Szpada francuska, oficerska, wz. 1896, w pochwie

głownia stalowa, niklowana, obustronnie szlifowana w długą bruzdeczkę, poniżej zastawy; jelec mosiężny (ślady złocenia), tarczowo-kabłąkowy; tarczka ażurowa, z motywem kwiatów, wici akantowej i laurowej; tylne ramię z wolutą podwiniętą ku dołowi; kabłąk profilowany, ze szparą na temblak; głowica owalna, z kapturkiem ozdobionym gałązkami lauru i monogramem własnościowym „AC”; trzon rękojeści z czarnego, preparowanego
rogu, ryty w 14 karbów; pochwa stalowa, niklowana (przetarcia), z jedną ryfką z brajcarkiem, zakończona ostrogą;
stal, mosiądz, drewno, róg; dł. głowni 84,5 cm, dł. całk. 99,5 cm, dł. w pochwie 101,5 cm.
Francja, pocz. XX w.
Broń używana przez oficerów Błękitnej Armii gen. Hallera do munduru galowego.