[Łada Zabłocki Tadeusz] Poezje Tadeusza Łady-Zabłockiego 1845

[Łada Zabłocki Tadeusz] Poezje Tadeusza Łady-Zabłockiego wydał Romuald Podbereski

Petersburg : [s.n.], 1845 (Petersburg : w Drukarni Karola Kraja).

[13], 236, [4] s., [1] k. portr. ; 24 cm.

Frontypis z portretem autora (litografia Karola Żukowskiego wg rysunku z natury w Tyfilisie).

Oprawa półskórek z epoki. Ubytek dolnej części grzbietu.

Tom poezji Tadeusza Łada Zabłockiego (1811-1847) pochodzącego z witebszczyzny poety i kaukaskiego zesłańca. Po ukończeniu witebskiego gimnazjum rozpoczął studia na Uniwersytecie Moskiewskim, z którego po dwóch latach został usunięty. Aresztowany w 1833 roku za nieprawomyślność, po procesie w latach 1835-37 został skazany na karę wcielenia jako szeregowiec do Korpusu Kaukaskiego na okres 24 lat. Uczestniczył w krwawych i okrutnych kampaniach podczas wojen kaukaskich na terenie Dagestanu i Czeczenii. Najczęściej przebywał w Tyfilisie (dzisiejszym Tbilisi) gdzie uczył się miejscowych języków, pisał i tłumaczył, utrzymując szerokie kontakty z miejscową inteligencją. Korespondował z Józefem Ignacym Kraszewskim, który opublikował w „Athenaeum” fragmenty jego poezji. W 1844 roku otrzymał awans na chorążego, dający prawo do uzyskania dymisji z wojska. Zdecydował się pozostać na Kaukazie, gdzie otrzymał nominację na stanowisko zarządcy Kulpińskich Kopalni Soli. Zmarł na cholerę w Kulpach w Armenii, u podnóża Araratu na granicy tureckiej, w 1847 roku.

Oferowane, jedyne za życia autora wydanie Poezji, nie przyniosło mu zadowolenia. W liście do Kraszewskiego tak pisał o wydawcy: „najhaniebniej mię oszwabił, bo naraziwszy (...) na stratę kilkuset rubli sr[ebrem] zagrabił całe wydanie i korzysta z niego”.