Szabla - typ jatagana, w pochwie

stal, kość, srebro, mosiądz, drewno, skóra, róg; dł. głowni 56 cm, dł. całk. 68,8 cm, krzywizna 0,8 cm, dł. w pochwie 75,3 cm.
Bliski Wschód, Turcja? XIX w.
Głownia stalowa, gładka, rozszerzająca się w partii pióra, z kończystym sztychem; na wewnętrznym płazie pisane srebrem napisy koraniczne; krzywizna ostrza nieznaczna. Rękojeść w okładzinie z kości, z charakterystyczną rozdwojoną głowicą, uformowaną w dwa ucha. Miejsce spojenia okładzin osłonięte listwą srebrną ornamentowaną motywem rozet, wolut, perełek i palmet. U nasady głowni i rękojeści - szeroka opaska srebrna z motywem arkadkowym. Pochwa z łubków drewnianych, obszyta skórą brązową; na szwach srebrny drut. Trzewik zakończony gałką rogową; szyjka srebrna, rowkowana; łączenie tego elementu z dolną partią pochwy kryte ozdobnym oplotem z rzemienia; na końcu pętla.