Wincenty Kasprzycki - Aukcje

Wojciech Kasprzycki urodził się w Warszawie w 1802 roku. Po ukończeniu podstawowej edukacji w Szkole Dominikanów, został wyznaczony przez ojca do handlu winem. Już jako młody chłopiec wykazywał zainteresowanie malarstwem i często odwiedzał pewnego malarza pokojowego, który udzielał mu pierwszych lekcji rysunku. Zainteresowanie sztuką rosło w nim wraz z wiekiem, a jego talent został zauważony przez kupca, u którego pracował. Kupiec nie tylko nie przeszkadzał mu w rozwijaniu pasji, ale nawet przedstawił młodego artystę znanemu miłośnikowi sztuki, hrabiemu Józefowi Ossolińskiemu, który objął go swoją opieką. Kasprzycki został oddany do nauki u Vilianiego i przez pewien czas pobierał nauki pod jego okiem. Następnie, dzięki wsparciu finansowemu hrabiego Ossolińskiego, został wysłany na Wydział Sztuk Pięknych Uniwersytetu Warszawskiego. Jednak młody artysta nie potrafił długo skorzystać z tej opieki. Zniechęcony do Vilianiego, opuścił dom hrabiego Ossolińskiego i przerwał swoje studia na uniwersytecie. Wraz z pewnym włoskim malarzem pokojowym udał się do Wilna, gdzie mieszkał w latach 1821-1828. W dalszym rozwoju artystycznym Kasprzycki polegał na samokształceniu. Chociaż na początku swojej kariery nie wyróżniał się, z czasem, dzięki pilności i ciężkiej pracy, stał się znakomitym artystą, co potwierdzają jego ostatnie dzieła. Jego nieustanne dążenie do doskonalenia się było szczególnie godne uznania, ponieważ musiał często zmagać się z trudnościami wynikającymi z mniej dostatniego życia. Po powrocie z Wilna osiedlił się w Warszawie i często był zatrudniany przez hrabiego Aleksandra Potockiego, dlatego wiele prac Kasprzyckiego znajduje się w galerii i zbiorach willanowskich. Zmarł 27 maja 1849 roku w Warszawie, dotknięty cholerą, i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim. Specjalizował się w malowaniu krajobrazów, widoków okolic i miast, a także wnętrz. Jego wcześniejsze prace były mniej wartościowe, ale w późniejszych latach znacznie rozwinął swoje umiejętności, co przyniosło mu powszechne uznanie ekspertów. Jego prace były wystawiane na warszawskich wystawach sztuki, gdzie dwukrotnie zdobył nagrody: w 1838 roku srebrny medal mniejszy, a w 1845 roku większy medal.