Jan Piotr Norblin de la Gourdaine (1745 Misy-Faut-Yonne - 1830 Paryż), Aleksander Wielki w pracowni Apellesa, 1774

akwaforta, akwatinta, sucha igła/papier
Wymiary: 23,2 x 35,4 cm (arkusz)
stan IX/IX (Hillemacher notuje jako stan VIII); opisana na płycie u dołu: 'Peint par Dietricy Grave a Varsovie par Norblin'

Stan zachowania
praca nieoprawiona, odbitka przycięta u dołu (dedykacja)

Literatura
Hillemacher 11
Smolik 72
Franke 14

Biogram
Jan Piotr Norblin z pochodzenia Francuz, malarz, rysownik i grafik, którego działalność na terenie Polski przypada na lata 1774 – 1804. Od momentu przybycia do Warszawy związany był z mecenatem rodziny Czartoryskich. Sprowadzony do kraju przez księcia Adama Kazimierza Czartoryskiego, początkowo jako nauczyciel rysunku dla jego dzieci, z czasem stał się nadwornym malarzem rodziny, realizując dla nich różnorodne zlecenia (dekoracje ścienne, obrazy sztalugowe). Związany z Pałacem Błękitnym w Warszawie, w późniejszym okresie majątkiem w Puławach. W jego twórczości dominują sceny mitologiczne i fetes galantes, inspirowane malarstwem Watteau i Fragonarda. Norblin był również rytownikiem. Znanych jest 94 płyt, przeważnie akwafort, przebija się w nich silnie wpływ Rembrandta. Przeważają sceny historyczne (Powołanie Przemysława na króla, Ofiarowanie korony Piastowi), portrety, typy polskie, studia głów i popiersi, krajobrazy wiejskie i kompozycje (Wynalezienie rysunku). Artysta wykształcił w Polsce grupę uczniów, tak jak on przede wszystkim wybitych autorów scen rodzajowych, spośród których najważniejsi to Aleksander Orłowski, Michał Płoński i Jan Rustem.