Tymon Niesiołowski (1882-1965), Don Kichot, 1955

linoryt, 32,5 x 24,3 cm,
sygn. oł. p.d.: Tymon
Grafika opisana i reprodukowana m. in. w : „Tymon Niesiołowski (1882-1965)”, katalog wystawy monograficznej, Muzeum Okręgowe Toruń, październik - grudzień 2005, s. 146, nr kat. 686, il.

Malarz, grafik, pedagog, członek ugrupowań Grupa Pięciu, Formiści, Rytm. Dzieciństwo i wczesną młodość spędził we Lwowie, gdzie w 1898 i 1899 kształcił się na oddziale malarstwa dekoracyjnego w Szkole Przemysłowej. W latach 1900-1905 studiował w krakowskiej ASP u J. Mehoffera, T. Axentowicza i S. Wyspiańskiego. W 1905 zamieszkał w Zakopanem, gdzie przyjaźnił się m.in. ze Stanisławem i Stanisławem Ignacym Witkiewiczami, Janem Kasprowiczem, Tadeuszem Micińskim, Karolem Szymanowskim. W 1907 odwiedził Monachium, w 1912 wyjechał na kilka miesięcy do Paryża. Był jednym z założycieli grupy Formistów. Po rozpadzie grupy w 1922 związał się z Rytmem. W 1926 osiadł na stałe w Wilnie. W Wilnie rozpoczął pracę pedagogiczną na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego. Po 1945 mieszkał w Toruniu, gdzie związał się z tamtejszym uniwersytetem. Twórczość Niesiołowskiego przez okres ponad 50 lat cechowała równomierna aktywność. Artysta czerpał inspirację z wielu nurtów sztuki europejskiej, w swojej sztuce przejawiał skłonność do klasycznego ładu i harmonii. Jego martwe natury i akty wyróżnia wyszukana rytmika form i płaszczyzn. Cykl cyrkowców kieruje uwagę na zamiłowanie artysty do świata fantazji, nierealnych barw i fantastycznych linii. Przed 1939 grafiką zajmował się sporadycznie, więcej uwagi poświęcił jej po wojnie.