Ostatnio oglądane
Zaloguj się aby zobaczyć listę pozycji
Ulubione
Zaloguj się aby zobaczyć listę pozycji
PRZANOWSKI h. NOWINA. Piszą się z Przanowic, pisano ich także Przonowski; podług Paprockiego dom dawny w wojew. łęczyckiem. Mikołaj Stojanka 1444 r. Seweryn zapisał 1622 r. dożywocie żonie swej Katarzynie Bylina. Bartłomiej, syn Joachima, 1639 r. Piotr, syn Wojciecha, 1645 r. Krzysztof, syn Jakóba, pisarz grodzki chełmski 1655 r., sędzia ziemski buski 1665 r., elektor 1669 r. z ziemi chełmskiej, podstarosta chełmski, żonaty z Anną Sebanowiczówną, miał syna Jana-Krzysztofa, pisarza ziemskiego czerniechowskiego, chorążego inowłodzkiego, po którym z Krystyny z Goraja synowie: Adam, Bogusław-Ignacy, Antoni, Michał, Sebastjan i Józef; po Sebastjanie z Maryanny Górskiej syn Jan-Antoni, ochrzczony 1766 r. w par. Kutno, wylegitymowany w Galicji Zachodniej 1804 r.
Józef, syn Jana, chorążego i Rozalji Niedziałkowskiej, dziedzic wsi Łubowice, w wojew. poznańskiem 1728 r., zaślubił Franciszkę Chobrzyńską. i z niej pozostawił syna Wojciecha-Jerzego, ochrzczonego 1749 r. w par. Kutno, wylegitymowanego w Galicyi Zachodniej 1804 r., po którym z Serafiny Hoffmanówny syn Wojciech-Józef.
Wojciech-Józef, ur. 1790 r. w m. Markuszewie, w pow. lubelskim, wszedł do chorągwi przewodniej i tegoż roku przeznaczony w stopniu podporucznika do 11 pułku ułanów; porucznik 1813 r., w 1814 r. w pułku Krakusów, został 1815 r. przeznaczony do 1 pułku ułanów i w 1822 r. awansował na kapitana. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francyi i za waleczność otrzymał krzyż złoty polski. Wojciech-Józef wylegitymowany w Królestwie 1844 r. Z tej linii, Andrzej, w wojsku rosyjskiem, 1854 r. i Julian 1862 r., synowie Adama, wylegitymowani w Królestwie (Quaterniones, Ks. Wojskowe).
Wojciech, pisarz grodzki chełmski 1663 r. Franciszek i Stanisław z wojew. kaliskiem, a Wojciech z wojew. Sandomierskiem podpisali elekcyę 1669 r. Seweryn żonaty z Maryanną Żmijewską 1690 r. i Kazimierz, z wojew. sandomierskiego elektorowie 1697 r.
Kazimierz, dziedzic Kiszkowa 1722 r., żonaty z Heleną Siemieradzką, miał syna Antoniego, po którym syn Tomasz 1779 r. Antoni 1726 r., z żony Ludwiki Borowskiej pozostawił córkę Maryanną za Antonim Kickim, generałem wojsk koronnych. Maciej, rektor Jezuitów w Kaliszu 1746 r. Ludwik, kapitan wojsk koronnych 1778 r. Franciszek, syn Macieja, zaślubił 1790 r. Barbarę Ojrzyńską. Teodor, syn Jakóba, 1790 r. Wincenty, syn Jana, 1790 r. (Ks. Gr. Sochaczewskie, Don. i Con. Vars. Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Sigil.).
PRZĄDZEWSKI h. GRZYMAŁA. Podług Paprockiego Jan Prządzewski zamienił swą wieś dziedziczną Prządzewo na Pruszownicę 1404 r. z Mikołajem Kurowskim, arcybiskupem gnieźnieńskim; bardzo prawdopodobnie z utratą dziedzictwa, rodzina ta zmieniła i nazwisko. Jakób Prądzewski, kanonik łowicki, cytowany przez Niesieckiego, był nie Prządzewski, lecz Prądzyński.
PRZEBENDOWSKI v. PRZEBĘDOWSKI h. PRZEBĘDOWSKI. Hrabiowie i szlachta.
Pierwotnym herbem tej rodziny była w polu czerwonem kuna w prawo wspięta, trzymająca w pysku jabłko; w koronie pół kuny w prawo z jabłkiem w pysku; dopiero Jan-Jerzy, podskarbi wielki koronny, otrzymawszy tytuł hrabiowski 1711 r., zmienił nieco herb, dając kunie w łapy kulę świata, a z tyłu kuny koronę królewską, jakby spadającą; w koronie zaś kładł pół kuny w prawo, trzymającej w łapach kulę świata. Taki herb używa dotychczas linia tej rodziny w Prusach Zachodnich osiedlona, linia zaś galicyjska nie kładzie korony, i kunę stawia na wzgórku o trzech garbach środkowym wyższym.
Senatorowie w rodzinie: Jan-Jerzy, kasztelan chełmiński 1691 r., wojewoda malborski 1697 r., podskarbi wielki koronny 1702 r., um. 1729 r. Joachim, biskup łucki 1714 r. Piotr-Jerzy, wojewoda inflancki 1713 r., malborski 1722 r., um. 1755 r. Jakób, kasztelan elbląski 1716 r. Jakób, kasztelan elbląski 1772 r. Ignacy-Franciszek, wojewoda pomorski 1772 r.
Rodzina kaszubska; podług familijnej tradycyi ma pochodzić od austryjacko-niemieckiej rodziny von Wilhelmsdorff, która za czasów krzyżackich, osiadłszy w Prusach i nabywszy majątek Prebendau, od niego pisała się von Prebendau, i to nazwisko spolszczyła na Prebendowski i Przebendowski; pisano ją przecież niekiedy Prependowski i Przebendowski; obecnie linia jej pruska pisze się Przebendów von Przebendowski. Jan podpisał przymierze z Krzyżakami 1466 r Grzegorz, Jerzy i Krzysztof z Przebendowa otrzymali 1552 r przywilej na wieś Smangorzyna w pow. gdańskim.
Joachim z Przebendowa, generał wojsk duńskich 1571 r., z Jadwigi Mortęskiej miał syna Jakóba, radcę stanów pruskich, po którym z Lucyi Nostitz-Jackowskiej syn Jan, sędzia ziemski lemburski 1630 r., zaślubił 1v. Pryskę Perchowską, z niej córka Barbara za Janem Kczewskim, 2v, Katarzynę Grumbkowską, po której synowie, Piotr i N., przedstawiciele dwóch linij tego rodu.
Linia 1. Piotr z Przebendowa, sędzia ziemski lemburski 1660 r., poseł wojew. pomorskiego 1664 r., zaślubił Katarzynę Krokowską, i z niej pozostawił synów: Jana-Jerzego, Joachima, dzielnego wojownika i posła pomorskiego, zmarłego z ran bezdzietnie, i Teodora, opata mogilskiego i koadiutora oliwskiego 1698 r.
Jan-Jerzy, twórca świetności rodziny, zdolny i zręczny dyplomata, zabiegły gospodarz, kapitan gwardyi 1667 r., elektor 1669 r. z wojew. pomorskiego, pułkownik wojsk koronnych, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. pomorskiego, odznaczył się w bitwach pod Chocimem 1673 r. i Stawiszkami: kasztelan chełmiński 1691 r., starosta pucki i mirachowski, elektor 1697 r. z wojew. chełmińskiego. Kasztelan nieprzebierający w środkach, aczkolwiek rycerski i dobrze zasłużony w bojach, nie był lubiany i dla elastyczności sumienia nazywano go Judaszem; będąc zięciem Henryka Fleminga, udał się z nim do Drezna do elektora saskiego z propozycyą wstąpienia na tron polski, a powróciwszy do kraju, usilnemi zabiegami, zręcznością i pieniędzmi tyle dokazał, że pomimo przewagi ks. Contego, leektor saski został królem polskim. August II szczodrze pamiętał wyświadczoną usługę i obsypał go swemi łaskami; obdarował go godnością wojewody malborskiego i wkrótce 1702 r. zamianował podskarbim wielkim koronnym, a ostatnio generałem wielkopolskim, znaczny też zrobił majątek, a w roku 1711 pozyskał dla siebie i swych braci stryjecznych tytuł hrabiego państwa Rzymskiego; żyjąc nadzwyczaj wstrzemięźliwie, doszedł późnej starości, zostawiwszy z Marjanny-Elżbiety Fleming syna Piotra-Henryka, krajczego wielkiego koronnego 1710 r., starostę mirachowskiego zmarłego bezdzietnie, i córkę Henrykę-Dorotę lv. za Janem ks. Radziwiłłem, wojewodą nowogrodzkim, 2v. za Franciszkiem Bielińskim, marszałkiem wielkiem koronnem.
Linia II. N., syn Jana i Grumbkowskiej, z niewiadomej nam żony miał synów: Joachima, elektora 1697 r. z wojew. pomorskiego, z kanonika krakowskiego i kustosza wiślickiego, biskupa łuckiego, zm. 1721 r., Jakóba i Piotra-Jerzego.
Jakób, starosta mławski 1711 r., kasztelan elbląski 1716 r., stronnik Augusta II, przyłożył się do zdobycia Zamościa 1716 r., i walczył z konfederacyą tarnogrodzką; żonaty z Teresą Tarłówną, córką Józefa, starosty pilzneńskiego, 1v. za Józefem Potulickim, wojewodą czerniechowskim, miał z niej córkę Elżbietę-Wincentę, zakonnicę Sakramentkę. i synów, Jakóba i Józefa-Michał.
Jakób, podkomorzy królewski, starosta bodzechowski 1764 r., kasztelan elbląski 1772 r., członek stanów galicyjskich 1782 r., z Anieli Oborskiej, starościanki bodzechowskiej, jego syn Piotr 1787 r., dziedzic dóbr Głoskowa, Wilkty, Dutki i Wrzosowa, ożeniony z Maryanną Rudzieńską, wojewodzianką mazowiecką.
Józef-Michał, generał-lejtnant wojsk koronnych, od 1758 r. chorąży pomorski, elektor i poseł tczewski z wojew. pomorskiego 1764 r., od 1765 r. generał-adjutant królewski, dziedzic dóbr Kolibki, z żony Bernardyny von Kleist jego synowie: Jan Nepomucen, szambelan pruski, dziedzic dóbr Kolibki, Józef i Ferdynand, bezpotomni, i August, zm. 1808 r., po którym z Julii Sokołowskiej córki: Antonina za Berensem, Józefa za pułkownikiem de Prez, Pelagia Przychowska, Maryanna, i synowie: Aleksander i Franciszek-Michał.
Hr. Aleksander, kapitan wojsk pruskich, dziedzic dóbr Hoch-Redlau, pod Gdańskiem, z żony Agnieszki hr. von Wickerode miał córkę Agnieszkę za generałem lejtnantem wojsk pruskich von Kropft i synów: hr. Oskara, porucznika landweru i referendarza pruskiego 1858 r., hr. Aleksandra, porucznika pruskiego, i Jana.
Hr. Franciszek-Michał, dziedzic dóbr Schubben, w Prusach, z żony Maryi von Kleist, pozostawił synów: Pawła, Alfreda, porucznika wojsk pruskich, Antoniego i córkę Weronikę.
Piotr-Jerzy (trzeci brat stryjeczny Jana-Jerzego), poseł pomorski 1696 r., podpisał elekcję 1697 z wojew. pomorskiem; pułkownik wojsk koronnych, wojewoda inflancki 1713 r., a malborski od 1722 r., elektor 1733 r. z wojew. malborskiego, zm. 1755 r., z Urszuli Potockiej, córki Stefana, marszałka nadw. kor., pozostawił córki: Annę-Teresę, żonę Aleksandra ks. Sułkowskiego, łowczego nadwornego litew., Teresę-Izabelę za Michałem Czapskim, wojewodą mai borskim, Elżbietę, żonę Andrzeja Moszczyńskiego, wojewody inowrocławskiego, Urszulę za Jerzym Ożarowskim, oboźnym wielkim koronnym, i syna Ignacego-Franciszka. Ignacy-Franciszek, starosta pucki i mirachowski, elektor 1764 r. z ks. oświęcimskiego, podkomorzy nadworny koronny 1765 r., kawaler orderu św. Stanisława 1767 r., wojewoda pomorski 1772 r., starosta kościerzyński i solecki, generał małopolski, marszałek Rady Nieustającej 1786 r., zaślubił Felicytę, córkę Jana Wielopolskiego, wojewody sandomierskiego, i Maryanny Jabłonowskiej, iz niej miał córki: Felicyę, żonę Tadeusza Matuszewicza, Maryannę za Ignacym Dembińskim, starostą wolbromskim, i N. Czerwińską. Oprócz powyższych Jan, syn Jana i Elżbiety Chinowskiej, kanonik krakowski 1714 r. Wojciech, pułkownik wojsk koronnych 1727 r. Ignacy, starościc solecki, komisarz Komisyi Edukacyjnej 1786 r. Hr. Konstanty, ur. 1776 r. w Gdańsku, wszedł 1793 r. jako chorąży do pułku Złotej Wolności wojska polskiego i w 1794 r. został porucznikiem w 17 pułku piechoty; porucznik I legii włoskiej, następnie kapitan, szef szwadronu w sztabie głównym marszałka Marmont, w 1807 r. został podpułkownikiem, a następnie dowódcą pułku 1 jazdy wojsk Ks. Warszawskiego i w 1808 r. awansował na pułkownika; przeznaczony 1815 r. na szefa sztabu w dywizyi ułanów, tegoż roku postąpił na generała brygady iw 1817 r. przeniesiony na dowódcę strzelców konnych aw 1831 r. obrany do organizacyi siły zbrojnej w wojew. mazowieckiem i kaliskiem. Odbył kampanie: 1794 r. w Polsce, 1794-1800 we Włoszech, 1806-1807 r. w Prusach, 1809 r. w Austryi i 1812 r. w Rosyi i za waleczność dostał krzyż złoty polski 1809 r. Legii Honorowej, a w 1812 r. został oficerem tejże legii. Hr. Konstanty był żonatym z Zuzanną Zielińską, zmarłą, w Warszawie 1842 r. Hr. Piotr, dziedzic dóbr Wadowic 1830 r. i hr. Ludwik, dziedzic dóbr Luszowce 1855 r. w Galicyi. (Metr. Kor., Con. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Don. Vars., Kancl., Sigil., Ks. Gr. Czerskie i Nowokorczyńskie, Żychl., Ks. Wojskowe).
PRZEBOJEWSKI. Stanisław, syn Piotra, w pow. sierpskim, zapisał 1651 r. dożywocie żonie swej Zofii Suskiej (Don. Vars.).
PRZEBOŁOWSKI h. PORAJ. Franciszek w nagrodę zasług otrzymał 1775 r. nobilitacyę i herb Poraj. Józef-Franciszek, dziedzic wsi Sucha, wojski sanocki 1787 r., komisarz do zbierania ofiar 1789 r., żonaty z Jadwigą Węsierską (Kancl., Sig., Vol. Leg., Ks. Gr. Sochaczewskie).
PRZEBORA h. NAŁĘCZ. N., sędzia ziemski mozyrski, um. 1712 r. (Metr. Litew.) Zobacz Przybora.
PRZEBOROWSKI h. ABDANK. W Wielkopolsce, Jan, kanonik krakowski 1528 r. Bernard wolny 1537 r. od wyprawy wojennej. Stanisław, kanonik krakowski 1543 r. Jan, syn Macieja, nabył 1557 r. wójtostwo w m. Grabów. Jan, dziedzic dóbr Przeborów i Drozdzino, żonaty z Jadwigą Balińską 1570 r. Dobiesław, regent grodzki poznański 1582 r., sędzia ziemski poznański 1615 r. Jan i Stanisław, synowie Jerzego. 1589 r. Stanisław, podczaszy poznański 1620 r. Adam, Jezuita, nieodstępny towarzysz obozowy, kapelan i kaznodzieja Jana Sobieskiego hetmana i króla, umarł na Węgrzech na wyprawie wiedeńskiej 1683 r. (Metr. Kor. Conv. Vars.).
PRZEBOROWSKI h. LUBICZ. Jan z synami: Stefanem, Bazylim, Antonim i Floryjanem wyleg. w Ces. 1832 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
PRZEBYSŁAWSKI. Marcin, wojski halicki 1773 r. (Kancl. Sigil.). Patrz Przybysławski.
PRZECHADZKI h. PRUS III. Na Litwie iw Wielkopolsce. Krzysztof, pastor dysydencki w Dubiecku 1560 r. Marcin, dziedzic dóbr Witanowo, w wojew. brzesko-litewskiem 1778 r. Franciszek, porucznik wojsk pols. 1822 r. Józef dziedzic dóbr Wicentów, w pow. konińskim 1858 r.
Po Tomaszu, pośle na sejm 1764 r., syn Mateusz miał syna Marcina, żonatego z Teresą Rogowską, z której synowie: Wincenty, dziedzic dóbr Wola Brzostowa, wyleg. w Król. 1854 r., Franciszek i Hipolit.
Franciszek, ur. 1783 r. we wsi Pawłówka, w Poznańskiem, wszedł 1806 r. do wojska i w 1810 r. przeznaczony do artyleryi pieszej, został 1812 r. podporucznikiem; przeniesiony 1815 r. do 1 pułku piechoty liniowej, awansował 1819 r. na porucznika, a 1826 r. na kapitana w 7 pułku piechoty liniowej i w 1826 r. przeszedł do korpusu weteranów i inwalidów. Odbył kampanie: 1806-1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. przeciw Rosyi, gdzie dostał się do niewoli.
Hipolit, ur. 1784 r. w Poznaniu, postąpił 1806 r. do artyleryi pieszej i 1809 r. został podporucznikiem, 1810 r. porucznikiem, a 1812 r. kapitanem; umieszczony 1816 r. w kompanii 1 lekkiej artyleryi pieszej, wyszedł 1820 r. do dymisyi w stopniu majora. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi i za waleczność dostał krzyż srebrny polski (Ks. Wojskowe).
PRZECHOCKI h. DĄBROWA odm. Odmiana herbu - w podkowie łapa orla.
Adam, dziedzic części wsi Przechody, w pow. lelowskim 1601 r. (Ks. Poborowe).
PRZECHOCKI h. PRUS. Po Tomaszu, dziedzicu dóbr Pieńki-Grodzisko, w ziemi wiskiej 1748 r., z żony Eufrozyny Brzostowskiej syn Mateusz pozostawił syna Teodora, a ten syna Pawła, po którym syn Stanisław żonaty z Pauliną Zalewską miał syna Ksawerego, wyleg. w Król. 1862 r.
PRZECHOWSKI h. PRUS. Mikołaj ze Sławina w wojew. Sandomierskiem 1535 r.
PRZECIESKI v. PRZECISKI. N., dziedzic dóbr Mojkowice 1470 r. (L. Benef.) Jacek, podstarosta trembowelski 1649 r. (Wyr. Tryb. Lubel.) Józef, w Wielkopolsce, obrany komisarzem do osądzenia sprawy 1775, (V. Leg.).
PRZECISZEWSKI h. GRZYMAŁA. Mają pochodzić od Grzymała-Domaradów i biorą przydomek Domarad; nazwisko wzięli od wsi Przeciszewa blisko Płocka, którą już w początkach XIV stolecia posiadali. Stanisław z Przeciszewa otrzymał od Ziemowita III ks. Mazowieckiego 1370 r. uwolnienie na lat 13 od podatków swej wsi Kapkowo, zniszczonej w wojnie z Krzyżakami. Mikołaj, Dominik, Wacław i Andrzej, bracia, dostali tak dla Przeciszewa, jak i dla swych dóbr Sławęcina i Suska w 1422 r. różne przywileje od książąt mazowieckich, a nawet prawo miecza (ius gladii). Stanisław 1542 r., syn Jana, dziedzic wsi Przeciszew, miał synów: Adama, kanonika poznańskiego i płockiego 1570 r., i Andrzeja, po którym syn Jan z N. Rozrażewskiej pozostawił synów: Waleryana i Mateusza. Mateusz z Przeciszowa, elektor 1648 r. z wojew. płockiego, podsędek 1659 r. a następnie 1670 r. sędzia ziemski płocki, zrobił znaczny zapis dla kościoła w Zagrobie; jego córka Katarzyna za N. Sokolnickim.
Piotr i Zygmunt, bracia, sprzedali 1578 r. części wsi Chrościce; po Piotrze synowie: Wojciech, elektor 1632 r. z wojew. płockiego, i Zygmunt żonaty z N. Zielińską 1634 r. Wojciech, miecznik płocki, elektor 1648 r. z wojew. płockiego, deputat na Trybunał koronny 1661 r., miał dwie żony, N. Garwaską i Agnieszkę Karnkowską, kasztelankę dobrzyńską.
Andrzej, Jan i Stanisław 1669 r., Aleksander, Bartosz Jan i Stanisław 1674 r., Paweł 1697 r. z wojew. płockiem, a Andrzej z ziemią chełmską i Jan z wojew. inowrocławskiem 1697 r. podpisali elekcye.
Andrzej, Antoni i Kazimierz, synowie Jana, dziedzice Przeciszewa 1715 r. Jan, elektor 1733 r. z ziemi dobrzyńskiej. Józef-Stanisław, rotmistrz wojsk królewskich 1736 r. Stanisław, skarbnik 1738 r., chorąży i podstarosta płocki 1760 r., rotmistrz wojew. płockiego, elektor 1764 r. z wojew. płockiego. Po Szymonie z Maryanny Osieckiej syn Maciej, kanonik włocławski i płocki 1751 r., i córka Kunegunda 1v. Wendowa, 2v. za Rokitnickim, kasztelanem dobrzyńskim. Dyonizy, wojski sierpski 1768 r., łowczy raciąski 1779 r., cześnik płocki 1781 r., i Hilary, synowie Antoniego i Elżbiety Smoszewskiej. Adam, kapitan regimentu gwardyi, żonaty 1772 r. z Anną Ostaszewską. Ludwik, sędzia grodzki bobrownicki 1775 r., syn Jana, wnuk Pawła i Zuzanny (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Don. Wars., Sigil., Ks. Gr. Brzeskie).
Byli i na Litwie. Jan, rotmistrz wojsk litewskich, dzielny wojownik pod Janem-Karolem Chodkiewiczem, poległ 1609 r., chcąc przedrzeć się do Parnawy, oblężonej przez Szwedów; jego syn Piotr, rotmistrz wojsk litewskich, na Żmudzi, miał syna Zygmunta, rotmistrza; z jego potomków Andrzej, kanonik żmudzki, kaznodzieja katedralny wileński 1680 r.
Jan, porucznik pow. kroskiego, Stanisław, Wiktoryn podpisali elekcyę 1733 r. z ks. żmudzkiem. Stanisław, ciwun berzański 1761 r. Ignacy, ciwunowicz, i Rafał, ciwun wieszwiański, podpisali elekcyę 1764 r. z ks. żmudzkiem. Franciszek, kanonik żmudzki 1777 r. - Tadeusz, sędzia ziemski rosieński 1778 r. Ignacy, sędzia ziemski rosieński 1777 r. chorąży żmudzki 1791-94. Leon, ciwun berżański 1781 r., komisarz do zbierania ofiar 1789 r., Wincenty, ciwun pawdowski, komisarz do zbierania ofiar 1789 r. Piotr, budowniczy żmudzki 1791 r. Antoni, poseł rosieński na sejm 1831 r., czynny wziął udział w powstaniu 1831, następnie emigrant we Francyi. Heronim, syn Rocha, marszałek szlachty pow. rosieńskiego 1858 r.
Wylegitymowani w Ces. 1841-1866 i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej: Zygmunt, Adolf z synem Edmundem i Zbigniew, synowie Adolfa, wnukowie Jana, prawnukowie Ignacego; Ignacy, Stanisław i Franciszek, synowie Aloizego, wnukowie Ignacego; Henryk, syn Karola, Jan i Władysław, synowie Jana, wnukowie Wincentego; Franciszek i Ignacy, synowie Wincentego, wnukowie Stanisława; Artur, Emil i Hieronim z synem Edmundem, synowie Antoniego, wnukowie Rocha; Mieczysław z synem Szczęsnym, Adolf i Witold, synowie Jana, wnukowie Brunona, - Augustyn z synem Gustawem, - Stanisław z synami: Michałem i Teofilem, - Rafał z synami: Konstantym i Leonem, - Alojzy, Bartłomiej, Antoni z synami: Józefem, Antonim, Adamem i Brunonem i Franciszek, synowie Leona, wnukowie Rafała.
Antoni, syn Rocha i Alojzy, ur. 1797 r. we wsi Gwiazduszkach, wszedł 1812 r. do 20 pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego, a umieszczony 1815 r. w 3 pułku strzelców pieszych, awansował 1817 r. na podporucznika i w 1821 r. wyszedł do dymisyi.
Jan, syn Brunona i Agnieszki, ur. 1791 r. w Łochowie, postąpił 1812 r. jako podporucznik do 20 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego, a umieszczony 1815 r. w 3 pułku strzelców pieszych, został 1816 r. porucznikiem i 1817 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanię 1812 r. przeciw Rosyi (Ks. Wojskowe).
Adam, Antoni, Brunon i Józef, dóbr Wojnatyszki, Adolf, syn Adolfa, dóbr Powerpiany i Pluszcze i Mieczysław, syn Jana, dóbr Rochów, w gub. kowieńskiej dziedzice 1889 r.
PRZECŁAWSKI h. GLAUBICZ. W wojew. poznańskiem, z którego przesiedlili się do Litwy; pisali się z Przecławic, w pow. poznańskim. Andrzej, posesor wsi Łagiewniki 1489 r., miał syna Jana, który w 1547 r. otrzymał w dożywocie Łagiewniki. Jerzy zwolniony 1520 r. od wyprawy wojennej.
Andrzej, dziekan poznański, scholastyk krakowski, kustosz płocki, kanonik krakowski 1546 r., administrator biskupstwa krakowskiego 1550, mąż zdolny, posłował w 1557 r. od Zygmunta Augusta do jego siostry Izabeli, królowej węgierskiej; um. 1571 r. Andrzej, poseł poznański, głosował za Henrykiem Walezym 1573 r.; jego syn Andrzej 1613 (Akta Poznańskie). Andrzej, dziedzic Napochanie, Jan, dziedzic Przecławka, Janusz, dziedzic Drogocina, Kniszyna, Krzyszkowa, Łagiewniki i Glinno Małe, Marcin, dziedzic Rokitnicy, a Marcin i Piotr, dziedzice Pożarowa Większego, Wróblewa i Kołodziejska, w pow. poznańskim 1580 r.
Stanisław, syn Janusza, ożeniony z Jadwigą Sadowską 1589 r. Andrzej, Piotr i Stanisław, synowie Jana, dziedzice Jabłonowa, Mierosława i Węglewa 1582 r. Stanisław, podstarosta wałecki 1604 r., żonaty z Ewą Widawską, stolnik poznański 1612, a jego syn Feliks-Samuel, kantor sandomierski, kanonik gnieźnieński, łowicki i pułtuski 1653 r. Zygmunt 1632 r. z wojew. poznańskiem i Jan 1669 r. z wojew. kaliskiem podpisali elekcye. Wojciech, syn Piotra, dziedzic Więckowie i Więckówki 1682 r. (Metr. Kor., Conv. Vars.)
Z osiedlonych na Litwie, a rozrodzonych głównie w pow. Słonimskim. Andrzej, chorąży Słonimski 1610 r., jego synowie: Zygmunt, poseł 1648 r., podstarosta 1654 r. i komisarz do zapłaty wojska 1662, podczaszy Słonimski 1666, podstoli mozyrski 1662. Krzysztof, dziekan 1673, a poprzednio kanonik wileński i sekretarz królewski, elektor 1648 r. z wojew. wileńskiego, i Stanisław, podstoli oszmiański 1654 r., z żony Doroty Brzostowskiej zostawił liczne potomstwo. Kazimierz, chorąży i podstarosta Słonimski 1695, podpisał pospolite ruszenie 1698 r., i walczył pod Olkienikami przeciw Sapiehom 1700 r. Andrzej, wojski Słonimski, podpisał pospolite ruszenie 1698 r., żył jeszcze 1710 r.
Adam-Heronim, podczaszy Słonimski 1709 r. Dominik, prałat i kanonik wileński 1712 r. Andrzej, poseł pow. Słonimskiego, i Konstanty, sędzia kapturowy pow. Słonimskiego, elektorowie 1764 r. z pow. Słonimskiego. Kazimierz, krajczy 1764 r., a sędzia grodzki Słonimski 1768-81 r. Gedeon, sędzia ziemski 1768 r., Andrzej, strażnik 1768 r., Konstanty, sędzia ziemski 1772-93 r., Jan, strażnik 1768-81 r., pisarz grodzki 1788 r., a pisarz ziemski 1793 r. Słonimscy,- Antoni, regent grodzki 1788-93 r., Jan, oboźny 1791-93 r., Stefan, 1793 r. skarbnik Słonimscy.
Franciszek, syn Gedeona, z synami: Józefem, Michałem, Wincentym i Marcinem i ich potomstwo, - Ignacy, syn Gedeona, z synami: Kasprem, Leonardem, Ksawerym i Karolem i tego syn Gustaw z synami: Józefem, Leonardem i Leontiem, - Hipolit, syn Konstantego, z synami: Lucyanem i Zygmuntem i ich potomstwo, - Hilary, syn Konstantego, z synami: Pawłem, Sewerynem i Mikołajem, - Heronim, syn Konstantego, z synami: Aleksandrem, Apolinarym, Albertem, Bonifacym i Wiktorem i ich potomstwem, - Leonard, syn Konstantego, z synami: Władysławem, Konstantym, Protem, Fortunatem, Celestynem i Janem i Edward, syn Konstantego, z synami: Michałem i Walerjanem 1842 i 1845 r., Mieczysław, syn Karola, z braćmi, Albertem i Witoldem 1848 r. wyleg. w Ces. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.
PRZECŁAWSKI h. KRUPKA. W artykule o Krupkach pomieściliśmy powstanie tego rodu, jego rozwój i przybranie nazwiska Przecławski; w tym artykule zamieścimy niektóre dopełnienia i te szczegóły, które w aktach archiwalnych zamieszczone przy nazwisku Przecławski.
Konrad z Przecławic Krupka-Przecławski, dziedzic Klonowa, sekretarz królewski 1574 r., miał, oprócz poprzednio wskazanych, jeszcze syna Krzysztofa, który w 1607 r. wziął w dzierżawę dobra Marchocin, i pozostawił syna Andrzeja, po którym synowie: Jan i Stanisław 1671 r.
Po Piotrze, synu Konrada, synowie: Andrzej, Krzysztof, Marcin, Piotr, proboszcz koniecpolski, elektor 1669 r. z wojew. sandomierskiego i Stanisław, i z nich Andrzej w 1650 r. był dziedzicem wsi Kisiele. Ludwik, syn Heronima, wnuk powyższego Konrada, komornik proszowski, stolnik kijowski 1656 r., żonaty z Zuzanną z Kochowa, miał synów: Aleksandra i Michała-Heronima.
Aleksander z Przecławic, elektor 1669 r. z wojew. sandomierskiego, miał dwie żony, Zuzannę Nowodworską i Zofię ze Stawiszyna, i z nich pozostawił synów: Józefa, kanonika pilzneńskiego 1691 r., Pawła, Piotra, viceregenta grodzkiego 1711 r., pisarza grodzkiego nowokorczyńskiego 1713 r., Samuela, żonatego z Katarzyną z Wrocimowa Biesiadecką 1708 r., i Wawrzyńca, dziedzica wsi Klwoty 1713 r., cześnika rawskiego, elektora 1733 r. z wojew. sandomierskiego.
Po Janie, dziedzicu Polikarcic z Maryanny Dembińskiej synowie: Andrzej i Antoni, żonaty z Anną Bełdowską, który w 1712 r. sprzedał połowę Polikarcic swemu bratu Andrzejowi.
Andrzej, dziedzic na Polikarcicach 1730 r., żonaty z Anną N., pozostawił syna Franciszka, po którym syn Tomasz miał syna Michała; po Michale synowie: Feliks, Franciszek Ksawery, dziedzic Ściborówki 1846 r. i Stanisław; po Stanisławie synowie: Bohdan, Kazimierz-Stanisław i Tomasz-Franciszek, dziedzic Kałamarynki, w pow. starokonstantynowskim 1877 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Lubel., Conv. i Don. Vars. Ks. Gr. Nowokorczyńskie, pow. starokonstantynowski).
PRZECŁAWSKI h. ZADORA. Dawna w wojew. krakowskiem rodzina, w aktach grodzkich tego województwa częste są jej wzmianki; już od końca XIV stolecia wzięła nazwisko od wsi Przecławice. Dziwisz 1399 r., Błażej 1407r., Michał 1446 r., Jan i Andrzej, dziedzice wsi Przecławice 1504 r. Piotr z Przecławic 1632 r., a Jan 1669 r., elektorowie z wojew. krakowskiego. Heronim i Piotr 1643 r. (Akta krakowskie). Andrzej 1697 r. i dwóch Stanisławów 1733 r. podpisali elekcye z wojew. krakowskiem. Stanisław, subdelegat buski, wyleg. w Galicyi 1782 r. Leonard, syn Konstantyna, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1823 r.
PRZECZEŃ h. KORAB. Byli w wojew. Sieradzkiem i nazwisko wzięli od wsi Przecznie, w pow. Szadkowskim. Jakób, Mikołaj, Piotr i Stanisław, synowie Wojciecha, 1477 r. Kacper z Chajczyna 1550 r. Jan i Marcin, synowie Heronima, 1565 r., i z nich Marcin pozostawił córkę Annę, żonę Jana Krosnowskiego, woj szczycą rawskiego 1601 r., i synów: Jana i Stanisława, który w 1613 r. sprzedał części dóbr Przecznie szwagrowi Krosnowskiemu.
Jan, starszy syn Marcina, dziedzic na Jaworzu i Patokach 1612 r., żonaty z Zofią Kawiecką, miał synów: Jana i Krzysztofa 1645 r., i po Krzysztofie z żony Anny Trzemeskiej syn Krzysztof, dziedzic na Jaworzu i Patokach 1673 r., podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sieradzkiem (Conv. Piotrk., Conv. Vars., Ks. Gr. Sieradzkie, Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.).
PRZECZKOWSKI h. SZELIGA. Pisali się z Przeczek i Mierzejowa, a wzięli nazwiska od wsi Przeczkowa, w ziemi łomżyńskiej; należeli do zamożniejszego obywatelstwa swego powiatu. Piotr 1423 r., Mikołaj 1472 r., Stanisław 1499 r., syn Jakóba, 1522 r., - dziedzice Przeczkowa. Sebastjan i Wincenty, synowie Walentego, 1577 r.
Mikołaj, Paweł i Stanisław, synowie Mikołaja, 1606 r.; po Pawle synowie: Jan-Józef i Mikołaj, a Stanisław, cześnik wiski 1608 r. Mikołaj, podczaszy 1620 r., cześnik 1625 r. łomżyński. Wojciech, syn Jana, nabył 1625 r. wieś Łęczyce; skarbnik łomżyński 1627 r., chorąży różański 1629 r., pisarz ziemski różański 1637 r., miał synów: Kazimierza i Ludwika, sekretarza królewskiego, elektora 1648 r. z ziemi nurskiej, ostatnio pisarza ziemskiego łomżyńskiego 1658 r.
Jan, skarbnik łomżyński, poseł i deputat na Trybunał radomski 1627 r. Gaspar-Wojciech, skarbnik łomżyński, pisarz ziemski rawski 1631 r. Józef, proboszcz lwowski, kanonik gnieźnieński 1639 r. Anna, żona Chryzostoma Jarzyny, kasztelana inowłodzkiego 1640 r. Wojciech, pisarz grodzki i ziemski łomżyński 1642 r. Andrzej, Eustachy, pokojowy królewski, Kazimierz z Przeczkowa, Kazimierz ze Zbinina, Marcin i Waleryan z ziemią nurską, Wojciech ze Zbinina, pisarz ziemski różański, z ziemią łomżyńską, różańską i nurską podpisali elekcyę 1648 r. Kazimierz, elektor 1674 r. z ziemi wiskiej. Mikołaj, syn Marcina, dziedzic Drążewa i Kordowa, żonaty z Maryanną Grzegorzewską, 1675 r. Marcin i Tomasz, synowie Bartłomieja, 1682 r. Po Mikołaju syn Mikołaj, cześnik łomżyński 1687 r. Aleksander, Bronisław i Zygmunt z ziemią wiską, Ludwik i Walenty z ziemią nurską i Stanisław, chorąży z ziemią łomżyńską podpisali elekcyę 1697 r.
Po Aleksandrze z Doroty Chojnowskiej synowie: Seweryn i Stanisław, i z nich Seweryn, burgrabia grodzki wiski 1727 r., żonaty z N. Gołaszewską (Metr. Kor., Ks. Gr. Brzeskie, Czerskie i Sochaczewskie, Conv. i Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel.).
Jedna gałąź tego rodu osiedliła się na Rusi Czerwonej. Paweł, subdelegat grodzki przemyślski 1724 r. Po Kazimierzu, dziedzicu Lubianie i Kawieńskie, syn Paweł, cześnik wiski 1753 r., pisarz i sędzia grodzki przemyślski 1763 r., podsędek 1765 r., ostatnio sędzia ziemski przemyślski, po którym z Wiktoryi Konarskiej synowie: Józef, poseł ziemi przemyskiej, elektor 1764 r. z wojew. ruskiego, wojski mniejszy 1764 r., miecznik 1768 r., łowczy, wojski większy 1769 r., ostatnio cześnik 1770 r. przemyślski. Jan, elektor 1764 r. z wojew. ruskiego, chorąży sanocki 1781 r., żonaty z N. Malicką, kasztelanką sanocką, i Kacper, ożeniony z Teresą Wiktorówną. Maciej, vicegerent grodzki przemyślski 1767 r. (Sigil., Wyr. Tryb. Piotrk., Kancl.) Jan, członek stanów i Maciej wylegitymowani w Galicyi 1782 r.
PRZECZYŃSKI. Wojciech podpisał elekcyę 1669 r. z ziemią bielską.
PRZEDBOR. Stanisław, starosta wieluński 1579 r. Jakób, syn Stanisława, 1582 r. Jan, syn Macieja, 1615 r. Marcin, elektor 1632 r. z wojew. sandomierskiego.
Mikołaj, komornik ziemski podolski 1663 r., żonaty z Konstancyą Hryckówną, miał synów: Andrzeja i Jana. Konstanty, kustosz przemyślski, kanonik chełmiński, proboszcz mielecki 1683 r. Katarzyna, żona Jana Gruszeckiego, podstolego trembowelskiego 1700 r. (Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel.).
PRZEDBOROWSKI h. PORAJ. Pisali się z Przedborowa i do połowy XV stolecia mianowali się Przedbor, które to miano jedna ich linia zachowywała jeszcze w XVIII stoleciu jako nazwisko. Piotr, kanonik inflancki 1783 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.)
PRZEDBORSKI h. GOZDAWA. Byli w XVI stoleciu w wojew. płockiem i wydali kilku urzędników ziemskich, lecz, jak się zdaje, już zgaśli.
PRZEDNIEWSKI h. GOZDAWA. Andrzej i Marcin, elektorowie 1669 r. z wojew. poznańskiego. Anna, żona Franciszka Paruszewskiego, regenta ziemskiego inowrocławskiego 1763 r.
PRZEDPEŁSKI h. JASTRZĘBIEC. Wzięli nazwisko od wsi Przedpełcza, w wojew. płockiem. Jan, Mieczko, Mikołaj, Paweł, Piotr i Włościbor, dziedzice Przedpełcza cytowani 1408 r. w przywileju nadanym Boleścicom od Ziemowita ks. Mazowieckiego. Wszebor, kanonik płocki, um. 1540 r. Michał, pisarz grodzki przedecki 1560 r., otrzymał 1565 r. w dożywocie wójtostwo wsi Mały Ostrów; żonaty z Zofią Różyńską, miał synów: Jakóba, dziedzica części Ostałowa, i Mikołaja, sędziego grodzkiego przedeckiego 1597 r., po którym syn Mikołaj, dziedzic Przedpełcza. Adam i Stanisław, synowie Macieja, 1589 r.
Jan 1669 r. z ziemią wyszogrodzką, Paweł 1674 r. z ks. żmudzkiem, Józef z wojew. płockiem, Stanisław i Walenty z ziemią dobrzyńską 1697 r. podpisali elekcye.
Adam, dwóch Piotrów, Stanisław, Szymon i Walenty z wojew. płockiego, Aleksander z wojew. wołyńskiego i Mikołaj z wojew. podlaskiego elektorowie 1733 r. Jan, kapitan wojsk koronnych 1774 r., komisarz płocki 1791 r. Józef, kanonik sierpski 1783 r. Sebastyan, burgrabia grodzki rawski 1788 r. Jacek, komornik ziemski płocki, komisarz do zbierania ofiar 1789 r. (Mik. Metr. Kor., Ks. Gr. Przedeckie i Płockie, Kancl., Wyr. Tryb. Piotrk.).
Po Piotrze, dziedzicu wsi Przedpełki w 1700 r., pochodzący: Piotr, dziedzic wsi Mokrsko, w pow. mławskim, Maryan, urzędnik w Warszawie, i Klemens, dziedzic dóbr Śniedzianowo, synowie Jacka i Julianny Turowskiej, w 1838 r., a nadto Konstanty, syn Jacka, otrzymał prawa nowego szlachectwa 1837 r.; Konstanty, urzędnik w Kaliszu i Aleksander, synowie Feliksa, wyleg. w Król. 1838 r.; Józef i Stanisław, synowie Piotra i Scholastyki Miłodrowskiej, wyleg. w Król. 1838 r.
Feliks, syn Jacka i Julianny, ur. 1789 r. we wsi Śniedzianowie, w pow. mławskim, wszedł 1807 r. do artyleryi wojsk. Ks. Warszawskiego i 1809 r. został podporucznikiem, a 1809 r. porucznikiem i w 1812 r. awansował na kapitana; przeznaczony 1815 r. do kompanii 1 pozycyjnej artyleryi pieszej, a w 1816 r. do batalionu saperów, postąpił 1817 r. na kapitana klasy I i w 1820 r. przeszedł do szkoły aplikacyjnej na profesora taktyki i w 1831 r. był dowódcą batalionu artyleryi rezerwowej. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w oblężeniu Gdańska.
Wojciech, syn Jacka i Julianny, ur. 1801 r. w Śniedzianowie, postąpił 1821 r. do batalionu saperów i w 1825 r. awansował na podporucznika (Ks. Wojskowe).
Po Piotrze, w 1740 r. dziedzicu wsi Przedpełki-Włosty, pochodzący: Adam, syn Wincentego i Antoniny Sąchockiej, 1839 r., Szymon, Mikołaj i Benedykt, synowie Ignacego, 1844r., Bonifacy, syn Jana, stryj i Wojciech, synowiec w 1839 r. wyleg. w Królestwie.
Po Marcinie, dziedzicu dóbr Łoniewo, w wojew. płockiem 1733 r., synowie: 1) Kazimierz, tego syn Błażej miał syna Wincentego, po którym syn Franciszek Ksawery, w wojsku rosyjskiem, wyleg. w Król. 1857 r.; 2) Andrzej pozostawił syna Stanisława, żonatego z Maryanną Krajewską, z niej syn Szymon wyleg. w Król. 1858 r.
PRZEDRZYMIRSKI h. ŁUK. Byli na Rusi Czerwonej; szlachta zagrodowa, brali przydomki Krukowicz i Tur. Stefan, dziedzic Przedrzymiechy 1590 r. Dwóch Janów podpisało elekcyę 1669 r. z ziemią przemyślską.
Stefan żonaty 1724 r. z Anną Zubrzycką. Jan, elektor 1733 r. z wojew. ruskiego (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).
Tomasz, dwóch Szczepanów i Teodor Krukowicze, dwóch Andrzejów, Antoni, Bazyli, Jan, Łukasz, trzech Michałów, Piotr, Szczepan i Szymon Turowie wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Paweł, wnuk Szymona i Mikołaj, członek Stanów Turowie 1831-38 r.
PRZEDWOJEWSKI h. LUBICZ. Senator w rodzinie, Wojciech-Aleksander, kasztelan lubaczowski 1636 r., wiski 1646 r.
Wzięli nazwisko od wsi Przedwojewa, w ziemi ciechanowskiej. Jan, syn Piotra, i Marcin, syn Pawła, dziedzice Przedwojewa 1544 r. Jakób, syn Macieja, 1559 r., miał syna Jakóba, dziedzica na Przedwojewie 1580 r. Jan, syn Aleksego z Przedwojewa, 1608 r. Jan, syn Pawła, 1611 r. Feliks, syn Jana, 1614 r. Borzym, syn Macieja, 1615 r.
Po Andrzeju z Przedwojewa syn Wojciech-Aleksander, dziedzic dóbr Tchórze Topolnica, otrzymał 1622 r. wójtostwo w Woli Strzelbickiej; miecznik i pisarz grodzki przemyślski 1613 r., podsędek przemyślski, elektor 1632 r. z wojew. ruskiego, kasztelan lubaczowski 1636 r., a wiski 1646 r., elektor 1648 r. z ziemi wiskiej, był w 1631 r. deputatem na Trybunał radomski; kasztelan pozostawił syna Aleksandra-Zygmunta, skarbnika lwowskiego, elektora 1648 r. z ziemi ciechanowskiej, z cześnika sanockiego podstolego ciechanowskiego 1655 r., po którym synowie: Łukasz i Seweryn.
Krzysztof, syn Marcina, 1630 r., jego syn Stanisław, dziedzic dóbr Nowawieś 1649 r., ożeniony z Dorotą Łysakowską. Andrzej i Augustyn, synowie Stanisława, 1631 r. Piotr, syn Wojciecha, dziedzic na Przedwojewie 1640 r. Jan-Aleksander, Jerzy, Kazimierz i Władysław, synowie Jana, 1648 r. Andrzej, Paweł, Stanisław i Wojciech, elektorowie 1648 r. z ziemi ciechanowskiej. Adam, ożeniony z Urszulą Gradowską, i Aleksander, synowie Marcina, 1672 r. Wiktor, syn Pawła, 1684 r. Powyższy Adam, stolnik ciechanowski 1691 r., miał synów: Kazimierza, Michała i Stanisława. Wawrzyniec, cześnik zakroczymski 1700 r., pozostawił syna Ludwika.
Ludwik-Kajetan, skarbnik zakroczymski 1714 r., żonaty z Antoniną-Anielą Gawarecką. Adam, Stanisław i N., pisarz ciechanowski, podpisali elekcyę 1733 r. z wojew. płockiem. Antoni, kanonik chełmiński ]1786 r.
Konstanty-Felicyan, podstarosta i pisarz grodzki 1699 r., wojski, ostatnio pisarz ziemski ciechanowski 1710 r., z żony Anny Lasockiej miał córki: Joannę za Stanisławem Szydłowskim, podstolim zakroczymskim, Konstancyę, żonę Aleksandra Kickiego, i synów: Adama, Franciszka, Ludwika, Pawła i Tomasza; po Pawle z Rozalii Makowskiej synowie: Jan i Kazimierz i z nich Kazimierz miał syna Piotra, po którym z Konstancyi Deskiewicz syn Wincenty, podoficer wojsk rosyjskich, wylegitymowany w Królestwie 1862 r., za udział w powstaniu rozstrzelany 1863 r.
PRZEDWOJEWSKI h. RAES. Andrzej, Błażej i Józef 1782 r., a synowie Józefa: Paweł, Szymon, Michał i Józef 1830 r. wyleg. w Galicyi.
PRZEDWOLSZOWSKI h. KIETLICZ odmienny. Pół barana w górnej, a sześć słupów w dolnej części; w koronie pięć piór kapłonich.
Józef-Stanisław i Elżbieta Piechowska, małżonkowie, otrzymali 1765 r. wójtostwo we wsi Mizerna, w starostwie czorsztyńskiem; ów Józef-Stanisław, chorąży wojsk koronnych 1773 r., był w 1774 r. burgrabią grodzkim wyszogrodzkim (Kancl., Sigil.).
PRZEDWORSKI h. ODROWĄŻ. Jan zw. Wiecha, syn Piotra z Przedworzyc, w ziemi czerskiej, 1590 r. Jan, syn Heronima z Kłody, w ziemi czerskiej, 1592 r. Andrzej, Stefan i Trojan, synowie Stanisława, dziedzice Przedworzyc, Kłoda i Wólka, i z nich Andrzej sprzedał 1600 r. części Przedworzyc i Kłody i pozostawił synów: Marcina i Wojciecha.
Marcin, dziedzic części Przedworzyc, elektor 1669 r.. z ziemi czerskiej, miał synów: Jana i Wojciecha, z których Wojciech pozostawił synów: Aleksandra i Wawrzyńca, dziedzica Tymienicy, i po Aleksandrze, elektorze 1697 r. z ziemi czerskiej, z Maryanny Oczosalskiej syn Piotr 1653 r.
Wojciech, drugi syn Andrzeja, dziedzic na Przedworzycach 1654 r., elektor 1669 r. z wojew. sandomierskiego, miał syna Kazimierza, łowczego grodzieńskiego, żonatego z Zofią Sierakowską, który podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem.
Stanisław, syn Wojciecha, sprzedał 1606 r. części Przedworzyc i Wólki Przedworskiej. Krzysztof i Stefan, synowie Jana, 1607 r.; z nich Krzysztof pozostawił synów: Jana i Kacpra, który w 1635 r. nabył części Brankowa i Woli Braneckiej, a Jan kupił 1638 r. części Pokrzywny i Brańczyce.
Stefan, drugi syn Stanisława, dziedzic na Przedworzycach, zapisał 1612 r. dożywocie żonie swej Agnieszce Szymanowskiej i miał z niej synów: Jana, żonatego z Barbarą Lasocką 1637 r., Marcina, ożenionego z Maryanną Celejowską 1651 r., Stanisława i Wojciecha, który w 1661 r. zapisał dożywocie żonie swej Katarzynie Boskiej, komornikównie czerskiej.
Jan z Przedworzyc 1669, 1674 i 1697 r. z wojew. łęczyckiem, Stanisław 1697 r. z wojew. Sieradzkiem podpisali elekcye. Józef, syn Mikołaja, 1724 r. (Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Ks. Gr. Sochaczewskie i Czerskie).
PRZEDZEWSKI v. PRZĘDZOWSKI h. JUNOSZA. Podług Niesieckiego w wojew. kaliskiem, lecz ich gniazdo, wieś Prządzew, była w wojew. łęczyckiem.
PRZEDZIELNICKI. Książęta. Gałąź książąt Nieświeskich, dziedzicząca na majątku Przedzielnicy, w ziemi przemyślskiej, brała tytuł książąt Przedzielnickich. Kn. Iwan Nieświski, otrzymawszy za żoną Jarochną, córką Andrzeja Bybelskiego, dobra Przedzielnicę, Hubice, Podgrodzice, Nowosielce i Żabokruki, nazwał się od tych pierwszych dóbr Przedzielnickim. Kn. Iwan z żoną Jarochną fundowali 1445 r. cerkiew w Hubicach i pozostawili dwóch synów: Jaczka i Michała, który zaślubił Asię (Anastazyę), córkę Dymitra Boratyńskiego, 2v. Mateuszowę Krasnopolską. Obydwaj bracia zmarli bezpotomnie i Przedzielnica przeszła do Fredrów jako siostrzeńców ich matki (Wolff).
PRZEDZYŃSKI v. PRZĘDZYŃSKI h. NAŁĘCZ. Piszą się z Przedzynia, w kaliskiem, i są gałęzią rodu Kaczkowskich. Jakób, Jan i Wacław, synowie Andrzeja, 1591 r.; z nich Wacław miał syna Jana 1646 r. Stanisław, pisarz grodzki i poborca kaliski 1613 r., żonaty z Wiktoryną Jamiołkowską. Jan--Zacharyasz 1632 r. z wojew. poznańskiego, i Jan 1648 r. z wojew. podolskiego elektorowie. Abraham i Jan, synowie Marcina, 1672 r. Stanisław 1686 r. i Stefan 1688 r. notowani w Trybunale piotrkowskim. Wojciech, syn Marcina, żonaty 1692r. z Melązyną Rosnowską, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. poznańskiem. (Wyr. i Zap. Tryb. Piotrk. i Lubel., Don. Vars.).
PRZEGALIŃSKI h. LUBICZ. Wzięli nazwisko od wsi Przegaliną, w wojew. brzesko-litewskiem. lecz głównie zamieszkiwali na Podlasiu. Wawrzyniec, Andrzej i Stanisław na Podlasiu 1577 r. Jakób i Jan, synowie Stanisława, dziedzice Milanowa 1604 t. Krzysztof 1648 r. z wojew. brzesko-litewskiego, i Jarosz 1669 r. z wojew. lubelskiego elektorowie. Jan, syn Teodora, dziedzic wsi Przegalino 1697 r. Wawrzyniec podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. lubelskiem.
Jakób, burgrabia łukowski 1719 r., miał syna Bartłomieja, tego synowie: Jan, Józef i Karol; Jan pozostawił syna Roberta, urzędnika sądowego wyleg. w Król. 1859 r.
Piotr, syn Józefa i Katarzyny, ur. 1785 r. w Lutomierzu, wszedł 1807 r. do 6 pułku wojsk Ks. Warszawskiego i w 1811 r. został podporucznikiem; porucznik 1813 r., umieszczony 1815 r. w 5 pułku piechoty liniowej, przeszedł 1820 r. na kwatermistrza do sztabu wyższego i w tymże roku umarł. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech (Ks. Wojskowe).
Andrzej, elektor 1733 r. z wojew. kijowskiego. Bazyli, Jan, Maciej i Stefan, synowie Andrzeja i Maryanny Chodakowskiej, 1741 r.; z nich Stefan miał syna Kazimierza, a ten syna Heronima, żonatego z Salomeą Godlewską, z której syn Stanisław wyleg. w Królestwie 1854 r.
Tomasz nabył 1781 r. części dóbr Rzymy i Rzymki; żonaty z Anną Zalewską, miał synów: Krzysztofa, 1757 r. i Jakóba 1766 r. ochrzczonych w par. Ułan, dziedziców części Domaniny-Rzymki, wylegitymowanych w Galicyi Zachodniej 1804 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Don. Vars., Quaterniones).
PRZEGALIŃSKI h. PRZEGONIA. Franciszek i Michał z potomstwem, synowie Stanisława, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1816 r. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed r. 1830.
PRZEGONIECKI. Andrzej, syn Jakóba, obrał 1612 r. plenipotentem do prowadzenia spraw brata swego rodzonego Mikołaja ze Suchodołu Przegonieckiego (Don. Vars.).
PRZEJAŁGOWSKI. Jan podpisał konfederacyę generalną litewską. 1764 r. (Vol. Leg.).
PRZEKULEJA h. DOLIWA. Byli w wojew. Sandomierskiem; pisali się z Wojsławic. Jakób, dziedzic części wsi Wojsławice 1470 r. (Lib. Benef.). Jan, dziedzic Wojsławic, miał syna Stanisława 1589 r. Samuel, syn Adama i Doroty Goliańskiej, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem (Wyr. Tryb. Lubel., Vol. Leg.).
PRZEŁASKI h. GLAUBICZ. Antoni, archimandryta bracławski, podpisał 1743 r. ugodę metropolity kijowskiego i całej Rusi (Kancl.).
PRZELOMIŃSKI następnie PRZEŁOMSKI h. ŚLEPOWRON. Marek rodem Serb, porucznik piechoty węgierskiej, w nagrodę wielkich zasług wojennych, okazanych w walkach z Turcyą, Kozakami i Moskwą, na przedstawienie Stanisława Żółkiewskiego, hetmana polnego koronnego, otrzymał 1611 r. nobilitacyę i do herbu Ślepowron przyjętym został przez Jana Kochanowskiego, łowczego koronnego (Metr. Kor.); następnie 1623 r. kapitan piechoty węgierskiej, miał syna Kacpra. Andrzej, syn Wojciecha, 1670 r. (Conv. i Don. Vars., Wyr. Tryb. Lubel.).
PRZEŁUCKI. Andrzej, syn Michała, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej]1815 r.
PRZEŁUGOWSKI. Franciszek z wojew. chełmińskiem podpisał elekcyę 1697 r.
PRZEMĘCKI h. WŁASNEGO. Herb - tarcza przedzielona w poprzek na dwie części; w górnej dwie, w dolnej jedna gwiazdy. Jerzy płacił 1570 r. pobór ze wsi Przemęta, w pow. kościańskim (Wittyg).
PRZEMIENIECKI h. ABDANK. Synowie Dominika, wnukowie Kazimierza: 1) Józef z synami: Bonifacym, Emilianem i Andrzejem i 2) Piotr z synami: Andrzejem, Eustachym i Józefem wyleg. w Ces. 1862 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Otton, syn Bonifacego, dziedzic dóbr Ongiry, w gub. kowieńskiej 1889 r.
PRZEMIENIECKI h. DRZEWICA. Nikodem w nagrodę zasług otrzymał 1790 r. nobilitacyę (Vol. Leg.); jego syn Benedykt miał syna Nikodema, który wylęg. się w Ces. 1833 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej z herbem Drzewica.
PRZEMYSKI h. DWÓJ-OSTRÓG. Herb - polu czerwonem dwój-ostróg; w hełmie pięć piór strusich.
Franciszek Ksawery w nagrodę zasług na przedstawienie senatorów otrzymał 1768 r. nobilitacyę i herb powyższy. (Kancl.); w 1773 r. kapitan wojsk koronnych, był żonatym z Franciszką Wilińską (Sigil., Zap. Tryb. Lubel.).
PRZEMYSKI. Byli w wojew. Witebskiem. N., elektor 1669 r. Kazimierz, komornik ziemski drohicki 1675 r. Piotr, Kazimierz, Jan i Zygmunt, synowie Wojciecha, 1688 r. Marcyan, komornik witebski, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Witebskiem. Marcin, elektor 1733 r. z wojew. brzesko-litewskiego. Józefat podpisał 1764 r. konwokacyę generalną litewską (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).
Bronisław, syn Jana i Agnieszki Karwowskiej, ur. 1803 r. we wsi Bołdurach, w cyrkule złoczewskim, postąpił 1822 r. do pułku strzelców konnych gwardyi iw 1827 r. został podporucznikiem w 3 pułku strzelców konnych (Ks. Wojskowe).
PRZEMYSŁAWSKI. Stefan z wojew. poznańskiem podpisał elekcyę 1697 r.
PRZENIEWSKI h. KORAB. Jan z wojew. kaliskim podpisał elekcyę 1697 r. Edmund, dziedzic wsi Kozanki-Podlesie, w pow. kaliskim 1858 r.
Po Aleksandrze, w 1647 r. dziedzicu wsi Rożnów i inne, syn Jan miał syna Jakóba, a ten syna Jana, po którym syn Józef, naczelnik komory celnej w Słupcy 1825 r., pozostawił syna Teodora, dziedzica wsi Koserza, w pow. gostyńskim, wyleg. w Królestwie 1843 r.
PRZEŃSKI. Piotr z wojew. lubelskiem podpisał elekcyę 1697 r. Franciszek, rotmistrz wojsk koronnych 1789 r. (Sigil.).
PRZEORSKI. Adam, sędzia ziemski sieradzki 1630 r. Wojciech, rotmistrz wojsk, koronnych 1672 r. (Metr. Kor., Zap. Tryb. Piotrk., Wyr. Tryb. Lubel.).
PRZEPAŁKOWSKI h. JASTRZĘBIEC. W Wielkopolsce. Jan, Marcin i Mikołaj, synowie Wojciecha, 1563 r. Stanisław żonaty z Anną N. 1678 r. Adam i Wojciech z wojew. kaliskiem podpisali elekcyę 1697 r. Maciej i Michał, synowie Józefa, toczyli proces z Rozrażewskimi o majątek 1786 r. (Ks. Gr. Przedeckie, Wyr. Tryb. Piotrk.).
PRZEPIÓRKA. Szymon, po którym wdowa Elżbieta z Hrodyłowic pozwana 1649 r. przez Andrzeja Suchodolskiego o sumy. Błażej pozwany 1653 r. o sumy przez Radwańskiego. Agnieszka Radwańska, żona Macieja, pozwana 1677 r. o zapis pewnej sumy na dobrach (Wyr. Tryb. Lubel.).
PRZERADOWSKI h. PÓŁKOZIC Senator w rodzinie, Andrzej, kasztelan zakroczymski 1437-1444 r.
Stara mazowiecka rodzina; wzięła nazwisko od wsi Przeradowa, w ziemi różańskiej i liczyła się zawsze do zamożniejszych w swej ziemi, a starostwo różańskie było w jej ręku prawie dziedzicznie. Jedna ich gałąź w XVII stoleciu zamieszkała na Litwie. Andrzej, kasztelan zakroczymski 1437 r. Tomasz, podsędek różański i Jan, podkomorzy makowski 1529 r.; z nich Tomasz miał synów: Rafała, Seweryna i Tomasza, wojskiego różańskiego 1563 r., poborcę ziemi różańskiej 1564 r., po którym syn Andrzej. Wawrzyniec, poseł na sejm, podpisał ugodę bendzińską 1587 r. Stanisław otrzymał 1594 r. wójtostwo wsi Nochowa.
Jan, dworzanin królewski 1606 r., wojski różański, pozostawił synów: Stefana i Wawrzyńca. Sebastyan, syn Melchiora, otrzymał 1611 r. prawem lennem wieś Dzingellen. Jan, dworzanin królewski 1625 r., elektor 1648 r. z ziemi różańskiej. Maksymilian, syn Erazma, 1639 r.
Wawrzyniec, syn Aleksandra, 1666 r., miał syna Stanisława, podstolego i pisarza grodzkiego nowogrodzkiego, elektora 1697 r. z wojew. nowogrodzkiego, ostatnio 1723 r. starostę makowskiego. Paweł, kanonik kruszwicki 1668 r. Adryan, elektor 1669 r. z ziemi różańskiej.
Adam, syn Jana, podczaszy różański, elektor 1669 i 1674 r. z ziemi różańskiej, pozostawił synów: Jana, Ludwika i Pawła.
Ludwik z Przeradowa, elektor 1697 r. z wojew. nowogrodzkiego, stolnik różański, z żony Konstancyi Okęckiej pozostawił syna Adama-Filipa, dziedzica Młodzianowa i Kobylina, cześnika 1778 r., podczaszego różańskiego 1780 r., komisarza do zbierania ofiar 1789 r., posła na sejm 1791 r., ostatnio stolnika różańskiego, po którym syn Antoni, komisarz do zbierania ofiar 1789 r., miał syna Michała, żonatego z Józefą Łaszewską, z której synowie: Edward i Karol wylegitymowani w Królestwie 1839 r. Z tej linii Polikarp, syn Ludwika i Józefy Pudłowskiej, wylegitymowany w Król. 1839 r.
Paweł, ostatni syn podczaszego Adama, marszałek sejmiku nurskiego 1692 r., regent ziemski i grodzki różański, elektor 1697 r. z ziemi nurskiej, podczaszy, następnie 1703 r. starosta różański i makowski, żonaty z Ewą Szydłowską, pozostawił synów: Antoniego, Macieja, elektora 1733 r. z wojew. mazowieckiego, i Wojciecha-Kazimierza, z których Antoni, miecznik różański, podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. mazowieckiem.
Maciej, dziedzic dóbr Cygany, łowczy 1746 r., ostatnio podsędek różański, zaślubił Brygidę Lipińską i z niej pozostawił syna Franciszka, skarbnika różańskiego 1760 r., elektora 1764 r. z ziemi różańskiej, wojskiego mniejszego 1767 r., miecznika 1769 r., ostatnio podsędka 1780 r. różańskiego, żonatego z Magdaleną Gugemus.
Wojciech-Kazimierz, ostatni syn starosty Pawła, starosta różański i makowski, pułkownik wojsk koronnych, elektor 1733 r. z wojew. mazowieckiego, żonaty z Katarzyną, miał syna Seweryna.
Oprócz powyższych. Katarzyna, żona Feliksa Brochowskiego, pisarza ziemskiego zakroczymskiego 1645 r. Piotr, podstoli różański, elektor 1674 r. z ziemi różańskiej, stolnik różański, podpisał 1697 r, elekcyę z ziemią nurską; żonaty z Franciszką Stadnicką, pozostawił syna Stanisława. Józef podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. mazowieckiem (Metr. Kor., Conv. Vars. i Piotrk., Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., i Piotrk.).
Linia litewska. Paweł ożeniony z N. Jurahówną osiedlił się na Litwie i pozostawił siedmiu synów, wszystko ludzi rycerskich, z których: Jan, stolnik różański 1660 r., Kazimierz, rotmistrz lekkiej chorągwi, poległ pod Malborgiem w bitwie ze Szwedami, Paweł, rotmistrz wojsk królewskich, poległ w walce z Tatarami, Władysław zginął w bitwie z Moskwą pod Mohylowem, Michał, podstoli nowogrodzki, elektor 1674 r. z wojew. nowogrodzkiego, ostatnio podsędek nowogrodzki 1677 r., chorąży husarski, miał synów: Ignacego, Ludwika i Mikołaja, i Rafał, po którym synowie: Ignacy i Władysław.
PRZERADZKI h. JASIEŃCZYK. Na Mazowszu iw Wielkopolsce. Jakób, Jan i Maciej, synowie Mikołaja, 1549 r.; po Janie syn Adam 1589 r. Wojciech, syn Marcina, 1615 r. Andrzej, elektor 1669 r. z wojew. łęczyckiego. Jakób, sędzia ziemski michałowski 1671 r. Wojciech żonaty z Barbarą Pinińską 1680 r. Maciej z wojew. inowrocławskiem i Stefan z ziemią dobrzyńską podpisali elekcyę 1697 r.
Maciej, syn Wawrzyńca, dziedzic Przeradza 1715 r. Jan, elektor 1733 r. z ziemi dobrzyńskiej. Ignacy, Paweł, poseł z po w. nowomiejskiego, i Wojciech podpisali elekcyę 1764 r. z wojew. chełmińskiego. Jan, podstoli stężycki 1779 r. N., łowczy chełmiński, komisarz do zbierania ofiar 1789 r. (Conv. Piotrk. i Vars., Zap. Tryb. Piotrk., Ks. Gr. Brzeskie).
Józef, dziedzic dóbr Trzebowo, w wojew. poznańskiem 1754 r., miał synów: Antoniego, Ronawenturę, Kazimierza, Łukasza i Michała; z nich Bonawentura pozostawił syna Hipolita, żonatego z Faustyną Raszewską, z niej syn Antoni wyleg. w Król. 1839 r. Z tej familii Franciszek, urzędnik, i Piotr, synowie Łukasza i Teodory Wierzchlejskiej, w 1837 r., Feliks, dziedzic wsi Łopatek, w pow. Sieradzkiem, syn Mikołaja i Doroty Zołątkowskiej, 1838 r. wyleg. w Królestwie.
PRZERADZKI h. JASTRZĘBIEC. Piszą się z Przeradza, wsi w wojew. płockiem. Krystyn zamieszczony w przywileju danem Boleścicom od Ziemowita, Ks. Mazowieckiego w 1408 r. Mateusz, syn Pawła, 1557 r. Jakób. Jan-Aleksander i Zbożny 1648 r., i Kazimierz 1764 r. podpisali elekcye.
PRZERADZKI. Bartłomiej, chorąży, następnie kapitan wojsk koronnych, zaślubił Annę Szumowską i z niej miał dwóch synów: Adama i Tytusa.
Adam, ur. 1802 r. w m. Łabuniu, w gub. wołyńskiej, wszedł 1821 r. jako kadet z korpusu kadetów kaliskich do 4 pułku piechoty liniowej i w 1825 r. został podporucznikiem, a w 1831 r. był porucznikiem, następnie kapitanem i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari.
Tytus, ur. 1802 r. w m. Łabuniu, na Wołyniu, z korpusu kadetów kaliskich postąpił 1821 r. do 4 pułku piechoty liniowej i w 1825 r. awansował na podporucznika; porucznik 1831 r., został tegoż roku kapitanem i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Kancl., Sigil., Ks. Wojskowe).
PRZERAŃSKI v. PRZYRAŃSKI. Jan i Tomasz, synowie Jakóba, 1611 r. N., regent grodzki horodelski 1730 r. Wacław, elektor 1733 r. z wojew. lubelskiego. Jan-Stanisław, subdelegat grodzki horodelski 1746 r. (Conv. Vars., Wyr. Tryb. Lubel.)
PRZEREMBSKI v. PRZERĘBSKI h. NOWINA. Hrabiowie i szlachta.
Senatorowie w rodzinie: Jan, kasztelan sieradzki 1480 r. Wincenty, podkanclerzy koronny 1497 r., biskup płocki 1503 r. a kujawski 1504 r., um. 1513 r. Jan, kasztelan sieradzki 1501 r., um. 1519 r. Jakób, kasztelan sieradzki 1527 r., um. 1544 r. Stanisław, kasztelan sieradzki 1546 r. Jan, podkanclerzy koronny 1552 r., biskup chełmski 1557 r., arcybiskup gnieźnieński i prymas 1559 r., um. 1562 r. Wincenty, kasztelan rozpierski 1571 r. Stanisław, kasztelan sieradzki 1603 r. Maksymilian, kasztelan zawichostski 1614 r., radomski 1620 r., sieradzki 1621 r., wojewoda łęczycki 1638 r., um. 1639 r. Samuel, kasztelan konarsko-łęczycki 1618 r., a łęczycki 1636 r. Zygmunt-Karol, wojewoda sieradzki 1666 r., um. 1669 r. Mikołaj, kasztelan sandecki 1671 r. Stefan, kasztelan konarsko-sieradzki 1704 r., um. 1705 r. Jan, kasztelan spicymirski 1765 r.
Znakomita i w początkach XIX stolecia zgasła rodzina, wzięła nazwisko od wsi Przerąb, niedaleko od m. Radomska, w wojew. Sieradzkiem położonej. Począwszy od połowy XV stolecia ta rodzina należała do najzamożniejszych w wojew. Sieradzkiem, a w XVI wieku iw kraju; wydała czternastu senatorów i między nimi arcybiskupa i prymasa oraz dwóch podkanclerzy. Maksymilian, wojewoda łęczycki, niepospolity dyplomata, otrzymał dla siebie i swych dwóch synowców: Heronima i Andrzeja, tytuł hrabiowski państwa rzymskiego 1637 r.; ten tytuł cesarz austryjacki Franciszek zatwierdził ostatniemu z familii Adamowi 1801 r., pochodzącemu po Sebastjanie, stryju Maksymiliana. Jeszcze w początkach XVIII stolecia rodzina dość była rozrodzona, lecz już znacznie majątkowo podupadła. Jan, ze stolnika chorąży sieradzki 1471 r., kasztelan sieradzki 1480 r., miał dwóch synów: Jana i Wincentego, dziekana kurzelowskiego 1488 r., kanonika krakowskiego 1491 r., z podkanclerzego koronnego 1497 r. biskupa płockiego 1503 r., a następnie kujawskiego 1504 r., męża zdolnego, uczonego i biegłego w sprawach publicznych, posła do Litwy w 1506 r. z zawiadomieniem o elekcyi króla Zygmunta I, który układał przymierze z Krzyżakami 1510 r., i założył miasto Brok, na Mazowszu 1501 r., a dla miasta Wyszkowa pozyskał prawo magdeburskie.
Jan, stolnik 1485 r., chorąży 1498 r., ostatnio 1501 r. kasztelan sieradzki, nabył 1509 r. dobra Żóraw, Lusławice, Pabianice i Skowronow; z żony Zofii N. miał córki: N. za Jakóbem Duninem, starostą łęczyckim, N., żonę Zbigniewa Giebułtowskiego, i synów trzech: Jana, Jakóba i Wincentego.
Jan, jeden z najwięcej wpływowych mężów swego czasu, proboszcz u św. Jadwigi w Krakowie 1534 r., proboszcz poznański i kanonik krakowski 1546-1549 r., sekretarz wielki koronny 1550 r., dziekan krakowski, podkanclerzy koronny 1552 r., biskup chełmski 1557 r., arcybiskup gnieźnieński i prymas 1559 r., poseł w 1553 r. do Wiednia dla ułożenia, małżeństwa Zygmunta Augusta z arcyksiężniczką Katarzyną, - a w 1560 r. do układu spadku po Bonie; w 1556 r. sprzeciwiał się gorąco wyjazdowi Bony do Włoch i oświadczył publicznie, że nie podpisze jej paszportu; we wszystkich sprawach kraju swego czasu żywy brał udział; lubił uczonych i nauki; um. 1562 r.
Wincenty, stolnik sieradzki 1548 r., kasztelan rozpierski 1571 r., starosta opoczyński, z żony Katarzyny, córki Jana Sierakowskiego, miał synów: Mikołaja i Jana, podstolego sieradzkiego 1578 r., po którym synowie: Andrzej, Jan, dziedzic Gierałtowa, Piotr, Samuel i Stanisław, sekretarz i rotmistrz królewski 1590 r., i z nich Jan, chorąży sieradzki 1611 r., pozostawił synów: Aleksandra, żonatego z Ewą Lubiatowską i Wincentego, elektora 1632 r. z wojew. sieradzkiego.
Mikołaj, dziedzic Oszczepalina i Wojcieszkowa, starosta opoczyński, otrzymał 1573 r. od ojca dobra Bobrowo, Wolę, Brzeźce, Badoszyce i Wolę Radoszycką; był żonatym z Jadwigą z Brzezia Lasocką.
Jakób, najstarszy z synów kasztelana Jana, kasztelan sieradzki 1527 r., żonaty z Zofią z Piaskowej Skały, miał synów: Floryana, Mikołaja, stolnika sieradzkiego 1571 r., Piotra, dziedzica Dzierzązny, kanonika i proboszcza krakowskiego 1562 r., Stanisława i Wincentego.
Stanisław, dziedzic Gosławic, stolnik sieradzki 1538 r., kasztelan sieradzki 1546 r., po którym córka N. za Adamem Bielickim, chorążym gostyńskim 1570 r., i synowie: Andrzej, kanonik krakowski 1554 r., gnieźnieński 1563 r., sekretarz koronny 1564 r., Heronim, Jakób-Brykcy, Jan, Krzysztof, Sebastyan i Stanisław.
Heronim z miecznika, chorąży sieradzki, z żony N. Lasockiej miał synów: Władysława, elektora 1632 r. z wojew. sieradzkiego, ożenionego z N. Bobrowską, z której syn Jerzy, i Jerzego, proboszcza w Falkowie, który porzuciwszy stan duchowny, przeszedł na wyznanie reformowane, i wkrótce nędznie umarł.
Jakób-Brykcy, pisarz ziemski sieradzki 1598 r., stronnik Zamoyskiego w elekcyi 1587 r., z żony Katarzyny Suchorzewskiej miał syna Krzysztofa, po którym z żony N. Radomskiej potomstwo.
Jan z niewiadomej nam żony miał córki: Dorotę za Andrzejem Herburtem, Jadwigę, żonę Stanisława Parysa, kasztelana warszawskiego, i Konstancyę za Janem Herburtem 1612 r.
Krzysztof, syn kasztelana Stanisława, żonaty z Zofią Korycińską, wojewodzianką sieradzką, wdową po Rzepiszowskim, pozostawił syna Stanisława-Ferdynanda, podczaszego mielnickiego 1661 r., po którym z Katarzyny z Tęczyna Ossolińskiej, staro ścianki knyszyńskiej, synowie: Bogusław, podczaszy sieradzki, elektor 1697 r. z wojew. sieradzkiego, i Stanisław, cześnik sieradzki, elektor 1697 r. z wojew. sieradzkiego.
Stanisław, syn kasztelana Stanisława, podpisał unię 1569 r.; poseł na sejm 1573 r. powstawał przeciw zbytniej władzy prymasów w bezkrólewiach; walczył po stronie Zygmunta pod Byczyną 1588 r. jako rotmistrz iw tej bitwie zdobył główną chorągiew arcyksięcia Maksymiliana, a w 1595 r. należał do wyprawy na Wołoszczyznę; kasztelan sieradzki 1603 r., a poprzednio 1598 r. poborca sieradzki i starosta opoczyński, z Anny Rozrażewskiej, kasztelanki rogozińskiej, miał córkę Katarzynę ks. Korecką i syna Maksymiliana.
Maksymilian, dziedzic m. Ujście, poseł na sejm 1616 r., marszałek izby poselskiej 1613 r., kasztelan zawichostski 1614 r., radomski 1620 r., sieradzki 1621 r., a zarazem referendarz wielki koronny, ostatecznie wojewoda łęczycki, starosta piotrkowski, wiski, śniatyński, medycki i lityński, ochmistrz dworu dwóch królowych, Konstancyi, żony Zygmunta III i Cecylii, żony Władysława IV, elektor 1632 r. z wojew. sieradzkiego; dyplomata biegły i zacięty nieprzyjaciel inowierców, gorliwy katolik, był kandydatem do podkanclerstwa, lecz nie otrzymał go, bo żył w nieprzyjaźni z Jezuitami; posłował do Wiednia 1621 r. z prośbą o pomoc przeciw Turkom, i w 1637 roku jako dziedzic na Dąbrowie, Widawie, Pławnie, Secyminie i Ujściu, wraz z braćmi stryjecznymi, Andrzejem i Heronimem, otrzymali tytuł hrabiowski państwa rzymskiego od cesarza, z następującą odmianą w herbie-tarcza podzielona na cztery części: w I i IV polach złotych dwugłowy orzeł cesarski ukoronowany; w II i III polach czerwonych pas poprzeczny srebrny; w pośrodku tarcza mała, na której w polu błękitnem ucho kotła srebrne barkiem na dół, w środku tego miecz z rękojeścią złotą do góry. Nad koroną hrabiowską trzy hełmy: w I i III orzeł cesarski, w II noga zbrojna w kolanie zgięta piętą do góry w lewo.
Maksymilian w 1638 r. wojewoda łęczycki, choć gorliwy stronnik domu austryjackiego, odradzał jednak królowi Władysławowi związki z nim ślubne, radząc raczej zaślubienie polki; um. 1639 r. Wojewoda, żonaty 1v. z Zofią Ostroróg, 2v. z Anną, córką Jeremiasza Mohyły, hospodara wołoskiego, pozostawił córkę Maryannę Prądzyńską i synów: Jerzego, Konstantego, Piotra, elektora 1632 r. z wojew. sieradzkiego, Samuela i Zygmunta-Karola.
Zygmunt-Karol, urodzony z Mohylanki, elektor 1632 r. z wojew. sieradzkiego, z podkomorzego sieradzkiego 1634 r. wojewoda sieradzki, starosta rohatyński, był żonatym z Anną Potocką.
Sebastyan, ostatni syn Stanisława, kasztelana sieradzkiego, dziedzic dóbr Widzowa, w wojew. Sieradzkiem, miał synów: Sebastyana, żonatego z Beatą Marczewską, Stogniewa, Jana i Romana; po Romanie z Korycińskiej, kasztelanki oświęcimskiej, synowie: Zygmunt, Andrzej, podczaszy sieradzki, Świętosław, Jan i Mikołaj.
Mikołaj, dworzanin królewski, sekretarz królewski, starosta tuszyński i szydłowski, elektor 1648 i 1669 r. z wojew. sieradzkiego, kasztelan sandecki 1671 r., podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. krakowskiem; kasztelan z dwóch żon Anny Wieruskiej i Jadwigi-Wiktoryi Wilamówny, 1v. Sieniutowej, 2v. za Krzysztofem Lanckorońskim, kasztelanem radomskim, pozostawił synów: Jana-Władysława, proboszcza gnieźnieńskiego, kanonika krakowskiego 1690 r., referendarza koronnego, scholastyka kijowskiego 1714 r., sędziego deputata na Trybunał lubelski, Mikołaja, podczaszego mielnickiego 1694 r., Stanisława, z cześnika chorążego sieradzkiego 1713 r., i Stefana.
Stefan, starosta szydłowski, chorąży sieradzki 1690 r., elektor 1697 r. z wojew. sieradzkiego, kasztelan konarsko-sieradzki 1704 r., major dworu królewicza Konstantego Sobieskiego 1690 r., z żony Heleny Wodzickiej, córki Mikołaja, kasztelana sandeckiego, i Anny Lubowickiej, miał córki: Annę, Franciszkę i Teresę i synów: Jana i Józefa, elektora 1733 r. z wojew. sieradzkiego, żonatego z Marcyanną Rupniewską.
Jan, elektor 1733 r. z wojew. sieradzkiego, starosta pereasławski 1738 r., z chorążego piotrkowskiego kasztelan spicymirski 1765 r., z Antoneli Małachowskiej jego synowie: Adam, tytułujący się hrabią, kanonik krakowski 1762 r., opat jędrzejowski 1764 r., kustosz koronny, a ostatecznie sekretarz wielki koronny duchowny 1790-96 r., i Stanisław.
Stanisław z Przerąbu, tytułujący się hrabią, starosta pereasławski, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem, z żony Józefy Święcickiej jego córki: Maryanna Turska, Antonela Dobiecka i syn Adam, legitymujący się 1804 r. z tytułu hrabiowskiego, ostatni z familii, sprzedał w 1794 r. rodzinny majątek Przerąb, a nabył starostwo ojcowskie od Brula w 1795 r.; um. 1811 r., pozostawiwszy z Łucyi hr. Wodzickiej córki: Józefowę hr. Załuską, Józefę za Piotrem Skorupką, senatorem rzeczypospolitej krakowskiej.
Z tej familii. Beata, żona Andrzeja Chocimowskiego, podstolego sieradzkiego 1510 r. Mikołaj, stolnik sieradzki; jego córka Jadwiga Ostroróg i syn Jan 1570 r. Po Pawle, dziedzicu Przerąbu i Grodzca, synowie: Jan, Jerzy, Stanisław i Zygmunt 1586 r. Samuel, z kasztelana konarsko-łęczyckiego, kasztelan łęczycki 1636 r., był ośm razy posłem na sejm i cztery razy deputatem na Trybunał; umarł 1639 r. jako marszałek Trybunału koronnego. Stanisław starosta opoczyński i radoszycki, poseł na sejm, deputat na Trybunał radomski 1618 r., um. 1622 r. Zygmunt, miecznik sieradzki, zm. 1627 r., z żony N. Chyckiej miał synów: Mateusza i Marka.
Andrzej, Chryzostom, Jan, Mateusz, Mikołaj i Piotr 1632 r., a Adam, kanonik kamieniecki 1648 r. podpisali elekcye z wojew. Sieradzkiem. Heronim, sędzia ziemski Zatorski i oświęcimski 1640-49 r., z Katarzyny Palczewskiej pozostawił synów: Dominika i Jacka, elektora 1674 r. z ks. Zatorskiego, który 1684 r. był komornikiem granicznym sandeckim. Bogusław, Mikołaj, Stanisław i Wincenty podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. Sieradzkiem.
Stanisław, podczaszy mielnicki 1735 r. (Conv. Vars., Ks. Gr. Piotrk. i Nowokorczyńskie, Sigil., Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.).
PRZEROWNICKI v. PRZYROWNICKI h. JUNOSZA. Dom dawny z Przyrownicy w wojew. Sieradzkiem. Marcin, dziedzic Przerownicy 1398 r. Jan, dziedzic Przyrownicy 1548 r. Stanisław z Psar 1562 r. (Conv. Piotrk.)
PRZESDOMA. Maciej, dziedzic dóbr Zembry 1583 r. (Wyr. Tryb. Lubel.).
PRZESIADŁOWSKI h. SZELIGA. Piszą się z Przesiadłowa, w Sieradzkiem 1386 r. (Rocznik Heraldyczny).
PRZESIECKI h. JASTRZĘBIEC. W Małopolsce i na Mazowszu. Krzysztof z Przesiecka zamieszczony na przywileju danym Boleszczycom przez Ziemowita ks. Mazowieckiego w 1408 r. Imbram i Mikołaj z Przesiecka cytowani w aktach krakowskich 1447 r. Dominik z wojew. mińskiem podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Jerzy, Mikołaj i inni podpisali konwokacyę generalną litewską 1764 r.
PRZESIECKI v. PRZYSIECKI h. NOWINA. Na Białej Rusi, z nich Adam, syn Kazimierza, Józef, syn Tomasza, i inni, osób 9, wyleg. w Ces. 1842 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
Tego herbu, Mikołaj podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. wileńskiem. Benedykt, podstoli połocki, ożeniony z Konstancyą Chabską c. 1676 r. (Vol. Leg.). Jerzy podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. połockiem. Szymon, pisarz ziemski, i Tadeusz - Kazimierz, cześnik połoccy 1768 r. Samuel z żoną Anną, Piotr, Rafał i Jan proces o sumy 1779 r. (Wyr. Tr. Lub.).
PRZEŚLANKIEWICZ. Mikołaj, syn Walentego i Anny, ur. 1791 r. we Lwowie, wstąpił 1806 r. do wojska austryjackiego, a wzięty do niewoli polskiej, przeszedł 1809 r. do 11 pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego; podporucznik komend inwalidnych 1826 r., został następnie podporucznikiem inwalidów wojsk rosyjskich i w 1838 r. otrzymał prawa nowego szlachectwa. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Polsce i 1812 r. w Rosyi (Ks. Wojskowe).
PRZEŚLIŃSKI. Andrzej, dworzanin królewski 1605 r.
PRZESŁAWSKI h. PÓŁKOZIC. Piszą się z Przesławic, w pow. grójeckim. Sebastyan 1596 r. (Ks. Poborowe). Andrzej na Litwie 1617 r., ożeniony z Bogdaną Mieleszko, kasztelanką smoleńską. Andrzej i Zygmunt podpisali elekcyę 1648 r. z wojew. nowogrodzkiem. Andrzej w 1655 r. podpisał z wojew. Sieradzkiem poddanie się Szwedom.
PRZEŚMIŃSKI h. PAPRZYCA. Byli w XVII stoleciu w Prusach Zachodnich. Maciej, dzierżawca dóbr Dubrowlany 1583 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). Krzysztof, Maciej i Paweł, synowie Macieja, 1597 r.
PRZESMYCKI h. PAPRZYCA. Wzięli nazwisko od wsi Przesmyki, w ziemi drohickiej, skąd następnie przeszli na Podole, Wołyń i Białą Ruś. Wojciech, syn Józefa, 1584 r. Mikołaj, syn Mikołaja, i Walenty, syn Macieja, dziedzice dóbr Przesmyki 1584 r. Jan, Józef i Stanisław, synowie Wita, dziedzice na Przesmykach 1584 r.; po Józefie syn Wojciech 1592 r. Bartłomiej, Jakób, Stanisław i Wojciech, synowie Feliksa, 1584 r. Po Marcinie, dziedzicu na Przesmykach, syn Adam zw. Nagórka 1584 r. Jan, Jerzy, Kacper i Krzysztof, synowie Mikołaja, 1590 r. Paweł i Wojciech, synowie Wacława, dziedzice Leszczyc 1592 r.
Marcin, syn Macieja i Małgorzaty Jaskowskiej, 1625 r. Adam zwolniony na sejmie 1633 r. od infamii w nagrodę zasług wojennych ze Szwedami. Kacper 1669 r. z wojew. kaliskiem i Bartłomiej 1697 r. z wojew. poznańskiem podpisali elekcye. Kazimierz, komornik i burgrabia drohicki 1677 r., żonaty z Agnieszką Zaliwską.
Stanisław, syn Walentego, wnuk Wojciecha, i stryj jego ks. Jan., dziedzice na Przesmykach 1732 r. Adam, elektor 1733 r. z wojew. podlaskiego.
Wojciech, syn Wojciecha, nabył 1730 r. części Kudelczyna. Maciej, syn Wojciecha, zapisał 1762 r. dług żonie swej Małgorzacie Rozbickiej i z niej miał syna Walentego, ochrzczonego 1759 r. w par. Rozbice, wylegitymowanego w Galicji 1804 r.(Quaterniones).
Walenty, syn Łukasza, nabył 1756 r. części Maleszewa; Szymon, syn Walentego i Konstancyi, ochrzczony 1761 r. w par. Kossów, wylegitymowany 1804 r. Stanisław, szambelan Stanisława Augusta, komisarz do zbierania ofiar 1789 r. Józef, szambelan Stanisława Augusta 1793 r.
Jedna linia z tego rodu brała przydomek Zaraza i stale przemieszkiwała w ziemi drohickiej. Michał Zaraza, dziedzic na Przesmykach 1471 r., miał syna Piotra, po którym syn Jan z żony Anny pozostawił syna Pawła i córkę Barbarę za Janem z Pniewisk 1549 r. Paweł, żonaty 1567 r. z Dorotą N., miał synów: Jana i Wojciecha; po Wojciechu z Anny Rzewuskiej syn Piotr zaślubił Małgorzatę Kukawską i z niej miał syna Jana 1603 r.
Jan, syn Pawła, dziedzic na Przesmykach 1579 r., z żony Anny pozostawił syna Stanisława, po którym z żony Anny syn Jakób zaślubił Helenę Rzewuską i z niej miał dwóch synów: Jakóba i Jana, i po Jakóbie z żony Zofii syn Adam.
Jan, dziedzic na Przesmykach 1628 r., pozostawił syna Stanisława, którego z żony Krystyny syn Maciej, żonaty z Agnieszką N., pozostawił syna Tomasza, którego syn Jan z żony Maryanny Wrzoskówny pozostawił syna Pawła, dziedzica dóbr Droblin, w pow. bialskim, wyleg. w Król. 1845 r. Z tej linii Antoni 1852 r. i Jan 1857 r., synowie Wojciecha i Katarzyny Dołęgowskiej, i Wincenty, syn Kazimierza, w 1845 r. wyleg. w Król. (Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. i Ziem. Drohickie, Vol. Leg.).
PRZESMYCKI h. PRZEROWA. Jestto gałąź rodziny PRZESMYCKICH h. PAPRZYCA, która osiadłszy w XVII wieku w Witebszczyźnie, przybrała herb Przerowę. Jan, komornik witebski, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. wołyńskiem, a Zygmunt 1697 r. z wojew. ruskiem. Jan, strukczaszy smoleński 1700 r. Józef, elektor 1733 r. z wojew. brzesko-litewskiem. Stanisław uczynił 1775 r. testament, w którym dobra Husze otrzymane po ojcu Janie przekazał synom swoim, Janowi i Pawłowi, żonatemu z Dorotą Mościcką. Michał, cześnik orszański, komisarz do zbierania ofiar 1789 r., został 1791 r. mostowniczym orszańskim. Jan, syn Pawła, marszałek pow. bracławskiego 1851 r. (Wyr. Tryb. Lubel., Vol. Leg., Ks. Gr. Mińskie).
PRZESMYCKI h. ŚLEPOWRON. Podług Rocznika Heraldycznego tom III byli w ziemi drohickiej i pisali się z Przesmyków.
PRZESPOLEWSKI h. TOPÓR. Tomisław z Przespolewa najechał i zniszczył dobra arcybiskupów gnieźnieńskich, za co w 1360 r. musiał im dać w wynagrodzeniu swą wieś Kowalewo. Jan, koadjutor poznański 1554 r. Piotr, dziedzic Rogoźna i części Krowicy 1589 r., żonaty z Anną Rogozińską.
Jan, syn Jakóba, poborca sieradzki, sekretarz królewski 1635 r. Jan-Aleksander, podsędek wieluński, elektor 1632 r. z ziemi wieluńskiej, Wojciech podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. Sieradzkiem. Wojciech, pisarz grodzki 1666 r., podsędek 1670 r., sędzia ziemski kaliski 1673 r., miał syna Stefana-Dominika, dziedzica Bieganina, elektora 1697 r. z wojew. kaliskiego, sędziego kaliskiego, po którym z Ludwiki Jaraczewskiej synowie: Franciszek, Jakób, Jan, Stanisław, elektorowie 1733 r. z wojew. kaliskiego, Stefan i Wojciech (Metr. Kor. Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel.).
Franciszek, syn Łukasza i Zuzanny, ur. 1776 r. w Gnieźnie, wszedł 1809 r. do pułku artylerji pieszej wojsk Ks. Warszawskiego i tegoż roku został podporucznikiem; porucznik 1811 r., kapitan klasy II w 1812 r., odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. w Saksonii i 1814 r. we Francyi (Ks. Wojskowe).
Szymon i Jan z potomstwem, synowie Mateusza, wnukowie Jana, prawnukowie Pawła, Klemens, syn Stanisława, wnuk Jana, prawnuk Pawła, Leon, Stanisław i Tadeusz z potomstwem, synowie Kazimierza, wnukowie Antoniego, prawnukowie Franciszka, praprawnukowie Pawła, wyleg. w Ces. 1858 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Józef, syn Józefa, dziedzic dóbr Judejkiszki, w gub. kowieńskiej 1889 r.
PRZESTANOWSKI h. DĘBNO. Sędziwój, wójt obornicki 1511 r. (Metr. Kor.). Jan, syn Bartłomieja, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r.
PRZESTRZELSKI h. PRZESTRZAŁ. Jan-Feliks, syn Franciszka, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1842 r.
PRZESTRZELSKI h. ŚLEPOWRON. W ziemi ciechanowskiej, zkąd przenieśli się do ziemi wiskiej, w której Piotr, Stanisław i Mikołaj, synowie Jana z Przestrzelca, i ich stryj Wawrzyniec kupili od Władysława ks. Mazowieckiego 1455 r. 20 włók gruntu zwanego Przestrzelec nad rzeką Kamionką. Jan, syn Augustyna, dziedzic dóbr Czedzino 1558 r. (Akta Warszawskie).
Tomasz, syn Jana, 1625 r. Paweł, syn Bartłomieja, 1658 r. Maciej, burgrabia wiski 1666 r., i Jan 1669 r., Paweł 1674 r. i Jakób 1697 r., elektorowie z ziemi wiskiej. Kazimierz, żonaty z Anną Moszczyńską 1684 r. Antoni i Ludwik, synowie Stanisława, 1690 r.
Po Janie, sędzim ziemskim wiskim 1519 r., syn Sebastyan miał syna Jana, a ten syna Stanisława, po którym syn Bartłomiej pozostawił syna Kazimierza, którego syn Jacek miał syna Macieja; tego synowie: 1) Józef, tego syn Stanisław, żonaty z Maryanną Męczkowską, z niej syn Franciszek wyleg. w Kroi. 1854 r.; 2) Józef, tego syn Tomasz pozostawił syna Piotra, a ten syna Franciszka, po którym synowie: Alfons i Karol wyleg. w Król. 1859 r.
Linia na Rusi Czerwonej. Mikołaj, żonaty z Maryanną Wieprzecką, miał syna Ignacego, ur. 1713 r. w Martynowie, pod Żydaczowem, po którym z Zofii Chobrzyńskiej syn Józef-Nikodem, ur. 1753 r. w Komarnie, wylegitymował się w Galicyi 1791 r.
Linia Sanocka. Michał, dziedzic dóbr Łuki, cześnik bracławski, wylegitymował się 1782 r. w Galicyi, iz żony Anny Osuchowskiej pozostawił córkę Eleonorę Strzelecką i syna Franciszka, ur. 1778 r., po którym z Julianny Terleckiej synowie: Ludwik, ur. 1806 r., Nikodem, ur. 1807 r., Wincenty, ur. 1810 r., Karol, ur. 1813 r. i Liberat, dziedzic Staposian (?).
Linia Samborska. Teodor, posesor dóbr Wyskoty, w ziemi Samborskiej 1810 r., z żony Maryi Kossowskiej miał synów: Franciszka, Michała, żonatego z Karoliną Huss, Józefa-Juliana i Ludwika.
Józef-Julian, ur. 1823 r., żonaty z Józefą Kirchner, pozostawił córki: Anielę za Kazimierzem Soleckim, Maryę, żonę Wiktora Naramowskiego, Stanisławę za Ferdynandem Kotowskim i trzech synów: Franciszka, urzędnika w N. Jorku, Jana i Juliana, urzędnika w Tarnowie; po Janie, ur. 1865 r., urzędniku w Przemyślanach, z Karoliny Radłowskiej syn Tadeusz, ur. 1897 r. i córka Zofia.
Z przydomkiem Wasiewicz. Szymon miał syna Jana, po którym synowie: Antoni i Józef, nadporucznik w sztabie generalnym austryjackim 1893 r. (Żychl.).
PRZESZKODZIŃSKI. Ignacy, syn Stanisława i Maryanny, ur. 1786 r. w Poznaniu, postąpił 1806 r. do kompanii strzelców pieszych i w 1807 r. został podporucznikiem; porucznik 1808 r., kapitan 1811 r., przeniesiony 1815 r. do grenadyerów gwardyi, w 1819 r. wyszedł do dymisyi w randze podpułkownika. Odbył kampanie: 1806 i 1807 r. przeciw Prusom, 1808-1812 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Niemczech i za waleczność otrzymał Krzyż Kawalerski Legii Honorowej; um. 1857 r. w Warszawie (Ks. Wojskowe).
PRZETOCKI h. NAŁĘCZ. Piszą się z Przetoczna, w pow. poznańskim. Stanisław, dziedzic części Przetoczna i Glinna Większego, w pow. poznańskim 1580 r. Jacek, dziekan radomski, proboszcz wysocki i borkowski 1630-46, kaznodzieja, poeta i autor. Franciszek, Łukasz i Stanisław, synowie Jana, 1660 r.; z nich Stanisław miał syna Franciszka 1683 r. Tomasz, dziedzic Pionkowa 1677 r., miał synów: Macieja i Stanisława 1683 r. Stanisław, syn Piotra, 1680 r.
Franciszek z Przetoczyna 1782 r., a syn jego Teodor 1834 r. wylegitymowani w Galicyi.
Franciszek, syn Antoniego i Franciszki Strzelbickiej, ur. 1807 r. we wsi Rzeczyca Mokra, w Sandomierskiem, wszedł 1828 r. do 3 pułku strzelców pieszych i 1831 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe).
Na Litwie. Wojciech, prokurator 1581 r., horodniczy 1582 r. i burgrabia 1599 r. wileński. Jan, skarbnik Słonimski 1732 r. Jan-Władysław z Przetoczyna, podczaszy wołkowyski 1744 r. Józef, strażnik wołkowyski 1792 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Don. Vars., Arch. Dubr.).
PRZETOCKI h. SZASZOR. Grzegorz, syn Gabryela, z potomstwem, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r.
PRZEUSKI h. SULIMA. Wzięli nazwisko od wsi Przeuszyno, w Małopolsce. Mikołaj, dziedzic Przeuszyna, cytowany w Lib. Benef. 1470 r. Marcin, pisarz ziemski wschowski 1631 r., żonaty z Zofią Pawłowską. Andrzej, sędzia kapturowy poznański 1764 r.
Po Stanisławie, stolniku czernichowskim, z Anny Gliszczyńskiej, synowie: 1) Józef, fligieladjutant 1771 r., generał-adjutant królewski 1785 r., miecznik kaliski, miał syna Józefa 1810 r.; 2) Franciszek, dworzanin królewski, szambelan króla Stanisława Augusta 1783 r., za obronę króla przeciw konfederatom 1771 r. dostał starostwo międzyleskie; miał dwie żony, Franciszkę i Izabellę Königsfels, córki Piotra, pułkownika wojsk litewskich, i z drugiej żony syn Franciszek, radca departamentu kaliskiego 1813 r. (Wyr. Tryb. Lubel. Sigil., Kanc.). Franciszek, ur. 1776 r. w Warszawie, wszedł 1810 r. jako podsekretarz do ministeryum wojny i w 1812 r. został sekretarzem; w 1815 r. przeznaczony jako kalkulator II klasy do Komisyi Rządowej wojny, mianowany 1817 r. sekretarzem (Ks. Wojskowe).
PRZEWALSKI h. ŁUK. Na Białej Rusi. Leon podpisał pospolite ruszenie 1698 r. z wojew. Witebskiem. Grzegorz, syn Wiktora, urzędnik powiatu dynaburskiego 1858 r.
PRZEWIŃSKI. Leon, syn Benedykta, zapisany do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1802 r.
PRZEWŁOCKI h. BRODZIC. Andrzej zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1805 r.
PRZEWŁOCKI h. PRUS. Piszą się z Przewłoki, w pow. lubelskim. Stanisław, dziedzic części Przewłoki 1586 r. Jan i Stanisław, synowie Andrzeja, 1592 r. Jan i Maciej, dziedzice na Przewłoce 1597 r.; po Macieju z żony Elżbiety synowie: Mikołaj i Wojciech 1605 r.
Paweł i Walenty, synowie Kacpra, 1609 r.; z nich Paweł, pisarz kancelaryi królewskiej 1622 r. Jan, syn Jakóba, odstąpił 1623 r. wieś Kornaczówkę synowi swemu Heronimowi. Łukasz, scholastyk wolborski, kanonik włocławski i kruszwicki 1663 r. Kacper, elektor 1669 r. z wojew. sieradzkiego. Wojciech, syn Kazimierza, żonaty 1701 r. z Jadwigą Jakimowską (Wyr. Tryb. Lubel., Conv. i Don. Vars., Metr. Kor.).
PRZEWŁOCKI h. PRZESTRZAŁ. Na Podlasiu i na Litwie. Jakób i Sebastyan na Podlasiu 1575 r. Marcin, poborca podlaski 1632 r. Dominik-Jerzy i Michał podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. nowogrodzkiem.
Po Andrzeju, 1780 r. horodniczym krzemienieckim, w 1781 r. regencie ziemskim łuckim, syn Dominik, żonaty z Franciszką Różańską, z niej synowie: Klemens, Wincenty, Jan, Kajetan, Walery i Seweryn, podoficer wojsk rosyjskich, wylegitymowani w Król. 1845 r. Z tej linii Józef i Zenon, synowie Konstantego i Józefy z Czarneckich, dziedzice dóbr Maszew, w pow. krasnostawskim, wyleg. w Król. 1848 r.
Franciszek, syn Jana i Anny Wojciechowskiej, ur. 1800 r. we wsi Wojutynie, na Wołyniu, wszedł 1818 r. na kadeta do pułku grenadjerów gwardyi i w 1825 r. został podporucznikiem z przeniesieniem do pułku 3 piechoty liniowej; porucznik 1831 r. awansował na kapitana.
Józef, syn Konstantego i Józefy, ur. 1809 r. w m. Lubitowie, w obwodzie kowelskim, wszedł 1828 r. do 3 pułku ułanów i 1830 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe).
PRZEWŁOCKI h. SZASZOR. Kajetan, Teofil i Andrzej z potomstwem, synowie Antoniego, wnukowie Franciszka, 1847 r. i Michał, syn Michała, w 1842 r. wyleg. w Ces. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Ignacy, dóbr Jawniszki, i Zbigniew, dóbr Tensajcy, w gub. kowieńskiej, synowie Napoleona, 1889 r.
PRZEWŁOCKI. Andrzej, neofita litewski, nobilitowany 1764 r. (Vol. Leg.).
PRZEWORSKI. Piotr, drabant króla Zygmunta Augusta 1571 r. Maciej, dworzanin królewski, goniec do Moskwy 1581 r. Stefan i Trojan, synowie Stanisława i Anny Pogroszewskiej, 1591 r. Jakób i Samuel, elektorowie 1648 r. z wojew. pomorskiego. Seweryn, podstarosta mirachowski 1669 r. Agnieszka, żona Samuela Pilika 1669 r. (Metr. Litew., Metr. Kor., Ks. Gr. Czerskie, Sigil.).
PRZEWOSKI h. NAŁĘCZ. Joachim wylegitymowany w Galicyi 1782 r.
PRZEWOSKI h. PRZEWOSKI. Herb w polu błękitnem trzy krzaki ruty; na hełmie bez korony takież trzy krzaki ruty. Gałąź tej rodziny, zamieszkująca na Kaszubach, kładzie na hełmie w koronie kruka w prawo.
Rodzina pruska, właściwe jej nazwisko było Rutendorff, które, spolszczywszy się, zmieniła na Przewoski od swego majątku Przewóz na brzegu jeziora Raduńskiego; posiadała między innemi dobra Vorglitten, w Prusach Wschodnich i należała zawsze do możniejszych w swej prowincyi. Tomasz, syn Jana, miał syna Jana, sekretarza królewskiego 1630 r. Adam, sędzia ziemski mirachowski 1630 r., podpisał elekcye 1632 r., 1648 r. i 1669 r.; zasłużony w obywatelstwie. Kazimierz, syn Marcyana, 1654 r. Jakób, poseł pomorski 1668 r., pułkownik wojsk królewskich, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. pomorskiem. Franciszek, syn Andrzeja, żonaty z Barbarą Włościanowską 1761 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).
Ten herb przyjęła także rodzina Przewoski, a właściwie Przewuski, bo od wsi Przewusk, na Podlasiu, nazwana. Około 1450 r. Jakób na Przewoskach miał synów: Tomasza, Marcina, Macieja i Stanisława. Tomasz na Przewoskach w 1486 r. ma synów: Jana i Marcina, którzy w latach 1543 i 1554 sprzedali dobra swoje w Przewoskach Janowi, Stanisławowi i Wojciechowi, braciom swym stryjecznym, synom Marcina. Jan, syn Tomasza, miał synów: Zygmunta, Albrechta, Samuela, ożenionego z Krystyną Sobieską h. Janina, i córki: Agnieszkę za Broszkowskim, h. Brochwicz i Annę.
Jan, syn Marcina, wnuk Jakóba, miał synów: Marcina bezpotomnie zmarłego r. 1624, Zacharjasza, który zostawił syna Marcina, zwanego Skoniecznym, od niego linia Przewoskich na Koniesiu, i Jakóba, ożenionego 1v. z Małgorzatą 2v. z Ewą, który zostawił synów: Andrzeja, żonatego z Anną, która 2v. wyszła za Wawrzyńca Witanowskiego, h. Rawicz, Mikołaja, Szymona i Jana.
Wojciech, trzeci syn Marcina na Przewoskach w r. 1543, miał synów: Stanisława na Przewoskach i Walentego, ożenionego z Wojewódzką, z której synowie: Mikołaj na Przewoskach w 1581 r., Jan i Marcin v. Marcjan, ożeniony z Katarzyną Golińską h. Zabawa. Od Marcina pochodzi linja Przewoskich na Skrolnie.
Samuel, syn Jana, wnuk Tomasza, z Krystyny Sobieskiej h. Janina, miał syna Wojciecha, ożenionego z Krystyną Wojewódzką, który zostawił synów: Samuela i Walentego.
Po Stanisławie, elektorze 1733 r. z wojew. podlaskiego, burgrabim drohickim 1758 r., syn Stanisław żonaty z Konstancyą Russyan, po którym synowie: Antoni, dziedzic dóbr Błonie Wielkie, w pow. sieradzkim, wyleg. w Król. 1845 r., i Feliks, urzędnik skarbowy, wyleg. w Król. 1851 r. z synami: Kornelim i Ludomirem, urodzonymi z Józefy Greber.
Po Janie, komorniku gr. drohickim 1766 r. (Wyr. Tryb. Lubel.), z Eleonory Krasnodębskiej, synowie: 1) Stefan, żonaty z Anielą Czarnocką, z niej synowie: Jan, pisarz sądowy, Ksawery, naczelnik Komisji Skarbu, wyleg. w Król. 1842 r. (Ksawery w 1862 r. otrzymał prawa nowego szlachectwa) i Dominik, urzędnik w Płocku, wyleg. w Król. 1845 r.; 2) Gracyan, żonaty z Urszulą Pieńkowską, z niej synowie: Antoni, rejent w Węgrowie, wylęg. w Król. 1848 r. i Paweł, po którym synowie: Edward, Józef i Konstanty.
Edward, dr. medycyny, prof. Uniwersytetu w Warszawie, ożeniony z Władysławą Grzybowską, zostawił córkę Janinę za Józefem Pstrokońskim. Dominik zostawił syna Edwarda i córki: Marję Czesławę, literatkę, Zofję za Romualdem Czarnockim.
PRZEWOZIECKI h. SAS ODM. Odmiana herbu pod półksiężycem, zwróconym rogami na dół strzała przekrzyżowana.
Piszą się z Przewóźca, w ziemi halickiej 1427 r. (Notaty Zamoyskiego).
PRZEWROCKI. Jan i Paweł, bracia rodzeni, dziedzice Wasilkowie 1583 r. (Wyr. Tryb. Lubel.).
PRZEWSKI. Dyonizy z Przewa 1406 r. (Akta Piotrkowskie). Franciszek z wojew. kaliskiem podpisał elekcyę 1697 r. Stanisław, syn Franciszka, 1737 r. (Zap. Tryb. Piotrk.).
PRZEWULSKI. Szymon, syn Walentego, sprzedał 1786 r. części wsi Błonie Wielkie bratu rodzonemu Kazimierzowi. Paweł, syn Szymona i Ewy Czarnockiej, ochrzczony 1772 r. w Kożuchowie, wylegitymowany 1804 r. w Galicyi (Quaterniones).
Jan, syn Wojciecha i Maryanny Rozbickiej, ur. 1780 r. w Sokołowie, wylegitymowany w Galicyi 1804 r.; tego brat Bartłomiej nabył 1802 r. części Przewoski.
Feliks i Kazimierz, synowie Piotra, nabyli 1795 i 1799 r. części dóbr Kozierady-Korabie; wylegitymowali się w Galicyi 1804 r.
Andrzej, syn Wawrzyńca i Franciszki de Przewoskie, otrzymał 1783 r. posag od wujów Piotra i Wojciecha, synów Jacka Przewoskiego i Maryanny Brodackiej (Akta po-Galicyjskie).
PRZEWUSKI h. PRZEWOSKI. Zobacz Przewoski, herbu Przewoski.
PRZEZDOMSKI h. PRZEGONIA. Antoni, syn Ignacego, z synami: Ignacym i Michałem wyleg. w Ces. 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
PRZEZDYBSKI h. OSTOJA. N.N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzińskiej przed 1830 r.
PRZEZDZIECKI h. ŁADA. W grodzie warszawskim pod 1644 r. znajdujemy legitymację Wojciecha Grzymka Krassowskiego, podstarościego brańskiego, który mając zakwestyonowane szlachectwo, przedstawił następującą legitymacyę.
Grzymosław a po polsku Grzymek Przezdziecki h. Łada, miał dwóch synów: Wojciecha, od którego idą Grzymkowie Przezdzieccy i Jana, prapradziada legitymującego się. Po Janie synowie: Stanisław, Wawrzyniec, Grzymosław, Sasin, Jakób, Leonard i Błażej.
Grzymosław syn Jana, zapisał 1510 r. sumę stryjowi swemu Wojciechowi: zaślubił Katarzynę Krassowską. za którą otrzymał części Krassowa. na Podlasiu, i z niej miał syna Macieja Grzymka. piszącego się z Krassowa. Maciej 1539 r.. zaślubił Barbarę Pruszeńską i z niej pozostawił synów: Wojciecha, Walentego. Jakóba. Jana i Krzysztofa.
Krzysztof Grzymek Przezdziecki z Krassowa, pozywany 1583 r. o sumę, żonaty z Zofią Kalnicką, miał syna Wojciecha, który nazwał się Krassowskim. zachowując przydomek Grzymek, i on przedstawił powyższą procedencyę. co przysięgą stwierdzili Krzysztof i Mikołaj, synowie Stanisława Grzymka Przezdzieckiego, wnukowie Stanisława, prawnukowie Heronima. praprawnukowie Wojciecha, syna powyższego Grzymosława (Don. Vars.).
PRZEZDZIECKI h. PRUS I. Licznie rozrodzona w północnem Mazowszu rodzina; wzięła nazwisko od wsi Przezdziecko, w ziemi nurskiej, następnie zaś założyła w końcu XIV stolecia wieś Przezdziecko, w ziemi łomżyńskiej. W XV wieku przy rozrodzeniu się familii dwie wsie Przezdziecka zostały podzielone na mniejsze z nazwami: Dworaki, Grzymki, Lenarty, Mroczki, Drogoszewo i Jachy. W 1519 r. we wsi Przezdziecko, w ziemi nurskiej, zamieszkiwało jako szlachta częściowa kilkudziesięciu Przezdzieckich; w XVII stoleciu widzimy Przezdzieckich rozrodzonych, a po większej części jako szlachtę zagrodową, w różnych stronach Mazowsza i Podlasia.
Mikołaj z Przezdziecka 1430 r. Grzymisław 1453 r., jego syn Wojciech (h. Łada). Mikołaj, syn Jakóba, 1524 i wielu innych cytowanych w aktach łomżyńskich i nurskich. Piotr, syn Mroczka, 1526 r. Walenty i Wawrzyniec, synowie Wawrzyńca i Małgorzaty Gutowskiej, wywiedli swoje szlachectwa w grodzie łomżyńskim 1553 r. Jakób posiadał królewszczyznę Dobrohostów, w ziemi przemyślskiej 1559 r. Andrzej szedł pieszo do szturmu Połocka 1582 r.; mąż rycerski, któremu król Stefan Batory nadał w 1578 r. wójtostwo z prawem założenia wsi na gruntach pustych, zwanych Sokół, w ziemi halickiej. Marcin walczył pod Pskowem 1582 r. Wojciech, syn Mikołaja, 1594, Jakób w nagrodę zasług dostał 1630 r. wieś Wichradz. Stanisław, elektor 1669 r. z wojew. krakowskiego. Adam, Krzysztof i Marcin, synowie. Tomasza i Ewy Ołdakowskiej, w ziemi łomżyńskiej 1690 r. Adam, Andrzej, Grzegorz, dwóch Janów, czterech Marcinów, Mateusz, Mikołaj i Piotr z ziemią nurską, Bartłomiej z ziemią łomżyńską i Jan, skarbnik zakroczymski, z wojew. krakowskiem podpisali elekcyę 1697 r.
Józef-Konstanty, syn Stanisława-Franciszka, 1704 r. Antoni, podstoli nurski, żonaty z Dorotą Skolimowską 1709 r. i Józef, wojski wyszogrodzki 1709 r., bracia rodzeni. Mikołaj, podczaszy gostyński 1712 r. Tomasz i Wojciech 1733 r. z wojew. mazowieckiego, Józef Pierzchała, poseł ziemi rawskiej 1764 r. z wojew. rawskiego elektorowie. Hipolit, syn Mikołaja i Maryanny Sustowicz, podczaszy rawski 1749 r., miał syna Jana, burgrabiego 1762 r., miecznika 1766 r., wojskiego 1779 r. bielskiego, po którym syn Tadeusz 1790 r. Józef, komornik 1768 r., podwojewodzy 1777 r. rawski. Wojciech, komornik graniczny nurski 1786 r., szambelan królewski 1780 r. Mateusz, kanonik 1830 r., kustosz 1841 r. warszawski (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Metr. Kor., Kancl., Ks. Gr. Sochaczewskie).
Po Janie, dziedzicu wsi Przezdziecko, w pow. zambrowskim 1446 r., syn Marcin miał syna Stanisława, a ten syna Adama, po którym Maciej pozostawił syna Jana, a ten syna Wojciecha, którego syn Andrzej miał syna Aleksandra, który pozostawił syna Józefa, żonatego z Maryanną Gośka, z której synowie: 1) Jan z żony Małgorzaty Krysiakówny miał syna Stefana, strażnika celnego, wyleg. w Król. 1851 r. i 2) Hilary, dziedzic wsi Czartorya, w pow. łomżyńskim wyleg. w Król. 1852 r. Z tej linii Stanisław, syn Franciszka i Maryanny Godlewskiej, i Wincenty, syn Ignacego, w 1854 r. wyleg. w Królestwie.
Po Tomaszu, burgrabim grodzkim zambrowskim 1759 r., syn Leon miał syna Kaliksta po którym z żony Zofii Łoniewskiej syn Bernard, dziedzic wsi Przezdziecko-Jachy, w pow. ostrołęckim, wyleg. w Król. 1848 r.; z tej linii Tomasz, syn Onufrego, wyleg. w Król. 1852 r.
Andrzej otrzymał zniesienie abusum szlachectwa 1768 r.; jego syn Aleksander miał syna Józefa, a ten syna Adama, po którym Stanisław z żony Ludwiki Grochowskiej miał synów: Franciszka 1845, Antoniego i Floryana 1848 r. wyleg. w Królestwie.
Z tym herbem wylegitymowane zostało potomstwo Mikołaja-Władysława, kasztelana nowogrodzkiego, właściwie herbu Roch III będącego; pochodzący niby po synie tegoż kasztelana Jakóbie, synowie: 1) Walenty synowie: (1) Wojciech, tego syn Ignacy, którego synowie: Edward, Józef i Jan w 1857 r.; (2) Ambroży, żonaty z Agnieszką Grochowską, z której synowie: Józef i Marcin w 1839 r.; (3) Wincenty, tego synowie: Józef i Jan w 1839 r.; 2) Łukasz miał syna Bartłomieja, którego synowie: Marcin, Wojciech i Piotr 1839 r., 3) Antoni pozostawił syna Adama, którego z żony Teresy Zaremba syn Mateusz 1839 r. wylegitymowani w Król. Z tej linii Michał, syn Jana i Maryanny Kołaczkowskiej, w 1840 r., Franciszek, syn Wojciecha, 1840 r., Fabian, syn Kacpra, w 1849 r., Karol, syn Wincentego i Tekli Bykowskiej, 1844 r. i Stanisław, podeficer wojsk rosyjskich, syn Adama i Wiktoryi Tryniszewskiej, w 1839 r. wyleg. w Król. Pochodzenie to jednak podług ksiąg heroldyi Królestwa sztuczne, gdyż w drzewie genealogicznem rodziny Przezdzieckich, hr. Roch III, nie znajduję, aby Mikołaj-Władysław, kasztelan nowogrodzki miał syna, jest tylko wiadomość o jego córkach, co stwierdza testament kasztelana.
Jan, skarbnik zakroczymski, o. 1680 r. miał z żony Reginy syna Balcera, który zamieszkał w m. Piątku, i z żony Julianny Zaleskiej pozostawił syna Andrzeja-Klemensa, ur. 1733 r., pisarza asesoryi koronnej, który w 1768 r. otrzymał zatwierdzenie szlachectwa (Kancl.), a w 1773 r. dostał nobilitację; jego syn Wojciech miał syna Franciszka, po którym z żony Maryanny Przezdzieckiej synowie: Adam, Michał i Wawrzyniec, dziedzic części wsi Godlewo, w pow. ostrołęckim, z synem Ludwikiem, wyleg. w Król. 1839 r.
Franciszek, syn Wojciecha i Ludwiki Janiszewskiej, ur. 1808 r. we wsi Budziskach, w obwodzie łukowskim, wszedł 1825 r. do pułku grenadyerów gwardyi iw 1831 r. został podporucznikiem; otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari.
Józef, syn Tadeusza i Tekli, ur. 1802 r. we wsi Łubiankowie, wszedł 1821 r. jako kadet do bateryi artyleryi konnej i 1826 r. awansował na podporucznika (Ks. Wojskowe).
PRZEZDZIECKI h. ROCH III. Hrabiowie i szlachta.
Senatorowie w rodzinie: Mikołaj-Władysław, kasztelan nowogrodzki 1677 r., um. 1683 r. Aleksander, kasztelan inflancki 1726 r., um. 1732 r. Antoni-Tadeusz, podkanclerzy litewski 1764 r., um. 1772 r.
Ród Pierzchałów, należący do wybitnych rodzin mazowieckich, już w połowie XIII wieku zjawia się na Mazowszu w osobie Comesa Rościsława, starosty płockiego i wodza wojsk Konrada I ks. Mazowieckiego a w XIV i XV wieku spotykamy następujących Pierzchałów. Klemens, biskup płocki, występuje 1344 i 1347 r. jako administrator dóbr kapituły płockiej (Kodeks Mazowiecki). Iwo z Radomina, marszałek ziemi dobrzyńskiej 1392 r., świadek przy zastawie ziemi dobrzyńskiej Krzyżakom (Kodeks Rzyszcz. Muczk.). Piotr, kasztelan dobrzyński 1403-1415 r. Stanisław Pawłowski, biskup płocki, opiekun ks. Mazowieckich, um. 1439 r. Zdzisław Czosnowski, sędzia ziemski warszawski 1473 r. (Pargaminy Archiwum Głównego).
Jeden z rodu Pierzchałów, nabywszy w XIV stuleciu części dóbr Przezdziecko, w ziemi łomżyńskiej, nadał tej części nazwę Pierzchały-Przezdziecko, a jego potomkowie wzięli nazwisko Przezdziecki, zachowując herb rodowy Pierzchała. W początkach XVII w. jedna linia tej rodziny osiedliła się w Litwie, doszła do senatorskich godności, a posiadając znaczne majątki, nosiła tytuł hrabiowski, który w 1843 r. przyznany został w Ces. Ros. Konstantemu Przezdzieckiemu, marszałkowi szlachty gub. podolskiej.
Pierwszym historycznie wiadomym członkiem rodziny Pierzchała-Przezdzieckich jest Paweł, dziedzic Przezdziecka, żyjący około 1430 r., występuje kilkakrotnie przed aktami, po którym syn Stanisław, dziedzic na Przezdziecku, pozostawił liczne potomstwo (Ks. Ziems. Zambr.). Protoplastą Pierzchałów-Przezdzieckich linii litewskiej jest Mroczek, w 1460 r. dziedzic na Przezdziecku (Ks. Ziems. Nurska), które od jego imienia nazwane zostało Przezdziecko-Mroczki; miał on trzech synów: Andrzeja, Mikołaja i Adama; z nich Andrzej pozostawił synów: Jakóba, Stanisława, Macieja, Jana i Mikołaja, po których liczne potomstwo zamieszkiwało w ziemiach: łomżyńskiej, wiskiej i nurskiej (Ks. Ziems.). Mikołaj miał synów: Wojciecha i Marcina, a Adam, najmłodszy syn Mroczka, ożeniony z Katarzyną, dziedzic na Kruszewie-Przezdziecku 1510 r., pozostawił trzech synów: Bartłomieja, Jana i Stanisława (Ks. Z. Zambr.); z nich Jana synowie: Maciej, Stanisław i Serafin, a Bartłomiej, dziedzic na Przezdziecku-Mroczkach, zmarły 1542 r., miał córkę Katarzynę za Stanisławem z Grochów i trzech synów: Trojana, Heronima i Mikołaja, z których Heronim v. Jarosz przeniósł się na Litwę, do powiatu oszmiańskiego iw 1556 r. otrzymał w posesję od ks. Radziwiłła, wojewody trockiego, część dóbr Kołodna, a Trojan żonaty z Dorotą z Przezdziecka-Pierzchałów 1553 r. pozostawił synów: Stanisława, Jana, Macieja, Walentego i Daniela (Ks. Z. Zambr.).
Walenty, syn Trojana, dziedzic części Przezdziecka-Pierzchały 1581 r., miał jedynego syna Piotra v. Piotra-Pawła (Ks. Ziems. Nurs.), który w 1616 r. sprzedał wszystkie części dóbr Przezdziecko-Pierzchały i Mroczki, przeniósł się do Litwy i już w 1632 r. podpisał elekcyę z wojew. trockiem, a w 1638 r. nabył znaczne dobra Szemetowszczyznę i części dóbr Syrmez, leżące w pow. oszmiańskim, od Jana Woronowicza; około 1617 r. Piotr zaślubił Annę Kiewliczankę, córkę Stanisława, dziedzica dóbr Kołodna, i Heleny Rohozianki, a 1660 r. został zabity w czasie najazdu Chowańskiego na Litwę, pozostawiając córki: Katarzynę za Mikołajem i Zofię za Stanisławem Kuszlami, Annę, żonę Samuela Kossarzewskiego, podczaszego witebskiego, Dorotę zaślubioną Marcinowi Rudzkiemu i synów: Mikołaja-Władysława, Stanisława, Krzysztofa, Jana i Konstantego-Florjana. Jan, dziedzic części Kołodna, żonaty z Katarzyną Zaleską, i Stanisław, towarzysz chorągwi usarskiej marszałka wielkiego koronnego, jeniec moskiewski, zmarli bezpotomnie; Konstanty-Florjan, podsędek brzesko-litewski, elektor z wojew. brzesko-litewskiego 1669 r. i 1674 r., pozostawił z Anny Kruszewskiej liczne potomstwo, zamieszkujące w powiecie starodubowskim.
Mikołaj-Władysław, najstarszy z synów Piotra-Pawła, stolnik upicki 1661 r., chorąży oszmiański, podwojewodzy wileński, elektor 1669 r. z wojew. wileńskiego, a 1672 r. marszałek oszmiański, podpisał 1674 r. elekcyę z pow. oszmiańskim; 1677 r. kasztelan nowogrodzki, dziedzic Szemetowszczyzny, Syrmeza i Horodźca, mąż nauki i poważania, z żony Anny Tynkawzówny pozostawił tylko córki: Izabelę, zaślubioną Krzysztofowi Komorowskiemu, stolnikowi Wiłkomirskiemu, i Zuzannę za Krzysztofem Despot-Zenowiczem, kasztelanicem nowogrodzkim, następnie wojewodą mińskim. Zuzanna Zenowiczowa wniosła w posagu mężowi Krzysztofowi dobra w pow. oszmiańskiem: Szemetowszczyznę, Kołodno, Zaświr, Spiahłę, Syrmez, Wołożyn, Równe Pole, oraz w wojew. połockiem: Luszki, Horodziec, Ulin, Ciapin, Kamionkę, Florki i Zelki, po śmierci której jej małżonek przekazał te wszystkie dobra potomstwu swemu z drugiego małżeństwa.
Krzysztof, trzeci syn Piotra-Pawła i Anny Kiewliczówny, towarzysz dragonów załogi zaniku wileńskiego, stolnik upicki 1671 r., walczył pod Wiedniem 1683 r.; zaślubił Annę-Eleonorę Skopównę, h. Trąby, i z niej pozostawił córkę Zofię, zaślubioną Janowi Estko, i syna Aleksandra.
Aleksander, towarzysz chorągwi pancernej, posesor hrabstwa Zasławskiego i Włodawy, mąż światły, chorąży mozyrski 1694 r., dwukrotnie sekretarz poselstwa do Moskwy, deputat na Trybunał litewski, starosta hrabowski, w 1726 r. został kasztelanem inflanckim; miał dwie żony: Felicyannę Chreptowiczównę, podkomorzankę nowogrodzką, z tej synowie: Józef, starosta hrabowski, i Krzysztof, i Konstancyę-Aleksandrę Kamińską, córkę Krzysztofa, sędziankę orszańską, z której syn Antoni.
Józef, starosta hrabowski, zm. 1727 r., z żony Konstancyi Paszkowskiej pozostawił syna Ignacego, po którym synowie: Józef, Antoni i Justyn zm. bezpotomnie, oraz córka Teresa 1v. za Ksawerym Wołodkiewiczem, sędzią gr. mińskim, 2v. za Wincentym Wołodkowiczem, podkomorzym wileńskim i szambelanem królewskim.
Krzysztof, konfederat tarnogrodzki, gorący patryota, zaślubił Urszulę Karnicką i z niej pozostawił córki: Annę Gojską, podstolinę brzeską, i Urszulę.
Antoni-Tadeusz, najmłodszy syn Aleksandra i Konstancji Kamińskiej, po matce pan znacznego majątku, sędzia deputat na Trybunał litewski, elektor 1733 r. z wojew. smoleńskiego, pisarz W. Ks. Lit. 1739 r., chorąży petyhorski, podczaszy litew. 1750 r., referendarz W. Ks. Lit. 1752 r., w 1754 r. otrzymał wójtostwo mińskie, i jako duktor wojew. mińskiego podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. mińskiem, i tegoż 1764 r. za chwalebne zasługi w Rzeczypospolitej został podkanclerzym W. Ks. Lit. i starostą pińskim; następnie starosta miński i błudeński, rozumny, czynny iw sprawach publicznych biegły, w 1772 r. ustąpił starostwo pińskie synowi swemu Michałowi. W 1744 r. zaślubił Antoni Katarzynę Ogińską, damę Krzyża Gwiaździstego, córkę Józefa, wojewody trockiego, i Anny z ks. Wiśniowieckich, za którą otrzymał znaczne dobra na Podolu i Ukrainie (Hrabstwo Czarno-ostrowskie i Dziunków); podkanclerzy nabył na własność, będące w zastawie jego rodziny, hrabstwo Zasławskie od Aleksandra Sapiehy, wojewody połockiego, i od tego majątku, przyjętym zwyczajem, pisał się hrabią na Zasławiu. Antoni um. 1772 r. w Warszawie, pozostawiwszy córki: Konstancyę za Joachimem Chreptowiczem, kanclerzem W. Ks. Lit., Helenę zaśl. Michałowi ks. Radziwiłłowi, wojewodzie wileńskiemu, Maryannę za Ignacym Tyzenhauzem, starostą poselskim, i synów: Michała i Dominika.
Hr. Dominik, ur. 1760 r., dziedzic na Zasławiu, starosta miński i dębski, poseł na sejm warszawski z wojew. mińskiego 1780 r., żonaty z Anną ks. Radziwiłłówną, miał jedynego syna Michała.
Hr. Michał, starszy syn podkanclerzego Antoniego i Katarzyny Ogińskiej, ur. 1747 r., z działu majątkowego otrzymał dobra Czarny Ostrów; porucznik regimentu konnego buławy W. Ks. Lit., elektor 1764 r. z wojew. inflanckiego, w 1772 r. otrzymał wójtostwo mińskie, a następnie starostwo pińskie ibłuderiskie za konsensem królewskim cedowane przez ojca; w 1777 r. pisarz wielki W. Ks. Lit. i kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława, poseł na sejm czteroletni z woj. podolskiego, zaślubił Maryę hr. Mostowską, wojewodziankę mazowiecką, córkę Pawła i Anny z Hilzenów, wojewodzianki mińskiej, i z niej miał synów: Karola i Konstantego.
Hr. Karol, ur. 1780 r., dziedzic dóbr Ciechowa, Wojstomia i Palestyny, marszałek pow. zawilejskiego, pułkownik wojsk Ks. Warszawskiego w 1812 r., wystawił pułk 21 piechoty i 18 ułanów lit., na czele których odbył kampanię moskiewską. W 1831 r. brał czynny udział w powstaniu na Litwie jako naczelnik siły zbrojnej w pow. oszmiańskim, za co po upadku powstania rząd rosyjs. skonfiskował mu dobra Smorgonje. Hr. Karol, kawaler orderów Legii Honorowej i Virtuti Militari, dwukrotnie wstępował w związki małżeńskie; 1-ą jego żoną była Anna Chrapowicka, córka Antoniego, marszałka orszańskiego, 2-ą - Kornelia Górska, córka Stanisława-Augusta, ciwuna retowskiego; um. na wygnaniu w Królewcu 1832 r. bezdzietnie.
Hr. Konstanty, ur. 1782 r., dziedzic na Czarnym Ostrowiu, od 1808 r. marszałek szlachty pow. płoskirowskiego, w r. 1812 został kamerjunkrem dworu Ces. ros., a w 1820 r. powołany z wyboru na marszałka szlachty gub. podolskiej, przez lat 30 piastował tę służbę publiczną. W 1823 r. został szambelanem dworu Ces. ros., a w 1826 r. otrzymał rangę rzeczywistego radcy stanu; w dwa lata potem został kawalerem orderów św. Stanisława I klasy, a św. Anny I klasy w 1835 r.; od 1840 r. hr. Konstanty został radcą tajnym, a w r. 1848 kawalerem orderu św. Włodzimierza II klasy; um. 1856 r. w Warszawie, pozostawiając z żony Adelajdy Olizarówny, córki hr. Filipa Nereusza Olizara, podczaszego W. Ks. Lit., i Ludwiki ze Szczytów, trzech synów: Aleksandra, Mieczysława i Karola.
Hr. Mieczysław, ur. 1816 r., wychowaniec liceum Krzemienieckiego, dziedzic dóbr Mikołajowskich na Podolu, z żoną Honoratą Komarówną bezpotomny, znaczne swe dobra zapisał synowcowi swemu Konstantemu.
Hr. Karol, ur. 1818 r., dziedzic dóbr Czarnego Ostrowa, zaślubił Elżbietę Lachman, córkę pułkownika wojsk ros., i z niej pozostawił córkę Maryę zaślubioną Wincentemu hr. Walewskiemu.
Hr. Aleksander, najstarszy syn marszałka Konstantego i Adelajdy Olizarówny, ur. 1814 r., wychowaniec liceum Krzemienieckiego, kawaler orderu św. Stanisława, znany badacz historyi polskiej, wylegitymowany w Królestwie 1852 r., zmarł w Krakowie 1871 r., pozostawiwszy z żony Maryi hr. Tyzenhauz, córki hr. Konstantego i Waleryi z Wańkowiczów, pana znacznych majątków na Litwie, dwóch synów: Konstantego i Gustawa.
Hr. Gustaw, ur. 1851 r., dziedzic dóbr Falenty, w pow. warszawskim, prezes towarzystwa Pogotowia Ratunkowego w Warszawie, zaślubił 1878 r. Maryę, córkę Adolfa i Stanisławy z Górskich, małżonków Czapskich, z niej córka Zofia zaślubiona Sewerynowi ks. Światopołk-Czetwertyńskiemu.
Hr. Konstanty, starszy syn Aleksandra i Maryi z hr. Tyzenhauzów, ur. w Neapolu 1846 r., kawaler maltański, dziedzic dóbr Mikołajowskich, oraz Rakiszek i Postaw na Litwie, a Tyzenhauzu w Kurlandji, badacz dziejów ojczystych, ukończył rozpoczęte przez ojca wydawnictwo dzieł Długosza i Jagiellonek; założyciel Pogotowia Ratunkowego w Warszawie, umarł w pełni sił, w Warszawie 1896 r., pozostawiając z żony Elżbiety, córki hr. Kazimierza i Ludwiki z Borewiczów, małżonków hr. Plater-Zyberków, synów i dwie córki; synowie: Józef, Jan, Konstanty, Stefan i Rajnold w 1913 r. otrzymali zatwierdzenie tytułu hrabiowskiego w Cesarstwie rosyjskiem.
Hr. Józef, ur. 1872 r. w Heidelbergu, dziedzic dóbr Postawy w wojew. wileńskiem.
Hr. Marya-Ludwika, ur. 1871 r. w Warszawie, dama Krzyża gwiaździstego C. Kr. A., dama pałacowa dworu austryjacko-węgierskiego, poślubiła w Warszawie 1899 r. Pawła hr. Sza pary, członka dziedzicznego Węgierskiej Izby Panów, gubernatora Fiume.
Hr. Helena, ur. w Warszawie 1876 r., poślubiła w Warszawie 1907 r. Konstantego Ks. Światopołk-Czetwertyńskiego, dziedzica dóbr Skidel w Grodzieńszczyźnie.
Hr. Jan, ur. 1877 r. w Warszawie, dziedzic dóbr Rakiszki, zaślubił w Warszawie 1903 r. Hermancję, córkę ks. Jana Sapiehy i Seweryny z hr. Uruskich, i ma z niej synów: Antoniego, ur. w Warszawie 1906 r., Aleksandra, ur. 1911 r. w Rakiszkach i córki: Marję 1908 r. i Elżbietę 1913 r. urodzone w Rakiszkach.
Hr. Konstanty, ur. 1879 r. w Warszawie, dziedzic dóbr Woropajewa w woj. wileńskiem, kawaler maltański, b. pułkownik lejb-gwardji ułanów wojsk ces. ros., ostatnio pułkownik i dowódca 14 pułku ułanów wojsk pol., komendant oficerskiej szkoły jazdy w Grudziądzu, z żony Zofji ks. Lubomirskiej, córki Adama i Marji z hr. Zamoyskich, poślubionej w Kijowie w 1916 r., ma córkę Gabryelę, ur. 1917 r. w Petersburgu.
Hr. Stefan, ur. 1879 r. w Warszawie, dziedzic dóbr Mikołajewskich i Policzny pod Radomiem, kawaler maltański, minister pełnomocny i dyrektor Protokułu Dyplomatycznego w min. S. Zagranicznych, kawaler wielu orderów, ostatnio 1928 r. poseł Rzeczypospolitej polskiej przy Kwirynale.
Hr. Rajnold, ur. 1884 r. w Rakiszkach, dziedzic ordynacji Tyzenhauz w Kurlandji, i dóbr Komaje i Soły na Litwie, kawaler maltański, viceprezes Tow. Op. nad Zab. Przeszłości.
PRZEZDZIECKI. Z herbem Roch III i przydomkiem Pierzchała wylegitymował się mylnie Tadeusz, syn Jana, miecznika bielskiego z 1781 r. (a więc h. Prus I) i Zofji Walewskiej, dziedzic Lubiankowa w pow. rawskim, zapisany 1843 r. do ksiąg szlachty b. wojew. mazowieckiego. (Ks. Gr. Drohickie).
PRZEZDZIECKI h. ŚLEPOWRON. Zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r.
PRZEZDZIECKI Michał i Wawrzyniec, synowie Franciszka, oraz Adam, syn Jana, wylegitymowani w Królestwie 1838 r.
Wincenty i Daniel, synowie Józefa, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1843 r.
Józef, syn Michała i Salomei z Wejniczów, ur. 1805 r. we wsi Grzymiszewice, w obwodzie konińskim, wszedł 1825 r. do 3 pułku strzelców pieszych i w 1830 r. został podporucznikiem.
Karol, syn Jana i Bogumiły, ur. 1777 r. w Murowanym Boślinie (?), w wojew. poznańskiem, postąpił 1806 r. w randze podporucznika do 8 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego; porucznik 1808 r., kapitan 1811 r., w 1816 r. przeszedł do 3 pułku piechoty liniowej. Odbył kampanie: 1806 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym i za waleczność dostał krzyż złoty polski.
Piotr, syn Józefa i Anny Winogrodzkiej, ur. 1794 r. w Warszawie, wstąpił 1809 r. do 14 pułku piechoty wojsk Ks. Warszawskiego; przeniesiony 1815 r. do grenadyerów gwardyi, awansował 1816 r. na podporucznika i w 1824 r. na porucznika w 6 pułku piechoty liniowej. Odbył kampanie 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Bosyi i za męstwo otrzymał krzyż srebrny polski (Ks. Wojskowe).
PRZEZDZIEŃSKI. Andrzej, dzierżawca dóbr Sanoczek 1583 r. (Wyr. Tryb. Lubel.).
PRZEZWICKI v. PRZEZWYCKI h. ABDANK. Byli w wojew. łęczyckiem. Stanisław, mąż wielkiej pobożności i cnoty koło 1570 r., nabył majątek w Sandomierskiem, lecz umarł bezdzietny. Paweł syn Stanisława, nabył 1623 r. części wsi Zalesie. Paweł, podpisarz grodzki czerski 1624 r. Melchior, syn Stanisława, 1643 r. (Ks. Gr. Czerskie).
PRZEZWOCKI v. PIASECKI h. JANINA. Podług Paprockiego dom dawny i rozrodzony w wojew. Sandomierskiem. Paweł żonaty z Zofią N. 1585 r. (Wyr. Tryb. Lubel.).
PRZĘDZIŃSKI h. LIS. Jakób, syn Andrzeja, 1613 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Wincenty, Aleksander i Józef z potomstwem, synowie Franciszka, wnukowie Jakóba, wylegitymowani w Ces. 1851 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
PRZĘŚNICKI h. GOZDAWA. Jerzy opłacał pobór 1570 r. ze wsi Prządziewa, w wojew. pomorskiem (Wittyg).
PRZYALGOWSKI (PRZYJALGOWSKI) h. NIECZUJA. Antoni, syn Andrzeja, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1812 r.
PRZYBIŃSKI. Maciej, w Wielkopolsce 1571 r. (Akta Poznańskie). Łukasz, dziedzic części Wyciąskowa, w pow. kościańskim 1580 r. (Ks. Pobor.)
PRZYBORA h. NAŁĘCZ niezwiązany. Niesiecki pisze ich Przebora, dodając, że brali także nazwisko Przebór; w powiatach mozyrskim i rzeczyckim. Samuel, podstarosta i poseł mozyrski 1668 i 1674 r., deputat na Trybunał litewski 1668 r. Samuel, podsędek i deputat pow. mozyrskiego 1681 r. Mikołaj, cześnik i podstarosta 1688 r., następnie podsędek 1695 r. mozyrski. Mikołaj, poseł, podpisał pospolite ruszenie 1698 r.
Jan, starosta radliński, elektor 1733 r. z wojew. mińskiego. Franciszek, starosta radliński, i Ignacy, synowie Jana, sędziego ziemskiego mozyrskiego, 1765 r. N., podstoli mozyrski, wdowa po nim Katarzyna Olszewska 1766 r. Trojan, sędzia ziemski mozyrski, komisarz do zbierania ofiar 1789 r. (Ks. Gr. Pińskie). Hermenegildy, cześnik mozyrski 1793 r. Piotr, sędzia ziemski, Antoni, horodniczy i Benedykt, kraj czy rzeczyccy 1791-93 r. Franciszek, strażnik piński 1781 r. Jan, syn Trojana, sędzia pow. rzeczyckiego 1844 r. Ignacy, dziedzic dóbr w gub. grodzińskiej 1880 r.
PRZYBORA h. SYROKOMLA. Klemens, syn Franciszka, z synami: Ignacym, Karolem, Rafałem, Wandalinem i Jakóbem, wyleg. w Ces. 1840 i 1842 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzińskiej.
PRZYBOROWSKI h. GRZYMAŁA. Z Przyborowa, w ziemi wiskiej. Do tego herbu Kapica zalicza Mateusza, który z Anastazyi Nieczkowskiej miał dwie córki, Konstancyę Aleksandrowę Wilamowską i Barbarę; następnie został księdzem i był proboszczem w Trzcianie 1671 r., kanonikiem wendeńskim 1677 r. Kaźmierz, brat powyższego, dziekan augustowski, proboszcz raj grodzki 1671 r., dziedzic części we wsiach Przyborowie Wielkim, Marki, Andrychy i inne. Grzegorz, Marcin i Wawrzyniec podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią wiską.
Są i na Litwie zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r.
PRZYBOROWSKI h. NAŁĘCZ. Linia Górskich, herbu Nałęcz, dziedzicząca na dobrach Przyborowie, brała od nich nazwisko Przyborowski.
PRZYBOROWSKI h. ŚLEPOWRON. Wzięli nazwisko od wsi Przyborowa, w pow. ostrowskim; byli dość liczni w XV i XVI stoleciach, w północnem Mazowszu, a są jednego pochodzenia z Sierzputowskimi i dla tego brali często przydomek Sierzput. Piotr 1421 r., Paweł 1422 r., Ścibor 1424 r., Dersław Sierzput, dziedzic wsi Przyborowa, wójt w Rybnie 1476 r. Stanisław, Zymir i Wielisław, synowi Wielisława, 1473 r.
Adam, syn Feliksa, 1557 r. Jan, Stanisław i Wojciech, synowie Pawła, 1578 r. Prokop, syn Ambrożego, 1589 r. Jan, Stanisław i Tomasz, synowie Jerzego, 1591 r.
Andrzej, syn Mikołaja, 1624 r. Maciej, burgrabia grodzki krasnostawski 1630 r. Jakób, elektor 1632 r. z ziemi nurskiej. Jan i Paweł z ziemią zakroczymską, Jerzy z ziemią bielską podpisali elekcyę 1669 r. Kacper, syn Andrzeja, 1680 r. Jan i Stanisław, synowie Ludwika-Aleksandra i Elżbiety, 1682 r. Jan, Kazimierz i Paweł, elektorowie z ziemi zakroczymskiej, a Wawrzyniec z ziemi nurskiej 1697 r.
Antoni i Wojciech z wojew. mazowieckiem 1733 r., a Jerzy z ziemią bielską 1764 r. podpisali elekcye. Feliks, Józef i Maryan, synowie Dominika, 1777 r. (Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).
PRZYBOROWSKI h. SULIMA. Senator w rodzinie, Stanisław, kasztelan biechowski 1635 r.
W Wielkopolsce. Bernard otrzymał 1525 r. części Malinowskiej Woli. Jan, kanonik krakowski 1542 r. Jan żonaty z Zofią Choińską, kasztelanką santocką 1610 r. Dobiesław, z pisarza sędzia ziemski poznański 1621 r., jego brat Maciej, kanonik poznański. Stanisław, podczaszy, został 1634 r. starostą rogowskim, a 1635 r. kasztelanem biechowskim;, z żony Zofii Gembickiej miał córki: Annę Wojciechową Brudzyńską, Dorotę za Stanisławem Wyszogatą-Zakrzewskim i syna Wawrzyńca-Stanisława, dziedzica Przyłupki i Sławoszewa, podczaszego kaliskiego 1659 r., żonatego z Maryanną Cerekwicką 1659 r.
Wawrzyniec, syn Jana, żonaty z Jadwigą Seczewską 1662 r. Stanisław, syn Wojciecha, 1666 r. Floryan, z wojew. kaliskiego, i Jan z ziemi dobrzyńskiej elektorowie 1669 r. Bogumiła, żona Michała Rakowskiego, podstolego dobrzyńskiego 1670 r. Feliks, Aleksander i Krzysztof, synowie Władysława, 1676 r. Władysław, dziedzic Turzej Łąki 1696 r. Wojciech, elektor 1697 r. z wojew. kaliskiego.
Marcin, syn Józefa, 1722 r. Adam, syn Franciszka i Teofili Górskiej, 1722 r. Stanisław i Wojciech, elektorowie 1733 r. z wojew. inowrocławskiego. Augustyn i Kazimierz, synowie Józefa, 1785 r.; z nich Augustyn, komornik grodzki gnieźnieński 1791 r., a Kazimierz, burgrabia przedecki. Marcin, skarbnik orłowski 1788 r.
Po Kazimierzu, burgrabim, syn Józef, nauczyciel w gimnazyum w Trzemesznie i Poznaniu 1853 r., archiwariusz akt dawnych w Poznaniu, od 1863 r. bibliotekarz biblioteki warszawskiej, historyk i autor.
Po Feliksie, dziedzicu dóbr Pieskowice, w wojew. łęczyckiem 1 622 r., z żony Barbary Plichta, syn Jan miał syna Marcina, którego syn Wawrzyniec pozostawił syna Jakóba, a ten syna Walentego, którego synowie: 1) Stefan, żonaty z Anną Kulesza, miał synów: Leopolda, żołnierza w wojsku ros., i Franciszka Salezego, w 1843 r. wyleg. w Król.; 2) Jakób z żony Anny Mieszkowskiej pozostawił syna Walentego, wyleg. w Król. 1862 r.
Po Józefie, dziedzicu wsi Danków 1755 r., syn Dominik, dziedzic dóbr Byszew, Dobieszowo i inne, w pow. kowalskim, sędzia pokoju kowalski, wyleg. w Królestwie 1840 r.
Po Józefie, podstolim chełmskim 1781 r., z żony Małgorzaty Kałuskiej syn Wojciech wyleg. w Król. 1842 r.
Byli w wojew. krakowskiem. Maciej, burgrabia grodzki krakowski, miał syna Stanisława 1653 r. Adam i Marjan z wojew. krakowskiego, a Zygmunt z Przyborowa, podwojewodzy sandomierski, z wojew. sandomierskiego, 1669 r. elektorowie.
Bonifacy, Kacper i Wojciech z Przyborowa wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Tomasz, pisarz graniczny krakowski 1791 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).
Byli i na Litwie. Samuel z Przyborowa, skarbnik rzeczycki, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. wileńskiem. Tobiasz, elektor 1732 r. z wojew. nowogrodzkiego. Franciszek, buńczuczny nowogrodzki 1735 r.
Aloizy, syn Tomasza i Joanny Stawińskiej, ur. 1788 r. we wsi Biała, w pow. olkuskim, wszedł 1804 r. do wojska pruskiego; przeszedł 1806 r. do piechoty francuskiej i w 1812 r. został porucznikiem i w 1815 r. był w 6 pułku piechoty liniowej wojsk polskich. Odbył kampanie: 1806 r. przeciw Francyi, 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi.
Ignacy, syn Augustyna i Jadwigi z Gutowskich, ur. 1791 r. w Dankowie, w pow. konińskim, postąpił 1809 r. do batalionu saperów wojsk Ks. Warszawskiego i w 1814 r. awansował na porucznika; umieszczony 1815 r. w 1 pułku strzelców pieszych, został 1822 r. kapitanem. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi, 1813 r. przeciw sprzymierzonym i 1814 r. we Francyi i za waleczność 1831 r. otrzymał Krzyż złoty Virtuti Militari.
Jan, syn powyższych Augustyna i Jadwigi, ur. 1804 r. w Dankowie, wszedł 1820 r. do 1 pułku strzelców pieszych i w 1824 r. został podporucznikiem, a 1831 r. porucznikiem i za męstwo dostał krzyż złoty Virtuti Militari.
Józef, trzeci syn Augustyna i Jadwigi, ur. 1802 r. w Dankowie, postąpił 1820 r. do 1 pułku strzelców pieszych i w 1824 r. awansował na podporucznika, a 1831 r. na porucznika (Ks. Wojskowe).
PRZYBRANOWSKI h. POMIAN. Piszą się z Przybranowa, w pow. brzesko-kujawskim. Jarand z Przybranowa 1432 r. Jarosław, cześnik brzeski 1452 r. Jan z Przybranowa Nagórnego żonaty z Sandką z Krajewic 1460 r. Bronisław i Chebda, bracia rodzeni, 1492 r. Bartłomiej z Woli Chromej 1497 r. miał syna Jana.
Bronisław z Poczałkowa 1513 r. Jakób-Włodek, syn Wawrzyńca Włodek, dziedzic Przybranowa Większego 1577 r. (Ks. Gr. Brzeskie).
PRZYBYLSKI h. ABDANK. N. N. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1882 r.
PRZYBYLSKI h. GOZDAWIEC. Chryzanty, urzędnik w Sandomierzu, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Król. 1852 r. i herb powyższy.
PRZYBYLSKI h. GRZYMAŁA. Maciej, syn Jana, z synami: Wacławem i Romanem wyleg. w Cesarstwie 1858 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
PRZYBYLSKI h. KOŚCIESZA. Tomasz wylegitymowany w Galicyi 1782 r.
PRZYBYLSKI h. NOWINA. Wyszedłszy z wojew. sandomierskiego, osiedlili się w XVII wieku pod Warszawą. Waleryan, dziedzic części wsi Reguły 1667 r., elektor 1669 r. z ziemi warszawskiej. Po Janie, burgrabim poznańskim 1739 r., syn Michał miał synów: Wincentego, Jakóba i Antoniego; Jakób z Małgorzaty Wrońskiej pozostawił synów: Bernarda, urzędnika celnego w Łaszczowie, i Rafała, wyleg. w Król. 1848 r., a Antoni z Heleny Lendzkiej miał synów: Floryana i Walentego, lekarza w Petersburgu, wylegitymowanych w Król. 1844 r. Z tej linii Maciej, urzędnik skarbowy w Lublinie, 1845 r. i Tomasz, urzędnik w Janowie, 1856 r., synowie Krzysztofa i Anny Kaczeńskiej, wyleg. w Król.
Po Aleksandrze, vice-regencie piotrkowskim 1754 r., syn Bartłomiej miał syna Karola, żonatego z Magdaleną Rakowską, z niej synowie: Antoni, litograf w Warszawie, i Karol wylegitymowani w Król. 1851 r.
PRZYBYLSKI h. WŁASNEGO. Herb - w polu złotem dwa półksiężyce bokami z sobą złączone, rogami w stronę tarczy zwrócone; w koronie nad hełmem takież półksiężyce, nad ich złączeniem czapka spiczasta z sześciu piórami.
Stanisław, radca gubernialny i starosta w Jaśle, otrzymał 1853 r. szlachectwo i herb powyższy.
PRZYBYLSKI. Paweł-Józef, elektor 1733 r. z wojew. wołyńskiego. Jan żonaty z Magdaleną Wężyk 1759 r. Agnieszka, żona Michała Czaplickiego, skarbnika chęcińskiego 1780 r. Ignacy, cześnik Winnicki 1781 r. Antoni, Jakób i Wincenty, synowie Michała, 1781 r. Kazimierz, syn Józefa, dziedzic Smogorzewa i Strzemieczna 1788 r. (Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel. Ks. Gr. Łomżyńskie).
Jan, syn Jana i Katarzyny Załuskiej, ur. 1791 r. we wsi Osieczanach, w Galicyi, wstąpił 1809 r. do 15 pułku piechoty wojsk. Ks. Warszawskiego i w 1826 r. został podporucznikiem w batalionie weteranów czynnych i w 1831 r. był porucznikiem w 2 pułku piechoty liniowej. Odbył kampanię 1812 r. w Rosyi, gdzie był wzięty do niewoli.
Józef, syn Andrzeja i Apolonji, ur. 1791 r. w m. Byłynice, w Poznańskiem, wstąpił 1807 r. do artylerji pieszej i w 1819 r. wyszedł do dymisyi w randze podporucznika. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
Józef, syn Mikołaja i Maryanny Zarzyckiej, ur. 1787 r. w Zieblicach, w pow. Skalmierskim, postąpił 1812 r. do 3 pułku piechoty liniowej i w 1813 r. został podporucznikiem; porucznik 1820 r., awansował 1830 r. na kapitana w 6 pułku piechoty liniowej. Odbył kampanie: 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym (Ks. Wojskowe).
PRZYBYŁECKI. Karol podpisał konfederację generalną litewską 1764 r. Józef, chorąży wojsk koronnych 1783 r. (Vol Leg., Sigil.).
PRZYBYŁKO v. PRZYBYTEK h. GRZYMAŁA. Stanisław, syn Heronima, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1826 r. Daniel i Jordan, synowie Józefa, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1846 r. Paweł, syn Heronima, zasiadający w sądach pow. lidzkiego.
PRZYBYŁOWICZ h. CZARNOKRUK. Małgorzata, cześnikówna sanocka, żona Pawła Hutorowicza 1701 r. Józef Czarnokruk wyleg. w Galicyi 1782 r.
PRZYBYŁOWSKI h. GRZYMAŁA ODM. Odmiana herbu - w murze Grzymały niema rycerza i bramy. Józef-Wojciech, syn Wacława, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r.
PRZYBYŁOWSKI. Franciszek złożył 1774 r. przysięgę po otrzymaniu nobilitacji (Kancl.).
PRZYBYŁOWSKI. Michał, urzędnik rządu gubernialnego warszawskiego, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Król. 1837 r.
PRZYBYSŁAWSKI h. BIBERSTEIN. Piszą się z Przybysławic, w pow. wiślickim.
PRZYBYSŁAWSKI h. JASIEŃCZYK. Antoni, lecz sądzę, że był właściwie herbu Lubicz, w Poznańskiem 1738 r., miał syna Józefa, tego syn Hyacent wyleg. w Król. 1843 r.
Po Marcinie, wojskim mniejszym kołomyjskim 1773-81 r., syn Jan pozostawił syna Józefa, żonatego z Maksymilianą-Franciszką, z niej syn Józef, wyleg. w Król. 1850 r.
PRZYBYSŁAWSKI h. LUBICZ. Tego herbu mają być osiedleni w Wielkopolsce. Maciej, syn Jana, 1550 r. Zygmunt, Janusz, Stanisław i Tymoteusz 1596 r., synowie Macieja i Anny Miedzianowskiej. Fryderyk, dziedzic Przybysławie 1598 r.
Aleksander i Marcyan z Mierzyna podpisali elekcyę 1648 r. z wojew. poznańskiem; z nich Aleksander, pisarz grodzki 1658 r., a podsędek wschowski 1664 r., z żony Anny Ziemięckiej miał synów: Andrzeja, Franciszka i Stanisława. Stanisław, elektor 1669 r. z wojew. kaliskiego. Kazimierz, syn Marcina, 1680 r. Aleksander, cześnik chełmiński 1682 r. Aleksander i Maciej, synowie Jerzego, 1682 r. Franciszek z wojew. Sieradzkiem, Kazimierz z wojew. poznańskiem i Stanisław z wojew. kaliskiem podpisali elekcyę 1697 r.
Konstanty, elektor 1732 r. z wojew. inowrocławskiego. Antoni, syn Stanisława i Maryanny Malczewskiej, dziedzic dóbr Zakrzew 1746 r. (Conv. Piotrk., Wyr. i Zap. Tryb. Lubel. i Piotrk., Metr. Kor., Sigil.).
PRZYBYSŁAWSKI h. PRZESTRZAŁ. Na Rusi Czerwonej. Józef, wojski mniejszy kołomyjski 1791-93 r., szambelan królewski 1794 r., dziedzic dóbr Pilawa. Marcin 1782 r., Józef i Jan 1786 r., Andrzej, członek Stanów w 1816 r. wylegitymowani w Galicyi. Andrzej, dóbr Dziurkowo 1843 r. a Władysław, dóbr Unieża 1864 r. w Galicyi dziedzice.
PRZYBYSZEWICZ h. GOZDAWA. Antoni, archidjakon i oficjał brzeski, proboszcz szereszewski 1790 r.
PRZYBYSZEWSKI h. GRZYMAŁA odm. Grzymała bez rycerza w bramie. Gniazdem tej rodziny wieś Przybyszów, w Wielkopolsce. Jan w Wielkopolsce 1480 r., jego córka Dorota za Janem Wyszogotą-Zakrzewskim 1505 r. Jan, pisarz grodzki wschowski 1579 r.
Marcin, dziedzic Przybyszewa, podsędek wschowski 1670 r., miał czterech synów: Alberta, tego córka Krystyna Melchiorowi Gurowska, kasztelanowa poznańska; Zygmunta, po którym synowie: Wojciech z Chlebowa i Jan, elektor 1669 r. z wojew. kaliskiego, bezpotomni; Mikołaja i Pawła.
Mikołaj, pisarz grodzki wschowski 1684 r., pozostawił synów: Jana, Stanisława i Władysława, z których Stanisław, dziedzic Budzisławka i Miklaszewa, sędzia grodzki bydgoski 1688 r., żonaty z Krystyną Chociszewską, miał syna Jakóba, bezpotomnego.
Paweł, dziedzic Przybyszewa 1680 r., jego syn Wojciech żonaty z Anną Kaczkowską, z niej syn Franciszek, po którym z Teresy Miaskowskiej synowie: Józef, elektor 1733 r. z wojew. kaliskiego, ożeniony z Pierzchlińską, i Jakób, podstarosta 1746 r., pisarz ziemski krzemieniecki 1770 r., kawaler orderu św. Stanisława, po którym synowie: 1) Ignacy żonaty z Zofią Serafinowską, z niej syn Klemens, urzędnik w Płocku, wyleg. w Król. 1844 r. z synami: Marcelim, obrońcą sądowym w Płocku, Leonem i Leopoldem, dziedzicem wsi Gorzeń, w wojew. płockiem 1858 r., i 2) Szczepan, tego syn Paweł, burmistrz w m. Szczebrzeszynie, wyleg. w Król. 1854 r.
Stefan, elektor 1669 r. z wojew. poznańskiego, żonaty z Heleną N. Wacław 1674 r. z wojew. poznańskiem, dwóch Janów, Stefan i dwóch Władysławów 1697 r. z wojew. kaliskiem podpisali elekcye. Władysław, żonaty 1699 r. z Zofią Czarkowską, miał synów: Andrzeja, Jana i Ludwika.
Mikołaj, syn Jana, dziedzic Kurnatowic 1715 r. Franciszek, syn Wojciecha, 1719 r. Jakób i Wojciech, elektorowie 1733 r. z wojew. kaliskiego. Jan, chorąży wojsk koronnych 1779 r. Piotr, szambelan Stanisława Augusta 1780 r., wylegitymowany w Galicyi 1782 r. Jan, sędzia Trybunału wojew. wołyńskiego 1780 r. Ignacy, major 1782 r., podpułkownik 1790 r. wojsk koronnych. (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Sigil., Kancl.).
Józef, dziedzic Indyki, miał syna Wiktora, dziedzica dóbr Lelińce, w pow. krzemienieckim 1850 r., żonatego z N. Hennig, z której syn Józef.
Jedna gałąź tej familji osiedliła się na Litwie. Wylegitymowani w Cesarstwie 1853-59 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej potomstwo: Tomasza, Wincentego, Mateusza i Justyna, synów Kaźmierza, wnuków Józefa, razem osób 38.
PRZYBYSZEWSKI h. OSĘK. Jedna gałąź szląskiej rodziny von Oppeln, osiadłszy w Wielkopolsce i nabywszy w XVI stoleciu wieś Przybyszewice, od niej brała nazwisko Przybyszewski; zdaje się przecież, że już zgasła.
PRZYCHOCKI v. PRZYCHODZILI h. TRZASKA odm. Baronowie i szlachta. W Galicyi, z nich Jan Nepomucen, żupnik wielicki, wyleg. w Galicyi 1782 r., z Katarzyny Fogelveder miał synów: Ignacego i Kazimierza.
Ignacy, właściciel Sierakowa, Dziekanowic i in., został baronem galic. 1794 r.; z żony Anny von Hilburg, jego syn Aleksander, dziedzic Sierakowa, zaśl. Eleonorę bar. von Dönhoff, z której synowie: Teodor i Franciszek. Bar. Teodor, dziedzic Sierakowa, żonaty z Waleryą Włodkówną, pozostawił synów: Teodora, żonatego z Maryą z Wittygów, Ignacego, Stanisława i Piotra, po którym z Aleksandry Dobrzeńskiej syn Jerzy, ur. 1881 r.
Bar. Franciszek, drugi syn Aleksandra, dziedzic dóbr Jakubkowice, Wronowice i in., zaślubił Annę Dydyńską i z niej pozostawił córkę Maryę, ur. 1858 r., zaślubioną Adamowi Dunikowskiemu (Hr. Bork.).
PRZYCHOSKI v. PRZYCHOWSKI h. ŁABĘDŹ. Byli na Szląsku, i mają przydomek Dunin, posiadali majątek Makoszewice około 1608 r. na Szląsku. Antoni na Litwie, podpisał 1764 r. konwokację generalną. Jerzy-Karol, major wojsk pruskich 1820 r., ożeniony z Pelagią hr. Przebendowską. Aniela, żona Antoniego Cedrowskiego, pułkownika wojsk koronnych 1822 r. Aleksander, ur. 1826 r. w Gdańsku, generał porucznik wojsk niemieckich, um. 1817 r.
PRZYDOJEWSKI. Michał z ziemią dobrzyńską podpisał elekcyę 1697 r.
PRZYGARNICKI. Szlachta zagrodowa w pow. owruckim 1600 r.
PRZYGODZIŃSKI. Józef wylegitymowany w Galicyi 1782 r.
PRZYGODZKI h. RADWAN. Piszą się z Przygody, na Podlasiu, z którego przenieśli się na Litwę i Ruś Czerwoną. Paweł, dziedzic Przygody 1596 r., miał syna Stanisława. Krzysztof z wojew. wileńskiem, Kaźmierz z ziemią liwską 1632 r., Piotr z wojew. wileńskiem, Stanisław z ziemią drohicką 1669 r., Franciszek z wojew. wileńskiem, Jan, z wojew. inowrocławskiem, Antoni, miecznik mielnicki, z ziemią mielnicką 1697 r. podpisali elekcye. Wojciech, Jezuita, um. 1683 r. Józef-Jan, proboszcz huślewski 1693 r. Andrzej z wojew. wileńskiem i Antoni z wojew. brzesko-litewskiem podpisali elekcye 1733 r. Józef-Ksawery, instygator sądowy 1735 r. Gabryel-Ludwik z żony Zofii Brońcówny miał syna Kazimierza, żonatego 1736 r. z Barbarą Młodecką. Jakób i Franciszek wyleg. w Galicyi 1782 r.
Jerzy, elektor 1632 r. z wojew. wileńskiego, pierwszy przeniósł się do Litwy; z jego potomków Stanisław, rektor Jezuitów w Połocku 1653 r. Andrzej, Jezuita, um. 1671 r. Jan, syn Jacka, urzędnik w gub. mińskiej 1858 r. Zygmunt, Aleksander i Konstanty z potomstwem, synowie Józefa, wnukowie Jana, prawnukowie Antoniego, praprawnukowie Piotra, syna Adama, wnuka Jana, wyleg. w Ces. 1842 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
Po Antonim, mieczniku mielnickim 1697 r., pochodzący Eugieniusz, urzędnik Komisyi Sprawiedliwości, syn Antoniego, wylegitymowany w Król. 1853 r.
Ignacy, syn Józefa i Teresy, ur. 1785 r. we wsi Wojciechowie, w Poznańskiem, postąpił 1806 r. do 11 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1809 r. został podporucznikiem; porucznik 1811 r., kapitan 1813 r., wyszedł 1820 r. do dymisyi w stopniu majora. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. w Austryi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
Kazimierz, syn Jana i Brygidy, ur. 1797 r. w Pułtusku, wszedł 1817 r. do 2 pułku strzelców konnych i 1820 r. został pisarzem sztabu jazdy, a 1825 r. mianowany aplikantem w biurze Komisyi Rządowej Wojny.
Krzysztof, syn Jana i Maryanny Różańskiej, ur. 1777 r. w m. Mordach, w pow. siedleckim, wszedł 1807 r. do gwardyi konnej francuskiej i w 1808 r. został podporucznikiem w 3 pułku legii nadwiślańskiej; przeniesiony 1815 r. do 6 pułku piechoty liniowej, oddalony ze służby 1816 r. Odbył kampanie: 1808-1812 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym.
Wincenty, syn Józefa i Justyny, ur. 1795 r. we wsi Lnianikach (?), w gub. grodzieńskiej, postąpił 1812 r. do 6 pułku jazdy Ks. Warszawskiego i 1824 r. wyszedł do dymisyi w stopniu podporucznika, a 1825 r. wszedł jako aplikant do Komisyi Rządowej Wojny; odbył kampanię 1812 r. w Rosyi (Ks. Wojskowe).
PRZYGRODZKI h. SAS. Andrzej, Antoni, Bazyli, Eliasz i Jan wylegitymowani w Galicyi 1785 r.
PRZYJAŁGOWSKI h. DOŁĘGA. Licznie obecnie rozrodzona rodzina na Litwie; pisano ją także Przyałgowski. Kazimierz, chorąży derpski 1674 r. Michał z wojew. trockiem 1697 r. i Jan 1764 r. ze Żmudzi podpisali elekcye. Michał z pow. upickim, Piotr ze Żmudzią podpisali pospolite ruszenie 1698 r.
Andrzej, elektor 1733 r. ze Żmudzi. Antoni, podczaszy żmudzki i podstarosta rosieński 1764-77 r. Antoni, syn Jana, zasiadający w sądach pow. nowogrodzkiego, kapitan wojsk rosyjskich 1844 r.
Potomstwo Władysława i Antoniego, synów Jana, wnuków Mateusza, prawnuków Jana, osób 29, w 1852-66 r.; Karol, syn Ignacego, wnuk Walentego, prawnuk Michała, z synem Adamem 1862 r.; potomstwo Antoniego, Mateusza i Stefana, synów Michała, wnuków Adama, prawnuków Andrzeja, osób 54, w 1844- 55 r.; potomstwo Kaźmierza i Franciszka, synów Jana, wnuków Antoniego, osób 12, w 1859 r.; Joachim, Karol, Franciszek, Józef i Ksawery z potomstwem, synowie Tadeusza, wnukowie Kiliana, 1850 r.; potomstwo Kaźmierza, Ignacego i Wiktora, synów Józefa, wnuków Kaźmierza, prawnuków Michała, praprawnuków Grzegorza, w 1841-67 r., - razem osób 45, wylegitymowani w Cesarstwie ros. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej .
PRZYJAŁKOWSKI. Jan, komisarz do granic dóbr Witków i Smoligow 1642 r. (Zap. Tryb. Lubel.).
PRZYJEMSKI h. RAWICZ. Senatorowie w rodzinie: Wojciech, kasztelan lędzki 1567-71 r. Rafał, kasztelan lędzki 1580 r.; Stanisław, marszałek nadworny koronny 1589. 93 r. a wielki koronny 1593 r., um. 1595 r.; Andrzej, kasztelan gnieźnieński 1604 r., marszałek nadworny koronny 1615 r., um. 1620 r.; Stanisław, wojewoda poznański 1624 r., inowrocławski 1628 r., marszałek nadworny koronny 1630 r., um. 1642 r.; Adam-Olbrycht, kasztelan gnieźnieński 1639 r.; Andrzej, kasztelan kamieński 1659 r., chełmiński 1660 r., um. 1667 r.; Piotr, kasztelan szremski 1660 r.; Władysław, kasztelan kaliski 1695 r., wojewoda kaliski 1698 r., um. 1699 r.
Znakomita wielkopolska rodzina, blisko półtora wieku, zasiadająca w senacie i licząca się do najbogatszych w Koronie; od początku XVIII stulecia zaczęła upadać w znaczeniu, i w tym wieku całkowicie prawie w stosunku do dawnej potęgi zubożała. Wzięła nazwisko od wsi Przyjmy, poprzednio zaś pisała się z Goliny. Pierwszy, który, jak się zdaje, wziął nazwisko Przyjemski, był Marcin 1472 r. cytowany w aktach krakowskich. Jan, dziedzic na Przyjmie 1529 r., miał trzech synów: Rafała, Stanisława i Wojciecha; z nich Rafał, z podczaszego kaliskiego kasztelan lędzki, stronnik elekcyi piastowskiej w bezkrólewiach 1573 i 1575 r.
Stanisław, mąż czynny, wymowny i rozumny, ulubieniec szlachty, był marszałkiem izby poselskiej 1581 r.; marszałek nadworny 1589 r., a wielki koronny 1593-95 r.; w bezkrólewiu 1572 r. był jedyni z tych, którym Wielkopolanie zlecili straż granic; stany pruskie odjęły mu starostwo kirszborskie, nadane przez Zygmunta III, o co zaniósł skargę na sejm 1573 r., a ten prawie jednozgodnie zalecił oddanie mu starostwa; stronnik Zamoyskiego w bezkrólewiu 1575 r., popierał elekcyę Stefana Batorego, a sprzeciwiającego się jej prymasa, radził odsądzić od dostojności; dzielnie walczył w wojnie moskiewskiej 1579-81 r. Marszałek um. 1595 r., pozostawiwszy syna Andrzeja.
Andrzej, starosta kowalski 1597 r., kasztelan gnieźnieński 1604 r., marszałek nadworny koronny 1615 r., starosta kruszwicki 1601 r., wójt w Gembicach, posłował od króla Zygmunta III do rokoszan Zebrzydowskiego, aby ich do zgody nakłonić; marszałek um. młodo 1620 r., pozostawiwszy dwóch synów: Adama-Olbrychta i Władysława.
Adam-Olbrycht, starosta kowalski 1618 r., koniuszy 1621 r., oboźny wielki koronny 1627-37 r., kasztelan gnieźnieński 1639 r., fundował Reformatów w Górce i Osieku i założył miasto Rawicz na gruntach wsi Sierakowa; z żony Zofii Grzymułtowskiej, wdowy po Russowskim, jego córka Zofia-Teresa, żona Aleksandra Kostki, i syn Abraham.
Władysław, dziedzic Poledna, podkomorzy kaliski 1623 r., zaślubił Barbarę z Leszna i z niej miał córkę Zofię za Stanisławem Drohojowskim i synów: Krzysztofa, Zygmunta, Andrzeja i Rafała.
Krzysztof, stronnik francuski, chorąży halicki w 1655 r., posłował od Jana Kazimierza do Karola X-o, króla szwedzkiego, z proźbą o pokój, i mowa jego w tym celu uważaną była przez współczesnych, za arcydzieło, nie miała przecież pomyślnego skutku; kasztelan chełmiński, lecz porzuciwszy tę godność, został księdzem i był dziekanem chełmińskim i kustoszem wiślickim; jego córka Katarzyna 1v. Piotrowa Opalińska, wojewodzina łęczycka, 2v. Władysławowa Przyjemska, wojewodzina kaliska, i syn Andrzej, dziedzic Pamiątkowo, podkomorzy kaliski 1710 r.
Zygmunt, z pisarza polnego koronnego, generał artyleryi koronnej od 1650 r., mąż uczony, waleczny, lecz surowy w postępowaniu z nieprzyjaciółmi, w 1648 r. spalił zbuntowane miasto Zwiahel, a mieszkańców w pień wyciął; przeważnie przyłożył się do zwycięztwa pod Beresteczkiem 1651 r., a w 1652 r. wtłoczony przez dziesięciokrotnie silniejszego nieprzyjaciela pod Batohem, gdy hetman Kalinowski nie posłuchał jego rady, aby z jazdą przerżnął się w głąb kraju, a jego zostawił z piechotą i artyleryą na obronę obozu, po dzielnej obronie dostał się do niewoli kozackiej, i gdy Chmielnickiego prosił o wzgląd nad jeńcami, z jego rozkazu został powolnemi razami na śmierć zakłuty. Generał był żonatym z Heleną Zbąską.
Andrzej, z oboźnego wielkiego koronnego, stolnik koronny 1654 r., kasztelan kamieński 1659 r., a chełmiński 1660 r., wielkich przymiotów umysłu, wysoko ukształcony, należał w 1639 r. do poselstwa wojewody Gosiewskiego do Francyi; dziedzic dóbr Pamiątkowa, Lulin, Pępocin, Cerekwicy i im, z żony Katarzyny Rozrażewskiej zostawił córki: Helenę, Konstancyę, Maryę i synów: Władysława, Stanisława, Krzysztofa i Andrzeja.
Władysław, kasztelan 1695 r. a wojewoda kaliski 1698 r., starosta międzyrzecki, poseł na sejmy, kilkakrotnie deputat na Trybunały przez lat osiem, służył w muszkieterach francuskich, następnie dzielnie walczył przeciw Kozakom i Turkom pod Zbarażem, Chocimem i Wiedniem 1683 r.; miły, wymowny i układny, ulubieńcem był szlachty swojej prowincyi; um. 1699 r.; ożeniony był ze swą siostrą stryjeczną, Katarzyną Przyjemską, 1v. Opalińską.
Krzysztof, dziedzic Lulina i Lulinka, chorąży kaliski 1699 r., starosta koleński i pułkownik wojsk koronnych, ożeniony z Maryanną Mycielską, pozostawił córkę Zofię 1v. Adamową Gruszczyńską, kasztelanowę kaliską, 2v. Melchiorową Gurowską, kasztelanowę gnieźnieńską.
Andrzej, poseł na sejm 1696 r., stronnik Contego, silnie stawał w obronie poddanych i był powszechnie nazywanym ojcem ludu, a po śmierci opłakiwanym przez swych poddanych.
Wojciech, trzeci syn Jana, dziedzica Przyjmy, pisarz ziemski kaliski w 1562 r., dziedzic Witkowa, jeden z posłów od stanów koronnych do Zygmunta Augusta do Litwy z proźbą, aby powrócił do kraju i sejm złożył; kasztelan lędzki 1567 r., miał synów: Andrzeja, Jana, Krzysztofa, wojownika w Moskwie i przeciw Szwedom, Rafała, po którym syn Władysław, i Stanisława.
Stanisław, podkomorzy kaliski 1691 r., wojewoda poznański 1624 r., inowrocławski 1628 r., a ostatecznie marszałek nadworny koronny, jeden z najbogatszych panów wielkopolskich, wielce pobożny i nieposzlakowanej uczciwości, miał dwie żony: Annę Czarnkowską, wojewodziankę łęczycką, i Annę Opalińską, wojewodziankę poznańską, i pozostawił synów: Stanisława, młodo zmarłego, Piotra i Andrzeja.
Piotr, kasztelan szremski 1660 r., dzielny wojownik przeciw Szwedom 1656-60 r., jeden z głównych stronników w Wielkopolsce Michała Wiszniowieckiego 1670 r., mąż niezwykłej pobożności, ożeniony z Katarzyną Opalińską, podkomorzanką poznańską.
Andrzej, dworzanin pokojowy królewski 1648 r., stolnik 1650 r., a chorąży kaliski 1670 r., deputat na Trybunał Koronny, z żony Doroty N. miał syna Aleksandra, podstolego koronnego 1688 r., żonatego 1v. z Zofią Gosiewską, podskarbianką wielką litewską, 2v. z Teresą Tarłówną.
Oprócz powyższych. Józef, z kanonika poznańskiego, kawaler Maltański, generał-major 1758 r., następnie generał-lejtnant 1782 r., słynął z wielkiej pobożności zwykłej w swojej familii. Ignacy, starosta łomżyński 1759-66 r., elektor 1764 r. z ziemi łomżyńskiej, z żony Maryanny Jabłonowskiej pozostawił synów: Tomasza i Romualda, elektorów 1764 r. z ziemi łomżyńskiej, iz nich Tomasz, miecznik łomżyński, starosta łomżyński, koleński i zambrowski 1774 - 83 r., dziedzic dóbr Siemień, zacny poseł na sejmie 1773 r., na którym protestował przeciw nadużyciom Adama Ponińskiego, i rozbiorowi kraju, po którym z żony Maryanny Radowskiej syn Józef, dziedzic wsi Jeleń w po w. ostrołęckim, wylegitymowany w Król. 1838 r.; tego, jak sądzę, syn Stanisław, dziedzic tejże wsi Jeleń 1858 r. (Wyr. i Zap. Piotrk., Don. Vars., Conv. Piotrk., Przedeckie, Brzeskie Grodzkie).
PRZYKORSKI. Karol, syn Onufrego i Katarzyny, ur. 1801 r. w m. Końskich, wszedł 1819 r. do 8 pułku piechoty liniowej iw 1830 r. został podporucznikiem (Ks. Wojskowe).
PRZYKOWICZ. Heronim z Bączyk, podkomorzy brzesko-litewski 1596 r., komisarz do rozgraniczenia województw (V. L.).
PRZYKUCKI. Mikołaj, syn Tomasza, żonaty z Jadwigą Mikołajewską 1556 r. Maciej i Wojciech, synowie Jana, dziedzice Trzebuchowa 1581 r.; po Wojciechu syn Jakób. Jakób i Sebastyan, synowie Piotra, 1590 r.
Andrzej, syn Sebastyana, żonaty z Agnieszką Głogowską 1624 r. (Ks. Gr. Przedeckie i Brzeskie). Stanisław podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. brzesko-kujawskiem. Jan i Stanisław, synowie Wojciecha, 1669 r.
PRZYLEPSKI h. DROGOSŁAW. Piszą się z Przylepek, w pow. kościańskim. Wojciech, łowczy kaliski 1446 r.; jego syn Jan 1468 r. cytowany w aktach krakowskich. Marcin 1528 r. żonaty z Małgorzatą Mielżyńską. Piotr, dziedzic części Przylepek 1580 r. Jan, syn Mikołaja, 1589 r., żonaty z Katarzyną z Gosławic Gosławską, chorążanką inowrocławską 1600 r. Jan, podstarosta włodzimierski 1609 r., dziedzic Łahodowa i Domaszewa; w 1615 r. był instygatorem koronnym. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Conv. Vars., Ks. Gr. Brzeskie).
PRZYŁĘCKI h. NAŁĘCZ. Krzysztof, syn Antoniego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej, 1832 r.
PRZYŁĘCKI h. SZRENIAWA. Senatorowie w rodzinie: Heronim, kasztelan sandecki 1636 - 1637 r.; Marcyan, kasztelan oświęcimski, um. 1643 r.; Achacy, kasztelan oświęcimski, 1648-1662 r.
Dawna i zamożna małopolska rodzina; wzięła nazwisko od wsi Przyłęku v. Przełęku w wojew. krakowskiem, dlatego też pisano ją niekiedy Przełęcki; brali przydomek Prandota. Wydzga i Prandota, komornik lelowski 1394-1410 r. cytowani w aktach krakowskich. Jan, kanonik krakowski 1470 r. (Lib. Benef.) Baltazar, Gaspar, Jan, Maciej, Melchior, Stanisław i Wojciech, synowie Andrzeja z Przyłęki, 1550 r.; po Janie Prandota synowie: Jan, Marcin i Stanisław 1594 r. Maryan, sędzia grodzki chęciński 1549 r., burgrabia i sędzia grodzki krakowski, podpisał Unię 1569 r.; w bezkrólewiu 1572, 1573 r. był deputatem do poprawy praw; czynny, gorliwy dysydent, miał synów: Andrzeja, Heronima, Marcyana, Joachima i Seweryna, dziedziców Łuszyna 1586 r.; z nich Andrzej żonaty z Elżbietą Kliczkowską.
Marcyan, z sędziego Zatorskiego, deputata do korekty praw, kasztelan oświęcimski, um. 1643 r.; z dysydenta gorliwy katolik, żonaty z Elżbietą Schlichting, umarł bezpotomnie.
Joachim z Przyłęku zaślubił N. Cieklińską i z niej pozostawił syna Aleksandra, elektora 1632 r. z wojew. krakowskiego, ożenionego z Anną Gródecką. Heronim, dziedzic Piotrkowice, Budrewnice (?) i Wierzbie, zasłużony w Rzeczypospolitej, poborca krakowski 1603 i 1609 r., stolnik 1618 r., elektor 1632 r. z wojew. krakowskiego, chorąży krakowski 1635 r., kasztelan sandecki 1636 r., miał dwie żony, N. Jordan, stolnikównę krakowską, i Annę Minocką; jego córka N., chorążyna Zatorska i synowie: Andrzej, Achacy, Jan i Stanisław, kanonik poznański; z nich Achacy, lustrator do wielkopolski 1627 r., deputat na Trybunały, sekretarz królewski, elektor 1632 r. z wojew. krakowskiego, stolnik krakowski 1642 r.; kasztelan oświęcimski, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. krakowskiem; z Barbary Korycińskiej, kasztelanki wiślickiej, córka Cecylia 1v. za Jakóbem Dąmbskim, chorążym Zatorskim, 2v. Mielecka, starościna brzeźnicka i syn Paweł, po którym syn Heronim, elektor 1669 r. z ks. oświęcimskiego, burgrabia krakowski 1697 r., z żony Salomei Waśniowskiej, synowie: Jacek i Bogusław; po Jacku syn Stefan, tego syn Jan Nepomucen, dziedzic dóbr Korytnicy w pow. stopnickim, wyleg. w Królestwie 1845 r.
Z tej familii. Hermolaus, dworzanin, elektor 1632 r. z wojew. krakowskiego, rotmistrz królewski, wojownik przeciw Szwedom w Prusach 1628 r., z żony Elżbiety Kowalewskiej miał syna Marcyana. Józef i Kazimierz podpisali elekcyę 1669 r. z wojew. Sandomierskiem. Tomasz, instygator wojsk koronnych 1715 r. Kajetan, kapitan wojsk Ks. Warszawskiego 1808 r., radca pow. częstochowskiego 1813 r. Wojciech, dziedzic dóbr Dobrut w pow. radomskim 1866 r. (Conv. Vars. i Piotrk., Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).
Po Stanisławie, w 1720 r. cześniku wizkim, pisarzu siewierskim, syn Feliks miał syna Józefa, po którym z Jadwigi Raszewskiej syn Wojciech, urzędnik w Radomiu, wylegitymowany w Królestwie 1842 r. Z tej linii Karol, syn Józefa i Maryanny Krzęciewskiej, wylegit. w Królestwie 1846 r.
Z osiedlonych na Litwie: Leon, syn Ludwika, z synami: Wojciechem, Mikołajem i Heronimem wylegitymowani w Cesarstwie 1835 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej, a w 1832 r. do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
PRZYŁĘSKI. Kazimierz z ziemią bielską podpisał elekcyę 1764 r. (Vol. Leg.).
PRZYŁOSKI h. SULIMA. Jan, syn Jana, z synami: Leonem, Mikołajem i Bazylim i inni, osób 23, zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1828 r.
PRZYŁUBSKI h. PILAWA. Właściwie Przełubski, gdyż wzięli nazwisko od wsi Przełubsko, w wojew. krakowskiem. Piotr z przydomkiem Piecz v. Pieczon udowodnił swoje szlachectwo w grodzie krakowskim 1398 r. Mikołaj i Sandzimir 1402 r. (Akta Krakowskie).
PRZYŁUBSKI h. PORAJ. Pisali się z Przyłubia, w Wielkopolsce. Stanisław, cześnik inowrocławski 1641 r., żonaty z Maryanną Konopacką, kasztelanką chełmińską, 2v. Brańską, miał syna Jana-Stanisława. Stefan żonaty 1649 r. z Dorotą Sokolińską. Marcin i Michał, elektorowie 1697 r. z wojew. inowrocławskiego.
Marcin, burgrabia brzeski, ożeniony z Maryanną Prądzyńską, pozostawił synów: Dominika i Rafała; z nich Dominik, elektor 1733 r. z wojew. brzeskokujawskiego, z Zofii Zawadzkiej miał syna Bonawenturę. Po Janie syn Andrzej z Konstancyi Wodeckiej pozostawił córkę Franciszkę za Franciszkiem Zielińskim i synów: Stefana i Wacława, pisarza ziemskiego inowrocławskiego 1755 r., sędziego ziemskiego brzeskiego 1763 r., dziedzica Chwaliborza, elektora 1764 r. z wojew. brzesko-kujawskiego, żonatego z Joanną Ziemęcką.
Stefan v. Jakób-Stefan, starszy syn Andrzeja, komornik ziemski brzeski 1765 r., skarbnik brzeski 1767 r., wojski bydgoski 1785 r., zaś ubił Annę Niewieścińską z niej miał synów: Andrzeja, Felicyana, Ignacego, Jana, Michała Rajmunda i Stanisława, dziedziców Jamowa Wielkiego i Woli Sosnowej (Conv. Vars., Zap. Wyr. Tryb. Piotrk., Ks. Gr. Brzeskie i Przedeckie).
Po Felicyanie syn Stanisław, po Janie z Konstancji Wilczewskiej syn Szczepan, po Rajmundzie z Zuzanny Zakrzewskiej syn Jan w 1837 r. i po Stanisławie syn Józef w 1839 r. wylegitymowani w Królestwie.
Po Franciszku, dziedzicu wsi Krzeczki-Umiastowo 1697 r. (Akta Warszawskie) syn Antoni miał syna Stanisława, dzierżawcę wsi Chyliczki, w pow. warszawskim, wyleg. w Król. 1850 r.
Po Stanisławie, w 1759 r. dziedzicu dóbr Sarnowo (Akta Brzesko-Kujawskie), syn Ignacy, radca pow. brzesko-kujawskiego 1813 r., żonaty z Maryanną Brzeską, z niej synowie: Hipolit, dziedzic dóbr Falborze, w 1837 r., Edmund, dziedzic dóbr Osiek Mały, i Józef, dziedzic dóbr Nowa wieś w pow. lipnoskim w 1838 r. wyleg. w Królestwie.
PRZYŁUCKI h. ŚLEPOWRON. Na Litwie. Kacper otrzymał 1659 r. w dzierżawę Sławogóry i Ostrowy. Antoni, cześnik możyrski 1730 r. N., szambelan Stanisława Augusta, komisarz do zbierania ofiar z pow. kamienieckiego 1788 r. (Metr. Kor., Ks. Gr. Nowokorczyńskie).
Franciszek, syn Ignacego, z synami: Janem, Michałem i Wincentym; Tadeusz, syn Jana, z synem Józefem i Franciszek, syn Mikołaja, z synami: Adamem, Ludwikiem, Zenonem, Kazimierzem, i Konstantym 1845 r.; Kazimierz, Mikołaj i Ignacy, synowie Mateusza, z potomstwem, Jan, Antoni i Gabryel, synowie Tomasza, wnukowie Tomasza, Franciszek, syn Pawła, wnuk Michała, Paweł i Bazyli, synowie Jana, wnukowie Pawła; - Wincenty, Ignacy i Mikołaj, synowie Gabryela, wnukowie Pawła; - Jan i Antoni, synowie Józefa, wnukowie Tomasza; - Adam, syn Antoniego, wnuk Tomasza, i Józef, Wojciech, Leon i Efim, synowie Mikołaja, wnukowie Jakóba, 1846 r., Antoni, syn Jana, 1854 r.; Kazimierz, syn Antoniego; - Józef syn Kacpra i Kazimierz i Feliks, synowie Karola, w 1863 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.
Kazimierz, syn Stefana, z potomstwem w 1802 r., a Antoni, Kaźmierz i Paweł, synowie Mikołaja, w 1803 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.
PRZYŁUSKI h. LUBICZ. Senator w rodzinie: Jan Duklan, kasztelan brzeziński 1782 - 1796 r.
Wzięli nazwisko od wsi Wieśniane Przyłuski, w wojew. rawskiem; mają przydomek Mieszkowicz. Walenty, dziedzic wsi Przyłuski Wieśniane 1570 r., z Barbary Szczuckiej miał syna Jana (?), po którym pięciu synów: 1) Mikołaja tego synowie: Wojciech i Stefan; 2) Kacper; 3) Mikołaj, 4) Piotr, po którym syn Andrzej, tego z N. księżniczki Woronieckiej: synowie, Antoni i Franciszek i 5) Jan, Jan, dziedzic na Przyłuskach, elektor 1648 r. z wojew. rawskiego, poległ pod Beresteczkiem 1651 r., zostawiwszy z Anny Przystałowskiej synów: Michała, bezdzietnego, Kacpra, księdza Karmelitę, następnie Jezuitę, Ludwika i Jana, po którym syn Dominik z Konstancyi Kierekiesz miał córkę Katarzynę za Franciszkiem Chojeckim i synów: Jana, Jezuitę, Andrzeja-Stanisława i Kazimierza.
Andrzej-Stanisław, pisarz grodzki nowogrodzki 1731 r., chorąży zakroczymski 1739 r., podstarosta nowogrodzki, poseł na sejmy i deputat na Trybunał, po którym z Anny Peretyatkowicz, wojszczanki nowogrodzkiej, synowie: Adam, Ignacy i Jan.
Adam, dziedzic Ihnatek, cześnik zwinogrodzki, starosta radecki 1766 r., sędzia graniczny bracławski, zaślubił Bogumiłę Skrzyńską i z niej pozostawił synów: Tadeusza, starostę hadziackiego, elektora 1764 r. z ziemi chełmskiej, po którym syn Kajetan, generał wojsk koronnych 1789 r., Wacława i Witalisa; po Witalisie, szambelanie królewskim 1786 r., z żony Franciszki Borowskiej syn Jan miał córkę Zofię za Franciszkiem Konopackim.
Kazimierz Mieszkowicz, drugi syn Dominika i Kierekieszanki, regent radomski 1731 r., łowczy latyczowski 1732 r., podczaszy sandomierski 1743 r., podkomorzy inflancki 1751 r., z żony Angeli Chlewickiej pozostawił córki: Franciszkę-Romanę, żonę Ignacego Skipora, chorążego ostrogskiego 1784 r., Annę za Janem Kochańskim, Anielę, zakonnice i dwóch synów: Jana Duklana i Waleryana.
Jan Duklan, dziedzic Butowic i Lubienia, podczaszy bracławski 1771 r., starosta piotrkowski 1779 r., hajsyński i kiślacki, kasztelan brzeziński 1782 r., żonaty z Maryanną Urbanowską.
Waleryan, szambelan Stanisława Augusta 1774 r., z Heleny Zamoyskiej miał synów: Jana, marszałka szlachty pow. lipowieckiego, i Mikołaja, dziedzica Butowic, marszałka szlachty pow. zasławskiego.
Stanisław, syn Kajetana i Antoniny Wojnarowskiej, ur. 1802 r. we wsi Motrankach, w gub. wołyńskiej, wszedł 1813 r. do 1 pułku ułanów i w 1823 r. został podporucznikiem (Ks. Wojsk.).
Jedna linia tej rodziny osiadła w Wielkopolsce. Stanisław 1669 r. z wojew. Sieradzkiem, Mikołaj i Piotr 1697 r. z wojew. kaliskiem i Stefan 1733 r. z wojew. poznańskiem podpisali elekcye. Stanisław, dziedzic Strzeszyna pod Poznaniem 1780 r., z Agnieszki Dziembowskiej pozostawił córki: Antoninę za Justynem Zaborowskim, Józefę, żonę Marcina Godlewskiego, Wiktoryę Gątkowską i synów: Franciszka, Leona, Stanisława, oficera wojsk polskich 1831 r. i Stefana, kapitana artyleryi wojsk polskich.
Franciszek, dziedzic Strzeszyna, kapitan wojsk polskich 1830 r., z Praksedy Godlewskiej miał córkę Emilię za Dezyderym Rożnowskim i synów: Antoniego, Józefa i Władysława, dziedzica Łagiewnik, w Krotoszyńskiem.
Antoni, dziedzic Starkowca, w pow. krotoszyńskim, poseł na sejmy, z żony Joanny Sawickiej ma córki: Ludwikę, Stefanię i synów: Antoniego, ur. 1875 r. i Franciszka, ur. 1877 r.
Leon, doktór św. Teologji i obojga prawa, proboszcz szremski 1823 r., następnie kanonik poznański i gnieźnieński 1820 r., oficyał i administrator arcybiskupstwa gnieźnieńskiego, od r. 1841 arcybiskup gnieźnieński i poznański, prałat domowy i asystent tronu papieskiego, patryciusz rzymski, kapłan zacny, dbały o porządek duchowny w dyecezyi, um. 1865 r.
Po Stanisławie, który w 1762 r. kupił majątek Wągrodno, w pow. rawskim, syn Wojciech, tego synowie: 1) Wincenty żonaty z Julianną Wiszniewską, z niej syn Antoni wyleg. w Król. 1845 r.; 2) Jacek, tego syn Amilkar, nauczyciel szkół publicznych, wyleg. w Król. 1839 r.
Po Józefie, wojskim warszawskim 1742 r., dziedzicu dóbr Brzostowiec i inne, herbu Ślepowron, potomstwo: Baltazar, urzędnik w Warszawie, syn Michała i Konstancyi Błędowskiej, w 1840 r. i Emeryk, podoficer wojsk rosyjskich, syn Andrzeja, w 1843 r. wylegitymowani w Królestwie z herbem Lubicz.
DE PRZYŁUSKI Kątny. Jan w nagrodę zasług otrzymał 1512 r. szlachectwo i do herbu ROLA przyjętym został przez Hermolausa z Satkowic, podkomorzego rawskiego, i Mikołaja Olszenskiego z Oleśnika (Metr. Kor.).
PRZYŁUSKI h. ŚLEPOWRON. Wzięli nazwisko od wsi Wielkie Przyłuski, w wojew. rawskiem; mają przydomek Lębranek. Jakób i Wojciech, synowie Piotra, 1579 r.; z nich Wojciech miał syna Stanisława 1596 r., po którym syn Jan, elektor 1669 r. z w ojew. rawskiego, pozostawił syna Stanisława, żonatego z Katarzyną Gośniewską, który podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią czerską. Franciszek, burgrabia warszawski 1613 r. Baltazar, syn Stanisława, 1619 r., miał syna Jana 1654 r., po którym syn Krzysztof. Chryzostom, Filip, Jakób, Marcin, Mateusz, Stanisław, Stefan i Wojciech, elektorowie 1669 r. z wojew. rawskiego, a Balis - Piotr, Krzysztof i Samuel, dziekan, podpisali elekcyę 1674 r. z wojew. rawskiem.
Jan, dziedzic wsi Wielkie Przyłuski, miał syna Andrzeja, tego z Żochowskiej synowie, Fryderyk, prowincyał księży Augustyanów, i Marcin, dziedzic Bereżnicy, podwojewodzy gostyński 1684 r., którego z Zuzanny Suchorzewskiej syn Franciszek, burgrabia warszawski 1711 r., po którym z Jadwigi Myszczyńskiej synowie: Józef, Kazimierz, Stanisław i Maciej.
Józef, wojski warszawski 1732-1758 r., zaślubił Apolonię Rzewuską, z niej synowie: Michał, Jan, Roch, Franciszek Salezy, Feliks, Antoni, Dezydery, Ludwik i Antoni, tego synowie: a) Michał, po którym syn Baltazar w 1840 r. i b) Andrzej, którego syn Emeryk w 1843 r. wyleg. w Król, z herbem Lubicz.
Stanisław, towarzysz, następnie porucznik wojsk koronnych 1786 r., po którym z Odechowskiej potomstwo Maciej, tego z Maryanny Żochowskiej synowie: Franciszek, Jan Nepomucen i Michał.
Druga linia pochodzi od Pawła, dziedzica dóbr Babino, Podhorki i Studzianki, w ziemi halickiej, który miał syna Grzegorza 1650 r., skarbnika czerwonogrodzkiego, żonatego z Petronelą Poniatowską, z niej synowie: Marcin, łowczy żydaczowski, elektor 1669 r. z ziemi przemyślskiej, chorąży żydaczowski, i Mikołaj, po którym z Anastazyi Kalinowskiej syn Aleksander.
Aleksander, dziedzic Magnuszewa, pokojowy królewski 1666 r., elektor 1669 r. z ziemi halickiej, chorąży latyczowski, pułkownik wojsk koronnych i domownik króla Jana III-o, miał dwie żony: Teresę Gniewosz i Annę Sokolnicką; z 1-ej żony synowie: Józef, podstoli halicki, ożeniony z Teresą Bidzińską, i Maciej, z 2-iej żony syn Antoni.
Maciej, elektor 1697 r. z ziemi warszawskiej, chorąży latyczowski 1716 r., po którym z Joanny Boskiej, sędzianki ziemskiej czerskiej, córki: Maryanna za Andrzejem Giżyckim, łowczym czerskim, Zofia, żona Andrzeja Bombek, starosty ciechosławskiego, i synowie: Aleksander, Franciszek i Michał, którzy podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią czerską.
Aleksander, towarzysz husarski, elektor 1733 r. z wojew. sandomierskiego, żonaty z Konstancyą Bombek, stolnikówną stężycką, 2v. Skórkowską, chorążyną opoczyńską, miał córki: Helenę, Maryannę i syna Bonawenturę, cześnika horodelskiego, elektora 1764 r. z wojew. bełskiego, ostatnio stolnika czerskiego.
Franciszek, elektor 1733 r. z wojew. sandomierskiego, dziedzic dóbr Buszowka i Przedworzyce, w ziemi czerskiej, stolnik czerniechowski 1751 r., pozostawił syna Benedykta, tego syn Bartłomiej miał synów: Łukasza, dziedzica dóbr Sulenczyn, w pow. mławskim, 1840 r., Ludwika 1840 r. i Kaźmierza, urzędnika w Komunikacyi lądowej i wodnej, w 1850 r. wylegitymowanych w Królestwie.
Michał, elektor 1733 r. z wojew. sandomierskiego, zaślubił Ewę Golian i z niej pozostawił synów: Antoniego, podkomorzego i Bazylego, cześnika czerniechowskich 1782 r.
Antoni, ostatni syn chorążego Aleksandra, podstoli halicki 1732 r., miał trzy żony: Maryannę Żegota, Zuzannę Ostrowską i Domicelę Budzińską i pozostawił córkę Annę, żonę Jana Roli, burgrabiego liwskiego, i synów, Józefa, wojskiego warszawskiego, i Michała.
Sądzę, że tego herbu Antoni, podstoli krzemieniecki 1761 r. Ignacy, łowczy nowogrodzki 1771 r., tego syn Mikołaj. Jan, cześnik bracławski 1775 r. Wawrzyniec, skarbnik kijowski 1777 r. Feliks, szambelan Stanisława Augusta 1784 r. Marcin, horodniczy krzemieniecki 1791 r. Jan, instygator konfederacyi targowickiej 1792 r. (Conv. Vars., Sigil., Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Czerskie, Metr. Kor.).
PRZYŁUSKI. h SULIMA. Podług Paprockiego dom dawny w pow. bieckim. Jakób, pleban w Mościskach, pisarz wojewody Kmity, porzuciwszy katolicyzm, przeszedł na wyznanie kalwińskie, pojął żonę i został pisarzem krakowskiem; jeden z uczonych swojego czasu, niezmordowany pracownik, zebrał rozproszone prawa polskie i drukiem je ogłosił; umarł 1544 r. Maciej, rotmistrz wojsk polskich, 1782 r. a Wojciech 1783 r. wyleg. w Galicyi.
PRZYPKOWSKI v. PRZYBKOWSKI h. RADWAN. Wzięli nazwisko od wsi Przypkowice, w wojew. krakowskiem, i zdaje się, że są jednego pochodzenia z Zebrzydowskimi. Należeli do możniejszych rodzin swej ziemi, a w XVI stoleciu przeszedłszy na Aryanizm, dotrwali w nim wiernie aż do jego upadku w Polsce, t. j. do r. 1660, i wtedy z innymi swymi współwyznawcami opuścili ojczyznę; niektórzy z nich przeszli na Litwę i ci przyjęli wyznanie kalwińskie, jedna przecież linia została przy katolicyzmie, i ta była zawsze ubogą.
Wojtko 1405 r. i Stanisław 1471 r. cytowani w aktach krakowskich. Zofia, żona Mikołaja Jasieńskiego 1560 r. Stanisław, wojski krakowski 1579 r., miał synów: Mateusza i Wawrzyńca. Po Janie synowie: Jan i Ludwik; z nich Jan, podczaszy 1602 r., podsędek 1618 r. Zatorski, był żonatym z Elżbietą Suchodolską. Wacław, Jan i Stefan, synowie Mikołaja, 1624 r. Piotr-Paweł z synami: Aleksandrem i Andrzejem, elektorowie 1632 r. z wojew. krakowskiego. Samuel 1632 r., a Jan, dwóch Stefanów i Wacław 1648 r. podpisali elekcye z wojew. krakowskiem.
Bogusław, pułkownik królewski, odznaczył się pod Smoleńskiem 1633 r., i poległ w bitwie pod Kownem 1658 r., a sejm 1659 r. przez wzgląd na jego zasługi kazał jego sukcesorom wypłacić 7200 złotych (Vol. Leg.). Aleksander, cześnik oszmiański, domownik Radziwiłłów linii kalwińskiej, gdy umarł 1640 r., Radziwiłłowie wyprawili mu świetny pogrzeb w Wilnie. Michał, syn Pawła, 1649 r. Po Władysławie z Barbary Zakrzewskiej synowie: Mikołaj i Władysław 1660 r. Po Wacławie syn Mikołaj 1660 r., pozostawił syna Andrzeja-Aleksandra z Przypkowic, dziedzica Brzany, łowczego nowogrodzkiego 1688 r. Samuel, gorliwy Aryanin, zmuszony do ustąpienia z ojczyzny w 1660 r., tyle wpłynął na elektora Brandeburskiego, że pozwolił wygnańcowi kupić dwie wsie w Prusach Wschodnich, Rutowo i Andryjewkę (Andreaswalde), w nich osiąść i spokojnie dopełniać obrzędów swego wyznania.
Krzysztof, kapitan wojsk królewskich 1703 r. (V. Leg.). Wacław-Kazimierz, syn Jana, proboszcz wiślicki 1739 r. (Wyr. i Zap. Tryb. Lubel.).
PRZYRADZKI h. JASIEŃCZYK. Właściwie Przeradzki, w Wielkopolsce. Jakób z wojew. poznańskiem podpisał elekcyę 1697 r. Józef, żonaty z Heleną Złowodzką, miał córkę Reginę 1729 r. (Akta Nowo-Korczyńskie).
PRZYRAŃSKI. Maciej, syn Jana, z pow. kaliskiego, miał 1629 r. sumę 300 złp. u Lisieckiego Andrzeja. Stanisław, syn Jana z Przyrania, w wojew. kaliskiem, cedował 1629 r. sumę konwentowi św. Franciszka w Zamościu (Zap. Tryb. Lubel.).
PRZYREMBEL. Michał, syn Michała i Anny, ur. 1801 r. w Warszawie, wstąpił 1814 r. jako kadet do szkoły artyleryi w Warszawie i w 1817 r. został konduktorem w korpusie inżynierów, a 1825 r. postąpił na podporucznika; mianowany 1828 r. adjunktem w dyrekcji generalnej, w 1839 r. został mianowany inspektorem komunikacyi wodnej i lądowej i w 1847 r. otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa z racyi swego urzędu (Ks. Wojskowe).
PRZYSIECKI h. NOWINA. Pierwotne nazwisko tej rodziny było Rogaliński, które, nabywszy wieś Przysieki, w wojew. poznańskiem, zmieniła w XVI stoleciu na Przysiecki; w temże stoleciu ta rodzina rozdzieliła się na dwie linie, jedną, która została się w Koronie, drugą, która się osiedliła na Białej Rusi i na Litwie.
Linia Wielkopolska. Jan, Adam, Wojciech i Andrzej, synowie Mikołaja Przysieckiego v. Rogalińskiego, dziedzica dóbr Przysieki i Kaszew 1540 r. Jan i Mikołaj 1605 r., synowie Józefa, (Akta Warszawskie). Maciej, syn Klemensa, 1620 r. Jan, syn Prokopa, 1625 r., miał syna Prokopa 1642 r. Samuel, elektor 1669 i 1674 r. z wojew. sieradzkiego. Andrzej i Antoni podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. kaliskiem.
Adam, Jan i Rafał synowie Samuela, 1714 r. Antoni, syn Stanisława, 1719 r. Maryanna, żona Stefana Jarnowskiego, cześnika inowrocławskiego 1720 r. Andrzej i Jan z wojew. kaliskiego, a dwóch Antonich i Wawrzyniec z wojew. inowrocławskiego elektorowie 1733 r.
Po Andrzeju z Katarzyny Skarżyńskiej córka Antonina za Janem Dąmbskim, szambelanem Stanisława Augusta 1770 r., i syn Marcin, regent grodzki gostyński 1780 r. Piotr, Roch, Stanisław i Wojciech wylegitymowani w Galicyi 1782 r.; po Piotrze syn Feliks 1834 r., a tego syn Witalis 1855 r. legitymowani w Galicji (Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. Ks. Gr. Sochaczewskie).
Po Andrzeju, w 1765 r. dziedzicu wsi Reszki, w ziemi gostyńskiej, syn Bartłomiej żonaty z Maryanną Przeradzką, z niej synowie: Józef, podsędek w Gostyninie, i Karol wyleg. w Król. 1845 r.
Linia Litewska. Jerzy, pułkownik wojsk koronnych 1563 r., ożeniwszy się z Zofią Sołłohub, wojewodzianką smoleńską, pierwszy osiedlił się na Litwie. Paprocki zowie go „bogatym z łaski pańskiej, t. j. królewskiej”; Jerzy zostawił siedmiu synów: Adama, Jana, Jerzego, Mikołaja, Macieja, Stefana i Szczęsnego.
Adam, pułkownik wojsk litewskich 1610 r., z dwóch żon, Zuzanny Jesman, podstarościanki nowogrodzkiej, i N. Jasienickiej, miał synów: Stefana, który poległ w oblężeniu Smoleńska; Jana, Mikołaja, Tomasza, Krzysztofa i Jerzego-Adama.
Jerzy-Adam, budowniczy połocki 1674-1696 r., po którym z Zofii Wisłouchówny była córka Maryanna za Antonim Wyszkowskim, łowczym bielskim, i ośmiu synów: Adam, Antoni, Gabryel, Dominik, Jakób, Jan-Franciszek, Krzysztof i Ludwik.
Jan-Franciszek 1701 r., zaślubił Reginę Kostrowiczównę i z niej miał synów: Jerzego-Adama i Stanisława; po Jerzym-Adamie, lantwójcie mińskim, z Estery Ostrouch, synowie: Stanisław bezdzietny, i Maciej-Leonard, podstoli weńdeński, ożeniony z Rozalią Przysiecką, cześnikówną żytomierską.
Dominik, syn Jerzego-Adama, budowniczego połockiego, budowniczy połocki 1702 r., z żony Konstancji Jesman, kasztelanki mińskiej, zostawił córki: Annę Suchodolską, Maryannę Łopotowę i czterech synów: Antoniego, Leona, Jerzego i Ignacego.
Antoni, cześnik połocki 1764 r., miał z żony N. Zabiełło, synów: Kaźmierza, cześnika połockiego 1777-93 r., żonatego z Kostrowicką, Ignacego bezdzietnego, Tomasza, Józefa i Michała, mostowniczego upickiego 1793 r., po którym synowie: Józef zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1799 r., i Stanisław, wylegit. w Ces. 1854 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
Leon, syn Dominika i Jesmanówny, budowniczy połocki, tego z Salomei Chmara synowie: Józef ożeniony z N. Szweryn, Tadeusz, z wojskiego 1781 r., podkomorzy orszański i marszałek Targowicy 1792 r., i Benedykt, szambelan królewski 1781 r., rotmistrz wojew. wileńskiego 1794 r.
Jerzy, syn Dominika i Jesmanówny, cześnik smoleński 1747 r., jego synowie z Barbary Przeradowskiej: Józef ożeniony z Przezdziecką i Dominik 1798 r.
Ignacy, ostatni syn Dominika i Jesmanówny, strażnik miński, żonaty z Anną Chmara, strażnikówną mińską, z niej syn Dominik, rotmistrz połocki 1775 r., żonaty z Rozalią Wasilewską. Z tej linii Bronisław, elektor 1648 r. z wojew. połockiego, poseł na sejm 1667 r., wojski wołkowyski, podp. elekcyę 1674 r. Benedykt, podstoli połocki, podp. elekcyę 1674 r. z wojew. połockiem; jego żona Konstancya Chalecka. Krzysztof, starosta rówieński 1716 r. Szymon, pisarz ziemski połocki 1777 r. Mikołaj, mostowniczy połocki 1791-93 r. Wojciech, deputat szlachty powiatu drysieńskiego 1805 r. (Ks. Gr. Mińskie i Owruckie, Arch. Dubrowlańskie).
PRZYSTAŁOWSKI h. ŁABĘDŹ. W wojew. Sandomierskiem, biorą przydomek Dunin. Hektor i Jan, synowie Jana, 1596 r. Mikołaj, syn Wojciecha, 1691 r. Po Janie syn Jakób-Maksymilian, dziedzic Chojnowa 1640 r. Mikołaj Dunin obierał plenipotentów 1661 r. Jan Dunin 1690 r. (Conv. Vars., Zap. ii Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Czerskie).
PRZYSTANOWSKI h. POMIAN. W Wielkopolsce, w Prusach i na Litwie. Franciszek, dziedzic części Przystanki, i Jan, dziedzic części Goraja, w pow. poznańskim 1580 r.
Andrzej z wojew. trockiego i Heliasz z ks. żmudzkiego, elektorowie 1632 r. Dobrogost, towarzysz 1660 r., chorąży 1665 r. wojsk koronnych, elektor 1669 i 1674 r. z wojew. chełmińskiego. Jan, poseł 1662 r. i komisarz do zapłaty wojska (Vol. Leg.), podstoli mozyrski, deputat ad pacta conventa 1669 r., podpisał elekcyę 1669 i 1674 r. z wojew. chełmińskiem. Stefan, towarzysz husarski 1662 r. Jakób 1669 r. ożeniony z Anną Kwilecką, wdową po Twardowskim. Maciej i Marcin podpisali elekcyę 1669 r. z wojew. kaliskiem, a dwóch Janów 1733 r. Jan i Jan, riwuń pojurski, elektorowie 1733 r. z wojew. smoleńskiego. N., dziedzic dóbr Białężyce w wielkiem księstwie poznańskiem 1846 r.
PRZYSTAŃSKI. Stanisław, syn Jana i Katarzyny Tomaszewskiej, ur. 1785 r. we wsi Grudusku, w pow. przasnyskim, wszedł 1807 r. jako chirurg do pułku 10 piechoty wojsk Ks. Warszawskiego; przeznaczony 1815 r. do pułku 1 strzelców pieszych został sztabs-lekarzem; przeniesiony do strzelców konnych gwardyi, został lekarzem dywizyi gwardyi. Odbył kampanię 1809 r.
przeciw Austryi i w 1810 r. otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari; um. 1862 r. w Krasnymstawie jako naczelny lekarz szpitala otrzymał w Król. 1845 r.; prawa nowego szlachectwa.
PRZYSTAWSKI. Maciej, subdelegat grodzki piotrkowski 1720 r. Maciej-Ignacy i Barbara z Dzikowa, małżonkowie, posesorowie wsi Świdnik 1724 r.; w 1727 r. Józef pozwał bratowę swoją Barbarę o dom w Lublinie po bezpotomnej śmierci brata swego Macieja. Jan miał syna Józefa 1738 r. (Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Nowokorczyńskie).
PRZYSZYCHOWSKI v. PRZYSZYCHOCKI h. GOZDAWA. W wojew. brzesko-litewskiem. Siemion Jeśkowicz na Litwie, podpisany jako świadek na akcie z 1534 r. Michał 1669 r., a dwóch Michałów i Marcin 1674 r. podpisali elekcye z wojew. brzesko-litewskiem. N. Przyszychocki 1697 r., Dominik i Michał 1733 r., a Antoni i Jan 1764 r. elektorowie z wojew. brzesko-litewskiego. Marcin, cześnik czerniechowski, żonaty z Eufrozyną N. 1775 r. Antoni, rotmistrz kawaleryi narodowej 1787 r. Jan, podporucznik 1789 r., porucznik 1791 r. wojsk litewskich. (Sigil., Kancl., Ks. Gr. Mińskie). Feliks, kapitan w legionach włoskich, następnie pułkownik ułanów wojsk Ks. Warszawskiego 1813 r.
PRZYTARSKI h. PRZYTARSKI. Herb - dwa klucze na krzyż, pod niemi strzała; w koronie trzy kłosy. Pisano ich także Przystarski; rodzina kaszubska, posiadała majątek Czerpienten, w pow. sztumskim, w Prusach Zachodnich 1820 r.
PRZYPKOWSKI. Jan został podsędkiem oświęcimskim 1599 r. (Metr. Kor.). Jan 1610.
PRZYTOCKI. Marcin, syn Leonarda i Katarzyny Braneckiej, 1758 r. (Ks. Gr. Czerskie).
PRZYTULSKI h. PRAWDZIC. Z Mazowsza przenieśli się do Litwy. Paweł z ziemią nurską podpisał elekcyę 1697 r. Wyleg. w Ces. i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej: Feliks, syn Kaźmierza, Konstanty, syn Karola, i Antoni i Tomasz, synowie Antoniego, 1850 r. 2) guber. grodzieńskiej: Józef i Jan, synowie Szymona, 1861 r.
PRZYTYCKI. Stanisław w nagrodę zasług wojskowych otrzymał zatwierdzenie nobilitacji w 1613 r. (Vol. Leg.).
PRZYWIDZKI h. LELIWA; odm. Odmiana herbu - tarcza wpodłuż rozdzielona; w prawej części herb Leliwa, na lewej krzyż, a na nim kruk; w koronie siedm piór strusich. Piszą się z Przywidza w wojew. pomorskiem. Jakób, Jezuita, kaznodzieja 1682 r. Antoni, podporucznik wojsk koronnych 1791 r. (Kancl.).
PRZYWIECIERZYŃSKI h. NAŁĘCZ. Wzięli nazwisko od wsi Przywieczerzyna, na Kujawach. Niemierza i Wierzchosław 1349 r. Mikołaj 1433 r. Niemirza, miecznik kujawski 1434 r. i tego syn Mikołaj, kanonik kujawski, doktór dekretów 1475-92 r. Jan, syn Piotra, 1448 r. Wincenty, Jan, Maciej i Mikołaj, synowie Dersława, 1481 r. Feliks, syn Jakóba i Doroty z Poczerznina, 1490 r.
Stanisław, syn Mikołaja, 1495 r. Feliks, syn Stanisława, dziedzic Przywieczerzyna 1552 r. (Ks. Gr. Brzeskie).
PRZYWUSKI. Jan, syn Mikołaja, 1662 r. Jakób z Przywuska, subdelegat grodzki horodelski 1726 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). Czy nie Przewoski?
PRZYWYSKI. Wojciech nabył 1579 r. części wsi Przywyski (Ks. Gr. (Piotrk.).
PSARSKI h. ABDANK. Tego herbu był podług Paprockiego Wojciech, kanonik i oficyał gnieźnieński, doktór obojga prawa, zm. 1567 r. Niesiecki do tego herbu zalicza Mikołaja,, miecznika łęczyckiego 1618 r., ożenionego z Katarzyną Bardzińską i Władysława, który z wojew. Sieradzkiem podpisał elekcyę 1648 r.
PSARSKI h. JASTRZĘBIEC. Dom dawny w wojew. krakowskiem, z którego przenieśli się w różne strony kraju; wzięli nazwisko od wsi Psary. Gniewomir z Psar 1394 r. Żegota, chorąży krakowski 1408 r. Gniewosz 1433 r. Jan 1440 r. Andrzej 1470 r., dziedzic wsi Psary, cytowani w aktach krakowskich. Jarand i Mikołaj, dziedzice Psar 1452 r. Jan, dziedzic Boczkowic 1468 r., miał synów: Piotra, Tomasza i Wojciecha; po Piotrze z N. Husarzewskiej syn Wiktor, a Tomasz z żony N. Rupniewskiej pozostawił córkę Annę Kęszycką i syna Cypryana.
Jan, sędzia ziemski łęczycki, wolny od wyprawy wojennej 1509 r.; stolnik gostyński 1510 r. Krzysztof sprzedał części dóbr Psary bratu Stanisławowi 1559 r. Stanisław zrzekł się posesji dóbr na rzecz brata Gniewosza 1531 r. Piotr zapisał posag na Psarach żonie Helenie Skotnickiej 1561 r.; ich syn Grzegorz miał synów: Adama, Feliksa i Przybysława. Po Fleronimie synowie: Ambroży, Jan i córka Agnieszka za Kasprem Humieńskim 1590 r.
Wojciech, ostatni syn Jana, dziedzica Boczkowic, żonaty z Elżbietą Łobodzką, miał syna Wojciecha, po którym syn Jan, dziedzic Skomlina, podwojewodzy wieluński 1630 r., z dwóch żon, Reginy Szofówny i Anny Skórzewskiej, pozostawił synów: Adama, Franciszka, elektora 1669 r. z wojew. sieradzkiego, regenta grodzkiego wieluńskiego 1674 r., Krzysztofa, Mikołaja i Władysława.
Adam, ur. ze Skórzewskiej, dziedzic Skórzewa, komornik ziemski wieluński 1670 r., żonaty z Anną Olewińską, miał synów: Jana i Zygmunta.
Krzysztof, elektor 1669 r. z wojew. sieradzkiego, z żony Elżbiety Rzeszowskiej pozostawił syna Franciszka, po którym z Eufrozyny Kamienieckiej córka Rozalia, żona Jana Kiedrowskiego. Władysław, ur. ze Skórzewskiej, elektor 1669 r. z wojew. sieradzkiego, miał dwie żony, Maryannę Ruszkowską i Małgorzatę Madalińską i z 1-ej żony pozostawił córkę Teresę za Aleksandrem Grochowalskim.
Adam, komornik ziemski wieluński 1670 r., z żony Anny miał syna Piotra, po którym syn Michał, dziedzic dóbr Komorniki, stolnik chełmski 1685 r., miał synów: Aleksandra, Antoniego i Józefa.
Aleksander, dziedzic dóbr Boczkow Wielki i Mały, sprzedał 1699 r. te dobra braciom; Antoniemu i Józefowi; Aleksander v. Teodor-Aleksander, burgrabia kaliski 1713 r., z żony Marjanny Przerembskiej miał synów: Mikołaja, Stanisława i Jana.
Michał, syn Aleksandra, wprowadzony 1746 r. do dóbr Chycza Wielka, po którym syn Bonawentura, dziedzic dóbr Chyczy i Przybysławic 1775 r., z żony N. Zdrodzieckiej miał syna Romualda, dziedzica Strzegowa, w pow. olkuskim, wylegitymowanego w Królestwie 1848 r.
Po Franciszku, synu Andrzeja i Marjanny z Dobiecina, dziedzicu wsi Cieszanowice 1726 r. w wojew. Sieradzkiem, podstolim 1733 r., sędzim z. wieluńskim 1741 r., z żony Zofii Łąckiej, pochodzący: Julian, współdziedzic dóbr Cieszanowie i Daniszewic, syn Stanisława z Wiktoryi Złotnickiej, w 1837 r., Kajetan, syn Andrzeja i Maryanny Modlińskiej, 1837 r., Ignacy, syn Ludwika z Kolety Kossowskiej, oraz Stanisław i Józef, synowie Łukasza z Salomei Bogusławskiej, w 1837 r. wyleg. w Król.
Po Franciszku, dziedzicu dóbr Poraduń i Gawłowicz 1745 r., pochodzący: August, urzędnik Heroldji, syn Hipolita z Franciszki Jakutowicz, w 1837 r., Ewaryst, dziedzic dóbr Krzęczów i Hipolit, synowie Józefa z Tekli Wierzchlewskiej i Ewarysta syn Józef w 1857 r.; Antoni, syn Władysława z Rozalii Bartochowskiej, w 1837 r., Teodor, dziedzic dóbr Wielgie, w wojew. kaliskiem, syn Jana z Teodory Pstrokońskiej 1837 r., Feliks, podoficer wojsk rosyjskich, syn Hipolita, 1840 r., Edward, Aleksander, Konstanty i Władysław, synowie Wincentego z Konstancyi Modzelewskiej, w 1842 r., Ignacy, syn Wojciecha z Klotyldy Stokowskiej, 1848 r. wyleg. w Królestwie.
Antoni, syn Wiktora i Anny Słuckiej, ur. 1809 r. w Szczuczynie, wszedł 1821 r. do korpusu kadetów kaliskich i 1831 r. został podporucznikiem w pułku strzelców kon. gwardji.
Augustyn, syn Hipolita i Franciszki, ur. 1801 r. w Reszkowie, woj. kaliskie, został 1823 r. podporucznikiem w 2 pułku strzelców pieszych (Ks. Wojskowe).
PSARSKI h. POMIAN. Na Kujawach iw Łęczyckiem, brali przydomek Grabia; z nich Jan, stolnik łęczycki 1447 r. Jan i Szymon podpisali elekcyę 1697 r. Po Janie, dziedzicu wsi Kadzidłowo, z Jadwigi Trzebuchowskiej byli synowie: a) Stanisław, tego z Malczewskiej syn Jędrzej, żona Żychlińska, syn Stanisław ożeniony z Zbijewską 1742 r.; b) Jan, żona Dorota Ponińska, syn Aleksander, burgrabia kaliski; c) Wojciech, żona Żychlińska, jego synowie: Adam, ks. Misyonarz w Warszawie, i Roch, po którym z Konstancji Poniatowskiej syn Maciej.
PSOJECKI h. PSOJECKI. Herb - na tarczy podkowa stojąca, w niej strzała żeleźcem nadół; w koronie skrzydło orle barkiem w prawo, przeszyte poziomo strzałą w prawo.
Tego herbu używał Maciej, ks. akademik krakowski, doktór św. Teologji 1669 r., kanonik krakowski 1699 r., zm. 1706 r., uczony szczególniej w starożytnych językach.
PSTRĄG h. JASIEŃCZYK. Wzięli nazwisko od wsi Pstrągi, wpółnocnem Mazowszu, którą w r. 1426 nabyli od książąt Mazowieckich; z nich Jałbzyk (Alberyk), Piotr, Michał, Wojciech, Stanisław i Andrzej bracia 1447 r. Marcin, Paweł i Wawrzyniec, synowie Andrzeja, dziedzice dóbr Pstrągi 1507 r. (Akta Łomżyń.). Andrzej, syn Jakóba, 1563 r. Wawrzyniec, syn Andrzeja, i Andrzej, syn Mikołaja, dziedzice Pstrągów 1570 r. (Conv. Vars.).
PSTRĄGOWSKI h. JASIEŃCZYK. Pochodzą od rodziny Pstrąg; z nich Wojciech, syn Jana, dziedzic wsi Łabędź Wielki w pow. zambrowskim 1693 r. Franciszek, syn Jama i Marjanny Koszuckiej, 1730 r. Franciszek i Mateusz, żonaty z Karoliną Koszucką, synowie Marcina i Marjanny Raszewskiej, wnukowie Stanisława i Wiktorji Jarnowskiej, sprzedali części dóbr Jamowa Wielkiego 1754 r. (Ks. Gr. Brzeskie).
PSTROCKI. Na Białej Rusi. Benedykt, syn Dobrogosta, ustąpił sumę bratu Konstantemu (Don. Vars.); ci bracia z wojew. mińskiem podpisali elekcyę 1697 r. Józef, skarbnik smoleński 1785 r., ożeniony z Cecylią Chlewińską.
PSTROKOŃSKI h. BUDZISZ v. PAPARONA. Podług Paprockiego dom znaczny w wojew. Sieradzkiem; pochodzi od Kamionomojskich, gdyż Piotr Kamionomoyski, nabywszy 1459 r. od Elżbiety z Abramowie połowę wsi Pstrokonie i całe Woźniki, w wojew. Sieradzkiem, pisał się z Pstrokoni, a jego potomstwo Pstrokońskimi. Piotr miał dwie córki: Małgorzatę Kraszkowską, Katarzynę Wójcicką i trzech synów: Jana, Wawrzyńca i Wojciecha; z których Jan i Wawrzyniec otrzymali przy podziale dobra Kamionomostek, a Wojciech w 1479 r. dostał Pstrokonie.
Wojciech zaślubił Magdalenę, córkę Piotra z Bechcic, sędziego ziems. sieradzkiego, i pozostawił córkę Dorotę za Mikołajem Śniatowskim i syna Jana, dziedzica na Pstrokoniach, burgrabiego, a następnie chorążego mniejszego sieradzkiego 1544 r., po którym z Jadwigi Pokrzywnickiej córki: Anna za Krzysztofem Strusiem, Barbara Sobiekurska, Jadwiga, żona Piotra Wężyka-Widawskiego i pięciu synów: Jan, wojski łęczycki 1570 r., zm. 1592 r., Stanisław, Szymon, Wawrzyniec i Wojciech, chorąży łęczycki, żonaty z Katarzyną Karsznicką.
Wawrzyniec, dziedzic na Pstrokoniach, podstarości sieradzki, nabył Krobanów i Tędowo 1570 r. i z żony Anny Korycińskiej miał córkę Jadwigę za Wojciechem Grabińskim i synów: Jana, żonatego z Marjanną Rajską, Wojciecha, Stanisława i Zygmunta, po którym z Ewy Rembielińskiej córka Katarzyna, żona Feliksa Chlebowskiego, a Wojciech i Stanisław są przedstawicielami dwóch istniejących dotychczas w Królestwie linii tego domu.
Linja Wojciecha. Wojciech, najstarszy z synów Wawrzyńca, dziedzic dóbr Pędowa i Woli Zadąbrowskiej 1616 r., z Ewy Mączyńskiej miał synów: Andrzeja, Waleryana, Władysława i Samuela, deputata na Trybunał koronny 1669 r., dziedzica dóbr Gzichów, po którym z żony Teresy Zalewskiej synowie: Wawrzyniec, podstoli sieradzki, Stanisław, ksiądz, Wojciech 1721 r. ożeniony z Ewą Kossowską i Jan; ich potomstwo nie znane.
Andrzej, syn Wojciecha i Ewy Mączyńskiej, miał syna Wojciecha, stolnika owruckiego, po którym z Doroty Wierzchlińskiej córki: Zofja Trzebicka, Anna Skórzewska i synowie: Andrzej i Jan; po Janie z Teresy Olszowskiej córka Anna Lipska, stolnikowa poznańska, i syn Franciszek, chorąży piotrkowski, starosta Szadkowski 1746 r.; tego z Maksymy Szembekówny córki: Maryanna Czartkowska, Teodora Śląską, i syn Ignacy-Bogumił, dziedzic obszernych majątków Wola-Grzymalina, Ustków, Rembiszew i t. d., z Anny Walewskiej pozostawił synów: Feliksa, Michała, Rafała i Ignacego, radcę pow. wartskiego 1813 r., dziedzica dóbr Ustków; Ignacy z bratem Rafałem, dziedzicem dóbr Russocice, w pow. Sieradzkiem, wylegitymowani w Król. 1837 r.; po jednym z nich dwóch synów: Adam bezpotomny i Ferdynand, kadet jazdy ochotników kaliskich, podporucznik 1831 r., po którym potomstwo. Z tej linii Kajetan i Julian, dziedzice dóbr Rembiszów, synowie Feliksa, wyleg. w Król. 1842 r.
Linja Stanisława. Stanisław, syn Wawrzyńca, dziedzic dóbr Węgry i inne 1613 r., z Elżbiety Kwiatkowskiej miał syna Piotra 1647 r., po którym z Magdaleny Piorunowskiej syn Franciszek, dziedzic dóbr Węgry, Krobanowo i t. d. 1667 r., z Zofji Rokitnickiej pozostawił synów: Jana i Stanisława 1744 r., po którym z Maryanny Piaszczyńskiej syn Maryan, burgrabia i regent gr. sieradzki, po którym z Józefy Daleszyńskiej syn Antoni-Wincenty, vice-regent sieradzki 1796 r., rejent i archiwista akt dawnych w Kaliszu, biegły heraldyk i historyk, wyleg. w Król. 1841 r.
Z tej familji. Wojciech, chorąży łęczycki 1580 r., z żony Katarzyny miał syna Krzysztofa, łowczego sochaczewskiego, pisarza ziem, łęczyckiego, po którym z żony Heleny syn Wojciech, dziedzic Konotopy 1668 r. Jan, miecznik łęczycki 1672 r., tego z żony Anny Kałowskiej córka Konstancja 1v. za Andrzejem Odrzywolskim, 2v. za Kazimierzem Pniewskim. (Ks. Gr. Piotrkowskie, Wyr. i Zap. Tryb. Piotrk., Metr. Kor., Conv. Piotrk., Don. Vars., Kancl., Sigil.).
PSTROKOŃSKI h. PORAJ. Senatorowie w rodzinie: Jan, kasztelan czerski 1574 r., Jan, kasztelan konarsko-kujawski 1576 r., um. 1598 r., Zbigniew, kasztelan konarsko-sieradzki 1583 r., Maciej, biskup przemyski 1601-1608 r., podkanclerzy koronny 1603-1605 r., kanclerz wielki koronny 1605 r., biskup kujawski 1608 r., um. 1609 r. Jan, kasztelan wieluński 1603 r., Jakób, kasztelan słoński 1635 r. Stanisław, biskup chełmski 1645 r., um. 1657 r. Spytek-Rogacjan, kasztelan brzesko-kujawski 1684 r., Maciej, kasztelan spicymirski 1685 r., wojewoda brzesko-kujawski 1706 r. Wojciech, kasztelan spicymirski 1706, ustąpił. 1711 r.
Gniazdem rodziny Pstrokońskich herbu Poraj jest miasteczko Bużenin, położone w ziemi sieradzkiej nad Wartą, a założone według tradycji przez brata św. Wojciecha, Sobiebora, syna Sławnika ks. na Libicy. Długosz wspomina w Liber Benef. pod r. 1058 Mścisława z rodu Poraitów comesa z Bużenina, któremu żonę Krystynę porwał Bolesław Śmiały, otoczywszy gród Bużeński wojskiem i ów to Mścisław miał być synem Poreja, a wnukiem Sobiebora.
Gdy następowały podziały spadkowe, Poraici od dóbr różne przybierali miana, a znakomitsze gałęzie stale pisały się z Bużenina, pierwotnie comesami, a w późniejszych czasach hrabiami z Bużenina i tylko jedna ich linja dziedzicząca Bużenin do pierwszej połowy wieku XVII stale brała miano Bużeńskich i wygasła w XVIII stuleciu.
W 1311 r. Władysław Łokietek za szczególne zasługi nadaje rycerzowi Wacławowi, zwanemu Lisowic, dobra Pstrokonie, Woźniki, Wojsławice, Rokszyce i miasto Lutomiersk (Metr. Kor.). Wnuk onego Wacława, Spytek z Bużenina, stolnik sieradzki, w r. 1369 dziedziczy na Pstrokoniach, ale właściwą linję Pstrokońskich z Bużenina zaczyna Zbigniew, który po śmierci ojca Spytka, stolnika sieradzkiego w 1391 r., pisze się pierwszy z Bużenina i Pstrokoni i odtąd stale tak tytułują się jego potomkowie.
Zbigniew, dziedzic na Pstrokoniach, Gorzuchach, Przemiłowie i Woźnikach, ożeniony poraź drugi z Katarzyną, um. po 1443 r., pozostawiając córki: Mścichnę 1v. za Wojciechem Różyckim 1450 r., a 2 v. za Piotrem z Wargawy de Gawrony 1453 r., i Elżbietę za Bobkiem Abramowiczem 1430 r., i synów: Jakóba i Spytka. Mścichna i Elżbieta sprzedały części swoje oraz odziedziczone po bracie Jakóbie w Pstrokoniach i Woźnikach Piotrowi de Kamionomostek Kamionomojskiemu, herbu Budzisz, w 1459 r. i ten Piotr Kamionomojski od tych dóbr pisał się de Pstrokonie i dał początek rodowi Pstrokońskich, herbu Budzisz.
Spytek, syn Zbigniewa, dziedzic na Pstrokoniach i Woźnikach, zostawił z żony Katarzyny syna Jana na Pstrokoniach i Woźnikach w 1452 r., rotmistrza wojsk koronnych, ożenionego z Agnieszką z Dobruchowa i Dąbrówki, zabitego w młodym wieku na czele hufca pod murami Wrocławia na Śląsku na wyprawie przeciw Maciejowi królowi Węgierskiemu; po Janie z żony Agnieszki synowie: Zbigniew, kanonik gnieźnieński w 1539 r., Maciej i Jan, kasztelan czerski, zm. 1574 r.
Maciej, dziedzic na Pstrokoniach, Woźnikach, Kuśtrzycach, Kalinowie i in. 1520 r., zaślubił Małgorzatę Tarnowską, córkę Jakóba z Bogusławie, i z niej pozostawił córkę Agnieszkę za Benedyktem Zapolskim 1543 r., i synów: Zbigniewa i Jana; - od Zbigniewa, kasztelana konarsko-sieradzkiego, i Jana, kasztelana konarsko-kujawskiego, idą dwie linje, od Zbigniewa linja główna, zwana Kanclerską, od Jana linja Kasztelańska; linja Kanclerska istnieje dotychczas, linja Kasztelańska wygasła w pierwszej połowie XIX wieku.
Linja Kasztelańska. Jan, dziedzic na Pstrokoniach, Woźnikach, Ligocie, Kuśtrzycach, Gajewnikach, Osmolinie, Janiszewicach, Wkładach, Branicach, Gorzuchach, Trojakach, Tumisławicach, Grabiach, Głuszynie, Świeżynach, Zamościach i t. d., kasztelan konarsko-kujawski 1576 r., starosta radziejowski 1580 r., ożeniony z Katarzyną Sokołowską z Wrzącej na Kujawach, herbu Pomian, um. 1598 r., pozostawiwszy synów: Jakóba i Stanisława.
Jakób na Woźnikach, Talszewie, (?) Głuszynie, Janiszewicach, Złotnikach Wielkich i Małych i t. d., kasztelan słoński 1635 r., ożeniony z Jadwigą Zapolską, h. Pobóg, córką Stanisława i Jadwigi Koszembarówny ze Śląska, z niej syn Spytek-Rogacian.
Stanisław, syn Jana i Sokołowskiej, dziedzic na Pstrokoniach, Woźnikach, Janiszewicach, Pęsławicach, Lisach, Gorzuchach i na Kujawach, Smolsku, Bretowie, Potułowie i t.d., ożeniony z Anną Mikołajewską, bogatą dziedziczką na Kujawach, dobra Pstrokonie, Woźniki, Lisy, Gorzuchy sprzedał w 1603 r. Walewskim, które pozostawały w ich ręku prawie do końca XX wieku; z tej żony Anny miał córkę Helenę i syna Mikołaja na Brolewie i Potułowie, ożenionego z Marjanną Potocką, córką Kacpra i Katarzyny Słuckiej.
Spytek-Rogacian, syn Jakóba kasztelana słońskiego i Zapolskiej, kasztelan brzesko-kujawski 1684 r., starosta czerski, długoletni regent kancelarji wielkiej koronnej, pułkownik wojsk koronnych, na czele swej chorągwi pancernej husarskiej brał udział w bitwie pod Beresteczkiem; poseł na sejmy z wojew. brzeskokujawskiego i z wojew. sieradzkiego, komisarz od rządu Rzeczypospolitej do traktatów o pokój z Moskwą w Kadzynie, zaufany królów, przedstawiciel opinji szlachty, wielokrotnie marszałek sejmików, skupia w swym ręku wielkie dobra na Kujawach iw wojew. pomorskiem i wykupuje od linji kanclerskiej olbrzymie dobra Bużeńskie i klucze okoliczne, czem daje podwalinę znaczenia swej linji; sam rezyduje na zamku w Bużeninie, skąd wydaje odezwy i instrukcje do szlachty. Spytek ożeniony z Katarzyną z Oleska, córką Zygmunta i hr. Przerębskiej, miał synów: 1) Macieja, wojewodę brzesko-kujawskiego 1706 r., starostę czermińskiego, przedtem kasztelana spicymirskiego w 1685 r. Maciej ożeniony lv. z Marjanną hr. z Lubrańca Dąmbską, córką Hieronima i Heleny Maciejowskiej, wdową po Janie Koniecpolskim, wojewodzicu parnawskim, wdową po Tomaszu Zamoyskim; 2v. Maciej poślubił Marjannę Działyńską z Działynia, wdowę po Zygmuncie Olszowskim. Zapalony stronnik Augusta II, spokrewniony z Działyńskimi, Dąmbskimi, przyjaciel Przebendowskiego, podskarbiego w. koronnego, przyczynił się bardzo wiele do sprowadzenia i utrzymania na tronie Augusta II, a rozporządzając ogromnemi środkami pieniężnemi i kierując opinją wojew. sieradzkiego i brzesko-kujawskiego, wiele zaszkodził sprawie Leszczyńskiego. Wojewoda Maciej z Działyńskiej zostawił córkę Justynę za Janem-Wilhelmem hr. von Schlieben, wojewodzicem inflanckim.
2) Michała, stolnika brzesko-kujawskiego, pułkownika wojsk koronnych, który brał z bratem Wojciechem, referendarzem wielkim koronnym, b. czynny udział w walce ze Szwedami.
3) Wojciecha, referendarza wielkiego koronnego w 1711 r., marszałka wojew. sieradzkiego, wielokrotnego posła z wojew. sieradzkiego. Wojciech zacięty wróg Szwecji, wielokrotnemi uniwersałami, odezwami datowanemi ze swej rezydencji Pyszkowa w ziemi sieradzkiej/ nawoływał szlachtę sieradzką do boju. Oblegany parokrotnie przez Szwedów w zamku Bużeńskim, zwycięzko odpierał oblężenia, broniąc ze szlachtą sieradzką linji rzeki Warty. Posiadacz ogromnych dóbr, miał wielki autorytet u szlachty. Ożeniony z Józefą Michałowską, wdową po Grzybowskim, kasztelanie inowłodzkim, zmarł 1716 r.
4) Konstanty, syn kasztelana Spytka, dziedzic znacznych dóbr, pozostawił syna Adama, ożenionego z Marjanną Mikołajewską; właściciel części dóbr Bużeńskich, które pozostawały w jego i brata jego posiadaniu całkowicie. Adam miał syna Aleksandra.
Aleksander, dziedzic części dóbr Bużeńskich po ojcu, stryj zaś jego Jan, umożliwił mu wykup większej części dóbr Bużeńskich i tak całe ogromne rodowe dobra Bużeńskie, składające się: z miasteczka Bużenina, Grzmiącej, Wielkiej Wsi, Strumian, Witowa, Prażmowa i in., znalazły się w rękach Aleksandra, który miał córkę Marję Magdalenę i syna Jana; w 1767 r. córka wstąpiła do klasztoru, a Jan zrzekł się dóbr rodowych, które przejść znowu miały do linji starszej Kanclerskiej. Po śmierci Aleksandra, zaszłej w 1760 r., Michał Kobierzycki, h. Korab, syn Jana i Barbary Rydzewskiej, porwał 1771 r. Marję z klasztoru, gdy odbywała nowicjat i korzystając z rezygnacji z dóbr brata jej Jana, a nie objęcia ich jeszcze przez drugą linję, zbrojnie zajął najazdem zamek Bużeński i klucze przynależące.
Jan, poseł piotrkowski, syn Konstantego, kasztelanka brzesko-kujawskiego, ożeniony z Anną Jaxa Bykowską, rozpoczął proces o bezprawne zagarnięcie dóbr rodowych, który prowadziły dalej jego dzieci, wnuki i przedstawiciele starszej linji. Jan z Jaxa Bykowską zostawił syna Antoniego, ożenionego z Teklą Zaremba-Tymieniecką.
Antoni miał syna Tomasza, który w dalszym ciągu kontynuował proces; Tomasz zmarł 1840 r. Proces trwał jeszcze dziesiątki lat, apelacje Kobierzyckich utrudniały wykonanie wyroków, jak apelacja od wyroku sądu apelacyjnego w Królestwie Polskiem, przyznającego
Stanisław, towarzysz, następnie porucznik wojsk koronnych 1786 r., po którym z Odechowskiej potomstwo Maciej, tego z Maryanny Żochowskiej synowie: Franciszek, Jan Nepomucen i Michał.
Druga linia pochodzi od Pawła, dziedzica dóbr Babino, Podhorki i Studzianki, w ziemi halickiej, który miał syna Grzegorza 1650 r., skarbnika czerwonogrodzkiego, żonatego z Petronelą Poniatowską, z niej synowie: Marcin, łowczy żydaczowski, elektor 1669 r. z ziemi przemyślskiej, chorąży żydaczowski, i Mikołaj, po którym z Anastazyi Kalinowskiej syn Aleksander.
Aleksander, dziedzic Magnuszewa, pokojowy królewski 1666 r., elektor 1669 r. z ziemi halickiej, chorąży latyczowski, pułkownik wojsk koronnych i domownik króla Jana III-o, miał dwie żony: Teresę Gniewosz i Annę Sokolnicką; z 1-ej żony synowie: Józef, podstoli halicki, ożeniony z Teresą Bidzińską, i Maciej, z 2-iej żony syn Antoni.
Maciej, elektor 1697 r. z ziemi warszawskiej, chorąży latyczowski 1716 r., po którym z Joanny Boskiej, sędzianki ziemskiej czerskiej, córki: Maryanna za Andrzejem Giżyckim, łowczym czerskim, Zofia, żona Andrzeja Bombek, starosty ciechosławskiego, i synowie: Aleksander, Franciszek i Michał, którzy podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią czerską.
Aleksander, towarzysz husarski, elektor 1733 r. z wojew. sandomierskiego, żonaty z Konstancyą Bombek, stolnikówną stężycką, 2v. Skórkowską, chorążyną opoczyńską, miał córki: Helenę, Maryannę i syna Bonawenturę, cześnika horodelskiego, elektora 1764 r. z wojew. bełskiego, ostatnio stolnika czerskiego.
Franciszek, elektor 1733 r. z wojew. sandomierskiego, dziedzic dóbr Buszowka i Przedworzyce, w ziemi czerskiej, stolnik czerniechowski 1751 r., pozostawił syna Benedykta, tego syn Bartłomiej miał synów: Łukasza, dziedzica dóbr Sulenczyn, w pow. mławskim, 1840 r., Ludwika 1840 r. i Kaźmierza, urzędnika w Komunikacyi lądowej i wodnej, w 1850 r. wylegitymowanych w Królestwie.
Michał, elektor 1733 r. z wojew. sandomierskiego, zaślubił Ewę Golian i z niej pozostawił synów: Antoniego, podkomorzego i Bazylego, cześnika czerniechowskich 1782 r.
Antoni, ostatni syn chorążego Aleksandra, podstoli halicki 1732 r., miał trzy żony: Maryannę Żegota, Zuzannę Ostrowską i Domicelę Budzińską i pozostawił córkę Annę, żonę Jana Roli, burgrabiego liwskiego, i synów, Józefa, wojskiego warszawskiego, i Michała.
Sądzę, że tego herbu Antoni, podstoli krzemieniecki 1761 r. Ignacy, łowczy nowogrodzki 1771 r., tego syn Mikołaj. Jan, cześnik bracławski 1775 r. Wawrzyniec, skarbnik kijowski 1777 r. Feliks, szambelan Stanisława Augusta 1784 r. Marcin, horodniczy krzemieniecki 1791 r. Jan, instygator konfederacyi targowickiej 1792 r. (Conv. Vars., Sigil., Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Czerskie, Metr. Kor.).
PRZYŁUSKI. h SULIMA. Podług Paprockiego dom dawny w pow. bieckim. Jakób, pleban w Mościskach, pisarz wojewody Kmity, porzuciwszy katolicyzm, przeszedł na wyznanie kalwińskie, pojął żonę i został pisarzem krakowskiem; jeden z uczonych swojego czasu, niezmordowany pracownik, zebrał rozproszone prawa polskie i drukiem je ogłosił; umarł 1544 r. Maciej, rotmistrz wojsk polskich, 1782 r. a Wojciech 1783 r. wyleg. w Galicyi.
PRZYPKOWSKI v. PRZYBKOWSKI h. RADWAN. Wzięli nazwisko od wsi Przypkowice, w wojew. krakowskiem, i zdaje się, że są jednego pochodzenia z Zebrzydowskimi. Należeli do możniejszych rodzin swej ziemi, a w XVI stoleciu przeszedłszy na Aryanizm, dotrwali w nim wiernie aż do jego upadku w Polsce, t. j. do r. 1660, i wtedy z innymi swymi współwyznawcami opuścili ojczyznę; niektórzy z nich przeszli na Litwę i ci przyjęli wyznanie kalwińskie, jedna przecież linia została przy katolicyzmie, i ta była zawsze ubogą.
Wojtko 1405 r. i Stanisław 1471 r. cytowani w aktach krakowskich. Zofia, żona Mikołaja Jasieńskiego 1560 r. Stanisław, wojski krakowski 1579 r., miał synów: Mateusza i Wawrzyńca. Po Janie synowie: Jan i Ludwik; z nich Jan, podczaszy 1602 r., podsędek 1618 r. Zatorski, był żonatym z Elżbietą Suchodolską. Wacław, Jan i Stefan, synowie Mikołaja, 1624 r. Piotr-Paweł z synami: Aleksandrem i Andrzejem, elektorowie 1632 r. z wojew. krakowskiego. Samuel 1632 r., a Jan, dwóch Stefanów i Wacław 1648 r. podpisali elekcye z wojew. krakowskiem.
Bogusław, pułkownik królewski, odznaczył się pod Smoleńskiem 1633 r., i poległ w bitwie pod Kownem 1658 r., a sejm 1659 r. przez wzgląd na jego zasługi kazał jego sukcesorom wypłacić 7200 złotych (Vol. Leg.). Aleksander, cześnik oszmiański, domownik Radziwiłłów linii kalwińskiej, gdy umarł 1640 r., Radziwiłłowie wyprawili mu świetny pogrzeb w Wilnie. Michał, syn Pawła, 1649 r. Po Władysławie z Barbary Zakrzewskiej synowie: Mikołaj i Władysław 1660 r. Po Wacławie syn Mikołaj 1660 r., pozostawił syna Andrzeja-Aleksandra z Przypkowic, dziedzica Brzany, łowczego nowogrodzkiego 1688 r. Samuel, gorliwy Aryanin, zmuszony do ustąpienia z ojczyzny w 1660 r., tyle wpłynął na elektora Brandeburskiego, że pozwolił wygnańcowi kupić dwie wsie w Prusach Wschodnich, Rutowo i Andryjewkę (Andreaswalde), w nich osiąść i spokojnie dopełniać obrzędów swego wyznania.
Krzysztof, kapitan wojsk królewskich 1703 r. (V. Leg.). Wacław-Kazimierz, syn Jana, proboszcz wiślicki 1739 r. (Wyr. i Zap. Tryb. Lubel.).
PRZYRADZKI h. JASIEŃCZYK. Właściwie Przeradzki, w Wielkopolsce. Jakób z wojew. poznańskiem podpisał elekcyę 1697 r. Józef, żonaty z Heleną Złowodzką, miał córkę Reginę 1729 r. (Akta Nowo-Korczyńskie).
PRZYRAŃSKI. Maciej, syn Jana, z pow. kaliskiego, miał 1629 r. sumę 300 złp. u Lisieckiego Andrzeja. Stanisław, syn Jana z Przyrania, w wojew. kaliskiem, cedował 1629 r. sumę konwentowi św. Franciszka w Zamościu (Zap. Tryb. Lubel.).
PRZYREMBEL. Michał, syn Michała i Anny, ur. 1801 r. w Warszawie, wstąpił 1814 r. jako kadet do szkoły artyleryi w Warszawie i w 1817 r. został konduktorem w korpusie inżynierów, a 1825 r. postąpił na podporucznika; mianowany 1828 r. adjunktem w dyrekcji generalnej, w 1839 r. został mianowany inspektorem komunikacyi wodnej i lądowej i w 1847 r. otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa z racyi swego urzędu (Ks. Wojskowe).
PRZYSIECKI h. NOWINA. Pierwotne nazwisko tej rodziny było Rogaliński, które, nabywszy wieś Przysieki, w wojew. poznańskiem, zmieniła w XVI stoleciu na Przysiecki; w temże stoleciu ta rodzina rozdzieliła się na dwie linie, jedną, która została się w Koronie, drugą, która się osiedliła na Białej Rusi i na Litwie.
Linia Wielkopolska. Jan, Adam, Wojciech i Andrzej, synowie Mikołaja Przysieckiego v. Rogalińskiego, dziedzica dóbr Przysieki i Kaszew 1540 r. Jan i Mikołaj 1605 r., synowie Józefa, (Akta Warszawskie). Maciej, syn Klemensa, 1620 r. Jan, syn Prokopa, 1625 r., miał syna Prokopa 1642 r. Samuel, elektor 1669 i 1674 r. z wojew. sieradzkiego. Andrzej i Antoni podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. kaliskiem.
Adam, Jan i Rafał synowie Samuela, 1714 r. Antoni, syn Stanisława, 1719 r. Maryanna, żona Stefana Jarnowskiego, cześnika inowrocławskiego 1720 r. Andrzej i Jan z wojew. kaliskiego, a dwóch Antonich i Wawrzyniec z wojew. inowrocławskiego elektorowie 1733 r.
Po Andrzeju z Katarzyny Skarżyńskiej córka Antonina za Janem Dąmbskim, szambelanem Stanisława Augusta 1770 r., i syn Marcin, regent grodzki gostyński 1780 r. Piotr, Roch, Stanisław i Wojciech wylegitymowani w Galicyi 1782 r.; po Piotrze syn Feliks 1834 r., a tego syn Witalis 1855 r. legitymowani w Galicji (Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. Ks. Gr. Sochaczewskie).
Po Andrzeju, w 1765 r. dziedzicu wsi Reszki, w ziemi gostyńskiej, syn Bartłomiej żonaty z Maryanną Przeradzką, z niej synowie: Józef, podsędek w Gostyninie, i Karol wyleg. w Król. 1845 r.
Linia Litewska. Jerzy, pułkownik wojsk koronnych 1563 r., ożeniwszy się z Zofią Sołłohub, wojewodzianką smoleńską, pierwszy osiedlił się na Litwie. Paprocki zowie go „bogatym z łaski pańskiej, t. j. królewskiej”; Jerzy zostawił siedmiu synów: Adama, Jana, Jerzego, Mikołaja, Macieja, Stefana i Szczęsnego.
Adam, pułkownik wojsk litewskich 1610 r., z dwóch żon, Zuzanny Jesman, podstarościanki nowogrodzkiej, i N. Jasienickiej, miał synów: Stefana, który poległ w oblężeniu Smoleńska; Jana, Mikołaja, Tomasza, Krzysztofa i Jerzego-Adama.
Jerzy-Adam, budowniczy połocki 1674-1696 r., po którym z Zofii Wisłouchówny była córka Maryanna za Antonim Wyszkowskim, łowczym bielskim, i ośmiu synów: Adam, Antoni, Gabryel, Dominik, Jakób, Jan-Franciszek, Krzysztof i Ludwik.
Jan-Franciszek 1701 r., zaślubił Reginę Kostrowiczównę i z niej miał synów: Jerzego-Adama i Stanisława; po Jerzym-Adamie, lantwójcie mińskim, z Estery Ostrouch, synowie: Stanisław bezdzietny, i Maciej-Leonard, podstoli weńdeński, ożeniony z Rozalią Przysiecką, cześnikówną żytomierską.
Dominik, syn Jerzego-Adama, budowniczego połockiego, budowniczy połocki 1702 r., z żony Konstancji Jesman, kasztelanki mińskiej, zostawił córki: Annę Suchodolską, Maryannę Łopotowę i czterech synów: Antoniego, Leona, Jerzego i Ignacego.
Antoni, cześnik połocki 1764 r., miał z żony N. Zabiełło, synów: Kaźmierza, cześnika połockiego 1777-93 r., żonatego z Kostrowicką, Ignacego bezdzietnego, Tomasza, Józefa i Michała, mostowniczego upickiego 1793 r., po którym synowie: Józef zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1799 r., i Stanisław, wylegit. w Ces. 1854 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
Leon, syn Dominika i Jesmanówny, budowniczy połocki, tego z Salomei Chmara synowie: Józef ożeniony z N. Szweryn, Tadeusz, z wojskiego 1781 r., podkomorzy orszański i marszałek Targowicy 1792 r., i Benedykt, szambelan królewski 1781 r., rotmistrz wojew. wileńskiego 1794 r.
Jerzy, syn Dominika i Jesmanówny, cześnik smoleński 1747 r., jego synowie z Barbary Przeradowskiej: Józef ożeniony z Przezdziecką i Dominik 1798 r.
Ignacy, ostatni syn Dominika i Jesmanówny, strażnik miński, żonaty z Anną Chmara, strażnikówną mińską, z niej syn Dominik, rotmistrz połocki 1775 r., żonaty z Rozalią Wasilewską. Z tej linii Bronisław, elektor 1648 r. z wojew. połockiego, poseł na sejm 1667 r., wojski wołkowyski, podp. elekcyę 1674 r. Benedykt, podstoli połocki, podp. elekcyę 1674 r. z wojew. połockiem; jego żona Konstancya Chalecka. Krzysztof, starosta rówieński 1716 r. Szymon, pisarz ziemski połocki 1777 r. Mikołaj, mostowniczy połocki 1791-93 r. Wojciech, deputat szlachty powiatu drysieńskiego 1805 r. (Ks. Gr. Mińskie i Owruckie, Arch. Dubrowlańskie).
PRZYSTAŁOWSKI h. ŁABĘDŹ. W wojew. Sandomierskiem, biorą przydomek Dunin. Hektor i Jan, synowie Jana, 1596 r. Mikołaj, syn Wojciecha, 1691 r. Po Janie syn Jakób-Maksymilian, dziedzic Chojnowa 1640 r. Mikołaj Dunin obierał plenipotentów 1661 r. Jan Dunin 1690 r. (Conv. Vars., Zap. ii Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Czerskie).
PRZYSTANOWSKI h. POMIAN. W Wielkopolsce, w Prusach i na Litwie. Franciszek, dziedzic części Przystanki, i Jan, dziedzic części Goraja, w pow. poznańskim 1580 r.
Andrzej z wojew. trockiego i Heliasz z ks. żmudzkiego, elektorowie 1632 r. Dobrogost, towarzysz 1660 r., chorąży 1665 r. wojsk koronnych, elektor 1669 i 1674 r. z wojew. chełmińskiego. Jan, poseł 1662 r. i komisarz do zapłaty wojska (Vol. Leg.), podstoli mozyrski, deputat ad pacta conventa 1669 r., podpisał elekcyę 1669 i 1674 r. z wojew. chełmińskiem. Stefan, towarzysz husarski 1662 r. Jakób 1669 r. ożeniony z Anną Kwilecką, wdową po Twardowskim. Maciej i Marcin podpisali elekcyę 1669 r. z wojew. kaliskiem, a dwóch Janów 1733 r. Jan i Jan, riwuń pojurski, elektorowie 1733 r. z wojew. smoleńskiego. N., dziedzic dóbr Białężyce w wielkiem księstwie poznańskiem 1846 r.
PRZYSTAŃSKI. Stanisław, syn Jana i Katarzyny Tomaszewskiej, ur. 1785 r. we wsi Grudusku, w pow. przasnyskim, wszedł 1807 r. jako chirurg do pułku 10 piechoty wojsk Ks. Warszawskiego; przeznaczony 1815 r. do pułku 1 strzelców pieszych został sztabs-lekarzem; przeniesiony do strzelców konnych gwardyi, został lekarzem dywizyi gwardyi. Odbył kampanię 1809 r.
przeciw Austryi i w 1810 r. otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari; um. 1862 r. w Krasnymstawie jako naczelny lekarz szpitala otrzymał w Król. 1845 r.; prawa nowego szlachectwa.
PRZYSTAWSKI. Maciej, subdelegat grodzki piotrkowski 1720 r. Maciej-Ignacy i Barbara z Dzikowa, małżonkowie, posesorowie wsi Świdnik 1724 r.; w 1727 r. Józef pozwał bratowę swoją Barbarę o dom w Lublinie po bezpotomnej śmierci brata swego Macieja. Jan miał syna Józefa 1738 r. (Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Nowokorczyńskie).
PRZYSZYCHOWSKI v. PRZYSZYCHOCKI h. GOZDAWA. W wojew. brzesko-litewskiem. Siemion Jeśkowicz na Litwie, podpisany jako świadek na akcie z 1534 r. Michał 1669 r., a dwóch Michałów i Marcin 1674 r. podpisali elekcye z wojew. brzesko-litewskiem. N. Przyszychocki 1697 r., Dominik i Michał 1733 r., a Antoni i Jan 1764 r. elektorowie z wojew. brzesko-litewskiego. Marcin, cześnik czerniechowski, żonaty z Eufrozyną N. 1775 r. Antoni, rotmistrz kawaleryi narodowej 1787 r. Jan, podporucznik 1789 r., porucznik 1791 r. wojsk litewskich. (Sigil., Kancl., Ks. Gr. Mińskie). Feliks, kapitan w legionach włoskich, następnie pułkownik ułanów wojsk Ks. Warszawskiego 1813 r.
PRZYTARSKI h. PRZYTARSKI. Herb - dwa klucze na krzyż, pod niemi strzała; w koronie trzy kłosy. Pisano ich także Przystarski; rodzina kaszubska, posiadała majątek Czerpienten, w pow. sztumskim, w Prusach Zachodnich 1820 r.
PRZYPKOWSKI. Jan został podsędkiem oświęcimskim 1599 r. (Metr. Kor.). Jan 1610.
PRZYTOCKI. Marcin, syn Leonarda i Katarzyny Braneckiej, 1758 r. (Ks. Gr. Czerskie).
PRZYTULSKI h. PRAWDZIC. Z Mazowsza przenieśli się do Litwy. Paweł z ziemią nurską podpisał elekcyę 1697 r. Wyleg. w Ces. i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej: Feliks, syn Kaźmierza, Konstanty, syn Karola, i Antoni i Tomasz, synowie Antoniego, 1850 r. 2) guber. grodzieńskiej: Józef i Jan, synowie Szymona, 1861 r.
PRZYTYCKI. Stanisław w nagrodę zasług wojskowych otrzymał zatwierdzenie nobilitacji w 1613 r. (Vol. Leg.).
PRZYWIDZKI h. LELIWA; odm. Odmiana herbu - tarcza wpodłuż rozdzielona; w prawej części herb Leliwa, na lewej krzyż, a na nim kruk; w koronie siedm piór strusich. Piszą się z Przywidza w wojew. pomorskiem. Jakób, Jezuita, kaznodzieja 1682 r. Antoni, podporucznik wojsk koronnych 1791 r. (Kancl.).
PRZYWIECIERZYŃSKI h. NAŁĘCZ. Wzięli nazwisko od wsi Przywieczerzyna, na Kujawach. Niemierza i Wierzchosław 1349 r. Mikołaj 1433 r. Niemirza, miecznik kujawski 1434 r. i tego syn Mikołaj, kanonik kujawski, doktór dekretów 1475-92 r. Jan, syn Piotra, 1448 r. Wincenty, Jan, Maciej i Mikołaj, synowie Dersława, 1481 r. Feliks, syn Jakóba i Doroty z Poczerznina, 1490 r.
Stanisław, syn Mikołaja, 1495 r. Feliks, syn Stanisława, dziedzic Przywieczerzyna 1552 r. (Ks. Gr. Brzeskie).
PRZYWUSKI. Jan, syn Mikołaja, 1662 r. Jakób z Przywuska, subdelegat grodzki horodelski 1726 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). Czy nie Przewoski?
PRZYWYSKI. Wojciech nabył 1579 r. części wsi Przywyski (Ks. Gr. (Piotrk.).
PSARSKI h. ABDANK. Tego herbu był podług Paprockiego Wojciech, kanonik i oficyał gnieźnieński, doktór obojga prawa, zm. 1567 r. Niesiecki do tego herbu zalicza Mikołaja,, miecznika łęczyckiego 1618 r., ożenionego z Katarzyną Bardzińską i Władysława, który z wojew. Sieradzkiem podpisał elekcyę 1648 r.
PSARSKI h. JASTRZĘBIEC. Dom dawny w wojew. krakowskiem, z którego przenieśli się w różne strony kraju; wzięli nazwisko od wsi Psary. Gniewomir z Psar 1394 r. Żegota, chorąży krakowski 1408 r. Gniewosz 1433 r. Jan 1440 r. Andrzej 1470 r., dziedzic wsi Psary, cytowani w aktach krakowskich. Jarand i Mikołaj, dziedzice Psar 1452 r. Jan, dziedzic Boczkowic 1468 r., miał synów: Piotra, Tomasza i Wojciecha; po Piotrze z N. Husarzewskiej syn Wiktor, a Tomasz z żony N. Rupniewskiej pozostawił córkę Annę Kęszycką i syna Cypryana.
Jan, sędzia ziemski łęczycki, wolny od wyprawy wojennej 1509 r.; stolnik gostyński 1510 r. Krzysztof sprzedał części dóbr Psary bratu Stanisławowi 1559 r. Stanisław zrzekł się posesji dóbr na rzecz brata Gniewosza 1531 r. Piotr zapisał posag na Psarach żonie Helenie Skotnickiej 1561 r.; ich syn Grzegorz miał synów: Adama, Feliksa i Przybysława. Po Fleronimie synowie: Ambroży, Jan i córka Agnieszka za Kasprem Humieńskim 1590 r.
Wojciech, ostatni syn Jana, dziedzica Boczkowic, żonaty z Elżbietą Łobodzką, miał syna Wojciecha, po którym syn Jan, dziedzic Skomlina, podwojewodzy wieluński 1630 r., z dwóch żon, Reginy Szofówny i Anny Skórzewskiej, pozostawił synów: Adama, Franciszka, elektora 1669 r. z wojew. sieradzkiego, regenta grodzkiego wieluńskiego 1674 r., Krzysztofa, Mikołaja i Władysława.
Adam, ur. ze Skórzewskiej, dziedzic Skórzewa, komornik ziemski wieluński 1670 r., żonaty z Anną Olewińską, miał synów: Jana i Zygmunta.
Krzysztof, elektor 1669 r. z wojew. sieradzkiego, z żony Elżbiety Rzeszowskiej pozostawił syna Franciszka, po którym z Eufrozyny Kamienieckiej córka Rozalia, żona Jana Kiedrowskiego. Władysław, ur. ze Skórzewskiej, elektor 1669 r. z wojew. sieradzkiego, miał dwie żony, Maryannę Ruszkowską i Małgorzatę Madalińską i z 1-ej żony pozostawił córkę Teresę za Aleksandrem Grochowalskim.
Adam, komornik ziemski wieluński 1670 r., z żony Anny miał syna Piotra, po którym syn Michał, dziedzic dóbr Komorniki, stolnik chełmski 1685 r., miał synów: Aleksandra, Antoniego i Józefa.
Aleksander, dziedzic dóbr Boczkow Wielki i Mały, sprzedał 1699 r. te dobra braciom; Antoniemu i Józefowi; Aleksander v. Teodor-Aleksander, burgrabia kaliski 1713 r., z żony Marjanny Przerembskiej miał synów: Mikołaja, Stanisława i Jana.
Michał, syn Aleksandra, wprowadzony 1746 r. do dóbr Chycza Wielka, po którym syn Bonawentura, dziedzic dóbr Chyczy i Przybysławic 1775 r., z żony N. Zdrodzieckiej miał syna Romualda, dziedzica Strzegowa, w pow. olkuskim, wylegitymowanego w Królestwie 1848 r.
Po Franciszku, synu Andrzeja i Marjanny z Dobiecina, dziedzicu wsi Cieszanowice 1726 r. w wojew. Sieradzkiem, podstolim 1733 r., sędzim z. wieluńskim 1741 r., z żony Zofii Łąckiej, pochodzący: Julian, współdziedzic dóbr Cieszanowie i Daniszewic, syn Stanisława z Wiktoryi Złotnickiej, w 1837 r., Kajetan, syn Andrzeja i Maryanny Modlińskiej, 1837 r., Ignacy, syn Ludwika z Kolety Kossowskiej, oraz Stanisław i Józef, synowie Łukasza z Salomei Bogusławskiej, w 1837 r. wyleg. w Król.
Po Franciszku, dziedzicu dóbr Poraduń i Gawłowicz 1745 r., pochodzący: August, urzędnik Heroldji, syn Hipolita z Franciszki Jakutowicz, w 1837 r., Ewaryst, dziedzic dóbr Krzęczów i Hipolit, synowie Józefa z Tekli Wierzchlewskiej i Ewarysta syn Józef w 1857 r.; Antoni, syn Władysława z Rozalii Bartochowskiej, w 1837 r., Teodor, dziedzic dóbr Wielgie, w wojew. kaliskiem, syn Jana z Teodory Pstrokońskiej 1837 r., Feliks, podoficer wojsk rosyjskich, syn Hipolita, 1840 r., Edward, Aleksander, Konstanty i Władysław, synowie Wincentego z Konstancyi Modzelewskiej, w 1842 r., Ignacy, syn Wojciecha z Klotyldy Stokowskiej, 1848 r. wyleg. w Królestwie.
Antoni, syn Wiktora i Anny Słuckiej, ur. 1809 r. w Szczuczynie, wszedł 1821 r. do korpusu kadetów kaliskich i 1831 r. został podporucznikiem w pułku strzelców kon. gwardji.
Augustyn, syn Hipolita i Franciszki, ur. 1801 r. w Reszkowie, woj. kaliskie, został 1823 r. podporucznikiem w 2 pułku strzelców pieszych (Ks. Wojskowe).
PSARSKI h. POMIAN. Na Kujawach iw Łęczyckiem, brali przydomek Grabia; z nich Jan, stolnik łęczycki 1447 r. Jan i Szymon podpisali elekcyę 1697 r. Po Janie, dziedzicu wsi Kadzidłowo, z Jadwigi Trzebuchowskiej byli synowie: a) Stanisław, tego z Malczewskiej syn Jędrzej, żona Żychlińska, syn Stanisław ożeniony z Zbijewską 1742 r.; b) Jan, żona Dorota Ponińska, syn Aleksander, burgrabia kaliski; c) Wojciech, żona Żychlińska, jego synowie: Adam, ks. Misyonarz w Warszawie, i Roch, po którym z Konstancji Poniatowskiej syn Maciej.
PSOJECKI h. PSOJECKI. Herb - na tarczy podkowa stojąca, w niej strzała żeleźcem nadół; w koronie skrzydło orle barkiem w prawo, przeszyte poziomo strzałą w prawo.
Tego herbu używał Maciej, ks. akademik krakowski, doktór św. Teologji 1669 r., kanonik krakowski 1699 r., zm. 1706 r., uczony szczególniej w starożytnych językach.
PSTRĄG h. JASIEŃCZYK. Wzięli nazwisko od wsi Pstrągi, wpółnocnem Mazowszu, którą w r. 1426 nabyli od książąt Mazowieckich; z nich Jałbzyk (Alberyk), Piotr, Michał, Wojciech, Stanisław i Andrzej bracia 1447 r. Marcin, Paweł i Wawrzyniec, synowie Andrzeja, dziedzice dóbr Pstrągi 1507 r. (Akta Łomżyń.). Andrzej, syn Jakóba, 1563 r. Wawrzyniec, syn Andrzeja, i Andrzej, syn Mikołaja, dziedzice Pstrągów 1570 r. (Conv. Vars.).
PSTRĄGOWSKI h. JASIEŃCZYK. Pochodzą od rodziny Pstrąg; z nich Wojciech, syn Jana, dziedzic wsi Łabędź Wielki w pow. zambrowskim 1693 r. Franciszek, syn Jama i Marjanny Koszuckiej, 1730 r. Franciszek i Mateusz, żonaty z Karoliną Koszucką, synowie Marcina i Marjanny Raszewskiej, wnukowie Stanisława i Wiktorji Jarnowskiej, sprzedali części dóbr Jamowa Wielkiego 1754 r. (Ks. Gr. Brzeskie).
PSTROCKI. Na Białej Rusi. Benedykt, syn Dobrogosta, ustąpił sumę bratu Konstantemu (Don. Vars.); ci bracia z wojew. mińskiem podpisali elekcyę 1697 r. Józef, skarbnik smoleński 1785 r., ożeniony z Cecylią Chlewińską.
PSTROKOŃSKI h. BUDZISZ v. PAPARONA. Podług Paprockiego dom znaczny w wojew. Sieradzkiem; pochodzi od Kamionomojskich, gdyż Piotr Kamionomoyski, nabywszy 1459 r. od Elżbiety z Abramowie połowę wsi Pstrokonie i całe Woźniki, w wojew. Sieradzkiem, pisał się z Pstrokoni, a jego potomstwo Pstrokońskimi. Piotr miał dwie córki: Małgorzatę Kraszkowską, Katarzynę Wójcicką i trzech synów: Jana, Wawrzyńca i Wojciecha; z których Jan i Wawrzyniec otrzymali przy podziale dobra Kamionomostek, a Wojciech w 1479 r. dostał Pstrokonie.
Wojciech zaślubił Magdalenę, córkę Piotra z Bechcic, sędziego ziems. sieradzkiego, i pozostawił córkę Dorotę za Mikołajem Śniatowskim i syna Jana, dziedzica na Pstrokoniach, burgrabiego, a następnie chorążego mniejszego sieradzkiego 1544 r., po którym z Jadwigi Pokrzywnickiej córki: Anna za Krzysztofem Strusiem, Barbara Sobiekurska, Jadwiga, żona Piotra Wężyka-Widawskiego i pięciu synów: Jan, wojski łęczycki 1570 r., zm. 1592 r., Stanisław, Szymon, Wawrzyniec i Wojciech, chorąży łęczycki, żonaty z Katarzyną Karsznicką.
Wawrzyniec, dziedzic na Pstrokoniach, podstarości sieradzki, nabył Krobanów i Tędowo 1570 r. i z żony Anny Korycińskiej miał córkę Jadwigę za Wojciechem Grabińskim i synów: Jana, żonatego z Marjanną Rajską, Wojciecha, Stanisława i Zygmunta, po którym z Ewy Rembielińskiej córka Katarzyna, żona Feliksa Chlebowskiego, a Wojciech i Stanisław są przedstawicielami dwóch istniejących dotychczas w Królestwie linii tego domu.
Linja Wojciecha. Wojciech, najstarszy z synów Wawrzyńca, dziedzic dóbr Pędowa i Woli Zadąbrowskiej 1616 r., z Ewy Mączyńskiej miał synów: Andrzeja, Waleryana, Władysława i Samuela, deputata na Trybunał koronny 1669 r., dziedzica dóbr Gzichów, po którym z żony Teresy Zalewskiej synowie: Wawrzyniec, podstoli sieradzki, Stanisław, ksiądz, Wojciech 1721 r. ożeniony z Ewą Kossowską i Jan; ich potomstwo nie znane.
Andrzej, syn Wojciecha i Ewy Mączyńskiej, miał syna Wojciecha, stolnika owruckiego, po którym z Doroty Wierzchlińskiej córki: Zofja Trzebicka, Anna Skórzewska i synowie: Andrzej i Jan; po Janie z Teresy Olszowskiej córka Anna Lipska, stolnikowa poznańska, i syn Franciszek, chorąży piotrkowski, starosta Szadkowski 1746 r.; tego z Maksymy Szembekówny córki: Maryanna Czartkowska, Teodora Śląską, i syn Ignacy-Bogumił, dziedzic obszernych majątków Wola-Grzymalina, Ustków, Rembiszew i t. d., z Anny Walewskiej pozostawił synów: Feliksa, Michała, Rafała i Ignacego, radcę pow. wartskiego 1813 r., dziedzica dóbr Ustków; Ignacy z bratem Rafałem, dziedzicem dóbr Russocice, w pow. Sieradzkiem, wylegitymowani w Król. 1837 r.; po jednym z nich dwóch synów: Adam bezpotomny i Ferdynand, kadet jazdy ochotników kaliskich, podporucznik 1831 r., po którym potomstwo. Z tej linii Kajetan i Julian, dziedzice dóbr Rembiszów, synowie Feliksa, wyleg. w Król. 1842 r.
Linja Stanisława. Stanisław, syn Wawrzyńca, dziedzic dóbr Węgry i inne 1613 r., z Elżbiety Kwiatkowskiej miał syna Piotra 1647 r., po którym z Magdaleny Piorunowskiej syn Franciszek, dziedzic dóbr Węgry, Krobanowo i t. d. 1667 r., z Zofji Rokitnickiej pozostawił synów: Jana i Stanisława 1744 r., po którym z Maryanny Piaszczyńskiej syn Maryan, burgrabia i regent gr. sieradzki, po którym z Józefy Daleszyńskiej syn Antoni-Wincenty, vice-regent sieradzki 1796 r., rejent i archiwista akt dawnych w Kaliszu, biegły heraldyk i historyk, wyleg. w Król. 1841 r.
Z tej familji. Wojciech, chorąży łęczycki 1580 r., z żony Katarzyny miał syna Krzysztofa, łowczego sochaczewskiego, pisarza ziem, łęczyckiego, po którym z żony Heleny syn Wojciech, dziedzic Konotopy 1668 r. Jan, miecznik łęczycki 1672 r., tego z żony Anny Kałowskiej córka Konstancja 1v. za Andrzejem Odrzywolskim, 2v. za Kazimierzem Pniewskim. (Ks. Gr. Piotrkowskie, Wyr. i Zap. Tryb. Piotrk., Metr. Kor., Conv. Piotrk., Don. Vars., Kancl., Sigil.).
PSTROKOŃSKI h. PORAJ. Senatorowie w rodzinie: Jan, kasztelan czerski 1574 r., Jan, kasztelan konarsko-kujawski 1576 r., um. 1598 r., Zbigniew, kasztelan konarsko-sieradzki 1583 r., Maciej, biskup przemyski 1601-1608 r., podkanclerzy koronny 1603-1605 r., kanclerz wielki koronny 1605 r., biskup kujawski 1608 r., um. 1609 r. Jan, kasztelan wieluński 1603 r., Jakób, kasztelan słoński 1635 r. Stanisław, biskup chełmski 1645 r., um. 1657 r. Spytek-Rogacjan, kasztelan brzesko-kujawski 1684 r., Maciej, kasztelan spicymirski 1685 r., wojewoda brzesko-kujawski 1706 r. Wojciech, kasztelan spicymirski 1706, ustąpił. 1711 r.
Gniazdem rodziny Pstrokońskich herbu Poraj jest miasteczko Bużenin, położone w ziemi sieradzkiej nad Wartą, a założone według tradycji przez brata św. Wojciecha, Sobiebora, syna Sławnika ks. na Libicy. Długosz wspomina w Liber Benef. pod r. 1058 Mścisława z rodu Poraitów comesa z Bużenina, któremu żonę Krystynę porwał Bolesław Śmiały, otoczywszy gród Bużeński wojskiem i ów to Mścisław miał być synem Poreja, a wnukiem Sobiebora.
Gdy następowały podziały spadkowe, Poraici od dóbr różne przybierali miana, a znakomitsze gałęzie stale pisały się z Bużenina, pierwotnie comesami, a w późniejszych czasach hrabiami z Bużenina i tylko jedna ich linja dziedzicząca Bużenin do pierwszej połowy wieku XVII stale brała miano Bużeńskich i wygasła w XVIII stuleciu.
W 1311 r. Władysław Łokietek za szczególne zasługi nadaje rycerzowi Wacławowi, zwanemu Lisowic, dobra Pstrokonie, Woźniki, Wojsławice, Rokszyce i miasto Lutomiersk (Metr. Kor.). Wnuk onego Wacława, Spytek z Bużenina, stolnik sieradzki, w r. 1369 dziedziczy na Pstrokoniach, ale właściwą linję Pstrokońskich z Bużenina zaczyna Zbigniew, który po śmierci ojca Spytka, stolnika sieradzkiego w 1391 r., pisze się pierwszy z Bużenina i Pstrokoni i odtąd stale tak tytułują się jego potomkowie.
Zbigniew, dziedzic na Pstrokoniach, Gorzuchach, Przemiłowie i Woźnikach, ożeniony poraź drugi z Katarzyną, um. po 1443 r., pozostawiając córki: Mścichnę 1v. za Wojciechem Różyckim 1450 r., a 2 v. za Piotrem z Wargawy de Gawrony 1453 r., i Elżbietę za Bobkiem Abramowiczem 1430 r., i synów: Jakóba i Spytka. Mścichna i Elżbieta sprzedały części swoje oraz odziedziczone po bracie Jakóbie w Pstrokoniach i Woźnikach Piotrowi de Kamionomostek Kamionomojskiemu, herbu Budzisz, w 1459 r. i ten Piotr Kamionomojski od tych dóbr pisał się de Pstrokonie i dał początek rodowi Pstrokońskich, herbu Budzisz.
Spytek, syn Zbigniewa, dziedzic na Pstrokoniach i Woźnikach, zostawił z żony Katarzyny syna Jana na Pstrokoniach i Woźnikach w 1452 r., rotmistrza wojsk koronnych, ożenionego z Agnieszką z Dobruchowa i Dąbrówki, zabitego w młodym wieku na czele hufca pod murami Wrocławia na Śląsku na wyprawie przeciw Maciejowi królowi Węgierskiemu; po Janie z żony Agnieszki synowie: Zbigniew, kanonik gnieźnieński w 1539 r., Maciej i Jan, kasztelan czerski, zm. 1574 r.
Maciej, dziedzic na Pstrokoniach, Woźnikach, Kuśtrzycach, Kalinowie i in. 1520 r., zaślubił Małgorzatę Tarnowską, córkę Jakóba z Bogusławie, i z niej pozostawił córkę Agnieszkę za Benedyktem Zapolskim 1543 r., i synów: Zbigniewa i Jana; - od Zbigniewa, kasztelana konarsko-sieradzkiego, i Jana, kasztelana konarsko-kujawskiego, idą dwie linje, od Zbigniewa linja główna, zwana Kanclerską, od Jana linja Kasztelańska; linja Kanclerska istnieje dotychczas, linja Kasztelańska wygasła w pierwszej połowie XIX wieku.
Linja Kasztelańska. Jan, dziedzic na Pstrokoniach, Woźnikach, Ligocie, Kuśtrzycach, Gajewnikach, Osmolinie, Janiszewicach, Wkładach, Branicach, Gorzuchach, Trojakach, Tumisławicach, Grabiach, Głuszynie, Świeżynach, Zamościach i t. d., kasztelan konarsko-kujawski 1576 r., starosta radziejowski 1580 r., ożeniony z Katarzyną Sokołowską z Wrzącej na Kujawach, herbu Pomian, um. 1598 r., pozostawiwszy synów: Jakóba i Stanisława.
Jakób na Woźnikach, Talszewie, (?) Głuszynie, Janiszewicach, Złotnikach Wielkich i Małych i t. d., kasztelan słoński 1635 r., ożeniony z Jadwigą Zapolską, h. Pobóg, córką Stanisława i Jadwigi Koszembarówny ze Śląska, z niej syn Spytek-Rogacian.
Stanisław, syn Jana i Sokołowskiej, dziedzic na Pstrokoniach, Woźnikach, Janiszewicach, Pęsławicach, Lisach, Gorzuchach i na Kujawach, Smolsku, Bretowie, Potułowie i t.d., ożeniony z Anną Mikołajewską, bogatą dziedziczką na Kujawach, dobra Pstrokonie, Woźniki, Lisy, Gorzuchy sprzedał w 1603 r. Walewskim, które pozostawały w ich ręku prawie do końca XX wieku; z tej żony Anny miał córkę Helenę i syna Mikołaja na Brolewie i Potułowie, ożenionego z Marjanną Potocką, córką Kacpra i Katarzyny Słuckiej.
Spytek-Rogacian, syn Jakóba kasztelana słońskiego i Zapolskiej, kasztelan brzesko-kujawski 1684 r., starosta czerski, długoletni regent kancelarji wielkiej koronnej, pułkownik wojsk koronnych, na czele swej chorągwi pancernej husarskiej brał udział w bitwie pod Beresteczkiem; poseł na sejmy z wojew. brzeskokujawskiego i z wojew. sieradzkiego, komisarz od rządu Rzeczypospolitej do traktatów o pokój z Moskwą w Kadzynie, zaufany królów, przedstawiciel opinji szlachty, wielokrotnie marszałek sejmików, skupia w swym ręku wielkie dobra na Kujawach iw wojew. pomorskiem i wykupuje od linji kanclerskiej olbrzymie dobra Bużeńskie i klucze okoliczne, czem daje podwalinę znaczenia swej linji; sam rezyduje na zamku w Bużeninie, skąd wydaje odezwy i instrukcje do szlachty. Spytek ożeniony z Katarzyną z Oleska, córką Zygmunta i hr. Przerębskiej, miał synów: 1) Macieja, wojewodę brzesko-kujawskiego 1706 r., starostę czermińskiego, przedtem kasztelana spicymirskiego w 1685 r. Maciej ożeniony lv. z Marjanną hr. z Lubrańca Dąmbską, córką Hieronima i Heleny Maciejowskiej, wdową po Janie Koniecpolskim, wojewodzicu parnawskim, wdową po Tomaszu Zamoyskim; 2v. Maciej poślubił Marjannę Działyńską z Działynia, wdowę po Zygmuncie Olszowskim. Zapalony stronnik Augusta II, spokrewniony z Działyńskimi, Dąmbskimi, przyjaciel Przebendowskiego, podskarbiego w. koronnego, przyczynił się bardzo wiele do sprowadzenia i utrzymania na tronie Augusta II, a rozporządzając ogromnemi środkami pieniężnemi i kierując opinją wojew. sieradzkiego i brzesko-kujawskiego, wiele zaszkodził sprawie Leszczyńskiego. Wojewoda Maciej z Działyńskiej zostawił córkę Justynę za Janem-Wilhelmem hr. von Schlieben, wojewodzicem inflanckim.
2) Michała, stolnika brzesko-kujawskiego, pułkownika wojsk koronnych, który brał z bratem Wojciechem, referendarzem wielkim koronnym, b. czynny udział w walce ze Szwedami.
3) Wojciecha, referendarza wielkiego koronnego w 1711 r., marszałka wojew. sieradzkiego, wielokrotnego posła z wojew. sieradzkiego. Wojciech zacięty wróg Szwecji, wielokrotnemi uniwersałami, odezwami datowanemi ze swej rezydencji Pyszkowa w ziemi sieradzkiej/ nawoływał szlachtę sieradzką do boju. Oblegany parokrotnie przez Szwedów w zamku Bużeńskim, zwycięzko odpierał oblężenia, broniąc ze szlachtą sieradzką linji rzeki Warty. Posiadacz ogromnych dóbr, miał wielki autorytet u szlachty. Ożeniony z Józefą Michałowską, wdową po Grzybowskim, kasztelanie inowłodzkim, zmarł 1716 r.
4) Konstanty, syn kasztelana Spytka, dziedzic znacznych dóbr, pozostawił syna Adama, ożenionego z Marjanną Mikołajewską; właściciel części dóbr Bużeńskich, które pozostawały w jego i brata jego posiadaniu całkowicie. Adam miał syna Aleksandra.
Aleksander, dziedzic części dóbr Bużeńskich po ojcu, stryj zaś jego Jan, umożliwił mu wykup większej części dóbr Bużeńskich i tak całe ogromne rodowe dobra Bużeńskie, składające się: z miasteczka Bużenina, Grzmiącej, Wielkiej Wsi, Strumian, Witowa, Prażmowa i in., znalazły się w rękach Aleksandra, który miał córkę Marję Magdalenę i syna Jana; w 1767 r. córka wstąpiła do klasztoru, a Jan zrzekł się dóbr rodowych, które przejść znowu miały do linji starszej Kanclerskiej. Po śmierci Aleksandra, zaszłej w 1760 r., Michał Kobierzycki, h. Korab, syn Jana i Barbary Rydzewskiej, porwał 1771 r. Marję z klasztoru, gdy odbywała nowicjat i korzystając z rezygnacji z dóbr brata jej Jana, a nie objęcia ich jeszcze przez drugą linję, zbrojnie zajął najazdem zamek Bużeński i klucze przynależące.
Jan, poseł piotrkowski, syn Konstantego, kasztelanka brzesko-kujawskiego, ożeniony z Anną Jaxa Bykowską, rozpoczął proces o bezprawne zagarnięcie dóbr rodowych, który prowadziły dalej jego dzieci, wnuki i przedstawiciele starszej linji. Jan z Jaxa Bykowską zostawił syna Antoniego, ożenionego z Teklą Zaremba-Tymieniecką.
Antoni miał syna Tomasza, który w dalszym ciągu kontynuował proces; Tomasz zmarł 1840 r. Proces trwał jeszcze dziesiątki lat, apelacje Kobierzyckich utrudniały wykonanie wyroków, jak apelacja od wyroku sądu apelacyjnego w Królestwie Polskiem, przyznającego
Stanisław, towarzysz, następnie porucznik wojsk koronnych 1786 r., po którym z Odechowskiej potomstwo Maciej, tego z Maryanny Żochowskiej synowie: Franciszek, Jan Nepomucen i Michał.
Druga linia pochodzi od Pawła, dziedzica dóbr Babino, Podhorki i Studzianki, w ziemi halickiej, który miał syna Grzegorza 1650 r., skarbnika czerwonogrodzkiego, żonatego z Petronelą Poniatowską, z niej synowie: Marcin, łowczy żydaczowski, elektor 1669 r. z ziemi przemyślskiej, chorąży żydaczowski, i Mikołaj, po którym z Anastazyi Kalinowskiej syn Aleksander.
Aleksander, dziedzic Magnuszewa, pokojowy królewski 1666 r., elektor 1669 r. z ziemi halickiej, chorąży latyczowski, pułkownik wojsk koronnych i domownik króla Jana III-o, miał dwie żony: Teresę Gniewosz i Annę Sokolnicką; z 1-ej żony synowie: Józef, podstoli halicki, ożeniony z Teresą Bidzińską, i Maciej, z 2-iej żony syn Antoni.
Maciej, elektor 1697 r. z ziemi warszawskiej, chorąży latyczowski 1716 r., po którym z Joanny Boskiej, sędzianki ziemskiej czerskiej, córki: Maryanna za Andrzejem Giżyckim, łowczym czerskim, Zofia, żona Andrzeja Bombek, starosty ciechosławskiego, i synowie: Aleksander, Franciszek i Michał, którzy podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią czerską.
Aleksander, towarzysz husarski, elektor 1733 r. z wojew. sandomierskiego, żonaty z Konstancyą Bombek, stolnikówną stężycką, 2v. Skórkowską, chorążyną opoczyńską, miał córki: Helenę, Maryannę i syna Bonawenturę, cześnika horodelskiego, elektora 1764 r. z wojew. bełskiego, ostatnio stolnika czerskiego.
Franciszek, elektor 1733 r. z wojew. sandomierskiego, dziedzic dóbr Buszowka i Przedworzyce, w ziemi czerskiej, stolnik czerniechowski 1751 r., pozostawił syna Benedykta, tego syn Bartłomiej miał synów: Łukasza, dziedzica dóbr Sulenczyn, w pow. mławskim, 1840 r., Ludwika 1840 r. i Kaźmierza, urzędnika w Komunikacyi lądowej i wodnej, w 1850 r. wylegitymowanych w Królestwie.
Michał, elektor 1733 r. z wojew. sandomierskiego, zaślubił Ewę Golian i z niej pozostawił synów: Antoniego, podkomorzego i Bazylego, cześnika czerniechowskich 1782 r.
Antoni, ostatni syn chorążego Aleksandra, podstoli halicki 1732 r., miał trzy żony: Maryannę Żegota, Zuzannę Ostrowską i Domicelę Budzińską i pozostawił córkę Annę, żonę Jana Roli, burgrabiego liwskiego, i synów, Józefa, wojskiego warszawskiego, i Michała.
Sądzę, że tego herbu Antoni, podstoli krzemieniecki 1761 r. Ignacy, łowczy nowogrodzki 1771 r., tego syn Mikołaj. Jan, cześnik bracławski 1775 r. Wawrzyniec, skarbnik kijowski 1777 r. Feliks, szambelan Stanisława Augusta 1784 r. Marcin, horodniczy krzemieniecki 1791 r. Jan, instygator konfederacyi targowickiej 1792 r. (Conv. Vars., Sigil., Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Czerskie, Metr. Kor.).
PRZYŁUSKI. h SULIMA. Podług Paprockiego dom dawny w pow. bieckim. Jakób, pleban w Mościskach, pisarz wojewody Kmity, porzuciwszy katolicyzm, przeszedł na wyznanie kalwińskie, pojął żonę i został pisarzem krakowskiem; jeden z uczonych swojego czasu, niezmordowany pracownik, zebrał rozproszone prawa polskie i drukiem je ogłosił; umarł 1544 r. Maciej, rotmistrz wojsk polskich, 1782 r. a Wojciech 1783 r. wyleg. w Galicyi.
PRZYPKOWSKI v. PRZYBKOWSKI h. RADWAN. Wzięli nazwisko od wsi Przypkowice, w wojew. krakowskiem, i zdaje się, że są jednego pochodzenia z Zebrzydowskimi. Należeli do możniejszych rodzin swej ziemi, a w XVI stoleciu przeszedłszy na Aryanizm, dotrwali w nim wiernie aż do jego upadku w Polsce, t. j. do r. 1660, i wtedy z innymi swymi współwyznawcami opuścili ojczyznę; niektórzy z nich przeszli na Litwę i ci przyjęli wyznanie kalwińskie, jedna przecież linia została przy katolicyzmie, i ta była zawsze ubogą.
Wojtko 1405 r. i Stanisław 1471 r. cytowani w aktach krakowskich. Zofia, żona Mikołaja Jasieńskiego 1560 r. Stanisław, wojski krakowski 1579 r., miał synów: Mateusza i Wawrzyńca. Po Janie synowie: Jan i Ludwik; z nich Jan, podczaszy 1602 r., podsędek 1618 r. Zatorski, był żonatym z Elżbietą Suchodolską. Wacław, Jan i Stefan, synowie Mikołaja, 1624 r. Piotr-Paweł z synami: Aleksandrem i Andrzejem, elektorowie 1632 r. z wojew. krakowskiego. Samuel 1632 r., a Jan, dwóch Stefanów i Wacław 1648 r. podpisali elekcye z wojew. krakowskiem.
Bogusław, pułkownik królewski, odznaczył się pod Smoleńskiem 1633 r., i poległ w bitwie pod Kownem 1658 r., a sejm 1659 r. przez wzgląd na jego zasługi kazał jego sukcesorom wypłacić 7200 złotych (Vol. Leg.). Aleksander, cześnik oszmiański, domownik Radziwiłłów linii kalwińskiej, gdy umarł 1640 r., Radziwiłłowie wyprawili mu świetny pogrzeb w Wilnie. Michał, syn Pawła, 1649 r. Po Władysławie z Barbary Zakrzewskiej synowie: Mikołaj i Władysław 1660 r. Po Wacławie syn Mikołaj 1660 r., pozostawił syna Andrzeja-Aleksandra z Przypkowic, dziedzica Brzany, łowczego nowogrodzkiego 1688 r. Samuel, gorliwy Aryanin, zmuszony do ustąpienia z ojczyzny w 1660 r., tyle wpłynął na elektora Brandeburskiego, że pozwolił wygnańcowi kupić dwie wsie w Prusach Wschodnich, Rutowo i Andryjewkę (Andreaswalde), w nich osiąść i spokojnie dopełniać obrzędów swego wyznania.
Krzysztof, kapitan wojsk królewskich 1703 r. (V. Leg.). Wacław-Kazimierz, syn Jana, proboszcz wiślicki 1739 r. (Wyr. i Zap. Tryb. Lubel.).
PRZYRADZKI h. JASIEŃCZYK. Właściwie Przeradzki, w Wielkopolsce. Jakób z wojew. poznańskiem podpisał elekcyę 1697 r. Józef, żonaty z Heleną Złowodzką, miał córkę Reginę 1729 r. (Akta Nowo-Korczyńskie).
PRZYRAŃSKI. Maciej, syn Jana, z pow. kaliskiego, miał 1629 r. sumę 300 złp. u Lisieckiego Andrzeja. Stanisław, syn Jana z Przyrania, w wojew. kaliskiem, cedował 1629 r. sumę konwentowi św. Franciszka w Zamościu (Zap. Tryb. Lubel.).
PRZYREMBEL. Michał, syn Michała i Anny, ur. 1801 r. w Warszawie, wstąpił 1814 r. jako kadet do szkoły artyleryi w Warszawie i w 1817 r. został konduktorem w korpusie inżynierów, a 1825 r. postąpił na podporucznika; mianowany 1828 r. adjunktem w dyrekcji generalnej, w 1839 r. został mianowany inspektorem komunikacyi wodnej i lądowej i w 1847 r. otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa z racyi swego urzędu (Ks. Wojskowe).
PRZYSIECKI h. NOWINA. Pierwotne nazwisko tej rodziny było Rogaliński, które, nabywszy wieś Przysieki, w wojew. poznańskiem, zmieniła w XVI stoleciu na Przysiecki; w temże stoleciu ta rodzina rozdzieliła się na dwie linie, jedną, która została się w Koronie, drugą, która się osiedliła na Białej Rusi i na Litwie.
Linia Wielkopolska. Jan, Adam, Wojciech i Andrzej, synowie Mikołaja Przysieckiego v. Rogalińskiego, dziedzica dóbr Przysieki i Kaszew 1540 r. Jan i Mikołaj 1605 r., synowie Józefa, (Akta Warszawskie). Maciej, syn Klemensa, 1620 r. Jan, syn Prokopa, 1625 r., miał syna Prokopa 1642 r. Samuel, elektor 1669 i 1674 r. z wojew. sieradzkiego. Andrzej i Antoni podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. kaliskiem.
Adam, Jan i Rafał synowie Samuela, 1714 r. Antoni, syn Stanisława, 1719 r. Maryanna, żona Stefana Jarnowskiego, cześnika inowrocławskiego 1720 r. Andrzej i Jan z wojew. kaliskiego, a dwóch Antonich i Wawrzyniec z wojew. inowrocławskiego elektorowie 1733 r.
Po Andrzeju z Katarzyny Skarżyńskiej córka Antonina za Janem Dąmbskim, szambelanem Stanisława Augusta 1770 r., i syn Marcin, regent grodzki gostyński 1780 r. Piotr, Roch, Stanisław i Wojciech wylegitymowani w Galicyi 1782 r.; po Piotrze syn Feliks 1834 r., a tego syn Witalis 1855 r. legitymowani w Galicji (Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. Ks. Gr. Sochaczewskie).
Po Andrzeju, w 1765 r. dziedzicu wsi Reszki, w ziemi gostyńskiej, syn Bartłomiej żonaty z Maryanną Przeradzką, z niej synowie: Józef, podsędek w Gostyninie, i Karol wyleg. w Król. 1845 r.
Linia Litewska. Jerzy, pułkownik wojsk koronnych 1563 r., ożeniwszy się z Zofią Sołłohub, wojewodzianką smoleńską, pierwszy osiedlił się na Litwie. Paprocki zowie go „bogatym z łaski pańskiej, t. j. królewskiej”; Jerzy zostawił siedmiu synów: Adama, Jana, Jerzego, Mikołaja, Macieja, Stefana i Szczęsnego.
Adam, pułkownik wojsk litewskich 1610 r., z dwóch żon, Zuzanny Jesman, podstarościanki nowogrodzkiej, i N. Jasienickiej, miał synów: Stefana, który poległ w oblężeniu Smoleńska; Jana, Mikołaja, Tomasza, Krzysztofa i Jerzego-Adama.
Jerzy-Adam, budowniczy połocki 1674-1696 r., po którym z Zofii Wisłouchówny była córka Maryanna za Antonim Wyszkowskim, łowczym bielskim, i ośmiu synów: Adam, Antoni, Gabryel, Dominik, Jakób, Jan-Franciszek, Krzysztof i Ludwik.
Jan-Franciszek 1701 r., zaślubił Reginę Kostrowiczównę i z niej miał synów: Jerzego-Adama i Stanisława; po Jerzym-Adamie, lantwójcie mińskim, z Estery Ostrouch, synowie: Stanisław bezdzietny, i Maciej-Leonard, podstoli weńdeński, ożeniony z Rozalią Przysiecką, cześnikówną żytomierską.
Dominik, syn Jerzego-Adama, budowniczego połockiego, budowniczy połocki 1702 r., z żony Konstancji Jesman, kasztelanki mińskiej, zostawił córki: Annę Suchodolską, Maryannę Łopotowę i czterech synów: Antoniego, Leona, Jerzego i Ignacego.
Antoni, cześnik połocki 1764 r., miał z żony N. Zabiełło, synów: Kaźmierza, cześnika połockiego 1777-93 r., żonatego z Kostrowicką, Ignacego bezdzietnego, Tomasza, Józefa i Michała, mostowniczego upickiego 1793 r., po którym synowie: Józef zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1799 r., i Stanisław, wylegit. w Ces. 1854 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
Leon, syn Dominika i Jesmanówny, budowniczy połocki, tego z Salomei Chmara synowie: Józef ożeniony z N. Szweryn, Tadeusz, z wojskiego 1781 r., podkomorzy orszański i marszałek Targowicy 1792 r., i Benedykt, szambelan królewski 1781 r., rotmistrz wojew. wileńskiego 1794 r.
Jerzy, syn Dominika i Jesmanówny, cześnik smoleński 1747 r., jego synowie z Barbary Przeradowskiej: Józef ożeniony z Przezdziecką i Dominik 1798 r.
Ignacy, ostatni syn Dominika i Jesmanówny, strażnik miński, żonaty z Anną Chmara, strażnikówną mińską, z niej syn Dominik, rotmistrz połocki 1775 r., żonaty z Rozalią Wasilewską. Z tej linii Bronisław, elektor 1648 r. z wojew. połockiego, poseł na sejm 1667 r., wojski wołkowyski, podp. elekcyę 1674 r. Benedykt, podstoli połocki, podp. elekcyę 1674 r. z wojew. połockiem; jego żona Konstancya Chalecka. Krzysztof, starosta rówieński 1716 r. Szymon, pisarz ziemski połocki 1777 r. Mikołaj, mostowniczy połocki 1791-93 r. Wojciech, deputat szlachty powiatu drysieńskiego 1805 r. (Ks. Gr. Mińskie i Owruckie, Arch. Dubrowlańskie).
PRZYSTAŁOWSKI h. ŁABĘDŹ. W wojew. Sandomierskiem, biorą przydomek Dunin. Hektor i Jan, synowie Jana, 1596 r. Mikołaj, syn Wojciecha, 1691 r. Po Janie syn Jakób-Maksymilian, dziedzic Chojnowa 1640 r. Mikołaj Dunin obierał plenipotentów 1661 r. Jan Dunin 1690 r. (Conv. Vars., Zap. ii Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Czerskie).
PRZYSTANOWSKI h. POMIAN. W Wielkopolsce, w Prusach i na Litwie. Franciszek, dziedzic części Przystanki, i Jan, dziedzic części Goraja, w pow. poznańskim 1580 r.
Andrzej z wojew. trockiego i Heliasz z ks. żmudzkiego, elektorowie 1632 r. Dobrogost, towarzysz 1660 r., chorąży 1665 r. wojsk koronnych, elektor 1669 i 1674 r. z wojew. chełmińskiego. Jan, poseł 1662 r. i komisarz do zapłaty wojska (Vol. Leg.), podstoli mozyrski, deputat ad pacta conventa 1669 r., podpisał elekcyę 1669 i 1674 r. z wojew. chełmińskiem. Stefan, towarzysz husarski 1662 r. Jakób 1669 r. ożeniony z Anną Kwilecką, wdową po Twardowskim. Maciej i Marcin podpisali elekcyę 1669 r. z wojew. kaliskiem, a dwóch Janów 1733 r. Jan i Jan, riwuń pojurski, elektorowie 1733 r. z wojew. smoleńskiego. N., dziedzic dóbr Białężyce w wielkiem księstwie poznańskiem 1846 r.
PRZYSTAŃSKI. Stanisław, syn Jana i Katarzyny Tomaszewskiej, ur. 1785 r. we wsi Grudusku, w pow. przasnyskim, wszedł 1807 r. jako chirurg do pułku 10 piechoty wojsk Ks. Warszawskiego; przeznaczony 1815 r. do pułku 1 strzelców pieszych został sztabs-lekarzem; przeniesiony do strzelców konnych gwardyi, został lekarzem dywizyi gwardyi. Odbył kampanię 1809 r.
przeciw Austryi i w 1810 r. otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari; um. 1862 r. w Krasnymstawie jako naczelny lekarz szpitala otrzymał w Król. 1845 r.; prawa nowego szlachectwa.
PRZYSTAWSKI. Maciej, subdelegat grodzki piotrkowski 1720 r. Maciej-Ignacy i Barbara z Dzikowa, małżonkowie, posesorowie wsi Świdnik 1724 r.; w 1727 r. Józef pozwał bratowę swoją Barbarę o dom w Lublinie po bezpotomnej śmierci brata swego Macieja. Jan miał syna Józefa 1738 r. (Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Nowokorczyńskie).
PRZYSZYCHOWSKI v. PRZYSZYCHOCKI h. GOZDAWA. W wojew. brzesko-litewskiem. Siemion Jeśkowicz na Litwie, podpisany jako świadek na akcie z 1534 r. Michał 1669 r., a dwóch Michałów i Marcin 1674 r. podpisali elekcye z wojew. brzesko-litewskiem. N. Przyszychocki 1697 r., Dominik i Michał 1733 r., a Antoni i Jan 1764 r. elektorowie z wojew. brzesko-litewskiego. Marcin, cześnik czerniechowski, żonaty z Eufrozyną N. 1775 r. Antoni, rotmistrz kawaleryi narodowej 1787 r. Jan, podporucznik 1789 r., porucznik 1791 r. wojsk litewskich. (Sigil., Kancl., Ks. Gr. Mińskie). Feliks, kapitan w legionach włoskich, następnie pułkownik ułanów wojsk Ks. Warszawskiego 1813 r.
PRZYTARSKI h. PRZYTARSKI. Herb - dwa klucze na krzyż, pod niemi strzała; w koronie trzy kłosy. Pisano ich także Przystarski; rodzina kaszubska, posiadała majątek Czerpienten, w pow. sztumskim, w Prusach Zachodnich 1820 r.
PRZYPKOWSKI. Jan został podsędkiem oświęcimskim 1599 r. (Metr. Kor.). Jan 1610.
PRZYTOCKI. Marcin, syn Leonarda i Katarzyny Braneckiej, 1758 r. (Ks. Gr. Czerskie).
PRZYTULSKI h. PRAWDZIC. Z Mazowsza przenieśli się do Litwy. Paweł z ziemią nurską podpisał elekcyę 1697 r. Wyleg. w Ces. i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej: Feliks, syn Kaźmierza, Konstanty, syn Karola, i Antoni i Tomasz, synowie Antoniego, 1850 r. 2) guber. grodzieńskiej: Józef i Jan, synowie Szymona, 1861 r.
PRZYTYCKI. Stanisław w nagrodę zasług wojskowych otrzymał zatwierdzenie nobilitacji w 1613 r. (Vol. Leg.).
PRZYWIDZKI h. LELIWA; odm. Odmiana herbu - tarcza wpodłuż rozdzielona; w prawej części herb Leliwa, na lewej krzyż, a na nim kruk; w koronie siedm piór strusich. Piszą się z Przywidza w wojew. pomorskiem. Jakób, Jezuita, kaznodzieja 1682 r. Antoni, podporucznik wojsk koronnych 1791 r. (Kancl.).
PRZYWIECIERZYŃSKI h. NAŁĘCZ. Wzięli nazwisko od wsi Przywieczerzyna, na Kujawach. Niemierza i Wierzchosław 1349 r. Mikołaj 1433 r. Niemirza, miecznik kujawski 1434 r. i tego syn Mikołaj, kanonik kujawski, doktór dekretów 1475-92 r. Jan, syn Piotra, 1448 r. Wincenty, Jan, Maciej i Mikołaj, synowie Dersława, 1481 r. Feliks, syn Jakóba i Doroty z Poczerznina, 1490 r.
Stanisław, syn Mikołaja, 1495 r. Feliks, syn Stanisława, dziedzic Przywieczerzyna 1552 r. (Ks. Gr. Brzeskie).
PRZYWUSKI. Jan, syn Mikołaja, 1662 r. Jakób z Przywuska, subdelegat grodzki horodelski 1726 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). Czy nie Przewoski?
PRZYWYSKI. Wojciech nabył 1579 r. części wsi Przywyski (Ks. Gr. (Piotrk.).
PSARSKI h. ABDANK. Tego herbu był podług Paprockiego Wojciech, kanonik i oficyał gnieźnieński, doktór obojga prawa, zm. 1567 r. Niesiecki do tego herbu zalicza Mikołaja,, miecznika łęczyckiego 1618 r., ożenionego z Katarzyną Bardzińską i Władysława, który z wojew. Sieradzkiem podpisał elekcyę 1648 r.
PSARSKI h. JASTRZĘBIEC. Dom dawny w wojew. krakowskiem, z którego przenieśli się w różne strony kraju; wzięli nazwisko od wsi Psary. Gniewomir z Psar 1394 r. Żegota, chorąży krakowski 1408 r. Gniewosz 1433 r. Jan 1440 r. Andrzej 1470 r., dziedzic wsi Psary, cytowani w aktach krakowskich. Jarand i Mikołaj, dziedzice Psar 1452 r. Jan, dziedzic Boczkowic 1468 r., miał synów: Piotra, Tomasza i Wojciecha; po Piotrze z N. Husarzewskiej syn Wiktor, a Tomasz z żony N. Rupniewskiej pozostawił córkę Annę Kęszycką i syna Cypryana.
Jan, sędzia ziemski łęczycki, wolny od wyprawy wojennej 1509 r.; stolnik gostyński 1510 r. Krzysztof sprzedał części dóbr Psary bratu Stanisławowi 1559 r. Stanisław zrzekł się posesji dóbr na rzecz brata Gniewosza 1531 r. Piotr zapisał posag na Psarach żonie Helenie Skotnickiej 1561 r.; ich syn Grzegorz miał synów: Adama, Feliksa i Przybysława. Po Fleronimie synowie: Ambroży, Jan i córka Agnieszka za Kasprem Humieńskim 1590 r.
Wojciech, ostatni syn Jana, dziedzica Boczkowic, żonaty z Elżbietą Łobodzką, miał syna Wojciecha, po którym syn Jan, dziedzic Skomlina, podwojewodzy wieluński 1630 r., z dwóch żon, Reginy Szofówny i Anny Skórzewskiej, pozostawił synów: Adama, Franciszka, elektora 1669 r. z wojew. sieradzkiego, regenta grodzkiego wieluńskiego 1674 r., Krzysztofa, Mikołaja i Władysława.
Adam, ur. ze Skórzewskiej, dziedzic Skórzewa, komornik ziemski wieluński 1670 r., żonaty z Anną Olewińską, miał synów: Jana i Zygmunta.
Krzysztof, elektor 1669 r. z wojew. sieradzkiego, z żony Elżbiety Rzeszowskiej pozostawił syna Franciszka, po którym z Eufrozyny Kamienieckiej córka Rozalia, żona Jana Kiedrowskiego. Władysław, ur. ze Skórzewskiej, elektor 1669 r. z wojew. sieradzkiego, miał dwie żony, Maryannę Ruszkowską i Małgorzatę Madalińską i z 1-ej żony pozostawił córkę Teresę za Aleksandrem Grochowalskim.
Adam, komornik ziemski wieluński 1670 r., z żony Anny miał syna Piotra, po którym syn Michał, dziedzic dóbr Komorniki, stolnik chełmski 1685 r., miał synów: Aleksandra, Antoniego i Józefa.
Aleksander, dziedzic dóbr Boczkow Wielki i Mały, sprzedał 1699 r. te dobra braciom; Antoniemu i Józefowi; Aleksander v. Teodor-Aleksander, burgrabia kaliski 1713 r., z żony Marjanny Przerembskiej miał synów: Mikołaja, Stanisława i Jana.
Michał, syn Aleksandra, wprowadzony 1746 r. do dóbr Chycza Wielka, po którym syn Bonawentura, dziedzic dóbr Chyczy i Przybysławic 1775 r., z żony N. Zdrodzieckiej miał syna Romualda, dziedzica Strzegowa, w pow. olkuskim, wylegitymowanego w Królestwie 1848 r.
Po Franciszku, synu Andrzeja i Marjanny z Dobiecina, dziedzicu wsi Cieszanowice 1726 r. w wojew. Sieradzkiem, podstolim 1733 r., sędzim z. wieluńskim 1741 r., z żony Zofii Łąckiej, pochodzący: Julian, współdziedzic dóbr Cieszanowie i Daniszewic, syn Stanisława z Wiktoryi Złotnickiej, w 1837 r., Kajetan, syn Andrzeja i Maryanny Modlińskiej, 1837 r., Ignacy, syn Ludwika z Kolety Kossowskiej, oraz Stanisław i Józef, synowie Łukasza z Salomei Bogusławskiej, w 1837 r. wyleg. w Król.
Po Franciszku, dziedzicu dóbr Poraduń i Gawłowicz 1745 r., pochodzący: August, urzędnik Heroldji, syn Hipolita z Franciszki Jakutowicz, w 1837 r., Ewaryst, dziedzic dóbr Krzęczów i Hipolit, synowie Józefa z Tekli Wierzchlewskiej i Ewarysta syn Józef w 1857 r.; Antoni, syn Władysława z Rozalii Bartochowskiej, w 1837 r., Teodor, dziedzic dóbr Wielgie, w wojew. kaliskiem, syn Jana z Teodory Pstrokońskiej 1837 r., Feliks, podoficer wojsk rosyjskich, syn Hipolita, 1840 r., Edward, Aleksander, Konstanty i Władysław, synowie Wincentego z Konstancyi Modzelewskiej, w 1842 r., Ignacy, syn Wojciecha z Klotyldy Stokowskiej, 1848 r. wyleg. w Królestwie.
Antoni, syn Wiktora i Anny Słuckiej, ur. 1809 r. w Szczuczynie, wszedł 1821 r. do korpusu kadetów kaliskich i 1831 r. został podporucznikiem w pułku strzelców kon. gwardji.
Augustyn, syn Hipolita i Franciszki, ur. 1801 r. w Reszkowie, woj. kaliskie, został 1823 r. podporucznikiem w 2 pułku strzelców pieszych (Ks. Wojskowe).
PSARSKI h. POMIAN. Na Kujawach iw Łęczyckiem, brali przydomek Grabia; z nich Jan, stolnik łęczycki 1447 r. Jan i Szymon podpisali elekcyę 1697 r. Po Janie, dziedzicu wsi Kadzidłowo, z Jadwigi Trzebuchowskiej byli synowie: a) Stanisław, tego z Malczewskiej syn Jędrzej, żona Żychlińska, syn Stanisław ożeniony z Zbijewską 1742 r.; b) Jan, żona Dorota Ponińska, syn Aleksander, burgrabia kaliski; c) Wojciech, żona Żychlińska, jego synowie: Adam, ks. Misyonarz w Warszawie, i Roch, po którym z Konstancji Poniatowskiej syn Maciej.
PSOJECKI h. PSOJECKI. Herb - na tarczy podkowa stojąca, w niej strzała żeleźcem nadół; w koronie skrzydło orle barkiem w prawo, przeszyte poziomo strzałą w prawo.
Tego herbu używał Maciej, ks. akademik krakowski, doktór św. Teologji 1669 r., kanonik krakowski 1699 r., zm. 1706 r., uczony szczególniej w starożytnych językach.
PSTRĄG h. JASIEŃCZYK. Wzięli nazwisko od wsi Pstrągi, wpółnocnem Mazowszu, którą w r. 1426 nabyli od książąt Mazowieckich; z nich Jałbzyk (Alberyk), Piotr, Michał, Wojciech, Stanisław i Andrzej bracia 1447 r. Marcin, Paweł i Wawrzyniec, synowie Andrzeja, dziedzice dóbr Pstrągi 1507 r. (Akta Łomżyń.). Andrzej, syn Jakóba, 1563 r. Wawrzyniec, syn Andrzeja, i Andrzej, syn Mikołaja, dziedzice Pstrągów 1570 r. (Conv. Vars.).
PSTRĄGOWSKI h. JASIEŃCZYK. Pochodzą od rodziny Pstrąg; z nich Wojciech, syn Jana, dziedzic wsi Łabędź Wielki w pow. zambrowskim 1693 r. Franciszek, syn Jama i Marjanny Koszuckiej, 1730 r. Franciszek i Mateusz, żonaty z Karoliną Koszucką, synowie Marcina i Marjanny Raszewskiej, wnukowie Stanisława i Wiktorji Jarnowskiej, sprzedali części dóbr Jamowa Wielkiego 1754 r. (Ks. Gr. Brzeskie).
PSTROCKI. Na Białej Rusi. Benedykt, syn Dobrogosta, ustąpił sumę bratu Konstantemu (Don. Vars.); ci bracia z wojew. mińskiem podpisali elekcyę 1697 r. Józef, skarbnik smoleński 1785 r., ożeniony z Cecylią Chlewińską.
PSTROKOŃSKI h. BUDZISZ v. PAPARONA. Podług Paprockiego dom znaczny w wojew. Sieradzkiem; pochodzi od Kamionomojskich, gdyż Piotr Kamionomoyski, nabywszy 1459 r. od Elżbiety z Abramowie połowę wsi Pstrokonie i całe Woźniki, w wojew. Sieradzkiem, pisał się z Pstrokoni, a jego potomstwo Pstrokońskimi. Piotr miał dwie córki: Małgorzatę Kraszkowską, Katarzynę Wójcicką i trzech synów: Jana, Wawrzyńca i Wojciecha; z których Jan i Wawrzyniec otrzymali przy podziale dobra Kamionomostek, a Wojciech w 1479 r. dostał Pstrokonie.
Wojciech zaślubił Magdalenę, córkę Piotra z Bechcic, sędziego ziems. sieradzkiego, i pozostawił córkę Dorotę za Mikołajem Śniatowskim i syna Jana, dziedzica na Pstrokoniach, burgrabiego, a następnie chorążego mniejszego sieradzkiego 1544 r., po którym z Jadwigi Pokrzywnickiej córki: Anna za Krzysztofem Strusiem, Barbara Sobiekurska, Jadwiga, żona Piotra Wężyka-Widawskiego i pięciu synów: Jan, wojski łęczycki 1570 r., zm. 1592 r., Stanisław, Szymon, Wawrzyniec i Wojciech, chorąży łęczycki, żonaty z Katarzyną Karsznicką.
Wawrzyniec, dziedzic na Pstrokoniach, podstarości sieradzki, nabył Krobanów i Tędowo 1570 r. i z żony Anny Korycińskiej miał córkę Jadwigę za Wojciechem Grabińskim i synów: Jana, żonatego z Marjanną Rajską, Wojciecha, Stanisława i Zygmunta, po którym z Ewy Rembielińskiej córka Katarzyna, żona Feliksa Chlebowskiego, a Wojciech i Stanisław są przedstawicielami dwóch istniejących dotychczas w Królestwie linii tego domu.
Linja Wojciecha. Wojciech, najstarszy z synów Wawrzyńca, dziedzic dóbr Pędowa i Woli Zadąbrowskiej 1616 r., z Ewy Mączyńskiej miał synów: Andrzeja, Waleryana, Władysława i Samuela, deputata na Trybunał koronny 1669 r., dziedzica dóbr Gzichów, po którym z żony Teresy Zalewskiej synowie: Wawrzyniec, podstoli sieradzki, Stanisław, ksiądz, Wojciech 1721 r. ożeniony z Ewą Kossowską i Jan; ich potomstwo nie znane.
Andrzej, syn Wojciecha i Ewy Mączyńskiej, miał syna Wojciecha, stolnika owruckiego, po którym z Doroty Wierzchlińskiej córki: Zofja Trzebicka, Anna Skórzewska i synowie: Andrzej i Jan; po Janie z Teresy Olszowskiej córka Anna Lipska, stolnikowa poznańska, i syn Franciszek, chorąży piotrkowski, starosta Szadkowski 1746 r.; tego z Maksymy Szembekówny córki: Maryanna Czartkowska, Teodora Śląską, i syn Ignacy-Bogumił, dziedzic obszernych majątków Wola-Grzymalina, Ustków, Rembiszew i t. d., z Anny Walewskiej pozostawił synów: Feliksa, Michała, Rafała i Ignacego, radcę pow. wartskiego 1813 r., dziedzica dóbr Ustków; Ignacy z bratem Rafałem, dziedzicem dóbr Russocice, w pow. Sieradzkiem, wylegitymowani w Król. 1837 r.; po jednym z nich dwóch synów: Adam bezpotomny i Ferdynand, kadet jazdy ochotników kaliskich, podporucznik 1831 r., po którym potomstwo. Z tej linii Kajetan i Julian, dziedzice dóbr Rembiszów, synowie Feliksa, wyleg. w Król. 1842 r.
Linja Stanisława. Stanisław, syn Wawrzyńca, dziedzic dóbr Węgry i inne 1613 r., z Elżbiety Kwiatkowskiej miał syna Piotra 1647 r., po którym z Magdaleny Piorunowskiej syn Franciszek, dziedzic dóbr Węgry, Krobanowo i t. d. 1667 r., z Zofji Rokitnickiej pozostawił synów: Jana i Stanisława 1744 r., po którym z Maryanny Piaszczyńskiej syn Maryan, burgrabia i regent gr. sieradzki, po którym z Józefy Daleszyńskiej syn Antoni-Wincenty, vice-regent sieradzki 1796 r., rejent i archiwista akt dawnych w Kaliszu, biegły heraldyk i historyk, wyleg. w Król. 1841 r.
Z tej familji. Wojciech, chorąży łęczycki 1580 r., z żony Katarzyny miał syna Krzysztofa, łowczego sochaczewskiego, pisarza ziem, łęczyckiego, po którym z żony Heleny syn Wojciech, dziedzic Konotopy 1668 r. Jan, miecznik łęczycki 1672 r., tego z żony Anny Kałowskiej córka Konstancja 1v. za Andrzejem Odrzywolskim, 2v. za Kazimierzem Pniewskim. (Ks. Gr. Piotrkowskie, Wyr. i Zap. Tryb. Piotrk., Metr. Kor., Conv. Piotrk., Don. Vars., Kancl., Sigil.).
PSTROKOŃSKI h. PORAJ. Senatorowie w rodzinie: Jan, kasztelan czerski 1574 r., Jan, kasztelan konarsko-kujawski 1576 r., um. 1598 r., Zbigniew, kasztelan konarsko-sieradzki 1583 r., Maciej, biskup przemyski 1601-1608 r., podkanclerzy koronny 1603-1605 r., kanclerz wielki koronny 1605 r., biskup kujawski 1608 r., um. 1609 r. Jan, kasztelan wieluński 1603 r., Jakób, kasztelan słoński 1635 r. Stanisław, biskup chełmski 1645 r., um. 1657 r. Spytek-Rogacjan, kasztelan brzesko-kujawski 1684 r., Maciej, kasztelan spicymirski 1685 r., wojewoda brzesko-kujawski 1706 r. Wojciech, kasztelan spicymirski 1706, ustąpił. 1711 r.
Gniazdem rodziny Pstrokońskich herbu Poraj jest miasteczko Bużenin, położone w ziemi sieradzkiej nad Wartą, a założone według tradycji przez brata św. Wojciecha, Sobiebora, syna Sławnika ks. na Libicy. Długosz wspomina w Liber Benef. pod r. 1058 Mścisława z rodu Poraitów comesa z Bużenina, któremu żonę Krystynę porwał Bolesław Śmiały, otoczywszy gród Bużeński wojskiem i ów to Mścisław miał być synem Poreja, a wnukiem Sobiebora.
Gdy następowały podziały spadkowe, Poraici od dóbr różne przybierali miana, a znakomitsze gałęzie stale pisały się z Bużenina, pierwotnie comesami, a w późniejszych czasach hrabiami z Bużenina i tylko jedna ich linja dziedzicząca Bużenin do pierwszej połowy wieku XVII stale brała miano Bużeńskich i wygasła w XVIII stuleciu.
W 1311 r. Władysław Łokietek za szczególne zasługi nadaje rycerzowi Wacławowi, zwanemu Lisowic, dobra Pstrokonie, Woźniki, Wojsławice, Rokszyce i miasto Lutomiersk (Metr. Kor.). Wnuk onego Wacława, Spytek z Bużenina, stolnik sieradzki, w r. 1369 dziedziczy na Pstrokoniach, ale właściwą linję Pstrokońskich z Bużenina zaczyna Zbigniew, który po śmierci ojca Spytka, stolnika sieradzkiego w 1391 r., pisze się pierwszy z Bużenina i Pstrokoni i odtąd stale tak tytułują się jego potomkowie.
Zbigniew, dziedzic na Pstrokoniach, Gorzuchach, Przemiłowie i Woźnikach, ożeniony poraź drugi z Katarzyną, um. po 1443 r., pozostawiając córki: Mścichnę 1v. za Wojciechem Różyckim 1450 r., a 2 v. za Piotrem z Wargawy de Gawrony 1453 r., i Elżbietę za Bobkiem Abramowiczem 1430 r., i synów: Jakóba i Spytka. Mścichna i Elżbieta sprzedały części swoje oraz odziedziczone po bracie Jakóbie w Pstrokoniach i Woźnikach Piotrowi de Kamionomostek Kamionomojskiemu, herbu Budzisz, w 1459 r. i ten Piotr Kamionomojski od tych dóbr pisał się de Pstrokonie i dał początek rodowi Pstrokońskich, herbu Budzisz.
Spytek, syn Zbigniewa, dziedzic na Pstrokoniach i Woźnikach, zostawił z żony Katarzyny syna Jana na Pstrokoniach i Woźnikach w 1452 r., rotmistrza wojsk koronnych, ożenionego z Agnieszką z Dobruchowa i Dąbrówki, zabitego w młodym wieku na czele hufca pod murami Wrocławia na Śląsku na wyprawie przeciw Maciejowi królowi Węgierskiemu; po Janie z żony Agnieszki synowie: Zbigniew, kanonik gnieźnieński w 1539 r., Maciej i Jan, kasztelan czerski, zm. 1574 r.
Maciej, dziedzic na Pstrokoniach, Woźnikach, Kuśtrzycach, Kalinowie i in. 1520 r., zaślubił Małgorzatę Tarnowską, córkę Jakóba z Bogusławie, i z niej pozostawił córkę Agnieszkę za Benedyktem Zapolskim 1543 r., i synów: Zbigniewa i Jana; - od Zbigniewa, kasztelana konarsko-sieradzkiego, i Jana, kasztelana konarsko-kujawskiego, idą dwie linje, od Zbigniewa linja główna, zwana Kanclerską, od Jana linja Kasztelańska; linja Kanclerska istnieje dotychczas, linja Kasztelańska wygasła w pierwszej połowie XIX wieku.
Linja Kasztelańska. Jan, dziedzic na Pstrokoniach, Woźnikach, Ligocie, Kuśtrzycach, Gajewnikach, Osmolinie, Janiszewicach, Wkładach, Branicach, Gorzuchach, Trojakach, Tumisławicach, Grabiach, Głuszynie, Świeżynach, Zamościach i t. d., kasztelan konarsko-kujawski 1576 r., starosta radziejowski 1580 r., ożeniony z Katarzyną Sokołowską z Wrzącej na Kujawach, herbu Pomian, um. 1598 r., pozostawiwszy synów: Jakóba i Stanisława.
Jakób na Woźnikach, Talszewie, (?) Głuszynie, Janiszewicach, Złotnikach Wielkich i Małych i t. d., kasztelan słoński 1635 r., ożeniony z Jadwigą Zapolską, h. Pobóg, córką Stanisława i Jadwigi Koszembarówny ze Śląska, z niej syn Spytek-Rogacian.
Stanisław, syn Jana i Sokołowskiej, dziedzic na Pstrokoniach, Woźnikach, Janiszewicach, Pęsławicach, Lisach, Gorzuchach i na Kujawach, Smolsku, Bretowie, Potułowie i t.d., ożeniony z Anną Mikołajewską, bogatą dziedziczką na Kujawach, dobra Pstrokonie, Woźniki, Lisy, Gorzuchy sprzedał w 1603 r. Walewskim, które pozostawały w ich ręku prawie do końca XX wieku; z tej żony Anny miał córkę Helenę i syna Mikołaja na Brolewie i Potułowie, ożenionego z Marjanną Potocką, córką Kacpra i Katarzyny Słuckiej.
Spytek-Rogacian, syn Jakóba kasztelana słońskiego i Zapolskiej, kasztelan brzesko-kujawski 1684 r., starosta czerski, długoletni regent kancelarji wielkiej koronnej, pułkownik wojsk koronnych, na czele swej chorągwi pancernej husarskiej brał udział w bitwie pod Beresteczkiem; poseł na sejmy z wojew. brzeskokujawskiego i z wojew. sieradzkiego, komisarz od rządu Rzeczypospolitej do traktatów o pokój z Moskwą w Kadzynie, zaufany królów, przedstawiciel opinji szlachty, wielokrotnie marszałek sejmików, skupia w swym ręku wielkie dobra na Kujawach iw wojew. pomorskiem i wykupuje od linji kanclerskiej olbrzymie dobra Bużeńskie i klucze okoliczne, czem daje podwalinę znaczenia swej linji; sam rezyduje na zamku w Bużeninie, skąd wydaje odezwy i instrukcje do szlachty. Spytek ożeniony z Katarzyną z Oleska, córką Zygmunta i hr. Przerębskiej, miał synów: 1) Macieja, wojewodę brzesko-kujawskiego 1706 r., starostę czermińskiego, przedtem kasztelana spicymirskiego w 1685 r. Maciej ożeniony lv. z Marjanną hr. z Lubrańca Dąmbską, córką Hieronima i Heleny Maciejowskiej, wdową po Janie Koniecpolskim, wojewodzicu parnawskim, wdową po Tomaszu Zamoyskim; 2v. Maciej poślubił Marjannę Działyńską z Działynia, wdowę po Zygmuncie Olszowskim. Zapalony stronnik Augusta II, spokrewniony z Działyńskimi, Dąmbskimi, przyjaciel Przebendowskiego, podskarbiego w. koronnego, przyczynił się bardzo wiele do sprowadzenia i utrzymania na tronie Augusta II, a rozporządzając ogromnemi środkami pieniężnemi i kierując opinją wojew. sieradzkiego i brzesko-kujawskiego, wiele zaszkodził sprawie Leszczyńskiego. Wojewoda Maciej z Działyńskiej zostawił córkę Justynę za Janem-Wilhelmem hr. von Schlieben, wojewodzicem inflanckim.
2) Michała, stolnika brzesko-kujawskiego, pułkownika wojsk koronnych, który brał z bratem Wojciechem, referendarzem wielkim koronnym, b. czynny udział w walce ze Szwedami.
3) Wojciecha, referendarza wielkiego koronnego w 1711 r., marszałka wojew. sieradzkiego, wielokrotnego posła z wojew. sieradzkiego. Wojciech zacięty wróg Szwecji, wielokrotnemi uniwersałami, odezwami datowanemi ze swej rezydencji Pyszkowa w ziemi sieradzkiej/ nawoływał szlachtę sieradzką do boju. Oblegany parokrotnie przez Szwedów w zamku Bużeńskim, zwycięzko odpierał oblężenia, broniąc ze szlachtą sieradzką linji rzeki Warty. Posiadacz ogromnych dóbr, miał wielki autorytet u szlachty. Ożeniony z Józefą Michałowską, wdową po Grzybowskim, kasztelanie inowłodzkim, zmarł 1716 r.
4) Konstanty, syn kasztelana Spytka, dziedzic znacznych dóbr, pozostawił syna Adama, ożenionego z Marjanną Mikołajewską; właściciel części dóbr Bużeńskich, które pozostawały w jego i brata jego posiadaniu całkowicie. Adam miał syna Aleksandra.
Aleksander, dziedzic części dóbr Bużeńskich po ojcu, stryj zaś jego Jan, umożliwił mu wykup większej części dóbr Bużeńskich i tak całe ogromne rodowe dobra Bużeńskie, składające się: z miasteczka Bużenina, Grzmiącej, Wielkiej Wsi, Strumian, Witowa, Prażmowa i in., znalazły się w rękach Aleksandra, który miał córkę Marję Magdalenę i syna Jana; w 1767 r. córka wstąpiła do klasztoru, a Jan zrzekł się dóbr rodowych, które przejść znowu miały do linji starszej Kanclerskiej. Po śmierci Aleksandra, zaszłej w 1760 r., Michał Kobierzycki, h. Korab, syn Jana i Barbary Rydzewskiej, porwał 1771 r. Marję z klasztoru, gdy odbywała nowicjat i korzystając z rezygnacji z dóbr brata jej Jana, a nie objęcia ich jeszcze przez drugą linję, zbrojnie zajął najazdem zamek Bużeński i klucze przynależące.
Jan, poseł piotrkowski, syn Konstantego, kasztelanka brzesko-kujawskiego, ożeniony z Anną Jaxa Bykowską, rozpoczął proces o bezprawne zagarnięcie dóbr rodowych, który prowadziły dalej jego dzieci, wnuki i przedstawiciele starszej linji. Jan z Jaxa Bykowską zostawił syna Antoniego, ożenionego z Teklą Zaremba-Tymieniecką.
Antoni miał syna Tomasza, który w dalszym ciągu kontynuował proces; Tomasz zmarł 1840 r. Proces trwał jeszcze dziesiątki lat, apelacje Kobierzyckich utrudniały wykonanie wyroków, jak apelacja od wyroku sądu apelacyjnego w Królestwie Polskiem, przyznającego
Linja Kanclerska. Zbigniew, syn Macieja i Tarnowskiej, na Pstrokoniach, Woźnikach, Kustrzycach, Ligocie i Tumisławicach, rotmistrz wojsk koronnych 1543 r., a następnie kasztelan konarsko-sieradzki, ożeniony z Barbarą z Gajewnik, h. Doliwa, córką Mikołaja i Zofji-Aleksandry Lubrańskiej, siostry Jana Lubrańskiego, biskupa poznańskiego, założyciela akademji w Lubrańcu, i Mikołaja, wojewody kaliskiego, założyciela ordynacji Lubranieckiej, miał synów: Macieja i Jana.
Maciej, ur. 1553 r. w Ligocie, w 1600 r. referendarz wielki koronny, w 1601 r. biskup przemyski, 1608 r. biskup kujawski, kanclerz wielki koronny 1605 r., wyższe wykształcenie odebrał we Włoszech; odznaczający się wybitnemi zdolnościami, posuwał się w godnościach, a wszędzie wywierał ogromny wpływ i jednał sobie ludzi wysokim taktem.
Jan, dziedzic na Ligocie, kasztelan wieluński w 1603 r., razem z bratem kanclerzem koronnym stał wiernie przy królu Zygmuncie III i całym swym wpływem, który wśród mas szlacheckich miał niemały, popierał króla; ożeniony z Katarzyną Tarnowską, córką Stanisława, kasztelana inowłodzkiego, 2v. zaślubił Jadwigę z Wielkiego Turska Turską. Z pierwszej żony Katarzyny Tarnowskiej zostawił synów: Stanisława, Macieja, i córkę Zofję, z drugiej żony Jadwigi Turskiej synów: Spytka i Jakóba.
Stanisław, biskup chełmski 1645 r., opat tyniecki, proboszcz płocki, książę sieluński, spowiednik króla Władysława IV, Jezuita, wychowywał się z braćmi Maciejem i Spytkiem na dworze królewskim; później staraniem stryja kanclerza ukończył wyższe studja we Włoszech, wrócił na dwór królewicza Władysława i wstąpił do zakonu Jezuitów, skąd przez króla Władysława IV powołany na spowiednika, a na prośby królewskie dyspensowany od ślubów zakonnych przez papieża, został proboszczem płockim, kanonikiem warmińskim, archidiakonem kaliskim, regentem kancelarji koronnej, opatem tynieckim i biskupem chełmskim; wywierał bardzo wielki wpływ na króla, posiadał całkowite zaufanie Władysława IV, którego dysponował na śmierć i od którego otrzymał testamenty królewskie. W Bużeninie kościół ufundował i wraz z zamkiem połączył w jedną twierdzę obronną; podczas najazdu szwedzkiego schronił się na Węgry, gdzie umarł w Szegedynie w 1657 r., pochowany w podziemiach kościoła w Bużeninie.
Maciej, stolnik sieradzki, współucześnik licznych poselstw, stronnik królewski, kupił część ogromnych dóbr Bużeńskich od swych stryjów bużeńskich w r. 1639 za 80.000 florenów. Ożeniony 1v. z Elżbietą Tarnowską, córką Mikołaja Tarnowskiego, cześnika gostyńskiego, 2v. z Dorotą Gębicką, córką Stefana, wojewody, łęczyckiego i Elżbiety Grudzińskiej. Zmarł w 1642 r., pozostawiwszy syna Macieja.
Maciej, podkomorzy parnawski w 1660 r., ożeniony z Leonorą Wierzbowską, córką Władysława, wojewody brzesko-kujawskiego, odziedziczył po ojcu 2/3 ogromnych dóbr Bużeńskich i skupił od Leonory z Potockich Bużeńskiej dalsze działy kluczów: Bużeńskiego, Ligockiego i Szczawińskiego. Zmarł w 1662, pochowany w Bużeninie w podziemiach kościoła; um. bezpotomnie.
Spytek, stolnik koronny, strukczaszy królewski w 1624 r., wychowywał się na dworze królewicza Władysława; uczestnik wypraw wołowskich hetmana Stanisława Żółkiewskiego, dostał się do niewoli tatarskiej pod Chocimem; wykupiony. przez królewicza Władysława IV; uczestnik wypraw wołoskich hetmana Stanisława Koniecpolskiego; rotmistrz powiatu sieradzkiego. Ożeniony z Izabellą Tomicką, córką Jana i Dobieckiej, podstolanki sieradzkiej, zastrzelił się w 1631 r., pozostawiając syna Jana-Stanisława.
Jan-Stanisław, ur. w 1626 r., dziedzic na Rudlicach, Woli Rudlickiej, Ostrowiu, Dobroszynach, Kuźnicy w Wieluńskiem, ożeniony 1 voto z Jadwigą ze Skrzynna Duninówną-Skrzyńską, z nią miał syna Stanisława; 2v. zaślubił Elżbietę Grabińską, córkę Hieronima, kasztelana sieradzkiego, i z tej miał synów: Macieja i Wojciecha.
Stanisław, syn Jana-Stanisława i Duninówny-Skrzyńskiej, żonaty z Konstancją Grodzyńską, córką Sebastjana i Katarzyny Sulimierskiej, zm. 1720 r., miał synów: Andrzeja, Balcera i Franciszka.
Andrzej, dziedzic na Kuźnicy zaślubił Franciszkę Siekiel-Zdzienicką i z niej pozostawił syna Józefa, dziedzica na Kruszynie i Górkach, miecznika inowłodzkiego 1774 r., po którym syn Wojciech miał syna Erazma, urzędnika w pow. kaliskim, wylegitymowanego w Król. 1839 r.
Balcer, ur. 1713 r., ukończył akademję w Krakowie; w r. 1736 kanonik kolegjaty w Chodczu, kanonik łowicki, kaliski,.kanonik metropolitalny gnieźnieński, wizytator generalny archidjecezji, vice-prezydent Trybunału koronnego w Piotrkowie i Lublinie, nie przyjmował żadnych godności kościelnych, ani kilkakrotnie ofiarowanych sobie biskupstw, biskupem sufraganem został dopiero na parę lat przed śmiercią; umarł 1795 r. Odznaczał się ogromną ofiarnością; założył bursę z 12 tys. zł. na wspieranie uczącej się młodzieży szlacheckiej, wymurował lub gruntownie wy restaurował 8 kościołów.
Franciszek, żonaty z Franciszką Gostyńską, córką Grzegorza i Jadwigi Jastrzębskiej, pozostawił syna Feliksa, dziedzica na Rożniatowie, ożenionego z Rozalją Mlicką, córką Kajetana, kasztelana sierpskiego, z której synowie: Franciszek i Leon.
Franciszek, dziedzic Rożniatowa, wylegit. w Król. 1839 r., ożeniony z Czarniecką, h. Łodzią, 2v. z Rudnicką h. Lis, zostawił syna Feliksa, ożenionego z Jastrzębską, z której syn Władysław, obywatel ziemski w Kaliskiem, zmarł 1922 r. w Kaliszu, zostawił synów: Feliksa i Stanisława, oficerów wojsk polskich, oraz syna Spytka i córkę Mirosławę.
Leon, obywatel ziemski w Poznańskiem, ożeniony z hr. Skórzewską, zostawił synów: Romana, Józefa, Mieczysława i córki: Marję i Jadwigę.
Maciej, syn Jana-Stanisława i kasztelanki Grabińskiej, dziedzic na Dobroszycach, Woli Rudlickiej i części Skrzynna w Wieluńskiem, a Wilczkowie w Kaliskiem, komisarz wojew. sieradzkiego, żonaty 1v. z Izabellą Skrzyńską, córką Mikołaja i Katarzyny Madalińskiej, 2v. z Konstancją Zarembianką, córką Stanisława i Anny Cerekwickiej, um. 1752 r., pozostawiwszy syna Ksawerego, podczaszego mozyrskiego w 1750 r., ożenionego z Agnieszką Nieniewską, córką Andrzeja, podstolego piotrkowskiego i Anny Myszkowskiej, z której syn Franciszek Ksawery, na Wilczkowie, Ostrowiu i Jeziersku, ożeniony z Franciszką Mlicką, córką Stanisława i Petronelli z Gałczyńskich, zostawił synów: Antoniego, Wincentego i Józefa.
Antoni, ur. 1790 r., sędzia apelacyjny, ożeniony z Bogumiłą Pstrokońską, h. Paparona, która została zakonnicą w Krakowie.
Wincenty, dziedzic dóbr Ostrowa, Wilczkowa i in., wyleg. w Król. 1840 r.
Józef, żonaty z Florentyną Łączkowską, pozostawił synów: Henryka i Walerjana, wylegitymowanych w Król. 1844 r.
Wojciech, syn Jana-Stanisława i kasztelanki Grabińskiej, dziedzic na Rudlicach, Opatówku, części Skrzynna, Golikowie i Trzebinach, kasztelan spicymirski 1706 r., zrzekł się kasztelanji 1711 r.; ożeniony z Marjanną Skrzyńską, rodzoną siostrą swej bratowej Izabeli Skrzyńskiej, miał syna Macieja.
Maciej na Żarkach, Gościminie, Kobyłczycach i t. d., podczaszy dobrzyński, żonaty 1v. z Józefą Święcicką, córką Józefa, stolnika kijowskiego, i Barbary Nekanda-Trepczanki, 2v. z Dorotą Biernacką, kasztelanką sieradzką, z Józefy Święcickiej syn Józef, ur. w Żarkach, w ziemi piotrkowskiej w 1775 r., ożeniony 1v. z Zofją hr. Ożarowską, z którą miał córkę Zofję za Drożdżańskim, h; Sokoła, obywatelem ziemi piotrkowskiej, i syna Józefa, porucznika.
Józef, syn Macieja, z Róży Drożdźeńskiej zostawił synów: Adama, oficera wojsk rosyjskich, zm. bezpotomnie; Józef z synami: Adamem i Michałem wyleg. w Król. 1843 r.
Aleksander, syn Józefa, ożeniony z Ewą Ciechanowską 1908 r., po którym syn Aleksander ożeniony z Idą de Turno i córki: Wanda i Aniela.
Adam-Juljan, syn Józefa i Drożdżeńskiej, ożeniony z Konstancją Jaruzelską, córką Antoniego i Felicji ze Skiwskich, obywatel ziemi piotrkowskiej i łomżyńskiej, zmarł 1893 r., pozostawiwszy syna Józefa, ożenionego z Janiną Przewoską, córką prof. dr. Edwarda Przewoskiego i Władysława z Grzybowskich; Józef umarł w Bordigherze we Włoszech w 1913 r., zostawiwszy dwóch synów: Stanisława ur. 1898 r. w Warszawie i Janusza ur. w 1900 r., obywatela ziemskiego w Błońskiem.
Wojciech, syn Macieja i kasztelanki Biernackiej, miał córkę Barbarę za Branickim i synów: Józefa, który po powstaniu w 1831 r. zmuszony był wyemigrować do Francji; żonaty z Zuzanną Jaszta-Połczyńskom, zmarł we Włoszech, pozostawiwszy sana Maksymiljana, obywatela ziemi kaliskiej na dobrach Cekowie, po którym z Karoliny Bogusławskiej córki: Marja, Jadwiga, Michalina oraz synowie: Kazimierz, konsul Rzeczp. Polskiej w Noworosyjsku, żonaty z książniczką Tumanow, zmarły w 1925 r. w Poznaniu, tegoż z 1-ej żony syn Jerzy i Stanisław, artysta malarz, ożeniony z Zofją Abakanowiczówną zamieszkuje w swych dobrach w Bretanji. (Metr. Kor., Conv. Vars. i Piotr., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Kancl., Sig., Don. Vars.).
PSTROŃSKI. Leon, dworzanin królewski, wójt w m. Płońsku 1580 r. (Metr. Kor.).
PSTOSKI v. PSTOSZYŃTKI h. WARNIA. Wzięli nazwisko od, wsi Pstroszyce, w wojew. krakowskiem, pisali się także Irzykowski; jednego pochodzenia z Gnoińskimi h. Warnia; w XV stoleciu liczni w wojew. krakowskiem. Mikołaj podpisany na akcie Władysława Jagiełły w 1399 r., (Lib. Benef.), Bogusz 1400 r., Mańko, komornik sądowy krakowski 1409 r., Przesłam 1426 r. z Pstroszyc i inni cytowani w aktach krakowskich.
PSTROWSKI. Wojciech 1692 r. (Akta Warszawskie).
PSTRUCH v. PSTRUCKI, książęta. Fałąź siewierska potomków Ruryka, dlatego też pisali się książętami siewierskimi; posiadali między innemi obszerne dobra Czerop. na rusi Białej. Mizael, arcybiskup obrządku greckiego smoleński, od 1470 r. metropolita kijowski, złożył synod w Kijowie 1472 r.; stronnik unii z Rzymem, dla dokonania też unii posłował 1476 r. do papieża. Marya jak się zdaje, ostatnia z familji, zaślubiona Bogdanów Sapiesze, przeniosła w dom męża majątki rodzinne. Od tej rodziny wywodzą się Pstroccy na Białej Rusi i może niebezzasadnie.
PSUCKI h. GRABIE. Wzięli nazwisko od wsi Psucina pod Nasielskiem. Jakób, regent ziemski zakroczymski 1501 r.; tego syn Paweł 1524 r. podstarosta płocki. Jakób, regent ziemski zakroczymski 1553-57 r., jego syn Wawrzyniec. Piotr, rotmistrz, jego córka Barbara 1578 r. Jakób, syn Jana, 1589 r. Wawrzyniec, syn Mikołaja, 1607 r. (Conv. Vars.).
PSURSKI h. ROLA. Andrzej, syn Wawrzyńca, dziedzic dóbr Bańki 1582 r. Tomasz, Jan i Wojciech, synowie Franciszka, 1749 r. (Wyr. Tr. Lubel.). Józef wylegitymowany w Galicyi 1782 r.
PSZCZELIŃSKI. Stanisław, syn Andrzeja, żonaty z Marjanną Węgierską, dożywocie 1682 r. (Czer. Perp.). N., towarzysz husarski, nobilitowany 1683 r., podpisał elekcyę z wojew. Sandomierskiem 1697 r. (Vol. Leg. Sigil.).
PSZCZOŁECKI. Stanisław, syn Sebastjana, 1630 r. (Zap. Tr. Piotrk.). Jakób z wojew. Sandomierskiem podpisał elekcyę 1632 r.
PSZCZOŁKOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Wzięli nazwisko od wsi Pszczółki, w ziemi ciechanowskiej. Seweryn, syn Mikołaja, 1605r. Adam, syn Antoniego, 1618 r. Jan, syn Krzysztofa, 1619 r. Stanisław 1648 r. i 1674 r., Franciszek, syn Kacpra, i kilkunastu innych 1697 r. podpisali elekcye. Stanisław, burgrabia grodzki płocki 1661 r. (Conv. Vars.). Adam, burgrabia płocki 1740 r. Dominik, łowczy liwski 1756 r. Franciszek i Stefan, synowie Tomasza, 1791 r.
Władysław i Baltazar, synowie Kacpra, dziedzice wsi Kopie na Podlasiu 1726 r. Po Władysławie syn Maciej, tego synowie: 1) Wiktor, żona Maryanna Janowska, syn Antoni, dziedzic części wsi Pszczółki Górne, w po w. przasnyskim, wylegit. w Król. 1844 r. 2) Paweł, żona Jadwiga Bukowska, synowie: Seweryn i Mateusz wyleg. w Król. 1853 r.; z tej linii Jan Kanty, syn Macieja, wyleg. w Król. 1853 r.
PSZCZONKA (?) Krzysztof, poseł ziemi zakroczymskiej 1587 r. konfederacyi gen. warszawskiej. (Vol. Leg.).
PSZCZYŃSKI v. PŚCIŃSKI h. LESZCZYC. Byli w Wielkopolsce. Walenty, syn Stefana, 1672 r. (Conv. Vars.). Jan i Jakób, synowie Zygmunta, 1719 r. (Zap. Tryb. Lubel.) Kazimierz i Bartłomiej, synowie Jana i Marjanny Chełstowskiej, sprzedali dobra Kamienna, Zalesie i części Mstowa 1753 r. (Ks. Gr. Brzes.).
PSZONKA h. JANINA. Dawna rodzina w woj. lubelskiem, pisała się w XIV stoleciu z Krzczonowa, a po odjęciu jej tego majątku przez Władysława Jagiełłę, z Babina. Piotr, dziedzic na Kurowie, pokłóciwszy się z dziedzicem wsi Łowiennicy (?), że mu potargał sieci na polowaniu, któremi zajął część jego łanu, spalił jego zamek w Łowiennicy, o co został wywołany z kraju 1396 r. Piotr z Babina, podsędek 1490 r. a sędzia ziemski lubelski 1501 r. Jan, proboszcz w Bystrzycy 1504 r., a w Urzędowie 1520 r., poborca sandomierski 1520 r. Mikołaj biegły w prawie, pisarz ziemski lubelski 1522 r., um. 1525 r. Stanisław gorliwy dysydent, dowcipny i uczony, z swym krewnym Piotrem Kaszowskim, sędzią ziemskim lubelskim, utworzyli w r. 1550 tak zwaną rzeczpospolitą babińską, mającą na celu poprawę obyczajów i wad indywidualnych przez rozdawanie godności i urzędów tym wadom przeciwnych. Jakób, Jan i Stanisław, synowie Stanisława z Giełczewa, dziedzice Babina 1580 r. Heronim, dziedzic dóbr Świerże i Milanowa, miał synów: Krzysztofa, żonatego z Anną z Kazanowa, Stanisława, Andrzeja, Feliksa i Jerzego 1594 r. Mikołaj, starosta urzędowski 1586 r. Paweł, pisarz grodz. urzędowski 1594 r.
Po Jakóbie Pszonka Babińskim, wojowniku przeciw Szwedom i Turkom, z Doroty z Cieszkowa syn Adam, dziedzic Babina, z chorążego chełmskiego podkomorzy lubelski 1661 r., wojownik przeciw Szwedom i Moskwie, mąż zacny, um. 1677 r., z jego zgonem upadła rzeczpospolita babińska, gdyż syn jego Stanisław umarł młodo, a Babin przez córki przeszedł w obce ręce. (Conv. Vars., Wyr. i Zap. Tryb. Lubel.).
Po Bogusławie, podwojewodzym lubelskim 1687 r., mieczniku lubelskim, dziedzicu dóbr Kawęczyn, synu Jana, wnuku Stanisława, 1721 r. z Maryanny Milewskiej syn Ignacy, dziedzic dóbr Strzeszkowic, podstoli owrucki 1753 r., z Rozalii Janiszewskiej miał synów: Romualda i Wojciecha, po którym Józef, żonaty z Agnieszką Koźmian, miał syna Wojciecha, wylegit. w Król. 1838 r.
PSZONKA h. JASTRZĘBIEC. W Mazowszu. Marcin, podkomorzy warszawski 1538 r.
PSZONKA h. TRĄBY. W woj. krakowskiem, pisali się z Więcławie; z nich Tomko 1425 r., Piotr 1463 r., Mikołaj 1476 r. i Andrzej 1499 r. cytow. w aktach krakowskich. Po Tomaszu, 1500 r. dziedzicu połowy Więcławie, syn Tomasz, kanonik krakowski 1550 r., sekretarz królewski, kanonik wrocławski, pułtuski i sandomierski. Krzysztof podpisał uchwały proszowskie 1587 r.
PTACZEK h. RÓWNIA. Podług Paprockiego w ziemi przemyślskiej, właściwie mieli być herbu Herburt i pochodzili od tej rodziny; z nich Piotr, dziedzic na Nowosiedlcach 1462 r., tego synowie: Mikołaj, dziedzic Nowosiedlec i Wierzbięta, dziedzic dóbr Łaszki w ziemi przemyślskiej. Paweł i Samuel, synowie Jerzego, 1612 r. Mikołaj, Jerzy, Samuel i Paweł, bracia, dziedzice części Czestkowic 1692 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).
PTAK h. AMADEY v. LUBICZ. W Litwie. Józef i Andrzej z synem Janem, synowie Dyonizego, wyleg. w Ces. 1837 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej; ciż sami z herbem Lubicz zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
PTAK h. LUBICZ. Na Litwie. Jan, podczaszy i Kazimierz, pisarz grodzki starodubowscy, podpisali elekcyę 1697 r. Jan, dziedzic wsi Grabowo, w pow. augustowskim 1858 r., syn Dyonizego, wnuk Jana, Józef, i po Józefie synowie: Leon, Stanisław i Jan wyleg. w Ces. 1857 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
PTAK h. RÓWNIA i TRZY GROTY. Erazm, syn Stanisława, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1799 r.
PTAKIEWICZ. Szlachta zagrodowa w pow. wołkowyskim. Jakób podpisał pospolite ruszenie 1698 r.
PTASZKOWSKI. Byli w pow. sandeckim i wojew. Sieradzkiem. Maciej i Wojciech, bracia rodzeni, dziedzice Rososic, Rozdziały i Lipiny 1530 r. Bernard, wójt wsi Ptaszkowa, żonaty z Anną N. 1590 r. Mateusz sprzedał wójtostwo wsi Ptaszkowa 1622 r. Wojciechowi Ptaszkowskiemu.
Przemysław, syn Stanisława, żonaty z Ewą Rudzką, pisarz żup solnych 1715 r., tego syn Jan 1724 r. Józef, syn Wojciecha, 1740 r. (Metr. Kor., Conv. Piotrk., Wyr. Tr. Piotrk. i Lubel., Soch. Rec.).
PTASZYCKI h. ŁABĘDŹ. Kazimierz, występujący w 1741 r. przed aktami w grodzie przemyskim, miał z żony Joanny Żukowskiej syna Jakóba, któremu rodzice odstąpili połowę dóbr w Zakliczynie; Jakób z żony Joanny Tyszkowskiej zostawił córki: Eleonorę, Helenę i synów: Franciszka i Jana, którzy w 1777 r. pokwitowali Tomasza Tyszkowskiego, stolnika żytomierskiego, z 1000 złp. należnych im w spadku po bezpotomnie zmarłym ich wuju Franciszku Tyszkowskim, kapitanie konnej gwardji wojsk polskich.
Franciszek w 1780 r. w grodzie przemyskim wystawił plenipotencję na imię: Jakóba Bereznickiego, Mikołaja i Marcelego Urbańskich, Piotra i Franciszka Horodyskich i wielu innych do prowadzenia spraw swoich we wszystkich sądach, a w 1782 r. po wylegitymowaniu się został wpisany w metrykach szlacheckich galicyjskich w księdze IX.
Jan, syn Jakóba i Joanny Tyszkowskiej, łowczy sanocki (dyplom z 1789 r. dn. 26 marca), zatwierdzony 1802 r. w szlachectwie w gub. wołyńskiej, zaślubił Marjannę Gosławską i z niej miał syna Ignacego-Piotra, ur. we wsi Załuże, ochrzczonego 1779 r. w par. Kamień Koszyrski, który w 1805 r. otrzymał nominację na komornika pow. kobryńskiego; Ignacy, żonaty z Petronelą-Konstancją z Giedrojciów, pozostawił córkę Eleonorę, żonę Dominika Kalinowskiego i dwóch synów: Leona i Kaspra, którzy w spadku po bezdzietnie zmarłym wuju ich Tadeuszu Giedrojciu otrzymali połowę dóbr Saczkowicze i Łosice w pow. pińskim.
Leon-Jan Chryzostom, ur. 1811 r., ochrzczony w Bezdzieżu w pow. kobryńskim, współdziedzic Saczkowicz i Łosic, zatwierdzony 1832 r. w szlachectwie przez wołyńskie deputackie szlacheckie zgromadzenie, w r. 1835 z tytułu władania majątkami Saczkowice i Łosice przez Mińskie Deputackie Zgromadzenie Szlacheckie wraz z bratem Kasprem został przepisany do ksiąg szlacheckich gubernji Mińskiej. Leon ożeniony z Elżbietą z Roszczewskich, um. 1872 r. w Baranowcach (pod Bielskiem Podlaskim), pozostawiając córki: Jadwigę zm., Antoninę za Tadeuszem Bronicem, i synów: Stanisława i Jana, zatwierdzonych w szlachectwie w Ces. i zapisanych 1866 r. do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
Stanisław ur. w r. 1853, od r. 1878 profesor języka i literatury rosyjskiej w Mohylewskiem Rz.-Kat. Seminarjum Duchownem w Petersburgu, od r. 1884-1887 ostatni Metrykant Metryki Litewskiej w Petersburgu, t. j. do czasu jej wywiezienia do Moskwy. Do r. 1918 Docent języka i literatury Polskiej na uniwersytecie w Petersburgu, profesor języka i literatury rosyjskiej w Rz.-Kat. Akademji Duchownej tamże. W r. 1918 przybył do kraju objął stanowisko profesora Nauk pomocniczych na Katolickim Uniwersytecie w Lublinie i Dyrektora Archiwum Państwowego tamże. W r. 1919 przyjmował udział w organizacji Uniwersytetu Wileńskiego i był pierwszym dyrektorem Bibljoteki Uniwersyteckiej i Publicznej w Wilnie. W r. 1920 przyjmował udział w konferencji pokojowej w Rydze, a w r. 1922 w Komisji Rewindykacyjnej w Moskwie, po czem powrócił do Lublina na dawne stanowisko, W r. 1926 mianowany Naczelnym Dyrektorem Archiwów Państwowych. Członek Polskiej Akademji Umiejętności, honorowy profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Komandor orderu „Polonia Restituta”, kawaler orderu Św. Grzegorza, 1890 r. zaślubił Zofję z Wyrzykowskich, zm. 1906 r., z niej ma syna Stanisława-Aleksandra-Jana.
Życiorys i wykaz prac naukowych umieszczony w Sprawozdaniach Towarzystwa Naukowego we Lwowie. R. V - 1925 i w Ruchu Literackim październik 1927 r.
Stanisław-Aleksander-Jan, ur. w 1892 r. w Petersburgu, porucznik artylerji Wojsk Polskich, w r. 1917 dowódca kompanji w 1 Polskim BataIjonie w Finlandji, w r. 1918 prezes Towarzystwa Polskiego w Wyborgu. W r. 1918 przyjęty do służby w Ministerstwie Spraw Zagranicznych w Warszawie, od 1920-1922 r. wicekonsul Rz. P. w Opolu, 1922-1928 r. konsul w Pile, od 1928 r. w Berlinie. Zaślubił Anielę Koraszewską, i ma z niej córkę Zofję, ur. 1922 f. i syna Macieja ur. w 1923 r. Kawaler orderu „Polonia Restituta” i Korony Rumuńskiej.
Jan, syn Leona (1854-1912), profesor matematyki na uniwersytecie w Petersburgu i tamże w Akademji Artylerji. Członek Polskiej Akademji Umiejętności, autor szeregu prac z dziedziny matematyki, z żony Felicji z Zawadzkich pozostawił dwóch synów; Jana-Szczęsnego i Adama.
Jan-Szczęsny, radca ministerjalny w Min. W. R., autor dzieła o Janie Ostrorogu, kawaler orderu „Polonia Restituta” i Św. Sylwestra, ożeniony z Heleną z Houwaldów.
Adam, inżynier-elektryk, zamordowany w Petersbugu w r. 1918, z żony Wandy z Januszkiewiczów pozostawił syna Jana i córkę Halinę.
Kasper-Piotr, syn Ignacego, ur. w 1815 r., ochrzczony w Pińsku, zm. w Petersburgu 4 lutego 1897 r. Z Julji ze Stankiewiczów miał córki: Petronelę, Marję Turową, Wiktorję Rosicką i synów: Jana, żonatego z Julją z Bohusz-Piotrowiczów, Stanisława z Rozalją ze Stadzewiczów, Mikołaja z Heleną z Ossowskich, i Piotra.
Po Janie, zm. w r. 1918, pozostali córki: Marja za Lucjanem Uziębło, Jadwiga za Jerzym Czeszejko-Sochackim i synowie: Mieczysław, ur. 1889 r., botanik, geolog, badacz Polesia, autor szeregu prac z dziedziny geografji botanicznej, gleboznawstwa i torfoznawstwa, z żony Antoniny z Mingajłów ma synów: Tadeusza, ur. 1908 r. i Wiesława, ur. 1910 r. i Tadeusz, adwokat, żonaty z Heleną ze Stefanowiczów, ma syna Zygmunta.
Jan-Szczęsny (wnuk Leona, syn Jana), ur. w r. 1882 w Peterhofie pod Petersburgiem w Rosji. Ukończył wydział Historyczno-Filozoficzny na Uniwersytecie Petersburskim. Od r. 1906-1919 prowadził w Petersburgu wykłady przedmiotów humanistycznych w zakładach naukowych Rzymsko-Katolickich i Polskich.
Od r. 1916 do r. 1918 był profesorem na Wyższych Kursach przy Polskiem Towarzystwie Miłośników Historji i Literatury na takichże kursach A. Jastrzębskiej i członkiem Dyrekcji tychże kursów. W r. 1919 przybył do kraju i objął stanowisko w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego; jest tamże Radcą Ministerjalnym. W latach 1919-1921 był docentem i profesorem Literatury Polskiej na Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie. Autor Monografji o Janie Ostrorogu, szeregu prac naukowych z zakresu polonistyki, jak również i publicystycznych. Kawaler Orderu "Polonia Restituta” i Komandor Orderu św. Sylwestra. Ożeniony z Heleną z Houwaltów.
Adam, brat Jana, ur. w r. 1884 w Baranowcach pod Bielskiem Podlaskim, inżynier elektryk, wice-dyrektor fabryki Siemens i Halskie w Petersburgu, zginął w Petersburgu jako ofiara terom bolszewickiego. Z żony Wandy z Januszkiewiczów pozostawił syna Jana ur. w r. 1914 i córkę Halinę ur. w r. 1916.
PTASZYŃSKI h. LELIWA. Piszą się z Wielkiej Ptaszyny; byli w ziemi sanockiej. Po Wojciechu, sekretarzu królewskim 1693 r., z Elżbiety Tańskiej synowie: 1) Franciszek i 2) Stanisław; po Stanisławie, cześniku, synowie: Jan i Ignacy, Jezuici 1741 r. i Michał, po którym z Anny Kowalskiej synowie: Stanisław, 1729 r. i Marcin podpisali elekcję 1764 r. z wojew. kaliskiem.
1) Franciszek, tego synowie: Kacper, po którym z Ojrzyńskiej potomstwo i Antoni, cześnik mielnicki 1730 r., z żony Sobolewskiej miał syna Andrzeja, po którym syn Jakób pozostawił synów: Józefa, urzędnika w Płocku i Ferdynanda, urzędnika w Lipnie (ten z synem Bronisławem urodzonym z Kamilli Luboradzkiej) wyleg. w Król. 1852 r. (Metr. Kor., Wyr. i Zap. Tr. Lub.).
Gabryel-Marcin wyleg. w Galicyi 1782 r. Stanisław, kanonik inflantski 1791 r. Krzysztof z żony Ksawery miał syna Izydora, ur. 1788 r. w Warszawie, podlekarza 1 p. strzelców kom, po którym z Józefy Korzybskiej syn Aleksander-Józef wyleg. w Król. 1845 r. (Ks. Wojskowe).
PUCCINI vide MORYKONI. PUCEK v. PUCZEK h. GODZIEMBA. W wojew. łęczyckiem. Wojciech, syn Janusza, 1571 r., tego synowie: Marcin i Jan 1575 r. Adam, syn Melchiora, 1587 r., zeznał dożywocie z żoną Zofją Tarnowską 1606 r.; skarbnik łęczycki, sędzia gr. przedecki, z 2-ą żoną Anną Sierakowską dożywocie 1614 r. Jan z Pęcławic, syn Jakóba, chorążego łęczyckiego, żonaty z Helenę, córką Stanisława Grajewskiego, stolnika podlaskiego, 1597 r.
Jan, Wojciech, Paweł, Anna i Małgorzata, dzieci Stanisława i Agnieszki Orłowskiej 1605 r. Jan, chorąży łęczycki, dziedzic Przecławic 1615 r. Marcin podpisał elekcję 1697 r. z woj. łęczyckiem.
Andrzej, Antoni, Jan, Melchior, dziedzic Czempina i Michał, synowie Heronima i Zofji Charbickiej, 1711 r. Po Marcinie, podkomorzym łęczyckim, synowie: Jan i Józef 1726 r. Józef-Wiktor, pisarz ziemski łęczycki, komisarz z Sejmu 1775 r. (Przed. Conv. Piotrk. i Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Sig).
PUCEK h. ROLA. W wojew. Sieradzkiem i na Kujawach. Jan, archidijakon sądecki, um. 1701 r. Heronim 1702 r., syn Szymona i Jadwigi z Obidowskich, ożeniony z Barbarą Parul (Akta Warsz.).
PUCHACZ. Pisali się z Korzenicy. N. w wojew. Sieradzkiem podpisał elekcyę 1697 r. (V. L.).
PUCHACZE W. Ostafij Olechnowicz prowadził 1486 r. proces o dobra Sutkowskie. Wasil, ziemianin wołyński, dostawiał dwóch zbrojnych konnych z swych posiadłości na potrzeby wojenne (Metr. Litew.).
PUCHACZEWSKI h. SYROKOMLA. Antoni, syn Michała, prowadził 1718 r. proces w Tryb. Lubelskim. Jan, Andrzej, Michał i Ferdynand z potomstwem, synowie Antoniego, wnukowie Andrzeja, prawnukowie Andrzeja, wylegitymowani w Ces. 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. koweńskiej.
PUCHALSKI h. PRUS III. Jakób i Jan 1783 r., a Kacper 1787 r. wyleg. w Galicji.
PUCHALSKI h. ŚLEPOWRON. W północnem Mazowszu i na Podlasiu; ich gniazdem wieś Puchały, w ziemi łomżyńskiej, osiadłszy zaś na Podlasiu, założyli wsie Puchały Stare - i Nowe, w ziemi drohickiej, z których dostarczali kilku zbrojnych konnych na potrzeby wojenne (Metr. Litew. 1528 r.). Niektórzy w Mazowszu osiedleni brali przydomek Chorombala. Z tej familii Mroczysław 1421 r., Grzymisław 1422 r., Mścisław 1448 r. i inni cytowani w aktach łomżyńskich.Walenty, łowczy żydaczowski, miał synów: Kazimierza, Piotra, Tomasza, Samuela i Ignacego 1728 r. Franciszek, syn Michała, nabył 1759 r. części Męczyna, i z żony Marjanny miał syna Mikołaja, po którym z Franciszki Gutowskiej syn Jan-Walenty, ur. 1789 r., wylegitymowany w Galicji 1804 r. (Wyr. i Zap. Tryb. Lubel., Metr. Kor., Conv. Vars., Perp. Czer., Sig.).
Po Kacprze, dziedzicu wsi Krassowo Wielkie i in. 1626 r. (Akta Brańs.) pochodzący: Hilary, syn Wincentego i Franciszki Olędzkiej, 1839 r., Kajetan, syn Kazimierza i Franciszki Kopińskiej, 1839 r. i Michał, syn Michała i Anny Uszyńskiej, w 1848 r. wylg. w Królestwie.
Bazyli, syn Szymona, z potom, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1816 r. Wyleg. w Ces. i zapisani do ksiąg szlachty: a) gub. grodzieńskiej: Eustachi, syn Tadeusza, 1844 r. i Antoni, syn Felicjana, 1846 r.; b) okręgu białostockiego: Franciszek, syn Jana i Franciszek, syn Franciszka, z synami: Adamem, Onufrym, Janem i Wojciechem 1863 r.; c) Tomasz, syn Jana, z synami: Niceforem i Kaźmierzem 1862 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
PUCHAŁA h. PUCHAŁA. Senator w rodzinie: Józef, kasztelan Królestwa 1820-21 r.
Jedna gałąź z rodu Puchałów, od wsi Puchały w ziemi warszawskiej, brała nazwisko Puchała do końca prawie XVII stolecia; mało zamożna w XVIII w. posiadała niższe urzędy swej ziemi, niektórzy zaś z jej członków przesiedlili się do wojew. lubelskiego. Szymon, syn Marcina, 1579 r. Po Stanisławie synowie: Jan i Wojciech, dziedzice dóbr Szamoty 1583 r. Andrzej, Marcin i Stanisław, synowie Franciszka z Puchał, dziedzice Sokołowa 1584 r. Jan, syn Andrzeja, zastawił części wsi Puchały bratu Maciejowi 1604 r.
Adam, syn Mikołaja, winien sumę bratu swemu Janowi 1616 r.; po Adamie synowie: Stanisław zapisał dożywocie żonie swej Barbarze Sokołowskiej, a Andrzej, żonaty z Zofją Czajkowską, ustąpił części dóbr Szamoty, 1692 r. synom swoim: Stanisławowi i Tomaszowi. Stanisław, syn Józefa, zapisał dożywocie 1663 r. żonie Katarzynie Okęckiej, z niej synowie: Łukasz i Roch.
Roch, żonaty z Konstancją Magnuszewską, miał synów: Walentego i Feliksa; Walenty, komornik graniczny i podstarosta grodzki warszawski 1763 r., podsędek warszawski 1778-88 r., żonaty z Aleksandrą Gnatowską, pozostawił synów: Andrzeja, Józefa-Aleksandra, Franciszka, komornika czerskiego 1786 r. i Szymona, burgrabiego warszawskiego.
Andrzej, podstarosta gr. czerski 1783., poseł na sejm czteroletni, zaślubił Joannę Szymanowską i z niej miał synów: Pawła i Wojciecha, wylegit. 1804 r. w Galicji.
Józef-Aleksander, pisarz ziemski bracławski, konsyljarz Targowicy 1793., szambelan królewski 1784 r., pozostawił córki: Agnieszkę i Ewę.
Feliks, drugi syn Rocha, żonaty z Agnieszką Markowską, z niej synowie: Aleksy, viceregent warszawski 1781-90 r., i Joachim, który ustąpił części Kusy bratu Józefowi, komornikowi ziems. warszawskiemu 1794 r.
Józef, szambelan królewski 1788 r., pisarz ziemski bracławski 1784 r., wylegit. 1803 r. w Galicji; kasztelan Królestwa 1820 r., żonaty z Antoniną Suchodolską, miał syna Tomasza, ur. w Ryżawie, kapitana artylerji konnej gwardji, sędziego pokoju okręgu zamojskiego, zm. 1855 r., oraz Kazimierza, dziedzica wsi Mełgwia, i Józefa, dziedzica wsi Ruskie Piaski w Lubelskiem, wylegitymowanych w Król. 1837 i 38 r. (Conv. i Don. Vars., Przed. Recog., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Sigil.).
Po Stanisławie, który w 1679. kupił wieś Mroków od Ogrodzińskich pochodzący: Emilian, współdziedzic dóbr Kusy, i Kalikst, synowie Józefa i Józefy z Rożeckich, w 1837 r. i Antoni, sędzia Trybunału w Kaliszu, syn Karola i Rozalii Łochowskiej, w 1838 r. wylęg. w Królestwie.
Po Andrzeju, skarbniku warszawskim, dziedzicu dóbr Rudzieszyn Wielki 1767 r., syn Paweł miał syna Aleksandra, dziedzica dóbr Troszyn i Czernie, wyleg. w Król. 1857 r.
PUCHAŁOWSKI. Jan, Aleksander i Wojciech, synowie Sebastiana, prowadzili 1651 r. proces o sumy (Wyr. Tryb. Lubel.).
PUCHŁOWSKI h. PUCHAŁA. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r.
PUCHOWSKI. Brali przydomek Pukien; na Litwie. Aleksander z pow. upitskim podpisał pospolite ruszenie 1698. Jan, mostowniczy starodubowski i Leon podpisali elekcyę 1764 r. z pow. starodubowskim. Józef podpisał konwokacyę generalną 1764 r. Teodor, syn Karola, radca dworu, urzędnik rosyjski w Warszawie 1865 r.
PUCIATA h. KOŁODYN odm. Odmiana, że nad literą ma być krzyż przechodzący środkowem ramieniem na spód tej litery. Niesiecki tę rodzinę osadza w Litwie. Hryszka, wójt grodzieński, otrzymał 1518 r. dobra Balice. Jan około r. 1600, jego synowie: Tobiasz, stolnik bracławski 1632 r. Mikołaj, Samuel, 1648r. i Aleksander, którego syn Jan. Władysław 1648. Samuel, marszałek bracławski 1670 r. Michał 1676 r. Marcin w wojew. wileńskiem podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Kaźmierz podpisał konfederacyę olkienicką 1700 r. Michał, podstoli oszmiański 1700. (Metr. Kor. i Lit., Vol. Leg.).
PUCIATA h. MOGIŁA odm. lub MASALSKI. Niesiecki Puciatom, w pow. oszmiańskim osiedlonym daje herb Mogiła odm., lecz z opisu tej odmiany widać, że to był herb Masalski z tą odmianą, że nad literą M ma być półksiężyc rogami w górę.
Z tej familii Jerzy i Krzysztof, sędzia gr. rzeczycki, bracia; po Krzysztofie synowie: Wojciech, Jan i Stefan 1600 r. Józef, właściciel części wsi Onoszek, w pow. rzeczyckim 1765 r.
PUCIATA v. PUCIATO h. PRZYJACIEL Na Litwie. Piotr, syn Jana, z synami: Antonim i Alfonsem wylegit. w Ces. 1863 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
PUCIATA, PUCIATYCZ v. PUTIATYCZ v. PUTIATA h. SYROKOMLA. Książęta. Senator w rodzinie: Dymitr, wojewoda kijowski, um. 1503 r.
Rodzina książęca, szczepu Ruryka; podług heraldyków rosyjskich pochodziła z linii książąt Czerwonoruskich, Halickich i Lwowskich, władnących w XIII stoleciu i w Kijowie, a jednej dzielnicy z książętami Ostrogskimi i Zasławskimi będąca. Iwan Raba i brat Iwan Putiata byli wysłani od W. Ks. Witolda w pomoc ks. Moskiewskiemu przeciw Tatarom; z tych braci Iwan Baba został się w Rosyi i od niego mają pochodzić książęta Babiczewy i Sokolińscy, a od Iwana Putiaty, który wrócił do Litwy i 1432 r. podpisał traktat z Krzyżakami. -Putiatycze, z polska Puciatycze. Dymitr um. 1503 roku, był wojewodą kijowskim. Iwan na Wołyniu 1512-14. Fryderyk, starosta nitawski, dzielnie walczył przeciw Moskwie w Inflantach i zdobył na niej miasto Wenden 1577 r., i od tego czasu Moskwa straciła swoją przewagę w Inflantach. Od Putiatyczów polskich wywodzi się książęca rodzina Putiatyn w Rosyi, lecz nieco zmieniła herb, - dzieląc tarczę w poprzek: w dolnej czerwonej części ma być Habdank, w górnej niebieskiej Krzyż Kawalerski złoty; tarcza okolona płaszczem książęcym, nad nią mitra książęca rosyjska; ta rodzina Putiatynów istnieje dotychczas.
Jest tego herbu Syrokomla szlachta Puciatów (Puciata) na Białej Rusi, w której Wojciech z synami: Onufrym i Ksawerym i Maciej z synem Ignacym, synowie Macieja, wylegit. w Ces. i zapisani do ks. szlachty gub. mińskiej 1843 r.
PUCIATYCKI. Jan, syn Jana i Justyny, ur. 1786 r. w Sielcach w Galicji, podporucznik w legionach włoskich 1800., porucznik 1812 r., kapitan wojsk Ks. Warszawskiego 1813 r., kawaler Legji Honorowej, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Król. 1837 r.; jego syn Lucyan, żonaty z Benedyktą Łukaszewiczówną, pozostawił syna Jana, wyleg. w Król. 1837 r.
PUCIEJEWSKI. Na Litwie. Józef podpisał konwokacyę generalną 1764 r.
PUCIŁOWSKI h. JUNOSZA. Na Litwie; posiadali w pow. grodzieńskiem osadę zwaną Puciłki. Krzysztof, Aleksander i Paweł podpisali pospolite ruszenie 1698 r. Franciszek, Tadeusz i inni 1765. Piotr, kanonik smoleński 1791 r. Józef, plenipotent komisyi skarbowej litewskiej 1793 r. Alojzy, syn Macieja, z synami: Alfonsem, Ludwikiem i Kaźmierzem wyleg. w Ces. 1853 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
PUCIŁOWSKI h. ORZEŁ. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed r. 1830.
PUCNIK v. PUCZNIK. Szymon, syn Stanisława, miał syna Walentego 1605 r., po którym syn Paweł 1618 r. Kazimierz z wojew. inowrocławskiem podpisał elekcyę 1697 r. Antoni, syn Adama i Teofili Chrząszczewskiej, 1710 r. Wawrzyniec, syn Szymona, zapisał dożywocie żonie Teresie Kiełpińskiej 1757 r. (Ks. Gr. Przed, i Brzeskie).
PUCZAJEWSKI. Jeremiasz, towarzysz pancerny, pieszo poszedł do szturmu Połocka 1582 r.
PUCZKOWSKI. Mikołaj Dzierżek, syn Andrzeja, prowadził proces w Trybunale o sumy 1654 r. (Wyr. Tryb. Lubel.).
PUCZKOWSKI. Na Litwie. Franciszek, syn Szymona, doktór medycyny, otrzymał przyznanie szlachectwa w Ces. i został z synami: Adolfem, Henrykiem i Rudolfem zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. Ignacy, syn Kazimierza, urzędnik rosyjski, otrzymał przyznanie szlachectwa w Ces. 1848 r. i z synem Ludwikiem zapisani do szlachty gub. kijowskiej.
PUCZNIEWSKI h. ABDANK. Jan z Luboczy, podczaszy rawski 1532 r. Ks. Zbigniew ustąpił 1537 r. dobra Puczniew bratu swemu Janowi. Andrzej i Krzysztof, synowie Piotra, sprzedali części dóbr Luboczy i Brzegi 1613 r. Jędrzej 1632 r., Jacek 1674 r. podpisali elekcye. (Metr. Kor., Conv. Vars. Piotrk.).
PUCZWINTOWICZ. Kazimierz z woj. mińskiem podpisał pospolite ruszenie 1698 r.
PUCZYCKI. Rączko, poseł do Ks. Mazowieckiego 1498 r., sędzia bielski 1516 r. Jurij Rączko, sędzia bielski 1530 r. (Metr. Lit.).
PUCZYŃSKI. Andrzej, podstarosta starodubowski, i Stanisław podpisali pospolite ruszenie 1698 r. Stanisław, syn Jana i Marjanny z Prokopowiczów, ur. 1799 r. w Wilnie, wszedł 1816 r. do artylerji lekko-konnej i 1820 r. został podporucznikiem, a 1830 r. porucznikiem (Ks. Wojskowe).
PUDERNIA h. ŚLEPOWRON. Byli zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzińskiej przed r. 1830.
PUDEROWICZ. Piotr, chorąży, otrzymał 1662 r. prolongację glejtu w sprawie o infamję (Sigil.).
PUDLIKOWSKI. Jerzy w Wielkopolsce 1547 r. (Akta Poznańskie).
PUDŁOWSKI h. KOŚCIESZA odm. Odmiana herbu: w koronie dwie palmy, każda pomiędzy dwoma piórami strusiemi herbowemi; z każdej strony piór krzyż, a między ich ramionami cztery krzyżyki kawalerskie złote.
Ponieważ już w XIV stoleciu ta rodzina zamieszkiwała w wojew. Sieradzkiem, przypuścić należy, że to województwo a nie Mazowsze, jak utrzymuje Niesiecki, było jej gniazdem, tem więcej, że ród Kościeszów, za czasów piastowskich gnieździł się w południowo-wschodnich, a nie w północnych stronach naszego kraju. Jan, dzielny wojownik pod hetmanem Janem Tarnowskim, miał trzech synów: z nich Stanisław bezdzietny; Melchior, sekretarz króla Zygmunta Augusta, jeden z ulubieńców tego monarchy, mąż rycerski, uczony i poeta, gorliwy katolik, powszechnie był szacowany i od swych ziomków sieradzan podawany był na sędziego ziemskiego, lecz tej godności odmówił; umarł 1588 r., zostawiwszy z żony N. Białyńskiej potomstwo; jego brat Jan wojski i poseł sochaczewski, podpisał ugodę bendzińską; kawaler Jerozolimski i podróżnik po Europie, chlubnie odznaczywszy się w wojnie moskiewskiej, otrzymał dla siebie i brata Melchiora odmianę herbową, powyżej przytoczoną od króla Stefana w 1581 r.; sekretarz królewski, wójt w Czerwonej Niwie, z żony Katarzyny miał synów: Andrzeja, łowczego sochaczewskiego, i Jana, po którym z Zofji Mikołajewskiej synowie: Stanisław i Wojciech, dziedzice dóbr Łazy 1642 r.
Zygmunt, syn Mikołaja i Barbary, dziedzic dóbr Zawady, z żony Doroty Zaborowskiej jego synowie: Jakób, Piotr, Tomasz i Szymon; z nich Jakób zapisał 1699 r. dożywocie żonie Teofili Chrzczonowskiej. Stanisław, dziedzic dóbr Ślubów, wojski zakroczymski, um. 1671 r., pozostawiając syna Michała Jan, wojski sochaczewski 1687 r.
Jan-Kazimierz, sędzia zakroczymski 1702 r., miał syna Józefa, dziedzica dóbr Sokołowo i Bielsko, cześnika zakroczymskiego, po którym z Katarzyny Żurawskiej syn Michał, sędzia ziems. zakroczymski, zapisał 1756 r. dożywocie żonie Teresie Bukier, z niej synowie: Łukasz, miecznik nurski 1766 r., i Wojciech, łowczy zakroczymski; po Łukaszu z Antoniny Myszczyńskiej synowie: Józef wyleg. w Król. 1839 i Wincenty, radca wojew. płockiego 1825 r., sędzia pokoju pułtuski, dziedzic dóbr Birlino, w młodości urzędnik w komisji spraw wewnętrznych, ożeniony z Klarą Lasocką, mąż powszechnie szanowany w swoim powiecie, wyleg. w Król. 1839 r.
Samuel, burgrabia drohicki, łowczy gostyński 1711 r., z żony Eleonory Irzykowicz pozostawił synów: Aleksandra, Jezuitę 1723 r. i Leona, po którym z Doroty Podkańskiej, wdowy po Kossowskim, syn Ignacy, dziedzic dóbr Lasy, elektor 1764 r. z ziemi drohickiej, wojski zakroczymski 1775 r., podstarosta drohicki 1781., cześnik podlaski 1791 r., komisarz Cywilno-wojskowy 1792-93. Ksawery, starosta zawichostski, z żony Załuskiej jego córka Aleksandra Kajetanowa Wielogłowska 1809 r.
Po Leonie, wojskim podlaskim, syn Leon, wojski podlaski 1774 r. Józef, szambelan Stanisława Augusta 1787 r. (Metr. Kor. Conv. Vars. i Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Don. Vars., Wyr. Piotrk., Sigil., Ks. Gr. Sochacz. i Czers.).
PUDWELS h. PUDWELS. Hrabiowie i szlachta. Herb-tarcza wpodłuż przedzielona; w prawej części szachownica niebieska i biała, w lewej części w polu niebieskiem pół jelenia białego, z poprzedniej wyskakującego w lewo; na hełmie bez korony ogon pawi; niektórzy jednak kładli ogon cietrzewi rozwinięty, jak ogon pawi, lub też trzy pióra bażanta. Nie wiem, czy wszyscy, czy też niektórzy tylko członkowie tej rodziny, - obecnie żyjący, dzielą tarczę poprzecznie na dwie części, kładąc w górnej pół jelenia wspiętego w lewo, a w dolnej szachownicę złotą i niebieską. Hrabiowie Pudewels (gałąź tej linii) tarczę dzielą na ukos z lewej ku prawej, kładąc w górnem polu białem pół jelenia w prawo, w dolnem szachownicę niebieską i złotą. Na tarczy dwa hełmy: na prawem szyja orla w koronie, w prawo, na lewym w koronie ogon pawi, obok którego z każdej strony trzy pióra bażanta; tarczę podtrzymują z każdej strony orzeł czarny ukoronowany, łbem na zewnątrz, a na piersiach cyfra F. R. (Fridericus rex) i nad cyfrą korona królewska.
Zamożna pruska rodzina, właściwe jej nazwisko Podewils, pisano ją jednak Pudwils i Podywils; tytuł hrabiowski pruski otrzymali w 1741 r. trzej bracia: Henryk i Otto-Krysztof, ministrowie pruscy, i Adam-Joachim, generał-major; wielu z nich służyło w Rzeczypospolitej Polskiej. Adam, pułkownik we Francyi i Niderlandach, walczył przeciw Moskwie pod Ułą i w innych bitwach 1564-68; jego brat stryjeczny Jerzy, poseł Zygmunta Augusta do Anglji, dzielny wojownik przeciw Moskwie 1566-68 r. Po Chrystyanie (Janie) 1550 r. synowie: 1) Jan, 2) Chrystyan, pułkownik za Stefana Batorego pod Połockiem, Wielkiemi Łukami iw innych bitwach z Moskwą, chlubnie odznaczył się. 3) Erazm, po którym syn Jan walczył przeciw Moskwie 1608 r. (Conv. Var.). Jan, syn Jerzego, z żoną Marjanną Latalską cedowali 1626 r. wsie Ikaczyno i Siarnowo. Krzysztof 1613 r. w pow. oltensburskim i Ludwik 1612 r. w pow. rastenburskim (Vol. Leg.).
Po N., generał-majorze wojsk koronnych, syn Joachim, starosta kierliński i kazimiburski 1674 r. i jego córka Marya za Ferdynandem Lettawem, starostą kolsberskim. Jerzy, Franciszek, Kazimierz-Otto i Gerard-Henryk, synowie Jana-Heninga, 1666 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.). Kacper-Otto i Kazimierz podpisali elekcyę 1674. z wojew. pomorskiem.
PUJAKIEWICZ. Mylnie w Vol. Leg. zamiast Bujakiewicz.
PUJKIEWICZ v. PUJKOWICZ. Baltazar sprzedał 1540 r. swoje siedlisko. (Metr. Lit.).
PUKACZEWSKI. Marcin, rotmistrz, otrzymał 1686 r. list przypowiedni na chorągiew pancerną w sto koni (Sigil.).
PUKANIEWICZ. Paweł, syn Aleksandra, i inni 25 osób zapisano do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1816 r.
PUKARZEWSKI v. PUKARZOWSKI h. SZRENIAWA. Dawna w woj. krakowskiem, lecz już zgasła rodzina. Mikołaj 1422 r. i Andrzej, dziedzic dóbr. Irządze, cytowani w akt. krakowskich. Stanisław, dziedzic dóbr Wygiełzów i Zawadka 1470 r. (L. Benef.). Andrzej, dworzanin królewski, otrzymał 1518 r. przywilej na dobra Pukarzów (Metr. Kor.). Zygmunt i Maksymilian, synowie Stanisława, 1632 r. Paweł, syn Macieja, ustąpił 1639 r. części w m. Łęczycy bratu rodzonemu Heronimowi. Stanisław ustąpił 1634 r. ruchomości, we wsi Janików Elżbiecie z Trzepnicy, wdowie po swym synu Remigjanie, którego syn Zygmunt ustąpił 1645 r. części wsi Krasowice i Srzeniawa Aleksandrowi, synowi Stanisława Pukarzewskiego (Ks. Gr. Piotrk.). Maciej z Katarzyny Koniecpolskiej miał syna Mikołaja 1651 r. Paweł, miecznik rawski, podpisał elekcyę 1648 r. Stanisław i Franciszek 1671 r., synowie Jerzego (Akta sandomierskie).
PUKIELSKI. Stanisław i Wojciech notowani w Tryb. Lubelskim 1723 r.
PUKIERZYŃSKI (w Sigil.) PULWERZYŃSKI. Samuel, zaporożec, nobilitowany 1661 r. w nagrodę zasług wojennych (Vol. Leg.).
PUKINICKI. Mikołaj wolny od wyprawy wojennej 1524 r. (Metr. Kor.).
PEKIŃSKI h. PIELESZ. Izydor, syn Jana, i Tadeusz, syn Stefana, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r.
PUKIŃSKI h. RUDNICA. Piszą się z Pukinina, w woj. rawskiem, zkąd przenieśli się do Litwy. Maciej, oboźny wojsk koronnych, ustąpił 1494 r. wieś Pukienin wnukom swoim: Maciejowi i Michałowi. Sebastjan, syn Łukasza, 1545 r. otrzymał w dożywocie wieś Pukinin. Katarzyna ustąpiła 1548 r. wieś Głuchów i grunt Pisarzowski bratu Sebastjanowi (Metr. Kor.). Piotr, syn Sebastjana, sprzedał 1631 r. Głuchowek i Pukinin (Ks. Gr. Sochacz.).
Potomstwo Marcjana, Melchiora i Andrzeja, synów Jana, wnuków Zygmunta, osób 38, i Józef, syn Karola, z synami: Jerzym i Benedyktem w 1861. wyleg. w Ces. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
PUKL v. PUKIEL h. RAWICZ. Maciej, syn Marcina, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r.
PUKLATECKI h. POMIAN. Zobacz POKLATECKI.
PUKLEWICZ h. ABDANK. Józef, Tadeusz i Stanisław z potomstwem, synowie Wawrzyńca, wnukowie Jana, wyleg. w Ces. 1843. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
PUKLICZ h. ŚLEPOWRON. Jacek, Fabian i Kazimierz 1782., a Błażej i Wojciech, synowie Fabijana, w 1835 r., wyleg. w Galicyi. PUKOWSKI. Jakób, rotmistrz wojsk król. 1494 r. Mikołaj otrzymał 1498 r. pewne dobra (Metr. Kor.).
PUKSZTA h. KOŚCIESZA odm. Odm. herbu - strzały na tarczy dwukrotnie przekrzyżowane.
Na Litwie, noszą przydomek Klausgiełłowicz, wywodząc się od Wojdyłła Klausgiełowicza, który na sejmie Unii 1413 r. wziął herb Ciołek, lecz ten jego potomkowie zamienili na Kościeszę. Marcin, bojar wołkowyski, winien był dostawiać na potrzeby wojenne jednego zbrojnego konnego 1528 r.; w 1546 r. otrzymał przywilej na dobra (Metr. Lit.) Stanisław, chorąży wołkowyski, kupił w 1606. dobra Sawicze w woj. nowogrodzkiem od Janusza Ks. Radziwiłła, lecz je sprzedał Telszewskim. Jan, chorąży wołkowyski 1619 r., komisarz wojskowy 1621., poseł na sejmy. Samuel, poseł wołkowyski 1632., dworzanin królewski. Michał, Aleksander, Jan i inni podpisali pospolite ruszenie 1698 r.
Paweł, syn Aleksandra, z synami: Edmundem i Aleksandrem wylegit. w Ces. 1841. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
PULCZYCKI. Kazimierz, syn Wojciecha, 1792 r. (Czers. Perp.). Maciej, syn Kazimierza i Eleonory z Gumowskich, ur. 1789 r. w Drwalewie w obwodzie warszawskim, postąpił 1808 r. do 5 pułku jazdy X. Warszawskiego i 1810 r. został podporucznikiem, 1817 r. porucznikiem iw 1825 r. awansował na kapitana; odbył kampanje: 1809 r. przeciw Austrji i 1812 r. w Rosji (Ks. Wojskowe).
PULIKOWSKI h. JUNOSZA. Mają przydomek Bazik, a piszą się z Pulikowa. Stanisław i Wojciech podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią chełmską. Stanisław, syn Koźmina, 1717 r. Jan, major wojsk lit. 1720 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Apolinary-Ignacy wyleg. w Galicji 1782. N. został chorążym wojsk lit. 1792 r. (Kancl.). Leon, syn Bazylego, doktor medycyny, lekarz rządowy we wsi Lubimie, gub. jarosławskiej 1865 r.
PULMAN. Jan, porucznik wojsk koronnych 1670 r. (Sigil.).
PULWERZYŃSKI (w Vol. Leg. Pukierzyński). Patrz Pukierzyński.
PUŁASKI h. CHOLEWA. Niektórzy z Pułaskich, herbu Ślepowron, wylegitymowali się w Król. 1859 r. z herbem Cholewa, a mianowicie Piotr, burmistrz m. Sokoły, syn Walentego i Wiktoryi Popławskiej, a pochodzący z Rafała w 1591 r., herbu Ślepowron.
PUŁASKI h. ŚLEPOWRON. Gniazdem tej rodziny wieś Pułazie pod Tykocinem, lecz byli iw Mazowszu, szlachta zagrodowa i dopiero w XVIII stuleciu zasłynęła w dziejach Rzeczypospolitej. Rafał, dziedzic dóbr Pułuzie, Swierszów i Gołąbki 1590 r., podzielił je między dziewięciu synów; stolnik bielski, kapitan wojsk pieszych, walczył pod Chocimem 1621 r. przeciw Turkom z swoimi synami, towarzyszami husarskimi; z tych synów Wojciech, dzielny wojownik przeciw Szwedom w Holsztynie iw ojczyźnie, miał synów: Szymona, po którym zostało czterech synów: Paweł, towarzysz pancerny, zabity w bitwie pod Kaliszem z Sasami; Jakób, towarzysz husarski, Mateusz, towarzysz pancerny, i Franciszek.
Franciszek, podczaszy podolski 1702 r., pułkownik wojsk koronnych pisarz wojskowy, mąż zacny, uczony i autor f 1738 r., z żony Rozalii Winkler, jego córka Elżbieta Wawrzyńcowa Świderska, cześnikowa wiska, i synowie, Karol, Jezuita, i Baltazar, starosta radenicki 1744 r., żonaty z Agnieszką Terszowską, z niej córki: Kunegunda 1v. za Ignacym Karniewskim, podstolim różańskim, 2v. za Rochem Ogrodzińskim, szambelanem król., i Teresa, żona Antoniego Kuczewskiego, cześnika bracławskiego.
Aleksander, dziedzic na Pułaziu 1601 r., miał syna Tomasza, dziedzica Pułazia 1616 r., po którym syn Adam z żony Agnieszki Zaleskiej miał synów: Alberta, Macieja i Wawrzyńca; po Macieju synowie: Kazimierz i Wawrzyniec.
Wawrzyniec, syn Adama i Zaleskiej, dziedzic na Pułaziu Kostrach 1686 r., zaślubił Marjannę Kostrówną i z niej miał córkę Joannę za Jakóbem Wyszyńskim i dwóch synów: Stefana i Jakóba; po Stefanie z Anny Kućmierowskiej synowie: Jan, miecznik mielnicki, żonaty z Justyną Zarembianką, i Ignacy, skarbnik bielski, ostatnio miecznik mielnicki.
Jakób, syn Wawrzyńca i Kostrówny, dziedzic na Kostrach 1715 r., zaślubił Małgorzatę Zarembiankę i z niej pozostawił synów: Józefa, Marcina i Tomasza; Marcin i Tomasz zmarli bezpotomnie.
Józef, dziedzic na Pułaziu, Kostrach, Grabowie, Jaruzalu, wziął udział w konfederacyi dzikowskiej 1734 r.; pisarz najwyższy skarbowy i pisarz nadworny koron. 1752 r., starosta strzemecki i świdnicki, mszczonowski i nowosielecki, mąż czynny, zdolny, biegły pracownik i gorący patryota, należał do stronnictwa republikańskiego 1764 r. przeciw Czartoryskim, w 1768 r. konsyliarz konfederacyi radomskiej, w 1768 utworzył słynną konfederację barską, był jej regimentarzem; gdy przecież pierwsze działania tej konfederacyi nie udały się, zmuszony ustąpić do Turcyi, um. 1769 r.; z żony Maryanny Zielińskiej, córki Andrzeja, cześnika łomżyńskiego, miał córki: Monikę za Stanisławem Rohozińskim, chorążym trembowelskim, Józefę za Marcinem Sławoszewskim, szambelanem, Annę, kanoniczkę warszawską, Joannę za Atanazym Walewskim, kasztelanicem łęczyckim, Paulinę Suffczyńską, Małgorzatę Skilską, i trzech synów: Franciszka, Kazimierza i Antoniego.
Franciszek Ksawery, starosta augustowski i radeniecki, wziął razem z ojcem udział w konfederacyi barskiej, jako pułkownik dzielnie walczył przeciw wojskom królewskim 1768 r.; obrany marszałkiem przemyskim, czynnie rozszerzał konfederacyę barską, a zręcznemi obrotami uwiódłszy nieprzyjaciela iw kilku utarczkach pokonawszy go, wszedł do Litwy wraz z bratem Kaźmierzem, pobił pod Brześciem oddział rosyjski 1000 ludzi, i dotarł aż do Słonima, lecz nie mając dostatecznego poparcia od konfederatów litewskich, zmuszony był do cofnięcia się do Małopolski iw bitwie pod Łomazami został zabity.
Kazimierz, marszałek konfederacyi łęczyckiej, starosta zemliński, jeden z najdzielniejszych i najzdolniejszych wojowników konfederacyi barskiej, mąż nieposzlakowanego patryotyzmu i zacności, w roku 1770 opanowawszy Częstochowę, zrobił ją środkowym punktem swych działań i bronił dzielnie przeciw wrogom; widząc upadek konfederacyi i niepodobieństwo dalszej walki, ustąpił z kraju 1772 r. i udał się do Saksonii, z której przy pomocy Franciszki Księżnej Saskiej, z domu Krasińskiej, dostał się do Turcyi w nadziei, że tam znajdzie środki do dalszej zbrojnej walki za ojczyznę, gdy ta nadzieja go omyliła, popłynął do Ameryki iw stopniu generała wszedł w służbę Stanów Zjednoczonych; w ich wojnie o niepodległość z Anglją - odznaczył się chlubnie w kilku bitwach, lecz już 1779 r. po dwuletniej służbie poległ, mając zaledwie 36 lat wieku.
Antoni, ostatni syn Józefa, starosty, dziedzic Grabowa, Winiar i Zakrzewia, starosta czereszyński, generał-major wojsk koronnych, poseł na sejmy, pułkownik wojsk koronnych 1780 r., rotmistrz kawaleryi narodowej 1791 r., poseł na sejmy, ostatecznie marszałek wołyński konfederacyi targowickiej i kawaler orderu św. Stanisława, w młodości służył w konfederacyi barskiej, następnie stronnik Stanisława Augusta, jeden z pierwszych przystąpił do Targowicy, od niej był mianowanym generałem lejtnantem, a wkrótce hetmanem polnym koronnym. Antoni z żony Antoniny Wojno-Orańskiej, chorążanki czerniechowskiej, pozostawił syna Kaźmierza, po którym z żony Joanny Świętosławskiej, chorążanki krzemienieckiej, córki: Eufemja i Antonina za Bolesławem Burzyńskim i syn Adam, dziedzic Boruszkowice, z Julji Gadomskiej pozostawił córki: Amelję za Adamem Gadomskim, Marję za Józefem Żurakowskim i synów: Pawła i Kazimierza; po Pawle syn Antoni wylegitymowany w Królestwie 1839 r.
Kazimierz, dziedzic Zawadyniec na Podolu, po którym z Jadwigi Jakubowskiej córka Helena i synowie: Józef, Franciszek i Adam, z których Józef, ur. 1873 r., dziedzic Boruszkowiec, zaślubił Wandę Sadowską i ma z niej córkę Annę i synów: Kazimierza i Szczęsnego.
Franciszek, ur. 1875 r., dziedzic Żyliniec na Podolu, z żony Heleny Turowskiej ma córkę Jadwigę.
Adam, ostatni syn Kazimierza, ur. 1879 r., dziedzic części dóbr Zawadyniec na Podolu. Po Rafale, dziedzicu wsi Pułazie, Świerszow i Gołembie 1591 r., syn Maciej miał syna Jakóba, a ten syna Walentego, którego syn Grzegorz pozostawił syna Mateusza, a ten syna Tomasza, tego syn Wojciech miał syna Kacpra, żonatego z Maryanną Zaleską, z niej syn Felicyjan wylegitym. w Król. 1844 r. Z tej linii: Mateusz, Michał i Alojzy ksiądz, synowie Rocha, 1845 i Grzegorz, syn Karola, w. 1865 r. wylegitym. w Królestwie. Po Wojciechu, burgrabim liwskim 1721 r., pochodzący Wojciech, syn Aleksandra z Anieli Thorznickiej, dzierżawca ekonomii rządowej Wyskitno, następnie właściciel obszernych dóbr w gub. kaliskiej, wylegitym. w Król. 1843 r. (Wyr. Tryb. Lubel., Metr. Kor., Ks. Gr. Czerskie, Kancl.).
PUŁCZYŃSKI. Franciszek, syn Jakóba, ekonoma dóbr Winiary, i Marjanny, wspólnie z matką obrali 1789 r. superarbitra do sprawy z Adamem Skilskim, dziedzicem tych dóbr, a w 1790 r. taż Pułczyńska pokwitowała tegoż Skilskiego z sumy 792 flor. (Ks. Gr. Czerskie Perpet.).
PUŁJANOWSKI. Na Litwie; z nich Maciej podpisał konwokacyę generalną 1764 r. (Vol. Leg.).
PUŁKAYM. Hr. Józef żonaty z Barbara de Andrassy, wdową po Ignacym Balu, staroście taborowskim, którego żona Barbara pozywała 1750 r. sukcesorów Bała o klejnoty (Wyr. Tryb. Lubel.).
PUŁKIEWICZ. Mikołaj podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią chełmską (Vol. Leg.).
PUŁWIŃSKI. Piotr ze Żmudzią podpisał elekcyę 1697 r. (Vol. Leg.).
PUNGL. Stanisław z pow. kowieńskim podpisał pospolite ruszenie 1698 r.
PUNIKIERSKI. Michał, b. dziedzic wsi Michałcza, obecnie posesor, pozwany 1726 r. o sumę 7,000 złp. (Zap. Tryb. Piotrk.).
PUNIKIEWSKI h. ROGALA. Podług Paprockiego w ziemi różańskiej; k. 1580 r. Adam, podstarosta różański.
PUNIKOWSKI h. GOZDAWA. Właściwie Ponikowski, gdyż podług Niesieckiego wzięli nazwisko od wsi Ponikwy, na Podlasiu, porzuciwszy dawniejszą swą nazwę Sokół.
PUNIKOWSKI h. LUBICZ. Podług Paprockiego dom znaczny i rycerski w ziemi nurskiej. Florjan, Stanisław i Wojciech 1632 r. Jan, podsędek przemyski, miał syna Marcina 1651 r. Jan, chorąży nurski 1686 r. N., podstoli nurski 1690. (Wyr. Tryb. Lubel., Vol. Leg.).
PUNIŃSKI. Wojciech, syn Abrahama, dziedzic wsi Ciarniowo-Siestranki 1503 r. (Akta Łomżyńskie).
PUNOWSKI. N. z woj. brzesko-litewskiem podpisał elekcyę 1697 r.
PUNTUS h. POKORA. Paweł, syn Ferdynanda, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r.
PUPKIEWICZ h. PYPKA. Franciszek i Aleksander z synem Feliksem, synowie Wiktora, wnukowie Aleksandra, wyleg. w Ces. 1850 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
PURGACKI. Jan z woj. ruskiem podpisał elekcyę 1697 r. (Vol. Leg.).
PURWIŃSKI h. NOWINA. Adam i Wincenty z potomstwem, synowie Michała, wnukowie Jana, wyleg. w Ces. 1852 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
PURYCKI h. KORYBUT. Potomstwo Michała, Józefa i Kaźmierza, synów Tomasza, wnuków Józefa, razem osób 26, wyleg. w Ces. 1852-65. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
PURYSZKO h. PRUS. Na Litwie i na Rusi Białej. Jerzy, bojar 1546 r. Juchno 1551 r. (Metr. Lit.). Jan-Jerzy z woj.mińskiem podpisał elekcyę 1648 r. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1831 r.
PURZYCKI h. DĄBROWA. Wzięli nazwisko od wsi Purzyce, w ziemi ciechanowskiej. Marcin, syn Macieja, 1602 r. zaświadczył na zjezdzie warszawskim szlachectwo siostrzeńca swego Jana Smoleńskiego, zrodzonego z siostry swej rodzonej Zofji Purzyckiej. Fabjan, syn Łukasza, i Maciej, syn Andrzeja, 1685 r. (Don.Vars.). Jan, towarzysz husarski 1754 r., syn Józefa i Apolonii Skalskiej (Akta Warszaw.). Jan wylegitymowany w Galicyi 1782 r.
Po Andrzeju, synu Michała, dziedzicu wsi Purzyce 1711 r., syn Mikołaj, tego syn Szymon, żonaty z Katarzyną Kawiecką, pozostawił syna Antoniego, w wojsku ros., wylegitym. w Król. 1859 r.
PURZYCKI h. DOLIWA. Po Janie, dziedzicu wsi Jabłeczniki 1786 r., syn Grzegorz miał syna Hilarego, wylegitym. w Król. 1844 r.
PURZYCKI h. POMIAN. Pisano ich także Purzecki. Ignacy, rotmistrz kowieński 1791 r. Bonifacy zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799.
PUSCH h. KORUN. Jerzy-Bogumił, syn Krystiana, urodzony w Saksonii, znakomity geolog, w 1816 r. przybył do Polski wezwany na urzędnika górniczego; w 1834 r. intendent miennicy warszawskiej, od 1842 r. naczelnik techniczny w górnictwie, autor kilku ważnych dzieł po niemiecku, dotyczących górnictwa i geologji w Polsce, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Król. 1842 r.; jego syn Edward, w wojsku ros., wylegitym. w Król. 1848.
PUSCH h. PUSCH. Podług Ledebura herb - w polu niebieskiem, na zielonej murawie las, z którego wybiega złoty lew.
Rodzina śląsko-pruska, już w XVI stoleciu w obu tych prowincjach posiadająca znaczne majątki; jedna jej gałąź osiedliła się w Polsce. Krzysztof otrzymał 1521 r. wieś Hirschfeld, a w 1523 r. wsie Dewthgendorff, Karbiten i Korwinden (Metr. Kor.). Ludwik, dziedzic dóbr Brzezno, prowadził proces 1685 r. w Trybunale Piotrkowskim. Józef, pisarz ziems. łęczycki 1765 r. (Kancl.).
Adam, burgrabia newesoburski (Sigil.) 1724 r., tego syn Jan-Franciszek miał syna Karola, żonatego z Wilhelminą Hassant. z niej syn Jan, dzierżawca dóbr Poniemoń w pow. maryampolskim, wylegitym. w Król. 1850 r.
a PUSIMS Aleksander-Jakób został nominowanym 1772 r. kapitanem w wojsku koronnym Rzeczyp. (Sigil.).
PUSKARZYC. Feliks na Żmudzi 1561 r.
PUSŁOWSKI h. CIOŁEK. Niektórzy z Pusłowskich, herbu Szeliga odm., brali herb Ciołek, jak Grzegorz, archidijakon inflantski, sufragan i oficyał białoruski 1781-94 r., biskup alialeński. Mikołaj, syn Jerzego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799.
PUSŁOWSKI h. SZELIGA odm. Hrabiowie i szlachta. Herb - w polu czerwonem półksiężyc złoty, rogami w górę, na nim strzała rozdarta w lewej swej części, ta część w dwóch odłamkach skrzyżowana, u wierzchu stojącej części także odłamek z żeleźcem znajduje się z lewej strony; w koronie trzy pióra strusie. Ten herb Kojałowicz zowie Szeligą odmienną.
Dawna litewska rodzina, bierze przydomek Mongud, który zdaje się, że był już nazwą za czasów Litwy - wzięła zaś nazwisko od swej posiadłości w pow. upitskim, zwanej Pole Pouslejskie. Była to znaczna posiadłość, gdy jej właściciele obowiązani byli wystawiać 7 zbrojnych konnych na potrzeby wojenne. Główna osada tej posiadłości, wieś Pousleje w końcu XVI stolecia za spolszczeniem się Litwy nazwaną była Pusłowiem, ztąd też i rodzina brała od niej nazwisko Pouslejski, Pousłowski, i Powsłowski; nazwisko Pusłowski przyjęte zostało stanowczo dopiero w drugiej połowie XVII-go stolecia, przecież jeszcze w końcu XVIII w., niektórzy jej członkowie szczególniej ci, którzy brali herb Ciołek pisali się Posłowski lub Powsłowski.
Pierwszym znajomym przodkiem rodziny był Paweł, dziedzic dóbr Pousleje k. 1480 r. ziemianin królewski, jego syn Jerzy, z żony Elżbiety, córki Macieja, miał czterech synów: Mikołaja, zmarłego k. 1595 r., Jakóba, Szczepana i Bartłomieja, i z tych braci, Jakób odkupił od Bartłomieja i Mikołaja ich części na Pousleju; od tych jak i od Szczepana pochodzą Pousłoscy v. Pusłowscy, dziedzice na Pouslejach, w XVII stoleciu i jeszcze w XVIII w. żyjący w różnych stronach Litwy, a z których Grzegorz był sufraganem białoruskim i biskupem alialeńskim 1793 r.; znaczna część tych Pusłowskich z niewiadomego powodu przeszła do herbu Ciołek.
Jakób, syn Jerzego, z żony Barbary Andrzejównej Wierewiel, 2v. Janowej Mikoszewskiej, miał synów: Albrychta i Jakóba; po Albrychcie z Barbary Burzyńskiej, 2v. Kacprowej Cwierkiewiczowej, miecznikowej oszmiańskiej, syn Stanisław-Karol zabił swego ojczyma w kłótni o majątek; um. 1690 r. w późnej starości bezdzietny z Teresą Kiewliczanką.
Jakób, starosta okszatyński i owiesny królewski, wojownik przeciw Moskwie 1616-18 r., - nabywszy części w posagu po żonie Barbarze Syrmie, sędziance ziemi lidzkiej, w drugiej części przez kupno majątek Pieski, w pow. Słonimskim, stał się protoplastą głównej linji tej rodziny, istniejącej dotychczas; um. 1638 r., zostawiwszy trzech synów: Jacka, Ambrożego, Kazimierza-Michała i trzy córki: Józefę za Samuelem Makarewiczem, Marję za Jakóbem Kosmowskim i Teresę za Kazimierzem Wiszniewskim; z synów: Ambroży (Bartłomiej na chrzcie), doktór św. Teologji, przeor Dominikanów w Wilnie, kapłan pobożny i energiczny, odznaczył się obroną praw swego klasztoru przeciw nadużyciom wojsk moskiewskich, zajmujących Wilno 1656-58.
Jacek, zmarły 1686 r., z Marjanny Wołochowiczówny pozostawił syna Benedykta, zm. 1712 r., cześnika rzeczyckiego, po którym z dwóch żon: Konstancji Szostowickiej i Wiktorji Warachomskiej, skarbnikowej witebskiej, córka Rozalja Wojsiad, skarbnikowa lidzka, i synowie: Rafał i Piotr zm. 1769 r., po którym córka Marja Dominikowa Szemesz, cześnikowa trocka, i syn Michał, ksiądz Dominikanin.
Kazimierz-Michał, najmłodszy z synów Jakóba, owiesnego królewskiego, podstoli rzeczycki 1676 r., chorąży piński 1691 r., pułkownik wojsk królewskich i regimentarz, posiadał kilka królewszczyzn i leśnictwo puriskie; pan znacznego majątku dóbr Pieski, Gaje, Pousłowice i inne; - jeden z dzielniejszych wojowników swojego czasu, począwszy od bitwy pod Beresteczkiem 1651 r., aż do późnej starości nie złożył oręża; w nagrodę zasług wojennych dostał pewną sumę pieniężną, którą sejm kazał mu wypłacić 1677 r. (V. L.), miał dwie żony: Wiktorję Godebską, podstolankę pińską, i Katarzynę Makowiecką, wojszczankę starodubowską; z nich córki: Rozalja Konstantowa Połubińska, stolnikowa mozyrska, Elżbieta Samuelowa Bedońska, Janowa Buchowiecka, podczaszyna grodzieńska, - Joanna Wawrzyńcowa Siecheń, Rachela za Janem Antonim Żyniew i syn Józef- Dominik.
Józef-Dominik, podstoli rzeczycki, dziedzic dóbr Pieski i Mokro w, po którym z Anny Olszewskiej, skarbnikówny liwskiej, córki: Konstancja panna i Ludwika Chlewińska, stolnikowa rzeczycka, i synowie: 1) Leopold, po którym z Zofji Kotowicz było pięciu synów księży, lub bezdzietnych i 2) Franciszek, podstoli rzeczycki 1774-96 r., zm. 1799 r., tego z pierwszej żony Franciszki Massalskiej syn Karol, i z 2-giej Salomei Grabowskiej, horodniczanki brzesko-litewskiej, córki: Helena Boreyszyna, starościna lewkowicka, Eleonora Rodziewicz i Anna Szemiot i synowie: Karol, Onufry, Józef, Wojciech, Stefan i Bruno; z tych braci: Józef, szambelan polski, sędzia ziemski Słonimski 1792, dziedzic dóbr Niwy, zm. 1800 r. bezdzietny,; Onufry, intendent nowogrodzki w komisji policji obojga narodów 1791 r., szambelan polski, sędzia Słonimski, dziedzic dóbr Łotwicze, z żony N. Chmara zostawił córki: Katarzynę Kobylińską i Franciszkę Protasiewicz; Stefan, prałat, scholastyk katedralny wileński 1810 r., przeor Kartuzów berezowskich, zm. 1832 r.; po Brunonie, podkomorzym prużańskim, z Karoliny z Narbuttów ich syn Szczęsny z Józefy Borejszówny pozostawił córkę Marję, a Karol i Wojciech są protoplastami dwóch linji tego domu dotychczas istniejących.
Linja Karola. Karol, major wojsk polskich 1792 r. dziedzic dóbr Żubacz, z żony N. Chrzanowskiej miał dwóch synów; z tych Paweł wyleg. w Ces. 1836 i zapisany do ksiąg szlachty grodzieńskiej, z żony N. Ponikiewskiej jego córka Franciszka Bykowska, Jan wyleg. w Ces. 1836 i zapisany do ksiąg szlachty gubernii grodzieńskiej, po którym z żony Eleonory Giełgudówny synowie: Adam zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1848 r. i Stanisław, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1848 r., marszałek szl. pow. kowieńskiego, z żony Marjanny Godlewskiej jego córka Mar ja za hr. Aleksandrem Tyszkiewiczem.
Linja Wojciecha. Protoplasta tej linji Wojciech, syn Franciszka, poseł Słonimski na sejm czteroletni, następnie rzeczywisty radca stanu rosyjski i marszałek szlachty pow. Słonimskiego, jeden z naj czynniej szych i najzabiegliwszych gospodarzy i ekonomistów swojego czasu, zebrał ogromny majątek głównie przez zakładanie fabryk i popieranie użytecznych przedsiębiorstw, był dziedzicem dóbr: Pieski, Niwy, Kossów, Szydłowice, Dziewiątkowicze i t. d., w których wzniósł i restaurował przeszło 30 kościołów i cerkwi; z żony Józefy ks. Druckiej-Lubeckiej, kasztelanki pińskiej, jego córka Genowefa za Rudolfem hr. Tyzenhauzem i synowie: Franciszek, Władysław, Tytus, Ksawery i Wandalin; z tych braci Franciszek, marszałek szlachty gub. grodzieńskiej 1844., a gub. wileńskiej 1851 r., rzeczywisty radca stanu i szambelan ros., mąż powszechnie szanowany w obywatelstwie, zm. 1859 r. bezdzietnie.
Tytus, wziąwszy udział w powstaniu 1831 r., w pow. pińskim, zmuszony do opuszczenia kraju, osiadł w Paryżu, gdzie um. 1854 r. bezdzietny.
Ksawery, hrabia rzymski, szambelan rosyjski, dziedzic dóbr Królikarnia pod Warszawą, jeden z najgorliwszych filantropów, prezes Tow. Dobroczynności Warszawskiego 1864 r., hojny nadawca instytutu moralnie zaniedbanych dzieci, z żoną Julją ks. Drucką-Lubecką, córką ministra Król. - bezdzietny.
Wandalin, hrabia rzymski, dziedzic dóbr Kossów, Świsłocz i t. d., biegły historyk i numizmatyk, z żony Jadwigi hr. Jezierskiej jego córki: Genowefa za hr. Adamem Broel-Platerem, marszałkiem szlachty gub. wileńskiej, i Marta, zaśl. Kazimierzowi hr. Krasińskiemu.
Władysław, syn Wojciecha i Józefy ks. Druckiej-Lubeckiej, dziedzic dóbr Szydłowice i Czarkowy, marszałek szlachty pow. oszmiańskiego, zdolny gospodarz, z żony Genowefy ks. Druckiej-Lubeckiej, córki Ksawerego, ministra skarbu Król., miał synów: Stanisława, Wojciecha, Przemysława i Emanuela, młodo zmarłych, Franciszka i Zygmunta; po Franciszku, dziedzicu dóbr Pieski, Szydłowice i in., obdarowanym przez papieża Piusa IX tytułem hr. rzymskiego, z Leontyny Włodkówny, chorążanki prużańskiej, córka Leontyna za Karolem hr. Czapskim i synowie: Władysław ur. 1871 r. i Wojciech ur. 1878 r.
Zygmunt, drugi syn Władysława i Genowefy ks. Druckiej-Lubeckiej, dziedzic dóbr Czarkowy w Król., mianowany hr. rzymskim 1869 r., ożeniony z Marją Moszyńską, córką Piotra, marszałka gub. wołyńskiej, z której synowie: Emanuel ur. w Krakowie 1875 r., Franciszek ur. 1876 r. w Sevres i Włodzimierz ur. 1877 r. w Czarkowach.
PUSTOLSKI. Wojciech, syn Stanisława, dziedzica wsi Pustoły 1613 r. (Don. Varsz.). Jakób, syn Marka, 1664 r. (Conv. Gr. Warsz.).
PUSTOŁOWSKI. Wojciech otrzymał wieś Głuchowo 1623 r. (Metr. Kor.).
Elżbiety Żaboklickiej jego syn Leon - Jan, ur. 1835 r., zatwierdzony w tytule baronowskim w Król. 1859 i 1861.
Antoni, uznany baronem w 1825 r. w Król., z żony Zofji Kochanowskiej jego syn Konstanty, dziedzic dóbr Sosnianka i in. w pow. augustowskim wylegitym. w 1845 r., a przyznany w tytule barona w Król. 1852 i 1854 r., z żony Ludwiki Bratoszewskiej pozostawił syna bar. Jana, żonatego z Marją Myło, z tej syn bar. Ludwik, ur. 1877 r., zaślubił 1902 r. Julję hr. Kwilecką.
PUSZKAROWICZ. Adam prowadził proces o grunt 1542 r. (Metr. Lit.).
PUSZKARZEWICZ h. PUSZKAR. Józef i Ignacy z potomstwem, synowie Tadeusza, wnukowie Szymona, wylegitym. w Ces. 1842 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
PUSZKIN. Jan 1546 r. Ostafi, dworzanin i namiestnik, poseł moskiewski 1581 r. Jan, łowczy i namiestnik 1582 r. Piotr, dzierżawca dóbr królewskich 1695 r. (Metr. Lit., Wyr. Tryb. Lubel.).
PUSZKLIŃSKI. Stefan z woj. Sieradzkiem podpisał elekcję 1697 r. (Vol. Leg.).
PUSZKO h. TEREBESZ. Ignacy syn Jana, z synami: Andrzejem, Janem, Ignacym i Walerjanem wylegitym. w Ces. 1843 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
PUSZNIKOWSKI. Maciej, syn Szymona, notowany 1618 r. w aktach przedeckich.
PUSZOWSKI. Szymon, łowczy bracławski 1680 r. (Wyr. Tryb. Lub.).
PUSZYŃSKI. Jan, syn Krzysztofa, z woj. krakowskiem 1648 r. a Andrzej z ziemią chełmską 1697 r. podpisali elekcje. Jan, kanonik kolegjaty krakowskiej 1683 r. (Wyr. i Zap. Tryb. Lub.).
PUTEL h. ODROWĄŻ. Matys, syn Stanisława, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r.
PUTERNICKI. Józef, syn Wojciecha i Marjanny, ur. 1790 r. w Płocku, postąpił 1809 r. jako podlekarz przy lazarecie w Warszawie; sztabslekarz w wojsku polskiem 1830 r., następnie lekarz inwalidów wojsk ros., otrzymał prawa nowego szlachectwa w Król. 1837 r.
PUTIATA v. PUTIATYCZ h. KOŁODYN. Książęta. Taż familia co Puciata, w gub. smoleńskiej i na Białej Rusi. Kn. Dymitr, wojewoda kijowski 1493 r., poseł do cara perekopskiego Mendli Giereja 1500 r. Iwaszko i Borys otrzymali 1497 r. przywilej na dobra Peremiłowskie. Kn. Jan, klucznik łucki, dostał przywilej 1498 r. na dobra w pow. mielnickim. Paszyn, poseł do ks. Moskiewskiego Iwana 1498 r. Jan, starosta przemyski 1540 r. Jacek, dworzanin królewski 1550 r. Kn. Hrehory, poseł z Moskwy 1571 (Metr. Litew.). Suryn-Remigian, stolnik przemyski, tego syn Jan 1702 r. (Sigil.).
PUTIATYCKI h. SYROKOMLA. Piszą się z Putiatycz; są na Rusi Czerwonej. Jakób i Anna, dzieci Waszka, dziedzice dóbr Putiatycze. Jan, syn Ihnata i Anny Dąbrowskiej 1667 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).
Antoni i Ignacy, synowie Benedykta, Jan, Bazyli, Andrzej i Piotr wyleg. w Galicyi 1782 r.
PUTIWILSKI v. PUTYWLSKI. Książęta. Wzięli nazwisko od m. Putywla w gub. kurskiej. Kn. Bohdan Fedorowicz 1510 r., żonaty z N. ks. Mścisławską. Kn. Włodzimierz, syn Bohdana, dworzanin król. 1537 r. (Metr. Lit.).
PUTKAMER h. BRADACICE odm. i Gryf. odm. Baronowie i szlachta. Herb - Niesiecki daje tej rodzinie herb Bradacice, lecz dodaje, że go widział tak ułożonym, to jest, że ma być dwie klamry w formie litery X złożone, między któremi dwie oksze (toporki) złożone na krzyż, żeleźcem nazewnątrz. Podług manuskryptu herbarza szlachty pruskiej - mają być w polu białem trzy toporki czerwone, dwa i jeden w lewo, w koronie smok w prawo; obecnie ta rodzina kładzie w polu czerwonem czerwonego Gryfa z srebrnym ogonem.
Jedna z najdawniejszych i niegdyś najmożniejszych rodzin Pomorsko-pruskich; w początkach XIV stolecia posiadała prawie cały przestwór kraju, począwszy od miasta Köslen aż do Wisły; ma pochodzić od znanej i potężnej rodziny Szwenca, a jej nazwisko ma być zepsutym polskim tytułem podkomorzy, którą to godność jej protoplasta posiadał. Ta rodzina w XV stoleciu rozdzieliła się na kilka linji, z których jedna spolszczyła nazwisko na Kleszczyński, inne, zostając przy swojej pierwotnej nazwie, dziedziczyły na Pomorzu w obu Prusach, Kurlandii i w Polsce, a głównie na Żmudzi. Z linji kurlandskiej, Krzysztof-Henryk, pułkownik, otrzymał w 1681 r. od cesarza niemieckiego Leopolda I. tytuł barona państwa rzymskiego, a z linji pomorsko-śląskiej Marcin-Antoni został baronem pruskim 1737 r.
Z linji osiedlonej w Polsce Wawrzyniec, syn Mikołaja, starosty, 1618 r. Ludwik, syn Krystiana, 1645 r. Joachim-Gotfryd 1648 r. z wojew. pomorskiem Kazimierz, oberstlejtnant królewski, Karol z wojew. malborskiem 1733 r., Antoni, pułkownik wojsk litewskich i Jacek z ziemią żmudzką 1764 r. podpisali elekcye. Andrzej, major wojsk królewskich 1664 r. Ludwik, podpułkownik wojsk litewskich 1744 r. Bar. Krzysztof-Henryk, starosta tukomeński 1759 r. Jacek, sędzia ziemski rosieński 1777 r., ciwun gondyński, poseł na sejm czteroletni z wojew. mińskiego 1791., a od 1792 r. marszałek konfederacyi targowickiej. Jerzy, mostowniczy rosieński 1777 r., sędzia grodzki żmudzki 1793 r. (Sigil., Vol. Leg., Conv. Vars., Zap. Tryb. Piotr., Wyr. Tryb. Lubel., Kancl.),
PUTKOWSKI h. NAŁĘCZ. Dominik, subdelegat grodzki lwowski, wylegit, w Galicy i 1782 r.
PUTKOWSKI h. PUDWELS. Mikołaj, Jan i Hrycz, dziedzice Putkowic Nadolnych 1585 r. Eliasz, syn Borysa, 1596 r. Krzysztof, krajczy król. 1599 r.
Daniel, syn Rafała, 1604 r., po którym synowie: Aleksander i Andrzej 1606 r. Jakób i Stanisław, synowie Piotra, 1684 r. Szczęsny, syn Gabryela i Wojciech, syn Andrzeja, wnukowie Pawła, 1726 r. (Wyr. Tryb. Lubel., Conv. i Don. Vars.).
Na Podlasiu i w Litwie. Ignacy 1791 r., a Jan w 1793 r. susceptanci grodzcy drohiccy.
Po Wojciechu synowie: Karol z synami: Edwardem, Dominikiem i Konstantym, Dominik-Bolesław i Konstanty 1848 r., Paweł, syn Grzegorza, oraz Benedykt i Szymon, synowie Baltazara, w 1861 r. wyleg. w Cesar, i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego.
PUTOSZYŃSKI. N. ziemianin wołyński 1528 r. (Metr. Wołyń.). Iwan i Olechno z Wołyńca złożyli 1596 r. przysięgę na wierność Koronie po przyłączeniu do niej Wołynia. Konstanty, rotmistrz chorągwi podstolego bracławskiego 1667 r. Władysław, łowczy owrucki 1701 r. Adam, stolnik żytomierski 1702 r. Jan, podczaszy owrucki 1759 r. Jakób wyleg. w Galicyi 1782.
PUTRAMENT h. DOŁĘGA. Rozrodzona na Litwie rodzina. Antoni i Andrzej z potomstwem, synowie Antoniego, wnukowie Pawła, 1851 r., Franciszek-Roman i Herkules, synowie Szymona, wnukowie Kaźmierza, prawnukowie Pawła, 1854 r. i potomstwo Jana, Tomasza i Joachima, synów Józefa, wnuków Ignacego, w 1862 i 1865 r. wyleg. w Ces. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
PUTRYKIEJEWICZ. Ziemianie wołyńscy. Wasil dwóch, a Szymon jednego zbrojnego winni byli dostarczać ze swych posiadłości na potrzeby wojenne 1528 r. (Metr. Wołyńska).
PUTWIŃSKI h. ABDANK. Władysław, stolnik owrucki, posesor w pow. powiskim 1698 r. (Metr. Kor.). Jan i Hermenegild z potomstwem, synowie Dyonizego, wnukowie Piotra, prawnukowie Kaźmierza, wyleg. w Ces. 1844. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
PUTWIŃSKI h. SAS. Władysław, syn Władysława, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r.
PUYKIEWICZ v. PUJKIEWICZ h. ŁABĘDŹ. Na Litwie. Potomstwo Antoniego i Jana, synów Stanisława, wnuków Felicyana, osób 19 wyleg. w Ces. 1860 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Tenże Antoni i Jan, synowie Stanisława, w r. 1819 zapisani byli do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej, lecz z herbem Puykiewicz, zdaje się zatem, że ich herb Łabędź ma jakąś odmianę, co dało go uważać za herb własny tej rodziny.
PUYSZTORTIS. Jurij, szlachcic rosieński, cytowany w Metr. Litew. 1528 r.
PUŻACKI. Ignacy, syn Piotra, z potomstwem zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1832 r.
PUŻAKIEWICZ. Ignacy, syn Mikołaja, wylegitymowany w Ces. 1842 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
PUZDOWSKI. Heronim, żonaty z Elżbietą Krupicką, miał syna Jana i córkę Marynę 1686 r. (Wyr. Tryb. Lubel.).
PUZDROWICZ. Jan, syn Pawła, otrzymał 1672 r. grunt w Jaźwinach (Ks. Gr. Czers.).
PUZDROWSKI. Waleryan-Józef wyleg. w Galicyi 1805 r.
PUZEREWICZ v. PUZYREWICZ. Franciszek, syn Piotra, 1687 r. (Zap. Tryb. Lubel.).
PUZEWICZ. Jan z wojew. trockiem podpisał elekcyę 1697 r. (Vol. L.)
PUZEWSKI h. PRUS lll-o. Jan 1676 r. (Akta Wąsowskie). Kaźmierz-Ignacy podpisał pospolite ruszenie Żmudzi 1698 r. Ludwik, Jan i Antoni z potomstwem, synowie Adama, wnukowie Jakóba, wyleg. w Ces. 1852. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
PUZIELEWICZ h. ŚLEPOWRON. Jakób, syn Piotra, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1805 r.
PUZIKOWSKI. Walenty, geometra królewski 1791 r. (Sigil.).
PUZLEWICZ. Dominik, syn Wincentego i Marjanny, ur. 1795 r. w Wilnie, wstąpił 1812 r. do 17 p. ułanów i 1826 r. został podporucznikiem w bataljonie weteranów czynnych (Ks. Wojskowe).
PUZOWSKI h. SZELIGA. Piotr otrzymał 1511 r. przywilej na dobra. Marcin 1528 r. (Metr. Wołyń.) Daniel w woj. czerniechowskiem 1648 r. Mikołaj, Szymon i Daniel 1665 L (Zap. Tryb. Lubel.). N. zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzińskiej przed r. 1831.
PUZYNA h. OGINIEC. Książęta. Senatorowie w rodzinie: Ks. Andrzej, kasztelan miński 1697 r., um. 1701 r. Ks. Dominik-Krzysztof, kasztelan mścisławski 1722 r., wojewoda mścisławski 1730 r., um. 1731 r. Ks. Józef-Ludwik, biskup inflancki 1740 r., um. 1752 r. Ks. Antoni, kasztelan mścisławski 1746 r., um. 1752 r. Ks. Jan, biskup krakowski 1894 r., kardynał 1900 r.
Książęca rodzina, szczepu Ruryka, jednego pochodzenia z ks. Ogińskimi, pisze się z Kozielska. Pierwszym występującym w Litwie jest Kn. Iwan Razylewicz, który osiedliwszy się na Wołyniu, znaczne tu otrzymał dobra. Kn. Wasil Iwanowicz otrzymał wieś Nosowo w pow. mielnickim 1516 r. i dał początek kn. Puzynom. Kn. Tymoteusz, brat Wasila, dworzanin królewski 1524 r., obowiązany był dostarczać 9 zbrojnych na potrzeby wojenne; jego syn Piotr, podkomorzy włodzimierski 1547 r., marszałek lit. 1569 r., miał syna Bohdana-Pawła, sekretarza król, i posła do Moskwy 1553 r., po którym syn Dawid, starosta upicki, pozostawił trzech synów: Pawła, archidjakona żmudzkiego 1630 r., biskupa łuckiego nieunickiego, zm. 1651 r., Szymona, podkomorzego wołyńskiego, i Jana.
Ks. Jan, dworzanin król. 1572 r., zaślubił Krystynę Oziembłowską i z niej miał siedmiu synów, z których: Ks. Jerzy, łowczy wołyński 1632 r., podczaszy upicki, poseł na sejmy, podkomorzy włodzimierski 1633 r., pozostawił dwóch synów: Konstantego i Szczęsnego.
Ks. Mikołaj, poseł na sejmy, żonaty z Zofją Szczukówną.
Ks. Władysław, stolnik upicki 1674 r., tego syn Hieronim, pisarz grodzki upicki, miał syna Aleksandra, wojskiego upickiego, po którym dwóch synów: Michał, regent W. X. Lit. 1701 r., starosta wiski, poseł na sejm 1703 r., żonaty z Aleksandrą Sulimierską, jego córka Teresa-Anna, zakonnica Wizytka, i Józef-Ludwik, kantor i oficjał wileński, a od 1740 r. biskup inflancki.
Ks. Piotr, podkomorzy miński i poseł na sejmy, pozostawił syna Jana-Kazimierza, podczaszego upickiego 1680 r., którego syn Piotr, Jezuita, znany kaznodzieja i tłumacz dzieł religijnych, um. 1717 r.
Ks. Paweł, cześnik upiekł, następnie ksiądz archidjakon żmudzki 1672 r., miał syna Aleksandra, chorążego upickiego, zm. 1702 r., którego syn Józef, pisarz ziemski upicki, pozostawił syna Aleksandra, dziedzica dóbr Tołokczany, po którym synowie: Ks. Wiktor, szambelan Stanisława Augusta, Ks. Nikodem, kantor i sufragan wileński, kawaler Orła Białego, biskup nominal wileński 1815 r., um. 1820 r.; Ks. Antoni, starosta upicki, i ks. Tomasz, kanonik wileński 1793 r.
Ks. Hieronim, ostatni syn Jana i Oziembłowskiej, marszałek upicki 1649 r., poseł na sejmy, miał z żony Estery z Skrobowiczów syna Andrzeja, horodniczego 1689 r., podkomorzego i starostę upickiego, od r. 1697 kasztelana mińskiego, po którym z żony Eufrozyny Chrząstowskiej synowie: Stefan, Jezuita, zm. 1738 r., Józef, Michał, Antoni, Krzysztof-Dominik i Hieronim.
Ks. Józef, dziedzic dóbr Linkowie, starosta szakinowski 1700 r., z żony Barbary Zyberkówny pozostawił syna Michała, starostę stęgwilskiego 1760 r., żonatego z Bogumiłą bar. Brunnow, z niej córka Karolina zaślubiona Karpiowi, chorążemu upickiemu.
Ks. Michał, starosta stęgwilski, chorąży nadw. lit. 1712 r., pisarz lit. 1717 r., zaślubił Zofję Potocką, starościankę jabłonowską, z której córka Konstancja 1v. Mierzejewska, kasztelanowa sochaczewska, 2v. za ks. Stanisławem Puzyną, starostą upickim.
Ks. Antoni, chorąży nadw. lit. 1728 r., kasztelan mścisławski 1746 r., z żoną Elżbietą ks. Ogińską bezpotomny.
Ks. Krzysztof-Dominik, podstoli inflancki 1691 r., starosta upicki, łowczy lit. 1724 r., kasztelan mścisławski 1722 r., a od 1730 r. wojewoda mścisławski, zaśl. Esterę Ebertównę i z niej miał synów: Jerzego i Ludwika bezpot., Michała, chorążego upickiego, po którym z Racheli Brzostowskiej, kasztelanki mścisławskiej, córka Konstancja Staszewska i dwóch synów: Adam i Tadeusz, starosta filipowski, generał major wojsk lit. 1775 r., żonaty z Teresą Romerówną, podkomorzanką trocką, z niej syn Józef z żony Abramowiczówny pozostawił syna Tadeusza żonatego z Gabryela hr. Güntherówną.
Ks. Antoni, ostatni z synów Krzysztof a-Dominika, starosta upicki, wisztyniecki i pękiński 1735 r., zaśl. Antoninę Brzostowską, kasztelankę mścisławską, z której synowie: Józef, generał adjutant król. 1768 r., starosta michalski i bernatowski 1775 r. bezpot., Stanisław, właściciel Sołotwina, Czartowca i Żabiniec, starosta upicki i próchnicki, kawaler orderu św. Stanisława, miał trzy żony: Konstancję ks. Puzyniankę, pisarzównę lit., z niej syn Jan, Barbarę Siemianowską, oboźniankę polną kor., i Antoninę Ponińską, starościankę warcką, z tej córki: Józefa za Augustynem Debolim, chorążym koron., Marja zaśl. Eustachemu Piegłowskiemu, szambelanowi, i Barbara Skrzyńska, oraz syn Andrzej; z synów:
Ks. Jan, właściciel Gwoźdzca, Ostapkowic i in., szambelan król., chorąży gwardyi kor., zaślubił Franciszkę hr. Koziebrodzką, łowczankę trembowelską, z niej córka Katarzyna Spendowska i synowie: Roman i Józef, ur. 1793 r., wstąpił 1809 r. do ułanów w. p. i 1830 r. wyszedł do dymisji; był żonaty z Emilją hr. Koziebrodzką.
Ks. Roman, dziedzic dóbr Gwoździec, Ostapkowice i in., major wojsk Ks. Warszawskiego, zaślubił Hortensję Dwernicką, córkę Józefa, generała wojsk polskich, z niej synowie: Józef, Roman, Juljan i Jan.
Ks. Józef, oficer wojsk austr., z żony Stefanji Jasińskiej, córki Franciszka, pozostawił synów: Romana i Tadeusza; z nich Ks. Roman, członek rady pow. kołomyjskiej, poseł na sejm galic. 1901 r., żonaty z Marją z Cywińskich, a Ks. Tadeusz, oficer wojsk austr. 1897 r., adjunkt w najwyższym trybunale w Wiedniu 1907 r.
Ks. Roman, syn Romana i Dwernickiej, ur. 1837 r. w Gwoźdzcu, dziedzic Gwoźdzca, Ostapkowic i in., oficer wojsk austryjackich, prezes rady pow. kołomyjskiej, zaślubił Helenę z bar. Brunickich i z niej pozostawił córki: Helenę, Wandę zaślubioną Władysławowi Serwatowskiemu, i synów: Leona, ur. 1868 r., oficera wojsk austr., członka rady pow. kołomyjskiej, i Stanisława, ur. 1869 r. w Gwoźdzcu.
Ks. Juljan, ur. 1839 r., dziedzic Rohyni, poseł na sejm galic. 1867 r. i do rady państwa w Wiedniu 1870 r., ożeniony z Różą z Rylskich, um. 1895 r.
Ks. Jan, ostatni syn Romana i Dwernickiej, ur. 1842 r., kanonik katedralny przemyski 1880 r., biskup sufragan lwowski 1886 r., biskup krakowski 1894 r., kardynał 1900 r., kawaler wielkiej wstęgi orderu Szczepana.
Ks. Andrzej, najmłodszy syn Stanisława i Ponińskiej, właściciel Gorajowie, szambelan pol., zaślubił Izabelę Pietruską, córkę szambelana Kazimierza, z której syn Włodzimierz, dziedzic dóbr Martynów, członek pow. rady, rohatyńskiej, z żony Felicji Rudzkiej ma syna Józefa, ur. 1856 r., prof. uniw. lwowskiego, żonatego z Janiną Chojecką, z której córki: Izabela za Władysławem Rylskim, Antonina zaśl. Gustawowi Horodeńskiemu, Anna, Marja, Zofja i syn Stefan.
Ks. Krzysztof, ostatni syn Antoniego i Brzostowskiej, starosta wisztyński, z żony Marjanny Judyckiej, kasztelanki mińskiej, pozostawił synów: Ignacego, starostę dziewińskiego, żonatego z Marją ks. Sapieżanką, kanclerzanką w. lit., z której synowie: Aleksander, Krzysztof i córka Magdalena; Michała, chorążego nad w. lit. 1784 r., ożenionego z Barbarą ks. Radziwiłłówną; Wincentego, dziedzica dóbr Wisztynie, zatwierdzonego w tytule książęcym w Król. 1823 r.; Kazimierza, chorążego upickiego, po którym syn Hipolit; Jana, dziedzica dóbr Żurowice; Tomasza, oraz córki: Annę Umiastowską, Aleksandrę Grabską, Antoninę Hołowczycową i Barbarę Wierzbowską.
Ks. Hieronim, najmłodszy z synów Andrzeja, kasztelana mińskiego, i Chrząstowskiej, dziedzic na Kruklanach, podkomorzy upicki 1677 r., poseł i starosta upicki, z żony N. Chaleckiej miał syna Stanisława, dziedzica dóbr Kruklany, po którym z żony N. Wittenówny syn Adam, dziedzic Nowego Dworu, łowczy upicki i starosta puparski, zaślubił Dorotę Tyzenhauzównę, z niej syn Jakób, dziedzic dóbr Pomorniki v. Nowy Dwór, oboźny upicki 1761 r., szambelan j. kr. mci., wojski upicki, komisarz do zbierania ofiar 1789 r. i starosta puparski, z żony Benedykty Straszewskiej pozostawił syna Ignacego, wojskiego upickiego, żonatego z Urszulą Chrzanowską, z której syn Józef, pułkownik wojsk litews., zaślubił Rozalję Suzinównę, córkę Juljana, i z niej pozostawił czterech synów: Juljana, Aleksandra, Józefa i Stanisława.
Ks. Juljan, ur. 1843 r., dziedzic Rogoźna i Ożomla, Nagorzany i Porszna, poseł na sejm galic. 1889 r., miał dwie żony: Marję z hr. Łosiów, córkę hr. Tadeusza i Anieli z Kownackich, i Karolinę bar. von Hagen-Schwerin, córkę bar. Gustawa i Klementyny z Kownackich; z 1-ej żony jego córki: Marja zaślubiona Franciszkowi Czosnowskiemu i Jadwiga, ur. 1882 r., za Władysławem hr. Korytowskim.
Ks. Aleksander, właściciel dóbr Ostromieczewo, zaślubił Janinę von Wurth, córkę Jana i Florentyny z Niedzwieckich, z której syn ks. Włodzimierz żonaty z Ludwiką Wojnicz-Sianożęcką, i córka Aleksandra za Władysławem Trembickim.
Ks. Józef, właściciel dóbr Hrymiacze, żonaty z Marją Szyszło, córką Tytusa, marszałka szlachty pow. poniewieskiego, z niej: ks. Józef ożeniony z Aleksandrą Chrapowicką, Irena Siemiradzka i Janina.
Ks. Stanisław, syn Józefa i Suzinówny, właściciel dóbr Strychów, zaślubił Kaźmierę Zielińską, córkę Gustawa, z której dzieci: Stanisław, Aniela i Juljusz.
Oprócz powyższych. Atanazy, archimandryta żydaczyński, został 1638 r. władyką łuckim i ostrogskim. Michał, podsędek krzemieniecki 1649 r., z żony Anny Wilamowskiej miał synów: Aleksandra, Jerzego, Konstantego i Ludwika; z nich Konstanty, podkomorzy włodzimierski 1652 r. Aleksander, starosta 1744 r., krajczy i rotmistrz żmudzki 1758 r. Stanisław, starosta upicki 1754 r., tego synowie: Kajetan i Andrzej 1759 r. Kalikst, starosta upicki 1758 r.
Wincenty, syn Apolinarego i Agaty Klimaszewskiej, ur. 1799 r. w Czostkowie, obwodzie łomżyńskim, postąpił 1816 r. do pułku 1 ułanów i w 1827 r. został podporucznikiem. (Metr. Lit., Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Sigil., Wyr. Tryb. Piotr., Vol. Leg., Ks. Wojskowe).
PUZYNO h. LELIWA. Krzysztof, syn Teodora, z synami: Michałem, Danielem i Heronimem wyleg. w Ces. 1854 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
PUZYNOWSKI h. ODYNIEC. Na Białej Rusi. Michał, syn Antoniego, wnuk Rafała, w pow. kopyskim, wyleg. w Ces. 1859 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
PUZYNOWSKI h. OGOŃCZYK. Jan z wojew. wołyńskiem 1648 r., a Wawrzyniec 1764 r. podpisali elekcye. Piotr, syn Augustyna, z synami: Sebastjanem i Fabianem, Józef z synami: Antonim, Konstantym i Janem i inni, osób 33, wyleg. w Ces. 1861. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
PUZYŃSKI. Andrzej 1764 r., syn Józefa, (Akta Warszawskie). Józef, syn Dominika, i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1837 r.
PUZYREWICZ. Jan, syn Teodora, z synem Cypryjanem wyleg. w Ces. 1872 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.
PUZYREWSKI h. KITA. W Litwie. Józef podpisał konwokacyę 1764 r. Józef, syn Onufrego, major wojsk rosyjskich, horodniczy w Telszach 1844 r. Stefan i Aleksy, urzędnicy ros., synowie Onufrego, wnukowie Romana, wyleg. w Ces. z swojem potomstwem 1836 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
PUZYROWICZ h. PRUS I. Brali przydomek Kuszlejko. Teodor-Atanazy, syn Jana i Heleny Drużynianki, regent ziemski czernihowski 1713 r., następnie 1714 r. sędzia grodzki nowogrodzki, oskarżony 1724 r. przez Siennickiego, sędziego ziemskiego kijowskiego, o nieszlacheckie pochodzenie, udowodnił w Trybunale Lubelskim swoje szlachectwo, przedstawiając wywód szlachecki stryja swego, Bazylego, syna Jana i Marjanny Małyszczanki, ng. Mikołaja i Eudoxii Kolczyńskiej wnuka, ng. Iwana Kuszlejki Puzyrowicza i Mszanieckiej prawnuka z rodu Kuszlejków h. Prus I. W 1671 r. Jan Puzyrowicz otrzymał wieś Mitkowce iure ordinationis od Aleksandra z Tarnowa, wojewódzka krakowskiego. Teodor, sędzia, żonaty z Heleną Hulewiczówną, miał syna Jerzego. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk.).
PUZYROWSKI Michał, syn Tadeusza i Franciszki, ur. 1792 r. we wsi Metelicy, obwodzie kalwaryjskim, wszedł 1812 r. do pułku 16 p. wojsk X. W., i został 1816 r. podporucznikiem (Ks. Wojskowe.).
PYCHOCKI. Piotr cytowany w Aktach Łomżyńskich 1640 r.
PYCHOLSKI. Michał z wojew. wileńskiem podpisał elekcyę 1648 r. (V. Leg.).
PYLIŃSKI h. BEŁTY odm. Taż sama rodzina, co Piliński. Józef i Józefat z wojew. połockiem podpisali elekcyę 1697. (V. Leg.).
PYNETTA. Antoni podpisał konwokacyę generalną 1764 r. z Litwy. (V. Leg.).
PYPKA h. PYPKA. Herb - w polu niebieskiem krzyż kawalerski biały, na nim dwa listki lilii, nad temi krzyż biały kawalerski; z każdej strony dolnego krzyża gwiazda sześciopromienna biała. Byli na Rusi Białej. Jan z wojew. Witebskiem podpisał elekcyę 1648 r. (V. Leg.).
PYRĄCKA. Antoni z wojew. pomorskiem podpisał elekcyę 1674 r. (V. Leg.).
PYRCH. Karol, podpułkownik 1758 r., generał-major wojsk koronnych 1778 r., wyszedł 1779 r. do dymisji (Sigil., Kancl.).
PYRHYS de VARILLE. Cezar, szlachcic francuzki, pułkownik wojsk królewskich 1755 r., otrzymał indygenat 1764 r.; był nauczycielem domowym u książąt Sanguszków (V. Leg.).
PYRSKI h. BELINA. Na Litwie. Jakób, Daniel, Piotr i inni podpisali pospolite ruszenie 1698 r. Michał, stolnik orszański 1714 r. Aleksander i Michał 1714 r. (Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk.).
N. zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1831 r.
PYRZANOWSKI Szymon, syn Ignacego i Katarzyny, ur. 1772 r. w Warszawie, wszedł 1791 r. do pułku przedniej straży ks. Wirtemberskiego i postąpił 1809 r. na urzędnika zdrowia w bataljonie saperów, a 1821 r. przeznaczony do 12 kompanji weteranów czynnych. Odbył kampanje: 1807 r. w Prusach, 1809 r. przeciw Austrji (Ks. Wojskowe).
PYRZEWSKI h. PROSNĄ. W Prusach Zachodnich, pisali się von Pyrzewski; posiadali w Prusach Zachodnich majątek Stawiska 1782 r. (Led.)
PYRZYŃSKI. Franciszek, syn Dominika, z synem Piotrem zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1844.
PYSZKIEMBEK. Dawid, podpułkownik wojsk koronnych 1677 r. (Don. Gr. Warsz.).
PYSZKIEWICZ. Janusz nabył wieś Srzebrza 1624 r. (Metr. Kor.).
PYSZKOWSKI h. ŚLEPOWRON. Taż familia co Piskowski, piszą się z Pyszkowa. Jan, sędzia grodzki brzeski 1459 r.; jego brat Przybysław 1466 r. Florjan z Wielkiego Przywieczerzyna 1487 r. (Ks. Gr.Brzes.). Wojciech, syn Feliksa, miał synów: Adama, Jana, Marcina, Sebastjana i Stanisława 1596 r. (Ks. Gr. Przed.). Franciszek z ziemią ciechanowską podpisał elekcyę 1697 r. (Vol. Leg.).
PYSZNIC. Michał i Tadeusz wylegitymowani w Galicy i 1782 r.
PYSZNICKI. Na Białej Rusi. Daniel podpisał 1698 r. pospolite ruszenie z wojew. Witebskiem. Ignacy cytowany w V. Leg. 1736 r.
PYSZNIEWICZ Józef, syn Antoniego i Salomei, ur. 1783 r. we wsi Siraniu w Ks. Poznańskiem, wszedł 1808 r. do pułku 3 p. i 1813 r. został podporucznikiem, a 1816 r. porucznikiem 4 p. strzelców pieszych; um. 1817 r. (Ks. Woj.).
PYSZYŃSKI. Biorą przydomek Mieleszko. Kacper, drabant królewski 1572 r. Łukasz i Szczepan, synowie Stefana, 1597 r. Jan, skarbnik żytomierski, został 1780 r. wojskim mniejszym owruckim (Wyr. Tryb. Lub., Sig.).
PYTLEWSKI. Maksymilian, syn Tadeusza i Anny Sokołowskiej, ur. 1788 r. w Kuryłowcach, podporucznik wojsk polskich przed 1830 r., następnie podporucznik inwalidów rosyjskich, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Król. 1839.
PYTOWSKI h. NOWINA. Wzięli nazwisko od wsi Pytowice, w wojew. Sieradzkiem. Mikołaj cytowany w Aktach Krakowskich 1440 r. Adam na Pytowicach 1555 r. Stefan nabył dobra Rykszewice 1620 r. Samuel, syn Pawła, ustąpił 1631 r. dobra Pytowice Adamowi, synowi ng. Jana, bratu stryjecznemu. Jan, syn Prandoty, 1638 r. Samuel i Stefan, synowie Prandoty, 1640 r. Abraham, syn Adama, 1670 r. Adam z wojew. Sieradzkiem podpisał elekcyę 1697 r. Ignacy, syn Felicjana, stolnika wieluńskiego, i Wiktorji Skrzyńskiej, dziedzic dóbr Kamieńskiej Woli, w pow. opoczyńskim, wylegit. w Galicji 1804 r. (Metr. Kor., Conv. i Wyr. Piotrk., Don. Vars., Quaterniones).
Adam, dziedzic dóbr Pytowice, walczył przeciw Moskwie 1579-1581. i szedł pieszo na ochotnika do szturmu Pskowa 1584 r.; tego synowie: Paweł i Jan, dziedzice dóbr Strączyn, Głębokie i inne na Rusi Czerwonej; po jednym z nich pochodzący, Michał-Heronim, syn Adama i Maryanny Zamojskiej, dziedzic dóbr Brzostowice w pow. opoczyńskim wyleg. w Król. pols. 1837; sądzę, że jego syn Sylwester 1866 r. dziedzic tychże dóbr Brzostowice.
PYŻEWSKI. Jan i Tomasz, synowie Aleksandra, i inni, osób 14 zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1837 r.
PYŻURSKI. Jan z wojew. Sandomierskiem podpisał elekcyę 1697 r. (Vol. Leg.).