olej, deska, 55,5 x 45 cm
sygn. p. g.: kanelba
datowany na odwrociu: 1930
„[...] Kanelba należy do „młodych” tej specjalnej kategorii [malarzy osiągających dojrzałość twórczą w Paryżu] — przybył z Polski z wyraźnym zamiarem bronienia swej niezależności twórczej i ani na chwilę nie odstąpił od tej za-sady. Broni dwóch zasadniczych elementów swej sztuki: sposobu potrzegania Rzeczywistości i stylu. Zadanie to niełatwe, zwłaszcza w Paryżu, gdzie za-miłowanie do statycznej harmonii, właściwe duchowi łacińskiemu i znajdujące wyraz w precyzyjnej linii rysunku, nie współgra z dynamizmem, w pewnym sensie romantycznym, wiecznie rozedrganego konturu, jaki leży u podstaw całej twórczości Kanelby. Przebijając się przez masę powietrza, nieforemną i gęstą, wyróżnia trzy barwne wymiary Rzeczywistości. Trzeba mu oddać sprawiedliwość — broni tej wizji Rzeczywistości, o płynnej „epidermie”, lecz solidnym szkielecie, wysuwając przekonujące argumenty, które zawdzięcza pięknym barwom swej palety. Nie, w niczym to nie przypomina koncepcji impresjonistów — Kanelba nie interesuje się wyglądem zewnętrznym przedstawianych form, ich wartościami plastycznymi. Swoje obrazy komponuje zupełnie inaczej: zwraca uwagę na kolor i światło, na wewnętrzny „sens formy, którą tworzy masa powietrza, podkreślająca jej plastyczność.”
Z. St. Klingsland, La peinture de Kanelba, „Pologne Litteraire” 1932, nr 65–66, s. 4.
Ostatnio oglądane
Zaloguj się aby zobaczyć listę pozycji
Ulubione
Zaloguj się aby zobaczyć listę pozycji