Zbigniew Pronaszko (1885 Derebczyn - 1958 Kraków), "Akt", 1922

Pochodzenie
ze zbiorów rodziny Andrzeja Pronaszki
dom aukcyjny Rempex, kwiecień 2004
kolekcja prywatna, Polska

Literatura
Irena Jakimowicz, Formiści, katalog wystawy, Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 1989, s. 63, nr. kat. 781
Helena Blum, Zbigniew Pronaszko, Warszawa 1983, s. 21, il. 17
Joanna Pollakówna, Formiści, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1972, s. 165
Bolesław Bielawski, Rzeźba formistyczna, [w:] Ze studiów nad genezą plastyki nowoczesnej w Polsce, Wrocław 1966, il. 11
Helena Blumówna, Zbigniew Pronaszko, Warszawa 1958, repr. nr 9

Biogram
Brat Andrzeja, także malarza. Studiował w SSP w Kijowie oraz w latach 1906-11 w ASP w Krakowie u Teodora Axentowicza i Jacka Malczewskiego. W 1910 roku odbył podróż do Włoch i Francji. Był członkiem ugrupowań artystycznych: Formiści i Zwornik. Mieszkał w Zakopanem, w Wilnie, gdzie był profesorem Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego i w Krakowie, gdzie był profesorem ASP. Jego twórczość zarówna malarska jak i rzeźbiarska (m.in. pomnik Mickiewicza dla Wilna) ukształtowała się pod wpływem awangardowej sztuki europejskiej, zwłaszcza kubizmu, oraz sztuki podhalańskiej. W latach 30. dominujące w jego malarstwie stało się zainteresowanie kolorem - w dążeniu do jego syntezy wydobywał wielkie bogactwo odcieni z kilku zaledwie barw podstawowych. Malował przede wszystkim pejzaże, martwe natury i portrety.