BACHE [Edward] - Nowy lekarz dla kobiet i doktór dla dzieci. Przez Dr. med. ... lekarza i specyalicty dla chorób kobiecy...

BACHE [Edward] - Nowy lekarz dla kobiet i doktór dla dzieci. Przez Dr. med. ... lekarza i specyalicty dla chorób kobiecych. Złota książka dla familii i słownik środków domowych. Książka powszechnie zrozumiała i pouczająca dla kobiet i matek dla rozpoznania chorób i użytku doświadczonych i bardzo tanich lekarstw i środków domowych. Z dodatkiem: Pierwsza pomoc przy nieszczęśliwych przypadkach. Lwów [ok. 1890]. [Weissensee, E. Bartels], Główny Skład Wysyłkowy T. Gadulski. 8, s. 173. opr. ppł. z epoki z okł. brosz. naklejoną na lico opr.
Opr. otarta, wewnątrz stan dobry. Zaw. m.in.: Apteka domowa, Choroby organów oddechowych, Choroby dziecięce, nerwowe, zaraźliwe, skórne, rozmaite, Pierwsza pomoc w nieszczęśliwym przypadku. Nieczęste.
E. Bach (1886-1936) – angielski lekarz, patolog, bakteriolog, twórca metody pseudoterapeutycznej znanej obecnie pod nazwą terapii kwiatowej Bacha. Zajmował się również sporządzaniem preparatów pseudoleczniczych z nozodów jelitowych czyli preparatach bazujących na mikrobiocie ludzkiego układu pokarmowego, obecnej w kale lub wymiocinach osób chorych. Bach wyizolował i opisał 7 nowych bakterii obecnych w ludzkich wydzielinach w przewlekłych stanach chorobowych jelitowo-żołądkowych. Edward Bach uważał, że chorobę można wyleczyć i nie potrzebna była do tego wiedza medyczna, a sama choroba nie stanowiła konsekwencji czegokolwiek materialnego. Najważniejszy według niego był sposób, w który pacjent reagował na chorobę, a nie sama choroba, albowiem umysł był według niego najwrażliwszą częścią ciała ludzkiego i to właśnie umysł wskazywał, jakiego lekarstwa potrzeba. Wybór właściwego medykamentu opierał na uczuciach, takich jak: strach, depresja, powątpiewanie, niezdecydowanie, beznadziejność, rozdrażnienie, pragnienie towarzystwa lub samotności, które wpływały na pacjenta za sprawą choroby. Uważał, że każdy człowiek ma w sobie nieśmiertelną „iskrę boskości”, której rozniecenie prowadziło do wzrostu poczucia szczęścia, wewnętrznego spokoju, zdrowia, radości i zadowolenia w życiu. Zdaniem Bacha, to właśnie wybrane zioła miały przynosić ulgę cierpiącym poprzez pocieszenie, złagodzenie oraz uwolnienie od trosk i lęków, lecząc nie tylko ciała, ale także przybliżając ludzkie życie i charaktery do atrybutów naszej „boskości”. Czas trwania choroby (dzień czy długie lata) nie odgrywał roli w przypadku kuracji „boskimi ziołami”. Wyleczenie następowało poprzez usunięcie nastroju lub nastrojów pacjenta, które uniemożliwiały mu szczęśliwe i radosne życie. Podsumowując, Bach w poszukiwaniu właściwego medykamentu skoncentrował się na osobie (jej stanie umysłu i emocji), a nie na zewnętrznych objawach choroby. (Wikipedia).