Zygmunt Kowalewski (Głybicze, pow. Mińsk, Rosja 1893 - Łódź 1950), Motocyklista, 1937 r.

brąz, 40 × 36 × 15 cm
postument marmurowy, na nim wyryta dedykacja „Wackowi w dowód przyjaźni Zygmunt K. Łodź 12.1937”.

Wystawiana:
Uroczystości odsłonięcia tablicy pamiątkowej Wacława Dobrowolskiego (1890–1969) w Łodzi przy ul. Wólczańskiej 35. W tym miejscu, w 1929 r. Dobrowolski założył Szkołę Rysunku, Malarstwa, Rzeźby i Przemysłu Artystycznego im. Cypriana Kamila Norwida, która działała do 1938 roku, a następnie przy ul. Piotrkowskiej 84 (aż do wybuchu II wojny światowej).
Reprodukowana:
– Janusz Miliszkiewicz, Obraz jako źródło prestiżu, Atrakcje na aukcjach, w antykwariatach i w prywatnym muzeum Czar PRL, „Parkiet” Publikacja: 17.07.2019 17:17 https://pieniadze.rp.pl/sztuka/art17451021- -obraz-jako-zrodlo-prestizu
– „Spotkania z zabytkami”, (http://www.spotkania- z-zabytkami.pl/aktualnosci/1/730, 2019-09-01)

Gipsową wersję rzeźby „Motocyklisty„ Kowalewski zaprezentował w 1937 roku w Łodzi. Natomiast oferowaną w katalogu wersję w brązie ofiarował w grudniu 1937 r. swojemu przyjacielowi Wacławowi Dobrowolskiemu (1890–1969). Inne małe figury w brązie (jak Bokser, Kolarz, Lotnik, Legionista, Antek Legionista z harmonią) były nagrodami w „Dzień Legionów”.
Przyjaźń z Wacławem Dobrowolskim przypada właśnie na okres łódzki. Kowalewski po ślubie z Stefanią Sobińską w 1927 roku zamieszkał w Łodzi gdzie pozostał aż do śmierci. Współtworzył z Dobrowolskim Szkolę Rysunku i Malarstwa oraz bardzo blisko współpracowali w grupie „Ryngraf”. „Motocyklista” jest unikatową rzeźbą na rynku antykwarycznym, zarówno pod względem formy artystycznej, jak i pochodzenia rzeźby. Jest to jednocześnie jedna z najpiękniejszych realizacji rzeźbiarskich Art déco w Polsce.

Wacław Dobrowolski (1890 Janówka (Ukraina) – 1969 Radom)
Studiował architekturę, a następnie malarstwo pod kierunkiem Iwana Fedorowicza Selezniowa, Grigorija Kononowicza Diadczenki, Muraszki i Menka w Kijowie. Naukę kontynuował na Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu u Konstantina Makowskiego. Mieszkał w Moskwie. Odbył kilkumiesięczna podróż po Europie i osiadł w Łodzi, gdzie został założycielem Szkoły Sztuk Pięknych. Wystawiał swoje prace w Łodzi oraz w warszawskim Instytucie Propagandy Sztuki i Zachęcie. Po wysiedleniu do Limanowej w 1940 r. przeniósł się do Radomia, gdzie żył z malowania portretów i udzielania prywatnych lekcji.