KODEX NAPOLEONA
z Przypisami. Xiąg trzy.
Kodeks cywilny Napoleona (fr. Code Napoléon, Code civil des Français) - zespół przepisów i norm prawnych prawa cywilnego wprowadzony we Francji w 1804 przez Napoleona Bonaparte. Była to pierwsza wielka kodyfikacja prawa francuskiego, po upadku ancien regime'u w wyniku rewolucji francuskiej.
Składa się z krótkiego tytułu wstępnego "O ogłaszaniu, skutkach i stosowaniu ustaw w ogóle" (art. 1 - 6) i trzech ksiąg (livres). Zawiera 2281 artykułów.
Ta trójdzielna systematyka formalnie nawiązuje do trójpodziału prawa rzymskiego w Instytucjach Gaiusa (systematyka personæ-res-actiones). Jednocześnie realizuje postulaty nurtu prawnonaturalnego w prawie (podobnie jak inna "prawnonaturalna" kodyfikacja prawa cywilnego z tej epoki - austriacki kodeks ABGB). W intencjach zaś twórców kodeksu, systematyka miała stanowić usankcjonowanie trzech najważniejszych zdobyczy rewolucji - wolności osobistej (księga I), nienaruszalności własności prywatnej (księga II) oraz swobody umów (księga III). W ten sposób kodeks realizował prawnonaturalne założenia wolności osoby, własności i umów, które stanowiły fundamentalne postulaty burżuazji walczącej z ustrojem feudalnym, a zarazem podstawę kształtującej się gospodarki kapitalistycznej.
Kodeks prowadzał wiele nowoczesnych rozwiązań, jednak zachowywał elementy poprzedniego stanu prawnego. Utrzymał karę śmierci cywilnej, która orzeczona przez sąd wywoływała dość nieszczęsne skutki dla skazanego (pozbawiała wszelkich praw, majątek skazanego przepadał, bądź był otwarty dla spadkobierców etc.). Ograniczał prawa kobiet (m.in. mąż mógł żądać rozwodu od kobiety, gdy ta cudzołożyła, lecz w przypadku odwrotnym – jedynie gdy kochanka była utrzymywana w domu wspólnym; kobieta pozostawała przez całe życie pod opieką najbliższego męskiego krewnego lub męża; nie mogła rozporządzać majątkiem swoim ani majątkiem małżeńskim; mężowi została powierzona rola wychowania potomstwa). Jego piętą achillesową było prawo spadkowe. Miało to na celu ograniczenie powstawania wielkich rodzin.
W Warszawie : w Drukarni Xsięży Piarów, 1811, str. 580, [18] ; 18x11 cm
Jest to wydanie tytułowe w stosunku do wydania z r. 1810 r. W wydaniu z 1810 r. było "w Drukarni XX. Piarów", tu jest "w Drukarnia Xięży Piarów". Wg Estr. Bibl. XIX w. wydanie tytułowe jest rzadsze od starszej o rok wersji!
BARDZO RZADKIE!!
TWARDA OPRAWA PÓŁSKÓREK Z EPOKI, GRZBIET PŁASKI ZE ZŁOCENIAMI, BARWNY SZYLDZIK
Stan BDB-/ dwa ubytki na k. tyt.: na górnym marginesie i oderwany prawy dolny róg z datą wydania, mimo to ŁADNY EGZEMPLARZ
