Lutosławski Wincenty, Widzenie Mickiewicza, nakł. "Hejnału", Wisła 1938, s. 14, wymiary 17 x 24,5 cm. Odbitka z „Hejnału”. Ex libris dr hab. Rafała T. Prinkego. Okładka broszurowa, wydawnicza. Przetarcia, przebarwienia okładki.
Wincenty Lutosławski (ur. 6 czerwca 1863 w Warszawie, zm. 28 grudnia 1954 w Krakowie) – polski filozof, profesor, poliglota i publicysta, działacz społeczny i narodowy; najstarszy syn Franciszka Dionizego Lutosławskiego i Marii ze Szczygielskich. Wincenty Lutosławski był pionierem jogi w Polsce. W 1909 opublikował książkę pt. Rozwój potęgi woli przez psychofizyczne ćwiczenia według dawnych aryjskich tradycji oraz własnych swoich doświadczeń podaje do użytki rodaków, gdzie m.in. opisał jak za pomocą ćwiczeń jogi oraz systematycznych i intensywnych ćwiczeń woli wyleczył się z ciężkiej nerwicy (cierpiał na okresowe stany depresji). Ta pozycja była inspiracją dla Tadeusza Paska. Tłumaczył na język polski książki Yogi Ramaczaraki. Jego publikacje z zakresu jogi indyjskiej miały duży wpływ na Jerzego Grotowskiego.
