Anglia / Polska portcygar dla Kapitana Mariana Włodzimierza Żebrowskiego Srebro

Pięknie grawerowany portcygar z dedykacją dla polskiego bohatera

Kapitana Mariana Włodzimierza Żebrowskiego z 1941 roku. Wewnątrz

dedykacja "Kpt. Żebrowskiemu Marjanowi na pamiątkę wspólnej pracy

ku chwale Ojczyzny Korpus Oficerski 67 Baonu Czołgów 

Alyth du 28.XII.41".

Wymiary 25x127x87 mm. Wewnątrz nabita angielska próba

srebra. Stan zachowania bardzo dobry. Niewielkie ślady

użytkowania. 

Waga: 163,4 g Ag

St: 1000

Est: 1600-2000

Marian Włodzimierz Żebrowski (ur. 28 grudnia 1896 w Puławach, zm. 24 września 1992 w Warszawie) – major broni pancernych Polskich Sił Zbrojnych, 

mianowany przez władze RP na uchodźstwie pułkownikiem.

W II Rzeczypospolitej[edytuj]

Był synem Zdzisława i Anny z Prokopowiczów. Absolwent Gimnazjum Filologicznego w Lublinie. W listopadzie 1918 r. wstąpił do 7 pułku ułanów. W marcu 1920 r. odkomenderowany został na studia architektoniczne na Politechnice Warszawskiej. Ukończył kurs wojenny Szkoły Podchorążych. Od czerwca 1920 r. walczył na froncie litewsko-białoruskim. Do 1930 r. służył w 7 Pułku Ułanów Lubelskich[1]. W 1930 r. został przeniesiony do 2 Szwadronu Samochodów Pancernych w Warszawie na stanowisko młodszego oficera (dowódcy plutonu). W latach 1930-1936 pełnił służbę w 1 dywizjonie samochodów pancernych, a w latach 1936-1939 w Dowództwie Broni Pancernych M.S.Wojsk. na stanowisku kierownika Referatu Wyszkolenia. W 1937 roku został przeniesiony z korpusu oficerów kawalerii do korpusu oficerów broni pancernych z równoczesną zmianą nazwy posiadanego stopnia rotmistrza na kapitana.

W PSZ na Zachodzie

Na front wyruszył jako dowódca Oddziałów Zaopatrywania 1 Dywizji Pancernej. Ciężko ranny w bitwie pod Falaise odesłany został do Anglii. Po rekonwalescencji, w maju 1945 r. został komendantem Szkoły Służby Zaopatrywania i Transportowej, a następnie szefem Służby Zaopatrywania i Transportowej I Korpusu Polskiego[1]. W 1948 r. zwolniony został z Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia i przeniesiony do rezerwy. Pozostał na emigracji. Pełnił funkcję Prezesa Koła Żołnierzy dowództwa I Korpusu. Wydawał zeszyty historyczne "Ułani Lubelscy". Był pierwszym redaktorem "Przeglądu Zrzeszenia Kół Pułkowych Kawalerii", a następnie "Przeglądu Kawalerii i Broni Pancernej".