NIEWIDOMY Spółdzielca. R. 22: 1983.

NIEWIDOMY Spółdzielca. Miesięcznik rehabilitacyjno-ekonomiczny Centralnego Związku Spółdzielni Niewidomych. Warszawa. Red. J. Szczygieł. 4. numery luzem.
R. 22: 1983.
Niewielkie otarcia okł., stan dobry. Pełny rocznik czasopisma składający się z 11 zeszytów (jeden numer łączony (IX/X)). Wersja czarnodrukowa (pismo ukazywało się także w mutacji brajolwskiej). W okresie stanu wojennego i latach bezpośrednio po jego zakończeniu niskonakładowy "Niewidomy Spółdzielca" stał się pismem wyjątkowym. Za sprawą redaktora naczelnego, Jerzego Szczygła, znaleźli tu pracę publicyści i dziennikarze usunięci ze swoich macierzystych redakcji za nieprawomyślne poglądy. Miesięcznik nie należał do ściśle kontrolowanego przez władzę koncernu RSW Prasa-Książka-Ruch i cieszył się pewną autonomią. Na łamach pisma swoje teksty umieszczali m.in.: Ewa Szemplińska, Dariusz Fikus (był także sekretarzem redakcji), Mariusz Ziomecki, Michał Radgowski, Jacek Kalabiński, Wiesława Grochola, Stefan Bratkowski, Andrzej Osęka, Aleksander Paszyński, Jacek Moskwa. Ich teksty, dotyczące głównie spraw społeczności niewidomych, w aluzyjny sposób komentowały niewesołą rzeczywistość w kraju. Pisarz Władysław Terlecki, w wywiadzie o polskich zrywach niepodległościowych opublikowanym w nr. 5, mówił: "Polak z roku 1963 ma wiele wspólnego z Polakiem współczesnym". Historyk (i opozycjonista) Jerzy Łojek opublikował cykl artykułów o odsieczy wiedeńskiej. Udostępnienie łam "Niewidomego Spółdzielcy" sympatyzującym z opozycją dziennikarzom ściągnęło na Szczygła szykany władz. Perspektywa zamknięcia pisma, kłopoty z cenzurą odbiły się na zdrowiu redaktora. W połowie 1983 doznał udaru mózgu, zmarł w VIII tego samego roku.
Do oferowanego rocznika dodano dwa numery (10 i 11) z 1982.