Burckhardt Jakub, Kultura odrodzenia we Włoszech, wyd. Czytelnik, Warszawa 1965, wydanie II, s. 382, wymiary 18 x 24,5 cm. Podpis własnościowy. Okładka twarda z obwolutą. W treści m.in. Państwo jako dzieło sztuki, odrodzenie starożytności, życie towarzyskie i uroczystości.
Jacob Burckhardt (ur. 25 maja 1818 w Bazylei, zm. 8 sierpnia 1897 tamże) – szwajcarski historyk sztuki, literatury i kultury, teoretyk renesansu i baroku. Jego najbardziej znane dzieło, Kultura Odrodzenia we Włoszech, mimo upływu 150 lat od pierwszego wydania, wciąż pozostaje aktualne. Rozpowszechniło ono filozoficzny termin Giorgio Vasariego – „renesans” na oznaczenie epoki w kulturze europejskiej XVI-XVII wieku. Ogłoszone po raz pierwszy w 1860 roku dzieło wielkiego uczonego szwajcarskiego należy do kanonicznych tytułów humanistyki europejskiej. Dzięki -jak to określił we wstępie do polskiego wydania prof. Brahmer-"przymierzu uczonego z artystą" upływ czasu w niczym nie naruszył jego atrakcyjności lekturowej. Jakkolwiek późniejsza nauka, zresztą sam autor ,krytycznie ocenił niektóre tezy, "Kultura Odrodzenia we Włoszech" po dziś dzień stanowi punkt odniesienia dla każdej pracy podejmującej zbliżoną problematykę. Siegfried Giedion opisał osiągnięcia Burckhardta następująco: „Wielki odkrywca epoki Renesansu, jako pierwszy wskazał, jak należy ujmować w sposób całościowy dany okres, odnosząc się nie tylko do jego malarstwa, rzeźby i architektury, ale również instytucji społecznych życia codziennego.
