców pieszych i w 1831 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe).
PLENIEŃSKI. Aleksy został 1504 roku chorążym mniejszym ziemi dobrzyńskiej (Metr. Kor.).
PLESKACZEWSKI. Mieli przydomek Halczewicz. Adam z wojew. mścisławskiem podpisał elekcyę 1697 roku. Felicyan, strażnik mścisławski. i Józef podpisali konwokacyę generalną litewską 1764 r. (Vol. Leg.).
PLESKI. Antoni, regent aktów sądu głównego litewskiego 1801 r. (Arch. Dubr.). Aleksander, syn Antoniego, zasiadający w sądach pow. bielickiego, w gub. mohylowskiej 1851 r.
PLEŚNIARSKI. Feliks, syn Jakóba, z synami, Antonim i Henrykiem zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1842 r. Stanisław, syn Stanisława i Anastazyi Zielińskiej, ur. 1784 r. w m. Jedwabna, w pow. łomżyńskim, wszedł 1806 r. do 3 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i w 1811 r. został podporucznikiem; porucznik 1813 r., przeznaczony 1815 r. do 2 pułku strzelców pieszych, postąpił 1820 r. na kapitana i w 1823 r. był adjutantem placu twierdzy Zamościa. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym (Ks. Wojskowe).
PLEŚNIEWICZ h. ODROWĄŻ. Na Litwie. Szymon podpisał konfederacyę generalną litewską 1764 roku. Potomstwo Jerzego i Tadeusza, synów Jana, wnuków Jana, osób 22, wylegitymowane w Cesarstwie 1845 r. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Aleksander i Józef, dóbr Wilkiszki, Bronisław, syn Heronima, dóbr Ogińce, Aleksander i Jan, synowie Karola, dóbr Małowiany, i Ranegraił, syn Jana, dóbr Wermiany i Nerymdajce dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r.
Szymon, syn Jakóba i Petroneli, ur. 1787 roku we wsi Halczyńce, w pow. mohylowskim, wszedł 1809 r. do 2 pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego, i 1812 r. awansował na podporucznika; przeznaczony 1815 r. do 4 pułku strzelców konnych, wyszedł 1821 r. do dymisyi. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 roku w Niemczech i 1814 r. we Francyi (Ks. Wojskowe).
PLEŚNIEWICZ h. RADWAN. Kazimierz, syn Stanisława, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r.
PLESZCZYŃSKI h. ROLA. Piotr wylegitymowany w Galicyi 1782 r.
PLESZCZYŃSKI. Piotr, pomocnik naczelnika pow. łukowskiego, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1844 r.
PLESZEWSKI v. PLESZOWSKI h. SULIMA. Dawna w wojew. krakowskiem rodzina, pisała się z Pleszowa. Jan, syn Imbrama, w 1400 roku. Jakób 1426 r. i Otto 1465 roku cytowani w aktach krakowskich. Mikołaj, sędzia ziemski, następnie chorąży kaliski, podpisał traktat z Krzyżakami 1435 r. Stanisław odznaczył się w wojnie z Turkami 1443 roku i Władysław III w nagrodę jego dzieł rycerskich, dozwolił mu zawiesić herbową chorągiew w kościele Panny Maryi w Budzie. Stanisław, dziedzic wsi Pleszów, w wojew. krakowskiem, i Jan, dziedzic części wsi Mysów, cytowani w Lib. Benef. 1470 r. Stanisław, doktór medycyny i lekarz, poeta, mówca i badacz starożytności, wielką miał powagę na dworze Macieja Korwina króla węgierskiego 1470 roku.
Jan, stolnik królewski 1511 r. Krzysztof, wojski piotrkowski 1596 r. Kacper, pisarz żup solnych 1672 r., żonaty z Zuzanną Radwanówną, miał córkę Konstancyę, żonę Jana Snarskiego, i synów, Aleksandra i Wojciecha, i z nich Aleksander, podstarosta piotrkowski 1703 r. Józef, żonaty z Izabelą N., występował przed aktami 1722 r. (Metr. Kor., Conv. Piotrk., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel.).
PLESZKANOWSKI. Jan i inni, osób 13, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r.
PLESZKIN. Jurij otrzymał 1514 r. dwie wsie pod Kaniewem (Bon.).
PLESZKOWSKI v. PLESKOWSKI h. POGONIĄ IV odm. Odmiana herbu - w polu czerwonem ramię w prawo trzyma szablę do cięcia; w koronie pół męża zbrojnego z szablą w ręku wzniesioną do cięcia.
Ten herb wraz ze szlachectwem otrzymał w 1581 r. Krzysztof Stefanowicz, Ormianin, pisarz skarbu koronnego, w nagrodę zasług jego rycerskich pod Pskowem, również od tego miasta Pskowa, po łacinie Plescovia, zmienił nazwisko na Pleszkowski; posesor wójtostwa w Piotrkowie 1604 r., miał syna Stanisława, po którym synowie, Jan i Paweł, dziedzice dóbr Kuźnicy, Gołuchowie, Pradelna i Siedliszewic, i z nich Jan miał syna Aleksandra.
Paweł, elektor 1632 r. z wojew. krakowskiego, dziedzic Siedliszewic 1641 r., żonaty z Zofią Lubecką, pozostawił synów, Jana i Stanisława; z nich Jan żonaty z Elżbietą Pągowską 1668 r., a Stanisław miał syna Pawła 1679 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Wyr. Tryb. Lubel.).
PLESZYŃSKI. Wzięli nazwisko od wsi Pleszno, w wojew. rawskiem. Kazimierz podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. rawskiem. Aleksander, podstoli rawski 1719 roku. Justyna, żona Wincentego Jaworskiego 1782 r. (Wyr. Tryb. Lubel.).
PLETENICKI. Na Rusi Czerwonej. Jan, syn Mikołaja, dziedzic dóbr Skomorochy 1579 r. Mikołaj, syn Henryka, 1580 roku. Kacper, syn Iwana i Agnieszki, 1582 r. Stanisław żonaty 1658 r. z Maryanną Gutteter (Wyr. Tryb. Lubel.).
de PLETTENBERG v. PLETEMBERG. Baronowie. Taż familia co Platemberg. Bar. Henryk-Ernest, generał-adjutant królewski 1774 r., szambelan króla Stanisława Augusta, był kawalerem orderu św. Stanisława 1790 r. (Sigil., Kan cl.).
PLEWAKO v. PLEWAKA h. PRZEGONIĄ. Na Litwie. Joachim-Dominik 1697 r. (Vol. Leg.). N. poległ pod Lejpunami 1701 roku. Andrzej, syn Michała, sprzedał 1747 r. dobra Trusowiec i Pujłowo, w wojew. mińskiem Stefanowi Plewace, podczaszemu wiłkomierskiemu, żonatemu z Anną Duliczówną. Ludwik i Jan z wojew. mińskiem podpisali elekcyę 1764 r.
Stefan, żonaty z Krystyną Jankowską, nabył 1767 r. dzierżawę Kołobryszki, w Wileńskiem; szambelan królewski 1775 r. Kazimierz, starosta kołoboryjski, kawaler orderu św. Stanisława 1791 r. Kazimierz, syn Jana, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1859 r. (Ks. Gr. Mińskie, Metr. Litew.).
Adam, syn Kazimierza i Wiktoryi Syfickiej, ur. 1792 r. w Wilnie, wstąpił 1812 r. do 17 pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego iw 1817 r. przeszedł do 1 pułku piechoty liniowej; podporucznik 1820 r., w 1829 roku wyszedł do dymisyi w stopniu porucznika, a w 1831 r. ponownie wszedł do wojska i został kapitanem. Odbył kampanie, 1812 r. w Rosyi pod Tylżą i Labią i 1813 r. pod Sierakowem przeciw sprzymierzonym, gdzie ranny dostał się do niewoli, w której rok i ośm miesięcy zostawał, i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe).
PLEWCZYŃSKI. Stanisław, kasyer generalny Banku polskiego, dziedzic dóbr Tursko, w pow. sandomierskim, w nagrodę wzorowego gospodarstwa i z racyi rangi swego urzędu otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1837 r.
PLEWE Adam, radca stanu, urzędnik w okręgu naukowym warszawskim, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1859 r.
PLEWIŃSKI h. NIECZUJA. Na Litwie. N., zacny kapłan, lubiony od Stefana Batorego, miał obietnicę od niego nominacyi na biskupstwo inflanckie, lecz nim ta nastąpić mogła, Plewiński umarł.
Stefan, syn Wincentego, i Antoni, syn Józefa, z synami: Piotrem, Protazym, Feliksem i Edwardem wylegitymowani w Cesarstwie 1850 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
PLEWIŃSKI h. PRUS III. Po Tomaszu, pośle litewskim na sejm 1764 r., synowie: 1) Piotr żonaty z Salomeą Dąbrowską, z niej synowie, Tadeusz i Jan 1848 r., i po Józefie synowie, Erazm i Władysław w 1854r. wylegitymowani w Królestwie; 2) Stanisław, po którym syn Antoni z Anny Szczepańskiej miał syna Antoniego, urzędnika w Radomiu, wylegitymowanego w Królestwie 1857 r.
PLEWIŃSKI. Franciszek, syn Wojciecha i Maryanny Mrówczyńskiej, ur. 1758 r. w Częstochowie, wszedł 1775 r. do artyleryi koronnej i w 1790 r. został sztykjunkrem, a w 1792 r. podporucznikiem; porucznik 1794 r., kapitan garde 1809 r., a w 1810 r. kapitan dyrekcyi artyleryi, poddyrektor 1812 r., komendant spisu pow. szydłowskiego 1814 roku, kapitan dyrektor pocisków artyleryi 1815 r., w 1822 roku awansował na podpułkownika. Odbył kampanie: 1792 r. przeciw Rosyi, 1794 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi. Franciszek, żonaty od 1788 r. z Teklą Radzymińską, miał synów: Edwarda-Ludwika, Franciszka, Józefa i Kazimierza.
Edward-Ludwik, radca Komisyi centralnej likwidacyjnej, wylegitymowany w 1848 roku, a prawa nowego szlachectwa otrzymał 1854 roku w Królestwie.
Franciszek, drugi syn Franciszka i Radzymińskiej, zaślubił Apolonię Kucharską i z niej pozostawił syna Władysława, który otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1848 roku z zasady stopnia oficerskiego swojego dziada.
Józef, syn Franciszka i Radzymińskiej, ur. 1791 r. we wsi Ruskimbrodzie, w pow. sandomierskim, wszedł 1809 r. do kompanii namiestniczej artyleryi i w 1816 r. awansował na podporucznika w kompanii 1 artyleryi garnizonowej i w 1824 r. przeszedł do 2 kompanii artyleryi garnizonowej.
Kazimierz, ostatni syn Franciszka i Radzymińskiej, ur. 1794 roku w Samsonowie, w pow. stopnickim, postąpił 1810 r. do artyleryi pieszej; przeniesiony 1815 r. do kompanii 2 pozycyjnej artyleryi pieszej, awansował 1815 r. na podporucznika i w 1821 roku wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie, 1813 r. przeciw sprzymierzonym i 1814 r. we Francyi.
Jan, syn Józefa i Agnieszki Tarnopolskiej, ur. 1808 r. w Bychawie, w obwodzie lubelskim, wszedł 1828 roku do 7-go pułku piechoty liniowej i 1831 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe).
PLEWKA h. ROCH III. Piszą się z Plewki, w ziemi bielskiej iw XVI wieku wzięli nazwisko Plewiński (Ks. Poborowe).
PLEŹNIEWICZ h. ODROWĄŻ. Maciej, syn Szymona, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1799 r. Zapewne to PLEŚNIEWICZ.
PLICHCZYŃSKI h. RADWAN. Po Antonim, dziedzicu wsi Raczki i inne 1778 r., syn Jan żonaty z Agnieszką Kasztanówną, z niej syn Józef wylegitymowany w Królestwie 1843 r.
PLICHOWSKI. N., starosta taboryski, po którym wdowa Eleonora z Lindemanów miała w 1775 r. sprawę o granicę swych dóbr Kieturków, w pow. kowieńskim, z dobrami królewskiemi Łackajmie, i w tej sprawie wyznaczono komisyę (Vol. Leg.).
PLICHTA h. PÓŁKOZIC. Senatorowie w rodzinie: Plichta, wojewoda mazowiecki 1484 r. Stanisław, kasztelan sochaczewski 1596 r. Konstanty, kasztelan sochaczewski 1610 r., wojewoda mazowiecki od 1630 r. Walenty, kasztelan rawski 1629 r., um. 1639 r. Oktawian, kasztelan wyszogrodzki 1651 r.
Właściwie Plichta było imieniem słowiańskiem, używanem nietylko w Polsce, lecz iw Czechach, i to imię wzięła za nazwisko, jedna z linij Półkoziców, która miała w wojew. ruskiem swoje posiadłości. Jan, ksiądz Franciszkanin, był mianowany od papieża w 1399 r. biskupem wileńskim, lecz nie utrzymał się przy kandydacie podanym przez kapitułę i króla. Plichta, marszałek mazowiecki, był w 1410 r. ze strony książąt mazowieckich posłem do Pragi dla układów o pokój z Krzyżakami, lecz gdy cesarz Zygmunt wydał stronniczy dla nich wyrok, solennie przeciw temu protestował. Plichta ze Skotnik, chorąży sochaczewski 1422 r. Plichta, wojewoda mazowiecki 1484 r.
Mikołaj ze Skotnik, podczaszy sochaczewski 1539 r., i Trojan, byli w 1544 r. opiekunami Gabryela, Jana, Mikołaja i Stanisława, synów Abrahama ze Skotnik Plichty. Zapewne bliskim krewnym powyższych Mikołaja i Trojana Plichtów był Krzysztof, chorąży sochaczewski 1564 roku, żonaty z Anną Warszewicką.
Jan, syn Abrahama, poseł i poborca rawski 1577 r., który w 1576 r. popierał elekcyę Stefana Batorego; podczaszy rawski 1581 r., żonaty z Barbarą Odrzywolską, miał synów: Jeremiasza, Mateusza, Stanisława i Walentego, piszących się de Skotniki.
Mateusz, z podczaszego 1604 r., podkomorzy rawski od 1630 r., za młodu służył wojskowo u Michała hospodara wołoskiego, gdy jednak ten zerwał pokój z Polską, walczył przeciw niemu.
Stanisław, pisarz ziemski od 1622 roku, następnie podstoli sochaczewski, elektor 1632 r. z ziemi sochaczewskiej, pozostawił synów: Benona, elektora 1669 r. z ziemi rawskiej, Gabryela, Jana i Piotra, elektora 1648 r. z wojew. rawskiego.
Walenty, dziedzic dóbr Kaliska, Kołacina i Wola Łokotowa, w pow. rawskim, z wojskiego 1618 r., podkomorzy od 1622 r., a kasztelan rawski od 1629 r., starosta spiski, elektor 1632 r. z wojew. rawskiego, mąż wielkiej prawości, deputat kilkakrotnie, a marszałek Trybunału koronnego 1638 r., z żony N. Wołuckiej jego syn Maksymilian, dworzanin królewski, elektor 1632 i 1648 r. z wojew. rawskiego, żonaty z Anną Grzybowską, kasztelanką lubelską, i córki, Agnieszka za Mikołajem Radziejowskim, kasztelanem łęczyckim, i Elżbieta 1v. Trojanowska, 2v. Jerzyna.
Stanisław, syn Abrahama, ze stolnika 1582 roku, kasztelan sochaczewski 1596 r., dziedzic dóbr Skotniki, podpisał ugodę będzińską 1589 r., i z Jadwigi Chądzyńskiej pozostawił synów, Piotra i Konstantego, rotmistrza i regimentarza wojsk królewskich, starostę gostyńskiego, kasztelana sochaczewskiego 1610 roku, wojewodę mazowieckiego 1630 r., marszałka dworu królewicza Władysława, późniejszego króla, któremu towarzyszył na wyprawę moskiewską 1616-1618 r. i przed przybyciem hetmana Chodkiewicza dowodził wojsku; szorstka surowość Konstantego oburzyła na niego nietylko dworzan ale i samego królewicza, którego starał się powściągnąć w rozpuście i wybrykach młodości; z żony Elżbiety z Oleksowa (Gniewoszówny) jego synowie, Mikołaj i Oktawian.
Mikołaj ze Skotnik, elektor 1648 r. z wojew. rawskiego, miał dwóch synów, Jana i Stanisława; po Stanisławie, stolniku sochaczewskim 1662 r., syn Jan, dziedzic części Jeżowej Woli, Wyczołek i Dzierzgowa, podczaszy malborgski 1734 r., pozostawił syna Wojciecha.
Jan, starszy syn Mikołaja, podstoli parnawski 1682 roku, miał dwie żony, Helenę Izbińską i Annę Rosochowską, i pozostawił córkę Teodorę za Franciszkiem Stokowskim i synów, Jana i Wojciecha.
Wojciech ze Skotnik, dziedzic Piaseczna i Wólki Piaseckiej, miecznik, podstarosta i sędzia grodzki sochaczewski 1700 r., podczaszy malborgski, żonaty z Maryanną Kiełpińską, miał córki, Kunegundę i Rozalię, i synów: Antoniego, Franciszka, Kazimierza, Mikołaja, dziedzica Brzezie, podkomorzego gostyńskiego 1721 r., i Stanisława.
Antoni ze Skotnik, dziedzic Kawęczyna, miecznik 1725 r., pisarz grodzki, ostatnio 1739 r. podwojewodzy sochaczewski, żonaty z Barbarą Szwarocką, pozostawił syna Wojciecha, szambelana Stanisława Augusta, komisarza do zbierania ofiar z pow. inowrocławskiego 1789 r.
Kazimierz, burgrabia grodzki sochaczewski, zapisał 1718 r. dożywocie żonie Teresie Kurdwanowskiej, i z niej miał synów: Ignacego, Leona i Wojciecha; po Wojciechu z żony Maryanny Potockiej syn Wiktor, występujący w 1784 roku.
Ignacy, syn Kazimierza i Kurdwanowskiej, z Klary Czajkowskiej pozostawił synów: Antoniego-Onufrego, właściciela folwarku Makowa, w pow. rawskim, Ignacego - Antoniego i Jana, wylegitymowanych w Królestwie 1838 roku.
Ignacy-Antoni, komornik graniczny sochaczewski, komisarz do zbierania ofiar 1789 r., żonaty z Anną Świętochowską, sędzia najwyższej instancyi 1825 roku, mąż staropolskiej prawości, jakkolwiek mało zamożny, nie przyjął zapisu wojewody Gadomskiego, aby nim nie skrzywdzić krewnych bliższych tego wojewody; patryota doświadczony, w wymiarze sprawiedliwości bezstronny, był patryotycznym posłem na sejm czteroletni, a na sejmie grodzieńskim 1793 roku należał do najzacniejszych posłów i opierał się podziałowi kraju; jego syn Antoni, radca stanu, sekretarz rządu narodowego 1836 roku, zdolny prawnik, gorący patryota, należał do związku patryotycznego w 1825 roku, za co był uwięziony, i do powstania w 1831 r., a po upadku powstania emigrant we Francyi.
Oktawian, drugi syn wojewody Konstantego, dziedzic na Skotnikach, starosta gostyński i strzelecki, elektor 1632 i 1648 r. z ziemi gostyńskiej, kasztelan wyszogrodzki 1651 r., żonaty z Zofią Kamocką, pozostawił córkę Konstancyę i synów: Antoniego, Jakóba, Jana, Kazimierza, Konstantego, Oktawiana i Samuela; po Konstantym, elektorze 1665 r. z ziemi gostyńskiej, kilkakrotnie deputacie na Trybunał koronny, córka Konstancy a za Wawrzyńcem Rysińskim.
Jakób na Skotnikach, starosta i sędzia ziemski gostyński 1659 r., elektor 1669 r. z ziemi gostyńskiej, miał dwie żony, Petronelę Noskowską 1658 r. i Annę Zapolską, której w 1666 r. zapisał dożywocie i z nich miał córki, Barbarę za Aleksandrem Garczyńskim, Zofię i synów: Antoniego-Floryana, łowczego 1707 r., a cześnika 1727 r. sochaczewskiego, żonatego z Anielą Kurdwanowską, Jana, Kazimierza, dziedzica Pęcie, deputata na Trybunał koronny 1699 r. z wojew. rawskiego, który w 1700 r. został miecznikiem sochaczewskim, Tomasza i Teodora.
Teodor, podczaszy gostyński 1689 roku, starosta gostyński i sędzia deputat 1699 r., podkomorzy gostyński 1703 r., zaślubił Zofię Marchocką i z niej pozostawił synów, Antoniego, dziedzica Skotnik i Kawęczyna, cześnika sochaczewskiego 1720 r., elektora 1733 r. z wojew. rawskiego, stolnika 1734 r., a ostatnio 1738 r. chorążego sochaczewskiego, żonatego z Maryanną Wilkowską, i Mikołaja; po Mikołaju synowie: Bartłomiej, Franciszek, Gabryel, Jan, Paweł i Stanisław, dziedzice części Woli Piaseckiej.
Oprócz powyższych. Jan, syn Wojciecha, chorąży sochaczewski 1606 r., deputat na Trybunał koronny. Adam 1632 r., Daniel 1648 roku z wojew. rawskiego, Jan, wojski gostyński, 1648 r. z ziemi gostyńskiej elektorowie. Poliksena, żona Jana Bielickiego, skarbnika rawskiego 1645 r. Heronim, chorąży łęczycki 1650 r. Konstanty 1669 r. z wojew. łęczyckiego, a Daniel i Jan 1674 r. z ziemi sochaczewskiej elektorowie. Władysław, łowczy brzesko-kujawski 1696 r.
Jan i Józef, synowie Stanisława, 1712 r. Magdalena, żona Jakóba Erenkreuza, burgrabiego zamku łowickiego 1745 r. Kazimierz-Antoni, burgrabia sochaczewski 1777 r., regent ziemski sochaczewski 1779 r., komisarz do zbierania ofiar 1789 r. Józef, burgrabia grodzki sochaczewski, komisarz cywilno-wojskowy 1791 r. (Metr. Kor., Don. i Conv. Vars. i Piotrk., Ks. Gr. Brzeskie, Czerskie i Sochaczewskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Sigil., Kancl.).
Wojciech, podkomorzy, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. Jan, sekretarz prefektury w Płocku, zdolny prawnik i autor 1813 r. Antoni, poseł brzeziński 1830 r. Kazimierz, asesor sądowy w Płocku 1830 r.
Po Walentym, dziedzicu dóbr Moskiew 1774 r., syn Teodor żonaty z Teodozyą Błociszewską, pozostawił synów, Ignacego i Jana, sędziego pokoju brzezińskiego, dziedzica dóbr Byszew, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r.
PLINIECKI. Stanisław z ziemią czerską podpisał elekcyę 1648 r.
PLINKIEWICZ. Izydor, syn Franciszka i Maryanny, ur. 1789 r. we wsi Pińczowie, w pow. krakowskim, wszedł 1807 r. do artyleryi pieszej wojsk Ks. Warszawskiego i przeniesiony do 11 pułku piechoty, awansował tegoż roku na podporucznika, a 1809 r. na porucznika i 1812 r. na kapitana; przeznaczony 1816 r. do 7 pułku piechoty liniowej, wyszedł 1817 r. do dymisyi. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym (Ks. Wojskowe).
PLINKOWSKI h. POMIAN. Marcin, syn Józefa, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1832 r.
PLISKI h. PRUS I. Piszą się z Pliskowa, w ziemi halickiej, i mają przydomek Drogot. Jan, Maciej i Grzegorz wylegitymowani w Galicyi 1782 roku.
PLISKOWSKI v. PLISZKOWSKI h. POGONIĄ IV. Wzięli nazwisko od wsi Pliszków, na Wołyniu, a następnie przenieśli się do wojew. bełskiego i na Litwę. Jan z Pliszkowa i Mikitycz 1502 roku, miał syna Aleksandra, dziedzica Pliszkowa 1556 r., po którym syn Jan, dziedzic Mikitycz, Woli Mikityckiej, Pliszkowiec i Gany, pisarz grodzki horodelski 1575 r., poborca wojew. bełskiego 1594 roku, żonaty z N. Jazłowiecką, pozostawił synów: Jana, dziedzica Michałkowie, w wojew. podolskiem 1607 roku, Stanisława i Walentego; po Stanisławie, dziedzicu Siedliszowic i Kuźnicy 1596 r., syn Paweł żonaty z Reginą Węsierską.
Walenty, dziedzic Zawala, w Trembowelskiem, i Kołubajewa, podstarosta i sędzia grodzki kamieniecki 1596 r., zaślubił Jadwigę Piotrkowską i z niej miał córkę Jadwigę za Stanisławem Węglińskim i synów: Adama, Jana i Karola.
Adam, dziedzic dóbr Dąbie i Pogonów, w pow. łukowskim, następnie 1651 roku dóbr Miezieniewszczyzny, Korany i Moskalewki, w wojew. mińskiem, miał dwie żony, Barbarę Wysocką, z niej synowie: Łukasz, Mikołaj i Stefan, i Helenę Strąkowską, z której córki, N. za Piotrem Sulewskim, Zofia i synowie: Andrzej, Kacper i Roman.
Stefan, dziedzic Pliszkowszczyzny, Korany i Sulewszczyzny, w wojew. mińskiem, dworzanin królewski 1689 roku, pozostawił dwóch synów, Bartłomieja i Wawrzyńca, przedstawicieli dwóch linij tego rodu.
Linia Bartłomieja. Bartłomiej, dziedzic Horany i Sulewszczyzny 1697 roku, zaślubił Urszulę Kołłątajównę i z niej pozostawił córkę Elżbietę Packiewiczową i synów: Jerzego, Michała i Stefana; po Stefanie, dziedzicu Jankowie, Zakajcie i Swojany, w wojew. trockiem, i Łabunowa, na Żmudzi 1739 r., z żony Joanny Wołk-Karaczewskiej miał córkę Zofię za Michałem Zalutyńskim.
Jerzy, dziedzic Horany i Miezieniewszczyzny 1715 roku, pozostawił syna Michała, mostowniczego mińskiego 1754 roku, po którym z Wiktoryi Golejewskiej, skarbniczanki oszmiańskiej, syn Mateusz, ur. 1760 roku, dziedzic dóbr Zakajcie i Ejtulany, w wojew. trockiem, mostowniczy miński, po którym z Karoliny Wojdagówny synowie: Aleksander, Ignacy i Józef wylegitymowani w Cesarstwie 1855 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
Ignacy, ur. 1809 r., dziedzic dóbr Ejtulany, pozostawił synów, Alberta, zesłanego 1863 r. na Syberyę, i Franciszka, ur. 1846 roku, dziedzica dóbr Ejtulany.
Józef, dziedzic Jarmoliszek i Hauzuny, w wojew. trockiem, sędzia ziemski trocki, pozostawił synów, Kazimierza, ur. 1850 r., dziedzica Jarmoliszek, i Adama, ur. 1854 r., lekarza w Irkucku.
Linia Wawrzyńca. Wawrzyniec, dziedzic Pliszkowszczyzny i Zienkowszczyzny 1698 r., żonaty z Eufrozyną Gudziejewską, miał syna Stefana, zw. Dąbkowicz, dziedzica Zienkowszczyzny, po którym z Petroneli N. syn Józef-Jan, ur. 1727 r., dziedzic Zienkowszczyzny i Naliwajkowszczyzny, pozostawił synów: Adama, Franciszka i Karola.
Adam przeniósł się w Poznańskie i z żony Doroty Bemówny miał syna Augusta-Fryderyka, radcę regencyi w Poznańskiem, po którym z Matyldy von Wutschky córka Marta za Władysławem Wilczkowskim i synowie, Maksymilian, dziedzic Kopaszyc, pod Środą i Ottokar, znany badacz historyczny, zamieszkały w Nicei.
Franciszek, syn Józefa-Jana, pozostawił syna Jana-Franciszka, ur. 1774 r., po którym syn Józef, ur. 1803 r. wylegitymowany w Cesarstwie 1855 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej, miał synów, Floryana i Jana (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Bełskie, Żychl.).
PLISZCZA. Jan, syn Tymofieja Pliszczy, Jurtów, dworzanin króla Aleksandra Jagiellończyka, miał daninę Hojżewo, na Żmudzi, a od Zygmunta I-go otrzymał dzierżawę Jawojny, na Litwie; jest on przodkiem rodziny Jerlicz. Byli jednak jeszcze w XVII wieku Pliszczowie na Litwie, a głównie w pow. Słonimskim.
PLISZCZYŃSKI. Stanisław, urzędnik magistratu m. Lublina, otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie w 1837 roku z zasady posiadanego urzędu.
PLISZKA h. PÓŁKOZIC. Nazwisko wzięli od wsi Pliszki, na Podlasiu. Wojciech, żonaty z Jadwigą Raczyńską, sprzedali 1565 r. części Mirowic i Rembieszyc. Maciej, syn Pawła, dziedzic Pliszki 1582 r. Marcin, syn Stanisława, dziedzic na Pliszkach 1594 roku. Baltazar-Paweł, syn Jakóba, 1598 r.
Jan, syn Piotra, 1695 r. Franciszek z wojew. podlaskiem, a Tomasz i Wojciech z ziemią mielnicką podpisali elekcyę 1697 r.
Józef, dziedzic na Pliszkach, burgrabia mielnicki 1750 roku, był 1754 roku cześnikiem mielnickim.
Antoni i dwóch Marcinów, elektorowie 1733 r. z wojew. podlaskiego. Wawrzyniec, burgrabia mielnicki 1752 r. (Wyr. Tryb. Lubel.).
Wojciech, syn Pawła, miał syna Mateusza, który w 1784 r. nabył części wsi Tarkówek Mały i na mocy tego aktu wylegitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 r. (Akta po-Galicyjskie, Quaterniones).
PLOCER v. PLOTZER. Po Władysławie z Józefy Borenheim synowie: Jan, Julian, Konstanty i Władysław urodzeni w Warszawie.
Jan, ur. 1795 roku, wszedł 1811 r. do 8 pułku piechoty i w 1812 r. został podporucznikiem; porucznik 1816 roku w 3 pułku piechoty liniowej, awansował 1825 roku na kapitana i w 1831 r. był majorem 7-go pułku piechoty; odbył kampanie, 1812 roku w Rosyi i 1813 r. w oblężeniu Modlina.
Julian, ur. 1803 r., postąpił 1820 roku do 3 pułku piechoty liniowej i w 1830 r. został podporucznikiem, a 1831 r. porucznikiem w 5-ym pułku strzelców konnych.
Konstanty, ur. 1795 r., wszedł 1810 r. do 16 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i 1812 r. został podporucznikiem strzelców pieszych litewskich i w 1817 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1812 roku przeciw Rosyi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym i 1814 r. we Francyi; um. 1846 r. w Warszawie, pozostawiwszy z 1-ej żony Anny Flejcher syna Józefa, ur. 1817 r. w Warszawie i z 2-iej żony Ludwiki Wolskiej syna Józefa-Konstantego, ur. 1819 r. w Warszawie.
Władysław, najstarszy syn Władysława i Józefy Borenheim, ur. 1786 r., postąpił 1807 r. do 2-go pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i w 1812 r. awansował na podporucznika iw 1820 r. wyszedł do dymisyi; odbył kampanię 1812 r. w Rosyi.
PLOCHENTZ h. PLOCHENTZ. Herb - tarcza w poprzek przedzielona, w górnej czerwonej części złota gwiazda, w dolnej niebieskiej biały półksiężyc stojący, zwrócony w lewo.
Szlachta kaszubska, pisała się także Plochnicki i Plochnitzky; posiadała w księstwie lauenburgskiem majątek Krampkewitz 1566-1724 r.
PLONTNER. Piotr, syn Józefa i Katarzyny, ur. 1782 r. w m. Budzinie, na Węgrzech, wszedł 1809 r. do 15 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego, a umieszczony 1815 r. w 4-ym pułku piechoty liniowej, wyszedł 1816 r. do dymisyi w stopniu porucznika; odbył kampanie, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech (Ks. Wojskowe).
PLUCIŃSKI h. ŚLEPOWRON. Daniel i Walenty, synowie Michała, Jan, syn Stanisława, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1846-1862 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
PLUCIŃSKI h. SZELIGA. Pisano ich niekiedy Pluciński, szlachta zagrodowa na Podlasiu. Adam-Aleksander, elektor 1632 r. z wojew. podlaskiego, rotmistrz, walczył w Prusach przeciw Szwedom. Adam, pisarz kancelaryi koronnej 1666 r.
Sylwester z wojew. podlaskiem, Michał i Stanisław z wojew. brzeskolitewskiem podpisali elekcyę 1733 r. Ludwik, skarbnik podlaski 1777 r. Michał, rejent pow. węgrowieckiego, i Kazimierz, podpisarz pow. błońskiego 1813 r.
Po Janie, w 1773 r. dziedzicu wsi Zawadówka, na Podlasiu, syn Józef żonaty z Agnieszką Czapkowską, z niej syn Ignacy wylegitymowany w Królestwie 1845 r.
PLUCIŃSKI. Grzegorz, syn Grzegorza i Franciszki Wójcikowskiej, ur. 1784 r. w m. Gombinie, w pow. gostyńskim, wszedł 1807 r. do 13 pułku piechoty i 1809 r. awansował na podporucznika, a w 1811 r. na kapitana w 17 pułku piechoty; w 1820 r. przeniesiony do korpusu kadetów kaliskich z rangą majora. Odbył kampanię 1812 r. w Rosyi i w przejściu nad Berezyną oczyścił most i przeprowadził na drugą stronę rzeki sześć armat, następnie był ranny i wzięty do niewoli rosyjskiej; um. 1843 r. w Warszawie, pozostawiwszy z Pauliny Wejgert syna Józefa-Aleksandra, który w 1846 r. otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie z zasady stopnia oficerskiego ojca (Ks. Wojskowe).
Teodor, syn Andrzeja, sztabs-kapitan wojsk rosyjskich, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1846 r.; podpułkownik 1865 roku, był policmajstrem w Krzemieńczugu, w gub. połtawskiej.
PLUMBERG. Ernest, oberstlejtnant 1659 r., był 1660 r. podpułkownikiem wojsk koronnych (Sigil.).
PLUMHOFF. Henryk, rajca i wójt warszawski, żonaty z Anną-Katarzyną Spissin, otrzymali 1628 roku 4 łany gruntu (Metr. Kor.).
PLUSKACZEWSKI. Piotr z wojew. Witebskiem podpisał elekcyę 1697 r.
PLUŚNIAK. Jakób, syn Wojciecha, żonaty z Anną N., procesowali się 1589 r. o sumy (Wyr. Tryb. Lubel.).
PLUŚNICKI. Wacław, łożniczy królewski, otrzymał 1544 r. prawem lennem wieś Iwanowice (Metr. Kor.).
PLUSZCZEWSKI v. PLUSZCZOWSKI h. LUBICZ. Na Litwie. Dawid podpisał elekcyę z ks. żmudzkiem 1648 i 1669 roku. Jan-Daniel otrzymał 1657 r. wieś Pierzawkę. Aleksander, elektor 1697 r. z wojew. brzesko-litewskiego. Ludwik i Piotr podpisali konwokacyę generalną litewską 1764 r.
Felicyan, syn Ignacego, w 1842 r., Julian i Kajetan, synowie Waleryana, w 1856 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.
PLUSZKIEWICZ h. ŁUK. Mikołaj, syn Ignacego, z synami: Piotrem, Adamem, Michałem, Senezeuszem, Stanisławem, Wincentym, Klemensem i Leonem i ich potomstwo wylegitymowani w Cesarstwie 1845-1853 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
PLUSZKIEWICZ h. PNIEJNIA. Na Żmudzi. Jan, Jerzy, Józef i Władysław, synowie Dawida, podpisali pospolite ruszenie 1698 r. Jerzy, elektor 1733 r. z ks. żmudzkiego.
Stefan, syn Antoniego, wnuk Jana, z synem Antonim 1850 r., a Romuald i Wincenty z potomstwem, synowie Benedykta, wnukowie Michała, wylegitymowani w Cesarstwie 1856 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Fabian, syn Piotra, dóbr Widmogory, i Petronela, dóbr Jonajce, dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r.
PLUSZKOW h. POGONIĄ. Stara bojarska rodzina na Siewierzu, po opanowaniu tej prowincyi przez Moskwę około 1500 r., przeniosła się do Litwy. Iwan Fedorowicz otrzymał 1503 r. dwór Lepuniki; w 1506 r. był koniuszym smoleńskim. Fedor, syn Hrehorego, dworzanin królewski 1510 r. Bohdan Łukianowicz, dworzanin królewski 1525 r. Jan był w 1534 r. dziedzicem części dóbr Zamosze, na Litwie.
Powyższy Iwan Fedorowicz posłował od Kazimierza IV w 1488 r. do Moskwy ze skargami na grabież poddanych moskiewskich popełnianemi na poddanych polskich, a w 1506 r. przesiedlił się do Moskwy i jest protoplastą rodziny Pluskowych dotychczas istniejących.
PLUSZOWSKI. Jan podpisał konwokacyę generalną warszawską 1764 r. (Vol. Leg.).
PLUSZWIC h. KOS. W Prusach Zachodnich; właściwie była to gałąź rodziny Kossów-Szemirowskich, a podobno jedna familia z Plastwigami, herbu Kos.
PLUTA v. PLUTO h. KORWIN. Józef, syn Wojciecha, wylegitymowany w Cesarstwie 1836 r. i zapisany do ksiąg szlachty okręgu białostockiego.
PLUTA h. LUBICZ. Wzięli nazwisko od wsi Pluty, w ziemi wiskiej, i od nich pochodzi rodzina Łojewski. Jakób, Maciej i inni cytowani w aktach 1439-1500 r. Krzysztof i Stanisław, synowie Leonarda 1578 r. i z nich Krzysztof, dziedzic dóbr Przygody 1579 r., żonaty z Różą N.
Stanisław, syn Mikołaja, 1607 r. Melchior, syn Andrzeja, 1646 r. Mateusz i Stanisław, elektorowie 1733 roku z wojew. podlaskiego, i z nich Mateusz żonaty z Katarzyną Kamińską 1751 roku (Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).
Maryanna z Głuchowskich, wdowa po Wojciechu Plucie, ustąpiła 1701 r. części Głuchowka synowi swemu Krzysztofowi; Jan, syn Krzysztofa, nabył 1729 r. w grodzie drohickim części wsi Głuchówek i miał syna Michała, po którym syn Jan kupił 1782 r. części wsi Strusy i wylegitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 r.
Maciej, syn Kazimierza, sprzedał 1748 r. części wsi Pluty, w ziemi drohickiej, i z 1-ej żony Katarzyny pozostawił syna Andrzeja, 1755 roku, a z 2-iej żony Maryanny syna Mikołaja, 1767 r. ochrzczonych w Zbuczynie, dziedziców Rudzikowa Wielkiego, wylegitymowanych w Galicyi 1804 r.
Aleksander miał syna Łukasza, a ten syna Wojciecha, po którym syn Mateusz nabył 1783 r. części Pluty i legitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 r.
Antoni, żonaty z Heleną Lipińską, syn Stanisława, który w 1768 r. nabył części Przyłęgi-Przesmyki, wnuk Macieja, prawnuk Wojciecha, wylegitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 r.
Krzysztof, żonaty z Maryanną Skolimowską, miał syna Krzysztofa, a ten syna Pawła, dziedzica części Głuchówek, wylegitymowanego w Galicyi Zachodniej 1804 r.
Jan nabył 1785 r. części wsi Górki i pozostawił synów, Stanisława i Wojciecha, legitymujących się w Galicyi Zachodniej 1803 r.
Kazimierz, syn Walentego, nabył 1789 r. części wsi Sawice-Mikołajewice i wylegitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 r. (Akta po-Galicyjskie, Quaterniones).
PLUTA h. ZAGŁOBA. Rocznik Heraldyczny tom III zamieszcza Plutów, w ziemi drohickiej, z herbem Zagłoba.
PLUTOWSKI h. LUBICZ odm. Odmiana herbu - na hełmie bez korony orle skrzydło, a na nim czarny krzyż krzyżacki.
Wzięli nazwisko od wsi Plutowo, w ziemi chełmińskiej i jeszcze w XVII stoleciu byli w Prusach Zachodnich; pisano ich także Płotowski.
PLUTYŃSKI. Piotr 1720 roku notowany w sprawie o egzekucyę z dóbr Kępanow (Zap. Tryb. Lubel.).
PLUWIŃSKI. Adam i Aleksander na Podlasiu 1632 r.
PŁACHECKI h. HAUBICKI. Pierwotnem nazwiskiem tej rodziny niemiecko-pruskiej było Haubitz, przydomek von Falcken, posiadała w 1820 r. w Prusach majątki Cholewice, Tytlewo i inne, a w 1855 r. Nider-Lowitz, w Kaszubach. Piotr, elektor 1697 r. z wojew. pomorskiego. Jan i Melchior, poseł prowincyj pruskich, podpisali elekcyę 1733 r. z wojew. malborgskiem. Władysław, łowczy malborgski 1754 r. Jan, syn Andrzeja, żonaty z Maryanną Krajewską 1755 r.
Michał, chorąży wendeński, żonaty z Teresą Bieganowską 1761 r., miał syna Wincentego. Jan i Józef z wojew. chełmińskiem, a Józef, Karol, Roch, vicegerent skarszewski, i Wawrzyniec z wojew. pomorskiem podpisali elekcyę 1764 r. Michał, syn Andrzeja i Teresy Nieborskiej, żonaty 1778 r. z Antoniną Zakrzewską (Ks. Gr. Brzeskie, Metr. Kor.).
Po Tyburcym, dziedzicu dóbr Trepce, w Prusach Zachodnich, elektorze 1764 roku z wojew. chełmińskiego, synowie, Ferdynand i Władysław, major wojsk polskich, walczył w Hiszpanii 1808-1811 r. i przyłożył się do obrony twierdzy Fuengeroli; kawaler krzyża wojskowego polskiego i Legii Honorowej, w 1830 r. radca wojew. płockiego i jego syn Ferdynand, dzierżawca dóbr, wylegitymowany w Królestwie 1848 r.
PŁACHECKI h. JASTRZĘBIEC odm. Taż familia co Płachecki, herbu Haubicki.
PŁACHECKI-LEWALD h. ROGALA. Byli w Prusach Zachodnich w XVII stoleciu.
Jan, syn Piotra i Anny, ur. 1793 r. we wsi Klincz, w Prusiech, wszedł 1809 r. do 14 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i w 1815 r. umieszczony w 3-im pułku piechoty liniowej, postąpił 1817 r. na podporucznika z przeniesieniem do 1 pułku piechoty liniowej i w 1825 r. awansował na porucznika w 5 pułku piechoty liniowej; kapitan 1830 r., został 1831 r. majorem w 11 pułku piechoty liniowej; odbył kampanię 1812 roku w Rosyi i był nad rz. Berezyną.
Maryan, syn Wincentego i Maryanny, ur. 1804 r. we wsi Szczowskie, w obwodzie kujawskim, wszedł 1822 r. do 1 pułku piechoty liniowej i w 1830 r. został podporucznikiem, a 1831 r. porucznikiem.
Michał, syn Jakóba i Maryanny Maryańskiej, ur. 1808 r. w Tytlewie w obwodzie chełmińskim, postąpił 1828 r. do 1 pułku strzelców pieszych i w 1831 r. awansował na podporucznika (Ks. Wojskowe).
PŁACHTA. Rodzina pruska. Wojciech, syn Szymona, dziedzic części dóbr Toczyłowa, nabytych od Dowojny, prowadził 1586 r. proces o posiadanie tych dóbr z Szulewskimi (Wyr. Tryb. Lubel.).
PŁACZEWSKI. Jakób i Paweł podpisali elekcyę 1669 r. z ziemią warszawską.
PŁACZKOWSKI h. SZRENIAWA. Wzięli nazwisko od wsi Płaczkowice, w Małopolsce. Mikołaj, dziedzic Płaczkowie i Jan, dziedzic części we wsi Biradz, około 1470 roku (Lib. Benef.); następnie przenieśli się do Wielkopolski. Marcin, elektor 1648 roku z wojew. poznańskiego. Adam i Franciszek z wojew. brzeskiem-kujawskiem, Jan i Łukasz z wojew. kaliskiem podpisali elekcyę 1669 r.
Kazimierz-Franciszek, podczaszy trembowelski, starosta balemowski 1684 r., żonaty z Zofią N. Wojciech, dziedzic Krzyżówka 1684 r. Jan, syn syn Piotra z Płaczkowa, dziedzic Przytyka 1693 roku. Jan, Kacper i Piotr z wojew. poznańskiem, a Stanisław i dwóch Wojciechów z wojew. kaliskiem podpisali elekcyę 1697 r.
Jan, dziedzic Budziłowa 1701 r. Franciszek, syn Krzysztofa, 1706 r. Jan, żonaty z Eleonorą Kurnatowską 1746 r., miał syna Wawrzyńca, po którym z Maryanny Charkowskiej syn Michał 1767 roku. Stefan, syn Andrzeja i Anny Świerczyńskiej, 1767 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Ks. Gr. Brzeskie). Stanisław, dziedzic wsi Tonowo, w wojew. gnieźnieńskiem 1775 r. (Vol. Leg.).
Kazimierz, syn Jana i Antoniny, ur. 1803 r. w m. Kaliszu, wszedł 1817 r. do korpusu kadetów i w 1822 r. umieszczony w 2-im pułku strzelców pieszych, postąpił 1830 r. na podporucznika w 3-im pułku strzelców pieszych, a w 1831 roku był porucznikiem w 15-tym pułku piechoty (Ks. Wojskowe).
PŁAKSICZ. Kniaziowie. Podług Wolffa wzięli nazwisko od przydomka Płaksa, który nosił jakiś kniaź i ten miał dwóch synów, Lwa i Rusana Płaksiczów, i z nich kn. Lew przy obronie Wilna 1390 r. dostał się do niewoli krzyżackiej, a kn. Rusan z kniaziami i panami Nowogrodu Siewierskiego zaprzysiągł 1388 r. wierność Koronie (Wolff).
PŁAKSICZ. Adam i Bohusz, synowie Bohdana, bojarowie nowogrodzcy 1528 r. (Metr. Litew.).
PŁASKA h. TOPÓR. Pisali się na Płaskach, w pow. tarczyńskim, i mają pochodzić od rodziny Płaza. Jan Płaska był dziedzicem wsi Płaza w Małopolsce około 1470 r. (Liber. Benef.); następnie posiadali wieś Płaski, w ziemi warszawskiej i z czasem, rozrodziwszy się, zeszli na zagrodową szlachtę. Jan, syn Jakóba, 1564 r., miał synów, Jana i Stanisława; po Stanisławie, dziedzicu dóbr Płaski, synowie: Franciszek, żonaty z Anną Sierzchowską, Jan i Maciej, dziedzice dóbr Płaski; z nich Maciej pozostawił syna Marcina, żonatego z Zofią N. Jan, Stanisław i Wojciech, synowie Bartłomieja, 1610 r.; Wojciech, elektor 1669 r. z ziemi warszawskiej, a Jan miał synów: Jana, Marcina i Wojciecha.
Jan, elektor 1733 r. z wojew. sieradzkiego. Andrzej i Stanisław, synowie Wojciecha, 1748 r. Mikołaj i Wojciech, synowie Adama, 1756 r. Marcin na Płaskach podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią warszawską. Kazimierz, syn Macieja, 1775 r. (Conv. i Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie).
PŁASKI v. PŁAJSKI h. TOPÓR. Piszą się od dóbr Płazy, w wojew. krakowskiem, i pierwotnie nazywali się Płazami. Baltazar, syn Marcina z Płazy i Katarzyny Sznorskiej, otrzymał 1515 r. zaświadczenie o swojem szlacheckiem pochodzeniu (Metr. Kor.). Stanisław, dziedzic dóbr Płazy i Bolęcina, żonaty z Magdaleną N., miał syna Jana, dziedzica Bolęcina 1608 r., po którym syn Maciej 1644 roku. Prokop, syn Teodora, starosty gniewskiego, pozwał 1591 r. żydów czerwonogrodzkich o zwrot zastawionych rzeczy (Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel.). Wojciech pozostawił córkę Maryannę, żonę Wawrzyńca Gurbskiego 1695 r.
PŁASKOWIECKI v. PŁASKOWICKI h. PORAJ. Z Korony przenieśli się do Litwy. Jan w pow. Słonimskim 1614 roku. Jerzy-Stanisław, podstoli orszański 1697 r. z wojew. nowogrodzkiem podpisał elekcyę. Stefan i Samuel z wojew. nowogrodzkiem podpisali pospolite ruszenie 1698 r.
Józef, łowczy i deputat pow. pińskiego 1715 r. Jan i Konstanty, elektorowie 1733 r. z wojew. nowogrodzkiego. Paweł, podstolic piński, był 1756 r. łowczym pińskim. Franciszek i Mikołaj podpisali elekcyę 1764 r. z wojew. nowogrodzkiem. Michał, urodzony z Maryanny Orzeszko, stolnikówny pińskiej, szambelan Stanisława Augusta 1773 roku, sędzia ziemski piński 1778-1794 roku, kawaler orderu św. Stanisława. Franciszek, krajczy nowogrodzki 1781-1788 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Kancl., Ks. Gr. Pińskie, Arch. Dubr. i Szem.).
Stanisław, syn Zygmunta, Konstanty, syn Mikołaja, i inni, razem osób 22, wylegitymowani w Cesarstwie 1859 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
PŁASKOWSKI v. PŁASKOWICKI. Samuel, podstoli orszański, podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. nowogrodzkiem.
PŁASZCZYŃSKI h. LUBICZ. Mikołaj otrzymał 1673 r. szlachectwo i herb Lubicz. Po Macieju, w 1779 r. dziedzicu dóbr Gudziany, na Żmudzi, synowie, Wojciech, komornik Trybunału w Augustowie, i Ludwik wylegitymowani w Królestwie 1847 r.
PŁASZKIEWICZ h. PORAJ. Jerzy, syn Efima, z synem Marcinem, i Szymon, syn Wincentego, wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. Kazimierz, syn Leona, dziedzic dóbr Giełżyce, w gub. kowieńskiej 1882 r.
PŁATKOWSKI h. ODROWĄŻ. Wojciech z wojew. wileńskiem podpisał elekcyę 1648 r. Marcin, syn Jerzego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r.
PŁATKOWSKI h. PLATER. Na Białej Rusi. Brygida, żona Antoniego Chodasewicza, rotmistrza orszańskiego 1730 r. Jacek, Karol i Marceli, elektorowie 1733 roku z wojew. ruskiego. Jan, stolnik przemyślski 1755 r. (Sigil.).
Andrzej z synami: Napoleonem, Antonim, Anastazym, Tadeuszem i Józefem, i Antoni z synami: Pawiem, Sylwestrem, Walentym, Julianem i Kazimierzem, synowie Teodora, wylegitymowani w Cesarstwie 1846 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
PŁATUŚĆ h. PILAWA. Pisali się Gedyminowicz. Mikołaj, syn Marcina, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r.
PŁATUŚĆ h. ZADORA. Michał, syn Macieja, z synami: Janem, Adamem, Teodorem i Józefem i ich potomstwem wylegitymowani w Cesarstwie 1836-1862 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
Jan, syn Józefa, dóbr Juszkiszki, Kalikst, syn Adama, dóbr Połukscie, Bolesław, Jan, i Mieczysław, synowie Jana, dóbr Skrondziany dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r.
PŁAUSZEWSKI. Jakób i Piotr, synowie Marcina, z potomstwem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1844 roku. Czy nie Pławuszewski?
PŁAWIŃSKI h. JUNOSZA. Wzięli nazwisko od wsi Pławinek, w Wielkopolsce, którą posiadali jeszcze w 1786 roku. Jan, sędzia ziemski nakielski około 1600 r. Po Janie, burgrabim inowrocławskim, synowie: Andrzej, Daćbog, Krzysztof i Stanisław 1609 r. Łukasz, podstarosta inowrocławski 1641 r., chorąży bydgoski 1661 r. Jan, elektor 1669 r. z wojew. inowrocławskiego. Adam, Jan, Kazimierz, Świętosław i Wojciech, dziedzice Dąbrówki 1681 r. Adam, Daćbog i Jan podpisali elekcyę 1697 roku z wojew. brzesko-kujawskiem.
Po Adamie z Maryanny Golińskiej synowie, Felicyan i Paweł, cześnik kujawski 1730 r. Wojciech, elektor 1733 r. z wojew. inowrocławskiego, z Józefy Zakrzewskiej miał synów, Józefa i Leona.
Józef, elektor 1764 r. z wojew. inowrocławskiego. Józef, skarbnik brzesko-kujawski 1768 r., podczaszy przedecki 1768-1781 roku. Maryanna, żona Józefa Czapskiego, generał-majora wojsk koronnych 1785 r. (Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Kancl., Sigil., Ks. Gr. Brzeskie).
Nepomucen, dziedzic dóbr Rucewo i Dobrogościce, w Inowrocławskiem 1805 r. Józef, radca pow. radzyńskiego 1813 r.
PŁAWIŃSKI h. PLATER. Po Wojciechu, herbu Junosza, dziedzicu dóbr Dąbrówki, w wojew. poznańskiem 1682 r., syn Franciszek miał syna Ignacego, tego syn Stanisław, żonaty z Honoratą Krynicką, pozostawił synów, Heronima, urzędnika w Banku Polskiem, i Narcyza, wylegitymowanych w Królestwie 1844 r. z herbem Plater.
PŁAWSKI h. PLATER. Na Litwie dawna rodzina. Gabryel Jelczanin i Szymon Jakimowicz podpisali elekcyę 1674 r. z pow. Słonimskim. Władysław, Michał Konstantynowicz i Hleb podpisali pospolite ruszenie na Litwie 1698 roku.
Synowie Ludwika, Kazimierz i Jerzy z synami: Wincentym, Ignacym i Wawrzyńcem w 1843 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej, a do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej: Adam, syn Kazimierza, z synami: Kazimierzem, Michałem i Antonim, Wincenty, Wawrzyniec, Michał, Ignacy i Jan z potomstwem, synowie Jerzego, Bolesław i Ignacy, synowie Bonawentury, Aleksander i Agaton, synowie Michała, Szymon z potomstwem, syn Augustyna, i Dominik, syn Kazimierza, z synem Antonim 1843 r.; Damian, Jan i Michał, synowie Wincentego, Franciszek, Ludwik, Wincenty i Marcin z potomstwem, synowie Michała, Wincenty, syn Marcina, z synem Wawrzyńcem i tego synami, Piotrem i Józefem 1841 r.; Szymon, syn Franciszka, Wincenty z potomstwem, syn Augustyna, Jerzy, Józef i Jan, synowie Augustyna, Cezar, syn Jana, Aleksander, syn Szymona, Karol-Rajmund i Jan, synowie Józefa, Jerzy, Feliks, Gabryel i Jan, synowie Szymona, i Ignacy, syn Pawła, z synem Wincentym 1859 r.; Cypryan, Ludwik i Franciszek, synowie Wawrzyńca, Józef i Franciszek, synowie Marcina, Antoni i Józef, synowie Wincentego, w 1865 r.
PŁAWSKI h. RADWAN. Józef, syn Walentego, 1579 r. Aleksy, syn Marcina, 1590 r. Marcin, syn Franciszka, 1596 r. (Conv. Vars., Don. Vars.).
PŁAWSKI. Edward, pisarz z magazynu solnego w Skurczy, syn Józefa, podporucznika wojsk polskich, otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1854 r. z zasady posiadanego przez ojca stopnia oficerskiego.
PŁAWUSZEWSKI. Elżbieta Braciejowska, wdowa po Wawrzyńcu, z synami, Janem i Józefem pozwała 1645 r. Jana Wielopolskiego, starostę bieckiego, o należną im sumę (Wyr. Tryb. Lubel.). Maciej, Franciszek i Józef, wszyscy z przydomkiem Pawąk, wylegitymowani w Galicyi 1782 r.
PŁAZA h. TOPÓR. Jedna z rodzin naszych najdawniej znanych, a zarazem jedna z gałęzi Toporczyków, niezaprzeczenie należących do ich głównego szczepu, gdyż jeszcze w XVII stoleciu dziedziczyła na Sieciechowicach, majątku od najdawniejszych czasów będącego w posiadaniu tego rodu, i od jego dziedzicznego imienia Sieciech biorącego nazwę; inna gałąź tej rodziny pisała się na Mstyczowie, obiedwie zaś wzięły nazwisko od wsi Płaza, pod Krakowem. Już w 1366 r. Jan Płaza pozyskał od Kazimierza Wielkiego przywilej, zatwierdzający mu nadania, udzielone przez dawniejszych władców Toporczykom i ten przywilej zatwierdził Władysław Jagiełło w 1428 roku. Zawisza, dziedzic Wierzchowisk 1402 r. (Akta Krakowskie). Paweł, proboszcz w Mironicah 1439 roku. Jakób, dziedzic dóbr Sieciechowice, Lesienice i inne 1454-1468 roku, i Stanisław, dziedzic dóbr Mstyczowa i Przełaj około 1470 r. (Lib. Benef.). Mikołaj z Sieciechowie, poborca krakowski 1498 r., dworzanin królewski 1509 r.
Stanisław, syn Jakóba, wielkorządca krakowski, około 1510 roku, zwolniony 1537 r. od wyprawy wojennej. Mikołaj um. 1535 r. Melchior, żonaty 1543 r. z Dorotą N. Jan około 1560 r. ożeniony z Katarzyną Dzieduszycką. Stanisław z Mstyczowa, dziedzic Occa (Ojcowa), starosta lubaczowski 1563 r., burgrabia zamku krakowskiego 1566 r., z żony Katarzyny Czuryłówny miał syna Jana.
Jan, dziedzic Grzegorzewie i Wysoczyc, wójt w Maleszycach 1569 r., starosta lubaczowski 1587-1590 roku, wielkorządca krakowski 1597 roku, czynny brał udział w ważniejszych wypadkach swojego czasu; 1575 r. dostawił 50 zbrojnych na obronę granic kraju, a 1575 r. był jednym z naczelników stronnictwa, chcącego wynieść cara moskiewskiego na tron polski, a gdy stronnictwo to upadło skutkiem niepolitycznych warunków cara, przyłożył się do elekcyi Stefana Batorego i był jednym z delegatów wyznaczonych przy wjeździe króla do Polski; w bezkrólewiu 1586 r. gorliwie popierał elekcyę Zygmunta III i nakłonił 1587 r. szlachtę czerwonoruską do uznania go królem; rozgniewany arcyksiąże Maksymilian, kazał ogniem i mieczem zniszczyć jego majątek Mstyczów; w 1590 roku był rewizorem podatków zbieranych na wojnę turecką, a w 1591 r. był wysłany od swych współwyznawców Aryan do Zygmunta III z prośbą o powściągnięcie prześladowania, jakiemu ulegali; następnie przeszedł jednak na wyznanie katolickie; w 1614 r. otrzymał przywilej na założenie miasta Płazów, w wojew. bełskiem. Jan, żonaty z Barbarą Piekarską, miał synów: Andrzeja, posesora wójtostwa w Drohomyślu 1603 r., rotmistrza wojsk królewskich 1637 r., Krzysztofa, Mikołaja, kuchmistrza koronnego 1606 r., wiernego Zygmuntowi III w rokoszu Zebrzydowskiego, Stanisława, Mikołaja, dworzanina królewskiego 1607 roku, starostę osieckiego i niepołomickiego, żonatego z Anną z Rożnowa, Władysława i Zygmunta, dziedzica Sutkowa, burgrabiego zamku krakowskiego, żonatego z Hylaryą Łysakowską 1648 r.
Krzysztof z Mstyczowa, starosta brzeźnicki 1616 roku, zaślubił Barbarę Minocką i z niej miał córkę Katarzynę, żonę Macieja Męcińskiego, i synów, Samuela, kanonika krakowskiego 1643 roku, opata Witowskiego, i Aleksandra, starostę brzeźnickiego i rabsztyńskiego 1650 roku, prokuratora zamku krakowskiego, który protestował przeciw duchowieństwu, wzbraniającemu się do składania podatku na wojnę, a w 1656 r. wyznaczony był od Stefana Czarnieckiego do układania się ze Szwedami o warunki poddania Krakowa; Aleksander, elektor 1632 roku z wojew. krakowskiego, a 1648 roku jako rotmistrz wojew. sieradzkiego podpisał elekcyę z wojew. Sieradzkiem, i z żony Reginy Stadnickiej, 1v. Berkowej, pozostawił córkę Barbarę i syna Samuela, elektora 1669 r. z wojew. sieradzkiego, o sukcesyę których toczyła się sprawa 1781 r. w Trybunale lubelskim zMęcińskimi.
Oprócz powyższych. Marcin, prokurator zamku krakowskiego 1585 r. Władysław z Mstyczowa, burgrabia zamku krakowskiego 1650 r., żonaty z Anną-Krystyną de Stronice. Jan, prokurator zamku krakowskiego 1654 r. Ignacy, sekretarz królewski 1764 roku, żonaty z Gertrudą Ossowicką, otrzymał łan gruntu (Metr. Kor., Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Conv. Vars., Kancl.).
PŁAZA h. WARNIA. Zamieszkiwali 1576 r. w pow. proszowskim i dziedziczyli na wsi Płaza (Ks. Poborowe).
PŁAZIŃSKI. Michał wylegitymowany w Galicyi 1782 r.
PŁAZOWSKI h. LUBICZ. Jan Nepomucen wylegitymowany w Galicyi 1782 r. Piotr i Dyonizy, synowie Franciszka, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1832 r.
PŁOCHOCKI h. OSORYA. Wzięli nazwisko od wsi Płochocin, w ziemi warszawskiej. Paweł, podstarosta warszawski 1563 r., miał syna Macieja, po którym synowie: Adam, Mikołaj i Wojciech 1597 r., i Wojciech otrzymał 1582 r. wójtostwo w Kembłowie. Stanisław z Płochocina, prokurator sądu grodzkiego warszawskiego 1582 roku. Piotr, Mateusz, Walenty i Wojciech, synowie Stanisława, 1589 r.
Adam, syn Mikołaja, miał syna Adama, który w 1598 r. sprzedał Płochocin i Pogroszewo, i pozostawił synów, Adama i Bartłomieja. Po Franciszku syn Jan z Pruszkowa 1605 r., pozostawił synów, Franciszka i Jana.
Sebastyan 1570 r., żonaty z Teofilą Koziebrodzką, miał syna Marcina 1602 r., dziedzica na Płochocinie, po którym synowie: Adam, Jan, Sebastyan i Marcyan podpisali elekcyę 1632 r. z ziemią warszawską; Sebastyan, elektor 1669 r. z ziemi warszawskiej, Marcyan zapisał 1641 r. dożywocie żonie Maryannie Otrębuszównie, a Jan miał synów: Grzegorza, Jana, Kazimierza i Wojciecha.
Sebastyan, najstarszy syn Marcina, dziedzic na Płochocinie, zapisał 1638 r. dożywocie żonie Elżbiecie Osieckiej, i z niej miał synów: Adryana, Mateusza i Mikołaja, żonatego z Maryanną Komodzińską 1692 r.
Adryan, elektor 1669 i 1674 r. z ziemi warszawskiej, żonaty z Barbarą N., pozostawił synów, Kazimierza, elektora 1697 r. z ziemi warszawskiej, wojskiego i podwojewodzego warszawskiego 1702 r., i Ludwika.
Mateusz, dziedzic dóbr Dziedziczki i Lipiny, elektor 1697 r. z ziemi warszawskiej, łowczy warszawski 1698 r., następnie regent ziemski warszawski, żonaty z Teresą Czosnowską, stolnikówną warszawską, miał syna Antoniego, cześnika nurskiego, ostatnio podczaszego warszawskiego 1717 r., po którym z Teresy Borowskiej syn Władysław, pisarz ziemski nurski, elektor 1764 r. z ziemi warszawskiej.
Mikołaj, elektor 1669 r. z wojew. sandomierskiego, a Jan 1674 r. z ziemi warszawskiej. Franciszek, 1697 roku, pozostawił synów, Mikołaja i Franciszka 1729 r.
Felicyan, łowczy 1703 r., a pisarz ziemski warszawski 1710 roku. Mateusz na Wołyniu 1703 roku. Karol, burgrabia 1744 r., wojski mniejszy i podwojewodzy łucki 1764 roku, ostatnio 1770 roku miecznik łucki (Conv. i Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Metr. Kor., Kancl., Sigil., Ks. Gr. Czerskie).
Mikołaj i Jakób, synowie Samuela, Antoni, syn Grzegorza, z synami, Bazylim i Stefanem i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1837 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej, a Faustyn i Ferdynand, synowie Jana, z potomstwem wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.
PŁOCHOCKI h. ROCH II. Mateusz, dziedzic wsi Pruszkowa, w ziemi warszawskiej 1561 r. (Ks. Poborowe).
PŁOCHOCKI h. SZELIGA. Adam i Paweł, dziedzice na Płochocinie, w ziemi warszawskiej 1564 r. (Ks. Poborowe, Wittyg).
PŁOCKI h. PRAWDZIC. Jedna gałąź rodziny Szczawińskich, herbu Prawdzie, osiedlona w wojew. krakowskiem, od dóbr Płoki wzięła nazwisko Płocki. Andrzej żonaty z Dorotą Wilkostowską 1575 roku.
Andrzej, Jakób i Wawrzyniec dopełnili działu dóbr Krośniewic 1579 r. Jakób, syn Wawrzyńca, dziedzic dóbr Szeligi 1586 roku, miał synów: Adama, Mateusza i Zacheusza 1602 roku. Gabryel, dziedzic Regulic 1590 r. Paweł, dziedzic Frydrychowie 1596 roku, z żony Barbary N. pozostawił synów: Andrzeja, Michała i Sebastyana.
Andrzej, dziedzic dóbr Perny, 1623 r. Zacheusz Płocki v. Szczawiński, dziedzic dóbr Żabie Większych 1623 roku. N. podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. krakowskiem.
Kazimierz, dziedzic części dóbr Płoki 1726 r., żonaty z Eleonorą-Barbarą Sarnecką, miał syna Antoniego, ochrzczonego 1728 r. w par. Łańcut, cześnika wiskiego, który w 1769 roku nabył części dóbr Płoki w ziemstwie krakowskiem, i z Heleny Chmielewiczówny pozostawił synów, Antoniego i Ignacego, legitymującego się w Galicyi 1804 r.
Antoni, ochrzczony 1779 r. w par. Łańcut, wylegitymowany w Galicyi 1804 r., miał syna Stanisława, po którym syn Adam wylegitymowany w Królestwie 1841 r., a jego synowie: Hipolit, Władysław i Aleksander wylegitymowani w Królestwie 1844 r. (Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Przedeckie i Brzeskie, Akta po-Galicyjskie, Quaterniones).
Antoni wylegitymowany w Galicyi 1782 roku. Józef, dziedzic dóbr Podniebyle 1853 r., a Józef-Jan, dziedzic dóbr Jawcza w 1863 r. w Galicyi.
PŁOCKI h. TOPÓR. Floryan, dziedzic części wsi Płoki, w pow. proszowskim 1564 r. (Ks. Poborowe, Wittyg).
PŁODOWNICKI h. DĄBROWA. Podług Niesieckiego byli na Mazowszu, a wzięli nazwisko od wsi Płodownicy.
PŁODOWSKI h. LESZCZYC. Po Andrzeju, dziedzicu dóbr Małyszczyno, na Podlasiu 1792 roku, z Konstancyi Bzowskiej syn Jan, żonaty z Emilią Kochówną, z niej syn Władysław-Jan wylegitymowany w Królestwie 1844 roku.
Jan, syn Andrzeja i Konstancyi Bzowskiej, ur. 1793 roku we wsi Miękowicach, w pow. lubelskim, wszedł 1812 r. do kompanii 6 saperów; umieszczony 1815 r. w kompanii 1 pozycyjnej artyleryi pieszej, awansował 1822 r. na podporucznika w kompanii 4 i w 1830 r. przeniesiony do dyrekcyi materyałów artyleryi. Odbył kampanię 1812 r. w Rosyi i znajdował się w oblężeniu Zamościa; za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. Jan, żonaty od 1826 r., miał syna i córkę (Ks. Wojskowe).
PŁODOWSKI h. LUBICZ. Wzięli nazwisko od wsi Płody, w ziemi łukowskiej, Andrzej, dziedzic Płody 1658 r., od którego pochodzący: Walenty, syn Jana, właściciel części szlacheckich we wsiach Płody i Maciejowice, wylegitymowany w Królestwie 1839-1854 r. z synami: Andrzejem, Ignacym, Piotrem i Józefem i wnukiem Aleksandrem, synem Jana Kantego; Gabryel i Kazimierz, synowie Józefa i Maryanny Radomyskiej, i Tomasz, syn Jana, w 1853 roku, oraz Józef, syn Adama i Józefy Dmowskiej, w 1858 r. wylegitymowani w Królestwie.
PŁODZIEWICZ. Rodzina litewska. Teodor z wojew. nowogrodzkiem podpisał elekcyę 1764 roku.
PŁODZIŃSKI h. RAWICZ. Marcin, Andrzej, Jan i Wojciech, bracia rodzeni, synowie Stanisława, mieszczanina pokrzywnickiego, i Anny Dłuskiej otrzymali w nagrodę zasług wojennych przeciw Moskwie nobilitacyę i herb Rawicz, jakim pieczętowali się przodkowie ich matki (Metr. Kor.); z nich Wojciech, podstarosta piasecki 1596 r., miał synów, Jana i Wojciecha, a Andrzej pozostawił syna Andrzeja (Wyr. Tryb. Lubel., Don. Vars.).
PŁOMICKI. Paweł został 1671 r. podstolim latyczowskim (Sigil.).
PŁOMIEŃSKI v. PŁOMIŃSKI. Byli w ziemi łomżyńskiej. Marcin zwolniony 1509 r. od wyprawy wojennej. Wojciech cytowany w aktach ziemskich łomżyńskich 1586 r. (Metr. Kor., Akta Ziem. Łomżyńskie).
PŁOMIKOWSKI v. PŁONKOWSKI h. POMIAN. Rodzina wielkopolska, wzięła nazwisko od wsi Płomikowa v. Pionkowa. Jarosław i Bartosz z Płomikowa walczyli pod Grunwaldem z Krzyżakami 1410 r. Jan żonaty z Katarzyną N. 1546 r. (Ks. Gr. Bobrownickie). Po N. z Barbary Zebrzydowskiej syn Jakób, kanonik krakowski 1553 roku. N., szafarz wojew. inowrocławskiego 1540 r. (Vol. Leg.).
PŁOŃCZYK. Jerzy, syn Krystyna, towarzysz w wojsku litewskiem, w nagrodę zasług wojennych otrzymał nobilitacyę 1676 r., a w 1678 i 1696 r. prowadził procesy w Trybunale lubelskim (Vol. Leg., Wyr. Tryb. Lubel.).
PŁONCZYŃSKI h. GLAUBICZ. Dwie są odrębne rodziny tego nazwiska i herbu jedna dawna, która wzięła nazwisko od wsi Płonczyn, na Kujawach, a druga, mająca za przodka Jerzego Płończyka, nobilitowanego 1676 r., a którego potomkowie wzięli nazwisko Płonczyński.
Z rodziny kujawskiej Wojciech, wójt w Szczerzecu 1459 r. Andrzej, Mateusz i Wojciech, synowie Pawła, dziedzice Płonczyna 1567 r. Po Walentym, dziedzicu Płonczyna, synowie, Andrzej i Wawrzyniec; z nich Wawrzyniec, żonaty 1698 r. z Anną Chełmicką, miał syna Józefa, żonatego z Maryanną Rzeszotarską. Franciszek, Marcin i dwóch Wojciechów 1697 r. z ziemią dobrzyńską, a Aleksander i Piotr 1733 r. z wojew. poznańskiem podpisali elekcye (Conv. Vars., Ks. Gr. Bobrownickie). Aleksander, żonaty z Anną Kwilecką, miał syna Łukasza, ożenionego z Wiktoryą Kęszycką 1734 r.
Po Marcinie, dziedzicu dóbr Skorzno 1694 r. (Akta Bobrownickie), syn Piotr pozostawił syna Macieja, po którym z 1-ej żony Antoniny Boguckiej synowie: Jan Chrzciciel, Antoni, Felicyan, Jan Nepomucen i Władysław, i z 2-iej żony Anastazyi N. syn Andrzej.
Jan Chrzciciel, ur. 1777 roku w Chociczy, w pow. szredzkim, wszedł 1807 r. do 12 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i tegoż roku został podporucznikiem; porucznik, kapitan 1807 roku, następnie 1812 roku szef batalionu 20 pułku piechoty, przeznaczony 1815 roku w stopniu majora do 4 pułku piechoty liniowej, przeszedł 1817 r. do 1 pułku strzelców pieszych i wyszedł do dymisyi w stopniu podpułkownika i został płatnikiem kasy przy kanale nawigacyjnym. Odbył kampanie: 1807 roku przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym, broniąc twierdzy Modlina i za waleczność otrzymał krzyż wojskowy złoty Virtuti Militari. Jan Chrzciciel, żonaty z Wiktoryą Wilczewską, um. 1851 r. w Warszawie i pochowany na Powąskach.
Antoni, ur. 1779 roku w Chociczy, postąpił 1806 r. do artyleryi pieszej i tegoż roku został podporucznikiem; porucznik 1808 r., kapitan 1809 r., a major 1711 r., przeznaczony 1815 r. do kompanii 1 lekkiej artyleryi, w tymże roku awansował na podpułkownika, a w 1820 r. na pułkownika i w 1830 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Prusom, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w oblężeniu twierdzy Zamościa, w której komenderował artyleryą, i za męstwo ozdobiony krzyżem kawalerskim polskim i krzyżem Legii Honorowej. Antoni, dziedzic Wykna, w pow. rawskim, żonaty z Izabelą Łuszczewską, miał trzech synów: Aleksandra, ur. 1821 r. w Warce, Ignacego, 1823 r, i Stanisława, ur. 1825 r. w Grójcu; Antoni zm. 1831 r. w Wyknie i pochowany w Będkowie; synowie, Ignacy i Stanisław wylegitymowani w Królestwie 1842 r., a córka Aleksandra wyszła za Mokronowskiego.
Felicyan, ur. 1783 roku w Chociczy, wszedł 1805 roku do huzarów wojsk rosyjskich i 1808 r. został podporucznikiem, a w 1810 r. wyszedł do dymisyi w stopniu porucznika; przeszedłszy do wojska polskiego, awansował 1812 r. na kapitana w 17-ym pułku jazdy litewskiej, a przeniesiony 1815 r. do 1-go pułku strzelców konnych, wyszedł 1828 roku do dymisyi w stopniu majora; odbył kampanie: 1808 i 1809 r. w Inflantach, 1812 roku w Rosyi i 1813 r. w Niemczech.
Jan Nepomucen v. Nepomucen, ur. 1786 roku w Chociczy, wszedł 1806 r. jako podporucznik do 12-go pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i 1807 r. został porucznikiem; kapitan 1809 r., przeznaczony 1815 r. do 4-go pułku piechoty liniowej, awansował 1817 r. na majora i w 1829 r. na podpułkownika w 1-ym pułku piechoty liniowej i w 1831 r. był dowódcą tego pułku. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 roku przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi, za co ozdobiony krzyżem Virtuti Militari i krzyżem srebrnym Legii Honorowej. Jan Nepomucen, wylegitymowany 1842 r. w Królestwie, um. 1847 roku w Warszawie, pozostawiwszy z żony Kandydy Rusieckiej córkę Bronisławę i synów, Zygmunta, dziedzica, dóbr Lubiatów i Edwarda.
Władysław, ur. 1788 r. w Chociczy, postąpił 1806 roku do 11 pułku piechoty i w 1807 r. został podporucznikiem i tegoż roku porucznikiem; kapitan 1809 r., przeznaczony 1815 r. do 4 pułku piechoty liniowej, został 1817 r. majorem, a następnie podpułkownikiem i w 1831 r. był pułkownikiem; poległ pod Grochowem, pozostawiwszy z Anieli hr. Łubieńskiej syna Józefa, ur. 1826 roku. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1812 roku w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
Andrzej, najmłodszy syn Macieja, ur. 1791 r. z żony Anastazyi, wszedł 1807 r. do 12 pułku piechoty i w 1808 roku został podporucznikiem a 1809 r. porucznikiem i 1813 r. kapitanem i w 1816 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 roku przeciw Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym i za waleczność dostał krzyż Legii Honorowej. Dziedzic Radwanczewa, w pow. konińskim, wylegitymowany w Królestwie 1839 r.
Łukasz, syn Antoniego i Weroniny Skrzetuskiej, ur. 1796 r. w Łagiewnikach, w obwodzie kościańskim, postąpił 1811 r. do 4-go pułku szaserów Ks. Warszawskiego, a przeznaczony 1815 r. do 2-go pułku strzelców konnych, został 1822 r. podporucznikiem i zm. 1829 roku. Odbył kampanie, 1813 r. w Saksonii, a 1814 r. we Francyi.
Paweł, syn Antoniego i Tekli, ur. 1794 r. w m. Gnieźnie, wszedł 1808 r. do 8 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego, i 1810 roku został podporucznikiem, a 1813 roku porucznikiem i w 1815 r. przeszedł do 2-go pułku strzelców pieszych (Ks. Wojskowe).
PŁONCZYŃSKI h. SAS. Kazimierz wylegitymowany w Galicyi 1790 roku.
PŁONIACKIEWICZ. Stanisław w nagrodę zasług rycerskich przeciw Szwedom i Moskwie otrzymał nobilitacyę 1673 r. (Vol. Leg.).
PŁONIAŃSKI h. PRUS I. Właściwie z Płonian; Jakób z Płonian, starosta bobrownicki 1385 r.
PŁONIKOWSKI. Jan został 1531 r. stolnikiem inowrocławskim po Bernardzie Morawickim (Metr. Kor.).
PŁONKA. Wzięli nazwisko od wsi Płonka, w pow. krasnostawskim. Grzegorz i Sebastyan, synowie Stefana, Abraham i Piotr, synowie Grzegorza, dziedzice Płonki, pozwani 1581 r. o pewne sumy przez Gąsowskich (Wyr. Tryb. Lubel.). Patrz PŁOŃSKI.
PŁONKOWSKI h. POMIAN. Byli w ziemi dobrzyńskiej w XVII wieku. Jakób, kanonik krakowski, deputat na Trybunał koronny 1582 roku (Wyr. Tryb. Lubel.).
PŁONOWSKI h. PRUS I. Piszą się z Pionowa. Gabryel, syn Stanisława, dziedzic Pionowa 1598 r. Marcin, syn Daniela, żonaty z Justyną Maleszewską, miał syna Mikołaja 1650 r. Jan zw. Wilk 1694 r.
N., łowczy wołyński 1702 r. Michał-Franciszek, podstoli owrucki 1705 r. Krzysztof 1729 r. N., elektor 1733 r. z wojew. wołyńskiego. Kazimierz, podczaszy 1746 r., podstoli owrucki 1749 r. Ignacy, podstoli wołyński 1755 r. (Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk.).
Tomasz, syn Marcina, z synem Janem wylegitymowany w Cesarstwie 1861 r. i zapisany do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. Antoni, syn Adama, z synami, Józefem i Julianem wylegitymowani w Cesarstwie 1854 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.
PŁOŃSKI h. PŁOŃSKI. Herb - tarcza w poprzek przedzielona: w górnej czerwonej części ramię zbrojne szablą do cięcia, w dolnej części, w polu niebieskiem, głowa lamparta, przy niej trzy złote gwiazdy; w koronie ramię zbrojne szablą do cięcia.
Rodzina, jak się zdaje, kaszubska, posiadała majątki ziemskie w Prusach Zachodnich; kilku z niej służyło w wojsku pruskiem.
PŁOŃSKI h. PRUS. Antoni, syn Kazimierza, z synami: Bernardem, Piotrem i Kazimierzem, oraz Otton i Feliks zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1804 r.
PŁOŃSKI h. PRUS I. Wzięli nazwisko od wsi Płonki, na Podlasiu, lecz byli i na Rusi Czerwonej już w XVI stoleciu, a obecnie dość są rozrodzeni na Litwie, niektórzy biorą przydomki: Monwid, Raba i inne; szlachta rozrodzona i po większej części zagrodowa. Miklasz, dworzanin królewski 1517 r. Paweł, syn Stanisława z Wielkiej Plony, 1538 r. Michał, syn Piotra, dziedzic wsi Płonki-Matyski, w ziemi bielskiej 1573 r. i Bialaszewa 1577 r. Krzysztof, syn Wojciecha, 1580 r. Bartłomiej, Grzegorz, Jan, Maciej i Wawrzyniec, synowie Jana, dziedzice Płonki 1585 r.; po Macieju syn Wojciech 1598 roku, miał synów: Aleksandra, Grzegorza, Ignacego i Mateusza, z których Grzegorz pozostawił dwóch synów, Grzegorza i Marcina, występujących 1685 roku.
Sebastyan żonaty 1640 r. z Urszulą Lutostańską. Stanisław, elektor 1648 r. z wojew. podlaskiego. Piotr, syn Macieja i Maryny Idzkowskiej, 1663 r. Jan, Maksymilian i Stanisław z ziemią bielską i Mikołaj z wojew. Sieradzkiem podpisali elekcyę 1669 r. Maksymilian, syn Wojciecha, żonaty 1674 r. z Anną Gąsowską. Andrzej, syn Marcina, komornik ziemski bielski, dziedzic Płonki Kościelnej 1682 r. Jan, syn Mikołaja, 1684 r. Kazimierz żonaty 1690 r. z Katarzyną Jaszowską. Tomasz, syn Walentego, dziedzic na Płonce Kościelnej, proboszcz zabłudowski 1696 roku. Stefan, dziekan i oflcyał kijowski, kanclerz ołycki, proboszcz rozbicki 1698 r.
Michał, syn Sebastyana, kanonik inflancki, proboszcz juchnowski 1728 r. Michał, kanonik łucki, proboszcz sokołowski 1741 r. Paweł, kanonik łucki, proboszcz płoński, podarował 1744 r. dobra Płonkę Kościelną Wojciechowi, synowi Wojciecha, Płońskiemu skarbnikowi bielskiemu (Mil.).
Po Tomaszu, dziedzicu wsi Płonki Kościelnej 1650 r., z żony Zofii Brusieńskiej synowie: Adam, Jakób i Stanisław; z nich Stanisław, viceregent ziemski bielski 1669 r., miał syna Tomasza, a ten syna Marcina, po którym syn Mateusz pozostawił syna Fabiana, żonatego z Konstancyą Łapińską, z której synowie, Ludwik, posesor wsi Jabłoń, w pow. łomżyńskim, i Józef wylegitymowani w Królestwie 1843 r. Z tej linii: Piotr, syn Jakóba i Maryanny Matuszewskiej, 1847 r.; Sylwester i Wojciech, synowie Mikołaja, 1848 r.; Józef i Piotr, synowie Andrzeja i Barbary Kruszewskiej, 1849 r.; Józef, syn Piotra i Katarzyny Roszkowskiej 1850 roku; Szczepan i Hilary, synowie Tomasza, 1851 roku; Stefan, syn Józefa i Maryanny Kraszkowskiej, 1849 r.; Julian, syn Stanisława, 1862 roku; Stanisław, Jan i Wiktor, synowie Franciszka i Rozalii Łapińskiej, 1864 r.; Franciszek, syn Jana, Krzysztof, syn Pawła, oraz Stanisław, syn Józefa, i Ignacy, syn Władysława, w 1862 r.; Ignacy, syn Krzysztofa, w 1849 r. z synami: Pawłem, Hipolitem i Wawrzyńcem; Wincenty, urzędnik komory celnej w Wierzbołowie, syn Pawła i Ludwiki Jaworowskiej, 1849 r., i Kacper, syn Mateusza, z synem Tomaszem 1850 r. wylegitymowani w Królestwie.
Po Kazimierzu, subdelegacie grodzkim brańskim 1792 r., syn Paweł, dziedzic wsi Roszki-Włodki, w pow. łomżyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1849 r.
Oprócz powyższych. Szymon, elektor 1733 r. z wojew. ruskiego. Antoni, subdelegat grodzki trembowelski 1740 r. Wojciech, syn Wojciecha i Jadwigi Grabskiej, skarbnik bielski 1750 r., żonaty z Maryanną Leszczyńską, miał syna Józefa, vicegerenta grodzkiego brańskiego, elektora 1764 r. z ziemi bielskiej.
Ignacy, Stanisław i Sylwester, synowie Wawrzyńca, 1782 r. Franciszek, burgrabia, Izydor i Kazimierz, subdelegaci brańscy 1782 r., synowie Andrzeja. Jan, syn Jana, dziedzic części Słonawy 1783 r. Floryan, vicegerent grodzki brański 1785 r, Franciszek zw. Raba, syn Jakóba i Elżbiety Krzeczyńskiej, wnuk Piotra, dziedzic części Płonki-Kozły, ustąpił 1787 r. części tych dóbr stryjowi swemu Janowi, synowi Michała i Magdaleny Zacharyaszówny, żonatemu z Zofią Gliszczyńską (Conv. Vars. i Piotrk., Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Brzeskie i Czerskie).
Franciszek i Tomasz Kutkowie, oraz Józef i Mateusz Makowniki wylegitymowani w Galicyi 1782 roku. Ludwik, syn Macieja i Julianny, ur. 1803 r. we wsi Trzczonków, w obwodzie łomżyńskim, wszedł 1822 r. do 3 pułku piechoty liniowej i w 1824 r. awansował na podporucznika, a w 1831 r. był porucznikiem (Ks. Wojskowe).
Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: gub. grodzieńskiej, Kazimierz, syn Michała, z synami: Janem, Karolem i Stanisławem, Piotr i Karol, synowie Marcina, 1849 r.; w okręgu białostockim Ignacy-Józef, syn Krzysztofa, 1849 r.
PŁOŃSKI h. ROLA. Kapica Płońskim osiedlonym na Podlasiu daje herb Rolę, lecz zdaje się mylnie, gdyż wszyscy, których wylicza, należą do herbu Prus I; zdaje się przecież, że byli w samej rzeczy Płońscy tego herbu w ziemi dobrzyńskiej, lecz pisali się z Płonnik. Aleksy, sędzia ziemski dobrzyński 1436 r. (Vol. Leg.). Mikołaj, sługa królewski 1516 r.
PŁOSKI h. JASIEŃCZYK. Dawna w ziemi łomżyńskiej rodzina, pisze się od wsi Płoskie; niektórzy z nich od wsi Krajewo, swego dziedzictwa, jak Jan, 1474 r., pisali się Krajewski; większa ich część w ostatnich czasach przeszła do herbu Plater. Wawrzyniec 1423 r. Paweł, Mikołaj i Włost, synowie Stefana, 1509 r. Jakób i Marcin, posesorowie wójtostwa w m. Janowie 1539 r. Andrzej i Mateusz, synowie Feliksa, 1596 r.
Bartłomiej, elektor 1632 r. z wojew. pomorskiego. Jan, syn Marcina, 1666 r. Po Szymonie syn Wojciech, towarzysz w chorągwi pancernej 1667 r. Jan-Jakób żonaty z Anną z Rożniatowa 1681 r. Adam, Marcin, Mateusz, trzech Michałów, Paweł, Samuel, Sebastyan z Bagienicy, Stanisław z Ulatowa, Tomasz z Purzyc i Walenty z ziemi ciechanowskiej, a Michał, miecznik nowogrodzki, z wojew. bełskiego elektorowie 1697 r.
Jakób, syn Adama, prowadził proces w Trybunale lubelskim o należne sumy. Jan podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. mazowieckiem (Metr. Kor., Conv. Vars., Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).
PŁOSKI h. PLATER. Pochodzą od Płoskich, herbu Jasieńczyk. Jan, dziedzic wsi Krajewo-Mostowo, w ziemi ciechanowskiej 1715 r., żonaty z Konstancyą Smoleńską, miał syna Łukasza, po którym synowie: 1) Antoni z Franciszki Pszczołkowskiej pozostawił synów: Łukasza, księdza wikarego katedry w Płocku, Marcina, Mateusza i Walentego w 1839 roku wylegitymowanych w Królestwie; 2) Stanisław w 1839 r. i 3) Aleksander z synem Michałem w 1843 r. wylegitymowani w Królestwie.
PŁOSKI v. PŁOWSKI h. PRUS I. W Prusach Zachodnich i w ziemi dobrzyńskiej. Ludwik, żonaty z Heleną Chrzanowską, miał syna Piotra, po którym z Konstancyi Kurowskiej synowie, Antoni i Tomasz 1761 r.
Antoni, żonaty z Agnieszka Radzyńską, mając sprawy w Trybunale, obrał 1791 roku na plenipotentów synów swoich: Jana, Felicyana i Józefa, którzy w 1793 r. pokwitowali Adama Słubickiego z sumy 1000 złp. Jan Nepomucen, viceregent ziemiański brzeski-kujawski, Felicyan i Józef pokwitowali 1793 roku rodziców swoich Antoniego i Agnieszkę Radzyńską z sumy 1000 złp. (Ks. Gr. Brzeskie).
Piotr sprzedał Chyczewskim swój majątek Jelitowo 1722 r. (Akta Poznańskie); jego syn Stanisław miał synów: 1) Jana, żonatego z Zuzanną Moszczeńską, z niej synowie: Józef, Leon i Ludwik z synami, Feliksem i Józefem wylegitymowani w Królestwie 1840 roku; 2) Józefa, po którym z Maryanny Woźnickiej syn Apolinary-Maryan wylegitymowany w Królestwie 1840 roku.
PŁOSKIROWSKI. Wzięli nazwisko od wsi Płoskirowce, w wojew. podolskiem. Fedor i Ilia, posesorowie części Płoskirowic 1569 r. Iwaszko pozwał 1586 r. Stogniewa o zabójstwo brata. Andrzej, Eliasz i Iwachno 1593 roku. Jan żonaty z Teofilą Chodziowską 1664 roku (Lustracye Starostw, Wyr. Tryb. Lubel.).
PŁOSKOŃSKI h. KORCZAK. Franciszek i Kazimierz z wojew. Sandomierskiem podpisali elekcyę 1764 r.
Franciszek, dziedzic Ruszkowa, w pow. szczuczyńskim, zaślubił Annę N. i z niej miał syna Kazimierza-Antoniego, ochrzczonego 1725 roku w Szczuczynie, dziedzica Konopnicy, legitymującego się w Galicyi Zachodniej 1803 r. (Akta po-Galicyjskie).
PŁOSKOWSKI. Byli na Rusi Czerwonej. Franciszek-Kazimierz, podczaszy trembowelski 1679-1689 r. N., regent ziemski halicki 1768 r. Jan i Józef składali dowody 1803 r. do legitymacyi w Galicyi Zachodniej (Wyr. Tryb. Lubel., Akta po-Galicyjskie).
PŁOSZCZAŃSKI. Ignacy prowadził 1751 r. proces w Trybunale lubelskim o należne sumy (Wyr. Tryb. Lubel.).
PŁOSZCZYŃSKI h. SAS. Brali niekiedy przydomek Stetkiewicz. Franciszek i Agnieszka nabyli 1668 r. wieś Posady. Antoni z wojew. Sandomierskiem podpisał elekcyę 1697 r.
Jan z wojew. brzesko-litewskiego, Jan z wojew. wołyńskiego i Stanisław z wojew. sieradzkiego elektorowie 1733 r. Stanisław, regent kancelaryi skarbu koronnego 1761 roku. N., towarzysz kawaleryi narodowej, otrzymał 1778 r. dymisyę z rangą chorążego. Karol, regimentowicz mielnicki, komisarz do zbierania ofiar 1789 r. (Conv. Vars., Metr. Kor., Sigil., Zap. Tryb. Lubel.).
Jan, syn Wojciecha i Elżbiety, ur. 1779 r. we wsi Osipowie, w pow. wileńskim, wszedł 1793 r. do kawaleryi narodowej i 1794 r. został podporucznikiem; porucznik 1807 r. w 6 pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego, awansował 1809 r. na kapitana, a w 1813 r. na majora w pułku Krakusów; wcielony 1815 r. do 2 pułku ułanów, wyszedł 1816 roku do dymisyi. Odbył kampanie: 1794 r. przeciw Rosyi, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech i za waleczność otrzymał krzyż Virtuti Militari i Legii Honorowej (Ks. Wojskowe).
PŁOSZOWSKI h. ODROWĄŻ. Jedna gałąź rodziny Kietlińskich, herbu Odrowąż, od swego majątku Płoszowice, w wojew. Sieradzkiem, brała w XVI stoleciu nazwisko Płoszowski, pisząc się Płoszowski v. Kietliński. Jan, Mikołaj i Stanisław, dziedzice Płoszowic 1526 r. Stanisław, syn Krzysztofa, 1562 r. Piotr, posesor wybraniectwa wsi Sucha, w wojew. Sandomierskiem 1764 roku. Antoni, cześnikowicz sanocki 1767 roku (Conv. Piotrk., Ks. Gr. Piotrk.).
PŁOSZYCKI. Maciej z pow. grodzieńskim podpisał pospolite ruszenie 1698 r.
PŁOSZYŃSKI. Fedko, Heronim, Iwan i Łukasz otrzymali 1578 r. przywilej na młyn. Michał, stronnik Augusta III. Piotr prowadził proces 1775 r. w Trybunale lubelskim. (Metr. Kor., Wyr. Tryb. Lubel.).
PŁOSZYŃSKI. Aleksander, podporucznik wojsk polskich 1831 r., wszedł następnie do służby rosyjskiej. Józef, syn Franciszka, z zasady stopnia urzędowego otrzymał zatwierdzenie szlachectwa 1844 r. i z synami: Ludwikiem, Arturem, Emilianem i Konstantynem zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
Ksawery, syn Antoniego i Anny Skorupskiej, ur. 1804 r. we wsi Syskach, w obwodzie piotrkowskim, postąpił 1828 r. do 1 pułku piechoty liniowej i w 1831 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe).
PŁOTECKI. Byli w północnem Mazowszu. Floryan cytowany w aktach łomżyńskich 1554 r.
PŁOTKOWSKI. Jan podpisał konwokacyę generalną warszawską 1764 roku (Vol. Leg.).
PŁOTNICKI. Pisali się na Płotnicy, wsi w pow. pińskim. Paweł, burgrabia grodzki kamieniecki 1665 r., podstoli 1688 r., a stolnik 1714 r. latyczowski. Władysław, cześnik witebski 1701 r. N. Wabiszewicz z żony Agaty miał synów, Bazylego i Michała 1767 r. Mikołaj i Stefan Jankiewicze sprzedali 1769 r. części Ossowca. Jerzy, syn Macieja i Katarzyny Skirmuntówny, zapisał 1774 r. dożywocie żonie swej Teresie Stępkowskiej; regent grodzki piński, wyznaczony 1775 r. za komisarza do osądzenia sprawy (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Pińskie i Brzeskie). Po Pawle z Jadwigi Pęskiej synowie: Michał i Aleksander bezdzietni, Grzegorz, regent grodzki słucki 1788 r., Jerzy i Stanisław w pow. Słonimskim.
Filip, Stefan i Metody, synowie Stefana, i inni, osób 21, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 roku. Albert, syn Antoniego, urzędnik w gub. wołyńskiej, i Piotr, syn Cherubina, urzędnik w pow. radomyślskim 1867 r.
PŁOTOWSKI h. LUBICZ odm. Stanisław został 1539 r. chorążym chełmińskim po ustąpieniu Smoleńskiego. Mikołaj otrzymał 1544 roku w dożywocie wieś Skital. Paweł, dworzanin królewski, otrzymał 1567 roku wieś Strope (Metr. Kor.). Patrz PLUTOWSKI.
PŁOWECKI. Michał z synami: Witalisem, Władysławem, Rafałem i Romualdem i January, synowie Ignacego, wylegitymowani w Cesarstwie 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.
PŁOWIECKI. Andrzej cytowany w aktach poznańskich 1456 roku. Filon żonaty 1647 r. z N. Balicką.
PŁOWIEŃSKI. Wacław podpisał elekcyę 1632 roku z wojew. wołyńskiem.
PŁUCHEŃSKI. Adam, syn Macieja, dziedzic dóbr Skrwilina 1697 r. (Ks. Gr. Bobrownickie).
PŁUDOWSKI v. PŁODOWSKI h. LUBICZ. Maciej i Wojciech 1714 r. Antoni, Błażej, Fabian, Jan i Krzysztof, synowie Adama, Adam i Tomasz, synowie Macieja, Andrzej i Maciej, synowie Jerzego, prowadzili 1766 r. proces o spadek w Trybunale lubelskim (Wyr. Tryb. Lubel.). Adam z Płodów żonaty z Maryanną N., miał syna Antoniego, ochrzczonego 1723 r. w Trzebieszowie, po którym z Maryanny Dembowskiej synowie, Jakób, 1756 r., i Maciej, 1764 r. ochrzczeni w Łukowie, legitymowali się w Galicyi Zachodniej 1804 r., i z nich Jakób nabył 1785 r. części wsi Dębowica. Maciej miał syna Tomasza, dziedzica części wsi Płudy, który składał podanie 1804 r. o wylegitymowanie go w Galicyi Zachodniej (Akta po-Galicyjskie). Stanisław, syn Szymona, wylegitymowany w Cesarstwie 1826 roku i zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.
PŁUKSNIA v. PŁUKSNIO h. SAMSON. Michał, syn Piotra, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r.
PŁUKSNIA v. PŁUKSNIO h. ZADORA. Michał, syn Piotra, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1805 r.
PŁUSZANOWSKI. Na Litwie. Bronisław i Kazimierz 1695 r.
PŁUSZCZEWSKI h. LUBICZ. Na Litwie i na Rusi Czerwonej. Antoni z wojew. brzesko-litewskiem i Jan z ks. żmudzkiem podpisali elekcyę 1733 roku. Tadeusz, budowniczy żmudzki 1781 r. Jan 1782 r., a Marcin, dziedzic dóbr Stryjeńki, członek Stanów, w 1817 roku wylegitymowani w Galicyi.
Jan i Dominik z potomstwem, synowie Dominika, wnukowie Michała, wylegitymowani w Cesarstwie 1860 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
PŁUSZCZEWSKI h. ŁABĘDŹ. Marcin, Benedykt, Józef z potomstwem, synowie Antoniego, wnukowie Jana, prawnukowie Piotra, wylegitymowani w Cesarstwie 1837 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
Antoni, Ignacy, Józef, Kazimierz, Ludwik i Zenon, synowie Józefa, dóbr Żolpie, Józef, dóbr Pieszkuniszki, i Kazimierz, syn Kazimierza, dóbr Podrupie dziedzice, w gub. kowieńskiej 1889 r.
Julian, syn Antoniego i Benedykty Bartoszewiczówny, ur. 1799 r. we wsi Żolpie, w gub. kowieńskiej, wszedł 1817 r. do 7-go pułku piechoty liniowej iw 1825 r. został podporucznikiem, a w 1834 r. wyszedł do dymisyi (Ks. Wojskowe).
PŁUSZCZEWSKI h. PŁUSZCZEWSKI (?). Stanisław, syn Mikołaja, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r.
PŁUSZCZEWSKI h. ŚLEPOWRON. Biorą przydomek Jucewicz. Stanisław, syn Mikołaja, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r.
PŁUSZCZYŃSKI. Mikołaj w nagrodę zasług wojennych przeciw Szwedom, Kozakom i Moskwie otrzymał nobilitacyę 1673 r. (Vol. Leg.).
PŁUŻAŃSKI h. RADWAN. Mikołaj żonaty z Anną Bartodziejską 1763 r. (Ks. Gr. Czerskie). Franciszek, Jakób i Wojciech z Makowa, bracia rodzeni, oraz Józef z Makowa, z pow. radomskiego, wnosili 1804 r. podania o wylegitymowanie ich w Galicyi Zachodniej (Akta po-Galicyjskie).
Michał, dziedzic dóbr Zajki-Podlasie 1796 roku, miał syna Jana, jego synowie: 1) Józef wylegitymowany w Królestwie 1848 r.; 2) Szymon, po którym syn Kazimierz miał syna Wincentego, patrona Trybunału w Płocku, wylegitymowanego w Królestwie 1854 r.; 3) Michał, tego syn Jakób, po którym z Franciszki Rogowskiej syn Leon-Franciszek, wylegitymowany w Królestwie 1848 roku.
Antoni, syn Jakóba i Katarzyny, ur. 1798 roku we wsi Radeczu, w obwodzie brzesko-kujawskim, wszedł 1817 roku do 2-go pułku ułanów i w 1827 r. awansował na podporucznika; porucznik 1831 r., kawaler krzyża Virtuti Militari, padł na polu bitwy pod Domaniewicami, i przeniesiony do Warszawy, tu umarł wkrótce.
Michał, syn Jakóba i Katarzyny, ur. 1799 r. w Brześciu Litewskim, wszedł 1817 r. do 2-go pułku ułanów i 1829 r. postąpił na podporucznika, a 1831 r. był porucznikiem w 5 pułku ułanów (Ks. Wojskowe).
PŁUŻAŃSKI. Jan, major w wojsku rosyjskiem, otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1842 r.
PŁUŹNICKI h. TRZY-RADŁA. Piszą się z Płużnicy, na Szląsku (Notaty Zamoyskiego).
PNIEWSKI h. DOŁĘGA. Szymon opłacał 1570 r. pobór ze wsi Zaskoczą, w wojew. chełmińskiem (Ks. Poborowe).
PNIEWSKI h. JASTRZĘBIEC. Wzięli nazwisko od wsi Pniewo, w ziemi zakroczymskiej. Paweł, dziedzic Okunina, skarbnik zakroczymski, podpisał dekret przeciw heretykom 1525 r. Po Stanisławie synowie, Floryan i Jan; z nich Floryan z Doroty Falęckiej miał syna Jana 1570 roku. Łukasz, dziedzic Pniewa 1561 r., pozostawił synów: Adama, Jana i Floryana, dziedzica Mężenina, sędziego grodzkiego zakroczymskiego 1581 r., po którym z Anny Sempłowskiej syn Stanisław 1614 r. Michał, syn Sandka, sędzia grodzki zakroczymski 1596 roku.
Po Adamie syn Wojciech, elektor 1632 r. z ziemi zakroczymskiej, miał syna Jakóba, po którym syn Ludwik 1660 r. Jakób, podwojewodzy zakroczymski, Kazimierz-Stanisław, miecznik zakroczymski, Stefan i Wespazyan, regent kancelaryi warszawskiej, elektorowie 1669 r. z ziemi zakroczymskiej; z nich Kazimierz, chorąży zakroczymski 1699 r., pozostawił syna Józefa-Jacka, po którym syn Wojciech żonaty z Katarzyną Sokołowską 1728 r.
Piotr podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. mazowieckiem. Jan, burgrabia zakroczymski 1781 r. Antoni, burgrabia warszawski, komisarz z ziemi zakroczymskiej do zbierania ofiar 1789 roku. Andrzej-Kazimierz, Jan, Stanisław, Tomasz-Krzysztof i Wojciech wylegitymowani w Galicyi 1782 r.
Adam, syn Jakóba, dziedzic części Pniewa 1722 r., elektor 1733 r. z wojew. mazowieckiego, miał dwóch synów, Antoniego i Grzegorza; po Grzegorzu z Katarzyny Mdzewskiej syn Franciszek, ur. 1740 r. w par. Niegoczyn, zaślubił Apolonię Lasocką iz niej pozostawił syna Wincentego, ochrzczonego 1771 roku w par. Bukowna, wylegitymowanego w Galicyi Zachodniej 1804 r.
Po Szczęsnym (Feliksie), dziedzicu dóbr Grzędowo, w wojew. płockiem 1610 roku, pochodzący: Aleksander, Jan, Stefan, Stanisław, Maciej, Bernard i Marcin, synowie Walentego, 1838 r.; Stanisław, urzędnik skarbowy w Warszawie, syn Kazimierza i Maryanny Ostrowskiej, z bratem Klemensem, burmistrzem w m. Przyrowie, w 1838 r.; Paweł, dziedzic wsi Wólki-Przekory, w pow. pułtuskim, syn Antoniego i Katarzyny Smosarskiej, 1839 roku; Antoni, właściciel części szlacheckiej we wsi Repki, w pow. ostrołęckim, i Bartłomiej, synowie Jana i Wiktoryi Ostaszewskiej, 1840 r.; Stanisław, syn Jana i Maryanny Rutkowskiej, 1843 r.; Heliodor, syn Wincentego, w 1845 r. wylegitymowani w Królestwie.
Po Franciszku, dziedzicu wsi Pniowo 1615 roku, syn Tomasz miał synów, Adama i Kacpra; po Kacprze syn Stanisław pozostawił syna Jakóba, a ten syna Jana, po którym syn Ignacy z Franciszki Ostrowskiej miał syna Jana, w wojsku rosyjskiem, wylegitymowanego w Królestwie 1862 roku.
Po Stanisławie, dziedzicu wsi Kobyla Wola 1739 r., herbu Ślepowron, (Akta Stężyckie) pochodzący, Antoni, syn Jana i Maryanny Jasińskiej, dziedzic dóbr Sulbiny i Kobyla Wola, w pow. łukowskim, b. oficer wojsk polskich, sędzia pokoju pow. garwolińskiego, wylegitymowany w Królestwie 1837 r. z synami: Edwardem, Rudolfem i Witoldem, urzędnikiem w Banku polskim, urodzonymi z Eufemii Łączyńskiej; druga jego żona Walerya Ejsmont, z której syn i córka.
Zamieszkali w ziemi czerskiej. Paweł, Sebastyan i Zygmunt, synowie Stanisława, 1582 roku. Wojciech, syn Mikołaja, 1586 r. Jakób, syn Andrzeja 1591 r.
Paweł, pisarz kancelaryi królewskiej 1644 r. Zygmunt 1648 r., Stanisław 1669 r. i Franciszek 1697 roku podpisali elekcye z ziemią czerską. Kacper, syn Pawła, 1649 roku. Po Stanisławie, komorniku i podstarościm czerskim, syn Jan-Zygmunt, pisarz ziemski czerski 1665 r., zaślubił Maryannę Boską i z niej pozostawił synów: Kazimierza, Stanisława i Wespazyana, dziedziców wsi Bełsko, Mała-wieś i Pogroszewo.
Piotr, komornik czerski 1699 r., miał synów: Dominika, burgrabiego mielnickiego 1710 r., Jakóba-Tomasza i Pawia; po Jakóbie-Tomaszu, burgrabim mielnickim 1718 r., z żony Jadwigi Jasienieckiej syn Stanisław.
Stanisław, dziedzic Rudzienka i Grębiszewic 1720 roku, vicegerent grodzki mielnicki 1737 r., podsędek czerski 1754 r., miał dwie żony, Justynę Magnuszewską i Franciszkę Opacką, i pozostawił córkę Teresę, żonę Michała Hadziewicza, pułkownika wojsk koronnych, i czterech synów: Jana, Józefa, Marcina i Władysława, elektora 1764 r. z ziemi czerskiej, komornika 1765 r., a następnie wojskiego czerskiego.
Jan, miecznik 1781 r., wojski 1783 r., ostatnio 1786 r. podczaszy stężycki, nabył 1788 r. dobra Rzyczyska (?) i na mocy tego aktu wylegitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 r.
Józef, elektor 1764 r. z ziemi czerskiej, miecznik 1775 r., pisarz ziemski 1779 r., ostatnio 1783 r. podsędek stężycki, był w 1768 r. żupnikiem ziemi stężyckiej.
Marcin, miecznik i vicegerent grodzki stężycki 1759 roku, sędzia grodzki i podstarosta czerski 1762 r., stolnik 1763 r., następnie chorąży stężycki 1780 r., ostatnio 1782 r. podkomorzy czerski, kawaler orderu św. Stanisława 1786 r., żonaty z Bogumiłą Sufczyńską, pozostawił syna Ignacego.
Stanisław, podsędek czerski, miał mieć i piątego syna Antoniego, po którym syn Kazimierz pozostawił syna Piotra, a ten syna Jana-Aloizego, urzędnika w Warszawie, po którym syn Piotr, żołnierz w wojsku rosyjskiem, wylegitymowany w Królestwie 1852 r. (Metr. Kor., Conv. i Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Ks. Gr. Czerskie, Stężyckie, Sigil., Kancl., Akta po-Galicyjskie, Quaterniones).
PNIEWSKI v. PNIOWSKI h. NAŁĘCZ. Wincenty podpisał traktat brzeski 1436 roku. Piotr, kanonik płocki i gnieźnieński, kantor poznański, dostał w 1463jr. nominacyę na biskupstwo płockie od króla Kazimierza IV, lecz papież Juliusz II nie chciał go zatwierdzić. Lasota cytowany w aktach poznańskich 1471 r. (Metr. Kor., Akta Poznańskie).
PNIEWSKI h. ODROWĄŻ. Wzięli nazwisko od wsi Pniewa, w wojew. Sandomierskiem. Jan Skarbimierz, archidyakon zawichostski 1404 r. Mikołaj, doktór św. Teologii 1441 r., spowiednik króla Władysława Warneńczyka na Węgrzech. Jan, archidyakon krakowski, doktór dekretów, fundował kościół w Pniewie 1458 r. (Długosz podał go z herbem Abdank). Piotr, starosta raciborski na Szląsku 1475 r. Feliks, starosta żydaczowski 1488 r.
Baltazar, pisarz grodzki żydaczowski 1659 roku, podstarosta bełski 1662 r., pisarz bełski, podpisał elekcyę 1674 roku z wojew. wołyńskiem. Adryan-Stanisław, pisarz grodzki bełski 1674 r. Michał podpisał konfederacyę sandomierską 1705 r. Jan, podczaszy trembowelski, elektor 1733 r. z wojew. sandomierskiego (Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).
PNIEWSKI h. ROLA. Po Janie Kantym, vicegerencie i burgrabim drohickim 1723 roku, pochodzący Stefan, syn Feliksa, ekspedytor poczty w Brześciu Kujawskim, wylegitymowany w Królestwie 1850 r.
Maciej, syn Stanisława, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 roku. Ignacy, syn Szymona, dziedzic dóbr Tarucie, w gub. kowieńskiej 1889 r.
PNIEWSKI h. ŚLEPOWRON. Jednego pochodzenia z Krasińskimi Ślepowrończykami, pochodząc od Sławka, sędziego ziemskiego ciechanowskiego, wzięli nazwisko od wsi Pniewnik, która jednak już w XVI stoleciu przeszła po kądzieli do Mińskich, herbu Prus. Bernard 1498 r., jego synowie, Jan i Wojciech, dziedzic wsi Bożejowo, w ziemi wiskiej, którą Bernard, syn tego Wojciecha, sprzedał Janczewskim w 1555 r. Jakób, dziedzic Pniewiska 1580 r. Józef, syn Wita, 1580 r.
Jakób z Pniewisk, elektor 1632 r. z wojew. podlaskiego. Dominik, Jakób i Maciej z wojew. podlaskiem, a Andrzej i Jakób z ziemią ciechanowską podpisali elekcyę 1697 r. Jakób, syn Walentego, 1710 r. Po Franciszku, komorniku drohickim, syn Jakób 1710 r.
Jakób, syn Franciszka, dziedzic Chrostowa 1783 r., żonaty z Maryanną Grabowską.
Po Piotrze z Pniewisk synowie, Feliks i Kazimierz 1707 r.; z nich Kazimierz miał syna Jana, po którym z Franciszki Mężeńskiej synowie: Antoni, ur. w 1786 r. i Jan-Franciszek, ur. 1788 r., piszący się z Pniewisk, legitymowali się w Galicyi Zachodniej 1803 r.
Maciej, żonaty 1710 roku z Agnieszką Wyrożębską, miał synów, Jana i Szymona; po Szymonie z Maryanny Rybczyńskiej, syn Aleksander, zw. Przedbor, sprzedał 1774 roku części Pniewisk w grodzie drohickim, i w 1775 r. był burgrabią kowalskim.
Jan, żonaty z Joanną Poradowską, pozostawił syna Kazimierza Przedbor, po którym z żony Ewy synowie, Piotr-Paweł, 1783 r. i Stanisław, 1783 r. ochrzczeni w par. Przesmykach, legitymowali się w Galicyi Zachodniej 1803 roku.
Walenty, syn Piotra, nabył 1710 r. części Pniewisk od Wawrzyńca, syna Wojciecha, Pniewskiego, i pozostawił syna Kazimierza, który w 1766 r. nabył części Pniewisk i Kukawki; po Kazimierzu z Tekli Kamińskiej synowie: Adam, Józef-Grzegorz i Paweł, ochrzczeni w Przesmykach, legitymowali się w Galicyi Zachodniej 1804 r.
Antoni, syn Stanisława, nabył 1771 r. części wsi Łęczycki w grodzie drohickim, i miał synów, Franciszka, który sprzedał 1796 r. części Pniewisk, i Klemensa, który w 1784 r. nabył części wsi Łęczycki, wylegitymowanych w Galicyi Zachodniej 1804 r.
Kazimierz, syn Antoniego, nabył 1773 r. w grodzie drohickim, części wsi Krynki-Rogale, i z żony Moniki pozostawił synów: Antoniego, 1768 r., Stefana, 1770 r. i Klemensa, 1775 r. ochrzczonych w Paprotni, wylegitymowanych w Galicyi Zachodniej 1804 roku (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Akta po-Galicyjskie, Quaterniones).
PNIEWSKI. Melchior, syn Mikołaja, dziedzic dóbr Piątek, elektor 1669 r. z wojew. kaliskiego, miał synów, Adama i Władysława; po Władysławie syn Franciszek, burgrabia kaliski 1768 r., żonaty z Maryanną N. Po Baltazarze z Rozalii Maciejewskiej synowie: Antoni, Augustyn, Felicyan i Sebastyan. Wojciech, elektor 1733 r. z wojew. brzesko-kujawskiego. Antoni, podczaszy różański, syn Seweryna, cześnika dobrzyńskiego, i Maryanny Rokitnickiej, żonaty z Magdaleną, córką Krzysztofa Ujejskiego, wdową po Rylskim 1732 r. Bonawentura, syn Wojciecha i Teresy Mierzejewskiej, chorąży wojsk koronnych 1790 r. (Ks. Gr. Brzeskie i Nowokorczyńskie).
Potomstwo Augustyna i Stanisława, synów Jana, wnuków Macieja, wylegitymowane w Cesarstwie 1861 r. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
PNIUCZYCKI. Pisali się z Pniuczyc i brali przydomek Sławek. Tomasz stryj i opiekun Tomasza, syna Marcina, dziedzica części Pniuczyc 1571 r. (Ks. Gr. Piotrk.).
POBERESKI. Jerzy - Samson, marszałek bracławski, wyznaczony 1611 roku za komisarza do rozgraniczenia pow. bracławskiego z Kurlandyą (Vol. Leg.). Patrz PODBERESKI.
POBIATYŃSKI. Piotr z wojew. Witebskiem podpisał elekcyę 1697 r.
POBIEDNICKI. Jan żonaty z N. Welicyanną, 1v. Waligórską, 1720 r. (Ks. Gr. Nowokorczyńskie).
POBIEDZIŃSKI h. GRYF. Wzięli nazwisko od wsi Pobiedna, w wojew. rawskiem i następnie przeszli do wojew. ruskiego. Jan 1439 roku cytowany w aktach krakowskich. Elżbieta, żona Mikołaja Czarnockiego 1465 roku. Jan, podsędek 1512 roku, sędzia ziemski sanocki 1521 roku, był żonatym z Katarzyną z Bolestraszyc. Piotr otrzymał 1517 roku wójtostwo we wsi Chodkowice, i miał synów, Adama, posiadacza tegoż wójtostwa 1552 r., i Walentego.
Feliks sprzedał 1549 r. kopalnie kruszczu. Wacław, podsędek sanocki 1555 r. Andrzej, Piotr, Sebastyan i Szymon, bracia rodzeni, dziedzice Pobiedna 1563 r. Wacław, dziedzic Pisarzowic, podstarosta sanocki 1590 r., porucznik w służbie Dymitra Samozwańca, marszałek związku wojskowego, zwanego sapieżyńskim 1611 r., w 1610 r. był wysłany od Polaków przy Dymitrze do traktowania z hetmanem Zółkiewskiem. Mikołaj, syn Heronima, 1590 r. Adam, syn Józefa, otrzymał 1592 r. młyn we wsi Poryduby, w starostwie horodelskiem. Krzysztof, syn Stanisława, 1596 r. Andrzej, syn Jerzego i Zofii Żernickiej, dziedzic Pisarzowic 1598 r.
Mikołaj, żonaty z Anną N., otrzymał 1603 r. wieś Syreńsko. Wacław, syn Andrzeja, 1618 roku. Piotr, elektor 1632 r. z wojew. ruskiego. Jan, podsędek sanocki 1635 roku. Andrzej, rotmistrz sanocki, z żony Zofii z Czarnocina miał córki: Barbarę, Katarzynę, Krystynę, Jadwigę i syna Jana 1658 r. Po Jakóbie syn Samuel, podczaszy sanocki 1660 r. Marcin, wojski Samborski 1672 r., a sanocki 1682 r. Jan żonaty z Eleonorą Humnicką 1738 r. Józef, geometra królewski 1778 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Sigil.).
Jan, syn Andrzeja i Anny, ur. 1785 r. we wsi Kobylanka, w pow. jasielskim, postąpił 1808 r. do 6 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i w 1809 r. awansował na podporucznika; porucznik 1810 r., przeniesiony 1815 r. do 1 pułku strzelców pieszych, otrzymał tegoż roku urlop nieograniczony; odbył kampanię 1809 r. przeciw Austryi (Ks. Wojskowe).
Jedna linia tej rodziny osiedliła się na Litwie, w pow. oszmiańskim i nabyła majątek, który nazwała Pobiedzieńszczyzna. Stanisław, dziedzic Pobiedzieńszczyzny 1571 roku. Andrzej z Pobiedna, podstoli nowogrodzki 1661 r. Marcin, podstoli nowogrodzki 1690 r. Stanisław, konfederat olkienicki 1700 r. Po Janie było czterech synów: Józef ożeniony z Ewą Frąckiewicz, Ignacy, po którym synowie, Antoni i Józef polegli w powstaniu 1794 r., Andrzej i Antoni, kanonik inflancki 1794 r. Kazimierz, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1832 r.
POBIEROWSKI v. POBIROWSKI. Wiktor 1636 r., żonaty z Zofią Moczydłowską. Aleksander żonaty z Katarzyną Grzegorzewską, podstolanką parnawską 1735 r.
POBIKROWSKI h. GŁOWA-BAWOLA z kolcem. Wzięli nazwisko od wsi Pobikrowo, na Podlasiu. Bartłomiej, dziedzic Pobikrowy, podsędek drohicki 1526 r. Wojciech, podsędek drohicki 1530 r. Maciej, poborca mielnicki 1576 r. Marcin, sędzia ziemski drohicki 1578 r. Klemens, syn Andrzeja, dziedzic Pobikrowy 1580 r.
Jakób, dziedzic Pobikrowy, podsędek 1543 r., sędzia ziemski 1562 r. drohicki, żonaty z Barbarą Nieciecką, miał synów, Erazma i Macieja, dziedzica Pobikrowy, podstarostę 1580 r., regenta ziemskiego 1592 r., ostatnio 1597 r. sędziego ziemskiego drohickiego.
Erazm, dziedzic Pobikrowy 1582 r., żonaty z Katarzyną Janikowską, pozostawił synów, Jana i Pawła; po Janie, podstarościm drohickim 1597 r., syn Krzysztof miał syna Stanisława.
Jan-Wojciech, dziedzic Pobikrowy, żonaty z Zofią Gostkowską, pozostawił synów: Adama, żonatego z Zofią Bejdówną 1650 r., Andrzeja, Łukasza i Wojciecha, po którym z Katarzyny Wierzejskiej syn Jakób zaślubił Annę Żaboklicką i z niej miał synów, Fabiana i Piotra 1744 r.
Jakób, syn Marcina, dziedzic Pobikrowy 1652 r., pozostawił syna Macieja, podstarostę drohickiego 1658 r., cześnika 1659 r. drohickiego, po którym z Heleny Tymińskiej synowie, Aleksander i Erazm.
Erazm, dziedzic Pobikrowy 1687 roku, miał trzech synów: Marcina-Teodora, Michała, podczaszego drohickiego 1748 roku, i Mikołaja, elektora 1733 r. z wojew. podlaskiego, skarbnika podlaskiego 1740 r., cześnika lubelskiego 1751 roku; po Marcinie-Teodorze, burgrabim nurskim, elektorze 1733 roku z wojew. podlaskiego, ostatnio 1738 roku skarbniku nurskim syn Jan 1758 r.
Mikołaj, komornik graniczny lubelski 1781 r., a stężycki 1788 r., pozostawił dwóch synów, Jana i Marcina (Metr. Litew., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Don. Vars.).
POBITZ. Rodzina już zgasła w Prusach Zachodnich. Fryderyk, oficer wojsk pruskich, dziedzic dóbr Sadowa, w Prusach, poległ 1653 r.
POBŁOCKI h. POBŁOCKI. Herb - w polu czerwonem jeleń naturalnego koloru, nad jego głową półksiężyc rogami w górę, z każdej jego strony gwiazda; w koronie trzy pióra strusie.
Rodzina kaszubska, w pow. mirachowskim, jej gniazdem wieś Pobłoty, pod Lauenburgiem; obecnie zniemczeni, piszą się von Poblotzky, i zmienili herb, kładąc gwiazdę na każdym rogu półksiężyca, a także gwiazdę między rogami jelenia.
Wojciech, asesor mirachowski 1689 r. Jan-Władysław, burgrabia, pomorski, elektor 1697 r. z wojew. pomorskiego, następnie 1712 r. koniuszy inflancki, zaślubił Cecylię-Eufrozynę, córkę Franciszka Pląskowskiego, podczaszego trembowelskiego, i Zofii Smid, i z niej miał synów, Marcyana, elektora 1697 r. z wojew. pomorskiego, Tomasza i córkę Katarzynę.
Michał Kołdras i Wojciech Kościanek, poseł prowincyi pruskiej, stronnicy Augusta III. Franciszek podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. pomorskiem. Barbara, żona Władysława Korytowskiego 1780 r. Fryderyk-Wilhelm, major wojsk pruskich, poległ w wojnie francuskiej 1813 r. (Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Sigil., Ks. Gr. Sochaczewskie).
POBOJEWSKI h. POBÓG. Tomasz, syn Wojciecha, z synami: Franciszkiem, Tymonem, Aleksandrem i Wojciechem wylegitymowani w Cesarstwie 1841 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
POBOROWSKI h. STARY-KOŃ. Wzięli nazwisko od wsi Poborowice, w wojew. krakowskiem. Jan, dziedzic Poborowic 1470 roku (Lib. Benef.).
POBORSKI v. POBURSKI h. ZAREMBA. Piszą się z Poborki, w pow. nakielskim. Jan, dziedzic Poborki 1572 r. (Ks. Poborowe). Kanty, akademik krakowski 1752 r.
POBOSKI. Marcyan, regent trocki, podpisał elekcyę 1697 roku z wojew. trockiem.
POBRALSKI. Mikołaj, syn Jana i Julianny Szamańskiej, ur. 1805 r. we wsi Domaniewice, w obwodzie sochaczewskim, wszedł 1825 r. do 1-go pułku strzelców pieszych i w 1830 r. został podporucznikiem, a 1831 roku porucznikiem i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe).
POBRATYMOWICZ. Jan, komornik ziemski kamieniecki 1628 roku (Zap. Tryb. Lubel.).
POBROSZEWSKI. Piszą się z Pobroszewa. Aleksy, Krzysztof, Mikołaj i Wojciech, synowie Andrzeja, 1549 roku. Jerzy, dziedzic Zawałowa, prowadził 1584 roku proces w Trybunale lubelskim (Conv. Piotrk., Wyr. Tryb. Lubel.).
POBUDZKI. Jan, Teodor i Tymko otrzymali 1625 r. przywilej na grunta we wsi Niżne. Jakób 1667 r. (Metr. Kor.).
POCERNACKI h. POBÓG. Maciej i Stanisław podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią mielnicką.
POCHNER h. KOTWICZ. Była to można na Szląsku rodzina, posiadała między innemi majątek Lamsdorf, lecz już w XVII stoleciu zgasła.
POCHOCKI h. NOWINA. Jerzy, dziedzic wsi Łosińca, w Gnieźnieńskiem 1552 r. (Ks. Poborowe, Wittyg).
POCHORSKI. N. w pow. mozyrskim 1620 r. (Vol. Leg.).
POCHOWSKI. Wzięli nazwisko od wsi Pochostki, na Litwie, którą sprzedali Sapiehom w 1614 roku; sądzę, że zmienili nazwisko na Pochoski i Pochowski. Michał z wojew. mińskiem podpisał elekcyę 1697 roku. Franciszek, mostowniczy witebski 1768 r. Wincenty, dziedzic dóbr Waganiec, w pow. włocławskim 1858 r.
POCIEJ h. WAGA. Hrabiowie i szlachta. Senatorowie w rodzinie: Adam, kasztelan brzesko-litewski 1586 r., ustąpił 1592 r. Leonard, wojewoda witebski 1686 r., um. 1695 r. Ludwik-Konstanty, kasztelan wileński 1700 r., podskarbi wielki litewski 1703 r., hetman wielki litewski 1709 r., wojewoda wileński 1722 r., um. 1730 r. Kazimierz-Aleksander, kasztelan witebski 1700 r., trocki 1703 r., wojewoda witebski 1705 r. Aleksander, kasztelan witebski 1739 r., trocki 1740 r., wojewoda trocki 1742 r.
Znakomita litewska rodzina i podług ostatnich źródeł historycznych pochodzi od Chodki Koroniewskiego, żyjącego w końcu XV wieku, który miał dwóch synów, Aleksandra, po którym pozostała córka Fedka, i Tyszkę, dworzanina królewicza Kazimierza Jagiellończyka, po którym czterech synów: Iwaszko, Mozejko, Patej i Piotr.
Patej (przemiana imienia Hipacy) z polska Pociej, które to imię rodzina przyjęła za nazwisko, leśniczy kamieniecko-podolski 1529 r., żonaty z Maryną N., miał syna Lwa, dworzanina królewskiego 1536 r., pisarza litewskiego 1550 r., po którym z żony Hanny Łożczanki, 1v. Dominikowej Pacowej, kasztelanowej smoleńskiej, córka N. za Janem Wysłouchem, i trzech synów: Adam, Lew, pisarz ziemski brześciański 1596 r., po którym córka za Michałem Tryzną, podskarbim wielkim litewskim, i Teodor, sędzia ziemski brześciański 1586 r. i szafarz poborów wojew. brzeskiego-litewskiego 1589 r., po którym córka Krystyna, żona Fryderyka Sapiehy, wojewody mścisławskiego.
Adam, ur. 1541 r. we wsi Różanka, pisarz ziemski 1572 r., sędzia ziemski brześciański 1581 roku, sekretarz królewski i poborca wojew. brzeskiego-litewskiego, kasztelan brzesko-litewski 1586 roku, złożył tę dostojność 1593 roku po śmierci swej żony Anny Hołowni-Ostrożęckiej, wstąpił do zakonu Bazylianów i pod imieniem Hipacego został biskupem włodzimierskim i brzeskim 1593 r., a metropolitą całej Rusi 1600 r.; gorliwy zwolennik Unii kościoła wschodniego z katolickim, posłował do Rzymu 1595 r. dla urządzenia stosunków duchowieństwa unickiego; papież Paweł V bardzo go szanował i kilkakrotnie nalegał na Zygmunta III, aby mu dał miejsce w senacie. Adam um. 1613 r. we Włodzimierzu, pozostawiwszy córki, Annę-Aleksandrę, ksienię Brygitek w Brześciu, Katarzynę i trzech synów: Jana, pisarza ziemskiego 1619 r., podsędka brześciańskiego 1625 r., Krzysztofa i Piotra; po Janie syn Jarosław, dziedzic dóbr Berczołup, elektor 1632 r. z wojew. brzesko-litewskiego, deputat na Trybunał litewski 1648 roku, chorąży nowogrodzki 1655 r., tego z Maryanny z Obodnego córki, Anna Karnicka, Katarzyna Skarszewska i syn Michał, elektor 1632 roku z wojew. brzesko-litewskiego.
Piotr, dziedzic Różanki 1614 r., pisarz ziemski brześciański 1639 r., zabiegły gospodarz, był protoplastą magnackiej linii tej rodziny, której historyczny rozgłos dał syn jego Ludwik-Konstanty, jeden z naj czynniej szych obywateli swojego czasu, a drugi syn Kazimierz-Aleksander, pan ogromnego majątku, postawił ją w rzędzie zamożniejszych krajowych, syn zaś Kazimierza-Aleksandra, Aleksander 1769 r., Mego potomkowie, aż do wnuka, także Aleksandra, ostatniego oboźnego litewskiego, utrzymywali na tern świetnem stanowisku; lecz tak oboźny Aleksander jak i jego syn Teodor znacznie nadwyrężyli ojczysty majątek, najwięcej przez konfiskaty, jakim ulegli z powodu swego patryotyzmu.
Ta linia, począwszy od hetmana Ludwika-Konstantego tytułowała się hrabiami na Włodawie i Różance, i ten tytuł nawet w aktach urzędowych bywał im dawany; ta rodzina istnieje dotychczas, lecz już tylko w liniach mało zamożnych, pochodzących po innych z synów Piotra.
Piotr, pokrzywdzony majątkowo przez Sapiehów, mozolny z nimi prowadził proces, z którego wyrosła wzajemna nienawiść tych dwóch rodzin, która w kilkadziesiąt lat później w zaciętą walkę wybuchła; pisarz Piotr z żony Zofii Kazanowskiej, starościanki łukowskiej, miał trzy córki: Annę, Krystynę, Petronelę i synów: Adama, Kazimierza, elektora 1632 r. z wojew. brzesko-litewskiego, rotmistrza królewskiego, Leonarda, Lwa-Samuela, Piotra, Sebastyana, Jana, towarzysza husarskiego, który poległ w bitwie pod Kumejkami; Jana-Michała, rotmistrza królewskiego, pod imieniem Adama, biskupa unickiego włodzimirskiego i brzeskiego 1655 roku, zm. 1666 r.; Stanisława, rotmistrza wojsk królewskich, walecznego rycerza, Teodora i Wacława.
Adam, rotmistrz wojsk królewskich 1664 r., stolnik brześciański, elektor 1674 roku z wojew. brzesko-litewskiego, pozostawił córki: Barbarę i Joannę, Brygitki, i Krystynę, żonę Mikołaja Sadowskiego, kasztelana brzesko-litewskiego.
Leonard, dziedzic na Różance, pisarz ziemski 1664 roku, podsędek, następnie sędzia ziemski brzesko-litewski, elektor 1674 r. z wojew. brzesko-litewskiego, wojewoda witebski 1686 r., starosta rohaczewski, zabiegłem gospodarstwem znaczny zebrał majątek; pobożny, nie szczędził na kościoły i fundował ich dwa, w Kietowiszkach i w Liwenmujzie, w Inflantach; miał dwie żony, Reginę Ogińską, cywuniankę trocką, i N. Lettawównę, strażnikównę litewską, i z 1-ej żony zostawił dwóch synów, Ludwika-Konstantego i Kazimierza-Aleksandra.
Hr. Ludwik-Konstanty, dziedzic na Włodawie i Różańce im. Orelówki, pisarz ziemski brzesko-litewski i porucznik królewski 1688 r., podkomorzy brzesko-litewski, elektor 1697 roku z wojew. brzesko-litewskiego, strażnik wielki litewski 1699 r., kasztelan wileński 1700 r., podskarbi wielki litewski 1703 r., ostatecznie hetman wielki litewski 1709 r., wojewoda wileński 1722 r., marszałek Trybunału litewskiego 1714 r., jeden z najzdolniejszych i najczynniejszych mężów stanu swojej epoki, głównie przyłożył się do złamania potęgi Sapiehów i w bitwie pod Olkienikami, dowodził lewem skrzydłem szlachty; najgorliwszy z stronników Augusta II, nie złożył na chwilę broni w jego sprawie w wojnie ze Szwedami, iw 1709 r. przyłożył się do świetnego zwycięstwa pod Koniecpolem; lecz w tej wojnie, a nawet po jej ukończeniu oburzył na siebie opinię publiczną bezprawiami, jakich się dopuszczał, wybierając kontrybucyę; rozjątrzona szlachta zapozwała go na sejm 1713 r., lecz hetman postarał się go zerwać, ale już następnego roku poróżnił się z dworem, który ograniczył jego władzę hetmańską, i dozwolił szlachcie oddania go pod sąd; rozgniewany hetman przystąpił do konfederacyi tarnogrodzkiej i od cesarza Piotra W-go uzyskał dla niej obietnicę pomocy; cofnął się jednak, gdy August II zagroził mu odjęciem urzędu. W 1726 r. gorliwie popierał elekcyę na tron kurlandzki hr. Maurycego de Saxe; cesarz Piotr I bardzo go cenił i, podług tradycyi, kazał mu wybudować okazały pałac w jego majątku Włodawie; zgubne też dla Polski przymierze Augusta II z cesarzem Piotrem przeciw Szwedom 1703 r. było dziełem Pocieja; pisał się hrabią na Włodawie i Różance, i we Włodawie fundował Paulinów. Ludwik-Konstanty miał dwie żony, Anielę-Katarzynę Zaborowską, córkę Stefana, kasztelana wołyńskiego, i Emerencyannę Warszycką, córkę Stanisława, miecznika koronnego, 2v. ks. Montmorency, i z tej pozostawił córkę Maryannę za Franciszkiem Borzęckim, podstolim litewskim.
Hr. Kazimierz-Aleksander, drugi syn wojewody Leonarda, chorąży trocki 1696 r., elektor 1697 roku z wojew. trockiego, kasztelan witebski 1700 r., trocki 1703 r., a ostatecznie wojewoda witebski 1705 r., starosta rohaczewski, żyżmorski i surażski, marszałek Trybunału litewskiego 1711 i 1719 roku, walczył pod Olkienikami przeciw Sapiehom; gorliwy stronnik Augusta II, rządny gospodarz, zebrał ogromny majątek; wielce pobożny, fundował Paulinów w Wilnie, siedem cerkwi wystawił i kilka kościołów restaurował; miał dwie żony, N. Chreptowiczównę i Franciszkę Chalecką, starościankę mozyrską, z nich córki, Barbarę za Józefem Brzostowskim, pisarzem wielkim litewskim, Teresę Humięcką, stolnikowę wielką koronną, i trzech synów: Antoniego, Aleksandra i Michała, starostę rohaczewskiego i żyżmorskiego, elektora 1733 r. z wojew. brzesko-litewskiego, kawalera orderu św. Stanisława, który fundował kościół w Żyżmorach, a umarł w późnej starości 1790 r.
Hr. Antoni, dziedzic na Rzeczycy, oboźny litewski 1715 roku, mąż zacny, strażnik wielki litewski i na żądanie ogólne wojska regimentarz wojsk litewskich, pułkownik wojew. brzesko-litewskiego po stronie Leszczyńskiego 1733 r., walka jednak, jaką wiódł w jego obronie, nie była szczęśliwą, głównie dla przemocy sił nieprzyjaciela; starosta wołkowyski i żyżmorski, um. 1749 r., pozostawiwszy z Rozalii Zaborowskiej, córki Stefana, kasztelana wołyńskiego, córkę Ludwikę-Honoratę, żonę Stanisława ks. Lubomirskiego, podstolego wielkiego koronnego.
Hr. Aleksander, dzierżawca oleśnicki 1730 r., podczaszy litewski i elektor z wojew. trockiego 1733 r., jeden z gorliwszych stronników Leszczyńskiego, kasztelan witebski 1739 r., a trocki 1740 r., wojewoda trocki 1742 r., marszałek Trybunału litewskiego 1745 r., starosta olkienicki i trocki, um. 1770 r., pozostawiając z żony Teresy Wojnianki, starościanki bracławskiej, wdowy po Brzostowskim, kasztelanie mścisławskim, córki, Karolinę za Stanisławem ks. Radziwiłłem, podkomorzym wielkim litewskim, Annę, żonę Józefa Tyszkiewicza, wojewody smoleńskiego, i dwóch synów, Ludwika, strażnika wielkiego litewskiego 1759 r., elektora 1764 r. z wojew. trockiego, posła od konfederacyi radomskiej do cesarzowej Katarzyny II z prośbą o opiekę 1768 roku, z Zofią Potocką, wojewodzianką poznańską, bezpotomnego, i Leonarda.
Hr. Leonard, dzierżawca lisiatycki, oboźny litewski 1752 r., pułkownik wojew. witebskiego i elektor 1764 r., strażnik wielki litewski 1771 r., nabył starostwo żyżmorskie w zamian za swój majątek Porzecze; nieprzyjaciel Brühla, występował przeciw niemu na sejmie 1762 r.; z żony Maryi, córki ks. Alberta Radziwiłła, starosty rzeczyckiego, jego syn Aleksander, oboźny wielki litewski 1793 r., kawaler orderu św. Stanisława, pan ogromnego majątku, Taluny, m. Wsielubia, Kadzenia (?) i innych, posiadających z górą 80,000 dusz; dobry patryota, czynny brał udział w usiłowaniach podźwignienia kraju i wiele wydał na uformowanie legionów włoskich; z Anny Korzeniowskiej, regentówny wielkiej litewskiej, jego córka Idalia za Adamem Sołtanem i syn Teodor, dziedzic kluczów Kietowskiego, Czartoryskiego, Czołnowickiego i Oporowskiego, walecznie zapisał się 1831 r.
Lew-Samuel, syn pisarza Piotra i Kazanowskiej, skarbnik brzeski-litewski 1661 r., miał córki, N. za Andrzejem Piaseckim, stolnikiem brzesko-litewskim, Zofię za Franciszkiem Wężykiem, podstolim wieluńskim, i syna Stefana, po którym synowie: Grzegorz, Ignacy i Jan; po Janie synowie, Bazyli, ksiądz, i Łukasz.
Łukasz z Różanki 1761 roku, miał synów, Macieja i Wojciecha, po którym z Anny Studzińskiej syn Franciszek, żonaty z Zuzanną Dniestrzańską, pozostawił synów, Ignacego i Erazma 1805 r.
POCIEJKO. Na Białej Rusi. Leon, Eliasz i Feliks, synowie Kazimierza, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1858 r. Bonifacy, syn Józefa, lekarz pow. czerychowskiego 1844 r. Jerzy, urzędnik gub. mińskiej 1858 r. Antoni, syn Jerzego, major wojsk rosyjskich 1863 r.
POCIERZYŃSKI. Bartłomiej, Jan, Maciej i Marcin otrzymali 1552 r. przywilej na wieś Pocierzyno, w pow. puckim (Metr. Kor.).
POCISZEWSKI h. KOŚCIESZA. Feliks, Krzysztof, Mikołaj i Stanisław, synowie Stanisława, prowadzili 1687 r. proces w Trybunale lubelskim; z nich Mikołaj, stolnik bracławski 1705 r., pozwał 1715 r. Wojakowskiego o poczynione krzywdy (Wyr. i Zap. Tryb. Lubel.).
POCKIEWICZ. Na Litwie. Jakób ożeniony z Krystyną Szostowicką 1694 roku.
POCZAŁKOWSKI. Piszą się z Poczałkowa, w Brzeskiem. Stanisław, cześnik 1505 r., a podczaszy 1513 r. brzeski, żonaty z Apolonią z Chaniec. Jan, Stanisław i Wojciech, synowie Macieja, 1586 r.; z nich Jan żonaty 1589 r. z Zofią Ruszkowską. Stanisław otrzymał 1621 r. darowiznę gruntu (Ks. Gr. Brzeskie, Metr. Kor.).
POCZAPOWSKI h. KORSAK. Jestto gałąź rodziny Korsaków, która od majątku Poczapy wzięła nazwisko. Jan 1572 r. (Metr. Litew.). Jeremiasz, biskup dyzunicki 1620 roku, wyrzucony był ze swej katedry przez unitów i tylko przy małej części swej dyecezyi zostawał. Aleksander, elektor 1632 r. z wojew. nowogrodzkiego, miecznik nowogrodzki, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. nowogrodzkiem. Stanisław, syn Aleksandra, żonaty z Justyną Protasewiczówną 1671 r. Zofia, żona Jana Darewskiego 1720 r. (Wyr. Tryb. Lubel.).
POCZELSKI. Zygmunt, major wojsk koronnych 1778 r. (Sigil.).
POCZERNICKI v. POCZYRNICKI v. POCZERZNICKI h. PRAWDZIC. Piszą się z Poczernina. Krzesław z Poczernina 1444 r., żonaty z Małgorzatą N., miał synów: Jakóba, Macieja, proboszcza w Ostrowiu, Mikołaja, Pawła, Stanisława i Wacława; z nich Mikołaj zaślubił Annę z Laskowa i z niej pozostawił synów: Jakóba, Jana, Mikołaja, Piotra, Stanisława i Wincentego 1500 r. Wincenty, syn Krzysztofa, żonaty z N. z Bodzanowa 1489 r.
Wawrzyniec, syn Erazma, 1544 r. Jan, syn Melchiora, 1578 roku, miał syna Melchiora 1589 r. Jan i Mikołaj, synowie Bartłomieja, dziedzica Poczernina, 1581 roku; z nich Mikołaj, podstarosta ciechanowski, dziedzic Obrębu 1582 r., pozostawił syna Mateusza, po którym syn Prokop 1645 r.
Jan ustąpił 1592 roku dobra swoje Poczernino synowi swemu Andrzejowi; po Andrzeju, dziedzicu Poczernina-Baboszewa, synowie, Stanisław żonaty z Katarzyną Radzikowską i Wojciech, dziedzic Poczernina 1623 r. Mikołaj, cześnik ciechanowski 1609 r. Adam, syn Jakóba, 1660 r. (Ks. Gr. Brzeskie, Conv. Piotr., Conv. i Don. Vars., Zap. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Ciechanowskie, Wyszogrodzkie i Sochaczewskie).
POCZĘTOWSKI. Brali przydomek Rychard. Stanisław, syn Jana i Teresy Ossowskiej, pozwany 1761 r. przez Antoniego, towarzysza pancernego, Franciszka Rycharda, burgrabiego radomskiego, i Jakóba, synów Mikołaja wnuków Jana Poczętowskiego, o majątek pozostały po Mikołaju. Józef-Rychard, komornik graniczny sochaczewski, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. kijowskiem. Roch-Rychard, komornik ziemski żytomierski 1781 r., posesor wsi Syngury (Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Żytomierskie).
POCZOBUT h. POGONIA IV. Wzięli nazwisko od wsi Poczobuty, która im była nadana od Zygmunta I, i od tego też czasu datuje się szlachectwo tej rodziny, która rozdzieliła się na dwie linie, jedną, biorącą przydomek Kundzisz v. Kundzierz, drugą z przydomkiem Odlaniski; byli jednak Poczobutowie niebiorący żadnego przydomku
Do linii Kundzierz należeli, Jerzy, po którym z Jadwigi Szymakówny synowie: Krzysztof, Jerzy, Jan i Adam; z nich Krzysztof z Anny Górskiej miał synów: Adama, Piotra, Andrzeja, Jana i Walentego 1656 r. Mikołaj za wierność dla Jana Kazimierza długi czas więziony w Moskwie, o czem konstytucya 1667 r. (Vol. Leg.).
Z linii odlaniskiej. Józef i Samuel, sędzia grodzki grodzieński, i Wawrzyniec 1648 r., Wawrzyniec, podsędek wiłkomierski 1669 roku, Andrzej, pisarz ziemski, następnie podsędek oszmiański, 1674 r. elektorowie; z nich Andrzej fundował Dominikanów w Oszmianie 1667 r. Powyższy Wawrzyniec, sędzia ziemski wiłkomierski, poseł na sejmy i deputat na Trybunały 1661 i 1674 r. Jan, łowczy wiłkomierski, podpisał elekcyę 1674 r. z pow. wiłkomierskim. Michał, podsędek wileński, fundował Dominikanów we wsi Poławeń, i sejm 1676 r. tę fundacyę zatwierdził. Jan-Władysław, strażnik wiłkomierski, deputat na Trybunał skarbowy litewski 1661 r., łowczy wiłkomierski 1680 r., stolnik oszmiański 1694 r., podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. trockiem, a pospolite ruszenie przeciw Sapiehom 1698 roku. Jan-Antoni i Józef, poseł pow. grodzieńskiego, elektorowie 1697 r. z wojew. trockiego. Bartłomiej, Michał i wielu innych należało do konfederacyi olkienickiej 1700 r.
N. i N. podpisali elekcyę 1733 r. z wojew. trockiem. Józef, oboźny, grodzieński 1765 r. Felicyan, komornik ziemski grodzieński 1791 r. Marcin, ksiądz, syn Kazimierza, oboźnego grodzieńskiego, jeden z najznakomitszych astronomów zeszłego stolecia, profesor, a 1780-1790 r. rektor Akademii wileńskiej, urządził obserwatoryum astronomiczne w Wilnie; należał do Komisyi edukacyjnej i zreformowania szkół na Litwie. Król Stanisław August bardzo go poważał i lubił i na jego cześć kazał wybić medal 1775 r.; um. 1810 r. Felicyan, syn Mikołaja, sędzia pow. witebskiego 1851-1858 r. Mikołaj, syn Stefana, zasiadający w sądach pow. surażskiego 1858 r.
Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: gub. grodzieńskiej: synowie Józefa, Franciszek i Andrzej z potomstwem; Marcin, syn Antoniego, Paweł, syn Józefa, Jan, syn Władysława, z synem Kazimierzem, Ignacy, syn Ignacego, Feliks, syn Władysława, z synami: Kazimierzem, Józefem, Pawłem, Franciszkiem, Adamem i Ludwikiem; Michał, syn Bartłomieja, z synami, Ignacym i Aleksandrem; Piotr i Floryan, synowie Macieja, Antoni, syn Stanisława, z synami: Adamem, Jakóbem i Stanisławem; Antoni i Józef, synowie Jakóba, 1849 r.; Ignacy, syn Jerzego, z synami, Janem i Adolfem; Józef i Antoni, synowie Stanisława, Ignacy, syn Jana, 1852 r.; Paweł, syn Józefa, z synami: Janem, Ignacym, Ludwikiem i Kajetanem i wnukami, Lucyanem i Leonardem i bratem Sylwestrem z synami: Michałem i Janem; Jan z synem Wincentym i Franciszek z synami: Michałem, Ignacym, Pawłem i Józefem, synowie Jerzego, Michał, syn Józefa, Michał, syn Macieja, Jan, Karol i Adolf, synowie Kajetana, 1851 r.; Józef, syn Kazimierza, z synami, Antonim i Janem 1865 r.; Józef, Franciszek i Dominik, synowie Jana, 1842 r.
POCZOPOWICZ h. LESZCZYC. Andrzej, syn Tomasza, z synami, Jakóbem i Kazimierzem wylegitymowani w Cesarstwie 1847 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
Grasilda, córka Adama, dóbr Pietrumuny, Adolf, syn Aleksandra, i Zygmunt, syn Ksawerego, dóbr Urniaże, i Klemens, syn Michała, dóbr Dawidańce, dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r.
POCZUJP h. KOŚCIESZA. Józef, syn Józefa, z synami: Benedyktem, Mateuszem, Janem, Józefem, Ignacym i Jerzym, i ich potomstwem wylegitymowani w Cesarstwie 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Franciszek, syn Mateusza, dziedzic Jankuny 1889 r.
POCZYŃSKl. Adam-Michał, poseł bracławski na sejm 1735 r.
PODACZEWSKI. Podług Niesieckiego w wojew. nowogrodzkiem, z nich cytuje, lecz bez daty, Pawła, chorążego nowogrodzkiego z synem Mikołajem i Jana z synami, Janem i Jerzym; może to ta sama rodzina co Podaszewski, dotychczas istniejąca na Rusi Białej, z której Konstanty, syn Jana, strapczy, powiatu mohylowskiego 1858 r.
PODAJEWSKI. Adam, urzędnik w Radzie Administracyjnej, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1845 r.
PODAREWSKI v. PODAROWSKI. Mikołaj, podsędek nowogrodzki 1542 r. Józef, syn Szymona, i inni, osób 15, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1801 roku. Aleksander, dziedzic dóbr w gub. grodzieńskiej 1836 roku.
PODASZEWSKI. Michał, syn Ignacego, deputat sądów pow. kopylskiego 1844 roku. Konstanty, dziedzic dóbr Guski-Suze, w gub. mohylowskiej 1880 r.
PODAWCZA. Piszą się od wsi Podawczy. Jan, syn Wojciecha, dziedzic wsi Winne Stare 1590 r. Jerzy, syn Macieja, dziedzic Podawczy 1595 r. Maciej, syn Jakóba, 1598 r. (Wyr. Tryb. Lubel.).
PODAWIECKI. Jakób, Jan, Jerzy, Marcin i Stanisław 1545 roku (Metr. Litew.).
PODBERESKI h. GOZDAWA odm. Herb - na tarczy orzeł czarny dwugłowy, na jego piersi Gozdawa zwyczajna; w koronie trzy pióra strusie między dwoma proporcami, lub też zamiast hełmu i powyżej opisanych ozdób mitra książęca.
Senator w rodzinie, Grzegorz, wojewoda smoleński 1667 roku, um. 1676 roku.
Przodkiem tej rodziny ma być Michał ks. Drucki, syn ks. Dymitra Semenowicza; ten Michał poległ nad Worskłą 1399 r., a brał od swego dziedzictwa nazwę księcia Podbereskiego.
Podberescy brali przydomek Samson, a niektórzy z nich na zasadzie owego podania o pochodzeniu od książąt Druckich pisali się Drucki-Podbereski. Hrehory i Iwan Jackowicze 1546 roku; z nich Hrehory, dworzanin królewski 1547 roku. Wacław, dworzanin królewski 1551 roku. Grzegorz dostawił Stefanowi Batoremu na wyprawę moskiewską 500 zbrojnych. Jerzy, marszałek bracławski 1611 roku, ze swą żoną Dorotą Zawiszanką, kasztelanką witebską, gorliwi kalwini, fundowali zbory dla swego wyznania w Dziewałtowie i Kozangrodku, lecz że na ich uposażenie obrócili fundusze kościołów katolickich, ich sukcesorowie długie procesy musieli prowadzić z duchowieństwem katolickiem, i wreszcie zwrócić im zabrane fundusze; ich córki: Maryanna Grużewska, sędzina ziemska żmudzka, Justyna, żona Kazimierza Horodyńskiego, podkomorzego witebskiego, i Elżbieta-Katarzyna, 1v. Dorohostajska, 2v. hr. Tarnowska, starościna krzepicka. Abraham, wojski 1616 r., podstarosta orszański 1619 r. Aleksander, pisarz grodzki orszański 1619 r. Jan-Hektor, pisarz ziemski 1632 r., a podkomorzy orszański, elektor 1648 r. z pow. orszańskiego, z żoną Anną ks. Sokolińską, miał syna N., Jezuitę. Hrehory i Samuel-Władysław podpisali elekcyę 1648 r. z pow. orszańskim.
Po N. z Anny Judyckiej, podkomorzanki rzeczyckiej, było czterech synów: Aleksander, Kazimierz, Piotr i Grzegorz (Hrehory), pisarz grodzki orszański, elektor 1648 roku z pow. orszańskiego, pułkownik i regimentarz wojsk królewskich, komisarz do układów ze Szwecyą 1661 roku, starosta upicki 1661 r., kuchmistrz wielki litewski 1663 roku, wojewoda smoleński 1667 r., starosta gulbiński, deputat do mennicy 1667 r., wojownik przeciw Szwedom 1654-1660 r., a przeciw Moskwie 1660-1664 roku, dostał sumę 12,000 zł. na starostwie gulbińskiem w nagrodę strat poniesionych na wojnie; elektor 1674 r. z wojew. smoleńskiego, z żony N. Rudomina pozostawił córki, Konstancyę Słuszka, wojewodzinę połocką, Teresę-Helenę, żonę Jana-Krzysztofa Paca, podkomorzego litewskiego, i synów, Kazimierza, elektora 1674 r. z pow. bracławskiego, posła na sejm 1698 roku, ożenionego z Zofią Korsakówną, wdową po trzech mężach, i Aleksandra-Jana, marszałka upickiego, elektora 1697 r. z wojew. trockiego, który walczył przeciw Sapiehom pod Olkienikami, i posłował od szlachty litewskiej do króla szwedzkiego Karola XII z prośbą, aby szanował granice Rzeczypospolitej, która z nim toczyć wojny nie chce, ale prowadził ją tylko August II, jako elektor saski, lecz to poselstwo nie miało pomyślnego skutku; w 1695 r. był pisarzem ziemskim orszańskim; z żony N. Wołodkowiczówny jego córka Konstancya 1v. Zamoyska, starościna bolimowska, 2v. Potocka, starościna grabowiecka, i czterech synów: Dominik, ksiądz Franciszkanin, Kajetan, ksiądz Trynitarz, Michał, umarł młodo i Franciszek, starosta Szymański. Jan-Włodzimierz 1674 r. z pow. orszańskiego, Heronim i Stanisław 1697 r. z wojew. witebskiego elektorowie.
Paweł-Antoni Samson, podstoli bracławski 1733 r., deputat ad pacta conventa, jego syn Jerzy, podstoli 1752 r., następnie sędzia ziemski bracławski, um. 1765 r. Ignacy Samson, podczaszy bracławski, starosta wilikwiski, elektor 1733 r. z wojew. wileńskiego. Kajetan, podstarosta bracławski 1761 r., deputat na Trybunał litewski 1762 r., sędzia grodzki wileński 1768 r. Jerzy 1778-1781 r. i Antoni 1780 r., rotmistrze bracławscy. Hipolit, strażnik wileński 1787 r. Jakób, oboźny 1788 r. i Kazimierz, cześnik 1791 r. bracławscy. Zygmunt, starosta miński, jego żona Franciszka Zyberg, kasztelanka inflancka 1799 r. Tadeusz, dyrektor sądów głównych litewskich 1800 r.
Ksawery, syn Hipolita, prezes sądów trockich, dziedzic dóbr Wieprz, w gub. kowieńskiej, z żony Antoniny Romer, marszałkówny witebskiej, pozostawił synów, Michała i Waleryana, kapitana wojsk polskich 1830 r. Józef, deputat szlachty pow. bracławskiego 1802 r. Klemens, ksiądz, prokurator Akademii duchownej w Petersburgu 1833 roku. Cypryan 1840 r., żonaty z Eleonorą Kwinta.
Fortunat, syn Jakóba i Tekli, ur. 1791 r. we wsi Smołowie, w pow. bracławskim, wszedł 1812 r. jako podporucznik do 1 pułku strzelców litewskich i tegoż roku został porucznikiem z przeniesieniem do 13 pułku piechoty; przeznaczony 1815 r. do 3 pułku strzelców pieszych, otrzymał urlop nieograniczony; w 1831 roku otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym i 1814 r. we Francyi (Ks. Wojskowe).
Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej, Michał, syn Szymona, z synami: Maciejem, Kazimierzem i Jakóbem, i Hipolit, syn Kajetana, z synami, Karolem i Janem 1838 roku; 2) w gub. kowieńskiej, potomstwo, Kajetana, Stanisława i Nikodema, synów Antoniego, wnuków Michała, w 1848- 1868 r. Jan, syn Igora, dziedzic dóbr Jurgianowo, w gub. kowieńskiej 1882 r.
PODBERESKI. Kniaziowie. Kn. Michał Dymitrowicz Drucki od dóbr Podbereże brał nazwisko kn. Podbereski; poległ nad rz. Worskła 1399 r. Kn. Semen Jamontowicz w nagrodę zasług wojennych otrzymał od Zygmunta I w 1522 r. starostwo krewskie, a 1526 r. dobra Ozieryszcze i Uświatę; żonaty z Fedią, córką Bohdana ks. Zasławskiego, um. bezpotomnie.
PODBIELSKI h. PÓŁKOZIC. Piszą się z Podbielą-Chrząszczowa, w Rawskiem. Jan Bies, dziedzic części Podbielą 1564 roku (Ks. Poborowe, Dziadulewicz).
PODBIELSKI h. TRZASKA. Szlachta zagrodowa mazowiecka, wzięła nazwisko od wsi Podbiele, w ziemi nurskiej. Trojan 1441 r. Stanisław, syn Jana, 1470 r. Robert, syn Jana, 1504 r. Maciej, syn Mikołaja, z Nowych Podbieli 1527 r. Jan i Mikołaj otrzymali 1539 r. przywilej dla wsi Podbiele i Pobroszewo. Mikołaj, sędzia grodzki ostrowski 1570 roku. Bartłomiej i Jakób, synowie Pawła, 1577-1600 roku. Piotr, odznaczywszy się męstwem pod Wielkiemi Łukami, Pskowem i w innych walkach w wojnie z Moskwą 1579-1582 roku, dostał od Stefana Batorego na dożywocie królewszczyznę Serkowszczyznę, Pustynię i Bessolicę (?), w pow. owruckim, a od Zygmunta III w 1589 roku 2,000 złotych ze skarbu publicznego.
Piotr, podpisarz grodzki ostrowski 1601 r. Sebastyan i Wojciech, elektorowie 1632 r. z ziemi nurskiej. Stefan, vice-rotmistrz wojsk koronnych 1650 r., żonaty z Zofią Kawecką. Jakób, Jan, Sebastyan, Stanisław i Szymon, synowie Kacpra, dziedzice Podbielę Wielkie 1652 r.; z nich Stanisław żonaty z Zofią Tarnowską. Jan, Piotr i Władysław, synowie Mikołaja i Katarzyny Fuglowskiej, 1660 r. Jan, dziedzic dóbr Podbiele 1661 roku. Stanisław, dziedzic dóbr Pobroszewa 1662 r.
Ludwik i Stefan, synowie Walentego i Elżbiety, 1667 r. Jakób, syn Jana, dziedzic Podbiele-Żyłowo 1667 r. Adam, syn Sebastyana, 1667 r. Jakób i Felicyan, synowie Jakóba, 1679 r. Andrzej, Michał, Paweł i Wojciech, synowie Mikołaja, 1690 r. Andrzej, Bernard, Fabian, trzech Grzegorzów, dwóch Jakóbów, dwóch Janów, Kazimierz, dwóch Marcinów, dwóch Stanisławów, Stefan, Szymon, trzech Tomaszów i trzech Wojciechów podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią nurską.
Wojciech, syn Stanisława, 1711 roku. Seweryn-Antoni, vicegerent grodzki trembowelski 1722 r. Idzi, Franciszek i Wawrzyniec, elektorowie 1733 r. z wojew. mazowieckiego. Po Kazimierzu syn Antoni, burgrabia grodzki nurski 1741 r. Jakób, burgrabia grodzki nurski 1743 r. Tomasz, syn Walentego, komornik ziemski nurski 1761 r., burgrabia nurski 1788 r. Adam, burgrabia grodzki zambrowski, poseł ziemi łomżyńskiej, i Franciszek z ziemią łomżyńską, a Konstanty z ziemią mielnicką podpisali elekcyę 1764 r. Jan i Szymon, synowie Witolda, 1783 r. Paweł, komornik ziemski nurski, komisarz do zbierania ofiar z pow. kamieńczykowskiego 1789 r. Adam, regent ostrowski, komisarz do zbierania ofiar z pow. zambrowskiego 1789 r., konsyliarz konfederacyi łomżyńskiej 1792 r. Józef, syn Jana i Joanny Marcinkowskiej, 1793 roku (Metr. Kor., Conv. i Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Ks. Gr. Nurskie i Czerskie).
Antoni, Franciszek, Jan, Joachim i Piotr 1782 r., a Wincenty, syn, Witalis-Aleksy i Ksawery-Julian, wnukowie Antoniego, 1849 r. wylegitymowani w Galicyi. Franciszek, sędzia pokoju w Łomży 1813 r. Onufry, sędzia pokoju w Łukowie 1817 r.
Stanisław, syn Marcina, dziedzic wsi Podbiele Wielkie 1710 roku, miał syna Wojciecha, a ten syna Stanisława, po którym syn Szymon, żonaty z Józefą Śląską, pozostawił syna Mikołaja, w wojsku rosyjskiem, wylegitymowanego w Królestwie 1854 r.
Pochodzący po Adamie, burgrabim ziemskim zambrowskim, pośle na sejm 1764 r.: Cypryan, Marceli i Paweł z synami, Andrzejem, rejentem w Ostrołęce, i Antonim, mecenasem w Warszawie, synowie Adama, 1837-1840 r.; Kazimierz, syn Jakóba i Balbiny Podbielskiej, 1841 roku; Ignacy, syn Andrzeja, 1852 r., i Edward, syn Piotra i Ludwiki Lasockiej, 1861 r. wylegitymowani w Królestwie.
Dyonizy, dziedzic dóbr Jawory-Klepacze i inne, podwojewodzy zambrowski 1784 r., komornik ziemski łomżyński, z Anny Skarżyńskiej miał syna Wawrzyńca, żonatego z Ludwiką Kobylińską, po którym synowie, Piotr, dziedzic wsi Jawory-Klepacze, i Napoleon, w wojsku rosyjskiem, wylegitymowani w Królestwie 1840 r.
Są Podbielscy, lecz nie wiem, czy tego herbu, w Prusach; z nich N., generał, odznaczył się w wojnie z Francyą 1870 r.
PODBIPIĘTA h. ZERWIKAPTUR. Pisano ich także Połupięta; stara rusko-litewska rodzina, należał do niej majątek Żodziszki, który w 1523 r. sprzedała Zabrzezińskim. Michno Iwanowicz, ciwun trocki 1502 r., miał synów: Fedora, żonatego z Maryną, córką Dymitra kn. Horskiego, Jana i Marcina, dziedziców Żodziszki, w pow. dowgowskim; z nich Fedor sprzedał 1520 r. części wsi Zaniemonie, a Jan nabył 1523 r. części wsi Żodziszki. Grzegorz żonaty 1600 r. z Katarzyną Chreptowiczówną, podstarościanką łucką.
Zacharyasz, poborca połocki 1619 r. Bohdan 1641 r. Jerzy 1648 r. Jan, zasłużony w obywatelstwie, pisarz ziemski 1641 r., a podsędek połocki 1649 r., w 1641 r. w nagrodę zasług dostał od sejmu uwolnienie swych dóbr w wojew. połockiem od podatków; deputat na Trybunał skarbowy litewski, ostatnio sędzia ziemski połocki wspólnie z synami, Floryanem i Jerzym podpisali elekcyę 1669 r. z wojew. połockiem. Piotr, sędzia grodzki mścislawski 1654 r. Mikołaj-Kazimierz, pisarz skarbowy litewski, fundował Karmelitów w Czawszach; tę fundacyą sejm 1653 roku zatwierdził. Bazyli, Jan i Wiktoryn podpisali konfederacyę olkienicką 1700 r.
Michał-Dobrogost podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. Józefat, podwojewodzy sądowy trocki 1768 r. Romuald, marszałek szlachty pow. dzisneńskiego 1808 r., dziedzic dóbr Plisze i Psuje, żonaty z Ludwiką Danilewiczówną. Fortunata, żona Wincentego Brzostowskiego, marszałka szlachty pow. lucyńskiego.
Jedna ich linia od majątku brała przydomek Bionetowski, a nawet przyjęła je za nazwisko.
PODBORSKI. Jan-Stanisław i Mikołaj w wojew. połockiem 1618 r.
PODBRZESKI h. ŚWINKA. Piszą się z Podbrzezia, w ziemi lwowskiej 1427 r. (Notaty Zamoyskiego).
PODCHOCIMSKI h. WŁASNEGO. Herb - w polu czerwonem prawa połowa orła białego, na którego piersiach pół snopka, herbu Wazów; w koronie trzy kłosy i dwa pióra strusie z sobą na przemian, zaczynając od kłosa, umieszczone.
Niesiecki mylnie pisze ich Podchociwski. Paweł-Kleofas, doktór medycyny, wielce lubiony od Władysława IV, którego był lekarzem, w nagrodę zasług w ekspedycyach wojennych przeciw Moskwie, Turkom, Prusom, a przeważnie pod Chocimem, otrzymał nobilitacyę z nazwiskiem Podchocimski i herb powyższy 1633 r. i tegoż roku pozyskał indygenat pruski; horodniczy wileński, pisał się z Brylewa i podpisał 1648 r. elekcyę z wojew. Smoleńskiem (Metr. Kor., Metr. Litew., Vol. Leg.).
PODCHOCKI. Józef z przydomkiem Kłysz podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sieradzkiem (Vol. Leg.).
PODCZASKI h. RAWICZ. Senator w rodzinie, Jerzy, kasztelan gostyński 1770 r.
Niesiecki znał tylko jedną rodzinę Podczaskich Rawiczan, i do niej mylnie zaliczył Podczaskich innych herbów, którzy wzięli nazwisko od wsi Podczachy, w wojew. rawskiem, i którą, rozrodzeni i podzieleni na części szlacheckie, jedną z tych części posiadał w 1750 roku Antoni, syn Jana i Maryanny Piechockiej, wnuk Kazimierza i Krystyny Miastkowskiej (Akta Warszawskie).
Stanisław, dziedzic na Podczachach Mniejszych, zwolniony 1502 r. od wyprawy wojennej, skarbnik gostyński 1512 r., miał synów: Andrzeja, Bartłomieja, Jakóba i Jana, z których Bartłomiej, pisarz grodzki 1568 r., poborca ziemi gostyńskiej 1577 r., pisarz ziemski gostyński 1580 r., pozostawił dwóch synów, Krzysztofa i Stanisława; po Stanisławie, pisarzu grodzkim gostyńskim, syn Kazimierz, rotmistrz wojsk królewskich 1650 r.
Krzysztof, podsędek i poborca ziemi gostyńskiej 1611 r., miał syna Wawrzyńca, miecznika gostyńskiego, elektora 1632 r. z ziemi gostyńskiej, po którym synowie, Paweł, elektor 1669 roku z ziemi gostyńskiej, i Stanisław, dziedzic na Podczachach.
Stanisław, elektor 1669 r. z ziemi gostyńskiej, rotmistrz wojsk koronnych, dobry żołnierz, stolnik czerniechowski 1686 r., a następnie trembowelski, miał dwie żony, Katarzynę Kucharską, z niej synowie: Aleksander, Jan i Michał-Kazimierz, i Ludwikę Kochanowską, z której synowie, Józef i Mikołaj, i z nich Aleksander, subdelegat grodzki gostyński 1723 r.
Michał-Kazimierz, towarzysz chorągwi pancernej 1695 r., podwojewodzy podolski 1717 r., starosta gostyński 1736 r., zaślubił Konstancyę Rościszewską i z niej pozostawił synów: Andrzeja, Karola i Stanisława.
Stanisław otrzymał 1593 r. wieś Jabłonówkę, w wojew. podolskiem, i miał synów: Grzegorza, Jana i Mikołaja; z nich Jan otrzymał 1624 roku wójtostwo wsi Jabłonówki i zapisał na niem dożywocie żonie swej Katarzynie.
Paweł, sędzia grodzki gostyński 1607 r. Paweł, Stanisław i Stefan, elektorowie 1632 r. z ziemi gostyńskiej. Felicyan, Grzegorz, Kazimierz, Remian, Waleryan, Wiktoryn i Wojciech podpisali elekcyę z ziemią gostyńską 1669 r., a Kazimierz, burgrabia grodzki sochaczewski, z ziemią sochaczewską 1674 r.
Po Adamie, podwojewodzym gostyńskim, syn Jerzy, pisarz grodzki, sędzia kapturowy, marszałek konfederacyi i poseł ziemi gostyńskiej, elektor 1733 r., deputat na Trybunał koronny 1739 r., wojski, łowczy 1742 roku, przez lat kilkadziesiąt sędzia ziemski gostyński, elektor 1764 r., został kasztelanem gostyńskim 1770 r. i um. 1771 r., pozostawiwszy z żony Magdaleny Plichta, synów, Piotra i Gordyana.
Gordyan, generał buławy wojsk koronnych 1762 r., elektor 1764 r. z wojew. rawskiego, cześnik gostyński 1774 r., starosta niedrzewski i gostyński, podczaszy gąbiński 1780 r., komisarz do zbierania ofiar 1789 r. z ziemi gostyńskiej, był żonatym z Maryanną Dembowską.
Jan z Podczach, syn Jana i Katarzyny z Radocza Lenczewskiej, podczaszy gostyński 1713 r. Stanisław, subdelegat grodzki sandecki 1723 r. Franciszek, Jakób Osieczka, Jan Osieczka, Jakób Zejkowicz, Kazimierz, sędzia kapturowy, Łukasz, Łukasz Krakowczyk, Maciej, Maciej Śledzik, Paweł Zejkowicz, Przemysław, Walenty, Walenty Książowicz, Wojciech, i Wojciech Osieczka, elektorowie 1733 roku z wojew. rawskiego. Walenty, burgrabia grodzki gostyński 1748 r., subdelegat grodzki kowalski, elektor 1764 roku z wojew. rawskiego. Stanisław, regent grodzki gostyński, posesor dóbr Uszyć 1781 r. Tomasz, burgrabia gostyński 1784 roku. Ignacy, skarbnik gąbiński, komisarz 1789 r. do zbierania ofiar z pow. gostyńskiego, żonaty z Petronelą Łączyńską (Metr. Kor., Conv. Piotrk., Conv. i Don. Vars., Lustracye Starostw, Sigil., Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).
PODCZASKI h. ROLA. Wzięli nazwisko od wsi Podczachy, w wojew. łęczyckiem, którą w XVII stoleciu, lub wcześniej sprzedali zakonnicom łęczyckim, a sami przenieśli się w różne strony kraju, a przeważnie do ziemi sochaczewskiej. Andrzej, podstoli sochaczewski 1577 r. Adam żonaty z Anną Wioteską 1598 r.
Jan, syn Floryana, 1627 r. Jerzy żonaty z Zofią Słupecką 1629 r. Adam i Jan, synowie Grzegorza, 1638 r., i z nich Jan miał synów, Marcina i Stanisława. Walenty, syn Jakóba, 1666 r. Maryanna, żona Horaina, podstolego parnawskiego 1665 r. Tomasz i Władysław, 1669 r., a Adam, Jan, Stanisław i Wojciech 1697 r. elektorowie z wojew. łęczyckiego.
Adam, syn Stanisława i Urszuli Sarneckiej, nabył 1724 r. dobra Zdunawy. Anna, żona Michała Brodowskiego, podczaszego lubelskiego 1730 roku. Konstanty, starosta wierzbowicki, żonaty 1737 r. z Konstancyą Zachorowską. Adam, wojski bydgoski, z żony Maryanny Dunin-Szpotówny miał synów, Pawła i Piotra, towarzysza chorągwi pancernej 1741 r. Stanisław, posesor wójtostwa w Staropolu 1744 r., ożeniony z Zofią Palińską.
Mikołaj, skarbnik ciechanowski 1744 r., żonaty z Anną Bieniewską. Paweł, podstoli kruszwicki 1756 roku, żonaty z Cecylią Madalińską. Józef i Maciej, elektorowie 1764 r. z wojew. sandomierskiego. Ignacy, subdelegat grodzki Winnicki, komisarz 1789 r. do zbierania ofiar z pow. bracławskiego. Wincenty, kapitan 1790 r., a 1791 roku major wojsk koronnych. Józef, rejent pow. sieradzkiego 1813 roku. N. żonaty z Heleną Bukowiecką 1855 r. Romuald żonaty z Melanią Chełmską 1885 roku (Ks. Gr. Brzeskie, Łęczyckie, Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Kancl., Vol. Leg.).
Paweł, dziedzic na Podczachach 1658 r., miał syna Macieja, żonatego z Zofią Suską i córki, Katarzynę i Zofię. Maciej, burgrabia grodzki sochaczewski 1662 r., elektor 1669 r. z ziemi sochaczewskiej, żonaty z Katarzyną Kierzyńską, pozostawił syna Józefa, ożenionego z Józefą Siemieńską.
Adam i Kazimierz, synowie Stanisława, 1662 r. Marcyan żonaty z Katarzyną Brzozowską 1669 r. Mateusz i Wiktoryn, synowie Jana, dziedzice Kozłowa 1670 roku. Adam, syn Felicyana, żonaty z Anną Beduńską 1692 roku.
Antoni, podczaszy trembowelski 1702 r. Jan, syn Wojciecha, żonaty z Konstancyą Chodorowską 1715 r. Marcin, syn Walentego, 1721 r. Paweł, syn Wojciecha, pozostawił synów, Jana i Kazimierza 1732 r.
Wojciech, syn Mikołaja, dziedzic części Żylina 1659 r., w ziemi sochaczewskiej, miał syna Macieja, dziedzica Żylina 1682 r., burgrabiego sochaczewskiego, po którym syn Albin pozostawił syna Jana; po Janie syn Walenty, komornik ziemski sochaczewski, elektor 1764 r. z wojew. rawskiego, miał syna Karola, po którym z Heleny Chylińskiej dwóch synów, Joachim i Norbert-Antoni (Ks. Gr. Sochaczewskie).
Joachim, ur. 1787 r. we wsi Kamień, w pow. gostyńskim, wszedł 1806 r. do 3 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i w 1809 r. został podporucznikiem; porucznik 1810 r. w 15 pułku piechoty, kapitan 1812 r., przeznaczony 1815 r. do 8 pułku piechoty liniowej, awansował 1819 r. na majora i ostatnio 1831 r. był pułkownikiem w 5 pułku piechoty liniowej. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi i za waleczność dostał krzyż złoty Virtuti Militari. Joachim wylegitymowany w Królestwie 1839 r., po wyjściu z wojska osiadł w majętności swojej Klimczyce, w gub. lubelskiej, i tam um. 1855 r. (Ks. Wojskowe).
Z linii powyższego Macieja, dziedzica Żylina w 1682 r.: Kacper, dziedzic dóbr Niegocin, w pow. mławskim, syn Stanisława i Ludwiki Malewskiej, w 1840 r.; Ignacy i Marcin, urzędnicy pocztowi w Warszawie, synowie Jana, w 1854 r.; Józef, nauczyciel szkoły elementarnej w Stobnicy, syn Jana, w 1861 r. wylegitymowani w Królestwie.
Po Wojciechu, dziedzicu wsi Białcz, w wojew. poznańskiem 1698 r., syn Józef pozostawił syna Jana, dzierżawcę wsi Chrząstów, w wojew. łęczyckiem, wylęgitymowanego 1843 r.; z tej linii, Jan Nepomucen, syn Ignacego, i Albin, syn Jana, 1843 r. wylegitymowani w Królestwie.
Stanisław, syn Jana, w 1698 r. dziedzica wsi Grabowce i Wolnica, w wojew. Sandomierskiem, miał syna Józefa, a ten syna Floryana, żonatego z Maryanną Rokicką, z której synowie, Dyonizy, dziedzic dóbr Lgota Murowana, w pow. olkuskim, 1845 r., i Feliks w 1849 r. wylegitymowani w Królestwie.
Pochodzący po Adamie, w 1719 r. dziedzicu wsi Aniczewo, Józef, dziedzic wsi Kaszew, w pow. gostyńskim, syn Romana i Teresy Czerniewskiej, wylegitymowany w Królestwie 1837 r. z synem Zygmuntem.
Bracia Jakób i Wojciech procesowali się 1725 r. o dobra Gosławice, które spadkiem po dziadzie Stanisławie powinny się były im dostać; po Wojciechu syn Antoni pozostawił syna Stanisława, a ten syna Jakóba, komisarza obwodu wieluńskiego 1826 roku, który zaślubił Emilię Martini, majętną dziedziczkę dóbr Kruszyna, blisko Częstochowy, i z niej miał dwóch synów, Stanisława, dziedzica dóbr Biały, i Romualda, dziedzica dóbr Kruszyny, wylegitymowanych w Królestwie 1848 r., i córki, z których Idalia za Cieleckim.
Jan, dziedzic wsi Świezno (?), w wojew. łęczyckiem, pozostawił synów, Jana i Szymona 1737 r; po Szymonie syn Michał, żonaty z Józefą Makowiecką, miał synów, Teodora, dziedzica dóbr Jarczew, na Podlasiu, i Feliksa, wylegitymowanych w Królestwie 1839 r.
Feliks, syn Michała i Józefy Makowieckiej, ur. 1795 r. w Woli Kiernowskiej, wszedł 1810 r. do 3 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego, iw 1815 r. przeznaczony do 8-go pułku piechoty liniowej, awansował 1816 r. na podporucznika, a 1822 r. na porucznika i w 1831 r. był kapitanem. Odbył kampanię 1812 r. w Rosyi i był w bitwie pod Smoleńskiem, i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari; um. w Warszawie 1842 roku i pochowany na Powązkach.
Teodor, syn Michała i Józefy Makowieckiej, ur. 1792 roku we wsi GroIowie, w pow. rawskim, postąpił 1809 r. do 3-go pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i w 1811 r. został podporucznikiem, a 1813 r. porucznikiem; przeznaczony 1815 roku do 8-go pułku piechoty liniowej, awansował 1826 r. na kapitana pułku grenadyerów, w 1830 r. był majorem, a 1831 r. postąpił na podpułkownika. Odbył kampanie, 1812 r. odbył całą kampanię w Rosyi i 1813 r. w Niemczech i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe).
Aleksander, syn Wincentego i Joanny Modlińskiej, ur. 1792 roku w Warszawie, wszedł 1807 roku do 3-go pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i w 1810 r. został podporucznikiem, a w 1812 r. porucznikiem; przeznaczony 1815 r. do 8 pułku piechoty liniowej, awansował 1819 roku na kapitana i w 1831 roku był majorem. Odbył kampanie, 1809 roku przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi i za waleczność otrzymał krzyż kawalerski Virtuti Militari.
Hipolit, syn Wincentego i Anny Bardzińskiej, ur. 1800 r. we wsi Wilkowie, w obwodzie warszawskim, wszedł 1820 r. z korpusu kadetów kaliskich do 7 pułku piechoty liniowej i w 1830 r. został podporucznikiem, a w 1831 r. był porucznikiem i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari; um. w Warszawie 1846 r. i pochowany na Powązkach.
Ignacy, syn Alberta i Katarzyny, ur. 1791 r. w Piwonicach, wszedł 1808 r. do 11-go pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i w 1811 roku awansował na podporucznika, a 1813 r. na porucznika, i odbył kampanię 1812 r. w Rosyi (Ks. Wojskowe).
PODCZASKI h. ŚLEPOWRON. Z tym herbem wylegitymował się w Królestwie w 1841 roku Tomasz, urzędnik w Warszawie, syn Antoniego, wnuk Tomasza, burgrabiego gostyńskiego 1784 r., herbu Rawicz.
PODCZASZYŃSKI h. RAWICZ. Ma to być taż sama familia, co Podczaski herbu Rawicz. Józef, syn Jana, udowodnił szlachectwo w gub. wileńskiej 1847 r. Michał, syn Józefa, urzędnika celnego, autor i redaktor, emigrant od 1831 r., um. 1836 r.; jego brat stryjeczny Karol, profesor budownictwa w Uniwersytecie wileńskim, syn Jana, budowniczego w majątkach Radziwiłłów, wizytator szkół okręgu wileńskiego 1825-1326 roku, autor dwóch dzieł dotyczących architektury; um. 1860 r., pozostawiwszy syna Pawła-Bolesława, profesora budownictwa w Szkole Głównej warszawskiej 1865 r., znakomitego znawcę architektury i starożytności.
PODCZERNICKI. Sądzę, że taż familia co Poczernicki. Mikołaj, cytowany w Vol. Leg. z 1678 r.
PODDEMBSKI h. GODZIEMBA. Godziembowie Kujawscy, dziedziczący od dawna na kompleksie dóbr Kłobia, Samszyce, Koniec, Poddembice, Dembice, Lijewo, Czołpin i t. d., zwali się Kłobscy, Poddembscy i Lijewscy, i stanowili jedną dzielnicę z Głusińskimi, Miłochowskimi, Rusinowskimi, właścicielami Głuszyna, Miłochowa, Rusinowa, Bodzanowa i inne. Z tej też przyczyny Poddembscy pisali się Głusińskimi v. Lijewskimi.
Jan z Kłobi i Poddembic, dziedzic Końca, pod Lubrańcem, syn Kozika, sam zwany Koszyk, Kozik i Koszysko, występujący już w aktach łęczyckich i brzeskich między latami 1891-1398 r., sprzedał 1418 r. Kobliska Andrzejowi z Lubrańca, sędziemu kujawskiemu; jego synowie: Piotr Kozik, proboszcz łowicki 1423-1450 r., Wawrzyniec, Bartosz, Wincenty i Berwold.
Wawrzyniec nabył od braci swych Piotra i Bartosza ich części na Kłobi za 80 kóp szerokich groszy 1423 r., której trzecią część darował synowi swemu Janowi 1448 roku, zrodzonemu z żony swej Anny, która jako wdowa miała 1453 r. sprawę z Mikołajem z Końca 1444-1452 r.
Bartosz, brat Wawrzyńca, a syn Jana Kozika, dziedzic Lijewa, sędzia grodzki brzeski 1439-1450 r., burgrabia brzeski 1452 r., z żony Anny pozostawił czterech synów: Mikołaja, studenta Uniwersytetu krakowskiego 1440 r., plebana kłobskiego, który z bratem Stanisławem dzielił się 1462 r. Lijewem i Kosmyczami; Feliksa Lijewskiego 1427-1492 roku, ożenionego z Zofią z Kuświc; Jana, piszącego się Godziembą Lijewskim z Poddernbic Większych, żonatego z Jadwigą Walowską, i Stanisława z Lijewa i Kosmycz 1452-1475 r., burgrabiego brzeskiego 1452 r., który zaślubił Annę N., żonę następnie Jana z Niegibalic.
Od powyższych trzech braci bierze swój początek dom Lijewskich, lecz jeden z synów Stanisława, Mikołaj 1492-1496 r., pisze się z Dembic i Lijewa Poddembski i był żonatym z Katarzyną z Przywieczerzyna.
Berwold, najmłodszy syn Jana Kozika, dostał intromisyę do Kłobki w 1424 r., a w dwa lata później z braćmi swymi rodzonymi, Bartoszem i Wawrzyńcem, współwłaścicielami Poddembic, nabył od krewnego Wiesława część dóbr Poddembice; komornik 1435 r., sędzia grodzki brzeski kujawski 1438 roku, z żony Katarzyny pozostawił synów, Bartosza i Wojciecha, dziedziców na Poddembicach.
Bartosz na Poddembicach Wielkich i Małych 1452 roku, komornik ziemski, łowczy brzeski kujawski 1480 roku, z żoną Anną miał syna Jana 1492 roku.
Wojciech na Poddembicach i części w Lijewie, był żonaty z Katarzyną z Kamieńca; ich synowie, Mikołaj na Lijewie, ożeniony z Katarzyną de Chotecz, i Jakób, zwany Świaszek, dziedzic na Poddembicach 1482 r. po którym synowie, Jakób i Jan, dziedzic Poddembic. Po Janie pozostali synowie, Paweł, Andrzej i córki: Agnieszka, żona Andrzeja Ocieckiego, Zofia, żona Szymona Trąpczyńskiego, które siostrze swej rodzonej, Katarzynie, żonie Stefana Dąmbskiego, dziedzica dóbr Dąbie, Świerczyno, Golanki, Folwark, Slunkowo i inne, sprzedały 1549 r. swe części na wsiach Poddębice Większe i Mniejsze, jako też i Czołpino, w pow. brzeskim kujawskim. Następnie Stefan Dąmbski i jego synowie nabyli znów pozostałe części tychże dóbr od Marcina, syna Jakóba i Elżbiety z Rysiny, Poddembskiego, żonatego 1586 r. z Anną Obalkowską, i tym sposobem znaczne owe majątki przeszły w krótkim czasie w ręce drugich Godziembitów, to jest Dąmbskich, w których posiadaniu pozostały do 1760 roku; wtedy bowiem Antonina Dąmbska, jedyna córka Ignacego z Lubrańca Dąmbskiego, podsędka inowrocławskiego, i Maryanny z Wittanów, a żona Stefana Radoszewskiego, prawa swe do tych dóbr odstąpiła córce swojej, Helenie z Radoszewskich Wolskiej (Ks. Ziem, i Gr. Brzeskie, Przedeckie i Łęczyckie, Zbiory Kajetana hr. Dąmbskiego).
PODDĘBSKI h. GODZIEMBA. Patrz PODDEMBSKI.
PODDĘBSKI h. RAWICZ. Wzięli nazwisko od wsi Poddębice, w wojew. krakowskiem. Stanisław, podstarosta krakowski 1422-1437 r. (Akta Krakowskie i Lib. Benef.). Paweł z wojew. rawskiem 1648 r., a Wawrzyniec z wojew. krakowskiem 1697 r. podpisali elekcye.
PODDUBIEŃSKI v. PODDUBSKI. Olechno, bojar połocki, miał córkę N. za Marcinem Meleszkowicem 1537 r. (Bon.).
PODEGIMSKI h. NOWINA. Na Litwie. Potomstwo Antoniego i Tadeusza, synów Zygmunta, wnuków Wojciecha, wylegitymowane w Cesarstwie 1853 r. i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Antoni, Edward i Jan, synowie Antoniego, dóbr Bortkuny, i Franciszek dóbr Poziałgowo dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r.
PODEJKOWICZ. Wojciech, bojar Wasilkowski, dostarczał jednego konnego na potrzeby wojenne 1528 r. Jakób Stankowicz 1528 r. Hrehory, bojar Wasilkowski 1542 r. (Metr. Litew.).
PODERNIA h. ŚLEPOWRON. Na Litwie. Michał i Tomasz, miecznik orszański, podpisali konwokacyę generalną litewską 1764 r. Julian, opat Bazylianów unickich w Trokach 1790-1794 r. Jerzy, syn Macieja, Józef, syn Tadeusza, i Hipolit, syn Dominika, wylegitymowani w Cesarstwie 1843 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
PODERSKI h. RAWICZ. Na Litwie. Jan, syn Stanisława, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r.
PODEVILS h. PODEVILS. Gaspar-Otto i Joachim, kawaler maltański, starosta kośliński i kazimburgski, podpisali elekcyę 1674 r. z wojew. Pomorskiem. Zobacz PUDWILS.
PODĘZAWSKI (?). Stanisław-Samuel podpisał elekcyę 1697 roku z wojew. Sandomierskiem.
PODFILIPSKI h. CIOŁEK. Joachim, stolnik czerwonogrodzki 1765 r., z synem Adamem, Kajetan i Onufry wylegitymowani w Galicyi 1783 roku; z nich Adam, szambelan Stanisława Augusta 1793 r. (Kancl.).
PODFILIPSKI h. PILAWA. Senator w rodzinie, Jakób, kasztelan kamieniecki 1510 r.
Można w wojew. podlaskiem w XVI stoleciu rodzina, należało do niej miasto Podfilipie, dla którego Jakób, kasztelan kamieniecki, pozyskał przywilej na prawo magdeburgskie w 1510 r. Połowa tego miasta jeszcze w końcu XVIII stolecia należała do tej rodziny; po Jakóbie syn Jakób otrzymał 1518 r. królewszczyznę Holeniszczów. Wiktor, podsędek 1524 r., sędzia ziemski 1532 r. kamieniecki. Ewa, córka sędziego Wiktora, za Janem Grabińskim 1555 r. Jan, podstarościc kamieniecki 1532 r.
Marcin, dziedzic Fredrowie 1556 r. Michał, dziedzic Fredrowie, stolnik 1557 r., chorąży 1560 r. kamieniecki, żonaty z Natalią Orzechowską, miał córki, Katarzynę, Zofię i synów, Sebastyana i Stanisława 1580 roku.
Stanisław, dziedzic Bartorzyc, Czerawy, Suchodolu i Werbki, sędzia ziemski kamieniecki 1586 r., pozostawił syna Adama, podsędka 1619 r., sędziego ziemskiego kamienieckiego, żonatego z Jadwigą Trylęską z Trylęk. Zofia, żona Jana Jordana, rotmistrza królewskiego 1580 roku. Jan, Mikołaj i Prokop, synowie Prokopa, 1591 r. Stanisław, podsędek podolski 1608 r. Po Mikołaju z żony Anny syn Józef, dziedzic części wsi Załucze, stolnik czerwonogrodzki 1727 roku, żonaty z Teresą Medyńską. Józef, podczaszy kamieniecki 1745 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Sigil.).
PODGIERSKI. Maciej z wojew. poznańskiem podpisał elekcyę 1697 roku.
PODGÓRSKI h. BELINA. Niesiecki nie znał herbu Podgórskich, i dał im za siedzibę wojew. wołyńskie, są jednak aż ośmiu herbów; do herbu Belina należeli Podgórscy osiedleni na Mazowszu.
Sebastyan, syn Sebastyana, 1615 roku. Marcin, komornik ziemski nurski 1622 r. Jakób, kuchmistrz królewski 1664 roku. Kacper, dziedzic Siedliska 1668 r. Kazimierz, komornik Zatorski i oświęcimski 1686 r.
Stanisław, żonaty z Teresą Koźmińską 1726 r., miał syna Józefa, żonatego z Teresą z Żychowa 1748 r. Paweł-Stanisław, subdelegat grodzki lubelski 1731 r. Adam i Michał, synowie Mikołaja i Maryanny Molęckiej, 1733 r. Ignacy, łowczy mielnicki 1736 r., żonaty z Teresą Jarzyna (Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Metr. Kor., Sigil.).
Jakób, syn Józefa, wnuk Michała, z synami, Feliksem i Adamem wylegitymowani w Cesarstwie 1855 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
PODGÓRSKI h. DOŁĘGA. Marcin, pisarz skarbu królewskiego, w nagrodę długoletniej służby otrzymał 1563 r. szlachectwo, a do herbu przyjętym został przez Jana Makowieckiego, archidyakona warszawskiego, kustosza wileńskiego i sekretarza królewskiego (Metr. Kor.).
Marcin, dziedzic dóbr Dzbanin, podskarbi Anny królowej Jagiellonki 1598 r., starosta ostrołęcki 1599-1608 roku, żonaty z Jadwigą Burbachówną.
PODGÓRSKI h. JELITA. Na Litwie. Ignacy, syn Wojciecha, z synami, Michałem i Wacławem; Stefan, syn Adama, z synem Józefem i tego synami: Wiktorem, Szymonem i Tomaszem i ich potomstwo, Piotr i Onufry z synami, synowie Adama, i Onufrego synowie: Tomasz, Hipolit i Jan z potomstwem wylegitymowani w Cesarstwie 1841 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.
PODGÓRSKI h. ODROWĄŻ. Jedna rodzina ze Straszami, herbu Odrowąż, i dlatego jeszcze w XVI stoleciu brali przydomek Strasz. Stanisław, dziedzic dóbr Kościelec, blisko Krakowa, kłucąc się o granice z kardynałem Fryderykiem Jagiellończykiem, najeżdżał dobra
biskupów krakowskich 1490 r. Marcin, dworzanin królewski 1570 r. Stanisław 1697 roku z wojew. krakowskiem, a Michał 1764 r. z wojew. Sandomierskiem podpisali elekcye.
Po Mikołaju-Adamie, podczaszym brzesko-kujawskim 1758 r., syn Józef miał syna Jana-Adama, żonatego z Rozalią Szeliską, z niej syn Bolesław, w wojsku rosyjskiem, wylegitymowany w Królestwie 1852 r.
Józef, syn Józefa i Maryanny Radwańskiej, ur. 1802 roku we wsi Padwie, w obwodzie tarnowskim, postąpił 1822 r. do 1-go pułku piechoty liniowej i w 1831 r. awansował na podporucznika.
Michał, syn Wincentego i Tekli, ur. 1805 roku we wsi Hołdowie, w obwodzie stopnickim, wszedł 1823 r. do 2-go pułku piechoty liniowej i w 1831 r. został podporucznikiem, a za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe).
PODGÓRSKI h. OSTOJA. W Warmii. Karol, generał-major wojsk pruskich, um. 1781 r. Dyonizy, dziedzic dóbr Sarbinowo, w Wielkiem Ks. Poznańskiem 1818 r.
PODGÓRSKI h. PILAWA. Na Litwie, pisali się też Podgurski.: Michał, syn Kajetana, z synami, Michałem i Antonim wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
PODGÓRSKI v. PODGURSKI h. POBÓG. Cezar, syn Jana, z synami: Baltazarem, Witoldem i Cezarym wylegitymowani w Cesarstwie 1836 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.
Mikołaj, syn Ludwika, z synami, Aleksandrem i Władysławem wylegitymowani w Cesarstwie 1846 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej. Baltazar, syn Jana, pow. taraszczańskiego 1844 r., a Jan, syn Jana, pow. skwirskiego 1851 r. marszałkowie. Tomasz, syn Ignacego, deputat szlachty pow. brzesko-litewskiego 1844 r. Józef, syn Wincentego, urzędnik w gub. wołyńskiej 1858 r.
PODGÓRSKI h. WŁASNEGO. Herb - w polu czerwonem podkowa, w środku której strzała ostrzem do góry; w koronie nad hełmem wieża murowana na pół rozwalona, po bokach której dwie strzały.
Sebastyan, dzielny rycerz, w nagrodę zasług wojennych pod Pskowem otrzymał 1581 r. nobilitacyę i herb powyższy (Metr. Kor.).
PODGÓRSKI. Józef, kanonik smoleński, dziekan kamieniecki 1791 r. Ignacy, syn Grzegorza i Agnieszki, ur. 1790 roku w m. Książu, w Poznańskiem, wszedł 1806 roku do 11-go pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i umieszczony 1815 r. w 7-ym pułku piechoty liniowej, wyszedł 1819 roku do dymisyi w stopniu podporucznika. Odbył kampanie: 1807 roku przeciw Prusom, 1812 roku w Rosyi pod Smoleńskiem i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
Ignacy, syn Antoniego i Konstancyi Gregorowiczówny, ur. 1808 r. w Stróży, w obwodzie zamojskim, postąpił 1828 r. do 1-go pułku piechoty liniowej i 1831 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe).
PODGRODZKI h. GRYF. Wzięli nazwisko od wsi Podgrodzie, w Małopolsce. Włost, kanonik krakowski 1417 r. Jan z Dembicy zapisał trzecią część majątku swym braciom: Mikołajowi, Piotrowi i Janowi Gryfom z Latoszyna, co Kazimierz IV zatwierdził 1434 roku (Akta Lwowskie). Piotr z Podgrodzia, wojski lubelski 1434 r. Wojciech, syn Krystyna, kanonik krakowski 1440 roku. Jan, dziedzic dóbr Dębicy, Grabówki i innych około 1470 r. (Lib. Benef.). Krzysztof żonaty z Zofią Malicką 1664 roku (Wyr. Tryb. Lubel.).
PODGURSKI h. LUBICZ. Wojciech, syn Antoniego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r.
PODGURSKI h. SAS. Maciej, Tadeusz, Jan, Szczepan i Jakób 1782 r., a Grzegorz 1783 r. wylegitymowani w Galicyi.
PODGURSKI. Dawid, syn Aleksandra, radca stanu rosyjski, otrzymał zatwierdzenie szlachectwa w Cesarstwie i z synem Jerzym zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1845 r.
PODHAJECKI h. LELIWA. Pisano ich też też Podgajecki; na Wołyniu, po przyłączeniu którego do Korony, Szymon, Piotr i Fiedor złożyli przysięgę wierności 1569 r. Gabryel 1701 r. (Akta Krzemienieckie). Jerzy i N. elektorowie 1733 r. z wojew. kijowskiego. Antoni, kanonik lwowski 1776-1781 r.
Konstanty, Teodor, Włodzimierz, Eugeniusz, Mikołaj i Aleksander, synowie Aleksandra, wylegitymowani w Cesarstwie 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.
PODHAJECKI h. WŁASNEGO. Herb - na tarczy koloru niewiadomego koło, w niem ośm szprych. Piszą się z Podhajec, w ziemi lwowskiej 1427 roku (Notaty Zamoyskiego).
PODHAJSKI h. ŁABĘDŹ. Na Litwie. Jan-Piotr, elektor 1669 r. z wojew. nowogrodzkiego. Franciszek-Paweł podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. N. zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r.
PODHORECKI h. BELINA. Biorą przydomek Dusza i piszą się z Podhorca. Podług Paprockiego w wojew. lubelskiem i bełskiem. Janusz i Piotr otrzymali 1540 roku potwierdzenie przywileju na dobra Podhorce i Zahorce. Wacław żonaty z Katarzyną Chwalczewską, starościanką kobryńską 1560 roku. Po Stanisławie synowie, Aron i Arnolf; z nich Arnolf otrzymał 1560 r. wójtostwo w m. Horodle; podczaszy królewski, wojownik przeciw Moskwie, miał syna Marcina, komornika ziemskiego bełskiego 1620 r., żonatego z Zofią Gorajską.
Andrzej i Wincenty, dziedzice dóbr Nahorce, Podhorce i Zahorce 1580 r.; z nich Andrzej, pisarz ziemski 1593 r., sędzia ziemski 1598 roku buski, nabył 1601 r. dobra Kozłów, Kupce, Żoratyn, Żabokrzyki i Rusłow, i z żony Elżbiety Lipskiej, podkomorzanki bełskiej, pozostawił synów, Adama i Jana 1649 roku, z których Jan, łowczy chełmski, starosta wiski 1650 r., rotmistrz królewski 1652 r., miał synów, Franciszka i Jana.
Wincenty, dziedzic Zahorce 1580 r., pozostawił córkę Dorotę, żonę Stefana Siestrzewitowskiego, i synów, Piotra i Wojciecha; z nich Piotr, dziedzic Lachowa i Szyniutyna (?). Bartłomiej, dziedzic Podhorce, komornik ziemski bełski 1597 r.
Wacław, syn Stanisława, elektor 1632 r. z wojew. bełskiego. Stanisław podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. bełskiem. Bazyli, Jerzy, Konstanty, Łukasz i Michał, synowie Łukasza, 1673 roku. Jan, syn Samuela i Estery Suchorabskiej, 1678 roku. Antoni, Wacław i Władysław, synowie Stanisława, 1685 roku. Józef, syn Jerzego, 1691 roku. Stanisław żonaty z Katarzyną Majkowską 1700 r.
Hyacynt, Jan, Piotr i Wojciech, synowie Stanisława, 1703 r. Franciszek, Kazimierz, Maciej i Wojciech, synowie Kazimierza, 1729 r. Piotr, syn Józefa, 1732 r. Piotr i Tomasz, elektorowie 1733 r. z ziemi buskiej. Jan, podczaszy 1742 roku, i Tomasz, stolnik 1742 r. buscy. Ewa, żona Adama, Dąmbskiego, skarbnika buskiego 1755 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). Patrz PODORLECKI.
PODHORODECKI h. BELINA. Jakób i Feliks, synowie Ignacego, wylegitymowani w Cesarstwie 1854 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. Aleksander, syn Jana, z synami: Piotrem, Janem i Aleksandrem wylegitymowani w Cesarstwie 1863 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.
PODHORODECKI h. SAS. Rozrodzona na Rusi Czerwonej rodzina, brała przydomki: Dorosiewicz i Doroszewicz, Karmazyn, Makohon, Mazenicz i Byczkowicz.
Paweł, chorąży wołyński 1665 roku. Daniel, Jacek, Krzysztof, Łukasz, Michał, Mikołaj, Stefan i Tomasz z ziemią przemyślską, i Stefan z wojew. kijowskiem podpisali elekcyę 1669 r. Adam, Jacek i Stanisław 1694 r. Po Krzysztofie synowie: Andrzej, cześnik nurski 1791 r.
Ignacy i Wojciech, stolnik nurski 1774 r., starosta krzemieniecki 1794 r.; z nich Ignacy, starosta łopienicki 1765 roku, podczaszy wołyński 1769 r., szambelan Stanisława Augusta 1774 r., kawaler orderu św. Stanisława 1790 roku, nabył od Sanguszków dobra Hulczę, dla której Szymon Podhorodecki otrzymał 1779 r. przywilej na jarmarki. Tadeusz, chorąży 1790 r., i Adam, porucznik 1792 r. wojsk koronnych, bracia stryjeczni powyższych (Wyr. Tryb. Lubel., Sigil., Kancl.).
Jan Chrzciciel, żonaty z Kierznicką, miał synów: Andrzeja, Bazylego i Jana, po którym z N. Wasiutyńskiej synowie: Aleksander, Jan Chryzostom, Maciej i Michał; z nich Jan Chryzostom, wyprowadzający powyższą procedencyę 1798 r. przed aktami Starej Warszawy, zaślubił N. Leśnicką i z niej pozostawił synów, Aleksandra i Tomasza.
Wylegitymowani w Galicyi: z przydomkiem Dorosiewicz: Andrzej, dwóch Antonich, dwóch Bazylich, Grzegorz, dwóch Jacków, pięciu Janów, Józef, Łukasz, Michał i Tomasz 1782 r.; z przydomkiem Doroszewicz: Aleksander, Andrzej, czterech Bazylich, dwóch Grzegorzów, Ignacy, Jacek, Jakób, siedmiu Janów, Konstanty, dwóch Michałów, Paweł, Piotr, dwóch Szczepanów, dwóch Teodorów, dwóch Tomaszów 1782 r., a Antoni, Daniel, Jan, Józef i Teodor, wnukowie Jana, i Szczepan, wnuk Grzegorza, 1830 r., Atanazy i Leon, synowie Antoniego, 1832 r., Gabryel, syn, Ignacy, Jan, Ludwik i Szczepan, wnukowie Bazylego, 1831 r.; z przydomkiem Karmazyn Jan 1782 r.; z przydomkiem Makohon: czterech Bazylich, dwóch Grzegorzów, Jacek, siedmiu Janów, dwóch Mikołajów, Piotr, dwóch Teodorów i Tomasz, a Bazyli, syn Stanisława, wnuk Jacka, i Bazyli, syn Stanisława, wnuk Grzegorza, 1782 r.; z przydomkiem Mazenicz Mikołaj 1782 r.; bez przydomku: Andrzej, Bazyli, Daniel, Jan, Józef, Łukasz, Mikołaj, Samuel, Szczepan i Teodor 1782 i 1809 r., a Bazyli, Jakób i Wincenty, wnukowie Józefa, 1841 r.; Jan, wnuk, i Grzegorz, prawnuk Szczepana, 1831 r.
Aleksander, Jan i Piotr, synowie Aleksandra, i inni, razem 24 osoby, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1836-1842 roku.
PODHORODEŃSKI v. PODHORODYŃSKI h. KORCZAK. Senator w rodzinie, Ludwik, kasztelan czerniechowski 1765 r., ustąpił 1784 r.
Wzięli nazwisko od wsi Podhorodno, w ziemi chełmskiej, zkąd przenieśli się na Wołyń, i brali przydomek Bożydar. Iwan i Siemion (Szymon), bracia rodzeni, dziedzice Podhorodna 1563 r.; z nich Iwan, dziedzic Podhorodna 1580 r., miał synów, Jana i Teodora, po którym syn Bazyli 1609 r., pozostawił syna Krzysztofa, dziedzica Olchówki 1637 r.
Siemion, dziedzic Podhorodna 1580 r., z Heleny Szpakowskiej miał synów: Jana, po którym syn Heronim 1626 r., Andrzeja i Fryderyka, dziedzica Podhorodna 1595 r., podsędka chełmskiego, zm. 1622 r.
Andrzej, dziedzic Horodna i Podhorodna 1596 r., pozostawił synów: Jana, Jerzego, Marcina i Stefana; po Marcinie z Zofii Skaszewskiej córki, Elżbieta i Katarzyna otrzymały 1626 r. w dzierżawę Podhorodno, i z nich Elżbieta była żoną Filona Jełowickiego, wojskiego włodzimierskiego.
Jerzy, dziedzic na Podhorodnie 1650 r., żonaty z Joanną Trzecieską, miał synów: Andrzeja Mikołaja i Pawła; po Mikołaju z Apolonii Kołpytowskiej synowie: Andrzej, Jan, Łukasz i Stefan.
Andrzej, dziedzic na Podhorodnie 1726 roku, żonaty z Aleksandrą Otfinowską, pozostawił dwóch synów, Antoniego i Józefa, i z nich Józef, starosta szmeltyński, zapisując 1790 r. dożywocie żonie swej Franciszce, córce Kazimierza Wierzbickiego, cześnika latyczowskiego, i Teresy Popielówny, wyszczególnił powyższą procedencyę aż do Jerzego, żonatego z Trzecieską.
Józef, starosta, wylegitymowany 1804 roku w Galicyi Zachodniej, miał dwóch synów, Franciszka, dziedzica dóbr Trawniki, i Leona, dziedzica Hrebienic, żonatego z Leopoldyną Krasicką, wylegitymowanych w Królestwie 1838 r.
Waleryan, miecznik wołyński 1648 r., żonaty z Maryną z Orłowa, pozostawił synów, Jana i Jerzego. Gabryel i Mikołaj, elektorowie 1648 r. z wojew. wołyńskiego; z nich Gabryel miał syna Marcina, podczaszego dobrzyńskiego 1679 r., pisarza ziemskiego włodzimierskiego 1690 r., żonatego z Krystyną Piaseczyńską.
Jan, elektor 1669 r. z wojew. wołyńskiego. Elżbieta, żona Wojciecha Czermińskiego, podczaszego wołyńskiego 1675 r. Po Władysławie, mieczniku smoleńskim, z Anny Latyczyńskiej dwóch synów, Ludwik i Tomasz, podstoli ciechanowski 1692 r. Tomasz, elektor 1764 r. z wojew. wołyńskiego, horodniczy czerniechowski 1765 r., żonaty z Teofilą Kaznowską.
Ludwik v. Ludwik-Władysław, miecznik smoleński, elektor 1733 r. z wojew. czerniechowskiego i wołyńskiego, pisarz ziemski włodzimierski 1739 r., deputat na Trybunał koronny 1740 r., pułkownik wojsk koronnych 1759 r., kasztelan czerniechowski 1765 r., stronnik domu saskiego, a nieprzychylny Stanisławowi Augustowi, należał do zacniejszych senatorów swojej epoki: z żony Franciszki Cieszkowskiej, kasztelanki czerniechowskiej, pozostawił synów: Andrzeja, Jana Kantego, archidyakona łuckiego i sędziego na Trybunał koronny 1790 r., Józefa, Maurycego, wojskiego wołyńskiego 1791 r., po którym z Balbiny Iwanowskiej synowie, Maryan i Franciszek, i Tadeusza, porucznika artyleryi koronnej, który w 1783 r. wyszedł do dymisyi w randze kapitana iw 1791 r. był kawalerem orderu św. Stanisława.
Józef, starosta niziński 1761 r., pułkownik regimentu koronnego buławy polnej koronnej 1778 r., generał-inspektor kawaleryi, kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława, nabył 1809 r. dobra Markowce; po Józefie syn Ludwik pozostawił syna Eugeniusza.
Stefan, miecznik wołyński 1702 r. Adam i Michał, synowie Jarosława, 1706 r. N., cześnik mścisławski, i Mateusz, poseł pow. włodzimierskiego, elektorowie 1733 r. z wojew. wołyńskiego; z nich Mateusz, miecznik nowogrodzki 1738 r., wojski większy czerniechowski 1769 r., żonaty z Barbarą N. Kazimierz, chorąży owrucki 1740 r. Piotr, Karol i Józef, synowie Michała, 1777 r. Andrzej, pisarz grodzki czerniechowski, szambelan Stanisława Augusta 1787 r. Kajetan, rotmistrz wojsk koronnych 1789 roku. Józef, mecenas w Lublinie 1798 r., mąż prawy i zacny patryota, w 1809 r. uzbroił własnym kosztem 150 ludzi na obronę kraju.
Leon, podporucznik bateryi pozycyjnej artyleryi konnej gwardyi 1815 r. Ludwik, podporucznik 5-go pułku ułanów, kawaler krzyża Virtuti Militari 1831 r.
Kajetan, syn Andrzeja, marszałek szlachty pow. kowelskiego 1851 r., żonaty z Józefą Wilga, wojewodzianką czerniechowską. Eugeniusz, dziedzic dóbr Markowice, na Wołyniu, zm. 1876 r., żonaty z Aleksandrą Ledóchowską (Conv. Piotrk., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Sigil., Metr. Kor., Ks. Gr. Czerskie, Akta po-Galicyjskie, Quaterniones).
PODHORSKI h. BRODZIĆ odm. Odmiana herbu - w polu czerwonem kula błękitna ze złotym pasem w poprzek, z jednym krzyżem na wierzchu, a dwoma po bokach u spodu; nad tarczą mitra książęca.
Zamożna wołyńska rodzina. Hrehory, dziedzic Mironowicz, na Wołyniu, namiestnik nowogrodzki 1570 r., poborca wołyński 1580 r., żonaty z Oksinią Tołmacz-Borkowską, miał syna Michała, poborcę wołyńskiego 1618 r., po którym ze Żdanny Łosiatyńskiej syn Aleksander, starosta karoliski 1677 r., miał dwie żony, Krystynę Włyńską i Maruszę Bokijównę i pozostawił dwóch synów, Antoniego i Konstantego.
Antoni, podczaszy mozyrski 1712 r., poseł wojew. wołyńskiego, żonaty z Franciszką Sieniuta-Lachowicką, miał córki: Konstancyę, żonę Antoniego Sieniuty, podstolego dobrzyńskiego, Katarzynę Jezierską, starościankę horodelską, i Joannę, żonę Jana Borzyka.
Konstanty, starosta życzyński, poseł wojew. wołyńskiego 1706 roku, żonaty z Zofią Piaskowską, strażników polną litewską, pozostawił syna Michała, dziedzica Hulczy, na Wołyniu, miecznika latyczowskiego 1726 r., komornika ziemskiego krzemienieckiego, elektora 1733 r. z wojew. wołyńskiego, po którym z Maryanny Jabłonowskiej, podczaszanki bełskiej, córki, N. Płońska, N. Wilczyńska i trzech synów: Baltazar, Dominik i Mikołaj, z których Baltazar i Mikołaj są przedstawicielami dwóch gałęzi tego rodu.
Dominik v. Dominik-Onufry, poseł i elektor 1764 r. z wojew. wołyńskiego, cześnik czerniechowski 1765 r. i pułkownik wojsk koronnych 1768 r., starosta czerniechowski 1791 r., zaślubił Salomeę Giżycką, kasztelankę wyszogrodzką, i z niej miał córkę Teklę za Wincentym Pinińskim, podsędkiem krzemienieckim, i czterech synów: Adama, szambelana króla Stanisława Augusta 1788 r., Antoniego, komornika ziemskiego kijowskiego 1787 roku, stolnika wołyńskiego, Bohdana, podkomorzego bracławskiego 1791 roku, i Maksymiliana.
Gałąź Baltazara. Baltazar v. Michał-Baltazar, dziedzic dóbr Berezny, podczaszy czerniechowski 1765 roku, żonaty z Maryanną Lityńską, pozostawił synów, Jana Nepomucena i Aleksandra, dziedzica Antonowa, żonatego z Petronelą, córką Jacka Zaleskiego, łowczego smoleńskiego.
Jan Nepomucen, dziedzic Berezny, podkomorzy taraszczański, pułkownik kawaleryi narodowej 1794 r., miał trzy żony: Julię Prószyńską, Teklę Borejkównę, z niej synowie, Anastazy i Jan, z N. Budzyńskiej pozostawił syna Zdzisława, i Kunegundę Iwaszkiewiczównę, z której synowie: Baltazar, Edmund, Henryk i Ignacy.
Baltazar, dziedzic Berezny, marszałek szlachty pow. skwirskiego i taraszczańskiego 1824 r., żonaty z Józefą Zaleską, córką Wiktora, marszałka pow. taraszczańskiego, pozostawił syna Kazimierza, dziedzica Berezny 1855 r., żonatego z Anną Hołowińską.
Edmund, marszałek szlachty pow. hajsyńskiego, zm. 1889 r., z żony N. Ulanickiej pozostawił córki: N. Czarkowską, N. Berezowską, N. Syroczyńską i trzech synów: Henryka, Jana i Leona, ur. 1847 roku, żonatego z N. Wierzbicką.
Ignacy, ostatni syn Jana Nepomucena, marszałek szlachty pow. skwirskiego, zaślubił Augustynę, córkę Seweryna Mańkowskiego, i z nie. miał córki, Antoninę za Stefanem Szwejkowskim, Oktawię, żonę Adama Zdziechowskiego, i synów: Augustyna, Leona, ur. 1844 r., i Michała, ur. 1846 r., po którym z Antoniny Skorupka-Padlewskiej, córki Władysława, synowie: Ignacy, Stefan i Władysław.
Gałąź Mikołaja. Mikołaj, syn Michała i Jabłonowskiej, posesor Zielińca, w pow. trembowelskim, podczaszy krzemieniecki 1758 r., łowczy podlaski, sędzia grodzki i podstarosta trembowelski 1761 r., żonaty z Konstancyą Wkryńską, pozostawił dwóch synów, Uldaryka i Wincentego, przedstawicieli dwóch linij tej gałęzi.
Linia Uldaryka. Uldaryk, dziedzic dóbr Lemieszczycha, w pow. taraszczańskim, sędzia grodzki trembowelski 1774r., posesor zieleniecki 1781 r., żonaty z Franciszką Gorzewską, miał córki: Annę Markowską, Baltazarę za Stefanem Zapolskim, Konstancyę Ulaniecką i synów, Jana i Konstantego.
Jan, ur. 1794 r., chorąży bohusławski, zaślubił Pelagię, córkę Jordana Wołodkowicza, i z niej pozostawił synów: Aleksandra, Cezarego, Hipolita i Wiktora. Aleksander, żonaty z Sabiną Kondracką, pozostawił synów, Feliksa, ur. 1865 r., i Józefa, żonatego z Maryą Skarbek-Malczewską.
Cezary, ur. 1826 r., z żony Dyonizy Wierzbickiej pozostawił synów: Baltazara, żonatego z Józefą Podgórską, Witolda, Cezarego i Stanisława, ur. 1873 r.
Hipolit, ur. 1818 r., zaślubił Sewerynę Czaplińską, i z niej pozostawił syna Bolesława, ur. 1855 r., ożenionego z Maryą Dunin-Borkowską.
Wiktor, ur. 1823 roku, żonaty z Bronisławą Maszewską, pozostawił córkę Joannę Jackowską i synów, Konstantego i Leona; po Leonie, ur. 1857 r., z Maryi Chojeckiej syn Piotr.
Konstanty, drugi syn Uldaryka i Gorzowskiej, dziedzic Lemieszczychy, chorąży taraszczański, podkomorzy lipowiecki 1826 r., zaślubił Cecylię, córkę Ignacego Świderskiego, podkomorzego taraszczańskiego, i z niej miał synów: Eugeniusza, Oktawiana i Zygmunta.
Oktawian, dziedzic Mikołajówki, żonaty z Ludwiką Skorupka-Padlewską, pozostawił córkę Zofię za Władysławem Güntherem i syna Konstantego, ur. 1859 r., dziedzica Mikołajówki, żonatego z Klementyną DuninKarwicką, w rozwodzie od 1900 r.
Zygmunt, sędzia pokoju pow. humańskiego, zaślubił Maryę Czarnowską i z niej pozostawił córki, Konstancyę, żonę Ernesta Rohozińskiego, Wandę za Józefem Kulikowskim i syna Piotra, ur. 1859 roku, po którym z Klementyny, Lipkowskiej, synowie, Wacław i Włodzimierz.
Linia Wincentego. Wincenty, drugi syn Mikołaja i Wkryńskiej, dziedzic na Korzowie, starosta jampolski i trembowelski 1787 r., żonaty z Teklą Dunin-Skrzyńską, podkomorzanką nowogrodzką, miał córkę Julię Olszewską i synów, Feliksa i Leopolda, żonatego z Czajkowską.
Feliks, żonaty z N. Rafałowską, pozostawił córkę Michalinę za Kazimierzem Żółkiewskim i syna Włodzimierza, po którym z Jadwigi Markowskiej córki, Karolina, żona Andrzeja Bieńkowicza, Marya za Władysławem Radziejowskim i synowie, Antoni i Władysław, ur. 1854 roku, żonaty z Cecylią Rusiecką (Sigil., Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Sandomierskie, Czerskie).
PODHORSKI. Kniaziowie. Kn. Hrehory Fedorowicz, przybysz z Moskwy, otrzymał 1563 r. sioło Cecyniowcy, w pow. krzemienieckim, miał zaślubić Oksinię Tołmacz-Borkowską i z niej miał pozostawić syna Michała, dziedzica Woronowicz, w pow. krzemienieckim, od którego wyprowadzają się Podhorscy, herbu Brodzie odm. Kn. Hrehory w 1583 r. posiadał części Woronowicz i Borka, w pow. krzemienieckim (Wolff).
PODJASKI h. PODJASKI. Herb - w polu niebieskiem trzy srebrne strzały żeleźcami do góry, ułożone w gwiazdę, pod niemi trzy listki koniczyny; nad hełmem w koronie trzy strzały w gwiazdę.
Rodzina pruska, jednego pochodzenia z Chośnickimi; wzięli nazwisko od wsi Podjasie, na Pomorzu, i biorą przydomki, Gesz i Małek. Jan i Wojciech, synowie Zygmunta, 1649 r. Maciej i Jan, synowie Fabiana, 1649 r. Maciej, stronnik Augusta III. Wojciech z wojew. pomorskiem podpisał elekcyę 1764 r. N., dziedzic dóbr Lissów, w Ks. lauenburgskiem 1840 roku.
PODKAMER v. PUTKAMER h. BRODACICE. Jan-Godfryd, syn Macieja, prowadził 1689 r. proces w Trybunale piotrkowskim (Wyr. Tryb. Piotrk.). Zobacz PUTKAMER h. BRODACICE.
PODKAŃSKI h. BROCHWICZ. Patrz POTKAŃSKI.
PODKOCKI h. NAŁĘCZ. Podług Paprockiego dom rozrodzony na Podlasiu. Anna za Jakóbem Maszkowskini 1538 roku. Anna, żona Jakóba Jaskoleckiego 1560 r. Jan i N., elektorowie 1669 r. z wojew. poznańskiego. Franciszek, Józef i Stanisław, synowie Łukasza, mieli sprawę 1689 r. w Trybunale piotrkowskim (Wyr. Tryb. Piotrk.).
PODKOŃSKI h. RAWICZ. Wzięli nazwisko od wsi Podkonie. Jakób, syn Andrzeja i Anny Gośniewskiej, 1589 r. Marcin, syn Marcina, dziedzic części wsi Podkonie 1598 r. Gabryel i Jan, bracia rodzeni, dziedzice Woli Podkońskiej 1610 r. Jakób, dziedzic Podkonie 1618 r. Melchior, syn Wojciecha, 1618 r.
Stanisław, komornik graniczny stężycki 1664 r. Franciszek, Piotr i Wojciech, elektorowie 1669 r. z ziemi rawskiej. Franciszek, viceregent grodzki żydaczowski 1682 roku. Aleksander, Maciej i Stanisław, synowie Franciszka, 1685 r. Maciej żonaty 1700 r. z Barbarą Grzegorzewską, wojszczanką czerską.
Po Stanisławie syn Paweł, subdelegat grodzki 1719 r., pisarz grodzki rawski, elektor 1733 roku z wojew. rawskiego, ostatnio podstoli rawski 1740 r. Jan, łowczy Winnicki 1787 r. (Ks. Gr. Czerskie, Don. Vars., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Ks. Gr. Sochaczewskie).
Po Stanisławie, dziedzicu wsi Gołki 1737 r., pochodzący, Franciszek żonaty z Anastazyą Rzutkiewiczówną, z niej syn Jan, dziedzic dóbr Rozworzyn, w pow. rawskim, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.
Jan, ur. 1779 r. w Kurzeszynie, w pow. rawskim, wszedł 1806 roku do 1-go pułku szaserów wojsk Ks. Warszawskiego i 1811 r. został podporucznikiem w 14 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego, a 1813 roku porucznikiem i 1817 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1806-1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi nad Berezyną i 1813 r. w Niemczech; po wyjściu z wojska osiadł w majątku Wola Tarnowska, w pow. rawskim (Ks. Wojskowe).
PODKROJEWSKI. Jan, syn Marcina, 1578 r. Aleksy ż Korbańca, syn Pawła, dziedzic Podkrojewa i Borowego, żonaty z Dorotą Wierzbowską, prowadził od 1592-1596 roku liczne procesy o sumy i należności z dóbr Korbańca. Adam, syn Stanisława, 1635 r. (Conv. Vars., Wyr. Tryb. Lubel.).
PODLASKI h. PODLASKI. Herb - Leliwa wywrócona, to jest, w niebieskiem polu półksiężyc rogami na dół, pod nim gwiazda złota.
Rodzina kaszubska. Stanisław, posesor Jodłówki 1520 r. (Metr. Kor.). Jan, żonaty z Katarzyną Cichowską, miał syna Zygmunta, który poległ w bitwie z Kozakami 1648 r.
PODLECKI h. NAŁĘCZ. Wzięli nazwisko od wsi Podlecko, na Mazowszu; jedna ich linia pisała się z Gosławia; niektórzy przenieśli się do Litwy, i z tych Heronim, podsędek wiłkomierski 1613 r., miał synów: Jana, deputata na Trybunał litewski 1635 r., Heronima i Piotra, wojownika zasłużonego przeciw Szwedom, Kozakom i Moskwie, odznaczonych na sejmie. Maciej, dziedzic dóbr Gawryłowszczyzna, w pow. wiłkomierskim 1637 r., jego brat stryjeczny Kacper, dziedzic dóbr Gosławia, po którym synowie: Kacper, Piotr i Maciej. N., rotmistrz, zaszczytnie odznaczył się w wojnie z Kozakami 1649 r. pod Łojowem. Jan na Litwie, około 1650 r., żonaty z Katarzyną Wężykówną, z niej córka Halszka Borejko.
Jan i Konstanty z Gosławia podpisali elekcyę 1674 r. z pow. wiłkomierskim; Konstanty, podczaszy wiłkomierski 1698 r. Jan, wojski bracławski 1691 roku, miał synów: Aleksandra, Jana i Władysława; z nich Aleksander, miecznik bracławski 1735 r., żonaty z Konstancyą z Goluchowa, a Władysław, posesor Jurgiszek, łowczy bracławski 1713 r., żonaty z Beatą N. Józef otrzymał 1744 r. przywilej na dzierżawę Mołtounki.
Po Szymonie synowie, Władysław i Piotr z synami, Janem i Ignacym wylegitymowani w Cesarstwie 1847 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
Z osiedlonych w Koronie. Mikołaj i Paweł, dziedzice wsi Miedziana, w ziemi wyszogrodzkiej 1466 roku. Jakób i Paweł, dziedzice Podlecka 1564 roku. Kacper, ożeniony z Zofią Cybulską, dziedzic części wsi Podlecko 1650 r. Andrzej i Maciej, elektorowie 1669 roku z ziemi wyszogrodzkiej. Jan, Władysław z wojew. lubelskiego i Jacenty z wojew. płockiego 1697 r. podpisali elekcyę.
Jan z Podlecka żonaty z Zuzanną Stanówną 1705 roku. Stanisław i Stefan, synowie Wawrzyńca i Katarzyny z Żelechowa, 1722 r. Wojciech podpisał elekcyę 1733 roku z wojew. podlaskiem. Antoni, syn Samuela, łowczego podlaskiego, 1760 r. (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Sigil., Ks. Gr. Brzeskie, Arch. Szem.).
Po Andrzeju, dziedzicu wsi Kędzierzyno, w wojew. płockiem, z Agnieszki Mileckiej syn Jan, dziedzic części wsi Smoszewo, w pow. mławskim, wylegitymowany w Królestwie 1841 r.
PODLEJSKI (?). Stanisław składał 1803 roku podanie o legitymacyę w Galicyi Zachodniej (Akta po-Galicyjskie).
PODLESIECKI h. DRZEWICA. Piszą się z Podlesek, w ziemi przemyślskiej. Daniel, Iwan i Stanisław, dziedzic Podlesia 1589 roku. Stefan z wojew. ruskim podpisał elekcyę 1697 r.
Franciszek, syn Michała i Maryanny Wyszyńskiej, wnuk Jana i Katarzyny Dobrowolskiej, prawnuk Andrzeja, dziedzic Wasilkowie, na Podolu, pozwał 1760 r. Pawłowskiego o najazdy i obelgi.
Antoni, Jan, Mikołaj i Bazyli wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Józef, syn Jana i Heleny Truszkowskiej, ur. 1791 r. we wsi Barłutowie(?), w pow. lwowskim, postąpił 1808 r. do 1-go pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego, a przeniesiony 1815 r. do 3-go pułku ułanów, awansował 1817 r. na podporucznika, a 1824 r. na porucznika; odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi pod Smoleńskiem, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi (Ks. Wojskowe).
PODLESKI v. PODLEWSKI h. BOGORYA. Paprocki pisze ich Podlęski, obecnie piszą się Podlewski; dom dawny w Małopolsce. Pasek obwiniony, że przyjął prawo miejskie krakowskie, oczyścił się z zarzutu 1398 r. (Akta Krakowskie). Jan, podstarosta krakowski 1492 r.
Kacper, kanonik krakowski 1524 r. Jan w wojew. krakowskiem 1570 r. Kacper i Krzysztof z ziemią przemyślską, Marcyan z wojew. nowogrodzkiem 1669 roku, Bazyli-Stanisław, viceregent grodzki żydaczowski, z wojew. ruskiem i Piotr-Mikołaj z wojew. krakowskiem 1697 r. podpisali elekcye; z nich Bazyli-Stanisław był 1699 r. wojskim parczewskim.
Paweł, vicegerent grodzki kamieniecki 1706 r. Jan z wojew. kijowskiego i Teodor z wojew. ruskiego elektorowie 1733 r. Franciszek, komornik ziemski czerniechowski 1775 r. Ignacy, susceptant grodzki łucki 1791 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).
Antoni wylegitymowany w Galicyi 1791 r., a jego wnukowie: Edward, i Wincenty 1845 r., Franciszek 1849 r., i prawnuk Jan 1851 r. Wincenty, członek rządu tymczasowego w Galicyi 1809 r. Aleksander, dziedzic dóbr Dolhe 1860 r., a Walery, dziedzic dóbr Drużyn 1864 r., w Galicyi.
Waleryan, ur. 1809 r., będąc słuchaczem prawa w Uniwersytecie warszawskim, wstąpił 1830 r. do 2-go pułku ułanów wojsk polskich i wkrótce został podporucznikiem; przeszedłszy całą kampanię 1831 r., za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. Po wyjściu z wojska osiadł na wsi i gorliwie oddał się pracy społecznej i w 1844 r. był członkiem Stanów galicyjskich.
PODLESKI v. PODLEWSKI h. GRZYMAŁA. Pisali się z Wielkiego Podlesia, w Wielkopolsce, i mieli być właściwie herbu Doliwa. Sędzimir, burgrabia grodzki 1509 r., podstarosta bydgoski, został 1519 r. burgrabią malborgskim. Kazimierz, syn Olbrachta, 1647 r. Waleryan, wojski kruszwicki 1659 r., starosta borzechowski 1667 r., poseł i elektor 1669 roku z wojew. kaliskiego, i ciągły oponent przeciw dworowi, gorliwy stronnik Jerzego Lubomirskiego, wiele przyłożył się do skłonienia województw wielkopolskich na jego stronę; w 1666 r. należał do układów o spokój z królem Janem Kazimierzem; jego brat Aleksander z Maryanny Boratyńskiej miał syna Stanisława, towarzysza husarskiego, który poległ pod Wiedniem, 1683 r. i pozostawił syna Franciszka 1733 r.
Wojciech, podstoli inowrocławski 1689 r., elektor 1697 r. z wojew. inowrocławskiego, żonaty z Łucyą Kalińską, pozostawił synów: Jakóba, Jana i Stanisława, i z nich Jakób podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. inowrocławskiem, a drugi z braci elektor 1733 r. z wojew. łęczyckiego. Wojciech, poseł wojew. pomorskiego 1733 r.
Władysław, łowczy wiski 1719 r. Józef z wojew. brzesko-kujawskiem i Stefan z ziemią wieluńską podpisali elekcyę 1733 r. Jan, szambelan Stanisława Augusta 1791 r. Stanisław, podstoli inowrocławski 1792 r. (Ks. Gr. Brzeskie, Sigil.).
PODLESKI v. PODLEWSKI h. PORAJ. Wzięli nazwisko od wsi Podlesie, w wojew. Sandomierskiem, i pisali się niekiedy Podlęski, a nawet Podłęski. Jan, dziedzic Jurkowie 1594 r., żonaty z Katarzyną Kieszkowską. N., wojownik przeciw Szwedom i Moskwie, umarł 1647 r. Łukasz, Stanisław i Wojciech 1669 r., a Jan 1697 r. elektorowie z wojew. sandomierskiego.
Po Aleksandrze i Eufemii Bienieckiej synowie: 1) Franciszek, żonaty z Magdaleną Reklewską, z niej syn Piotr 1760 r.; 2) Michał, po którym z Teofili Reklewskiej syn Antoni, żonaty z Anną Postolską, pozostawił syna Dominika 1760 r. Po Romualdzie z 1-ej żony Maryanny Strojnowskiej syn Franciszek, a z 2-iej żony Teresy Gizianki syn Marcin-Józef 1783 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Arch. Jarmolinieckie).
Po Stanisławie, synu Andrzeja, w 1630 r. dziedzicu dóbr Ostrołęka i innych, w wojew. Sandomierskiem, syn Zbigniew, burgrabia i viceregent grodzki nowokorczyński, elektor 1669 r. z wojew. sandomierskiego, z Izabeli Ożarowskiej miał syna Wojciecha, a ten syna Michała.
Romuald, syn Michała, dziedzic wsi Ostrołęka, z 1-ej żony Strojnowskiej pozostawił syna Franciszka, tego synowie: 1) Szymon miał syna Wincentego, po którym z Wiktoryi Wydrzyckiej synowie, Napoleon, kasyer w Sandomierzu, w 1849 r. i Wincenty z synem Edmundem w 1860 r. wylegitymowani w Królestwie; 2) Jan pozostawił syna Józefa, po którym z Józefy Żochowskiej synowie, Władysław i Jakób wylegitymowani w Królestwie 1851 r.; z tej linii Ignacy, syn Ignacego i Katarzyny Pawłowskiej, w 1840 roku, i Karol, syn Augustyna i Petroneli Węgierskiej, w 1861 roku wylegitymowani w Królestwie.
Po Stanisławie, dziedzicu dóbr Kaleń, podstolim inowrocławskim 1742 r., a więc herbu Grzymała, syn Piotr żonaty z Nepomuceną Bittner, z niej syn Tomasz wylegitymowany w Królestwie 1850 r. z synami, Antonim-Stanisławem i Henrykiem-Tomaszem; z tej linii Szczepan wylegitymowany w Królestwie 1860 roku.
PODLESKI v. PODLEWSKI h. PRUS III. Piszą się z Podlesia, w pow. rawskim (Ks. Poborowe). Jan, dziedzic Podlesia 1579 r. Maryan, elektor 1669 roku z ziemi gostyńskiej. Grzegorz, Jan i Walenty podpisali elekcyę 1697 roku z ziemią nurską.
PODLESNY. Wzięli nazwisko od wsi Podleśne, w Małopolsce; jej dziedzicem był Stanisław około 1470 r. (Lib. Benef.). Wojciech z Ldzenic (?) z wojew. Sieradzkiem podpisał elekcyę 1697 r.
PODLICH. Antoni, syn Krystyana i Teresy, nr. 1790 r. w Warszawie, wszedł 1807 r. do 1-go batalionu artyleryi pieszej iw 1808 r. został podporucznikiem w 1-ym pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego; porurucznik 1809 r., kapitan 1811 r., przeniesiony 1815 r. do l-go pułku piechoty liniowej, awansował 1820 r. na majora z przeznaczeniem do 8-go pułku piechoty liniowej. Odbył kampanie, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. przeciw Rosyi pod Bobrujskiem i Borysowem i za waleczność otrzymał krzyż srebrny wojskowy.
Jan, syn Krystyana, ur. 1794 r. w Warszawie, postąpił 1808 r. do 1-go pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i w 1811 r. awansował na podporucznika; przeznaczony 1815 r. do 1-go pułku piechoty liniowej, wyszedł 1818 roku do dymisyi. Odbył kampanie, 1809 roku przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi pod Borysowem (Ks. Wojskowe).
PODLIPSKI h. GOZDAWA. Michał, syn Jana, z synami: Piotrem, Julianem i Kazimierzem wylegitymowani w Cesarstwie 1862 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
PODLODOWSKI h. JANINA. Senatorowie w rodzinie: Jakób, kasztelan radomski 1460 r. Jan, kasztelan żarnowski 1484 r., radomski 1494 r. Mikołaj, kasztelan radomski 1497 r. Mikołaj, kasztelan kijowski 1670 r.
Jedna z zamożniejszych w XV i XVI stoleciu rodzin małopolskich, pisała się od swego majątku z Przytyka, w wojew. Sandomierskiem, a nazwisko wzięła od wsi Podlodowa, w wojew. bełskiem, która wyszła z jej rąk w połowie XVI stolecia, zamieniona na królewszczyznę Blizocin i Wolę Blizocką; prócz czterech senatorów, ta rodzina wydała kilku kanoników krakowskich i znaczną liczbę urzędników ziemskich, lecz już w drugiej połowie XVII stolecia, podupadłszy na majątku, straciła dawne znaczenie.
Wawrzyniec z Podlodowa żonaty 1420 r. z Katarzyną z Białaczowa. Jan podpisany na akcie z 1423 roku. Jakób z Podlodowa, kasztelan radomski 1460 r. Piotr z Przytyka żonaty 1484 r. z Barbarą Chlewicką. Jakób, wojski bełski 1490 r. Mikołaj, kasztelan radomski 1497 r., poseł od króla Jana Alberta do hospodara wołoskiego 1497 r. z żądaniem, aby był gotów do wojny z Turkami.
Jan z Przytyka, kasztelan żarnowski 1484 r., a radomski 1494 r., ożeniony z N. Chlewicką, miał synów: Jana, sekretarza królewskiego, scholastyka sandomierskiego .1507 r., kanonika krakowskiego 1509 r., ulubieńca króla Zygmunta I, Heronima i Zbigniewa, podstolego rawskiego 1508 r., a pisarza ziemskiego radomskiego 1509 r., który w sporze ze Stanisławem Korneckim, herbu Odrowąż, zabił go, a trupa kazał pogrzebać w Przytyku, lecz familia zmarłego zapozwała go do sądu i Podlodowski, lękając się surowej kary, zgodził się z nią pod warunkiem opłaty grzywien, przewiezienia ciała zabitego do jego familijnego grobu w Końskich i odsiedzenia więzienia.
Heronim, dziedzic Przytyka 1510 r., miał czterech synów: Mikołaja, żonatego z Barbarą z Kościelca, Stanisława, Walentego, dworzanina królewskiego 1550 roku, który nabył 1532 roku znaczne dobra Żuków od Szydłowskich, i Wojciecha, kanonika sandomierskiego 1547 r.
Stanisław, dziedzic Podlodowa, stolnik sandomierski, gorąco protestował na sejmie 1547 r. przeciwko małżeństwu Zygmunta Augusta z Barbarą Radziwiłłówną; zamienił 1549 roku dobra swe rodzinne Podlodów na królewszczyznę Blizocin i Wolę Blizocką, i z żony Elżbiety pozostawił córkę Dorotę-Annę, żonę poety Jana Kochanowskiego, i trzech synów: Jakóba, Jana, dziedzica Zakrzewa, 1579 r., i Grzegorza.
Jakób, dziedzic Blizocina i Woli Blizockiej, dworzanin królewski 1572 roku, a następnie podkoniuszy królewski, dzielny żołnierz, w bitwie z Tatarami pod Borowem wzięty był do niewoli 1589 r., a w 1596 r. w bitwie z Kozakami zarąbany został; Jakób miał synów: Jakóba-Bonawenturę, Krzysztofa i Stefana, rotmistrza królewskiego, elektora 1648 r. z wojew. sandomierskiego, żonatego z Heleną Wasiczyńską.
Jakób-Bonawentura, dziedzic Blizocina i Woli Blizockiej, wojski radomski 1663 roku, żonaty z Izabelą Starołęską, pozostawił synów, Adama i Stanisława z Przytyka, dziedziców Gembarzewa.
Stanisław z Przytyka, elektor 1697 roku z wojew. sandomierskiego, cześnik różański 1712 roku, zaślubił Teofilę Olszowską i z niej miał syna, Franciszka, dziedzica dóbr Nieznamirowic, Gałki i Wola Gałecka, w pow. radomskim 1754 roku, po którym z Elżbiety Dunin-Wolskiej syn Adam.
Adam sprzedał 1782, r. dobra Nieznamirowice, i na mocy tego aktu wylegitymował się w Galicyi Zachodniej 1803 r.; po Adamie z Maryanny Mikułowskiej synowie, Spirydyon-Felicyan, dziedzic Łącka, i Teobald-Józef wylegitymowani w Królestwie 1837 i 1839 roku (Quaterniones).
Grzegorz v. Jerzy, syn stolnika Stanisława, dziedzic Żukowa i Rakowa, sędzia grodzki radomski 1576 r., ostatnio starosta radomski, wysłany był od Stefana Batorego do Turcyi dla załatwienia niektórych spraw politycznych, lecz gdy nieostrożnie postępował i oburzył przeciw sobie Turków, przez rozgniewane pospólstwo zabity został 1583 roku. Sułtan wysłał do króla umyślnego gońca z uniewinnieniem tego zabójstwa i zapewnieniem, że winni surowo ukarani zostaną; krewni jednak zabitego niezadowoleni tą obietnicą, wysłali jego szwagra Jana Kochanowskiego do króla z prośbą o pomszczenie mordu; tę dyskusyę przepłacił Kochanowski śmiercią ze wzruszenia przy przemowie do króla. Grzegorz miał synów: Andrzeja, Kacpra, dworzanina królewskiego 1572 r., Mikołaja, rotmistrza wojsk królewskich, walecznego rycerza przeciw Moskwie 1579-1581 r., który był w niewoli tatarskiej, Samuela, Stanisława, dziedzica Przytyka, podstarostę i sędziego grodzkiego 1598 r., następnie wojskiego radomskiego 1604 roku, po którym synowie, Jakób i Paweł, i Walentego.
Andrzej, najstarszy syn starosty Grzegorza, dziedzic na Przytyku, pozostawił syna Mikołaja, chorążego dobrzyńskiego, elektora 1648 r. z wojew. sandomierskiego, starostę radomskiego 1659 r., kasztelana kijowskiego 1670 r., który w 1674 roku podpisał elekcyę z wojew. kijowskiem. Mikołaj 1661 r. posłował do sułtana i do elektora brandeburgskiego, aby go nakłonić do odstąpienia Szwedów; żonaty był z Anną Grądzką.
Feliks, dziedzic Zakrzewa 1515 roku, żonaty z Anną Lanckorońską. Jerzy, kanonik krakowski 1542 roku, referendarz koronny 1580 roku, proboszcz gnieźnieński, kanclerz królowej Elżbiety i Barbary Radziwiłłówny, żony Zygmunta Augusta, za protekcyą Barbary dostał nominacyę na biskupstwo krakowskie, lecz gdy o tern dowiedziała się kapituła, skłoniła prymasa, aby przedstawił królowi, że nieprzystoi niezasłużonemu dawać podobnie wysoką dostojność; Zygmunt też cofnął nominacyę. Bożywój, dziedzic Ruszkowa, poborca sandomierski 1756 r., przeszedłszy na wyznanie kalwińskie, zmienił na zbór tego wyznania kościół katolicki w swej wsi Ruszkowie; Bożywój z Magdaleny Jeżewskiej miał synów 7: Heronima, żonatego z Magdaleną Brzezińską, Macieja i Stefana. Baltazar, brat Bożywoja, pozostawił syna Mikołaja, żonatego z Elżbietą Suchorabską 1593 r., z której syn Krzysztof 1607 r.
Piotr, żonaty z Elżbietą Kazanowską 1579 r., miał syna Jana i córki: Annę, Jadwigę i Katarzynę. Stanisław, stolnik sandomierski 1590 roku. Marcin i Piotr, synowie Andrzeja z Policzny, 1593 r. Brykcy, Heronim, Maciej i Stefan, synowie Sebastyana, dziedzice Przytyka 1598 r.; po Heronimie z Heleny Gniewoszówny synowie: Heronim, Szymon i Zbigniew.
Krzysztof, podstarosta sandomierski 1599 r., pisarz grodzki sandomierski, pozostawił synów, Samuela i Stanisława; po Samuelu z Łucyi Górnickiej synowie, Jan i Paweł, elektor 1648 r. z wojew. sandomierskiego. Anna, żona Heronima Białobrzeskiego, sekretarza królewskiego 1620 roku. Adam i Andrzej podpisali elekcyę 1648 r. z wojew. Sandomierskiem.
Stanisław, wojski radomski 1661 r. Jan, wojski radomski 1675 r., żonaty z Barbarą Brzeską, sędzianką kapturową sandomierską. Justyna z Przytyka, żona Aleksandra Łosia, podstolego chełmskiego 1684 r. Antoni podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią dobrzyńską (Conv. Piotrk., Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Ks. Gr. Czerskie, Radomskie i Sandomierskie, Sigil., Quaterniones).
PODŁĘCKI. Heronim, podsędek wiłkomierski, deputat do zapłaty wojska 1613 r. Piotr, rotmistrz królewski 1635 r. Kacper z ziemią wyszogrodzką podpisał elekcyę 1648 r.
PODŁĘSKI h. BOGORYA. Senator w rodzinie, Łukasz, kasztelan połaniecki 1670 r.
Jednego pochodzenia ze Skotnickimi, herbu Bogorya, posiadali nawet gniazdową wieś rodu Bogoryę, którą Krzysztof Podłęski za przywilejem Zygmunta III w 1619 r. zamienił na miasto, a pisali się z Kurozwęk Podleski v. Podłęski. Jan, Joachim i Przecław, synowie Jana, dziedzice Podłęże i Gniewoszewic. Aleksander, Piotr i Stanisław, synowie Krzysztofa, wnukowie Stanisława i Urszuli, córki Jana Zborzeńskiego, i z nich Aleksander żonaty 1596 r. z Zofią 1v. Grabowską.
Po Krzysztofie, staroście brodnickim, syn Krzysztof, dziedzic Nastawie, Zimnowody im. Bogoryi 1620 roku, starosta zwoleński, z żony Anny z Bobrku miał syna Stanisława. Łukasz z Bogoryi, starosta krośnieński 1654 roku, kasztelan połaniecki 1670 roku, z żony Teresy-Anny z Wrzący Brzechfianki, podkomorzanki wendeńskiej, miał córki: Zofię Brzechfa, podczaszynę warszawską, Eleonorę 1v. Jawornicką, 2v. Kobierzycką, Dorotę Wojciechowę Baranowską, i synów, Łukasza i Piotra; po Piotrze syn Piotr, podstoli sandomierski 1746 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).
PODŁĘSKI h. LELIWA. Pisali się z Podłęża, wsi niedaleko Krakowa; z nich Jakób 1459 r. (Akta Krakowskie i Lib. Benef.).
PODŁĘSKI h. PORAJ. Pisali się z Podłężyc. Tomasz z Podłężyc cytowany w aktach sieradzkich 1495 roku. Mikołaj, dziedzic Rzekty 1495 r. (Akta Sieradzkie).
PODŁUSKI h. SAS. Mają przydomek Toporowicz. Mikołaj otrzymał pewne dobra 1625 r. (Metr. Kor.). Szymon i Jan wylegitymowani w Galicyi 1782 r.
PODMICHALSKI h. SAS odm. Odmiana herbu - na tarczy półksiężyc, pod nim strzała.
Piszą się z Podmichala, w ziemi halickiej 1427 r. (Notaty Zamoyskiego).
PODNIESIŃSKI h. RADWAN. Wzięli nazwisko od wsi Podnieśnie, w ziemi drohickiej; szlachta zagrodowa podlaska. Adam, syn Piotra, dziedzic wsi Podnieśnie 1585 r. Paweł, syn Jana, 1585 r.
Samuel, syn Melchiora, 1602 r. Po Tomaszu synowie: Józef, Stanisław i Wacław, i z nich Józef żonaty 1661 r. z Elżbietą Raszewską. Jan z ziemią chełmską i Stanisław z wojew. lubelskiem podpisali elekcyę 1669 r. Stanisław żonaty z Konstancyą Szczucką 1670 roku (Ks. Gr. Drohickie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).
Adam, syn Marcina, właściciel części we wsi Podnieśnie 1729 r. Wojciech z Podnieśnia podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią mielnicką.
Szymon, syn Wojciecha, nabył 1708 r. w grodzie drohickim części wsi Podnieśnie, i z żony Katarzyny Bilińskiej miał synów Wojciecha, ochrzczonego 1734 r. w par. Suchożebry, wylegitymowanego w Galicyi Zachodniej 1804 r., i Franciszka, ochrzczonego 1731 r. w par. Suchożebry; po Franciszku z żony Anny synowie, Maciej, 1763 r. i Jan-Paweł, 1771 roku ochrzczeni w par. Suchożebry, wylegitymowani w Galicyi Zachodniej 1804 r.
Paweł sprzedał 1721 roku części Podnieśnie Wojciechowi, synowi Marcina Podniesińskiego; po Pawle z Maryanny Bielińskiej syn Antoni, ochrzczony 1735 r. w par. Suchożebry, zaślubił Maryannę Osińską i z niej pozostawił synów: Franciszka, 1767 r., Tomasza-Mikołaja, 1768 r., i Jana, 1770 roku ochrzczonych w par. Suchożebry, wylegitymowanych w Galicyi 1804 roku.
Magdalena Podniesińska sprzedała 1782 r. części Podnieśnie Szymonowi, synowi Tomasza, Podniesińskiemu, który na mocy tego aktu wylegitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 r.
Teodor, zw. Słuch, syn Adalberta, wnuk Teofila, nabył 1791 roku w grodzie drohickim części wsi Męczyn i na mocy tego aktu wylegitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 roku. Powyżsi wylegitymowani składali dowody, że są herbu Pobóg, co jest mylnem wobec zeznania w Trybunale lubelskim z 1670 r. (Akta po-Galicyjskie, Quaterniones).
PODNIESTRZAŃSKI h. GRZYMAŁA. Wzięli nazwisko od wsi Podniestrzany, w Żydaczowskiem 1427 r. (Notaty Zamoyskiego).
PODOBIED. Na Litwie; z nich Jan podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. Bazyli, syn Tadeusza, zasiadający w sądach pow. klimowickiego 1844 r. Józef, syn Teodora, zasiadający w sądach pow. czerykowskiego 1851-1859 r. Marya, dziedziczka dóbr Malinowka, w gub. mohylowskiej 1880 r.
PODOBIŃSKI. Wzięli nazwisko od wójtostwa, które dostali od Rabuldów we wsi Podobinie, w wojew. krakowskiem, co Zygmunt I w 1518 r., a Zygmunt III w 1598 roku zatwierdzili Janowi i Kacprowi Podobińskim. Melchior i Kacper, posesorowie sołectwa wsi Podobinie 1597 roku. Jan i Kacper ustąpili 1602 r. części wsi Podobinie (Metr. Kor.).
PODOGRODZKI h. GRYF. Taż familia co Podgrodzki.
PODOLANIECKI. Zgasła małopolska rodzina, pisała się z Podolan; z niej Adam i Jakusz 1400 r. (Akta Krakowskie).
PODOLEC h. DĄBROWA. Na Podlasiu iw pow. Słonimskim; jedna ich linia od swego dziedzictwa w tym powiecie, wsi Sidorówki, brała przydomek Sidorowicz. Jan, dworzanin królewski 1528 r., żonaty z Anną Porudzieńską (Metr. Kor.).
Mikołaj, pisarz grodzki i deputat pow. pińskiego na Trybunał 1636 r. Stanisław, pisarz grodzki Słonimski 1671 r. (Arch. Dubr. i Szem.). N. z wojew. brzesko-litewskiem podpisał elekcyę 1697 r.
Marcin z N. Klepackiej miał dziewięciu synów, z tych pięciu poległo na wojnach, a z czterech pozostałych: 1) Stanisław, pisarz grodzki Słonimski, miał synów, Jerzego i Dominika, zmarłego 1705 r., obu Jezuitów; 2) Konstanty, podstoli bracławski, z żony Krzczonowiczówny zostawił potomstwo; 3) Wawrzyniec żonaty z Wasilewską, z niej syn Andrzej, po którym z N. Jelec trzech synów 1740 r.; 4) Jan zaślubił Konstancyę Radziejowską i z niej miał synów: Michała, ożenionego z Wawrzecką, sędzianką bracławską, Andrzeja, żonatego z N. Hoppenówną, i Zygmunta zm. młodo. Po Janie z żony N. Wojna-Hreczyna synowie, Dadzibóg-Paweł, kanonik inflancki, i Paweł, Jezuita 1720 r.
PODOLEC. Wiktor, syn Michała, urzędnik rosyjski, uznany szlachcicem z zasady stopnia urzędniczego, i z synami, Aleksandrem i Sykstusem zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej 1835 r.
PODOLECKI h. WĄŻ. Na Rusi Czerwonej, z której przesiedlili się do Litwy. Janek 1451 r. Krzysztof, wojski Samborski, i Stanisław, stolnik lwowski 1583 r., bracia, dziedzice Chyżowic i Koropusa, przeprowadzili dział tych dóbr 1591 r., i z nich Stanisław, żonaty z Barbarą z Sienna, um. 1598 r., a Krzysztof procesował wdowę o dobra Winniki; po Krzysztofie, dziedzicu Koropusa, Chyżowic i Dublany, syn Stanisław.
Stanisław, dziedzic Chyżowic, stolnik lwowski 1651 r. N. z wojew. Sandomierskiem 1697 r. i Manswet, starosta maławski, z pow. kowieńskim 1764 r. podpisali elekcye (Conv. i Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).
Onufry, syn Tadeusza, z synem Adamem i tego synowie, Onufry i Witold, oraz Manswet, syn Józefa, z synem Wincentym i tego syn Wacław wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1839 r.
PODOLECKI h. WRĘBY. Podług Miesięcznika Heraldycznego z 1909 r. byli w 1449 r. w Przemyślskiem.
PODOLIŃSKI h. LEWART. Jednego pochodzenia z Firlejami. Jasiek i Mikołaj z Podolina 1398 roku (Akta Sieradzkie). Jan, dziedzic wsi Meglew około 1470 r. (Lib. Benef.).
Maksymilian, syn Antoniego, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1817 r.
PODOLIŃSKI h. WĄŻ. Zamieszkiwali 1663 roku w Orszańskiem (Herbarz Orszański).
PODOLSKI h. GRZYMAŁA. Domarat, dziedzic wsi Podole i Lipowa, w wojew. Sandomierskiem 1470 r. (Lib. Benef.).
PODOLSKI h. JUNOSZA. Aleksander z wojew. trockiem podpisał 1698 r. pospolite ruszenie. Michał, syn Antoniego, z synem Janem wylegitymowany w Cesarstwie 1849 roku i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
PODOLSKI h. NAŁĘCZ. Jeden z Domasławskich, nabywszy w XVI stoleciu majątek Podolin, nazwał się od niego Podolskim. Tomasz, syn Macieja, 1589 r., miał syna Andrzeja, po którym z Katarzyny z Golina syn Piotr 1631 r. Jan z Podolina 1594 r.
Wojciech z żony N. Świerczewskiej miał trzech synów: Jana, dziedzica wsi Podolin, Piotra, który osiadł w ziemi przemyślskiej, po którym synowie: Andrzej, Zygmunt i Samuel, rektor Jezuitów w Sandomierzu, um. 1701 r., i Bartłomieja, który w nagrodę zasług rycerskich dostał od Zygmunta III królewszczyznę Laszki, i z Zofii Moszyńskiej pozostawił syna Aleksandra.
Aleksander, porucznik husarski, podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. ruskiem, i po nim z Katarzyny Orchowskiej synowie, Franciszek, podczaszy latyczowski 1670 r., ostatnio 1698 r. wojski, i Andrzej-Antoni, kanonik przemyślski, proboszcz łańcucki 1649 r., scholastyk gnieźnieński, archidyakon i oficyał przemyślski 1688 r., sufragan chełmski 1690 r., niezwykłej biegłości w prawie, kilkakrotnie deputat, a raz prezydent Trybunału koronnego lubelskiego.
Stanisław, syn Melchiora, z żony Maryanny Pietraszewskiej miał synów: Andrzeja, Mikołaja i Waleryana; z nich Andrzej, dziedzic Daszowa, skarbnik latyczowski 1699 r., a po Waleryanie syn Józef.
Władysław 1669 r. z wojew. Sieradzkiem, Łukasz 1697 r. z wojew. krakowskiem i N. z ziemią dobrzyńską 1733 r. podpisali elekcye. Stanisław, archidyakon gnieźnieński 1690 r. Piotr, podstoli latyczowski 1699 r. Wojciech, subdelegat grodzki kamieniecki 1780 r. (Conv. Vars., Metr. Kor., Ks. Gr. Brzeskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).
Jan i Kazimierz wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Józef, dyrektor szkoły technicznej w Krakowie, którą urządził i udoskonalił, um. 1850 r.
PODOLSKI h. POMIAN. Maciej płacił 1552 r. pobór ze wsi Woli Bentkowskiej, w pow. sieradzkim (Wittyg, Ks. Poborowe).
PODOLSKI. Franciszek i Tomasz, bracia rodzeni, towarzysze usarscy, w nagrodę zasług wojennych na przedstawienie hetmanów otrzymali 1683 r. nobilitacyę (Vol. Leg.).
PODOLSZYŃSKI. W ziemi warszawskiej, wzięli nazwisko od wsi Podolszyna, szlachta zagrodowa. Mateusz i Stanisław, synowie Stanisława, dziedzica Podolszyna, 1570 roku. Po Mikołaju z Podolszyna synowie, Jan i Stanisław; z nich Jan, dziedzic na Podolszynie 1579 roku, zaślubił Reginę Gaszyńską i z niej miał synów, Marcina i Prokopa; po Marcinie synowie, Stanisław żonaty z Heleną Myszczyńską i Wojciech 1635 roku.
Grzegorz 1669 r. i Jan 1674 r. elektorowie z ziemi warszawskiej. Paweł, syn Pawła, zapisał 1677 roku dożywocie żonie Annie Pilikównie i pozostawił z niej syna Stanisława, który w 1721 roku zapisał dożywocie żonie Maryannie Badowskiej (Conv. i Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie).
PODORADECKI. N. podpisał elekcyę 1669 roku z ks. oświecimskiem (Vol. Leg.).
PODORECKI h. BELINA. Jestto właściwie rodzina Podhoreckich, Którzy stale używali pisowni Podorecki. Wacław, dworzanin królewski, ustąpił 1592 r. sołectwo w Horodle synowi swemu Świętosławowi. Andrzej, sędzia ziemski buski 1651 r., z żony Doroty miał synów, Stanisława i Wacława, elektora 1697 roku z ziemi chełmskiej. Władysław, syn Wacława i Zofii Olewińskiej, 1668 r. (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).
PODORNIEC. Tomasz podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 roku (Vol. Leg.).
PODOSKI h. JUNOSZA. Senatorowie w rodzinie: Dersław, kasztelan wyszogrodzki 1440 roku. Jan, kasztelan sierpski 1590 roku. Jan, kasztelan ciechanowski 1609 roku. Jan, kasztelan raciążski 1613 roku. Jan, kasztelan ciechanowski 1613 r., wojewoda mazowiecki 1629 r. Andrzej, kasztelan słoński 1713 r. Mikołaj, kasztelan płocki 1717 r., wojewoda płocki 1736 r., ustąpił 1761 r. Józef-Antoni, wojewoda płocki 1761 r. Michał-Heronim, kasztelan rypiński 1765 r., dobrzyński 1775-1793 r. Gabrye-Jan, arcybiskup gnieźnieński, prymas 1767 r. Franciszek-Aleksander, kasztelan ciechanowski 1770 r., mazowiecki 1779 roku, ustąpił 1791 r. Tymoteusz, kasztelan sierpski 1777 r.
Jedna z głównych gałęzi rodu Junoszów; jej gniazdem wieś Podosie, w północnem Mazowszu, od której też w XV stoleciu wzięła nazwisko; przez ciąg blisko pięciu wieków dziedzicznie niejako piastowała urzędy ziemskie i znaczne posiadała majątki, i dopiero w XVI stoleciu niektórzy z nich przesiedlili się w inne strony kraju, a głównie do Małopolski, i z licznych linij tej rodziny, głównie podniosła się w znaczenie i majątki, pochodząca od Andrzeja, kasztelana słońskiego, którego syn Mikołaj, wojewoda płocki, zostawił sześciu synów, z których pięciu zasiadło w senacie, a Gabryel został arcybiskupem gnieźnieńskim i prymasem. Wszyscy prawie ci bracia brali tytuł hrabiów na Podosiu v. Podosiach, ten jednak tytuł nie był urzędowo uznany, iz początkiem bieżącego XIX stolecia, rodzina znacznie podupadła, głównie przez przejście jej majątków po kądzieli w inne domy. Dersław, dziedzic dóbr Podosie, i Piotr notowani w aktach łomżyńskich 1421-1426 r. Po Domaracie, dziedzicu dóbr Sarnowo 1430 roku, syn Jakób około 1470 r., ożeniony z Małgorzatą Krasińską.
Dersław, chorąży zakroczymski 1436-1438 r., kasztelan wyszogrodzki 1440-1462 r., w 1438 r. godził biskupa płockiego Pawłowskiego z książętami Mazowieckimi; jego syn Jan, chorąży zakroczymski 1468 r., starosta warszawski, liwski i łomżyński, jeden z możniejszych panów swego czasu na Mazowszu, zostawił czterech synów, z których Marcin i Łukasz, kanonicy płoccy, Jan i Mateusz, dziedzic dóbr Podosie i Grądy, podczaszy króla Zygmunta I, podkomorzy czerski 1532 r., po którym z Kościeleckiej synowie: Stanisław, Krzysztof, proboszcz kiecki, sekretarz królewski 1570 r., kanonik krakowski 1580 r., Mateusz, zw. Gościewicz, starosta grodziecki 1580 r., żonaty z Barbarą Nieprzecką, i Mikołaj, wojski ciechanowski 1581 r., starosta nurski i makowski 1588 r., poborca 1577 r., a cześnik ciechanowski 1587 r., na sejmie elekcyjnym 1587 r. rozgniewany niesfornością drobnej mazowieckiej szlachty, swojem oburzeniem tak ją rozjątrzył, że był w niebezpieczeństwie utraty życia; Mikołaj miał syna Pawła 1600 r.
Jan, syn starosty Jana, poborca ziemi różańskiej 1528 roku, sędzia ziemski ciechanowski 1542 roku, z dwóch żon, Elżbiety Młodzianowskiej i Anny Krosnowskiej pozostawił synów: Floryana, posesora Karniowa 1583 r., Jana, Krzysztofa, Marcina i Mikołaja.
Krzysztof, cześnik ciechanowski 1601 r., miał synów: Jana, Leona i Wawrzyńca, który w 1625 r. zapisał dożywocie żonie swej Katarzynie Zaliwskiej i z niej miał synów, Waleryana 1636 r., i Arnolda, który w 1658 r. sprzedał grunt w Golędzinowie.
Marcin, cześnik ciechanowski, nabył 1591 r. części wsi Barczący, i z żony Krystyny Drużbiczówny, podkomorzanki łomżyńskiej, pozostawił pięciu synów: Floryana, Jana, Łukasza, Marcina i Stanisława, i z nich Floryan miał synów: Adama, Jana i Stefana 1636 r., a Łukasz z Maryanny Sufczyńskiej pozostawił córkę Felicyannę za Stanisławem Podoskim, i czterech synów: Józefa, Marcina-Kazimierza, Samuela i Stanisława.
Józef, dziedzic na Podosiu 1670 r., pozostawił syna Stanisława, po którym z Katarzyny Zawadzkiej synowie: Adam, Antoni, kapitan gwardyi koronnej, Franciszek i Jan, towarzysz roty pancernej 1704 r., żonaty z Katarzyną ze Smogorzewa (Wąsowiczówną); po jednym z tych braci pochodzący Antoni z Kasyldy Plichcianki miał synów, Juliana i Ignacego, wylegitymowanych w Królestwie 1840 r.
Marcin-Kazimierz, syn Łukasza i Sufczyńskiej, dziedzic Grembiszewa, komornik ziemski różański 1667 roku, a ostatecznie podkomorzy ciechanowski, miał synów, Jana i Stanisława.
Jan, syn Jana, sędziego, zapisał dożywocie 1579 r. żonie swej Małgorzacie Kobylnickiej, chorążance zakroczymskiej; starosta ciechanowski, um. przed 1600 r. kasztelanem sierpskiem.
Jan, starosta różański i makowski 1598 r., kasztelan ciechanowski 1609 r., nabył 1613 roku Stojadła Nowe i Stare; żonaty z Barbarą Skulską, córką Stanisława, która w 1619 r. jako wdowa nabyła części Kobiele, Suchyłąg i Jazwie, miał syna Waleryana, starostę różańskiego 1617 r., po którym z Katarzyny Szyszkowskiej, sukcesorki po Szyszkowskim, biskupie warmińskim, syn Jan-Marcin, dziedzic dóbr Grodzisko, cześnik różański 1625 roku, zaślubił Annę-Maryę Krasińską, córkę Ludwika, starosty płockiego, której w 1642 roku zapisał dożywocie, i z niej pozostawił synów: Floryana, Kazimierza-Jakóba, Mikołaja-Kazimierza i Pawła, który 1632 roku podpisał elekcyę z wojew. mazowieckiem, rotmistrza królewskiego, elektora 1674 r, z wojew. krakowskiego.
Floryan, cześnik różański, elektor 1648 r. z ziemi różańskiej, stolnik różański 1664 r., z żony Zofii N. miał synów: Józefa, Kazimierza, Stanisława i Władysława; z nich Józef, łowczy nowogrodzki, i Stanisław podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią wiską. Kazimierz-Jakob, starosta ciechanowski, elektor 1632 r. z ziemi ciechanowskiej, pozostawił syna Ambrożego, dziedzica dóbr Zalesie 1664 r.
Mikołaj-Kazimierz, ostatni syn Jana-Marcina, cześnika ciechanowskiego, chorąży 1661 r., a podkomorzy różański 1670 r., podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią różańską; deputat na Trybunał radomski 1662 r., czynny brał udział w konfederacyi gołąbskiej 1673 r., i pociągnął do niej szlachtę swej ziemi; z żony Teresy Krzywczyckiej, starościanki chełmińskiej, 2v. za Grzybowskim, podkomorzym czerskim, jego córki: Barbara, Rozalia, Teofila, Zuzanna, żona Andrzeja Ledóchowskiego, i dwóch synów, Jan i Stanisław, dziedzice dóbr Bożydar, Rzecznia i inne; po Janie z żony Konstancyi, córki Jana Tarły, kasztelanica zawichostskiego, córka Teofila 1v. za Władysławem Szembekiem, 2v. za Michałem Dorpowskim, starostą przedeckim, 3v. żona Józefa Dąmbskiego, kasztelana kowalskiego.
Stanisław, wojski bracławski, elektor 1697 r. z wojew. mińskiego, z Anny Dąbrowskiej jego synowie: Jan, Karol i Michał, i z nich Karol, podkomorzy różański, elektor 1733 r. z wojew. mazowieckiego, pozostawił syna Adama, który podpisał elekcyę 1764 roku z wojew. Sandomierskiem, i był dziedzicem dóbr Łazy.
Jan, syn wojskiego Stanisława, dziedzic dóbr Wiszniewa i Żukowa, podstarosta i sędzia grodzki ciechanowski, miał syna Andrzeja, pisarza ziemskiego i grodzkiego ciechanowskiego, miecznika 1692 r., chorążego 1697 r. ciechanowskiego, kasztelana słońskiego 1713 r., po którym z Maryanny Narzymskiej, 1v. za Stefanem Szydłowskim, podstolim zakroczymskim, synowie: Józef, Mikołaj-Jan i Tomasz; po Tomaszu, cześniku 1713 r., sędzim 1716 roku ciechanowskim, ostatnio pisarzu ziemskim nurskim, syn Józef, elektor 1733 r. z wojew. ruskiego, starosta dobczycki 1739 r.
Mikołaj-Jan, dziedzic Okalewa, cześnik ciechanowski 1703 r., starosta bobrownicki 1711 r., kasztelan płocki 1717 r., elektor 1733 r. z wojew. płockiego, a wojewoda płocki 1736 r., starosta dobrzyński, lityński i woliński, zabiegłem gospodarstwem, umiał zebrać znaczny majątek, a zręcznością w postępowaniu wynieść się do najpierwszych godności i podobne zapewnić swym synom; stronnik dynastyi saskiej, przeszedł na starość do partyi Czartoryskich; przeciwnik niesforności szlacheckiej, oburzony zerwaniem sejmu 1748 r., odezwał się, „widzę coraz większy upadek Rzeczypospolitej, zbliża się tylko dzień jej upadku“; z dwóch żon, Teofili Wapowskiej, stolnikówny koronnej, i Maryanny Rokitnickej, chorążanki dobrzyńskiej, miał pięć córek i sześciu synów; z córek cztery było zakonnicami a Ewa zaślubiła Trzcińskiego, kasztelana dobrzyńskiego, z synów: Ignacy, starosta złotoryjski, pułkownik i szambelan królewski, um. 1761 r., Józef-Antoni, Gabryel-Jan, Franciszek-Aleksander, Tymoteusz i Michał-Heronim.
Józef-Antoni, podpułkownik wojsk koronnych 1744 r., kuchmistrz wielki litewski 1750 r., wojewoda płocki 1761 r., elektor 1764 r. z wojew. płockiego, starosta dobrzyński 1736 r., pokrzywnicki, złotoryjski i karaczkowski, poseł do Turcyi 1759-1760 r., załagodził spory z tem państwem wynikłe z powodu hana tatarskiego, który, unikając słusznej kary sułtana, schronił się do Polski; jeden z pierwszych publicznie występował przeciw liberum veto, i chciał, aby chociaż w ważniejszych sprawach zawieszane było; generał-major 1754 r., a generał-lejtnant 1758 r., był także generałem królewskim; stronnik Czartoryskich, deputat ad pacta conventa 1764 r., miał dwie żony, Katarzynę Ogińską, podstolankę wielką koronną, i N. Małachowską; pozostawił córkę Ksawerę Zboińską, kasztelanowę raciążską.
Gabryel-Jan, kanonik gnieźnieński 1743 r., kanclerz królewiczów synów Augusta III, kustosz krakowski 1756 r., proboszcz miechowski 1757 r., referendarz wielki koronny 1759 r., opat tyniecki i paradyski, arcybiskup gnieźnieński i prymas 1767 r., zdolności wielkich, pierwsze swoje dostojeństwa zawdzięczał względom dworu saskiego, którego był zawsze wiernym stronnikiem; w 1764 r. należał do partyi tak zwanej republikańskiej i posłował od niej do Drezna, aby skłonić elektora do energicznego działania; zawiedziony w nadziei, tak z chęci wywyższenia się, jak iz nieprzyjaźni dla Stanisława Augusta, którego był najzaciętszym wrogiem, ostatnio przeszedł na stronę Rosyi i jego nazwisko spotykało się ze wszystkiemi nieszczęściami, jakie dotknęły kraj od 1766 do 1775 r.; skutkiem jego intryg, utworzoną była zgubna konfederacya radomska, która wywołała konfederacyę barską, a następnie pierwszy rozbiór kraju; słusznie też już za życia dotknęła go wzgarda powszechna; prymas pod koniec życia wydalił się do Francyi i tam umarł 1777 r.
Franciszek-Aleksander, podkomorzy i starosta dobrzyński 1751 r., elektor 1764 r. z ziemi dobrzyńskiej, starosta bobrownicki, kasztelan ciechanowski 1770 r., a mazowiecki od 1779 r., złożył tę dostojność 1791 r.; w 1775 r. dostał prawem emfiteutycznem królewszczyznę Przemęków; pisał się hrabią na Podosiach; pan znacznego majątku, posiadał dobra Sarbin, Kanabród (?), klucz Ostrożański i inne, zajmował się literaturą, pisał i tłomaczył wiele; żonaty był z Teodorą ks. Woroniecką, wdową po Ciecierskim.
Tymoteusz, dziedzic klucza wojniłowskiego, starosta rypiński, rotmistrz pow. płońskiego, elektor 1733 roku z wojew. płockiego, generał-major wojsk koronnych 1757 r., podkomorzy 1748 roku, starosta dobrzyński 1771 r., kasztelan sierpski 1777 roku, kawaler orderu św. Stanisława, pisał się hrabią na Podosiu; um. 1717 r., pozostawiwszy z Anny-Wiktoryi Rupniewskiej córki: Anielę, żonę Augusta Dąmbskiego, starosty gostyńskiego, Maryannę, Rozalię i synów: Leonarda, rotmistrza królewskiego, który w 1775 r. dostał prawem emfiteutycznem starostwo dobrzyńskie, Michała, Stanisława, Antoniego, Józefa i Onufrego, posła łukowskiego na sejm 1813 r.; wszyscy ci bracia brali tytuł hrabiów, lecz byli wylegitymowani w Galicyi 1782 roku jako szlachta.
Józef, starosta dobrzyński, elektor 1764 roku z ziemi dobrzyńskiej, pan znacznego majątku, miał synów, Adama i Wiktora-Gabryela, wylegitymowanego w Galicyi 1833 r., po którym z Eleonory Chrząszczewskiej córka Aniela za Adolfem Trzebińskim.
Michał-Heronim, ostatni syn wojewody Mikołaja i Rokitnickiej, starosta dobrzyński i bobrownicki 1761 r., podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią dobrzyńską; starosta rypiński, kasztelan rypiński 1765 r., a dobrzyński 1775 r., tytułował się hrabią na Podosiu; w 1775 r. dostał prawem emfiteutycznem starostwo rypińskie; rotmistrz kawaleryi narodowej, kawaler orderu św. Stanisława, z żony Józefy Kanigowskiej pozostawił synów, Franciszka i Gabryela, dziedzica dóbr Rusinowo, w pow. lipnoskim, kawalera maltańskiego 1808 r., wylegitymowanego w Królestwie 1838 r., po którym syn August, dziedzic Rusinowa 1858 r.
Franciszek, starosta rypiński 1808 r., żonaty z Maryą-Teresą Sobieszczańską, pozostawił syna Michała, który w 1820 roku był dziedzicem Wołodarki.
Oprócz powyższych. Jan-Daćbog, chorąży ciechanowski 1465 roku, starosta łomżyński 1492 r., podkomorzy ciechanowski 1496 r., miał synów: Jana, dziedzica Sławek, wójta wileńskiego 1534 r., Łukasza, Macieja i Mikołaja, cześnika, następnie 1535 r. chorążego ciechanowskiego.
Łukasz, sekretarz królewski 1558 r., proboszcz gnieźnieński, kanonik i oficyał krakowski 1578 r., mąż wielkiej nauki i powagi, był posłem do cesarza Ferdynanda, a od króla Stefana dwukrotnie posłował do cesarza Rudolfa.
Maciej v. Mateusz, zw. Gość, dworzanin królewski 1539 r., wojski łomżyński, podczaszy królowej Bony, ostatnio podkomorzy czerski, pozostawił synów: Jakóba, Jana i Krzysztofa, sekretarza królewskiego, który w 1566 r. otrzymał wójtostwo w Różanie.
Maciej, skarbnik ciechanowski 1571 r., miał synów, Jana i Marka. Po Mikołaju, dziedzicu dóbr Grądy i Sławki, podczaszym ciechanowskim syn Jan 1600 r. Andrzej, Samuel i Wawrzyniec, synowie Jana, 1600 r.
Jan, kasztelan ciechanowski 1613 r., wojewoda mazowiecki 1629 r., z żony N. Brzostowskiej pozostawił synów: Adama, Aleksandra, starostę mszczonowskiego 1654 roku, i Pawła, chorążego ciechanowskiego, elektora 1648 roku z ziemi ciechanowskiej, po którym synowie, Andrzej i Paweł 1666 roku.
Jan, kasztelan raciążski, starosta ciechanowski i dobrzyński 1613 r., deputat na Trybunały, mąż zasłużony krajowi, z żony N. Chodorowskiej pozostawił synów: Jakóba, starostę ciechanowskiego 1645 roku, żonatego z Heleną z Chodorostawu Żorawińską, Jana i Karola, który osiadł na Białej Rusi i poległ w wojnie z Moskwą. Po Krzysztofie, cześniku ciechanowskim, synowie, Jan, żonaty z Anną Zamoyską, zmarł 1631 roku, i Wawrzyniec. Mateusz z wojew. mazowieckiego i Paweł z wojew. krakowskiego 1632 r.; Daćbog, Łukasz i Piotr z ziemi ciechanowskiej, Łukasz z ziemi czerskiej, Maciej z wojew. podlaskiego, Marcin-Kazimierz z ziemi liwskiej i Paweł z ziemi nurskiej 1648 roku; Jakób z ziemi rawskiej, Jan i Paweł z wojew. krakowskiego, Mateusz z wojew. płockiego, Sebastyan z ziemi łomżyńskiej i Stanisław z ziemi ciechanowskiej 1669 roku; Jan z ziemi wiskiej, Jan z ziemi nurskiej, Jan z wojew. mińskiego, Stanisław, podkomorzy różański, z ziemi warszawskiej 1697 r. elektorowie. Aleksander, Andrzej, Franciszek, burgrabia krakowski, Jan, łowczy łomżyński, Paweł, Tomasz, burgrabia krakowski, z wojew. krakowskiem, Józef, cześnik łomżyński, z wojew. ruskiem 1733 r.; Antoni, cześnik trembowelski, z wojew. Sandomierskiem, Franciszek, cześnik zwinogradzki, sędzia kapturowy bracławski, z wojew. bracławskiem, Mateusz z wojew. płockiem i Antoni, porucznik gwardyi, z wojew. krakowskiem 1764 r. podpisali elekcye. Jerzy, podstoli bracławski 1780 r. Adam, podsędek stężycki 1793 r. (Metr. Kor., Ks. Gr. Ciechanowskie, Płockie, Nowokorczyńskie, Sochaczewskie, Conv. Vars., Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).
Po Janie, skarbniku raciążskim od 1766 r., syn Mateusz, żonaty z Teklą Rafałowiczówną, miał syna Kazimierza, mecenasa w Warszawie, wylegitymowanego w Królestwie 1848 r. z synem Pantaleonem.
Rafał, Stanisław, syn Wawrzyńca-Waleryana, Stanisław, syn Józefa, Antoni, Józef i Szymon 1782 roku; Adam 1784 r.; Jan-Michał 1810 r., oraz Jakób-Józef, wnuk, Konstanty, prawnuk Stanisława, 1855 r. wylegitymowani w Galicyi. Adam, dziedzic dóbr Bybło i Borszowice, w Galicyi, żonaty z Józefą Tomaszewską, z niej córka Marya za Aleksandrem Krechowieckim 1877 r. Alina, żona Aleksandra ks. Gedroica, szambelana dworu rosyjskiego 1842 r.
PODOSKI h. JUNOSZA odm. Odmiana herbu - w koronie nad hełmem pół męża, trzymającego w ręku ptaka z rozpostartemi do lotu skrzydłami.
Floryan, sługa królewski, pokwitował 1594 r. urząd podskarbiego koronnego z otrzymania pewnych sum (Wittyg).
PODOSKI. Stefan, z wojska zaporożskiego, w nagrodę zasług wojennych otrzymał 1662 r. nobilitacyę (Sigil.).
PODOWSKI. Henryk, doktór medycyny, członek rady lekarskiej, naczelny lekarz szpitala św. Łazarza w Warszawie, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1860 r.
PODREZ h. OGOŃCZYK. Jan, ziemianin wołkowyski 1614 roku (Wittyg). Zapewne PODRJEZ.
PODRJEZ h. KORWIN. Józef, Michał, Ignacy i Tadeusz, synowie Adama, wnukowie Aleksandra, z potomstwem, razem osób 28, wylegitymowani w Cesarstwie 1835-1853 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Józef, syn Stanisława, dóbr Ziły, a Juliusz, syn Józefa, dóbr Sworzany dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r.
PODRZECKI h. POBÓG. Bartłomiej z wojew. brzesko-litewskiem, a Krzysztof z wojew. trockiem podpisali elekcyę 1697 r. Mikołaj i Michał z synami, Janem i Józefem wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
PODSADNY. Krzysztof i Stanisław, synowie Jana, dziedzice części Krassowa. Częstki i Rybałty, w ziemi brańskiej, pozwali 1596 r. Wierzbowskich o odebranie należnych im sum, zabezpieczonych na częściach tych dóbr, i w 1598 r. Stanisław występował przed Trybunałem lubelskim z urzędu bielskiego (Wyr. Tryb. Lubel.).
PODSĘDKOWSKI h. TRZASKA W wojew. rawskiem, z którego jedna linia przeniosła się na Wołyń i Podole. Marcin, dworzanin królewski 1540 r., koniuszy trocki 1551 r. Bartłomiej, syn Stanisława, 1563 r., żonaty z Zofią Chociwską, z niej syn Marcin zaślubił Magdalenę Grotowska, i z niej pozostawił syna Andrzeja, dziedzica Bogusławka 1658 roku, elektora 1669 r. z wojew. rawskiego, po którym z Konstancyi Parzklińskiej córka Anna Leszczyńska.
Trzech Janów z wojew. bełskiem 1648 r. i dwóch Janówz ziemią drohicką 1669 r. podpisali elekcye. Krzysztof, syn Mikołaja, żonaty z Elżbietą Dziewałtowską 1654 r. Jan, subdelegat grodzki lubelski 1693 roku (Metr. Litew., Conv. Piotrk., Zap, i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel. Conv. i Don. Vars.).
Po N., wojskim mniejszym mszczonowskim, syn Józef Trzaska ze Zboroszowa, wprowadzony 1730 r. do dóbr Kopruszy, w pow. lelowskim.
Józef, burgrabia grodzki gostyński, zaślubił Annę Petrykowską, i z niej pozostawił syna Mateusza, towarzysza pancernego, którego w 1764 r. matka obrała za plenipotenta do prowadzenia spraw; po Mateuszu, poruczniku wojsk koronnych, z żony Katarzyny Brodowskiej syn Jan Nepomucen, ochrzczony 1773 r. w par. Budziłow, wylegitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 r. (Quaterniones).
PODSKARBI. Władysław z wojew. rawskiem podpisał elekcyę 1674 r.
PODSKARBSKI h. OSTOJA. Piszą się z Podskarbic, w Rawskiem. Paweł, dworzanin królewski, otrzymał 1530 r. wójtostwo rawskie. Jakób, komornik rawski 1543 r., został 1549 r. wojskim rawskim. Marcin, cześnik królewski 1550 r.
Jan, stolnik rawski, miał dwóch synów, Marcina i Stanisława; po Stanisławie został syn Piotr i córki: Anna, Jadwiga i Małgorzata, których w 1563 roku był opiekunem stryj Marcin. Jakób, Jan, Jerzy, Krzysztof i Władysław, synowie Jerzego, 1654 r. (Metr. Kor., Conv. Piotrk., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).
PODSKOCZYM h. OSTOJA. Na Litwie. Feliks, syn Józefa, dziedzic dóbr Gugiszki w gub. kowieńskiej 1882 r., miał syna Alfonsa. Patrz POSKOCZYM.
PODSOŃSKI h. SZELIGA. Benedykt wylegitymowany w Galicyi 1782 roku.
PODSOSNOWSKI h. GRZYMAŁA. Nazwisko brali od wsi Podsosnowa, w pow. lwowskim (Notaty Zamoyskiego).
PODSTĘKALSKI v. POSTĘKALSKI. Tomasz, podstarosta lubelski 1564 r. Paweł, posesor wsi Skorosze 1580 r. Krzysztof, posiadacz królewszczyzny Szczawne 1654 r. (Metr. Kor., Wyr. Tryb. Lubel.).
PODSTOLSKI h. CIOŁEK. Byli w wojew. Sieradzkiem, a wzięli nazwisko od wsi Podstolice. Stanisław, dziedzic Rosprzy, miał syna Marcina 1519 roku. Stanisław, Stefan i Tomasz, dziedzice Podstolic 1538 roku, i z nich Stefan pozostawił syna Stanisława, zw. Żegota. Tomasz Żegota 1570 r. Paweł, dworzanin królewski 1580 r. Jakób, syn Andrzeja, 1582 r., miał syna Marcina.
Krzysztof, dziedzic Podstolic 1591 r., żonaty z Anną Wysokińską, pozostawił syna Andrzeja, elektora 1632 r. z wojew. sandomierskiego, po którym z Elżbiety Witowskiej syn Wojciech, elektor 1669 r. z wojew. łęczyckiego, dziedzic dóbr Górne, był żonatym z Katarzyną Pruszyńską.
Adam ożeniony z Anną Czaplińską 1605 r. Zofia, żona Jana Czaplińskiego, komornika granicznego czerskiego 1620 roku. Jakób, rotmistrz królewski 1626 r. Piotr, dziedzic Podstolic, elektor 1632 r. z wojew. sandomierskiego, żonaty z Anną N. Jan, syn Jana, żonaty z Anną Kozietulską 1634 roku (Conv. Piotrk., Ks. Gr. Piotrk. i Czerskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Metr. Kor.).
PODSTOLSKI h. JELITA. Podług Rocznika Heraldycznego tom III byli w Sieradzkiem i pisali się z Podstołów 1468 r.
PODSTOPALSKI. Zacharyasz, żonaty 1724 r. z Anną Kalenszczanką, miał synów, Andrzeja i Marcina, których stryjem był Hrehory (Ks. Gr. Owruckie).
PODUCKI. Stefan, kozak zaporożski, w nagrodę zasług na przedstawienie hetmana wojsk zaporożskich i hana krymskiego, otrzymał nobilitacyę 1661 r. (Vol. Leg.).
PODUSZOWSKI. Włast z Poduszowa, i Stanisław na Czerwonej Rusi 1454 roku. Mikołaj i Andrzej sprzedali swoje części we wsi Poduszowie arcybiskupowi lwowskiemu Grzegorzowi z Sanoka 1465 r. Filip 1488-1485 T.
PODWERBECKI h. KORCZAK. Wzięli nazwisko od wsi Podwerbiec, w Halickiem. Maciej, dziedzic Zewaczowa i Wiśniowa 1591 r., miał syna Teofila (Wyr. Tryb. Lubel.).
PODWIERZBICKI. Jan, posesor Dobiesławie 1475 roku. Demetry, sługa królewski, w nagrodę zasług otrzymał 1515 r. prawem dziedzicznem dobra Dobrzany, w pow. stryjskim (Metr. Kor.).
PODWIŃSKI h. ŁUK. Na Rusi Białej i na Litwie; brali przydomek Narkowicz. Hrehory 1648 r. z wojew. mińskiem, Krzysztof 1669 r., a Jan, Justynian i Michał 1697 r. z wojew. Witebskiem podpisali elekeye. Bazyli przez 14 lat więziony w Moskwie 1677 r.
Franciszek, towarzysz petyhorski 1725 roku. Kazimierz i Szymon, elektorowie 1733 r. z wojew. brzesko-litewskiego. Antoni, koniuszy połocki 1755 r. Ludwik podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. Antoni, sędzia ziemski, i Ignacy, sędzia grodzki połocy 1791-1793 r. (Vol. Leg.).
PODWIŃSKI h. WŁASNEGO. Herb - tarcza w poprzek przedzielona: w górnej części, w polu czerwonem, jednorożec biały skrzydlaty w prawo; dolna część rozdzielona na trzy części, środkowa ukośna niebieska, dwie boczne złote, na każdej z nich lilia pojedyńcza, w polu środkowem złota, w bocznych niebieska. W koronie nad hełmem pół jednorożca białego skrzydlatego w prawo.
Kazimierz i Antoni wylegitymowani w Galicyi 1811 r. Waleryan, urzędnik w Rzeszowie, i Leon, naczelnik powiatu w Bełżcu 1864 r.
PODWODOWSKI. Jakób (lecz może omyłką druku zamiast Powodowski), dziedzic dóbr Książenice 1613 r., cytowany w Vol. Leg.
PODWYSOCKI h. OSTOJA. W Małopolsce i na Rusi Czerwonej; piszą się od dóbr Podwysokie, w pow. lwowskim Fares-Jakób, dziedzic Podwysokie 1548 r., dworzanin Zygmunta I. Jan żonaty z Klarą Hubicką 1580 r. Wojciech, tłomacz węgierskiego języka przy rocie hajduckiej Jana Zborowskiego 1580 r.; jego brat Grzegorz, syn Aleksego 1611 r., ożeniony z Barbarą Sulatycką, dziedzic dóbr Rokitno, miał synów, Jana i Bazylego, ożenionego z Teofilą Pierzchała.
Stanisław, syn Jana, 1661 r. Katarzyna, żona Pawła Godebskiego, strażnika pińskiego 1665 r. Maciej z wojew. ruskiem i Paweł z wojew. podolskiem podpisali elekcyę 1669 r.
Po Andrzeju syn Jan-Bazyli, dziedzic Podwysokie, z żony Anny Łosiówny miał synów: Andrzeja, Michała, Pawła i Stanisława 1727 r.
Michał z Katarzyny Osmolskiej miał syna Marcina, po którym syn Maciej zaślubił Katarzynę Ryńską i z niej pozostawił syna Jana, którego z Maryanny Puchalskiej syn Józef w imieniu brata swego wniósł 1753 r. manifest o posiadanie dóbr rodzinnych Podwysokie, Nowosiołka i Wolica, w ziemi lwowskiej.
Bazylego z Józefy Lewickiej synowie, Stanisław i Józef 1747 r. Kazimierz, cześnik parnawski, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem. N., szambelan Stanisława Augusta 1790 r. Andrzej i Seweryn, synowie Pawła, stolnika pińskiego, i Klary Wierzbickiej, 1790 roku (Conv. Piotrk. i Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Kancl., Sigil., Ks. Gr. Czerskie).
Karol żonaty 1850 r. z Maryą Szydłowską, córką Dominika, marszałka pow. uszyckiego. Konstanty, kurator honorowy gimnazyum kamienieckiego, powieściopisarz, zm. 1868 r.; był żonaty z Anną Hołowińską.
Michał, Mikołaj i Michał, z przydomkiem Ferenda, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Kajetan, syn Marcina, i innych osób 10, zapisano do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1811 r. Józef, syn Jerzego, Michał, Kazimierz, Rafał i Stefan, synowie Adama, i inni, osób 12, wylegitymowani w Cesarstwie 1840 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub mińskiej.
Jedna gałąź tej rodziny osiadła w Małorosyi już w XVI wieku i obecnie zamieszkuje w gub. czernihowskiej. Kiryli, syn Jana, marszałek szlachty pow. ostrejskiego 1844 r.
PODYMIŃSKI h. DOŁĘGA. Józef i Antoni wylegitymowani w Galicyi 1782 r.
POELT von POELTENBERG h. WŁASNEGO. Herb-w polu czerwonem cztery pasy srebrne na ukos od prawej ku lewej stronie, w środkowym przedziale nieco szerszym trzy pszczoły rzędem w prawo; nad tarczą dwa hełmy, na prawym orzeł czarny z łbem w lewo zwróconym, na lewym trzy pióra strusie, środkowe czerwone, skrajne białe.
Leopold, członek Stanów, adwokat nadworny i sądowy w Wiedniu, nobilitowany w Austryi 1810 r., otrzymał indygenat w Galicyi 1828 r.
POGAJEWSKI v. POHAJEWSKI h. POMIAN. Na Litwie. Antoni, syn Fortunata, z synami Antonim, urzędnikiem rosyjskim, i Edwardem, wylegitymowani w Cesarstwie 1850 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
POGIRSKI v. POGIERSKI h. POBÓG. W pow. rzeczyckim i wojew. Smoleńskiem. Jerzy podpisał elekcyę z wojew. trockim 1632 roku. Krzysztof, łowczy rzeczycki, 1648 r. i Stefan, marszałek rzeczycki, 1697 r. podpisali elekcye z wojew. mińskiem. N., rotmistrz, podstoli rzeczycki, otrzymał 1654 r. dobra Nikonowicze i Choczynkę.
Leon-Jan, marszałek rzeczycki 1665 r., elektor 1669 roku z wojew. mińskiego, mąż zasłużony krajowi, deputat na Trybunały, poseł na sejmy w 1674 roku, deputat do rady wojennej przy królu, dostał 1667 roku tak w nagrodę dóbr przez odpadnięcie Smoleńszczyzny straconych, jak iw nagrodę zasług majątki Malewicze, Nikonowicze i Choczynkę, w pow. rzeczyckim; stronnik Sasów, zakłócił sejm 1668 r. ich interesami; 1673 roku wyznaczony do rady wojennej przy królu (Metr. Litew., Lustracye, Wyr. Tryb. Lubel.).
Pochodzący po Szymonie i Antonim, synach Jana, wnukach Jakóba: Józef, Franciszek i Felicyan z potomstwem, synowie Antoniego, Wincenty, Augustyn i Michał, synowie Szymona, i tych potomstwo, razem osób 23, wylegitymowani w Cesarstwie 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Dawid, syn Józefa, dóbr Andruszkańcy, i Chryzostom, syn Augustyna, dóbr Straszuny, dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r.
POGLIES h. WŁASNEGO. Herb-tarcza przedzielona ukośnie na dwa pola: górne srebrne, na niem gryf, dolne czerwone, na niem lilia; nad tarczą dwa hełmy, w koronie prawego gryf, w koronie lewego dwa strusie pióra, w środku których lilia.
Karol, radca we Lwowie, kawaler orderu żelaznego, otrzymał szlachectwo galicyjskie 1865 r. (Siebmacher).
POGŁODOWSKI h. WŁASNEGO. Herb - na tarczy koloru czerwonego srebrna zagięta tarcza; w koronie nad hełmem trzy pióra strusie.
Zenon, radca bankowy we Lwowie, otrzymał 1880 r. szlachectwo galicyjskie z przydomkiem von Przytyk (Siebmacher).
POGONOWSKI h. OGOŃCZYK. Gniazdem tej rodziny Kujawy, lecz nazwisko wzięła od Wsi Pogonów, na Podlasiu, z której się też pisała. Bartłomiej, Maciej, Marcin, Stanisław i Wojciech, synowie Macieja, 1585 r. dziedzice Pogonowa; z nich Stanisław miał syna Tomasza, dziedzica Pogonowa-Sarcikowa 1596 r.
Andrzej żonaty z Otylią Ordowską 1654 r. Aleksander, syn Szymona, 1660 r. Po Stanisławie, administratorze ceł, syn Wojciech 1664 r., pozostawił syna Tomasza, elektora 1674 r. z wojew. lubelskiego.
Stefan podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. podlaskiem. Stefan i dwóch Wojciechów z wojew. podlaskiego, a Szymon z wojew. brzesko-kujawskiego elektorowie 1733 r. Szymon zaślubił Katarzynę Mchowską i z niej miał syna Józefa-Aleksandra, viceregenta grodzkiego 1756 r., burgrabiego 1757 r., sędziego kapturowego 1764 r., ostatecznie podstarostę i sędziego grodzkiego brzeskiego 1768 r., wójta przedeckiego 1771 r.
Józef podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią bielską. Po Marcinie z Zofii Krasnopolskiej syn Łukasz, sędzia grodzki krzemieniecki 1778 r. Jan Nepomucen, porucznik wojsk koronnych 1778 r., z Eleonory Witowskiej pozostawił syna Antoniego 1790 roku. Jan Nepomucen, pułkownik wojsk koronnych 1778 r., z Katarzyny Karłowskiej miał córkę Teklę (Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Ks. Gr. Brzeskie, Kancl., Sigil.).
Franciszek, szef szwadronu, walczył w Hiszpanii 1808 r. Piotr, kapitan w powstaniu 1831 r., a w 1846 r. kapitan w wojsku hiszpańskiem. Konstanty żonaty 1832 r. z Emilią Dąmbską. Antoni, syn Michała, zasiadający w sądach pow. rówieńskiego 1844 roku. Konstanty, dziedzic dóbr Przebłotowo (?), na Kujawach 1858 r.
Andrzej, dziedzic części Pogonowa 1670 r., miał syna Wojciecha, po którym syn Kazimierz pozostawił synów: Jakóba, Jana i Karola; z nich Karol zaślubił Franciszkę Kobylińską i z niej miał syna Ludwika, ochrzczonego 1760 roku w par. Parczów, wylegitymowanego w Galicyi Zachodniej 1804 roku.
Mikołaj, syn Piotra, nabył 1722 r. części Pogonowa; Maciej, syn Mikołaja i Katarzyny, ochrzczony 1743 r. w par. Zbuczyn, legitymował się w Galicyi Zachodniej 1803 r.
Maciej, żonaty z Ewą Tchorzewską, miał syna Franciszka, ochrzczonego 1739 r. w Zbuczynie, który nabył 1787 r. części Tchorzewa; po Franciszku z żony Franciszki synowie; Joachim i Piotr nabyli 1796 r. części Tchorzewa i legitymowali się w Galicyi Zachodniej 1804 r.
Kazimierz i Stanisław, synowie Michała, nabyli 1760 r. części Okniny; po Kazimierzu z żony Maryanny synowie, Mateusz, 1753 r. i Szymon, 1756 roku ochrzczeni w Zbuczynie, legitymowali się w Galicyi Zachodniej 1803 r., i po Stanisławie syn Tomasz legitymował się w Galicyi Zachodniej 1803 r.
Wojciech, dziedzic części Pogonowa, miał syna Tomasza, który w 1776 r. nabył części Pogonowa; po Tomaszu z żony Wiktoryi syn Adam, ochrzczony 1772 r. w par. Zbuczyn, dziedzic części Pogonowa, legitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 r.
Wawrzyniec, syn Franciszka, sprzedał 1775 r. części Pogonowa braciom swym rodzonym, Janowi i Tomaszowi; po Wawrzyńcu z żony Apolonii syn Wojciech, ochrzczony 1755 r., legitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 r.
Jan, syn Kazimierza i Maryanny Boguckiej, sprzedał 1782 r. części Sawina i na mocy tego aktu wylegitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 roku.
Jan, syn Franciszka, wnuk Tomasza, sprzedał 1785 r. części Pogonowa Tomaszowi, synowi Stanisława, Pogonowskiemu, który na mocy tego aktu wylegitymował się w Galicyi Zachodniej 1803 r., i Tomasz, brat Jana, wylegitymował się również tego roku.
Piotr, dziedzic części Pogonowa, pozostawił syna Michała, po którym syn Maciej legitymował się w Galicyi Zachodniej 1803 r. (Akta po-Galicyjskie, Quaterniones).
Ignacy, syn Jana i Tekli, ur. 1796 r. w Annówce, w obwodzie radzyńskim, wszedł 1813 r. do 1-go pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskie go, i przeniesiony do 8-go pułku piechoty liniowej, awansował 1817 r. na podporucznika.
Jan, syn Tadeusza i Anny Żabickiej, ur. 1808 r. w m. Kocku, postąpił 1828 r. do 5 pułku piechoty liniowej i 1831 r. został podporucznikiem.
Konstanty, syn Józefa i Maryanny, ur. 1805 r. we wsi Gołaszewie w obwodzie kujawskim, wszedł 1821 r. do 3-go pułku strzelców konnych i 1830 r. postąpił na podporucznika.
Piotr, syn Franciszka i Justyny, ur. 1799 roku we wsi Wierzbie, w obwodzie olkuskim, wszedł na konduktora do sztabu kwatermistrzostwa i 1825 r. został podporucznikiem, a 1831 r. porucznikiem i tegoż roku kapitanem; za waleczność dostał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe).
Po Tomaszu, burgrabim łukowskim 1700 roku, syn Kazimierz miał syna Jakóba, po którym synowie: 1) Tadeusz z synem Janem Nepomucenem 1851 r., i 2) Jan, dziedzic wsi Tchorzew-Plewki, w pow. siedleckim, 1859 r. wylegitymowani w Królestwie. Z tej linii Onufry, współdziedzic wsi Pogonów, w pow. siedleckim, syn Tomasza i Antoniny Wielogórskiej, 1843 r.; Jan, syn Szymona, 1844 r.; Franciszek, syn Piotra i Maryanny Wielogórskiej, 1849 r.; Stanisław, syn Wojciecha, 1852 r.; Tomasz, Kazimierz i Ksawery, synowie Józefa i Ksawery Krasuskiej, 1852 r.; Józef, syn Antoniego, 1853 r.; Franciszek i Józef, synowie Jakóba i Anny Chromińskiej, w 1859 roku wylegitymowani w Królestwie. Pochodzący po Józefie, dziedzicu dóbr Naczachowo, w pow. przedeckim 1766 r., Konstanty, syn Józefa i Maryanny Kłobukowskiej, wylegitymowany w Królestwie 1838 r.
POGONOWSKI h. POGOŃ IV. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r.
POGÓRECKI h. BELINA. N., dworzanin królewski, odznaczył się w wojnie z Moskwą 1579-1581 r. Władysław podpisał elekcyę 1669 roku z wojew. bełskiem.
POGÓRSKI h. OGOŃCZYK. Pisano ich też Pogurski; sami zaś pisali się z Kościelca, wywodząc się od słynnej rodziny Kościeleckich. Bieniasz (Benedykt) z Kościelca, miał być synem Jana, wojewody inowrocławskiego; dziedzic na Pogorzycach 1511 r., miał syna Gabryela, dziedzica dóbr Brzezie 1530 r., żonatego z Zofią Owadowską, stolnikówną sandomierską, z której syn Mikołaj pozostawił trzech synów: Krzysztofa, Wacława i Zygmunta, pisarza grodzkiego kamienieckiego 1602 r.
Krzysztof, żonaty z Katarzyną Pakosławską, pozostawił synów: Andrzeja, Jana i Mikołaja; po Andrzeju, burgrabim malborgskim, elektorze 1648 r. z ziemi wieluńskiej, z żony Maryanny Gorzeńskiej syn Wojciech i córki: Anna, Katarzyna i Maryanna, i Wojciech, dziedzic Ociąża 1678 r., miał synów, Jana i Stanisława, dziedziców na Ociążu 1723 r., z których Stanisław podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. kaliskiem.
Jan z Kościelca 1635 r., żonaty z Katarzyną Kamieniecką, nabył 1644 r. Demontów, w Kijowskiem, i pozostawił syna Mikołaja, który osiadł na Podolu, nabył 1662 r. dobra Mytki, Szepinki i Przemoszczanicę, w pow. latyczowskim, i z Anny Turskiej pozostawił synów: Aleksandra, Franciszka, Gabryela, Jana i Marka.
Franciszek, dziedzic dóbr Mytki i Kuźminiec, w pow. latyczowskim 1700 roku, żonaty z Anną Łyskowską, miał córki, Katarzynę za Duninem-Szpotem, Marcelinę Górską i synów: Andrzeja, Marcina, Michała, łowczego bracławskiego, żonatego z Cecylią Teklicz, i Mikołaja.
Mikołaj, dziedzic Szepinki, Maryanówki, Kuźmińce, Wołodyjowce i Wereszczatyn, miecznik podolski, zaślubił Klarę Lubieniecką i z niej pozostawił córki: Barbarę Szymańską, Franciszkę Makowiecką, cześnikowę podolską, Kunegundę Sławoszewską, Łucyę Nahujowską, Magdalenę Jezierską i synów: Antoniego, Fabiana, Ignacego i Marcina.
Antoni, dziedzic dóbr Maryanówka, Onaczyńce i Wołodyjowce, miecznik podolski 1764 r., żonaty z Ewą Turską, miał córki: Honoratę za Józefem Tokarzewskim, Maryannę Chłopicką, Paulinę Lenkiewiczowę, Waleryę za Michałem Sobańskim, i syna Franciszka, kapitana wojsk polskich, po którym z N. Paszkowskiej córki, Ewa 1v. Jagiełłowicz, 2v. Opolska i Marya Kuczyńska.
Fabian, miecznik kaliski 1768 r., żonaty z Ludwiką Turską, pozostawił córki, Teklę za Marcinem Romanowskim, Eufrozynę Ostrowską i synów: Józefa, komornika mohylowskiego, żonatego z Maryanną Duninówną, Karola i Wiktora.
Ignacy, ostatni syn Mikołaja i Lubienieckiej, zaślubił Julię Trzeszkowską i z niej miał syna Jana, dziedzica dóbr Hreczyńce, Misiorówka i Połowecko, chorążego lityńskiego, sędziego granicznego latyczowskiego, po którym z Tekli Milatyńskiej, łowczanki bełskiej, córki: Honorata Mierzwińska, Jadwiga, żona Jana Hahna, Teodozya za Janem Sokołowskim i dwóch synów, Aleksander i Emanuel; po Aleksandrze z Teresy Potockiej, córki hr. Józefa i Bejzymówny, synowie, Jan i Józef i córki, Aleksandra i Marya ur. 1880 r., a po Emanuelu z żony Heleny, córki Bolesława Zaleskiego, córka Irena (Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Sigil.).
POGORZELSKI h. BRODZIC. Piszą się z Pogorzelca, w ziemi lwowskiej 1427 r. (Notaty Zamoyskiego).
POGORZELSKI h. GOZDAWA. Wzięli nazwisko od wsi Pogorzelca, w Zakroczymskiem. Jakób, dziedzic Pogorzelca 1576 roku (Ks. Poborowe). Stefan, elektor 1632 r. z ziemi zakroczymskiej.
POGORZELSKI h. KRZYWDA. Wzięli nazwisko od wsi Pogorzele, w ziemi nurskiej, i już Paprocki nazywa ich domem starodawnym. Marcin 1472 r. Piotr, Adam, Andrzej i Stanisław, synowie Niemiery, 1496 roku, Dobrogost, Stanisław i inni 1496 r. od swego dziedzictwa wsi Chmielowe brali nazwisko Chmielewski (Akta Łomżyńskie, Nurskie i Wąsoskie).
Bartłomiej, Jan, Stanisław i inni 1506-1530 r. Andrzej, Bartłomiej, Marcin, Marek, Mikołaj, Stefan, Zygmunt i inni prowadzili 1547 r. proces o granice dóbr Pogorzeli. Dobrogost, Jakób, Piotr, Stanisław i Wojciech, synowie Piotra, dziedzice Pogorzeli 1565 r. Jan, Feliks, Stanisław i Wojciech, synowie Jakóba, 1581 r. Maciej i Tomasz, synowie Franciszka, 1582 r. Jan i Krzysztof, synowie Stanisława, 1584 r. Marcin, syn Wojciecha, 1589 r. Abraham, syn Jana, dziedzic Pogorzeli 1589 roku. Abraham, syn Eliasza, 1597 r.
Idzi, chorąży nurski 1604 r., otrzymał 1614 r. królewszczyzny Krzywicę, Wólkę i Jabłoń; z żony Barbary-Konstancyi Bobowskiej jego synowie, Tomasz i Wojciech, elektor 1632 r. z wojew. podlaskiego; po Tomaszu, elektorze 1632 r. z ziemi nurskiej, dziedzicu dóbr Twarogi, sędzim grodzkim nurskim 1643 r., z żony Barbary Oborskiej, córki Marcina, syn Marcin podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią nurską.
Jakób, podstoli 1621 r., cześnik 1623 r., chorąży 1630 roku nurski, elektor 1632 r. z ziemi nurskiej, nabył 1639 r. dobra Jastrzębie, i z żony Maryanny Bielińskiej pozostawił synów: Jana, elektora 1648 roku z ziemi nurskiej, żonatego z Elżbietą Lasocką, Władysława, który w 1667 r. sprzedał dobra Jaźwiny, a w 1648 roku podpisał elekcyę z ziemią nurską, i Zygmunta, chorążego nurskiego, elektora 1648 r. z ziemi nurskiej, po którym córki, Teofila i Zofia.
Jan, komornik ziemski drohicki 1622 r. Katarzyna, żona Stanisława Brzeskiego, starosty nurskiego 1625 r. Wojciech, starosta nurski 1645 r., elektor 1648 r. z wojew. podlaskiego. Andrzej, chorąży wojsk koronnych, podczaszy nurski 1661 r., elektor 1669 r. i 1674 r. z ziemi nurskiej, zaślubił Konstancyę Laskowską, wojewodziankę płocką, i z niej miał córkę Maryannę Madalińską. Andrzej, burgrabia brański 1672 r. Wojciech, sędzia ziemski nurski, pozostawił syna Andrzeja 1679 r. Ludwik, elektor 1697 r. z wojew. podlaskiego.
Karol, Leon i Teodor, synowie Michała, 1731 r. Kazimierz i Leon, synowie Stanisława, 1732 r. Krzysztof, Michał, Stanisław i Wojciech podpisali elekcyę 1733 r. z wojew. podlaskiem (Metr. Kor., Conv. Vars., Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie, Nurskie i Łomżyńskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Sigil.).
Po Jakóbie, synie Mikołaja, dziedzicu wsi Czernowo 1613 r. (Akta Warszawskie), syn Michał miał syna Wojciecha, po którym synowie, Jakób i Bartłomiej; Jakób pozostawił syna Walentego, którego syn Krzysztof żonaty z Maryanną Słomkowską, z niej synowie: Władysław, pisarz komory celnej w Podłężu, 1839 roku, Tomasz, urzędnik w mennicy warszawskiej, 1839 r. i Józef 1853 r. wylegitymowani w Królestwie.
Bartłomiej, drugi syn Wojciecha, miał syna Mateusza, po którym syn Tomasz zaślubił Wiktoryę Babińską i z niej pozostawił syna Wojciecha, dzierżawcę dóbr Kobylino, w pow. łomżyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1844 r. Z tej linii Mateusz, syn Wiktora, 1843 r.; Kazimierz, syn Bartłomieja, z synem Janem, podoficerem wojsk rosyjskich, 1843 r.; Zacharyasz, syn Macieja, w 1844 r.; Adam, Marcin, Jan i Tomasz, synowie Kazimierza i Franciszki Pogorzelskiej, Antoni, syn Franciszka, Marcin, syn Adama, Wojciech, syn Antoniego i Małgorzaty Balińskiej, Mateusz i Franciszek, synowie Macieja i Kunegundy Frankowskiej, Józef, syn Walentego, Ignacy, syn Szymona, Jakób i Tadeusz, synowie Antoniego, wszyscy 1844 r.; Antoni, syn Wawrzyńca, 1848 roku; Jan i Rajmund, w wojsku rosyjskiem, synowie Bernarda i Maryanny Dąbrowskiej, 1848 r.; Marcin, syn Zacharyasza, 1844 r.; Wojciech, syn Pawła i Kunegundy Rakowskiej, 1850 roku; Tomasz, syn Marcina, 1844 roku; Kajetan i Andrzej, synowie Benedykta, 1862 r.; Kacper, syn Macieja i Maryanny Wiszowatej, Julian i Stanisław, w wojsku rosyjskiem, synowie Franciszka, w 1662 roku wylegitymowani w Królestwie.
Po Andrzeju powyższym, podczaszym nurskim, dziedzicu dóbr Jabłonna Łaska 1670 r., miał być syn Antoni, którego syn Maciej pozostawił syna Kazimierza, żonatego z Maryanną Liglińską, z której synowie, Franciszek, ksiądz wikary w Skrzeszewie, w pow. siedleckim, i Grzegorz, wylegitymowani w Królestwie 1844 r.
Paweł, syn Bartłomieja, nabył 1715 r. części wsi Pogorzele i Skibniewa, i z Zofii Skibniewskiej miał syna Krzysztofa, ochrzczonego 1704 r. w par. Skibniew, po którym z żony Zofii syn Jan-Feliks, ochrzczony 1740 r. w par. Skibniewo-Podawce, wylegitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 r.
Marcin, syn Antoniego, nabył 1772 r. części Pogorzele, i z żony Ewy pozostawił syna Antoniego, ochrzczonego 1761 r. w parafii Skibniew, wylegitymowanego w Galicyi Zachodniej 1804 r.
Adam, dziedzic części Pogorzele, miał synów, Józefa i Kajetana, którzy w 1773 r. nabyli części Tchorznica Środkowa; po Kajetanie z Anieli Łazowskiej synowie, Adam, 1784 r. i Krzysztof, 1786 r. ochrzczeni w par. Jabłoń, wylegitymowali się w Galicyi Zachodniej 1804 r.
Jakób, syn Piotra, odstąpił 1777 roku części wsi Wrzoski synom swoim, Baltazarowi i Stefanowi; po jednym z tych synów pochodzący, Balcer i Michał legitymowali się w Galicyi Zachodniej 1804 r. (Akta po-Galicyjskie, Quaterniones).
Dyonizy, syn Michała i Reginy, ur. 1781 r. w Postolicach, w Galicyi, wszedł 1806 roku do 12-go pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i 1807 r. został podporucznikiem; porucznik, awansował tegoż roku na kapitana, a w 1813 r. na mojora; umieszczony 1815 r. w 5-tym pułku piechoty liniowej, wkrótce otrzymał urlop nieograniczony. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. w Austryi, 1812 roku w Rosyi i 1813 roku w Niemczech.
Franciszek, syn Karola i Julianny Parsklińskiej, ur. 1803 roku we wsi Borzęcinie, w W. Ks. Poznańskiem, postąpił 1822 roku do 1-go pułku piechoty liniowej iw 1831 roku w nagrodę męstwa awansował na podporucznika (Ks. Wojskowe).
Z osiedlonych na Litwie. Jan z wojew. nowogrodzkiem podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Stefan, elektor 1733 r. z wojew. brzesko-litewskiego.
Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: gub. kowieńskiej: Ignacy, syn Walentego, wnuk Michała, z synem Karolem i wnukiem Adamem 1862 r.; okręgu białostockiego, Kazimierz, syn Stanisława, z synami: Mateuszem, Stanisławem, Wojciechem, Janem, Stefanem i Aleksandrem 1842 r., a Teodor i Stanisław, synowie Stanisława, i Paweł i Piotr, synowie Aleksandra, 1849 i 1857 r.
POGORZELSKI h. SAS. Licznie rozrodzeni na Białej Rusi, i mają przydomek Peregud. Jan, syn Jana, z synami: Mikołajem, Janem i Aleksandrem, Piotr, Jani Teodor, synowie Grzegorza, i inni, razem osób 66, wylegitymowani w Cesarstwie 1838 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
POGORZELSKI h. WCZELE. Senatorowie w rodzinie: Andrzej, kasztelan przemętski 1638 roku. Stanisław, kasztelan rogoziński 1648 r. i kaliski 1652 r.
Zasłużona i dawna wielkopolska rodzina; wzięła nazwisko od wsi Pogorzele, w pow. pyzdrskim. Wojciech 1506 r. (Akta Poznańskie), ożeniony z Konstancyą Rozrażewską, kasztelanką rogozińską. Jan żonaty z Barbarą Bnińską 1506 r. Wawrzyniec, poborca poznański 1539 r. Stanisław, surogator kaliski, poseł kaliski 1587 r., stronnik elekcyi Piasta.
Chryzostom i Stanisław, elektorowie 1632 roku z wojew. poznańskiego. Andrzej, kasztelan przemętski 1638 roku, ożeniony z Barbarą Rozrażewską, kasztelanką szremską. Andrzej podpisał elekcyę 1648 roku z ziemią wieluńską. Stanisław, dworzanin królewski, starosta powidzki, kasztelan rogoziński 1648 r., a kaliski 1652 r. Heronim, dziedzic Bielejewa, starosta powidzki, rotmistrz królewski 1658 r., elektor 1669 r. z wojew. poznańskiego, żonaty z Elżbietą Błociszewską. starościanką ujscką, pozostawił z 1-ej żony Apolinary Smoguleckiej synów, Andrzeja i Chryzostoma, którzy podpisali elekcyę 1669 r. z wojew. poznańskiem; po Andrzeju z Jadwigi Koszutskiej synowie, Andrzej i Jan. Jakób z wojew. kaliskiego, Jan z wojew. poznańskiego i Wacław z ziemi dobrzyńskiej, elektorowie 1697 r.
Andrzej z wojew. kaliskiem 1733 r. i Leopold z wojew. poznańskiem 1764 r. podpisali elekcye. Józef, dziedzic wsi Orzeszków, w wojew. poznańskiem 1775 r. (Ks. Gr. Brzeskie, Przedeckie, Wyr. Tryb. Piotrk.).
POGORZELSKI h. WCZELE odm. Odmiana herbu - na tarczy do połowy szachownica, nad nią pół męża trzymającego się rękoma za rant czapki; nad tarczą lilia.
Jakób, dziedzic Czeszramy, w pow. kościańskim, opłacał 1566 roku pobór z tej wsi (Wittyg, Ks. Poborowe).
POGÓRZYŃSKI. Michał, syn Pawła, dziedzic dóbr Petkuny, w gub. kowieńskiej 1882 r.
POGOSKI h. PÓŁKOZIC. Pisano ich także Pohoski. Ignacy i Michał, synowie Jana, zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1829 roku. Maciej, syn Tadeusza, urzędnik, w pow. nowogrodzkim 1844 r.
POGRELL h. GRZYMAŁA. Hrabiowie i szlachta. Pisano ich także Pogarell; zamożna szląska rodzina, posiadała majątki w Wielkopolsce w XVI i XVII stoleciach. Kacper został hrabią państwa rzymskiego 1744 r.
POGROSZEWSKI h. ROCH I v. KOLUMNA. Wzięli nazwisko od wsi Pogroszewo, w ziemi warszawskiej, a pochodzą od Pruszkowskich; jedna ich gałąź przesiedliła się na Podole. Aleksy, Jan, Jerzy, Michał, Mikołaj, Piotr i Wojciech, synowie Andrzeja, dziedzice Pogroszewa 1564 r.; z nich Aleksy z Anny Falęckiej pozostawił synów, Adama i Michała, dziedziców Pogroszewa 1597 roku. Adam zaślubił Dorotę Gawłowską i z niej miał synów, Feliksa i Mateusza.
Andrzej, syn Michała, 1577 r. Melchior-Stogniew syn Macieja, dziedzic Pogroszewa-Koprki 1582 r. Jerzy, Mikołaj i Piotr, synowie Andrzeja Jedynaka, 1583 r. Andrzej, Mikołaj i Walenty, synowie Wojciecha, 1596 r.; po Walentym syn Walenty, dziedzic Woli Pogroszewskiej 1609 r.
Małgorzata, żona Pawła Boglewskiego 1601 r. Andrzej i Erazm, synowie Jakóba, 1603 roku, i z nich Erazm żonaty z Agnieszką Regulską. Jan, syn Sebastyana, 1605 roku. Krzysztof, syn Andrzeja, żonaty z Anną Gołaszewską 1605 roku. Erazm, syn Stanisława, 1606 r. Adam, Floryan i Stanisław, synowie Jana, 1608 r. Jakób, syn Krzysztofa, wnuk Piotra, dziedzic na Pogroszewie 1609 r. Andrzej, syn Wojciecha, ustąpił 1614 r. części wsi Koprki synom swoim: Adamowi, Kacprowi, Krzysztofowi i Mikołajowi; po Mikołaju synowie, Andrzej i Wojciech 1627 r. Stanisław, syn Wojciecha, nabył 1620 roku części Pogroszewa. Adam, syn Jana, żonaty 1643 r. z Felicyą Remiszewską.
Wojciech, syn Marcina, 1661 r. Jan i Marcin 1669 r., Adam 1674 r., oraz Jan i Łukasz 1697 r. z ziemią warszawską podpisali elekcye. Jan, syn Jakóba, żonaty 1680 r. z Maryanną Czarnowską.
Marcin i Tomasz, synowie Jana, dziedzice części Rochale 1725 r. Mikołaj, Marcin i Michał, synowie Franciszka i Anny, 1732 r.
Jerzy nabył 1631 r. wójtostwo Samborskie, i 1632 r. podpisał elekcyę z wojew. ruskiem. Jan na Horodyszczu, elektor 1648 r. z wojew. wołyńskiego. Seweryn, rotmistrz 1660 r., chorąży bydgoski, poseł wojew. podolskiego, elektor 1669 roku, z żony Zofii miał synów, Jana-Jakóba i Mikołaja.
Jan-Jakób z Wielkiego Pogroszewa, podczaszy 1679 r., stolnik nowogrodzki 1711 r., podsędek podolski 1721 roku, poseł na sejmy, elektor 1733 r. z wojew. podolskiego, z żony Barbary Zielonka pozostawił syna Adama (Conv. i Don. Vars., Metr. Kor., Sigil., Ks. Gr. Czerskie i Sochaczewskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).
POGRZYBOWSKI h. ZAREMBA. Wzięli nazwisko od wsi Pogrzybowo, w wojew. poznańskiem. Piotr, dziedzic Pogrzybowa 1588 r., ożeniony z Małgorzatą Sadowską, miał syna Jana.
POGUMIRSKI. Jerzy, syn Grzegorza, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r.
POGURSKI h. OGOŃCZYK. Zobacz POGÓRSKI h. OGOŃCZYK.
POHAJEWSKI h. POMIAN. Kazimierz, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r.
POHALSKI. Antoni podpisał elekcyę 1733 roku z wojew. Witebskiem.
POHL v. POLL-PANGALI h. POHL. Herb-w polu złotem czarna głowa żubrza; nad hełmem w koronie trzy pióra strusie, boczne złote, środkowe czarne (Hr. Ostr.).
Zygmunt, lekarz królewski, otrzymał nobilitacyę 1775 r.; z jego synów: 1) Karol wylegitymowany w Królestwie 1839 roku; 2) Wacław, żonaty z Filipiną Pail, miał syna Edwarda, urzędnika kancelaryi namiestnika Królestwa, wylegitymowanego w Królestwie 1851 r. z synem Konstantym, podoficerem wojsk rosyjskich; 3) Krystyan z żony Małgorzaty Gronkiewicz pozostawił syna Józefa, urzędnika sądowego w Radomiu, wylegitymowanego w Królestwie 1855 r. (Vol. Leg., Ks. Gr. Brzeskie i Sochaczewskie).
POHOJSKI v. PODHOJSKI. Piszą się z Pohojska, na Wołyniu. Aleksander z Pohojska, burgrabia grodzki łucki 1718 roku. Wacław żonaty 1720 r. z Zuzanną Kamieniecką. Andrzej, syn Stefana i Teresy Obiedzińskiej, dziedzic dóbr Podhajczyki, podczaszy bracławski i starosta klityński, otrzymał 1753 r. zapewnienie od Jana-Antoniego Pohojskiego zwrotu 2500 złp. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).
POHORECKI h. KIERDEJA. Po Antonim, synie Józefa, mieczniku sochaczewskim 1764 r., syn Konstanty, żonaty z Antoniną Kulińską, pozostawił syna Konstantego, wylegitymowanego w Królestwie 1852 r. z synami: Nikodemem, Januarym i Konstantym, urodzonymi z Józefy Konarskiej.
POHORECKI h. SAS. Wzięli nazwisko od wsi Pohorce, na Rusi Czerwonej. Jakób za Zygmunta III, dziedzic Pohorce, miał syna Bazylego, po którym z Anastazyi Sożańskiej syn Jan pozostawił syna Franciszka, który 1748 r. otrzymał wójtostwo we wsi Lipnicy Górnej; po Franciszku syn Michał, dziedzic dóbr Kowalewy 1757 r., miał synów, Józefa i Ignacego-Jakóba; po Ignacym-Jakóbie z Anny Postępskiej synowie, Roman, dziedzic dóbr Cichobórz, w pow. hrubieszowskim, wylegitymowany w Królestwie 1839 r., i Kajetan-Ignacy w Galicyi 1842 roku, po którym z Urszuli Smarzewskiej, synowie: Ferdynand, Aleksander, Ludwik i Marcin.
Józef, drugi syn Michała, zaślubił Maryannę Karwowską i z niej pozostawił syna Wincentego, urzędnika w gub. kieleckiej, wylegitymowanego w Królestwie 1841 r. z synem Gustawem i wnukiem Włodzimierzem.
Adam 1697 r. i Jan 1764 roku podpisali elekcye z wojew. ruskiem. Aleksander, syn Walentego, 1722 r. Bazyli, subdelegat 1726 r., cześnik przemyślski 1744 r., miał syna Michała. Konstanty, urzędnik austryjacki, w 1782 r., a jego wnuk Feliks, członek Stanów i honorowy deputat szlachty galicyjskiej, 1832 roku; ks. Aleksander, Bazylianin, Antoni, Andrzej, Grzegorz, dwóch Janów, Maciej, Teodor, dwóch Michałów, dwóch Mikołajów, Samuel i Szczepan 1782 r.; Andrzej, Bazyli, Grzegorz i Szczepan, synowie Teodora, Andrzej i Szczepan, synowie Samuela, 1782 roku; Roman, wnuk Michała, 1838 r. i Kajetan-Ignacy, wnuk Michała, 1845 r. wylegitymowani w Galicyi.
Konstanty, syn Andrzeja i Maryanny, ur. 1791 r. we Lwowie, wszedł 1809 r. do pułku 5-go ułanów wojsk Ks. Warszawskiego iw 1811 roku został podporucznikiem, a 1812 r. porucznikiem; przeniesiony 1814 r. do pułku Krakusów, w 1815 r. został przeznaczony do 2 pułku strzelców konnych i tegoż roku wyszedł do dymisyi; odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1814 r. we Francyi (Ks. Wojskowe).
Grzegorz, syn Aleksandra, 1803 r.; Łukasz, Efim i Bartłomiej, synowie Franciszka, 1808 roku, i inni, osób 30, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.
POHORODECKI. Józef, towarzysz chorągwi pancernej 1717 r., żonaty z Zofią, córką Mikołaja Skipora, horodniczego owruckiego, i Anny Olewińskiej (Ks. Gr. Owruckie).
POBORSKI h. PÓŁKOZIC. Zamożna rodzina na Rusi Białej, pisano ją także Pogórski. Bieniasz, sędzia ziemski oświęcimski 1494 roku (Metr. Kor.). Jakób uwięziony przez Moskwę za wierność dla Jana Kazimierza lat kilkanaście zostawał w niewoli 1677 roku. Jan-Tomasz podpisał elekcyę 1697 r., a Bazyli i Jakób pospolite ruszenie 1698 r. z wojew. Witebskiem.
Ludwik, mostowniczy witebski 1781 r. Maciej, syn Tadeusza, sędzia pow. nowogrodzkiego 1844 r. Jan, syn Ludwika, urzędnik w pow. borysowskim 1858 r.
POHOSKI h. BOGORYA. Pisali się z Pohościszcz, w pow. orszańskim, i brali przydomek Olfierowicz. Hrehory, woźny wojew. połockiego 1672 roku. Zacharyasz podpisał elekcyę 1697 roku z wojew. Witebskiem.
Jan, subkolektor Trybunału W. Ks. Litewskiego 1712 r. (Herbarz Orszański, Arch. Dubr.).
POROST. N. w pow. orszańskim 1656 r. (Metr. Litew.).
POHOZY-KONSTANTYNOWICZ. Augustyn, pisarz ziemski mścisławski, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. mścisławskiem. POIŃSKI. Michał z wojew. poznańskiem podpisał elekcyę 1697 r.
POJAŁOWSKI h. WĄŻ. Stanisław, dziedzic części wsi Pojałowice 1470 r. (Lib. Benef.).
POJODZIEWICZ h. PORAJ. Stanisław, syn Macieja, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r.
POKARKLIŃSKI h. OSTOJA. Jerzy, syn Jerzego-Franciszka, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. Po Antonim, dziedzicu wsi Poszawsze, w gub. kowieńskiej, córki: Barbara, Marcyanna i Paulina.
POKASZEWSKI. Fedko, bojar nowogrodzki 1511 r. Maciej, rotmistrz chorągwi wołoskiej i szlachcic z pod Kijowa, młodo wzięty do niewoli od Tatarów, mając dom rodzinny zniszczony, zatracił dowody szlachectwa; w nagrodę jednak zasług wojennych sejm 1676 r. zatwierdził jego szlachectwo. Marcin, podstoli kijowski, miał synów: Aleksandra, Józefa, Mikołaja-Adama i Stanisława 1713 r. Andrzej, syn Jakóba, sędzia pow. stawropolskiego 1851 r. (Metr. Litew., Vol. Leg., Wyr. Tryb. Lubel.).
POKIENPINOWICZ. Julian, syn Tadeusza, sztabs-kapitan wojsk rosyjskich, deputat szlachty pow. rzeczyckiego 1858 roku.
POKIERSKI v. POKIRSKI. Byli na Litwie. N., rotmistrz w wojsku Piotra Sapiehy, w bitwie pod Moskwą 1611 r., aby zdecydować zwycięstwo, rzucił się ze swoją chorągwią w najgęstszy tłum nieprzyjaciół i, otoczony od niego po uporczywej walce, poległ ze wszystkimi swoimi towarzyszami. Andrzej, ziemianin żmudzki, żonaty z Zuzanną Kopańską 1619 roku (Ks. Ekonomij Królewskich).
POKLATĘCKI h. POMIAN. Byli w wojew. poznańskiem; Paprocki i Niesiecki piszą ich Puklatecki. Maciej, dzielny wojownik, chlubnie odznaczył się w bitwie 1563 r. Stanisław, Jezuita 1587 r. Stefan, syn Jakóba, 1590 roku. Po Mikołaju, syn Andrzej 1624 r., miał syna Mikołaja, po którym synowie: Kazimierz, Konstanty, Ludwik i Władysław, elektor 1669 r. z wojew. poznańskiego; po Władysławie z Zofii Szczanieckiej, 1v. Trąmpczyńskiej, córki, Katarzyna, Zofia, zakonnica, i synowie: Franciszek, Michał i Stanisław.
Franciszek, podkomorzy pozański, mąż uczony i zacny, napisał dzieło pod tytułem: „Kwestye Polityczne 1749 r.“, podające mądre i zdrowe rady do podniesienia Rzeczypospolitej i ocalenia jej od grożącego jej upadku.
Ferdynand i Jan, synowie Stanisława i Aldegundy Czapskiej, 1668 r. Piotr, elektor 1669 r. z wojew. poznańskiego. Stanisław, dziedzic Czyżewa 1679 r. Kajetan podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. poznańskiem (Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.).
POKLENNICKI. Maciej-Ludwik z pow. oszmiańskim podpisał 1698 r. pospolite ruszenie.
POKLEWSKI. Jestto właściwie przydomek rodziny Koziełłów, używany niekiedy jako nazwisko. Jan-Józef podpisał pospolite ruszenie 1698 roku z pow. oszmiańskim. Michał, starosta oszmiański 1749 roku (Sigil.).
POKLĘKOWSKI h. NAŁĘCZ. Pisali się z Poklękowa, wsi w Wielkopolsce. Wojciech, elektor 1632 r. z wojew. kaliskiego. Stefan, dziedzic części wsi Lisiec, regent kancelaryi kaliskiej, elektor 1669 r. z wojew. poznańskiego, a 1674 r. z wojew. kaliskiego, pisarz grodzki wieluński 1680 r., z Anny Jedleckiej miał córkę Annę i syna Kazimierza.
Stanisław, syn Jana, dziedzic Kossowa, pisarz grodzki wieluński 1722 r., a sieradzki 1740 roku. Wojciech, pisarz grodzki sieradzki 1743 roku (Wyr. i Zap. Tryb. Piotrk., Ks. Gr. Piotrk., Sigil., Metr. Kor.).
Po Michale, dziedzicu wsi Zygry 1747 r., syn Tomasz, sędzia Trybunału poznańskiego 1813 roku, żonaty z Franciszką Szczaniecką, miał synów, Józefa i Eugeniusza, wylegitymowanych w Królestwie 1837 r.; z nich Eugeniusz, będąc prokuratorem w sprawach osób należących do powstania 1831 r., swą bezwzględnością wywołał powszechną niechęć, lecz tem zwrócił uwagę rządu i został prezesem sądu apelacyjnego, tajnym radcą rosyjskim i senatorem.
POKLĘKOWSKI. Byli w wojew. lubelskiem. Stanisław, elektor 1669 r. z wojew. lubelskiego. Jan żonaty 1676 r. z Dorotą Koźmianówną. Tomasz, pisarz sądów lubelskich 1677 r., ożeniony z Anną Wyżdżanówną. Michał, syn Jana, 1685 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).
POKŁOCKI. Michał, poseł prowincyj pruskich, stronnik Augusta III.
POKŁOŃSKI h. POGOŃ. Kajetan z synem Janem i wnukami, Ludwikiem i Waleryanem, Jacek i Józef z synem Sylwestrem, synowie Daniela, wylegitymowani w Cesarstwie 1842 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
POKŁOŃSKI h. ŚLEPOWRON. Na Litwie, biorą przydomek Wodzgir, który zdaje się, że był ich pierwotną nazwą przed spolszczeniem się rodziny. Jerzy na Żmudzi 1621 r. Piotr, elektor 1648 r. z ks. żmudzkiem.
Andrzej, wojownik 1650 r.; jego brat N., rotmistrz, wzięty do niewoli od Szwedów w bitwie pod Filipowem. Konstanty, rotmistrz w wojsku litewskiem, przeszedł 1654 r. do służby szwedzkiej, za co odsądzony był od czci, lecz gdy powrócił pod chorągwie ojczyste i dzielnością rycerską odznaczył się, uwolniony od banicyi 1655 r. N., horodniczy piński 1656 r. Dwóch Felicyanów 1697 r. podpisali elekcyę z wojew. Witebskiem, a Piotr, pisarz grodzki piński, podpisał pospolite ruszenie 1698 r.
Kazimierz-Tadeusz, regent ziemski smoleński 1793 r. Jan, zamieszkały w Grodzieńskiem 1794 roku, dobry gospodarz i zacny obywatel (Metr. Litew., Vol. Leg.). Po Kazimierzu, dziedzicu dóbr Odachowszczyzna, na Litwie 1779 r., syn Ludwik, żonaty z Anną Ejdziatowiczówną, miał syna Stanisława, żonatego z Benedyktą Wiśniewską, z której synowie: Aleksander, Józef i Mikołaj-Konstanty wylegitymowani w Królestwie 1843 r.
POKŁOWSKI. Wawrzyniec, syn Jana, miał 1728 r. sprawę w grodzie piotrkowskim (Ks. Gr. Piotrk.).
POKOIŃSKI. N., sekretarz królewski 1660 r. (Sigil.).
POKOLNIEWICZ. Kazimierz z wojew. trockiem podpisał elekcyę 1697 roku.
POKOŃSKI v. POKUŃSKI. Jan, dziedzic Wolicy, łowczy Winnicki, 1748 r. nabył wójtostwo Cykow, w ziemi przemyślskiej; podczaszy Winnicki 1756 r., żonaty z Katarzyną Łękowską. Maryanna, córka Wojciecha, podczaszego wendeńskięgo, i Maryanny Rupniewskiej, oraz Helena, Józefa i Rozalia, córki Antoniego, skarbnika Winnickiego, i Katarzyny Sękowskiej, prowadziły 1791 r. proces o dobra Wolicę (Sigil., Wyr. Tryb. Lubel.).
POKORNA. Chryzostom, sekretarz królewski, podpisał elekcyę 1697 r. ze Żmudzią. Wawrzyniec w pow. Słonimskim 1765 r., stolnik siewierski 1775 r., żonaty z Rachelą Rusiecką (Vol. Leg., Ks. Gr. Mińskie).
POKORSKI. Na Podolu. Jan, syn Franciszka, 1733 r. (Ks. Gr. Sochaczewskie). Maksymilian, syn Bazylego, sędzia pow. Winnicki 1856 r.
POKORSZYŃSKI h. WŁASNEGO. Herb-na tarczy dwa półksiężyce i krzyż na wierzchu.
Byli w wojew. nowogrodzkiem i nazwisko wzięli od wsi Pokorszowa. Danił, syn Michała, dziedzic Pokorszowa 1567 roku, ziemianin nowogrodzki, miał synów, Aleksandra, sędziego lidzkiego 1591 r., i Siemiona, którego w 1591 r. pozywał Prószyński. Siemion, posesor Starosiele 1606 r., żonaty z Maryną Morozówną, pozostawił synów: Grzegorza, Jana, Mikołaja, Ostafiego i Wasila (Arch. Dubr.). Krzysztof-Jerzy, dziedzic Kaleczyć, w ziemi bielskiej, elektor 1669 r. z wojew. wileńskiego (Wyr. Tryb. Lubel., Elektorowie). Patrz POKROSZYŃSKI.
POKOSZCZEWSKI. Byli w wojew. kijowskiem; z nich Jan z Kożuchowa 1616 r.
POKOSZEWSKI h. RADWAN. Cytowani w Kuropatnickim i Małachowskim; może taż familia co Pokoszczewski, gdyż również zamieszkiwali w Kijowskiem i pisali się niekiedy Pokoszczewski.
POKOTIŁO h. MASALSKI. Brali przydomek Petyhorski; w po w. łuckim. Iwan, ziemianin królewski 1544 r. (Bon.).
POKRASA. Witalis, wojski czerniechowski 1788 r. (Ks. Gr. Żytomierskie).
POKROSZYŃSKI h. OSTOJA odm. Odmiana herbu-dwa półksiężyce rogami na dół, przez nie miecz; w koronie trzy pióra strusie. Nie jest to więc odmiana Ostoi, lecz herb własny rodziny.
Senator w rodzinie, Krzysztof, kasztelan podlaski przed 1690 r.
Paweł, wychodźca z Moskwy, osiadłszy około 1610 r. w wojew. grodzieńskiem, od wsi Mokrzec wziął nazwisko Mokrzewski, lecz już jego syn Piotr, podczaszy bielski, osiedliwszy się na Podlasiu, zmienił nazwisko na Pokroszyński i miał synów, Andrzeja i Michała, i z nich Andrzej, sędzia ziemski brański, pozostawił syna Jerzego, cześnika lidzkiego, który podpisał elekcyę 1674 r. z pow. lidzkim.
Michał, drugi syn podczaszego Piotra, podkomorzy drohicki, miał synów: Stanisława, Pawła i Krzysztofa, z wojskiego sędziego grodzkiego lidzkiego, elektora 1674 r. z pow. lidzkiego, który był podobno kasztelanem podlaskim, jak wspomina Niesiecki, nie cytując daty tej dostojności; fundował on około 1680 r. ze swą żoną Dorotą Dąbrowską klasztor Dominikanów w Słonimie, i tę fundacyę sejm 1685 r. zatwierdził (Vol. Leg.). Michał, poseł rzeczycki, podpisał elekcyę 1764 r. z pow. rzeczyckim; cześnik lidzki, dziedzic dóbr Pokraszewa, w pow. rzeczyckim 1765 r., pozostawił syna Jana, dziedzica na Malewiczach, w pow. rzeczyckim.
POKRZYKOSKI. Mateusz podpisał elekcyę 1669 roku z wojew. płockiem.
POKZYWIEŃSKI. Piotr, syn Heronima Żelazo, z pow. rawskiego, sprzedał 1597 roku dobra Jankowice, Kwiecino i Kempiste bratu swemu rodzonemu Janowi Żelazo (Don. Vars.).
POKRZYWNICKI h. BOŃCZA. Franciszek, dziedzic wsi Pokrzywniczki, w wojew. łęczyckiem, zapisał 1767 r. kapitule łęczyckiej 1000 dukatów; jego syn Jakób wylegitymował się w Królestwie 1839 r. z synem Konstantym, urodzonym z Wiktoryi Oraczewskiej.
Po Tomaszu, który w 1761 r. kupił od Szydłowskich dobra Unsienny (?) i Zgniłki, syn Józef, żonaty z Teklą Grabowską, pozostawił syna Marcelego, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r.
Paweł i Antoni, 1716 r. dziedzice wsi Karpino, synowie Stanisława i Jadwigi Karpińskiej. Stanisław, dziedzic wsi Moczydłowo 1728 r., cytowany w aktach łomżyńskich. Tomasz, miecznik przasnyski 1777-1788 r.
POKRZYWNICKI h. GRZYMAŁA. Senatorowie w rodzinie: Jan, kasztelan konarsko-łęczycki 1528 r., um. 1530 r. Wojciech, kasztelan wyszogrodzki 1732 r.
Dawna i znana wielkopolska rodzina, tytułowała się komesami na Pokrzywnicy i nazwisko wzięła od tych dóbr w pow. łęczyckim. Z tej rodziny, Jan osiadł w ziemi zakroczymskiej, i tu nabywszy znaczne dobra Obrąb Wielki, dał początek Pokrzywnickim, którzy kilka wieków tu przebyli i następnie w XVIII wieku osiedli na Wołyniu; tym sposobem stanowią dwie gałęzie tego herbu, Łęczycką i Zakroczymską.
Gałąź Łęczycka. Jan, dziedzic na Pokrzywnicy 1434 r., miał córkę Reginę za Krystynem Giżyckim, sędzią ziemskim czerskim, i dwóch synów, Mikołaja, dziedzica Rękoraju i Moszczenicy, w pow. piotrkowskim, i Stanisława.
Stanisław, dziedzic Pokrzywnicy i Boguszyc, łożniczy królewski 1480 r., zaślubił Małgorzatę Duninównę i z niej pozostawił synów, Jakóba i Jana; po Jakóbie, dziedzicu dóbr Praszki, dworzaninie królewskim 1501 r., syn Stanisław.
Jan na Pokrzywnicy, dziedzic Rękoraju i Moszczenicy, dworzanin królewski 1504 r., chorąży łęczycki 1518 r., ostatnio kasztelan konarski-łęczycki 1528 r., żonaty z Katarzyną, córką Jana Rogozińskiego, pozostawił synów: Andrzeja, Jakóba i Stanisława; po Jakóbie syn Maciej 1590 r.
Andrzej, dziedzic Rękoraju i Moszczenicy 1561 r., zaślubił Jadwigę Pokrzywnicką i z niej miał córki, Agnieszkę, żonę Stanisława Maluśkiego, i Ewę za Romanem Przerembskim.
Stanisław, dziedzic Pokrzywnicy, Boguszyc i części m. Piątku, stolnik łęczycki 1545 r., miał dwie żony, Elżbietę Sokołowską, córkę Mikołaja, kasztelana dobrzyńskiego, z niej syn Brykcy, i Petronelę Sładkowską, z której córka Katarzyna za Janem Stępowskim, kasztelanem gostyńskim, i syn Jan, przedstawiciel gałęzi zakroczymskiej.
Brykcy na Pokrzywnicy, dziedzic dóbr Gierzna i Szypina, które sprzedał 1563 roku, wojski łęczycki 1570 roku, dworzanin królewski, żonaty z Zofią Sładkowską, kasztelanką konarską-łęczycką, pozostawił synów: Rafała, Samuela, elektora 1648 r. z wojew. łęczyckiego i Wojciecha.
Wojciech, dziedzic Pokrzywnicy i Boguszyc, skarbnik łęczycki 1632 roku, żonaty z Zofią Domaniewską, miał synów, Macieja-Jacentego i Wojciecha.
Maciej-Jacenty, dziedzic Kryszkowiec, Piaskowic i Silnicy, podstoli, a następnie stolnik i poborca wojew. łęczyckiego 1651 r., zaślubił Katarzynę, córkę Samuela Mycielskiego, i z niej pozostawił córkę Katarzynę, Norbertankę w Łęczycy, i dwóch synów, Jana i Kazimierza.
Jan, dziekan gnieźnieński 1671 r., proboszcz krakowski, archidyakon łęczycki 1681 r., referendarz wielki koronny 1703 r., deputat na Trybunały koronne iw 1697, 1710 i 1712 r. prezydent Trybunału, ofiarowanego sobie arcybiskupstwa lwowskiego w 1709 r. od Augusta II nie przyjął; mąż zacny i pobożny, dobry patryota, wielce był ceniony przez duchowieństwo i stan rycerski.
Kazimierz, dziedzic Pokrzywnicy i Boguszyc 1670 r., miecznik sieradzki, a następnie 1678 r. łęczycki, żonaty z Anną Korycińską, pozostawił syna Jana, pisarza grodzkiego 1701 r., miecznika 1715 r. łęczyckiego, ostatnio starostę Szatkowskiego 1722 r., po którym z Anny Niewiarowskiej córka Helena za Karolem Gomulińskim, podkomorzym łęczyckim, i trzech synów: Antoni, Franciszek i Józef, rotmistrz kawaleryi narodowej.
Franciszek, dworzanin królewski 1751 r., poseł i elektor z wojew. łęczyckiego 1764 r., podczaszy 1765 r., podstoli 1766 r. orłowski, chorąży inowrocławski 1779 r., kawaler orderu św. Stanisława.
Gałąź Zakroczymska. Żychliński w Złotej Księdze szlachty polskiej gałąź zakroczymską, osiadłą w ziemi zakroczymskiej, wyprowadza dopiero od Wojciecha, syna Wojciecha i Domaniewskiej, z 1618 r., a tymczasem w księgach zakroczymskich znajdujemy Pokrzywnickich daleko wcześniej i pierwszym, który dziedziczył na Obrębie był Jan, żyjący około 1540 roku, po którym córka Elżbieta za Janem Osińskim i synowie, Feliks i Krzysztof.
Feliks, dziedzic na Obrębie 1571 r., miał czterech synów: Andrzeja, Jana, Mikołaja i Stanisława; po Janie synowie, Stanisław żonaty 1645 r. z Elżbietą Łempicką, i Andrzej, którego syn Jan pozostawił synów: Jakóba, Jana i Pawła, żonatego z Teresą Poniatowską.
Mikołaj, dziedzic na Obrębie 1615 r., pozostawił synów: Idziego, Jakóba i Wojciecha, i z nich Idzi, żonaty z N. Suską, miał syna Mikołaja.
Andrzej, syn Feliksa, dziedzic na Obrębie 1605 roku, miał synów: Jana, Stanisława i Wojciecha; po Stanisławie, dziedzicu na Obrębie 1642 r., synowie, Jan i Stanisław.
Wojciech, syn Jana, wnuk Andrzeja, dziedzic Obrębu Wielkiego 1658 r., miecznik 1676 r., a stolnik 1680 r. zakroczymski, miał dwie żony, Katarzynę Gzowską, starościankę gościńską, z niej córki, Anna za Aleksandrem Gzowskim, Zofia za Andrzejem Łempickim i synowie: Jan, Wojciech, Michał, towarzysz pancerny, i Jakób, dziedzic Poniat, łowczy zakroczymski, i Maryannę Petrykowską, z której córka Teodora i syn Andrzej.
Wojciech, dziedzic Obrębu Wielkiego i Gzowa 1688 r., pułkownik rajtaryi, starosta kiełczygłowski, kasztelan wyszogrodzki 1733 r. z nominacyi Leszczyńskiego, pan znacznego majątku i stronnik króla Stanisława, zaślubił Katarzynę Obrębską i z niej pozostawił synów, Jana i Marcina, porucznika pancernego.
Jan, dziedzic Obrębu Wielkiego i Gzowa, przeniósł się na Wołyń i został łowczym żytomierskim; żonaty z Salomeą Żołędkowską, córką Tomasza, starosty mielnickiego, której w 1726 roku zapisał dożywocie, miał synów: Franciszka, chorążego żytomierskiego 1766 roku, Karola i Tomasza, dziedziców na Obrębie.
Karol, dziedzic dóbr Obrębu Wielkiego, Popielżyna Górnego i Żołędowa, szambelan królewski, cześnik zakroczymski 1775 r., zaślubił Krystynę Sarnecką, córkę Ignacego, starosty lipskiego, i Maryanny Załuskiej, i z niej pozostawił synów: Franciszka, miecznika Winnickiego, Kacpra, żonatego z Matyldą Woroniecką, Leopolda i Michała, łowczego żytomierskiego, po którym syn Franciszek żonaty z Olimpią Olizarówną.
Leopold, dziedzic Kaźmierówki, na Wołyniu 1809 r., zaślubił Zofię Dunajewską i z niej miał synów: Adolfa, żonatego z N. Dolską, Bronisława, zm. 1831 r., i Pawła.
Paweł, właściciel Berezówki, w Kijowskiem, żonaty z Henryką, córką Dyonizego Zalutyńskiego i Tekli Popielówny, pozostawił córkę Jadwigę i synów, Mieczysława, ur. 1855 r., żonatego z Zofią Kozanecką, h. Wąż, z rodziny ziemiańskiej, z niej córki, Hanna ur. 1898 r. i Jadwiga ur. 1905 r., i Zygmunta, ur. 1857 r., dziedzica dóbr Bebechy, na Wołyniu, który z Ernestyny Sobańskiej, córki Ernesta i Wirginii Tymanówny, ma córki, Maryę ur. 1896 r., Józefę ur. 1895 r., i synów, Jerzego, ur. 1894 r. i Jana, ur. 1904 r., na Wołyniu (Metr. Kor., Conv. Piotrk. i Vars., Sigil., Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Ks. Gr. Łęczyckie, Przedeckie, Zakroczymskie i Czerskie, Zbiory rodzinne, Deputacya Wołyńska, Żychl.).
POKRZYWNICKI h. JASIEŃCZYK odm. Odmiana herbu - dwa klucze na krzyż piórami do góry.
Pisali się z Pokrzywnicy-Kuczów, w pow. mławskim, i brali przydomek Kucz. Jakób i Jan 1552 r.; po Jakóbie syn Jan 1580 roku. Jakób, syn Abrahama, dziedzic Pokrzywnicy - Kuczę 1580 r. (Ks. Poborowe, Ks. Ciechanowskie).
POKRZYWNICKI h. JASTRZĘBIEC. Piszą się z Pokrzywnicy-Mojkówi Kołaków, w Mławskiem. Po Janie syn Jakób 1530 r., miał synów, Andrzeja i Feliksa, dziedziców na Pokrzywnicy. Mikołaj, dziedzic 1552 r. Pokrzywnicy-Mojków. Po Stanisławie syn Wojciech, dziedzic Pokrzywnicy-Kołaki 1540 r., z żony Małgorzaty Grzebskiej miał syna Pawła, po którym synowie, Jakób i Piotr.
Stanisław, syn Jana, burgrabia płocki 1645 r. Stanisław 1648 roku z wojew. płockiego, Andrzej 1674 r, i dwóch Szymonów 1697 roku z ziemi ciechanowskiej, a Kazimierz, Marcin, Paweł i Wojciech 1697 roku z ziemi nurskiej elektorowie (Ks. Gr. Płockie).
POKRZYWNICKI h. LELIWA. Na Litwie gałąź rodziny Adamowiczów, która od wsi Pokrzywnicy wzięła nazwisko. Aleksy, dworzanin królewski 1529 r., dzierżawca mostowski 1546 r., namiestnik nowodworski, i czyryski 1548 r., ostatnio koniuszy grodzieński, otrzymał 1548 r. pewne grunty na prawie lennem (Metr. Litew.). Adam i Mikołaj podpisali elekcyę 1632 r. z wojew. wołyńskiem.
POKRZYWNICKI h. ŚLEPOWRON odm. Odmiana herbu - w polu błękitnem srebrna podkowa barkiem do góry z krzyżem kawalerskim między ocelami; nad hełmem w koronie kruk w lewo z pierścieniem w dziobie (Hr. Ostr.).
Z Mazowsza przenieśli się do Prus, gdzie, zniemczywszy się, zmienili nazwisko na von Bock, a jedna ich gałąź pisze się von Bock und Pokrzywnicki. Jan-Michał von Bock, generał-major wojsk pruskich w 1812 r.
POKUBIAŁA v. POKUBIAŁO h. POMIAN. Benedykt i Trojan, elektorowie 1733 r. z wojew. wileńskiego. Kazimierz z pow. lidzkim podpisał elekcyę 1764 r.; następnie regent grodzki lidzki 1780 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). Ignacy, opat hebdowski, mąż zdolny, konsyliarz legacyi w Wiedniu 1790-1793 r.
Synowie Jakóba: Anzelm z synem Zygmuntem i Piotr z synami: Aleksandrem, Wilhelmem i Leonardem wylegitymowani w Cesarstwie 1841 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.
POKUSKI v. POKUJSKI. Tomasz z ziemią różańską 1669 r. i Józef z wojew. bełskiem 1733 r. podpisali elekcye.
POKUTYŃSKI h. BRODZIC. Na Rusi Czerwonej. Gabryel, Jan, Kazimierz i Mikołaj, bracia rodzeni, 1710 r. Stanisław, podczaszy kijowski 1726 r., żonaty z Teresą Turską, 1v. Samuelową Hilchenową, cześnikową mielnicką. N. z wojew. ruskiego i N. z ziemi buskiej, elektorowie 1733 r. Antoni, cześnik buski 1748 r., żonaty z Agnieszką Czajkowską. Dominik, podczaszy 1757 r., cześnik 1759 r. kijowski. Tomasz, podczaszy żytomierski 1759 roku, miał synów, Kajetana, starostę kryniczańskiego, z wojew. ruskiego i Piotra z wojew. podolskiego elektorów 1764 r.
Antoni, syn Antoniego, z wojew. Sandomierskiem i Józef z wojew. krakowskiem podpisali elekcyę 1764 r. jako delegaci wojew. krakowskiego. Teofila-Zofia, żona Teodora-Tadeusza Dzierzbickiego, starosty wartolskiego 1770 roku. Teresa, starościanka Olszańska, żona Jana Dąmbskiego, generał-adjutanta królewskiego 1780 roku. Franciszek Ksawery, kawaler orderu św. Stanisława 1790 roku. Kazimierz, cześnik żytomierski 1794 r., żonaty z Wiktoryą Irzykowiczówną (Wyr. i Zap. Tryb. Lubel., Ks. Wołyńskie, Sigil., Kancl.).
Jan, Piotr i Wincenty, szambelan królewski, 1782 roku, Franciszek, Karol, Maciej i Ksawery 1783 roku, a Maciej, syn Macieja, członek Stanów, 1817 roku wylegitymowani w Galicyi. Maciej, dziedzic dóbr Perepelnik, w Galicyi 1858 r.
POKUTYŃSKI h. PRUS. Mateusz, rektor Jezuitów w Pułtusku 1705 r. Piotr 1767 r., żonaty z Maryanną Karwosiecką (Akta Warszawskie). Jakób, podporucznik wojsk polskich 1808 r.
POKUTYŃSKI h. SAS. Łukasz, podstoli dobrzyński 1754 roku (Wittyg).
POL v. POLA h. POLA. Herb - w polu czerwonem pod trzema gwiazdami trzy miecze ułożone w wachlarz, stykające się końcami; nad hełmem w koronie pawi ogon, na nim półksiężyc złoty (Hr. Ostr.).
Jan, porucznik pancerny, w nagrodę zasług otrzymał nobilitacyę 1662 r. (Metr. Kor., Vol. Leg.). Stanisław Borzewicz, towarzysz pancerny, pozwany 1711 r. o poczynione szkody (Wyr. Tryb. Lubel.).
POLAK h. OSTOJA. Wojciech Polak Gromacki n. Suchcicki zwany, syn Andrzeja z Suchcic, i Katarzyny, otrzymał 1507 r. zatwierdzenie swego dawnego szlachectwa. Piotr otrzymał 1549 roku roczną pensyę. Henryk dostał 1563 r. sołectwo we wsi Jaksicze. Piotr dostał 1603 r. prawem kaduka dobra w m. Zator (Metr. Kor.).
POLAK h. ŚWINKA. Jan, dworzanin zasłużony królowej Bony, a następnie Zygmunta Augusta, otrzymał nobilitacyę w 1563 roku i został przyjętym do herbu Świnka od Krzyżanowskich, następnie przybrał ich nazwisko (Metr. Kor.).
POLAKIEWICZ. Jan i Stanisław, synowie Jana, 1557 r. Po Stanisławie syn Stanisław miał córkę Ewę, żonę Jakóba Dyndzirza, mieszczanina błońskiego 1596 r. (Con. i Don. Vars.). Tomasz, syn Sebastyana i Barbary, ur. 1787 r. we wsi Nawarzycach, w pow. miechowskim, postąpił 1809 r. do artyleryi pieszej i w 1812 roku został podporucznikiem; podporucznik 1815 r. w kompanii 11-ej pozycyjnej artyleryi pieszej, awansował 1817 roku na porucznika. Odbył kampanie, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech i za waleczność dostał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe).
POLAKOWSKI h. POKORA. Jedna familia z Ciechnickimi tego herbu; brali przydomek Golimont. Leon, syn Jana, z synami: Mikołajem, Ludwikiem i Aleksandrem 1839 r., i Stefan, syn Mikołaja, 1865 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. Józef, syn Grzegorza i Apolonii Płońskiej, ur. 1791 r. we wsi Turzowie, w pow. lubelskim, wszedł 1809 r. do wojska austryjackiego; wzięty do niewoli, przeznaczony został do 9 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego, a umieszczony 1815 r. w 7 pułku piechoty liniowej, postąpił 1821 r. na podporucznika w 4-ym pułku strzelców pieszzch i w 1831 r. był kapitanem. Odbył kampanie: 1809 r. we Francyi, 1811-1812 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi (Ks. Wojskowe).
POLANOWSKI h. POBÓG. Podług Niesieckiego wzięli nazwisko od wsi Polanowice, na Kujawach, lecz pisali się z Polanówki, w wojew. lubelskiem. Jakób z Polanowie 1453 r. Jan 1527 r. Jan i Marek 1540 roku.
Jan, cześnik halicki, odziedziczywszy za żoną Jadwigą Herburtówną znaczny majątek na Podolu, osiadł w tem województwie, a jego potomstwo aż do ostatnich lat XVIl-go stolecia odznaczało się duchem rycerskim, i w sławiło w bojach z Turkami i Tatarami; posiadali też znaczne majątki na Rusi Czerwonej, a w XVIII wieku i na Ukrainie. Ów Jan, cześnik halicki, miał trzech synów: Bartłomieja, Jerzego i Walentego, poborcę halickiego 1593 roku, dziedziców Sapowa 1589 roku, którzy rycersko stawali w bojach.
Jerzy, dziedzic Ciemierzowce 1596 r., wojski halicki 1605 r., zaślubił Zofię Dembińską, i z niej pozostawił synów: Adaukta, Samuela i Stanisława, iz nich Samuel, dziedzic znacznych dóbr, dzielny rotmistrz, miał dwóch synów, Jana, elektora 1632 r. z wojew. ruskiego, i Aleksandra.
Aleksander, pułkownik wojsk królewskich 1668 r., elektor 1669 r. z wojew. bełskiego, chorąży sanocki 1670 r., starosta bolimowski 1676 r., stolnik wielki koronny 1672 r., chorąży wielki koronny 1685 r., mianowany kasztelanem lubelskim 1672 r, nie utrzymał się przy tej godności; jeden z najdzielniejszych wojowników swojego czasu, trzydzieści lat strawił w obozach; bił się przeciw Kozakom, Szwedom, Tatarom, Turkom i Moskwie, i głównie przyczynił się do zwycięstwa nad Tatarami pod Kałuszem, a Moskwę pobił pod Słonimem 1660 r.; przyjaciel Stefana Czarnieckiego, należał do wyprawy holsztyńskiej; dzielnie walczył pod Chocimem i kilkakrotnie pobił Kozaków 1675 roku, a w 1674 roku rozbił kilka oddziałów Doroszenki; w pamiętnym sporze stanął po stronie Jerzego Lubomirskiego i głównie przyczynił się do pobicia wojska Jana Kazimierza pod Częstochową 1665 roku; w bezkrólewiu 1669 roku był podany na kandydata do tronu i licznych między szlachtą znalazł stronników. Nieprzyjazny Sobieskiemu, nie chciał z nim pójść na wyprawę wiedeńską 1683 r., wymawiając się, że kark sobie nadwyrężył ukłonami składanemi przy audyencyi królowej, na co Sobieski również szydersko odpowiedział, że choroba nie jest wielka, jak mu się zdaje, i że tak dobrze wyleczyć się z niej może w obozie jak iw domu, a choćby i umarł, to jednakowa droga z Niemiec jak i z Polski do nieba.
Aleksander pozyskał przywilej na zamianę swej wsi Polanówki, w wojew. lubelskiem, na miasto, i z niewiadomej nam żony pozostawił syna Jana-Michała, dziedzica Jaroszyna, skarbnika bracławskiego 1691 r., elektora 1697 roku, miecznika bełskiego, cześnika buskiego, chorążego czerniechowskiego 1718 roku, po którym synowie: Franciszek, Kazimierz i Krzysztof.
Kazimierz, podczaszy buski 1735 r., starosta salnicki, chorąży lubaczowski 1742 r., komisarz do osądzenia rozruchów dysydenckich w Toruniu, dzielnie walczył z Turkami; miał syna Adama.
Krzysztof, cześnik dobrzyński 1723 r., elektor 1733 r. z wojew. lubelskiego, a brat jego Franciszek, dziedzic Ordowa, wojski przemyślski 1730 r., miecznik buski, z cześnika podczaszy horodelski 1750 r., z Katarzyny Grabianka, pozostawił córkę Helenę Szydłowską, cześnikównę smoleńską, i synów: Piotra, kanonika kijowskiego 1781 r., kanclerza łuckiego, Mikołaja, starostę dąbrowskiego, i Jana, podczaszego, sędziego kapturowego i elektora 1761 r.; stolnika horolelskiego 1781 r., żonatego z Joanną Woronicz, z której synowie: Tomasz, Kacper i Prosper.
Bartłomiej, syn Jana, cześnika halickiego, dziedzic dóbr Przewłoki, Hrehorowa i inne 1604 r., miał synów, Jana i Olbrachta, dzielnego wojownika przeciwko Moskwie, ciężko rannego w jednej z bitew.
Jan, cześnik halicki 1625 r., podstarosta latyczowski 1648 r., poseł na sejmy i deputat na Trybunały, pozostawił syna Piotra, który nabył wójtostwo w m. Stryju i był żonatym z Elżbietą N.
Stanisław, elektor 1632 r. z wojew. podolskiego. Floryan, podstarosta buski 1668 r. Krzysztof, elektor 1669 r. z ziemi przemyślskiej. Władysław, podstarosta 1670 r., sędzia grodzki buski 1677 r. Jan, podczaszy 1677 r., ostatnio 1700 r. stolnik buski, miał synów, Ignacego i ks. Ludwika. Krzysztof i Michał, synowie Krzysztofa, 1686 r.
Stefan, podstoli 1711 r., stolnik 1712 r. trembowelski. Aleksander, kanonik podolski 1718 r. Stefan, skarbnik radomski 1726 r. Jakób, syn Jerzego, żonaty z Barbarą Głoskowską 1731 r. Michał, skarbnik radomski, elektor 1733 r. z wojew. sandomierskiego. N., miecznik buski, N., podstoli buski, z ziemią buską, Stanisław, chorąży i poseł ziemi halickiej, z wojew. ruskiem, Teodor z wojew. Sandomierskiem, a Władysław i Wojciech z wojew. lubelskiem podpisali elekcyę 1733 r.
Wacław, skarbnik buski 1736 r. Piotr, skarbnik bełski 1761 r., elektor 1764 roku z wojew. bełskiego. Mikołaj, dziedzic Kisiela i Gomolina 1774 r. Stanisław, chorąży lubaczowski, komisarz do zbierania ofiar 1789 r. (Ks. Gr. Brzeskie, Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Ks. Gr. Czerskie, Don. Vars., Kancl., Sigil.).
Michał, chorąży husarski, z łowczego cześnik bełski 1718 roku, z żony Anieli Kiełczewskiej pozostawił synów, Piotra i Tomasza; po Tomaszu, łowczym 1734, r., podstolim bełskim 1759 r., z żony Katarzyny Sierakowskiej syn Feliks, elektor 1764 r. z wojew. bełskiego, starosta stęgwilski, skarbnik bełski 1788 r., komisarz 1789 r. do zbierania ofiar z pow. bracławskiego, żonaty z Boną Świdzińską.
Józef, vicegerent i susceptant kijowski 1781 r. Aleksander, członek Stanów, Aleksy, Heronim, Ignacy, Jakób, Jan, członek Stanów, i Wojciech, pułkownik wojsk polskich, członek Stanów, wylegitymowani w Galicyi 1782-1817 roku. Stanisław, dóbr Sobiczowa 1860 r., Feliks, dóbr Opulska i Aleksander, dóbr Świetkowa 1864 r. dziedzice w Galicyi.
POLANOWSKI h. STARY-KOŃ. Wzięli nazwisko od wsi Polanowice, w wojew. krakowskiem; stara rodzina. Jaśko 1397-1402 roku. Stanisław, opat Cystersów 1463 r., cytow. w Aktach Krakowskich. Stanisław i Mikołaj, bracia, 1530 r.; z nich Mikołaj sprzedał w 1536 r. Polanowice; z Anny Otwinowskiej miał pięć córek i sześciu synów, z których czterech zmarło bezdzietnie, a Tomasz, opat świętokrzyski (na Łysej Górze) 1580 roku, um. 1582 r., i Jan, który zabiegiem przyszedł do znacznego majątku; jego synowie, Maciej i Jan, komornik grodzki książski, a 1590 r. krakowski; po Janie syn Piotr miał synów, Jerzego i Stanisława (Metr. Kor., Wyr. Tryb. Lubel.).
POLANOWSKI Stanisław otrzymał 1792 roku nobilitacyę i herb niewskazany w akcie (Sigil.).
POLAŃSKI h. LUBICZ. Na Litwie. Michno, bojar smoleński, otrzymał 1514 r. dwie pustki. Indrych (Henryk), bojar żołudkowski 1528 roku (Metr. Litew.). Władysław z wojew. mińskiem podpisał pospolite ruszenie 1698 roku.
N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. Michał, syn Justyna, stanowy prystaw w pow. mińskim 1844-1851 roku. Jan, syn Franciszka, z synami, Janem i Adolfem wylegitymowani w Cesarstwie 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.
POLAŃSKI h. POKORA. Brali przydomek Ułan. Rodzina tatarska wylegitymowana 1881 r. w gub. mińskiej (Dziadulewicz).
POLAŃSKI h. POLAŃSKI. Herb - w polu czerwonem na zielonym, o trzech wzniesieniach pagórku, trzy kwiatki niezapominajek na łodygach zielonych z liśćmi; w koronie trzy pióra strusie, środkowe czerwone, prawe białe, lewe niebieskie.
Podług nowego herbarza galicyjskiego ten herb noszą Polańscy w Galicyi, lecz nie cytuje, którzy z nich. Aleksander z Tarnawy, Grzegorz, Jan, Michał i Teodor 1794 r., oraz Mikołaj, syn Aleksandra, proboszcz butelski, 1847 r. wylegitymowani w Galicyi.
POLAŃSKI h. TARNAWA. Piszą się z Ternowy (mylnie Tarnowy), w Sanockiem, Jan, syn Jerzego, 1633 r. Michał z Ternowy 1650 r., miał dwie żony, Zofię Karnicką, z niej syn Piotr, i Konstancyę Urbańską, z której synowie: Andrzej, Jan i Stanisław.
Andrzej, poborca 1668 r., burgrabia lubelski 1673 r., zaślubił Katarzynę Bochwiczównę i z niej pozostawił synów: Jana, Kazimierza, Michała i Wojciecha.
Jan v. Jan-Wacław, syn Michała, żonaty z Zofią z Czarnocina, miał syna Jana, dziedzica Litowiska i Skorodna, który w 1706 roku prowadził proces o sumy zabezpieczone na tych dobrach.
Maciej, syn Krzysztofa, chorąży sanocki 1663 r. Maryanna, żona Adama Górskiego, komornika granicznego przemyślskiego 1665 r. Piotr, cześnik sanocki 1667 roku. Jan, syn Aleksandra, 1703 roku. Hyacynt, syn Jerzego, stolnika sanockiego, 1711 roku (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Metr. Kor.).
POLAŃSKI h. WŁASNEGO. Herb - w polu czerwonem na stronie lewej wieża z trzema otworami i bramą; na stronie prawej u góry dwa półksiężyce rogami ku wieży zwrócone, pod niemi gwiazda.
Teodor, z prałata archidyakon przemyślski, ostatnio biskup unicki przemyślski, otrzymał 1860 r. szlachectwo z przydomkiem von Polany i herb powyższy (Siebmacher).
POLAŃSKI v. POLEŃSKI v. POLIŃSKI. Na Kujawach; piszą się od wsi Polanisz, w pow. brzeskim. Piotr z Polanisz, burgrabia brzeski 1445 r. Mikołaj i Stanisław 1496 r. Marcin, syn Jana, żonaty 1538 roku z Jadwigą z Ośna, miał syna Andrzeja, po którym z Anny Jarnowskiej synowie: Jan, Krzysztof i Sebastyan, dziedzice dóbr Polanisz 1583 r. Jan, Łukasz i Piotr, synowie Łukasza i Jadwigi, 1586 r.; po Piotrze, syn Aleksander.
Wawrzyniec, syn Jana, 1639 r. Jan, elektor 1669 r. z ziemi rawskiej. Józef, syn Jana, 1678 r. N. i Wojciech podpisali elekcyę 1697 roku z wojew. Sieradzkiem. Stanisław, syn Marcina i Maryanny, 1748 r. Łukasz, pisarz grodzki wałecki 1761 r. (Ks. Gr. Brzeskie i Przedeckie).
Nikodem, syn Tomasza i Maryanny Gumińskiej, ur. 1798 r. w m. Płocku, wszedł 1819 r. do bateryi 2-iej artyleryi lekko-konnej i w 1824 r. został podporucznikiem; um. 1828 roku w szpitalu ujazdowskim, pozostawiwszy syna (Ks. Wojskowe).
POLASKI v. POŁASKI v. POŁAZKI h. NAŁĘCZ. Wieś Polasie v. Połazie, zapewne jedna z licznych osad wojennych ziemi liwskiej, stanowiła kiedyś znaczną przestrzeń, sięgającą do samego Liwa, a podzieloną z czasem na różne części zwane Polasie, Ogrodzona Łąka, Czerwonka, Zabokliki, Żelazowe, Zawady, Pigłówka, Kanty, Świętochowo, Czaple i t. d. Początkowo zamieszkali ją może sami Nałęczanie, których potomkowie tam dziedziczyli jeszcze w XIX wieku, lecz już w pierwszej połowie XV wieku są też właścicielami na Polasiu przedstawiciele rodu herbu Suchekomnaty, o czem przekonywa zapiska liwska z 1465 roku. Od tych dóbr wzięli Polascy v. Połazcy swe nazwisko, a rozdzielili się później na pięć głównych gałęzi, ciągle między sobą się łączących i noszących przydomki Solda v. Solda, Borkowicz, Pietrzak, Abramik. Niektórzy członkowie tej familii przenieśli się do ziemi bielskiej, gdzie posiadali wieś Ostasze 1650-1750 roku i stawiali tam trzech zbrojnych konnych na wyprawy wojenne. Laudum zaś sejmiku wiszeńskiego z 1672 r. wzmiankuje, iż pan Polaski dał jednego zbrojnego konnego.
Już około 1450 roku licznie występują Połascy w liwskich aktach; Konrad III ks. mazowiecki zaś jedenastoma znanemi przywilejami daruje lub sprzedaje im różne obszary na Polasiu. Stosownie do listu tegoż księcia, Mikołaj Polaski wraz z braćmi został wprowadzony do części Polazia w 1474 r.
W Czersku 1474 roku ten sam książę sprzedał część dóbr Polasie, Zabokliki, Żelazowo i Zawady Markowi, Andrzejowi i Grzegorzowi de Polazie i potwierdzenie tego przywileju uzyskali synowie Andrzeja: Wojciech, Jan i Marcin w 1531 r., a w 1482 r. otrzymali Jan i Jakób z Polazia 20 łanów w tejże wsi.
W 1476 r. ks. Konrad wyzwolił od służebności stawiania i naprawiania zamków i warowni niektórych ze szlachty z pow. liwskiego i czerskiego, a między innymi Adama, Kierstana, Piotra Strzelca, Mikołaja, Stanisława, syna Kierstana z Polazia alias Ogrodzonej Łąki, jako też Niemirę i Jana z Turny i Polazia.
Kierstan, urodzony w początku XV wieku, jest protoplastą pięciu linij Polaskich; pierwszy raz występował przed aktami liwskiemi w 1462 r. przeciw poręczycielom Stanisława z Błonia, a w 1473 r. dostał intromisyę do części, którą nabył wraz z innymi krewnymi za gotówką od księcia Konrada; zostawił czterech synów: Piotra, od którego pochodzą Polascy Borkowicze, Mikołaja, Jana i Kierstana.
Kierstan, nieżyjący już w 1515 r., miał trzech synów: Stanisława, Pawła i Wojciecha, zw. Kierstanami, z których Wojciech przybrał przydomek Szolda v. Solda, i ten wszyscy jego potomkowie nosili, a stale już pisał się Polaski 1512-1547 r.; po Wojciechu, Dorota za Serafinem Polaskim 1547 r. i synowie, Andrzej i Maciej Szołda, po którym z Anny Zawadzkiej synowie: Krzysztof, protoplasta Polaskich Pietrzaków, Stanisław, Wojciech bezdzietny i Kacper 1611-1631 r., żonaty z Anną Polaską, córką Szymona Borkowicza, której zabezpieczył posag na Polasiu Ogrodzonej Łące 1612 r.
Tomasz, jedyny syn Kacpra, w 1633 r. obiera plenipotentem swego ojczyma, Szymona Ostasza, do wszelkich swoich spraw, a w 1639 r. zapisał posag przyszłej swej małżonce Dorocie, córce Mikołaja Grzymały Kessy, na dobrach, złocie, srebrze i klejnotach; po Tomaszu pozostał się jedyny syn Stanisław Sołda.
Stanisław w 1692 r. darował część Połazia Wojciechowi Chełkowskiemu, a w rok później z żoną swą Dorotą z Polaskich, córką Piotra Pietrzaka i Jadwigi z Zawadzkich, zapisali sobie wzajemnie dożywocie; Stanisław w 1702 r. już nie żył, i miał ośmioro dzieci: Maryannę za Marcinem Polaskim Borkowiczem, Dorotę za Walentym Noiszewskim, Stanisława, Marcina, Józefa, Jerzego, Wojciecha i Bartłomieja, którzy wspólnie z matką prowadzili proces w Trybunale koronnym i w 1712 r. w Piotrkowie uzyskali wyrok restytucyjny na Polaskich Borkowiczów, skazanych na oddanie części z dworzyszczem na Polaziu i Żalu, oraz na banicyę; w ten sposób zakończył się proces, datujący się od 1611 r.
Stanisław, najstarszy syn Stanisława, żonaty z Agnieszką z Polaskich Rozwadowską, miał dwie córki, Rozalię za Samuelem Chełchowskim, Maryannę za Ignacym Czapskim, i syna Piotra, towarzysza chorągwi pancernej Potockiego, kasztelana bracławskiego 1757 r.; po Piotrze z Teresy Roguskiej córka Agnieszka Rawicka i synowie: Andrzej Sołda 1797 roku, Maciej żonaty z Petronelą Roguską 1796 r. i Ignacy, instygator grodzki liwski 1788 r., dziedzic dóbr Polazie, Ogrodzona Łąka, Czaple, Lisy, Króle, Roguszyn, Dzierzki i Żelazowo, który zaślubił Justynę Toczyską.
Marcin, drugi syn Stanisława i Doroty z Polaskich, miał z Maryanny Roguskiej dwóch synów: Bartłomieja i Walentego, ożenionego z Magdaleną Połaską, córką Tomasza Borkowicza i Maryanny Pietrzak-Poleskiej, z której synowie: Walenty, Wojciech 1758 r., Szymon, Wawrzyniec i córka Urszula za Franciszkiem Żelazowskim.
Józef, trzeci syn Stanisława i Doroty z Polaskich, burgrabia grodzki liwski 1724 r., z żoną swą Zofią Mroczkówną, wdową 1v. po Piotrze Orzechowskim, 2v. po Konstantym Polaskim, podwojewodzym liwskim, żył bezpotomnie.
Jerzy, czwarty syn Stanisława i Doroty z Polaskich, zaślubił Franciszkę z Strupiechowskich Karczewską, i z niej pozostawił synów, Kazimierza, który wraz z Karolem Polaskim podpisał 1767 r. uchwałę sejmiku liwskiego, oblatowaną w tymże grodzie przez Aleksandra Polaskiego, i Bartłomieja, męża Antoniny Skarżyńskiej 1803 r.
Wojciech, piąty syn Stanisława i Doroty z Polaskich, dziedzic na Połaziu, Zawadach i innych, zabronił w 1709 r. wszystkim sąsiadom wstępu na lat 10 do lasów na Połaziu; subdelegat 1712 r., instygator 1715 r., a burgrabia grodzki liwski 1724 r., ożenił się z Katarzyną Górską, która 2v. wyszła za Jana Noyszewskiego, i z niej pozostawił synów: Antoniego, Józefa, Stanisława i Fabiana.
Antoni sprzedał dziedzictwo swoje na Połaziu, Ogrodzonej Łące i Zawadach Suchodolskim, ale stryj jego rodzony, Bartłomiej z synem swoim Walentym nie dopuścili intromisyi; po Antonim synowie, Paweł, ożeniony 1v. z Magdaleną Górską 1797 r., 2v. z Franciszką Roguską 1805 r. i Wawrzyniec, którego syn Klemens z Maryi Wyczałkowskiej miał syna, Michała, służącego w wojsku rosyjskiem, a wylegitymowanego ze szlachectwa w Królestwie 1859 r. (Patrz Połaski h. Ślepowron).
Stanisław, syn Wojciecha i Górskiej, dziedzic na Połaziu, w 1753 r. zapisał dług żonie swej Teresie z Chądzyńskich, wdowie po Stefanie Wielądku; ich potomstwo: Maryanna za Benedyktem Skolimowskim; Apolonia za Jakóbem Wielądkiem, Piotr na Czaplach i Wojciech; po Wojciechu trzech synów: Jan, Józef i Maciej.
Jan odbył kampanie napoleońskie i był porucznikiem w 4-tym pułku wojsk polskich; w 1809 r. wziął udział w bitwach pod Raszynem, Jedlińskiem, gdzie był ranny w głowę i w prawą rękę, i pod Nowem Miastem; w 1812 r. pod Smoleńskiem, Możajskiem, Czerykowem, Medyną i Wiazmą, gdzie został znowu ranny w piersi, nad Berezyną; Jan z Wiktoryi Trzeskiewiczówny miał pięcioro dzieci: Jana, ur. 1835 r., Ksawerę, Julię za Załuskim, Teofila, ur. 1821 r., komisarza rządowego sprawiedliwości, rzeczywistego radcę stanu i senatora, żonatego z Julią bar. Zachert, zmarłego 1877 r. w Teplitz, a pochowanego w Warszawie, jak świadczy tablica w kościele oo. Kapucynów w Warszawie, i Feliksa, ur. 1837 roku, komisarza w Płocku, ożenionego z Elżbietą Henigowską, po której syn Feliks-Zdzisław, nr. 1873 r., inżynier technik, kawaler orderu św. Jerzego, z żony Antoniny-Maryi Dzięgielewskiej ma córki, Irenę i Halinę.
Józef, drugi syn Wojciecha, osiedlony w Poznańskiem, zostawił syna Kazimierza i córki, Maryę i Helenę.
Fabian, trzeci syn Wojciecha, burgrabiego liwskiego, miał syna Piotra, ożenionego z Łucyą Jaczewską 1797 r.
Bartłomiej, najmłodszy syn Stanisława i Doroty z Polaskich, w imieniu swojem, matki i braci swych rodzonych, wzbronił wstępu do lasów na Połaziu, Dębnikach, Dąbrowie i Rolżeczyźnie w 1726 roku; z małżeństwa swego z Agnieszką Polaską, córką Marcina, a wdową po Antonim Rozwadowskim, pozostawił córkę Ewę za Tomaszem Polkowskim, i synów: Walentego, Wawrzyńca i Jana.
Walenty nabył 1752 roku część Połazia od ojca; dziedzic na Chmielewie, żonaty 1v. z Teresą Zawadzką, 2v. z Felicyanną Noyszewską, która synowi swemu Maciejowi Polaskiemu zapisaław 1800 roku sumę; Maciej tegoż roku zabezpieczył posag przyszłej swej małżonce, Wiktoryi z Polaskich, córce Leonarda Pietrzaka-Polaskiego.
Jan, najmłodszy syn Bartłomieja i Agnieszki z Polaskich, zapisał w 1763 r. wzajemnie dożywocie z żoną swą Maryanną Zawadzką; ich synowie: Andrzej żonaty z Maryanną Roguską 1800 roku, Jan i Józef, mąż Eleonory Noyszewskiej 1800 r.
Oprócz powyżej wymienionych. Wojciech, burgrabia grodzki buski i administrator dochodów starostwa buskiego 1650 r. Jan, porucznik chorągwi Janusza Radziwiłła, hetmana wiel. litewskiego 1652 r. Walenty, towarzysz chorągwi pieszej Bogusława Radziwiłła, koniuszego litewskiego 1652 r.
Aleksander, syn Wojciecha, od 1752 r. burgrabia i instygator liwski ubdelegat 1755-1765 roku, podpisał z ziemią liwską elekcyę Stanisława Augusta; żonaty z Konstancyą z Roguskich, wdową po Żelazowskim.
W 1767 roku podpisali konfederacyę ziemi liwskiej siedmiu Polaskich: Łukasz Pietrzak, Piotr, Stanisław Borkowicz, Kazimierz, Walenty Sołda, Fabian i Stanisław Pietrzak. Paweł, syn Karola, dziedzic Zawad, palestran liwski 1771 roku (Metr. Litew., Akta Ziemskie Lwowskie, Ks. Gr. Liwskie, Metr. Kor., Kodeks Mazowiecki, Ks. Wojskowe, Metryki urodzeń w Kowalu i Zgierzu, Vol. Leg., Zbiory Kajetana hr. Dąmbskiego).
POLATAJ. Jerzy, łucznik królewski, w nagrodę zasług otrzymał 1580 roku wieś Buczniowce v. Martinkowicze, w pow. kamienieckim po śmierci ostatniego posesora Joachima Ciołkowskiego (Metr. Kor., Don. Vars.).
POLCZYCKI. Mikołaj z pow. pińskim podpisał elekcyę 1632 roku. Tytus, syn Tomasza, prezes Trybunału gub. warszawskiej 1865 r.
Józef, syn Kazimierza i Eleonory Cybulskiej, ur. 1791 r. w Drwalewie, w pow. warszawskim, postąpił 1809 roku, do batalionu strzelców i w 1811 roku został podporucznikiem w 17-ym pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego; kapitan 1812 r., został 1815 r. przeniesiony do 3-go pułku strzelców pieszych. Odbył kampanie: 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym (Ks. Wojskowe).
POLCZYŃSKI-JANTA h. BOŃCZA. Posiadali na Kaszubach wieś Połczyn 1671 r.; byli i w Prusach Zachodnich. Patrz POŁCZYŃSKI.
POLECKI v. POLICKI. Marcin, marszałek królewski, starosta ejszyski 1583 r. (Arch. Dubr.). Krzysztof podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. wileńskiem (Vol. Leg.).
POLEJOWSKI. Piotr otrzymał 1765 roku nominacyę na architekta królewskiego (Kancl.) Józef, Jan, Maciej i Wincenty wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Andrzej, prałat, scholastyk kielecki 1830-1841 r.
POLEKSZA. Krzysztof, syn Jakóba, zapisał 1685 r. dożywocie żonie swej Ewie Kamińskiej. Kazimierz, towarzysz 1718 r., chorąży pancerny 1724 r. Waleryan ożeniony z Katarzyną Łyczko 1740 r. (Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).
POLEMAN Jozue v. Józef, kapitan 1678 r., następnie major pułku marszałka koronnego Lubomirskiego, na zalecenie hetmanów otrzymał 1685 r. indygenat (Zap. Tryb. Piotrk., Vol. Leg.).
POLENC h. POLENC. Herb - dwa skrzydła w lewo, na wierzchniem belka; w koronie panna wprost od łokci bez rąk, w sukni szachowanej, na jej głowie korona, na tej ogon pawi, włosy rozpuszczone.
Właściwie Polentz, dawna nadreńska niemiecka rodzina, przeniosła się do Prus za czasów krzyżackich. Jerzy, biskup sambieński i królewiecki, zostawszy lutrem, zaślubił N. Trauchsess, a biskupstwo rezygnował 1524 r. Wojciech, Franciszek i Aleksander, dziedzic dóbr Langenau, w Prusach Zachodnich 1609 roku; po Aleksandrze wnuk Jan, dzierżawca dóbr Waplewo, w Prusach 1680 roku. Wojciech z pow. szonbergeńskiego komisarz do granic 1612 r. Ignacy, podporucznik wojsk koronnych 1792 r. (Sigil., Vol. Leg.).
POLENCZ h. LUBICZ. Daniel, syn Ignacego, wylegitymowany w Cesarstwie 1849 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
POLENS. Samuel, posesor dóbr Ruskowa i Wdowa, w ziemi dąbrowskiej, w Prusiech, pozwany 1650 r. o sumy. Stanisław, rotmistrz nowogrodzki 1784 r. (Conv. Vars., Ks. Gr. Mińskie).
POLEŃSKI h. NAŁĘCZ. Dobrogost cytowany w aktach poznańskich 1413 r.
POLESKI h. JASTRZĘBIEC. Pisali się z Poleszyna, w Sieradzkiem, i brali przydomek Dymek. Andrzej obecny 1479 r. na zjeździe piotrkowskim. Piotr i Stanisław z Poleszyna-Orpiłowa zastawili 1523 r. części tych dóbr, otrzymanych po ojcu swym Mikołaju, zw. Mścich, bratu rodzonemu Janowi. Stanisław Obidowski, z ziemi łęczyckiej, części Peleszyna Starego po stryju swym Macieju Poleskim, zw. Rakusz, sprzedał 1528 roku Janowi Poleskiemu zw. Dymek.
Jan ze Starego Poleszyna zastawił 1533 r. części tych dóbr siostrze swej rodzonej Zofii, żonie Stefana Zaleskiego. Stanisław z matką Apolonią, dziedzice części Brzykowa, pozwani 1533 r. przez Marcina i Jadwigę, syna i córkę Mikołaja Poleskiego. Jan, zw. Dymek, zastawił 1533 r. części Poleszyna Starego; był on żonaty z Dorotą, córką Jakóba Zapolskiego. Jan, zw. Odoj, ze Starego Poleszyna, sprzedał 1534 r. części tych dóbr braciom rodzonym, Mikołajowi i Stanisławowi Poleskim.
Jakób, syn Stanisława z Poleszyna, w imieniu brata Macieja pokwitował 1545 roku z sumy Bartłomieja, Jakóba i Michała Poleskich zw. Szczerbowicowie. Andrzej z Peleszyna Srzedniego stawał 1551 roku jako świadek przy wywodzie szlachectwa i podał herb Jastrzębiec; żonaty z Zuzanną Karsznicką. Wojciech, syn Stanisława, dziedzic na Brzykowie, stryj i opiekun Jana, syna Piotra i Anny, 1552 roku. Janusz i Symeon, synowie Wojciecha, dziedzice na Małej Górce, sprzedali 1554 r. części tych dóbr. Świętosław z Poleszyna i Łopatek, w ziemi sieradzkiej, zapisał 1557 r. dożywocie żonie swej Barbarze Drużbicz. Zuzanna Grabska, wdowa po Macieju Bolek-Poleskim, zeznała dług 1559 r. synom swym: Andrzejowi, Janowi, Maciejowi i Mikołajowi. Piotr, syn Jana Mścicha, z żoną Barbarą sprzedali 1559 r. części Poleszyna-Orpiłowo. Jan, syn Piotra z Brzykowa, zapisał 1580 r. dożywocie żonie swej Ewie, córce Jakóba Politalskiego (Ks. Ziem, i Grodz. Sieradzkie).
Adam, Adryan, Andrzej, Floryan i Wojciech 1669 r. i Jakób 1697 r. podpisali elekcye z wojew. Sieradzkiem. Piotr, wojski sieradzki 1713 roku, miał córkę Katarzynę, żonę Mikołaja Turskiego, syna Gabryela. Michał, syn Andrzeja i Zofii Sienińskiej, zaślubił 1717 roku Elżbietę Chronowską, podwojewodziankę wiślicką. Barbara, żona Franciszka Bronisza, pisarza grodzkiego konińskiego 1750 r. (Ks. Gr. Piotrk.).
Józef, syn Michała i Anny Zienkiewiczówny, ur. 1792 r. w Poleszynie, pow. ostrowskim, wojew. kaliskiem, wszedł 1807 r. do 1-go pułku piechoty wojska Ks. Warszawskiego i został 1814 roku odkomenderowanym z oddziałem wojska na wyspę Elbę; po powrocie do kraju postąpił 1816 r. do szwadronu ułanów gwardyi i w 1817 r. wyszedł do dymisyi w stopniu podporucznika. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. w Galicyi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 roku we Francyi (Ks. Wojskowe).
POLESKI h. KALKSZTEIN. Pisali się z Polaszek, w Malborgskiem 1522 roku.
POLESKI h. KRZYWDA. Na Kujawach i na Podlasiu. Dobrogost, syn Adama, 1650 r., miał syna Andrzeja. Stanisław, podwojewodzy lelowski 1667 r.
Stanisław, syn Kazimierza, 1715 roku. Aleksander ze Smarszewa, cześnik malborgski, burgrabia ziemski włodzimierski 1718 r. Paweł, podkomorzy derpski 1772 r., żonaty z Agnieszką Lebrenfeld, z niej synowie: Adam, Ludwik i Franciszek; po Adamie syn Wawrzyniec. Franciszek, starosta kcyński 1772 r. Józef, komornik grodzki brzesko-kujawski, dziedzic dóbr Modzerowa, Korca i Głębokie 1775 roku. Antoni, radca pow. inowrocławskiego 1813 r.
Ludwik, syn Pawła, dziedzic Suchoręcza 1756 r., miał syna Franciszka, dziedzica dóbr Suchoręcz, na Kujawach, którego syn Tomasz, burmistrz m. Wolborza, wylegitymowany w Królestwie 1843 roku z wnukiem Konstantym, podoficerem wojsk rosyjskich, synem Michała i Anny Kowalewskiej.
POLESKI h. PORAJ. Jan Dymek, dziedzic Poleszyna, Miedzina i Łopatek 1530 r. (a więc herbu Jastrzębiec), żonaty z N. Męcińską, miał synów: Bartłomieja, Jakóba, żonatego z Barbarą Charbicką, Jana i Świętosława; po Bartłomieju z Elżbiety Parczewskiej syn Marcin zaślubił Annę Krzemieniecką i z niej pozostawił syna Piotra.
Piotr na Poleszynie 1630 r., żonaty 1v. z Ewą Radlicką, 2v. z Maryanną Gołębowską, miał córki, Katarzynę Wodzińską, Zofię Baranowską i dwóch synów, Józefa i Świętosława.
Świętosław z Poleszyna 1678 r., pozostawił syna Jana, po którym syn Łukasz miał syna Michała; po Michale synowie, Antoni, rewizor skarbowy 1830-1842 r., dziedzic dóbr Chlewiska, w pow. siedleckim, wylegitymowany w Królestwie 1841 r., i Józef, tego z Katarzyny Orłowskiej synowie, Sabin i Kazimierz wylegitymowani w Królestwie 1841 r.
Józef, starszy syn Piotra, dziedzic na Poleszynie 1670 r.. żonaty z N. Kazanecką, pozostawił córki: Helenę Poniatowską, Rozalię Solecką i synów, Łukasza, żonatego z Elżbietą Chmielewską, i Walentego.
Walenty z Poleszyna miał syna Franciszka 1748 roku, po którym z Teresy Świdłowskiej córki: Anastazya Rudzieńska, Elżbieta Łącka, Franciszka Brzezińska, Katarzyna Niezabitowska i dwóch synów, Gabryel i Ambroży.
Ambroży, ur. 1777 r., dziedzic dóbr Biała, zaślubił Teklę Bieniecką i z niej pozostawił syna Seweryna, dziedzica Rokitna i Włodowic, w pow. olkuskim, sędziego pokoju lelowskiego, zacnego i zasłużonego w obywatelstwie, wylegitymowanego w Królestwie 1849 r., po którym z Ludwiki Szembekówny syn Michał-Antoni.
Michał-Antoni, dziedzic Rokitna Szlacheckiego, sędzia pokoju w Pilicy 1873 r., żonaty z Lucyną-Maryą hr. Szembekówną, ma synów, Michała, ur. 1905 r., Józefa, ur. 1906 r. i córkę Ludwikę, ur. 1909 r.
POLESKI h. PUCHAŁA. Podług Ledebura w Prusach Zachodnich i Wiel. Ks. Poznańskiem. Stefan, sędzia pokoju chełmiński 1813 r.
Michał, syn Tomasza i Angieli, ur. 1796 roku w Gdańsku, wszedł 1816 r. do pułku grenadyerów gwardyi i 1819 roku został podporucznikiem z przeniesieniem do 8 pułku piechoty liniowej; przeznaczony 1821 r. do 6-go pułku piechoty liniowej, awansował 1826 roku na porucznika (Ks. Wojskowe).
POLESZKA v. POLESZKO. Grzegorz, syn Grzegorza, major wojsk rosyjskich, otrzymał, zatwierdzenie szlachectwa w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1845 r.
POLETYKA h. POLETYKA. Herb - tarcza w poprzek przedzielona: górna część znacznie mniejsza, w niej na polu niebieskiem złoty krzyż kawalerski, w dolnej białej części znacznie większej, od lewego skraju tarczy wychodzi ręka w zbroi do łokcia, trzymjąca trzy strzały, jedną wprost, dwie ukosem, pod temi strzałami serce czerwone; nad tarczą dwa hełmy, na prawym dwa czarne skrzydła orle w górę wzniesione, na lewym trzy pióra strusie.
Rodzina polskiego pochodzenia w Cesarstwie Rosyjskiem; jej przodkiem miał być Jan, poległy pod Chocimem w bitwie z Turkami 1673 r., którego przodkowie osiedlili się w Rosyi. Jan, syn Aleksandra, zasiadający w sądach pow. owruckiego 1844 r.
POLETYŁO h. TRZYWDAR. Hrabiowie i szlachta. Senatorowie w rodzinie: Wojciech, kasztelan chełmski 1786 r., um. 1803 roku. Jan, kasztelan Królestwa Polskiego 1822-1831 r.
Gniazdem tej rodziny wieś Poletyłły, w ziemi bielskiej, tę wieś między 1608-1620 roku sprzedali Kierznowskim. Zagrodowa szlachta, w drugiej połowie XVIII stolecia podnosiła się majątkowo, a 1800 roku otrzymała tytuł hrabiowski austryjacki. Grzegorz, syn Szymona, 1655 roku Roman, syn Mikołaja, żonaty z Anną N. 1658 r. N., syn Dymitra, ożeniony z Maryanną Kierznowską 1667 r.
Jan, towarzysz husarski, walczył pod Chocimem 1673 r.; z żony N. Kierznowskiej miał syna Aleksandra, po którym z N. Jakackiej syn Tomasz, żonaty z Katarzyną Kurzyna, pozostawił synów: Franciszka, Mateusza v. Macieja i Wawrzyńca, elektora 1764 roku z ziemi bielskiej, z burgrabiego podczaszego bielskiego 1771 r., żonatego z Maryanną Padarewską, 1v. Antoniową Wilczewską, stolnikową bielską.
Mateusz v. Maciej, burgrabia 1741 r., podstarosta i sędzia grodzki brański 1752 r., podczaszy i poseł ziemi bielskiej, elektor 1764 r., starosta glinnicki, konsyliarz najwyższego Trybunału sprawiedliwości w Wiedniu i radca nadworny austryjacki, miał dwie żony, Gertrudę Błażowską, z niej córki, Marya Stanisławowa hr. Stadnicka i Zofia, 1v. za Ignacym Stadnickim, stolnikiem kamienieckim, 2v. za Kalikstem ks. Ponińskim, i Klarę Pietraszko, z której synowie, Franciszek i Wojciech.
Franciszek, vicegerent grodzki brański 1761 r r., elektor 1764 r. z ziemi bielskiej, sędzia deputat na Trybunał, sędzia grodzki mielnicki 1774 r., podczaszy Winnicki 1780 r., zaślubił Ludwikę Łabęcką i z niej pozostawił córkę Teresę za Ludwikiem Trzecieskim.
Wojciech, viceregent grodzki brański, elektor 1764 r. z ziemi bielskiej, regent ziemski bielski 1769 r., z wojskiego krasnostawskiego 1775 r., łowczy, następnie cześnik chełmski 1779 r., chorąży krasnostawski 1785 r., kasztelan chełmski 1786 r., poseł na sejm 1785 roku, marszałek Trybunału koronnego 1788 r., kawaler orderu Orła Białego, dostał tytuł barona 1791 r., a 1800 roku hrabiego austryjackiego z tą tylko odmianą w herbie, że nad tarczą powinna być korona hrabiowska, a na niej hełm z koroną szlachecką, w której trzy pióra strusie, środkowe czerwone, prawe białe, a lewe złote. Hr. Wojciech um. 1803 roku, pozostawiwszy z Anny Kuczewskiej, łowczanki bielskiej, córki, Katarzynę Rzewuską, Maryę Wincentowę Karszo i trzech synów: Jana, Aloizego i Wincentego.
Hr. Jan, kasztelan Królestwa Polskiego 1822-1831 roku, radca pow. chełmskiego 1813 r., uznany hrabią w Królestwie 1824 i 1843 r., dziedzic dóbr Rakołup, um. 1855 r.
Hr. Aloizy, dziedzic dóbr Wojsławic, sędzia pokoju pow. chełmskiego 1829 r., prezes Tow. Kred, w wojew. lubelskiem, wylegitymowany z tytułu hrabiowskiego w Królestwie 1843 r., zm. 1860 r., z żony Teresy Trzecieskiej pozostawił synów: Leopolda, Aureliana, Witolda, dziedzica Wólki Leszczańskiej, i córki, Aloizę za Tytusem Wojciechowskim i Władysławę za Feliksem Szydłowskim.
Hr. Leopold, ur. 1812 r. w Berezówce, na Podolu, dziedzic Wojsłowic, członek Rady stanu 1863 r., mąż wielkiej zacności, zaślubił 1857 r. Pelagię, córkę Jana Młodeckiego, marszałka szlachty pow. dubieńskiego, i z niej pozostawił syna Franciszka, ur. 1858 roku, dziedzica Wojsłowic i Berezówki,
Hr. Aurelian, drugi syn Aloizego, dziedzic Kraśniczyna, w gub. lubelskiej, żonaty z Pelagią, córką hr. Przemysława Potockiego i Teresy ks. Sapieżanki, pozostawił córkę Jadwigę i syna Jana, ur. 1862 r., dziedzica Kraśniczyna.
Hr. Wincenty, ostatni syn hr. Wojciecha i Kuczewskiej, dziedzic Szczepiatyna i Ulhówka, w Galicyi, zaślubił Eufrożynę Karszo i z niej miał syna Seweryna, dziedzica Korczmina i Ulhówka, po którym z Wandy Rogozińskiej córka Olga zaślubiona Karolowi hr. Komorowskiemu.
Oprócz powyższych. Maryanna, żona Mikołaja Dachowskiego, stolnika łukowskiego 1690 r. Ignacy, burgrabia bielski 1737 roku. Józef, syn Jana, 1752 r. Jan, vicegerent grodzki brański 1762 r., miał syna Stefana, szambelana Stanisława Augusta 1789 roku. Antoni, elektor 1764 r. z ziemi bielskiej. Kazimierz, posesor Mierzwina, syn Grzegorza, wnuk Grzegorza, prowadził 1782 r. proces o sumy. Antoni, Szczepan, Tomasz i Walenty wylegitymowani 1782 r. w Galicyi (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Metr. Kor., Kancl., Sigil., Hr. Dunin-Borkowski).
Michał, syn Tomasza i Salomei, ur. 1787 roku we wsi Folsztynie, w pow. Samborskim, postąpił 1809 r. do 5-go pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego i w 1812 r. został podporucznikiem; przeniesiony 1816 r. do 4-go pułku strzelców konnych, został 1819 r. komendantem poczty w Dobrzyniu. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. w oblężeniu twierdzy Forgau (Ks. Wojskowe).
Jan i Aleksander, synowie Wawrzyńca, wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego.
POLETYŁOWSKI. Jan i Piotr, synowie Marcina, 1649 r. Andrzej, regent grodzki stężycki, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem. Maciej, elektor 1733 r. z wojew. podlaskiego (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).
POLEWCZYŃSKI. Patrz POLIWCZYŃSKI.
POLEWICZ. Na Litwie, mają przydomek Jamant v. Jawmont. Michał-Kazimierz otrzymał 1654 r. trzy włóki w pow. lidzkim; skarbnik trocki, elektor 1669 r. z wojew. wileńskiego, żonaty z Magdaleną Koryznianką, pisarz grodzki lidzki, podpisał elekcyę 1674 r. z pow. lidzkim; ostatnio podsędek lidzki; jego syn Kazimierz, Jezuita 1730 r. Michał, pisarz skarbowy litewski, żonaty z Dorotą Boltówną 1714 r. Stanisław wydzierżawił dobra Kromiszewice 1731 r. (Conv. Vars., Wyr. Tryb. Lubel., Arch. Dubr., Ks. Gr. Przedeckie). N., dziedzic dóbr Dalwa, w pow. borysowskim 1847 r.
POLEWSKI. Antoni, syn Michała i Małgorzaty, ur. 1794 r. we wsi Skowrodzie, w obwodzie sochaczewskim, wszedł 1808 roku do 1-go pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i w 1811 r. został podporucznikiem; przeniesiony 1816 r. do 1-go pułku strzelców pieszych, w 1818 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi pod Borysowem (Ks. Wojskowe).
de POLHAYM. Hrabiowie. Hr. Józef, pułkownik wojsk królewskich, prowadził 1746 r. proces w Trybunale lubelskim; żonaty z Barbarą N. 1v. Balówną, zawarli 1746 roku umowę z Mniszkiem o dzierżawę dóbr (Conv. Vars., Wyr. Tryb. Lubel.).
POLI h. WŁASNEGO. Herb - w polu, czerwonem trzy miecze i nad każdym gwiazda; w koronie nad hełmem sześć piór pawich, w pośrodku których półksiężyc.
Jan, vice-rotmistrz wojsk koronnych, w nagrodę wielkich zasług wojennych przeciw Kozakom, Turkom i Moskwie otrzymał 1662 r. nobilitacyę i herb powyższy (Metr. Kor., Sigil.).
POLIB h. ŁABĘDŹ. Byli na Litwie w XVII stoleciu.
POLICHNOWSKI h. DOŁĘGA. Piszą się z Polichnowa, w pow. lipnoskim. Andrzej, starosta bobrowniki 1587 r. Stanisław podpisał elekcyę z ziemią dobrzyńską 1632 roku. Dwóch Franciszków i Jakób z ziemi dobrzyńskiej i Kazimierz z wojew. brzesko-kujawskiego elektorowie 1697 r.
Jakób z żoną Maryanną Ząbińską otrzymali 1718 roku wójtostwo Rybno, w star, przedeckiem, i mieli synów, Franciszka, dziedzica Szczkówka, i Józefa; po Józefie z Teresy Rydzyńskiej syn Ignacy, miecznik kruszwicki 1789 roku, zapisał 1771 roku dożywocie żonie swej Brygidzie Szatkowskiej.
Kazimierz, dziedzic Bielczewa i Osieka 1722 r., żonaty z Urszulą N. Rafał żonaty 1732 r. z Apolinarą Linowską. Józef, elektor 1733 r. z wojew. łęczyckiego. Szymon żonaty z Elżbietą Tomicką 1738 r. Apolinary podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. łęczyckiem (Ks. Gr. Brzeskie i Przedeckie, Kancl., Sigil.).
POLICHOWSKI. Maryanna, żona Michała Dulskiego, cześnika wendeńskiego 1750 r.
POLICKI h. PRAWDZIC. Dom dawny i zacny w wojew. poznańskiem; wzięli nazwisko od wsi Policko, w pow. poznańskim. Jan, dziedzic Policka 1493 r., żonaty z Włodką N. Wojciech, poborca czopowego 1502 r., pisarz ziemski poznański 1523 r., deputat do korekty praw 1532 r. Gabryel, dworzanin królewski 1548 roku. Wojciech, wojownik na Węgrzech i w Niemczech 1560 r. Jan, sekretarz królewski 1579 r., dziedzic Mikołajowa, w Poznańskiem.
Jakób i Melchior, synowie Jana, posesorowie Żukowa 1580 roku; z nich Melchior z synem Stanisławem dostali 1611 roku w nagrodę zasług wójtostwo w Żukowie, w wojew. lubelskiem. Jan i Toil, dziedzice części Policka 1580 r. Jan, sekretarz królewski, otrzymał 1584 roku pewne dobra. Po Wojciechu, regencie ziemskim różańskim, syn Jan 1593 r. Powyższy Melchior, podwojewodzy lubelski 1601 r., był żonatym z Anną Jaszowską, a syn jego Stanisław zapisał 1619 roku dożywocie na wójtostwie żonie Katarzynie Wysockiej.
Paweł, syn Jakóba, 1609 r. Jan i Stanisław, synowie Jakóba, 1671 r. i z nich Stanisław, towarzysz pancerny 1683 r. (Metr. Kor., Con. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk.).
POLICYANI Józef w nagrodę zasług wojennych otrzymał 1673 r. nobilitacyę (Vol. Leg.).
POLICZYŃSKI h. LELIWA z odmianą. Odmiana herbu - w koronie pół niedźwiedzia, trzymającego w łapie krzyż kawalerski.
Byli w wojew. płockiem; z nich Franciszek 1780 r.
POLIKARP h. JANINA. Podług heraldyków rosyjskich, przodek tej rodziny, Jan, syn Augustyna, wychodźca z Litwy, osiadł w Księstwie twerskiem, a obdarowany majątkami ziemskiemi, przeszedł na obrządek wschodni i wziął imię Szymon, i od imienia jego wnuka Polikarpa, syna Jana, jego potomkowie wzięli nazwisko Polikarp i dotychczas istnieją w państwie rosyjskiem.
POLIKIEWICZ v. POLIKOWICZ h. GOZDAWA. Władysław i Aleksander, synowie Stefana, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1812 r. Emeryk, syn Augustyna, dziedzic dóbr Kujany, w gub. kowieńskiej 1882 r.
POLIKOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Podług Paprockiego w wojew. lubelskiem. Floryan i Jan, synowie Mikołaja, 1588 r. Jan, dziedzic Tarnawki, miał syna Stanisława 1596 roku. Stanisław, syn Jakóba, 1596 roku. Wojciech, syn Stanisława, 1597 roku. Jakób, syn Krzysztofa, 1597 roku. Jan, Mikołaj i Stanisław, synowie Andrzeja, 1600 r. Szymon, syn Sebastyana, 1600 r.
Po Stanisławie z Wielkiej Tarnawki synowie, Jan Sławoszek i Paweł; z nich Jan z żony Zofii Piczkowskiej miał synów, Daniela i Mikołaja, a Paweł pozostawił syna Tomasza, po którym synowie, Andrzej i Paweł, dziedzice Tarnawki 1654 r.
Po Macieju synowie, Andrzej żonaty z Elżbietą Przywańską 1701 roku, i Jan ożeniony z Anną Chajęcką, z której synowie, Stanisław i Wojciech. Jan, syn Walentego i Krystyny Księżopolskiej, nabył 1735 r. części Goźlina i Polesia. Wojciech, dziedzic Bychawki, w wojew. lubelskiem 1747 roku. Andrzej, burgrabia 1748 r., następnie miecznik lubelski, miał synów, Andrzeja i Ignacego, porucznika wojsk koronnych 1780 roku. Józef, vicegerent grodzki lubelski, dziedzic na Bychawce i Starej Wsi 1782 roku.
Jan, syn Jakóba, zawarł intercyzę ślubną w grodzie lubelskim 1713 r, i z Anny Sobieszczańskiej miał syna Piotra-Mikołaja, ochrzczonego 1719 r. w par. Bychawka; po Mikołaju z żony Maryanny synowie: Michał-Franciszek, 1748 r. i Antoni-Floryan, 1751 r. ochrzczeni w Bychawce, legitymowali się w Galicyi Zachodniej 1804 r., i Michał był żonaty z Małgorzatą Koźmianówną.
Ludwik wylegitymowany w Galicyi 1782 roku (Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie, Sigil., Akta po-Galicyjskie).
POLIKOWSKI h. JUNOSZA. Jan z Polikowa-Oszczerze, w pow. liwskim, naganiony w szlachectwie, udowodnił 1548 r. swoje szlachectwo, przedstawiwszy stryjów swoich: Jakóba Ziemaka, komornika liwskiego, Jana, syna Łukasza, Andrzeja, syna Klemensa, i Stanisława, syna Samsona, dziedziców Polikowa, którzy zeznali, że Jan jest synem Zygmunta, herbu Junosza, i Milewskiej, i babka jego Anna Stogniewówna z Proszowa była szlachcianką herbu Prusy (Metr. Kor.).
Po Antonim, elektorze 1733 r. z wojew. wołyńskiego, który w 1761 r. kupił od Siemaszków wieś Wolę Porską (Akta Łuckie), syn Ignacy, żonaty z Justyną Skrobańską, miał syna Antoniego, wylegitymowanego w Królestwie 1840 r. z synem Władysławem urodzonym z Tekli Berendt.
Felicyan, syn Stanisława zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1805 r. Roch, syn Antoniego, zasiadający w sądach pow. żytomierskiego, i Tomasz, syn Jana, strapczy pow. białostockiego 1844 r.
POLIKOWSKI h. PRUS I. Podług Niesieckiego w ziemi łukowskiej
POLIKOWSKI. Na Litwie. Mikołaj, sługa p. Roskiego 1569 roku. Jan, sędzia grodzki oszmiański 1598-1605 r. (Arch. Dubr.). Jan, major wojsk litewskich 1719 r., żonaty z Heleną N. (Wyr. Tryb. Lubel.).
Roch, syn Antoniego i Justyny, ur. 1792 roku w gub. wołyńskiej, wstąpił 1810 r. do 16-go pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego i w 1813 r. został podporucznikiem; umieszczony 1815 r. w 3-im pułku strzelców konnych, wyszedł 1820 r. do dymisyi. Odbył kampanie, 1812 r. w Rosyi pod Możajskiem, Bobrujskiem, Romanowem i Moskwą, a 1813 roku w Niemczech (Ks. Wojskowe).
POLIKROWSKI. Marcin, skarbnik podlaski, i Bartłomiej 1750 r., synowie Erazma i Domiceli Godlewskiej.
POLIKUSKI. Maciej podpisał konwokacyę generalną warszawską 1764 roku (Vol. Leg.).
POLINARSKI. W Wielkopolsce. Kazimierz, regent grodzki wschowski, komisarz do granic majątkowych 1775 r., burgrabia grodzki poznański 1777 roku (Vol. Leg.).
POLIŃSKI. Mają przydomek Pełka. Andrzej, syn Pawła, 1619 r. Michał 1697 r. podpisał elekcyę z wojew. brzesko-litewskiem. Jan-Józef, vicegerent grodzki łukowski 1739 r., miał syna Antoniego-Kajetana, susceptanta 1766 r., następnie viceregenta grodzkiego łukowskiego 1775 r., żonatego z Franciszką Suchorzewską. Konstanty-Ludwik, miecznik mozyrski. Modest, elektor 1764 roku z wojew. lubelskiego (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). Fabian legitymował się w Galicyi 1804 r.
Michał, syn Modesta, profesor Uniwersytetu wileńskiego do 1831 r. radca stanu rosyjski, prezydujący w komitecie szkolnym wileńskim do 1836 r., mąż prawy, pracowity, biegły matematyk i bibliograf, autor kilku dzieł treści matematycznej, z zasady urzędu swego zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1845 roku.
POLISZEWSKI v. POLISZOWSKI Jan z wojew. Sieradzkiem podpisał elekcyę 1697 r. Stanisław z żoną Katarzyną, posesorowie sołectwa wsi Trojanowie (Kancl.).
POLITALSKI h. OSTOJA. W wojew. Sieradzkiem, wzięli nazwisko od wsi Politalice i pisali się niekiedy Politański, i tak ich mylnie zamieszcza Niesiecki. Heronim i Jakób, synowie Piotra, dziedzice Politalic 1529 r.; z nich Heronim z żony Anny miał synów, Jana i Mikołaja, dziedziców Ochocie i Mostowic 1547 r. Bartłomiej, Jan i Tomasz, synowie Jana, sprzedali 1544 r. Szczukocice. Maciej, syn Stanisława, 1548 r. Mikołaj żonaty z Jadwigą Wilkoszewską 1579 r.
Jan i Stanisław, synowie Benedykta, przeprowadzili 1614 r. dział dóbr Kruszyna, w pow. piotrkowskim. Stefan, syn Mikołaja, 1623 roku. Po Stanisławie syn Fabian, instygator Trybunału piotrkowskiego 1649 r., żonaty 1650 r. z Jadwigą Horochówną.
W 1645 r. Marcyan v. Marcin, naganiony w szlachectwie, złożył na sejmiku elekcyjnym deputatów w Piotrkowie szereg dokumentów i przedstawił świadków: Sebastyana, syna Szymona, brata swego rodzonego stryjecznego, syna jego Krzysztofa, Waleryana, syna Jana, Adama Karczewskiego, Stanisława Jackowskiego i Sebastyana Lubojeńskiego, którzy zeznali, że Marcyan jest szlachcicem z Politalic, w pow. piotrkowskim; dokumenty zaś stwierdzają, co następuje.
Mikołaj z Politalic 1488 r., miał synów: Mikołaja, Piotra, Stanisława i Szczepana, dziedziców 1535 r. na Politalicach; z nich Piotr, dziedzic Gorzadowic, pozostawił dwóch synów, Jakóba i Jarosza, i po Jakóbie córka Anna Babska i ośmiu synów: Jakób, Jan, Piotr, Sebastyan, Stanisław, Szymon, Walenty i Zygmunt, i z nich Jan, żonaty z Anną Lubojeńską 1578 r., miał syna Marcyana, który oczyścił się z powyższego zarzutu nieszlachectwa (Wyr. Tryb. Piotrk.).
Krzysztof, pisarz grodzki chęciński 1649 r., z Anny Czarnieckiej pozostawił synów: Aleksandra, Andrzeja i Szymona; po Andrzeju z Zofii Dobrzelowskiej synowie: Jan, Jerzy i Marcin, i z nich Marcin, żonaty z Joanną Grzegorzewską, miał syna Ludwika, subdelegata grodzkiego piotrkowskiego 1764 r., burgrabiego grodzkiego ostrzeszowskiego, elektora 1764 r. z wojew. sieradzkiego, miecznika, a następnie 1765 r. wojskiego mniejszego radomskiego, żonatego z Anną Wężykówną-Rudzką, córką Józefa, podstolego radomskiego, który w 1775 r. prowadził proces o sumy ze swym szwagrem Wężykiem-Rudzkim.
Po Janie z Ewy Polewskiej syn Waleryan, elektor 1669 r. z ziemi wieluńskiej, żonaty z Maryanną Żeromską, pozostawił synów, Franciszka, elektora 1674 roku z wojew. łęczyckiego, i Mikołaja, pisarza i sędziego grodzkiego ostrzeszowskiego 1681 r., podstolego wiskiego.
Michał, dziedzic Boczkowa i Szczypiorna 1720 r. Stanisław, elektor 1733 r. z wojew. sieradzkiego. Maksym i Stanisław podpisali elekcyę 1764 r., i z nich Maksym, burgrabia grodzki piotrkowski 1780 r. (Conv. Piotrk., Metr. Kor., Conv. Vars., Ks. Gr. Piotrk., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Sigil., Kancl., Ks. Gr. Czerskie).
Stanisław, sędzia pokoju staszowski 1813-1826 r. Jakób, członek Stanów galicyjskich wylegitymowany w Galicy i 1817 roku. Jakób, dziedzic dóbr Przewrotne w Galicyi 1852 r.
Z osiedlonych na Litwie. Fabian i Wojciech, żonaty z Agnieszką Ćwikliczówną, bracia rodzeni, osiedli na Litwie, i z nich Fabian, viceekonom dóbr ekonomii grodzieńskiej, nabył 1650 r. od Paców dobra Milkowszczyznę, w pow. grodzieńskim, i miał synów: Jana, Macieja, elektora 1674 r. z pow. grodzieńskiego, żonatego z Zofią Tokarzewską, Rafała, dr. św. Teologii, przeora Dominikanów dereczyńskich, i Stanisława-Kazimierza.
Jan, elektor 1674 r. z wojew. trockiego, cześnik grodzieński 1681 r., zaślubił Maryannę Olszewską i z niej pozostawił córki, Katarzynę Jundziłowę i Krystynę Protasewiczowę.
Stanisław-Kazimierz, skarbnik wileński, żonaty z N. Niewiadomską, miał synów: Dominika, elektora 1697 roku z wojew. trockiego, Franciszka, żonatego z Maryanną Karp, Rafała, po którym syn Jakób-Franciszek, horodniczy grodzieński, żonaty z Katarzyną Grobicką, i Szymon-Aleksander.
Szymon-Aleksander, dziedzic Milkowszczyzny, łowczy grodzieński 1701 r., zaślubił Salomeą Chreptowiczównę i z niej pozostawił córki, Mechtyldę Buchowiecką, Teodorę Lipnicką i synów: Antoniego, Ferdynanda, Ignacego, Onufrego i Tomasza, szambelana Stanisława Augusta.
Ignacy, dziedzic Milkowszczyzny, w pow. grodzieńskim, i Krzywda w pow. radzyńskim, major 1777 roku, pułkownik 1792 roku wojsk litewskich, zapisał 1788 r. dożywocie żonie swej Ludwice Jezierskiej, podstolance łukowskiej, a w 1800 r. był obrany deputatem na sąd główny litewski i na mocy tego aktu wylegitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 r. (Arch. Dubr., Sigil., Obiaty Warszawskie, Quaterniones, Akta po-Galicyjskie.).
POLITAŃSKI h. OSTOJA. Taż familia co Politalski; z piszących się Politański. Mikołaj podpisał elekcyę 1674 roku z ziemią warszawską. Feliks, Dominikanin, kilkakrotnie przeor Dominikanów w Wilnie 1692 r.
POLITKOWSKI h. POLITKOWSKI. Herb - tarcza rozdzielona w poprzek na trzy części: dwie i jedna; w prawej górnej, w polu niebieskiem, złota pięcio-promienna gwiazda, w lewej górnej herb Poletyka; w dolnej w polu złotem rzeka, na której łódź z żaglem w lewo płynąca, po jej prawej stronie krzyżyk złoty.
W Cesarstwie rosyjskiem, taż sama familia co Poletyka i jednocześnie z nią osiedlona w Rosyi; są jednak Politkowscy na Wołyniu i Ukrainie, lecz nie wiem czy tego herbu. Wojciech, syn Szymona, zasiadający w sądach pow. włodzimierskiego 1844 r. Wsiewołod, syn Gabryela, urzędnik w gub. kijowskiej 1844 r.
POLITOWICZ. Waleryan, syn Jana, z potomstwem zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1818 r.
POLITOWSKI h. BRODZIC, syn Andrzeja, 1711 r. Józef, geometra królewski 1789 r. (Wyr. Tryb. Piotrk., Sigil.).
Po Mateuszu, dziedzicu wsi Wysock, w ziemi zakroczymskiej 1754 r., syn Szymon, żonaty z Maryanną Gościeńską, miał syna Piotra, wylegitymowanego w Królestwie 1858 r. z synem Teofilem, w wojsku rosyjskiem; z tej familii Wincenty, syn Jana i Maryanny Grzybowskiej, wylegitymowany w Królestwie 1860 r.
Antoni, syn Mateusza i Ewy Wyrzykowskiej, ur. 1791 r. w Kruchowie, w wojew. poznańskiem, wszedł 1806 r. do 9 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i w 1811 r. został podporucznikiem; porucznik 1812 r. przeznaczony 1815 r. do 4-go pułku strzelców pieszych iw 1817 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie, 1807 r. przeciw Prusom i 1812 roku w Rosyi (Ks. Wojskowe),
POLITYŃSKI. Sebastyan, syn Bartłomieja i Eufrozyny Duninówny, obrał 1719 roku plenipotentów do prowadzenia spraw swoich (Zap. Tryb. Lubel.).
POLIWCZYŃSKI v. POLEWCZYŃSKI h. POLIWCZYŃSKI. Herb - w polu niebieskiem herb Leliwa na wywrót, to jest, półksiężyc rogami na dół, pod nim gwiazda; w koronie pawi ogon.
Sądzę, że taż familia co Policzyński; wzięli nazwisko od wsi Poliwna (?), w ziemi dobrzyńskiej, głównie zaś zamieszkiwali w ziemi michałowskiej i brali przydomek Długosz. Po Janie syn Franciszek miał synów: Wojciecha, Michała, Ignacego, który podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią ruską, cześnika wendeńskiego 1775 roku, dziedzica dóbr Krempe, żonatego z Teresą Siemińską, z której syn Tomasz z Tekli Kucharskiej pozostawił syna Feliksa.
Michał, trzeci syn Franciszka, żonaty z Maryanną Kwiatkowską, miał synów, Franciszka-Placyda 1779 r., żonatego z Agnieszką Borzymówną, z niej synowie, Józef i Karol, i Józefa, kanonika inflanckiego 1777 r., proboszcza przasnyskiego, który w 1788 roku nabył wieś Golany, w pow. przasnyskim (Kancl., Ks Ziem. Przasnyskie).
POLIWKA. Iwan Pawłowicz, bojar witebski 1539 r. (Bon.).
POLKOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Stanisław z Piasecznicy, kupiwszy od Władysława ks. Mazowieckiego w 1435 r. dwadzieścia włók gruntu, zwanego Polków, w ziemi wiskiej, założył na nim osadę Polkowo i ztąd wziął nazwisko. Jan 1465 r. Michał, syn Jana, 1510 r. Paweł, syn Jana, 1566 r. Bartłomiej i Wojciech, synowie Stanisława, 1596 r. Jakób, syn Aleksego, 1600 r.
Adam, Andrzej, Bartłomiej, Jakób, Jan, Leonard, dwóch Mikołajów, Paweł, Szymon, Stanisław, Stefan, Tomasz i Wojciech 1648 r.; Andrzej, rotmistrz pieszy i poseł liwski, Antoni, Jakób i Jan z ziemią liwską, a Andrzej, Paweł, Stanisław z ziemią wiską 1697 r. podpisali elekcye. Jan, syn Macieja, dziedzic części Piotrowic, w ziemi warszawskiej 1699 r.
Andrzej, podstoli nowogrodzki 1713 r. Andrzej, Franciszek i Paweł, synowie Jana, 1715 r. Stanisław, syn Jana, dziedzic części Polkowa 1760 r. Ignacy, syn Krzysztofa, 1784 r. Dominik, burgrabia liwski 1784 r., żonaty z Heleną Siekierzyńską. Józef, sędzia graniczny ziemi liwskiej 1792 roku (Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).
Andrzej Sewerynek, syn Wojciecha, wnuk Jakóba i Agnieszki Milewskiej, żonaty z Maryanną Laskowską, miał syna Tomasza, dziedzica części Polkowa-Pobratyny i Dadzibogi 1758 r., po którym z żony Konstancyi Polkowskiej, synowie, Piotr, 1762 r. i Franciszek, 1763 r. ochrzczeni w Kopce, wylegitymowani w Galicyi Zachodniej 1804 r.
Józef Bocian, syn Andrzeja, nabył 1758 r. części Suchodół, i z żony Maryanny Skarżyńskiej pozostawił syna Jana, po którym z żony Maryanny synowie, Jan i Ludwik, ochrzczeni 1772 r. w Grębkowie, wylegitymowani w Galicyi Zachodniej 1804 r.
Szymon Tomkowicz, syn Kazimierza, nabył 1760 r. części Polkowa-Pobratyny i Dadzibogi i Polkowa Wielkiego v. Sagały, i z Elżbiety Zielińskiej miał synów: Mateusza-Ignacego, 1762 r., Franciszka, 1775 r. i Józefa, 1778 r. ochrzczonych w Pniewie i Kopcach, wylegitymowanych w Galicyi Zachodniej 1804 r.
Wawrzyniec Marcyonik, syn Kazimierza, wnuk Jakóba, kupił 1762 r. części Polkowa-Pobratyny, i z żony Petroneli pozostawił synów, Łukasza, 1776 r. i Jana, 1779 roku ochrzczonych w par. Kopce, wylegitymowanych w Galicyi Zachodniej 1804 r.
Dominik został 1775 r. mecenasem Trybunału koronnego, i na mocy tego aktu wylegitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 r.
Józef Oszczerzyk, syn Jana, nabył 1782 r. części Roguszyna, i z żony Teresy Skarżyńskiej pozostawił syna Łukasza, ur. 1777 r., wylegitymowanego w Galicyi Zachodniej 1804 r.
Leonard Heronimek, syn Tomasza, nabył 1782 r. części wsi Sulki, i z Zofii Jabramowskiej miał syna Franciszka, ur. 1771 r., a z Zofii Chrościckiej syna Tomasza, ur. 1789 r., wylegitymowanych w Galicyi Zachodniej 1804 r.
Jan, syn Wiktora i Maryanny, wnuk Józefa, zw. Wawrzyńczyk, kupił 1791 r. części Polkowa Wielkiego v. Sagały, i na mocy tego aktu wylegitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 r.
Józef, syn Tomasza Czasik, ustąpił części Polkowa-Dadzibogi i Pabratyny synowi swemu Antoniemu, który wylegitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 r.
Wiktor z Jaczewa, syn Wincentego i Maryanny, wnuk Pawła, legitymował się w Galicyi Zachodniej 1803 r.
Piotr Oleszkowicz, syn Józefa i Agaty Chylickiej, wnuk Władysława, syna Macieja, dziedzic części Chojeczna-Sybilaki, legitymował się w Galicyi Zachodniej 1803 r.
Kacper i Piotr Pawłowiki, synowie Adama i Teresy, wnukowie Wawrzyńca, syna Jakóba, dziedzice części Polkowa-Pobratyny, legitymowali się w Galicyi Zachodniej 1803 r.
Jan, syn Tomasza i Ewy, wnuk Kazimierza i Ewy Noyszewskiej, dziedzic części Polkowa-Pobratyny i Dadzibogi, legitymował się w Galicyi Zachodniej 1803 r.
Franciszek, 1779 r., Wojciech, 1789 r., Andrzej, 1790 roku, Onufry, 1792 r., Walenty, 1798 r. i Jan, 1800 roku ochrzczeni w par. Grębkowie, składali 1803 r. dokumenty do legitymacyi w Galicyi Zachodniej.
Jan, 1773 r., Walenty, 1775 r. ochrzczeni w par. Kopce, synowie, Franciszka i Joanny, składali dowody do legitymacyi w Galicyi Zachodniej 1803 r. (Akta po-Galicyjskie, Quaterniones).
Po Józefie, burgrabim grodzkim liwskim 1705-1730 r., syn Andrzej miał syna Ignacego, żonatego z Maryanną Zawadzką, z niej synowie: Jan, urzędnik w Warszawie, Józef, dziedzic dóbr Goski, w wojew. płockiem, Paweł, ksiądz, i Wojciech z synami: Piotrem, księdzem, Wawrzyńcem i Andrzejem wylegitymowani w Królestwie 1848 i 1849 roku; z tej linii Franciszek i Paweł, synowie Piotra, 1850 r., i Walenty, syn Jana, 1850 r.; Jan, syn Pawła i Małgorzaty Tomaszewskiej, 1851 r.; Wojciech i Onufry, synowie Franciszka i Konstancyi Kazanowskiej, 1855 roku wylegitymowani w Królestwie.
Julian, syn Antoniego, Rafał, syn Dyonizego, i jego potomstwo, Jan i Ludwik, synowie Dyonizego, i Karol, syn Dyonizego, z synami, Edwardem i Ludwikiem 1842 r., a Antoni i Michał, synowie Feliksa, 1860 roku wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.
POLKOWSKI h. JUNOSZA. Na Litwie. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej: Antoni, syn Tadeusza, z synem Mateuszem 1837 r.; 2) gub. kowieńskiej: Piotr i Jan z potomstwem, synowie Felicyana, wnukowie Stanisława, 1859 r.
POLKOWSKI h. PRUS I. Po Janie 1699 roku, syn Stanisław miał syna Wojciecha, tego syn Józef pozostawił syna Józefa, po którym z Ludwiki Saint-Amand Curé syn Józef, podoficer wojsk rosyjskich, wylegitymowany w Królestwie 1856 r.
Po Janie, synu Wawrzyńca, dziedzicu wsi Karwowo-Polki, w ziemi wizkiej 1735 roku, z żony Petroneli Biedrzyckiej syn Adam miał syna Bonifacego, żonatego z Maryanną Majewską, z której syn Józef wylegitymowany w Królestwie 1860 r.
POLL de POLLENBURG h. POLLENBURG. Herb - tarcza na cztery części przedzielona: w I i IV części niebieskiej wieża z blankami i bramą, w II i III czerwonej części po dwie gwiazdy sześciopromienne złote, obok siebie; w koronie nad hełmem dwa] czarne darte orle skrzydła, między niemi dwie gwiazdy, jedna nad drugą.
Franciszek Poll, landrat w Galicyi, otrzymał ten herb ze szlachectwem i przydomkiem von Pollenburg 1815 r.
POLLINI v. de POLLIN h. POLLINI. Kacper-Józef otrzymał nobilitacyę w Galicyi 1801 r.; jego syn Kacper, żonaty z Anną Spens, pozostawił synów, Romana, inżyniera w Komunikacyi lądowej i wodnej, i Aleksandra, naczelnika w górnictwie, wylegitymowanych w Królestwie 1842 r.; nadto Roman otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1852 r.
POLSKI. Marcin-Bogusław Rynkowic, chorąży wojsk królewskich 1663 r., elektor 1669 r. z wojew. wileńskiego, rotmistrz królewski, elektor 1674 r. z wojew. wileńskiego, starosta oszmiański 1681 roku (Conv. Vars., Zap. Tryb. Lubel., Arch. Szem.).
POLUBOWSKI. Byli na Litwie; z nich Ludwik 1759 roku, żonaty z Konstancyą Szpichalską.
POŁACKI. Antoni, koniuszy trocki 1752 r. (Metr. Litew.).
POŁAJOWSKI h. WĄŻ. Wzięli nazwisko od wsi Połajowice, pod Miechowem, w wojew. krakowskiem. Jan 1447 r. (Akta Krakowskie). Stanisław, dziedzic części wsi Połajowice 1462 r. (Lib. Benef.). Feliks z Połajewa 1531 roku (Ks. Gr. Brzeskie). Elżbieta, żona Hektora Gabońskiego 1650 r. N., podczaszy podolski, poseł na sejm 1674 r.
POŁANIECKI h. STRZEMIĘ. Andrzej, dworzanin p. Lubomirskiego 1564 r. w Krakowskiem. Sebastyan pokwitował 1756 r. z sumy 40 dukatów Samuela Kosseckiego; posesor dóbr Piskorzyn, w pow. sandomierskim 1773 r., żonaty z Anną Chylińską, 1v. Świeszkowską, pozostawił synów, Franciszka-Józefa i Wiktoryna, księdza w zakonie Cystersów koprzywnickich 1787 r. (Ks. Gr. Sandomierskie).
Jan w 1745 r. prowadził proces o pewne sumy w Trybunale lubelskim, iz niewiadomej nam żony pozostawił syna Mikołaja; po Mikołaju z Maryanny Trzepieńskiej syn Łukasz-Wincenty, ur. 1797 r. w par. Sławno, w obwodzie radomskim, administrator i wójt gminy Zajączkowo, zaślubił 1845 r. w par. Kunice, w pow. opoczyńskim, Maryannę N. i z niej pozostawił syna Kazimierza-Wincentego, ur. 1846 r. w Sławnie, posesora dóbr Fabrycznoje, w gub. saratowskiej (Wyr. Tryb. Lubel., Akta urodzeń).
POŁASKI v. POŁAWSKI h. NAŁĘCZ. Wzięli nazwisko od wsi Połazie, w ziemi bielskiej, z której stawiali trzech zbrojnych konnych na potrzeby wojenne 1528 r. (Metr. Litew.); lecz byli iw ziemi liwskiej, w której posiadali wieś Polazie i Ostasze, szlachta po większej części zagrodowa.
Z piszących się Połaski, w ziemi liwskiej. Aleksander, burgrabia liwski 1752 r., podpisał elekcyę 1764 r. Po Wojciechu, subdelegacie grodzkim liwskim 1713 r., syn Antoni miał syna Wawrzyńca, a ten syna Klemensa, żonatego z Maryanną Wyczalkowską, z której syn Michał, w wojsku rosyjskiem, wylegitymowany w Królestwie 1859 r.
POŁASKI h. ŚLEPOWRON. Po Stanisławie, dziedzicu części Połazie-Ogrodzona Łąka 1680 r., syn Wojciech zw. Wardzik, z Katarzyny Roguskiej miał syna Piotra, ochrzczonego 1780 r. w par. Liw, wylegitymowanego w Galicyi Zachodniej 1804 r.
Jan, syn Bartłomieja, dziedzic części Zawady, które otrzymał od ojca swego w 1758 r., wylegitymował się w Galicyi Zachodniej 1801 r.
Fabian, zwany Pietrzak, syn Antoniego, nabył 1785 roku w grodzie liwskim części dóbr Połazie-Ogrodzona Łąka, Zawady i Żabokliki, i na mocy tego aktu wylegitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 r.
Jan, syn Franciszka Wardzika i Maryanny Żaboklickiej, ochrzczony 1780 r. w par. Liw, wnuk Melchiora i Maryanny, legitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 r.
Jan, syn Leonarda i Magdaleny Połaskiej, ochrzczony 1787 roku, a brat jego Antoni 1792 r. w par. Liw., wnukowie Antoniego, wylegitymowali się w Galicyi Zachodniej 1804 r.
Michał zw. Pietrzak, syn Grzegorza, nabył 1780 r. części wsi Guzewo, i na mocy tego aktu wylegitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 r. (Akta po-Galicyjskie, Quaterniones).
POŁASZKOWIECKI. Niesiecki pisze ich mylnie Polaszkowiecki; byli na Litwie. Jan z wojew. nowogrodzkiem podpisał elekcyę 1632 r.
POŁASZYŃSKI. Patrz POŁCZYŃSKI.
POŁAWIŃSKI. Byli w wojew. bracławskiem 1775 r. (Vol. Leg.).
POŁAZOWSKI. Józef, subdelegat grodzki przemyślski 1717 roku, łowczy przemyślski, um. 1740 r. (Zap. Tryb. Lubel., Sigil.).
POŁCHOWSKI h. JUNOSZA. Na Litwie; niektórzy z nich piszą się Polchowski. Honorat-Serafin, biskup dyzunicki mohylowski do 1699 roku, czytałem go i arcybiskupem połockim 1699 roku. Jan, budowniczy i poseł piński, podpisał elekcyę 1764 r. z pow. pińskim; strażnik 1768-1781 roku, pisarz grodzki 1778 r., a sędzia grodzki piński 1784 r., miał synów, Mikołaja i Kondrata. Michał, komornik piński 1774 r. (Sigil., Ks. Gr. Pińskie).
POLCKIEWICZ N., kozak wojska zaporożskiego, otrzymał 1661 roku nobilitacyę (Sigil.).
POŁCZYŃSKI h. BOŃCZA. Brali przydomek Janta. Maciej, stolnik inflancki, dziedzic dóbr Komorza Wielka, prowadził 1761 r. proces o granicę swych dóbr z dobrami Kiełpin, należącemi do starostwa tucholskiego, do czego została wyznaczona komisya (Sigil.). Tenże Maciej, tylko mylnie napisany Połaszyński, naznaczony 1766 r. komisarzem do tradowania mieszczan m. Tucholi (Kancl.). Patrz POŁCZYŃSKI.
POŁEĆ. Michał, syn Wojciecha i Maryanny Dąbrowskiej, ur. 1782 r. we wsi Sieciechowie, wszedł 1807 r. do pułku pieszego wojsk austryjackich, a w 1809 r. uwolniony z niewoli, został przeznaczony do 14-go pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego; umieszczony 1815 roku w 4-tym pułku piechoty liniowej, awansował 1825 r. na podporucznika i w 1832 r. był podporucznikiem w kompanii poprawnej komend inwalidnych. Odbył kampanie, 1809 roku w Austryi i 1812 r. w Rosyi przy oblężeniu Bobrujska i w bitwie pod Borysowem, gdzie został ranny w twarz. Michał z zasady stopnia oficerskiego otrzymał 1841 r. przyznanie szlachectwa w Królestwie, a będąc żonatym z Maryanną Niedolistkówną, pozostawił synów, Adama, Stanisława i córkę Maryannę (Ks. Wojskowe).
POŁĘCKI h. ODROWĄŻ. Byli w wojew. Sandomierskiem i wzięli nazwisko od wsi Połęczno; jednego pochodzenia z Wysockimi; szlachta zagrodowa. Grzegorz, Feliks, Wojciech i Andrzej, dziedzice części we wsiach, Połęczno i Wysoka 1657 r.; po Wojciechu z Zofii Skalskiej syn Ambroży 1733 r., pozostawił synów, Pawła i Jana 1773 r. Andrzej, syn Wojciecha, ożeniony z Anną Tarło, dziedzic na Połęcznie 1702 r.
POŁJANOWSKI h. POBÓG. Tadeusz w pow. Słonimskim 1810 roku. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r.
POŁNOS h. TOPÓR. Augustyn, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1832 r.
POŁOCKI h. LELIWA. Iwan 1550 roku (Bon.). Aleksander, pisarz grodzki nowogrodzki 1577 r. (Wittyg).
POŁOM. Jakób podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r.
POŁOMSKI h. BROCHWICZ II. Wzięli nazwisko od wsi Połomi, w Małopolsce, tytułowani za Piastów Komesami i należeli do możniejszych rodzin krakowskich. Piotr z Połomi, sędzia ziemski krakowski 1319 roku. Mikołaj z Połomi 1423 r. Elżbieta, żona Stanisława Garlickiego, komornika ziemskiego krakowskiego 1560 roku. Marcin 1610 r. (Akta Sandomierskie).
Wojciech, syn Antoniego i Magdaleny Dulembskiej, wnuk Jana i Teresy Chwalibogówny, otrzymał 1782 roku urząd skarbnika halickiego, i na mocy tego aktu wylegitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 roku (Akta po-Galicyjskie, Quaterniones).
POŁOMSKI h. POBÓG. W północnem Mazowszu. Stanisław, dziedzic wsi Rykacze 1462 r. Jan z Konopek 1492 r. Marcin z Połomia 1596 r. Maciej, syn Stanisława, 1598 r. Piotr, syn Marcina, i inni 1668 r. (Akta Łomżyńskie). Andrzej, syn Marcina, dziedzic wsi Łady-Borowe 1672 roku. Józef, wojski 1738 r., łowczy wiski 1739 r. (Wyr. Tryb. Lubel., Sigil.).
POŁOMSKI. Szczęsny, elektor 1632 r. z wojew. nowogrodzkiego. Aleksander i Jan, stolnik mozyrski, podpisali elekcyę 1697 roku z wojew. ruskiem. Po Janie, stolniku, synowie: Euzebiusz, chorąży pancerny 1738 r., Floryan, Izydor, Józef i Nikodem 1742 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Józef zasiadający w sądach gub. mohylowskiej 1844 r.
POŁONICKI Eustafi, pisarz pułku kaniowskiego, otrzymał nobilitacyę 1663 r. (Sigil.).
POŁONIEWICZ h. LELIWA. Marcyan z Bartoszyna, stolnik smoleński 1728 r. (Ks. Ekonomij Królewskich). Bartłomiej, syn Teodora, z synami: Hipolitem, Bazylim, Józefem i Antonim wylegitymowani w Cesarstwie 1862 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
POŁONKIEWICZ. Aleksander, towarzysz pancerny 1664 r., chorąży 1678 r. Adam, kapitan wojsk koronnych 1769 r. (Zap. Tryb. Lubel., Sigil.).
POŁOŃSKI h. LELIWA. Jan, bojar królewski 1530 r. Stanisław, syn Jana, 1549 r. Stanisław, syn Hleba, 1550 r. (Bon.). Teodor i Włodzimierz 1648 roku z wojew. brzesko-litewskiem, Aleksander, Ostali i Teodor 1674 r. z wojew. nowogrodzkiem, Eustachy, Kazimierz i Remigian z wojew. brzesko-litewskiem, a Jan-Kazimierz, Kazimierz i Stanisław-Michał z wojew. nowogrodzkiem 1697 r. podpisali elekcye. Teofil żonaty z Anną Dernałowicz 1684 r. Stanisław-Michał, Jan i Teodor podpisali pospolite ruszenie 1698 roku.
Maciej, strażnik brzesko-litewski 1704 r. Stanisław, mostowniczy 1712 r. i poborca wojew. nowogrodzkiego 1716 r. Franciszek, skarbnik sanocki 1725 r. Antoni, Jerzy, dwóch Józefów, Józef, porucznik traktu prużańskiego, Kazimierz i Mikołaj 1733 r. z wojew. brzesko-litewskiem, a Jan 1764 r. z wojew. połockiem podpisali elekcye. Michał podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. Onufry, budowniczy brzesko-litewski 1768 r. (Arch. Dubr., Wyr. Tryb. Lubel.).
Józef, kapitan wojsk polskich 1808 roku. Tomasz, syn Antoniego, urzędnik gub. wołyńskiej 1845 roku. Jan i Kazimierz z synami, Maciejem i Antonim, synowie Macieja, Józef, syn Szymona, z synami, Karolem i Władysławem, Jan, Józef, Antoni i Wincenty z synami, Ludwikiem i Józefem, Kazimierz i Michał, synowie Floryana, z potomstwem, Aleksander, syn Antoniego, i Jan, syn Leontego, z synami: Ignacym, Erazmem, Stanisławem, Janem i Pawłem 1843 r.; Bolesław, syn Ignacego, 1853 roku i Władysław, syn Karola, 1865 roku wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.
POŁOŃSKI h. POMIAN. Piotr, syn Andrzeja, z synami: Jackiem, Józefem, Szymonem, Tadeuszem i Antonim wylegitymowani w Cesarstwie 1860 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
POŁOSZAR. Mikołaj, towarzysz chorągwi pancernej 1660 r. (Ks. Lustracyi).
POŁOTKOWICZ. Piotr ziemianin drohicki 1513 r. (Metr. Litew.).
POŁOTYŃSKI h. POŁOTA. Herb - w polu czerwonem ramię nagie w lewo, przeszyte strzałą z dołu w górę, trzymające pochodnię gorejącą; w koronie nad hełmem wieża o dwóch szczytach i czterech oknach, w pierwszem i czwartem oknie, w każdem chorągiew.
Walenty Wąsowicz, syn Jakóba Wąsa, mieszczanina lwowskiego, udawszy się na wyprawę moskiewską, podpadł pod wieżę m. Połocka i ją zapalił, a wybuchły ztąd pożar zmusił Moskwę do poddania się 1579 r.; ciężko ranny Walenty, otrzymał nobilitacyę wraz z herbem powyżej opisanym, i pozwolenie przybrania nazwiska Połotyński 1580 r.; jako rotmistrz królewski należał też do wyprawy 1580 r. iw nagrodę otrzymał na wieczność 20 włók we wsiach Kunikowce, Parnawce i Małkowce, w ziemi przemyślskiej 1581 r. Stefan, syn Walentego, w 1581 r. został rotmistrzem królewskim i był żonatym z Reginą Absalom. Nazywano go też Wąsowiczem (Metr. Kor., Vol. Leg., Don. Vars.).
POŁOWCZENKO. Iwan, z pułku korszuńskiego, złożył 1659 r. na sejmie walnym warszawskim wierne i wieczne posłuszeństwo Rzeczypospolitej (Vol. Leg.).
POŁOZ i POŁOZOWICZ. Fedor Połoz miał synów: Iwaszka, Senkę i Szczasnego; z nich Szczasny otrzymał 1505 r. dobra Żachowice, w pow. żytomierskim.
Iwaszko, bojar piński, otrzymał 1492 r. dobra Terebeń; wojski piński 1524 r., żonaty z Nastazyą, pozostawił synów: Andrzeja 1517 r., i Lwa, dworzanina królowej Bony, dzierżawcę czarnobylskiego 1533 r., po którym syn Iwan.
Senko Fedorowicz, klucznik kijowski 1494 r., dostał dobra Chabnoje, w pow. kijowskim, Hostomlany, Stawki i Hladkowice; namiestnik owrucki 1510 r., rzeczycki 1522 r., miał córkę Fennę, żonę 1v. kn. Iwana Sieńskiego, 2v. kn. Dymitra Widennickiego. Zofia, żona Iwana Godebskiego, stolnika litewskiego 1565 r. (Metr. Litew., Bon.).
POŁTORZYCKI h. POŁTORZYCKI (?). Rodzina pochodzenia tatarskiego na Litwie. Chasiepl (?), syn Aleksandra, z synami, Samuelem i Bekierem i Szymon, syn Stefana, z synami, Józefem i Aleksandrem wylegitymowani w Cesarstwie 1854 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
POŁTUWĆ. Tomasz podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r.
POŁTYEW i POŁTIEWICZ. Wasil, koniuszy smoleński 1493 roku. Fedor, horodniczy smoleński, otrzymał 1495 r. dobra Kołupajewszczyznę, w pow. smoleńskim. Zańko, syn Pawła, horodniczego smoleńskiego, 1510 r. Zacharyasz, bojar smoleński 1514 r. (Metr. Litew., Bon.).
Piotr-Michał Połtyj, posesor wsi Worokomle, strażnik smoleński 1685 r. Michał, kawaler portugalski (zapewne kawaler któregoś z orderów rycerskich portugalskich), sekretarz królewski, podpisał elekcyę 1697 roku z wojew. mińskiem (Wyr. Tryb. Lubel., Vol. Leg.).
POŁUBICKI. Stanisław, poseł wojew. pomorskiego, podpisał elekcyę z wojew. pomorskiem.
POŁUBIŃSKI h. DOLIWA. Na Litwie. Leon z synem Leonem-Michałem i Izydor z synami: Waleryanem, Aleksandrem, Janem i Hilarym i ich potomstwo, synowie Józefa, wnukowie Teodora, wylegitymowani w Cesarstwie 1852-1867 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
POŁUBIŃSKI (pierwotnie POŁUBEŃSKI) h. JASTRZĘBIEC odm. Książęta. Herb - orzeł czarny darty bez korony, na jego piersiach tarcza z herbem Jastrzębiec; nad tarczą mitra książęca, lub hełm z koroną, a na niej ozdoby jak w herbie Jastrzębiec.
Senatorowie w rodzinie: Aleksander, kasztelan nowogrodzki 1586 r. Konstanty, kasztelan mścisławski 1625 r., wojewoda parnawski 1633 roku. Aleksander-Hilary, marszałek wielki litewski 1669 r. Dymitr-Samuel, wojewoda nowogrodzki 1671 r.
Połubińscy należą do starych rodzin książęcych, gdyż jednozgodnie ten tytuł dają im nasi kronikarze, a nawet akta urzędowe, jak Metryka Litewska z 1528 r., lecz niepodobieństwem obecnie dla braku dostatecznych źródeł oznaczyć, do jakiej narodowości książąt (kniaziów) należeliby, to jest, do litewskich, czy też ruskich. Kojałowicz, a za nim Niesiecki oparci, jak się zdaje, na genealogii tego domu z drugiej połowy XVII stolecia, wywodzą ich od wiel. ks. Olgierda, przez jego syna Andrzeja i czynią ich jednoplemiennikami książąt Trubeckich w Rosyi, lecz dawniejszy Paprocki, milczy o tem pochodzeniu.
Pochodzenie kn. Połubińskich dotąd historycznie nie stwierdzono; ma ono wiele wspólnego z pochodzeniem Kroszyńskich i Łukomskich i stosownie do wywodów heraldyków krajowych, mają pochodzić od kn. Gedymina. Podług rodowodu tego domu protoplastą ich był kn. Andrzej Wigunt-Olgierdowicz, co nowsze badania odrzucają, ponieważ źródłowo wiadomo, że Andrzej i Wigunt Olgierdowicze, to dwie różne osoby, z których Andrzej umarł bezpotomnie, a Wigunt nie miał wcale syna Teodora, o którym wspomina rodowód.
Historycznie pewnym przodkiem tej rodziny, jest kn. Andrzej (podobno syn Fedora), dziedzic Połubicy, w Brzeskiem, który, będąc na służbie króla Kazimierza, otrzymał w latach 1482-1488 r. różne nadania i częste są o nim wzmianki; miał on dwóch synów, Iwana i Wasila.
Kn. Wasil, dworzanin królewski, otrzymał 1503 r. przywilej na Połubicę iw 1505 r. został namiestnikiem włodzimierskim; dziedzic nabytego Mikityna, namiestnik luboszański i teteryński 1515 r, dzierżawca żołudzki 1516 r., został 1521 r. marszałkiem litewskim, iw 1527 r. dostał dzierżawy koniawską i dubicką; starosta mścisławski 1535 r., miał dwie żony, Oksinę ks. Zasławską i Zofię Pawłównę, wdowę po Szymku Mackowiczu, ciwunie wileńskim; kn. Wasil um. 1550 r., pozostawiwszy z 1-ej żony Oksini, córki kn. Iwana Zasławskiego, lv. żony Andrzeja Sirutowicza, córkę Annę 1v. za kn. Aleksandrem Sanguszką-Koszyrskim, z którym się rozwiodła, 2v. za Mikołajem Zawiszą, 3v. za Razmusem Dowgirdowiczem, i dwóch synów, Iwana i Lwa, dzierżawcę kryczowskiego 1540 r., po którym z Zofii Hornostajówny, wojewodzianki nowogrodzkiej, córka Maryna, żona 1v. Iwana Kopcia, 2v. za Stanisławem Naruszewiczem, sprawcą starostwa grodzieńskiego 1563 r.
Kn. Iwan, dziedzic części Horodyszcz, Rososza, Jabłoń i Witalin, starosta mścisławski 1550 r., dosyć często występował przed aktami pozywany o różne niedopełnione zobowiązania i najazdy; kn. Iwan był żonatym z Rainą Kopciówną, córką Lwa, marszałka litewskiego, i otrzymał za nią dobra Opole i Rusiły, o które musiał prowadzić w 1541 r. proces ze swym szwagrem; umarł 1558 r.
Kn. Iwan, starszy syn kn. Andrzeja, komisarz królewski do sądzenia spraw 1536 roku, marszałek królewski 1545 r., sprawca wojew. nowogrodzkiego 1549 r., um. 1556 r., pozostawiwszy z żony Niewidanny, córki Michała Sanguszki, dziedziczki Dereczyna, Bohdanę za Iwanem Lackim, leśniczym podlaskim, Marynę, żonę Benedykta Protasewicza, wojskiego grodzieńskiego, i sześciu synów: Aleksandra, Fedora, Michała, Piotra, Iwana i Andrzeja, protoplastów pięciu linij tej rodziny, z których linia Aleksandra tak przez szczęśliwe małżeństwa, jakoteż przez nadania monarchów przewyższyła inne w znaczeniu i najdłużej zachowywała tytuł książęcy, lecz zgasła w końcu XVII stolecia; zgasła również i linia Andrzeja, trzy zaś inne linie zamieszkiwały głównie w powiecie Słonimskim iw nim prawie dziedzicznie posiadały urzędy ziemskie. Linia Iwana wydała jednego senatora, lecz w 1872 r. była również bliską wygaśnięcia, od dwóch pozostałych pochodzą dość licznie rozrodzeni Połubińscy, żaden z nich przecież nie używa tytułu książęcego, i ten im nigdy ni za Rzeczypospolitej, ni później przez rząd rosyjski przyznany nie był.
Linia Aleksandra. Protoplasta tej linii kn. Aleksander, syn Iwana, dziedzic Dereczyna i Suderwy, starosta wolmarski i trykacki jeden z dzielniejszych wojowników swojego czasu, dowódca zamku w południowych Inflantach, długi czas walczył w Inflantach przeciw Duńczykom i Moskwie, i odniósł słynne zwycięstwo pod Maryenborkiem i pod Wenden 1560 roku, odzyskał Wolmar, a w 1568 r. zdobył na Moskwie Izborę; dzierżawca pojurski, wilkijski i zygwolski, po zdobyciu Wolmara przez Moskwę 1577 r. dostał się do niewoli; po powrocie do kraju utracił starostwa wolmarskie i trykackie i w 1586 r. został kasztelanem nowogrodzkim; żonaty z Zofią ks. Holszańską-Dubrowicką, córką kn. Jerzego, wziął w posagu znaczny majątek, i z niej miał córkę, Bohdanę za Heronimem Chodkiewiczem, kasztelanem wileńskim, i syna Aleksandra.
Kn. Aleksander, dziedzic Dereczyna, dzierżawca wilkijski 1586 r., podkomorzy lidzki 1603 roku, żonaty z Anną Alemanówną, pozostawił córki: Aurelię, żonę Tomasza Szklińskiego, starosty zygwulskiego, Annę za Samuelem Koncewiczem, sędzią ziemskim lidzkim, i Klarę, zakonnicę w Mińsku, i synów, Aleksandra, zmarłego młodo, i Konstantego.
Kn. Konstanty, pisarz ziemski 1616 r., a marszałek 1621 r. Słonimski, kasztelan mścisławski 1625 r., poseł na sejmy, elektor 1632 r., a ostatecznie wojewoda parnawski 1633 r., fundował Dominikanów w Dereczynie; z Zofii, córki Andrzeja Sapiehy, wojewody mścisławskiego, za którą otrzymał Poczajowice, w Orszańskiem, i Zabłocie, w Lidzkiem, jego córki: Petronela i Konstancya, zakonnice, Bernardynki, Halszka, Krystyna Janowa Kamińska, podkomorzyna wiłkomierska, Eufrozyna 1v. Chalecka, 2v. Gedroic, Katarzyna Ogińska, kasztelanowa trocka i synowie: Aleksander-Hilary, Władysław, Gabryel, Kazimierz, Samuel i Heronim-Konstanty, rotmistrz królewski, który podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. nowogrodzkiem i umarł młodo.
Aleksander-Hilary, dziedzic Hłuska, dworzanin królewski 1632 roku, podkomorzy Słonimski 1649 r., podstoli 1654 r., następnie pisarz polny litewski, starosta Słonimski i oszmiański 1661 r., elektor 1669 r. z wojew. wileńskiego, marszałek wielki litewski 1669 roku, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. nowogrodzkiem; mianowany starostą żmudzkim 1670 r., tej godności nie objął; starosta wołkowyski, bobrujski i wielatycki, jeden z najdzielniejszych naszych wojowników swojego czasu, mężnie walczył przeciw Szwedom 1656-1660 r., zdobył Kurlandyę, i bez armat wziął zamek mitawski 1659 r.; również szczęśliwy w wojnie z Moskwą 1660-1664 roku, pobił ją pod Karczewiem, przyłożył się do zwycięstwa pod Putywlem i kraj nieprzyjacielski na mil kilkadziesiąt zniszczył ogniem i mieczem; wierny stronnik Jana Kazimierza, dowodził przeciw rokoszanom Lubomirskiego, lecz był na głowę od nich pobity pod Częstochową i wzięty do niewoli; również stronnik Michała Wiśniowieckiego, bronił go przeciw niesfornym panom i czynny wziął udział w konfederacyi gołąbskiej; pisał się hrabią na Dereczynie; wielkiej pobożności, fundował Dominikanki w Wilnie, a Bernardynów w Hłusku, Jezuitom wileńskim darował znaczny majątek; miał dwie żony, N. Chreptowicz, wojewodziankę nowogrodzką, i Zofię-Konstancyę Wołodkowicz, wojewodziankę nowogrodzką, i z niej córki: Katarzyna, Teodora, Anna-Maryanna Dominikowa ks. Radziwiłłowa, kanclerzyna wielka litewska, Izabela-Helena, żona Jerzego Sapiehy, stolnika litewskiego i synowie, Dominik-Jan, starosta wołkowyski i bobawiski, elektor 1674 r. z wojew. nowogrodzkiego, i Krzysztof-Konstanty.
Krzysztof-Konstanty, starosta bobrujski, podpisał elekcyę 1674 roku z wojew. nowogrodzkiem; dziedzic dóbr Jaworów i Wiązowiec, w Słonimskiem, Hory-Horki i Szyszów, w Orszańskiem, Zelwa, w Wołkowyskiem, a Lubecz i Łojów, w Mozyrskiem, umarł młodo.
Linia Andrzeja. Jej protoplasta kn. Andrzej, syn Iwana, rotmistrz królewski 1557 r., z żony Azaryny kn. Sokolińskiej miał córkę Maryę za Kiryłem Zubcowskim, horodniczym łuckim, i synów: Andrzeja, który, straciwszy majątek, poszedł na Sicz, Daniela i Ostafiego, po którym z Hanny kn. Masalskiej synowie: Jan poległ w Inflantach, Michał zabity od Kozaków 1648 r. i Daniel.
Linia Fedora. Kn. Fedor, syn Iwana, dziedzic Dereczyna, z żony N. Kozika pozostawił synów: Piotra, Hrehorego, Macieja i Józefa.
Kn. Maciej, komisarz królewski 1605 r., z żony N. Baranowskiej miał córkę N. Skorulską i syna Stanisława, chorążego Słonimskiego 1632 r., elektora 1648 roku z wojew. nowogrodzkiego, podkomorzego Słonimskiego 1659 r., deputata do konstytucyi z sejmu 1665 r., po którym z N. Burzymowskiej synowie, Gabryel, kapitan wojsk królewskich, poległ na wojnie, i Karol, podczaszy piński 1680 r., żonaty z Bohdaną Biegańską, i córki, Justyna za Trojanem Wojniłowiczem, wojskim nowogrodzkim, i Zofia, Bernardynka.
Kn. Józef, drugi syn Fedora, dziedzic wsi Berezki, stolnik Słonimski 1625 roku, a od 1628 r. podsędek Słonimski, elektor 1632 r. z wojew. nowogrodzkiego, zaślubił Annę, córkę N. Scypiona del Campo, i z niej pozostawił córkę Maryę za Janem Mostowskim, i pięciu synów: Daniela, elektora 1632 roku z wojew. nowogrodzkiego, Jacka, Kazimierza, Krzysztofa i Marcina, po którym z Joanny Tyszkiewiczówny córka Ludwika za Aleksandrem Siniawskim i syn Józef.
Kazimierz otrzymał 1630 r. prawem lennem dobra Karkowszczyznę, Ciecieryk Mały, Szenneszków (?) i Kalinki; elektor 1632 roku z wojew. nowogrodzkiego, pisarz ziemski Słonimski 1650 r., miał dwie żony, Teofilę Zelcównę, z niej synowie, Ludwik i Felicyan, i Katarzynę Olszewską, z której synowie: Dominik, Konstanty i Władysław oraz córki, Tekla Olszewska i Teofila Protaszewiczowa.
Ludwik, dziedzic dóbr Maciejewicze, Sudzełowicze, Laskowicze i Ukropno, elektor 1674 r. z pow. Słonimskiego, podczaszy Słonimski, podpisał pospolite ruszenie 1698 roku; był ożeniony z Teresą, córką Dominika Rajeckiego, cześnika bracławskiego.
Krzysztof, syn Józefa i Scypionówny, elektor 1632 i 1648 r. z wojew. nowogrodzkiego, podczaszy 1659 r., chorąży, ostatnio sędzia ziemski słonimski 1661 r., deputat na Trybunał 1668 r., podpisał elekcyę 1674 r. z pow. Słonimskim; z żony Eleonory Boksza zostawił siedem córek: Annę za Jerzym Hlebickim-Józefowiczem, Cecylię i Teodorę, zakonnice, Izabelę Dernałowiczowę, Justynę Zienkowiczowę, Krystynę Gozdowską, Katarzynę Rykowską i synów: Franciszka, żonatego z Baranowiczówną, Kazimierza, Jana, Heronima i Stanisława, ks. Dominikanina.
Heronim, sędzia ziemski słonimski 1713 r., z żony N. Suchodolskiej pozostawił dwóch synów, Władysława i Marcina; z nich Władysław, podczaszy bracławski, z Maryanny Benetówny miał córki: Brygidę Wojniłowicz, Dominikę Minuzzi, Franciszkę Szumkowską, Helenę Rypińską i synów: Benedykta, Heronima, podstolego 1768-1777 r., a sędziego ziemskiego Słonimskiego 1777-1794 r., ostatnio prezesa sądu ziemskiego pow. Słonimskiego, i Józefa, chorążego wojsk litewskich, po którym syn Jan, regent ziemski słonimski 1797 r.
Marcin, drugi syn Heronima i Suchodolskiej, chorąży i poseł słonimski 1735 r., z N. Bułhakówny jego syn Stanisław, łowczy słonimski 1772 r., a sędzia ziemski słonimski 1807 r., dziedzic dóbr Hrywda, z Magdaleny Chodakowskiej jego synowie: 1) Wincenty, po którym syn Seweryn-Andrzej, 2) Zenon, tego syn Napoleon-Marcin i3) Jakób, sędzia graniczny słonimski.
Kazimierz, syn Krzysztofa i Bokszanki, podczaszy słonimski, elektor 1697 r. z wojew. nowogrodzkiego, zaślubił N. Kozielecką iz niej pozostawił synów, Jana i Ludwika.
Jan miał dwie żony, Sasinównę, z niej syn Józef, i Romankiewiczównę, z której syn Jerzy, archidyakon wileński, został 1782 r. sekretarzem duchownym litewskim i był administratorem dyecezyi wileńskiej 1794 r., sufraganem trockim i biskupem lorimeńskim 1798 r.; um. 1800 r.; Józef, szambelan Stanisława Augusta 1786 r., kraj czy słonimski 1787 r., był żonatym z Anną Pancerzyńską.
Linia Michała. Jej protoplasta kn. Michał, syn Iwana, dziedzic dóbr Horodyszcze, z żony Oleny Sołuszanki miał córkę Olenę i synów, Józefa, ożenionego z Lubomirską, Andrzeja, który służąc wojskowo, umarł w Inflantach, pod Kokenhauzem, i Dymitra.
Kn. Dymitr, posesor dóbr Zimowiszki, w pow. mozyrskim, ranny w wojnie przeciw Nalewajce 1596 r., poległ pod Dorpatem 1603 r. w bitwie ze Szwedami; z żony N. Pakoszówny jego synowie, Aleksander poległ na Wołoszczyznie 1616 r. i Janusz.
Kn. Janusz, żonaty z Halszką Podbereską, pisarzówną ziemską orszańską, pozostawił synów, Krzysztofa, po którym z Krystyny Wojna-Jasienieckiej synowie, Zygmunt i Jan, około 1670 r., i Aleksandra-Rejnholda, podsędka smoleńskiego, elektora 1669 r. z wojew. smoleńskiego, chorążego smoleńskiego, który podpisał elekcyę z wojew. Smoleńskiem 1674 roku, po którym z Felicyanny Kucharskiej syn Dominik, dziedzic wsi Bieliczany, w wojew. mińskiem, chorąży smoleński 1693 roku, i dwie córki, Barbara i Katarzyna.
Linia Iwana. Kn. Iwan, syn Iwana, posesor wsi Szulaki i Jarnowo, w pow. Słonimskim, wojownik przeciw Szwedom i Moskwie, podstarosta i leśniczy Słonimski 1576 r., z żony N. Zenowiczówny miał córki, N. Tyszkiewiczowę, N. Zuchanowską i syna Michała.
Kn. Michał, posesor wsi Szulaki, pisarz ziemski, następnie 1616 r. sędzia ziemski Słonimski, miał dwie żony, Elżbietę Korsakównę, podkomorzankę połocką, i Offanasowiczównę, z których córki: Cecylia, Justyna, Halszka za Jerzym Masalskim, stolnikiem bracławskim, i synowie: Leon, Mikołaj i Dymitr-Samuel, którzy podpisali elekcyę 1632 r. z wojew. nowogrodzkiego; z nich Leon poległ pod Białą 1633 r., a Mikołaj był podczaszym Słonimskim 1635 r.
Dymitr-Samuel, podczaszy 1640 r., chorąży 1659 r., następnie marszałek słonimski 1667 r., elektor 1669 r. z wojew. nowogrodzkiego, ostatecznie wojewoda nowogrodzki 1670 r., za stracone majątki w Smolenszczyznie, odpadłej do Moskwy, dostał królewszczyznę Szulaki 1667 r.; z dwóch żon, Konstancyi Stadnickiej i Petroneli Tyszkiewiczówny, kasztelanki smoleńskiej, pozostawił córki: Annę Janowę Paprocką, Elżbietę, zakonnicę, Eufrozynę, żonę Aleksandra Korsaka, wojskiego mścisławskiego, Floryannę, za Andrzejem Niemcewiczem, stolnikiem witebskim, Joannę, Katarzynę i Klarę, zakonnice, Konstancyę za Kazimierzem Wołowiczem, sędzią ziemskim wileńskim, dwie Zofie i synów: Antoniego, Leona, Michała, Piotra i Remiana.
Antoni, ur. z Tyszkiewiczówny, starosta liliowański, czynny brał udział w sprawach swego powiatu, i z Joanny Oleśnickiej miał synów, Antoniego i Marcina.
Leon v. Leon-Kazimierz, ur. ze Stadnickiej, elektor 1669 i 1674 r. z wojew. nowogrodzkiego, dworzanin królewski 1689 r., ciwun twerski, pułkownik królewski, dziedzic dóbr Kotczyn, kilkakrotnie poseł na sejmy, dobry patryota, podpisał pospolite ruszenie 1698 r.; z żony Klary Sipowiczówny miał trzech synów: Teodora, Józefa starostę kurklańskiego, ciwuna twerskiego, i Krzysztofa.
Krzysztof, starosta kurklański, sędzia ziemski słonimski 1748 r., miał syna Wiktora, dziedzica dóbr Dzięciołowice, stolnika 1771 r., następnie 1787 r. wojskiego Słonimskiego, po którym syn Kazimierz, sędzia graniczny wołkowyski, zostawił syna Jana, chorążego Słonimskiego, po którym z żony Emilii Bułharyn synowie: Henryk, deputat szlachty pow. Słonimskiego 1855 r., Władysław i Witold ożeniony z N. Czudowską, z niej córka Zofia 1860 r.
Remigian, ur. ze Stadnickiej, elektor 1674 r. z pow. Słonimskiego, stolnik 1695 r., chorąży 1699 r., ostatnio 1701 r. podkomorzy słonimski, żonaty z Anną Głębocką, pozostawił syna Jana.
Michał, ur. ze Stadnickiej, podstoli słonimski, elektor 1674 roku z pow. Słonimskiego, podsędek 1679 r., ostatnio sędzia ziemski słonimski 1701 r., podpisał pospolite ruszenie 1698 r.; z Klary Tyszkiewiczówny, kasztelanki smoleńskiej, miał synów: Dymitra, żonatego z Barbarą Ejdziatowiczówną, Leona, porucznika petyhorskiego, starostę przeroślskiego, żonatego z Teresą Ostrowską, 1v. Ejdziatowieżową, Ludwika, podczaszego Słonimskiego 1731 r., i Marcina.
Piotr, syn Dymitra i Tyszkiewiczówny, kanonik 1679 r., proboszcz katedralny wileński 1704 r., wielki przyjaciel i dobrodziej Jezuitów, biskup żmudzki z nominacyi króla Leszczyńskiego, nie utrzymał się przy tej godności i umarł jako prałat i proboszcz katedralny wileński 1727 r.
Oprócz powyższych. Jan, podkomorzy oszmiański 1577 r. Jan-Kazimierz, pułkownik pow. zorańskiego i szawelskiego, podpisał elekcyę 1697 r. z ks. żmudzkiem; stolnik mozyrski, deputat na Trybunał litewski 1701 r., ciwun uzwencki 1703 r., żonaty z Katarzyną Staręską. Kazimierz, ciwun użwencki, podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Krzysztof, kanonik wileński, Karol, wojski mścisławski, i Eustachy podpisali konfederacyę olkienicką 1700 roku.
Jan, marszałek Trybunału litewskiego 1709 r. Leon, sędzia ziemski lidzki, poseł na sejm 1722 r. Jan-Antoni, ksiądz, elektor 1733 r. z wojew. wileńskiego. Krzysztof, sędzia ziemski Słonimski 1754 r. Stefan, łowczy Słonimski 1775-1794 r. Józef, krajczy Słonimski 1788-1793 r. Wincenty, regent aktowy Słonimski 1793 roku (Metr. Kor., Metr. Litew., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Arch. Dubr. i Szem., Bon., Ks. Lustracyj, Wolff).
Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. grodzieńskiej: Stanisław, syn Jana, Seweryn, syn Wincentego, z synem Wincentym, Zenon, syn Stanisława, z synem Napoleonem, Tadeusz, Ignacy, Jakób, Franciszek, Michał i Mikołaj z synami: Kazimierzem, Piotrem i Ludwikiem, synowie Stanisława, 1844 r.; Konstanty, syn Kazimierza, i Jan, syn Wiktora, z synami: Henrykiem, Władysławem i Witoldem 1842 r., i Paweł, syn Piotra, z synem Aleksandrem 1847 r.; 2) okręgu białostockiego: Heronim, syn Leona, z synem Adamem 1847 r.; Heronim, Adam i Józef, synowie Adama, 1860 roku; 3) gub. wileńskiej: Eustachy, syn Hilarego, Aloizy, Franciszek, Heronim i Stefan, synowie Karola, i inni, 15 osób, 1851 r.; 4) gub. kijowskiej: Jan, syn Macieja, oficer wojsk rosyjskich, z synami, Mikołajem i Teodorem 1849 r.
POŁUCHOWSKI. Byli w wojew. krakowskiem. Jan, podpisarz ziemski lubelski 1580 r., żonaty z Zofią Strachocianką. Heronim, Jan, porucznik chorągwi starosty rawskiego, i Józef, elektorowie 1733 r. z wojew. krakowskiego. Tomasz, cześnik krakowski 1749 roku (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).
POŁUCKI h. GRYF. Pisali się z Dubla. Mikołaj, ziemianin wołyński, złożył ze swojem województwem przysięgę na wierność Koronie 1569 r. N. w wojew. krakowskiem 1578 r. (Rocznik Heraldyczny tom III). N., żona Marya Chreptowiczówna 1600 r.
POŁUJAN h. POMIAN. Jan, syn Michała, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1798 r.
POŁUJAN h. WIENIAWA. Mikołaj, w pow. miednickim, cytowany w Metr. Litew. 1528 r. Andrzej i Jerzy, elektorowie 1733 r. z wojew. wileńskiego. Konrad, syn Dawida, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r.
POŁUJANOWICZ. Wasili z braćmi, bojar horodeński, cytowany w Metr. Lit. 1528 r.
POŁUJAŃSKI h. STARY-KOŃ. Jan, elektor 1669 roku z wojew. nowogrodzkiego. Kazimierz z wojew. nowogrodzkiem podpisał elekcyę 1697 r. Jan, stronnik Augusta III. Stanisław i Eugeni, synowie Eugeniusza, zasiadający w sądach pow. carskosielskiego gub. petersburgskiej 1851 r. Aleksander, urzędnik w Winnicy, w Cesarstwie, a następnie w Królestwie, literat i autor 1839-1862 r.
Jerzy, syn Mateusza, z synami: Jerzym, Stanisławem i Janem wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
POŁUKNIAZIEWICZ. Hniewosz cytowany w Metr. Litew. 1528 r.
POŁUKOŃ h. ROKOSZ (?). Aleksander podpisał konfederacyę olkienicką 1700 r.
POŁUKORD h. TRUPIA-GŁOWA. Samuel, syn Aleksandra, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1800 r.
POŁUPIĘTA v. POŁŁUPIĘTA v. PODBIPIĘTA. Z piszących się Połupięta. Zacharyasz, poborca połocki 1619 r. Jerzy, elektor 1648 roku z wojew. połockiego. Piotr-Jan, sędzia grodzki mścisławski 1654 r. Kazimierz, podstarosta mohylowski 1742 r. (Wyr. Tryb. Lubel., Metr. Litew., Ks. Ekonomij Królewskich).
POŁUŚ v. POŁŁUŚ. Piszą się z Olechna. Bogusław-Leon, kraj czy i deputat pow. oszmiańskiego 1702-1722 r. (Arch. Szem.).
POŁUŻYŃSKI. Pochodzą podobno od rodziny Połoz; z nich Mikołaj na Żmudzi 1621 r.
PÓŁWIESKI v. POLUWESKI. Stanowią z Kozarzewskimi jeden dom i należą do gałęzi Godziembitów, zamieszkałych w Konińskiem i w ziemi zbarskiej, a dziedziczących na Lichinie, Gosławicach, Przyłukach, Szyszynie, Wąsoszu, Ostrowąsie, Modle, Kikach, Strzałkowie, Sarnowie, Wysokiej i Wardężynie.
W 1894 roku Bogufał de Poluwesz zasiada w sądzie konińskim, i w tymże czasie ma sobie przeznaczone dziedzictwo dóbr Kępa.
Laskary v. Nelaskary de Polweski często procesuje się z Uniesławem z Szyszyna, który w 1398 r. sprowadził przeciwko niemu świadków a między nimi Godziembę z Kiwecza. Tenże Laskary identyczny z Laskarym z Kozarzewa, który sprzedawał 1390 r. trzecią część młyna w Koszutach. Podług nekrologu lędzkiego Laskary z Kozarzewa umarł 1408 roku, tegoż samego dnia, lecz w innych latach zmarły córki jego, Janka i Katarzyna; pozostawił dzieci: Jachnę, Abrahama, Jarosława, z dwóch żon, a Abraham i Jarosław, przyrodni bracia, pozwani są przez Jachnę o dobra Półwiesz przed sąd królewski w 1408 r. Mają oni też sprawę o tenże majątek z Falisławem Pólweskim i jego żoną Anną. Piszą się również z Kozarzewa 1420 i 1422 r., a Abraham posiada też dobra Święte. Laskary jednak oprócz tych dzieci miał jeszcze Sandkę, piszącą się z Kuczyna, i syna Jana. Sandka upominała się w 1412 r. od Jachny i Jana posagu.
Jan Łascz de Polwesek za usługi i za wierność w czasie tatarskich napadów otrzymał 1454 r. konsens na wykupienie dóbr królewskich Słobotka, Bielikowcze i Hylatka, na Podolu, z rąk dzieci Mroczka i Jakóba z Jaworzna.
Oprócz tych wspominają także akta konińskie 1409 r. Mikołaja de Polwesz, który, jak się zdaje, był bratem Falisława v. Chwalisława, dziedzica Półwsi i Rudzka, wyżej wzmiankowanego; sąd w 1422 r. unieważnił pretensye tegoż Mikołaja przeciw Sandkowi z Jabłkowa.
Jan Lichiński w 1425 r., kasztelan szremski, miał w tymże czasie sprawę z Bogumiłem de Poluwiessch. W 1420 r. Smolka de Poluweski dziedzic, z Olbrachtem z Kozarzewa otrzymali inny termin w sprawie ich majątków.
Od tej pory Godziembowie coraz rzadziej piszą się z Półwsi, z powodów nam niewiadomych, a występują zwykle jako Kozarzewscy, Szyszyńscy i Ostrowąscy i tylko na sądach zjazdowych w Piotrkowie spotykamy 1515 r. Serafina i Stanisława, dziedziców Półwiesek (Ks. Ziem. Konińskie, Metr. Kor., Conv. Piotrk., Zbiory hr. Kajetana Dąmbskiego).