SŁAWIĘCICE. Sztambuch uczestników uroczystości pogrzebowych ks. Fryderyka Augusta ks. zu Hohenlohe-O ...

SŁAWIĘCICE. Sztambuch uczestników uroczystości pogrzebowych ks. Fryderyka Augusta ks. zu Hohenlohe-Oehringen (ur. 1784, zm. 15 II 1853), pochowanego w Sławięcicach.

Sztambuch zawiera 31 wpisów, z czego 17 zostało zebranych w Sławięcicach w marcu 1853 r., chociaż pierwszy pochodzi z grudnia 1852 r. Nie sposób nie widzieć związku między śmiercią w połowie lutego Fryderyka Augusta, a taką obecnością gości z dzisiejszej Badenii-Wirtembergii. Mieli tam swoje posiadłości, m.in. w Stuttgarcie i Oehringen. Stąd pochodził drugi człon ich nazwiska. Potwierdzają to nazwiska arystokratów, nie mających żadnych związków z Górnym Śląskiem. Ponadto dużą ilość tych wpisów dokonywano w języku francuskim, co było normą dla tamtejszej arystokracji niechętnie używającej niemieckiego na co dzień. Wśród nich: Alex von Ballhof, Mathilda de Torney, Frederic Schauberg, von Spitta, Carl i Maria Flemming. Jest wpis Nane Thun aus Oehringen podkreślającej w ten sposób, że pochodzi z tamtej posiadłości należącej do rodu Hohenlohe. Jest też wpis Carla Immischa i jego rodziny (cztery), który się określił jako hof-musicus, weimarskiego wielkiego księcia. Zapewne, do czasu, kiedy Fryderyk August utrzymywał swoją zamkową orkiestrę był jej członkiem.

Ale nie tylko na tym polega ekskluzywność tej części sztambucha. Są w nim akwarele i rysunki ołówkiem dokumentujące wygląd zamku w Sławięcicach. Ich zaletą jest to, że pokazują stan pałacu jeszcze przed przebudową, wygląd od parku z parkanem, budynków zarządu ordynacji i inne budowle. Curiosum jest przedstawienie stacji w Sławięcicach, niewiele później gdy położono tam tory. Jest też wklejone bardzo wdzięczne przedstawienie litograficzne mostu kolejowego na Nysie Łużyckiej, pod Zgorzelcem.

O właścicielce sztambucha wiemy niewiele. Musiała być z bezpośredniego zaplecza Hohenlohe’ych. Zapewne jakaś Hofdame. Po pogrzebie wyjechała ze Sławięcic. W kwietniu 1853 roku zatrzymała się w Baden, potem w kolejnym uzdrowisku w Streitbergu w Bawarii. Od jesieni 1853 przebywała w Stuttgarcie. Trasa podróży i pobyt w Stuttgarcie zdają się potwierdzać wniosek, że była związana na stałe z domem Hohenlohe’ych. Przedsiębrała kolejne podróże czego dowodem jest dokumentacja ikonograficzna m.in. francuskiego Awinionu. Sztambuch jest bogaty w ilustracje. Łącznie jest ich ponad 20.

Część kart luźna, stan okładki słaby, grzbiet podniszczony i luźny, jak i okładki; wym.: 300x240 mm.