Drzeworyt langowy, papier żeberkowy zdublowany na bibułę. Wym. 39,3 x 28,4 cm (odb. obcięta). Sygn. śr.d.: AD. Bartsch 1808, poz. 128; The Illustrated Bartsch, t. 10, s. 396-8, poz. 328. Prezentowana na aukcji kolekcja pozwala na przybliżenie rangi Dürera jako grafika i wirtuozerskiego opanowania przez niego technik rytowniczych. Warto zwrócić uwagę na muzealnej klasy pod względem rzadkości, męczeństwo Św. Katarzyny, poz. 10. Kolekcja prezentuje rozległość zainteresowań wielkiego artysty. Od tematów religijnych - poz. 10, 12, 113, przez quasi-mitologiczne poz. 14 i alegoryczne poz. 15, po świeckie - poz. 11, miłość z poz. 16, humanistyczne zainteresowanie aktem jako wyrazem doskonałości ludzkiego ciała - poz. 14. Ciekawostką dla miłośników grafiki jest odwrócona kopia contrepartie - poz. 14.
Malarz, grafik, rysownik, a także teoretyk sztuki. Jeden z największych artystów przełomu epok, przyjaciel uczonych i artystów, nadworny artysta cesarza Maksymiliana I, a potem Karola V. Uczył się w warsztacie złotniczym ojca i u malarza Michaela Wolgemuta wczasach powstawania Liber Chronicarum. Odbył podróż czeladniczą po Alzacji i Szwajcarii. Dwukrotnie wyjechał do Włoch (lata 1494-95 i 1505-06), gdzie kopiował miedzioryty Mantegni. W Wenecji ZNAKOMICIE OPANOWAŁ TECHNIKĘ POSŁUGIWANIA SIĘ ŚWIATŁOCIENIEM I PÓŁTONAMI. Po powrocie osiadł w rodzinnej Norymberdze, gdzie prowadził warsztat malarski i graficzny, w którym zatrudniał wielu uczniów i czeladników. Dürer zrewolucjonizował grafikę, przemógł techniczne ograniczenia drzeworytu. Wprowadził cieńszą, delikatniejszą linię, wysubtelnił cieniowanie, w znacznym stopniu rozszerzając skalę waloru, nauczył się oddawać fakturę i przestrzenność rzeczy, co pozwoliło mu na niespotykaną przedtem szczegółowość i programową złożoność kompozycji. Opanował nie tylko drzeworyt i miedzioryt, ale próbował swoich sił też w kwasorycie i suchej igle. Nadał rycinom rangę samodzielnego dzieła sztuki. Świadomie wykorzystywał możliwości łatwego rozprzestrzeniania się odbitek do budowania swojej sławy, wydając całe serie grafik (najsłynniejsze: Duża i Mała Pasja, Apokalipsa, Żywot Marii) i dbając o umieszczenie swojego monogramu w widocznym miejscu. Sztandarowymi dziełami rytowniczymi Dürera były trzy miedzioryty znane jako tzw. sztychy mistrzowskie: Św. Hieronim w pracowni, Rycerz, Śmierć i Diabeł oraz Melancholia I, nazwana przez Panofskiego jego psychologicznym autoportretem. Nie stronił też od bardziej jednoznacznych wizerunków własnych, jak w Łaźni męskiej, gdzie poza sobą umieścił też swojego uczonego przyjaciela, Wilibalda Pirkheimera (otyły mężczyzna po prawej).
Ostatnio oglądane
Zaloguj się aby zobaczyć listę pozycji
Ulubione
Zaloguj się aby zobaczyć listę pozycji