SZABLA POLSKA SZEREGOWYCH BRONI JEZDNYCH WZ 1917

dł. całk. szabli w pochwie 975 mm, dł. szabli 915 mm, dł. głowni 772 mm, szer. głowni u nasady 36 mm, gr. grzbietu u nasady 5 mm, masa szabli 805 g, masa szabli w pochwie 1380 g
R ę k o j e ś ć zamknięta, oprawa mosiężna, koszowa. Jelec esowaty, trójkabłąkowy. Tylne ramię jelca zwinięte w płaską wolutę ku głowni. Przednie łukowato zagięte ku górze tworzy kabłąk główny, w przekroju czworoboczny, połączony z trzpieniem głowni. Dwa kabłąki boczne w przekroju owalne łączą się z kabłąkiem głównym w jego głównej części. Trzon rękojeści z litego drewna, z siedmioma skośnymi żłobieniami. Długi kapturek mocowany na głowicy ozdobną nakrętką. Dołem zaklinowany wraz z trzonem w gnieździe jelca. Kapturek u góry wykrojony w kształcie tarczy amazonek na której nałożony jest orzeł w koronie. G ł o w n i a stalowa, bardzo mocno skorodowana. Profilowana obustronnie w jedną bruzdę przygrzbietową. Pióro obosieczne, sztych w linii grzbietu. P o c h w a stalowa, skorodowana na całej powierzchni. Dwie ryfki z ruchomymi koluszkami na grzbiecie, szyjka mocowana w płaszczu pochwy na wcisk. Ostroga asymetryczna.