[TEATR Miejski we Lwowie]. Dwa uroczyste adresy dla Ireny Trapszo z okazji 35-lecia działalności artystycznej, dat

[TEATR Miejski we Lwowie]. Dwa uroczyste adresy dla Ireny Trapszo z okazji 35-lecia działalności artystycznej, dat. 24 III 1922 we Lwowie, we wspólnej ozdobnej, płóciennej tece z krajką.
Adres 1: "Irenie Trapszo w 35cio letnią rocznicę artystycznej działalności hołd i cześć składają przyjaciele i wielbiciele JEJ wielkiego talentu we Lwowie d. 24 marca 1922". 4 strony form. 44,5x30 cm. Na pierwszej karcie ozdobna kompozycja z panoramą Lwowa sygn.: "Tadeusz Rybkowski 1922", wewnątrz kompozycji napis tytułowy, pod nim i na kolejnych 2 stronach podpisy (ponad 100), m.in.: Jana Kasprowicza, Józefa Zawistowskiego, Tadeusza Rybkowskiego, Janiny Rybkowskiej, Stanisława Tołłoczko, Władysława Podlachy, Kazimierza Sichulskiego, Adama Sznajdera, Michała Rolle, Józefa Jedlicza.
Adres 2: "Irenie Trapszo w 35cio letnią rocznicę artystycznej działalności hołd i cześć składają dyrekcya, koledzy i koleżanki. we Lwowie d. 24 marca 1922". 4 strony form. 44,5x30 cm. Na pierwszej karcie ozdobna kompozycja z gmachem teatru (opery) sygn.: "Tadeusz Rybkowski 1922", wewnątrz kompozycji napis tytułowy, pod nim i na kolejnych 2 stronach podpisy (ok. 150), m.in.: Ludwik Czarnowski (dyrektor teatru w l. 1922-1929).
Teka z ubytkiem wiązań i lekkimi nadpęknięciami dłuższego skrzydełka, stan obiektów dobry. Na licu teki wyzłoc. inicjały: "I. T" oraz daty: "1886-1922". Dołączono: 9 fotografii z wizerunkiem aktorki oraz numer "Illustrowanego Dwutygodnika Artystycznego Teatr" (nr 3/1913) z artykułem Adama Zagórskiego o artystce: "Irena Trapszo. Twarz ładna - prawie zawsze i najchętniej w uśmiechu - spojrzenie miłe - postać drobna, kształtna i zgrabna. Warunki świetne na 'figurynkę' na filigranowe cacka stylu - gdyby do nich dążyła pani Trapszo. Artystka jednak idzie torami sztuki wprawdzie nie naturalistycznej, lecz realistycznej, w razie potrzeby tylko na pół się z nią rozstając.".
Irena Trapszo-Chodowiecka (1868-1953) – aktorka teatralna, pedagog we lwowskiej szkole dramatycznej od 1921 aż do wojny. Już od 1875 wraz z zespołem ojca występowała na prowincji. Jej ciotką była Mieczysława Ćwiklińska. Po śmierci matki przeniosła się do Warszawy i występowała w teatrach rządowych, m.in. Teatrze Rozmaitości (tu zagrała w „Grubych rybach” w 1894), Teatrze Letnim. Od 1907 występowała w Teatrze Miejskim we Lwowie, gdzie zasłynęła m.in. spektaklami: „Złote kajdany” w 1910, „Nerwowa awantura” w 1910, „Natręci” w 1915. Grała także role takie jak: Klara ("Zemsta"), Klara ("Śluby panieńskie"), Klara ("Ko­niec Sodomy"), Sylwetta ("Romantyczni"), Kordelia ("Król Lear"), Amelia ("Mazepa"), Margerita ("Pietro Caruso"), Julia ("W sieci"), Diana ("Fantazy"), Joas ("Sędziowie"), Thea ("Łódź kwiatowa"), Żona ("Ich czworo"), Maria ("W małym domku"), Władka ("Aszantka"), Lady Bracknell ("Brat marnotrawny"), Żegocina ("Pan Damazy"). Od 1927 na emeryturze, choć przez kilka lat od czasu do czasu występowała. Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi w 1938 i Srebrnym Wawrzynem Akademickim w 1936. Cieszyła się ogromną sympatią pub­liczności.