Krzyż
Zasługi Wojskowego orderu Świętego Jerzego ustanowiono 25
lutego 1807 r., za panowania cara Aleksandra I, w celu uhonorowania szeregowych
żołnierzy i podoficerów armii rosyjskiej za męstwo i odwagę, w trakcie
bezpośredniej walki z nieprzyjacielem.
W 1856 r. wprowadzono czterostopniowy
podział odznaczenia i szczegółowo określono jego wygląd. Był nim krzyż
kawalerski noszony po prawej stronie klatki piersiowej na wstążce Orderu św.
Jerzego. Na awersie był opatrzony wyobrażeniem św. Jerzego zabijającego smoka.
Na rewersie posiadał inicjał panującego cara oraz numer stopnia i numer seryjny
przyznanego odznaczenia. Przy czym stopnie 1 i 2 miał być pozłacany a 3 i 4
srebrny.
Od 1913 r. oficjalną nazwą tego
odznaczenia był Krzyż św. Jerzego. W latach 1914-1917 nadano
1 200 000 szt. srebrnych krzyży 4 stopnia. W celu oznaczenia 1
miliona w numeracji na medalu pisano 1/M, a potem resztę cyfr. Od 10 września
1916 r. zaprzestano produkcji tych krzyży ze złota i srebra, używając w zamian żółtego
metalu (oznaczenie ЖМ) i białego metalu (oznaczenie БМ). Krzyż został zniesiony
wraz z innymi imperialnymi odznaczeniami po rewolucji październikowej w grudniu 1917 r.
Rosja - Mikołaj II
(1894-1917), Krzyż św. Jerzego 4 stopnia, Av: na środku krzyża scena –
św. Jerzy pokonujący smoka; Rv: na środku krzyża inicjał cara Mikołaja II, po
jego bokach przedzielony nr nadania krzyża 864544, na dolnym ramieniu zapis
stopnia krzyża 4 / CTEП, srebro, waga 11.21g., wymiary 410 x 350 mm, piękna patyna. Cennym elementem tego odznaczenia jest jego
oryginalna wstążka z epoki, nieco podniszczona.
Kawalerem
tego krzyża był urodzony w Charkowie Zozulja
Gawril z 39 syberyjskiego strzeleckiego pułku, wyróżniony nim za walki w
dniu 21 sierpnia 1916 r. w okolicach Wojnina (wieś na Ukrainie na Wołyniu),
który podczas działań wojennych został ranny 16 października 1916 r.
