Jan Dobkowski, NOKTURN LXXXXVII, 2000

89,0 x 100,0cm - akryl, płótno sygn. p.d.: Jan Dobkowski 2000 r.

sygn. na odwr. na płótnie p. g.: Jan Dobkowski | „NOKTURN LXXXXVII“ 2000 ROK | ACRYL | 89 cm x 100 cm

 

Malując ten cykl, myślałem o Nokturnach Chopina, mówi artysta. I rzeczywiście, Nokturny Dobkowskiego są łagodne i liryczne jak liryczne arcydzieła Chopina, choć wiadomo, że w głębi zbierają się niepokojące ładunki, które czasem spod spodu wyzierają. Niektóre z czarnych figur – ludzkich, choć czasem zaskakująco, „erotycznie“ uproszczonych – zbliżają się niepokojąco do powierzchni obrazu, jakby chciały wyjść poza spokojnie mieniące się tło. (...) Żyją, poruszane tymi samymi emocjami co my, miłośnie zespolone ze światem, z muzyką, z wszechświatem.

Krzysztof Lipka, Jan Dobkowski. Nokturny, Galeria Artemis, Kraków 2011 [b.n.]

♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).

Jan Dobkowski (Łomża 1942, mieszka w Warszawie) studiował w latach 1962-1968 na Wydziale Malarstwa warszawskiej ASP pod kierunkiem prof. Juliusza Studnickiego i Jana Cybisa. Będąc jeszcze na studiach, w 1966, utworzył duet artystyczny, w którym jego partnerem był Jerzy (Jurry) Zieliński. Ich pierwsza wspólna wystawa pn. Neo-Neo-Neo odbyła się w Warszawie w 1967. Wystawiali wspólnie do 1970. W 1968 powstały pierwsze zielono-czerwone obrazy Dobkowskiego (używającego w tym czasie pseudonimu Dobson). W pracach tych, operujących giętkimi, falistymi liniami, w których upatrywano wpływów secesji, artysta używał sposobów rodem z op-artu dla wywołania złudzeń optycznych (wirowanie, mżenie, pozorny ruch form). Równolegle z obrazami tworzył też formy z płyt i folii do montowania w przestrzeni. Złoty medal na Sympozjum Złotego Grona w Zielonej Górze w 1971 i blisko roczny pobyt w USA na stypendium Fundacji Kościuszkowskiej w 1972 to kolejne etapy pełnej sukcesów kariery malarza. Wyraźną zmianę nastroju i wymowy jego prac przyniosły wydarzenia 1980-1981 roku, zwłaszcza wprowadzenie stanu wojennego. Monochromatyczne, ciemne płótna znaczył wtedy nikłymi, wiotkimi liniami rysunku. Najczęstszym motywem były patriotyczne i religijne symbole, dopowiadane tytułami nawiązującymi do realiów czasu. Kolejna radykalna zmiana nastąpiła ok. 1990. Symbolicznym zwiastunem nowego okresu stał się olbrzymi, radosny, eksplodujący bogactwem barw, kształtów i ruchu obraz ...a życie sobie płynie... (394 x 588 cm) z 1990-1991. Podobne cechy formalne charakteryzują twórczość artysty w całej dekadzie lat 90. Równolegle z malarstwem Dobkowski pracuje nad rysunkiem, będącym bardzo ważnym dopełnieniem jego twórczości.