WIDOK ZIMOWY Z WILNA, 1940
Olej, sklejka; 36 x 29 cm
Na odwrocie dedykacja autorska: KOCHANEMU PANU JANOWI BOROWSKIEMU/ NA PAMIĄTKE Z DNI SMUTNYCH./ - TYMON/ WILNO 1 II 1940 r.
Cena wywoławcza 3000
Estymacja 4000 - 4500
Jan Borowski (1890 - 1966) polski architekt, konserwator zabytków na Wileńszczyźnie, pierwszy wojewódzki konserwator w Gdańsku (do 1951 roku), wykładowca na Uniwersytecie Wieleńskim i Politechnice Gdańskiej.
Tymon NIESIOŁOWSKI
1882 Lwów - 1965 Toruń
Malarz, grafik, pedagog; w latach 1900-1905 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Stanisława Wyspiańskiego i Józefa Mehoffera. W okresie 1906-1926 mieszkał w Zakopanem, skąd podróżował do Włoch, Paryża i Monachium. W roku 1908 był współzałożycielem „Grupy Pięciu“, od 1917 związał się z ugrupowaniem „Formistów“, a od 1922 ze Stowarzyszeniem „Rytm“. W roku 1926 przeniósł się do Wilna, gdzie został dyrektorem Szkoły Rzemiosł Artystycznych, a od 1928 wykładał na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego. Po wojnie objął katedrę Wydziału Sztuk Pięknych na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu; od 1958 był członkiem „Grupy Toruńskiej“. Malował - wyróżniające się dekoracyjnością formy i koloru - martwe natury, akty, portrety, rzadziej pejzaże. Jego styl ewoluował z biegiem lat; wczesne prace ujawniają wyraźne wpływy Wyspiańskiego, późniejsze - wyraźne inspiracje malarstwem francuskim, m.in. twórczością Gauguina, Picassa czy Matisse’a. W obrazach dojrzałego okresu twórczości często stosował płaskie plamy barwne, obwiedzione silnie zarysowanym konturem. Artysta zajmował się także grafiką.
