Jacek Malczewski (1854-1929), Diana, 1917

olej, tektura, 50 x 61 cm,
sygn. p.d.: JMalczewski 1917.
Na odwrocie stempel: Skład fabryczny / Iskra / Kraków ul. Basztowa L. 19 / obok Akad. sztuk pięknych.
Stan zachowania: dr. ubytki i rozwarstwienia tektury w górnych narożnikach.

Wybitny polski malarz, uczeń krakowskiej SSP w pracowniach W. Łuszczkiewicza, F. Szynalewskiego, H. Grabińskiego, a nieco później Jana Matejki. Studia kontynuował w Ecole des Beaux-Art w Paryżu (1876-1877). W 1879 miał już własną pracownię w Krakowie.
W 1884 jako rysownik brał udział w ekspedycji archeologicznej Karola Lanckorońskiego do Azji Mniejszej. Lata 1885-1886 spędził w Monachium. Kilkakrotnie podróżował do Włoch. W latach 1896-1900 i 1910 -1921 był profesorem krakowskiej ASP, a jej rektorem w latach 1912-1914. Był członkiem-założycielem TAP „Sztuka”. W latach 1905-1908 działał w dyrekcji krakowskiego TPSP. Pierwsze lata wojny spędził w Wiedniu, od 1916 mieszkał na stałe w Krakowie. W początkowej fazie twórczości Malczewski nawiązywał do tematyki patriotyczno-martyrologicznej, okres „sybirski” otwiera inspirowana utworem Słowackiego „Śmierć Elenai”. Po powrocie z Monachium rozpoczyna się okres dojrzałego symbolizmu, artystę poza problematyką losu ojczyzny interesuje los ludzki, znaczenie sztuki, tajemnice egzystencji. Wywodzącym się z mitologii symbolom artysta nadawał indywidualne piętno, niejednokrotnie wiążąc je z polską tradycją. Osobną grupę stanowią portrety. Artysta malował członków rodziny, przyjaciół, znajomych. Poza konwencjonalnymi ujęciami często malował portrety z kompozycją symboliczną w tle. Do najciekawszych portretów symbolicznych należą podobizny zaprzyjaźnionych z artystą osób związanych ze światem sztuki.