II Rzeczpospolita Polska (1918–1939), Medal na pamiątkę odbudowy Pałacu Staszica, 1931, projektu Józefa Aumillera, Warszawa; Aw: Głowa w lewo, niżej sygnatura J.AVMILLER, KAZIMIERZ • ŻORAWSKI • PREZES • T.N.W. = 1931=; Rw: Fasada Pałacu Staszica w Warszawie / DLA VPAMIĘTNIENIA / ODBVDOWY / PAŁACV STASZICA / SIEDZIBY / TOW. NAVK. WARSZ.; Strzałkowski 701 (R); brąz, 55.4 mm, 74.29 g; medal w pudełku Mennicy Państwowej, wyśmienity, delikatna, gabinetowa patyna. Kazimierz Żorawski urodził się w 1866 roku w Szczukach, gdzie jego ojciec dzierżawił majątek. W latach 1884–1888 studiował fizykę i matematykę na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim. W międzyczasie, w rodzinnym majątku, przyjęto Marię Skłodowską jako guwernantkę. Młodzi szybko zakochali się w sobie i zaręczyli, jednak rodzice Kazimierza nie wyrazili zgody na ślub z ubogą nauczycielką, a Kazimierz nie potrafił im się przeciwstawić. W kolejnych latach Kazimierz studiował w Getyndze, Paryżu i Lipsku, gdzie obronił w 1891 roku doktorat. Następnie pracował na Politechnice Lwowskiej, Uniwersytecie Jagiellońskim (w latach 1917–1918 był rektorem), Uniwersytecie Warszawskim i Politechnice Warszawskiej. W Krakowie współzakładał Towarzystwo Matematyczne. Od 1900 roku był członkiem Akademii Umiejętności, od 1921 roku członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego (w tym prezesem w latach 1921–1931) a od 1952 roku członkiem PAN. Zmarł w 1953 roku, został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
