Dunikowski Juliusz, minister - Akta niepodległościowe 1917 - 1937.

Zespól dokumentów dot. działalności niepodległościowej przed i w czasie I wojny światowej Juliusza Dunikowskiego, zgromadzonych w celu wystąpienia  z wnioskiem o odznaczenie w/w Krzyżem i Medalem Niepodległości oraz Orderem Odrodzenia Polski III klasy. W kartonowych okładkach z odręczną adnotacją "Akta niepodległościowe" łącznie 30 dokumentów poświadczających działalność Dunikowskiego w dziedzinie niepodległościowej i na stanowiskach państwowych: mianowania, zaświadczenia, poświadczenia, podziękowania, odpisy dokumentów; zdecydowana większość w formie maszynopisów, z pieczęciami i odręcznymi podpisami, sporządzone zazwyczaj na papierach urzędowych. W skład zespołu wchodzą m.in.: poufne pismo z 9 III 1917 do Prezesa Gł. Komitetu Ratunkowego w Lublinie; pismo Zarządu Zaw. Koła Pisarzy Gminnych w Piotrkowie z 24 III 1917; pismo Wydziału Sejmiku Powiatowego w Piotrkowie z 22 IV 1917; pismo Zw. Urzędników-Prawników Administracji Polit. we Lwowie z 20 VII 1920; pismo Zrzeszenia Sędziów i Prokuratorów RP w Warszawie z 9 V 1932; pismo Tow. Strzeleckiego w Krakowie z 18 II 1933; prośba delegatów Zgromadzenia Okręg. w Bochni w sprawie kandydowania do Senatu z 13 VIII 1935; dziesięć poświadczeń pracy niepodległościowej wystawionych w 1937 r., przez wojewodę lwowskiego, wicedyrektora GUS, literata Z. Tempkę-Nowakowskiego, przezsa Sądu Apelacyjnego w Warszawie, posła i senatora Wojciecha Wiącka; pięć odpisów wierzytelnych (maszynopisy bez podpisów odręcznych; dwa życiorysy Dunikowskego w maszynopisach, wniosek o odznaczenie Orderem Odrodzenia Polski ( maszynopis bez odr. podpisu). Stan bardzo dobry.

Juliusz Dunikowski (1879-1941) absolwent Wydziału Prawa na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Początkowo na stanowiskach administracyjnych w Nowym Sączu i Bochni, następnie starosta powiatowy w Tarnobrzegu i urzędnik w MSW w Wiedniu, od 1913 w biurze namiestnika Galicji we Lwowie. Od 1914 w Legionach Polskich, oddelegowany do Piotrkowa jako komisarz cywilny, zaangażowany m.in. w organizację polskiego szkolnictwa, pomoc legionistom po kryzysie przysięgowym i współpracę z POW. W niepodległej Polsce komisarz Rządu na m. Piotrków oraz wiceminister spraw wew. i Prezez NSA. W latach 1932 - 41 prowadził w Krakowie przy ul. św. Jana 20 kancelarię notarialną.