Polska Siła Zbrojna, Służba wartownicza ca. 1917.
Wym. ca. 16 x 12 cm. Oryginalna odbitka z epoki. Na odwrocie ołówkowy wpis w jęz. niemieckim.
Niezidentyfikowany budynek przed którym służbę wartowniczą pełnią żołnierze Polskiej Siły Zbrojnej.
Polska Siła Zbrojna (PSZ), niem. Polnische Wehrmacht, polskie oddziały wojskowe podległe 1917–18 władzom niemieckim podstawą PSZ miały się stać Legiony Polskie, przekazane IV 1917 przez Austrię Niemcom; legioniści z Królestwa Polskiego mieli być przeszkoleni wg wzorów niemieckich w specjalnych oddziałach kadrowych; w wyniku kryzysu przysięgowego liczebność PSZ znacznie spadła (część legionistów internowano, część odesłano do Austrii) i 1917 wynosiła 2775 żołnierzy; po przekazaniu zwierzchnictwa nad PSZ X 1917 Radzie Regencyjnej liczba żołnierzy przekroczyła 9 tys.; na czele PSZ stał generał-gubernator warszawski H. von Beseler, faktycznie kierował nią niemiecki gen. F. von Barth; po odzyskaniu przez Polskę niepodległości PSZ stała się częścią Wojska Polskiego.
