Paweł I 1796-1801, żeton koronacyjny, bez daty (1797), mennica Petersburg; Aw: Monogram Pawła I; Rw: Szeroki krzyż; Bitkin Ж230 (R), jak Diakov 243.11, jednak o mniejszej średnicy; srebro, 20.8 mm, 3.00 g; bardzo ładnie zachowany. Koronacja Pawła Piotrowicza na imperatora Rosji odbyła się w kwietniu 1797 roku. Wstępując na tron, ten ponad 40 letni mężczyzna obarczony był już sporym bagażem traumatycznych przeżyć, które z pewnością wywarły silny wpływ na jego psychikę. Oficjalnie był synem Piotra III i Katarzyny II Wielkiej, jednak konduita Katarzyny, która miała wielu kochanków, spowodowała, że momentalnie rozeszły się plotki o tym, że Paweł owszem, czyimś synem jest, ale na pewno nie Piotra III. Jako 8 letni chłopak był świadkiem przewrotu pałacowego, w efekcie którego władzę po śmierci Elżbiety przejęła Katarzyna II, a Piotr III został osadzony w areszcie domowym i później zamordowany na rozkaz carycy. Paweł dorastał nienawidząc matki i gloryfikując pamięć po swoim domniemanym ojcu. Po śmierci matki kazał odkopać zwłoki Piotra III i ułożyć obok Katarzyny, by pochowano ich razem. To była swojego rodzaju zemsta syna na matce. Paweł I nie był lubiany przez arystokrację rosyjską za umniejszanie ich przywilejów, niespodziewane dymisje i poniżanie podwładnych. Krótkie i burzliwe panowanie zakończyło się w 1801 roku, kiedy to w wyniku spisku, w którym uczestniczyli wyżsi oficerowie, car Paweł został uduszony, odmawiając wcześniej abdykacji na rzecz syna, Aleksandra
