akryl/konstrukcja drewniana, płótno, 83,6 x 83,6 cm x 13 cm
sygnowany, datowany i opisany na odwrocie: Jerzy Grochocki | podpis odręczny | 2018 | „UTWÓR NA CZTERY POJĘCIA”
Studiował na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej oraz Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W latach 1963-1968 maluje serię obrazów pt. Pejzaże inspirowane pejzażem górskim, a także Martwe Natury, Kompozycje Figuratywne i Impresje w nastroju surrealnej abstrakcji. W 1967 założył artystyczną grupę malarską noszącą nazwę Grupa 7. Wystawy Grupy 7 odbyły się w Warszawie (1967 ), Herning i Archus ( Dania 1968). W roku 1970 w wyniku rozważań na temat koloru, przestrzeni, i płaszczyzny obrazu, określił cztery podstawowe pojęcia kształtu: płaszczyznę, kwadrat, linię i punkt oraz cztery pojęcia barwy: czarnej, złotej, srebrnej i białej. Z tych elementów stworzył System: Czterech Znaków Płaszczyzny i Czterech Obszarów Przestrzeni. W 1977 roku uczestniczył w Kongresie Tekstu Wizualnego w Warszawie, gdzie pokazał swój system kolorystyczny w odniesieniu do dźwięku głoski, tworząc swoisty wizualny zapis języka. W tym czasie był związany twórczo z ruchem Sztuki Systemu w Europie i z jego grupami artystycznymi takimi jak: Arbeitkreis w Holandii, Dimensio w Finlandii, Exacte Tendenzo w Austrii. W latach 1970 Grochocki utworzył matematyczny ciąg liczbowy, który stał się inspiracją do wielu kompozycji. Komponował także fotomontaże, collage z przypadkowych form, modularne obiekty przestrzenne oraz geometryczne kompozycje w wielowarstwowym papierze.
Za temat „Sztuka Jako Interpretacja Matematyczności” i „Tekst Wizualny” otrzymał stypendium MKiDN w roku 2013 i 2016. Brał udział w około stu wystawach indywidualnych i grupowych w Europie i w USA. Otrzymał kilka nagród i wyróżnień. Prace Grochockiego znajdują się w Muzeach i w prywatnych kolekcjach Europie i w USA.
Kompozycje artysty odwołują się do systemów liczbowych często opartych na ciągach matematycznych i logicznych. Pionowe linie składające się na ascetyczną formę tego dzieło wychodzą poza obraz (dodatkowo rozbite zostały wystającym elementem) i konstruują przestrzeń, w której egzystują. W prezentowanym obrazie wyraźnie widoczny jest wpływ konstruktywizmu. Tego rodzaju prace powstawały z inspiracji systemem tonalnym dźwięków Beli Bartoka, a niekończące się linie mają odniesienia do systemu dźwięków stworzonego przez Antona Weberna.
„Jerzy Grochocki należy do grupy artystów systemowych. Istotą i głównym celem jest tworzenie koncepcji artystycznej wspieranej przez naukę i matematykę oraz odkrywaniem prawideł, zasad w obrębie Logiki Geometrii i Natury. Stworzył własny system oparty na czterech pojęciach przestrzeni: ciągła, skupiona, łamana i złożona przyporządkowując te pojęcia barwie: czarnej, srebrnej, złotej i białej. Z tych wyselekcjonowanych elementów stworzył system Czterech Płaszczyzny i Czterech Obszarów Przestrzeni. Odniesienia, metoda porównawcza, obserwacja zachowań względem siebie elementów systemowych pozwala artyście na identyfikacje rzeczywistości tej wyimaginowanej jak i tej realnej.” Dariusz Mlącki ([w:] Jerzy Grochocki. Tekst wizualny).
Zuletzt angesehen
Bitte melden Sie sich an, um die Liste der Lose zu sehen
Favoriten
Bitte melden Sie sich an, um die Liste der Lose zu sehen