CARL AUGUST HOFFMANN-SCHOLZ DWORZANIN KSIĘCIA KURLANDII PIOTRA BIRONA, 1827, Olej, płótno; 75,5 x 60 cm

Napis na odwrocie: Carl August Hoffmann-Scholz genant / Herzog Kurlandt Hoffrath Konig / Preuss Krieges u. Domainenrath / besitzer des Guths Birkendorf / geboren zu Grünberg d. 1. May 1759 / gestorben zu Glogau d. 8 May 1826 / gemalt zu Glogau im May 1825 / von G. F. Raschke, copiert 1827 / Nr 1954 (tłum. Carl August Hoffman-Scholz zwany, radca dworu księcia Kurlandii, członek rady wojennej i domeny króla Prus, właściciel dóbr Brzeżany, urodzony w Zielonej Górze 1 maja 1759, zmarły w Głogowie 8 maja 1826, namalowany w Głogowie w maju 1825 przez G.F.raschle, skopiowany w 1827, nr 1954)
Cena wywoławcza 18000
Estymacja 22000 - 25000
Carl August Hoffmann-Scholz (1759 Zielona Góra - 1826 Głogów) ukończył prawo na uniwersytecie w Królewcu i podjął pracę adwokata w Kurlandii. Został radca dworu księcia kurlandzkiego Piotra Birona. Ten ostatni, jako książę kurlandzki był lennikiem króla Polski. Po III rozbiorze, gdy Kurlandia została anektowana przez Rosję, abdykował i przeniósł się do Żagania (był też księciem żagańskim). Hoffman-Scholz tez przeniósł się do Żagania, ale wkrótce przeszedł na służbę króla Prus i objął stanowisko radcy w kamerze domeny królewskiej przyłączonych ziem polskich. W 1800 r. został zarządcą dóbr Wschowy. W 1819 r. zakupił majątek Birkendorf (ob. Brzeżany pow. górowski, woj. dolnośląskie), gdzie spędził resztę życia.
Piotr Biron (Peter von Biron) (1724 - 1800) - książę lenna polskiego Kurlandii i Semigalii ze stolicą w Mitawie.(1769-1795), hrabia Świętego Cesarstwa Rzymskiego, książę Żagania (1786- 1800).
Był synem Ernesta Jana Birona. Młodość spędził w Sankt Petersburgu, gdzie jego ojciec był głównym doradcą i faworytem cesarzowej Anny Iwanowny. W  1735 r. typowany był na męża jej siostrzenicy  Anny Leopoldowny. Plany dynastyczne przekreśliła jednak intryga dworska ministra Artemija Wołynskiego wymierzona przeciwko Ernestowi Bironowi.
W  1740 r. po spisku dworskim Anny Leopoldowny, Piotr Biron znalazł się na zesłaniu na Syberii, gdzie przebywał wraz z rodzicami do czasów objęcia rządów przez Piotra III. W  1762 r. został zrehabilitowany i mianowany generałem jazdy rosyjskiej.
Po powrocie Ernesta Jana Birona na tron w Kurlandii i Semigalii w 1763 r.roku Piotr Biron został wyznaczony jego następcą i objął regencję w księstwie. W  1764 r. złożył hołd lenny Stanisławowi Augustowi Poniatowskiemu.
Formalnie władzę przejął w 1759 r. po abdykacji ojca. Zaczął gromadzić dobra ziemskie. Oprócz odziedziczonego Sycowa stał się także właścicielem wielu posiadłości na Śląsku i w Czechach m.in. Żagania (od 1786) i Nachodu (od 1792). Był mecenasem sztuki. Kolekcjonował obrazy, utrzymywał dworską kapelę i teatr.
W okresie rozbiorów Rzeczypospolitej zachowywał neutralność wobec wydarzeń, był posłuszny poleceniom i woli cesarzowej Katarzyny II. W 1781 r. stał się formalnie suwerennym władcą jednak faktycznie znalazł się pod ścisłą zależnością Imperium Rosyjskiego. W 1795 r.  roku po III rozbiorze podjął decyzję o przekazaniu Kurlandii i Semigalii Rosji. W zamian za abdykację otrzymał wysoką dożywotnią rentę państwową w wysokości 60 000 talarów oraz rekompensatę finansową za utracone posiadłości w wysokości 2 000 000 talarów.
Po zrzeczeniu się tronu ostatnie lata życia spędził w swoich dobrach na Śląsku i w Czechach. Rezydował głównie w Żaganiu, który uczynił wspaniałą rezydencją dorównującą dworom innym niemieckim książętom.