Wyszukiwanie zaawansowane Wyszukiwanie zaawansowane

Tom XIV (POM-PRY)


POMARNACKI h. GOZDAWA. Mają pochodzić od słynnej rodziny Pac i dlatego biorą przydomek Pac v. Pacewicz; zamieszkiwali głównie w pow. wiłkomierskim, lecz w nim dopiero w XVIII stoleciu doszli do urzędów ziemskich. Wawrzyniec podpisał elekcyę 1674 r. z pow. wiłkomierskim. Szymon podpisał kontederacyę olkienicką 1700 r. 

Władysław, krajczy smoleński 1725 r., żonaty z Krystyną Burzyńską, stolnikówną smoleńską. Michał z wojew. wileńskiem podpisał elekcyę 1733 r. N., chorąży wiłkomierski 1745 r., żonaty z N. Dąmbską. Józef, rotmistrz i sędzia kapturowy wiłkomierski, łowczy smoleński 1764 r., sędzia grodzki wiłkomierski, łowczy smoleński 1764 r., sędzia ziemski wiłkomierski 1768 roku. Antoni, koniuszy wiłkomierski 1768 r., szambelan królewski 1790 r., cześnik wiłkomierski, kawaler orderu św. Stanisława, poseł na sejm czteroletni 1791 roku. Michał, koniuszy wiłkomierski 1778 r. Andrzej, horodniczy wiłkomierski 1768 r., sędzia ziemski smoleński 1778-1793 r. Nikodem, miecznik witebski 1781-1788 roku. Mikołaj, miecznik witebski 1789 r. Stanisław, sędzia ziemski starodubowski 1791-1795 roku. 

Mikołaj, sędzia ziemski wileński 1816 roku. Stanisław, podkomorzy wiłkomierski 1838 roku. Julian, syn Karola, dziedzic dóbr Chrzczeniszki, prezes sądów granicznych 1839 r., a kurator szkół powiatu wiłkomierskiego 1842-1853 r., ożeniony z Różą Siesicką. Stanisław, dziedzic dóbr Ratowo, w pow. mławskim 1858 r., sędzia pokoju pow. mławskiego 1862 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej, Edward i Paweł, synowie Pawła, 1828 r.; 2) gub. kowieńskiej: Heronim, Andrzej i Józef, z synami: Ziemowitem, Bolesławem, Lechem, Justynem, Wiktorem, Tadeuszem i Franciszkiem, synowie Felicyana, wnukowie Andrzeja, i Ludwik, syn Józefa, 1836 roku. Bronisław, dziedzic dóbr Krzyniszki, w pow. wiłkomierskim, żonaty z N. Zakrzewską 1880 r. Ludwik, dziedzic dóbr Owruty pow. wiłkomierskiego 1880 r., żona Ludwika Węcławowiczówna. Paweł, syn Augustyna, podpułkownik wojsk rosyjskich, dóbr Wederowszczyzna, Konstanty, syn Mieczysława, dóbr Koźliszki, Władysław, syn Mikołaja, dóbr Awizeny, z synem Tadeuszem, dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r. 

Kalikst, syn Ludwika i Antoniny, ur. 1797 r. we wsi Pomuszu, gub. wileńskiej, wszedł 1815 r. do 3-go pułku strzelców konnych i 1817 roku został podporucznikiem, a w 1825 r. wyszedł do dymisyi w randze porucznika i w 1831 r. przyjmował udział w bitwach (Ks. Wojskowe). 

POMARZAŃSKI v. POMORZAŃSKI h. ŚWINKA. Z Pomorzan, we Lwowskiem. Stefan, cześnik drohicki 1714 r. Dominik v. Karol-Dominik, 1717 r. i Jan 1718 roku subdelegaci grodzcy lwowscy (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

POMARZAŃSKI Feliks, syn Aleksandra, doktór medycyny, lekarz w Łukowie, uznany szlachcicem w Cesarstwie i wylegitymowany w Królestwie 1839 r. 

POMASKI h. JASTRZĘBIEC. Wzięli nazwisko od swego dziedzictwa wsi Pomaski-Kownaty, w ziemi różańskiej. Bernard, syn Aleksego, 1559 r., miał synów, Andrzeja i Aleksego, żonatego z Zofią Górską. Jan i Mikołaj, synowie Wawrzyńca, 1579 r. 

Erazm, wójt w Kozłowie, należącym do klucza pułtuskiego, będąc 1611 r. naganiony przez Erazma Kozłowskiego w szlachectwie, przedstawił świadków: Zygmunta, syna Stanisława, Andrzeja, syna Marcina, Macieja, syna Walentego, z Pomasek-Sikuty, Stanisława, syna Wojciecha, z Pomasek-Jałbrzyki, i Andrzeja, syna Marcina, z Pomasek-Sitki Pomaskich. którzy zeznali, że Zygmunt Pomaski w nagrodę zasług wojennych otrzymał wójtostwo w Kozłowie, i miał synów: Stanisława, Marcina, Jana i Tomasza, i po Tomaszu z N. Modzelewskiej syn Andrzej, żonaty z Zofią Milewską, pozostawił syna Erazma, oczyszczającego się z zarzutu, i że po Stanisławie jest syn Zygmunt, po Marcinie syn Mikołaj miał syna Wawrzyńca, żonatego z Rostkowską, a po Janie syn Marcin pozostawił syna Andrzeja, powyższych świadków (Don. Vars.). 

Wojciech, syn Mateusza, 1631 r. Andrzej żonaty z Elżbietą Rycharską 1641 r. Jakób, Maciej, dwóch Marcinów, Michał, Stanisław, Walenty i Wawrzyniec, elektorowie 1669 r. z ziemi różańskiej. Jan, syn Stanisława, dziedzic Pomaski 1689 r. Floryan, syn Tomasza, 1692 r. 

Franciszek, burgrabia różański i makowski 1725 r. Paweł, rotmistrz królewski 1725 r. (Ks. Gr. Brzeskie, Metr. Kor., Conv. Vars., Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel.). Adam, Antoni, Bartłomiej, Franciszek, Grzegorz, Kazimierz, Mikołaj i Szymon podpisali elekcyę z wojew. mazowieckiem 1733 r. 

POMASKI h. POŁOTA. Po Ignacym, synu Marcina, podwojewodzym różańskim 1704 roku, a więc herbu Jastrzębiec, synowie: 1) Kazimierz miał syna Jana Łyszcz, a ten z Kunegundy Pomaskiej syna Ksawerego, ochrzczonego 1779 r. w par. Swelice, wylegitymowanego 1804 roku w Galicyi Zachodniej, po którym synowie, Cypryan i Teofil wylegitymowani w Królestwie 1843 r.; 2) Antoni pozostawił syna Kazimierza, po którym synowie: a) Jakób, żonaty z Maryanną Słubowską, z niej syn Andrzej w wojsku rosyjskiem, wylegitymowany w Królestwie 1846 r.; b) Hipolit, c) Józef wylegitymowany w Królestwie 1847 roku z synem Konstantym, urzędnikiem celnym (Akta po-Galicyjskie, Quaterniones). 

POMASKI h. TRZASKA. Bernard, syn Aleksego, i Andrzej, syn Jana, dziedzice wsi Laski, w ziemi nurskiej 1563 r. Franciszek, dziekan sandecki, sekretarz królewski 1596 r. (Ks. Poborowe, Wittyg). 

POMER. Jan, intendent ceł wojew. lubelskiego, pozwany 1722 r. przez Wiechowskiego o nieprawne wybieranie ceł. Stanisław, posesor wsi Tatary, należącej do starostwa lubelskiego 1726 roku (Wyr. i Zap. Tryb. Lubel.). 

POMIAN h. POMIAN. Byli w pow. piotrkowskim i opoczyńskim, lecz wzięli w XVII stoleciu nazwisko Pomianowski. Andrzej, syn Mikołaja, żonaty 1626 r. z Dorotą Dąbrowską. Stanisław, kapitan wojsk koronnych 1753 r. Stanisław żonaty 1753 roku z Teresą Turowską. Józef i Kazimierz, synowie Wojciecha, 1782 r. Tadeusz, podstoli halicki 1790 r., i Antoni składali 1803 roku podanie o legitymacyę w Galicyi Zachodniej (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Czerskie, Akta po-Galicyjskie). 

Byli i na Litwie. Paweł, elektor 1733 r. z wojew. trockiego. Wincenty i Antoni z synami: Pawłem, Stanisławem i Karolem, synowie Antoniego, wylegitymowani w Cesarstwie 1846 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego, a Franciszek, syn Michała, kapitan wojsk rosyjskich, otrzymał zatwierdzenie szlachectwa w Cesarstwie 1853 r. i z synem Franciszkiem zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. 

Jest i w Prusach rodzina tego nazwiska, biorąca przydomek von Dietrichsdorff; z niej Jan-Jakób, pułkownik wojsk pruskich, otrzymał indygenat szląski 1763 r. 

POMIANOWSKI h. POMIAN. Właściwem ich nazwiskiem było Pomian, które w XVII stoleciu zamienili na Pomianowski; byli w wojew. Sandomierskiem i pisali się z Młodocina. Andrzej, syn Mikołaja, żonaty z Katarzyną Polkowską 1616 r. Andrzej i Mikołaj podpisali elekcyę 1648 roku z wojew. Sandomierskiem. Franciszek, elektor 1669 r. z wojew. sandomierskiego. Ludwik, syn Macieja, żonaty z Anną Bietkowską 1692 roku. Andrzej, Franciszek, Jan i Paweł, synowie Andrzeja, 1698 r. 

Po Adamie z żony Konstancyi syn Jakób żonaty 1702 roku z Maryanną Ciecierską. Paweł, towarzysz pancerny, elektor 1733 r. z wojew. sandomierskiego, Antoni i Józef, bracia rodzeni, 1733 roku; z nich Antoni, cześnik radomski 1765 roku, żonaty z Franciszką Krasuską, 1v. Grotowską. 

Józef, dziedzic Ostałówka, skarbnik opoczyński 1752 r., cześnik latyczowski 1764 r., podstoli 1765 r., podczaszy 1768 roku opoczyński, miał dwie żony, Rozalię Prażmowską, z niej syn Ignacy, i Brygitę. Libiszowską, z której syn Wincenty, ochrzczony 1775 r. w par. Wysoka, wylegitymowany w Galicyi Zachodniej 1804 r. 

Ignacy, ochrzczony 1746 r. w par. Skuły, dziedzic Wistki, miecznik 1776 r., łowczy 1781 r., cześnik 1786 r. opoczyński, komisarz 1789 r. do zbierania ofiar z pow. sandomierskiego, wylegitymowany w Galicyi Zachodniej 1804 r. 

Aleksy z Młodocina wylegitymowany w Galicyi 1782 roku. Jan, szambelan Stanisława Augusta 1783 r. Stefan, kapitan 1789 r., a Tadeusz, porucznik 1792 r. wojsk koronnych (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Sigil., Kancl.). 

Jakób, syn Stanisława, i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r. Karol, radca pow. opoczyński, i Stefan, podprefekt opoczyński 1813 roku. Józef, pisarz sądu w Hrubieszowie 1841 r. 

Po Franciszku, synie Mikołaja, dziedzicu dóbr Młodocin 1678 roku, w wojew. Sandomierskiem, syn Kacper miał syna Sebastyana, a ten syna Teodora, po którym syn Walenty, żonaty z Teodorą Niezgoda, pozostawił syna Jana, urzędnika pocztowego, wylegitymowanego w Królestwie 1845 r. 

Pochodzący po Feliksie, dziedzicu wsi Ostałówek 1732 r.: Feliks, syn Jana, dziedzic wsi Wierzbowic, w pow. płockim, w 1837 r., Aleksander i Józef, podleśny rządowy, synowie Teodora i Kunegundy Zaleskiej, w 1839 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Antoni, syn Józefa, ur. 1797 roku we wsi Jastrzębiu, w obwodzie opoczyńskim, postąpił 1816 roku do 8-go pułku piechoty liniowej i w 1824 r. został podporucznikiem, a w 1825 roku był przeniesiony do 3-go pułku piechoty liniowej. 

Stefan, syn Teodora i Kunegundy, ur. 1790 roku we wsi Wrzosach, w pow. radomskim, wszedł 1809 r. do 6-go pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1813 r. został podporucznikiem; porucznik 1814 r., przeznaczony 1815 r. do 2-go pułku piechoty liniowej, w 1819 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. przeciw Rosyi, 1813 roku w Niemczech (Ks. Wojskowe). 

POMIANOWSKI h. ŚLEPOWRON. Wzięli nazwisko od wsi Pomianowo, w ziemi wyszogrodzkiej; po większej części szlachta zagrodowa. Bierunda, Mikołaj i Racibór 1422 r., a Jan i Stanko 1423 r. cytowani w aktach wyszogrodzkich. Jan z Płonny zapisał posag 1476 r. na Pomianowie i Płonnie żonie swej Jadwidze-Krystynie z Worowic. Sebastyan, syn Andrzeja, 1581 r. (Metr. Kor., Akta Wyszogrodzkie). 

Jakób, Jan, Kazimierz, Ludwik i Sebastyan 1669 r. z ziemią wyszogrodzką, Jan i Stanisław z wojew. płockiem, a Jan i Wojciech z wojew. poznańskiem podpisali elekcye. 

Józef, elektor 1733 roku z wojew. poznańskiego. Konstanty, kanonik płocki 1781-1793 r. Antoni, dziedzic dóbr Białkowice, pod Wyszogrodem 1824 roku. 

Po Janie, w 1639 r. dziedzicu wsi Płonna, w wojew. płockiem, pochodzący: Jan, dziedzic wsi Szeligi, w wojew. mazowieckiem, syn Wawrzyńca i Łucyi Olszewskiej, w 1844 r., Jan, syn Józefa i Franciszki Modzelewskiej, w 1850 r. i Andrzej, syn Jana, w 1853 roku wylegitymowani w Królestwie. 

Po Józefie, w 1687 r. dziedzicu wsi Pomianowo-Bożewojki, w ziemi wyszogrodzkiej, z Jadwigi Białaszewskiej syn Stanisław, po którym pochodzący: Jan, dziedzic wsi Płonna Szlachecka, w pow. płockim, syn Walentego, w 1843 r., i Franciszek Ksawery i Karol, synowie Walentego, w 1861 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Po Jacku, dziedzicu dóbr Białkowice, w ziemi wyszogrodzkiej 1764 r., syn Tadeusz, tego z Maryanny Karwosieckiej synowie: Karol 1839 r., Nikodem, dziedzic dóbr Pruszczyno i Czarnomino, w wojew. płockiem, z synem Antonim, w 1839 roku i Roman 1848 roku wylegitymowani w Królestwie. 

Karol-Jan, ur. 1802 roku we wsi Pruszczynie, w obwodzie płockim, wszedł 1820 roku do pułku grenadyerów gwardyi i 1827 roku został podporucznikiem.

 Kazimierz, syn Jana i Anny, ur. 1779 r. we wsi Klimkach, w pow. przasnyskim, postąpił 1807 r. jako major do 5-go strzelców pieszych; umieszczony 1815 r. w 5-tym pułku piechoty liniowej, został podpułkownikiem i w 1817 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1809 roku przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech.

Mikołaj, syn Jakóba i Ewy, ur. 1791 r. w Gurkach, w Poznańskiem, wszedł 1807 r. do 2-go pułku piechoty i w 1811 r. awansował na podporucznika; porucznik 1812 r., przeszedł 1814 r. do batalionu wzorowego grenadyerów, i um. 1818 r. w lazarecie. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech (Ks. Wojskowe). 

POMIATOWSKI (?). Bartłomiej i Michał podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią zakroczymską. 

POMTERSKI. Podług Ledebura byli w Prusach, gdzie posiadali majątki Baltz, Reichenau i inne; sądzę przecież, że mylnie to nazwisko kładzie zamiast Pomorski. 

POMIESKI h. ŁABĘDŹ. Jan, rotmistrz wojsk królewskich 1581 r. (Ks. Poborowe). 

POMIEZIEŃSKI. Byli w północnem Mazowszu; z nich Jan cytowany w aktach wąsoskich 1669 r. 

POMISKI v. POMYSKI h. BROCHWICZ. Joachim notowany w aktach Trybunału piotrkowskiego 1643 roku. Paweł-Dawid i Walenty-Chrystyan z wojew. pomorskiem podpisali elekcyę 1648 r. 

POMORSKI h. ABDANK. Józef i Wincenty z Pomorzan wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Podług Ledebura posiadali w wojew. poznańskiem majątki Rosnowo 1825 r., Grabianowo 1855 r. i inne. 

POMORSKI h. ŁADA. Marek-Antoni, dziedzic wsi Sułkowo, w wojew. łęczyckiem 1720 r., miał potomstwo, po którem pochodzący: Floryan, syn Feliksa i Józefy Sojeckiej, 1853 r., Ignacy, syn Wojciecha, 1858 roku i Władysław, syn Franciszka i Barbary Wyszpolskiej, 1855 r. wylegitymowani w Królestwie. 

POMORSKI h. TRZY-GWIAZDY v. STERNBERG. Na Kujawach iw Wielkopolsce, piszą się z Pomorzan. Jan, burgrabia radziejowski 1446 r. Paweł, syn Grzegorza, 1449 r. Dobiesław z Pomorzan 1458 r. 

Jan, Kacper i Mikołaj, synowie Jana, 1560 roku. Adryan, dziedzic Perna, miał córkę Zofię Dłuską 1571 r. Ambroży, syn Wojciecha, dziedzic Pomorzan, żonaty z Zofią N. 1581 r. Jan i Krzysztof, synowie Wojciecha, 1589 r. Grzegorz, Piotr i Stanisław, synowie, Macieja, 1591 roku. Jakób, burgrabia łęczycki 1594 roku. Bartłomiej, Jan i Piotr, synowie Mikołaja, 1596 roku. 

Maciej, syn Feliksa, 1606 roku. Feliks i Paweł, synowie Olbrachta, 1633 r.; z nich Paweł żonaty z Zofią Raciborską 1635 roku. Jan, Marcin i Wojciech, synowie Macieja, 1641 r., i z nich Wojciech ożeniony z Barbarą Brzezińską. Stanisław, kanonik kujawski 1644 roku. Jan, dworzanin królewski 1652 roku. Aleksander i Jan z wojew. brzesko-kujawskiem, Jan i Marcin z wojew. łęczyckiem, Paweł i Piotr z ziemią gostyńską 1669 roku, oraz Marek i Paweł z wojew. inowrocławskiem 1697 r. podpisali elekcye. 

Wojciech, syn Jakóba, 1708 r. Jan, towarzysz pancerny 1724 roku. Tomasz z Pomorzan, łowczy gostyński 1726 r. Antoni i Piotr, z wojew. kaliskiego, Antoni, Jan, Marcin, sędzia kapturowy ziemi gostyńskiej, dwóch Michałów i Wojciech z wojew. rawskiego i Łukasz z wojew. brzesko-kujawskiego elektorowie 1733 r. 

Kajetan i Piotr, synowie Łukasza i Maryanny Sokołowskiej, 1751 r . Maciej, syn Felicyana, 1758 r. Piotr, podkomorzy gnieźnieński 1768 roku. Józef, pułkownik wojsk koronnych 1774 r. Kazimierz, porucznik 1780 r., i Szymon, major 1781 r. wojsk koronnych. Anzelm i Piotr, synowie Franciszka, 1782 r., i z nich Piotr, sędzia deputat na Trybunał koronny 1789 r. Maksymilian, regent grodzki kowalski 1783 r., skarbnik przedecki 1791 r. (Ks. Gr. Brzeskie, Przedeckie, Conv. Piotrk., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Conv. Vars., Sigil., Kancl.). 

Po Stanisławie, synie Jana, cześnika zakroczymskiego, w 1757 r. dziedzicu dóbr Rutwińsko (?), syn Heronim miał syna Jakóba, żonatego z Agnieszką Hirosz, z której synowie: Mateusz, Antoni, Maciej, prokurator Trybunału w Radomiu, i Michał, urzędnik Tow. Kred, lubelskiego 1826 r., dziedzic dóbr Uniszowice, w gub. lubelskiej, wylegitymowani w Królestwie 1841 roku. 

Andrzej, burgrabia generalny wielkopolski 1756 r., miał syna Antoniego, tego syn Maciej pozostawił syna Pawła, żonatego z Rozalią Bałaban, z niej syn Józef, żołnierz w wojsku rosyjskiem, wylegitymowany w Królestwie 1854 r. Z tej linii Leonard, syn Wojciecha, i Władysław i Józef, synowie Michała i Konstancyi Narewskiej, w 1858 r. wylegitymowani w Królestwie. 

POMORSKI. Na Litwie. Andrzej, pisarz grodzki krzemieniecki 1659 r. Gabryel 1669 r. i Stefan 1733 r. podpisali elekcye z wojew. mińskiem. Jerzy-Stanisław, miecznik i deputat pow. mińskiego 1721 r. Wincenty, miecznik miński 1785 r. (Conv. Vars., Arch. Dubr.). 

Antoni, syn Jakóba i Anny, ur. 1792 r. we wsi Mamkach, w pow. warszawskim, wszedł 1812 roku do wojska i tegoż roku postąpił na podporucznika; przeniesiony 1815 r. do 3-go pułku strzelców konnych, awansował 1823 r. na porucznika, a w 1831 roku był kapitanem. Odbył kampanię w Rosyi 1812 r. i był w bitwie pod Beresteczkiem.

 Erazm, syn Jakóba i Agnieszki, ur. 1804 r. w Wojsławicach w obwodzie radomskim, wszedł 1820 r. do 3 pułku piechoty liniowej i w 1824 r. został podporucznikiem, a 1826 r. przeszedł do sztabu wojennego i w 1831 r. był porucznikiem, a ostatnio kapitanem i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari.

Feliks, syn Franciszka i Antoniny Krajewskiej, ur. 1796 r. we wsi Pomorzany Strzemieńskie, w obwodzie gostyńskim, wszedł 1817 r. do 5-go pułku piechoty liniowej i w 1824 r. awansował na podporucznika; porucznik 1831 r., postąpił tegoż roku na kapitana. 

Karol, syn powyższych, ur. 3 798 r. w Pomorzanach, postąpił 1819 r. do 5-go pułku piechoty liniowej i w 1825 r. został podporucznikiem. 

Mateusz, syn Jakóba i Agnieszki, ur. 1795 r. w Warszawie, wszedł 1812 r. do powstania lubelskiego jako podporucznik; umieszczony 1815 roku w 2-gim pułku ułanów, awansował 1819 r. na porucznika, a 1824 r. na kapitana. Odbył kampanie, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech. 

Onufry, syn Marcina i Maryanny, ur. 1792 r. w Opocznie, postąpił 1809 r. do 9-go pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i w 1821 r. został podporucznikiem w korpusie weteranów. 

Wiktor, syn Onufrego i Józefy Dąbrowskiej, podporucznik weteranów 1821 r., wyszedł do dymisyi 1835 r. 

Wojciech, syn Józefa i Katarzyny Jaworskiej, ur. 1795 roku w m. Koprzywnicy, w wojew. Sandomierskiem, wszedł 1811 roku do 16-go pułku piechoty liniowej; umieszczony 1815 roku w 4-tym pułku strzelców pieszych, został 1819 roku podporucznikiem; porucznik 1825 roku, wyszedł 1830 roku do dymisyi. Odbył kampanię 1813 r. przeciw sprzymierzonym (Ks. Wojskowe). 

POMORZAŃSKI h. DOŁĘGA. Stanisław pożyczył 1490 r. 300 grzywien Kościeleckiemu, staroście tucholskiemu, i wziął w zastaw majętność Gośliczyn, w Prusach Zachodnich. 

POMORZAŃSKI v. POMARZAŃSKI h. ŚWINKA. Jedna familia z Zielińskimi, i pochodzą od Adama z Zielony, kasztelana dobrzyńskiego, przez jego syna Jana, który nabył Pomorzany, na Rusi Czerwonej, i był stolnikiem 1461 r., a chorążym lwowskim 1462-1475 r. Zygmunt-Hryćko, starosta trembowelski, syn Zygmunta, chorąży lwowski 1474 r. 

POMOSKI v. POMOJSKI. Szlachta kaszubska zniemczona; jedni z nich biorą przydomek Hirsch, inni von Lettow, i Schwerdtner. Mikołaj-Aleksander Hirsch-Pomojski, generał-lejtnant wojsk pruskich, um. 1785 r. 

Są także Pomojscy na Szląsku, lecz nie wiem, czy jednego pochodzenia z Pomojskimi na Kaszubach. 

POMOWSKI. Na Litwie. Wojciech, elektor 1697 roku z ziemi nurskiej. Jan podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. 

POMUSKI h. SZELIGA. Aleksander, syn Stanisława, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. 

PONCYLIUSZ. Wawrzyniec, syn Jana i Maryanny z Majerów, ur. 1800 r. w m. Żelechowie, w obwodzie łukowskim, wszedł 1815 r. do pułku strzelców konnych gwardyi i w 1818 r. przeniesiony na felczera młodszego do pułku grenadyerów gwardyi; naznaczony 1819 r. starszym felczerem w 4-tym pułku piechoty liniowej, wyszedł do dymisyi i postąpił na pisarza do korpusu artyleryi, a w 1829 r. mianowany aplikantem w biórze Komisyi Rz. Wojny (Ks. Wojskowe). 

PONĘTOWSKI h. LESZCZYC. Senator w rodzinie, Jakób, kasztelan brzesko-kujawski 1586 r. 

Pisali się z Ponętowa; dawna w wojew. łęczyckiem, lecz zdaje się, już zgasła rodzina. Mikołaj, rycerz waleczny przeciw Krzyżakom, miał syna Jakóba 1406 r., po którym syn Jan, sędzia ziemski łęczycki 1486 r., pozostawił czterech synów: Wincentego, Wojciecha, Mikołaja i Jakóba. 

Wincenty, dziedzic Ponętowa 1488 r., miał synów: Jana, Wojciecha i Stanisława; po Stanisławie z Doroty Borzysławskiej synowie: Jan, opat hradyski na Morawach, mąż uczony, poeta i autor polityczny 1569-1573 r., Maciej i Jakób, cześnik 1567 r., podczaszy łęczycki 1576 r., kasztelan brzesko-kujawski 1586 roku, wymowny i zdolny, silnie popierał zgubny projekt Jana Zamoyskiego elekcyi królów przez ogół szlachty; w bezkrólewiu 1573 roku proponował ustanowienie w Polsce Rzeczypospolitej bez króla, a w 1575 r. gorliwy stronnik elekcyi cesarskiej, wysłany był do cesarza z zawiadomienem o jego wyborze na króla; w 1583 r. posłował do Danii z żądaniem Stefana Batorego, aby nie napastowała Inflant zdobytych przez niego na Moskwie; z niewiadomej nam żony pozostawił synów, Jana i Wojciecha, dziedzica Borzysławic. 

Maciej, syn Stanisława i Borzysławskiej, dziedzic na Ponętowie, cześnik łęczycki 1578 roku, z żony Katarzyny Kaniewskiej miał synów: Andrzeja, Bartłomieja, Wacława i Wojciecha; po Bartłomieju z Anny Kościelskiej syn Ludwik, a po Wojciechu syn Władysław 1633 r. 

Mikołaj, syn sędziego Jana, pozostawił syna Marcina, tego synowie: Piotr, Maciej i Walenty; po Macieju syn Bartłomiej, dziedzic dóbr Głębokie, w wojew. łęczyckiem. 

Piotr, dziedzic na Ponętowie, podsędek 1542 r., a sędzia ziemski 1551 r. łęczycki, miał dwóch synów, Sebastyana i Tomasza; po Sebastyanie synowie, Jan i Tomasz, i z nich Jan pozostawił synów: Andrzeja, Mikołaja, Samuela i Sebastyana 1613 r. 

Tomasz, młodszy syn sędziego Piotra, zaślubił Zofię Tchorzewską i z niej miał synów: Andrzeja, Sebastyana, Stanisława i Wacława. 

Andrzej nabył 1607 r. dobra Dembowice, i pozostawił synów, Samuela i Sebastyana, po którym synowie: Adam, Ludwik i Wojciech, i z nich Adam miał synów, Andrzeja i Stanisława. 

Walenty, ostatni syn Marcina, dziedzic Piotrkówka, w Łęczyckiem, dworzanin królewski 1561 r., stolnik łęczycki 1566 r., podpisał 1569 roku Unię z Litwą; podkomorzy łęczycki 1572 r., żonaty z Anną Firlejówną, wojewodzianką lubelską, pozostawił synów, Andrzeja i Mikołaja.

Andrzej, dziedzic m. Baranowa, Góry, Czółna, Piotrowej Woli i Zalesia, dworzanin królewski 1611 r., miecznik 1613 r., podkomorzy i starosta 1621 r. łęczycki, z Anny Pstrokońskiej miał dwóch synów, Mikołaja, podkomorzego łęczyckiego 1660 r., i Pawła, podkomorzego inowrocławskiego 1661 r., po którym synowie, Andrzej i Mikołaj. 

Oprócz powyższych. Mikołaj, chorąży kruszwicki 1459 r. Wojciech, poborca łęczycki 1541 r. Stanisław, dziedzic Ponętowa Nagórnego, pozostawił synów, Jakóba i Macieja 1584 r., i po Jakóbie syn Wojciech. Jakób, Heronim i Stanisław, synowie Sebastyana, 1598 r. 

Andrzej, komornik łęczycki 1628 roku, dobrodziej Jezuitów. Karol, syn Stanisława, i Stefan, elektorowie 1632 r. z woje w. łęczyckiego. Andrzej, poseł na sejm 1646 r., godził zwaśnionych, a w 1647 r. gorliwie popierał projekt otworzenia nieczynnej lat kilka mennicy. Stefan, sekretarz królewski, sędzia Trybunału koronnego, następnie podsędek inowrocławski, z wojew. inowrocławskiem, a Karol i Kazimierz z wojew. łęczyckiem podpisali elekcyę 1648 r. 

Po Stanisławie synowie, Prokop i Stefan, podsędek inowrocławski 1668 r., miał syna Stefana. Po Prokopie z żony N. Zakrzewskiej synowie, Stanisław, kanonik kruszwicki, dziekan służewski, proboszcz konecki 1700 r., i Andrzej, podczaszy nowogrodzki, po którym z Konstancyi Mikołajewskiej synowie, Adam i Jan. k Andrzej, dziedzic dóbr Zamięcino 1699 r. (Ks. Gr. Brzeskie i Przedeckie, Conv. Piotrk., Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Conv. i Don. Vars.). 

PONIATOWSKI h. CIOŁEK. Książęta i szlachta. Senatorowie w rodzinie: Stanisław, podskarbi wielki litewski 1722 r., wojewoda mazowiecki 1731 r., kasztelan krakowski 1752 r., um. 1762 r. Michał, biskup płocki 1773 r., arcybiskup gnieźnieński i prymas 1784 r., um. 1794 r. Stanisław, podskarbi litewski 1787-1790 r. 

Wzięli nazwisko od wsi Poniatowo, w wojew. lubelskiem; jedna ich linia już w XV wieku osiedliła się na Podlasiu, w ziemi mielnickiej, gdzie leżała wieś Poniaty, druga przeniosła się na Ruś Białą i tam założyła osadę Poniatkowo; ta linia była nieco zamożniejszą od dwóch pierwszych, które już w XVI stoleciu zeszły na szlachtę zagonową. 

Linia Lubelska. Maciej, syn Mikołaja, dziedzic Poniatowa 1563 r. Stanisław Węgrzyn, dziedzic Poniatowa 1579 roku. Walenty Węgrzn, syn Erazma, 1579 r., miał syna Waleryana, po którym z Anny Iwańskiej syn Jan. Stanisław 1580 r., a jego synowie: Stanisław, Mikołaj i Andrzej 1618 r. Po Jakóbie synowie, Rafał i Stanisław 1580 r. Po Piotrze synowie, Mikołaj i Stanisław 1582 r. Walenty, syn Leonarda, dziedzic Poniatowa-Krzepice 1584 r., żonaty z Maryną Tyszkiewiczówną, pozostawił synów: Aleksandra, Jana i Mikołaja. Po Stanisławie synowie: Jan, Paweł i Sebastyan, dziedzice wsi Wyrozęby 1590 r. Heronim, Andrzej, Jerzy, Olbracht, Stanisław, Wacław i Wojciech, dziedzice Borzykowej Woli 1597 roku. Jakób, kanonik pułtuski, proboszcz serocki 1599 r. Andrzej, Jan, Julian, Leonard, Michał i Wacław, synowie Jana, dziedzice dóbr Poniaty 1600 r. 

Józef, Mikołaj i Stanisław Ciołkowie, synowie Stanisława i Elżbiety Wronowskiej, sprzedali 1618 r. część Poniatowa bratu rodzonemu Andrzejowi. Tomasz i Marcin, synowie Stanisława, w 1616 roku odziedziczyli majątek po bezpotomnym Janie Poniatowskim. Kacper, syn Jakóba, 1626 r. Andrzej i Mikołaj Węgrzynowie, synowie Krzysztofa i Zofii; z nich Mikołaj żonaty 1627 r. z Anną Tuszowską. 

Paweł, syn Stanisława Ciołka, dziedzic Konina 1582 r., z Krystyny Konińskiej miał synów: Jana, Pawła i Stanisława. Jan z Poniatowa, syn Józefa, żonaty z Ewą Prandota-Krzyniecką, pozostawił synów, Gaspra i Stanisława; po Gasprze żonatym 1610 roku z Barbarą Lisowską, 2v. z Dorotą Kochowską, synowie, Adam i Jan. 

Stanisław zaślubił Katarzynę Łaszczewską i z niej miał synów: Andrzeja,, Jakóba, Marcina i Stanisława, i z nich Jakób, pisarz grodzki 1619 r., podstarosta 1635 r. lubelski, żonaty z Teofilą Tymińską, pozostawił synów: Jana, Krzysztofa i Zygmunta. 

Jan z Poniatowa, pisarz grodzki 1644 r., komornik graniczny 1646 r. lubelski, elektor 1648 r., podwojewodzy lubelski 1669 r., elektor 1674 roku, ostatnio podczaszy lubelski, żonaty z Zofią Tudorowską, miał synów: Jana, Kazimierza, Michała, Stanisława, i Teodora, dwóch ostatnich elektorów 1674 r. z wojew. lubelskiego.

Krzysztof z Jaroszewic, żonaty 1625 r. z Zofią Bełczącką, pozostawił syna Mikołaja, poborcę lubelskiego 1636 r., po którym syn Andrzej, dziedzic części Strzeszkowic 1661 r. Adam i Ignacy, synowie Adama, 1654 r. Wojciech, kanonik lubelski, proboszcz abramowski 1654 r. Jan, syn Jakóba, dziedzic Meglewa i Woli Meglewskiej, miał synów: Jakóba, Justyna i Stanisława 1654 r. Andrzej, dziedzic Książa, poborca wojew. lubelskiego 1655 r. Mikołaj, rotmistrz królewski, elektor 1674 r. z wojew. lubelskiego Po Feliksie Żelech, z Maryanny Głuskiej synowie: Andrzej, Jan i Mikołaj, towarzysz pancerny 1678 roku. Po Łukaszu z Justyny Błotnickiej syn Gabryel 1680 r., miał syna Marcina. Franciszek i Stefan, ksiądz, synowie Samuela i Anny Dołęgowskiej, 1682 r. Marcin i Stanisław, elektorowie 1697 r. z wojew. lubelskiego.

Jan i Józef, synowie Wojciecha, 1710 r. Andrzej, żonaty z Dorotą Telefusówną, miał synów, Cypryana i Wojciecha 1711 r.; z nich Cypryan pozostawił synów, Mikołaja i Piotra, a Wojciech miał syna Andrzeja, po którym syn Marcin. Antoni i Michał, elektorowie 1733 roku z wojew. lubelskiego. 

Leon, syn Józefa i Katarzyny Zarembianki, wnuk Jakóba, 1786 r. Józef i Dorota Markowska, syn i córka Fabiana, 1786 roku. Grzegorz, syn Krzysztofa, nabył 1787 roku części Wyrozęby-Kunaty, i z żony Maryanny miał synów, Mateusza, 1778 r. i Benedykta-Jana, 1787 roku ochrzczonych w Wyrozębach, wylegitymowanych w Galicyi 1804 roku (Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Don. Vars., Akta po-Galicyjskie, Quaterniones). 

Linia Podlaska. Z tej linii, która od swego dziedzictwa brała niekiedy nazwę Poniat. Bartłomiej, namiestnik drohicki 1522 r. Maciej, właściciel części Poniaty, winien był, jako niemający poddanych, osobiście stawać na wojnę 1528 r. Andrzej, podkomorzy drohicki 1531 r., dostarczał trzech zbrojnych na wojnę. Bernard, wojski chełmski 1536 r. 

Adam i Józef, elektorowie 1632 r. z wojew. podlaskiego. Albert, syn Jana, dziedzic wsi Poniaty-Zagajno, w ziemi drohickiej 1694 r. Jerzy i Wojciech, synowie Kaliksta i Maryanny Moczalskiej, dziedzice części wsi Miodusze, w ziemi drohickiej 1727 r. Fabian, Jan i Michał podpisali elekcyę 1733 r. z wojew. podlaskiem (Metr. Litew., Vol. Leg.). 

Linia Książęca. Z tej niezamożnej i prawie nieznanej rodziny powstała linia, która w połowie XVIII wieku zyskała rozgłos w kraju i jeden z jej członków zasiadł na tronie polskim, a synowiec tego męstwem i bohaterską śmiercią głośnem uczynił nazwisko Poniatowskich. Wprawdzie usłużni heraldycy starali się wyprowadzić tę linię z Włoch i połączyć ją ze znakomitą rodziną Torellich; inni zaś, nienawistni i pobudzani przez magnateryę polską, zarzucali starożytność rodu i wyprowadzali nawet od niedawnych neofitów. Wszystkie te powyższe dane nie wytrzymują krytyki, gdyż nowsze badania heraldyczno-historyczne i przyczynek do monagrafii rodu Poniatowskich, ogłoszony przez mecenasa S. Kozłowskiego w Roczniku heraldycznym lwowskim, świadczą, że linia ta pochodzi z Lubelskiego i przy dogodniejszem badaniu, da możność połączenia dziada królewskiego, Franciszka, z wymienioną powyżej linią lubelską. 

Pierwszym pewnym członkiem tej linii jest znany z aktów urzędowych Franciszek z Poniatowa, syn Jana i Maciejowskiej, posesor Dąbrowicy, Wieńca i Podegrodzia, w pow. bocheńskim, który skrzętnem gospodarstwem doszedł do znacznego majątku, i w 1674 r. podpisał elekcyę z wojew. krakowskiem, a w 1683 r. był z Sobieskim pod Wiedniem; łowczy podlaski, następnie cześnik wyszogrodzki 1682 roku, nabył dobra Dąbrowę, Olbiad, Klimkówkę, Łążek i Gołąbkowice, i z żony Heleny-Doroty Ligęza-Niewiarowskiej, która po śmierci męża wstąpiła do klasztoru Wizytek w Warszawie, pozostawił córkę Zofię-Agnieszkę przełożonę Karmelitek Bosych w Krakowie, i synów: Michała-Jacka, Dominikanina, Józefa, cześnika wyszogrodzkiego, pułkownika, a następnie generała wojsk koronnych, żonatego z Heleną Otwinowską, i Stanisława. 

Stanisław z Radwanowie, dziedzic Starej Dębicy, mąż niepospolitych zdolności i męstwa, jest twórcą wielkości swojego domu; w młodości wszedłszy do wojska Stanisława Leszczyńskiego, wkrótce nieustraszoną dzielnością ściągnął na siebie uwagę Karola XII i został jego pułkownikiem i adjutantem, a ostatecznie generałem, ocaliwszy zaś temu monarsze życie pod Połtawą, stał się jego powiernikiem; po zgonie Karola XII, wróciwszy do ojczyzny 1719 r. i, jak utrzymywano, zwróciwszy Augustowi II akt jego abdykacyi korony polskiej, pozyskał wprędce względy tego monarchy i szybko postępował w dostojnościach; generał-lejtnant kawaleryi litewskiej i generał gwardyi królewskiej 1724 r., regimentarz wojsk 1728- 1733 r., podstoli wielki litewski 1722 r., a od 1722 r. podskarbi wielki litewski, od 1731 r. wojewoda mazowiecki, elektor 1733 r. z wojew. mazowieckiego, ostatnio 1752 r. kasztelan krakowski, generał ziem mazowieckich, starosta stryjski, ratneński i rycki, okazał się godnym tych względów, służąc wiernie Augustowi, a nawet do tego stopnia, że nie bez zasady podejrzewano go, że obiecał poprzeć orężem jego plany zmienienia Rzeczypospolitej na monarchię absolutną i dziedziczną, szlachta go też nie lubiła, a Potoccy, przeciwnicy dworu, przeszkadzając, aby nie dostał hetmaństwa wielkiego koronnego, aż trzy sejmy zerwali; po śmierci Augusta II, stanął po stronie Leszczyńskiego, towarzyszył mu do Gdańska, lecz po niepomyślnem zakończeniu sprawy, złożył hołd Augustowi III i ściśle związał się z Czartoryskimi i gorąco popierał ich projekt reformy Rzeczypospolitej, i z jego nawet natchnienia pochodziły po większej części, te gwałtowne środki, któremi familia oburzyła na siebie dwór, potężną rodzinę Potockich i znaczną część szlachty; um. 1762 roku w Rykach. Stanisław dwukrotnie żenił się, 1v. z Teresą Wojno-Jasieniecką, wdową po Ogińskim, z nią bezdzietny, i 2v. z Konstancyą ks. Czartoryską, kasztelanką wileńską, siostrą dwóch w owych czasach najwięcej znaczących męży w Rzeczypospolitej, Michała, kanclerza, i Augusta, wojewody ruskiego. Kasztelan przez to małżeństwo ustalił znaczenie swojego domu i połączył go związkami krwi z najznakomitszemu domami; z tego małżeństwa było dziewięcioro dzieci, dwie córki, Ludwika-Marya, żona Jana-Jakóba, ordynata Zamoyskiego, wojewody podolskiego, i Izabela lv. za Janem-Klemensem Branickim, kasztelanem krakowskim, a 2v. za Andrzejem Mokronowskim, wojewodą mazowieckim, i synowie: Kazimierz, Jakób, umarł dzieckiem, Franciszek, kanonik i proboszcz katedralny krakowski, um. młodo, Stanisław-August, Aleksander, poległ we Flandryi, Andrzej i Michał-Jerzy. 

Stanisław-August, ur. 1732 r. w Wołczynie, starannie wychowany w kraju i zagranicą, starosta przemyślski, stolnik litewski 1755 r., wysłany w poselstwie do Petersburga, przy poparciu cesarzowej rosyjskiej Katarzyny II, został wyniesiony na tron polski 1764 roku, abdykował 1795 roku i umarł w Petersburgu 1798 roku. Dzieje jego życia należą do historyi, tu należy tylko wspomnieć, że z morganatycznego małżeństwa z Elżbietą Szydłowską, wojewodzianką mazowiecką, wdową po generale Grabowskiem, zostawił syna Stanisława, który po pierwszym mężu swej matki wziął nazwisko Grabowski i zostawił potomstwo (Zobacz GRABOWSKI, herbu TOPÓR. 

Pozostali trzej bracia królewscy: Kazimierz, Andrzej i Michał-Jerzy otrzymali 1764 r. tytuł książąt Rzeczypospolitej polskiej, a w 1765 r. Andrzej pozyskał godność księcia państwa rzymskiego, żaden z nich przecież z wyjątkiem w części Michała-Jerzego, nie odziedziczył świetnych przywilejów ojca i żaden z nich nie zostawił prawego potomstwa, gdyż dzieci Stanisława. syna Kazimierza, tylko na mocy adoptacyi noszą herb i nazwisko rodziny, a godność książęcą z tytułem ks. di Monte-Rotondo otrzymali od wielkiego ks. Toskańskiego, ten tytuł jednak przyznany im-został we Francy i za władztwa Napoleona III. 

Ks. Kazimierz, podkomorzy koronny 1742-1773 r., nabył 1750 roku wójtostwo wsi Stojanów; elektor 1764 r. z wojew. bełskiego, starosta spiski, sobalski, stryjski i tyszowiecki, generał-lejtnant wojsk koronnych 1752 r. zef regimentu gwardyi 1762 roku, um. 1800 roku, zostawiwszy z Apolonii Ustrzyckiej, kasztelanki przemyślskiej, córkę Konstancyę za Ludwikiem Tyszkiewiczem, hetmanem litewskim, i syna Stanisława. 

Ks. Stanisław, elektor 1764 r. z wojew. bełskiego, kapitan gwardyi narodowej 1766 roku, podpułkowmik, następnie generał-adjutant, podskarbi wielki litewski 1787-1790 r., starosta bilski, Winnicki szczurowski i kaniowski, członek Komisyi edukacyjnej 1776 r., marszałek Rady Nieustającej 1780 r., kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, zdolniejszy, rządniejszy i dbalszy o dobro kraju od innych członków swojej rodziny, chciał podnieść stan materyalny Rzeczypospolitej przez rozszerzenie oświaty ludowej, wznoszenie fabryk, protegowanie handlu i ulepszenia gospodarstwa iw 1780 r. jeden z małej liczby posłów uznał ważność projektu do praw Andrzeja Zamoyskiego i bronił go przeciw nieprzyjaznej większości; pozyskał u rządu pruskiego ważne ułatwienie dla handlu polskiego, rozumnie jakiś czas zarządzał ekonomiami królewskiemi na Litwie, lecz frymarczeniem starostw i lekceważeniem szlachty, którą raz na sejmie czteroletnim tak obruszył na siebie wypowiedzeniem gorzkiej prawdy, że musiał opuścić kraj 1790 r. i osiedlił się w Rzymie, gdzie umarł w późnej starości 1833 r. Ks. Stanisław z Kasandry Luci, włoszki, pozostawił naturalne potomstwo, adoptowane przez niego, z którego córki, Marya za margrabią Ricci, N. za hr. Zappi i synowie: Karol, żonaty z hr. Montecalini Józef i Michał, którzy zostali przez Leopolda II księcia Toskańskiego zatwierdzeni w nazwisku Poniatowski di Monte-Rotondo i tytule książęcym. 

Ks. Józef, poseł toskański przy dworze francuskim, osiadłszy stale w Paryżu, został senatorem francuskim i urzędowo nosił tytuł książęcy; biegły muzyk, napisał kilka oper dość cenionych przez znawców; jego syn Stanisław-August, koniuszy dworu cesarsko-francuskiego Napoleona III, ożeniony z Ludwiką le Horn, córką posła belgijskiego w Paryżu, pozostawił córkę Katarzynę i dwóch synów, Andrzeja i Karola, żonatego z Maud Goddard, amerykanką, zmarłego 1906 r. w New Jorku, którzy przenieśli się do Ameryki, i z nich ks. Andrzej, żonaty z Elżbietą Sperry, ma trzech synów: Stanisława-Augusta, ur. 1894 r., Karola-Kazimierza, ur. 1896 roku i Maryana-Andrzeja, ur. 1898 r. 

Ks. Andrzej, brat króla, dziedzic dóbr Zadybie, Zaryte, Korzenelaty (?), Kąty i Stryj, służąc w wojsku austryjackiem, chlubnie odznaczył się w wojnie siedmioletniej i, zyskawszy względy cesarzowej Maryi Teresy, zaślubił jej ulubienicę, piękną i bogatą czeszkę hr. Teresę Kińską, której w 1762 r. zapisał dożywocie; w 1764 r., popierając elekcyę swego brata Stanisława Augusta i objąwszy dowództwo nad wojskami partyi Czartoryskich, zmusił naczelnika przeciwnego stronnictwa do opuszczenia kraju; również szczęśliwie przy pomocy wojsk rosyjskich walczył ze stronnictwem Radziwiłłów na Litwie; w 1765 r., posłując do Wiednia, aby uzyskać uznanie elekcyi Stanisława Augusta, otrzymał stopień feldmarszałka-porucznika austryjackiego i godność księcia; w 1768 r. kierował działaniem wojsk przeciw konfederatom barskim, przez co, choć sam nie wystąpił osobiście do walki, obruszył na siebie opinię publiczną, tem więcej, że będąc głównym doradcą króla, utrzymywał go w zgubnej zależności od Rosyi. Ks. Andrzej um. 1773 r. w Wiedniu, zostawiwszy córkę Maryę-Teresę, żonę Wincentego Tyszkiewicza, referendarza litewskiego, i syna Józefa. 

Ks. Józef ur. 1763 r. w Warszawie, w młodości chlubnie służył w wojsku austryjackiem i ciężko był ranny w bitwie z Turkami pod m. Sobaczem; wezwany do kraju, został generał-majorem, a następnie generał-lejtnantem i otrzymał dowództwo dywizyi bracławskiej, a w 1791 r. naczelne dowództwo armii polskiej w wojnie z Rosyą, i w tej walce odznaczył się, jeśli nie wysokiemi zdolnościami, to nieposzlakowanem patryotyzmem imęztwem; gdy Stanisław August przystąpił do konfederacyi targowickiej, złożył dowództwo nad wojskiem; w powstaniu 1794 r., stanąwszy pod dowództwem Kościuszki, mężnie bronił Warszawy. Po wkroczeniu Francuzów w granice Polski, objął dowództwo nad gwardyą narodową i wkrótce został mianowany przez cesarza Napoleona naczelnym wodzem wojsk i ministrem wojny Księstwa Warszawskiego; w 1809 roku unieśmiertelnił swą pamięć nierówną a przecież chlubną walką z Austryjakami, stoczył z nimi bitwy pod Raszynem i Grochowem, obronił prawy brzeg Wisły, a niedługo później zajął Kraków; w 1812 r. dowodził korpusem wojsk Napoleona I w wyprawie przeciw Rosyi i jedyny z dowódców, w owej nieszczęśliwie zakończonej wyprawie, zachował niejaki porządek w swoim korpusie i ocalił artyleryę; w 1813 roku dzielnie walcząc przeciw sprzymierzonym, mianowany w nagrodę marszałkiem Francyi, otrzymał donacyę 25,900 franków rocznie, a w kilka dni później w morderczej bitwie pod Lipskiem, chcąc przepłynąć Elstrę, utonął w tej rzece, będąc poprzednio rannym; jego zgon okrył żałobą kraj cały, Poniatowski bowiem był jego ulubieńcem; zwłoki jego pogrzebione zostały w grobach królewskich w Krakowie na Wawelu. Ks. Józef zostawił z Zofii hr. Potockiej, wdowy po Czosnowskim, naturalnego syna Karola-Maurycego-Józefa Ponitickiego, któremu w testamencie zapisał 15000 dukatów, a który w 1828 r. został adoptowany przez ciotkę ks. Józefa, Tyszkiewiczową. 

Karol-Maurycy-Józef osiadł i naturalizował się we Francyi; dowódca szwadronu strzelców afrykańskich, odznaczał się nieustraszoną odwagą i męstwem; um. 1855 r., pozostawiwszy z Maryi-Anny Sempl córkę Maryę Teresę, żonę Ludwika-Antoniego de Gerard hr. de Montarnal i syna Józefa Ponitika-Poniatowskiego, oficera ułanów, żonatego z Wiktoryą Charner. 

Ks. Michał-Jerzy, syn kasztelana Stanisława, ur. 1736 r., opat czerwiński, sekretarz wielki koronny 1768 - 1773 r., biskup płocki 1773 roku, arcybiskup gnieźnieński i prymas 1784 r., administrator biskupstwa krakowskiego, najzdolniejszy z braci, odznaczył się usilnem staraniem urządzenia duchowieństwa swojej dyecezyi i rozpowszechnieniem oświaty, na którą też wiele i chlubnie wpływał, będąc członkiem, a następnie prezesem Komisyi Edukacyjnej; że przecież jego głównie radom przypisywano uległość Stanisława Augusta dla Rosyi i przystąpienie do Targowicy, oburzył tyle na siebie umysły, że w powstaniu 1794 r., gdy przejęto jego list do króla pruskiego, lękając się haniebnej śmierci, jaką zemsta ludu dotknęła innych zdrajców, sam sobie życie odebrał, według wieści powszechnej za pomocą trucizny, dostarczonej mu przez brata. króla Stanisława Augusta. 

Linia Litewska. Kacper, elektor 1632 roku z wojew. smoleńskiego. Samuel 1674 r.. Antoni, Marcin-Kazimierz, koniuszy mścisławski, Michał, Samuel, miecznik mścisławski, Stefan i Władysław 1697 r., a Aleksander, starosta uszpolski, i Ignacy, porucznik wojsk litewskich, 1764 r. podpisali elekcye z wojew. mścislawskiem. 

Aleksander, dziekan i proboszcz wileński, i ks. Aleksy ustanowili fundusz duchowny zabezpieczony na dobrach Werechowie i Zabłocie, co sejm 1676 r. zatwierdził. Marcin, z koniuszego pisarz ziemski i pułkownik mścisławski, dzielnie walczył pod Lejpunami przeciw Sapiehom 1700 r. 

Po Józefie, koniuszym mścisławskim, syn Władysław, koniuszy mścisławski 1732 r., miał synów: Juliana, Jerzego i Aleksandra; po Jerzym synowie, Marcin, horodniczy mścisławski 1777-1781 r., Dyonizy, pułkownik wojsk królewskich, i Franciszek, po którym z Ludwiki Strachowskiej, synowie: Romuald, Józef, Wincenty, Fabian i Jan 1850 r. 

Nikodem-Tadeusz, cześnik mścisławski, żonaty z Franciszką Skórkowską, z niej synowie: Ignacy-Józef, generał-major wojsk polskich 1781-1787 r., wylegitymowany w Galicyi 1783 r., Aleksander, starosta uszpolski, dziedzic dóbr Wołownik, Poniatówko i inne, na Białej Rusi 1773 r., i Franciszek, sędzia grodzki 1786 r., następnie ziemski piński 1791 r. 

Ignacy, dziedzic Tursowa, cześnik żytomierski 1750 r., generał-adjutant królewski 1766 r., chorąży lubelski 1787 r., kawaler orderu św. Stanisława, nabył Kulczyny, Kulczynki, Peczyska, Wolicę i Kupiel, w pow. starokonstantynowskim, i z żony Anny Małachowskiej miał córkę Teklę Sierakowską i dwóch synów, Jana, żonatego z Honoratą Jastrzębską, z której córka Otylia, i Józefa. 

Józef, ur. 1762 r., pułkownik-adjutant ks. Józefa Poniatowskiego, dziedzic dóbr Tuhańczy i in., w gub. kijowskiej, zaślubił Julię Grocholską i z niej pozostawił córki, Aurorę Buturlin, Matyldę Szymanowską i pięciu synów: Eugeniusza, ur. 1794 r., kamerjunkra dworu, rosyjskiego, marszałka szlachty pow. bohusławskiego 1830 roku, żonatego z Adelą Kossakowską, Maurycego-Lamberta, ur. 1796 r., żonatego z Elżbietą Grabowską, Cezarego, ur. 1803 roku, ożenionego z Olgą Świejkowską, Augusta, pułkownika wojsk rosyjskich, i Daryusza, żonatego z Dyonizą Iwanowską (Pow. Starokonstantynowski). 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej, Jerzy, syn Jana, z synami: Janem, Teodorem i Dominikiem 1863 r.; 2) okręgu białostockiego, Ksawery, syn Jana-Stanisława, 1839 r.; 3) Krzysztof, Dyonizy i Andrzej, tego syn Antoni, synowie Dyonizego, zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1838 r. 

Józef, syn Ignacego, wylegitymowany w Cesarstwie 1825 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. 

Stanisław, syn Kacpra i Maryanny, ur. 1787 roku we wsi Żukowie, w pow. zasławskim, wszedł 1809 r. do 2-go pułku jazdy wojska Ks. Warszawskiego i w 1815 r. został podporucznikiem; przeniesiony 1816 roku do 2-go pułku ułanów, został 1824 r. porucznikiem. Odbył kampanie, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech (Ks. Wojskowe). 

PONIATOWSKI h. JUNOSZA. Wzięli nazwisko od wsi Poniaty, w ziemi zakroczymskiej, i ta wieś jeszcze w końcu XVIII stolecia była w ręku tej rodziny, po większej części szlachty zagrodowej. Stanisław 1471 r. (Akta Zakroczymskie). Heronim i Stefan z synami, Jerzym i Stanisławem 1562 r. Stefan, z Jezuity Cysters, mąż uczony, autor i heraldyk 1682 roku. Bazyli, Jan, Marcin, Wawrzyniec i Wojciech podpisali elekcyę 1697 roku z ziemią zakroczymską. Jakób, syn Aleksandra i Maryanny z Gnatowskich, dziedzic części wsi Poniaty Wielkie, Cibory i Lipie, w ziemi zakroczymskiej. 

Po Stanisławie, podsędku ziemskim ciechanowskim 1682 r., synowie, Kacper i Walenty; z nich Walenty miał syna Marcina, a ten syna Józefa, po którym z Magdaleny Szymańskiej syn Wiktor, w wojsku rosyjskiem, wylegitymowany w Królestwie 1846 roku (Ks. Gr. Sochaczewskie, Wyr. Tryb. Piotrk.). 

PONIATOWSKI h. SZRENIAWA. Senator w rodzinie, Maciej, kasztelan łęczycki 1736-1744 r. 

W wojew. Sieradzkiem i łęczyckiem. Pełka ustąpił chorąstwo łęczyckie synowi swemu Stanisławowi. Szymon, syn Wojciecha, dziedzic Poniatowa i Miedzianowa, w pow. kaliskim, oczyścił się 1537 r. z zarzutu nieszlachectwa, przedstawiwszy ośmiu świadków (Metr. Kor.). Dawid, kustosz gnieźnieński, kanonik poznański i kruszwicki, inkwizytor duchowny przeszedł na herezyą, um. 1550 r. Trojan, proboszcz w Łasku, inkwizytor duchowny 1553 r. Adam i Maciej 1632 r., a Adam i Aleksander, sekretarze królewscy, 1648 roku podpisali elekcye z wojew. Sieradzkiem. Maciej, syn Mikołaja, kanonik krakowski i sekretarz królewski 1647 roku, elektor 1648 r. z wojew. krakowskiego, opat tyniecki, od 1657 r. referendarz wielki koronny, um. 1660 r.; jeden z gorliwszych stronników Jana Kazimierza.

Po Adamie, dziedzicu Poniatowa, z stolnika chorążym sieradzkim, deputacie na Trybunał radomski 1650 roku, z Anny z Lipia syn Stanisław, chorąży sieradzki, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sieradzkiem, i z Anny Bętkowskiej pozostawił synów, Andrzeja i Macieja, dziedzica na Poniatowie, elektora 1697 r. z wojew. sieradzkiego, podczaszego 1722 roku, chorążego 1733 r., a kasztelana łęczyckiego 1736 r., zm. 1744 r., po którym z Maryi Radolińskiej córka Zofia. 

Aleksander, syn Mikołaja, 1647 roku, ożeniony z Katarzyną Wyssogota-Zakrzewską. Jan, syn Wojciecha, 1692 r. Stanisław podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sieradzkiem (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Ks. Gr. Brzeskie). 

PONIATOWSKI. Krzysztof, elektor 1632 roku z wojew. bełskiego. Andrzej z Duchnik, sekretarz królewski, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. krakowskiem. Ignacy, 1669 r. z wojew. sandomierskiego, Stanisław, 1674 r. z wojew. płockiego, Franciszek i dwóch Wojciechów, 1697 r. z wojew. ruskiego, a Stanisław, z wojew. bełskiego, i Ignacy-Adam-Franciszek, z wojew. wołyńskiego 1764 r. elektorowie. 

Mikołaj, cześnik trembowelski 1701 r., pułkownik pancerny 1712 r., żonaty z Aleksandrą ze Szpanowa Czaplicówną. Stanisław, cześnik żytomierski 1719 r., miał synów, Ignacego i Michała. Piotr, cześnik parnawski 1738 r., pozostawił synów, Franciszka i Stanisława. Jerzy-Fryderyk, 1767 r. i Dyonizy, 1792 r. pułkownicy wojsk koronnych (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Sigil., Kancl.). 

PONIECKI h. OSTOJA. Jedna z najdawniejszych gałęzi rodu Ostojów, pisała się z Pońca v. Poniędza, wsi pod Krobią, w Wielkopolsce, na której to wsi za Piastów pisała się Komesami; jednego pochodzenia z Chełmickimi, już w XIV stuleciu historycznie znana i posiadająca wymieniony powyżej majątek Poniec. Wierzbięta, kasztelan poznański, dziedzic na Pońcu 1360 r. Bartosz, dziedzic Pońca 1426 r., miał syna Ścibora, starostę poznańskiego 1460 roku. Piotr, podkomorzy poznański, generał wielkopolski 1460 roku. Marcin 1492 r., z Barbary z Opalenicy miał syna Marcina. Jan, Krzysztof, Jerzy i Piotr, dziedzice Szkaradowa, w Wielkopolsce 1553 r. Krzysztof, wojski poznański 1578-1591 r. 

Marcin i Piotr, dziedzice na Szkaradowie 1616 r. Jan podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. Sandomierskiem. Walenty żonaty z Zofią N. 1686 r. Krzysztof żonaty z Maryanną N. 1689 r. (Metr. Kor., Wyr. Tryb. Piotrk.). 

PONIKIERSKI. W Wielkopolsce; z nich Michał ożeniony z Heleną Marszewską 1674 r.

PONIKIEWSKI v. PONIKOWSKI h. TRZASKA. Dawna mazowiecka rodzina, wzięła nazwisko od wsi Ponikwy, w ziemi nurskiej (dziś Ponikiew), pierwotnem przecież jej dziedzictwem w XIV stoleciu był majątek Tarchomin, pod Warszawą. Cibor z Tarchomina i Ponikwy w 1387 r. dostał przywilej od Jana ks. Mazowieckiego na ustąpienie swego majątku córkom Skrochnie i Santce. Dersław i Junosza, bracia rodzeni, na Tarchominie i Ponikwy, nabyli 1415 r. części tych dóbr. 

Andrzej, regent ziemski różański 1426 r. Abraham występował 1426 r. jako świadek przy wywodzie szlachectwa. Boruta i Andrzej, synowie Wawrzyńca, dostali w 1479 roku pozwolenie od Bolesława ks. Mazowieckiego podzielenia się dobrami Ponikwy i Góra. Andrzej, regent ziemski różański 1526-1542 r. Jan, pisarz ziemski różański 1532 r. Jan, Leonard i Maciej, synowie Piotra, oraz Paweł i Stanisław, synowie Jana, otrzymali 1532 roku przywilej dla dóbr Ponikwy i Zawady. Maciej, wojski łomżyński, miał syna Wawrzyńca 1538 r., po którym syn Stanisław 1544 r. Andrzej, Heronim, Maciej i Stanisław, dziedzice Ponikwy 1540 r. Stanisław, syn Jakóba, 1578 roku. Jan, syn Jana, dziedzic Ponikwy 1580 r.

Andrzej, dziedzic Ponikwy, podstarosta i sędzia grodzki 1579- 1585 r., a poborca różański 1580 i 1588 r., pozostawił dwóch synów, Andrzeja i Pawła; po Pawle z Elżbiety Gutowskiej synowie: Bartłomiej, Stanisław i Jan. 

Bartłomiej, dziedzic Grzymisławia, poseł i elektor 1674 r. z ziemi różańskiej, cześnik różański, nabył dobra Rudnicę, w pow. wągrowieckim, osiadł w Bydgoskiem, gdzie został 1699 r. podstarostą i sędzią grodzkim bydgoskim, i z żony Zofii Kęszyckiej pozostawił syna Michała. 

Michał, dziedzic Rudnicy i Michalczy 1728 roku, żonaty z Heleną Marszewską, kasztelanką przemętską, miał córkę Maryannę Karśnicką i synów: Karola, żonatego z Franciszką Chmielewską, Konstantego i Samuela, dziedzica Michalczy, po którym z Jadwigi Przyluskiej córka Eleonora Słupecka i synowie, Ignacy i Józef. 

Konstanty, dziedzic nabytego Wiśniewa, pisarz grodzki pyzdrski 1761 roku, z żony Franciszki Miaskowskiej pozostawił syna Antoniego, po którym z Zofii Gostyńskiej syn Stefan zaślubił Józefę Gostyńską i z niej miał córki: Maryannę Dobrowolską, Pelagię Malczewską, Stefanię Białoszyńską i synów: Franciszka, Juliana i Wincentego; po Julianie, dziedzicu Wiśniewa, z Jadwigi Łubieńskiej córka Halina. 

Franciszek, dziedzic Chraplewa i Słabomina, żonaty z Teklą Wolszlegierówną, pozostawił córkę Maryannę za Zdzisławem Szczawińskim i synów, Stanisława, żonatego od 1879 r. z Jadwigą Rychłowską i Wacława; po Wacławie, dziedzicu Chreplewa, z Władysławy Brzeskiej córki: Helena, Aniela i Marya. 

Stanisław, drugi syn Pawła i Elżbiety Gutowskiej, wojski i poborca ziemi nurskiej 1686 r., żonaty z Aleksandrą Lasocką, miał syna Wojciecha, ożenionego z Felicyanną Małkowską. 

Jan, ostatni syn Pawła i Gutowskiej, miecznik 1681 roku, wojski nurski 1687 roku, chorąży pancerny, podstoli 1691 r., elektor 1697 roku, stolnik 1702 nurski, ostatnio 1711 r. podsędek różański, miał synów, Adama i Antoniego, elektorów 1733 r., z wojew. mazowieckiego. 

Antoni, podsędek różański, elektor 1764 r. z ziemi różańskiej, miał syna Adama, tego syn Antoni, żonaty z Maryanną Masłowską, pozostawił syna Jana-Baltazara, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r. Z tej linii Maciej, syn Kajetana, 1837 r., i Władysław w 1838 r., a Stanisław w 1842 r., synowie Józefa i Tekli Grabowskiej, wylegitymowani w Królestwie. 

Władysław, syn Józefa i Tekli Grabowskiej, nr. 1802 roku we wsi Zarudziu, w wojew. augustowskiem, wstąpił 1820 r. na kadeta do grenadyerów gwardyi i 1827 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

Oprócz powyższych. Idzi, Walenty i Wojciech, synowie Jakóba, dziedzice Ponikwy 1603 r., i z nich Wojciech, komornik graniczny nurski 1604 r. Adam, syn Stanisława, 1609 r. Jan, stolnik nurski 1610 r. Floryan, Stanisław i dwóch Wojciechów, 1632 r. z ziemi nurskiej, Jan 1648 r., Bartłomiej i Wojciech,. 1669 r. z ziemi różańskiej elektorowie. Wojciech, syn Jana, żonaty 1678 roku z Zofią N. Adam, Andrzej i Kacper podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią nurską. 

Seweryn, Tomasz i Wiktor, elektorowie 1733 r. z wojew. mazowieckiego. Józef, miecznik gostyński 1747 r., z żony Apolonii Sobieszczańskiej miał syna Ignacego, dziedzica dóbr Mieczki 1768 r. Józef, viceregent grodzki krzemieniecki 1785 roku (Metr. Kor., Conv. Vars., Mil., Zap. Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Don. Vars., Sigil.). 

PONIKOWSKI h. BELINA. Pisali się z Ponikowic, we Lwowskiem 1427 r. (Notaty Zamoyskiego). 

PONIKOWSKI. Franciszek, urzędnik, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1842 r. 

PONIKWICKI h. KORAB. Dominik z pow. grodzieńskim podpisał elekcyę 1764 r. Jan, chorąży wojsk koronnych 1789 r. (Sigil., Kancl.). Po Kazimierzu synowie, Franciszek i Teodor i córka Dorota Szymonowa Małachowska 1790 r. 

Feliks, Józef i Roman, synowie Tadeusza, 1845 roku, i Tadeusz, syn Józefa, 1865 roku wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

PONIŃSKI h. ŁODZIA. Książęta, hrabiowie i szlachta. Senatorowie w rodzinie: Heronim, kasztelan rogoziński 1697 roku, gnieźnieński, um. 1702 r. Adam, kasztelan nakielski 1720 r., przemętski 1721 r., gnieźnieński 1721 r., a poznański 1722 r., um. 1732 r. Antoni, wojewoda poznański 1738 r. Adam, podskarbi wielki koronny 1775 r., ustąpił 1790 r. 

Gniazdem tej dawnej rodziny jest wieś Ponino, w pow. kościańskim; prawie do końca XVII stolecia była to jedna z wioskowych poważanych w swych powiatach, lecz nieznanych reszcie kraju, rodzin szlacheckich, senatorską ilustracyę dał jej dopiero Heronim, zmarły 1702 roku, kasztelan gnieźnieński; już prawie wszyscy trzej jego synowie, ludzie zamożni i dobrzy patryoci, uczynili nazwisko swego domu znajomem Rzeczypospolitej, występując w każdej okazyi, już jako gorliwi poplecznicy idei szlacheckich, już też jako niezłomni stronnicy dwóch piastowskich elekcyj, Leszczyńskiego i rodziny Sobieskich; większy przecież jeszcze rozgłos pozyskał ich krewny Antoni, który z innymi magnatami w 1733 r. obalił ogólną elekcyę Stanisława Leszczyńskiego. Adam dostał tytuł książęcy wraz z bratem Kalikstem w 1775 r., i ten tytuł jego potomkom przyznany został w Austryi w 1818, 1821 i 1825 r., dwóch innych Ponińskich otrzymało tytuł hrabiowski w Prusach, Ignacy w 1773 r. i tego potomstwo zamieszkuje obecnie na Szląsku, i Stanisław w 1840 r., którego tytuł przywiązany został do Wrześni, w Wiel. Ks. Poznańskiem, to jest, że pierworodny posiadacz tego majątku ma tylko prawo do tytułu hrabiowskiego. Rodzina przecież pomimo tych godności nigdy nie należała do magnackich. 

Pierwszym, który się pisał na Poninie, był Jan, występujący 1387 r., w ziemstwie poznańskiem, i miał syna Janusza, dziedzica Ponina 1402 r., po którym synowie, Janusz i Zefryd, i z nich Zefryd, dziedzic na Poninie 1450 r., pozostawił dwóch synów, Mikołaja i Piotra. 

Piotr, dziedzic na Grabiszewie 1476 r., z żony Małgorzaty N. miał córki, Barbarę Golską, Katarzynę, żonę Jana Skotnickiego, i dwóch synów, Jana i Marcina. 

Jan, żonaty z Anną Dobrzycką, 2v. żoną Jana Rola-Wargowskiego, pozostawił córkę Zofię za Janem Rąbińskim, i syna Wojciecha, dziedzica na Poninie i Jeligowie, po którym z Anny Szczawińskiej synowie, Maciej i Wojciech żonaty z Katarzyną Siedlimowską. 

Maciej, dziedzic Ponina i Jeligowa 1542 roku, zaślubił Małgorzatę Omiechowską i z niej miał córki, Annę Bartoszewską, Małgorzatę Gorzeńską i trzech synów: Aleksandra, żonatego z Anną Dziembowską, Wojciecha i Macieja, z których Wojciech i Maciej są protoplastami dwóch gałęzi tego rodu. 

Gałąź Wojciecha. Jej przodek Wojciech, dziedzic Wróblewa i Kłodziska 1598 r., żonaty z Jadwigą Bobolecką, pozostawił synów: Aleksandra, Pawła i Stanisława, i z nich Stanisław, dziedzic Wróblewa 1632 r., z żony Urszuli, córki Stanisława Zelęckiego, miał syna Jana, po którym z Anny Krzyżanowskiej córka Zofia Malechowska i synowie: Mateusz, ks. Karmelita, i Władysław bezpotomny, a Aleksander i Paweł są przedstawicielami dwóch linij tej gałęzi, książęcej i hrabiowskiej. 

Linia Książęca. Aleksander, dobry gospodarz, właściciel rozległych majątków, jak Otorowa, Szymanowa, Psarska, Lubosina, Przystanku i Żydowa 1642 r., miał dwie żony, Zofię, córkę Stanisława Zelęckiego, z niej córka Zofia 1v. za Stanisławem Chojeńskim, 2v. za Mikołajem Szołdrskim, kasztelanem biechowskim, i synowie, Kazimierz, dzielny wojownik; podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. kaliskiem, a wzięty do niewoli przez Kozaków za buntu Chmielnickiego, był od nich żywcem spalony, i Zygmunt, i Annę, córkę Heronima Wyssogoty-Zakrzewskiego, z której córki, Dorota, żona Jana Psarskiego, Maryanna Kierska, i syn Heronim-Adam. 

Zygmunt, dziedzic dóbr Przystanek i Lubosin 1652 r., z żony Doroty Mieszkowskiej pozostawił córki: Krystynę, żonę Franciszka Żegockiego, starosty babimostskiego, Jadwigę przeoryszę Benedyktynek, Barbarę i Helenę, zakonnice, Urszulę, żonę Antoniego Żółtowskiego, i synów, Stefana, Jezuitę, znakomitego uczonego swojego czasu i autora, zm. 1733 r., i Franciszka, Jezuitę, teologa i kaznodzieję królewskiego, zm. 1714 r. 

Heronim (Jarosz)-Adam, dziedzic Psarska i Zydowa, cześnik wschowski, elektor 1674 r. z wojew. poznańskiego, starosta kopanicki i wschowski, deputat na Trybunał koronny 1693 r., kasztelan rogoziński 1697 r., a następnie gnieźnieński, zm. 1702 r., w młodości wojownik przeciw Szwedom pod Czarnieckim, wielki przyjaciel Jezuitów, z żony Teresy Chociszewskiej jego córka Barbara Gembicka, kasztelanowa nakielska, i czterech synów: Franciszek, Władysław, Adam i Karol, z których Karol, sufragan poznański, biskup aradeński, proboszcz katedralny poznański i wschowski, kapłan zacny i uczony, umarł w sile wieku. 

Franciszek, starosta kopanicki, stolnik poznański 1712 r., deputat na Trybunały i poseł na sejmy, mąż zacny i gorliwy przestrzegacz swobód krajowych, przyjaciel Sobieskich, usilnie pracował nad wyniesieniem na tron ks. Jakóba, następnie popierał projekt osadzenia na tron Stanisława Leszczyńskiego, i jako porucznik pow. kcyńskiego podpisał elekcyę 1733 r.; czynny wziął udział w konfederacyi tarnogrodzkiej, był komisarzem do układów o pokój z Augustem II-gim; nastawał, aby król wojska cudzoziemskie usunął z kraju, wrócił stosunki z Rosyą, a królowę zwiózł do Warszawy i z nią żył. W 1717 roku posłował do cara Piotra z żądaniem, aby odwołał swoje wojska z Polski i Kurlandyi, wynagrodził szkody wyrządzone Gdańszczanom, lecz odmowną odpowiedź otrzymał; w sejmie 1733 roku żądał wycofania z kraju wojsk obcych i oddania pod sąd tych panów, którzy je sprowadzili. Franciszek um. 1740 roku, pozostawiwszy z Ludwiki Domiechowskiej syna Antoniego, starostę kopanickiego, i córkę Ludwikę, żonę Konstantego Kwileckiego. 

Władysław, obersztlejtnant i dworzanin Jana III, wierny jego potomstwu, popierał kandydaturę do tronu królewicza Jakóba; podkoniuszy koronny, starosta wschowski 1696 r., i średzki 1702 r., po upadku sprawy Sobieskich, przeszedłszy na stronę Leszczyńskiego, jego poufny doradca i przyjaciel, został zanominowanym od niego referendarzem koronnym 1706 r., a następnie po Broniszu marszałkiem konfederacyi wielkopolskiej; przy referendarstwie za powrotem Augusta II nie utrzymał się i powrócił do podkoniuszostwa, które złożył 1730 r.; mąż rozumny, wymowny i prawy, kilkakrotnie marszałkował sejmikom średzkim i posłował na sejmy; z żony Konstancyi Zaleskiej jego synowie: Heronim, kapitan gwardyi królewskiej, koniuszy koronny 1739 r., ożeniony z Konstancyą Mycielską, chorążanką poznańską, Stanisław, porucznik w wojsku francuskiem, i Teodor, oficer w wojsku cesarskiem. 

Adam, dziedzic dóbr Jeziory, z stolnika poznańskiego kasztelan nakielski 1720 r., przemętski 1721 r., a ostatecznie poznański 1722 r., starosta babimostski, gorliwy jak wszyscy jego bracia stronnik Sobieskich, a następnie Leszczyńskiego, jeden z pierwszych Wielkopolan przystąpił do konfederacyi tarnogrodzkiej i z niej był komisarzem do układów z Augustem II; um. 1732 r., pozostawiwszy z żony Ludwiki Mielżyńskiej, kasztelanki szremskiej, córki: Teresę Koźmińską, podczaszynę kaliską, Elżbietę Kalinowską, starościnę Winnicką, Eufrozynę Malczewską i pięciu synów: Adama, starostę gnieźnieńskiego, podpułkownika wojsk koronnych 1730 r., Aleksandra, łowczego wschowskiego, starostę babimostskiego, grójeckiego i gnieźnieńskiego, żonatego z Katarzyną Rozdrażewską, Franciszka, opata trzemeszjńskiego, Macieja i Stanisława, dworzanina króla francuskiego Ludwika XV, obersztlejtnanta wojsk koronnych, po którym syn Kacper, starosta łopienicki. 

Maciej, dziedzic dóbr Jeziory, Jaszków, Trzebieslawek, Żerniki Kleszewo, Młodzikowo i inne, starosta babimostski i wschowski, stolnik wschowski 1742 r., miał dwie żony, Franciszkę, córkę Ludwika Szołdrskiego, wojewody poznańskiego, i Maryi z Unrugów, z niej syn Adam, i Apolonię Jaraczewską, kasztelankę lędzką, z której syn Kalikst i córki: Eleonora, żona Jana Zaremby, Apolonia, 1v. żona Marcelego Ponińskiego, wojskiego gnieźnieńskiego, 2v. żona Ernesta-Karola ks. kurlandzkiego Birona, i Ludwika 1v. Onufrowa Bierzyńska, 2v. za Klemensem Ponińskim. 

Kalikst, starosta kopanicki i bracławski 1775 r., komandor maltański 1786 r., kawaler orderu św. Stanisława, generał-major wojsk koronnych, otrzymał 1773 roku od króla Stanisława Augusta tytuł książęcy; stawał w obronie starszego brata Adama na sejmie czteroletnim; mąż zacny, odczuwał bardzo niecne czyny ludzi złej woli; był żonatym, 1v. z Barbarą Lubomirską, 2v. z Ludwiką Chrzczonowską. 

Adam, syn Macieja i Szołdrskiej, dziedzic Wrześni, Cudnowa, Baru, Lubara i Łysobyki, starosta babimostski i barski, kuchmistrz wielki koronny 1762 r., starosta ryczywolski, elektor 1764 r. z wojew. poznańskiego, marszałek konfederacyi koronnej 1773 r., podskarbi wielki koronny 1775 r. kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława, otrzymał 1773 r. od Stanisława Augusta tytuł książęcy; wielki przeor maltański 1775 roku głośny awanturnik swojego czasu i marnotrawca, tracił miliony, które zdobywał, nie licząc się z sumieniem i honorem, i uważany był za największego nieprzyjaciela ojczyzny; straciwszy wszystko, umarł w nędzy w Warszawie 1798 r. u dawnego swego sługi. Ks. Adam był żonatym z Teresą-Zofią-Józefą ks. Lubomirską, córką ks. Jerzego, starosty ryczy wolskiego, i z niej pozostawił trzech synów: Adama, Karola i Aleksandra.

Ks. Adam, kawaler maltański, generał wojsk koronnych i rotmistrz kawaleryi narodowej 1793 r., dzielnie walczył 1794 r. w obronie Warszawy; zostawiony z rezerwą przez Kościuszkę pod Maciejowicami, gdy na czas walki nie przybył, stał się głównym winowajcą klęski w tej bitwie; lekkomyślny i płochy, żonatym był z Felicyą Trzeciakówną, z której pozostawił syna Kazimierza, po którym z Wincentyny Makowskiej syn Adam i córka Felicya, żona Karola hr. Bobrowskiego, majora wojsk austryjackich. 

Ks. Karol, syn ks. Adama i Lubomirskiej, ur. 1760 r., dziedzic starostwa czerwonogrodzkiego, otrzymał 1818 r. zatwierdzenie tytułu książęcego w Galicyi, a będąc żonatym z Heleną Gorską, damą krzyża gwiaździstego, zm. 1853 r., pozostawił córkę Karolinę za Adamem ks. Lubomirskim i syna Kaliksta, dziedzica Czerwonogrodu, komandora maltańskiego, żonatego z Karoliną Sokołowską. 

Ks. Aleksander, najmłodszy syn ks. Adama i Lubomirskiej, ur. 1766 r., dziedzic Horyńca, w Galicyi, kawaler mahański 1786 r., poseł ziemi zakroczymskiej 1793 roku, zatwierdzony w tytule książęcym w Galicyi 1821 r., zaślubił Zofie Poletyło, podczaszankę bielską, i z niej miał syna Leandra, ur. 1800 r., dziedzica Horyńca, Wólki, Tarasówki i Nowin, który z żony Franciszki Wiśniewskiej pozostawił syna Ludwika-Nikodema, ur. 1827 r., dziedzica Horyńca, Tarasówki i Nowin, starostę w Tarnowie, szambelana austryjackiego, po którym z Pauliny Orzechowskiej synowie, Leander, porucznik ułanów wojsk austryjackich, Aleksander i córki: Paulina, żona Bogusława Augustynowicza. Zofia za Władysławem Gostomskim, Marya za Tadeuszem Wiktorem, Helena, żona Włodzimierza hr. Łosia i Felicya za Augustem hr. Wodzickim. 

Ks. Aleksander, ur. 1856 r., dziedzic Horyńca i Podemszczyzny, porucznik ułanów austryjackich 1890 r., poseł do rady państwa w Wiedniu 1903 r., kawaler orderów, otrzymał 1905 r. w Austryi godność „Durchlaucht“; żonaty z Olgą ks. Wrede, ma córki, Różę, Paulinę i syna Kaliksta, ur. 1894 r. (Hr. Bork.). 

Linia Hrabiowska. Jej przedstawiciel Paweł, drugi syn Wojciecha i Boboleckiej, cześnik poznański 1583 r., z żony Urszuli Zelęckiej miał córki, Jadwigę za Stanisławem Wyszogota-Zakrzewskim, Katarzynę Krzywosędską i syna Adryana, dziedzica Otorowa, miecznika poznańskiego 1664 r., po którym z Zofii Chełmskiej córki: Aleksandra, żona Józefa Rumiejowskiego, sędziego wschowskiego, Bogumiła za Krzysztofem Rozdrażewskim, Eleonora, żona Jana Więckowskiego, i synowie, Andrzej i Michał, i z nich Andrzej, surogator wschowski, żonaty z Katarzyną Malechowską. 

Michał, dziedzic na Otorowie, żonaty z Anną Trąmpczyńską, pozostawił synów, Jakóba i Walentego, i z nich Jakób z Apolonii Zbierzchowskiej miał córkę Franciszkę, żonę Józefa Jaraczewskiego. 

Walenty, dziedzic Szyszyna 1748 roku, miał dwie żony, Helenę Omiecką i Maryannę Awrelewską i pozostawił dwóch synów, Franciszka i Marcelego; po Franciszku z Józefy Krzymuskiej synowie: Antoni, major wojsk polskich, Jan i Józef. 

Marceli, dziedzic nabytej 1774 roku Wrześni, wojski gnieźnieński 1787 r., poseł na sejm czteroletni, żonaty 1v. z Apolonią Ponińską, córką Macieja, starosty babimostskiego, 2v. z Marcelą Grudzielską, miał z 2-iej żony synów, Józefa i Stanisława. 

Józef, dziedzic dóbr Tulce, Komorniki, Wydzierzwice, Nagradowice, Węgierki i Prusinowice, prefekt departamentu poznańskiego, kawaler Legii Honorowej, zaślubił Juliannę Zabłocką, córkę Józefa, podczaszego poznańskiego, i z niej pozostawił córki, Izabelę, żonę Apolinarego Kurnatowskiego, Józefę za Adolfem Żychlińskim, i dwóch synów, Antoniego i Henryka; po Antonim, ur. 1803 r., który osiadł w Bawaryi i otrzymał tytuł hrabiowski, z żony Karoliny Krahne córka Izabela i synowie, Antoni i Maksymilian. 

Henryk, ur. 1808 r., dziedzic dóbr Tulce i Komorniki, kapitan artyleryi wojsk pruskich, z Emilii Zabłockiej pozostawił córkę Helenę za Ignacym Zielińskim z Płockiego, i syna Juliana, dziedzica dóbr Komorniki, który z żony Maryi, córki Ignacego Szczanieckiego, ma syna Marcelego, ur. 1874 r., i córki: Józefę, Maryę, Jadwigę za Kazimierzem Bronikowskim i Elżbietę, żonę Faustyna Jakubowskiego. 

Stanisław, drugi syn Marcelego i Grudzielskiej, ur. 1779 r., dziedzic dóbr Wrześni, pułkownik wojsk polskich, kawaler orderu Virtuti Militari i Legii Honorowej, poseł na sejmy, mąż waleczny i dobry patryota, otrzymał 1840 roku prawem pierworodztwa tytuł hrabiowski pruski, i z żony Anny, córki Antoniego Sierakowskiego, pozostawił córki: Anielę za Antonim hr. Czarnieckim, Joannę Niemojewską, Paulinę hr. Kwilecką, Rozalię 1v. hr. Dąmbską, 2v. Łączyńską, Sewerynę za Stanisławem hr. Żółtowskim, Wiktoryę za Edwardem Rożnowskim i dwóch synów, Edwarda i Bolesława. 

Hr. Edward, ur. 1810 r., dziedzic dóbr Wrześni, oficer wojsk polskich i kawaler orderu Virtuti Militari, zaślubił 1838 r. Eustachyę, córkę Eustachego Grabskiego, i z niej pozostawił córki, Maryę za Stefanem Chłapowskim, Zofię za Konstantym Szczanieckim i syna Stanisława, ur. 1846 r., dziedzica Wrześni, posła do parlamentu w Berlinie, po którym z Maryi, córki hr. Leona Mielżyńskiego, syn Feliks, ur. 1871 roku, dziedzic dóbr Ruszewo, porucznik huzarów wojsk pruskich, i córka Helena, zaślubiona Edwardowi hr. Mycielskiemu. 

Bolesław, drugi syn hr. Stanisława i Sierakowskiej, ur. 1814 roku, dziedzic dóbr Malczewa, w pow. gnieźnieńskim, żonaty z Leokadyą, córką hr. Józefa Grabowskiego, pozostawił córkę Wandę 1v. za Antonim Morawskim, 2v. za Stanisławem hr. Tyszkiewiczem i czterech synów: Witolda, Alfreda, dziekana i proboszcza w Kościelcu, kanonika hon. poznańskiego, Kazimierza i Adolfa.

Witold, ur. 1839 r., zaślubił Maryę, córkę Ignacego Moszczeńskiego, i z niej ma córkę Annę za Henrykiem Matuszewskim i syna Adolfa, ur. 1870 roku, dyrektora szkoły rolniczej w Kobiernicy, po którym z Heleny Winklerówny syn Lucyan, ur. 1897 r. i córki, Marya i Helena. 

Kazimierz, ur. 1846 roku, zaślubił Bolesławę, córkę Leonarda Brzeskiego, iz niej ma córki, Izabelę, żonę Lecha Zaborowskiego, i Celinę za Zygmuntem Chłapowskim. 

Adolf, ostatni syn Bolesława i Grabowskiej, ur. 1855 roku, dziedzic dóbr Kościelec i Żerniki, w pow. inowrocławskim, został 1908 roku hrabią papieskim, i z żony Zofii, córki Edwarda Czapskiego, ma córki: Rozalię za Zygmuntem hr. Żółtowskim, Zofię zaślubioną Bogdanowi hr. Szembekowi, Irenę, Maryę, Teresę i synów: Antoniego, ur. 1882 r., Edwarda ur. 1887 r. i Alfreda, ur. 1897 r. (Hr. Bork.). 

Gałąź Macieja. Maciej, dziedzic Ponina i Jeligowa 1600 r., żonaty z Dorotą, córką Stanisława Witosławskiego, miał córkę Annę 1v. Rynarzewską, 2v. żonę Piotra Zaremby-Suchorzewskiego, i czterech synów: Dobrogosta, Jakóba, żonatego z Jadwigą Mierzewską, Jana, po którym z Urszuli Ossowskiej córka Anna, i Macieja. 

Maciej, dziedzic na Poninie 1636 r., miał dwie żony, Dorotę Miaskowską i Katarzynę Gorzeńską, i z nich córki, Annę, Dorotę i synów: Jakóba, Dobrogosta, żonatego z Barbarą, córką Floryana Ulenieckiego, cześnika żydaczowskiego, i Wojciecha, żonatego z Zofią Sadowską; po Jakóbie z Jadwigi Pieczyńskiej syn Piotr, żonaty z Barbarą Koźmińską, miał córki, Izabelę i Ludwikę. 

Dobrogost, syn Macieja i Witosławskiej, dziedzic na Poninie 1650r., żonaty z Maryanną Malechowską, pozostawił syna Wojciecha, po którym z Jadwigi, córki Piotra Twardowskiego, córka Katarzyna za Karczewskim i syn Aleksander. 

Aleksander, dziedzic dóbr Parzymiechy, w Kaliskiem 1680 r., chorąży poznański 1692 r., zaślubił Teresę, córkę Dobrogosta Wyganowskiego, sędziego ziemskiego bydgoskiego, i z niej miał córki: Franciszkę i Maryę Trąmpczyńskie, Teresę Brodzicką i syna Józefa-Antoniego

Józef-Antoni, instygator koronny 1732 r., elektor 1733 r. z wojew. poznańskiego, podpułkownik wojsk koronnych, starosta piotrkowski, referendarz koronny 1733 r., wojewoda poznański 1738 roku i kawaler orderu Orła Białego, wielkich zdolności, lecz ambitny i próżny, był marszałkiem konfederacyi, gdzie kilku magnatów przy pomocy Rosyi unieważnili elekcyę Stanisława Leszczyńskiego; miał dwie żony, Salomeę Szembekównę, podkomorzankę krakowską, i Zofię córkę Marcina Woronicza, chorążego owruckiego, i z nich pozostawił córki, Annę 1v. za Krzysztofem Telefusem, chorążym podolskim, 2v. za Aleksandrem Zaremba-Skrzyńskim, podkomorzym krzemienieckim, Zofię Ostrowską, cześnikowę poznańską, i trzech synów: Józefa, Michała i Stanisława, przedstawicieli trzech linij tej gałęzi.

Linia I. Józef, poseł do Holandyi, Anglii, Hiszpanii i Portugalii z zawiadomieniem o wstąpieniu, na tron Stanisława Augusta, generał wojsk koronnych 1771 r., starosta piotrkowski, z Maryanny Kalinowskiej, starościanki Winnickiej, miał synów, Antoniego i Franciszka. 

Antoni, starosta kopanicki, otrzymał 1775 r. prawem emfiteutycznem to starostwo na lat 50; poseł na sejm czteroletni, z żony Heleny Zawadzkiej pozostawił syna Wincentego, dziedzica Kowalówki, zm. 1855 r., zacnego filantropa, który legował znaczny fundusz na cele publiczne. 

Franciszek, starosta piotrkowski 1793 r., żonaty z Anną Drohojowską, kasztelanką przemyślską, miał córkę Maryę za Augustem Konińskim i syna Jana, po którym z Emilii Hippman córka Joanna za Augustem hr. Łosiem. 

Linia II. Przedstawiciel tej linii Michał, dziedzic Lipia i Dankowa, w pow. wieluńskim, z żony Anny Krzuckiej, podstolanki lwowskiej, pozostawił syna Klemensa, dziedzica Lipia, Dankowa, Siedliszcz i Hubkowa, kawalera orderu św. Stanisława, sędziego pokoju wieluńskiego 1808 roku, który miał dwie żony, Ludwikę Ponińską, starościankę bab mostską, i Apolonię Bierzyńską, kasztelankę żytomierską, z której córka Amelia, żona Ludwika Steckiego, i synowie: Bolesław, Klemens, Seweryn i Stanisław żonaty z Antoniną Stadnicką. 

Klemens, ur. 1811 r. we wsi Lipie, w obwodzie wieluńskim, wszedł 1829 r. do 4-go pułku strzelców konnych iw 1830 r. został podporucznikiem; był żonatym z Cecylią Walewską. 

Seweryn, ur. 1800 r., dziedzic Siedliszcz i Łukawicy, zaślubił Klotyldę, córkę Mikołaja Szyryna, i z niej pozostawił córkę -Apolonię, żonę Bolesława Walewskiego, który na mocy ukazu cesarza ros. z 1881 roku otrzymał pozwolenie wraz z potomstwem noszenia nazwiska Malewski-Poniński, i ma syna Leszka, ur. 1875 r., i córki: Janinę, Martę i Zofię. 

Linia III. Stanisław, syn wojewody Józefa-Antoniego, dziedzic dóbr Parzymiechy, starosta wartski 1787 r., miał dwie żony, Konstamyę, córkę Andrzeja Radolińskiego, i Emilię hr. Reichenbach, i z 1-ej żony pozostawił dwóch synów, Franciszka i Ignacego. 

Franciszek, dziedzic Małoszowa, w Krakowskiem, żonaty z Karoliną Masłowską, cześnikówną wieluńską, miał córkę Karolinę za Adamem Szczepanowskim, i syna Stanisława, ur. 1804 r. we wsi Małoszowie, w obwodzie miechowskim, który 1823 r. z korpusu kadetów kaliskich wszedł do pułku grenadyerów gwardyi, i w 1830 r. wyszedł do dymisyi w randze podporucznika; po Stanisławie z Leokadyi, córki Wincentego Kalksteina, synowie, Bronisław i Alfred. 

Bronisław, ur. 1819 roku, dziedzic Małoszowa, Sietajewa, Bolowca i Woli Bołowieckiej, otrzymał 1871 r. tytuł hrabiowski włoski; oficer wojsk włoskich, koniuszy dworu włoskiego, kawaler honorowy maltański, zaślubił Anielę, córkę hr. Marcelego Żółtowskiego, i z niej ma syna Ludwika, ur. 1884 r., i córkę Maryę.

Alfred, drugi syn Bronisława, ur. 1857 r., z żony Maryi z Trzeskowskich ma synów, Włodzimierza, ur. 1880 r., Stanisław, ur. 1885 roku i córki, Helenę i Wandę. 

Ignacy, drugi syn Stanisława i Konstancyi z Radolińskich, otrzymał tytuł hrabiowski pruski 1782 r., i z żony Augusty z hr. Dohna pozostawił córkę Konstancyę, damę dworu pruskiego, i synów: Adolfa, dziedzica Hrehorowa, w Galicyi, żonatego z Adelajdą hr. Dohna-Schlodien, Augusta i Krzysztofa. 

Hr. August, ur. 1791 roku major wojsk austryjackich, ożeniony z Maryą, córką Franciszka Ponińskiego, pozostawił córkę Natalię, żonę Ksawerego Milieskiego, i synów: Artura, Władysława i Alfreda. 

Hr. Artur, ur. 1817 r., dziedzic Kowalówki, uznany hrabią w Austryi 1842 roku, z żony Adeli z bar. Reyskich, córki bar. Franciszka, ma synów, Romualda, dziedzica Kowalówki, po którym z Karoliny bar. Jeszensky córka Marya, i Jana, ur. 1861 r. 

Hr. Władysław, ur. 1823 r., potwierdzony w tytule hrabiowskim w Austryi 1842 r., kawaler wielu orderów włoskich i generał-adjutant połowy hon. króla Wiktora Emanuela, zaślubił Olgę

ks. Światopołk Czetwertyńską, córkę ks. Eustachego, z niej synowie, Stefan, ur. 1865 r., żonaty z Maryą z Jaroszyńskich, i Mieczysław zaślubił 1894 r. Amelię Jastrzębską, z której córki: Michalina, Julia i Marya. 

Hr. Alfred, ur. 1825 r., kapitan wojsk austryjackich, uznany hrabią w Austryi 1842 r., z żony Zofii z Mysłowskich ma córkę Maryę za Ernestem bar. von Hagen. 

Hr. Krzysztof, drugi syn Ignacego i Augusty z hr. Dohna, viceprezydent regencyi wrocławskiej, zaślubił Bernardynę z hr. Dohna-Schlodien, i z niej pozostawił synów, Bernarda, zm. 1882 r., żonatego z Heleną von Funcke, i Alfreda, ur. 1841 r., oficera wojsk pruskich, który miał dwie żony, Emilię Driemel i Emilię von Podewils; z 1-ej żony synowie: hr. Alfred, ur. 1870 r., oficer wojsk pruskich, hr. Bernard, ur. 1872 r., porucznik wojsk pruskich, żonaty z Maryą von Walda, ma córkę Sonię, ur. 1901 roku, hr. Stanislaw ur. 1874 r. i hr. Joachim, ur. 1880 roku, kr. pruski referendarz (Hr. Bork.). 

PONS de DALET. Hrabiowie. Piotr-Mikołaj-Karol Pons, hrabia de Dalet, kawaler orderu Czerwonego Orła Brandeburgskiego, oberstlejtnant wojsk koronnych i generał-adjutant wojsk litewskich, został 1768 r. generał-majorem wojska koronnego (Kancl.). 

du PONT. Andrzej-Antoni, kapitan 1747 r., pułkownik 1759 r. wojsk koronnych, otrzymał nobilitacyę 1768 r. i uwolniony od scartabellatu 1775 r.; w nagrodę zasług dostał wieś Soszyce. Wilhelm, sekretarz królewski 1773 r. (Metr. Kor., Kancl., Sigil., Vol. Leg.).

PONTUS v. PONTUSOWICZ h. PODKOWA. Licznie rozrodzeni na Białej Rusi. Jan z synem Stefanem, Jan i Szymon, synowie Gabryela, i inni, osób 38, wylegitymowani w Cesarstwie 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

PORCZYŃSKI h. JELITA. Po Jakóbie, dziedzicu wsi Polanki, w wojew. ruskiem 1772 r., syn Wawrzyniec pozostawił syna Stanisława, wylegitymowanego w Królestwie 1842 r. 

POPEK h. PODKOWA z krzyżem. Popek jest przydomkiem rodziny Wiśniewskich, z których Stanisław, osiadłszy w Zambrowie, stale pisał się tylko Popek. Jakób, zamieszkały w Zambrowie, będąc naganiony w szlachectwie, postawił świadków z linii ojczystej, Wojciecha Wiśniewskiego, zw. Popek, i Feliksa Wiśniewskiego, którzy zeznali, że ów Jakób jest ich bratem stryjecznym, i pochodzi z Wiśniewa-Dąb, w pow. zambrowskim, i jest synem Stanisława i Doroty Zakrzewskiej, wnukiem Józefa (Don. Vars.). 

POPELŻYŃSKI. Paweł, dzierżawca rohaczewski 1549 roku (Metr. Litew.). Patrz POPIELŻYŃSKI. 

POPIEL h. SAS. Licznie rozrodzeni na Rusi Czerwonej, Podolu i Ukrainie. Szczepan 1782 r., Antoni i Bazyli 1808 roku, Paweł i Tomasz 1809 r., Jakób, Jan, Michał i Onufry 1820 r., a Jan i Józef, synowie Bazylego, Andrzej, Franciszek, Grzegorz, Stefan i Wojciech, wnukowie, Ignacy i Jan, prawnukowie Antoniego, 1848 roku zapisani do wydziału Stanów w Galicyi. 

Po Stanisławie synowie, Jan i Karol wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani 1843 roku do ksiąg szlachty gub. podolskiej, i z nich Jan miał syna Stanisława-Marka i Karol wylegitymowani w Królestwie 1847 r. 

POPIEL h. SULIMA. Senatorowie w rodzinie: Józef, kasztelan sierpski 1762 r., lwowski 1777 r., ustąpił 1781 r. Paweł, kasztelan małogoscki 1774 r., sandomierski 1784 r. 

Licznie rozrodzona na Rusi Czerwonej rodzina, a biorąca przydomki Brosznowski, Chościak, Chwostyk, Hunczak, Kołodrub, Łastowczak, Oleszkowicz, Romanowicz i inne; do połowy XVII stolecia po większej części zagrodowa szlachta, i od tego czasu w dwóch liniach doszła do senatorskiej godności i licznie w XIX wieku posiadała ziemskie urzędy, szczególniej w Małopolsce; jej gniazdem ma być wieś Popiele, pod Drohobyczem, na Rusi Czerwonej. 

Hrycz i Tyszko, bracia, otrzymali 1549 r. przywilej na wieś Ratycznę (?), w pow. drohobyckim Jan i Jacek, synowie Jana, 1590 r. Bartłomiej i Walenty, synowie Macieja, 1598 r. Jan, syn Mikołaja, 1600 r. 

Jan i Jerzy, synowie Andrzeja, 1621 r. Anna, żona Stefana Biesiekierskiego, dworzanina królewskiego 1630 r. Gabryel, Iwan i Roman, elektorowie 1632 r. z wojew. ruskiego. Jan, syn Jana, 1660 roku. Po Samuelu z Krystyny Iżyckiej synowie: Hrehory, Jacek, Mikołaj i Stefan 1663 roku; z nich Jacek miał synów: Jana, Michała i Stefana. 

Stefan, syn Samuela, pozostawił synów: Andrzeja, Jana i Mikołaja, i z nich Mikołaj, elektor 1697 r. z wojew. ruskiego, podczaszy nowogrodzki 1702 roku, miał synów: Aleksandra, Antoniego, Dominika. Franciszka, Karola i Józefa, elektora 1733 r. z wojew. ruskiego; po Franciszku synowie, Gabryel, wojski sanocki 1781 r., miecznik 1786 r., podstarosta i sędzia grodzki 1790 r., ostatnio sędzia ziemski 1792 r. sandomierski, i Jerzy. 

Antoni, zw. Stepaniak, żonaty lb60 r. z Joanną Jaworską, pozostawił syna Jana, po którym z Fenny Kulczyckiej syn Bazyli z Anny Jabłońskiej miał syna Pawła, a ten z Maryanny Monasterskiej pozostawił syna Józefa-Antoniego, podstolego kruszwickiego 1784 r., dziedzica dóbr Pliszczyn, Ciecierzyn, Niemce, Wólka Niemiecka, Zalesie, Łagiewniki, Turka i Łysaków, w wojew. lubelskiem. 

Aleksander, dwóch Janów, Michał, Paweł, Paweł Oleszkiewicz, Stefan, Teodor i Teodor Łastowczyk, elektorowie 1669 r. z ziemi przemyślskiej. Po Janie Chościaku z Zofii Błażowskiej synowie, Andrzej, elektor 1669 roku z ziemi przemyślskiej, i Samuel. Grzegorz z Maryanny Baranieckiej miał synów, Eliasza i Teodora 1682 roku, i z  nich Teodor pozostawił syna Romana. 

Mikołaj, zw. Dunicz, chorąży wojsk zaporożskich 1669 r., pozostawił syna Andrzeja, cześnika czerniechowskiego 1689 roku, po którym z Zofii Chrząstkowskiej synowie: Aleksander, Jan i Krzysztof, i z nich Jan, łowczy sandomierski 1702 r., z żony Chomentowskiej miał syna Józefa, żonatego z N. Skotnicką. 

Krzysztof, syn cześnika Andrzeja, poseł do Carogrodu 1723 roku, starosta tuczapski i pułkownik kawaleryi, elektor 1733 r. z wojew. ruskiego, z Anny Ustrzyckiej pozostawił synów: Aleksandra, podczaszego nowogrodzkiego 1750 r., żonatego z Anną Charczewską, kasztelanką słońską, wdową po Ossolińskim, kasztelanie czchowskim, Józefa i Prokopa, dziedzica dóbr Topole, starostę tuczapskiego, posła ziemi lwowskiej, elektora 1764 r. z wojew. ruskiego, po którym syn Józef. 

Józef, syn starosty Andrzeja, posesor wójtostwa Osiek, w wojew. Sandomierskiem, miecznik bracławski 1740 r., stolnik nowogrodzki 1760 r., kasztelan sierpski 1762 r., rotmistrz wojsk koronnych, otrzymał 1774 roku dobra Kniahynin, Ostrów, Budziaki, Zamłynie, Białobrzezie, Zarudzie, Spasow i Wolicę, a 1775 roku prawem emfiteutycznem starostwo skalskie i w 1777 roku został kasztelanem lwowskim, a był żonatym z Konstancyą, córką Michała Szczepanowskiego, stolnika żytomierskiego, i Konstancyi, Frejzerówny. 

Grzegorz, zw. Chościak, żyjący około 1600 r., miał synów, Jacka i Andrzeja, po Andrzeju z Zuzanny Dmosickiej synowie: Antoni, Szymon i Stanisław, Jezuita 1711 r.

Jacek osiedlił się w wojew. Sandomierskiem; elektor 1669 r. z wojew. krakowskiego, z Konstancji Sulewskiej pozostawił córkę Teresę, żonę Michała Wyszyńskiego, i synów: Stanisława, Szymona, łowczego podlaskiego, posła na sejm 1708 r., po którym z Ludwiki Tułkowskiej syn Benedykt, stolnik różański 1751 r., żonaty z Zuzanną Dunin, podstolanką opoczyńską, i Kazimierza, podczaszego drohickiego 1711 r., po którym z Zofii Lanckorońskiej syn Jakób, Jezuita. 

Stanisław, najstarszy z braci, dziedzic dóbr Owczary, w pow. wiślickim, miecznik żydaczowski 1711 r., następnie stolnik wiślicki, z żony Katarzyny Dembińskiej miał córkę Katarzynę 1v. Tarnowską, 2v. Maryanowę Aksakową, stolnikowę żytomierską, 3v. Lanckorońską, starościnę stobnicką, i dwóch synów, Franciszka i Konstantego. 

Franciszek, dziedzic dóbr Malinie i Trześni, w pow. sandomierskim, starosta łojowski, elektor 1733 r. z wojew. sandomierskiego, z Eufrozyny Borowskiej, podkomorzanki sandomierskiej, miał syna Kacpra. 

Kacper, elektor 1764 r. z wojew. sandomierskiego, skarbnik 1776 r., z wojskiego cześnik 1779 r., ostatnio 1788 roku chorąży wiślicki, żonaty z Salomeą Bratkowską, miał córkę Elżbietę za Piotrem Wojną, i dwóch synów, Antoniego, ochrzczonego 1766 r. w Strzyżewicach i Adolfa-Ignacego-Modesta-Józefa, ochrzczonego 1779 r. w Busku, wylegitymowanych w Galicji Zachodniej 1804 r. 

Konstanty, drugi syn Stanisława i Dembińskiej, miecznik żydaczowski i sędzia kapturowy wojew. sandomierskiego, elektor 1733 r., stolnik 1736 r., chorąży 1757 r. wiślicki, z żony Maryanny Pigłowskiej, kasztelanki oświęcimskiej, jego synowie, Michał i Paweł. 

Paweł, zasłużony w obywatelstwie i gospodarz rządny, rotmistrz wojsk królewskich, poseł na sejmy, komisarz wojskowy, stolnik wiślicki, elektor 1733 r. z wojew. sandomierskiego, z chorążego wiślickiego 1767 r., kasztelan małogoscki 1777 r., a sandomierski 1784 r., kawaler orderu św. Stanisława i Orła Białego, dziedzic dóbr Chocimów i Czaple, w pow. sandomierskim, otrzymał 1774 r. dobra Grzegorzewice i Zagaje; wylegitymowany 1804 r. w Galicyi Zachodniej, z Konstancji Komorowskiej, siostrzenicy prymasa, miał trzy córki: Annę za Stanisławem, chorążym pilzneńskim, i Petronelę za Janem Stadnickimi, Maryę za Józefem Wąsowiczem i synów, Onufrego i Konstantego. 

Onufry, chorąży, następnie rotmistrz kawaleryi narodowej 1793 r., poseł na sejm 1813 r., miał dwie żony, Jadwigę Bukowską, kasztelankę sanocką, i Konstancję Wojniankę, i z drugiej żony pozostawił synów, Józefa, dziedzica dóbr Bystrzejowice, w pow. miechowskim, wylegitymowanego w Królestwie 1839 roku, i Hipolita, dziedzica dóbr Zajezierze, ożenionego z Wiktoryą-Katarzyną hr. Łubieńską. 

Konstanty, dziedzic dóbr Czaple, radca Departamentu krakowskiego 1813 r., poseł na sejm 1820 r., wylegitymowany w Królestwie 1837 r., z żony Zofii Badenianki, wojewodzianki Królestwa, pozostawił synów: Pawła, Wacława, Wincentego i Ludwika, żonatego z Apolonią hr. Alexandrowiczówną. 

Paweł, dziedzic dóbr Kurozwęki, z Emilii Sołtykówny pozostawił córki: Maryę Rostworowską, Zofię, Anielę, i synów: Jana, żonatego z Jadwigą hr. Dunin-Borkowską, Pawła, Wacława i Kazimierza. 

Wacław, dziedzic dóbr Turny, żonaty z Ewą hr. Łubieńską, córką Jana, pozostawił z niej córki, Annę Orsetti, Adelę, i synów: Konstantego, Wincentego i Ignacego. 

Wincenty, syn Konstantego i Badeniówny, kanonik i rektor seminaryum w Kielcach 1856 r., biskup dyecezyi płockiej, ostatnio 1883 r. arcybiskup warszawski, um. w Warszawie 1912 r. 

Oprócz powyższych. Bazyli i Jan, synowie Teodora i Anny Zamojskiej, 1681 r. Piotr i Stefan, synowie Mikołaja i Anny Królikowskiej, 1681 r. Andrzej, Jakób, Jan, Stanisław, łowczy podlaski, i dwóch Szymonów z wojew. Sandomierskiem, Stanisław z wojew. ruskiem, a Józef z wojew. bracławskiem i Tymoteusz z wojew. mścisławskiem podpisali elekcyę 1697 r. Remigian, cześnik podlaski 1698 r., żonaty z Anielą N. 

Michał, podczaszy drohicki 1722 roku, żonaty z Anną z Dembicy, miał córki: Ewę, Faustynę, Kunegundę i synów: Jana, Melchiora, Samuela, Tomasza i Wacława; z nich Samuel, elektor 1733 r. z wojew. sandomierskiego, otrzymał 1741 r. dobra Bałabanówkę, Korytno i Łukaszówkę, w wojew. bracławskiem. Eleonora, żona Michała Domaniewskiego, podstolego bracławskiego 1735 r. 

Mikołaj, zw. Owsianek, pozostawił synów: Bazylego, Franciszka i Stefana, cześnika lidzkiego 1724 r., po którym syn Piotr. Andrzej, Jan, dwóch Michałów i dwóch Pawłów, z wojew. ruskiego, Franciszek, z wojew. sandomierskiego i Wojciech, z wojew. krakowskiego elektorowie 1733 r. Józef, podczaszy nowogrodzki 1736 r. Józef, syn Andrzeja i Anny Wyszyńskiej, 1748 r. Barbara za Józefem Pęczelskim, podczaszym ostrzeszowskim 1750 r. Józef, Konstanty, skarbnik radomski, z wojew. Sandomierskiem, Kazimierz z wojew. krakowskiem, Narcyz, miecznik owrucki, z wojew. wołyńskiem podpisali elekcyę 1764 r.; z nich Konstanty, wojski radomski 1765 r., miał syna Franciszka Ksawerego, starostę łopienickiego 1789 r., żonatego z Zofią Piotrowską, a Narcyz był 1787 r. podstolim owruckim. Jan, podczaszy nowogrodzki 1778 r. Teresa, żona Kazimierza Wierzbickiego, cześnika laty czowskiego 1770 r. Stanisław, szambelan królewski 1779 r. Stefan, starosta tuczapski 1786 r. Po Antonim z Joanny Popielówny syn Augustyn, podczaszy pilzneński, komornik ziemski sandomierski, nabył 1789 r. dobra Śnieszkowice i wylegitymował się 1804 r. w Galicyi Zachodniej (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Sigil., Kancl., Akta po-Galicyjskie, Quaterniones). 

Po Aleksym, który w 1770 r. kupił od Gosławskich majątek Wronów, pochodzący Aleksy, syn Wincentego, wylegitymowany w Królestwie 1838 r.; jego syn Waleryan, podoficer wojsk rosyjskich, za przewinienia kryminalne pozbawiony szlachectwa w 1865 r. 

Andrzej, Bazyli, Jan i Teodor Broszniowscy, Jan, Józef, Ludwik, Mikołaj-Wacław i dwóch Teodorów Choszczokowie, Ignacy i Jan Chwostykowie, Stanisław Fedynczak, Antoni i Jacek Hrycałowicze, Andrzej, Jan, Michał i Teodor, a Franciszek i Jakób, wnukowie Michała, Hunczakowie, Bazyli i Jan Kisielewicze, Bazyli i Grzegorz Kiszczakowie, Aleksander, Antoni i Jan i po Antonim, syn Józef i wnukowie, Franciszek i Piotr Kołodrubowie, Andrzej, Antoni, Bazyli, Grzegorz, Jan, Michał, Piotr, Teodor i Tomasz, oraz Michał, syn i Jan, wnuk Grzegorza Łastowczakowie, Błażej Malewicz, Bazyli, Jacek, Jan, Michał i Teodor i po Teodorze syn Kazimierz-Józef, a tego, synowie, Wiktor i Władysław Oleszkiewiczowie, Jacek i tego wnuk Piotr Petrykacze, Maciej i Franciszek i tego synowie, Franciszek i Mateusz Romanowicze, dwóch Andrzejów, Grzegorz i Jan Słowicze, trzech Aleksandrów, Andrzej, Jan i Konstanty Stepaniaki wylegitymowani w Galicyi 1782-1855 roku. 

Michał, syn Ksawerego, radca apelacyjny, członek Stanów, przyjęty do grona Stanów 1841 r. Samuel, syn Teodora, 1834 r., Antoni-Michał, syn Stanisława, 1825 r. i Jan, syn Tadeusza, 1831 r. wylegitymowani w Galicyi. 

Antoni, syn Stanisława i Małgorzaty Jaszewskiej, ur. 1780 r. we wsi Polany, w pow. sandomierskim, wszedł 1806 r. do gwardyi narodowej wojew. mazowieckiego i w 1807 r. przeniesiony na podporucznika do pułku huzarów, wyszedł 1816 r. do dymisyi i został 1828 roku dozorcą budowli w korpusie inżynierów. 

Sylwester, syn Ignacego i Maryanny, ur. 1791 r. we wsi Koszkowie, w pow. radomskim, wszedł 1815 roku jako podporucznik do 1-go pułku strzelców konnych i w 1816 roku umieszczony w korpusie weteranów (Ks. Wojskowe). 

POPIELEWSKI v. POPIELAWSKI h. MANTEUFEL. Jedna gałąź rodziny Manteufel, lub z polska Mandywel, osiedlonej w Prusach Zachodnich, już w XVI stoleciu wzięła od majątku nazwisko Popielowski, pisane niekiedy Popielawski. Piotr i Roman, synowie Zanka i Anny Bylina, 1559 r. Po Mikołaju syn Krzysztof pozostawił synów: Aleksandra, Piotra i Stanisława 1598 r. Gerard 1612 roku (Akta Poznańskie). Ernest, Franciszek, Henryk i Kazimierz, synowie Henryka Ekarda, 1650 r. (Conv. Piotrk., Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk.). Franciszek i Gerard z wojew. poznańskiem podpisali elekcyę 1697 r. 

Fryderyk, komornik graniczny pyzdrski 1793 r., miał syna Andrzeja, po którym z żony Maryanny Steckiej syn Franciszek, obrońca Prokuratoryi, wylegitymowany w Królestwie 1850 r. 

POPIELNICKI. Andrzej, syn Jana i Teresy (drugi raz zaznaczony, że jest synem Antoniego i Pelagii), ur. 1782 roku we wsi Różanie, w pow. bielskim, wszedł 1806 r. do 1-go pułku piechoty, a przeniesiony 1815 r. do do 2-go pułku strzelców pieszych, został 1817 r. podporucznikiem i ostatnio był w komendzie inwalidnej 10 okręgu straży wewnętrznej. Odbył kampanie: 1806 i 1807 roku w Prusach, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Saksonii. Andrzej otrzymał 1837 r. prawa nowego szlachectwa z zasady posiadanego stopnia oficerskiego (Ks. Wojskowe). 

POPIELSKI h. BOŃCZA. Zamożna w XVI stoleciu mazowiecka rodzina, obecnie już zgasła; wzięła nazwisko od wsi Popielżyna, w Zakroczymskiem. Wojciech, kanonik warszawski 1510-1526 r., pleban czerski, podkanclerzy mazowiecki 1522 - 1525 roku, i Paweł, kanonik warszawski 1525-1533 r., archidyakon płocki 1534 r., podpisali dekret przeciw heretykom 1525 r. Mikołaj, sędzia ziemski zakroczymski 1530 r., zwolniony 1537 od wyprawy wojennej, miał syna Jana. Jan, dziedzic Jadowa 1535 r. Niemierza, wojski zakroczymski 1536 r. Mikołaj i Paweł otrzymali 1537 r. opłatę mostowego w Popielżynie. Jakób i Jan otrzymali 1538 r. wójtostwo wsi Wrona. Erazm, wojski zakroczymski 1538 r. Jakób, wojski zakroczymski 1539 roku. Wojciech, syn Jakóba, 1579 r., ożeniony z Katarzyną Ławską, wojewodzianką mazowiecką, 1v. Brochowską. Idzi i Walenty, synowie Macieja, 1578 roku. 

Jakób, syn Marcina, 1606 roku. Jan, elektor 1648 r. z wojew. krakowskiego. Karol, towarzysz chorągwi pancernej 1664 r., żonaty z Katarzyną N. Jakób podpisał elekcyę 1669 roku z ziemią przemyślską (Metr. Kor., Ks. Gr. Czerskie, Conv. i Don. Vars., Wyr. Tryb. Lubel.). 

POPIELŻYŃSKI. N., starosta rohaczewski, miał 1626 roku córkę Annę za Sebastyanem Dybowskim, starostą grodzieńskim (Ks. Gr. Sieradzkie Relacye). 

POPIEŃSKI v. POPIŃSKI h. LUBICZ. Piszą się z Popienia, w Rawskiem. Markusz z Popienia, kasztelan rawski 1436 r. Wojciech, syn Andrzeja, 1644 r. (Zap. Tryb. Piotrk.). 

POPIEWSKI. Jan, dziedzic dóbr Łączewna, na Kujawach 1804 r. (Led.). 

POPIN h. SAS. Zacharyasz i Jan, synowie Józefa, w pow. mozyrskim, zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1825 r. 

POPKOWSKl h. LESZCZYC. Na Podlasiu i Kujawach. Jakób Morawiec, chorąży i starosta lubelski 1508 r. Jakób, syn Jana, oczyścił się z zarzutu nieszlachectwa w Trybunale piotrkowskim 1605 r. Marcin, elektor 1669 roku z wojew. sandomierskiego. Szymon, żonaty z Zofią N., miał synów: Floryana, Mateusza i Stanisława 1700 roku (Metr. Kor., Wyr. Tryb. Piotrk.).

Klemens, syn Antoniego, w 1758 r. dziedzic dóbr Radziechowo, pozostawił synów: 1) Wojciecha, po którym z żony Wiktoryi Gotartowskiej syn Ignacy, dziedzic dóbr Dąbek, w 1844 r.; 2) Franciszka, który z Antoniny Górskiej miał syna Wincentego, dziedzica Daniszewo, w pow. płockim, 1843 roku; 3) Onufrego syn Antoni pozostawił synów, Franciszka i Leopolda, w 1844 r. wylegitymowani w Królestwie. 

POPKOWSKI h. POMIAN. W północnem Mazowszu, jest to gałąź rodziny Białosuknia, która od wsi Popki, w pow. kolneńskim, wzięła nazwisko Popkowski. Jan Białosuknia-Popkowski 1463 r. Stanisław i Wawrzyniec, elektorowie 1697 r. z ziemi łomżyńskiej. Antoni, Jan, Kazimierz i Stanisław podpisali elekcyę 1764 r. z ziemią łomżyńską. 

Jakób, syn Jana, dziedzic wsi Popki-Bialosuknie 1507 r., podstarosta i regent grodzki kolneński 1606 roku, miał syna Wojciecha, a ten syna Andrzeja, po którym syn Wojciech pozostawił syna Jana, którego syn Wojciech miał syna Stanisława; tego synowie, Franciszek, dziedzic wsi Chludnia, w pow. łomżyńskim, i Szymon wylegitymowani w Królestwie 1843 r. Z tej linii Leopold, urzędnik w Warszawie, Jan i Aleksander, synowie Augusta i Rozalii Różańskiej, oraz Jan i Mikołaj, synowie Józefa i Maryanny Włodkowskiej, wylegitymowani w Królestwie 1844 r.

POPLAŃSKI (?). Franciszek wylegitymowany w Galicyi 1782 r. 

POPLEWSKI. Marcin, syn Floryana i Doroty, ur. 1765 r. we wsi Kręplewie, w pow. poznańskim, wszedł 1788 r. na towarzysza do wojska koronnego i w 1792 r. został chorążym; podporucznik 1792 r., porucznik 1796 r. w legii polsko-włoskiej, awansował tegoż roku na kapitana; z tą rangą przeznaczony 1815 r. do 3-go pułku piechoty liniowej. Odbył kampanie: 1792 r. przeciw Rosyi, 1796 i 1797 r. we Włoszech, 1805 r. przeciw Austryi, a w 1807 r. wzięty do niewoli angielskiej, w której zostawał do 1814 roku. 

Po Marcinie z Antoniny Wereszczyńskiej synowie, Kazimierz i Stanisław otrzymali w 1845 r. przyznanie prawa szlachectwa w Królestwie z zasady stopnia oficerskiego ich ojca (Ks. Wojskowe). 

POPŁAWSKI h. DRZEWICA. W Małopolsce. Paweł, pisarz ziemski kamieniecki 1510 r. Jakób i Wojciech, synowie Mikołaja, dziedzice dóbr Popławy i Wyczołki 1585 r. Jan, podstarosta żarnowiecki, ożeniony z Życińską, z niej dwie córki, Bogusławska i Składkowska około 1620 roku. Łukasz i Wojciech, synowie Erazma, 1638 r. Adam, Jan, Mikołaj i Wojciech, synowie Wojciecha, 1650 r. Franciszek i Jan z wojew. krakowskiem podpisali elekcyę 1669 roku (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Andrzej, syn Józefa, dziedzic dóbr Zambrzyce i Ujnoty (?) 1775 r., w pow. zambrowskim, żonaty z Apolonią Siennicką, z niej syn Maciej, dziedzic dóbr Gosie-Leśnica, w pow. łomżyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1849 r. 

Byli w pow. starokonstantynowskim i brali przydomek Szkoda. Po Konstantym z Popław syn Antoni 1725 r., miał synów: Andrzeja, Jana, Karola. Leona, Marcelego i Teodora; z nich Andrzej z Magdaleny Wierzbickiej pozostawił synów: Antoniego, Jakóba i Jana, Karol z Katarzyny Karwowskiej, synów, Andrzeja i Felicyana, Leon z Anny Drużbińskiej, synów: Antoniego, Macieja i Marcina, Marceli z Anny Różyckiej, synów, Jana i Piotra, a Teodor z Anny Szumskiej, synów, Feliksa i Macieja. 

Jan, najstarszy z synów Antoniego, ur. 1725 r., zaślubił Barbarę Skrudecką i z niej pozostawił synów: Józefa, Józefa-Fryderyka, żonatego z Teklą Kamińską, i Macieja. 

Józef, dziedzic dóbr Stroki 1813 r., miał córkę Urszulę za Wincentym Dziegciowskim i synów: Andrzeja, żonatego z Julią Rzepecką, Franciszka, Jana, Stanisława i Wacława; po Franciszku z Teofili Kamieńskiej syn Edmund Fryderyk pozostawił syna Gustawa, zm. 1905 r. (Pow. Starokonstantynowski). 

Tadeusz, syn Adama, z synem Józefem i wnukiem Bronisławem 1847 r., oraz Jakób i Antoni z synami, Wincentym i Marcinem w 1852 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

POPŁAWSKI h. GODZIEMBA. Stefan, syn Jana, i Ignacy, syn Franciszka, z synami, Franciszkiem i Kazimierzem wylegitymowani w Cesarstwie 1852 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. 

POPŁAWSKI h. JASTRZĘBIEC. Piszą się z Popław-Rudy i brali przydomek Damięta. Marcin, Stanisław i Zygmunt, dziedzice Starogrodu 1578 r.; z nich Marcin, wojski żydaczowski, ustąpił 1590 roku części dóbr Popławy-Kuda, w pow. łukowskim, bratu Stanisławowi. Jan i Piotr, synowie Gabryela, 1590 r. Jan, Jakób, Maciej, Paweł, Tomasz i Wojciech, synowie Stanisława, dziedzice dóbr Popławy 1594 r. 

Krzysztof z Rudy - Popław, w pow. łukowskim, syn Wojciecha, brat Jana i Stanisława, będąc naganiony w szlachectwie, oczyścił się 1637 r. w Trybunale piotrkowskim, powoławszy świadków: Marcina Rogalę-Popławskiego, syna Andrzeja z Rogali-Popław, i Pawła, Rogalę Popławskiego, którzy zeznali, że Krzysztof jest szlachcicem, herbu Jastrzębiec, i że babka jego Dorota była Rogalówna-Popławska. Paweł był synem Stanisława i pozostawił synów: Adama, Marcina i Sebastyana, obranych 1698 r. plenipotentami. 

Maciej, kanonik łucki 1643 r. Stanisław, kanonik i proboszcz łucki 1650 r. Jan, kanonik lwowski, Marcin, podstarosta horodelski, Piotr i Stanisław, synowie Gabryela, dziedzica Popławy-Rudy, 1662 r. Jacek, Olbrycht, sędzia wojskowy, Stanisław i Wojciech 1669 r., a Jacek i Olbracht, podwojewodzy stężycki, z Rudy, 1674 roku podpisali elekcyę z wojew. Sandomierskiem. 

Michał-Aleksander z Rudy, komornik ziemski sanocki, pisarz grodzki trembowelski 1682 r., żonaty z Maryanną Bogusławską. Wawrzyniec-Stanisław, wojski i pisarz grodzki łucki 1684 roku. Tomasz-Samuel, wojski łucki 1685 roku, komornik: graniczny czerniechowski 1686 r., żonaty z Zuzanną Domaszewską. Wojciech z Czepjewa, kanonik łucki, proboszcz międzyrzecki, dziekan janowski 1694 r. 

Remigian z Rudy, łowczy 1719 r., podstoli 1725 roku latyczowski. Piotr-Antoni, podstarosta łucki 1722 r., podczaszy kijowski 1736 r. Wawrzyniec, cześnik żytomierski, elektor 1733 r. z wojew. podolskiego. Stanisław, wojski łucki 1739 r. Feliks, elektor 1764 r. z wojew. sandomierskiego. Leon, Kazimierz, Wojciech, Jerzy i Jan wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Jan i Maciej, synowie Wojciecha, łowczego bracławskiego, sprzedali 1785 r. dobra, Purzec (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Metr. Kor., Sigil., Ks. Gr. Czerskie). 

Po Jerzym-Zygmuncie, dziedzicu dóbr Łączki 1667 roku, syn Jan miał syna Antoniego, tego synowie: 1) Maciej pozostawił syna Tomasza, którego syn Piotr, wójt gminy Włodzisław, w pow. kieleckim, wylegitymowany w Królestwie 1841 r.; 2) Szymon miał syna Franciszka, tego syn Piotr wylegitymowany w Królestwie 1849 r. Z tej linii Aleksander, syn Tomasza, w 1854 roku, Kalikst, syn Jana i Pulcheryi Niewiadowskiej, Andrzej, syn Jakóba, i Jakóba synowie, Józef i Jan w 1855 roku wylegitymowani w Królestwie. 

Po Wojciechu, stolniku żydaczowskim 1706 r., łowczym bracławskim, z Zuzanny Lasockiej synowie: Maciej, Aleksander i Wojciech, dziedzic dóbr Gołąbki; pochodzący po Wojciechu Józef, syn Jana i Maryanny Rębockiej, dziedzic dóbr Łysołaje, w pow. lubelskim, wylegitymowany w Królestwie 1838 r. Z tej linii Władysław, syn Jana i Maryanny Krogulskiej, z synem Sewerynem 1856 r., Wacław i Walery, synowie Tomasza i Julianny Arkuszewskiej, wylegitymowani w Królestwie 1861 r. 

Wojciech, żonaty z Maryanną Górczewską, miał syna Sebastyana, podczaszego brzeskiego-litewskiego 1750 r., po którym z Eleonory Gnoińskiej syn Józef nabył 1787 roku części dóbr Popławy, w opoczyńskiem, i wylegitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 r. (Quaterniones). 

Po Józefie z Maryanny Pomianowskiej synowie: 1) Leon, dziedzic dóbr Pęcice, Skrzydłów, Łęczna i inne, zaślubił N. Łyszkiewiczównę. z niej córki: Karolina za hr. Skarbkiem, Zofia Grabowska i Marya Łuszczewska, dziedziczki znacznych dóbr; 2) Jakób ożeniony z Kamilą Rzempołuską, z niej synowie, Bronisław, żonaty z Magdaleną Bocheńską, z której sześcioro dzieci, Adam, radca ubezpieczeń pow. bialskiego 1862 r., Aleksander z Anieli Strzeszewskiej pozostawił synów, Zdzisława, i Adama, po którym z Magdaleny Grabowskiej córka za Wincentym Rościszewskim, i Włodzimierz; 3) Feliks, budowniczy obwodu sandomierskiego, dziedzic dóbr Popławy, w pow. opoczyńskim; 4) Jan, rachmistrz w Banku Polskim; 5) Kazimierz; czterej pierwsi wylegitymowani w Królestwie 1837 roku, a Kazimierz w 1858 r. 

POPŁAWSKI h. ROGALA. Marcin Rogala, syn Andrzeja z Rogali Popław i Paweł Rogala-Popławski świadczyli 1637 r. o szlachectwie Krzysztofa z Rudy-Popław; po Pawle synowie: Adam, Marcin i Sebastyan i z nich Adam i Marcin byli 1698 r. plenipotentami brata swego Sebastyana (Wyr. Tryb. Piotrk.). 

POPŁAWSKI h. ŚLEPOWRON. Z północnego Mazowsza przenieśli się na Litwę iw inne strony kraju. Stanisław 1620 r. Stanisław, elektor 1669 r. z wojew. smoleńskiego. Adam, Jezuita, misyonarz obozowy, um. 1684 r. Stanisław, poseł starodubowski, podpisał elekcyę 1674 r. Samuel Jezuita, um. 1688 r. Aleksander, elektor 1697 r. z wojew. brzesko-litewskiego. Michał, cześnik czerniechowski, podpisał konfederacyę olkienicką 1700 roku. 

N., poseł wileński na sejm 1710 r., żywo protestował przeciw traktatowi Augusta II z Austryą skierowanemu przeciw Rosyi, w celu odzyskania Inflant. Augustyn, Jan i Konstanty podpisali elekcyę 1733 roku z wojew. brzesko-litewskiem. 

Adalbert, dziedzic na Popławach 1660 roku, miał syna Jakóba, po którym syn Szymon zaślubił Helenę Więckowiczównę i z niej pozostawił syna Tomasza-Aleksandra, dziedzica dóbr Górki-Borze, po którym z Katarzyny Dąbrowskiej syn Benedykt-Adalbert; po Benedykcie-Adalbercie, podstarościm grodzkim liwskim, z Maryanny Makowskiej synowie, Filip-Jakób i Aloizy-Jan wylegitymowani w Galicyi Zachodniej 1804 r. (Akta po-Galicyjskie). Filip-Jakób, sędzia pokoju bialski, wylegitymował się w Królestwie 1837 r. 

Po Benedykcie, dziedzicu wsi Popławy 1765 r., z Franciszki Kruszyńskiej syn Józef wylegitymowany w Królestwie. Z tej linii Walenty-Jan, dziedzic dóbr Piekary, urzędnik w Warszawie, syn Józefa i Maryanny Saczyńskiej, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., otrzymał prawa nowego szlachectwa 1839 r. 

Adolf, syn Wincentego, i Zygmunt, syn Klemensa, z synami: Władysławem, Romanem i Wiktorem 1841 r.; a Ignacy, syn Adama, z synami: Antonim, Józefem i Kazimierzem w 1844 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

POPŁAWSKI h. TRZASKA. Senator w rodzinie, Mikołaj, biskup inflancki 1685 r., arcybiskup lwowski 1709 r. 

Z Podlasia przenieśli się w różne strony kraju; ich gniazdo wsie Popławy, w ziemi mielnickiej. Michał, syn Stanka, winien był dostawiać siedem koni na potrzeby wojenne 1528 r. (Metr. Litew.). Grzegorz, Jakób, Jan i Stanisław, synowie Walentego, 1596 r. Filip i Zygmunt, synowie Kazimierza, 1596 r. 

Melchior, syn Marcina, żonaty 1614 r. z Jadwigą Sobiekurską. Kazimierz, syn Stanisława, 1663 r. Jan i Szymon, synowie Jana, dziedzice Krasuszy 1663 roku. Aleksander, Łukasz i Stanisław, synowie Franciszka, 1664 roku. Jan i Jakób, elektorowie 1669 roku z ziemi bielskiej. Stefan 1674 roku z wojew. podlaskiem, a Paweł 1697 r. z ziemią mielnicką podpisali elekcye. 

Andrzej, dziedzic części Popławy, miał synów: Kacpra, Kazimierza i Mateusza 1701 r. Kazimierz, Krzysztof i Szymon, synowie Stanisława i Łucyi Krasuskiej, 1713 roku. Stanisław 1733 roku z wojew. podlaskiego, a Franciszek i Jan 1764 roku z ziemi bielskiej elektorowie. Tomasz, burgrabia 1735 r., cześnik 1760 roku mielnicki. Jakób, subdelegat grodzki brański, komisarz do zbierania ofiar 1789 roku (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Vol. Leg.). 

Są Popławscy tego herbu, którzy poszli od Wygonowskich, gdyż Paweł, syn Stanisława, Wygonowski, otrzymawszy od Zygmunta Augusta pewne grunta niedaleko Białynicz, brał nazwisko Popławski; z jego synów: Maciej, archidyakon kijowski, kanonik opatowski 1643 r., Piotr, kanonik smoleński, proboszcz brański, i Tomasz, kanonik smoleński. Mikołaj, sekretarz królewski 1681 r., z dziekana płockiego, kanonika poznańskiego, biskup inflancki od 1685 r., arcybiskup lwowski od 1709 r., um. 1711 roku; mąż zacny, uczony i autor. 

Wawrzyniec, sędzia ziemski podolski 1707 r. Michał-Aleksander, podstoli krzemieniecki 1703 roku. Aleksander, dziedzic dóbr Latawicy (?) w pow. brańskim 1774 r. Adam, kanonik łucki 1793 r. 

Mikołaj, dziedzic części Wierzejki 1660 r., miał syna Józefa, po którym z Teofili Wierzejski syn Wawrzyniec, ur. 1703 r. w par. Trzebiesowie, z żony Bibianny pozostawił synów: Ambrożego, Jana i Józefa; po Janie z żony Teresy syn Łukasz, 1775 roku, a po Józefie syn Kazimierz, 1772 roku ochrzczeni w Trzebieszowie, wylegitymowani w Galicyi Zachodniej 1804 r. 

Szymon na Popławach 1670 r., pozostawił syna Józefa, po którym z żony Anny synowie, Antoni i Felicyan; po Antonim z żony Anny syn Szymon, 1747 r., a po Felicyanie z żony Łucyi syn Józef, 1755 r. ochrzczeni w Trzebieszowie, wylegitymowani w Galicyi Zachodniej 1804 r. 

Andrzej, syn Józefa i Franciszki Krasuskiej, nabył 1759 r. części Celiny i Role, i z żony Franciszki pozostawił synów, Karola, 1750 roku i Franciszka, 1754 roku ochrzczonych w Trzebieszowie, wylegitymowanych w Galicyi Zachodniej 1803 r. 

Maciej, syn Michała, nabył 1765 r. części Popławy, i z żony Agnieszki miał syna Tomasza, ochrzczonego 1764 r. w Trzebieszowie, wylegitymowanego w Galicyi Zachodniej 1804 r.

Franciszek, syn Wojciecha, pozostawił dwóch synów, Franciszka i Ludwika, wylegitymowanych w Galicyi Zachodniej 1804 r. (Akta po-Galicyjskie, Quaterniones). 

Po Józefie, w 1735 r. dziedzicu dóbr Moskwino i Ostrówek, na Podlasiu, syn Maciej miał syna Feliksa, żonatego z Felicyanną Górską, z niej syn Tomasz, ksiądz, profesor seminaryum, wylegitymowany w Królestwie 1845 r.: z tej linii Feliks, podoficer w wojsku rosyjskiem, syn Jana i Julianny Waszkiewicz, wylegitymowany w Królestwie 1855 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. kowieńskiej: Maciej, syn Karola, z synami: Jerzym, Bazylim, Floryanem i Piotrem 1861 r., a potomstwo Bonawentury, Dominika i Antoniego, synów Macieja, wnuków Stanisława, w 1550 r.; 2) gub. grodzieńskiej: Antoni, syn Michała, major wojsk rosyj., z synem Mikołajem 1840 r. i Adam, syn Jana, 1851 r.; 3) w okręgu białostockim; Karol, syn Franciszka, Piotr, syn Szymona, z synami: Julianem. Hipolitem, Michałem i Franciszkiem, i synowie Michała, Stanisław i Leopold 1844 i 1852 roku; Józef i Kajetan, synowie Marcina, 1839 roku; Julian i Franciszek, synowie Jana, Piotr, syn Franciszka, z synem Marcinem, Jan, syn Andrzeja, Maciej, syn Franciszka, i Aloizy, syn Macieja. 1864 r.; Piotr, syn Bartłomieja, z synami, Janem i Józefem i Tomasz, syn Józefa, z synem Michałem 1862 r. 

POPŁAWSKI. Jan, dyrektor kancelaryi w okręgu Komunikacyi lądowej i wodnej, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1848 r. 

Ignacy-Stanisław, syn Pawła i Teresy Dobrowolskiej, ur. 1788 roku w Kutyszczach, w pow. nowogrodzkim, wszedł 1809 roku do 16-go pułku ułanów; przeniesiony 1810 r. do 13-go pułku huzarów, został 1813 r. podporucznikiem; przeznaczony 1814 r. do szwadronów instrukcyjnych strzelców konnych, awansował 1818 r. na porucznika, a 1825 r. na kapitana. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi, 1813 w Niemczech i 1814 r. we Francyi. Ignacy był żonatym z Maryanną z Wosidłów i z niej miał córkę Aleksę w 1836 r. 

Paweł, ur. 1801 r. w Warszawie, wszedł 1818 r. do 4-tej kampanii artyleryi pieszej, wyszedł 1823 r. do dymisyi i w 1825 r. został pisarzem w kasie wypłat wojska; w 1830 r. podporucznik, był w 1831 r. porucznikiem w 5-tym pułku strzelców pieszych. 

Wincenty, syn Józefa i Tekli Kruczkowskiej, ur. 1805 r. w m. Porycku, wszedł 1825 r. na kadeta do pułku grenadyerów gwardyi i 1831 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

POPŁOŃSKI mylnie PAPŁOŃSKI h. LUBICZ. Byli w wojew. Witebskiem i brali przydomek Wilbutowicz. Daniel podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Witebskiem. N. N. zamieszczeni w Herbarzu Witebskim. Adam, syn Jana, dziedzic Justynowa, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

POPODAYŁO. Michał, esauła zaporożski, otrzymał 1661 r. nobilitacyę (Vol. Leg.).

POPONIEC. Bazyli, rodem Wołoch, na przedstawienie hetmana koronnego i hospodara wołoskiego, otrzymał 1676 r. nobilitacyę (Sigil., Vol. Leg.). 

POPOWICZ. Trojan, dziedzic części Niezankowice 1592 r. (Metr. Kor.). Jan Strutyński-Popowicz, elektor 1597 roku z ziemi przemyślskiej. 

POPOWSKI h. GOZDAWA. W Małopolsce i na Litwie. Jan zwolniony 1530 r. od wyprawy wojennej. Stanisław z wojew. trockiem podpisał elekcyę 1648 r. Jan-Antoni i Waleryan-Piotr podpisali konfederacyę olkienicką 1700 r. 

Adam-Daniel, vicegerent oświęcimski 1718 r. Józef, elektor 1733 r. z wojew. trockiego. Ludwik, syn Wincentego, wylegitymowany w Cesarstwie 1862 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

POPOWSKI h. LESZCZYC. Ewa, żona Jakóba Boboli, podczaszego sandomierskiego 1630 r. 

POPOWSKI h. NAŁĘCZ. W Wielkopolsce, taż rodzina co Wojnowski; piszą się z Popowa. Jan, syn Andrzeja z Popowa, 1559 r. Mikołaj, dziedzic części wsi Koszew, w wojew. poznańskiem 1560 r. Mikołaj, pod Rogoźnem, mąż zacny 1586 r. Andrzej, syn Heronima, 1590 r. Piotr, syn Przecława, 1592 r. 

Jan, dworzanin królewski 1608 r. Andrzej, 1613 r. dworzanin królewski. Andrzej, Stanisław i Stefan, synowie Jana, 1637 roku. Krzysztof, elektor 1669 r. z wojew. sieradzkiego. Zygmunt, syn Stefana, 1682 roku. Jan, syn Pawła, 1682 r. Jan i Wojciech podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. łęczyckiem. 

Bogusław i Józef, synowie Stanisława, 1726 r. Jan, syn Pawła, 1726 roku. Bogusław i Maryan, elektorowie 1733 r. z wojew. kaliskiego. Miron, syn Stefana, 1741 r. (Metr. Kor., Conv. Piotrk., Ks. Gr. Przedeckie, Wyr. Tryb. Piotrk.). 

POPOWSKI h. NOWINA. Pochodzą od Złotnickich i dlatego pisali się ze Złotnik. Jan z Popowic podpisał konfederacyę szlachty wielkopolskiej 1386 r. Jan w Wielkopolsce 1511 r. Agnieszka, żona Marcina Brudzińskiego, burgrabiego kcyńskiego 1575 r. Marcin, po śmierci żony ksiądz, był kanonikiem poznańskim, um. 1593 roku. Po Pawle, dziedzicu Chełmie, podstarościm i sędzim grodzkim chęcińskim 1598 roku, synowie: Jan, dworzanin i sekretarz Zygmunta III, starosta będziński 1612 r., z żony Doroty Orzelskiej, kasztelanki rogozińskiej, jego córka Mielęcka, Wojciech ożeniony z N. Czerny i Mikołaj, proboszcz chęciński. Stanisław, pisarz ziemski sandomierski 1595 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

POPOWSKI h. POBÓG. Dwie są linie tego domu, a może dwie odrębne rodziny jednego nazwiska i herbu, jedna na Kujawach, druga w ziemi nurskiej, obydwie biorące nazwisko od osad zwanych Popowo.

Linia Kujawska. Jan, archidyakon pomorski 1459 r. Jan, poborca inowrocławski 1567 r. Zebald, syn Piotra, dziedzic dóbr Brzeźna, Popowa i Ostrowa 1569 r. Andrzej, podpisarz grodzki brzeski 1586 r. 

Andrzej z wojew. brzesko-kujawskiem i Mikołaj z wojew. inowrocławskiem podpisali elekcyę 1697 r. Po Krzysztofie z Katarzyny Kołudzkiej syn Andrzej 1698 r. 

Bogumił, Szymon i Wojciech, z wojew. brzesko-kujawskiego i Kazimierz, z wojew. inowrocławskiego elektorowie 1733 r. Michał, chorąży sandomierski 1748 r., miał syna Wincentego. 

Teofil, dziedzic dóbr Czopówek, komornik ziemski inowrocławski, został 1750 r. pisarzem grodzkim brzeskim, i z żony Maryanny Bieganowskiej pozostawił syna Wojciecha, dziedzica Racięcina i Słomkowa, wojskiego przedeckiego 1788 roku, sędziego ziemskiego brzeskiego kujawskiego 1792 r., po którym z żony Agnieszki Czopowskiej synowie, Jan i Karol, wylegitymowani w Królestwie 1840 r. 

Jan, komornik ziemski brzesko-kujawski 1781 r., regent ziemski inowrocławski 1791-1793 r., miał syna Wincentego, żonatego z Maryanną Mańkowską, z niej syn Władysław wylegitymowany w Królestwie 1860 r. (Ks. Gr. Brzeskie i Przedeckie). 

Linia Mazowiecka. Erazm i Jan, synowie Andrzeja, 1563 r. Andrzej i Kacper, synowie Jana, 1590 r. Po Janie syn Wacław 1598 r., miał syna Piotra 1621 r. 

Adam, syn Jana, 1663 r. Ludwik, syn Piotra, 1667 roku. Paweł, syn Jakóba, żonaty 1692 r. z Magdaleną Janczewską. Paweł, syn Piotra, dziedzic dóbr Dąbrowa-Kowale, na Podlasiu 1697 r. Bartłomiej, Felicyan, Ludwik, Szymon i Wojciech Żakowicz, z ziemi nurskiej, a Wojciech z ziemi wiskiej elektorowie 1697 r. 

Jakób, syn Samuela, 1724 roku. Idzi, Maciej, Stanisław, Tomasz i Wojciech podpisali elekcyę 1733 roku z wojew. mazowieckiem. Jan, syn Wojciecha i Antoniny Olszewskiej, 1754 r., wnuk Andrzeja i Ewy Guzowskiej (Conv. Vars., Don. Vars., Wyr. Tryb. Lubel.). 

Bonawentura, syn Jana, miał synów, Piotra, w 1847 r. i Jana-Antoniego, żonatego z Julianną Roszkowską, z której synowie: Grzegorz, Teofil i Wojciech w 1848 r. wylegitymowani w Królestwie. 

POPOWSKI h. TRZASKA. Pisali się z Popowic, w Rawskiem. Aleksander, syn Tomasza, wylegitymowany w Królestwie 1849 r. 

POPOWSKI. Eustachy, syn Manuiła, wnuk Teodora, dziedzic dóbr Popowce 1728 r. Adam, cześnik latyczowoski 1738 r. Grzegorz zw. Alantyan, z żony Heleny Gniewoszówny Iwaszkowskiej miał synów: Bazylego, Dymitra i Jana 1741 r. Aleksander, Antoni, Bazyli, Michał i Teodor, synowie Stefana i Magdaleny Miszkiewiczówny 1741 r. Dymitr, Jan, Kiryło i Teodor, synowie Łukasza, 1741 roku. Jakób i Jan, synowie Grzegorza Alantyan i Maryanny Odyńcówny 1779 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). Maciej, Antoni i Iwo wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Stefan, syn Tomasza, zasiadający w sądach pow. bracławskiego 1851 r. 

POPPELMAN. Karol, podpułkownik wojsk koronnych, żonaty 1635 r. z Elżbietą-Barbarą N. (Metr. Kor.). 

PORADOWSKI h. KORAB. Wzięli nazwisko od wsi Poradowa, w wojew. rawskiem, i od nich pochodzą Kulikowscy. Jedna ich gałąź, osiedlona na Litwie, pisze się Paradowski; inna już w XVI stoleciu osiedliła się na Rusi Czerwonej. Sebastyan, syn Andrzeja, 1557 roku. Bartłomiej, syn Mikołaja z Porad Wielkich, 1563 r. Po Mikołaju z Poradowa synowie: Adam, Andrzej, Wojciech i Zygmunt; z nich Zygmunt, dziedzic Chodorowic, otrzymał 1588 r. wójtostwo kamienieckie; pisarz grodzki 1589 r., podstarosta 1590 r. lwowski, miał syna Felusa. Waleryan, rotmistrz pieszy, odznaczył się w obronie Krakowa przeciw księciu Maksymilianowi 1587 r.; jego syn Andrzej, porucznik w Moskwie 1607-1611 r. 

Filip, syn Filipa, 1590 roku. Maciej, sędzia grodzki trembowelski 1590 r., z żony Ewy z Czestyłowa miał synów, Grzegorza i Macieja, dziedziców Rączki i Wymysłowa 1598 r. Sebastyan, rotmistrz królewski 1591 r. Mikołaj, sekretarz królewski 1593 r. Andrzej, podstarosta lwowski 1599 r. 

Jan, dworzanin królewski, należał 1606 r. do poselstwa do Moskwy. Mikołaj, pisarz grodzki przemyślski 1610 r., miał syna Franciszka. Kacper, wojski przemyślski 1625 roku. Stanisław, posesor wójtostwa Sokolniki, w starostwie Iwowskiem. Andrzej i Jan Turczyn, 1632 r., a Jan, 1648 r. elektorowie z wojew. rawskiego. Andrzej i Paweł, synowie Wojciecha, dziedzice Poradowa 1649 r. Franciszek i Maciej, synowie Mikołaja, 1650 r. 

Elżbieta, żona Stanisława Gruszkiewicza, stolnika parnawskiego 1660 r., ostatnio kasztelana chełmskiego 1687 r. Anna, żona Remigiana Sobieskiego, miecznika lwowskiego 1660 r. Krzysztof, syn Mateusza i Agnieszki Jasińskiej, 1661 r., pozostawił synów, Aleksandra, żonatego z Anną Barszczewską, i Jana. Adam, Mikołaj, Paweł i Stefan, synów.e Stanisława i Katarzyny Czarnowskiej, 1663 r.; po Adamie, dziedzicu części Badowa, syn Stanisław żonaty 1687 r. z Katarzyną Badowską. 

Balcer, Chryzostom, Jan, Paweł, Samuel i Spytek z wojew. rawskiem, a Jan z ziemią halicką podpisali elekcyę 1669 r.; po Samuelu synowie, Adam i Filip. Rogacyan, podkomorzy brzesko-kujawski 1681 roku. Stefan-Michał, miecznik owrucki 1682 r., z Zofii Ostrowskiej miał synów, Andrzeja i Stanisława. Aleksander, Ignacy, Jan i Michał, synowie Baltazara, 1685 r.; po Michale syn Franciszek. 

Baltazar, syn Jana i Maryanny Wolskiej, pozostawił syna Aleksandra, podwojewodzego 1692 r., pisarza grodzkiego 1693 r., ostatnio 1711 r. podsędka rawskiego, po którym syn Jan. Tomasz, syn Macieja i Anny Gąbskiej, 1693 r. Stanisław z Poradowa, rotmistrz królewski 1695 r. i Franciszek, bracia rodzeni, i z nich Franciszek był 1698 roku pisarzem grodzkim rawskim. 

Józef, syn Adama i Katarzyny Stokowskiej, 1704 r. Jan, chorąży bydgoski 1710 r., żonaty z Anielą Dąbrowską. Władysław, chorąży nowogrodzki 1718 r. Paweł, kanonik wiślicki 1720 r. Stanisław, cześnik rawski 1727 r. Stanisław, z wojew. brzesko-kujawskiego, i Tomasz, z wojew. kaliskiego elektorowie 1733 r. Andrzej i Józef, synowie: Adama, 1742 r. Mikołaj, proboszcz włocławski 1749 r.

Antoni i Ludwik,, synowie Adama, 1758 r. Izydor i Maciej, synowie Stanisława i Maryanny Sokołowskiej, 1759 r. Andrzej na Poradach z wojew. rawskiem, i Józef, komornik graniczny, poseł ziemi halickiej, z ziemią halicką podpisali elekcyę 1764 r. Adam, burgrabia rawski 1790 r. Józef, kanonik inflancki, proboszcz warecki i ostrołęcki 1791 roku (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., i Piotrk., Don. Vars., Ks. Gr. Sochaczewskie i Czerskie). 

Józef i Andrzej w 1782 r., Ambroży 1826r., jego synowie: Józef w 1843 r., a Wincenty, major wojsk austryjackich, 1853 r. i Feliks 1854 r. wylegitymowani w Galicyi. 

Szczepan-Adam, zw. Kopik na Poradowie, syn Adama i Krescencyi Taczanowskiej, ur. 1791 r. we wsi Poradach, w pow. rawskim, dziedzic dóbr Łuszczew, w pow. konińskim, wstąpił 1807 r. jako podporucznik do 1-go pułku strzelców pieszych i wkrótce został porucznikiem; kapitan 1812 r., przeniesiony 1816 r. do 8-go pułku piechoty liniowej, wyszedł 1817 r. do dymisyi; w 1831 r. był majorem w tymże pułku i za waleczność dostał krzyż Virtuti Militari. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi; wylegitymowany w Królestwie 1838 r. (Ks. Wojskowe). 

PORADOWSKI h. SAS. Adam, dziedzic dóbr Tworzyanki, w wojew. rawskiem 1762 roku, miał syna Stanisława, po którym z Teodory Gorzeńskiej synowie: Ignacy, kupiec w Warszawie, Aleksander, dzierżawca dóbr, Michał, Antoni i Józef wylegitymowani w Królestwie 1850 i 1851 r. 

PORAJ h. PORAJ. Wielu z herbowych Poraj brali miano rodu za nazwisko jeszcze w XV stoleciu. Jakób, proboszcz trzemeszyński 1386 r., kanonik krakowski 1401 r. Mikołaj, kanonik krakowski 1401 r., scholastyk gnieźnieński 1407 r. Mikołaj, starosta halicki, poległ w boju z Wołochami 1450 roku. 

PORAJCZEWSKI. Walenty z ziemią łomżyńską podpisał elekcyę 1697 roku. 

PORAJEWSKI v. PORAJOWSKI h. PORAJ. Jan, dworzanin królewski 1614 roku. Jan, syn Mateusza, 1615 roku. Łukasz-Mateusz, syn Krzysztofa, 1651 r. (Don. i Conv. Vars., Wyr. Tryb. Lubel.).

PORAJSKI h. PORAJ. Po Józefie, subdelegacie grodzkim sandomierskim 1701 r., syn Stanisław miał syna Franciszka, a ten syna Wawrzyńca, po którym syn Seweryn, autor i tłomacz, naczelnik w cenzurze w Warszawie, żonaty z Zofią Święcicką, pozostawił syna Feliksa, wylegitymowanego w Królestwie 1861 r. 

PORATKOWSKI. Franciszek, miecznik inflancki, podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. wołyńskiem. 

PORAZIŃSKI h. RAWICZ. Byli na Podlasiu. N. N. dostarczali 1528 r. dwóch zbrojnych na potrzeby wojenne. Stanisław, elektor 1648 r. z wojew. podlaskiego. N., żona Piotra Jurachy, podstolego oszmiańskiego 1675 r. Andrzej 1733 r. z wojew. brzesko-litewskiem, a Antoni 1764 r. z ziemią drohicką podpisali elekcye. Antoni, burgrabia drohicki 1790 roku (Ks. Gr. Czerskie). 

Grzegorz, syn Macieja, cześnika drohickiego, sprzedał Jaźwińskim swój majątek Wydęgowo (?), na Podlasiu, w 1700 r., a w 1756 r. nabył części Olszewo-Rybałty od brata Andrzeja; po Grzegorzu z Doroty Twarowskiej syn Antoni ochrzczony 1739 r. w par. Pierlejowie, wylegitymowany 1804 r. w Galicyi Zachodniej. Piotr, dziedzic dóbr Chlewisk, w pow. siedleckim, i Paweł, ekspedytor poczty w Łukowie, synowie Antoniego i Teresy Iwanowskiej, w 1841 roku, Wojciech, urzędnik w Białej, i Dominik, synowie Franciszka i Antoniny Roszkowskiej, i po Wojciechu z Teresy Świętochowskiej synowie, Wiktor i Miłosław w 1844 roku wylegitymowani w Królestwie (Quaterniones). 

Jan, syn Sebastyana i Apolonii, ur. 1797 roku we wsi Poradziny, w obwodzie białostockim, wszedł 1817 r. do 2-go pułku strzelców pieszych i w 1828 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

PORAZOWSKI. Franciszek, syn Franciszka, w ziemi liwskiej 1782 r (Akta Łomżyńskie). 

PORCHOWSKI h. PORCHOWSKI (?). Na Litwie. Jan z pow. grodzieńskim podpisał pospolite ruszenie 1698 r. N. zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

PORCHOWSKI. Kniaziowie. Wzięli nazwisko od dóbr Porchowa w gub. pskowskiej i mają pochodzić od kn. Iwana Światosławicza Smoleńskiego. Kn. Andrzej otrzymał od kn. Lingwenia Olgerdowicza sioła Koltów Berezujkowicze i Cnocławicze, co w 1450 r. potwierdził król Kazimierz Kn. Semen wyszedł 1442 roku z Litwy do Rosyi i tam jego potomkowie przebywali jeszcze w XVI wieku (Wolff). 

PORCYANKO h. WRĘBY. Na Litwie. Jan, syn Wojciecha, z synami, Bazylim i Antonim wylegitymowani w Cesarstwie 1836 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. Antoni, syn Jana, urzędnik w gub. mińskiej 1851 r. 

PORCZYŃSKI h. ABDANK. Pisali się z Porczyn, w pow. Szadkowskim. Stanisław, syn Adama, 1588 r. Chryzostom, syn Tomasza, 1614 r., żonaty z Teofilą Byszewską, miał syna Marcina. Maciej i Wojciech, dziedzice Wodzinka 1681 roku, synowie Stanisława i Agneszki Gołygowskiej. Jan, syn Wojciecha, 1691 roku. Franciszek, syn Jakóba, dziedzic Wodzina 1762 r. (Ks. Gr. Przedeckie, Wyr. Tryb. Piotrk., Rocznik Heraldyczny). 

PORCZYŃSKI h. JASTRZĘBIEC. Wzięli nazwisko od wsi Porczyny w wojew. kaliskiem; już w XVI stoleciu jedna ich linia osiedliła się na Wołyniu. Maryan, Świętosław i Szymon-Floryan, elektorowie 1632 roku z wojew. sieradzkiego; z nich Świętosław miał synów: Krzysztofa, Macieja, Stanisława i Wojciecha. Jan i Kazimierz z wojew. Sieradzkiem, a Maryan z ziemią rawską podpisali elekcyę 1659 r. Eufrozyna, żona Kazimierza Kadłubowskiego, stolnika bełskiego 1670 r. 

Franciszek kupił dobra Iwanie, w wojew. Sieradzkiem 1676 r., lecz już w 1691 roku sprzedał je Słoneckim; jego syn Jakób pozostawił syna Franciszka, a ten syna Antoniego, żonatego z Faustyną Bykowską, z której syn August, dziedzic dóbr Przeczni, w pow. sieradzkim, wylegitymowany w Królestwie 1839 r. 

Po Jakóbie z Maryanny Kretkowskiej synowie, Józef i Andrzej 1701 r. Po Władysławie z Wiktoryi Kobierzyckiej synowie, Adam i Aleksander 1714 r. (Akta Warszawskie). Adam, Grzegorz, Jan i Kazimierz, synowie Wojciecha, dziedzice części dóbr Szyszki 1715 r. Jan, syn Sebastyana, 1731 r. Michał, elektor 1733 r. z wojew. kaliskiego. 

Po Wojciechu, dziedzicu dóbr Porczyny 1763 r., z Maryanny Dzierzbickiej syn Maksym, posesor dóbr Lgoty, w pow. piotrkowskim, wylegitymowany w Królestwie 1839 r. z synem Józefem. 

Z osiedlonych na Wołyniu. Piotr, skarbnik mścisławski 1720 roku, podczaszy wendeński 1724 r., miał synów: Celestyna, Dymitra, Gabryela i Jakóba; z nich Gabryel, podstarosta owrucki 1731 r., wojski Winnicki, poseł bracławski, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. bracławskiem; pisarz grodzki Winnicki 1768 r., łowczy 1766-1768 r., podstoli 1781 r., a stolnik bracławski 1791 r., był jednym z lustratorów pow. Winnickiego i chlubnie wywiązał się z tego obowiązku; kawaler orderu św. Stanisława, był 1789 r. komisarzem do zbierania ofiar; jego żona Zofia Czosnowska, starościanka salnicka. Dymitr, szambelan Stanisława Augusta 1785 r., był 1789 r. komisarzem do zbierania ofiar z pow. łuckiego. Witalis, syn Dymitra, marszałek szlachty 1845 r., a kurator gimnazyum rówieńskiego, um. 1853 r.

Bonifacy, z wojew. połockiego, i Krzysztof, stolnik owrucki, z wojew. kijowskiego elektorowie 1733 r. N. żonaty z Miryanną Borejko, podstolanką owrucką 1740 r. Stanisław, Walenty i Wawrzyniec, synowie Michała, 1757 r. Józef-Stanisław wylegitymowany w Galicyi 1782 r. (Wyr. Tryb. Lubel., Sigil., Kancl. Vol. Leg.). 

Kajetan, subdelegat grodzki Winnicki 1785 r., komisarz do zbierania ofiar z pow. zwinogrodzkiego 1789 r., żonaty z Apolonią Korzeniowską, pozostawił syna Antoniego, wylegitymowanego w Królestwie 1841 r. 

Antoni, syn Kajetana i Apolonii Korzeniowskiej, ur. 1793 r. we wsi Baczkorynie, w Kijowskiem. wszedł 1809 r. do 15-go pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego i w 1815 r. przeszedł do 4-go pułku ułanów, awansował 1823 r. na porucznika w 4-tym pułku strzelców konnych. Odbył kampanie: 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi i za waleczność dostał krzyż złoty wojskowy. 

Edward, syn Kajetana i Apolonii, ur. 1791 r. we wsi Kutku, w pow. podolskim, postąpił 1808 r. do 1-go pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego i w 1809 r. został podporucznikiem; porucznik 1811 r., awansował 1813 r. na kapitana i w 1815 r. przeniesiony do 2-go pułku ułanów, a w 1818 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech (Ks. Wojskowe). 

POREMBA v. PORĘBA h. JASTRZĘBIEC. Krzysztof, vicerotmistrz wojsk koronnych 1662 r. (Sigil.). 

PORENDWA. Na Litwie. Jan podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. (Vol. Leg.). 

PORĘBIŃSKI v. POREMBIŃSKI h. PRUS I. Stanisław w nagrodę zasług wojennych otrzymał 1593 r. nobilitacyę i herb, jaki używał dotąd; pochodzący od niego Stanisław, syn Ignacego, urzędnik celny, wylegitymowany w Królestwie 1845 r.; b. dziedzic Bronczyna, w Kaliskiem, um. 1861 r. w Kaliszu. 

Stanisław, podstarosta chmielnicki 1597 r. Jan, dziedzic Porąbka 1597 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). Stanisław naznaczony 1613 r. rewizorem do Chmielnika (Vol. Leg.). 

Ferdynand, syn Sebastyana i Katarzyny, ur. 1792 r. we wsi Łukaszowie, w gub. podolskiej, wszedł 1809 r. do 15-go pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego i w 1813 r. został podporucznikiem w 4-tym pułku ułanów; przeznaczony 1815 r. do 3-go pułku ułanów, awansował 1820 r. na porucznika. Odbył kampanie: 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 we Francyi, za waleczność otrzymał krzyż Legii Honorowej. 

Wincenty, kapitan 7-go pułku piechoty, został 1831 r. majorem w 11-tym pułku piechoty (Ks. Wojskowe). 

PORĘBNY h. BOGORYA odm. Odmiana herbu - w polu czerwonem między dwoma srebrnemi półstrzałami kładą krzyż w formie litery X; nad hełmem w koronie paw ze złamaną strzałą w dziobie (Hr. Ostr.). 

Zamieszkiwali w Brześciańskiem. Stanisław, słynny lekarz w początkach XVII stolecia. Jan w wojew. brzesko-litewskiem 1685 r.

PORĘBOWSKI h. LESZCZYC. Jakób 1572 r. (Hr. Ostr.). 

PORĘBSKI h. BOGORYA. Leon, vicegerent 1764 r., pisarz grodzki 1777 r., a miecznik i podstarosta krasnostawski 1778 r., miał synów: Antoniego, Szczepana i Jana; po Janie z Klary Wydżga syn Józef, osiedlony w gub. wołyńskiej, wylegitymowany w Królestwie 1848 r. 

Szczepan, sędzia kryminalny w Kielcach 1828 r., zaślubił Antoninę Morykoni i z niej pozostawił syna Antoniego-Wincentego, wylegitymowanego w Królestwie 1852 r. (Sigil., Kancl.). 

Powyższy Leon z Poręby, pisarz grodzki krasnostawski, nabył 1767 r. wieś Czystodębinę, w pow. krasnostawskim; po Leonie z Teofili Dobraczyńskiej synowie, Antoni-Ignacy-Paweł, 1765 roku, i Rafał-Jan-Szymon, 1767 roku ochrzczeni w par. Gorzków, wylegitymowani w Galicyi Zachodniej 1804 r. (Quaterniones). 

PORĘBSKI h. KORNIC. Senatorowie w rodzinie: Mikołaj, kasztelan zawichostski 1625-1635 r. Zygmunt, kasztelan zawichostski, um. 1692 r. 

Ponieważ są dwie Poręby w wojew. krakowskiem i Poręby w ks. zatorskiem, i z nich piszą się rodziny Porębskich, herbów Kornic, Nabram i Szreniawa, rozróżnienie herbowe tych rodzin jest trudne do tego stopnia, że niektórzy, zaliczeni w Niesieckim z Paprockiego do herbu Nabram, występują w aktach urzędowych z herbem Kornic. Porębscy, herbu Kornic, wzięli nazwisko od wsi Wielkiej Poręby, pod Wadowicami, a że tę wieś zwano także Poruba, i oni pisali się niekiedy Porubski; jedna ich gałąź dotychczas dziedziczy na Szląsku Górnym i do niej w 1819 r. należały majątki Świętochowice i Skrzelkowice. Tomasz 1400 r., Rafał 1429 r., Przybko 1432 r. i inni cytowani w aktach krakowskich. Mikołaj, sędzia ziemski oświęcimski 1494 r. Jan z Wielkiej Poręby 1508 r. Jan, Piotr i Stanisław, synowie Henryka, 1518 r. Piotr zwolniony 1523 r. od wyprawy wojennej. Piotr, syn Andrzeja, 1532 r. Piotr, kanonik krakowski, Baltazar, podstarosta oświęcimski, Jan i Paweł 1550 r. 

Stanisław, podstarosta oświęcimski 1584 r., miał synów, Baltazara i Zygmunta, dziedziców Wiślicy; z nich Baltazar, dworzanin Zygmunta Augusta 1570-1572 r., dziedzic dóbr Grójca 1581 r., poborca i wojski krakowski, podpisał ugodę będzińską 1589 r.; jeden z naczelników rokoszu zebrzydowskiego 1607 roku, żywy brał udział we wszystkich politycznych wypadkach swojego czasu; jego synowie: Mikołaj, kasztelan zawichostski 1625 roku, poseł na sejmy, deputat do kwarty 1625 r., ożeniony z Beatą z Mirowa Myszkowską; Jan, elektor 1632 r. z wojew. krakowskiego, ożeniony z Chodorowską, Zygmunt, chorąży Zatorski 1647 r., ofiarował do kościoła w Miechowie kubek, który podług tradycyi używała św. Jadwiga, przebywając w swem wdowieństwie w klasztorze trzemeszyńskim, i Andrzej, wojski krakowski, podsędek 1632 r., a sędzia ziemski Zatorski, po którym synowie: Jan, Zygmunt i Andrzej, dziedzice Górnego Osieka, i z nich Zygmunt był podsędkiem 1632 r., chorążym 1647 roku Zatorskim, ostatnio kasztelanem zawichostskim. 

Piotr, sędzia ziemski oświęcimski 1590 roku. Sebastyan, dworzanin królewski 1596 r. Piotr, rotmistrz królewski, chlubnie odznaczył się w wyprawie przeciw zbuntowanym Kozakom pod Nalewajką i tego wodza jak i innych hersztów buntu konwojował do Warszawy. 

Feliks, syn Wacława, 1617 r. Krzysztof, chorąży Zatorski 1636 r., miał syna Krzysztofa. Stanisław, vicegerent grodzki krakowski 1653 roku. Po Janie, dziedzicu Poręby Wielkiej, syn Franciszek, kapitan dragonów wojsk koronnych 1664 r. Abraham-Aleksander, elektor 1669 r. z wojew. krakowskiego (Metr. Kor., Don. i Conv. Vars., Wyr. i Zap. Tryb. Lubel.). 

PORĘBSKI h. KORNIC odm. Odmiana herbu - w polu błękitnem trzy gradusy zwężające się do góry, na nich krzyż bez górnego ramienia, w ksztacie litery T. W koronie nad tarczą pięć piór strusich. 

Jan-Józef, neofita, w nagrodę prac około Rzeczypospolitej otrzymał 1765 r. szlachectwo praeciso scartabellatu i herb powyższy (Kancl.). 

PORĘBSKI h. NABRAM. Grzegorz sprzedał 1539 r. wieś Owsiankę. Piotr, kanonik i oficyał krakowski 1557 r., kantor krakowski, proboszcz oświęcimski, kanclerz króla węgierskiego, um. 1564 r. Adam na Złotopolicach z ziemią zakroczymską, a Adam z ziemią ciechanowską i Abraham z ziemią zakroczymską podpisali elekcyę 1648 r. Stanisław, elektor 1669 r. z ziemi przemyślskiej. 

Józef, oficyał kaliski, proboszcz błoński 1701 roku. Antoni, stolnik liwski, żonaty z Anną Winkler, z niej syn Jan, skarbnik płocki 1774-1791 r., ożeniony z Maryanną Kozłowską (Metr. Kor., Ks. Gr. Sochaczewskie i Czerskie). 

PORĘBSKI h. SZRENIAWA. W Małopolsce, pod Sączem. Jan, Piotr i Wodzisław, dziedzice Tuczapy Jutroszowej 1589 r. Stanisław, Mikołaj, Jan i Jakób, synowie Jakóba, dziedzica wsi Ruda, w Proszow skiem 1594 r. Andrzej żonaty z Zofią Cikowską, kasztelanką połaniecką, 1595 r. Jan, syn Dyonizego z Wawrzyszewa, 1599 r. Aleksander, Jan i Joachim, synowie Jana i Katarzyny z Wilamowa, 1663 r. 

Na Litwie liczni są Porębscy tego herbu, lecz że biorą przydomek Limont, może właściwie należą do rodziny Limontów. Adryan, syn Jana i Krystyny Głuszyńskiej. 1629 roku, elektor 1648 roku z pow. orszańskiego. Kazimierz podpisał elekcyę 1648 r. z pow. grodzieńsk m. Jan, podstoli nowogrodzki 1666 r. Mikołaj, elektor 1669 r. z wojew. witebskiego, a Kazimierz-Limont 1674 r. z pow. orszańskiego. Mikołaj, podstarosta mohylowski 1687 r. Franciszek-Mikołaj i Paweł podpisali elekcyę 1699 r. z wojew. nowogrodzkiem.

Paweł podpisał pospolite ruszenie 1698 r., a Michał podpisał konfederacyę olkienicką 1700 r. Antoni, regent grodzki orszański 1743 r. Stanisław podpisał elekcyę 1761 r. z pow. wołkowyskim (Wyr. Tryb. Lubel.). Józef, regent grodzki wołkowyski 1778 r. Konstanty, syn Franciszka, urzędnik pow. wilkomierskiego 1858 r. Wincenty, syn Antoniego i Maryanny Curlówny, ur. 1788 r. we wsi Osmianie, na Litwie, wszedł 1811 r. do pułku artyleryi pieszej wojsk Ks. Warszawskiego i w 1813 r. został podporucznikiem; przeznaczony 1815 r. do 7-go pułku piechoty liniowej, awansował 1820 r. na porucznika, a 1828 r. na kapitana. Odbył kampanie, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech, um. 1807 r. we wsi Dębina, w pow. lubelskim (Ks. Wojskowe).

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej, Ignacy, syn Mikołaja, z synami, Adolfem i Andrzejem 1846 r.; 2) gub. grodzieńskiej: Michał, syn Kazimierza, i Floryan, Wincenty i Józef, synowie Antoniego, 1832 r.; 3) gub. kowieńskiej potomstwo Józefa i Szymona, synów Joachima, wnuków Joachima, prawnuków Krzysztofa, w 1848 r. i synowie Dominika, wnukowie Antoniego: Kazimierz, Piotr i Julian 1866 r. 

PORĘBSKI v. POREMBSKI. Wojciech, syn Mateusza i Anny Jagodzińskiej, ur. 1794 r. w Warszawie, wszedł 1818 r. jako lekarz batalionowy do 2-go pułku strzelców pieszych, a przeniesiony 1822 r. do pułku grenadyerów gwardyi, um. 1824 r. (Ks. Wojskowe). 

PORĘCKI. Jan w pow. lidzkim 1666 r. 

POROCKI. Karol, podczaszy podolski 1661 r. Krzysztof, podczaszy podolski 1671 r. N. z wojew. Sandomierskiem podpisał elekcyę 1697 r.

POROGSKI. Jakób, syn Stefana, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1842 r. 

POROSKI v. POROWSKI h. GRZYMAŁA. Wzięli nazwisko od wsi Porośla-Wojsłowów, w ziemi bielskiej. Marcin, dziedzic Porosła, uczynił 1539 r. testament na rzecz swych synów, Eliasza i Serafina. Po Cibo ze synowie, Piotr, dziedzic Porośla-Wojsławy, i Teofil żonaty 1562 r. z Elżbietą Zera. Jan, syn Andrzeja, 1584 r. Sebastyan, syn Józefa, dziedzic Porośla 1591 r. Jan, Piotr i Walenty, synowie Andrzeja, dziedzice Porośla-Wojłsawy 1591 r. Baltazar, Erazm i Paweł, synowie Szymona, dziedzice PoroślaWojsławy 1598 r. 

Melchior i Tomasz, 1669 r. z ziemi bielskiej, Grzegorz, z ziemi nurskiej i Jerzy, z wojew. podlaskiego 1697 r. elektorowie. Tomasz, syn Łukasza, 1693 r. Po Piotrze 1694 roku, syn Jan miał syna Jana, po którym z Eufrozyny Zalewskiej syn Jakób, żonaty z Maryanną Wyszyńską, prowadził 1786 r. proces o części wsi Piętki.

Wawrzyniec 1733 r. z wojew. mazowieckiem i Józef 1764 roku z ziemią bielską podpisali elekcye. Franciszek i Marcin, synowie Józefa, 1757 roku. Grzegorz, Jan i Marcin, synowie Antoniego, 1762 roku. Adam, syn Jana, wnuk Wojciecha i Heleny, miecznik nowogrodzki 1785 r. Stanisław, podporucznik wojsk koronnych 1791 r. (Mil., Wyr. i Zap. Tryb. Lubel., Kancl.). 

POROSZYN. Wiktor, syn Stefana, radca kolegialny, z zasady urzędu otrzymał przyznanie szlachectwa i zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej 1853 r. 

POROWSKI v. POROSKI h. OKSZA. Byli w wojew. Sieradzkiem; wzięli nazwisko od wsi Poroża. Jan, syn Eustachego, 1635 r. Wojciech, komornik graniczny piotrkowski 1650 r. Po Melchiorze 1690 r., syn Jan. 

Jan i Kazimierz podpisali elekcyę 1733 r. z wojew. brzesko-kujawskiem, a.Walenty z wojew. poznańskiem. Wojciech, syn Franciszka, żonaty z Magdaleną Janiszewską 1767 roku (Wyr. Tryb. Piotrk. i Zap. Tryb. Lubel.). 

Adam kupił dobra Adamki od Pawłowskich 1755 r.; żonaty z Faustyną Węgierską, pozostawił syna Józefa, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r. z synem Hipolitem, podoficerem wojsk ros., urodzonym z Maryanny Amadej. 

POROWSKI h. PORONIA. Po Łukaszu z Jadwigi Dworakowskiej 1696 r., syn Walenty miał syna Macieja 1755 r., a ten syna Walentego 1791 r. (Akta Warszawskie). Po Maryanie, dziedzicu wsi Porośl-Grzywy, (h. Grzymała), pochodzący: Wojciech, syn Wojciecha i Maryanny Brzoska, 1839 r.; Franciszek, syn Stanisława, 1840 r.; Józef, syn Krzysztofa i Anieli Ożarowskiej, 1842 r.; Ignacy i Paweł, synowie Macieja, 1844 r.; Władysław, syn Józefa i Felicyanny Głuchowskiej, 1849 r.; Grzegorz, syn Franciszka, 1852 roku i Kazimierz, syn Franciszka i Moniki, 1840 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Po Walentym, właścicielu wsi Porośl-Głuchy 1679 r. (h. Grzymała), pochodzący: Marcin, syn Tadeusza, 1842 r.; Antoni, syn Kazimierza i Maryanny Pruszyńskiej, Kazimierz, syn Stefana, i Jan, syn Marcina i Ewy Kraszewskiej, w 1842 r.; Andrzej, syn Jana, 1844 r.; Piotr, syn Stefana, i Tomasz, syn Wawrzyńca, 1848 r.; Tomasz, syn Pawła, 1854 r. oraz Józef i Jan, synowie Leonarda i Tekli Niemyskiej, 1862 roku wylegitymowani w Królestwie. 

Po Andrzeju, synie Wojciecha z Porośla-Głuchy 1697 r. (h. Grzymała), pochodzący, Piotr i Józef, synowie Kazimierza, wylegitymowani w Królestwie 1852 r. 

POROWSKI h. ROCH. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r.

POROWSKI. Józef i Wojciech wylegitymowani w Galicyi 1782 r. 

POROZOWSKI. Wawrzyniec podpisał konwokacyę generalną warszawską 1764 r. PORSA. Jan, pisarz kancelaryi nadwornej, otrzymał 1623 roku prawem kaduka pozostały majątek po Janie Kraście, mieszczaninie gostyńskim, a w 1624 roku spadek po Jankowskim, mieszczaninie lubelskim. W 1629 roku spadek po Altonie Jakubowiczu Porsie otrzymał Kowaliński Mikołaj (Metr. Kor.). 

PORTANTY h. WRĘBY odm. Odmiana herbu - wręby ku górze zmniejszające się, nad niemi krzyż. 

Z państwa neapolitańskiego przesiedlili się do Polski, lecz już oddawna zgaśli. 

PORUĆ h. ROGALA. Na Litwie. Józef, Jerzy i Mikołaj, synowie Bartłomieja, wnukowie Mikołaja, 1834 r. i Kazimierz, syn Józefa, 1862 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Józef, syn Rocha, dóbr Uszgiry, Antoni, Jan i Samuel, synowie Józefata, dóbr Szurajcie dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

PORUCHOWICZ. Brali przydomek Semicki. Harasim podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. brzesko-litewskiem (Vol. Leg.). 

PORUCKI. Janusz, deputat z Pomorza na Trybunał lubelski 1599 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

PORUDENSKI v. PORUDYŃSKI v. PORUDZIŃSKI h. BELINA. Pisali się z Porudna i Porudyniec (?), w wojew. ruskiem. Andrzej 1514 roku. Stanisław zwolniony 1524 r. od wyprawy wojennej. Mikołaj, posesor Bunowa 1530 r., miał syna Gabryela, który w 1563 r. ustąpił Bunow synowi swemu Janowi. Jan, dworzanin króla Stefana Batorego, dzielny wojownik przeciw Gdańszczanom i Moskwie, odznaczył się pod Sokołem i Wielkiemi Łukami; podkoniuszy królewski 1590 r., sprzedał 1586 r. wieś Porudyniec, a w 1604 r. otrzymał królewszczyznę Trześniów. Elżbieta, żona Pawła Jacimierskiego, wojskiego buskiego 1570 r. Piotr i Stanisław, synowie Mikołaja, prowadzili 1590 r. proces o zadanie ran Krzysztofowi Porudyńskiemu. Jan-Piotr, dworzanin królewski 1623 roku (Metr. Kor., Conv. Vars., Wyr. i Zap. Tryb. Lubel.). 

PORUSKI. Andrzej i Stanisław, bracia rodzeni, dziedzice Batkowa, pozwani 1556 roku o gwałty. Aleksander, podsędek włodzimierski, podstarosta łucki, pozwany 1668 roku przez Krasickiego (Conv. Vars., Zap. Tryb. Lubel.).

PORUTOWICZ h. RADWAN. Mają przydomek Poruć. Daniel, syn Samuela, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

PORWANIECKI h. KORCZAK. Piszą się z Porwańca, w pow. łuckim. Niemira i Senko dostawiali po jednym zbrojnym na potrzeby wojny 1528 roku. Tychno 1539 roku. Iwan złożył przysięgę na wierność Koronie 1569 roku. 

Łukasz żonaty 1630 roku z Teodorą Olizarówną. Mikołaj, towarzysz chorągwi pancernej 1632 r. Aleksander 1648 r. podpisał elekcyę z wojew. wołyńskiem. Gabryel, Jan, Maksymilan, Michał żonaty z Katarzyną Kińską i Stanisław, synowie Teodora i Aleksandry Bukowieckiej, 1658 roku; z nich Gabryel miał syna Andrzeja 1671 r. 

Jan, rotmistrz i pułkownik pancerny w konfederacyi tarnogrodzkiej, chlubnie odznaczył się w wojnie z Sasami i rozbił ich pod Sandomierzem 1715 r. Andrzej na Porwańcu, miecznik wołyński 1706 r. Mikołaj, cześnik parnawski 1706 r. Jan, cześnik parnawski 1712 r., pozostawił synów, Józefa i Kacpra-Kazimierza, i z nich Józef, łowczy wołyński, poseł żytomierski na sejm 1735 roku, następnie łowczy żytomierski 1744 r. Jerzy, skarbnik wołyński 1716 roku, miał synów, Franciszka i Gabryela. 

Adam i Tadeusz sprzedali 1767 r. Porwaniec, w pow. łuckim, bratu Antoniemu. Po Piotrze synowie, Ludwik i Michał 1788 roku (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Sigil., Ks. Gr. Mińskie). Bonifacy-Adam, syn Antoniego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1805 r. 

PORWIŃSKI h. KORCZAK. Na Szląsku, gdzie posiadali w 1819 r. majątek Vogtei-Chelm (Pless). 

PORYCKI. Książęta. Pochodzą od kn. Fedora Nieświckiego, którego syn Wasil miał synów: Semena, Sołtana i Wasila. 

Wasil otrzymał 1460 r. Zbaraż, i z żony Hanny pozostawił synów: Fedora, Michała i Semena, którzy nazwali się Zbaraskimi i z nich Fedor zaślubił Barbarę Iliniczankę, która wniosła w posagu mężowi dobra Poryck, w pow. włodzimierskim, Hrykowicze, Trubki, Woronczyn, Styden i Trysten, w pow. łuckim, i z niej miał córki, Fruziannę, żonę kn. Wasila Welickiego, Zofię Lachowską i trzech synów: Aleksandra, Juria i Wojnę, z których Aleksander, otrzymawszy Poryck, nazwał się Poryckim, a Jurij i Wojna od dóbr Woronczyna, pisali się Woronieckimi, zachowując przydomek ze Zbaraża, jako dowód wspólności pochodzenia. 

Kn. Aleksander, dziedzic Łozowej i Bajkowa 1546 roku, otrzymał 1526 r. zatwierdzenie na części dóbr Porycka i Hrykowicz, i na tych dobrach zapisał 600 kop groszy żonie swej Barbarze, córce Pawła Uchańskiego, z której pozostawił córki: Barbarę 1v. za Janem Montowtem, 2v. za Aleksandrem Siemaszką, podkomorzym włodzimierskim, następnie kasztelanem bracławskim, Hannę za Maciejem Lewickim, sędzią ziemskim bielskini, Katarzynę za Jerafiejem Hostskim i pięciu synów: Janusza, rotmistrza król., Mateusza, Piotra, dziedzica Hrykowicz, Michała i Aleksandra. 

Kn. Aleksander, dziedzic Porycka, Wyszogrodka Hrykowicz, Bajkowa, Łozowej, Michałowicz, Hruszowy, Kaczkowicz i in., deputat na sejm 1573 r., zaślubił Hannę Baworowską, córkę Wacława, i z niej miał córki, Barbarę za kn. Andrzejem Kozeką, Helenę Zaborowską i synów: Janusza, starostę iberpolskiego i horodeckiego, deputata na sejm 1607 r., dworzanina i rotmistrza królewskiego, który odznaczył się 1610 r. w bitwie pod Kluszynem, żonatego z Beatą Lasocianką, łowczanką lubelską, wdową po Hornostaju, Mikołaja, ożenionego z Anną z Podhorca, 2v. za Władysławem Ostrorogiem, Aleksandra i Stefana, żonatego z Katarzyną, córką Dymitra Jełowickiego. 

Kn. Aleksander, dziedzic Bugłowa, Ochryszkowicz, Korostowa, Peczorny i in., starosta kleszczelowski 1616 r., poległ w bitwie z Tatarami, i z żony Anny, córki Heronima Hornostaja, podkomorzego kijowskiego, 2v. za Krzystofem Charlęskim, miał córkę Izabelę-Zofię, żonę Krzysztofa Koniecpolskiego, wojewody bełskiego, która jako ostatnia z rodu przeniosła w dom męża Poryck (Metr. Litew., Bon., Wolff, Sumaryusze Wołyńskie). 

PORYCKI h. PRAWDZIC. Pasko z Radzanowa w nagrodę zasług dostał 1375 r. od Janusza ks. Mazowieckiego majątki Czebnowo i Kargoszyn, w pow. ciechanowskim, a Poryte i Izbne, w pow. nowogrodzkim, i od majątku Poryte jego potomkowie wzięli nazwisko Porycki, a od wsi Czebnowa, Izbnego i Kargoszyna powstały rody Czebnowskich, Izbińskich i Kargoszyńskich. Piotr z Porytego nabył 1430 r. 40 łanów w Cedzinie. Jan, Maciej, Piotr i Paweł, dziedzice Porytego, kupili w 1478 r. za przywilejem Bolesława ks. Mazowieckiego majątek Zakliczewo. Jan, z przydomkiem Wkleja, starosta łomżyński 1473 r. Jan, syn Jakóba, ksiądz, pleban tykociński 1512-1527 r., dziedzic dóbr Poryte. Mikołaj, syn Piotra z Porytego, 1549 r. (Mil., Zap. Tryb. Lubel.). Mikołaj podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. bełskiem. 

PORYCZ. Baltazar, kapitan wojsk koronnych, w nagrodę zasług wojennych otrzymał nobilitacyę 1673 r.; jego syn Melchior miał 1680 r. proces w Trybunale lubelskim (Vol. Leg., Wyr. i Zap. Tryb. Lubel.). 

PORYŃSKI. Mikołaj podpisał elekcyę 1669 roku z ziemią przemyślską. 

PORYWAJ. Hawryło, kozak zaporożski, na zalecenie hetmana zaporożskiego otrzymał nobilitacyę 1659 r. (Vol. Leg.). 

PORYZNA v. PORYZNO. N., starosta wałecki 1664 r. 

PORZECKI h. DĄBROWA. Na Litwie, właściwe ich nazwisko Talko, które, przyjąwszy nazwisko Porzecki, zmienili na przydomek. Jerzy, wojownik za Stefana Batorego, miał synów: Benedykta, Heronima i Fryderyka; po Benedykcie synowie, Andrzej i Tomasz, rektor Jezuitów w Pułtusku, um. 1653 r., opatrując zapowietrzonych; mąż uczony zostawił kilka dzieł dobrą łaciną napisanych. Bartłomiej, Jerzy i Krzysztof z pow. lidzkim, Zygmunt Talko z wojew. witebskiem podpisali elekcyę 1674 r. Jerzy, łowczy lidzki 1689 roku, żonaty z Anną Łuszczykówną, podczaszanką mścisławską. Adam, z wojew. nowogrodzkiego i Adam, z wojew. wileńskiego elektorowie 1697 r. 

Tomasz-Kazimierz, skarbnik i deputat pow. oszmiańskiego 1713 r., był w 1723 r. podstolim oszmiańskim. Tadeusz podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. Onufry, budowniczy witebski 1777-1781 r. N. żonaty z Apolonią Jeleńską, kasztelanką nowogrodzką 1780 r. N., żona Franciszka Chrapowicka, łowczanka połocka 1785 r. Jan Talko 1797 r. Emilia, żona Stanisława Bujnickiego 1830 r. (Arch. Dubr. i Szem., Ks. Zasławskie). 

PORZECKI h. DOLIWA. Wojciech, kanonik krakowski, pleban w Koziegłowach, fundował kościół w tern mieście 1639 r. 

PORZECKI h. POMIAN. Józef, syn Franciszka, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1795 roku. Antoni, syn Franciszka, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1832 r. 

PORZECKI. Donat, syn Wawrzyńca i Teresy Światkiewicz, ur. 1772 r. w m. Międzyrzeczu, wszedł 1787 r. do wojska polskiego i w 1794 r. został chorążym; w 1795 r. przeszedł do wojska francuskiego, a 1801 roku do legii włosko-polskiej i 1802 r. awansował na podporucznika, a 1807 r. na porucznika i w 1809 r. został kapitanem; przeznaczony do 4-go pułku ułanów, przeszedł 1817 r. do korpusu żandarmów i w 1825 r. wyszedł do dymisyi w stopniu majora. Odbył kampanie: 1794 r. w Polsce, 1805 roku w Austryi, 1806 roku we Włoszech, 1809-1812 r. w Hiszpanii, 1813 roku w Niemczech i za waleczność otrzymał krzyż srebrny polski (Ks. Wojskowe). 

PORZEZIŃSKI h. PORAJ. Wzięli nazwisko od wsi Porzezina, w ziemi drohickiej. Jan, Kacper i Paweł, synowie Floryana 1598 r. Stanisław, syn Jakóba, 1607 r. Paweł, syn Andrzeja, 1636 r. Adam i Wojciech, synowie Wojciecha, 1641 r. Walenty, syn Jana, z Zuzanny Kryńskiej miał synów, Mikołaja i Pawła 1682 r. 

Erazm, dziedzic części Porzeziny-Mędle 1641 roku, pozostawił syna Pawła, po którym syn Jan miał syna Stefana; po Stefanie syn Grzegorz pozostawił syna Michała, który w 1793 r. prowadził proces z Krzysztofem Kaczkowskim (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Na Litwie. Kazimierz, syn Marcina, z synami: Andrzejem, Janem i Maciejem; Julian, syn Sebastyana, 1846 r.; Józef, syn Krzysztofa, z synami: Antonim, Wincentym i Piotrem; Piotr, syn Krzysztofa, z synami: Andrzejem, Józefem i Baltazarem, oraz Maciej i Stanisław, synowie Wojciecha, 1859 r.; Mateusz, syn Józefa, z synem Piotrem i tego synowie: Karol, Władysław i Michał z synem Franciszkiem i tego synowie, Leopold i Ludwik z synem Janem, i Paweł, syn Józefa, z synami, Stanisławem i Ferdynandem w 1859 roku wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. 

PORZĘTKOWSKI. Andrzej z wojew. rawskiem podpisał elekcyę 1648 r. 

PORZYCKI h. DĄBROWA. Wzięli nazwisko od wsi Porzyce, w ziemi ciechanowskiej; szlachta zagrodowa. Jan, 1683 r. właściciel części wsi Porzyce-Trojany; jego syn Adam 1714 roku. Kazimierz podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. płockiem. 

Po Wojciechu, w 1787 r. dziedzicu wsi Gąszczyno, w ziemi ciechanowskiej, z Barbary Ulatowskiej syn Antoni pozostawił syna Mikołaja, wylegitymowanego w Królestwie 1844 r. 

PORZYCKI. Stanisław, urzędnik w Warszawie, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1850 r. 

Piotr, syn Jana i Urszuli z Granelów, ur. 1780 r. we wsi Kielnarowy, w pow. rzeszowskim, wszedł 1809 r. do 11 pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego; umieszczony 1815 r. w 2-gim pułku strzelców konnych, przeszedł 1817 r. do korpusu żandarmeryi iw 1830 r. przeniesiony do korpusu inwalidów i weteranów w stopniu podporucznika. Odbył kampanie: 1809 roku w Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 roku w Niemczech i 1814 r. we Francyi (Ks. Wojskowe). 

PORZYŃSKI h. NAŁĘCZ. Wawrzyniec, sługa starosty chmielnickiego 1597 r. (Wittyg). 

POSADOWSKI h. ABDANK. Hrabiowie i szlachta. Znakomita i zamożna polskiego pochodzenia na Szląsku rodzina; jej gniazdem majątek Posadowo, po niemiecku Postelwitz, w księstwie oleśnickiem. Adam i Karol, bracia, 1650 r. Kacper, porucznik dragonów 1667 r. (Ks. Gr. Przedeckie, Wyr. Tryb. Lubel.). Jan-Ernest, otrzymał w 1705 r. tytuł barona z przydomkiem von Postelwitz; jego wnuk Karol-Fryderyk otrzymał w 1743 r. godność hrabiowską dla najstarszego z członków swojej familii, i dodatek do nazwiska Wehner. Do tej rodziny należy majorat Blotnitz-Centawa. W 1864 r. tytuł hrabiowski nosił Herman, syn Karola-Jerzego, ożeniony z Dorci Volmar; następcą po nim majoratu i tytułu hrabiowskiego był jego syn Leopold. 

POSADOWSKI h. WŁASNEGO. Herb - na tarczy zawieszone grono winogradu. 

Stanisław, urzędnik ks. Ostrogskiej, opłacał 1573 i 1576 roku pobór z dóbr w pow. sandeckim (Wittyg, Ks. Poborowe).

POSADZUWSKI (?). Kazimierz, podczaszy orszański, w 1674 roku podpisał elekcyę z pow. orszańskim (Vol. Leg.). 

POSAJSKI. Wacław, major wojsk koronnych, otrzymał 1774 roku rangę fligiel-adjutanta królewskiego i tegoż roku wyszedł do dymisyi w randze podpułkownika wojsk koronnych (Sigil.). 

de POSCHMAN. Antoni otrzymał 1783 roku urząd konsyliarza królewskiego (Sigil.). 

POSIADZKI. Karol, podstoli nowogrodzki, ustąpił 1725 roku sumę 1019 złp. Józefowi Bielskiemu, kanonikowi i dziekanowi kijowskiemu (Zap. Tryb. Lubel.). 

POSIENICKI v. POSIENIECKI h. PRAWDZIE. Podług Paprockiego dom rozrodzony w ziemi nurskiej. Michał, doktor św. Teologii, kanonik smoleński 1791 r. 

POSKOCZYM h. OSTOJA. Na Litwie szlachta zagrodowa. Andrzej, elektor 1733 r. z ks. żmudzkiego. Andrzej i Tadeusz podpisali konwokacyę generalną litewską 1764 r. Józef, syn Jana, i inni 1799-1819 roku zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

POŚLEWICZ. Stanisław z pow. orszańskim podpisał elekcyę 1764 r. 

POSŁAWSKI. Michał, elektor 1669 r. z wojew. nowogrodzkiego. Stanisław, podstarosta kaniowski 1717 roku (Zap. Tryb. Lubel.). Mikołaj z wojew. brzesko-litewskiem i Samuel z wojew. Sieradzkiem podpisali elekcyę 1733 r. N., pisarz grodzki kijowski 1758 r.

POŚNIK v. POSTNIK h. OSTOJA. Byli na Wołyniu i brali przydomki Iwaczkowski i Tworynicki. Senko 1528 r. (Archiwum Sanguszków tom III). 

POSOCHOWSKI. Samuel, deputat wojew. kijowskiego na Trybunał lubelski 1671 r.; posesor Michałowszczyzny 1682 r. Franciszek, Wiktoryn i Wincenty w 1782 roku, a Antoni, Feliks, Wincenty, Michał, Franciszek, Józef i Kacper, wnukowie Wincentego, w 1834 r. wylegitymowani w Galicyi. Patrz Posuchowski. 

POSSE. Gabryel, dworzanin królewski, otrzymał 1622 r. wieś Koteczkow, aw 1630 r. był pułkownikiem wojsk królewskich (Metr. Kor.). 

POSSINGER h. LELIWA. Brali przydomek Choborski i byli w Galicyi (Siebmacher tom IV). 

POST v. POSTH h. NAŁĘCZ. Mateusz w nagrodę zasług dyplomatycznych otrzymał 1591 r. nobilitacyę i przyjętym został do rodu przez Wojciecha Baranowskiego, biskupa przemyślskiego i podkanclerzego koronnego; w 1596 r. pisarz kancelaryi królewskiej, został 1597 r. sekretarzem królewskim (Metr. Kor.). 

POSTAWKA h. POGOŃ. Na Litwie. Chryzostom i Wincenty, synowie Jakóba, oraz Karol, Józef i Ignacy, synowie Antoniego, wszyscy, wnukowie Antoniego, prawnukowie Piotra, syna Felicyana, wylegitymowani w Cesarstwie 1848 roku i zapisani do kiąg szlachty gub. kowieńskiej. Konstanty, syn Ignacego, dziedzic dóbr Towiany 1882 roku. 

POSTAWKA. Ludwik, podpułkownik, i Józef, podporucznik inżynieryi w komunikacyi lądowej i wodnej w Królestwie, otrzymali prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1840 r. 

Maksymilian, syn Ludwika i Eleonory z Roerigh, ur. 1798 roku w Krakowie, wszedł 1818 r. do 2-iej bateryi artyleryi lekkokonnej i awansował 1823 r. na podporucznika; um. 1828 r. (Ks. Wojskowe). 

POSTAWSKI. Wojciech cytowany w aktach wąsoskich 1581 r. 

POSTEL N., kapitan regimentu hetmana polnego koronnego, otrzymał nobilitacyę 1683 r., lecz że nie spełnił służby wojskowej, zapozwany do Trybunału 1686 r. (Vol. Leg.). 

POSTEL de LEOPOLDSKI h. LEOPOLDSKI. Herb - tarcza w poprzek przedzielona: w górnej czerwonej części pół rycerza z mieczem wzniesionym, w dolnej niebieskiej części, na zielonej murawie lew złoty z podniesioną przednią prawą łapą w prawo; w koronie trzy pióra strusie: czerwone, błękitne i białe. 

Ten herb i nobilitacyę z przydomkiem de Leopoldski otrzymał w 1800 r. w Galicyi Tomasz Postel, zarządca gospodarstwa w majątku Bolechowie; z jego potomków Karol w 1823 r., Antoni w 1828 r., a Aloizy w 1864 roku urzędnicy w Galicyi. 

POSTĘKALSKI h. JELITA. Wzięli nazwisko od wsi Postękalice, w wojew. Sieradzkiem. Tomasz, viceprokurator zamku krakowskiego 1553 r., podstarosta lanckoroński 1564 r. Jan, viceprokurator zamku krakowskiego 1577 r., i Maciej, bracia; z nich Jan, prokurator zamku krakowskiego, pozostawił synów: Krzysztofa, Piotra i Stanisława, i Piotr był 1592 r. dziedzicem Sobkowa (Ks. Lustracyi, Conv. Vars., Wyr. Tryb. Lubel., Metr. Kor., Ks. Gr. Piotrk.). Maryan, ksiądz definitor, Bernardyn, autor kilku dzieł treści teologicznej 1610-1613 r. 

POSTĘPSKI v. POSTEMPSKI. Franciszek, cześnik buski, naznaczony 1757 roku komisarzem do rozgraniczenia starostwa drohowyskiego (Sigil.). Michał, Tomasz i Wincenty wylegitymowani w Galicyi 1782 r. 

POSTKNEBIAŁŁO. Byli w ks. Smoleńskiem; z nich N., ziemianin smoleński, horodniczy kijowski 1510 r.

POSTNICKI. Jan, towarzysz pancerny w wojsku koronnem, notowany 1723 r. w Trybunale lubelskim (Zap. Tryb. Lubel.). 

POSTNIK. Patrz POŚNIK. 

POSTOLSKI h. POSTOLSKI. Herb - lilia pojedyńcza z korzenieni; w koronie trzy pióra strusie, na których ramię zbrojne z mieczem w lewo. 

Piotr, rodem Szlązak, biegły w obcych językach, otrzymał w nagrodę zasług w czasie wojny moskiewskiej 1579-1581 r. indygenat i nadania ziemskie od Stefana Batorego. 

POSTROWSKI. Cytowani w Małachowskim; mieli być w ziemi różańskiej 1632 r. 

POSTRUMIEJSKI h. OSTOJA. Wawrzyniec opłacał pobór ze wsi lwia, w pow. lelowskim 1565 r. (Ks. Poborowe, Wittyg). 

POSTRUMIEŃSKI h. LIS. Byli w pow. wiślickim. Krzysztof i Stanisław, dziedzice na Skotnikach i Konarach 1534 r. Piotr i Wojciech, synowie Andrzeja, 1591 r. (Metr. Kor., Wyr. Tryb. Lubel.). 

POSTRUSKI h. BOŃCZA. Pisano ich także Postrucki; w ziemi ciechanowskiej, zkąd jedna gałąź przeniosła się na Ruś Czerwoną. Janik przy wywodzie szlachectwa 1426 r. (Metr. Mazowiecka). Andrzej 1632 r. z ziemią różańska, Zygmunt 1669 roku z wojew. bełskiem, Jakób, Łukasz i Paweł z ziemią ciechanowską, a Stefan z ziemią zakroczymską 1697 roku podpisali elekcye. 

Piotr, miecznik, i Józef, skarbnik czerniechowscy, prowadzili 1778 r. proces o dobra Ostapkowce i o dział wsi Szołudki; z nich Piotr był w 1789 r. komisarzem do zbierania ofiar, a Józef, skarbnik czerniechowski 1784 roku, został 1790 r. wojskim mniejszym nowogrodzkim (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Kancl., Sigil.). 

Antoni, dóbr Nowosiółki 1833 r., a Gustaw, dóbr Wojniłowa 1864 r. w Galicyi dziedzice. Witold żonaty 1850 roku z Maryą hr. Baworowską. Emilia za Zdzisławem hr. Dembińskim 1870 r. 

POSTULSKI. Adam z wojew. Sandomierskiem podpisał elekcyę 1697 roku (Vol. Leg.). 

POSTUPALSKI. W pow. pińskim; piszą się z Klepacze. Benedykt, syn Stanisława i Aleksandry Skrybianki, dziedzic wsi Postupla 1661 roku, żonaty z Anną Czerwińską 1681 r. Adam, żonaty z Heleną Parczewską 1668 r., był w 1677 r. podczaszym starodubowskim. Heronim-Leon, cześnik wiski 1687 r., żonaty z Teofilą Sadowską. Jan, namiestnik chorągwi husarskiej 1706 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

W 1690 r. w procesie o dobra Jaruzelskich z Gąsowskimi, Olędzkimi i innymi znajduje się następujący wywód genealogiczny Postupalskich. Piotr Klepacki na Klepaczu, w ziemi drohickiej, miał syna Stanisława, który otrzymał dobra Postuple, w ziemi chełmskiej, i przybrał nazwisko Postupalski; Stanisław pozostawił synów, Jana i Wojciecha; po Janie syn Stanisław miał syna Benedykta 1661 r., a Wojciech pozostawił dwóch synów, Jerzego i Stanisława. 

Po Jerzym syn Piotr miał córkę Annę za Stefanem Strutyńskim i synów: Jana, Józefa, Łukasza, Stanisława i Zygmunta, bezpotomnych, a Stanisław pozostawił synów: Andrzeja, Jerzego, po którym synowie, Piotr i Wojciech, i Jana, którego trzech synów: Adam, Józef, Mikołaj i córka Anna, żona Tomasza Jaruzelskiego; po Mikołaju synowie: Jan, Marcin, Stanisław i Wojciech, a po Adamie, podczaszym starodubowskim, synowie: Andrzej, Jan, Heronim, cześnik ziemi wiskiej, występuje jako świadek, i Piotr (Wyr. Tryb. Lubel.). 

Józef, regent ziemski piński 1783 - 1790 r. Ignacy, syn Józefa, zasiadający w sądach gub. podolskiej 1844 roku. Bazyli i Jan, urzędnicy w Królestwie 1865 r. 

POSTWICKI. Franciszek został porucznikiem wojsk koronnych 1780 roku (Kancl.). 

POSTYŃSKI. Stanisław, burgrabia zamku włodzimierskiego, występował 1692 r. z urzędu (Wyr. Tryb. Lubel.). 

POSUCHOWSKI v. POSOCHOWSKI. Teodor, miecznik kijowski 1732 r., miał syna Antoniego, cześnika sochaczewskiego 1744 r., po którym syn Jan, miecznik sochaczewski, posiadał królewszczyznę Obłapy w 1771 r. (Sigil., Wyr. Tryb. Lubel., Vol. Leg.). 

POSUDZIEJOWSKI. Krzysztof, elektor 1669 r. z wojew. wileńskiego, cześnik orszański, podpisał elekcyę 1674 r. z pow. lidzkim. 

POSUDZIEWSKI. Może taż familia co Posudziejowski. Teodor, Szymon, Jacek i Paweł, synowie Tomasza, i inni, razem 29 osób, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r. 

POSUŁOWICZ h. LUBICZ. Na Litwie. Antoni, syn Jana, z synami, Bartłomiejem i Władysławem wylegitymowani w Cesarstwie 1845 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

POŚWIATOWSKI h. DRYA. Mają przydomek Żegota. Po Celestynie, synie Stanisława, z Elżbiety Szczepkowskiej było pięciu synów: 1) Michał, 2) Ambroży, 3) Ignacy, podpułkownik gwardyi koronnej, po którym z Maryanny Hiż córka Barbara za Janem Kruszyńskim, literatem i urzędnikiem w Królestwie, i syn Józef-Aloizy ożeniony z Lucyną Klukowską, 4) Feliks, 5) Ksawery, żonaty z Barbarą Hempel, z niej syn Ksawery.

Ignacy, chorąży 1765 r., kapitan 1778 r., major 1790 r., ostatnio 1792 r. podpułkownik gwardyi koronnej, był żonatym z Maryanną Hiżowną. Feliks, chorąży 1789 r., został 1790 roku porucznikiem wojsk koronnych (Sigil., Kancl.). Michał, Mikołaj, Ignacy, Ksawery i Feliks wylegitymowani w Galicyi 1782 r. 

POŚWIK. Jan, syn Jana i Katarzyny z Rytnerów, ur. 1794 roku w Warszawie, wszedł 1810 roku do 10-go pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i w 1813 r. został podporucznikiem; przeniesiony 1815 r. do 4-go pułku piechoty liniowej, awansował 1820 r. na porucznika. Odbył kampanie: 1812 r. przeciw Rosyi, 1813r. przeciw sprzymierzonym i w 1814 r. we Francyi. 

Samuel, syn Jana i Katarzyny, ur. 1806 roku we wsi Załubicach, w obwodzie warszawskim, postąpił 1822 roku na kadeta funduszowego do korpusu kadetów kaliskich i w 1827 r. przeznaczony na podoficera w 2-gim pułku ułanów, awansował 1831 r. na podporucznika (Ks. Wojskowe). 

POSZCZADOWSKI. Mikołaj, żonaty z Teresą Chmielińską, dziedzic dóbr Romany, w ziemi ciechanowskiej 1775 r. 

POSZKOWSKI. Samuel podpisał elekcyę 1669 r. z ziemią rawską. 

POSZLIŃSKI h. LUBICZ. Taż familia co Choromański; w północnem Mazowszu. Mirzon 1440 r., Tomasz, Dersław, Jan i inni 1472 roku, Stefan i Feliks, synowie Wita, 1544 r. cytowani w aktach zambrowskich i łomżyńskich, wszyscy szlachta zagrodowa. POSZOKIŃSKI h. ŻNIN. Tomasz, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1805 r. 

POSZTANOWSKI. Jerzy, cześnik bracławski, należał do poselstwa do Moskwy 1667 r. (Niemcewicz Pamiętniki). 

POSZUSWIEŃSKI. Mikołaj, marszałek litewski, posłował od Zygmunta Augusta do Moskwy. 

POSZYLIŃSKI h. TRZASKA. Maciej, syn Chryzostoma, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

POTALIŃSKI. W Wielkopolsce. Anna za Janem-Albertem Pretwicem 1687 r. 

POTAPOWICZ h. LUBICZ, Jan, syn Protazego, z synami: Ignacym, Grzegorzem, Józefem i Wincentym i Szymon z Felicyanem, Grzegorzem, Józefem i Wincentym, i Maciej z synami, Janem i Piotrem, synowie Anastazego, i inni, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1859 r.

POTAPOWICZ h. OSTOJA. Byli w wojew. kijowskiem i brali przydomek Gajdowski i Sielecki. Daniel, syn Maksymiliana, deputat szlachty pow. czerkaskiego 1845 r. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani 1880 r. do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. 

POTARZYCKI h. BEŁTY odm. Odmiana herbu - trzy kopie ułożone w kształcie gwiazdy; w koronie trzy pióra strusie. 

Niesiecki pisze ich Potarczycki; w Wielkopolsce, z której jedna ich linia przeniosła się na Wołyń. Stanisław podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. nowogrodzkiem. Maciej, łowczy bracławski 1739 r. N., dziedzic dóbr Lgota, w Wielkopolsce 1798 r. 

POTARZYCKI h. NAŁĘCZ. Piszą się z Potarzycy, w Kościańskiemi mają pochodzić od Łowęckich i dlatego pisali się z Łowęcina. Krzysztof, elektor 1632 r. z pow. poznańskiego. Jan z Łowęcina zaświadczał 1650 r. szlacheckie pochodzenie swego krewnego (Wyr. Tryb. Piotrk.). 

POTARZYŃSKI. Rajmund-Paweł, notowany jako sekretarz królewski 1759 roku(Sigil.). 

POTASIEWICZ. Józef, rotmistrz chorągwi janczarskiej, notowany 1703 r. w aktach ekonomii królewskiej. 

POTASOWICKI h. DRZEWICA. Licznie rozrodzeni na Białej Rusi. Daniel z synami, Pawłem i Janem, Teodor, syn Stefana, i inni, osób 57, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

POTELCZYC h. PRAWDZIC. Tak niekiedy pisano, lecz mylnie, rodzinę Petelczyc. 

de POTEMKIN h. POGONIA IV. Książęta, hrabiowie i szlachta. Herb książęcy-tarcza podzielona na pięć części: w polach Ii IV czerwonych orzeł dwugłowy ukoronowany, nad nim gwiazda srebrna; w II i III polach błękitnych korona murowana blankowana złota; w V polu dwudzielnem w prawej części szachownica czarno-srebrna, w lewej części ramię, wychodzące z obłoku, zbrojne, w łokciu zgięte z mieczem. Nad tarczą korona hrabiowska, w niej trzy hełmy: w pierwszym korona szlachecka, z trzema piórami strusiemi błękitnemi, w drugim pół orla dwugłowego czarnego ukoronowanego, w trzecim w zawoju ramię zbrojne z mieczem; tarczę podtrzymują kozacy w kołpakach i ubiorach czerwonych i spodniach błękitnych, trzymający proporce, na których z prawej strony w polu srebrnem ramię z mieczem, z lewej, w polu błękitnem korona murowana blankowana (Hr. Ostr.). 

Byli w ks. Smoleńskiem, a niektórzy i na Litwie. N., rotmistrz, należał do wyprawy Władysława królewicza na Moskwę 1617-1619 r. Jerzy, elektor 1632 r. z wojew. smoleńskiego. Jan, syn Jerzego, żonaty 1650 r. z Aleksandrą Reut-Szwykowską (Metr. Lit.).

Hr. Grzegorz, feldmarszałek wojsk rosyjskich, viceprezes komisyi wojskowej rosyjskiej, mianowany naprzód hrabią, następnie księciem z tytułem Taurycki; generał-gubernator noworosyjski, kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława, jeden z najzdolniejszych i zarazem najpotężniejszych mężów stanu swego czasu w Rosyi, bronił istnienia Polski i otrzymał indygenat polski 1775 r. i herb używany przez jego przodków; um. 1791 r. (Vol. Leg., Kancl., Sigil.). 

POTEMSKI v. POTEMPSKI v. POTĘPSKI h. ODROWĄŻ. W Małopolsce i na Rusi Czerwonej. Mikołaj i Stefan, elektorowie 1632 r. z wojew. ruskiego; z [nich Stefan z Magdaleny Wasilkowskiej miał syna Piotra, wojskiego trembowelskiego, elektora 1669 r. z wojew. bełskiego, który zaślubił Zofię Sierakowską i z niej pozostawił synów: Aleksandra, Piotra-Józefa i Stefana, dziedziców Bohatkowice, w pow. trembowelskim, którzy 1692 r. dzielili się dobrami Strzeszkowice. 

Piotr-Józef z Grabia, dziedzic Bohatkowic, z wojskiego trembowelskiego i elektora 1697 r. łowczy halicki 1718 r., podczaszy halicki 1720 r., stolnik lubelski i pułkownik wojsk koronnych 1732 roku, poseł halicki i elektor 1733 r. z wojew. ruskiego, ostatnio podkomorzy halicki i komisarz do granic 1743 r., z żony Anieli Iskra, stolnikówny buskiej, miał synów, Aleksandra, wojskiego trembowelskiego 1724 r., żonatego z Maryanną Tarnowską, i Józefa. 

Stefan, syn Piotra i Sierakowskiej, dziedzic dóbr Kupczyńce, wojski trembowelski 1693 r., zaślubił Teresę Pajewską i z niej miał synów: Jana, Macieja, Michała, Piotra, porucznika chorągwi pancernej 1713 r., i Stanisława, dziedzica Strzeszkowic (Metr. Kor., Kancl., Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk.). 

Paweł wylegitymowany w Galicyi 1782 roku. Aloizy, namiestnik grodzki owrucki, i Jan, susceptant latyczowski 1790-1793 r. Józef, syn Jana, urzędnik w pow. Wasilkowskim 1858 r. 

POTEN h. WŁASNEGO. Herb - na tarczy niebieskiej między dwoma gwiazdami noga końska; w koronie nad hełmem ręka uzbrojona mieczem. 

Ernest, ur. 1846 r. w Łahodowie, w Galicyi, komendant c. kr. regimentu ułanów wojsk austryjackich, otrzymał 1894 r. szlachectwo i herb powyższy (Siebmacher). 

POTĘPSKI. Leon, syn Szymona, oficer wojsk rosyjskich, otrzymał zatwierdzenie szlachectwa w Cesarstwie i z synem Julianem zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1845 r. 

POTHS h. TRZY-STRZAŁ. Herb - w polu zielonem korona złota dwiema strzałami przeszyta; nad tarczą hełm z trzema piórami strusiemi, nad środkowym ręka zbrojna, trzymająca strzałę.

Jerzy, zalecony z cnót i przymiotów, dla zachęcenia do usług otrzymał 1791 r. nobilitacyę i herb powyższy. W 1826 r. Henryk, znany obywatel i dziedzic dóbr Młociny, pod Warszawą, otrzymał ponownie szlachectwo i herb nadany Jerzemu Pothsowi. Po jego synie Filipie-Henryku z Elżbiety Hejgelin synowie: Fryderyk, Krystyan i Ludwik, dziedzic dóbr Młociny, wylegitymowani w Królestwie 1837 r. (Kancl., Sigil., Vol. Leg.). 

POTKAŃSKI h. BROCHWICZ II. Herb - Brochwicz zwyczajny, lecz w koronie pięć piór strusich. Senator w rodzinie, Józef, kasztelan radomski 1757 r., ustąpił 1772 r. 

Dawna w wojew. Sandomierskiem rodzina, wzięła nazwisko od majątku Potkany; pisano ją też mylnie Podkański i Podkoński. Pełko, dziedzic dóbr Potkany 1418 r., miał trzech synów: Andrzeja, dziedzica dóbr Gościszewice, Wiry i Klonowice 1470 roku. Henryka, dziedzica dóbr Wrzos, Jabłoń, Żerdź, Niedarczów i Odachowiec 1472 r., i Jana. 

Jan, dziedzic Potkany, Ostrołęka, Glinice i Słowików, zamienił 1452 r. dobra Suchę i Suską Wolę na dobra Trawlicę i Trawniki, w pow. sandomierskim; wojski stężycki 1474 r., zaślubił Jadwigę z Chełmu, kasztelankę połaniecką, i z niej pozostawił syna Arnolfa, dziedzica Trawlicy 1550 r., po którym trzech synów: Jan, Mikołaj i Stanisław. 

Jan, dziedzic Potkany, podstarosta radomski 1545 r., żonaty z Zofią Podlodowską, miał synów: Arnolda, Seweryna, Stanisława i Wacława, i z nich Seweryn, dziedzic Potkany i Potworowa, Grabowa i Gruszczyna, pisarz grodzki 1616 r., sędzia grodzki radomski 1618 r., miał dwie żony, Teofilę Noskowską i Zuzannę Trzebińską, i z 1-ej żony pozostawił córkę Kochańską i synów: Stanisława i Wespazyana-Jakóba, bezpotomnych, i Pawła. 

Paweł, dziedzic Potkany i Potworowo 1660 r., elektor 1669 roku z wojew. sandomierskiego, żonaty z Zofią Cieciszewską, która po jego śmierci pod imieniem Józefy była ksienią Dominikanek w Kalwaryi 1679 r., i z niej miał córkę Kolumbę, Dominikankę w Kalwaryi, zmarłą w opinii świętości, i trzech synów: Damiana, Krzysztofa i Jakóba. 

Jakób z Potkany, żonaty z Zofią Kochanowską, chorążanką sandomierską, pozostawił synów, Aleksandra i Józefa-Stanisława, i z nich Aleksander, kanonik kijowski, dziekan chełmski 1689 r., deputat na Trybunały koronne w 1690 i 1693 roku, generalny administrator płocki, kustosz jarosławski, kantor i prokurator generalny ołycki 1694 r. 

Józef-Stanisław z Potkany, vicegerent grodzki 1664 r., komornik graniczny 1676 r. radomski, łowczy sandomierski 1698 roku, starosta inowłodzki, żonaty z Teofilą Lędzką, miał córki: Teresę za Aleksandrem Załuskim, wojewodą rawskim, Annę Karwicką, Barbarę Szczucką i Zuzannę, zakonnicę, i syna Jana. 

Jan z Potkany, elektor 1697 r. z wojew. sandomierskiego, starosta zwinogrodzki 1706 r., łowczy sandomierski, od 1712 r. pułkownik husarski, z Krystyny Gozdzkiej, starościanki stężyckiej, 1v. Michałowej Wielhorskiej, pozostawił cztery córki: Helenę 1v. Mikołajowę Sierakowską, podstolinę bracławską, 2v. za Janem Pszonką, podczaszym lubelskim, 3v. Adamowę Siemaszko, stolnikowę czerniechowską, Dorotę-Teofilę Kossowską, łowozynę podlaską, i Teresę, Benedyktynkę w Radomiu, i sześciu synów: Kacpra, kapitana gwardyi królewskiej, który poległ w pojedynku, Stanisława, kanonika płockiego, deputata na Trybunał 1738 r., następnie scholastyka płockiego i opata sulejowskiego, kanonika krakowskiego i podlaskiego 1768-1781 r., Franciszka, kanonika łuckiego i chełmskiego, oficyała i sufragana krakowskiego, biskupa patareneńskiego 1761 r., kawalera orderu św. Stanisława, zm. 1789 roku, Jana (Florentego), Pijara, uczonego i autora, zm. 1769 roku, Antoniego i Józefa, z których Antoni i Józef są przedstawicielami dwóch linij tego rodu. 

Linia Antoniego. Antoni z Potkany, dziedzic Potworowa, podczaszy urzędowski, elektor 1733 r. z wojew. sandomierskiego, chorąży stężycki 1755 r., podkomorzy sandomierski 1762 r., podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem; starosta brzeziński, pułkownik pancerny, kawaler orderu św. Stanisława 1774 r., żonaty z Ludwiką Rostworowską, podczaszanką podlaską, miał córki: Anielę za Justynem Sztembergiem, generałem austryjackim, Maryannę za Pawłem Biernackim, kasztelanem sieradzkim, Barbarę Michałowską, starościnę osiecką, i czterech synów: Hyacyntego, Franciszka, Wincentego i Stanisława, kanonika krakowskiego 1787 r., zm. 1793 r. 

Hyacynt, ochrzczony 1768 r. w Potworowie, dziedzic Blizina i Mokrosinka, rotmistrz kawaleryi narodowej, wylegitymowany w Galicyi Zachodniej 1804 r., miał dwie żony, Wiercieńską i Baczyńską i pozostawił córkę Anielę za Aleksandrem Wielogłowskim. 

Franciszek, ochrzczony 1769 r. w Potworowie, dziedzic Rostworowa i Grabowej, porucznik kawaleryi narodowej 1791 roku, wylegitymowany w Galicyi Zachodniej 1804 roku, z żony N. Borsówny pozostawił syna Ludwika, dziedzica Potworowa, po którym z Maryanny Cedrowskiej, córki Antoniego, syn Juliusz żonaty z N. Wojdówną i córka Wanda 1v. Gliszczyńska, 2v. Arciszewska. 

Wincenty, ochrzczony 1777 roku w Potworowie, chorąży wojsk koronnych, wylegitymowany w Galicyi Zachodniej 1804 r., pułkownik wojsk napoleońskich, zginął pod Smoleńskiem, i z Maryanny Ośmiałowskiej pozostawił córki: Ludwikę i Teodorę Zaborowskie i Konstancyę Disterlow. 

Linia Józefa. Józef z Potkany, dziedzic Chlewisk, Beznik, Ostrołęka, Piec, Brudnów, Wola Brudnowska i Odechów, starosta zwoleński 1744 r., łowczy sandomierski, kasztelan radomski 1757 r., elektor 1764 r. z wojew. sandomierskiego, posesor wójtostwa Gołębiów, w starostwie radomskiem 1765 r., z żony Maryanny Powęskiej miał córki: Annę Trojanowską, Agnieszkę za Ignacym Krasińskim, starostą siemichowskim, N., Dominikankę, i synów: Aleksandra, Joachima, Franciszka, dziedzica Policzny, wylegitymowanego w Galicyi Zachodniej 1804 r., żonatego z Teklą Pieniążkówną, i Tadeusza.

Aleksander, dziedzic Chlewisk, starosta radomski 1772 roku, stolnik radomski i komisarz do zbierania ofiar 1789 roka, kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława, wylegitymowany w Galicyi Zachodniej 1804 roku, miał dwie żony, Annę Szydłowską, córkę Karola, starosty uszyckiego, i Maryannę Potocką, kasztelankę lwowską, i z 1-ej żony pozostawił córkę Teklę Łempicką i synów: Karola, dziedzica Zameczka, żonatego z Anną Kossowską, Antoniego i Kajetana. 

Antoni, ur. 1791 r. w Chlewiskach, dziedzic Łazisk, wszedł 1808 r. do 4-go pułku szaserów i w 1810 r. został podporucznikiem w 2-im pułku piechoty Legii Nadwiślańskiej; porucznik 1812 r., przeniesiony 1815 r. do 6-go pułku piechoty liniowej, wyszedł tegoż roku do dymisyi. Odbył kampanie: 1809 r. pod Sandomierzem, 1810-1811 r. w Hiszpanii i 1813 roku w Niemczech i za waleczność otrzymał krzyż Legii Honorowej. W 1831 r. ponownie wstąpił do wojska i był kapitanem; z Barbary Ejdziatowicz jego synowie: Kalikst, Gustaw i Witold wylegitymowani w Królestwie 1841 r., i córka Anna 1v. Kłopocka, 2v. Domaszewska. 

Kalikst, dyrektor Banku polskiego w Warszawie, zaślubił Natalię . Ossowską i z niej pozostawił córki: Halinę Rychłowską, Karolinę Pęczkowską, Natalię-Maryę Bogdańską, Władysławę Zdrójowską i syna Stanisława, ur. 1850 r., po którym z Maryi Łubkowskiej synowie, Roman ur. 1895 r. i Antoni ur. 1899 r.

Witold, dziedzic Emilina i Jajkowic, żonaty z Emilią Makomaską, pozostawił córkę Bronisławę za Aleksandrem Potkańskim, i synów, Władysława, żonatego z Heleną Łuniewską, i Zygmunta, po którym z Jadwigi Łuniewskiej córki: Helena, Wanda, Zofia i synowie, Antoni i Zygmunt. 

Joachim, syn kasztelana Józefa, dziedzic Odechowa, zaślubił Eleonorę Siemieńską i z niej miał córki: Anielę, Ewę Stawską, Teklę i synów, Antoniego i Franciszka, wylegitymowanych w Galicyi 1804 roku, i z nich Franciszek, radca wojew. sandomierskiego 1830 r., żonaty z Zofią Kochanowską. 

Antoni, dziedzic Odechowa, miał dwie żony, Annę Łęcką i Maryannę Karską, i z tej pozostawił synów: Fabiana, Ludwika-Eustachego, Henryka, Franciszka, wylegitymowanych w Królestwie 1837 roku, Adolfa, Edwarda, żonatego z Zofią Wąsowiczówną, i Leona. 

Adolf, syn Antoniego, ur. 1801 r. w Brudnowie, z korpusu kadetów, wszedł 1817 r. na konduktora nadkompletnego do sztabu kwatermistrzostwa i w 1823 r. postąpił na podporucznika; kapitan kwatermistrzostwa generalnego 1831 r., awansawał tegoż roku na majora i w nagrodę zasług dostał krzyż złoty Virtuti Militari. 

Leon, syn Antoniego, ur. 1801 r. we wsi Brudnowie, w obwodzie radomskim, postąpił 1818 r. jako kadet do 1-go pułku strzelców konnych i w 1820 roku został podporucznikiem; przeniesiony 1821 r. do 3-go pułku strzelców konnych, był w 1831 roku porucznikiem i w nagrodę zasług dostał krzyż Virtuti Militari (Ks. Wojskowe).

Ludwik-Eustachy, ur. 1806 roku we wsi Brudnowie, dziedzic dóbr Wieniawy, podporucznik wojsk polskich 1831 roku, żonaty z Anielą Jankowską, pozostawił córkę Marylę Łuniewską. 

Tadeusz, kasztelanic radomski, dziedzic Odechowa, elektor 1764 r. z woje w. sandomierskiego, żonaty z Anną Łącką, kasztelanką sandomierską, miał córki, Annę Niewiarowską, Maryannę Pozarzycką i synów, Jacentego, podkomorzego sandomierskiego i komisarza do zbierania ofiar 1789 r., następnie 1813 roku radcę deputowanego radomskiego, po którym syn Cezary wylegitymowany w Królestwie 1845 r., i Szczepana. 

Szczepan, dziedzic Malczowa, pułkownik wojsk polskich, radca wojew. sandomierskiego 1830 r., wylegitymowany w Królestwie 1837 r., z żony Rozalii Kownackiej pozostawił córkę Teresę za Adolfem Buchowieckim i synów, Edwarda i Eugeniusza. 

Edward, dziedzic Jeżowej Woli, pod Radomiem, zaślubił Anielę Malczewską i z niej pozostawił syna Karola, profesora Uniwersytetu krakowskiego. 

Eugeniusz, żonaty z Anielą Zakrzewską, miał syna Aleksandra, po którym z Bronisławy Potkańskiej córka Marya i syn Witold (Metr. Kor., Conv. Vars. i Piotr., Kancl., Sigil., Ks. Gr. Czerskie, Radomskie i Sandomierskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Quaterniones, Żychl.). 

POTKOWICZ. Stanisław-Michał, starosta brzeski, podpisał 1499 r. Unię Litwy z Koroną (Vol. Leg.). 

POTOCKI h. LUBICZ. Wzięli nazwisko od wsi Potoka, w wojew. lubelskiem, pow. urzędowskim; brali przydomek Fox v. Foksz. Jan, Maciej i dwóch Mikołajów, dziedzice Potoka 1565 roku; z nich Mikołaj miał syna Andrzeja, który w 1575 r. zapisał pierwszej swej żonie Annie Gościerodowskiej dożywocie, i z niej pozostawił synów: Melchiora, Floryana, Seweryna i Mikołaja, a z 2-iej żony Elżbiety Dąmbskiej, której w 1593 r. zapisał dożywocie przed aktami urzędowskiemi, synów, Andrzeja i Stefana. 

Melchior, dziedzic na Potoku 1605 r., zaślubił Zuzannę Łychowską i z niej pozostawił syna Arnolta, który będąc naganiony 1670 roku przez Sługockich w szlachectwie, przeprowadził powyższą procedencyę i przedstawił świadków: Jana-Karola, podczaszego podolskiego, następnie podkomorzego bracławskiego, rotmistrza królewskiego, syna powyższego Floryana i Katarzyny Jankowskiej, Franciszka, syna Seweryna, oraz Jana i Marka, synów Mikołaja, którzy zaprzysięgli szlachectwo Arnolfa. 

Powyższy Jan-Karol, podkomorzy, elektor 1648 i 1669 r. poseł i deputat z wojew. bracławskiego, zaślubił Annę z Uściługa Łysakowską i z niej miał syna Jana-Antoniego, łowczego bracławskiego 1687 r., żonatego z Urszulą Firlejówną. Floryan-Konstanty, rodzony brat Jana-Karola, stolnik owrucki 1671 r., żonaty z Zofią Raszewską, łowczanką wołyńską. 

Mikołaj, dziedzic na Potoku 1605 r., miał synów: Jana, Stanisława, Wojciecha i Piotra; po Wojciechu syn Jan, a po Krzysztofie z Anny Kawieckiej syn Antoni, po którym z Teresy Borowskiej synowie: Józef, Stanisław i Wojciech wylegitymowani w Galicyi 1782 r. 

Samuel 1648 r., Wacław 1697 r., Hipolit Fox z Potoka i Ignacy, obywatel ziemi stężyckiej, z wojew. Sandomierskiem, Franciszek, pisarzowic ziemski kijowski, i Kajetan z wojew. lubelskiem 1764 roku podpisali elekcye. 

Antoni, Józef i Mikołaj, synowie Jana, dziedzice Potoka 1725 roku, w pow. urzędowskim. Konstancya, żona Jana Gałęzowskiego, miecznika lubelskiego 1765 r. Tekla z Wielednik, żona Piotra Czeczela, starosty hajsyńskiego 1790 r. Ignacy żonaty z Emilią Felińską 1790 r. 

Seweryn, syn Andrzeja i Gościeradowskiej, elektor 1669 r. z wojew. kijowskiego, dobrodziej klasztoru berdyczowskiego, miał synów: Jana, elektora 1674 r., łowczego bracławskiego, który podpisał elekcyę 1697 roku z wojew. bracławskiem, Andrzeja, starostę Winnickiego, męża zasłużonego w obywatelstwie, siedem razy deputata na Trybunał, i Franciszka, starostę owruckiego 1685 r., posła na sejm 1696 r., po którym z N. Silnickiej, kasztelanki kamienieckiej, córki, Joanna 1v. z Jerzym Piaszczyńskim, starostą nowogrodzkim, 2v. za Mikołajem Woroniczem, N. za Łukaszem Bogdanowiczem i synowie: Kazimierz, starosta lubecki 1718 r., żonaty z N. Stoińską, Seweryn, łowczy owrucki 1720 r., zm. 1727 r., ożeniony z Maryanną Kossakowską, i Jan, podstoli kijowski 1724 r., elektor 1733 r. z wojew. kijowskiego, cześnik owrucki. 

Po Aleksandrze, staroście owruckim, z żony Teresy synowie: Antoni, Heronim i Kazimierz 1725 roku. Józef-Antoni, regent ziemski, pisarz ziemski i poseł kijowski 1725 r. Wawrzyniec, skarbnik, a 1761 r. podstoli żytomierski, żonaty z Antoniną Jackowską, podczaszanką kijowską, i Grzegorz, regent ziemski kijowski, podpisali elekcyę 1733 r. z wojew. kijowskiem. Jerzy, (lecz może poprzedni Grzegorz) regent ziemski kijowski, łowczy kijowski, żonaty z Teresą Jackowską, podczaszanką kijowską, podsędek żytomierski 1746 r., miał córkę Ewę Wereszczatyńską i synów: Maksymiliana, regenta ziemskiego kijowskiego 1764 r., sędziego granicznego kijowskiego 1768 r., miecznika 1768 r., cześnika owruckiego, ostatecznie podkomorzego 1790 r., Feliksa, wojskiego żytomierskiego 1779 r., łowczego 1781 r., a podczaszego owruckiego 1793 r., Medarda, elektora 1764 r. z wojew. kijowskiego, wojskiego kijowskiego 1788 r., Adama, podstolego żytomierskiego 1764 r., i Rocha, podstarostę, a następnie podstolego żytomierskiego 1768 r. Jakób z Potoka, regent graniczny kijowski 1764 r. Ignacy, łowczy żytomierski, i Stefan, stolnik włodzimierski 1768 r., z Maryanny Kuleszanki miał córkę Joannę za Janem Petrykowskim, podkomorzym malborgskim 1776 r. 

Michał, syn Tomasza i Łucyi Zalewskiej, ur. 1795 r. w m. Rudki, w obwodzie Samborskim, postąpił 1809 r. do 12-go pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego, i w 1812 r. został podporucznikiem; przeznaczony 1815 r. do 1-go pułku strzelców, awansował 1817 r. na porucznika, a w 1827 r. na kapitana; odbył kampanie: 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż srebrny Legii Honorowej (Ks. Wojskowe). 

Po Antonim, staroście lwowskim 1768 r., syn Józef, żonaty z Magdaleną Zabilską, miał syna Franciszka Ksawerego, radcę stanu, prezesa Prokuratoryi Król., męża znakomitych zdolności i powszechnie uznanej prawości,, biegłego prawnika, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r., po którym z Maryanny Czerwińskiej synowie, Tytus, radca Tow. Kred, lubelskiego, um. 1841 r., kamerjunkier dworu cesarskiego, bezdzietny, i Ludwik-Mieczysław, po którym z Klotyldy Horodyskiej dwie córki: Leokadya ks. Adamowa Woroniecka, marszałkowa szlachty gub. lubelskiej, i Róża Ludwikowa Rembielińska (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

POTOCKI h. OSTOJA. Podług Niesieckiego w Wielkopolsce. Jan z Głupców, wojski 1488 r., chorąży sieradzki 1498 r., żonaty z Anną N., miał synów: Baltazara, Feliksa i Stanisława, dziedziców Osiakowa, i z nich Baltazar pozostawił syna Jana 1562 r. Jakób wolny 1509 r. od wyprawy wojennej. Bernard z Popław, starosta nieszawski 1515 r. Mikołaj, poborca sieradzki 1522 r. Jan z żoną Agnieszką z Piekar prowadzili 1581 r. proces o młyn, należący do m. Brześcia. Po Krzysztofie z Potoka synowie: Mikołaj, Paweł i Przecław 1592 r. Andrzej, Marcin i Wacław, synowie Piotra z Potoka, 1592 roku. Adam żonaty z Barbarą Kochanowską 1592 roku. Po Przecławie z Bogumiły Niszczyckiej synowie: Adam-Kazimierz, Bernard, Hektor, Marcyan, Piotr i Świętosław 1618 r. Adam, Marcin i Stanisław, elektorowie 1632 r. z wojew. sieradzkiego. Stanisław z Potoka podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. Sieradzkiem. Bernard i Tomasz, synowie Wacława, 1648 r. Samuel i Zygmunt, synowie Wawrzyńca i Anny Garnysz, 1648 r. 

Balcer, Kazimierz, z wojew. sieradzkiego, Chryzostom i Jan, z wojew. kaliskiego elektorowie 1669 r. Andrzej i Chryzostom, synowie Wojciecha, 1671 r., i z nich Andrzej miał synów: Kazimierza, Stanisława i Wojciecha 1685 r. Daniel z Potoka, podstoli kruszwicki 1688 r. Jan, Marcin i Sebastyan, synowie Ludwika, 1691 r. Anna Wilczyńska, wdowa po Ludwiku, synu Ludwika, miała synów: Jana, Kazimierza, Marcina i Sebastyana, którzy w 1692 r. prowadzili proces o 15000 złp. Dwóch Franciszków, Marcin i Tomasz z wojew. Sieradzkiem, a Andrzej z wojew. kaliskiem podpisali elekcyę 1697 r. 

Stanisław, syn Andrzeja i Teresy Kowalskiej, wnuk Olbrachta, 1724 r. Antoni, dwóch Józefów, Kazimierz i Łukasz z wojew. poznańskiem, a Franciszek, podczaszy sieradzki, sędzia kapturowy wojew. sieradzkiego, Jan, cześnik owrucki, z wojew. Sieradzkiem, a Paweł i Sebastyan z wojew. kaliskiem podpisali elekcyę 1733 r. Bazyli, podczaszy radziejowski, syn Michała i Anny Podczaskiej, zapisał 1770 r. dożywocie żonie swej Monice Kiełczewskiej. Jan Joachim, kapitan wojsk koronnych, syn Michała i Anny Karskiej, 1781 r. (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Ks. Gr. Przedeckie i Brzeskie). 

Ksawery, syn Szymona i Katarzyny Pawłowskiej, ur. 1794 r. w m. Lutomierzu, w pow. sieradzkim, wszedł 1809 r. do 16-go pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i w 1816 r. postąpił na podporucznika do 3-go pułku strzelców pieszych, a w 1822 r. został porucznikiem, w 1831 r. był kapitanem. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym i za waleczność otrzymał krzyż srebrny Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

POTOCKI h. PILAWA. Hrabiowie i szlachta. Senatorowie w rodzinie. Andrzej, kastelan kamieniecki 1607 r., um. 1609 r. Jan, wojewoda bracławski 1608 r., um. 1622 r. Jakób, kasztelan kamieniecki 1611 r., wojewoda bracławski 1611 r. Stanisław, kasztelan kamieniecki 1620 r., wojewoda bracławski 1631 r., podolski 1636 r., hetman polny kor. 1652 r., wielki kor. 1654 r., wojewoda kijowski 1655 r., krakowski 1658 r., um. 1667 r. Stefan, wojewoda bracławski 1628 r., um. 1631 r. Mikołaj, wojewoda bracławski 1636 r., hetman pol. kor. 1637 r., kasztelan krakowski 1647 r., hetman wielki kor. 1646 r., um. 1651 r. Piotr, wojewoda bracławski 1651 r., um. 1658 r. Jan, kasztelan sandecki 1658 r., wojewoda bracławski 1663 r, Andrzej, wojewoda bracławski 1662 r., um. 1664 r. Andrzej, wojewoda kijowski 1668 r., krakowski 1682 r., kasztelan krakowski 1683 r., hetman polny kor. 1684 r., um. 1691 r. Feliks-Kazimierz, wojewoda sieradzki 1669 r., kijowski 1682 r., krakowski 1683 r., hetman polny kor. 1692 r., wielki kor. 1702 r., kasztelan krakowski 1702 r. Paweł, kasztelan kamieniecki 1674 r. Teodor-Andrzej, biskup chełmiński 1699 r., warmiński 1711 r., arcybiskup gnieźnieński, prymas 1722 r., um. 1738 r. Józef-Stanisław, kasztelan kamieniecki 1700 r., kijowski 1714 r. Józef, wojewoda kijowski 1702 r., hetman wiel. kor. 1735 r., wojewoda poznański 1744 r., kasztelan krakowski 1748 r,, um. 1751 r. Aleksander, kasztelan kamieniecki 1704 r., wojewoda smoleński 1712 r., um. 1714 r. Piotr, kasztelan bełski 1720 r., wojewoda czerniechowski 1724 r., um. 1726 r. Stefan, wojewoda bełski 1720 r. Michał, wojewoda wołyński 1726 r., um. 1749 r. Stefan, wojewoda pomorski 1726 r., mazowiecki 1726 r., marszałek nadworny kor. 1726 r., um. 1730 r. Stanisław, wojewoda bełski 1729 r., um. 1732 r. Jan, kasztelan bracławski 1729 r., um. 1744 r. Antoni-Michał, wojewoda bełski 1732 r., ust. 1763 r., um. 1765 r. Stanisław, wojewoda smoleński 1735 r., kijowski 1744 r., poznański 1756 r., um. 1760 r. Feliks, kasztelan nakielski 1752 r., słoński 1758 r., um. 1765 r. Franciszek, wojewoda wołyński 1755 r., kijowski 1756 r., um. 1772 r. Maryan, kasztelan lubaczowski 1758 r., ust. 1761 r. Józef, kasztelan lwowski 1760 r., um. 1764 r. Stanisław-Szczęsny, wojewoda ruski 1782 r., ust. 1791 r., um. 1805 r. Ignacy, marszałek nadworny lit. 1783 r., wielki lit. 1791 r., ust. 1794 r., um. 1809 r. Piotr, kasztelan lubelski 1791 r, Antoni-Proć, wojewoda kijowski 1791 r., um. 1801 r, Teodor, wojewoda bełski 1791 r., um. 1812 r. Stanisław, senator wojewoda 1807 r., prezes senatu 1818 r., um. 1821 r. Aleksander, senator kasztelan Królestwa 1824 r., um. 1830 r. Michał, senator kasztelan 1824 r., wojewoda Królestwa 1831 r., um. 1855 r. Stanisław, senator wojewoda Królestwa 1829 r., um. 1830 r.

Jedna z najpierwszych naszych rodzin, wzięła nazwisko swe od wsi Potoka, leżącej w pow. ksiąskim. Jakób z Potoka 1460 r., z żony Heleny miał synów, Andrzeja i Bernarda, i z nich Bernard, dziedzic na Potoku, pozostawił czterech synów: Bernarda, Macieja, Mikołaja i Stanisława, z których Maciej i Stanisław są przedstawicielami dwóch szczepów tego rodu, a po Mikołaju z Anny Kmicianki córka Regina za Adamem Duninem i synowie: Jan, Mikołaj, Piotr i Zygmunt. 

Szczep Macieja-Małopolski. Maciej, dziedzic dóbr Przytulanki 1505 r., chorąży krakowski, z żony N. Psarskiej miał córkę Zofię za Janem Wyszyńskim i trzech synów: Jakóba, Jana, cześnika halickiego 1543 r., i Mikołaja, rotmistrza królewskiego. 

Jakób z Potoka, podsędek 1535 r., podkomorzy 1543 r. halicki, otrzymał od Zygmunta I Zahajpole i Sokołow, w ziemi halickiej; miał dwie żony: Katarzynę Koźmińską, z niej córki: Anna Śmiotanka, Elżbieta Korycieńska, Konstancya Wężyk i synowie, Andrzej i Mikołaj, i Druzyannę Jazłowiecką, po której syn Stanisław i córka Łucya za Mikołajem Szczuckim. Andrzej, z cześnika chorąży kamieniecki 1590 r., z żony Krystyny Włodkówny pozostawił córkę Katarzynę za Michałem Urowieckim, starostą chełmskim. 

Stanisław z Potoka, żonaty z Zofią Fredrówną, miał syna Jana, starostę tłumackiego, po którym z Barbary Ostrorogówny córka Maryanna za Stanisławem Wesslem, krajczym koronnym, i syn Mikołaj, rotmistrz królewski 1613 r. 

Mikołaj, syn podkomorzego Jakóba, dziedzic Jabłonowa i Tyszkowiec, rotmistrz królewski 1550 r., generał podolski, starosta chmielnicki 1569 r., dzielny rotmistrz za Stefana Batorego, otrzymał w dożywocie wieś Prosiatków; zaślubił Annę Czermińską i z niej pozostawił córki, Barbarę, żonę Jakóba Strusia, starosty chmielnickiego, Katarzynę Stanisławowę Wołucką, kasztelanowę halicką, i synów: Jana, Mikołaja, rotmistrza królewskiego, żonatego z Heleną Kalinowską, 2v. za Januszem Prusinowskim podkomorzym bełskim, Jakóba, Andrzeja i Stefana, którzy w 1570 r. otrzymali przywilej na jarmarki w Potoku, i z których Andrzej i Stefan są przedstawicielami dwóch gałęzi tego szczepu. 

Jan, rotmistrz królewski 1584 r., znakomity wojownik, odznaczył się 1607 r. pod Guzowem; pisarz polny koronny 1591 r., starosta latyczowski i kamieniecki, od 1608 r. wojewoda bracławski, nabył 1610 r. dobra Machowice i um. 1611 r. pod Smoleńskiem; z żoną Elżbietą Kamieniecką, podkomorzanką ruską, bezpotomny. 

Jakób, dworzanin królewski, rotmistrz przeciw Szwedom i Moskwie, otrzymał 1588 r. wieś Czesybiesy; generał podolski 1608 r., kasztelan kamieniecki 1611 r., i w tymże roku po bracie Janie wojewoda bracławski, miał dwie żony, Jadwigę Prusinowską, z tej syn Mikołaj i córka Katarzyna, żona Jana Ulińskiego, kasztelana kamienieckiego, i Jadwigę Tarnowską, kasztelankę sandomierską, z której synowie: Jakób, prowincyał Dominikanów prowincyi ruskiej, i Stanisław, elektor 1632 r. z wojew. ruskiego, oboźny koronny. 

Mikołaj, najstarszy syn Jakóba, wojewody bracławskiego, generał podolski 1634 roku, starosta kamieniecki i chmielnicki, pisarz polny koronny 1629 r., wojewoda bracławski 1636 r., hetman polny 1637 r., a wielki koronny 1646 r., został kasztelanem krakowskim 1647 r.; Mikołaj podwakroć wstępował w związki małżeńskie, pierwszą jego żoną była Zofia Firlejówna, wojewodzianka lubelska, z której córki, Maryanna, za Adamem Kazanowskim, oboźnym koronnym, i Wiktorya, 1v. Koniecpolska, pisarzowa polna koronna, 2v. Myszkowska i czterech synów: Piotr, Stefan, starosta niziński, Henryk i Mikołaj, starosta czerkaski; z drugiej zaś żony Elżbiety Kazanowskiej, wojewodzianki podolskiej, hetmanówny polnej koronnej, miał córkę Joannę Daniłowiczowę, wojewodzinę podolską i synów: Jakóba, strażnika, następnie pisarza polnego koronnego, starostę chmielnickiego, i Dominika. 

Piotr, generał ziem podolskich, starosta kamieniecki i latyczowski, wojewoda bracławski 1651 r., z żonami, Katarzyną Ostroróg, podczaszanką koronną, i Urszulą Daniłowiczówną, krajczanką koronną, umarł bezdzietny. 

Dominik, podkomorzy halicki, podskarbi nadworny koronny, starosta chmielnicki, z żony Konstancyi Truskolaskiej, podkomorzanki halickiej, zostawił córki: Aleksandrę, żonę Mikołaja Kossakowskiego, kasztelana kijowskiego, Joannę, zaślubioną Wacławowi Wielhorskiemu, kasztelanowi wołyńskiemu, Annę, Benedyktynkę we Lwowie, i syna Jakóba, starostę chmielnickiego, ożenionego z Katarzyną Krosnowską, wojewodzianką czerniechowską, zmarłego bezpotomnie. 

Gałąź I Hetmańska, czyli Srebrnej Pilawy. Andrzej, czwarty syn Mikołaja i Czermińskiej, podczaszy podolski 1589 r., kasztelan kamieniecki 1607 r., starosta białokamieński, pan znacznego majątku, um. 1609 r., pozostawiwszy z 1-ej żony Zofii Piaseckiej córki, Annę, 1v. Stanisławowę Golską, wojewodzinę ruską, 2v. za Konstantym ks. Zasławskim, 3v. Karolowę ks. Korecką, kasztelanowę wołyńską, Krystynę 1v. za Aleksandrem Humieckim, kasztelanem kamieńskim, 2v. za Stanisławem Zamiechowskim, i synów: Mikołaja, dworzanina i rotmistrza królewskiego, który 1613. r. zginął pod Smoleńskiem, Stanisława, Jerzego, pułkownika królewskiego, który poległ na Wołoszczyznie, i Andrzeja; z 2-ej żony Katarzyny Buczackiej, podkomorzanki podolskiej, synów: Jana-Teodoryka i Krzysztofa. 

Jan-Teodoryk, podkomorzy halicki 1630 r., deputat na Trybunały i poseł na sejmy, elektor 1632 i 1648 r. z wojew. ruskiego, z 1-ej żony Anny Leszczyńskiej, kanclerzanki wielkiej koronnej, miał córki, Annę Gorajską, podkomorzynę chełmską, Helenę Jabłonowską, podstolinę lwowską, i synów: Krzysztofa, starostę jabłonowskiego, ożenionego z Bogumiłą Gorajską, kasztelanką kijowską, 2v. za Janem Butlerem, starostą drohickim, i Bogusława, a z 2-iej żony Zofii Gorajskiej, kasztelanki kijowskiej, pozostawił córkę Maryannę za Grabianką. 

Bogusław, podkomorzy halicki, starosta jabłonowski, rotmistrz wojsk koronnych 1668 r., elektor 1674 r. z wojew. ruskiego, żonaty z Heleną-Teofilą z Kurozwęk-Męcińską, miał córki: Annę Grużewską, kuchmistrzowę litewską, Konstancyę Stanowę, stolnikowę sanocką, i syna Andrzeja-Jerzego, starostę jabłonowskiego, po którym z Bogumiły Suchodolskiej córka Zofia, 1v. za Michałem ks. Puzyną, pisarzem wielkim litewskim, 2v. za Ludwikiem Kalinowskim, starostą Winnickim. 

Krzysztof, syn kasztelana Andrzeja, dziedzic dóbr Sidry, podczaszy litewski, z kraj czego podstoli litewski, elektor 1648 r. z wojew. trockiego, starosta chełmski, miał dwie żony, Helenę Wołowiczównę, 1v. Janowę Hołowczyńską, cześnikowę litewską, i Elżbietę Dunin-Rajecką, i miał mieć syna Felicyana. 

Andrzej, syn Andrzeja, kasztelana kamienieckiego, podczaszy podolski, mąż waleczny, zaślubił Katarzynę Kłomnicką, z której syn Andrzej, oboźny koronny, starosta Winnicki, od 1662 r. wojewoda bracławski, fundował oo. Dominikanów w Tuliszkach; z żoną Elżbietą, córką brata swego Stanisława, bezdzietny. 

Stanisław, ur. 1579 r., zwany Rewera, drugi syn Andrzeja i Zofii Piaseckiej, dziedzic na Podhajcach, odbywał nauki w akademiach zagranicznych; podkomorzy podolski 1621 r., słynny wojownik pod Guzowem, Smoleńskiem, Cecorą i Chocimem, prawie lat 80 przepędził w obozach; kasztelan kamieniecki 1620 r., wojewoda bracławski 1631 r., podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. bracławskiem; wojewoda podolski 1636 r., elektor 1648 r. z wojew. podolskiego, hetman polny 1652 r., a wielki koronny 1654 r., wojewoda kijowski 1655 r., a krakowski 1658 r., starosta halicki, barski, latyczowski i in.; dobroczynny i hojny na kościoły, z 1-ą żoną Zofią Kalinowską, córką Aleksandra, generała ziem podolskich, miał córki: Elżbietę, 1v. Heronimowę Sieniawską, pisarzowę polną koronną, 2v. Andrzejowę Potocką, wojewodzinę bracławską, Annę, żonę 1v. Zygmunta Ostroroga, starosty rohatyńskiego, 2v. Maksymiliana Przerembskiego, wojewody sieradzkiego, i synów: Prokopa, elektora 1648 r. z wojew. podolskiego, Andrzeja, przedstawiciela dwóch linij, łańcuckiej i krzeszowickiej, i Feliksa (Szczęsnego)Kazimierza, głowę linij, tulczyńskiej i wilanowskiej. 

Linia Łańcucka. Andrzej, pan na Stanisławowie, chorąży wielki koronny 1675 r., wojewoda kijowski 1668 r., elektor 1674 r. z wojew. kijowskiego, wojewoda krakowski 1682 r., w roku następnym został kasztelanem krakowskim; hetman polny koronny 1684 r., starosta halicki, kołomyjski, śniatyński, Winnicki, leżajski i wyszogrodzki, mąż waleczny, odznaczył się pod Cudnowem; w czasie bytności Jana III pod Wiedniem, bronił granic Polski; hojny na kościoły, fundował oo. Dominikanów w Hołowczynie, a Bernardynów w Kołoszynie; umarł 1691 r., zostawiając z żony Anny Rysińskiej, kasztelanki kruszwickiej, córkę Katarzynę, 1v. za Ludwikiem Wielopolskim, cześnikiem koronnym, 2v. Denhoffowę, starościnę wiślicką, i synów, Stanisława, starostę halickiego, rotmistrza królewskiego, który poległ pod Wiedniem, i Józefa. 

Józef, dziedzic Stanisławowa, Józefowa i Krotoszyna, starosta halicki, czerwonogrodzki, śniatyński, kołomyjski, leżajski, bolimowski i warszawski, nabył 1695 r. dobra: Czartorysk, Kołki, Rafałówkę, Niemirów, Zbaraż, Załoście, Monaczyn, Ładyżyn i Wołocz; wojewoda kijowski 1702 r., regimentarz generalny wojsk koronnych 1735 r., w tymże roku został hetmanem wielkim koronnym; wojewoda poznański 1744 r., w nagrodę zasług dla kraju został kasztelanem krakowskim 1748 r.; kawaler orderów, Orła Białego i św. Andrzeja, dwukrotnie wstępował w związki małżeńskie, z 1-ej żony Wiktoryi Leszczyńskiej, wojewodzianki podlaskiej, miał córkę Zofię, 1v. za Adamem Śmigielskim, stolnikiem koronnym, 2v. za Dominikiem Kossakowskim, kasztelanem podlaskim, i syna Stanisława; z 2-ą żoną Ludwiką Mniszchówną, marszałkówną koronną, bezdzietny. 

Stanisław, pan na Stanisławowie, Zbarażu, Tarnopolu, Brodach, Niemirowie, Złotym Potoku, Tyśmienicy i in., starosta halicki 1729 r., kołomyjski i leżajski, wojewoda smoleński 1735 r., kijowski 1744 r., ostatnio poznański 1756 r., miał dwie żony, Maryannę Łaszczównę, wojewodziankę bełską, z której córka Anna za Franciszkiem Salezym Potockim, wojewodą kijowskim, i syn Antoni, elektor 1733 r. z wojew. ruskiego, starosta kołomyjski 1740 r., żonaty z Maryanną Czapską, podskarbianką wielką koronną, i Helenę Zamoyską, wojewodziankę smoleńską, z której dzieci: Teofila za hr. Augustem Moszyńskim, stolnikiem koronnym, Wiktorya za Ludwikiem Pociejem, Ludwika Ignacowa Cetnerowa, wojewodzina bełska, i synowie: Piotr, starosta śniatyński, dziedzic Józefowa, Załoście, Dunajowce, Berszady i Peczary, sprzedał 1772 r. Peczarę, Wincenty i Józef. 

Wincenty, dziedzic dóbr Brody, Hołochwasty i in., otrzymał 1771 r. z działów Brody, Zbaraż, Leszczyn i klucz Obodowski; podkomorzy koronny 1773 r. i kawaler Orła Białego i św. Stanisława, miał trzy żony: Urszulę Zamoyską, wojewodziankę podolską, z nią rozwiedziony, Annę Mycielską i Helenę Masalską, podskarbiankę wiel. litewską, i z Anny Mycielskiej, wojewodzianki inowrocławskiej, pozostawił syna Franciszka, ur. 1776 r., członka Rady Stanu Królestwa i prezesa Heroldyi, który otrzymał potwierdzenie tytułu hrabiowskiego w Rosyi 1838 r., żonatego 1v. z Sydonią ks. de Ligne, 2v. z Karoliną Koffler, 2v. Januszową Rostworowską, zmarłego w 1853 r. bezpotomnie. 

Józef, najmłodszy syn Stanisława i Heleny Zamoyskiej, dziedzic Tarnopola, Tyśmienicy i in., krajczy wielki koronny 1767 r., otrzymał 1771 r. z działów dobra Magnuszew, klucz Kołaczkowski, Stanisławów, Łysieć, Wołoczyska i klucz Bubnowski; kawaler orderów, Orła Białego i św. Stanisława, zaślubił Teresę z hr. Ossolińskich, wojewodziankę wołyńską, i z niej miał córkę Annę za Janem hr. Krasickim i synów, Jana i Seweryna. 

Jan, kawaler orderów, Orła Białego i św. Stanisława, kapitan kawaleryi narodowej, ces. rosyjski tajny radca, kawaler maltański, znany podróżnik i badacz słowiańszczyzny, zaślubił 1v. Julię z ks. Lubomirskich, marszałkównę wielką koronnę, i z niej miał synów: Alfreda i Artura, a z 2-iej żony Konstancyi z hr. Potockich, córki Szczęsnego, wojewody ruskiego, miał syna Bernarda, dziedzica dóbr Tulec, w Wielkopolsce, oficera wojsk polskich 1831 r., żonatego z Klaudyną hr. Działyńską i córki, Irenę za hr. Henrykiem Łubieńskim, viceprezesem Banku polskiego, i Teresę, 1v. żonę Sebastyana hr. Badeniego, 2v. za Lachmanem, generałem wojsk rosyjskich. 

Alfred, założyciel ordynacyi łańcuckiej, dziedzic Leżajska, Romanowa, Baranówki, Tołczewa i in., ces. kr. szambelan 1808 r., podkomorzy w. kor. galicyjski 1832 r., marszałek w. kor. 1834 r., ostatnio ochmistrz w. kor. galic. 1842 r., zaślubił Józefę ks. Czartoryską, stolnikównę litewską, z której córki, Julia za Franciszkiem ks. von Lichtenstein, Zofia za Maurycym hr. von Dietrichstein c. austr. ambasadorem w Londynie, i syn Alfred, ur. 1817 r., ordynat na Łańcucie, dziedzic na Przemyślanach, Leżajsku, Kurowicach i in., a Antonin, na Wołyniu, ces. kr. szambelan 1846 r. członek austr. izby panów, minister rolnictwa i minister prezydent austryjacki, ces. kr. namiestnik Galicyi, żonaty z Maryą ks. Sanguszko, córką ks. Romana ze Sławuty, z której córki, Julia zaślubiona Władysławowi hr. Branickiemu, Klementyna w 1878 r. poślubiła Jana hr. Tyszkiewicza, ordynata na Birżach, i synowie, Roman i Józef. 

Hr. Roman, ordynat łańcucki, dziedzic dóbr Pomorzany, Przemyślany, Dzwinogród i wielu innych, członek izby panów i poseł do rady państwa 1885 r., kawaler orderów, zaślubił Elżbietę z ks. Radziwiłłów, córkę ks. ordynata Antoniego, z niej synowie, hr. Alfred ur. 1886 r. i hr. Jerzy-Antoni ur. 1889 r. 

Hr. Józef ur. 1862 r., dziedzic dóbr Antoniny, ces. kr. szambelan austr. 1886 r., ces. ros. kamerjunkier 1892 r., szambelan cesarsko-rosyjski 1901 r., z żony Heleny ks. Radziwiłłówny, córki ks. ordynata Antoniego, ma synów: hr. Romana, ur. 1893 r. i hr. Józefa, ur. 1895 r. 

Artur ur. 1787 r., drugi syn Jana i Julii z ks. Lubomirskich, dziedzic na Krzeszowicach, Międzychowie i Staszowie, oficer wojsk Ks. Warszawskiego i kawaler Legii Honorowej, zaślubił Zofię z Branickich, hetmanównę w. koronną, z której syn hr. Adam, ur. 1822 r., dziedzic Krzeszowic i Staszowa, poseł na sejmy galic. 1861 r., i do rady państwa w Wiedniu, z żony Katarzyny z hr. Branickich, córki hr. Władysława, generał-adjutanta wojsk rosyjskich, pozostawił córki: Różę zaślubioną 1v. Władysławowi hr. Krasińskiemu, ordynatowi na Opinogórze, Zofię za Stefanem hr. Zamoyskim, właścicielem dóbr Wysocko, Maryę zaślubioną Adamowi hr. Sierakowskiemu, szambelanowi pruskiemu, Annę, żonę Ksawerego hr. Branickiego, dziedzica klucza Wilanowskiego pod Warszawą, i synów, Artura i Andrzeja. 

Hr. Artur, dziedzic na Krzeszowicach, Staszowie i in., ces. k. szambelan 1881 r. i członek izby panów, poślubił Różę z ks. Lubomirskich, córkę ks. Eugeniusza na Kruszynie, z której córki, Róża, zaślubiona 1897 r. Maciejowi ks. Radziwiłłowi i Zofia za Zdzisławem hr. Tarnowskim, dziedzicem Dzikowa. 

Hr. Andrzej, dziedzic dóbr Krzeszowic, Tęczynka, Spytkowic i in., ces. kr. szambelan austr., marszałek 1901 r., a następnie namiestnik Galicyi 1903 r., z żony Krystyny z hr. Tyszkiewiczów, córki hr. Jana, marszałka szlachty pow. wileńskiego, ma córki: Katarzynę, ur. 1890 r., Maryę, Izabelę, Krystynę, Zofię, Janinę i synów: Adama, ur. 1896 r., Artura i Andrzeja. 

Seweryn, drugi syn Józefa i Teresy Ossolińskiej, dziedzic dóbr Milanów i in., poseł na sejm czteroletni, senator i członek rady państwa ros., żonaty z Anną ks. Sapieha, kanclerzanką wiel. litewską, pozostawił syna Leona i córki: Emę za Piotrem Strzyżewskim, pułkownikiem wojsk polskich, Wandę 1v. za Michałem hr. Wielopolskim, 2v. za Kajetanem Uruskim, a 3v. za Bernardem hr. von Caboga, Paulinę, żonę Franciszka hr. Lubieńskiego, Sewerynę, 1v. żonę Izydora Sobańskiego, 2v. za Franciszkiem hr. Colloredo Wallsee; po hr. Leonie, członku rady państwa ros., ambasadorze w Neapolu i Sztokholmie, z żony Elżbiety hr. Gołowkin córki, Leonia iv. za Kazimierzem hr. Lanckorońskim, 2v. za Karolem hr. Vitzthum-Eichstaedt, i Anna za Andrzejem hr. Mniszchem. 

Linia Tulczyńska. Feliks (Szczęsny)-Kazimierz, drugi syn Stanisława, wojewody krakowskiego, i Zofii Kalinowskiej, dziedzic na Podhajcach i Krystynopolu, podstoli wiel. koronny 1660 r., elektor 1669 r. z wojew. bełskiego, dzielny wojownik pod Cudnowem 1660 r. i pod Chocimem 1673 r., wojewoda sieradzki 1669 r., kijowski 1682 r., krakowski 1683 r., hetman polny koronny 1692 r., elektor 1697 r. z wojew. krakowskiego, hetman wielki koronny 1702 r. i w tymże roku kasztelan krakowski, fundator Bernardynów w Krystynopolu i Dominikanów w Rubieszowie, posiadacz starostw krasnostawskiego, sokalskiego, ropczyckiego i in., miał dwie żony, Krystynę Lubomirską, córkę Jerzego, marszałka w. koronnego, z której córka Maryanna 1v. za Stanisławem Jabłonowskim, oboźnym koronnym, 2v. za Adamem Tarłą, wojewodą lubelskim, i synowie: Michał, Józef, Stanisław i Jerzy, z 2-gą zaś żoną Konstancyą Łoś, wojewodzianką malborgską, bezpotomny. 

Michał, dziedzic Sędziszowa i Czerlenicy, pisarz polny koronny, starosta krasnostawski i sokalski 1686 r., elektor 1697 r. z ziemi chełmskiej, wojewoda wołyński 1726 r., pułkownik wojew. wołyńskiego, podpisał elekcyę 1733 r.; pan znacznego majątku, całe życie prawie przepędził w obozach; um. 1749 r., pozostawiając z 1-ej żony Zofii Czarnieckiej, córki hetmana Stefana, synów: Piotra, kasztelana lubelskiego, starostę babimostskiego 1791 r., żonatego z Katarzyną Parysówną, Franciszka Ksawerego, starostę sokalskiego, żonatego z Elżbietą Branicką, wojewodzianką podlaską, 2v. za Janem Tarłą, wojewodą smoleńskim, i Feliksa, a z drugiej żony Maryanny Ogińskiej, wojewodzianki witebskiej, miał córki, Annę za Adamem hr. Mniszkiem, chorążym koronnym, Teresę 1v. za Józefem Hilzenem, wojewodą mińskim, 2v. żonę Szymona Kossakowskiego, hetmana w. litewskiego, i syna Antoniego, starostę halickiego i błońskiego, ożenionego z Ludwiką Szaniawską, łowczanką litewską. 

Feliks, starosta krasnostawski, kasztelan nakielski 1752 r., a słoński 1758 r., żonaty z Maryanną Daniłowiczówną, starościanką parczewską, z której syn Michał i córki: Humelina-Rozalia 1v. za Maurycym Kurdwanowskim, starostą baranowskim, 2v. za Stanisławem Męcińskim, Elżbieta 1v. za Kazimierzem Rudzińskim, wojewodą mazowieckim, 2v. Krasińska, Eustachia za Kazimierzem Krasińskim, oboźnym koronnym, i Katarzyna, żona Józefa Miączyńskiego, starosty kamieńskiego. 

Stanisław, syn Feliksa (Szczęsnego)-Kazimierza, kasztelana, dziedzic Humańszczyzny, starosta hrubieszowski, łowczy 1700 r., a oboźny 1704 r., został strażnikiem w. litewskim 1710 r.; ostatnio wojewoda bełski 1729 r., um. 1732 r., z żon, Frąckiewiczówny, starościanki słomińskiej, i Maryi Rzewuskiej, wojewodzianki bełskiej, nie pozostawiwszy potomstwa. 

Józef, drugi z rzędu syn Feliksa (Szczęsnego)-Kazimierza, kasztelana krakowskiego, i Krystyny z ks. Lubomirskich, dziedzic Krystynopola i Kitajgrodu, starosta bełski i ropczycki, elektor 1697 r. z wojew. bełskiego, strażnik w. koronny, zm. 1723 r.; zaślubił Teofilę-Teresę Cetnerównę, starościankę lwowską, i z niej miał córkę Antoninę, zaślubioną Sewerynowi Rzewuskiemu, wojewodzie wołyńskiemu, i syna Franciszka Salezego, dziedzica na Krystynopolu, Kitajgrodzie i in., starostę bełskiego, sokalskiego, ropczyckiego, hrubieszowskiego i bareckiego, elektora 1733 r. z wojew. bełskiego, krajczego w. koronnego 1736 r., wojewodę wołyńskiego 1755 r., a kijowskiego 1756 r., generała ziem kijowskich, który podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. kijowskiem; pan wielkiego majątku, fundator kilku kościołów i klasztorów, miał dwie żony, Zofię Rzeczycką, chorążankę łomżyńską, wdowę po Mikołaju Cetnerze, i Annę Potocką; um. 1772 r., pozostawiając z drugiej żony Anny Potockiej, wojewodzianki poznańskiej, córki: Antoninę, żonę Franciszka ks. Lubomirskiego, Pelagię-Teresę za Michałem hr. Mniszchem, Ludwikę, żonę Kazimierza Rzewuskiego, pisarza polnego koronnego, Maryannę, żonę Fryderyka hr. Brühla, generała artyleryi kor., i syna Stanisława-Szczęsnego. 

Stanisław-Szczęsny, ur. 1752 r., pan Tulczyna, Krystynopola, Humańszczyzny, Braiłowa, Mohylna i in., starosta sokalski, hrubieszowski, hajsyński, zwinogrodzki i stojanowski, generał-porucznik wojsk koronnych 1784 r., chorąży w. koronny, od 1782 r. wojewoda ruski i generał artyleryi koronny 1789 r., marszałek konfederacyi generalnej targowickiej, kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława, ostatecznie generał wojsk rosyjskich, po trzykroć wstępował w związki małżeńskie: 1-ą jego żoną była Gertruda Komorowska, kasztelanka santocka, 2-gą - Józefa-Amelia Mniszchówna, kasztelanka krakowska, z której córki: Pelagia 1v. ks. Franciszkowa, 2v. ks. Pawłowa Sapiehowa, Ludwika Józefowa hr. Kossakowska, łowczyna litewska, Wiktorya 1v. za Oktawiuszem hr. de Choiseul-Gouffier, 2v. Bachmetiewa, Róża 1v. Antoniowa Potocka, 2v. Władysławowa Branicka, łowczyna dworu ros., Konstancya 1v. za Janem Potockim, 2v. za Edwardem hr. Raczyńskim, Oktawia, żona Jana Szwejkowskiego, Idalia, żona ks. Mikołaja Sapiehy, i synowie: Stanisław, Szczęsny, dziedzic Tulczyna, Mohylowa i Niemirowa, ces.-ros. szambelan, bezżenny, Jarosław i Włodzimierz, i 3-cią - Zofia Clavone, greczynka, po której córki, Zofia, żona Pawła hr. Kisielewa, generała wojsk rosyjskich, Olga, żona Leona Naryszkina, i synowie: Aleksander, Mieczysław i Bolesław. 

Hr. Stanisław, ur. 1782 r., tajny radca i senator rosyjski, zaślubił Katarzynę hr. Branicką, hetmanównę wielką koronną, i z niej miał córkę Aleksandrę, dziedziczkę dóbr Teplickich i Międzyrzeckich, żonę Augusta hr. Potockiego, dziedzica Wilanowa, koniuszego dworu rosyjskiego. 

Hr. Jarosław, ur. 1784 r., dziedzic Sitkowic, Mohylna i in., generał-major wojsk ros., marszałek dworu ros., zaślubił Maryę Rzewuską, hetmanównę poi. koronną, z której synowie, Konstanty i Wacław. 

Hr. Konstanty, ur. 1816 r., oficer gwardyi rosyjskiej, z żony Józefy, córki hr. Rudolfa Tyzenhauza, pozostawił córkę Pelagię za Karolem Bzowskim i syna Konstantego, ur. 1846 r., I ordynata teplickiego, dziedzica dóbr Peczary, zatwierdzonego w Rosyi 1903 r. w tytule hrabiowskim, po którym z żony Janiny, córki Tomasza Potockiego, synowie: Franciszek, ur. 1877 r., zaślubił Małgorzatę, córkę ks. Ferdynanda Radziwiłła, Jan, żonaty z Janiną, córką hr. Zdzisława Zamoyskiego, Tomasz i córki: Marya zaślubiona 1897 r. Adamowi hr. Zamoyskiemu, Pelagia i Zofia. 

Hr. Włodzimierz, syn Stanisława-Szczęsnego i Mniszchówny, pułkownik artyleryi konnej wojsk Ks. Warszawskiego, poślubił Teklę z ks. Sanguszków, córkę Heronima, wojewody wołyńskiego, i Anny Pruszyńskiej, i z niej miał syna Włodzimierza, dziedzica Daszowa i Podwysocka, podporucznika wojsk polskich 1831 r., po którym z żony Henryki Depres córka Marya 1v. Adamowa hr. Rzewuska, 2v. żona Witolda ks. Światopołk-Czetwertyńskiego. 

Hr. Mieczysław, ur. 1799 r., syn Stanisława-Szczęsnego i Clavone, właściciel Tulczyna, Annopola, Humania i in., podporucznik wojsk polskich 5-go pułku ułanów 1831 r., z żony Emilii z Szwejkowskich pozostawił syna hr. Mikołaja, właściciela dóbr Rambouillet, we Francyi, żonatego z Emanuelą ks. Pignatelli de Gerchiara. 

Hr. Bolesław, ur. 1806 r., najmłodszy syn Stanisława-Szczęsnego i Clavone, mistrz obrzędów dworu rosyjskiego, zaślubił Maryę ks. Sołtykow i z niej pozostawił córkę Maryę za Grzegorzem hr. Strogonowym. 

Jerzy, najmłodszy syn Feliksa-Kazimierza, kasztelana krakowskiego, dziedzic na Podhajcach i Sernikach, starosta grabowiecki i tłumacki, elektor 1697 r. z wojew. bełskiego, miał dwie żony, Maryannę Liniewską, kasztelankę wołyńską, z tej córka Joanna, żona Stanisława Jabłonowskiego, wojewody ruskiego, i Konstancyę Podbereską, marszałkównę upieką, z której córki, Pelagia za Józefem Potockim, kasztelanem lwowskim, Katarzyna, żona Stanisława Kossakowskiego, kasztelana kamieńskiego, i synowie: Eustachy i Maryan, starosta grabowiecki i czerkaski, kasztelan lubaczowski 1758 r., ożeniony z Anną Małachowską, kanclerzanką w. koronną. 

Eustachy, dziedzic dóbr Podhajce, Radzyń, Szczuczyn, Serniki, Dankowce i in., starosta grabowiecki, tłumacki, dubieński, lwowski i urzędowski, generał-major wojsk koronnych 1752 r., cześnik w. koronny 1754 r. i kawaler Orła Białego, generał artyleryi litewskiej, elektor 1764 r. z wojew. lubelskiego, zaślubił Maryę Kącką, miecznikównę koronną, i z niej miał córkę Cecylię za Heronimem ks. Sanguszką, wojewodą wołyńskim, i pięciu synów: Kajetana, Ignacego, Jerzego-Michała, Jana i Stanisława Kostkę, którzy w 1775 r. otrzymali w Austryi prawo używania tytułu hrabiowskiego. 

Hr. Kajetan, starosta dymirski i urzędowski, rotmistrz pancerny, z żoną Anną Cetnerówną, wojewodzianką bracławską, 1v. żoną Józefa ks. Sanguszki, 2v. Kazimierza ks. Sapiehy, bezdzietny. 

Hr. Ignacy, ochrzczony 1751 r. w Lublinie, marszałek Rady Nieustającej 1778 r., pisarz w. litewski 1773 r., kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, marszałek nadw. litewski 1783 r., a wielki litewski 1791 r. do 1794 r., znany mąż stanu i działacz społeczny, dobry patryota, wylegitymowany w Galicyi Zachodniej 1804 r., z żoną Elżbietą Lubomirską, marszałkówną wiel. koronną, bezpotomny. 

Hr. Jerzy-Michał, starosta tłumacki, miał dwie żony: Barbarę Brzostowską, podskarbiankę w. litewską, z której córka Kazimiera za Joachimem Wilgą, wojewodzicem czerniechowskim, z drugiej zaś żony Tekli ks. Jabłonowskiej, kasztelanki krakowskiej, córka Cecylia, zaślubiona Heronimowi Walewskiemu, i syn Antoni, bezżenny. 

Hr. Jan, brygadyer wojsk koronnych 1791 r., żonaty z Ludwiką Aloe, miał córkę Laurę za Stanisławem hr. Tarnowskim. 

Hr. Stanisław Kostka, ostatni syn Eustachego i Maryi Kąckiej, ochrzczony 1755 r. w Lublinie, dziedzic m. Kurowa, w wojew. lubelskiem, i hrabstwa Sidrzańskiego, na Litwie, Satanowa i Satanówki, ostatnio dziedzic Wilanowa, podstoli wiel. koronny 1781 r., generał artyleryi koronnej 1792 r., prezes rady ministrów Ks. Warszawskiego 1807 r., senator wojewoda 1807 r., ostatecznie prezes senatu Królestwa 1818 r., kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława, zasłużony mąż stanu, poślubił Aleksandrę ks. Lubomirską, marszałkównę wiel. koronną, dziedziczkę Wilanowa, i z niej pozostawił syna Aleksandra, ur. 1776 r., dziedzica Wilanowa, Brzeżan i Wiśnicza, senatora-kasztelana Królestwa 1824 r., kawalera orderów Orła Białego i św. Stanisława, wielkiego koniuszego dworu rosyjskiego, potwierdzonego w tytule hrabiowskim w Rosyi 1843 r., który dwa razy ponawiał związki małżeńskie, z 1-ej żony Anny hr. Tyszkiewiczówny, marszałkówny wiel. litewskiej, miał synów: Augusta i Maurycego, i córkę Natalię, żonę Romana ks. Sanguszki, z 2-ej zaś Izabeli hr. Mostowskiej, kasztelanki raciążskiej, syna Stanisława. 

Hr. August, dziedzic Wilanowa, kapitan połowy wojsk polskich 1831 r., kawaler Legii Honorowej, koniuszy dworu rosyjskiego, z żoną Aleksandrą hr. Potocką bezpotomny. 

Hr. Maurycy, ur. 1812 r. w Warszawie, właściciel Zatorza, Jabłonny, Berezyny, Wiśnicza i in., elew szkoły aplikacyjnej, został 1831 r. podporucznikiem 5-go pułku polskich ułanów; szambelan ces. ros., potwierdzony w tytule hrabiowskim w Rosyi 1859 r., z żony Ludwiki z Bobrów-Piotrowickich, córki Teodora, marszałka szlachty gub. wołyńskiej, pozostawił córki: Maryę, zaślubioną Tomaszowi hr. Zamoyskiemu, ordynatowi na Zamościu, Natalię, frejlinę dworu rosyjskiego, zm. 1917 r., i synów, Eustachego-Maurycego i Augusta. 

Hr. Eustachy-Maurycy, dziedzic Berezyny, Czepielówki, Woskodawicy i in., z żony Anny Poleżałkówny pozostawił córki, Maryę i Annę. 

Hr. August, ur. 1846 r., właściciel dóbr Jabłonny, Zatorza i in, kamerjunkier, następnie szambelan dworu rosyjskiego, poślubił 1891 r. Eugenię Wojnicz-Sianożęcką  iz niej pozostawił syna Stanisława, ur. 1894 r., dziedzica Jabłonny, pod Warszawą, żonatego z Teresą, córką Mieczysława ks. Woronieckiego. 

Hr. Stanisław, najmłodszy z synów Aleksandra i Izabeli Mostowskiej, właściciel dóbr Brzeżany, Helenowa i Stanisławowa, koniuszy, następnie ochmistrz dworu rosyjskiego i kawaler orderu św. Stanisława, zaślubił Maryę z ks. Sapiehów, córkę ks. Franciszka, z której córka Izabela, żona Romana hr. Potockiego z Łańcuta, i syn Jakób, ur. 1863 r., dziedzic dóbr Brzeżany, Augustówka, Koniuchy i in., zaślubił w Warszawie 1899 r. Teresę, córkę hr. Zdzisława i Maryi ze Szwykowskich Zamoyskich. 

Gałąź Prymasowska, czyli Złotej Pilawy. Stefan, najmłodszy syn Mikołaja i Czermińskiej, dziedzic Zahajpola, zamienionego następnie na miasto z nazwą Złotego Potoka, otrzymał 1622 r. od ojca wieś Jeziorowice; pisarz polny koronny i generał podolski, został 1628 r. wojewodą bracławskim; fundator oo. Dominikanów w Potoku, z żony Maryny Mohylanki, hospodarówny wołoskiej, 2v. za Mikołajem Firlejem, miał córki: Katarzynę 1v. za Januszem ks. Radziwiłłem, wojewodą wileńskim, 2v. za Ernestem ks. Brandeburskim, Annę 1v. Adamowę-Aleksandrowę Kazanowską, wojewodzinę bracławską, 2v. żonę Bogusława Słuszki, podskarbiego wiel. litewskiego, 3v. za Michałem Stanisławskim, wojewodą kijowskim, Konstancyę za Stanisławem Szczuką, podkanclerzym litewskim, Wiktoryę, ksienię Dominikanek w Kamieńcu Podolskim, i trzech synów: Piotra, starostę śniatyńskiego, z żoną Eufrozyną Stanisławską, córką Michała, kasztelana kamienieckiego, 2v. za Michałem ks. Czartoryskim, starostą krzemienieckim, bezpotomnego, Pawła i Jana.

Jan, dziedzic Buczacza, kasztelan sandecki, a następnie wojewoda bracławski 1663 r., z żony Teresy Cetnerówny, kasztelanki halickiej, pozostawił córkę Teresę 1v. Janowę Gnińską, wojewodzinę pomorską, 2v. za Tomaszem, ordynatem Zamoyskim, i dwóch synów, Dominika, kanonika wileńskiego, i Stefana, łowczego 1690 r., a 1700 r. strażnika koronnego, ostatecznie 1720 r. wojewodę bełskiego, żonatego 1v. z Anną Charleńską, miecznikówną wołyńską, wdową po Mikołaju Sapiesze, wojewodzie bracławskim, po którym z 2-iej żony Joanny Sieniawskiej, wojewodzianki wołyńskiej, córka Teofila 1v. Jerzowa Warszycka, wojewodzina łęczycka, 2v. żona Wojciecha Opaleńskiego, wojewody sieradzkiego, i syn Mikołaj-Bazyli, dziedzic na Buczaczu, Horodeńce i Gołogórach, starosta kaniowski, głośny z niepomiernych wybrykówi awantur, żonaty z Maryą-Anną Dąbrowską, stolnikówną halicką, umarł bezpotomnie.

Paweł, średni syn Stefana, wojewody bracławskiego, kasztelan kamieniecki 1674 r., mąż waleczny i poseł do Rzymu, zmarły 1674 r. miał dwie żony, Elżbietę-Annę Jarmolińską, z tej syn Józef-Stanisław, i Eleonorę Sołtykow, po której córki, Elżbieta Wiktorowa Sobieska, chorążyna halicka, Anna, żona Floryana Rzewuskiego, podskarbiego nadw. koronnego, 2v. za Kacprem Kunickim, podczaszym chełmskim, i synowie: Aleksander-Jan, Teodor-Andrzej, Stefan, Jakób, elektor 1697 r. z ziemi halickiej, starosta czehryński, żonaty z Katarzyną Bielińską, marszałkówną wiek koronną, Michał, elektor 1697 r. z wojew. brzesko-litewskiego, podstoli litewski 1703 roku, żonaty z Anną Duninówną, i Piotr, z których to braci Józef-Stanisław, Aleksander-Jan i Stefan są przedstawicielami trzech linij tej gałęzi. 

Teodor-Andrzej, ur. 1664 r. w Moskwie, proboszcz przemyślski, kanonik krakowski 1690 r., kustosz sandomierski 1696 r., biskup chełmiński 1699 r., opat jędrzejowski 1709 r., biskup warmiński 1711 r., w roku następnym arcybiskup gnieźnieński, prymas 1722 r., podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. poznańskiem; po śmierci Augusta II przeszedł na stronę Leszczyńskiego i ogłosił go królem; po upadku sprawy Leszczyńskiego poddał się Augustowi III i złożył mu hołd w Warszawie; pobożny i litościwy, wystawił wiele kościołów i hojnie wspierał ubogich; um. w Warszawie 1738 r. 

Piotr, dziedzic Horacze i Wierzbowa, starosta czerkaski i tyszowski, kasztelanii bełski 1720 roku, wojewoda czerniechowski 1724 roku, z żony Katarzyny Chodorowskiej, podkomorzanki lwowskiej, 1v. za Antonim; Stamirowskim, podstolim lwowskim, miał córki: Eleonorę 1v. za Fabianem Szaniawskim, łowczym litewskim, 2v. za Antonim Grodzickim, Teresę, żonę Macieja Koźmińskiego, wojewody kaliskiego, Ludwikę Bzowską, Elżbietę, Józefę i Wiktoryę, zakonnice. 

Linia I. Józef-Stanisław, najstarszy syn Pawła, kasztelana kamienieckiego, kasztelan kamieniecki 1700 r., a kijowski 1714 r., miał dwie żony, Zuzannę Szczawińską, wojewodziankę inowrocławską, z niej córka Katarzyna ksieni Sakramentek w Warszawie, i syn Jakób, ks. kanclerz warmiński, kustosz sandomierski, i Eleonorę z Rejów, podczaszankę grabowiecką, z której synowie, Jan i Michał, starosta trembowelski, po którym z Maryanny Kąckiej, kasztelanki krakowskiej, córki, Eleonora-Teresa za Józefem Nakwaskim, kasztelanem rawskim, 2v. za Aleksandrem Potulickim, starostą borzechowskim, i Urszula Heronimowa Wielopolska, koniuszyna koronna. 

Jan, kasztelan bracławski 1729 r., starosta smotrycki i rotmistrz pancerny 1744 r., miał trzy żony: Konstancyę Sobieską, chorążankę halicką, Zofię Branicką, kasztelankę halicką, i Konstancyę Daniłowiczównę, starościankę parczewską, 2v. za Andrzejem Małachowskim, i z 1-ej żony Sobieskiej pozostawił córki, Aloizę, ksienię Benedyktynek we Lwowie, Annę zaślubioną Franciszkowi Szembekowi, wojewodzie inflanckiemu, i syna Joachima, starostę lwowskiego 1739 roku, podczaszego litewskiego, generała regimentu koronnego, po którym z Teresy ks. Sapieżanki, podskarbianki wiel. litewskiej, 1v. za Heronimem Radziwiłłem, chorążym litewskim, córki Krystyna za Piotrem, starostą szczerzyckim, i Joanna za Janem, starostą kaniowskim, Potockimi, kasztelankami lwowskimi, z 3-iej zaś żony Konstancyi Daniłowiczówny syn Teodor. 

Teodor, dziedzic dóbr Młodziatyn, Sawińce, Żurów, Woroszyłówka, Markówka i in., starosta smotrycki i olsztyński, generał-major wojsk koronnych, wojewoda bełski 1791 r., prezes stanów galic. 1809 r., z żony Karoliny z ks. Sapiehów, kanclerzanki wiel. litewskiej, miał syna Adama, ur. 1776 r., właściciela Kruszyna, Bilcza i Horodeńki, starostę olsztyńskiego i pułkownika wojsk Ks. Warszawskiego, kawalera Legii Honorowej, który, poślubiwszy Maryannę Roztworowską, córkę Romana, pozostawił córki, Karolinę 1v. Aleksandrowę hr. Starzeńską, 2v. żonę Henryka Nakwaskiego, Adaminę za Mikołajem Kamieńskim, pułkownikiem wojsk sardyńskich, i dwóch synów, Teodora i Juliusza. 

Teodor, właściciel Smotryczy i Kierniczan, na Podolu 1824 r., z żony Heleny z hr. Dzieduszyckich, córki Jana, miał córki, Maryę za Wiktorem Łabęckim, Ludwikę, zakonnicę, i syna Włodzimierza, dziedzica dóbr Smotrycze i Rudki, po którym z żony Maryi z Gradowskich syn Edmund. 

Juliusz, dziedzic dóbr Sawińce, na Podolu, major wojsk rosyjskich 1832 r., poślubił Anielę z Pruszyńskich, córkę Dyonizego, i z niej pozostawił synów, Adama, żonatego z Gabryelą Iwanowską, Mikołaja i córki: Maryę zaślubioną Franciszkowi Wisłockiemu, Zofię za Aleksandrem Nosalewskim, Adaminę za Józefem hr. Chołoniewskim i Helenę. 

Linia II. Aleksander-Jan, drugi z synów Pawła, kasztelana kamienieckiego, dzielnie walczył pod Wiedniem; podkomorzy halicki 1692 roku i starosta szczerzycki, w 1704 f. został kasztelanem kamienieckim, a w 1712 r. wojewodą smoleńskim; miał dwie żony, Zuzannę Karczewską, kasztelankę halicką, i Teresę Tarłównę, kasztelankę zawichostską, z której pozostawił córki, Elżbietę za Antonim Szczuckim, starostą wąwolnickim, Teresę, zakonnicę, i dwóch synów, Antoniego-Michała i Józefa.

Antoni-Michał, dziedzic Żabieńca i Starej-wsi, podstoli litew. i starosta guzowski 1728 roku, kawaler orderu Orła Białego, wojewoda bełski i pułkownik wojsk koronnych 1732 r., elektor 1733 r. z wojew. bełskiego, z żony Ludwiki Sapieżanki, marszałkówny wiel. litewskiej, pozostawił syna Jana, starostę guzowskiego, ożenionego z Pauliną Szembekówną, 2v. za Ignacym ks. Ogińskim, wojewodą trockim, z której syn Antoni-Prot, znany finansista, wojewoda kijowski 1791 r., żonaty z Maryanną Lutomirską, 2v. za Waleryanem Zubowym, pozostawił córkę Emilię 1v. żonę Józefa Kalinowskiego, generała wojsk polskich, 2v. za Czeliszczewym, generałem wojsk rosyjskich. 

Józef, drugi syn Aleksandra, wojewody, i Teresy Tarłówny, właściciel Monasterzysk, Dmytrowic i Jurkówki, starosta czorsztyński i szczerzycki 1744 r., kasztelan lwowski 1760 r., kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, miał dwie żony, Konstancyę Morsztynównę, wojewodziankę inflancką, z której córka Maryanna za Stanisławem Małachowskim, starostą wąwolnickim, 2v. za Aleksandrem Potkańskim, starostą radomskim, i syn Jan, i Pelagię z Potockich, córkę Jerzego z Podhajec, po której córka Pelagia Franciszkowa Grabowska, krajczyna lit., i siedmiu synów: Kajetan, kanonik gnieźnieński i krakowski 1774 r., Paweł, kanonik krakowski 1777 r., scholastyk łucki 1781 r., Jan, Ignacy Józef-Makary, Dominik i Piotr; po Janie, staroście kaniowskim 1786 r., z Joanny Potockiej, podczaszanki litewskiej, córka Maryanna 1v. za Michałem Szymanowskim, 2v. za Tadeuszem Mostowskim. 

Ignacy, starosta kaniowski 1781 r., po śmierci swej żony kanonik i opat kaniowski, z żony Karoliny Świeżawskiej, starościanki cudnowskiej, miał syna Ludwika, żonatego z Terlecką, po którym córka Ludwika zaślubiona Lucyanowi Siemieńskiemu i syn Józef z żony Ludwiki z Bejzymów pozostawił córkę Teresę za Aleksandrem Pogórskim, właścicielem Misiorówki, na Podolu. 

Józef-Makary, syn kasztelana Józefa, dziedzic Monasterzysk i Jurkówki, starosta halicki i czorsztyński 1784 r., kawaler orderu św. Stanisława, poślubił Ludwikę Lubomirską, wojewodziankę kijowską, i z niej miał córki: Wiktoryę Duninowę-Sulgostowską, Elżbietę za Stanisławem Siemieńskim, ochmistrzem galicyjskim, Ludwikę-Janowę hr. Dzieduszycką, i synów, Stanisława i Antoniego. 

Stanisław, podporucznik 1792 r., kapitan 1794 r., pułkownik 1806 r., generał brygady 1810 r., generał-dywizyi Ks. Warszawskiego 1812 r., odbył kampanie: 1794 r. przeciw Rosyi, 1806 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi i za waleczność otrzymał krzyż Virtuti Militari i Legii Honorowej; senator wojewoda Królestwa 1829 r., um. 1830 r., pozostawiwszy z 1-ej żony Józefy Sołłohubówny, 2v. za Tadeuszem hr. Tyszkiewiczem,. syna Leona, z 2-iej zaś żony Maryanny Górskiej, 1v. Kamieńskiej, córkę Ludwikę za hr. Konradem Walewskim, prezesem Heroldyi Królestwa, zmarłą w Warszawie 1844 r.

Leon, ur. 1796 r., szambelan Królestwa Polskiego, zm. 1864 r., miał dwie żony, Józefę hr. Kossakowską, łowczankę litewską, z której córka Jadwiga, żona Szymona bar. Brunów, i Annę Młokosiewiczównę, z niej córka Leonia za Henrykiem Dobrzańskim. 

Antoni, ur. 1780 r., syn Józefa-Makarego, dziedzic Monasterzysk, uznany hrabią w Królestwie Polskiem 1821 r., porucznik 2-go pułku wojsk Ks. Warszawskiego 1806 r., kapitan 1808 r., szef oddziału jazdy 1809 r., pułkownik 1812 r., dowódca 8-go pułku jazdy, przeznaczony 1815 roku na dowódcę strzelców konnych, został generałem brygady wojsk polskich 1816 r.; odbył kampanie: 1792 r. w Polsce, 1806-1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym; kawaler Legii Honorowej i krzyża złotego Virtuti Militari, senator i marszałek szlachty gub. warszawskiej, kawaler orderów św. Stanisława i św. Anny, zaślubił 1v. Różę z Potockich, córkę Stanisława-Szczęsnego, wojewody ruskiego, z której córka Róża za Andrzejem hr. Zamoyskim i syn Przemysław, i 2v. Izabelę Jelską,z niej córka Marya za Włodzimierzem Siemiątkowskim. 

Hr. Przemysław, ur. 1804 roku w m. Tulczynie, dziedzic Tomaszpola, wszedł 1822 r. do 2-go pułku strzelców konnych i w 1823 r. został podporucznikiem, a w 1829 r. wyszedł do dymisyi; zaślubił 1830 r. Teresę z ks. Sapiehów, córkę ks. Mikołaja, i z niej pozostawił córki: Pelagię za Aurelianem hr. Poletyłą, Idalię za Stanisławem Dowgiałłą, Różę za Stanisławem hr. Zamoyskim, i synów, Antoniego, dziedzica Antonówki, żonatego z Anną z Zakrzewskich, i Stanisława. 

Hr. Stanisław, ur. 1837 r., właściciel Rymanowa, Bałucianki i in., w Galicyi, zaślubił Annę z hr. Diałyńskich, córkę hr. Tytusa, i z niej pozostawił córki, Maryę za Tomaszem hr. Romerem, Cecylię 1v. za Stanisławem hr. Rejem, 2v. za Karolem Kuczkowskim, i synów: Jana, Józefa, Dominika, podporucznika wojsk austryjackich, żonatego z Heleną Badeniówną, córką hr. Stanisława, i Antoniego. 

Hr. Jan, ur. 1867 r., dziedzic dóbr Posada Górna, w Sanockiem, poseł do rady państwa w Wiedniu, żonaty z Różą Wodzicką, córką hr. Kazimierza, 2v. z Maryą Szajerówną, ma z 1-ej żony, córki Teresę, Jadwigę i syna Aleksandra. 

Hr. Józef, ur. 1868 r., dziedzic Rymanowa, w pow. sanockim, żonaty z Heleną Czarnecką, córką hr. Stanisława, ma syna Stanisława i córki: Annę, Maryę i Elżbietę. 

Dominik, piąty syn Józefa, kasztelana lwowskiego, właściciel Buczacza, Tyśmienicy, Mykietyniec, Uhornik i in., starosta sokolnicki, członek stanów galic., został w 1777 r. uznany hrabią galicyjskim; z żony Anny z Czosnowskich, starościanki ułanowieckiej, jego córki: Katarzyna za Kajetanem hr. Rejem, Ludwika, żona Ignacego hr. Skarbka i Zofia 1v. za Wincentym Czosnowskim, 2v. za Aleksandrem Oborskim, i dwóch synów, hr. Józef, kapitan wojsk austryjackich, przeszedł 1807 r. do 5-go pułku wojsk polskich i w 1811 r. został szefem batalionu; pułkownik wojsk polskich, kawaler krzyża Legii Honorowej, był żonatym z Ludwiką Marynowską, i hr. Marceli. 

Hr. Marceli, dziedzic na Buczaczu, Tyśmienicy i in., c. kr. szambelan austr. 1816 r., członek stanów galic. 1828 r., z żony Teresy Oborskiej, córki Józefa, pułkownika i kasztelana ciechanowskiego, miał córkę Klementynę, żonę Mateusza hr. Miączyńskiego, i synów, Adama i Edmunda. 

Hr. Adam, dziedzic Buczacza, c. kr. szambelan, major wojsk austr., po którym z żony Filipiny z bar. Dittmayer von Ruszfelden synowie: hr. Emil, ur. 1837 r., współwłaściciel Buczacza, Tyśmienicy i Bukówki, w pow. tłumackim, hr. Oskar, oficer rezerwy wojsk austr., członek rady pow. buczackiej, i hr. Artur, żonaty z Maryą, córką Józefa Młodeckiego, ma syna Artura i córkę Helenę. 

Hr. Edmund, ur. 1840 r., major wojsk austr., żonaty z Ludwiką Jabłonowską, córką ks. Karola, szambelana austr., z niej synowie: hr. Oswald, ur. 1866 r., oficer rezerwy wojsk austr., żonaty z Maryą Gajewską, córką Józefa, hr. Edmund, ur. 1867 r., i hr. Ludwik, ur. 1867 r. 

Piotr, syn Józefa, kasztelana lwowskiego, dziedzic Białołówki, Tykocina, Tyczyna i in., starosta szczerzycki 1788 r., kawaler orderu Orła Białego, minister pełnomocny w Konstantynopolu, marszałek szlachty gub. kijowskiej 1812 r., z żony Krystyny, córki Joachima Potockiego, podczaszego wiel. litewskiego, miał synów, Feliksa, pułkownika wojsk napoleońskich, kawalera Virtuti Militari, poległego w Hiszpanii 1811 r., żonatego z Zofią Pacówną, 2v. za Ksawerym Niesiołowskim, i Jana. 

Jan, dziedzic na Tykocinie i Boćkach 1829 r., zaślubił 1v. Maryannę z ks. Czartoryskich, stolnikównę wiel. litewską, z niej córki, Pelagia za Karolem ks. Jabłonowskim, Dorota za Janem Młodeckim i syn Herman, z 2-iej zaś żony Antoniny Cercey de Lusignau pozostały córki, Joanna za Ludwikiem de Fleury i Leonia za Adamem Rostworowskim. 

Herman żonaty z Antoniną, córką Stanisława Mokronowskiego, generała wojsk kor., pozostawił córki, Jadwigę zaślubioną Konstantemu hr. Branickiemu, Pelagię i syna Stefana, dziedzica na Rosi, Sznypowie, Nowosiółkach i in., ordynata w gub. grodzieńskiej. 

Linia III Chrząstowska. Stefan, trzeci syn Pawła, kasztelana kamienieckiego, dziedzic Horodenki i Buczącą, starosta czerkaski, kraj czy wiel. koronny 1703 r., referendarz wiel. koronny 1710 r., wojewoda pomorski 1726 r., ostatecznie mazowiecki i marszałek nadw. koronny 1726 r., z 1-ej żony Urszuli Bieganowskiej, starościanki mstowskiej, miał córkę Urszulę za Janem Przebendowskim, wojewodą malborgskim, z 2-iej żony Teresy Kąckiej, kasztelanki krakowskiej, pozostawił synów, Joachima i Ignacego. 

Joachim, starosta lwowski 1729 roku, rotmistrz pancerny, ostatnio pułkownik artyleryi koronnej, zaślubił Ewę Kaniewską, cześnikównę łucką, i z niej miał syna Wincentego, członka stanów galic. 1782 r., rotmistrza wojsk austryjackich, po którym z Anny Mycielskiej, starościanki ośnickiej, córki: Krystyna za Jerzym Wąsowiczem, podstolim kijowskim, Maryanna, żona Franciszka Wilgi, wojewody czerniechowskiego, i Franciszka Sadowska. 

Ignacy, starosta gliniański, elektor 1764 roku z wojew. sandomierskiego, cześnik w. koronny, kawaler orderu św. Stanisława, po którym z 1-ej żony Petroneli ks. Sułkowskiej, córki Aleksandra, łowczego litewskiego, córka Maryanna 1v. za Antonim Sołłohubem, starostą ejszyskim, 2v. za Fryderykiem hr. Bruhlem, generałem artyleryi koronnej, i syn Aleksander, z 2-iej zaś żony Urszuli hr. Dzieduszyckiej, chorążanki trembowelskiej, córka Beata za Michałem Czackim, podczaszym koronnym, i syn Mikołaj ożeniony z Maryanną Borzęcką, podkomorzanką koronną, bezdzietny. 

Aleksander, poseł na sejm 4-letni, minister policyi Ks. Warszawskiego 1807 roku, kawaler Orła Białego i św. Stanisława, zaślubił Teresę z Czapskich, wojewodziankę malborską, i z niej miał córkę Józefę za Wojciechem Ostrowskim, kasztelanem Królestwa Polskiego, i syna Michała, właściciela Koniecpola, Chrząstowa, Wolicy, Cieszkowie i in., senatora kasztelana 1824 r., a wojewodę 1831 roku Królestwa, po którym z żony Ludwiki z hr. Rawita-Ostrowskich, podskarbianki nadwornej koronnej, córki, Teresa i Paulina, kolejno żony Aleksandra hr. ordynata Wielopolskiego, i synowie: Tomasz, Henryk, Władysław żonaty z Ewą-Karoliną ks. Sułkowską, i Stefan; po Stefanie z Julii Głogowskiej córka Teresa za Romanem hr. Wodzickim. 

Tomasz, ur. 1809 r. w Warszawie, właściciel Moskorzowa i Prążki, wszedł 1824 r. na elewa do szkoły wojskowej aplikacyjnej i w 1827 roku postąpił na porucznika w artyleryi lekko-konnej i w 1831 r. był kapitanem; po dwakroć wstępował w związki małżeńskie, z 1-ej żony Maryanny z hr. Aleksandrowiczów, córki hr. Stanisława, córka Ludwika, zakonnica, i synowie: Michał, Antoni i Stanisław, z 2-iej zaś Wandy z hr. Ossolińskich córki, Aniela za Konstantym hr. Zamoyskim, ordynatem na Kozłowie, i Janina zaślubiona Konstantemu hr. ordynatowi Potockiemu. 

Antoni, ur. 1834 r., dziedzic Moskorzowa, poślubił Izabelę z hr. Borchów, córkę hr. Karola, marszałka szlachty gub. witebskiej, 2v. za Michałem Orłowskim, i z niej pozostawił synów: Karola, żonatego z Aleksandrą Potocką, córką Witolda, 2v. za Wiktorem hr. Platerem, Tomasza, ur. 1860 r., właściciela Siemienice, ożenionego z Ludwiką z hr. Bnińskich, z której dwie córki, i Władysława, ur. 1862 r., dziedzica dóbr Krzepice, po którym z żony Elżbiety z Brzozowskich, córki Karola, synowie, Antoni i Karol. 

Stanisław, drugi syn Tomasza i Aleksandrowiczówny, dziedzic dóbr Moskorzowa i Prążki, radca dyrekcyi głów. Tow. Kred, ziem., żonaty z Maryą z Ostrowskich, córką Aleksandra z Maluszyna, ma córkę Helenę i syna Augusta, ur. 1868 r., dziedzica Moskorzowa, żonatego z Maryą z hr. Wielopolskich, córką margrabiego Zygmunta. 

Henryk, drugi syn Michała i Rawita-Ostrowskiej, ur. 1811 roku w Warszawie, właściciel Koniecpola i Chrząstowa, podporucznik w pułku strzelców lekko-konnych 1831 roku, z żony Heleny z ks. Sułkowskich, córki ks. ordynata Antoniego, pozostawił córkę Taidę i synów: Rodryka, Witolda i Aleksandra, ur. 1850 r., żonatego 1v. z Felicyą Rzewuską, rozwiedzionego, 2v. z Heleną Cywińską, córką Ignacego. 

Rodryk, ur. 1834 r. w Rydzynie, dziedzic Koniecpola, szambelan dworu ros., z żony Maryi Niezabytowskiej, marszałkówny pow. grodzieńskiego, ma córkę Elżbietę, żonę Feliksa hr. Broel-Platera, i syna Henryka, ur. 1868 r., dziedzica Chrząstowa, kamerjunkra dworu ros., posła do dumy ros., żonatego od 1897 r. z Julią, córką hr. Władysława Branickiego, z której trzech synów: Paweł ur. 1900 r., Władysław i Stefan ochrzczeni w Chrząstowic. 

Witold, ur. 1837 r., z żony Maryi z Florkiewiczów, córki Juliusza z Młoszowej, pozostawił córki, Aleksandrę 1v. za Karolem Potockim, 2v. za Wiktorem hr. Broel-Platerem z Dombrowicy, Izabelę zaślubioną Witoldowi Sokolnickiemu, i syna Juliusza, ur. 1867 r., dziedzica dóbr Młoszowa, Karniowice i Dulowa, żonatego od 1897 r. z Maryą Zamoyską, córką hr. ordynata Tomasza. 

Szczep Wielkopolski. Stanisław, drugi syn Bernarda, dziedzic na Borowie, w pow. ksiąskim, wojski krakowski 1530 r., z trzeciej żony N. Goworczanki miał synów, Andrzeja, bezpotomnego, i Wojciecha, dziedzica na Potoku i Borowie 1564 r., po którym z żony Zofii Sadowskiej córki: Barbara za Aleksandrem Samborzeckim, Maryanna, żona Andrzeja Rożnowskiego, Zofia za Jerzym Lutomirskim, chorążym kamienieckim, i trzech synów: Jan, Mikołaj i Wojciech, którzy 1598 r. sprzedali swe części Potoka i Borowa i przenieśli się do Wielkopolski. 

Żychliński w monografii tego szczepu na potwierdzenie autentyczności powyższego faktu przytacza akt obiaty sprzedaży tych dóbr w grodzie poznańskim z 1661 r.; nam się wydaje to niedostatecznem, ponieważ jest niezrozumiałem, dlaczego akt sprzedaży dóbr w Krakowskiem był wniesiony do akt poznańskich? Uważamy jednak, że szczep wielkopolski pochodzi z Potoka, w pow. ksiąskim, albowiem potomkowie jednego z trzech braci, Mikołaja, używali herbu Pilawa, i na testamencie Józefa, kasztelana rogozińskiego, z 1781 r. wyciśnięta jest pieczęć z tym herbem. 

Z powyższych braci Wojciech, dobry żołnierz, umarł bezpotomnie, Jan z żony Agnieszki Plajskiej miał syna Andrzeja, kanonika krakowskiego 1618 roku, a Mikołaj nabył w pow. jarocińskim Golinę i Wiktorowo i z żony Katarzyny Gruszczyńskiej, kasztelanki konarskiej, pozostawił synów, Andrzeja, bezpotomnego, i Stanisława. 

Stanisław, dziedzic Goliny, burgrabia grodzki poznański 1658 roku, miał dwie żony, Barbarę-Urszulę Sadowską i Małgorzatę Brodowską i z 1-ej żony pozostawił córkę Annę za Stanisławem Rutkowskim, pisarzem grodzkim dobrzyńskim, i syna Przecława. 

Przecław, dziedzic nabytego Będlewa i Wrączyna, elektor 1669 r. z wojew. kaliskiego, burgrabia poznański 1671 r., łowczy kaliski 1689 r,, kasztelan rogoziński 1699 r., miał dwie żony, Maryannę Herstopską, z której córka Ewa za Stefanem Smarzewskim, sędzią ziemskim płockim, i synowie: Adam, ks. Dominikanin, Andrzej, dziedzic Tuchorza, pisarz grodzki gnieźnieński, żonaty z Heleną Mieszkowską, i Jan, i Annę Mieszkowską, z niej synowie: Floryan, starosta łukowski, Kazimierz, Ludwik i Stefan, i z tych braci, Jan i Stefan są przedstawicielami dwóch linij tego szczepu. 

Linia Jana. Jan, dziedzic Chomiąży i Nowej-wsi 1710 r., miał trzy żony: Konstancyę Wyskota-Zakrzewską, z niej córka Wiktorya za Franciszkiem Radońskim, Annę Dobrzycką, z której syn Antoni, i Helenę Wizemberg, po której syn Józef: po Antonim z Elżbiety Karskiej synowie, Adam i Mikołaj. 

Józef, dziedzic Włostowa 1751 roku, żonaty z Wiktoryą Rudnicką, miał synów, Kazimierza i Macieja, i po Macieju, dziedzicu Włostowa, zm. 1787 r., żonatym 1v. z Teresą Gurowską, kasztelanką poznańską, 2v. z Urszulą Boleszówną, z 2-iej żony córki, Józefa za Franciszkiem Krynkowskim, Marya, zakonnica Bernardynka w Poznaniu, i synowie, Antoni i Maksymilan. 

Antoni, dziedzic Golejowa 1794 roku, pozostawił syna Stanisława, i córki: Edytę za Franciszkiem Zabłockim, Joannę Gzowską i Zuzannę, żonę Jakóba Skąpskiego. 

Maksymilian, dziedzic Włostowa 1798 r., zaślubił Antoninę Święcicką, i z niej miał córkę Józefę 1v. za Franciszkiem Zabłockim, 2v. żonę Wojciecha Głuszkowskiego. 

Linia Stefana. Stefan, syn kasztelana Przecława, dziedzic Będlewa i Wrączyna, zm. 1724 r., z żony Franciszki Korzbok-Zawadzkiej, skarbniczanki kaliskiej, miał córki, Krystynę za Józefem Wierusz-Walknowskim, Zofię, Benedyktynkę, i syna Józefa. 

Józef, dziedzic Będlewa i Wrączyna, kasztelan kamieniecki 1761 r., biechowski 1772 r., kawaler orderu św. Stanisława 1774 r., kasztelan krzywiński 1780 r., ostatnio rogoziński 1784 r., miał dwie żony, Annę z Błociszewa Gajewską, kasztelankę konarską, iz niej córka Magdalena za Felicyanem Niegolewskim, starostą pobiedziskim, i synowie, Aleksander i Stanisław, i Antonellę Wyskota-Zakrzewską, sędziankę ziemską kaliską, z której córka Józefa za Ksawerym Kwileckim i syn Ignacy, dziedzic Piotrkowic. 

Aleksander, dziedzic Wyganowa, zaślubił Nepomucynę Dzierzbicką i z niej pozostawił córki: Antonellę Biskupską, Józefę Żeromską i Maryannę Bardzką. 

Stanisław, drugi syn kasztelana Józefa, dziedzic Będlewa i Wrączyna, pułkownik kawaleryi narodowej, z żony Zuzanny Hutten-Czapskiej, starościanki nieszczewickiej, miał syna Maksymiliana, ur. 1786 r., dziedzica Będlewa i Wrączyna, radcę pow. kościańskiego 1813 r., po którym z Józefy Wyszyńskiej pozostawił córki, Elżbietę za Leonem hr. Mielżyńskim, Zofię, żonę Ludwika Kościelskiego, i synów: Bolesława, Eustachego, oficera dragonów pruskich, i Wiktora.

Bolesław, dziedzic Będlewa i Wrączyna, hrabia rzymski, z 1-ej żony Heleny hr. Kwileckiej ma córkę Helenę za Władysławem hr. Miączyńskim, a z 2-iej żony Józefy hr. Mycielskiej ma córkę Felicyę i synów, Józefa, ur. 1872 r., i Bolesława, ur. 1879 roku (Metr. Kor., Conv. Vars., i Piotrk., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Kancl., Sigil., Don. Vars., Vol. Leg., Ks. Gr. Czerskie, Quaterniones, Żychl., Hr. Bork.). 

POTOCKI h. SZELIGA. Dawna w wojew. Sieradzkiem rodzina. Jan z Potoka notowany 1559 r. w aktach ostrzeszowskich. Krzysztof z Potoka, w Wielkopolsce 1645 r. Jan, dobry żołnierz, komisarz wojskowy na wyprawę przeciw Kozakom 1648 r., następnie podkomorzy kaliski. Jan w Wielkopolsce 1694 r., żonaty z Konstancyą Wyszogota-Zakrzewską, wdową po Daleszyńskim. 

Po Janie, dziedzicu Wrzący, z Zofii Żegockiej syn Wawrzyniec, towarzysz pancerny, poseł na sejm 1764 r., rotmistrz w konfederacyi barskiej, z Agnieszki Chwaliszewskiej miał synów: 1) Floryana, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r. z synami urodzonymi z Kunegundy Krzyckiej: Mikołajem, Maciejem, Leonem i Tymoteuszem; 2) Teodora, dziedzica dóbr Paskudy, wylegitymowanego w Galicyi 1804 r., który z Tekli Krasińskiej pozostawił synów: Ignacego, Waleryana i Kaliksta, wylegitymowanych w Królestwie 1848 r. (Wyr. Tryb. Piotrk,, Ks. Gr. Kaliskie, Quaterniones). 

Powyższy Mikołaj, ur. 1793 r. we wsi Stypułach, w pow. sieradzkim, wszedł 1819 r. do 2-go pułku piechoty liniowej i w 1824 r. został podporucznikiem w 5-tym pułku piechoty liniowej; porucznik 1831 r., awansował tegoż roku na kapitana w 10-tym pułku piechoty, i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

Jan Złotousty i Tomasz 1782 r., Stanisław 1788 r. i Tomasza syn Maryan 1845 r. wylegitymowani w Galicyi. 

Po Piotrze, podczaszym ciechanowskim, dziedzicu wsi Zarembki, w wojew. ruskiem 1753 r., syn Tomasz, żonaty z Anielą Dąmbską, miał syna Józefa, dziedzica wsi Donosy, w pow. miechowskim, wylegitymowanego w Królestwie 1850 r. 

Jan, syn Jana, z synami, Franciszkiem i Aleksandrem wylegitymowani w Cesarstwie 1843 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. Jakób, syn Józefa, wylegitymowany w Cesarstwie 1844 roku i zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. Józef, syn Michała, wnuk Aleksandra, wylegitymowany w Cesarstwie 1846 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

POTOCKI h. SZRENIAWA. Wzięli nazwisko od majątku Potok, w pow. lelowskim, obecnie Potokiem Złotym nazwanego; w aktach krakowskich i lelowskich w XV stoleciu często wzmiankowani. Piotr zabił księdza Mikołaja, proboszcza w Sławoszowie 1463 r., o co ścigany prawem. Serafin i Felicyan, dziedzice wsi Siedlce, Andrzej i Piotr, wsi Czeczów Jan, wsi Janowice i Zagórze w 1470 roku (Lib. Benef.). Jan, podstarosta Samborski 1570 r., żonaty z Elżbietą Stabrowską.

Andrzej, syn Jakóba, podczaszego podolskiego, 1646 r. Jan, stolnik bielski, z żoną Zofią posesorowie wsi Straszkowo, w wojew. krakowskiem, 1660 r. Jerzy, podczaszy chełmski, stronnik Lubomirskiego, był komisarzem 1666 r. do układów o pokój z Janem Kazimierzem; następnie 1678 r. został sędzią ziemskim krakowskim, był żonatym z Urszulą Glińską, stolnikówną sandomierską. Maryanna, żona Jerzego Dogiela, stolnika trembowelskiego 1665 r. Wacław, dziedzic wsi Łużny, pod Bieczem, w młodych latach służył wojskowo; następnie podczaszy krakowski 1678-1687 roku, jeden z najlepszych naszych poetów XVII stolecia; jego poemat, „Wojna Chocimska“ świadczy o jego wielkim talencie; miał dwóch synów, Stefana i Jerzego, podczaszego krakowskiego 1687 r,, obu zmarłych przed ojcem i córkę N. 1v. za Adryanem Bełchackim, kasztelanem bieckim, 2v. za Jakóbem Rybińskim, wojewodą chełmińskim, 3v. za Jakóbem Duninem, referendarzem koronnym, 4v. za Antonim Morsztynem, wojewodą inflanckim. Franciszek, syn Stanisława, starosta bełski 1735 roku. Jan, podpułkownik wojsk koronnych, został 1766 roku pułkownikiem. Joachim-Karol, starosta trembowelski 1781 r. Franciszek, Michał i Piotr wylegitymowani w Galicyi 1782 r. (Metr. Kor., Sigil., Wyr. Tryb. Lubel.). 

POTOCKI. Adam, Antoni, Dominik, członek stanów, Franciszek-Piotr, starosta szczerzycki, Jan, starosta kaniowski, Józef, członek stanów, Józef-Stanisław, Kajetan, kanonik krakowski, Paweł, scholastyk łucki, 1782 r., Teodor, starosta olsztyński, 1783 r., a Ludwik-Mieczysław, wnuk Józefa-Stanisława, 1848 r. wylegitymowani w Galicyi. 

POTOCZKI h. POTOCZKI. Herb - tarcza przedzielona na cztery pola: w I i IV czerwonych baran biały z podniesioną lewą przednią łapą, zwrócony do wewnątrz; w II i III polach niebieskich chorągiew z krzyżem u drzewca. 

Rodzina ormiańska siedmiogrodzka. Jan, z profesora św. Teologii we Lwowie 1792 r., kanonik honorowy lwowski i proboszcz w Żydaczowie, ostatnio 1825 r. biskup przemyślski, otrzymał nobilitacyę galicyjską 1820 r. i herb powyższy. 

POTOCZYŃSKI h. PRUS I. Piszą się z Potoczyna, w Sandomierskiem. Piotr, podczaszy wendeński 1737 roku. Grzegorz, regent grodzki 1737 r., komornik graniczny stężycki 1761 r. (Wyr. Tryb. Lubel.), podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem. 

POTOLIŃSKI. Walenty, rotmistrz królewski 1587 r. 

POTOPALSKI. Na Litwie. Jan z pow. kowieńskim podpisał pospolite ruszenie 1698 r.; jego syn Antoni 1718 roku (Wyr. Tryb. Lubel.). Jan i Tomasz, elektorowie 1733 r. z wojew. kijowskiego. 

POTOPOWICZ h. ŁABĘDŹ. Stanisław, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r.

POTRASZKOWICZ (?). Stanisław, syn Piotra v. Piotraszka, namiestnik lidzki, podpisał uchwały rad litewskich 1499 r. 

POTRYKOWSKI h. DOŁĘGA. Piszą się z Potrykoz, w pow. szreńskim. Józef i Wawrzyniec, zwany Grabek, dziedzice Potrykoz 1552 r. (Ks. Poborowe). 

POTRYKOWSKI h. DROGOMIR. Ignacy, syn Józefa, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1804 r. Kazimierz na Litwie około 1840 r. ożeniony z Ernestyną Szyrynówną. 

POTRYKOWSKI v. PETRYKOWSKI h. ODROWĄŻ. Jan, dziedzic wsi Stosna, i Stanisław, dziedzic wsi Potrykozy, pod miastem Parczowem około 1470 r. (Lib. Benef.). Jan, archidyakon chełmiński, hojny na kościoły i szpitale, um. 1682 roku. Z tym herbem wylegitymowany w Królestwie 1842 r. Teofil, właściwie należący do herbu Paprzyca v. Kuszaba. (Patrz Potrykowski, herbu Paprzyca). 

POTRYKOWSKI h. PAPRZYCA. Niesiecki dał tej rodzinie herb Paprzyca; tymczasem w aktach urzędowych wielu z jej członków pisało się z herbem Odrowąż i tak ich umieściliśmy pod Petrykowskimi. Tutaj powtarzamy procedencyę poprzednich dla sprostowania niektórych danych i dla zaznaczenia, że ta rodzina częściej używała pisowni Potrykowski. 

Gniazdem tej rodziny był Szląsk, z którego jej przodek, jak się zdaje, w XIV stoleciu przeniósł się na Mazowsze i, odznaczywszy się w wojnie z Prusakami, otrzymał różne nadania od książąt mazowieckich, a między innemi wieś Potrykozy, w ziemi czerskiej, od której jego potomkowie wzięli nazwisko i należeli aż do ostatnich czasów do zamożniejszego obywatelstwa swej rodziny. 

Dersław 1460 r. posłował do Genueńczyków; z jego synów Dersław miał być podkomorzym lwowskim, Bartłomiej, rotmistrzem, a Mikołaj, dziedzic na Potrykozach, cześnik czerski 1501 r., zaślubił Jadwigę Oczosalską, i z niej miał syna Stanisława, po którym dwóch synów, Janusz i Mikołaj, i z nich Mikołaj pozostawił synów, Krzysztofa i Bartłomieja, dziedziców na Potrykozach.

Janusz, dziedzic na Potrykozach 1537 roku, miał synów: Marcina, Andrzeja i Stanisława; po Marcinie synowie: Paweł, Seweryn i Jan, dziedzice na Potrykozach, i z nich Jan, ożeniony z Anną Rusiecką, pozostawił syna Kacpra, po którym z Anny Baranowskiej syn Paweł. 

Andrzej, drugi syn Janusza, dziedzic na Potrykozach 1563 r., miał syna Jana, wojownika przeciw Turkom i Tatarom, po którym z Małgorzaty Śmietanka, chorążanki podolskiej, córka Ewa Błońska i syn Marcin, dzielny żołnierz, umarł młodo. 

Stanisław, ostatni syn Janusza, dziedzic na Potrykozach 1571 roku, zaślubił N. Boguską, sędziankę ziemską rawską, i z niej pozostawił synów: Bronisława, Marcina, Adama i Piotra, którzy polegli na wojnach, i Janusza, po którym z Małgorzaty Całowańskiej synowie: Paweł, Aleksander, Arnold i Waleryan; z nich Paweł, doktór św. Teologii, archidyakon i oficyał pułtuski 1640 r., kanonik płocki i poznański, kustosz kruszwicki, zasiadał na Colloqium Charitativum toruńskiem 1645 r., i był deputatem na Trybunały. 

Aleksander, dzielny wojownik przeciw Turkom i Tatarom, żonaty z Heleną Oleśnicką, pozostawił córki, Annę Jerzyna, Teofilę Hulewiczową i syna Jana. 

Arnold, ożeniony z Katarzyną Nieborowską, miał sześć córek i syna Jana, którego z Agnieszki Pikarskiej, podstolanki czerskiej, synowie, Zacheusz i Waleryan, księża Dominikanie, Mikołaj i Stefan. 

Waleryan, ostatni syn Janusza i Całowańskiej, podkomorzy różański 1647-1667 r., zasłużony w obywatelstwie, kilkakrotnie deputat na Trybunały i poseł na sejmy, z żony Zuzanny Lasockiej pozostawił synów: Aleksandra, starostę nurskiego, Dersława 1673 r., Pawła, Bronisława, Kazimierza, kanonika kijowskiego, proboszcza rawskiego 1692 r., i Franciszka, łowczego warszawskiego 1712 r., po którym z Barbary Pachowskiej synowie, Józef, wojski rawski, podpisał elekcyę 1764 r., komornik ziemski warszawski 1768-1778 r., i Michał. 

Michał, subdelegat rawski 1741 r., burgrabia grodzki, sędzia kapturowy i poseł warszawski, podpisał elekcyę 1764 r.; komornik grodzki warszawski 1768-1781 r., wojski mniejszy rawski 1777 r., był żonatym z Barbarą de Nejder. 

Oprócz powyższych. Krzysztof, syn Piotra, dziedzic Potrykozy i Biejkówka, żonaty 1600 r. z Anną Bieniewską. Stefan, syn Jana, dziedzic części Załęże Wielkie 1631 r. Aleksander, podstoli warszawski 1659 r. Kacper, 1682 r., syn Jana i Anny Rusieckiej, miał syna Pawła, który zapisał 1703 roku dożywocie żonie swej Ewie Zarzeckiej iz niej pozostawił syna Michała. 

Heronim, stolnik różański 1685 r., chorąży 1696 r. różański, ostatnio podkomorzy warszawski 1706 r., z żony Teresy Mokronoskiej miał synów, Kazimierza, chorążego rawskiego 1730 r„ ożenionego z Katarzyną Żukowską, i Franciszka, po którym syn Józef pozostawił syna Aleksandra, a ten syna Walentego, po którym z Wiktoryi Zuziulewicz syn Teofil wylegitymowany w Królestwie 1842 r. z herbem Odrowąż i córka Eleonora za Ludwikiem Śliwowskim (Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Czerskie i Warszawskie, Sigil.). 

Antoni, syn Józefa i Barbary Szałczyńskiej, ur. 1787 roku we wsi Podgórzu, w Prusach, wszedł 1805 roku jako junkier do wojska pruskiego, i wzięty do niewoli przez Francuzów, postąpił 1806 r. do 3-go pułku legii Ks. Warszawskiego; w 1809 r. został podporucznikiem, 1811 r. porucznikiem, a 1813 r. kapitanem i w 1815 r. przeznaczony do 8-go pułku piechoty liniowej, wyszedł 1830 roku do dymisyi w stopniu majora. Odbył kampanie: 1806 r. przeciw Francyi, 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi (Ks. Wojskowe). 

POTRYKOWSKI h. PÓŁKOZIC. Byli w wojew. rawskiem. Kacper, syn Serafina, żonaty z Jadwigą Zaboklicką, córką Gabryela, podstarosty sochaczewskiego, miał syna Wawrzyńca, pisarza ziemskiego sochaczewskiego 1647 roku, żonatego z Maryanną Chotomską. Jan i Remigian, synowie Mikołaja, 1657 r. Krzysztof, sekretarz królewski 1670 r. Józef i Kazimierz, synowie Macieja, 1689 roku (Ks. Gr. Sochaczewskie, Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.). 

POTRYKOWSKI h. TARNAWA. Byli na Litwie. Wojciech, cześnik połocki 1740 r., żonaty z Maryanną Raciborską. Michał, chorąży krzemieniecki 1800 r., żonaty z Teklą Bejzymówną, sędzianką ziemską krzemieniecką. Józef, prezes sądów pow. trockiego 1810 r., żonaty z Wiktoryą Poźniakówną (Wyr. Tryb. Lubel., Pułaski). N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

POTRYŻYCKI. Hrehory z pow. orszańskim podpisał elekcyę 1674 r. 

POTRZASKOWSKI. Jan, dziedzic Potrzaskowa 1563 r., miał synów, Pawła i Stefana; po Pawle syn Jan żonaty 1639 r. z Zofią Łakińską (Ks. Gr. Przedeckie). Krzysztof podpisał elekcyę 1697 roku z wojew. inowrocławskiem. 

POTRZEBSKI h. STANKAR. Jan z synami: Dominikiem, Władysławem, Stanisławem i Bronisławem i Cyryli z synem Władysławem wylegitymowani w Cesarstwie 1863 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

POTTEW. Na Litwie. Floryan podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. 

POTUCKI h. ŚWIEBODA (Gryf Biały). Szlachta tego herbu notowana w aktach sieradzkich 1550 r. 

POTULICKI h. GRZYMAŁA. Hrabiowie i szlachta. Senatorowie w rodzinie. Przecław, kasztelan rogoziński 1465 roku. Stanisław, kasztelan międzyrzecki 1501 roku, umarł 1514 roku. Wojciech, kasztelan rogoziński 1505 r., kamieński 1512 r. Mikołaj, kasztelan rogoziński 1511 r., wojewoda inowrocławski 1539 r., brzesko-kujawski 1543 roku. Przecław kasztelan kamieński 1531 roku. Piotr, kasztelan przemęcki 1569 roku, wojewoda płocki od 1576 r., brzesko-kujawski 1580-1583 r., kaliski 1583-1587 r. Jan, kasztelan santocki 1623 r. Jan-Jakób, wojewoda brzesko-kujawski 1713 r., um. 1726 roku. Józef-Remigian, wojewoda czerniechowski 1732 roku.

Jedna z głównych gałęzi rodu Grzymałów, która wzięła nazwisko od wsi Potulic, w północnych Kujawach, a pisała się z Chodzieżą, Więcborga i Złotowa. Przecław z Potulic, dziedzic Pniewy, kasztelan rogoziński 1465 roku, zaślubił Jadwigę z Oporowa, i z niej miał córkę Dorotę za Janem Jabłkowskim i dwóch synów, Stanisława i Wojciecha. 

Stanisław, dziedzic dóbr Pniewy i Złotowo 1481 r., kasztelan międzyrzecki 1501 roku, zaślubił Jadwigę Bnińską, kasztelankę kamieńską, i z niej miał córkę Zofię za Mikołajem Pieniążkiem, podkomorzym krakowskim 1499 r., i dwóch synów, Mikołaja i Przecława, kasztelana kamieńskiego 1531 roku, żonatego z Polikseną Ostrorożanką, wojewodzianką poznańską. 

Mikołaj, dziedzic Chodzieżą 1506 r., zaślubił Małgorzatę, córkę Abrahama Zbąskiego, i z niej pozostawił córki: Annę, żonę Jana Krotowskiego, wojewody inowrocławskiego, Dorotę za Wacławem Zarembą, kasztelanem nakielskim, Urszulę za Wacławem Ostrorogiem, kasztelanem kaliskim, Zofię, żonę Jana Zaremby, kasztelana kaliskiego, i trzech synów: Andrzeja, żonatego z Dorotą, córką Mikołaja Żelechowskiego, 2v. za Janem Wilkostowskim, Przecława i Stanisława. 

Wojciech v. Wojciech-Jarosław, drugi syn kasztelana Przecława, dziedzic Potulic i Chodzieżą 1491 r., kasztelan rogoziński 1505 r., a kamieński 1512 r., żonaty z Katarzyną Opalińską, kasztelanką międzyrzecką, miał córki, Małgorzatę za Adamem Smoszewskim, Zofię, żonę Tomasza Jarockiego, i synów, Mikołaja i Piotra, żonatego z Barbarą Pampowską. 

Mikołaj, dziedzic Potulic, Chodzieżą, Więcborga i Sempolna, kasztelan rogoziński 1511 r., otrzymał 1518 r. wsie Budzyń, Brzekunice, Mateję i Podstolice; wojewoda inowrocławski 1539 r., brzesko-kujawski 1543 r., miał dwie żony, Katarzynę Glinkównę, starościankę wiską, i Annę Służewską, i pozostawił córki: Ludwikę za Piotrem Przecławskim, Annę, Barbarę i synów: Kacpra, Piotra i Stefana; po Stefanie, dziedzicu Chodzieżą, Ostrówka i Stankowa, z Urszuli Jankowskiej córka Anna za Krzysztofem Kościeleckim, kasztelanem inowrocławskim. 

Kacper, dziedzic dóbr Pniewy, Koninek, Przebendów, i części wsi Koźle, Luboszyny, Przestkowiec, Zajączkowo i Zamorze 1580 r., w pow. poznańskim, zaślubił Urszulę, córkę Piotra Zbąskiego, i z niej miał synów: Andrzeja, Jana, Kacpra, dziedzica dóbr Strzelca, Kowalewa i Tomiszewa, żonatego z Małgorzatą Żegocką, i Piotra; po Piotrze z Agnieszki Białośliwskiej córka Zofia, żona Andrzeja Czarnkowskiego, wojewody kaliskiego. 

Andrzej, dziedzic Chodzieżą i Potulic 1620 roku, pozostawił córkę Annę Kołaczkowską i syna Stanisława, żonatego z Katarzyną Grodzińską, kasztelanką nakielską. 

Jan, dziedzic Próchnowa, kasztelan santocki 1623 r., zaślubił Zofię Rostworowską i z niej miał synów, Jana, żonatego z Katarzyną Grzymałtowską, i Piotra.

Piotr, syn wojewody Mikołaja, dziedzic dóbr Goślina i Złotowa i części dóbr Czeradza Starego, Łęczycy i Wiery Małe i Wielkie, w pow. poznańskim, starosta wyszogrodzki i uscki 1568 r., kasztelan przemęcki 1569 r., wojewoda płocki 1576 r., brzesko-kujawski 1580 r., a kaliski 1583 r., w bezkrólewiu głosował 1573 r. za Henrykiem Walezym, a w 1575 r. za Piastem, przeszedł jednak wprędce na stronę Batorego i posłował do stanów pruskich 1576 r., aby je nakłonić do elekcyi tego króla i w 1577 r. do Królewca do uporządkowania spraw pruskich książęcych; w 1587 r. jako jeden z głównych stronników Zygmunta III, należał do deputacyi wysłanej na przyjęcie tego monarchy w Gdańsku i odebrania od niego przysięgi na pacta conventa. Pan to był możny, gdyż po wojewodzie kujawskim Służewskim, swym wuju, odziedziczył jego majątek, a za żoną Urszulą Ostroróg ze Lwówka dostał na Mazowszu obszerne majątki Sierpc i Sarnów; drugą jego żoną była Dorota z Oporowa Wielopolska. Wojewoda pozostawił córkę Katarzynę 1v. za Janem Rozdrażewskim, kasztelanem poznańskim, 2v. za Ludwikiem Wejherem, podkomorzym chełmińskim, i dwóch synów, Jana i Stanisława; po Janie z Barbary Grudzińskiej, kasztelanki nakielskiej, córka Urszula 1v. za Janem Opalińskim, 2v. za Andrzejem Grudzińskim. 

Stanisław, dziedzic Psarska, podkomorzy poznański 1611 roku, ożeniony z Anną, córką Abrahama Zbąskiego, fundatorką Benedyktynek w Sierpcu, miał córkę Annę, ksienię Benedyktynek w Sierpcu, i syna Jana, dziedzica Potulic i Złotowa, po którym z 1-ej żony Zofii Witosławskiej córki, Katarzyna, ksieni Benedyktynek w Sierpcu, Urszula za Maksymilianem Miaskowskim, kasztelanem krzywińskim, a z 2-iej żony Zofii Wejherówny, córki Jana, wojewody chełmińskiego, syn Jan. 

Jan, dziedzic Potulic i Złotowa, starosta borzechowski 1664 roku, zaślubił Annę-Katarzynę de Polentz i z niej pozostawił synów, Jana-Jakóba i Adama-Wawrzyńca, i z nich Jan-Jakób, dziedzic Sempolna i Więcborga starosta borzechowski, mąż uczony i autor, podkomorzy pomorski, wojewoda brzesko-kujawski 1713 r., um. 1726 r. 

Adam-Wawrzyniec, starosta borzechowski 1693 roku, z Małgorzaty Czapskiej miał córki, Katarzynę 1v. Samuelowę Czarlińską, 2v. Andrzejowę Lipską, 3v. Łukaszowę Dąmbską, kasztelanowę brzesko-kujawską, Maryannę za Józefem Działyńskim i syna Józefa-Remigiana. 

Józef-Remigian, hrabia na Więcborgu, dziedzic Wadowic, wziął udział w konfederacyi panów przeciw elekcyi Stanisława Leszczyńskiego i gorliwie tę konfederacyę na korzyść Augusta III popierał w Wielkopolsce; starosta borzechowski, mławski i nowodworski 1724 roku, wojewoda czerniechowski 1732 r., miał dwie żony, Zofię Działyńską, starościankę kiszewską, z niej córka Ewa, Sakramentka w Warszawie, i syn Aleksander-Hilary, i Maryannę-Teresę Tarłównę, starościankę pilzneńską, 1v. za Jakóbem Przebendowskim, kasztelanem elblągskim, 2v. za bar. Karolem de Stocken, szambelanem królewskim, z której córka Józefa żona Jana Dembowskiego, starosty będzińskiego. 

Aleksander-Hilary, starosta borzechowski i nowosielski, generał-major wojsk koronnych 1757 roku, właściciel wójtostwa w Nowem-mieście, otrzymał zatwierdzenie tytułu hrabiowskiego na Więcborgu od króla Augusta III w 1757 r.; miał dwie żony, Teofilę Działyńską, wdowę po Szołdrskim, z nią rozwiedziony, i Eleonorę-Teresę Potocką, starościankę trembowelską, 1v. Józefowę Nakwaską, kasztelanowę rawską, z niej syn Michał. 

Michał, dziedzic dóbr Łoś i Wólka Łosia 1779 roku, starosta borzechowski 1782 r., mąż uczony, członek Towarzystwa Przyjaciół nauk warszawskiego, kawaler orderu św. Stanisława, otrzymał zatwierdzenie tytułu hrabiowskiego w Prusach 1780 roku, z odmianą herbową - w polu złotem mur blankowany czerwony o trzech basztach, z których środkowa wyższa, z bramą otwartą o złotych podwojach okutych żelazem; nad koroną hrabiowską i hełmem ukoronowanym, nad takimże samym murem z basztami i bramą zamkniętą, pięć piór pawich (Hr. Ostr.). 

Hr. Michał z żony Elżbiety Wodzickiej, starościanki krakowskiej, pozostawił córki, Józefę za Janem hr. Wielopolskim, kasztelanem Królestwa, Urszulę za Stanisławem Rostworowskim, pułkownikiem wojsk napoleońskich, i dwóch synów, Kacpra i Kazimierza, przedstawicieli dwóch linij tego rodu. 

Linia I na Oborach. Kacper, dziedzic dóbr Obory, Wągrodno i Rogów, w Królestwie, Sempolna i Więcborga, w Prusach, uznany 1825 roku hrabią w Królestwie, a 1852 r. zatwierdzony w tytule w Rosyi, z Teresy hr. Mielżyńskiej, podkomorzanki wschowskiej, miał córki; Katarzynę hr. Aleksandrowę Mielżyńską, Maryę, Gabryelę, Konstancyę hr. ordynatowę Zygmuntowę Skórzewską, i synów: Michała, Stanisława, Włodzimierza, Józefa, Antoniego i Piotra. 

Hr. Józef, ur. 1828 r., dziedzic dóbr Zaniemyśl i Jeziory, poseł do parlamentu w Berlinie, zaślubił Ofelię, córkę hr. Heliodora Skórzewskiego, i z niej pozostawił córkę Jadwigę za Stanisławem hr. Czapskim, dziedzicem dóbr Berżany, i synów: Zygmunta, Stanisława, żonatego z Harrietą-Eulalią de Norris-Crosz, Antoniego, Mieczysława i Karola. 

Hr. Zygmunt, ur. 1851 roku, otrzymawszy po babce ordynacyę na Próchnowie, w Poznańskiem, przybrał nazwisko hr. Potulicki-Skórzewski i został pierwszym ordynatem tej linii; zaślubił Maryę-Annę Schey, adoptowaną przez Giovanna Messia de Prado, markiza della Guarda, i z niej ma syna Jerzego, ur. 1894 r., i córkę Iromę-Maryę, ur. 1900 r. 

Hr. Antoni, ur. 1856 r., dziedzic dóbr Siedlec i Antonin, w pow. szredzkim, kr. pruski referendarz w Poczdamie, żonaty od 1892 r. z Jadwigą, córką Stanisława Wołowskiego, ma córkę Maryę, ur. 1897 r. i synów, Stanisława, ur. 1893 r., i Jana, ur. 1906 r. 

Hr. Mieczysław, ur. 1858 r., oficer gwardyi wojsk pruskich, zaślubił 1887 r. Krystynę, córkę Adolfa Czapskiego, dziedzica Berżan, w pow. telszewskim, i z niej ma córki: Teresę, Zofię, Izabelę i synów, Henryka, nr. 1888 r., dziedzica dóbr Obory, pod Warszawą, i Józefa, ur. 1889 r. 

Hr. Karol, ostatni syn hr. Józefa i Skórzewskiej, ur. 1861 r., dziedzic dóbr Kraszewo i Dembowiec, c. kr. szambelan austr., żonaty od 1895 r. z Eweliną, córką Stefana Chłapowskiego, ma córkę Maryę, ur. 1896 roku, i syna Michała, ur. 1897 r. 

Linia II na Potulicach. Hr. Kazimierz, ur. 1793 r., dziedzic Potulic, major jazdy poznańskiej 1831 roku, kawaler krzyża neapolitańskiego, miał dwie żony, Gabryelę, córkę Prokopa Mielżyńskiego, rotmistrza kawaleryi narodowej 1793 r., z niej syn Kazimierz, i Barbarę, córkę hr. Ignacego Wielopolskiego, z której córki: Józefa, Marya, żona Kazimierza, i Teresa, ur. 1845 r., żona Marcelego Sobańskich, Zofia i synowie: Ignacy, ur. 1837 r., członek komitetu krakowskiego Tow. Rolniczego, żonaty z Maryą, córką hr. Adolfa Husarzewskiego, Franciszek i Adam, ur. 1849 r., dr. św. Teologii, kanonik ołomuniecki, proboszcz infułat kromieryżski i proboszcz ołomuniecki. 

Hr. Kazimierz, ur. 1820 r., dziedzic Potulic, Ślesina, Samsieczna i Goncarzewa, w Poznańskiem, członek pruskiej izby panów, zaślubił Maryę, córkę hr. ordynata Konstantego Zamoyskiego, i z niej pozostawił córki: Gabryelę-Maryę, zaślubioną Bogdanowi ks. Ogińskiemu, Elżbietę, żonę Władysława ks. Sapiehy z Krasiczyna, i Anielę, dziedziczkę Potulic, Ślesina i Samsieczna. 

Hr. Franciszek, ur. 1843 r., dziedzic dóbr Żmigród, Hałbów, Kąty, Kotanie, Łysagóra, Myszczowa, Mytarka, Nieznajowa, Wyszowatka i inne, w pow. jasielskim, prezes rady pow. przemyślańskiej, żonaty z Franciszką, córką hr. Aleksandra Badeniego, dziedzica na Glinianach, i z niej ma syna Władysława, ur. 1878 roku w Glinianach (Metr. Kor., Conv. Vars., Wyr. i Zap. Tryb. Piotrk. i Lubel., Sigil., Kancl., Ks. Gr. Sochaczewskie, Czerskie, Żychl., Hr. Bork.). 

POTUŁOWSKI. Rodzina wielkopolska. Piotr i Wawrzyniec, dziedzice Potułowa, synowie Jana, 1566 r., i Piotr miał syna Jerzego, który w 1611 r. zapisał dożywocie żonie swej Jadwidze Obałkowskiej. Świętosław, syn Jerzego, subdelegat grodzki przedecki 1632 roku, zaślubił Zofię Wyrzycką i z niej pozostawił syna Marcina-Wojciecha, kanonika łuckiego 1684 roku (Ks. Gr. Przedeckie, Brzeskie i Wyr. Tryb. Piotrk.). 

POTURZYŃSKI. Piotr-Jakób, wojski poznański 1543 r., żonaty z Zofią N. (Ks. Gr. Brzeskie). Stefan, chorąży kołomyjski, um. 1762 r. Józef podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. bełskiem. 

POTUSZYŃSKI. Na Wołyniu. Jan, podczaszy żytomierski 1677 r. Adam, Stanisław i Władysław, bracia rodzeni, 1696 r.; z nich Władysław, łowczy żytomierski 1699 r., a Adam, stolnik żytomierski 1706 roku, miał syna Jana i córki: Barbarę, Franciszkę, Helenę i Teofilę 1717 roku. Jakób, łowczy żytomierski 1764 r. (Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). Józef podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. bełskiem. 

POTWOROWSKI h. DĘBNO. Hrabiowie i szlachta. Podług Paprockiego piszą się z Sienna i mają być gałęzią znakomitych rodzin: Sienieńskich, Krzyżanowskich i Oleśnickich. Długosz w Lib. Benef. cytuje Pawła Potworowskiego, dziedzica na Potworowie i innych majątkach około 1470 r., lecz albo mylnie daje mu herb Półkozic, lub też któryś z Sienieńskich dopiero po 1470 r. nabywszy Potworów, od tego majątku wziął nazwisko. Już w początkach XVI stolecia ta rodzina zamieszkała w Kaliskiem i posiadała w niem znaczny majątek Iwanowice; w tymże też czasie jedna jej gałąź przeszła na wyznanie kalwińskie i dotąd w niem zostaje; ta gałąź w 1816 r. otrzymała tytuł hrabiowski pruski. 

Dobiesław z Oleśnicy, kasztelan wojnicki 1413 r., następnie sandomierski, ostatnio wojewoda sandomierski, pierwszy zaczął się pisać z Sienna, i z żony Katarzyny Gorajskiej miał syna Jana, który pisał się z Sienna i Potworowa, a jego synowie przybrali nazwisko Potworowski. Ów Jan, pisarz ziemski sieradzki 1469 r., miał synów: Bartłomieja, Jana, Mikołaja i Stanisława. 

Mikołaj, dziedzic Potworowa 1520 r., burgrabia kaliski, komisarz graniczny 1527 r., instygator grodzki poznański 1538 r., poborca kaliski 1539 r., pozostawił dwóch synów, Dobrogosta-Jana i Macieja, dziedzica Strzegowa i Chrostowa, cześnika, a następnie stolnika 1567 roku kaliskiego. 

Dobrogost-Jan, dziedzic Iwanowic, mąż nauki i wielkich zdolności, sędzia grodzki kaliski 1552 r., podsędek kaliski 1559 r., starosta bolesławski 1569 r., sędzia ziemski kaliski 1569 r., mąż znakomitych przymiotów i zasług, w 1569 r. podpisał Unię lubelską, a po sejmie 1570 r. w imieniu posłów wielkopolskich w wybornej mowie dziękował Zygmuntowi Augustowi za jego prace i starania. Dobrogost-Jan miał synów: Jana-Jerzego, Mikołaja, żonatego z Anną Borucką, Pawła i Stanisława; po Stanisławie z Jadwigi Racendowskiej syn Adam 1611 r. 

Paweł, pisarz ziemski kaliski 1581 roku, przyłożył się do fundacyi kolegium Jezuitów w Kaliszu 1588 r.; podstoli kaliski, z żony Katarzyny Łaszkowskiej pozostawił synów: Dobrogosta, Jana i Pawła. 

Jan-Jerzy z Potworowa, skarbnik 1606 r., następnie sędzia ziemski kaliski, zm. 1627 r., pozostawił synów, Jana i Władysława; po Władysławie, dziedzicu dóbr Bogumiłowice, Zielęcino, Grobla i Dzielinowo, w Sieradzkiem, z żony Maryanny Baranowskiej synowie: Dominik, Franciszek i Jan-Wojciech, dziedzic Iwanowic i Gałęzowa, sekretarz królewski 1667 r., proboszcz poznański 1668 r., kanonik kamieniecki i gnieźnieński 1681 r., proboszcz łowicki 1682 r., archidyakon i oficyał kaliski, viceprezydent Trybunału koronnego 1685 r., otrzymał 1686 roku przywilej na jarmarki dla Iwanowic. 

Jan, syn Jana-Jerzego, dziedzic Iwanowic 1630 r., zaślubił Małgorzatę de Frankenberg i z niej miał córkę Annę za Andrzejem Twardowskim i synów, Andrzeja i Aleksandra; z nich Andrzej, dziedzic Andrychowie i Kowalewa, podwojewodzy i pisarz grodzki wschowski 1683 r., żonaty z Anną, córką Samuela Schlichtinga, rotmistrza królewskiego. 

Aleksander, dziedzic Iwanowic i Tłumakowej Woli, elektor 1669 i 1697 r. z wojew. kaliskiego, miał dwie żony, Annę Twardowską i Elżbietę, córkę Mikołaja Reja, i z 1-ej żony pozostawił córkę Annę za Janem Mielęckim, miecznikiem wschowskim, i syna Jana. 

Jan z Sienna, dziedzic Iwanowic i Bielewa 1717 r., porucznik pow. gnieźnieńskiego, elektor 1733 roku z wojew. kaliskiego, zaślubił Ludwikę Dziembowską i z niej miał córki, Annę, żonę Bogusława Kosseckiego, Joannę za Adamem Bronikowskim, szambelanem królewskim, i dwóch synów, Aleksandra, szambelana Stanisława Augusta 1791 r., i Andrzeja. 

Andrzej, dziedzic Andrychowie, Bielewa, Kowalewa i Lipina 1792 r., żonaty z Maryanną Trepkówną, pozostawił córkę Ludwikę za Ludwikiem Mielęckim i dwóch synów, Jana-Adama i Andrzeja, przedstawicieli dwóch linij tego rodu. 

Linia I hrabiowska. Jan-Adam, dziedzic Andrychowie i Niklaszkowa, w Poznańskiem, szambelan Stanisława Augusta 1794 r., kawaler orderu św. Stanisława, a następnie szambelan pruski 1798 r., prezes sądów ziemskich w Wschowie, gorliwy stronnik rządu pruskiego, otrzymał w 1816 r. tytuł hrabiowski pruski z odmianą w herbie - tarcza w czworo podzielona, z małą tarczą z herbem Dębno w środku; na głównej tarczy w I i IV częściach, w polu białem, dwa skrzydła orle czarne darte, złączone u spodu z sobą, z prążką złotą przez obydwa skrzydła idącą, iw kształt listka koniczyny zakończoną; w II i III częściach, w polu czerwonem, lew złoty w prawo. Nad tarczą korona hrabiowska, na niej trzy hełmy z koronami hrabiowskiemi, na środkowym dwie trąby, prawa w połowie górnej biała a dolnej czerwona, lewa na odwrót, w połowie górnej czerwona, a dolnej biała, między trąbami krzyż biały; na prawym hełmie orle skrzydła czarne darte z prążką złotą jak na głównej tarczy, na lewym hełmie lew złoty jak na tarczy. Tarcza wsparta na tablicy a podpiera ją z obu stron orzeł czarny z koroną hrabiowską na głowie i z głową zwróconą na zewnątrz tarczy. 

Po Janie-Adamie z żony Eleonory Bojanowskiej, córki Aleksandra, były córki: Aleksandra za Karczewskim, dziedzicem dóbr Dzierżanowo, w pow. krotoszyńskim, Julia za Januszem i Ludwika za Stanisławem Mielęckimi, i synowie: August, Ludwik, porucznik wojsk napoleońskich, padł 1812 r. pod Możajskiem, Edward i Adolf. 

Hr. August, rotmistrz wojsk pruskich i szambelan 1847 r., zaślubił Eleonorę bar. Schlichting i z niej pozostawił córkę Zofię, żonę Godfryda de Bockelmann, generała-lejtnanta wojsk pruskich.

Hr. Edward, ur. 1793 r. we wsi Andrychowice, jako kadet wstąpił 1810 r. do 5 pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego, i w 1811 r. został podporucznikiem; porucznik 1813 roku, awansował tegoż roku na kapitana i w 1815 r. był w 3-cim pułku strzelców konnych, a w 1820 r. przeniesiony do 3-go pułku ułanów; odbył kampanie, 1812 r. przeciw Rosyi i 1813 roku przeciw sprzymierzonym; dziedzic dóbr Gorzyce i Przysieki, w pow. kościańskim, marszałek sejmu poznańskiego, członek dożywotni izby pruskiej panów 1864 roku, kawaler Legii Honorowej i Virtuti Militari, z żony Franciszki, córki Ignacego Lubowickiego, pozostawił syna Romana, zm. 1864 r., i córki, Eleonorę za Stanisławem Kurnatowskim i Karolinę za Arturem Horwattem na Litwie. 

Hr. Adolf, ostatni syn hr. Jana-Adama, ur. 1802 r., dziedzic dóbr Parzenczewo, Wąbiewo i Kotusz, w pow. kościańskim, szambelan pruski i kawaler orderów, żonaty z Pauliną, córką Konstantego Mielęckiego, pozostawił córkę Melanię za Edmundem Nieszkowskim, i syna hr. Aleksandra, ur. 1832 r., dziedzica Parzenczewa, Wąbiewa i inne, po którym z żony Emilii z Grabowskich, córka Marya i synowie, Jan, ur. 1866 r., dziedzic Parzenczewa, i Maksymilian ur. 1868 r. 

Linia II szlachecka. Andrzej, ostatni syn Andrzeja i Trepkówny, dziedzic Bielewa 1791 r., zaślubił Ludwikę, córkę Jerzego Żychlińskiego, i z niej miał córki, Maryannę, żonę N. magr. de Monpésat, Serafinę Bojanowską i synów: Ferdynanda, Andrzeja-Ksawerego i Gustawa; po Ferdynandzie, dziedzicu Luboli, w Kaliskiem, z Joanny Kossowskiej córka Józefa Królikowska. 

Andrzej-Ksawery, ur. 1792 r., dziedzic Dobroszyna, Woli Łaszczowej i Czarkowa, wylegitymowany w Królestwie 1840 r., miał dwie żony, Zofię Złotnicką i Kornelię, córkę Piotra Żychlińskiego, z której synowie: Adolf-Henryk, Adam, Kazimierz, Ludwik-Gustaw i Piotr; po Piotrze, inżynierze w Płocku, z Malwiny Moczulskiej córki: Helena, Zofia, Marya i syn Gustaw. 

Adolf-Henryk, ur. 1823 r., właściciel Silca, w Poznańskiem, zaślubił Rozalię, córkę Henryka Unruga, i z niej pozostawił córkę Kaźmierę, żonę Włodzimierza Garapicha de Schelburg, i synów, Henryka-Adola i Jerzego-Gustawa. 

Henryk-Adolf, ur. 1856 r., właściciel dóbr Radcze, Pasiecz i Sapahów, w pow. stanisławowskim, porucznik artyleryi gwardyi wojsk pruskich, członek wydziału galic. banku melioracyjnego we Lwowie, z żony Maryi, córki Stanisława Bronikowskiego, ma syna Tadeusza, ur. 1882 r., żonatego ze Stefanią, córką Władysława Krzyżanowskiego. 

Jerzy-Gustaw, ur. 1857 r. w par. Żychlin, właściciel dóbr Radoryż, w gub. siedleckiej, zaślubił 1888 r. w Warszawie Teresę-Ksawerę Szydłowską i z niej pozostawił córkę Teresę i syna Gustawa, ur. 1889 r. w Radoryżu.

Adam, ur. 1821 r., dziedzic Kręgola, żonaty z Heleną, córką Józefa Bronikowskiego, pozostawił synów, Ksawerego i Władysława; po Ksawerym z Klotyldy, córki Heronima Kiniewicza, córka Jadwiga zaślubiona Euzebiuszowi Łopacińskiemu, a po Władysławie, oficerze wojsk rosyjskich, z żony Celiny, córki Alfreda Nieszkowskiego, córki, Władysława i Joanna. 

Kazimierz, ur. 1839 r., dziedzic Dobroszyna, żonaty z Heleną, córką Feliksa Moczulskiego, ma córkę i Maryę i synów, Romana, ur. 1867 r., i Seweryna, 1868 r. 

Ludwik-Gustaw, ur. 1819 r. w par. Gostyń, radca sądu w Poznaniu, kawaler orderu Orła Czerwonego, żonaty z Leokadyą, córką Kazimierza Radońskiego, pozostawił córkę Maryę i syna Karola, po którym z Antoniny, córki Ludwika Lasockiego, córka Zofia i syn Ludwik, ur. 1890 r. 

Gustaw, ostatni syn Andrzeja i Ludwiki Żychlińskiej, ur. 1800 r., dziedzic Goli, starego Gostynia, Kossowa, Siemowa, Kormina i Czarnóżek, oficer wojsk polskich 1831 r., kawaler Virtuti Militari, wylegitymowany w Królestwie 1840 r., prezes koła polskiego w Berlinie, radca Tow. Kred. Ziem., żonaty z Klementyną, córką Macieja Chłapowskiego, pozostawił córkę Ludwikę za Janem Kurnatowskim, i trzech synów: Bronisława, Gustawa i Witolda, dziedzica Chłapowa, żonatego z Maryą Radońską. 

Bronisław, ur. 1833 roku, dziedzic Borzejowic, Kossowa i Siemowa, w Poznańskiem, zaślubił Helenę, córkę Ludwika Kościelskiego, i z niej pozostawił córkę Emilię zaślubioną Karolowi hr. Bnińskiemu i syna Gustawa, dziedzica Kossowa. 

Gustaw, drugi syn Gustawa i Chłapowskiej, dziedzic Goli i Starego Gostynia, żonaty z Franciszką, córką Stanisława Kurnatowskiego, pozostawił córkę Wandę i syna Edwarda, ur. 1885 r. (Metr., Kor., Conv. i Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Ks. Gr. Sochaczewskie, Czerskie, Żychl., Hr. Bork.). 

POTWOROWSKI h. PÓŁKOZIC. Zdaje mi się, że przez omyłkę zamiast z herbem Dębno zamieszczony w Lib. Benef. z herbem Półkozic Potworowski Paweł, dziedzic dóbr Potworów, Długie i inne, w wojew. Sandomierskiem 1470 r. 

POTYCKI. Na Mazowszu, familia zgasła, pisała się z Potyczy. Jan, dziedzic na Potyczy, cytowany w aktach czerskich 1410 r. Mikołaj, vicemarszałek Bolesława ks. Mazowieckiego 1444 r. 

POTYRALSKI. Mikołaj, syn Stanisława i Jadwigi Pniewskiej, ur. 1785 r. we wsi Krzepicach, w pow. jędrzejowskim, wszedł 1806 r. do po wstania krakowskiego i w 1807 r. został przeniesiony do 4-go pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego; podporucznik 1818 r. w 4-tym pułku strzelców konnych, awansował 1828 roku na porucznika w 4-tym pułku ułanów. Odbył kampanie: 1806 r. w Prusach, 1807 r. w Austryi i 1812 r. w Rosyi i za waleczność otrzymał krzyż Legii Honorowej i krzyż srebrny Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

de POUPART h. POUPART (?). Franciszek, generał-major, wojsk koronnych, otrzymał indygenat 1790 r.; walczył pod Zieleńcami 1792 roku (Vol. Leg., Kancl., Sigil.). 

POWALSKI h. ROGALA. W Prusach Zachodnich, pochodzą od niemieckiej rodziny Lewald, i dlatego nazwisko brali zawsze jako przydomek. Gertruda, żona Wojciecha Gissy, dworzanina królewskiego 1550 r. Piotr został 1611 r. sędzią pow. człuchowskiego. Samson, żonaty z Zofią z Miczowa 1623 roku, miał syna Franciszka, piszącego się z Grabownicy, posła wojew. pomorskiego 1666 roku, komornika granicznego podolskiego, który w 1668 r. podpisał abdykacyę Jana Kazimierza, a 1669 r. elekcyę. Szczęsny, sędzia ziemski tczewski 1626 r., mąż rozumny i dobry poeta, podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. pomorskiem i pozostawił syna Remigiana-Aleksandra, posła z ziem pruskich 1664 roku, sędziego ziemskiego świeckiego, który podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. pomorskiem. 

Piotr, elektor 1648 r. z wojew. pomorskiego, poseł pomorski 1664 r., sędzia ziemski tczewski, podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. pomorskiem. Stanisław, rotmistrz królewski, zwolniony od kondemnaty 1653 r. Szymon, elektor 1669 r. z wojew. kaliskiego. Jan, chorążyc malborgski 1689 r., i Kazimierz, poborca człuchowski, podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. pomorskiem. 

Antoni i Jan, synowie Stefana i Katarzyny, 1724 r., i Antoni, z wojew. kaliskiego, i Jan-Krzysztof, poseł wojew. pomorskiego, pow. człuchowskiego, z wojew. pomorskiego elektorowie 1733 roku. Jan otrzymał 1735 r. dobra Polenicę i był żonatym z Teresą Jeżewską, stolnikówną wiłkomierską. 

Józef, syn Samuela, 1730 r., burgrabia i poseł pomorski 1736 roku. Franciszek, elektor 1764 r. z wojew. kaliskiego. Konstancya, żona Mikołaja Jezierskiego, sądowego tucholskiego 1770 r. Michał-Konstanty, porucznik wojsk koronnych 1774 roku. Jan Nepomucen, burgrabia poznański 1779 roku, Jan, szambelan Stanisława Augusta 1780 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Wyr. Tryb. Piotrk., Ks. Gr. Brzeskie, Sigil.). 

POWAŁA h. OGOŃCZYK. Senatorowie w rodzinie. Paweł, biskup chełmski 1464 r., um. 1479 r. Maciej, biskup żmudzki 1464 r., um. 1471 r. Piotr, wojewoda sandomierski 1604 r.

Jedna gałąź rodu Ogończyków, nosząca miano Powała, zachowała je jako nazwisko do pierwszej połowy XVII stolecia; pisała się z Taczowa. N. Powała, starosta podolski około 14586 r. Mikołaj z Taczowa, wojownik pod Grunwaldem 1410 r., podkomorzy sandomierski, posłował do cesarza od Władysława III w 1436 r.; hetman wojsk Bolesława ks. Mazowieckiego przeciw Litwie 1440 roku. Paweł z Grabowy popadł w niewolę turecką 1444 r., z której wyswobodziwszy się, został księdzem i był 1464 r. biskupem chełmskim. Mikołaj poległ na Wołoszczyznie 1450 roku. Maciej z Topoli, biskup żmudzki 1464 roku. Janusz z Trojanowa 1484 r. Mikołaj, podkomorzy sandomierski 1496 r. 

Jan z Taczowa 1510 r. Jakób, dziedzic Woli Taczowskiej 1546 r. Jakób, syn Krzysztofa, 1596 r. Piotr, syn Stanisława i Zofii, dziedzic Taczowskiej Woli 1595 r., wojewoda sandomierski 1604 r. (Metr. Kor., Wyr, Tryb. Lubel., Don. Vars., Ks. Gr. Radomskie). 

Od początku XVII stolecia ginie to nazwisko, najprawdopodobniej, że noszący je przybrali w XVI wieku nazwiska od swych majętności, niektóre jednak domy brały je jako przydomek, i dotychczas rodzina smoleńsko-rosyjska, Szwejkowski, pisze się Powało v. Powała-Szwejkowski. 

POWCZOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Podług Paprockiego byli w wojew. Sandomierskiem; rodzina już zgasła. 

de POWERSCHEN. Eberhard, podkomorzy chełmiński 1530 r., miał córkę Helenę, żonę Achacego Gemy, wojewody malborskiego. 

POWĘSKI h. PRUS. Wzięli nazwisko od wsi Powąski, w pow. warszawskim, i brali przydomek Skarga, który podług dr. prol. Semkowicza przyjęli, będąc spokrewnieni po kądzieli z rodziną Skargów. 

Franciszek i Piotr, Jezuita, głośny kaznodzieja królewski, synowie Michała i Anny Świątkowskiej; z nich Franciszek zamieszkały w m. Grójcu, będąc naganiony w szlachectwie, wykazał, że pochodzi z rodziny szlacheckiej ze wsi Powąski, w pow. warszawskim, i z żony Anny Kluchowskiej, h. Jastrzębiec, ma trzech synów: Jana, Stanisława i Wojciecha, którzy w 1595 r. otrzymali w dożywocie grunty przy m. Grójcu. 

Jan i Stanisław, pisarz królewski, dziedzice dóbr Trzcieniec 1604 r., aw 1611 r. Stanisław nabył wieś Jarochy. Jan, dziedzic Racławic 1653 r. Piotr podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. poznańskiem. Jan żonaty z Maryanną z Opatkowic 1689 r. 

Teofil, syn Stanisława i Maryanny, zaślubił Annę Biejkowską-Ładównę, komornikównę pilzneńską 1735 roku, i z niej miał syna Antoniego 1789 r. (Metr. Kor., Conv. i Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Nowokorczyńskie). 

POWIATOWSKI h. ŚLEPOWRON. Po Marcinie, synie Pawła, dziedzicu wsi Tokary, na Podlasiu 1739 roku, syn Piotr miał syna Stanisława, wylegitymowanego w Królestwie 1841 r. 

POWICHROWSKI. Maciej, sędzia ziemski podlaski, 1599 roku obwieszczał o wywodzie szlachectwa Niwickiego v. Paczkowskiego. Marcin, komornik grodzki lubelski, wymieniony w akcie 1786 r. (Metr. Kor., Wyr. Tryb. Lubel.).

POWICKI h. RADWAN. Stanisław z ziemią warszawską podpisał elekcyę 1697 r. Jan, syn Walentego, z synem Janem i wnukami, Józefem, Janem i bratem Maciejem, synem Walentego, wylegitymowani w Cesarstwie 1841 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.

POWIDZKI h. KORAB. Stefan Fischel, neofita, sługa królewski, z synami, Janem i Stanisławem, w nagrodę zasług okazanych królom Janowi Olbrachtowi i Aleksandrowi, otrzymał 1507 r. szlachectwo i do herbu przyjętym został przez Jana Łaskiego, proboszcza poznańskiego, i brata jego rodzonego Jarosława, wojewodę łęczyckiego. Stefan dostał 1518 roku starostwo powidzkie, od którego przybrał nazwisko Powidzki i został wojskim kruszwickim; żonaty z Elżbietą Szmigielską, oprócz powyższych synów, pozostawił córkę Zuzannę, żonę Jana Sulikowskiego. 

Stanisław, dziedzic wójtostwa powidzkiego 1692 r., miał córkę Ludwikę, która poślubiła Karola Ungern-Sternberg i tych syn Stanisław, od otrzymanego wójtostwa po matce, przybrał nazwisko Powidzki, zachowując herb rodziny Sternberg (Metr. Kor., Żychl.). 

POWIDZKI h. STERNBERG. Karol Ungern-Sternberg, pułkownik brabancki, przeszedł z Inflant do Wielkopolski i tu zaślubił Ludwikę, córkę Stanisława Powidzkiego, h. Korab, otrzymał za nią dobra Powidz, i z tej żony pozostawił syna Stanisława, który przybrał nazwisko Powidzki; ów Stanisław, rotmistrz królewski 1760 r., żonaty z Agatą Dunin, miał syna Mateusza. 

Mateusz, ur. 17.62 r., dziedzic Powidza, zaślubił Maryannę Oziembłowską i z niej pozostawił syna Kazimierza, ur. 1797 r., po którym z Julianny Niedzielskiej córka Teofila za Estenem-Estkowskim i synowie: Antoni poległ 1863 r., Leon, Ludwik, Maciej i Józef; po Macieju, dr. medycyny, z Pauliny Jackowskiej synowie, Antoni, ur. 1863 r., urzędnik banku rolniczego w Poznaniu, i Kazimierz, ur. 1865 r. 

Leon, ur. 1838 roku, żonaty z Eufrozyną Drzażdzyńską, pozostawił córkę Marcelinę za Gosienieckim i synów, Kazimierza, ur. 1873 r., i Tadeusza, ur. 1880 r. 

Ludwik, ur. 1840 r., zaślubił Nepomucenę Brykczyńską i z niej pozostawił syna Mieczysława, ur. 1875 r., po którym ze Stanisławy Mielęckiej syn Jan, ur. 1905 r. 

Józef, ostatni syn Kazimierza i Niedzielskiej, ur. 1849 r., właściciel apteki, żonaty z Elżbietą Bielawską, ma córkę Wandę, ur. 1884 r., żonę dr. Stefana Michalskiego (Żychl.). 

POWIERSKI v. POWIRSKI. Piszą się od dóbr Powierce, w Konińskiem, a zamieszkali w wojew. krakowskiem, pisali się z Chroślic. Marcin, syn Pawła, pozwany 1518 r. przez Sokołowskich o łan gruntu w Powiercach. Marcin sprzedał 1518 roku części swe w Powiercach, Zawadach i Leźnicy za 200 grzywien Jakóbowi Powierskiemu. Barbara, żona Jana Gałki Powierskiego 1519 r. Jerzy Stańczyk, syn Mikołaja, dziedzic wsi Uniemie 1552 r. Mikołaj i Stanisław, synowie Mikołaja, 1571 r.; z nich Stanisław miał syna Jana 1580 r., po którym syn Jakób, subdelegat grodzki przedecki 1642 r. 

Jan przywrócony do czci na sejmie 1648 r. Ludwik i Samuel z Chroślic, elektorowie z wojew. krakowskiego; z nich Samuel, rotmistrz wojsk koronnych 1651 r., pułkownik wojsk królewskich, otrzymał 1668 r. z żoną Justyną Chilewską grunty Hrebienne, a w 1674 r. podpisał elekcyę z wojew. krakowskiem. 

Andrzej, pisarz grodzki krzemieniecki 1653 roku. Ludwik, kwatermistrz wojsk koronnych 1670 roku. Stanisław z Chroślic podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. krakowskiem (Ks. Ziem. Konińskie, Conv. Piotrk., Ks. Gr. Przedeckie, Metr. Kor., Conv. Vars., Sigil., Zap. Tryb. Lubel.). 

POWILEŃSKI. Byli na Litwie. Kazimierz, chorąży wojsk koronnych 1665 roku, żonaty z Jadwigą Sokołowską, wdową po Jabłonowskim, miał syna Karola, dziedzica dóbr Werenka, w pow. oszmiańskim 1666 r., po którym syn Adam 1714 r. (Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel.). 

POWILEWICZ h. ŁODZIA. Tomasz, podoficer w powstaniu 1831 r., następnie emigrant we Francyi. Konstanty i Jan z synem Janem, synowie Wincentego, wylegitymowani w Cesarstwie 1860 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. 

POWIŃSKI. Adam, Maciej i Piotr, z wojew. poznańskiego i Maciej, z wojew. kaliskiego elektorowie 1669 r. Andrzej, miecznik poznański 1669 r. (Vol. Leg., Ks. Gr. Poznańskie). 

POWLUKOWSKI. N. podpisał elekcyę 1733 roku z wojew. bełskiem (Vol. Leg.). 

POWODOWSKI h. ŁODZIA. Paprocki pisze ich Podwodowski; byli w wojew. poznańskiem. Wawrzyniec, zm. 1543 r., mąż wielkiej pobożności, miał synów, Jana, dziedzica Gotartowa, Kiczyny i Pęczkowa, w pow. poznańskim, scholastyka poznańskiego, kanonika gnieźnieńskiego, sekretarza królewskiego 1569 roku, proboszcza poznańskiego 1573 roku, który administrował jakiś czas archidyecezyą gnieźnieńską i um. 1587 roku, i Heronima, dziedzica Dziegowa i Bunowic, archidyakona kaliskiego, kanonika gnieźnieńskiego, krakowskiego i poznańskiego, znakomitego teologa i kaznodzieję swojego czasu, dobrodzieja Jezuitów, który na synodzie w Piotrkowie skłonił duchowieństwo do składki na poparcie wojny ze zbuntowanymi Gdańszczanami. Jan, sekretarz królewski 1581 roku, miał syna Wojciecha. 

Jakób, pisarz grodzki sandomierski 1608 r. Paweł, pisarz grodzki inowłodzki 1618 r., żonaty z Małgorzatą Gosławską. Wojciech, syn Heronima, 1624 roku. Piotr, dziedzic Wołotyna 1658 r. Jakób, pisarz grodzki poznański 1679 roku (Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Metr. Kor., Conv. Vars.).

POWOŁAŃSKI. Julian, syn Marcina, z synami: Kazimierzem, Antonim i Franciszkiem wylegitymowani w Cesarstwie 1850 i 1862 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

POWOŁOWSKI v. POWOŁKOWSKI h. ROGALA. Piszą się z Powołowic v. Powołkowic. Bartosz z Powołowic 1439 r. Dobek 1445 roku. Marcin żonaty z Agnieszką N, 1445 r., miał synów, Mikołaja i Piotra. Dobiesław, syn Mikołaja i Elżbiety, 1469 r. Mikołaj Rogala 1470 r. Jan, syn Pawła, 1483 r. Klemens, syn Mikołaja, 1492 r. 

Piotr miał córkę Martę, żonę Daniela Gawrońskiego 1518 r. Jan, sędzia ziemski wieluński 1521 r. Maciej, dziedzic Powołowic 1554 r., miał synów: Jana, dziedzica Ossowa, Stanisława, dziedzica Sulkówka, i Pawła, żonatego z Anną Mroczkowską. Sebastyan, syn Wojciecha, 1571 r. 

Wawrzyniec, syn Andrzeja, 1700 r., żonaty z Agnieszką Umińską, pozostawił synów: Andrzeja, Jakóba i Macieja (Ks. Gr. Brzeskie, Przedeckie, Wyr. Tryb. Piotrk.). 

POWSIŃSKI h. CIOŁEK. Pochodzą od Andrzeja Ciołka, wojewody mazowieckiego 1466 r., syna Wiganda, kasztelana czerskiego; ten wojewoda Andrzej, podług Paprockiego, miał synów: Zygmunta, Aleksandra, przodka Gutowskich, i Aleksego, który pisał się na Dobrzyńcu, przodka Dobrzynieckich i Powsińskich. 

Anna, żona Jana Bogackiego, podczaszego czerskiego 1470 roku. Jakób, Jan, Mikołaj, Piotr i Stanisław, synowie Mikołaja, dziedzice na Powsinie 1499 r. 

Jan, dziedzic dóbr Poryte 1521 r. Jan Ciołek, dziedzic Powsina 1564 r. Józef żonaty z Dorotą Kanimir, wojszczanką parczewską, 1570 r. Adam i Wawrzyniec, synowie Tomasza-Janusza, dziedzice Okuniewa 1587 roku. 

Bartłomiej, kanonik lateraneński i krakowski, a ostatecznie opat jędrzejowski, długi czas przebywał w Rzymie na dworze papieża Klemensa VIII i posłował od niego do Henryka IV króla francuskiego, i Zygmunta III; po śmierci Klemensa wrócił do Polski i król Zygmunt III wysłał go w poselstwie do Rzymu i Neapolu; um. 1622 r. N., brat Bartłomieja, miał syna Sebastyana, ożenionego z Agnieszką Minocką, i córkę N., żonę Mikołaja Mitowskiego (Ks. Gr. Brzeskie, Conv. Vars., Wyr. Tryb. Lubel.). N. podpisał elekcyę 1733 r. z ziemią dobrzyńską. 

POWSIŃSKI h. ROGALA. Bartłomiej, tajny szambelan papieski, i Walenty, synowie Walentego i Barbary Giemzianki, jako pochodzący ze szlachetnego rodu, w nagrodę zasług dla ojczyzny i wiary otrzymali 1592 roku szlachectwo i herb Rogalę, używany przez ich przodków. (Metr. Kor.). 

POWSŁOWSKI h. CIOŁEK. Mikołaj, syn Jerzego, zapisany 1798 r. do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

POWSTAŃSKI h. KOŚCIESZA. Adam, radca stanu, doktór prawa, profesor w Uniwersytecie wileńskim, następnie rektor gimnazyum św. Anny w Krakowie, później prezes komitetu cenzury w Wilnie, a ostatecznie dyrektor gimnazyum w Białymstoku, autor, wylegitymowany w Cesarstwie 1856 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej i kowieńskiej, z synem Janem, podinspektorem Akademii medycznej wileńskiej, i wnukiem Adamem-Janem. 

POWYKOWSKI. Stefan z wojew. Sandomierskiem podpisał elekcyę 1697 roku. 

POZAJEDY. Na Litwie. Józef z pow. kowieńskim podpisał pospolite ruszenie 1698 r. 

POŻARNICKI. Szlachta zagrodowa w pow. owruckim 1500 roku. Jan i Teodor podpisali elekcyę 1733 r. z wojew. kijowskiem. 

POŻAROWSKI h. BELINA. Piszą się z Pożarowa, w pow. poznańskim. Mikołaj zwolniony od wyprawy wojennej 1497 r. Marcin, dziedzic części Łąkie i Błocko, pow. kościańskiego 1580 r. Jan Pożarowski v. Niałecki, syn Jana i Maryanny Przyborowskiej, 1641 r. Franciszek-Jan, syn Jana z Niałek, sprzedał 1642 r. części Gembice i Oskobłok, w pow. poznańskim Gembickiemu (Metr. Kor., Don. Vars., Wyr. Tryb. Piotrk., Dziadulewicz). 

POŻARSKI h. POMIAN. Brali przydomek Wiesiemecki i byli w Orszańskiem; Niesiecki pisze ich Peżarski (Herbarz Orszański). 

POŻARSKI h. PRAWDZIC. Paweł, łowczy miński, elektor 1679 r. z wojew. mińskiego. Jan z wojew. połockiem podpisał elekcyę 1674 roku. Franciszek, syn Floryana, z synami: Felicyanem, Janem, Michałem, Aleksandrem i Antonim i ich potomstwo wylegitymowani w Cesarstwie 1832 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Józef, syn Franciszka, dóbr Sawieczany, i Mikołaj, dóbr Urniaże, dziedzice w gub. kowieńskiej 1889 r. 

POŻARYSKI h. BEŁTY. N., miecznik brasławski 1651 r. Stanisław, podchorąży piechoty dragońskiej 1658 r. Mikołaj podpisał konwokacyę generalną warszawską 1764 r. (Metr. Lite w., Wyr. Tryb. Lubel.). 

Po Aleksandrze Pozarzyckim, pułkowniku wojsk litewskich, dziedzicu dóbr Sarnówka i Choszczezewko, w pow. ciechanowskim 1783 roku, z Zofii Kaliczyckiej synowie: Jakób, Mikołaj i Wincenty wylegitymowani w Galicyi Zachodniej 1804 r.; z nich Wincenty, dziedzic dóbr Niedarczowo Górne, w pow. radomskim, wylegitymowany w Królestwie 1843 r. 

POZARZYCKI h. BEŁTY. Pisano ich także Pożarycki i Pożaryski. Na Białej Rusi; mają pochodzić od Teodora ks. Siewierskiego, który miał dwóch synów, Andrzeja, protoplastę Paleckich, Pozarzyckich i Starodubskich, i Iwana.

Kniaziowie Paleccy, Pożarscy i Starodubscy rzeczywiście pochodzą od kn. Teodora Iwanowicza Starodubskiego, lecz żeby mieli co wspólnego Pozarzyccy z powyższymi, żadnych historycznych nie mamy. 

Eliasz, towarzysz w pułku Sapiehy, był wzięty do niewoli w wojnie z Moskwą 1609 r. Helena, żona Andrzeja Czerkanowicza 1660 r. Heliasz, towarzysz w chorągwi hetmana Sapiehy, był przedstawiony do nagrody za zasługi wojenne na sejmie 1677 r. Jan, cześnik mścisławski, 1669 i 1674 r. z wojew. mścisławskiem i Daniel z wojew. mińskiem 1697 roku podpisali elekcye. Kazimierz, Konstanty, Adam i Daniel podpisali pospolite ruszenie 1698 r. 

Gabryel i Marek 1719 r. Jan, łowczy miński, z wojew. połockiem i Michał z wojew. mińskiem podpisali elekcyę 1733 r. 

Jan, syn Mateusza i Franciszki Nowackiej, ur. 1801 r. we wsi Grabówku, w pow. białostockim, wszedł 1830 r. jako lekarz batalionowy do 2-go pułku ułanów wojsk polskich (Ks. Wojskowe). 

POZARZYŃSKI. Na Litwie i Ukrainie. Hrehory 1716 roku, żonaty z Katarzyną Hromyka, 1v. Jakucewicz; tego syn Paweł-Aloizy miał syna Andrzeja, zapisanego do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1816 r. 

POZEL. Adam, kapitan wojsk cudzoziemskiego autoramentu, pozwany 1658 r. o poczynione szkody (Wyr. Tryb. Lubel.). 

POŻEROWICZ. Franciszek z ziemią chełmską podpisał elekcyę 1697 roku. 

POŻERSKI h. POMIAN. Józef, syn Jerzego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. Teresa, córka Antoniego, dóbr Maciuny-Kąpy, Paulina, córka Józefa, oraz Konstanty i Feliks, synowie Antoniego, dóbr Pożercie, dziedzice w gub. kowieńskiej 1889 r. 

POŻERSKI-TOWIAŃSKI h. GIERALT. Na Litwie; jedna linia rodziny Towiański swój przydomek Pożerski wzięła za nazwisko. Potomstwo Józefa i Teofila, synów Jana, wnuków Dawida, prawnuków Augustyna, w 1848 r., i potomstwo Jana, syna Jerzego, w 1862 roku wylegitymowane w Cesarstwie i zapisane do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Stanisław, syn Teofila, urzędnik w gub. kowieńskiej 1858 r. 

POZIEMKOWSKI h. ZAGŁOBA. Piszą się z Pozimak, w Łomżyńskiem, które następnie nazwane zostały Mieczki i ztąd powstali Mieczkowscy. Stanisław, dziedzic Pozimak 1403 r., stryj i opiekun Marcina i Mieczysława, pozwany 1405 r. przez synowców o działy dóbr. Maciej, Marcin, Mieczysław, Wacław i Ziemak, dziedzice Pozimak 1475 r. (Mil.).

Następnie byli na Litwie. N., krajczy rzeczycki 1733 r. Ludwik i Tomasz, elektorowie 1733 r. z wojew. mińskiego. Romuald z pow. rzeczyckim podpisał elekcyę 1764 r. 

Ignacy, syn Józefa, z potomstwem zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r. 

POZIMKIEWICZ. Jan prowadził proces z Ostrowskimi 1660 roku. Jan, elektor 1669 r. z wojew. lubelskiego (Wyr. Tryb. Lubel., Vol. Leg.). 

POZIOMKOWSKI. Tomasz i Antoni, neofici litewscy, otrzymali na sejmie nobilitacyę 1764 r. (Vol. Leg.). 

POZIOMSKI. Jan, komornik ziemski sandomierski 1777 r. Kajetan, podstarosta sandomierski 1784 r. Franciszek, chorąży 1788 r., podporucznik 1790 r., a Antoni, chorąży 1789 r. wojsk koronnych (Wyr. Tryb. Lubel., Sigil., Kancl.). 

POZLEWICZ v. POŚLEWICZ. Hipolit-Kasyan, syn Dominika i Józefy Broniewskiej, ur. 1795 r. w Wilnie, wszedł 1812 r. do 17-go pułku ułanów i w 1826 r. został podporucznikiem; konduktor korpusu morskiej artyleryi, w 1830 r. został podporucznikiem w korpusie weteranów (Ks. Wojskowe). 

POZNACKI. Jan podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. mińskiem. 

POZNAJTIS. Mańko, szlachcic żmudzki, obowiązany 1528 r. dostarczać na potrzeby wojenne zbrojnego konnego. 

z POZNANIA h. GRYF. Paweł w nagrodę zasług okazanych znakomitemu rodowi hr. Tarnowskich i na przedstawienie Jana-Krzysztofa hr. z Tarnowa, kasztelana wojnickiego, otrzymał 1563 r. nobilitacyę i do herbu Gryf przyjętym został przez Sebastyana z Mielca, kasztelana wiślickiego (Metr. Kor.). 

POZNAŃSKI h. BOŻA-WOLA. Józef, neofita litewski, otrzymał na sejmie nobilitacyę 1764 r. (Vol. Leg.); następnie cześnik parnawski, miał synów: 1) Franciszka, tego syn Wincenty, żonaty z Józefą Brzewską, z niej synowie: Stefan, Damian i Józef wylegitymowani w Królestwie 1848 roku; 2) Szczepana, po którym synowie, Stanisław, urzędnik, i Faustyn, burmistrz m. Kurowa, w wojew. lubelskiem, z synami: Edwardem, Damianem, Stanisławem i Zygmuntem wylegitymowani w Królestwie 1854 r. 

POZNAŃSKI h. CIOŁEK. Na Litwie. Antoni i Jan-Aloizy, synowie Kacpra, Franciszek i Antoni, synowie Józefa, i Antoniego synowie: Jerzy, Franciszek i Waleryan wylegitymowani w Cesarstwie 1826 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. Aloizy, syn Kacpra, Jerzy, syn Franciszka, Franciszek, syn Antoniego, i Antoni, syn Józefa, wylegitymowani w Cesarstwie 1849 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.

POZNAŃSKI. Wincenty, syn Franciszka i Rozalii Krypskiej, nr. 1794 r. we wsi Petrykowcach, wszedł 1816 r. do 1-go pułku piechoty liniowej i w 1820 r. awansował na podporucznika iw 1825 r. został przeniesiony na adjutanta do batalionu rezerwowego w tymże pułku, a w 1829 r. był adjutantem placu m. Warszawy; w 1831 roku był kapitanem adjutantem sztabu 1-ej dywizyi piechoty i za waleczność otrzymał krzyż Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

POŹNIAK h. GRZYMAŁA. Jan z synami: Franciszkiem, Wincentym, Józefem, Michałem i Cyryakiem i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1849 r. 

POŹNIAK h. POŹNIAK. Herb - w polu czerwonem mąż w starożytnym ubiorze, przeszyty strzałą z lewej ku prawej stronie; w koronie trzy pióra strusie. Poźniakowie osiedleni w Rosyi, kładą na tarczy rycerza w pełnej zbroi, przeszytego strzałą z lewej ku prawej stronie i ten herb, zdaje się, jest właściwym tej rodziny. 

Na Litwie, głównie w pow. oszmiańskim. N., wojownik z Czarnieckim w Danii; jego brat stryjeczny Jan-Franciszek 1649 r., pisarz dekretowy litewski 1661 r., następnie pisarz ziemski i podwojewodzy wileński, deputat na Trybunał litewski 1661 r., został zabity w kłótni trybunalskiej 1666 r.; z żony Anny-Brygidy Obrąpalskiej jego synowie: Antoni, podwojewodzy wileński 1682 r., i Aleksander podpisali elekcyę z wojew. połockiem 1674 r., i Stanisław, pisarz grodzki oszmiański 1680 r., starosta lachowski, elektor 1674 r. z pow. orszańskiego, chorąży oszmiański, starosta żorański 1707 r., deputat ad pacta conventa 1696 r., podpisał pospolite ruszenie 1698 r. 

Dominik-Michał, stolnik, rotmistrz i komisarz pow. oszmiańskiego, starosta żorański 1719 roku. Jan z Teresy Lissowskiej miał synów: Jana, Stanisława, Sebastyana i Stefana 1739 r. Adam podpisał konwokacyę 1764 r.; rotmistrz oszmiański 1775 r. Franciszek, sędzia ziemski 1768-1793 roku, Antoni, chorąży 1776-1779 r., a Ignacy, stolnik 1791 r. oszmiańscy; z nich Franciszek, komisarz do zbierania ofiar z pow. wileńskiego 1789 r. Anna, żona Antoniego Benisławskiego, podkomorzego lucyńskiego 1800 r. 

Stanisław, dziedzic Soł, pisarz ziemski oszmiański 1809 r. Wiktorya, żona Józefa Potrykowskiego, prezesa sądów pow. trockiego 1810 roku (Wyr. Tryb. Lubel., Arch. Dubr. i Szem.). Stanisław, syn Jana, z synem Dementym, wnukiem Franciszkiem i prawnukiem Józefem wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. Stanisław, syn Macieja, lekarz pow. Wasilkowskiego 1858 r. 

Jedna gałąź tej rodziny osiedliła się na Rusi Czerwonej. N., łowczy halicki 1764 r. Antoni, Józef, Kazimierz, Maciej i Onufry wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Wilhelm, dziedzic dóbr Nowotaniec 1855 r. January, urzędnik we Lwowie 1864 r.

Bogdan z synami, Aleksandrem i Mikołajem otrzymali od Zygmunta III zatwierdzenie szlachectwa. Stanisław, syn Macieja, z synami: Karolem, Janem i Andrzejem wylegitymowani w Cesarstwie 1855 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. 

POŹNIAK von KRZYWKOWICZ h. POŹNIAK odm. Odmiana herbu - tarcza czerwona, pasem złotym przedzielona; w górnej części półrycerz w zbroi, przeszyty strzałą od lewej ku prawej stronie, w dolnej części biała litera T kółkiem zakończona, z jej lewej strony złota gwiazda; w koronie pięć piór strusich: środkowe złote, pierwsze i piąte białe, drugie i czwarte czerwone. 

Ten herb ze szlachectwem i przydomkiem Edler von Krzywkowicz otrzymał w Galicyi 1791 r. Jan Poźniak. doktór obojga prawa i urzędnik w Galicyi; jego, zdaje się, wnuk Stanisław, syn Franciszka, podpułkownik wojsk rosyjskich 1863 r. 

POŹNIAKOWSKI h. POŹNIAK. Niektórzy z Poźniaków, herbu Poźniak, spolszczyli nazwisko na Poźniakowski. Jan, rektor Jezuitów wileńskich 1710 r., następnie pułtuskich. Michał na Litwie 1730 r. 

POŻOSKI v. POŻOWSKI h. DĘBNO. Piszą się z Pożog, w wojew. Sandomierskiem. Andrzej, Stanisław i Władysław, dziedzice dóbr Wąworków (Wąborków) 1558 r. Stanisław, dziedzic Grocholic, pisarz ziemski sandomierski, deputat na Trybunał koronny 1581 r., mąż uczony i zacny, poseł 1587 r. Jan, dziedzic Wąworków 1589 r. Stanisław, syn Łukasza, żonaty z Krystyną Dembińską 1594 r. 

Mikołaj, poborca sandomierski 1618 r. Krzysztof, syn Krzysztofa, dziedzic Karwowa 1618 r. Helena, żona Stanisława Dembińskiego 1619 r. Łukasz i Stanisław, synowie Stanisława z Pożog, 1628 roku. Jan, elektor 1632 r. z wojew. sandomierskiego. Stanisław, rotmistrz królewski, dzielnie walczył przeciw Kozakom 1648-1651 r., i był ciężko raniony pod Zborowem, a popadłszy 1649 roku do niewoli kozackiej, z trudnością ocalił życie. 

Łukasz, dziedzic Dalechowy 1653 r. Daniel, vicerotmistrz królewski 1658 roku. Stanisław z Pożog, elektor 1669 i 1674 r. z wojew. sandomierskiego. Andrzej z Pożog, syn Jana i Anny, 1670 r., rotmistrz wojsk pieszych węgierskich 1686 r. Jan żonaty z Anną z Moskorzowa 1673 r. Aleksander i Jan podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem. 

Józef, woźny wojew. wołyńskiego 1712 r., żonaty z Zofią N., byli posesorami wsi Kobylany, 1715 r. Jan, podczaszy sandomierski 1722 roku. Jan, syn Józefa, 1747 r. Aleksander, Jan z Pożog, viceregent grodzki nowomiejski, i Michał, elektorowie 1764 r. z wojew. sandomierskiego. Jan Nepomucyn z Pożog wylegitymowany w Galicyi 1782 r. Jan, komornik sandomierski, Michał i Mikołaj, bracia rodzeni, 1787 r. (Conv. Vars., Zapi Wyr. Tryb. Lubel.).

Po Janie, dziedzicu dóbr Dalechowy, które sprzedał Gołuchowskim 1686 r. (Akta Krakowskie), pochodzący Walenty, żonaty z Józefą Węzarowską, pozostawił synów, Ignacego w 1838 r. i Rafała z synami, Zenonem i Adolfem w 1842 r. wylegitymowanych w Królestwie. 

POŻYTKOWICZ. Brali przydomek Paszuta. Paweł żonaty z Hanną Ławrynówną 1556 r. (Arch. Dubr.). 

PRACKI h. POŹNIAK. Wzięli nazwisko od wsi Prace, pod Warszawą; jeszcze w XVII wieku brali herb Wieniawa, który, nie wiem dla jakiej przyczyny, porzucili dla Poźniaka. Mikołaj, dziedzic wsi Prace i Woli Prackiej, ustąpił 1559 r. części tych dóbr synowi swemu Franciszkowi; po Franciszku synowie, Mikołaj i Stanisław, i z nich Mikołaj miał syna Feliksa 1609 roku, a po Stanisławie syn Paweł pozostawił synów, Andrzeja i Jana 1608 r. 

Stanisław, dziedzic dóbr Prace 1560 r., miał synów: Jerzego, Macieja, Pawła, Tomasza i Wojciecha. Jerzy, syn Macieja, 1563 r., pozostawił syna Jana. Adam i Franciszek, synowie Jerzego, dziedzice Pasne Prace 1580 r. Jerzy, syn Macieja, dziedzic Pasne Prace 1582 roku. Krzysztof, Maciej i Piotr, synowie Marcina, dziedzice Prace Sędzmowe 1582 roku. Franciszek i Maciej, synowie Jana, dziedzice Prace Sędzicowe 1584 roku. Heronim, żonaty z Katarzyną Chynowską, Jan, Mikołaj i Stanisław, synowie Franciszka, dziedzice Prace Sędzicowe. Franciszek, syn Jana, dziedzic Prace Sędzicowe, żonaty z Reginą Wolską 1590 r. Jan, syn Marcina, dziedzic Prace Sędzicowe i Woli Prackiej 1599 r. 

Jan, syn Pawła, podstarosta warszawski 1605 r. Maciej, Mikołaj Walenty, synowie Krzysztofa, i z nich Walenty, dziedzic wsi Szczaki, żonaty z Zofią N. 1617 roku. Stanisław, syn Macieja, nabył 1618 r. dobra Mirowice i Wolę Mirowską; żonaty z Zofią Secemską. Jakób i Trojan, synowie Stanisława, 1620 r. Adam, syn Jerzego, 1626 r., elektor 1632 roku z ziemi czerskiej. Tomasz, syn Jana, żonaty 1638 r. z Katarzyną Magnuszewską. Andrzej, syn Heronima, 1644 r. 

Sebastyan, podstoli warszawski, trukczaszy królewski, elektor 1648 r. z ziemi warszawskiej, podsędek warszawski 1664 r., elektor 1669 r. z ziemi warszawskiej, sędzia grodzki warszawski 1671 roku, podpisał elekcyę 1674 roku z ziemią warszawską i pozostawił dwóch synów, Aleksandra i Franciszka. 

Aleksander, chorąży, następnie rotmistrz husarski, został księdzem Dominikaninem w Sochaczewie, lecz gdy wybuchła wojna 1665 r., przeszedł znów do wojska i był rotmistrzem kwarcianym; wymowny i bystry, został marszałkiem związku tego wojska, i nakłonił je wspólnie z Aleksandrem Koniecpolskim, obietnicą wypłaty zaległego żołdu, że poddało się Karolowi X-mu królowi szwedzkiemu; w nagrodę tej przysługi Pracki został pułkownikiem i dostał polecenie zaciągów w Wielkopolsce dla Szwedów, lecz znienawidzony dla odstępstwa i gwałtów, został zarąbany od szlachty w Gnieźnie; był elektorem 1674 i 1697 r. z ziemi warszawskiej. 

Franciszek, drugi syn sędziego Sebastyana, dziedzic dóbr Prace, elektor 1674 r. z ziemi warszawskiej, sędzia grodzki warszawski 1703 r., żonaty z Katarzyną Lipińską. Jan, syn Grzegorza, i Maryanny Machnackiej, dziedzic Sidkowa 1653 r., żonaty z Maryanną Staniszewską. Kacper, komornik warszawski 1660 roku. Mikołaj, podsędek warszawski 1664 roku. Marcyan, syn Wojciecha, 1668 r., zaślubił Katarzynę Olszamowską i z niej miał syna Tomasza, elektora 1669 i 1674 r. z ziemi warszawskiej, podczaszego czerniechowskiego, po którym z Elżbiety Chlebowskiej, chorążanki chełmińskiej, syn Zacharyasz, miecznik liwski 1748 r., podczaszy czerski 1750 roku, żonaty z Barbarą Rakowską, pozostawił synów, Franciszka i Józefa. 

Aleksander, dziedzic dóbr Prace 1701 r., miał synów, Kazimierza i Wawrzyńca; po Kazimierzu, dziedzicu dóbr Marków i Świnice, w ziemi sochaczewskiej 1735 r., synowie, Leon i Maciej; Maciej pozostawił syna Walentego, a Leon miał syna Ignacego, po którym z Józefy Czernik syn Hilary wylegitymowany w Królestwie 1848 roku (Conv. Vars., Metr. Kor., Don. Vars., Sigil.. Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Ks. Gr. Czerskie). 

Antoni, podpułkownik 7-go pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego, kawaler orderu Virtuti Militari 1810 r. Karol, podporucznik 4-go pułku strzelców, przeniesiony 1816 r. do korpusu weteranów (Ks. Wojskowe). 

PRACKI h. WIENIAWA. Mikołaj z synem Franciszkiem, dziedzice Prac Sędzicowych i Woli Prackiej, w ziemi warszawskiej, opłacali 1563 r. pobór gruntowy (Ks. Poborowe, Wittyg). 

PRADZEŃSKI h. GRZYMAŁA. Zobacz PRĄDZYŃSKI. 

PRAGIŃSKI. Kazimierz - Stanisław, superintendent komory mazowieckiej, otrzymał 1658 r. konsens na wykup młyna z dwoma łanami we wsi Necie i Jeziorko, w wojew. podlaskiem (Sigil.). 

PRAHL. Gerion Henryk w nagrodę zasług otrzymał nobilitacyę 1793 r. (Kancl.). 

PRAKOWSKI h. RADWAN. Pisali się od wsi Prakowce, w ziemi przemyślskiej i brali przydomek Kokotek. Andrzej, dziedzic Prakowce 1552 roku. Ludwik 1616 roku. Stefan, dziedzic Malic 1636 roku. Jan, elektor 1669 r. z ziemi przemyślskiej. Antoni, Jan, Michał i Wojciech, synowie Andrzeja i Eufrozyny Ryńskiej, oraz Stanisław, syn Aleksandra, synowiec powyższych, a wnuk Andrzeja, prowadzili 1724 r. w Trybunale lubelskim proces o sukcesyę. Stanisław, syn Mikołaja, 1726 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

PRANAJTIS. Janusz, szlachcic pow. rosieńskiego 1528 roku (Metr. Litew.).

PRANDKE Marcin, porucznik 1788 r., następnie kapitan 1790 r. wojsk koronnych, otrzymał nobilitacyę na sejmie 1790 r. (Sigil., Kancl.). 

PRANIEWSKI. Tomasz podpisał konfederacyę generalną warszawską 1764 r. (Vol. Leg.). 

PRASKI h. NIECZUJA. Piszą się z Pragi. Sebastyan, syn Ambrożego, 1575 r. Jan z Pragi 1586 r. Wojciech, towarzysz pancerny 1672 r. (Ks. Gr. Piotrk., Zap. Tryb. Lubel.). 

PRAŚLIŃSKI. N. z wojew. kaliskiem podpisał elekcyę 1669 r. 

PRASZYŃSKI. Na Litwie. Mikołaj podpisał konfederacyę generalną warszawską 1764 r. (Vol. Leg.). 

PRATKOWSKI v. KAMOCKI. Byli w Wielkopolsce, i wzięli nazwisko od wsi Prątkową, a pisali się z Rakowic. Wojciech z Prątkową 1559 r. Jan i Marcin, synowie Wojciecha Pratkowskiego v. Kamockiego, 1690 r. (Conv. Piotr., Wyr. Tryb. Piotrk.). 

PRAWDA h. PRAWDZIC. Byli na Kaszubach i brali przydomki Wierskowski, Gorowski i Sedlnitzki; już zgaśli; właściwie jest to odmiana nazwy herbu Prawdzie. 

PRAWDZIKOWSKI h. PRAWDZIC. Z Mazowsza przenieśli się do Litwy. Antoni-Szymon, syn Antoniego, wnuk Macieja, prawnuk Jakóba, wylegitymowany w Cesarstwie 1853 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.

PRAWDZIŃSKI. Sebastyan, radca i poseł m. Kamieńca Podolskiego, podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. podolskiem. 

PRAWECKI h. KOŚCIESZA. W wojew. łęczyckiem; pochodzą od Zdzichowskich. N., pisarz kancelaryi mniejszej koronnej 1570 r. Jerzy 1746 r., żonaty z Teklą Nizieniecką. Michał, syn Jana, komisarz dóbr narodowych w departamencie siedleckim 1812 r. 

PRAWIDLNICKI h. BOŃCZA. Pisali się Prawidlinicki, w wojew. lubelskiem. Mikołaj, sędzia ziemski lubelski, dziedzic dóbr Osmolice około 1470 r. (Liber Benef.). 

PRAWNICKI. Jakób i Stanisław cytowani w aktach warszawskich 1646 roku. 

PRAŻMOWSKI h. BELINA. Senatorowie w rodzinie. Wawrzyniec, kasztelan zakroczymski 1510 r., czerski 1520 roku, wojewoda mazowiecki 1526 r., um. 1532 roku. Andrzej, kasztelan warszawski 1649 r. Mikołaj, podkanclerzy koronny i kanclerz wielki koronny 1658 roku, biskup łucki 1659 r., arcybiskup gnieźnieński i prymas 1666 r., um. 1673 r. Samuel Jerzy, wojewoda płocki 1670 roku. Franciszek, biskup nominat kijowski 1679 r., biskup łucki 1692 r., um. 1701 roku. Franciszek, kasztelan zakroczymski 1785-1796 r. Adam, biskup płocki 1817 r., um. 1836 r. 

Znakomita i dawna mazowiecka rodzina, wzięła nazwisko od wsi Prażmowa, w ziemi warszawskiej, i wydała dwóch znakomitych mężów, Wawrzyńca, zm. 1532 r., wojewodę mazowieckiego i pierwszego namiestnika Mazowsza, który wiele przyłożył się do połączenia tej prowincyi z Koroną, i Mikołaja, zm. 1673 r., arcybiskupa gnieźnieńskiego i prymasa, jednego z najznakomitszych mężów stanu swojego czasu. Już w XVI stoleciu ta rodzina rozdzieliła się na cztery linie, z których dwie dotychczas istnieją; w 1480 r. nabyła od Bolesława ks. Mazowieckiego majątek Nieporęt, który przecież około 1560 r., po wygaśnięciu w prostej linii potomków nabywcy przeszedł do Korony; pozostali jednak Prażmowscy toczyli kosztowny i długi proces o te dobra, które im wreszcie powrócone zostały; również mają nadane w 1678 r. prawem lennem starostwo mszczonowskie, już w ostatnich czasach toczyli o nie proces ze skarbem Królestwa Polskiego, gdy prosta linia nadanego zgasła. 

Piotr z Prażmowa, podobno kasztelan liwski 1450 r., z synami: Michałem, Wawrzyńcem i Wojciechem, dworzaninem książęcym, kupili majątek Nieporęt, pod Warszawą; z nich Michał z Prażmowa, archidyakon płocki 1495 roku, kanonik gnieźnieński i krakowski, proboszcz płocki 1501 roku. 

Wawrzyniec, dziedzic Biały i Nieporętu, chorąży wyszogrodzki 1501 r., kasztelan zakroczymski 1510 r., czerski 1520 r., wojewoda mazowiecki 1526 r., mąż wielkiego znaczenia w swym czasie na Mazowszu, gorliwy stronnik unii z Koroną tej prowincyi, i od Zygmunta I mianowany namiestnikiem; obwiniano go nawet o udział w prędkiej śmierci ostatnich książąt mazowieckich. Wojewoda miał synów: Jana i Stanisława, bezdzietnych, Wawrzyńca, kanonika płockiego, Abrahama i Piotra; po Piotrze, chorążym liwskim 1533 r., z żony Katarzyny Oporowskiej, wojewodzianki inowrocławskiej, synowie: Inocenty, kanonik płocki i kruszwicki 1564 r., Jan, Marcin i Stanisław żonaty z Katarzyną Gutkowską. 

Marcin, dziedzic Prażmowa, Woli Prażmowskiej i Nieporętu, podkomorzy czerski 1598 r., zaślubił Katarzynę Dybowską i z niej pozostawił czterech synów: Adama, Wawrzyńca, Stanisława i Piotra, przedstawicieli czterech linij tego rodu, z których dwie, Adama i Piotra istnieją dotychczas.

Linia Adama. Założyciel tej linii Adam, dziedzic na Prażmowie 1593 roku, z Elżbiety Kożuchowskiej miał córkę Katarzynę za Adryanem Łoskim i synów, Adama i Stanisława, i Katarzyna sprzedała 1613 r. części Prażmowa, Woli Prażmowskiej, Zawodnej wsi i Koźmina bratu Stanisławowi, a Adam, elektor 1632 r. z ziemi czerskiej, zaślubił Petronelę Rusiecką, i z niej miał córkę Zofię, żonę Aleksandra Załuskiego, wojewody rawskiego.

Stanisław, dziedzic na Prażmowie 1619 r., żonaty z Zofią Bielińską, podczaszanką mirską, pozostawił syna Jana, miecznika warszawskiego, elektora 1669 r. z ziemi warszawskiej, ostatnio chorążego warszawskiego, po którym z Maryanny Izbińskiej były córki: Zofia Józefowa Służewska, Teresa Jakóbowa Słąnka, Katarzyna za Janem Żeligowskim i trzech synów: Stanisław i Franciszek, bezdzietni, i Michał-Arnolf. 

Michał-Arnolf, podczaszy warszawski, starosta nieszawski 1683 r., miał dwie żony, Maryannę Dunin-Karwicką i Teresę Giżycką, chorążankę owrucką, i z Maryanny Karwickiej, której w 1691 r. zapisał dożywocie, pozostawił synów, Piotra i Antoniego, i z nich Piotr, kanonik poznański, kanclerz warszawski, proboszcz worowiecki 1721 r. 

Antoni, dziedzic Kośmina, Woli Kośmińskiej i Korbaszyna, cześnik czerski 1739 r., został 1745 r. podstolim czerskim, i miał dwie żony, Annę Pracką i Barbarę Rybczyńską i z tej ostatniej pozostawił córki, Teofilę Wojciechowę Żebrowską, sędzinę stężycką, Annę Kłoczowską, stolnikowę rzeczycką, i synów, Antoniego, bezdzietnego, i Franciszka. 

Franciszek, z cześnika podczaszy 1760 r., a sędzia ziemski czerski 1767 r., kasztelan zakroczymski 1785 r., dostał prawem emfiteutycznem w 1775 r. starostwo stężyckie na lat 50.; kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława, zaślubił Annę Boską, podkomorzankę czerską, i z niej pozostawił córki: Felicyę, zakonnicę, Franciszkę, żonę Walentego Żelewskiego, Maryannę za Janem Stetkiewiczem i pięciu synów: Adama, proboszcza warszawskiego i płockiego 1812 r., kanonika warszawskiego, referendarza stanu, bardzo czynnego członka Towarzystwa przyjaciół nauk warszawskiego, biskupa płockiego 1817 r. i senatora Królestwa 1818 roku, zm. 1836 r., Józefa, Kacpra-Jana, dziedzica dóbr Brzezice, sędziego pokoju kozienickiego 1830 roku, żonatego z Maryanną Husarzewską, Pawła-Jana i Wincentego, żonatego z Teklą Grzybowską. 

Józef, ur. 1774 r., sędzia kryminalny 1816 r., a apelacyjny 1825- 1838 r., mąż wielkiej prawości, wylegitymowany w Królestwie 1837 roku, miał dwie żony, Józefę Słąnka i Teresę Gaszyńską i z 2-iej żony pozostawił synów, Adama, ur. 1820 r., pomocnika dyrektora obserwatoryum warszawskiego, uczonego, zacnego i biegłego matematyka, który otrzymał prawa nowego szlachectwa 1847 r., i Aleksandra, ur. 1811 roku, lennika dóbr Mszczonowskich, po którym z Zofii Rutkowskiej syn Maryan, artysta dramatyczny teatrów warszawskich, był żonatym z Felicyą Dolecką. 

Paweł-Jan, syn kasztelana Franciszka, oficer legionów włoskich 1800 r., wylegitymowany w Królestwie 1837 r., miał córkę Józefę za Mikołajem Dembowskim 1849 r., i dwóch synów, Napoleona i Zdzisława; po Zdzisławie córka Zofia i syn Franciszek, którego córka Stefania i synowie, Józef i Czesław. 

Linia Wawrzyńca. Założyciel tej linii Wawrzyniec, dziedzic Prażmowa i Wilczyna 1590 r., wspólnie z bratem Piotrem sprzedali 1591 r. Miastków Kościelny, Rudnik, Przekory i Brzegi; dziedzic Nieporętu, dworzanin królewski, elektor 1632 r. z ziemi warszawskiej, ostatnio podkomorzy czerski, żonaty z Anną Podlodowską, miał córkę Katarzynę za Janem Męciną, i synów: Andrzeja, Jana, Heronima, Krzysztofa, dziedzica na Prażmowie, Woli Prażmowskiej, Zawodnej wsi i Żabieńcu 1618 r., elektora 1648 r. z ziemi warszawskiej, i Wawrzyńca, który w 1623 r. zapisał dożywocie żonie Annie Kochanowskiej, a w 1648 r. podpisał elekcyę z ziemią warszawską. 

Jan, dworzanin królewski, 1632 i 1648 r. elektor z ziemi warszawskiej i czerskiej, sędzia ziemski warszawski, poseł i deputat na Trybunał koronny 1631 r., był zabity w zwadzie prywatnej od N. Wilskiego, który ścigany prawem, sam sobie życie odebrał; sędzia z Anny Schenking pozostawił syna Remigiana-Ottona, który podpisał elekcyę 1632 i 1648 roku z ziemią czerską, i z Elżbiety Miechowskiej, której w 1644 r. zapisał dożywocie, miał syna Jana, kapitana wojsk koronnych, elektora 1669 r. z ziemi warszawskiej, bezpotomnego. 

Andrzej, dziedzic na Prażmowie, nabył 1621 r. części dóbr Janowo i Osiny; ze skarbnika 1631 r. sędzia ziemski warszawski 1638 r., elektor 1648 r. z ziemi warszawskiej, ostatnio kasztelan warszawski 1649 r., miał dwie żony, Jadwigę-Zofię Kożuchowską, z niej synowie, Mikołaj i Franciszek, i Annę Podlodowską, z której synowie: Jan, Józef, Samuel-Jerzy i Wojciech, i córki, Żelecheńska, podczaszyna warszawska, i N. Aleksandrowa Załuska, wojewodzina warszawska. 

Mikołaj, ur. 1617 r., sekretarz królewski, kanonik krakowski i płocki 1649 r., regent kancelaryi mniejszej koronnej 1650 r., proboszcz gnieźnieński i krakowski u św. Michała, referendarz wielki koronny 1652r., sekretarz wielki koronny 1655 r., podkanclerzy i kanclerz wielki koronny 1658 r., nominat biskup łucki i opat sieciechowski 1659 r., arcybiskup gnieźnieński i prymas 1666 r., najznakomitszy mąż stanu swojego czasu, widział zło kraju i pragnął mu koniec położyć, głównie przez zaprowadzenie zmiany konstytucyi, przez zniesienie elekcyi i w tym celu chciał już za życia Jana Kazimierza wynieść na tron dom francuski; ten jego zamysł wywołał powszechne oburzenie szlachty, przecież Prażmowski, byłby dopiął swego celu, gdyby nie egoistyczny opór zbrojny Jerzego Lubomirskiego; przeciwny elekcyi Michała Wiśniowieckiego, widząc jego nieudolność, związawszy się z Janem Sobieskiem, ówczesnym hetmanem, a następnie królem, zawiązał zręcznie układy z Austryą w celu detronizacyi nieudolnego króla Michała i wyniesienie na tron francuskiego księcia de Longueville, lecz ten jego zamysł, mogący być zbawieniem dla kraju, udaremniła konfederacya gołąbska, która obwiniwszy prymasa o zdradę kraju, jego i braci jego odsądziła od czci i urzędów. Prażmowski upokorzyć się wtedy musiał i pogodzić z królem, lecz wkrótce złamany ciągłemi niepowodzeniami, um. 1673 roku; był to mąż rozumny, zacny, prawy i najlepszy patryota, jedno tylko można mu było zarzucić, że z natury energiczny, nie lubił półśrodków i zbyt gwałtownie dążył do celu. Prymas był stale przeciwny wszelkim związkom z Moskwą, która z samego geograficznego położenia musiała być zawistną Rzeczypospolitej, natomiast chciał przymierza z Francyą, w której widział aliantkę przeciw Turcyi i zachciankom ubocznym Austryi. W 1663 r. towarzyszył Janowi Kazimierzowi w wyprawie przeciw Moskwie i mało braknęło, że nie popadł w niewolę kozacką, nagle napadnięty na noclegu; należał do układów o pokój ze Szwedami w Oliwie 1660 r. Mikołaj w 1669 r. był elektorem z wojew. poznańskiego, a w 1673 r. zapisał Prażmów, Nieporęt i Pękoszew bratu rodzonemu Franciszkowi, referendarzowi wielkiemu koronnemu i proboszczowi katedralnemu krakowskiemu. 

Franciszek, kanonik krakowski i scholastyk płocki 1659 r., proboszcz krakowski, gnieźnieński i łucki, regent wielki koronny, sekretarz wielki koronny 1665 roku i opat sieciechowski, elektor z ziemi czerskiej i warszawskiej 1669 r., z biskupa nominata kijowskiego 1690 roku biskup łucki 1691 r., mąż prawy i zdolny, był dwa razy prezydentem Trybunału koronnego; um. 1701 r. 

Samuel v. Samuel-Jerzy, elektor 1648 r. z ziemi warszawskiej, miecznik 1652 r., podstoli 1656 r. płocki, chorąży nadworny koronny 1662 r. wojewoda płocki 1670 r., starosta wyszogrodzki, krzepicki i warecki, był deputatem do zapłaty wojsku 1658 r.; elektor 1669 r. z ziemi czerskiej, posłował 1672 r. od swego brata prymasa do Francyi, aby nakłonić Ludwika XIV do detronizacyi króla Michała i wyniesienia na tron księcia de Longueville wojewoda z żonami Heleną Daniłowiczówną, iv. za Jackiem Michałowskim, starostą krzepickim, i Zofią-Petronelą hr. Tarnowską bezpotomny. 

Wojciech, ostatni syn kasztelana Andrzeja i Kożuchowskiej, dziedzic Pękoszewa i Woli Pękoszewskięj, chorąży wołyński, sprzedał 1659 r. dobra Goiszewo, Wiry i Wyganowo bratu rodzonemu Mikołajowi, kanclerzowi wiel. koronnemu; chorąży nadworny koronny, starosta łomżyński, elektor 1669 i 1674 r. z ziemi łomżyńskiej, otrzymał 1667 r. prawem lennem dobra Łopiennik; posłował do Wiednia od panów przeciwnych Michałowi Wiśniowieckiemu, aby uzyskać zezwolenie na detronizacyę tego króla; chorąży dostał w 1678 roku na lenność starostwo mszczonowskie. Wojciech miał dwie żony, Zofię Dunin-Rajecką, wojewodziankę mińską, 1v. Leszczyńską, 2v. za Adamem Sakowiczem, wojewodą smoleńskim, 3v. Potocką, z której synowie: Franciszek, Heronim-Kazimierz, dziedzic Radziejowic, starosta mszczonowski 1713 roku, żonaty z Anną Tarłówną, i Annę Radziejowską, siostrę słynnego kardynała Michała, po której synowie, Mikołaj i Paweł. 

Paweł, dziedzic dóbr Nieporęt, Prażmowo, Osuchów i Bobrówce, starosta łomżyński i zambrowski 1671 r., elektor 1674 r. z ziemi łomżyńskiej, rotmistrz królewski 1691 roku, lennik Łopiennicki, był żonatym 1v. z Maryanną Korycką, 2v. z Heleną Tarłówną, starościanką goszczyńską; umarł bezpotomnie.

Mikołaj, dziedzic dóbr lennych Mszczonowa, Łopiennika i właściciel Nieporętu, brygadyer wojsk litew., pułkownik wojsk Augusta II i dowódca partyzantów w jego obronie 1705 r., słusznie był obwiniony, że więcej zajmował się rabunkiem niż wojną, i on to zniszczył majątki wielkopolskie króla Stanisława Leszczyńskiego; z żony Urszuli-Teresy hr. Tarnowskiej, chorążanki żydaczowskiej, jego syn Michał, dziedzic Krylowa, starosta mszczonowski, elektor 1697 r. z wojew. czerniechowskiego, głuchoniemy, dostał 1744 r. od Augusta III, a w 1768 r. od Stanisława Augusta zatwierdzenie lenności Mszczonowa i Łopiennika z warunkiem, aby tych dóbr nie sprzedawał, ani obciążał długami, jako lenności; z żony Joanny Jełowickiej, podczaszanki czerniechowskiej, jego synowie, Eligiusz, Franciszek, a podług dokumentów mecenasa Kozłowskiego, i Jan. 

Eligiusz, elektor 1764 r. z wojew. czerniechowskiego, radca pow. kraśnickiego 1813 r., wychowany w Paryżu, pan znacznego majątku, lennik Łopiennicki i Mszczonowski, zwiększonego posagiem żony Salomei Wybranowskiej, chorążanki lubelskiej, słynął z zamiłowania muzyki i oryginalności w gospodarstwie, które chciał urządzić na wzór zagranicznych; jego usiłowania przecież w tym względzie nie miały powodzenia i o znaczne przywiodły pieniężne straty. Eligiusz pozostawił córki, Maryę za hr. Suchodolskim i Melanię, żonę Franciszka Sołtyka, senatora Królestwa. 

Franciszek, podczaszy czerniechowski, elektor 1764 r. z wojew. czerniechowskiego, sędzia ziemski czerniechowski 1767 r., chorąży czerniechowski, kawaler Orła Białego 1790 r., podkomorzy włodzimierski, miał dwie żony, Ewę Wężykównę i Ludwikę Gurowską, z której córka Tekla za Józefem Gurowskim, kasztelanicem buskim, i syn Ksawery, ostatni dziedzic z tej gałęzi lenności Mszczonowa i Łopiennika, marszałek szlachty pow. włodzimierskiego, z żony Izabeli Chojeckiej jego córki, Ludwika zaślubiła Marcelego hr. Krasickiego, marszałka szlachty gub. wołyńskiej 1850 r., i Izabela za Janem hr. Tarnowskim. 

Jan, ostatni syn starosty Michała, dziedzic dóbr Chodaki i Zakusiły, na Ukrainie 1767 roku, zaślubił N. Niedaszkowską i z niej pozostawił córkę Teresę Dziwiłowiczowę i synów, Jana i Stanisława, bezpotomnego. 

Jan, żonaty z Maryanną Wielubek, miał córki, Antoninę za Józefem Komornickim, Julię Dzwonkowską i synów: Grzegorza, Jana, urzędnika w Żytomierzu, Konstantego i Michała, sekretarza Senatu w Petersburgu. 

Grzegorz, sędzia w Żytomierzu, zaślubił Aleksandrę Polanowską i z niej pozostawił syna Stanisława, po którym z Oktawii Bielakowskiej córka Magdalena. 

Konstanty, właściciel apteki w Żytomierzu, żonaty z Teofilą Brzostkowską, ma synów: Aleksego, właściciela apteki w Kowlu, żonatego z Zofią Wasilewską, Kazimierza, żonatego z Bronisławą Matkowską, Michała, proboszcza w Turzysku, na Wołyniu, Romana i Wiktora, urzędnika w Rydze; po Romanie, kapitanie wojsk rosyjskich, ze Stanisławy Gawryłowiczówny córka Jadwiga i syn Michał. 

Linia Stanisława. Jej założyciel Stanisław, syn Marcina, a wnuk wojewody Wawrzyńca, dziedzic na Prażmowie, Woli Prażmowskiej, Zawodnej wsi i Żabieńcu, zapisał 1589 roku dożywocie żonie Katarzynie Bielawskiej i z niej miał synów, Marcina i Stanisława, którzy w 1617 roku przeprowadzili dział Prażmowa, Woli Prażmowskiej i Żabieńca. 

Marcin, miecznik warszawski, elektor 1632 roku z ziemi czerskiej, z żony Elżbiety Kożuchowskiej miał córkę Katarzynę za Stanisławem Skrzyńskim, kasztelanem brzezińskim, i syna Gabryela, skarbnika 1653 r., miecznika czerskiego, podstarostę warszawskiego, który w 1658 r. nabył Powsinek; pisarza ziemskiego warszawskiego 1667 r., elektora 1648 r. z ziemi czerskiej, a 1669 r. z ziemi warszawskiej, ostatnio podkomorzego czerskiego 1674 r., który z żony Anny Szałapskiej pozostawił córki, Annę-Elżbietę 1v. Pawłowę Cieciszewską, chorążynę liwską, 2v. Tomaszowę Narzymską, i Katarzynę za Franciszkiem Grzybowskim, kasztelanem inowłodzkim. 

Stanisław, drugi syn Stanisława i Bielawskiej, dziedzic na Prażmowie i Żabieńcu 1617 r., z żony Agnieszki Leśniowolskiej miał synów, Andrzeja bezpotomnego i Zygmunta, elektora 1648 r. z ziemi warszawskiej, skarbnika warszawskiego, który miał dwie żony, Małgorzatę Słąnczankę i Katarzynę Samborską, z niej córka Anna za Adamem Jezierzyńskim, komornikiem tarczyńskim, i synowie: Marcin, kapitan wojsk koronnych, bezpotomny, Andrzej, po którym z Elżbiety Świdzińskiej córka Zofia za Stefanem Nowomiejskim, i Mikołaj, po którym dwóch synów, Antoni i Jan. 

Linia Piotra. Jej protoplasta Piotr, czwarty syn Marcina i Katarzyny Dybowskiej, dziedzic na Prażmowie, zapisał 1592 r. dożywocie żonie Barbarze Słąnczance i z niej miał synów: Wojciecha, Piotra, Heronima, Adama, Marcyana, który podpisał elekcyę 1632 r. z ziemią czerską, i Aleksandra. Wojciech, v. Olbracht, elektor 1632 r. z ziemi czerskiej, dworzanin królewski, podstoli bracławski 1648 r., ostatnio podkomorzy czerski 1658 r., miał dwie żony, Maryannę Cieciszewską i Konstancyę Łętowską, z której synowie: Andrzej, kanonik poznański i pułtuski 1678-1671 r., proboszcz warszawski i łopiennicki, zapisał swój majątek Pawiowi Prażmowskiemu, staroście łomżyńskiemu, Jan, Piotr i Stanisław bezpotomni. 

Piotr ustąpił 1628 r. części Prażmowa, Woli Prażmowskiej, Wólki Wilczej i Zawodnej-wsi bratu Aleksandrowi; miecznik 1637 r., podczaszy warszawski, żonaty z Anną Leśniowolską, pozostawił córki, Maryannę Jackowę Turowską i Annę Pawłowę Żelechińską, podczaszynę wiską, i syna Piotra. 

Piotr, miecznik 1639 r., cześnik warszawski 1641 r., żonaty z Izabelą Janowską, miał syna Piotra, dworzanina królewskiego, elektora 1669 r. z ziemi czerskiej, podczaszego czerniechowskiego, starostę jastrzebienieckiego, który miał dwie żony, Felicyannę Zbroską, z niej syn Franciszek, i Teresę Stępkowską, której w 1680 roku zapisał dożywocie, 2v. za Franciszkiem Szamowskim, stolnikiem łęczyckiem, z której syn Józef. 

Franciszek, dziedzic na Prażmowie, zapisał 1705 r. dożywocie żonie Anieli Kożuchowskiej; druga jego żona Anna Jarzynianka, wojszczanka nowogrodzka 1730 r., i z 1-ej żony syn Tomasz, dziedzic dóbr Wierzchowiska, łowczy rzeczycki 1731 r., podczaszy opoczyński 1750 r., po którym z Maryanny Wolskiej syn Stefan sprzedał 1763 r. Kożuchów, Radlin i Witoszyn; po Stefanie, żonatym 1v. z Ludwiką Winklerówną, z niej córka Anna za Tomaszem Wędrogowskim i syn Felicyan-Antoni, i 2v. z Maryanną Wodzińską, z której córka Tekla i syn Wincenty. 

Felicyan-Antoni, dziedzic Lewina i Studzianek, w gub. warszawskiej, kapitan wojsk polskich 1831 r., następnie radca pow. rawskiego, wylegitymowany w Królestwie 1841 r., um. 1842 roku w Lewinie, pozostawiwszy z żony Franciszki Dąbrowskiej syna Konstantego, ur. 1841 r. w Komorowie, w pow. opoczyńskim (Ks. Wojskowe). 

Józef, syn podczaszego Piotra i Stępkowskiej, dziedzic dóbr Domanikowa 1728 r. i Budziszynku 1733 r., zaślubił Annę Skalską i z niej pozostawił syna Ignacego, po którym z Julii Cywińskiej córki: Antonina Mokrska, Anna Grzywińska, Józefata za Marcinem Zarzyckim, i dwóch synów, Józef i Kazimierz.

Józef, dziedzic Domanikowa 1817 r., żonaty z Maryanną Jerzmanowską, miał synów, Karola i Nestora-Damazego; z nich Nestor-Damazy, dziedzic dóbr Złota, w pow. gostyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1842 r., zaślubił Karolinę Wężykównę i z niej pozostawił synów, Artura, ur. 1848 r., żonatego z Anielą Odechowską, i Wacława, ur. 1850 r., rejenta w Warszawie, po którym z Leontyny Morawskiej synowie, Wacław, ur. 1879 r., i Kazimierz, ur. 1886 r. 

Oprócz powyższych. Michał-Franciszek 1648 r. z ziemią warszawską podpisał elekcye. Jan, rotmistrz królewski, żonaty z Konstancyą Paprocką, miał córkę Annę za Antonim Ostrowskim 1699 r. Antoni, podstoli chełmiński 1713 r., zaślubił Zuzannę Ostrowską iz niej pozostawił synów, Józefa i Michała, i z nich Michał żonaty z Barbarą Magnuszewską 1726 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie i Sochaczewskie, Żychl., Akta po-Galicyjskie). 

PRAŻNICKI h. NIEZGODA. Wawrzyniec, uczony -dysydent, był na zjeździe heretyków w Koźminku 1555 roku i przyłożył się do pogodzenia braci Czeskich z Kalwinami. 

PRAZNORSKI h. WŁASNEGO. Herb - na tarczy dwa półksiężyce połączone klamrą, na której strzała dwa razy przekrzyżowana (Wittyg). Jan opłacał pobór 1569 r. zm. Rohatyna (Ks. Poborowe).

PRAŻOWSKI. Na Wołyniu; z nich Michał i Bogdan cytowani w Metr. Wołyńskiej 1528 r. 

PRĄTKOWSKI. Bartłomiej, generał (woźny) wojew. połockiego 1648 r. (Arch. Dubr.). 

PRĄDNICKI h. ABDANK odm. Odmiana herbu - w szczycie Abdank pomiędzy trąbą słonia i rogiem jelenia. Biorą przydomek Dudkowicz. Wawrzyniec, dziedzic części Prądnika Wielkiego, w pow. proszowskim, opłacał 1576 roku pobór z tej wsi (Ks. Poborowe, Wittyg). 

PRĄDOWSKI. Jan, porucznik wojsk koronnych, 1663 r. podpisał manifest w sprawie zabójstwa Gosiewskiego, hetmana polnego litewskiego (Zap. Tryb. Lubel.). 

PRĄDZEWSKI. Stanisław, żonaty z Dorotą z Proszna, zapisali sobie dożywocie na Prosznie 1525 r. Tenże Stanisław sprzedał 1528 r. części Proszna Nadrożnego, a nabył części Proszna Pieleszki. Wojciech, syn Jana, pokwitował 1616 roku z należnych mu sum Raszewskiego (Ks. Gr. Przedeckie). 

PRĄDZYŃSKI h. GRZYMAŁA. Senator w rodzinie, Maciej, kasztelan przemęcki 1577 r. 

Podług Paprockiego dom dawny w Wielkopolsce; pisali się z Prądzyna. Filip i Wawrzyniec, bracia, 1526 r. Andrzej, Maciej i Wawrzyniec otrzymali 1552 roku przywilej dla Prądzyna, Brzezin, Ostrowite i Łąkie, w Prusach; z nich Maciej, kasztelan przemęcki 1577 roku, miał syna Andrzeja, a ten syna Heronima, po którym, z Anny Gniazdowskiej synowie, Heronim i Aleksander. Michał, drabant królewski 1572 r. Łukasz pozostawił córkę Barbarę, żonę Walentego Dąmbskiego 1586 roku. Aleksander otrzymał 1599 r. dożywocie na wsiach Toliwer, Kerewer, Laina i Nechta. Walenty, syn Jana, 1600 r. 

Zygmunt 1632 r. z wojew. brzesko-kujawskiego, Jakób, Kazimierz, Maciej, Michał i Wojciech, posłowie wojew. pomorskiego z pow. człuchowskiego, Jan z wojew. chełmińskiego i Maciej z wojew. malborskiego 1669 r., oraz Andrzej, Jan i Krzysztof z wojew. pomorskiego 1697 r. elektorowie. Jan żonaty z Justyną Gostomską 1680 roku. Wojciech, burgrabia nakielski 1681 roku. Jakób, asesor tucholski, tego synowie: Jan, Ludwik i Wojciech 1700 r. 

Marcin, viceregent grodzki nakielski 1712 r. Andrzej, syn Rafała, dziedzic Łyskowo 1718 roku, miał syna Jana. Andrzej, sądowy ziemski tucholski, i Jan Depka z wojew. pomorskiem, a Kazimerz z wojew. chełmińskiem podpisali elekcyę 1764 roku. Kazimierz, Leopold i Maciej, synowie Rafała, zachowani 1765 r. przy wsi Łopatki (Metr. Kor., Ks. Gr. Brzeskie, Conv. i Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Sigil., Kancl.).

Stanisław z Prądzyna 1650 r., z żony Anny Chłapowskiej miał syna Władysława, dziedzica dóbr Szkółki, w wojew. poznańskiem 1698 r., po którym z Maryanny Bronikowskiej syn Antoni. 

Antoni, dziedzic dóbr Sierzna, w wojew. łęczyckiem, chorąży 1744 r., porucznik 1752 r., rotmistrz pancerny 1756 r., miał dwie żony, Maryannę Bardzką i Teresę Zarembiankę i pozostawił synów: Andrzeja, Jana i Stanisława; po Andrzeju syn Józef zaślubił Łucyę Leśniewiczównę i z niej miał synów, Ignacego i Sebastyana, dziedzica dóbr Białogóra, w pow. łęczyckim, wylegitymowanych w Królestwie 1847 r. 

Stanisław, syn Antoniego i Bardzkiej, dziedzic Malczewa, regent grodzki wschowski 1790 r., następnie 1813 roku sędzia sądu apelacyjnego w Poznaniu, żonaty z Maryanną Bronikowską, pozostawił córki, Nepomucenę za Antonim Moszczeńskim, Sylwię, żonę Jana Krasickiego, i synów: Ignacego, Józefa i Wincentego. 

Ignacy, ur. 1792 r. w Poznaniu, jeden z najznakomitszych naszych strategików, w 1807 r. wszedł do 14-go pułku piechoty i w 1808 r. został podporucznikiem; porucznik 1809 roku w batalionie saperów, awansował 1812 r. na kapitana Il-iej klasy i w 1813 r. został kapitanem w korpusie inżynierów; przeznaczony 1815 r. jako major do sztabu kwatermistrzostwa generalnego wojska, postąpił tegoż roku na podpułkownika; pułkownik 1831 r., został tegoż roku generałem brygady, a następnie generałem dywizyi. Odbył kampanie: 1809 r. w Polsce, 1812 w Rosyi i 1813 r. w Niemczech i za waleczność otrzymał krzyż Virtuti Militari i Legii Honorowej. Jako generał, szef sztabu, w 1831 r. odznaczył się układaniem planu wojny, które dały ważne korzyści naszej armii, i gdyby były przyjęte i wykonywane ściśle, niezawodnie dałyby zwycięstwo. Ignacy, zm. 1850 r. na Helgolandzie, był żonaty z Emilią Rutkowską, i pozostawił dwie córki, Helenę, żonę Wacława Herniczka, i Sylwię, zm. 1886 r. 

Józef, dziedzic Leźnicy Wielkiej, w pow. łęczyckim, zaślubił Teresę Lipską i z niej pozostawił synów, Ignacego, oficera wojsk rosyjskich, i Mirosława, wylegitymowanych w Królestwie 1840 r. 

Wincenty, ur. 1795 roku, dziedzic Leźnicy, Kobierzycka, Paprotni, Raszkowa i Złotkowy, w Konińskiem, radca stanu, dyrektor Komisyi Rządowej Sprawiedliwości, wylegitymowany w Królestwie 1840 r., a w 1849 r. otrzymał prawa nowego szlachectwa; żonaty z Salomeą Mierzyńską, miał synów: Bolesława, Edwarda, Stanisława, Wincentego, dziedzica Kobierzycka, Kościerzyna i Wincentowa, i Władysława, wylegitymowanych w Królestwie 1840 roku. 

Edward, ur. 1838 roku, dziedzic Woli Wiszowej i Rusin, w gub. piotrkowskiej, żonaty z Maryanną Skórzewską, pozostawił córkę Salomeę i syna Jana, ur. 1880 r. 

Władysław, ur. 1837 r., dziedzic Leźnicy Wielkiej, Topoli Kątowej, Różyce-Trojany, Różyce-Sulimy i Powodów, sędzia pokoju okręgu łęczyckiego, zaślubił Annę Skrzyńską i z niej pozostawił córki, Annę, Władysławę i synów: Stanisława, ur. 1871 r., Ignacego, nr. 1872 r. i Zdzisława, nr. 1874 r. (Żychl., Akta Heroldyi). 

Albert kupił w 1749 r. dobra Damerau, w Prusach Zachodnich; jego syn Jan miał syna Wojciecha, żonatego z Maryanną Orlikowską, z niej synowie, Józef, dziedzic dóbr Oszniałowca, w powiecie lipnoskiem, i Tomasz, dziedzic dóbr Tucze, w pow. łęczyckiem, wylegitymowani w Królestwie 1839 r. 

Antoni, syn Michała i Teresy Lipowskiej, ur. 1789 r. we wsi Gajce, w pow. obornickim, wszedł 1806 roku do 5-go pułku strzelców konnych iw 1811 r. został podporucznikiem; porucznik 1813 r., przeniesiony 1814 r. do 1-go pułku ułanów, wyszedł 1819 r. do dymisyi w stopniu kapitana. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. w Austryi, 1812 roku w Rosyi i 1814 roku we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż srebrny Virtuti Militari i krzyż kawalerski Legii Honorowej. 

Józef, syn Jana i Petroneli Kiedrzyńskiej, ur. 1792 r. we wsi Suchorzewie, w pow. kaliskim, postąpił 1806 r. do 7-go pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego; w 1812 r. awansował na podporucznika, a 1820 r. na porucznika w 4-tym pułku piechoty liniowej; w 1825 roku został dozorcą składu inżynierów, a ostatnio był dozorcą więzienia w Płocku. Odbył kampanie: 1806 r. przeciw Prusom, 1808-1812 r. w Hiszpanii, 1812 roku w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym (Ks. Wojskowe). 

PRĄSZKOWSKI. Andrzej, dziedzic Potarzyna, podczaszy chełmski, prowadził 1668 roku proces o sumy w Trybunale lubelskim (Wyr. Tryb. Lubel.). 

PRĄTNICKI h. PRĄTNICKI. Herb - w polu błękitnem pas srebrny, nad nim trzy róże, środkowa wyżej; pod pasem dwa srebrne krzyże.

W Prusach Zachodnich, wzięli nazwisko od wsi Prontnica. Tomasz, proboszcz lubawski 1683 r. N., dziedzic dóbr Wichorze 1778 r. 

Tomasz, syn Heronima, i jego brat z synami: Jakóbem, Mateuszem i Józefem wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. Lucyan, syn Stanisława, zasiadający w sądach pow. Słonimskiego 1851 r. 

Floryan, syn Józefa i Antoniny Rajkiewiczówny, ur. 1796 r. we wsi Dołmałowszczyzna, w gub. grodzieńskiej, wszedł 1809 r. do pułku artyleryi pieszej, i w 1822 r. został podporucznikiem w 4-tym pułku ułanów; odbył kampanię 1812 r. w Rosyi (Ks. Wojskowe). 

PRĄTNICKI h. ŚLEPOWRON. Bartłomiej, Jakób, Jarosław i Marcisz z Mrzesek kupili od Bolesława ks. Mazowieckiego w 1437 r. dwadzieścia włók gruntu, położonych nad rzeką Prątnikiem, w pow. zambrowskim, które odstąpili Sędziwojowi, herbu Ślepowron v. Bujny, i ten na tych gruntach założył osadę Prątnik, od której jego potomkowie wzięli nazwisko. Adam, Stanisław, Maciej i Mikołaj, synowie Sędziwoja z Prątnika, otrzymali w 1465 roku zatwierdzenie tego nabycia. Z tych braci Adam miał synów: Andrzeja, Daćboga, Jana, Macieja, Marcina i Mikołaja, Maciej - synów: Jana, Macieja, Pawła i Sędziwoja, a Mikołaj pozostawił synów: Jakóba, Jana, Macieja, Piotra, Stanisława iSędziwoja. Wojciech, syn Macieja, dziedzic Prątnika 1521 r. Michał, syn Jana, dziedzic Prątnika-Sędziwoje 1529 r. 

Maciej, syn Szymona, dziedzic Sędziwóje-Prątnika i Trzciny 1630 r., miał syna Pawła-Kazimierza, który w 1653 r. zapisał 8000 złp. żonie swej Annie, córce Andrzeja Wilczewskiego, i z niej pozostawił córkę Dorotę Sebastyanowę Ciechanowiecką 1698 r. (Mil., Don. Vars., Wyr. Tryb. Lubel.). Andrzej, z pow. zambrowskiego, 1632 r. z ziemią łomżyńską i Jakób 1669 r. z wojew. lubelskiem podpisali elekcye. 

PRĄŻEWSKI h. PORAJ. Na Mazowszu. Stefan 1700 r.; jego syn Ignacy. Józef podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią czerską. 

PREBENDOWSKI. Patrz PRZEBENDOWSKI. 

PRECHTEL h. ROZMIAR v. SYROKOMLA odm. Herb - w polu zielonem na poprzecznej srebrnej belce z krzyżem złotym na środku dwa trójkąty srebrne wierzchołkiem na dół; nad hełmem w koronie ogon pawi (Hr. Ostr.). 

Franciszek z synami: Bolesławem, Kazimierzem, Władysławem i Aleksandrem, oraz Karol z synem Aleksandrem, synowie Józefa, wylegitymowani w Cesarstwie 1838 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. 

PRECZKOWSKI v. PRĘCZKOWSKI h. PRUS II. Podług Paprockiego dom starodawny i znaczny w ziemi dobrzyńskiej. Paweł i Walenty, synowie Andrzeja, 1567 roku (Ks. Gr. Piotrk.). Andrzej, pisarz ziemski płocki 1630 roku. Józef posiadał wójtostwo we wsi Cisowy, w ziemi przemyślskiej 1771 r. 

PREDKOWICZ. Hryn, bojar królewski 1542 r. (Bon.). 

PREIS h. JASTRZĘBIEC. Podług Niesieckiego mieli być w Prusach Zachodnich; niektórzy z nich wzięli herb Nabrani. Pisano ich także, Preyss. Teodor, administrator starostwa człuchowskiego i chojnickiego 1510 r. (Metr. Kor.). 

PREIS v. PREYSS h. PRUS I. Podług Ledebura w Prusach Zachodnich. N., dziedzic dóbr Jaszesz, w pow. świeckim 1728 r. 

PREIS-GROTOWSKI. Maciej, posesor dóbr Goliany, żonaty z Reginą Jankowską 1764 r. (Ks. Gr, Czerskie). 

PREISS a SPRINGENBURG h. WŁASNEGO. Herb - w polu błękitnem, w pierwszej części niewielka góra zielona z trzema pagórkami, i ze środkowego wychodzi lew złoty, w części drugiej nogi przednie w górę wzniesione do skoku mający, z językiem wywieszonym i szyją przebitą strzałą; w koronie nad hełmem lew takiegoż koloru jak na tarczy. 

Krzysztof Pannonus, sługa królewski, w nagrodę zasług wojennych otrzymał 1578 r. zatwierdzenie szlachectwa, nadanego mu przez Maksymiliana II cesarza rzymskiego w 1564 r. (Metr. Kor.). 

PREITEN v. PREYTEN h. PREYTEN. Herb - tarcza w poprzek na trzy części przedzielona: w górnej części, w polu czerwonem, dwa krzyże złote, formy krzyżackiej; w środkowej części, w polu białem, lew niebieski w prawo; w dolnej części, w polu czerwonem, krzyż złoty. Na hełmie bez korony głowa z szyją jelenia, którego jeden róg złoty, drugi niebieski, na szyi zaś dwie obroży, złota i srebrna, labry herbowe niebieskie i złote. 

Byli w Prusach Zachodnich w XVII stoleciu. 

PREITSCH v. PREYCZ h. PRAWDZIC. Byli 1679 roku w Prusach Zachodnich (Wittyg). 

PREJS v. PRAJS v. PREYSS h. NABRAM. Pisali się z Groel. Podług podania familijnego, przechowanego w Niesieckiem, jeden z Prejsów, herbu Jastrzębiec, żyjący około 1600 r., dzieląc się majątkiem z rodzeństwem, zabił swego stryjecznego brata, a lękając się zasłużonej kary, uszedł na Ruś Czerwoną, nazwał się Prejszowski i wziął herb Nabrani; jego potomkowie przecież wrócili do rodzinnego nazwiska, zachowując herb Nabram. Kazimierz, pułkownik wojsk pruskich, miał synów: 1) Jana, po którym syn Andrzej, kanonik regularny, poeta łaciński 1694 roku, doktór filozofii i 2) Stanisława, po którym syn Jakób, z cześnika sędzia ziemski buski 1723 r., z żony N. Piotrkowskiej pozostawił syna Michała-Józefa, pisarza grodzkiego 1728 r., sędziego grodzkiego i podstolego, ostatnio sędziego ziemskiego buskiego 1740 r. Dominik, żonaty z Eufrozyną Wróblewską, miał synów: Franciszka, Jakóba, Józefa i Stefana 1710 roku (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

PREJTFUS v. PRAYTFUS v. PRETFUS h. WŁASNEGO. Herb - na tarczy orzeł, w hełmie dwa skrzydła orle. Hiob, horodniczy wileński, dzierżawca wolknicki, lejpuński i Wasilkowski 1571 roku, ostatnio starosta tykociński, miał synów, Gabryela i Stanisława, dziedziców Grabowa i Kamienia 1586 roku. Aleksander, dworzanin i stolnik królewski 1655 roku. Aleksander, Jan i Piotr, synowie Gabryela, 1661 r. Jan, syn Samuela, 1661 roku (Wyr. Tryb. Lubel., Conv. Vars., Metr. Kor.). 

PREK v. PRECK h. BOREK. Właściwe nazwisko tej rodziny pruskiej było Preuck, które, osiedliwszy się w Koronie, zmieniła na Prek; jeden dom ze słynną rodziną pomorską Borek v. Borek. Michał, starosta brunsberski 1590 r., żonaty z Anną Hozyuszówną, starościanką gutstandską. Marcin, major pułku dragonów 1664 r. 

Andrzej, towarzysz chorągwi pancernej, Antoni, chorąży pancerny, i Józef, podczaszy buski, dziedzice Przemysłowa 1719 r., i z nich Antoni, elektor 1733 r. z wojew. bełskiego, następnie skarbnik buski, miał synów: Karola, Marcina, Michała, skarbnika, i Stanisława, cześnika buskich 1757 r.; po Michale, wojskim buskim, synowie, Józef i Julian 1779 r., a po Karolu syn Samson. 

Andrzej, podczaszy buski, ustąpił wieś Sarbinówkę synowi swemu Stanisławowi 1744 r., i Stanisław, łowczy 1750 r., cześnik 1752 r., ostatnio podsędek buski, stronnik dworu i Czartoryskich, przy ich pomocy starał się 1749 r. o urząd deputata na Trybunał, lecz partya Potockich wystąpiła przeciw niemu i mało brakło, że go nie zarąbała. Ów Stanisław, żonaty z Kunegundą Deboli, chorążanką lubaczowską, miał syna Tadeusza, wylegitymowanego w Galicyi 1782 r., po którym syn Stanisław 1839 r. 

Antoni z wojew. Sieradzkiem podpisał elekcyę 1764 r. Michał, wojski buski 1766 r., następnie 1788 r. szambelan Stanisława Augusta. Józef, dóbr Przemysłowa, Tadeusz, dóbr Nozdrzec, i Franciszek, dóbr Sielec, w Galicyi dziedzice 1828-1855 r. (Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Sochaczewskie). 

PREKIER h. BOREK. Taż rodzina, co Prek, herbu Borek; na Litwie. Michał i Jan z potomstwem, synowie Antoniego, wylegitymowani w Cesarstwie 1842 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Marya, córka Wiktora, zamężna Gabryjełowicz, dóbr Dowbakiszki, i Delicya, córka Leona, dóbr Dorotajce dziedziczki w gub. kowieńskiej 1889 r. 

de GRELLEN-PRELL v. PREEL. Paweł otrzymał 1673 r. urząd pisarza publicznego w Prusach. Ernest de Grellen został 1748 r. konsyliarzem królewskim (Sigil.). 

PRENDOWSKI v. PRĘDOWSKI h. KORWIN. W wojew. krakowskiem. Sebastyan, w 1667 r. dziedzic dóbr Miechowiec Wielki, miał syna Sylwestra, którego syn Tomasz pozostawił syna Andrzeja, żonatego z Teklą Chmurską, z której synowie: Adam, Wojciech i Ludwik, dziedzice dóbr Kiełczyn i Przyborowice, w pow. sandomierskim, i z nich Ludwik wylegitymowany w Królestwie 1848 r. 

Adam, ur. 1785 r. we wsi Glembowicach, w Galicyi, wszedł 1806 r. do powstania jazdy i w 1807 roku został podporucznikiem w 8-ym pułku wojsk Ks. Warszawskiego; porucznik 1809 r., kapitan 1812 r., przeznaczony 1815 roku do 4-go pułku piechoty liniowej wyszedł 1818 roku do dymisyi. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. w Austryi, 1812 roku w Rosyi i 1813 r. w Niemczech i za waleczność dostał krzyż Legii Honorowej.

Wojciech, ur. 1785 r. w Glembowicach, postąpił 1806 r. do powstania krakowskiego i w 1811 r. został podporucznikiem w 1-ym pułku gwardyi konnej; porucznik 1811 roku, kapitan tegoż roku w 7-ym pułku legii nadwiślańskiej, przeszedł 1815 r. do 4-go pułku ułanów i w 1820 r. wyszedł do dymisyi w stopniu majora. Odbył kampanie: 1806-1807 roku przeciw Prusom, 1807 r. w Hiszpanii, 1809 r. w Austryi, 1812 roku w Rosyi i 1813 roku w Saksonii, i za waleczność ozdobiony krzyżem Legii Honorowej. (Ks. Wojskowe). 

Powyższy Wojciech, dziedzic dóbr Czyżewa i Zawichosta, jeden z najwięcej zabiegłych postępowych gospodarzy swego czasu, zebrał znaczny majątek i otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1837 r. z zasady swego stopnia oficerskiego, um. 1855 r.; żonaty z Roletą Łabęcką, pozostawił syna Waleryana-Henryka, dziedzica dóbr Ojców, w pow. olkuskim, wylegitymowanego w Królestwie 1857 roku, i córki, Bogumiłę-Bronisławę zaślubioną Stanisławowi Szlubowskiemu w Warszawie 1850 roku i Józefę zaślubioną 1848 r. w Częstochowie Sewerynowi Badeniemu. 

de PRESSEN h. PRESSEN. Herb - w polu błękitnem wieniec laurowy, przez który na krzyż srebrny miecz ze złotą rękojeścią, ostrzem w górę, z lewej ku prawej stronie i złoty wąż łbem w górę od prawej ku lewej stronie; w koronie trzy pióra strusie: środkowe niebieskie, boczne złote. 

Ten herb otrzymał ze szlachectwem galicyjskiem w 1801 r. Wawrzyniec, protomedyk gubernialny we Lwowie; z jego potomków: Leon, urzędnik w Wieliczce 1819 r., Józef, radca apelacyjny we Lwowie 1843 r. i Juliusz, naczelnik pow. w Wiśniczu 1863 r. 

PRESSER. Franciszek, syn Antoniego i Róży Sznejder, ur. 1782 r. w m. Rydzyna, w pow. wschowskim, wszedł 1798 r. do 2-go pułku artyleryi pieszej wojska pruskiego; otrzymawszy 1809 roku dymisyę, postąpił 1810 r. na dozorcę do dyrekcyi artyleryi i inżynieryi w Toruniu, a następnie przeszedł do dyrekcyi artyleryi w Warszawie. Odbył kampanie: 1806 r. przeciw Francyi, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w oblężeniu Torunia i za waleczność dostał krzyż srebrny Virtuti Militari. Franciszek, żonaty z Maryanną Dmochowską, um. 1827 r. w Warszawie, pozostawiwszy synów: Franciszka, ur. 1812 r., Marcelego, ur. 1818 r., Tomasza, ur. 1819 r., Erazma, ur. 1822 r., Władysława, ur. 1824 r. i Ignacego, ur. 1828 r.; z nich Władysław, podporucznik, i Franciszek, porucznik w wojsku rosyjskiem, otrzymali prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1858 roku (Ks. Wojskowe). 

PRESZEL h. TRZCINIEC. Herb - na tarczy z obwódką złotą i stalową, w polu złotem, trzy trzciny szyszkami do góry w linii prostopadłej stojące; na hełmie w koronie skrzydło z prawej, a gryf złoty z lewej strony Ten herb otrzymał w 1826 r. Ludwik, dziedzic dóbr Żółkiewka, w pow. krasnostawskim, w nagrodę zasług, jakie oddał krajowi w podniesieniu rolnictwa i krzewieniu oświaty między ludem; wylegitymowany w Królestwie 1838 r. Mieczysław, dziedzic dóbr Żółkiewka 1858 r. 

PRESZEL. Krzysztof, syn Adama i Julianny, ur. 1809 r. we Lwowie, wszedł 1821 r. na kadeta do korpusu kadetów w Kaliszu; przeniesiony 1807 r. do bateryi 1-szej artyleryi lekko-konnej, postąpił 1830 r. na podporucznika i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

PRETFICZ v. PRETWIC v. PRITWITZ h. WCZELE. Baronowie i szlachta. Senator w rodzinie, Jakób, kasztelan kamieniecki 1592 r., wojewoda podolski 1607 r., um. 1613 r. 

Znakomita rodzina na Szląsku pochodzenia polskiego, dzieliła się już w XVI stoleciu na kilka linij, z tych niektóre dotychczas istnieją a jedna osiedliła się w Rosyi, i ta bierze tytuł baronów. Piotr zwolniony, 1520 r. od wyprawy wojennej. Bernard, starosta barski i trembowelski 1546 r., zasłynął jako najdzielniejszy z wojowników swojego czasu, szczególnie odznaczył się w walkach z Tatarami, z którymi stoczył z górą 70 bitew i ścigał ich aż nad morze Czarne, i Paprocki nazywał go Murem krajów podolskich; starosta z żony N. Zawadzkiej miał synów, Jakóba i Wojciecha. 

Jakób otrzymał 1546 r. od ojca starostwo trembowelskie; dziedzic dóbr Wasilkowce, kasztelan kamieniecki 1592 r., dzierżawca ułanowski 1605 r., fundował 1606 r. miasto Nowy Ułanów; wojewoda podolski 1607 r. również dzielny, choć mniej szczęśliwy od ojca, wojownik, przyłożył się do pobicia Kosińskiego pod Piątkiem i poskromienia Nalewajki. Tatarów w kilku wałkach rozgromił; w 1587 roku dostał w nagrodę zasług na dziedzictwo miasto Szarawkę, w którem fundował Dominikanów 1607 roku; gorliwie na sejmach radził, aby wojskiem opatrzyć Podole dla wstrzymania najazdów tatarskich. Wojewoda, żonaty z Elżbietą z Jazłowca Buczacką, hetmanówną wielką koronną, miał córkę Annę-Zofię, żonę Piotra Dulskiego, starosty trembowelskiego, i syna Jana, któremu ojciec w 1591 roku ustąpił starostwo trembowelskie; Jan umarł bezpotomnie, a Szarawkę odziedziczyła siostra Anna-Zofia. 

Mikołaj, starosta śniatyński 1585 r. Jan-Wojciech, syn Leonarda i Anny Potulińskiej, podpisał elekcyę 1697 roku z wojew. kaliskiem. Zygmunt, elektor 1697 roku z wojew. kaliskiego (Metr. Kor., Metr. Litew., Conv. i Don. Vars., Conv. Piotrk., Wyr. Tryb. Lubel.). 

Do herbu Wczele przypuszczony został Zygmunt-Maurycy, nobilitowany 1685 roku; z żony Barbary jego synowie: Jan, Aleksander, Kacper i Zygmunt; po Janie syn Aleksander miał syna Adama, którego syn Teodor, komisarz wojenny 1813 roku, żonaty z Heleną Kijowską, pozostawił synów, Józefa, dziedzica wsi Gaci, w pow. kaliskim, i Ludwika; wylegitymowanych w Królestwie 1838 r. 

PRETFUS. Patrz PREITFUS. 

PRETIS. Jan, podpułkownik chorągwi Koryckiego, otrzymał na sejmie 1662 r. nobilitacyę (Sigil.). 

PRETKOWICZ. Olechno, szlachcic weloński, na Żmudzi, miał dostarczać ze swej posiadłości jednego zbrojnego na potrzeby wojenne 1528 r. (Metr. Litew.). 

PRETKOWSKI. Piotr, pisarz ziemski bielski 1594 r. (Zap. Tryb. Lubel.). 

PRETORIUS h. WŁASNEGO. Herb - w polu czerwonem nad dwoma pasami srebrnemi ukośnemi z lewej ku prawej stronie pół kozła; w koronie nad hełmem takież pół kozła (Hr. Ostr.). 

Nataniel otrzymał nobilitacyę 1790 r. (Vol. Leg.). 

PREUK (PREIK) h. BOREK. Jest to gałąź znakomitej pomorskiej rodziny Borek w Prusach Zachodnich. Jerzy, z marszałka dworu biskupa warmińskiego starosta tegoż biskupstwa 1520 roku, wierny Polsce. Jan 1557 r. ożeniony z N. Cema, wojewodzianką malborską. Jan, dysydent, um. 1631 roku. Od tej rodziny wywodzą się Prekowie na Rusi Czerwonej i rodzina Prekier na Litwie. 

PREUSS h. LELIWA. W Prusach Zachodnich, spolszczywszy się, przybrali nazwiska Pruski, Pruszak, i od majątku Ganglów, pisali się Ganglowski; posiadali majątki Fischenau, Labenz, Neudeck i inne. Jan, burgrabia toruński, otrzymał 1638 r. w dożywocie Gronowo (Metr. Kor.). 

PREUSS. Ferdynand, syn Henryka i Joanny z Voglów, ur. 1770 r. w m. Esse, na Szląsku Dolnym, wszedł 1792 r. jako chirurg szwadronowy do huzarów wojsk pruskich iw 1807 r. wyszedł do dymisyi. W 1808 r. postąpił jako lekarz do artyleryi pieszej wojsk Ks. Warszawskiego; sztabslekarz w 2-gim pułku strzelców, z asymilacyą do stopnia majora, w 1830 r. umieszczony w korpusie weteranów. Odbył kampanie: 1793 roku przeciw Francyi, 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi i za tę kampanię ozdobiony krzyżem złotym polskim. Ferdynand otrzymał 1839 roku prawa nowego szlachectwa z racyi swego urzędu; żonaty z Joanną Somerówną, zmarł w Warszawie 1838 roku, pozostawiwszy syna Juliana i córki: Antoninę za Fominem, Natalię, Kazimierę i Konstancyę (Ks. Wojskowe).

PREUSSER-ZIMBERT. Michał otrzymał 1760 roku godność radcy handlowego (Sigil.).

PREYSS. Zobacz PREISS i PREJS.

PRĘCZKOWSKI. Tomasz, syn Macieja i Katarzyny, ur. 1805 r. we wsi Gniewkowie, wszedł 1824 roku do 3-go pułku strzelców pieszych i w 1831 r. został podporucznikiem i za waleczność otrzymał krzyż srebrny wojskowy (Ks. Wojskowe). Patrz 

PRĘCZKOWSKI. PRĘGOWSKI. Augustyn, urzędnik w biurze namiestnika Królestwa, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1851 r. 

PRĘŻEWSKI v. PREZOWSKI. Jan, dworzanin królewski 1534 r. Szymon, żonaty z Anną Stanówną, pokwitował 1647 r. z sum Tulibowskiego (Metr. Litew., Zap. Tryb. Lubel.). 

PRIMUS v. PRYMUS h. ŁABĘDŹ. Niektórzy z Duninów brali przydomek Primus, zmieniony następnie w nazwisko, jak Mikołaj 1598 r. Waleryan Dunin-Primus, elektor 1669 roku z ziemi rawskiej; to jednak nazwisko już zgasło. 

PRINCIPATTI. Jan i synowie jego brata Mikołaja otrzymali indygenat 1768 r.; jednakże już w 1764 r. Dominik Pryncypatty z ziemią bielską podpisał elekcyę (Vol. Leg.). 

de PRITWITZ et GOFFROW, właściwie PRETFICZ. Karol, komisarz graniczny pruski 1782 r. (Vol. Leg.). 

PRITZ. Ambroży, syn Joachima, otrzymał 1592 r. dobra w starostwie łuckiem (Metr. Kor.). 

PRITZELWITZ h. PÓŁKOZIC. Rodzina pochodzenia polskiego na Szląsku. Wawrzyniec, dworzanin Konrada ks. Oleśnickiego 1420 roku. Obecnie wielu członków tej familii służy w wojsku pruskiem, jak N., pułkownik gwardyi 1860 r. 

PRITZKOW. Teodor, kapitan 1770 r., został 1774 r. majorem wojsk koronnych (Sigil., Kancl.). 

PROBOŁOWSKI h. ABDANK. Jan, dziedzic części wsi Królewice, w dyecezyi krakowskiej 1470 roku (Lib. Benef.). Mikołaj, sędzia grodzki krakowski 1436 r. (Akta Krakowskie). 

PROBOSZCZEWSKI h. GOZDAWA. Piszą się z Proboszczowie, w Łęczyckiem. Jan, pisarz grodzki 1592 roku. Po Macieju syn Wojciech, żonaty 1602 r. z Anną Kossowską. Mikołaj, syn Mikołaja, 1729 r. Wawrzyniec żonaty z Reginą N. 1662 r. (Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Przedeckie). 

PROBOSZCZOWSKI h. ROLA. Jan, syn Macieja Grduli i Doroty, zamieszkałych w m. Kłodawie, w nagrodę zasług wojennych, okazanych pod Byczyną, na przedstawienie hetmana wiel. koronnego, Jana Zamoyskiego, otrzymał 1593 r. nobilitacyę i herb powyższy (Metr. Kor.).

PROBUCKI. Byli w wojew. krakowskiem. Szymon ożeniony z Heleną Kostecką 1662 r. 

PROBULEWICZ. Na Białej Rusi. Jakób z wojew. mińskiem i Jakób z wojew. Smoleńskiem podpisali elekcyę 1632 r. 

PROCEWICZ v. PROCZEWICZ. Rynko, bojar upicki, cytowany w Metr. Litewskiej 1528 r. 

PROCHEŃSKI h. GRYF. Mają pochodzić od Teodora (Cedro), wojewody krakowskiego 1285 roku; nazwisko wzięli od zamku Próchna, na Podgórzu. Cedro, dworzanin Dmitra z Goraja, marszałka wielkiego koronnego, dostał w nagrodę zasług Gruszkę i Zaporze, w ziemi chełmskiej 1399 r.; w drugiej linii jego potomstwo wzięło nazwisko Zaporski. Stanisław, dziedzic wsi Wyrżnę i Zygnów (?) 1470 r. (Lib. Benef.). Jan, syn Marcina, dziedzic dóbr Próchna 1584 r. Marcyan, syn Stanisława, dziedzic na Połomi, podpisał 1587 r. kaptur krakowski (Vol. Leg., Wyr. Tryb. Lubel.). 

PRÓCHNICKI h. KORCZAK. Senatorowie w rodzinie. Mikołaj, biskup kamieniecki 1471 r. Jan, biskup kamieniecki 1490 r., um. 1493 r. Jan-Andrzej, biskup kamieniecki 1607 r., arcybiskup lwowski 1614 r., um. 1633 r. 

Stara czerwonoruska rodzina, wzięła nazwisko od wsi Próchnika, w ziemi przemyślskiej. Mikołaj, podobno kasztelan przemyślski 1451 roku, miał syna Jana Mężyka, ożenionego z Anną Buczacką, kasztelanką sanocką. Mikołaj, biskup kamieniecki, odprowadzał na królestwo czeskie Władysława królewicza, syna Kazimierza IV. Jan, biskup kamieniecki 1490 roku, um. 1493 r. Piotr, dzielny wojownik, wzięty był na Bukowinie 1497 roku do niewoli z Janem Tęczyńskim od Wołochów, lecz obaj wkrótce wolno wypuszczeni zostali. 

Piotr z Próchnika 1567 r., miał córkę Annę, żonę Jana Pieniążka, starosty sandeckiego. Bernard, Krzysztof, dziedzic Nikłowic, Marcin i Prokop, synowie Stefana i Heleny, 1590 r. Bernard i Jan, synowie Bernarda, 1593 roku. 

Jan-Andrzej, syn Stefana, biskup kamieniecki 1607 r., arcybiskup lwowski 1614 roku, opat sieciechowski, przez lat osiem poseł w Hiszpanii i Neapolu, gorliwy przyjaciel Jezuitów, którym założył kolegium w Kamieńcu Podolskim; uczony i rozumny, był protektorem zakonu maltańskiego w Polsce. Prokop, Jezuita 1612 r. Heronim 1632 r. i Wacław 1648 r. elektorowie z wojew. sandomierskiego. 

Jan, syn Mikołaja i Potencyi z Grochówie, 1653 roku. Franciszek z wojew. lubelskiem, Kazimierz z wojew. Sieradzkiem i Piotr z ziemią wieluńską podpisali elekcyę 1669 r. Anna, żona Pawła Boglewskiego 1670 r. Kazimierz, stolnik czerniechowski 1697 r. Stanisław żonaty z Joanną Madalińską 1700 r.

Kazimierz, miecznik wieluński 1724 r., żonaty z Ewą N. Remigian, cześnik żytomierski 1728 roku. Piotr, stolnik wieluński, żonaty z Elżbietą, córką Gabryela Ścibor-Rylskiego, miał dwóch synów, Jana, elektora 1764 roku z ziemi czerskiej, komornika grodzkiego czerskiego, i Tomasza-Franciszka. 

Tomasz-Franciszek, sekretarz królewski, nabył 1759 r. dobra Dobrzyniec i Rzechta; sekretarz nadworny koronny 1768 r., stolnik owrucki 1769 r., zaślubił Konstancyę Miecznikowską iz niej miał córkę Franciszkę, żonę Krystyna Żukotyńskiego, i syna Franciszka, sekretarza królewskiego, elektora 1764 r. z ziemi czerskiej, chorążego sanockiego 1780 roku (Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Metr. Kor., Conv. Vars., Ks. Gr. Sochaczewskie, Czerskie i Nowokorczyńskie).

Po Janie, komorniku grodzkim czerskim 1777-1781 r., syn Karol, podsędek w Pułtusku 1825 r., żonaty z Katarzyną Mężeńską, z niej synowie, Apolinary w 1844 r. i Feliks, nauczyciel szkoły elementarnej w Kłobucku, w 1847 r. wylegitymowani w Królestwie. 

PROCHNIOWSKI. Brali przydomek Tyburcy. Paweł, syn Wojciecha, dziedzic dóbr Piczkowicz 1600 r, Dorota, córka Jana Tomaszowskiego, wdowa po Piotrze, synu Pawła, 2v. żona Jana Wilczopolskiego, ustąpiła 1619 roku części wsi Piczkowic Wojciechowi Prochniewskiemu. Jadwiga, córka Pawła, żona Aleksandra Niezabytowskiego 1621 roku (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

PROCHOCKI. Franciszek, Jakób, Marcin i Paweł, synowie Jana-Pawła, wnukowie Bogusława, dziedzice wsi Zajelna, w wojew. nowogrodzkiem 1780 r. (Ks. Gr. Mińskie). 

PROCOWICZ v. PROCEWICZ. Byli na Wołyniu i mieli przydomek Korowaj; z nich N. podpisany na akcie księcia Teodora Lubartowicza z 1411 r. (Vol. Leg.). Senko na Rusi Czerwonej 1421-1430 r. Jan, obywatel wojew. wołyńskiego, Ustanowiony 1536 roku komisarzem do granic dóbr królewskich. 

PROCZEWSKI. Floryan podpisał 1697 roku elekcyę z ziemią czerską (Vol. Leg.). 

PROCZYŃSKI. Bartłomiej z Proczyna, w pow. kruszwickim, syn Pawła, 1510 roku pozwany przez opata trzemeszyńskiego o młyn na rz. Rozenna (Metr. Kor.). 

PRODOWSKI (?). Szymon, burgrabia zakroczymski, podpisał elekcyę 1648 roku (Vol. Leg.). 

PROENEN v. von PROHENEN. Gerhard, dworzanin królewski, nabył 1630 r. starostwo sobowickie i w 1658 r. otrzymał indygenat; w 1661 r. dostał prawo wyrębu drzewa w lasach tego starostwa Stefan Balus, starosta derszawski. W 1685 r. sukcesorowie powyższego Gerharda pozwani o dostarczanie na potrzeby wojenne poczty usarskiej każdy po trzy konie. 

PROEVE. Krzysztof-Gotlib został 1765 roku pisarzem publicznym (Sigil.). 

PROGULBICKI h. ŁABĘDŹ. Prokulbiccy niekiedy pisali się Progulbicki, jak Antoni-Michał, subdelegat grodzki bełski 1749 roku (Wyr. Tryb. Lubel.). Jan, Mateusz, Aleksander i Szymon z potomstwem, synowie Tomasza, wnukowie Aleksandra, wylegitymowani w Cesarstwie 1862 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Barbara, córka Jana, dziedziczka dóbr Bukońce, w gub. kowieńskiej 1889 r. 

PROGULBICKI h. SZRENIAWA. Tomasz, syn Piotra, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

PROKOPOWICZ h. BZURA. Jan, syn Antoniego, z synami, Michałem i Bronisławem, oraz Wincenty, syn Józefa, z synem Leonem wylegitymowani w Cesarstwie 1851 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Włodzimierz, syn Aleksandra, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1862 r. Aleksander, syn Bazylego, prezes sądów pow. machrowieckiego 1845 r. Aleksander, dziedzic dóbr Stary Sielec, i Mikołaj, dziedzic Mikulina, w gub. mohylowskiej 1880 r. 

PROKOPOWICZ h. GROTY. P. Wittyg daje im herb własny, t. j. na tarczy półksiężyc rogami w górę tarczy, przekrzyżowany strzałą u góry przekrzyżowaną. 

Rozrodzona na Litwie rodzina, a głównie w wojew. nowogrodzkiem. Nikiet, wójt trocki, mytnik łucki 1504 r. Andrzej otrzymał 1514 r. przywilej na dobra Chotejów, w pow. smoleńskim. Iwan 1514 r. Hawryło, Jesko i Wasil, bojarowie nowogrodzcy 1549 r. 

Krzysztof 1632 r. z wojew. nowogrodzkiego, Aleksander z Prokopowie, instygator kapturu generalnego warszawskiego, Aleksander, Daniel, Felicyan, Gabryel, dwóch Janów, Kazimierz, Mateusz, Michał, Mikołaj, Paweł i Piotr 1648 roku z pow. grodzieńskiego, Dawid-Kazimierz, komornik pow. lidzkiego, z wojew. wileńskiego, i Felicyan z wojew. bełskiego 1669 r., Aleksander 1674 r. z pow. orszańskiego, Aleksander, strażnik orszański, z wojew. witebskiego, Aleksander, horodniczy orszański, z wojew. nowogrodzkiego i Teodor z wojew. mścisławskiego 1697 r. elektorowie. Stanisław, dziedzic dóbr Horazalew i Horczakowo 1687 roku. Józef-Franciszek, komornik lidzki, podpisał pospolite ruszenie 1698 r. 

Antoni, z wojew. witebskiego i Józefat, z wojew. wileńskiego elektorowie 1733 roku. N., żona Wincentego Hryncewicza, sędziego granicznego brasławskiego 1799 roku (Metr. Litew., Bon., Arch. Dubr.,Wyr. i Zap. Tryb. Lubel.).

Stanisław, syn Jana, z synami, Janem i Kazimierzem wylegitymowani w Cesarstwie 1850 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. Jan z synem Franciszkiem i tego synowie: Antoni, Jan, Józef z synem Antonim; Andrzej, Dominik z synem Czesławem i Adam, synowie Franciszka, Antoni z synem Janem, Mikołaj i Wincenty, synowie Jana, wylegitymowani w Cesarstwie 1841 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

Ignacy, syn Fabiana, dóbr Zołwa, Tekla, córka Ignacego, dóbr Kropiły, Klemens, syn Piotra, dóbr Krakiany, w gub. kowieńskiej 1889 r. 

Michał, syn Karola i Ludwiki Leśniewiczówny, ur. 1785 r. we wsi Piwach, w pow. Wasilkowskim, wstąpił 1809 r. do 8-go pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego i 1813 r. został podporucznikiem; przeznaczony 1815 r. do 1-go pułku strzelców konnych, wyszedł 1816 r. do dymisyi. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 roku w Niemczech (Ks. Wojskowe). 

PROKOPOWICZ. Felicyan, komornik pilzneński 1664 r. Andrzej, dziekan i proboszcz jędrzejowski 1708 roku. Stanisław-Hyacynt, syn Aleksandra, vicegerent grodzki stężycki 1726 roku. Stefan, syn Konstantego i Barbary Tymińskiej, 1728 r. Stefan-Antoni, subdelegat grodzki radomski 1730 r. Andrzej, kapitan wojsk koronnych 1732 r. N., elektor 1733 r. z wojew. sandomierskiego. Antoni, kapitan regimentu buławy polnej koronnej 1777 r., wyszedł 1786 r. do dymisyi w randze majora. Karol, chorąży 1780 r., został 1784 r. porucznikiem wojsk koronnych (Wyr. Tryb. Lubel., Sigil., Kancl.). 

Stanisław, syn Ambrożego i Franciszki, ur. 1801 r. w Małej Woli, w obwodzie rawskim, wszedł 1818 r. z korpusu kadetów warszawskich do batalionu saperów i w 1822 roku awansował na podporucznika w 4-tym pułku piechoty liniowej, a w 1831 r. był kapitanem i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

PROKOWSKI h. RADWAN. Byli w ziemi przemyślskiej, lecz już zgaśli. Ludwik, biegły w obcych językach 1580 r. 

PROKSZA. Na Litwie. Łukasz i Lew-Jan podpisali elekcyę 1632 r. z wojew. wileńskiem. 

PROKULBICKI v. PROGULBICKI h. ŁABĘDŹ. Jan podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. nowogrodzkiem. N., porucznik, poległ w bitwie z Kozakami pod Łojowem 1649 roku. N., rotmistrz wojsk koronnych 1660 r. Paweł żonaty z Heleną z Grabic 1670 r. 

Antoni, subdelegat grodzki radomski 1725 r., vicegerent grodzki bełski, elektor 1733 roku z wojew. bełskiego. Aleksy, syn Jana-Krzysztofa i Anny Chylońskiej, żonaty z Katarzyną Osękowską 1788 roku. Leon, opat sieciechowski 1791 roku. Franciszek, kanonik płocki 1813 roku (Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).

PROKULI h. JASTRZĘBIEC. Po Janie, który w 1767 r. kupił wieś Giżyce od Macieja Zaremby, syn Maciej, żonaty z Łucyą Daszewską, miał synów, Konstantego, urzędnika w Kaliszu, i Stefana, dziedzica dóbr Cieciutów, w pow. wieluńskim, wylegitymowanych w Królestwie 1838 r. Julian, rewizor skarbowy w Kaliszu 1865 r. 

PROLESZA-KANDYBA. Antoni podpisał 1764 r. konwokacyę generalną warszawską (Vol. Leg.). 

PROLEWICZ. Franciszek, sekretarz królewski 1750 r. Józef, geometra królewski 1786 r. (Sigil.). 

Antoni, syn Józefa i Józefy Bojarskiej, ur. 1789 r. w Poznaniu, wszedł 1812 r. do 3-go pułku legii nadwiślańskiej i w 1813 r. został podporucznikiem; przeznaczony 1815 r. do 3-go pułku strzelców pieszych, awansował 1816 r. na porucznika, a 1825 r. na kapitana z przeznaczeniem do 6-go pułku piechoty liniowej. Odbył kampanie, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym. 

Jan, syn Józefa i Józefy Bojarskiej, postąpił 1811 r. do 12-go pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i w 1812 r. został podporucznikiem; przeznaczony 1815 r. do 8-go pułku piechoty liniowej, postąpił 1816 r. na porucznika, a w 1825 r. na kapitana, i w 1831 r. był majorem, a za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari. Odbył kampanie, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech (Ks. Wojskowe). 

PROMCZEYKO. Hryczko, ziemianin wołyński, cytowany w Metr. Litew. 1538 r. Bohdan, Jan i Zdań 1546 roku. Bogusz, ziemianin wołyński, złożył 1569 r. przysięgę na wierność Koronie. 

PROMCZYKOWICZ. Na Wołyniu. Teodor stawiał jednego zbrojnego na potrzeby wojenne 1528 r. (Metr. Litew.). 

PROMIŃSKI v. PROMIEŃSKI h. SZELIGA. Pisali się Promny, w ziemi czerskiej, i brali przydomek Saryusz. Po Marcinie synowie, Mateusz żonaty z Katarzyną Grodzińską i Walenty, po którym z Anny Michałowskiej synowie, Adam i Jan 1615 r. Paweł, z rotmistrza proboszcz skarszewski, um. 1633 r. Paweł-Prokop, pisarz grodzki radomski 1658 r., żonaty z Dorotą Kozarską, miał syna Pawła-Antoniego, skarbnika żytomierskiego, elektora 1697 r. z wojew. sandomierskiego, wojskiego bracławskiego 1702 r., po którym z Ludwiki Leżeńskiej synowie, Antoni i Jakób. 

Krzysztof żonaty 1664 roku z Teresą N. Paweł, elektor 1669 roku z wojew. sandomierskiego. Heronim i Kazimierz podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem. 

Po Macieju syn Kazimierz 1700 roku, zaślubił Annę Tymińską i z niej pozostawił synów, Jana i Józefa, dziedziców wsi Kuciki 1728 r., i po Janie, elektorze 1733 r. z wojew. sandomierskiego, z Heleny Garlickiej synowie, Antoni, elektor 1764 r. z wojew. sandomierskiego, i Jacek.

Heronim, skarbnik żytomierski 1702 r. Jan-Erazm z Promny, subdelegat grodzki radomski 1715 roku. Jan 1733 r., Antoni Saryusz i Jakób 1764 r. podpisali elekcye z wojew. Sandomierskiem. Józef i Maciej z Promny wylegitymowani w Galicyi 1782 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Sigil., Ks. Gr. Przedeckie i Czerskie. 

Jan, syn Marcina i Katarzyny Gunerówny, ur. 1780 r. w Poznaniu, postąpił 1794 r. do 3-go pułku strzelców konnych i w 1811 r. awansował na podporucznika; porucznik 1813 r., umieszczony 1815 r. w 6-tym pułku piechoty liniowej, wyszedł 1819 r. do dymisyi. Odbył kampanie: 1794 r. przeciw Rosyi, 1807 r. przeciw Prusom, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech (Ks. Wojskowe). 

PROMNICKI. Zapewne taż rodzina co i Promiński, gdyż pisali się z Promny, w ziemi czerskiej. 

Jan szedł pieszo do szturmu Pskowa 1582 r. Jan, sekretarz królewski 1649 r. Piotr, Paweł, Tomasz i Wojciech, synowie Tomasza, 1662 r., i z nich Paweł miał synów, Franciszka i Michała, elektora 1697 roku z wojew. sandomierskiego (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Nowokorczyńskie). 

PROMNICZ h. WŁASNEGO. Herb - na tarczy strzała, w lewą stronę tarczy ukośnie zwrócona, między dwoma gwiazdami, umieszczonemi w rogach. 

Jerzy, dworzanin królewski, pokwitował 1567 r. skarb z wypłaconej rocznej pensyi (Wittyg). 

PROMSEN. Adolf-Juliusz, kapitan wojsk koronnych 1773 roku (Kancl.). 

PRONASZKO. Wincenty, naczelnik komory celnej, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1852 r.; jego synowie, Stanisław i Łukasz wylegitymowani 1852 r. 

PRONDZYŃSKI h. AUBRACHT. Herb - w polu niebieskiem półksiężyc rogami na dół, nad nim trzy złote gwiazdy, dwie i jedna; w koronie trzy pióra strusie, środkowe złote, boczne błękitne. 

Rodzina kaszubska, zniemczona; wzięła nazwisko od wsi Prondzona, brała przydomek Aubracht. Teodor, generał-lejtnant wojsk pruskich, um. 1852 roku. 

PRONIEWICZ h. DOŁĘGA. Marcin, w 1730 r. dziedzic majątku Sipowicze, Proniewszczyzna, w pow. kowieńskim; jego syn Kazimierz miał syna Mateusza, po którym syn Franciszek, żonaty z Antoniną Kotkowską, pozostawił synów: Onufrego, Jana i Ludwika, wylegitymowanych w Królestwie 1845 r.

PRONIEWICZ h. KORWIN. Maciej, syn Krzysztofa, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. 

PRONIEWICZ h. POBÓG. Na Litwie. Mitko, bojar upicki, i Kondrat, okupny bojar horodeński, cytowani w Metr. Litew. 1528 r. Ignacy, syn Piotra, porucznik wojsk rosyjskich, z synami: Józefem, Leonem, Platonem i Lucyanem wylegitymowani w Cesarstwie 1844 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

PRONIEWICZ h. RADWAN. Mają przydomek Załamaj, który niekiedy brali za nazwisko; na Białej Rusi i na Litwie. Jakób fundował kanoników regularnych w Wilnie 1647 roku. Kazimierz 1669 r. i Kazimierz 1733 r. z wojew. trockiem podpisali elekcye. Po Jakóbie, cześniku wileńskim, synowie: Łukasz, Paweł, rotmistrz wileński, i Krzysztof, pisarz grodzki nowogrodzki 1680 r. 

Tadeusz, syn Bartłomieja, z synami, Stefanem i Józefem, Tomasz, syn Józefa, z synami, Michałem i Wincentym, Ignacy, syn Marcina, z braćmi, Janem i Andrzejem, Piotr, Augustyn, Felicyan i Paweł, synowie Jana, Józef, Stanisław i Karol, synowie Michała, i Joachim, syn Józefa, z synami, Stanisławem i Mieczysławem wylegitymowani w Cesarstwie 1862 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

Nie wiem, którego herbu Andrzej z pow. kowieńskim podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Wiktoryn i Jan podpisali konwokacyę generalną litewską 1764 roku. Andrzej, syn Michała, urzędnik w gub. grodzieńskiej 1851 r. Antoni, syn Antoniego, dziedzic dóbr Ongiry, w gub. kowieńskiej 1889 roku. 

PRONIEWSKI h. KORWIN. Na Litwie. Marcin, komornik Zygmunta Augusta 1572 r. Tomasz podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 roku. 

Teofil, syn Wawrzyńca, wnuk Władysława, z synami: Feliksem, Marcelim, Władysławem, Ottonem, Piotrem i Karolem 1832 r.; Karol, syn Tomasza, wnuk Trojana, prawnuk Jerzego, z synami: Romualdem, Wincentym, Kajetanem, Tyburcym i Józefem 1845 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Kazimierz, syn Ferdynanda, dziedzic wsi Wojniekany, w gub. kowieńskiej 1889 r. 

PRONIEWSKI h. RATULD. Piotr, syn Longina, i inni zapisani do ksiąg szlachty gub- kowieńskiej 1799 r. 

PRONIEWSKI h. SZELIGA. Józef i Jerzy, synowie Jerzego, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

PRONKOWICZ. Macko, bojar ejszyski 1516 r. (Metr. Lit.).

PROŃSKI h. św. JERZY i WŁASNY. Książęta. Herb - wspólny z innymi książętami, szczepu Ruryka, święty Jerzy, a raczej jeździec nagi, kopią zabijający smoka; ostatni książęta tego domu przybrali herb na wzór polskich, podkowa stojąca, na niej znak w formie litery T z mitrą na tarczy. 

Senatorowie w rodzinie. Fryderyk, wojewoda kijowski 1543 roku, um. 1555 r. Iwan, wojewoda podlaski 1550 r. Aleksander, kasztelan trocki 1590 r. 

Pochodzą od książąt Riazańskich i nazwisko wzięli od m. Prońska, w gub. riazańskiej, które około 1230 roku otrzymali na udział, i panowali niezależnie przez dwa wieki; dopiero Michał i Jurij, synowie Fedora, stracili je, złamani potęgą wielkich książąt moskiewskich; z tych braci, Michał, wzięty do niewoli przez Moskwę, dał początek gałęzi moskiewskiej tego domu, z której kniaź Jurij Szemiakin odznaczył się jako wojownik przy zdobyciu Kazania i Astrachania (1553-1557 r.). 

Kn. Jurij, młodszy brat Michała, długo przy pomocy Tatarów walczył z Moskwą, lecz pokonany uszedł do Polski, i jest protoplastą gałęzi tego domu, osiedlonej w Polsce; polubiony od Kazimierza IV, dostał od niego 1479 r. przywilej na sioło Kamienojty, w Brzeskiem, i miał dwie żony, N. ks. Słucką, z której syn Jan, umarł młodo, i N. ks. Sołomerecką, z której był syn Hleb, dzielny wojownik przeciw Tatarom, namiestnik mejszagolski 1494 r., ostryński 1501 r., bobrujski 1504 r., dworzanin królewski, poległ 1513 roku w bitwie z Tatarami pod Mińskiem; Hleb żonaty z N. Podbipięta, ciwunianką wileńską, 2v. za Andrzejem Czyżewiczem, miał córki: Nastazyę, żonę Jana Juriewicza, namiestnika bystrzyckiego, Hannę za Piotrem Narbutem, marszałkiem królewskim, Maryę za Janem Zenowiczem i dwóch synów, Andrzeja, i Semena. v. Fryderyka. 

Kn. Andrzej, więzień w Moskwie 1510 roku, dzierżawca czerkaski 1540 r., starosta żytomierski 1643 r., zaślubił Hannę, córkę Michała Sapiehy, dziedziczkę Ikaźni, Zadwinia i Łużek, w pow. brasławskim, Jatwieska, na Litwie, Titowiany i Ownowiany, na Żmudzi, umarł bezpotomnie, a wdowa wyszła powtórnie za Mikołaja Sieniawskiego, wojewodę ruskiego. 

Kn. Semen, a po przyjęciu katolicyzmu Fryderyk, starosta żytomierski 1536 r., bracławski i Winnicki 1540 r., wojewoda kijowski 1543 r., dzierżawca ostrski 1544 r., dzielny wojownik przeciw Tatarom, założyciel obronnego zamku w Białocerkwi i w Beresteczku, swej wsi, którą za przywilejem Zygmunta I w 1547 r. zamienił na miasto; dzierżawca czarnobylski 1549 roku, zaślubił Fedorę (Teodorę), córkę Bohusza Bohowitynowicza, podskarbiego litewskiego, 2v. za Mikołajem Trzebuchowskim, kasztelanem gnieźnieńskim, 3v. za Michałem Działyńskim, podkomorzym chełmińskim, i z niej pozostawił córkę Elżbietę, żonę Jana Zborowskiego, kasztelana gnieźnieńskiego, i syna Aleksandra. 

Kn. Aleksander, dziedzic Świnaryna, w pow. włodzimierskim, stolnik litewski 1576 r., starosta łucki 1581 r., kasztelan trocki 1590 r., był jednym z posłów do Francyi z zawiadomieniem o wyborze na tron Henryka Walezego 1573 r.; w 1580 r. dzielnie walczył przeciw Moskwie, a w 1586 r. był jednym z najgorliwszych stronników arcyksięcia Maksymiliana i z nim w Byczynie dostał się do niewoli. Kasztelan żonaty z Teodorą, córką Romana Sanguszki, wdową po Stanisławie Radzimińskim, wojewodzie podlaskim, 3v, za Andrzejem Leszczyńskim, wojewodą brzesko-kujawskim, pozostawił synów, Juliusza-Eliasza, zm. 1613 r., i Aleksandra-Oktawiana. 

Kn. Aleksander-Oktawian, dziedzic dóbr Beresteczko, Sławatycze i Włodawa, sprzedał 1623 roku dobra Golanice, w ziemi wschowskiej, Leszczyńskim, i 1615 r. nabył dobra Strzemielcze, Smarzów, Radziechów i Suszków; a wyjeżdżając zagranicę, przekazał dobra Beresteczko siostrze swej przyrodniej Annie Radzimińskiej, żonie Rafała Leszczyńskiego; um. 1638 r. bezpotomnie (Bon., Metr. Litew., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Wolff). 

PRORWICZ h. PLATER. Byli na Litwie w XVIII wieku. Jan, ksiądz w gub. mińskiej 1865 r. 

PROSCEŃSKI. Jan, Krzysztof, Andrzej, Rosłan, Stanisław, Wincenty i Wojciech 1572 r. (Conv. Vars.). 

PROSCHWITZ. Familia pochodzenia polskiego na Szląsku, już zgasła; pisano ją także Proszowic i Proszkowicz. 

PROŚCIEWICZ h. PELIKAN. Pisano ich także Proszczewicz; na Litwie. Kazimierz podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. 

Franciszek, syn Jana, z synami, Kajetanem i Bonawenturą, i ich potomstwo w 1861 r.; Szymon, Kazimierz i Józef, synowie Michała, wnukowie Piotra, Adam, syn Bonawentury, z synem Klemensem i Ignacy, syn Walentego, wnuk Onufrego, z synem Wincentym wylegitymowani w Cesarstwie 1858 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Stefan i Helena, syn i córka Wincentego, dóbr Towiany, Aleksander, syn Kazimierza, dóbr Łokiany, Marceli, syn Kajetana, dóbr Jurgiańce, Felicyan, syn Bonawentury, dóbr Niewiażniki, i Józef, syn Macieja, dóbr Proszczuny dziedzice, w gub. kowieńskiej 1889 r. 

PROSICKI? Józef, chorąży żytomierski, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. krakowskiem. 

PROSIŃSKI v. PRÓSZYŃSKI h. POMIAN. Wzięli nazwisko od wsi Prosienica, w ziemi nurskiej, pow. ostrowskim; w aktach łomżyńskich i wąsoskich cytowani począwszy, od XV stolecia. Sulisław 1430 r., Paweł 1471 roku. Adam, syn Jana, z pow. ostrowskiego, żonaty 1608 r. z Katarzyną Brzezińską. Jan, syn Erazma, 1609 r. 

Andrzej z ziemi łomżyńskiej, i Jan z ziemi nurskiej 1632 r. elektorowie. Piotr, syn Tomasza z Prosienicy żonaty z Zofią Sułkowską, z synami: Janem, Wawrzyńcem, Idzim, Szymonem i Jakóbem, naganieni o nieprawe urodzenie, oczyścili się w Trybunale piotrkowskim 1690 r., postawiwszy świadków, Walentego, syna Jana, i Walentego, syna Mikołaja, wnuka Walentego, którzy zaprzysięgli uczciwe pochodzenie naganionych. Adam, Ignacy, dwóch Janów, Józef, Maciej, Marcin, Walenty i dwóch Wojciechów podpisali elekcyę 1697 roku z ziemią nurską (Ks. Gr. Łomżyńskie, Wyr. i Zap. Tryb. Lubel., Don Vars.) 

PROSIŃSKI h. RAWICZ. Po Janie, komorniku ziemskim nurskim 1616 r. (a więc herbu Pomian), syn Andrzej miał syna Stanisława, a ten syna Macieja, po którym syn Antoni pozostawił syna Szymona; tego syn Antoni miał synów, 1) Rocha, po którym synowie: Konstanty, Józef i Stanisław wylegitymowani w Królestwie 1857 r.; 2) Fabiana, tego syn Piotr wylegitymowany w Królestwie 1857 r. Z tej linii Wawrzyniec, kasyer miejski w Łęczycy, i Tomasz, synowie Piotra i Urszuli Zalewskiej, 1845 roku; Józef, w wojsku rosyjskiem, syn Jakóba, 1848 r.; Wacław, syn Wawrzyńca, 1855 r. i Konstanty, syn Marcelego i Magdaleny Falęckiej, w 1859 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Byli i na Litwie. Stanisław, syn Józefa, z synami: Ludwikiem, Franciszkiem i Jakóbem wylegitymowani w Cesarstwie 1855 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

PROSIŃSKI v. PRÓSZYŃSKI h. ŚLEPOWRON. Piszą się z Prosną, w pow. przedeckim. Jakób i Stanisław, synowie Mikołaja, 1530 r. Sebastyan, syn Walentego, dziedzic części Prosną 1566 r. Andrzej, Walenty i Wojciech, synowie Macieja, 1575 r.; z nich Andrzej żonaty 1576 r. Anną Palińską. Grzegorz i Paweł, synowie Pawła, 1577 r. Wacław, syn Mikołaja, 1580 r., miał synów, Macieja i Marcina. Benedykt, syn Stanisława, miał dwie żony, Katarzynę Nasiegniewską 1580 roku, i Annę Świnogacką 1598 roku, i pozostawił syna Adama. Wojciech, syn Mikołaja, 1582 roku. Błażej, syn Andrzeja, 1587 roku. Mikołaj, syn Stanisława, dziedzic Prosną Nadrożnego 1589 r., żonaty z Jadwigą Byszewską. Mikołaj, syn Mikołaja, ożeniony z Zofią Wietrzychowską 1591 r. Błażej i Jan, synowie Jakóba, 1600 r., z nich Błażej miał syna Jana. 

Lampert, syn Stanisława, 1602 r. Adam, syn Jana, z pow. ostrowskiego, żonaty 1608 r. z Katarzyną Brzezińską. Jan, syn Erazma, 1609 r. Andrzej, z ziemi łomżyńskiej i Jan, z ziemi nurskiej 1632 r. elektorowie. 

Andrzej, syn Jana, wprowadzony do wsi Zawady i Kancionowo (?) 1608 r. Stanisław, Szymon i Wojciech, synowie Mikołaja, 1631 r.; z nich Szymon zapisał 1631 r. dożywocie żonie Katarzynie Bielickiej. Jan, syn Błażeja, 1634 roku. Wojciech, syn Mikołaja, żonaty 1634 r. z Anną Ogojrzelewską. Krzysztof, syn Stanisława, 1634 roku (Ks. Gr. Przedeckie, Wyr. Tryb. Piotrk.). 

PROSKAU h. ŁZAWA. Hrabiowie i szlachta. Zgasła w 1769 roku zamożna rodzina na Szląsku, pochodzenia polskiego; właściwe jej nazwisko było Proszkowski v. Pruszkowski, które zniemczywszy się zmieniła na Proskau; w 1562 r. otrzymała dostojność panów Czeskich, a w 1678 roku tytuł hrabiowski. 

PROSKT h. SAMSON. Senator w rodzinie, Jan, kasztelan czerniechowski 1680-1699 r. 

Wzięli nazwisko od wsi Prochy, w pow. kościańskim, a brali przydomek Watta i pisali się z Kosiczyna; familia już zgasła. Maciej z Kosiczyna 1550 r., zaślubił Annę, córkę Wawrzyńca Proskiego, i z niej miał syna Macieja, dziedzica Kluczewa, w pow. poznańskim 1580 roku, stolnika poznańskiego, po którym z Barbary Gorzeńskiej, pisarzówny ziemskiej poznańskiej, synowie: Jan, Kacper i Stanisław. 

Kacper Watta z Kosiczyna zaślubił Małgorzatę z Chraplewa Łącką i z niej pozostawił synów: Marcina, Jezuitę, męża nauki i dobrego patryotę; Mikołaja, żonatego z Katarzyną Cielecką, i Stanisława. 

Stanisław z Koziczyna, komornik graniczny 1642 r., następnie pisarz ziemski poznański, elektor 1648 roku z wojew. poznańskiego, zaślubił Barbarę Gnińską, podwojewodziankę poznańską, i z niej miał synów, Jana, starostę nakielskiego, elektora 1669 r. z wojew. kaliskiego, a 1674 r. z wojew. poznańskiego, ostatnio 1680 r. kasztelana czerniechowskięgo, i Samuela. 

Samuel, kawaler maltański, wyprowadził 1688 r. powyższą procedencyę; biegły oryentalista, znakomity dyplomata swojego czasu, rezydent 1670 r. i poseł od Jana III w Turcyi, za wypowiedzeniem wojny 1683 r. uwięziony i zagrożony śmiercią; uwolniony był dopiero przy zwycięstwie wiedeńskim; następnie układał małżeństwo królewicza Jakóba z księżniczką Neburgską, a 1696 roku mianowany był stałym posłem w Wiedniu; w 1697 r. podpisał elekcyę z wojew. poznańskiem. 

Oprócz powyższych. Jerzy, wojski owrucki 1652 r. Jan, z ziemi bielskiej i Walenty, z ziemi rawskiej elektorowie 1669 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel.). 

PROSKURA h. KRZYŻO-STRZAŁ. Herb - w polu błękitnem strzała srebrna żelezcem do góry bez opierzenia, przekrzyżowana z lewem ramieniem krzyża na dół prosto w kształcie wąsa złamanego; nad hełmem w koronie pięć piór strusich. 

Rodzina ukraińska, bierze przydomek Suszczański. Tymofiej dostał za żoną Ewdofią Łopka majątki, Pukowo, Batiowo i Rozajewo 1510 roku; jego syn Iwan, dzierżawca czarnobylski i rotmistrz królewski, odznaczył się w wojnie z Moskwą 1568 r. Tyszko, dziedzic Kołdyrewicz 1524 roku, dworzanin królewski, otrzymał 1544 r. dzierżawę czarnobylską. Fiedor, pisarz ziemski kijowski, poseł na sejmy 1627 i 1632 r., deputat na Trybunały, deputat do rewizyi akt kijowskich 1631 roku, miał syna Jana, dziedzica Grudwy, kapitana wojsk koronnych 1650 r., podczaszego kijowskiego, sędziego deputata kijowskiego, rotmistrza wojsk koronnych, elektora 1669 r. i 1674 r. z wojew. kijowskiego. Jan i Piotr, synowie Marka, 1649 r.

Jerzy, wojski owrucki 1652 roku. Heronim, wojski owrucki, żonaty 1679 r. z Barbarą Radziewiczówną. Stefan, podczaszy kijowski 1698 roku, żonaty z Katarzyną z Czerhokowa?, miał syna Jana, ożenionego z Teofilą Stępowską. 

Gabryel, dziedzic Karinina, podczaszy kijowski 1751 r., pozostawił córkę N. Wąsowiczowę i synów, Jana, podczaszego owrucki 1781 r., szambelana królewskiego 1788 r., Mikołaja, łowczego owruckiego 1777 r., cześnika kijowskiego 1781 r., komisarza do zbierania ofiar 1789 r., po którym z żony Jerliczówny synowie: Stanisław, Aloizy, skarbnik kijowski, żonaty z N. Trypolską i Jan-Kajetan, starosta tuczapski, poseł kijowski na sejm czteroletni, sędzia deputat 1791 r. i rotmistrz królewski; ostatnio był prezesem sądu głównego kijowskiego 1800 r. 

Józef żonaty 1835 r. z Pelagią Hołowińską, marszałkówną bohusławską. Jan, syn Maksymiliana, zasiadający w sądach pow. chorolskiego, gub. połtawskiej 1860 r. Ignacy, syn Romana, urzędnik w ministeryum skarbu rosyjskiego 1865 r. (Metr. Litew., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Conv. Vars., Sigil., Kancl.). 

PROSNOWSKI. Stefan podpisał elekcyę 1669 roku z ziemią przemyślską. 

PROSOWSKI h. PRZYJACIEL. Na Wołyniu. Michał z ziemią mielnicką podpisał elekcyę 1764 r.; łowczy mścisławski 1768 r., z Agnieszki Szczawińskiej miał syna Franciszka, komornika ziemskiego włodzimierskiego 1766-1768 r., żonatego z Apolonią Buchowiecką, z niej córka Maryanna za Piotrem Wojnarowskim i czterech synów: Jan-Symforyan, komornik

ziemski włodzimierski 1791 r., żonaty z Elżbietą Olszyńską, Józef, vicegerent grodzki włodzimierski, Konstanty, regent ziemski włodzimierski 1790-1792 r., i Ignacy, ksiądz Dominikanin. 

PROSTEK h. LUBICZ. Z ziemi łomżyńskiej przeszli do Prus Wschodnich, gdzie zniemczywszy się, zmieniali nazwisko na Prostken i Prostka; niektórzy zaś z linii mazowieckiej zmienili nazwisko na Prostyński od swego dziedzictwa wsi Prostynia, w ziemi drohickiej. 

PROSTYŃSKI h. LUBICZ. Dwie są rodziny tego nazwiska, lecz nie wiem, czy i herbu; jedna pochodząca od Prostków, to jest, herbu Lubicz, i druga, która wzięła nazwisko od majątku Prostynia, w ziemi drohickiej. Jakób z Prostyni 1438 r. Maciej, Piotr i Jan, synowie Bohdana, 1539 r. Baltazar i Krzysztof, synowie Mikołaja, dziedzice Prostyni, i z nich Baltazar miał syna Adama 1589 r. Jan i Stanisław, synowie Piotra, 1539 r. Gabryel, Jan i Jerzy, synowie Piotra, 1581 r. Franciszek, syn Sebastyana, dziedzic na Prostyni 1586 r. Walenty, syn Jana, 1596 r. 

Baltazar, syn Wojciecha, dworzanin królewski 1614 r. Marcyan, dziedzic dóbr Przeczki i Mierzejewo, sprzedał te dobra 1652 r.; w 1661 r. został wojskim łomżyńskim. Franciszek, z ziemi chełmskiej i Tomasz, z ziemi drohickiej elektorowie 1669 roku. Jakób 1697 r. z ziemią nurską, a Samuel 1733 roku z wojew. wileńskiem podpisali elekcye (Wyr. i Zap. Tryb. Lubel., Conv. Vans., Mil.). 

PROSZCZEŃSKI. Tak się pisali niekiedy Prószyńscy z Proszanki. Jan, syn Wojciecha Wróblik, dziedzic na Proszance Starej, pozwany 1654 r. przez Wojciecha, syna Jerzego Piekuta, o najazd i zabicie żony skarżącego (Wyr. Tryb. Lubel.). 

PROSZCZEWICZ h. LIS odm. Odmiana herbu - na podkowie w polu czerwonem, strzała dwa razy przekrzyżowana; w koronie łabędź w prawo. 

Podług tradycyi familijnej i Kojałowicza było w wojsku litewskiem dwóch braci Tatarów, Proszcza i Murza; potomkowi pierwszego z nich, po ojcu nazwanemu Proszczewicz, wielki ks. Olgierd nadał daninę w wojew. trockiem, która od nadanego nazwaną została Proszczewicze. Filon, podkomorzy kowieński, dostawszy w nagrodę zasług od Zygmunta Augusta, będącego jeszcze wtedy tylko wielkim ks. litewskim, majątek Medeksze, od niego wziął nazwisko Medeksza. 

PROSZCZEWICZ h. PELIKAN. Taż familia co Prościewicz. Marcin i Melchior, synowie Stanisława, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. 

PROSZCZYCKI v. PROSZYCKI. Piszą się z Proszczyc. Jakób, sędzia ziemski starodubowski, deputat na Trybunał skarbowy litewski, otrzymał wsie Horodyniec i Wiatkowo 1625 roku. Jerzy v. Jerzy-Franciszek, dziedzic Bęczal i Klecie, chorąży żytomierski i rotmistrz królewski 1695 r., żonaty z Heleną Czermińską, miał syna Józefa, chorążego żytomierskiego 1744 r. (Metr. Kor., Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Nowokorczyńskie). 

PROSZEWICZ. Stanisław, elektor 1669 r. z ks. żmudzkiego. N., poseł prowincyi pruskiej, stronnik Augusta III (Vol. Leg.). 

PROSZEWSKI v. PROSSEWSKI. Jan, Krzysztof, Mojżesz, Stanisław i Wacław 1592 r. Stanisław, syn Jana, 1620 r. Stefan, syn Macieja, żonaty z Maryną Oporowiczówną, podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią sochaczewską. Gabryel 1648 r. z ziemi sochaczewskiej, Ignacy-Jan 1669 roku z ziemi przemyślskiej i Jakób 1697 r. z wojew. łęczyckiego elektorowie. Aleksander, archidyakon uniejowski, kanonik łowicki i łęczycki 1699 r. 

Aleksander, syn Stefana, łowczy nowogrodzki 1714 r. Franciszek, vicegerent grodzki miński 1743 r. Józef, komornik 1784 r., i Konstanty, regent grodzki 1788 r. nowogrodzcy (Conv. Vars., Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Brzeskie).

PROSZKOWSKI h. LUBICZ. Józef, syn Piotra, z synami: Józefem, Kajetanem, Jerzym i Janem Nepomucenem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1847 r. 

PROSZKOWSKI v. PRUSZKOWSKI h. ŁADA. Gniazdem tej rodziny wieś Proszki, w pow. zambrowskim, od której też w XV stoleciu pisali się Proszek de Proszki; w tern też stoleciu licznie rozrodzeni, należeli już do szlachty zagrodowej; jedna ich linia przesiedliła się w XVII stoleciu do Małopolski. Jakób Proszek 1419 r. Trojan de Proszki 1421 roku. Mikołaj i Stanisław, synowie Andrzeja, 1479 roku. Stanisław, syn Erazma, wnuk Jakóba, 1553 r. cytowani w aktach łomżyńskich, wąsoskich i zambrowskich. 

Jan, Marcin, Paweł i Piotr, synowie Stanisława, 1444 r. Jakób, syn Mikołaja, dziedzic Proszki 1449 r. Andrzej, dziedzic Proszek, sprzedał dwa łany gruntu 1469 r. Maciej Tyrynda, syn Jana z Proszek, sprzedał 1484 r. części wsi Zalesie (Mil.). 

Jan z pow. zambrowskiego, elektor 1632 r. z ziemi łomżyńskiej. Andrzej i Wojciech z ziemią nurską 1648 r. podpisali elekcyę. Marcin, syn Mikołaja, dziedzic Zalesie 1667 r. Jan, syn Stanisława, dziedzic wsi Proszki i Żabice, w pow. zambrowskim 1691 r. 

Stanisław, syn Maryana, dziedzica wsi Proszki, Gąty i Zalesie, w pow. zambrowskim 1631 r., żonaty z Agnieszką Kuczewską, miał syna Jakóba; tego syn Franciszek pozostawił syna Łukasza, po którym syn Piotr miał syna Jana, żonatego z Brygidą Jastrzębską, z której syn Jakób wylegitymowany w Królestwie 1856 r.

Linia Małopolska. Jan-Wacław, komornik Zatorski 1644 r., pisarz grodzki 1653 r., podstarosta i sędzia grodzki sandecki 1658 roku, z żony Zofii miał synów, Kazimierza i Wacława, elektora 1697 r. z wojew. krakowskiego, wojskiego bieckiego 1699 r., żonatego z Różą Nekanda-Trepkówną. 

Kazimierz, wojski biecki, komornik graniczny biecki 1714 r., zaślubił Barbarę Brzostowską i z niej pozostawił dwóch synów, Józefa i Stefana, dziedzica Biejkowa, elektora 1697 r. z wojew. krakowskiego, cześnika dobrzyńskiego, rotmistrza królewskiego 1724 r., po którym z Joanny Staniszewskiej córki, Anna za Wojciechem Kalińskim, Franciszka za Stefanem Opackim i syn Mikołaj. 

Mikołaj, dziedzic wsi Wola Biejkowska i Żurawiniec 1764 r., z żony Maryanny Ostromęckiej miał córkę Antoninę za Jakóbem Domańskim i synów, Wawrzyńca i Wincentego. 

Wawrzyniec, sekretarz królewski 1787 roku, burgrabia warszawski 1788 r., szambelan Stanisława Augusta 1791 r., ostatnio konsyliarz ziemi czerskiej 1793 roku, żonaty z Maryanną Zambrzycką, pozostawił synów: Erazma, Piotra i Seweryna, wylegitymowanych w Królestwie 1837 r.

Erazm, ur. 1797 r. we wsi Biejkowie, wszedł 1816 r. do batalionu grenadyerów gwardyi wojsk polskich iw 1818 r. wyszedł do dymisyi w randze podporucznika. 

Kazimierz, syn Wawrzyńca i Zambrzyckiej, ur. 1800 r. w Biejkowie, wszedł 1819 r. do 5-go pułku -piechoty liniowej wojsk polskich w 1822 r. został podporucznikiem; porucznik 1831 roku, otrzymał krzyż złoty.; Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

Wincenty, dziedzic dóbr Woli Biejkowskiej 1784 r., zaślubił Felicyannę Zaleską i z niej miał synów, Franciszka Ksawerego, dziedzica wsi Wola Biejkowska, 1837 r., i Jana 1862 r wylegitymowanych w Królestwie (Ks. Gr. Czerskie. Sandomierskie, Zap. i Wyr. Tryb. Piotr, i Lubel., Sigil.). 

Antoni, syn Wincentego i Zaleskiej, ur. 1802 roku w Biejkowskiej Woli, postąpił 1823 r. do 1-go pułku strzelców pieszych iw 1830 roku został podporucznikiem. 

Po Feliksie, który w 1793 r. kupił od Szatkowskich wieś Brylewo, z żony Agnieszki Skrzyńskiej synowie, Konstanty 1842 r. i Ignacy 1844 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Maciej, syn Feliksa i Agnieszki Skrzyńskiej, ur. 1804 r. we wsi Struża, w obwodzie kujawskim, wszedł 1822 r. do półkompanii rakietników pieszych i w 1826 roku przeniesiony do kompanii rzemieślniczej artyleryi, został 1830 r. podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

PROSZKOWSKI. Antoni i Józef wylegitymowani w Galicyi 1782 r. 

PROSZOWSKI. Pisali się z Proszowic, byli w XV stoleciu w wojew. krakowskiem. Falek (Falislaw) 1399 r. Stanisław 1468 - 1473 roku, cytowani w aktach krakowskich. 

PROSZYCKI v. PROSZCZYCKI. Adam żonaty 1620 r. z ks. Zofią Czetwertyńską, łowczanką pińską. Jerzy, chorąży żytomierski, podpisał elekcyę 1697 roku z wojew. krakowskiem, a konfederacyę krakowską 1705 roku. 

PRÓSZYŃSKI h. GOZDAWA. Klemens i Feliks,, synowie Marcina, i Stefan-Rajmund wylegitymowani w Cesarstwie 1847 roku i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. 

PRÓSZYŃSKI h. LUBICZ. Wzięli nazwisko od wsi Proszanki, w ziemi bielskiej, na Podlasiu, i pisali się Proszański i Proszczeński. Falisław 1443 r. Fryderyk, dziedzic Proszanki 1445 r., miał syna Konstantego, po którym syn Andrzej, dziedzic Proszanki i Baraszkowa 1502 roku, pozostawił syna Wojciecha, dziedzica na Proszance 1530 r., którego synowie: Jan, Krzysztof, Roksolan, 

Stanisław i Wincenty, dziedzice na Proszance 1560 r. Stanisław, dziedzic części Proszanki 1563 roku, zaślubił Elżbietę Dzierżkównę i z niej pozostawił synów: Augustyna, Jana i Marcina, którzy otrzymali od matki wieś Dzierżki, i Marcin nabył 1628 r. wieś Będziaki i był żonatym z Zuzanną N. 

Jan, dziedzic na Proszance 1610 r., sędzia grodzki brański, miał trzech synów: Ambrożego, Fryderyka i Grzegorza, i z nich Ambroży pozostawił syna Andrzeja, który przeniósł się na Białą Ruś, gdzie zaślubił Zofię Wojniczankę i z niej pozostawił synów, Daniela i Jana, i Daniel pozostawił synów: Adama, Antoniego, Jakóba, Józefa, Józefata, Kazimierza i Tomasza, z których Antoni, podczaszy brański, miał syna Stanisława, żonatego z Karoliną Czechowiczówną. 

Jan z Proszanki z niewiadomej nam żony miał synów: Mikołaja, podstarostę orszańskiego, żonatego z Maryanną Choromańską. Heronima, Władysława, Aleksandra, Teodora, Jerzego i Macieja; z tych braci Heronim, horodniczy orszański 1697 r., z Felicyi Olędzkiej pozostawił syna Jerzego, cześnika, następnie kraj czego mińskiego, po którym z Teresy Ratomskiej synowie: Heronim i Michał, Jezuici, i Józef. 

Józef, z cześnika podkomorzy miński, marszałek Trybunału litewskiego 1771 r., kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława, po stracie żony Brygidy Janiszewskiej został księdzem i był biskupem meliteńskim; po Józefie córki: Justyna, Benedyktynka, Felicya Łąkiewiczowa, Anna Oborska, Franciszka, żona Jana Bychowca i synowie: Antoni, Felicyan, Kazimierz, szambelan Stanisława Augusta 1786 r., Tadeusz i Stanisław. 

Antoni, sędzia grodzki miński, marszałek Trybunału litewskiego 1774 r., generał-adjutant królewski 1777 r., kawaler orderu św. Stanisława, pozostawił córki: Agatę Olędzką, Dorotę Kostrowicką, Magdalenę Iwanowską, Pulcheryę Przy borowską i trzech synów: Rafała, Stanisława i Tomasza, sędziego ziemskiego mińskiego. 

Stanisław, regent Trybunału litewskiego 1791 r., podkomorzy miński, zaślubił Annę Siemaszkównę i z niej pozostawił synów: Eustachego, marszałka szlachty gub. mińskiej, żonatego z Heleną Gecewiczówną, Ireneusza i Prota. 

Prot, ur. 1799 r. we wsi Łoszyce, gub. mińskiej, wszedł 1820 roku do bateryi pozycyj artyleryi konnej gwardyi iw 1822 r. został podporucznikiem a w 1831 r. był kapitanem i wkrótce został majorem w korpusie generała Umińskiego (Ks. Wojskowe). 

Felicyan, syn podkomorzego Józefa, podstarosta miński, elektor 1764 r. z wojew. mińskiego, oboźny miński 1774 r., sędzia ziemski miński, starosta krasowiecki 1775 r., ostatnio pisarz wielki litewski, żonaty z Ludwiką N., miał synów, Atanazego, podkomorzego mińskiego, żonatego z Faustyną Bohuszewiczówną, i Wincentego, prezesa sądu święciańskiego, po którym z Kunegundy Despot-Zenowiczówny córka Eufemia Jastrzębska. 

Tadeusz, syn podkomorzego Józefa, deputat i vicemarszałek Trybunału litewskiego, z podczaszego cześnik miński 1772 r., żonaty z Elżbietą Kuczyńską, pozostawił synów: Benedykta, ur. 1776 roku, żonatego z Ewą ks. Radziwiłłówną, Józefata, szambelana Stanisława Augusta, kawalera orderu św. Stanisława, i Tadeusza. 

Stanisław, ostatni syn podkomorzego Józefa, starosta miński, generał-adjutant królewski 1783 r., ostatnio marszałek szlachty pow. ihumeńskiego 1804 r., zaślubił Annę Komorowską, i z niej miał córki: Elżbietę, żonę Wincentego Gecewicza, Julię Karnicką, Zofię Czerniszewowę, Helenę Moniuszkowę i synów: Andrzeja, Ignacego, Karola, ur. 1793 roku we wsi Nowy Dwór, gub. mińskiej, podporucznika ułanów wojsk polskich 1812 r., Konstantego, Michałai Postumiusza. 

Andrzej, dziedzic klucza Starczyckiego, w Słuckiem, generał jazdy wojsk rosyjskich 1824 r., zaślubił Julię ks. Radziwiłłównę iz niej pozostawił córki, Pelicyę za Stanisławem Prószyńskim, Emilię Marszewską i synów: Chrabrysława, rotmistrza gwardyi rosyjskiej, Konstantego i Wacława, rotmistrza wojsk rosyjskich, żonatego z Maryą, córką Stanisława Szadurskiego. 

Konstanty, ur. 1821 roku, dziedzic Ustronia i Zauszyc, w pow. słuckim, zaślubił Maryę Uniechowską i z niej pozostawił córki, Leonię, Maryę i syna Konstantego. 

Michał, syn Stanisława i Komorowskiej, podkomorzy miński 1798 r., żonaty z Teklą Wolańską, miał córki, Izabelę i Michalinę za Siemieradzkimi i synów: Ludwika, Mieczysława i Stanisława. 

Ludwik, porucznik gwardyi rosyjskiej, żonaty z Anną Drucką-Sokolińską, pozostawił synów: Emanuela, Hipolita, Ludomira i Ludwika, żonatego z Wodzyńską. 

Mieczysław, syn podkomorzego Michała, sędzia miński, żonaty z Wilhelminą Stołwińską, pozostawił córki, Maryę, Zofię i syna Michała. 

Stanisław, ostatni syn podkomorzego Michała, sędzia pokoju miński, zaślubił Felicyę Prószyńską i z niej pozostawił córki, Julię i Wiktoryę. 

Postumiusz, ostatni syn Stanisława i Komorowskiej, referendarz Stanu, żonaty z Eleonorą Obuchowską, miał córki, Eleonorę, Julię i synów: Eustachego, Feliksa, ur. 1833 roku i Klaudiusza (Wyr. Tryb. Lubel., Arch. Dubr., Żychl.). 

Oprócz powyższych. Maciej i Marcin, synowie Szymona, 1539 r. Andrzej, syn Stanisława z Proszanki, 1540 r. Po Marku z Proszanki synowie: Adam, Andrzej, Erazm, Leonard, Mateusz i Stanisław zastawili 1540 r. części Proszanki; z nich po Andrzeju syn Jerzy, dziedzic Proszanki-Jabłonki 1582 roku, a po Leonardzie synowie: Jakób, Maciej i Rosłan. Jakób Lwowicz Sozanowicz, pisarz grodzki żmudzki, żonaty 1599 r. z Anną Złoczycką. 

Maciej, dziedzic na Proszance 1611 roku, miał syna Jana, który będąc naganiony w szlachectwie, wyprowadził w Trybunale lubelskim 1653 roku powyższą procedencyę i pozostawił synów, Gabryela i Michała.

Serafin, regent ziemski bielski 1565 roku. Feliks, syn Bartłomieja, i Bartłomiej, syn Stefana, dziedzice na Proszance 1580 r. Wojciech, syn Bernarda, dziedzic na Proszance 1584 roku. Jakób, wojski nowogrodzki 1611 roku. 

Władysław-Mikołaj sprzedał 1710 r. Jazów Wielki i Puksztany, na Litwie, i miał syna Kazimierza, po którym syn Jerzy pozostawił syna Ludwika, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r. 

Antoni, podczaszy brański, chorąży kawaleryi narodowej, i Piotr, synowie Jana, cześnika brańskiego, 1780 r. Benedykt, szambelan Stanisława Augusta 1789 roku, syn Jana, wnuk Hilarego, prawnuk Kazimierza, miał syna Rafała, po którym syn Bartłomiej pozostawił syna Michała w 1840 r., i potomstwo Józefa, Jana, Piotra, Ignacego i Wincentego, synów Michała, wnuków Kazimierza, prawnuków Władysława, w 1845 roku wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

PRÓSZYŃSKI h. ŁADA. Faustyn i Władysław, synowie Mikołaja, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

PRÓSZYŃSKI h. OGOŃCZYK odm. Odmiana herbu - w koronie dwie ręce nie pół pierścienia, lecz wieniec trzymają. 

W wojew. krakowskiem; piszą się z Proszna. Balcer, dworzanin królewski 1613 r. Władysław-Heronim 1640 r. 

PROTASEWICKI. Antoni podpisał elekcyę 1764 r. z pow. starodubowskim. Aleksander 1788 r. w grodzie żytomierskim. 

PROTASOWICZ h. DRZEWICA. Senator w rodzinie, Waleryan, biskup łucki 1554 r., a wileński 1556 r. 

Na Litwie, brali przydomek Suszkowski. Jan, sędzia grodzki wileński 1579 r. Waleryan, pisarz królewski, proboszcz w Krożach 1533 roku, kanonik żmudzki, kanclerz królowej Bony, kanonik i dziekan wileński 1544 r., biskup łucki 1554 r., a wileński 1556 r.; pierwszy sprowadził Jezuitów do Wilna, kapitule wileńskiej nadal swój majątek Braszewicze, w wojew. wileńskiem 1559 r.; um. 1579 r. Aleksander, cześnik wileński 1725 r. Andrzej, susceptant kancelaryi W. X. Litew. 1748 r. 

PROTASOWICZ v. PROTASZEWICZ h. JASTRZĘBIEC. Licznie rozrodzona na Rusi Czerwonej, szczególniej w powiatach Słonimskim i pińskim, rodzina; posiadała znaczne majątki, jak część państwa Zdzitowskiego, Niwy i Ostrowiec, i od tego ostatniego majątku jedna ich linia brała przydomek Ostrowski i Ostrowiecki. Jaków i Senko, pińscy, a Benedykt, nowogrodzki bojarowie 1528 r. Wasil Olechnowicz, bojar piński, dziedzic dóbr Ostrowiec, klucznik trocki, z żony Salomonidy miał synów: Benedykta, Dymitra i Iwana 1559 r.

Iwan, a jako ksiądz Jonasz, z sędziego ziemskiego pińskiego biskup grecki łucki, a od 1568 roku metropolita kijowski, miał synów: Teodora, komornika królewskiego, Jana, sędziego grodzkiego wileńskiego 1589 r., porucznika chorągwi ks. Romana Sanguszki, dzielnego wojownika przeciw Moskwie, i Macieja. 

Maciej, dziedzic znacznej części dóbr Zdzitowskich, sekretarz królowej, pozostawił synów: Andrzeja, Jana i Adama, ożenionego z Polonią (Apolonią) Kijanin 1636 r. 

Dymitr, dziedzic części dóbr Ostrowiec 1559 r., zaślubił Zofię Tyszkiewiczównę i z niej miał synów: Józefa, Jana i Teodora 1578 roku; po Janie synowie: Adam, Jan i Jakób ożeniony z Marcelą Ostrowską. 

Benedykt, ostatni syn klucznika Wasila, wojski grodzieński i klucznik trocki 1560 roku, pozostawił synów, Macieja i Jana, dziedzica dóbr Mogilny, jednego z lepszych poetów swego czasu, po którym synowie, Jerzy i Wasil; po Wasilu synowie, Grzegorz i Aleksander, elektor 1632 r. z wojew. mińskiego. 

Władysław, z pisarza sędzia ziemski piński, um. 1569 r. Maryanna, żona Szczęsnego Brzozowskiego 1600 r. Anna, żona Pawła Bykowskiego, wojszczycą mińskiego 1600 r. 

Jan, pisarz grodzki nowogrodzki 1620 roku, miał synów, Adama i Gabryela. Samuel, deputat na Trybunał lubelski 1620 r. Paweł i Stanisław, z wojew. nowogrodzkiego, a Waleryan, z pow. pińskiego elektorowie 1632 roku. Jerzy, pisarz ziemski nowogrodzki 1647 roku, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. nowogrodzkiem; pułkownik wojsk litewskich, wojownik przeciw Szwedom, Moskwie i Kozakom, poseł na sejmy i deputat na Trybunały; jego żona Helena Brzuchańska nadała Dominikanom wileńskim sumę 31,800 złotych, i to nadanie sejm 1678 r. zatwierdził. 

Aleksander, podstarosta nowogrodzki 1660 r., żonaty z Anną Branicką, z niej syn Stanisław sprzedał 1681 r. części Gradowa. Jan, podczaszy piński 1663 r. Jan, poseł nowogrodzki 1668 r. Jan, pisarz ziemski nowogrodzki, Aleksander, Jan i Paweł, elektorowie 1669 r. z wojew. nowogrodzkiego. Ludwik, podczaszy nowogrodzki, ożeniony z N. Kierznowską 1672 r. Jan-Piotr, deputat wojew. nowogrodzkiego 1673 r. Jan, podkomorzy derpski, i Jan Mostitycki podpisali elekcyę 1674 r. z wojew. nowogrodzkiem. Aleksander, podstoli mozyrski 1683 r. Piotr, wojski miński, i Stanisław, skarbnik nowogrodzki, z wojew. mińskiego, a Andrzej, podkomorzyc wendeński, z wojew. nowogrodzkiego elektorowie 1697 r. 

Józef, strażnik 1715 r., a cześnik piński 1717 r. Józef, podczaszy i pisarz grodzki piński 1721 r. Antoni i Józef podpisali elekcyę 1733 r. z wojew. mińskiem. Karol, skarbnik bracławski, stronnik Augusta III. Adam, starosta hutowski, podstarosta piński 1748 roku. Ignacy, starosta worocewicki 1766 roku. Józef, oboźny piński 1768 r., tego syn Felicyan: 1775 r. Michał, krajczy nowogrodzki 1777-1781 r. Tadeusz, horodniczy Słonimski, deputat na Trybunał litewski 1772 r., cześnik Słonimski 1781-1791 r. Franciszek, koniuszy nowogrodzki 1791 roku (Metr. Litew., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Sochaczewskie, Arch. Dubr.). Jakób, regent ziemski słucki 1795 r. 

Stefan i Jan z potomstwem, synowie Pawła, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1815 roku. Synowie Gracyana: Adam, Michał, Ferdynand i Kazimierz, z synami: Konradem, Fabianem, Aleksandrem, Wandalinem i Janem, i synowie Chryzostoma: Adam, Bolesław i Chryzostom z synami: Wincentym, Gustawem i Waleryanem w 1860 i 1861 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. Jan, syn Kazimierza, Marcin i tego synowie, Grzegorz i Michał z synem Szymonem i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1861 r. 

PROTASOWSKI h. DRZEWICA. Wawrzyniec, Antoni, Anastazy, Mateusz i Floryan, synowie Jakóba, wnukowie Tomasza, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej. 

PROTASZEWICKI. N. zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

PROTNICKI (?). Kazimierz z ziemią łomżyńską podpisał elekcyę 1697 roku. 

PROWANA h. PROWANA. Herb - tarcza czerwona, na niej orzeł biały darty, na którego piersiach tarcza w czworo przedzielona: w I i IV części w polu czerwonem kolumna żółta z koroną u szczytu; w II i III części latorośl winna z liściem i trzema gronami (z prawej strony liść i grono, z lewej dwa grona); w hełmie kolumna z koroną. Właściwym herbem tej rodziny była latorośl winna, do której przecież Marcin V-ty dodał kolumny, a Zygmunt August orła białego przy nadaniu indygenatu 1557 roku. 

Rodzina szlachecka włoska; pisano ich także Prowani. Trojan i Prosper, synowie Wilhelma, osiedlili się w Polsce, i oddawszy usługi krajowi przez rozumną administracyę żup solnych wielickich i bocheńskich, otrzymali z herbem kolumna indygenat 1557 r. Trojan v. Trojan-Zygmunt, kuchmistrz koronny, dostał w nagrodę zasług na prawie feudalnem wieś Łętkowice, w wojew. krakowskiem; z żony Zofii Mogilnickiej miał dwie córki, Barbarę Mikołajowę Korycińską, starościnę przedecką, i Elżbietę Trepka i syna Abrahama, posesora dóbr Karniewice, kawalera orderu św. Maurycego i Łazarza Sardyńskiego, po którym syn Trojan zabity 1606 r. 

Prosper, posesor Cieklina 1570 r., starosta będziński, administrator żup solnych krakowskich 1578 r., ostatnio pocztmistrz koronny, z Elżbiety Irzykowiczówny, starościanki mielnickiej, miał synów, Oktawiana, Samuela, i córki, Annę i Barbarę, żonę Andrzeja Dembińskiego, kasztelana bieckiego, którzy w 1589 r. nabyli dobra Kamień, w wojew. krakowskiem (Metr. Kor., Conv. i Don. Vars., Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Piotrk.).

PROWANCYUSZ Ks. Gabryel w nagrodę starań około nauk i bogobojności przy wychowaniu królewicza Władysława, na instancyę Senatu i posłów ziemskich otrzymał 1609 roku nobilitacyę i prawo nazywania się odtąd Władysławskim (Vol. Leg.). 

PROZOR h. PROZOR. Herb - tarcza w podłuż przedzielona: w prawej części niebieskiej trzy gwiazdy jedna nad drugą; w lewej czerwonej pół orła, trzymającego w dziobie pierścień; na tarczy mitra książęca. 

Na pieczęciach tej rodziny z XVII wieku widziałem tylko trzy gwiazdy wzdłuż, lub jedna i dwie mieszczone na tarczy; herb powyżej opisany ukształtowany został dopiero w XVIII wieku, i nie wiem, co znaczy na nim mitra książęca.

Senator w rodzinie, Józef, kasztelan witebski 1775 r., wojewoda witebski 1780 r., ustąpił 1787 r. 

Paweł-Kazimierz, elektor 1648 r. z wojew. trockiego, pisarz grodzki trocki i wójt w Kiejdanach, zerwał sejmik kowieński 1649 r., o co był prawnie ścigany, i zaledwie 1678 r. otrzymał zniesienie kondemnaty; miał on dwóch synów, Adama, posła pow. kowieńskiego 1674 r., z pisarza ziemskiego sędziego ziemskiego kowieńskiego, dyrektora sądów kapturowych, elektora 1697 r. z wojew. trockiego z synem swoim Pawłem, i Pawła. 

Paweł, syn Pawła-Kazimierza, elektor 1669 r. z wojew. wileńskiego, zaślubił Annę-Zofię Klottównę i z niej pozostawił córki, Domicelę za Andrzejem Wizgirdem, Halszkę 1v. Markiewiczowę, 2v. za Janem ks. Gedroicem, podstolim wileńskim 1690 r., i synów: Jana, pisarza ziemskiego kowieńskiego 1696 roku, elektora 1697 r. z wojew. trockiego, Jerzego, posła pow. kowieńskiego, który podpisał elekcyę 1697 roku z wojew. trockiem i w 1701 r. był podczaszym kowieńskim, i Pawła. 

Paweł, żonaty z Zofią Gradowską, miał syna Stanisława, wojskiego kowieńskiego 1732 r., po którym z Róży, córki Krzysztofa Syrucia, wojskiego żmudzkiego, córka Judyta za Ignacym Łopacińskim, pisarzem skarbowym litewskim, i synowie: Józef, Kazimierz, kanonik wileński 1764 r., Mikołaj i Szymon; Szymon, pisarz ziemski kowieński 1769 r., zaślubił Teresę Burzyńską, kasztelankę smoleńską, 2v. za Stanisławem Zawiszą, miecznikiem kowieńskim, i z niej pozostawił córkę Barbarę, żonę Piotra Zawiszy. 

Mikołaj, z oboźnego sędzia ziemski kowieński 1768-1789 roku, z żony N. Łukiewiczówny miał dwóch synów, Izydora, po którym syn Piotr, i Onufrego, którego syn Adam wylegitymowani w Cesarstwie 1833 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Józef, najstarszy syn Stanisława i Syruciówny, starosta bostowski 1751 r., major wojsk litewskich, wojski i podstarosta kowieński 1764 roku, starosta kowieński 1768 r., kasztelan 1775 r., a wojewoda witebski 1780 r., i kawaler orderu św. Stanisława, komisarz Rady Nieustającej 1776 roku, stronnik dworu, złożył 1787 r. godność wojewody i um. 1789 r.; Józef miał trzy żony: Felicyannę Niemirowicz-Szczytównę, kasztelankę mścisławską, Aleksandrę Zarankównę, podczaszankę wołkowyską, i Maryannę Chalecką, wdowę po Szujskim, i z nich pozostawił córki: Petronelę Karęga, podkomorzynę kowieńską, Barbarę Franciszkowę Bukaty, 2v. Lipską, Maryannę Ignacowę Bykowską, Różę za Stanisławem Jelskim i trzech synów: Antoniego, żonatego z N. Zabiełłówną, kasztelanką mścisławską, bezdzietnego, Karola i Ignacego-Kajetana. 

Karol, dziedzic Chojnik i Ostrohladowicz, w Rzeczyckiem, oboźny wielki litewski 1787 r., czynny wziął udział w powstaniu 1794 r. i był zastępcą członka Rady najwyższej narodowej; po upadku powstania, lat kilka przebywał zagranicą i usilnie pracował nad przywróceniem bytu krajowi; tytułował się hrabią, z żony Ludwiki Szujskiej pozostawił synów, Józefa i Władysława. 

Władysław, dziedzic Chojnik i Ostrohladowicz, zaślubił Teklę, córkę Ludwika Rokickiego, marszałka rzeczyckiego, i Anny hr. Broel-Plater, i z niej pozostawił córki: Maryę, Stanisławę Olizarowę, Zofię i syna Mieczysława, po którym z Zofii, córki Władysława Oskierki, syn Konstanty żonaty 1881 r. z N. Świętorzecką. 

Ignacy-Kajetan, generał-major wojsk litewskich 1794 roku, żonaty z Anielą, córką Jana Oskierki, strażnika wielkiego litewskiego, miał córkę Kornelę za Michałem Rokickim, marszałkiem szlachty gub. mińskiej, i synów, Henryka i Maurycego. 

Maurycy, dziedzic Mazuryszek, w Kowieńskiem, naczelnik powstania 1831 r. i major wojsk polskich, tytułował się hrabią; żonaty z N. Chłopicką, pozostawił syna Edwarda, który miał dwie żony, Maryę, córkę Marcina Zaleskiego, z której syn Maurycy, dziedzic dóbr Poporć, w Trockiem, i Maryę, córkę hr. Stanisława Grabowskiego, z niej córka Julia 1v. Jaczewska, 2v. za Antonim Zaleskim. 

Oprócz powyższych. Aleksander, poseł na sejm, Karol, miecznik kowieński, Kazimierz, Stanisław, regent i poseł kowieński, Władysław, trukczaszy kowieński, elektorowie 1697 r. z wojew. trockiego. Adam-Mikołaj, sędzia ziemski kowieński, podpisał konfederacyę olkienicką 1700 r. (Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Żychl.). 

PRUCHLIŃSKI. Kazimierz, syn Tomasza i Maryanny, ur. 1777 roku w Wilnie, wszedł 1790 r. jako kadet do 1-go pułku piechoty nadwiślańskiej i 1809 r. został podporucznikiem; przeniesiony do 88-go pułku piechoty francuskiej, 1814 r. awansował na porucznika i 1819 r. przeszedł do batalionu weteranów czynnych. Odbył kampanie 1790 i 1794 r. w Polsce, 1808 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym i za waleczność otrzymał krzyż złoty polski (Ks. Wojskowe). 

PRUCHYŃSKI. Świętosław i Wojciech 1697 roku z wojew. podlaskiem podpisali elekcye.

PRUCICKI. Łukasz i Piotr, synowie Stanisława, 1564 r. pozwani przez Rybieńskiego Serafina o napad i zadanie ran (Dudki Warszawskie). 

PRUCZYŃSKI. Jan, elektor 1669 r. z wojew. sieradzkiego. 

PRUDZICKI. Samuel i Stefan z pow. Słonimskim podpisali pospolite ruszenie 1698 r. 

PRUDZIŃSKI. Władysław podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. poznańskiem. 

PRUKENTALL. Hrabiowie. Tomasz, Jezuita, Antoni, kanonik kamieniecki, Franciszka, żona Wardeńskiego, podkomorzego parnawskiego, Ludwika, żona Urbanowskiego, skarbnika wołyńskiego, i Maryanna, synowie i córki hr. Józefa i Doroty Kossówny, kasztelanki chełmińskiej, otrzymali 1766 r. zapis sumy 3000 zł. pruskich od Adama Kossa, kanonika katedralnego włocławskiego (Ks. Gr. Brzeskie). 

PRUS v. PRUSS h. PRUS. Stanisław, syn Piotra, 1652 roku. Jan, burgrabia 1660 r., następnie 1682 roku, asesor ziemski chełmiński (Conv. Vars., Sigil., Wyr. Tryb. Lubel.). 

PRUSEWICZ h. PRUS I. Stanisław, syn Jerzego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. 

PRUSIECKI h. PRUS III. Wzięli nazwisko od majątku Prusiecko, w wojew. Sieradzkiem. Jakób, dziedzic dóbr Sadykierz, Starzyny i inne, w wojew. poznańskiem 1530 r. Kacper i Krzysztof, synowie Adama, 1611 r. (Conv. Vars.). Stefan, Jezuita 1693 r. 

Franciszek, komornik grodzki pyzdrski 1775 r., miał syna Pawła, patrona w Warszawie, po którym z Kunegundy Potrykowskiej synowie, Stanisław w 1846 roku i Bolesław w 1849 roku wylegitymowani’ w Królestwie. 

PRUSIMSKI-OSTRORÓG h. NAŁĘCZ. W tym artykule pomieszczamy tylko uzupełnienia, ponieważ obszerną procedencyę tej rodziny umieściliśmy w artykule o Ostrorogach. Jan, dziedzic Dębrzna i Stanisław, dziedzic Komorowa i Pierska, w pow. poznańskim 1580 r. 

Krzysztof, dziedzic Prusima 1660 roku, miał syna Jana, dziedzica Trzcianki 1679 roku, po którym z Teresy Gajewskiej synowie: Krzysztof, Ludwik i Sebastyan przeprowadzili 1703 r. dział dóbr. 

Krzysztof, syn Jana, dziedzic dóbr Sady, w poznańskiem, Brzezno, Jaryszki, Konino, Świątniki i Żerniki 1682 roku, z Teresy Golińskiej pozostawił córki: Kunegundę Kowalską, Maryannę za Józefem Tomickim, Wiktoryę 1v. Wysocką, 2v. za Michałem Tworowiczem, stolnikiem podlaskim, i trzech synów: Antoniego, Pawła, dziedzica dóbr Trąbczyn, Osiny, Łazy, Nowawieś, Huta, Oporow, Podbielę, Prusim i Szetlewo, podkomorzego królewskiego 1748 r., z żoną N. Ponińską bezdzietnego, i Stefana. 

Stefan, dziedzic m. Kamienne i Kolno 1736 roku, zaślubił Wiktoryę Malczewską i z niej miał syna Antoniego, delegata 1773 r. do traktowania z państwami rozbierającemi kraj, posła na sejm 1775 r., starostę nieszawskiego 1783 r., który otrzymał to starostwo prawem emfiteutycznem na lat 50; starosta z Maryanny Dąmbskiej, kasztelanki kowalskiej, pozostawił córkę Michalinę-Antoninę 1v. za Józefem Dąmbskim, wojewodzicem brzesko-kujawskim, 2v. żonę hr. Stanisława Miączyńskiego. 

Sebastyan, syn Jana, dziedzica Trzcianki, dziedzic dóbr Gaj, starosta obornicki 1724 roku, wystawił we wsi Gaju okazały pałac i kościół; z Zofii Gurowskiej, kasztelanki poznańskiej, zostawił córkę Urszulę Dobrzycką i sześciu synów: ks. Józefa, Adolfa, kanonika poznańskiego, Rocha, elektora 1733 r. z wojew. kaliskiego, zm. młodo 1733 r., Franciszka, który podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. kaliskiem, Melchiora i Antoniego-Wincentego, starostę obornickiego, dziedzica dóbr Wierzbno 1778-1791 roku (Ks. Gr. Brzeskie, Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Metr. Kor., Sigil.). 

PRUSINOWSKI h. SAS. Na Rusi Czerwonej. Franciszek-Józef 1782 roku, a jego wnukowie: Jerzy, Bartłomiej i Franciszek 1832 roku wylegitymowani w Galicyi. 

PRUSINOWSKI h. TOPÓR. Senatorowie w rodzinie. Adam, kasztelan bełski 1614 r., wojewoda bełski 1617 r., um. 1626 r. Łukasz, kasztelan lubaczowski 1694 roku. Andrzej, kasztelan połaniecki 1695 roku, ustąpił 1700 roku. 

Dawna małopolska rodzina, pisała się z Prusinowic; około 1400 r. jedna jej gałąź przesiedliła się do Mazowsza i założyła w ziemi zakroczymskiej wieś Prusinowice, tak nazwaną od rodzinnej wsi małopolskiej; dziedzice części tej wsi Jan i Jakób, nabywszy w 1403 r. od Janusza ks. Mazowieckiego 40 włók gruntu we wsi Kłeczkowie, założyli osadę Żyznów, i ich potomkowie od tych wsi wzięli nazwiska Żyznowski i Kleczkowski. Prusinowscy z ziemi zakroczymskiej zeszli na szlachtę zagrodową, linia zaś krakowska, nabywszy majątki na Wołyniu i Rusi Czerwonej w XVII stoleciu, należała do majętniejszych obywateli tych ziem. 

Jan, notaryusz apostolski 1552 r. Franciszek, syn Pawła, dziedzic części wsi Prusinowice, w ziemi zakroczymskiej 1554 r., ożeniony z Anną Rakowską. Gabryel, dziedzic dóbr Zołoczowce, na Wołyniu, po przyłączeniu tego województwa do Korony, złożył przysięgę wierności 1569 roku. Maciej ustąpił 1575 r. Prusinowice synom swoim, Janowi i Wojciechowi. Jan, z przydomkiem Pieniążek, rotmistrz królewski, stronnik Zygmunta III, walczył pod Byczyną przeciw księciu Maksymilianowi 1588 roku. Marcin, podstarosta horodelski 1595 r. Jakób, syn Franciszka z ziemi zakroczymskiej, 1597 r. Jakób, Jan, Stanisław, Tobiasz i Walenty, synowie Piotra, 1600 r.

Kacper, poseł na sejm 1605 r., miał syna Jana, Jezuitę, który opatrując zapowietrzonych, sam zaraził się i umarł 1625 roku. Po Gabryelu, podstolim włodzimierskim, syn Adam, rotmistrz królewski, podkomorzy włodzimierski 1606 r., kasztelan 1614 r., a wojewoda bełski 1617 r., dostał prawem lennem w nagrodę zasług wieś Radomyśl 1607 r.; jego rota husarska stawała na wyprawie chocimskiej; z żony Anny Służewskiej jego synowie, Aleksander, rotmistrz husarski, dzielnie walczył pod Chocimem 1621 r., i Janusz. 

Janusz, dzierżawca Radomyśla, z podczaszego 1640 r. podkomorzy bełski 1642 r., jeden z komisarzy na wyprawę przeciw Kozakom 1648 r., poseł na sejmy 1632 i 1633 r. i inne, z Maryanny Kalinowskiej, wdowy po Mikołaju Potockim, jego córki: Anna, Helena Sapieha, kasztelanowa wileńska, Teofila i synowie: Andrzej, Kazimierz i Łukasz; po Kazimierzu, rotmistrzu pancernym 1658 r., wojowniku przeciw Szwedom, synowie, Andrzej i Łukasz. 

Andrzej, syn podkomorzego Janusza, elektor 1674 r. z wojew. ruskiego, starosta horodelski 1683 r., pułkownik królewski 1693 r., kasztelan połaniecki 1695 r., elektor 1697 r. z wojew. bełskiego i sandomierskiego, był żonatym z Eufrozyną z Tęczyna, 1v. żoną Zygmunta Hinka, kasztelana czchowskiego. 

Łukasz, podkomorzyc bełski, elektor 1669 roku z wojew. bełskiego, chorąży bełski 1684 roku, kasztelan lubaczowski 1694 roku, z żony Krystyny Herburtówny, 1v. Strzyżewskiej, pozostawił syna Feliksa, dziedzica Chotczy, kanonika płockiego, proboszcza poryckiego i trzciańskiego 1702 roku. 

Maciej-Aleksander, syn Stanisława, 1619 roku, miał syna Mikołaja. Maksymilian i Piotr, synowie Stanisława, 1635 r. Jerzy, syn Jakóba, 1652 r. Jakób, syn Wojciecha, cześnik zakroczymski 1660 roku, elektor 1674 roku z ziemi zakroczymskiej, żonaty z Justyną Rudzką. Adam i Kazimierz z ziemią gostyńską, Maciej z wojew. Sieradzkiem, Mikołaj z wojew. łęczyckiem i Piotr z wojew. kaliskiem podpisali elekcyę 1669 r. Franciszek, dziedzic Kałowa 1677 roku. Jan, starosta czerkaski 1679 roku. Kazimierz i dwóch Piotrów, z wojew. łęczyckiego i Walenty, z ziemi zakroczymskiej elektorowie 1697 r. 

Mikołaj, miecznik łęczycki 1701 roku. Adam z wojew. łęczyckiem, Andrzej i Jan z wojew. inowrocławskiem podpisali elekcyę 1733 r. Andrzej, dziedzic Siemionki 1743 roku, z Zofii Wolskiej miał synów, Jakóba i Pawła. Stanisław, skarbnik łęczycki 1742 r. Wojciech i Maryanna Duninówna, małżonkowie, nabyli 1766 r. sołectwo we wsi Stara Rawa. Antoni, horodniczy czerniechowski 1780 r. (Don. i Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Metr. Kor.,Sigil., Kancl., Ks. Gr. Czerskie i Brzeskie). 

Po Stanisławie, ożenionym z Zofią Tarnowską, dziedzicu części wsi Wągłczew, w wojew. łęczyckiem 1627 roku, syn Jan miał syna Franciszka, a ten syna Jacka, po którym syn Roch pozostawił syna Józefa, którego z Katarzyny Grabowskiej syn Jan, aptekarz w Wolborzu, wylegitymowany w Królestwie 1844 roku z synem Kacprem urodzonym z Agnieszki Wolniewicz. 

Pochodzący od Andrzeja, dziedzica Siemionki 1730 roku, w wojew. Sandomierskiem, Władysław, podoficer wojsk rosyjskich, wylegitymowany w Królestwie 1862 r., syn Jana i Waleryi Terleckiej. 

Tadeusz, syn Pawła i Katarzyny, ur. 1799 r. we wsi Łękno, w Poznańskiem, wszedł 1825 r. do 3-go pułku strzelców konnych i 1829 roku został podporucznikiem (Ks. Wojskowe). 

PRUSIŃSKI v. PRUSIEŃSKI h. RAWICZ. Podług Paprockiego byli w pow. łukowskim i wzięli nazwisko od Prusina; począwszy od XVII wieku byli na Wołyniu i pisali się Pruszyński. Jan, podsędek łukowski 1512 r. Heronim-Jan, syn Feliksa, 1544 r. Walenty, syn Andrzeja z Prusina, 1557 r. Gabryel, dziedzic Stoku, podsędek łukowski, żonaty z Agnieszką Piczkowską 1570 r. 

Franciszek v. Frącz, dziedzic Stoczka 1580 r., żonaty z Zofią Branicką, pozostawił synów: Ambrożego, Floryana, Macieja, Samuela i Wojciecha. Daniel, Feliks i Jan, synowie Piotra, dziedzice Stoku 1585 roku. Krzysztof, syn Heronima, żonaty z Zofią Zawierpską 1590 r. 

Dobrogost i Stanisław, synowie Wojciecha, 1604 r. Stanisław, syn Mikołaja i Małgorzaty, 1613 roku. Walenty, syn Pawła, z Prusina, w pow. łukowskim 1613 r. Stanisław, syn Macieja, dziedzic na Prusinie 1613 r. 

Po Macieju syn Paweł, sędzia ziemski sandomierski 1625 r., deputat do poboru kwarty 1627 r., elektor 1632 r. z wojew. sandomierskiego, z żony Maryanny z Bliszkowic miał synów, Jana i Stanisława; po Janie, dziedzicu Grubale syn Bartłomiej żonaty z- Dorotą Sufczyńską 1634 roku, a po Stanisławie synowie, Jan i Wojciech. 

Władysław-Dominik, syn Jana, 1668 r., wojski latyczowski 1678 r. Paweł, z ziemi gostyńskiej i Stanisław, z ziemi zakroczymskiej elektorowie 1669 r. Floryan, Mikołaj i Zygmunt, synowie Mikołaja, 1676 r. Adolf, kanonik chełmiński, i Franciszek, synowie Sebastyana, 1746 r. (Metr. Kor., Conv. Vars. i Piotrk., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk.). 

PRUSKI h. JASTRZĘBIEC. Piszą się z Prusów, w pow. sandomierskim. Jan, Marcin i Władysław, synowie Stanisława, 1667 r. Stanisław podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem, Franciszek, łowczy przemyślski 1785 r., żonaty z Katarzyną N. 

PRUSKI h. LELIWA. Rodzina pruska, właściwe jej nazwisko Preus; jedna jej gałąź osiedliła się w ziemi chełmskiej. Antoni, sędzia ziemski malborgski 1767 r. 

Józef, podstoli latyczowski 1746 r., dziedzic dóbr Jankowice, miał syna Macieja, tego syn Kazimierz pozostawił syna Antoniego, dziedzica dóbr Pokinianka, w pow. bialskim, wylegitymowanego w Królestwie 1854 roku. 

Po Klemensie, który sprzedał wieś Jankowice Józefowi Pruskiemu, podstolemu latyczowskiemu 1748 roku, pochodzący: Kazimierz, Julian-Pantaleon i Faustyn-Karol, synowie Bonawentury, wylegitymowani w Królestwie 1839 roku. 

Jan, dziedzic dóbr Jeżewa, Podoliniec i Osieka, w Wielkopolsce 1765 roku, rotmistrz w konfederacyi barskiej. Józef, ożeniony z Serafiną Szczaniecką, dziedzic dóbr Grabia, w W. Ks. Poznańskiem, pozostawił syna Władysława, ożenionego z Elizą Niemojewską 1817 r. Jan, poseł na sejmy Ks. Warszawskiego, sędzia pokoju kaliski, marszałek sejmiku kaliskiego 1820-1824 r. 

PRUSKI h. PRAWDZIC. Senator w rodzinie, Jan, kasztelan rawski 1493 r. 

Wzięli nazwisko od wsi Prusy, pod miastem Rawą, lecz jest i druga wieś Prusy, w ziemi warszawskiej, którą także posiadali i z której jedna ich linia często jest cytowana w aktach warszawskich. Jan, kasztelan rawski 1493 r. Andrzej, podstarosta rawski 1613 r. Łukasz, kanonik krakowski 1621 r., syn Wojciecha, wojownika z czasów Stefana Batorego, i Barbary z Branickich. Mojżesz 1630 roku, długie lata spędził w obozach i umierając 1651 r., zostawił zapis na dwóch uczni w szkołach rawskich. Jakób i Władysław, elektorowie 1648 r. z wojew. rawskiego. 

Kazimierz, syn Władysława, 1666 r., miał synów, Jakóba i Pawła. Chryzostom, Jakób, Paweł, Stanisław i Tomasz 1669 r. z wojew. rawskiem, a Aleksander, Jakób, Maciej i Tomasz 1674 r. podpisali elekcye. Maciej, podwojewodzy sochaczewski 1679 r. Wojciech, miecznik i sędzia grodzki sochaczewski 1690 r., miał syna Jakóba. Po Stefanie z Anny Modlińskiej synowie, Wawrzyniec i Andrzej 1693 r. 

Andrzej i Józef, synowie Marcina, 1725 r. Wojciech, syn Maryana i Seweryny, 1743 roku. Walenty, kanonik krakowski 1755 r., syn Stefana i Maryanny Skąpskiej, mąż zacny, uczony i dobroczynny, zrobił zapis na wychowanie sześciu ubogich panien. Ignacy na Prusach, podsędek rawski, elektor z wojew. rawskiego 1764 roku, stolnik rawski 1791 r., żonaty z Magdaleną Granowską, starościanką inowłodzką. Dyzma-Maryan, podstarosta 1778 r., a podstoli 1780 r. bielski, major artyleryi koronnej, żonaty z Anną de Sycemberg, pozostawił syna Józefa, podstolego bielskiego 1790 r. Antoni, podstoli rawski 1780 r., komisarz do zbierania ofiar 1789 r. Teodor, miecznik 1789 roku, łowczy rawski 1791 roku, komisarz do zbierania ofiar 1789 r. Andrzej, członek stanów, wylegitymowany w Galicyi 1782 roku. Kazimierz, dziedzic dóbr Dobieszków, w pow. rawskim 1858 r. 

Po Antonim, dziedzicu wsi Gostynki, w wojew. rawskim 1772 roku, z żony Kunegundy Piwo syn Kacper, żonaty z Salomeą Kamińską, z niej synowie, Józef i Aleksander wylegitymowani w Królestwie 1843 r.

Zamieszkujący w ziemi warszawskiej pisali się z Prusów i de Pruskie Wierzuchowo. Mikołaj z Prusów 1548 roku, miał synów: Macieja, Piotra i Szymona; po Macieju syn Wojciech 1597 roku, a Szymon, żonaty z Małgorzatą N. 1564 r., pozostawił synów: Adama, Andrzeja, Piotra i Stanisława, i Stanisław miał synów, Krzysztofa i Wawrzyńca. 

Piotr, dziedzic części Pruskie Wierzuchowo 1606 roku, pozostawił synów, Marcina i Wojciecha, i Wojciech z Katarzyny Orłowskiej miał synów: Jakóba, Macieja i Tomasza. 

Tomasz, dziedzic części Pruskie Wierzuchowo 1648 roku, elektor 1669 r. z ziemi warszawskiej, zapisał 1660 r. dożywocie żonie Katarzynie Parul i z niej pozostawił syna Andrzeja, elektora 1697 r. z ziemi warszawskiej, który zabezpieczył dożywocie 1691 r. żonie swej Joannie Szopskiej i z niej miał syna Adama. 

Mikołaj, syn Pawła, 1601 r. Jerzy, syn Jana, 1604 r. Jan, dziedzic części Pruskie Wierzuchowo, pozostawił synów: Kacpra, Marcina, Pawła i Sebastyana, dziedziców części Pruskie Wierzuchowo.

Paweł, na Pruskiem Wierzuchowie, zaślubił Zofię Szopską i z niej miał synów, Jerzego i Ludwika; po Jerzym synowie, Bartłomiej i Józef. 

Ludwik, dziedzic części Cholewy i Pawłowice Górne 1682 roku, elektor 1697 r. z ziemi warszawskiej, żonaty z Zofią Tulibowską, pozostawił synów, Krzysztofa i Wawrzyńca (Conv. i Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie i Sochaczewskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

PRUSKI h. PRUS II. Byli na Wołyniu. Jacko, ziemianin wołyński 1528 roku (Metr. Litew.). Floryan, rotmistrz królewski 1662 roku. Aleksander, podsędek łucki 1666 roku. Jan i Józef 1690 roku. Andrzej i Michał, synowie Jakóba, 1718 roku; z nich Andrzej, sufragan przemyślski, proboszcz radymski 1726 roku. N., cześnik kijowski 1756 roku, ożeniony z N. Granowską, starościanką kijowską. Maciej, kanonik lwowski 1768-1778 r. 

Adam z żoną Magdaleną z Glińskich kupili w 1690 r. od Zalewskich dobra Jarochowo i Odkorowo; pochodzący od nich Stanisław, dziedzic dóbr Dąbrówki-Niwki, w pow. siedleckim, syn Stanisława i Agnieszki Skałkowskiej, wylegitymowany w Królestwie 1839 r. z synami, Kazimierzem i Janem, urodzonymi z Józefy z Lutostańskich. 

PRUSKI h. PRUS III. W wojew. poznańskiem. Po Stanisławie syn Bartłomiej, dziedzic Ossowca 1538 r., miał syna Stanisława, dziedzica dóbr Prusy. Stanisław, 1669 roku, Michał, 1697 r. z wojew. poznańskiego elektorowie (Conv. Piotrk., Vol. Leg.). 

Jan, rotmistrz wojsk koronnych 1790 r., poprzednio rotmistrz w konfederacyi barskiej, poseł kaliski na sejm czteroletni w 1792 r., konsyliarz Targowicy, jego córka Józefa, żona Józefa Lubińskiego.

PRUSKI h. ROLA. Stanisław, dziedzic wsi,Pruski, i jego brat Mikołaj, w wojew. łęczyckiem, zaświadczyli szlachectwo Wysockich 1424 r, (Akta Łęczyckie). Maciej i Kazimierz 1669 r., Paweł, Wawrzyniec i Zygmunt 1697 r. podpisali elekcye z wojew. łęczyckiem. 

PRUSKI h. ŚWIEŃCZYĆ. Bartłomiej, dziedzic części Karsy Podleśne, w pow. kaliskim 1580 r. Adam i Jan, z wojew. sieradzkiego, Marcin, z wojew. kaliskiego 1669 roku, a Kazimierz, z wojew. inowrocławskiego i Wawrzyniec, z wojew. kaliskiego 1697 r. elektorowie. 

PRUSKI h. SZELIGA. Jan z Woli Zabierzowskiej, w pow. proszowskim 1580 r. (Wittyg). 

PRUSKI. Jan, 1669 r. z wojew. mińskiego, oraz Jan i Piotr, 1733 r. z wojew. połockiego elektorowie. N., podczaszy piński, żonaty 1774 roku z Anną Maleszewską. Stanisław żonaty 1775 r. z Anną Drucką-Lubecką. Jakób, rotmistrz orszański, Jan, strażnik inflancki i Maciej, wojski owrucki 1775 r. (Arch. Dubr.). 

Andrzej, syn Kajetana i Agnieszki, ur. 1779 r. we wsi Czernięcin, w wojew. lubelskiem, wszedł 1809 r. na ekonoma do lazaretu wojskowego i w 1815 r. był nadzorcą nad lazaretami wojskowemi. 

Jan, syn Ignacego i Katarzyny, ur. 1775 r. we wsi Trzemiętowie, w Poznańskiem, wszedł 1799 r. do pułku legii nadwiślańskiej iw 1812 r. został podporucznikiem; przeznaczony 1815 roku do 3-go pułku ułanów, w 1816 r. przeszedł do korpusu weteranów. Odbył kampanie: 1806-1807 r. w Prusach, 1808-1812 roku w Hiszpanii, 1813 roku w Niemczech (Ks. Wojskowe). 

PRUSKI. Józef, syn Stanisława i Agnieszki Dausiewiczówny, ur. 1767 r. w Morach, w pow. warszawskim, wszedł 1785 r. do artyleryi pieszej wojska polskiego iw 1794 roku został podporucznikiem; porucznik 1806 r. w kampanii 1-szej artyleryi pieszej, został 1809 r. przeniesiony na dozorcę artyleryi do dyrekcyi i w 1817 r. postąpił na kapitana klasy II. Odbył kampanie: 1792 i 1794 r. przeciw Rosyi, 1809 r. w Austryi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym. Józef żonaty z Teresą Stobieską, um. 1830 roku, pozostawiając trzy córki, i wdowa na mocy stopnia oficerskiego męża uzyskała 1849 r. zatwierdzenie szlachectwa w Królestwie (Ks. Wojskowe). 

PRUŚLIŃSKI. Jan, Maciej, Marcin i Wojciech, synowie Tomasza, oraz Jakób i Stanisław, bracia rodzeni, mieli 1563 r. sprawę o granicę dóbr z dziedzicami Ostrowia i wsi Krempe (Z. Gr. Warsz.). 

PRUSZAK h. LELIWA. Senatorowie w rodzinie. Józef, kasztelan gdański 1766 r., um. 1775 r. Tomasz, kasztelan gdański 1775 r. 

Pochodzą od pruskiej rodziny Preuss i dla tego pisali się niektórzy Preuss, genannt Prusak; wzięli nazwisko, czy to od wsi Prussy, w Prusach Zachodnich, czy też spolszczywszy się, przełożyli rodzinne nazwisko Preuss na polskie Pruszak; jedna ich linia od majątku Bieniewice brała przydomek Bieniewski, który z czasem wielu z nich przyjęło jako nazwisko. Jan, podczaszy kaliski 1527 r. Jakób, dziedzic wsi Prussy, Brassy i Czapiewice 1586 r., z N. Lipińskiej miał synów, Kazimierza, porucznika w wojsku koronnem 1614 r., i Wawrzyńca, po którym z N. Zapendowskiej, była córka Anna Gliszczyńska i siedmiu synów: Walenty, Paweł i Jakób, bezpotomni, Jan poległ na wojnie moskiewskiej, Maciej, Michał, od którego pochodzą Pruszakowie-Bieniewscy, i Marcin. 

Marcin, żonaty z Anną Pląskowską, miał syna Andrzeja, po którym z Małgorzaty Milewskiej pięciu synów: Stanisław, bezdzietny, Mikołaj, po którym syn Jan umarł młodo, Marcin, Tomasz i Aleksander; po Marcinie, z 1-ej żony Doroty Wollschleger syn Jan, po którym syn Józef, z 2-iej żony Teresy Owidzkiej pozostawił Marcin, synów, Stanisława i Jakóba, z kanonika chełmińskiego kanonika krakowskiego 1755 r. 

Tomasz, syn Andrzeja i Małgorzaty Milewskiej, asesor sądowy ziemski mirachowski 1730 roku, z Julii Wolskiej pozostawił synów: Andrzeja, Jezuitę, Jana, sądowego ziemskiego mirachowskiego, dziedzica dóbr Smoląg, i Łukasza. 

Aleksander, ostatni syn Andrzeja i Milewskiej, pisarz ziemski pomorski 1702 r., rachmistrz pow. tucholskiego, deputat na Trybunał koronny, żonaty z Maryanną Trzcińską, z niej córka Maryanna za Józefem Pląskowskim, sędzią ziemskim świeckim, i synowie, Jan zmarły młodo i Józef. 

Józef, dziedzic wsi Siciny, Tuchołka i inne, sędzia ziemski mirachowski, poseł prowincyi pruskiej, stronnik Augusta III, kasztelan gdański 1766 r. miał dwie żony, Elżbietę Pląskowską, sędziankę ziemską świecką, i Justynę Grabowską, kasztelankę chełmińską; z 1-ej żony synowie: Jakób, Tomasz, pułkownik wojsk koronnych 1768 roku, kasztelan gdański 1775 r., starosta muntowski i przedborski, sędzia sejmowy, bezdzietny, i Aleksander, kanonik i scholastyk chełmiński 1777 r.; z 2-iej żony miał Józef trzech synów: Wojciecha, po którym z N. Wybickiej syn Ignacy, Kajetana z Ewą Orańską bezpotomnego, i Józefa. 

Józef, sądowy ziemski mirachowski 1758 r., podkomorzy malborski 1762 r., z Perpetui Trembeckiej pozostawił synów: Jana, asesora komisyi policyi obu narodów 1791 roku, bezdzietnego, Michała, pułkownika, który dzielnie walczył 1807-1814 roku, i Aleksandra, dziedzica dóbr Żychlin, radcę pow. warszawskiego 1813 r., jednego z najzabieglejszych gospodarzy swojego czasu, po którym z żony Maryanny Skarżyńskiej synowie, Tomasz, dziedzic dóbr Śleszyn, żonaty z Seweryną Żochowską, 2v. za Franciszkiem Duchińskim, i Konstanty, dziedzic dóbr Czubin, wylegitymowani w Królestwie 1839 r. 

Z linii Pruszaków, którzy przybrali przydomek Bieniewski. Wojciech 1613 r. Franciszek, z ziemi wieluńskiej i Stanisław, z wojew. kaliskiego elektorowie 1669 roku. Samuel żonaty z Zofią Piekarską, burgrabianką poznańską 1684 roku. Franciszek, syn Zygmunta, dziedzic dóbr Glinki 1690 r. 

Stanisław, cześnik łęczycki, poseł 1705 r. Wojciech, kanonik krakowski 1719-1731 r., syn Stanisława i Konstancyi Hoziusz. Katarzyna, żona Michała Janty-Połczyńskiego 1725 r. Rozalia, córka Macieja i Teresy Wróblewskiej 1738 r. (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Ks. Gr. Brzeskie). 

PRUSZAK h. PIELESZ. Jan i Franciszek z potomstwem, synowie Józefa, wnukowie Dominika, prawnukowie Władysława, syna Mikołaja, wylegitymowani w Cesarstwie w 1853 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Antoni wszedł 1806 r. do wojska Ks. Warszawskiego i został tegoż roku podporucznikiem; porucznik 1807 r., kapitan 1808 r., został 1813 roku szefem szwadronu i w 1815 r. przeznaczony do 4-go pułku ułanów, tegoż roku wyszedł do dymisyi i um. 1867 roku w Pacynie. Odbył kampanie: 1806 r. przeciw Prusom, 1808-1812 r. w Hiszpanii i 1813 r. przeciw sprzymierzonym (Ks. Wojskowe). 

PRUSZAK-BIENIEWSKI h. LELIWA. Zobacz Bieniewski, herbu Leliwa.

PRUSZAK-BIENIEWSKI h. PIELESZ. Wincenty, syn Stanisława, z synami, Wincentym i Kacprem wylegitymowani w Cesarstwie 1839 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

PRUSAKIEWICZ h. PIELESZ. Niektórzy z członków rodziny Pruszak, herbu Pielesz, wzięli nazwisko Pruszakiewicz. Andrzej podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 roku. Leonty, syn Antoniego, urzędnik banku w Archangielsku 1865 r. 

PRUSZANOWSKI h. PRUS I. Rodzina w XVIII stoleciu licząca się do najzamożniejszych w pow. rzeczyckim. Justynian podpisał elekcyę 1648 roku z wojew. mińskiem. Teofil, cześnik rzeczycki, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. mińskiem. 

Ignacy, pisarzewicz i poseł pow. rzeczyckiego, Jan, łowczyc rzeczycki, i Samuel, podczaszy rzeczycki, podpisali elekcyę 1733 r. z wojew. mińskiem. Antoni, surogat i poseł pow. rzeczyckiego, Michał, podczaszy rzeczycki, elektorowie 1764 r. z pow. rzeczyckiego. Leon, stolnik rzeczycki, nieprzyjaciel dysydentów, kazał przedrukować swym kosztem 1767 r. dzieło biskupa Ańcuty, przeciw tymże dysydentom napisane. Ignacy, podkomorzy rzeczycki 1776-1778 roku. Tomasz, z łowczego horodniczy i podczaszy rzeczycki 1777-1781 roku. Andrzej, sędzia ziemski rzeczycki 1781 r. Michał, podczaszy, sędzia grodzki 1781 r., sędzia ziemski 1792 r., marszałek rzeczycki 1793 roku, jeden z naczelników Targowicy w swoim powiecie, delegowany 1775 r. do traktowania z mocarstwami rozbierają cemi Polskę, i do regulacyi dóbr po-Jezuickich, otrzymał zamianę lenności na prawo dziedziczne swych majątków Kaźmierzowska Słoboda i wsi Kuźnicze i Pokalice, a prawem emflteutycznem na lat 50, starostwo lubonickie i królewszczyzny Kokoszyce, Jarniew iSłonpiszcze. Józef, podkomorzy rzeczycki, komisarz do zbierania ofiar 1789 r. (Kancl., Sigil., Wyr. Tryb. Lubel., Vol. Leg.). 

PRUSZCZYCKI. Jerzy pozwany 1671 r. przez mieszczan drohickich o krzywdy. Zygmunt, podwojewodzy stężycki, występował 1696 r. jako świadek w sprawie granicznej. Józef, syn Jerzego, dziedzic części Dębowa, Klecie i in., miał sprawę 1717 roku o sumy. Jerzy żonaty z Heleną Czermińską, która 1738 roku prowadziła proces o sumę posagową (Wyr. Tryb. Lubel.). 

PRUSZCZYŃSKI. Przebywali w wojew. płockiem. Maciej 1570 r., miał syna Stanisława, który 1592 roku ustąpił wójtostwo wsi Lubochni, w wojew. łęczyckiem synowi swemu Grzegorzowi. Adam, syn Walentego, 1620 r. Jan-Samuel 1659 r. Maciej i Wojciech z ziemią wyszogrodzką, a Wojciech-Kazimierz, poborca sieradzki, z wojew. Sieradzkiem podpisali elekcyę 1669 r. Maciej, syn Stanisława, 1686 roku. Kazimierz, komornik graniczny, regent grodzki wyszogrodzki 1692 r. Andrzej i Ludwik, elektorowie 1733 roku z wojew. płockiego (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

PRUSZECKI. Władysław pozwany 1687 r. przez Barbarę Strońską o najazd na dobra (Wyr. Tryb. Lubel.). 

PRUSZEWSKI h. PRUS I. Marcin podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. kaliskiem. Andrzej, syn Jana, z synami: Robertem, Jerzym i Antonim wylegitymowani w Cesarstwie 1844 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

PRUSZKOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Niektórzy z Charbickich, w wojew. łęczyckiem, brali nazwisko Pruszkowski. Jan i Piotr, synowie Piotra, sędziego ziemskiego łęczyckiego, 1612 r. (Akta Warszawskie).

PRUSZKOWSKI h. ŁZAWA odmienny. Podług Paprockiego na Szląsku znakomita, zamożna i stara rodzina; do herbu Łzawa dodawała jelenia wspiętego. Jan, kanclerz ks. Opolskiego i Raciborskiego, miał synów, Jana, który zostawił potomstwo, i Łukasza, który poległ w Niderlandach, służąc w wojsku Karola V przeciw Francuzom. Piotr poległ pod Wiedniem 1683 r. i Henryk ranny w wojnie z Turkami na Węgrzech. 

Byli na Litwie Pruszkowscy tego herbu, zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

PRUSZKOWSKI h. NOWINA. Piszą się od dóbr Pruski-Zalesie. Leonard, syn Stanisława, dziedzic Pruski-Zalesie 1608 roku, miał sprawę z ciotką Anną Pruszkowską, żoną Marcina Łazowskiego (Don. Gr. Warsz.). 

PRUSZKOWSKI h. ODROWĄŻ. Gniazdem tej rodziny jest wojew. sieradzkie, zkąd wyszedłszy, założyli w ziemi łomżyńskiej wieś Pruszki, tak od swego nazwiska nazwaną. Marcin, wojski sieradzki 1561 r. Benedykt, burgrabia grodzki sieradzki, otrzymał 1571 r. wójtostwo we wsi Bogumiłów; jego synowie, Andrzej i Jan; po Janie synowie, Andrzej i Heronim 1620 r. Jan i Stanisław, synowie Andrzeja, 1629 roku. Jan, kanonik krakowski 1669 r. 

Andrzej, Marcin i Stanisław 1648 r., Idzi-Wiktor, sędzia kapturowy sieradzki, i Jakób 1697 roku podpisali elekcye. Franciszek, rotmistrz królewski 1651 r. Stanisław, rotmistrz królewski 1668 r. Andrzej, podczaszy chełmiński 1668 roku, żonaty z Reginą Pruszyńską, miał synów, Jacka i Jana. Mikołaj, syn Sebastyana, 1684 roku (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.). 

W ziemi łomżyńskiej. Tomasz 1669 r., Antoni i Wojciech 1697 r. podpisali elekcye z ziemią łomżyńską. 

Pochodzący od Marcina, dziedzica wsi Zawady 1650 r.: Marcin, inkwirent sądowy w Pułtusku, syn Adama i Teodory Szumowskiej, 1838 r.; Franciszek 1839 r., Łukasz i Leon 1843 r., a Józef 1845 r., synowie Idziego, Mateusz, syn Pawła i Maryanny Leśniewskiej, 1848 r.; Stanisław i Walenty, synowie Tomasza, 1848 r.; Wiktor, syn Macieja, 1848 r.; Paweł, Antoni i Tomasz, synowie Zygmunta i Katarzyny Kulesza, 1848 r., Leonard, syn Franciszka, 1856 r. i Jan Kanty, syn Michała i Józefy Mianowskiej, 1858 r. wylegitymowani w Królestwie. 

PRUSZKOWSKI h. OGOŃCZYK. Wzięli nazwisko od wsi Pruszkowa, w pow. łęczyckim. Stanisław, burgrabia przedecki 1537 r. Maciej, syn Piotra, 1584 r. Wojciech, syn Mikołaja, 1632 r. Marcin, syn Andrzeja, 1651 r. Andrzej, Jan i Stanisław, 1697 r. elektorowie z wojew. łęczyckiego. 

Walenty i Wawrzyniec 1733 r. podpisali elekcyę z wojew. łęczyckiem. Franciszek i Walery, synowie Jana, potomkowie Kazimierza, dziedzica wsi Borysławice 1768 roku, (h. Roch) wylegitymowani w Królestwie 1837 roku (Ks. Gr. Przedeckie, Wyr. Tryb. Piotrk.). 

PRUSZKOWSKI h. ROCH. Wzięli nazwisko od wsi Pruszków, pod Warszawą. Świętosław, dziedzic wsi Pruszkowa, Wolica, Pęcice i inne, dostał w 1456 r. od Janusza ks. Mazowieckiego uwolnienie od wielu ciężarów publicznych, obciążających te majętności; jego synowie: Piotr, Mikołaj, Jan, Sasin i Andrzej, rozdzieliwszy spuściznę po ojcu, byli przodkami familii, Pogroszewski, Pęcicki, Pruszkowski i Kłębowski. 

Augustyn, syn Jana, dziedzic części wsi Mieczki 1563 r., miał synów: Abrahama, komornika ziemskiego warszawskiego 1581 r., żonatego z Katarzyną Mieczkowską, Stanisława i Wojciecha; z nich Stanisław, dworzanin hetmana Jana Zamoyskiego 1590 r., a jego brat Wojciech, archidyakon zawichostski 1580 roku, proboszcz kolegiaty Wszystkich Świętych w Krakowie. Wojciech, syn Macieja, 1579 roku. Jerzy z Kotowic pozostawił synów, Jerzego, sędziego ziemskiego liwskiego 1582 roku, i Marcina. Piotr, syn Marcina, 1585 roku. Adam, syn Stanisława, 1593 r., miał syna Kacpra. 

Jan, Wojciech i Zygmunt, synowie Jana, 1616 r. Jan, syn Wojciecha, żonaty z Zofią Szczakowską 1618 r. Andrzej, syn Jakóba, dziedzic części Stojarty 1618 r. Walenty, syn Adama, 1647 roku. Aleksander, syn Wojciecha, z żony Reginy Parul pozostawił synów, Grzegorza i Wojciecha 1660 r. 

Wojciech, elektor 1669 r. z ziemi warszawskiej. Jan, namiestnik chorągwi królewskiej, dzielnie walczył przeciw Kozakom, lecz 1672 roku popadł w niewolę turecką. Kazimierz, syn Wojciecha, dziedzic części wsi Niecki 1691 roku, w ziemi warszawskiej. Jan żonaty z Anną z Czarnowa 1691 roku. Wojciech podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią warszawską (Don. i Conv. Vars.). 

Po Kazimierzu, w 1768 r. dziedzic wsi Borysławice, pochodzący, Franciszek, dziedzic wsi Franki i Gąsiory, w pow. gostyńskim, i Walery, syn Jana i Franciszki Skarbek, wylegitymowani w Królestwie 1837 roku z herbem Ogończyk. 

PRUSZKOWSKI h. WŁASNEGO. Baronowie i hrabiowie. Herb - tarcza przedzielona na cztery pola: w I i IV częściach w poprzek rozdzielonych na złote i czarne jeleń, w połowie złoty na czarnem tle, w połowie czarny na złotem polu; w II i III częściach w podłuż podzielonych na pół czerwone i srebrne pola, dwie podkowy barkami z sobą złączone, na czerwonem polu srebrna, na srebrnem czerwona. W koronie nad hełmem pół jelenia naturalnego koloru. 

Mają pochodzić z Pruszkowa, pod Warszawą i jedna linia przeszła do Szląska, pisząc się Proszkowski i Proskau, i z tej to linii bar. Jerzy-Krzysztof, marszałek królowej Eleonory otrzymał 1679 roku tytuł hrabiowski czeski i herb powyższy (Siebmacher). 

PRUSZKOWSKI. Anna, żona Jacka Dydyńskiego, kasztelanica sanockiego 1620 r. Jan, pisarz grodzki chęciński 1649 r. Jan, podstarosta i sędzia grodzki 1654 r., a Wacław, podstarosta 1658 r. sandeccy. Balcer, Kazimierz, Maciej, Mateusz i Wojciech 1669 r. z ziemią przemyślską, Felicyan i Józef z ziemią ciechanowską, a Andrzej i Stanisław 1697 r. z wojew. mińskiem 1697 r. podpisali elekcye.

Andrzej, z wojew. kaliskiego, Kazimierz, z wojew. mazowieckiego i Piotr, z wojew. podlaskiego elektorowie 1733 r. (Wyr. i Zap. Tryb. Lubel., Vol. Leg.).

Feliks, syn Aleksandra, z potomstwem zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1816 r. Ksawery, syn Feliksa, urzędnik w gub. kijowskiej 1850 roku. 

PRUSZYCKI v. PROSZYCKI v. PRUSZCZYCKI. Józefa i Jerzego w 1704 r. w wojew. krakowskiem cytuje Niesiecki. 

PRUSZYŃSKI h. OGOŃCZYK. Na Podlasiu i na Litwie. Po Marcinie, dziedzicu dóbr Wyliny, na Podlasiu 1768 roku, z Katarzyny Drągowskiej synowie, Wincenty w 1840 r. i Jan, po którym syn Konstanty w 1849 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Wincenty, syn Felicyana, z synami: Sewerynem, Julianem i Stanisławem, i Dominik, syn Felicyana, z synami: Wincentym, Józefem i Waleryanem wylegitymowani w Cesarstwie 1834 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej, a Julian, syn Wincentego, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej w 1855 r. 

PRUSZYŃSKI h. RAWICZ. Senator w rodzinie, Stanisław, kasztelan owrucki 1775 r., a żytomierski 1783 r. 

Jedna gałąź rodziny Prusiński, szczególnie też zamieszkująca na Wołyniu, zmieniła nazwisko na Pruszyński; ta gałąź w XVIII wieku należała do możniejszych w południowo-wschodnich stronach kraju, niektórzy z jej członków tytułowali się hrabiami. Jerzy, dworzanin królewski, i Krzysztof, synowie Heronima, 1560 r. Andrzej, żonaty z Anną Niezabitowską, miał syna Stanisława 1641 r. na Wołyniu. Stanisław, podstarosta owrucki 1650 r. Gabryel, dziedzic Kołaczkowie i Szczytniki 1659 r. Władysław i Wojciech, synowie Stanisława i Konstancyi, 1664 r. 

Jan, syn Mikołaja z Pruszyna, 1680 r., miał synów: Dominika, Józefa i Władysława, z których Józef osiadł w pow. starokonstantynowskim. 

Józef, konfederat tarnogrodzki, zaślubił 1716 roku N. Czarnecką i z niej miał dwóch synów, Heronima i Ludwika; po Heronimie, elektorze 1764 roku z wojew. kijowskiego, syn Wojciech pozostawił syna Józefa-Tadeusza. 

Ludwik, dziedzic Cecyniówki, wojski żydaczowski 1778 r., ostatnio podkomorzy starokonstantynowski 1795 r., żonaty z Anną Przybyszewską, miał synów, Erazma i Wojciecha, dziedzica Cecyniówki. 

Erazm, dziedzic Chołodziec i Sobkowce, marszałek pow. starokonstantynowskiego 1808 r., zm. 1822 r., pozostawił z Anny Iwanowskiej, skarbniczanki latyczowskiej, dwóch synów, Mieczysława i Bronisława. 

Mieczysław, ur. 1806 r., dziedzic Cecyniówki, referendarz stanu, marszałek pow. starokonstantynowskiego 1841 roku, zaślubił Halinę, córkę Ksawerego Czeczela, i z niej miał córki, Felicyę, żonę Achilesa Brezy, Michalinę i synów: Edwarda, dziedzica Wolicy Kierekieszy, Jana Nepomucena i Marcelego; po Janie, dziedzicu Sewerynki, syn Gustaw. 

Bronisław, drugi syn Erazma, ur. 1811 r., dziedzic dóbr Brażynce, marszałek pow. starokonstantynowskiego 1853 r., żonaty z Idalią Domaniewską, pozostawił córkę Maryę i synów: Edwarda, Józefa i Marcelego; po Marcelim córka Bronisława. 

Zygmunt, wojski chełmski 1652 r., z żony Zofii Tuligłowskiej miał synów: Gabryela, Heronima, Michała, Jana, Pawła i Wojciecha; po Michale z Teresy Jordanówny syn Justyn, ks. Dominikanin, a po Wojciechu syn Dominik, wojski latyczowski 1688 r. 

Jan, sędzia grodzki żytomierski 1717 roku, podczaszy trembowelski 1722 r., starosta nosowski 1725 r., elektor 1733 r. z wojew. kijowskiego, żonaty z Teresą Kuczewską, pozostawił synów, Franciszka, Wacława, łowczego owruckiego 1762 r., i córki, Antoninę i Zofię. 

Paweł, syn wojskiego Zygmunta, łowczy owrucki 1680 r., sekretarz królewski, zaślubił Helenę Obodeńską, burgrabiankę grodzką łucką, i z niej miał syna Wawrzyńca, zw. Kondiuszek, skarbnika mścisławskiego, elektora 1733 r. z wojew. kijowskiego, następnie skarbnika i wojskiego kijowskiego, po którym z Katarzyny Humnickiej, cześnikówny wiskiej, synowie: Adam, horodniczy żytomierski 1768 r., Antoni i Stanisław. 

Stanisław, starosta taraszczański 1759 r., cześnik żytomierski, poseł wojew. żytomierskiego 1764 roku, z sędziego ziemskiego żytomierskiego 1771 r., kasztelan owrucki 1775 r., starosta owrucki 1780 roku, kasztelan żytomierski 1783 r., kawaler orderów św. Stanisława i Orla Białego, zm. 1796 roku, mąż pobożny i zacny, fundował Bernardynów w Łucku i Żytomierzu; z Róży Stępkowskiej, córki Aleksandra i Aleksandry Zabokrzyckiej, jego syn Józef i córki: Anna, Elżbieta, Klara-Urszula, żona Stanisława Jełowickiego, miecznika łuckiego, Katarzyna, żona Daniela Małachowskiego, horodniczego żytomierskiego, i Maryanna; po Józefie z żony N. Pawsza córki, Aniela i Emilia kolejno żony Erazma Pruszyńskiego. 

Antoni, syn skarbnika Wawrzyńca, miecznik zwinogrodzki i wojski mniejszy kijowski 1772 r., stolnik wielki koronny od 1784 r., ostatnio podkomorzy krzemieniecki, dziedzic dóbr Sarny, mąż zacny i dobry patryota, miał dwie żony, N. Małachowską, sędziankę ziemską włodzimierską, z niej syn Jan, po którym z N. Janiszewskiej synowie, Piotr i Antoni, i Rozalię Olizarównę, z której córki, Elżbieta i Salomea, zaślubione dwom braciom Kaszowskim, i czterech synów: 1) Aloizy, po którym synowie, Antoni żonaty z Lucyną Jełowicką, i Cypryan 1844r.; 2) Erazm; 3) Władysław bezdzietny, i 4) Hipolit, chorąży żytomierski 1801 r., po którym synowie, Oskar, żonaty z Felicyanną hr. Bobrowską, i Zygmunt. 

Erazm, dziedzic dóbr Pomorzany, prezes sądów, a następnie marszałek szlachty gub. wołyńskiej, z żon, Anieli i Emilii Pruszyńskich pozostawił córki: Ewelinę, Ludwikę za Danielem Mężyńskim, marszałkiem krzemienieckim, Teresę za Zygmuntem Raciborskim, i synów, Józefa, dziedzica dóbr Łopatyńce i Pomorzany, który tytułował się hrabią, ożenionego z Izabelą Rzyszczewską, córką Gabryela, generała, i Celestyny ks. Czartoryskiej, i Wincentego. 

Po Mikołaju syn Jan, skarbnik żytomierski 1713 r., z Apolonii Dowgierdówny miał synów: Aleksandra, Dominika i Jana, chorążego wiłkomierskiego 1738 r.; po Aleksandrze synowie, Antoni i Stefan. 

Adam, dziedzic Nowego Stawu, stolnik wieluński 1718 r., żonaty z Joanną Wilgówną, miał synów: Aleksandra, Antoniego, Józefa, Piotra, łowczego 1762 r., porucznika kawaleryi narodowej, podczaszego kijowskiego, żonatego z Heleną Wiśniewską, i Michała. 

Aleksander, skarbnik inflancki, elektor 1733 r. z wojew. kijowskiego, stolnik Winnicki 1735 r., zaślubił Rozalię Żydowską iz niej pozostawił synów: Adama, posła ks. Zatorskiego, elektora 1764 r., łowczego 1765 r., cześnika 1770 r. Zatorskiego, podstolego, a ostatnio chorążego oświęcimskiego, szambelana królewskiego 1789 r., Andrzeja, podczaszego drohickiego, żonatego z Domicelą Jerliczówną, i Michała, kanonika poznańskiego i proboszcza bychowieckiego. 

Antoni, syn stolnika Adama, łowczy trembowelski 1741 r., żonaty z Joanną Nitosławską, miał syna Józefa, rotmistrza kawaleryi narodowej 1779 r., komisarza do zbierania ofiar z pow. Winnickiego 1789 r. 

Józef, syn stolnika Adama, podczaszy 1735 r., cześnik 1761 r. wołyński, regimentarz partyi wołyńskiej i ukraińskiej, zaślubił Maryannę Małachowską i z niej miał córki, Annę, Teklę i dwóch synów, Dyonizego i Ignacego. 

Dyonizy, dziedzic Kuryłówki 1780 r., prezes izby cywilnej wołyńskiej, żonaty zN. Dzieganowską, miał córkę Emilię, ur. 1806 r., żonę Antoniego Prószyńskiego. 

Ignacy, regent ziemski krzemieniecki 1787 r., z żony Anieli Siedleckiej pozostawił córkę Annę i syna Antoniego, ur. 1800 r., dziedzica Kuryłówki, marszałka ostrogskiego, po którym z Emilii Pruszyńskiej córka Helena za generałem Pęcherzewskim i syn Dyonizy, ur. 1828 r. 

Michał, ostatni syn stolnika Adama, miecznik żytomierski 1736 r., z żony Teofili Kamieńskiej miał synów, Antoniego, cześnika wendeńskiego 1779 r., żonatego z Balbiną Lubarowską, i Pawła, skarbnika żytomierskiego 1773 r. 

Kazimierz, podstarosta i sędzia grodzki żytomierski 1718 r., miał synów: Benedykta, podczaszego owruckiego, żonatego z Dunin-Karwicką, wdową po Jerzym Wąsowiczu, skarbniku łomżyńskim, Jana, starostę Osowskiego, i Piotra, którzy w 1723 r. przeprowadzili dział dóbr Skorodne i Pieszczanicy. Jerzy-Jan, sędzia deputat 1732 r., żonaty z Małgorzatą Moczydłowską, pozostawił syna Jana 1758 r. Aleksander, Antoni, Józef, Michał i Piotr, synowie Gabryela i Eleonory, 1743 r. Ignacy, syn Jana i. Teofili Rzepeckiej, cześnik żytomierski 1748 r.

Józef, krajczy miński, miał syna Antoniego 1759 r. Dominik, horodniczy 1768 r., komornik ziemski owrucki 1781 r., skarbnik kijowski i komisarz do zbierania ofiar 1789 r. Józef, łowczy 1774 r., ostatnio wojski 1782 r. wołyński. Michał z Pruszyna, skarbnik żytomierski 1791 roku. Anna, żona Heronima ks. Sanguszki, wojewody wołyńskiego 1798 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Sigil., Kancl., Ks. Gr. Owruckie, Mińskie i Pińskie). 

Po Antonim, wojskim owruckim 1773 r., miał pochodzić syn Leon żonaty z Franciszką Sokołowską, z której syn Rajmund, dziedzic wsi Pruszanie(?), Manie, w pow. łomżyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1850 r.; z tej linii Klemens, syn Michała i Franciszki Brzozowskiej, wylegitymowany w Królestwie 1854 r. 

Po Wawrzyńcu, skarbniku kijowskim 1775 r., mieli być synowie, Jakób, urzędnik w Radomiu, wylegitymowany w Królestwie 1844 r., i Józef, po którym z Pelagii Wiercińskiej synowie, Franciszek i Antoni wylegitymowani 1847 r. Królestwie. 

Adam i Józef na Pruszynie, członkowie Stanów, Franciszek, Grzegorz, Stanisław, Szczepan i Józef 1782 roku, Józef-Aleksander 1787 roku i Antoni 1841 roku wylegitymowani w Galicyi. Antoni, dziedzic dóbr Skrzydlno 1854 roku i Józef, dziedzic dóbr Machnowiec 1864 r. zamieszkali w Galicyi. 

Edward, syn Józefa i Ludwiki, ur. 1803 r. we wsi Chinowce, gub. kijowskiej, wszedł 1823 r. do 3-go pułku strzelców konnych iw 1830 roku został podporucznikiem. 

Jan, syn Wawrzyńca i Agnieszki Wadowskiej, ur. 1785 r. w Warszawie, postąpił 1807 r. do 2-go pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego i w 1809 r. został podporucznikiem; porucznik 1810 r., kapitan 1812 roku, przeniesiony 1814 r. do pułku legii nadwiślańskiej, a 1815 r. do 3-go pułku strzelców pieszych i w 1825 r. awansował na majora. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym, i za waleczność otrzymał krzyż Legii Honorowej, a 1831 roku krzyż złoty wojskowy Virtuti Militari. 

Karol, syn Stanisława, ur. 1793 r. w Nowym Dworze, w gub. mińskiej, wszedł 1812 r. na podporucznika do sztabu dywizyi ułanów i w 1815 r. przeznaczony został do sztabu kwatermistrzostwa generalnego, i w 1816 r. wyszedł do dymisyi; odbył kampanię 1812 r. przeciw Rosyi. 

Prot, syn Stanisława i Anny, ur. 1800 r. w Koszycach, gub. mińskiej, postąpił 1820 r. jako kadet do bateryi pozycyjnej artyleryi konnej gwardyi iw 1822 r. został podporucznikiem, i w 1828 wyszedł do dymisyi w stopniu porucznika. 

Tomasz, syn Tomasza i Elżbiety Rautenstrach, ur. 1797 r. w Warszawie, wszedł 1816 r. z korpusu kadetów chełmińskich do 1-go pułku piechoty liniowej iw 1821 r. postąpił na podporucznika, a w 1831 r. był porucznikiem (Ks. Wojskowe).

PRYAMI h. KOLUMNA. Pochodzący po Franciszku, nobilitowanym 1676 roku, syn Stanisław z Zofii Zygmuntowicz miał synów: Wincentego, dziedzica dóbr Gózd, legitymującego się w Galicyi Zachodniej 1804 roku, Feliksa i Antoniego, kapitana wojsk polskich, wylegitymowanych w Królestwie 1837-1839 r. Anastazya, dóbr Gózd i Teresa, dóbr Niedźwiadka, w pow. łukowskim dziedziczki 1858 r. 

Antoni, ur. 1784 r. we wsi Gosowowie (?), w pow. sanockim, wszedł 1807 r. do 1-go pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego i 1808 roku został podporucznikiem; porucznik 1809 roku, awansował 1813 roku na kapitana i w 1815 r. przeznaczony do 4-go pułku ułanów, w 1820 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 roku w Niemczech (Ks. Wojskowe). 

PRYCHABSKI v. PRICHABSKI. Kniaziowie. Wzięli nazwisko od dóbr Prichaby (Przychaby), w Orszańskim. Kn. Konstanty Babicz, syn Iwana Semenowicza Druckiego Baby, dziedzic dóbr Prichaby, cześnik ks. Witowdowej, żonaty z N., córką kn. Semena Wiazemskiego, miał córkę Annę, żonę ks. Dymitra Worotyńskiego, i syna Andrzeja. 

Kn. Andrzej, namiestnik oszmiański 1505 r., otrzymał w 1508 roku przywilej na posiadanie ziem, danych mu przez króla Aleksandra, a w 1511 r. dostał zatwierdzenie praw dóbr Lichaczowa, Łomaczyna, w pow. orszańskim, i Mostowszczyzny, w pow. witebskim; kn. Andrzej z żony N., córki Iwana Rohatyńskiego, pozostawił córki: Marynę-Donimitrę, żonę kn. Włodzimierza Korskiego, namiestnika oszmiańskiego, Zuzannę 1v. za Kmitą Stretowiczem, 2v. żonę Jana Hamszejewicza, Hannę, żonę kn. Fedora Druckiego-Horskiego, i synów, Fedora, dworzanina królewskiego, i Konstantego zmarłych młodo (Metr. Litew., Bon., Wolff). 

PRYDYBAŁO v. PRYDYBAŁOWICZ. Jan, ziemianin połocki, miał dostawiać sześciu zbrojnych konnych ze swych posiadłości na potrzeby, wojenne 1528 r. Anna Kłębowa Iwaszkówna Sidorowicza, nabyła 1540 r. pięć służb zodiskiego dworu od biskupa Chwalczewskiego (Metr. Litew., Arch. Dubr.). 

PRYKOWSKI. Byli w północnem Mazowszu. Walenty, syn Marcina, dziedzic wsi Pryki-Witnicza, ożeniony z Zofią Dobkowską 1648 roku (Akta Łomżyńskie). 

PRYNCYPATY. Patrz PRINCIPATI. 

PRYSIEWICZ v. PRYSSEWICZ h. DOŁĘGA. Kacper, syn Jerzego zapisany do ksiąg szlachty gub kowieńskiej 1804 r. 

PRYSIEWICZ h. PRUS I. Na Litwie. Józef, Joachim i Augustyn z potomstwem, synowie Adama, wnukowie Macieja, prawnukowie Mikołaja, syna Daniela, osób 24, wylegitymowani w Cesarstwie 1852-1865 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Anicet, Bronisław i Stanisław, dziedzice dóbr Jotejki, w gub. kowieńskiej 1889 r. 

PRYSZMEN. Jerzy z wojew. wileńskiem podpisał elekcyę 1697 r. 

PRYSZMONT h. POBÓG. Pisano ich także Pryzmont, na Litwie. Jerzy z pow. lidzkim podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Antoni i Kazimierz, synowie Karola, i Klemens, syn Franciszka, z synem Eliaszem wylegitymowani w Cesarstwie 1859 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

PRYSZYCHWOSCKI. Seńko Jeskowicz, ziemianin kobryński, i Bohuszko, bracia, dziedzice wsi Pryszychwosty, w pow. kobryńskim 1532 r. (Bon.). 

PRYTNIOWSKI. Brali przydomek Oleszko. Floryan, wojski włodzimierski, sekretarz królewski, naznaczony 1609 r. lustratorem do wojew. kijowskiego (Vol. Leg.). 

PRYTWICZ h. WCZELE. Patrz PRETFICZ.

PRYTZELWITZ h. PÓŁKOZIC odm. Odmiana herbu - w koronie pelikan srebrny. Familia pochodzenia polskiego na Szląsku. Karol, generał-major wojsk pruskich 1839 r. Karol, pułkownik wojsk niemieckich 1852 r. Jedna gałąź tej familii dodaje do swego nazwiska „und Machnitz“ inne gałęzie piszą się Machnitzki i Sarnowski. Patrz PRITZELWITZ. 

PRYWEREDOWSKI. Byli na Wołyniu i dziedziczyli na majątku Pryweredowo; z nich Wasil, ożeniony z Maryą ks. Krapotka, wdową po Krassowskim, złożył przysięgę na wierność Koronie z inną szlachtą wołyńską 1569 r. (Metr. Wołyńska). 

PRYŻGINT v. PRYŻKINT (błędnie PREJKINT) h. NIESOBIA. Józef, Michał i Władysław, synowie Benedykta, wnukowie Jerzego, wylegitymowani w Cesarstwie 1848 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

PRYŻGINT h. POBÓG. Gabryel, syn Grzegorza, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1800 r. 

PRYŻGINT h. PRYŻGINT (?). Felicyan, Dominik i Antoni z potomstwem, osób 25, synowie Jana, wnukowie Kazimierza, wylegitymowani w Cesarstwie 1837-1867 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Kazimierz, syn Ignacego, dóbr Połozdonie, Monewet, syn Franciszka, dóbr Jodyszki, Franciszek, syn Jana, dóbr Pokalniszki dziedzice w gub. kowieńskiej 1889 r.

keyboard_arrow_up