drzeworyt, papier, 21 x 14 cm w świetle p-p., sygn. ołówkiem p.d.: St. Raczyński, oprawiony
Malarz, grafik, scenograf. Studiował w krakowskiej ASPu Ignacego Pieńkowskiego, Teodora Axentowicza i Wojciecha Weissa oraz dodatkowo grafikę u Jana Wojnarskiego – dyplom w 1927 roku. Naukę uzupełniał w Paryżu i we Włoszech. W latach 1927-1928 pracował jako scenograf w Teatrze Popularnym w Krakowie, a przez następne dwa lata, w tym samym charakterze, w Teatrze Wielkim w Poznaniu. W swojej twórczości uprawiał głównie drzeworyt. Najczęściej podejmował tematykę figuralną i architektoniczną - fortyfikacje, kościoły, rynki, szkoły, zamki, detale architektoniczne, wnętrza - którą poddawał dekoracyjnej stylizacji. Wydał kilka tek drzeworytów przedstawiających zabytki polskiej architektury. Brał udział w licznych wystawach, min. w Pierwszej Międzynarodowej Wystawie Drzeworytu (Warszawa 1933), w Wystawach Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych (1929, 1960). W 1933 roku otrzymał prestiżową Nagrodę Polskiej Akademii Umiejętności im. Feliksa Jasielskiego. Okupację Artysta przeżył w Wieliczce. Po wojnie zamieszkał w Krakowie.
