Wolfgang Amadeusz Mozart, Koncerty fortepianowe nr 13 i 15, 1981
Nagranie koncertów fortepianowych W. A. Mozarta, w wykonaniu Arturo Benedettiego Michelangeli (fortepian):
- str. 1: Koncert fortepianowy nr 13 C-dur (KV 415), Orkiestra "A. Scarlatti" Radia i Telewizji Włoskiej w Neapolu (Orchestra "A. Scarlatti" di Napoli della Radiotelevisione Italiana), pod dyrekcją Franco Caracciolo;
- str. 2: Koncert fortepianowy nr 15 B-dur (KV 450), Orkiestra Symfoniczna Radia i Telewizji Włoskiej w Turynie (Orchestra Sinfonica di Torino della Radiotelevisione Italiana), pod dyrekcją Mario Rossiego
Wyd.: Movimento Musica srl Milano, 1981.
Prod.: Salvatore Caruselli.
Wyd. i dystrubucja we Włoszech: WEA Italiana spa Milano / A Warner Communications Company.
Płyta używana, okładka i płyta w doskonałym stanie.
Wyjątkowy LP z rzadkimi, autoryzowanymi nagraniami z koncertów (live) Arturo Benedettiego Michelangelego (1953 i 1955, reedytowane w 1981).
Arturo Benedetti Michelangeli (1920-1995) jest uznawany za legendarnego pianistę, jednego z najlepszych artystów swojego pokolenia. Jako 19-latek wygrał Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny w Genewie - Alfred Cortot, będący członkiem jury (którego przewodniczącym był Ignacy Jan Paderewski), okrzyknął go wówczas "nowym Lisztem". Benedetti Michelangeli koncertował jednak niewiele - i z relatywnie niedużym repertuarem - co wynikało podobno z niechęci do koncertowania, ale też z jego ogromnego perfekcjonizmu, który sprawił również, że niewiele nagrywał. Istnieje więc mało autoryzowanych przez pianistę nagrań (i jeszcze mniej autoryzowanych nagrań live). Płyta stanowi reedycję (z 1981 r.) koncertów fortepianowych Mozarta, zarejestrowanych w Neapolu w 1953 r. (Koncert fortepianowy nr 13) i w Turynie w 1955 r. (Koncert fortepianowy nr 15).
Koncerty fortepianowe nr 13 i 15 są również wyjątkowe w twórczości Mozarta - artysta skomponował je tuż po przeprowadzce do Wiednia w 1782 r., stanowią więc dzieła przejściowe w jego twórczości, kiedy uwalniał się ze sztywnych zasad panujących na dworze arcybiskupa Salzburga, a jednocześnie szukał swojego miejsca w stolicy.
