KRASZEWSKI J[ózef[ I[gnacy] - Anafielas. Pieśni z podań Litwy. Pieśń 1 (z 50 drzeworytami). Wyd. Adama Zawadzkiego. Wilno 1846. J. Zawadzki. 8, s. [2], VIII, 284. opr. psk. złoc. z epoki
[oraz] tenże – Anafielas. Pieśni z podań Litwy. Pieśń 2. Wyd. Adama Zawadzkiego. Wilno 1843. J. Zawadzki. 8, s. 336. opr. psk. złoc. z epoki
[oraz] tenże – Anafielas. Pieśni z podań Litwy. Pieśń 3 i ostatnia. (Z ryciną na stali). Wyd. Adama Zawadzkiego. Wilno 1845. J. Zawadzki. 8, s. 392, tabl. 1. opr. psk. złoc. z epoki.
Banach 381; Empireum 1, 217. Niewielkie zaplamienia płótna okleinowego, stan bardzo dobry. Ekslibrisy Tadeusza Rychtera dla Jana Maleckiego. Komplet "Anafielasa" w ładnej, złoconej oprawie z epoki. Pieśń 1: Witolorauda, pieśń 2: Mindows, pieśń 3: Witoldowe boje. Na szczególną uwagę zasługuje "Witolorauda". Na jej drzeworytowym frontispisie drugi tytuł: "J. I. Kraszewski - Witolorauda. Pieśń z podań Litwy. Z 50 drzeworytami W. Smokowskiego i muzyką St. Moniuszki. Wydana przez Adama Zawadzkiego 1846" (ten wariant wydawniczy bez nut). "Dzieło niezwykłe [...] zamieszczono w nim 50 ilustracji, inicjałów i winiet, narysowanych i własnoręcznie wyciętych na klocku przez malarza Wincentego Smokowskiego. Ilość tych ozdób była bezprecedensowa. Nie było też od czasów Chodowieckiego zwyczaju, by rysownik był jednocześnie świadomym tłumaczem własnej myśli artystycznej, transponowanej z jednego medium na drugie. Ilustracje Smokowskiego, zestrojone w sposób bezbłędny z tokiem tekstu, są dziś przedmiotem podziwu: budzi go niezwykła indywidualność artysty, nikogo nie naśladującego i z nikąd poza samym sobą nie czerpiącego inspiracji. Ornament, faktura, specyficzny system cięcia klocka, syntetyczne ujmowanie formy [...], absolutny mariaż z partiami druku, wszystko to uderza niezwykle silnie dzisiejszego widza" (Wiercińska, s. 118-120). "Znaczenie Smokowskiego dla polskiej książki jest ogromne. Był pierwszym polskim drzeworytnikiem [XIX] wieku, wprowadził nową technikę, nadał wartość rycinie, którą rysował i rytował sam artysta. Są w jego twórczości elementy nowej treści i formy sztuki polskiej, narodowej" (Banach s. 215-216). Na tablicy dołączonej do ostatniej pieśni zreprodukowano w stalorycie nieświeski portret Witolda, Wielkiego Księcia Litewskiego.
Recently viewed
Please log in to see lots list
Favourites
Please log in to see lots list