PHARMACOPOEA DOGMATICORUM RESTITUTA, PRETIOSIS SELECTISQUE HERMETICORUM FLORIBUS ABUNDE
illustrata. Venise, apud Joannem Antonium & Jacobumde franciscis,1608, str. [24], 269, format: 16x21,5 cm.
TWARDA OPRAWA SKÓRA Z EPOKI
Wczesna edycja bardzo interesującej farmakopei Josepha Duchesne zwanego w zależności od źródła i języka du Chesne a po łacinie (Quercetan lub Josephus Quercetanus (1544-1609), chemika i alchemika, ucznia Paracelsusa oraz lekarza króla Francji Henryka IV.
Autor studiował medycynę w różnych uniwersytetach niemieckich, został promowany w Bazylei.
Gdy osiadł na stałe w Szwajcarii, powierzono mu dyplomatyczne poselstwa.
Być może, że w związku z nimi trafił do dworu króla polskiego Stefana Batorego, któremu zaproponował fabrykację jakiegoś napoju alkoholowego o smaku najlepszego wina. Wątpić jednak należy, czy otrzymawszy od Batorego wyłączny przywilej produkowania go na całym terenie Polski, uprawnienie to wykorzystał.
Quercetanus jako najgorliwszy zwolennik zasad Paracelsusa na terenie Francji, przesadnie wychwalał środki spagiryczne, szczególnie preparaty antymonu i rtęci. Stosował jako pierwszy w lecznictwie siarczek antymonowy (Stibium suljuratum aurantiacum) i kalomel. Pierwszy też próbował otrzymać opium z europejskiego maku.
Być może wymieniony powyżej polski wątek z życiorysu autora był jedną z przyczyn przypisywania przez niektóre bibliografie dzieł wydanych pod nazwiskiem Quercetanusa polskiemu lekarzowi Józefowi Strusiowi.
Źródło: Witold Włodzimierz Głowacki,""Dzieła jatrochemiczne przypisane Strusiowi w Kwartalniku Historii Nauki i Techniki"" 1970 roku 15/4 str. 775-784.
Farmakopea Quercetanusa , która jest najważniejszym jego dziełem, odniosła znaczny sukces i została opublikowana kilka razy w Wenecji: 1619, 1638, 1646, 1655, 1665, 1677, 1684.
Zawiera dużą liczbę (często) bardzo pomysłowych przepisów (na przykład preparat na bazie świeżych ludzkich czaszek).
Ciekawa jest lista „wód” powstałych w wyniku różnego rodzaju destylacji do leczenia najróżniejszych patologii,
o zróżnicowanym składzie w zależności od tego, czy są one przeznaczone dla leczenia bogatych, czy biednych.
Słynny jest jego przepis na teriakę, który zawierał ponad sto składników.
Stan DB/ otarcia oprawy, drobne błędy w paginacji; ekslibris, dawne wpisy własn., k.przedtyt. poluzowana, drobne ślady owada na marginesie ostatnich kart oraz ostatniej pustej karcie, be wpływu na ogólny stan.
Ogólnie ładnie zachowany egzemplarz.
