KOŁACZKOWSKI - WSPOMNIENIA JENERAŁA KLEMENSA KOŁACZKOWSKIEGO. Ks. 1-5 (komplet w 2 wol.) Kraków. 1898-1901

KOŁACZKOWSKI Klemens

WSPOMNIENIA JENERAŁA KLEMENSA KOŁACZKOWSKIEGO.

Ks. 1-5 (komplet w 2 wol.)

Księga I   od roku 1793 do 1813
Księga II od  roku 1813 do 1820
Księga III od roku 1820do 1830
Księga IV od 29 listopada 1830 do końca lipca 1831
Księga  V  od końca lipca do 22 listopada 1931

Kraków. 1898-1901, Spółka Wydawnicza Polska, str. 168,178,140,196,157, liczne ryciny w tekście, format 13,5x20,5cm

Klemens Kołaczkowski herbu Abdank (ur. 1793 w Poznaniu, zm. 23 września 1873 w Dreźnie) – polski generał, członek korpusu inżynierów Królestwa Kongresowego.

Syn Ignacego Franciszka Kołaczkowskiego i Józefy hr. Grudzińskiej z Grudnych.

W latach 1806–1809 studiował na Uniwersytecie Wrocławskim i był absolwentem Szkoły Aplikacyjnej Artylerii i Inżynierów w Warszawie[2]. W 1810 roku w Zamościu i Modlinie sprawował nadzór nad pracami fortyfikacyjnymi. Uczestnik kampanii napoleońskich w latach 1809, 1812, 1813 i 1814.

W 1813 uhonorowany francuskim tytułem Kawalera Orderu Legii Honorowej i polskim Krzyżem Złotym Orderu Virtuti Militari.

W latach 1814–1815 był współzałożycielem tajnego związku Przyjaciół Polski[2]. Członek masonerii polskiej (loża Tarcza Północna). Do wojska Królestwa Polskiego wstąpił w 1815 roku. W latach 1820–1830 wykładowca i dyrektor naukowy Szkoły Aplikacyjnej. W czasie powstania listopadowego komendant służb inżynieryjnych i generalny kwatermistrz w obronie Warszawy i Modlina. Mianowany generałem brygady w 1831 i został dowódcą korpusu inżynierów. Carowi Mikołajowi złożył po upadku powstania przysięgę wiernopoddańczą, wycofując się z życia publicznego. Następnie wyjechał do Wielkopolski.

Był odznaczony Orderem Świętego Włodzimierza IV klasy, Orderem Świętej Anny z brylantami. W 1830 roku został nagrodzony Znakiem Honorowym za 20 lat służby.

Autor biografii I. Prądzyńskiego (1851) i J. H. Dąbrowskiego (1901)[2] oraz Wspomnień wydanych w kilku tomach w latach 1898–1901.

Maliszewski 1198; Gruca 192 i 219.

Rzadkie w komplecie i jednorodnej oprawie!

TWARDA OPRAWA PÓŁSKÓREK Z EPOKI, NA GRZBIECIE WYPUKŁE ZWIEZY, TŁOCZENIA I ZŁOCENIA ORAZ DWA BARWNE SZYLDZIKI. OBCIĘCIA KART BARWIONE.

Stan DB/ otarcia grzbietu, bloki delikatnie poluzowane, 1k. luzem, pieczęci na wyklejkach, inicjały wpisane na k.tyt.,  mimo drobnych wad EFEKTOWNY EGZEMPLARZ