František Kupka urodził się 23 września 1871 roku w Opočnie. Od 1889 do 1892 roku studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Pradze. W tym czasie malował tematy historyczne i patriotyczne. Kupka zapisał się na Akademię Sztuk Pięknych w Wiedniu, gdzie skoncentrował się na tematyce symbolicznej i alegorycznej. Był pod wpływem malarza i reformatora społecznego Karla Wilhelma Diefenbacha i jego naturystycznego stylu życia. Z tego okresu pochodzi jego zaangażowanie w teozofię i filozofię Wschodu. Wiosną 1894 roku Kupka osiedlił się w Paryżu; tam krótko uczęszczał do Académie Julian, a następnie studiował u Jean-Pierre'a Laurensa w École des Beaux-Arts. Wyjechał do Paryża, aby zostać uznanym za jednego z największych twórców nowoczesnych ilustracji i rysunków satyrycznych. Kupka bardzo interesował się teorią koloru i uwalnianiem kolorów od opisowych skojarzeń (co prawdopodobnie wpłynęło na innych artystów, takich jak Robert Delaunay). Około 1910 roku zaczął opracowywać własne koła kolorów, dostosowując format eksplorowany wcześniej przez Sir Isaaca Newtona i Hermanna von Helmholtza. Malował wertykalne lub diagonalne barwne pasy o różnej długości, które się częściowo przenikały (np. „Pionowe płaszczyzny I”, 1912–1913) oraz płaszczyzny barwne koliście lub spiralnie, tak że zdawały się poruszać od środka (np. „Kręgi”, 1911–1912). Artysta nie zgadzał się z określaniem go abstrakcjonistą. Niewątpliwie najpełniej wyrażał się w sztuce bezprzedmiotowej. Twórczość Kupki odkryła dla publiczności na nowo wystawa przygotowana w 2018 roku przez Národní Galerie w Pradze we współpracy z paryskim Centre Pompidou. Był wegetarianinem i interesował się teozofią. Praktykował jako medium spirytystyczne i rzekomo doświadczał transów jasnowidzenia. Wierzył w myślokształty, które wpłynęły na jego twórczość. Uprawiał także naturyzm. Zmarł 24 czerwca 1957 w Puteaux we Francji.
