Carl GUTT (1867-?) - przypisywany, Scena w tawernie

drewno częściowo barwione (dąb, mahoń, jesion, drewna owocowe); kość; wys. 29 cm, podstawa 35 x 25 cm.
Niemcy, ok. 1890
Scena rodzajowa, rozgrywająca się w tawernie, przy stole nakrytym obrusem, zastawionym kielichami i talerzami, z udziałem karczmarki z butlą wina i dwóch mężczyzn w strojach muszkieterów. Jeden pochyla się nad
stołem, z kielichem w ręku; drugi rozparty na zydlu wyciąga dłoń ku starej kobiecie w chuście i połatanej sukni, z tobołkiem na plecach, zapewne prosząc ją o wróżbę. Na stole i szachownicowej podłodze rozsypane karty
i kości do gry. Podstawa prostokątna, o ściętych narożach, wsparta na 4 toczonych z kości nóżkach, wykładana rombowymi tafelkami.
Autor grupy rzeźbiarskiej zasłynął pełnymi wdzięku dziełkami, wzorowanymi na scenkach plebejskich z malarstwa holenderskiego, z pijącymi, muzykującymi, grającymi w szachy i karty, zalecającymi się do dziewczyn
karczmianymi hulakami. Łączone w rzeźbach tworzywa - drewno i kość - stosował Gutt inspirując się pracami XVIII-wiecznego artysty niemieckiego Simona Trogera. Technika nawiązywała do znanych od starożytności dzieł
z chryzelefantyny (drewno, kość, blacha złota); przejęła ją sztuka moderny i art déco rozszerzając paletę materiałów (brąz, kość, ozdobne kamienie - onyks, alabaster, kolorowe marmury).