monety polsko-saskie, 10 talarów (doppel-Augustd’or) 1756, Lipsk; Aw: Popiersie króla w prawo, w koronie i zbroi, wokoło D G AVGVSTVS III REX POLONIARUM; Rw: Pod koroną tarcza polsko-saska otoczona gałązkami palmowymi, pod tarczą nominał 10 TH, po bokach inicjały E-C, wokoło SAC ROM IMP ARCHIM ET ELECT 1756; Fr. 2857, H.-Cz. 2912 (R2), Kahnt 666 var. b, Kaleniecki s. 508, Kop. 2156 (R2), Kurpiewski 909 (R2), Tyszkiewicz 35 mk; złoto, 13.29 g; niewielkie ryski w tle na awersie pod popiersiem króla, ale moneta bardzo ładnie zachowana. August III wprowadził w Polsce do obiegu duże złote monety, na wzór pruskich friedrichsdorów. Odbiegały wagą i próbą od dukatów (przyjęto ich nominał jako talary a nie dukaty). Oferowany egzemplarz jest najwyższym nominałem bitym w mennicy w Lipsku. Mennice koronne na terenach Rzeczypospolitej za czasów Augusta III nie prowadziły działalności, a król rozpoczął bicie monet koronnych w warsztatach saskich w latach 1753-1756 bez ówczesnej zgody Sejmu i Senatu.
