Jan Zrzavý urodził się 5 listopada 1890 roku w Vadínie w Czechach, obecnie części Okrouhlic koło Havlíčkův Brod. W 1905 roku studiował inżynierię lądową w Brnie. Malarstwa uczył się prywatnie u Karela Reisnera, Vladimíra Županskiego i Františka Ženíška. W 1907 rozpoczął studia w Akademii Sztuk Pięknych, Architektury i Projektowania w Pradze pod kierunkiem profesora Dítě. a następnie uczęszczał tam przez 2 lata do UMPRUM, począwszy od 1907 roku, zanim został wydalony. Po raz pierwszy odwiedził Francję w 1924 roku, do 1939 roku często wracał do Paryża i Bretanii, ale utrzymywał bliskie związki z ojczyzną. Od 1912 do 1917 i od 1919 do 1923 roku był członkiem Stowarzyszenia Artystów Plastyków Mánes, a w 1923 roku został członkiem Uměleckej besedy. W 1931 roku stworzył swoją pierwszą scenografię dla Teatru Narodowego w Pradze, z którym współpracował do 1959 roku. Tworzył niemal wyłącznie scenografię dla teatrów muzycznych. Po wojnie był profesorem nadzwyczajnym na Uniwersytecie Palackiego w Ołomuńcu. Później prowadził prywatne pracownie w Pradze i Okrouhlicach. Stał się rozpoznawalny na poziomie krajowym i międzynarodowym w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych, a w 1965 roku uhonorowano go tytułem Artysty Narodowego. Prace Zrzavego można znaleźć w Galerii Narodowej w Pradze, we Wschodnioczeskiej Galerii w Pardubicach oraz w prywatnych kolekcjach. Zmarł w Pradze 12 października 1977 roku. Był ważną postacią czeskiej sztuki plastycznej i przedstawicielem sztuki awangardowej, która pojawiła się na początku XX wieku. Uważany jest czasem za przedstawiciela realizmu magicznego.
